(ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΔΙΕΤΙΑ, ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΗ ΕΠΙ ΤΙΜΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΕΛΜΗ, ΓΑΜΒΡΟΥ ΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ)
1. 21/9/1973. Θετική στάση για κίνηση Μαρκεζίνη. Σοσιαλιστές, κατά πλειονότητα, Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ , το κατά κάποιο τρόπο υποκατάστατο του παράνομου ΚΚΕ προ της δικτατορίας).
2. 1-7/10/1973. Κυβέρνηση Μαρκεζίνη.
3. 7/10/1973. Έναρξη εχθροπραξιών στη Μέση Ανατολή.
4. 9-10/10/1973. Θερμές εκδηλώσεις υπέρ κίνησης Μρκεζίνη από, Σταύρο Νιάρχο, καθηγητή Ιωάννη Γεωργάκη, έγκριτο δημοσιογράφο Γιάννη Μαρίνο, τον καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο και άλλους.
5. 6/11/1973. Συζήτηση Μακαρίου με πρωθυπουργό Μαρκεζίνη. Μαρκεζίνης λέει ότι κατά τη γνώμη του ο ΟΗΕ δεν παρέχει καμία δυνατότητα για να προωθηθεί το Κυπριακό, αφού επί σειράν ετών η προσφυγή στον ΟΗΕ δεν απέδωσε. Προτείνει απευθείας διαπραγματεύσεις με την Τουρκία (είχε προηγηθεί ιδιωτικό<;> ταξίδι του στην Τουρκία το 1972 όπου είχε συζητήσει το Κυπριακό με Ισμέτ Ινονού και άλλους Τούρκους πολιτικούς). Συμπληρώνει ότι την τυχόν λύση όπου θα καταλήξουν Ελλάς και Τουρκία θα τη θέσουν υπόψιν του Μακαρίου και δεν θα την επιβάλουν σε αυτόν. Μακάριος απαντώντας κατέληξε, <<Πάντως, εαν βρεθούμε προ αδιεξόδου(ανεφέρετο στις ενδοκυπριακές συνομιλίες), είμαι σύμφωνος να έχετε συνομιλίες απευθείας με την Τουρκία>>
6. 6-10/11/1973. Αδιευκρίνηστη η στάση Καραμανλή για κυβέρνηση Μαρκεζίνη.
7. 15/11/1973. Ετοιμασία εξαγγελιών Μαρκεζίνη που προβλεπόταν να γίνουν την επομένην. Μεταξύ άλλων οι εξαγγελίες προέβλεπαν. Θέσπιση νόμου περί κομμάτων με πρόβλεψη κρατικής επιχορηγήσεως τους αποκλειόμενης με βαρύτατες ποινές κάθε άλλης χρηματοδότησης τους. Επιστροφή αντιστασιακών εξωτερικού και απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε όσους είχε αφαιρεθεί. Αναλογικό εκλογικό σύστημα.
8. 15, 16, 17/11/1973. Γεγονότα Πολυτεχνείου.
9. 18/11/1973. Δηλώσεις πρέσβεως ΗΠΑ Τάσκα υπέρ κυβέρνησης Μαρκεζίνη.
10. 19/11/1973. Δηλώσεις Κανελλόπουλου, αρχηγού τότε του κόμματος ΕΡΕ του Καραμανλή, <<εκ μέρους όλου του πολιτικού κόσμου>>, ως εδήλωσε, (σημείωση Ε.Μ. προφανώς και μετά από συνεννόηση με Καραμανλή), <<εναντίον του κράτους, του στρατιωτικού νόμου και της βίας εναντίον των φοιτητών>> και σαφώς εναντίον της κυβέρνησης Μαρκεζίνη.
11. 21/11/1973. Οι Αμερικανοί στρατιωτικοί εζήτησαν από Έλληνες στρατιωτικούς τη χρησιμοποίηση των στρατιωτικών αεροδρομίων Ελευσίνας και Σούδας Κρήτης (πράγμα που στην ουσία θα τα μετέτρεπε σε Αμερικανικές βάσεις). Μαρκεζίνης και Παπαδόιπουλος απορρίπτουν το αίτημα που δεν περιλαμβανόταν στη σύμβαση του 1953 (Ελληνοαμερικανική συμφωνία του 1953).
12. 22/11/1973. Με σύμφωνη γνώμη Μαρκεζίνη και Παπαδόπουλου (ο οποίος λέγεται ότι εχαρακτήρισε τους Αμερικανούς <<γκάνγστερ>>) διαβιβάζεται η απάντηση για τους Αμερικάνους στον πρέσβυ Μηλιαρέση διευθυντή τότε της Β ' Πολιτικής Διεύθυνσης του ΥΠ.ΕΞ. Η απάντηση αναφέρει μεταξύ άλλων ότι το θέμα είναι πολιτικό και πρέπει να παραπεμφθεί στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος. Αναφέρει επίσης ότι τυχόν τροποίηση της ισχύουσας συμφωνίας θα πρέπει να προέλθει από κυβέρνηση που θα αναδειχθεί μετά τις εκλογές (που επρόκειτο να γίνουν).
13. 23/11/1973. Επίσκεψη στη Λάρισσα του Αμερικανού πτέραρχου της Νοτιανατολικής Πτέρυγας του ΝΑΤΟ με έδρα τη Νάπολη. (Επιστροφή του στην Αθήνα το Σάββατο 24/11/1973).
14. 24/11/1973. Ο τότε αρχηγός Ενόπλων δυνάμεων στρατηγός Ζαγοριανάκος εκφράζει τους φόβους ότι οι Αμερικανοί θα παρεξηγούντο με την παραπομπή του θέματος αυτού στο ΥΠ.ΕΞ. που κατά την την άποψην τους ήταν <<τεχνικό>>.
15. 24/11/1973. Καμμία δήλωση Καραμανλή μέχρι σήμερα.
16. 25/11/1973. Επίσκεψη την Κυριακή τα ξημερώματα στο ξενοδοχείο Χίλτον της Αθήνας του Αμερικανού πτεράρχου της Νοτιανατολικής Πτέρυγας του ΝΑΤΟ, όπου έμενε κάποιος Έλληνας στρατηγός. Ο Αμερικανός ακούστηκε να ρωτά τον Έλληνα: <
17. 25/11/1973. Αντικίνημα Ιωαννίδη. Συνθημα 1.30 μ.μ. από τηλεόραση: <<Η Ελλάς επανευρίσκεται εις την οδόν των πεπρωμένων της>>.
18. 3/12/1973. Κατά πληροφορίες Παναγιωτάκου μονίμου αντιπροσώπου Ελλάδος στον ΟΗΕ, οι Τούρκοι εξεδήλωσαν την επιθυμία να μη συνεχιστεί στην Κύπρο ο ενδοκοινοτικός διάλογος και να πάμε κατευθείαν σε συνεννόηση ελληνοτουρκική, όχι όμως με βάση ενιαίο και κυρίαρχον κράτος αλλά μία <
19. 24/12/1973. Ο Παλαμάς (διπλωματικός, ΥΠ.ΕΞ. της κυβέρνησης Μαρκεζίνη, ανέφερε ότι ο Άγγελος Βλάχος είπε ότι <<ποτέ στη ζωή του δεν συνάντησε άνθρωπο τόσο ευθύ, όσο τον Γκιζίκη (<<πρόεδρο δημοκρατίας του Ιωαννίδη>>), και τόσο ικανό, όσον τον Ανδρουτσόπουλο (<<πρωθυπουργό>> του Ιωαννίδη).
<<Μπράβο του Βλάχου!!, σημειώνει ο συγγραφέας του βιβλίου>>.
(Σημείωση Ε. Μ. . Πρόκειται για τον γνωστό υβριστή του Μακαρίου σε συνέντευξη του στο δημοσιογράφο Παπαχελά. Τον Βλάχο χρησιμοποίησε ιδιαίτερα ως θα αναφερθεί στη συνέχεια ο Καραμανλής άμα τη επιστροφή του μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και την κατά την κατά τη γνώμη μου προγραμματισμένη πτώση της χούντας του Ιωαννίδη).
20. 5/1/1974. Από επιστολές Κωττάκη (πρέσβυ της Ελλάδος στη Χάγη) προς τον Παλαμά προκύπτει ότι οι Αμερικανοί έστειλαν εμπιστευτικήν έκθεση στον Βάν ντερ Στουλ, σύμφωνα με την οποία <<η αντικατάστασις της κυβερνήσεως Μαρκεζίνη ήταν απαραίτητη για την προστασία των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη>>.
21. 28/2/1974. Θάνατος του Γρίβα-Διγενή από καρδιακή προσβολή (; ΕΜ).
22. 23/2/1974. Η Τουρκία ανέθεσε σε δύο εταιρίες να διενεργήσουν υποθαλάσσιες γεωτρήσεις έναντι της Μικράς Ασίας προς ανεύρεση πετρελαίου στη ελληνική υφαλοκρηπίδα, ισχυριζόμενη ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα (πράγμα που δεν δέκτηκε η ακολουθήσα διάσκεψη της Βενεζουέλας για το δίκαιο της θάλασσας το καλοκαίρι του 1974).
23. 30/3/1974. Ένταση με την Τουρκία σε όλα τα μέτωπα. Πλην του θέματος της υφαλοκρηπίδας, σκληρυνση των Τούρκων ως προς την Κύπρο, με δηλώσεις Ετσεβίτ (ο Τούρκος πρωθυπουργός της μετέπειτα εισβολής στην Κύπρο), περί ομοσπονδοποίησης, κτλ. Κυκλοφορία φημών για επιστράτευση των Τούρκων.
24. 2/4/1974. Διάβημα Σοβιετικού πρέσβυ προς το γενικό γραμματέα του ΥΠ.ΕΞ Βλάχο ότι η Σοβιετική Ένωση διαθέτει πρόσφατες πληροφορίες περί υπάρξεως ξένων κύκλων που υποστηρίζουν ανατρεπτικές κινήσεις εναντίον του Μακαρίου, με εμπλεγμένους και Έλληνες αξιωματικούς <<ενωτικούς>>, τονίζοντας ότι η Σοβιετική Ένωση υποστηρίζει τις αρχές της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητος προκειμένου περί του Κυπριακού κράτους και της κατάργησης όλων των ξένων βάσεων στο νησί (ο συγγραφέας τονίζει ότι ο Σοβιετικός πρέσβυς απέφυκε να πεί και του <<ενιαίου του Κυπριακού κράτους>>). Ταυτόσημο διάβημα επέδόθη από Σοβιετική Ένωση, σε Τουρκία και Αγγλία.
25. 4/4/1974. Διαψεύδονται πληροφορίες ότι ο Ιωαννίδης αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Ντάβο. Διαδίδεται ότι θα υπάρξει μεταβολή προ ή μετά το Πάσχα.
26. 17/4/1974. Οι προφητεύσαντες σοβαρές εσωτερικές μεταβολές για την περί το πάσχα εποχή μεταθέτουν τώρα τα γεγονότα για Ιούνιο-Ιούλιο.
27. 27/4/1974. Ο Τζούνης (του ΥΠ.ΕΞ.) ενημερώνει Μαρκεζίνη ότι η κατάσταση στο ΥΠ.ΕΞ. χαώδης και ότι θεωρεί ότι μπορούν να υπάρξουν επικίνδυνες εξελίξεις για Κυπριακό και υφαλοκρηπίδα. Σημειώνει ότι επί συνομιλίας του Μπονάνου με Τούρκο πρέσβυ, ο ίδιος, καίτοι κατεξοχήν αρμόδιος, ουδεμίαν ενημέρωση είχε.
28. 8/5/1974. Αλλεπάλληλες μεταβάσεις στη Θεσσαλονίκη ανωτάτων αξιωματικών υπό διαφόρους προφάσεις. Προφανώς, κάτι γίνεται.
29. 8/5/1974. Συνομιλίες στην Λευκωσία Κισιγκερ και Γκρομίκο για πόλεμο Μέσης Ανατολής.
30. 19/5/1974. Πρέσβυς Σωσσίδης ενημερώνει Μαρκεζίνη, ότι κατά πληροφορίες του, προωθείται λύση Στεφανόπουλου-Καραμανλή, στην οποία εμπλέκεται και ο Παλαμάς.
31. 22/5/1974. Παρά τα λεγόμενα από διαφόρους κύκλους ότι πρόκειται τον Ιούνιο να υπάρξουν εξελίξεις στο εσωτερικό μέτωπο, το καθεστώς Ιωαννίδη σκληραίνει τη στάση του ίσως λόγω παροδικής επικράτησης των πλέον αδιαλλάκτων πυρήνων.
32. 23/5/1974. Αναγραφή συνθημάτων στους δρόμους της Αθήνας (πχ στην οδό Λυκαβητού), συνθημάτων, ως, <<Κάτω ο Μακάριος>., <<Προδότης>>, <<Ζήτω η ΕΟΚΑ>> κτλ.
33. 26/5/1974. Τούρκοι εσκεμμένα παρασιωπούν Κυπριακό και οξύνουν την κατάσταση με υφαλοκρηπίδα.
34. 29/5/1974. Μίλησε ο Καραμανλής εναντίον του καθεστώτος, τονίζοντας ότι οδηγεί τον τόπο σε αδιέξοδο.
35. 31/5/1974. Εμφάνιση Τουρκικού ωκεοναγραφικού σκάφους στο Αιγαίο συνοδευόμενου από τουρκικά πολεμικά. Επιφυλακή Ενόπλων Δυνάμεων.
36. 31/5/1974. Σε συζήτηση Μαρκεζίνη με Τούρκο πρέσβυ, Τούρκος πληροφορεί Μαρκεζίνη ότι, οι Τούρκοι δεν επιθυμούν αναμέτρηση την παρούσαν στιγμή και ότι έκαναν ένα είδος <<πρόβας>> για να δουν πώς θα αντιδράσει η Ελλάς και ότι το κρίσιμο στάδιο θα είναι μετά τις 17-18 Ιουνίου στην Οττάβα μετά τις συνομιλίες των δύο υπουργών των εξωτερικών.
Ο Τούκος πρέσβυς Γκουρούν πληροφόρησε Μαρκεζίνη κατά τη διάρκεια του γεύματος ότι ο στρατηγός Ντάβος βρίσκεται στη Σμύρνη, όπου συνομιλεί με Αμερικανούς και Τούρκους αξιωματικούς.
37. 20/6/1974. Τελεσίγραφο του Μακαρίου με επιστολή προς Γκιζίκη (Πρόεδρο δικτατορικής κυβέρνησης) για την απομάκρυνση και μη προαγωγή αριθμού Ελλήνων αξιωματικών της Εθνοφρουράς της Κύπρου που συνωμοτούσαν εναντίον του. Την παραίτησεη Βλάχου και την αποχώρηση Τζούνη ακολουθεί η παραίτηση Τετενέ , επειδή δεν ενημερώθηκε επί της επιστολής Μακαρίου προς Γκιζίκη. ΥΠ.ΕΞ. σε διάλυση. Όλοι θέλουν να διαχωρίσουν τη θέση τους από την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση.
38. 15/7/1974. Πραξικόπημα χούντας εναντίον του Μακαρίου. Ο Μακάριος διαφεύγει τη δολοφονία. Η Τουρκία υποδέχεται τα γεγονότα με χλιαρές δηλώσεις Ετσεβίτ και του Ισίκ ότι <<το θέμα αποτελει εσωτερικήν υπόθεση των Ελλήνων>> και ότι <<πάντως, θα μεριμνήσει για τη μη υπονόμευση των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων και την αλλαγή του νομικού καθεστώτος της νήσου>>.
39. 18/7/1974. Αμερικανοί τηρούν χλιαρή στάση. Ελληνικό ΥΠ.ΕΞ. σε πλήρη διάλυση. Ο τέως βασιλέας ζητεί από τον Ελληνικό Στρατό να επαναστατήσει εναντίον της Χούντας. Το ίδιο κάνει και Καραμανλής και προσφέρεταινα τεθεί αμέσως στη διάθεση του έθνους.
40. 19/7/1974. Κανείς δεν αμφισβητεί την ανάμειξη των ΗΠΑ στα πρόσφατα γεγονότα στην Κύπρο. Πολλοί λέγουν ότι ο Νίξον συμφώνησε με τους Ρώσσους κατά την πρόσφατη μετάβαση του στη Μόσχα, η Μέση Ανατολή και η Κύπρος να περιέλθουν στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ, ενώ η Βουλγαρία, η Γιουγκοσλαβία και η Ρουμανία να παραμείνουν στην ΕΣΣΔ.
41. 20/7/1974. Η Κύπρος υφίσταται Τουρκική εισβολή και οι Τούρκοι με την ανοχήν της χούντας (σημ. Ε.Μ:, που δεν επέτρεψε στον αρμόδιο αξιωματικό για την άμυνα της περιοχής Παύλο Κουρούπη, να αναπτυχθεί έγκαιρα για να εμποδίσει την απόβαση των Τούρκων), δημιουργούν προγεφύρωμα κοντά στην Κερύνια (σημ. Ε.Μ.:, παρά την καθυστερημένη ηρωϊκή αντίσταση με τους άνδρες του, του ηρωϊκώς πεσόντα αξιωματικού Παύλου Κουρούπη που καθήλωσε αρκετό χρόνο τους Τούρκους δημιουργώντας τους πολύ μεγάλες απώλειες. Η Χούντα επίσης, παρά τις δραματικές εκκλήσεις Ελλήνων αξιωματικών, δεν επέτρεψε την νυκτερινή μετάβαση των ελληνικών αρμάτων μάχης στην περιοχή της Κερύνιας, με αποτέλεσμα κατά τη μετάβαση τους εκεί την ημέρα να γίνουν εύκολος στόχος των Τουρκικών αεροπλάνων. Επίσης ελληνικό υποβρύχιο που παρακολουθούσε τα ελαύνοντα προς την Κύπρο Τουρκικά αποβατικά πλοία, διατάσσεται από Αρχηγό Ναυτικού Αραπάκη να επιστρέψει στη Ρόδο χωρίς να επιτεθεί εναντίον των Τουρκικών αποβατικών πλοίων). Πληροφορίες περί δυσαρεσκείας του Γ ' Σώματος Στρατού, ο διοικητής του οποίου Ντάβος φέρεται επιθυμών την επαναφορά του Καραμανλή.
Ο Κίσιγκερ δηλώνει ότι δεν δεν αποκλείεται κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα.
42. 23/7/1974. 8.30μμ άφιξη Καραμανλή και λοιπά γνωστά. 9.45μμ δριμύτατες δηλώσεις Ανδρέα Παπανδρέου εναντίον Καραμανλή ( << η μία Νατοϊκή φρουρά διαδέχεται την άλλη>>). Στην προηγουμένως συγκληθείσα σύσκεψη από τον <<Πρόεδρο>> Γκιζίκη με πολιτικούς, κατά συγγραφέα, ο Αραπάκης ήταν φιλοκαραμανλικός, όχι, όμως, ο Γκιζίκης ούτε ο Μπονάνος. Εξαιρετική εντύπωση άφησε ο τότε αρχηγός αεροπορίας Παπανικολάου.
43. 26-28/7/1974. Ορκωμοσία κυβέρνησης Καραμανλή. Διαπραγματεύσεις στη Γενεύη Μαύρου ( Μπίτσιου, Τζούνη, Μεταξά και άλλων) με Τούρκους και Άγγλους, για εκεχειρία. Στην Κύπρο συνεχίζονται οι αποβάσεις των Τούρκων, οι καταλήψεις χωριών, οι σκοτωμοί και η επέκταση των εδαφών τους.
Στην Ελλάδα συνεχίζονται ξέφρενοι πανηγυρισμοί ενώ καταστρέφεται ο Ελληνισμός της Κύπρου.
Γενικός γραμματέας ΥΠ.ΕΞ. ορίζεται ο Βλάχος.
44. 30/7/1974. Αίτημα της Ελάδας για σύγκλιση του συμβουλίου του ΝΑΤΟ σε επίπεδο υπουργών, απορρίπτεται από τον τότε γενικό γραμματέα του Λούνς και άλλους, με το πρόσχημα ότι θα απουσιάζουν σχεδόν όλοι ή ότι είναι δύσκολο να έλθουν...και άλλα παρόμοια.
45. 1/8/1974. Μαύρος υπογράφει δυσμενέστατη συμφωνία στη Γενεύη (οι τούρκοι επανέρχονται στους θυλάκους που δεν είχαν, επεκτείνονται κτλ) και θριαμβολογεί κατά την άφιξη του στο αεροδρόμιο. Δηλώσεις Ετσεβίτ, με έμμεση απειλή αποχώρησης της τουρκίας από το ΝΑΤΟ και με απειλές κατά Δωδεκανήσου.
Τηλεφώνημα Κυπρίου υπουργού Εξωτερικών Δημητρίου, στο Ελληνικό ΥΠ.ΕΞ. ότι οι τούρκοι παραβιάζοντες τα συμφωνηθέντα επιτίθενται κατά των χωρίων (της Βόρειας Κύπρου) Καραβά και Λαπήθου, ότι ο στρατηγός Ντενίσης εν ανάγκη θα πυροβολήσεικτλ., και ότι πρέπει να ενημερωθεί αμέσως ο Βλάχος (Σημ. Ε.Μ.: ο γνωστός) και ο πρωθυπουργός και να του τηλεφωνήσουν στη Λευκωσία.
Απάντηση Βλάχου : <<Έγιναν διαβήματα στην Αθήνα, στην Άγκυρα και στο ΝΑΤΟ, γνωρίζει τις παραβιάσεις ο Αβέρωφ και ο Καραμανλής και, εάν ξανατηλεφωνήσει ο Δημητρίου να του το πείτε>>
(Σημ.: Ε.Μ.: Δηλαδή μην κάνετε τίποτε και αφήστε τους τούρκους να προχωρούν ελεύθερα).
Ώρα 11 μμ.Τηλεφωνεί στο ΥΠ.ΕΞ. ο στρατηγός Χανιώτης από το ΑΕΔ (Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων) λέγων ότι το ΥΠ.ΕΞ. αδρανεί, ενώ οι Τούρκοι ευρίσκονται στα πρόθυρα εισβολής εναντίον Καραβά και Λαπήθου των οποίων ο ελληνικός πληθυσμός τα έχει εκκενώσει.
ΥΠ.ΕΞ. (Σημ. Ε.Μ.: Βλάχος και Σία) και κυβέρνηση Καραμανλή και Αβέρωφ δεν δίδουν εντολή απόκρουσης των τούρκων.
Ο Βλάχος δίδει εντολή να βρεθεί ο μόνιμος αντιπρόσωπος μας στον ΟΗΕ Καραγιάννης για επικοινωνήσει με το γενικό γραμματέα του ΟΗΕ για παροχή οδηγιών στον στρατηγό του ΟΗΕ στην Κύπρο Τσάντ, κτλ.
(Ερώτηση Ε. Μ. : να κάνει τι ο Τσαντ. Να επιβεβαιώσει ότι οι τούρκοι καταλαμβάνουν τα δύο ελληνικά χωριά;).
Μέχρι να ευρεθεί ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ τα δύο χωριά καταλήφθηκαν από τους τούρκους χωρίς να δοθεί στον στρατηγό Ντενίση ουδεμία οδηγία από <<το εθνικό>> κέντρο.
46. 6/8/1974. ΥΦ.ΕΞ. Χάρτμαν ΗΠΑ προς Έλληνα ΥΠ.ΕΞ. Μαύρο:
Πρέπει να υποστηρίξετε τον Κληρίδη που μίλησε περί καντονίων. Στον ΟΗΕ δεν έχετε καμία ελπίδα . Η λύση που θα εξευρεθεί πρέπει να είναι προϊόν διαπραγματεύσεων και να διασφαλίζει τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
͑͑͑ ͑ You have no choice ͐ ͐. ͑ ͑ Πρέπει να γίνουν μετακινήσεις πληθυσμών και να υπάρξει, στη νέα συμφωνία, μεγαλυτέρα εξασφάλιση για το τουρκοκυπριακό στοιχείο από εκείνη που προβλεπόταν στις συμφωνίες του 1960, οι οποίες άλλωστε, γι ̛ αυτόν ακριβώς το λόγο απέτυχαν ͐ ͐. . . . .
47. 7/8/1974. Οι τούρκοι συνεχίζουν να παραβιάζουν την εκεχειρία . Αναχωρεί για τη Γενεύη η ελληνική υπό το Μαύρο αντιπροσωπία για τη δεύτερη φάση των διαπραγματεύσεων με τούρκους και άγγλους.
48. 15/8/1974. Ναυάγιο διασκέψεως Γενεύης. Έναρξη <<Αττίλα 2>> συνέχισης της κατάληψης (σημ. Ε.Μ.: της προσχεδιασμένης από τούρκους, Κίσιγκερ και άγγλους) του 40% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ (ερώτηση Ε.Μ.: γιατί;).
Μεγάλη χαρά του κόσμου για την αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ......κτλ.
Οι ΗΠΑ δηλώνουν ότι υποστηρίζουν τη ͑ ͑μεγαλυτέρα διοικητική αυτονομία των τουρκοκυπρίων ͐ ͐.
Ο Κίσιγκερ σε μηνύματα του προς Καραμανλή διαβεβαιεί ότι είναι εναντίον της διχοτόμησης και ότι η λύση πρέπει να εξευρεθεί κάπου μεταξύ της λύσεως Κληρίδη περί καντονίων και των θέσεων των τούρκων.
49. 19/8/1974. Συμπλήρωση από τους τούρκους της κατάληψης του 40% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δολοφονείται στη Λευκωσία ο Αμερικανός πρέσβυς Ρότζερ Ντέϊβις.
50. 22/8/1974. Τραγική η κατάστασης στην Κύπρο με οξύτατο το πρόβλημα της προσφυγοποίησης 200.000 Ελληνοκυπρίων.
Εμπρηστικές δηλώσεις Ετσεβίτ προς Σουλτσμπέργκερ ότι πλην της Κύπρου υπάρχουν τα θέματα της υφαλοκρηπίδας, του εναερίου χώρου του Αιγαίου, της αποστρατικοποίησης των ελληνικών νησιών των κειμένων έναντι των τουρκικών ακτών κτλ.
51. 24/8/1974. Η ΕΣΣΔ προτείνει τη σύγκλιση διασκέψεως στα πλαίσια του ΟΗΕ, των εγυητριών δυνάμεων της Κυπριακής Δημοκρατίας (της συμφωνίας του 1960 ) με τη συμμετοχή των μονίμων και μη μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, υπό την προυπόθεση αποχωρήσεως όλων των ξένων στρατευμάτων από την νήσο.
Ενώ η Κύπρος αιμάσσει ο άγγλος πρέσβυς στην Αθήνα Χούπερ προτείνει με την υποστήριξη των ΗΠΑ, σχέδιο επιλύσεως του Κυπριακού, προβλέπον τη δημιουργία δύο αυτόνομων διοικήσεων, τουρκικής και ελληνικής (σημ. Ε.Μ.: τα σημερινά δύο <
(Σημ. Ε.Μ.: η Αγγλία παρόλον που σύμφωνα με τη συμφωνία του 1960 ήταν εγγυήτρια δύναμη της Κυπρικής Δημοκρατίας ουδέν έπραξε για να εμποδίσει την κατάληψη του 40% του Κυπριακού εδάφους από τους τούρκους. Έτσι αρκέστηκε σε ορισμένους θεατρινισμούς του άγγλου Κάλαχαν στη Γενεύη, περί του ότι η τουρκία θα γίνει όμηρος της Κύπρου κτλ, ενώ παράλληλα προχωρούσε στην εφαρμογή των προυπαρχόντων σχεδίων, σύμφωνα και με τις ανωτέρω προτάσεις του άγγλου πρέσβυ στην Αθήνα)
Ο Έλλην ΥΠ.ΕΞ. Μπίστιος απέρριψε την αγγλοαμερικανική πρόταση, λέγοντας ότι η Ελλάς προσανατολίζεται μάλλον στην αποδοχή της ρωσικής πρότασης.
52. 3/9/1974. Ο Μαύρος δηλώνει επίσημα ότι η 21η Απριλίου και το πραξικόπημα στην Κύπρο, οφείλονται στη CIA.
Εντολή προς πρέσβεις Ελλάδος σε Λονδίνο (όπου βρισκόταν ο Μακάριος) και σε Κύπρο (όπου ακόμα προήδρευε ο Κληρίδης) να ζητήσουν εγγράφους εξουσιοδοτήσεις από Μακάριο και Κληρίδη ότι αφήνουν το χειρισμό του Κυπριακού εν λευκώ στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία θα τους ενημερώνει σχετικώς. Άλλως, η Ελλάς απεκδύεται πάσης ευθύνης για τις εξελίξεις, ευθύνη των οποίων θα έχει μόνον η Κύπρος.
Οι αποδέκτες των οδηγιών διετύπωσαν επιφυλάξεις επ ͐ αυτών, αλλά ενετάλησαν να τις εκτελέσουν κατόπιν προσωπικής εντολής του Καραμανλή.
(Σημ. Ε.Μ.: από τον Καραμανλή αρχιτέκτονα των συμφωνιών της Ζηρίχης και του Λονδίνου που τις επέβαλε στην Κύπρο, αποδεχόμενος την εισαγωγή του τουρκικού παράγοντα στην Κύπρο, με δικαιώματα στρατιωτικής επέμβασης κτλ σε μία Κύπρο με το 82% των κατοίκων της Έλληνες)
53. 12/9/1974. Ο Τάσκα λέει στον Μαρκεζίνη ότι ετοιμάζεται ατιμωτική λύση για το Κυπριακό και θα είναι πολύ δύσκολο για τον Καραμανλή να την υπογράψει.
(Σημ. Ε.Μ.: Αν θυμηθούμε την ιστορία του ανδρός, αντίδραση του στα γεγονότα της Πόλης και της Σμύρνης, Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, σιωπή του στην προσπάθεια Μαρκεζίνη, μη αντίδραση του στη σχεδιαζόμενη εισβολή στην Κύπρο που κατά τη γνώμη μου με τις διασυνδέσεις που είχε αποκλειόταν να μην γνώριζε, τις δηλώσεις Κίσιγκερ για την αναμενόμενη <<προφανώς>> προσχεδιασμένη αλλαγή της επιστροφής του μετά την εισβολή, <<τίποτε δεν ήταν δύσκολο >> για τον Καραμανλή).
54. 14/9/1974. Μεγάλη ανησυχία λόγω γεγονότων από φιλοκαραμανλικούς για αριστερούς.
55. 22/9/1974. Ο Νίκος Μομφεράτος δηλώνει στον Μαρκεζίνη, ότι ο αρχηγός Ναυτικού Αραπάκης θέλει να τον επισκεφθεί και ότι την υπόθεση του Πολυτεχνείου την οργάνωσε ο Ιωαννίδης.
56. 26/9/1974. Γνωστοποιείται η παραίτηση του πρέσβυ Άγγελου Βλάχου από την καριέρα και ο διορισμός του ως γενικού διευθυντού του Πολιτικού Γραφείου τοτε πρωθυπουργού Καραμανλή, στη θέση του Αχιλλέα Καραμανλή
(Σημ. Ε.Μ.: Μπράβο του Βλάχου!).
10/10/1974. Αρχηγός Ναυτικού Αραπάκης που ήταν λαλίστατος δηλώνει στο συγγραφέα (πρέσβυ τότε Γεώργιο Χέλμη, που είχε μεταβεί στο Πεντάγωνο για υπογραφή συμφωνίας προμήθειας από το ελληνικό Ναυτικού) σε συνομιλία 10 λεπτών πριν εισέλθει στο γραφείο του υπουργού Άμυνας Αβέρωφ, ότι επανειλλημένα ετόνισε πόσον άφρων ήταν η ενέργεια του Ιωαννίδη εναντίον του Μακαρίου στην Κύπρο, πόσον ο ίδιος κατ ͐ επανάληψη προσπάθησε να τον εμποδίσει, αλλά εστάθη αδύνατον κτλ. Ότι ο Μακάριος έπρεπε να παραμείνει στην Κύπρο διότι συντελούσε στην εξισορρόπηση της κατάστασης, κτλ
57. 9/11/1974. Διαφωνία Μακαρίου (που επιστρέφει σύντομα στην Κύπρο) και Κληρίδη (προεδρεύοντος), του Κληρίδη δημοσία υποστηρίξαντος ότι είναι είναι αποδεκτή και η γεωγραφική ομοσπονδία, ενώ ο Μακάριος την απορρίπτει αποδεχόμενος μόνον τα καντόνια.
(Σημ. Ε.Μ.: Ως γνωστόν ο Κληρίδης πριν την άφιξη του Μακαρίου επέτρεψε την μετακίνηση όλων των τουρκοκυπρίων από τις εστίες τους στο νότο στον καταληφθέντα βορρά, θέσας τον θεμέλιο λίθο <<των δύο states>> που απαιτεί σήμερα η Τουρκία δια του Ταλάτ)
58. 15/12/1974. Επιστροφή Μακαρίου στην Κύπρο
59. 5/12/1974. Τέλος ημερολογίου πρέσβυ Γεωργίου Χέλμη με ανάληψη καθηκόντων του στο Γιοχάνεσμπουρκ.
60. Όσο ο Φάκελος της Κυπριακής Προδοσίας μένει επτασφράγιστα κλειστός η Συνωμοσία συνεχίζεται μέχρι σήμερον 20 Ιουλίου 2010
Αμφικτύων (υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης )
Ας μου επιτραπεί να κλείσω την Κυπριακή Τραγωδία με την εξής αξιοσημείωτη πληροφορία, ίσως χρήσιμη για τον μελλοντικό ιστορικό του Κυπριακού.
Προ ετών συμμετείχα σε συνέδριο του Ελληνο-Αμερικανικού Εθνικού Κογκρέσου για την Ελληνική Γλώσσα στους Δελφούς . Εκεί συνήντησα τον σύνεδρο Ελληνοαμερικανό ηλεκτρολόγο-μηχανολόγο εκ Καλιφόρνιας, Δημήτριο Κωνσταντόπουλο , πρώτο εξάδελφο του Συνταγματάρχου Γ. Κωνσταντόπουλου, ο οποίος υπήρξε εκ των «πρωταιτίων» της 21ης Απριλίου. Αυτός μου διηγήθηκε την εξής ιστορία που έχει άμεση σχέση με τον ρόλο του αόρατου δικτάτορα Δημητρίου Ιωαννίδη. Ο εν λόγω ελληνοαμερικανός-όπως ισχυρίσθηκε- υπηρετούσε την εποχή του 1974 ως τεχνικός διευθυντής των Αμερακανικών Βάσεων στην Ελλάδα . Όμως εξ όσων μπόρεσα να αποκομίσω θεωρώ ότι δεν είναι απίθανον να ήτο και πράκτωρ των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος μου διηγήθηκε το εξής συγκλονιστικό γεγονός:
« Λίγες ημέρες προ του χουντικού πραξικοπήματος της 15/7/1974 στην Κύπρο, εγώ και ο πρώτος τη τάξει μετά τον πρεσβευτή σύμβουλος της Αμερικανικής Πρεσβείας John Gianneas, λάβαμε την πληροφορία ότι η εκδήλωση πραξικοπήματος στην Κύπρο για την πτώση του Μακαρίου θα ήτο η αφορμή για τουρκική εισβολή στο νησί. Στην προσπάθεια μας να προλάβουμε την εθνική τραγωδία συνεννοήθηκα με τον John Gianneas να συναντήσουμε αυτοπροσώπως τον δικτάτορα Ιωαννίδη προκειμένου να τον αποτρέψουμε από το πραξικόπημα. Κλείσαμε συνάντηση στο σπίτι του κάπου στην Κυψέλη στον 5ον όροφο πολυκατοικίας, όπου διέμενε. Ητο ΄μόνος . Ο John Gianneas έλαβε το λόγο και αφού του ανέλυσε την κατάσταση , του είπε να ενεργήσει για την αποτροπή του σχεδιαζομένου πραξικοπήματος, ώστε να αποτραπεί η σχεδιαζομένη Τουρκική εισβολή και καταστροφή της Κύπρου. Εγώ ,προσθέτει ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, παρακολουθούσα τις αντιδράσεις του δικτάτορα ώστε να αντιληφθώ από τις συσπάσεις του προσώπου του τις μύχιες σκέψεις του. Είδα ότι το πρόσωπο του εσκίασε και υπέστη συστροφή, ωσάν να επρόδιδε κάποια ανησυχία. Σε όλο το διάστημα της επίσκεψης μας έμεινε άφωνος και δεν μας είπε απολύτως τίποτα .
Όταν τον ρώτησα τον Δημήτρη Κωνσταντόπουλο αν εθεώρει ότι ο αόρατος δικτάτωρ το έκανε λόγω βλακείας-όπως ισχυρίζονται οι χουντικοί- αυτός μου απήντησε αρνητικά. Ο Ιωαννίδης έκανε το πραξικόπημα συνειδητά, διότι ενεργούσε σαν όργανο της Mossad, με την οποία διατηρούσε επαφή μέσω του επ’ αδελφή γαμβρού του.
Επίσης μου εκμυστηριεύθηκε και την πληροφορία ότι εντός ολίγων ημερών ο διπλωμάτης καριέρας John Gianneas μετετέθη σε ανώτερη θέση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (USIS) αλλά φεύ!!! σε ένα περίπου μήνα βρέθηκε κατά περίεργο τρόπο νεκρός, ενώ όπως εγνώριζα ήτο υγιέστατος. Είπαν ότι πέθανε από καρδιά ,αλλά αυτό αν θέλει κανείς μπορεί να το πιστέψει , όπως μου είπε. Τον ρώτησα αν είχε πρόβλημα να αναφέρω το όνομα του και μου είπε ότι θα μπορούσα να το αναφέρω. Η εντύπωση μου είναι ότι ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος επρόκειτο για σοβαρό άτομο και Έλληνας πατριώτης που ήθελε να προσφέρει την υπηρεσία του στην πατρίδα την Ελλάδα. Όμως εδώ υπήρχαν και οι Εφιάλτες και οι Ιππίες και τους πρόδωσαν.
ΤΕΛΟΣ
ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΕ ΨΗΦΙΑΚΗ ΜΟΡΦΗ. ΚΟΡΥΦΑΙΑ, ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΕΡΕΥΝΑ
« Το Ευχαριστώ του Χάρη Νικολαΐδηe-πιλογές"
Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Φεβρουαρίου 27, 2009
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην Κυρία Μαίρη Κουρούπη, σύζυγο του Αγνοούμενου Σχη(ΠΖ) Παύλου Κουρούπη, στον Κύριο Δημήτριο Αλεξόπουλο, σε όλους τους συντελεστές της μεγάλης έρευνας, στην ιστοσελίδα http://www.agnooumenoi74.gr/, σε αυτούς που έβαλαν και το ελάχιστο λιθαράκι να συγκεντρωθούν αυτά τα πολύτιμα στοιχεία. Η επιτομή της Κυπριακής τραγωδίας, των μαχών, των εγκλημάτων, του παρασκηνίου περιλαμβάνονται στους ακόλουθους συνδέσμους, ενώ θα δημιουργηθεί μόνιμος σύνδεσμος στο olympia.gr ώστε να είναι πάντα στην επικαιρότητα.
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ:
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Α. ΠΡΟΘΕΩΡΙΑ
ΕΠΙΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΛΔΥΚ ΤΟ ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ
ΓΙΑ ΤΟ 1974
Β. ΑΤΤΙΛΑΣ 1(20-22 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974)
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ
•Η ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ
•ΠΕΝΤΕΜΙΛΙ
•ΣΥΧΑΡΙ
•ΑΓ.ΓΕΩΡΓΙΟΣ
•ΚΑΣΤΡΟ
•ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΑΙΡΗΣ ΚΟΥΡΟΥΠΗ ΣΥΖΥΓΟΥ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥ ΗΡΩΑ ΔΙΟΙΚΗΤΗ 251ΤΠ ΑΝ/ΓΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΡΟΥΠΗ-
•ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΥ ΤΟΥ 251ΤΠ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ
ΚΑΤΑΔΡΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
•ΑΓΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ
•ΚΟΤΖΑ ΚΑΓΙΑ
•ΚΙΟΝΕΛΙ
•ΥΨΩΜΑ 126
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
•ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ»
•ΑΠΟΣΤΟΛΗ «ΝΙΚΗ»
•Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ)
Γ. ΑΤΤΙΛΑΣ 2(14-17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1974)
Η ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ
ΚΑΡΑΒΑΣ
ΠΙΡΟΙ
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ
ΠΩΣ Η ΕΛΔΥΚ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ
ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ-336ΤΠ
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
Δ. Ο ΘΛΙΒΕΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗΣ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:
ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ
Α. ΜΑΖΙΚΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ-ΒΙΑΣΜΟΙ-ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ
Β. ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΡΑΤΗΣΗ ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΥΠΟ ΑΘΛΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ
Γ. ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ
ΣΕ ΓΕΝΕΤΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΩΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ
Δ. ΤΑ 13 ΠΕΡΙΣΤΕΡΙA
(ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΑIΧΜΑΛΩΤΩΝ
ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ)
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ:
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΣΧΕΤΙΚΑ VIDEOS: 1 2 3 4 5
Α. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Φ.Ε.Κ 1178/2008 ΠΕΡΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ
ΚΑΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ 1974
ΝΟΜΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΣΟΝΤΩΝ 1974
Β. ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε
ΣΥμβαση για την ΠροστασΙα των ΔικαιωμΑτων του ΑνθρΩπου και των ΘεμελιωδΩν ΕλευθεριΩν
ΨΗΦΙΣΜΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ
ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ(ΕΔΑΔ) ΚΑΤΑ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Γ.ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΨΗΦΙΣΜΑ 3450 (ΧΧΧ)
ΨΗΦΙΣΜΑ 32/128
ΨΗΦΙΣΜΑ 33/172
ΨΗΦΙΣΜΑ 36/164
ΨΗΦΙΣΜΑ 37/181
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΣΟΝΤΩΝ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ 1974
Βουτσινά 80 – ΤΚ: 15561, Χολαργός – ΑΘΗΝΑ
Τηλ:2106521639 -e-mail:humanrights1974@hotmail.com
Ιστοσελίδα:www.agnooumenoi74.gr
Αυτή η καταχώριση έγινε στις Φεβρουαρίου 27, 2009 στο 4:52 μμ υπό ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ. Με ετικέτα: cyprus, ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ, ΑΤΤΙΛΑΣ, ΑΤΤΙΛΑΣ 2, ΒΙΑΣΜΟΙ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΕΕ, ΕΙΣΒΟΛΗ, ΚΥΠΡΟΣ, ΟΗΕ, ΣΦΑΓΗ, ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ, kibris. Μπορείτε να παρακολουθείτε τις αποκρίσεις σε αυτή την καταχώριση μέσω RSS 2.0 ροή. Μπορείτε αφήστε μια απάντηση, ή trackback από τον δικό σας ιστότοπο.
2 σχόλια προς “ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΕ ΨΗΦΙΑΚΗ ΜΟΡΦΗ. ΚΟΡΥΦΑΙΑ, ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΕΡΕΥΝΑ”
ΤΟ ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
ΑΚΟΥΣΤΕ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΧΩΡΟ ΤΟ ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ, ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ, ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΟ 1974.
ΟΤΑΝ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ ΣΜΥΡΝΗΣ(LANDSOUTHEAST) (1961-64) ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΕ ΑΝΕΠΙΣΗΜΩΣ ΧΑΡΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ . ΤΟΤΕ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΣΑΜΕ ΑΠΙΘΑΝΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΟ.
ΤΑ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΔΙΧΟΤΟΜΗΜΕΝΗ, ΔΙΟΤΙ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΑ ΕΠ' ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ, ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ . ΚΑΛΛΙΟΝ ΝΑ ΠΑΤΟΥΝ ΜΕ ΔΥΟ ΠΟΔΙΑ ΠΑΡΑ ΜΕ ΕΝΑ.
ΤΩΡΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΕ ΚΥΡΙΟ ΜΟΧΛΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ- ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ, ΔΙΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΕΙ ΣΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΔΙΑΡΠΑΓΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΔΑΦΩΝ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ .
ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ Τ Η ΒΡΩΜΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ G.A.P. ΓΙ' ΑΥΤΟ ΛΕΕΙ "ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΚΙ' ΑΝ ΔΕΝ ΞΑΝΑΒΓΩ". ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ, ΣΑΜΨΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ "ΕΘΝΑΡΧΟΥ" ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ! Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ, ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΘΗΝΑΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ!!!!
ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ
Επισκεφθείτε τον ιστοχωρο
http://amphiktyon.blogspot.com/
----- Original Message -----
From: el.diamantaras
To: 'Dimitris Epikouris'
Sent: Monday, July 19, 2010 4:30 PM
Subject: FW: Κισσιντζερ και Κύπρος
---------------------
To: undisclosed-recipients:
Subject: Κισσιντζερ και Κύπρος
Τα σχέδια του Henry Kissinger (Abraham ben Eleazar που είναι το πραγματικό του) για την Κύπρο
http://www.youtube.com/watch?v=ZJ3C_waypMo
Υ.Γ. μην νομίζετε ότι ο Κίσσιντζερ δεν έχει βγάλει ανάλογα σχέδια για την Ελλάδα, και μάλιστα από τότε... για του λόγου τω αληθές δείτε τι υπέγραψε ο Γιωργάκης Παπανδρέου (Γεώργιος Τζέφρυ Τζαντ Μινέικο που είναι ολόκληρο το όνομα του) με το ΔΝΤ. Να θυμάστε ότι οι Περιούσιοι Βαμπίριδες δεν κάνουν σχέδια 1-2 χρόνων αλλά 50ετιών και 100ετιών. 19/7/10 από τον/τη
ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ Διαγραφή
1 – 2 από 2
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
Η ιστορία του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών σχέσεων, είναι και η ιστορία του διαχρονικού ξεπεσμού της ελληνικής πολιτικής έναντι της τουρκίας.
Διαβάστε κατωτέρω τα πραγματικά γεγονότα, όπως τα περιγράφει ένας από τους σπάνιους διπλωμάτες μας. Ο Θέμος Στοφορόπουλος.
Σας υπενθυμίζω ότι ο Θέμος Στοφορόπουλος, στο μέσον μιας λαμπράς διπλωματικής καριέρας, υπέβαλε την παραίτηση του, ήταν πρέσβης τότε στη Λευκωσία, το Φεβρουάριο του 1988 μετά τη συνάντηση του Νταβός, όπου ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου μετέβαλε κατά 180° την πολιτική της Ελλάδος έναντι της τουρκίας:
[ Όρα κατωτέρω. Η κατρακύλα συνεχίσθηκε και οδήγησε στο Νταβός (τέλη Ιανουαρίου – αρχές Φεβρουαρίου 1988). Την συνάντηση εκείνη του Ανδρέα Παπανδρέου με τον Τούρκο ομόλογό του προετοίμασαν Αμερικανοί απεσταλμένοι, Έλληνες και Τούρκοι μεγαλοεπιχειρηματίες, καθώς και στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική ανάλυση των τελευταίων περιοριζόταν στην εκτίμηση ότι, επειδή ο ελληνικός λαός θέλει ειρήνη, μια στροφή της πολιτικής έναντι της Τουρκίας θα έφερνε κομματικά οφέλη. Και πράγματι υπήρξε στροφή, 180º, στο Νταβός, αφού εκεί εγκαταλείφθηκαν δύο βασικά δόγματα της εξωτερικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Πρώτον, ότι δεν θα συνομιλούσαμε με την Τουρκία, αφού οι «διαφορές» που προβάλλει δεν είναι τίποτε άλλο από μονομερείς, αυθαίρετες, επεκτατικές διεκδικήσεις εις βάρος της πατρίδας μας. Δεύτερον, ότι, εν πάση περιπτώσει, δεν θα συνομιλούσαμε με την Τουρκία αν δεν έφευγε από την Κύπρο και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης. Ούτε, βέβαια, ακυρώθηκε εκείνη η μεταστροφή πολιτικής με το mea culpa του Ανδρέα Παπανδρέου: το είπε στη Βουλή, όταν προκλήθηκε από τον τότε βουλευτή Διονύση Μπουλούκο, εννοώντας, μόνον, πως αποτελούσε lapsus linguae μια προηγούμενη δήλωσή του ότι στο Νταβός «το Κυπριακό είχε μπει στο ράφι» . Ήταν τόσο ολέθρια εξέλιξη το Νταβός, που προκάλεσε την παραίτηση, χωρίς προσυνεννόηση και δύο άλλων επιφανών μας πρέσβεων. Του διαπρεπούς πρόωρα χαμένου Δημήτρη Σέρμπου, κατ’εξοχήν υπηρεσιακώς αρμοδίου, αφού ήταν τότε, και μάλιστα για δεύτερη φορά, Διευθυντής Ελληνοτουρκικών Σχέσεων και Κυπριακού στο Υπουργείο Εξωτερικών και του ευρισκόμενου στο μέσο μιας λαμπράς επίσης καριέρας, πρέσβυ της Ελλάδος στη Μόσχα, αείμνηστου Μιχάλη Δούντα, που είχει προσφέρει τα μέγιστα στην υπόθεση της Κύπρου και είχει συμβάλει όσο κανείς άλλος στην προσπάθεια να οποθετηθεί η ελληνική εξωτερική πολιτική στη σωστή βάση, εκείνη της εθνικής ισχύος. ]
Αν θέλετε να γνωρίσετε ποίοι είναι διαχρονικά οι υπέυθυνοι για το ότι κινδυνεύουν να χαθούν, η Κύπρος, το Αιγαίο, η Θράκη, κτλ., διαβάστε την κατωτέρω ανάλυση του Θέμου Στοφορόπουλου.
Παρόμοια όμως δεν συμβαίνουν και στο Μακεδονικό;
Ευριπίδης Μπίλλης
Τ. Επίκουρος Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ, τηλ. +302107700568
http://www.vimadiplomaton.gr/dimosiefseis/diplomatia/to-kupriako-omiros-tou-realismou.html
ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΟΜΗΡΟΣ ΤΟΥ «ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ»
Έχει γραφτεί από Θέμο Στοφορόπουλο
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Κύπρος είναι αποτέλεσμα του σύνθετου εγκλήματος πραξικοπήματος-εισβολής το καλοκαίρι του 1974. Αποτελεί, όμως, επίσης, συνέπεια όσων επακολούθησαν.
2 Οκτωβρίου του 1974: Ο Μακάριος βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και μιλάει στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Ενώπιον των αντιπροσώπων όλων των κρατών του κόσμου, κατά τον επισημότερο δυνατό τρόπο, τονίζει τα εξής:
«[1] Ωρισμέναι προϋποθέσεις, εν τούτοις, είναι ουσιώδεις και πρέπει να εκπληρωθούν πριν αρχίσουν διαπραγματεύσεις. Δεν είναι δυνατόν να διεξαχθούν ελεύθεραι διαπραγματεύσεις δια μίαν λογικήν λύσιν του προβλήματος, εφ’όσον κυπριακόν έδαφος εξακολουθεί να ευρίσκεται υπό ξένην στρατιωτικήν κατοχήν και το 1/3 του πληθυσμού είναι ακόμη πρόσφυγες, εκδιωχθέντες βιαίως από τις εστίας και την γην των. (...)
[2] Ουδέν επιχείρημα δύναται να δικαιολογήση την απαίτησιν της Τουρκίας δια γεωγραφικήν ομοσπονδίαν, η οποία ουχί μόνον θα ήτο απάνθρωπος, αλλά, ωσαύτως, θα επέφερεν αλλαγήν του χαρακτήρος του Κύπρου. Αλλά ποία θα πρέπη να είναι η απάντησις, εάν η Τουρκία επιμείνη επί γεωγραφικής ομοσπονδίας και δια της στρατιωτικής της υπεροχής επιχειρήση να επιβάλη ταύτην δια της βίας; Μερικοί, οι οποίοι εμφανίζονται ως ρεαλισταί, δυνατόν να συμβουλεύσουν ότι πρέπει να διαπραγματευθώμεν επί τη βάσει γεωγραφικής ομοσπονδίας, υποδεικνύοντες ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν η Τουρκία δυνατόν να επιδείξη κάποιαν ελαστικότητα ως προς το μέγεθος της περιοχής, η οποία θα ευρίσκεται υπό τουρκικόν έλεγχον. Αναφέρεται ότι η κατεχόμενη περιοχή του 40% θα ηδύνατο να μειωθή εις ολιγώτερον του 30%. Δεν νομίζω ότι πρέπει να εκφράσω ευγνωμοσύνην δια την τοιαύτην γενναιοδωρίαν εκ μέρους της Τουρκίας. Υπό οιασδήποτε περιστάσεις δεν θα διαπραγματευθώμεν προς νομιμοποίησιν των παραβιάσεων των βασικοτέρων αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».
Όμως, σύμφωνα με πληροφορία που κυκλοφόρησε τότε στη Νέα Υόρκη, ο Κίσσινγκερ απείλησε τον Μακάριο ότι, αν δεν δεχόταν «διακοινοτικές» χωρίς να φύγουν οι εισβολείς και να επιστρέψουν οι πρόσφυγες στα σπίτια τους, δεν μπορούσε να του εγγυηθεί πως δεν θα συνεχιζόταν η τουρκική προέλαση. Τον απείλησε, δηλαδή, με τρίτο Αττίλα. Τελών υπό την ψυχολογική πίεση των τότε συνθηκών, ο Μακάριος κάμφθηκε και δέχθηκε – χωρίς καμία αντίρρηση από την κυβέρνηση της Ελλάδας – να διεξαχθούν «διαπραγματεύσεις», με την Κύπρο να έχει στον κρόταφο το πιστόλι της στρατιωτικής κατοχής και της προσφυγιάς.
Καίτοι έγινε γρήγορα φανερό πως η απειλή Κίσσινγκερ ήταν μπλόφα, οι υποχωρήσεις συνεχίσθηκαν. Πιεζόμενος και από τον Καραμανλή, ο Μακάριος αποδέχθηκε και το τουρκικό αίτημα να συζητηθεί η δημιουργία στην Κύπρο γεωγραφικής ομοσπονδίας (την οποίαν είχε, τόσο σωστά, περιγράψει στον ΟΗΕ ως απάνθρωπο σύστημα που θα επέφερε αλλαγή του χαρακτήρος της μεγαλονήσου).
Ακολούθησε, το 1977, η «συμφωνία υψηλού επιπέδου» Μακαρίου-Ντενκτάς, που ομιλεί περί «δικοινοτικής» ομοσπονδίας και περί εδάφους υπό την διοίκηση της κάθε μιας κοινότητας. Περιέχει δε, η συμφωνία εκείνη, και την εξής διάταξη:
«Θέματα αρχής όπως η ελευθερία κινήσεως, η ελευθερία εγκαταστάσεως, η ελευθερία ιδιοκτησίας και άλλα συγκεκριμένα ζητήματα είναι ανοικτά προς συζήτηση λαμβάνοντας υπ’όψη την θεμελιώδη βάση για ένα δικοινοτικό ομοσπονδιακό σύστημα και ορισμένες πρακτικές δυσκολίες που ενδέχεται να προκύψουν για την Τουρκική Κυπριακή κοινότητα».
Έτσι, πάντοτε με την σύμφωνο γνώμη της Αθήνας, άνοιξε η πόρτα για την «νομιμοποίηση των παραβιάσεων των βασικοτέρων αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», την οποία είχε αποκλείσει ο Μακάριος στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, καταδικάζοντας τότε, ορθότατα, έναν ορισμένο δήθεν ρεαλισμό.
Με τις «διακοινοτικές» συνομιλίες, που ακολούθησαν όλα τα επόμενα χρόνια, κατέστη όλο και σαφέστερος ο «διζωνικός» χαρακτήρας της συζητούμενης «ομοσπονδίας». Και τονίσθηκε, όλο και περισσότερο, η «πολιτική ισότητα» των δύο κοινοτήτων. Παράλληλα, ούτε κουβέντα δεν έγινε για απαλλαγή του κυπριακού λαού, στο σύνολό του, από τις δουλείες που του έχει επιβάλει ο ιμπεριαλισμός:
βάσεις (έξω από το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας και μέσα σε αυτό), «εγγυήσεις» (δηλαδή παρεμβατικά δικαιώματα), ΤΟΥΡΔΥΚ (με την ΕΛΔΥΚ ως δικαιολογία της). Δεν εκπλήσσει, συνεπώς, η αποφυγή δίκης, για το πραξικόπημα του 1974, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, τον τόπο του εγκλήματος.
Το ΠΑΣΟΚ, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, είχε σωστές θέσεις για το Κυπριακό, όπως και για άλλα μείζονα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής. Αφού όμως ήρθε στην εξουσία, άλλαξε σταδιακά τη γραμμή του, προσεγγίζοντας, και στο τέλος ακολουθώντας πλήρως, εκείνη της Νέας Δημοκρατίας. Η αρχή έγινε με την άρση (μετά, είναι αλήθεια, αρκετό διάστημα) των αντιρρήσεων για συνέχιση των «διακοινοτικών» συνομιλιών, με το επιχείρημα ότι τις ήθελε η κυπριακή κυβέρνηση:
όλον αυτόν τον καιρό, από την εισβολή μέχρι σήμερα, Αθήνα και Λευκωσία προσπαθούν να κρυφτούν η μία πίσω από την άλλη, για να καλύψουν τον ενδοτισμό τους. Ως πρόσθετο άλλοθι χρησιμοποιείται ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Παρά το ότι, όπως είπαμε, οι δύο κυβερνήσεις εγκατέλειψαν, ευθύς εξ’αρχής, τους κύριους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η επίκληση των οποίων αποτελεί βασικό όπλο όσων προσφεύγουν στον ΟΗΕ. Και παρά το ότι γνωρίζουν άριστα την αρνητική σημασία των δικαιωμάτων αρνησικυρίας ΗΠΑ και Βρετανίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας και την αρνητική επιρροή που οι δύο αυτές δυνάμεις, μαζί με την Τουρκία, ασκούν στην Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών και ειδικότερα στον Γενικό Γραμματέα, μέσω του οποίου παρουσιάσθηκαν τα αλλεπάλληλα διαβόητα «σχέδια λύσης», πάνω στα οποία οι Έλληνες Κύπριοι εκλήθησαν να «διαπραγματευθούν με τους Τουρκοκυπρίους» (να δεχθούν, στην πραγματικότητα, τις απαιτήσεις της Άγκυρας και των προστατών της).
Μια κάποια προσπάθεια παρέκκλισης από την καταστρεπτική πορεία έγινε τον Απρίλιο του 1986. Για ν’αποφύγουν ακόμα ένα απαράδεκτο «σχέδιο λύσης» του Γενικού Γραμματέα, όλες οι ελληνοκυπριακές πολιτικές δυνάμεις, μαζί και η ελλαδική κυβέρνηση, ζήτησαν «πρόταξη των μειζόνων».
Πρότειναν, συγκεκριμένα, «συνάντηση υψηλού επιπέδου» ή διεθνή διάσκεψη, με θέματα τις εγγυήσεις, την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων, και τις ελευθερίες διακίνησης, εγκατάστασης και περιουσίας.
Και πάλι, όμως, δεν προβλήθηκε απαίτηση για την άμεση εφαρμογή, χωρίς παζάρια και ανταλλάγματα, των γενικών αρχών του Διεθνούς Δικαίου που απαγορεύουν την χρήση παράνομης βίας και τον εποικισμό, ούτε για την άμεση και άνευ όρων αποκατάσταση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, ούτε για την κατάργηση των δουλειών που προβλέπουν οι Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου.
Μόνον μια τέτοια κίνηση θα ήταν πραγματικά διορθωτική:
δεν θα έλυνε το Κυπριακό, αλλά θα το έβαζε στο σωστό δρόμο. Άλλα, όμως, συμφέροντα κυριαρχούσαν και είναι αυτά που προκάλεσαν την εγκατάλειψη και αυτής ακόμα της (ανεπαρκέστατης) «πρόταξης των μειζόνων».
Η κατρακύλα συνεχίσθηκε και οδήγησε στο Νταβός (τέλη Ιανουαρίου – αρχές Φεβρουαρίου 1988).
Την συνάντηση εκείνη του Ανδρέα Παπανδρέου με τον Τούρκο ομόλογό του προετοίμασαν Αμερικανοί απεσταλμένοι, Έλληνες και Τούρκοι μεγαλοεπιχειρηματίες, καθώς και στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Η πολιτική ανάλυση των τελευταίων περιοριζόταν στην εκτίμηση ότι, επειδή ο ελληνικός λαός θέλει ειρήνη, μια στροφή της πολιτικής έναντι της Τουρκίας θα έφερνε κομματικά οφέλη.
Και πράγματι υπήρξε στροφή, 180º, στο Νταβός, αφού εκεί εγκαταλείφθηκαν δύο βασικά δόγματα της εξωτερικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ.
Πρώτον, ότι δεν θα συνομιλούσαμε με την Τουρκία, αφού οι «διαφορές» που προβάλλει δεν είναι τίποτε άλλο από μονομερείς, αυθαίρετες, επεκτατικές διεκδικήσεις εις βάρος της πατρίδας μας.
Δεύτερον, ότι, εν πάση περιπτώσει, δεν θα συνομιλούσαμε με την Τουρκία αν δεν έφευγε από την Κύπρο και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης.
Ούτε, βέβαια, ακυρώθηκε εκείνη η μεταστροφή πολιτικής με το mea culpa του Ανδρέα Παπανδρέου:
το είπε στη Βουλή, όταν προκλήθηκε από τον τότε βουλευτή Διονύση Μπουλούκο, εννοώντας, μόνον, πως αποτελούσε lapsus linguae μια προηγούμενη δήλωσή του ότι στο Νταβός «το Κυπριακό είχε μπει στο ράφι».
Ήταν τόσο ολέθρια εξέλιξη το Νταβός, που προκάλεσε την παραίτηση, χωρίς προσυνεννόηση, τριών Πρέσβεων.
Του διαπρεπούς συναδέλφου, πρόωρα χαμένου Δημήτρη Σέρμπου, κατ’εξοχήν υπηρεσιακώς αρμοδίου, αφού ήταν τότε, και μάλιστα για δεύτερη φορά, Διευθυντής Ελληνοτουρκικών Σχέσεων και Κυπριακού στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Του Μιχάλη Δούντα, που έχει προσφέρει τα μέγιστα στην υπόθεση της Κύπρου και έχει συμβάλει όσο κανείς άλλος στην προσπάθεια να τοποθετηθεί η ελληνική εξω¬τερική πολιτική στη σωστή βάση, εκείνη της εθνικής ισχύος.
Παραιτήθηκα, επίσης, και εγώ, τότε Πρέσβυς της Ελλάδας στην Λευκωσία.
(Καθώς τα γράφω αυτά, μαθαίνω τον θάνατο του Μιχάλη Δούντα. Έφυγε και ο Μιχάλης, λίγο μετά τον δάσκαλό μου Πρέσβυ Αλέκο Ξύδη, τον Ανδρέα Μπίστη, τον Βαγγέλη Οικονομίδη, τον Στρατηγό Δημήτρη Ματαφιά. Διαφορετικοί άνθρωποι, με ένα κοινό γνώρισμα: την αγάπη για την Κύπρο).
Το Νταβός Παπανδρέου-Κάρολου Παπούλια θα έχει ως συνέχεια το Νταβός Μητσοτάκη-Αντώνη Σαμαρά.
Στο άλλοθι του ΟΗΕ θα προστεθεί εκείνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρά το ότι η απόφασή της να συμπεριλάβει την Κύπρο θα συνοδευθεί από την παρασκηνιακή αποδοχή, εκ μέρους της Λευκωσίας και της Αθήνας, των βασικών παραμέτρων αυτού που θα εμφανιστεί αργότερα ως Σχέδιο Ανάν. Και παρά το ότι οι δύο πρωτεύουσες θα παράσχουν την συγκατάθεσή τους για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας χωρίς να ζητήσουν προηγούμενη άρση της κατοχής και του ψευδοκράτους, του εποικισμού και της μαζικής παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ούτε την διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων.
(Οι παραλείψεις ωφείλοντο όχι σε λόγους τακτικής, για να ζητηθούν αυτά κατά την διάρκεια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αλλά όπως φαίνεται πλέον καθαρά, σε οριστικές παραχωρήσεις.)
Χρησιμοποιείται δε η Ε.Ε. ως άλλοθι, καίτοι όλοι γνωρίζουν πως η πραγματική της φύση δεν μπορεί παρά να επηρεάζει τη συμπεριφορά της.
Κατόπιν των ανωτέρω, δεν είναι περίεργα όσα συνέβησαν με το Σχέδιο Ανάν. Η αποδοχή του, εδώ και στη Λευκωσία, ως βάσης διαπραγμάτευσης. Οι δηλώσεις των κοινοτικών εκπροσώπων. Η εξουσιοδότηση εν λευκώ προς τον Γενικό Γραμματέα στη Νέα Υόρκη.
Το ιστορικό διάγγελμα του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου και η ψήφος του κυπριακού λαού απέτρεψαν την καταστροφή.
Μόνον, όμως, προσωρινά. Διότι η Κύπρος εξακολουθεί να βρίσκεται μεταξύ της Σκύλλας, κάποιας παραλλαγής του Σχεδίου Ανάν, (κάθε τέτοια παραλλαγή δεν μπορεί παρά να είναι ολέθρια), και της Χάρυβδης της νομιμοποίησης των πραγμάτων όπως έχουν τώρα.
Και για μεν το μοντέλο Ανάν αρκετά έχουν λεχθεί και πάντως οι Κύπριοι απεφάνθησαν.
Αυτό που ίσως δεν έχει αρκετά τονισθεί είναι το απαράδεκτο της δεύτερης προοπτικής. Ακόμα και αν αυτή θεωρηθεί μη χείρον σε σύγκριση με τη «διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία».
Διότι οριστική παγίωση των σημερινών συνθηκών σημαίνει:
(α) μονιμοποίηση και νομιμοποίηση της κατοχής, της εθνοκάθαρσης, του εποικισμού και του εκτουρκισμού των κατεχομένων,
(β) εγκατάλειψη του Κυπριακού Ελληνισμού στο έλεος της Τουρκίας, διότι, αν δείξουμε πως είμαστε τόσο υποχωρητικοί και αδύναμοι, ώστε να ανεχθούμε διχοτόμηση, αποκλείεται η Τουρκία να δεχθεί την δημιουργία πραγματικά ανεξάρτητου κράτους στο νότο της Κύπρου, δηλαδή κράτους με πλήρη δυνατότητα στρατιωτικής άμυνας και α¬πηλλαγμένου από τουρκικές (και βρετανικές) δουλείες,
(γ) βαρειά σκιά, που η νόμιμη πλέον Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύ¬πρου και δι’αυτής η Άγκυρα, θα ρίχνει πάνω στην νότια Κύπρο,
(δ) δυνατότητα τουρκικής προβοκάτσιας και κατάληψης των νοτίων κυπριακών περιοχών,
(ε) συνεχιζόμενη ελληνική εθνική ταπείνωση, αποδυνάμωση του εθνικού μας φρονήματος, μείωση του διεθνούς μας κύρους,
(στ) κάκιστο προηγούμενο για το Αιγαίο και τη Θράκη.
Ας μην ονειρεύονται δε ορισμένοι αρμονική όσμωση δύο κυπριακών κρατών μέσα σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία, περιλαμβάνουσα και την Τουρκία, θα επέτρεπε στους Έλληνες να κυριαρχούν οικονομικά και πνευματικά στην ευρύτερη περιοχή μας. Η φύση και η μέχρι τώρα διαγωγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα έπρεπε να αφήνουν περιθώρια σε τέτοιες φαντασιώσεις.
Επί τριάντα δύο χρόνια, από την εισβολή μέχρι σήμερα, υποβάλλεται, σε αντίθεση με την επίσημη ελληνική πολιτική, η πρόταση επανατοποθέτησης του Κυπριακού ως θέματος «παραβίασης των βασικοτέρων αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», ακριβώς όπως ετόνιζε, ο Μακάριος στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, την 2α Οκτωβρίου του 1974. Μια τέτοια επανατοποθέτηση θα μπορούσε να είχε γίνει δια μιάς, με αξιοποίηση ευκαιριών, όπως όταν ανακηρύχθηκε το ψευδοκράτος, όταν ο Ντενκτάς εγκατέλειπε τις συμφωνίες «υψηλού επιπέδου» ζητώντας λύση με δύο κράτη, ή μετά το ΟΧΙ της 24ης Απριλίου του 2004.
Θα μπορούσε, ακόμα, η επανατοποθέτηση να βασισθεί στον εποικισμό (με τον οποίο τόσο λίγο ασχοληθήκαμε σοβαρά). Ή θα μπορούσε να είναι «μοτίβο» που θα «έμπαινε» σιγά-σιγά. Τίποτε από αυτά δεν έγινε.
Η επίσημη απάντηση ήταν πως οι πιέσεις του «ξένου παράγοντα» και ο συσχετισμός δυνάμεων Ελλάδας-Τουρκίας δεν το επέτρεπαν.
Αλλά οι «πιέσεις» ήσαν, στην πραγματικότητα, μπλόφες, ακόμα ει δυνατόν περισσότερο από τις απειλές του Κίσσινγκερ το 1974.
Και ο συνεχώς επιδεινούμενος συσχετισμός δυνάμεων οφειλόταν σε δικές μας επιλογές.
Σταδιακή αυτοαποδυνάμωση στον διπλωματικό τομέα, όχι μόνο στο Κυπριακό, αλλά και στο Αιγαίο, και στη Θράκη.
Όπως και στην άμυνα, στην παιδεία, και σε άλλες συνιστώσες της κρίσης που μας μαστίζει και που περιλαμβάνει, βέβαια, τις οικονομικές ανισότητες, την ανεργία, την περιθωριοποίηση, την αλλοτρίωση.
Η επανατοποθέτηση του Κυπριακού προϋποθέτει βαθύτατες κοινωνικές μεταβολές, στην Ελλάδα και στην Κύπρο.-
Θέμου Χ. Στοφορόπουλου
http://www.greece.orghttp://www.greece.org/archives/hellenic-professors-phds.html
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΦΑΚΕΛΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ;
(Η Έκθεση για την Εισβολή των Τούρκων)
Ιουλίου 1, 2010 από kakaras
Μ’ όλη την «κρίση» που μαστίζει τον τόπο, τους εργαζόμενους, το πολιτικό σύστημα (από την έλλειψη αξιών και πολιτικής ηθικής στους κυβερνώντας μεταπολεμικά τη χώρα μας), είναι σκόπιμη μια ματιά στις μέρες εκείνες του ’74 και σ’ ότι ακολούθησε, με ευκαιρία την επέτειο σε λίγο του πραξικοπήματος στην Κύπρο και της εισβολής των Τούρκων
Εκτιμάται πως εάν δημοσίευαν όλα τα άκρως απόρρητα έγγραφα πριν το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου το 1974 αλλά και μετά, το Κυπριακό θα είχε άλλη εξέλιξη. Ο κόσμος δικαιούται να γνωρίζει τα τεκταινόμενα πίσω από κλειστές πόρτες επιτελείων, υπουργείων, μυστικών υπηρεσιών, σαλονιών …. ειδικά σε περίεργες περιόδους και όταν, τα διαχειρίζονται επικίνδυνοι άνθρωποι και συμπράττουν προς όφελος ξένων συμφερόντων Τότε μόνον η διαφάνεια μπορεί να διασώσει κάτι.
Την τελευταία ημέρα του 1974 το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) υποβάλλει αναλυτική έκθεση υπογραμμένη από τον διοικητή του αντιστράτηγο Καραγιάννη, που είχε τοποθετηθεί στη μεταπολίτευση από τον Καραμανλή και αντιμετώπισε τον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ. Σε εξήντα δύο σελίδες καταγράφονται οι απόψεις για τα συμβάντα του επιτελείου εθνικής φρουράς Κύπρου. Μόνον από ΄΄ αυστηρώς στρατιωτική πλευρά΄΄, αποκλείοντας την ευκαιρία να προσεγγισθούν οι ουσιαστικοί πολιτικοί παράγοντες, της ανάμειξης Αμερικανών και Βρετανών, του πραξικοπήματος, των εμπλοκών χουντικών με μακαριακούς, του ρόλου ΕΟΚΑ Β κ.λ.π. Με λίγα λόγια η διαταγή, βάσει της οποίας υποβάλλεται αυτή η αναφορά, απαγορεύει στους στρατιωτικούς, να αναφερθούν επί της ουσίας των αιτιών της όλης υπόθεσης του κυπριακού ζητήματος.
Το χαρακτηριστικό για την περιγραφή της προ της εισβολής κατάστασης στην Κύπρο, είναι η ισοπέδωση των γεγονότων και η μη προβολή του πραξικοπήματος, ως του πλέον σημαντικού και καθοριστικού, που έδωσε την αφορμή στους Τούρκους για την επέμβαση. Αναφέρει για διαμάχη μεταξύ ελληνικής και κυπριακής κυβέρνησης, και όχι για υπονόμευση του Μακαρίου. Αποδίδει στη δημιουργία του Επικουρικού Σώματος ευθύνη για επιδείνωση της κατάστασης, για προνομιακή μεταχείριση των μελών του, για απροκάλυπτη εμπάθεια μεταξύ των ανδρών του έναντι της ΕΦ (Εθνικής Φρουράς). Καταγράφει τη δυσφημιστική εκστρατεία εναντίον του συνόλου των Ε/Ε αξιωματικών «..διά του Τύπου και δημοσίως..»
Όσο για την εξαγγελία της μείωσης της στρατιωτικής θητείας από τον Μακάριο, ενώ την ίδια στιγμή διαφωνεί το ΓΕΕΦ, αυτά, γράφει, είχαν ως αποτέλεσμα την δημιουργία ΄΄ αντιμιλιταριστικού πνεύματος΄΄. Το πραξικόπημα αναφέρεται ως «τα γεγονότα της 15-7-74» τα οποία και ήσαν το «…αποκορύφωμα της διαμάχης» ενώ «… η συμμετοχή της ΕΦ εις ταύτα υπήρξεν απροκαλύπτως ενεργός.» Έτσι η προσπάθεια για ανατροπή του Μακαρίου, οι νεκροί του πραξικοπήματος, οι λεηλασίες κ.λ.π. δεν είναι παρά ΄΄αποκορύφωμα μιας διαμάχης΄΄. Επομένως η ευθύνη βαρύνει και τους Κύπριους, συμπεραίνει ο αναγνώστης της έκθεσης, με τον τρόπο που παρουσιάζεται. Με λίγα λόγια, ο ανίδεος παραλήπτης της αναφοράς τάσσεται με την άποψη πως, ήταν αναπόφευκτο το πραξικόπημα, αφού η διαμάχη πήρε τέτοια έκταση.
Όσο για τους Τούρκους, στην αρχή παρακολουθούσαν τα συμβαίνοντα με ΄΄χλιαρή αντίδραση΄΄ «..δηλούντων ότι η εν Κύπρω αναταραχή αποτελεί εσωτερικόν θέμα των Ε/Κ..». Παράλληλα κυκλοφορούσαν από αγνώστους διάφορες φήμες, βασιζόμενες σε δηλώσεις του Κίσιντζερ «…ότι ο αμερικανικός παράγων ηυνόει τας εν Κύπρω πολιτικάς εξελίξεις δημιουργουμένου ούτω ενός αισθήματος ασφαλείας εξ εξωτερικής απειλής…». Οι Τούρκοι από τις 18 Ιουλίου εκδηλώνουν, κατά τον συντάκτη της έκθεσης, ανησυχία για την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων, ενώ άρχισαν να έρχονται και πληροφορίες για συγκέντρωση στρατευμάτων στις απέναντι τουρκικές ακτές και τέλος για τον απόπλου των τουρκικών πλοίων.
Η περιγραφή τελειώνει με την προσεκτική διατύπωση πως η Τουρκία «…ήρχισε να διαφαίνεται ότι επεδίωκε να εκμεταλλευτεί την σημειωθείσαν ενδοελληνικήν πολιτικήν κρίσιν εν Κύπρω…» αλλά εκτιμάτο πως «…η επέμβασις του αμερικανικού παράγοντος θα απέτρεπε την εισβολήν.» Κανένα συσχετισμό δεν κάνει ο συντάκτης της έκθεσης, του απόπλου των Τούρκων στις 19 Ιουλίου με το προ τεσσάρων ημερών πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Έχουμε απλά ΄΄ενδοελληνική πολιτική κρίση΄΄, που εκμεταλλεύονται οι Τούρκοι και τίποτε άλλο.
Εκεί όμως που δεν κρύβονται οι πικρόχολες παρατηρήσεις και περιγραφές είναι στα αφορούντα τον οπλισμό (ελλείψεις), το τηλεπικοινωνιακό υλικό (παλαιό, ανομοιογενές), τα πυρομαχικά (ελλείψεις), την εκπαίδευση. Δεν αναφέρεται στη πλημμελή συντήρηση των αρμάτων, η οποία οδήγησε στην ελάχιστη χρησιμοποίησή τους. Όσο για το ηθικό των Μονάδων «…προ του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου δεν ευρίσκετο εις καλήν κατάστασιν λόγω της δεδηλωμένης εχθρότητος..» όλων στην Κύπρο έναντι των Ελλήνων εξ Ελλάδος αξιωματικών και της ΕΦ γενικότερα.
Είναι έτσι διατυπωμένο, ως να βελτιώνεται το ηθικό μετά το πραξικόπημα, αλλά αμέσως μετά συμπληρώνει πως «…η εμπλοκή της ΕΦ εις το πραξικόπημα επέδρασεν δυσμενώς επί του ηθικού των Μονάδων..» Η μαχητική αξία που άμεσα συναρτάται με το ηθικό των Μονάδων, με την εκπαίδευση, τον οπλισμό κ.ο.κ. μέχρι την 15-7-1974 ήταν καλή, αλλά μετά «..την ατυχή έκβασιν των επιχειρήσεων κατά την 1ην φάσιν, η μαχητική αξία της ΕΦ κατήλθεν εις κατάστασιν κάτω του μετρίου». Μετά δε το πέρας όλων των επιχειρήσεων η μαχητική αξία της εθνικής φρουράς (ΕΦ) ήταν ΄΄ανύπαρκτη (του πεζικού), μέτρια των τεθωρακισμένων, λίαν καλή του πυροβολικού και καλή μέχρι λίαν καλή των καταδρομών΄΄.
Στις παρατηρήσεις και τα αποτελέσματα της επιστράτευσης σημειώνεται, πως αυτή απέτυχε γιατί κηρύχθηκε μετά την εκδήλωση της εχθρικής επίθεσης, η διασπορά δεν έγινε έγκαιρα, οι έφεδροι πήγαιναν στις μονάδες διασποράς, αλλά ο οπλισμός ήταν αλλού και με μεγάλες ελλείψεις. (Τονίζεται πως κατά την επιστράτευση, οι έφεδροι παρουσιάζονταν στις πλησιέστερες μονάδες, και όχι σ’ εκείνες που ήταν ορισμένοι, ενώ οι αποθήκες οπλισμού και εφοδίων σε αρκετές περιπτώσεις είχαν λεηλατηθεί κατά το πραξικόπημα. Το αποτέλεσμα είναι αλλού να περισσεύουν άνδρες και αλλού να λείπουν.)
Στην περιγραφή της κατάστασης των εχθρικών δυνάμεων δεν είναι μεμψίμοιρη η έκθεση του Καραγιάννη. Οι Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι είχαν μεγάλο αριθμό ανδρών στις Μονάδες τους, οπλισμό σύγχρονο, ευάριθμους Τούρκους αξιωματικούς στις Τ/Κ Μονάδες, άριστες επικοινωνίες, καλή προπαρασκευή κ.λ.π. Αντίθετα οι Μονάδες της ΕΦ και κυρίως οι ΜΚ (Μονάδες Καταδρομών) είχαν φύγει από τις θέσεις τους και οι περισσότερες βρίσκονταν μέσα στη Λευκωσία για τις ανάγκες του πραξικοπήματος, «..αι πλείσται των διαταγών εδίδοντο προφορικώς, υπό του Α/ΓΕΕΦ απ’ ευθείας εις τους διοικητάς των Μονάδων..», μερικές Μονάδες είχαν κινηθεί προς Λεμεσό και Πάφο «.. την νύχτα 16/17-7-74 διά την εξουδετέρωσιν αντιστάσεων..» όσο για τα όπλα ΄΄ενίων΄΄ επιστρατευομένων Μονάδων «…ιδία εις την περιοχήν Λεμεσού εχορηγήθη, υπό συνθήκας πλήρους συγχύσεως, οπλισμός διά τον εξοπλισμόν προσελθόντων εφέδρων και μελών της ΕΟΚΑ Β΄, άνευ χρεώσεως..»
Παράλληλα οι δυνάμεις ασφαλείας αποδυναμώθηκαν και «..άοπλοι και διηρημέναι, απετέλουν απλούν θεατήν πάσης φύσεως παρανομίας. Ανάλογον ηθικήν και ψυχολογικήν αποδυνάμωσιν υπέστη και η ΕΦ» Η κατάσταση της άμυνας της Κύπρου, όπως την περιγράφει η έκθεση του ΓΕΕΦ, δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες, όσον αφορά την στρατιωτική πλευρά. Είναι σαφής και πλήρης. Εκεί που πάσχει είναι στην προβολή των αιτίων της εισβολής, στην αποδυνάμωση του πραξικοπήματος ως τέλειας αφορμής και στον επιμερισμό των ευθυνών Μακαρίου/οπαδών του και των αντιπάλων του χούντας/ΕΦ για την προ του πραξικοπήματος «ενδοελληνική πολιτική κρίση».
Ο Καραγιάννης και το επιτελείο του θέλουν να μοιράσουν στη μέση τις ευθύνες, ως να ήταν ο μεν Μακάριος νομάρχης, η δε Κύπρος ελληνικό νησί με τριβές στο εσωτερικό του και όχι για ανεξάρτητο κράτος με κυβέρνηση, πρόεδρο κ.ο.κ. Όσον αφορά τις επιχειρήσεις, καταγράφονται οι κινήσεις των Τούρκων, οι αδυναμίες και καθυστερήσεις των Ελλήνων και Ε/Κ, η γενική σύγχυση από την ΄΄αιφνιδιαστικήν επίθεσιν΄΄, ενώ παρακολουθούσαν λεπτό προς λεπτό την έλευση της δύναμης απόβασης και εισβολής «…χαρακτηριστικώς το ΑΕΔ συνίστα ΄΄αυτοσυγκράτησιν΄΄ προκειμένου να διαπιστωθεί μήπως επρόκειτο διά ρίψιν εφοδίων και ουχί δι’ αλεξιπτωτιστάς..» !! Μέχρι τότε το ΑΕΔ διαβεβαίωνε το ΓΕΕΦ, πως δεν πρόκειται για εισβολή αλλά για άσκηση! Στη φάση αυτή οι δυνάμεις των Ελλήνων «..ήρξαντο την εκκαθάρισιν των Τ/Κ θυλάκων και εστιών και την περίσχυσιν των ισχυροτέρων τοιούτων..» Οι άνθρωποι διατάχθηκαν να κάνουν εθνοκάθαρση υλοποιώντας το ισχύον σχέδιο αντιμετώπισης εισβολής και την ίδια στιγμή οι Τούρκοι ισχυροποιούσαν τον θύλακα στην περιοχή αποβάσεως.
Η περιγραφή των δραστηριοτήτων των ελληνικών δυνάμεων, αναφέρει για διάφορες Μονάδες πως «…αι διαταχθείσαι ενέργειαι, πλην ασημάντων τοπικών επιτυχιών εν τω συνόλω τους απέτυχον….το τάγμα..ουσιαστικώς απεδιοργανώθη του διοικητού του σοβαρώς τραυματισθέντος …υπολείμματα τούτου αφίχθησαν εις …..δεν ηδυνήθη εξαλείψει το προγεφύρωμα λόγω βομβαρδισμού και της διστακτικότητος (;) του διοικητού του….η επιθετική αναγνώρισις ανεκόπη λόγω εκτεταμένης πυρκαϊάς εις θαμνώδη έκτασιν …νυκτερινή ενέργεια ανεκόπη λόγω καταιγιστικών πυρών…ηναγκάσθησαν να συμπτυχθούν…..τα τάγματα.. διελύθησαν εξ ολοκλήρου… η Μονάδα ενεκλωβίσθη και διετάχθη να αυτοδιαλυθή… » Μνημονεύει και τις Τ/Λ 1 και 3 που επιτέθηκαν αλλά καταστράφηκαν με θυσία του Τσομάκη και του πληρώματός του, καθώς και τη Νο 2 που ΄΄εξώκειλεν εις την ακτήν..εγκαταληφθείσα…΄΄.
Όσο για τη δράση των Τούρκων είναι μια συνεχής παράθεση των ενεργειών τους με συχνή χρήση των εκφράσεων «..επολυβόλησαν …εβομβάρδισαν …προσήγγισαν… απεβίβασαν …αντιτορπιλικά ενεφανίσθησαν..» κ.λ.π. Σημειώνει μία επιτυχία «…της καταλήψεως του χωρίου ΠΥΛΕΡΙ, το οποίον {όμως} ανακατελήφθη υπό του εχθρού…» Το πυροβολικό είναι το μόνο, όπως και οι καταδρομείς και τα αντιαεροπορικά, που εμφανίζονται να δρουν αποτελεσματικά. Στις 22 Ιουλίου καταρρίπτονται δέκα εχθρικά αεροσκάφη. Την ίδια μέρα και ώρα 1600 γίνεται η κατάπαυση του πυρός και οι ελληνικές δυνάμεις διατάσσονται να αναδιοργανωθούν στις 1830. Δεν επιτρέπει όμως το ΓΕΕΦ να μετακινηθούν Μονάδες που αντιμετωπίζουν «..κίνδυνον αποκοπής των συνεπεία διαρροής τμημάτων…»
Είναι γνωστό πως οι Τούρκοι εκμεταλλεύτηκαν την κατάπαυση του πυρός και συνέχισαν τις επιχειρήσεις για διεύρυνση του προγεφυρώματος και ένωσή του με τον θύλακα της Λευκωσίας, ενώ οι Έλληνες προσπαθούσαν να αναδιοργανωθούν. Αυτή είναι και η μεγάλη προσφορά της κυβέρνησης των Αθηνών διά του Αραπάκη στους Τούρκους και τους Αμερικανούς. Δώρο τόσες ώρες συνέχισης μονομερώς των επιχειρήσεων, όσες ακριβώς χρειάζονταν για να ολοκληρώσουν τον πρώτο τους στόχο και να αποβιβάσουν την υπόλοιπη δύναμη που δεν είχαν προλάβει. Την άλλη ημέρα της ανακωχής το πρωί 0800 εμφανίζονται ένδεκα πλοία τουρκικά και ένα βρετανικό ελικοπτεροφόρο «..εγγύς των ακτών της Κυρήνειας…πλην του βρετανικού, προσήγγισαν το προγεφύρωμα, απεβίβασαν στρατεύματα, άρματα, οχήματα και υλικά…»
Στα επιμέρους συμπεράσματα και τις παρατηρήσεις ο Καραγιάννης και οι επιτελείς του απαριθμούν σειρά αιτιών όπως: Η αποτυχία της επιστράτευσης, οι ελλείψεις στο υλικό επιστράτευσης αλλά και τα διπλά καθήκοντα αξιωματικών του επιτελείου και συγχρόνως διοικητών Μονάδων επιστράτευσης, (που σημαίνει πως δεν επαρκούσαν οι αξιωματικοί), η αδυναμία στις ασύρματες επικοινωνίες, η διστακτικότητα στη λήψη αποφάσεων «..περισσότερον του δέοντος..» η κίνηση των Μονάδων την ημέρα και μάλιστα συντεταγμένων με αποτέλεσμα να τις προσβάλλουν οι Τούρκοι με σοβαρές απώλειες και διάλυση δύο ταγμάτων, ενώ ομολογείται πως «…ουδεμία συγκεκροτημένη Μονάς ενήργησεν κατά του Π/Γ {Προγεφυρώματος}.
Να θυμηθούμε πως ο ίδιος ο Καραγιάννης σε προηγούμενη έκθεση στηλιτεύει την κίνηση τουρκικών Μονάδων την ημέρα συντεταγμένων και τη θεωρεί απαράδεκτη, αλλά πουθενά δεν μνημονεύει εάν προσβλήθηκαν εκείνες και διαλύθηκαν, όπως οι ελληνικές. Σημειώνει ότι «…αι αναμενόμεναι και μη πραγματοποιούμεναι ενισχύσεις εξ Ελλάδος και ιδία αι αεροποιρικαί τοιαύται επέφερον πτώσιν του ηθικού…».
Να υπενθυμίσουμε επίσης εδώ πως, ο τότε αρχηγός της αεροπορίας Παπανικολάου τιμήθηκε, όπως και ο αντίστοιχος του ναυτικού Αραπάκης, με τον τίτλο του επιτίμου αρχηγού του όπλου του, που σημαίνει πως εκτέλεσε τα καθήκοντά του με άριστο τρόπο. Δεν υπήρξαν διώξεις, ούτε επίσημες αποκαλύψεις του ρόλου και των παραλήψεων της ηγεσίας εκείνων των ημερών. Εν τούτοις λειτούργησαν στρατοδικεία στην Ελλάδα, με παραπομπή περιορισμένου αριθμού μεσαίου βαθμού αξιωματικών για την στάση, που τήρησαν την ώρα της μάχης. Ωσάν να εξαντλείται με τον τρόπο αυτό η περί δικαίου αντίληψη της πολιτείας από τα συμβάντα στην Κύπρο. Δεν προκύπτει πως υπήρξαν και καταδίκες. Με το δίκιο τους επομένως όσοι γνωρίζουν αυτές τις παραπομπές και κύρια οι στρατιωτικοί, να λένε πως, πάλι ένστολοι μικρού βαθμού πλήρωσαν (ανεξάρτητα από τις αθωώσεις) για ότι έγινε στην Κύπρο! Και οι μαχητές μαζί με το λαό στην Κύπρο περίμεναν τα αεροπλάνα και τα υποβρύχια από την Ελλάδα να αναπτερωθεί το ηθικό τους!
Είναι χρήσιμο το συμπέρασμα, που καταλήγει ο αναγνώστης της έκθεσης, πως η Κύπρος αφέθηκε αβοήθητη, οι εκεί δυνάμεις ήταν μέτρια εξοπλισμένες, βρίσκονταν εκτός των θέσεων για υπεράσπιση του νησιού λόγω του πραξικοπήματος, πολλές διαλύθηκαν, το στρατηγείο δεν είχε την ικανότητα/ δυνατότητα/ σθένος να διευθύνει τον αγώνα, το ΑΕΔ βοηθούσε στην αποδιοργάνωση και διάλυση αντί στην ισχυροποίηση της άμυνας κ.λ.π.
Η ΕΛΔΥΚ, οι καταδρομείς, το πυροβολικό και τα στελέχη (δηλαδή οι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, που πουθενά όμως δεν αναφέρονται, σε αντίθεση με τους αξιωματικούς) κρατούσαν, πολέμησαν και έκαναν ό,τι μπορούσαν. Αυτή η διαπίστωση διατρέχει την έκθεση του Καραγιάννη, ο οποίος παραλαμβάνει καθήκοντα στις 7 Αυγούστου, έχοντας έλθει από την Ελλάδα στη Λεμεσό το απόγευμα της προηγουμένης.
Εν τω μεταξύ στη Γενεύη διεξάγονται οι συνομιλίες Ελλήνων, Τούρκων και Κυπρίων αντιπροσώπων, και στην Ελλάδα ο Καραμανλής έχει σχηματίσει κυβέρνηση απ’ όλα τα Κόμματα πλην της αριστεράς.
Στην περίοδο από 22 Ιουλίου μέχρι 13 Αυγούστου οι μεν Τούρκοι συνεχίζουν τις επιχειρήσεις, όπου χρειάζεται, για επέκταση του θύλακα που είχαν καταλάβει, και το ΓΕΕΦ προσπαθεί, να ανασυγκροτήσει τις διαλυμένες σχεδόν δυνάμεις της ΕΦ. Στο διάστημα μέχρι την επόμενη επίθεση των Τούρκων οι προσπάθειες να ανασυγκροτηθούν οι ελληνικές δυνάμεις φαίνεται πως αποδίδουν, αλλά όχι σε επιθυμητό επίπεδο. Ως ΄΄γενική εντύπωση΄΄ κυριαρχεί η «…άμεσος ανάγκη καταπαύσεως του πυρός προς αποφυγήν ολοσχερούς διαλύσεως των Μονάδων ΕΦ…»
Η πιο δραματική επισήμανση του προηγούμενου αρχηγού ΓΕΕΦ εμφανίζεται σε αναφορά/σήμα του προς ΑΕΔ στις 29 Ιουλίου σύμφωνα με το οποίο οι Μονάδες έχουν φτάσει στα πρόθυρα αποσύνθεσης, παρουσιάζονται σοβαρά κρούσματα αυτοδιάλυσης, που παίρνουν τη μορφή ανταρσίας και εκτιμά πως, εάν καθυστερήσει η υπογραφή συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός η διάλυση θα είναι πλήρης, το δε στράτευμα και ο πληθυσμός θα στραφούν κατά των Ελλήνων αξιωματικών και γενικότερα κατά της Ελλάδας.
Με άλλη αναφορά στις 1 Αυγούστου παρουσιάζει τον τρόμο, που προκαλούν τα τεθωρακισμένα των Τούρκων στη θέα των οποίων, τρέπονται σε φυγή και διαλύονται οι Μονάδες. Δεν είναι παράλογο το φαινόμενο αφού, και η έκθεση σημειώνει πως τα τεθωρακισμένα μόνον με Τ/Θ θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν. Τονίζει πως η δέσμευση του πυροβολικού για τήρηση της εκεχειρίας, τη στιγμή που οι Τούρκοι προέβαιναν σε επιχειρήσεις, «…ήτο βασικός συντελεστής επιτυχίας των εχθρικών ενεργειών…» Ειδικά αυτή η παρατήρηση ενισχύει την άποψη της μοιρολατρικής αποδοχής, αν όχι της άτυπης συμφωνίας στο παρασκήνιο, για κατάληψη συγκεκριμένης περιοχής από τους Τούρκους.
Η έκθεση για την τελευταία φάση των επιχειρήσεων παρουσιάζει και τα μόνα υπογραμμισμένα σημεία. Το πρώτο είναι εκείνο της διαταγής του ΑΕΔ μετά τις πρωινές ώρες της 14ης Αυγούστου που έχει αρχίσει ο ΑΤΤΙΛΑΣ- ΙΙ και καθορίζει « ν’ αποφευχθεί εγκλωβισμός των τμημάτων Βορ. της γραμμής ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ-ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ» Αμέσως μετά έπεται η εντολή του ΥΕΘΑ (Αβέρωφ) να εκδώσει το ΓΕΕΦ τις απαραίτητες διαταγές για «την απαγγίστρωσιν των τμημάτων και την αποφυγήν της αιχμαλωσίας των». Είναι καθαρό πως, ο μεν Αβέρωφ διατάσσει στην ουσία, να υποχωρήσουν όλοι και να μην προβληθεί πουθενά αντίσταση (η μόνη περίπτωση που θα υπήρχαν αιχμάλωτοι), ο δε αρχηγός ενόπλων δυνάμεων καθορίζει τη γραμμή υποχώρησης, που δεν είναι άλλη από τη σημερινή.
Η συμπλήρωση της γραμμής υποχώρησης βορειοδυτικά της Λευκωσίας γίνεται με πρόταση του Καραγιάννη ο οποίος «..επρότεινεν έγκαιρον ωσαύτως απαγκίστρωσιν των δυνάμεων ΕΦ του Δυτικού Τομέως (ΜΥΡΤΟΥ- ΛΙΟΡΙΟΣ- ΣΚΥΛΛΟΥΡΑ).
Αυτά τα σημεία αποτελούν ισχυρή ένδειξη, είναι δε τα πιο σοβαρά της έκθεσης και προκαλούν ερώτημα εάν υπήρξε αναγκαστική αποδοχή και συνεννόηση στο παρασκήνιο της Γενεύης για διαίρεση της Κύπρου, εκεί που είναι σήμερα. Ο δε αποτυπωμένος χάρτης της Κύπρου σε κάρτες, που βρέθηκαν σε Τούρκους στρατιώτες στη διάρκεια των επιχειρήσεων και περιελάμβανε ολόκληρη τη Λευκωσία υπό τουρκική κατοχή (τυπωμένες οι κάρτες προ της εισβολής) δείχνουν τον στόχο των Τούρκων για κατάληψη όλης και όχι της μισής πρωτεύουσας του νησιού. Έτσι εξηγούνται και οι αλλεπάλληλες επιθέσεις στον τομέα που κρατήθηκε από το 336 ΤΕ ( επιστράτων ) με διοικητή τον Αλευρομάγειρο.
Και μόνον η ύπαρξη τέτοιων διαταγών, αιτιολογεί τη βιασύνη του Αβέρωφ, να συγκεντρωθούν όλα τα αρχεία και οι εκδοθείσες διαταγές και να σφραγισθούν και παραδοθούν, απαγορεύοντας συγχρόνως το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου. Η απαγόρευση αυτή ήταν από τις πρώτες του Αβέρωφ και εκδόθηκε αρχές του Οκτώβρη του 1974. Τονίζεται το σημείο αυτό διότι η έκθεση, που παρουσιάζουμε εδώ, εκδίδεται τέλος του Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου.
Ο Καραγιάννης θέλει να αποσείσει την ευθύνη του, για υποχώρηση των δυνάμεων του ΓΕΕΦ και την αποδίδει στον ΥΕΘΑ και το ΑΕΔ. Οι δικές του ευθύνες θα μπορούσαν να εντοπισθούν σε επιμέρους σημεία όσον αφορά την υποχώρηση (π.χ. γιατί εγκαταλείφθηκε η Αμμόχωστος). Δεν παραλείπει να αναφέρει συνεχώς για αριθμό λιποτακτών «..εις επικίνδυνον βαθμόν..» για διάλυση τμημάτων, για άτακτες υποχωρήσεις, για αποτελεσματική όμως άμυνα της ΕΛΔΥΚ παρά «..τας επιμόνους επιθέσεις ΠΖ-ΤΘ κατά του στρατοπέδου της…» Το μόνο όνομα στελέχους που αναφέρει η έκθεση είναι του λοχαγού Κάτσιου ο οποίος με τμήμα 50 ανδρών εγκαταστάθηκε νύχτα 16 προς 17 μέχρι πρώτο φως 17 Αυγούστου ανατολικά της αγγλικής βάσης.
Στα συμπεράσματα αυτής της φάσης διαφαίνεται η προσπάθεια να αιτιολογήσει την εγκατάλειψη της Αμμοχώστου, που την αποδίδει στην μη έγκαιρη πρόβλεψη και στην αδυναμία να προετοιμαστεί κατάλληλη άμυνα. Αλλά τονίζει πως και στις περιπτώσεις αυτές, πάλι δε θα γινόταν τίποτα αφού «…ήτο αμφίβολος η υλοποίησίς της λόγω της αποδιοργανώσεως των Μονάδων ΠΖ της ΕΦ και της πτώσεως του ηθικού τούτων..»
Ο Καραγιάννης πρέπει να είχε συγκεκριμένες διαταγές κατεβαίνοντας στην Κύπρο και αυτές υλοποίησε. Μία απ’ όλες, που οδηγεί σε αμυντικό αγώνα και υποχωρήσεις, είναι να μην υπάρξουν άλλα θύματα από συγκρούσεις. Από τις 17 Αυγούστου μέχρι της υποβολής της έκθεσης στις 31 Δεκεμβρίου λίγα είναι τα αξιόλογα σημεία.
Οι Τούρκοι ισχυροποιούν την παρουσία τους και όπου κρίνουν απαραίτητο επιτίθενται, οι ελληνικές δυνάμεις προσπαθούν να αναδιοργανωθούν, ο Καραγιάννης ασχολείται ακόμα και με την «…συμφιλίωσιν των αντιμαχομένων πολιτικών παρατάξεων, και την επίτευξιν εσωτερικής ηρεμίας…».
Ένα παρήγορο σημείο εδώ (εκτός του αγώνα του ΤΕ 336) είναι η μάχη με υψηλό ηθικό και σθένος και η αντίσταση σε αλλεπάλληλες προσπάθειες υπέρτερων τουρκικών δυνάμεων να καταλάβουν το χωριό Πυρόϊ, που τελικά πέτυχαν. Παράλληλα ομάδες της ΕΟΚΑ Β΄ περιφέρονται στην περιοχή κυρίως της Λεμεσού και «…προβαίνουν εις αυθαιρεσίας…» ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις αδυνατούν να επέμβουν.
Ο Αβέρωφ στέλνει πάλι εντολή ότι σε περίπτωση εχθρικής επίθεσης «…επιθυμούμεν σοβαράν μεν γνωστήν {;} παρενόχλησιν, αποφυγήν όμως μάχης εκ παρατάξεως ήτις μοιραίως θα διεξαχθή υπό δυσμενεστάτας συνθήκας…» Πώς να ερμηνεύσει κανείς αυτές τις διαβρωτικές στην ουσία παρεμβάσεις του Αβέρωφ, που είναι και υπουργός εθνικής άμυνας στην Ελλάδα;
Η έκθεση κλείνει με τα γενικά συμπεράσματα και τις παρατηρήσεις, που είναι τα όσα μέχρι τέλους επαναλάμβανε για κακή προετοιμασία, κακό εφοδιασμό, λίγο και παλαιό υλικό κάθε είδους, πολύπλοκα και σχεδόν ανεφάρμοστα σχέδια, στρατηγικό και τακτικό αιφνιδιασμό, αποδυνάμωση της άμυνας με τις εντολές του ΑΕΔ να μην χρησιμοποιηθούν τα Α/Α και το πυροβολικό τις πρώτες ώρες, την αποτυχία της επιστράτευσης, το διαλυμένο ηθικό κ.λ.π.
Αξιοσημείωτες είναι οι παρατηρήσεις του για τα εξ Ελλάδας στελέχη. Ασχολούνται από μακρού λέει ο Καραγιάννης με «..ευδαιμονιστικάς δραστηριότητας…» και τα πολιτικά θέματα αντί της στρατιωτικής ασχολίας τους. Ένα σημαντικό ποσοστό αξιωματικών της ΕΦ ήταν «…μετρίας ποιότητος ή απροετοίμαστον…» αντιμετώπιζαν τον πληθυσμό του νησιού με εχθρική διάθεση, που οδηγούσε σε έλλειψη αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Εν τούτοις παρά τον κλονισμό του ηθικού και την κάμψη της αγωνιστικής διάθεσης στην πρώτη φάση σημαντικού αριθμού αξιωματικών, «…η πλειονότης των εξ Ελλάδος στελεχών επεδείξατο προσωπικήν ανδρείαν και αυταπάρνησιν, πολλών αξιωματικών αγωνισθέντων μόνων επικεφαλής δρακός ανδρών εις πλείστας περιπτώσεις, καθ’ ας τα τμήματα ετρέποντο εις φυγήν…»
Και έτσι ο Καραγιάννης και το επιτελείο του έχουν όλους ευχαριστημένους και κύρια τους αξιωματικούς. Δεν αναφέρει τίποτε για πολιτικούς Κύπρου ή Ελλάδας. Επίσης όλες του οι αναφορές στους στρατευσίμους και επίστρατους Κυπρίους εκτός ελαχίστων περιπτώσεων (καταδρομές) είναι αρνητικές. Απόλυτος είναι στην εκτίμηση πως, εάν είχαν βοηθήσει αεροπλάνα και υποβρύχια από την Ελλάδα, όπως όλοι περίμεναν, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Στην ιστορία όμως δεν περνάει το «εάν». Για την Αμμόχωστο ξεπερνά πολύ άνετα την εγκατάλειψή της, που έγινε επί δικής του διοικήσεως. Όπως και όλη η φάση του ΑΤΤΙΛΑ-ΙΙ και των λοιπών δράσεων από της παραλαβής του στις 7 Αυγούστου και μετά.
Η έκθεση αυτή ισχυροποιεί στον αναγνώστη την εκτίμηση, πως για τη διαίρεση της Κύπρου στα δύο, υπήρξε στο παρασκήνιο συναίνεση (έστω αναγκαστική). Αυτό βαραίνει όχι μόνον τους πρωτεργάτες της δικτατορίας (κύρια τον Ιωαννίδη) αλλά στρέφει την προσοχή και στους πολιτικούς της εποχής. Όσο για το ρόλο των Αμερικανών, Βρετανών και Τούρκων, δεν ωφελεί να μιλάει κανείς για ευθύνες και ηθική, αφού η πολιτική πρακτική στη διεθνή σκακιέρα επιτρέπει τα πάντα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα, όσων κινούν τα νήματα. Αυτοί δούλευαν για εκείνων τα συμφέροντα. Με θυσία των ελληνικών και κυπριακών καθώς και κάθε αντιστεκόμενου.
Πώς λοιπόν ν’ ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου;
ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ “ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ”
(του Υποστρατήγου ε.α Κωνσταντίνου Χ. Κωνσταντινίδη)
Αν εφαρμοσθεί ως έχει σχέδιο Ανάν τούτο θα σημάνει :
α/ Την νομιμοποίηση της Τουρκικής εισβολής και κατοχής της Κύπρου
β/ εντός των ολίγων προσεχών χρόνων θα καταλήξει στην απόσχιση της Βορείου Κύπρου και
γ/ την καθιέρωση μιάς νέας τερατουργίας κατά την οποία η Τουρκοκυπριακή μειοψηφία του 18% θα έχει τα ίδια-αν όχι περισσότερα δικαιώματα-από την Ελληνοκυπριακή πλειοψηφία του 82%.
Το έγκλημα της Κύπρου είναι έργο του αρχισιωνιστή εγκληματία πολέμου Χένρυ Κίσιγκερ, ο οποίος κατά τρόπον συνωμοτικό έδωσε το 1974 το πράσινο φως στους στρατοκράτες της Άγκυρας να εξαπολύσουν τον Τουρκικό Αττίλα εναντίον της Βορείου Κύπρου και να καταλάβουν το 37,3 % του Κυπριακού εδάφους .
Το Σχέδιο Ανάν είναι μια περισσότερο περιπλεγμένη αντιγραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959-60, που κατέληξαν στην Κυπριακή Τραγωδία. Είναι προφανές ότι με το Τουρκοκυπριακό βέτο στα θέματα :
α/ Φορολογίας, Υπηκοότητας και Μετανάστευσης
β/ Προϋπολογισμού και
γ/ Εκλογή του Προεδρικού Συμβουλίου,
η λειτουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας θα καταστεί λίαν προβληματική έως αδύνατη, δεδομένης μάλιστα και της Τουρκοκυπριακής(Τ/Κ)αδιαλλαξίας, λόγω της αμέσου εξαρτήσεως της από το βαθύ κράτος της Άγκυρας. Όθεν προτείνονται οι εξής αλλαγές στο Σχέδιο Αναν για να γίνει τούτο δίκαιο και λειτουργικό:
1. Εφαρμογή από τούδε του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου ήτοι :
α/ Επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια και στις περιουσίες τους
β/ Αποζημίωση εκ μέρους της Τουρκίας: 1/ όλων των Ελληνοκυπρίων(Ε/Κ) για τις καταστροφές και τις ζημίες που υπέστησαν και 2/ την πληρωμή του κόστους για την εκ νέου εγκατάσταση στις εστίες τους.
2. Αποχώρηση όλων των Τουρκικών στρατευμάτων και των Τούρκων εποίκων και αποστρατικοποίηση της νήσου. Εγγυήσεις ασφαλείας να δοθούν απο τον ΟΗΕ .
3. Κατάργηση του βέτο των Τ/Κ στα προαναφερθέντα θέματα.
4. Ο Πρόεδρος να είναι παγίως Ε/Κ και ο Αντιπρόεδρος Τ/Κ
5. Περιορισμός των Τ/Κ στο 23% των εδαφών και επιστροφή των υπολοίπων(ως το 37,3% ) στους Ε/Κ. Τα απελευθερούμενα εδάφη από τον Τουρκικό Στρατό να περάσουν προ της υπογραφής της τελικής συμφωνίας στην προσωρινή διοίκηση και κηδεμονία του ΟΗΕ.
6. Η Ελληνοκυπριακή πλειοψηφία να νομοθετεί άνευ του βέτο και να ασκεί την ομοσπονδιακή διακυβέρνηση της Κύπρου, ενώ η Τουρκοκυπριακή μειοψηφία θα ελέγχει και θα προτείνει λύσεις υπέρ της Τουρκοκυπριακής κοινότητος.
7. Τη συμφωνία να εγγυηθεί το Τουρκικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας .
Αν δεν επέλθουν οι ως άνω αλλαγές στο Σχέδιο Ανάν, είναι υπερβέβαιο ότι λίαν προσεχώς θα υπάρξουν συγκρούσεις στην Κύπρο και τούτο θα σημάνει την οριστική διχοτόμηση της νήσου προς δόξα των Αμερικανοσιωνιστών και του Αττίλα.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com
