ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Γράφει ο Αμφικτύων

ΟΔΟΣ ΑΝΩ ΚΑΤΩ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη
Οι Αρχαίοι Έλληνες μεγαλούργησαν διότι ερεύνησαν :
α/ το μεγάκοσμο, ήτοι τη Φύση και το Σύμπαν και
β/ τον μικρόκοσμο, ήτοι στην Ψυχή του ανθρώπου κάνοντας πράξη το Δελφικό «Γνώθι σ’ εαυτόν».
Κατά τον Ηράκλειτο: «Οδός άνω κάτω μία και ωυτή(αυτή)» Το διπλό αυτό ταξίδι υπήρξε μια σωστή Οδύσσεια και έφερε τον Ελληνισμό πρωτοπόρο στον Πολιτισμό. Η Φύση ενεργεί λειτουργικά-με βάση ορισμένες αρχές-και παρουσιάζει την ομορφιά και την αρμονία της σε όποιον την παρατηρήσει. Αν πράγματι οι σύγχρονοι άνθρωποι με τα μέσα που διαθέτουν έκαναν ένα νοερό ταξίδι στο διάστημα ίσως να γίνονταν καλύτεροι. Θα γνώριζαν ότι δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά αστρόσκονη, απειροελάχιστοι σε μικρότητα κόκκοι του Σύμπαντος.
* Όλα τα συστατικά της Γης, κάθε άτομο βράχων, λουλουδιών, φωτιάς, σύννεφου ή θαλάσσης γεννήθηκε προηγουμένως σε κάποιους άλλους Ήλιους , κάποιας αρχέγονης παρελθούσας εποχής δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτό που είμαστε σήμερον , θα διαρκέσει απειροελάχιστο χρόνο , αν συγκριθεί με στην συμπαντική αιωνιότητα.
Και όμως ακόμη δεν ξεφύγαμε από τη μικρότητα, ματαιοδοξία, πλεονεξία και τις κακίες μας. Αρκεί να σκεφθούμε ότι στο Σύμπαν υπάρχουν περίπου ένα τρισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια άστρα, όσος δηλαδή ο άμμος όλων των θαλασσών και ωκεανών. Κι’ όμως τα άστρα που βλέπουμε δια γυμνού οφθαλμού κάθε βράδυ δεν είναι περισσότερα από 3.000. Το δικό μας Σύμπαν είναι ένα από τα πολλά σύμπαντα. Πιθανόν τα άλλα να είναι διατεταγμένα σε διαφορετικά επίπεδα και δεν είναι δυνατόν να έλθουμε σε άμεση επαφή μαζί τους. Ίσως όμως να υπάρχει κάποιος «πορθμός» που τα συνδέει , που ακόμη δεν τον μάθαμε. Το Σύμπαν είναι ένα απέραντο «εργαστήρι» που συνεχώς γεννάει καινούργιους κόσμους αλλά και συνεχώς καταστρέφει τους παλιούς. Μέσα σ’ αυτό ισχύει το «Πόλεμος Πατήρ Πάντων» και η συνεχή ροή «Τα Πάντα Ρει» του Ηράκλειτου .
*Όλα όσα συνέβησαν επάνω στη Γη θα μπορούσαν να είχαν συμβεί αμέτρητες φορές στο παρελθόν και να επαναληφθούν στο μέλλον μέσα στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Γιατί οι πλανήτες, τα άστρα, οι γαλαξίες και η ύπαρξη ζωής δεν είναι παρά παραλλαγές στο ίδιο θέμα.
Από τα συντρίμμια κατεστραμμένων άστρων-σουπερνόβα, από αέρια και αστρόσκονη του διαστημικού κενού συμπυκνώθηκαν ο Ήλιος και οι πλανήτες του. Από την ίδια διαστημική αστρόσκονη δημιουργηθήκαμε κι’ εμείς οι άνθρωποι και ό,τι είναι γύρω μας. Μόνον η διάταξη των μορίων διαφέρει. Ο κόσμος από παλιά εξερευνούσε τον ουρανό και από την αστρολογία των πρωτο-Ελλήνων Πελασγών προχωρήσαμε στην Αστρονομία των Ελλήνων της κλασσικής εποχής. Με την θεωρία και την έρευνα λύθηκαν πολλά προβλήματα, όμως δημιουργήθηκαν άλλα και η ανθρώπινη Οδύσσεια προς το Σύμπαν δεν έχει τελειωμό. Διότι ο άνθρωπος έχει μια ερωτική σχέση με τον Ουρανό και το «ειδέναι». Η διαστημική Οδύσσεια είναι όντως ένα ωραίο ταξίδι που θα μπορούσε να βελτιώσει το ανθρώπινο γένος. Αντί λοιπόν να σκοτωνόμαστε για ανόητα θεολογικά δόγματα είναι προτιμότερο να πλησιάσουμε το θείον από διαφορετικούς δρόμους, ήτοι μέσω του Σύμπαντος και του Εαυτού μας. Είναι πράγματι απογοητευτικό στην εποχή των μεγαλειωδών διαστημικών ανακαλύψεων να θριαμβεύει ακόμη το πνευματικό σκοτάδι και η βαρβαρότης. «Ως πότε θα σας προσμένω έξω από το σκοτεινό σπήλαιο σας; » μας καλεί ο Απόλλων.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

ΟΙ ΚΟΣΜΙΚΟΙ ΘΕΟΙ ΑΛΛΑΖΟΥΝ-ΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΟΧΙ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )

Όλος ο Κόσμος αλλάζει. Και οι Κοσμικοί θεοί αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου. Μόνον το ιερατείο μένει αγκυλωμένο . Όλα τα κατευθύνει η Ανάγκη και Ειμαρμένη και τα οδηγεί από την ΓΕΝΝΗΣΗ και ΩΡΙΜΑΝΣΗ στο ΘΑΝΑΤΟ και στην ΔΙΑΛΥΣΗ . Την ίδια μοίρα έχουν και οι Κοσμικοί Θεοί, ως ενδογενείς οντότητες. Κι’ αυτοί βρίσκονται σε συνεχή εξέλιξη. Όσο ανέρχεται η κλίμακα της Συνειδητότητος του ανθρώπου τόσο και οι Θεοί γίνονται περισσότερο κατανοητοί και φιλικοί προς τον άνθρωπο. Ίσως δε κάποτε ο άνθρωπος πλησιάσει τόσο πολύ τους Κοσμικούς Θεούς, ώστε κι’ αυτός να νοιώσει ότι αποτελεί μέρος της Ουσίας εκείνων. Διότι ανά πάσα στιγμή τόσον ο Κοσμικός Ζευς με την ενέργεια, όσον και η Κοσμική Ήρα με την ύλη, είναι μέσα μας. Κι’ αυτοί υποφέρουν όπως εμείς, διότι κι’ αυτοί αναμένουν κάποτε το τέλος τους. Επομένως, οι θεοί είναι αθάνατοι μόνον σ’ αυτόν τον Κόσμο. Στο Σύμπαν ισχύουν εντελώς διαφορετικοί νόμοι και εκεί δεν υπάρχει Λόγος υπάρξεως τους . Εκεί βασιλεύει ο Συμπαντικός Ζευς και η Συμπαντική Ήρα, χωρισμένοι ο ένας από τον άλλον . Επίσης εκεί παραμονεύει ο Κρόνος= Χωροχρόνος. Εκεί ισχύει η απεριόριστη καθαρότητα, πληρότητα και ευδαιμονία. Μπορεί ο Ζευς να εποφθαλμιά την παρθενία της Ήρας, που την περιλούζει με ην ενέργεια του , αλλά αυτή ανθίσταται επιμόνως και παραμένει παρθένος, εκτός κι’ αν βρεθεί σε κάποια στιγμή αδυναμίας και υποκύψει στις έντονες ερωτικές του ορέξεις. Στην περίπτωση αυτή δεν θα αποφύγει την Ιερά Σύλληψη, αλλά και πάλιν η γέννηση και επιβίωση των τέκνων δεν είναι βεβαία , διότι καραδοκεί ο Κρόνος =Χρόνος να πνίξει τα νεογέννητα παιδιά της, δηλαδή τους νέους Κόσμους.

Οι Παλαιοί και οι Νέοι Θεοί

Αυτοί οι Κοσμικοί Θεοί αποτελούν τον Κοσμικό Λόγο. Ο Ζευς Λόγος και η Ήρα Λόγος συνιστούν τον Κοσμικό Λόγο, δηλαδή την Λογική και τον Κώδικα του Κόσμου. Όχι ότι οι θεοί είναι ανθρωπόμορφοι. Οι Αρχαίοι πρόγονοι μας το γνώριζαν αυτό , γι’ αυτό ποτέ δεν προσευχήθηκαν μπροστά στα- θεϊκά καθ’ όλα αγάλματα τους. Κάθε ιδιότητα του Κόσμου ενυπάρχει σ’ αυτόν, είτε δυνάμει είτε ενεργεία. Αυτές τις ιδιότητες εκφράζουν οι θεοί του Ολύμπου. Μερικοί γεννήθηκαν πρώιμα διότι εξέφραζαν τις αρχικές ιδιότητες, που ήσαν τότε εν ενεργεία(Δήμητρα, Ποσειδών, Διόνυσος κλπ) Άλλοι ήλθαν αργότερα, διότι αρχικά ήσαν εν δυνάμει.(Απόλλων, Ήφαιστος, Νέμεσις κ. α) Υπήρξε και μια μικρή παρέκβαση των Εβραιογενών θεών , αλλά αυτοί έχουν ήδη πεθάνει και τα άταφα πτώματα τους αναδίδουν τη φοβερή δυσοσμία και τον ζόφο. Τώρα χωρίς να το καταλαβαίνουμε επικαλούμεθα όλοι τον θεό της Τεχνολογίας -Πληροφορικής –ας τον ονομάσουμε Ιδομενέα -και τον παρακαλούμε να μας απαλλάξει από τα όσα δεινά μεταφέρει η τεχνολογία, αλλά παράλληλα να μας αυξήσει τα καλά της. Όλοι του ζητάμε να μας αυξήσει το όριο ζωής , να μας λυτρώσει από τις αρρώστιες , την ρύπανση του περιβάλλοντος, την φτώχεια κ. α και να μας δώσει περισσότερη μόρφωση και μια μακρά και ευχάριστη ζωή. Οι καλλιτέχνες δεν θα αργήσουν να του φτιάσουν και περικαλλή αγάλματα . Σε μερικές δεκαετίες μπορεί να έλθει στο προσκήνιο κι’ ένας άλλος θεός , ας τον ονομάσουμε από τώρα Φαέθοντα. Είναι ο θεός των διαστημικών ταξιδιών και της μόνιμης εγκατάστασης του ανθρώπου στο Διάστημα,. Αυτή την φορά ο Φαέθων θα είναι άξιος κυβερνήτης του άρματος προς το Ηλιακό μας Σύστημα και θα δώσει στον άνθρωπο την ευκαιρία να ξεριζωθεί από την Γη για να μεταναστεύσει στο Κοσμικό διάστημα, κατά το πρότυπο των θεών του. [Την συνήθεια της θεοποιήσεως μιμήθηκε και το Ιουδαιοχριστιανικό Ιερατείο της Ελλάδος με την αγιοποίηση , αλλά απέτυχε. Και τούτο διότι δεν μπήκε στην ουσία των ιδεών , εξ αιτίας της στενόμυαλης προσκολλήσεως του στην αντιεπιστημονική Βίβλο. Ο λαός μας όμως έχει ακόμη στο υποσυνείδητο του τις θεότητες του Ολύμπου, έστω και με χριστιανικό μανδύα. ]


Η ΨΥΧΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΜΑΣ


Ο Συμπαντικός Ζευς και η Συμπαντική Ήρα μετά την Ιεράν Σύλληψη, ολίγον συμμετέχουν στο Κοσμικό Γίγνεσθαι. Τον Κόσμο μας εφ’ εξής εξουσιάζουν κατ’ αποκλειστικότητα ο Κοσμικός Ζευς και η Κοσμική Ήρα, δηλαδή η Ύλη και η Ενέργεια. Η ζωή του Κόσμου τούτου –διότι αλλού μπορεί να υπάρχουν άλλοι Κόσμοι διαφορετικοί από τον δικό μας-εκτιμάται σε 35 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια. Μετά ταύτα οι κοσμολόγοι λένε ότι θα τερματίσει το βίο του και θα επανέλθει και πάλι στο αρχέτυπο Σωμάτιο της Ήρας και στο Ενέργειο του Διός. Όταν όμως οι Ουσίες επιστρέψουν στην αρχέτυπη μορφή τους, αυτές θα είναι αρκετά γηρασμένες ώστε θα είναι ανίκανες να ξαναφτιάξουν ένα νέο Κόσμο. Τότε θα πάρουν διαζύγιο ο Συμπαντικός Ζευς και η Συμπαντική Ήρα στην αιωνιότητα . Επομένως, η Ειμαρμένη τους είναι να διαχωρισθούν . Στο Χαοτικό Σύμπαν θα επανενωθούν αμοιβαία τον μεν σωμάτιο της Ήρας με το αντίστοιχο αντισωμάτιο του και το ενέργειο του Διός με το αντιενέργειο του, που αναμένουν νοσταλγικά αυτήν την επανένωση τους. Τότε θα πέσουν στην αιώνια ανυπαρξία. [Τώρα ο Κόσμος-και φυσικά και ο άνθρωπος- πλησιάζει το ανώτερο σημείο της ωρίμασης του, δεδομένου ότι έχουν παρέλθει 14 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια από την Μεγάλη Έκρηξη. Επομένως ευρισκόμεθα περίπου στο μέσον της Κοσμικής ζωής και πλησιάζουμε στο σημείο της πλήρους ωρίμανσης . Ο κύκλος ζωής του Κόσμου, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Πυθαγόρα, είναι 33 δισεκατομμύρια χρόνια . ] Μετά από 15-20 δισεκατομμύρια χρόνια ο Κόσμος θα έχει καταστραφεί και τότε όλα θα επανέλθουν στην αιωνιότητα του απείρου Χαοτικού Σύμπαντος. Εκεί όλα υπακούουν στο Νιρβάνα της ανυπαρξίας , της χαοτικής αταξίας, της απόλυτης καθαρότητας και της αιώνιας ευδαιμονίας.

Η Αμάθεια Εμπόδιο Στασιμότητος

Ο Κόσμος μας όμως-και μαζί και οι θεοί - αλλάζουν, διότι τα «Πάντα Ρει» και τίποτα δεν μένει στάσιμο και στατικό. Αυτή είναι η Ειμαρμένη του Κόσμου. Μόνον οι μονοθεϊστικές Εβραιογενείς θρησκείες (Ιουδαϊσμός , Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) θέλουν τον Κόσμο στατικό και τον θεό δημιουργό (Γιαχβέ ή Αλλάχ), να μένει παρατηρητής , έξω από τον Κόσμο και από το Σύμπαν, και από εκεί με το Ιερατείο- μέσω των γήινων αυτόκλητων εκπροσώπων του - να εξουσιάζει τα πάντα και να καταπιέζει τον άνθρωπο . Αυτή είναι η μεγαλύτερη απάτη που γνώρισε ποτέ το ανθρώπινο γένος από της υπάρξεως του. Ενώ όλα τα ζώντα είδη είναι υποταγμένα στην Ανάγκη και στην Ειμαρμένη, ο άνθρωπος κατ’ εξαίρεση είναι υποταγμένος στις εξωσυμπαντικές φαντασιώσεις του , δηλαδή στα δημιουργήματα της νοσηρής του φαντασίας. Από την άποψη αυτή ο άνθρωπος αποτελεί μια κακοήθη μετάλλαξη της Φύσεως και γι’ αυτό υφίσταται την αρνητική ανταπόδοση της . Η Φύση δεν έχει πρόθεση εκδικήσεως –όπως διατείνονται πολλοί – αλλά προσπαθεί να επαναφέρει την διαταραχθείσα ισορροπία στο οικοσύστημα .

Η Φύση έχει Σοφία και Αγαθότητα

Η Φύση έχει μέσα της Σοφία και Αγαθότητα για όλη την Κοσμική Δημιουργία. Απλούστατα, εμείς οι άνθρωποι δεν κατανοούμε τον Κοσμικό Λόγο . Όταν ενηλικιωθεί ψυχοπνευματικά ο άνθρωπος και χρησιμοποιήσει πλήρως το λογισμικό του όργανο , τότε θα αποβάλει τις δεισιδαίμονες αντιλήψεις και θα αποκρυπτογραφήσει τον Κοσμικό Λόγο ώστε :
1/ Να κατανοήσει τις Κοσμικές και Συμπαντικές Ουσίες που φέρει μέσα του,
2/ Να υπακούσει στους Κοσμικούς Νόμους ,
3/ Να αποκτήσει την Κοσμική Αγαθότητα και Σοφία
4/ Να προσαρμοσθεί στην Ανάγκη και στην Ειμαρμένη, που καθορίζουν το νόημα του Κόσμου και παντός είδους ζωής εντός αυτού. Τότε θα έχει αποκτήσει την πραγματική Σοφία και Αγαθότητα, που ενυπάρχει στον Κόσμο. Τότε θα αντιληφθεί ότι η παράταση του ορίου ζωής του μερικά χρόνια , ή η συγκέντρωση περισσότερου πλούτου ή δόξας , δεν θα τον ωφελήσει, όσο η δημιουργία μιάς ανώτερης ψυχοπνευματικής ζωής και Συνειδητότητας.

Ο Κόσμος έχει Ευταξία και Κάλλος

Οι άνθρωποι βρίσκονται ακόμη στο σκοτεινό σπήλαιο και βλέπουν τις παραισθήσεις από τις εκλάμψεις των δολίων που βρίσκονται εκτός αυτού. Αν ελευθερώνοντο και ατένιζαν τον έναστρο Ουρανό και την όμορφη Φύση θα έβλεπαν την Ευταξία και το Κάλλος που διαθέτει ο Κόσμος. Αυτό το είδαν πρώτοι οι πρόγονοι μας αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν και μιμηθέντες την Φύση έφτιασαν κατ’ εικόνα και ομοίωση τον δικό τους κόσμο. Γι’ αυτό τα έργα τους εκείνα έμειναν αθάνατοι . Αυτοί σεβάσθηκαν τον Νόμο της Οικο-νομίας της Φύσεως και αισθάνθηκαν την ανάγκη να πειθαρχήσουν στο Νόμο ( Κοσμικό και Ανθρώπινο) με την καθιέρωση της Δημοκρατίας και σταμάτησαν την σπατάλη δυνάμεων και ουσιών σε άσκοπες αιτίες (πολέμους, φθοροποιό υπερκατανάλωση υλικών αγαθών , μακροσκελή αναξιόπιστο και ανούσιο λόγο κλπ) με την φιλοσοφική τους σκέψη . Η έννοια της Οικο-νομίας επέβαλε στους Αρχαίους προγόνους μας να θεσπίσουν πρώτοι Νόμους στον οίκο τους(Οικο-νομία) , για να μιμηθούν τους Κοσμικούς Νόμους . Έφτιασαν θαυμαστά αγάλματα και έργα τέχνης για να μιμηθούν την Κοσμική διακόσμηση με την αναπαράσταση των θεών και των ηρώων τους. Το νόημα της Δημοκρατίας ενέχει μέσα του την κινητοποίηση όλων των δυνάμεων και την αποφυγή της σπατάλης του ανθρώπινου δυναμικού, που αλλιώς θα έμεναν ανενεργοί. [Μόνον μέσα από την Ελληνική Θεογονία-Κοσμογονία μπορούμε να ερμηνεύσουμε την Ελληνική φιλοσοφία , που επιζητά το Κάλλος, την Αγαθότητα, την Σοφία, την Αρμονία, τους Θεσμούς, το Γνώθι σ’ εαυτόν, το Μηδέν Αγαν, τον Σεβασμό στην Φύση κ.ο. κ. Όλα αυτά εκπηγάζουν από την αποκρυπτογράφηση του Κοσμικού Λόγου]
Η Κοσμική Οικο-νομία

Σήμερον όλα αυτά έχουν ανατραπεί. Η Σοφία κατέβηκε στα πόδια και ο αμαθέστατος Πλούτος ανέβηκε στο κεφάλι. Ο ανορθολογισμός κυβερνάει τον Κόσμο. Η ολιγαρχική άρχουσα τάξη αγνοεί τους Κοσμικούς Νόμους και ενεργεί αντίθετα προς την Οικο-νομία των φυσικών πόρων [Οικο-νομία=Νόμοι ή και Νομή(Διανομή) στον Οίκο]. Τι σημαίνουν τα αναπτυξιακά μοντέλα που βασίζονται στην καταστροφή και στη σπατάλη; Τι σημαίνει η υποχρεωτική καταδίκη σε ανεργία μέρους του πληθυσμού; Τι σημαίνει η άδικη διανομή του πλούτου ; «ΠΑΝΤΕΣ ΠΑΝΤΑ ΑΔΙΑΝΕΜΗΤΑ ΝΕΜΟΝΤΑΙ» είπαν οι πρόγονοι μας. Τι σημαίνει η αέναη διαλεκτική λογοδιάρροια στα ΜΜΕ χωρίς ουσία ; Τι σημαίνει η υποκρισία και η έλλειψη Συνειδητότητος των σύγχρονων ανθρώπων ; Όλα αυτά σημαίνουν την βαθύτατη κρίση που περνάει ο άνθρωπος πριν από την ενηλικίωση του.
Η ανεργία είναι το μέσον εκμεταλλεύσεως των ανθρώπων . Η υπερκατανάλωση υλικών αγαθών είναι το μέσον φθοράς των ψυχών. Η έλλειψη συνειδητότητος είναι το αποτέλεσμα της ελλείψεως Παιδείας και Καλλιέργειας του ατόμου. [Οι Αρχαίοι πρόγονοι μας σεβάσθηκαν πλήρως την αρχή της Οικο-νομίας της Φύσεως και δεν προχώρησαν στην εφαρμογή των θεωρητικών γνώσεων τους για να μην διαταράξουν την αρμονία και ισορροπία του οικοσυστήματος. Το «Λακωνίζειν» στο Λόγο, η λιτότατα στα έργα «το φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας» , το «Μέτρον», το «Μηδέν Αγαν» στις πράξεις,, όλα φέρουν μέσα τους το σπέρμα του Κοσμικού Νόμου της Οικονομίας δυνάμεων και τον σεβασμό προς την Φύση].

Κίνηση , Ροή και Αλλαγή

Η ρήση του Ηρακλείτου: «Τα Πάντα Ρει», φανερώνει ότι οι πρόγονοι μας γνώριζαν την διαρκή Κίνηση, την αέναη Ροή και την συνεχή Αλλαγή του Κόσμου, αλλά και όλων όσων συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Και προσαρμόσθησαν για να μην τσακισθούν από το Κοσμικό Ρεύμα . Έγιναν εκούσιοι ταξιδευτές και χωρίς εξαναγκασμούς έπλεαν πάνω στο «καράβι» της αέναης Αλλαγής , μέσα στο Κοσμικό Ρεύμα της συνεχούς Ροής , αναζητώντας συνεχώς νέα Γνώση. Τα υλικά αγαθά τους άγγιξαν μόνο στο μέτρον που τους επέβαλε η συντήρηση τους στη ζωή, η δε πολυτέλεια τους δεν ξεπέρασε το μέτρον . Αυτή δε περιορίσθηκε μόνον στην εκδήλωση δι’ έργων μιάς ανώτερης θαυμαστής αισθητικής τους προς το θείο και τους θεσμούς. Όταν ο σημερινός άνθρωπος ξεπεράσει τις υλικές ανάγκες, τις δεισιδαιμονίες και στρεβλές του αντιλήψεις που τον κρατούν αιχμάλωτο στην καθυστέρηση και στο θεοκρατικό δογματισμό, τότε μόνον θα μπορέσει να κάνει βήματα προόδου προς τον πραγματικό Πολιτισμό της Γνώσης.

Κόσμος Ανέραστος και Εριστικός

Πάνω όμως απ’ όλα πρέπει ο σημερινός άνθρωπος να φέρει στο προσκήνιο τον ωραίο θεϊκό Έρωτα, που εξουσιάζει όλες τις ενώσεις και είναι αυτός που ενώνει τον αισθητό και νοητό Κόσμο σε ένα κοσμικό σύνολο. Αυτός ο Κοσμικός Έρωτας θα ενώσει τον Κόσμο σε ένα κοινό σκοπό και σ’ ένα ανώτερο όραμα που θα βγάλει τον άνθρωπο από την ζούγκλα των πολέμων και θα τον οδηγήσει σε μια ανώτερη Συνειδητότητα και Ευδαιμονία. Τότε ο άνθρωπος θα το υποτάξει το Εγώ του στο Εμείς. Θα αποβάλει την αλαζονία , την κακία και την δολιότητα και θα ακολουθήσει την αγαθότητα για να γίνει σύμφωνος με τους Κοσμικούς Νόμους. Τότε θα σταματήσει την άσκοπη σπατάλη και καταναλωτική κραιπάλη υλικών αγαθών, η οποία είναι αντίθεση προς τον Κοσμικό Νόμο .

Σεβασμός στους Κοσμικούς Νόμους και Ευδαιμονία

Ο άνθρωπος ενηλικιώνεται μαζί με τον Κόσμο και τους θεούς του , και αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι η σημερινή του κακοδαιμονία και θλίψη προέρχεται από την παραβίαση των Κοσμικών Νόμων. Αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι αν ακολουθήσει τους Κοσμικούς Νόμους θα ζήσει ευχάριστα , χωρίς λύπες και στεναγμούς. [Ακόμη και τη λέξη ‘κοσμικός’ την περιόρισε στον μικρόκοσμο του και την συνέδεσε με τα πιο ανούσια πράγματα της κοινωνικής του δράσεως ]
Πως όμως θα το επιτύχει να γίνει καλύτερος ;
α/ Aν γίνει σοφότερος , αγαθότερος και στραφεί περισσότερο στα ψυχοπνευματικά αγαθά και λιγότερο στα υλικά,
β/ Αν καθαρίσει την ψυχή και το πνεύμα του από τα άχρηστα υποπροϊόντα «σκουπίδια» του πολιτισμού μας
γ/ Αν συνειδητοποιήσει ότι ο τελικός του προορισμός δεν είναι αυτός ο Κόσμος αλλά η συμπαντική απειρότητα και αιωνιότητα.
Τότε θα εξασφαλίσει την απόλυτη ευδαιμονία , πληρότητα και ισορροπία στην ζωή του και θα είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να ξαναγυρίσει στην Απόλυτη καθαρότητα και μακαριότητα του Συμπαντικού Χάους, στο άπειρο Νιρβάνα της αιωνιότητας. Το τέλος δεν είναι μακριά. Η ανάσταση των νεκρών είναι μύθος για την εκμετάλλευση του ατόμου και μετά θάνατον. Κανείς δεν ξαναγύρισε για να έχουμε μια λογική απόδειξη περί του αντιθέτου. Ο κύκλος της ζωής μας στην Γη είναι στιγμιαίος , αλλά και ο κύκλος του Κόσμου είναι απειροελάχιστος μπρος στην αιωνιότητα.

ΟΛΟΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ζήσε λοιπόν καλά , ζήσε λιτά και φυσιολογικά,
σαν νάσαι αετός κι’ αθάνατος Ολύμπιος θεός!
Κάν’ το καλό, για να βρεις κι’ εσύ καλό.
Ήλεγχε την Συνείδηση σου τακτικά,
πριν και μετά κάθε σου πράξη,
και πριν κοιμηθείς,
σαν νάσαι μελλοθάνατος
πριν έρθει ο δήμιος το πρωί.
Κράτα την ψυχή σου καθαρή,
σαν «καλός κ’ αγαθός» της ζωής αγωνιστής
Έσο λοιπόν έτοιμος για το κάθε τι:
Για την χαρά , την λύπη, την αρρώστια και τα γηρατειά,
όλα της ζωής μας πρόσκαιρης χωρατά,
Πριν από το μεγάλο ταξίδι, για να ενωθείς
με την ενεργειακή δέσμη του Συμπαντικού Διός,
και της Συμπαντικής Ήρας το υλικό βιός !
Μην φοβηθείς τον Κοσμικό Νόμο και την Ειμαρμένη
Γιατί αυτή έχει Σοφία, Πληρότητα και Ευδαιμονία
που δεν είναι σε όλους φανερωμένη

ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΣΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΜΑΣ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Ο Κόσμος μας είναι μια απειροελάχιστη παρέκβαση-παρεκτροπή- της αιωνιότητος και απειρότητος του Χαοτικού Σύμπαντος που έχει ένα καθορισμένο όριο μέχρι την διάλυση του και επιστροφή του στο Απόλυτο Χάος και στην Συμπαντική πληρότητα και ευδαιμονία . Σ’ αυτό τον κανόνα υπακούουν όλα τα παγκόσμια δημιουργήματα, γιατί όλα έχουν ένα ορισμένο όριο ζωής . Η έλλειψη της αιωνιότητος μας στέρησε την τελειότητα και την αθανασία και μας έκανε νοσταλγούς του Απόλυτου Χάους από το οποίον ξεκινήσαμε για την παρούσα πεπερασμένη σε χρόνο και χώρο περιπέτεια μας . Ο Πλάτων μιλάει για την νοσταλγία της Ψυχής κι’ αυτή δεν είναι άλλη από την νοσταλγία γι’ αυτό που είμαστε από προαιωνίων χρόνων μέχρι της εποχής που γονιμοποιήθηκε το σωμάτιο της Ηρας από το ενέργειο του Διός. Αλλιώς πως εξηγείται ο άνθρωπος να κοιτάζει συνεχώς πίσω στο παρελθόν και μόνον εξ ανάγκης να υποχρεώνεται κάθε φορά εξ Ανάγκης να αποκολλάται από αυτό για να μετακινηθεί προς τα εμπρός. Πως γίνεται οι άνθρωποι που οσφραίνονται το θάνατο να αναπολούν να επιστρέψουν στην κατάσταση της ανυπαρξίας το δυνατόν συντομότερον ; Είναι η τάση να επιστρέψουν στο Απόλυτο Χάος και στον Συμπαντικό Νιρβάνα της ανυπαρξίας.
Στον ίδιο κανόνα εμπίπτουν και οι θεϊκές δυνάμεις που έχουμε σχηματίσει στην συνείδηση μας . Και οι θεοί μας είναι ατελείς , και πεπερασμένοι, όπως εμείς οι άνθρωποι. Γιατί δεν μπορεί ο ατελής άνθρωπος να κατασκευάσει στην σκέψη του θεούς τέλειους . Οσον αφορά την «εξ Αποκαλύψεως» Αλήθεια και Λόγο του Θεού αυτό είναι μεγίστη πλάνη για να μην πούμε και αγυρτεία. Ο Ηράκλειτος έλεγε ότι αν τα λιοντάρια έφτιαναν το θεό τους σίγουρα θα του έδιναν την μορφή λέοντος, τα άλογα την μορφή ίππου, κ.ο.κ. Αυτός είναι και ο λόγος που οι θεοί μας είναι εξελισσόμενοι με τον ρυθμό που εξελίσσονται οι κοινωνίες μας και συγκροτούνται οι παραγωγικές δυνάμεις της εποχής. Όσο ανέρχεται η κλίμακα προς την επιστροφή, τόσο τελειοποιούνται και οι θεϊκές ιδιότητες και ολόκληρος ο Κόσμος γίνεται περισσότερο νοήμων. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι η σοφία και η αγαθότης είναι κατά τεκμήριο προνόμιο των μεγάλων. Αυτοί ξεκίνησαν από μια χαμηλή νοημοσύνη και συνειδητότητα και στο τέλος του βίου τους , μέσω της γνώσεως , προσεγγίζουν την υψηλή παγκόσμια νοημοσύνη. Επομένως είναι, αν μη τι άλλο, αναχρονιστικό να πιστεύουμε ακόμη τον Ιουδαίο θεό ύστερα από 3.000 χρόνια , ο οποίος μάλιστα δίνει εντολές πώς να ζούμε, πώς να συμπεριφερόμαστε, πώς να ερωτευόμαστε και πώς να αντιλαμβανόμαστε την μεταθανάτια ζωή, όταν μάλιστα δεν γύρισε κανείς από τον Άδη. Ο γιός του Κοσμικού Διός, ο Προμηθεύς, δεν έκανε τίποτα περισσότερο από αυτό που έκανε και ο πατέρας του , ο Συμπαντικός Δίας, να γονιμοποιήσει βίαια το ωάριο της Συμπαντικής Ήρας μέσα στον αιώνιο και άπειρο ωκεανό του Συμπαντικού Χάους , παρά την θέληση των παρθένων Συμπαντικών Ουσιών . Σαν κύρωση για την παραβίαση της παρθενίας και της καθαρότητος οι Συμπαντικές Δυνάμεις επέβαλαν στους δύο Θεούς επαχθείς όρους . Και αυτοί οι όροι είναι η συμμόρφωση των προς την Ειμαρμένη . Δηλαδή η επιστροφή στο Χάος από όπου ξεκίνησαν . Γι’ αυτό οι θεοί του Ολύμπου ήσαν υποχρεωμένοι να υπακούουν στην Ανάγκη και Ειμαρμένη. Πολύ σκοτεινές θεότητες που κανείς δεν μπορούσε να δαμάσει, ακόμη και οι θεοί. Διότι αυτές είναι οι πανίσχυροι και προαιώνιοι Συμπαντικοί Νόμοι που έρχονται από πολύ μακριά-από την αιωνιότητα του απείρου - και είναι ανώτεροι και από τους θεούς. Γι’ αυτό έλεγαν το «Ανάγκας και οι Θεοί πείθονται » Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τον άνθρωπο και τις κοινωνίες μας κινεί η Ανάγκη, ενώ η Ειμαρμένη είναι η αδυσώπητη Μοίρα που καθορίζει τον μοιραίο τέλος, τον θάνατο, όχι μόνον του ανθρώπου, αλλά και του Κόσμου ολόκληρου. .
http://www.achilleous.com
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
ΑΓΑΠΗ: Το περιεχόμενο της ελληνικής θρησκείας!
Δημοσιεύθηκε από 12thespis στο Οκτωβρίου 22, 2009

Γαλούχησαν τον κόσμο γενεές επί γενεών, γαλούχησαν κι εμάς και διδάσκουν ακόμη στα παιδιά μας το παραμύθι περί της δήθεν «κοσμογονικής» για την ανθρώπινη κοινωνία έλευσης του χριστιανισμού, επειδή – λένε – η θρησκεία αυτή δίδαξε στον κόσμο την «Αγάπη»!
Ουδέν ψευδέστερον απο αυτό αφού, για όσους γνωρίζουν, ο χριστιανισμός όχι μόνο δεν δίδαξε την αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά έκανε κάτι χειρότερο: έσπειρε τη διχόνοια και το αδιαπραγμάτευτο Μίσος στην ανθρώπινη κοινωνία! Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, οι άνθρωποι διδάχθηκαν να απεχθάνονται και να μισούν τους συνανθρώπους τους εάν συνέβαινε εκείνοι να μην ασπάζονται την… ίδια θρησκεία με αυτούς! Εισήγαγε δηλ. τον θρησκευτικό φανατισμό, κάτι εντελώς πρωτόγνωρο και άγνωστο μέχρι τότε στην ανθρώπινη ιστορία!
Η λέξη «αγάπη» ως έννοια – μια λέξη ελληνικότατη – εμπεριέχεται στις έννοιες της φιλότητος και του έρωτος. Ο Έρως και η Φιλότης έχασαν τα υψηλά νοήματά τους κατά τους χριστιανικούς αιώνες και αντικαταστάθηκαν απο τη γενικευμένη χρήση του όρου «Αγάπη» που, αν και υποδεέστερη νοηματικώς ως μερική των άλλων δύο εννοιών, ωστόσο αντιπροσώπευε τον ιδεολογικό «πολιορκητικό κριό» της νέας θρησκείας. Με μπροστάρη και σημαία αυτόν τον ισχυρό αλλά και παραπλανητικό ιδεολογικό «πολιορκητικό κριό», οι καλόγεροι κατάφεραν να αλώσουν και να αποκοιμίσουν στη συνέχεια τις συνειδησιακές αντιστάσεις των λαών, κυριαρχώντας έτσι απ’ άκρη σ’ άκρη στον δυτικό κόσμο!
Τα όσα όμως υποτίθεται οτι πρεσβεύει ο χριστιανισμός ως «καλά και αγαθά» (με πρώτιστη ανάμεσά τους την «αγάπη»), προϋπήρχαν στους ανθρώπους και ειδικά στους Έλληνες ως έννοιες και ως τρόπος ζωής. Σε πολύ υψηλότερο μάλιστα επίπεδο απο τον εντελώς άγαρμπο και σχεδόν πρωτόγονο τρόπο με τον οποίο προβάλλονται ακόμη απ’ τον χριστιανισμό!
Μια εξαιρετική πραγματεία για την έννοια της Αγάπης στην αρχαία ελληνική κοινωνία και λατρεία επεξεργάστηκε η Ομάδα Ελλήνων στο θρήσκευμα «Αρκαδία», την οποία πραγματεία παρουσιάζουμε στο παρόν άρθρο. Με έκπληξη θα διαπιστώσουν πολλοί οτι οι αναφορές, τα ρητά και τα αποφθέγματα περί «Αγάπης» που συναντούνται στα κείμενα της λεγόμενης Καινής Διαθήκης, συγκρίνονται σε στοχασμό, σε βάθος σκέψης και σε ευκρίνεια σε σχέση με τα αντίστοιχα της ελληνικής γραμματείας, όσο μπορεί να συγκριθεί το τετράδιο της «έκθεσης ιδεών» ενός παιδιού δευτέρας δημοτικού με τα κείμενα ενός φτασμένου λογοτέχνη!
Με άλλα λόγια, οι Έλληνες και οι ελληνίζοντες της Μεσογείου δεν χρειάζονταν τις «ηθικές παραινέσεις» των ανθρώπων της ερήμου και των αμόρφωτων καλογέρων για μια χρηστή κοινωνία, διότι στις κατακτήσεις που αφορούν τον ηθικό στοχασμό είχαν ήδη προχωρήσει αιώνες πριν εμφανιστούν οι λεγόμενοι “ευαγγελιστές” και οι τα φαιά φέροντες επίγονοί τους.
Έννοιες και παραινέσεις για την αγάπη, τη συμπόνια, την πραότητα, τη φιλανθρωπία, την ειρηνοφιλία, τη συγχώρεση προς τους αδικούντες, την ελεημοσύνη, την ισότητα των ανθρώπων, την εγκράτεια από τα πάθη, την καλοσύνη, τη μεγαλοψυχία, την ανιδιοτέλεια, την αρωγή προς τους δυστυχούντες, τη φιλαλήθεια, την ψυχική καθαρότητα, την ομόνοια, την προτροπή αγάπης προς τους γονείς και τα παιδιά κλπ κλπ, αλλά και περί ευσέβειας και ευλάβειας κτλ, κάνουν λάθος όσοι νομίζουν οτι τα «εισήγαγε» ο χριστιανισμός στην ανθρώπινη κοινωνία. Με τις συμβουλές, τις αρχές και τις αξίες αυτές – ανάμεσα σε άλλες – γαλουχούνταν επί αιώνες οι Έλληνες και οι ελληνίζοντες όπως αποδεικνύεται. Όταν όμως τη σκυτάλη την πήραν οι καλόγεροι και οι ιδεολογικοί εκπρόσωποί τους διαστρεβλώνοντας τις έννοιες αυτές, η ανθρώπινη κοινωνία βυθίστηκε στο τέλμα και στο σκοτάδι αιώνων! Απ’ το οποίο σκοτάδι και το τέλμα, απαιτήθηκε η εκ νέου ανακάλυψη και μελέτη των ελαχίστων διασωθέντων σπαραγμάτων της ελληνικής γραμματείας (15ος αιώνας) για να καταφέρει η ανθρωπότητα να ξαναβρεί τη χαμένη της αξιοπρέπεια.
Εύγε και συγχαρητήρια στην Ομάδα Ελλήνων στο θρήσκευμα «Αρκαδία» για την εξαίρετη δουλειά που έκανε, εντρυφώντας στην ελληνική γραμματεία. Ρίξτε μια γρήγορη ματιά σε όλο το κείμενο αν δεν έχετε το χρόνο να το διαβάσετε τώρα, για να δείτε τη θεματολογία που περιλαμβάνει. Διότι τώρα ξέρετε: Χάρη στην επίπονη αυτή εργασία, απο δω και στο εξής μπορείτε ανά πάσα στιγμή να ανατρέχετε σ’ αυτήν για να βρίσκετε αναφορές, ρητά και αποφθέγματα των αρχαίων Ελλήνων σε ζητήματα που άπτονται της σχετικής θεματολογίας.


ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ, ΒΕΒΗΛΟΙ, ΕΝΑΡΕΤΟΙ


Οι μύστες διακρίνονται μεταξύ των ανθρώπων ως φιλόσοφοι και ενάρετοι.
ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ
Φιλόσοφοι είναι εκείνοι οι οποίοι διάγουν βίον ήρεμον, απέριττο και αγαπούν τη γνώση, την γνώση εκείνη η οποία προέρχεται από την Θεία Φύση, δηλαδή από τις εκδηλώσεις και λειτουργίας των νόμων αυτής από τις λειτουργίες των φύσεων των όντων και από τις λειτουργίες των ψυχών αυτών μεταξύ των οποίων είναι και οι ανθρώπινες, ως και οι πέραν αυτών ενεργούσες μετά των πνευματικών αυτών φύσεων.

Κάθε άλλη γνώση μη προερχομένη από τις πηγές αυτές, ή μη εξορμωμένη από αυτές τις πηγές σε περαιτέρω συνθέσεις και αναγωγές δεν είναι γνώση πραγματική και γι αυτό δεν μπορεί να έχει καμιά αξία

Οι επ' αυτής της γνώσεως στηριζόμενοι και δι' αυτής προχωρούντες προς κατάκτηση των Θείων Αληθειών της Φύσεως γίνονται και είναι πραγματικοί φιλόσοφοι. Οι φιλόσοφοι γίνονται και πραγματικοί μύσται, διότι η Θεία Φύση δια των υπερόχων πνευματικών της τέκνων προς αυτούς αποκαλύπτει και τις αλήθειές της και τα Θεία της μυστικά. Μόνον oι μύστες δύνανται να εκτιμούν τα Θεία μυστικά της Φύσεως και να τα χρησιμοποιούν και προς ιδίαν τους πρόοδο και προς πρόοδο και άλλων προς αυτό ικανών.

Μόνον oι μύστες δύνανται να γνωρίζουν την αξία αυτών των μυστικών καθώς και τα μέσα τα οποία παρέχουν προς τις ανθρώπινες ψυχές όπως αυτές ανέρχονται σε θειότερη διανόηση και ψυχική ελευθερία. Κατ' αντίθεση της διανοητικής αξίας των μυστών δημιουργείται και λαμβάνεται η έννοια της διανοητικής αξίας των Βέβηλων.
ΒΕΒΗΛΟΙ
Βέβηλοι καλούνται εκείνοι oι άνθρωποι των οποίων η διανοητική τους αξία δεν τους επιτρέπει να εκτιμήσουν τη θεία Φύση και τα υπέροχα και θεία μυστικά της, τα οποία χρησιμοποιούμενα παρά των ανθρώπων δίδουν στις ψυχές τους πραγματικές πτέρυγες γιά να ίπτανται και κατανοούν τις Θείες καταστάσεις των πνευματικών κόσμων.
Βέβηλοι είναι εκείνοι oι οποίοι είναι πάντοτε πρόθυμοι να ασεβούν κατά των νόμων της θείας Φύσεως, να περιφρονούν την αξίαν των νοητικών της όντων και να υβρίζουν δια των πράξεών τους τούς νόμους εκείνους δια των οποίων εξασφαλίζεται η ύπαρξη και η πρόοδος τους. Στους τοιαύτης διανοητικής καταστάσεως ανθρώπους τα υπέροχα πνευματικά τέκνα της θείας Φύσεως ουδέποτε εμπιστεύονται τα μεγάλα της μυστικά. Το ίδιο δε πράττουν και οι μυημένοι στις Αλήθειες της Φύσεως για να μη περιέρχονται και αυτοί στην κατάσταση των βέβηλων.
Περισσότερα ...


ΓΕΝΙΚΑΙ ΗΘΙΚΑΙ ΑΡΧΑΙ
Οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι επιθυμούν να ανέλθουν τις βαθμίδες του πραγματικού μύστη, γιά να επιτύχουν την πραγματική πρόοδο και να βοηθήσουν το έργο της εξελίξεως των ανθρωπίνων κοινωνιών πρέπει κατά πρώτιστο λόγο να διάγουν βίο απολύτως φυσικό.

Φυσικός δε βίος είναι εκείνος ο οποίος προσαρμόζεται προς τις λειτουργίες των φυσικών νόμων και δεν καθίσταται το αίτιο της εκτροπής της ανθρωπίνης διανοήσεως προς σχηματισμό συλλογισμών oι οποίοι εξωθούν τον άνθρωπο έξω της πραγματικής του ζωής και εμποδίζουν τις εκδηλώσεις των ψυχικών του δυνάμεων. Ο φυσικός βίος γίνεται το αίτιο, το πραγματικό αίτιο της εκδηλώσεως των ψυχικών δυνάμεων του ανθρώπου όπως και το αίτιο της ομαλής μεταξύ αυτών συνεργασίας, η οποία διευκολύνει την δυναμική αύξηση της διανοητικής και συναισθηματικής τους ενέργειας. Ο φυσικός βίος δεν αφήνει την διανόηση του ανθρώπου να εκτρέπεται σε συλλογισμούς διά των οποίων δημιουργούνται όλες οι ανωμαλίες των ανθρωπίνων σχέσεων και oι παραλογισμοί και τα εξ αυτών ανθρώπινα πάθη τα οποία κατατυραννούν τις ανθρώπινες ψυχές, με συνέπεια να εμποδίζουν τη δυναμική τους ανέλιξη όπως κατευθύνονται προς πλήρωση του ανθρωπίνου σκοπού των.

Οταν ο βίος του ανθρώπου δεν είναι φυσικός, όπως απαιτούν αυτό οι λειτουργούντες νόμοι της φύσεώς του, τότε όλες oι ενέργειες και της ψυχής του και της οργανικής του φύσεως τείνουν στην δημιουργίαν ανωμάλων λειτουργιών και αυτές είναι εκείνες οι οποίες συνταράσσουν τις αισθησιακές λειτουργίες και εκτρέπουν τα όργανα της διανοήσεως σε σχηματισμόν ιδεών oι οποίες δεν εξυπηρετούν την φυσική της ανέλιξη διότι γίνονται ξένες προς τις πραγματικές αλήθειες της Φύσεως. Μη φυσικός βίος του ανθρώπου δεν είναι δυνατόν να έχει ως αποτέλεσμα διανόηση ικανή να ρυθμίζει τις ψυχικές εκδηλώσεις της βουλήσεως, της επιθυμίας, της θελήσεως και όλες εκείνες τις άλλες εκδηλώσεις οι οποίες εμφανίζουν την συνειδητή ύπαρξη του ανθρώπου, τις συνειδητές ενέργειές του και τις αρμονικές συλλειτουργικές σχέσεις μετά των άλλων συνανθρώπων του. Περισσότερα ...

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ
Φυσικοί νόμοι είναι oι δυναμικές εκδηλώσεις των ουσιών της Φύσεως. Δια των εκδηλώσεων τούτων εμφανίζονται όλα τα φαινόμενα των Κόσμων και δια της λειτουργίας αυτών πληρούνται οι σκοποί της Δημιουργίας. Οι προς διάπλαση των κόσμων εκδηλώσεις των ουσιών της Φύσεως απετέλεσαν τις βάσεις της Δημιουργίας και γι' αυτό οι εκδηλώσεις αυτές έλαβαν την έννοιαν των Θεμελιωτικών Φυσικών νόμων των εμφανισθέντων σε λειτουργίαν Κόσμων.

Οι Θεμελιωτικοί αυτοί νόμοι διά της μεταξύ των σχέσεως και λειτουργίας έσχον νέα παράγωγα εκ των Θείων ουσιών της Δημιουργίας. Τα νέα αυτά παράγωγα και τα εν συνεχεία εξ αυτών προερχόμενα απετέλεσαν την κατ' επέκταση έννοια της λειτουργίας των φυσικών νόμων και η επέκταση αυτής θά γίνεται απείρως γιατί οι σκοποί της Θείας δημιουργίας δεν δύνανται να είναι περιορισμένοι. Περιορισμός των σκοπών της Δημιουργίας θα σημείωνε εξαφανισμό των ουσιών της και των εξ αυτών δυνάμεων πού εξεδηλώθησαν, αυτών πού έλαβαν την ονομασία των φυσικών νόμων.

Οι ουσίες από τις οποίες ενεφανίσθησαν οι Κόσμοι σε λειτουργία διά των μεταξύ τους σχέσεων εμφάνισαν και την έννοιαν της αφ' εαυτού παραγωγικότητας, η οποία και μας αποκαλύπτει τις βάσεις της Δημιουργίας, την κατ' επέκταση δυναμική εξέλιξη των δυνάμεων των ουσιών της, και τις μεταμορφώσεις οι οποίες συντελούνται επί των δημιουργηθέντων κόσμων. Περισσότερα ...


ΓΝΩΣΗ
Διά να φθάσει η κοινωνία των ανθρώπων να εννοήσει, θεσπίσει και εφαρμόσει στις σχέσεις των ατόμων της τους νόμους της ηθικής Ελευθερίας και της κοινωνικής Δικαιοσύνης και δι' αυτών εξυπηρετήσει την ηθική, διανοητική και ψυχική τους πρόοδο, πρέπει απαραίτητα να καλλιεργηθούν σημερινά κοινωνικά άτομα σε βαθμόν να εvvoήσoυv τον κοινωνικό τους σκοπό. Στα άτομα αυτά πρέπει να καλλιεργηθούν oι πραγματικές γνώσεις, αυτές oι οποίες προέρχονται από τις λειτουργίες των φυσικών νόμων και από τις φύσεις αυτών τούτων των ανθρωπίνων όντων. Σ' αυτά πρέπει επίσης να καλλιεργηθούν και τα φυσικά τους συναισθήματα τα οποία γίνονται μέσα στις ψυχές τους διά της συλλειτουργίας αυτών μετά των οργανικών τους φύσεων, διότι οι πραγματικές φυσικές γνώσεις και τα ψυχικά τους συναισθήματα θα τους επιτρέψουν να κατανοήσουν βαθύτερα όχι μόνον τον κοινωνικό τους σκοπό, αλλά και τον ψυχικό τους σκοπό. Η κατανόηση του κοινωνικού και ψυχικού τους σκοπού δεν δύναται μόνον να εναρμονίζει τις σχέσεις τους, αλλά και να εξευγενίζει και την ψυχική και διανοητική τους διάθεση, ούτως ώστε να δύνανται ευχερώς να εννοούν και να αναγνωρίζουν τα φυσικά τους δικαιώματα και να αισθάνονται ότι αυτά πρέπει να εξασφαλίζονται διά κοινωνικών νόμων. Τότε θα αναγνωρίζουν, ότι καθήκον τους είναι το να εξυπηρετείται διά κοινωνικών νόμων η πρόοδος πάντων.

Η κατανόηση του κοινωνικού και ψυχικού σκοπού όλων των κοινωνικών ατόμων είναι η υψίστη εκδήλωση της ανθρώπινης διανοήσεως και εξ αυτής και μόνον προέρχεται η πραγματική έννοια της ηθικής, η οποία πρέπει να διέπει όλες τις σχέσεις των ανθρωπίνων όντων ως πνευματικός κοινωνικός νόμος. Οταν ο νόμος αυτός διέπει τις σχέσεις τους, τότε και χαρακτηρίζονται ως "εν συνειδήσει" ενεργούντα κοινωνικά άτομα τα οποία έχουν και ως σκοπό να γνωρίσουν το έργον της θείας Δημιουργίας, οπόταν και αισθάνονται ως καθήκον τους να συντρέχουν αυτό δια κοινωνικών νόμων στην πνευματική εξέλιξη των νοητικών όντων, διότι αυτός είναι ο σκοπός του έργου της. Οφείλουν επίσης να συντρέχουν και την εξέλιξη των οργανικών φύσεων των πνευματικών όντων διά των οποίων επιτυγχάνεται ο σκοπός της αυτός. Το έργο της Θείας Δημιουργίας έφερε στο ΕΙΝΑΙ τους τα νοητικά όντα και αυτό τα μεταμορφώνει δια να τα προάγει σε Θειοτέρους κόσμους όπως δια της «εν ενεργεία» ζωής τους κατανοούν ευρύτερα και συντρέχουν περισσότερο τους σκοπούς του Θείου αυτού Έργου.


ΤΟ ΧΑΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΖΩΗΣ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )

Ο Ησίοδος λέγει ότι «πρώτον εγεννήθη το Χάος, έπειτα η Γη, ύστερον τα Τάρταρα και τέλος ο Έρως ο παλαιός λεγόμενος και όχι ο γιός της Αφροδίτης» Ο Έρως είναι εκείνος που συνεργεί στην φυσική συνένωση των ομοειδών μερών της ύλης και της δημιουργίας των διαφόρων σωμάτων. Είναι δηλαδή η ελκτική και συνεκτική δύναμη που ενώνει τα αντίθετα και κρατεί τον κόσμο (σύμπαν ) ενωμένο. [Το αντίθετο του Έρωτος είναι η Έρις, η οποία χωρίζει. Ομοίως και το διώνυμο Ζευς(εκ του ζευγνύω=ενώνω) και Δίας(εκ του διαιρώ) έχει διττή έννοια, διότι στο σύμπαν ότι γεννιέται κάποια στιγμή θα καταστραφεί ] Δεδομένου δε ότι στο Χάος υπάρχουν υλικά και ενεργειακά σωμάτια είναι δυνατόν να δημιουργούνται στο διηνεκές νέα υλικά σώματα με την επενέργεια των ελκτικών δυνάμεων . Παράλληλα όμως υπάρχουν και αντίθετες δυνάμεις που συμβάλλουν στην συνεχή εντροπία και στη διάλυση των πάντων με την επενέργεια της Έριδος, δηλαδή των διαλυτικών δυνάμεων του σύμπαντος.

Τα Τέσσαρα Στοιχεία της Δημιουργίας

Τέσσαρες λοιπόν είναι οι αρχές που αναφέρει ο Ησίοδος ως αυτογεννήτους, ήτοι Χάος, Γαία, Τάρταρα και Έρως. Η σύγχρονη φυσική παραδέχεται ότι το Χάος κυριαρχείται από τρία στοιχεία ήτοι : Τα Σωμάτια(Συμπαντική Ήρα), η θέουσα Ενέργεια(Συμπαντικός Ζευς) και ο Χωροχρόνος( Κρόνος). Αν αντικαταστήσουμε τη Γαία με τα Σωμάτια, τον Έρωτα με την θέουσα Ενέργεια και τα Τάρταρα με το Χωροχρόνο τότε διαπιστώνουμε ότι ο Ησίοδος εξέφρασε την πρώτη επιστημονική αλήθεια [Ο αριθμός τέσσερα είναι μυστηριακός για τους Έλληνες διότι συνθέτει εις έν όλον τέσσερα διαφορετικά εις είδος, αλλά όμοια εις γένος, όντα, ιδέες, ιδιότητες, καταστάσεις ή γεγονότα, τα οποία αρμονικώς συντονισθέντα παραδίδουν την σφαιρικήν, φιλοσοφικήν αντίληψη του ορατού και του αοράτου κόσμου. Τέσσερα στοιχεία ήτοι Γη-Υδωρ-Αήρ-Πυρ, τέσσαρες κινήσιες ψυχής, ήτοι Αισθήσεις-Συναίσθημα-Νόησις-Γνώσις, τέσσαρες ιδιότητες αρετής ήτοι, Σωφροσύνη-Ανδρεία-Φρόνηση-Δικαιοσύνη ]Δεν είναι δε τυχαίον ότι ο Όρκος των Πυθαγορείων εγένετο στην «Ιεράν Τετρακτύν» και έλεγεν «ου μα τον αμετέρα γενεά παραδόντα Τετρακτύν, παγάναενάου φύσεως ριζώματ’ έχουσαν» Επομένως ο Όρκος είναι η βάση επί της οποίας θεμελιούται το Οικοδόμημα του Κόσμου(Σύμπαντος) και του Πολιτισμού. Άνευ της γνώσεως των τεσσάρων στοιχείων δεν γίνεται κατανοητόν το θαύμα του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος. Σπάει η νοητική άλυσος και συνθλίβεται καθώς λιθοβολείται η αλήθεια από το σκότος της αγνοίας. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε την ρήση του μεγαλυτέρου πνεύματος όλων των εποχών , του Ηράκλειτου, που έλεγε : «Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ήν αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα »(Αυτόν εδώ τον κόσμον, που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα , δεν τον έπλασε ούτε κανένας θεός ούτε κανένας άνθρωπος, αλλά ήταν πάντα και είναι και θα είναι φωτιά αείζωη, που με μέτρο ανάβει και με μέτρο σβήνει ) Και είπε αυτόν εδώ διότι είχεν ακράδαντη πεποίθηση ότι υπάρχουν κι’ άλλοι κόσμοι(σύμπαντα) εκτός από δικό μας, κάτι που αποδεικνύεται με τις πρόσφατες έρευνες . Την ίδια πεποίθηση είχεν εξ άλλου και ο Πυθαγόρας για την δωδεκαδική συγκρότηση του ηλιακού μας συστήματος και μόλις πρόσφατα δικαιώθηκε με την ανακάλυψη των δύο χαμένων πλανητών . Πόσο αλήθεια θα είχε προχωρήσει η ανθρώπινη σκέψη αν είχε επικρατήσει η σκέψη του Ηρακλείτου, αντί αυτής του θεού-δημιουργού των πάντων, εν ονόματι του οποίου σκοτώνονται ακόμη οι λαοί;
Ο Ησίοδος δεν εννοεί Χάος μόνον το Σκότος που κυριαρχεί στον κενό χώρο του σύμπαντος , αλλά και τον ενεργειακόν εκείνον χώρον που ύλη και ενέργεια βρίσκονται εν δυνάμει και σε αταξία(δεν έχουν πάρει μορφή)

Οι Σύγχρονοι Φυσικοί για το Χάος
Κατά τον κορυφαίο φυσικό Πριγκοζίν το Χάος έχει την ικανότητα να αυτοοργανώνεται και να παράγει νέες ουσίες και νέες καταστάσεις που ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να προβλέψει. Τούτο σημαίνει ότι το Χάος δεν είναι στατικό αλλά δυναμικό και δημιουργός των πάντων. Το Σύμπαν κινείται διαρκώς προς την αποσύνθεση(ισχύει δηλαδή το αξίωμα του Ηράκλειτου «τα πάντα ρει»)

1/ Η Θεωρεία της Δημιουργίας των Κόσμων
Αυτή ακολουθεί τα εξής τέσσερα στάδια:
Πρώτον. Εις ένα σημείον πεδίου του συμπαντικού χώρου όταν οι διακυμάνσεις της γεωμετρίας του υποστούν ασυνήθως βίαιες δυναμικές αλλαγές από κάποια ακτινοβολία τότε μπαίνει σε φάση δημιουργίας . Οι έντονοι αυτοί κυματισμοί προκαλούν την μαζική εμφάνιση εν δυνάμει σωματιδίων έτοιμων να μεταμορφωθούν σε σωμάτια ύλης. Σε εκείνο το σημείον το δυναμικόν προς δημιουργίαν φθάνει στο υψηλότατον σημείον. Τότε το ενεργειακό πεδίον φθάνει τα δημιουργικά επίπεδα(10 στην 12ην , 10 στην 13ην δύναμιν GeV) και ακολουθεί μια μαζική μεταμόρφωση των εν δυνάμει σωματιδίων σε πραγματικά σωματίδια και έτσι ολοκληρώνεται το πρώτο στάδιο που είναι η γέννηση ενός νέου Σύμπαντος.
Δεύτερον . Εντός απειροελχίστου κλάματος του χρόνου δημιουργείται «σούπα» πλάσματος αποτελουμένη από ηλεκτρόνια , κουάρκ, φωτόνια και νετρίνα. Εντός του πρώτου δευτερολέπτου εμφανίζονται έντονες βαρυτικές δυνάμεις , οι οποίες προκύπτουν συγχρόνως με την εμφάνιση της ύλης και οδηγούν στο τρίτο στάδιον
Τρίτον . Κατ’ αυτό παρατηρείται η συμπύκωνση του νέφους με μια πύρινη μάζα(το αείζωον πυρ του Ηράκλειτου) η οποία στο κέντρο της έχει ένα στεραιό πυρήνα. σωματιδίων και ακτινοβολίας και μια τρομακτική θερμοκρασία(10 στην 20ην έως 10 στην 26ην δύναμιν Κ) Τότε οι θερμικές δυνάμεις υπερτερούν των βαρυτικών και το νέο σύμπαν εισέρχεται στο τέταρτον στάδιον
Τέταρτον. Κατ’ αυτό έχουμε την τεραστία έκρηξη , την γνωστή ως BIG BANG. Το δημιουργηθέν σύμπαν θα συνεχίσει να επεκτείνεται αν και με μια συνεχώς μειουμένη ταχύτητα επι μια περίοδο 17,5 δισεκατομμύρια χρόνια-τούτο τουλάχιστον ισχύει για το δικό μας σύμπαν- έως ότου καταλήξει σε πλήρη στάση. Η θερμοκρασία του θα έχει ελαττωθεί και τελικά θα φθάσει το απόλυτο μηδέν. Τότε η βαρύτης θα καταστεί κυρίαρχος άνευ αντιπάλου δυνάμεως και θ’ αρχίσει η φάση της συρρικνώσεως του, η οποία θα είναι ακριβώς αντίστροφος . Το τέλος του σύμπαντος θα είναι και πάλι η μεγάλη έκρηξη και κ. ο.κ. Συνεχής Ροή ή Ζωή και Θάνατος φαίνεται ότι είναι ο αδυσώπητος κύκλος του κόσμου.

Μια Μεγάλη Ανακάλυψη.

Ενώ μερικοί ασχολούνται με τους ανόητους πολέμους κάτι άλλοι ημίθεοι κοιτάζουν υπερβολικά μπροστά , άνω των 10 δισεκατομμυρίων ετών φωτός, και σχίζουν τα πέρατα του σύμπαντος για να το ιδούν τότε που το Σύμπαν μόλις είχε βγει από το πρωτόγονο αυγό του. [Πρώτοι οι Έλληνες με την Ορφική τους λατρεία μίλησαν για το αγέννητο αυγό, που όταν έσπασε βγήκε από μέσα ο Φάνης, δηλαδή το Φως . Ο Κρόνος =Χρόνος εγέννησε τον Αιθέρα και τον Έρωτα(συνένωση) διφυή (Φάνητα) κάτι που πρεσβεύουν και οι σύγχρονοι κοσμολόγοι] Οι επιστημονικοί εγκέφαλοι με το ραδιοτηλεσκόπιο HUBBLE της NASA έλαβαν φωτογραφίες των ορίων του Σύμπαντος ηλικίας άνω των 10 δισεκατομμυρίων ετών. Ελήφθησαν από τις 18/12-28/12 1995 και θεωρούνται ένα από τα θαύματα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Θα λέγαμε ότι οι επιστήμονες είναι πίσω από τις εξελίξεις , όπως και η ανθρωπότης είναι πίσω από την νέα ηθική της Ειρήνης ,που επιβάλλει η ραγδαία Επιστημονική και τεχνολογική Γνώση. Και το λέγω αυτό διότι οι φωτογραφίες αυτές ακόμη δεν έχουν αναλυθεί και μελετηθεί από τους επιστήμονες και δεν έχουν δώσει απαντήσεις στα βασικά ερωτήματα, ήτοι:
1/ Επεκτείνεται(διαστέλλεται) το Σύμπαν;
2/ Πότε παρουσιάσθηκαν οι πρώτοι Γαλαξίες;
3/Ποια είναι έκτοτε η εξέλιξη των Γαλαξιών;
Βρισκόμαστε λοιπόν στα όρια του χρόνου και του χώρου κι’ αυτό είναι ένα μεγαλειώδες κατόρθωμα του ανθρώπου και της επιστήμης που γεννήθηκε σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, χάρις στη σοφία του Ηρακλείτου, στην λογική και τους ορισμούς του Σωκράτους και των λοιπών Ελλήνων σοφών. Τι βρήκαν ; Ανακάλυψαν μια μικρή περιοχή του διαστήματος κοντά στην Μεγάλη Άρκτο που περιλαμβάνει 1500 Γαλαξίες συγκεντρωμένους όλους μαζί, όπως ήσαν το πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη(Big Bang) Είναι ορατός ο ορίζοντας του σύμπαντος που τότε βρισκόταν σε νηπιακή ηλικία , διότι ακόμη δεν είχε ξεχειλώσει στα σημερινά του όρια. Κι' εμείς είμαστε εκεί μέσα σ’ αυτήν την φωτογραφία με τις αχνές και ελάχιστα ορατές κουκίδες των γαλαξιών , που ακόμη δεν είχαν εξελιχθεί όπως είναι σήμερον. Τα μόρια μας έχουν ασφαλώς καταγράψει την αγωνία και τον φόβο εκείνης της τρομακτικής εκρήξεως, αλλά και την αιωνιότητα της αέναης ροής στο χρόνο-χώρο, σύμφωνα με την ρήση του Ηρακλείτου. Ανακαλύψαμε λοιπόν το Σύμπαν στην βρεφική του ηλικία ! (Μπορείτε να δείτε την φωτογραφία στην ιστοσελίδα http://www.hubblesite.org/ ) Δείχνει το Σύμπαν στην αρχική του φάση. Ψάχνοντας δηλαδή στα ντουλάπια του Σύμπαντος βρήκαμε αυτή την ανεπανάληπτη παμπάλαια φωτογραφία του. Είναι το ίδιο σαν να βρεις τη φωτογραφία του μακρινού σου προγόνου που έζησε στα προϊστορικά χρόνια. Εσύ Άνθρωπε της προσωρινότητας που μπορείς να ατενίζεις την αιωνιότητα, δεν ξεχνάς και την καθημερινή σου μικρότητα και ποταπότητα !

Το Πνεύμα

Κατά τους Έλληνες το «πνεύμα» είναι δυναμική οντότης, χάρη στην συνεχή κίνηση του. Τούτο μπορεί να κινείται σε χρόνο μηδέν στα πέρατα του σύμπαντος και να υπερνικά και τον τελειότερο υπολογιστή. Είναι δηλαδή μια δύναμη ή ενέργεια παρά ένα υλικό αντικείμενο και οι Στωικοί τόνισαν την αραιότητα και την λεπτότητα της δομής του. Τούτο ευρίσκεται στον πανταχού παρόντα αιθέρα των αρχαίων , τον οποίον ανακάλυψαν και πάλιν οι σύγχρονοι επιστήμονες για να επιβεβαιώσουν την ορθότητα του Ελληνικού Πνεύματος. Αλλά φαίνεται ότι υπάρχει και πληροφοριακός αιθέρας ο οποίος ευκολύνει την μετάδοση των πληροφοριών, χωρίς φυσικά τα συμβατικά μέσα. Το πνεύμα παρομοιάζεται με Φως. Αλά το Φως έχει διαβαθμίσεις. Εκ του Σκότους εις το Ημίφως και προοδευτικώς εις το Φως . Οι Έλληνες αλληγορούσαν το Σκότος με την μητέρα Λητώ (Ληθώ/Λήθη/ σκότος). Το Ημίφως και το Φως με τα δίδυμα τέκνα Αρτεμιν(ημίφως ) και Απόλλωνα(Φως) Συμβολισμοί αυτών είναι ο Ήλιος του Απόλλωνα και η Σελήνη της Λητούς. Υπέρτατος Νους και ο πατέρας απάντων είναι ο Δίας(Νους/ Αιτία του Παντός/ Δίας των Λογισμών των Συλλογισμών και του μη δύοντος Φωτός) Το σκότος σημαίνει άγνοια , αμάθεια, δοκησισοφία και δογματισμός, ενώ αντίθετα το Φως σημαίνει Γνώση, Νοημοσύνη, Κατανόηση, διαλεκτική σκέψη μετά λόγου.

Ο Θεός μέσα στον Κόσμο

Η αρχή της Κοσμογονίας και Θεογονίας που όπως φαίνεται αποτελεί σήμερον κοινή πίστη , έχει αρχαίες καταβολές. Επομένως, πρέπει να επιστρέψουμε στην Ελληνική σκέψη περί θεότητος , η οποία φαίνεται να είναι αληθέστερη της χριστιανικής και πλησιέστερα προς την επιστημονική αλήθεια. Όμως η ενοποίηση του Κόσμου και του Λόγου δεν λύνει αυτομάτως όλα τα θέματα της κοσμοαντιλήψεως. Είναι ανάγκη να τεθεί εξ αρχής το θέμα της Πρώτης Αρχής. Και για την απάντηση δεν αρκεί μόνον η θεολογία, αλλά απαιτείται η επιστράτευση της μέχρι τώρα επιστημονικής γνώσεως. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα η Κοσμολογία εισέρχεται ολοένα και περισσότερο στο χώρο της Θεολογίας και ίσως κάποτε ενωθούν, όπως συνέβαινε κατά την αρχαιότητα, πριν χωρισθεί η ψυχή από το πνεύμα και η πράξη από την θεωρία. Σήμερα με την χρεοκοπία των δογματικών θρησκειών οι νέοι αναζητούν το θείο μέσω της επιστημονικής οδού. Όταν τούτο επιτευχθεί θα εκτοπίσει την ανθρώπινη δεισιδαιμονία , τα ψέματα, τους παραλογισμούς , τις προφητείες και τις ψευδαισθήσεις που επικρατούν σήμερα στο χώρο της θεολογίας και θα βάλει τέρμα στην λαϊκή αυθαιρεσία και στην ψυχασθενική φαντασίωση και δολιότητα του ιερατείου και των φανατικών μεσσιανιστών καλογήρων και των «ταλεμπάν» των διαφόρων θρησκειών. Σήμερα η διαρκής καλλιέργεια της νοημοσύνης ανεβάζει ακόμη περισσότερο το γνωσιακό επίπεδο και αυτό με την σειρά του οξύνει την νοημοσύνη σ’ έναν ανώτερο σπειροειδή κύκλο. Η συνείδηση των νέων ανθρώπων δεν διαπλάθεται πλέον από την δεισιδαιμονία και τις προκαταλήψεις του παρελθόντος αλλά από την νοημοσύνη και την γνώση της Φύσεως , η οποία κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και στην γνώση του θεού. Και ο θεός πλέον πολιορκείται τόσο πολύ ώστε δεν έχει την δυνατότητα να κρύβεται πίσω από τα θαύματα και τις φαντασιώσεις εξ αποκαλύψεως σε κάποιους επιλέκτους , αλλά να αφήνει τον εαυτόν του να φανεί μέσω της νοημοσύνης και της γνωσογένεσης. Η νέα παγκόσμια συνείδηση απαιτεί λοιπόν ένα θεό της νοημοσύνης και αυτός ο θεός , ως νοήμων Λόγος , να είναι εντός του Κόσμου και όχι έξωσυμπαντικός και απόμακρος από τον Κόσμο και τους ανθρώπους. Βέβαια μην αυταπατάσθε ότι θα μπορέσουμε ποτέ να φθάσουμε στην Πρώτη Ουσία, διότι τότε θα έχουμε γίνει οι ίδιοι θεοί , ενώ από την αποστολή της Φύσεως γίναμε άνθρωποι με τους πνευματικούς και βιολογικούς περιορισμούς μας. Ας αρκεσθούμε λοιπόν να γίνουμε έστω και ημίθεοι , όπως έγιναν και μερικοί εκ των πρόγονων μας .
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

« ΕΚ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ ΑΡΧΗ
Η ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δημοσιεύθηκε από lykofron στο 08/10/2010
Για να εξέλθει εκ της απολύτου ηρεμίας (δηλαδή εκ της καταστάσεως του Χάους) η Κοσμογονική (ή Ενεργός) Ουσία έπρεπε να υπάρ¬ξει μια πρώτη ΚΙΝΗΣΗ. Για την εκδήλωση αυτής της πρώτης ΚΙΝΗΣΕΩΣ στην κοσμογονική ουσία υπάρχουν δυο απόψεις:
ΕΚ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥ.
Η πρώτη κίνηση έγινε με ΣΚΟΠΟ την δημιουργία της Φύσεως και η Φύση έγινε μα σκοπό της εμφάνιση του πνεύματος . Η θεώρηση όμως της υπάρ¬ξεως σκοπού για την εκδήλωση αυτής της πρώτης κινήσεως προϋποθέτει βούληση και επομένως την ύπαρξη πνεύματος κάποιου απολύτου όντος (π.χ. του «Θεού» των βιβλικών θρησκειών). Στην περίπτωση όμως αυτήν η πρώτη κίνηση δεν είναι μια [αυθόρμητη] τάση προς μεταβολή αλλά αποτέλεσμα μιας ώθησης έξωθεν επιβαλλομένης από κάποιο (εξωκοσμικό) απόλυτο ον, όπως π.χ. το θεωρούν οι οπαδοί των βιβλικών θρησκειών.
Εκ των ανωτέρω προκύπτει το εξής ερώτημα: το απόλυτο αυτό ον που βρισκότανε για να επιβάλλει την πρώτη κίνηση στην ενεργό ουσία πριν εκπορευτεί ο χώρος και ο χρόνος από την ενεργό ουσία, αφού ούτε χώρος ούτε χρόνος υπήρχε έξωθεν της ενεργού ουσίας; Αν πάλι το ον αυτό ήταν εκτός χρόνου και χώρου (άποψη που είναι ακατανόητη στα όντα της Φύσεως) τότε η ουσία του θα ήταν διαφορετική από την ουσία της εκπορευθείσης από την επέμβασή του Φύσεως ώστε να μπορεί να υπάρχει εκτός χώρου και χρόνου γιατί η ουσία της Φύσεως εκδηλώνεται μόνον σε χώρο και χρόνο. Συνεπώς μετά την εκπόρευση της φύσεως το ον αυτό θα παραμένει εκτός της Φύσεως δηλαδή ήταν και πα¬ραμένει εξωκοσμικό και θα πρέπει να είναι αδύνατος ο εντοπισμός του από τα όντα της Φύσεως που είναι συγκροτημένα από τις ουσίες της Φύσεως. Αλλά και πάλι γεννάται το ερώτημα: ποίος δημιούργησε την κοσμογονική (ή ενεργό) ουσία; Και αν την Ουσία αυτήν την δημιούργησε το απόλυτο Ον τότε το απόλυτο ον ποίος το δημιούργησε;
ΕΚ ΤΗΣ ΤΑΣΗΣ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗ.
Η πρώτη κίνηση οφείλεται στην ΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗ της ενεργού ουσίας και έγινε αυθόρμητα χωρίς καμία έξωθεν επέμβαση και το αίτιο ήταν ενδογενές. Η εκπόρευση της Φύσεως με την μορφή με την οποία το γνωρίζουμε σήμερα, είναι μια από τις πολλές πιθανότητες που είχε να εξελιχθεί η ενεργός ουσία. Για να γίνει όμως κατανοητό πως η τάση προς μεταβολή έγινε κίνηση και πως η κίνηση προκάλεσε την εκπόρευση του Σύμπαντος πρέπει να εξετάσουμε βαθύτερα την έννοια της κινήσεως.
Η κίνηση (σύμφωνα με την μυσταγωγική φιλοσοφία) είναι μια γενική ιδιότητα της Ουσίας και εκδηλώνεται αυθόρμητα ως μία τάση προς μεταβολή της Ουσίας. Η ύπαρξη όμως μιας τάσεως προς μεταβολή δεν αρκεί για να εξηγήσει την αρχή της πρώτης κινήσεως αν θεωρήσουμε ότι η Ενεργός ουσία βρισκότανε σε απόλυτη ηρεμία. Συνεπώς πρέπει να δεχθούμε επιπροσθέτως ότι δεν υπήρχε απόλυτη ηρεμία και η τάση προς μεταβολή ήταν μια απείρως μικρή κίνηση η οποία κάποια στιγμή προκάλεσε τον διχασμό και αντιθετισμό της Ουσία με αποτέλεσμα να εκδηλωθεί η Φύση. Αυτό σημαίνει ότι η Ενεργός Ουσία δεν βρισκότανε σε «απόλυτη» ηρεμία και συνεπώς δεν υπήρχε ανάγκη μιας «πρώ¬της» κινήσεως της Ουσίας ώστε να εκπορευτεί η Φύση εξ αυτής.
Μετά τον διχασμό και αντιθετισμό της Ενεργού Ουσίας η τάση προς μεταβολή εκδηλώνεται ως ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ «ΕΝ ΧΩΡΩ» ([25]) η οποία είχε ως αποτέλεσμα την γέννηση του Χώρου και του Χρόνου και την «εν χώρω και χρόνω» ανάπτυξη και εξέλιξη της Φύσεως.
Στην εκδηλωμένη Φύση, η τάση προς μεταβολή εκδηλώνεται ως ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΏΘΗΣΗ ΠΡΟΣ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΗΤΩΝ ΤΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΤΗΣ και εκδηλώνεται ως ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ([26]). Ο Νόμος της Παραγωγικότητας ωθεί τις ουσίες της Φύσεως σε ατελεύτητη εκδήλωση των Νόμων τους οποίους έχουν σε ανεκδήλωτη κατάσταση με απο¬τέλεσμα την ατελεύτητη αύξηση των δυναμικοτήτων τους στον άπειρο χρόνο και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό.
Εκ των ανωτέρω προκύπτει το εξής ερώτημα: την ενεργό ουσία, εξοπλισμένη μάλιστα με την ιδιότητα της τάσεως προς μεταβολή, ποίος την δημιούργησε; Μήπως υπάρχει κάποιο απόλυτο ον εκτός χώρου και χρόνου (άποψη ακατανόητη όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω) το οποίο δημιούργησε την κοσμογονική ουσία και κατόπιν τα πάντα οδεύουν σύμφωνα με τις ιδιότητες που έδωσε στην Ενεργός Ουσία; Αλλά τότε το απόλυτο αυτό ον ποίος το δημιούργησε;
Η ΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΗ ΑΡΧΗ.
Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι πρέπει να δεχθούμε την ύπαρξη μιας ΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΗΣ ΑΡΧΗΣ των πάντων στην οποία να βασίζεται η εκπόρευση της Φύσεως είτε αυτή η αρχή λέγεται απόλυτο ον είτε κοσμογονική ουσία, είτε κάτι άλλο. Η αποδοχή μιας αδημιούργητης αρχής μπορεί μεν να δίνει τέλος στην γνωστή ερώτηση «το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό» πλην όμως δεν θα παύει να αποτελεί αυθαιρεσία η οποία θα ορίζεται ανάλογα με τα θρησκευτικά ή πολιτικά πιστεύω αυτού που την ορίζει. Πέραν αυτού θα πρέπει ο ορισμός της αδημιούργητης αρχής να είναι άποψη λογικοφανής και όχι αυθαίρετος (όπως συμβαίνει με τα θρησκευτικά δόγματα) ώστε να μπορεί να γίνει αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα.

ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ
Η ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ »
ΕΚ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ ΑΡΧΗ
Δημοσιεύθηκε από lykofron στο 08/10/2010
Το πρόβλημα αυτό της ΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΗΣ ΑΡΧΗΣ από την οποία προήλθαν τα πάντα λύεται (;) αν θεωρήσουμε ως την Αδημιούργητη Αρχή το ΜΗΔΕΝ, το οποίο (ως μηδέν) δεν χρειάζεται «δημιουργό».Η θεώρηση όμως του μηδενός ως της αδημιούργητης αρχής γεννά το ερώτημα: πως από το ΜΗΔΕΝ (την μη ύπαρξη) προέκυψε η ΟΥΣΙΑ [1] εκ της οποίας εκπορεύτηκε το ΆΠΕΙΡΟ (η Φύση); Την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα μας το δίδει μια νέα θεωρία της Φυσικής η οποία ομιλεί για την εκ του μηδενός προέλευση των πάντων. Η θεωρία αυτή απορρίπτει την κλασικά φιλοσοφική θεώρηση ότι «μηδέν εκ του μηδενός γίνεται» και δέχεται την αντιστροφή αυτής φιλοσοφική θεώρηση ότι «εκ του μηδενός προέρχονται τα πάντα και εις το μηδέν επιστρέφουν».
Διχασμός και αντιθετισμός ΜΗΔΕΝΟΣ.
Κατά την άποψη αυτήν τα πάντα ξεκίνησαν εκ του μηδενός το οποίο το θεωρούν ότι κρύβει μέσα του άπειρες ποσότητες δυνάμεων (ύλη και ενέργεια), οι οποίες μπορούν να εμφανισθούν και να αποκτήσουν υπόσταση και ύπαρξη. Η ερμηνεία της Αρχής της Φύσεως με βάση της αποδοχή της νέας φιλοσοφικής θεώρησης μας οδηγεί στα εξής συμπεράσματα τα οποία αποτελούν προσωπικές μου απόψεις οι οποίες προκύπτουν από την μελέτη τόσο της αρχής της φύσεως κατά τον Νάγο όσο και της νέας φιλοσοφικής θεώρησης:
Η εκπόρευση των πάντων εκ του μηδενός φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, ακατανόητη. Αν όμως δεχθούμε την άποψη των Πυθαγορείων ότι «τα πάντα κατ’ αριθμό γίγνωνται» τότε την εξίσωση
(+Α) + (– Α) = 0
πρέπει να την δεχθούμε και κατά την αντίστροφη φορά της δηλαδή
0 = (+Α) + (–Α)
Αυτό σημαίνει ότι όσο λογικό είναι να δεχθούμε ότι δυο υπάρξεις αντιθέτου καταστάσεως όταν ενωθούν μηδενίζονται δηλαδή μας δίνουν ανυπαρξία τόσο λογικό είναι να δεχθούμε ότι και από το μηδέν δηλαδή την ανυπαρξία μπορεί με διχασμό και αντιθετισμό να εκπορευτούν δύο υπάρξεις αντιθέτου καταστάσεως. Συνεπώς:
Με τον διχασμό και αντιθετισμό του ΜΗΔΕΝΟΣ προέκυψε τόσο η Θετική Ενεργός Ουσία την οποία συμβολίζουμε με το +Α° όσο και η Αρνητική Ενεργός Ουσία την οποία συμβολίζουμε αντίστοιχα με το –Α° δηλαδή
0 = (+Α°) + (–Α°)
και οι οποίες αν ενωθούν μεταξύ τους τότε τα πάντα επανέρχονται στο μηδέν σύμφωνα με την εξίσωση.
(+Α°) + (–Α°) = 0
Από την Θετική Ενεργό Ουσία με νέο διχασμό και αντιθετισμό εκδηλώθηκαν τα στοιχεία +Α+ και +Α– με τα απειροστημόριά τους +α+ και +α– αντίστοιχα τα οποία είναι άτομα της θετικής ύλης:
+Α° = (+Α+) + (+Α–)
ενώ από την Αρνητική Ενεργό Ουσία –Α° εκδηλώθηκαν τα στοιχεία –Α+ και –Α– και τα απειροστημόριά τους –α+ και –α– αντίστοιχα τα οποία είναι άτομα της αρνητικής ύλης:
–Α° = (–Α+) + (–Α–)
ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ: Η ένωση Θετικής Ύλης και Αρνητικής Ύλης έχει ως αποτέλεσμα την επιστροφή τους στο μηδέν (δηλαδή την πλήρη αμοιβαία εξαφάνισή τους χωρίς εμφάνιση ενέργειας ή κάτι άλλου στην θέση τους) ενώ η ένωση Ύλης και Αντιύλης έχει ως αποτέλεσμα την εξαΰλωση δηλαδή την εξαφάνισή τους (ύλης και αντιύλη) και την εμφάνιση στην θέση τους ενεργείας. Επίσης, η Αρνητική Ύλη ΑΠΩΘΕΙ τόσο την αρνητική όσο και την θετική ύλη ενώ η Θετική Ύλη (στην οποία ανήκει και η αντιύλη) ΈΛΚΕΙ τόσο την θετική όσο και την αρνητική ύλη.
Από την ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΟ ΟΥΣΙΑ (την Α°) προέκυψαν ο Αιθέρας και οι μορφές της Φύσεως σύμφωνα με όσα αναφέρονται κατά την εξέταση αυτού του θέματος της αρχής της Φύσεως (γιατί, όπως είδαμε, η Αρνητική Ύλη ΑΠΩΘΕΙ τόσο την αρνητική όσο και την θετική ύλη ενώ η Θετική Ύλη ΈΛΚΕΙ τόσο την θετική όσο και την αρνητική ύλη) ενώ
Από την ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΟ ΟΥΣΙΑ (την –Α°) προέκυψαν μόνον άτομα αρνητικής ύλης τα οποία συμμετέχουν στις διεργασίες της Φύσεως προκαλώντας την γνωστή μας διαστολή του Σύμπαντος!
Διευκρινίζεται σχετικά ότι: α) τα σημεία + και – όταν τίθενται προ του αντιστοίχου χαρακτήρα υπονοούν αντίστοιχα θετική και αρνητική κατάσταση (ύλη στην προκειμένη περίπτωση) ενώ όταν τίθενται μετά τον αντίστοιχο χαρακτήρα υπονοούν θετικό και αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο, όπως αναφέρθηκε στο εδάφιο 4 και β) ότι η αναφερόμενη ενταύθα ως αρνητική ύλη είναι μια υποθετική προς το παρόν μορφή ύλης και δεν έχει καμιά σχέση με την γνωστή μας από την φυσική αντιύλη η οποία ανήκει στην θετική ύλη.
Οι επιστήμονες (οι αποδεχόμενοι την νέα φιλοσοφική θεώρηση) ανα¬ρωτιούνται: Μήπως το μηδέν δεν είναι το τίποτα αλλά το όλον σε ανεκδήλωτη κατάσταση ώστε με τον διχασμό και αντιθετισμό του προέκυψαν τα πάντα; Μήπως στην γένεση της Θετικής και της Αρνητικής Ύλης εκ του μηδενός κρύ¬βεται το μυστικό της δημιουργίας του Σύμπαντος εκ του μηδενός;
Η παραγωγή του Αιθέρος.
Ο Αιθέρας προέκυψε από τα άτομα της θετικής ύλης +α+ και +α– με την σχετική ένωση κατά χώρο και με μερική διείσδυση αυτών των ατόμων +α+ και +α– ενώ τα μεταξύ αυτών άτομα της αρνητικής ύλης –α+ και –α– δεν μετέχουν μεν στην σχετική ένωση γιατί ασκούν άπωση αλλά είναι αυτά που προκαλούν (λόγω της απώσεως που ασκούν) την συνεχή διαστολή του αιθέρος και συνεπώς ολοκλήρου του Σύμπαντος. Αν δεν υπήρχαν μεταξύ των ατόμων που συγκροτούν τον Αιθέρα τα άτομα της αρνητικής ύλης τότε ο Αιθέρας θα αποτελούσε μια συμπαγή μάζα τεραστίας πυκνότητας, ενώ τώρα ο Αιθέρας είναι μια λεπτεπίλεπτη ουσία, μέσα στην οποία υπάρχουν και κινούνται όλες οι υλικές μορφές χωρίς να παρεμποδίζεται η κίνησή τους από τον Αιθέρα. Επίσης η ύπαρξη των ατόμων της αρνητικής ύλης ανάμεσα στα άτομα που συγκροτούν τον αιθέρα είναι μια από τις αιτίες που τα άτομα αυτά δεν ενώνονται πλήρως οπότε θα είχαμε επιστροφή στην προ του διχασμού και αντιθετισμού της θετικής ενεργού ουσίας κατάσταση. Επίσης τα άτομα της αρνητικής ύλης δεν ενώνονται μεταξύ τους αφενός μεν λόγω της μεταξύ τους απώσεως η οποία παρεμποδίζει την ελκτική δύναμη των αντιθέτου σημείου ατόμων –α+ και –α– και αφετέρου γιατί τα μεταξύ αυτών άτομα της θετικής ύλης που αποτελούν τον αιθέρα παρεμποδίζουν αυτήν την ένωση.
Η κυκλοφορία και περιδίνηση του Αιθέρα.
Αποτέλεσμα της μερικής κατά χώρο ενώσεως των ατόμων της θετικής ύλης +α+ και +α– είναι να υπάρχουν εσωτερικές τάσεις τόσο προς πλήρη ένωση όσο και προς πλήρη διχασμό αυτών των ατόμων. Οι εσωτερικές αυτές τάσεις έχουν ως αποτέλεσμα την συνεχή αλλαγή της θέσεως των ατόμων αυτών μεταξύ τους. Επομένως δεν υπάρχει απόλυτη ηρεμία στα άτομα της θετικής ύλης που συγκροτούν τον Αιθέρα και να δημιουργείται μια συνεχής εσωτερική κυκλοφορία και περιδίνηση. Παράλληλα τα άτομα της αρνητικής ύλης με την άπωση που ασκούν στα άτομα της θετικής ύλης του αιθέρα προκαλούν (όπως είδαμε) την συνεχή διαστολή του αιθέρα τον οποίο καθιστούν μια λεπτεπίλεπτη ουσία με αποτέλεσμα η εσωτερική κυκλοφορία και περιδίνηση των ατόμων της θετικής ύλης να γίνεται εντονότερη. Η κυκλοφορία και η περιδίνηση των ατόμων του αιθέρα τον εμφανίζει ως ρευστό, γι’ αυτό χαρακτηρίζεται και ως Αιθέριο ρευστό.
Η κυκλοφορία και περιδίνηση των ατόμων +α+ και +α– του ΑΙΘΕΡΑ αποτελεί ένα βασικό του χαρακτηριστικό το οποίο έχει πολύ μεγάλη σημασία στη εξέλιξη των ουσιών της Φύσεως γιατί σ’ αυτήν οφείλεται η συνεχής του δράση της συνεχούς ουσίας επί των υλικών μορφών κλπ η οποία εκδηλώνεται ως ο Νόμος της Ενεργείας αυτού. Στην εσωτερική κυκλοφορία των ατόμων +α+ και +α– οφείλονται τα διάφορα γνωστά μας φυσικά φαινόμενα τα οποία αναφέρονται κατωτέρω στο εδάφιο 10 ενώ στη περιδίνηση του αιθέρα οφείλεται η περιστροφική κίνηση όλων των μορφών του Σύμπαντος, η οποία είναι άμεσα εμφανής από την περιστροφική κίνηση των ουρανίων σωμάτων τόσο γύρω από τον εαυτόν τους όσο και πέριξ άλ¬λων ουρανίων σωμάτων μεγαλύτερης μάζας αλλά και στην περιστροφή των ηλεκτρονίων γύρω από τον πυρήνα των ατόμων αλλά και γύρω από τον εαυτόν τους (spin των ηλεκτρονίων στο οποίο οφείλεται ο μαγνητισμός).
Επίσης στην (εσωτερική) κυκλοφορία και περιδίνηση του αιθέρα οφείλεται η διαπλαστική του ικανότητα δια της οποίας συνθέτει και αποσυνθέτει τις μορφές του απείρου δη¬λαδή αποτελεί τον συνθετικό και αποσυνθετικό λόγο [2] των μορφών του απείρου και συνεπώς τον μεταμορφωτικό λόγο αυτών. Αυτή η δράση του Αιθέρος, παρερμηνεύθηκε από όσους γνώριζαν ελλιπώς αυτό το θέμα, με αποτέλεσμα να θεωρήσουν τον Αιθέρα ως τον Δημιουργό Θεό [3] και να του αποδώσουν λατρεία. Είναι σ’ όλους μας γνωστή η φράση «ο πανταχού παρών και τα πάντα πλήρων» (Θεός των βιβλικών θρησκειών) επειδή ο Αιθέρας πληρώνει τον χώρο σε ολόκληρο το Σύμπαν ως επίσης και η φράση του κατά Ιωάννη ευαγγελίου που αναφέρει ότι «Εν αρχή ην ο Λό¬γος και ο Λόγος ην προς Θεώ και Θεός είναι ο Λόγος…» γιατί ως Λόγος, με την έννοια του αιτίου της δημιουργίας, χαρακτηρίζεται ο Δημιουργός [των βιβλικών θρησκειών] ο οποίος δημιούργησε τα πάντα εκ του μηδενός.
Η παραγωγή της υλικής ουσίας.
Η ΥΛΙΚΗ ΟΥΣΙΑ παράγεται δια του αντιθετισμού τμημάτων του αιθέρα και της εκ νέου ενώσεως των τμημάτων αυτών. Ο αντιθετισμός τμημάτων του αιθέρα θα πρέπει να έγινε ως εξής: Η (εσωτερική) κυκλοφορία των ατόμων +α+ και +α– είχε ως αποτέλεσμα σε τμήμα του αιθέρα να εμφανισθεί αντιθετισμός ώστε να διαχωριστεί σε δύο τμήματα: Στο ένα τμήμα να έχουμε υπεροχή των ατόμων +α+ έναντι των ατόμων +α– με αποτέλεσμα το τμήμα αυτό του αιθέρα να εμφανίσει θετικό ηλεκτρικό φορτίο + ενώ στο άλλο τμήμα να έχουμε υπεροχή των ατόμων +α– έναντι των ατόμων +α+ με αποτέλεσμα το τμήμα αυτό του αιθέρα να εμφανίσει ηλεκτρικό αρνητικό φορτίο –. Τα δύο αυτά τμήματα του αιθέρα συμπυκνώνονται και αποτελούν δυο συζυγή στοιχειώδη σωματίδια π.χ. ηλεκτρόνιο και ποζιτρόνιο δηλαδή σωματίδια ΎΛΗΣ και ΑΝΤΙΥΛΗΣ [4]. Ορισμένα από τα κατ’ αυτόν τον τρόπο παραγόμενα στοιχειώδη σωματίδια έχουν σταθερότητα άλλα όμως είναι βραχύβια δηλαδή διαλύονται και ενσωματώνονται στο κυρίως «σώμα» του αιθέρα. Τα έχοντα σταθερότητα σχημάτισαν τα γνωστά μας από την χημεία στοιχεία ή άτομα π.χ. υδρογόνο, ήλιο, οξυγόνο κλπ. Στην αρχή θα πρέπει να σχηματίσθηκαν τα «ελαφρότερα» από αυτά τα στοιχεία και κυρίως το υδρογόνο. Τα στοιχεία αυτά σχημάτισαν αρχικά μεγάλες συγκεντρώσεις οι οποίες εμφανίσθηκαν ως αεριοδεστάτες ουσίες δηλαδή τα γνωστά μας από την αστρονομία ως νεφελώματα.
Από τις αεροδέστατες ουσίες (νεφελώματα) σχηματίζονται ατμοειδή σώματα. Τα ατμοειδή σώματα έχουν κάποιο κεντρικό πυρήνα με μεγαλύτερη συγκέντρωση ύλης ο οποίος περιλαμβάνεις και βαρύτερα στοιχεία και χημικές ενώσεις. Τα ατμοειδή σώματα, σε μικρογραφία, είναι οι γνωστοί μας κομήτες οι οποίοι παρατηρού¬νται κατά καιρούς να περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο. Από τα ατμοειδή σώματα (πολύ μεγάλης κλίμακας) δημιουργούνται οι γαλαξίες με τα ηλιακά συστήματα.
Επαναφορά του Απείρου στο Μηδέν;
Η νέα φιλοσοφική θεώρηση, όπως είδαμε, αναφέρει ότι εκ του μηδενός μεν προέρχονται τα πάντα αλλά στο μηδέν επιστρέφουν. Με τα όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω εξετάσαμε το πρώτο σκέλος αυτής την νέας φιλοσοφικής θεώρησης «εκ του μηδενός προέρχονται τα πάντα». Το δεύτερο σκέλος ότι «στο μηδέν επιστρέφουν» θα πρέπει να το εξετάσουμε για να έχουμε την ολοκληρωμένη εικόνα αυτής της θεώρησης.
Σύμφωνα με όσα αναφέραμε το Σύμπαν διαστέλλεται και το μόνο αίτιο το οποίο θα μπορούσε να ανακόψει αυτήν την διαστολή του είναι η βαρύτητα των υλικών μορφών του. Σχετικά υπάρχουν τρία μοντέλα [5] του συνεχώς διαστελλόμενου Σύμπαντος: 1ον μοντέλο το Σύμπαν διαστέλλεται αρκετά αργά και έτσι η βαρυτική έλξη μεταξύ των γαλαξιών αναγκάζει τη διαστολή να επιβραδύνεται συνεχώς με αποτέλεσμα κάποτε να μηδενιστεί και κατόπιν να αρχίσει η συστολή του μέχρις ότου καταλήξει πάλι στο μηδέν από το οποίο ξεκίνησε. 2ον μοντέλο το Σύμπαν διαστέλλεται αρκετά γρήγορα και έτσι η βαρυτική έλξη μεταξύ των γαλαξιών μειώνει μεν συνεχώς την ταχύτητα διαστολής και την οδηγεί ασυμπτωτικά στο μηδέν αλλά το Σύμπαν εξακολουθεί να διαστέλλεται με σταθερή ταχύτητα επ’ άπειρον. 3ον μοντέλο το Σύμπαν διαστέλλεται τόσο γρήγορα που η βαρυτική έλξη μεταξύ των γαλαξιών δεν μπορεί να μειώσει την ταχύτητα διαστολής και έτσι το Σύμπαν θα εξακολουθεί να διαστέλλεται με αυξανόμενη ταχύτητα επ’ άπειρον. Για βρούμε ποίο από τα τρία μοντέλα περιγράφει το Σύμπαν πρέπει να γνωρίζουμε τον σημερινό ρυθμό διαστολής και την μέση πυκνότητά του. Αν η μέση πυκνότητα είναι μεγαλύτερη μιας κρίσιμης τιμής τότε το Σύμπαν θα το περιγράφει το πρώτο μοντέλο άλλως το δεύτερο ή το τρίτο. Από μετρήσεις που έγιναν διαπιστώθηκε ότι οι μάζες των γαλαξιών είναι μικρές και έτσι η μέση πυκνότητα είναι μικρότερη της κρίσιμης τιμής και συνεπώς ισχύει το τρίτο μοντέλο.
Όμως στις μάζες αυτές δεν έχει υπολογιστεί η «σκοτεινή ύλη» που υπάρχει τόσο ανάμεσα στους γαλαξίες όσο και εκτός των γαλαξιών. Επίσης η επιστήμη σήμερα αγνοεί α) την αρνητική ύλη (τουλάχιστον επίσημα) η οποία είναι η κύρια αιτία αυτής της διαστολής του Σύμπαντος και β) ότι ο χώρος δεν είναι κενός, όπως τον θεωρεί η θεωρία της σχετικότητας, αλλά πληρούται από αιθέρα ο οποίος έχει μάζα γιατί, σύμφωνα με τις προαναφερθείσες απόψεις του Σπ. Νάγου, συγκροτείται από άτομα της ατομικής ουσίας (εδάφιο 8).
Πριν λοιπόν γίνουν νέες μετρήσεις της κρίσιμης τιμής της μέσης πυκνότητας του Σύμπαντος δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε αν τα πάντα θα επιστρέψουν στο μηδέν. Πάντως εμείς οι άνθρωποι δεν πρέπει να ανησυχούμε γιατί το θέμα αυτό αφορά σε πολύ απώτατο μέλλον (μετά μερικά δισεκατομμύρια χρόνια) και μάλιστα πολύ μετά την εξαφάνιση του Ηλίου μας λόγω εξαντλήσεως των πυρηνικών αποθεμάτων του.
________________________________________
[1] Η λέξη ουσία σημαίνει ύπαρξη.
[2] Η λέξη λόγος εδώ έχει την έννοια του αιτίου.
[3] Για το περί του Δημιουργού θέμα σας παραπέμπω στο άρθρο μου «Περί Θεού και Θεών» που δημοσιεύθηκε στο τεύχος 20 του περιοδικού ΙΔΕΟΘΕΑΤΡΟ.
[4] Επειδή οι ιδιότητες της ΑΝΤΙΥΛΗΣ είναι ίδιες με αυτές της ύλης, εκτός από την αντιστροφή των ηλεκτρικών φορτίων, δεν είναι δυνατή η αναζήτηση στον Γαλαξία μας ηλιακών συστημάτων από αντιύλη ούτε η αναζήτηση Γαλαξιών από Αντιύλη και συνεπώς δεν μας είναι γνωστό αν υπάρχουν κόσμοι που συγκροτούνται μόνο από αντιύλη. Πολλοί εκ των επιστημόνων πιστεύουν ότι θα πρέπει να υπάρχει ίση ποσότητα ύλης και αντιύλης στο Σύμπαν για λόγους συμμετρίας. Άλλοι όμως πιστεύουν ότι αυτή η συμμετρία δεν είναι απαραίτητη και μπορεί το Σύμπαν να αποτελείται μόνο από ύλη. Στο γήινο περιβάλλον, περιβάλλον συγκροτούμενο μόνο από ύλη, η αντιύλη, αποτελούμενη από ποζιτρό¬νια και αντιπρωτόνια, μόνον στα εργαστήρια μπορεί να παραχθεί και η διάρκειά ζωής της είναι πολύ μικρή.
[5] Γίνεται μια πολύ συνοπτική περιγραφή για λόγους οικονομίας χώρου.

Οι μεταφυσικές προϋποθέσεις των σύγχρονων φυσικών επιστημών
Του ΣΠΥΡΟΥ ΜΑΝΟΥΣΕΛΗ Ολοι πιστεύουμε ότι οι σύγχρονες φυσικές επιστήμες γεννήθηκαν και εξελίχθηκαν σε πλήρη αντίθεση ή και ρήξη με τις προγενέστερες οντολογικές, μεταφυσικές ή θεολογικές προσεγγίσεις του παρελθόντος. Πόσοι όμως από εμάς υποψιάζονται ότι αυτή η μεγάλη τομή που, από τον 17ο αιώνα και μετά, διαφοροποιεί την αρχαία και μεσαιωνική σκέψη από τη νεότερη επιστημονική σκέψη βασίστηκε όχι μόνο σε νέα παρατηρησιακά ή θεωρητικά δεδομένα αλλά και σε υπόρρητες μεταφυσικές παραδοχές;
Παραδόξως, η «Μεγάλη Επιστημονική Επανάσταση», και η πρωτοφανής γνωστική-τεχνολογική ιδιοποίηση της Φύσης που προέκυψε από αυτήν, προϋπέθετε εξ αρχής (και εξακολουθεί να προϋποθέτει) τη σιωπηρή αποδοχή κάποιων αναπόδεικτων μεταφυσικών παραδοχών. Υπόρρητες ή και άρρητες μεταφυσικές παραδοχές, από τις οποίες δεν είναι καθόλου εύκολο -και ενδεχομένως ούτε επιθυμητό- να απαλλαγεί η επιστημονική σκέψη. Με αφορμή την έκδοση του τελευταίου βιβλίου του Ευτύχη Μπιτσάκη «Η εξέλιξη των θεωριών της φυσικής» από τις εκδόσεις Δαίδαλος, ζητήσαμε από τον συγγραφέα του να μας εξηγήσει γιατί θεωρεί ιστορικά αναγκαία αλλά και εξαιρετικά γόνιμη επιστημολογικά αυτή την «άνομη» συμβίωση της επιστήμης με τη φιλοσοφία

Στα δύο τελευταία βιβλία σας ασχολείστε συστηματικά με το ζήτημα της επιστημολογίας. Στο πρώτο, «Το αειθαλές δέντρο της γνώσεως», βιβλίο ουσιαστικά γνωσιοθεωρητικό, προτάσσετε μια εισαγωγή 55 σελίδων προκειμένου να αποκαλύψετε τη στενή διαπλοκή των επιστημών με τη φιλοσοφία. Ενώ στο πιο πρόσφατο, «Η εξέλιξη των θεωριών της φυσικής», σε μια εισαγωγή 25 σελίδων διερευνάτε τον καταστατικό ορισμό, τα ρεύματα και τη λειτουργία της επιστημολογίας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με ένα προκλητικό ερώτημα: τι νόημα έχει σήμερα η ενασχόληση με την επιστημολογία, δεδομένου ότι η πλειονότητα των ειδικών επιστημόνων θεωρεί ότι είναι άχρηστη και ότι με αυτήν ασχολούνται μόνο κάποιοι αποτυχημένοι επιστήμονες;

«Η λέξη "επιστημολογία" είναι σχετικά πρόσφατη. Ομως επιστημολογία έκαναν, πολύ πριν επινοηθεί η λέξη, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Δημόκριτος και οι Στωικοί. Το πρόβλημα της επιστημονικής αλήθειας και γενικότερα του γίγνεσθαι των επιστημών απασχόλησε και τους μεσαιωνικούς και τους νεότερους φιλοσόφους (ας θυμηθούμε τον Καντ, τον Χέγκελ και τον Μαρξ). Αλλά με τη θεμελίωση της νεωτερικής επιστήμης και ειδικά της φυσικής ασχολήθηκαν όλοι οι δημιουργοί της, από τον Γαλιλαίο και τον Νεύτωνα έως τον Αϊνστάιν, τον Ντε Μπρέιγ, τον Χάιζενμπεργκ, τον Σρέντινγκερ, τον Λανζεβέν κ.ά. Γιατί; Επειδή κάθε επιστήμη, και ειδικά οι θεωρητικές, θεμελιώνεται σε φιλοσοφικές και επιστημολογικές προκείμενες: υλιστικές, ιδεαλιστικές ή εμπειριστικές.

Ο Νεύτων π.χ. θεμελίωσε τη φυσική του σε έναν μεταφυσικό ρεαλισμό (άτομα, κενό, δημιουργία). Ο Αϊνστάιν σε έναν κριτικό ρεαλισμό. Η κυματομηχανική του Ντε Μπρέιγ είναι "υλιστική", ενώ ο Χάιζενμπεργκ διατύπωσε την κβαντομηχανική με βάση το θετικιστικό αξίωμα ότι υπάρχει μόνο αυτό που παρατηρείται. Ο ρόλος της φιλοσοφίας και της επιστημολογίας στη θεμελίωση της φυσικής, όπως και των άλλων επιστημών, είναι δεδομένος. Ομως, θεμελίωση δεν σημαίνει και κατανόηση των θεμελίων και των δυνατοτήτων της νέας επιστήμης!

Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι η διαμάχη για την κατανόηση του φυσικού περιεχομένου της σχετικότητας συνεχίζεται επί έναν αιώνα και της κβαντομηχανικής -γενικότερα της μικροφυσικής- επί ογδόντα χρόνια, ενώ η υπόθεση της Μεγάλης Εκρηξης (Big Bang) τροφοδότησε ατελείωτες διαμάχες καθώς και έναν σύγχρονο επιστημονικοφανή μυστικισμό.

Φιλοσοφία και επιστημολογία έδρασαν είτε ως καταλύτες είτε ως εμπόδια στη θεμελίωση και την ερμηνεία της φυσικής και γενικότερα των φυσικών επιστημών. Αναδραστικά, οι μεγάλες επιστημονικές επαναστάσεις του εικοστού αιώνα επέδρασαν καταλυτικά στην ανανέωση της φιλοσοφίας. Η επίδραση αυτή δεν ήταν, βέβαια, πάντοτε προς την κατεύθυνση ενός σύγχρονου ορθολογισμού. Οι θεωρίες του Αϊνστάιν τροφοδότησαν έναν γνωσιολογικό σχετικισμό και τον σύγχρονο αντι-υλισμό, αντίθετα με τις πεποιθήσεις του δημιουργού τους και με το φυσικό τους περιεχόμενο. Η μικροφυσική τροφοδότησε τις δοξασίες για την ελεύθερη βούληση, έναν σύγχρονο πλατωνισμό, την παραψυχολογία, την πίστη στα θαύματα κ.λπ.

Ως προς τους επιστημολόγους: η ενασχόληση με την επιστημολογία απαιτεί διπλή και τριπλή παιδεία, επιστημονική και φιλοσοφική. Σήμερα όλο και περισσότεροι μαθηματικοί, φυσικοί, αστροφυσικοί, βιολόγοι, ψυχολόγοι, κ.ά. ασχολούνται επαγγελματικά με την επιστημολογία. Το περί "αποτυχημένων" εξηγείται από τη στενή ειδίκευση και τη μονομέρεια της πλειοψηφίας των ειδικών. Από τον σημερινό κατακερματισμό της γνώσης».

Σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κεφάλαιο του τελευταίου βιβλίου σας για την εξέλιξη των θεωριών της φυσικής ασκείτε καταλυτική κριτική στο καθιερωμένο σήμερα κοσμολογικό μοντέλο του Big Bang. Θα θέλατε να μας εξηγήσετε το γιατί;

«Το πρόβλημα της ύπαρξης και της φύσης του "Σύμπαντος" απασχόλησε τους ανθρώπους από τότε που ήταν σε θέση να το διατυπώσουν. Αρχικά με τις μυθικές κοσμογονίες, κατόπιν με τις φιλοσοφικές κοσμολογίες, κυρίως των Προσωκρατικών. Πρώτο επιστημονικό πρότυπο εξήγησης ήταν το μηχανιστικό σύμπαν του Νεύτωνα (άτομα, κενό, στιγμιαίες αλληλεπιδράσεις). Η γενική θεωρία της σχετικότητας, που είναι μια χρονο-γεωμετρική θεωρία της βαρύτητας, αποτέλεσε το μαθηματικό πλαίσιο των σύγχρονων κοσμολογικών προτύπων και, φυσικά, του κυρίαρχου σήμερα μοντέλου της Μεγάλης Εκρηξης (Big Bang, ειρωνική ονομασία που δόθηκε από τον μεγάλο αστροφυσικό Fred Hoyle). Η σύνδεση του γεωμετρικού προτύπου με τις κατακτήσεις της μικροφυσικής έδωσε φυσικό περιεχόμενο σε αυτό το πρότυπο. Στο πλαίσιό του εξηγήθηκαν παρατηρησιακά δεδομένα και διατυπώθηκαν θεωρίες επαναστατικού χαρακτήρα: το "Σύμπαν" βρίσκεται σε αέναη εξέλιξη και αλλαγή και, το κυριότερο, η ύλη του "Σύμπαντος" δεν είχε πάντα την ίδια μορφή. Η ιστορικότητα των μορφών της ύλης ήταν το πιο επαναστατικό "προϊόν" του προτύπου του Big Bang, που κλόνισε τα θεμέλια τόσο του μηχανιστικού υλισμού όσο και του δόγματος της δημιουργίας.

Μπορούμε όμως να αποφανθούμε για το Σύμπαν (για παν ό,τι υπάρχει); Οι αρχαίοι διέκριναν τις έννοιες Σύμπαν και Κόσμος. Η γενική θεωρία της σχετικότητας είναι μια "τοπική θεωρία". Ομως οι οπαδοί του Big Bang πιστεύουν ότι το πρότυπό τους είναι το πραγματικό πρότυπο του Σύμπαντος. Οτι το Σύμπαν "γεννήθηκε" πριν από 15 δισεκατομμύρια χρόνια!

Ποιες είναι όμως οι βασικές παραδοχές του Big Bang; Πριν από την έκρηξη δεν υπήρχε ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος. Η ύλη του Σύμπαντος περιοριζόταν σε μια σημειακή ιδιομορφία, δηλαδή μια κατάσταση μηδενικού όγκου και άπειρης θερμοκρασίας. Αν πάρουμε στα σοβαρά αυτά τα αξιώματα, τότε το Σύμπαν γεννήθηκε στο ποτέ και στο πουθενά και έκτοτε διαστέλλεται. Σας θυμίζω ότι και κατά τον Ιερό Αυγουστίνο, ο Θεός δημιούργησε το Σύμπαν "ουχί εν χώρω και χρόνω, αλλά μετά του χώρου και του χρόνου". Τα δύο πρώτα αξιώματα στερούνται νοήματος.

Και οι απειρότητες; Κατά τον Αριστοτέλη, το άπειρο είναι "αεί γε έτερον και έτερον". Σε σύγχρονη γλώσσα, θα λέγαμε ότι δεν υπάρχει «μέτρον» του απείρου: ο ορισμός μέτρου θα συνιστούσε και την άρνησή του. Τι μπορεί να σημαίνουν, λοιπόν, άπειρη πυκνότητα και άπειρη θερμοκρασία; Συνεπώς, τα βασικά αξιώματα του μοντέλου στερούνται νοήματος. Δεν θα μάθουμε ποτέ τι υπήρχε πριν από το Big Bang ή τι ακριβώς έγινε τη στιγμή της Μεγάλης Εκρηξης. Το μοντέλο αυτό ούτε επαληθεύεται ούτε διαψεύδεται. Είναι λοιπόν φανερό ότι δεν πρόκειται για επιστημονική υπόθεση, αλλά για οιονεί μεταφυσικό πρότυπο.

Επιπλέον, οι εξισώσεις του Αϊνστάιν δεν λύνονται στο σημείο μηδέν. Μετατοπίζοντας τη φιλοδοξία τους στο 10-43 δευτερόλεπτα, οι κοσμολόγοι ξεπερνούν τυπικά το μαθηματικό εμπόδιο, όμως το πρότυπο μένει υποχείριο των μεταφυσικών παραδοχών του. Το ίδιο ισχύει και για τα πληθωριστικά σενάρια που δέχονται μία, πολλές ή άπειρες εκρήξεις. Η κοσμολογία είναι τοπική επιστήμη και θα καταφέρει να "αποτοξινωθεί" από τη μεταφυσική μόνο αν αναγνωρίσει ότι είναι η επιστήμη του προσιτού σήμερα μέρους του Σύμπαντος.

Υπάρχουν ωστόσο και άλλες δυσκολίες: η "ηλικία" του Σύμπαντος υπολογίζεται με βάση την τιμή της σταθεράς του Hubble. Ποια είναι όμως η τιμή αυτής της σταθεράς; Αγνωστο! Με τιμή 45 (Sandage), το Σύμπαν έχει ηλικία 18 δισεκατομμύρια έτη. Με τιμή 85 (de Vaucouleurs), έχει ηλικία μόλις 8 δισεκατομμύρια έτη.

Αλλη θεμελιώδης παραδοχή είναι η ομοιογένεια και η ισοτροπία της κατανομής της ύλης στον χωρο-χρόνο. Οπως όμως εξηγώ αναλυτικά στο τελευταίο μου βιβλίο, σήμερα έχει πλέον αποδειχθεί ότι το "Σύμπαν" είναι ανομοιογενές, ανισότροπο και ιεραρχημένο. Εμείς π.χ. "βρισκόμαστε" κάπου σε μια "πίτα" μήκους δισεκατομμυρίων ετών φωτός, η οποία περιβάλλεται από αχανείς εκτάσεις κενού. Η μετατόπιση προς το ερυθρό του φάσματος των γαλαξιών θεωρήθηκε απόδειξη της διαστολής. Αλλά το φαινόμενο αυτό είχε ήδη προβλεφθεί από τους Findlay-Freundlich και Born στο πλαίσιο ενός στάσιμου Σύμπαντος και από τον Eddington χωρίς Big Bang. Επιπλέον, υπάρχουν θεωρίες που εξηγούν τη μετατόπιση ως τοπικό και όχι ως κοσμολογικό φαινόμενο (Hoyle, Narlikar, Arp, Pecker, Vigier).

Μια άλλη "απόδειξη": η δημιουργία των χημικών στοιχείων κατά την πρώτη στιγμή. Αλλά σύμφωνα με άλλες θεωρίες (Hoyle, Pecker κ.ά.), τα χημικά στοιχεία δημιουργήθηκαν στους γαλαξίες και όχι την πρώτη στιγμή. Και τα κβάζαρς, αυτά τα λαμπρά αντικείμενα με τη μεγάλη μετατόπιση εξαιτίας της οποίας θεωρήθηκε ότι βρίσκονται στις εσχατιές του Σύμπαντος; Και αυτό το θεμέλιο κλονίζεται. Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του Halton Arp (του επονομαζόμενου "Γαλιλαίου της κοσμολογίας"), τα κβάζαρς είναι θραύσματα που εξακοντίζονται από τις καρδιές γαλαξιών και που συχνά συνδέονται μ' αυτούς με υλικές γέφυρες.

Συμπέρασμα: η μάχη για την κοσμολογία συνεχίζεται. Και είναι αντίθετο με την επιστημονική δεοντολογία να μην αναφέρεται από τους οπαδούς του Big Bang η ύπαρξη και άλλων μοντέλων, θεωριών και παρατηρησιακών δεδομένων που αντιφάσκουν με το κυρίαρχο πρότυπο».

Δημιουργεί κάποια αμηχανία στον αναγνώστη του τελευταίου σας βιβλίου ότι ενώ αφιερώνετε τρία ολόκληρα κεφάλαια στην κβαντική μηχανική, το κάνετε για να καταλήξετε σε μια μάλλον αιρετική και αναμφίβολα μειοψηφική ερμηνεία των κβαντικών φαινομένων. Αν, όπως υποστηρίζετε, πρόκειται για μια «προβληματική» θεωρία, πώς εξηγείται ότι εξακολουθεί να πείθει την πλειονότητα των ερευνητών;

«Τα επιστημονικά προβλήματα δεν λύνονται με το πλειοψηφικό σύστημα. Και αυτό που σήμερα θεωρείται αιρετικό μπορεί κάποτε να αποδειχθεί ότι αντιπροσώπευε κάποια αλήθεια. Λοιπόν: το Σύμπαν του Νεύτωνα ήταν ρεαλιστικό, αιτιοκρατημένο και μηχανιστικό. Οι θεωρίες του Αϊνστάιν είναι ρεαλιστικές, αιτιοκρατικές και τοπικές (δέχονται την πεπερασμένη ταχύτητα των φυσικών αλληλεπιδράσεων). Οι θεωρίες του Αϊνστάιν ενίσχυσαν τη γνωσιολογική αισιοδοξία, την πεποίθηση δηλαδή ότι η ανθρώπινη νόηση μπορεί να κατακτήσει αντικειμενικές αλήθειες. Η κβαντομηχανική φάνηκε ότι κλονίζει αυτή την αισιοδοξία.

Τα μικροσωμάτια θεωρήθηκαν από πολλούς (Χάιζενμπεργκ κ.ά.) μαθηματικά ιδεατά και όχι υλικές οντότητες. Ενα είδος πλατωνισμού θεμελιώθηκε λοιπόν στη φιλοσοφική παρανόηση της έννοιας "ύλη". Επίσης, η κβαντομηχανική είναι μια πιθανοκρατική θεωρία. Αντίθετα δηλαδή με το αξίωμα του Νεύτωνα, από μια αρχική κατάσταση μπορεί να προκύψουν περισσότερες από μία τελικές καταστάσεις. Συμπέρασμα της λεγόμενης "ορθόδοξης σχολής": η φύση δεν σέβεται την αρχή της αιτιότητας. Ακόμη χειρότερα: τα μικροσωμάτια διαθέτουν ελεύθερη βούληση! Και η επωδός: η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου εδράζεται στην ελεύθερη βούληση των μικροσωματίων. Επιπλέον, κατά την ερμηνεία της Κοπεγχάγης (ορθόδοξη σχολή), οι ανισότητες του Χάιζενμπεργκ απαγορεύουν την ταυτόχρονη γνώση της θέσης και της ορμής ενός σωματίου. Αυθαίρετο συμπέρασμα: η αρχή της αιτιότητας δεν ισχύει στον μικρόκοσμο.

Αλλο σημείο ιδεολογικής χρήσης της μικροφυσικής: στην περιοχή της υποτίθεται ότι δεν ισχύει η αρχή της τοπικότητας. Αυτό οδηγεί σε ακόμη πιο εξωφρενικά συμπεράσματα: μπορούμε να τηλεγραφήσουμε στο παρελθόν, η παραψυχολογία και τα θαύματα είναι υπαρκτά, εκτός από το τοπικό έχουμε και ένα αστρικό σώμα, μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον, κ.λπ. Και από τη σύζευξη της ειδικής σχετικότητας με τη μικροφυσική συνάγεται ότι το Σύμπαν αποτελείται από άυλη ενέργεια, καταρρίπτεται ο υλισμός κ.λπ.

Η επιστήμη δεν "φωτίζει μόνο τα σκοτάδια", είναι ταυτόχρονα παραγωγός ιδεολογίας. Στα τρία τελευταία κεφάλαια του βιβλίου μου προτείνω μια εναλλακτική προσέγγιση στην ερμηνεία της Κοπεγχάγης: μια ρεαλιστική, αιτιοκρατική και τοπική ερμηνεία της κβαντομηχανικής. Ιδωμεν!». *

Ενας ασυμβίβαστος μαχητής της ελεύθερης ορθολογικής σκέψης
Ο Ευτύχης Μπιτσάκης γεννήθηκε το 1927 στο χωριό Κάδρος της Κρήτης.
Σπούδασε χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, θεωρητική φυσική και φιλοσοφία στο Παρίσι. Είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Paris VIII και διδάκτωρ Επικρατείας της Γαλλίας στη φιλοσοφία των επιστημών. Εργάστηκε ερευνητικά στο Πυρηνικό Κέντρο Saclay και στο εργαστήριο πυρηνικής φυσικής του College de France. Δίδαξε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Paris ΧΙ και φιλοσοφία των επιστημών στο Πανεπιστήμιο Paris VIII. Οταν το 1976 επέστρεψε στην Ελλάδα, εργάστηκε ως κύριος ερευνητής στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών. Μετά από πολλές δυσκολίες, λόγω του «βεβαρημένου» πολιτικού του μητρώου, εκλέχθηκε το 1981 τακτικός καθηγητής στην έδρα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Επίσης, έχει διδάξει στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών το μάθημα «Εισαγωγή στις Φυσικές Θεωρίες». Από τα μαθητικά του χρόνια εντάχθηκε στο αριστερό κίνημα και στη διάρκεια του Εμφυλίου καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση. Είναι συγγραφέας πολλών αξιόλογων επιστημονικών και φιλοσοφικών βιβλίων, τα περισσότερα από τα οποία έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Τα πιο πρόσφατα βιβλία του είναι: «Το αειθαλές δέντρο της γνώσεως» (εκδ. Αγρα), ένα εκτενές δοκίμιο πάνω στις πιο πρόσφατες γνωσιοθεωρητικές του αναζητήσεις, και «Η εξέλιξη των θεωριών της φυσικής» (εκδ. Δαίδαλος), ένα εντυπωσιακό διδακτικό βιβλίο ιστορικής και επιστημολογικής διερεύνησης των θεμελίων της σύγχρονης φυσικής. Επίσης συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία των περιοδικών «Σύγχρονα Θέματα» και «Διαλεκτική», ενώ από το 1992 μέχρι σήμερα είναι εκδότης του περιοδικού «Ουτοπία».


Η ΨΥΧΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )

Ο Συμπαντικός Ζευς και η Συμπαντική Ήρα μετά την Ιεράν Σύλληψη, ολίγον συμμετέχουν στο Κοσμικό Γίγνεσθαι. Τον Κόσμο μας εφ’ εξής εξουσιάζουν κατ’ αποκλειστικότητα ο Κοσμικός Ζευς και η Κοσμική Ήρα, δηλαδή η Ύλη και η Ενέργεια. Η ζωή του Κόσμου τούτου –διότι αλλού μπορεί να υπάρχουν άλλοι Κόσμοι διαφορετικοί από τον δικό μας-εκτιμάται σε 35 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια. Μετά ταύτα οι κοσμολόγοι λένε ότι θα τερματίσει το βίο του και θα επανέλθει και πάλι στο αρχέτυπο Σωμάτιο της Ήρας και στο Ενέργειο του Διός. Όταν όμως οι Ουσίες επιστρέψουν στην αρχέτυπη μορφή τους, αυτές θα είναι αρκετά γηρασμένες ώστε θα είναι ανίκανες να ξαναφτιάξουν ένα νέο Κόσμο. Τότε θα πάρουν διαζύγιο ο Συμπαντικός Ζευς και η Συμπαντική Ήρα στην αιωνιότητα . Επομένως, η Ειμαρμένη τους είναι να διαχωρισθούν . Στο Χαοτικό Σύμπαν θα επανενωθούν αμοιβαία τον μεν σωμάτιο της Ήρας με το αντίστοιχο αντισωμάτιο του και το ενέργειο του Διός με το αντιενέργειο του, που αναμένουν νοσταλγικά αυτήν την επανένωση τους. Τότε θα πέσουν στην αιώνια ανυπαρξία. [Τώρα ο Κόσμος-και φυσικά και ο άνθρωπος- πλησιάζει το ανώτερο σημείο της ωρίμασης του, δεδομένου ότι έχουν παρέλθει 14 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια από την Μεγάλη Έκρηξη. Επομένως ευρισκόμεθα περίπου στο μέσον της Κοσμικής ζωής και πλησιάζουμε στο σημείο της πλήρους ωρίμανσης . Ο κύκλος ζωής του Κόσμου, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Πυθαγόρα, είναι 33 δισεκατομμύρια χρόνια . ] Μετά από 15-20 δισεκατομμύρια χρόνια ο Κόσμος θα έχει καταστραφεί και τότε όλα θα επανέλθουν στην αιωνιότητα του απείρου Χαοτικού Σύμπαντος. Εκεί όλα υπακούουν στο Νιρβάνα της ανυπαρξίας , της χαοτικής αταξίας, της απόλυτης καθαρότητας και της αιώνιας ευδαιμονίας.

Η Αμάθεια Αίτιον Στασιμότητος

Ο Κόσμος μας όμως-και μαζί και οι θεοί - αλλάζουν, διότι τα «Πάντα Ρει» και τίποτα δεν μένει στάσιμο και στατικό. Αυτή είναι η Ειμαρμένη του Κόσμου. Μόνον οι μονοθεϊστικές Εβραιογενείς θρησκείες (Ιουδαϊσμός , Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) θέλουν τον Κόσμο στατικό και τον θεό δημιουργό (Γιαχβέ ή Αλλάχ), να μένει παρατηρητής , έξω από τον Κόσμο και από το Σύμπαν, και από εκεί με το Ιερατείο- μέσω των γήινων αυτόκλητων εκπροσώπων του - να εξουσιάζει τα πάντα και να καταπιέζει τον άνθρωπο . Αυτή είναι η μεγαλύτερη απάτη που γνώρισε ποτέ το ανθρώπινο γένος από της υπάρξεως του. Ενώ όλα τα ζώντα είδη είναι υποταγμένα στην Ανάγκη και στην Ειμαρμένη, ο άνθρωπος κατ’ εξαίρεση είναι υποταγμένος στις εξωσυμπαντικές φαντασιώσεις του , δηλαδή στα δημιουργήματα της νοσηρής του φαντασίας. Από την άποψη αυτή ο άνθρωπος αποτελεί μια κακοήθη μετάλλαξη της Φύσεως και γι’ αυτό υφίσταται την αρνητική ανταπόδοση της . Η Φύση δεν έχει πρόθεση εκδικήσεως –όπως διατείνονται πολλοί – αλλά προσπαθεί να επαναφέρει την διαταραχθείσα ισορροπία στο οικοσύστημα .

Η Φύση έχει Σοφία και Αγαθότητα

Η Φύση έχει μέσα της Σοφία και Αγαθότητα για όλη την Κοσμική Δημιουργία. Απλούστατα, εμείς οι άνθρωποι δεν κατανοούμε τον Κοσμικό Λόγο . Όταν ενηλικιωθεί ψυχοπνευματικά ο άνθρωπος και χρησιμοποιήσει πλήρως το λογισμικό του όργανο , τότε θα αποβάλει τις δεισιδαίμονες αντιλήψεις και θα αποκρυπτογραφήσει τον Κοσμικό Λόγο ώστε :
1/ Να κατανοήσει τις Κοσμικές και Συμπαντικές Ουσίες που φέρει μέσα του,
2/ Να υπακούσει στους Κοσμικούς Νόμους ,
3/ Να αποκτήσει την Κοσμική Αγαθότητα και Σοφία
4/ Να προσαρμοσθεί στην Ανάγκη και στην Ειμαρμένη, που καθορίζουν το νόημα του Κόσμου και παντός είδους ζωής εντός αυτού. Τότε θα έχει αποκτήσει την πραγματική Σοφία και Αγαθότητα, που ενυπάρχει στον Κόσμο. Τότε θα αντιληφθεί ότι η παράταση του ορίου ζωής του μερικά χρόνια , ή η συγκέντρωση περισσότερου πλούτου ή δόξας , δεν θα τον ωφελήσει, όσο η δημιουργία μιάς ανώτερης ψυχοπνευματικής ζωής και Συνειδητότητας.

Ο Κόσμος έχει Ευταξία και Κάλλος

Οι άνθρωποι βρίσκονται ακόμη στο σκοτεινό σπήλαιο και βλέπουν τις παραισθήσεις από τις εκλάμψεις των δολίων που βρίσκονται εκτός αυτού. Αν ελευθερώνοντο και ατένιζαν τον έναστρο Ουρανό και την όμορφη Φύση θα έβλεπαν την Ευταξία και το Κάλλος που διαθέτει ο Κόσμος. Αυτό το είδαν πρώτοι οι πρόγονοι μας αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν και μιμηθέντες την Φύση έφτιασαν κατ’ εικόνα και ομοίωση τον δικό τους κόσμο. Γι’ αυτό τα έργα τους εκείνα έμειναν αθάνατοι . Αυτοί σεβάσθηκαν τον Νόμο της Οικο-νομίας της Φύσεως και αισθάνθηκαν την ανάγκη να πειθαρχήσουν στο Νόμο ( Κοσμικό και Ανθρώπινο) με την καθιέρωση της Δημοκρατίας και σταμάτησαν την σπατάλη δυνάμεων και ουσιών σε άσκοπες αιτίες (πολέμους, φθοροποιό υπερκατανάλωση υλικών αγαθών , μακροσκελή αναξιόπιστο και ανούσιο λόγο κλπ) με την φιλοσοφική τους σκέψη . Η έννοια της Οικο-νομίας επέβαλε στους Αρχαίους προγόνους μας να θεσπίσουν πρώτοι Νόμους στον οίκο τους(Οικο-νομία) , για να μιμηθούν τους Κοσμικούς Νόμους . Έφτιασαν θαυμαστά αγάλματα και έργα τέχνης για να μιμηθούν την Κοσμική διακόσμηση με την αναπαράσταση των θεών και των ηρώων τους. Το νόημα της Δημοκρατίας ενέχει μέσα του την κινητοποίηση όλων των δυνάμεων και την αποφυγή της σπατάλης του ανθρώπινου δυναμικού, που αλλιώς θα έμεναν ανενεργοί. [Μόνον μέσα από την Ελληνική Θεογονία-Κοσμογονία μπορούμε να ερμηνεύσουμε την Ελληνική φιλοσοφία , που επιζητά το Κάλλος, την Αγαθότητα, την Σοφία, την Αρμονία, τους Θεσμούς, το Γνώθι σ’ εαυτόν, το Μηδέν Αγαν, τον Σεβασμό στην Φύση κ.ο. κ. Όλα αυτά εκπηγάζουν από την αποκρυπτογράφηση του Κοσμικού Λόγου]
Σήμερον όλα αυτά έχουν ανατραπεί. Η Σοφία κατέβηκε στα πόδια και ο αμαθέστατος Πλούτος ανέβηκε στο κεφάλι. Ο ανορθολογισμός κυβερνάει τον Κόσμο. Η ολιγαρχική άρχουσα τάξη αγνοεί τους Κοσμικούς Νόμους και ενεργεί αντίθετα προς την Οικο-νομία των φυσικών δυνάμεων. Τι σημαίνουν τα αναπτυξιακά μοντέλα που βασίζονται στην καταστροφή και στη σπατάλη; Τι σημαίνει η υποχρεωτική καταδίκη σε ανεργία μέρους του πληθυσμού; Τι σημαίνει η αέναη διαλεκτική διάρροια στα ΜΜΕ χωρίς ουσία ; Τι σημαίνει η υποκρισία και έλλειψη Συνειδητότητος των σύγχρονων ανθρώπων ; Όλα αυτά σημαίνουν την βαθύτατη κρίση που περνάει ο άνθρωπος πριν από την ενηλικίωση του.
Η ανεργία είναι το μέσον εκμεταλλεύσεως των ανθρώπων . Η υπερκατανάλωση υλικών αγαθών είναι το μέσον φθοράς των ψυχών. Η έλλειψη συνειδητότητος είναι το αποτέλεσμα της ελλείψεως Παιδείας και Καλλιέργειας του ατόμου. [Οι Αρχαίοι πρόγονοι μας σεβάσθηκαν πλήρως την αρχή της Οικο-νομίας της Φύσεως και δεν προχώρησαν στην εφαρμογή των θεωρητικών γνώσεων τους για να μην διαταράξουν την αρμονία και ισορροπία του οικοσυστήματος. Το «Λακωνίζειν» στο Λόγο, η λιτότατα στα έργα «το φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας» , το «Μέτρον», το «Μηδέν Αγαν» στις πράξεις,, όλα φέρουν μέσα τους το σπέρμα του Κοσμικού Νόμου της Οικονομίας δυνάμεων και τον σεβασμό προς την Φύση].

Κίνηση , Ροή και Αλλαγή

Η ρήση του Ηρακλείτου: «Τα Πάντα Ρει», φανερώνει ότι οι πρόγονοι μας γνώριζαν την διαρκή Κίνηση, την αέναη Ροή και την συνεχή Αλλαγή του Κόσμου, αλλά και όλων όσων συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Και προσαρμόσθησαν για να μην τσακισθούν από το Κοσμικό Ρεύμα . Έγιναν εκούσιοι ταξιδευτές και χωρίς εξαναγκασμούς έπλεαν πάνω στο «καράβι» της αέναης Αλλαγής , μέσα στο Κοσμικό Ρεύμα της συνεχούς Ροής , αναζητώντας συνεχώς νέα Γνώση. Τα υλικά αγαθά τους άγγιξαν μόνο στο μέτρον που τους επέβαλε η συντήρηση τους στη ζωή, η δε πολυτέλεια τους δεν ξεπέρασε το μέτρον . Αυτή δε περιορίσθηκε μόνον στην εκδήλωση δι’ έργων μιάς ανώτερης θαυμαστής αισθητικής τους προς το θείο και τους θεσμούς. Όταν ο σημερινός άνθρωπος ξεπεράσει τις υλικές ανάγκες, τις δεισιδαιμονίες και στρεβλές του αντιλήψεις που τον κρατούν αιχμάλωτο στην καθυστέρηση και στο θεοκρατικό δογματισμό, τότε μόνον θα μπορέσει να κάνει βήματα προόδου προς τον πραγματικό Πολιτισμό της Γνώσης.

Κόσμος Ανέραστος και Εριστικός

Πάνω όμως απ’ όλα πρέπει ο σημερινός άνθρωπος να φέρει στο προσκήνιο τον ωραίο θεϊκό Έρωτα, που εξουσιάζει όλες τις ενώσεις και είναι αυτός που ενώνει τον αισθητό και νοητό Κόσμο σε ένα κοσμικό σύνολο. Αυτός ο Κοσμικός Έρωτας θα ενώσει τον Κόσμο σε ένα κοινό σκοπό και σ’ ένα ανώτερο όραμα που θα βγάλει τον άνθρωπο από την ζούγκλα των πολέμων και θα τον οδηγήσει σε μια ανώτερη Συνειδητότητα και Ευδαιμονία. Τότε ο άνθρωπος θα το υποτάξει το Εγώ του στο Εμείς. Θα αποβάλει την αλαζονία , την κακία και την δολιότητα και θα ακολουθήσει την αγαθότητα για να γίνει σύμφωνος με τους Κοσμικούς Νόμους. Τότε θα σταματήσει την άσκοπη σπατάλη και καταναλωτική κραιπάλη υλικών αγαθών, η οποία είναι αντίθεση προς τον Κοσμικό Νόμο .

Σεβασμός στους Κοσμικούς Νόμους και Ευδαιμονία

Ο άνθρωπος ενηλικιώνεται μαζί με τον Κόσμο και τους θεούς του , και αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι η σημερινή του κακοδαιμονία και θλίψη προέρχεται από την παραβίαση των Κοσμικών Νόμων. Αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι αν ακολουθήσει τους Κοσμικούς Νόμους θα ζήσει ευχάριστα , χωρίς λύπες και στεναγμούς. [Ακόμη και τη λέξη ‘κοσμικός’ την περιόρισε στον μικρόκοσμο του και την συνέδεσε με τα πιο ανούσια πράγματα της κοινωνικής του δράσεως ]
Πως όμως θα το επιτύχει να γίνει καλύτερος ;
α/ Aν γίνει σοφότερος , αγαθότερος και στραφεί περισσότερο στα ψυχοπνευματικά αγαθά και λιγότερο στα υλικά,
β/ Αν καθαρίσει την ψυχή και το πνεύμα του από τα άχρηστα υποπροϊόντα «σκουπίδια» του πολιτισμού μας
γ/ Αν συνειδητοποιήσει ότι ο τελικός του προορισμός δεν είναι αυτός ο Κόσμος αλλά η συμπαντική απειρότητα και αιωνιότητα.
Τότε θα εξασφαλίσει την απόλυτη ευδαιμονία , πληρότητα και ισορροπία στην ζωή του και θα είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να ξαναγυρίσει στην Απόλυτη καθαρότητα και μακαριότητα του Συμπαντικού Χάους, στο άπειρο Νιρβάνα της αιωνιότητας. Το τέλος δεν είναι μακριά. Η ανάσταση των νεκρών είναι μύθος για την εκμετάλλευση του ατόμου και μετά θάνατον. Κανείς δεν ξαναγύρισε για να έχουμε μια λογική απόδειξη περί του αντιθέτου. Ο κύκλος της ζωής μας στην Γη είναι στιγμιαίος , αλλά και ο κύκλος του Κόσμου είναι απειροελάχιστος μπρος στην αιωνιότητα.

Ζήσε λοιπόν καλά , ζήσε φυσιολογικά, σαν να είσαι αθάνατος.
Κάνε το καλό σαν να είσαι θεός.
Ήλεγχε την Συνείδηση σου τακτικά,
πριν και μετά κάθε σου πράξη και πριν κοιμηθείς,
σαν να είσαι μελλοθάνατος.
Κράτα την ψυχή σου καθαρή.
Έσω λοιπόν έτοιμος για το κάθε τι !
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

ORIGIN OF THE UNIVERSE
Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Βάσει του κανόνος της λογικής κάθε γεγονός οφείλεται σε μιά προγενέστερη αιτία . Αρα και η δημιουργία του Σύμπαντος ασφαλώς θα έχει σαν αιτία άπειρα γεγονότα που προυπήρξαν. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρξε ένα αρχικό γεγονός ή αιτία για την δημιουργία του Σύμπαντος. Επομένως φθάνουμε στην θεωρία του Ηρακλείτου όπου «το Σύμπαν (Κόσμος ) ήτο είναι και θα υπάρχει ως πυρ αείζωον που αναβοσβύνει με μέτρον» Επομένως δεν υπάρχει καμμία αρχή που να το δημιούργησε, όπως πιστεύουν οι οπαδοί της Δημιουργίας. Γιατί τότε θα έπρεπε να αναζητηθεί και αυτός που δημιούργησε τον δημιουργό ; Ο συλλογισμός όμως αυτός μας οδηγεί σε αδιέξοδο .
Οσον αφορά στον Κόσμο μας μερικοί πρεσβεύουν ότι υπήρχε για πάντα. Ομως τότε γεννάται το ερώτημα πως δεν προοδεύσε σε περισσότερο πολιτισμένο επίπεδο; Αυτοί απαντούν ότι συνέβησαν επανειλημμένες κοσμολογικές καταστροφές μεγάλης εκτάσεως και κατέστρεψαν τους προηγούμενους πολιτισμούς.
Ο φιλόσοφος Εμμανουήλ Καντ στο έργο του «Κριτική του Καθαρού Λόγου» αμφιβάλλει ότι η αρχή του Σύμπαντος μπορούσε να σχεδιασθεί, διότι πάντοτε θα υπήρχε κάτι που θα ξέφευγε από την αρχική σχεδίαση. Αυτός απεκάλεσε την «πρέλευση του σύμπαντος» μιά «άπειρη παλινδρόμηση» και αντίθεση ή αντινομία του καθαρού λόγου διότι αμφότερα οδηγούν σε θέσεις που δεν υποστηρίζονται επιστημονικά και πειραματικά, και ακόμη ένα απο αυτά που «πρέπει να είναι σωστό» ένα απο τα δύο.
Αρκετοί σύγχρονοι κοσμολόγοι πιστεύουν ότι:
1/ Ο χρόνος δεν υφίστατο προ της αρχής του σύμπαντος. Μάλιστα ο Αγιος Αυγουστίνος εισήγαγε αυτήν την αμφιβολία , από την ιδέα ότι ο Θεός δημιουργησε τον χρόνον
2/ Οι Γαλαξίες απομακρύνονται αλλήλων και φαίνεται ότι δημιουργήθησαν σε ένα ορισμένο χώρο και χρόνο. Αυτή είναι μιά καλή μαρτυρία ότι το σύμπαν έχει μιά αρχή, την οποίαν ονομάζουν Μεγάλη Εκρηξη(Big Bang) . Ομως μπορεί να υπάρχουν κι’ άλλα πολλά σύμπαντα που δεν αντιλαμβανόμαστε. Ετσι το ερώτημα παραμένει, αν το πολυ-σύμπαν έχει μιά αρχή;

Ο Νους Δημιουργός του Σύμπαντος;

Κατά τον φιλόσοφο Αναξαγόρα «Ο Κοσμικός Νους είναι το Υπέρτατον Ον» . Εδώ να σημειώσουμε ότι ο Ζευς , ύψιστος των Ολύμπιων Θεών, κρατούσε στο δεξί του χέρι τον Κεραυνό, δηλαδή την Συμπαντική Ενέργεια. Είναι λοιπόν να απορεί κανείς με την αλληγορία του Ελληνικού Πανθέου, το οποίον όσο το μελετά κανείς τόσο αποκαλύπτει μιά διαχρονική αλήθεια, η οποία στις μέρες μας τεκμηριώνεται και επιστημονικά Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ιερείς του Αμμωνος Διός εκφράζουν επίσης με όρους επιστημονικούς τον Θεό. Υπάρχουν επιστήμονες που πρεσβεύουν ότι το σύμπαν προήλθε από την σύντηξη νεφών με θετικά και αρνητικά ιόντα.
Εξ άλλου και οι αρχαίοι Γερμανικοί μύθοι στη «Βανίδα» (έχουν κοινή προέλευση απο τον αρχαίο Ελληνικό Κόσμο)πρεσβεύουν για το σύμπαν ότι: «Η αρχαία Αρία Κοσμολογία καθοριζόταν από τη ζωοποιό ενέργεια του θεού Μουντελφέρι, ο οποίος περιστρέφοντας το σύμπαν το έβγαλε απο το πρωταρχικό τρομακτικό χάος. Ετσι αργότερα δημιουργήθηκε ένας διυσμός με δύο αντίθετους πόλους που αντιπροσωπεύονται από τις αντίθετες της ύλης και του πνεύματος (ενέγρειας) του αρσενικού και του θηλυκού.
Σε άλλο κεφάλαιο είχαμε τονίσει για την ένωση ενός ενεργίου (ας το ονομάσουμε σπερματοζωάριο του Διός) με το σωμάτιο(ας το ονομάσουμε ωάριο της Ηρας) εκ της ενώσεως δε αυτής δημιουργήθηκε ότι υπάρχει στον Κόσμο( Σύμπαν) Οπως συμβαίνει και με το θετικό και αρνητικό νέφος που ενώνονται και παράγουν την ηλεκτρική εκκένωση και την έκρηξη , έτσι πιστεύουν ότι συνέβη στο χαοτικό σύμπαν όταν δύο τεράστια κοσμικά νέφη αντιθέτου πολικότητος ενώθηκαν και δημιούργησαν την Μεγάλη Εκρηξη και εξ αυτής προήλθε το Φως , δηλαδή ο Φάνης των Ορφικών, που βγήκε απο το αυγό. Είναι πράγματι να θαυμάζει κανείς την επιστημονική προσέγγιση των αρχαίων Ελληνικών μύθων . Ακόμη και οι Θεοί τους είναι συμβολισμοί κοσμογονικών γεγονότων με επιστημονική εξήγηση που και σήμερον παραδέχεται η επιστήμη. Από τους Ελληνες(τους Ορφικούς Υμνους) αντέγραψαν τον μύθο οι Εβραίοι και τον έβαλαν στην Βίβλο(Γένεσις) Σύμφωνα με αυτόν «ο θεός είπε να γίνει φως και έγινε φως» Ομως οι κακόβουλοι και αμαθείς ξένοι αναφέρουν μόνον την κατά πολύ νεώτερη Βίβλο και όχι τον πανάρχαιο Υμνο του Ορφέως, απο τον οποίον αντέγραψαν τα σχετικά αποσπάσματα της Γενέσεως. Ο Δημιουργός από την δύναμη του Νού εγέννησε μιά κατάσταση άπειρης αρμονίας και ειρήνης. Αυτή η άπειρη αρμονία διακοσμήθηκε με τους γαλαξίες και αστέρες οι οποίοι προήλθαν από το κοσμικό χάος και την δυσαρμονία και δημιούργησαν την ύλη. Οι κύκλοι του σύμπαντος φαίνεται να είναι από την ενώτητα στην πολαπλότητα και εν συνεχεία απο την πολλαπλότητα πάλι στην ενότητα.

Ο Κόσμος της Υλης από το Φως

Μόνον δογματικά μπορεί να γίνει πιστευτή η ύπαρξη του δημιουργού θεού. Με λογική ερμηνεία ο δημιουργός θεός μας οδηγεί σε λογικά αδιέξοδα.
Αυτό είναι ένα απο τα μεγαλύτερα αινίγματα του ανθρώπου.
-Πως ο Θεός στην πραγματικότητα δημιούργησε την ύλη από το μηδέν; Αυτό το μεταφυσικό σημείο οδήγησε τον άνθρωπο να σκεφθεί τα πιό φανταστικά δόγματα και δεισιδαιμονίες.
Οταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν τις «μαύρες τρύπες» έδωσαν την εξήγηση ότι πρόκειται για τον θάνατο ενός αστέρος και τον σχηματισμό μιάς περιοχής υπέρ το δέον πυκνής η οποία έλκει τα πάντα στον περίγυρο της. Πράγματι μερικοί θεώρησαν αυτές σαν διόδους σε άλλα παράλληλα ή γειτονικά σύμπαντα. Προσωρινώς καθυστερεί η τελική ερώτηση αναφορικά με την προέλευση του θεού και του σύμπαντος, αλλά δεν διαφεύγει από το γεγονός ότι έχουμε μία τελική κατάσταση κατά την οποίαν κάτι γεννάται από το τίποτα. Ομως γεννάται από το τίποτα ή μετασχηματίζεται η ενέργεια σε κάτι άλλο;

Ουδέν Απόλυται

Αυτή η μετατροπή της ύλης σε ενέργεια και τανάπαλιν είναι δυνατή . Ομως το αντίθετον δηλαδή η δημιουργία ύλης και ενέργειας εκ του μηδενός σύμφωνα με την ανεπαρκή νοημοσύνη μας είναι αδύνατη. Ο μεγάλος επιστήμονας Dolton δήλωσε στην ατομική του θεωρία ότι η ύλη ούτε δύναται να παραχθεί , ούτε να καταστραφεί, μόνον να αλλάξει από μιά κατάσταση στην άλλη.
Υπό το φως αυτού του γήινου γεγονότος πρέπει να καταλήξουμε σε ένα άλλο γεγονός ότι υπήρξε κάποιος χρόνος όταν κάτι προήλθε απο το τίποτα και ότι αυτό ήτο την στιγμή της δημιουργίας. Είναι η εκδοχή της εβραιογενούς θεωρίας περί της υπάρξεως του Δημιουργού Θεού. Αυτή η δημιουργία λένε επετεύχθη μέσω της δυνάμεως της σκέψεως. Αυτή είναι μιά Μεταφυσική σύλληψη , δηλαδή η παραγωγή της πραγματικότητος μέσω της ιδέας. Εάν αυτό ήτο έτσι η πραγματικότητα είναι ότι καθένας απο εμάς είναι μόνον ένα επινόημα της φαντασίας του Θεού;
Η απάντηση σ’ αυτό βρίσκεται στην ιδέα ότι εμείς έχουμε την φύση του ανθρώπου. Οταν δεχθούμε τούτο, ότι ο άνθρωπος είναι η ένωση τριών πραγμάτων ήτοι: Σώματος, Νοός και Ψυχής τότε η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Κάθε ένα απο τα τρία αυτά πεδία του ανθρώπου επηρεάζει τά άλλα δύο και όλα μαζί αλληλοεξαρτώνται. Λ.χ μιά ψυχική κούραση μας προκαλεί και σωματική και πνευματική κούραση και κάμψη.
Αν ο σχετικώς ανεπαρκής νους μας έχει μέσα του την δύναμη της άπειρης δημιουργίας, τότε σίγουρα είναι δυνατόν για το Υπέρτατο Ον να κατασκευάσει την πραγματικότητα του σύμπαντος μέσω της φαντασίας του.

Η Δημιουργία της Υλης από το Φως

Ας επιστρέψουμε στην ιδέα της δημιουργίας της ύλης, η οποία λέγεται ότι έγινε απο το Φως. Τι είναι όμως το φως; Είναι μιά μορφή μετατρέψιμης ενέργειας . Τούτο μετατρέπεται από κάποια εξωτερική δύναμη, αλλιώς αυτό παραμένει φως. Αυτή η εξωτερική δύναμη πρέπει να είναι μιά άλλη ενέργεια η οποία δίδει την αρχική έναρξη. Σε επιστημονικούς όρους αυτή πρέπει να είναι μιά ηλεκτρική ενέργεια του Νου.
Γνωρίζουμε ότι το ηλεκτρικό ρεύμα που γεννάται απο την χημεία του σώματος , ενεργοποιεί τον εγκέφαλο. Αυτό το ρεύμα επηρεάζει την σύνδεση διαφόρων κυττάρων και νευρόνων μνήμης και ανακαλεί τα κύτταρα να μας καταστήσουν ικανούς να εκτελέσουμε την καθημερινή ζωή μας.

Ο Θεικός Νους Δημιουργός;

Στον εγκέφαλο μας ενεργοποιούνται με ηλεκτρική ενέργεια η ιδέα της Μεγάλης Εκρηξης λένε ότι είναι μιά έκρηξη που κατέληξε από την ένωση των θετικών και αρνητικών ηλεκτρικών φορτίων του εγκεφάλου του Θεού. Αυτή η θεοκρατική θεωρία δεν φαίνεται να είναι και πολύ μακρυά από την οριστική διατύπωση της. Συνεπώς με επιστημονικούς όρους , ο Θεός μπορεί να περιγραφεί σαν η πληροφορία πίσω από κάθε ένωση, των θετικών και αρνητικών δυνάμεων, οι οποίες επροξένησαν το αρχικό φως κατά την εκρηξη της δημιουργίας, κι’αυτό με την σειρά του δημιούργησε το σύμπαν.

Κοσμικός Νούς του Αναξαγόρα

Αυτή η θεωρία δεν διαφέρει και πολύ από την θεωρία του Αναξαγόρα, ο οποίος είπεν : «Κοσμικός Νούς» είναι το υπέρτατο όν. Παρόμοιο χαρακτηρισμό έδωσε και ο Ηράκλειτος, που είδε σαν την ψυχή του σύμπαντος το «αείζωον πύρ»
Το άλλο ερώτημα είναι:
Απο που αυτά τα θετικά και αρνητικά σωματίδια εκπορεύθηκαν;
Η απάντηση πρέπει να είναι μία που έχει σχέση με την τρίτη υπόσταση του ανθρώπου ως Πνεύμα. Τούτο γίνεται φανερόν διότι με την θεία Ματαφυσική θεραπεύουν στην Ιατρική ασθενείς που με τα συμβατικά φάρμακα για το σώμα δεν μπορούν να θεραπεύσουν την ψυχή και το πνεύμα. Ακόμη και αν η πίστη για μιά αθάνατη ψυχή είναι το πρόβλημα για μερικούς λαούς , τότε η ιδέα της προσωπικότητος που δημιουργείται απο την αλληλοεπίδραση του νού στο σώμα είναι κάτι που ελάχιστοι μπορούν να αρνηθούν ότι είναι εντός των δυνατοτήτων της πραγματικότος. Τούτο σημαίνει ότι η ανθρώπινη ψυχή εκτός από τα κληρονομικά χαρακτηριστικά έχει παράλληλα και τα επίκτητα εκ τους έξωθεν επηρεασμούς με την αλληολοεπίδραση της μέσα στο περιβάλλον που ζει.

Οι Συμπαντικοί Βιορρυθμοί

Κάθε ζων οργανισμός αλλά και τα μέρη που τον αποτελούν(όπως τα μόρια , κύτταρα, γονίδια ) αλλά και τα ανόργανα σώματα , τα ηλιακά συστήματα , οι γαλαξίες και το κάθε τι στο σύμπαν υπακούουν και ακολουθούν τον δικό τους αέναο εσωτερικό κοσμικό ρυθμό λειτουργίας και την δική τους αρμονία. Κατά του αρχαίους Ελληνες φιλοσόφους Πυθαγόρα , Πλάτωνα κ.α τα πάντα στο σύμπαν δονούνται και πάλλονται με τον ρυθμό που είναι σύμφωνος με τους συμπαντικούς νόμους που έχει τάξει για το καθένα. Ακόμα και τα ανόργανα πράγματα ζουν και η ζωή τους φαίνεται διότι έχουν χρόνο γεννήσεως , ωριμάνσεως και θανάτου. Λόγου χάριν οι αποστάσεις κάθε πλανήτου του ηλιακού μας συστήματος από το κέντρον –της μονάδος λαμβανομένης ως σημείον εκκίνησης-μετρώνται με την σειράν των αριθμών που αποτελούν γεωμετρική πρόοδο με λόγο τον αριθμόν 3. Ομως αναπαραγωγή έχουν μόνον τα οργανικά όντα , όχι όμως και τα ανόργανα.
Το κέντρον του ηλιακού μας συστήματος κατέχεται όχι από την Γην όπως ενομίζετο αλλά από το «πυρ»(Ηλιο) όπως είχε πει ο Αρίσταρχος αλλά και πιό πριν οι Ορφικοί στον ύμνο για τον Ηλιο. Κατά τον Φιλόλαο στο έργο του «Περί Ψυχής» : «Ο κόσμος(το σύμπαν) υπήρξε από την αρχαιότητα και θα παραμείνει αιώνιος, επειδή κυβερνάται από μιά αρχή, της οποίας η φύσις είναι παρόμοια με την δική του και της οποίας η ισχύς είναι παντοδύναμη και κυρίαρχη. Ο μοναδικός κόσμος είναι συνεχής και προικισμένος με μιά φυσική αναπνοή , κινούμενος αιωνίως αρμονικά σε κύκλο , έχοντας μέσα του την αρχή της κινήσεως και της αλλαγής»(Ιωάν. Στοβαίος 1.20.2) Στο κάθε τι θα βρούμε ένα βιολογικό ρολόι που ρυθμίζει τον κύκλο της ζωής του.
Ο Πλάτων ομιλεί για μιά μεγάλη περίοδο, τον «Μέγαν Ενιαυτόν» που ολοκληρώνεται σε 24.000 χρόνια περίπου. Εχει δε παρατηρηθεί ότι κάθε 20.000 χρόνια το κλίμα του πλανήτου αλλάζει από θερμόν σε ψυχρό(παγετώδης εποχή), ενώ κάθε 41.000 χρόνια η κλίστη της Γης μεταβάλλεται κατά μερικές μοίρες και κάθε 100.000 χρόνια η τροχία της Γης απο περιφερειακή γίνεται ελλειπτική. Τελικά όλα αυτά τα κοσμικά ρολόγια της Γης κανονίζουν πόση ηλιακή ενέργεια θα φθάσει στη στον πλανήτη μας. Οι βιολογικοί ρυθμοί επηρεάζονται και καθοδηγούνται από το φως του ηλίου, το μαγνητικό του πεδίο και τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία (φυσικά και τεχνητά) Δεν είναι τυχαίον ότι οι Ιπποκρατικοί γιατροί συντόνιζαν τις θεραπείες τους με βάση τις γνώσεις της Χρονοβιολογίας και Χρονοιατρικής, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους βιολογικούς ρυθμούς του ασθενούς. Ο Γαληνός (2ος αιών μ. Χ) διετύπωσε την άποψη ότι «Ολόκληρο το σύμπαν με το περιεχόμενο του και τα όντα που ζουν μέσα σ’ αυτό , κυβερνώνται και ζωογονούνται από μιά παγκόσμια ενέργεια , που την ονόμασε ‘Πνεύμα’. Η ενέργεια αυτή εισπνέεται κάτά κάποιον τρόπον και κυκλοφορεί μέσα στο σώμα, όπου και μετατρέπεται σε «ζωτικό πνεύμα » όταν συναντήσει στην καρδιά το «πνεύμα του σώματος»

Οι χριστιανοί θεολόγοι λένε ότι ο διάβολος σχηματίσθηκε κι’ αυτός σαν φως από την ύλη. Για λόγους απλοποίησης το χάος επακολούθησε και προξένησε την υλική πλεονεξία. Ο διάβολος μπορεί να εκφρασθεί με όρους θετικών και αρνητικών φορτίων. Πράγματι συχνά αναφέρεται στη σκοτεινή πλευρά διότι η καλοσύνη εμφανίζεται σαν φως. Στους μαθηματικούς και επιστημονικούς όρους αυτός είναι ευκόλως κατανοητός ως αρνητικός αριθμός. Αυτοί πιστεύουν σαν βέβαιον ότι η σύγκρουση των δύο νεφών, του θετικού και του αρνητικού φορτίου ιόντων, θα δημιουργήσει παντοδύναμον χάος. Τότε λένε εξ αιτίας της επενεργείας του διαβόλου θα επακολουθήσει η Μεγάλη Εκρηξη και το πράγμα που θα καταλήξει σε τελική καταστροφή.

Είμαστε κατ’ εικόνα του Θεού

Κατά τους χριστιανούς θεολόγους η δημιουργία του ανθρώπου είναι η ένωση του σώματος του πνεύματος και της ψυχής. Αυτή είναι και η έννοια και ο συμβολισμός της Χριστιανικής Τριάδος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι εύκολο στον απλό λαό να καταλάβει ότι είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση προς τον ίδιο τον θεό. Εστω κι’ αν ποτέ δεν τον είδαν και δεν τον συνήντησαν τον ούτω αποκαλούμενο θεό. Ομως τα διάφορα ιερατεία –και ιδιαίτερα των τριών κοσμοπολιτικών θρησκειών – εκμεταλλεύονται τον μύθο περί του θεού και καταδυναστεύουν τον κόσμο.

Οι Χριστιανοί λένε ότι ο Νους είναι ο Πατήρ της δημιουργίας, ο υιός –στο πρόσωπο του Ιησού είναι ο Λόγος του θεού που ενσαρκώθηκε για να ζήσει κοντά μας και να μας λυτρώσει - και το Αγιον Πνεύμα διασυνδέεται με την ψυχή. Οπως αντιλαμβάνεται κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος αυτά είναι μιά αυθαίρετη σύμβαση των ανθρώπων για να συνδεθούν με τις δυνάμεις της δημιουργίας και της καταστροφής. Ετσι στο ρόλο της δημιουργίας έβαλαν τον Θεό , ενώ στο ρόλο της Καταστροφής τον Διάβολο. Εδώ θα πρέπει να εξάρωμε την λογική σκέψη των αρχαίων Ελλήνων οι οποίοι έβαλαν τάξη στο σύμπαν και καθόρισαν τις δυνάμεις της δημιουργίας και της καταστροφής μέσα στην Μυθολογία και Κοσμογονία του 12θεου. Σήμερα αποδεικνύεται η επιστημονική εγκυρότητα της , έστω και αν αυτή εκφράζεται υπό αλληγορική μορφήν. Αυτοί συνέλαβαν με όρους φυσικούς ότι τα πάντα στο σύμπαν είναι ρευστά και συνεχώς συγκρούονται οι δυνάμεις δημιουργίας με αυτές της καταστροφής. Αποτέλεσμα αυτής της αιώνιας πάλης είναι κάθε στιγμή να διαμορφώνεται μιά νέα ισορροπία στο αιωνιο και άπειρον σύμπαν. Το σύμπαν που ούτε θεοί ούτε άνθρωποι το έφτιαξαν διότι ήτο είναι και θα υπάρχει εσαεί στον άπειρο χώροχρόνο.
Οι οπαδοί της θείας δημιουργίας λένε ότι είναι θέμα της ικανότητος του καθενός να δει τους ανθρώπους σαν μέρος του εγκεφάλου του θεού . Διότι ο θεός μας δίνει την δυνατότητα να δούμε ξεκάθαρα ότι η μοίρα μας είναι να ξαναγυρίσουμε σ’ αυτόν. Καταγόμαστε απο αυτόν και σαν μέρος της συμπαντικής συνείδησης εμείς τελικά θα επιστρέψουμε σ’ αυτόν. Εν αντιθέσει προς τους Χριστιανούς οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είπαν ότι καταγόμαστε από το Χάος και συνεπώς εκεί θα ξαναγυρίσουμε , όπου στα Τάρταρα έβαζαν τον Κάτω Κόσμο του Αδη, ήτοι το βασίλειο του Πλούτωνα.

Η Υλη είναι Αμαρτωλή

Οι οπαδοί της θρησκείας λένε ότι επειδή καταγόμαστε από την ύλη είμαστε διεφθαρμένοι από τον υλισμό και πρέπει να αναστρέψουμε την πορεία ώστε να εξαγνισθούμε και να επιτύχουμε την ένωση με το θεό. Ετσι δικαιολογούν την διαφθορά από την ύλη. Οι χριστιανοί πιστεύουν στο προπατορικό αμάρτημα διότι θεωρούν την ένωση των δύο φύλων σαν αιτία νοθεύσεως της καθαρότητος της ύλης , η οποία εν συνεχεία μολύνει και την ψυχή και το πνεύμα. Εξ άλλου οι Βουδιστές θεωρούν την πορεία εξαγνισμού της ψυχής και του πνεύματος κυκλική . Αυτή περιλαμβάνει πολλές γεννήσεις , θανάτους και επαναγεννήσεις μέχρι να επιτευχθεί η καθαρότητα του πνεύματος και της ψυχής, προυπόθεση που είναι ικανή να μας φέρει ξανά πίσω αμόλυντους στην πηγή. Αυτή είναι εν συντομία η θεολογική άποψη περί της ψυχής. Θα διαπιστώσουμε ότι έχει βαθειά επηρεσθεί από την Ελληνική φιλοσοφία του Πυθαγόρα, του Πλάτωνος, του Σωκράτους και των άλλων Ελλήνων ιδεαλιστών φιλοσόφων . Ομως επειδή δεν είναι αυθεντικά δική τους φιλοσοφία δεν την κατενόησαν εις βάθος και δεν μπόρεσαν να την εφαρμόσουν σωστά . Ετσι δεν εβίωσαν ούτε την ιδεαλιστική ούτε την υλιστική φιλοσοφία. Ετσι ενώ στους πιστούς ομιλούν για ιδεαλισμό το ιερατείο τους βιώνει τον πιό άκρατο και χυδαίο υλισμό .


ΕΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΘΕΩΡΙΑ

Η Εξέλιξη των Ειδών

Η αρχή της εξελίξεως των Γαλαξιών και του Σύμπαντος καθορίζεται επιστημονικώς επί τη βάσει της Εξελικτικής Θεωρίας των Ειδών του Δαρβίνου. Αυτό είναι ένα νέο δεδομένο το οποίον πρόκειται να φέρει επανάσταση στην επιστημονική σκέψη, διότι αυτή έχει επηρεασθεί βαθειά από την Βιβλική Γένεση και την θεοκρατική αντίληψη περί της Δημιουργίας(Αδάμ-Εύα).
Επί τη βάσει της εξελικτικής θεωρίας μπορεί να εξηγηθεί η προέλευση του υδρογόνου στο σύμπαν και η σωστή διαδικασία της εξελίξεως των γαλαξιών. Κατα την παρούσα περίοδο όλοι οι κοσμολόγοι πιστεύουν ακράδαντα- και δογματικά θα λέγαμε- ότι ο Κόσμος (Σύμπαν) δημιουργήθηκε από την Μεγάλη Εκρηξη(Big Bang) , η οποία υποτίθεται ότι επήλθε 10-20 δισεκατομμύρια έτη πριν. Ολοι δέχονται ότι συνεπεία της μεγάλης έκρηξης δημιουργήθηκε ως διά μαγείας το υδρογόνο στο σύμπαν. Ομως κι’ αυτό είναι μιά αυθαιρεσία χωρίς ικανοποιητική απόδειξη. Υπάρχουν 100 εκατομμύρια γαλαξίες στον πέριξ χώρο, που είναι ορατοί από τα σύγχρονα τηλεσκόπια. Κάθε γαλαξίας υπολογίζεται ότι περιλαμβάνει 100 δισεκατομμύρια αστέρες περίπου .

Υδρογόνο: το Δομικό Υλικό του Σύμπντος

Το υδρογόνον από το οποίον δημιουργήθηκαν οι αστέρες περιλαμβάνει άνω του 70% όλης της ύλης στους γαλαξίες και στο Κόσμο(σύμπαν) Σύμφωνα με την θεωρία της μεγάλης έκρηξης όλο το υδρογόνο στον Κόσμο δημιουργήθηκε εντός των πρώτων λεπτών από την μεγάλη έκρηξη. Είναι όμως δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι στα πρώτα λεπτά δημιουργήθηκε όλο αυτό το συμπαντικό υδρογόνο που πληροί τα πάντα. Μιά άλλη θεωρία δέχεται ότι το υδρογόνο προυπήρχε της μεγάλης εκρήξεως. Μπορεί να μην είχε την μορφή που έχει σήμερον, αλλά να ήτο υπό μορφήν πλάσματος, ιόντων, ή ατόμων και μορίων εντός του συμπαντικού χάους και εξ αυτού να αντλήθηκε για την δημιουργία των γαλαξιών και των αστρικών σωμάτων του Κόσμου.
Τώρα όμως ανακύπτει το ερώτημα:
-Πόθεν το υδρογόνον του σύμπαντος;
Για όσους πιστεύουν ότι αυτό υπάρχει μέσα στο σύμπαν , η απορία είναι γιατί δεν είναι ορατό, όπως οι γαλαξίες και τα λοιπά σώματα;
Ενα άλλο ερώτημα είναι:
-Τι έγινε πρώτα; Οι γαλαξίες ή οι αστέρες;
-Γιατί άραγε οι γαλαξίες έχουν σπειροειδείς και ελλιπτικές τροχιές;
-Από που τέλος έλκουν την δύναμη να κινούνται αενάως(το αεικίνητον) στο σύμπαν
Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα.
Ακόμη δεν έχουν δοθεί οριστικές απαντήσεις και για τους ενεργειακούς αστέρες «quasars»:
- Από τι αποτελούνται και πόθεν αντλούν αυτά τα ασύλληπτα φορτία σωματιδίων που εξαπολύουν στο σύμπαν;
-Γιατί ορισμένοι quasars είναι έξω απο τους γαλαξίες , ενώ άλλοι βρίσκονται εντός του πυρηνικού κέντρου των γαλαξιών; Και σ’ αυτό καμμία απάντηση δεν υπάρχει ως τώρα. -Γιατί υπάρχει αυτό το γιγάντιο ρεύμα πλάσματος (η πιό ισχυρή εκρηκτική δύναμη του σύμπαντος ) το οποίον ξεχύνεται εκρηκτικό από τις «μελανές οπές»;
Ως γνωστόν οι «μελανές οπές», οι αστέρες quasars και οι ενεργοί γαλακτικοί πυρήνες διασκορπισμένοι σε κάθε γωνιά του διαστημικού χώρου είναι οι μεγαλύτερες ως τώρα γνωστές εστίες βαρυτικής πυκνότητας εντός του σύμπαντος. Ουδείς γνωρίζει όμως το γιατί.

Η Αέναη Μεγάλη Εκρηξη

Η θεωρία για μιά και μοναδική Μεγάλη Εκρηξη δεν φαίνεται να επαληθεύεται σήμερον . Και τούτο διότι κατ’ άλλους η διαδικασία της μεγάλης έκρηξης συνεχίζεται ακόμη, παρότι το σύμπαν(Κόσμος) έχει διανύσει περίπου το ήμισυ της ζωής του. Και ευλόγως διερωτώνται ορισμένοι:
-Μήπως και τώρα –δηλαδή αυτήν την στιγμή που μιλάμε -συμβαίνει η «μεγάλη έκρηξη» και η πυρηνική σύνθεση του υδρογόνου μπροστά στα μάτια μας;
-Μήπως δηλαδή είμαστε μάρτυρες αυτής της διαδικασίας, αλλά την αγνοούμε, διότι βρισκόμαστε στο όριο του γαλαξίου μας;
-Μήπως μοιάζουμε με τους επιβάτες του τελευταίου βαγονιού που δεν μπορούν να αντιληφθούν την σύγκρουση της ατμομηχανής του μεγάλου τραίνου;
Το στοιχείο Υδρογόνο παραμένει ένα πραγματικό μυστήριο στον πίνακα των χημικών στοιχείων. Το Υδρογόνο ως γνωστόν είναι το ελαφρότερον στοιχείο στο Σύμπαν, εξ όσων γνωρίζουμε ως τώρα. Οσον αφορά τα επόμενα ελαφρότερα στοιχεία μετά το υδρογόνο , όπως λ,χ το Ηλιον και εκείθεν, αυτά σχηματίζονται μέσω της σύντηξης στους αστέρες και είναι κατανοητή η διαδικασία. Ομως ο ρόλος του πρώτου στοιχείου στον πίνακα , δηλαδή του Υδρογόνου, είναι σκοτεινός. Γιά τον σχηματισμό τους έχουν φτιάξει τον από μηχανής θεό , την Μεγάλη Εκρηξη, η οποία είναι ορατή στις δύο τρύπες των άκρων των μελανών οπών στους κβάσαρ και στους ενεργούς γαλακτικούς πυρήνες. Η εξέλιξη και το μεγάλωμα των γαλαξιών γίνεται εκ των έσω προς τα έξω, όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλα τα είδη στο σύμπαν. Οταν πρωτοάρχισαν την εξελικτική τους πορεία αυτοί ήσαν φωτεινές μάζες(νεφελώματα) και με τον χρόνο μετεβλήθησαν σε γαλαξίες. Ποιά ήτο λοιπόν η αιτία; Μήπως η τεράστια μάζα τους; Αρχίζουν από κβάσαρ , γίνονται κυανοί ακανόνιστοι νάνοι και εν συνεχεία ελλειπτικοί για να καταλήξουν σε σπειροειδείς γαλαξιακούς σχηματισμούς. Αυτό γίνεται ορατό από την εκτόξευση εκρηκτικού πλάσματος από τους κβάσαρ και τους ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες , το οποίον πλάσμα μετατρέπεται σε τεράστια νέφη υδρογόνου εν είδη πλάσματος και ιόντων . Αν δεχθούμε ότι το υδρογόνον είναι το στοιχείον που δημιουργεί στο κέντρον των γαλαξιών-αλλά και των αστέρων- πυρηνικές εκρήξεις, τότε είναι φανερόν ότι οι γαλαξίες είναι τα τεμμάχια του εξελισσομένου σύμπαντος. Στην περίπτωση αυτή δεν είναι η Μεγάλη Εκρηξη-ούτε φυσικά ο Θεός- που δημιουργεί την εξέλιξη των Κόσμων, αλλά το χημικό στοιχείον υδρογόνον το οποίον με την σύντηξη των πυρήνων του δημιουργεί πυρηνικές εκρήξεις, παρέχοντας έτσι ενέργεια , πρωταρχικό παράγοντα για την δημιουργία του Κόσμου. Την
λειτουργία της Ηλιακής σύντηξης αντιγράφουν τώρα και το ανθρωπινο γένος. Μετά την κατασκευή θερμοπυρηνικών υδρογονικών βομβών τώρα κατήρτησε ένα κολοσιαίο διεθνές πρόγραμμα με την ονομασία ITER για την ειρηνική εκμετάλλευση της σύντηξης των πυρήνων του υδρογόνου προς παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και γενικότερον άφθονης καθαρής ενέργειας που να μην βλάπτει το φυσικό περιβάλλον.
Υπάρχουν ορατές από τα τηλεσκόπια Hubble και Chandra στη Γη 100 εκατομμύρια Big Bangs που λαμβάνουν χώρα αυτήν την στιγμή. Τούτο σημαίνει ότι και προ της Μεγάλης Εκρηξης συνέβαιναν ας τις ονομάσουμε «προ-μεγάλες εκρήξεις» και αυτές θα συνεχισθούν και στο μέλλον , όσο θα υπάρχει υδρογόνον ελεύθερο να προκαλεί θερμοπυρηνικές εκρήξεις στους γαλαξίες στο σύμπαν.

Ο Ηλιος μας

Το φως του Ηλίου αποτελείται από φωτόνια , τα οποία δημιουργούνται στον πυρήνα του Ηλίου. Αυτά χρειάζονται 35 εκατομμύρια χρόνια για να φθάσουν στην επιφάνεια ένεκα των ισχυρότατων μαγνητικών πεδίων. Απαξ και φθάσουν στην επιφάνεια εκείνα ταξιδεύουν με 300.000 χλμ /ανά δευτερόλεπτον. Ο Ηλιος αποτελείται κυρίως από δύο στρώματα , το εσωτερικό και το εξωτερικό. Αυτά περιστρέφονται προς αντίθετες κατευθύνσεις. Αυτές απαιτούν 22 χρόνια γιά μιά πλήρη περιστροφή.
Σε μισή στροφή εμείς παρατηρούμεν τις ηλιακές κηλίδες. Αυτές είναι ισχυρά μαγνητικά
πεδία τα οποία εμποδίζουν την διέλευση του φωτός. Αυτές αποτελούν τον 11ετή
κύκλο.(Τα στοιχεία προέρχονται απο τον Ιαπωνικό δορυφόρο και τον Ευρωπαικό
δορυφόρο Ηλιος )

Τα Δομικά Υλικά του Κόσμου

Η δομή του Κόσμου είναι λοιπόν οι γαλαξίες, οι αστέρες, τα άτομα και τα σωματίδια. Στα σωματίδια (λεπτόνια, πιόνια, νετρόνια, νετρίνα, quark -gluon κ.α) τα οποία συμβάλλουν στην Πυρηνική έκρηξη , πρέπει να βάλουμε και τα Βαρυτόνια, τα οποία συμβάλλουν στην Βαρυτική σύμπτυξη σαν 4η διάσταση της εξελίξεως του σύμπαντος. Διότι αυτή συμβάλει στην δημιουργία των αστέρων και όλων των ουράνιων σωμάτων. Το ζήτημα των Βαρυτονίων και της Βαρύτητος τώρα μελετάται απο την επιστήμη. Επομένως οι κβάσαρ είναι οι πηγές που παρέχουν την απαιτουμένη ενέργεια υπό μορφήν πλάσματος υδρογόνου για το χτίσιμο των γαλαξιών των Κόσμων στο Σύμπαν . Αυτό το πρωτόγονο υδρογόνο σχηματίζεται σε τεράστια νέφη(nebulae) τα οποία γεννούν τους αστέρες. Αυτοί σχηματίζονται από νέφη σε στεραιά σώματα τη επενεργεία αφ’ ενός των θερμοπυρηνικών εκρήξεων και αφ’ ετέρου της βαρυτικής καταρρεύσεως των υλικών των εκρήξεων .
Επομένως σύμφωνα με την θεωρία της διαρκούς Μεγάλης Εκρηξης δεν είναι μιά στιγμιαία έκρηξη που δημιούργησε τα πάντα –όπως πιστεύουν ως τώρα- αλλά μιά συνεχής διαδικασία που λαμβάνει αιωνίως χώρα στο σύμπαν . Αυτή η διαδικασία ανάγεται στην δημιουργία των νέων κόσμων και ταυτόχρονα στην αποδόμηση των παλαιών μέσω των «μελανών οπών» οι οποίες καταβροχθίζουν τα πάντα λόγω της τεράστιας βαρύτητος την οποίαν διαθέτουν. Ούτως εχόντων των πραγμάτων ο Ηλιος μας μετά από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια θα μεταβληθεί σε λευκό νάνο και εν συνεχεία θα καταρρεύσει και θα μεταβληθεί σε «μαύρη τρύπα». Τότε θα καταβροχθήσει όλο το ηλιακό σύστημα.
Ισως η Μεγάλη Εκρηξη να απετέλεσε το πρώτο εμπείρευμα για να γίνει η πρώτη ένωση δύο αντίθετων σωματιδίων(ενός ενεργειακού σωματιδίου με ένα υλικό σωματίδιο) εκ των οποίων προέκυψεν ο Κόσμος. Κάτ’ άλλους το σωματίδιο αυτό ήτο το φωτόνιον , ενώ κατ’ άλλους άλλο. Τούτο είναι παραπλήσιο με την θερμοπυρηνική έκρηξη. Για να επιτευχθεί απαιτείται εμπείρευμα μιάς ατομικής βόμβας η οποία δημιουργεί την κατάλληλη θερμοκρασία για να ενεργοποιηθεί η θερμοπυρηνική σύντηξη των πυρήνων του υδρογόνου. Αυτή η σύντηξη καταλήγει στην θερμοπυρηνική έκρηξη , η οποία εκλύει τεράστια ποσά ενεργείας . Απαξ όμως και δημιουργήθηκε η πρώτη αιτία –η πρώτη υδρογονική έκρηξη-αυτή συντηρείται διότι στα στόμια των τεράστιων «μελανών οπών» των κβάσαρ συμβαίνουν πυρηνικές εκρήξεις από τις οποίες δημιουργούνται καινούργοι γαλαξίες και αστέρες και εξ αυτών γίνεται η γέννηση και εξέλιξη των Κόσμων εντός του σύμπαντος. Αν ζούσαμε τόσο πολύ ώστε να είμαστε μάρτυρες του Κόσμου προ δισεκατομμυρίων ετών, τότε ασφαλώς θα είχαμε αξιόπιστες πληροφορίες . Στην περίπτωση αυτή θα είμαστε εις θέσιν είτε να επιβεβαιώσουμε την θεωρία της στιγμιαίας Μεγάλης Εκρηξης , είτε την ομαλή και συνεχή εξέλιξη του Κόσμου μας . Αν αυτή η θεωρία της συνεχούς εξελίξεως εγένετο αποδεκτή ασφαλώς θα είχαμε μιά ανανέωση της επιστημονικής σκέψεως αναφορικά με την προέλευση της δημιουργίας του Κόσμου και της 4ης διαστηματικής διαστάσεως .

Συμπεράσματα .

Με βάση την θεωρία της βαθμιαίας εξέλιξης , ο Κόσμος αυτός άρχισε να σχηματίζεται προ της Μεγάλης Εκρήξεως και συνεχίζει να εξελίσσεται βαθμιαία, ήτοι γαλαξίας προς γαλαξίαν, και μετά την Μεγάλη Εκρηξη. Το δομικό του υλικό είναι το υδρογόνο , το οποίον με την σύντηξη κάτω απο υψηλότατες θερμοκρασίες δημιουργει τα πάντα, ήτοι : τους γαλαξίες , τους αστέρες , τα νεφελώματα, τους κβάσαρ, τις «μαύρες τρύπες» , αλλά και τους ενεργούς πυρήνες του υδρογόνου, τα σωματίδια ήτοι πιόνια, λεπτόνια, νετρόνια, νετρίνα, quark-gluon κ. α Το υδρογόνο εκτοξεύεται απο τους κβάσαρ εν είδη πελώριων πιδάκων στο σύμπαν και σχηματίζει τα νεφελώματα, στο κέντρο των οποίων συντελείται σύντηξη των πυρήνων του υδρογόνου και εξ αυτού με την επενέργεια της βαρύτητος δημιουργούνται τα διάφορα ουράνια σώματα του μεγαλόκοσμου , αλλά και τα σωματίδια του μικρόκοσμου.




Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Μεγάλες συζητήσεις έχουν γίνει για την προέλευση του Κόσμου και φυσικά και του Σύμπαντος εντός του οποίου εξελίσσεται ο Κόσμος. Το αντικείμενο τούτο έχει γίνει πεδίον αντιπαράθεσης μεταξύ της θρησκείας και της επιστήμης. Η αντιπαράθεση ξεκίνησε σχετικά προσφάτως , όταν προβλήθηκαν στον κόσμο οι δογματικές κοσμοπολιτικές θρησκείες , οι οποίες επεβλήθησαν δια της βίας πάνω στους πιστούς των αρχαίων φυσιολατρικών θρσηκειών. Οι δογματικές θρησκείες εστήριζαν τις θέσεις τους επάνω στον εξ αποκαλύψεως λόγον, εν αντιθέσει με τα πορίσματα της επιστήμης τα οποία στηρίζονται πάνω στον ορθό Λόγο. Επειδή στον συμπαντικό χώρο ως πρόσφατα η επιστήμη δεν είχε τα μέσα να διεισδύσει βαθιά σ’ αυτόν, η θρησκεία διετύπωσε στο παρελθόν τους δικούς της μύθους και με το πέρασμα του χρόνου αυτοί σταθεροποιήθησαν σαν εξ αποκαλύψεως δογματικές αλήθειες. Αντιθέτως οι πνευματικές θρησκείες των προιστορικών λαών που ήκμασαν πριν 2000 χρόνια στην ανατολή και στην δύση ήσαν φυσιολατρικές και σενεπώς δεν ευρίσκοντο σε διάσταση με την επιστήμη της εποχής τους. Οι θρησκείες εκείνες ήσαν σύμφωνες προς τους φυσικούς νόμους, εν αντιθέσει προς τις σημερινές Αβραμικές θρησκείες που δεν δέχονται έρευνα επι των κοσμογονικών θεμάτων(πίστευε και μη ερεύνα), διότι αυτά έχουν καθορισθεί παγίως δια της Βίβλου.
Σύμφωνα με την παλαιά επιστημονική αντίληψη ενόμιζαν το σύμπαν ήταν είναι και θα είναι για πάντα. Αργότερον οι επιστήμονες είπαν ότι το σύμπαν έχει μιά αρχή και αυτή είναι 15 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
Τούτο όμως δημιουργεί ερώτημα στους επιστήμονες .
-Tι ήτο προ της ενάρξεως της Μεγάλης Εκρηξης;
Ομως το ιερατείο των κοσμοπολιτικών και δογματικών θρησκειών είχε ήδη εφεύρει τον εξωσυμπαντικό και υπερφυσικό δημιουργό , ο οποίος ήτο έξω απο το σύμπαν και ο οποίος δημιούργησε το σύμπαν. Ως γνωστόν η θρησκεία στάθηκε σθεναρά αντίθετη προς την επιστήμη και χαρακτήρισε κάθε διαφορετική άποψη σαν άθεη και αιρετική. Οσοι δε επιστήμονες διετύπωναν παρόμοιες απόψεις αφορίζοντο, ενώ δεν ήσαν λίγοι κι’αυτοί που ερρίφθησαν ακόμη και στην πυρά της Ιεράς Εξετάσεως. Ομως τους τελευταίους αιώνες στην δύση η επιστήμη ετόλμησε να διετυπώσει τις τρεις θεωρίες περί του σύμπαντος ήτοι:
1/ Το σύμπαν είναι αιώνιο , ατελεύτητο και αδημιούργητο
2/ Το σύμπαν δημιουργήθηκε με την Μεγάλη Εκρηξη και επεκτείνεται
3/ Το σύμπαν μετά την ωρίμανση του θα συρρικνωθεί και πάλι στην Μεγάλη
Κατά τον ίδιο χρόνο η Θρησκεία θεωρεί ότι η Βίβλος εκφράζει την θεική αλήθεια και άρα την μοναδική αλήθεια , όλες δε τις άλλες απόψεις τις θεωρεί ως πεπλανημένες. Μόλις το δεύτερον ήμισυ του 20ου αιώνος-με την ραγδαία τεχνολογική πρόοδο- η εκκλησία έρριξε νερό στο κρασί της και δέχθηκε σιωπηρά το προβάδισμα της επιστήμης.

Κατάρρευση.

Ο κύκλος της μεγάλης έκρηξης και της μεγάλης κατάρρευσης είναι επαναλαμβανόμενες στον αιώνα των αιώνων ως το άπειρον. Η θεωρία αυτή πρεσβεύει ότι σε κάποιον χρόνο ,όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος της Μεγάλης Εκρηξης, θα αρχίσει η αντίστροφη πορεία προς την συρρίκνωση και σε κάποιο μακρό χρόνο στο μέλλον θα λάβει χώραν η μεγάλη συρρίκνωση στο αυτό σημείον και η μεγάλη καταστροφή του κόσμου/
Αυτή φαίνεται να είναι μιά ορθή θεωρία και στηρίζεται πάνω στην φιλοσοφική σκέψη των μεγαλύτερων φιλοσόφων ότι «τα πάντα ρει» και τίποτα δεν μένει στατικό στον κόσμο. Ομως το όριο της ζωής μας είναι περιορισμένο και δεν μας επιτρέπει να δούμε το όριο της επεκτάσεως και πολύ περισσότερον την συρρίκνωση. Ετσι παραμένει η αμφιβολία να πλανάται, διότι και οι δύο λύσεις είναι πιθανές, δηλαδή και της συνεχούς επεκτάσεως του σύμπαντος στο διηνεκές , αλλά και της συρρίκνωσης του και τελικής καταστροφής.
Τα δύο κυριότερα μοντέλα:
Το πρώτον μοντέλο της εκκλησίας θέλει το σύμπαν να δημιουργείται από κάποιον Δημιουργό
Το δεύτερον μοντέλο θέλει ένα κυκλικό σύμπαν. Επειδή κάθε σύστημα χάνει ενέργεια το μοντέλο αυτό είναι ακριβές εάν το σύστημα είναι ικανόν να μεταφέρει αυτήν την ενέργεια σε ένα ευρύτερο σύστημα διότι δεν υπάρχει κανένα σύστημα απόλυτα στεγανοποιημένο.

Μεγάλη Εκρηξη-Μεγάλη Κατάρρευση(Big Bang-Big Crunch)

Η διαδικασία της Μεγάλης Εκρήξεως και της Μεγάλης Καταρρεύσεως του Κόσμου/ων του Σύμπαντος φαίνεται φιλοσοφικά να είναι η πιό ορθή.Επομένως δεχόμεθα οτι ο Κόσμος μας όταν θα καταστραφεί κάποια ημέρα απο κατάρρευση , ή ύλη και η ενέργεια του θα αποδοθούν και πάλι στο ατελεύτητο σύμπαν απο το οποίον προήλθε αυτή η ύλη-ενέργεια και θα χρησιμοποιηθεί για την δημιουργία άλλου /ων Κόσμου/ων. Αυτή η θεωρία υποστηρίζει ότι το σύμπαν είναι αιώνιο και πάντα αλλάζει, αλλά ποτέ δεν καταστρέφεται σαν σύνολο. Αλλοτε επεκτείνεται από κάποια μεγάλη έκρηξη και άλλοτε συρρικνώνεται από κάποια κατάρρρευση, πάντα όμως η ύλη και η ενέργεια βρίσκονται μέσα στο σύμπαν και δημιουργούν καινούργιους κόσμους στο διηνεκές ως την αιωνιότητα. Επομένως μην χάνετε το ηθικό σας . Ο θάνατος είναι ένας σταθμός ή καλύτερα ένας μετασχηματισμός που υφίσταται η ύλη και η ενέργεια σε κάτι άλλο. Στο υποσυνείδητο μας όλοι έχουμε εμπειρίες απο άλλες ζωές ή καταστάσεις που ίσως ζήσαμε παλαιότερα. Επομένως δεν έχει άδικο ο Ηράκλειτος όταν λέγει ότι: «Οι άνθρωποι , άμα πεθάνουν θα βρεθούν μπροστά σε πράγματα που ούτε τα περιμένουν μα και ούτε κιόλας μπορούν να τα υποθέσουν»

Πρωτογενείς Διακυμάνσεις

Τον Απρίλιο του 1962 η δορυφορική ομάδα COBE ανακοίνωσε την ανακάλυψη των ανισοτροπίες στην κοσμική ακτινοβολία στο βάθος των μικροκυμάτων σε ένα επίπεδο ενός μέρους σε 100.000 . Αυτές οι ανισοτροπίες θεωρούνται ότι είναι στιγμιαία λήψη σε χρόνο t =400.000 χρόνια των πρωτόγονων διακυμάνσεων, οι οποίες οδήγησαν προς τον γαλαξία για μιά σύντομη ιστορία του σύμπαντος. Τούτο σημαίνει ότι ανακάλυψαν τις πρωτόγονες διακυμάνσεις της αρχικής ακτινοβολίας όταν το σύμπαν ήτο 400.000 ετών.
Η ιστορία του σύμπαντος διαιρείται σε τρία μέρη τα οποία αντανακλούν τις σημερινές περί σύμπαντος ιδέες.
1/ Την Κανονική Κοσμολογία
2/ Την Κοσμολογία των Σωματιδίων
3/ Την Κβαντική Κοσμολογία
Η Κανονική Κοσμολογία αρχίζει από την εποχή του 1/100 του δευτερολέπτου μετά την Μεγάλη Εκρηξη ώς την παρούσα εποχή. Το κανονικό μοντέλο της εξελίξεως του Σύμπαντος(Κόσμου ) αυτήν την εποχή έχει υποστεί πολυάριθμες αυστηρές δοκιμασίες.
Η Κοσμολογία των Σωματιδίων δημιουργεί την εικόνα του σύμπαντος προ της Μεγάλης Εκρήξεως σε θερμοκρασίες που είναι ήδη γνωστές στην φυσική. Λόγου χάριν σωματίδια υψηλής ενεργειακής επιταχύνσεως στα εργαστήρια CERN και Fermilab μας επιτρέπουν να δοκιμάσουμε φυσικά μοντέλα για διαδικασίες που θα συνέβαιναν μόνον σε 0.00000000001 δευτερόλεπτα μετά την Μεγάλη Εκρηξη. Αυτή η περιοχή είναι περισσότερον θεωρητική , διότι περιέχει κατ’ ελάχιστον μερικές έμμεσες μετρήσεις και συχνά αντιμετωπίζει ανεξιχνίαστες υπολογιστικές δυσκολίες. Μερικοί κοσμολόγοι αμφισβητούν ότι λογικές έμμεσες μετρήσεις(συμπερασματικές μετρήσεις που εξάγονται από άλλες γνωστές) μπορούν να γίνουν σε χρόνους τόσο ενωρίς σαν μιά μεγάλη ενοποιητική μεταβατική φάση .
Η Κβαντική Κοσμολογία εξατάζει ερωτήματα σχετικά με την αρχή αυτού καθ’ εαυτού του Σύμπαντος. Αυτή τολμά να περιγράψει κβαντικές διαδικασίες στους πιό πρώιμους χρόνους που μπορούμε να συλλάβουμε ενός κλασικού χώρο-χρόνου, δηλαδή την εποχή του Planck ήτοι σε 0.0000000000000000000000000000000000000000001 δευτερόλεπτα(απειροελάχιστος πράγματι αριθμός που πλησιάζει το μηδέν). Δεδομένου ότι εμείς ακόμη δεν έχουμε μιά πλήρως συνεπή θεωρία της κβαντικής βαρύτητος, αυτή η περιοχή της κοσμολογίας είναι περισσότερο θεωρητική και λιγότερο πρακτική.
Η Χρονολόγηση του Σύμπαντος
Η θερμοκρασία είναι υψηλοτάτη καθώς πλησιάζει πίσω στον χρόνον της Μεγάλης Εκρηξης και οι φυσικές διαδικασίες συμβαίνουν ταχύτερα. Πολλές απο τις μεταβάσεις και γεγονότα μπορεί να είναι ασυνήθιστα στους νεοεισερχομένους, αλλά θα εξηγηθούν σε επόμενα κεφάλαια.
Οι Διατάξεις των Μεγεθών
Τα μεγέθη μετρήσεως της εποχής αυτή είναι της τάξεως των εκατομμυρίων ή και των 0.000001 εκατομμυριοστών. Σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες χρησιμοποιούνται τα γιγαελεκτρον (GeV) Volts αντί των βαθμών Kelvin . [Ενα GeV είναι ισοδύναμον με περίπου 10.000,000,000,000 Kelvin]
Ο χάρτης του ουρανού είναι η καλύτερη απόδειξη για την ισότροπη (δηλαδή την σφαιρική συμμετρία) του Σύμπαντος. Προς τούτο το διαστημικό ραδιοτηλεσκόπιο Hubble από το1995-96 προσέφερε τεράστιες υπηρεσίες στην αστρονομία διότι επέτρεψε να παρατηρηθούν γαλαξίες και κβάσαρ, όπως ήσαν στην παιδική τους ηλικία , γεγονός που θέτει σοβαρές αμφιβολίες για την παρούσα δομή σχηματισμού των μοντέλων.
«Η εξέλιξη του κόσμου μπορεί να συγκριθεί με την απεικόνιση πυροτεχνημάτων τα οποία μόλις σβήσανε. Ακόμη δε υπάρχουν ορισμένες κόκκινες δέσμες, στάχτες και καπνός πολύς. Εμείς στεκόμαστε σε ένα κρύο κάρβουνο και βλέπουμε τον ήλιο που σιγά σιγά σβήνει, και εμείς προσπαθούμε να θυμηθούμε την εξαφανισμένη λαμπρότητα της αρχής του Κόσμου». Ετσι περιέγραψε ο Γάλλος Lemaitre την ιστορία της εξελίξεως του Κόσμου μας.
Οι ‘4’ κυριότερες παρατηρηθείσες επιτυχίες του κανονικού μοντέλου της θερμής Big Bang είναι οι ακόλουθες:
1/ Η Επέκταση του Σύμπαντος
2/ Η Προέλευση της Βαθειάς Κοσμικής Ακτινοβολίας(ήτοι της ακτινοβολιας φόντου)
3/ Η Πυρηνοσύνθεση(πυρηνική σύντηξη) των Ελαφρών Στοιχείων
4/ Ο Σχηματισμός των Γαλαξιών και των μεγάλου Μεγέθους Ουράνιων Σωμάτων
Το μοντέλο Big Bang κάνει ακριβές και επιστημονικώς αποδεκτές (δια πειραματικών μεθόδων ) υποθέσεις. Σε κάθε μιά από αυτές τις περιοχές όλα συμφωνούν με τα παρατηρούμενα στοιχεία. Ετσι αποκτήσαμε σημαντική εμπιστοσύνη στο μοντέλο της Big Bang. Ομως είναι τόσο δογματικά σφηνωμένη η θεωρία αυτή στο επιστημονικό κατεστημένο ώστε απαξιούν να εξετάσουν έστω και υποτυπωδώς κάθε άλλη θεωρία που διαφέρει απο το μοντέλο της Μεγάλης Εκρηξης.
Η Επέκταση του Σύμπαντος
Το Σύμπαν άρχισε περίπου δέκα δισεκατομμύρια πριν με μιά βιαία έκρηξη. Κάθε σωματίδιο άρχισε να ορμά κεχωρισμένα από τα άλλα σε μιά πρώιμη υπέρ-πυκνή φάση. Το γεγονός ότι οι Γαλαξίες υποχωρούν από εμάς σε όλες τις κατευθύνσεις είναι συνέπεια αυτής της αρχικής εκρήξεως και αυτή ήτο η πρώτη ανακαλυφθείσα δια παρατηρήσεως πληροφορία από το Hubble. Υπάρχει τώρα αρίστη μαρτυρία για τον νόμο του Hubble, ο οποίος λέγει ότι η ταχύτητα διαφυγής v του Γαλαξίου είναι ανάλογη προς την απόσταση d από εμάς, ήτοι: v=Hd όπου H είναι η σταθερά Hubble. Προεκτείνοντας τις τροχιές του γαλαξίου προς τα πίσω στο χρόνο εκείνες συγκλίνουν σε ένα υψηλής πυκνότητος σημείο –την αρχική πύρινη σφαίρα.
Η Κοπερνίκεια ή κοσμολογική αρχή δηλώνει ότι το Σύμπαν φαίνεται το ίδιο σε κάθε κατεύθυνση και σε κάθε σημείο του διαστήματος. Τούτο έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η θέση μας στο Σύμπαν-εν σχέσει προς τις πολύ μεγάλες κλίμακες- δεν έχει καμμία σημασία . Υπάρχει εκ παρατηρήσεως σημαντική μαρτυρία που την επιβεβαιώνει , περιλαμβανομένης
α/ της μετρουμένης κατανομής των γαλαξιών και
β/των ασθενών ραδιο-πηγών,
Ομως η καλύτερη μαρτυρία έρχεται από την σχεδόν τέλεια ομοιομορφία της παραμείνασας κοσμικής ακτινοβολίας μικροκυμάτων του περιβάλλοντος(φόντου). Τούτο σημαίνει ότι ο κάθε παρατηρητής όπου κι’ αν βρίσκεται στο Σύμπαν θα απολαμβάνει την ίδια θέα, όπως και εμείς, περιλαμβανομένης της παρατηρήσεως των γαλαξιών που κινούνται μακρυά από εμάς.
Το γεγονός ότι το Σύμπαν επεκτείνεται –σε κάθε σημείο του χώρου- είναι μιά δύσκολη ιδέα να την συλλάβουμε. Είναι κάτι ανάλογο με ένα μπαλόνι που όλο φουσκώνει με αέρα και συνεχώς μεγαλώνει προς όλες τις κατευθύνσεις. Φαντασθείτε ΄οτι διαμένετε σε κάποια επιφάνεια του μπαλονιού , όσο αυτό θα φουσκώνει και θα μεγαλώνει όλα γύρω σας θα απομακρύνονται . Το δύο διαστάσεων σύμπαν αυξάνει αλλά δεν υπάρχει ένα προτεινόμενον κέντρον .
Η Προέλευση της Κοσμικής Ακτινοβολίας Φόντου
Περίπου 100.000 χρόνια μετά την Μεγάλη Εκρηξη η θερμοκρασία του Σύμπαντος είχε πέσει ικανοποιητικά ώστε τα ηλεκτρόνια και πρωτόνια να συνδυασθούν σε άτομα υδρογόνου p+e→ H. Από αυτήν την στιγμή και μετά η ακτινοβολία ήτο πρακτικά ανίκανη να αντιδράσει με το αέριο του περιβάλλοντος. Από τότε τούτο είχε διαδοθεί ελευθέρως , ενώ σταθερά έχανε ενέργεια διότι το μήκος κύματος ήτο περίπου 3.000 βαθμοί Kelvin, ενώ σήμερον έχει πέσει στους 3 Κ μόνον βαθμούς. Οι παρατηρητές που ανιχνεύουν αυτή την ακτινοβολία σήμερον είναι ικανοί να ιδουν το Σύμπαν στα πρώτα του στάδια , τα οποία είναι γνωστά ως «επιφάνεια της τελευταίας διασκόρπισης». Πρωτόνια στο κοσμικό μικροκυματικό περιβάλλον ταξιδεύουν προς εμάς για άνω των δέκα δισεκατομμυρίων ετών και έχουν καλύψει μιά απόσταση ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων μίλια
Η Πυρηνοσύνθεση των Ελαφρών Στοιχείων
Προ ενός περίπου δευτερολέπτου μετά την Μεγάλη Εκρηξη η ύλη -υπό μορφήν ελευθέρων νετρονίων και πρωτονίων- ήτο πολύ θερμή και πυκνή. Καθώς το Σύμπαν επεκτείνετο , η θερμοκρασία έπεφτε και μερικοί από αυτούς τους πυρήνες συντίθεντο η και σχημάτιζαν ελαφρά στοιχεία, όπως λ.χ Δευτέριον(D), Ηλιον -3 και Ηλιον -4. Από θεωρητικούς υπολογισμούς για αυτήν την πυρηνική διαδικασία εκτιμούν , για παράδειγμα, ότι περίπου ένα τέταρτον του Σύμπαντος αποτελείται από Ηλιον-4 , αποτέλεσμα που συμφωνεί με την παρούσα αστρική παρατήρηση. Τα βαρύτερα στοιχεία , από τα οποία εμείς αποτελούμαστε , σχηματίσθηκαν πολύ αργότερα στο εσωτερικό των αστέρων και διασκορπίσθησαν ευρέως μέσω των εκρήξεων των αστέρων σούπερνόβα.
Σχηματισμός Γαλαξιών και μεγάλων Ουρανίων Σωμάτων
Το κανονικό μοντέλο της Θερμής Μεγάλης Εκρηξης προβλέπει ένα πλαίσιο βάσει του οποίου γίνεται καταννοητή η κατάρρευση της ύλης στους Γαλαξίες και στα άλλα μεγάλης κλίμακος άστρα που παρατηρούνται σήμερα στο Σύμπαν . Περίπου 10.000 χρόνια μετά την Μεγάλη Εκρηξη , η θερμοκρασία είχε πέσει σε τέτοια έκταση ώστε η πυκνότητα της ενέργειας του Σύμπαντος άρχισε να κυριαρχείται από μαζικά σωματίδια, μάλλον από το φως και άλλες ακτινοβολίες, οι οποίες είχαν επικρατήσει νωρίτερα. Αυτή η αλλαγή στον τύπο της πυκνότητος της κύριας ύλης σήμαινε ότι οι βαρυτικές δυνάμεις μεταξύ των μαζικών σωματιδίων μπορούσαν να αρχίσουν να λαμβάνουν χώρα, ούτως ώστε οποιεσδήποτε μικρές διαταράξεις στην πυκνότητα θα ηύξαναν την βαρυτική κατάρρευση. Δέκα δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα βλέπουμε τα αποτελέσματα αυτής της κατάρρευσης.
Η κανονική Κοσμολογία , τότε , προβλέπει το πλαίσιον για την κατανόηση του σχηματισμού των γαλαξιών, αλλά δεν μας λέει σχετικά με την προέλευση των πρωτόγονων διακυμάνσεων που συνέβησαν στα 10.000 χρόνια.
Ελαττώματα της Κανονικής Κοσμολογίας
Παρά την συνέπεια και την αξιοσημείωτη επιτυχία του μοντέλου της κανονικής Θερμής Μεγάλης Εκρηξης στην περιγραφή της εξελίξεως του Σύμπαντος , αυτή δεν μας απαντά στην αρχικήν φάση(ήτοι στο 1/100 του δευτερολέπτου) , πάνω σε πολυάριθμα ζητήματα. Τα αναπάντητα ερωτήματα αναφέρονται στην αρχική κατάσταση του σύμπαντος. Η θεωρία αυτή ξεκινάει από ένα συμβατικό σημείο, δηλαδή την Μεγάλη Εκρηξη , και ουδέν μας λέγει:
α/ για την ύλη και ενέργεια που υπήρχαν πριν στο Σύμπαν,
β/ την θερμοκραία, την πυκνότητα , τις δυναμικές , τα πεδία , το μέγεθος ,
γ/ την τάξη ή την αταξία σ’ αυτό
Και πολλά άλλα ερωτήματα που βασανίζουν τον κοινό άνθρωπο και περισσότερο τους ειδικούς . Εν αντιθέσει με τους σύγχρονους κοσμολόγους οι αρχαίοι πρόγονοι μας μέσα απο την Ελληνική Αρχαιολογία –την ούτω καλουμένη Μυθολογία- μας δίνουν μιά περισσότερο ολοκληρωμένη θεωρία , όχι κατ’ ανάγκη επιστημονικά δομημένη, αλλά με περισσότερη λογική και αληθοφάνεια . Το σπουδαιότερο ότι αφήνουν περιθώρια στο άτομο να σκεφθεί και να προβληματισθεί μέσα από το γενικό πλαίσιο που τοποθετούν την Κοσμογονία , η οποία είναι περισσότερο φιλοσοφικό και λιγότερο επιστημονικό πρόβλημα , τουλάχιστον επί του παρόντος. Αντίθετα η θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης προβάλει σαν δογματική αλήθεια και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση παρά τις αδυναμίες της να προχωρήσει πέραν της ενάρξεως της Μεγάλης Εκρηξης.
Τα Αναπάντητα Ερωτήματα της Μεγάλης Εκρήξεως:
Το Επίπεδον Πρόβλημα
Γιατί η πυκνότης της ύλης στο σύμπαν είναι τόσο κοντά στην κρίσιμη τιμή αστάθειας μεταξύ της διαρκούς επεκτάσεως και της επανα-καταρρεύσεως σε μιά Μεγάλη Κατάρρευση(Big Crunch) ;
Το Οριζόντιον Πρόβλημα
Γιατί το σύμπαν φαίνεται το ίδιο σε όλες τις διευθύνσεις όταν αυτό υψώνεται εκτός των συνήθων αποσυνδεδεμένων περιοχών . Το πρόβλημα τούτο είναι το πλέον οξύ για τις πολύ μαλακές κοσμικές ακτινοβολίες μικροκυμάτων του χώρου;
Το Πρόβλημα της Διαταραχής της Πυκνότητος
Οι διατάραξεις με τις οποίες εγένετο η κατάρρευση της ύλης και ο σχηματισμός των Γαλαξιών, πρέπει να είναι πρωτογόνου προελεύσεως. Αν ναι πως αυτές γεννήθηκαν;
Το Πρόβλημα της Μαύρης Υλης
Από τι συνίσταται το πρωτόγονο υλικό του Σύμπαντος; Οι υπολογισμοί της πυρηνοσύνθεσης συνηγορούν ότι η μαύρη ύλη του σύμπαντος δεν αποτελείται από κανονική ύλη –νετρονίων και πρωτονίων;
Το Πρόβλημα των Εξωτικών Λειψάνων
Οι εναλλαγές φάσεως στο πρώιμο σύμπαν αναπόφευκτα εγείρουν τοπογραφικά ελαττώμματα , όπως μονοπολικά και εξωτικά σωματίδια. Γιατί αυτά δεν τα βλέπουμε σήμερον;
Το Πρόβλημα της Θερμικής Κατάστασης
Γιατί πρέπει το σύμπαν να αρχίζει με θερμική ισορροπία, όταν δεν υπάρχει μηχανισμός με τον οποίον να μπορεί να διατηρείται σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες ;
Το Πρόβλημα της Κοσμολογικής Σταθεράς
Γιατί είναι η κοσμολογική σταθερά 120 τάξεις σε μέγεθος μικρότερο απο την αφελώς αναμενομένη απο την κβαντική βαρύτητα;
Το Πρόβλημα της Μοναδικότητος
Η κοσμολογική μοναδικότης στο t=0 είναι άπειρη ενεργειακώς κατάσταση πυκνότητος και θερμοκρασίας , έτσι η θεωρία της Γενικής Σχετικότητας προβλέπει την διάσπαση της.
Το Πρόβλημα της Χρονικής Κλίμακος
Είναι οι ανεξάρτητες μετρήσεις της ηλικίας του σύμπαντος σύμφωνες με την χρησιμοποίηση της σταθεράς του Hubble's και τον αστρικό χρόνο ζωής;
ΕΤΕΡΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ BIG BANG:

1) Με την μεγάλη έκρηξη BIG BANG θα έπρεπε κανονικά η φυγή των αστέρων να είχε διάταξη ακτινωτή δηλαδή από το κέντρο προς την διάμετρο σφαιρικώς σαν πυροτέχνημα. Ομως από ότι φαίνεται δεν υπάρχει καμιά τέτοια ένδειξη.
2) Τότε πως οι πλανήτες είναι δεσμευμένοι με την αμοιβαία έλξη και την ταχύτητα περιστροφής τους και δεν έχουν ακτινωτή φυγή;
[Βλέπε http://users.otenet.gr/~tzinis/FHYSICS-Gr.htm ]
3) Γιατί οι πλανήτες κινούνται σε ένα επίπεδο γύρο από τον ήλιο, που είναι ασυμβίβαστο και ανεξήγητο μετά από μια έκρηξη;
4) Αν απομακρυνόταν θα έπρεπε η μετατόπιση του φάσματος να τείνει προς το ερυθρό αφού οι πηγές απομακρύνονται, (και προς το ιώδες όταν πλησιάζει). Παρατηρείτε τέτοια μετατόπιση;
Ο συνδυασμός λογικής και αντικειμενικότητας και οι γνώσεις μας σε όσο το δυνατόν περισσότερα πεδία φυσικής μας φέρνει ποιο κοντά στην αλήθεια και στην πραγματικότητα.
Ότι δεν ξέρουμε, είναι υπό αμφισβήτηση! Μέχρι να το ερευνήσουμε αν είναι μέσα στις δυνατότητες μας. Την φαντασία να την χρησιμοποιούμε όταν έχουμε εξαντλήσει τα συγκεκριμένα και τους γνωστούς φυσικούς νόμους με σοβαρότητα, και με φαντασία αντικειμενική ερευνητική εφευρετική. Καλά θα κάνουμε να μην μιλάμε φανατικά για μια τέτοια πιθανότητα.
Για να μπορούμε να μιλάμε για ένα πράγμα ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ, για ένα θέμα κλπ. πρέπει πρώτα να υπάρχει, και για να υπάρχει πρέπει πρώτα να έχει ιδιότητες, αλλιώς δεν ΥΠΑΡΧΕΙ (αυτό είναι απόλυτο).
Ένα φανταστικό πράγμα-όπως ο θεός- δεν έχει ιδιότητες και μπορούμε να μιλάμε ασυνάρτητα χωρίς να κάνουμε "λάθος" μέσα στην αιθαλομίχλη του εγκέφαλου μας και ας είμαστε με διπλώματα και ντοκτορά. Ο θεός δεν έχει καμιά ιδιότητα και ως εκ τούτου δεν υπάρχει, είτε μας συμφέρει είτε όχι . Δεν είναι δυνατόν ένα πράγμα να έχει λόγους ύπαρξης προτού υπάρξει. Όλα είναι για τους ζωντανούς αυτό είναι ΑΠΟΛΥΤΟ. Αν λείπαμε εμείς δεν θα υπήρχε ούτε σκέψη, ούτε χρόνος.



ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ


Πρόλογος
Το Σύμπαν είναι μέσα μας, στην Γη , στο διάστημα, στο άπειρο, άνω κάτω και κάτω η αυτή οδός που οδηγεί στο σύμπαν. Εθεώρησα λοιπόν σκόπιμον να μεταφέρω σε σας τους εκλεκτούς αναγνώστες της στήλης αυτής ορισμένες πληροφορίες αναφορικά με το Σύμπαν . Προσπάθησα να τις εκλαικεύσω όσο ήτο δυνατόν για ένα τέτοιο θέμα που σχετίζεται με την φυσική , την θεωρία της σχετικότητος, την κβαντομηχανική , την θεολογία και την λογική , όμως ζητώ την επιείκεια σας για το αποτέλεσμα της μελέτης. Αυτή η μελέτη είναι μέρος μιάς ευρύτερης μελέτης με τον τίτλο «ΣΥΜΠΑΝ: ΤΟ ΝΥΦΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΡΑΣ» το οποίον σκέπτομαι να εκδώσω αν υπάρξει κάποιος εκδοτικός οίκος να το αναλάβει. Το θέμα τούτο θεωρείται λίαν επίκαιρο για τις εορτές προκειμένου να πλησιάσουμε μέσω της επιστημονικής αναζήτησης την Φύση , μέσα στην οποίαν συντελείται αενάως η θεία δημιουργία και κρύβεται η Αιώνια Αλήθεια, την οποίαν οικειοποιείται και εκμεταλλεύεται υλικά και εξουσιαστικά το ιερατείον. Μέσα στο σύμπαν θα αντιληφθούμε την αδιάκοπη ροή και να συμφιλιωθούμε με την διαρκή αλλαγή και την απέραντη θλίψη που φέρνει αυτή στον άνθρωπο . Μέσα απο το ανέβασμα της συνειδητότητας μας από την γνώση του σύμπαντος –μέρος του οποίου είναι και η ψυχή μας- θα μπορέσουμε να βελτιωθούμε σαν άτομα και να αντιμετωπίσουμε τα μελλούμενα με θάρρος , αγωνιστικότητα και αρετή. ΤΕΛΟΣ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2007

Το Θεικό Ρολόι

Ο Νεύτων ζήτησε από το θεό απο καιρού σε καιρό να κουρδίζει το ρολόι του σύμπαντος. Σήμερα κανένας αστροφυσικός δεν θα τολμούσε να κάνει μιά τέτοια εισήγηση , ακόμη και αν πίστευαν ότι ο δημιουργός είναι σταθερώς κουρδίζων το ρολόι για να μην σταματήσει . Καθώς απέδειξαν τα πειράματα των τελευταίων ολίγων αιώνων, οι καιροί για την θεοκοσμική δημιουργία φαίνεται να έχει παρέλθει. Η επιστήμη και η θεολογία έχουν προοδευτικά γίνει διακεκριμένες περιοχές καταννόησης και η συγχώνευση τους κρίνεται ακατάλληλη. Μιά λέξη «συμφωνία» έχει ακόμη επιννοηθεί για να τιμωρεί το σφάλμα αυτής της συγχώνευσης. Είναι αλήθεια ότι οι βιβλικές ημέρες της δημιουργίας του κόσμου και οι γεωλογικές εποχές της γης βρίσκονται σε πλήρη ασυμφωνία και πρέπει κάποτε να αποκαλυφθεί πλήρως η αλήθεια . Η θεολογία είναι μύθος και δεν πρέπει να μπαίνει εμπόδιο στην επιστημονική αλήθεια. Ουχ’ ήττον από της ελεύσεως της νέας φυσικής, η νοημοσύνη των επιστημόνων έχει αλλάξει. Ορισμένοι τείνουν να διατηρούν ακόμη σχέσεις μεταξύ της κβανικής θεωρίας και ενίων εκ των απόψεων της ανατολικής ιδεοληψίας, Ομιλούν λ.χ για τον «όγδοον δρόμο του Hadrons”(ήτοι των οκτώ επιτευγμάτων της τετάρτης Ευγενούς Αλήθειας [αυτά τα επιτεύγματα συνιστούν τον πυρήνα των πνευματικών πρακτικών της Βουδιστικής θρησκείας. Τα Hadrons είναι τα Baryons(=Βαρυόνια) και Mesons(=Μεσόνια) Παντού και πάντα η Ελληνική Γλώσσα και το Ελληνικό Πνεύμα είναι πανταχού παρόντα, ακόμη και στην μακρυνή Ινδία στην οποία μετεφέρθη από τον Διόν υσον,Ηρακλήν κ.α]
Για να μην μείνει παραπονεμένος και ο Πάπας και το Βατικανό οι επιστήμονες αναζητούν περαιτέρω συσχετισμούς και μεταξύ της ιδέας της κβαντικής θεωρίας και του δόγματος της Καθολικής Εκκλησίας . Μόνον στον πρωτοπόρο Ελληνισμό που παραχάραξαν αγρίως όλοι αυτοί δεν γίνεται μνεία , έστω κι’ αν εκφράζει αλληγορικώς τις μεγάλες συμπαντικές αλήθειες μέσα απο την ούτω καλουμένη «μυθολογία». Και όμως όλες αυτές οι ιδέες που αναφέρονται στα ιερά βιβλία της Ινδίας και της Βίβλου είναι κλοπιμαίες από το Ελληνικό πνεύμα. Παρόλα αυτά κανένας δεν αναφέρει την αρχική πηγή που έδωσε το πρώτιστο καθάριο νερό , την πρώτη αλήθεια. Κανείς από τους σημερινούς νάνους δεν κυττάζει το μεγάλο δένδρο, αλλά τις μεταλλαγμένες παραφυάδες του. Και ας μιλάνε ακόμη με επιστημονικούς όρους Ελληνικούς γιατί χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαν να αποδώσουν φιλοσοφικά και επιστημονικά νοήματα.

Η Δομή του Φωτονίου

Ολόκληρο το σύμπαν είναι συγκροτημένο από ευκρινείς αλλά ίσες ομάδες τριών επιλογών. Οι τρεις επιλογές είναι ευκρινείς από το φορτίο χρώματος, αναφερόμενες εδώ με τα προσωρινά τους φορτία: Παρόν , Παρελθόν και Μέλλον.
Τα τρεις αυτά συστατικά είναι όμοια διότι δεν υπάρχει προτεραιότης μεταξύ τους. Εμείς φυσικά οι άνθρωποι με την δική μας λογική τους δίνουμε χρονική προτεραιότητα και κατατάσσουμε πρώτα το παρελθόν μετά το παρόν και ύστερα το μέλλον. Αντίθετα στο νομοτεχνείο του σύμπαντος τα πράγματα είναι διαφορετικά . Εκεί μπορεί να επικρατεί διαφορετική, όχι κατ’ ανάγκην ανθρώπινη αλλά συμπαντική αντίληψη .
Αυτές οι επιλογές εμφανίζουν το κάθε χρώμα τοποθετώνας το σε ιδιαίτερη θέση κάθε φορά διαδοχικά, ή στην ίδια θέση ταυτοχρόνως. Τα συστατικά επιδεικνύουν αυτό είτε δια της κατοχής των ιδίων θέσεων διαδοχικά , είτε δια της κατοχής της ιδίας θέσεως ταυτοχρόνως .
Στην πρώτη περίπτωση είναι σε κατάσταση τάξεως, πηγαίνοντας μέσω κάθε δυνατής μεταθέσεως. Αυτά τότε συνιστούν την Υλη και την αντι-Υλη.
Στην δευτέρα περίπτωση , αυτά είναι σε κατάσταση αταξίας και γι’ αυτοό πρέπει να καταλάβουν την ίδια θέση ταυτοχρόνως, κατά τέτοιο τρόπο ώστε το καθένα απο αυτά είναι εντός των δύο άλλων. Αυτό είναι το Φωτόνιο

Τι είναι το Φωτόνιο;

Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η έννοια του φωτονίου θα παρασταθεί με το ισοσκελές τρίγωνο . Να γιατί είπεν ο Πυθαγόρας ότι και «ο θεός γεωμετρεί»
Ας λάβομεν ένα ισοσκελές τρίγωνο με γωνίες α’, β’, γ’ Ας τοποθετήσουμε τώρα στις τρεις γωνίες τα τρία φορτία χρωμάτων του ηλεκτρονίου, που αντιστοιχούν στις τρεις επιλογές εκ των οποίων έχει γίνει το σύμπαν. Τότε τα ηλεκτρόνια είναι σε κατάσταση τάξεως Εάν τώρα συρρικνώσουμε το τρίγωνο όσο γίνεται ώστε να κάνουμε τις τρεις γωνίες να συμπέσουν κατά μήκος των κάθετων διχοτόμων, αυτές όλες θα συμπέσουν στην ίδια θέση όταν συναντηθούν ομού στο κέντρον του τριγώνου, 0. Τότε το ηλετρόνιον μετατρέπεται σε φωτόνιο, όπως προελέχθη. Τα φορτία δεν είναι σε κατάσταση τάξεως, διότι το καθένα είναι εντός των δύο άλλων. Ητοι το α’ είναι εντός του β’ και εντός του γ’ Το β’ είναι εντός του α’ και του γ’ Και τέλος το γ’ εντός του α’ και του β’.
Εν συμπεράσματι τα τρία βασικά συστατικά του σύμπαντος συνυπάρχουν ταυτοχρόνως εντός του φωτονίου, διότι το καθένα απο τα τρία συνυπάρχει εντός των δύο. Να συμειώσουμε ότι ο αρχαίοι Ελληνες τιμούσαν ιδιαίτερα την Τριάδα όχι μόνον επειδή ήτο ο πρώτος περιττός αριθμός , αλλά διότι κατά τον Πυθαγόρα «αντιπροσώπευε την τρισυπόστατη δομή του κόσμου» Εξ αυτής έλκει την καταγωγή η χριστιανική Αγία Τριάς ήτοι Πατήρ, Υιός και Αγιον Πνεύμα, τα οποία εδανείσθη πολύ αργότερον από την Ελληνική Κοσμογονία. Οπως εδίδαξε ο Ορφεύς « ο θεός εδημιούργησεν πρώτον τον Αιθέρα . Περί δε τον Αιθέρα ήτο χάος και νυξ ζοφώδης, και εσκέπαζεν όλα όσα ήσαν υπό τον Αιθέρα. Το σκότος ήτο πριν της διακοσμήσεως και εσκέπαζεν την Γην. Υστερον δε διεπέρασεν, ή διέσχισεν το φως τον Αιθέρα και εφώτισεν όλη την κτίσιν. Λέγει άρε το φως αρχαιότατον και υπέρτατον πάντων, το οποίον ονόμασεν τρισσώς(κατά τρεις τρόπους) κατά τον χρησμόν του Απόλλωνος, ήτοι Μήτιν , Φως , Ζωοδοτήρα. Ταύτας τας τρεις ονομασίας έλεγεν μίαν δύναμιν, και έν κράτος τούτων, τον θεόν, τον οποίον ουδείς βλέπει, ούτε εννοεί την φύσιν και μορφήν αυτού. Και εξ αυτής της δυνάμεως έγιναν πάντα Ηλιος, Σελήνη , άστρα , Γη, θάλασσα και λοιπά ορώμενα και αόρατα. Διά των τριών δυνάμεων έγιναν, λέγει, τα πάντα και τα πάντα ήτον ο θεός»[Ωγυγία τομ. Α! Αθανάσιος Σταγειρίτης, εκδ. Ελευθέρα Σκέψις] Πως εξηγείται οι αρχαίοι λαοί να βρίσκονται τόσο κοντά στην επιστημονική αλήθεια; Ητο μήπως από διαίσθηση ή έμειναν αυτές οι γνώσεις από κάποιον προκατακλυσμιαίο Πολιτισμό ;
Η μόνη εξήγηση είναι είτε ότι προυπήρξαν προηγούμενοι πολιτισμοί που άφησαν αυτά τα λιγοστά ψίγματα και τα οποία επέζησαν και μετά την καταστροφή των, ή ότι η συμπαντική συνείδηση μπορεί να μεταδώσει τις συμπαντικές γνώσεις με το όργανο της λογικής στα δημιουργήματα του σύμπαντος.

Κοινή Συμπαντική Συνείδηση

Ολα δείχνουν ότι αυτή η συμπαντική συνείδηση διαπερνά και δισχίζει ολόκληρο το σύμπαν και βάζει σοφία και λογική στα δημιουργήματα του. Δηλαδή κάνει όλα τα δημιουργήματα να υπακούουν στους συμπαντικούς νόμους και να λειτουργούν σύμφωνα με αυτούς, χωρίς να καταβάλλουν κάποια προσπάθεια για να τους εκμάθουν και να προσαρμοσθούν σ’ αυτούς. Ακόμη και τα νεογνά που μόλις βλέπουν για πρώτη φορά το φως του κόσμου γεννιούνται εξ ενστίκτου μαθημένα. Τούτο εξηγείται διότι όλα στο σύμπαν αποτελούνται από τα ίδια δομικά υλικά και υπόκεινται στους ίδιους συμπαντικούς νόμους. Επιστημονικώς τα τρία βασικά συστατικά του σύμπαντος συνυπάρχουν ταυτοχρόνως εντός του φωτονίου, έκαστον εκ των τριών ευρισκομένων εντός των άλλων δύο.
Η τριχοτόμηση του φωτονίου εκπεφρασμένου ως (α, β, γ) εξηγεί γιατί αυτό διασπάται υποτίθεται σε έξη ομάδες, των τριών ζευγών φορτισμένων λεπτονίων και αντιλεπτονίων, εκπεφρασμένων σε όλες τις δυνατές επιλογές ως (α,β,γ) (α,γ,β) (β, α, γ) (β,γ, α) (γ,α,β) και (γ, β, α)
Καθώς η τριχοτόμηση απαιτεί το α’ να είναι εντός του β’ και του γ’ , αυτό είναι ταυτοχρόνως εντός του γ’ και του β’. Αυτό συμβαίνει διότι το β’ δεν δύναται να έχει προτεραιότητα επί του γ’, ούτε το γ’ επί του β’ , ένεκα των ίσων φορτίων τους.
Οι δύο καταστάσεις (α’ εντός του β’ και γ’, και α’ εντός του γ’ και β’) συνυπάρχουν. Το ίδιο ισχύει και για το β’, το οποίον είναι εντός αμφοτέρων α’ και γ’ , και γ’ και α’. Το αυτό ισχύει και για το γ’ , το οποίον είναι εντός του β’ και α’ , και εντός του α’ και β’. Οθεν τα τρία φορτία καταλαμβάνουν ήδη τις έξη καταστάσεις που αντιστοιχούν στις έξη εναλλαγές του (α, β, γ) οι οποίες σχηματίζουν τα έξη φορτισμένα λεπτόνια και αντιλεπτόνια. Ετσι επαληθεύεται ο Ηράκλειτος όταν έλεγε «το ΕΝ εις το ΠΑΝ», αλλά και ο Δημόκριτος που ήθελε τον Κόσμο συγκροτημένο από «άτομα»(δηλαδή μη τεμνόμενα , τα οποία θεωρούσε ως την κοινή δομική ουσία του κάθε πράγματος στο σύμπαν. Η τριχοτόμηση είναι η έκφραση του μυστηρίου του μοναδικού ΕΝΟΣ εκ του οποίου σχητατίζονται τα Πάντα. Δεδομένου ότι καθένα απο τα τρία συστατικά του φωτονίου στην ύλη και αντι-ύλη έχει δική του ευκρινή θέση και μοιάζει καθ’ όλα με τα άλλα δύο συστατικά , αγόμεθα στο συμπέρασμα ότι και οι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους καίτοι είναι χωρισμένοι σε επί μέρους οντότητες.

Παρόν , Παρελθόν και Μέλλον εντός του Φωτονίου

Θα μπορούσε να γίνει μιά τέτοια αναπαράσταση του φωτονίου; Και βέβαια λένε οι φυσικοί. Εντός του φωτονίου τα αντίθετα φορτία του παρελθόντος και του μέλλοντος φέρουν και το φορτίο του παρόντος, κατά τον ίδιο τρόπο όπως δύο αντίθετες δυνάμεις γεννούν σαν αποτέλεσμα μιά άλλη δύναμη στο σημείο τομής τους. Αρα εμείς είμαστε αποτέλεσμα του παρελθόντος και του μέλλοντος , διότι χωρίς το παρελθόν δεν θα υπήρχαμε και χωρίς εμάς δεν θα μπορούσε να υπάρξει το μέλλον. Αν καταννοούσαμε αυτήν την αλήθεια τότε θα είμαστε περισσότερο ισορροπημένοι διότι ενώ είμαστε αιχμάλωτοι του παρελθόντος και του μέλλοντος συχνά ξεκόβουμε και χάνουμε την επαφή και με τα δύο αιωρούμενοι στο χάος. Δηλαδή άλλοτε μεν να είμαστε προσκολλημένοι στο παρελθόν και να μην διακρίνουμε το μέλλον, οπότε πλέουμε όπως το πλοίο στην ομίχλη που δεν έχει πυξίδα , ραντάρ και συγκεκριμένο στίγμα πλεύσεως. Αλλά και το αντίθετον συμβαίνει όταν ξεχνούμε το παρελθόν και κυττάζουμε μόνον στο παρόν και το μέλλον . Τότε χάνουμε τον ίδιο τον εαυτόν μας και τον τόπο απο τον οποίον ξεκινήσαμε. Κάποιος σοφός έδωσε τον εξής χαρακτηρισμό στο θέμα της αρμονικής σύζευξης του παρελθόντος του παρόντος και του μέλλοντος . Ο λογικός άνθρωπος μοιάζει με όχιημα . Τούτο πρέπει να είναι εφοδιασμένο με μηχανή για να το ωθεί μπροστά, με φρένο για να το σταματά στον κατήφορο και φυσικά και τιμόνι για να βρίσκει την σωστή κατεύθυνση. Η γνώση λοιπόν του παρελθόντος είναι αναγκαία για την χάραξη του μέλλοντος και την επιβίωση στο παρόν..

Η Τοποθεσία της Αντι-Υλης

Στην Γεωμετρία των τεσσάρων διαστάσεων , το παρελθόν και το μέλλον υπάρχουν και τα δύο. Συμμετρικά αντίθετα εκείνα είναι η πηγή του παρόντος το οποίον είναι το σημείον τομής των . Για μας , ο χρόνος κινείται από το παρόν προς το μέλλον και αυτό λέγεται θετικόν. Η κίνηση απο το παρόν προς το παρελθόν θεωρείται αρνητική. Προκειμένου να συνυπάρχει (το παρόν προς το μέλλον) με την αντίθετη κατεύθυνση(παρόν προς το παρελθόν) και αναφέρεται ως αρνητική, αυτή η κατεύθυνση πρέπει να τοποθετηθεί σε ένα άλλο σύμπαν . Και τούτο διότι ο χρόνος δεν μπορεί να ρέει ταυτοχρόνως σε δύο αντίθετες κατευθύνσεις. Οθεν ένας αντι-χρόνος υπάρχει σε ένα αντι-σύμπαν. Τούτο καλείται σύμπαν του Feynman's ή του «μειούμενου χρόνου», το οποίον είναι οι σφαίρες μας του παρελθόντος. Αυτή είναι όμως θεωρητική εξήγηση . Πως μπορεί όμως αυτό να εξηγηθεί πρακτικά χωρίς να παρατηρηθεί;

Το Πείραμα Dirac

Το 1928 , P. A.M. Dirac επρότεινε μία εξίσωση σχετικότητος για την λειτουργία του κύματος του ηλεκτρονίου. Ομως καίτοι η ενέργεια ενός σωματιδίου είναι πάντα θετική στην παραδοσιακή φυσική , αυτό μπορεί να είναι είτε θετικό είτε αρνητικό σε σχετικιστική μηχανική , ένεκα της τετραγωνικής ρίζας της εξισώσεως.
Να πως , ενώ επιδιώκουμε την φυσική σημαντικότητα της αρνητικής ενεργειακής καταστάσεως , σκοντάφτουμε πάνω στην ύπαρξη της αντι-ύλης και των αντι-σωματιδίων τα οποία είναι λιγότερο ενεργητικά καθώς αυτά επιταχύνονται.
Σημειωτέον ότι κάθε σωματίδιο έχει κι’ ένα συνοδό αντι-σωματίδιο. Αυτά ενεργούν παράξενα , ως δηλαδή να είναι προσδεδεμένα με ελαστικό δεσμό και όσο απομακρύνονται αλλήλων , αντί να μειώνεται η αμοιβαία έλθη τους, σ’ αυτά τόσο αυξάνει η δύναμη έλξεως μεταξύ τους Λογικά εκεί πρέπει όθεν να είναι ένα σύμπαν αντι-σωματιδίων ή αντι-ύλης. Αυτό καλείται αντι-Σύμπαν και εκφράζεται ως {U-}(δηλαδή αρνητικό σύμπαν) Σ’ αυτό το αντι-Σύμπαν , το φωτόνιον είναι το δικό του αντισωματίδιο , και η σταθερά Planck είναι αρνητική. Οι ενοποιημένες θεωρίες απαιτούν την απόλυτη συμμετρία των {U+}(θετικό σύμπαν) και {U-}(αρνητικό σύμπαν) κατά την στιγμή της δημιουργίας. Αλλά στην περίπτωση αυτή:
-Γιατί δεν εξουδετερώσαν η μία την άλλη;
-Πως καταλήγει η παρούσα κοσμική ασυμμετρία από την εξαφάνιση του αντι-Σύμπαντος{U-};

Διαχωρισμός Σύμπαντος-Αντι-Σύμπαντος

Οι αστροφυσικοί αντικρύζουν δύο κύριες υποθέσεις.
1η Υπόθεση: Το Σύμπαν{U+} και αντι-Σύμπαν {U-} να διαχωρίζονται δι’ ενός κενού το οποίον τα σταματά απο την καταστροφή αλλήλων ,
2η Υπόθεση: Το Σύμπαν και αντι-Συμπαν να είναι πολύ μακράν στο χώρο.
Τούτο μπορεί να ανιχνευθεί μόνον από ένα τηλεσκόπιο αντι-νετρίνων ή ενός φαινομένου όπως η μη διατήρηση του βαρυονικού αριθμού που συνέβη πολύ ενωρίς. Τα πρωτόνια και αντιπρωτόνια κατέστρεψαν τα μεν τα δε και μόνον τα περισσά πρωτόνια επιβίωσαν. Εδώ θα προτείνουμε μιά τρίτη μιά πολύ διαφορετική υπόθεση, βασισμένη στις δύο περιπτώσεις επί τη βάσει της λογικής της εκτεθείσης θεωρίας στα προηγούμενα κεφάλαια προκειμένου να εκφράσουμε μαθηματικώς την Μεγάλη Εκρηξη .Αυτή αναπαρίσταται υπό δύο σχεδιαγραμμάτων του Euler-Venn, τα οποία συμβολίζουν την σχέση των δύο ίσων επιλογών. Επίσης υπάρχει και μιά Τρίτη περίπτωση η οποία θα εξετασθεί κατωτέρω:
Στην πρώτη περίπτωση προ της μεγάλης εκρήξεως (Big Bang ) οι τάξεις (Σύμπαν) {U+} και (αντι-Σύμπαν) {U-} στο παρόν, στο παρελθόν και στο μέλλον είναι ενωμένα. Δια της αμοιβαίας εξουδετερώσεως εκείνα σχηματίζουν την τάξη των πρωτόγονων φωτονίων {U0}
Στην δεύτερη περίπτωση η Μεγάλη Εκρηξη (Big Bang ) έχει διαιρέσει το πρωτόγονο Σύμπαν σε παρελθόν, παρόν και σε μέλλον.
Το παρόν είναι το σημείον της τομής μεταξύ του παρελθόντος και του μέλλοντος και σχηματίζεται από την υπερ-σφαίρα που ήδη περιγράψαμε ανωτέρω με τα τρία στρώματα που αναφέρονται εδώ ως Σύμπαν{U+}, αντι-Σύμπαν {U-} και g (το g συμβολίζει τα πρωτόγονα φωτόνια τα οποία διέφυγαν από την Big Bang)
Ομως στο μοντέλο αυτό , το Παρόν, είναι το σημείον τομής μεταξύ του παρελθόντος και μέλλοντος . Τούτο δεν είναι μία σφαίρα , αλλά αμφιβληστροειδείς φακοί, εάν οι κύκλοι του σχεδιαγράμματος 2 αντικαταθούν με σφαίρες. Στο δεύτερο διάγραμμα τοποθετείται το Σύμπαν{U+}στο άνω επιφάνεια του φακού(προς την μεριά του μέλλοντος) και το αντι-Σύμπαν {U-} στην κατώτερη(παρελθόν) πλευρά κάτω απο την ύλη. Η τοποθεσία της αντι-Υλης έχει όθεν βρεθεί . Αυτή δεν έχει εξαφανισθεί, αλλά δεν δύναται να παρατηρηθεί από το Σύμπαν της κανονικής ύλης, καθώς αυτή χωρίζεται από αυτό με τoν ενέργειακό φραγμό g(ήτοι τα πρωτόγονα φωτόνια τα οποία διέφυγαν από την Big Bang)
Το τμήμα λοιπόν που περιλαμβάνεται μεταξύ των εφαπτόμενων μερών των δύο σφαιρών είναι το Παρόν. Ας υποθέσουμε την άνω σφαίρα ότι συμβολίζει το μέλλον και την κάτω σφαίρα ότι συμβολίζει το παρελθόν. Το σημείον τομής των δύο σφαιρών συμβολίζει το στεραιό Παρόν (το μέρος που επάπτονται οι δύο σφαίρες) Ο παρόν Κόσμος είναι ότι υπάρχει στο εφαπτόμενο στεραιό μέρος , ενώ ο κάτω κόσμος είναι ό,τι υπάρχει κάτω από την επιφάνεια που βλέπει προς την κάτω σφαίρα του παρελθόντος. Τούτο προς τα άνω(της ύλης) έχει το φανταστικο Μέλλον του Σύμπαντος {U+} και προς τα κάτω(της ύλης) το άυλο παρελθόν του αντι-Σύμπαντος{U-} Στο μοντέλο αυτή , το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον δημιουργούνται ταυτοχρόνως , αλλά μόνον το παρόν είναι πραγματικό. Τα άλλα δύο είναι πυθανότητες της παρουσίας του σύμπαντος και αντι-σύμπαντος.

Η Πράξη της Δημιουργίας

Μεταξύ των απείρων κόσμων που δυνατόν να υπάρχουν , ο παρών κόσμος φαίνεται να είναι ο μοναδικός ένας που διαθέτει καλές συνθήκες για την εξέλιξη της έλλογης ζωής. Εάν οι θεμελιώδεις σταθερές ήσαν ελαφρως διάφοροι , η ανθρωπότητα δεν θα ήτο ικανή να εξελιχθεί .
Να γιατί οι κοσμολόγοι έχουν αναπτύξει την ανθρωπιστική αρχή, η οποία δηλώνει ότι ο σκοπός της εξελίξεως του σύμπαντος ήτο η έλευση της ανθρωπότητος. Παρότι τούτο είναι θεωρείται εγωιστικό και ομοιάζει σαν οι άνθρωποι στη Γη να είναι οι «εκλεκτοί του σύμπαντος αν όχι και των λοιπών συμπάντων αν υπάρχουν περισσότερα τέτοια. Οι μεταφυσικές επιπλοκές αυτής της ιδέας έχει εγείρει υποψίες στους επιστημονικούς κύκλους.
Και εδώ διακρίνεται η επιστημονική δομή της Ελληνικής Κοσμογονίας έναντι της Εβραιο-Χριστιανικής. Η πρώτη θεωρεί ότι τίποτε δεν γίνεται εκ του μηδενός. Αντίθετα η δεύτερη πιστεύει ότι τα πάντα έγιναν εκ του μηδενός από έναν εξωσυμπαντικό δημιουργό. Οι πρώτοι είπαν ότι το Σύμπαν ούτε θεοί το έφτιασαν ούτε άνθρωποι αλλά ήτο , είναι και θα είναι σαν πυρ αείζωον που ανάβει και σβύνει εν μέτρω και ότι στον Κόσμο τα Πάντα Ρει. Οι δεύτεροι θεωρούν ότι ο υπέρ-Δημιουργός έφτιαξε τον Κόσμο για να μείνει στους αιώνες των αιώνων στατικός χωρίς αλλαγή ως την αιωνιότητα. Αλλά πως γίνεται και πως συμβιβάζεται αρχικώς να μην θέλει τον Κόσμο και μετά να αποφασίσει να φτιάξει τον Κόσμο εκ του μηδενός; Οι θεολογούντες λένε ότι προ της δημιουργίας του Κόσμου ο υπερ-Δημιουργός ήτο εντελώς μόνος . Φαίνεται όμως ότι ένοιωσε ανία από την μοναξιά και έφτιαξε τον Κόσμο και τους ανθρώπους κατ’ εικόνα και ομοίωση για να του κρατούν συντροφιά και να διασκεδάζει με τα βάσαν και τον αγώνα τους. Αυτός έφτιαξε τον παρόντα πραγματικό κόσμο ενώ έχει στα συρτάρια του έτοιμους τους φανταστικούς κόσμους που θα πάρουν σειρά αργότερα, όταν αποφασίσει να τους δώσει την πνοή για να γίνουν πραγματικοί κόσμοι. Ωστόσο το Βατικανό δεν έχει δώσει ακόμη απάντηση στο ερώτημα: Θα κατέβαινε ο «υιός του θεού» στην Γη αν οι άνθρωποι δεν ήσαν αμαρτωλοί;
Επίσης καμμιά απάντηση δεν έχει δοθεί αν ο «υιός του θεού» κατέβηκε στον κόσμο μόνον και μόνον για να σώσει τους ανθρώπους ή είχε και κάποια άλλη αποστολή; Αλλά γιατί δεν κατέβαινε από την αρχή αλλά το έκανε εκ των υστέρων; Ομως έκτοτε αντί να έχουμε βελτίωση αντιθέτως ο ανθρωπότητα έχει κατολισθήσει στο μεσαιωνικό σκοτάδι, στους πολέμους, στην βία, στην πονηρία , στον δόλο, στην σκληρότητα και στην σήψη. Πως συμβιβάζονται αυτά;
Ολα όμως αυτά είναι παιδαριώδη στην σύλληψη.

Το Αποτέλεσμα Προηγήθηκε της Αιτίας

Ολο το θέμα της θρησκείας ενέχει φοβερές αντιφάσεις που δεν είναι νοητές σε λογικά και σκεπτόμενα άτομα. Αυτός είναι και ο λόγος που οι θεοκρατικές και δογματικές θρησκείες βάλουν κατά της παιδείας και βολεύονται με τον πνευματικό σκοταδισμό, την απαιδευσιά και την αμάθεια. Ομως και η σημερινή επιστήμη-τελούσα συχνά υπό την επήρεια της θρησκείας- κατολισθαίνει σε δογματικές ατραπούς σε πλείστα όσα αντικείμενα . Ενα απο αυτά είναι και η μονοδιάστατη θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης, κατα την οποίαν όλα πρέπει να έχουν κάποια αρχή , ωσάν πριν να μην υπήρχε δημιουργία/ίες και καταταστροφή/ές, γέννηση/εις και θάνατος/οι, σε μια διαρκή ροή αλλαγής μετασχηματισμού των πάντων. Ολα όμως επρεπε να προσαρμωσθούν στην δογματική αντίληψη της θρησκείας έστω κι’ αν ήτο παράλογη και δεν απαντούσε σε πλείστα ερωτήματα που προαναφέρθηκαν . Ο θεός είναι ο απο μηχανής θεός που αποκοιμίζει τους ανθρώπους και τους απαλλάσσει από σκέψεις και προβληματισμούς για το Σύμπαν και την Φύση. Το ότι ο υποτιθέμενος «υιός του θεού» ήλθε στον κόσμο όχι για να δημιουργήσει αλλά για να λυτρώσει δεν δείχνει πειστικότητα. Επίσης δεν είναι πειστικό το γεγονός ότι ενσαρκώθηκε πολλά δισεκατομμύρια χρόνια μετά την δημιουργία είναι κι’ αυτό ένα αδύνατο σημείο που δεν πείθει ότι είναι η αρχή του σύμπαντος. Το αποτέλεσμα προηγήθηκε της αιτίας. Η παρθενία της Μαρίας κι’ αυτή πάσχει από λογική , διότι μπορούσε ο Ιησούς ως υποτιθέμενος «υιός του θεού» να ενσαρκωθεί χωρίς την γέννηση εκ του ανθρώπου.
Το σύμπαν δεν γεννήθηκε για την εξέλιξη του ανθρώπου. Κάτι τέτοιο θα ήτο παράλογο και εγωιστικό να νομίζεται. Ακόμη όμως πιό παράλογο είναι ότι το σύμπαν έγινε για να ενσαρκώσει έναν άνθρωπο : Τον υιό του θεού. Είναι αν μη τι άλλο γελοίο να λέγεται ότι το σύμπαν χωρίζεται σε δύο φάσεις: Στην προ του Χριστού έλευση και στην μετά Χριστόν.

Η Αρχή του Τέλους του Σύμπαντος

Αναφορικά με αυτό παραμένουν δύο συμμετρικά ερωτήματα:
1/Πόσο πρωτόγονο συμπαντικό υλικό διαλύθηκε;
2/Πως θα τελειώσει ο Κόσμος(Σύμπαν);
Οπως θα αντιλήφθητε το σύμπαν είναι αιώνιο και ήταν , είναι και θα υπάρχει στον αιώνα τον άπαντα , όπως είπε ο Ηράκλειτος. Εκείνο που μετασχηματίζεται και αλλάζει είναι οι κόσμοι σ’αυτό, διότι είναι νομοτέλεια η συνεχής αλλαγή.
Εάν υποθέσουμε, ότι το πρωτόγονο σύμπαν ήτο φύσεως φωτονικής , το κάθε τι που περιλαμβάνεται σ’ αυτό είναι φωτόνια. Ομως τα φωτόνια ταξιδεύουν για δισεκατομμύρια έτη φωτός πριν αυτά ανιχνευθούν από τα τηλεσκόπα μας, και αυτά στο διηνεκές θα συνεχίσουν τις τροχιές του εάν δεν συναντήσουν ένα φυσικό εμπόδιο.
Ομως δεν υπήρξε ύλη στο σταθερό πρωτόγονο σύμπαν, στο οποίον το φωτόνιο ως εκ τούτου ήτο αθάνατο. Αλλά και οι κάτοικοι του αποτελούμενοι από φωτόνια θα ήσαν αθάνατοι. Αλλά υπάρχουν τέτοιοι αθάνατοι κάτοικοι;
Με κίνδυνο να πέσουμε σε μυθιστορηματική διήγηση οι επιστήμονες λένε ΝΑΙ υπάρχει. Υπάρχει ένας υποθετικός μύθος, ο οποίος θα είναι μιά καλοδεχούμενη παρέκλιση σ’ αυτό το κείμενο όπου η Μεγάλη Εκρηξη έχει εξετασθεί ως αυτή πράγματι να περιέγραφε την αρχή .



Το Γένος των Αθανάτων

Σε ένα αρχικά φωτονικό σύμπαν , ένα ανθρώπινο ζευγάρι αποτελούμενο από φωτόνια (και ως εκ τούτου φύσεως αθάνατης) θα δελεάζετο από ένα ελκυστικό φωτόνιο του οποίου θα αποφάσιζαν να μοιρασθούν την ενέργεια . Ομως η συμμετοχή του φωτονίου προξένησε την διάλυση σε ύλη και αντιύλη. Η αντίδραση διεδόθη και η διάλυση του πρωτόγονυ σύμπαντος δημιούργησε το σημερινό σύμπαν στο οποίον το ζεύγος, μετατράπηκε σε ύλη και γι’ αυτό τώρα είναι θνητή . Τούτο εξορίσθηκε στον πλανήτη Γη μέσω μιάς προσωρινής διαστημικής διάβασης,


Στο διάγραμμα 2 , η τομή του παρόντος μεταξύ του μέλλοντος και του παρελθόντος αποτελείται από στρώμα ύλης και στρώμα αντι-ύλης που χωρίζονται από ένα στρώμα φωτονίων.
Πως μπορεί αυτή η διαίρεση να εξαφανισθεί;
Δύο διαδικασίες που αρχίζουν στην ίδια κατεύθυνση, μπορούν να εμφανισθούν.
Πρώτον, το στρώμα των φωτονίων διαλύεται σε ύλη και αντι-ύλη, και το Σύμπαν{U+} και αντι-Σύμπαν{U-} αλληλοεξουδετερώνονται μεταξύ του. Η αντίδραση επεκτείνεται στο ζεύγος σύμπαν/αντισύμπαν και τα μετέτρεψε σε ενέργεια, δημιουργώντας ένα δεύτερο πρωτόγονο σύμπαν μέσω μιάς αντιστρόφου Μεγάλης Εκρήξεως(Big Bang) {U0}
Τώρα πιά είμαστε στο πρώτο στάδιο. Η διαδικασία η οποία μεταλλάσσει το σύμπαν από το στάδιον δύο στο στάδιον τρία επίσης αρχίζει με την διάλυση των φωτονίων της ύλης και αντι-ύλης ,αλλά αυτά επιστρέφουν στα αντίστοιχα σύμπαντα , των οποίων είναι συμπληρώματα ,
και σχηματίζουν τις ξεχωριστές θετικές και αρνητικές τάξεις που περιγράφησαν ανωτέρω, των οποίων τα στοιχεία ποικίλουν από μηδέν έως θετικά και αρνητικά άπειρα. Η μετάβαση απο το στάδιο δύο στο στάδιο τρία θα λάβει χώραν ως εξής: Εχουμε επιλέξει την υπόθεση μάλλον απο το προηγούμενο ένα διότι , σύμφωνα προς τις Γραφές , οι «Εκλεκτοί» και οι «Απόβλητοι» θα χωρισθούν σε δύο ευδιάκριτα σύμπαντα. Τότε εμείς θα είμαστε στο στάδιο τρία.[σ.σ Ιδού πως δογματίζει η σημερινή επιστήμη ]
Αυτή η περιοχή του χαμένου Παραδείσου εξηγεί:
α/ γιατί το πρωτόγονο σύμπαν διαλύθηκε ,
β/ γιατί το γένος των θεών (Ζευς και Ηρα) ήσαν αθάνατοι , ενώ τα μετέπειτα γένη θνητά. Παρεμφερείς δοξασίες εκφράζει και η Ιουδαιοχριστιαντική θρησκεία με τον Αδάμ και την Εύα , κατ΄αντιφραφήν εκ της Ελληνικής Κοσμογονίας

Το Μοιραίο Λάθος

Στα επόμενα λίγα χρόνια η επιταχυνόμενη εξέλιξη της υποπυρηνικής φυσικής που σχετίζεται με την χρησιμοποίηση τεχνολογιών αυξανομένης ισχύος θα καταστήσει δυνατή την δημιουργία υψηλών επιπέδων ενέργειας.
Κάποια ημέρα εντός της τερατώδους κληρονομιάς ενός υπόγειου εργαστηρίου , μιά ομάδα φυσικών ενόσω ερευνά για την αναζήτηση των μυστικών της ύλης, θα φθάσει στο κρίσιμο ενεργειακό κατώφλι , δημιουργώντας ένα διπλό και μοιραίο φωτόνιο του οποίου η διάλυση θα προξενήσει μιά νέα Big Bang. Τότε αυτή η νέα ουσία θα εισδύσει στο μονωτικό στρώμα των φωτονίων g , και θα το διαλύσει σε ύλη και αντι-ύλη, πυροδοτώντας έτσι την διαδικασία που προαναφέραμε. Τότε θα τελειώσει ο κόσμος. Τι θα προκύψει όμως μετά; Μιά νέα πορεία σαν αυτή που γνώρισε το σύμπαν στο οποίον ζούμε σήμερον. Ομως εμείς θα υπάρχουμε κάπου στον κόσμο της ύλης ή της αντιύλης σαν φωτόνια πλέον και όχι φυσικά σαν άνθρωποι όπως βαφκαλίζουν με ελπίδες τους πιστούς και ευκολόπιστους το ιερατείον. Επομένως ερευνώντας την αρχική προέλευση του σύμπαντος ουσιαστικά ερευνούμε και για την γνώση της τελικής διαλύσεως τούτου , η οποία θα έλθει κάποια ημέρα νομοτελειακά.

ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ
(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)



Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟΝ(1ον)

Οι λαοί μοιάζουν με φυλακισμένους μέσα στην αμάθεια και στην παραπληροφόρηση που τους έχουν επιβάλει οι πονηροί εξουσιαστές τους. Είναι κλεισμένοι μέσα στο βαθύ σπήλαιον όπου βασιλεύει η αμάθεια και το πυκνό σκοτάδι. Κάθε τόσο στο στόμιο του σπηλαίου καίει μια φωτιά και αυτοί βλέπουν αμυδρά μόνον τις σκιές των ειδώλων τους στα τοιχώματα του σπηλαίου και απορούν χαίρονται, ή φοβούνται . Όμως δεν μπορούν να εξηγήσουν τι συμβαίνει έξω από το σπήλαιο, διότι έχουν τελεία άγνοια . Έτσι αρκούνται στο σκοτάδι και χαίρεται ή φοβάται η ψυχή τους βλέποντας τα ψευδή είδωλα τους, διότι νομίζουν ότι είναι οι ίδιοι πρωταγωνιστές, θεϊκές οντότητες και όχι οι σκιές τους. Οι δεσμοφύλακες είναι αδιάφοροι για τους εντός του σπηλαίου δεσμώτες . Το μόνον που τους ενδιαφέρει είναι να παράγουν έργο και για να μην επαναστατούν τους συντηρούν εντέχνως τη φωτιά ώστε να τους διατηρούν ψευδαισθήσεις με τις σκιές τους. Και οι δεσμώτες εκτελούν μιμητικά πράξεις παιδαριώδεις , που λίγο διαφέρουν από ζώα, και ποτέ δεν ζητούν να βγουν από εκεί μέσα.
Αν κάποιοι από περιέργεια βγουν στο άκρο της σπηλιάς βλέπουν με έκπληξη και θαυμασμό μαζί τη φωτιά που καίει και τότε αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι αυτά που έβλεπαν μέσα δεν ήσαν οι ίδιοι αλλά τα είδωλα τους. Τότε αρχίζουν να φανατίζονται και να θεωρούν ότι κατέχουν την αλήθεια , αφού έγιναν κοινωνοί του μεγάλου μυστικού που οι άλλοι εντός του σπηλαίου ούτε κατά διάνοια έχουν αντιληφθεί. Στους απελεύθερους οι δεσμοφύλακες λένε να ρίχνουν διαρκώς ξύλα στη φωτιά , ιδιαίτερα όταν συμβαίνουν εκλογές για να ξεγελάσουν τους εντός δεσμώτες, και εκείνοι εκτελούν με φανατισμό. Τότε οι νεοφώτιστοι αποδέσμιοι, νοιώθουν ανασφάλεια και μοναξιά και γίνονται φανατικοί, εκδικητικοί και επιθετικοί, καθώς θαυμάζουν τη φωτιά που καίει, ήτοι την ύλη που καταναλώνεται αφειδώς προς ίδιον όφελος. Παρουσιάζονται διχασμένοι ως προς τον εαυτόν τους και αλλοπρόσαλλοι ως προς τους άλλους. Οι άλλοι αντιλαμβάνονται τον διχασμόν και την αστάθειαν και απομακρύνονται. Είναι η δύσκολη φάσις: της αδιαλλαξίας και ασυνεννοησίας, με εξάρσεις αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας ως προς τον εαυτόν τους. Εμφανίζονται εις τους άλλους: απροσάρμοστοι και αγχώδεις, κακοδιάθετοι και μεμψίμοιροι, υπεροπτικοί και πιεστικοί, εκρηκτικοί και αλλοπρόσαλλοι.
Αν κάποιος τραβήξει την ανηφόρα στο βουνό αρχίζει να σκέπτεται τι συμβαίνει μέσα κι’ έξω από το σπήλαιο. Τότε ξεκαθαρίζει καλύτερα τα πράγματα και αρχίζει να βγαίνει από τα πυκνά του σκοτάδια στο ξέφωτο. Εκεί βλέπει κατάματα τον ήλιο , που όμως τον τυφλώνει με την λάμψη του. Μόνο τα ξημερώματα και το σούρουπο βλέπει ξανά εκείνες τις σκιές που έβλεπε στο σπήλαιο και αρχίζει ν’ αντιλαμβάνεται την αλήθεια, ότι δηλαδή ήσαν είδωλα και όχι πραγματικότητα εκείνα που έβλεπε μέσα. Σε λίγο φθάνοντας σε μια λίμνη βλέπει τις αντανακλάσεις μέσα στο νερό και τότε κατανοεί καλύτερα την αλήθεια, διότι βλέπει και η ψυχή του την έκφραση, το χρώμα και τον όγκο των πραγμάτων. Τώρα μπορεί να διακρίνει τα πάντα και έχει πλήρη συνείδηση για τον κόσμο. Βλέπει πλέον στο Φως του Ηλίου τα πραγματικά όντα και όχι τα είδωλα και τις σκιές τους. Αυτό τον κάνει εσωστρεφή, άνευ εξάρσεων ενθουσιασμού η καταθλίψεως, επιφυλακτικό, σοβαρό, μετρημένο, με εναλλαγές κοινωνικότητος και απομονώσεως, ανεκτικό, αλλά και αποστασιοποιημένο.

ΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ(2ον)
Όταν το άτομο βγει στο ξέφωτο αρχίζει να προβληματίζεται: Τι θα την κάνει την δύναμη που απέκτησε με την Ελευθερία και την Γνώση ; Ποιό δρόμο πρέπει να τραβήξει; Τον ανηφορικό προς την κορυφή του βουνού ή τον κατηφορικό στο σπήλαιο, όπου έζησε την ζωή του; Μερικοί παίρνουν τον ανηφορικό και με κόπους και μόχθους φθάνουν στην κορυφή, την οδό του Καλού. Κάποιοι άλλοι παίρνουν τον κατηφορικό προς το σπήλαιο, την οδό του Κακού. Αλλά αυτή τη φορά δεν μπαίνουν μέσα στο σπήλαιο, αλλά στέκουν εκτός και όπισθεν του τοιχείου, που κανείς δεν τους βλέπει. Εκεί ρίχνουν ξύλα στη φωτιά για να εξαπατούν τους εντός του σπηλαίου δεσμώτες, προς ίδιον όφελος. Με διάφορες χειρονομίες άλλοτε εκφοβίζουν και άλλοτε εξαπατούν τους δεσμώτες. Προβάλλουν δηλαδή την απάτην και το ψεύδος, με ομοιώματα και είδωλα εις τους «δεσμώτες" με επίγνωση πλέον της καταστροφής, την οποίαν επιφέρουν.
Γοητεύουν τους εκάστοτε λυθέντες εκ των δεσμών και συνεχίζουν την παραπλάνηση και καταδυνάστευση των υπολοίπων δια των σκιών των ειδώλων, δηλαδή της ψευδούς παιδείας. Οι δεσμώτες δεν είναι εις θέση να διακρίνουν τους "θαυματοποιούς", εφ' όσον δεν τους "βλέπουν", διότι δεν έχουν την ανάλογη παιδεία. Οι δόλιοι αναλαμβάνουν την "σωτηρίαν" των άλλων, επιδεικνύοντες σκιάς ειδώλων, ψευδόμενοι ασυστόλως. Αλλά και στους λυθέντες εκ των δεσμών παρουσιάζουν ομοιώματα από την σκοτεινή των πλευρά μόνον, η άλλη είναι αθέατος, δηλαδή προβάλλει αληθείας μόνον κατά το ήμισυ. Το χείριστον της ημιμαθείας. Τα άτομα αυτά έχουν εσωτερικώς και εξωτερικώς α ρ ν η τ ι κ ά χαρακτηριστικά. Αισθάνονται αυτοπεποίθηση και αυτοϊκανοποίηση δια τα "επιτεύγματά τους", τά "θαύματά" τους. Οι άλλοι τους βλέπουν ωσάν "σωτήρες". Είναι συνήθως κακοήθειςς απατεώνες, ασυνείδητοι, σκληροί, ιδιοτελείς μέχρι σημείου εγκληματικότητος. Είναι οι άνθρωποι/ "γόητες"/ θαυματοποιοί, οι οποίοι δρουν αυτοβούλως και άνευ των ελαφρυντικών της αγνωσίας/απαιδευσίας, μεταφέροντες στο πραγματικόν ψυχικόν σκότος τους δεσμώτες. Είναι ύπουλοι, υποκριτές και αδέσμευτοι.[ Μεταξύ αυτών θα συναντήσετε και μεγάλο μέρος του πολικού, εκκλησιαστικού και πνευματικού μας κόσμου . Ο Κορν. Καστοριάδης τους ονομάζει «θεομηνίες», «αναλφάβητους» και «οσφυοκάμπτες» της εξουσίας]
Οι άλλοι(δεσμοφύλακες) έχουν προσωπείον γλυκύτατον, ευπροσήγορον, προστατευτικόν, καταδεκτικόν, αλλα σε περίπτωση απείθειας γίνονται σκληροί και εκδικητικοί. Τις υπηρεσίες, τις οποίες με διάφορα προσχήματα ανιδιοτελώς υποτίθεται ότι προσφέρουν με την παροχήν της γνώσεως (φωτιάς και ειδώλων, τα οποία αυτοί και οι όμοιοι τους τροφοδοτούν και κινούν εντέχνως), είναι αδρότατα αμοιβόμεναι. Άλλοτε εις είδος και άλλοτε αλλιώς:
α. Μεταχειριζόμενοι τους άλλους ως υπηρετικόν προσωπικόν,
β δια την ικανοποίησιν των ορέξεών τους, ή
γ. δια παρανόμους πράξεις,
Άλλοτε εισπράττουν εις χρήμα και άλλοτε παντοιοτρόπως.
Εάν τά συμφέροντά τους βλαφθούν, αποβάλουν το προσωπείον και φαίνεται η σκληρότης, η πλήρης αδιαφορία και η ασυγκράτητος εκδικητικότης τους για τους εντός του σπηλαίου δεσμώτες.(όρα George Bush, Blair και λοιπούς εξουσιαστές)
Η ΑΝΗΦΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ(3ον)
Τα λιγοστά άτομα που βλέπουν με τα μάτια της ψυχής την κορυφή του βουνού, επιλέγουν την αρετήν και συνεχίζουν την ανηφορικήν τους πορείαν προς την κορυφή(Αλήθεια). Είναι δυσδιάκριτα, σχεδόν αόρατα στους συνανθρώπους τους, λόγω της αποστάσεως των νοητικών πεδίων στα οποία μετέρχονται και της σεμνότητος του χαρακτήρος τους. Αυτά αποσύρονται στην αναζήτηση της Αληθείας και του Αγαθού. Δεν μετέχουν σε κοινωνικές συγκεντρώσεις των ανθρώπων και δεν έχουν συζητήσεις μετ' αυτών. Ως εκ τούτου διέρχονται απαρατήρητα εν μέσω γενικής συγχύσεως και αταξίας. Συναναστρέφονται με τους "ελαχίστους", τους πραγματικώς εγρήγορουςς και αφυπνισθέντες, τους εκτός Σπηλαίου ελευθέρους αναζητητές, και παρατηρούν τα πάντα μελετώντες την φύσιν εν τω συνόλω της υπό την σκέπην του ουρανίου θόλου. Το άτομα αυτά έχουν εσωτερικώς και εξωτερικώς θ ε τ ι κ ά χαρακτηριστικά,. Είναι ήρεμα, αυτάρκη και κρατούν την στάση του "παρατηρητού" ως προς την γνώση και τα γεγονότα. Οι πολλοί δεν τους αναγνωρίζουν αν και ευρίσκονται μεταξύ των, τους θεωρούν δε και ως αποτυχημένους διότι έμειναν φτωχοί και αγνοί. Τα άτομα αυτά κοιτάζουν ψηλά. Δεν αρκούνται στο ζειν αλλά στο «εύ ζειν». Θέλουν να γνωρίσουν τον άνθρωπο και το σύμπαν, αλλά πρωτίστως τον εαυτόν τους-. Δεν ακολουθούν , αλλά ούτε και προπορεύονται της Επιστήμης. Συν + κινούνται μετ' αυτής. Βλέπουν πιο πολύ με την Σκέψη(Λογική και Ψυχή) παρά με τις απατηλές αισθήσεις ("Το μάθημα, που επιτρέπει στην ψυχήν να βλέπη τα άνω δεν είναι άλλον από εκείνον, το οποίον από τα εδώ πράγματα οδηγεί στο αόρατον και το όν" ... Διότι "κανένα μάθημα εκ των αισθητών δεν περιέχει Επιστήμην" )
Η πέμπτη φάση της σταθεράς Γνώσεως μετά της Επιστήμης της Διαλεκτικής είναι η επίσκεψη του ατόμου στον πραγματικόν, σταθερόν, αγέννητον, αιώνιον, ακατάλυτον κόσμον των Ιδεών. Γνωρίζει την ευδαιμονίαν και επιθυμεί να παραμείνη δια παντός μετά των μακαρίων όντων. Όμως η κάθε δικαία και χρηστή Πολιτεία, που έχει καταβάλει προσπάθειες, χρήμα και χρόνον δια την εκπαίδευσίν του, προκειμένου να γίνη "σύνδεσμος" της πόλεως απαιτεί την επιστροφήν του στους δεσμώτες. [Στις σημερινές Πολιτείες τούτο δεν γίνεται διότι θεωρείται επικίνδυνο και ανατρεπτικόν]
Στην τελευταία φάση η προσωπικότης του ατόμου εξαφανίζεται και προβάλλεται η ατομικότης εις εκείνους μόνον, που είναι εις θέση να τον αναγνωρίσουν.
Προ της επιστροφής "στο αυτό σημείον του κύκλου", δηλαδή στο Σπήλαιον, το άτομον και είναι και εμφανίζεται στους δεσμώτες απόμακρον, αμέτοχον, άνευ επαφών, αλλά γαλήνιον, ευτυχές και πράον μετά σοφίας και αγαθότητος. Εις "τους ολίγους" εμπνέει τον σεβασμόν και τον θαυμασμόν και στους πολλούς γίνεται αφιλοκερδής δάσκαλος μετερχόμενος μόνον την πειθώ. Η επιστροφή του φιλοσόφου στο δεσμωτήριον και η προσφορά του στους δεσμώτες, σπανίως αναγνωρίζεται, όσον το άτομον είναι εν ζωή. Διότι οι δεσμώτες δεν επιθυμούν ουδεμίαν αλλαγήν της θέσεώς των και οι προσφερόμενες υπηρεσίες του αφυπνισθέντος είναι μισητές εις αυτούς. Συνήθως η προσφορά του ατόμου αναγνωρίζεται μετά τον φυσικόν θάνατον του φθαρτού σώματος, είτε αυτός έχει επέλθει βιαίως, είτε ομαλώς, αναλόγως του επιτελουμένου έργου.


ΤΑ ΟΛΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Η πορεία της Ιστορίας έχει δύο σχολές :
α/ Η πρώτη πρεσβεύει κυκλική ( εν είδη γαλαξιακής σπείρας) πορεία και ,
β/ η δευτέρα την γραμμική πορεία . Οι πρώτοι λένε ότι «η ιστορία επαναλαμβάνεται».
Ωστόσο η επανάληψη δεν γίνεται στα ίδια επίπεδα με το παρελθόν, άλλα σε ανώτερα τοιαύτα. Κατά τον Ηράκλειτο : «Ποταμώ γαρ ούκ εστίν εμβήναι δις τω αυτώ » διότι «το ρεύμα βρέχει ολοένα και με άλλα νερά όσους μπαίνουν στα ίδια ποτάμια». Οι δεύτεροι βλέπουν την ιστορία δογματικά να τραβά ένα ευθύγραμμο δρόμο προς την ανέλιξη της σε ανώτερα επίπεδα, χωρίς περιστροφές και οπισθοδρομήσεις, παρά μόνον με στάσεις. Όμως στην πράξη τα πράγματα δεν φαίνεται να εξελίσσονται γραμμικά. Διότι αν συνέβαινε τούτο θα έπρεπε ο κόσμος τώρα να είχε μπει στον πραγματικό πολιτισμό. Ωστόσο βλέπουμε πολλά σκαμπανεβάσματα και τρομερά ολισθήματα στο διάβα της. Δεν είναι ολίσθημα τα Πυρηνικά Όπλα και η Καταστροφή της Φύσεως ; Αν ακολουθούσε γραμμική πορεία ο πολιτισμός τότε τον χρυσούν αιώνα του Ελληνικού Πολιτισμού θα πρέπει να τον διαδεχόταν μια εποχή παγκόσμιας άνθισης ενός Μεγάλου Διαφωτισμού. Διότι ο Ελληνικός Πολιτισμός άνοιξε καινούργιους πρωτόγνωρους δρόμους στην ανθρώπινη σκέψη και έφθασε στο τέλειο, θέτοντας ταυτοχρόνως τα θεμέλια στις επιστήμες , γράμματα, αισθητική, τέχνη , θεσμούς κ. α Όμως συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Τον διεδέχθη ο θεοκρατικός , δογματικός και σκοταδιστικός Χριστιανικός Μεσαίωνας. Ο κόσμος οπισθοδρόμησε για μια και πλέον χιλιετία και ακόμη δεν έχει βγει πλήρως από το μεσαιωνικό του σπήλαιο. Με την εκλογή Μπους στις πρόσφατες Αμερικανικές εκλογές θα έχουμε μια νέα επικίνδυνη οπισθοδρόμηση στις ΗΠΑ και στον κόσμο ολόκληρο.
Η πρώτη σχολή, της κυκλικής εξελικτικής πορείας χαρακτηρίζεται από σχετικότητα και μετριοπάθεια στην κρίση, δηλαδή δεν είναι απόλυτη όπως η δευτέρα σχολή. Αυτό ευνοεί τον δημοκρατικό διάλογο, που επιτυγχάνει τη μέση λύση. Αντίθετα, οι της «γραμμικής πορείας» είναι απόλυτοι στην κρίση. Γι’ αυτούς υπάρχουν δύο χρώματα, το «μαύρο» ή «άσπρο». Τη σχολή αυτή αποτελούν συνήθως δογματικοί, θρησκόληπτοι και υπερβολικοί στην κρίση. Γιατί όμως συμβαίνουν οι στασιμότητες και οπισθοδρομήσεις στην πορεία της ανθρωπότητος ; Κατά την γνώμη του γράφοντος είναι υπόθεση Παιδείας . Αλλά η Παιδεία δεν μπορεί να ωριμάσει χωρίς την Ανάγκη(ανάγκας και οι θεοί πείθονται) που κινητοποιεί τους λαούς. Όσο κι’ αν προσπαθήσουμε να βιάσουμε τις εξελίξεις το μόνο που θα επιτύχουμε είναι να τις εκτροχιάσουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση. [Με την επιβολή δια της βίας του σοσιαλιστικού καθεστώτος στην Ρωσία και Ανατολική Ευρώπη συνέβη ακριβώς μια οπισθοδρόμηση της ομαλής εξελίξεως. Μετά δε την διάλυση του Ανατολικού Συνασπισμού συνέβη μια νέα οπισθοδρόμηση, προς την αντίθετη όμως κατεύθυνση, δηλαδή προς τον νεοφιλελευθερισμό] Βλέπουμε λοιπόν ότι οι εξελίξεις κινούνται όπως το εκκρεμές από το ένα άκρο στο άλλο, έως ότου ηρεμήσουν κάπου στο μέσον. Όμως ποτέ δεν θα μείνει το εκκρεμές εντελώς στατικό , διότι τα πάντα ρει στο σύμπαν. Και η κοινωνία συνεχώς ανανεώνεται και δημιουργούνται καινούργιες ανάγκες και νέες προσδοκίες. Ζήτω λοιπόν η Χρυσή Μεσότητα !!
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com




ΚΟΙΝΗ Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΚΥΚΛΟ(4ον)
Άλλοτε πάλιν η αναγνώριση του φιλοσόφου δεν επέρχεται ποτέ. Όμως αυτός θεωρεί ότι το έργο που του έλαχε η ειμαρμένη και η ενδελέχεια είναι υψίστης σημασίας για τον διαφωτισμό των δεσμωτών, διότι κάποτε ήτο κι’ αυτός δεσμώτης. Αλλά κι’ αν δεν αναγνωρισθεί το έργο του δεν τον νοιάζει και δεν θα έκανε διαφορετικά. Διότι αυτός έχει επιτύχει μια εσωτερική ισορροπία και επαφή με ανώτερες συμπαντικές δυνάμεις που του ωθούν και το τελευταίο κύτταρο στο ανθρωπιστικό και διαφωτιστικό του έργον, ακόμη και με θυσία της ζωής του. Η εκθεουμένη όμως ψυχή, η οποία έχει αναλάβει το έργον του διαφωτισμού των δεσμωτών γνωρίζει, ότι το έργον προηγείται, καθώς αύτη είναι η επιλεγμένη εκ της ποιότητος και της ταυτότητος της ουσίας της να φέρη εις πέρας την αποστολήν της.
Ο κύκλος πάντως πρέπει να κλείση, αφού ο πρώην δεσμώτης και νύν "παντελής φύλαξ" αφήσει αντικαταστάτην εις το έργον του. Γι’ αυτό στρέφεται και πάλι στους νέους, γιατί αυτοί έχουν τις πιο ευαίσθητες ψυχές. Ο ίδιος δε αναχωρών θα κατοικήση εις τας Νήσους των Μακάρων, λέγει ο Πλάτων. Αυτός όμως στο τέλος της ζωής του δεν ελπίζει τίποτα , δεν φοβάται τίποτα και είναι εντελώς ελεύθερος.
Μεταφερόμενοι στην σημερινή εποχή, οι "παντελείς φύλακες" είναι οι μεγάλοι, οι "σοφοί", οι οραματιστές, οι δημιουργοί του πνεύματος και της τέχνης, οι πρωτεργάτες της επιστήμης. Αυτοί είναι οι "δάσκαλοι" της ανθρωπότητος. Χάριν αυτών η ανθρωπότης πραγματοποιεί τα εξαιρετικώς αργά εξελικτικά της βήματα. Αυτός είναι ο ουσιαστικός λόγος "της επιστροφής" εκείνων, που επεκοινώνησαν με τας Ιδέας και το Αγαθόν του Πλάτωνος ή με την Θεολογίαν, ( αρκεί αυτή να είναι απηλλαγμένη δογμάτων), την Ουσίαν δηλαδή της Πραγματικής Παιδείας. Διότι γνωρίζει ότι η Παιδεία είναι ένας δεύτερος Ηλιος για τους μορφωμένους. Η πραγματική Παιδεία διδάσκει την Αιτίαν, την αεί υπάρχουσα και εκπορευομένην εκ των Αεί Αοράτων Όντων εις τον εκτός του Σπηλαίου χώρον (Ηλιος / Αγαθόν), τον κρυμμένον δια των συμβόλων και των αναλογιών εντός των φθαρτών, ορατών αποτελεσμάτων (των σκιών) εντός του Σπηλαίου. Αυτοί οι σπάνιοι Άνθρωποι συχνά ευρίσκονται και κινούνται ελευθέρως αλλάζοντες θέση, απαρατήρητοι, άγνωστοι, ανώνυμοι, ανεμεμειγμένοι μετά του πλήθους των δεσμωτών και ελάχιστοι σήμερον καταννούν το έργο τους , παρότι χρησιμοποιούν τα τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα τους. Οι δόλιοι δεσμοφύλακες εξουσιαστές συχνά χρησιμοποιούν τις Ιδέες αυτών των σοφών για να φοβίζουν τους εντός του Σπηλαίου, με εκρήξεις και λάμψεις τρομακτικές, που συχνά κινδυνεύουν οι ίδιοι και τα δημιουργήματα τη οικουμένης.
Το μήνυμα του Πλάτωνος(όπως μας το έδωσε η φιλόσοφος Αλτάνη και το επεξεργάσθηκε ο γράφων) είναι, ότι μόνον δια της αληθούς Παιδείας ήτο, είναι και θα είναι δυνατή η θέασις του Όντος και του Αγαθού. Υποχρέωση δε της ψυχής, η οποία ατένισεν τας Ιδέας, είναι η επιστροφή της εις το σκοτεινόν κατοικητήριον των δεσμωτών δια να συμβάλη, κατά το δυνατόν, στην ανέλιξη των εις φωτεινότερα πεδία. "Η ψυχή η πλουσία όχι εις χρυσόν, αλλά εις εκείνο πού πρέπει να είναι πλούσιος κάθε ευδαίμων, εις την αγαθήν και φρόνιμον ζωήν" Η ψυχή αύτη γνωρίζει την κυκλικήν πορείαν εκ του σκότους στο Φώς και το Αγαθόν και την επιστροφήν εκ του Αγαθού και του Φωτός στο σκότος του Σπηλαίου. Η "επιστροφή" σκοπόν έχει την αφύπνισιν της ανθρωπότητος...Ας δούμε εμείς το Φως το Αληθινό και ας το φέρομε αφιλοκερδώς στους δεσμώτες του Σπηλαίου.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

ΑΜΦΙΚΥΟΝΙΑ: ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ

Γενικά
Αν η Ελλάς μπορούσε να κατοχυρώσει τις ευρεσιτεχνίες των θεσμών και των πολιτιστικών αγαθών που προσέφερε στην ανθρωπότητα από αρχαιοτάτων χρόνων ως σήμερα και ζητούσε δικαιώματα(royalties) θα γινόταν η πλουσιότερη χώρα του κόσμου. Η εφεύρεση της Ελευθερίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης, του Αθλητισμού και των Ολυμπιακών Αγώνων, των Γραμμάτων –Τεχνών, της Επιστήμης-Τεχνολογίας, της Γλώσσας, του Θεάτρου και τόσων άλλων πολιτιστικών αγαθών και θεσμών που χάρισε το ένδοξο Ελληνικό Έθνος στην ανθρωπότητα εντελώς δωρεάν και χωρίς καν να λάβει ως ανταπόδοση την παραμικρή ευγνωμοσύνη. Αντίθετα, όλες αυτές οι δωρεές παραχαράχθηκαν, παραποιήθηκαν, εκλάπησαν και οικειοποιήθηκαν από το γνωστό λαό της ερήμου και τους βαρβάρους της Δύσεως και σήμερα εμφανίζονται ως Φοινικικές, Αιγυπτιακές, Βαβυλωνιακές ή Ινδοευρωπαϊκές για να πάρουν και οι Δυτικοί μερίδιο της δόξας.
Αμφικτυονία ο Προπομπός των Ηνωμένων Εθνών

Ένας πανάρχαιος Ελληνικός θεσμός που σήμερα βρίσκεται στην πρωτοπορία της «Παγκοσμιοποίησης» είναι ο θεσμός της Αμφικτυονίας, ο οποίος είναι ο προπομπός του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών και των λοιπών Διεθνών Οργανισμών που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στην εποχή μας.

Ετυμολογία της Λέξεως

Αμφικτυονία ήτο η συνένωση πολλών γειτονικών φύλων ή πόλεων στην Αρχαία Ελλάδα. Ετυμολογικά, η Αμφικτυονία προέρχεται απο το αμφί=γύρω και το κτύω ή κτίζω=κατοικίζω μία χώρα.(ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ, του Κώστα Χ. Κωνσταντινίδη(Αμφικτύονα), Εκδόσεις Χάρη Πάτση ΧΧΙ Αιών Α.Ε, Αθήνα) Αμφικτύονες δε ονομάζοντο εκείνοι που κατοικούσαν γύρω από ένα ιερό. Από την άποψη αυτή η εθνική μας Ολυμπιακή Θρησκεία του Δωδεκάθεου, που αντικαταστάθηκε δια της βίας από τον Ιουδαιοχριστιανισμό, έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην δημιουργία και στεραίωση του θεσμού, ο οποίος εκτός από την πολιτική του διάσταση είχε και θρησκευτική τοιαύτη, διότι οι Αμφικτύονες εξαγνίζοντο στο ιερό του Απόλλωνος πριν αρχίσουν τις συνελεύσεις τους.

Πανάρχαιος ο θεσμός της Αμφικυονίας

Σύμφωνα με την Μυθολογία, την πρώτη Αμφικτυονία των Θερμοπυλών ίδρυσε ο Αμφικτύων, γιος του γενάρχη του Ελλήνων Δευκαλίωνα, αδελφός του Έλληνα. Η παράδοση δημιουργήθηκε όταν οι Ελληνες ένιωσαν ότι ανήκουν στην ίδια φυλή, δηλαδή έχουν το όμαιμον, ομόγλωσσον, ομόθρησκον και ομόδοξον. Επομένως ο θεσμός της Αμφικυονίας είναι πανάρχαιος και χάνεται στα βάθη της προιστορίας, ίσως δε να είναι προγενέστερος της εσωτερικής μετακινήσεως των Δωριέων (ορεσιβίων Ελλήνων) εντός του Ελλαδικού χώρου.[ Αυτήν την μετακίνηση αμαθείς ή και κακόβουλοι στρατευμένοι κονδυλοφόροι θέλησαν να την παραστήσουν σαν Κάθοδο Ινδοευρωπαίων, μιάς ιστορικά αγνώστου φυλής προερχομένης από το πουθενά , χωρίς να αφήσει ίχνη πουθενά σε κάποια άλλη χώρα εκτός από την Ελλάδα. Θαρρείς και στον Ελληνικό χώρο σύμφωνα με προϊστορικές μελέτες του ανθρωπολόγου Αρη Πουλαινού δεν κατοικούσανεχέφρονες άνθρωποι προ 800.000 ετών και άνω. Φυσικά η θεωρία περί Ινδοευρωπαίων κατέπεσε για να την διαδεχθεί η πρόσφατη περί της Μαύρης Αθηνάς(το φως ήλθε εξ Αφρικής μέσω της γης Χαναάν) ] Όπως προελέχθη οι Αμφικτιονίες εγένοντο σε κάποιο κοινό ιερό για να γιορτασθεί ο θεός που λατρευόταν στο ιερό αυτό. Αργότερα, η θρησκευτική συνένωση πήρε και πολιτικό και καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Έτσι αναπήδησε ένας πανίσχυρος πολιτικοθρησκευτικός και πολιτιστικός θεσμός με τεράστια επίδραση στον πολιτισμό και στην εθνική ζωή των Ελλήνων . Μπορούμε δε να πούμε ότι σηματοδοτεί την αρχή της παγκόσμιας πολιτικής ιστορίας, των διεθνών σχέσεων, του διεθνούς δικαίου και του δικαίου του πολέμου, όπως τις αντιλαμβανόμαστε σήμερον.

Οι Πρώτες Αμφικτυονίες

Πρώτες αμφικτυονίες ήσαν αυτές των Θεσπρωτών-Χαόνων-Μολοσσών, της Καλαβρίας στον Πόρο, στον Μαλιακό κόλπο, ενώ η Αμφικτυονία της Δήλου φέρεται από τις παλαιότερες . Η Αμφικτυονία της Δήλου γινόταν γύρω από το ιερό του Απόλλωνος που, κατά τον Παυσανία, ίδρυσε ο Θησέας, μυθικός βασιλιάς της Αθήνας. Αυτή έχασε την πολιτική της σημασία όταν η συμμαχία πέρασε στην ηγεμονία της Αθήνας.[ Η ιστορία επαναλαμβάνεται σήμερον με την παρακμή του ΟΗΕ, διότι οι ΗΠΑ τον έκαναν υποχείριο για την επιβολή της δικής τους Νέας Τάξεως στον κόσμο]


Σκοποί των Αμφικτυονιών

Σκοποί τους ήσαν η υπεράσπιση των κοινών πολιτιστικών και εθνικών συμφερόντων όχι μόνον αυτών που αφορούσαν τις φυλές που την συγκροτούσαν αλλά και τα γενικότερα συμφέροντα του Ελληνισμού, όπως απεδείχθη στον πόλεμο κατά των Περσών, στην απελευθέρωση των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, στην καταστολή της πειρατείας κλπ. Ωστόσο συνέχισαν να έχουν τον θρησκευτικό και εορταστικό τους χαρακτήρα με λαμπρές θρησκευτικές γιορτές και πανηγύρεις. Η σπουδαιότερη όμως αμφικτυονία που η αίγλη της επισκίασε όλες τις άλλες ήτο η περίφημη Αμφικτυονία των Δελφών(ή της Πυλαίας) γύρω από το ιερό του θεού Απόλλωνα. [Το Ιερό των Δελφών, όπου πλησίον ήτο και το περίφημο ομώνυμο Μαντείον, σύμφωνα με την παράδοση αναγνωριζόταν ως ο ομφαλός(το κέντρον) της γης, διότι εκεί συναντήθηκαν οι δύο αετοί που είχε αφήσει ο Ζευς, τον έναν προς την ανατολή και τον άλλον προς την δύση. Η ίδρυση του ανάγεται στους προϊστορικούς χρόνους και ανάμεσα στους δύο κατακλυσμούς( του κατακλυσμού του Ωγύγου και του Δευκαλίωνος και Πύρας) δηλαδή 25-45.000 χρόνια πριν(Δελφοί και Μαντείον, του Π. Ζέρβα) ]
Την Αμφικτυονία των Δελφών την αποτελούσαν τα 12 φύλα της Αρχαίας Ελλάδος, είχε δε αρχικώς ως σκοπό την προστασία του ιερού χώρου των Δελφών, των θυσιών, των θησαυρών-αναθημάτων και την οργάνωση των αγώνων που γίνονταν εκεί, δηλαδή των Πυθίων ή Πυθικών Αγώνων. Οι Πυθικοί Αγώνες που ήσαν καλλιτεχνικοί, ήσαν οι σπουδαιότεροι μαζί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκεί ετελέσθησαν οι πρώτες συναυλίες και έγιναν οι πρώτοι καλλιτεχνικοί διαγωνισμοί στην ιστορία της ανθρωπότητος σε ύμνους θρησκευτικούς με αυλό και λύρα

Ο Θεσμός της Εκκεχειρίας

Απαραίτητη προϋπόθεση του αμφικτυονικού πνεύματος στην τέλεση των αγώνων ήτο ο σεβασμός του θεσμού της Εκκεχειρίας(παύση εχθροπραξιών) που διαρκούσε τρεις μήνες για να έλθουν και να επιστρέψουν οι αμφικτύονες, οι αθλητές και οι προσκυνητές ασφαλείς στις εστίες τους. [Σήμερον παραβιάζουν κατάφωρα τον θεσμό της Εκκεχειρίας προς χάριν της σκοπιμότητος. Προσκαλούνται οι ηγέτες και οι αθλητές των ΗΠΑ, Βρετανίας, Ισραήλ κ. α, παρ’ όλο που κάνουν επιθετικούς πολέμους κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ αποκλείουν τους ηγέτες φιλειρηνικών κρατών, όπως λ. χ της Κούβας]

Οι Κανόνες του Πολέμου

Τα σπουδαιότερα από τα πολιτικά δικαιώματα της αμφικτυονίας ήσαν «δικαστικά» διότι λειτουργούσε ως δικαστήριο που δίκαζε τις διαφορές μεταξύ των μελών, με σκοπό την επίλυση τούτων. Ο θεσμός της θεωρείται το πρώτο κύτταρο του Διεθνούς Δικαστηρίου. Η γνώμη της αμφικτυονίας ήτο σεβαστή και οι αποφάσεις της δεσμευτικές, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν και τότε παραβιάσεις. Αν ο παραβάτης επέμενε τότε όλοι οι αμφικτύονες επέμεναν και επέβαλαν την απόφαση του δικαστηρίου ακόμη και με πόλεμο. Αυτοί οι πόλεμοι ονομάσθησαν «ιεροί» Όμως ποτέ οι Ελληνες δεν έκαναν θρησκευτικούς πολέμους, όπως συμβαίνει σήμερον.
Οι κυριότεροι κανόνες της αμφικτυονίας ήσαν :
Πρώτον. Απαγορευόταν να καταστραφεί από τον αντίπαλο μια πόλη που συμμετείχε στην Αμφικτυονία
Δεύτερον. Απαγορευόταν να καταστραφεί υδραγωγείον και εν καιρώ ειρήνης και εν καιρώ πολέμου.
Τρίτον. Απαγορευόταν η παραβίαση της «Εκκεχειρίας» κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες ή σε άλλες εορτές.
Τέταρτον. Απαγορευόταν η κοπή δένδρων, καταστροφή αλσυλλίων και η καταστροφή της εσοδείας κ. α [Ύστερα από 2.500 χρόνια η ανθρωπότης έχει επανέλθει σε κατάσταση βαρβαρότητος διότι δεν σέβεται κανένα κανόνα πολέμου στον αντίπαλο(κρατούμενοι στο Γκουντάναμο από τις ΗΠΑ, απάνθρωπες συνθήκες συμπεριφοράς των Ισραηλινών Δυνάμεων Κατοχής απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό, βομβαρδισμός με ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και Ναγκασάκι, απάνθρωποι Πόλεμοι στο Βιετνάμ, στον Κόλπο, στην Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν κ. α) Σήμερα πόλεις ισοπεδώνονται, υδραγωγεία καταστρέφονται, δάση αποψιλώνονται με αποφλοιωτικές χημικές ουσίες, η ζωή του ανθρώπου απαξιώνεται, η σκέψη του χειραγωγείται με την προπαγάνδα, η ελευθερία του ατόμου προσβάλλεται με τον φόβο και την βία. Αλλά και, τα ατομικά δικαιώματα καταπατούνται στο βωμό της εξουσίας των ισχυρών, οι πληροφορίες διαστρέφονται, κακοποιούνται και παραχαράσσονται και το άτομο μένει απροστάτευτο μπρος στις κτηνώδεις δυνάμεις της πυρηνικής βίας και του υπέρτατου και αλαζονικού πλούτου ]

Τα όργανα της Αμφικτυονίας ήσαν:

1/ Το Συνέδριο που συνερχόταν δύο φορές το χρόνο και μετείχαν σ’ αυτό οι «Ιερομνήμονες»(μόνιμα μέλη) και οι «Πυλαγόρες»(Μη μόνιμα μέλη)
2/ Η Εκκλησία της Αμφικτυονίας
Κάθε έθνος συμμετείχε με δυο αντιπροσώπους(δύο ψήφους) που δεν εκπροσωπούσαν πόλεις αλλά φυλές. Η Αμφικτυονία ήτο ένα είδος υπερκοινοβουλίου , το οποίον είχεν αρμοδιότητα να αποφασίζει για πολιτικά, καλλιτεχνικά και πνευματικά ζητήματα και για διαφορές μεταξύ των πόλεων-κρατών και φυλών. Είχε όμως κι’ αυτή τις αδυναμίες της. [Κατά τους Περσικούς Πολέμους τήρησε στάση επαμφοτερίζουσα(φιλειρηνική) που αντιστρατεύετο τα συμφέροντα του Ελληνισμού, αλλά και σ’ όλον τον βίο της επέδειξε μάλλον φιλοδωρική στάση.] Παρά ταύτα η συμβολή της στην ενίσχυση της Εθνικής Συνειδήσεως των Ελλήνων υπήρξε μεγίστη. Μετά τον 4ον αιώνα ο θεσμός έπαψε να υπάρχει και αντικατεστάθη από τα «κοινά»(συμμαχίες) (λ.χ Κοινό των Αιτωλών, των Λακώνων κ.α)

Οι Αξίες του Αμφικτυονικού Πνεύματος

Ο θεσμός των αμφικτυονιών προώθησε το πνεύμα της Δημοκρατίας, και του Διαλόγου, της Φιλίας και της Συνεργασίας, της Δικαιοσύνης και της Μετριοπάθειας, της ελαχιστοποιήσεως των φρικαλεοτήτων του πολέμου και της Ειρηνικής συνυπάρξεως. Επίσης δίδαξε στην ανθρωπότητα την Ισονομία, Ισοπολιτεία και Ισηγορία στις συνελεύσεις και το διεθνές δίκαιο εν πολέμω.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Η ανθρωπότης πρέπει να ευγνωμονεί τους Ελληνες για την εφεύρεση αυτού του θαυμάσιου θεσμού που ακόμη δεν έχει γίνει κατανοητός και παραβιάζεται βαναύσως από την δήθεν πολιτισμένη ανθρωπότητα. Και μόνον γι’ αυτό η Ελλάς θα έπρεπε να απαιτήσει να κατέχει μια ιδιάζουσα θέση στα Ηνωμένα Έθνη, όπως συμβαίνει και στους Ολυμπιακούς Αγώνες
1/ Να γίνει μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας για την προώθηση του θεσμού της Εκκεχειρίας και της Ειρήνης.
2/ Να δημιουργηθεί Όργανο Ειρηνικής Επίλυσης των Διαφορών με έδρα τους Δελφούς, με το όνομα Παγκόσμια Αμφικτυονία των Δελφών για την Ειρήνη.
3/ Να οργανωθεί ο απανταχού της γης Ελληνισμός κατά τα πρότυπα και το πνεύμα των Αμφικτυονιών.
4/ Η Ελλάς να ασπασθεί με έργα το αμφικτυονικό και φιλειρηνικό πνεύμα .

Η ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Η Πρώτη Αρχή
Κατά τους Ορφικούς το Σύμπαν είναι η Πρώτη Αρχή, το άρρητον Εν , το Χάος, ο Ουρανός, ο Βυθός κ. α
Το προδημιουργικό Σύμπαν ευρίσκεται σε στατική κατάσταση, διότι το παν εκεί τελεί σε φιλότητα και είναι αχαρακτήριστο και ανεκδήλωτο. Όμως σ’ αυτό υπάρχει εν δυνάμει ενέργεια και ύλη.

Κατά τις σύγχρονες αντιλήψεις το “Ορφικό ωόν” εις τον μικρόκοσμο είναι το βασικό σωμάτιον της ύλης(ηλεκτρόνιον, κουάρκ), ενώ στον μακρόκοσμο είναι ή “πύρινη σφαίρα” της κοσμογονίας. Κατά την ορφική λατρεία από το κοσμικό “ αυγό” βγαίνει ο Φάνης(φως, ακτινοβολίες). Ο Κόσμος υπάρχει απο αιώνες αιώνων , απέραντος και άπειρος σε χώρο- χρόνο.
Τίποτα εκ του μηδενός
Σύμφωνα με τους Ελληνες σοφούς ο κόσμος δεν έγινε εκ του μηδενός , όπως γράφει η Βίβλος, έργο αντιεπιστημονικόν και δογματικό. Με βάση αυτό το δόγμα του «εκ του μηδενός το σύμπαν» οι σκοταδιστές-όπως ακριβώς κάνουν οι ταχυδακτυλουργοί- εξαπατούν τις κοινωνίες με θεικά ή και ανθρώπινα θαύματα .Το κενόν δεν είναι κενόν όπως νομίζαμε,αλλά περιέχει δυνατότητα παραγωγής του “κόσμου των σωματιδίων” και χαρακτηρίζεται το «μη υπάρχον αλλά παράγον» Επομένως οι επιστήμονες φθάνουν στο σημείο να πουν ότι το ΜΗΔΕΝ περιέχει το όλον.

Ο Ηράκλειτος ανεκάλυψε το Σύμπαν

Ο μέγας Ηράκλειτος λέγει:
”Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ήν αεί και εστίν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και σβεννύμενον μέτρα” (Αυτόν εδώ τον Κόσμο, που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα, δεν τον έπλασε ούτε κανένας θεός ούτε κανένας άνθρωπος, αλλά είταν πάντα και είναι και θα είναι πυρ αείζωον, που με μέτρον ανάβει και με μέτρον σβύνει)
Αν ο κόσμος είχε ασπασθεί από τότε την φιλοσοφία του Ηράκλειτου είναι βέβαιον ότι θα είχε ήδη μπει στην μεγαλειώδη «Εποχή της Γνώσεως» Θα είχαν διαλυθεί τα σκοτάδια και οι αράχνες που συσκοτίζουν την ψυχή και την λογική του ανθρώπου και θα είχε λυτρωθεί από τα μεγάλο βραχνά των θρησκειών που τον κρατούν δέσμιο και δεν τον αφήνουν να βγει στο ξέφωτο του πολιτισμού κάθε φορά που το αποτολμά.
Ο Ηράκλειτος πιστεύει ότι υπάρχουν πολλά σύμπαντα και αληθώς δικαιώνεται , διότι και οι σημερινοί κοσμολόγοι πιστεύουν ότι ο κόσμος μοιάζει σαν ένα κομμάτι κεφαλοτύρι όπου κάθε τρύπα του αντιπροσωπεύει και ένα από τα άπειρα σύμπαντα . Κατά την κοσμοθεωρία των Ελλήνων Σοφών, οι κοσμογονικές ουσίες είναι δύο:
Α/ “ Η ατομική ή μεριστή ουσία και
Β/ Ο Λόγος, ή Παγκόσμιος Ερως(Θεός)
Το Σύμπαν περιστρέφεται σε σπειροειδή περιδίνηση.
Σύμφωνα με την θεωρία η δημιουργία ενός σύμπαντος ακολουθεί τα εξής στάδια :
α/ Σε κάποιο σημείο του πεδίου του κενού δημιουργούνται ισχυρές διακυμάνσεις, ωσάν αποτέλεσμα της συνεχούς ροής( “τα πάντα ρει) . Αυτές προκαλούν την μαζική εμφάνιση εν δυνάμει σωματίων ετοίμων να μεταμορφωθούν σε ύλη.
β/ Η ακτινοβολία που διαρρέει το σύμπαν επιβραδύνεται και εγκλωβίζεται εντός των διακυμάνσεων-Το ενεργειακό πεδίο(σούπα πλάσματος) φθάνει τότε σε “δημιουργικά επίπεδα”-
Όταν τούτο συμβεί εντός του πρώτου δευτερολέπτου εμφανίζονται έντονες βαρυτικές δυνάμεις και η ενέργεια μετατρέπεται σε ύλη σύμφωνα με τον νόμο Ε= Μ.C²
γ/ Παράλληλα γίνεται συμπύκνωση του νέφους σε “ πύρινη σφαίρα” και η θερμοκρασία και ακτινοβολία αυξάνουν απείρως.
δ/ Τότε συμβαίνει “κοσμική έκρηξη“ της σφαίρας και επέκταση της.
Και ανακύπτει το ερώτημα μέχρι που θα φθάσει αυτή; Εξαρτάται απο το αν το σύμπαν είναι ανοικτό, κλειστό ή επίπεδο. Η ακτίς που θα λάβει τελικά το σύμπαν υπολογίζεται σε 89 δισεκατομμύρια. έτη φωτός. Από της Μεγάλης Εκρήξεως(BIG BANG) ως σήμερα έχει διανύσει 15 δισεκατομμύρια έτη φωτός.
Οι Στωικοί υποστηρίζουν την ιδέα ενός περιοδικώς συστελλομένου και διαστελλομένου σύμπαντος. Και το Πνεύμα θα ρωτήσετε τι ρόλο παίζει; Κατά τον Πλάτωνα ενεργεί ως “δυναμικό πεδίο” που ενεργοποιεί την ύλη. Κοντολογίς ενεργεί όπως ακριβώς και ο παλμός στο σύμπαν που ενεργοποιεί τα εν δυνάμει ενεργειακά σωματίδια για την μετρατροπή της ενέργειας σε ύλη Κατά τους Ελληνες η Ψυχή είναι καθαυτή “θεία ουσία”. Τούτο φυσικά διαφεύγει της προσοχής των σημερινών υλιστικών κοινωνιών, οι οποίες με τόση αφροσύνη κακοποιούν την ψυχή του ανθρώπου. Αν λοιπόν κάποιος μπορούσε να ενεργοποιήσει την παγκόσμια συνείδηση προς το αγαθόν , με όπλα την αλήθεια, την ελευθερία, την δικαιοσύνη, την ανεκτικότητα και την ειρήνη, θα παρήγαγε μια τεράστια ψυχική ενέργεια ή αλλιώς ένα «δυναμικό πεδίο» που θα μετέβαλε την ενέργεια σε ύλη , αλλά και την ύλη σε ενέργεια, σε απροσμέτρητη εμβέλεια. Όμως οι μικρόνοες εξουσιαστές που ελέγχουν σήμερα τον κόσμο, με το Ψεύδος, τον δόλο και τον Φόβο μπορούν να δεσμεύουν τα δημιουργικά πεδία και αντ’ αυτών να απλώνουν αρνητικά πεδία που επιφέρουν τα σημερινά ολέθρια αδιέξοδα
Συμπέρασμα
Επομένως οι θρησκείες της Χρυσής Εποχής του Ησιόδου διέσωσαν επιστημονικές προτάσεις αληθείας, που ακόμη και σήμερα, παρά τις προόδους στον τεχνολογικό τομέα, αδυνατούμε να τις συλλάβουμε. Τούτο κατά την γνώμη του γράφοντος οφείλεται στην αλλαγή του φιλοσοφικού τρόπου σκέψεως του σημερινού ανθρώπου. Και είναι αποτέλεσμα της απομακρύνσεως του από την Ελληνική ορθολογική και ουμανιστική σκέψη μετά την μεταπήδηση του σε μιά κατωτέρα πολιτιστική στοιβάδα. Τούτο συνέβη προ 2000 περίπου ετών, δια της βιαίας επιβολής στον Ελληνικό κόσμο των εβραιογενών κοσμικών θρησκειών (Ιουδαισμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) οι οποίες οπισθογύρισαν τον κόσμο στην πρωτόγονη εποχή, τον έβγαλαν από την πορεία του προς τον πολιτισμό και τον οδήγησαν προς την αγριότητα και βαρβαρότητα. Ετσι εξηγείται γιατί οι σημερινές κοινωνίες δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τα σύγχρονα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα για το καλό του ανθρώπου , αλλά αντίθετα ρέπουν σε αντεπιστημονικά, αντιζωικά και παρανοικά σκοτάδια, με μοναδικά τους όπλα το Ψέμμα και τον Φόβο Κυρίου.
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε. α


ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΣΗ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Η επιτυχία της 28ης Ολυμπιάδος δεν οφείλετο μόνον στις ωραίες εγκαταστάσεις, στην άψογη ασφάλεια , στις άρτιες συγκοινωνίες, στην επιτυχή οργάνωση κλπ. Οφείλεται κυρίως στο ταξίδι στο όνειρο που τους δώσαμε με τις φανταστικές τελετές ενάρξεως και λήξεως, με την σύνδεση των Αγώνων με τα υψηλά ιδανικά της Αρχαίας αλλά και της νεώτερης Ελλάδος. Αιφνιδιάστηκαν διότι τους δείξαμε ότι δεν είναι Έλλην μόνον αυτός που έχει αίμα Ελληνικό και μιλάει Ελληνικά, αλλά μπορεί να είναι οποιοσδήποτε λαός-ανεξάρτητα φυλής, χρώματος, θρησκείας, κουλτούρας και άλλων ιδιαιτεροτήτων- αρκεί να σέβεται τον άνθρωπο. Στο διάστημα της Ολυμπιάδος οι Έλληνες έζησαν πολλούς βίους , τόσους όσοι και οι λαοί που φιλοξενήσαμε με απλότητα, αγάπη και ειλικρίνεια. Οι ξένοι φιλοξενούμενοι στην χώρα μας, χωρίς κανείς να τους το πει, έζησαν και απήλαυσαν το άρωμα της Ελληνικής ψυχής και το κλίμα ελευθερίας της πατρίδος μας, ένα κλίμα πρωτόγνωρο που συχνά οι ξένοι το παρεξηγούν και το συγχέουν με την οχλοκρατία, αναρχία ή την τρομοκρατία. Εβίωσαν την διαφορά μεταξύ των καθεστώτων της πατρίδος των –δημοκρατικών ή μη- και της δημοκρατίας στην πράξη, όπως τη βιώνει ο Έλληνας . Είναι η διαφορά που μας κάνει να μοιάζουμε με αιρετικούς απέναντι στη Δύση και συγγενικούς απέναντι στην Ανατολή. Διότι δώσαμε και στους δύο κάτι από τον εαυτόν μας. Στη Δύση τον Απολλώνιο Λόγο και την Δημοκρατία( παρότι και τα δύο τα διαστρέβλωσαν ) , και στην Ανατολή μέρος από το Διονυσιακό πάθος και τον Ανθρωπισμό. Πάνω απ’ όλα τους δώσαμε τα δύο μοντέλα διακυβέρνησης :Το δημοκρατικό της Πόλεως των Αθηνών και το ολιγαρχικό μοντέλο της Σπάρτης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ανήκουμε και στην Ανατολή και στη Δύση. Αυτό συμβολίζει ο διπλούς πέλεκυς και ο δικέφαλος αετός! Εμείς γιορτάσαμε με το δικό μας τρόπο τους αγώνες. Τους δείξαμε ότι παρά την εσφαλμένη αντίληψη τους για την χώρα μας υπερέχουμε : α/ στην φιλοξενία, β/ στην ενσυνείδητη πειθαρχία και υπερηφάνεια του λαού μας, γ/ στην προσήλωση στις ιστορικές μας ρίζες, δ/ στην διαφορετική μας περί του δικαίου αντίληψη, στ/ στον δυναμισμό της ολιγάριθμης φυλής μας , ε/ στο τρόπο που διασκεδάζουμε ζ/ στην προσήλωση μας στην ειρήνη κλπ.
Αυτοί όλο αυτόν τον καιρό έζησαν την τραγωδία της αποτυχίας των αγώνων. Τώρα ήρθε η ώρα της κάθαρσης και περιορίσθηκαν σ’ ένα απλό «ευχαριστώ» και «συγνώμη». Το Δράμα στον Ελληνικό Πολιτισμό συνίσταται στην κατ’ εξακολούθηση κακομεταχείριση και αδικία του εδώ και 17 αιώνες . Η κάθαρση ήρθε πολύ αργά, αφού πρώτα μας αδίκησαν και μας πλήγωσαν κατάφωρα, τόσον υλικά όσο και ηθικά. Έχει συντελεσθεί λόγω και έργω Ύβρις και δεν μπορεί να επανορθωθεί με ένα απλό συγνώμη και ένα ευχαριστώ.
Είναι καιρός να τους υπενθυμίσουμε τις παλιές και τις νέες αδικίες σε βάρος μας. Τις παλιές και τις νέες τραγωδίες μας εξ αιτίας των. Τις παλιές και τις νέες θυσίες του λαού μας γι’ αυτούς. Είναι πλέον καιρός η Ελληνική Πολιτεία και οι διανοούμενοι να τους υπενθυμίζουμε συνεχώς τις παλιές και τις νέες οφειλές στην Αρχαία και την νεώτερη Ελλάδα. Μόνον έτσι θα επέλθει η πραγματική ΚΑΘΑΡΣΗ της ΥΒΡΕΩΣ και θα γίνει η εξιλέωση τους. Διαφορετικά θα συνεχίσουν να μας αδικούν.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


ΟΙ ΚΟΣΜΙΚΟΙ ΘΕΟΙ ΑΛΛΑΖΟΥΝ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )

Όλος ο Κόσμος αλλάζει. Και οι θεοί αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου, μόνον το ιερατείο μένει αγκυλωμένο . Όλα τα κατευθύνει η Ανάγκη και Ειμαρμένη και τα οδηγεί από την ΓΕΝΝΗΣΗ και ΩΡΙΜΑΝΣΗ στο ΘΑΝΑΤΟ και στην ΔΙΑΛΥΣΗ . Την ίδια μοίρα έχουν και οι Κοσμικοί Θεοί, ως ενδογενείς οντότητες. Κι’ αυτοί βρίσκονται σε συνεχή εξέλιξη. Όσο ανέρχεται η κλίμακα της Συνειδητότητος του ανθρώπου τόσο και οι Θεοί γίνονται περισσότερο κατανοητοί και φιλικοί προς τον άνθρωπο. Ίσως δε κάποτε ο άνθρωπος πλησιάσει τόσο πολύ τους Κοσμικούς Θεούς, ώστε κι’ αυτός να νοιώσει ότι αποτελεί μέρος της Ουσίας εκείνων. Διότι ανά πάσα στιγμή τόσον ο Κοσμικός Ζευς με την ενέργεια, όσον και η Κοσμική Ήρα με την ύλη, είναι μέσα μας. Κι’ αυτοί υποφέρουν όπως εμείς, διότι κι’ αυτοί αναμένουν κάποτε το τέλος τους. Επομένως, οι θεοί είναι αθάνατοι μόνον σ’ αυτόν τον Κόσμο. Στο Σύμπαν ισχύουν εντελώς διαφορετικοί νόμοι και εκεί δεν υπάρχει Λόγος υπάρξεως τους . Εκεί βασιλεύει ο Συμπαντικός Ζευς και η Συμπαντική Ήρα, χωρισμένοι ο ένας από τον άλλον . Επίσης εκεί παραμονεύει ο Κρόνος= Χωροχρόνος. Εκεί ισχύει η απεριόριστη καθαρότητα, πληρότητα και ευδαιμονία. Μπορεί ο Ζευς να εποφθαλμιά την παρθενία της Ήρας, που την περιλούζει με ην ενέργεια του , αλλά αυτή ανθίσταται επιμόνως και παραμένει παρθένος, εκτός κι’ αν βρεθεί σε κάποια στιγμή αδυναμίας και υποκύψει στις έντονες ερωτικές του ορέξεις. Στην περίπτωση αυτή δεν θα αποφύγει την Ιερά Σύλληψη, αλλά και πάλιν η γέννηση και επιβίωση των τέκνων δεν είναι βεβαία , διότι καραδοκεί ο Κρόνος =Χρόνος να πνίξει τα νεογέννητα παιδιά της, δηλαδή τους νέους Κόσμους.
Αυτοί οι Κοσμικοί Θεοί αποτελούν τον Κοσμικό Λόγο. Ο Ζευς Λόγος και η Ήρα Λόγος συνιστούν τον Κοσμικό Λόγο, δηλαδή την Λογική και τον Κώδικα του Κόσμου. Όχι ότι οι θεοί είναι ανθρωπόμορφοι. Οι Αρχαίοι πρόγονοι μας το γνώριζαν αυτό , γι’ αυτό ποτέ δεν προσευχήθηκαν μπροστά στα- θεϊκά καθ’ όλα αγάλματα τους. Κάθε ιδιότητα του Κόσμου ενυπάρχει σ’ αυτόν, είτε δυνάμει είτε ενεργεία. Αυτές τις ιδιότητες εκφράζουν οι θεοί του Ολύμπου. Μερικοί γεννήθηκαν πρώιμα διότι εξέφραζαν τις αρχικές ιδιότητες, που ήσαν τότε εν ενεργεία(Δήμητρα, Ποσειδών, Διόνυσος κλπ) Άλλοι ήλθαν αργότερα, διότι αρχικά ήσαν εν δυνάμει.(Απόλλων, Ήφαιστος, Νέμεσις κ. α) Τώρα χωρίς να το καταλαβαίνουμε επικαλούμεθα όλοι τον θεό της Τεχνολογίας -Πληροφορικής –ας τον ονομάσουμε Ιδομενέα -και τον παρακαλούμε να μας απαλλάξει από τα δεινά και να μας αυξήσει τα καλά της τεχνολογίας. Όλοι του ζητάμε να μας αυξήσει το όριο ζωής , να μας λυτρώσει από τις αρρώστιες , την ρύπανση του περιβάλλοντος, την φτώχεια κ. α και να μας δώσει μια μακρά και ευχάριστη ζωή. Οι καλλιτέχνες δεν θα αργήσουν να του φτιάσουν και περικαλλή αγάλματα . Σε μερικές δεκαετίες μπορεί να έλθει στο προσκήνιο κι’ ένας άλλος θεός , ας τον ονομάσουμε από τώρα Φαέθοντα. Είναι ο θεός των διαστημικών ταξιδιών και της μετανάστευσης του ανθρώπου στο Διάστημα,. Αυτή την φορά ο Φαέθων θα είναι άξιος κυβερνήτης του άρματος προς το Ηλιακό μας Σύστημα και θα δώσει στον άνθρωπο την ευκαιρία να ξεριζωθεί από την Γη για να μεταναστεύσει στο Κοσμικό διάστημα, κατά το πρότυπο των θεών του. [Την συνήθεια της θεοποιήσεως μιμήθηκε και το Ιουδαιοχριστιανικό Ιερατείο της Ελλάδος με την αγιοποίηση , αλλά απέτυχε. Και τούτο διότι δεν μπήκε στην ουσία των ιδεών , εξ αιτίας της στενόμυαλης προσκολλήσεως του στην αντιεπιστημονική Βίβλο. Ο λαός μας όμως έχει ακόμη στο υποσυνείδητο του τις θεότητες του Ολύμπου, έστω και με χριστιανικό μανδύα. ]
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

ΣΧΟΛΙΑ  ΣΕ  ΕΔΑΦΙΑ  ΤΗΣ  «ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ» ΚΑΙ  ΤΩΝ  "ΝΟΜΩΝ"   ΤΟΥ  ΠΛΑΤΩΝΑ

β.  ΤΙ    ΕΧΟΥΜΕ  ΝΑ  ΠΟΥΜΕ    ΣΤΗΝ  ΚΟΙΝΩΝΙΑ  

----------------------------------------------------------

(Εκδόσεις  Ι. Ζαχαρόπουλος  , μετάφραση  ΙΩΑΝΝΗΣ  ΓΡΥΠΑΡΗΣ )

"ΠΟΛΙΤΕΙΑ"  Πλάτωνος   372  a,b,c,d  
...ότι  και  όψον  έξουσιν ,  άλας  τε  δήλον  οτι  και  ελάας  και  τυρόν  ,  και  βολβούς  και  λάχανα  γε ...και τραγήματα  που  παραθήσομεν  αυτοίς  των  τε  σύκων  και  ερεβίνθων  και  κυάμων  ,  και  μύρτα   και  φηγούς  σποδιούσιν  προς  το  πύρ  ,  μετρίως  υποπίνοντες .  Και  ούτω  διάγοντες  τον  βίον  εν  ειρήνη  μετα  υγείας  ..

[...θάχουν  και  προσφάγι,  άλας  δηλαδή  και  ελιές  και  τυρί  και λάχανα  ....και  επιδόρπια  θα  τους  σερβίρουμε  ,  σύκα   και  ρεβίθια και   κουκιά  και  σμερτοκούκια  και  βελανίδια  να  τα  σιγοψήνουν  στη   χόβολη  και  να  τραβούν  κι απο  καμμιά  ρουφηξιά  ( κρασί )  .  Και  έτσι  αφού  ζήσουν  με  ειρήνη  και  υγεία  ...]

"ΠΟΛΙΤΕΙΑ"  Πλάτωνος    404  d  
Συρακοσίαν  δέ ,  ώ  φίλε ,  τράπεζαν  και  Σικελικήν  ποικιλίαν  όψου  ,  ώς  έοικας  ,  ουκ  αινείς  ,  είπερ  σοι  ταύτα  δοκεί  ορθώς  έχειν.
Ουκούν  και  Αττικών  πεμμάτων  τας  δοκούσας  είναι  ευπαθείας.
  ( Ώστε  τα  τραπέζια , φίλε  μου  , των  Συρακουσίων  και  τα  πολυποίκιλα  Σικελικά  αρτύματα  δεν  τα  εγκρίνεις …
…ούτε  ακόμη  και  τα  τόσα  φημισμένα  γλυκίσματα  της  Ατ τικής  λιχουδιάς )

Εδώ  βλέπουμε  να  μιλά  για  λιτή    διατροφή  χωρίς  περιττές   πολυτέλειες . Την  ίδια  «γραμμή»  θα  ακολουθήσει  αργότερα  και  ο  Επίκουρος .

    Εδάφιο   406  b           …ο  Ηρόδικος  όμως , που  ήταν  γυμναστής , επειδή  έγινε  αρρωστιάρης , εσυνδύασε  τη  γυμναστική  με  την  ιατρική  και  μ’  αυτό  το  συνδυασμό  εβασάνισε  πρώτα  και  περισσότερο  τον  εαυτό  του , έπειτα  κι’  άλλους πολλούς  κατόπι …  ο  Ασκληπιός  όχι  από  άγνοια  και  αμάθεια  δεν  εδίδαξε  τους  απογόνους  του  αυτό  το  είδος  της  ιατρικής , μα  επειδή  ίσα-ίσα  ήξερε  πως  σ’   όλες  τις  καλοκυβερνημένες  πολιτείες  έχει  οριστεί  στον  καθένα  κι’  από  μια  εργασία , που  είναι  ανάγκη  να  την  κάνει , και  κανείς  δεν  έχει  καιρό  να  είναι  άρρωστος  και  να  νοσηλεύεται  όλη  του  τη  ζωή …

Εδώ  φαίνεται  η  άποψη  του  Πλάτωνα  ότι  η  κοινωνία  δεν  έχει  την  πολυτέλεια   να  ανέχεται  φιλάσθενα  άτομα  ούτε η  ιατρική  πρέπει  να  ξοδεύει  χρόνο  και  πόρους  για  να  περιθάλπει  τέτοιους  ασθενείς . Αυτό  έρχεται  σαν  λογική  συνέπεια  της  άποψης  του  Πλάτωνα  ότι πρώτος  στόχος  της Ιδανικής   Πολιτείας  του  είναι  να  διασφαλίσει  την  αιώνια  ύπαρξή  της   και  ΔΕΥΤΕΡΟΣ  στόχος  είναι  να  εξασφαλίσει την  ευδαιμονία  για  τον  κάθε  πολίτη . Όταν   αυτοί  οι  στόχοι  συγκρούονται  υποχωρεί  , φυσικά ,  ο  δεύτερος . 

Εδάφιο   416    d    [μιλά  για  την  περιουσία  και  τη  ζωή  των  «φυλάκων» ( των  στρατιωτών και  των αρχόντων  )  της  πόλης ]

…πρώτα  κανείς  να  μην  έχει  καμιά  ιδιαίτερη  περιουσία , εκτός  αν  είναι  απόλυτη  ανάγκη . Έπειτα  κανείς  να  μην  έχει  τέτοιο  σπίτι  ή  αποθήκη  , όπου  να μην  μπορεί  να  μπαίνει  ο  καθένας  που  θελήσει . Όσο  για  τα  τρόφιμα …να  ορίσωμε  να  τους  τα  προμηθεύουν  οι  άλλοι  πολίτες  σα  μιστό  , …, ούτε  όμως  περισσότερα  ούτε  λιγώτερα  απ’ ότι  τους  φτάνει  για  τη  χρονιά  τους . Να  έχουν  κοινά  συσσίτια  και  να  ζούν  όλοι  μαζί  όπως  στο  στρατόπεδο  σε  εκστρατεία . Ασήμι  και  χρυσάφι  …καμιάν  ανάγκη  δεν έχουν …και  δεν  έχουν  δικαίωμα  να  μεταχειρίζονται  και  ν’  αγγίζουν  χρυσάφι  κι  ασήμι , ούτε  κάτω  από τη  στέγη  τους  να  έχουν  …

Εδώ  ο Πλάτων  έχει  αρχίσει  να  συλλαμβάνει  το  δόγμα  «Όσο  περισσότερη  εξουσία  έχεις  , τόσο  λιγότερο  πλούτο

423 d  ...πως  πρέπει  άν  κανενός  απο  τους  φύλακες  το  παιδί  γεννηθεί  έκφυλο , να  ξαποστέλλεται  στις  άλλες  τάξεις , κι'  άν  πάλι απ'  τους  άλλους  γεννηθεί  κανένα  που  ν' αξίζει , να  κατατάσσεται  στους  φύλακες ...και   τους  άλλους  πολίτες  να  τοποθετούμε  καθένα  τους  σ'  εκείνη  τη  μια  δουλειά ,  που  είναι  προωρισμένος  απο  τη φύση  του...

Εδώ  φαίνεται  οτι  ο  Πλάτων  ανακάλυψε  την   βασική  αιτία  παρακμής  των  πολιτισμών :  Το ότι το παιδί του  αξιωματούχου γίνεται  αξιωματούχος  είτε  αξίζει  είτε  όχι .  Δεν  φαίνεται  όμως  να  αντιλήφθηκε   την  σπουδαιότητα της  ανακάλυψής  του . Αν  την  είχε  αντιληφθεί  όλο  το  έργο  του  θα  περιστρεφόταν  γύρω  απο  αυτό  το  εδάφιο . Όλα  αυτά που  λέει  για  την  περιουσία  των  φυλάκων   και  τη  φροντίδα  ώστε  να  μην  ξέρει  κανείς  ποιό  παιδί είναι  το  δικό  του  ,  εξυπηρετούν  αυτόν  το σκοπό : Να  μην  μπορεί  κανείς  να  προωθήσει  το  παιδί  του   σε  αξιώματα  για  τα  οποία δεν  έχει  τα  προσόντα .

457  d  έως  461 e   Πως  οι  γυναίκες  αυτές  αυτών  των  αντρών  πρέπει  όλες  σε  όλους  να  είναι  κοινές , και  καμιά  με  κανένα  να  μη  συνοικεί  χωριστά . Και  τα  παιδιά  να  είναι  κοινά  , και  κανένας γονιός  να  μην  ξέρει  το  παιδί  που  γεννήθηκε  απ'  αυτόν  , ούτε  το  παιδί  το γονιό  του .

...κι' αυτοί  πιά  (  οι  άνδρες  και  οι  γυναίκες )  , αφού  θα  έχουν  κοινές  κατοικίες  και  συσσίτια , και  κανένας  των δεν  θάχει  τίποτα  τέτοιο  ιδιαίτερο...

...είναι  ανάγκη  , σύμφωνα  μ'  αυτά  που  παραδεχτήκαμε , οι  ερωτικές  συναντήσεις  ανάμεσα  στους  καλύτερους  και τις  καλύτερες  να  γίνουνται  όσο  μπορεί συχνότερα , και  το  εναντίο  ανάμεσα  στους  χειρότερους  και  τις  χειρότερες  .Κι'  όσα  παιδιά  γεννιούνται  απο  κείνους  ( τους  καλύτερους )  , να  τα  μεγαλώνωμε , όχι  όμως  και  των  άλλων , 

άν  πρόκειται  το  ποίμνιό  μας  να  διατηρηθεί  όσο  πιό  ξεχωριστό . Κι'  όλα  αυτά  να  γίνονται  χωρίς  να  τα  παίρνει  κανείς  είδηση , εξόν  απο τους  άρχοντες , άν  εννοούμε  πάλι  να  μείνει  αδιατάρακτη  η  ειρήνη  μες  την  αγέλη  των  φυλάκων .

...για  να  διατηρούν  μ'  όλη  την  ακρίβεια  τον  ίδιο πάντα  πληθυσμό των  αντρών , έχοντας  υπόψη  τους  πολέμους  και  τις  αρρώστειες   και όλα  τα  τέτοια  , ώστε  όσο  μπορεί  μήτε  μεγάλη μήτε  μικρή  να  γίνεται  η  πόλη .

θα  προετοιμάζονται  λοιπόν  επιτήδεια (νοθευμένοι )  κάποιοι  κλήροι  , ώστε  οι  χειρότεροι εκείνοι ,  σε  κάθε  συνταίριασμά  τους  με  γυναίκα ( που  θα  είναι  και  αυτή  απο  τις  χειρότερες )  , να  μην  έχουν  να  τα  βάζουν  με  τους  άρχοντες , αλλά  με  την  τύχη .

Κι'  ακόμα βέβαια , στους  νέους  που  θα  διακρίνονται στον  πόλεμο  ή              σ'  ο,τιδήποτε  άλλο , πρέπει  να  δίνεται  και  πιό  απεριόριστα  η  εξουσία  να  κοιμούνται   με  τις  γυναίκες , ώστε  μαζί  μ'  αυτή την  πρόφαση  να  σπέρνουνται  κι'  όσο  μπορεί περισσότερα  παιδιά  απο  τέτοιους .

Λοιπόν  και  τα  παιδιά  που  κάθε  φορά  θα  γεννιούνται  θα  τα  παραλαβαίνουν  οι  ωρισμένες  γι'  αυτό  το  σκοπό  αρχές , που  θα  τις  αποτελούν  είτε  άντρες  είτε γυναίκες ...

Αυτές  λοιπόν  οι  αρχές  θα  παίρνουν  και  θα  πηγαίνουν  των  καλύτερων  , θαρρώ , τα  παιδιά  στη  στάνη , σε  κάποιες  παραμάνες  που θα  κάθουνται  σ'  ένα  χωριστό  μέρος  μες  την  πόλη . Τα  παιδιά  όμως  των  χειρότερων  , κι'  άν  κανένα  ανάπηρο  γεννηθεί  απο  τους άλλους , θα  τα  κρύψουν  , όπως  είναι  και  το  σωστό , σε  μέρος μυστικό και  αφανέρωτο .

Αυτοί  οι  ίδιοι  θάχουν  κα  την  εποπτεία  της  διατροφής  των  βρεφών , θα  φέρνουν  λόγου  χάρη  και  τις  μητέρες  στη  στάνη , όταν  τις  στενοχωρεί  το  γάλα  τους , αφού  όμως  λάβουν  όλα  τους  τα  μέτρα  για  να  μην  αναγνωρίσει  καμιά  το  δικό  της  το  παιδί ...

Η  σημερινή  εποχή  θα  μπορούσε  να  ονομασθεί  "ο  Παράδεισος του  Πλάτωνα"  . Η  κατάψυξη  σπέρματος  και  των  εμβρύων , η  γονιμοποίηση  σε  δοκιμαστικό  σωλήνα , η  κλωνοποίηση  των  εμβρύων  , η  κυοφορία  σε  δανεική  μήτρα  , μπορούν  να  κάνουν  μια  ολιγάριθμη  ομάδα αρχόντων  να  αποφασίζει  άνετα  απο  ποιούς γονείς  θα  γεννηθούν  παιδιά . Δεν  θα  χρειαζόταν  ούτε   νοθευμένοι  κλήροι  ούτε  διακρίσεις , μεταξύ  γενναίων και  μή  γενναίων , ως προς  τη  συχνότητα ερωτικών  επαφών . Όταν   (  στο  μέλλον )  φθάσουμε στο  σημείο  να  αναγνωρίζουμε  και  να  χειριζόμαστε  τα  γονίδια  που  ευθύνονται  για  τα  επιθυμητά  χαρακτηριστικά  , η  Πολιτεία  του  Πλάτωνα  θα  είναι   ακόμη   πιό εύκολο να  υλοποιηθεί . Ο  λόγος  που  δεν  υλοποιήθηκε , μέχρι  σήμερα , η   "Πολιτεία"  είναι  οτι  δεν  βρέθηκε  μια  ομάδα  "φυλάκων"  που  να  πεί  "Προκειμένου να  δημιουργήσω  αυτή  την  Πολιτεία  αξίζει  τον  κόπο  να  χάσω  το  δικαίωμα  να  κάνω  όσα  παιδιά  θέλω  και  όποτε  θέλω  εγώ"  .  Αυτός ο  ιδανικός  τύπος  "φύλακος"  διαφέρει  τόσο  πολύ  απο  τον  μέσο  σημερινό  άνθρωπο  που  θα  μπορούσαμε  να  τον  κατατάξουμε  σε  ξεχωριστό  βιολογικό είδος ! 

ΠΛΑΤΩΝΟΣ   "ΠΟΛΙΤΕΙΑ"   ( 473  d ) 
Εάν  μή , ήν  δ'  εγώ , οι  φιλόσοφοι  βασιλεύσωσιν  εν  ταις  πόλεσιν  ή  οι  βασιλής  τε  νυν  λεγόμενοι  και  δυνάσται  φιλοσοφήσωσι  γνησίως  τε  και  ικανώς  ,  ....ουκ  εστί  κακών  παύλα  ταις  πόλεσι  ,  δοκώ  δ'  ουδέ  τω  ανθρωπίνω  γένει..

  ( Άν  οι  φιλόσοφοι  δεν  γίνουν  βασιλείς  στις  πόλεις  , ή  αυτοί  που  ονομάζονται  σήμερα  βασιλείς  και  δυνάστες , δεν φιλοσοφήσουν  γνήσια  ...  είναι  αδύνατο  να  σταματήσει  το  κακό  στις  πόλεις  και  σ' όλο  το  ανθρώπινο  γένος ... )

Το  πολύ  γνωστό  πλέον  ρητό  του  Πλάτωνα  που  δείχνει  τη  δυσκολία  του  εγχειρήματος . Σήμερα , μετά  2500  σχεδόν  χρόνια  φαντάζει  εξ'  ίσου  δύσκολο  να γίνει  ένας  , απο  τους  σημερινούς αρχηγούς  κρατών , φιλόσοφος  ή  να  φθάσει  ένας  φιλόσοφος  στην  ανώτατη  βαθμίδα  πολιτικής  εξουσίας . "Οι  λαοί  έχουν  ηγέτες  που  τους  ταιριάζουν" είπε  κάποιος  και  αυτό  φαίνεται   να  είναι  αλήθεια . Μόνο  εάν  αλλάξουν  οι  λαοί  θα  αλλάξει  και  η  ποιότητα  των  ηγετών . Πάλι  ξαναγυρίζουμε  στη  προηγούμενη  διαπίστωση  οτι  μόνο  ένα  καινούργιο  βιολογικό   είδος  θα  μπορούσε  να  υλοποιήσει  την  Πολιτεία  του  Πλάτωνα .

540  c  Μα   και  τις  αρχόντισσες  επίσης , Γλαύκων  . Γιατί  μη  νομίζεις  πως  όσα  έχω  ειπεί  αποβλέπουν  στους  άνδρες  περισσότερο  παρά  και  στις  γυναίκες , όσες  τουλάχιστον  κι'  απ'  αυτές  βοηθούν  προικισμένες  απο  τη  φύση  με  την  ικανότητα  που  χρειάζεται .

Κανείς  δεν  μπορεί  να  κατηγορήσει  τον  Πλάτωνα  οτι  είναι  προκατειλημένος  κατά των  γυναικών . Το  οξυδερκές  βλέμμα  του  διείδε  οτι η  καλή  ποιότητα  μπορεί  να  φωλιάζει  και  σε  ανδρικό  σώμα  και  σε  γυναικείο .

558  a  Έπειτα  τί  σου  λέει  εκείνη  η  επιείκεια  προς  τους  καταδικασμένους ; Ή  δεν  έτυχε  ποτέ  να  ιδής  μέσα  σε  μια  τέτοια  πολιτεία  ανθρώπους , που  δικάσθηκαν   σε  θάνατο  ή  σε  εξορία , να  μένουν   και  να  τριγυρνούν  ελεύθεροι  και  σα  να  μή  τους  προσέχει  ή  να  τους  βλέπει   κανείς να περιφέρωνται  αρειμάνιοι  καταμεσίς  στην  αγορά  σαν  ήρωες ;

558  c  Αυτά  έχει  και  άλλα  όμοια  πολλά  πλεονεκτήματα  η  δημοκρατία  και είναι  , καθώς  βλέπεις , πολίτευμα  ευχάριστο , με μεγάλη  ποικιλία  και  με  τέλειαν  αναρχία , αφού  μοιράζει  κάποιαν  ισότητα  ομοίως  σε  ίσους  και  ανίσους .

Ο  Πλάτων  εδώ  θίγει    απλώς  ένα  σπουδαιότατο θέμα  :  οτι  η  ψήφος   του  σοφού  και  η  ψήφος  του  ηλίθιου  έχουν  την  ίδια  βαρύτητα   στην  Δημοκρατία . Εάν  είχε  αντιληφθεί  πόση  σπουδαιότητα  είχε  αυτή  η  παράγραφος  ,  θα  είχε  γράψει   ολόκληρο  βιβλίο  για  την  ΑΡΙΣΤΑΡΧΙΑ 
 (  βλέπε  http://lofos.info/pythas.tie-amesi.html    ) 

563  a , b  ...οι  μέτοικοι  θα  εξισωθούν  με  τους  πολίτες , οι  πολίτες  με  τους  μετοίκους  και  οι  ξένοι  επίσης .

                   Αλλά  η  πιό  ανυπόφορη  κατάχρηση  της  ελευθερίας , που συμβαίνει  μέσα  σε  μια  τέτοια πολιτεία , είναι  να  βλέπεις  τους  δούλους  τους  αγορασμένους  και  τις  δούλες  να  απολαμβάνουν  όχι μικρότερην  ελευθερία  απο  κείνους  που  τους  αγόρασαν . Ελησμόνησα  ακόμα  να  πώ  πόση  ισονομία  και  ελευθερία  επικρατεί   εκεί  στις μεταξύ  ανδρών  και  γυναικών  σχέσεις .

564  e   ...και  οι  πιο επιτήδειοι  απ'  αυτούς  λέγουν  και  πράττουν , οι άλλοι  κολλημένοι  γύρω  στο  βήμα  κάνουν  φασαρία  και  δεν  επιτρέπουν  σε  κανένα  να έχει  αντίθετη  γνώμη , ώστε  όλα  μέσα  σε μια  τέτοια  πολιτεία , εκτός  απο  λίγα , διοικούνται  απο  τέτοιους  ανθρώπους .

Αναφέρεται  στην  Αθηναϊκή  Δημοκρατία  . Μας  εντυπωσιάζει  η  ομοιότητα   με  τη  δική  μας  εποχή !

-----------------------------
ΕΔΑΦΙΑ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  "ΝΟΜΟΥΣ"    ΤΟΥ  ΠΛΑΤΩΝΑ  

ΝΟΜΟΙ του  Πλάτωνα  (  Δέκατο  βιβλίο   903c ) :
... είς μερισμόν τόν έσχατον τέλος ασπειργασμένοι   ών έν καί τό σόν,  ώ σχέτλιε, μόριον εις το πάν συντείνει βλέπον αεί, καίπερ πάνσμικρον όν, σέ δέ λέληθεν περί τούτο αυτό ως γένεσις ένεκα εκείνου γίγνεται πάσα,  όπως ή  τω του παντός βίω  υπάρχουσα ευδαίμων ουσία, ουχ ένεκα σού γιγνομένη, σύ δ' ένεκα εκείνου. 

 [ Ανάμεσά  της  είσαι  και  εσύ , ανόητε , μια   μονάδα  που  πάντα  αποβλέπει  στο  σύνολο  , αν  και  μικρότατος είσαι ,   συ δε   έχεις   ξεχάσει  οτι  τίποτα  δεν  δημιουργείται  παρά  μόνον  για  να  προσφέρει  μακροχρόνια  ευτυχία  στην  ζωή  του  Σύμπαντος   κι  ότι  τίποτα  δεν  έγινε  για  χάρη  σου  αλλά  εσύ ( έγινες ) για  χάρη  εκείνου ]

Ο  Πλάτων  είχε   υποψιασθεί  οτι   ο  άνθρωπος  δεν  πρέπει  να  βλέπει  τον  εαυτό  του  σαν  κέντρο  του  κόσμου  ή  αφέντη  της  Φύσεως ! Δυστυχώς  δεν    έδωσε   έκταση  σε  αυτή  την  σκέψη . 

ΠΛΑΤΩΝ  ,  ΝΟΜΟΙ ( βιβλίο  5  ,  740 a )
νεμέσθων δ' ούν τοιάδε διανοία  πως, ως άρα δεί τον λαχόντα τήν λήξιν ταύτην νομίζειν μέν κοινήν αυτήν της  πόλεως συμπάσης, πατρίδος δέ ούσης της χώρας θεραπεύειν αυτήν δεί μειζόνως ή μητέρα παίδας.. 
[...Θα  χρησιμοποιούν  ( το  γεωτεμάχιο  που  τους  έλαχε  με  κλήρο )  με  αυτό  το  πνεύμα  ,  δηλαδή  ο  καθένας   θα   θεωρεί  τον  κλήρο  του  οτι  ανήκει  σε  όλη  την  πόλη  και  θα  το  φροντίζει   πιο  πολύ  απ'  όσο  η  μητέρα  τα  παιδιά ...]

ΠΛΑΤΩΝ  ,  ΝΟΜΟΙ( βιβλίο 5 ,  743 e )  διο  δη  χρημάτων  επιμέλειαν  ουχ  άπαξ  ειρήκαμεν  ως  χρή  τελευταίον  τιμάν .  όντων  γαρ  τριών  των  απάντων  περί  ά  πας  άνθρωπος  σπουδάζει  ,  τελευταίον  και  τρίτον  εστίν  η  των  χρημάτων  ορθώς  σπουδαζομένη  σπουδή ,  σώματος  δε  περι   μέση ,  πρώτη  δε  η  της  ψυχής .

[...δια  αυτό  η  φροντίδα  για  τα  χρήματα  ,  όπως  πολλάκις  είπαμε  ,  πρέπει  να  είναι  η  τελευταία .  Επειδή  τρία  είναι όλα  αυτά  που  κάθε άνθρωπος  φροντίζει  ,  τελευταίο  είναι  η  φροντίδα  περί  χρημάτων  ,  μεσαία  η  φροντίδα  περί  του  σώματος   ,  πρώτη  δε  (  φροντίδα )  είναι  περί  ψυχής ]

ΠΛΑΤΩΝ  ,  ΝΟΜΟΙ ( βιβλίο  5  ,  741 b )   ..μη   ατιμάσητε   τω  τε   ωνείσθε   και   τω   πωλείν   προς  αλλήλους  ...
(...το  γεωτεμάχιο  που  σας   έλαχε   δεν  θα  το  πουλάτε  σε  άλλους  ούτε  θα  αγοράζετε  το  γεωτεμάχιο  άλλου ...)

Ισότητα   στην  ακίνητη  περιουσία !   Αυτό  που  αιώνες  αργότερα   καυχάται  οτι "ανεκάλυψε"    ο  μαρξισμός !  

-----------------------------------------
ΠΛΑΤΩΝ  ,  ΝΟΜΟΙ (βιβλίο  5  ,  744e )  έστω  δη  πενίας   μεν  όρος   η του   κλήρου  τιμή  ,  όν  δει  μένειν  και  ον  άρχων   ουδείς  ουδενί  ποτε  περιόψεται   ελάτ τω  γιγνόμενον ...μέτρον  δε  αυτόν  θέμενος  ο  νομοθέτης  διπλάσιον  εάσει  τούτου   κτάσθαι    και  τριπλάσιον   και  μέχρι   τετραπλασίου  . 

[ Να  υπάρχει  όριο  στην  φτώχεια  που  θα  είναι  το  γεωτεμάχιο  που  του  έλαχε  με  κλήρο και  πρέπει  εκεί  να  παραμένει  και να  υπάρχει  φροντίδα   σε  κανέναν  να  μην  είναι   μικρότερη  (  η  περιουσία )...και  θα  βάλει  όριο  ο  νομοθέτης  να  επιτρέπει  (  η  αξία  της  περιουσίας  του  καθενός )  να  φθάνει  το  πολύ  στο  τετραπλάσιον  (  της  αξίας  του  γεωτεμαχίου  που  του έλαχε  στον  κλήρο ) ]

Ανώτατο  όριο   και   στην  κινητή  περιουσία !  Διότι    εάν  έχεις  πολλά   θα  αρχίσεις  να  δωροδοκείς    πολιτικούς  και  δικαστικούς  ! 

ΠΛΑΤΩΝ  ,  ΝΟΜΟΙ (βιβλίο  5  ,  742c )  
...μηδέ  δανείζειν επί  τόκω, ...
 ( ...να  μην  δανείζεις    με  τόκο... )

Δεν  χρειάζεται  σχολιασμό  ! 

ΠΛΑΤΩΝ  ,  ΝΟΜΟΙ  ( βιβλίο  4 ,  704 c )  
Τί  δε  περί   αυτήν  η  χώρα ;  Πότερα  πάμφορος   ή  και  τινων   επιδεής ; 
-  Σχεδόν  ουδενός  επιδεής .

-Πώς  θα  είναι  χώρα ; Θα  παράγει  τα  πάντα  ή   κάποια  θα  τα  χρειάζεται  (  να  τα  εισάγει ) ;
- Σχεδόν  σε  όλα  θα  είναι  αυτάρκης .
Είχε    ανακαλύψει  και  την  αυτάρκεια  

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  ΜΟΜΟΙ  (βιβλίο πέμπτο , 740 d) 
...ποριζέτω μηχανήν ότι μάλιστα όπως αι  πεντακισχίλιαι καί   τετταράκοντα οικήσεις αεί  μόνον έσονται. 
[  ...να   μηχανευτούμε  κάτι  ώστε  ο  αριθμός  των  κατοίκων  (  της  πόλης )  να   είναι  πάντα  σταθερός  ]

Είχε  ανακαλύψει  και  τους  κινδύνους  του  ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΥ  !

-----------------------------------------------

ΤΙ  ΕΧΟΥΜΕ  ΝΑ  ΠΟΥΜΕ  ΣΤΗΝ  ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Έχουμε   να  πούμε  τίποτα   συγκλονιστικό  στην  κοινωνία ;  Μήπως  είμαστε  απλώς   λατρευτές   κάποιων  θεών  ή  νοσταλγοί    παλαιών  μεγαλείων  ;  
Κατέθεσα  μια  πρόταση  στο   FACEBOOK   για  να  βγούμε   προς  την  κοινωνία .  Να  μιλήσουμε .  Να  αποδείξουμε  οτι  δεν  είμαστε  γραφικοί  προγονολάτρες  .  Να  αποδείξουμε   οτι  έχουμε   ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ  ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ .  Προτάσεις  που  θα  ταράξουν  τα  νερά .  Όχι  "μία  απο  τα  ίδια"  

Ωσπου να έρθει η στιγμή να εμφανισθούμε μπροστά σε ακροατές σε κάποια αίθουσα ομιλιών , μπορούμε , ανέξοδα , να πούμε ( αυτά που έχουμε να πούμε στην κοινωνία ) απο αυτό το ηλεκτρονικό βήμα  (του  FACEBOOK :     https://www.facebook.com/profile.php?id=100000819791163 ).   Έτσι θα έχουμε μια πρώτη δοκιμασία για τις ιδέες μας . Ποιές θα αποσπάσουν τα πιο θετικά σχόλια ; Ποιές θα απορριφθούν ; 

Αυτά που εγώ θα ήθελα να πώ στην κοινωνία είναι : 

Είμαστε όντα με τεράστιες επιθυμίες αλλά είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε σε πλανήτη όπου όλα διατίθενται σε περιορισμένη ποσότητα ( νερό , φαγητό , μέταλλα , ενέργεια κλπ ) . Αυτοί οι δύο αντικρουόμενοι παράγοντες μπορούν να γίνουν πηγή δυστυχίας εάν μας λείπει η σοφία . 

Θα πρέπει να κάνουμε έναν σοφό συμβιβασμό : Να περικόψουμε τις πιό  "επικίνδυνες" επιθυμίες μας (αυτές που μας δίνουν ελάχιστη ηδονή και πολλά προβλήματα ) και να κρατήσουμε τις υπόλοιπες .

Ο Πλάτων , διάσπαρτα μέσα στο έργο του , μας δίνει τα 7 μυστικά για μια κοινωνία ευτυχισμένη τόσο  όσο  χρειάζεται  για  να  είναι  αιώνια  ακμαία  χωρίς  να  κατρακυλά στην κραιπάλη και στην παρακμή  ( διότι   έχουμε  αλληλοσυγκρουόμενες   επιθυμίες  και  η  ικανοποίηση  ΟΛΩΝ  των  επιθυμιών  μας  οδηγεί  στην  φθορά ) :

1) Όριο και στην φτώχεια και στον πλούτο . Θέλεις να ζείς αξιοπρεπώς και να εξασφαλίζεις τα απολύτως αναγκαία χωρίς κόπο και άγχος ; Λοιπόν θα χρειαστεί να θυσιάσεις ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ . Ούτε εσύ ούτε κανείς άλλος θα γίνει ποτέ πλουσιότερος απο τον μέσο όρο . Λογική και απαραίτητη θυσία . Διότι για να γίνεις εσύ πλούσιος ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΤΩΧΟΣ !  Ή  αν  γίνεις  υπερβολικά   πλούσιος  θα  αρχίσεις  ΝΑ  ΛΑΔΩΝΕΙΣ   δικαστές  και  πολιτικούς !

2) Αποφύγετε τον υπερπληθυσμό . Θέλεις να απαλλαγείς απο πείνα και πολέμους λόγω υπερπληθυσμού ; Θα αποδεχτείς το οτι η ηγεσία της κοινωνίας θα μπορεί να σου θέτει όρια στο πόσα παιδιά θα αποκτήσεις . Λογική και απαραίτητη θυσία . 
Διότι εάν ο καθένας γεννά 5 ή 10 παιδιά πού θα βρεθεί τροφή για όλους ; 

3) Θέλεις να ζείς σε κοινωνία που δεν θα παρακμάζει λόγω ψυχικών ή σωματικών ασθενειών ; Θα αποδεχτείς το δικαίωμα της κοινωνίας να περιορίζει την τεκνοποίηση σε όσους έχουν σοβαρά προβλήματα . Λογική και απαραίτητη θυσία . ΔΙΟΤΙ ΕΑΝ ΟΙ ΥΓΙΕΙΣ ΚΑΝΟΥΝ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΤΟΤΕ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ ! 

4) Θέλεις οι αποφάσεις που θα λαμβάνονται (για σοβαρά ζητήματα ) να είναι οι πιο σωστές ; Θα αποδεχτείς το δικαίωμα της κοινωνίας να αναθέτει αυτές τις αποφάσεις όχι σε όλους αλλά μόνο στους πιό σοφούς . Λογική και απαραίτητη θυσία . Διότι "ίσης αξίας ψήφος για όλους" σημαίνει οτι Η ΨΗΦΟΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΕΞΙΣΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥ ΑΝΟΗΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥ ! 

5) Θέλεις να ζείς σε έναν πλανήτη καθαρό ; Θα αποδεχτείς οτι στόχος της κοινωνίας δεν θα είναι η άκρα ευτυχία του πολίτη ή η συνεχής εξάπλωση του ανθρωπίνου είδους . Στόχος θα είναι η υγεία του πλανήτη συνολικά . Λογική και απαραίτητη θυσία . 

6) Θέλεις μόνο οι τίμιοι να γίνονται ηγέτες ; Τότε θα πρέπει να θεσπίσεις οτι η εξουσία και η πολυτέλεια είναι ασυμβίβαστα πράγματα . Οι ηγέτες δεν θα έχουν ούτε πολύτιμα κοσμήματα , ούτε κατοικίες , ενδύματα  και δίαιτες πολυτελέστερες του μέσου όρου . Έτσι οι φαύλοι δεν θα έχουν λόγο να επιδιώκουν θέσεις εξουσίας . Αυτό για τον απλό λαό δεν συνεπάγεται καμμία θυσία . Αντιθέτως , είναι πολύ ευνοϊκό .

7) Θέλεις να απαλλαγείς απο το φαινόμενο της οικογενειοκρατίας στην εξουσία ; Τότε θα πρέπει να θεσπίσεις οι ηγέτες να μην γνωρίζουν τα βιολογικά τους παιδιά . Έτσι δεν θα μπορούν να τα προωθούν στην εξουσία εις βάρος άλλων ικανότερων . Αυτό για τον απλό λαό δεν συνεπάγεται καμμία θυσία . Αντιθέτως , είναι πολύ ευνοϊκό .

Τί είναι αυτό που μας εμποδίζει και δεν τα έχουμε κάνει όλα αυτά ακόμη ; 

Πρέπει πρώτα να βρεθεί ένα μια ομάδα υποψήφιων ηγετών που να πιστεύει στην αναγκαιότητα αυτών των μέτρων και , κυρίως , να είναι πρόθυμη να τα εφαρμόσει ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ( αναφέρομαι στο 6 και το 7 ) . Εάν επιμένουμε να απολαύσουμε τα πάντα χωρίς καμμία θυσία τότε είμαστε καταδικασμένοι να χάσουμε και αυτά τα λίγα που έχουμε !
Εάν  δεν   βρεθεί  αυτή  ομάδα  (   ένας  μόνον  νομίζω  οτι    δεν  είναι  αρκετός )  δεν  μπορεί  να  κινηθεί  τίποτα .  Πάει  να  πεί  πως   λέμε    λόγια   που  δεν  τα  πιστεύουμε .  Δεν  αρκεί  να  λιβανίζεις  τον  Πλάτωνα  ολημερίς .  Πρέπει  να  αποδείξεις   οτι   ΕΦΑΡΜΟΖΕΙΣ  αυτά  που  είπε  !  

Η    ύπαρξη  μιας  τέτοιας  ομάδας   θα  απεδείκνυε   οτι  είμαστε  σοβαροί  και  αξιόπιστοι .  Θα  έφερνε  άνεμο    αισιοδοξίας .  Θα  έφερνε   φίλους ,  οπαδούς    και   χρηματοδότες  .( βλέπε σχετικά   στο    πρώτο  ήμισυ  της  ιστοσελίδας  ) .

Τώρα  ,  για  το  αν  εμφανισθούμε  στον  κόσμο  με  αρχαίες  ενδυμασίες   ή  όχι   είναι   "σημείον  αμφιλεγόμενον"  . Γι'  αυτό  θα  καταθέσω  κάποιες  σκέψεις  που ελπίζω  να  βοηθήσουν  .
 Οι  αρχαίες    ενδυμασίες   είναι   ενδυμασίες  που  έχουν  φορέσει   οι  πιο  σοφοί  του  πλανήτη .  Αν  εμφανισθούμε  με  αυτές   και  πούμε  βλακείες   τότε  ο  συνδυασμός    ΡΟΥΧΑ  ΣΟΦΩΝ -  ΛΟΓΙΑ  ΒΛΑΚΩΝ   θα  μας  γελοιοποιήσει    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ  απ'  ότι  αν  λέγαμε  τις  ίδιες   βλακείες  φορώντας    γραβάτες . Θα  έχουμε   καταβαραθρώσει  και  τον  εαυτό  μας    και  τις  στολές .  Στο  μέλλον  ,  όποιος  εμφανίζεται  με  αρχαία  στολή  θα  θεωρείται    γραφικός  πριν  κάν  ανοίξει  το  στόμα  του  να  μιλήσει !
Εάν  όμως   πούμε   εντυπωσιακά  πράγματα  ,  τότε  ο  συνδυασμός    ΡΟΥΧΑ  ΣΟΦΩΝ-  ΛΟΓΙΑ  ΣΟΦΩΝ   θα  εκτοξεύσει  και  εμάς  και  τις  στολές . Οι  στολές  θα    επιτείνουν  την  καλή  εντύπωση  και  θα  δράσουν  σαν  ΑΠΟΔΕΙΞΗ  οτι  είμαστε  διαφορετικοί .   Οτι   είμαστε  τίμιοι   εν  αντιθέσει   με  τους  γραβατωμένους   πολιτικούς . Στο  μέλλον  ,  και  μόνο   η  εμφάνιση   της  στολής  θα  κάνει  τα  πλήθη   να  συρρέουν .  Οι  νέοι  θα  θεωρήσουν  τις  αρχαίες   στολές  πολύ  "in"    και   θα  επιδιώκουν  να  τις  φοράνε  με  κάθε  ευκαιρία .  Θα  δημιουργήσουμε  μόδα ! 

Απο  εδώ  λοιπόν   ξεκινούν  οι  τυχόν   διαφωνίες  . Επειδή   ΠΙΣΤΕΥΩ  οτι   έχουμε   σοβαρό   πολιτικό  λόγο   ,  πάντα  προτείνω  να  εμφανιζόμαστε  με  τις  αρχαίες  στολές .  Όποιοι   όμως   δεν  αισθάνονται  και  πολύ  σίγουροι    για   τις  πολιτικές  προτάσεις  τους    διστάζουν  να  εμφανισθούν  με   αρχαίες  ενδυμασίες  ( ΥΠΟΘΕΤΩ   οτι  αυτός  είναι  ο  λόγος   του  δισταγμού )  .
Επομένως  (εάν  διέβλεψα  σωστά )  το   ακανθώδες   ερώτημα  είναι   "ΓΙΑΤΙ    ΚΑΠΟΙΟΙ    ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ   ΣΙΓΟΥΡΟΙ    ΓΙΑ  ΤΙΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ  ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ   ΤΟΥΣ ;"
Μήπως  πρέπει    να  τις   δουλέψουν  λίγο  περισσότερο ;   Μήπως  πρέπει   εμείς  που  έχουμε   κάτι  να  πούμε  στην  κοινωνία ,   να  κάνουμε  ένα  στρογγυλό  τραπέζι   και  να   αλληλοβελτιώσουμε    τις  προτάσεις  μας  ;
Στο   FACEBOOK   το  τραπέζι    είναι    ήδη    στρωμένο     και  σας περιμένει  !

Αυτές οι ιδέες που εκθέτω δεν προστατεύονται απο κάποιο είδος πνευματικής ιδιοκτησίας . Μπορεί   και  οποιοσδήποτε  άλλος   να  τις  παρουσιάσει   σαν   λύσεις  στα  σημερινά  προβλήματα  .  Το  να  ακολουθούν  τον  Πλάτωνα    πολλοί   δεν  είναι    ούτε  απίθανο  ούτε  ανήθικο  . 

...........................................

            pitago99@gmail.com   

  Ήρθατε    απο  την     :     http://lofos.info/pythas/ideologia.html   

  Αρχική    σελίδα  Πυθαγόρα  :   http://lofos.info/pythas/index.html   

-------------------------------------------------------

Προς  τον  υπάλληλο   που   ελέγχει  τις  ιστοσελίδες   και  τις  "καρφώνει"    στα  αφεντικά  :

 ΝΟΜΙΖΕΙΣ   ΟΤΙ  Η       ν e Α     e . Π Ο Χ .Η      ΕΣΕΝΑ   ( που γνωρίζεις  ΠΟΛΛΑ )  ΘΑ   ΣΕ  ΑΦΗΣΕΙ  ΝΑ  ΖΗΣΕΙΣ  ; 



ΠΟΥ ΝΑ ΗΤΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΧΑΖΟΚΟΥΤΙ ΟΠΟΥ ΕΝΑΣ ΒΛΑΞ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ; ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΟΠΙΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ. 
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΣΛΑΜΙΣΜΟ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΘΡΗΚΕΙΑ ΑΛΛΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ . ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΒΡΑΜΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΗΕ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ Ο ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΣΑΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΟΥ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ

ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ 


ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ    ΚΑΙ  ΠΛΑΤΩΝ 
(7-7-2014)

 (  σκέψεις  που  γεννήθηκαν  απο    την  ακρόαση  των  εισηγήσεων    Επικουρείων    και  Πλατωνικών  στα  Προμήθεια  2014  )

Μερικοί  θεωρούν  οτι    Επίκουρος   και  Πλάτων    είναι  δύο  εκ  διαμέτρου  αντίθετοι  φιλόσοφοι .  Θα  προσπαθήσω  να  δείξω  οτι   είναι  πάρα  πολύ   ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ .

Και  οι  δύο   φιλόσοφοι  ομοιάζουν   διότι     βρέθηκαν  μπροστά  στην  θεμελιώδη  διαπίστωση   : 

ΤΟ  ΠΟΣΟΣΤΟ  ΤΩΝ  ΒΛΑΚΩΝ  ΣΤΗΝ  ΚΟΙΝΩΝΙΑ   ΕΙΝΑΙ  ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟ  ! 

Οι  λύσεις   που  πρότειναν   όμως  είναι    διαφορετικές  :  


Ο  Επίκουρος   είπε 
    "Τόση  βλακεία  δεν  μπορούμε   να  την  παλέψουμε  .  Φύγετε   σε   μακρυνό  μέρος  ,  κάντε  έναν  κηπάκο  με  τα  κουκιά  σας   ,  αποφύγετε  κάθε  τί  που  φέρνει  άγχος  ( παιδιά , οικογένεια )"  .

Ο   Πλάτων   είδε   λίγο  μακρύτερα   στο  μέλλον  και  είπε 
     "Εάν  αφήσουμε  τους  βλάκες   μόνους   ,  κάποιος  αδίστακτος  βλάκας   θα            πάρει  την  αρχηγία   και   θα  αρχίσει  να  κόβει  τα  δάση  ,  να  μολύνει  τις  θάλασσες  ,  να  εξοντώνει   τα  ζώα .  Και  στο  τέλος  θα  έρθουν  να  μας   πάρουν  και  τον  μικρό  κηπάκο  μας !  
Γι'  αυτό    πρέπει   ΕΜΕΙΣ  ΝΑ  ΔΙΟΙΚΟΥΜΕ  ΤΟΥΣ   ΒΛΑΚΕΣ  !   Στην  προσωπική  μας  ζωή  θα  ζούμε   λιτά  και  επικούρεια .  Θα  κατοικούμε  σε  κοινόβιο  ,  δεν  θα  έχουμε   αποκλειστικά   δική  μας  γυναίκα  ,  δεν  θα  γνωρίζουμε  ποιό είναι  το  βιολογικό  μας  παιδί  .  Τα  παιδιά  και  οι  γυναίκες  θα  τρέφονται  απο  ένα  κοινό  ταμείο  και  δεν  θα  υπάρχει   η  αγωνία  του  να  θρέψει  κανείς  την  ΔΙΚΗ  του  οικογένεια .  Δεν  θα  έχουμε   χρυσάφια  και  ασήμια   πάνω  μας  ούτε  στο   κοινόβιο .

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  "ΠΟΛΙΤΕΙΑ"  417 a  
Αλλά  μόνοις  αυτοίς  των  εν  τη  πόλει  μεταχειρίζεσθαι  και  άπτεσθαι   χρυσού  και   αργύρου  ού  θέμις ,  ουδ'  υπο  τον  αυτόν  όροφον  ιέναι   ουδέ  περιάψασθαι  ουδέ  πίνειν  εξ'  αργύρου  ή  χρυσού  .
[ Ώστε  μόνο  αυτοί  (  οι  φύλακες , ένα  σκαλοπάτι  πάνω  απο  τον  απλό  λαό   )  απο  όλους  τους  άλλους  μέσα  στην  πόλη   δεν   θα  έχουν  το  δικαίωμα  να  μεταχειρίζονται  και  ν'  αγγίζουν  χρυσάφι  και  ασήμι  , ούτε  κάτω  απο  την  στέγη  τους  να έχουν  ,  ούτε  πάνω  τους  να  φορούν  ,  ούτε  απο  χρυσά  κι'  ασημένια  ποτήρια  να  πίνουν  ...]

 Θα  είμαστε  αυτάρκεις 

ΠΛΑΤΩΝ  ,  ΝΟΜΟΙ  ( βιβλίο  4 ,  704 c )  
Τί  δε  περί   αυτήν  η  χώρα ;  Πότερα  πάμφορος   ή  και  τινων   επιδεής ; 
-  Σχεδόν  ουδενός  επιδεής .

-Πώς  θα  είναι  χώρα ; Θα  παράγει  τα  πάντα  ή   κάποια  θα  τα  χρειάζεται  (  να  τα  εισάγει ) ;- Σχεδόν  σε  όλα  θα  είναι  αυτάρκης .

και   ολιγαρκείς  
"ΠΟΛΙΤΕΙΑ"  Πλάτωνος    404  d  
Συρακοσίαν  δέ ,  ώ  φίλε ,  τράπεζαν  και  Σικελικήν  ποικιλίαν  όψου  ,  ώς  έοικας  ,  ουκ  αινείς  ,  είπερ  σοι  ταύτα  δοκεί  ορθώς  έχειν.
Ουκούν  και  Αττικών  πεμμάτων  τας  δοκούσας  είναι  ευπαθείας.
  ( Ώστε  τα  τραπέζια , φίλε  μου  , των  Συρακουσίων  και  τα  πολυποίκιλα  Σικελικά  αρτύματα  δεν  τα  εγκρίνεις ……ούτε  ακόμη  και  τα  τόσα  φημισμένα  γλυκίσματα  της  Ατ τικής  λιχουδιάς )"ΠΟΛΙΤΕΙΑ"  Πλάτωνος   372  a,b,c,d  
...ότι  και  όψον  έξουσιν ,  άλας  τε  δήλον  οτι  και  ελάας  και  τυρόν  ,  και  βολβούς  και  λάχανα  γε ...και τραγήματα  που  παραθήσομεν  αυτοίς  των  τε  σύκων  και  ερεβίνθων  και  κυάμων  ,  και  μύρτα   και  φηγούς  σποδιούσιν  προς  το  πύρ  ,  μετρίως  υποπίνοντες .  Και  ούτω  διάγοντες  τον  βίον  εν  ειρήνη  μετα  υγείας  ..

[...θάχουν  και  προσφάγι,  άλας  δηλαδή  και  ελιές  και  τυρί  και λάχανα  ....και  επιδόρπια  θα  τους  σερβίρουμε  ,  σύκα   και  ρεβίθια και   κουκιά  και  σμερτοκούκια  και  βελανίδια  να  τα  σιγοψήνουν  στη   χόβολη  και  να  τραβούν  κι απο  καμμιά  ρουφηξιά  ( κρασί )  .  Και  έτσι  αφού  ζήσουν  με  ειρήνη  και  υγεία  ...]
Αυτό  το  εδάφιο  δεν  φαίνεται  σαν  να  το  έχει  γράψει  ο  Επίκουρος ; 
 Θα   έχουμε  τις  γυναίκες   ισότιμες  με  τους  άνδρες  ΠΛΑΤΩΝΟΣ  "ΠΟΛΙΤΕΙΑ"  540  c 
Και  τας  αρχούσας  γε  ,  ήν  δ'  εγώ ,  ώ  Γλαύκων .  Μηδέν  γαρ τι  οίου  με  περί  ανδρών  ειρηκέναι  μάλλον   ά  είρηκα  ή  περί  γυναικών  ,  όσαι  άν  αυτών   ικαναί  τας   φύσεις   εγγίγνονται . ( Μα   και  τις  αρχόντισσες  επίσης , Γλαύκων  . Γιατί  μη  νομίζεις  πως  όσα  έχω  ειπεί  αποβλέπουν  στους  άνδρες  περισσότερο  παρά  και  στις  γυναίκες , όσες  τουλάχιστον  κι'  απ'  αυτές  βοηθούν  προικισμένες  απο  τη  φύση  με  την  ικανότητα  που  χρειάζεται ) 

Θα  χρησιμοποιήσουμε   κάθε  μέσο   για  να  διοικήσουμε  τους  βλάκες  :  Θα   δημιουργήσουμε   θρησκεία  για  θεό  πανταχού  παρόντα . Θα  πούμε   για  ανταμοιβή  και  τιμωρία   μετά  θάνατον .

Γνώριζε  ο  Πλάτων  οτι    μετά  τον  θάνατο   είναι  όπως  πρίν  γεννηθείς ;  Πιστεύω  πως   γνώριζε .  Αλλά  σαν  καλός  Πυθαγόρειος   γνώριζε  επίσης  οτι  κάποια  πράγματα  είναι  άρρητα .  Τα  συζητάς   ιδιωτικά  με  2-3  φίλους  αλλά  δεν  τα  γράφεις  σε  βιβλίο !
Κάποιος    συνεχιστής  του  Πλάτωνα  πρότεινε   να  μαστιγώνονται   οι  Επικούρειοι !  Μπορώ  να  μαντεύσω  το  γιατί  : Διότι  δίνουν  στον  λαουτζίκο   την  Τετραφάρμακο .  Η  Τετραφάρμακος   είναι  μόνο  για  τους  Φιλοσόφους . Όχι   για  τους   βλάκες .  Διότι  η  Τετραφάρμακος   τον  βλάκα  δεν  θα  τον  κάνει   σοφό .  Απο  φοβισμένο   όμως  ( και  χειραγωγήσιμο )  θα  τον  κάνει   θαρραλέο  ( και  μή  χειραγωγήσιμο) .
Και  οι  δύο    φιλόσοφοι  μοιάζουν  στο  ότι   απέφυγαν  τον  γάμο  και  την  τεκνοποίηση ! 
Το  οτι  ο  Πλάτων   επισκέφθηκε  τον  τύραννο  των  Συρακουσών  δεν  πρέπει  να  το  θεωρούμε  σημάδι  σύμπλευσης  με  τους  τυράννους .  Πήγε   για  να  τον  πείσει  να  δημιουργήσει   την  Πλατωνική    ΠΟΛΙΤΕΙΑ  στα  εδάφη  του .
Το  οτι  ο  χριστιανισμός   είναι  πιστή  αντιγραφή  κάποιων   Πλατωνικών  ιδεών  δεν  κάνει  τον  Πλάτωνα  υπεύθυνο  για  τα  αίσχη  του  χριστιανισμού .  Διότι  ο  Πλάτων  είπε   "Πούλα   παραμύθι   στους  βλάκες  αλλά   εσύ  ( ο  ηγέτης ) θα  ζείς  με  υποδειγματική  λιτότητα"  .  Αυτό  το  δεύτερο  το  "ξέχασαν"   οι  χριστιανοί    ηγέτες !   

Επομένως ,  ο   Πλάτων  πρότεινε   την  δημιουργία   Επικούρειου   κήπου   ΜΕΣΑ  ΣΤΟ  ΚΥΒΕΡΝΕΙΟ   ΤΗΣ  ΠΟΛΕΩΣ  !!!

Απ όσο   βλέπουμε  οι  προβλέψεις   και  ανησυχίες  του   Πλάτωνα  βγήκαν  αληθείς .

Οι  ομοιότητες    Πλάτωνα  και  Επίκουρου   είναι τόσες   που  θα  μπορούσα   να  πώ  οτι    Επικούρειοι    είναι    όσοι  Πλατωνικοί  σιχαίνονται  την  πολιτική ! 
Οι  σημερινοί   Επικούρειοι   δέχονται  οτι  εάν  το  πλήθος  των  βλακών   επιχειρήσει  να  εισβάλλει  στον  κηπάκο  τους  ,  θα  πολεμήσουν .
Αυτή η  θέση   έχει  δύο   μειονεκτήματα :

1)   Πώς  οι  λιγοστοί   φιλόσοφοι  θα  πολεμήσουν  τεράστιο  πλήθος  βλακών  ;

2)  Για  να πολεμήσεις  θα  χρειαστείς   στρατό .  Θα  χρειαστείς   ηγέτες .  Θα  χρειαστείς    δικαστές   για  να  δικάζουν  όσους  Επικούρειους   απειθαρχούν  στους  ηγέτες .  Οπότε   θα  χρειαστεί   να   καταφύγεις   στα  συγγράμματα   του  Πλάτωνα . Ο  Επίκουρος   δεν  κατέθεσε   ιδέες  περί  αυτών !


Υ.Γ.   Με  αυτά  δεν  θέλω  να   πώ  στους  Επικούρειους  "ΑΦΗΣΤΕ  ΤΟΝ  ΚΗΠΟ  ΣΑΣ   ΚΑΙ  ΣΤΡΑΦΕΙΤΕ  ΣΤΗΝ  ΠΟΛΙΤΙΚΗ"  .  Όποιος   απεχθάνεται  την  πολιτική  ας  παραμείνει  στον  κήπο .  Θέλω  να  τους  πώ  "ΜΗΝ   ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ    ΚΑΙ  ΜΗΝ  ΠΑΡΑΚΩΛΥΕΤΕ   ΤΟΥΣ  ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΥΣ .  ΔΙΟΤΙ   ΤΟ   ΕΡΓΟ  ΤΩΝ  ΠΛΑΤΩΝΙΚΩΝ  ΩΦΕΛΕΙ   ΚΑΙ            ΤΟΥΣ  ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥΣ !" ********************************************


 Επικοινωνία    :    pitago99@gmail.com    


  Ήρθατε  απο  την    http://lofos.info/pythas/ideologia.html  
  
 Αρχική  σελίδα  του   Πυθαγόρα  :      http://lofos.info/pythas/index.html 


-------------------------------------------------------------------------Προς  τον  υπάλληλο   που   ελέγχει  τις  ιστοσελίδες   και  τις  "καρφώνει"    στα  αφεντικά  :

 ΝΟΜΙΖΕΙΣ   ΟΤΙ  Η       ν e Α     e . Π Ο Χ .Η      ΕΣΕΝΑ   ( που γνωρίζεις  ΠΟΛΛΑ )  ΘΑ   ΣΕ  ΑΦΗΣΕΙ  ΝΑ  ΖΗΣΕΙΣ  ; 

Οι «υπεράνθρωπες» εγκεφαλικές ικανότητες και το σύστημα γνώσης των αρχαίων Ελλήνων

AddThis Sharing Buttons

Share to Facebook

Share to Google+Share to LinkedInShare to TwitterShare to Pinterest

25 Σεπ 2015 12:27

prev

next

Ξεφυλλίζοντας τις σύγχρονες ανατυπώσεις κειμένων των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τα λιγοστά και αποσπασματικά «απομεινάρια» ενός ολόκληρου κόσμου και ενός σώματος γνώσης -που μας πληγώνει να σκεφτόμαστε ότι κάποτε ήταν ενιαίο- δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθουμε τη σκέψη μας να «μουδιάζει»…

 

Αν αποτολμούσαμε να εξετάσουμε συνολικά τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, η κυρίαρχη διαπίστωση στην οποία θα καταλήγαμε, θα ήταν ότι πρόκειται για ένα δημιούργημα πνευματικά ανώτερο, την αντανάκλαση της συλλογικής σκέψης πολλών ξεχωριστών διανοιών, οι οποίες για κάποιο «άγνωστο» λόγο, συνυπήρξαν στον συγκεκριμένο χώρο και χρόνο.

 

Τότε, όμως, θα οδηγούμασταν σε ένα άλλο, εξίσου αφοπλιστικό ερώτημα, ποιοι δηλαδή ήταν οι ιδιαίτεροι εκείνοι παράγοντες, οι οποίοι συνέτειναν στη σχεδόν ταυτόχρονη, ενσάρκωση, όλων αυτών των ανώτερων διανοιών στον ελληνικό χώρο; Κάποιοι εικάζουν ότι ήταν η γλώσσα. (Ή και το καθεστώς δημοκρατίας που επικρατούσε) Ίσως πάλι όχι. Ή τουλάχιστον όχι μόνο.

 

Γιατί υπάρχουν πραγματικά πολλές ενδείξεις ότι οι εκπληκτικές -σχεδόν υπεράνθρωπες- αυτές εγκεφαλικές ικανότητες των δημιουργών του ελληνικού πολιτισμού, καλλιεργούνταν κατά τη μακρινή αρχαιότητα, και μάλιστα σύμφωνα με μία πολύ συγκεκριμένη μέθοδο, η οποία μεταγενέστερα επικράτησε να αναφέρεται ως Μνημονική Τέχνη.

 

Δεν αποκλείεται, επίσης, και η ίδια η μαθηματικά δομημένη, «μνημονική» ελληνική γλώσσα, να αποτελεί, όπως θα δούμε και στη συνέχεια, απλή προέκταση των ανώτερων διανοητικών ικανοτήτων που καλλιεργούνταν μέσω της μακροχρόνιας και επίμονης εξάσκησης του νου, στο προαιώνιο αυτό σύστημα γνώσης.

 

Την Τέχνη της Μνήμης, της οποίας τα ίχνη χάνονται στις «σκοτεινές» εποχές πολύ πριν από τα ομηρικά χρόνια, τη συναντάμε σε συχνές αναφορές σε ολόκληρη την κλασική και ελληνιστική αρχαιότητα, ενώ αργότερα την παρακολουθούμε να διαδίδεται και στο λατινικό χώρο, όπου και προσωρινά ατονεί ιδίως μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού και τη γενικότερη πνευματική «παρακμή» της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας), για να αναβιώσει αρκετούς αιώνες αργότερα, την εποχή του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης.

 

Η παρατήρηση ότι όλες οι αναφορές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στην Τέχνη της Μνήμης είναι σχετικά σύντομες, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η εξάσκηση της στα αρχαία χρόνια ήταν σε τέτοιο βαθμό διαδεδομένη, ώστε να θεωρείται «περιττή» μια πιο λεπτομερειακή αναφορά σε αυτήν (σε αντίθεση π.χ. με τα μαθηματικά).

 

Το γεγονός δε ότι η εξάσκηση της δεν ανακόπηκε μετά τη διάδοση της γραφής (ούτε καν μετά την ανακάλυψη της τυπογραφίας, κατά τα πρωί μα χρόνια της Αναγέννησης), μας κάνει να «υποψιαζόμαστε» ότι πρόκειται για πολλά παραπάνω από ό,τι η ονομασία «Μνημονική Τέχνη» αφήνει να εννοηθεί…

 

Πρόκειται για μια μέθοδο «εσωτερικής γραφής» -«αποτύπωσης», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Αριστοτέλης «των εννοιών με τη μορφή εικόνων στις κέρινες πλάκες της ψυχής»(!)- η οποία επιτρέπει στον ασκούμενο την ανάκληση κάθε είδους πληροφορίας, σαν να ξεφυλλίζει τις σελίδες ενός βιβλίου.

 

Αυτή η σχολαστική οργάνωση και ταξινόμηση των ιδεών, των εννοιών και των πληροφοριών στον ανθρώπινο νου με την, μη δεσμευτική για τη σκέψη, μορφή των εικόνων, επιτρέπει την αλληλεπίδραση και το συσχετισμό τους σε ένα επίπεδο κατά πολύ βαθύτερο από αυτό της συνηθισμένης σκέψης.

 

Με αυτόν τον τρόπο, διευκολύνεται η παραγωγή πρωτότυπων ιδεών, οι οποίες φαίνονται να προέρχονται από «έμπνευση», καθώς το λογικό μέρος του νου (που λειτουργεί με το λόγο), δεν παρεμβάλλεται στη νοητική διαδικασία, επιτρέποντας ενδεχομένως στην ανθρώπινη διάνοια να συντονιστεί σε κάποιες συχνότητες, κατά τις οποίες γίνεται εφικτή η αλληλεπίδραση της με κάποιο είδος «μορφογενετικού πεδίου» συμπαντικής γνώσης!

 

Η ξεχασμένη τέχνη της Ελληνικής αρχαιότητας

 

Άρρηκτα δεμένη με κάθε ρητορική μάθηση αλλά και με την (προφορική) διάδοση της Μυθολογίας και της Ιστορίας (πολλές φορές έμμετρα!), μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η καλλιέργεια της μνημοτεχνικής γνώρισε ευρύτατη διάδοση σε ολόκληρο τον ελλαδικό (καθώς και τον αιγυπτιακό) χώρο, πολλούς αιώνες πριν την ανακάλυψη οποιουδήποτε είδους γραφής!

 

Μνήμες από τις μακρινές εκείνες εποχές της αρχαιότητας μας μεταφέρει ο Πλάτωνας στο διάλογο «Φαιδρός», όπου με έκπληξη παρατηρούμε τον θρυλικό για τη σοφία του βασιλέα των αιγυπτιακών Θηβών, Θαμού – Άμμωνα, να επι-πλήττει το θεό Θεού για την ανακάλυψη της γραφής, λέγοντας του τα εξής: «Και τώρα εσύ, που είσαι ο πατέρας των γραμμάτων, οδηγήθηκες από την συμπάθεια σον (προς τους ανθρώπους) να τους αποδώσεις μια ικανότητα αντίθετη από εκείνη την οποία πραγματικά κατέχουν.

 

Γιατί αυτή η εφεύρεση (η γραφή) θα προκαλέσει τη λήθη στα μυαλά όσων μάθουν να την εξασκούν, επειδή δεν θα καλλιεργούν πλέον τη μνήμη τους! Η εμπιστοσύνη τους στη γραφή -η οποία θα προέρχεται πλέον από εξωτερικούς χαρακτήρες, που δεν αποτελούν μέρος των εαυτών τους (δεν θα αποτελεί δηλαδή μέρος της ψυχής τους, κατά τον Πλάτωνα)- θα αποθαρρύνει τη χρήση της ίδιας της μνήμης τους μέσα τους. Ανακάλυψες το φάρμακο όχι της μνήμης, αλλά της υπενθύμισης.

 

Και προσφέρεις στους μαθητές σου την επίφαση της σοφίας, όχι την αληθινή σοφία, γιατί θα διαβάζουν πολλά πράγματα χωρίς στοτέλη στην Τέχνη της Μνήμης, γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ μνήμης, υπενθύμισης και ανάμνησης, με την ανάκληση των πληροφοριών να αποτελεί τη συνειδητή προσπάθεια κάποιου να «βρει το δρόμο του ανάμεσα στα περιεχόμενα της μνήμης του».

 

Αυτό καθίσταται δυνατό με τη βοή θεια δύο βασικών -συμπληρωματικών μεταξύ τους- νοητικών αρχών, του συνειρμού (χτίζουμε τις νέες γνώσεις πάνω στις παλιές) και της ακολουθίας (της αλληλένδετης δηλαδή σειράς κατά την οποία αποτυπώνονται οι εικόνες στη νόηση).

 

Γενικά, θα λέγαμε ότι οι απόψεις του Αριστοτέλη για τις διαδικασίες μνήμης και ανάμνησης είναι σύμφωνες με τις αρχές μάθη σης, όπως τις εκφράζει στο «περί Ψυχής». Η προερχόμενη από τις αισθήσεις αντίληψη, μετατρέπεται από τη φαντασία σε εικόνες, οι οποίες «τροφοδοτούν» τις νοητικές λειτουργίες.

 

Η άποψη αυτή, με τη φαντασία να παίζει δηλαδή το ρόλο «διαμεσολαβητή» ανάμεσα στην αντίληψη και τη σκέψη, σε συνδυασμό με το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο Αριστοτέλης, ότι δηλαδή «είναι αδύνατο για την ψυχή να σκεφτεί χωρίς την ύπαρξη κάποιας νοητής εικόνας», φαίνεται να είναι απόλυτα σύμφωνη και να αιτιολογεί την επιλογή (μνημονικών) εικόνων και τόπων κατά την εξάσκηση της μνημονικής τέχνης της αρχαιότητας.

 

«Μπορούμε να σκεφτούμε όποτε επιλέξουμε», παρατηρεί ο σοφός δάσκαλος της αρχαιότητας, «επειδή είναι δυνατό να επαναφέρουμε τα πράγματα στο μυαλό μας, ακριβώς όπως εκείνοι που ασκούν τη μνημοτεχνική, κατασκευάζουν εικόνες»…

 

Η πλατωνική «ανάμνηση της ψυχής»

 

Αν η μνήμη αποτελεί για τον Αριστοτέλη φυσική νοητική διαδικασία, για τον Πλάτωνα δεν είναι παρά ανάμνηση της ψυχής από τον Κόσμο των Ιδεών. Ξεπερνώντας, ωστόσο, την «επιφανειακή» αυτή διαφορά, μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε ότι οι απόψεις του Πλάτωνα συμπληρώνουν αυτές του Αριστοτέλη, επιτρέποντας μας να ανασυνθέσουμε μια σχετικά ολοκληρωμένη εικόνα για τη μνημονική τέχνη στην ελληνική αρχαιότητα, της οποίας και οι δύο ήταν μέτοχοι.

 

Στο Θεαίτητο βρίσκουμε το Σωκράτη να χρησιμοποιεί για την ψυχή την ίδια παρομοίωση, ότι δηλαδή αυτή αποτελείται από ένα υλικό σαν κερί, στο οποίο οι ιδέες αποτυπώνονται με τη μορφή εικόνων και αποτελεί το δώρο της Μνημοσύνης, της μητέρας των Μουσών, στους ανθρώπους.

 

Στο διάλογο Φαίδων αναπτύσσεται η θεωρία ότι, καθώς είναι αδύνατο να αντιληφθούμε κάτι το οποίο δεν έχει καμία σχέση με εμάς, αναγκαστικά κάθε μάθηση/γνώση είναι έμφυτη στην ψυχή μας. Αντιλαμβανόμαστε π.χ. το δίκαιο ή το άδικο, επειδή η ψυχή μας είναι εξοικειωμένη με την έννοια της δικαιοσύνης από την προηγούμενη ύπαρξη της στον Κόσμο των Ιδεών, πριν ενσαρκωθεί στο σώμα μας.

 

Στον «Φαίδρο», όπου ο Πλάτων εκθέτει την άποψη ότι η ρητορική τέχνη πρέπει να υπηρετεί μόνο την αλήθεια, επικρίνοντας τους σοφιστές, γίνεται φανερό ότι θεωρεί «βλάσφημη» τη χρήση της μνημοτεχνικής (ως μέρος της διδασκαλίας της ρητορικής τέχνης), για την εξυπηρέτηση των ψευδών συμπερασμάτων των σοφιστών.

 

Μπορεί στο έργο του Πλάτωνα να μη βρίσκουμε κάποια συγκεκριμένη περιγραφή των αρχών της μνημονικής τέχνης, οι ιδέες του όμως φαίνονται να είναι διαποτισμένες με αυτήν, εκφράζοντας όλη την αισιοδοξία και τη βεβαιότητα ότι η σοφία βρίσκεται ήδη μέσα μας και το μόνο που έχουμε να κάνουμε, είναι να την αφουγκραστούμε προσεκτικά.

 

Ας μην ξεχνάμε επίσης, ότι στον Πλάτωνα χρωστάμε και την πολύτιμη διάσωση της ανάμνησης ότι η Τέχνη της Μνήμης, η «εσωτερική» δηλαδή γραφή των πληροφοριών, προϋπήρξε της κανονικής γραφής. Άλλωστε, οι πλατωνικές Ιδέες ήταν που (όπως θα δούμε και στη συνέχεια) ενέπνευσαν την «αναβίωση» της Τέχνης της Μνήμης στις περιόδους του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης.

 

Μία ανεκτίμητη πηγή από τη λατινική γραμματεία: τα «χαμένα» κομμάτια του παζλ

 

Την περίοδο 86-82 π.Χ., κάποιος άγνωστος καθηγητής της ρητορικής τέχνης στη Ρώμη, ολοκλήρωνε για τους μαθητές του μια πραγματεία, η οποία έμελλε να μείνει στην Ιστορία με το όνομα του προσώπου στο οποίο αφιερωνόταν, κάποιον (επίσης άγνωστο) Ερέννιο (Ad Herennium).

 

Η αξία του συγκεκριμένου έργου, είναι για τους σύγχρονους ερευνητές της Τέχνης της Μνήμης πραγματικά ανεκτίμητη, καθώς πρόκειται ουσιαστικά για τη μοναδική σχετικά ολοκληρωμένη πηγή, αναφορικά με το προαιώνιο αυτό σύστημα γνώσης, η οποία ευτυχήσαμε να φτάσει ακέραιη ως τις μέρες μας από τον αρχαίο κόσμο.

 

«Υπάρχουν δύο είδη μνήμης», αναφέρει ο ανώνυμος συγγραφέας σε αυστηρά ακαδημαϊκό ύφος και ύστερα από εκτενή ανάλυση των μερών της ρητορικής τέχνης, «η φυσική και η τεχνητή. Η φυσική μνήμη, είναι εκείνη η οποία χαράσσεται στο νου μας ταυτόχρονα με τη σκέψη. Η τεχνητή μνήμη ενδυναμώνεται και στερεοποιείται με την εκπαίδευση».

 

Στη συνέχεια, ο ανώνυμος συγγραφέας παραθέτει πλήθος παντελώς άγνωστων στην εποχή μας ελληνικών πηγών για τη διδασκαλία της μνημοτεχνικής, προτού επανέλθει στην περιγραφή της τεχνητής μνήμης, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, τα εξής:

 

«Η τεχνητή μνήμη απαρτίζεται από τόπους και εικόνες. Ως (μνημονικός) τόπος (locus), θεωρείται ένα μέρος (όπως π.χ. ένα κτίριο), το οποίο μπορεί εύκολα να αποτυπωθεί στη μνήμη, ενώ οι (μνημονικές) εικόνες (imagines) απαρτίζονται από μορφές, σύμβολα ή αγάλματα των εννοιών που θέλουμε να απομνημονεύσουμε»!Παρατηρούμε ότι σήμερα θα μπορούσαμε να αντιστοιχίσουμε αυτούς τους τόπους με τους «virtual τόπους» ή τις τοποθεσίες/φακέλους ενός κυβερνοχώρου.

 

Η Τέχνη της Μνήμης παρουσιάζεται και εδώ ως μια μέθοδος εσωτερικής γραφής, της οποίας οι ασκητές «καταγράφουν» νοητικά ό,τι τους υπαγορεύεται και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να το «διαβάσουν» από τη μνήμη τους. «Γιατί οι «τόποι» είναι σαν τις κέρινες πλάκες ή τους παπύρους, οι εικόνες είναι σαν τα γράμματα, η οργάνωση και η διάταξη των εικόνων είναι σαν το κείμενο και η παράδοση (του κειμένου) είναι σαν την ανάγνωση» !

 

Οι μαθητευόμενοι στην Τέχνη της Μνήμης καλούνται να δείξουν ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή των «τόπων». Πρέπει να εφοδιάσουν τη μνήμη τους με μεγάλο αριθμό τέτοιων τόπων, έτσι ώστε να μπορούν να συγκρατούν μεγάλο όγκο πληροφοριών.

 

Οι τόποι αυτοί (οι οποίοι μπορούν να είναι και φανταστικοί, δηλαδή, να μην είναι αναπαραστάσεις υπαρκτών χώρων) πρέπει να αποτυπωθούν στη σκέψη των ασκούμενων με κάθε λεπτομέρεια, να είναι επαρκώς φωτισμένοι (ώστε όλες οι εικόνες να είναι «ευανάγνωστες»), να είναι ευρύχωροι αλλά σαφώς οριοθετημένοι (ώστε να μπορούν να τοποθετηθούν σε αυτούς πλήθος μνημονικών αντικειμένων) και φυσικά να είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους, αποτελώντας ένα ενιαίο σύνολο (ώστε οι μαθητευόμενοι της μνημονικής τέχνης να μπορούν να μετακινηθούν άνετα σε αυτούς προς όποια κατεύθυνση επιθυμούν).

 

Πόσο παλαιά είναι η Τέχνη της Μνήμης; Μερικές σκέψεις για τη χρονολόγηση της μεθόδου

 

Το «πολύτιμο» κείμενο Ad Herennium φαίνεται να βάζει τα πράγματα σε μια σειρά, όσον αφορά την αναζήτηση των αρχών της «χαμένης» Τέχνης της Μνήμης. Όμως οι «εκπλήξεις» από το «Ad Herennium» δεν σταματούν στα όσα ήδη αναφέραμε. Στη συνοπτική του αναφορά στη «μνήμη των λέξεων», ο ανώνυμος ρητοροδιδάσκαλος,προβαίνει στο ακόλουθο σχόλιο:

 

«Γνωρίζω ότι οι περισσότεροι από τους Έλληνες, οι οποίοι έχουν γράψει αναφορικά με τη Μνήμη, ακολούθησαν την οδό της παράθεσης εικόνων που ανταποκρίνονται σε πολλές λέξεις (έννοιες-verba), έτσι ώστε όσοι θα επιθυμούσαν να απομνημονεύσουν αυτές τις εικόνες, θα τις είχαν έτοιμες χωρίς να κοπιάζουν στην αναζήτηση τους».

 

Θα ήταν αδύνατο να αφήσουμε την απίστευτη αυτή παρατήρηση ασχολίαστη. Κάπως έτσι, ή μάλλον, ακριβώς έτσι, δεν ήταν και οι πρώτες μορφές γραφής; Συγκεκριμένες εικονομορφικές συμβολικές αναπαραστάσεις (π.χ. ιερογλυφικά), οι οποίες χρησιμοποιούνταν για να αποδώσουν πολλαπλά παρεμφερή νοήματα; Μήπως το συγκεκριμένο απόσπασμα επιβεβαιώνει τον «μύθο» του Πλάτωνα για την προΰπαρξη μιας «εσωτερικής», μνημονικής γραφής στην ψυχή των ανθρώπων, την οποία διαδέχτηκε η γραφή που όλοι γνωρίζουμε;

 

Ας ξαναδιαβάσουμε το απόσπασμα… Χωρίς αμφιβολία, οι εικόνες στις οποίες αναφέρεται εδώ ο συγγραφέας φαίνονται να είναι οι ίδιες αναπαραστάσεις που βρίσκουμε διάσπαρτες στον αρχαίο κόσμο (π.χ. στον αινιγματικό «δίσκο της Φαιστού» ή στις «ιερογλυφικές γραφές της Αιγύπτου, κ.α.), εξέλιξη των οποίων αποτέλεσαν και τα πρώτα είδη γραφής.

 

Είναι πολύ πιθανό στο συγκεκριμένο απόσπασμα να βρίσκεται η ατράνταχτη απόδειξη ότι η γραφή προήλθε από παραφθορά των συμβόλων που χρησιμοποιούνταν κατά την εξάσκηση της Τέχνης της Μνήμης, για την οποία, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε με βεβαιότητα ότι διδασκόταν συστηματικά επί χιλιετίες πριν την ύπαρξη γραφής!

 

Στο τεύχος 130 (Φεβρ. 2005) το ΤΜ δημοσίευσε άρθρο, βασισμένο στις έρευνες των Φλόρενς και Κένεθ Γουντ, το οποίο αποδείκνυε ότι ο Όμηρος περιγράφοντας τα γεγονότα του Τρωικού πολέμου, ουσιαστικά περιέγραφε τις κινήσεις των αστερισμών του ουρανού όπως φαίνεται από την Ελλάδα.

 

Αυτό που έδειξαν οι έρευνες των Γουντ ήταν ότι οι αστρονομικές πληροφορίες που περιλαμβάνονται στο ομηρικό έπος αρχίζουν από το 8900 π.Χ., αν όχι πολύ παλαιότερα. Ήταν η εποχή κατά την οποία η εξαιρετικά αργή περιστροφική κίνηση του άξονα της Γης (wobbling), η οποία ευθύνεται για την εναλλαγή των «ζωδιακών εποχών», επανέφερε το άστρο του Σείριου στον ελληνικό ουρανό, μετά από απουσία 7.000 περίπου ετών.

 

Αν έχουν δίκιο οι Γουντ, αν δηλαδή η επιστροφή του Σείριου αποδίδεται συμβολικά στο έπος με την επιστροφή του «λαμπρότερου άστρου» -δηλαδή του Αχιλλέα- στη μάχη, τότε μια «μετριοπαθής» χρονολόγηση για την Τέχνη της Μνήμης (καθώς και για το ίδιο το ομηρικό έπος, το οποίο άλλωστε διασώθηκε μέσω αυτής), θα μας έδινε ως αφετηρία των ιστορικών πληροφοριών που περιλαμβάνονται στο έπος, περίπου το έτος 8900 π.Χ.!

 

Όμως, η Ιλιάδα δεν αρχίζει με την επιστροφή του Αχιλλέα στη μάχη αλλά με τη «μήνιν» αυτού και την «αποχώρηση» του, η οποία, αν ακολουθήσουμε τη λογική, τις αποδείξεις και τα συμπεράσματα των Γουντ, πρέπει να συνέβη περίπου 7.000 χρόνια νωρίτερα, όταν το άστρο του Σείριου «αποχώρησε» και χάθηκε από το ελληνικό στερέωμα.

 

Είναι, λοιπόν, δυνατό η πρώτη αναφορά στην Τέχνη της Μνήμης, να ανάγεται στο 15900 περίπου π.Χ.; Αυτό δεν θα σήμαινε ότι η εσωτερική γραφή προϋπήρξε της εξωτερικής κατά τουλάχιστον 10.000 έτη; Και η συγκεκριμένη εκτίμηση, γίνεται σύμφωνα με τη χρονολόγηση της πινακίδας του Δισπηλιού της Καστο ριάς (με τη μέθοδο του άνθρακα C14, η οποία ανήγαγε την έναρξη της γραφής στον ελληνικό χώρο στα 5260 π.Χ.), διαφορετικά, στον αριθμό αυτό θα χρειαστεί να προσθέσουμε και μερικές ακόμα χιλιάδες χρόνια…

 

Γιατί όχι; Εξάλλου, όπως φαίνεται και από το παραπάνω απόσπασμα, η «εσωτερική γραφή» αποτελεί επίσης μορφή γραφής, και μάλιστα πολύ πιο εξελιγμένης, καθώς η καλλιέργεια της απαιτεί από τον ασκούμενο την ανάπτυξη απίστευτων εγκεφαλικών ικανοτήτων διαλογισμού, οραματισμού, και φυσικά, μνήμης. Επίσης, δεν λείπει ούτε η βιβλιογραφία, ούτε οι αποδείξεις για την ύπαρξη της εν λόγω τέχνης…

 

Σκεφτείτε το λίγο… Σταματήστε για λίγα λεπτά την ανάγνωση αυτού του κειμένου και αναλογιστείτε τις ατέλειωτες ώρες δια λογισμού και συστηματοποιημένης μνημοτεχνικής εξάσκησης που θα απαιτούνταν για να σχηματίσει κάποιος τους μνημονικούς τόπους και τις νοητές εκείνες εικόνες, ώστε να είναι σε θέση να απαγγείλει και τις 24 ραψωδίες της Ιλιάδας…

 

Μάλιστα, πολύ περισσότερο αν οι Γουντ κάνουν λάθος, οπότε στην προσπάθεια του αυτή ραψωδός δεν χρησιμοποιεί τα άστρα ως μνημονικά βοηθήματα… Αναλογιστείτε τώρα το σύνολο της ελληνικής μυθολογίας, το οποίο διαμορφώθηκε πριν από την ύπαρξη γραφής καθώς και τον πλούτο της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, η οποία αναγκαστικά, επίσης προϋπήρξε της γραπτής της αναπαράστασης μέσω συμβόλων…

 

Αναμφίβολα, οι διάνοιες οι οποίες ανέπτυξαν και διατήρησαν τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, Μυθολογίας και Ιστορίας επί χιλιετίες χωρίς την ύπαρξη γραφής, όφειλαν να είναι εξασκημένες σε ένα μνημονικό σύστημα, αν όχι το ίδιο, τότε πολύ πιο εξελιγμένο, σύνθετο και απαιτητικό (όσον αφορά τη χρήση των διανοητικών τους ικανοτήτων) από αυτά της κλασικής και ρωμαϊκής περιόδου, που παρουσιάσαμε. Μήπως ένα σύστημα, το οποίο θα προϋπέθετε τη χρήση των 45.000 περίπου ορατών από τη Γη άστρων, ως μνημονικούς «τόπους»;

 

Στο σημείο αυτό, αξίζει να παραθέσουμε μια μικρή λεπτομέρεια, την οποία ελάχιστοι φαίνεται ότι γνωρίζουν: τα 45 (μνημο-τεχνικά;) σύμβολα που «διακοσμούν» το δίσκο της Φαιστού (περ.1600 π.Χ.) δεν είναι εγχάρακτα, αλλά έχουν «αποτυπωθεί» σε πηλό με λίθινες σφραγίδες! Η ίδια αυτή τεχνική σήμερα, δεν αποκαλείται (όχι απλά γραφή, αλλά) «τυπογραφία»;

 

Γίνεται πλέον ξεκάθαρο, ότι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο οι μακρινοί μας πρόγονοι δεν ανέπτυξαν νωρίτερα «εξωτερική» γραφή, είναι ότι, απλούστατα, δεν την είχαν ανάγκη… Δεν αποκλείεται μάλιστα, αν ποτέ καταφέρουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τον δίσκο της Φαιστού, να αποκαλυφθεί ότι το «μυστηριώδες» περιεχόμενο του, το οποίο τόσο πολύ έχει προβληματίσει τους επιστήμονες, δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα απλό παιδικό τραγουδάκι ή ποίημα, για τους νεαρούς μαθητευόμενους της μνημονικής, «εσωτερικής» γραφής.

 

Άλλωστε, οι Έλληνες (και συγκεκριμένα οι Αθηναίοι) δεν ήταν που νίκησαν τους υπερανεπτυγμέ-νους τεχνολογικά, αλλά διεφθαρμένους και αλαζόνες Άτλαντες, σύμφωνα με τον πλατωνικό «μύθο» στον «Κριτία»;

 

Προσπαθήστε τώρα να θυμηθείτε την -αποδεκτή ως μόνη «ορθή» από την παγκόσμια ακαδημαϊκή κοινότητα- θεωρία περί ινδοευρωπαϊκής φυλής και γλώσσας, που διδαχθήκαμε όλοι στα σχολεία και τα πανεπιστήμια (και η οποία εξακολουθεί να διδάσκεται, σχεδόν αυθαίρετα), και αποφασίστε ποια σας φαίνεται πιο πειστική…

 

Ο άγνωστος εκείνος δάσκαλος της ρητορικής και της μνήμης προτείνει επίσης να εφοδιάσουμε νοητά κάθε πέμπτο τόπο με ένα χαρακτηριστικό αντικείμενο (π.χ. ένα χρυσό χέρι) και κάθε δέκατο (decimus) με τη μορφή ενός οικείου μας προσώπου, προκειμένου να μην κάνουμε λάθος στη σειρά σύνδεσης τους. Οι τόποι αυτοί δεν πρέπει να μοιάζουν μεταξύ τους, καθώς ενδέχεται να τους μπερδέψουμε στη σκέψη μας.

 

Όσον αφορά τις εικόνες, ο συγγραφέας του «Ad Herennium», τις διακρίνει σε δύο κατηγορίες, μία για τα πράγματα (res) και μία άλλη για τις λέξεις-έννοιες (verba). Η απομνημόνευση των πραγμάτων (memoria rerum) είναι σχετικά απλή και ο ασκούμενος μπορεί να την τελειοποιήσει σύντομα και χωρίς μεγάλη δυσκολία.

 

Αντίθετα, η απομνημόνευση των λέξεων-εννοιών (memoria verborum), η ικανότητα δηλαδή να ανακαλούμε στη μνήμη μας (όπως οι ποιητές της αρχαιότητας) ολόκληρα κείμενα, είναι πολύ πιο σύνθετη και απαιτεί μακροχρόνια εξάσκηση, καθώς και έναν τεράστιο αριθμό μνημονικών τόπων.

 

Στο σημείο αυτό αξίζει να σταθούμε, καθώς η τελευταία παρατήρηση πιθανότατα εξηγεί γιατί ο Όμηρος (όπως βέβαια και οι γενιές των προκατόχων του), επέλεξε να «τοποθετήσει» μνημοτεχνικά ολόκληρο το έπος της Ιλιάδας στον τεράστιο αριθμό των αστεριών, των πλανητών και των αστερισμών του στερεώματος… (βλ. ΤΜ, τεύχ. 130)

 

Ολοκληρώνοντας την αναφορά μας στην ενότητα της μνήμης του «Ad Herennium», o συγγραφέας προτείνει, σε ό,τι αφορά στις εικόνες, να επιλέγονται μορφές υπερφυσικές, αστείες ή γκροτέσκες, καθώς το μυαλό μας έχει την τάση να ξεχνά οτιδήποτε το συνηθισμένο.

 

Μερικές ακόμα αναφορές (Κικέρων, Πλούταρχος, Στράβων, Κιντιλιανός):

 

Η «αστρική» Μνήμη του Μητρόδωρου του Σκέψιου

 

Ένα άλλο, προερχόμενο επίσης από τη λατινική γραμματεία, έργο με αναφορές στη μνημονική τέχνη, είναι και το «De Oratore» του Κικέρωνα, στην εισαγωγή του οποίου βρίσκουμε τη γνωστή ιστορία με την οποία περιγράφεται η ανακάλυψη της Τέχνης της Μνήμης από τον Σιμωνίδη.

 

Η μικρή αναφορά που γίνεται στο έργο αυτό στις αρχές της μνημονικής τέχνης, φαίνεται να επαληθεύει πλήρως το «Ad Herennium» και γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο Κικέρωνας απευθύνεται (όπως και οι κλασικοί Έλληνες συγγραφείς) σε αναγνώστες, οι οποίοι είναι ήδη αρκετά εξοικειωμένοι με αυτές. Μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι ο ίδιος έχει γνωρίσει δύο Έλληνες με «θεϊκές ικανότητες Μνήμης» και αναφέρει δύο ονόματα: τον Χαρμάδα από την Αθήνα και τον Μητρόδωρο τον Σκέψιο, τον οποίο συνάντησε στη Μ. Ασία και εικάζει ότι τη στιγμή που γράφει το «De Oratore», βρίσκεται ακόμα εν ζωή.

 

Ειδικά για τον Μητρόδωρο, γνωρίζουμε από αναφορά του Πλουτάρχου, ότι είχε πρωτοστατήσει σε μια αυτονομιστική κίνηση των ελληνικών πόλεων της Μ. Ασίας από τη ρωμαϊκή κυριαρχία, ενώ ο Στράβων (στα Γεωγραφικά του, 13ος τόμος), αναφέρει ότι ακολούθησε μια πορεία από τη Φιλοσοφία στην Πολιτική για να καταλήξει στη διδασκαλία της ρητορικής τέχνης.

 

Ο μεγάλος γεωγράφος αναφέρει επίσης ότι ο Μητρόδωρος είχε συγγράψει και σχετική πραγματεία (ή πραγματείες), η οποία όμως δυστυχώς δεν σώζεται σήμερα, και μας δίνει την πληροφορία ότι η ρητορική του δεινότητα ήταν τέτοια, ώστε άφηνε πάντα το ακροατήριο του άναυδο…

 

Η πιο «αινιγματική» ωστόσο πληροφορία για αυτόν τον αρχαίο Έλληνα ασκητή της μνημονικής τέχνης, έρχεται από έναν άλλο Λατίνο δάσκαλο της ρητορικής, τον Κιντιλιανό (Quintilianus), ο οποίος πιθανότατα γνώριζε (όπως και ο Κικέρωνας) το έργο του Μητρόδωρου. Αναφέρει λοιπόν, ότι ο Μητρόδωρος στη μνημονική του τέχνη χρησιμοποιούσε «360 μνημονικούς τόπους στα δώδεκα ζώδια, μέσα από τα οποία διέρχεται ο Ήλιος».

Αναμφίβολα, πρόκειται για μία αρχαία μαρτυρία η οποία επιβεβαιώνει ότι η Τέχνη της Μνήμης στην αρχαιότητα συνδεόταν με τη μελέτη των άστρων και τη χρήση τους ως μνημονικούς τόπους.

 

Μήπως λοιπόν το μνημονικό σύστημα στο οποίο είχε εξασκηθεί ο Μητρόδωρος ήταν το ίδιο (ή έστω παρεμφερές) με αυτό του Ομήρου; Εκτός αυτού, στην αναφορά αυτή ίσως να κρύβεται και η εξήγηση στο ερώτημα γιατί οι περισσότεροι από τους μεταγενέστερους στοχαστές του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης επέλεξαν επίσης να χρησιμοποιήσουν τις 360 μοίρες του ζωδιακού κύκλου, σε μια προσπάθεια αναδημιουργίας των αρχαίων ελληνικών μνημονικών συστημάτων…

 

Η Τέχνη της Μνήμης στο Μεσαίωνα και την Αναγέννηση: αναζητώντας την αρχαία γνώση

 

Τα «σκοτεινά» χρόνια που ακολούθησαν την πτώση της Ρώμης, η γενικότερη πνευματική παρακμή παρέσυρε κάθε γνώση στη λήθη. Στα πλαίσια αυτά, και η διδασκαλία της μνη-μοτεχνικής φαίνεται να ατονεί σταδιακά (με ελάχιστες εξαιρέσεις) και να χάνεται, εντασσόμενη στο θολό ημίφως της μαγικής, «δαιμονικής» γνώσης, προερχόμενης από την «αναίσχυντη, ειδωλολατρική αρχαιότητα».

 

Οι μνήμες της ύπαρξης αυτής της τέχνης, ωστόσο, υπήρχαν ακόμα ολοζώντανες, όπως και οι περισσότερες από τις (λατινικές κυρίως) πηγές, οι οποίες στα χέρια των λίγων «εκλεκτών» της γνώσης, αποτέλεσαν τον οδηγό τους στις μεμονωμένες προσπάθειες αναπαραγωγής του εντυπωσιακού αυτού συστήματος γνώσης.

 

Η αναζήτηση λοιπόν ενός μνημονικού συστήματος ικανού να ανακτήσει ολόκληρο το σώμα της χαμένης αρχαίας σοφίας, τοποθετήθηκε από τα πρώιμα κιόλας μεσαιωνικά χρόνια στην κορυφή των επιδιώξεων της νέας κάστας φιλοσόφων-μάγων που δημιουργήθηκε.

 

Βασιζόμενοι στην αριστοτελική πεποίθηση ότι είναι αδύνατο να υπάρξει καινούρια γνώση, έστρεψαν από την αρχή τις έρευνες τους στο παρελθόν. Στην αναζήτηση αυτή, καταλυτικό ρόλο έπαιξε και η μελέτη των θεωριών του Πλάτωνα, ότι κάθε γνώση είναι ανάμνηση της ψυχής από τον Κόσμο των Ιδεών, με τη μνήμη να αποτελεί έμφυτη ιδιότητα που ανήκει στις δυνατότητες του ανθρώπινου νου.

 

Δεν θα ήταν υπερβολή, αν λέγαμε ότι οι ερευνητές του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης αισθάνονταν σαν το παιδί εκείνο που, μεγαλώνοντας, έχασε το θείο δώρο της ψυχικής ανάμνησης. Η «Ars Magna» (Μεγάλη Τέχνη), όπως ονομάστηκε η προσπάθεια αυτή αποκατάστασης της επαφής της ανθρώπινης ψυχής με τη συμπαντική γνώση, αποτέλεσε από νωρίς το «Άγιο Δισκοπότηρο» της φιλοσοφικής έρευνας, στην αναζήτηση του οποί ου αναλώθηκαν πολλά από τα φωτεινότερα πνεύματα της εποχής (π.χ. Julio Camillo, Θωμάς ο Ακινάτης, Albertus Magnus, Raymond Lull κ.α.)·

 

Σε όλα σχεδόν τα μνημονικά συστήματα της εποχής που κατά καιρούς δημιουργούνταν, η Τέχνη της Μνήμης, εμφανιζόταν να είναι ενδεδυμένη το περίβλημα του μάγου. Απομονώνοντας, ωστόσο, τις επικλήσεις και τις μαγικο-θρησκευτικές δοξασίες, μπορούμε με ασφάλεια να διαπιστώσουμε ότι οι μνημονικές αρχές των μεσαιωνικών και αναγεννησιακών συστημάτων ήταν ουσιαστικά οι ίδιες με αυτές των αρχαίων χρόνων.

 

Μερικά μνημονικά συστήματα του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης

 

Οι αναφορές από τα διάφορα μνημοτεχνικά συστήματα που κατά καιρούς προτάθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν στη μεσαιωνική και αναγεννησιακή περίοδο, είναι πολλές και εντυπωσιακές.

 

Ενδεικτικά μόνο, αξίζει να αναφέρουμε ότι τέτοιου είδους μνημονικούς τόπους αποτέλεσαν και οι αίθουσες της Κολάσεως του Δάντη(Ι), ενώ πολλοί είναι εκείνοι που υποστήριξαν (εδώ και πολλούς μάλιστα αιώνες) ότι το συγκεκριμένο έργο δεν αποτελεί παρά μια ακόμα μνημοτεχνική-μεταφυσική διατριβή με χριστιανικές αναφορές!

 

Ωστόσο, ξεχωρίζοντας και αξιολογώντας τις κατά καιρούς μνημονικές μελέτες των «σκοτεινών» αυτών εποχών, μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε εκείνες, οι οποίες, εκτός του ότι άσκησαν τεράστια επίδραση στη διαμόρφωση του φιλοσοφικού στοχασμού των εν λόγω περιόδων, αποτέλεσαν και την αφετηρία των αναζητήσεων του αναμφισβήτητα μεγαλύτερου ασκητή της Τέχνης της Μνήμης της μεταχριστιανικής περιόδου: του μεγάλου Giordano Bruno, αλλά και άλλων σπουδαίων στοχαστών εκείνης της καθοριστικής περιόδου.

 

Η «Ars Brevis» (Τέχνη των Γενναίων) του Ramon Lull

 

Γεννημένος στη Μαγιόρκα, το 1235 -δέκα περίπου χρόνια μετά τον Θωμά τον Ακινάτη- ο Ramon Lull, ήταν ο πρώτος που επιχείρησε να αφομοιώσει το σύνολο της διαθέσιμης κατά την εποχή του γνώσης σε ένα ομοιογενές σύστημα μνημοτεχνικά δομημένο.

 

Η «Are Brevis» (Τέχνη των Γενναίων ή γενναία τέχνη), όπως επικράτησε να αποκαλούν το σύστημα του τόσο ο ίδιος όσο και οι πολυάριθμοι συνεχιστές του έργου του, έδινε στον ασκούμενο τη δυνατότητα να συνδυάζει παρεμφερείς μεταξύ τους έννοιες κατά τρόπο τέτοιο, ώστε να προκύπτουν «πρωτότυποι» στοχασμοί.

 

Το σύστημα «αναζήτησης της αλήθειας» του Lull (του οποίου την επινόηση απέδιδε ο ίδιος σε «θεϊκή φώτιση», αποτέλεσμα μιας υπερβατικής εμπειρίας κατά την επίσκεψη του στο όρος Randa, σε ένα νησί της Μαγιόρ κα!), αφομοίωνε και αστρολογικές δοξασίες και αντιλήψεις.

 

Μετά από πολλές αναθεωρήσεις και διαδοχικές «βελτιώσεις», ο Lull προχώρησε κατά την περίοδο 1305-8 στην τελευταία εκδοχή της μεθόδου του, την επινόηση της οποίας ο ίδιος φρόντισε να συνοδεύσει με μεγαλεπήβολες διακηρύξεις και σχόλια, από δίδοντας της την «υπεροπτική» ονομασία «Ars Magna» (Μεγάλη Τέχνη).

 

Στη μέθοδο αυτή, για πρώτη φορά βλέπουμε να χρησιμοποιούνται παρεμφερείς μεταξύ τους έννοιες τοποθετημένες σε κυκλική διάταξη, έτσι ώστε να διευκολύνεται ο συσχετισμός τους με την κεντρική, υπό διερεύνηση ιδέα, η οποία βρίσκεται στο κέντρο της σχηματικής απεικόνισης.

 

Ο Νεοπλατωνιστής αυτός ως προς τις φιλοσοφικές του αντιλήψεις, άσκησε τεράστια επιρροή στο φιλοσοφικό στοχασμό της εποχής του (σε βαθμό ώστε οι σύγχρονοι μελετητές να κάνουν λόγο για «ρεύμα σκέψης Λαλλιαμού» – Lullism), και με τις επιδράσεις του έργου του να είναι ευδιάκριτες ακόμα και στην Αναγέννηση.

 

Το φιλοσοφικό μνημοτεχνικό σύστημα του Lull υιοθετήθηκε αργότερα από τους εκπροσώπους των Φραγκισκανών, αντλώντας από τις ιδέες του το ιδεολογικό υπόβαθρο του κινήματος τους. (Και αφού μιλάμε για μέθοδο μνήμης, θυμηθείτε τα όσα γράφαμε στο τεύχος 130 για τις επιδράσεις του ελληνικού Νεοπλατωνισμού σε όλα τα μεταγενέστερα δυτικά εσωτερικά συστήματα…)

 

Το «Θέατρο της Μνήμης» του Julio Camillo

 

Πιο πιστός στις αρχαίες αρχές της Τέχνης της Μνήμης, όπως τη βρίσκουμε να διατυπώνεται μέσα από τα αρχαία κείμενα, ο Julio Camillo Delminio έδωσε στους μνημονικούς τόπους του συστήματος που εισηγήθηκε, τη μορφή αρχαίου ελληνικού αμφιθεάτρου.

 

Ο γεννημένος το 1480 Ιταλός στοχαστής και ερευνητής της Τέχνης της Μνήμης, από νωρίς διαπίστωσε ότι η αρχιτεκτονική διαρρύθμιση ενός αμφιθεάτρου θα παρουσίαζε τεράστια πλεονεκτήματα στην εξάσκηση της μνημονικής τέχνης.

 

Σύμφωνο προς τις προϋποθέσεις των (μνημονικών) τόπων του «Ad Herennium» και του Αριστοτέλη, το ελληνικό αμφιθέατρο διαθέτει ένα κεντρικό. σημείο αφετηρίας (σκηνή), το οποίο προσφέρει τεράστια ελευθερία κινήσεων, καθώς μέσω των διαδρόμων επικοινωνεί με όλα τα, ευδιάκριτα χωρισμέ να σε επτά διαδοχικά επίπεδα, διαστήματα των κερκίδων.

 

Όσον αφορά τις (μνημονικές) εικόνες που επέλεξε να χρησιμοποιήσει ως φορείς των εννοιών, ο Camillo προσπάθησε στο θέατρο του να αναπαραστήσει ολόκληρο το σύμπαν όπως προβάλλεται μέσα από την ελληνική μυθολογία, την αστρολογία και την καβαλιστική παράδοση.

 

Οι κερκίδες χωρίζονταν από 6 διαδρόμους σε 7 τμήματα, τα οποία ο ίδιος ονόμαζε «στήλες του Οίκον της Σοφίας τον Σολόμωντος». Καθένα από αυτά τα τμήματα χρησιμοποιούταν για να αποδώσει και έναν διαφορετικό πλανήτη με τις αστρολογικές του ιδιότητες, έφερε το όνομα ενός θεού της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, ενώ τα επίπεδα «αφιερώνονταν» σε χαρακτήρες και τόπους της ελληνικής μυθολογίας.

 

Τα «εντυπωσιακά σχέδια ενός νοητικού μνημοτεχνικού θεάτρου στο οποίο θα απεικονιζόταν ολόκληρη η συμπαντική γνώση» του μυστηριώδη σοφού, δεν άργησαν να διαδοθούν σε ολόκληρη την Ιταλία. Το 1530, ο Camillo βρέθηκε στο Παρίσι, προσκεκλημένος ίου Γάλλου βασιλιά, ο οποίος ανέλαβε και τη χρηματοδότηση της υλικής κατασκευής του. Μαρτυρίες της εποχής αναφέρουν ότι λίγο καιρό αργότερα, ένα μικρό ξύλινο αμφιθέατρο με πολύ παράξενη διακόσμηση είχε ανεγερθεί στη βασιλική αυλή της Γαλλίας…

 

Όμως φαίνεται ότι το αποτέλεσμα δεν ικανοποίησε τον Camillo, καθώς το 1532 επιστρέφει στην Ιταλία, όπου αρχίζει νέες προσπάθειες για την υλοποίηση της κατασκευής του μνημονικού του θεάτρου, αυτή τη φορά στη Βενετία. Ο Julio Camillo τελικά πέθανε το 1544 και το όνειρο της κατασκευής του «θεάτρου της Μνήμης», στο οποίο είχε αφιερώσει και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ποτέ δεν υλοποιήθηκε όπως θα ήθελε.

Το «μνημονικό παλάτι» του Matteo Ricci. Η διδασκαλία της Τέχνης της Μνήμης στην Κίνα!

 

Ο Matteo Ricci ήταν ένας Ιησουίτης ιερέας στον οποίο το 1577 ανατέθηκε να μεταβεί στη μακρινή Κίνα για να κηρύξει τη χριστιανική πίστη και τη δυτική σκέψη στους υπηκόους της δυναστείας των Μινγκ. Μετά από μακροχρόνια όμως παραμονή και χωρίς να έχει καταφέρει να κεντρίσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον των Κινέζων, το 1596 ανέφερε σε μια τυχαία συνομιλία του με έναν πρίγκιπα της δυναστείας για ένα σύστημα μνήμης, το οποίο επιτρέπει στον ασκούμενο την από μνημόνευση με τη μορφή εικόνων τεράστιου όγκου πληροφοριών σύμφωνα με μια μέθοδο, την οποία στη μακρινή δύση αποκαλούσαν «εσωτερική γραφή».

 

Η μέθοδος αυτή είχε ανακαλυφθεί πριν πολλά χρόνια σε μια μακρινή χώρα της Δύσης, την Ελλάδα, από έναν ποιητή ευγενούς καταγωγής, ονόματι Xi-mo-ni-de (Σιμωνίδης)!

 

Η είδηση για την ύπαρξη μιας τόσο εκπληκτικής τέχνης, ενθουσίασε τους ευγενείς της πόλης Nanchang στην επαρχία Jianxi, όπου διέμενε και τον προσκάλεσαν να τους την διδάξει.

 

Ο Ricci, ο οποίος γνώριζε τις γενικές αρχές της μνημοτεχνικής (καθώς στα πλαίσια των νομικών σπουδών που είχε παρακολουθήσει στη Ρώμη το 1572, είχε διδαχθεί το έργο του Κικέρωνα), οργάνωσε για το πρωτότυπο αυτό «ποίμνιο» που κατάφερε επιτέλους να συγκεντρώσει μια σειρά μνημονικών τόπων, οι οποίοι συγκροτούσαν ένα παλάτι.

Οι αίθουσες του «μνημονικού παλατιού» του Ricci διακοσμούνται από κινεζικά ιδεογράμματα, τα οποία όμως πρέσβευαν διαφορετικές παραστάσεις της Βίβλου, προσαρμοσμένες στις κινεζικές παραδόσεις.

 

Βλέποντας τη μαζική ανταπόκριση των Κινέζων ευγενών στη διδασκαλία της τέχνης της Μνήμης, πολύ σύντομα συνέγραψε και μελέτη στα κινεζικά και άρχισε να περιοδεύει, κηρύττοντας μέσα από τη μνημονική τέχνη το λόγο του θεού.

 

Το ενδιαφέρον των Κινέζων για τον πολιτισμό που ανέπτυξε ένα τόσο εξελιγμένο σύστημα -τον ελληνικό- οδήγησε το 1607 τον Ricci, όταν πλέον είχε εγκατασταθεί στο Πεκίνο, να μεταφράσει στα κινεζικά και να εκδώσει και τα πρώτα έξι βιβλία των «στοιχείων της Γεωμετρίας» του Ευκλείδη.

 

Τελικά, μετά από μεγάλη προσπάθεια, οι κόποι του δείχνουν να ευοδώνονται όταν, στις 8 Σεπτεμβρίου 1609, παίρνει άδεια από τον αυτοκράτορα της δυναστείας να ιδρύσει στο Πεκίνο την «Αδελφότητα της Μαρίας». Ο Matteo Ricci πέθανε στο Πεκίνο στις 11 Μαΐου 1610. Το βιβλίο του για τη μνημονική τέχνη, φυλάχτηκε με ευλάβεια από τους ευγενείς της δυναστείας των Μινγκ και κληροδοτούμενο από γενιά σε γενιά, σώζεται ως τις μέρες μας.

 

Το «μαγικό» σύστημα μνήμης του Giordano Bruno

 

Η αναδημιουργία ενός μνημοτεχνικού συστήματος ικανού να επιτύχει την πλατωνική ανάμνηση, ήταν ένα ζήτημα, το οποίο από νωρίς απασχόλησε την κορυφαία πνευματική μορφή της Αναγέννησης, από την εποχή που ήταν ακόμα δομινικανός μοναχός.

 

Δεν θα ήταν υπερβολή, αν λέγαμε όχι η «μαγική», όπως την αποκαλούσε, μνήμη αποτελούσε τον «κορμό» του μεγάλου δέντρου των αναζητήσεων του, με τις φιλοσοφικές, θεολογικές και κοσμολογικές του απόψεις να είναι απλά οι καρποί.

 

Άλλωστε, εκτός από τα αμιγώς «μνημονικά» έργα του, αναφορές στην μνημονική τεχνική που χρησιμοποιούσε βρίσκουμε στο σύνολο σχεδόν των μελετών του, ενώ ολόκληρος ο φιλοσοφικός του στοχασμός φαίνεται να αποτελεί το αποτέλεσμα και την επιβεβαίωση της αποτελεσματικότητας των τεχνικών μνήμης που χρησιμοποιούσε.

 

Η ύπαρξη στην ελληνική αρχαιότητα συλλογιστικών συστημάτων ικανών να παράγουν σχεδόν αλάνθαστα αποτελέσματα, ήταν για τον Μπρούνο αυταπόδεικτη. Αφετηρία του μνημονικού συστήματος που εισηγήθηκε, στάθηκε η ανάλυση της συλλογιστικής διαδικασίας παραγωγής ιδεών και εξαγωγής συμπερασμάτων, όπως τη συναντάμε στο έργο του Πλάτωνα.

 

Παρατήρησε ότι η «εκμαίευση» των αληθειών από τον Σωκράτη επιτυγχανόταν ξεκινώντας από απλούς ορισμούς των εννοιών και διερευνώντας όλες τις γύρω τους. Στο κλείσιμο της αλληγο ρίας αυτής, βρίσκουμε ακόμα μία περιγραφή του μνημονικού συστήματος του Μπρούνο.

 

Οι ύμνοι τους οποίους χρησιμοποι εί στο έργο αυτό, παρουσιάζουν εξαι ρετική ομοιότητα με τους Ορφικούς ύμνους και αποσκοπούν, σύμφωνα με την κορυφαία ερμηνεύτρια του έργου του, Frances A.Yates, στην ψυχική προετοιμασία και τόνωση των μελετητών της μνημονικής τέχνης και στη διέγερση της φαντασίας τους, ώστε να φτάσουν σε εγκεφαλική και ψυχική κατάσταση ετοιμότητας να «δεχθούν» τη γνώση από το Σύμπαν, με την εξάσκηση της μνημονικής τέχνης. Βλέπουμε λοιπόν ότι η «ανάμνηση» δεν είναι μία απλή μηχανιστική διαδικασία, αλλά απαιτεί κατάλληλο ψυχικό υπόβαθρο…

 

Σύντομα, ο Μπρούνο εκδίδει και τρίτο «μνημονικό» έργο, την «Τέχνη της Μνήμης» (Are Memoriae). Φαίνεται ότι οι έρευνες του για την απεικόνιση της συμπαντικής και ανθρώπινης διάνοιας τον οδήγησαν στην υιοθέτηση μιας πιο αφαιρετικής φόρμας, με εντονότερο το στοιχείο του συμβολισμού, καθώς τόσο οι ομόκεντροι κύκλοι, όσο και οι πίνακες αναφοράς έχουν λιγοστέψει.

 

Έχει πλέον εμβαθύνει στη «χαοτική» σκέψη και τα σύμβολα του παραπέμπουν σε αστερισμούς και σε επεισόδια παρμένα από την ελληνική μυθολογία, θεωρώντας ότι αποτελούν γνησιότερους συμβολισμούς μεγαλύτερης δύναμης και μεστότητας νοημάτων και ότι βρίσκονται πιο κοντά στη συμπαντική σκέψη.

 

To Ars Memoriae έχει χαρακτηριστεί από τους μελετητές του έργου του Μπρούνο ως «μαγικό». Αποτελεί, ωστόσο, την ευθεία προέκταση της πορείας που ακολουθεί η σκέψη του από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο, από το υλικό στο πνευματικό και από το ανθρώπινο στο Συμπαντικό.

 

Αρκετά χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Γερμανία, ο Μπρούνο θα επανέλθει στην προσπάθεια του να δημιουργήσει ένα σύστημα μνήμης εκφρασμένο αυτή τη φορά μέσα από εικόνες και σύμβολα, ικανών να φέρουν την ανθρώπινη ψυχή σε επαφή με την «αληθινή πραγματικότητα», με την έκδοση των «30 αγαλμάτων» (Lampas Triginte Statuarum).

 

Στο έργο αυτό, το οποίο έχει κυρίως θρησκευτικό χαρακτήρα, οι αστρολογικές παραστάσεις στις οποίες στηριζόταν η διαδικασία της «ανάμνησης», έχουν πλέον αντικατασταθεί από μορφές αγαλμάτων, τις οποίες ο Μπρούνο χαρακτηρίζει ως «εσωτερικές εικόνες».

 

Θεωρεί τη φαντασία ως τον ισχυρότερο και αμεσότερο τρόπο να επιτύχει κάποιος την επαφή με τον πνευματικό κόσμο και χρησιμοποιεί τις μορφές αυτές ως πιο αποτελεσματικούς ψυχικούς συνδέσμους της φαντασίας (της ανθρώπινης διάνοιας) με το Θείο.

 

Πρώτη μορφή στις απεικονίσεις του είναι αυτή του Απόλλωνα που συμβολίζει το Εν και το Φως και ακολουθεί ο Κρόνος που αντιπροσωπεύει την Αρχή. Ανάμεσα στα υπόλοιπα αγάλματα βρίσκουμε τις μορφές του Προμηθέα, του Ηφαίστου, της Θέτιδος, του Γανυμήδη ή Τοξότη, του Ουρανού, της Αφροδίτης, του Έρωτα, της Αρτέμιδος και φυσικά της Αθηνάς, η οποία εκπροσωπώντας τη Σοφία, αποτελεί την ιερότερη, σύμφωνα με τον Μπρούνο, από τις Θηλυκές Θεότητες.

 

Εξαιρετικό, επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζει στο έργο αυτό και ο πρωταρχικός δια χωρισμός του Θεϊκού στοιχείου, για το οποίο αναφέρει ότι είναι αδύνατο να αποδοθεί με κάποια μορφή άλλη από τη φυσική του, που είναι το Φως και έχει τριαδική υπόσταση.

 

Το Θεϊκό αυτό στοιχείο, δύναται να γίνει αντιληπτό από την ανθρώπινη διάνοια με τις έννοιες: του «Πατρός ή Νου ή της Ουσίας των Ουσιών», του «Υιού ή της πρωταρχικής διάνοιας, της ομορφιάς και της αγάπης της δημιουργίας», και του «Φωτός», το οποίο αποτελεί την ψυχή του Κόσμου και όλων των πραγμάτων (anima mundi) και τη Ζωοποιό Ενέργεια του Σύμπαντος.

 

Η πορεία των αναζητήσεων του Μπρούνο στην αναδημιουργία των μνημοτεχνικών μεθόδων της αρχαιότητας, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς έχοντας ως αφετηρία τις ερμητικές και πλατωνικές θεωρίες και ιδέες, καταλήγει να επαληθεύει πρακτικές αιώνων.

 

Το μνημονικό σύστημα του Μπρούνο φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι οι αφηρημένες έννοιες και οι συμβολικές εικόνες διευρύνουν την αντίληψη, αμβλύνουν τη λογική-γραμμική σκέψη και προκαλούν την κατάλληλη διανοητική κατάσταση, επιτρέποντας με αυτό τον τρόπο στην ανθρώπινη ψυχή να επικοινωνήσει με το θείο κατά τον αμεσότερο δυνατό τρόπο.

 

Μερικές «τολμηρές» υποθέσεις…

 

Ας «ξεχάσουμε» για λίγο όλα όσα γνωρίζουμε για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και ας επιχειρήσουμε να τον ξανα-αντικρίσουμε με την αποκαλυπτική απλότητα της πρώτης ματιάς.

 

Παρατηρούμε λοιπόν, ότι τα ονόματα και οι ιδιότητες των αρχαίων Θεών συμπίπτουν με τα αντίστοιχα των πλανητών, ενώ η δράση τους αποτυπώνεται σε επεισόδια της Μυθολογίας, με συμμετοχή και κατώτερων θεοτήτων, τα ονόματα των οποίων πάλι, κατά «σύμπτωση», συμπίπτουν με τα ονόματα και τις ιδιότητες των αστερισμών!

 

Σε κάποια φάση της εξέλιξης του πολιτισμού αυτού, δημιουργείται από πρωτογενείς αποτυπώσεις των εννοιών σε εικόνες, μια αρχική μορφή κωδικοποιημένης επικοινωνίας, η οποία φθείρεται με την πάροδο των αιώνων και απλοποιείται, για να δώσει τη θέση της στους χαρακτήρες που γνωρίζουμε σήμερα ως γραφή!

 

Η συγκεκριμένη γραφή που αναπτύσσεται, ακριβώς όπως και οι μνημονικές εικόνες, διαβάζεται κανονικά από τα αριστερά προς χα δεξιά, αλλά και αντίστροφα. Την ίδια περίπου εποχή, οι πιο οξυδερκείς παρατηρητές των άστρων διατυπώνουν τις αρχές της Γεωμετρίας (όπως π.χ. ο Θαλής), της Φιλοσοφίας (Ησίοδος), της Ποίησης (Όμηρος) ή των θρησκευτικών αντιλήψεων (Ορφικοί), ενώ άλλοι, οι οποίοι πιθανότητα «μαγεύτηκαν» από την αναλλοίωτη και αιώνια λάμψη των άστρων, μπορούν και «αντιλαμβάνονται» τις δονήσεις τους (Πυθαγόρας) και προσπαθούν να τις αναπαράγουν.

 

Δημιουργείται έτσι η Μουσική (η πλησιέστερη σύμφωνα με τον Πλάτωνα τέχνη στο θεϊκό στοιχείο, καθώς είναι άυλη), από τη μελέτη των αρχών της οποίας προκύπτουν τα Μαθηματικά.

 

Η επισταμένη έρευνα καθώς και η πρακτική εφαρμογή των αρχών των μαθηματικών οδηγεί στην ανάπτυξη όλων των υπολοίπων τεχνών και επιστημών (π.χ. Γλυπτική, Αρχιτεκτονική), με αποτέλεσμα μια γενικότερη περίοδο ευημερίας και άνθισης, κατά την οποία χτίζονται πόλεις (πάλι σε αντανάκλαση των αστερισμών. Βλ. Νίκ. Λίτσας,

 

«Μυστικές Διαδρομές στην Άγνωστη, Ελλάδα και η Αναζήτηση, τον Πραγματικού Ομήρου»).

 

Όλοι αυτοί οι τομείς γνώσης (π.χ. η Αστρονομία, τα Μαθηματικά, η Φιλοσοφία, η Μουσική, η θρησκεία, οι εικαστικές τέχνες, η Ναυσιπλοΐα, η Αρχιτεκτονική, κ.α.) είναι φυσικά αλληλένδετοι μεταξύ τους, αλληλεπιδρούν και εξελίσσονται ταυτόχρονα και για την αποτύπωση τους χρησιμοποιούν την παραφθαρμένη μορφή των αρχικών «μνημονικών» εικόνων (γραφή). Σημειώστε ότι τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου χρησιμοποιούνται για να αποδώσουν όχι μόνο τον γραπτό λόγο, αλλά και τους αριθμούς, καθώς και τους μουσικούς τόνους (νότες).

 

Δηλαδή, ακριβώς όπως και οι μνημονικές εικόνες, χα γράμματα αποτελούν στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό «φορείς» πολλαπλών νοημάτων, αναλόγως του συστήματος σκέψης με το οποίο τα ερμηνεύουμε.

 

Επίσης, όλες αυτές οι γνώσεις εμφανίζονται να έχουν «θεϊκή» προέλευση. (Μήπως τελικά η «συνωνυμία» άστρων, πλανητών, αστερισμών, Θεών και μυθικών χαρακτήρων ήταν ουσιαστικά «μνημοτεχνική» ταυτοσημία;)

 

Απομακρυνόμενοι πλέον από τον ελληνικό χώρο, όλες αυτές οι τέχνες, οι επιστήμες και οι γνώσεις μεταναστεύουν στο λατινικό κόσμο, όπου, αποκομμένες από τις ρίζες τους, ατροφούν σε μια «σκοτεινή» περίοδο πνευματικής παρακμής και εξαθλίωσης, για να αναβιώσουν μερικούς αιώνες αργότερα, σε μια προσπάθεια αναδημιουργίας του αρχαίου κόσμου (Αναγέννηση).

 

Την περίοδο εκείνη μάλιστα, η φωτεινότερη πνευματική μορφή (Giordano Bruno) οδηγείται μέσα από τη μελέτη των αρχαίων πηγών στην επαλήθευση και την επιβεβαίωση όλων των αρχών της ελληνικής σκέψης, με ιδιαίτερη έμφαση (όπως και οι Έλληνες) στην παρατήρηση και την μελέτη των άστρων.

 

Ολοκληρώνοντας τον μακροσκελή (και αναγκαστικά γενικευτικό) αυτό συλλογισμό, θα αποτολμήσουμε τη διατύπωση ορισμένων «τολμηρών» ερωτημάτων, θεωρώντας ότι το να θέτει κανείς ερωτήματα αποτελεί πολύ πιο ειλικρινή στάση από την «αφοριστική» κατάθεση απαντήσεων:

 

* Μήπως ολόκληρο το σώμα της αρχαίας και σύγχρονης γνώσης στηρίχθηκε στις αρχές της Τέχνης της Μνήμης, σύμφωνα με τις οποίες η μάθηση οικοδομείται με την ορθή τοποθέτηση κάθε πληροφορίας πάνω στην παλαιά γνώση;

 

* Μήπως είχε δίκιο ο Πλάτωνας και η γνώση που προέρχεται από το διάβασμα γραπτών πηγών δεν ασκεί καμία απολύτως επί δράση στη διαμόρφωση της ψυχής μας, αλλά λειτουργεί ανασταλτικά στην απόκτηση της σοφίας;

 

* Μήπως, αντίθετα με τις απόψεις των ιστορικών και των ανθρωπολόγων, η ανάπτυξη της γραφής σήμανε την έναρξη μιας εκτεταμένης περιόδου πνευματικής παρακμής του ελληνισμού, καθώς άρχισε σταδιακά να εγκαταλείπεται η μνημονική Τέχνη;

 

* Μήπως το πραγματικό απόγειο του ελληνικού πολιτισμού θα πρέπει να το αναζητήσουμε όχι στην κλασική εποχή, αλλά στην εκτενή προ-ομηρική περίοδο, κατά την οποία διαμορφώνονταν οι μυθικές αντιλήψεις και η γλώσσα;

 

* Μήπως η ταύτιση της σκέψης με μη συγκεκριμένες μορφές και εικόνες εννοιών (όπως αυτές της ελληνικής Μυθολογίας), αποδεσμεύει την ανθρώπινη διάνοια από τις από τις «αλυσίδες» της ασφυκτικά λογικής, γραμμικής πραγματικότητας και επιτρέπει την επικοινωνία με τη συμπαντική διάνοια, καθιστώντας δυνατή την πλατωνική ανάμνηση της ψυχής;

 

* Μήπως θα πρέπει να επιχειρήσουμε να «ξαναδιαβάσουμε» ολόκληρη την ελληνική Μυθολογία, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε τις «μνημονικές» της εικόνες;

 

* Μήπως το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε και με την αρχαία ελληνική τέχνη στο σύνολο της, προσέχοντας τόσο την ακριβή θέση της κάθε ανάγλυφης μορφής π.χ. στα αετώματα ή στις εισόδους των αρχαίων ναών όσο και τις επιμέρους της λεπτομέρειες;

 

* Μήπως, κάτω από το φως των νέων αυτών αποκαλύψεων, η αρχαία ελληνική μυθολογία θα έπρεπε να εισαχθεί στην εκπαίδευση και να διδάσκεται σχολαστικά, προκειμένου να αυξηθούν οι μαθησιακές, αντιληπτικές και συλλογιστικές ικανότητες των μαθητών;

 

* Μήπως το ίδιο ακριβώς θα πρέπει να γίνει και με τις αρχές της μνημονικής τέχνης;

 

* Μήπως όλες αυτές οι αλήθειες κρατήθηκαν επίτηδες κρυφές από το ευρύ κοινό, σε μια προσπάθεια γενικότερης πνευματικής υποβάθμισης του συνόλου από ομάδες μυημένων, ώστε να καθίσταται ευκολότερη η χειραγώγηση του; (Είναι γνωστό ότι ειδικά στην περίπτωση του Μπρούνο, οι διδασκαλίες του ποτέ δεν έγιναν ευρύτερα γνωστές, ωστόσο αποτέλεσαν το πνευματικό υπόβαθρο της οργάνωσης των Ροδόσταυρων.)

 

* Μήπως η επιστροφή στην εξάσκηση της Τέχνης της Μνήμης θα οδηγούσε όχι μόνο τον ελληνισμό, αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα σε μια νέα πνευματική ανάταση;

 

Μοιραστείτε το: