ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Το Σύμπαν
Οι Έλληνες σε πανάρχαια χρόνια είχαν εγκαταλείψει πλήρως τις παλαιές μυθολογικές δοξασίες περί θεοποιήσεως των φυσικών φαινομένων και είχαν επιδοθή σε ευρύτερες και πλέον θετικές και χρήσιμες έρευνες και μελέτες περί των φαινομένων αυτών και του κόσμου. Χιλιετηρίδες πριν εμφανισθούν οι Αιγύπτιοι, οι Χαλδαίοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες και οι άλλοι λαοί της Ανατολής, οι Ορφικοί, όπως αποδεικνύεται από τα κείμενα που μας κληροδότησαν, είχαν διατυπώσει τις θεωρίες των περί του Σύμπαντος, Φύσεως, Ζωής, Μονοθεΐας κλπ. Αυτές ούτε τις γνώριζαν, ούτε ήσαν εις θέσιν να κατανοήσουν οι άλλοι αρχαίοι λαοί, όπως έχει εξακριβωθή από τους Ύμνους του Ορφέως. Αυτούς τους Ύμνους όχι μόνον αγνόησαν και απέφυγαν να ερευνήσουν οι ξένοι επιστήμονες, αλλά δυστυχώς δεν επρόσεξαν και δεν ασχολήθηκαν με αυτούς ούτε και οι Έλληνες επιστήμονες και ερευνητές. Αξίζει να μνημονεύσουμε εδώ τον Έλληνα αστρονόμο Αντωνιάδη,(8) ο οποίος απεκάλυψε τις κλοπές του Κοπέρνικου από τον αρχαίο Έλληνα αστρονόμο Αρίσταρχο. Επίσης να αναφέρουμε τον αστρονόμο Κ. Χασάπη, ο οποίος το 1967 επανέφερε στην επιφάνεια από τα σκονισμένα χρονοντούλαπα του Πανεπιστημίου Αθηνών την διδακτορική του διατριβή,(9) βάσει της οποίας αποδεικνύεται ότι πρώτοι οι Ορφικοί είχαν συλλάβει και διατυπώσει την έννοιαν του «ηλιοκεντρικού συστήματος». Πρώτοι αυτοί διετύπωσαν επίσης την γνώμην, ότι ο Ήλιος ευρίσκετο κατά την εαρινή Ισημερία στην περιοχή του Ταύρου από το 3.620 π.Χ. μέχρι του 1.841 π.Χ., και από το 5.000 π.Χ. είχαν καθορίσει και καταγράψει τις διαδοχικές θέσεις του Βορείου Πόλου και κατά συνέπεια τις αποκλίσεις του Πόλου, ενώ από το 11.860 π.Χ. είχαν προηγμένες γνώσεις και μελετούσαν τα φαινόμενα του Σύμπαντος, όταν ουδεμία άλλη φυλή ανθρώπων προοδευμένων υπήρχε στο προσκήνιο της Ιστορίας εκείνη την εποχή, ούτε είχε παρόμοιες τόσο προηγμένες γνώσεις. Από τις θεωρίες αυτές των Ορφικών προήλθαν και οι πρώτες αρχές της Φυσιολογίας, της Κοσμογονίας, της Θεογονίας και της Φιλοσοφίας, που διατυπώθηκαν αργότερον από τους Προσωκρατικούς και τους μετέπειτα μεγάλους Έλληνες φιλοσόφους και διανοητές.
Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι, η Επιστήμη χρωστά την γέννησή της στις σκέψεις και γνώσεις των Ορφικών, γιατί τότε μπήκαν οι πρώτες επιστημονικές βάσεις. Και φυσικά για να καθορίζουν και ερμηνεύουν το 5.000 π.Χ. ή το 11.860 π.Χ. τα φυσικά φαινόμενα, ασφαλώς ήσαν κάτοχοι παρατηρήσεων και γνώσεων μερικών χιλιάδων ετών νωρίτερα. Και το γεγονός τούτο δεν είναι ούτε υπερβολή, ούτε προγονοπληξία, γιατί η αδιάσειστη αλήθεια βγαίνει από τα αδιάψευστα κείμενα των Ορφικών. Αυτοί πρώτοι διετύπωσαν Κοσμογονικές θεωρίες εμφανώς επιστημονικές, όπως η θεωρία κατά την οποίαν από το «πρωτογενές» Αυγό που έσπασε εξήλθε ο Φάνης, οι οποίες ελάχιστα διαφέρουν από τις θεωρίες των σύγχρονων Αστροφυσικών και ερευνητών (Θεωρία Τζηνς, Βαϊζέκερ, Χόϋλ κλπ) του μακρόκοσμου περί του Σύμπαντος. Όλοι ομιλούν περί απειροελάχιστης μάζας άπειρης πυκνότητος και θερμοκρασίας, ή μικρού νεφελώματος που διαρραγέν διεσπάσθη, και επηκολούθησε η δημιουργία του Σύμπαντος, από την αυξανόμενη και επεκτεινόμενη αρχική αυτή μάζα της ύλης.(10)
Οι «Ύμνοι του Νόμου»(10) σχετίζονται με την βιολογική, λογική και ηθική υπόσταση, μορφή και εξέλιξη των ανθρώπων, επί των οποίων εβασίσθησαν οι Προσωκρατικοί και οι μετέπειτα φιλόσοφοι, συγγραφείς, τραγικοί, καλλιτέχνες κλπ. Αυτό υπήρξε το έναυσμα για την μετέπειτα άφθαστη πνευματική δημιουργία και ανάταση των Ελλήνων σοφών.
Έλληνες οι Εκπολιτιστές της Αιγύπτου
Οι Έλληνες και η Ελληνική Φυλή, και προ του κατακλυσμού του Ωγύγου και την καταβύθιση της Αιγηίδος, δηλαδή από την πρώτην εμφάνιση του ανθρώπου, υπήρξε η φυλή που έζησε και ζη αδιατάραχτα και χωρίς να ξερριζωθή ή να αλλοιωθή ριζικά στον ίδιο χώρο στον οποίο και σήμερα ζούμε. Διότι αν αφαιρέσουμε την μαζική εισβολή των Περσών κατά την κλασσική περίοδο, ουδεμία άλλη εισβολή δεχθήκαμε, και εν πάση περιπτώσει κατορθώσαμε να αφομοιώσουμε τα ξένα στοιχεία που εισέβαλαν στην χώρα. Όπως διαπιστώνεται, προ της καταβυθίσεως της Αιγηίδος ξεκίνησε η εξημέρωση και ο εκπολιτισμός του ανθρώπου και η πνευματική ανάπτυξη του από τον χώρο του Αιγαίου, αδιάφορον αν τα ανθρώπινα όντα είχαν εμφανισθή και σε άλλες περιοχές.
Οι έρευνες του Ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού στα Πετράλωνα, την Τρίγλια και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος,(11) δείχνουν ότι ο Έλλην είναι γηγενής και όχι ξενόφερτος από την Αφρική ή την Κεντρική Ευρώπη, καθ’ όσον ζη στην γωνιά αυτή της Ευρώπης συνεχώς από 1 εκατ. τουλάχιστον ετών, και ο ορίζων συνεχώς επεκτείνεται σε βάθος. Ασφαλώς δεν έρχεται από το «πουθενά» με το φανταστικό όνομα «Ινδοευρωπαίος», όπως ισχυρίζονται οι «Αφροϊστές». Εξ άλλου από τους στίχους 44, 102 και 104 των «Αργοναυτικών Ορφέως» αποδεικνύεται ότι ο Ορφεύς μετέβη στην Αίγυπτο και στην Λιβύην, όπου «εξελόγχευσε» και εδίδαξε τον «ιερόν λόγον» σε απροσδιόριστη εποχή. Επομένως, καταρρίπτονται ως ψευδέστατοι οι ισχυρισμοί ορισμένων ξένων και ημεδαπών, ότι τόσον ο Ορφεύς όσον και ο Πυθαγόρας και Πλάτων εδιδάχθησαν στην Αίγυπτο την σοφία των Αιγυπτίων. Ακριβώς το αντίθετον συμβαίνει. Κατά τον Ι. Κουμάρη(12) από τον χώρον του Αιγαίου εισχώρησαν προς όλες τις κατευθύνσεις του γνωστού και αγνώστου κόσμου της εποχής των, από την απωτάτη αρχαιότητα, αφυπνίζοντες, διαφωτίζοντες και εξημερώνοντες τις πρωτόγονες και άξεστες νομαδικές φυλές στην Ανατολή και Δύση, στον Βορρά και στον Νότο Προς Ανατολάς είχαν εισχωρήσει ως τις Ινδίες (παραδόσεις Διονύσου, Ηρακλέους, Προμηθέως κλπ), στην νήσο Παγχαία στον Ινδικό Ωκεανό (Ευήμερος), στην Ιαπωνία η λευκή φυλή των «Αινού» (Ίωνες) στην Κίνα (περίπλους Μαρκιανού του Ηρακλειώτου), στην Μεσοποταμία(οι Σουμέριοι-Χάλυβες), στην Μηδεία και Περσία (οι Χετταίοι παλαιότερον που ήσαν Κρήτες πανάρχαιοι, Ετεοκρήτες και Τυρσυνοί εξ ου και οι παραδόσεις Μήδειας, Περσέως) στην Αίγυπτον ο Μην, Μένες ή Μηνάς (ήτο ο πρώτος Φαραώ) στην Αμερική (όπου υπάρχει η Ελληνική σφραγίδα στους πολιτισμούς των Ίνκας, Ατζέκων, Ολμέκων, Ινδιάνων κλπ.(13) Είναι γνωστόν ότι σχεδόν όλοι οι αρχαίοι λαοί ελάτρευαν τον Ήλιο κάτω από διαφορετικές ονομασίες σαν Θεό τους. Οι Χαλδαιο-Βαβυλώνιοι τον Βήλον, Πέρσες τον Μίθραν, οι Μεσοποτάμιοι τον Μολώχ ή Μαρδούκ, οι Αραβες τον Αδωνέα, οι Αιγύπτιοι τον Ώρον, Άμμωνα ή Όσιριν, οι Εβραιο-Φοίνικες τον Μολώχ ή Βάαλ, οι Ιάπωνες τον Μικάδο, τον Λάο-Τσε οι Κινέζοι κ.ο.κ]. Σύμφωνα με την ΩΓΥΓΙΑ οι σημαντικότεροι εξ αυτών προήλθαν από το Ελληνικό Δωδεκάθεον.(14) Ακόμη και το όνομα της Αιγύπτου ετυμολογικά σημαίνει την χώρα που κείται υπτίως στο Αγαίο. Επομένως αποτελεί ηθελημένη και συστηματική συσκότιση της αλήθειας, με επιδίωξη τον παραμερισμό και μείωση της συμβολής των Ελλήνων στην οικοδόμηση του Πολιτισμού. Η συμπεριφορά αυτή των ξένων –και συχνά και ορισμένων παραπλανημένων Ελλήνων-ερευνητών και συγγραφέων, δύναται να χαρακτηρισθή και να ερμηνευθή ως παραχάραξη της αλήθειας. Η απόδειξη δε ότι όλοι οι αρχαίοι λαοί [Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Χετταίοι, Σουμέριοι, Αιγύπτιοι, Πέρσες κλπ] τελικά εξηφανίσθησαν από το προσκήνιο της Ιστορίας, διότι δεν είχαν δικές τους βάσεις. Την ίδια ακριβώς τύχη είχαν και οι αυτοκρατορίες του γνωστού κόσμου της εποχής μας, όπως λ.χ. Ισπανία, Αυστροουγγαρία, καθώς επίσης η Οθωμανική, Βρεταννική και Γαλλική αυτοκρατορία, οι οποίες κατέρρευσαν, και τώρα η «PAX AMERICANA», η οποία βαίνει κι αυτή προς κατάρρευση. Αντίθετα, το Ελληνικό Πνεύμα παραμένει αθάνατο, σφριγηλό και ζείδωρο με αποτέλεσμα σήμερα ο κόσμος να το αποζητά και να επανελληνίζεται για να προωθήση τον ορθολογισμό και τον ανθρωπισμό και για να βάλη φραγμό στις σκοταδιστικές δυνάμεις που τον σπρώχνουν στον Μεσαίωνα και την νέο-Βαρβαρότητα. Ένας δεύτερος λόγος που συνηγορεί στην αδυναμία να οργανωθή πολιτισμός στα προϊστορικά χρόνια στην Βόρεια Ευρώπη, Ασία, Αφρική, διότι δεν ήσαν κατάλληλες οι κλιματολογικές συνθήκες για την ανάπτυξη και εξέλιξη του ανθρώπου, αφού ακόμη και προ 15 ή 12.000 ετών, ίσως και παλαιότερον κατά τους αρμοδίους επιστήμονες, οι περιοχές αυτές εκαλύπτοντο κατά διαφόρους περιόδους είτε από παγετώνες ή από ύδωρ και λάσπη και συνεπώς ήτο αδύνατον να επιζήση και αναπτυχθή ο άνθρωπος.(15) Κατά τον ίδιο τρόπο και οι διακεκαυμένες ζώνες της Αφρικής, όπως και σήμερον ήσαν εξ ίσου ακατάλληλες να εμφανίσουν τον εχέφρονα άνθρωπο (homo sapiens). Η επικρατούσα άποψη ότι η Ελληνική Ιστορία άρχισε με την έναρξη της Πρώτης Ολυμπιάδος το 876 ή 776 π.Χ. και ότι οι Φοίνικες και οι άλλοι λαοί της Ανατολής και Μεσογείου ήσαν αρχαιότεροι των Ελλήνων, καταρρίπτεται με τα πολυάριθμα τεκμήρια που παρουσιάζονται στην παρούσα μελέτη.
ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝΗ Πρώτη Αρχή
Τίποτα εκ του μηδενός
Ο Ηράκλειτος ανεκάλυψε το Σύμπαν
Το Δογματικό Ιερατείο
Προφανώς, η συστηματική επίθεση κατά του Ελληνισμού εξυπηρετεί συγκεκριμένους δόλιους σκοπούς που αποβλέπουν στον πλήρη αφανισμό του Ελληνισμού σαν οικουμενικής οντότητος και σκέψης, γιατί στέκεται εμπόδιο στα οικονομικά τους συμφέροντα και σχέδια για παγκόσμια επικράτηση. Η μύηση των Πρωτο-Ελλήνων στα Μυστήρια της Φύσης και του Σύμπαντος απετέλεσε την μυστική λατρεία και έμεινε μυστήριον σε μας, επειδή κανείς δεν τόλμησε να γράψη περί τούτων, μήτε να τα φανερώση προς άλλον αμύητον. Γιατί αν τολμούσε να τα αποκαλύψη -ακόμη κι αν υπήρχε κάποια υποψία περί τούτου- τον ανέμενε αυστηροτάτη τιμωρία ακόμη και ο θάνατος. Έχομεν τέτοια παραδείγματα πολλά: [Ο Αισχύλος κινδύνευσε να θανατωθή επειδή ενόμισαν ότι σε μια του τραγωδία υπαινίσσεται κάτι από τα αρχαία Μυστήρια. Διωκόμενος δε υπό του πλήθους, εγονάτισεν εις τον βωμόν του Διονύσου, και τελικά σώθηκε από το λυντσάρισμα επειδή απεδείχθη ότι δεν ήτο μυημένος. Αλλά και ο Αριστοτέλης κατηγορήθηκε ότι θυσίασε προς τιμήν της γυναίκας του κατά την τελετήν των Μυστηρίων. Υπακούων δε στην κρίση των δικαστών, ηναγκάσθη να αυτοεξορισθή εις την Χαλκίδα. Προς εξευμενισμό δε των δικαστών άφησεν εις την διαθήκη του χρήματα να κατασκευασθή άγαλμα προς χάριν της θεάς Δήμητρος, για να αποδείξη έτσι ότι ήτο θεοσεβής. Εξορία αντιμετώπισεν επίσης και ο Διαγόρας ο Μήλιος, ο οποίος εξαναγκάσθηκε να εγκαταλείψη την πόλη των Αθηνών επειδή, σύμφωνα με την κατηγορία, εξευτέλιζε τα μυστήρια παρακινώντας τους ανθρώπους να μην μυώνται εις αυτά. Μομφή ασεβούς ερρίφθη και κατά του Αλκιβιάδου, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι εόρτασε στην οικία του τα μυστήρια της Ελευσίνος. Εξ άλλου δύο νέοι εκ της Ακαρνανίας εφονεύθησαν ανηλεώς, επειδή εισήλθον κατά τύχην, ή από άγνοια, εις το Ιερόν της Ελευσίνος. Η μομφή του ασεβούς ήτο βαρυτάτη ύβρις στην αρχαία Ελλάδα και επέσυρε αυστηρές ποινές και αφορισμούς όχι μόνον για τον ασεβή -έστω κι αν αυτός ήτο ξένος- αλλά και για όλη του την οικογένεια. Μάλιστα οι Αθηναίοι είχαν εθιμικό νόμο, σύμφωνα με τον οποίον, εκείνος που σκοτώνει τον ασεβή λαμβάνει ένα τάλαντον, εκείνος δε που φέρει αυτόν ζωντανόν δύο τάλαντα. Όπως συμβαίνει και σήμερον, το Ιερατείο είχεν καθιερώσει ότι, οι μυούμενοι στα Μυστήρια εθεωρούντο σεβάσμιοι πιστοί και καλοί πολίτες, εν αντιθέσει με τους μη-μυημένους οι οποίοι εθεωρούντο αμφιβόλου ηθικής. [Παρόμοια διάκριση γίνεται στις μέρες μας με τους Τέκτονες κ.α. Σε ορισμένες χώρες νομίζονται ως «καλοί πολίτες», ενώ κατά την γνώμην μας συμβαίνει το αντίθετον.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είθισται να είναι «τέκτων», δηλαδή «καλός» και «ευυπόληπτος» πολίτης, όπως λ.χ. ο ειδεχθής εγκληματίας Χάρυ Τρούμαν, ο οποίος κατείχε τον 33 βαθμό στην Μασωνία]. Για την ίδια άλλωστε αιτία κατηγορήθηκε και ο Σωκράτης από τους κατηγόρους του, ότι δηλαδή εισήγαγεν «καινά δαιμόνια» στους νέους. Επομένως, τα μυστήρια της αρχαίας Ελλάδος είναι ένα σκοτεινό κεφάλαιο που ακόμη δεν έχει αποκρυπτογραφηθή, λόγω της μυστικότητος που τα περιέβαλε. Πάντως τα Ελληνικά Μυστήρια όσο μυστικά και αν ήσαν απέβλεπαν και συνέβαλαν για το καλό της ανθρωπότητος και όχι για το κακό , όπως συμβαίνει με τις σημερινές μυστικές εταιρείες που απεργάζονται το χάος την διάλυση, την παγκόσμια δικτατορία και την καταστροφή.
Ορισμένοι νομίζουν ότι τα συγγράμματα των πρώτων Ορφικών λ.χ. του Ορφέως, Μουσαίου και Ευμόλπου, Λίνου, Ησιόδου, περιλαμβάνουν στοιχεία της Ορφικής λατρείας, αμυδρώς εκφραζομένης. Δυστυχώς δεν έχουν σωθή τα σχετικά συγγράμματα της φιλοσόφου Αριγνώτης, μαθήτριας του Πυθαγόρα, και άλλων συγγραφέων, τα οποία θα μας παρείχαν περισσότερες πληροφορίες περί των Μυστηρίων, αλλά και όσα σώθηκαν είναι γραμμένα τόσο αλληγορικά ώστε είναι αδύνατον να αποκρυπτογραφηθούν.
Η Μυθολογία δεν είναι «παραμύθια της Χαλιμάς», όπως εθεωρούντο, είτε σκοπίμως ή από άγνοια ως πρόσφατα. Ακόμη και η αρχική ετοιμολογία της λέξεως «Μύθος» σημαίνει «Λόγος» για τους αρχαίους και δεν έχει σχέση με το παραμύθι. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς ακόμη δεν ανακαλύψαμε τις κλείδες εκείνες για να εισδύσουμε στο βαθύτερο νόημα της, τουτέστιν της βιωμένης ιστορίας του γένους.
Η Αποκρυπτογράφηση της Μυθολογίας
Βέβαια επειδή οι μύθοι περιβάλλονται από ποιητικές εικόνες, που έχουν υπερβολές, υπερφυσικές περιγραφές και τα τοιαύτα, χρειάζεται κριτική και συγκριτική μελέτη για την εξεύρεση της αλήθειας. Κατά τον Πλάτωνα(16) ο μύθος του Φαέθοντος αλληγορεί μια παράλλαξη της τροχιάς των ουρανίων σωμάτων, η οποία συνέβη προ αμνημονεύτων χρόνων. Και πράγματι η επιστήμη δέχεται ότι συνέβη το φαινόμενο τούτο, λόγω της μετακίνησης του άξονα της γης, και ότι τούτο επέφερε τρομακτικές κλιματολογικές μεταβολές. Ο Θουκυδίδης εξηγεί τον μύθο του Τρωικού Πολέμου και τον θεωρεί ως πραγματικό ιστορικό γεγονός, όπερ και απεδείχθη εκ των ανασκαφών.
Ο «Δούρειος Ίππος» δεν είναι κατ’ αυτόν τίποτε άλλο από μια «πολιορκητική μηχανή» που ανεκάλυψαν οι Έλληνες για την άλωση της Τροίας, σε συνδυασμό και με την «Πέμπτη Φάλαγγα» στο εσωτερικό των Τρώων. Κατά παρόμοιο τρόπο ήχθησαν στο συμπέρασμα και οι Πλούταρχος, Παυσανίας, Ευήμερος, Απολλώνιος ο Ρόδιος κ.α. ότι οι Θεοί του Ολύμπου ήσαν βασιλείς που ευεργέτησαν με τις πράξεις των το ανθρώπινο γένος και ετιμήθησαν με θεϊκές τιμές από τους νεωτέρους. Επομένως, η Ελληνική Μυθολογία είναι βιωμένη Ιστορία προ αμνημονεύτων χρόνων, η οποία δίδεται συχνά υπό αλληγορική μορφή και απροσδιορίστου χρόνου και χώρου. Η δυσκολία στην αποκρυπτογράφηση της έγκειται στην χρονολόγηση των γεγονότων και στον προσδιορισμό των χώρων που διεδραματίσθησαν ταύτα. Πρόσφατα ο αστρονόμος Κ. Χασάπης προσδιόρισε με εκπληκτική ακρίβεια τον χρόνον που εγράφησαν οι «Ορφικοί Ύμνοι»(10) επί τη βάσει αδιάσειστων αστρονομικών παρατηρήσεων, που αναφέρονται σ’ αυτούς ήτοι: α/ Στον «Ύμνο του Απόλλωνος» γίνεται λόγος για «ίση διάρκεια χειμώνος και θέρους» και β/ Στα «Λιθικά» αναφέρεται ότι «η εαρινή Ισημερία εσημειούτο, όταν ο ήλιος βρισκόταν στον Ταύρο».
Από τις πιο πάνω παρατηρήσεις ο Κ. Χασάπης ήχθη στο συμπέρασμα ότι ο Ορφεύς έζησε περί το 1.600 π.Χ. Στην περίοδο αυτή ανάγεται και η «Αργοναυτική Εκστρατεία», μολονότι δεν πρόκειται για μια μόνον «Αργώ», ούτε για έναν και μόνον πλου των Αργοναυτών, αφού οι Έλληνες της προϊστορικής εποχής αυλάκωναν όχι μόνον την Μεσόγειο, αλλά και την Μαύρη και Βόρειο Θάλασσα, τον Ινδικό και Ατλαντικό και έφθαναν ακόμη και ως τον Ειρηνικό Ωκεανό.(17) Οι Έλληνες από την προϊστορική ακόμη εποχή είχαν αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό την ναυπηγική τέχνη. Ο Γλαύκος λ.χ. ήτο άριστος ναυπηγός, και σύμφωνα με την παράδοση, εναυπήγησεν την «ΑΡΓΩ», ενώ παράλληλα ήτο και άξιος κυβερνήτης αυτής κατά τον Αργοναυτικόν πλούν. Μολονότι ήτο ο μόνος που δεν επληγώθη κατά την Αργοναυτικήν εκστρατείαν, υπακούσας στην συμβουλή του Διός έγινεν άφαντος και αθάνατος. Λέγεται ότι τον εδέχθησαν οι Θαλάσσιοι Θεοί, ο δε Ποσειδών και η Θέτις του καθάρισαν τους ρύπους και τις ακαθαρσίες της προτέρας του θνητής ζωής.
Κατά τον ίδιο τρόπο ο J. Shoo(18) αλληγορεί τον μυθικό Τάλω με το ηφαίστειο της Σαντορίνης, το οποίο φρουρούσε την Κρήτη, αλλά ευθύνεται και για τις καταστροφές της. Εξ άλλου η Αμερικανίς αρχαιολόγος Εριέττα Μερτζ(13) προσδιόρισε με εκπληκτική ακρίβεια το ταξίδι του Οδυσσέα στην Αμερική, αποκρυπτογραφώντας την «Οδύσσεια» του Ομήρου.(19) . Να σημειωθή ότι ο Χριστόφορος Κολόμβος ήτο Ελλην το γένος από την Χίο. Τούτο μαρτυρεί ένας απόγονος του που έκανε προσφάτως γνωστόν το γενεαλογικό δένδο του μακρυνού προσπάππου του και τον φέρει ως Βυζαντινό . Αλλά και το όνομα που έδωσε στην Αμερική είναι Ελληνικότατον, διότι την ονόμασε Ομηρική(Homeriki), αλλά οι «αφανείς» το μετέτρεψαν το Ο σε Α και την απεκάλεσαν Αμερική. Πολλά λοιπόν πράγματα δεν γνωρίζουμε σήμερον από τα Ελληνικά Μυστήρια, διότι παρέμειναν επτασφράγιστα μυστικά. Και ό, τι μάθαμε προέρχεται από τους Χριστιανούς φιλοσόφους, όπως λ.χ. του Κλήμεντος, Αρνοβίου και Τερτυλλιανού, οι οποίοι μετέφερον στοιχεία της Ορφικής λατρείας στην νέα θρησκεία του Χριστιανισμού. Αλλά και πάλιν ενδέχεται να έχουν ξεφύγει από το πνεύμα των Μυστηρίων, είτε λόγω υπερβάλλοντος ζήλου, ή λόγω αγνοίας των.
Η Παγκοσμιότης του Ελληνικού Πολιτισμού
Ο,τι δεν γνωρίζει ο άνθρωπος το αποκαλεί θεό. Δεν είναι παράξενον ότι όλοι οι λαοί του κόσμου λάτρεψαν τον Θεό/ούς, με τον δικό τους τρόπο λατρείας. Σημασία δεν έχει αν αυτός/οί ήτο κάποιο είδωλον, ή κάποια υπέρτατη ιδέα, ή τέλος ο θεός, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν τον αναπαρίστων. Το γεγονός ότι όλες οι λατρείες σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, αν τις ερευνήσουμε κατά βάθος, έχουν από αμνημονεύτων χρόνων μιαν κοινή αφετηρία, αυτό πράγματι μας κάνει να υποψιαζόμαστε ότι υπάρχει κάποια κοινή πολιτιστική κοιτίδα του ανθρωπίνου γένους. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την Ελλάδα με την πανάρχαια Ορφική της λατρεία. Και εις μεν τα αρχαία Μεσογειακά έθνη, λόγω της γειτνιάσεως των, είναι επόμενον να διαπλέκονται κοινοί μύθοι και κοινές λατρείες και τελετουργίες. Τούτ’ αυτό συμβαίνει και με τα νεώτερα έθνη που μετανάστευσαν κατά τους ιστορικούς χρόνους σε άλλες ηπείρους, όπως λ.χ. στους Ευρωπαίους που πήγαν στην Αμερική, ή Αυστραλία. Όμως το να διαπιστώνη κανείς εκπληκτικές λατρευτικές ομοιότητες μεταξύ των πανάρχαιων λαών για παράδειγμα της Καραϊβικής, του Περού, του Μεξικού, της Κίνας, της Κεντρικής Ασίας, Ιαπωνίας, των Νησιών του Πάσχα (στον Ειρηνικό Ωκεανό) με αυτές της Ανατολικής Μεσογείου, τούτο δημιουργεί την πεποίθηση ή τουλάχιστον την βάσιμη υποψία ότι όλοι αυτοί οι πολιτισμοί έχουν μια κοινή μήτρα και κοινή πανάρχαια καταγωγή Και πράγματι αν τους ερευνήσουμε σε βάθος θα διαπιστώσουμε ότι όλοι ανεξαιρέτως έχουν αφετηρία την Μεσόγειο, και ειδικότερα τον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο, που βρέχεται ολόγυρα από το Αιγαίο Πέλαγος. Επίκεντρον δε όλων είναι το ιερό όρος Όλυμπος. Η ανάμνηση των Ολύμπιων Θεών, ή των υποκατάστατων τους, σώζεται ακόμη σε πάμπολλα έθνη της Ασίας, Ειρηνικού και Αμερικής, όπου σύμφωνα με τις πανάρχαιες παραδόσεις, που χάνονται στα βάθη της προϊστορίας, η λατρεία των κατέβηκε εξ Ουρανού στην γη και δια τούτο εγένετο μυστική, επειδή ήλθεν μυστική. Και πράγματι το μεγαλείο του Ουρανού και της κινήσεως των άστρων υπήρξεν η πρώτη αιτία που ενέπνευσεν εις τους ανθρώπους την ιδέα του προνοητικού και φιλόστοργου πατρός, τον οποίον άλλοι ονόμασαν Θεόν και άλλοι Φύσιν, αγνοόυντες όλοι ποίος ήτο αυτός ή πως τον έλεγαν. Αρκεί που τον ένοιωθαν μέσα τους. Το γεγονός ότι οι προπάτορες του «Ευρωπαίου Αρχάνθρωπου» των Πετραλώνων, της Τρίγλιας, του Φράχθυ, της Θεόπετρας κλπ ανόρθωσαν πρώτοι το ανάστημα των και στάθηκαν στα δύο τους πόδια για να ατενίσουν τον Ουρανό, αφού ήδη είχαν διευρύνει τον εγκέφαλο των σε βαθμό ώστε να κατέβουν από τα δένδρα και να φτιάξουν τα πρώτα εργαλεία και να ανάβουν φωτιά, δείχνει περίτρανα ότι από την ευλογημένη αυτή περιοχή με το θαυμάσιο κλίμα ξεκίνησε ο πρώτος Πολιτισμός του ανθρώπου.
Το Ψέμμα της Διεθνούς Εξουσίας
Ολίγον κατ’ ολίγον ανέμιξαν στην πρωτόγονη αυτήν μυστηριακήν των πίστη και άλλα ηθικά, πολιτικά και κοινωνικά επινοήματα για το καλό της ολότητος, ή και την στερέωση της καθεστηκυίας τάξεως, ανάλογα με την καλλιέργεια εκάστου έθνους. [Τούτο συμβαίνει όλες τις εποχές, όπου ο ισχυρότερος επιβάλλει το πολιτιστικό του πρότυπο. Για παράδειγμα σήμερα επικρατεί η τάση για την διάδοση της Εβραϊκής και γενικότερα της Σημιτικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Πρόσφατα εισήγαγον στο INTERNET τον όρο «GOPHER» που σημαίνει το ιερό ξύλο που κατ’ εντολή του Γιαχβέ έφτιαξε ο Νώε την Κιβωτό του]. Το γεγονός της υπάρξεως εχεφρόνων ανθρώπων στην περιοχή αυτή της γης είναι και επιστημονικά τεκμηριωμένο από την αρχαιολογική και ανθρωπολογική έρευνα. Παρ’ όλα αυτά το εξουσιαστικό πνευματικό κατεστημένο συνεχίζει να υποστηρίζη ότι:
α/ Τα πρώτα δίποδα ανθρωποειδή ανακαλύφθησαν στην Ανατ. Αφρική (Γκόνα της Αιθιοπίας) και έχουν ηλικία μόλις 4-5 εκατ. ετών.
β/ Τα αρχαιότερα δείγματα του Homo habilis ανεκαλύφθησαν στην Ανατ. και Νότια Αφρική και τα εργαλεία της Γκόνα έχουν ηλικία 2, 5 εκατ. έτη.
γ/ Ενάμισυ εκατ. ετών υπολογίζεται η ηλικία του παλαιοτέρου σκελετού του Homo Erectus, που θεωρείται ότι είναι ο πρόγονος του Homo Sapiens.
δ/ Τα αρχαιότερα δείγματα ύπαρξης του σύγχρονου ανθρώπου είναι ηλικίας μόλις 100.000 ετών και ανακαλύφθησαν κι αυτά στην Ανατ. και Νότια Αφρική.
Αν συγκρίνετε τις ανακαλύψεις του ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού [Σκελετοί Ευρωπαίου Αρχανθρώπου των Πετραλώνων ηλικίας 750.000 ετών, ίχνη φωτιάς ηλικίας 1 εκατ. ετών, Ελέφας και όπλα κυνηγών στην Πτολεμαΐδα ηλικίας 11 εκατ. ετών, κνήμη ανθρώπου της Τρίγλιας ηλικίας 3 εκατ. ετών, σκελετοί σπηλαίου Θεόπετρας ηλικίας 50.000 ετών κ.α.] με αυτά της Γκόνα της Αιθιοπίας θα διαπιστώσετε ότι:
α/ Δεν κάνουν καν τον κόπο να μελετήσουν και να σχολιάσουν τα ευρήματα του καθηγητού Πουλιανού και των άλλων και κατόπιν να τα απορρίψουν με επιστημονικά όμως επιχειρήματα, αν υπάρχουν. Αντίθετα, τα αποσιωπούν διότι έχουν προκαταβολικά και αποφανθή ότι «η Αφρική πρέπει να είναι η κοιτίδα του ανθρώπινου γένους». Επομένως σύμφωνα με την δογματική λογική των ο εχέφρων «Ευρωπαίος Αρχάνθρωπος των Πετραλώνων» ηλικίας 800.000 ετών είναι νεώτερος από αυτόν της Γκάνας της Αφρικής, ηλικίας μόλις 100.000 ετών, μόνον και μόνον επειδή δεν συμβάλλουν στην επικράτηση της Αφροασιατικής των κοσμοθεωρίας. Τούτο όμως είναι λογικώς άτοπον και ο παραλογισμός των είναι προφανής. Πρόκειται για μια επιστημονική συνωμοσία που έχει στηθή εδώ και αρκετούς αιώνες για να προβάλη την Αφροασιατική υπεροχή και μέσω αυτής την ανωτερότεητα του «περιούσιου λαού». [Παρόμοιες σχεδόν ταυτόσημες δήθεν «επιστημονικές» ανακοινώσεις δημοσιεύονται στον Αμερικανικό τύπο και προβάλλονται από τα ΜΜΕ συχνά πυκνά]. Ευνόητον τυγχάνει ότι αν καταρρεύση ο «Αφροασιατικός Μύθος» θα παρασύρη όλο το σημερινό εξουσιαστικό οικοδόμημα του ψεύδους, της απάτης, της παραχάραξης και της εξουσιαστικής βίας.(20)
Ο Βασιλεύς Ουρανός
Στις παραδόσεις όλων σχεδόν των αρχαίων λαών σώζεται ο μύθος του Ουρανού. Η λέξη «Ουρανός» παράγεται εκ του «ούρος», δηλαδή όρος, επειδή είναι όρος του παντός και της φύσεως, περιέχων εν ταυτώ τα όντα ως κύκλος περιφερής με κέντρον την γην. Ο Ουρανός περιέχει τον Ήλιο, το Φως, την Ημέρα, την Σελήνη, και γενικά το κάθε τι στο διάστημα και στην Γη. Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογίαν,(21) από την σύζευξη του Ουρανού με την Γην εγεννήθη ο Ωκεανός, ο Κοίος, Κρείος, Υπερίων και Ιαπετός. Έπειτα γέννησαν την Θείαν, Ρέαν, Θέμιν, Μνημοσύνην, Φοίβην, και Τηθύν και μετά τον Κρόνον τον νεώτερον πάντων των Τιτάνων. Έπονται οι Κύκλωπες, Εκατόχειρες και λοιποί. Τα τέκνα του αυτά εφυλάκισεν ο Ουρανός στον Τάρταρον, φοβούμενος την κατ’ αυτού επανάσταση. Τότε η Γη λυπηθείσα εκίνησε αυτούς κατά του πατρός των Ουρανού και ο Κρόνος λαβών την Άρπην έκοψε τα αιδοία του Ουρανού, όταν αυτός εκοιμάτο αμέριμνος την αυγήν. Τα τέκνα του Ουρανού αλληγορούν, κατά τον Ησίοδο και άλλους, τα φυσικά όντα και σώματα, τα οποία άρχισαν να δημιουργούνται βαθμιαία, μετά τον σχηματισμόν της Γης και του Ουρανού και να μπαίνουν σε τάξη και τακτική κίνηση. Είναι παραδεδεγμένο πλέον από την επιστήμη ότι στο αρχικό στάδιο της εξελίξεως το μίγμα Γη-Ουρανός βρισκόταν σε πλήρη αταξία και χάος και σε μια συνεχή ανοδική και καθοδική κίνηση, έναν δηλαδή ακήρυκτο πόλεμο μεταξύ Γης και Ουρανού.
Η Ιστορία λέγει ότι ο Ουρανός εχρημάτισε ο πρώτος βασιλεύς των Ελλήνων αλλά και της οικουμένης ολόκληρης, όπως λέγεται στην Θεογονία και Τιτανομαχίαν. Ο Ευήμερος ο Μεσσήνιος γράφει: «Πρώτον βασιλέα φησί Ουρανόν γεγονέναι... « λέγει ο Ορφέας για τον Ουρανόν. Και ακόμη: «Ουρανός πρώτος του παντός εδυνάστευε κόσμου.(22) Κατά τον Ησίοδο(23 και 24) ο Ουρανός ήτο υιός του Βόρα, γενάρχη των Ελλήνων επί της εποχής των Θεών. [Υπάρχει όρος Βόρας στην Μακεδονία, το οποίον προφανώς ονομάσθηκε προς τιμήν του]. Αυτός διεξήγαγε μεγάλες εκστρατείες και πολέμους ανά την οικουμένη και δημιούργησε ένα εκτεταμένο και ένδοξο κράτος. Οι Έλληνες δεν τον τίμησαν ως Θεόν αλλά ως βασιλέα, εν αντιθέσει προς άλλους-μη γνωρίζοντες-λαούς οι οποίοι τον αποθέωσαν. Επίσης πρέπει να γνώριζαν ότι ο μύθος περί του Ουρανού αποτελούσε αλληγορία της κοσμογονίας της Γης κατά την φάση του διαχωρισμού των υδάτων της από του Ουρανού (Ψύξη του μείγματος). Τούτο φαίνεται και από την αναφορά των Ορφικών, αλλά και από τα επίθετα που έδωσαν στον Ουρανό, τα οποία όλα προσδιορίζουν τις ιδιότητες του σαν ουράνιο φαινόμενο. Εκ τούτων αξίζει να σχολιάσουμε τα Πόλος, Σφαίρα, Όλυμπος και Αιθήρ. Γιατί τα δύο πρώτα φανερώνουν την σφαιρικότητα του Ουρανού, άρα και της Γης, το επίθετο Όλυμπος διότι αναφέρεται προφανώς στην έδρα των ανακτόρων του. Τέλος, το επίθετο Αιθήρ φανερώνει την σύσταση του απείρου Σύμπαντος, γεγονός που υποδηλοί τις προηγμένες γνώσεις της εποχής.
Το «Ουράνιο» Κράτος
Κατά τον Διόδωρο το Σικελιώτη: «Η Μακεδονία προσωνομάζετο «Ουράνιο κράτος». [Στην Κίνα συναντούμε την ίδια ονομασία στην κεντρικότερη πλατεία της. Κατά την Κινεζική παράδοση ο πρώτος βασιλιάς της ονομάζετο Τσαγκ-Τι ήτοι: «Βασιλεύς Ουρανός». Το Δίον και η πόλη των Αιγών (Βεργίνα) ήτο κατά την παράδοση η έδρα των απογόνων του βασιλιά Ουρανού. Εκεί δε γεννήθηκαν οι «Κρόνος, Αθηνά, Αφροδίτη, Δήμητρα, Ρέα-Κυβέλη, ο Ήλιος-Διόνυσος και ο Ποσειδών» ]. Από τα αρχαία κείμενα προκύπτει ότι από την Μακεδονία ορμώμενοι, δημιούργησαν τα κράτη των Αθηνών και του Άργους της Πελοποννήσου. Έτσι τα Μυκηναϊκά ευρήματα των ανασκαφών της Αιανής Κοζάνης είναι όμοια με αυτά των Μυκηνών. Κατά την μυθολογία, κυβερνήτης του Άργους αναφέρεται ο Ίναχος, υιός του Ωκεανού, υιού του βασιλιά Ουρανού και κυβερνήτης της Αρκαδίας αναφέρεται ο Άτλας υιός του Ιαπετού, ενώ η Αθηνά είναι κόρη του Κρόνου και ηγέτιδα της Αθήνας. [Τον Έλληνα Ιαπετό οι Εβραίοι τον έκαναν Ιάφεθ και τον Ίακχο, Γιαχβέ]. Καίτοι η βασιλεία του Ουρανού ανάγεται σε παρωχημένους προϊστορικούς χρόνους, την ανάμνηση του θα την συναντήσουμε σε πάμπολλες παραδόσεις λαών ευρισκομένων μακράν αλλήλων (λ.χ. συναντάται στις Ινδίες ως «Μάνης ή Μανού», που δεν είναι άλλος από τον Μάνη ή Μαίονα-Ουρανό. Στους Αιγυπτίους ο πρώτος Φαραώ ονομάζεται Μην-Μηνάς ή Μένες (είναι υιός του Μίνωα), που και πάλι είναι το αυτό πρόσωπο, με τον Ουρανό. Γράφει ο Απολλόδωρος: «Μάνης βασιλεύς, πατήρ Κότυος». Αλλά και ο Ηρόδοτος αναφέρει τον «Μάνη-Μαίονα-Ουρανό». «Ο Μανού ο υμνούμενος υπό των σοφών ην ο πρώτος των βασιλέων» αναφέρει η αρχαία Ινδική παράδοση.(25)
Κρόνος και Χρόνος
Μετά την αποκατάσταση πάντων στην οικεία θέση και την απόκτηση τακτικής κίνησης, και όταν δεν απέμενε πλέον ύλη για περαιτέρω τακτοποίηση, άρχισε να μετρά ο Χρόνος, ο οποίος αλληγορείται με τον Κρόνον. Ακριβώς αυτές τις επιστημονικές αλήθειες τις είχαν κωδικοποιήσει πριν δεκάδες χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες και τις εξέφρασαν λιτά και δωρικά με την Ορφική λατρεία και την Ελληνική Μυθολογία. Με την αποκοπή των γεννητικών οργάνων του Ουρανού αλληγορούν τον διαχωρισμό των υδάτων και της στερεάς ύλης μεταξύ Ουρανού και Γης και την αποκατάσταση της τάξεως και ευρυθμίας. Τάρταρα δε νομίζουν την ύλη η οποία εγκλωβίσθηκε στο εσωτερικό της γης ή έμειναν σε αταξία στο χάος και δεν συνενώθηκε με την λοιπήν ύλην σε ομοειδή μάζα κάτω από την επίδραση του Έρωτος (φιλότητας). Κατά τον Εμπεδοκλή τα απώτατα θεμέλια (ή ριζώματα) επί των οποίων στηρίζεται η κοσμική τάξη είναι τέσσερα. Ταύτα φέρουν ονόματα θεοτήτων: α/ Ζευς (εκ του ζέω και είναι το φλογώδες πυρ που τα πάντα κατακαίει αλλά και ζωογονεί) β/ Ήρα (=Αήρ που φέρει μέσα του την ζωή) γ/ Νήστις (εκ του νάω = ρέω, πρόκειται για το ύδωρ) και δ/ Αΐδης (πρόκειται για τον αόρατο αιθέρα). Τα τέσσερα αυτά ριζώματα προέρχονται από το «Ένα» και μοναδικό μικροσκοπικό σωματίδιο, το Φωτόνιο.
Εποχή Γεωλογικών Αναστατώσεων
Η βασιλεία του Ουρανού ασφαλώς δεν αφορά έναν μόνον βασιλιά, αλλά μιά ολόκληρη δυναστεία με το αυτό όνομα, ανάγεται δε στην εποχή όπου η Βόρειος Ευρώπη ήτο σκεπασμένη με παγετώνες ή ολίγον μετά, όταν ετήκοντο οι παγετώνες και εκτεταμένες περιοχές βορείως του Δουνάβεως ήσαν καλυμμένες από ύδατα και ιλύν (λάσπη). Σύμφωνα με τους γεωλόγους, η εποχή αυτή συμπίπτει με την τρίτη Βουρμία περίοδον, δηλαδή την 15 η περίπου χιλιετηρίδα. Το ότι υπήρχαν εχέφρονες άνθρωποι εκείνη την εποχή στον Ελλαδικό χώρο είναι επιστημονικά αλλά και ιστορικά αποδεδειγμένο και τεκμηριωμένο, μη αποδεχόμενο αμφισβήτηση. Ο «Τριγλιανός Άνθρωπος» είναι η αρχή της ανθρωπότητος και πρωτοεμφανίζεται στην γη της Μακεδονίας και της Πίνδου. Συνεχίζεται με τον εχέφρονα άνθρωπο της Θεόπετρας της Θεσσαλίας και του Φράγθυ της Αργολίδος. Αρα η ζωή ακμάζει αδιάκοπα στην Ελλάδα λόγω των ευνοϊκών συνθηκών, πρόγονος δε τούτων είναι ο εχέφρων «Κυνηγός Ελεφάντων της Πτολεμαΐδος» πριν 11 εκατ. χρόνια. Κατά την εποχή των παγετώνων ο άνθρωπος καταφεύγει στα σπήλαια για να προστατευθή από το ψύχος. Τέτοιους εχέφρονες ανθρώπους συναντούμε στο σπήλαιο των Πετραλώνων, Φράγχθυ, Θεόπετρας στους λιμναίους της Καστοριάς κ.α. Όλοι αυτοί οι πληθυσμοί επηρεάζονται τρομερά από τις συνθήκες που επικρατούν στο Βόρειο Αιγαίο κατά την διάρκεια της Νεώτερης Μειοκαίνου Περιόδου. [Να σημειωθή ότι πριν από 15-20.000.000 χρόνια συνέβησαν τρομακτικές γεωλογικές ανακατατάξεις στην περιοχή, που επέφεραν αλλαγή της οικολογίας των όντων. Η Γη «κοιλοπονούσε» -κατά την έκφραση του διακεκριμένου ανθρωπολόγου κ. Άρη Πουλιανού- και προετοίμαζε την εμφάνιση αυτού του τελειοτέρου όντος, του ανθρώπου. Απόδειξη αυτής της οικολογικής αλλαγής είναι τα απολιθωμένα δάση της Καστοριάς, της Θράκης, της Λέσβου κ.ο.κ. Παράλληλα με τον άνθρωπο ζούσαν τότε και πολλά ανθρωποειδή, τα οποία όμως λόγω της δυσκολίας των να προσαρμοσθούν εξαφανίσθηκαν. Δεν πλάσθηκε ένα μόνον ζευγάρι ανθρώπων, που ξαφνικά κατέβηκε από τα δένδρα -ή το έπλασε ο Γιαχβέ σύμφωνα με τον μύθο του Αδάμ και της Εύας- αλλά μια ολόκληρη κοινωνία, που τον κάνει να ξεχωρίζη ως «ανθρωποειδής» από τα άλλα ανθρωποειδή. Από κει και πέρα εξαπλώνεται επί της Γης, από την Ευρώπη στην Ασία και τηξη Άρη Πουλιανού.(5)
Ο Κατακλυσμός της Αιγηίδος
Την περίοδο της Νεώτερης Μειοκαίνου, λόγω τήξεως των παγετώνων στην Ευρώπη και Ασία, οι ποταμοί κατέβασαν τεράστιες ποσότητες ύδατος στον Εύξεινο Πόντο, ο οποίος ήτο τότε κλειστή λίμνη, πριν ανοίξουν τα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων. Όταν υπερπληρώθηκε η λεκάνη του Ευξείνου, λόγω της ανόδου της στάθμης των υδάτων, συνέβησαν δύο τρομακτικά γεωλογικά φαινόμενα που αναστάτωσαν κυριολεκτικά τον κόσμο: α/ Η κάλυψη υπό των υδάτων των Ρωσσικών πεδιάδων ως την Κεντρική Ασία και β/ Τα ρήγματα που τελικά δημιουργήθηκαν εξ αιτίας της πίεσης στον Βόσπορο και Δαρδανέλλια, από τα οποία ξεχύθηκαν τεράστιες μάζες ύδατος στην λεκάνη του Αγαίου.(27) Τότε πνίγηκαν οι περισσότεροι πληθυσμοί των ανεπτυγμένων Αιγαίων και κατεστράφη ο λαμπρός Αιγαιατικός Πολιτισμός τους, ένας από τους πρώτους και θαυμαστότερους πολιτισμούς του κόσμου. Έμειναν μόνον ορισμένα μεμονωμένα κύτταρα στα πέριξ του Αιγαίου υψηλά μέρη, τα οποία διαφύλαξαν ως ένα βαθμό την υπάρχουσα ως τότε ανάμνηση. Μετά την υπερπλήρωση της Μεσογείου πρέπει να δημιουργήθηκε και το ρήγμα του Γιβραλτάρ, αν δεν προηγήθηκε αυτών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων. Όλα αυτά δεν θα μας αφορούσαν αν δεν επηρέαζαν την εξέλιξη των λαών που ζούσαν στις πληγείσες από τους Κατακλυσμούς και τις Γεωλογικές Καταστροφές περιοχές.
Καταστροφή του Αιγαίου Πολιτισμού
Οι γεωλογικές αυτές αναστατώσεις, όπως γνωρίζουμε, κατέστρεψαν τον πρωϊμότερο και ενδοξότερο πολιτισμό, τον Αιγαιατικό, κόβοντας απότομα τον ομαλό ρου της ανθρωπίνης εξελίξεως. Τότε πράγματι σχεδόν χάθηκαν τα «αρχεία» της Ιστορίας, εκτός των εμπειρικών γνώσεων που είχαν οι επιζήσαντες άνθρωποι. Τα διασωθέντα αυτά ψήγματα από τους δύο Κατακλυσμούς, Ωγύγου και Δευκαλίωνος, προσπάθησαν με μεγάλο κόπο να συγκεντρώσουν εκ του μηδενός οι πέριξ του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου λαοί, προκειμένου να ξαναρχίσουν το χτίσιμο του νέου τους πολιτισμού. Μέσα σ’ αυτήν την κοσμοχαλασιά της αναζήτησης των χαμένων πολιτισμών, ορισμένοι δόλιοι, ανέντιμοι και άπληστοι ηγέτες, νόμισαν ότι ήτο η κατάλληλη στιγμή για να σφετερισθούν την πνευματική και πολιτιστική ιδιοκτησία και ανωτερότητα του Ελληνικού Αιγαιατικού Πολιτισμού, όπως καρπούται ο κακός γείτονας το σπίτι της οικογένειας που ξεκληρίζεται στον πόλεμο ή από κάποια φυσική καταστροφή(14). Έκτοτε συνεχίζεται αυτός ο ανίερος σφετερισμός και η παραχάραξη του Ελληνικού Πολιτισμού από τα διάφορα μειράκια του Διεθνούς Εξουσιασμού, οι οποίοι δεν ήσαν εις θέσιν ούτε το ύψος των πυραμίδων να μετρήσουν, διότι δεν τις κατασκεύασαν αυτοί αλλά οι Έλληνες σε αλλοτινούς χρόνους. Άρα, η Νότιος Ρωσσία και η Βόρειος Ευρώπη ήσαν ακατοίκητοι στα πανάρχαια εκείνα χρόνια και έμοιαζαν με λιμνοθάλασσες ή εκτεταμένα έλη. Ο Οβίδιος γράφει σχετικά: «Ο δε Βορέας (Βόρας) την λυγράν διαδραμών Σκυθίαν, επί τας Άρκτους τρέπεται τας προς βορράν κειμένας....».(28) Αυτός λοιπόν ο Βόρας στην Τευτονική παράδοση είναι ο BOUR και αναφέρεται ως γεννήτωρ του ODIN, που δεν είναι άλλος από τον βασιλιά Ουρανό.
Η Γη είχε Πλημμυρίσει
Η Ασία, όπως μαρτυρεί και η ετοιμολογία της λέξεως (Ασία=πηλός, λάσπη) την εποχή εκείνη, αλλά και βραδύτερον, ήτο μιά απέραντη λασπουριά. Ο Ελλαδικός χώρος-ο οποίος την εποχή εκείνη εκτεινόταν στην χερσόνησο του Αίμου ως τον Δούναβη, στην Μικρά Ασία, και στον Καύκασο -λόγω των ευνοϊκών γεωγραφικών και κλιματολογικών συνθηκών (ήπιο κλίμα και ορεινή διαμόρφωση εδάφους) ήτο το επίκεντρον του τότε γνωστού κόσμου. Όχι όμως και η Μεσοποταμία και Μέση Ανατολή, που ήτο τότε ένας βαλτότοπος καλυμμένος από τα ύδατα των δύο ποταμών, Τίγρη και Ευφράτου. Η Αίγυπτος κατοικείτο τότε από μελαψούς Αιθίοπες, και ακόμη δεν είχε δημιουργηθή το Δέλτα του Νείλου. Στις Ινδίες, όπως μας πληροφορούν τα αρχαία Ινδικά κείμενα, επικρατούσε τότε πρωτόγονη κατάσταση, ενώ η Κίνα κατοικείτο κι αυτή από πρωτόγονους όχλους, τα επωνομαζόμενα «Παράσιτα». Έτσι λοιπόν είχε η κατάσταση στον προϊστορικό εκείνο κόσμο, με βάση πάντα τα πορίσματα της ιστορικής και επιστημονικής αλήθειας. Επομένως, αποδεικνύεται αβίαστα ότι η πρώτη κοιτίδα του εχέφρονος ανθρώπου και του πρώτου πολιτισμού ήτο ο πέριξ του Αιγαίου χώρος, οι δε Άριοι Έλληνες επί δυναστείας των Ουρανών σχημάτισαν το πρώτο οργανωμένο κράτος στον κόσμο. Αυτό ντρέπονται ορισμένοι Έλληνες να το ομολογήσουν, είτε λόγω ραγιαδισμού, είτε λόγω της συστηματικής παραπληροφόρησης και πλύσεως εγκεφάλου, που επί χιλιάδες χρόνια έχει γίνει στερεότυπο βίωμα, και παγιωμένη γνώση, σύμφωνα με την οποίαν «ο πολιτισμός ήρθε από την Ανατολή». Είναι γεγονός ότι ζούμε σε μια αντιφατική και δύσκολη εποχή, που όλα γίνονται με γνώμονα την αυτοσυντήρηση και διεύρυνση της ισχύος του ατόμου και της συλλογικής οντότητος. Φυσικά η Διεθνής Εξουσία γνωρίζει πολύ καλά την αλήθεια, ότι δηλαδή το επίκεντρο του παγκόσμιου πολιτισμού είναι το Αιγαίο, με εστιακό σημείο το ιερό όρος Όλυμπος. [Και ο λόγος για τον οποίον προωθούν το κράτος των Σκοπίων, την Τουρκία και εξυφαίνουν τις λοιπές ραδιουργίες σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου είναι για να σφετερισθούν το ένδοξο όνομα της Μακεδονίας σε πρώτη φάση. Να ποδηγετήσουν τους «Σκέντερους» της Ανατολής (αρχαιομακεδόνες Έλληνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου) σε δεύτερη και βραδύτερον να ακρωτηριάσουν την Ελλάδα, εάν περάση η συνωμοσία τους. Είναι προφανές ότι μέσω της «Μακεδονίας» επιδιώκουν να ηγεμονεύσουν πολιτιστικά στον κόσμο της Ανατολής. Εν όψει δε της νέας αντιπαράθεσης των Πολιτισμών που τώρα αρχίζει, τους χρειάζεται το αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα για να επικρατήσουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουν στερήσει από εμάς τους Νεο-Έλληνες, την δυνατότητα να μάθουμε την αρχαία Ελληνική γλώσσα και ιστορία στα σχολεία και κάνουν το παν για να μας αποξενώσουν από τις ρίζες μας, να ξεχάσουμε την εθνική μας ταυτότητα και παράδοση, έτσι ώστε να μας αποξενώσουν κάποια μέρα παντελώς από την πολιτιστική μας κληρονομιά]
ΤΑ ΚΑΒΕΙΡΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Ηλιολιθικός Πολιτισμός
Οι Θεοί Κάβειροι είναι οι αρχαιότεροι θεοί των Πρωτοελλήνων-Πελασγών και λατρεύονταν από πολλούς λαούς της Μεσογείου αλλά και πέραν αυτής. Η Ελευσίνα και η Σαμοθράκη στο Βόρειο Αιγαίο, ήσαν τα λατρευτικά κέντρα της Καβείριας θρησκείας. Ως γνωστόν, οι Έλληνες σαν γηγενής λαός με αδιάκοπη παρουσία σ’ αυτόν τον χώρον από αμνημονεύτων χρόνων, είχε αναπτύξει την δική του θρησκεία. Το γεγονός τούτο μαρτυρεί και ο Ισοκράτης: «Ταύτην γαρ οικούμεν, ουχ ετέρους εκβαλόντες, ουδ’ ερήμην καταλαβόντες, ούδ’ εκ πολλών εθνών μιγάδες συλλεγέντες, αλλ’ ούτω καλώς και γνησίως γεγόναμεν ώστ’ εξ ήσπερ έφυμεν, ταύτην έχοντες άπαντα τον χρόνον διατελούμεν, αυτόχθονες όντες».
Σχετικά με τα μυστήρια ο Ηρόδοτος γράφει ότι: «αυτά και την τελετήν έφερον οι Πελασγοί, το πρώτον στην Αθήνα, και παρ’ αυτών έμαθον οι Αθηναίοι, να ζωγραφίζωσι τον Ερμήν των Καβείρων έχοντα όρθια αιδοία».
Οι Πρωτοέλληνες-Πελασγοί ήσαν πολύ προοδευμένοι έναντι όλων των λοιπών λαών του τότε γνωστού κόσμου, των οποίων το διανοητικό επίπεδο βρίσκονταν πολύ χαμηλά. Το πραγματικό όνομα των Αιγαίων ακόμη το αγνοούμε, όμως παντού ψηλαφούμε τον ανώτερο πολιτισμό των.
Οι άνθρωποι συνεδύασαν την ιδέα της σποράς με την του ενταφιασμού (μύθοι Πλούτωνος, Δήμητρος και Περσεφόνης). από εκεί προήλθεν η ιδέα του μυστηρίου, τελετής κατά την οποίαν η φυλή έτρωγε το σώμα του θύματος, ώστε όλοι να επωφεληθούν των αγαθών αποτελεσμάτων της θυσίας. Σ’ αυτό τους ώθησε ο σεβασμός και ο τρόμος του προγόνου, η αποφυγή των λοιμωδών ασθενειών, η μαγεία και οι προλήψεις, και το δέος του θανάτου. Αυτά όμως για τους Πρωτο-Έλληνες χάνονται στα βάθη της προϊστορίας.
Κατά τον H.G. Wells, «σε κάποια περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας είδαν να διαδίδεται εις τον κόσμον ένας νεολιθικός πολιτισμός, με χαρακτήρας τόσον διαυγείς, τόσον ειδικούς ώστε δεν θα μπορούσε να παραδεχθή κανείς ότι εγεννήθη υπό μεμονωμένας μορφάς. Ο πολιτισμός αυτός διεδόθη δια μέσου όλων των περιοχών των κατοικουμένων υπό της λευκής φυλής της Μεσογείου έπειτα κατέκτησε τας Ινδίας, τας ακτάς της Κίνας και τέλος το Μεξικό και το Περού, ως τις νήσους του Ειρηνικού ωκεανού». [«Παγκόσμιος Ιστορία», Τόμ. Α H.G. Wells, εκδ. Συροπούλου.] Η κοιτίδα αυτών ήτο η Ανατολική Μεσόγειος και ειδικώτερα η Κρήτη. Σύμβολα αυτού του ηλιολιθικού πολιτισμού ήτο η «Σβάστικα», το «Γοργόνιο» της Αθηνάς και τα μεγαλιθικά μνημεία.
Η Προιστορική Κρήτη
Κατά τον H.G. Wells «Εις την Κνωσσό υπάρχουν νεολιθικά ίχνη εξ ίσου αρχαία ή ίσως αρχαιότερα όλων των προδυναστικών ερειπίων της Αιγύπτου. Αγγεία αποδιδόμενα εις την πρώτην αιγυπτιακήν δυναστείαν, κατά την γνώμην πολλών επιστημόνων είχαν εισαχθή από την Κρήτην. Ο Νησιωτικός αυτός πολιτισμός, ο οποίος άνθισε στην Κρήτη, είναι τουλάχιστον τόσο αρχαίος, όσο ο αιγυπτιακός και ότι εξηπλώθη δια θαλάσσης από το έτος 4. 000 π.Χ. Ο Λαβύρινθος της Κρήτης ήτο το μεγαλοπρεπέστερον και πολυπλοκώτερον μνημείο, το οποίον εγνώρισε η ανθρωπότης. Ευρήκαν εις αυτό οχετούς υδραγωγείου, δωμάτια λουτρού, και πολλούς άλλους εκλεπτισμούς, τους οποίους θεωρούμεν κακώς ως τελευταία εφευρήματα της συγχρόνου ζωής. Η αγγειοπλαστική, η υφαντουργία, η γλυπτική και η ζωγραφική ήσαν εις τον λαόν αυτόν, ασυναγώνιστοι εις ποιότητα. Ο λαός αυτός αγαπούσε τας εορτάς και τας τελετάς, απολάμβανε με απληστίαν τας ταυρομαχίας και τα αθλητικά θεάματα. Η ενδυμασία των γυναικών ήτο εξαιρετικώς «μοντέρνα». Εφορούσαν κορσέδες και φούστες με βολάν. Οι Κρήτες είχαν σύστημα γραφής (σ.σ. πρόκειται για την «Κρητική Ιερογλυφική», και κατόπιν την Γραμμική Γραφή Α και Β) Οι Κρήτες έζησαν ειρηνικά επί 1.000 περίπου έτη. Με αναλόγους ευνοικάς συνθήκας, όλαι αι φυλαί εκδηλώνουν μίαν καλλιτεχνικήν κλίσιν. Κατά τον ελληνικόν θρύλον ο Δαίδαλος αποπειράθηκε να κατασκευάση την πρώτην ιπταμένη μηχανή». [Και φυσικά οι γνωστοί εχθροί του Ελληνισμού του δημιουργούν συνεχώς εξωτερικές απειλές ώστε να μην τον αφήνουν να ασχοληθή με φιλειρηνικά και πολιτιστικά έργα].
Δάρδανος και Ιάσων, οι πρώτοι Κάβειροι
Σύμφωνα με την Μυθολογίαν οι Κάβειροι ήσαν δύο, ο Δάρδανος και Ιάσων, αμφότεροι δε ήσαν υιοί του Διός και της Ηλέκτρας, θυγατρός του Ατλαντος.
- Πρώτος εμυήθη στα μυστήρια ο Ιάσων από τον πατέρα του Δία, όπως λέγει ο Διόδωρος. Η τελετή ήτο απόρρητος και μόνον οι μεμυημένοι την γνώριζαν. Η μύησις εγένετο κατά τον εξής τρόπον: Εκάθιζον τον μυούμενον επι του θρόνου, έβαλλον επι της κεφαλής αυτού στέφανον ελαίας, έδεναν και την κοιλίαν αυτού με πορφυράν ζώνην. Έπειτα εχόρευον περί αυτόν οι μυούντες αυτόν. Είχαν από τότε κέντρον λατρείας την Σαμοθράκην, αλλά και τις Θήβες της Βοιωτίας.
Επειδή η λατρεία των διεδόθη σε αρκετούς λαούς (Αιγυπτίους, Φοίνικες, Φρύγες, Ιβηρες κλπ), είναι φυσικόν έκαστος εξ αυτών να θέλη να ιδιοποιηθή ταύτην σαν δική του. Το ότι δεν ήτο Φοινικική, όπως ισχυρίζονται μερικοί αμαθέστατοι ή και στρατευμένοι κονδυλοφόροι, αποδεικνύεται από τις εξής μαρτυρίες: α/ Ο Αγαμέμνων ήτο μυημένος στην λατρεία των Καβείρων και δι’ αυτής κατέπαυσε την μεγάλην επανάσταση των Ελλήνων στην Τροία. β/Ο Οδυσσεύς ήτο κι’ αυτός μυημένος στα Καβείρια μυστήρια, όπως άλλωστε και όλοι οι Αργοναύτες, όπως λέγει ο Απολλώνιος, για να πλεύσουν ακινδύνως γ/ Ο Παυσανίας λέγει ότι: «παρά των Αθηναίων έμαθον τα ονόματα των προστατών Καβείρων και οι άλλοι Έλληνες, εκ δε της Σαμοθράκης επέρασαν εις την Ιμβρον, την Λήμνον και εις άλλα μέρη της Μικράς Ασίας, και όχι το αντίθετον όπως ισχυρίζονται αστήρικτα οι ημέτεροι και ξένοι «Φοινικιστές». Οι Φοίνικες επειδή δεν ήτο δική τους θρησκεία συνέχεον αυτούς με τους Κουρήτας, Κορύβαντες, Ιδαίους Δακτύλους (της Κρήτης) και τους Διόσκουρους. Ολοι ομως οι ανωτέρω έζησαν πολύ πριν εμφανισθούν στο προσκήνιο της ιστορίας οι Φοίνικες.
Μεταξύ των Καβείρων συγκαταλέγονται και οι Διόσκουροι, Κάστωρ και Πολυδεύκης, καθώς και ο αρχαιότατος Ασκληπιός. Λέγεται μάλιστα ότι ο Ιάσων πρώτος έφερεν την τελετήν στο Κάσσιον όρος της Φρυγίας, όπου έκτισεν ναόν, και ύστερον ο Κρόνος έδωσεν εις τους Καβείρους την πόλιν Βυρητόν, όπου αυτοί έγραψαν και την αρχαίαν ιστορίαν των Φοινίκων, κατά παραγγελίαν του Ερμή του Τρισμέγιστου. Ιερό των Καβείρων ήτο και στην Πέργαμο, όπως λέγει ο Παυσανίας. Κατά τον Στράβωνα, οι Κάβειροι ήσαν τρεις, ενώ κατ’ άλλους μόνον δύο, ο Ζευς και ο Διόνυσος, ή ο Ουρανός και η Γη.
Αλλά η παράδοση θέλει και Νύμφες Καβειρίδες, την Δήμητρα (Αξίερος) και την Περσεφόνη (Αξιόκερσα), ενώ άλλοι περιλαμβάνουν τον Πλούτωνα και τον Ερμή στην χωρεία των Καβείρων. Τα πρόσωπα αυτά συγχέονται συχνά προς άλληλα, όπως λ.χ. η Δήμητρα με την Γη και ο Πλούτων με τον Ερμήν. Προφανώς τούτο σημαίνει ότι οι Πρωτοέλληνες ιερείς των Καβειρίων Μυστηρίων άρχισαν τον προσηλυτισμόν άλλων πρωτόγονων λαών, μυούντες αυτούς εις την πρώτην ανωτέραν θρησκείαν της οικουμένης, εξ ου και οι διαφορετικές ερμηνείες ταύτης. Οι απόγονοι αυτών ονομάσθησαν Κορύβαντες ή Κούρητες, Σαμοθράκες, Ιδαίοι-Δάκτυλοι και Διόσκουροι, όπως προαναφέραμε, και εθεωρούντο ιερείς της πανάρχαιας Ρέας.
Εξ άλλου, κατά τον Στράβωνα ο Ακουσίλαος λέγει, ότι οι Κάβειροι ήσαν απόγονοι του Ηφαίστου και υιοί του Κασμίλου. Αλλοι όμως θεωρούν τον Κασμίλον ένα εκ των Καβείρων, ενώ άλλοι πάλιν λέγουν ότι ονομάσθησαν Κάβειροι εκ της μητρός αυτών Καβείρας ονομαζομένης, η οποία κατά Φερεκύδην ήτο θυγατέρα του Πρωτέως.
Καβειρος Θεός Μακεδόνων
Κατά τον Αθαν. Σταγειρίτη, ο Κάβειρος ήτο Θεός των Μακεδόνων, λατρευόμενος ως προστάτης της Μακεδονίας. Δεδομένου δε ότι στην Μακεδονία υπάρχει το ιερόν όρος του Ελληνισμού, ο Ολυμπος, αντιλαμβανόμαστε ότι οι Κάβειροι ήσαν τόσο Έλληνες όσο και οι Ολύμπιοι θεοί. [Ερασμ. Adagior. chil. 86, Λακτάντ. A’ Iε’, 8 Σουίδ. εν Καλαβρ.] Οι Κάβειροι εθεωρούντο οι περιφημότατοι και τρομερώτατοι δαίμονες της Ορφικής λατρείας, όμως η αρχή αυτών είναι το σκοτεινότατον και αγνωστότατον, κεφάλαιον της προιστορίας και αρχαιολογίας [Αθαν. Σταγειρίτης, «Ωγυγία», τομ. Β, σελ. 170] Να σημειωθή ότι η λατρεία των συνεχιζόταν σε ορισμένες περιοχές και μετά την επικράτηση της Εβραιοχριστιανικής θρησκείας. Ομως οι άγριοι διωγμοί που υπέστησαν οι Κάβειροι σαν ειδωλολάτρες εξερρίζωσε την πανάρχαια αυτή θρησκεία.
Η Ιστορία των Καβείρων
Ο Παυσανίας λέγει ότι εις την Βοιωτίαν υπήρχε το περιφημότατο ιερό και άλσος των Καβείρων στην Θήβα, προς τιμήν της Δήμητρος της Καβειρίας και της Περσεφόνης. Οι Θηβαίοι όλοι εκαλούντο Καβειραίοι και οι γυναίκες Καβειρίδες Νύμφαι. Είς εκ των Καβείρων τούτων ήτο ο Προμηθεύς, είχεν δε και υιόν Αιτναίον ονομαζόμενον. Εις αυτούς ήλθεν η Δήμητρα και παρέδωσε τα Μυστήρια αυτής, ως λέγει ο Παυσανίας.
Να σημειώσουμε ακόμη ότι ο Πρωτεύς αλληγορεί την Πρώτην ασχημάτιστη Ουσία, ήτοι το Χάος εκ του οποίου προέκυψεν το ηλιακό μας σύστημα. Αρα λοιπόν οι Κάβειροι και η λατρεία των κρύβεται στα τρίσβαθα της προιστορικής μνήμης ως την αχλύ της ανθρώπινης σκέψης.
Η Καβειρώ Βροχή
Η Καβειρώ βροχή που έπεφτε ακατάπαυστα έρχεται από πολύ μακρυά. Την γέννησαν τα πρωτόγονα φαινόμενα όταν επλάθετο η γη. Τα σκοτεινά και ανήλια δάση, οι θεοσκότεινες σπηλιές όπου χώθηκε ο πρωτόγονος άνθρωπος σε αλλοτεινά δίσεκτα χρόνια για να γλυτώσει. Τότε που το νερό αφθονούσε, και που η φωτιά σπάνιζε, που το πράσινο οργίαζε, τα θηρία μούγκριζαν ολόγυρα στον πρωτόγονο άνθρωπο κι’ αυτός περιπλανιόταν συνεχώς σε βουνοπλαγιές και ακτές για τον επιούσιον. Αλλοτε έχοντας να αντιμετωπίση τους παγετώνες, το ψύχος και την πείνα, κι’ άλλοτε τους κατακλυσμούς, τις κοσμογονικές καταστροφές και τα αλλόκοτα φαινόμενα. Προς στιγμήν φαινόταν η μάχη άνιση. Αλλά χάριν της προσαρμοστικότητας του επέζησε. Τα Καβείρια Μυστήρια έχουν ένα αρχέγονο συμβολισμό. Ο άνθρωπος σέρνεται στα βρύα της ανάγκης, συγκλονίζεται από τις πρώτες εφευρέσεις του τροχού και κλυδωνίζεται στον πρώτο πλου στο πέλαγος πάνω σ’ ένα κορμό δένδρου. Κάπου στο καταποντισμένο Αιγαίο. Ανηφορίζει στην σιωπή του δέους, αντικρύζει την αστραπή και την βροντήν που σαρώνει ασταμάτητα στεριές και θάλασσες, βαδίζει ανάμεσα στη λάβα των υφαιστείων της Σαντορίνης και των άλλων, στους σεισμούς που ξεσκίζουν τη γη του, και μέσα από την κοσμοχαλασιά και την αντάρα που τον απειλούσε συνεχώς με εξαφάνιση αυτός αγωνίζεται με πάθος.
Μέσα σ’ αυτήν την ενατένιση του έναστρου ουρανού ο Αιγαίος «αρχάνθρωπος» ανασηκώθηκε στα δυό του πόδια, κοίταξε τον έναστρο ουρανό, έκανε βυθοσκόπιση στα έγκατα της αραχνιασμένης του ψυχής, και μέσα από τον σκληρό αγώνα του για επιβίωση πλήρωσε ακριβά την περιέργεια του αυτή κι’ έμαθε πολλά. Και πρώτα απ’ όλα εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν μπόρεσε και καθάρισε την ψυχή και τα λογικά του στην σιγαλιά, στην θαλπωρή και στην μαγεία της ειδιλιακής Αιγηίδος, πριν αυτή βυθισθή κάτω από τα αφηνιασμένα κύματα. Τότε έγινε πραγματικός άνθρωπος με συνείδηση, συνέπεια και λογικό ειρμό. Τότε πρωτογνώρισε τον Ευατόν Του. «Γνώθι σαυτόν» ανεφώνησε ο ένδοξος πρόγονος του Απόλλων και αμέσως ξεκίνησε την μεγάλη περιπέτεια προς το άγνωστο, που συνεχίζεται ως σήμερα. Αυτός ήταν και ο μεγαλύτερος άθλος του ανθρώπου, και αυτό έγινε από τον Ελληνα Αιγαίο «αρχάνθρωπο», αλλά όχι αγριάνθρωπο. Αυτήν την υποχρέωση του ανθρώπινου γένους λησμόνησαν οι εξουσιαστές του κόσμου προς τον Έλληνα Αιγαίο εδώ και 2.000 χρόνια. Και έχτισαν ένα κόσμο πάνω στο ψέμμα και την απάτη.
Φορωνεύς, ο Πρώτος Άνθρωπος
Σύμφωνα με τον μύθο του Φορωνέωςν -το αρχαιότερο έπος της αρχαιοελληνικής λογοτεχνίας- αυτός ήτο ο πρώτος άνθρωπος της Γης. [«ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ», Γεωργ. Πετρόπουλος, Εκδ. Ανάταση.] «Αυτός έκανε πολλά παιδιά και αύξησε τον πληθυσμό σε μία εποχή ευδαιμονίας που δεν υπήρχαν αρρώστειες και βάσανα. Τότε οι καρποί των δένδρων έτρεφαν όλον τον πληθυσμόν, που ζούσε αδελφωμένα κάτω από το βλέμμα του Δία. Ο κίνδυνος όμως των αγρίων θηρίων παραμόνευε τους μακρυνούς εκείνους απογόνους μας. Γι’ αυτό και ο Φορωνεύς, με τις ευλογίες του Δία, συγκέντρωσε όλους τους ανθρώπους στο Αργος, τους χάρισε την φωτιά, εφεύρε τα δικαστήρια και τους νόμους και ανεκάλυψε τα όπλα. Η μεγάλη όμως αύξηση του πληθυσμού αύξησε και τις ανάγκες του με αποτέλεσμα τις μεταξύ τους προστριβές. Ετσι όταν αυξήθηκε υπερβολικά ο πληθυσμός στο Αργος, τους διεσκόρπισε σ’ ολόκληρη την Γη με την βοήθεια του Ερμή. Μετά ταύτα, ο Δίας απεσύρθη στον Ολυμπο, γενόμενος βασιλιάς Θεών, και άφησε στον Φορωνέα την γήινη εξουσία».
Στην ύπαρξη αυτού του γήινου παραδείσου και στην συμβίωση Θεών και ανθρώπων συμφωνούν τόσον ο Ησίοδος όσον και η Παλαιά Διαθήκη, η οποία δανείστηκε τους αρχαίους ελληνικούς μύθους και τους ιδιοποιήθηκε. [Με βάση αυτήν την εξέλιξη μπορούμε να προβλέψουμε κάποια μέρα όχι και πολύ μακρυνή, όταν θα επέλθη πληθυσμιακός κορεσμός, ότι ο άνθρωπος θα διασκορπισθή και πάλιν έξω από τον πλανήτη Γη, στο Διάστημα, προς αναζήτηση «ζωτικού χώρου», όπως σήμερα οι μετανάστες αναζητούν καινούργιες πατρίδες σε μακρυνές χώρες] από τότε χρονολογείται και η λατρεία των Καβείριων Μυστηρίων.
Ομως ο Αιγαίος Πρωτοέλληνας κατόρθωσε όχι μόνον να επιβιώσει, αλλά και να δημιουργήση τον πρώτο Πολιτισμό. Ο Πλάτων ομιλεί «για πολλά Ελληνικά φύλα» στα οποία ηγείτο η Αθήνα, η οποία ήτο θαυμαστή παντού σε Ευρώπη και Ασία. Η γλώσσα του είχε αρχίσει πολύ παλαιά, από την Παλαιολιθική εποχή, μετά την δημιουργία του «homo sapiens». Αυτή η γλώσσα και η Σκέψη γονιμοποίησε, κατά τους πλέον διαπρεπείς διανοητές, τον Ευρωπαικό Λόγο.
Φρικτά και Απόρρητα Μυστήρια
Οι Κάβειροι θεοί ήσαν φρικτότατοι, τα δε Μυστήρια των, που ετελούντο στην Σαμοθράκην και αλλαχού, ήσαν απόρρητα και τρομερά. Κατ’ αρχήν εμυούντο εις αυτά όσοι επρόκειτο να αναλάβουν έργον κινδυνώδες, όπως λ.χ. κάποιον μακρυνόν και επικίνδυνον πλουν, ή εκστρατείαν, ή πόλεμον ή κάτι παρόμοιον. [Απομίμηση της Καβείριας ιεροτελεστείας συνήθιζαν να κάνουν και οι Ιάπωνες Σαμουράι κατά την τελετή του τείου, προς εξαγνισμόν ψυχής τε και σώματος] Στα Καβείρια Μυστήρια εμυούντο και οι άνθρωποι της ανωτέρας τάξεως, καθώς και οι υιοί αυτών. Λέγει ο Διόδωρος ότι το πρώτον εμυήθη ο Ιάσων υπό του πατρός του Διός, και κατόπιν περιήλθεν την οικουμένην για να μυήση τον κόσμο στην νέα θρησκείαν, η οποία δεν ήτο μόνον θρησκεία -με την σημερινή της θεολογική έννοια- αλλά και οι πρώτες Επιστημονικές Γνώσεις (συναρτήσεις αληθείας) του ανθρώπινου γένους, περί της Φύσεως και της Ψυχής. Ευνόητον τυγχάνει ότι σχεδόν όλοι οι Έλληνες σοφοί είχαν μυηθή στην ορφική λατρεία.
Απο τους πρώτους που μυήθηκαν στα Καβείρια Μυστήρια από τον Ιάσωνα ήτο και ο Κάδμος, ο οποίος συνεζεύχθη την αδελφήν αυτού Αρμονίαν. Υπήρχε δε ολόκληρο τελετουργικό μύησης. Εβαζαν τον μυούμενο σε θρόνον, του έθεταν στέφανον εξ ελαίας στην κεφαλήν και του έδεναν την κοιλίαν με ταινίαν πορφυράν. [Το έθιμον να φορούν ζώνη σε ποδήρεις τελετουργικούς χιτώνες
τηρείται ακόμη και σήμερα σε ορισμένους λαούς της Ανατολής, όπως λ.χ. στους χιτώνες του αγωνίσματος «καράτε», το οποίον δεν είναι άλλο από το αρχαίο «Παγκράτιο». Εξ άλλου και οι Ιάπωνες «καμικάζι» κατά έδεναν την κοιλίαν με ζώνη προ της αποστολής των κατά τον Β. ΠΠ]Επειτα οι τελούντες την μύηση Κάβειροι εχόρευαν γύρω από τον νεοφώτιστον.
Κατά τον Αριστοφάνη, όποιος εμυήτο στα Καβείρια Μυστήρια απέφευγε κάθε κίνδυνο, αν προσευχόταν και έφερε φυσικά και την προφυράν ταινίαν. [Κατάλοιπο του εθίμου τούτου παρέμεινεν ως πρόσφατα στην στολή των ανωτάτων αξιωματικών αρκετών στρατών, να φέρουν πορφυρά ταινία στο πηλίκιο των, όχι τόσον για να προστατεύονται -γιατί μένουν στα μετόπισθεν- αλλά για να επιβάλλουν την εξουσία των. Επίσης το έθιμο της κόκκινης κλωστής του Μάρτη για την προστασία από τον ήλιο] Ο Οδυσσεύς, ναυγήσας στον ωκεανό εσώθη, μεταχειρισθείς την ιεράν κρήδεμνον (ταινία κεφαλής), την οποία έβαλε κάτω από την κοιλίαν του, γιατί δεν έφερε την πορφυρά ζώνη. [Η πραγματικότης είναι ότι το «ιερόν κρήδεμνον» ήτο το πρώτο σωσίβιο στον κόσμο, το οποίο ανεκαλύφθη υπό των Ελλήνων ναυτικών, και χάρις στο οποίον έχουν σωθή ως σήμερα σωρεία ναυαγών. Οσον αφορά τα περί της προστασίας των ναυαγών υπό της θεάς Λευκοθέας-Ινούς αυτά είναι δημιουργήματα του ιερατείου.
Εδώ ο Μωυσής άνοιξε δρόμο στην Ερυθρά Θάλασσα για να διαβούν αβρόχοις ποσί ο «εκλεκτός του λαός» και μία Ινώ δεν μπορούσε να κάνη κι, αυτή το θαύμα της υπέρ των ναυτικών Ελλήνων; Και καλά για τον Μωυσή μπορούσε να περάση και δια ξηράς, γιατί τότε δεν υπήρχε η διώρυγα Σουέζ. Ητο ανάγκη να πάη διά θαλάσσης ο ευλογημένος προπάτορας μας; ] Πριν πλεύσουν οι Αργοναύτες εμυήθησαν κι αυτοί στα Καβείρια Μυστήρια για να πλεύσουν ακινδύνως, όπως λέγει ο Απολλώνειος.
Επίσης εμυήθησαν και όλοι οι ήρωες του Τρωικού Πολέμου, καθώς και ο Φίλιππος, ο πατέρας του Μ. Αλεξάνδρου, πριν ξεκινήση για την εκστρατείαν του. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι όσοι γνώριζαν τα μυστηριώδη ονόματα της Ορφικής λατρείας, τα μετεχειρίζοντο, λέγοντες αυτά χαμηλοφώνως και ησύχως, ενώπιον των κινδύνων σαν αλεξίκακα (προς αποφυγήν των κακών), όπως σήμερα οι χριστιανοί αναφέρουν χαμηλοφώνως δεήσεις και επικαλούνται αγίους και οσίους ενώπιον σοβαρών κινδύνων. Εκαναν κι’ άλλες ιεροπραξίες αλλά λόγω του απορρήτου των μυστηρίων κανείς δεν αποκάλυψε το παραμικρόν και επομένως τα πάντα σκεπάζει η αχλύς του μυστηρίου.
Ο Παυσανίας μολονότι γνώριζε τα των μυστηρίων σιωπά λέγων: «ήτις δε ην η παρακαταθήκη, και τα εις αυτήν γενόμενα, ούκ εφαίνετο όσιον μοι γράφειν». Κατά την εκστρατείαν των Επιγόνων, όταν κυριεύθηκαν οι Θήβες, οι Αργείοι έδιωξαν τους Καβειραίους και διεκόπη επί μακρόν η τελετή. Υστερα όμως η Πελαργή, θυγατέρα του Ποτνέως, ενός εκ των Καβείρων, και ο σύζυγος της Ισθμιάδης, αναβίωσαν την τελετήν εις άλλο ιερό, διότι το παλαιό είχε βεβηλωθεί.
Το Αβατον των Καβειρίων
Τα Καβείρεια ιερά ήσαν άβατα. Λέγεται ότι όταν μερικοί στρατιώτες του Μαρδονίου, κατά την Εκστρατεία των Περσών στην Ελλάδα, εισήλθαν στο ιερόν τούτο, είτε για λαφυραγωγία, είτε για καταφρόνηση, ευθύς αμέσως εμάνησαν και έπιπτον έφιπποι στην θάλασσα από τον γκρεμό. Επίσης λέγεται ότι και όταν ο Αλέξανδρος έκαυσε την Θήβα, όσοι Μακεδόνες στρατιώτες εισήλθαν στο ιερό κατακεραυνώθηκαν.
Ιερόν των Καβείρων υπήρχε και στην Αίγυπτον, όπου εισήλθε ο Καμβύσης και κατέκαυσε τα πηγμαία αγάλματα εν αυτώ. Παρόμοια ιερά υπήρχαν στην Ρώμη, Τυρρηνία, Αρμενία, Σεβαστεία κλπ. Ο Ησύχιος λέγει ότι, ήτο κάποιος ιερεύς των Καβείρων, ονόματι Κοίης ή Κόης [εκ του κοέω-οώ=καίω εξ ού και Πυρκόοι και Θυηκόοι= ιερείς], ο οποίος καθάριζε από τις αμαρτίες ακόμη και τους φονείς. Εξ αυτού πήρε η Ιουδαική θρησκεία και ο Χριστιανισμός το μυστήριο της Καθάρσεως. [Ο Ιερεύς Εβραιστί καλείται «κόχεν» εκ του Κόης, εξ ου και το Γερμανικόν «kochen»=μαγειρεύω].
Ορφική Λατρεία
Ακολούθως θα προσπαθήσουμε να δώσουμε ορισμένες γενικές πληροφορίες από την Ορφική λατρεία, η οποία λόγω του ότι ήτο απόρρητη εδίδετο υπό αλληγορική μορφήν, όπως προελέγχθη:
- Πρώτον, εδίδασκε την αλληγορίαν του ενός και μοναδικού θεού (μονοθειστική). Επομένως ο μονοθεισμός δεν είναι εφεύρεση των Εβραίων, όπως εσφαλμένα νομίζεται, ούτε οι Έλληνες ήσαν ειδωλολάτρες, όπως ενομίζετο υπό των χριστιανών για να στηρίξουν τους φοβερούς διωγμούς σε βάρος των «Εθνικών», όπως απεκαλούντο οι Έλληνες κατά τους Βυζαντινούς χρόνους.
- Δεύτερον, επίστευον ότι ο Θεός είναι δημιουργός, προνοητής και διοικητής των όντων, και γινώσκει και τους διαλογισμούς των ανθρώπων.
- Τρίτον, επρέσβευαν την αθανασίαν της ψυχής.
- Τέταρτον, επίστευαν ότι υπάρχει κρίση και ανταπόδοση στην παρούσα και μέλλουσα ζωή (Ηλίσια Πεδία, Αδης, Κόλαση και λοιπά) Ολα αυτά ήσαν ηθικά δόγματα για να καταστήσουν αρμονικό τον κοινωνικό βίο των ανθρώπων. Πάντες οι μυούμενοι εθεωρούντο «αδελφοί» και δεν διέφεραν ούτε στο γένος, ούτε στην κατάσταση. Επρεπε όμως ο μυούμενος να είναι καθαρός στην ψυχή και στο σώμα, αλλά και ανδρείος, γεναίος, άφοβος και ενάρετος. Διαφορετικά έπρεπε να δοκιμασθή στην πράξη. Γι’ αυτό παρομοίαζαν την μύηση με τον Θάνατον, αλλά και την Αναγέννηση. (Σταύρωση-Ανάσταση των Χριστιανών) Οι Αθηναίοι δεν εδέχοντο κατ’ αρχάς ξένους προς μύηση στα Ελευσίνια Μυστήρια, γι αυτό ο Ηρακλής, οι Διόσκουροι, ο Ασκληπιός κ. α πολιτικογραφήθηκαν σαν Αθηναίοι πολίτες για να μυηθούν σ’ αυτά.
Υπήρχον δύο κατηγορίες μυστηρίων: τα Μικρά Μυστήρια και τα Μεγάλα Μυστήρια.
- Τα Μικρά, που ανήκαν στην Περσεφόνη, προηγείτο ο Καθαρμός και η προπαρασκευή και επακολουθούσαν της Δήμητρος.
- Τα Μεγάλα, προς χάριν της Δήμητρος, ο μυούμενος είχεν και θετόν (πνευματικόν) πατέρα ως εγγυητήν (τον λεγόμενον «νονόν» των Χριστιανών).
Τα Μικρά Μυστήρια
Προηγείτο νηστεία και διάφορες άλλες σκληραγωγίες προς κάθαρσιν της ψυχής και του σώματος, μετά τις οποίες μετέβαινε σε ιερό [Τα ιερά ήσαν κατά κανόνα πλησίον ποταμού ή πηγής με τρεχούμενο νερό, όπως ήσαν και τα Ασκληπιεία] και τον έβαζε ο Ιερεύς (Υδρανός) να πλυθή και καθαρισθή με ύδωρ από κάθε προγενέστερο μολυσμό. [Εξ ου και το «Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν», που υπάρχει στα αρχαία λουτρά. Ο περιηγητής μπορεί να το ιδή γραμμένο και στα Ρωμαικά λουτρά στην πόλη Μπαθ (που σημαίνει Λουτρά) της Ν. Δ Αγγλίας. Η φράση αυτή διαβάζεται και αμφίδρομα] Επειτα εθυσίαζον χοίρον θυλικόν, ο οποίος συμβολίζει την ευφορίαν της φύσεως. Επακολουθούσε όρκος, ότι δεν θα αποκαλύψη ποτέ σε άλλον ό, τι είδεν ή άκουσε εκεί ο μυηθείς και εν συνεχεία του υπέβαλε ο ιερεύς διάφορες αλληγορικές ερωτήσεις, σχεδόν ακατάληπτες σε μας τους αμυήτους:
«Εφαγες καρπούς; «
Ο μυούμενος απαντούσε: «Eνήστευσα, έπιον κυκεώνα, έλαβον από της κίστεως, έβαλον εις τον κάλαθον, έλαβον από του καλάθου, έβαλον εις την κίστιν». Αν και αγνοούμεν την αλληγορίαν τούτων των λόγων, γνωρίζομεν ότι ο «κυκεών» ήτο μίγμα οίνου, μέλιτος, ύδατος και αλεύρου, ο δε κάλαθος και η κίστις ήσαν τελετουργικά σκεύη και εκομίζοντο εν πομπή εις τας εορτάς της Δήμητρος. Μετά ταύτα ο μυούμενος ονομάζετο «Μύστης» (Λυκόφρ. 1328. Σχολ. Αριστοφάν. εν Πλούτ. 1015. Στέφαν. εν Αγρ. Βιργιλ. Γεωργικ. Δ. Απολλόδ. Β. ε. 12. ) [Κακέκτυπο υπόλειμμα αυτής της μυήσεως ήτο προφανώς και η νίλα (ήτοι δοκιμασία) των νεοεισερχομένων στην Σχολή Ευελπίδων, αλλά και σε άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα εν τη ημεδαπή και αλλοδαπή προς δοκιμασία και σκληραγώγηση της ψυχικής και σωματικής αντοχής του νεοφώτιστου. Μία από τις δοκιμασίες των πρωτοετών Ευέλπιδων ήτο και η πόση ενός αηδιαστικού μίγματος γλυκού, ξυνού, πικρού και αλμυρού, το οποίον παρασκεύαζαν οι σπουδαστές την ανωτάτης τάξεως από διάφορα υγρά ή ουσίες, όπως λ.χ. τσάι με αλάτι, πιπέρι, ζάχαρι κλπ το οποίον εκαλούσαν «κοκτέηλ». Επίσης ο νεοφώτιστος υπεβάλλετο σε διάφορες ασκήσεις σκληραγωγίας, τα λεγόμενα «καψόνια», που έπρεπε να τα υποστή αγογγύστως ο πρωτοετής σπουδαστής, προκειμένου να καμφθή ο εγωισμός του και να εθισθή στην πειθαρχία. Φυσικά υπήρχαν και οι βάρβαρες υπερβολές, γι’ αυτό και κατηργήθησαν εσχάτως]
Τα Μεγάλα Μυστήρια
Τα Μεγάλα Μυστήρια εγίνοντο μετά παρέλευση ενός έτους στην Ελευσίνα, ενώπιον τεσσάρων Ιερέων.
- Ο πρώτος ελέγετο «Ιεροφάντης» και ήτο κληρονομικός ιερεύς διά βίου, καθότι κατήγετο εκ του γένους των Ευμολπιδών, οι οποίοι είχαν δια βίου αυτό το προνόμιο. Επρεπε δε να είναι άγαμος και καλλίφωνος. Φορούσε στέμμα και μεγαλοπρεπή ενδύματα, απεικονίζοντα την μεγαλοπρέπειαν του σύμπαντος.
- Ο δεύτερος ονομάζετο «Δαδούχος» και απεικόνιζε τον φωτοδότη Ηλιο, παλαίο σύμβολο λατρείας των Ελλήνων, εξ ού προέρχεται και ο θεός Απόλλων (ηλιολιθικός πολιτισμός)
- Ο τρίτος ονομάζετο «Επιβώμιος» και ήτο επιστάτης του βωμού, απεικόνιζε δε την Σελήνην. Είναι εντελώς ψευδές ότι οι Αρχαίοι Έλληνες έκαναν ανθρωποθυσίες, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι παραχαράκτες της ιστορίας. Το έθιμο τούτο χάνεται στην αχλύ της Ελληνικής Προιστορίας και του Μύθου και δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.
- Ο τέταρτος ονομάζετο «Ιεροκήρυξ», ο οποίος υπέβαλε στον μυούμενο τις ερωτήσεις και ήτο ενδεδυμένος ως «Ερμής».
Το σύστημα της μυήσεως συμβόλιζε το Σύμπαν, γι’ αυτό περιείχε και τον Ζωδιακό Κύκλο.
Υπήρχον και γυναίκες Ιέριες, αποκαλούμενες «Μέλισσαι». [Εξ αυτού καταφαίνεται πόσον προοδευμένοι ήσαν οι αρχαίοι Έλληνες και πόσον εσέβοντο τα δύο φύλα, κάτι που ακόμη και σήμερα δεν έχει επιτευχθή στο σύνολο της Χριστιανικής Εκκλησίας, δηλαδή η αποδοχή της ιέρειας γυναίκας] Ο Βασιλεύς ήτο κι’ αυτός μυημένος και εφύλαττε την ευταξίαν της τελετής, είχε δε το δικό του Τάγμα, συνήθεια που παρέμεινε ως σήμερα, στους βασιλείς της Ευρώπης να είναι η κεφαλή της θρησκείας. [Ο βασιλεύς της Αγγλίας είναι και η κεφαλή της Αγγλικανικής Εκκλησίας, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι κατ’ έθιμο «Μασσώνος» στην Σιωνοκρατούμενη Αμερική, ενώ στο Ιράν κυβερνά το ισλαμικό ιερατείο κ. ο. κ]
Η τελετή εγένετο την νύκτα για να προκαλή δέος και φόβο στον μυούμενο [γεγονός που υιοθετήθηκε και από την χριστιανική θρησκεία στο «μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε»]. Οι μυούμενοι εστέφοντο με μύρτον (μυρτιές), συνήθεια η οποία έχει απομείνει και σήμερα κατά τις χριστιανικές εορτές. Επίσης συνήθιζαν να πατούν με το αριστερό τους πόδι το δέρμα ζώου, το επωνομαζόμενον «Διοσκώλιον», και έπλεναν τα χέρια των στον πρόναο για να καθαρίσουν τις αμαρτίες της ψυχής. Εν συνεχεία ορκίζονταν εχεμύθεια, μεθ’ ό επακολουθούσε εξομολόγηση από τον Ιεροφάντην.
[Λέγεται ότι ο Ανταλκίδας εξομολογούμενος, όταν ρωτήθηκε από τον Ιερέα τί έπραξεν, απήντησεν: «Οι θεοί τα ξέρουν όλα ό, τι κι’ αν έπραξα»]Επειδή οι ξένοι δεν υπόκειντο στους νόμους της πόλεως, απηγορεύετο κατά κανόνα η μύησις των, εκτός ορισμένων περιπτώσεων. Γι’ αυτό ο Ιεροφάντης εκραύγαζε: «Εκάς, Εκάς οι βέβηλοι» για να τους απομακρύνη από τον Ιερόν χώρον.
- Στην Μεγάλη μύηση εγένοντο νέες ερωτήσεις στον μυούμενο και εδίδοντο διαφορετικές απαντήσεις ως εξής: «Εφαγον εκ του τυμπάνου, έπιον εκ του κυμβάλου, έφερον τον κέρνον, εισήλθον εις τον νυμφικόν θάλαμον» Μετά ταύτα άνοιγαν το Πέτρωμα, ελάμβανον την Ιεράν Βίβλον (όχι την Εβραικήν αλλά την Ορφικήν) και την ανέγνωσκον. Επειτα επακολουθούσε η φρικτή και τρομερά δοκιμή της Αρετής και Μεγαλοψυχίας. Τα Μυστήρια ήσαν συμβολισμός του Θανάτου και της Αναγέννησης, πράγμα που μιμήθηκε ο Χριστιανισμός, αλλά όλες σχεδόν οι θρησκείες.
[Λέγεται ότι προσέφεραν στέμμα στον μυούμενο και αυτός το έρριπτε κατά γης και το κατεπάτει. Υστερα προσποιείτο ο Ιεροφάντης ότι θα του κόψη την κεφαλήν με ξίφος κι’ αυτός έκλινε ταύτην αγογγύστως. Γενικά δημιουργούσαν ένα τρομερόν κλίμα φοβίας και κινδύνου για να δοκιμάσουν την δύναμη θελήσεως του μύστη. Λέγεται ότι παρόμοια μύηση εφαρμόζει και η Μασσωνία στους οπαδούς της]
Μετά το τέλος των μυστηρίων ο Ιεροφάντης του προσέφερε άρτον, σύμβολο της Δήμητρος θεάς του σίτου, όπως κάνουν άλλωστε και σήμερον οι ιερείς με το αντίδωρον. Επειτα του δίδασκε τα καθήκοντα του και επηκολούθουν Υμνοι του Ορφέως προς τον Θεόν Δία, όπως λέγει ο Παυσανίας. Στα Μυστήρια κήρυτταν την Μονοθείαν, δηλαδή τον Ενα και μοναδικόν Θεόν, τον Δία, τον αυτογέννητο, αυτοτελή, αόρατον και διάφορον του Κρητικού ή άλλου Διός. Είχον όμως και την πολυθείαν και κτιστολατρείαν, επειδή ελάτρευον τα στοιχεία της Φύσεως και το Σύμπαν και επικαλούντο τους διαφόρους επι μέρους θεούς προς καρποφορίαν και εξευμενισμό τούτων, γεγονός που μιμήθηκε και ο Χριστιανισμός με τους αγίους και οσίους. Κάθε τόπος εόρταζε τις δικές του εορτές, όπως λ.χ. τα Καβείρια στην Σαμοθράκην, τα Ελευσίνια στην Αττική, της Αφροδίτης στην Κύπρο, του Ηφαίστου στην Λήμνο, του Διός στην Κρήτη, του Μίθρα στην Μικρά Ασία κ. ο. κ. Ομως επισημότερα και σοβαρώτερα όλων των Μυστηρίων ήσαν των Καβείρων της Σαμοθράκης και των Ελευσίνιων της Αθήνας, στα οποία συνέρρεον προσκηνυτές από ολόκληρη την τότε γνωστή οικουμένη. Γιαυτό έλεγε ο Αριστείδης: «Υπάρχει τις των Ελλήνων, ή των βαρβάρων, τοσούτον αμαθής, και τοσούτον ασεβής, ώστε να μη νομίζη την Ελευσίνα ναόν της οικουμένης; «. Και ο Πλάτων λέγει: «Τα Μυστήρια ήσαν επινόημα μεγάλου νοός, και ουχί του τυχόντος» και «Όποιος θέλει να έλθη στα Ηλίσια Πεδία, πρέπει να μυηθή στα Μυστήρια» [Απούλ. Ματ. Ια. Στράβ. Ι. 716. Saint Croix. myst. 26. 371 435. Academ. de bell. lettr. Τομ. κζ. 226. κγ. 259. 252. Κικέρ. Φύσ. Θεών. Α. 42. Ελευσίν. 22. Μούρσιος. Ελευσίν. 31 κςτ. ιζ. ]
Τα Διονύσια Μυστήρια
Τα Διονύσια Μυστήρια ήσαν παλαιότερα και φαινομενικά άτακτα και άσεμνα, αλλά ταυτοχρόνως μυστηριώδη και ωφέλιμα, γιατί εξ αυτών κατάγονται και τα Ορφικά Μυστήρια. Εκείνοι δε οι άτακτοι και άσεμνοι χοροί κατ’ απομίμηση των Σατύρων εγέννησαν την Ποίηση, την Τραγωδία και το Θέατρον. Γιαυτό και τα Θέατρα εθεωρούντο «Ιερά του Διονύσου», αλλά και ο Θέσπις από εκεί είχε τις ρίζες του. Τα ίχνη της διάβασης του Διονύσου από τις Ινδίες είναι γεγονός αυταπόδεικτον. Είχαν διασωθή κατά την εποχή της εκεί μεταβάσεως του Μεγάλου Αλεξάνδρου πλείστα όσα τεκμήρια και μαρτυρίες, τις οποίες αφηγούντο οι αρχαιότεροι Ινδοί. Περί της εκστρατείας του Διονύσου στις Ινδίες μας παρέχει πληροφορίες και ο Φουρνούτος [«Περί των Θεών Φύσεως», σελ. 305-365 σε Απολλόδωρον, αλλά και ο Παλαίφατος στο «Περί Απίστων» και στο περί «Αρεσκόντων τοις Φιλοσόφοις» του Πλουτάρχου, αλλά και ο Ηράκλειτος «Περί Απίστων « σε Απολλόδωρον, έκδ. Βιέννης 1804 ο Στράβων στα «Γεωγραφικά» τόμ. ΙΙΙ βιβλ. ΙΕ, σελ. 84, έκδ. Παρισ. 1807 κλπ].
Απο την Ινδική πέρασε και ο Ηρακλής, πορευόμενος προς τον Καύκασον για να απελευθερώση τον Προμηθέα από τα δεσμά του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον η Ινδική, η Κεντρική Ασία, Αίγυπτος, Μεσόγειος και ως την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, ήσαν διάσπαρτες πόλεις και τοποθεσίες με Ελληνικά ονόματα. Αυτό δεν ήτο δυνατόν να το εξηγήσουν οι εξουσιαστές του κόσμου με βάση τις Φοινικικές και Αφροκεντρικές των δοξασίες και επενόησαν την «Ινδοευρωπαική» θεωρία των Αρείων.
Η διαφορά μεταξύ Ελλήνων και Ανατολικών λαών ήτο η εξής: Οι μεν βαρβαρικοί λαοί μεταχειρίζονταν την λατρείαν για να αυξήσουν την δύναμη του βασιλέως, δηλαδή τον δεσποτισμό, την δουλεία και τον βαρβαρισμόν, εν αντιθέσει προς τους Έλληνες οι οποίοι την μεταχειρίζοντο προς εξημέρωση των ανθρώπων, αύξηση της Αρετής, της Δικαιοσύνης, ανάπτυξη των Επιστημών και Τεχνών και την διατήρηση του πνεύματος Ελευθερίας. Απόδειξη δε τούτου είναι τα λόγια της θεάς προς αυτούς: «Γίνεσθε δίκαιοι και ενάρετοι γιά να ζήσετε ενδόξως, και όταν πεθάνετε θα βρήτε ανοιχτές τις πύλες των Ηλισίων Πεδίων. Εάν Δε φανήτε πιστοί στην λατρείαν μου η ζωή σας θα είναι μακρύτερη και γλυκύτερη».
Η πνευματική έννοια των Ελλήνων Θεών, δεν ευρίσκεται εις το περιεχόμενο των τελετών και των πανηγύρεων, με τις οποίες ικανοποιείται η λαική φαντασία, αλλά στο βαθύτερο ψυχοπνευματικό περιεχόμενο της. Στην Ελληνική Μυθολογία (Θρησκεία και Ιστορία) όλες οι πνευματικές έννοιες έχουν διατυπωθή αλληγορικά κατά θαυμαστόν τρόπο. Ομως όλα αναδίδουν ένα πρωτόγνωρο Ανθρωπισμό, που και σήμερα γοητεύει τον αναγνώση.
Τα Χαρακτηριστικά του Ελληνικού Πολιτισμού
Στην Ελληνική ιστορία ποτέ δεν έσμιξε το κράτος με το ναό. Οι Έλληνες επραγματοποίησαν την πρώτην οργάνωση έξω από τον ναόν, η οποία εις την Ανατολήν, εξελίχθηκε αργά γύρω από τον ναόν. Ναός και Πόλη ήσαν για τους Έλληνες φυσικώς συνδεδεμένα. Εκείνο που τους έκανε περισσότερη εντύπωση ήσαν τα τείχη για την άμυνα της πόλεως τους. Γι’ αυτούς ο ναός ήτο απλή διακόσμηση. Βέβαια όσο προχωρούμε στην Αλεξανδρινή περίοδο οι Έλληνες υποκύπτουν στην επιρροήν των Ανατολικών. Εμβολιάζονται με την θρησκεία των και οι Ανατολικοί με τον ορθολογισμό. Οι ιερείς των Ελλήνων ήσαν κατ’ ουσίαν φύλακες των βωμών και ναών, είτε υπάλληλοι, επιφορτισμένοι με τας θυσίας. Ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του θεωρεί τον κλήρον ως απλήν υποδιαίρεση της ευγενούς τάξεως. Ο πολίτης εχρησιμοποιείτο «ως πολεμιστής» κατά την νεότητα του, ως «κρατικός υπάλληλος» κατά την ωριμότητα του και ως «ιερεύς» στα γεράματα του.
Το ιερατείο λοιπόν των Ελλήνων, σε αντίθεση με αυτό των Ανατολικών λαών, είχε ασήμαντη θέση στον κοινωνικό βίο. Οι θεοί των Ελλήνων των ηρωικών χρόνων ήσαν απλώς ένδοξοι άνθρωποι και δεν ενέπνεαν τον φόβον, ούτε μεγάλον σεβασμόν. Οι Έλληνες είχαν εξισορροπήσει τον ορθολογισμό όσο και το συναίσθημα τους.
Ωδή στον Συμπαντικό Έρωτα
- Ο Έρως φωταγωγός εστί. Ουσία, που σμίγει ανόμοια και αντίθετα σε Αρμονία.
- Αγαπώντας, εκπέμπω Ακτίνα Φωτός στο Σύμπαν.
- Αγαπώμενος, λούζομαι με το ανέσπερο Φως του Σύμπαντος.
- Ευλαβικά αποκαλύπτομαι στην «Τριμερή Φιλία» σου Πυθαγόρα:
Την Φιλία του Θεού προς τα δημιουργήματά Του, του Ανθρώπου προς τον Θεόν (Φύσιν) και όλων μαζί μεταξύ τους.
- Χάριζε λοιπόν τον Έρωτά σου στα δημιουργήματά του Σύμπαντος.
- Ευτυχείς οι μυημένοι στα Μυστήρια του Ελληνισμού, του συμπαντικού Έρωτα, και της Δημιουργίας.
- Τρισευτυχείς όμως όσοι μπορούν ν’ αγαπούν. Και γνώριζε ότι: «Ου το εράν νόσος, αλλά το μη εράν»
- Οσον ανώτερος γίνεται ο άνθρωπος τόσον ανώτερες πράξεις επιτελεί με τον Έρωτα.
- Ερωτευμένοι και με την Ζωή, δεχόμαστε ήρεμα και τον Θάνατο.
Με την επιστροφή της Ενέργειας της Ψυχής μας στο Σύμπαν και του φθαρτού Σώματος στην Μητέρα-Γη.
- Αναλογίσθηκες ποτέ εκείνη την Μεγάλη Στιγμή; Τι θα πεις ότι έκανες στο πέρασμα σου;
- Ο Νόμος της αιώνιας Ροής κρατεί το νόημα της Αθανασίας. Όλα αλλάζουν, όμως ο Έρωτας ζη για πάντα.
- Και ο προαιώνιος Πόλεμος των αντιθέτων ποτέ δεν θα τελειώσει. Τα μωρά της Ειλυιθίας, ο σπόρος της Δήμητρος, τα βλαστάρια του Πανός και η Υλη-Ενέργεια του Σύμπαντος, αυτής της Ροής αθάνατα είναι παιδιά.
- Και μεις παιδιά της Ειμαρμένης, της Ανάγκης και του Χάους.
- Ο Έρωτας ενώνει τα πάντα στο Σύμπαν. Η Φιλότης άρρηκτα τα δένει. Το Νείκος κι η Διχόνοια τα διαλύει. Μάθε το κάποτε Ελληνα.
- Είμαστε Ημίθεοι, κομμάτι του Σύμπαντος, και ζητούμε να γίνουμε Θεοί.
- Αναζητώ διαρκώς την ερωτικήν οδύνην σε Σένα Αφροδίτη. Και την σοφία σου Αθηνά. Και οι δύο προσπερνάτε φευγαλέα στην κοίτη του Ποταμού της αέναης Ροής.
- Αλίμονο αν κάποτε σας ακινητοποιήσω. Ποια θα πρωτοδιαλέξω;
- Τώρα σε σκέπτομαι διαρκώς και ζω το ομορφότερο όνειρο της ζωής μου Αφροδίτη. Αναλογίζομαι, τι θα γινόμουν χωρίς εσένα Αθηνά; Και οι δύο σας είσαστε ΕΝΑ.
- Δεν είναι η αφροδίσια ηδονή αιτία του σφοδρού πάθους. Είναι η ανάγκη της ψυχής να συνδεθή με το χαμένο ήμισυ της.
- Με Εκείνη, που μόνος αισθάνομαι Ημίθεος, ίσος με την μισή Μονάδα, ενώ ενωμένος μαζί της γίνομαι Θεός, ίσος με την Μονάδα.
- Βάζω μέσα μου το συμπαντικό και αείζωον πυρ του Ηρακλείτου.
- Οπως λέγει και εκείνος: «Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν. Αλλά ην αεί και εστίν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα».
- Αυτό το Πυρ ψάχνω να εύρω. Μόλις που το διαισθάνομαι.
- Κι ας είναι μέσα μας, στο μικροσκοπικά μικρό και στο μακροσκοπικά άπειρο σύμπαν, στην καρδιά μας που πάλλεται, που αγαπά, που αναβοσβήνει, που πονά, που χαίρεται, που πεθαίνει και ξαναγεννιέται σε άλλο σώμα, με τα υλικά κατεδαφίσεώς μας.
- Ο άνθρωπος που δεν έχει μνήμην των επίγειων και των ουράνιων Μυστηρίων, δεν δέχθηκε ποτέ την Καβειρώ Βροχή, δεν αντάμωσε ποτέ τον πανάρχαιο Πελασγό, τον Αιγαίο του βυθού, τον τρωγλοδύτη Αρχάνθρωπο των Περταλώνων, της Θεόπετρας, του Φράχθυ και τον λιμναίο της Καστοριάς πρόγονο μας, την πρώτη αμυβάδα της ζωής.
- Ζη με τον μοχθηρό Γιαχβέ μέσα του, σε φανταστικές Κολάσεις και Παραδείσους. Είναι σφιχτά δεμένος με την Ύλη και τον Φόβο. Με το Κέρδος και τον Μαμμωνά. Βυθίζεται ζωντανός στον υλικό του Τάφο.
- Ποτέ δεν πέταξε ψηλά με το όμορφο πουλί της Ελευθερίας.
- «Ού το εράν νόσος, αλλά το μη εράν. Ει γάρ από του οράν το εράν, τυφλοί οι μη ερώντες».
- Αθάνατε Φιλόστρατε. Μεγάλη η Χάρη σου Δήμητρα, Αφροδίτη και Περσεφόνη.
- Τιμή και Δόξα στον εφευρέτη του Έρωτα και του Λόγου.
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΑΙ Η ΟΜΑΔΑ «Ε»
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Γενικά
Σε κάθε σχεδόν σελίδα της Ελληνικής Προϊστορίας συναντώμε παράδοξα πράγματα που ακόμη και με τις σημερινές επιστημονικές και τεχνολογικές προόδους δεν είμαστε σε θέση να τα εξηγήσουμε. Να υποθέσουμε ότι δεν γνώριζαν τι έλεγαν αυτοί οι άνθρωποι; Η φιλοσοφική και ορθολογιστική τους συγκρότηση ήτο τόσο ευρεία ώστε δεν μπορούμε να τους αμφισβητήσουμε. Δεν έχουμε να κάνουμε με ευφάνταστους και τυφλωμένους από την θεολογική πίστη ανθρώπους ώστε να πιστεύουν σε θαύματα. Και τότε η Μυθολογία τι είναι ; Έργον της Μυθολογίας είναι η απόκρυψη των εννοιών , ώστε να υποχρεώσει τον ερευνητικό άνθρωπον να διεισδύσει στο βάθος των σημαινομένων και με διαφορετικές μεθόδους να φθάσει στην σοφίαν των μη αποκαλυπτομένων στην πρώτην αναζήτηση εννοιών.
Οι Έλληνες θεοί και Ημίθεοι(Ήρωες) διέθεταν είτε την προκατακλυσμιαία υψηλή τεχνολογία είτε υπερφυσικές δυνάμεις, που τις χρησιμοποιούσαν επιλεκτικά και επενέβαιναν σε δεδομένες κρίσιμες στιγμές για να αλλάξουν το ρου των πραγμάτων. Αυτές τις ικανότητες δεν τις είχαν όλοι φυσικά , αλλά μερικοί - εκλεκτοί που ήσαν μυημένοι στα μυστικά των Αρχαίων Ελληνικών Μυστηρίων . Ο υπογράφων θέλει να πιστεύει στην πρώτη εκδοχή , δηλαδή στην ύπαρξη προκατακλυσμιαίας τεχνολογίας, που την γνώριζαν ορισμένοι μυημένοι στα μυστήρια. Σήμερον εκείνους –και κατ’ επέκτασιν όσους από τους σημερινούς ασχολούνται με την αποκρυπτογράφηση των Αρχαίων Ελληνικών Γνώσεων -τους ονομάζουν «Ομάδα Ε». Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πολλά, αλλά τα κύρια είναι τρία :
Πρώτον, τι ήτο το ιερόν άρωτρον;
Δεύτερον, τι ήσαν αυτά τα σημεία που παρέδωσε η Αίθρα στον γιό της για να τον καταστήσει ικανό να νικήσει τους φοβερούς κακούργους στο δρομολόγιο από το Αργος στην Αθήνα μόνος του; Ασφαλώς θα πρόκειται για κάποιο φοβερό όπλο που μπορούσε να εξουδετερώνει την δύναμη των ληστών και των τρομερών θηρίων, όπως λ. χ την Κρομυονίαν Συν και τον Ταύρον του Μαραθώνος.
Τρίτον. Τι ήτο το περίφημο νήμα της Αριάδνης που μπορούσε ο Θησεύς να προσανατολίζεται μέσα στο σκότος του Λαβυρίνθου;
Το Ιερόν «έχετλον» της Μάχης του Μαραθώνα
Στην μάχη αυτή των Αθηναίων κατά των Περσών ο στρατός των Αθηναίων και Πλαταιέων δεν υπερέβαινε τις 10-11.000 , ενώ ο Περσικός στρατός κατά τους μετριότερους υπολογισμούς ανήρχετο σε 110.000 , ενώ άλλοι τον αναβιβάζουν σε 300.000 και μερικοί ακόμη και σε 500-600.000 άνδρες. Οι Πέρσες διέθεταν και στόλο από 600 πλοία. Κατά το θρησκευτικό έθος των Ελλήνων , ο πολέμαρχος προσήνεγκε προ πάντων θυσίαν ευλαβή εις τους θεούς του πολέμου, τα δε ιερά απέβησαν αίσια. Ο Μιλτιάδης ωμίλησε στο στράτευμα και τους είπε να εφορμήσουν δρομέως κατά του εχθρού και συγχρόνως αντήχησε ο παιάν. Τότε έπεσε σαν πραγματικός κεραυνός εναντίον των Περσών. Και μέσα στο πεδίον της μάχης φάνηκε η οπτασία του προστάτη της Αθήνας, Θησέα, να μάχεται δίπλα στον Μιλτιάδη, ντυμένος με την χρυσή του πανοπλία που ετύφλωνε τους Πέρσες[Ιλιάς, 12, 8]
Το Ολογράφημα του Επίζηλου
Τότε ενεφανίσθη ένας γιγαντιαίος οπλίτης με μακριά γένια που σκέπαζαν σχεδόν την ασπίδα του μέσα σ’ ένα εκτυφλωτικό νέφος σκορπούσε κι’ αυτός θανατικό στον εχθρό!. Κατά τον Ηρόδοτο ένας οπλίτης ονόματι Επίζηλος του Κουφαγόρου εξ αιτίας της λάμψεως έχασε την όραση του[Ηρόδ. VI, 11] Τότε ακούσθηκε από το βουνό ένας εκκωφαντικός θόρυβος σαν να κυλούν πέτρες και βράχους, που τα δρασκέλιζε με άνεση ένας αγρότης, που έσπευσε να πολεμήσει εναντίον των Περσών, με το βαρύτατο για τα ανθρώπινα μέτρα εργαλείο του, καλούμενο «έχετλον»( αλέτρι ). Το ανάστημα και αυτού ήτο γιγάντιο, όπως και των προηγουμένων.! Με το αλέτρι του αυτό ή «έχετλον» άρχισε να σπέρνει το θάνατο στις Περσικές γραμμές. Μετά την μάχη το μυστηριώδες αυτό άτομο εξαφανίσθηκε και κανείς δεν το ξαναείδε. Ητο ο ήρωας που ωνομάσθηκε Εχετλαίος[Παυσαν. 1, 32, 5] , ο οποίος από τότε έγινε προστάτης των Αθηνών.
Ποια ήσαν τα «Σημεία» του Θησέως;
Ο Θησεύς ήτο υιός του Αιγαίως και της Αίθρας και εγεννήθη κατά τον εξής τρόπο. Ο Πιτθεύς εκήρυξε ότ εγεννήθη εκ του Ποσειδώνος για να μην ντροπιασθεί η Αίθρα. Τον ανέθρεψαν με επιμέλεια με παιδαγωγόν του τον Κοννίδαν, άνθρωπον ενάρετον, που τον εόρταζαν μίαν ημέραν προ των Θησείων. Όταν ο Θησεύς ήτο επταετής σεε κάποια επίσκεψη του Ηρακλή προς τον Πιτθέα , ο Ηρακλής αφήκεν την λεοντήν κατά γης, όταν εκάθησαν για δείπνον. Εκεί ήσαν αρκετά παιδιά και όταν είδαν την λεοντήν ετρόμαξαν και ετράπησεν σε φυγή, διότι την εθεώρησαν λέοντα. Όχι όμως και ο Θησεύς. Αυτός αρπάσας πέλεκυν παρά των δούλων, ώρμησε να φονεύσει τον λέοντα. Η Αίθρα έκρυβε τον Θησέα μέχρι που έφθασε δέκα έξη ετών. Όταν έγινε έφηβος ήλθεν στους Δελφούς και αφιέρωσε την θρεπτήριον κόμην του. Αυτό σημαίνει κούρεμα των μαλλιών του. Να σημειωθεί ότι υπήρχαν δύο είδη αφιερώσεως της κόμης. Η μία ήτο η θρεπτήριος και η άλλη δε η πένθιμος. Όμως ο Θησεύς αφιέρωσε μόνον τα μπροστινά του μαλλιά και αυτό το είδος κουρέματος ωνομάσθη Θησηίς. Και το μέρος εκείνο που εκουρεύθη ο Θησεύς στους Δελφούς το ωνόμασαν Θησείον.
Οι Άθλοι του Θησέως
Όταν μεγάλωσε η Αίθρα του έδειξε τα σημεία του πατρός του που ήσαν κρυμμένα κάτω από μια μεγάλη πέτρα. Όταν έλαβε αυτά ο Θησεύς αποφάσισε να έλθει στην Αθήνα διά ξηράς. Η οδός αυτή ήτο εξόχως επικίνδυνος και εθεωρείτο αδιάβατος την εποχή εκείνην, λόγω των ληστών και κακούργων, που την ελυμαίνοντο . Ο Πιτθεύς και η Αίθρα τον συμβούλευαν να έλθει δια θαλάσσης. Να σημειωθεί ότι ο Ηρακλής την εποχήν εκείνην ήτο στην Ασίαν, δούλος της Ομφάλης. Όμως ο Θησεύς ήθελεν να μιμηθεί τον Ηρακλήν και ξεκίνησε από την Τροιζήνα να έλθει δια ξηράς στην Αθήνα. Καθ οδόν εσκότωσε στην Επιδαύρία τον Κορυνήτην, στον Ισθμό τον Σίννιν, στην Κορινθία την Κρομυωνίαν Συν, στα Μέγαρα τον Σκίρωνα, στην Ελευσινίαν τον Κερκύονα και στον Κηφισό τον Προκρούστην. Έτσι εκκαθάρισε την οδόν από τους ληστές. Όταν έφθασε στην Αθήνα αγνώριστος την ογδόη ημέραν του Κρονίου μηνός(Σεπτ/Οκτ) βρήκε την την Αθήνα σε αταξία, επειδή την βασιλεία κατετάρασσαν οι Παλλαντίδες και τον οίκο του πατρός του η Μήδεια, την οποία είχε τότε γυναίκα ο Αιγεύς. Μπήκε στον πατρικό του σπίτι χωρίς να αναγνωρισθεί και υποπτευόμενος τα πάντα, διότι η Μήδεια στο μεταξύ είχε πείσει τον Αιγαία να τον φαρμακώσει. Κάθισε στο τραπέζι και έβγαλε το ξίφος να κόψει το κρέας . Τότε ο Αιγεύς ανεγνώρισε το ξίφος και πείσθηκε ότι ήτο γιός του, οπότε πέταξε κατά γης το δηλητήριον, το οποίον εχύθη στον περίβολο του Δελφινίου Απόλλωνος, διότι εκεί ήτο ο οίκος του Αιγαίως.. Τότε τον αγκάλιασε και τον έκανε διάδοχο του θρόνου και τον έβγαλε να τον ιδούν οι πολίτες των Αθηνών. Οι Παλλαντίδες τον επιβουλεύοντο προφασιζόμενοι ότι ο Αιγεύς δεν ήτο νόμιμος βασιλιάς, και ότι ήτο θετός υιός του Πανδίωνος. Επαναστατήσαντες οι συνωμότες διηρέθησαν σε δύο μέρη έτοιμοι να πλήξουν τον Αιγαία . Τότε εξήλθεν ο Θησεύς και εφόνευσε τους κρυμμένους συνωμότες, ενώ οι άλλοι διεσκορπίσθησαν πριν φθάσει εκεί ο Θησεύς. Έπειτα δε εφόνευσε, τον λεγόμενον Μαραθώνιον Ταύρον, και τότε τον εφιλοξένησε η Εκάλη.
Τι ήτο ο Μινώταυρος;
Μετ’ ολίγον ήλθαν και οι πρέσβεις του Μίνωος και ζητούσαν τον τρίτον δασμόν, δηλαδή τους νέους που θα έτρωγε ο Μινώταυρος. Η επιλογή θα γινόταν με κλήρο , θεσμό που ίσχυε παντού στην Ελλάδα για λόγους δημοκρατίας και δικαιοσύνης. Ταύτα δε ακούσας ο Θησεύς συγκινήθηκε και παρουσιάσθηκε στο Πρυτανείον προσφερθείς ο ίδιος ακλήρωτος να μεταβεί στην Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρον και να ελευθερώσει δια παντός την Αθήνα από τον φόρον του αίματος. Τότε ο Αιγεύς έδωσε στον κυβερνήτη του πλοίου λευκά και πορφυρά ιστία να βάλει όταν θα έλθει, λευκά μεν αν νικήσει ο Θησέας και πορφυρά αν φονευθεί από τον Μινώταυρον. Ο Σκίρων εκ της Σαλαμίνος έδωσε σ’ αυτόν κυβερνήτην τον Ναυσίθοον και πρωρέα τον Φαίακα, έμπειροι και οι δύο της ναυτικής τέχνης. Λαβών τους παίδας από το Πρυτανείον ήλθεν πρώτον στο Δελφίνιον και αφιέρωσε στον Απόλλωνα την ικετηρίαν , δηλαδή κλάδον από την Ιεράν Ελαίαν, με λευκόν μαλλίον εστεμμένος. Έπειτα προσευχηθείς εσάλπαρε την έκτη του Μουνυχιώνος(Απρ/Μάιος) στην Κρήτην. Μερικοί λέγουν ότι η Αριάδνη, η κόρη του Μίνωος, τον αγάπησε και του έδωσε άτρακτον διδάξασα τον τρόπον πώς να εξέλθει δια του νήματος εκ του Λαβυρίνθου όταν θα σκοτώσει τον Μινώταυρον . Ο Θησεύς πολέμησε και εναντίον των Κεντ-αύρων στην Κενταυρομαχία. Οι Κέντ-αυροι ήσαν άγριοι, θηριώδεις με τερατώδη και παράδοξη δύναμη ώστε έρριπταν δένδρα, λίθους τεράστιους, σκοπέλους κ. α Η τεράστια δύναμη τους έκανε γένος απροσμάχητον και κινδυνωδέστατον. [Τι ήτο όμως η άτρακτος και το νήμα της Αριάδνης; Μήπως ήτο κάποιο όργανο για να μπορέσει να βγει από τον λαβύρινθο; Μήπως ήτο κάποιο μέσον επικοινωνίας με τους συντρόφους του , ή κάποιο μέσον συλλογής πληροφοριών; Προς το παρόν δεν είμαστε εις θέσιν να καθορίσουμε το είδος της τεχνολογίας της ατράκτου της Αριάδνης. Μια άτρακτος όμως μπορεί να είναι και ένα πηνίον παραγωγής ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, μια γεννήτρια, ή και μια συσκευή παραγωγής ακτίνων λέιζερ. Τούτο λύνει αρκετά ανεξήγητα πράγματα. Διότι με τις ατκίνες λέιζερ θα μπορούσε να τρυπήσει τα πλοία των Κρητών για να μην τον καταδιώξουν. Τι ήσαν οι Κένταυροι που είχαν τόση δύναμη; Κι’ αυτό το ερώτημα προς το παρόν θα μείνει αναπάντητο. Μήπως ήτο κάποια μηχανή που μπορούσε να σηκώνει με την μέθοδο της αντιβαρύτητος τόσο ογκώδη αντικείμενα; ]
Πως τρύπησε τα πλοία των Κρητών;
Όταν εξήλθε νικητής ετρύπησε τα πλοία των Κρητών και λαβών την Αριάδνη και τους παίδες των Αθηνών μετ’ αυτού απέπλευσε για την Αθήνα. [Πως τρύπησε τα πολοία των Κρητών , τα οποία ασφαλώς θα ήσαν επανδρωμένα και προστατευμένα; Ο Θησεύς με ένα και μοναδικό πλοίο με έξη νέους και έξη νέες συν τον πλοίαρχο και τον πρωρέα ήτο εις θέσιν να καταστρέψει ολόκληρο το στόλο του πανίσχυρου Μίνωα; Δύσκολον έως αδύνατον , εκτός κι’ αν διέθετε κάποιο αόρατο όπλο υψηλής τεχνολογίας, όπως λ.χ ακτίνες λέιζερ . Η συμμαχία του στόλου με τον Μινώταυρο και οι τιμές που έκανε στον Θησέα ο Μίνωας δείχνει ότι ο βασιλεύς ήτο όμηρος κάποιων ξένων δυνάμεων που εβίαζαν το βασίλειο του] Τούτο γίνεται αντιληπρόν διότι ο Μίνωας εχάρη για τον φόνον του Μινωταύρου διότι εμοίχευε την Πασιφάην, και λέγεται ότι απέπεμψε τον Θησέα εντίμως.[ Τι ήτο όμως ο Μινώτ-αυρος ; Από την Ελληνική Αρχαιολογίαν (ΩΓΥΓΙΑ τ. Δ’, σελ. 382, Αθ. Σταγειρίτης ) πληροφορούμεθα ότι: « επειδή έλεγεν , ότι οι θεοί έδωκαν αυτώ την βασιλείαν, εζήτησαν σημείον εις πίστωσιν τούτου . Όθεν προσευχήθη , και έπεμψεν ο Ζευς τον ρηθέντα ταύρον εκ της θαλάσσης» Τι σημείον είναι αυτό που ζήτησαν οι θεοί ; Και τι ήτο στην πραγματικότητα ο ταύρος που του έστειλεν ο Ζευς εκ της θαλάσσης, ο οποίος ας σημειωθεί, έτρωγε νέους ως θυσία και εμοίχευε την Πασιφάην την σύζυγο του Μίνωα;
Πως κατεστράφη ο Μινωικός Πολιτισμός;
Έχει πλέον γίνει αποδεκτόν από τους επιστήμονες ότι ο Μινωικός Πολιτισμός κατεστράφη από το τεράστιο παλιρροϊκό κύμα(τσουνάμι) που σάρωσε μέσα σε λίγα λεπτά τις βόρειες ακτές της μεγαλονήσου. Οι σεισμολόγοι , ιστορικοί και γεωλόγοι πιστεύουν ακράδαντα ήτο η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης που κατέστρεψε στην έναντι ακτή της Κρήτης τον Μινωικό πολιτισμό . Όλα δείχνουν ότι η καταστροφή οφείλεται στην μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας την βόρεια ακτή της Κρήτης, όπου ήτο η Κνωσσός και το παλάτι του Μίνωα . Την ολοκληρωτική καταστροφή ήλθε να συμπληρώσει η τέφρα που εκάλυψε τα πάντα σαν νεκρικό σάβανο. Και ο ρόλος του Θησέως ποιος ήτο σ’ αυτήν την ιστορία; Πιθανόν λοιπόν ο Θησεύς να μετέβη στην Κρήτη προς βοήθεια του Μίνωος και να επεκράτησε η άποψη ότι αυτός με την βοήθεια του νήματος της Αριάδνης εφόνευσε τον Μινώταυρον. Και φυσικά σε μια χαώδη κατάσταση όπως αυτή που επεκτάτησε ολίγον μετά την καταστροφή θα χρειάσθηκε την βοήθεια και τις πληροφορίες της πριγκίπισσας Αριάδνης, για να φέρει εις αίσιον πέρας το έργον του. Έτσι εξηγείται:
α/ ο έρωτας προς αυτόν της Αριάδνης.
β/ ότι ο Μίνως τον κατευόδωσε με τιμές ,
γ/ ότι ο Μινώταυρος εμοίχευε την σύζυγο του Μίνωος Πασιφάη(δηλαδή την Ειρήνη του βασιλείου του)
δ/ η δύσκολη αποστολή που ανελάμβανε εθελοντικά ο Θησεύς να απαλλάξει την Κρήτη από το θηρίο κ.ο.κ .
Και να σημειωθεί ότι η Πασιφάη τελικά εφαρμάκωσεν τον Μίνωα διότι έκανε παιδιά και με άλλες γυναίκες(προφανώς επακολούθησε αταξία), αλλά τελικά τον εθεράπευσεν η Πρόκρις(Πρώτη κρίση ή Πρωτο-Κρής). Όλα ταύτα κάτι σοβαρό σημαίνουν . Κάποιο σοβαρός και πιεστικός παράγων ήτο ο Μινώταυρος που του είχε στείλει ο Ζευς για να τον ελέγχει, ή συνέβη και τότε αυτά που συμβαίνουν στην εποχή μας . Δηλαδή τα δημιουργήματα του ανθρώπου να γίνουν οι δυνάστες του. Μήπως ο Μινώταυρος ήτο ένα σούπερ κομπιούτερ, ή κάποια θανατηφόρος ακτινοβολία; Μήπως ο Τ-ΑΥΡΟΣ σημαίνει τα ασθενή ενεργειακά πεδία ή την λεγομένη «Αύραν» ; Όμως την εποχή που έζησε περίπου ο Θησεύς συνέβη και ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνος. Σύμφωνα με τον Νόννο άσμα , s, στ 229-230 «Ο Ζευς κατέκλυσε όλη τη γη όταν ο Ήλιος έλαμπε στα νώτα του Λέοντος(…) και η Αφροδίτη κατείχε το εαρινό σημείο στον άνευ χειμώνα Ταύρον» Κατά τους αστρονόμους αυτά σημειώνονται από το 10.950-8.800 π. Χ ] Το τέλος της ιστορίας του Θησέως είναι γνωστόν . Ο καπετάνιος παρέλειψε να υψώσει τα λευκά ιστία και μπήκε στο Φάληρο με τα μελανά. Ενεκα τούτου ο Αιγεύς καταληφθείς εκ λύπης έπεσε εκ βράχου στην θάλασσα και επνίγη .[ΩΓΥΓΙΑ, τ. Δ’ σελ.241-]
Ποίος ήτο ο Θησεύς;
Ο Θησεύς ήτο Ήρωας και προστάτης των Αθηνών. Ο μεγαλύτερος άθλος του ήτο η εγκαθίδρυση της δημοκρατίας στην Αττική, τότε που οι άλλοι άνθρωποι είτε ήσαν ανθρωποφάγοι , είτε ζούσαν στα σπήλαια και στα δάση. Η εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην Αττική έγινε: α/ με την συνένωση των 12 πόλεων β/ την δημιουργία κοινού Πρυτανείου και γ/ το σταμάτημα των συγκρούσεων μεταξύ των φυλών. Το θείον κήρυγμα του ήτο «Δεύρ ίτε πάντες λεώς επί ισομοιρίαν» Οι φτωχοί προσήλθαν ασμένως στο κάλεσμα του, ενώ οι πλούσιοι αντέδρασαν. Τέλος, κατόρθωσε να πείσει και τους πλουσίους ότι ήτο προς το συμφέρον τους η δημοκρατία. Τότε πρόσφερε στους πολίτες της Αττικής αβασίλευτη και δημοκρατική πολιτεία , αυτός δε παρέμεινε ο φύλαξ των νόμων και στρατηγός της δημοκρατίας.[ Αυτά να τα βλέπουν οι αμαθείς που γράφουν ότι η δημοκρατία στην Αττική εθεσπίσθη επί Σόλωνος. Όμως τα ιστορικά τεκμήρια τους διαψεύδουν. Η δημοκρατίαπου ίδρυσε πρώτος ο Θησεύς είναι ηλικίας 12.000 έως 8400 χρόνια Προ Εποχής. Όπερ σημαίνει ότι οι Έλληνες είχαν δημοκρατία ακόμη και προ του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος, που συνέβη το περίπου μεταξύ 9.000 και 10.000 π. Χ. Οι ξένοι λοιπόν οφείλουν το μεγαλύτερο επίδομα ευρεσιτεχνίας στους Έλληνες, δηλαδή το δικαίωμα της δημοκρατίας. Όμως αυτοί μισούν τον ευεργέτην τους και ανταποδίδουν την ευεργεσία με την αγνωμοσύνη και εχθρότητα προς του Έλληνες και την πλαστογράφηση της ιστορίας. ] Τότε ονόμασε την πόλιν Αθήνας(πληθυντικώς), δια το άθροισμα των πολλών πόλεων και κατέστησε και τον Ισθμιακόν Αγώνα. Ο θάνατος του λέγεται ότι επήλθε στην Σκύρο , όπου γκρεμίσηκε εξ αγνοίας, ή τον γκρέμισε ο Λυκομήδης στον γκρεμό, λόγω φθόνου, και έκτοτε κανείς δεν τον ανεζήτησεν. « Ύστερον όμως εφάνησαν σημεία προς τιμήν του που συνεκλόνισαν τους Αθηναίους και μάλιστα στην μάχη του Μαραθώνος. Τότε είδον πολλοί το φάσμα αυτού ένοπλο έμπροσθεν του Ελληνικού στρατού» [Πρ. Χρ.476]
Η Ομάδα «VRILL»(Αύρα των Αρχαίων Ελλήνων)
Μετά το τέλος του Β! Παγκοσμίου πολέμου οι Βρετανοί ανακάλυψαν πολλά εργαστήρια κατασκευής «ιπταμένων οχημάτων » των Γερμανών και συνελήφθησαν –ουσιαστικά απήχθησαν –οι κορυφαίοι Γερμανοί επιστήμονες όπως λ. χ ο Φον Μπράουν και ο Κούρτ Ντάβις οι οποίοι εγκατεστάθησαν μυστηριωδώς στις ΗΠΑ πριν απο την έναρξη του πολέμου. Ο Αμερικανός ερευνητής Γουίλιαμ Χάμπινσον τονίζει πως « η Ομάδα VRILL έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό τεχνολογικά , ώστε κατορθώνει να ελέγχει χιλιάδες ανθρώπους με καίριες θέσεις σε όλο τον πλανήτη. Ήδη άλλωστε από την δεκαετία του 30’ τα μέλη της ομάδας VRILL ισχυρίζονταν ότι είχαν αναπτύξει τόσο πολύ την τεχνολογία τους , που θα μπορούσε να συγκριθεί με αυτή του προκατακλυσμιαίου πολιτισμού [ΕΛΛΑΝΙΟΝ τ. 27, Δεκ/Φεβρ 2005]
Υπάρχει Ομάδα «Ε»;
Το τελευταίο ερώτημα είναι αν υπάρχει πράγματι η Ομάδα «Ε» Και βεβαίως υπάρχει, και μην πάει ο νους σας σε καταχθόνιες οργανώσεις και σατανικές μεθοδεύσεις τύπου Μασονίας και Σιωνισμού. Είμαστε όλοι εμείς οι Έλληνες και Φιλέλληνες, οι ευπατρίδες , οι συνειδητοποιημένοι πολίτες και δημοκράτες, που βλέπουμε την παρακμή αυτού του κόσμου και θέλουμε να φέρουμε μια επανάσταση και μιά μεταβολή για την σωτηρία του. Ομάδα «Ε» είμαστε όλοι εμείς που θέλουμε να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψεως και να διαδώσουμε τις Ελληνικές Αξίες, την Ελληνική Σκέψη και το Ελληνικό Πνεύμα στον παραπαίοντα κόσμο μας, όχι σαν επιστροφή στο παρελθόν , αλλά σαν ένα νέο ξεκίνημα προς τον 21ον αιώνα και την 3η χιλιετία της Γνώσεως , του Πολιτισμού , και της Ειρήνης. Είμαστε όλοι εμείς οι απανταχού Έλληνες που ενδιαφερόμαστε για την επιβίωση του Ελληνισμού. Γιατί θα ήτο πραγματική τραγωδία να χαθεί η αρχαιότερη φυλή του κόσμου και ο θεματοφύλακας του πρώτου πραγματικού πολιτισμού που έβγαλε τον κόσμο από την πρωτόγονη βαρβαρότητα. Τέλος είμαστε όλοι οι άνθρωποι πάνω στη Γη που διψούν για περισσότερη Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Παιδεία, Μέτρον, σεβασμό στο περιβάλλον, στον άνθρωπο , στον πολιτισμό , στην διαφορετικότητα. Ένα κόσμο που θα ισχύει πάλι το «Πάντων μέτρον άνθρωπος»
Η Πρώτη Αρχή
Κατά τους Ορφικούς
το Σύμπαν είναι η
Πρώτη Αρχή, το άρρητον Εν , το
Χάος, ο Ουρανός, ο Βυθός κ. α
Το προδημιουργικό Σύμπαν ευρίσκεται σε στατική
κατάσταση, διότι το παν εκεί τελεί σε φιλότητα και είναι αχαρακτήριστο
και ανεκδήλωτο.
Κατά τις σύγχρονες αντιλήψεις το “Ορφικό ωόν” εις τον μικρόκοσμο είναι το
βασικό σωμάτιον της ύλης(ηλεκτρόνιον,
κουάρκ), ενώ στον μακρόκοσμο είναι
ή “πύρινη σφαίρα” της κοσμογονίας. Κατά την ορφική λατρεία από το κοσμικό
“ αυγό” βγαίνει ο Φάνης(φως,
ακτινοβολίες). Ο Κόσμος υπάρχει απο αιώνες αιώνων , απέραντος και άπειρος
σε χώρο- χρόνο.
Τίποτα εκ του μηδενός
Σύμφωνα με τους Ελληνες
σοφούς ο κόσμος δεν έγινε εκ του μηδενός
, όπως γράφει η Βίβλος, έργο αντιεπιστημονικόν και δογματικό. Με βάση αυτό το δόγμα του «εκ του μηδενός το σύμπαν» οι
σκοταδιστές-όπως ακριβώς κάνουν οι ταχυδακτυλουργοί- εξαπατούν τις κοινωνίες με
θεικά ή και ανθρώπινα θαύματα .Το κενόν δεν είναι κενόν όπως νομίζαμε,αλλά
περιέχει δυνατότητα παραγωγής του “κόσμου των σωματιδίων” και
χαρακτηρίζεται το «μη υπάρχον αλλά παράγον»
Ο Ηράκλειτος ανεκάλυψε το Σύμπαν
Ο μέγας Ηράκλειτος λέγει:
”Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών
ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ήν αεί και εστίν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον
μέτρα και σβεννύμενον μέτρα” (Αυτόν
εδώ τον Κόσμο, που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα, δεν τον έπλασε ούτε κανένας
θεός ούτε κανένας άνθρωπος, αλλά είταν πάντα και είναι και θα είναι πυρ
αείζωον, που με μέτρον ανάβει και με μέτρον σβύνει)
Αν ο κόσμος είχε ασπασθεί από τότε την φιλοσοφία του Ηράκλειτου είναι
βέβαιον ότι θα είχε ήδη μπει στην μεγαλειώδη «Εποχή της Γνώσεως» Θα είχαν
διαλυθεί τα σκοτάδια και οι αράχνες που συσκοτίζουν την ψυχή και την λογική του
ανθρώπου και θα είχε λυτρωθεί από τα μεγάλο βραχνά των θρησκειών που τον
κρατούν δέσμιο και δεν τον αφήνουν να βγει στο ξέφωτο του πολιτισμού κάθε φορά
που το αποτολμά.
Ο Ηράκλειτος πιστεύει ότι υπάρχουν πολλά σύμπαντα και αληθώς δικαιώνεται , διότι και οι σημερινοί κοσμολόγοι πιστεύουν
ότι ο κόσμος μοιάζει σαν ένα κομμάτι κεφαλοτύρι όπου κάθε τρύπα του
αντιπροσωπεύει και ένα από τα άπειρα σύμπαντα .
Κατά την κοσμοθεωρία των Ελλήνων Σοφών, οι κοσμογονικές ουσίες είναι
δύο:
Α/ “ Η ατομική ή μεριστή ουσία και
Β/ Ο Λόγος, ή Παγκόσμιος Ερως(Θεός)
Το Σύμπαν περιστρέφεται σε σπειροειδή περιδίνηση.
Σύμφωνα με την θεωρία η δημιουργία ενός
σύμπαντος ακολουθεί τα εξής στάδια :
α/ Σε κάποιο σημείο του πεδίου του κενού δημιουργούνται ισχυρές
διακυμάνσεις, ωσάν αποτέλεσμα της
συνεχούς ροής( “τα πάντα ρει) . Αυτές προκαλούν
την μαζική εμφάνιση εν δυνάμει
σωματίων ετοίμων να μεταμορφωθούν σε ύλη.
β/ Η ακτινοβολία που διαρρέει το
σύμπαν επιβραδύνεται και εγκλωβίζεται εντός των διακυμάνσεων-Το ενεργειακό πεδίο(σούπα πλάσματος) φθάνει τότε σε “δημιουργικά επίπεδα”-
Όταν τούτο συμβεί εντός του πρώτου
δευτερολέπτου εμφανίζονται έντονες
βαρυτικές δυνάμεις και η ενέργεια
μετατρέπεται σε ύλη σύμφωνα με τον νόμο
Ε= Μ.C²
γ/ Παράλληλα γίνεται συμπύκνωση του νέφους σε “
πύρινη σφαίρα” και η θερμοκρασία και
ακτινοβολία αυξάνουν απείρως.
δ/ Τότε συμβαίνει “κοσμική έκρηξη“ της
σφαίρας και επέκταση της.
Και ανακύπτει το ερώτημα μέχρι που θα φθάσει αυτή; Εξαρτάται απο το
αν το σύμπαν είναι ανοικτό, κλειστό ή επίπεδο. Η ακτίς που θα λάβει τελικά το
σύμπαν υπολογίζεται σε 89 δισεκατομμύρια. έτη φωτός. Από της Μεγάλης Εκρήξεως(BIG BANG) ως σήμερα έχει
διανύσει 15 δισεκατομμύρια έτη φωτός.
Οι Στωικοί υποστηρίζουν την ιδέα
ενός περιοδικώς συστελλομένου και διαστελλομένου σύμπαντος. Και το Πνεύμα θα
ρωτήσετε τι ρόλο παίζει; Κατά τον Πλάτωνα ενεργεί ως “δυναμικό πεδίο”
που ενεργοποιεί την ύλη. Κοντολογίς ενεργεί όπως ακριβώς και ο παλμός στο
σύμπαν που ενεργοποιεί τα εν δυνάμει ενεργειακά σωματίδια για την μετρατροπή της ενέργειας σε ύλη Κατά τους Ελληνες η Ψυχή είναι
καθαυτή “θεία ουσία”. Τούτο φυσικά διαφεύγει της προσοχής των
σημερινών υλιστικών κοινωνιών, οι οποίες με τόση αφροσύνη κακοποιούν
την ψυχή του ανθρώπου. Αν λοιπόν κάποιος μπορούσε να ενεργοποιήσει την
παγκόσμια συνείδηση προς το αγαθόν , με όπλα την αλήθεια, την ελευθερία, την
δικαιοσύνη, την ανεκτικότητα και την ειρήνη, θα παρήγαγε μια τεράστια ψυχική
ενέργεια ή αλλιώς ένα «δυναμικό πεδίο» που θα μετέβαλε την ενέργεια σε ύλη ,
αλλά και την ύλη σε ενέργεια, σε απροσμέτρητη εμβέλεια. Όμως οι μικρόνοες
εξουσιαστές που ελέγχουν σήμερα τον κόσμο, με το Ψεύδος, τον δόλο και τον Φόβο
μπορούν να δεσμεύουν τα δημιουργικά πεδία και αντ’ αυτών να απλώνουν αρνητικά
πεδία που επιφέρουν τα σημερινά ολέθρια αδιέξοδα
Συμπέρασμα
Επομένως οι θρησκείες της Χρυσής
Εποχής του Ησιόδου διέσωσαν
επιστημονικές προτάσεις αληθείας, που ακόμη και σήμερα, παρά τις προόδους στον τεχνολογικό τομέα, αδυνατούμε να τις
συλλάβουμε. Τούτο κατά την γνώμη του
γράφοντος οφείλεται στην αλλαγή του φιλοσοφικού τρόπου σκέψεως του σημερινού
ανθρώπου. Και είναι αποτέλεσμα της
απομακρύνσεως του από την Ελληνική
ορθολογική και ουμανιστική σκέψη μετά την μεταπήδηση του σε μιά κατωτέρα
πολιτιστική στοιβάδα. Τούτο συνέβη προ 2000 περίπου ετών, δια της βιαίας επιβολής
στον Ελληνικό κόσμο των εβραιογενών
κοσμικών θρησκειών (Ιουδαισμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) οι οποίες οπισθογύρισαν τον κόσμο στην
πρωτόγονη εποχή, τον έβγαλαν από την
πορεία του προς τον πολιτισμό και τον οδήγησαν προς την αγριότητα και βαρβαρότητα. Ετσι εξηγείται γιατί οι σημερινές κοινωνίες
δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τα σύγχρονα
επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα
για το καλό του ανθρώπου , αλλά
αντίθετα ρέπουν σε αντεπιστημονικά, αντιζωικά και
παρανοικά σκοτάδια, με μοναδικά
τους όπλα το Ψέμμα και τον Φόβο Κυρίου.
Το Δογματικό Ιερατείο
Προφανώς, η συστηματική επίθεση κατά του Ελληνισμού εξυπηρετεί συγκεκριμένους δόλιους σκοπούς που αποβλέπουν στον πλήρη αφανισμό του Ελληνισμού σαν οικουμενικής οντότητος και σκέψης, γιατί στέκεται εμπόδιο στα οικονομικά τους συμφέροντα και σχέδια για παγκόσμια επικράτηση. Η μύηση των Πρωτο-Ελλήνων στα Μυστήρια της Φύσης και του Σύμπαντος απετέλεσε την μυστική λατρεία και έμεινε μυστήριον σε μας, επειδή κανείς δεν τόλμησε να γράψη περί τούτων, μήτε να τα φανερώση προς άλλον αμύητον. Γιατί αν τολμούσε να τα αποκαλύψη -ακόμη κι αν υπήρχε κάποια υποψία περί τούτου- τον ανέμενε αυστηροτάτη τιμωρία ακόμη και ο θάνατος. Έχομεν τέτοια παραδείγματα πολλά: [Ο Αισχύλος κινδύνευσε να θανατωθή επειδή ενόμισαν ότι σε μια του τραγωδία υπαινίσσεται κάτι από τα αρχαία Μυστήρια. Διωκόμενος δε υπό του πλήθους, εγονάτισεν εις τον βωμόν του Διονύσου, και τελικά σώθηκε από το λυντσάρισμα επειδή απεδείχθη ότι δεν ήτο μυημένος. Αλλά και ο Αριστοτέλης κατηγορήθηκε ότι θυσίασε προς τιμήν της γυναίκας του κατά την τελετήν των Μυστηρίων. Υπακούων δε στην κρίση των δικαστών, ηναγκάσθη να αυτοεξορισθή εις την Χαλκίδα. Προς εξευμενισμό δε των δικαστών άφησεν εις την διαθήκη του χρήματα να κατασκευασθή άγαλμα προς χάριν της θεάς Δήμητρος, για να αποδείξη έτσι ότι ήτο θεοσεβής. Εξορία αντιμετώπισεν επίσης και ο Διαγόρας ο Μήλιος, ο οποίος εξαναγκάσθηκε να εγκαταλείψη την πόλη των Αθηνών επειδή, σύμφωνα με την κατηγορία, εξευτέλιζε τα μυστήρια παρακινώντας τους ανθρώπους να μην μυώνται εις αυτά. Μομφή ασεβούς ερρίφθη και κατά του Αλκιβιάδου, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι εόρτασε στην οικία του τα μυστήρια της Ελευσίνος. Εξ άλλου δύο νέοι εκ της Ακαρνανίας εφονεύθησαν ανηλεώς, επειδή εισήλθον κατά τύχην, ή από άγνοια, εις το Ιερόν της Ελευσίνος. Η μομφή του ασεβούς ήτο βαρυτάτη ύβρις στην αρχαία Ελλάδα και επέσυρε αυστηρές ποινές και αφορισμούς όχι μόνον για τον ασεβή -έστω κι αν αυτός ήτο ξένος- αλλά και για όλη του την οικογένεια. Μάλιστα οι Αθηναίοι είχαν εθιμικό νόμο, σύμφωνα με τον οποίον, εκείνος που σκοτώνει τον ασεβή λαμβάνει ένα τάλαντον, εκείνος δε που φέρει αυτόν ζωντανόν δύο τάλαντα. Όπως συμβαίνει και σήμερον, το Ιερατείο είχεν καθιερώσει ότι, οι μυούμενοι στα Μυστήρια εθεωρούντο σεβάσμιοι πιστοί και καλοί πολίτες, εν αντιθέσει με τους μη-μυημένους οι οποίοι εθεωρούντο αμφιβόλου ηθικής. [Παρόμοια διάκριση γίνεται στις μέρες μας με τους Τέκτονες κ.α. Σε ορισμένες χώρες νομίζονται ως «καλοί πολίτες», ενώ κατά την γνώμην μας συμβαίνει το αντίθετον.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είθισται να είναι «τέκτων», δηλαδή «καλός» και «ευυπόληπτος» πολίτης, όπως λ.χ. ο ειδεχθής εγκληματίας Χάρυ Τρούμαν, ο οποίος κατείχε τον 33 βαθμό στην Μασωνία]. Για την ίδια άλλωστε αιτία κατηγορήθηκε και ο Σωκράτης από τους κατηγόρους του, ότι δηλαδή εισήγαγεν «καινά δαιμόνια» στους νέους. Επομένως, τα μυστήρια της αρχαίας Ελλάδος είναι ένα σκοτεινό κεφάλαιο που ακόμη δεν έχει αποκρυπτογραφηθή, λόγω της μυστικότητος που τα περιέβαλε. Πάντως τα Ελληνικά Μυστήρια όσο μυστικά και αν ήσαν απέβλεπαν και συνέβαλαν για το καλό της ανθρωπότητος και όχι για το κακό , όπως συμβαίνει με τις σημερινές μυστικές εταιρείες που απεργάζονται το χάος την διάλυση, την παγκόσμια δικτατορία και την καταστροφή.
Ορισμένοι νομίζουν ότι τα συγγράμματα των πρώτων Ορφικών λ.χ. του Ορφέως, Μουσαίου και Ευμόλπου, Λίνου, Ησιόδου, περιλαμβάνουν στοιχεία της Ορφικής λατρείας, αμυδρώς εκφραζομένης. Δυστυχώς δεν έχουν σωθή τα σχετικά συγγράμματα της φιλοσόφου Αριγνώτης, μαθήτριας του Πυθαγόρα, και άλλων συγγραφέων, τα οποία θα μας παρείχαν περισσότερες πληροφορίες περί των Μυστηρίων, αλλά και όσα σώθηκαν είναι γραμμένα τόσο αλληγορικά ώστε είναι αδύνατον να αποκρυπτογραφηθούν.
Η Μυθολογία δεν είναι «παραμύθια της Χαλιμάς», όπως εθεωρούντο, είτε σκοπίμως ή από άγνοια ως πρόσφατα. Ακόμη και η αρχική ετοιμολογία της λέξεως «Μύθος» σημαίνει «Λόγος» για τους αρχαίους και δεν έχει σχέση με το παραμύθι. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς ακόμη δεν ανακαλύψαμε τις κλείδες εκείνες για να εισδύσουμε στο βαθύτερο νόημα της, τουτέστιν της βιωμένης ιστορίας του γένους.
Η Αποκρυπτογράφηση της Μυθολογίας
Βέβαια επειδή οι μύθοι περιβάλλονται από ποιητικές εικόνες, που έχουν υπερβολές, υπερφυσικές περιγραφές και τα τοιαύτα, χρειάζεται κριτική και συγκριτική μελέτη για την εξεύρεση της αλήθειας. Κατά τον Πλάτωνα(16) ο μύθος του Φαέθοντος αλληγορεί μια παράλλαξη της τροχιάς των ουρανίων σωμάτων, η οποία συνέβη προ αμνημονεύτων χρόνων. Και πράγματι η επιστήμη δέχεται ότι συνέβη το φαινόμενο τούτο, λόγω της μετακίνησης του άξονα της γης, και ότι τούτο επέφερε τρομακτικές κλιματολογικές μεταβολές. Ο Θουκυδίδης εξηγεί τον μύθο του Τρωικού Πολέμου και τον θεωρεί ως πραγματικό ιστορικό γεγονός, όπερ και απεδείχθη εκ των ανασκαφών.
Ο «Δούρειος Ίππος» δεν είναι κατ’ αυτόν τίποτε άλλο από μια «πολιορκητική μηχανή» που ανεκάλυψαν οι Έλληνες για την άλωση της Τροίας, σε συνδυασμό και με την «Πέμπτη Φάλαγγα» στο εσωτερικό των Τρώων. Κατά παρόμοιο τρόπο ήχθησαν στο συμπέρασμα και οι Πλούταρχος, Παυσανίας, Ευήμερος, Απολλώνιος ο Ρόδιος κ.α. ότι οι Θεοί του Ολύμπου ήσαν βασιλείς που ευεργέτησαν με τις πράξεις των το ανθρώπινο γένος και ετιμήθησαν με θεϊκές τιμές από τους νεωτέρους. Επομένως, η Ελληνική Μυθολογία είναι βιωμένη Ιστορία προ αμνημονεύτων χρόνων, η οποία δίδεται συχνά υπό αλληγορική μορφή και απροσδιορίστου χρόνου και χώρου. Η δυσκολία στην αποκρυπτογράφηση της έγκειται στην χρονολόγηση των γεγονότων και στον προσδιορισμό των χώρων που διεδραματίσθησαν ταύτα. Πρόσφατα ο αστρονόμος Κ. Χασάπης προσδιόρισε με εκπληκτική ακρίβεια τον χρόνον που εγράφησαν οι «Ορφικοί Ύμνοι»(10) επί τη βάσει αδιάσειστων αστρονομικών παρατηρήσεων, που αναφέρονται σ’ αυτούς ήτοι: α/ Στον «Ύμνο του Απόλλωνος» γίνεται λόγος για «ίση διάρκεια χειμώνος και θέρους» και β/ Στα «Λιθικά» αναφέρεται ότι «η εαρινή Ισημερία εσημειούτο, όταν ο ήλιος βρισκόταν στον Ταύρο».
Από τις πιο πάνω παρατηρήσεις ο Κ. Χασάπης ήχθη στο συμπέρασμα ότι ο Ορφεύς έζησε περί το 1.600 π.Χ. Στην περίοδο αυτή ανάγεται και η «Αργοναυτική Εκστρατεία», μολονότι δεν πρόκειται για μια μόνον «Αργώ», ούτε για έναν και μόνον πλου των Αργοναυτών, αφού οι Έλληνες της προϊστορικής εποχής αυλάκωναν όχι μόνον την Μεσόγειο, αλλά και την Μαύρη και Βόρειο Θάλασσα, τον Ινδικό και Ατλαντικό και έφθαναν ακόμη και ως τον Ειρηνικό Ωκεανό.(17) Οι Έλληνες από την προϊστορική ακόμη εποχή είχαν αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό την ναυπηγική τέχνη. Ο Γλαύκος λ.χ. ήτο άριστος ναυπηγός, και σύμφωνα με την παράδοση, εναυπήγησεν την «ΑΡΓΩ», ενώ παράλληλα ήτο και άξιος κυβερνήτης αυτής κατά τον Αργοναυτικόν πλούν. Μολονότι ήτο ο μόνος που δεν επληγώθη κατά την Αργοναυτικήν εκστρατείαν, υπακούσας στην συμβουλή του Διός έγινεν άφαντος και αθάνατος. Λέγεται ότι τον εδέχθησαν οι Θαλάσσιοι Θεοί, ο δε Ποσειδών και η Θέτις του καθάρισαν τους ρύπους και τις ακαθαρσίες της προτέρας του θνητής ζωής.
Κατά τον ίδιο τρόπο ο J. Shoo(18) αλληγορεί τον μυθικό Τάλω με το ηφαίστειο της Σαντορίνης, το οποίο φρουρούσε την Κρήτη, αλλά ευθύνεται και για τις καταστροφές της. Εξ άλλου η Αμερικανίς αρχαιολόγος Εριέττα Μερτζ(13) προσδιόρισε με εκπληκτική ακρίβεια το ταξίδι του Οδυσσέα στην Αμερική, αποκρυπτογραφώντας την «Οδύσσεια» του Ομήρου.(19) . Να σημειωθή ότι ο Χριστόφορος Κολόμβος ήτο Ελλην το γένος από την Χίο. Τούτο μαρτυρεί ένας απόγονος του που έκανε προσφάτως γνωστόν το γενεαλογικό δένδο του μακρυνού προσπάππου του και τον φέρει ως Βυζαντινό . Αλλά και το όνομα που έδωσε στην Αμερική είναι Ελληνικότατον, διότι την ονόμασε Ομηρική(Homeriki), αλλά οι «αφανείς» το μετέτρεψαν το Ο σε Α και την απεκάλεσαν Αμερική. Πολλά λοιπόν πράγματα δεν γνωρίζουμε σήμερον από τα Ελληνικά Μυστήρια, διότι παρέμειναν επτασφράγιστα μυστικά. Και ό, τι μάθαμε προέρχεται από τους Χριστιανούς φιλοσόφους, όπως λ.χ. του Κλήμεντος, Αρνοβίου και Τερτυλλιανού, οι οποίοι μετέφερον στοιχεία της Ορφικής λατρείας στην νέα θρησκεία του Χριστιανισμού. Αλλά και πάλιν ενδέχεται να έχουν ξεφύγει από το πνεύμα των Μυστηρίων, είτε λόγω υπερβάλλοντος ζήλου, ή λόγω αγνοίας των.
Η Παγκοσμιότης του Ελληνικού Πολιτισμού
Ο,τι δεν γνωρίζει ο άνθρωπος το αποκαλεί θεό. Δεν είναι παράξενον ότι όλοι οι λαοί του κόσμου λάτρεψαν τον Θεό/ούς, με τον δικό τους τρόπο λατρείας. Σημασία δεν έχει αν αυτός/οί ήτο κάποιο είδωλον, ή κάποια υπέρτατη ιδέα, ή τέλος ο θεός, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν τον αναπαρίστων. Το γεγονός ότι όλες οι λατρείες σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, αν τις ερευνήσουμε κατά βάθος, έχουν από αμνημονεύτων χρόνων μιαν κοινή αφετηρία, αυτό πράγματι μας κάνει να υποψιαζόμαστε ότι υπάρχει κάποια κοινή πολιτιστική κοιτίδα του ανθρωπίνου γένους. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την Ελλάδα με την πανάρχαια Ορφική της λατρεία. Και εις μεν τα αρχαία Μεσογειακά έθνη, λόγω της γειτνιάσεως των, είναι επόμενον να διαπλέκονται κοινοί μύθοι και κοινές λατρείες και τελετουργίες. Τούτ’ αυτό συμβαίνει και με τα νεώτερα έθνη που μετανάστευσαν κατά τους ιστορικούς χρόνους σε άλλες ηπείρους, όπως λ.χ. στους Ευρωπαίους που πήγαν στην Αμερική, ή Αυστραλία. Όμως το να διαπιστώνη κανείς εκπληκτικές λατρευτικές ομοιότητες μεταξύ των πανάρχαιων λαών για παράδειγμα της Καραϊβικής, του Περού, του Μεξικού, της Κίνας, της Κεντρικής Ασίας, Ιαπωνίας, των Νησιών του Πάσχα (στον Ειρηνικό Ωκεανό) με αυτές της Ανατολικής Μεσογείου, τούτο δημιουργεί την πεποίθηση ή τουλάχιστον την βάσιμη υποψία ότι όλοι αυτοί οι πολιτισμοί έχουν μια κοινή μήτρα και κοινή πανάρχαια καταγωγή Και πράγματι αν τους ερευνήσουμε σε βάθος θα διαπιστώσουμε ότι όλοι ανεξαιρέτως έχουν αφετηρία την Μεσόγειο, και ειδικότερα τον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο, που βρέχεται ολόγυρα από το Αιγαίο Πέλαγος. Επίκεντρον δε όλων είναι το ιερό όρος Όλυμπος. Η ανάμνηση των Ολύμπιων Θεών, ή των υποκατάστατων τους, σώζεται ακόμη σε πάμπολλα έθνη της Ασίας, Ειρηνικού και Αμερικής, όπου σύμφωνα με τις πανάρχαιες παραδόσεις, που χάνονται στα βάθη της προϊστορίας, η λατρεία των κατέβηκε εξ Ουρανού στην γη και δια τούτο εγένετο μυστική, επειδή ήλθεν μυστική. Και πράγματι το μεγαλείο του Ουρανού και της κινήσεως των άστρων υπήρξεν η πρώτη αιτία που ενέπνευσεν εις τους ανθρώπους την ιδέα του προνοητικού και φιλόστοργου πατρός, τον οποίον άλλοι ονόμασαν Θεόν και άλλοι Φύσιν, αγνοόυντες όλοι ποίος ήτο αυτός ή πως τον έλεγαν. Αρκεί που τον ένοιωθαν μέσα τους. Το γεγονός ότι οι προπάτορες του «Ευρωπαίου Αρχάνθρωπου» των Πετραλώνων, της Τρίγλιας, του Φράχθυ, της Θεόπετρας κλπ ανόρθωσαν πρώτοι το ανάστημα των και στάθηκαν στα δύο τους πόδια για να ατενίσουν τον Ουρανό, αφού ήδη είχαν διευρύνει τον εγκέφαλο των σε βαθμό ώστε να κατέβουν από τα δένδρα και να φτιάξουν τα πρώτα εργαλεία και να ανάβουν φωτιά, δείχνει περίτρανα ότι από την ευλογημένη αυτή περιοχή με το θαυμάσιο κλίμα ξεκίνησε ο πρώτος Πολιτισμός του ανθρώπου.
Το Ψέμμα της Διεθνούς Εξουσίας
Ολίγον κατ’ ολίγον ανέμιξαν στην πρωτόγονη αυτήν μυστηριακήν των πίστη και άλλα ηθικά, πολιτικά και κοινωνικά επινοήματα για το καλό της ολότητος, ή και την στερέωση της καθεστηκυίας τάξεως, ανάλογα με την καλλιέργεια εκάστου έθνους. [Τούτο συμβαίνει όλες τις εποχές, όπου ο ισχυρότερος επιβάλλει το πολιτιστικό του πρότυπο. Για παράδειγμα σήμερα επικρατεί η τάση για την διάδοση της Εβραϊκής και γενικότερα της Σημιτικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Πρόσφατα εισήγαγον στο INTERNET τον όρο «GOPHER» που σημαίνει το ιερό ξύλο που κατ’ εντολή του Γιαχβέ έφτιαξε ο Νώε την Κιβωτό του]. Το γεγονός της υπάρξεως εχεφρόνων ανθρώπων στην περιοχή αυτή της γης είναι και επιστημονικά τεκμηριωμένο από την αρχαιολογική και ανθρωπολογική έρευνα. Παρ’ όλα αυτά το εξουσιαστικό πνευματικό κατεστημένο συνεχίζει να υποστηρίζη ότι:
α/ Τα πρώτα δίποδα ανθρωποειδή ανακαλύφθησαν στην Ανατ. Αφρική (Γκόνα της Αιθιοπίας) και έχουν ηλικία μόλις 4-5 εκατ. ετών.
β/ Τα αρχαιότερα δείγματα του Homo habilis ανεκαλύφθησαν στην Ανατ. και Νότια Αφρική και τα εργαλεία της Γκόνα έχουν ηλικία 2, 5 εκατ. έτη.
γ/ Ενάμισυ εκατ. ετών υπολογίζεται η ηλικία του παλαιοτέρου σκελετού του Homo Erectus, που θεωρείται ότι είναι ο πρόγονος του Homo Sapiens.
δ/ Τα αρχαιότερα δείγματα ύπαρξης του σύγχρονου ανθρώπου είναι ηλικίας μόλις 100.000 ετών και ανακαλύφθησαν κι αυτά στην Ανατ. και Νότια Αφρική.
Αν συγκρίνετε τις ανακαλύψεις του ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού [Σκελετοί Ευρωπαίου Αρχανθρώπου των Πετραλώνων ηλικίας 750.000 ετών, ίχνη φωτιάς ηλικίας 1 εκατ. ετών, Ελέφας και όπλα κυνηγών στην Πτολεμαΐδα ηλικίας 11 εκατ. ετών, κνήμη ανθρώπου της Τρίγλιας ηλικίας 3 εκατ. ετών, σκελετοί σπηλαίου Θεόπετρας ηλικίας 50.000 ετών κ.α.] με αυτά της Γκόνα της Αιθιοπίας θα διαπιστώσετε ότι:
α/ Δεν κάνουν καν τον κόπο να μελετήσουν και να σχολιάσουν τα ευρήματα του καθηγητού Πουλιανού και των άλλων και κατόπιν να τα απορρίψουν με επιστημονικά όμως επιχειρήματα, αν υπάρχουν. Αντίθετα, τα αποσιωπούν διότι έχουν προκαταβολικά και αποφανθή ότι «η Αφρική πρέπει να είναι η κοιτίδα του ανθρώπινου γένους». Επομένως σύμφωνα με την δογματική λογική των ο εχέφρων «Ευρωπαίος Αρχάνθρωπος των Πετραλώνων» ηλικίας 800.000 ετών είναι νεώτερος από αυτόν της Γκάνας της Αφρικής, ηλικίας μόλις 100.000 ετών, μόνον και μόνον επειδή δεν συμβάλλουν στην επικράτηση της Αφροασιατικής των κοσμοθεωρίας. Τούτο όμως είναι λογικώς άτοπον και ο παραλογισμός των είναι προφανής. Πρόκειται για μια επιστημονική συνωμοσία που έχει στηθή εδώ και αρκετούς αιώνες για να προβάλη την Αφροασιατική υπεροχή και μέσω αυτής την ανωτερότεητα του «περιούσιου λαού». [Παρόμοιες σχεδόν ταυτόσημες δήθεν «επιστημονικές» ανακοινώσεις δημοσιεύονται στον Αμερικανικό τύπο και προβάλλονται από τα ΜΜΕ συχνά πυκνά]. Ευνόητον τυγχάνει ότι αν καταρρεύση ο «Αφροασιατικός Μύθος» θα παρασύρη όλο το σημερινό εξουσιαστικό οικοδόμημα του ψεύδους, της απάτης, της παραχάραξης και της εξουσιαστικής βίας.(20)
Ο Βασιλεύς Ουρανός
Στις παραδόσεις όλων σχεδόν των αρχαίων λαών σώζεται ο μύθος του Ουρανού. Η λέξη «Ουρανός» παράγεται εκ του «ούρος», δηλαδή όρος, επειδή είναι όρος του παντός και της φύσεως, περιέχων εν ταυτώ τα όντα ως κύκλος περιφερής με κέντρον την γην. Ο Ουρανός περιέχει τον Ήλιο, το Φως, την Ημέρα, την Σελήνη, και γενικά το κάθε τι στο διάστημα και στην Γη. Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογίαν,(21) από την σύζευξη του Ουρανού με την Γην εγεννήθη ο Ωκεανός, ο Κοίος, Κρείος, Υπερίων και Ιαπετός. Έπειτα γέννησαν την Θείαν, Ρέαν, Θέμιν, Μνημοσύνην, Φοίβην, και Τηθύν και μετά τον Κρόνον τον νεώτερον πάντων των Τιτάνων. Έπονται οι Κύκλωπες, Εκατόχειρες και λοιποί. Τα τέκνα του αυτά εφυλάκισεν ο Ουρανός στον Τάρταρον, φοβούμενος την κατ’ αυτού επανάσταση. Τότε η Γη λυπηθείσα εκίνησε αυτούς κατά του πατρός των Ουρανού και ο Κρόνος λαβών την Άρπην έκοψε τα αιδοία του Ουρανού, όταν αυτός εκοιμάτο αμέριμνος την αυγήν. Τα τέκνα του Ουρανού αλληγορούν, κατά τον Ησίοδο και άλλους, τα φυσικά όντα και σώματα, τα οποία άρχισαν να δημιουργούνται βαθμιαία, μετά τον σχηματισμόν της Γης και του Ουρανού και να μπαίνουν σε τάξη και τακτική κίνηση. Είναι παραδεδεγμένο πλέον από την επιστήμη ότι στο αρχικό στάδιο της εξελίξεως το μίγμα Γη-Ουρανός βρισκόταν σε πλήρη αταξία και χάος και σε μια συνεχή ανοδική και καθοδική κίνηση, έναν δηλαδή ακήρυκτο πόλεμο μεταξύ Γης και Ουρανού.
Η Ιστορία λέγει ότι ο Ουρανός εχρημάτισε ο πρώτος βασιλεύς των Ελλήνων αλλά και της οικουμένης ολόκληρης, όπως λέγεται στην Θεογονία και Τιτανομαχίαν. Ο Ευήμερος ο Μεσσήνιος γράφει: «Πρώτον βασιλέα φησί Ουρανόν γεγονέναι... « λέγει ο Ορφέας για τον Ουρανόν. Και ακόμη: «Ουρανός πρώτος του παντός εδυνάστευε κόσμου.(22) Κατά τον Ησίοδο(23 και 24) ο Ουρανός ήτο υιός του Βόρα, γενάρχη των Ελλήνων επί της εποχής των Θεών. [Υπάρχει όρος Βόρας στην Μακεδονία, το οποίον προφανώς ονομάσθηκε προς τιμήν του]. Αυτός διεξήγαγε μεγάλες εκστρατείες και πολέμους ανά την οικουμένη και δημιούργησε ένα εκτεταμένο και ένδοξο κράτος. Οι Έλληνες δεν τον τίμησαν ως Θεόν αλλά ως βασιλέα, εν αντιθέσει προς άλλους-μη γνωρίζοντες-λαούς οι οποίοι τον αποθέωσαν. Επίσης πρέπει να γνώριζαν ότι ο μύθος περί του Ουρανού αποτελούσε αλληγορία της κοσμογονίας της Γης κατά την φάση του διαχωρισμού των υδάτων της από του Ουρανού (Ψύξη του μείγματος). Τούτο φαίνεται και από την αναφορά των Ορφικών, αλλά και από τα επίθετα που έδωσαν στον Ουρανό, τα οποία όλα προσδιορίζουν τις ιδιότητες του σαν ουράνιο φαινόμενο. Εκ τούτων αξίζει να σχολιάσουμε τα Πόλος, Σφαίρα, Όλυμπος και Αιθήρ. Γιατί τα δύο πρώτα φανερώνουν την σφαιρικότητα του Ουρανού, άρα και της Γης, το επίθετο Όλυμπος διότι αναφέρεται προφανώς στην έδρα των ανακτόρων του. Τέλος, το επίθετο Αιθήρ φανερώνει την σύσταση του απείρου Σύμπαντος, γεγονός που υποδηλοί τις προηγμένες γνώσεις της εποχής.
Το «Ουράνιο» Κράτος
Κατά τον Διόδωρο το Σικελιώτη: «Η Μακεδονία προσωνομάζετο «Ουράνιο κράτος». [Στην Κίνα συναντούμε την ίδια ονομασία στην κεντρικότερη πλατεία της. Κατά την Κινεζική παράδοση ο πρώτος βασιλιάς της ονομάζετο Τσαγκ-Τι ήτοι: «Βασιλεύς Ουρανός». Το Δίον και η πόλη των Αιγών (Βεργίνα) ήτο κατά την παράδοση η έδρα των απογόνων του βασιλιά Ουρανού. Εκεί δε γεννήθηκαν οι «Κρόνος, Αθηνά, Αφροδίτη, Δήμητρα, Ρέα-Κυβέλη, ο Ήλιος-Διόνυσος και ο Ποσειδών» ]. Από τα αρχαία κείμενα προκύπτει ότι από την Μακεδονία ορμώμενοι, δημιούργησαν τα κράτη των Αθηνών και του Άργους της Πελοποννήσου. Έτσι τα Μυκηναϊκά ευρήματα των ανασκαφών της Αιανής Κοζάνης είναι όμοια με αυτά των Μυκηνών. Κατά την μυθολογία, κυβερνήτης του Άργους αναφέρεται ο Ίναχος, υιός του Ωκεανού, υιού του βασιλιά Ουρανού και κυβερνήτης της Αρκαδίας αναφέρεται ο Άτλας υιός του Ιαπετού, ενώ η Αθηνά είναι κόρη του Κρόνου και ηγέτιδα της Αθήνας. [Τον Έλληνα Ιαπετό οι Εβραίοι τον έκαναν Ιάφεθ και τον Ίακχο, Γιαχβέ]. Καίτοι η βασιλεία του Ουρανού ανάγεται σε παρωχημένους προϊστορικούς χρόνους, την ανάμνηση του θα την συναντήσουμε σε πάμπολλες παραδόσεις λαών ευρισκομένων μακράν αλλήλων (λ.χ. συναντάται στις Ινδίες ως «Μάνης ή Μανού», που δεν είναι άλλος από τον Μάνη ή Μαίονα-Ουρανό. Στους Αιγυπτίους ο πρώτος Φαραώ ονομάζεται Μην-Μηνάς ή Μένες (είναι υιός του Μίνωα), που και πάλι είναι το αυτό πρόσωπο, με τον Ουρανό. Γράφει ο Απολλόδωρος: «Μάνης βασιλεύς, πατήρ Κότυος». Αλλά και ο Ηρόδοτος αναφέρει τον «Μάνη-Μαίονα-Ουρανό». «Ο Μανού ο υμνούμενος υπό των σοφών ην ο πρώτος των βασιλέων» αναφέρει η αρχαία Ινδική παράδοση.(25)
Κρόνος και Χρόνος
Μετά την αποκατάσταση πάντων στην οικεία θέση και την απόκτηση τακτικής κίνησης, και όταν δεν απέμενε πλέον ύλη για περαιτέρω τακτοποίηση, άρχισε να μετρά ο Χρόνος, ο οποίος αλληγορείται με τον Κρόνον. Ακριβώς αυτές τις επιστημονικές αλήθειες τις είχαν κωδικοποιήσει πριν δεκάδες χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες και τις εξέφρασαν λιτά και δωρικά με την Ορφική λατρεία και την Ελληνική Μυθολογία. Με την αποκοπή των γεννητικών οργάνων του Ουρανού αλληγορούν τον διαχωρισμό των υδάτων και της στερεάς ύλης μεταξύ Ουρανού και Γης και την αποκατάσταση της τάξεως και ευρυθμίας. Τάρταρα δε νομίζουν την ύλη η οποία εγκλωβίσθηκε στο εσωτερικό της γης ή έμειναν σε αταξία στο χάος και δεν συνενώθηκε με την λοιπήν ύλην σε ομοειδή μάζα κάτω από την επίδραση του Έρωτος (φιλότητας). Κατά τον Εμπεδοκλή τα απώτατα θεμέλια (ή ριζώματα) επί των οποίων στηρίζεται η κοσμική τάξη είναι τέσσερα. Ταύτα φέρουν ονόματα θεοτήτων: α/ Ζευς (εκ του ζέω και είναι το φλογώδες πυρ που τα πάντα κατακαίει αλλά και ζωογονεί) β/ Ήρα (=Αήρ που φέρει μέσα του την ζωή) γ/ Νήστις (εκ του νάω = ρέω, πρόκειται για το ύδωρ) και δ/ Αΐδης (πρόκειται για τον αόρατο αιθέρα). Τα τέσσερα αυτά ριζώματα προέρχονται από το «Ένα» και μοναδικό μικροσκοπικό σωματίδιο, το Φωτόνιο.
Εποχή Γεωλογικών Αναστατώσεων
Η βασιλεία του Ουρανού ασφαλώς δεν αφορά έναν μόνον βασιλιά, αλλά μιά ολόκληρη δυναστεία με το αυτό όνομα, ανάγεται δε στην εποχή όπου η Βόρειος Ευρώπη ήτο σκεπασμένη με παγετώνες ή ολίγον μετά, όταν ετήκοντο οι παγετώνες και εκτεταμένες περιοχές βορείως του Δουνάβεως ήσαν καλυμμένες από ύδατα και ιλύν (λάσπη). Σύμφωνα με τους γεωλόγους, η εποχή αυτή συμπίπτει με την τρίτη Βουρμία περίοδον, δηλαδή την 15 η περίπου χιλιετηρίδα. Το ότι υπήρχαν εχέφρονες άνθρωποι εκείνη την εποχή στον Ελλαδικό χώρο είναι επιστημονικά αλλά και ιστορικά αποδεδειγμένο και τεκμηριωμένο, μη αποδεχόμενο αμφισβήτηση. Ο «Τριγλιανός Άνθρωπος» είναι η αρχή της ανθρωπότητος και πρωτοεμφανίζεται στην γη της Μακεδονίας και της Πίνδου. Συνεχίζεται με τον εχέφρονα άνθρωπο της Θεόπετρας της Θεσσαλίας και του Φράγθυ της Αργολίδος. Αρα η ζωή ακμάζει αδιάκοπα στην Ελλάδα λόγω των ευνοϊκών συνθηκών, πρόγονος δε τούτων είναι ο εχέφρων «Κυνηγός Ελεφάντων της Πτολεμαΐδος» πριν 11 εκατ. χρόνια. Κατά την εποχή των παγετώνων ο άνθρωπος καταφεύγει στα σπήλαια για να προστατευθή από το ψύχος. Τέτοιους εχέφρονες ανθρώπους συναντούμε στο σπήλαιο των Πετραλώνων, Φράγχθυ, Θεόπετρας στους λιμναίους της Καστοριάς κ.α. Όλοι αυτοί οι πληθυσμοί επηρεάζονται τρομερά από τις συνθήκες που επικρατούν στο Βόρειο Αιγαίο κατά την διάρκεια της Νεώτερης Μειοκαίνου Περιόδου. [Να σημειωθή ότι πριν από 15-20.000.000 χρόνια συνέβησαν τρομακτικές γεωλογικές ανακατατάξεις στην περιοχή, που επέφεραν αλλαγή της οικολογίας των όντων. Η Γη «κοιλοπονούσε» -κατά την έκφραση του διακεκριμένου ανθρωπολόγου κ. Άρη Πουλιανού- και προετοίμαζε την εμφάνιση αυτού του τελειοτέρου όντος, του ανθρώπου. Απόδειξη αυτής της οικολογικής αλλαγής είναι τα απολιθωμένα δάση της Καστοριάς, της Θράκης, της Λέσβου κ.ο.κ. Παράλληλα με τον άνθρωπο ζούσαν τότε και πολλά ανθρωποειδή, τα οποία όμως λόγω της δυσκολίας των να προσαρμοσθούν εξαφανίσθηκαν. Δεν πλάσθηκε ένα μόνον ζευγάρι ανθρώπων, που ξαφνικά κατέβηκε από τα δένδρα -ή το έπλασε ο Γιαχβέ σύμφωνα με τον μύθο του Αδάμ και της Εύας- αλλά μια ολόκληρη κοινωνία, που τον κάνει να ξεχωρίζη ως «ανθρωποειδής» από τα άλλα ανθρωποειδή. Από κει και πέρα εξαπλώνεται επί της Γης, από την Ευρώπη στην Ασία και τηξη Άρη Πουλιανού.(5)
Ο Κατακλυσμός της Αιγηίδος
Την περίοδο της Νεώτερης Μειοκαίνου, λόγω τήξεως των παγετώνων στην Ευρώπη και Ασία, οι ποταμοί κατέβασαν τεράστιες ποσότητες ύδατος στον Εύξεινο Πόντο, ο οποίος ήτο τότε κλειστή λίμνη, πριν ανοίξουν τα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων. Όταν υπερπληρώθηκε η λεκάνη του Ευξείνου, λόγω της ανόδου της στάθμης των υδάτων, συνέβησαν δύο τρομακτικά γεωλογικά φαινόμενα που αναστάτωσαν κυριολεκτικά τον κόσμο: α/ Η κάλυψη υπό των υδάτων των Ρωσσικών πεδιάδων ως την Κεντρική Ασία και β/ Τα ρήγματα που τελικά δημιουργήθηκαν εξ αιτίας της πίεσης στον Βόσπορο και Δαρδανέλλια, από τα οποία ξεχύθηκαν τεράστιες μάζες ύδατος στην λεκάνη του Αγαίου.(27) Τότε πνίγηκαν οι περισσότεροι πληθυσμοί των ανεπτυγμένων Αιγαίων και κατεστράφη ο λαμπρός Αιγαιατικός Πολιτισμός τους, ένας από τους πρώτους και θαυμαστότερους πολιτισμούς του κόσμου. Έμειναν μόνον ορισμένα μεμονωμένα κύτταρα στα πέριξ του Αιγαίου υψηλά μέρη, τα οποία διαφύλαξαν ως ένα βαθμό την υπάρχουσα ως τότε ανάμνηση. Μετά την υπερπλήρωση της Μεσογείου πρέπει να δημιουργήθηκε και το ρήγμα του Γιβραλτάρ, αν δεν προηγήθηκε αυτών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων. Όλα αυτά δεν θα μας αφορούσαν αν δεν επηρέαζαν την εξέλιξη των λαών που ζούσαν στις πληγείσες από τους Κατακλυσμούς και τις Γεωλογικές Καταστροφές περιοχές.
Καταστροφή του Αιγαίου Πολιτισμού
Οι γεωλογικές αυτές αναστατώσεις, όπως γνωρίζουμε, κατέστρεψαν τον πρωϊμότερο και ενδοξότερο πολιτισμό, τον Αιγαιατικό, κόβοντας απότομα τον ομαλό ρου της ανθρωπίνης εξελίξεως. Τότε πράγματι σχεδόν χάθηκαν τα «αρχεία» της Ιστορίας, εκτός των εμπειρικών γνώσεων που είχαν οι επιζήσαντες άνθρωποι. Τα διασωθέντα αυτά ψήγματα από τους δύο Κατακλυσμούς, Ωγύγου και Δευκαλίωνος, προσπάθησαν με μεγάλο κόπο να συγκεντρώσουν εκ του μηδενός οι πέριξ του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου λαοί, προκειμένου να ξαναρχίσουν το χτίσιμο του νέου τους πολιτισμού. Μέσα σ’ αυτήν την κοσμοχαλασιά της αναζήτησης των χαμένων πολιτισμών, ορισμένοι δόλιοι, ανέντιμοι και άπληστοι ηγέτες, νόμισαν ότι ήτο η κατάλληλη στιγμή για να σφετερισθούν την πνευματική και πολιτιστική ιδιοκτησία και ανωτερότητα του Ελληνικού Αιγαιατικού Πολιτισμού, όπως καρπούται ο κακός γείτονας το σπίτι της οικογένειας που ξεκληρίζεται στον πόλεμο ή από κάποια φυσική καταστροφή(14). Έκτοτε συνεχίζεται αυτός ο ανίερος σφετερισμός και η παραχάραξη του Ελληνικού Πολιτισμού από τα διάφορα μειράκια του Διεθνούς Εξουσιασμού, οι οποίοι δεν ήσαν εις θέσιν ούτε το ύψος των πυραμίδων να μετρήσουν, διότι δεν τις κατασκεύασαν αυτοί αλλά οι Έλληνες σε αλλοτινούς χρόνους. Άρα, η Νότιος Ρωσσία και η Βόρειος Ευρώπη ήσαν ακατοίκητοι στα πανάρχαια εκείνα χρόνια και έμοιαζαν με λιμνοθάλασσες ή εκτεταμένα έλη. Ο Οβίδιος γράφει σχετικά: «Ο δε Βορέας (Βόρας) την λυγράν διαδραμών Σκυθίαν, επί τας Άρκτους τρέπεται τας προς βορράν κειμένας....».(28) Αυτός λοιπόν ο Βόρας στην Τευτονική παράδοση είναι ο BOUR και αναφέρεται ως γεννήτωρ του ODIN, που δεν είναι άλλος από τον βασιλιά Ουρανό.
Η Γη είχε Πλημμυρίσει
Η Ασία, όπως μαρτυρεί και η ετοιμολογία της λέξεως (Ασία=πηλός, λάσπη) την εποχή εκείνη, αλλά και βραδύτερον, ήτο μιά απέραντη λασπουριά. Ο Ελλαδικός χώρος-ο οποίος την εποχή εκείνη εκτεινόταν στην χερσόνησο του Αίμου ως τον Δούναβη, στην Μικρά Ασία, και στον Καύκασο -λόγω των ευνοϊκών γεωγραφικών και κλιματολογικών συνθηκών (ήπιο κλίμα και ορεινή διαμόρφωση εδάφους) ήτο το επίκεντρον του τότε γνωστού κόσμου. Όχι όμως και η Μεσοποταμία και Μέση Ανατολή, που ήτο τότε ένας βαλτότοπος καλυμμένος από τα ύδατα των δύο ποταμών, Τίγρη και Ευφράτου. Η Αίγυπτος κατοικείτο τότε από μελαψούς Αιθίοπες, και ακόμη δεν είχε δημιουργηθή το Δέλτα του Νείλου. Στις Ινδίες, όπως μας πληροφορούν τα αρχαία Ινδικά κείμενα, επικρατούσε τότε πρωτόγονη κατάσταση, ενώ η Κίνα κατοικείτο κι αυτή από πρωτόγονους όχλους, τα επωνομαζόμενα «Παράσιτα». Έτσι λοιπόν είχε η κατάσταση στον προϊστορικό εκείνο κόσμο, με βάση πάντα τα πορίσματα της ιστορικής και επιστημονικής αλήθειας. Επομένως, αποδεικνύεται αβίαστα ότι η πρώτη κοιτίδα του εχέφρονος ανθρώπου και του πρώτου πολιτισμού ήτο ο πέριξ του Αιγαίου χώρος, οι δε Άριοι Έλληνες επί δυναστείας των Ουρανών σχημάτισαν το πρώτο οργανωμένο κράτος στον κόσμο. Αυτό ντρέπονται ορισμένοι Έλληνες να το ομολογήσουν, είτε λόγω ραγιαδισμού, είτε λόγω της συστηματικής παραπληροφόρησης και πλύσεως εγκεφάλου, που επί χιλιάδες χρόνια έχει γίνει στερεότυπο βίωμα, και παγιωμένη γνώση, σύμφωνα με την οποίαν «ο πολιτισμός ήρθε από την Ανατολή». Είναι γεγονός ότι ζούμε σε μια αντιφατική και δύσκολη εποχή, που όλα γίνονται με γνώμονα την αυτοσυντήρηση και διεύρυνση της ισχύος του ατόμου και της συλλογικής οντότητος. Φυσικά η Διεθνής Εξουσία γνωρίζει πολύ καλά την αλήθεια, ότι δηλαδή το επίκεντρο του παγκόσμιου πολιτισμού είναι το Αιγαίο, με εστιακό σημείο το ιερό όρος Όλυμπος. [Και ο λόγος για τον οποίον προωθούν το κράτος των Σκοπίων, την Τουρκία και εξυφαίνουν τις λοιπές ραδιουργίες σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου είναι για να σφετερισθούν το ένδοξο όνομα της Μακεδονίας σε πρώτη φάση. Να ποδηγετήσουν τους «Σκέντερους» της Ανατολής (αρχαιομακεδόνες Έλληνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου) σε δεύτερη και βραδύτερον να ακρωτηριάσουν την Ελλάδα, εάν περάση η συνωμοσία τους. Είναι προφανές ότι μέσω της «Μακεδονίας» επιδιώκουν να ηγεμονεύσουν πολιτιστικά στον κόσμο της Ανατολής. Εν όψει δε της νέας αντιπαράθεσης των Πολιτισμών που τώρα αρχίζει, τους χρειάζεται το αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα για να επικρατήσουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουν στερήσει από εμάς τους Νεο-Έλληνες, την δυνατότητα να μάθουμε την αρχαία Ελληνική γλώσσα και ιστορία στα σχολεία και κάνουν το παν για να μας αποξενώσουν από τις ρίζες μας, να ξεχάσουμε την εθνική μας ταυτότητα και παράδοση, έτσι ώστε να μας αποξενώσουν κάποια μέρα παντελώς από την πολιτιστική μας κληρονομιά]
ΤΑ ΚΑΒΕΙΡΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Ηλιολιθικός Πολιτισμός
Οι Θεοί Κάβειροι είναι οι αρχαιότεροι θεοί των Πρωτοελλήνων-Πελασγών και λατρεύονταν από πολλούς λαούς της Μεσογείου αλλά και πέραν αυτής. Η Ελευσίνα και η Σαμοθράκη στο Βόρειο Αιγαίο, ήσαν τα λατρευτικά κέντρα της Καβείριας θρησκείας. Ως γνωστόν, οι Έλληνες σαν γηγενής λαός με αδιάκοπη παρουσία σ’ αυτόν τον χώρον από αμνημονεύτων χρόνων, είχε αναπτύξει την δική του θρησκεία. Το γεγονός τούτο μαρτυρεί και ο Ισοκράτης: «Ταύτην γαρ οικούμεν, ουχ ετέρους εκβαλόντες, ουδ’ ερήμην καταλαβόντες, ούδ’ εκ πολλών εθνών μιγάδες συλλεγέντες, αλλ’ ούτω καλώς και γνησίως γεγόναμεν ώστ’ εξ ήσπερ έφυμεν, ταύτην έχοντες άπαντα τον χρόνον διατελούμεν, αυτόχθονες όντες».
Σχετικά με τα μυστήρια ο Ηρόδοτος γράφει ότι: «αυτά και την τελετήν έφερον οι Πελασγοί, το πρώτον στην Αθήνα, και παρ’ αυτών έμαθον οι Αθηναίοι, να ζωγραφίζωσι τον Ερμήν των Καβείρων έχοντα όρθια αιδοία».
Οι Πρωτοέλληνες-Πελασγοί ήσαν πολύ προοδευμένοι έναντι όλων των λοιπών λαών του τότε γνωστού κόσμου, των οποίων το διανοητικό επίπεδο βρίσκονταν πολύ χαμηλά. Το πραγματικό όνομα των Αιγαίων ακόμη το αγνοούμε, όμως παντού ψηλαφούμε τον ανώτερο πολιτισμό των.
Οι άνθρωποι συνεδύασαν την ιδέα της σποράς με την του ενταφιασμού (μύθοι Πλούτωνος, Δήμητρος και Περσεφόνης). από εκεί προήλθεν η ιδέα του μυστηρίου, τελετής κατά την οποίαν η φυλή έτρωγε το σώμα του θύματος, ώστε όλοι να επωφεληθούν των αγαθών αποτελεσμάτων της θυσίας. Σ’ αυτό τους ώθησε ο σεβασμός και ο τρόμος του προγόνου, η αποφυγή των λοιμωδών ασθενειών, η μαγεία και οι προλήψεις, και το δέος του θανάτου. Αυτά όμως για τους Πρωτο-Έλληνες χάνονται στα βάθη της προϊστορίας.
Κατά τον H.G. Wells, «σε κάποια περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας είδαν να διαδίδεται εις τον κόσμον ένας νεολιθικός πολιτισμός, με χαρακτήρας τόσον διαυγείς, τόσον ειδικούς ώστε δεν θα μπορούσε να παραδεχθή κανείς ότι εγεννήθη υπό μεμονωμένας μορφάς. Ο πολιτισμός αυτός διεδόθη δια μέσου όλων των περιοχών των κατοικουμένων υπό της λευκής φυλής της Μεσογείου έπειτα κατέκτησε τας Ινδίας, τας ακτάς της Κίνας και τέλος το Μεξικό και το Περού, ως τις νήσους του Ειρηνικού ωκεανού». [«Παγκόσμιος Ιστορία», Τόμ. Α H.G. Wells, εκδ. Συροπούλου.] Η κοιτίδα αυτών ήτο η Ανατολική Μεσόγειος και ειδικώτερα η Κρήτη. Σύμβολα αυτού του ηλιολιθικού πολιτισμού ήτο η «Σβάστικα», το «Γοργόνιο» της Αθηνάς και τα μεγαλιθικά μνημεία.
Η Προιστορική Κρήτη
Κατά τον H.G. Wells «Εις την Κνωσσό υπάρχουν νεολιθικά ίχνη εξ ίσου αρχαία ή ίσως αρχαιότερα όλων των προδυναστικών ερειπίων της Αιγύπτου. Αγγεία αποδιδόμενα εις την πρώτην αιγυπτιακήν δυναστείαν, κατά την γνώμην πολλών επιστημόνων είχαν εισαχθή από την Κρήτην. Ο Νησιωτικός αυτός πολιτισμός, ο οποίος άνθισε στην Κρήτη, είναι τουλάχιστον τόσο αρχαίος, όσο ο αιγυπτιακός και ότι εξηπλώθη δια θαλάσσης από το έτος 4. 000 π.Χ. Ο Λαβύρινθος της Κρήτης ήτο το μεγαλοπρεπέστερον και πολυπλοκώτερον μνημείο, το οποίον εγνώρισε η ανθρωπότης. Ευρήκαν εις αυτό οχετούς υδραγωγείου, δωμάτια λουτρού, και πολλούς άλλους εκλεπτισμούς, τους οποίους θεωρούμεν κακώς ως τελευταία εφευρήματα της συγχρόνου ζωής. Η αγγειοπλαστική, η υφαντουργία, η γλυπτική και η ζωγραφική ήσαν εις τον λαόν αυτόν, ασυναγώνιστοι εις ποιότητα. Ο λαός αυτός αγαπούσε τας εορτάς και τας τελετάς, απολάμβανε με απληστίαν τας ταυρομαχίας και τα αθλητικά θεάματα. Η ενδυμασία των γυναικών ήτο εξαιρετικώς «μοντέρνα». Εφορούσαν κορσέδες και φούστες με βολάν. Οι Κρήτες είχαν σύστημα γραφής (σ.σ. πρόκειται για την «Κρητική Ιερογλυφική», και κατόπιν την Γραμμική Γραφή Α και Β) Οι Κρήτες έζησαν ειρηνικά επί 1.000 περίπου έτη. Με αναλόγους ευνοικάς συνθήκας, όλαι αι φυλαί εκδηλώνουν μίαν καλλιτεχνικήν κλίσιν. Κατά τον ελληνικόν θρύλον ο Δαίδαλος αποπειράθηκε να κατασκευάση την πρώτην ιπταμένη μηχανή». [Και φυσικά οι γνωστοί εχθροί του Ελληνισμού του δημιουργούν συνεχώς εξωτερικές απειλές ώστε να μην τον αφήνουν να ασχοληθή με φιλειρηνικά και πολιτιστικά έργα].
Δάρδανος και Ιάσων, οι πρώτοι Κάβειροι
Σύμφωνα με την Μυθολογίαν οι Κάβειροι ήσαν δύο, ο Δάρδανος και Ιάσων, αμφότεροι δε ήσαν υιοί του Διός και της Ηλέκτρας, θυγατρός του Ατλαντος.
- Πρώτος εμυήθη στα μυστήρια ο Ιάσων από τον πατέρα του Δία, όπως λέγει ο Διόδωρος. Η τελετή ήτο απόρρητος και μόνον οι μεμυημένοι την γνώριζαν. Η μύησις εγένετο κατά τον εξής τρόπον: Εκάθιζον τον μυούμενον επι του θρόνου, έβαλλον επι της κεφαλής αυτού στέφανον ελαίας, έδεναν και την κοιλίαν αυτού με πορφυράν ζώνην. Έπειτα εχόρευον περί αυτόν οι μυούντες αυτόν. Είχαν από τότε κέντρον λατρείας την Σαμοθράκην, αλλά και τις Θήβες της Βοιωτίας.
Επειδή η λατρεία των διεδόθη σε αρκετούς λαούς (Αιγυπτίους, Φοίνικες, Φρύγες, Ιβηρες κλπ), είναι φυσικόν έκαστος εξ αυτών να θέλη να ιδιοποιηθή ταύτην σαν δική του. Το ότι δεν ήτο Φοινικική, όπως ισχυρίζονται μερικοί αμαθέστατοι ή και στρατευμένοι κονδυλοφόροι, αποδεικνύεται από τις εξής μαρτυρίες: α/ Ο Αγαμέμνων ήτο μυημένος στην λατρεία των Καβείρων και δι’ αυτής κατέπαυσε την μεγάλην επανάσταση των Ελλήνων στην Τροία. β/Ο Οδυσσεύς ήτο κι’ αυτός μυημένος στα Καβείρια μυστήρια, όπως άλλωστε και όλοι οι Αργοναύτες, όπως λέγει ο Απολλώνιος, για να πλεύσουν ακινδύνως γ/ Ο Παυσανίας λέγει ότι: «παρά των Αθηναίων έμαθον τα ονόματα των προστατών Καβείρων και οι άλλοι Έλληνες, εκ δε της Σαμοθράκης επέρασαν εις την Ιμβρον, την Λήμνον και εις άλλα μέρη της Μικράς Ασίας, και όχι το αντίθετον όπως ισχυρίζονται αστήρικτα οι ημέτεροι και ξένοι «Φοινικιστές». Οι Φοίνικες επειδή δεν ήτο δική τους θρησκεία συνέχεον αυτούς με τους Κουρήτας, Κορύβαντες, Ιδαίους Δακτύλους (της Κρήτης) και τους Διόσκουρους. Ολοι ομως οι ανωτέρω έζησαν πολύ πριν εμφανισθούν στο προσκήνιο της ιστορίας οι Φοίνικες.
Μεταξύ των Καβείρων συγκαταλέγονται και οι Διόσκουροι, Κάστωρ και Πολυδεύκης, καθώς και ο αρχαιότατος Ασκληπιός. Λέγεται μάλιστα ότι ο Ιάσων πρώτος έφερεν την τελετήν στο Κάσσιον όρος της Φρυγίας, όπου έκτισεν ναόν, και ύστερον ο Κρόνος έδωσεν εις τους Καβείρους την πόλιν Βυρητόν, όπου αυτοί έγραψαν και την αρχαίαν ιστορίαν των Φοινίκων, κατά παραγγελίαν του Ερμή του Τρισμέγιστου. Ιερό των Καβείρων ήτο και στην Πέργαμο, όπως λέγει ο Παυσανίας. Κατά τον Στράβωνα, οι Κάβειροι ήσαν τρεις, ενώ κατ’ άλλους μόνον δύο, ο Ζευς και ο Διόνυσος, ή ο Ουρανός και η Γη.
Αλλά η παράδοση θέλει και Νύμφες Καβειρίδες, την Δήμητρα (Αξίερος) και την Περσεφόνη (Αξιόκερσα), ενώ άλλοι περιλαμβάνουν τον Πλούτωνα και τον Ερμή στην χωρεία των Καβείρων. Τα πρόσωπα αυτά συγχέονται συχνά προς άλληλα, όπως λ.χ. η Δήμητρα με την Γη και ο Πλούτων με τον Ερμήν. Προφανώς τούτο σημαίνει ότι οι Πρωτοέλληνες ιερείς των Καβειρίων Μυστηρίων άρχισαν τον προσηλυτισμόν άλλων πρωτόγονων λαών, μυούντες αυτούς εις την πρώτην ανωτέραν θρησκείαν της οικουμένης, εξ ου και οι διαφορετικές ερμηνείες ταύτης. Οι απόγονοι αυτών ονομάσθησαν Κορύβαντες ή Κούρητες, Σαμοθράκες, Ιδαίοι-Δάκτυλοι και Διόσκουροι, όπως προαναφέραμε, και εθεωρούντο ιερείς της πανάρχαιας Ρέας.
Εξ άλλου, κατά τον Στράβωνα ο Ακουσίλαος λέγει, ότι οι Κάβειροι ήσαν απόγονοι του Ηφαίστου και υιοί του Κασμίλου. Αλλοι όμως θεωρούν τον Κασμίλον ένα εκ των Καβείρων, ενώ άλλοι πάλιν λέγουν ότι ονομάσθησαν Κάβειροι εκ της μητρός αυτών Καβείρας ονομαζομένης, η οποία κατά Φερεκύδην ήτο θυγατέρα του Πρωτέως.
Καβειρος Θεός Μακεδόνων
Κατά τον Αθαν. Σταγειρίτη, ο Κάβειρος ήτο Θεός των Μακεδόνων, λατρευόμενος ως προστάτης της Μακεδονίας. Δεδομένου δε ότι στην Μακεδονία υπάρχει το ιερόν όρος του Ελληνισμού, ο Ολυμπος, αντιλαμβανόμαστε ότι οι Κάβειροι ήσαν τόσο Έλληνες όσο και οι Ολύμπιοι θεοί. [Ερασμ. Adagior. chil. 86, Λακτάντ. A’ Iε’, 8 Σουίδ. εν Καλαβρ.] Οι Κάβειροι εθεωρούντο οι περιφημότατοι και τρομερώτατοι δαίμονες της Ορφικής λατρείας, όμως η αρχή αυτών είναι το σκοτεινότατον και αγνωστότατον, κεφάλαιον της προιστορίας και αρχαιολογίας [Αθαν. Σταγειρίτης, «Ωγυγία», τομ. Β, σελ. 170] Να σημειωθή ότι η λατρεία των συνεχιζόταν σε ορισμένες περιοχές και μετά την επικράτηση της Εβραιοχριστιανικής θρησκείας. Ομως οι άγριοι διωγμοί που υπέστησαν οι Κάβειροι σαν ειδωλολάτρες εξερρίζωσε την πανάρχαια αυτή θρησκεία.
Η Ιστορία των Καβείρων
Ο Παυσανίας λέγει ότι εις την Βοιωτίαν υπήρχε το περιφημότατο ιερό και άλσος των Καβείρων στην Θήβα, προς τιμήν της Δήμητρος της Καβειρίας και της Περσεφόνης. Οι Θηβαίοι όλοι εκαλούντο Καβειραίοι και οι γυναίκες Καβειρίδες Νύμφαι. Είς εκ των Καβείρων τούτων ήτο ο Προμηθεύς, είχεν δε και υιόν Αιτναίον ονομαζόμενον. Εις αυτούς ήλθεν η Δήμητρα και παρέδωσε τα Μυστήρια αυτής, ως λέγει ο Παυσανίας.
Να σημειώσουμε ακόμη ότι ο Πρωτεύς αλληγορεί την Πρώτην ασχημάτιστη Ουσία, ήτοι το Χάος εκ του οποίου προέκυψεν το ηλιακό μας σύστημα. Αρα λοιπόν οι Κάβειροι και η λατρεία των κρύβεται στα τρίσβαθα της προιστορικής μνήμης ως την αχλύ της ανθρώπινης σκέψης.
Η Καβειρώ Βροχή
Η Καβειρώ βροχή που έπεφτε ακατάπαυστα έρχεται από πολύ μακρυά. Την γέννησαν τα πρωτόγονα φαινόμενα όταν επλάθετο η γη. Τα σκοτεινά και ανήλια δάση, οι θεοσκότεινες σπηλιές όπου χώθηκε ο πρωτόγονος άνθρωπος σε αλλοτεινά δίσεκτα χρόνια για να γλυτώσει. Τότε που το νερό αφθονούσε, και που η φωτιά σπάνιζε, που το πράσινο οργίαζε, τα θηρία μούγκριζαν ολόγυρα στον πρωτόγονο άνθρωπο κι’ αυτός περιπλανιόταν συνεχώς σε βουνοπλαγιές και ακτές για τον επιούσιον. Αλλοτε έχοντας να αντιμετωπίση τους παγετώνες, το ψύχος και την πείνα, κι’ άλλοτε τους κατακλυσμούς, τις κοσμογονικές καταστροφές και τα αλλόκοτα φαινόμενα. Προς στιγμήν φαινόταν η μάχη άνιση. Αλλά χάριν της προσαρμοστικότητας του επέζησε. Τα Καβείρια Μυστήρια έχουν ένα αρχέγονο συμβολισμό. Ο άνθρωπος σέρνεται στα βρύα της ανάγκης, συγκλονίζεται από τις πρώτες εφευρέσεις του τροχού και κλυδωνίζεται στον πρώτο πλου στο πέλαγος πάνω σ’ ένα κορμό δένδρου. Κάπου στο καταποντισμένο Αιγαίο. Ανηφορίζει στην σιωπή του δέους, αντικρύζει την αστραπή και την βροντήν που σαρώνει ασταμάτητα στεριές και θάλασσες, βαδίζει ανάμεσα στη λάβα των υφαιστείων της Σαντορίνης και των άλλων, στους σεισμούς που ξεσκίζουν τη γη του, και μέσα από την κοσμοχαλασιά και την αντάρα που τον απειλούσε συνεχώς με εξαφάνιση αυτός αγωνίζεται με πάθος.
Μέσα σ’ αυτήν την ενατένιση του έναστρου ουρανού ο Αιγαίος «αρχάνθρωπος» ανασηκώθηκε στα δυό του πόδια, κοίταξε τον έναστρο ουρανό, έκανε βυθοσκόπιση στα έγκατα της αραχνιασμένης του ψυχής, και μέσα από τον σκληρό αγώνα του για επιβίωση πλήρωσε ακριβά την περιέργεια του αυτή κι’ έμαθε πολλά. Και πρώτα απ’ όλα εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν μπόρεσε και καθάρισε την ψυχή και τα λογικά του στην σιγαλιά, στην θαλπωρή και στην μαγεία της ειδιλιακής Αιγηίδος, πριν αυτή βυθισθή κάτω από τα αφηνιασμένα κύματα. Τότε έγινε πραγματικός άνθρωπος με συνείδηση, συνέπεια και λογικό ειρμό. Τότε πρωτογνώρισε τον Ευατόν Του. «Γνώθι σαυτόν» ανεφώνησε ο ένδοξος πρόγονος του Απόλλων και αμέσως ξεκίνησε την μεγάλη περιπέτεια προς το άγνωστο, που συνεχίζεται ως σήμερα. Αυτός ήταν και ο μεγαλύτερος άθλος του ανθρώπου, και αυτό έγινε από τον Ελληνα Αιγαίο «αρχάνθρωπο», αλλά όχι αγριάνθρωπο. Αυτήν την υποχρέωση του ανθρώπινου γένους λησμόνησαν οι εξουσιαστές του κόσμου προς τον Έλληνα Αιγαίο εδώ και 2.000 χρόνια. Και έχτισαν ένα κόσμο πάνω στο ψέμμα και την απάτη.
Φορωνεύς, ο Πρώτος Άνθρωπος
Σύμφωνα με τον μύθο του Φορωνέωςν -το αρχαιότερο έπος της αρχαιοελληνικής λογοτεχνίας- αυτός ήτο ο πρώτος άνθρωπος της Γης. [«ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ», Γεωργ. Πετρόπουλος, Εκδ. Ανάταση.] «Αυτός έκανε πολλά παιδιά και αύξησε τον πληθυσμό σε μία εποχή ευδαιμονίας που δεν υπήρχαν αρρώστειες και βάσανα. Τότε οι καρποί των δένδρων έτρεφαν όλον τον πληθυσμόν, που ζούσε αδελφωμένα κάτω από το βλέμμα του Δία. Ο κίνδυνος όμως των αγρίων θηρίων παραμόνευε τους μακρυνούς εκείνους απογόνους μας. Γι’ αυτό και ο Φορωνεύς, με τις ευλογίες του Δία, συγκέντρωσε όλους τους ανθρώπους στο Αργος, τους χάρισε την φωτιά, εφεύρε τα δικαστήρια και τους νόμους και ανεκάλυψε τα όπλα. Η μεγάλη όμως αύξηση του πληθυσμού αύξησε και τις ανάγκες του με αποτέλεσμα τις μεταξύ τους προστριβές. Ετσι όταν αυξήθηκε υπερβολικά ο πληθυσμός στο Αργος, τους διεσκόρπισε σ’ ολόκληρη την Γη με την βοήθεια του Ερμή. Μετά ταύτα, ο Δίας απεσύρθη στον Ολυμπο, γενόμενος βασιλιάς Θεών, και άφησε στον Φορωνέα την γήινη εξουσία».
Στην ύπαρξη αυτού του γήινου παραδείσου και στην συμβίωση Θεών και ανθρώπων συμφωνούν τόσον ο Ησίοδος όσον και η Παλαιά Διαθήκη, η οποία δανείστηκε τους αρχαίους ελληνικούς μύθους και τους ιδιοποιήθηκε. [Με βάση αυτήν την εξέλιξη μπορούμε να προβλέψουμε κάποια μέρα όχι και πολύ μακρυνή, όταν θα επέλθη πληθυσμιακός κορεσμός, ότι ο άνθρωπος θα διασκορπισθή και πάλιν έξω από τον πλανήτη Γη, στο Διάστημα, προς αναζήτηση «ζωτικού χώρου», όπως σήμερα οι μετανάστες αναζητούν καινούργιες πατρίδες σε μακρυνές χώρες] από τότε χρονολογείται και η λατρεία των Καβείριων Μυστηρίων.
Ομως ο Αιγαίος Πρωτοέλληνας κατόρθωσε όχι μόνον να επιβιώσει, αλλά και να δημιουργήση τον πρώτο Πολιτισμό. Ο Πλάτων ομιλεί «για πολλά Ελληνικά φύλα» στα οποία ηγείτο η Αθήνα, η οποία ήτο θαυμαστή παντού σε Ευρώπη και Ασία. Η γλώσσα του είχε αρχίσει πολύ παλαιά, από την Παλαιολιθική εποχή, μετά την δημιουργία του «homo sapiens». Αυτή η γλώσσα και η Σκέψη γονιμοποίησε, κατά τους πλέον διαπρεπείς διανοητές, τον Ευρωπαικό Λόγο.
Φρικτά και Απόρρητα Μυστήρια
Οι Κάβειροι θεοί ήσαν φρικτότατοι, τα δε Μυστήρια των, που ετελούντο στην Σαμοθράκην και αλλαχού, ήσαν απόρρητα και τρομερά. Κατ’ αρχήν εμυούντο εις αυτά όσοι επρόκειτο να αναλάβουν έργον κινδυνώδες, όπως λ.χ. κάποιον μακρυνόν και επικίνδυνον πλουν, ή εκστρατείαν, ή πόλεμον ή κάτι παρόμοιον. [Απομίμηση της Καβείριας ιεροτελεστείας συνήθιζαν να κάνουν και οι Ιάπωνες Σαμουράι κατά την τελετή του τείου, προς εξαγνισμόν ψυχής τε και σώματος] Στα Καβείρια Μυστήρια εμυούντο και οι άνθρωποι της ανωτέρας τάξεως, καθώς και οι υιοί αυτών. Λέγει ο Διόδωρος ότι το πρώτον εμυήθη ο Ιάσων υπό του πατρός του Διός, και κατόπιν περιήλθεν την οικουμένην για να μυήση τον κόσμο στην νέα θρησκείαν, η οποία δεν ήτο μόνον θρησκεία -με την σημερινή της θεολογική έννοια- αλλά και οι πρώτες Επιστημονικές Γνώσεις (συναρτήσεις αληθείας) του ανθρώπινου γένους, περί της Φύσεως και της Ψυχής. Ευνόητον τυγχάνει ότι σχεδόν όλοι οι Έλληνες σοφοί είχαν μυηθή στην ορφική λατρεία.
Απο τους πρώτους που μυήθηκαν στα Καβείρια Μυστήρια από τον Ιάσωνα ήτο και ο Κάδμος, ο οποίος συνεζεύχθη την αδελφήν αυτού Αρμονίαν. Υπήρχε δε ολόκληρο τελετουργικό μύησης. Εβαζαν τον μυούμενο σε θρόνον, του έθεταν στέφανον εξ ελαίας στην κεφαλήν και του έδεναν την κοιλίαν με ταινίαν πορφυράν. [Το έθιμον να φορούν ζώνη σε ποδήρεις τελετουργικούς χιτώνες
τηρείται ακόμη και σήμερα σε ορισμένους λαούς της Ανατολής, όπως λ.χ. στους χιτώνες του αγωνίσματος «καράτε», το οποίον δεν είναι άλλο από το αρχαίο «Παγκράτιο». Εξ άλλου και οι Ιάπωνες «καμικάζι» κατά έδεναν την κοιλίαν με ζώνη προ της αποστολής των κατά τον Β. ΠΠ]Επειτα οι τελούντες την μύηση Κάβειροι εχόρευαν γύρω από τον νεοφώτιστον.
Κατά τον Αριστοφάνη, όποιος εμυήτο στα Καβείρια Μυστήρια απέφευγε κάθε κίνδυνο, αν προσευχόταν και έφερε φυσικά και την προφυράν ταινίαν. [Κατάλοιπο του εθίμου τούτου παρέμεινεν ως πρόσφατα στην στολή των ανωτάτων αξιωματικών αρκετών στρατών, να φέρουν πορφυρά ταινία στο πηλίκιο των, όχι τόσον για να προστατεύονται -γιατί μένουν στα μετόπισθεν- αλλά για να επιβάλλουν την εξουσία των. Επίσης το έθιμο της κόκκινης κλωστής του Μάρτη για την προστασία από τον ήλιο] Ο Οδυσσεύς, ναυγήσας στον ωκεανό εσώθη, μεταχειρισθείς την ιεράν κρήδεμνον (ταινία κεφαλής), την οποία έβαλε κάτω από την κοιλίαν του, γιατί δεν έφερε την πορφυρά ζώνη. [Η πραγματικότης είναι ότι το «ιερόν κρήδεμνον» ήτο το πρώτο σωσίβιο στον κόσμο, το οποίο ανεκαλύφθη υπό των Ελλήνων ναυτικών, και χάρις στο οποίον έχουν σωθή ως σήμερα σωρεία ναυαγών. Οσον αφορά τα περί της προστασίας των ναυαγών υπό της θεάς Λευκοθέας-Ινούς αυτά είναι δημιουργήματα του ιερατείου.
Εδώ ο Μωυσής άνοιξε δρόμο στην Ερυθρά Θάλασσα για να διαβούν αβρόχοις ποσί ο «εκλεκτός του λαός» και μία Ινώ δεν μπορούσε να κάνη κι, αυτή το θαύμα της υπέρ των ναυτικών Ελλήνων; Και καλά για τον Μωυσή μπορούσε να περάση και δια ξηράς, γιατί τότε δεν υπήρχε η διώρυγα Σουέζ. Ητο ανάγκη να πάη διά θαλάσσης ο ευλογημένος προπάτορας μας; ] Πριν πλεύσουν οι Αργοναύτες εμυήθησαν κι αυτοί στα Καβείρια Μυστήρια για να πλεύσουν ακινδύνως, όπως λέγει ο Απολλώνειος.
Επίσης εμυήθησαν και όλοι οι ήρωες του Τρωικού Πολέμου, καθώς και ο Φίλιππος, ο πατέρας του Μ. Αλεξάνδρου, πριν ξεκινήση για την εκστρατείαν του. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι όσοι γνώριζαν τα μυστηριώδη ονόματα της Ορφικής λατρείας, τα μετεχειρίζοντο, λέγοντες αυτά χαμηλοφώνως και ησύχως, ενώπιον των κινδύνων σαν αλεξίκακα (προς αποφυγήν των κακών), όπως σήμερα οι χριστιανοί αναφέρουν χαμηλοφώνως δεήσεις και επικαλούνται αγίους και οσίους ενώπιον σοβαρών κινδύνων. Εκαναν κι’ άλλες ιεροπραξίες αλλά λόγω του απορρήτου των μυστηρίων κανείς δεν αποκάλυψε το παραμικρόν και επομένως τα πάντα σκεπάζει η αχλύς του μυστηρίου.
Ο Παυσανίας μολονότι γνώριζε τα των μυστηρίων σιωπά λέγων: «ήτις δε ην η παρακαταθήκη, και τα εις αυτήν γενόμενα, ούκ εφαίνετο όσιον μοι γράφειν». Κατά την εκστρατείαν των Επιγόνων, όταν κυριεύθηκαν οι Θήβες, οι Αργείοι έδιωξαν τους Καβειραίους και διεκόπη επί μακρόν η τελετή. Υστερα όμως η Πελαργή, θυγατέρα του Ποτνέως, ενός εκ των Καβείρων, και ο σύζυγος της Ισθμιάδης, αναβίωσαν την τελετήν εις άλλο ιερό, διότι το παλαιό είχε βεβηλωθεί.
Το Αβατον των Καβειρίων
Τα Καβείρεια ιερά ήσαν άβατα. Λέγεται ότι όταν μερικοί στρατιώτες του Μαρδονίου, κατά την Εκστρατεία των Περσών στην Ελλάδα, εισήλθαν στο ιερόν τούτο, είτε για λαφυραγωγία, είτε για καταφρόνηση, ευθύς αμέσως εμάνησαν και έπιπτον έφιπποι στην θάλασσα από τον γκρεμό. Επίσης λέγεται ότι και όταν ο Αλέξανδρος έκαυσε την Θήβα, όσοι Μακεδόνες στρατιώτες εισήλθαν στο ιερό κατακεραυνώθηκαν.
Ιερόν των Καβείρων υπήρχε και στην Αίγυπτον, όπου εισήλθε ο Καμβύσης και κατέκαυσε τα πηγμαία αγάλματα εν αυτώ. Παρόμοια ιερά υπήρχαν στην Ρώμη, Τυρρηνία, Αρμενία, Σεβαστεία κλπ. Ο Ησύχιος λέγει ότι, ήτο κάποιος ιερεύς των Καβείρων, ονόματι Κοίης ή Κόης [εκ του κοέω-οώ=καίω εξ ού και Πυρκόοι και Θυηκόοι= ιερείς], ο οποίος καθάριζε από τις αμαρτίες ακόμη και τους φονείς. Εξ αυτού πήρε η Ιουδαική θρησκεία και ο Χριστιανισμός το μυστήριο της Καθάρσεως. [Ο Ιερεύς Εβραιστί καλείται «κόχεν» εκ του Κόης, εξ ου και το Γερμανικόν «kochen»=μαγειρεύω].
Ορφική Λατρεία
Ακολούθως θα προσπαθήσουμε να δώσουμε ορισμένες γενικές πληροφορίες από την Ορφική λατρεία, η οποία λόγω του ότι ήτο απόρρητη εδίδετο υπό αλληγορική μορφήν, όπως προελέγχθη:
- Πρώτον, εδίδασκε την αλληγορίαν του ενός και μοναδικού θεού (μονοθειστική). Επομένως ο μονοθεισμός δεν είναι εφεύρεση των Εβραίων, όπως εσφαλμένα νομίζεται, ούτε οι Έλληνες ήσαν ειδωλολάτρες, όπως ενομίζετο υπό των χριστιανών για να στηρίξουν τους φοβερούς διωγμούς σε βάρος των «Εθνικών», όπως απεκαλούντο οι Έλληνες κατά τους Βυζαντινούς χρόνους.
- Δεύτερον, επίστευον ότι ο Θεός είναι δημιουργός, προνοητής και διοικητής των όντων, και γινώσκει και τους διαλογισμούς των ανθρώπων.
- Τρίτον, επρέσβευαν την αθανασίαν της ψυχής.
- Τέταρτον, επίστευαν ότι υπάρχει κρίση και ανταπόδοση στην παρούσα και μέλλουσα ζωή (Ηλίσια Πεδία, Αδης, Κόλαση και λοιπά) Ολα αυτά ήσαν ηθικά δόγματα για να καταστήσουν αρμονικό τον κοινωνικό βίο των ανθρώπων. Πάντες οι μυούμενοι εθεωρούντο «αδελφοί» και δεν διέφεραν ούτε στο γένος, ούτε στην κατάσταση. Επρεπε όμως ο μυούμενος να είναι καθαρός στην ψυχή και στο σώμα, αλλά και ανδρείος, γεναίος, άφοβος και ενάρετος. Διαφορετικά έπρεπε να δοκιμασθή στην πράξη. Γι’ αυτό παρομοίαζαν την μύηση με τον Θάνατον, αλλά και την Αναγέννηση. (Σταύρωση-Ανάσταση των Χριστιανών) Οι Αθηναίοι δεν εδέχοντο κατ’ αρχάς ξένους προς μύηση στα Ελευσίνια Μυστήρια, γι αυτό ο Ηρακλής, οι Διόσκουροι, ο Ασκληπιός κ. α πολιτικογραφήθηκαν σαν Αθηναίοι πολίτες για να μυηθούν σ’ αυτά.
Υπήρχον δύο κατηγορίες μυστηρίων: τα Μικρά Μυστήρια και τα Μεγάλα Μυστήρια.
- Τα Μικρά, που ανήκαν στην Περσεφόνη, προηγείτο ο Καθαρμός και η προπαρασκευή και επακολουθούσαν της Δήμητρος.
- Τα Μεγάλα, προς χάριν της Δήμητρος, ο μυούμενος είχεν και θετόν (πνευματικόν) πατέρα ως εγγυητήν (τον λεγόμενον «νονόν» των Χριστιανών).
Τα Μικρά Μυστήρια
Προηγείτο νηστεία και διάφορες άλλες σκληραγωγίες προς κάθαρσιν της ψυχής και του σώματος, μετά τις οποίες μετέβαινε σε ιερό [Τα ιερά ήσαν κατά κανόνα πλησίον ποταμού ή πηγής με τρεχούμενο νερό, όπως ήσαν και τα Ασκληπιεία] και τον έβαζε ο Ιερεύς (Υδρανός) να πλυθή και καθαρισθή με ύδωρ από κάθε προγενέστερο μολυσμό. [Εξ ου και το «Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν», που υπάρχει στα αρχαία λουτρά. Ο περιηγητής μπορεί να το ιδή γραμμένο και στα Ρωμαικά λουτρά στην πόλη Μπαθ (που σημαίνει Λουτρά) της Ν. Δ Αγγλίας. Η φράση αυτή διαβάζεται και αμφίδρομα] Επειτα εθυσίαζον χοίρον θυλικόν, ο οποίος συμβολίζει την ευφορίαν της φύσεως. Επακολουθούσε όρκος, ότι δεν θα αποκαλύψη ποτέ σε άλλον ό, τι είδεν ή άκουσε εκεί ο μυηθείς και εν συνεχεία του υπέβαλε ο ιερεύς διάφορες αλληγορικές ερωτήσεις, σχεδόν ακατάληπτες σε μας τους αμυήτους:
«Εφαγες καρπούς; «
Ο μυούμενος απαντούσε: «Eνήστευσα, έπιον κυκεώνα, έλαβον από της κίστεως, έβαλον εις τον κάλαθον, έλαβον από του καλάθου, έβαλον εις την κίστιν». Αν και αγνοούμεν την αλληγορίαν τούτων των λόγων, γνωρίζομεν ότι ο «κυκεών» ήτο μίγμα οίνου, μέλιτος, ύδατος και αλεύρου, ο δε κάλαθος και η κίστις ήσαν τελετουργικά σκεύη και εκομίζοντο εν πομπή εις τας εορτάς της Δήμητρος. Μετά ταύτα ο μυούμενος ονομάζετο «Μύστης» (Λυκόφρ. 1328. Σχολ. Αριστοφάν. εν Πλούτ. 1015. Στέφαν. εν Αγρ. Βιργιλ. Γεωργικ. Δ. Απολλόδ. Β. ε. 12. ) [Κακέκτυπο υπόλειμμα αυτής της μυήσεως ήτο προφανώς και η νίλα (ήτοι δοκιμασία) των νεοεισερχομένων στην Σχολή Ευελπίδων, αλλά και σε άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα εν τη ημεδαπή και αλλοδαπή προς δοκιμασία και σκληραγώγηση της ψυχικής και σωματικής αντοχής του νεοφώτιστου. Μία από τις δοκιμασίες των πρωτοετών Ευέλπιδων ήτο και η πόση ενός αηδιαστικού μίγματος γλυκού, ξυνού, πικρού και αλμυρού, το οποίον παρασκεύαζαν οι σπουδαστές την ανωτάτης τάξεως από διάφορα υγρά ή ουσίες, όπως λ.χ. τσάι με αλάτι, πιπέρι, ζάχαρι κλπ το οποίον εκαλούσαν «κοκτέηλ». Επίσης ο νεοφώτιστος υπεβάλλετο σε διάφορες ασκήσεις σκληραγωγίας, τα λεγόμενα «καψόνια», που έπρεπε να τα υποστή αγογγύστως ο πρωτοετής σπουδαστής, προκειμένου να καμφθή ο εγωισμός του και να εθισθή στην πειθαρχία. Φυσικά υπήρχαν και οι βάρβαρες υπερβολές, γι’ αυτό και κατηργήθησαν εσχάτως]
Τα Μεγάλα Μυστήρια
Τα Μεγάλα Μυστήρια εγίνοντο μετά παρέλευση ενός έτους στην Ελευσίνα, ενώπιον τεσσάρων Ιερέων.
- Ο πρώτος ελέγετο «Ιεροφάντης» και ήτο κληρονομικός ιερεύς διά βίου, καθότι κατήγετο εκ του γένους των Ευμολπιδών, οι οποίοι είχαν δια βίου αυτό το προνόμιο. Επρεπε δε να είναι άγαμος και καλλίφωνος. Φορούσε στέμμα και μεγαλοπρεπή ενδύματα, απεικονίζοντα την μεγαλοπρέπειαν του σύμπαντος.
- Ο δεύτερος ονομάζετο «Δαδούχος» και απεικόνιζε τον φωτοδότη Ηλιο, παλαίο σύμβολο λατρείας των Ελλήνων, εξ ού προέρχεται και ο θεός Απόλλων (ηλιολιθικός πολιτισμός)
- Ο τρίτος ονομάζετο «Επιβώμιος» και ήτο επιστάτης του βωμού, απεικόνιζε δε την Σελήνην. Είναι εντελώς ψευδές ότι οι Αρχαίοι Έλληνες έκαναν ανθρωποθυσίες, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι παραχαράκτες της ιστορίας. Το έθιμο τούτο χάνεται στην αχλύ της Ελληνικής Προιστορίας και του Μύθου και δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.
- Ο τέταρτος ονομάζετο «Ιεροκήρυξ», ο οποίος υπέβαλε στον μυούμενο τις ερωτήσεις και ήτο ενδεδυμένος ως «Ερμής».
Το σύστημα της μυήσεως συμβόλιζε το Σύμπαν, γι’ αυτό περιείχε και τον Ζωδιακό Κύκλο.
Υπήρχον και γυναίκες Ιέριες, αποκαλούμενες «Μέλισσαι». [Εξ αυτού καταφαίνεται πόσον προοδευμένοι ήσαν οι αρχαίοι Έλληνες και πόσον εσέβοντο τα δύο φύλα, κάτι που ακόμη και σήμερα δεν έχει επιτευχθή στο σύνολο της Χριστιανικής Εκκλησίας, δηλαδή η αποδοχή της ιέρειας γυναίκας] Ο Βασιλεύς ήτο κι’ αυτός μυημένος και εφύλαττε την ευταξίαν της τελετής, είχε δε το δικό του Τάγμα, συνήθεια που παρέμεινε ως σήμερα, στους βασιλείς της Ευρώπης να είναι η κεφαλή της θρησκείας. [Ο βασιλεύς της Αγγλίας είναι και η κεφαλή της Αγγλικανικής Εκκλησίας, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι κατ’ έθιμο «Μασσώνος» στην Σιωνοκρατούμενη Αμερική, ενώ στο Ιράν κυβερνά το ισλαμικό ιερατείο κ. ο. κ]
Η τελετή εγένετο την νύκτα για να προκαλή δέος και φόβο στον μυούμενο [γεγονός που υιοθετήθηκε και από την χριστιανική θρησκεία στο «μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε»]. Οι μυούμενοι εστέφοντο με μύρτον (μυρτιές), συνήθεια η οποία έχει απομείνει και σήμερα κατά τις χριστιανικές εορτές. Επίσης συνήθιζαν να πατούν με το αριστερό τους πόδι το δέρμα ζώου, το επωνομαζόμενον «Διοσκώλιον», και έπλεναν τα χέρια των στον πρόναο για να καθαρίσουν τις αμαρτίες της ψυχής. Εν συνεχεία ορκίζονταν εχεμύθεια, μεθ’ ό επακολουθούσε εξομολόγηση από τον Ιεροφάντην.
[Λέγεται ότι ο Ανταλκίδας εξομολογούμενος, όταν ρωτήθηκε από τον Ιερέα τί έπραξεν, απήντησεν: «Οι θεοί τα ξέρουν όλα ό, τι κι’ αν έπραξα»]Επειδή οι ξένοι δεν υπόκειντο στους νόμους της πόλεως, απηγορεύετο κατά κανόνα η μύησις των, εκτός ορισμένων περιπτώσεων. Γι’ αυτό ο Ιεροφάντης εκραύγαζε: «Εκάς, Εκάς οι βέβηλοι» για να τους απομακρύνη από τον Ιερόν χώρον.
- Στην Μεγάλη μύηση εγένοντο νέες ερωτήσεις στον μυούμενο και εδίδοντο διαφορετικές απαντήσεις ως εξής: «Εφαγον εκ του τυμπάνου, έπιον εκ του κυμβάλου, έφερον τον κέρνον, εισήλθον εις τον νυμφικόν θάλαμον» Μετά ταύτα άνοιγαν το Πέτρωμα, ελάμβανον την Ιεράν Βίβλον (όχι την Εβραικήν αλλά την Ορφικήν) και την ανέγνωσκον. Επειτα επακολουθούσε η φρικτή και τρομερά δοκιμή της Αρετής και Μεγαλοψυχίας. Τα Μυστήρια ήσαν συμβολισμός του Θανάτου και της Αναγέννησης, πράγμα που μιμήθηκε ο Χριστιανισμός, αλλά όλες σχεδόν οι θρησκείες.
[Λέγεται ότι προσέφεραν στέμμα στον μυούμενο και αυτός το έρριπτε κατά γης και το κατεπάτει. Υστερα προσποιείτο ο Ιεροφάντης ότι θα του κόψη την κεφαλήν με ξίφος κι’ αυτός έκλινε ταύτην αγογγύστως. Γενικά δημιουργούσαν ένα τρομερόν κλίμα φοβίας και κινδύνου για να δοκιμάσουν την δύναμη θελήσεως του μύστη. Λέγεται ότι παρόμοια μύηση εφαρμόζει και η Μασσωνία στους οπαδούς της]
Μετά το τέλος των μυστηρίων ο Ιεροφάντης του προσέφερε άρτον, σύμβολο της Δήμητρος θεάς του σίτου, όπως κάνουν άλλωστε και σήμερον οι ιερείς με το αντίδωρον. Επειτα του δίδασκε τα καθήκοντα του και επηκολούθουν Υμνοι του Ορφέως προς τον Θεόν Δία, όπως λέγει ο Παυσανίας. Στα Μυστήρια κήρυτταν την Μονοθείαν, δηλαδή τον Ενα και μοναδικόν Θεόν, τον Δία, τον αυτογέννητο, αυτοτελή, αόρατον και διάφορον του Κρητικού ή άλλου Διός. Είχον όμως και την πολυθείαν και κτιστολατρείαν, επειδή ελάτρευον τα στοιχεία της Φύσεως και το Σύμπαν και επικαλούντο τους διαφόρους επι μέρους θεούς προς καρποφορίαν και εξευμενισμό τούτων, γεγονός που μιμήθηκε και ο Χριστιανισμός με τους αγίους και οσίους. Κάθε τόπος εόρταζε τις δικές του εορτές, όπως λ.χ. τα Καβείρια στην Σαμοθράκην, τα Ελευσίνια στην Αττική, της Αφροδίτης στην Κύπρο, του Ηφαίστου στην Λήμνο, του Διός στην Κρήτη, του Μίθρα στην Μικρά Ασία κ. ο. κ. Ομως επισημότερα και σοβαρώτερα όλων των Μυστηρίων ήσαν των Καβείρων της Σαμοθράκης και των Ελευσίνιων της Αθήνας, στα οποία συνέρρεον προσκηνυτές από ολόκληρη την τότε γνωστή οικουμένη. Γιαυτό έλεγε ο Αριστείδης: «Υπάρχει τις των Ελλήνων, ή των βαρβάρων, τοσούτον αμαθής, και τοσούτον ασεβής, ώστε να μη νομίζη την Ελευσίνα ναόν της οικουμένης; «. Και ο Πλάτων λέγει: «Τα Μυστήρια ήσαν επινόημα μεγάλου νοός, και ουχί του τυχόντος» και «Όποιος θέλει να έλθη στα Ηλίσια Πεδία, πρέπει να μυηθή στα Μυστήρια» [Απούλ. Ματ. Ια. Στράβ. Ι. 716. Saint Croix. myst. 26. 371 435. Academ. de bell. lettr. Τομ. κζ. 226. κγ. 259. 252. Κικέρ. Φύσ. Θεών. Α. 42. Ελευσίν. 22. Μούρσιος. Ελευσίν. 31 κςτ. ιζ. ]
Τα Διονύσια Μυστήρια
Τα Διονύσια Μυστήρια ήσαν παλαιότερα και φαινομενικά άτακτα και άσεμνα, αλλά ταυτοχρόνως μυστηριώδη και ωφέλιμα, γιατί εξ αυτών κατάγονται και τα Ορφικά Μυστήρια. Εκείνοι δε οι άτακτοι και άσεμνοι χοροί κατ’ απομίμηση των Σατύρων εγέννησαν την Ποίηση, την Τραγωδία και το Θέατρον. Γιαυτό και τα Θέατρα εθεωρούντο «Ιερά του Διονύσου», αλλά και ο Θέσπις από εκεί είχε τις ρίζες του. Τα ίχνη της διάβασης του Διονύσου από τις Ινδίες είναι γεγονός αυταπόδεικτον. Είχαν διασωθή κατά την εποχή της εκεί μεταβάσεως του Μεγάλου Αλεξάνδρου πλείστα όσα τεκμήρια και μαρτυρίες, τις οποίες αφηγούντο οι αρχαιότεροι Ινδοί. Περί της εκστρατείας του Διονύσου στις Ινδίες μας παρέχει πληροφορίες και ο Φουρνούτος [«Περί των Θεών Φύσεως», σελ. 305-365 σε Απολλόδωρον, αλλά και ο Παλαίφατος στο «Περί Απίστων» και στο περί «Αρεσκόντων τοις Φιλοσόφοις» του Πλουτάρχου, αλλά και ο Ηράκλειτος «Περί Απίστων « σε Απολλόδωρον, έκδ. Βιέννης 1804 ο Στράβων στα «Γεωγραφικά» τόμ. ΙΙΙ βιβλ. ΙΕ, σελ. 84, έκδ. Παρισ. 1807 κλπ].
Απο την Ινδική πέρασε και ο Ηρακλής, πορευόμενος προς τον Καύκασον για να απελευθερώση τον Προμηθέα από τα δεσμά του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον η Ινδική, η Κεντρική Ασία, Αίγυπτος, Μεσόγειος και ως την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, ήσαν διάσπαρτες πόλεις και τοποθεσίες με Ελληνικά ονόματα. Αυτό δεν ήτο δυνατόν να το εξηγήσουν οι εξουσιαστές του κόσμου με βάση τις Φοινικικές και Αφροκεντρικές των δοξασίες και επενόησαν την «Ινδοευρωπαική» θεωρία των Αρείων.
Η διαφορά μεταξύ Ελλήνων και Ανατολικών λαών ήτο η εξής: Οι μεν βαρβαρικοί λαοί μεταχειρίζονταν την λατρείαν για να αυξήσουν την δύναμη του βασιλέως, δηλαδή τον δεσποτισμό, την δουλεία και τον βαρβαρισμόν, εν αντιθέσει προς τους Έλληνες οι οποίοι την μεταχειρίζοντο προς εξημέρωση των ανθρώπων, αύξηση της Αρετής, της Δικαιοσύνης, ανάπτυξη των Επιστημών και Τεχνών και την διατήρηση του πνεύματος Ελευθερίας. Απόδειξη δε τούτου είναι τα λόγια της θεάς προς αυτούς: «Γίνεσθε δίκαιοι και ενάρετοι γιά να ζήσετε ενδόξως, και όταν πεθάνετε θα βρήτε ανοιχτές τις πύλες των Ηλισίων Πεδίων. Εάν Δε φανήτε πιστοί στην λατρείαν μου η ζωή σας θα είναι μακρύτερη και γλυκύτερη».
Η πνευματική έννοια των Ελλήνων Θεών, δεν ευρίσκεται εις το περιεχόμενο των τελετών και των πανηγύρεων, με τις οποίες ικανοποιείται η λαική φαντασία, αλλά στο βαθύτερο ψυχοπνευματικό περιεχόμενο της. Στην Ελληνική Μυθολογία (Θρησκεία και Ιστορία) όλες οι πνευματικές έννοιες έχουν διατυπωθή αλληγορικά κατά θαυμαστόν τρόπο. Ομως όλα αναδίδουν ένα πρωτόγνωρο Ανθρωπισμό, που και σήμερα γοητεύει τον αναγνώση.
Τα Χαρακτηριστικά του Ελληνικού Πολιτισμού
Στην Ελληνική ιστορία ποτέ δεν έσμιξε το κράτος με το ναό. Οι Έλληνες επραγματοποίησαν την πρώτην οργάνωση έξω από τον ναόν, η οποία εις την Ανατολήν, εξελίχθηκε αργά γύρω από τον ναόν. Ναός και Πόλη ήσαν για τους Έλληνες φυσικώς συνδεδεμένα. Εκείνο που τους έκανε περισσότερη εντύπωση ήσαν τα τείχη για την άμυνα της πόλεως τους. Γι’ αυτούς ο ναός ήτο απλή διακόσμηση. Βέβαια όσο προχωρούμε στην Αλεξανδρινή περίοδο οι Έλληνες υποκύπτουν στην επιρροήν των Ανατολικών. Εμβολιάζονται με την θρησκεία των και οι Ανατολικοί με τον ορθολογισμό. Οι ιερείς των Ελλήνων ήσαν κατ’ ουσίαν φύλακες των βωμών και ναών, είτε υπάλληλοι, επιφορτισμένοι με τας θυσίας. Ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του θεωρεί τον κλήρον ως απλήν υποδιαίρεση της ευγενούς τάξεως. Ο πολίτης εχρησιμοποιείτο «ως πολεμιστής» κατά την νεότητα του, ως «κρατικός υπάλληλος» κατά την ωριμότητα του και ως «ιερεύς» στα γεράματα του.
Το ιερατείο λοιπόν των Ελλήνων, σε αντίθεση με αυτό των Ανατολικών λαών, είχε ασήμαντη θέση στον κοινωνικό βίο. Οι θεοί των Ελλήνων των ηρωικών χρόνων ήσαν απλώς ένδοξοι άνθρωποι και δεν ενέπνεαν τον φόβον, ούτε μεγάλον σεβασμόν. Οι Έλληνες είχαν εξισορροπήσει τον ορθολογισμό όσο και το συναίσθημα τους.
Ωδή στον Συμπαντικό Έρωτα
- Ο Έρως φωταγωγός εστί. Ουσία, που σμίγει ανόμοια και αντίθετα σε Αρμονία.
- Αγαπώντας, εκπέμπω Ακτίνα Φωτός στο Σύμπαν.
- Αγαπώμενος, λούζομαι με το ανέσπερο Φως του Σύμπαντος.
- Ευλαβικά αποκαλύπτομαι στην «Τριμερή Φιλία» σου Πυθαγόρα:
Την Φιλία του Θεού προς τα δημιουργήματά Του, του Ανθρώπου προς τον Θεόν (Φύσιν) και όλων μαζί μεταξύ τους.
- Χάριζε λοιπόν τον Έρωτά σου στα δημιουργήματά του Σύμπαντος.
- Ευτυχείς οι μυημένοι στα Μυστήρια του Ελληνισμού, του συμπαντικού Έρωτα, και της Δημιουργίας.
- Τρισευτυχείς όμως όσοι μπορούν ν’ αγαπούν. Και γνώριζε ότι: «Ου το εράν νόσος, αλλά το μη εράν»
- Οσον ανώτερος γίνεται ο άνθρωπος τόσον ανώτερες πράξεις επιτελεί με τον Έρωτα.
- Ερωτευμένοι και με την Ζωή, δεχόμαστε ήρεμα και τον Θάνατο.
Με την επιστροφή της Ενέργειας της Ψυχής μας στο Σύμπαν και του φθαρτού Σώματος στην Μητέρα-Γη.
- Αναλογίσθηκες ποτέ εκείνη την Μεγάλη Στιγμή; Τι θα πεις ότι έκανες στο πέρασμα σου;
- Ο Νόμος της αιώνιας Ροής κρατεί το νόημα της Αθανασίας. Όλα αλλάζουν, όμως ο Έρωτας ζη για πάντα.
- Και ο προαιώνιος Πόλεμος των αντιθέτων ποτέ δεν θα τελειώσει. Τα μωρά της Ειλυιθίας, ο σπόρος της Δήμητρος, τα βλαστάρια του Πανός και η Υλη-Ενέργεια του Σύμπαντος, αυτής της Ροής αθάνατα είναι παιδιά.
- Και μεις παιδιά της Ειμαρμένης, της Ανάγκης και του Χάους.
- Ο Έρωτας ενώνει τα πάντα στο Σύμπαν. Η Φιλότης άρρηκτα τα δένει. Το Νείκος κι η Διχόνοια τα διαλύει. Μάθε το κάποτε Ελληνα.
- Είμαστε Ημίθεοι, κομμάτι του Σύμπαντος, και ζητούμε να γίνουμε Θεοί.
- Αναζητώ διαρκώς την ερωτικήν οδύνην σε Σένα Αφροδίτη. Και την σοφία σου Αθηνά. Και οι δύο προσπερνάτε φευγαλέα στην κοίτη του Ποταμού της αέναης Ροής.
- Αλίμονο αν κάποτε σας ακινητοποιήσω. Ποια θα πρωτοδιαλέξω;
- Τώρα σε σκέπτομαι διαρκώς και ζω το ομορφότερο όνειρο της ζωής μου Αφροδίτη. Αναλογίζομαι, τι θα γινόμουν χωρίς εσένα Αθηνά; Και οι δύο σας είσαστε ΕΝΑ.
- Δεν είναι η αφροδίσια ηδονή αιτία του σφοδρού πάθους. Είναι η ανάγκη της ψυχής να συνδεθή με το χαμένο ήμισυ της.
- Με Εκείνη, που μόνος αισθάνομαι Ημίθεος, ίσος με την μισή Μονάδα, ενώ ενωμένος μαζί της γίνομαι Θεός, ίσος με την Μονάδα.
- Βάζω μέσα μου το συμπαντικό και αείζωον πυρ του Ηρακλείτου.
- Οπως λέγει και εκείνος: «Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν. Αλλά ην αεί και εστίν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα».
- Αυτό το Πυρ ψάχνω να εύρω. Μόλις που το διαισθάνομαι.
- Κι ας είναι μέσα μας, στο μικροσκοπικά μικρό και στο μακροσκοπικά άπειρο σύμπαν, στην καρδιά μας που πάλλεται, που αγαπά, που αναβοσβήνει, που πονά, που χαίρεται, που πεθαίνει και ξαναγεννιέται σε άλλο σώμα, με τα υλικά κατεδαφίσεώς μας.
- Ο άνθρωπος που δεν έχει μνήμην των επίγειων και των ουράνιων Μυστηρίων, δεν δέχθηκε ποτέ την Καβειρώ Βροχή, δεν αντάμωσε ποτέ τον πανάρχαιο Πελασγό, τον Αιγαίο του βυθού, τον τρωγλοδύτη Αρχάνθρωπο των Περταλώνων, της Θεόπετρας, του Φράχθυ και τον λιμναίο της Καστοριάς πρόγονο μας, την πρώτη αμυβάδα της ζωής.
- Ζη με τον μοχθηρό Γιαχβέ μέσα του, σε φανταστικές Κολάσεις και Παραδείσους. Είναι σφιχτά δεμένος με την Ύλη και τον Φόβο. Με το Κέρδος και τον Μαμμωνά. Βυθίζεται ζωντανός στον υλικό του Τάφο.
- Ποτέ δεν πέταξε ψηλά με το όμορφο πουλί της Ελευθερίας.
- «Ού το εράν νόσος, αλλά το μη εράν. Ει γάρ από του οράν το εράν, τυφλοί οι μη ερώντες».
- Αθάνατε Φιλόστρατε. Μεγάλη η Χάρη σου Δήμητρα, Αφροδίτη και Περσεφόνη.
- Τιμή και Δόξα στον εφευρέτη του Έρωτα και του Λόγου.
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΑΙ Η ΟΜΑΔΑ «Ε»
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Γενικά
Σε κάθε σχεδόν σελίδα της Ελληνικής Προϊστορίας συναντώμε παράδοξα πράγματα που ακόμη και με τις σημερινές επιστημονικές και τεχνολογικές προόδους δεν είμαστε σε θέση να τα εξηγήσουμε. Να υποθέσουμε ότι δεν γνώριζαν τι έλεγαν αυτοί οι άνθρωποι; Η φιλοσοφική και ορθολογιστική τους συγκρότηση ήτο τόσο ευρεία ώστε δεν μπορούμε να τους αμφισβητήσουμε. Δεν έχουμε να κάνουμε με ευφάνταστους και τυφλωμένους από την θεολογική πίστη ανθρώπους ώστε να πιστεύουν σε θαύματα. Και τότε η Μυθολογία τι είναι ; Έργον της Μυθολογίας είναι η απόκρυψη των εννοιών , ώστε να υποχρεώσει τον ερευνητικό άνθρωπον να διεισδύσει στο βάθος των σημαινομένων και με διαφορετικές μεθόδους να φθάσει στην σοφίαν των μη αποκαλυπτομένων στην πρώτην αναζήτηση εννοιών.
Οι Έλληνες θεοί και Ημίθεοι(Ήρωες) διέθεταν είτε την προκατακλυσμιαία υψηλή τεχνολογία είτε υπερφυσικές δυνάμεις, που τις χρησιμοποιούσαν επιλεκτικά και επενέβαιναν σε δεδομένες κρίσιμες στιγμές για να αλλάξουν το ρου των πραγμάτων. Αυτές τις ικανότητες δεν τις είχαν όλοι φυσικά , αλλά μερικοί - εκλεκτοί που ήσαν μυημένοι στα μυστικά των Αρχαίων Ελληνικών Μυστηρίων . Ο υπογράφων θέλει να πιστεύει στην πρώτη εκδοχή , δηλαδή στην ύπαρξη προκατακλυσμιαίας τεχνολογίας, που την γνώριζαν ορισμένοι μυημένοι στα μυστήρια. Σήμερον εκείνους –και κατ’ επέκτασιν όσους από τους σημερινούς ασχολούνται με την αποκρυπτογράφηση των Αρχαίων Ελληνικών Γνώσεων -τους ονομάζουν «Ομάδα Ε». Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πολλά, αλλά τα κύρια είναι τρία :
Πρώτον, τι ήτο το ιερόν άρωτρον;
Δεύτερον, τι ήσαν αυτά τα σημεία που παρέδωσε η Αίθρα στον γιό της για να τον καταστήσει ικανό να νικήσει τους φοβερούς κακούργους στο δρομολόγιο από το Αργος στην Αθήνα μόνος του; Ασφαλώς θα πρόκειται για κάποιο φοβερό όπλο που μπορούσε να εξουδετερώνει την δύναμη των ληστών και των τρομερών θηρίων, όπως λ. χ την Κρομυονίαν Συν και τον Ταύρον του Μαραθώνος.
Τρίτον. Τι ήτο το περίφημο νήμα της Αριάδνης που μπορούσε ο Θησεύς να προσανατολίζεται μέσα στο σκότος του Λαβυρίνθου;
Το Ιερόν «έχετλον» της Μάχης του Μαραθώνα
Στην μάχη αυτή των Αθηναίων κατά των Περσών ο στρατός των Αθηναίων και Πλαταιέων δεν υπερέβαινε τις 10-11.000 , ενώ ο Περσικός στρατός κατά τους μετριότερους υπολογισμούς ανήρχετο σε 110.000 , ενώ άλλοι τον αναβιβάζουν σε 300.000 και μερικοί ακόμη και σε 500-600.000 άνδρες. Οι Πέρσες διέθεταν και στόλο από 600 πλοία. Κατά το θρησκευτικό έθος των Ελλήνων , ο πολέμαρχος προσήνεγκε προ πάντων θυσίαν ευλαβή εις τους θεούς του πολέμου, τα δε ιερά απέβησαν αίσια. Ο Μιλτιάδης ωμίλησε στο στράτευμα και τους είπε να εφορμήσουν δρομέως κατά του εχθρού και συγχρόνως αντήχησε ο παιάν. Τότε έπεσε σαν πραγματικός κεραυνός εναντίον των Περσών. Και μέσα στο πεδίον της μάχης φάνηκε η οπτασία του προστάτη της Αθήνας, Θησέα, να μάχεται δίπλα στον Μιλτιάδη, ντυμένος με την χρυσή του πανοπλία που ετύφλωνε τους Πέρσες[Ιλιάς, 12, 8]
Το Ολογράφημα του Επίζηλου
Τότε ενεφανίσθη ένας γιγαντιαίος οπλίτης με μακριά γένια που σκέπαζαν σχεδόν την ασπίδα του μέσα σ’ ένα εκτυφλωτικό νέφος σκορπούσε κι’ αυτός θανατικό στον εχθρό!. Κατά τον Ηρόδοτο ένας οπλίτης ονόματι Επίζηλος του Κουφαγόρου εξ αιτίας της λάμψεως έχασε την όραση του[Ηρόδ. VI, 11] Τότε ακούσθηκε από το βουνό ένας εκκωφαντικός θόρυβος σαν να κυλούν πέτρες και βράχους, που τα δρασκέλιζε με άνεση ένας αγρότης, που έσπευσε να πολεμήσει εναντίον των Περσών, με το βαρύτατο για τα ανθρώπινα μέτρα εργαλείο του, καλούμενο «έχετλον»( αλέτρι ). Το ανάστημα και αυτού ήτο γιγάντιο, όπως και των προηγουμένων.! Με το αλέτρι του αυτό ή «έχετλον» άρχισε να σπέρνει το θάνατο στις Περσικές γραμμές. Μετά την μάχη το μυστηριώδες αυτό άτομο εξαφανίσθηκε και κανείς δεν το ξαναείδε. Ητο ο ήρωας που ωνομάσθηκε Εχετλαίος[Παυσαν. 1, 32, 5] , ο οποίος από τότε έγινε προστάτης των Αθηνών.
Ποια ήσαν τα «Σημεία» του Θησέως;
Ο Θησεύς ήτο υιός του Αιγαίως και της Αίθρας και εγεννήθη κατά τον εξής τρόπο. Ο Πιτθεύς εκήρυξε ότ εγεννήθη εκ του Ποσειδώνος για να μην ντροπιασθεί η Αίθρα. Τον ανέθρεψαν με επιμέλεια με παιδαγωγόν του τον Κοννίδαν, άνθρωπον ενάρετον, που τον εόρταζαν μίαν ημέραν προ των Θησείων. Όταν ο Θησεύς ήτο επταετής σεε κάποια επίσκεψη του Ηρακλή προς τον Πιτθέα , ο Ηρακλής αφήκεν την λεοντήν κατά γης, όταν εκάθησαν για δείπνον. Εκεί ήσαν αρκετά παιδιά και όταν είδαν την λεοντήν ετρόμαξαν και ετράπησεν σε φυγή, διότι την εθεώρησαν λέοντα. Όχι όμως και ο Θησεύς. Αυτός αρπάσας πέλεκυν παρά των δούλων, ώρμησε να φονεύσει τον λέοντα. Η Αίθρα έκρυβε τον Θησέα μέχρι που έφθασε δέκα έξη ετών. Όταν έγινε έφηβος ήλθεν στους Δελφούς και αφιέρωσε την θρεπτήριον κόμην του. Αυτό σημαίνει κούρεμα των μαλλιών του. Να σημειωθεί ότι υπήρχαν δύο είδη αφιερώσεως της κόμης. Η μία ήτο η θρεπτήριος και η άλλη δε η πένθιμος. Όμως ο Θησεύς αφιέρωσε μόνον τα μπροστινά του μαλλιά και αυτό το είδος κουρέματος ωνομάσθη Θησηίς. Και το μέρος εκείνο που εκουρεύθη ο Θησεύς στους Δελφούς το ωνόμασαν Θησείον.
Οι Άθλοι του Θησέως
Όταν μεγάλωσε η Αίθρα του έδειξε τα σημεία του πατρός του που ήσαν κρυμμένα κάτω από μια μεγάλη πέτρα. Όταν έλαβε αυτά ο Θησεύς αποφάσισε να έλθει στην Αθήνα διά ξηράς. Η οδός αυτή ήτο εξόχως επικίνδυνος και εθεωρείτο αδιάβατος την εποχή εκείνην, λόγω των ληστών και κακούργων, που την ελυμαίνοντο . Ο Πιτθεύς και η Αίθρα τον συμβούλευαν να έλθει δια θαλάσσης. Να σημειωθεί ότι ο Ηρακλής την εποχήν εκείνην ήτο στην Ασίαν, δούλος της Ομφάλης. Όμως ο Θησεύς ήθελεν να μιμηθεί τον Ηρακλήν και ξεκίνησε από την Τροιζήνα να έλθει δια ξηράς στην Αθήνα. Καθ οδόν εσκότωσε στην Επιδαύρία τον Κορυνήτην, στον Ισθμό τον Σίννιν, στην Κορινθία την Κρομυωνίαν Συν, στα Μέγαρα τον Σκίρωνα, στην Ελευσινίαν τον Κερκύονα και στον Κηφισό τον Προκρούστην. Έτσι εκκαθάρισε την οδόν από τους ληστές. Όταν έφθασε στην Αθήνα αγνώριστος την ογδόη ημέραν του Κρονίου μηνός(Σεπτ/Οκτ) βρήκε την την Αθήνα σε αταξία, επειδή την βασιλεία κατετάρασσαν οι Παλλαντίδες και τον οίκο του πατρός του η Μήδεια, την οποία είχε τότε γυναίκα ο Αιγεύς. Μπήκε στον πατρικό του σπίτι χωρίς να αναγνωρισθεί και υποπτευόμενος τα πάντα, διότι η Μήδεια στο μεταξύ είχε πείσει τον Αιγαία να τον φαρμακώσει. Κάθισε στο τραπέζι και έβγαλε το ξίφος να κόψει το κρέας . Τότε ο Αιγεύς ανεγνώρισε το ξίφος και πείσθηκε ότι ήτο γιός του, οπότε πέταξε κατά γης το δηλητήριον, το οποίον εχύθη στον περίβολο του Δελφινίου Απόλλωνος, διότι εκεί ήτο ο οίκος του Αιγαίως.. Τότε τον αγκάλιασε και τον έκανε διάδοχο του θρόνου και τον έβγαλε να τον ιδούν οι πολίτες των Αθηνών. Οι Παλλαντίδες τον επιβουλεύοντο προφασιζόμενοι ότι ο Αιγεύς δεν ήτο νόμιμος βασιλιάς, και ότι ήτο θετός υιός του Πανδίωνος. Επαναστατήσαντες οι συνωμότες διηρέθησαν σε δύο μέρη έτοιμοι να πλήξουν τον Αιγαία . Τότε εξήλθεν ο Θησεύς και εφόνευσε τους κρυμμένους συνωμότες, ενώ οι άλλοι διεσκορπίσθησαν πριν φθάσει εκεί ο Θησεύς. Έπειτα δε εφόνευσε, τον λεγόμενον Μαραθώνιον Ταύρον, και τότε τον εφιλοξένησε η Εκάλη.
Τι ήτο ο Μινώταυρος;
Μετ’ ολίγον ήλθαν και οι πρέσβεις του Μίνωος και ζητούσαν τον τρίτον δασμόν, δηλαδή τους νέους που θα έτρωγε ο Μινώταυρος. Η επιλογή θα γινόταν με κλήρο , θεσμό που ίσχυε παντού στην Ελλάδα για λόγους δημοκρατίας και δικαιοσύνης. Ταύτα δε ακούσας ο Θησεύς συγκινήθηκε και παρουσιάσθηκε στο Πρυτανείον προσφερθείς ο ίδιος ακλήρωτος να μεταβεί στην Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρον και να ελευθερώσει δια παντός την Αθήνα από τον φόρον του αίματος. Τότε ο Αιγεύς έδωσε στον κυβερνήτη του πλοίου λευκά και πορφυρά ιστία να βάλει όταν θα έλθει, λευκά μεν αν νικήσει ο Θησέας και πορφυρά αν φονευθεί από τον Μινώταυρον. Ο Σκίρων εκ της Σαλαμίνος έδωσε σ’ αυτόν κυβερνήτην τον Ναυσίθοον και πρωρέα τον Φαίακα, έμπειροι και οι δύο της ναυτικής τέχνης. Λαβών τους παίδας από το Πρυτανείον ήλθεν πρώτον στο Δελφίνιον και αφιέρωσε στον Απόλλωνα την ικετηρίαν , δηλαδή κλάδον από την Ιεράν Ελαίαν, με λευκόν μαλλίον εστεμμένος. Έπειτα προσευχηθείς εσάλπαρε την έκτη του Μουνυχιώνος(Απρ/Μάιος) στην Κρήτην. Μερικοί λέγουν ότι η Αριάδνη, η κόρη του Μίνωος, τον αγάπησε και του έδωσε άτρακτον διδάξασα τον τρόπον πώς να εξέλθει δια του νήματος εκ του Λαβυρίνθου όταν θα σκοτώσει τον Μινώταυρον . Ο Θησεύς πολέμησε και εναντίον των Κεντ-αύρων στην Κενταυρομαχία. Οι Κέντ-αυροι ήσαν άγριοι, θηριώδεις με τερατώδη και παράδοξη δύναμη ώστε έρριπταν δένδρα, λίθους τεράστιους, σκοπέλους κ. α Η τεράστια δύναμη τους έκανε γένος απροσμάχητον και κινδυνωδέστατον. [Τι ήτο όμως η άτρακτος και το νήμα της Αριάδνης; Μήπως ήτο κάποιο όργανο για να μπορέσει να βγει από τον λαβύρινθο; Μήπως ήτο κάποιο μέσον επικοινωνίας με τους συντρόφους του , ή κάποιο μέσον συλλογής πληροφοριών; Προς το παρόν δεν είμαστε εις θέσιν να καθορίσουμε το είδος της τεχνολογίας της ατράκτου της Αριάδνης. Μια άτρακτος όμως μπορεί να είναι και ένα πηνίον παραγωγής ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, μια γεννήτρια, ή και μια συσκευή παραγωγής ακτίνων λέιζερ. Τούτο λύνει αρκετά ανεξήγητα πράγματα. Διότι με τις ατκίνες λέιζερ θα μπορούσε να τρυπήσει τα πλοία των Κρητών για να μην τον καταδιώξουν. Τι ήσαν οι Κένταυροι που είχαν τόση δύναμη; Κι’ αυτό το ερώτημα προς το παρόν θα μείνει αναπάντητο. Μήπως ήτο κάποια μηχανή που μπορούσε να σηκώνει με την μέθοδο της αντιβαρύτητος τόσο ογκώδη αντικείμενα; ]
Πως τρύπησε τα πλοία των Κρητών;
Όταν εξήλθε νικητής ετρύπησε τα πλοία των Κρητών και λαβών την Αριάδνη και τους παίδες των Αθηνών μετ’ αυτού απέπλευσε για την Αθήνα. [Πως τρύπησε τα πολοία των Κρητών , τα οποία ασφαλώς θα ήσαν επανδρωμένα και προστατευμένα; Ο Θησεύς με ένα και μοναδικό πλοίο με έξη νέους και έξη νέες συν τον πλοίαρχο και τον πρωρέα ήτο εις θέσιν να καταστρέψει ολόκληρο το στόλο του πανίσχυρου Μίνωα; Δύσκολον έως αδύνατον , εκτός κι’ αν διέθετε κάποιο αόρατο όπλο υψηλής τεχνολογίας, όπως λ.χ ακτίνες λέιζερ . Η συμμαχία του στόλου με τον Μινώταυρο και οι τιμές που έκανε στον Θησέα ο Μίνωας δείχνει ότι ο βασιλεύς ήτο όμηρος κάποιων ξένων δυνάμεων που εβίαζαν το βασίλειο του] Τούτο γίνεται αντιληπρόν διότι ο Μίνωας εχάρη για τον φόνον του Μινωταύρου διότι εμοίχευε την Πασιφάην, και λέγεται ότι απέπεμψε τον Θησέα εντίμως.[ Τι ήτο όμως ο Μινώτ-αυρος ; Από την Ελληνική Αρχαιολογίαν (ΩΓΥΓΙΑ τ. Δ’, σελ. 382, Αθ. Σταγειρίτης ) πληροφορούμεθα ότι: « επειδή έλεγεν , ότι οι θεοί έδωκαν αυτώ την βασιλείαν, εζήτησαν σημείον εις πίστωσιν τούτου . Όθεν προσευχήθη , και έπεμψεν ο Ζευς τον ρηθέντα ταύρον εκ της θαλάσσης» Τι σημείον είναι αυτό που ζήτησαν οι θεοί ; Και τι ήτο στην πραγματικότητα ο ταύρος που του έστειλεν ο Ζευς εκ της θαλάσσης, ο οποίος ας σημειωθεί, έτρωγε νέους ως θυσία και εμοίχευε την Πασιφάην την σύζυγο του Μίνωα;
Πως κατεστράφη ο Μινωικός Πολιτισμός;
Έχει πλέον γίνει αποδεκτόν από τους επιστήμονες ότι ο Μινωικός Πολιτισμός κατεστράφη από το τεράστιο παλιρροϊκό κύμα(τσουνάμι) που σάρωσε μέσα σε λίγα λεπτά τις βόρειες ακτές της μεγαλονήσου. Οι σεισμολόγοι , ιστορικοί και γεωλόγοι πιστεύουν ακράδαντα ήτο η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης που κατέστρεψε στην έναντι ακτή της Κρήτης τον Μινωικό πολιτισμό . Όλα δείχνουν ότι η καταστροφή οφείλεται στην μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας την βόρεια ακτή της Κρήτης, όπου ήτο η Κνωσσός και το παλάτι του Μίνωα . Την ολοκληρωτική καταστροφή ήλθε να συμπληρώσει η τέφρα που εκάλυψε τα πάντα σαν νεκρικό σάβανο. Και ο ρόλος του Θησέως ποιος ήτο σ’ αυτήν την ιστορία; Πιθανόν λοιπόν ο Θησεύς να μετέβη στην Κρήτη προς βοήθεια του Μίνωος και να επεκράτησε η άποψη ότι αυτός με την βοήθεια του νήματος της Αριάδνης εφόνευσε τον Μινώταυρον. Και φυσικά σε μια χαώδη κατάσταση όπως αυτή που επεκτάτησε ολίγον μετά την καταστροφή θα χρειάσθηκε την βοήθεια και τις πληροφορίες της πριγκίπισσας Αριάδνης, για να φέρει εις αίσιον πέρας το έργον του. Έτσι εξηγείται:
α/ ο έρωτας προς αυτόν της Αριάδνης.
β/ ότι ο Μίνως τον κατευόδωσε με τιμές ,
γ/ ότι ο Μινώταυρος εμοίχευε την σύζυγο του Μίνωος Πασιφάη(δηλαδή την Ειρήνη του βασιλείου του)
δ/ η δύσκολη αποστολή που ανελάμβανε εθελοντικά ο Θησεύς να απαλλάξει την Κρήτη από το θηρίο κ.ο.κ .
Και να σημειωθεί ότι η Πασιφάη τελικά εφαρμάκωσεν τον Μίνωα διότι έκανε παιδιά και με άλλες γυναίκες(προφανώς επακολούθησε αταξία), αλλά τελικά τον εθεράπευσεν η Πρόκρις(Πρώτη κρίση ή Πρωτο-Κρής). Όλα ταύτα κάτι σοβαρό σημαίνουν . Κάποιο σοβαρός και πιεστικός παράγων ήτο ο Μινώταυρος που του είχε στείλει ο Ζευς για να τον ελέγχει, ή συνέβη και τότε αυτά που συμβαίνουν στην εποχή μας . Δηλαδή τα δημιουργήματα του ανθρώπου να γίνουν οι δυνάστες του. Μήπως ο Μινώταυρος ήτο ένα σούπερ κομπιούτερ, ή κάποια θανατηφόρος ακτινοβολία; Μήπως ο Τ-ΑΥΡΟΣ σημαίνει τα ασθενή ενεργειακά πεδία ή την λεγομένη «Αύραν» ; Όμως την εποχή που έζησε περίπου ο Θησεύς συνέβη και ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνος. Σύμφωνα με τον Νόννο άσμα , s, στ 229-230 «Ο Ζευς κατέκλυσε όλη τη γη όταν ο Ήλιος έλαμπε στα νώτα του Λέοντος(…) και η Αφροδίτη κατείχε το εαρινό σημείο στον άνευ χειμώνα Ταύρον» Κατά τους αστρονόμους αυτά σημειώνονται από το 10.950-8.800 π. Χ ] Το τέλος της ιστορίας του Θησέως είναι γνωστόν . Ο καπετάνιος παρέλειψε να υψώσει τα λευκά ιστία και μπήκε στο Φάληρο με τα μελανά. Ενεκα τούτου ο Αιγεύς καταληφθείς εκ λύπης έπεσε εκ βράχου στην θάλασσα και επνίγη .[ΩΓΥΓΙΑ, τ. Δ’ σελ.241-]
Ποίος ήτο ο Θησεύς;
Ο Θησεύς ήτο Ήρωας και προστάτης των Αθηνών. Ο μεγαλύτερος άθλος του ήτο η εγκαθίδρυση της δημοκρατίας στην Αττική, τότε που οι άλλοι άνθρωποι είτε ήσαν ανθρωποφάγοι , είτε ζούσαν στα σπήλαια και στα δάση. Η εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην Αττική έγινε: α/ με την συνένωση των 12 πόλεων β/ την δημιουργία κοινού Πρυτανείου και γ/ το σταμάτημα των συγκρούσεων μεταξύ των φυλών. Το θείον κήρυγμα του ήτο «Δεύρ ίτε πάντες λεώς επί ισομοιρίαν» Οι φτωχοί προσήλθαν ασμένως στο κάλεσμα του, ενώ οι πλούσιοι αντέδρασαν. Τέλος, κατόρθωσε να πείσει και τους πλουσίους ότι ήτο προς το συμφέρον τους η δημοκρατία. Τότε πρόσφερε στους πολίτες της Αττικής αβασίλευτη και δημοκρατική πολιτεία , αυτός δε παρέμεινε ο φύλαξ των νόμων και στρατηγός της δημοκρατίας.[ Αυτά να τα βλέπουν οι αμαθείς που γράφουν ότι η δημοκρατία στην Αττική εθεσπίσθη επί Σόλωνος. Όμως τα ιστορικά τεκμήρια τους διαψεύδουν. Η δημοκρατίαπου ίδρυσε πρώτος ο Θησεύς είναι ηλικίας 12.000 έως 8400 χρόνια Προ Εποχής. Όπερ σημαίνει ότι οι Έλληνες είχαν δημοκρατία ακόμη και προ του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος, που συνέβη το περίπου μεταξύ 9.000 και 10.000 π. Χ. Οι ξένοι λοιπόν οφείλουν το μεγαλύτερο επίδομα ευρεσιτεχνίας στους Έλληνες, δηλαδή το δικαίωμα της δημοκρατίας. Όμως αυτοί μισούν τον ευεργέτην τους και ανταποδίδουν την ευεργεσία με την αγνωμοσύνη και εχθρότητα προς του Έλληνες και την πλαστογράφηση της ιστορίας. ] Τότε ονόμασε την πόλιν Αθήνας(πληθυντικώς), δια το άθροισμα των πολλών πόλεων και κατέστησε και τον Ισθμιακόν Αγώνα. Ο θάνατος του λέγεται ότι επήλθε στην Σκύρο , όπου γκρεμίσηκε εξ αγνοίας, ή τον γκρέμισε ο Λυκομήδης στον γκρεμό, λόγω φθόνου, και έκτοτε κανείς δεν τον ανεζήτησεν. « Ύστερον όμως εφάνησαν σημεία προς τιμήν του που συνεκλόνισαν τους Αθηναίους και μάλιστα στην μάχη του Μαραθώνος. Τότε είδον πολλοί το φάσμα αυτού ένοπλο έμπροσθεν του Ελληνικού στρατού» [Πρ. Χρ.476]
Η Ομάδα «VRILL»(Αύρα των Αρχαίων Ελλήνων)
Μετά το τέλος του Β! Παγκοσμίου πολέμου οι Βρετανοί ανακάλυψαν πολλά εργαστήρια κατασκευής «ιπταμένων οχημάτων » των Γερμανών και συνελήφθησαν –ουσιαστικά απήχθησαν –οι κορυφαίοι Γερμανοί επιστήμονες όπως λ. χ ο Φον Μπράουν και ο Κούρτ Ντάβις οι οποίοι εγκατεστάθησαν μυστηριωδώς στις ΗΠΑ πριν απο την έναρξη του πολέμου. Ο Αμερικανός ερευνητής Γουίλιαμ Χάμπινσον τονίζει πως « η Ομάδα VRILL έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό τεχνολογικά , ώστε κατορθώνει να ελέγχει χιλιάδες ανθρώπους με καίριες θέσεις σε όλο τον πλανήτη. Ήδη άλλωστε από την δεκαετία του 30’ τα μέλη της ομάδας VRILL ισχυρίζονταν ότι είχαν αναπτύξει τόσο πολύ την τεχνολογία τους , που θα μπορούσε να συγκριθεί με αυτή του προκατακλυσμιαίου πολιτισμού [ΕΛΛΑΝΙΟΝ τ. 27, Δεκ/Φεβρ 2005]
Υπάρχει Ομάδα «Ε»;
Το τελευταίο ερώτημα είναι αν υπάρχει πράγματι η Ομάδα «Ε» Και βεβαίως υπάρχει, και μην πάει ο νους σας σε καταχθόνιες οργανώσεις και σατανικές μεθοδεύσεις τύπου Μασονίας και Σιωνισμού. Είμαστε όλοι εμείς οι Έλληνες και Φιλέλληνες, οι ευπατρίδες , οι συνειδητοποιημένοι πολίτες και δημοκράτες, που βλέπουμε την παρακμή αυτού του κόσμου και θέλουμε να φέρουμε μια επανάσταση και μιά μεταβολή για την σωτηρία του. Ομάδα «Ε» είμαστε όλοι εμείς που θέλουμε να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψεως και να διαδώσουμε τις Ελληνικές Αξίες, την Ελληνική Σκέψη και το Ελληνικό Πνεύμα στον παραπαίοντα κόσμο μας, όχι σαν επιστροφή στο παρελθόν , αλλά σαν ένα νέο ξεκίνημα προς τον 21ον αιώνα και την 3η χιλιετία της Γνώσεως , του Πολιτισμού , και της Ειρήνης. Είμαστε όλοι εμείς οι απανταχού Έλληνες που ενδιαφερόμαστε για την επιβίωση του Ελληνισμού. Γιατί θα ήτο πραγματική τραγωδία να χαθεί η αρχαιότερη φυλή του κόσμου και ο θεματοφύλακας του πρώτου πραγματικού πολιτισμού που έβγαλε τον κόσμο από την πρωτόγονη βαρβαρότητα. Τέλος είμαστε όλοι οι άνθρωποι πάνω στη Γη που διψούν για περισσότερη Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Παιδεία, Μέτρον, σεβασμό στο περιβάλλον, στον άνθρωπο , στον πολιτισμό , στην διαφορετικότητα. Ένα κόσμο που θα ισχύει πάλι το «Πάντων μέτρον άνθρωπος»
