ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ

(ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ(A 375-440)


Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης –Αμφικτύων


ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

ΤΕΤΑΡΤΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ



ΡΑΨΩΔΙΑ Α’

(Α 375-410)
Τότε όλοι οι Αχαιοί φώναξαν να σεβασθούν τον ιερέα και να δεχθούν τα πλούσια λύτρα του. Αυτό όμως δεν άρεσε στον Ατρείδη Αγαμέμνονα, και τον έδιωξε μ’ άσχημο τρόπο φοβερίζοντας. Κι’ ο γέρος ωργισμένος έφυγε και ο Απόλλων άκουσε την κατάρα του, γιατί του ήταν πολύ αγαπημένος. Ερριξε λοιπόν στους Αργείους φοβερή αρρώστεια κι’ οι στρατιώτες πεθαίνανε ο ένας απάνω στον άλλον και τα βέλη του θεού επέφτανε από παντού στο πλατύ στρατόπεδο των Αχαιών. Τότε ο μάντις που τ’ άξερε καλά, μας εφανέρωσε τις προσταγές του Απόλλωνος. Ευθύς πρώτος εγώ τους παρεκίνησα να εξιλεώσωμε το θεό. Ο Ατρείδης όμως εθύμωσε και επετάχτηκε με μιάς και με φοβέρισε με λόγια που τώρα πραγματοποιηθήκανε. Γιατί από την μια μεριά έστειλαν τη Χρυσηίδα μ’ ένα γρήγορο πλοίο στην Χρύσα οι μαυρομάτες Αχαιοί, μαζί με δώρα για τον Απόλλωνα, κι’ από την άλλη την κόρη του Βρυσέα, που μου είχαν δώσει οι Αχαιοί, ήλθαν κήρυκες και την επήραν από τη σκηνή μου. Μα εσύ αν μπορής υπερασπίσου το παιδί σου. Πήγαινε στον Όλυμπο και παρακάλεσε το Δία, αν καμμιά φορά τον ευχαρίστησες με λόγια ή με έργα, γιατί πολλές φορές στο πατρικό σπίτι σ’ άκουσα να παινιέσαι και να λες πως εσύ μονάχα απ’ όλους τους αθάνατους εγλύτωσες το μαυροσύννεφο γυιό του Κρόνου από μεγάλη καταστροφή τότε που οι άλλοι Ολύμπιοι θεοί, η Ήρα, ο Ποσειδών και η Αθηνά, θέλανε να τον δέσουν. Εσύ όμως επήγες, ώ! θεά και τον έλυσες από τα δεσμά του και κάλεσες γρήγορα στον υψηλό Όλυμπο τον Εκατόχειρα, που οι θεοί τον λένε Βριάρεω και οι άνθρωποι Αιγαίωνα, γιατί αυτός είναι πιο δυνατός κι’ από τον πατέρα του. Αυτός λοιπόν εκάθησε δίπλα στο γυιό του Κρόνου με έπαρσι για τη δόξα του και εκείνοι εφοβηθήκανε και δεν τον δέσανε. Κάθησε λοιπόν κοντά του και θύμισε του τα , και αγκάλιασε του τα γόνατα, μήπως θελήση και βοηθήση τους Τρώες και στριμώξη τους Αχαιούς κοντά στα πλοία και γύρω στην ακρογιαλιά με μεγάλη σφαγή, για να καμαρώσουν όλοι το βασιλέα τους και για να καταλάβη κι’ ο γυιός του Ατρέως, ο μεγάλος βασιλεύς Αγαμέμνων, την τύφλωση που πρόσβαλε το πρώτο παλληκάρι των Αχαιών»

[(375410)

1/ Περί των Εκατόγχειρων

Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποια εξήγηση στην φύση των παράξενων αυτών ανθρώπων με τα 100 χέρια εξ ού και Εκατόγχειρες . Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν το πιο κάτω απόσπασμα «ώ! θεά και τον έλυσες από τα δεσμά του και κάλεσες γρήγορα στον υψηλό Όλυμπο τον Εκατόχειρα, που οι θεοί τον λένε Βριάρεω και οι άνθρωποι Αιγαίωνα, γιατί αυτός είναι πιο δυνατός κι’ από τον πατέρα του.» Το γεγονός ότι η Θέτις τον έλυσε από τα δεσμά του αλληγορεί ότι κάποια ναυτική δύναμη επήγε σε βοήθεια του Διός και τον απελευθέρωσε από τους στασιαστές, δηλαδή τον Απόλλωνα, την Ήρα και την Αθηνά. Από την Ελληνική Αρχαιολογία πληροφορούμεθα ότι οι Εκατόγχειρες ήσαν υιοί του Ουρανού και της Γης(δηλαδή ήσαν ανθρώπινα όντα με ουράνιο πνεύμα) και ήσαν τρεις: Βριάρεως , Γύης και Κόττος. Είχαν εκατό χέρια και πενήντα κεφάλια και έτρεφαν μίσος άσπονδον προς τον πατέρα των Ουρανό. Γι’ αυτό ο Ησίοδος λέγει αυτούς υπερήφανα τέκνα. Προφανώς είναι οι άνθρωποι-μηχανικοί της εποχής εκείνης που χρησιμοποίησαν την πρώτη τεχνολογία είτε σαν πληρώματα πλοίων, είτε σαν μέλη συγκροτημένου στρατιωτικού τμήματος και έδωσαν την νίκη στον Δία. Επειδή οι άνθρωποι τον Βριάρεω τον αποκαλούσαν Αιγαίωνα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι επρόκειτο για ναυτική δύναμη που ήλθε από το Αιγαίο στην ηπειρωτική Ελλάδα , στον Όλυμπο, για να στερεώσει την Ολυμπιακή εξουσία και να διώξει τον Κρόνο και την Κρόνεια λατρεία . Από πού όμως ξεκίνησε εκείνη η τεχνολογική για την εποχή της ναυτική δύναμη; Αναμφισβήτητα ξεκίνησε από την κοσμοκράτειρα Κρήτη, η οποία υπήρξε η πρώτη χώρα στον κόσμο που δημιούργησε τον πρώτο Προκατακλυσμιαίο Πολιτισμό. Και όχι μόνον έφτιαξε πολιτισμό αλλά έγινε και πανίσχυρη ναυτική δύναμη στην Μεσόγειο και διέδωσε τον πολιτισμό στα πέρατα του κόσμου με την βοήθεια του ισχυρότατου ναυτικού της στόλου. Στο κράτος της Κρήτης συμπεριλαμβάνεται και τα νησιά του Αιγαίου πελάγους και τα πέριξ παραθαλάσσια μέρη . Το γεγονός ότι ο Βριάρεω κατά τους θεούς ή Αιγαίων κατά τους ανθρώπους είναι πιο δυνατός από τον πατέρα του το Δία, δηλώνει ότι η τεχνολογία, από την στιγμή που πρωτοεμφανίσθηκε απέκτησε υπερβολική δύναμη ώστε να επιβάλλεται στον πανίσχυρο εξουσιαστή της εποχής. Τούτο συμπίπτει με την άνοδο της νέας κοινωνικής τάξεως των τεχνολόγων, που μπορούν να πολλαπλασιάζουν το αποτέλεσμα τόσο στην παραγωγική διαδικασία , όσο και στο εμπόριο και στον πόλεμο. Επομένως ο Κρόνος έπεσε από την επανάσταση του Διός. Όπως μετέπειτα και ο Ζευς κινδύνευσε να ανατραπεί από τους δικούς του θεούς , αλλά σώθηκε από την νέα τάξη των μηχανικών-Εκατογχείρων που έτρεξαν με πλοία από την Κρήτη μέσω του Αιγαίου προς βοήθεια του στον Όλυμπο. Τα πολεμικά εκείνα πλοία ήσαν μεγάλα για την εποχή τους-μάλλον στενόμακρα- και για πρώτη φορά είχαν πλήρωμα 50 ανδρών, οι οποίοι κωπηλατούσαν με 50 κουπιά. Μολονότι πιστεύουμε ότι θα είχαν εξελιγμένα συστήματα πρόωσης των πλοίων για να πραγματοποιούν πλόες ανοιχτών θαλασσών και ωκεανών. Οι εκατόγχειρες μηχανικοί βοήθησαν τον Δία και στην Τιτανομαχία με τρεις στολίσκους πλοίων υπό τους πλοιάρχους : Βριάρεως , Γύης και Κόττος και έρριπτον συνολικώς 300 ογκώδεις λίθους - βλήματα θα τα λέγαμε σήμερα- εναντίον των Τιτάνων. Με 300 καταιγιστικές βολές μεγάλης εκρηκτικής ισχύος διασκόρπισαν τον αντίπαλο και βύθισαν τα πλοία του στη θάλασσα του Αιγαίου. Αυτοί δε ήσαν οι πρωτεργάτες της συντριβής των Τιτάνων, δηλαδή της κατεστημένης τάξεως των ισχυρών σε μυϊκή δύναμη και προνομιούχων της παλαιάς εποχής.

α/ Εκατόγχειρες: Δυνάμεις της Βίας: Μιά άλλη ερμηνεία των Εκατογχείρων είναι και η ακόλουθη: Οι Εκατόχειρες είναι τα βίαια και ταραχώδη πνεύματα τα οποία δημιουργούνται εκ των αναθυμιάσεων, τις οποίες διεγείρει η περιφορά του ουρανού, ή των ουρανίων σωμάτων εκ της γης. Όθεν έπλασαν αυτούς τέκνα του Ουρανού και της γης και τους ονόμασαν Εκατόχειρες για να δηλώσουν την ακράτητη δύναμη αυτών. Γι’ αυτό ο ουρανός τους κρατεί δεμένους στον Τάρταρο. Ο δε Ζευς, δηλαδή ο Αιθήρ και η θερμότης αυτού, τους λύει , καταπολεμούμενος από τους Τιτάνες, οι οποίοι ήσαν τα εκ των ξηρών αναθυμιάσεων γινόμενα αιθέρια πάθη. Στην μάχη δε αυτή οι Εκατόχειρες ενίκησαν τους Τιτάνες , επειδή μετά την εμφάνιση τούτων γίνονται άνεμοι σφοδροί, καθότι η ατμόσφαιρα τότε είναι πλήρης υδρατμών και αναθυμιάσεων εξ αιτίας της θερμότητος και της ξηρασίας. Επειδή όταν έλυσε ο Ζευς τους Εκατόχειρες ήσαν πολύ αδύνατοι, τους επότισε με Νέκταρ και Αμβροσία για να δυναμώσουν, όπερ σημαίνει τους εμπλούτισε με την υγρασία(υδρατμούς) εκ της εξατμίσεως της θαλάσσης. Αυτός είναι ο πόλεμος των θεών και των Τιτάνων (Τιτανομαχία) στον οποίον ο Ζευς είχε σύμμαχο του τους Εκατόχειρες. Αυτοί όντες βοηθοί του Διός έδεσαν τους Τιτάνες και έρριψαν επ’ αυτών 300 υπερμεγέθεις πέτρες όταν τους διασκόρπισαν στο βυθό του Αιγαίου πελάγους .
Κοντολογίς οι Έλληνες από τα πανάρχαια χρόνια είχαν πλήρη γνώση των φυσικών φαινομένων σχετικά με την κίνηση των ανέμων, των βροχοπτώσεων, της δημιουργίας των βαρομετρικών υψηλών και χαμηλών . Τη μετεωρολογία λοιπόν την ενέταξαν στην παράδοση και στην θρησκεία τους με αλληγορική σημασία. Κατ’ άλλην εκδοχήν οι Εκατόχειρες ιστορικά ονομάσθησαν έτσι επειδή εκατώκουν στην πόλη Εκατονταχειρία της Μακεδονίας , μετέπεια ονομασθείσα Αχαρνία και αργότερον Ορεστιάς , ήτοι μεταξύ Θεσσαλίας και Μακεδονίας και άνωθεν του Ολύμπου και της Πίνδου,. Οι Εκατόχειρες συνεμάχησαν με τον Δία και εξολόθρευσαν του κακούργους Γίγαντες της Θεσσαλίας. Το προσφιλές τούτο θέμα εκέντρισε την φαντασία των Ελλήνων καλλιτεχνών οι οποίοι εδημιούργησαν πολλά καλλιτεχνικά μνημεία , μεταξύ των οποίων και τα γλυπτά της μετώπης του Παρθενώνος , τα περιβόητα και γνωστά στον έξω κόσμο ως Ελγίνεια Μάρμαρα. Αυτά αφαιρεθέντα από τον Παρθενώνα υπό του Ελγίνου επί Τουρκοκρατίας μεταφέρθησαν στο Μουσείο του Λονδίνου, όπου και κρατούνται εισέτι, παρά την αίτηση της Ελλάδος για την επιστροφή τους, προκειμένου να ολοκληρωθεί το μνημείο της Ακροπόλεως.

β/ Οι Βριάρεω, ο Αιγαίων, Γύγης και Κόττος:Τέσσαρες είναι οι κυριώτεροι Εκατόγχειρες: Ο Βριάρεω(βίαιος), ο Αιγαίων(κεραυνώδης-καταιγιδοφόρος) , Γύγης(γήινος) και Κόττος(αυτός που χτυπάει με το δόρυ) Για τον Αιγαίωνα λέγεται ότι ήτο θαλασσοκράτωρ και κυρίευσε την Εύβοια. Μετά ταύτα έφτιαξε μεγάλο στόλο ο Αιγαίων και κατέλαβε όλο το Αιγαίο, φθάσας μέχρι τις Ηράκλειες Στήλες. Γι’ αυτό η Θέτις τον κάλεσε προς βοήθεια του Διός. Από αυτόν λοιπόν ονομάσθη το Αιγαίον Πέλαγος, που τώρα διεκδικούν αναιδώς συγκυριαρχία οι εισβολείς Τουρκομογγόλοι, οι ορμηθέντες από τα υψίπεδα του Αλτάι της Κεντρικής Ασίας στην Μεσόγειο τον 7ον αιώνα. Όμως κατά τον Όμηρο, Αιγαίων και Βριάρεω είναι ένα και το αυτό πρόσωπο. Οι μεν θεοί τον ονομάζουν Βριάρεω οι δε άνθρωποι Αιγαίωνα. Το τέλος του ήτο κακό διότι νικήθηκε από τον Ποσειδώνα σε ναυμαχία, ή κατ’ άλλους πήγε στην Μυσία, όπου απέθανε και ετάφη στις όχθες του Ρυνδακού ποταμού, όπου σχηματίζονται οι «εκατό παλάμες του Βριάρεω» στο δέλτα του ποταμού.. Οι Εκατόγχειρες αλληγορούν ακόμη τις τεχνολογικές δυνάμεις του ανθρώπους σε αντίθεση με τους Τιτάνες που συμβολίζουν τα πρωτόγονα πνεύματα της εποχής. Οι Εκατόγχειρες συμβολίζουν τις ανακαλύψεις(πυρ, τροχός, μεταλλουργεία, ναυπηγική κ.α ) υπό των νεώτερων ανθρώπων. Εκατόγχειρ λέγεται επί πολλής δυνάμεως στρατού, αλλά και ο Αρχιμήδης ονομάσθη Εκατόγχειρ διότι έρριπτε πολλά βέλη δια της μηχανής του, και ο Τυφών ονομάζεται Εκατοντακέφαλος κ. ο. κ . Από την άποψη αυτή οι άνθρωποι σήμερον είναι Εκατόγχειρες στη νιοστή δύναμιν, διότι χρησιμοποιούν την σύγχρονη Τεχνολογία. Τον Βριάρεω ετίμησαν οι άνθρωποι ως θεόν και στην Εύβοιαν ενομίζετο ως θαλάσσιος θεός

2/ Περιφρόνηση της Κοινής Γνώμης

Ο Αγαμέμνων με την ιταμή και σκαιά του συμπεριφορά απέναντι στον μάντι Χρύση, τον ιερέα του Απόλλωνα, επρόσβαλε και την κοινή γνώμη των αξιωματικών και στρατιωτών του που ετάχθηκαν υπέρ της παραδόσεως της Χρυσηίδος στον πατέρα της. Με την πράξη του αυτή μετέτρεψε σε αντιπάλους του όλους τους υφισταμένους του. Η πράξη του Αγαμέμνονα είναι παράδειγμα προς αποφυγήν για ένα ηγέτη. Κατά παρόμοιο τρόπο φέρθηκε και ο Αμερικανός πρόεδρος Μπους στον πόλεμο κατά του Ιράκ, όταν αδιαφόρησε για την γνώμη των συμμάχων του στο ΝΑΤΟ, αλλά και για την παγκόσμια κατακραυγή εναντίον του πολέμου εκείνου, που ήτο άδικος και παρανοϊκός. Εν προκειμένω βλέπουμε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητος σημειώνεται η έκφραση της κοινής γνώμης. Σήμερον το θέμα τούτο , δηλαδή της καταγραφής της κοινής γνώμης έχει εξελιχθεί σε μείζον θέμα των δημοκρατικών κοινωνιών , διότι ουδείς ηγήτωρ τολμά να αντιστρατεύεται επί μακρόν την κοινή γνώμη , διότι αυτή θα τον εκδικηθεί στις εκλογικές αναμετρήσεις. Όμως και αυτό το αίσθημα της κοινής γνώμης δεν το άφησαν αλώβητο οι ανά τον κόσμο εξουσιαστές. Με τις εταιρείες δημοσκοπήσεων αφ’ ενός διαμορφώνουν την κοινή γνώμη με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και των ερωτήσεων και απαντήσεων που θέτουν , όπως αυτοί θέλουν, και αφ΄ετέρου δια των συχνά χαλκευμένων και πληρωμένων μετρήσεων βιάζουν την κοινή γνώμη σε κρίσιμα θέματα(εκλογικές αναμετρήσεις, σοβαρά θέματα κλπ) Αντιθέτως, στα δικτατορικά και αυταρχικά καθεστώτα οι ηγήτορες αδιαφορούν για τα αισθήματα της κοινής γνώμης, αλλά και εκεί προσπαθούν να την επηρεάσουν με τα υπουργεία τύπου και προπαγάνδας. Βέβαια και στα δημοκρατικά καθεστώτα η κοινή γνώμη ποδηγετείται μέσω των ΜΜΕ , αλλά συγκεκαλυμμένα μέσω των καναλαρχών από το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο .

3/ Η Θεϊκή Δικαιοσύνη

Κανείς δεν μπορεί να αποφύγει την ηθική τιμωρία όταν αδικεί κάποιον . «Εστιν δίκης οφθαλμός ος τα πάνθ’ ορά» έλεγαν οι πρόγονοι μας. Αυτοί πίστευαν ότι εκτός από τους φυσικούς δικαστές που δικάζουν τους παραβάτες του ανθρώπινου νόμου(γραπτού δικαίου) , υπάρχουν και οι θεοί που αποδίδουν το δίκαιον στους παραβάτες του ηθικού νόμου. Στην προκειμένη περίπτωση ο Απόλλων έστειλε φοβερή αρρώστεια που σκότωνε κόσμο, αλλά και τα βέλη του Απόλλωνα πέφτανε βροχή στο στρατόπεδο των Αχαιών. Η Υβρις φέρνει τον εξαγνισμό και την ανταπόδοση, ώστε να υπάρξει στον κόσμο συμπαντική ισορροπία .

α/ Ητο Επιδημία, ή ο Πρώτος Βιολογικός Πόλεμος ; Αν αφήσουμε λίγο την φαντασία μας να καλπάσει μπορούμε να μιλήσουμε για τον πρώτο βιολογικό πόλεμο στην ιστορία της ανθρωπότητος που χρύπησε το στρατόπεδο των Ελλήνων στην Τροία. Κατά τον ιερέα Χρύσην κάποιο αρρώστεια έστειλε ο Απόλλων για να εκδικηθεί τον ιταμό και άσπλαχνο Αγαμέμνονα . Επειδή όμως κατά την Ελληνική θεολογία οι θεοί δεν ήσαν εκδικητικοί , ούτε και ενδιεφέροντο για τα ανθρώπινα, το πιθανότερο είναι είτε να έρριξαν το μικρόβιο άνθρωποι , ή να προήλθε τυχαίως η λοίμωξη. Ενδέχεται δηλαδή οι Τρώες να προξένησαν την μόλυνση του νερού των Αχαιών, ρίχνοντας σε κάποια πηγή που υδρεύονταν οι Αχαιοί μικρόβια δυσεντερίας, χωρίς να αποκλεισθεί και η τυχαία λοίμωξη των ανδρών από τροφική δηλητηρίαση ή κάποια λοίμωξη, που επρόσβαλε το στρατόπεδο των Αχαιών. Βέβαια, ο ιερέας Χρύσης, όπως συνηθίζεται σε όλα τα παμπόνηρα ιερατεία μέχρι σήμερον , έδωσε την δική του εξήγηση, ότι τάχα είναι έργον του θεού Απόλλωνα. Τα θαύματα και οι αγυρτείες δεν είναι έργο μόνον του Χριστιανισμού, αλλά έρχεται από πολύ μακρυά. Το ανεξήγητο όμως είναι ότι σήμερον με την ραγδαία ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας πως είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στα «θαύματα»,στα ιερά λείψανα, τις « ιερές εικόνες», τα «τίμια ξύλα», τα θαυματουργά έλαια και αγιασμένα ύδατα, τους εξορκισμούς, τα τάματα, τους δαιμονισμούς,, τους σατανισμούς κ.ο.κ Όσον αφορά τον καταιγισμό των βελών, οι γνώμες διχάζονται: Μερικοί ισχυρίζονται προήρχοντο από τους Τρώες, οι οποίοι θέλησαν να τιμωρήσουν τους Έλληνες μετά την ωργισμένη και άπρακτη αποχώρηση του μάντι Χρύση από το στρατόπεδο τους.
Άλλοι όμως λένε ότι και οι θεοί είχαν τα δικά τους όπλα , τα οποία χρησιμοποιούσαν σπανίως μεν αλλα λίαν αποτελεσματικά για να επιβάλλουν τη θέληση τους και να εξαγνίσουν την Υβρι. Τα όπλα των θεών ήσαν τρομερά και δεν μπορούσαν να τα αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι. Συχνά μας αιφνιδιάζουν οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς με αυτά τα όπλα , τα οποία δεν ήσαν σαν αυτά που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι της εποχής. Αντίθετα ήσαν λίαν εξελιγμένα και πολύ καταστρεπτικά , έτσι ώστε να αδυνατούν να τα αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι. Ωστόσο όλοι σχεδόν οι συγγραφείς που αναφέρονται σε αυτά τα όπλα είναι λίαν φειδωλοί. Αυτά που αποκαλύπτουν είναι τόσο λίγα, ωσάν να θέλουν να αποφύγουν να δώσουν έστω υπό τύπον μύθου περισσότερες πληροφορίες. Μήπως τα θεωρούν άρρητα-καθότι θεϊκά- και αποφεύγουν να δώσουν περισσότερες πληροφορίες ;

4/ Η Αιτία της Διαμάχης

Η ωραιοτάτη διήγηση του Αχιλλέως προς την Θέτιδα επί των διαδραματισθέντων ως εκείνη την στιγμή είναι τόσο λεπτομερής αλλά συνάμα και τόσο συνοπτική που μόνον ένας Όμηρος μπορεί να χαρίσει στην ανθρώπινη λογοτεχνία. Με λίγες γραμμές μας δίνει την αιτία της διαμάχης των δύο ηγετών. Ο Αχιλλεύς ήλθε σε αντίθεση με τον αρχιστράτηγο πάνω το θέμα της παραδόσεως στο Χρύση της θυγατρός του Χρυσηίδας, και έκτοτε του την φύλαγε. Πρόκειται για δύο διαφορετικούς ηγήτορες, που αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικούς κόσμους, που τους χωρίζει η ηλικία, η νοοτροπία, η συμπεριφορά, ο χαρακτήρας και η θέση στο στράτευμα..

α/ Οι Μαυρομάτες(ελίκωπες) Αχαιοί:Στον Ελληνικό χώρο κατώκουν τρία είδη ανθρώπινων φύλων :
α/ Οι μελαχρινοί με μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια. Είναι οι κατοικούντες κυρίως στα πεδινά διαμερίσματα και στις νήσους του Αιγαίου, γνωστοί και σαν Αχαιοί,
β/ Οι ξανθοί της Πίνδου και γενικά οι ορεσίβιοι Έλληνες, γνωστοί και σαν Δωριείς. Αυτοί είχαν γαλανά μάτια και ξανθή κόμη και
γ/ ο ενδιάμεσος τύπος με το λευκό δέρμα, τα καστανά μάτια και σκούρα κόμη.
β/ Η Ψυχή του Αχιλλέα: Αυτό το ανδρειωμένο παλληκάρι, ο Αχιλλεύς, ο πρώτος μεταξύ των πρώτων Ελλήνων , ο φόβος και ο τρόμος των Τρώων, λυγίζει μπρος στην μητέρα του και την θερμοπαρακαλεί να τον υπερασπισθεί. Και την συμβουλεύει πως θα προσεγγίσει τον Δία, με τι τρόπο θα τον κάμψει αν είναι αρνητικός στο αίτημα του, ακόμη και να του υπενθυμίσει την παλιά υποχρέωση του στην μητέρα του. Και όλα αυτά τα είχε ακουστά στο πατρικό του σπίτι όταν ήτο παιδί και τα είχε δέσει βαθειά στην μνήμη του ως τώρα. Ακόμη δεν διστάζει συμβουλεύσει την μητέρα του να πέσει στα γόνατα του Διός και τα αγκαλιάσει διότι ξέρει ότι τα γυναικεία θέλγητρα είναι ισχυρότατα όπλα που μπορούν να κάμψουν οποιονδήποτε άνδρα , ακόμη και τον Ολύμπιο Δία, οποίος σημειωτέον είναι φοβερός γυναικάς. Ο Αχιλλέας , πρώτος ήρωας της Ιλιάδος, είναι η καρδιά κι’ ο άξονας όλης της δράσης του ποιήματος. Αν τον παρουσιάζαμε με τα ουράνια σώματα του ηλιακού μας συστήματος , ο Αχιλλεύς θα ήτο ο Ήλιος και ο Αγαμέμνων ο Κρόνος. Η αποχώρηση του από την μάχη έχει για το σώμα των Αχαιών τις πιο βαριές συνέπειες. Τους στοιχίζει -στον κάμπο κάτω από τα τείχη της Τροίας- τρεις ήττες με βαρύτατες απώλειες . Αυτοί που ως τότε ήσαν πάντα επιτιθέμενοι τώρα είναι υποχρεωμένοι να κρατούν αμυντική στάση, και βλέπουν τους Τρώες να ξεθαρρεύουν και να περνούν στην επίθεση . Δεν διστάζουν πλέον να στήνουν τη νύχτα τη σκηνή τους μέσα στον κάμπο. Οι Έλληνες οχυρώνουν το στρατόπεδο τους και από επιτιθέμενοι γίνονται αμυνόμενοι και πολιορκητές πολιορκούμενοι. Κι’ αυτό όμως το στρατόπεδο κυριεύεται από τους Τρώες, με ηγέτη τον Έκτορα και ολίγον έλειψε να κάψουν ακόμη και τα πλοία τους. Τώρα φαίνεται ξεκάθαρα ότι η απουσία του Αχιλλέα από τη μάχη έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των Τρώων. Ο Αχιλλέας εμφανίζεται πριν απ’ όλα σαν μια εικόνα της νεότητος και της ρώμης. Είναι νέος στην ηλικία- γύρω στα 27 του χρόνια- με θερμό αίμα, παράφορη οργή, μεγαλωμένος στον πόλεμο, που δεν δέχθηκε ούτε γνώρισε ποτέ την τροχοπέδη της κοινωνικής ζωής και την ήττα. Ο Αχιλλέας είναι τα νιάτα και η δύναμη. Μια δύναμη βέβαιη για τον εαυτόν της, που οι αδύνατοι εκλιπαρούν για να προστατευθούν απ’ την οργή των ισχυρών. Αυτό κάνει και ο μάντις Κάλχας. Στην ερώτηση του Αγαμέμνονα για τα αίτια του θανατικού που ξέσπασε στο στράτευμα, αυτός διστάζει να απαντήσει. Ξέρει πόσο επικίνδυνο είναι να λες την αλήθεια στους δυνατούς. Προσπέφτει στον Αχιλλέα για να σιγουρευτεί από την οργή του. Γιατί ο Αχιλλέας εμφανίζεται σαν δύναμη καταστροφική, δύναμη βαμμένη το αίμα . Τα ψυχικά κίνητρα του Αχιλλέα είναι η ροπή του στα πάθη, στη δόξα και στο μίσος . Διεκδικεί δικαίωση στην αδικία που του έκανε ο Αγαμέμνων, και την διεκδικεί με κάθε μέσον , φθάνοντας ως το Δία και στην αυτοκαταστροφή και του ίδιου αν επέλθει η ήττα στο στρατόπεδο των Αχαιών. Ο Αχιλλέας είναι ένα τραγικό πρόσωπο που υφίσταται τα πάντα, καταιγίδες αγάπης , πόνου, θλίψης και μίσους, που τον κάνουν να κλαίει μέσα με πόνο. Η δύναμη του εκδηλώνεται μόνον μέσα από το πάθος του ευαίσθητου και εύθραυστου συναισθηματικού του κόσμου. Η ψυχή του μοιάζει με πλατύ ορίζοντα που ποτέ δεν είναι γαληνεμένος, αλλά πάντα ξεσπάνε θύελλες και αδιάκοπες καταιγίδες. Ακόμη και η ηρεμία του είναι φαινομενική. Ένας τέτοιος άνθρωπος μοιάζει σαν ένα απομονωμένο άτομο. Ο δαίμονας της δύναμης που τρέφεται κι’ αυξάνει από την κάθε του νίκη μοιάζει να έγινε ο μοναδικός νόμος του Αχιλλέα. Ο ήρωας σπάζει και ποδοπατεί όλους τους δεσμούς με την λοιπή κοινότητα εκτός από τον έμπιστο φίλο του τον Πάτροκλο. Αυτός είναι ο δεύτερος εαυτός του. Το πάθος με την υπερθετική και διαλυτική έννοια που το χαρακτηρίζει , αφανίζει μέσα του την έννοια της τιμής και τον σπρώχνει στην πιο απάνθρωπη σκληρότητα. Ο Αχιλλεύς είναι ένας απόλυτος χαρακτήρας που δεν ελέγχεται από το μέτρον. Είναι ο άνθρωπος που φέρει μέσα του το σπόρο της αυτοκαταστροφής.

γ/ Ο χαρακτηρισμός του δικαστή Ν. Κέλλυ για τους Ελληνες
Το αίτημα του Αχιλλέως από τη μητέρα του Θέτιδα είναι εντελώς παράλογο και εξωφρενικό. Ζητάει όπως μεσολαβήσει στο Δία για την καταστροφή των Ελλήνων. Όμως αυτό ήτο και ο πόθος των Τρώων. Επομένως έγινε ακούσια προδότης της πατρίδος του και του στρατεύματος του Οι Έλληνες όταν τους τυφλώνει το πάθος και τρωθεί ο εγωισμός τους καταλαμβάνονται από αυτοκαταστοφική μανία. Δεν ζητάει για παράδειγμα να του δωθεί η Χρυσηίδα που θα ήτο θεμιτόν και δίκαιον, αλλά να καταστραφεί η Ελληνική στρατιά για να εκδικηθεί τον μισητό Αγαμέμνονα που τον αδίκησε και τον προσέβαλε. Ο δικαστής Ν. Κέλλυ έδωσε τον κάτωθι λίαν ακριβή χαρακτηρισμό του Έλληνα:
«Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης Ιστορίας ο Έλληνας αποδείχθηκε ανέκαθεν κατώτερος από τις περιστάσεις, παρότι από άποψη διανοητική κατείχε πάντοτε τα πρωτεία. Ο Έλληνας είναι ευφυέστατος αλλά οιηματίας, δραστήριος αλλά αμέθοδος, φιλότιμος αλλά και γεμάτος από προλήψεις, θερμόαιμος, ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής. Έκτισε τον Παρθενώνα και αφού μέθυσε από την αίγλη του, τον άφησε αργότερα να γίνει στόχος ερίδων. Ανέδειξε το Σωκράτη για να τον δηλητηριάσει. Θαύμασε το Θεμιστοκλή για να τον εξορίσεί. Υπηρέτησε τον Αριστοτέλη για να τον κυνηγήσει. Γέννησε τον το Βενιζέλο για να τον δολοφονήσει. Έκτισε το Βυζάντιο για να το εκτουρκίσει. Έφερε το 21’ για να το διακυβέψει. Δημιούργησε το 1909 για να το λησμονήσει. Τριπλασίασε την Ελλάδα και παρά λίγο να την κηδέψει. Τη μια στιγμή κόβεται για την αλήθεια και την άλλη μισεί εκείνον που αρνείται να υπηρετήσει το ψεύδος. Παράδοξο πλάσμα , ατίθασο, περίεργο, ημίκαλο, ημίκακο, αβέβαιες διαθέσεις, εγωπαθές και σοφόμωρο ο Έλληνας. Οικτίρατέ τον, θαυμάστε τον , αν θέλετε. Ταξινομείστε τον, αν μπορείτε»
δ/ Σύγχρονη Διαμάχη Μακαρίου- Γρίβα : Η ιστορία επαναλαμβάνεται μετά από 3-5.000 χρόνια με άλλα πρόσωπα. Μήπως δεν συνέβησαν και πρόσφατα παρόμοια περιστατικά που στοίχισαν την καταστροφή του Κύπρου και την διχοτόμηση της από τους Τούρκους ; Ο Αρχιεπίσκοπος και πρόεδρος της Κύπρου Μακάριος μετά το Πραξικόπημα Ιωαννίδη και την φυγή του στην Βρεταννία έκανε έγγραφο έκκληση (για τους αμφισβητούντες υπάρχει στα ιστορικά αρχεία) προς τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις( Βρετανία, Ελλάδα και Τουρκία) να επέμβουν στην Κύπρο για να εκδιώξουν την χούντα Σαμψών και να αποκαταστήσουν τη νομιμότητα. Κατόπιν τούτου οι Τούρκοι έδραξαν την ευκαιρία που ζητούσαν χρόνια για να επέμβουν μονομερώς στη μεγαλόνησο με τον Τουρκικό Αττίλα . Αλλά μήπως και το ιερατείο του Βυζαντίου δεν έλεγε «καλύτερα το τούρκικο φέσι από την τιάρα του πάπα» και πρόδωσαν την Πόλη στους Τούρκους ; Κι’ όμως ο Μακάριος θεωρείται ακόμη ως το 'ίνδαλμα του Κυπριακού αγώνα και ο ενσαρκωτής της Κυπριακής Ανεξαρτησίας…… Φεύ! Το καλογερικό πνεύμα και ο χριστιανικός δογματισμός υπήρξε δυνατότερος από τον πατριωτισμό και την λογική και έγινε η αιτία πολλών δεινών για τα Ελληνικά συμφέροντα. Αλλά για να είμαστε ακριβοδίκαιοι απέναντι στην ιστορία την πρώτη ευθύνη για την Κυπριακή Τραγωδία έχει η χούντα των Συνταγματαρχών και ακολουθεί η ευθύνη των πολιτικών μας που χειρίσθηκαν το Κυπριακό σαν κομματικό θέμα, καταβαραθρώνοντας τούτο με τα αλλεπάλληλα λάθη τους.

5/ Η Ανταρσία των θεών προς τον Δία

Ως γνωστόν, η Ήρα ζηλοφθονούσε τον Δία διότι δεν ήτο πιστός σύζυγος και εκοιμάτο με πολλές γυναίκες. Κατόπιν τούτου συγκρότησε συνωμοσία μαζί με τους άλλους θεούς, που κι’ αυτοί είχαν παράπονα για κακομεταχείριση τους. Στην συνωμοσία προσεχώρησαν ο Ποσειδών, Απόλλων και η Αθηνά και αποφάσισαν να δέσουν τον Δία. Επειδή ο Ζευς κατέχει το ΠΥΡ και τούτο επιβουλεύεται τα άλλα στοιχεία της φύσεως , ήτοι το βασίλειο της Ήρας(ΑΗΡ) του Ποσειδώνος( ΥΔΩΡ) και της Αθηνάς(ΓΗ, )υπάρχει μια μόνιμη αντιπαλότης, δεδομένου ότι το ΠΥΡ καταστρέφει τα πάντα και δημιουργεί καινούργια ουράνια σώματα. Αλλά η Θέτις , μαθούσα την επιβουλήν παρά του πατρός αυτής Νηρέως του Μάντεως, έλαβε τον Αιγαίωνα βοηθόν, και ανέβηκε στον Όλυμπο όπου συνάντησε τον Δία και του απεκάλυψε την συνωμοσίαν. Όθεν ο Ζευς έλαβε τα μέτρα του και αντιμετώπισε τους συνωμότες εγκαίρως. Επομένως, όπως λέγει και ο Αχιλλεύς, ο Ζευς είχε μεγάλη υποχρέωση στην μητέρα του Θέτιδα διότι αν αυτή δεν τον πληροφορούσε εγκαίρως περί της συνωμοσίας των θεών, θα τον συνελάμβανον θα τον έδεναν και θα τον καθαιρούσαν από τον θρόνο του στον Όλυμπο . Μετά την καταστολήν της συνωμοσίας , τον μεν Ποσειδώνα και Απόλλωνα εξώρισεν εις την Γην, την Αθηνάν εσυγχώρησε, την Ήρα όμως εκρέμασε από τον Ουρανόν,αφ’ ενός γι την συνωμοσία εναντίον του και αφ’ ετέρου επειδή κατέτρεχε τον γυιό του Ηρακλέα.. Έπειτα εφοβέρισε τους θεούς και τις θεές και τους συνέστησε του λοιπού να είναι υπάκουοι και πειθαρχικοί και οι θεοί υπήκουσαν στις προσταγές του . Μετά την ισχυροποίηση της θέσεως του επεδόθη σε ακωλασίες και σε ασωτεία με διάφορες γυναίκες νομίμους και παρανόμους, μεταμορφούμενος προς τούτο σε διάφορα σχήματα για να τις εξαπατά και να τις κατακτά.

6/ Ο Συμβολισμός των θεών.

Οι Έλληνες θεοί συμβολίζουν ο καθένας μια ιδέα, ή ενέργεια της φύσεως ή τέλος και μια δραστηριότητα του ανθρωπίνου βίου. Από την άποψη αυτή η Ολυμπιακή θρησκεία δε είναι ειδωλολατρική, όπως την κατηγορούν οι μονοθεϊστές , αλλά ΙΔΕΟΚΡΑΤΙΚΗ. Κάθε ιδιότητα του Κόσμου υπάρχει εξ αρχής, είτε δυνάμει είτε ενεργεία μέσα στο σύμπαν. Αυτή μπορεί να είναι είτε εκδηλωμένη , είτε υπό λανθάνουσα μορφή. Μερικές εξ αυτών έχουν την ίδια ηλικία και συνυπάρχουν με τον Κοσμικό Δία, όπως οι αδελφοί του Ποσειδών και Πλούτων, και φυσικά και η Ήρα. Αυτοί είναι ενεργεία θεοί εξ αρχής και μοιράσθηκαν την κυβέρνηση του Κόσμου, ο μεν Ποσειδών τα Ύδατα , ο δε Πλούτων τον κάτω κόσμο των νεκρών και ο Ζευς τον Ουρανό. Όμως αυτός είναι πατέρας και γεννήτωρ όλων στην συμπαντική του μορφή. Διότι εκ του συμπαντικού πατέρα Δία γεννήθηκαν οι Κοσμικοί θεοί και εξ αυτών οι άνθρωποι. Εκτός από τους έξ αρχής ενεργεία θεούς υπάρχουν άλλοι δυνάμει και εμφανίζονται στη διαδρομή του Κόσμου, ανάλογα με το εξελικτικό στάδιο και την διαμόρφωση των ιδιοτήτων . Ο Απόλλων επί παραδείγματι εμφανίσθηκε με την ανάδειξη των αστέρων και του αστρικού φωτός και είναι ο Λόγος αυτών. Ο Ερμής είναι ο θεός ψυχαγωγός και διαφωτιστής του Κόσμου. που βοηθά στην ανάπτυξη ανώτερης συνειδητότητος του προορισμού προς την Ειμαρμένη. Αυτός εμφανίζεται με την γέννηση της συνειδήσεως από την Μαία, που ξεγεννά αυτή την Συνείδηση. Όλοι οι Κοσμικοί θεοί υπακούουν στον Κοσμικό Λόγο, του ενωμένου Διός και της Ήρας και όλοι εισέρχονται ο ένας στον άλλον., ως ενιαία στοιχεία του Κοσμικού Λόγου. Ο Καθένας όμως αποτελεί ίδιον επί μέρους Λόγο, ο οποίος εκφράζεται ως θεία οντότητα. Και είναι επίσκοπος του Λόγου του. Ο μύθος συμβολίζει την μετάλλαξη του ανθρωπίνου γένους. Ο ορεινός Έλληνας έγινε ποιμένας και είχε θεό τον Πάνα , ενώ ο παραθαλάσσιος έγινε ναυτικός και είχε θεό τον Ποσειδώνα, ο οποίος ήτο βασιλιάς στο βασίλειο της θάλασσας. Ο Απόλλων συμβολίζει επίσης το πνευματικό φως, ήτοι τις επιστήμες, τη μουσική και τα γράμματα που ήρθαν πολύ αργότερα, αφού προηγήθηκε ο Προμηθεύς με το Πυρ. Η Αθηνά συμβολίζει την σοφία που απέκτησε το ανθρώπινο γένος από το πνευματικό φως, που έφερε το Απολλώνειον Πνεύμα. Γι’ αυτό και η Αθηνά βγήκε από το κεφάλι του Διός. Και δεν είναι τυχαίον ότι ο Ζευς την συγχώρησε για την συνωμοσία εναντίον του. Τον Ποσειδώνα εξόρισε στο βασίλειο της θαλάσσης, τον Απόλλωνα δε και την Αθηνά έστειλε στην γη για να μορφώσουν τους ανθρώπους. Η έρις μεταξύ Διός και Ήρας είναι η αντίθεση και η σύγκρουση μεταξύ των στοιχείων της φύσεως(των βαρομετρικών χαμηλών και υψηλών) της άνω και κάτω ατμόσφαιρας. Ο Ζευς βρίσκεται υψηλότερα όλων, είναι ο ΑΙΘΗΡ, η δε Ηρα(=ΑΗΡ) κρέμεται από τα σύννεφα, τουτέστιν είναι χαμηλά, κάτω από τον Δία. Και πράγματι ο ΑΗΡ(=ΗΡΑ) φυσάει και κινείται ασταμάτητα για να βρει τον Δία, ο οποίος σχηματίζει τα βαρομετρικά χαμηλά και ρίχνει τους όμβρους και τις καταιγίδες..

7/ Οι Θεοί κατ’ Εικόνα και Ομοίωση των Ανθρώπων

Οι Έλληνες Θεοί ήσαν κατ’ εικόνα και ομοίωση του ανθρώπου, όχι μόνον στην μορφή αλλά και στην συμπεριφορά. Κατά τους Έλληνες οι θεοί είναι μέσα στον Κόσμο και όχι έξω από αυτόν . Άρα είναι και μέσα μας. Είχαν ανθρώπινα προτερήματα , αδυναμίες , αλλά και ελαττώματα. Η μόνη τους διαφορά είναι ότι αυτοί ήσαν αθάνατοι. Οι Ολύμπιοι θεοί βρίσκονταν κοντά στον άνθρωπο, ήσαν φίλοι του , έκαναν έρωτα με τους ανθρώπους, αλλά και συχνά αντίπαλοι του. Είχαν ανθρώπινα συναισθήματα και είχαν μια διαλεκτική σχέση με τον άνθρωπο. Εν αντιθέσει προς τους Ανατολικούς θεούς που ήσαν απόμακροι , τρομεροί , εξωκοσμικοί και απρόσιτοι στον άνθρωπο. Το Ιουδαιοχριστιανικό δόγμα θέλει το θεό έξω από το Σύμπαν. Τούτο θα ισοδυναμούσε με την δημιουργία του Κόσμου στο θεοτεχνείο του Θεού που θα ήτο εκτός του Κόσμου, όπερ άτοπον και παράλογον. Πως είναι δυνατόν ο άνθρωπος σαν δημιούργημα του θεού να είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση του, και ταυτοχρόνως ο ένας να ζει στον Κόσμο και ο άλλος έξω απ’ αυτόν ; Κατά τους Έλληνες ο Κόσμος και οι Νόμοι του είναι αχώριστα και ταυτόσημα πράγματα. Μήπως λοιπόν ο άνθρωπος είναι το είδωλο του θεού; Όμως κι’ αυτό είναι άτοπο, διότι τότε ο θεός δεν θα ήτο τέλειος , όπως δεν είναι τέλειος και ο άνθρωπος, και θα ήτο θνητός , όπως θνητός είναι και ο άνθρωπος. Αλλά αν δεχθούμε ότι ο Θεός είναι εκτός του Σύμπαντος τότε , ο Λόγος του δεν εκφράζει τον Κόσμο , αλλά το χώρο έξω του Σύμπαντος. Επομένως, είναι άτοπο ότι ο θεός βρίσκεται εκτός του Σύμπαντος . Αν συμβαίνει αυτό τότε ο Λόγος του Κόσμου δεν εκφράζεται από τον Λόγο του Θεού. [Διευκρίνιση Κόσμου και Σύμπαντος: Ο Κόσμος είναι το σχηματισμένο και διακοσμημένο μέρος του χαώδους , άπειρου και αιώνιου Σύμπαντος . Οι σύγχρονοι κοσμολόγοι θέλουν το σύμπαν να
είναι πεπερασμένο, εν αντιθέσει με τους αρχαίους Έλληνες που έβλεπαν το σύμπαν να περιέχον τα πάντα και φυσικά και άλλους κόσμους μέσα σ’ αυτό πέραν του δικού μας. Όμως ο Κόσμος δεν χωράει μέσα του το Σύμπαν, ούτε υπάρχουν πολλά Σύμπαντα. Το Σύμπαν είναι άπειρο και αιώνιο, ενώ ο Κόσμος έχει ορισμένο όριο ζωής και μετά θα καταστραφεί και θα μεταμορφωθεί σε κάτι διαφορετικό. Μαζί θα καταστραφούν και οι Κοσμικοί Θεοί του (κοσμικοί Νόμοι και ο Λόγος του Κόσμου)]
Αξίωμα Πρώτο: Το Σύμπαν κατά τους Έλληνες φιλοσόφους είναι αïδιο και άπειρο, μηδέποτε κατασκευασθέν και ουδέποτε νεκρωμένο, ουδείς το έχει φτιάσει και ουδείς δύναται να το καταστρέψει. (Τον‘Κόσμο= Σύμπαν’ του Ηράκλειτου ούτε θεοί τον έφτιασαν ούτε άνθρωποι…) Αξίωμα Δεύτερον: Το Σύμπαν είναι αυθύπαρκτο, αιώνιο και μοναδικό, περικλείον τα πάντα . Είναι δε πλήρως όμοιο του εαυτού του , άνευ ορίου και αιχμής, άνευ αρχής και τέλους. Τούτο μόνον υπάρχει και θα υπάρχει στους αιώνες των αιώνων.
Το Σύμπαν δεν έχει δημιουργό, λέγει ο διακεκριμένος κοσμολόγος Dr. Hawkings και περιέχει τα πάντα . Πού είναι τότε ο εξωσυμπαντικός θεός των Ιουδαιοχριστιανών ; Δεν θα τον βρείτε πουθενά , εκτός από την φαντασία του σκοταδιστικού και δογματικού Ιερατείου και του σάπιου Κατεστημένου, που τον χρησιμοποιούν σαν σκιάχτρο(μπαμπούλα) για τον εκφοβισμό, εξουσιασμό και εκμετάλλευση του κόσμου.
Επομένως, σύμφωνα με τον ορισμό που δίνεται στο Σύμπαν(ΣΥΝ-ΠΑΝ=ΟΛΑ) δεν υπάρχει άλλος χώρος εκτός αυτού, διότι τούτο είναι άπειρο και αιώνιο και περιλαμβάνει τα ΠΑΝΤΑ και τίποτα δεν μένει απ έξω, άρα και ο θεός . Ο Ζευς συγκαλούσε συμβούλια ή συμπόσια και συνεργάζετο με όλους τους θεούς σαν πρώτος τη τάξη μεταξύ ίσων, όπως ακριβώς κάνουν σήμερον όλοι οι πρόεδροι των διοικητικών συμβουλίων των πολιτισμένων οργανισμών. Επί των κορυφών του Ολύμπου έθεσε η λαϊκή φαντασία το ανάκτορο των θεών, από όπου επόπτευαν όλην την Ελλάδα και την Οικουμένη. Στις υπώρειες του Ολύμπου εσώζοντο εξαιρετικά καλλιτεχνικά μνημεία (Δίον, Βεργίνα κ.α)τα οποία κατέστρεψαν οι χριστιανικές ορδές των Γότθων, Βουλγάρων, Βλάχων, Σταυροφόρων και Σέρβων. Ητο δε τόση η μανία τους εναντίον της Ολυμπιακής θρησκείας , ώστε αν ήτο δυνατόν θα ισοπέδωναν ολόκληρο τον Όλυμπο για να εξαλείψουν το ιερόν των Ελλήνων. Δεν είναι τυχαίον ότι ακόμη και επάνω στον Όλυμπο έχτισαν χριστιανικές εκκλησίες για να εκμηδενίσουν ή να εξορκίσουν τους αρχαίους «ειδωλολατρικούς » Θεούς.
.
(415-440)
Του αποκρίθηκε τότε χύνοντας δάκρυα η Θέτις:
«Αλλοίμονο, γυιέ μου, γιατί λοιπόν να σ’ αναθρέψω τον πικρογεννημένο; Ας καθόσουν καλλίτερα χωρίς καυμούς και δίχως δάκρυα κοντά στα πλοία, αφού η μοίρα σου είνε να ζήσης λίγα χρόνια. Τώρα όμως είσαι πιο λιγόζωος και πιο δυστυχισμένος απ’ όλους. Θα ήταν κακιά η ώρα όταν σ’ εγεννούσα στο σπίτι. Τα λόγια σου όμως αυτά θα πάω στον χιονισμένο Όλυμπο να τα ειπώ εγώ η ίδια στο Δία, μήπως πεισθή. Ως τόσο κάθησε τώρα εδώ στα πλοία και κράτα το θυμό σου και μην πας καθόλου στον πόλεμο. Γιατί ο Ζευς εχθές, μαζί με όλους τους θεούς, πήγε στον Ωκεανό προσκαλεμένος σε συμπόσιο από τους Αιθίοπες. Όμως σε δώδεκα ημέρες θα γυρίση πάλι στον Όλυμπο και τότε θα τρέξω στα χαλκοστρωμένα ανάκτορα του να πέσω στα πόδια του και θαρρώ πως θα τον πείσω.»
Αυτά λοιπόν είπε κι’ έφυγε. Κι’ άφησε εκεί τον Αχιλλέα πολύ θυμωμένο που του επήραν δια της βίας την όμορφη γυναίκα. Στο αναμεταξύ ο Οδυσσεύς έφθασε στη Χρύσα, φέρνοντας την ιερή εκατόμβη. Και σαν εμπήκαν στο βαθύ λιμάνι, εμάζεψαν τα πανιά και τα’ απόθεσαν μέσα στο μαύρο πλοίο. Έπειτα έλυσαν γρήγορα τα ξάρτια κι’ έβαλαν στη θήκη του το κατάρτι. Κατόπι φέρανε το πλοίο με τα κουπιά ως τον όρμο και ρίξανε τις άγκυρες και έδεσαν τα πρυμνήσια παλαμάρια κι’ αρχίσανε να βγαίνουν κι’ αυτοί στη στεριά. Έβγαλαν την εκατόμβη του Απόλλωνος και τελευταία βγήκε κι’ η κόρη του Χρύση. Τότε ο πολυμήχανος Οδυσσεύς την οδήγησε στον βωμό και την παρέδωσε στα χέρια του αγαπημένου της πατέρα, λέγοντας του:

[(415-440)
1/ Η Ελληνική Μυθολογία δεν είναι Παραμύθια
Όσα φαινόμενα δεν μπορούν να εξηγήσουν οι άνθρωποι με φυσικό τρόπο τα εναποθέτουν στην Μεταφυσική(Θεό). Όταν κάποτε προχωρήσει στο μέλλον η επιστήμη και δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα του σημερινού μεταφυσικού χώρου, τότε θα τα πάρει από τον μεταφυσικό χώρο και θα τα βάλει στο χώρο της φυσικής. Στους μύθους της Ελληνικής Θρησκείας του 12θεου βρίσκουμε υψηλότατες επιστημονικές έννοιες(για το Σύμπαν, Ηλιακό Σύστημα, Μαθηματικά , Επιστήμη-Τεχνολογία Προκατακλυσμιαίο Πολιτισμό, Τέχνη, Φιλοσοφία, Ελευθερία, Δημοκρατία κλπ) , που σημαίνει ότι οι άνθρωποι εκείνοι ήταν διάνοιες με υψηλό πνευματικό και τεχνολογικό πολιτισμό και όχι ειδωλολάτρες, όπως τους χαρακτήρισαν οι αμαθέστατοι οπαδοί της θρησκείας της ερήμου. Επειδή δεν μπορούσαν να τα χρονολογήσουν και να τα εξηγήσουν , ελλείψει των απαραιτήτων γνώσεων της εποχής , την αρχαιοτάτη προϊστορία των Αιγαίων την ονόμασαν Μυθολογίαν, υποβιβάζοντας έτσι την σημασία της και ιδία αυτών που σχετίζονται με τους θεούς. Όμως σήμερα με την πρόοδο της επιστήμης και τεχνολογίας μερικά ανεξήγητα της Ελληνικής Αρχαιολογίας αρχίζουν να φωτίζονται . Ο ακριβολόγος και σχολαστικός Όμηρος, του οποίου οι πληροφορίες επαληθεύθηκαν από τις αρχαιολογικές ανασκαφές (Τροία, Πελλάνα, Μυκήνες κ.α) μας δίνει γνώσεις και καινούργιες προκλήσεις για περαιτέρω έρευνα. Ο Όμηρος έχει δώσει υψηλού επιπέδου πληροφορίες που μοιάζουν ακόμη και στην τεχνολογικά προηγμένη εποχή μας, ως φανταστικές, διότι ως τώρα δεν μπορούν να εξηγηθούν με βάση τις γνώσεις του αρχαίου κόσμου . Αναφέρομαι λ. χ «στο ταξίδι του Διός στη χώρα των Αιθιόπων» που πραγματικά μας αφήνει έκπληκτους και αδυνατούμε να δώσουμε κάποια εξήγηση :
α/ Πως γίνονταν τα ταξίδια των Θεών ;
β/ Τι μέσα χρησιμοποιούσαν ;
γ/ Τι ήσαν οι θεοί των Ελλήνων που διέθεταν αυτή την θαυμαστή τεχνολογία ;
δ/ Μήπως πρόκειται για τον Προκατακλυσμιαίο Πολιτισμό που κανείς δεν αμφισβητεί;
ε/ Κι’ αν δεχθούμε ότι επρόκειτο για σκέτη φαντασία, πως μπόρεσε ο Όμηρος χωρίς προγενέστερες γνώσεις να γράψει τέτοιες φανταστικές ιστορίες. Είναι περίπου το ίδιο ωσάν κάποιος συγγραφεύς σήμερον να έγραφε ότι ο γάιδαρος πετούσε . Και διερωτώμεθα θα τολμούσε κάποιος σύγχρονος να γράψει τέτοιες ιστορίες μόνον και μόνον για να εντυπωσιάσει ; Ο Όμηρος θα εξέθετε τη φήμη του με τέτοιες φανταστικές ιστορίες, αν δεν ήσαν αποδεκτές από τους ακροατές των Επών; Επομένως αγόμεθα στο συμπέρασμα ότι οι ακροατές είχαν ακούσει για τα κατορθώματα των θεών τους και από άλλους προηγούμενους αοιδούς και ιστορικούς και τα εδέχοντο αυτά ωσάν πραγματικά , όπως εδέχοντο σαν πραγματική την λοιπή ιστορία της Ιλιάδος.
2/ Το Ταξίδι του Διός
Ο Ζευς ήτο όχι ένα πρόσωπο, αλλά ένας τίτλος που τον έλαβαν πάμπολλοι θεοποιούμενοι βασιλείς προ αμνημονεύτων χρόνων . Το κράτος του Διός ήτο λίαν εκτεταμένον και περιελάμβανεν ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, την Ευρώπη, την Βόρειο Αφρική, και κτήσεις στην Ασία, τις Ινδίες ως τον Ειρηνικό ωκεανό και την Νότιο και Κεντρική Αμερική. Ένας τόσο επιφανής ηγέτης ταξίδευε τακτικά στις κτήσεις του με μέσα προηγμένα όπως θα αποδείξουμε κατωτέρω. Ο Όμηρος αναφέρει ένα 12ήμερο ταξίδι στην Αιθιοπία. Το περίεργο αυτό ταξίδι το Διός στην χώρα των Αιθιόπων μας μεταφέρει στην σημερινή εποχή όπου ο πρόεδρος της υπερδύναμης παίρνει την κουστωδία του στο αεροσκάφος AIRFORCE ONE και επισκέπτεται κάποια μακρυνή χώρα, εν προκειμένω την Ινδία, για ένα δωδεκαήμερο ταξίδι ,όπου θα έχει συνομιλίες (συμπόσιο) με τους εκεί αρμοστές της αποικίας . Ο Όμηρος είναι ακριβολόγος στις περιγραφές του και ουδείς καλόπιστος μπορεί να τον αμφισβητεί. Προφανώς η χώρα των Αιθιόπων δεν βρίσκεται στο Νότο, αλλά στην Ανατολή, δηλαδή στις Ινδίες διότι και εκεί υπάρχουν Αιθίοπες και για να μεταβεί εκεί διέρχεται ωκεανό, όπως μας λέγει το κείμενο . Σύμφωνα δε με προϊστορικές μελέτες οι Αιθίοπες μετανάστευσαν από τις Ινδίες στην Αιθιοπία . Δεδομένου δε ότι η άρχουσα τάξη της Ινδίας ήσαν Έλληνες, που μετέβησαν στο απώτατο παρελθόν με τον Διόνυσο, Ηρακλή, Ερμή κ. α.[ Οι Βραχμάνοι δεν είναι άλλοι από τους αρχαίους Βραγχίδες ιερείς του Μαντείου της Μιλήτου. Η λεγομένη «Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα» είναι η γλώσσα που μετέφεραν εκεί οι εκπολιτιστές του Αιγαίου της Προκατακλυσμιαίας Εποχής.] Το ότι ο Ζευς πήγε στην Ινδία και όχι στην Αιθιοπία συνάγεται από τα εξής: Αν πήγαινε στην Αιθιοπία δεν θα περνούσε τον Ωκεανό, δηλαδή τον Ινδικό Ωκεανό, αλλά μέσω της Μεσογείου που ίσως κατ’ εκείνη την εποχή δεν ήτο ακόμη Θάλασσα , αλλά δύο ξεχωριστές λίμνες( Ανατολική και Δυτική) . Εξ άλλου και η ετυμολογία της λέξεως «Μεσό-γειος» φανερώνει ότι στο απώτερο παρελθόν ήτο ξηρά. Αν πάλι πήγαινε στον Ατλαντικό Ωκεανό, τότε θα τον ανέφερε με το όνομα του, δεδομένου ότι ήτο γνωστός στους Αιγαίους με τον πόλεμο κατά των Ατλαντίων. Άρα αποκλείεται να πέρασε τον Ατλαντικό και να πήγε στην Ατλαντίδα, η οποία ας σημειωθεί ήτο κι’ αυτή γνωστή στους Έλληνες(Πλάτων-Τίμαιος 24e κ.ε) Όπως αποκλείεται να πήγε και προς νότον στην Αιθιοπία, για τους λόγους που προαναφέραμε. Ας μην λησμονούμε ότι η αποικία που επεσκέφθη ο Δίας έφερε και το όνομα του( «Ιν-Δία», ήτοι στη χώρα του Δία
α/ Τα Μυστηριώδη Ταξίδια των Θεών: Αν υποθέσουμε ότι χρησιμοποιούσαν πλωτό μέσον τότε θα έπρεπε να διαπλεύσουν το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος, δηλαδή την Αφρικανική Ήπειρο, διότι την εποχή εκείνη δεν υπήρχε η διώρυξ του Σουέζ(που αραβιστί διαβάζεται εκ δεξιών προς τ’ αριστερά SUEZ= ZEUS)οπότε ο χρόνος που θα απαιτείτο είναι μακρότατος , μετρούμενος σε αρκετούς μήνες ή και χρόνια, αν τελικά έφθαναν σώοι, λόγω των κινδύνων εκ τρικυμίας, ρευμάτων ή και των αγρίων φυλών στα υποχρεωτικά λιμάνια που θα πόντιζαν για ανεφοδιασμό. Όμως ο ακριβολόγος Όμηρος προκαθορίζει το ταξίδι ακριβώς σε 12 ημέρες, όπως θα έκανε κάποιος σύγχρονος ηγέτης που το μέσον μεταφοράς του δεν υπόκειται σε περιορισμούς, αναβολές ή καθυστερήσεις λόγω καιρού ή άλλων προβλημάτων. Επομένως πρέπει να αποκλείσουμε την περίπτωση χρησιμοποιήσεως πλοίου. Ένα 12ήμερο ταξίδι περιλαμβάνει συνήθως δύο ημέρες ταξιδίου (μία μεταβάσεως και μία επιστροφής) και 10 ημέρες για το συμπόσιο και την ξενάγηση στην αχανή χώρα της Ινδίας.[Ο γράφων επεσκέφθη το 2003 την Ινδία. Το ταξίδι ήτο 10ήμερο, ήτοι δύο ημέρες ταξιδίου και οκτώ ημέρες για την διάσκεψη στο Ρατζαστάν και την προγραμματισμένη περιοδεία στο εσωτερικό της Ινδίας(Γκουζαράτ μέχρι Βομβάη).] Τα χερσαία μέσα τα αποκλείουμε διότι μας λέγει σαφώς ο Όμηρος ότι πέρασαν τον Ωκεανό. Τι άλλο μέσον μπορούσε να τους μεταφέρει στην Ινδία εντός 1-2 ημερών; Φθάσαμε στα συνήθη αδιέξοδα , που αγόμαστε οσάκις ερευνούμε τους Προκατακλυσμιαίους Πολιτισμούς! Αν η έρευνα μας συνέβαινε προ του 1904, δηλαδή πριν κάνουν οι αδελφοί Ράιτ στις ΗΠΑ την πρώτη τους πτήση, που ας σημειωθεί διήρκεσε ελάχιστα δευτερόλεπτα , ασφαλώς θα είμαστε κατηγορηματικοί ότι πρόκειται για σκέτη φαντασία –κοινώς παραμύθια - ή για υπερφυσική πτήση θεϊκών αγγέλων . Όμως στην Ελληνική αρχαιότητα οι άνθρωποι πετούσαν με πτητικές μηχανές(Δαίδαλος-Ίκαρος) έφτιαχναν χάρτες της υδρογείου από αεροφωτογραφίες, πετούσαν οι θεοί από προς τον Όλυμπο και ποτέ δεν περπατούσαν, διότι η πρόσβαση στην κορυφή, όπου τα ανάκτορα του Διός, ήτο λίαν κουραστική και χρονοβόρα ενασχόληση . Αλλά κι’ αν ακόμη δεχθούμε ότι δεν διέθεταν πτητικές μηχανές, πως με την φαντασία του ο Όμηρος και η θρησκεία του 12θεου διετύπωναν τέτοιες ακραίες ιδέες χωρίς να έχουν κεκτημένες παραστάσεις; Συμπέρασμα: Ο Ζευς με την κουστωδία του ταξίδευσαν πάνω από τον Ωκεανό προς την χώρα των Αιθιόπων(Ινδία)με κάποιο λίαν προηγμένο εναέριο ή διαστημικό όχημα.
β/ Πτητικές Μηχανές με Έλλειψη Βαρύτητος: Αν είχαν πτητικές μηχανές τι καύσιμο θα χρησιμοποιούσαν; Είναι ένα ερώτημα που χρήζει απαντήσεως. Οι υδρογονάνθρακες, δηλαδή το πετρέλαιο μάλλον αποκλείεται διότι αν το χρησιμοποιούσαν από τότε θα είχε ασφαλώς εξαντληθεί και δεν θα υπήρχε σήμερον. Επομένως αγόμαστε στο συμπέρασμα ότι δυνατόν να χρησιμοποιούσαν υδρογονομηχανές ή μηχανές ιόντων, ή τέλος μηχανές εκμηδενισμού της βαρύτητος(αντιβαρυτικές μηχανές)
γ/ Ο Ερμής είχε παράξενες ιδιότητες :Επίσης εις το λήμμα ΕΡΜΗΣ διαβάζουμε τις κατωτέρω συμπληρωματικές πληροφορίες για το κηρύκειο του Ερμού : «…..προσεκάλεσε επί του Ολύμπου εις αγωνα τον ΈΡΩΤΑ τον οποιον διά τινος δόλου ενίκησε,………ενώ δε η μήτηρ εκείνου Αφροδίτη ενηγκαλίζετο τον νικητήν, ουτος απέσπασεν απ’ αυτης τον κεστόν της (ζώνη)»……………….σπουδαία συμβολική αναφορά του αντιβαρυτικού επιτεύγματος του ΕΡΜΟΥ λέγοντας ότι κατενίκησε την ΈΛΞΗ (Έρωτα) της γης όχι με φυσικό τρόπο, αλλά με κάποιο δόλιο τρόπο! Ποιος είναι άραγε αυτός ο δόλιος τρόπος και τι ακριβώς συμβολίζει η κλοπή της ζώνης (κεστού) της Αφροδίτης από τον Ερμή ; Αυτά θα αποκαλυφθούν πιο κάτω σε ένα άλλο συμβολικό Μύθο τον Μύθο της Ίριδος . Αλλά και στην Εγκυκλοπαίδεια του Πάπυρου διαβάζουμε στο ίδιο λήμμα ΕΡΜΗΣ τις κάτωθι πληροφορίες για το κηρύκειο του ΕΡΜΟΥ:
«Εις την φαντασίαν των Ελλήνων βεβαίως ειχεν αποτυπωθή η εικών του ως κήρυκος των Ολυμπίων, ……………φέροντος εις τους πόδας «καλά πέδιλα», Αμβρόσια, Χρύσεια, τα οποία τον μετέφεραν και επάνω από την Γη και επάνω από την θάλασσα κρατόντας ράβδον τη τα’ ανδρων όμματα θέλγει, ων εθέλει, τους δ’ αυτε και υπνώοντας εγείρει (Οδύς. Ε44-48)»
Αλλαχού αναφέρεται ότι :
«Κατά τον 6ον αιωνα πχ. παρισταται πλέον ως Θεός γενειοφόρος ενδεδυμένος ελαφρόν επενδύτην φέρων πτερωτά σάνδαλα κρατων ανά χείρας κηρύκειον και φέρων επί της κεφαλής ΠΙΛΟΝ»

δ/ Τι ήτο ο Οϊστός του Αβάρεως; Κάτι παρεμφερές με το Κηρύκειο και την προκαλούμενη αντιβαρύτητα αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο στο βιβλίο του «ΠΕΡΙ ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΟΥ ΒΙΟΥ» παρ.91, στ.1375 έως 1392 :
«(Ο ΑΒΑΡΙΣ) Πυθαγόρα απέδωκεν οϊστόν, όν έχων από του ιερού εξήλθε, χρήσιμον αυτω εσόμενον προς τά συμπτίπτοντα δυσμήχανα κατά την τοσαύτην άλην , εποχούμενος γάρ αυτω και τά άβατα διέβαινεν, οιον ποταμούς και λίμνας και τέλματα και όροι και τά τοιαύτα, και προσλαλών, ως λόγος καθαρμούς τε επετέλει και λοιμούς απεδίωκε και ανέμους από των εις τουτο αξιουσών πόλεων βοηθόν αυτόν γενέσθαι.» Μετάφραση :
(Ο Άβαρις (ιερεύς) προσέφερε στον Πυθαγόρα ένα «οιστό» ( σχολιάζεται ότι ήταν ένα βέλος από χρυσό) , τον οποίον κρατούσε στα χέρια του όταν βγήκε από το ιερό, που θα του χρησίμευε για τις συμπτωματικές δυσκολίες που θα συναντούσε στην τόση μεγάλη περιπλάνησή του . Διότι ιππεύοντας αυτό και ταξιδεύοντας θα πέρναγε τα αδιάβατα , όπως ποταμούς και λίμνες και βάλτους και όρη και τα τοιαύτα και απαγγέλλοντας ευχές , όπως λέγουν , επιτελούσε καθαρμούς, και έδιωχνε επιδημίες και κατέπαυε ανέμους, και έτσι γινότανε βοηθός στις πόλεις που του το ζητούσαν)
Σε άλλα κείμενα της Αρχαίας Ελληνικής γραμματείας αποκαλύπτονται και άλλα συμβολικά μυθολογικά (προϊστορικά) πρόσωπα που πετούσαν φορώντας και αυτά την ίδια αντιβαρυτική στολή δηλαδή πτερωτά πέδιλα,Κηρύκειο, όπως του Ερμού και πτερά, τα πάντα από χρυσό, και μάλιστα παρέχουν σοβαρές συμπληρωματικές πληροφορίες που διασαφηνίζουν την όλη λειτουργία του ατιβαρυτικού συστήματος και όλες τις υπάρχουσες απορίες.. Συγκεκριμένα την Θεογονία του Ησιόδου στους στίχους 266-270 αναφέρονται:
ε/ Ο Θαύμας: «Θαύμας δ’ Ωκεανοιο βαθυρρείταο θύγατρα ηγάγετ’ Ηλέκτρην η δ’ ωκειαν τέκε ΊΡΙΝ ηυκόμους θ’ ΑΡΠΥΊΑΣ, Α Ε Λ Λ Ω τε ΩΚΥΠΕΤΗΝ τε αι ρ’ ανέμων πνοιησι και οιωνοις εμ ‘ έπονται ωκείοις πτερύγεσι.» δηλαδή :Μετάφραση: (Ο Θαύμας έλαβε την κόρη του βαθύρρειτου Ωκεανού , Ηλέκτρα και γέννησε την γοργοπόδαρη ΙΡΙΔΑ και τις ωμορφόμαλλες «Άρπυιες», ΑΕΛΛΩ και την ΩΚΥΠΕΤΗ , που με τα φτερά τους πετούν με την πνοή των ανέμων και τρέχουν ίσια μεταξύ ουρανού και γης)
Η Επτάχρωμος Ιρις: Από δε την Ιλιάδα (Θ399, Ψ198, Ω77) μαθαίνουμε τις χαρακτηριστικές ιδιότητες της Ιριδος ΑΕΛΛΌΠΟΥΣ, ΠΟΔΗΝΕΜΟΣ, ΤΑΧΕΙΑ, ΩΚΕΑ, ΧΡΥΣΟΠΤΕΡΟΣ . Ειδικά για την Ίριδα από τα σχόλια του λεξικού του Ηλίου στο αντίστοιχο λήμμα μαθαίνουμε τα εξής:
ΙΡΙΣ = Θεότητα του Ολύμπου από τις δευτερεύουσες, εκτελούσα όπως ο Ερμής χρέη Αγγελιοφόρου . Την φαντάζονταν νέα με πολύχρωμο βραχύ χιτώνα με πτερωτά σανδάλια με μεγάλες πτέρυγες στους ώμους και με Κηρύκειο όπως ο ΕΡΜΉΣ. Ο δρόμος που ακολουθούσε κατά την πτήση της απεικονίζεται ΕΠΤΑΧΡΩΜΟΣ, όπως το ΟΥΡΆΝΙΟ ΤΟΞΟ .
Η Ίρις αποσυμβολίζεται ως ένας ουράνιος δακτύλιος , Ζώνη, Τόξο δια του οποίου ανέρχονται οι νεκροί και κατέχονται οι άγγελοι.
Υπάρχει δε και ειδικός συμβολικός και πολύ αποκαλυπτικός Μύθος για την Ίριδα και το Ουράνιο Τόξο, κατά τον οποίον οι Βορράς και Ζέφυρος προσέφεραν σαν δώρο στην Ίριδα την Ζώνη του Ουρανίου Τόξου για να την χρησιμοποιεί σαν αποκλειστικό της δρόμο για την δουλειά της .

Από τα ανωτέρω προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η ανάλυση του φωτός , Ουράνιο Τόξο, παίζει σπουδαίο ρόλο στην ύπαρξη αντιβαρυτικού πεδίου,το οποίο χρησιμοποιούσαν οι ανωτέρω συμβολικές οντότητες για να πετούν, και επίσης εξηγείται ότι ο κεστός (ζώνη) της Αφροδίτης ήταν ένα όργανο που ανέλυε το ηλιακό φώς και προκαλούσε αντιβαρυτική περιοχή πράγμα χρησιμότατο για τον Ερμή (άνθρωπο) γι’ αυτό και της το έκλεψε.

3/ Οι Έλληνες είχαν ανακαλύψει την Αντιβαρύτητα;

Από τις αποκαλύψεις της Πυθαγόρειας διδασκαλίας ( «Ο Μυστικός Κώδικας του Πυθαγόρα, και η αποκρυπτογράφηση της διδασκαλίας του, τόμοι Α!, Β!, Γ!, Δ! του διακεκριμένου ερευνητού Ιπποκράτη Δάκογλου) αποκαλύπτονται σπουδαία συμπληρωματικά στοιχεία για το Κηρύκειο, που ενδέχεται να παίζουν κάποιο ειδικό ρόλο στην δημιουργία αντιβαρυτικού πεδίου και πετάγματος. Τα στοιχεία αυτά τα οποία διέλαθον μέχρι της στιγμής της προσοχής των ερευνητών είναι τα εξής:
[ 1/Η μορφή της περιελίξεως των όφεων στην ράβδο είναι ένα απόσπασμα από την γραφική μορφή του Παγκόσμιου Νόμου της δημιουργίας και λειτουργίας του Σύμπαντος που ανακάλυψε ο Πυθαγόρας από τον υπ’ αριθμ. 64 Ορφικό Ύμνο (βλέπε ένθετο σύμπακτο οπτικό και ακουστικό δίσκο στο Περιοδικό «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ» τεύχος 41 Απριλίου 2005) και η οποία ταυτίζεται με την μορφή που έχει το D N A ήτοι Διπλής Σπεροειδούς Έλικας .
2/Τα απεκονιζόμενα βήματα της Έλικας είναι τρία τον αριθμό , δηλαδή των τριών αρχικών σπειρών εκ των δώδεκα υπαρχόντων του Νόμου της Δημιουργίας.
3/Τα μήκη των βημάτων ακολουθούν τον αναλυτικό, αλγεβρικό, μαθηματικό Νόμο της δημιουργίας του σύμπαντος τουτέστιν τους 4 αρχικούς όρους εκ των 1, Φ, Φ2, Φ3, Φ4, ……….Φ12
4/Το ολικό ωφέλιμο μήκος της ράβδου εξάγεται από το άθροισμα των τριών αρχικών βημάτων (αποστάσεων) των Ελίκων και είναι Μ=(1+Φ+Φ2 )/10 = ( 1+1,6180+2,6180) / 10 =(5, 236)/10=0,5236 δηλαδή ταυτίζεται με την τιμή του Κοσμικού Πήχεως με τον οποίον έχουν κατασκευασθεί όλα τα μεγαλιθικά μνημεία της αρχαιότητος , η Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου, οι Μεγάλοι Αρχαίοι Ναοί κλπ. ( βλέπε Κοσμικά Μέτρα εις 4ον τόμο του Μυστικού κώδικα του Πυθαγόρα , καθώς και το βιβλίο μου « η Αριθμοσοφία του Πυθαγόρα» του συγγραφέα-ερευνητού ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ ΔΑΚΟΓΛΟΥ ) ]

4/ Περιγραφή των Συσκευών Αντιβαρύτητος

Κατ’ αρχάς εντοπίζονται δύο μορφές συσκευών που προκαλούσαν αντιβαρυτικό πεδίο , μία συσκευή μεγάλης τρόπον τινά εμβελείας και μία ετέρα μικρότερης τοιαύτης. Η συσκευή της μεγάλης εμβελείας είναι αυτή που χρησιμοποιούσε ο Ερμής και η ΙΡΙΣ και αποτελείτο από τρία επί μέρους όργανα, τα Πέδιλα, το Κηρύκειο, και τον Πίλο (καπέλο). Το βασικό υλικό των οργάνων αυτών ήταν ο ΧΡΥΣΟΣ.
Τα πέδιλα ήσαν πτερωτά , με δύο Χρυσά φτερά έκαστο .
Ο Πίλος (σκούφος) έφερε δύο πτερύγια Χρυσά.
Το Κηρύκειο απεικόνιζε γραφικά τον παγκόσμιο Ορφικό Νόμο της δημιουργίας του Σύμπαντος (Ύμνος 64) τον οποίον αποκάλυψε ο Πυθαγόρας (βλέπε το βιβλίο του συγγραφέα-ερευνήτού ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ ΔΑΚΟΓΛΟΥ «Ο Μυστικός κώδικας του Πυθαγόρα κλπ), αποτελείται από τα εξής μέρη: Ράβδο εκ χρυσού συμβολικού μήκους μιάς κοσμικής πήχεως ήτοι 0,5236 του μέτρου, = 2*Φ2 / 10
Δύο Όφεων εκ χρυσού οι οποίοι ελίσσονται επί της ράβδου ελικοειδώς και αντιθέτως μορφώνοντας διπλή σπειροειδή έλικα, με τρία μεταβλητά βήματα διαστάσεων που επαληθεύουν τον Παγκόσμιο Νόμο 1, Φ, Φ2, …
Εις το κάτω μέρος οι όφεις έχουν τις ουρές τους ενωμένες ενώ εις το επάνω μέρος οι κεφαλές των ,ευρισκόμενες εκτός της ράβδου , η μία αντικρίζει την άλλη . Είναι προφανές ότι οι όφεις απαραιτήτως θα έφεραν στις θέσεις των οφθαλμών των καταλλήλους κρυστάλλους βασικό στοιχείο της όλης συσκευής .
Η άλλη μορφή της συσκευής είναι αυτή που χρησιμοποιούσε ο Άβαρις και που την χάρισε στον Πυθαγόρα. Αυτή ήταν πολύ απλούστερη της άλλης και αποτελείτο από ένα βέλος («οιστό» καλούμενο) εκ χρυσού ο οποίος όμως πρέπει να είχε στα άκρα της από ένα ειδικό κρύσταλλο για να μπορέσει να λειτουργήσει . Τέλος η ανακάλυψη του τρόπου λειτουργίας των άνω περιγραφέντων αντί-βαρυτικών συσκευών, που διέθεταν ορισμένες ομάδες Αρχαίων Ελλήνων, είναι πλέον αντικείμενο πειραματικής έρευνας ειδικών πειραματικών εργαστηρίων τα οποία ήδη έχουν επιληφθεί του θέματος και αναμένουμε τα σχετικά αποτελέσματα.
5/ Πιθανός Τρόπος Λειτουργίας

Η ύπαρξη, στις συσκευές , πολυτίμων λίθων, κρυστάλλων και πολυτίμων μετάλλων προδιαθέτει εις την πιθανή παραδοχή της υποθέσεως ότι η ενεργοποίηση αυτών και κυρίως των κρυστάλλων είναι η βασική αιτία της δημιουργίας αντιβαρυτικού πεδίου. Εάν πράγματι η ενεργοποίηση των κρυστάλλων δύναται να δημιουργεί τέτοια πεδία τότε γεννάται το ερώτημα με ποιόν τρόπο μπορούσαν οι ομάδες αυτές των αρχαίων Ελλήνων να ενεργοποιούσαν τους κρυστάλλους με προϋπόθεση βέβαια ότι θα ήσαν γνώστες των σπουδαίων ιδιοτήτων των κρυστάλλων.
Η απάντηση σ’ αυτήν την διπλή τρόπον τινά ερώτηση είναι ευκολότατη, διότι είναι γνωστόν τόσον από τα ίδια τα Ορφικά κείμενα , όσον και από άλλες γνωστές παρατηρήσεις και πειράματα ότι οι αρχαίοι Έλληνες Μύστες και πολλές άλλες ομάδες επιστημόνων γνώριζαν πολύ καλά αφενός τους κρυστάλλους και πολύτιμους και μη λίθους και μέταλλα και μάλιστα και με τις ιδιότητες ενός εκάστου και με το πραγματικό επιστημονικό τους όνομα που διασώθηκε μέχρι και τις ημέρες μας σήμερα, παγκοσμίως, όπως είναι ο Αιματίτης, Αχάτης, Οπάλιος Τοπάζιος, Χαλάζιος, Σιδηρίτης, κλπ (βλέπε το κεφάλαιο ΛΙΘΙΚΑ στα Ορφικά του Ι. Πασσά) και αφετέρου, οι ειδικοί Μύστες ,αποδεικνύεται από το σημερινά δεδομένα και γνωστά πειράματα, ότι γνώριζαν και μάλιστα πολύ καλά τον τρόπο ενεργοποιήσεως των κρυστάλλων και λοιπών πολυτίμων μετάλλων πράγμα που η σημερινή επιστήμη γνωρίζει και εφαρμόζει σε διάφορες κατασκευές της, με την διαφορά ότι οι αρχαίοι Έλληνες Μύστες χρησιμοποιούσαν σαν πηγή ενεργοποιήσεως των κρυστάλλων την ίδια την Ανθρώπινη Ενέργεια, πράγμα που με τα σημερινά πειραματικά δεδομένα είναι απολύτως αληθές ή την Ηλιακή ενέργεια. Έχει ήδη πραγματοποιηθεί πείραμα ενεργοποιήσεως κρυστάλλων επί παρουσία μου από την ενέργεια που εκπέμπει ο ανθρώπινος εγκέφαλος κατά τον χρόνο του διαλογισμού του.
Από δε την ερμηνεία του συμβολικού μύθου του οποίου η έννοιά του είναι πολύ εμφανής , του μύθου δηλαδή του αγώνος του ΕΡΜΟΎ εναντίον του ΈΡΩΤΟΣ ( ΈΛΞΕΩΣ) κατά τον οποίον ο ΕΡΜΗΣ , μόνον με ΔΟΛΟ, κατάφερε και υπερνίκησε την ΈΛΞΗ (ΈΡΩΤΑ) και όχι με φυσικό τρόπο, συνάγεται ότι δεν υπάρχει στην Φύση κανονικός φυσικός τρόπος υπερνικήσεως της Έλξεως και δημιουργίας Αντιβαρύτητας πλην όμως μόνον με δόλιο τέχνασμα, το οποίον και τελικά αναγκάστηκε η Φύση να αναγνωρίσει, και να αποδεχθεί την δόλιο εξυπνάδα του ΕΡΜΟΥ, δηλαδή σαν ένα αποδεκτό τεχνικό κατόρθωμα των ανθρώπων, που δεν διαταράσσει την Φύση, παρά κατ’ ελάχιστον.
Από την ανωτέρω ερμηνεία συνάγεται ότι το αιτιολογικό της πρόσφατης θεωρίας των Βαρυτικών κυμάτων , του τρόπου δημιουργίας των σημείων και περιοχών του ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ αυτών , ( περιοδικό «HELLENIC NEXUS» τεύχος 6 / 2005 σελίδες 22 έως 29 «ΒΑΡΥΤΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ» υπό Λεωνίδα Φλεβαράκη ) είναι εκ φύσεως λάθος, δηλαδή η φύση δεν αναγνωρίζει την φυσική αντανάκλαση στο Σύμπαν της ροής βαρυτικής ενεργείας και από το τέρμα του Σύμπαντος προς την αρχή και την κατ’ αυτόν τον τρόπο εμφάνιση αλγεβρικής συναθροίσεως βαρυτικών κυμάτων με συνέπεια την δημιουργία αντιβαρυτικών πεδίων στα αποκληθέντα σημεία ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ.
Η δημιουργία αυτών των περιοχών ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ είναι αληθής μεν και πειραματικά υπαρκτή πλην όμως ο παρουσιασθείς τρόπος της δημιουργίας των στην άνω θεωρία είναι λάθος , διότι δύνανται να δημιουργηθούν μόνον με ανθρώπινο τεχνικό τρόπο ( ξεγέλασμα της Φύσεως ) όπως αποδεικνύεται από την ανακάλυψη αντιβαρυτικών συσκευών, καθώς και όπως αναφέρεται , πολύ παραστατικά , από τον αποσυμβολισμό των άνω Μύθων.
Τέλος τα Χρυσά πτερύγια των οποίων οι θέσεις σχημάτιζαν ένα εξωτερικό τριγωνικό περίβλημα στον ιπτάμενο άνθρωπο, πολύ πιθανόν, εκτός των άλλων, να δημιουργούσαν το αντιβαρυτικό πεδίο με την συνεχή αντανάκλαση επ’ αυτών της διπλής κυματικής ροής φωτός εκ των ενεργοποιημένων κρυστάλλων (αναλυμένου φωτός) από δύο αντιθετικές ενεργειακές ( φωτεινές ) πηγές και τον κατ’ αυτόν τον τρόπον σχηματισμό χώρων μηδενισμού βαρυτικών κυμάτων. Λαμβανομένου όμως υπόψη ότι τα μήκη κύματος των φωτεινών ακτίνων είναι ελάχιστότατα μετρούμενα σε χιλιοστά των χιλιοστών ( νανοχιλιοστά ) έπεται ότι τα καλούμενα Μηδενικά σημεία που ταυτίζονται με τα πέρατα των αντιστοίχων μηκών κυμάτων, σχηματίζουν γύρω από τον ιπτάμενο άνθρωπο ένα προστατευτικό αντιβαρυτικό τριγωνικό ΜΑΝΔΥΑ, από μηδενικά αντιβαρυτικά σημεία, ο οποίος του επιτρέπει να προστατεύεται από την Έλξη της γης και έτσι να ίπταται. (Τα υπ’ αριθμ. 3, και 4 σχέδια είναι πολύ παραστατικά δια τις δύο εντοπισθείσες συσκευές, του ΕΡΜΟΥ και του ΑΒΑΡΙ.).

6/Ειδική Σπουδαιοτάτη Παρατήρηση

Εάν η πειραματική έρευνα, η οποία ήδη άρχισε , επιβεβαιώσει την άνω πιθανή μορφή λειτουργίας και το θεωρητικό υπόβαθρο αυτής, στις εντοπισθείσες αρχαίες Ελληνικές συσκευές αντιβαρύτητας, τότε η παρούσα μελέτη θα αποτελέσει συγχρόνως και την πειραματική, εργαστηριακή πλήρη επαλήθευση της ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑΣ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑΣ, ( Δημιουργία της ΥΛΗΣ) που προήλθε από την μετατροπή της αφηρημένης Ορφικής Κοσμολογίας σε εφαρμοσμένη τοιαύτη, των θετικών επιστημών και η οποία βασίζεται στα σημεία ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ, σημεία διαχωρισμού και απωθήσεως της βαρυτικής έλξεως, καθώς επίσης και της αντίστοιχης θεωρίας των ΒΑΡΥΤΙΚΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ.













































Όμως δεν έχουμε ενδείξεις για αντιβαρυτικές μηχανές. Εξ άλλου αν υπήρχαν τέτοιες μπορεί να είχε βρεθεί , μπορεί και όχι κάποια από αυτές, όπως βρέθηκε πριν από τον Β!ΠΠ εντελώς τυχαίως και απρόσμενα ο Υπολογιστής των Αντικηθύρων. Πάντως γνωρίζουμε ότι ο Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός χαρακτηρίζεται από τις Μεγαλιθικές του Κατασκευές, όπερ σημαίνει ότι τότε μπορούσαν να ανυψώνουν μεγάλα βάρη και να τα μεταφέρουν σε μεγάλες αποστάσεις , ακόμη και σε απόκρυμνες κορυφές , όπως λ. χ στο Μήτσου-Πίτσου του Περού, στις πυραμίδες της Αιγύπτου και στα Ελληνικά τείχη, τους ναούς και άλλα έργα, όπως λ.χ στον θολωτό τάφο των Μυκηνών. Επομένως το πιο πιθανό είναι να χρησιμοποιούσαν την έλλειψη βαρύτητος και να ίπταντο σε μεγάλες αποστάσεις , ακόμη και στο διάστημα. Και πράγματι έχουν βρεθεί σε βραχογραφίες εικόνες που δείχνουν ιπτάμενους δίσκους, αστροναύτες , στολές αστροναυτών κ.ο.κ Έτσι δικαιολογούνται και οι αναφορές των Αρχαίων Ελλήνων για τον αστερισμό του Σειρίου.
Πως Πληροφορήθηκε η Θέτις το Ταξίδι; Εξ όσων γνωρίζουμε η Θέτις ήτο θαλασσία θεά και δεν κατοικούσε στα ανάκτορα του Διός, στον Όλυμπο, αλλά σε κάποιο παραθαλάσσιο θέρετρο. Όμως στον Αχιλλέα μεταφέρει μια λίαν αξιόλογη πληροφορία, ότι :«ο Ζευς εχθές, μαζί με όλους τους θεούς, πήγε στον Ωκεανό προσκαλεσμένος σε συμπόσιο από τους Αιθίοπες » Πως πληροφορήθηκε περί του ταξιδιού του Διός ;.Με τι μέσα επικοινωνίας έλαβε την πληροφορία ; .Μήπως εκτός από τις φρυκτωρίες της Μυκηναϊκής εποχής οι θεοί(ή οι Προκατακλυσμιαίοι Αιγαίοι) είχαν αναπτύξει κι’ άλλα άγνωστα σε μας μέσα εσωτερικής νοητικής επικοινωνίας; Κι’ αυτό, όπως και τα άλλα, θα παραμείνει ένα σκοτεινό μυστήριο, εκτός κι’ αν επιστρατεύσουμε λίγο την φαντασία, την κρίση τις σύγχρονες εμπειρίες και γνώσεις μας για να λύσουμε το γρίφο. Ίσως όμως το μυστήριο τούτο να λυθεί στο μέλλον όταν οι άνθρωποι θα έχουν αναπτύξει τη νοητική επικοινωνία(τηλεπάθεια)χωρίς την βοήθεια καλωδίων , τηλεφώνων ακόμη και φωνής.
7/ Σύστημα Επικοινωνιών των Μυκηναίων

Η αρχή του νήματος στην ιστορία των τηλεπικοινωνιών αρχίζει από την διαβίβαση του μηνύματος του αρχιστρατήγου των Ελλήνων Αγαμέμνωνος προς Αργος, στην βασίλισσα σύζυγο του Κληταιμνήστρα. Και έγινε με τις λεγόμενες «φρυκτωρίες»(από την λέξη «φρυκτός»=πυρσός και «ώρα»=φροντίδα) Οι φρυκτωρίες ήσαν μεγάλες φωτιές στις κορυφές ορέων. Στην τριλογία «Ορέστεια» του Αισχύλου υπάρχει αναφορά ενός φρυκτωρού που περιμένει υπομονετικά νύχτα ημέρα το φωτεινό σήμα για την πτώση της Τροίας, για να το μεταφέρει στη βασίλισσα Κληταιμνήστρα. Στην τραγωδία του ίδιου ποιητή με τον τίτλο «Αγαμέμνων» , που αποτελεί το πρώτο μέρος της τριλογίας «Ορέστεια» και που παραστάθηκε το 458 π. Χ στα Μεγάλα Διονύσια έχουμε και την πρώτη αναφορά στη χρήση του «τηλεγράφου» στην ιστορία των τηλεπικοινωνιών. Το σύστημα επικοινωνιών της εποχής ήτο η χρήση φωτεινών αναμεταδοτών από βουνοκορυφή σε βουνοκορυφή όταν υπήρχε φυσικά ξαστεριά. Η αναμετάδοση του φωτεινού μηνύματος για την νίκη των Ελλήνων στην Τροία έγινε από το όρος Ιδη της Τροίας, στο Ερμαίο της Λήμνου , μετά στην κορυφή του Δία στον Αθω ( Άγιον Όρος) , στο Μεσσάπιον Ευβοίας , στον Κιθαιρώνα στα Μέγαρα και στις κορυφές του Αραχναίου κοντά στις Μυκήνες. Να σημειωθεί ότι σε μερικά από αυτά τα όρη είχαμε και εμείς οι σύγχρονοι διαβιβαστές αναμεταδότες ηλεκτρονικών συστημάτων λίαν υψηλής συχνότητος(τα γνωστά και ως ΛΥΣΕ) διότι και η μετάδοση αυτών των λίαν υψηλών συχνοτήτων , γίνεται όπως το φως, δηλαδή κατά ευθεία γραμμή.
Από τις Φρυκτωρίες στους Δορυφόρους: Η Κληταιμνήστρα είχε δώσει εντολή σε ένα φρυκτωρό να περιμένει κάθε νύχτα την αναμετάδοση του μηνύματος τη ς νίκης, προκειμένου να το μεταφέρει αμέσως στο ανάκτορο των Ατρειδών. Το μήνυμα μετεδόθη σε λίγα λεπτά της ώρας καθώς οι φρυκτωροί είχαν έτοιμες τις φρυκτωρίες και δεν έμενε παρά το πυρ. Να πως εξιστορεί ο Αισχύλος την μετάδοση του μηνύματος της αλώσεως της Τροίας:
ΧΟΡΟΣ: Και πότε κούρσεψαν την πόλη;
ΚΛΗΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ: Τη νύχτα σου είπα , που το φως γέννησε τούτο
ΚΛΗΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ: Ο Ήφαιστος! Δυνατή φωτιά άναψαν στην κορυφή της Ιδας και πολλές φωτιές μετά μας έφεραν διαδοχικά το μήνυμα. Από την Ιδα το μήνυμα πήγε στο κάβο Ερμή της Λήμνου και Τρίτη η ψηλή κορυφή του Άθω δέχθηκε το φως. Με δύναμη η φλόγα γεφύρωσε το πέλαγος και έφθασε στις Βίγλες του Μακίστου, στην Εύβοια. Οι φρουροί προώθησαν το μήνυμα στον Εύριπο , στους ανθρώπου πάνω στο Μεσσάπιο. Και αυτοί έβαλαν φωτιά σ’ ένα σωρό με ρείκαι και πάνω από τους κάμπους του Ασωπού έστειλαν το μήνυμα στην κορυφή του Κιθαιρώνα. Και από εκεί πάλι με ζήλο πολύ προώθησαν το μήνυμα και το έστειλαν πάνω από την Γοργώπιδα λίμνη στο Αιγίπλαγκτο όρος . Και η φλόγα πέρασε τον Σαρωνικό και έφθασε σαν κεραυνός στις κορυφές του Αραχναίου και τέλος εδώ το λάβαμε στων Ατρειδών τις στέγες , το φως αυτό , που προπαππός του είναι η φωτιά της Ιδας»Ο τρόπος αυτός της φρυκτωρίας αναφέρεται και από τον Ευριπίδη, Αριστοφάνη και Θουκυδίδη. Ο ιστορικός Πολύβιος αναφέρει τη συσκευή υδραυλικού τηλεγράφου του στρατηγού Αινεία (203-121π.Χ). Αποτελείτο από δύο κάδους που άδειαζαν το νερό βάσει κώδικος γνωστού εκ των προτέρων . Το σήμα του ενάρξεως εγένετο με το άναμα πυρσού και το κλείσιμο με το σβήσιμο του και από την ταχύτητα εκροής του ύδατος μπορούσαν να αποκωδικοποιήσουν το μήνυμα. («Αισχύλος Αγαμέμνων» σε μετάφραση Τάσου Ρούσου, εκδ. ΚΑΚΤΟΣ) Η μεταβίβαση οπτικών μηνυμάτων με οπτικούς(οπτική τηλεγραφία) συνεχιζόταν ως το Β! Π.Π ιδιαιτέρως μεταξύ των πλοίων . Επίσης υπήρχαν και οι σηματωροί που μετέδιδαν μηνύματα με τα χέρια κουνώντας σημαίες . Ο γράφων ως νεαρός αξιωματικός διαβιβάσεων διδάχθηκε ότι στα μέσα επικοινωνιών συμπεριλαμβάνοντο και οι «ταχυδρομικές περιστερές» Ποιος θα φανταζόταν ότι μετά από μερικές δεκαετίες θα επικοινωνούσαμε μέσω δορυφόρων και οπτικών ινών;
7/ Συμβολισμός του Διός και της Ήρας
Ο Ζεύς εκτός από βασιλεύς της αχανούς αυτοκρατορίας του λατρεύεται σαν θεός από τους υπηκόους του. Επομένως είναι ένα πολυδιάστατο πρόσωπο που αλληγορεί πολλά πράγματα: δράση πληροί ολόκληρο το Σύμπαν και αποτελεί ζωτική δύναμη και γόνο της υπάρξεως του παντός. Η ενέργεια του σύμπαντος είναι άπειρη και άρρητη.
α/ Η Συμπαντική Ήρα : Είναι η αρχέγονη και άπειρη θεά, που αλληγορεί την ύλη η οποία πάντοτε μοιράζεται(διαιρείται) σε σωμάτια και πάντοτε ενώνεται κατά την εξουδετέρωση τους . Δηλαδή βρίσκεται σε μια αέναη διαδικασία διαμελισμού και επανένωσης . Το μοίρασμα την κάνει να είναι μεριστή , όπως λέγει και ο Πλάτων στον Φαίδωνα, αλλά η επιστροφή των σωματίων δίνει και πάλι την ενότητα στο σώμα της. Αυτή διαχέεται με την άπειρη και άρρητη ενέργεια που βρίσκεται παντού , στον Χωροχρόνο και εντός των των Σωματίων της ύλης, όπως ο αέρας διαχέεται παντού στη Γη. Αυτές οι δύο συνιστώσες της Πρώτης Ουσίας(Ενέργεια και Υλη) συνυπάρχουν χωρίς προσμίξεις και δημιουργούν ισορροπία, η οποία μετά παρέλευση καθορισμένου χρόνου για κάθε σώμα καταλήγει στην θερμοδυναμική αταξία, η οποία συντελείται μέσα στον Συμπαντικό Χωροχρόνο. Η προσπάθεια για ζεύξη και ένωση του Διός με την Ήρα αποτυγχάνει διότι αυτή είναι η ιδεώδης κατάσταση της απόλυτης ισοδυναμίας και συνεπώς απόλυτης αταξίας. Σ’ αυτήν την κατάσταση κυριαρχεί η μέγιστη κβαντική αβεβαιότητα , όπως λέγει ο Heisneberg κι’ αυτό σημαίνει ότι το Σύμπαν είναι ακαθόριστο και απροσδιόριστο. Όμως το απόλυτο χάος στο Σύμπαν δεν είναι νομοτελειακό , αφού η νομοτέλεια προϋποθέτει τάξη. Σ’ αυτό το επίπεδο δεν ισχύουν οι γνωστοί μας φυσικοί νόμοι . Επομένως, η προσπάθεια για ανεύρεση της Ενιαίας Αρχής( Θεός), η οποία ν’ αγκαλιάζει τον Κόσμο και το Σύμπαν είναι μάταια. Όμως κάποια δόνηση στον Χωροχρόνο μπορεί να καταλήξει σε Ιερή Σύλληψη και την δημιουργία ενός Κόσμου ή των Κόσμων. Πως μπόρεσαν οι μεγάλοι εκείνοι Νόες να συλλάβουν τα μυστικά του Σύμπαντος ; Και γιατί έδωσαν συμβολικά τις ιδιότητες της Πρώτης Ουσίας ; Ίσως γιατί τις θεωρούσαν θείες και γι’ αυτό άρρητες. Αν τις έδιναν ανοιχτά θα ήτο ίσως δύσκολο να τις κατανοήσουν οι άνθρωποι της εποχής τους . Κι’ όμως υπάρχουν παραπλανημένοι Έλληνες που κατηγορούν τους Πατρώους Θεούς σαν ψευτοθεούς κ.ο.κ. Κάποτε όμως πρέπει να τελειώσει αυτή η πλάνη και η παραποίηση της ιστορίας . Και σ’ αυτό οι επιστήμονες έχουν πρωταρχική ευθύνη .
8/ Εξωγήινοι Πολιτισμοί
Δεν πρέπει να αποκλείσουμε πανντελώς την θεωρία ότι υπήρχαν-και ακόμη υπάρχουν- υπολείμματα προηγμένου προκατακλυσμιαίου πολιτισμού κάπου στο διάστημα και μας επισκέπτονται από καιρού εις καιρόν . Και είναι φυσικό οι άνθρωποι ενός τόσο προηγμένου πολιτισμού να είχαν παραμείνει στην μνήμη των ομηρικών χρόνων ως θεοί. Επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με το θέμα των εξωγήινων, υποστηρίζουν ότι η μεταπολεμική έκρηξη των τεχνολογικών ανακαλύψεων και αλλαγών στη ζωή στη Γη οφείλεται στην μετάγγιση της τεχνογνωσίας εκείνων (Ραντάρ, ηλεκτρονική ανάπτυξη, Υπολογιστές, διαστημικά ταξίδια, μοριακή βιολογία, DNA κλπ ) των πανάρχαιων γήινων πολιτισμών που τα υπολείμματα τους υπάρχουν ακόμη, είτε στο διάστημα, ή στο υπέδαφος και την θάλασσα. Η θεωρία αυτή-που δεν είναι επαρκώς επιβεβαιωμένη και γι’ αυτό αναφέρεται μετ’ επιφυλάξεως - υποστηρίζει ότι η NASA διαθέτει άκρως απόρρητες πληροφορίες, που δεν είναι ανακοινώσιμες στο ευρύ κοινό, για επαφές με εξωγήινα ιπτάμενα αντικείμενα [.Σύμφωνα με την θεωρία αυτήν, οι ανασκαφές για το μετρό της Αθήνας έδωσαν σημαντικότατες πληροφορίες, ηλικίας άνω των 15.000 ετών, από αντικείμενα της προϊστορικής εποχής που κρύβονται στα έγκατα της πανάρχαιας πόλης των Αθηνών.] Και διερωτώμεθα :Γιατί λέγει ο Όμηρος υπερβολές για το καράβι των Φαιάκων ; Ποιος του τα έβαλε στη σκέψη και την πέννα, αν δεν υπήρχαν; Πως λέγει τόσο αλλόκοτα θέματα μόνον για το γένος των θεών και ημιθέων; Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει.
α/ Η Μεγάλη Καταστροφή; Υπήρξε λοιπόν Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός που κατεστράφη από ένα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα, αλλά τα ίχνη του τα ανακαλύπτουμε ακόμη σε όλα τα μέρη και τα πλάτη του πλανήτου μας. Η παρουσία απολιθωμάτων, αποτυπωμάτων, η εξαφάνιση πλείστων ειδών, (δεινοσαύρων κλπ) αλλά και ολοκλήρων ηπείρων(Ατλαντίς,, Ωκεανίς στον Ειρηνικό, Αιγηίς, δημιουργία Μεσογείου Θαλάσσης, αποξήρανση Θεσσαλίας κλπ ) συνηγορεί υπέρ της θεωρίας ταύτης. Για να γίνει αντιληπτή η ενέργεια που δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση, ή την διέλευση πλησίον της Γης κάποιου ουρανίου σώματος θα αναφέρουμε μόνον τα εξής στοιχεία: Παρήχθη τρομακτικό έργον σε ίππους ίσον με 10 στην 22α δύναμιν , ικανόν να ανυψώσει τρεις φορές εις ύψος 4.000 μέτρων τα 12 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα των οροσειρών (Κορδιλιέρα) της Νοτίου Αμερικής. Κατά την πρόσκρουση κατεβυθίσθηκαν 55 εκατομμύρια τετραγωνικά χλμ σε βάθος 4000 μέτρων. Τα κύματα σηκώθηκαν σε ύψος 2000 μέτρων και έπληξαν με ταχύτητα 400 χλμ την ώρα την ξηρά. Αυτό το τιτάνιο κύμα δεν ήτο δυνατόν να αφήσει οτιδήποτε στο πέρασμα του. Όλες οι Θεογονίες και οι παραδόσεις ομιλούν για τον Κατακλυσμό, που πρέπει να έγινε 15.000 περίπου χρόνια προ της εποχής μας. Αλλά ενδεχομένως να έχουν προηγηθεί και άλλοι, διότι η Ελληνική Αρχαιολογία αναφέρει τρεις Κατακλυσμούς και όχι έναν όπως όλες οι άλλες παραδόσεις [Ο ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, του Παν. Μαρίνη, Νέα Θέσις, σελ. 60 και ε.κ].Επομένως τα μόνα μέρη που ξέφυγαν από την Καταστροφή ήσαν οι ορεινές περιοχές , όπως λ. χ της Αρκαδίας , Στερεάς Ελλάδος και της οροσειράς της Πίνδου κ.α .
9/ Η Αναπόδραστη Ανθρώπινη Μοίρα

Η Θέτις με παρρησία διατραγωδεί στο γυιό της την πικρή μοίρα του ανθρώπου από την γέννηση του ακόμη ως και τον θάνατο του. Διότι αφ’ ενός είναι θνητός και κάποια ημέρα θα κληθεί ν’ αντιμετωπίσει το θάνατο, και αφ’ ετέρου σ’ όλο του το βίο θα περνά στενοχώρειες, αγωνίες, αρρώστειες, γερατειά και άλλα δεινά. Γι’ αυτό τον αποκαλεί πικρογεννημένο και βλαστημάει την ώρα και την στιγμή που τον έκανε και τον ανέθρεφε, αφού βλέπει τώρα το σπλάχνο της να σπαράζει απ τον πόνο για την όμορφη Χρυσηίδα που του πήραν δια της βίας οι Αχαιοί. Η Θέτις γνωρίζει ότι παρότι τον γέννησε στον Όλυμπο στο σπίτι του Διός ο γυιός της είναι θνητός . Όλα στο Σύμπαν έχουν αρχή και τέλος, γέννηση και θάνατο. Διότι ο θάνατος είναι αναπόρδαστη Ανάγκη για να ανθίσει η νέα ζωή. Όμως τον συμβουλεύει να επιδείξει ψυχραιμία, κρατώντας το θυμό του χαμηλά, και να μείνει κοντά στα πλοία αλλά να μην συμμετάσχει στον πόλεμο. Η συμβουλή της να μην πέι στον πόλεμο προέρχεται από το μητρικό φίλτρο για να μην σκοτωθεί στη μάχη. Διότι σαν θεά γνωρίζει την τρωτότητα του γιού της στην πτέρνα, αλλά και το χρησμό που λέει ότι όταν σκοτωθεί ο Πάτροκλος θα έλθει νομοτελειακά και το δικό του τέλος. Καμμιά μάνα-με εξαίρεση την Σπαρτιάτισσα-δεν θέλει να σκοτωθεί το φίλτρο της στον πόλεμο ή αλλού. Η Σπαρτιάτισσα ήτο έτσι διαπαιδαγωγημένη ώστε να δίνει την ασπίδα στο γιό της με την ρήση: «ή ταν ή επι τας» , δηλαδή η θα νικήσεις ή θα σε φέρουν σ’ αυτήν . Ολος ο Ελληνικός Πολιτισμός έχει τον Ανθρωπο για αφετηρία και αντικείμενο. Πηγάζει από τις ανάγκες του, γυρεύει την αξιοποίηση και την πρόοδο του. Για να το πετύχει, διασαφηνίζει ταυτόχρονα τον κόσμο και τον άνθρωπο, τον ένα μέσω του άλλου. Ο άνθρωπος κι’ ο κόσμος είναι γι’ αυτόν καθρέφτης ο ένας του άλλου, καθρέφτες αντικριστοί που αλληλοδιαβάζονται .

α/ Η Συμπαντική και Κοσμική Μοίρα( Ανάγκη και Ειμαρμένη)
Η άποψη κατά την οποίαν η Πρώτη κίνηση οφείλεται στην τάση προς μεταβολή η οποία εκδηλώνεται αυθόρμητα χωρίς καμία έξωθεν επέμβαση από κάποιο απόλυτο Ον φαίνεται η πιο λογικοφανής. Συνεπακόλουθο αυτού είναι ότι το αίτιο της εκπορεύσεως της Φύσεως ήταν ΤΥΧΑΙΟ. Δεν είναι λοιπόν παράδοξο ότι οι Έλληνες πίστευαν στις τρεις Μοίρες(Λέχεσι-Κλωθώ και Ατροπό) αλλά και στις σκοτεινές και απόμακρες θεότητες της Ανάγκης και της Ειμαρμένης. Οι Ουσίες του Σύμπαντος(σωμάτια και ενέργεια) είναι εν δυνάμει ΕΝΕΡΓΕΣ ΟΥΣΙΕΣ δηλαδή ουσίες οι οποίες δεν εκδηλώνουν δράση (ηρεμούσες) όμως έχουν την δυνατότητα να εμφανίσουν δράση (αφού ορίζεται ως ενεργές) και να εκδηλώσουν κάποιο αποτέλεσμα εφόσον γίνει μια πρώτη κίνηση. Και η Πρώτη Κίνηση είναι ο Συμπαντικός Παλμός, που προήλθε από την ελαφροτάτη δόνηση των δύο πεδίων , τα οποία δημιούργησαν ένα πλήρη συντονισμό . Όσο οι Ουσίες αυτές ήσαν σε ηρεμία, δηλαδή δεν υπήρχε δράση, δεν υπήρχε ούτε Χώρος ούτε Χρόνος , αλλά επικρατούσε αμετάβλητη αιωνιότητα. Ο Χωροχρόνος αρχίζει να μετρά από την στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης(δηλαδή της μεταβολής η οποία διατάραξε την Απόλυτη ηρεμία και Αταξία) και λήγει με την τελική διάλυση του Κόσμου εις τα εξ ών συνετέθη.
.
β/ Πικρό το πέρασμα από τη Ζωή στο Θάνατο: Αλλά και για κάτι άλλο αποκαλεί τον Αχιλλέα λιγόζωο. Και στην μάχη να μην σκοτωθεί ο γυιός της θα πεθάνει νομοτελειακά από φυσικό θάνατο στα 60, 70, 80, ή και 100 χρόνια της ζωής του. Αλλά τι σημασία έχουν μερικές δεκαετίες χρόνια στον ανθρώπινο βίο μπρος στην αιωνιότητα; Γι’ αυτό του λέγει και του ξαναλέγει καλύτερα να μην σε γεννούσα, διότι όποιος δεν γεννηθεί δεν θα γευθεί το πικρό ποτήρι του θανάτου που αναμένει τον καθένα μας. Βέβαια όπως δεν αισθανθήκαμε τίποτα όταν γεννηθήκαμε, έτσι δεν θα αισθανθούμε και όταν θα πεθάνουμε. Διότι η φύση τα έχει προνοήσει ώστε εκείνες τις χαλεπές ώρες ο οργανισμός μας να παράγει ναρκωτικές ορμόνες που ισοδυναμούν με ισχυρότατη δόση ναρκωτικού. Με το ναρκωτικό αυτό πέφτουμε σε βαθύ κώμα και δεν θα αντιληφθούμε εκείνη την μοιραία στιγμή που θα περάσουμε από τη ζωή στην ανυπαρξία. Επομένως είναι ανόητοι εκείνοι οι νέοι που παίρνουν από τώρα ναρκωτικά, για να ξεφύγουν από τη ζωή και να μιμηθούν τις ώρες εκείνες του θανάτου. Διότι έτσι προσκαλούν μια ώρα νωρίτερα τον θάνατο, που συχνά τους ανταμώνει όταν είναι ναρκωμένοι. Αλλά το πρόβλημα των ναρκωτικών έχει σχέση με την σημερινή αντίληψη για την ζωή και τον θάνατο. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν χαίρεται τη ζωή του(εύ ζειν) κοντά στη φύση και στον άνθρωπο, αλλά διακατέχεται από λαγνεία προς την ύλην και προς τον θάνατο. Γι’ αυτό νοιώθει συνεχώς τρομαγμένος και φοβισμένος.


10/ Ο Πλους του Οδυσσέως

Για να έχω μια έγκυρη γνώμη πάνω στην ναυτική εμπειρία των αρχαίων Ελλήνων, ρώτησα ένα φίλο βετεράνο κυβερνήτη πετρελαιοφόρων να μου πει την γνώμη του για την ναυτοσύνη του Οδυσσέως. Έμεινε κατάπληκτος ο γερο-καπετάνιος με την απαράλλακτη τακτική της προσορμίσεως του πλοίου και της προσδέσεως του στο μουράγιο του λιμανιού, που σε τίποτα δεν διαφέρει από την σημερινή. Κατά τον ίδιο τρόπο προσεγγίζουν και σήμερα τα πλοία στο λιμάνι, μπαίνουν με πολύ βραδεία κίνηση σ’ αυτό και όταν πλησιάσουν στον λιμενοβραχίωνα δένουν την πρύμνη με τα παλαμάρια , αφού πρώτα έχουν ρίξει την άγκυρα . Τούτο δείχνει από τα πανάρχαια χρόνια την ναυτοσύνη των Ελλήνων, που διαρκεί ως σήμερα και δικαίως χαρακτηρίζονταν οι Έλληνες ο «Λαός της Θάλασσας»
Ο Πολυμήχανος Οδυσσεύς εκτελεί ένα επιτυχή και ασφαλή πλου ως την Χρύσα και εν συνεχεία παραδίδει την κόρη στα χέρια του πατέρα της και εκτελεί εν συνεχεία την εκατόμβη , εκτελώντας κατά γράμμα την διαταγή που είχε λάβει από τον αρχιστράτηγο. Είναι κι’ αυτό ένα δείγμα της πειθαρχίας των Ελλήνων και ένδειξη του ανώτερου πολιτισμού των.
Από την Οδύσσεια πληροφορούμεθα ότι ο Οδυσσεύς είναι ο πλέον πεπειραμένος ναυτικός της Προϊστορίας, διότι αυτός έχει στο ενεργητικό τους πιο δύσκολους πλόες. Ο πλούς του Οδυσσέα αλληγορεί και την ζωή του ανθρώπου και τα εμπόδια που υπερνικά για να ξαναγυρίσει στην Ιθάκη. Ο Οδυσσέας της Ιλιάδος είναι ένας καλός στρατιώτης , αρχηγός με μεγάλο κύρος , που πιβάλλει πειθαρχία στους θερσίτες του στρατού, ρήτορας επιδέξιος και διπλωμάτης. Η ακαταμάχητη ναυτοσύνη του όμως θα φανεί στην Οδύσσεια. Στο ποίημα αυτό θα αναδειχθεί «ο άνθρωπος που είδε πολλούς λαούς, γνώρισε τις συνήθειες τους, υπέφερε της θάλασσας τα δεινά, σώζοντας μαζί με την δική του ζωή και την ζωή των συντρόφων του» Το θέμα αυτό το μιμήθηκαν οι Σκάλδοι της Σκανδιναβίας και στην Ινδική Ramyana . Πήγε όμως ο Οδυσσεύς στην Αμερική ή ταξίδευσε με την Αργώ στο Διάστημα; Διότι ο Ομηρος περισσότερα είναι αυτά που κρύβει από αυτά που μας απόκαλύπτει.
Πρώτος σταθμός του Οδυσσέα φεύγοντας από την Τροία είναι η χώρα των Κικόνων, σε σχέση με το ζώδιο του Κριού. Εκεί ο Οδυσσέας μάχεται με τους κατοίκους και λεηλατεί τη χώρα, επηρεασμένος από τον Άρη, τον πλανήτη που κυβερνά το ζώδιο του Κριού. Αλλά και πολλοί σύντροφοι του Οδυσσέα, πολλά στοιχεία της προσωπικότητάς του πεθαίνουν εκεί.
Δεύτερος σταθμός είναι η χώρα των Λωτοφάγων. Όποιος έτρωγε λωτό σ’ αυτή τη χώρα, έπεφτε στη λήθη, στη λησμονιά, συμβολικά στη λησμονιά της αθάνατης ψυχής του και του στόχου του ανθρώπου, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η επιστροφή στην Ιθάκη. Μαγεύεται και πλανάται από τις απολαύσεις της γήινης ζωής. Τα χαρακτηριστικά της χώρας των Λωτοφάγων σχετίζονται με το ζώδιο του Ταύρου.
Τρίτος σταθμός του Οδυσσέα είναι η χώρα των Κυκλώπων, που σχετίζεται με το ζώδιο των Διδύμων και τα χαρακτηριστικά του πλανήτη Ερμή που διοικεί το ζώδιο αυτό. Ο Οδυσσέας χρησιμοποιεί δύο ονόματα (Κανένας-Οδυσσέας), δεν πάει με όλους τους συντρόφους του στη σπηλιά του Πολύφημου, αλλά χωρίζονται, κάποιοι μένουν στο λιμάνι και κάποιοι άλλοι πάνε μαζί του (χαρακτηριστικά των Διδύμων). Καταφέρνει να νικήσει τον Κύκλωπα Πολύφημο (σχέση με την τρίτη φυλή και το χαρακτηριστικό στοιχείο που είχε αναπτύξει, το αστρικό) με την πολυμηχανία του (Κάμα-Μάνας), που είναι στοιχείο ερμητικό. Μ’ αυτή την πράξη βέβαια θα κινήσει την οργή του Ποσειδώνα που θα τον καταδιώκει σε ολόκληρο το ταξίδι του. Ο Οδυσσέας εκεί αντιμετωπίζει και νικάει, παροδικά όμως, τα αστρικά πάθη που εκφράζονται μέσα από το γιο του Ποσειδώνα, αλλά δεν τα σκοτώνει, γι’ αυτό και θα τον κυνηγούν στη συνέχεια.
Τέταρτος σταθμός του Οδυσσέα είναι το νησί του Αιόλου, που σχετίζεται με τον Καρκίνο και τη Σελήνη που κυβερνά αυτό το ζώδιο. Ο Αίολος βοηθάει τον Οδυσσέα. Αλλά η επιπολαιότητα και η περιέργεια των συντρόφων του θα ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου και θα τους κάνουν να επιστρέψουν εκεί από όπου ξεκίνησαν. Εξάλλου, εκεί, στο νησί του Αιόλου, ο Αίολος χαρακτηρίζει τον Οδυσσέα μισητό στους θεούς. Αυτό σημαίνει και το ίδιο το όνομα του ήρωα, ο οποίος όμως μέσα από τον αγώνα του θα κερδίσει ξανά την εύνοια των θεών. Άλλωστε, σε ολόκληρη την Οδύσσεια γίνεται λόγος για το πόσο πολύ βασανίστηκε ο Οδυσσέας από τους θεούς.
Πέμπτος σταθμός η γη των Λαιστρυγόνων, που σχετίζεται με το ζώδιο του Λέοντα. Σ’ αυτή τη γη κυριαρχεί το πάθος και η βιαιότητα των Λαιστρυγόνων που καταστρέφουν τους συντρόφους του Οδυσσέα. Τώρα πια σώζεται μόνο το καράβι του Οδυσσέα με τους λίγους συντρόφους του και συνεχίζει την πορεία.
Εκτός σταθμός το νησί της Κίρκης, που σχετίζεται με το ζώδιο της Παρθένου και τα χαρακτηριστικά του πλανήτη Ερμή. Η Κίρκη μεταμορφώνει τους συντρόφους του Οδυσσέα σε χοίρους. Ο θεός Ερμής (πολυμηχανία) τον βοηθάει να ξεπεράσει αυτή τη δοκιμασία, δίνοντάς του ένα μαγικό βοτάνι που είχε μαύρη ρίζα και λευκό ανθό (σύνθεση αντιθέτων, επίσης ερμητικό στοιχείο). Η μεταμόρφωση των συντρόφων του Οδυσσέα σε χοίρους φανερώνει την επίδραση των γήινων απολαύσεων στον άνθρωπο, όπως είχαμε δει και στη χώρα των Λωτοφάγων. Παρατηρούμε εξάλλου ότι οι σύντροφοι του Οδυσσέα, αφού ξαναπαίρνουν την ανθρώπινη μορφή τους, μένουν στο νησί της Κίρκης απολαμβάνοντας τη ζωή εκεί.
Έβδομος σταθμός είναι η χώρα των Κιμμερίων, ο Άδης, που σχετίζεται με το ζώδιο του Ζυγού. Η κάθοδος στον Άδη είναι ένα συνηθισμένο μοτίβο στις περιπέτειες των ηλιακών ηρώων και συμβολίζει τη νίκη του θανάτου, τη μύηση. Εκεί ο Οδυσσέας μαθαίνει τα περασμένα και τα μελλούμενα, «ζυγίζει» το παρελθόν και το μέλλον κι έρχεται σε επαφή με τις σκιές των νεκρών, με το Κάμα-Λόκα, τον αστρικό κόσμο.
Όγδοος σταθμός οι Σειρήνες, που σχετίζονται με το Σκορπιό, αυτές που με το μαγευτικό τους τραγούδι παραπλανούν τους ταξιδιώτες. Γι’ αυτό ο Οδυσσέας δένεται στο κατάρτι και κλείνει τα αυτιά των συντρόφων του. Οι Σειρήνες συμβολίζουν την κριτική, την κολακεία αλλά και τη δυσμενή κριτική των άλλων, που ο άνθρωπος πρέπει να ξεπεράσει, για να φτάσει στην αλήθεια. Αυτό μας θυμίζει τη Φωνή της Σιγής που, για να ακουστεί, πρέπει ο άνθρωπος να σταματήσει να επηρεάζεται από τις κολακείες και τις απειλές.
Έννατος σταθμός η Σκύλα και η Χάρυβδη, που σχετίζονται με το ζώδιο του Τοξότη. Ο Οδυσσέας, για να σωθεί αυτός και οι σύντροφοί του, θα πρέπει να περάσουν σαν τόξο ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη.
Δέκατος σταθμός το νησί του Ήλιου, που σχετίζεται με το ζώδιο του Αιγόκερω και την υλική ζωή. Οι σύντροφοι του Οδυσσέα για τρίτη φορά παρασύρονται από τους πειρασμούς της υλικής ζωής και πεθαίνουν όλοι. Ο Οδυσσέας μένει μόνος του, χωρίς συντρόφους, και ταξιδεύει.
Ενδέκατος σταθμός το νησί της Καλυψώς, στο οποίο πια ο ήρωας φτάνει μόνος του. Σχετίζεται με το ζώδιο του Υδροχόου. Ο ήρωας, εξαγνισμένος από το υγρό στοιχείο, φτάνει στη σπηλιά της Καλυψώς, η οποία σχετίζεται με το αστρικό. Παρόλο που ο ήρωας θα μπορούσε να παραμείνει εκεί και να γίνει αθάνατος, όπως του είχε υποσχεθεί η Καλυψώ, ο ίδιος θέλει να συνεχίσει το ταξίδι του και να φτάσει στον προορισμό του. Ξεπερνάει και αυτό τον πειρασμό για να φτάσει στη χώρα των Φαιάκων.
Δωδέκατος σταθμός είναι η χώρα των Φαιάκων, που σχετίζεται με τους Ιχθείς. Οι Φαίακες είναι ένας ναυτικός, ειρηνικός και φιλόξενος λαός και είναι απόγονοι του Ποσειδώνα. Αν προσέξουμε τα ονόματά τους, θα δούμε ότι σχετίζονται με τη θάλασσα. Πριν φτάσει στη χώρα των Φαιάκων, το συναντάει ο Ποσειδώνας μέσα στη θάλασσα και τον χτυπάει για τελευταία φορά. Οι Φαίακες φροντίζουν για την επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη.
Προφανώς, ο αριθμός δώδεκα έχει κάποια μυστικιστική σημασία. Δώδεκα ημέρες διήρκησε το ταξίδι του Διός στην Αιθιοπία, 12 σταθμούς πέρασε ο Οδυσσεύς πριν φθάσει στην Ιθάκη Οι ραψωδίες είναι 12χ2, μέσα από 12 πελέκεις περνάει το βέλος, 12 συντρόφους πήρε ο Οδυσσέας από το καράβι του για να πάει στη σπηλιά του Πολύφημου, 12 ταύρους θυσιάζουν οι Φαίακες στον Ποσειδώνα, 12 από τις δούλες του Οδυσσέα δε σεβάστηκαν ούτε τον ίδιο ούτε την Πηνελόπη όσο καιρό αυτός έλειπε κ.ο.κ
Ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη. Στο λιμάνι συναντάται με την Αθηνά-Σοφία κάτω από μια ελιά που υπήρχε εκεί, στη ρίζα της οποίας είχαν αφήσει και οι Φαίακες τα δώρα που είχαν δώσει στον Οδυσσέα. Η Αθηνά συμβουλεύει τον Οδυσσέα να πάει μεταμφιεσμένος στην καλύβα του Εύμαιου. Αυτό το θέμα της μεταμφίεσης συναντάται συχνά στην Οδύσσεια. Εκεί, στην καλύβα του Εύμαιου, και αφού γίνεται η αναγνώριση Οδυσσέα-Τηλέμαχου, ο ήρωας προχωράει στον 13ο θα λέγαμε άθλο του, που είναι η μνηστηροφονία.

11/ Στοιχεία Εσωτερισμού στην Οδύσσεια:
Οι μνηστήρες προέρχονται από 4 περιοχές. Από το Δουλίχι, τη Σάμη, τη Ζάκυνθο και την Ιθάκη. Ο ρόλος που παίζουν μέσα στην Οδύσσεια και ο αριθμός των περιοχών από τις οποίες προέρχονται (4) συμβολίζει τους 4 φορείς της προσωπικότητας που διεκδικούν ο καθένας για λογαριασμό του τη ζωτικότητα της ψυχής (Πηνελόπη). Εδώ μπορούμε να δούμε τον ίδιο συμβολισμό που υπάρχει στους Παντάβας και Κουράβας στη Μαχαμπάρατα. Δεδομένου ότι οι Έλληνες σε πανάρχαιες εποχές επεσκέφθησαν και μεταλαμπάδευσαν τον πολιτισμό τους στην Ινδία , τα ποιήματα αυτά απηχούν τους Ελληνικού μύθους. Επίσης, συμβολικό είναι και το όνομα ενός από τους μνηστήρες που είχε ιδιαίτερη θέση μεταξύ τους και ήταν ο πιο θρασύς, ο Αντίνοος.
Πριν φτάσει στη μνηστηροφονία ο Οδυσσέας, παρουσιάζεται ο αγώνας τόξου, τον οποίο προκηρύσσει η Πηνελόπη. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πελέκεις μέσα από τους οποίους πρέπει να περάσει το βέλος είναι 12 και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι μόνο ο Οδυσσέας μπορεί να καταφέρει κάτι τέτοιο, αφού αυτός κατάφερε να περάσει σαν βέλος μέσα από τις δοκιμασίες.
Ένα άλλο συμβολικό στοιχείο είναι το υφαντό της Πηνελόπης, το οποίο ύφαινε την ημέρα και ξήλωνε τη νύχτα για 3 συνεχόμενα χρόνια. Εκτός από την Πηνελόπη, βλέπουμε ότι υφαίνει η Αρήτη στη χώρα των Φαιάκων, αλλά και η Καλυψώ και η Κίρκη. Είναι γνωστό ότι όλες οι θεές της Μοίρας και του Χρόνου είναι κλώστριες και υφάντριες. Και βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Αθηνά, η οποία παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στην Οδύσσεια, είναι η θεά που έδωσε αυτή την τέχνη στους ανθρώπους.
Στην Οδύσσεια, όπως και στην Ιλιάδα, παίζει σημαντικό ρόλο η Μοίρα (Κάρμα) αλλά και η Ελεύθερη Βούληση, η οποία εδώ φαίνεται πολύ πιο έντονα. Επίσης, παρουσιάζεται η επίδραση που έχουν οι θεοί στα ανθρώπινα. Σημεία στα οποία φαίνεται η δύναμη της Μοίρας, απ’ την οποία δεν μπορεί να γλιτώσει κανείς, είναι τα παρακάτω: γ 174, 251-253 και 286, δ 110, ε 43, ζ 11, η 202, θ 531, κ 27-28 (συνδυασμός Μοίρας και Ελεύθερης Βούλησης) και 178, π 448, σ 256, τ 128 και 558.
Στην Οδύσσεια βλέπουμε ότι η επιστροφή του Οδυσσέα είναι θέμα που απασχολεί το συμβούλιο των θεών, οι οποίοι, με πρωτοβουλία της Αθηνάς και τη συγκατάθεση του Δία μεριμνούν για την επιστροφή του. Είναι πολλά τα σημεία στα οποία φαίνονται αυτές οι επεμβάσεις των θεών στα ανθρώπινα, που στην ουσία πρόκειται για ανώτερες δυνάμεις μέσα στον άνθρωπο που τον ωθούν στη δράση.
α/ Το Δάρμα: Όταν ο άνθρωπος ακολουθεί το Δάρμα του, υπάρχει και η ανάλογη βοήθεια από αυτές τις ανώτερες δυνάμεις. Κατά την Αρχαία Ινδική φιλοσοφία το Δάρμα είναι ο παγκόσμιος νόμος που οδηγεί όλα τα όντα σε ένα τέλος, ένα πεπρωμένο. Είναι όπως ένας δρόμος (Σαντάνα) που έχει προγραμματιστεί από τις συμπαντικές δυνάμεις για όλους. Το ον που προσπαθεί να ξεφύγει από το Δάρμα απορρίπτεται οδυνηρά. Ο,τι προσαρμόζεται στο Δάρμα δεν υποφέρει. Οι πιθανότητες να αποκκλίνουν τα όντα από την πορεία τους είναι πολλές. Στον Άνθρωπο, αυτή η δυνατότητα υπάρχει λόγω της σχετικά ελεύθερης βούλησής του. Βέβαια, υπάρχουν και οι αντίξοες δυνάμεις. Αυτό το ρόλο παίζει εδώ ο Ποσειδώνας. Αλλά, πώς θα γινόταν ένας ηλιακός ήρωας ο Οδυσσέας αν δεν είχε στο δρόμο του εμπόδια να ξεπεράσει, εμπόδια που ουσιαστικά βρισκόταν μέσα στον ίδιο, όπως βρίσκονται μέσα σε κάθε άνθρωπο. Ιδιαίτερα αισθητή στην Οδύσσεια είναι η επέμβαση της Αθηνάς για λόγους που εξηγήσαμε παραπάνω. Σημεία στα οποία φαίνονται αυτές οι θεϊκές(συμπαντικές) επεμβάσεις είναι τα παρακάτω:
α 17, 19, 45, 241-251, 274-275, 358-359 και 410-411, β 153, γ 26-28, 168-169, 296 και 305, δ 211-212, 238-239 και 291, ε 399 και 444, ζ 114, 141-142, 190-192, 231 και 242, η 15 και 136, θ 7-10, 86-87, 175-183 και 203-207, κ 279-305, ν 195- 200, ο 1-3, π 175 και εξής και 214-215, ρ 63 και 365, σ 69- 70, 159 και 187-191, υ 30 και 100-120, χ 215, ω 95, 465-485 και 520-540.
Επίσης, υπάρχουν σημεία στα οποία φαίνεται η δύναμη της ανθρώπινης βούλησης. Στη ραψωδία α στ. 7, όπως και στη ραψ. μ στ. 343-344 βλέπουμε ότι οι σύντροφοι του Οδυσσέα χάθηκαν από δικό τους κρίμα που έφαγαν τα βόδια του Ήλιου. Επίσης, στη ραψ. α στ. 336 λέγεται ότι οι Αχαιοί είχαν κάνει άνομες πράξεις στην Τροία, οι οποίες κίνησαν την οργή των θεών. Στη ραψ. γ στ. 135-142 βλέπουμε να συνδυάζεται η ανθρώπινη βούληση με τη θεϊκή επέμβαση. Σε ολόκληρο το έργο βέβαια φαίνεται η δύναμη της ανθρώπινης βούλησης, αφού ο Οδυσσέας, παρά τα τόσα εμπόδια που συναντάει στο δρόμο του, μένει πιστός στο στόχο του που είναι να επιστρέψει στην Ιθάκη.
Είναι γνωστή η συμβολική αξία των αριθμών. Στην προηγούμενη εργασία είχε γίνει λόγος για το τι συμβολίζει κάθε αριθμός, οπότε εδώ θα γίνει απλώς μια αναφορά στους συμβολικούς αριθμούς που απαντώνται στο έργο:
Αριθμός 3:
Σε 3 γενιές ανθρώπων βασίλεψε ο Νέστορας.
Δύο ημέρες παλεύει ο Οδυσσέας με τα κύματα και την 3η φτάνει στη χώρα των Φαιάκων.
3 φορές συνήθιζαν να φωνάζουν τα ονόματα των νεκρών για να τους φέρουν μ’ αυτό τον τρόπο στην πατρίδα.
Κάτω από 3 κριάρια έδεσε ο Οδυσσέας κάθε σύντροφό του για να βγουν από τη σπηλιά του Πολύφημου.
3 φορές ήπιε κρασί ο Πολύφημος.
3 μέρες μένει ο Οδυσσέας στη χώρα των Φαιάκων.
3 χρόνια μένουν οι μνηστήρες στο σπίτι του Οδυσσέα.
3 χρόνια η Πηνελόπη υφαίνει και ξηλώνει το υφαντό της.
3 μέρες και 3 νύχτες μένει ο Οδυσσέας στο καλύβι του Εύμαιου.
Αριθμός 4:
4 βρύσες υπήρχαν στο νησί της Καλυψώς.
4 μέρες κάνει ο Οδυσσέας για να φτιάξει τη σχεδία του.
4 στρέμματα ήταν ο κήπος του παλατιού του βασιλιά Αλκίνου.
4 υπηρέτριες είχε η Κίρκη.
Από 4 μέρη προέρχονταν οι μνηστήρες.
Στη μνηστηροφορία λαμβάνουν μέρος, εκτός από τον Οδυσσέα, ο Τηλέμαχος και δύο υπηρέτες, συνολικά 4.
Αριθμός 7:
7 χρόνια βασίλεψε ο Αίγισθος στις Μυκήνες.
7 γιους είχε ο Νέστορας.
7 χρόνια έμεινε ο Οδυσσέας στο νησί της Καλυψώς.
Την 7η ημέρα φτάνει στους Λαιστρυγόνες, αφού έφυγε από το νησί του Αιόλου.
Αριθμός 10:
Τη 10η ημέρα φτάνει ο Οδυσσέας στο νησί της Καλυψώς.
10 χρόνια πολεμάει στην Τροία.
10 χρόνια περιπλανιέται.
Αριθμός 12:
Οι ραψωδίες είναι 12χ2.
12 είναι οι δοκιμασίες του Οδυσσέα.
Μέσα από 12 πελέκεις περνάει το βέλος.
Μετά από 12 ημέρες θα μπορούσε η Ευρύκλεια να πει στην Πηνελόπη για την αναχώρηση του Τηλέμαχου.
12 συντρόφους πήρε ο Οδυσσέας από το καράβι του για να πάει στη σπηλιά του Πολύφημου.
12 ταύρους θυσιάζουν οι Φαίακες στον Ποσειδώνα.
12 από τις δούλες του Οδυσσέα δε σεβάστηκαν ούτε τον ίδιο ούτε την Πηνελόπη όσο καιρό αυτός έλειπε.
Αριθμός 20:
20 χρόνια συνολικά απουσιάζει ο Οδυσσέας από την Ιθάκη.
20 μέρες κάνει ο Οδυσσέας για να φτάσει από το νησί της Καλυψώς στη χώρα των Φαιάκων.
Αυτά και πολλά άλλα στοιχεία εσωτερισμού μπορεί να βρει κανείς μέσα σ’ αυτό το έργο του Ομήρου, αν προσπαθεί να βρει τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα και κυρίως αν συνειδητοποιεί ότι ο Οδυσσέας είναι ένα σύμβολο που βρίσκεται μέσα στον ίδιο τον εαυτό του.
Στην, Ιλιάδα, όπως και στην Οδύσσεια παίζει σημαντικό ρόλο η Μοίρα (Κάρμα) αλλά και η Ελεύθερη Βούληση, η οποία εδώ φαίνεται πολύ πιο έντονα. Επίσης, παρουσιάζεται η επίδραση που έχουν οι θεοί στα ανθρώπινα. Σημεία στα οποία φαίνεται η δύναμη της Μοίρας, απ’ την οποία δεν μπορεί να γλιτώσει κανείς, όταν γίνει αναπότρεπτος. Η Μοίρα έχει τρία στάδια: α/πρωτα ρίχνει τους λαχνούς η Κλωθώ(κλώθει τη μοίρα) , β/ βγάζει τον κλήρο η Λάχεση(πέφτει ο κλήρος) γ/ όταν τελικά το επικυρώσει η Ατροπός (το κάνει αναπότρεπτον) ( γ 174, 251-253 και 286, δ 110, ε 43, ζ 11, η 202, θ 531, κ 27-28) Ο συνδυασμός Μοίρας και Ελεύθερης Βούλησης δίδεται στα ακόλουθα 178, π 448, σ 256, τ 128 και 558.
12/ Τα χαλκοστρωμένα ανάκτορα

Τα χαλκοστρωμένα Παλάτια του Διός και οι κατοικίες των θεών στον Όλυμπο είναι έργα του Ηφαίστου, του χαλκουργού των θεών. Από την άποψη αυτή ο Ήφαιστος γιός του Διός και της Ήρας, είναι όχι μόνον ο πρώτος τεχνολόγος-μηχανικός, αλλά και ο πρώτος που έκανε πράξη την τεχνολογική παραγωγή. Μεταξύ των θαυμαστών έργων συγκαταλέγονται και τα εξής:
1) Ο Χρυσούς Θρόνος της Ήρας
2) Το Σκήπτρον του Διός. Τούτο εδώρησε ο Ζεύς στον Ερμή και αυτός στον Πέλοπα, και ο Πέλωψ στον Ατρέα, και ο Ατρεύς στον Θυέστην και από αυτόν δόθηκε στον Αγαμέμνονα.
3) Κατασκεύασε το Παλάτιον του Ηλίου.
4) Το Άρμα του Ηλίου
5) Το Στέφανον της Αριάδνης. Αρχικά το έδωσε στην Αφροδίτη και μετά πήγε στις Ώρες και κατέληξε στην Αριάδνην.
6) Τον Χαλκούν Κρατήρα του Τηλέφου
7) Την Λάρνακα του Ευρυπύλου. Αυτός εσώζετο στην Πάτρα της Αχαΐας
8) Τον Ορμον της Αρμονίας, που έγινε πολλών δυστυχιών αιτία στους απογόνους του Κάδμου.
9) Την Αδαμάντινη Σαγήνη, με την οποίαν έδεσε τον Αρην και την Αφροδίτην την ώρα που εμοιχεύοντο.
10) Το Κουτί της Πανδώρας
11) Τα Όπλα του Αχιλλέως, του Αινείου και του Μέμνονος και όλων των θεών.
12) Τον Κεραυνόν του Διός
13) Το Ξίφος του Πηλέως
14) Τον Πέλεκυν με τον οποίον έσχισε την κεφαλή του Διός και εξήλθεν η Αθηνά
15) Τους Αδαμάντινους δεσμούς, με τους οποίους έδεσεν τον Προμηθέα .
Ο Ήφαιστος συμβολίζει την τεχνολογία, ιδιαίτερα δε την Μεταλλουργία τότε που οι λίαν προηγμένοι Αιγαίοι έκαναν τεχνολογικά θαύματα που μας αφήνουν ακόμη και σήμερα άφωνους.. Είναι ο ευρετής του φυσερού, της Σφύρας και του Άκμονος και ο πρώτος χαλκουργός. Όμως με μια πιο προσεκτική ματιά βλέπουμε ότι:
α/ στον Όλυμπο δεν βρέθηκαν χάλκινα ανάκτορα για τα οποία μας ομιλεί. β/ τα έργα του μας παραπέμπουν σε είναι προηγμένο πολιτισμό με υψηλή τεχνολογία που δύσκολα δικαιολογείται στην εποχή του Ομήρου . Μήπως η κατοικία των θεών ήτο κάπου στο διάστημα , σε κάποιον πλανήτη που διέθετε χαλκόν ή σε κάποιο χάλκινο διαστημόπλοιο , ή και διαστημική πόλη έξω από στη Γη; Μήπως ο Όλυμπος- όπως μας το λέγει συχνά ο Όμηρος-ήτο πέραν του ουρανού , δηλαδή κάπου στο διάστημα (εντός ή και εκτός του ηλικιακού μας συστήματος) και όχι στον Θεσσαλικό Όλυμπο; Μήπως οι Ολύμπιοι θεοί είναι απομεινάρια ενός Προκατακλυσμιαίου τελειότατου πολιτισμού που ξέφυγε από την Γη και περιπλανάται στο διάστημα; Γιατί φαίνεται ότι και ο σημερινός μας τεχνολογικός πολιτισμός στην ίδια πορεία οδηγείται, δηλαδή να βγει μια μέρα έξω από την Γη.

13/ Μυστήριο η Γέννηση του Αχιλλέως
Η πρώτη απορία είναι το που γεννήθηκε ο Αχιλλεύς ;. Το «σπίτι» που αναφέρει η μητέρα του Θέτις εντελώς αόριστα συσκοτίζει αντί να φωτίζει την αλήθεια. Ο Όμηρος κάτι θέλει να κρύψει. Αν δεν ήτο το σπίτι τι άλλο μπορεί να ήτο την εποχή εκείνη ; Μήπως είχε την δυνατότητα να τον γεννήσει σε νοσοκομείο, στα ανάκτορα στον Όλυμπο, ή σε κάποιο διαστημόπλοιο, ή βαθυσκάφος; Γιατί δεν το λέει το μέρος επακριβώς. Η Θέτις γνωρίζει ότι παρότι τον γέννησε στο «σπίτι», ο γυιός της είναι θνητός . Όλα στο Σύμπαν έχουν αρχή και τέλος, γέννηση και θάνατο, δημιουργία και καταστροφή. Διότι ο θάνατος είναι αναπόδραστη Ανάγκη για να ανθίσει η νέα ζωή. Όμως τον συμβουλεύει να επιδείξει ψυχραιμία, κρατώντας το θυμό του χαμηλά, και να μείνει κοντά στα πλοία, αλλά να μην πάει στον πόλεμο. Μήπως επειδή ο Αχιλλεύς ήτο θεϊκός γόνος δεν έπρεπε ν’ ανακατευθεί στον πόλεμο της Τροίας;
α/ Το Μητρικό Φίλτρο –Όχι στον Πόλεμο: Η συμβουλή της να μην πάει στον πόλεμο προέρχεται μόνον από το μητρικό της φίλτρο για να μην σκοτωθεί ο γιός της ή από κάποια άλλη αιτία που δεν μας αποκαλύπτει;. Διότι σαν θεά γνωρίζει την τρωτότητα του γιού της στην πτέρνα, αλλά και το χρησμό που λέει ότι όταν σκοτωθεί ο Πάτροκλος θα έλθει νομοτελειακά και το δικό του τέλος. Καμιά μάνα- ακόμη και η Σπαρτιάτισσα-δεν θέλει να σκοτωθεί το παιδί της στον πόλεμο ή αλλού. Η Σπαρτιάτισσα όμως ήτο έτσι διαπαιδαγωγημένη ώστε να δίνει την ασπίδα στο γιό της με την ρήση: «ή ταν ή επι τας» , δηλαδή η να νικήσεις ή θα σε φέρουν σ’ αυτήν .
β/ Τι κρύβει το Ατρωτον του Αχιλλέως; Η Θέτις έκαψε τον Αχιλλέα στην πυρά για να τον κάνει αθάνατο και μετά τον έβρεξε στο ύδωρ της Στυγός. Έτσι τον έκανε αθάνατον, εκτός της πτέρνης του που δεν βράχηκε στο ύδωρ επειδή τον κρατούσε από τα πόδια. Εξ ού και η ονομασία Λιγύρων και Πυρίσωος, επειδή εσώθη εκ του πυρός, όταν τον έκαιε η Θέτις.(Ωγυγία, Αθαν. Σταγειριτης, Ελλευθέρα Σκέψις, τομ Β! σελ. 90,185, , Γ! σελ. 78, 202, 302 Δ! σελ.211 και Ε! σελ. 50-56 κ.ε 59) Ο δε Χείρων ο πρώτος ιατρός τον ονόμασε Αχιλλέα εκ του λύω το άχος, επειδή και ο Αχιλλεύς έγινε ιατρός άριστος και έλυε τα άχη και τα πάθη. Την ίδια όμως μέθοδο αθανασίας εχρησιμοποίησε και η Δήμητρα στον Τριπτόλεμο για να τον αποθανατίσει. Επομένως βλέπουμε ότι πρόκειται για κάποια τεχνική της προηγμένης τάξεως των Θεών που μπορούσε να τους κάνει αθανάτους ή να τους χαρίσει μακροζωία. Όμως αυτή η πληροφορία είναι πιθανόν να αναφέρεται στον Πολιτισμό των Προκατακλυσμιαίων ανθρώπων, ήτοι στη «Χρυσή Εποχή» του Ησιόδου. Εξ άλλου η πύρωση του μετάλλου και η εμβάπτιση του στη φωτιά είναι γνωστή μέθοδος για την σκλήρυνση των μετάλλων . Τι να σημαίνουν όλα αυτά κάτω από τις σημερινές γνώσεις και εμπειρίες μας ; Είχε βρει το γένος των θεών, ή των Προκατακλυσμιαίων ανθρώπων, το ελιξίριο της μακροζωίας και είχε γίνει σχεδόν αθάνατο; Αν το δεχθούμε μπορεί να εξηγήσουμε και την δυνατότητα τους να επιβιώνουν στο διάστημα και να αναλαμβάνουν μακρά διαστημικά ταξίδια . Συμπέρασμα : Οι μύθοι συγκαλύπτουν επιστημονικές πληροφορίες υψηλού επιπέδου, τις οποίες εσκέπασε η σιωπή, οι ανόητες εξηγήσεις, ή ακόμη χειρότερα η άρνηση αποδοχής, ή η γελοιοποίηση τούτων. Είναι πασιφανές ότι προ αμνημονεύτων χρόνων συνέβησαν τρομακτικές γεωλογικές καταστροφές που αίτιο τους είχαν την μετατόπιση του άξονος περιστροφής της Γης, ή την πρόσκρουση κάποιου ουρανίου σώματος(κομήτου, αστεροειδούς )με αποτέλεσμα την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους της ζωής επί της Γης και την εξαφάνιση ενός λίαν εξελιγμένου παγκοσμίου πολιτισμού, του Προκατακλυσμιαίου που είχε κέντρο τον Όλυμπο.
14/ Ακόμη είμαστε στον Μεσαίωνα;
Μολονότι βγήκαμε από τον σκοτεινό Μεσαίωνα ακόμα ισχύουν τα δόγματα που έλκουν τις ρίζες τους από το γενάρχη των Εβραίων Αβραάμ, για να μην πάμε πιο πίσω στον Αδάμ και την Εύα . Οι φύλακες του δεν είναι πλέον αποκλειστικά και μόνον το Ιερατείο, αλλά ολόκληρο το Κατεστημένο , οι στρατευμένοι προς τούτο επιστήμονες και οι χρυσωμένοι κονδυλοφόροι. Με τέτοια φυλακισμένη επιστημονική γνώση η κατάσταση που επικρατεί σήμερον είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.. Είναι δυνατόν επιστημονικές θεωρίες να διατηρούνται τεχνητώς στην ζωή(Big Bang, Θεωρία Σχετικότητος ,Ινδοευρωπαίοι, Μαύρη Αθηνά, Βίβλος, το Φοινικικό Αλφάβητον κ. α ) ενώ άλλες να είναι στο ψυγείο της ιστορίας,; Αντίθετα οι πανάρχαιες επιστημονικές γνώσεις της Ελληνικής Ιστορίας και Αρχαιολογίας να αποσιωπώνται συστηματικά να παραχαράσσονται και να πετιώνται στο κάλαθο των αχρήστων; Για να επιτύχει αυτή η απάτη εδώ και 2.000 χρόνια οργανώθηκε μιά παγκόσμια συνωμοσία. Αυτή ενετάθη μεταπολεμικώς με την επιβολή διαφόρων απαγορεύσεων στην έρευνα, στην έκφραση και στην προβολή ορισμένης κατηγορίας ιδεών, ώστε αυτές που εκτίθενται να συμφωνούν με το « δογματικώς ορθόν». Το πιο ανησυχητικό όμως είναι η λυσσώδης επίθεση εναντίον του Ελληνικού Πνεύματος, της Ελληνικής Ιστορίας , της Φιλοσοφίας, των Γραμμάτων και Τεχνών , αλλά και κατά της Ελλάδος και των Ελλήνων, στους οποίους αμφισβητούν ακόμη και την Ελληνική ταυτότητα. Παράλληλα όμως αναπτύσσεται σαν αντίρροπη δύναμη μια πρωτόγνωρη κίνηση Διαφωτισμού από λαμπρούς διανοητές που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο. Αυτή πιστεύουμε ότι θα ρίξει φως στο Ελληνικό Πνεύμα, στην Ελληνική Ιστορία , Προϊστορία και Πολιτισμό για να λάμψει η Αλήθεια Αυτή η παγκόσμια συνωμοσία πρέπει να αποκαλυφθεί και να ανατραπεί για να προχωρήσει ο κόσμος στην Κοινωνία της Γνώσης προς τον Πολιτισμό .

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1) ΙΩΑΝΝΟΥ Δ ΠΑΣΣΑ «ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ» σελίδες 447 έκδοση
Εγκυκλοπαίδεια του «ΗΛΙΟΥ»

2) ΝΙΚ. ΕΜΜ. ΠΡΕΑΡΗ «Ο ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΦΙΚΟΙ» σελ. 110
εκδόσεις «Βυζαντιον»

3) ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ Π. ΔΑΚΟΓΛΟΥ α) «Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ» τόμοι Α!, Β!, Γ!, Δ!, εκδόσεις «ΝΕΑ ΘΕΣΗ»
β) «ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΑΡΙΘΜΟΣΟΦΙΑ» σελίδες 119 εκδ. ΝΕΑ ΘΕΣΗ
γ) «Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΤΑ ΠΥΘΑΓΟΡΑ»
σύμπακτος δίσκος περιοδικού «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ» τευχ.40-41
4) ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ «ΠΕΡΙ ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΟΥ ΒΙΟΥ» σελ 326 ΝΕΑ ΘΕΣΗ
5) «Ν. ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ»
6) « ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΛΑΡΟΥΣ»
7) ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “HELLENIC NEXUS” τεύχος 6 / 2005
8) ΗΣΙΟΔΟΥ «ΘΕΟΓΟΝΙΑ»
9) ΟΜΗΡΟΥ «ΙΛΙΑΣ»