ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ

Γράφει ο *Αμφικτύων
ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ( B 35-70)


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ….ον


ΡΑΨΩΔΙΑ Β’



ΟΝΕΙΡΟΣ – ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΛΟΙΩΝ

(35-70)

Αυτά είπε κι’ έφυγε κι’ άφησε εκεί τον Αγαμέμνονα να συλλογιέται αυτά που δεν έμελλε να γίνουν. Γιατί είχε την ελπίδα, ο τυφλός, πως θα εκυρίευε την πόλιν του Πριάμου την ίδια εκείνην ημέρα. Κι’ ούτε ήξερε όσα είχε στο νου του ο Ζευς. Γιατί αυτός θα έστελνε ακόμη και χάρι στους Τρώες και στους Δαναούς λύπες και στεναγμούς με τις φοβερές μάχες. Εξύπνησε λοιπόν κι’ η θεϊκή φωνή ήταν χυμένη γύρω του. Εσηκώθηκε δε κι’ εκάθησε, κι’ εφόρεσε το μαλακό χιτώνα του, τον ώμορφο και τον καινούργιο κι’ ετυλίχθηκε σ’ ένα μεγάλο μανδύα κι’ έδεσε κάτω από τα παχουλά του πόδια ώμορφα πέδιλα κι’ εκρέμασε έπειτα γύρω από τους ώμους το ξίφος του με τ’ αργυρά καρφιά, κι’ επήρε το άφθαρτο πάντα πατρικό του σκήπτρο κι’ ετράβηξε για τα πλοία των χαλκοχιτώνων Αχαιών.
Η Θεά Ηώς τότε ανέβηκε στον υψηλόν Όλυμπο για ν’ αναγγείλη το φως στον Δία και στους άλλους αθανάτους θεούς , ο δε Αγαμέμνων επρόσταξε τους μεγαλοφώνους κήρυκες να καλέσουν σε συνέλευσι τους πυκνόμαλλους Αχαιούς. Κι’ αυτοί εκήρηττον κι’ έτρεχε να συγκεντρωθεί το πλήθος.
Πρώτα δε συνεκάλεσε την βουλή των μεγαλοψύχων γερόντων, κοντά στο πλοίο του Νέστορος, του βασιλέως της Πύλου. Κι’ αφού τους εκάλεσε, τους επρότεινε μια συνετή του γνώμη:
«Ακούστε, φίλοι μου! Ήλθε στον ύπνο μου ο θείος Όνειρος, μέσ’ στην αθάνατη νύκτα κι’ έμοιαζε πιο πολύ στο πρόσωπο, στ’ ανάστημα και στα χρόνια με τον θείο Νέστορα. Εστάθηκε λοιπόν επάνω από το κεφάλι μου και μου είπε:
«Κοιμάσαι, γυιέ του Ατρέως, του ιπποδαμαστού και πολεμάρχου; Δεν πρέπει να κοιμάται όλην την νύκτα ο άρχοντας που οι λαοί εμπιστεύονται σ’ αυτόν κι’ έχει τόσες φροντίδες. Μόνο τώρα άκουσε με γρήγορα, γιατί έρχομαι σ’ εσένα, σταλμένος από τον Δία, που αν κι’ ευρίσκεται μακρυά, νοιάζεται πολύ για σένα και σε πονάει. Σε προστάζει λοιπόν ν’ αρματώσης γρήγορα όλους τους Αχαιούς, γιατί τώρα πιά μπορείς να κυριεύσης την πλατύδρομη πόλιν των Τρώων, αφού οι αθάνατοι θεοί δεν έχουν πιά δυό γνώμες, επειδή όλους τους έπεισεν η Ήρα με τις ικεσίες της και συμφορές μεγάλες περιμένουνε τους Τρώες, από τον Δία. Φύλαξε τα λοιπόν αυτά καλά στο νού σου και μην τα λησμονήσης. »

[(35-70)
1/ Ο Δίας υποκύπτει στην Ήρα

Οι ραψωδοί ψάλλανε στους μύθους τις ηθικές τους αξίες για τους θεούς, τα προσωπικά τους ιδεώδη, και τη στάση τους απέναντι στον κοινό λαό. Ο Δίας κατοικεί στην νεφοσκέπαστη κορυφή του Ολύμπου. Νεφοσυλλέκτης και κεραυνωτής στην αρχή, κατοικούσε μονάχος στον Όλυμπο και οι άλλοι θεοί κατοικούσαν αλλού: Η Ήρα στο Αργος, η Αφροδίτη στην Πάφο της Κύπρου, η Αθηνά στον Οίκο του Ερεχθέως στην Αθήνα. Με την πάροδο των χρόνων και του ανθρώπινου πολιτισμού μαζεύτηκαν μαζί σ’ ένα και μόνο ουράνιο κάστρο – ο Ζευς στο κεντρικό παλάτι, οι άλλοι στις γύρω κατοικίες που έχτισε γι’ αυτούς ο Ήφαιστος. Η υπέρτατη εξουσία του Διός αναγνωρίζεται, μα συχνά τον αμφισβητούν, και ιδιαίτερα η γυναίκα του Ήρα. Καλεί σε συμβούλια του ομοτίμους του , όπου αποφασίζεται η τύχη της ανθρωπότητος. Ο Ζευς τους περιποιείται με κρέας, νέκταρ και μουσική, όπως είδαμε για να τους έχει ευχαριστημένους. Αυτοί οι θεοί είναι όμως εγωιστές, πλεονέκτες, έχουν ανθρώπινες αδυναμίες, είναι έντονα ζωηροί σ’ όλες τις απολαύσεις των αισθήσεων-όπως ακριβώς και οι άνθρωποι που τους έχουν δημιουργήσει κατ’ εικόνα και ομοίωση τους. Συχνά δε είναι και ασυνείδητοι. Κάποτε έκαναν και συνωμοσία εναντίον του Διός την οποία απεκάλυψε η Θέτις και απέκρουσαν οι Εκατόγχειρες. Οι θεοί έχουν και μικρότητες όπως λ. χ στην προκειμένη περίπτωση η Θέτις εξωθεί τον Δία να τιμωρήσει συλλήβδην τους Αχαιούς για την αδικία που διέπραξε ο Αγαμέμνων σε βάρος του γιού της Αχιλλέως. Σ’ ένα μόνον ξεχωρίζουν από τους ανθρώπους-δεν μπορούν να πεθάνουν ποτέ τους. Και στο σημείο αυτό δικαιώνεται η Ελληνική Αρχαιολογία διότι παρότι πέρασαν 45.000 περίπου χρόνια από τότε, ακόμη δεν λένε να πεθάνουν. Και δεν εννοούμε την τυπική λατρεία, αλλά το νόημα, τους θεσμούς και τις ιδέες που πέρασαν στην ανθρωπότητα(Ελευθερία, Δημοκρατία, Έρευνα, Αμφισβήτηση, Επιστήμη-Τεχνολογία, Τέχνες, Αξιοπρέπεια του ατόμου, Σεβασμός στο Φυσικό περιβάλλον και όλα αυτά που συνιστούν τον Δυτικό τρόπο ζωής και συμπεριφοράς που ξαπλώνονται σε όλο τον κόσμο ). Αντίθετα οι Θεοί των Εβραίων, οι οποίοι ταλανίζουν το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητος, φθίνουν γοργά και η πτώση τους είναι ζήτημα χρόνου.
Ο άνθρωπος δεν πρέπει να φιλοδοξεί να ξεπεράσει τη θνητή του κατάσταση, αλλιώς θα χτυπηθεί από το αστροπελέκι της θειας Δίκης. Ότι είναι ο κοινός λαός για τους αρχηγούς του , το ίδιο είναι κι’ ο άνθρωπος για τους θεούς του. Μήπως λοιπόν σήμερα πληρώνουμε αυτή μας την αυθάδεια να θέλουμε να μείνουμε πάντα νέοι και να γίνουμε αθάνατοι. Όμως αυτοί οι τόσο ασεβείς άνθρωποι απέναντι στους θεούς τους, τους έδωσαν ιδεοκρατική ιδιότητα. Όταν δε τους αντικατέστησαν στην εσωτερική τους συνείδηση με τις ιδέες που αντιπροσώπευαν , κάτι που δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν άλλοι λαοί, τους αμφισβήτησαν . Βέβαια σ’ αυτό συνήργησαν και εξωτερικοί παράγοντες που τους επέβαλαν δια της βίας την νέα θρησκεία.

α/ Το Περιεχόμενο των Μύθων

Μύθος σημαίνει Λόγος και Ιστορία. Ο λόγος που γεννήθηκε προ αμνημονεύτων χρόνων μεταβλήθηκε συν τω χρόνω σε μύθο, για να διατηρηθεί στο διηνεκές. Λέγεται ότι μετά την πτώση του Προκατακλυσμιαίου Πολιτισμού ήτο δύσκολο ύστερα από μερικές γενιές να εξηγηθούν και να μεταφερθούν από γενιά σε γενιά ατόφιες οι πληροφορίες για την παλιά «Χρυσή Εποχή». Εδώ κάναμε μύθο γεγονότα του Ελληνο-Ιταλικού Πολέμου, πριν ακόμη παρέλθει εκατονταετία. Τι άλλο είναι τα τραγούδια της Βέμπο και «του Δαβάκη τα’ άξια παλικάρια»; Σε μερικές γενιές θα θυμούνται ότι πολέμησαν μόνον μια χούφτα ήρωες με τον Δαβάκη. Όλη η ιστορία τότε θα δίνεται με την μορφή εικόνων , από τις πιο αντιπροσωπευτικές κάθε εποχής. [Το λυπηρόν είναι ότι μόνον οι Εβραίοι φτιάχνουν μουσεία και μνημεία για την διατήρηση της μνήμης του Β’ ΠΠ. Έτσι σε μερικούς αιώνες οι άνθρωποι της εποχής εκείνης θα νομίζουν ότι τον Β! ΠΠ τον νίκησαν μόνον οι Εβραίοι. Να ένα μεγάλο ψέμα που χαλκεύεται στην εποχή μας. Πρόκειται για μια ιστορική απάτη που θα ξαργυρωθεί μετά από αρκετούς αιώνες, σφετεριζόμενη το αίμα των λαών που πολέμησαν τον ναζισμό και τον φασισμό]
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ζευς συνευρέθηκε με την Μνημοσύνη, η οποία γέννησε τις εννέα Μούσες. Γιατί δεν συνευρέθηκε λ.χ με την Ελένη ή της Ασπασία, που ήσαν ομορφότερες; Έτσι δημιουργήθηκαν τα Μουσεία, χώροι που διαφύλαξαν όση γνώση είχε απομείνει από τους μεγάλους Κατακλυσμούς. Οι Μούσες αλληγορούν την λογοτεχνία, την μουσική, την ιστορία, την αστρονομία , την φιλοσοφία και γενικά ότι έχει σχέση με το πνεύμα, όπως αναφέρουν οι συγγραφείς(Αισχύλος, Ευριππίδης, Πλάτων, Απολλόδωρος, Διόδωρος Σικελιώτης κ. α )
Σημαντικό ρόλο στην διάσωση της γνώσης του Προκατακλυσμιαίου Πολιτισμού έπαιξαν επίσης τα ιερά, τα μαντεία και τα θρησκευτικά κέντρα όπως η Δωδώνη, οι Δελφοί, η Ελευσίς, η Σαμοθράκη κ.α . Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την επιβολή και στεραίωση του νέου θρησκευτικού δόγματος που μας επιβλήθηκε έξωθεν, έγινε εκ θεμελίων καταστροφή των ιερών, των μουσείων και των βιβλιοθηκών. Όμως ξέχασαν τότε να καταστρέψουν την Ελληνική Γλώσσα, που στην πραγματικότητα είναι ένα πραγματικό μουσείο σοφίας και διατηρήσεως της γνώσεως. Τούτο αντελήφθη ο διαβόητος αρχιτέκτων του Σιωνισμού και μέγας μισέλλην Χ. Κισιγκερ, ο οποίος καθόρισε ότι «για να γίνει ευκολοδιοίκητος ο Ελληνικός λαός θα πρέπει να χτυπηθεί στην γλώσσα , στην ιστορία, στην θρησκεία και στα ήθη και έθιμα του»

β/ Ο Μύθος του Φαέθοντος

Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθεηκαν οι μύθοι για να σώσουν ορισμένα αληθινά γεγονότα της ιστορίας και της σοφίας του λαού μας. Έτσι δόθηκαν κι’ οι μεγάλες μυστηριακές και θρησκευτικές αλήθειες με μορφή μνημονοτεχνική αλλά και μεταφορική ή και αλληγορική , ούτως ώστε να δύναται ο άνθρωπος , οδηγούμενος σε υψηλότερα επίπεδα κατανόησης βαθμιαία να βρίσκει ολοένα και ανώτερα στάδια ερμηνείας. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ο Ζευς συνευρέθη και με την Θέμιδα, την Ευρώπη, τη Νιόβη, τη Μαία, την Ιώ, την Σεμέλη κ. α Κάθε μύθος λοιπόν αντιπροσωπεύει και ένα ιστορικό συμβάν, μια απομακρυσμένη ιστορική αλήθεια και μια ιστορική εποχή. Οι μύθοι λοιπόν από τεχνικής απόψεως ισοδυναμούν με την συμπίεση των μηνυμάτων στον υπολογιστή μας για να χωρέσουν σε μικρότερο χώρο στον δίσκο και κατά την διαβίβαση να περάσουν γρηγορότερα και ευκολότερα στον αποδέκτη. Για παράδειγμα ας πάρουμε τον γνωστό μύθο του Φαέθοντος. Ο Φαέθων κατάφερε να πείσει τον Ήλιο να του δώσει το άρμα του να το οδηγήσει μόνον μία ημέρα. Μόλις απομακρύνθηκε αντικρίσας μπροστά του το απέραντο χάος ζαλίστηκε. Τότε έχασε τον έλεγχο του άρματος και καθώς έτρεχαν ιλιγγιωδώς οι ίπποι πλησίασε πολύ κοντά στην Γη και κινδύνευσε να την καύσει μαζί και τους ανθρώπους. Ο Ζευς λίγο πριν συγκρουσθεί με την Γη έρριξε κεραυνό στον Φαέθοντα και σταμάτησε την τρελλή κούρσα. Ο Φαέθων δε έπεσε στον Ιριδανό ποταμό στην Ιταλία. Αυτός ο μύθος έχε δύο ή και περισσότερες ερμηνείες, όλες φυσικά σωστές. Η πρώτη αφορά την αλαζονεία και απειρία του νέου. Η δεύτερη αφορά την αδιαφορία και έλλειψη ευθύνης του Ηλίου που παρέδωσε τα ηνία του Ηλίου σε έναν άπειρο νέο. Και η τρίτη ότι κάποτε συνέβη ένα μεγάλο αστρονομικό συμβάν που παρ’ ολίγον να καταστρέψει την Γη.
Εκ των δεδομένων του Νόννου διαπιστώνουμε ότι :
1. Ο Κομήτης Φαέθων εισήλθε στο Ηλιακό μας σύστημα και η εμφάνιση του στο περιήλιο ήτο ορατή από την Γη. Αυτός διατάραξε την ομαλή πορεία της Γης στην τροχιά που είχε τότε και η ισημερία από τον αστερισμό του Δράκοντα βρέθηκε στον αστερισμό του Ταύρου, όπερ σημαίνει ότι η τροχιά της Γης τελικά άλλαξε επίπεδο περιφοράς τουλάχιστον 90º μοιρών. Τούτο επέφερε μεγάλες αλλαγές στη Γη, δηλαδή άλλοτε θερμαινόταν όταν πλησίαζε στο περιήλιον και άλλοτε ψυχόταν όταν απομακρύνετο από αυτό.
2. Ο άξονας της Γης εκτράπηκε από την αρχική του θέση και έγειρε στα πλάγια κατά την λεγομένη σήμερον λόξωση των _+ 23º, 27’
3. Όταν ο κομήτης Φαέθων έφθασε στον αστερισμό του Καρκίνου, σταμάτησε και η κεφαλή του, συνερτίβη. Τότε διασκορπίσθηκε σαν πυροτέχνημα και πύρινες γλώσσες ξεπετάχθηκαν παντού. Αυτές μετεβλήθησαν σε μετεωρίτες που κάποιοι έπεσαν και στην Γη. Έκτοτε η Γη μας μπήκε στην νέα της τροχιά με την γνωστή λόξωση, που ισχύει και σήμερον.
Το συμβάν αυτό χρονολογείται βάσει αστρονομικών υπολογισμών στο 8.255 χρόνια π. Χ ή πριν από 10.262 χρόνια περίπου από σήμερον. Εκείνη η επιδρομή του Κομήτου Φαέθοντος στο Ηλιακό μας σύστημα προξένησε τον Κατακλυσμό. Αυτός προήλθε λόγω της τήξεως των πάγων της Βοειοανατολικής Ευρώπης, της διανοίξεως των στενών Βοσπόρου και Δαρδανελλίων και της εκροής των υδάτων του Ευξείνου Πόντου στο Αιγαίο. Ο Κατακλυσμός χρονολογείται περί το 8.255 π. Χ (ΔΑΥΛΟΣ Τ. 190, Κ. Κουτρουβέλης) Σχετικές πληροφορίες και αναφορές δίνουν στον «Τίμαιο» ο Πλάτων(21-22), στην «Βιβλιοθήκη » του Απολλοδώρου(Βιβλ. Α’ 5-8 και Γ’ 11, 15, 20) στα «Μετεωρολογικά» του Αριστοτέλη (35ε α, β ) στο Διόδωρο Σικελιώτη (ΙΙΙ , 53, 4) στον Ηρόδοτο(7,129) στον Στράβωνα «Γεωγραφικά»(Α’ , ΙΙΙ . 4) κ.α

γ/ Η Ερμηνεία των Μύθων

Σύμφωνα με τον Σωκράτη απαιτούνται σκέψη, ικανότητα , κόποι και χρόνος για να ερμηνεύσεις σωστά ένα μύθο και για να μπεις βαθειά στο νόημα του. Κι’ αυτό διότι κάθε μύθος έχει πολλές εξηγήσεις. Από την άποψη αυτή ο μύθος οξύνει την φαντασία και προάγει την κρίση . Παρόλα αυτά τα παιδιά μας στα σχολεία διδάσκονται την ξενόφερτη Παλιά Διαθήκη και αγνοούν την Ελληνική Αρχαιολγιία(Μυθολογία) Σκεφθείτε όμως για να έχει ο Σωκράτης , δηλαδή το φωτεινότερο πνεύμα όλων των εποχών, δυσκολίες να εξηγήσει τους μύθους, που ήτο πιο κοντά στις πηγές και στα γεγονότα, πόσες δυσκολίες αντιμετωπίζουμε εμείς οι απλοί άνθρωποι για να τους προσεγγίσουμε. Κι’ αυτό γιατί οι μύθοι ανάγονται στο απώτατο παρελθόν. Είχαν λοιπόν συνήθεια μετά την διήγηση ενός μύθου να λέγουν στερεοτύπως σαν επίλογο ότι «έτσι διασώθηκε αυτός ο μύθος και θα σώσει και εμάς, εάν ακολουθούμε τα διδάγματα του». Σε άλλες όμως περιπτώσεις έλεγαν «έτσι χάθηκε αυτός ο μύθος…» Επομένως οι μύθοι αντιμετωπίζοντο με σοβαρότητα κατά την αρχαία εποχή, τόσον από τους σοφούς , όσον και από τον απλό λαό. Όμως μετά την παρακμή αρχίζει και η δυσπιστία και αμφισβήτηση των μύθων . Ήρθε εν συνεχεία η Ρωμαιοκρατία. Τα Μαντεία όπου εσώζετο η παράδοση και η γνώση έχασαν την αξία τους(το μαντείο των Δελφών έβγαζε χρησμούς με καρμπόν και φωτογραφίες για τους ισχυρούς και συχνά υπέρ των εχθρών μας). Το νεοπλατωνικό ρεύμα φιλοσοφίας βρέθηκε σε αναντιστοιχία με το θρησκευτικό αίσθημα του λαού μας-ίσως για πρώτην φορά- και προετοίμασε το έδαφος για την εισβολή του νέου ανατολικού δόγματος. Οι Έλληνες είχαν χάσει τον αυτοσεβασμό και την αυτογνωσία τους. Αμφισβητούν έντονα τις πατρογονικές τους αξίες και δοξασίες, γελοιοποιούν τους μύθους και χλευάζουν την πατρογονική τους θρησκεία. Η τότε κατάσταση θυμίζει εν πολλοίς την σημερινή Ελλάδα και την εποχή της «Παγκοσμιοποίησης». Έτσι ο Ζευς λοιδωρείται σαν γυναικάς, η Αφροδίτη σαν πόρνη κ.ο.κ Η κατάσταση μετά την εισβολή του νέου δόγματος έγινε τραγελαφική, διότι όσοι ασπάζοντο το νέο δόγμα εθεωρούντο «νεωτεριστές» , ενώ οι εμμένοντες στην πατρώα θρησκεία εχλευάζοντο και εδιώκοντο μέχρι θανάτου. Έτσι φθάσαμε στις μέρες μας να θεωρείται η Μυθολογία μας σαν «παραμύθια της χαλιμάς»

2/ Άλλες οι Βουλές Αγαμέμνονος και άλλες του Διός

Ο Αγαμέμνων πιστεύοντας στα όνειρα πίστεψε ότι ο Δίας έχει την ίδια βούληση με αυτόν να αλώσουν οι Έλληνες την Τροία . Όμως άλλες οι βουλές του Δία και άλλες του Αγαμέμνωνα. Ο Όμηρος στηλιτεύει την αλαζονεία και την κουφότητα του Αγαμέμνονα που ακόμη και στη μάχη φοράει «μαλακό χιτώνα του» τον «μεγάλο μανδύα» τα «ώμορφα πέδιλα» , παίρνει και το καινούργιο του «σκήπτρο» και την περικεφαλαία με τα γυαλιστερά καρφιά να πάει στην μάχη. Όμως ο ηγήτωρ πρέπει να είναι ντυμένος όπως και οι υφιστάμενοι του , δηλαδή με στολή εκστρατείας, για να μην διακρίνεται από τους αντιπάλους και γίνεται ευδιάκριτος στόχος . Οι μεγάλοι στρατηλάτες όπως λ.χ ο Αϊζενχάουερ, ο Μοντγκόμερι, ο Ρόμμελ, ο Κώστα Ζούκωφ(ήτο Έλλην) αλλά και ο μέγιστος στρατηλάτης Αλέξανδρος, δεν διέφεραν πολύ από τους λοιπούς στρατιώτες τους και σχεδόν καθόλου από τους αξιωματικούς τους. Ο Όμηρος διαθέτει και αυξημένο σαρκασμό όταν λέει για τον Αγαμέμνονα ότι ήλθε τους αναγγείλει την «συνετή του γνώμη» Διότι μόνον συνετή δεν ήτο αυτή η εντολή για επίθεση χωρίς να έχει κάνει ακόμη και την ελαχίστη υλική και ηθική προπαρασκευή και δεν κατέστρωσε ένα στρατηγικό σχέδιο πραγματοποιήσεως του ελιγμού των Αχαιών. Είναι ριζωμένη συνείδηση όλων των εξουσιαστών να φοράνε μπιχλιμπίδια, και φανταχτερά φορέματα, και γυαλιστερά παράσημα και λοφία υψηλά και να έχουν μεγαλοπρεπείς άμαξες και να συγκεντρώνουν μέγα πλούτο και να περιφρονούν τους λαούς. Συχνά οι άνθρωποι τους θεωρούν και τους πιο έξυπνους και τους πιο σοφούς, ενώ στην πραγματικότητα είναι αμαθείς, άπειροι, άψητοι στην ζωή, κι αν δεν έχουν καλούς συμβούλους τα κάνουν θάλασσα και χάνουν και το θρόνο τους.
.

3/ Η Καταγωγή των Αχαιών

Αχαιούς συναντάμε αφ’ ενός στην Πελοπόννησο κάτω από την αρχηγία του Ατρέως και αφ’ ετέρου στην Θεσσαλία κάτω από την αρχηγία του Πηλέως. . Και οι δυό αυτοί λαοί που είναι ένας είναι στενά συνδεδεμένοι με τους Βοιωτούς. Είναι κατ’ ουσίαν κλώνοι του ιδίου κορμού, που κατοικούσε κάποτε στις βουνοκορφές της Ηπείρου. Ελλάς είναι το όνομα που δίνεται στον Κατάλογο των Πλοίων σ’ ένα από τους οικισμούς της Θεσσαλικής Αχαΐας. Επομένως οι Αχαιοί, οι Βοιωτοί και οι Έλληνες είναι πραγματικά ο ίδιος λαός. Διότι οι Βοιωτοί που δώσανε τα’ όνομα τους στην Βοιωτία , ήλθαν από τη Θεσσαλία και όχι από την Φοινίκη όπως ισχυρίζονται οι «Φοινικιστές» . Ο Θουκυδίδης λέει ότι η κατοχή τους στη Βοιωτία άρχισε πριν από τον Τρωικό Πόλεμο κι’ ολοκληρώθηκε εξήντα χρόνια μετά. Στον Κατάλογο των Πλοίων φαίνεται ξεκάθαρα ότι ολόκληρη η χώρα είναι στην κατοχή τους, εκτός από τον Ορχομενό που τον κατοικούσαν οι Μινύες. Πρέπει να κινήθηκαν προς νότον σε δύο στάδια. Το πρώτο έφερε τους Αχαιούς στην Πελοπόννησο. Το δεύτερο, όπως ιστορεί ο Θουκυδίδης, είναι εκείνοι που έμειναν στην Θεσσαλία και εκδιωχθέντες προς νότον από τους Θεσσαλούς πήγαν στην ΒΔ Μικρά Ασία, που ταυτίζεται με την Αιολική .

α/ Οι Ιδρυτές της Ιωνίας

Οι ιδρυτές της Ιωνίας περιγράφονται σαν ανάκατο πλήθος από Μινύες του Ορχομενού, , Καδμείους των θηβών, Αβαντες της Ευβοίας, Νειλίδες της Αττικής, Αρκάδες Πελασγούς, Δωριείς της Επιδαύρου και άλλους πολλούς.(Οδύσ. 2. 239-41, πρβ16.375 )

4/ Η Ηθική των Θεών και των Ανθρώπων

Οι σύγχρονοι άνθρωποι έχουν την τάση να αξιολογούν τους θεούς των Ελλήνων με την ηθική της σημερινής εποχής. Ιστορικά το ηθικόν είναι όχι από τα πρώτα, αλλά από τα τελευταία προβλήματα που έθεσεν ο φιλοσοφικός στοχασμός. Πραγματικά τα προβλήματα του αγαθού και του δικαίου, της αρετής και της ευδαιμονίας, της παιδείας και της πολιτείας ετέθησαν από την αρχαία Ελληνική σκέψη στους χρόνους των Σοφιστών και του Σωκράτους(5ος π. Χ αιών)τότε δηλαδή που ήκμασε για μια ακόμη φορά η φιλοσοφία με τους Ίωνες και με τους άλλους σοφούς της κυρίως Ελλάδος και τους τοιούτους της Ελληνικής διασποράς. Για να αντιληφθούμε την ηθική των θεών θα πρέπει να εξετάσουμε την ηθική των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι είναι εκείνοι που διεμόρφωσαν τους θεούς του Ολύμπου. Σε ένα πράγμα διέφερον οι αρχαίοι Έλληνες από τους θεούς τους:
α/ στο θέμα της αθανασίας,δηλαδή οι θεοί ήσαν αθάνατοι ενώ αυτοί θνητοί και
β/ χρονικά ήσαν χιλιάδες χρόνια νεώτεροι τους.
Η αθανασία τους δεν είναι μόνον στην ηθική και στην μεγίστη δόξα τους, αλλά και διότι οι θεοί είναι οι άνθρωποι της «Χρυσής Εποχής» και ανήκουν στο «Χρυσούν Γένος» που τους άφησε τα ψήγματα του πολιτισμού και με την μαγιά αυτών έφτιαξαν μετέπειτα τους δικούς τους μεγάλους πολιτισμούς(Μινωικό, Μυκηναϊκό, Κλασσικό, Αλεξανδρινό, Αναγεννήσεως ) Και φυσικά και η Βυζαντινή εκτροπή είχε μέσα της το Ελληνικό πνεύμα.

α/ Ο Αιγαίος Λαός της Θάλασσας

Ο Ελληνικός λαός είναι ο λαός που γνώρισε πανάρχαιους πολιτισμούς , σελίδες δόξης αλλά και μεγάλων καταπτώσεων . Καρδιά της Ελλάδος υπήρξε η Αθήνα, η αρχαιότερη ίσως πόλη στον κόσμο, όπου πλάσθηκε ο παγκόσμιος πολιτισμός. Όμως η Ελλάς δεν έπαψε να διατηρεί προλήψεις και έθιμα τόσο παράξενα-ακόμη και σήμερα- που άλλοτε προκαλούν το γέλιο και άλλοτε ξαφνιάζουν με την σκληρότητα τους , δίνοντας σου την εντύπωση πως βρίσκεσαι μακριά από κάθε πολιτισμό. Αντινομία ζωντανή λοιπόν η Ελλάς και οι Έλληνες, ενσαρκώνει την ιδιαίτερα πολύπλοκη έννοια του πολιτισμού και συγχρόνως φανερώνει τη μεγάλη δυσκολία που δοκίμασαν οι πρωτόγονοι για να ξεφύγουν από την κατάσταση του ζώου και να ατενίσουν τον κόσμο με ανθρώπινα μάτια. Όμως εκείνος ο ανήσυχος άνθρωπος στην βραχώδη αυτή γωνιά του πλανήτη που βρέχει τα πόδια της στην θάλασσα , ο εύπιστος και σκληρός, επινόησε κάτι που κανείς λαός δεν μπόρεσε να κάνει, δηλαδή εφεύρε τον Πολιτισμό. Τον Δυτικό και παγκόσμιο Πολιτισμό. Αν αυτό το γνώριζαν οι ηγέτες μας και τα παιδιά μας ασφαλώς ο πολιτισμός αυτός θα είχε συνέχεια , αλλά εδώ και 17 αιώνες μας έβαλαν την μετάλλαξη . Έχουμε βέβαια και την δολερή διχόνοια που κατατρώγει τα σωθικά της φυλής μας. Η λέξη «Πολιτισμένος» έχει στα Ελληνικά την σημασία εξημερωμένος, καλλιεργημένος, μπολιασμένος με ωραίο σώμα, κοφτερό πνεύμα και αγαθή ψυχή. Ο Έλληνας είχε πάντα σκοπό να προφυλάξει την ανθρώπινη ζωή, αλλά συγχρόνως να την ομορφύνει, να την κάνει πιο άνετη για όλους, να πολλαπλασιάσει τις χαρές της, να δημιουργήσει μια κοινωνία όπου σιγά-σιγά οι σχέσεις των ανθρώπων να γίνουν πιο δίκαιες. Λαός αγροτικός , που δημιούργησε το αστυ-κράτος , αλλά και ναυτικός, που τα καράβια του αρμενίζουν ωκεανούς και θάλασσες, μεταφέροντας εμπορεύματα και πολιτισμό και αποκόμιζαν γνώσεις και πληροφορίες από όλον τον κόσμο Είναι η όρεξη του ειδέναι που τους κεντρίζει και τους οιστρηλατεί . Έτσι έγινε ο πιο τολμηρός θαλασσινός λαός στον κόσμο . Η γλώσσα του το ίδιο ζωντανή με το χορτάρι και την πηγή, εύκαμπτη ώστε να εκφράζει τις πιο λεπτές αποχρώσεις της σκέψης, να φέρνει στο φως τις πιο κρυφές κινήσεις της καρδιάς. Μουσική αδρή και γλυκιά , όργανο ρωμαλέο , αυλός οξύς , σαν τον ήχο της φόρμιγγας του Απόλλωνα και τη φλογέρα του βοσκού. Έδωσε στα έργα του μια ωραία μορφή των θεών του και συνακόλουθα του άνδρα και της γυναίκας για να εξανθρωπίσει τους θεούς και να βάλει τους ανθρώπους ψηλά στο ύψος των θεών. Επινοεί τα μαθηματικά την αστρονομία, βάζει θεμέλια της φυσικής , της ιατρικής και θεμελιώνει θεωρητικά όλες σχεδόν τις επιστήμες . Η κοινωνία αυτή από πολύ παλιά στηρίζεται στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Κι’ αυτό μας το υπενθυμίζει τακτικά και ο Όμηρος. Όλες οι προσπάθειες του τείνουν σε ένα σκοπό :Να αυξήσουν την ισχύ του ανθρώπου πάνω στη φύση και μαζί τον Ανθρωπισμό, ενώ παράλληλα σέβεται όσο κανείς άλλος λαός τη Φύση. Γι’ αυτό ο Ελληνικός πολιτισμός καλείται κατ’ εξοχήν Ουμανιστικός Πολιτισμός. Έβγαλε ένα Προμηθέα, ένα Ορφέα , ένα Πυθαγόρα , ένα Σωκράτη, ένα Πλάτωνα, έναν Ηράκλειτο και στρατιές άλλων φιλοσόφων για να φωτίσουν το ανθρώπινο πνεύμα .

β/ Ήξεραν Γραφή και Ανάγνωση

Ο Αιγαίος αυτός λαός ήξερε να γράφει και να διαβάζει πολύ πριν από τους τρεις μεγάλους Κατακλυσμούς που τον έπληξαν , αλλά δεν τον γονάτισαν, γιατί αυτός αναγεννάται από την τέφρα του. Ένας λαός που φορούσε πολυτελή αμφίεση , οι γυναίκες εκαλλοπίζοντο , ζωγράφιζε ζώα, άνθη και φυτά στους τοίχους, πομπές γυναικών με πολυτελή αμφίεση, έκανε αθλητικούς αγώνες ,ιπποδρομίες και ταυρομαχίες, είχε τουαλέτες , λουτρά, κεντρική ύδρευση από αρχαιοτάτων χρόνων , αυτός ο λαός είναι πολιτισμένος και εξημερωμένος . Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορούν οι άλλοι λαοί να τον καταλάβουν και τον θεωρούν ως αιρετικό. Ναι είναι αιρετικός διότι διαφέρει στο πολιτιστικό επίπεδο. Αυτόν τον μεγάλο λαό που τα ανακάλυψε όλα και δεν άφησε κάτι να βρουν και οι άλλοι ήταν επόμενο να τους θαυμάσουν αλλά και να τους μισήσουν θανάσιμα όλοι οι άλλοι λαοί. Και το μίσος αυτό συνεχίζεται και μαζί και η προσπάθεια μειώσεως της συμβολής τους στον παγκόσμιο πολιτισμό. Αυτά αποκαλύπτει στα Έπη του ο Όμηρος, άλλα φανερά και άλλα συγκαλυμμένα, χωρίς να φοβάται να κάνει κριτική ακόμη και στο δικό του στρατόπεδο.

5/ Το Δημοκρατικοί Θεσμοί των Ελλήνων ακόμη και στον Πόλεμο

Η πρόσκληση σε συνέλευση όλων των Αχαιών από τον Αγαμέμνονα δείχνει το δημοκρατικό πνεύμα των Ελλήνων ακόμη και εν καιρώ πολέμου. Αυτό δείχνει ότι οι δημοκρατικοί θεσμοί στην Αρχαία Ελλάδα δεν εξεπήδησαν κατά την Κλασσική Εποχή-όπως νομίζεται-αλλά ήσαν διαχρονικό βίωμα χιλιάδες χρόνια πριν , ακόμη και με το καθεστώς της βασιλείας,, και χάνονται στην Ελληνική Προϊστορία. Εδώ μπορούμε να διακρίνουμε τη σύγκληση της Γερουσίας ( τη βουλή των μεγαλόψυχων γερόντων) και μετά επακολούθησε η γενική συνέλευση (των πυκνόμαλλων Αχαιών )

6/ Η Ροδοδάκτυλη Ηώς ήτο Αστροναύτης ;

Την Ηώ θεωρούν θυγατέρα του Υπερίωνα και της Θείας. Νέα πανέμορφη θεά , ροδόχρωμα ντυμένη που τρέχει στον ουρανό με άρμα που το σέρνουν πανέμορφα άλογα. Και εδώ το ίδιο λιτά μας δίδεται η πτήση της Ηούς στον Ουρανό.
Η Ηώ ανήκει στην πρώτη θεϊκή γενιά των Τιτάνων. Θεωρείται θεά της αυγής, ροδοδάκτυλος και κροκόπεπλος από τις ερυθρές αποχρώσεις της αυγής. Προηγείται του Ηλίου κάθε μέρα στον Ουρανό με το λευκό της άρμα, που το σέρνουν ροδόχροα άλογα. Τη θεωρούν και γυναίκα του Αστραίου, επειδή όταν ανατέλλει τα άστρα ακόμη φαίνονται στον ουρανό. Πολλές ιστορίες αναφέρονται στην Ηώ, όπως¨:
α/ Ότι έκλεψε τον ωραίο Τιθωνό, γιό του Λαομέδοντα και τον εγκατέστησε στην Αιθιοπία(πρόκειται για τις Ινδίες) εκ του οποίου απέκτησε δύο γιούς, τον Ημαθίωνα και τον Μέμνονα που εβασίλευσε πολλά χρόνια εκεί.
β/ Ερωτεύθηκε τον γίγαντα Ωρίωνα και τον οδήγησε στη Δήλο.
γ/Εκλεψε τον Κλείτο τον γιό του Μαντίου.
δ/ Άρπαξε τον Κέφαλο , τον γιό του Δηιόνα και της Διομήδης, από την κορυφή του Υμηττού της Αττικής , τον πήγε στη Συρία και του χάρισε ένα γιό τον Φαέθοντα (που αναφέρεται στην γενεαλογία ως γιός του Ηλίου)[ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, Δ. Βαρδίκος, Εκδ. Αττικα] Η Ηώ αλληγορεί το πνευματικό ημίφως που προηγείται του σκότους(Λητώ) και ακολουθείται από το νοητό Φως του Απόλλωνος και από την συμπαντική διάνοια που εκπροσωπεί ο Ζευς . Σ’ αυτήν φθάνουν βέβαια οι ολίγοι σοφοί , εκλεκτοί και εγρήγροι. Η Περσεφόνη αλληγορεί το ψυχικόν φως. Η Δήλος(εκ του δηλάω=φανερώνω, επιτρέπω στο φως να φανερωθεί και καταστεί δήλον ) όπου κατηύθυνε τον γίγαντα Ωρίωνα αλληγορεί το μέρος όπου θα γεννηθεί το νοητόν φώς τουΑπόλλωνος από το ημίφως της Ηούς[ΑΡΡΗΤΟΙ ΛΟΓΟΙ , ΑΛΤΑΝΗ Εκδ. Γεωργιάδη] Όμως οι περιγραφές που δίδονται για αυτήν θυμίζουν περισσότερο μια αστροναύτη παρά μια γυναίκα της αυγής. Εξ άλλου και ο σύζυγος της που είναι κι’ αυτός στα άστρα και ονομάζεται όχι τυχαία Αστραίος κάτι προδίδει γι’ αυτήν. Μια άλλη αποκάλυψη είναι το άρμα της που το σέρνουν πανέμορφα άλογα στον ουρανό . Όμως και οι άθλοι της προδίδουν ένα ξεχωριστό πλάσμα. Για παράδειγμα πως εγκατέστησε τον γυιό του Τιθωνού στην μακρυνή Αιθιοπία, που είναι η σημερινή Ινδία; Με τι μέσον πήγαν εκεί και πως γνώριζαν τη χώρα αυτή; Ο έρωτας της με τον Ωρίωνα είναι κι’ αυτός συζητήσιμος, διότι ο Ορίων είναι ένας αστερισμός στον ουρανό. Πως αλήθεια χάρισε υιό στον Φαέθοντα, ενώ ήτο στην Γη; Ποιος ο λόγος να ονομάσει το γυιό της Φαέθοντα ; Προφανώς και ο γιός της ήτο κι’ αυτός αστροναύτης και ζούσαν μαζί στο διαστημόπλοιο, ή στον διαστημικό σταθμό. Τέλος πως άρπαξε τον Κέφαλο από την κορυφή του Υμηττού και τον πήγε στην Συρία; Γιατί δεν χρησιμοποίησε θαλάσσιο μέσον ; Επομένως όλα αυτά-και άλλα που παραλείπονται -οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Ηώ πιθανόν να αλληγορεί τα διαπλανητικά ταξίδια των ανθρώπων της «Χρυσής Εποχής». Μπορεί ακόμη να αλληγορεί κάποιον τύπο διαστημοπλοίου της εποχής, όπως λέμε σήμερον «Διαστημικό Λεωφορείο» ή «Κολούμπια» Η εμφάνιση της κάθε μέρα προ της ανατολής του Ηλίου στον ουρανό εξηγείται διότι εκείνη την ώρα που ο Ήλιος φωτίζει το διαστημόπλοιο τούτο γίνεται ορατό από την Γην.


8/ Ο Τρωικός Πόλεμος ένας Εμφύλιος Ελληνικός Πόλεμος

Εξ αιτίας του Τρωικού Πολέμου έχει επικρατήσει η εσφαλμένη άποψη ότι οι Τρώες δεν ήσαν Έλληνες και ότι δήθεν κατήγοντο από την Ανατολή. Σύμφωνα με την Ελληνική Αρχαιολογία ο Δάρδανος εκ της Σαμοθράκης επέρασε εις τα απέναντι παράλια της Μικράς Ασίας, όπου εβασίλευσε ο Τεύκρος. Η αιτία που ο Δάρδανος έφυγε από την Σαμοθράκη είναι ο επισυμβάς κατακλυσμός όταν διέσπασεν ο Εύξεινος Πόντος τα Στενά του Βοσπόρου και Ελλησπόντου και κατέκλυσε πολλές περιοχές των Νησιών και της Σαμοθράκης. Άλλοι λέγουν ότι ο Σκάμανδρος ήτο εκ της Δραύκης της Κρήτης και επειδή εγένετο πείνα εκεί επήρε το τρίτον του λαού και ήλθε στον Ελλήσποντο που έκτισε πόλιν. Ο Τεύκρος ήτο γιος του εκ της νύμφης Ιδαίας. Όμως κατά την γνώμη του Φανόδημου ο Τεύκρος ήτο Αθηναίος και όχι γιός του Σκαμάνδρου, και εκόμισε απεικίαν εκ της Αττικής. Όθεν ο πρώτος βασιλεύς των Τρώων ονομάσθη Εριχθόνιος, όπως και των Αθηναίων. Ακόμη δε ότι και στην Αττική υπήρχε κώμη με το όνομα Τροία, που μετονομάσθη κατόπιν Ξυπετή. Πόλεις δε με το όνομα Τροία, βρέθηκαν εις πολλά μέρη, λ. χ στην Χαονία, Αίγυπτον και Ιταλία. Ο Εριχθόνιος έγινε πλουσιότατος και λαβών γυναίκα του την Καλλιρόην θυγατέρα του Σκαμάνδρου, εγέννησε τον Ιλον, Ασάρακον , Γανυμήδην και Κλεπάτραν. Εκ του Ιλου η πόλις ονομάσθη και Ίλιον.
Το Ιλιον (Τροία) κατέχει μία από τις πιό στρατηγικές θέσεις στον κόσμου, επειδή ευρίσκεται στο στόμιον των Στενών των Δαρδανελίων και έχει τη δυνατότητα να τα ελέγχει και να προσκομίζει πλούτο εκ των διερχομένων πλοίων των εμπορευμάτων εκ της Ευρώπης στην Ασία . Επίσης η εύφορη γη που το περιβάλλει και οι ποταμοί που το διασχίζουν κατέστησαν την Τροία μια πλουσία πόλι-κράτος που την εποφθαλμιούσαν πολλοί. Αυτός δε ήτο και ο κυριότερος λόγος του Τρωικού Πολέμου. Να γιατί την περιγράφει ο Όμηρος « πλατύδρομη πόλιν των Τρώων» Να σημειωθεί ότι πόλις με το όνομα Ίλιον υπήρχε και στην Αττική και ήτο ο αρχαιότερος δήμος των Αθηνών, και δεν είναι άλλος από τα καταφρονεμένα σημερινά Λιόσια. Όπερ σημαίνει ότι οι Τρώες ήσαν Έλληνες που ζούσαν από αμνημονεύτους χρόνους στην Ιωνία και στις έναντι Μικρασιατικές Ακτές. Επομένως ο Τρωικός Πόλεμος δύναται να θεωρηθεί ένας εμφύλιος πόλεμος των Ελληνικών φύλων , όπως τόσοι άλλοι στην ηπειρωτική Ελλάδα.