ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ(1ον)

ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ

 

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Ο Όμηρος για τους Αγώνες

Πολλά έχουν γραφεί για την προέλευση των αγώνων. Μερικοί θεωρούν τους αγώνες ότι σχετίζονται με θρησκευτικές τελετές, ενώ άλλοι ότι σχετίζονται με επιτάφιες εκδηλώσεις που καθιερώθηκαν για να τιμηθεί κάποιος νεκρός, ή και ηρωικές πράξεις. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα αναφέρει τους αγώνες που οργάνωσε ο Αχιλλεύς για να τιμήσει τον νεκρό Πάτροκλο, ενώ στην Οδύσσεια γράφει για τους αγώνες των Φαιάκων για να διασκεδάσουν τη θλίψη του Οδυσσέα που ναυάγησε στο νησί τους. Πάντως όλοι οι αγώνες γίνονται κοντά σε ιερά και έχουν οπωσδήποτε θρησκευτική διάσταση. Με λίγα λόγια βρισκόμαστε μπροστά σε μια κοινωνία που , παράλληλα με τα ηρωικά της ιδανικά και από το γνήσιο αθλητικό της πνεύμα , χαρακτηρίζεται και από μια εσώτερη πίστη στο θείον.

Αγώνες και Φύση

Οι αγώνες συνδέονται ακόμη και με θρησκευτικές αγροτικές εορτές για την ευφορία της γης. Τέτοιοι αγώνες διεσώθησαν στα Κάρνεια της Σπάρτης, όπου οι νέοι της πόλεως , οι Σταφυλοδρόμοι, έτρεχαν φορτωμένοι με βαριά τσαμπιά σταφύλια και αν αυτοί που τους κυνηγούσαν κατόρθωναν να τους πιάσουν ήτο ένδειξη ότι θα πήγαινε καλά η παραγωγή της χρονιάς. Στα Οσχοφόρια της Αθήνας οι νέοι έτρεχαν κρατώντας μια κληματόβεργα και στα Δαφνηφόρια των Θηβών έτρεχαν με ένα κλαδί δάφνης. Ενδεικτικό της σχέσεως των αγώνων με τη φύση και την βελτίωση της αγροτικής παραγωγής είναι:
α/ το κλαδί της αγριελιάς που στεφανώνουν τους νικητές των Ολυμπιακών αγώνων, β/ του πεύκου για τους νικητές στα Ίσθμια,
γ/ της δάφνης για τους νικητές στα Πύθια και
δ/ του σέλινου για τους νικητές στα Νέμεα..

Οι Ολύμπιοι Θεοί Πρώτοι Αθλητές

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έλκουν την καταγωγή τους από την Ελληνική θρησκεία του Δωδεκάθεου. Καθιερώθηκαν προ αμνημονεύτων χρόνων από τον Δία προς τιμήν του για την νίκη του επί του Κρόνου. Μετέπειτα αρκετοί συνέδεσαν τα ονόματα τους με τους Αγώνες. Στην Ολυμπία ο Πέλοψ εγκαινίασε τον Ολυμπιακό Αγώνα προς τιμή του Οινομάου. Ο Απόλλων εγκαινίασε στους Δελφούς τα Πύθια μετά την εξόντωση του δράκοντα Πύθωνα. Ο Θησεύς ίδρυσε τα Ίσθμια προς τιμήν του ήρωα Μαλικέρτη-Παλαίμονα που πνίγηκε στη θάλασσα. Ο Άδραστος εγκαινίασε τα Νέμεα προς τιμήν του ήρωα Ωφέλτη, γιού του βασιλιά της Νεμέας Λυκούργου, που πέθανε από δάγκωμα φιδιού κ.ο.κ . Οι αρχαίοι πρόγονοι μας τιμούσαν τους νεκρούς που έπεφταν στον πόλεμο με αθλητικούς αγώνες. Έτσι τίμησαν τους πεσόντες στον Μαραθώνα, στις Πλαταιές κ. ο. κ . Αλλά και ο Μ. Αλέξανδρος με αθλητικούς αγώνες τιμούσε τους πεσόντες στις διάφορες μάχες της μακράς εκστρατείας του. Να αναφέρουμε τους μεγαλοπρεπείς αγώνες με συμμετοχή 3.000 αθλητών που οργάνωσε στη Βαβυλώνα προς τιμήν του Ηφαιστίωνα.

Πνευματική η Θρησκεία του 12θεου

Το Ελληνικό Πάνθεον σε αντίθεση με τις σύγχρονες θρησκείες που είναι εξουσιαστικές , κοσμοπολιτικές και δογματικές είναι πνευματική θρησκεία. Κάθε θρησκεία πρέπει να απαντά στα εξής τρία βασικά ερωτήματα:
-Τι είναι ο Κόσμος;
Η Ελληνική Φιλοσοφία δια της Ορφικής λατρείας έδωσε το νόημα του σύμπαντος κόσμου με την Κοσμογονία( με την θεωρία του Ορφικού Αυγού που και σήμερα ισχύει). Επίσης καθόρισε επακριβώς και οριοθέτησε τις πανανθρώπινες αξίες και τις έκανε πράξη του βίου στην Πόλη(Αστυ) εκ της οποίας αναπήδησε η Δημοκρατία
-Τι είναι ο Άνθρωπος ;
. Στο δεύτερο ερώτημα τι εστί άνθρωπος , απαντά ότι αυτός αποτελείται από σώμα , ψυχή και πνεύμα, τα οποία έχουν ανάγκη από φροντίδα, για να γίνει ο άνθρωπος καλός κ’ αγαθός(ενάρετος) δηλαδή να διαθέτει φυσική ωραιότητα και ψυχοπνευματική καλλιέργεια. Όπως το πνεύμα και η ψυχή έχουν ανάγκη ψυχοπνευματικής αγωγής , έτσι και το σώμα έχει ανάγκη αθλητικής αγωγής και ψυχαγωγίας για να γίνει υγιές , όμορφο και δυνατό. Έτσι ανεπτύχθη η Αγωγή και ο Πολιτισμός του Σώματος
- Ποιές πρέπει να είναι οι αξίες της ζωής ;
Σαν αξίες της ζωής όρισαν το «ευ αγωνίζεσθε » όχι μόνον στον στίβο της ζωής αλλά και στον αθλητικό στίβο. Αυτή δε είναι η κυριότερη αξία του αθλητισμού για τους Έλληνες, ότι εθίζοντο από παιδιά στον ωραίο, μεγάλο και αληθινό αγώνα της ζωής. Μέσα στις δύο αυτές λέξεις εμπεριέχονται: η Αξιοκρατία, η Δημοκρατία, η Ανδρεία. η Φιλοπατρία, η συνέπεια, η Πειθαρχία, η ειρηνική συνύπαρξη, η συνένωση , η φιλία , η συνεργασία, η Εκεχειρία, η Ειρήνη, η Δικαιοσύνη, ο ανθρωπισμός κ. ο. κ Επομένως, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η γενική δοκιμασία στην πράξη όλων των Ελληνικών αρετών και αξιών

Πνευματικές και Κοσμοπολιτικές Θρησκείες

Διακρίνομε δύο ειδών θρησκειών :
Πρώτον τις αρχαίες παραδοσιακές θρησκείες που έλκουν με διάφορες παραλλαγές τη σοφία της Χρυσής Εποχής για την οποία μας ομιλούν οι Κλασσικοί.. Αυτές είναι πνευματικές θρησκείες και δίνουν απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα. Αυτές είναι θεμελιωμένες στην ανώτερη επιστημονική γνώση , απομεινάρι του Προκατακλυσμιαίου Πολιτισμού. Η αυθεντικότερη εκ τούτων και η πιο παλιά είναι η Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκάθεου, που αναπήδησε από το Αιγαίο με κέντρο το Ιερό Όρος Όλυμπο, μαζί με τον πρώτο ανθρώπινο πολιτισμό. Το Ελληνικό Πάνθεον είναι η μήτρα η οποία εξέθρεψε τους Ολυμπιακούς Αγώνες (και όχι μόνον), αφού οι θεοί της ήσαν οι πρώτοι Ολυμπιονίκες και το πρότυπο των ανθρώπων εκείνης της εποχής . Πέραν των Ολυμπιακών Αγώνων στο εύφορο έδαφος της Ελληνικής μας θρησκείας ανεπτύχθησαν και όλοι οι μεγάλοι θεσμοί που έβγαλαν τον άνθρωπο από την κατάσταση του ζώου και τον έκαναν εχέφρονα άνθρωπο. Για όλους αυτούς τους θεσμούς είναι σήμερον υπερήφανος ο άνθρωπος, χωρίς ν’ αναλογίζεται που και ποιος τους ανεκάλυψε.
Δεύτερον . Οι κοσμοπολιτικές θρησκείες είναι αυτές που ανεπτύχθησαν στο μεγαπολιτικό και πολυεθνικό περιβάλλον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στην πραγματικότητα αυτές δεν προσεγγίζουν το Θείο και τη Φύση, αλλά αποτελούν εξουσιαστικά συστήματα, για να κρατούν τους ανθρώπους κάτω από τον έλεγχο τους με την βοήθεια ενός πανίσχυρου ιερατείου(ραβίνων, πατριαρχών παπών, αγιατολάχ, καλογήρων, μουλάδων- ταλεμπάν, κλπ) Αυτοί με την συνεπικουρία των φανατικών πιστών , που ακόμη εγκατοβιούν στο σκοτεινό σπήλαιο της αμάθειας, του αστυνόμου και της κρατικής βίας, αποτελούν το παγκόσμιο εξουσιαστικό σύστημα(Διεθνής Σιωνισμός) . Τούτο έχει την πνευματική και πολιτιστική του έδρα στην Ιερουσαλήμ , ενώ την οικονομική και πολιτική στις ΗΠΑ, οι οποίες ας σημειωθεί ελέγχονται πλήρως από Εβραίους σιωνιστές . Αυτές οι δυνάμεις εξουσιάζουν τους λαούς μέσα από τα αφύσικα δόγματα του Φόβου Θεού, του Παραδείσου και της Κολάσεως και της ενοχής λόγω του προπατορικού αμαρτήματος που συνοδεύουν τον άνθρωπο και μετά τον θάνατο του. Σε όσους δεν συμμορφώνονται επιβάλλουν μεσαιωνικού τύπου ανήκουστα βασανιστήρια, απαγορεύσεις και τρόπους ζωής(τσαντόρ, νηστείες, σατανισμούς, γονυκλισίες, ‘θαύματα,’ αγυρτίες , λειψανολατρεία κ. λ. π) Εκμεταλλευόμενοι την πρόοδο της επιστήμης και τεχνολογίας χειραγωγούν τις μάζες με την λογοκρατία και προπαγάνδα των ΜΜΕ και τις οδηγούν στην Αλογία (έλλειψη Λογικής) και στην υποταγή.

Ελληνική Θρησκεία : Μήτρα του Πολιτισμού

Η Ελληνική Θρησκεία μέσα από την ελευθερία της σκέψεως και της εκφράσεως, αλλά και τον σεβασμό της ανεξιθρησκείας, επέτρεψε την έρευνα και την αναζήτηση της αλήθειας και μέσω αυτών ανέπτυξε τις επιστήμες, τις τέχνες, τα γράμματα, τη φιλοσοφία, τα μαθηματικά , τη λογική, το θέατρο, τους θεσμούς, τον αθλητισμό, τη γλυπτική, την αστρονομία κ. α . Αντίθετα οι εβραιογενείς κοσμοπολιτικές θρησκείες έκαψαν τις βιβλιοθήκες, διέλυσαν τη δημοκρατία, έκλεισαν τις φιλοσοφικές σχολές, απηγόρευσαν τα θέατρα, κατήργησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις εορτές , κατήργησαν την ανεξιθρησκεία και εδίωξαν κάθε διαφορετική θρησκεία ή ιδέα , φυλάκισαν τους πιστούς άλλων θρησκειών , δολοφόνησαν την Υπατία και άλλους φιλοσόφους και επέβαλαν την δουλεία. Ακόμη δε και σήμερον ταλανίζουν την ανθρωπότητα με τους θρησκευτικούς τους πολέμους και συγκρούσεις , ακόμη και μέσα στους κόλπους της ίδιας θρησκείας (διαμάχη Καθολικών-Ορθοδόξων, Προτεσταντών-Καθολικών κ.ο.κ) .

Γυμνικοί Αθλητικοί Αγώνες

Οι γυμνικοί αγώνες έλκουν την καταγωγή τους από την Κοσμογονία των Ελλήνων . Στο Αργοναυτικό ποίημα του Ορφέως και εις τους ύμνους ο Φάνης ονομάζετο Πρωτόγονος, Πρίαπος και πατήρ των θεών και θνητών . Τούτον δε τον Φάνητα εις άλλο μέρος ονομάζει Ηρικαπαίον, Ηλιον και Διώνυσον και Δία. Σύμβολον δε του Φάνητος(εκ του φάω= φαίνομαι) ήτο ο φαλλός τον οποίον εφανέρωναν στους γυμνικούς αγώνες οι αθλητές. Ο φαλλός ήτο και σύμβολον των οργίων του Διονύσου.[Κατά την αρχαιότητα είχαν Θεούς εφόρους των αγώνων, τους λεγόμενους Αγωνίους Θεούς. Αυτούς επεκαλούντο συνεργούς όταν επιχειρούσαν να εκτελέσουν κάποιο αξιόλογο έργο. Οι αθλητές προ των Ολυμπιακών Αγώνων ορκίζοντο στον Ορκιο Δία, ενόμιζον δε τον πτερωτόν Ερμή προστάτη των γυμνικών αγώνων.]


Οι Κοσμοπολιτικές Θρηκείες υπεύθυνες Γενοκτονιών

Οι μονοθειστικές θρησκείες έκαναν τον άνθρωπο πρόβατο, την κοινωνία ποίμνιο, τις εκκλησίες στάνη προβάτων και τους ιερείς της ποιμενάρχες οι οποίοι εμπορεύονται το θεό. Αυτές ευθύνονται :
α/ για τις τρομερές γενοκτονίες των γηγενών λαών(Αφρικής, Αμερικής, Μέσης Ανατολής, Ευρώπης, Αυστραλίας κ. α) που αρνήθηκαν να αλλάξουν την πίστη τους.
β/ για την Μεγάλη Γενοκτονία του Ελληνικού Γένους . Το Ελληνικό Έθνος σήμερα πρέπει να ήτο το μεγαλύτερο έθνος της Ευρώπης και ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου, όπως η Ινδία και η Κίνα. Η απελπιστική συρρίκνωση του οφείλεται στον άγριο διωγμό των «εθνικών» Ελλήνων όσο και στην βιαία πολιτιστική γενοκτονία . Αυτή έγινε με την εμφύτευση μιας κατώτερης ανατολικού τύπου δογματικής και εξουσιαστικής θρησκείας που του στέρησε την ελευθερία σκέψεως και βουλήσεως και τον μετέτρεψε σε Ιουδήλο(μισό Έλληνα και μισό Εβραίο)[ Η Γενοκτονία των Ελλήνων δεν αναφέρεται σε καμμία ιστορία διότι δεν επιτρέπει το Ιουδαιοχριστιανικό Κατεστημένο να πληροφορηθεί ο Ελληνικός λαός την Αλήθεια]
γ/ βύθισαν τον κόσμο στην αμάθεια και στο μεσαιωνικό σκοτάδι για να μπορούν ευκολότερα να τον εξουσιάζουν , να τον εκμεταλλεύονται και να τον στέλνουν στα πολεμικά τους σφαγεία,
ε/ για την διαίρεση του κόσμου(διαίρει και βασίλευε), για τις σταυροφορίες , τους θρησκευτικούς πολέμους , τους δύο παγκοσμίους πολέμους, τους πολυάριθμους τοπικούς πολέμους, καθώς και για πάμπολλες μικρότερες κρίσεις , συγκρούσεις και την διαφθορά της κοινωνίας.

Η Ενότητα(φιλότητα) σύμβολο των Αγώνων

Οι συνενωμένοι Ολυμπιακοί Κύκλοι είναι ένα καθαρά Ελληνικό σύμβολο και συμβολίζει την ενότητα του Ελληνικού κόσμου που πραγματοποιείται με την φιλία (φιλότης), εν αντιδιαστολή προς την διάλυση που επιφέρει η διχόνοια και φιλονικία(ο νείκος) των Ανατολικών βαρβάρων. Η έκφραση αυτής της ενωτικής δυνάμεως ήτο για τους Ελληνες ο Ερωτας , ήτοι η φυσική εκείνη δύναμις, η οποία ενώσασα τα ομοειδή της ύλης μέρη , εσχημάτισε τα διάφορα σώματα , και συγκρατεί αυτά εις ένωσιν προς διατήρησιν του παντός(σύμπαντος). Οι πέντε Ολυμπιακοί Κύκλοι συμβολίζουν επίσης και την ενότητα των πέντε Ηπείρων, όπερ σημαίνει ότι οι Έλυνες εγνώριζαν την ύπαρξη των πέντε γεωγραφικών ηπείρων , όπως αποδεικνύεται και από τους αρχαίους Πτολεμαικούς Χάρτες.

Τα Φοινίκεια Ψεύδη

Το δόγμα του «διαίρει και βασίλευε» ήτο ξένο και απεχθές προς τους Ελληνες, εν αντιθέσει προς τους Ανατολικούς λαούς οι οποίοι κατέφευγαν σε ποταπές πράξεις, με αποτέλεσμα το «φοινικίζειν» να θεωρείται ύβρις για τους Ελληνες(γνωστά και τα φοινίκεια ψεύδη)[Στις ημέρες μας υπάρχουν πολλοί θιασώτες των Φοινίκων, οι οποίοι προπαγανδίζουν ένθερμα την ανωτερότητα τούτων και του δήθεν πολιτισμού τους. Μεταξύ αυτών υπάρχουν και «Έλληνες φοινικίζοντες» που προσβλέπουν σε αξιώματα, χρηματικά κέρδη και διασυνδέσεις με ξένα κέντρα ανατολικής προελεύσεως, κατά προτίμηση με τη φυλή του Αβραάμ για να ανέλθουν.

Οι Γεφυραίοι

Φοίνικες ήσαν και οι γνωστοί ως «Γεφυραίοι» που κατοικούσαν στην Κρίσσα(Χρυσό) κάτωθι των Δελφών . Ως γνωστόν ήτο παροιμειώδης η έχθρα και οι πόλεμοι μεταξύ των Κρισσαίων και των Δελφιέων. Οι «Γεφυραίοι» ανέκαθεν επιβουλεύοντο τους Δελφούς διότι εποφθαλμιούσαν τον έλεγχο του Μαντείου των Δελφών για να ελέγχουν τους χρησμούς , αλλά κυρίως για να οικειοποιηθούν τους αμύθητους θησαυρούς του Μαντείου. Τούτο συνέβη με την εισβολή του Χριστιανισμού και την επιβολή δια πυρός και σιδήρου του ξενόφερτου ανατολικού δόγματος. Τότε οι Γεφυραίοι εγκατεστάθησαν πάνω στα συντρίμμια των αρχαίων Δελφών και η συνοικία τους ονομάσθηκε Καστρί . Τα αρχαία κτίσματα συν τω χρόνω εξαφανίσθηκαν, άλλα δε καταπλακώθηκαν και άλλα χρησιμοποιήθησαν ως δομικά υλικά στα σπίτια των Γεφυραίων. Αρκετοί αρνητικοί ή και προδοτικοί χρησμοί του Μαντείου των Δελφών -όπως λ. χ η αδράνεια του Ελληνικού κόσμου κατά την επίθεση των Περσών- οφείλονται στον έλεγχο των Γεφυραίων επι του Μαντείου των Δελφών .Τότε οι Δελφιείς Έλληνες μετώκοισαν στην Κρίσσα και οι όροι αντεστράφησαν. Ο ναός του Απόλλωνος και τα λοιπά αρχαία των Δελφών ανεκαλύφθησαν τον 18ον αιώνα από ένα Γάλλο και έναν Έλληνα που κατοικούσε στο Παρίσσι. Αυτοί παριστάνοντες τους αδιάφορους περιηγητές ζήτησαν να αγοράσουν ένα σπίτι στη θέση που είχαν υπολογίσει από μελέτες και έρευνα τους επί τόπου ότι υπήρχε ο αρχαίος ναός του θεού Απόλλωνα. Πλήρωσαν μάλιστα διπλό τίμημα και απέκτησαν την πολύτιμη οικία όπου έκαναν τις ανασκαφές και βρήκαν τον ναό. Έτσι άρχισε η ανασκαφή των Δελφών]
Οι Ολυμπιακοί αγώνες εξέφραζαν πρωταρχικά αυτό το υψηλόν πνεύμα της συνενώσεως και φιλίας του Ελληνικού κόσμου, όχι επί τη βάσει καταναγκαστικών νόμων –όπως γίνεται σήμερον- αλλά επι τη βάσει των φιλοσοφικό-θρησκευτικών πεποιθήσεων των Ελλήνων. [Να σημειωθεί δε ότι και η Θεογονία των Αμερικανών έχει παρόμοιους συμβολισμούς με τους Ελληνικούς, ήτοι ελάτρευον τον Ηλιον, εσέβοντο τους νόμους, αγαπούσαν τα δάση, είχον μυστήρια και όργια, εδόξαζον την αθανασίαν της ψυχής και τέλος εφύλαττον το άσβεστον πυρ, έχοντες παρθένους Εστιάδες προς φύλαξιν αυτού. Είχαν δε και είδωλα συμβολικά ως ο Πρίαπος. Νεώτερες μελέτες δείχνουν ότι Ελληνες πήγαν στην Αμερική προ αμνημονεύτων χρόνων]


Το Ασβεστον Πυρ

Σύμβολο της αδιάκοπης αναγεννήσεως που φέρουν οι αθλητικοί αγώνες ήτο και η ιερή φλόγα{άσβεστο πύρ) που έκαιγε στην Ολυμπία στο Πρυτανείο μέρα νύχτα. Το πυρ τούτο έκαιον ακαταπαύστως στο βωμό της Εστίας και την τέφραν εκείνου του πυρός έφερον εις τον ναόν του Διός. Οι Έλληνες είχον και το Ιερόν Ύδωρ με το οποίον ερράντιζεν ο ιερεύς και έκανε καθαρμούς σε όσους ήθελον να εισέλθουν στο ναό. Ο Χριστιανισμός αντιγράφοντας τον Ελληνισμό, κατά τρόπον κακέκτυπο, θέλησε να δημιουργήσει την δική του «ιερή φλόγα», το Αγιο Φως , που ανάπτει με την επενέργεια θαύματος στην Ιερουσαλήμ. Και ενώ το Ολυμπιακό Πυρ(η Ολυμπιακή Φλόγα ) ανάβει με την επενέργεια των ηλιακών ακτίνων στην Ολυμπία, ενώπιον χιλιάδων ανθρώπων , το «Αγιο Φως» ανάβει κρυφίως μέσα σε κρύπτη στο Ναό της Αναστάσεως από το ιερατείο της Ιερουσαλήμ, χωρίς την παρουσία μαρτύρων. [ Ο φυσικός Μιχάλης Καλόπουλος ενώπιον τηλεθεατών στο δίαυλο EXTRA άναψε αυτομάτως κεριά εμβαπτισμένα σε διάφορες χημικές ουσίες. Η συνταγή είναι απλή. «Σε χώρο χαμηλής θερμοκρασίας (κάτω από 5 βαθμούς Κελσίου) αλείφουμε το φιτίλι ενός κεριού με λίγο μεταλλικό νάτριο (όπως θα θυμάστε από το σχολείο το νάτριο είναι μαλακό σα βούτυρο) και λίγο θειάφι. Μόλις το κερί βρεθεί σε θερμοκρασία θερμαινόμενου δωματίου, το νάτριο αυτοαναφλέγεται, προκαλεί ανάφλεξη και του θειαφιού με αποτέλεσμα (ώ του θαύματος) το κερί να ανάβει αυτόματα. Μπορούμε να το κάνουμε πιο εντυπωσιακό, αν χρησιμοποιήσουμε πολλά κεριά μαζί.»

Η χαριστική Βολή κατά των Αγώνων

Τη χαριστική βολή κατά των Ολυμπιακών Αγώνων έδωσε ο Ιουδαιοχριστιανισμός που εισέβαλε στον Ελληνικό χώρο. Προηγουμένως έκανε το παν για να παρακμάσει τον καταξιωμένο αυτό θεσμό του Ελληνικού Κόσμου , και τελικώς τους κατήργησε ο Εβραιο-Ισπανός αυτοκράτωρ Θεοδόσιος Β! το 393 μ.Χ. Αυτός ευθύνεται για τη μεγαλύτερη γενοκτονία που έγινε ποτέ στον κόσμο, κι’ αυτή είναι η Γενοκτονία των Ελλήνων. Σ’ αυτήν σκοτώθηκαν τα 75 % των Ελλήνων , που αποτελούσαν τότε το 45 % περίπου του πληθυσμού της γης. Τους εγκληματίες δολοφόνους κατηύθυνε ο Μέγας καταστροφεύς του Ελληνισμού , ή «Αγιος» καθ’ ημάς Θεοδόσιος και οι συν αυτώ(Αλάριχος και μοναχοί), που ακόμη και σήμερα τον δοξάζει η Εκκλησία μας. Τότε «ειδωλολάτρες» ήσαν το 95 % του πληθυσμού της γης, αλλά η προτίμηση του εστράφη κυρίως κατά των Ελλήνων , γιατί έτσι ήσαν οι οδηγίες της «αγίας» και «ιεράς» Συνόδου της Καρθαγένης. Δυστυχώς το Ιουδαιοχριστιανικό δόγμα δεν μπόρεσε να συμφιλιωθεί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και συνεχίζει ακόμη και στις μέρες μας να τους κατηγορεί , να τους λασπώνει και να τους λοιδωρεί ανοιχτά και κρυφά. Η Αλογία και η Λογική δεν χωρούν στο ίδιο κεφάλι. Το ίδιο και ο ξενόφερτος Ιουδαιοχριστιανισμός δεν συμβιβάζεται με Ελληνισμό στην συνείδηση του Έλληνα . Για να βγει η Ορθοδοξία από τα σημερινά της αδιέξοδα και να συμφιλιωθεί με την Ελληνική συνείδηση πρέπει :
1/ Να ζητήσει συγνώμη από τον Ελληνισμό για τα προαναφερθέντα εγκλήματα του Χριστιανισμού.
2/ Να προβεί στην αφαίρεση από τα ιερά της βιβλία των ανθελληνικών αναφορών και αφορισμών
3/ Να αποκολληθεί εντελώς από την Ιουδαϊκή Βίβλο και να εμπλουτισθεί με το Πνεύμα των Ελλήνων Φιλοσόφων
4/ Να συμφιλιωθεί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα Ιδεώδη του Ολυμπισμού-όχι φυσικά με την σημερινή λογική της εμπορευματοποίησης των από τις πολυεθνικές.[ Επ’ αυτού έγινε το πρώτο θετικό βήμα στη συνάντηση των τριών μονοθειστικών θρησκειών στην Αθήνα τις ημέρες αυτές και το χαιρετίζουμε όλοι οι Έλληνες]
5/ Να δεχθεί το διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας και να σεβασθεί στην πράξη την Ανεξιθρησκεία.(Από το υπό έκδοσιν βιβλίο «ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ», του Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ …

ΑΘΛΟΠΑΙΔΙΕΣ ΚΑΙ ΧΟΡΟΣ

Ο άνθρωπος πριν ομιλήσει εχόρευε για να εκφράσει με ρυθμικές κινήσεις και χειρονομίες τον θαυμασμό, την λύπη , την χαρά και την λατρεία του προς το θείο. Επομένως είναι η αρχαιοτάτη εκδήλωση των συναισθημάτων του ανθρώπου. Συν τω χρόνω συστηματοποιήθηκε για να γίνει τελετουργικός, μαγικός ή θρησκευτικός. Ο ρυθμός του ετηρείτο δια της κρούσεως των χειρών ή κρουστών(τυμπάνων) και πνευστών οργάνων(αυλών ,συρίγγων) , με το πέρασμα του χρόνου αυτός συνδέθηκε με την μουσική και την ποίηση. Η Μινωική Κρήτη και η Μυκηναική Ελλάδα ανέπτυξαν ιδιαιτέρως την χορευτική τέχνη η οποία συνεχίσθηκε στην κλασσική και ως την παρούσα εποχή. Η τέχνη του χορού περιλαμβάνει διάφορα είδη χορού, όπως λ.χ πολεμικούς, διασκεδαστικούς, θρησκευτικούς κ.ο.κ. Χορός καλείται και η ομάδα των ηθοποιών στην αρχαία Ελληνική τραγωδία , χωρισμένη σε δύο τμήματα , που εκινείτο στην ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου και εκπροσωπούσε την κοινή γνώμη , τραγουδώντας και χορεύοντας τα αισθήματα των ακροατών.
Οι γυναίκες στην αρχαία Ελλάδα επιδίδοντο ιδιαιτέρως στον χορό και στην ρυθμική και διεξήγαγαν και χορευτικούς αγώνες.
Ο Ελληνικός παραδοσιακός χορός δεν προέρχεται απο σκοτεινά σπήλαια ούτε απο πρωτόγονα ένστικτα αλλά κατάγεται απο ένα φωτεινό επαναστατικό κόσμο και είναι απομεινάρι ενός λαμπρού πολιτισμού του παρελθόντος και της Νεοελληνικής Επανάστασης. Είναι τέλος ένα στοιχείο του Ελληνικού Πολιτισμού μας ο οποίος έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και στο Βυζάντιο και στην Τουρκοκρατία ως σήμερα.
Ο σύγχρονος μονοδιάστατος άνθρωπος διακατέχεται απο σχετική απαισιοδοξία που του προκαλούν οι δομές της καταπίεσης, της βιομηχανικής και της αστικής κοινωνίας και επιθυμεί ν’ αλλάξει αυτή την κοινωνία, να ενδυναμώσει την κριτική, να αναπτύξει νέες σχέσεις πιό ανθρώπινες, να ενδυναμώσει τον έρωτα και την φιλία και να γεφυρώσει το παρόν και το μέλλον με το παρελθόν. Ο χορός εντάσσεται στην τάση αυτή της απελευθερώσεως και συνάμα του αυτοσαρκασμού και υπέρβασης του απο το παρόν . Ο κομφορμισμός των υστεροκαπιταλιστικών συστημάτων του αυτοματισμού και της μηχανιστικής ζωής σημαίνει το τέλος της ουτοπίας, του αυθορμητισμού και του πολιτισμού. Δημιουργήσαμε μιά κοινωνία χωρίς αντίφαση και αντιπολίτευση , με ενιαιοποιημένες γνώμες και συμπεριφορά που κατευθύνονται απο την τεχνική την επιστήμη , την οργάνωση και την γραφειοκρατία , οι οποίες κάθε αντίθετη άποψη την θεωρούν τρομοκρατία. Σ’ αυτές τις κοινωνίες ακόμη και ο παραδοσιακός χορός θεωρείται σαν αμφισβήτηση της καθεστηκίας τάξεως και του “πολιτιστικώς ορθού” μοντέλου ζωής. Η φρίκη που μας δημιουργεί η σύγχρονη εποχή δεν πρέπει να είναι το τελικό στάδιο της ιστορίας , ούτε η διάσπαση , ο ευτελισμός, η καταπίεση και η απομόνωση του ανθρώπου αλλά η αισιοδοξία για μιά νέα εποχή με λιγότερη ιδεολογία και καταπίεση , ένας ανθρώπινος κόσμος η άρση της απομόνωσης και διάσπασης του ανθρώπου ως συνολικό έργο μέσα στην κοινωνία. Σε μιά τέτοια κοινωνία η εμμονή στον παραδοσιακό χορό σημαίνει ότι δεν πρόκειται να δεχθούμε την πλήρη υποταγή του ατόμου στο γενικό και της ατομικότητος στην παγκοσμιοποιημένη(πολτοποιημένη) συνείδηση. Ο Ελληνικός χορός πέρα απο την εμπορευματοποίηση της εποχής μας και του ευτελισμού με τα φολκλρόρ μπορεί να θεωρηθεί ως έκφραση απελευθέρωσης απο τα πάμπολλά δεσμά της εποχής μας και σαν έκφραση της δημοκρατικής μας κοινωνίας. Απο την άποψη αυτή αποτελεί σημείον αντίστασης στις μοντέρνες μορφές της εθνικής, πολιτιστικής και κοινωνικής αλλοτρίωσης , μιά ένδειξη αυθορμητισμού του λαού μας η οποία έχει επιβιώσει μέσα στον εαυτόν του. Ο Ελληνικός χορός αντέχει στην σημερινή ασχήμια του λόγου της μουσικής και της κίνησης της πολυπολιτισμικής κοινωνίας μας η οποία κυριαρχείται απο τα ξένα και ξενότροπα τηλεοπτικά προγράμματα του CNN και των ημετέρων ξενολάγνων καναλιών. Θα κλείσω το κεφάλαιο τούτο με απόσπασμα δημοτικού τραγουδιού που λέγει
“Την ξενιτιά, την αρφανιά, την
πίκρα, την αγάπη,
τα τέσσερα τα ζύγισαν, βαρύτερα είν’ τα ξένα”

Η Πυρρίχη ή Πυρρίχιος χορός

Η πυρρίχη ήτο ένας ομαδικός χορός, που πέρασε από τις δωρικές φυλές στην Αθήνα και εγένετο αγώνισμα των Παναθηναίων. Πυρρίχιος ονομάζεται και ο Ποντιακός πολεμικός χορός . Επίσης είχαν και εικονική ιππομαχία και οπλομαχία , χωρίς αυτά τα αγωνίσματα να συμπεριλαμβάνονται στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Γυμναστική

Οι Ελληνες είχαν επισημάνει την αξία της γυμναστικής για την εκγύμναση του σώματος και ιστορικά αποδεικνύεται ότι ήσαν οι πρώτοι που δημιούργησαν και τελειοποίησαν την συνειδητή άσκηση του σώματος, η οποία απέχει πολύ από τις μορφές των παιχνιδιών άλλων λαών. Η γύμναση αυτή του σώματος χωρίς όπλα στα χέρια, καίτοι στην αρχική της μορφή ξεπήδησε από τις θρησκευτικές τελετουργίες, συν τω χρόνω πήρε επιστημονική μορφή που και σήμερον προκαλεί κατάπληξη και θαυμασμό για την συνειδητή άσκηση, την κίνηση, το ρυθμό και την αρμονία . Η εκγύμναση αυτή μορφοποιήθηκε και συστηματοποιήθηκε σε ομαδικές γυμναστικές εκδηλώσεις, αρμονικές, θεαματικές, ευχάριστες στο πνεύμα και υγιεινές στο σώμα. Μέσα στα γυμναστήρια διεξήγοντο διάφορα γυμνάσματα για την σωματική εξάσκηση, ευελιξία και ρώμη των αθλητών . Προς τιμήν του Πυθαίου Καρνείου Απόλλωνος στη Σπάρτη διεξήγοντο γυμνοπαιδιές σε μια τοποθεσία που ονομαζόταν Χορός γύρω από τα αγάλματα του Απόλλωνος , της Αρτέμιδος και της Λητούς. Οι συμμετέχοντες στη γιορτή εκτελούσαν ορχήσεις γυμνοί.. Οι αρχαιοέλληνες πίστευαν ότι την όρχηση την είχε διδάξει η Ρέα στους Κορύβαντες στην Φρυγία και στους Κουρήτες στην Κρήτη. Επίσης πίστευον ότι και οι θεοί εκτελούσαν ορχήσεις, όπως αναπαριστούν οι δακτυλιόλιθοι της Κνωσσού και των Μυκηνών, που χρονολογούνται από το 1450 π. Χ Ο Ομηρος αναφέρει την όρχηση «Ασπίδα του Αχιλλέως». Εχουμε δύο ειδών ορχήσεις :
1/ Την Απολλώνεια όρχηση
2/ Την Διονυσιακή όρχηση
Ο Πλάτων αποκαλεί σπουδαία την πρώτη και φαύλη την δευτέρα..
Για την γύμναση των χεριών είχαν την χειρονομία και σκιαμαχία , ενώ με την πυρρίχη εδιδάσκοντο στην παλαίστρα από τον οπλομάχο.
Το πιτυλίζειν
Ητο μια κίνηση των χεριών όπως τα κουπιά.
Η αλτηροβολία
Ητο μια άσκηση των χεριών με αλτήρες .
Ο ανατροχασμός
Στις ασκήσεις των ποδιών διακρίνουμε τον ανατροχασμόν που έτρεχαν προς τα πίσω, ενώ με τον περιτροχασμό έτρεχαν κυκλοτερώς.
Το εκπλεθρίζειν
Ητο τρέξιμο εναλλάξ ενός πλέθρου προς τα μπρος και προς τα πίσω .
Ο κώρυκος
Ητο σάκκος γεμισμένος με άμμο στο ύψος των ώμων τους αθλητού για την εξάσκηση των χεριών του στην πυγμή, τα δε χτυπήματα εκαλούντο κωρυκομαχία .
Το πυξ ατρεμίζειν
Ητο μια δοκιμασία αντοχής σε ακίνητη στάση, όπως και η άρση και ρήψη βαρών. Τότε χρησιμοποιούσαν για το σκοπό αυτό τεράστιους ογκολίθους. Δέον να σημειωθεί ότι η άρση βαρών δεν υπήρξε ποτέ στην αρχαιότητα επίσημο αγώνισμα. Τέτοια αγώνες συνηθίζοντο σε εορτές και πανηγύρεις , χάριν επιδείξεως ρώμης. Ο περίφημος Μίλων ο Κροτωνιάτης , όπως έχουμε γράψει σε άλλο κεφάλαιο , σήκωσε ταύρο τεσσάρων ετών και τον μετέφερε στο βωμό, ενώ παραληρούσαν από ενθουσιασμό τα πλήθη των Ολυμπιακών αγώνων.. Ο Βύβων σε παλαιότερη εποχή είχε σηκώσει και πέταξε πάνω από το κεφάλι του ογκόλιθο σε σχήμα κυλίνδρου βάρους 145,5 κιλών, ο οποίος βρέθηκε στις ανασκαφές στην Ολυμπία και φέρει χαραγμένο το όνομα του.

Γυμνοπαιδιές

Οι γυμνοπαιδιές ήσαν ένα σύνολο ασκήσεων , που συνοδεύοντο από μουσική και ποίηση , εναρμονισμένη στις κινήσεις του σώματος. Ετσι συνέβαινε η ταυτόχρονη άσκηση του νου, της ψυχής, της συνείδησης , του συναισθήματος και του σώματος. Οι ασκήσεις αυτές είναι ο πρόδρομος του σημερινού αερόμπικς , με την διαφορά ότι το αερόμπικς δεν συνοδεύεται από ποίηση . Από την άποψη αυτή το αερόμπικς είναι μια κακοποιημένη μορφή των γυμνοπαιδιών.

Αλμα επί Κοντώ

Το άλμα επί κοντώ , που εμφανίζεται σε ψευδοπαναθηναικό αμφορέα του κυβιστητήρος της Ρόδου, ήτο γνωστό στους αρχαίους Ελληνες σαν τρόπος υπερβάσεως εμποδίων. Τούτο είχε εφαρμογή στον στρατιωτικό τομέα και ποτέ δεν έγινε επίσημο αγώνισμα. Οι αρχαίοι Ελληνες εκτελούσαν και διάφορες αθλοπαιδιές με τις οποίες ανέπτυσσαν την ετοιμότητα , την καρτερία, την φιλοπρωτία κ. α .

Αθλοπαιδιές με Σφαίρα(μπάλα)

Σύμφωνα με την παράδοση ευρετές των σφαιρίσεων ήτοι των αθλοπαιδιών με μπάλα, ήσαν οι Σπαρτιάτες. Οι παιδιές με σφαίρα ήσαν ιδιαίτερα αγαπητές στο ανδρικό και στο γυναικείο φύλο. Στην αρχαία Ελλάδα υπάρχουν πολλά αγωνίσματα με τη μπάλα για μικρούς και μεγάλους, άνδρες και γυναίκες , αλλά αγνοούμε τον ακριβή τρόπο διεξαγωγής τους Πάντως γνωρίζουμε ότι οι κανονισμοί στα αγωνίσματα με τη σφαίρα ήσαν πολύ αυστηροί. Η σφαίρα ήτο συνήθως μικρή, σε σχήμα μήλου, και αποτελείτο από ύφασμα ή δέρμα , σε πολλά φύλλα διακοσμημένα με ποικίλα σχέδια και γεμισμένο με άχυρο, πτίλα(πτερά) , με μαλλί προβάτου ή τρίχα αλόγου. Η σφαίρα των Ελλήνων έκανε αναπηδήσεις στο παιχνίδι ‘απόρραξις ‘ και κέρδιζε η σφαίρα εκείνου που έκανε τις περισσότερες αναπηδήσεις.. Σε ένα άλλο παιχνίδι που καλείται ‘ουρανία’ έρριχναν τη σφαίρα όσο ψηλότερα μπορούσαν και την έπιαναν στο κατέβασμα. Το παιχνίδι αυτό έπαιξαν ο Λαοδάμας και Αλιος στο νησί των Φαιάκων προς χάριν του Οδυσσέα. Οποιος έχανε γινόταν ‘όνος’ και έπαιρνε στους ώμους τον νικητή που γινόταν ‘βασιλιάς’. Ητο ακριβώς το ίδιο παιχνίδι, όπως το «καβαλητό τόπι» ή της ‘μακριάς γαιδούρας’, που παίζαμε τα παιδιά της γενιάς μου στην επαρχία πριν από τον Β ! Π.Π

Φαινίνδα , το σημερινόν Ράγκμπυ

Ένα άλλο ομαδικό .παιχνίδι με την σφαίρα ήτο η ‘φαινίνδα’ ή ‘φενίνδα’ , που παιζόταν από δύο ομάδες παικτών. Επαιζαν και το ‘αρπαστόν’ που συνίστατο στο να αρπάσουν τη μπάλα, και πρέπει να έμοιαζε με το σημερινό Ράγκμπυ.

Κεριτίζειν , το αρχαίο Χόκευ

Η δεύτερη από τις τρεις βάσεις του Θεμιστοκλείου τείχους είναι διακοσμημένη με μια σκηνή από το είδος της σφαιροβολίας που ονόμαζαν οι αρχαίοι ‘κερητίζειν’ . Οι σφαιριστές ήσαν εφοδιασμένοι ο καθένας με μια μικρού μήκους ράβδο, που απέληγε σε κερατοειδή καμπή, τέτοια που να μπορεί να συλλάβει τη μικρή σφαίρα τους παιχνιδιού. Το παιχνίδι αυτό ήτο ένα είδος χόκευ και παιζόταν κατά ζεύγη. Ο Σοφοκλής καταχειροκροτήθηκε όταν σε μια παράσταση έπαιξε ο ίδιος το ρόλο της Ναυσικάς όταν έπαιζε τη σφαίρα με τις συντρόφισσες της. Αλλά και του Ισσοκράτη ο χάλκινος ανδριάς που είχε στηθεί στην Ακροπόλη τον έδειχνε να κερητίζει, δηλαδή να παίζει τη σφαίρα.

Κολύμβηση και Κωπηλασία

Λόγω της νησιωτικής σύστασης της χώρας και των μεγάλου μήκους ακτών της τα ναυτικά αθλήματα ήσαν λίαν προσφιλή και διαδεδομένα στον Ελληνικό κόσμο. Ιδιαίτερα η κολύμβηση εκτιμήθηκε σαν αρίστη φυσική άσκηση του σώματος και σαν μέσο ψυχαγωγίας και ευεξίας . Ο περίφημος πύκτης Τίσανδρος από τη Νάξο της Σικελίας (6 ος αι. π. Χ) συνήθιζε να κολυμπάει γύρω από το ακρωτήριο του νησιού του για να διατηρεί την σωματική του ευεξία και αντοχή. Όπως λέγει επιγραμματικά ο Ηρόδοτος « οι περισσότεροι Ελληνες γνώριζαν να κολυμβούν» Οι Ελληνες κολυμβούσαν στις ακτές και γι’ αυτό οι δεξαμενές κολύμβησης ήσαν σπάνιες, ενώ βρέθηκαν μικρές δεξαμενές –λουτήρες σε διάφορα μέρη. Στην Ολυμπία πλάι στην όχθη του Κλαδέου βρέθηκε χτιστή δεξαμενή(πισίνα) μεγάλου μήκους, διαστάσεων 2416 μ. και βάθους 1,60 μ

Τα υποβρύχια αθλήματα

Στην αρχαία Ελλάδα ήσαν γνωστά και τα υποβρύχια αθλήματα . Πολλοί νησιώτες από τότε ήσαν σφουγγαράδες και ζούσαν από την υποβρύχια αλιεία σπόγγων. Είναι γνωστά τα κατορθώματα των υφύδρων κολυμβητών της Σφακτηρίας και των Συρακουσών κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου που έσπαγαν τον αποκλεισμό των Σπαρτιατών, αλλά και στις υποβρύχιες επιχειρήσεις κατά των Περσικών πλοίων τις παραμονές της ναυμαχίας του Αρτεμησίου, που σε τίποτα δεν υστερούν από τις σημερινές υποβρύχιες επιχειρήσεις βατραχανθρώπων. Υπήρχαν και τεχνητές εξέδρες καταδύσεων με προεξέχοντα βατήρα , όπως δείχνει η τοιχογραφία ενός τάφου του 5 ου αιώνος π. Χ στην Ελληνική αποικία της Ποσειδωνίας στην Κάτω Ιταλία. Οπου υπήρχαν φυσικοί βράχοι προτιμούσαν να κάνουν καταδύσεις από εκεί. Η κολύμβηση των αρχαίων Ελλήνων είναι αυτό που χαρακτηρίζουμε σήμερα ως ελευθέρα κολύμβηση. Ομως ούτε η κολύμβηση ούτε η κατάδυση ασκήθηκαν σαν αγωνίσματα των Ολυμπιακών αγώνων.

Ιστιοπλοικοί αγώνες

Το περίεργο όμως είναι ότι δεν γνωρίζουμε αν διοργανώνοντο τακτικοί δημόσιοι κολυμβητικοί αγώνες στην αρχαιότητα. Αντίθετα γνωρίζουμε ότι διοργανώνοντο ιστιοπλοικοί αγώνες ταχύτητος, οι πρώτοι μάλιστα αγώνες ανάγονται στην ηρωική εποχή με την νίκη των Αργοναυτών με το πλοίο Αργώ στα Ισθμια , ενώ έχουμε ιστορικές μαρτυρίες για ναυτικούς αγώνες του 5 ου αιώνος π. Χ στα Παναθήναια, τα Διισωτήρια, και τα Μουνίχια στον Πειραιά, τα Αιάντια στη Σαλαμίνα, τα Ακτια στη Νικόπολη, όπως οι ταφικοί αγώνες , με τους οποίους τιμήθηκε το 374 π. Χ ο Ευαγόρας της Κυπριακής Σαλαμίνος, την οποίαν σήμερον κρατούν οι Εγγλέζοι σαν στρατιωτική βάση, κατάλοιπο της Βρεταννικής αποικιοκρατίας. Αγώνες ιστιοπλοίας οργάνωσε για τα πληρώματα του Αθηναικού στόλου ο Ιφικράτης κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στα Πελοποννησιακά παράλια το 372 π. Χ και ο Μέγας Αλέξανδρος στην Βαβυλώνα λίγο πριν από τον θάνατο του. Αρχικά τα πλοία ήσαν τριήρεις πολεμικού τύπου, όμως μετά τον 1 ον αιώνα. π. Χ κατεσκευάσθησαν ειδικά πλοία για τους αγώνες που είναι ο πρόδρομος των συγχρόνων ιστιοπλοικών αγώνων και των λεμβοδρομιών. Όπως περιγράφει ο Βιργίλιος στην «Αινειάδα» τα πλοία ξεκινούσαν από την ακτή και είχαν σαν νύσσα(σημείο) καμπής κάποια νήσο την οποία περιέπλεαν και επέστρεφαν στο σημείο εκκινήσεως στην ακτή. Συχνά τέτοιοι αγώνες έπαιρναν την μορφή εικονικής ναυμαχίας, εξ ού και «αι έριδες των τριήρων» και οι «αγώνες των τε ερετών και κυβερνητών» του στόλου του Αλεξάνδρου στην Βαβυλώνα. Παρόμοιες έριδες συνεχίζονται σήμερον μεταξύ των πλοιάρχων των επιβατικών σκαφών , για το ποιός θα μπει πρώτος στο λιμάνι των νησιών του Αιγαίου.

Το ένδοξο Ελληνικό Ναυτικό

Σε μια πόλη με ναυτική δύναμη, σαν την Αθήνα, το αγώνισμα της ιστιοπλοίας, παρά το μεγάλο κόστος για την προετοιμασία των πλοίων και πληρωμάτων, ήτο ιδιαίτερα αγαπητό. Στους αγώνες του Σουνίου στοίχιζε τον 5 ον αιώνα. π. Χ 15 μνάς, ενώ τα βραβεία μόνον 300 δραχμές. Αρα υπήρχαν ειδικοί χρηματοδότες του αγωνίσματος. Εγένοντο αγώνες και στην Μουνιχία εις ανάμνηση της ναυμαχίας της Σαλαμίνος . Αναφέρεται δε ότι οι ναύτες ηγωνίζοντο «εν ταις ιεραίς αυτών ναυσί» που ήσαν τα πλοία Πάραλος, Σαλαμινία, Δημητριάδα και Αντιγονίδα.



Οσο κι’ αν διέφεραν οι συνήθειες από τόπο σε τόπο, τα αγωνίσματα πάντως του δρόμου και του πεντάθλου δεν έλειπαν από καμμιά αθλητική εκδήλωση στον Ελληνικό κόσμο. Βέβαια από χώρα σε χώρα υπήρχαν και ορισμένα ξεχωριστά αγωνίσματα όπως :

Τοξοβολία

Οι Ελληνες αγαπούσαν την τοξοβολία, όπως μπορούμε να διακρίνουμε στις αναπαραστάσεις τοξοτών στις αγγειογραφίες Στους πολυθρύλητους από τον Ομηρο αγώνες του Αχιλλέως στην Τροία, μαζί με τα άλλα αγωνίσματα έγιναν και αγώνες τοξοβολίας. Το τόξο κατά την αρχαιότητα ήτο πολεμικό όπλο και το χρησιμοποιούσαν οι Μίνωες και οι Σκύθες , θεωρούμενο ως εκηβόλο όπλο. Ιδιαιτέρως ήτο διαδεδομένο στους εφήβους σαν μέσο για την σωματική τους ανάπτυξη στο κυνήγι αγρίων ζώων .Μάλιστα ο Πλάτων το συνιστούσε στα παιδιά από έξη ετών και άνω, συχνά δε εχρησιμοποιείτο και από εφίππους τοξότες.

Οπλομαχία

Αγώνα οπλομαχίας ονόμαζαν οι αρχαίοι τη μονομαχία μεταξύ δύο αντιπάλων οπλισμένων με βαρύ οπλισμό , δηλαδή ασπίδα, θώρακα , κράνος , κνημίδες , δόρυ και ξίφος. Η μονομαχία διεκρίνετο στην «εν ασπιδίω και δόρατι» ήτοι δόρατος με μικρή ασπίδα και την «εν θυρεώ και μαχαίρα» ήτοι ξίφους με μεγάλη ασπίδα. Ετσι το αγώνισμα διακρινόταν σε οπλομαχία και θυρεομαχία και διεξήγετο μεταξύ ανδρών, εφήβων και παίδων ακόμη , διότι όλοι έπρεπε να γνωρίζουν την χρήση των όπλων για να προστατεύσουν την πατρίδα. Οι αγώνες δεν ενείχαν το στοιχείο της βαρβαρότητος και ήσαν επίδειξη δεξιοτεχνίας και μια εορταστική –τελετουργική αναπαράσταση της μάχης εκ του συστάδην και του χειρισμού των όπλων. Οι μονομαχίες των Ελλήνων δεν είχαν τίποτα κοινό με τις αιματηρές εκδηλώσεις των Ρωμαικών αμφιθεάτρων όπου ο ένας εκ των δύο μονομάχων έπρεπε να σκοτωθεί για να ικανοποιήσει το πλήθος τα θηριώδη ένστικτα του. Στους αγώνες οπλομαχίας των Ελλήνων απηγορεύετο αυστηρώς ο τραυματισμός του αντιπάλου. Η οπλομαχία δεν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους Ελληνες που ήσαν συνηθισμένοι στους γυμνικούς αγώνες, αλλά το αγώνισμα τούτο πήρε εξέχουσα θέση σε επιταφίους αγώνες. Τούτο ήτο πανάρχαιο έθιμο και συμβόλιζε τη μονομαχία των αρχαικών χρόνων μεταξύ των αρχηγών, και σαν επανάληψη των πρώτων εκείνων ταφικών για τον ήρωα τιμών. Ο Πλούταρχος επιβεβαιώνει ότι αγώνες οπλομαχίας εσυνηθίζοντο παλαιά στην Ολυμπία και έτσι επαληθεύονται τα όσα είναι γνωστά για τον αγώνα του Πέλοπα στην Πίσσα .

Ομαδικά Αγωνίσματα

Η σκυταλοδρομία είναι ομαδικό αγώνισμα που εξελίχθηκε από την λαμπαδηφορία . Το αγώνισμα τούτο από αρχαιοτάτης εποχής παρέμεινε ως θρησκευτική εκδήλωση, με την τελετουργική πλευρά σε πρώτη μοίρα και την αγωνιστική σε δεύτερη.. Και τούτο διότι στα πανάρχαια χρόνια ετηρείτο άσβεστη η εστία, και το πυρ εθεωρείτο ιερόν.

Η Λαμπαδηφορία

Η λαμπαδηφορία αναπαραριστούσε την τελετουργική μεταφορά του «ιερού πυρός» και γι’ αυτό αποσυνδέθηκε από τους κυρίως πανελλήνιους γυμνικούς αγώνες και διεξήγετο ξεχωριστά κατά την διάρκεια των εορτών . Στη Σάμο την είχαν εντάξει στους μουσικούς αγώνες, ενώ στις Θεσπιές την αποκαλούσαν «ιερά λαμπάς»
Τ αγώνισμα ετελείτο από όλες τις ηλικίες, εφήβους , άνδρες και παιδιά ακόμη δε και από κορασίδες(λαμπαδηδρομία Βραβρωνίας Αρτέμιδος) , πιο ξακουστές δε εκδηλώσεις λαμπαδηδρομίας εγένοντο στις γιορτές των Θησείων, Ανθεστηρίων στην Αθήνα , στη Δήλο κλπ Η λαμπαδηδρομία ήτο ένα συλλογικό αγώνισμα που προωθούσε το ομαδικό πνεύμα . Τα έξοδα για την προετοιμασία και τον εξοπλισμό των λαμπαδηδρόμων ήτο αντικείμενο ειδικής χορηγίας και με αυτά επιφορτίζετο ο γυμνασίαρχος και αργότερα ο λαμπαδάρχης.. Οι λαμπαδηδρόμοι κυμαίνονταν ανάλογα με την απόσταση που έπρεπε να διατρέξουν και αποτελούντο από τους καλύτερους δρομείς των διαφόρων φυλών . Η λαμπαδηφορία διεξήγετο όπως η σημερινή σκυταλοδρομία και ο νικητής άναβε τον βωμό της θυσίας. Διεξήγετο και η έφιππος λαμπαδηδρομία ή αφιππολαμπάς-όπως απεκαλείτο- , η οποία εισήχθη από την Θράκη στην Αττική μαζί με την λατρεία της Αρτέμιδος Βενδίδος. Αρα βλέπουμε ότι και οι Θράκες ήσαν Ελληνικά φύλα με κοινή θρησκεία , παρότι είχαν μείνει σε κατώτερη πολιτιστική βαθμίδα σε σχέση με τους λοιπούς Ελληνες και ιδίως προς τους Αθηναίους.


ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Ο Όμηρος για τους Αγώνες

Πολλά έχουν γραφεί για την προέλευση των αγώνων. Μερικοί θεωρούν τους αγώνες ότι σχετίζονται με θρησκευτικές τελετές, ενώ άλλοι ότι σχετίζονται με επιτάφιες εκδηλώσεις που καθιερώθηκαν για να τιμηθεί κάποιος νεκρός, ή και ηρωικές πράξεις. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα αναφέρει τους αγώνες που οργάνωσε ο Αχιλλεύς για να τιμήσει τον νεκρό Πάτροκλο, ενώ στην Οδύσσεια γράφει για τους αγώνες των Φαιάκων για να διασκεδάσουν τη θλίψη του Οδυσσέα που ναυάγησε στο νησί τους. Πάντως όλοι οι αγώνες γίνονται κοντά σε ιερά και έχουν οπωσδήποτε θρησκευτική διάσταση. Με λίγα λόγια βρισκόμαστε μπροστά σε μια κοινωνία που , παράλληλα με τα ηρωικά της ιδανικά και από το γνήσιο αθλητικό της πνεύμα , χαρακτηρίζεται και από μια εσώτερη πίστη στο θείον.

Αγώνες και Φύση

Οι αγώνες συνδέονται ακόμη και με θρησκευτικές αγροτικές εορτές για την ευφορία της γης. Τέτοιοι αγώνες διεσώθησαν στα Κάρνεια της Σπάρτης, όπου οι νέοι της πόλεως , οι Σταφυλοδρόμοι, έτρεχαν φορτωμένοι με βαριά τσαμπιά σταφύλια και αν αυτοί που τους κυνηγούσαν κατόρθωναν να τους πιάσουν ήτο ένδειξη ότι θα πήγαινε καλά η παραγωγή της χρονιάς. Στα Οσχοφόρια της Αθήνας οι νέοι έτρεχαν κρατώντας μια κληματόβεργα και στα Δαφνηφόρια των Θηβών έτρεχαν με ένα κλαδί δάφνης. Ενδεικτικό της σχέσεως των αγώνων με τη φύση και την βελτίωση της αγροτικής παραγωγής είναι:
α/ το κλαδί της αγριελιάς που στεφανώνουν τους νικητές των Ολυμπιακών αγώνων, β/ του πεύκου για τους νικητές στα Ίσθμια,
γ/ της δάφνης για τους νικητές στα Πύθια και
δ/ του σέλινου για τους νικητές στα Νέμεα..

Οι Ολύμπιοι Θεοί Πρώτοι Αθλητές

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έλκουν την καταγωγή τους από την Ελληνική θρησκεία του Δωδεκάθεου. Καθιερώθηκαν προ αμνημονεύτων χρόνων από τον Δία προς τιμήν του για την νίκη του επί του Κρόνου. Μετέπειτα αρκετοί συνέδεσαν τα ονόματα τους με τους Αγώνες. Στην Ολυμπία ο Πέλοψ εγκαινίασε τον Ολυμπιακό Αγώνα προς τιμή του Οινομάου. Ο Απόλλων εγκαινίασε στους Δελφούς τα Πύθια μετά την εξόντωση του δράκοντα Πύθωνα. Ο Θησεύς ίδρυσε τα Ίσθμια προς τιμήν του ήρωα Μαλικέρτη-Παλαίμονα που πνίγηκε στη θάλασσα. Ο Άδραστος εγκαινίασε τα Νέμεα προς τιμήν του ήρωα Ωφέλτη, γιού του βασιλιά της Νεμέας Λυκούργου, που πέθανε από δάγκωμα φιδιού κ.ο.κ . Οι αρχαίοι πρόγονοι μας τιμούσαν τους νεκρούς που έπεφταν στον πόλεμο με αθλητικούς αγώνες. Έτσι τίμησαν τους πεσόντες στον Μαραθώνα, στις Πλαταιές κ. ο. κ . Αλλά και ο Μ. Αλέξανδρος με αθλητικούς αγώνες τιμούσε τους πεσόντες στις διάφορες μάχες της μακράς εκστρατείας του. Να αναφέρουμε τους μεγαλοπρεπείς αγώνες με συμμετοχή 3.000 αθλητών που οργάνωσε στη Βαβυλώνα προς τιμήν του Ηφαιστίωνα.

Πνευματική η Θρησκεία του 12θεου

Το Ελληνικό Πάνθεον σε αντίθεση με τις σύγχρονες θρησκείες που είναι εξουσιαστικές , κοσμοπολιτικές και δογματικές είναι πνευματική θρησκεία. Κάθε θρησκεία πρέπει να απαντά στα εξής τρία βασικά ερωτήματα:
-Τι είναι ο Κόσμος;
Η Ελληνική Φιλοσοφία δια της Ορφικής λατρείας έδωσε το νόημα του σύμπαντος κόσμου με την Κοσμογονία( με την θεωρία του Ορφικού Αυγού που και σήμερα ισχύει). Επίσης καθόρισε επακριβώς και οριοθέτησε τις πανανθρώπινες αξίες και τις έκανε πράξη του βίου στην Πόλη(Αστυ) εκ της οποίας αναπήδησε η Δημοκρατία
-Τι είναι ο Άνθρωπος ;
. Στο δεύτερο ερώτημα τι εστί άνθρωπος , απαντά ότι αυτός αποτελείται από σώμα , ψυχή και πνεύμα, τα οποία έχουν ανάγκη από φροντίδα, για να γίνει ο άνθρωπος καλός κ’ αγαθός(ενάρετος) δηλαδή να διαθέτει φυσική ωραιότητα και ψυχοπνευματική καλλιέργεια. Όπως το πνεύμα και η ψυχή έχουν ανάγκη ψυχοπνευματικής αγωγής , έτσι και το σώμα έχει ανάγκη αθλητικής αγωγής και ψυχαγωγίας για να γίνει υγιές , όμορφο και δυνατό. Έτσι ανεπτύχθη η Αγωγή και ο Πολιτισμός του Σώματος
- Ποιές πρέπει να είναι οι αξίες της ζωής ;
Σαν αξίες της ζωής όρισαν το «ευ αγωνίζεσθε » όχι μόνον στον στίβο της ζωής αλλά και στον αθλητικό στίβο. Αυτή δε είναι η κυριότερη αξία του αθλητισμού για τους Έλληνες, ότι εθίζοντο από παιδιά στον ωραίο, μεγάλο και αληθινό αγώνα της ζωής. Μέσα στις δύο αυτές λέξεις εμπεριέχονται: η Αξιοκρατία, η Δημοκρατία, η Ανδρεία. η Φιλοπατρία, η συνέπεια, η Πειθαρχία, η ειρηνική συνύπαρξη, η συνένωση , η φιλία , η συνεργασία, η Εκεχειρία, η Ειρήνη, η Δικαιοσύνη, ο ανθρωπισμός κ. ο. κ Επομένως, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η γενική δοκιμασία στην πράξη όλων των Ελληνικών αρετών και αξιών

Πνευματικές και Κοσμοπολιτικές Θρησκείες

Διακρίνομε δύο ειδών θρησκειών :
Πρώτον τις αρχαίες παραδοσιακές θρησκείες που έλκουν με διάφορες παραλλαγές τη σοφία της Χρυσής Εποχής για την οποία μας ομιλούν οι Κλασσικοί.. Αυτές είναι πνευματικές θρησκείες και δίνουν απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα. Αυτές είναι θεμελιωμένες στην ανώτερη επιστημονική γνώση , απομεινάρι του Προκατακλυσμιαίου Πολιτισμού. Η αυθεντικότερη εκ τούτων και η πιο παλιά είναι η Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκάθεου, που αναπήδησε από το Αιγαίο με κέντρο το Ιερό Όρος Όλυμπο, μαζί με τον πρώτο ανθρώπινο πολιτισμό. Το Ελληνικό Πάνθεον είναι η μήτρα η οποία εξέθρεψε τους Ολυμπιακούς Αγώνες (και όχι μόνον), αφού οι θεοί της ήσαν οι πρώτοι Ολυμπιονίκες και το πρότυπο των ανθρώπων εκείνης της εποχής . Πέραν των Ολυμπιακών Αγώνων στο εύφορο έδαφος της Ελληνικής μας θρησκείας ανεπτύχθησαν και όλοι οι μεγάλοι θεσμοί που έβγαλαν τον άνθρωπο από την κατάσταση του ζώου και τον έκαναν εχέφρονα άνθρωπο. Για όλους αυτούς τους θεσμούς είναι σήμερον υπερήφανος ο άνθρωπος, χωρίς ν’ αναλογίζεται που και ποιος τους ανεκάλυψε.
Δεύτερον . Οι κοσμοπολιτικές θρησκείες είναι αυτές που ανεπτύχθησαν στο μεγαπολιτικό και πολυεθνικό περιβάλλον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στην πραγματικότητα αυτές δεν προσεγγίζουν το Θείο και τη Φύση, αλλά αποτελούν εξουσιαστικά συστήματα, για να κρατούν τους ανθρώπους κάτω από τον έλεγχο τους με την βοήθεια ενός πανίσχυρου ιερατείου(ραβίνων, πατριαρχών παπών, αγιατολάχ, καλογήρων, μουλάδων- ταλεμπάν, κλπ) Αυτοί με την συνεπικουρία των φανατικών πιστών , που ακόμη εγκατοβιούν στο σκοτεινό σπήλαιο της αμάθειας, του αστυνόμου και της κρατικής βίας, αποτελούν το παγκόσμιο εξουσιαστικό σύστημα(Διεθνής Σιωνισμός) . Τούτο έχει την πνευματική και πολιτιστική του έδρα στην Ιερουσαλήμ , ενώ την οικονομική και πολιτική στις ΗΠΑ, οι οποίες ας σημειωθεί ελέγχονται πλήρως από Εβραίους σιωνιστές . Αυτές οι δυνάμεις εξουσιάζουν τους λαούς μέσα από τα αφύσικα δόγματα του Φόβου Θεού, του Παραδείσου και της Κολάσεως και της ενοχής λόγω του προπατορικού αμαρτήματος που συνοδεύουν τον άνθρωπο και μετά τον θάνατο του. Σε όσους δεν συμμορφώνονται επιβάλλουν μεσαιωνικού τύπου ανήκουστα βασανιστήρια, απαγορεύσεις και τρόπους ζωής(τσαντόρ, νηστείες, σατανισμούς, γονυκλισίες, ‘θαύματα,’ αγυρτίες , λειψανολατρεία κ. λ. π) Εκμεταλλευόμενοι την πρόοδο της επιστήμης και τεχνολογίας χειραγωγούν τις μάζες με την λογοκρατία και προπαγάνδα των ΜΜΕ και τις οδηγούν στην Αλογία (έλλειψη Λογικής) και στην υποταγή.

Ελληνική Θρησκεία : Μήτρα του Πολιτισμού

Η Ελληνική Θρησκεία μέσα από την ελευθερία της σκέψεως και της εκφράσεως, αλλά και τον σεβασμό της ανεξιθρησκείας, επέτρεψε την έρευνα και την αναζήτηση της αλήθειας και μέσω αυτών ανέπτυξε τις επιστήμες, τις τέχνες, τα γράμματα, τη φιλοσοφία, τα μαθηματικά , τη λογική, το θέατρο, τους θεσμούς, τον αθλητισμό, τη γλυπτική, την αστρονομία κ. α . Αντίθετα οι εβραιογενείς κοσμοπολιτικές θρησκείες έκαψαν τις βιβλιοθήκες, διέλυσαν τη δημοκρατία, έκλεισαν τις φιλοσοφικές σχολές, απηγόρευσαν τα θέατρα, κατήργησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις εορτές , κατήργησαν την ανεξιθρησκεία και εδίωξαν κάθε διαφορετική θρησκεία ή ιδέα , φυλάκισαν τους πιστούς άλλων θρησκειών , δολοφόνησαν την Υπατία και άλλους φιλοσόφους και επέβαλαν την δουλεία. Ακόμη δε και σήμερον ταλανίζουν την ανθρωπότητα με τους θρησκευτικούς τους πολέμους και συγκρούσεις , ακόμη και μέσα στους κόλπους της ίδιας θρησκείας (διαμάχη Καθολικών-Ορθοδόξων, Προτεσταντών-Καθολικών κ.ο.κ) .

Γυμνικοί Αθλητικοί Αγώνες

Οι γυμνικοί αγώνες έλκουν την καταγωγή τους από την Κοσμογονία των Ελλήνων . Στο Αργοναυτικό ποίημα του Ορφέως και εις τους ύμνους ο Φάνης ονομάζετο Πρωτόγονος, Πρίαπος και πατήρ των θεών και θνητών . Τούτον δε τον Φάνητα εις άλλο μέρος ονομάζει Ηρικαπαίον, Ηλιον και Διώνυσον και Δία. Σύμβολον δε του Φάνητος(εκ του φάω= φαίνομαι) ήτο ο φαλλός τον οποίον εφανέρωναν στους γυμνικούς αγώνες οι αθλητές. Ο φαλλός ήτο και σύμβολον των οργίων του Διονύσου.[Κατά την αρχαιότητα είχαν Θεούς εφόρους των αγώνων, τους λεγόμενους Αγωνίους Θεούς. Αυτούς επεκαλούντο συνεργούς όταν επιχειρούσαν να εκτελέσουν κάποιο αξιόλογο έργο. Οι αθλητές προ των Ολυμπιακών Αγώνων ορκίζοντο στον Ορκιο Δία, ενόμιζον δε τον πτερωτόν Ερμή προστάτη των γυμνικών αγώνων.]


Οι Κοσμοπολιτικές Θρηκείες υπεύθυνες Γενοκτονιών

Οι μονοθειστικές θρησκείες έκαναν τον άνθρωπο πρόβατο, την κοινωνία ποίμνιο, τις εκκλησίες στάνη προβάτων και τους ιερείς της ποιμενάρχες οι οποίοι εμπορεύονται το θεό. Αυτές ευθύνονται :
α/ για τις τρομερές γενοκτονίες των γηγενών λαών(Αφρικής, Αμερικής, Μέσης Ανατολής, Ευρώπης, Αυστραλίας κ. α) που αρνήθηκαν να αλλάξουν την πίστη τους.
β/ για την Μεγάλη Γενοκτονία του Ελληνικού Γένους . Το Ελληνικό Έθνος σήμερα πρέπει να ήτο το μεγαλύτερο έθνος της Ευρώπης και ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου, όπως η Ινδία και η Κίνα. Η απελπιστική συρρίκνωση του οφείλεται στον άγριο διωγμό των «εθνικών» Ελλήνων όσο και στην βιαία πολιτιστική γενοκτονία . Αυτή έγινε με την εμφύτευση μιας κατώτερης ανατολικού τύπου δογματικής και εξουσιαστικής θρησκείας που του στέρησε την ελευθερία σκέψεως και βουλήσεως και τον μετέτρεψε σε Ιουδήλο(μισό Έλληνα και μισό Εβραίο)[ Η Γενοκτονία των Ελλήνων δεν αναφέρεται σε καμμία ιστορία διότι δεν επιτρέπει το Ιουδαιοχριστιανικό Κατεστημένο να πληροφορηθεί ο Ελληνικός λαός την Αλήθεια]
γ/ βύθισαν τον κόσμο στην αμάθεια και στο μεσαιωνικό σκοτάδι για να μπορούν ευκολότερα να τον εξουσιάζουν , να τον εκμεταλλεύονται και να τον στέλνουν στα πολεμικά τους σφαγεία,
ε/ για την διαίρεση του κόσμου(διαίρει και βασίλευε), για τις σταυροφορίες , τους θρησκευτικούς πολέμους , τους δύο παγκοσμίους πολέμους, τους πολυάριθμους τοπικούς πολέμους, καθώς και για πάμπολλες μικρότερες κρίσεις , συγκρούσεις και την διαφθορά της κοινωνίας.

Η Ενότητα(φιλότητα) σύμβολο των Αγώνων

Οι συνενωμένοι Ολυμπιακοί Κύκλοι είναι ένα καθαρά Ελληνικό σύμβολο και συμβολίζει την ενότητα του Ελληνικού κόσμου που πραγματοποιείται με την φιλία (φιλότης), εν αντιδιαστολή προς την διάλυση που επιφέρει η διχόνοια και φιλονικία(ο νείκος) των Ανατολικών βαρβάρων. Η έκφραση αυτής της ενωτικής δυνάμεως ήτο για τους Ελληνες ο Ερωτας , ήτοι η φυσική εκείνη δύναμις, η οποία ενώσασα τα ομοειδή της ύλης μέρη , εσχημάτισε τα διάφορα σώματα , και συγκρατεί αυτά εις ένωσιν προς διατήρησιν του παντός(σύμπαντος). Οι πέντε Ολυμπιακοί Κύκλοι συμβολίζουν επίσης και την ενότητα των πέντε Ηπείρων, όπερ σημαίνει ότι οι Έλυνες εγνώριζαν την ύπαρξη των πέντε γεωγραφικών ηπείρων , όπως αποδεικνύεται και από τους αρχαίους Πτολεμαικούς Χάρτες.

Τα Φοινίκεια Ψεύδη

Το δόγμα του «διαίρει και βασίλευε» ήτο ξένο και απεχθές προς τους Ελληνες, εν αντιθέσει προς τους Ανατολικούς λαούς οι οποίοι κατέφευγαν σε ποταπές πράξεις, με αποτέλεσμα το «φοινικίζειν» να θεωρείται ύβρις για τους Ελληνες(γνωστά και τα φοινίκεια ψεύδη)[Στις ημέρες μας υπάρχουν πολλοί θιασώτες των Φοινίκων, οι οποίοι προπαγανδίζουν ένθερμα την ανωτερότητα τούτων και του δήθεν πολιτισμού τους. Μεταξύ αυτών υπάρχουν και «Έλληνες φοινικίζοντες» που προσβλέπουν σε αξιώματα, χρηματικά κέρδη και διασυνδέσεις με ξένα κέντρα ανατολικής προελεύσεως, κατά προτίμηση με τη φυλή του Αβραάμ για να ανέλθουν.

Οι Γεφυραίοι

Φοίνικες ήσαν και οι γνωστοί ως «Γεφυραίοι» που κατοικούσαν στην Κρίσσα(Χρυσό) κάτωθι των Δελφών . Ως γνωστόν ήτο παροιμειώδης η έχθρα και οι πόλεμοι μεταξύ των Κρισσαίων και των Δελφιέων. Οι «Γεφυραίοι» ανέκαθεν επιβουλεύοντο τους Δελφούς διότι εποφθαλμιούσαν τον έλεγχο του Μαντείου των Δελφών για να ελέγχουν τους χρησμούς , αλλά κυρίως για να οικειοποιηθούν τους αμύθητους θησαυρούς του Μαντείου. Τούτο συνέβη με την εισβολή του Χριστιανισμού και την επιβολή δια πυρός και σιδήρου του ξενόφερτου ανατολικού δόγματος. Τότε οι Γεφυραίοι εγκατεστάθησαν πάνω στα συντρίμμια των αρχαίων Δελφών και η συνοικία τους ονομάσθηκε Καστρί . Τα αρχαία κτίσματα συν τω χρόνω εξαφανίσθηκαν, άλλα δε καταπλακώθηκαν και άλλα χρησιμοποιήθησαν ως δομικά υλικά στα σπίτια των Γεφυραίων. Αρκετοί αρνητικοί ή και προδοτικοί χρησμοί του Μαντείου των Δελφών -όπως λ. χ η αδράνεια του Ελληνικού κόσμου κατά την επίθεση των Περσών- οφείλονται στον έλεγχο των Γεφυραίων επι του Μαντείου των Δελφών .Τότε οι Δελφιείς Έλληνες μετώκοισαν στην Κρίσσα και οι όροι αντεστράφησαν. Ο ναός του Απόλλωνος και τα λοιπά αρχαία των Δελφών ανεκαλύφθησαν τον 18ον αιώνα από ένα Γάλλο και έναν Έλληνα που κατοικούσε στο Παρίσσι. Αυτοί παριστάνοντες τους αδιάφορους περιηγητές ζήτησαν να αγοράσουν ένα σπίτι στη θέση που είχαν υπολογίσει από μελέτες και έρευνα τους επί τόπου ότι υπήρχε ο αρχαίος ναός του θεού Απόλλωνα. Πλήρωσαν μάλιστα διπλό τίμημα και απέκτησαν την πολύτιμη οικία όπου έκαναν τις ανασκαφές και βρήκαν τον ναό. Έτσι άρχισε η ανασκαφή των Δελφών]
Οι Ολυμπιακοί αγώνες εξέφραζαν πρωταρχικά αυτό το υψηλόν πνεύμα της συνενώσεως και φιλίας του Ελληνικού κόσμου, όχι επί τη βάσει καταναγκαστικών νόμων –όπως γίνεται σήμερον- αλλά επι τη βάσει των φιλοσοφικό-θρησκευτικών πεποιθήσεων των Ελλήνων. [Να σημειωθεί δε ότι και η Θεογονία των Αμερικανών έχει παρόμοιους συμβολισμούς με τους Ελληνικούς, ήτοι ελάτρευον τον Ηλιον, εσέβοντο τους νόμους, αγαπούσαν τα δάση, είχον μυστήρια και όργια, εδόξαζον την αθανασίαν της ψυχής και τέλος εφύλαττον το άσβεστον πυρ, έχοντες παρθένους Εστιάδες προς φύλαξιν αυτού. Είχαν δε και είδωλα συμβολικά ως ο Πρίαπος. Νεώτερες μελέτες δείχνουν ότι Ελληνες πήγαν στην Αμερική προ αμνημονεύτων χρόνων]


Το Ασβεστον Πυρ

Σύμβολο της αδιάκοπης αναγεννήσεως που φέρουν οι αθλητικοί αγώνες ήτο και η ιερή φλόγα{άσβεστο πύρ) που έκαιγε στην Ολυμπία στο Πρυτανείο μέρα νύχτα. Το πυρ τούτο έκαιον ακαταπαύστως στο βωμό της Εστίας και την τέφραν εκείνου του πυρός έφερον εις τον ναόν του Διός. Οι Έλληνες είχον και το Ιερόν Ύδωρ με το οποίον ερράντιζεν ο ιερεύς και έκανε καθαρμούς σε όσους ήθελον να εισέλθουν στο ναό. Ο Χριστιανισμός αντιγράφοντας τον Ελληνισμό, κατά τρόπον κακέκτυπο, θέλησε να δημιουργήσει την δική του «ιερή φλόγα», το Αγιο Φως , που ανάπτει με την επενέργεια θαύματος στην Ιερουσαλήμ. Και ενώ το Ολυμπιακό Πυρ(η Ολυμπιακή Φλόγα ) ανάβει με την επενέργεια των ηλιακών ακτίνων στην Ολυμπία, ενώπιον χιλιάδων ανθρώπων , το «Αγιο Φως» ανάβει κρυφίως μέσα σε κρύπτη στο Ναό της Αναστάσεως από το ιερατείο της Ιερουσαλήμ, χωρίς την παρουσία μαρτύρων. [ Ο φυσικός Μιχάλης Καλόπουλος ενώπιον τηλεθεατών στο δίαυλο EXTRA άναψε αυτομάτως κεριά εμβαπτισμένα σε διάφορες χημικές ουσίες. Η συνταγή είναι απλή. «Σε χώρο χαμηλής θερμοκρασίας (κάτω από 5 βαθμούς Κελσίου) αλείφουμε το φιτίλι ενός κεριού με λίγο μεταλλικό νάτριο (όπως θα θυμάστε από το σχολείο το νάτριο είναι μαλακό σα βούτυρο) και λίγο θειάφι. Μόλις το κερί βρεθεί σε θερμοκρασία θερμαινόμενου δωματίου, το νάτριο αυτοαναφλέγεται, προκαλεί ανάφλεξη και του θειαφιού με αποτέλεσμα (ώ του θαύματος) το κερί να ανάβει αυτόματα. Μπορούμε να το κάνουμε πιο εντυπωσιακό, αν χρησιμοποιήσουμε πολλά κεριά μαζί.»

Η χαριστική Βολή κατά των Αγώνων

Τη χαριστική βολή κατά των Ολυμπιακών Αγώνων έδωσε ο Ιουδαιοχριστιανισμός που εισέβαλε στον Ελληνικό χώρο. Προηγουμένως έκανε το παν για να παρακμάσει τον καταξιωμένο αυτό θεσμό του Ελληνικού Κόσμου , και τελικώς τους κατήργησε ο Εβραιο-Ισπανός αυτοκράτωρ Θεοδόσιος Β! το 393 μ.Χ. Αυτός ευθύνεται για τη μεγαλύτερη γενοκτονία που έγινε ποτέ στον κόσμο, κι’ αυτή είναι η Γενοκτονία των Ελλήνων. Σ’ αυτήν σκοτώθηκαν τα 75 % των Ελλήνων , που αποτελούσαν τότε το 45 % περίπου του πληθυσμού της γης. Τους εγκληματίες δολοφόνους κατηύθυνε ο Μέγας καταστροφεύς του Ελληνισμού , ή «Αγιος» καθ’ ημάς Θεοδόσιος και οι συν αυτώ(Αλάριχος και μοναχοί), που ακόμη και σήμερα τον δοξάζει η Εκκλησία μας. Τότε «ειδωλολάτρες» ήσαν το 95 % του πληθυσμού της γης, αλλά η προτίμηση του εστράφη κυρίως κατά των Ελλήνων , γιατί έτσι ήσαν οι οδηγίες της «αγίας» και «ιεράς» Συνόδου της Καρθαγένης. Δυστυχώς το Ιουδαιοχριστιανικό δόγμα δεν μπόρεσε να συμφιλιωθεί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και συνεχίζει ακόμη και στις μέρες μας να τους κατηγορεί , να τους λασπώνει και να τους λοιδωρεί ανοιχτά και κρυφά. Η Αλογία και η Λογική δεν χωρούν στο ίδιο κεφάλι. Το ίδιο και ο ξενόφερτος Ιουδαιοχριστιανισμός δεν συμβιβάζεται με Ελληνισμό στην συνείδηση του Έλληνα . Για να βγει η Ορθοδοξία από τα σημερινά της αδιέξοδα και να συμφιλιωθεί με την Ελληνική συνείδηση πρέπει :
1/ Να ζητήσει συγνώμη από τον Ελληνισμό για τα προαναφερθέντα εγκλήματα του Χριστιανισμού.
2/ Να προβεί στην αφαίρεση από τα ιερά της βιβλία των ανθελληνικών αναφορών και αφορισμών
3/ Να αποκολληθεί εντελώς από την Ιουδαϊκή Βίβλο και να εμπλουτισθεί με το Πνεύμα των Ελλήνων Φιλοσόφων
4/ Να συμφιλιωθεί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα Ιδεώδη του Ολυμπισμού-όχι φυσικά με την σημερινή λογική της εμπορευματοποίησης των από τις πολυεθνικές.[ Επ’ αυτού έγινε το πρώτο θετικό βήμα στη συνάντηση των τριών μονοθειστικών θρησκειών στην Αθήνα τις ημέρες αυτές και το χαιρετίζουμε όλοι οι Έλληνες]
5/ Να δεχθεί το διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας και να σεβασθεί στην πράξη την Ανεξιθρησκεία.(Από το υπό έκδοσιν βιβλίο «ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ», του Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΙΔΕΑ

του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Σκοπός της παρούσης μελέτης είναι να τονισθούν τα Ολυμπιακά Ιδεώδη, διότι μέχρι τώρα-λόγω του κλίματος της Τρομοκρατίας, Τρομολαγνίας και Τρομουστερίας που επεκράτησε , δεν ακούσθηκαν. Καμιά θρησκευτική εορτή και κανένα μεγάλο ιερό δεν υπήρχε στην Ελλάδα που να μην συνδυάζει τη λατρεία με την διοργάνωση αγώνων. Μάλιστα πρώτα οι αγωνιστικοί χώροι βρίσκονταν στα προαύλια των ναών. Απ’ όλους όμως τους αγώνες ο σπουδαιότερος και λαμπρότερος ήτο αυτός της Ολυμπίας. Ο Πίνδαρος τραγουδά στην πρώτη Ολυμπιακή ωδή «όπως το νερό είναι το πολυτιμότερο από τα στοιχεία ….και όπως τέλος ο ήλιος φωτοβολεί περισσότερο από κάθε άλλο άστρο , έτσι και η Ολυμπία λάμπει και σκιάζει κάθε άλλον αγώνα»
Ο Τέλειος Άνθρωπος

Το ιερό της Ολυμπίας είχε σαν κύρια αποστολή την καλλιέργεια του αγωνιστικού πνεύματος και του άθλου στη ζωή, ενώ οι Δελφοί και τα Μυστήρια των άνοιγαν στον άνθρωπο το δρόμο για την πραγμάτωση μιάς ανώτερης ζωής με το «Γνώθι σ’ευατόν» και «Μηδέν Αγαν». Όταν βρεθούμε στην Αρχαία Ολυμπία αισθανόμαστε δέος και σεβασμό. Δέος για το πανάρχαιο του θεσμού των Ολυμπιακών Αγώνων που χάνεται στα βάθη της προϊστορίας(45.000 χρόνια Π.Ε περίπου), και σεβασμό διότι σήμερα είναι δύσκολο να εφαρμόσουμε τα Ολυμπιακά ιδεώδη. Το Ολυμπιακό ιδεώδες είναι η πραγμάτωση του “τέλειου ανθρώπου”- του λεγομένου “καλού κ’ αγαθού”. Του σωματικά εύρωστου και υγιούς , του πνευματικά ανεπτυγμένου και του ψυχικά καλλιεργημένου και πλήρως ισορροπημένου ανθρώπου. Μέσα από την αρμονική ανάπτυξη αυτών των τριών σκοπών οι αρχαίοι Έλληνες επεδίωκαν να φτιάξουν τον ιδανικό πολίτη και το κατόρθωσαν. Έκτοτε καμία θρησκεία ή φιλοσοφία δεν κατόρθωσε ούτε καν να προσεγγίσει τα πρότυπα των αρχαίων Ελλήνων.

Αθλητισμός-Παιδεία και Μουσική

Οι στυλοβάτες λοιπόν της εν γένει καλλιέργειας των νέων στην αρχαιότητα περιελάμβαναν τον Αθλητισμό, την Παιδεία(Γράμματα) και την Μουσική. Ο Αθλητισμός ήτο πάνδημος και δεν εννοείτο νέος να απέχει απ’ αυτόν εκτός κι’ αν ήτο ανάπηρος και προβληματικός ή ασθενικός. Αποκορύφωμα δε των αθλητικών εκδηλώσεων ήσαν οι διάφοροι τοπικοί ή περιφερειακοί αγώνες με αποκορύφωμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι Ολυμπιακοί αγώνες εξέφραζαν μια ολόκληρη ιδεολογία και στάση ζωής, και τούτο καταφαίνεται απο το γεγονός ότι παρά τις χιλιάδες χρόνια ζωής τους-εντός των οποίων υπέστησαν αλλαγές-όμως δεν μπόρεσε κανένας να τους αντικαταστήσει με κάτι άλλο. Βέβαια ο θεσμός- όπως όλοι οι θεσμοί- πέρασε κατά καιρούς παρακμή και διακοπή, οι οποίες οφείλονται στην γενικότερη παρακμή των κοινωνιών λόγω σκοταδιστικών ιδεολογιών ή πολεμικών συγκρούσεων μεγάλης εκτάσεως.

Τιμή και Δόξα στον Ευάγγελο Ζάππα

Το Ολυμπιακό Πνεύμα εξύμνησαν τόσο οι αρχαίοι φιλόσοφοι, όπως ο Πλάτων, Αριστοτέλης κλπ όσο και οι μεταγενέστεροι διανοούμενοι, εκ των οποίων ο κυριότερος είναι ο πρωτεργάτης της αναβιώσεως των Ολυμπιακών αγώνων βαρώνος Pierre de Coubertin. Όμως για να είμαστε δίκαιοι, την ιδέα αναβίωσης των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων είχε ο εθνικός μας ευεργέτης Ευάγγελος Ζάππας , όστις εδώρησε μεγάλο ποσόν για την αναβίωση των. Ο σκοπός του απέτυχε διότι «Φαναριώτικο Πνεύμα» στην χώρα μας μαζί με το σκοταδιστικό ιερατείο αντέδρασαν και εκφύλισαν τον θεσμό σε Εκθεσιακό Κέντρο.

Το Ελληνικό Άστυ το Λίκνο των Αγώνων

Ο κατ’ εξοχήν ιδρυτής, θεμελιωτής, φορέας και εκφραστής των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων είναι ο κόσμος των αρχαίων Ελληνικών πόλεων. Το καθοριστικό γεγονός για την παγκοσμιοποίηση αλλά και για την παρακμή των αγώνων υπήρξε η εξάπλωση του IMPERIOUM ROMANUM που έφερε την κατάλυση της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κόσμου. Στην πλήρη εξουθένωση των Ελλήνων και του Ελληνικού Πολιτισμού συνέβαλε τα μέγιστα η επικράτηση του Χριστιανισμού. Η κατάλυση των Ολυμπιακών Αγώνων είναι μιά βίαιη πράξη και σχετίζεται με τις δυνάμεις που διεκδικούν την δική τους επιρροή εντός της αυτοκρατορίας. Είναι δηλαδή μιά επαναστατική πράξη σαν αυτή που έκανε ο Μάο στην Κίνα, με την κατάργηση της προηγούμενης ιστορίας της Κίνας, ή και σαν τις πρόσφατες ενέργειες των ισλαμιστών Ταλεμπάν να εξαφανίσουν κάθε τι που δεν αναφέρεται στο Ισλάμ σαν την μοναδική θρησκεία του Αλλάχ. Ωστόσο η Ελληνική σπίθα της ελευθερίας σ’ όλη την μακραίωνα δουλεία και αλλοτρίωση του Ελληνισμού διατηρήθηκε άσβεστη και μέσα από τα αρχαία γράμματα , τους θρύλους και τις παραδόσεις προετοίμασε το έδαφος για την Αναγέννηση της Ευρώπης και δημιούργησε την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Στην Ψυχή του Λαού μας η Ολυμπιακή Ιδέα

Στο υποσυνείδητο της φυλής μας μαζί με τις λοιπές παρακαταθήκες εφυλλάσσετο και η Ολυμπιακή Ιδέα και γινόταν πράξη στις γειτονιές και στις αλάνες από τα σκλαβωμένα Ελληνόπουλα και τους Κλέφτες και Αρματωλούς στην ελεύθερη Ελληνική ύπαιθρο. Δυστυχώς ποτέ κανείς δεν έκανε μιά βαθιά έρευνα για την συμπεριφορά των Ελλήνων -τους οποίους το Ρωμαϊκό οικουμενικό κράτος μετονόμασε σε Ρωμιούς- και ό,τι έχει ως τώρα γραφεί ενέχει την σκοπιμότητα και την προκατάληψη. Λένε δηλαδή ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν ένας ιστορικός λαός που εξέλειπε με την πτώση του Ελληνισμού και έδωσε την θέση του στον Χριστιανό Ρωμιό, δύο επίθετα που τον αποξενώνουν από την ιστορική του κληρονομιά. Αυτή η “συνωμοσία” της πολιτιστικής γενοκτονίας σε βάρος ενός ιστορικού λαού που αναλώθηκε υπέρ της ανθρωπότητος δεν έχει άλλο προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία και δυστυχώς συνεχίζεται ως τις μέρες μας με αυξανόμενη ένταση. [ Είναι γνωστό το δόγμα του αρχισφαγέα του Κυπριακού Ελληνισμού - του ηθικού υπευθύνου για την εισβολή του Τουρκικού Αττίλα στην Κύπρο - ο οποίος είπε ότι : “πρέπει να πλήξουν τον Ελληνισμό στις ρίζες του…” Οι πραγματικές του ρίζες είναι το Ελληνικό δημοκρατικό και ανθρωπιστικό πνεύμα και οι θεσμοί , όπως η Δημοκρατία , οι Ολυμπιακοί Αγώνες κ. α. Αυτά λοιπόν κατεδαφίζονται στις μέρες μας χωρίς καν να αντιδρούμε, διότι τα θεωρούμε μονόδρομο. Ακριβώς αυτό εννοούσε, ότι πρέπει να εκλείψει ό,τι θυμίζει την Ελλάδα. Να σημειωθεί ότι οι ομόκεντροι κύκλοι των Ολυμπιακών αγώνων, ενώνουν τους λαούς, ενώ το δόγμα του εξουσιασμού είναι το “διαίρει και βασίλευε”].

Νους-Ψυχή και Σώμα

Στόχος τους είναι να πλήξουν το τριώνυμο: Νου, Ψυχή και Σώμα. Όταν ελέγχεις αυτά τα τρία τότε η παγκόσμια εξουσία είναι αδιαφιλονίκητη και εξησφαλισμένη. Η Ανατολή επηρεάσθηκε από τον εξουσιαστικό δεσποτισμό και τις Εβραιογενείς μονοθεϊστικές θρησκείες και έχασε τον ορθολογισμό, διατηρώντας μόνον το συναίσθημα. Γι’αυτό παραμένει ακόμη σκλαβωμένη στους αποικιοκράτες δυνάστες της και στις θρησκευτικές και σκοταδιστικές της προκαταλήψεις . Οι θρησκείες αυτές μαζί με την ψυχή εφυλάκισαν και το σώμα του ανθρώπου και ιδιαιτέρως της γυναίκας. Η Δύση εξ άλλου ακολούθησε τον δρόμο του υλιστικού ωφελιμισμού και ξέχασε τον ανθρωπισμό, γι’ αυτό πορεύεται σε επικίνδυνες ατραπούς. Κανείς τους δεν σεβάσθηκε το σωστό “Μέτρο” και την ισορροπία και αρμονία των αρχαίων Ελλήνων . Τούτο καταφαίνεται από την εμπορευματοποίηση και απομάκρυνση από το Ολυμπιακό Ιδεώδες των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων . Επομένως δεν μπορούμε να μιλάμε για αναβίωση, αλλά για κακή αντιγραφή, και για δημιουργία ενός κακέκτυπου θεσμού, όπως κακέκτυπα, άμετρα και άξεστα ήσαν τα Ρωμαϊκά αγάλματα και οι Αγώνες τους σε σχέση με τους Ελληνικούς τους οποίους αντέγραψαν. Σήμερον χορηγός των μοντέρνων Ολυμπιακών αγώνων είναι η διεθνής πλουτοκρατία , της οποίας το μοναδικό κίνητρο είναι το κέρδος των πολυεθνικών διά της εκμετάλλευσεως της κολοσσιαίας αγοράς των αγώνων. Ο Ελληνικός κόσμος απουσιάζει παντελώς από αυτούς και η Ολυμπία παραμένει ακόμη βουβή . Ο Ήλιος της Ολυμπίας αρνείται να δώσει το πραγματικό του Φως , το Φως του Απόλλωνα, το Φως της Αλήθειας, όσο κι’ αν τον κράζουν.

Προσαρμογή των Αγώνων σε νέες Βάσεις

Όσο θα ρίχνει το ισχνό του ημίφως οι Μαμμωνάς , Μολώχ και Γιαχβέ , ο υπερήφανος Ζευς θα βρίσκεται μακρυά από τις κίβδηλες περιφερόμενες Ολυμπιάδες, δίκην περιφερόμενου θιάσου. Είναι δε ευτύχημα που δεν εμόλυναν το ιερόν χώρο της Ολυμπίας, όπου μελλοντικά θα αναβιώσουν οι πραγματικοί Ολυμπιακοί αγώνες με βάση τα Ελληνικά Ιδεώδη . Αρχικά στους αγώνες αυτούς στο δοκιμαστικό τους στάδιο θα πρέπει να συμμετέχουν μόνον οι απανταχού Έλληνες , κι ‘αυτό όχι για λόγους ρατσιστικούς ή εθνικιστικούς, αλλά για να στεριωθεί ο θεσμός επί υγιών βάσεων . Μετά την θεμελίωση του θεσμού, να συμπεριλάβει προοδευτικά κάθε λαό που θα πληροί τα κριτήρια, δηλαδή θα συμμετέχει της ημετέρας παιδείας , ή των ημετέρων ιδεωδών. Να σέβεται δηλαδή τις αξίες και τις αρχές του Ολυμπισμού , να σέβεται τον άνθρωπο και να γίνει φορεύς αυτών των ιδεών. Επομένως τους σημερινούς Ολυμπιακούς αγώνες θα πρέπει να τους δούμε σαν μια παρένθεση που θα περάσει και θα δώσει μελλοντικά τη θέση της στην επανίδρυση που θα συντελεσθεί με βάση τις λησμονημένες αλλά και τις νέες αξίες. Έτσι θα γίνει ο θεσμός χρήσιμος και ενεργητικός και θ’ αντλήσει κύρος μεταξύ της διεθνούς κοινότητος. Οι Ολυμπιακοί αγώνες δεν είναι μιά υπόθεση μόνον του Ελληνικού Κόσμου –αυτών δηλαδή που έχουν κοινή καταγωγή, κοινή γλώσσα, κοινό πολιτισμό, κοινά ήθη και έθιμα κλπ) όπως ήτο στο παρελθόν . Σήμερα στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας υπάρχουν λαοί, τάσεις , αποκλίσεις, , διαμάχες, διασπάσεις , ανταγωνισμοί, συμφέροντα , προπαγάνδα, θέαμα, προβολή, πολιτική και προ παντός εκτεταμένες επιχειρήσεις(μπίζνες) που πρέπει όλα μαζί να συνδυασθούν αρμονικά για να επιτύχουμε το δυνατό βέλτιστο αποτέλεσμα, χωρίς να χάσουμε την ουσία που είναι διαχρονικά το “εύ αγωνίζεσθε» με βραβεία τον κότινο της νίκης, όπως γινόταν στους προϊστορικούς και κλασσικούς χρόνους. Το ντοπάρισμα των αθλητών δεν συμβιβάζεται με το Ολυμπιακό ιδεώδες. Ούτε η εξαγορά , ή η εχθρότητα μεταξύ κρατών, ομάδων και των φιλάθλων στον Ολυμπιακό και στον αθλητικό στίβο.

Να επανέλθουν οι Αγώνες στο Λίκνο τους

Διαθέτουμε άθικτο τον ιερό χώρο της Ολυμπίας και δεν πρέπει επ’ ουδενί να τον παραδώσουμε στην σημερινή περιοδεύουσα “εμποροπανήγυρη” της ΔΟΕ. Η νέα επανίδρυση θα πρέπει να γίνει όταν η Ελλάς με την κατάλληλη Παιδεία θα είναι σε θέση μέσω των Ευρωπαϊκών μας θεσμών να κηρύξει τον επαναπατρισμό των αγώνων στην αρχική τους προϊστορική κοιτίδα, την Ολυμπία. Προηγουμένως θα πρέπει να γίνουν μόνιμες περικαλλείς αθλητικές εγκαταστάσεις με οικολογική ευαισθησία προς πολιτιστική αναβάθμιση του ευρύτερου χώρου της Πελοποννήσου, έτσι ώστε η Ολυμπία -όπως και οι Δελφοί- να επανέυρουν την αρχαία καλλιτεχνική των αίγλη και μεγαλείο. Οι νέες μόνιμες Ολυμπιακές εγκαταστάσεις θα πρέπει να γίνουν στον εγγύς χώρο ώστε να μην θιγεί το ιερό τοπίο της Ολυμπίας. [Πριν απ’ όλα όμως επιβάλλεται να υπάρχει Ελληνικό Έθνος το οποίον να παραμείνει θεματοφύλακας αυτών των αξιών. Και το λέγω αυτό διότι αν δεν υπάρξει δημογραφική αναστροφή, σε μερικές δεκαετίες θα είμαστε είδος μουσειακό.]

Η Ολυμπία τόπος Παγκόσμιας Συνάντησης

Αν στο παρελθόν οι αγώνες ήσαν μιά κορυφαία έκφραση των αρχαίων Ελληνικών πόλεων και αποτελούσαν μίμηση, δημιουργία, αναπαράσταση, δραματουργία, ένα ειρηνικό «πόλεμο» , αλλά παράλληλα και ένα πολιτικό , κοινωνικό και οικονομικό γεγονός ικανό να καταγραφεί στην ιστορική κρίση, σήμερον με τα τεχνολογικά μέσα, την ευρηματικότητα και τον πλούτο των ιδεών θα πρέπει να καταστεί εκτός από το υπερθέαμα, και το μεγαλύτερο παγκόσμιο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός . Στην Ολυμπία θα πρέπει να συγκεντρώνονται οι κορυφαίοι πολιτικοί και πνευματικοί άνθρωποι όλης της Οικουμένης, οι καλλιτέχνες της παγκόσμιας κουλτούρας και τα εξυπνότερα νιάτα που θα επιλέγονται με διαγωνισμό για να συζητούν τα προβλήματα και να επεξεργάζονται σχέδια για την μελλοντική πορεία του κόσμου. Με την ευκαιρία των αγώνων θα πρέπει να λαμβάνουν χώρα συζητήσεις πάνω στα κρίσιμα προβλήματα του πλανήτη μας από όλους αυτούς τους φορείς της πολιτικής, της σοφίας, της επιστήμης -τεχνολογίας ,της τέχνης, της οικονομίας, των κινημάτων, αλλά και της νέας γενιάς, κ.ο.κ Έτσι μόνον οι αγώνες θα αποκτήσουν τη θέση τους στην παγκόσμια πολύπλοκη και πολυεπίπεδη κοινωνία μας. Δυστυχώς τέτοια φόρουμ χαράς, ελπίδας , αισιοδοξίας και γιορτής δεν υπάρχουν σήμερα , παρά μόνον μυστικές στοές (τύπου Μπίλντερμπεργκ) κλαδικές συνελεύσεις (τύπου Νταβός), άτυπες συναντήσεις των 8 ισχυρών της Γης(χωρίς την Κίνα, Ινδία και τον Τρίτο Κόσμο) κ. α , οι οποίες δεν συμβάλουν στην συνένωση των λαών αλλά αντιθέτως στην διάσπαση τους.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες θέλουν Δημοκρατία

Στην πλανητική, διαστημική και βιονική εποχή μας, στην εποχή της τεχνολογικής επανάστασης, της πυρηνικής ενέργειας και της μοριακής βιολογίας η επίκληση του παρελθόντος για ιδεολογική κάλυψη παρόντων αναγκών και συμφερόντων συνιστά απρέπεια. Αντίθετα, συνιστά ανάγκη η επίκληση των διαχρονικών αξιών του παρελθόντος που σήμερα έχουν οπισθοχωρήσει και με την αναβίωση τους μπορούν να βοηθήσουν τον τεχνολογικό άνθρωπο να βρει τον σωστό δρόμο προς την απόλυτη ελευθερία, την αυτονομία, την αυτογνωσία, το “εύ ζειν” , το ξεπέρασμα των ιδεολογικών φανατισμών , της συμβατικότητας, της διαίρεσης και των συγκρούσεων. Αυτό θα ήτο και χρήσιμο και ζητούμενο σήμερον. Κι’ αυτό ενυπάρχει συσσωρευμένο στο αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα και στο Ολυμπιακό Ιδεώδες. Αυτό έγινε πασιφανές με το ταξίδι της Φλόγας ανά τον κόσμο, που ένωσε τους λαούς, ανεξαρτήτως άλλων διαφορών . Το πρώτο δίλημμα που πρέπει να βάλουμε εμείς οι Έλληνες στους εαυτούς μας είναι αυτό που έθεσε και ο μεγάλος φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης στην ομιλία του στην Τήνο το 1994 : “ Η με τον “Επιτάφιο” του Περικλέους θα είμαστε ή με την θεοκρατία του Βυζαντίου” Μέση λύση δεν υπάρχει, κι’ αν υπάρχει είναι νόθος. Οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι γνήσια τέκνα της Δημοκρατίας. Τώρα όμως που η δημοκρατία μας νοσεί και οι Ολυμπιακοί αγώνες έχουν πέσει κι’ αυτοί σε παρακμή.

Αρχές του Ολυμπιακού Πνεύματος

1. Τέλειος Ανθρωπος. Πρόκειται για το άτομο με εναρμονισμένη την σωματική, την πνευματική και την ψυχική δύναμη και υγεία.

2. Ευγενής Αμιλλα. Αυτή αποβλέπει στην ανάπτυξη του συναγωνιστικού-και όχι το ανταγωνιστικού- πνεύματος , όπως συμβαίνει συχνά σήμερον. Η βάση της ευγενούς αμίλλης είναι η συνεργασία για να επιτευχθεί το καλύτερο αποτέλεσμα.

3. Συμμετοχή και Αγών Αυτή αποβλέπει στην καθολική άθληση των νέων και στην προσπάθεια , και όχι στην νίκη.

4. Συναδέλφωση και Συνεργασία των Λαών Οι αγώνες αποβλέπουν στην ισότιμη συμμετοχή των αθλητών απο όλες τις χώρες του κόσμου, αδιακρίτως φυλής, χρώματος , θρησκείας , κοινωνικοπολιτικής και οικονομικής προελεύσεως. Με αυτόν τον τρόπο οι αρχαίοι πρόγονοι μας με την ευκαιρία των διαφόρων αγώνων(Ισθμια, Πύθια, Νέμεα ,Ολύμπια) συναντώντο τακτικότατα ακόμη και με τους εχθρούς τους για να λύσουν ειρηνικά τις πολιτικές και οικονομικές τους διαφορές . [ Στην Αθήνα αποκλείσαμε τον δικτάτορα Φιντέλ Κάστρο από τους Αγώνες διότι έτσι αρέσει στους Αμερικανούς, αλλά προσκαλέσαμε τον σφαγέα του Παλαιστινιακού λαού Αριέλ Σαρόν, αλλα και τον σφαγέα της Κύπρου Χ. Κίσσιγκερ. Επίσης προσκαλέσαμε τον Τζόρτζ Μπους ο οποίος δεν σεβασθήκε το θεσμό της Εκεχειρίας και συνεχίζει αυτές τις ημέρες τη Γενοκτονία και το αιματοκύλισμα του λαού του Ιράκ]

5. Πάνδημος (Ερασιτεχνικός) Αθλητισμός Αυτός απέβλεπε στην καθολική , όπως είπαμε άθληση όλων των νέων και προς τον σκοπόν αυτόν είχαν παντού παλαίστρες , γυμναστήρια και στίβους για την εύκολη πρόσβαση των αθλουμένων νέων. Ο Αθλητισμός των Ελλήνων ήτο ερασιτεχνικός και όχι επαγγελματικός, όπως συνηθίζεται σήμερον.

6. Ηθική Διαπαιδαγώγηση των Νέων Τα ίδια τα Ολυμπιακά Ιδεώδη αναβιβάζουν το αγωνιστικό φρόνημα και τις ηθικές αξίες και κάνουν τους νέους ενάρετους.

7. Κοινωνικοποίηση των Νέων Μέσα στους αγωνιστικούς χώρους εγένετο η κοινωνικοποίηση των νέων και απαλλαγή τους απο τον εγωισμό, την μονωτική τάση, την μελαγχολία και άλλες ψυχοσωματικές διαταραχές της εφηβικής ηλικίας, έτσι ώστε να μεταπέσουν ομαλώς απο την κρίσιμη εφηβική ηλικία στην τοιαύτην του ανδρός.

8. Συμβολή στην Προάσπιση της Ελευθερίας Ο νέος μέσω του αθλητισμού εσκληραγωγείτο στο σώμα και στην ψυχή, έτσι ώστε να προετοιμασθεί για την στράτευση του και την προστασία της πατρίδος του όταν θα εγένετο άνδρας. “Το Ελεύθερον το Εύψυχον” φανερώνει ότι η Ελευθερία απαιτεί θυσίες απο τους πολίτες, οι οποίες θυσίες πρέπει να περιλαμβάνουν και τις σωματικές δοκιμασίες του πολίτου-όταν γίνεται οπλίτης- αλλά και την καρτερικότητα των νέων στην πείνα, την δίψα, την κόπωση και την εν γένει αυτοσυγκέντρωση τους σε κάποιον ανώτερο σκοπό. Η ένταξη στρατιωτικών αγωνισμάτων- χωρίς να αποβλέπει στην στρατικοποίηση των νέων- απέβλεπε στην εξάσκηση τούτων , ώστε να καταστούν εν καιρώ πολέμου άριστοι οπλίτες.

9. Αυτοπειθαρχία και Συνέπεια. Ο αθλητισμός θέλει ενσυνείδητη πειθαρχία και συνέπεια και πολύ περισσότερες θυσίες ο πρωταθλητισμός. Απαιτεί να ζεις μια ζωή με εγκράτεια και μέτρο, να κάνεις σωστή διατροφή και να ασκείσαι καθημερινώς.

10. Αξιοκρατία. Ο αθλητής είναι αυτός και ο εαυτός του στο στίβο και δεν αναμένει από κανέναν βοήθεια , ούτε αποβλέπει στην εξαπάτηση των ελλανοδικών και των συναθλητών του. Τούτο όμως απαιτεί αξιοκρατία- η οποία επιτυγχάνεται δια της σκληρής εργασίας-και δημιουργία ακέραιων χαρακτήρων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.

11. Η Πολιτική έξω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες Ο θεσμός της Εκεχειρίας σημαίνει ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες μπορούν και πρέπει να συναντώνται ακόμη και οι εχθροί, αρκεί να σέβονται την Εκεχειρία. Τούτο θα συμβάλει στην εξομάλυνση των κρίσεων και στο σταμάτημα των εχθροπραξιών.

12. Συνένωση του Απανταχού Ελληνισμού
Οι Ολυμπιακοί αγώνες μολονότι σφυρηλάτησαν την εθνική συνείδηση του Ελληνικού Κόσμου, δεν προώθησαν την πολιτική συνένωση του Ελληνισμού . Επομένως είναι ανάγκη να τεθεί επί τάπητος από τους νεωτέρους το θέμα της πολιτικής συνενώσεως του απανταχού Ελληνισμού μέσα από την αναβίωση εσωτερικών Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία ή σε άλλο Ιερό (Ισθμια, Πύθια, Νέμεα κ.α) με συμμετοχή αρχικά του απανταχού Ελληνισμού και βραδύτερον των κρατών ή οργανώσεων που μετέχουν της Ελληνικής Παιδείας.

Το Όραμα της Ελλάδος

Όραμα του γράφοντος είναι η Ελλάς κάποτε να βρει τη θέση που τις αξίζει σαν Ιερός και περικαλλής τόπος προσκυνήματος των πολιτισμένων ανθρώπων, όπου θα έρχονται για
-να διδαχθούν στα ανοιχτά πανεπιστήμια Φιλοσοφία, Ειρηνική Συνύπαρξη, Ανθρωπισμό και Τέχνη,
-να ζήσουν τον θρύλο της πανάρχαιας Ιστορίας της,
-να απολαύσουν τις ομορφιές και τον τρόπο ζωής της στις πόλεις , στην θάλασσα και στο βουνό,
-να γιατρεφθούν από σωματικές και ψυχικές ασθένειες,
-να φορτίσουν και ξεφορτίσουν τους πνευματικούς τους συσσωρευτές στα συνέδρια,
-να απολαύσουν το καθαρό οικολογικό της περιβάλλον και τις βιολογικές και νόστιμες τροφές της ,
-να παρακολουθήσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και άλλους θεσμούς και γιορτές .
-να ζήσουν το ωραιότερο όνειρο της ζωής τους.
Όταν ο Πολιτισμός μας γίνει το κυριότερο εξαγώγιμο προϊόν και η χώρα μας γίνει το πολιτιστικό επίκεντρο του κόσμου δεν θα χρειάζεται και πολύ στρατό, διότι θα την φυλάνε όλοι οι άνθρωποι στην διεθνή κοινότητα. Τέτοια πρέπει και μπορεί να γίνει κάποτε η Ελλάς!! [Από το υπό έκδοσιν βιβλίο «ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ,του Κ.Χ.Κωνσταντινίδη»]

http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com
ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ …



Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ





Παιδεία-Αθλητισμός και Ελευθερία

Απο την αρχαιότητα ως σήμερα κυριαρχεί στην παιδεία και φυσικά και στον αθλητισμό το ποιός διαχειρίζεται αυτά. Κοντολογίς ποιός είναι ο παιδαγωγός. Αλλιώς δούλευε η παιδεία και ο αθλητισμός στην πόλη- κράτος, αλλιώς στην Ρωμαική αυτοκρατορία και πολύ διαφορετικά στην Βυζαντινή και Οθωμανική αυτοκρατορία. Κατ αναλογίαν το αυτό συμβαίνει και σήμερον απο την μετάπτωση απο το εθνικό κράτος στην Ευρωπαική Ενωση και στην Παγκοσμιοποίηση. Το ερώτημα αυτό αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα για τον Αριστοτέλη, διότι η δημοκρατική πόλη-κράτος θέλει ελεύθερους πολίτες καλούς καγαθούς , ενώ η αυτοκρατορία, ολιγαρχία και η τυραννία θέλει ανελεύθερους πολίτες , υπηκόους και δούλους. Να σημειωθεί ότι κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους το μάθημα της γυμναστικής κόπηκε απο την Εγκύκλιο Παιδεία. Ομοίως σήμερα, με την είσοδο της εποχής της παγκοσμιοποίησης , υποχωρούν τα Αρχαία Ελληνικά και η ανθρωπιστική παιδεία , ενώ αναπτύσσεται ο πρωταθλητισμός και τα σπόρ( ποδόσφαιρο, μπάσκετ κλπ) σαν θέαμα προς χάριν της οικονομίας της αγοράς.

Ο Πολιτισμός του Σώματος
Σε όλες τις ιστορικές περιόδους δεν αναιρείται ο “λαικός αθλητισμός” χάριν διαφόρων σκοπών ή του λεγομένου πολιτισμού του σώματος , ο οποίος αφορά κυρίως τις ώριμες ηλικίες. Αυτός ο “πολιτισμός του σώματος” είναι πανάρχαιος και ξεκινά απο τους προιστορικούς χρόνους , εν συνεχεία έχουμε σαφείς μερτυρίες κατά την εποχή του Ομήρου και τελειώνει μετά τους Ελληνιστικούς χρόνους. Στις χιλιετίες του Ελληνικού αθλητισμού έχουμε και τον μεγαλύτερο πλούτο αθλητικών εκδηλώσεων , όπως λ.χ Εορτών, Γυμναστικής, Αγωνιστικής, Αθλημάτων, Γυμνασίων, Λυκείων, Σταδίων, Παιδοτριβικής, Επινικίων, Διατητικής, Προπονητικής, Αθλητικών Μύθων, Κριτικής, Αθλητικής Τέχνης κλπ Στην εποχή μας η ωφελιμιστική και ορθολογιστική Δυτική λογική χρησιμοποίησε τον Αθλητισμό για διαφόρους λόγους, όχι όμως πάνω στα αρχαία Ελληνικά πρότυπα, δηλαδή για να βγάλει καλούς καγαθούς πολίτες ισορροπημένους στο νου, την ψυχή και το σώμα. Οι δογματικές ιδεολογίες της Ψυχροπολεμικής εποχής δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν τον Αθλητισμό σαν ιδεολογικό εργαλείο για την προβολή των εξουσιαστικών καθεστώτων. Κατά την μετα-Ψυχροπολεμική περίοδο εδόθη στροφή στην χρησιμοποίηση του Αθλητισμού σαν αγοραίο είδος στο βαθμό που το θέαμα συμβαδίζει με την διαφήμιση, αλλά και σαν ναρκωτικό των μαζών. Η τελευταία περίπτωση σχετίζεται με απασχόληση των ανθρώπων στον Αθλητισμό ώστε να αποσπάσει τους νέους απο κάθε είδους προβληματισμό και επαναστατικότητα, που θα δημιουργούσε πονοκεφάλους στις εξουσίες. Αυτού του είδους ο Αθλητισμός καταντάει το “ Οπιο των σύγχρονων ανθρώπων”, γιατί τους αποστερεί την συμμετοχή στα κοινά και στην πολιτική δράση, καθηλώνοντας τους μπρος στις οθόνες της τηλεοράσεως. Κατά τον Αριστοτέλη η “Πόλη” και η “Πολιτική” ασκεί αποφαστική σημασία για την αθλητική παιδεία και την σωματική αγωγή. Μιά παγκοσμιοποιημένη αυτοκρατορία δεν ενδιαφέρεται για ανδρείους πολίτες, αλλά για την μαζοποίηση και εξουθένωση τους σαν ενεργών πολιτών προωθεί τα ναρκωτικά, την σωματική απραξία, την καχεξία, την ψυχική αδυναμία και την καταπιεστική βία. Επομένως για να βγούμε απο την αθλητική κρίση πρέπει προηγουμένως να επιλέξουμε μιά νέα πολιτική , ένα πιό αντιπροσωπευτικό σύστημα και μιά διαφορετική Παιδεία. Η Σπάρτη λ.χ που ήθελε ανδρείους στρατιώτες με χαμηλώτερο πνεύμα και σκληρότερη ψυχή τους έδινε εντονώτερη στρατιωτική εκπαίδευση και σκληραγωγία σε σχέση με τον Αθηναίο νέο. Επομένως οι προτάσεις του Αριστοτέλη για την αθλητική παιδεία παραμένουν άξιες προς συζήτηση ακόμη και σήμερον. Το πνεύμα του Αριστοτέλη διατηρήθηκε ζωντανό στην Ευρώπη απο τον 12 ον αιώνα ως την Γαλλική Επανάσταση, οπότε επήλθε καμπή των ιδεών αυτού με τον σχηματισμό της αστικής σύγχρονης κοινωνίας. Στις μέρες μας διαπιστώνεται πάλι μιά προσπάθεια για επανασύνδεση της πρακτικής φιλοσοφίας του Αριστοτέλη, η οποία είναι η σύσδεση του γενικού -μερικού ή όλου και μέρους. Το γενικό είναι το κράτος, ενώ το μερικό είναι ο πολίτης. Επομένως το μερικό εξαρτάται απο το γενικό, γι’αυτό βλέπουμε τα δικτατορικά καθεστώτα να περνούν τα αθλητικά τους πρότυπα και τα τοιαύτα παιδείας στους πολίτες. Ομως εκείνο που μένει αδιευκρίνιστο είναι αν οι πολίτες πρέπει να είναι παθητικοί δέκτες αυτής της παιδείας ή θα πρέπει να ανδτιδρούν στον κρατικό εξαναγκασμό. Η “πόλις” για τους Ελληνες είναι ένας μικρόκοσμος , μιά κοινότητα, η οποία αξιώνει απο του πολίτες της να είναι καθρέφτης του κόσμου και να φέρονται ανάλογα . Αυτή την αξίωση έθεσε υπο αίρεση η αρχαία Ελληνική πολιτική σκέψη, η οποία ήλθε σε ρήξη μαζί της, σαν αποτέλεσμα της διαρκούς ισχυροποίησης των δικαιωμάτων των ανθρώπων σαν πολιτών και προσώπων.

Τα Ιδανικά του Αθλητισμού
Ο Πλάτων ευαγγελίζεται μιά νέα τάξη ανθρώπων και κοινωνίας υγιέστερης, ηθικότερης, δικαιότερης και προ παντός περισσότερο ελεύθερης, και συνδέει αυτήν την τάξη με την τάξη που όρισαν οι θεοί για τους ανθρώπους όταν τους έφεραν επι ίσοις όροις στην ζωή. Η νέα αυτή τάξη θα προβλέπει όπως άνδρες και γυναίκες, νέοι και νέες, ελεύθερα και ισότιμα θα ενώνουν αγώνα και μουσική, σώμα και πνεύμα, αθλοθέτες και αθλητές, παιδευτές και αγωνιστές, αγώνα και χορό, άσκηση και διασκέδαση, πόνο και παιχνίδι, σωματική αγωγή και ομορφιά και αρετή και πνεύμα και ελευθερία. Ετσι ο Πλάτων δίνει στον γυναικείο αθλητισμό το πραγματικό νόημα που έχει σαν ένα φαινόμενο παιδείας και ελευθερίας , ο οποίος επηρεάζεται απο τις αρνητικές τάσεις των μηχανισμών καθυστέρησης και καταπίεσης της γυναίκας και καταλήγουν στην κοινωνικοπολιτική ασυμμετρία και την ιστορική ακοσμία. Ο γυναικείος αθλητισμός κατά τον Πλάτωνα δεν είναι ακόμη εκείνος που πρέπει να είναι . Απαιτείται κριτική και μεταβολή ούτως ώστε η γυναίκα να μπορεί να αναπτύξει αυτά που έχει σαν πλούτο δημιουργικών δυνατοτήτων δηλαδή να είναι ίση και ελεύθερη όχι μόνο στον αθλητισμό , αλλά και με τον αθλητισμό σαν δημιουργικό κοσμικό όν. Ο Πλάτων δεν μιλάει για δικαιώματα της γυναίκας, μιλάει για την φύση της γυναίκας , του ανθρώπου, για το μέτρο , την οντολογία η οποία αποτελεί όρο και νόμο απαράβατο κατά τον χειρισμό της ανθρώπινης δραστηριότητος μέσα στα πλαίσια της πολιτικοκοινωνικής καθημερινότητος. Η κριτική αυτή μπορεί να έχει θέση και στις μέρες μας , όπου την ελευθερία του γυναικείου αθλητισμού διεκδικούν επί ίσοις όροις η καταναλωτική κοινωνία, η βιομηχανία, οι διεθνείς διακρατικές σχέσεις κλπ και όπου η νέα αθλήτρια έχει τις ίδιες πιθανότητες να διακριθεί στη διαφήμιση όσες και η προχωρημένης ηλικίας στην οργάνωση του ελεύθερου χρόνου και της ψυχαγωγίας μιάς κοινωνίας που ψάχνει να ξεφύγει απο τα κοινωνικά αδιέξοδα της δημιουργώντας νέα. Εχει σημασία για την χώρα μας που είναι θεματοφύλακας της μήτρας του αθλητισμού με την πλούσια κληρονομιά των αρχαίων Ελλήνων να επεξεργασθούμε καινούργιες ιδέες ή να υλοποιήσουμε ιδέες του παρελθόντος που ως τώρα εφαίνοντο απραγματοποίητες
Σχετικά:
1/ Πλάτωνος “Πολιτεία”, εκδόσεις Κάκτος
2/ Πλάτωνος “Νόμοι”, εκδόσεις Κάκτος
3/“Φιλοσοφία 1. Θεωρία του Ελληνικού Αθλητισμού”, Γεώργιος Φάραντος, εκδόσεις Τέλεθρον, Αθήνα 1992)
4/ Περιοδικό “ΔΑΥΛΟΣ” αριθμός τεύχους 152-153, Αυγ-Σεπτ. 1994, εκδόσεις Δ. Λάμπρου.



Πολιτική και Αθλητική

Για το πολυσυζητημένο ζήτημα της παιδείας απο την εποχή των προσωκρατικών απο τους Σοφιστές,Ποιητές ,Φιλοσόφους, Πολιτικούς , απο τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης λέγει ότι τα μαθήματα τα οποία συνήθως αποτελούν τα συστήματα της παιδείας είναι :
1/ Τα Γράμματα
2/ Η Γυμναστική
3/Η Μουσική
4/Η Γραφή
Μπορεί κατά καιρούς να προσέθεταν διάφορα μαθήματα , αλλά βασικά τα κύρια μαθήματα της παιδείας ήσαν αυτά που καλλιεργούν το πνεύμα, το σώμα και την ψυχή και δίνει στο νέο τα απαραίτητα στοιχεία για να γίνει “καλός καγαθός” πολίτης . Το θέμα της επαγγελματικής εκπαιδεύσεως το ονομάζει “προπαιδεία”και παρέχεται ώστε να είναι οι νέοι ορθά προετοιμασμένοι για κάθε τέχνη, εργασία και πράξη. Σχετικά με την Γυμναστική θεωρεί οτι η παιδεία αυτή αφορά εξίσου και τα δύο φύλα.
Πάντως η παιδεία δεν πρέπει να είναι ούτε μονομερής ούτε υπέρμετρα επίπονος, διότι η μονομέρεια και οι βίαιοι πόνοι οδηγούν σε βλάβες και της σωματικής ανάπτυξης και της διανοητικής εξέλιξης. Προς τούτο απαιτείται επιμέλεια εκ μέρους της πόλης(πολιτείας) η οποία πρέπει να δώσει στα παιδιά την αθλητικήν παιδιά και την έξιν , εκ της οποίας θα επέλθει σωστή διάπλαση και αύξηση των σωμάτων και θα κάνει τους νέους ανδρείους, φιλοπόνους και αγωνιστικούς. Οπως σε όλα οι πρόγονοι μας είχαν το σωστό “μέτρον” έτσι και στην άθληση ήσαν υπέρ της “μεσότητος” ώστε αυτή να μην εκτρέπεται σε υπερβολές ή ελλείψεις, διότι οι μεν ελλείψεις οδηγούν σε σωματική καχεξία, οι δε υπερβολές σε αγριότητα και θηριωδία και όχι στα ήμερα και λεοντώδη ήθη. Το ιδανικό για τους Ελληνες ήτο όχι το υπερβολικά θηριοποιημένο σώμα κατάλληλο μόνον για ρεκόρ, αλλά να φτιάξουν πολίτες ενάρετους, πεπαιδευμένους και ανδρείους, “καλούς καγαθούς”, και αυτό θα γίνει με την απόλυτη ισορροπία μεταξύ της καλλιέργειας του νου, της ψυχής και του σώματος. Πέραν δε της ασκήσεως και των γυμνασίων είχαν εντάξει και την δίαιτα απο την παιδική ως την εφηβική ηλικία. Το τελευταίο είναι λίαν επίκαιρο για τα σημερινά Ελληνόπουλα που είναι στην πλειοψηφία τους υπέρβαρα λόγω υπερβολικής , μη-ισόρροπης , ή και κακής διατροφής.


Το στείρο Βυζάντιο

Το Βυζάντιο είναι συνώνυμο με την έντονη θρησκευτική ζωή, τον μοναχικό βίο, την υποτίμηση του σώματος, την εξαφάνιση των Ελληνικών αρετών της ανδρείας, του αγώνος, της αμφισβήτησης, του διαλόγου και φυσικά και της Γυμναστικής και Αγωνιστικής. Στο παρόν δεν θ’ ασχοληθούμε με τους διωγμούς την εποχή εκείνη σε βάρος του Ελληνικού Πολιτισμού, που έφθασαν ως την εξαφάνιση ακόμη και του ονόματος “Ελλην” και κάθε τι που θύμιζε την αρχαία Ελλάδα και φυσικά μαζί και του Αθλητισμού. Πάντως ό,τι έγινε απο την αρχαιότητα μέχρι σήμερα πρέπει να εξετασθεί σε συνάρτηση με την Βυζαντινή περίοδο, διότι μολονότι οι Ελληνες ήσαν μέρος αυτού του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, που εκυριαρχείτο απο το Ιυδαιοχριστιανικό δογματισμό, με το φωτοβόλο πνεύμα τους δεν έπαυσαν να διαμορφώνουν και να διαποτίζουν την καθημερινή ζωή της αυτοκρατορίας.
Παρά τις απαγορεύσεις των Βυζαντινών αυτοκρατόρων και των Βυζαντινο-καλογήρων οι Έλληνες ποτέ δεν έπαυσαν να ιερουργούν στον αθλητισμό , όπως αποκαλύπτει η έρευνα στην Ολυμπία, η οποία συνέχισε τους Ολυμπιακούς αγώνες ως το 741 μ.Χ , δείχνει την αντοχή της Ελληνικής παραδόσεως. Με τον όρο Βυζαντινός Αθλητισμός πρέπει να εννοούμε ένα υπόγειο αθλητικό φαινόμενο που δεν θέλει να σιγάσει και διεξάγεται υπό λανθάνουσα μορφή παρά την αποστροφή του Βυζαντινού κράτους για τον πολιτισμό του σώματος. Το φαινόμενο αυτό εκδηλώνεται περισότερο υπο μορφή εορτών και λαικών πανηγύρεων, στα πλαίσια των οποίων διεξήγοντο χοροί, ενεπίσημοι αγώνες και αθλητικές επιδείξεις ρώμης, σαν κατάλοιπα της Ελληνικής παραδόσεως. Η διακοπή αυτή στην Ελληνική αθλητική παράδοση επέδρασε σοβαρότατα στα αθλητικά πράγματα της χώρας μας και πρέπει εν όψει της Ελληνικής Ολυμπιάδος να αναληφθούν μελέτες στα Πανεπιστήμια για να έλθει στην επιφάνεια η αθλητική δραστηριότητα κατά την σκοτεινή εκείνη εποχή. Διότι υπάρχουν ενδείξεις ότι ο λαός μας δεν διέκοψε παντελώς την αθλητική του δραστηριότητα.

Οικολογία και Αθλητισμός

Οι συνθήκες ζωής που επικρατούν στις σύγροχνες πόλεις με την ρύπανση του αέρα και των υδάτων των θαλασσών, την εξαφάνιση του παρασίνου και την κατάρρευση του μικροκλίματος και του οικολογικού περιβάλλοντος δεν επηρεάζουν αρνητικά μόνον την γενική υγεία του αστικού ποληθυσμού της χώρας , αλλά και τις συνθήκες άθλησης του πληθυσμού. Δεν είναι δε υπορβολή να πούμε ότι οι περιβαλλοντικές συνθήκες στην Αττική , αλλά και στις λοιπές Ελληνικές πόλεις, έχουν αφήσει την σφραγίδα τους στην πνευματική, ψυχική και σωματική υγεία του πληθυσμού αυτών των περιοχών. Πρόκειται γαι μιά νέα “βραδεία ατομική βόμβα” που κάθε χρόνο γίνεται και εφιαλτικότερη, με τα σύνθετα προβλήματα που παρουσιάζει(κυκλοφορειακά, οικιστικά, υγιεινής, κοινωνικά, έγκλημα, βία, κλπ)
Η Βιοηθική είναι ένας νέος κλάδος που έχει πεδίον έρευνας την πηγή της ζωής, τα κέντρα εκείνα της ζωής τα οποία βρίσκονται κάτω απο τις έντονες ανθρωπογενείς επιδράσεις του μηχανικού μας πολιτισμού. Αυτή η Βιοηθική επεκτείνεται και επηρεάζει και τον Αθλητισμό γιατί στο μέλλον με την επίδραση της Βιοτεχνολογίας μπορεί να παραχθεί ένας άνθρωπος “υγιής”και “αθλητής”.

ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΊΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ

Η ΙΕΡΗ ΓΗ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ


Η Ολυμπία της Πελοποννήσου απο αρχαιοτάτων χρόνων απετέλεσε τον κοινό τόπο εορτασμού των Ολυμπιακών Αγώνων προς τιμήν του Ολυμπίου Διός. Η εορτή αυτή εορτάζετο σε πάμπολλους τόπους της Ελλάδος με διαφορετικό όνομα, όμως επισημοτέρα εθεωρείτο αυτή της Ολυμπίας .[Εγκυκλ. Ελευθερουδάκη, σελ.57 ]

Αττικές Ολυμπιάδες

Στην Αθήνα απο της εποχής του Πινδάρου αναφέρονται” Ολύμπια ο εν Αθήναις Αγών”. Τούτον πιθανόν να ίδρευσεν ο Κύλων και έλαβεν την μεγίστη ακμή του
όταν ο Αδριανός επεράτωσε το Ολυμπιείον (αυτό που σήμερον ονομάζομε Στήλες του Ολυμπίου Διός έναντι του Ζαππείου) και ο αγών ούτος ονομάσθη Ολύμπιος. Από τότε άρχισαν και οι Αττικές Ολυμπιάδες, απο του έτους δηλαδή 131 μ.χ όπως αριθμείται στις σωζόμενες επιγραφές.

Ολυμπιακοί Αγώνες στην Μακεδονία

Ολυμπιακοί Αγώνες εγέντο και στο Δίο της Μακεδονίας. Με ιδιαιτέρα λαμπρότητα διεξήγοντο αυτοί επί Φιλλίπου του Β! μετά την άλωση της Ολύνθου απο τους Μακεδόνας. Απο ένα τόσο μεγάλο γεγονός για τον Ελληνισμό δεν μπορούσε να μείνει ασυγκίνητο το γνησιότερο τέκνο του Ελληνισμού, ο βασιλεύς της Μακεδονίας, ο Μέγας Αλέξανδρος. Αυτός λοιπόν προσέδωσε νέαν αίγλη στους Αγώνες του Δίου προς τιμήν του προστάτου της πόλεως, Ολυμπίου Διός. Επιπροσθέτως αυτός όρισεν την τέλεση Ολυμπιακών Αγώνων και στις Αιγαίς της Μακεδονίας, πλην όμως δεν πρόλαβε να τους εκτελέσει και γι’ αυτό τους εγκαινίασεν ο Βασιλεύς Αρχέλαος δι επισήμων θυσιών προς τον Δία.
Ολυμπιακοί Αγώνες σε άλλα μέρη

Ολυμπιακοί Αγώνες ετελούντο και στην Θεσσαλονίκη, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδος ,όπως λ. χ στην Νεμέα(Νέμεια), στον Ισθμό της Κορίνθου(Ισθμια) ,στους Δελφούς(Πύθια) στην Τεγέα της Αρκαδίας , κ.ο.κ. Οι αγώνες των Δελφών ήσαν περισσότερο καλλιτεχνικοί αγώνες.

Ολυμπιακοί Αγώνες στον Ελληνικό κόσμο

Αλλοι μέρη του Ελληνικού κόσμου όπου ετελούντο Ολυμπιακοί Αγώνες ήσαν
1/ Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, πόλη την οποία ίδρυσεν ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος και προόριζεν ως πρωτεύουσα του αχανούς βασιλείου του , δεν μπορούσε να μείνει αδιάφορη μπρος στον Πανελλήνιο αυτό θεσμό, τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
2/ Η Αντιόχεια της Συρίας , η οποία περιλαμβάνετο επίσης στο εκτεταμένο Αλεξανδρινό κράτος . Ετελούντο στις Δάφνες όπου εγένετο η μεγαλειώδης πομπή του Αντιόχου του μεγαλοπρεπούς.
3/ Η Αττάλεια της Μικράς Ασίας, όπως διαπιστούται απο τα νομίσματα της εποχής.
4/ Η Δαμασκός της Συρίας , όπως εμφαίνεται εκ των γνωστών νομισμάτων της πόλεως αυτής, αλλά και εξ επιγραφών που αναφέρονται στα Ολύμπια της Εφέσου, Κιζύκου, Μαγνησίας, Νικαίας, Ταρσούς, Θυατείρων Τράλλεων, Τύρου, Τάβας, Αναβάρζου, Σίδης, Περγάμου κ. α
5/ Η Νεάπολη της Κάτω. Ιταλίας της Μεγάλης Ελλάδος , όπως ωνομάζετο η Ελληνικοτάτη αυτή περιοχή.

Ευάγγελος Ζάππας , οραματιστής των Ολυμπιακών Αγώνων

Ο εθνικός ευεργέτης Ευάγγελος Ζάππας επεδίωξε δια γενομένης δωρεάς του το 1859 ν’ αναβιώσει τον πανάρχαιο θεσμό των Ολυμπιακών Αγώνων , οι οποίοι ως γνωστόν κατηργήθησαν υπο του Μ. Θεοδοσίου. Ετελέσθησαν δε τα έτη 1870 και 1875 αθλητικοί αγώνες στην αρχαία Ολυμπία, όμως το Ελληνικό κράτος δεν έδειξε το ενδεδειγμένο ενδιαφέρον. Η σχηματισθείσα προς τούτο Επιτροπή “Επί των Ολυμπίων και των Κληροδοτημάτων” το 1865 προεδρευομένη υπό του εκάστοτε Υπουργού Εσωτερικών, ουδέν έπραξε για την συνέχιση και ενίσχυση του θεσμού, όπως τον ονειρεύθηκε ο Ζάππας. Μετά απο αρκετά έτη αδρανείας της επιτροπής, το 1932 απεφάσισε την εκ νέου τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων ανα τετραετίαν δια της οργανώσεως πανελληνίων βιομηχανικών , γεωργικών και κτηνοτροφικών εκθέσεων στους χώρους του Ζαππείου μεγάρου των Αθηνών . Είναι προφανές ότι έλλειπε η πολιτική βούληση του νεοελληνικού κράτους για την αναβίωση των αγώνων και εισέβαλλε το εμποροβιομηχανικό πνεύμα στο θεσμό
.
Χώρος Αρχαίας Ολυμπίας

Είναι ο χώρος της αρχαίας Πισσάτιδος στην Ηλιδα ,στην κοιλάδα της οποίας ετελούντο ανά τετραετία οι περιφημότεροι πανελλήνιοι Ολυμπιακοί Αγώνες της αρχαιότητος. Στον χώρο αυτό δεν υπήρχε οικισμός κατά την αρχαιότητα, οι δε πανηγυριστές των Ολυμπιακών αγώνων κατεσκήνωναν και διητώντο στον πέριξ χώρον. Αξια να μνημονευθούν σε ιδιαίτερο κεφάλαιο είναι τα καλλιτεχνικά δημιουγήματα που στόλιζαν τον περιωρισμένο τούτον χώρον της Ολυμπίας, ούτως ώστε να περιλαμβάνει τα πολυτιμότερα δημιουργήματα της Ελληνικής Τέχνης . Η αξία δε των καλλιτεχνικών τούτων θησαυρών έγκειται στο γεγονός ότι αυτά αντιπροσωπεύουν όλους τους ρυθμούς και συμπυκνώνουν την Τέχνη όλων των Ελληνίδων πόλεων και εποχών, τουτέστιν ολοκλήρου του πεπολιτισμένου τότε κόσμου. Υπήρχον ναοί, βωμοί, θησαυροί, αγάλματα θεών ανδριάνδες νικητών και αναθήματα εκ χαλκού και μαρμάρου κ.ο.κ και επροστατεύοντο απο το απαραβίαστο του ιερού χώρου. Να σημειωθεί ότι εκτός απο τους δημόσιους θησαυρούς εφυλάσσοντο και ιδιωτικοί θησαυροί, καθώς και χρήματα, έγγραφα και επιγραφές . Κατά την εποχήν του Πλινίου του πρεσβυτέρου ίσταντο ακόμη στην Ολυμπία 3.000 ανδριάντες.

Το Ιερόν Αλσος και Αλτις

Ητο ο χώρος τελέσεως των Αγώνων, καρδιά δε του ιερού άλσους ήτο η Αλτις, η οποία απετελείτο απο τετράπλευρον περιβαλλόμενον υπό τοίχου , έχον μήκος 200 μ. και πλάτος 175 μ .
Η Αλτις περιεβάλλετο απο τα εξής μέρη:
1/ Προς βορράν περιορίζετο υπό χαμηλών λόφων, ο κυριότερος εκ των οποίων ήτο ο Κρόνιος λόφος , διότι επ αυτού υπήρχε παλαιότερον το ιερόν του Κρόνου. Ο ναός αυτός επροβάλλετο προς Νότον και εθάμπωνε τους επισκέπτας με την μεγαλοπρέπεια του. [Στις υπωρείες του Κρονίου λόφου είχαν κατασκευάσει κρηπίδες που ανέβαιναν στην κορυφή του λόφου. Εκεί κατά την εαρινήν Ισημερίαν του Ελαφηβολιώνος(μηνός Μαρτίου) θυσίαζον στα Ιερά και άλλων Θεών, ήτοι της Ολυμπίας Ειλειθυίας, του Σωσιπόλιδος και άλλων. Εξ αυτών συνάγωμεν την φροντίδα του κόσμου εκείνου για τις εγκύους και γενικώς την μητρότητα. Επίσης τιμούσαν και τον πολιούχο θεό της πόλεως, κάτι που μεταβιβάσθηκε στην νέα ξενόφερτη θρησκεία μας. Αντίθετα σήμερον ρωτούμε πριν ενοικιάσουμε σπίτι αν έχουν παιδιά και σε θετική απάντηση αρνούμεθα την ενοικίασιν]
2/ Προς Νότον το ιερόν άλσος εκτείνετο μέχρι του Αλφειού π.
3/ Προς Δυσμάς υπήρχαν τα αθλητικά οικήματα (γυμνάσιον, παλαίστρα, Λεωνίδαιον κ.α) τα οποία έφθαναν πέραν του τοίχου έως τον παραπόταμο Κλαδαίον (Κλαδέον), ο οποίος εδώ συνενούται με τον Αλφειόν ποταμόν
4/ Τέλος προς Ανατολάς εκείθεν του τοίχου και αμέσως πέραν της Αλτεως έκειτο ο Ιππόδρομος και το στάδιον, όπου ετελούντο οι αγώνες.
Αυτήν την εικόνα είχε το Ιερόν Αλσος της Ολυμπίας έως τα τέλη του Δ’ αιώνα μ.Χ, οπότε απηγορεύθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και τα πάντα παρημελήθηκαν και κατεστράφησαν, όσα είχον απομείνει όρθια είτε απο τους σεισμούς , είτε απο την καταστροφική μανία των Χριστιανών. Αποτέλεσμα της εγκαταλείψεως των ερειπίων ήτο η βαθμιαία επίχωση τους απο φερτές ύλες λόγω των πλημμυρών των ποταμών Αλφειού και Κλαδέου, έτσι ώστε με την πάροδο του χρόνου
να χαθούν τελείως τα ίχνη τους

Αρχαιολογικές Ανασκαφές

Παχύ στρώμα άμμου 3-5 μ σκέπασε τα ερείπια των αρχαίων αριστουργημάτων, εκ των οποίων προεξείχον μόνον ορισμένα Ρωμαικά εκ πλίνθων απομεινάρια. Αυτή την εικόνα παρουσίαζε η Ολυμπία έως το 1829, οπότε μιά Γαλλική επιστημονική αποστολή δι’ ανασκαφών απεκάλυψε μικρόν μέρος των θεμελίων του ναού του Διός και ορισμένα τεμμάχια των μετοπών , τα οποία σήμερον ευρίσκονται εκτεθειμένα στο Μουσείο του Λούβρου.

Ερνέστος Κούρτιους

Συστηματική όμως και πλήρης ανασκαφή έγινε απο την Γερμανική κυβέρνηση με επικεφαλής τον αρχαιολόγο καθηγητή Ερνέστο Κούρτιους απο το Σεπτέμβριο του 1875 μέχρι το Μάρτιο του 1881. Η ανασκαφή αυτή έφερε απο κάθε άποψη θαυμάσια αποτελέσματα. Τότε απεκαλύφθησαν τα μεγαλύτερα αριστουργήματα στον κόσμο, τα αγάλματα του Ερμή του Πραξιτέλους και της Νίκης του Παιωνίου, καθώς και τα αετώματα του ναού του Ολυμπίου Διός, τα οποία είναι μεταξύ των ωραιοτέρων έργων της Κλασσικής αρχαιότητος. Τα πορίσματα αυτής της ανασκαφής αναφορικά με τις επιγραφές και την αρχιτεκτονική υπήρξαν σημαντικά. Τότε ήλθεν στο φως πλείστο υλικό και εγένετο ανεύρεση των θεμελίων.

Οπτή Πλίνθος της Μυκηναικής Εποχής

Η πρώτη προιστορική μαρτυρία είναι μιά οπτή πλίνθος Μυκηναικής εποχής που εμφανίζει ένα ιδεόγραμμα ενωμένο με μιά γραπτή λέξη. [Τούτο κατετέθη στο Διεθνές Συνέδριο για τους Ολυμπιακούς αγώνες που έλαβε χώρα στην Ολυμπία στις 3/9/91.] Το ιδεόγραμμα αυτό σημαίνει “10 άνδρες(ή άνθρωποι)” Η λέξη διαβάζεται “U-RA-PI-JA-JO” Επειδή στην Μυκηναική γραφή δεν γίνεται διάκριση μεταξύ του R( ρ) και L(λ) και αποδίδεται με τα ίδια γράμματα οι συλλαβές RU και LU γι’ αυτό η λέξη διαβάζεται ως U-LU-PI-JA-JO που σημαίνει “Ολυμπία”[DREES LUNWIG : DER URSPRUNG DER OLYMPISCHEN SPIELE, S 43, 1974] Ετσι έχουμε την φράση “10 άνδρες απο την Ολυμπία” , μιά θαυμάσια έκφραση και μιά γραπτή μαρτυρία που ήλθε να επιβεβαιώσει ότι η Ολυμπία είναι τουλάχιστον προιστορική πόλη και αθλητικός θεσμός. Ηδη το όνομα Ολυμπία είναι μιά μικρή λάμψη μέσα στο σκοτάδι της Αδηλης Εποχής(προιστορίας), όπου ως τώρα είχαμε σωρεία προιστορικών μύθων δοσμένων απο την Ελληνική Αρχαιολογία, αλλά καμιά αρχαιολογική μαρτυρία. Επομένως τώρα αναγκάζει τους ειδικούς της αρχαιολογίας, γλωσσολογίας, γραμματολογίας και ιστορίας να στρέψουν την έρευνα τους προς την Ολυμπία για να εμβαθύνουν τον ιστορικό ορίζοντα στα αθλητικά δρώμενα στο χώρο της Ολυμπίας και σε άλλους αθλητικούς χώρους του αρχαίου κόσμου. Παρ’ όλο που η Ελληνική Προιστορική Αρχαιολογία βρίσκεται σκοπίμως στα σπάργανα, ίσως για να μην αποκαλυφθεί όλο το βάθος της Ελληνικής Προιστορίας που ξεκινά εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια πριν, όπου δειλά - δειλά έρχονται στο φως ολοένα και πιό νέα στοιχεία, όπως αυτό του “οπτού Μυκηναικού πλίνθου”. Κάτι τέτοια ευρήματα μπορούν να ανατρέψουν τις εδραιομένες δογματικές απόψεις των αρχαιολόγων, που θέλουν οι Ολυμπιακοί ν’αρχίζουν το 776 π.χ.
Ολα συμφωνούν ότι οι γηγενείς κάτοικοι της περιοχής με τα ονόματα Αιγαίοι , Πελασγοί, Μυκηναίοι, Μίνωες και μετά Ελληνες που κατοικούσαν στο ευρύτερο χώρο πέριξ του Αιγαίου εδώ και εκατομμύρια χρόνια- όπως αποδεικνύουν οι πρόσφατες ανθρωπολογικές ανασκαφές υπο τον Αρη Πουλιανό( άνθρωποο της Τρίγλιας, των Πετραλώνων κλπ) είχε δημιουργήσει πολιτισμό και θεσμούς, μέσα στους οποίους εντάσσεται και ο αθλητισμός και άρα και οι Ολυμπιακοί αγώνες. Επομένως δεν πρέπει να αρκεσθούν οι ειδικοί στην ανάλυση των μύθων, που κι’ αυτοί αποτελούν βιωμένη ιστορία, αλλά πρέπει πρέπει να προχωρήσουν στην αρχαιολγική έρευνα εις βάθος για ν’ αποκαλύψουν την προιστορική Ολυμπία. Αυτός ο πρωτοελληνικός πολιτισμός -και όχι προελληνικό- είναι το νήμα της Αριάδνης που θα μας οδηγήσει στο σπήλαιο της Αδήλου Εποχής και θα την ενώσει με την Κλασσική Εποχή. Ευτυχώς που η Ελληνική γη φιλοξενεί φιλόστοργα τους διαδοχικούς πολιτισμούς (Αιγαιατικό-Κυκλαδικό, Μυκηναικό, Κρητομινωικό , Κλασσικό και Ελληνιστικό )που θέλησαν να τους εξαφανίσουν μισέλληνες και απολίτιστοι στο όνομα κάποιου ξενόφερτου θεού , ώστε να μην υπάρχει μέτρον σύγκρισης της παραφροσύνης και εγκληματικότητος τους.

Ο Ναός του Ολυμπίου Διός

Το κέντρον της Αλτεως αποτελεί ο ναός του Διός, τον οποίον οικοδόμησαν οι Ηλείοι κατά τον Ε! π. Χ αιώνα . Αρχιτέκτων του ναού αναφέρεται ο Λίβων Ηλείος. Πρόκειται για έναν περίπτερο ναό δωρικού ρυθμού εκ πώρου , φέρων 13 κίονες επί των μακρών πλευρών και 6 κίονες επι των βραχειών. Το μήκος του στυλοβάτου είναι 64,12 μ. Το δε πλάτος 27,66 μ. Εντός του Ναού ίστατο το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός, έργον του Φειδίου. Β.Α του ναού ευρέθη η βάση του βωμού του Διός, έχουσα σχήμα ελλειψοειδές.

Περί του Διός

Ο Ζευς συμβολίζει το “ζην” ή το “ζέω”> ξεύγνυμι , εξ ου και ζεύσις, ή του δεύω = βρέχω, Δευς και βοιωτικώς Ζευς. Ελέγετο και Ζαν, Δαν, Ζας και Ζης. Βλέπομεν λοιπόν ότι όλα έχουν να κάμουν με την ζωήν. Δεν είναι τυχαίον ότι ο Ζευς αλληγορείται με το “Παν” και τον Ηλιον, τον αιθέρα και άλλα φυσικά , μεταφυσικά και ηθικά πράγματα. Φυσικώς έχει να κάμει με την Πρώτην Υλην, εκ της οποίας παρήχθησαν τα πάντα, και δια τούτο είπον αυτόν πατέρα Θεών τε και θνητών τε, επειδή μόνον αυτός εγέννησεν θνητά και αθάνατα τέκνα, ενώ όλοι οι άλλοι είτε μόνον θνητά είτε μόνον αθάνατα. Επίσης αλληγορείται και προς τον αιθέρα, την λεπτοτάτην και πυρώδη ουσίαν του αέρος. Δια τούτο έλαβεν σύζυγο την αδελφήν αυτού Ηρα, η οποία αλληγορείται εις τον αέρα. Υπό το πρίσμα της συγχρόνου Κβαντομηχανικής ο Ζεύς συμβολίζει το πλάσμα, ήτοι την εν δυνάμει ενέργεια του κενού σύμπαντος. Διά τούτο ήτο κύριος των αστραπών, βροντών , κεραυνών, της βροχής και λοιπών φαινομένων. Αλληγορείται και εις τον Ηλιον και αυτή η αλληγορία εξηγεί θαυμασιώτατα την χρυσήν σειράν του Ομήρου, ότι εν γενικαίς γραμμαίς εγνώριζον το Ηλιοκεντρικό σύστημα, το οποίον εδίδασκον , οι Πυθαγόρας, Αρίσταρχος, Κλεάνθης Φρυξ, Φιλόλαος, Αναξαγόρας και Πλάτων, είκοσι περίπου αιώνες πριν απο τον κλεπταποδόχο Κοπέρνικο.
Ζευς και Ηρα είναι οι δύο πρωταρχικές αρχές, η στατική και η δυναμική. Η στατική θεωρείται γνωστική, μορφοποιητική. Η δυναμική αρχή χαρακτηρίζεται απο την κίνηση, την ενέργεια και την ακτινοβολία. Ορθώς λοιπόν ο Ζευς αντιπροσώπευε τον Νόμο, την Ενότητα, το Δίκαιο και την Λογική Τάξη του σύμπαντος. Και ενώ οι Ερμητιστές φιλόσοφοι της Κοσμογονίας υποστηρίζουν ότι η γνώση εξελίσσει τον άνθρωπο και διατυπώνουν επιστημονικές προτάσεις παραδεκτές ακόμη και σήμερον, οι “θεολόγοι” της “Γενέσεως” ομιλούν περί “προπατορικού αμαρτήματος” και ότι ο άνθρωπος ημάρτησε διότι εγεύθη τον καρπόν “της Γνώσεως του Καλού και του Κακού” κ.ο.κ Δηλαδή αν έμενον ξύλα απελέκητα θα πήγαιναν στον παράδεισο; Κατά τους Ελληνες “αυτό που θεοποιεί την ψυχή είναι η γνώσις” και πίστευον ότι “η ψυχή δεν είναι δημιούργημα, είναι καθαυτή η θεία ουσία”.

Το Ιερόν του Πέλοπος

Προς δυσμάς δε τούτου και βόρεια του ναού κείται το Πελόπειον, ή ιερόν του Πέλοπος, όστις ελατρεύετο μεγάλως στην Ολυμπία. Υπήρξε κι’ αυτός Ολυμπιονίκης και ενίκησεν στον αγώνα του βασιλέως Οινομάου, γενόμενος διάδοχος αυτού και βασιλεύς της Πισσάτιδος. Το Πελόπειον έχει σχήμα ακανονίστου πενταπλεύρου, Βορείως δε αυτού σώζονται ερείπια μεγάλου βωμού, ίσως του αρχαιοτάτου της Ολυμπίας , ανήκοντος απο κοινού εις την Ηραν και τον Δία.

Ο Ναός της Ηρας

Ο ναός της Ηρας, το Ηραίον όπως ονομάζεται, κείται βορείως και πλησίον του βωμού εις τας υπωρείας του Κρονίου. Δυτικώς του Ηραίου οικοδομήθηκε μετά την μάχη της Χαιρωνείας απο τον Φίλιππο το 336 π. Χ, το κυκλοτερές Φιλιππείον, περιβαλλόμενον απο 18 ιωνικούς κίονες και περιέχον στο εσωτερικό του τους χρυσελεφάντινους ανδριάντες του Αμύντα, Φιλίππου Β! και του Αλεξάνδρου του Μεγάλου, τους οποίους εποίησεν ο Λεοχάρης . Επίσης περιέχει αγάλματα της Ευρυδίκης και της Ολυμπιάδος. Βορείως του Φιλιππείου και ΒΔ του Ηραίου κείνται τα θεμέλια του Πρυτανείου. Ο Ηρώδης ο Αττικός κατεσκεύασεν υδραγωγείο μεταφέρων το νερό απο τον Αλφειό ποταμό στην Ολυμπία. Την δεξαμενή δε που βρίσκεται πλησίον του Ηραίου στις υπώρειες του Κρονίου, διεκόσμισεν με ωραίες εξέδρες με αγάλματα των οικογενειών των Αντωνίνων και Ηρώδη του Αττικού.

Περί της Ηρας

Η Ηρα ήτο μία απο τις 12 θεότητες του Ολύμπου, κόρη του Κρόνου και της Ρέας, αδελφή και σύζυγος του Δία, βασίλισσα του ουρανού, προστάτιδα του συζυγικού βίου και του γάμου. Ητο πρόθυμη και στοργική αρωγός της γυναίκας στις δύσκολες στιγμές της ζωής της. Μιά τέτοια πανάρχαιη θεότητα, που είχε κόρη την Ειλειθυία, προστάτιδα των τοκετών, δεν ήτο δυνατόν να μην έχει εξέχουσα θέση στον Ελληνικό κόσμο και μάλιστα στην Ολυμπία, όπου οι νέοι βλαστοί αγωνίζοντο για την νίκη και την αρετή. Είναι τόση η προσήλωση της στην ιερότητα της γυναίκας, ως μητέρας και τροφού, ώστε δεν διστάζει να θυλάσει η ίδια τα παιδιά αντιζήλων της, όπως τον Ερμή, τον Διόνυσο και τον Ηρακλή. Η παράδοση αναφέρει ότι όταν θύλαζε τον Ηρακλή χύθηκε απο τους μαστούς της γάλα στον ουρανό και απο αυτό σχηματίσθηκε ο Γαλαξίας. Οπως ο Δίας έτσι και εκείνη έχει θεικές ιδιότητες και είναι πανίσχυρη φυσικά σε μικρότερο βαθμό . . Πιστή και αφοσιωμένη σύζυγος, υποφέρει πολύ απο τα ερωτικά παραστρατήματα του Διός και οι διάφοροι μύθοι την παρουσιάζουν ζηλότυπη και εκδικητική, μάλλον αντιπαθητική, γιατί φαίνεται να μην κάνει άλλη δουλειά απο το να καταδιώκει και να βασανίζει τις θνητές ερωμένες του Δία και τα νόθα παιδιά τους. Παρ’ όλα αυτά οι αρχαίοι την θεωρούσαν ως την σοβαρότερη θεά του Ολύμπου και την τιμούσαν σε όλες τις γιορτές. Ιδιαίτερα ετιμάτο στα Ολύμπια μαζί με τον συζυγο της Δία, διότι είχε όλα τα προτερήματα και ελαττώματα της γυναικείας φύσης.
.
Μητρώον

Προς ανατολάς και βορείως του βωμού του Διός ευρίσκοντο οι βάσεις του Μητρώου, δηλαδή του ναού της μητρός των θεών. Ηδη επι Παυσανίου δεν εσώζετο πλέον το άγαλμα της θεάς. Ο ναός αυτός ήτο μικρός δωρικός περίπτερος 6 : 11 κιόνων και οικοδομήθηκε πιθανώς στις αρχές του Δ ! π. Χ αιώνος.

Οι Θησαυροί των Πόλεων

Οι θησαυροί των πόλεων ευρίσκονται στις κατωφέρειες του Κρονίου και βορείως της Αλτεως και εκτείνονται κατά σειράν. Μέσα σ’αυτά τα μικρά οικήματα εφυλάσσοντο μικρά αναθήματα των πόλεων. Όπως λ.χ τιμητικά όπλα, δίσκοι κλπ. Μόνον 12 εξ αυτών σώζονται σήμερον είτε τα θεμέλια , είτε τα ερείπια, όπως λ.χ των Συκιωνίων, των Μεγαρέων και της Γέλας(Κ. Ιταλίας) Κάτω απο το άνδηρον των θησαυρών ευρίσκεται σειρά βάσεων επι των οποίων ίσταντο οι λεγόμενοι Ζάνες . Αυτοί ήσαν χάλκινα αγάλματα του Διός κατασκευαζόμενα απο εκείνους που υπέπιπτον σε παραβάσεις των κανόνων των αγωνισμάτων, ως ένδειξη χρηματικής ποινής. Προς ανατολάς ευρίσκεται η θολωτή είσοδος απο την οποίαν περνούσαν οι Ελλανοδίκες και οι αθλητές στο στάδιον. Το στάδιον απεκαλύφθη μόνον κατά το μικρότερο μέρος. Για τους θεατές είχε τεχνικά αναχώματα στις τρεις πλευρές, ενώ η τετάρτη(βορεία) αποτελείτο απο τις φυσικές υπώρειες του Κρονίου. Στο στάδιον μπορεί και σήμερον ο επισκέπτης να ιδεί τους τοίχους της αφετηρίας και του τέρματος , μεταξύ των οποίων η αποσταση είναι 192,27 μ. Το μήκος τούτο εκαλείτο κατά την αρχαιότητα στάδιον , διαιρούμενον σε 600 ολυμπιακούς πόδες(ισοδυνάμους προς 0,3205 μ) και ήτο εν εκ των αρχαιοτέρων μέτρων μήκους.

Στοά της Ηχούς

Νοτίως του σταδίου ευρίσκεται ο τόπος του Ιπποδρόμου, όστις έχει καταστραφεί παντελώς απο τις φερτές ύλες του Αλφειού. Η Αλτις ετελείωνε προς ανατολάς σε μεγάλη στοά, την λεγομένη Στοά της Ηχούς , έχουσα μήκος 100 μ. Εκτίσθη επι Μακεδονικής εποχής επί της θέσεως άλλης παλιοτέρας στοάς και διακοσμείται έμπροσθεν προς τα δυτικά με μιά μεγάλη σειρά αναθημάτων ή αγαλμάτων, εκ των οποίων σώζονται μόνον οι βάσεις. Η στοά συνδέεται προς νότον με διάφορους ρωμαικούς τοίχους, οι οποίοι ανήκουν ως επι το πλείστον σε οικοδομήματα ιδρυθέντα υπό του Νέρωνος.

Το Βουλευτήριον

Μεταξύ τούτων και του Βουλευτηρίου εκτείνετο προς δυσμάς ο νότιος τοίχος της Αλτεως, εις τον οποίον σε μεταγενέστερους χρόνους κατεσκευάσθη μεγάλη θριαμβευτική πύλη. Το Βουλευτήριο συνίστατο εκ μικρού τετραπλεύρου μεσαίου κτιρίου και δύο πτερύγων. Στο μεσαίο χώρο συνεδρίαζε η βουλή και ορκίζοντο οι αθλητές προ του αγάλματος του Ορκίου Διός τον όρκον των. Νοτίως του Βουλευτηρίου ανεκαλύφθη στοά περιβαλλομένη εκ τριών μερών υπο διπλής σειράς κιόνων, των εξωτερικών μεν δωρικών και των εσωτερικων Κορινθιακών. Στον δυτικό τοίχο της Αλτεως, πλησίον της Ν.Δ γωνίας, υπήρχεν η επίσημος πύλη, εκ της οποίας εισήρχοντο εις την Αλτιν οι πομπές.

Λεωνiδαίον

Εξωθεν και παρά την ΝΔ. γωνία κείνται τα θεμέλια του Λεωνιδαίου . Τούτο ήτο μεγάλο κτίριο κατασκευασθέν απο κάποιον Νάξιο ονόματι Λεωνίδη κατά το β’ ήμισυ του Δ! π.χ αιώνα, όπως φαίνεται απο ανευρεθείσα επιγραφήν. Τούτο μετεβλήθη εντελώς στην Ρωμαική εποχή και χρησιμοποιήθηκε έκτοτε για την διαμονή των Ρωμαίων τοποτηρηρητών.

Η Βεβήλωση της Ελληνικής Θρησκείας

Δεν ήτο δυνατόν η εβραιογενής κοσμική θρησκεία του Χριστιανισμού, η οποία εισέβαλε και επεβλήθη δογματικά και δια των όπλων σε όλο τον Ελληνικό κόσμο να μην βεβηλώσει την ιερή γη της Ολυμπίας . Προς βοράν, αλλά δυτικά του τοίχου της Αλτεως, ευρέθη βυζαντινός ναός κατασκευασθείς επί αρχαίου κτίσματος, το οποίον ορισμένοι θεωρούν ως αίθουσαν των ιερέων, ενώ άλλοι ως εργαστήριον του Φειδίου. Το προς βοράν συνεχές οικοδόμημα φαίνεται ότι ήτο ο θεηκολεών , δηλαδή η κατοικία των ιερέων. Προς δυσμάς ίστατο ξύλινον ηρώον μετά βωμού. Προς βοράν συνεχίζει η παλαίστρα ,περιβαλλομένη υπό στάς δωρικών κιόνων και πάλιν προς βοράν ταύτης το μέγα γυμναστήριον, αμέσως συνεχόμενον μετά της παλαίστρας δια στοάς, φέρον δε και επι της ανατολικής πλευράς στοάν μήκους 210,51 μ ήτις εχρησίμευε σε περίπτωση κακοκαιρίας ως στάδιον. Στο γυμναστήριον ,το οποίον εξετείνετο επι έν πλέον στάδιον(ήτοι 192,27μ) εγυμνάζοντο προ των αγώνων οι προκριθέντες αθλητές ,υπό την επιτήρηση των Ελλανοδικών .

Το Μουσείο της Ολυμπίας

Πέραν του Κλαδέου π. βρίσκεται σήμερον το νέον Μουσείο, το οποίον έγινε δαπάναις του μεγάλου ευεργέτου Ανδρέα Συγγρού και περιέχει τα ανευρεθέντα απο τις ανασκαφές αντικείμενα τέχνης και κειμήλια. Εδώ λόγου χάριν βρίσκονται τα αετώματα του ναού του Ολυμπίου Διός, εκ των οποίων το μεν ανατολικόν παριστά τους αγώνες της αρματοδορμίας του Πέλοπς και του Οινομάου, το δε δυτικόν την μάχη των Λαπιθών και Κενταύρων, η Νίκη του Παιωνίου, οι μετόπες του ναού του Διός, τα πολλά χαλκώματα. Τέλος δε το ωραιότερον όλων, ο Ερμής του Πραξιτέλους, ο οποίος βρέθηκε στο Ηραίον.

Πέλοψ ο ανακαινιστής των Ολυμπιακών Αγώνων

Πυκνή ομίχλη καλύπτει την ιστορία των δύο αυτών προσώπων. Η Ολυμπία χρονολογείται απο της προιστορικής εποχής . Πολύ πριν απο την ίδρυση των πολιτειών της Ηλιδος και Πισσάτιδος υπήρχε κέντρον λατρείας μεταξύ του Ηραίου και του βωμού που κείται πλησίον. Εκεί ελατρεύετο η Ρέα και ο Κρόνος, την λατρεία των οποίων εισήγαγον εις τον ιερόν τούτον χώρον , κατά την άποψη του καθηγητού Δέρπφαιλντ, οι Καύκωνες, οι οποίοι και επι Ομήρου(ΙΔ αιών π.χ) και μετέπειτα κατώκουν στην Τριφυλία. Η τόσο ένδοξη απο το παρελθόν επαρχία της Τριφυλίας σήμερον έχει περιπέσει σε αφάνεια, λόγω της εγκαταλείψεως της τόσο απο το Αθηναικό κράτος, όσο και απο τους δραστήριους κατοίκους της, οι οποίοι έφυγαν διωγμένοι, λόγω της ανασφάλειας και της ανεργείας, απο την πατρίδα τους για να εγκατασταθούν στις νέες πατρίδες τους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μετά απο αυτήν τηνσύντομη παρέκβαση επιστρέφουμε στην προιστορία της περιοχής. Εχουμε σε άλλο κεφάλαιο αναφερθεί στους Ιδαίους Δακτύλους και στον Ηρακλή, οι οποίοι κατά την παράδοση ίδρυσαν τους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Παυσανίας διηγείται ότι εκ Κρήτης ήλθον στην Ολυμπία οι Ιδαίοι Δάκτυλοι , εκ των οποίων ο μεγαλυτερος ονομάζετο Ηρακλής, ο ιδρυτής των αγώνων. Βασιλεύς των Καυκώνων ήτο ο Οινομάος που είχε τα ανάκτορα του στην Πίσα, και ο οποίος ήτο το σπουδαιότερο πρόσωπον στην ιστορία των αγώνων, διότι προσεκάλει τους μνηστήρες της θυγατρός του Ιπποδάμειας εις αγώνα αρματοδρομίας, και εφόνευε όσους αποτύγχαναν να τον νικήσουν. Τελος όμως προσεκάλεσε και τον Αχαιόν εκ Βορείου Ελλάδος Πέλοπα να συναγωνισθούν στην αρματοδρομία δύο ίππων. Εν προκειμένω για να μην παρεισφρύσουν οι γνωστές παραχαράξεις εκ μέρους των αμαθών ή κακοθελητών αναφέρουμε ότι οι αρχαιότατοι αυτοί κάτοικοι της Πελοποννήσου Αχαιοί ζούσαν και στην Βόρειο Ελλάδα. Ωστόσο απο πουθενά δεν προκύπτει ότι οι Αχαιοί ήσαν προέλληνες και όχι Ελληνες. Σύμφωνα με μιά θεωρία και οι Αχαιοί είχαν λατρευτικό τους κέντρον τον Ολύμπο και κατήλθαν απο την Βόρειο Ελλάδα προς νότον. Αδιάψευστη περί τούτου μαρτυρία είναι η πόλη του Αργους Ορεστικού, αλλά και της Αιανής Κοζάνης, όπου ευρέθησαν θησαυροί του Μυκηναικού πολιτισμού. Επομένως ο Οινόμαος δεν ήτο ούτε εκ Φρυγίας, ούτε εκ Λυδίας, αλλά καθαρόαιμος Ελλην που απελάμβανε στο όμαιμον, ομόδοξον και ομόγλωσσον της Ελληνικής φυλής. Μετά την λαμπρή νίκη του Οινομάου επί του βασιλέως της Πίσης Πέλοπος , ο τελευταίος του έδωσε την χείρα της κόρης του Ιπποδάμειας και ο Οινόμαος τον διεδέχθη στο βασίλειο της Πίσης. Στο Ηραίον ανεκαλύφθησαν απο τον Δέπφαιλντ πολλά μικρά άρματα εκ πηλού ή ορειχάλκου, συρόμενα απο δύο ίππους και οδηγουμενα απο έναν αρματιλάτη, σαν αυτό που ηγωνίσθησαν οι Πέλοψ και Οινόμαος. Επίσης ευρέθησαν μικροί τρίποδες, προφανώς είναι τα βραβεία των αρματηλατών ,τα οποία ανήκουν στην ΙΓ χιλιετία π.χ, τρανή απόδειξη ότι ψεύδονται όλοι όσοι εκ των συγχρόνων παραχαρακτών ορίζουν σαν ημερομηνία ενάρξεως των Ολυμπιακών αγώνων το 776 π.χ Αλλά και ο (337) μαρτυρεί ότι την επιμέλεια του ιερού της Ολυμπίας είχον οι Αχαιοί, κατόπιν οι Επειοί και κατόπιν την παρέλαβον οι Αιτωλοί, εξεδιώξαντες τους Επειούς.

Η Πελοποννησιακή Αμφικτυονία

Υπήρχεν ανταγωνισμός μεταξύ των Ηλείων και Πισατών επί της Ολυμπίας και της τελέσεως των αγώνων και τούτο εμφαίνεται απο το συνεργείο υφάνσεως του πέπλου της Ηρας, το οποίον ύφαινον δέκα εξ γυναίκες , αντιπρόσωποι οκτώ πόλεων της Ηλιδος και οκτώ της Πισάτιδος. Εξ άλλου η Ολυμπία ήτο κεντρον Αμφικτυονίας των πόλεων της Δυτικής ακτής της Πελοποννήσου. Η συμμαχία αυτή δεν μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητη την Σπάρτη, η οποία πέτυχε την σύναψη ειρήνης μετά της ¨Ηλιδος, προκειμένου να αντισταθμίσει την ισχύ της της Πελοποννησιακής Αμφικτυονίας.

Ο Δίσκος της Ολυμπίας

Στο Ηραίο εφυλάσσετο ορειχάλκινος δίσκος, φέρων τον κανονισμό των εορτών καιώς και το όνομα του Λυκούργου δίπλα στο όνομα του Ιφίτου, βασιλέως της Ηλιδος. Ο δίσκος αυτός επιβεβαιώνει την σύναψη συμμαχίας της Σπάρτης μετά της Ηλιδος , η οποία εστρέφετο κατά της αντιπάλου της Ηλιδος Πίσας. Επίσης καταμαρτυρεί και το ψευδέστατο της χρονολογίας ενάρξεως των Ολυμπιακών αγώνων το 776 π.χ, ενώ όλα πείθουν ότι οι αγώνες ετελούντο εκεί απο τους προιστορικούς χρόνους. Πάντως γνωρίζουμε ότι η 28 η Ολυμπιάδα εορτάσθηκε υπό του βασιλέως του Αργους Φείδωνος παρουσία και των Πισατών, ενώ εξ αυτών απεκλείσθησαν οι Σπαρτιάτες και οι Ηλείοι. Η διελκυσντίδα όμως Ηλιδος και Πίσας συνεχίζεται και οσοι αγώνες διεξήχθησαν υπό της Ηλιδος διεγράφησαν απο τον κατάλογο των Ολυμπιάδων ως “Ανολυμπιάδες”, επειδή δεν είχον τον απαιτούμενο νομικό χαρακτήρα. Η μακροχρόνια αντιπαράθεση των δύο πόλεων τελείωσε με την καταστροφή της Πίσας υπό των ηνωμένων δυνάμεων της Σπάρτης και της Ηλιδος προ του 572 π.χ. Εκτοτε η Πίσα και άπασα η Τριφυλία ετέθησαν υπό την επικυριαρχίαν της Ηλιδος και οι Ηλείοι κατείχον με κοινή συναίνεση των Ελληνίδων πόλεων τον ιερόν τόπον της Ολυμπίας και την διοίκηση των εν αυτή αγώνων, αναγκασθέντες να παραχωρήσουν πλέον του ημίσεως της χώρας των στους Σπαρτιάτες το 400 π.χ και να υποστούν ήτταν απο τους Αρκάδες μέσα στην Αλτι της Ολυμπίας το 364 π.Χ

Φίλιππος και Ολυμπία

Το 338 ο βασιλιάς της Μεκεδονίας Φίλιππος ο Β! Προέβη στην ίδρυση του Φιλιππείου της Ολυμπίας. Τα πράγματα του Ελληνισμού είχαν αλλάξει
Καλλωπισμός της Ελλάδος
Οποιος δεν ανέγνωσε τον Παυσανία, τον αληθέστερον μάρτυρα και αυτόπτην εκείνου του του αμιμήτου και εξαισίου κάλλωπισμού της Ολυμπίας δεν μπορεί να πάρει την παραμικράν ιδέαν της φιλοκαλίας και φιλοτεχνίας των Ελλήνων.[Η Ελλάς ήτο όλη επιμελώς φιλοτεχνημένη που τίποτα δεν ζήλευε από τους κήπους της Βαβυλώνος. Αλλού υπήρχε βωμός, αλλού Αλσος, αλλού τόπος Ιερός , αλλού κρήνη και παντού μνημεία περίτεχνα , αγάλματα και ανδριάντες και στήλες και Ναοί όλα περιποιημένα, καθαρά και καλωπισμένα Ελληνικώς. Και αν δεν πιστεύομεν τον Παυσανία μπορούμε να προσφύγουμε στον Κικέρωνα, ο οποίος γράφει ότι «εις την Ελλάδα, εις κάθε βήμα ευρίσκεις πράγμα αξιοθέατον. Βαβαίσοι Ελλάς ! πούσοι ταύτα ; τις σε κατεσπάραξε ; Τις σε απεστέρησε τα έργα των τέκνων σου ; Τις σε κατέστησεν ερημίαν ; Ο Νέρων ήρπασε πρώτος έργα τέχνης από τους Δελφούς και από την Ολυμπία , μεταξύ δε των άλλων και τον Ανδριάντα του Οδυσσέως Οι καλλωπισμοί και όμως και η μεγαλοπρέπεια των αφιερωμάτων ήτο ανυπέρβλητη εις το Μαντείον των Δελφών , αλλά και στην Ηλιδα του Ολυμπίου Διός προς τιμήν των Ολυμπιακών Αγώνων κα την κοινήν σύνοδον των Ελλήνων. Τοιούτους καλλωπισμούς είχαν και οι αποικίες των Ελλήνων παντού. Η Ιταλία, Σαρδηνία, Σικελία, Κυρήνη, Ιωνία, και Αιολίς μέχρι της Ηρακλείας του Πόντου. Επειδή έργον των Ελλήνων ήτο πρώτιστον και πάτριον, να καταδιώκουν και εξολοθρεύουν την αγριότητα και βαρβαρότητα. Αφιέρωναν δε τινές και τα εργαλεία αυτών , όταν δεν ηδύναντο να μεταχειρισθούν αυτά πλέον, όπως ο Κίνυρις ο Αλιεύς το δίκτυον εις τας Νύμφας.]



Η ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Το Χρονολόγιο των Ελλήνων

Εκτός απο αθλητικά γεγονότα μεγίσης σπουδαιότητος οι Ολυμπιάδες ήσαν ταυτόχρονα και Χρονολόγιο, ήτοι σημεία αναφοράς μετρήσεως των ετών και συνεπώς και των διαφόρων γεγονότων που συνέβησαν σ’ αυτά. Τα σοβαρά γεγονότα εμετρούντο με βάση τις Ολυμπιάδες, αρχής γενομένης απο το 776 π. Χ . Η ημερομηνία αυτή δεν εκφράζει την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων-όπως κακώς έχει περάσει στην κοινή γνώμη- αλλά είναι η ημερομηνία επανέναρξης των Ολυμπιακών αγώνων , μετά απο μιά διακοπή μερικών αιώνων. Αυτή η διακοπή έχει σχέση με γεωλογικές καταστροφές, ή και εμφυλίους πολέμους που συνέβησαν στον χώρο και εμπόδισαν την διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων. Απο αναφορές στα Ομηρικά Επη και σε άλλους συγγραφείς συνάγεται ότι ο θεσμός των Ολυμπιακών αγώνων και γενικότερα των αθλητικών αγώνων στην χώρα μας είναι τόσο παλαιός ώστε χάνεται στα βάθη της προιστορίας. [ Παυσανίου Περιήγησις –Μεσσηνιακά]

Γιατί επέλεξα την Μεσσηνία ;

Ακολούθως παρέχονται συνοπτικές ιστορίες των Μεσσηνίων, που καθορίζονται χρονικά με βάση τους Ολυμπιακούς αγώνες. Αν με ρωτήσετε γιατί επέλεξα Μεσσηνιακές ιστορίες οι λόγοι είναι οι εξής :
1/ Αυτές είναι οι πιό θλιβερές σελίδες εκείνης της εποχής, θα έλεγα ένας ανελέητος και αμείλικτος εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος έβλαψε σοβαρώς και το Ολυμπιακό ιδεώδες. Οι Μεσσηνιακοί Πόλεμοι έγραψαν σελίδες ενδόξων αγώνων υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας, αλλά παράλληλα και σελίδες ηττών, αίματος, καταστροφών, και στο τέλος της πικρής προσφυγιάς και της εξορίας των Μεσσηνίων. Οσοι δε απέμειναν τότε στην πατρώα γη της Μεσσηνίας έζησαν την πιό μαύρη σκλαβιά σαν είλωτες των Σπαρτιατών .
2/ Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί είναι και ο γράφων Μεσσήνιος που έζησε κατά την Γερμανική Κατοχή ένα παρόμοιο ξερριζωμό με αυτό των αρχαίων Μεσσηνίων συμπατριωτών μας [ Εφυγε πρόσφυγας απο το Σιδηρόκαστρο Τριφυλίας κατά την διάρκεια της Κατοχής προς το άγνωστον, με μοναδικό εφόδιο ένα μπογαλάκι ρούχα, το οικογενειακό όνομα και την παράδοση που με συνόδευσε και με στήριξε παντού. Οπως και τότε με τους Λακεδαιμονίους εισβολείς, έτσι και με την εισβολή των Γερμανών Ναζί στην Μεσσηνία, σκότωσαν τον πατέρα μου και έμεινε η μητέρα μου με πέντε ορφανά απροστάτευτη. Ο τόπος της Μεσσηνίας δεν μας χωρούσε πιά και πήραμε τον δρόμο της προσφυγιάς προς το άγνωστο. Αρχικά πήγαμε στην Πάτρα , αλλά δεν εγκατασταθήκαμε και φύγαμε σύντομα για την κατοχική Αθήνα.]
Η ζωή των Ελλήνων ήτο ανέκαθεν ένας συνεχής αγών , με έπαθλο την επιβίωση, που μοιάζει εν πολλοίς με τους Ολυμπιακούς αγώνες. Επομένως δεν πρέπει να μας εκπλήσσει γιατί οι Ελληνες ήσαν οι πρώτοι που ανεκάλυψαν τους Ολυμπιακούς αγώνες απο τα πανάρχαια και ηρωικά εκείνα χρόνια.

Πολυχάρης,Εχθρα Μεσσηνίων-Λακεδαιμονίων

Ο Πολυχάρης ο Μεσσήνιος είναι Ολυμπιονίκης στην τετάρτη Ολυμπιάδα[ Η 4 η Ολυμπιάδα έγινε το 764 π.χ] και νίκησε στο στάδιο το οποίον τότε ήτο το μοναδικό αγώνισμα. Ο θαυμάσιος αυτός αθλητής είχε όμως την κακή τύχη. να έχει συνεργάτη ένα κακό άνθρωπο, τον Σπαρτιάτη Εύαιφνον. Ο Πολυχάρης ήτο πλούσιος και διέθετε στην κατοχή του κοπάδια, τα οποία τα έδινε προς φύλαξη στον Εύαιφνο, κάνοντας τον σέμπρο. Ο Εύαιφνος όμως έβαζε το χρήμα πάνω απο την εντιμότητα του. Κάποτε έστειλε ο Λεοχάρης τον Εύαιφνον να του πουλήσει τις αγελάδες στην Λακωνία, αλλά αυτός γύρισε χωρίς τα χρήματα, προφασιζόμενος ότι τον κακοποίησαν και τον λήστεψαν οι πειρατές. Ομως ένας βουκόλος που ξέφυγε απο τους εμπόρους και γύρισε πίσω, πληροφόρησε τον Πολυχάρη για τα καθέκαστα, διαψεύδοντας τον Εύαιφνον ενώπιον του. Τότε ο απατεών άρχισε να ικετεύει τον Πολυχάρη και ζήτησε να πάνε μαζί με τον γιό του Πολυχάρη να πάρουν τα χρήματα. Οταν έφθασαν στην Λακωνία ο Εύαιφνος έκανε κάτι πολύ πιό ανόσιο, δηλαδή εδολοφόνησε τον γιό του Πολυχάρη. Απο τότε ο Πολυχάρης πήγαινε συχνά στην Λακωνία και ζητούσε απο τους βασιλείς και εφόρους της Σπάρτης δικαιοσύνη για τον χαμό του γιου του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τότε αυτός παρεφρόνησε και σκότωνε αδιακρίτως όποιον Λακεδαιμόνιο εύρισκε μπροστά του. Αυτό και άλλα παρόμοια επεισόδια δημιούργησαν την έχθρα μεταξύ Σπαρτιατών και Μεσσηνίων , τα οποία κατέληξαν στους αιματηρότατους και τόσο τραγικούς Μεσσηνιακούς Πολέμους, όπως ονομάζονται, όταν οι Μεσσήνιοι αρνήθηκαν να παραδώσουν στους Λακεδαιμονίους τον Πολυχάρη. Αξιοσημείωτον ότι οι Λακεδαιμόνιοι έκαναν επιδρομές εναντίον της Μεσσηνίας, αλλά χωρίς να καταστρέφουν την χώρα, ούτε έκοβαν δένδρα, ούτε γκρέμιζαν κτίρια , αν όμως εύρισκαν λεία την άρπαζαν και αφαιρούσαν το σιτάρι και τους άλλους καρπούς. Εξ αυτών διαπιστώνουμε πόσο οικολογικά ενεργούσαν οι αρχαίοι Ελληνες στον πόλεμο σε σχέση με τους σημερινούς δήθεν πολιτισμένους λαούς, οι οποίοι καταστρέφουν συνολικά το οικολογικό περιβάλλον και την ζωή.

Η Αθλητική Παρακμή της Μεσσηνίας

Οι Μεσσήνιοι αθλητές διεκρίνοντο όσο καιρό η Μεσσηνία ήτο ελεύθερη χώρα. Ομως μετά την έναρξη του μακροχρόνιου και εξαντλητικού αυτού πολέμου και την υποδούλωση της Μεσσηνίας στους Λακεδαιμονίους το αθλητισμός της εξηφανίσθη και έκτοτε ουδείς ολυμπιονίκης ανεδεικνύετο Μεσσήνιος. Μετά απο είκοσι ολόκληρα χρόνια πολέμου με του Λακεδαιμονίους οι Μεσσήνιοι εγκατέλειψαν και το τελευταίο φρούριο τους την Ιθώμη, όπως λέγει και ο Τυρταίος: “Τον εικοστό χρόνο εγκαταλείποντας τα εύφορα χωράφια, έφυγαν απο τα ψηλά βουνά της Ιθώμης”
Αυτός ο πόλεμος τελείωσε τον πρώτο χρόνο της δεκάτης τετάρτης ολυμπιάδος, ήτοι το 724 π.χ, τότε που ο Δάσμων ο Κορίνθιος νίκησε στο στάδιο. Οι Μεδοντίδες κατείχαν ακόμη την δεκαετή διακυβέρνηση της Αθήνας κι ο Ιππομένης είχε συμπληρώσει τον τέταρτο χρόνο της θεητείας του.
Ολοι οι Μεσσήνιοι έφυγαν απο την γη τους και μετανάστευσαν σε άλλα μέρη, στην Σικυώνα, στο Αργος , στην Ελευσίαν, στην Ναύπακτο, στην Μεσσήνη, ακόμη δε και στην Κυρηναική της Λιβύης. Σαν συμπέρασμα λοιπόν βγαίνει ότι, η ειρήνη και η ελευθερία είναι απαραίτητες προυποθέσεις για να ανθήσει το αθλητικό πνεύμα.

Η Επανάσταση των Μεσσηνίων

Με την συμπαράσταση του Αργους και της Αρκαδίας στο πλευρό τους-επειδή οι Αργείοι και οι Αρκάδες έτρεφαν άσβεστο μίσος κατά των Λακεδαιμονίων- οι Μεσσήνιοι είλωτες επανεστάτησαν τριάντα εννιά χρόνια μετά την άλωση της Ιθώμης. Τον τέταρτο χρόνο της εικοστής τρίτης ολυμπιάδος, ήτοι το 688-4=685 π.χ , στην οποίαν ο Ικαρος ο Υπερησιεύς, νίκησε στο στάδιο. Στην Αθήνα υπήρχε τότε ο θεσμός της ετησίας διακυβέρνηση και εκείνο τον χρόνο άρχοντας των Αθηναίων ήτο ο Τλησίας. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο θεσμός της δημοκρατίας είναι πολύ παλιόςστην Αθήνα και χάνεται στα βάθη της προιστρίας, με τελευταίο βασιλιά τον Κόδρο. Τότε οι Μεσσήνιοι εξέλεξαν βασιλιά τον Αριστομένη , ο οποίος έκανε πρωτοφανή κατορθώματα. Ο Αριστομένης είχε την παιά αντίληψη των ηρώων, όπως αυτοί περιγράφονται στα Ομηρικά έπη. Πίστευε δηλαδή ότι το να κάνει κανείς μεγάλα κατορθώματα στον πόλεμο και να σκοτωθεί , θα μπορόυσε και κάποιος άλλος να τον θεωρεί άξιο για τον εαυτόν του. Το ίδιο πνεύμα έχω την γνώμη ότι ίσχυε και για τους ολυμπιονίκες, οι οποίοι εγένοντο παράδειγμα προς μίμηση απο τους συναθλητές τους. Οι Λεπρεάτες σ’ αυτόν τον πόλεμο ήσαν εναντίον των Μεσσηνίων εξ αιτίας του μίσους τους προς τους Ηλείους, οι οποίοι ήσαν σύμμαχοι των Μεσσηνίων. Πέρα των Ηλείων άλλοι σύμμαχοι των Μεσσηνίων ήσαν και οι Αργείοι, Αρκάδες και Σικυώνιοι, ενώ των Λακεδαιμονίων οι Κορίνθιοι και οι Λεπρεάτες όπως προελέχθη. Εκείνο τον πόλεμο τον κέρδισαν οι Σπαρτιάτες, διότι ο Τυρταίος τους ενεψύχωσε με τα θούρια του. Απ ‘ όσα γνωρίζουμε οι Λακεδαιμόνιοι είναι οι πρώτοι που δωροδώκησαν έχθρό και οι πρώτοι που αντιμετώπισαν την δύναμη των όπλων ως αντικείμενο συναλλαγής. Αργότερα θα δούμε αυτήν την συνήθεια της εξαγοράς των αθλητών και στις Ολυμπιάδες, εξ αιτίας της αγάπης προς το χρήμα.

Η Προδοσία του Αριστοκράτη

Ο Αριστοκράτης ήτο στρατηγός των Αρκάδων στην κρίσιμη εκείνη μάχη . Ομως δωροδωκήθηκε απο τους Λακεδαιμονίους και την κρίσιμη στιγμή της μάχης, απεσύρθη αμαχητί, ρίχνοντας το ηθικό των συμμάχων τους Μεσσηνίων. Τότε εξολοθρεύθηκαν πολλοί Μεσσήνιοι απο τον λαό και εξέλειπε κάθε ελπίδα σωτηρίας τους. Ανάμεσα στους άρχοντες που σκοτώθηκαν ήτο ο Ανδροκλής και ο Φίντας , καθώς και ο Φάνας, που η αγωνιστικότητα του είναι αξιομνημόνευτη και που παλαιότερα είχε νικήσει στον δόλιχο στην Ολυμπιάδα. Αξιος λοιπόν ο Ολυμπιονίκης Φάνας στην Ολυμπία, άξιος αλλά και άτυχος και στο πεδίο της μάχης για την ελευθερία της πατρίδος του.

Πτώση της Είρας

Μετά την πτώση του φρουρίου της Ιθώμης οι Μεσσήνιοι όλης της χώρας έγιναν και πάλι είλωτες των Λακεδαιμονίων. Οι μαχητές όμως που γλύτωσαν με αρχηγό τους τον Αριστομένη κατέφυγαν στο φρούριο της Είρας κοντά στα σύνορα με την Ηλεία, όπου και πολιορκήθηκαν απο τους Λακεδαιμονίους. Η Είρα όμως παρά την ηρωική αντίσταση ανδρών και γυναικών έπεσε στους Λακεδαιμονίους. ΟΕτσι τελείωσε ο δεύτερος πόλεμος των Λακεδαιμονίων και Μεσσηνίων , όταν άρχοντας της Αθήνας ήτο ο Αυτοσθένης, τον πρώτο χρόνο της εικοστής ογδόης Ολυμπιάδος, ήτοι το 668 π.χ , στην οποίαν νίκησε ο Λάκων Χιόνις. Νίκη λοιπόν διπλή για τους Λάκωνες εκείνη την χρονιά. Ο Αριστοκράτης και πάλι επρόδωσε το σχέδιο του Αριστομένη στους Λακεδαιμονίους με αποτέλεσμα την αποτυχία τούτου. Το παράτολμο τούτο σχέδιο προέβλεπε μιά τολμηρή καταδρομική ενέργεια επιλέκτων υπο τον Αριστομένη στην ίδια την καρδιά των Λακεδαιμονίων, την Σπάρτη, η οποία αν επετύγχανε θα ανέτρεπε τελείως την έκβαση του πολέμου. Ομως και πάλι ο Αριστοκράτης προδίδει το σχέδιο στους Λακεδαιμονίους , και η επιχείρηση ματαιώνεται. Η προδοσία του Αριστοκράτη αποκαλύπτεται, διότι συλλαμβάνεται ο αγγελιοφόρος που μετέφερε το ευχαριστήριο μήνυμα των Σπαρτιατών στον προδότη. Το τέλος όμως του Αριστοκράτη ήτο το πρέπον σε ένα προδότη και άσπονδο σύμμαχο. Τον σκότωσαν οι ίδιοι οι Αρκάδες δια λιθοβολισμού.

Οι Μεσσήνιοι στην Ζάγκλη της Σικελίας

Οταν οι Μεσσήνιοι εκπατρίσθησαν εξ αιτίας της κατοχής της χώρας τους απο τους Λακεδαιμονίους τους προσκάλεσε ο τύραννος του Ρηγίου Αναξίλας, τέταρτος απόγονος του Αλκιδαμίδα που είχε μετοικήσει απο την Μεσσηνία στο Ρήγιο. Οταν πήγαν οι Μεσσήνιοι στο Ρήγιο ο Αναξίλας τους είπε να πάνε στην Ζάγκλη της Σικελίας. Επειδή όμως αυτή κατείχετο απο τους εχθρούς του θα έπρεπε να την καταλάβουν πρώτα και μετά να τους την παραχωρήσει. Οι Μεσσήνιοι απεδέχθησαν και άρχισαν την εκπόρθηση της απο τους πειρατές που είχαν αρχηγούς τους τον Σάμιο Κραταιμένη και τον Χαλκιδαίο Περιήρη. Ετσι οι Ζαγκλαίοι πολιορκήθηκαν απο ξηράς απο τους Μεσσηνίους και απο θαλάσσης απο τους Ρηγίνους και μετά απο σκληρό αγώνα κατέφυγαν στους βωμούς των θεών. Τότε ο Αναξίλας παρότρυνε τους Μεσσηνίους να σκοτώσουν τους Ζαγκλαίους ικέτες και να υποδουλώσουν τους υπολοίπους μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Αλλά ο Γόργος και Μάντικλος αρνήθηκαν να κάνουν αυτά που τους έκαναν οι Λακεδαιμόνιοι, αλλά σήκωσαν τους Ζαγκλαίους απο τους βωμούς και αφού αντάλλαξαν όρκους μαζί τους έζησαν και τα δύο μέρη φιλικά μαζί . Αυτά έγιναν κατά την εικοστή ενάτη Ολυμπιάδα, ήτοι το 664 π.χ στην οποία ο Λάκων Χίονις νίκησε για δεύτερη φορά, όταν άρχοντας στην Αθήνα ήτο ο Μιλιτάδης. Τέτοιοι βράχοι ηθικής και τιμιότητος ήσαν οι Μεσσήνιοι , οι οποίοι παρότι δεν είχαν νίκες στην Ολυμπία, νικούσαν στα πεδία της τιμής και της ανδρείας , υπέρ της Ελευθερίας και της ανθρωπιάς .

Δευτέρα Επανάσταση των Μεσσηνίων

Οι Μεσσήνιοι που είχαν μείνει στην χώρα και είχαν ενταχθεί στις τάξεις των ειλώτων, αποστάτησαν και πάλι απο τους Λακεδαιμόνιους γιατί ο τράχηλος τους δεν άντεχε την σκλαβιά. Αυτό έγινε κατά την εβδομηκοστή εννάτη Ολυμπιάδα, ήτοι την 464 π.χ Ολυμπιάδα, στην οποία νίκησε ο Ξενοφών ο Κορίνθιος, όταν άρχοντας της Αθήνας ήτο ο Αρχιμήδης. Ευκαιρία για την αποστασία ήτο ότι μερικοί Λακεδαιμόνιοι καταδικασμένοι σε θάνατο για κάποιο έγκλημα κατέφυγαν ως ικέτες στο Ταίναρον, αλλά οι έφοροι τους απεμάκρυναν βιαίως απο τον βωμό και τους σκότωσαν. Αυτό έδωσε το έναυσμα της νέας αποστασίας, αλλά και πάλιν ατύχησαν και έφυγαν πρόσφυγες για την Ναύπακτο μετά απο μεσολάβηση των Αθηναίων.

Τρίτη Επανάσταση των Μεσσηνίων

Οι Μεσσήνιοι επανήλθαν στην Πελοπόννησο και ανόρθωσαν την πατρίδα τους ύστερα απο διακόσια ογδόντα επτά χρόνια απο της άλωση της Είρας, όταν άρχων των Αθηνών ήτο ο Δυσκίνητος, ήτοι τον τρίτο χρόνο της εκατοστής δευτέρας Ολυμπιάδος, στην οποίαν ο Δάμων ο Θούριος νίκησε για δεύτερη φορά. [Κατά τον Παυσανία η Είρα αλώθηκε το 668 π.χ . Ο τρίτος χρόνος της εκατοστής δεύτερης Ολυμπιάδος που δίνει ο Παυσανίας δίνει ως έτος επιστροφής των Μεσσηνίων το 370 π.χ . Επομένως η χρονική απόσταση είναι διακόσια εννενήτα οκτώ και όχι διακόσια ογδόντα επτά χρόνια. Στην πραγματικότητα όμως η άλωση της Είρας απέχει μόνον 120 περίπου έτη απο την ίδρυση της Μεσσήνης, καθ’ όσον ο Παυσανίας ενδέχεται να κάνει λάθος στην χρονολόγηση του δευτέρου Μεσσηνιακού Πολέμου] Οι Μεσσήνιοι περιπλανώντο έξω απο την Πελοπόννησο επι τριακόσια χρόνια περίπου. Σ’ αυτά τα χρόνια δεν φαίνεται να άλλαξαν καμία απο τις πατροπαράδοτες συνήθειές των ούτε άλλαξαν την Δωρική τους διάλεκτο, αλλά μέχρι και σήμερον, γράφει ο Παυσανίας, αυτοί καλύτερα απο όλους τους Πελοποννησίους τη διατηρού με ακρίβεια.

Η Κρήνη Αρσινόη και η Πηγή Κλεψύδρα

Στην αγορά οι Μεσσήνιοι έχουν άγαλμα του Σωτήρα Δία και την κρήνη Αρσινόη, η οποία πήρε το όνομα της απο την κόρη του Λευκίππου, αλλά το νερό της έρχεται απο την Κλεψύδρα. Εκεί υπάρχουν ιερά του Ποσειδώνος και της Αφροδίτης. Το πιό αξιομνημόνευτο απ’ όλα είναι το άγαλμα της Μητέρας των θεών απο Παριανό μάρμαρο, έργο του Δαμοφώντα, που συναρμολόγησε με ακρίβεια τα κατασκευασμένα απο ελεφαντόδοντο τμήματα του αγάλματος του Διός στην Ολυμπία. Γι’ αυτό τον λόγο και οι Ηλείοι τον τιμούν.[Εξ της συναρμολογήσεως του αγάλματος του Διός στην Ολυμπία, διαπιστώνουμε ότι πρώτοι οι Ελληνες είχαν επινοήσει την ιδέα των προκατασκευών, ιδέα που εφηρμόσθη μόλις τον τελευταίο αιώνα στο σημερινό τεχνολικό μας κόσμο] Αυτό όπου οι Μεσσήνιοι ονομάζουν ιεροθέσιο, έχει αγάλματα όλων των θεών στους οποίους πιστεύουν οι Ελληνες, καθώς και χάλκινος ανδριάς του Επαμεινώνδα. Φυλάσσονται εκεί οι αρχαίοι τρίποδες, που ο Ομηρος τους αποκαλεί “απύρους” Τα αγάλματα τοου γυμνασίου είναι έργα Αιγυπτίων, δηλαδ΄ηαυτά του Ερμού, του Ηρακλή και του Θησέα. Αυτούς όλοι οι Ελληνες και ήδη πολλοί βάρβαροι συνηθίζουν να τιμούν στα γυμνάσια και στις παλαίστρες.[Εξ αυτών φαίνεται η διείσδυση της Ελληνικής θρησκείας και κουλτούρας στους γειτονικούς βαρβάρους λαούς]
Κάθε χρόνο γιορτάζουν τα Ιθωμιαία. Στην αρχαία εποχή εγένετο επίσης αγώνας μουσικής. Ανάμεσα στις άλλες αποδείξεις γι’ αυτό, υπάρχουν και οι στίχοι του Ευμήλου, ο οποίος αναφέρει και τα εξής στο προσόδιο άσμα του για την Δήλο :
“Την καρδιά του Ιθωμάτα ευφραίνει η Μούσα
με την αμόλυντη κιθάρα και τα ελεύθερα σανδάλια”
[Ο καλλιτεχνικός αγών παράλληλα με τον αθλητικό δείχνει την υψηλή πολιτιστική στάθμη του Ελληνικού κόσμου, ο οποίος αθλούσε όχι μόνον το σώμα, αλλά ψυχαγωγούσε και την ψυχή και καλλιεργούσε και το πνεύμα. Σήμερα 2.500 χρόνια μετά και ενώ θεωρούμε΄οτι είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι δεν μπορέσαμε να συνδέσουμε του Ολυμπιακούς αγώνες με την Πολιτιστική Ολυμπιάδα, γεγονός που καλείται η Αθήνα 2004 να το πράξει και ν’ αναβιώσει τα παλιά μας ευγενή ήθη και έθιμα]

Πάλη Ερύκου – Ηρακλή

Οπως γράφει ο Παυσανίας, ο τότε βασιλιάς της Σικελίας Ερυξ επιθυμούσε τόσο πολύ τις αγελάδες απο την Ερύθεια, ώστε πάλαιψε με τον Ηρακλή, θεσπίζοντας ως έπαθλο τις αγελάδες αυτές και την βασιλεία του. [Είναι κι’ αυτή μιά ακόμη ατράνταχτη απόδειξη για την αρχαιότητα των Ολυμπιακών αγώνων σ’ αυτόν τον τόπο. Επομένως θα πρέπει να σταματήσει η ακουσία ή και εσκεμμένη παραπληροφόρηση και διαστρέβλωση της Ελληνικής Ιστορίας, σχετικά με ένα τόσο σπουδαίο γεγονός όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Οπου κι’ αν κοιτάξουμε, αυτοί χάνονται στην αχλύ της προιστορίας. Και κάτι άλλο που αξίζει να θίξουμε είναι η ονομασία των νησιών Ερικούσες έξω απο την Σικελίαν, που πήραν τ’ όνομα προς τιμήν του πανάρχαιου βασιλιά Ερυκος]

Η Βύθιση του Πλοίου των Μεσσηνίων Χορευτών

Μεταξύ των πάμπολλων αφιερωμάτων επί του τείχους της Αλτεως ήσαν και τα χάλκινα αγάλματα των παιδιών από τη Μεσσήνη ομού μετά του δασκάλου και του αυλητού των, έχοντας την δεξιάν χείρα απλωμένη ωσάν να παρακαλούσαν το Θεό εις βοήθειαν. Είναι τα θύματα του ναυγήσαντος πλοίου στον πορθμό της Μεσσήνης , όπου λέγεται ότι ήτο η Σκύλλα και η Χάρυβδις. Η ιστορία έχει ως εξής. Οι Μεσσήνιοι της Σικελίας είχαν συνήθειαν να στέλλουν στο αντικρινό Ρήγιο τριάντα πέντε παιδιά με τον δάσκαλο τους και τον αυλητή τους σε μια τοπική εορτή των Ριγίνων. Η εορτή ωνομάζετο χορός των παιδιών. Δυστυχώς όμως κατά τον χρόνον εκείνον το πλοίον εβυθίσθη λόγω θαλασσοταραχής και επνίγηκαν όλοι τους. Εις ανάμνησιν του θλιβερού εκείνου γεγονότος, αφιέρωσαν τα αγάλματα των παιδιών, του δασκάλου και του αυλητού αυτών προς τιμήν του Διός στην Ολυμπία.

Προϊστορικοί Αθλητές

Ιστορικό χρέος κάθε κοινωνίας είναι η διατήρηση στη συλλογική μνήμη των διαχρονικών και αναλλοίωτων αξιών του παρελθόντος που προσδίδουν στο παρόν ηθικά στηρίγματα Τέτοιο διαχρονικό στήριγμα για τους νέους είναι και το αθλητικό ιδεώδες. Η Μεσσηνία από τα βάθη της προιστορίας ως σήμερον δεν έβγαλε μόνον υπέροχους μαχητές υπέρ της Ελευθερίας , της Δημοκρατίας , του πνεύματος, της διανόησης και της τέχνης , αλλά και εξέχοντες αθλητές , που διεκρίθησαν στους Ολυμπιακούς αγώνες

Νηλεύς και Νέστωρ

. Ο Νηλεύς πατέρας του Νέστορος έστειλε στους Ολυμπιακούς αγώνες - βασιλεύοντος του Αυγείου στην Ηλεία - τους ίππους αυτού και τον ηνίοχον. Ο Αυγείας απο φθόνο εφόνευσε τους ίππους και τον ηνίοχον. Εκτοτε λόγω αδυναμίας του γέροντος Νηλέως, οι Ηλείοι ήρπαζον τα ζώα των Πυλαίων. Τότε ο νεαρός Νέστωρ συγκέντρωσε στρατό και κατετρόπωσε τους Ηλείους, και πήρε πίσω τα αρπαγέντα κοπάδια .
Ο Αντίλοχος του Νέστορος

Ο Αντίλοχος, υιός του βασιλέως Νέστορος , που ήλθε εθελοντικά στον Τρωικό πόλεμο, επρώτευσε στους ταφικούς αγώνες προς τιμήν του Πατρόκλου. Ο Αντίλοχος παρά την εντολή του πατρός του ήλθε μετά πενταετίαν με 20 πλοία για να πολεμήσει τους Τρώες , διότι ήτο κι’ αυτός μνηστήρ της Ελένης. Λέγεται ότι ήτο πάντερπνος και χαριέστατος νέος και δια τούτο εγένετο φίλος του Αχιλλέως . Σε μια μάχη έσωσε τη ζωή του πατρός του, που κινδύνευσε από τον Μέμνονα. Στον ταφικό αθλητικό αγώνα που οργάνωσε ο Αχιλλεύς προς τιμήν του νεκρού Πατρόκλου, ο Αντίλοχος διεκρίθη στον ιππικό αγώνα . Εκεί μάλιστα έλαβε τις οδηγίες από τον πολύπειρο πατέρα του Νέστορα πώς να παίρνει τις στροφές και να μην ανατρέπεται το άρμα του. «Να κρατάς τα χαλινά των εσωτερικών αλόγων , ώστε να μειώνουν την ταχύτητα τους και να επιταχύνεις την ταχύτητα των εξωτερικών αλόγων» τον συμβούλευσε ο Νέστωρ [Πάνω σ’ αυτή την αρχή στηρίζεται το διαφορικό, που μετά χιλιάδες χρόνια χρησιμοποιήθηκε στα αυτοκίνητα.]

Αργοναύτες Μεσσήνιοι

Οι Αργοναύτες ήσαν δεινοί θαλασσοπόροι -και υπο την ευρεία έννοια ήσαν αθλητές (έκαναν άθλο) διότι ταξίδευαν σε ωκεανούς και θάλασσες (Μεσόγειος, Μαύρη Θάλασσα , Εύξεινος Πόντος, Ατλαντικός κ. α ) .Επομένως πρέπει να μνημονεύσουμε τους Μεσσήνιους αργοναύτες Ιδα και Λυγκέα του Αφαρέως και τους Πύλιους Περικλύμενο και Νέστωρα του Νηλέως, διότι αυτοί έλαβον μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία.

Οι Μεσσηνιακοί Πόλεμοι

Η Μεσσηνία στους αρχαίους χρόνους για κακή της τύχη ήτο υπόδουλη επι 400 σχεδόν χρόνια στους Λακεδαιμονίους. Οι τρεις Μεσσηνιακοί Πόλεμοι και η μακραίωνη κατοχή της Μεσσηνίας από τους Λακεδαιμονίους εμπόδισε τους αθλητές της να διακριθούν στους Ολυμπιακούς αγώνες. Είναι προφανές ότι σε περιόδους εισβολών και καταπιεστικών μέτρων των Λακεδαιμονίων , η συμμετοχή των Μεσσηνίων αθλητών στους Ολυμπιακούς αγώνες και η διάκριση τούτων, ήτο περιορισμένη έως μηδενική. Εξ αυτού συνάγωμεν ότι ο πρωταρχικός παράγων για την άνθηση του αθλητισμού και του Ολυμπιακού ιδεώδους είναι η Ελευθερία και η Ειρήνη . Το χρονικό των Μεσσηνιακών Πολέμων έχει ως εξής

Πρώτος Μεσσηνιακός Πόλεμος

Απο τις αρχές του 8 ου αιώνος π. χ οι Λακεδαιμόνιοι διέπραξαν ωμότητες σε βάρος των Μεσσηνίων. Αιτία υπήρξε η αιφνιδιαστική κατάληψη της παραμεθόριας Μεσσηνιακής πόλεως Αμφειας απο τους Λακεδαιμονίους και η εξόντωση της φρουράς της και του αμάχου πληθυσμού. Ετσι αρχίζει περί το 750 π. χ ο 1 ος Μεσσηνιακός Πόλεμος που διήρκησε 20 χρόνια. Οι Λακεδαιμόνιοι τους αφαίρεσαν όλα τα εισοδήματα, εκτός ελαχίστων απαραιτήτων, επιβάλλοντας σ’ αυτούς να ζουν στη φτώχεια και στη μιζέρια.

Δεύτερος Μεσσηνιακός Πόλεμος

Με αρχηγό τον Αριστομένη οι Μεσσήνιοι επαναστατούν περί το 669 π. χ προς αποτίναξη του ζυγού των Λακεδαιμονίων Το 659 π. χ οι επαναστατημένοι Μεσσήνιοι εξαναγκάζονται να συμπτυχθούν βορειότερα της Ιθώμης στην ισχυρά θέση Είρα, . Μετά διετίαν οι Σπαρτιάτες κυρίευσαν την Είραν και επακολούθησε φοβερή σφαγή και διωγμός των Μεσσηνίων. Ομως ο τράχηλος των Μεσσηνίων δεν αντέχει τη σκλαβιά και επακολουθεί και 3 ος Μεσσηνιακός Πόλεμος .

Τρίτος Μεσσηνιακός Πόλεμος

Αυτός κηρύσσεται το 468 π. χ . Η σθεναρά αντίσταση των Μεσσηνίων και ο σύμμαχος τους Εγκέλαδος που κατέστρεψε τη Σπάρτην (είχαν τότε 20.000 θύματα) εκλόνισε τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι εζήτησαν τη βοήθεια των Αθηναίων για να καταστείλλουν την επανάσταση. Οι τελευταίοι έστειλαν το 462 π. χ 4.000 άνδρες με αρχηγό τον Κίμωνα , για να πολιορκήσουν το φρούριο της Ιθώμης . Αλλά οι Σπαρτιάται τους απέσυραν διότι φοβήθηκαν ότι οι Αθηναίοι θα ενωθούν με τους πολιορκημένους.

Ο Διωγμός των Μεσσηνίων

Τελικώς, οι Μεσσήνιοι δεν άντεξαν στην πολιορκία και αποχώρησαν με τις οικογένειες τους στη Ναύπακτο. Η ήττα των Αθηναίων στον Πελοποννησιακό Πόλεμο στοίχισε στους Μεσσηνίους και νέο εξανδραποδισμό στο Ρήγιο της Σικελίας, Ενα άλλο μέρος εγκατεστάθη στην Ναύπακτο και στην Κυρήνη της Λιβύης .Συνεπεία των Μεσσηνιακών πολέμων, από το 776 π. Χ - ημερομηνία επανέναρξης των Ολυμπιακών αγώνων – ως το τέλος του 4 ου αιώνος η Μεσσηνία απουσιάζει ή έχει μηδαμινή συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες

Μεσσήνιοι Ολυμπιονίκες

Παρά τα φοβερά δεινά διεκρίθησαν οι εξής Μεσσήνιοι αθλητές στους Ολυμπιακούς αγώνες, καθώς και στα Ισθμια, και Νέμεα :
1/Αλκαίνετος Λεπρεάτης , πυγμάχος (και οι δύο υιοί αυτού )
Ενίκησεν δύο φορές στην πυγμαχία παίδων και δύο φορές στην πυγμαχία ανδρών.
2/ Αντίοχος Λεπρεάτης , παγκρατιστής. Ενίκησε μια φορά στο παγκράτιον στην Ολυμπία, και δυό φορές στα Νέμεα και στα Ισθμια.
3/ Αρραχίων Φυγαλεύς, παγκρατιστής.
Εφονεύθη στην Ολυμπία όταν ηγωνίζετο στο παγκράτιον στον τελικό αγώνα.
4/ Γόργος του Ευκλήτου Μεσσήνιος , πενταθλητής . (υπήρχε και Γόργος Ηλείος) ενίκησεν στο πένταθλον.
5/ Δαμίσκος Μεσσήνιος , δρομεύς. Ενίκησε δεδεκατής ων στον αγώνα δρόμου παίδων και ύστερον ενίκησε πέντε φορές στα Πύθια και Νέμεα.
6/ Δημάρατος Μεσσήνιος, πυγμάχος. Ενίκησε στην πυγμαχία παίδων
7/ Ελλάνικος Λεπρεάτης (υιός του Αλκαίνετου) , πυγμάχος .
Ενίκησε στην πυγμαχία παίδων.
8/ Ζήνων Λεπρεάτης , δρομεύς. Ενίκησε στο δρόμο παίδων
9/ Θέας Λεπρεάτης(έτερος υιός του Αλκαίνετου) , πυγμάχος
ενίκησε στην πυγμαχία παίδων
10/ Λάβαξ ο Εύρονος, Λεπρεάτης , πυγμάχος ενίκησε στην πυγμαχίαν
11/ Λεοντίσκος Μεσσήνιος , παλαιστής. Ο Λεοντίσκος ήτο Μεσσήνιος , αλλά είχε μεταναστεύσει - εξ αιτίας της Σπαρτιατικής κατοχής - στη Σικελία. Αυτός ποτέ δεν ξέχασε τη Μεσσηνία και το εξεδήλωσε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, όταν αγωνίσθηκε και ενίκησε στην πάλη ως Μεσσήνιος και όχι ως Σικελός.
12/ Ναρυκίδας του Δημαράτου, Φιγαλεύς, παλαιστής ενίκησε στην πάλη
13/ Σόφιος Μεσσήνιος , πενταθλητής ενίκησε στο πένταθλον
14/ Τελέστης Μεσσήνιος , πυγμάχος ενίκησε στην πυγμαχία παίδων
[Σύμφωνα με μαρτυρία του Παυσανίου, ο Αρραχίων εφονεύθη όπως ακριβώς και ο Κρεύγας ο Επιδάμνιος από τον Δαμόξενο τον Συρακούσιο. Οι εν λόγω αθλητές αγωνιζόμενοι στην πυγμαχία στα Νέμεα, συνεφώνησαν να κτυπήσουν εναλλάξ όπου θέλει ο καθένας. Πρώτον εκτύπησε ο Κρεύγας τον Δαμόξενο στην κεφαλή . Επειτα ήλθε η σειρά του Δαμόξενου , όστις εκτύπησε τον Κρεύγα με όρθιους δακτύλους στα πλευρά. Όμως τα δάκτυλα του τρύπησαν τα πλευρά και με τα νύχια έβγαλε έξω τα σπλάχνα του Κρεύγα , ο οποίος ευθύς αμέσως εξέπνευσε. Οι Αργείοι εξεδίωξαν το Δαμόξενο απο τον αγώνα και εστεφάνωσαν νικητή τον θανόντα Κρεύγα και του έστησαν και ανδριάντα. Το ίδιο συνέβη και με τον Αρραχίωνα , όπως μαρτυρεί ο Παυσανίας.]

Η Σχολή Πυγμαχίας του Λεπρέου

Από τον πίνακα των Ολυμπιονικών, εμφαίνεται ότι το Λέπρεον έχει ενδοξότατη ιστορία στην πυγμαχία και στην πάλη . Πράγματι εκεί λειτουργούσε κατά την αρχαιότητα ξακουστή σχολή πυγμαχίας. Σύμφωνα με την «Ωγυγία» τομ Δ’ , του Αθαν. Σταγειρίτη, σελ.119-120 οι Μινύαι, που δεν είναι άλλοι από τα τέκνα των Αργοναυτών που νυμφεύθησαν Λύμνιες γυναίκες , είναι εκείνοι που έκτισαν τις πόλεις Λέπρεον , Μάκιστον, Φριξάς, Πύργον, Επιον και Νούδιον. Κατά τους χρόνους του Ηροδότου τας πλείστας εξ αυτών των πόλεων εκπόρθησαν οι Ηλείοι. Αυτός δε είναι και ο λόγος που θεωρώ τους Λεπρεάτες αθλητές περισσότερο ως Μεσσηνίους και όχι ως Ηλείους . [Σημ. ΤΟ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, Σελ. 47 Κατά τον ιστοριοδίφην Π. Κωνσταντινίδη ]

Σύγχρονοι Μεσσήνιοι Αθλητές

Θα ήτο παράλειψη να λησμονήσουμε τον άλτη Κώστα Τσικλητήρα από την Πύλο, που ανεδείχθη ολυμπιονίκης στην 4 η Ολυμπιάδα στο Λονδίνο το 1908. Αυτός κέρδισε δύο αργυρά μετάλλια, ένα στο άλμα εις μήκος άνευ φοράς με 3,235 μ και εις ύψος με 1, 55 μ. Επίσης να αναφέρουμε και τον δρομέα Σπήλιο Ζαχαρόπουλο από το Σιδηρόκαστρο Τριφυλίας που επρώτευσε στα 300μ στους Πανευρωπαικούς Αγώνες Στίβου και ετίμησε την Ελλάδα και τη Μεσσηνία . Στο όνομα αυτών θα πρέπει να τιμήσουμε και όλους τους προβεβλημένους και άγνωστους Μεσσήνιους αθλητές, που υπηρέτησαν το υψηλό Ολυμπιακό ιδεώδες στους στίβους και στις αλάνες.

Επίλογος

Η Ελληνική φυλή έχει βάλει παντού την σφραγίδα της, χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες. Απο την άποψη αυτή ο Ελληνισμός μοιάζει με την μητέρα Φύση, που ενώ έχει θέσει παντού τους αδησώπητους Νόμους της , πολύπλοκους μέσα στην απλότητα τους, γεγονός που κάνει δύσκολο στους ανθρώπους να τους αποκαλύψουν, εκτός εκείνων που διαθέτουν τον κώδικα για την αποκρυπτογράφηση των μυστικών της. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την σφραγίδα του Ελληνισμού πάνω στον κόσμο απο αρχαιοτάτων χρόνων ως σήμερα. Οπου κι’ αν στρέψουμε το βλέμμα μας, είτε στον Ουρανό, είτε στην Γη , είτε στην θάλασσα θα συναντήσουμε τα μυστηριώδη σύμβολα του Ελληνισμού. Οι Ελληνες τα είπαν όλα και τώρα οι άλλοι βρίσκονται στην τραγική θέση να αναμασούν με άλλα λόγια αυτά που έδωσαν οι Ελληνες με Δωρική λακωνικότητα και απλότητα .

Προτάσεις

Ο λαός της Μεσσηνίας και οι Αρχές της , επ’ ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 ή και μετά απ’ αυτούς πρέπει να τιμήσουν τους Μεσσήνιους αθλητές όπως τους αξίζει. Ο γράφων προτείνει την ανέγερση Μνημείου, ή την τοποθέτηση Αναμνηστικής Πλάκας σε κεντρική θέση στην Καλαμάτας προς παραδειγματισμό των επερχομένων γενεών. ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΕΣΣΗΝΙΟΙ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΣΣΗΝΙΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ !!


Σχετικά
α/ Ομηρος Ιλιάδα
β/ Παυσανίας Ηλειακά


ΟΙ ‘4 + 1’ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Τελικώς τα Ολυμπιακά έργα έγιναν, κι η Αθήνα είναι πανέτοιμη. Έμεινε βέβαια για αργότερα το πράσινο και η διαχείριση των σκουπιδιών. Επίσης δεν έγινε η Πολιτιστική Ολυμπιάδα και η ταλαίπωρη Ολυμπιακή Εκεχειρία, που καίτοι όλοι την υπέγράψαν στα χαρτιά δεν την έκαναν σεβαστή στην πράξη, διότι επεκράτησε η τρομουστερία. Θύμα της αγοράς υπήρξαν όμως και βιβλία που αφορούσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες . Οι εκδότες τους δεν τα εξέδωσαν διότι λένε «δεν πουλάνε» . Είχαν κι’ αυτά την τύχη της Πολιτιστικής Ολυμπιάδος. Μπράβο μας! 10 δισ. Ε για τους Ο. Α , δραχμή για το Ολυμπιακό Πνεύμα! Θύμα της απροθυμίας του εκδότου υπήρξε και το βιβλίο μου «ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ» το οποίον δεν εκτυπώθηκε για τους προαναφερομένους λόγους. Στο οπισθόφυλλο του αναφέρονται τα εξής :
«Το βιβλίο τούτο εγράφη για να καταρρίφθούν τα ψεύδη σχετικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες(Ο. Α) Κατά την μελέτη των ιστορικών πηγών δοκίμασα τέσσαρες εκπλήξεις :
Πρώτη Έκπληξη :Οι Ο. Α ουδεμία σχέση έχουν με τις Ασσυρο-Βαβυλωνιακές ή τις Αιγυπτιακές παιδιές, όπως ανακριβώς γράφεται στην ιστοσελίδα του ΑΘΗΝΑ-2004. Άλλο παιχνίδιa(Games) και άλλο Αγώνες.
Δευτέρα Έκπληξη : Η χρονολόγηση των Αγώνων χάνεται στα βάθη της Προϊστορίας , στο 45.000 χρόνια Π. Ε. Τότε που οι Ασσυρο-Βαβυλώνιοι και Αιγύπτιοι δεν υπήρχαν Ο 1ος Ο. Α εγένετο προς τιμήν του Διός για την νίκη του επί του Κρόνου (Ο Υγίνος αναφέρει ότι οι ‘ 4’ πρώτοι αγώνες δεν σώζονται και έτσι αρχίζουμε από τον 5ον τον Δαναό, όστις κατέστησεν αγώνα εις τους γάμους των θυγατέρων του. 6ον δε λέγει τον Λυγκέα, γαμβρόν του Δαναού, όστις κατέστησεν άλλον εις το Αργος . 7ον τον Περσέα, όστις εώρτασεν αγώνα επιτάφιον του Πολυδέκτους και μόλις 8ον λέγει τον Ηρακλέα, όστις κατέστησεν τον Ολυμπιακόν Αγώνα , εις τιμήν του Πέλοπος.).
Τρίτη Έκπληξη: Θεωρούσα ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήσαν κάτι απλό. Όμως εξεπλάγην όταν είδα ότι είναι η συνισταμένη του Ελληνικού Πνεύματος. Στην Ολυμπία γινόταν η δοκιμή στην πράξη όλων των Ελληνικών Αξιών.
Τετάρτη Έκπληξη: Μήτρα των Ολυμπιακών Αγώνων είναι η Εθνική μας Θρησκεία του Ελληνικού Πανθέου , η οποία εδημιούργησε όλο το αξιακό πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων. Στην θρησκεία αυτή-που σήμερα βάλλεται και λοιδωρείται- χρωστάει ο σύγχρονος κόσμος όλους τους θεσμούς του (Ελευθερία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια του ατόμου, Αθλητισμό, Τέχνη κ. α) Οποία όμως ειρωνεία! Ο Ιουδαιοχριστιανισμός την συκοφάντησε και την κατέστρεψε με λύσσα. Αλλά εις μάτην! Ο Ελληνισμός δεν καταστρέφεται, διότι είναι ιδέα και στάση ζωής. Τις άλλες εκπλήξεις θα τις βρεις μόνος σου αναγνώστη στο μυθικό Ελληνικό κόσμο του βιβλίου» όταν αυτό κυκλοφορήσει κάποια μέρα.
Πέμπτη Eκπληξη είναι γιατί δεν έγινε η Πολιτιστική Ολυμπιάδα ; Λέτε ο Γιαχβέ να έβαλε την ουρά του ; Αλλά τώρα προέχει η επιτυχία των Αγώνων. «Νύν υπέρ πάντων αγών» Καλή επιτυχία λοιπόν κι’ ΟΛΟΙ στα γήπεδα ενθουσιώδεις και δυνατοί στην μεγάλη μας γιορτή! Με το Τράμ και το Μετρό…Κι’ όλοι ας επιστρατεύσουμε τούτες τις κρίσιμες στιγμές της μάχης το φιλότιμο του Έλληνος για να δώσουμε απάντηση στις ξένες «σάπιες» γλώσσες.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Τώρα που έκλεισαν τα φώτα του Ολυμπιακού Σταδίου και έσβησε η Ολυμπιακή Φλόγα ανοίγει για την χώρα μας μια καινούργια εποχή, όπως είπε ο κ. πρωθυπουργός. Πρέπει να θέσουμε καινούργιους στόχους ώστε να πάμε πιο ψηλά, πιο μακριά και πιο δυνατά. Για να είμαστε δίκαιοι το επίτευγμα των Ολυμπιακών Αγώνων ανήκει στη νέα γενιά των 40άρηδων που πρωτομπήκαν στο μαγικό κόσμο των κομπιούτερ και γιατί όχι και της σημερινής νεολαίας που παίζει με τα κινητά τηλέφωνα. Μπράβο στα παιδιά μας! Ο Ελληνισμός απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι όταν είναι ενωμένος και θέλει να επιτύχει κάτι μεγάλο, καμιά δύναμη στον κόσμο δεν μπορεί να τον σταματήσει. Τώρα αποκτήσαμε τεχνογνωσία και προ παντός αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία που πρέπει να τα αξιοποιήσουμε στο έπακρον. Πρέπει να διαφυλάξουμε τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις σαν κόρη οφθαλμού από βανδαλισμούς, καταστροφές ή από την καταλήστευση τους(όργανα, συσκευές, αθλητικά είδη, έπιπλα κλπ) και να τις αξιοποιήσουμε δεόντως για τον καθολικό και πάνδημο αθλητισμό και ψυχαγωγία του Ελληνικού λαού. Και βέβαια πρέπει να κάνουμε το παν για να προσελκύσουμε επενδύσεις, να τονώσουμε τον τουρισμό και να αναπτύξουμε μια σύγχρονη τεχνολογική βάση στη χώρα μας.
Όμως ο σκοπός του παρόντος σημειώματος είναι άλλος. Στην Αθήνα χύθηκαν εκατομμύρια τόνοι μπετόν, σίδηρο κι’ άλλα δομικά υλικά και ‘τσιμεντώθηκαν’ τεράστιες εκτάσεις για την κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων, για χώρους στάθμευσης, νέες λεωφόρους και άλλες χρήσεις. Εκείνο που δεν έγινε είναι το πράσινο, γιατί αυτό δεν φέρνει άμεσο κέρδος. Ποτέ δεν φυτεύτηκαν τα 2,5 εκατ. δένδρων και ποτέ δεν έγινε αναδάσωση. Κάτι λιγοστά δένδρα και θάμνοι που φυτεύθηκαν άρον-άρον στο μεσοκαλόκαιρο δίνουν αγώνα επιβιώσεως και τα περισσότερα θα έχουν πρόωρο θάνατο. Τα ψεύτικα καλλιτεχνικά φτιασιδώματα της Αθήνας μπορεί να έκρυψαν προσωρινά την ασχήμια της, αλλά δεν έλυσαν το μέγα πρόβλημα του πρασίνου. Τώρα που επανερχόμεθα στην μετά-Ολυμπιακή ομαλότητα θα πρέπει να αναλάβουμε την Οικολογική Ολυμπιάδα , με την δενδροφύτευση πεζοδρομίων , πάρκων , ελευθέρων χώρων, λόφων και των γύρω από την Αθήνα ορεινών όγκων. Το σύνθημα πρέπει να είναι: «παντού, ακόμη και στις γλάστρες μας, να φυτεύσουμε δένδρα και θάμνους». Στην εκστρατεία αυτή να συμμετάσχουν όλοι οι Έλληνες: Κυβέρνηση, Τοπική Αυτοδιοίκηση, πολιτιστικοί φορείς, σχολεία κλπ. Προ παντός οι εθελοντές, θεσμός που έκανε το θαύμα του στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πρέπει να δώσουμε ζωτικό χώρο στο πράσινο. Να το προστατεύσουμε από την παντοκρατορία του Ι Χ που καταπατά και μολύνει τα πάντα . Κάθε Αθηναίος ας «υιοθετήσει» ένα δένδρο, ένα θάμνο στο πεζοδρόμιο του στην αυλή του, στην βεράντα, ή στην ταράτσα του. Ας αναβιώσουμε τον πανάρχαιο θεσμό των Αλσών και τα ευεργετικά πνεύματα των Δρυάδων και Αμαδρυάδων σήμερα που το πράσινο έχει αφανισθεί . Ο Έλληνας πρέπει να αγαπήσει το πράσινο και να συμφιλιωθεί μ’ αυτό. Να αποβάλει το ανατολικό πνεύμα της ερήμου. Έτσι θα δώσουμε περισσότερο οξυγόνο και υγεία στα παιδιά μας και περισσότερη ομορφιά στις πόλεις μας και στην ύπαιθρο. Χρειάζεται όμως και μια νέα Γιάννα για να συντονίσει την νέα Ολυμπιάδα του Πρασίνου. Προ παντός όμως χρειάζεται η πολιτική βούληση. Εμπρός παιδιά για το Πράσινο μετάλλιο της Οικολογικής Ολυμπιάδος!!
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΟΜΗΡΟΣ ΤΟΥ ΕΒΡΑΪΚΟΥ ΛΟΜΠΙ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Το ερώτημα που ανακύπτει σήμερον είναι : Ποιός κυβερνάει τον κόσμο ; Δεν είναι εξωφρενικό και παράδοξο ότι όλοι οι μικροί υποτάσσονται στο διεθνές δίκαιο, εκτός του Ισραήλ; Ως γνωστόν υπάρχουν πολλά λόμπι στις ΗΠΑ, αλλά δύο είναι τα πανίσχυρα και κυρίαρχα, ήτοι : 1/ το Εβραϊκό και 2/ το Αγγλοσαξονικό.
1/ Το Εβραϊκό λόμπι διαθέτει :
- Χρηματιστηριακό και Τραπεζιτικό Κεφάλαιο
- Πολυεθνικές Εμπορικές Επιχειρήσεις
- Μέσα Ενημερώσεως-Χόλλυγουντ
- Εβραϊκές Οργανώσεις- Συναγωγές- Ευαγγελιστές κ.α
- Μυστικές Στοές(Μασονικές, Μπίλντερμπεργκ, Τριμερής Επιτροπή, Επιτροπή Εξωτερικών ΣχέσεωνCFR, κλπ)
Τούτο ελέγχει σχεδόν ασφυκτικά : το Λευκό Οίκο, Κογκρέσο, Στέητ Ντιπάρτμεντ
, Πεντάγωνο, Μυστικές Υπηρεσίες, Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα κ. α
Ουσιαστικά είναι «κράτος εν κράτει» και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι ΗΠΑ τελούν υπό ιδιότυπη κατοχή του Ισραήλ. Μέσω δε των ΗΠΑ πιέζει ασφυκτικά την Ε. Ε και τον κόσμο ολόκληρο.
2/ Το Αγγλοσαξονικό λόμπι διαθέτει:
- Ενέργεια-Πετρελαιακές Εταιρείες
- Υψηλή Τεχνολογία
- Εξοπλισμούς κ. α
Τούτο στηρίζεται στους λευκούς και προτεστάντες του Βορρά. Ωστόσο υπάρχει σχετική επικάλυψη των διάφορων επιχειρηματικών τομέων από τα δύο λόμπι Όμως τελικά τα βρίσκουν μεταξύ τους στα σοβαρά θέματα στρατηγικής (λ. χ εκλογή προέδρου, κλήρυξη πολέμων, ιμπεριαλιστικών επεκτάσεων κ.ο.κ) Όταν δεν τα βρουν τότε είτε δολοφονούν τον πρόεδρο(αδελφοί Κέννεντυ ), είτε τον καθαιρούν (περίπτωση Νίξον, Αγκνιου και παρ’ ολίγον και Κλίντον) Όταν τα δύο λόμπι είναι ισοδύναμα –όπως συμβαίνει τώρα λόγω του ατυχούς πολέμου στο Ιράκ- και οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι ισοδυναμούν( 50/50) τότε άλλες συγκυρίες ή και τα δικαστήρια καλούνται να εκλέξουν τον πρόεδρο (περίπτωση του υιού Μπους)Το Εβραϊκό λόμπι λόγω θεοκρατικών καταβολών είναι εντόνως ανθελληνικό, αλλά και φιλοτουρκικό και φιλοσκοπιανό. Πάνω και από τα δύο λόμπι φαίνεται ότι υπάρχει ένας κοινός και πανίσχυρος αόρατος εγκέφαλος που διαθέτει μεγάλη δύναμη στις ΗΠΑ, την Ε. Ε και όχι μόνον (τα ονόματα των Ρόκφέλλερ, Ρότσιλδ, Κίσσιγκερ και Σόρος προβάλλουν συχνά σαν ‘αρχιερείς’ του σιωνισμού )
Στις προσεχείς προεδρικές εκλογές οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι είναι σχεδόν ισόπαλοι με ελαφρό προβάδισμα του Δημοκρατικού υποψηφίου κ. Τζον Κέρι, ο οποίος όμως ελάχιστα διαφέρει στις στρατηγικές επιλογές έναντι του αντιπάλου του κ. Μπους. Η διαφορά τους έγκειται σε θέματα τακτικής. Λόγου χάριν ο κ. Κέρι θέλει περισσότερη συνεργασία με τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ και την εμπλοκή τους στον πόλεμο του Ιράκ, κάτι που δεν επιθυμεί ο «πετρελαιάς» κ. Μπους διότι δεν θέλει να βάλει άλλους συνεταίρους στη μοιρασιά του «μαύρου χρυσού»
Ωστόσο ακόμη και μια ελαχίστη στροφή στην Αμερικανική πολιτική μπορεί να δώσει κάποια αμυδρή ελπίδα στον ζοφερό και τρομερό μας κόσμο . Ίδωμεν!
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Τώρα που έκλεισαν τα φώτα του Ολυμπιακού Σταδίου και έσβησε η Ολυμπιακή Φλόγα ανοίγει για την χώρα μας μια καινούργια εποχή, όπως είπε ο κ. πρωθυπουργός. Πρέπει να θέσουμε καινούργιους στόχους ώστε να πάμε πιο ψηλά, πιο μακριά και πιο δυνατά. Για να είμαστε δίκαιοι το επίτευγμα των Ολυμπιακών Αγώνων ανήκει στη νέα γενιά των 40άρηδων που πρωτομπήκαν στο μαγικό κόσμο των κομπιούτερ και γιατί όχι και της σημερινής νεολαίας που παίζει με τα κινητά τηλέφωνα. Μπράβο στα παιδιά μας! Ο Ελληνισμός απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι όταν είναι ενωμένος και θέλει να επιτύχει κάτι μεγάλο, καμιά δύναμη στον κόσμο δεν μπορεί να τον σταματήσει. Τώρα αποκτήσαμε τεχνογνωσία και προ παντός αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία που πρέπει να τα αξιοποιήσουμε στο έπακρον. Πρέπει να διαφυλάξουμε τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις σαν κόρη οφθαλμού από βανδαλισμούς, καταστροφές ή από την καταλήστευση τους(όργανα, συσκευές, αθλητικά είδη, έπιπλα κλπ) και να τις αξιοποιήσουμε δεόντως για τον καθολικό και πάνδημο αθλητισμό και ψυχαγωγία του Ελληνικού λαού. Και βέβαια πρέπει να κάνουμε το παν για να προσελκύσουμε επενδύσεις, να τονώσουμε τον τουρισμό και να αναπτύξουμε μια σύγχρονη τεχνολογική βάση στη χώρα μας.
Όμως ο σκοπός του παρόντος σημειώματος είναι άλλος. Στην Αθήνα χύθηκαν εκατομμύρια τόνοι μπετόν, σίδηρο κι’ άλλα δομικά υλικά και ‘τσιμεντώθηκαν’ τεράστιες εκτάσεις για την κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων, για χώρους στάθμευσης, νέες λεωφόρους και άλλες χρήσεις. Εκείνο που δεν έγινε είναι το πράσινο, γιατί αυτό δεν φέρνει άμεσο κέρδος. Ποτέ δεν φυτεύτηκαν τα 2,5 εκατ. δένδρων και ποτέ δεν έγινε αναδάσωση. Κάτι λιγοστά δένδρα και θάμνοι που φυτεύθηκαν άρον-άρον στο μεσοκαλόκαιρο δίνουν αγώνα επιβιώσεως και τα περισσότερα θα έχουν πρόωρο θάνατο. Τα ψεύτικα καλλιτεχνικά φτιασιδώματα της Αθήνας μπορεί να έκρυψαν προσωρινά την ασχήμια της, αλλά δεν έλυσαν το μέγα πρόβλημα του πρασίνου. Τώρα που επανερχόμεθα στην μετά-Ολυμπιακή ομαλότητα θα πρέπει να αναλάβουμε την Οικολογική Ολυμπιάδα , με την δενδροφύτευση πεζοδρομίων , πάρκων , ελευθέρων χώρων, λόφων και των γύρω από την Αθήνα ορεινών όγκων. Το σύνθημα πρέπει να είναι: «παντού, ακόμη και στις γλάστρες μας, να φυτεύσουμε δένδρα και θάμνους». Στην εκστρατεία αυτή να συμμετάσχουν όλοι οι Έλληνες: Κυβέρνηση, Τοπική Αυτοδιοίκηση, πολιτιστικοί φορείς, σχολεία κλπ. Προ παντός οι εθελοντές, θεσμός που έκανε το θαύμα του στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πρέπει να δώσουμε ζωτικό χώρο στο πράσινο. Να το προστατεύσουμε από την παντοκρατορία του Ι Χ που καταπατά και μολύνει τα πάντα . Κάθε Αθηναίος ας «υιοθετήσει» ένα δένδρο, ένα θάμνο στο πεζοδρόμιο του στην αυλή του, στην βεράντα, ή στην ταράτσα του. Ας αναβιώσουμε τον πανάρχαιο θεσμό των Αλσών και τα ευεργετικά πνεύματα των Δρυάδων και Αμαδρυάδων σήμερα που το πράσινο έχει αφανισθεί . Ο Έλληνας πρέπει να αγαπήσει το πράσινο και να συμφιλιωθεί μ’ αυτό. Να αποβάλει το ανατολικό πνεύμα της ερήμου. Έτσι θα δώσουμε περισσότερο οξυγόνο και υγεία στα παιδιά μας και περισσότερη ομορφιά στις πόλεις μας και στην ύπαιθρο. Χρειάζεται όμως και μια νέα Γιάννα για να συντονίσει την νέα Ολυμπιάδα του Πρασίνου. Προ παντός όμως χρειάζεται η πολιτική βούληση. Εμπρός παιδιά για το Πράσινο μετάλλιο της Οικολογικής Ολυμπιάδος!!
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ;
του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Η ΔΟΕ έχει γίνει Παγκόσμιο Υπουργείο Αθλητισμού. Ίσως είναι ένα από τα παλαιότερα Υπουργεία της Παγκόσμιας Υπερκυβέρνησης που τώρα προωθείται γοργά από την διεθνή εξουσία. Το σώμα των λεγομένων «Αθανάτων» δεν είναι δημοκρατικό όργανο διότι : α/ δεν εκλέγεται από το λαό και δεν εκφράζει την λαϊκή κυριαρχία, β/ δεν ελέγχεται από κανέναν και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, (εν αντιθέσει με τους Ολυμπιακούς Ελλανοδίκες της αρχαιότητος που ελέγχονταν από την Ηλειακή Βουλή) γ/ είναι υπεράνω κυβερνήσεων και συχνά παρεμβαίνει με θράσος στο έργο τους , δ/ είναι μια κλειστή ελιτίστικη λέσχη αποτελούμενη από εκπροσώπους της διεθνούς πλουτοκρατίας. Οι αρμοδιότητες της ΔΟΕ δεν περιορίζονται μόνον στον αθλητικό χώρο. Ως γνωστόν με τις αποφάσεις της επηρεάζει και ελέγχει την παγκόσμια αγορά που ασχολείται με τις Κατασκευές, τα ΜΜΕ, τη Διαφήμιση, τις Τηλεπικοινωνίες, τη σύγχρονη Τεχνολογία, τη Φαρμακευτική Βιομηχανία και φυσικά τα Αθλητικά είδη. Η ΔΟΕ έχει συχνά απασχολήσει τα διεθνή ΜΜΕ με μικρά και μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς κατά την εκλογή των πρωτευουσών των Ολυμπιακών διοργανώσεων. Και ενώ διατείνεται ότι σκοπός της είναι η προώθηση του Ολυμπιακού Πνεύματος-δηλαδή το «εύ αγωνίζεστε»-η ίδια έχει βυθίσει το Ολυμπιακό κίνημα στην σημερινή παρακμή , την διαφθορά και το ντοπάρισμα, που είναι η κορυφή του παγόβουνου. Αιτία όλων αυτών είναι το ΚΕΡΔΟΣ, στην λογική του οποίου έχει δομήσει η ΔΟΕ τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι ντοπαρισμένοι αθλητές είναι απλώς τα «πουλέν» των πολυεθνικών εταιρειών (φαρμακοβιομηχανιών, αθλητικών ειδών κ.α) στις επιδόσεις των οποίων έχουν επενδύσει κολοσσιαία ποσά για διαφημίσεις . Τα αποτελέσματα είναι πλέον ορατά σε όλους.
Οι αγώνες συνεχώς βυθίζονται στην κρίση διότι το κόστος τους ανεβαίνει επικίνδυνα από Ολυμπιάδα σε Ολυμπιάδα. Αποτέλεσμα τούτου οι μικρές χώρες να αποκλείονται από την διοργάνωση τους. Αλλά όσο αυξάνεται το κόστος κατά γεωμετρική πρόοδο, τόσο τα κέρδη των πολυεθνικών μεγαλώνουν αστρονομικά και τόσο βαθαίνει και η διαφθορά. Σήμερον ο θεσμός βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου και απειλεί να καταπιεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τον Αθλητισμό εν τω συνόλω του και φυσικά και την αμαρτωλή ΔΟΕ. Στην βάση του κακού βρίσκεται το σημερινό σαθρό εξουσιαστικό σύστημα. Ειδικά με το ντοπάρισμα την ευθύνη φέρουν οι φαρμακοβιομηχανίες των ΗΠΑ που παράγουν όλο και νεώτερα αναβολικά, ενώ μετ’ ολίγον παράγουν τον τρόπο ανιχνεύσεως των. Έτσι ο τζίρος και μαζί και η καταστροφή των αθλητών συνεχώς μεγαλώνει.[ Έρευνα αποκαλύπτει ότι το ήμισυ των μαθητών στις ΗΠΑ ντοπάρεται για να έχει καλύτερες επιδόσεις] Όποιος δεν βλέπει την αλήθεια είναι είτε αλλήθωρος ή δεν έχει το ηθικό θάρρος να την ομολογήσει.
Οι αγώνες τείνουν να γίνουν Ρωμαϊκές Αρένες, όπου οι αθλητές αντί για πάλη με τα θηρία θα αντιμετωπίζουν τον θάνατο από τα αναβολικά και την καταβρόχθιση τους από τον ανταγωνισμό των πολυεθνικών. Διότι «κλωτσιούνται τ’ άλογα , αλή από τα βατράχια » [Δείτε τι έπαθαν οι κορυφαίοι αθλητές μας Κεντέρης και Θάνου όταν βρέθηκαν στο μέσον της διαμάχης των δύο μεγάλων πολυεθνικών στο χώρο των αθλητικών ειδών.] Επομένως, εμείς οι Έλληνες ως θεματοφύλακες των Ολυμπιακών Αγώνων θα πρέπει να σώσουμε το θεσμό από τον επερχόμενο μοιραίο θάνατο ή την κακοήθη μετάλλαξη του. Και η λύση είναι μία. Να επαναπατρισθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα πάνω στη βάση του Ολυμπιακού Πνεύματος.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com



ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΣΗ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Η επιτυχία της 28ης Ολυμπιάδος δεν οφείλετο μόνον στις ωραίες εγκαταστάσεις, στην άψογη ασφάλεια , στις άρτιες συγκοινωνίες, στην επιτυχή οργάνωση κλπ. Οφείλεται κυρίως στο ταξίδι στο όνειρο που τους δώσαμε με τις φανταστικές τελετές ενάρξεως και λήξεως, με την σύνδεση των Αγώνων με τα υψηλά ιδανικά της Αρχαίας αλλά και της νεώτερης Ελλάδος. Αιφνιδιάστηκαν διότι τους δείξαμε ότι δεν είναι Έλλην μόνον αυτός που έχει αίμα Ελληνικό και μιλάει Ελληνικά, αλλά μπορεί να είναι οποιοσδήποτε λαός-ανεξάρτητα φυλής, χρώματος, θρησκείας, κουλτούρας και άλλων ιδιαιτεροτήτων- αρκεί να σέβεται τον άνθρωπο. Στο διάστημα της Ολυμπιάδος οι Έλληνες έζησαν πολλούς βίους , τόσους όσοι και οι λαοί που φιλοξενήσαμε με απλότητα, αγάπη και ειλικρίνεια. Οι ξένοι φιλοξενούμενοι στην χώρα μας, χωρίς κανείς να τους το πει, έζησαν και απήλαυσαν το άρωμα της Ελληνικής ψυχής και το κλίμα ελευθερίας της πατρίδος μας, ένα κλίμα πρωτόγνωρο που συχνά οι ξένοι το παρεξηγούν και το συγχέουν με την οχλοκρατία, αναρχία ή την τρομοκρατία. Εβίωσαν την διαφορά μεταξύ των καθεστώτων της πατρίδος των –δημοκρατικών ή μη- και της δημοκρατίας στην πράξη, όπως τη βιώνει ο Έλληνας . Είναι η διαφορά που μας κάνει να μοιάζουμε με αιρετικούς απέναντι στη Δύση και συγγενικούς απέναντι στην Ανατολή. Διότι δώσαμε και στους δύο κάτι από τον εαυτόν μας. Στη Δύση τον Απολλώνιο Λόγο και την Δημοκρατία( παρότι και τα δύο τα διαστρέβλωσαν ) , και στην Ανατολή μέρος από το Διονυσιακό πάθος και τον Ανθρωπισμό. Πάνω απ’ όλα τους δώσαμε τα δύο μοντέλα διακυβέρνησης :Το δημοκρατικό της Πόλεως των Αθηνών και το ολιγαρχικό μοντέλο της Σπάρτης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ανήκουμε και στην Ανατολή και στη Δύση. Αυτό συμβολίζει ο διπλούς πέλεκυς και ο δικέφαλος αετός! Εμείς γιορτάσαμε με το δικό μας τρόπο τους αγώνες. Τους δείξαμε ότι παρά την εσφαλμένη αντίληψη τους για την χώρα μας υπερέχουμε : α/ στην φιλοξενία, β/ στην ενσυνείδητη πειθαρχία και υπερηφάνεια του λαού μας, γ/ στην προσήλωση στις ιστορικές μας ρίζες, δ/ στην διαφορετική μας περί του δικαίου αντίληψη, στ/ στον δυναμισμό της ολιγάριθμης φυλής μας , ε/ στο τρόπο που διασκεδάζουμε ζ/ στην προσήλωση μας στην ειρήνη κλπ.
Αυτοί όλο αυτόν τον καιρό έζησαν την τραγωδία της αποτυχίας των αγώνων. Τώρα ήρθε η ώρα της κάθαρσης και περιορίσθηκαν σ’ ένα απλό «ευχαριστώ» και «συγνώμη». Το Δράμα στον Ελληνικό Πολιτισμό συνίσταται στην κατ’ εξακολούθηση κακομεταχείριση και αδικία του εδώ και 17 αιώνες . Η κάθαρση ήρθε πολύ αργά, αφού πρώτα μας αδίκησαν και μας πλήγωσαν κατάφωρα, τόσον υλικά όσο και ηθικά. Έχει συντελεσθεί λόγω και έργω Ύβρις και δεν μπορεί να επανορθωθεί με ένα απλό συγνώμη και ένα ευχαριστώ.
Είναι καιρός να τους υπενθυμίσουμε τις παλιές και τις νέες αδικίες σε βάρος μας. Τις παλιές και τις νέες τραγωδίες μας εξ αιτίας των. Τις παλιές και τις νέες θυσίες του λαού μας γι’ αυτούς. Είναι πλέον καιρός η Ελληνική Πολιτεία και οι διανοούμενοι να τους υπενθυμίζουμε συνεχώς τις παλιές και τις νέες οφειλές στην Αρχαία και την νεώτερη Ελλάδα. Μόνον έτσι θα επέλθει η πραγματική ΚΑΘΑΡΣΗ της ΥΒΡΕΩΣ και θα γίνει η εξιλέωση τους. Διαφορετικά θα συνεχίσουν να μας αδικούν.
http://www.e-e-e.gr/_

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Ο Όμηρος για τους Αγώνες

Πολλά έχουν γραφεί για την προέλευση των αγώνων. Μερικοί θεωρούν τους αγώνες ότι σχετίζονται με θρησκευτικές τελετές, ενώ άλλοι ότι σχετίζονται με επιτάφιες εκδηλώσεις που καθιερώθηκαν για να τιμηθεί κάποιος νεκρός, ή και ηρωικές πράξεις. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα αναφέρει τους αγώνες που οργάνωσε ο Αχιλλεύς για να τιμήσει τον νεκρό Πάτροκλο, ενώ στην Οδύσσεια γράφει για τους αγώνες των Φαιάκων για να διασκεδάσουν τη θλίψη του Οδυσσέα που ναυάγησε στο νησί τους. Πάντως όλοι οι αγώνες γίνονται κοντά σε ιερά και έχουν οπωσδήποτε θρησκευτική διάσταση. Με λίγα λόγια βρισκόμαστε μπροστά σε μια κοινωνία που , παράλληλα με τα ηρωικά της ιδανικά και από το γνήσιο αθλητικό της πνεύμα , χαρακτηρίζεται και από μια εσώτερη πίστη στο θείον.

Αγώνες και Φύση

Οι αγώνες συνδέονται ακόμη και με θρησκευτικές αγροτικές εορτές για την ευφορία της γης. Τέτοιοι αγώνες διεσώθησαν στα Κάρνεια της Σπάρτης, όπου οι νέοι της πόλεως , οι Σταφυλοδρόμοι, έτρεχαν φορτωμένοι με βαριά τσαμπιά σταφύλια και αν αυτοί που τους κυνηγούσαν κατόρθωναν να τους πιάσουν ήτο ένδειξη ότι θα πήγαινε καλά η παραγωγή της χρονιάς. Στα Οσχοφόρια της Αθήνας οι νέοι έτρεχαν κρατώντας μια κληματόβεργα και στα Δαφνηφόρια των Θηβών έτρεχαν με ένα κλαδί δάφνης. Ενδεικτικό της σχέσεως των αγώνων με τη φύση και την βελτίωση της αγροτικής παραγωγής είναι:
α/ το κλαδί της αγριελιάς που στεφανώνουν τους νικητές των Ολυμπιακών αγώνων, β/ του πεύκου για τους νικητές στα Ίσθμια,
γ/ της δάφνης για τους νικητές στα Πύθια και
δ/ του σέλινου για τους νικητές στα Νέμεα..

Οι Ολύμπιοι Θεοί Πρώτοι Αθλητές

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έλκουν την καταγωγή τους από την Ελληνική θρησκεία του Δωδεκάθεου. Καθιερώθηκαν προ αμνημονεύτων χρόνων από τον Δία προς τιμήν του για την νίκη του επί του Κρόνου. Μετέπειτα αρκετοί συνέδεσαν τα ονόματα τους με τους Αγώνες. Στην Ολυμπία ο Πέλοψ εγκαινίασε τον Ολυμπιακό Αγώνα προς τιμή του Οινομάου. Ο Απόλλων εγκαινίασε στους Δελφούς τα Πύθια μετά την εξόντωση του δράκοντα Πύθωνα. Ο Θησεύς ίδρυσε τα Ίσθμια προς τιμήν του ήρωα Μαλικέρτη-Παλαίμονα που πνίγηκε στη θάλασσα. Ο Άδραστος εγκαινίασε τα Νέμεα προς τιμήν του ήρωα Ωφέλτη, γιού του βασιλιά της Νεμέας Λυκούργου, που πέθανε από δάγκωμα φιδιού κ.ο.κ . Οι αρχαίοι πρόγονοι μας τιμούσαν τους νεκρούς που έπεφταν στον πόλεμο με αθλητικούς αγώνες. Έτσι τίμησαν τους πεσόντες στον Μαραθώνα, στις Πλαταιές κ. ο. κ . Αλλά και ο Μ. Αλέξανδρος με αθλητικούς αγώνες τιμούσε τους πεσόντες στις διάφορες μάχες της μακράς εκστρατείας του. Να αναφέρουμε τους μεγαλοπρεπείς αγώνες με συμμετοχή 3.000 αθλητών που οργάνωσε στη Βαβυλώνα προς τιμήν του Ηφαιστίωνα.

Πνευματική η Θρησκεία του 12θεου

Το Ελληνικό Πάνθεον σε αντίθεση με τις σύγχρονες θρησκείες που είναι εξουσιαστικές , κοσμοπολιτικές και δογματικές είναι πνευματική θρησκεία. Κάθε θρησκεία πρέπει να απαντά στα εξής τρία βασικά ερωτήματα:
-Τι είναι ο Κόσμος;
Η Ελληνική Φιλοσοφία δια της Ορφικής λατρείας έδωσε το νόημα του σύμπαντος κόσμου με την Κοσμογονία( με την θεωρία του Ορφικού Αυγού που και σήμερα ισχύει). Επίσης καθόρισε επακριβώς και οριοθέτησε τις πανανθρώπινες αξίες και τις έκανε πράξη του βίου στην Πόλη(Αστυ) εκ της οποίας αναπήδησε η Δημοκρατία
-Τι είναι ο Άνθρωπος ;
. Στο δεύτερο ερώτημα τι εστί άνθρωπος , απαντά ότι αυτός αποτελείται από σώμα , ψυχή και πνεύμα, τα οποία έχουν ανάγκη από φροντίδα, για να γίνει ο άνθρωπος καλός κ’ αγαθός(ενάρετος) δηλαδή να διαθέτει φυσική ωραιότητα και ψυχοπνευματική καλλιέργεια. Όπως το πνεύμα και η ψυχή έχουν ανάγκη ψυχοπνευματικής αγωγής , έτσι και το σώμα έχει ανάγκη αθλητικής αγωγής και ψυχαγωγίας για να γίνει υγιές , όμορφο και δυνατό. Έτσι ανεπτύχθη η Αγωγή και ο Πολιτισμός του Σώματος
- Ποιές πρέπει να είναι οι αξίες της ζωής ;
Σαν αξίες της ζωής όρισαν το «ευ αγωνίζεσθε » όχι μόνον στον στίβο της ζωής αλλά και στον αθλητικό στίβο. Αυτή δε είναι η κυριότερη αξία του αθλητισμού για τους Έλληνες, ότι εθίζοντο από παιδιά στον ωραίο, μεγάλο και αληθινό αγώνα της ζωής. Μέσα στις δύο αυτές λέξεις εμπεριέχονται: η Αξιοκρατία, η Δημοκρατία, η Ανδρεία. η Φιλοπατρία, η συνέπεια, η Πειθαρχία, η ειρηνική συνύπαρξη, η συνένωση , η φιλία , η συνεργασία, η Εκεχειρία, η Ειρήνη, η Δικαιοσύνη, ο ανθρωπισμός κ. ο. κ Επομένως, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η γενική δοκιμασία στην πράξη όλων των Ελληνικών αρετών και αξιών

Πνευματικές και Κοσμοπολιτικές Θρησκείες

Διακρίνομε δύο ειδών θρησκειών :
Πρώτον τις αρχαίες παραδοσιακές θρησκείες που έλκουν με διάφορες παραλλαγές τη σοφία της Χρυσής Εποχής για την οποία μας ομιλούν οι Κλασσικοί.. Αυτές είναι πνευματικές θρησκείες και δίνουν απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα. Αυτές είναι θεμελιωμένες στην ανώτερη επιστημονική γνώση , απομεινάρι του Προκατακλυσμιαίου Πολιτισμού. Η αυθεντικότερη εκ τούτων και η πιο παλιά είναι η Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκάθεου, που αναπήδησε από το Αιγαίο με κέντρο το Ιερό Όρος Όλυμπο, μαζί με τον πρώτο ανθρώπινο πολιτισμό. Το Ελληνικό Πάνθεον είναι η μήτρα η οποία εξέθρεψε τους Ολυμπιακούς Αγώνες (και όχι μόνον), αφού οι θεοί της ήσαν οι πρώτοι Ολυμπιονίκες και το πρότυπο των ανθρώπων εκείνης της εποχής . Πέραν των Ολυμπιακών Αγώνων στο εύφορο έδαφος της Ελληνικής μας θρησκείας ανεπτύχθησαν και όλοι οι μεγάλοι θεσμοί που έβγαλαν τον άνθρωπο από την κατάσταση του ζώου και τον έκαναν εχέφρονα άνθρωπο. Για όλους αυτούς τους θεσμούς είναι σήμερον υπερήφανος ο άνθρωπος, χωρίς ν’ αναλογίζεται που και ποιος τους ανεκάλυψε.
Δεύτερον . Οι κοσμοπολιτικές θρησκείες είναι αυτές που ανεπτύχθησαν στο μεγαπολιτικό και πολυεθνικό περιβάλλον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στην πραγματικότητα αυτές δεν προσεγγίζουν το Θείο και τη Φύση, αλλά αποτελούν εξουσιαστικά συστήματα, για να κρατούν τους ανθρώπους κάτω από τον έλεγχο τους με την βοήθεια ενός πανίσχυρου ιερατείου(ραβίνων, πατριαρχών παπών, αγιατολάχ, καλογήρων, μουλάδων- ταλεμπάν, κλπ) Αυτοί με την συνεπικουρία των φανατικών πιστών , που ακόμη εγκατοβιούν στο σκοτεινό σπήλαιο της αμάθειας, του αστυνόμου και της κρατικής βίας, αποτελούν το παγκόσμιο εξουσιαστικό σύστημα(Διεθνής Σιωνισμός) . Τούτο έχει την πνευματική και πολιτιστική του έδρα στην Ιερουσαλήμ , ενώ την οικονομική και πολιτική στις ΗΠΑ, οι οποίες ας σημειωθεί ελέγχονται πλήρως από Εβραίους σιωνιστές . Αυτές οι δυνάμεις εξουσιάζουν τους λαούς μέσα από τα αφύσικα δόγματα του Φόβου Θεού, του Παραδείσου και της Κολάσεως και της ενοχής λόγω του προπατορικού αμαρτήματος που συνοδεύουν τον άνθρωπο και μετά τον θάνατο του. Σε όσους δεν συμμορφώνονται επιβάλλουν μεσαιωνικού τύπου ανήκουστα βασανιστήρια, απαγορεύσεις και τρόπους ζωής(τσαντόρ, νηστείες, σατανισμούς, γονυκλισίες, ‘θαύματα,’ αγυρτίες , λειψανολατρεία κ. λ. π) Εκμεταλλευόμενοι την πρόοδο της επιστήμης και τεχνολογίας χειραγωγούν τις μάζες με την λογοκρατία και προπαγάνδα των ΜΜΕ και τις οδηγούν στην Αλογία (έλλειψη Λογικής) και στην υποταγή.

Ελληνική Θρησκεία : Μήτρα του Πολιτισμού

Η Ελληνική Θρησκεία μέσα από την ελευθερία της σκέψεως και της εκφράσεως, αλλά και τον σεβασμό της ανεξιθρησκείας, επέτρεψε την έρευνα και την αναζήτηση της αλήθειας και μέσω αυτών ανέπτυξε τις επιστήμες, τις τέχνες, τα γράμματα, τη φιλοσοφία, τα μαθηματικά , τη λογική, το θέατρο, τους θεσμούς, τον αθλητισμό, τη γλυπτική, την αστρονομία κ. α . Αντίθετα οι εβραιογενείς κοσμοπολιτικές θρησκείες έκαψαν τις βιβλιοθήκες, διέλυσαν τη δημοκρατία, έκλεισαν τις φιλοσοφικές σχολές, απηγόρευσαν τα θέατρα, κατήργησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις εορτές , κατήργησαν την ανεξιθρησκεία και εδίωξαν κάθε διαφορετική θρησκεία ή ιδέα , φυλάκισαν τους πιστούς άλλων θρησκειών , δολοφόνησαν την Υπατία και άλλους φιλοσόφους και επέβαλαν την δουλεία. Ακόμη δε και σήμερον ταλανίζουν την ανθρωπότητα με τους θρησκευτικούς τους πολέμους και συγκρούσεις , ακόμη και μέσα στους κόλπους της ίδιας θρησκείας (διαμάχη Καθολικών-Ορθοδόξων, Προτεσταντών-Καθολικών κ.ο.κ) .

Γυμνικοί Αθλητικοί Αγώνες

Οι γυμνικοί αγώνες έλκουν την καταγωγή τους από την Κοσμογονία των Ελλήνων . Στο Αργοναυτικό ποίημα του Ορφέως και εις τους ύμνους ο Φάνης ονομάζετο Πρωτόγονος, Πρίαπος και πατήρ των θεών και θνητών . Τούτον δε τον Φάνητα εις άλλο μέρος ονομάζει Ηρικαπαίον, Ηλιον και Διώνυσον και Δία. Σύμβολον δε του Φάνητος(εκ του φάω= φαίνομαι) ήτο ο φαλλός τον οποίον εφανέρωναν στους γυμνικούς αγώνες οι αθλητές. Ο φαλλός ήτο και σύμβολον των οργίων του Διονύσου.[Κατά την αρχαιότητα είχαν Θεούς εφόρους των αγώνων, τους λεγόμενους Αγωνίους Θεούς. Αυτούς επεκαλούντο συνεργούς όταν επιχειρούσαν να εκτελέσουν κάποιο αξιόλογο έργο. Οι αθλητές προ των Ολυμπιακών Αγώνων ορκίζοντο στον Ορκιο Δία, ενόμιζον δε τον πτερωτόν Ερμή προστάτη των γυμνικών αγώνων.]


Οι Κοσμοπολιτικές Θρηκείες υπεύθυνες Γενοκτονιών

Οι μονοθειστικές θρησκείες έκαναν τον άνθρωπο πρόβατο, την κοινωνία ποίμνιο, τις εκκλησίες στάνη προβάτων και τους ιερείς της ποιμενάρχες οι οποίοι εμπορεύονται το θεό. Αυτές ευθύνονται :
α/ για τις τρομερές γενοκτονίες των γηγενών λαών(Αφρικής, Αμερικής, Μέσης Ανατολής, Ευρώπης, Αυστραλίας κ. α) που αρνήθηκαν να αλλάξουν την πίστη τους.
β/ για την Μεγάλη Γενοκτονία του Ελληνικού Γένους . Το Ελληνικό Έθνος σήμερα πρέπει να ήτο το μεγαλύτερο έθνος της Ευρώπης και ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου, όπως η Ινδία και η Κίνα. Η απελπιστική συρρίκνωση του οφείλεται στον άγριο διωγμό των «εθνικών» Ελλήνων όσο και στην βιαία πολιτιστική γενοκτονία . Αυτή έγινε με την εμφύτευση μιας κατώτερης ανατολικού τύπου δογματικής και εξουσιαστικής θρησκείας που του στέρησε την ελευθερία σκέψεως και βουλήσεως και τον μετέτρεψε σε Ιουδήλο(μισό Έλληνα και μισό Εβραίο)[ Η Γενοκτονία των Ελλήνων δεν αναφέρεται σε καμμία ιστορία διότι δεν επιτρέπει το Ιουδαιοχριστιανικό Κατεστημένο να πληροφορηθεί ο Ελληνικός λαός την Αλήθεια]
γ/ βύθισαν τον κόσμο στην αμάθεια και στο μεσαιωνικό σκοτάδι για να μπορούν ευκολότερα να τον εξουσιάζουν , να τον εκμεταλλεύονται και να τον στέλνουν στα πολεμικά τους σφαγεία,
ε/ για την διαίρεση του κόσμου(διαίρει και βασίλευε), για τις σταυροφορίες , τους θρησκευτικούς πολέμους , τους δύο παγκοσμίους πολέμους, τους πολυάριθμους τοπικούς πολέμους, καθώς και για πάμπολλες μικρότερες κρίσεις , συγκρούσεις και την διαφθορά της κοινωνίας.

Η Ενότητα(φιλότητα) σύμβολο των Αγώνων

Οι συνενωμένοι Ολυμπιακοί Κύκλοι είναι ένα καθαρά Ελληνικό σύμβολο και συμβολίζει την ενότητα του Ελληνικού κόσμου που πραγματοποιείται με την φιλία (φιλότης), εν αντιδιαστολή προς την διάλυση που επιφέρει η διχόνοια και φιλονικία(ο νείκος) των Ανατολικών βαρβάρων. Η έκφραση αυτής της ενωτικής δυνάμεως ήτο για τους Ελληνες ο Ερωτας , ήτοι η φυσική εκείνη δύναμις, η οποία ενώσασα τα ομοειδή της ύλης μέρη , εσχημάτισε τα διάφορα σώματα , και συγκρατεί αυτά εις ένωσιν προς διατήρησιν του παντός(σύμπαντος). Οι πέντε Ολυμπιακοί Κύκλοι συμβολίζουν επίσης και την ενότητα των πέντε Ηπείρων, όπερ σημαίνει ότι οι Έλυνες εγνώριζαν την ύπαρξη των πέντε γεωγραφικών ηπείρων , όπως αποδεικνύεται και από τους αρχαίους Πτολεμαικούς Χάρτες.

Τα Φοινίκεια Ψεύδη

Το δόγμα του «διαίρει και βασίλευε» ήτο ξένο και απεχθές προς τους Ελληνες, εν αντιθέσει προς τους Ανατολικούς λαούς οι οποίοι κατέφευγαν σε ποταπές πράξεις, με αποτέλεσμα το «φοινικίζειν» να θεωρείται ύβρις για τους Ελληνες(γνωστά και τα φοινίκεια ψεύδη)[Στις ημέρες μας υπάρχουν πολλοί θιασώτες των Φοινίκων, οι οποίοι προπαγανδίζουν ένθερμα την ανωτερότητα τούτων και του δήθεν πολιτισμού τους. Μεταξύ αυτών υπάρχουν και «Έλληνες φοινικίζοντες» που προσβλέπουν σε αξιώματα, χρηματικά κέρδη και διασυνδέσεις με ξένα κέντρα ανατολικής προελεύσεως, κατά προτίμηση με τη φυλή του Αβραάμ για να ανέλθουν.

Οι Γεφυραίοι

Φοίνικες ήσαν και οι γνωστοί ως «Γεφυραίοι» που κατοικούσαν στην Κρίσσα(Χρυσό) κάτωθι των Δελφών . Ως γνωστόν ήτο παροιμειώδης η έχθρα και οι πόλεμοι μεταξύ των Κρισσαίων και των Δελφιέων. Οι «Γεφυραίοι» ανέκαθεν επιβουλεύοντο τους Δελφούς διότι εποφθαλμιούσαν τον έλεγχο του Μαντείου των Δελφών για να ελέγχουν τους χρησμούς , αλλά κυρίως για να οικειοποιηθούν τους αμύθητους θησαυρούς του Μαντείου. Τούτο συνέβη με την εισβολή του Χριστιανισμού και την επιβολή δια πυρός και σιδήρου του ξενόφερτου ανατολικού δόγματος. Τότε οι Γεφυραίοι εγκατεστάθησαν πάνω στα συντρίμμια των αρχαίων Δελφών και η συνοικία τους ονομάσθηκε Καστρί . Τα αρχαία κτίσματα συν τω χρόνω εξαφανίσθηκαν, άλλα δε καταπλακώθηκαν και άλλα χρησιμοποιήθησαν ως δομικά υλικά στα σπίτια των Γεφυραίων. Αρκετοί αρνητικοί ή και προδοτικοί χρησμοί του Μαντείου των Δελφών -όπως λ. χ η αδράνεια του Ελληνικού κόσμου κατά την επίθεση των Περσών- οφείλονται στον έλεγχο των Γεφυραίων επι του Μαντείου των Δελφών .Τότε οι Δελφιείς Έλληνες μετώκοισαν στην Κρίσσα και οι όροι αντεστράφησαν. Ο ναός του Απόλλωνος και τα λοιπά αρχαία των Δελφών ανεκαλύφθησαν τον 18ον αιώνα από ένα Γάλλο και έναν Έλληνα που κατοικούσε στο Παρίσσι. Αυτοί παριστάνοντες τους αδιάφορους περιηγητές ζήτησαν να αγοράσουν ένα σπίτι στη θέση που είχαν υπολογίσει από μελέτες και έρευνα τους επί τόπου ότι υπήρχε ο αρχαίος ναός του θεού Απόλλωνα. Πλήρωσαν μάλιστα διπλό τίμημα και απέκτησαν την πολύτιμη οικία όπου έκαναν τις ανασκαφές και βρήκαν τον ναό. Έτσι άρχισε η ανασκαφή των Δελφών]
Οι Ολυμπιακοί αγώνες εξέφραζαν πρωταρχικά αυτό το υψηλόν πνεύμα της συνενώσεως και φιλίας του Ελληνικού κόσμου, όχι επί τη βάσει καταναγκαστικών νόμων –όπως γίνεται σήμερον- αλλά επι τη βάσει των φιλοσοφικό-θρησκευτικών πεποιθήσεων των Ελλήνων. [Να σημειωθεί δε ότι και η Θεογονία των Αμερικανών έχει παρόμοιους συμβολισμούς με τους Ελληνικούς, ήτοι ελάτρευον τον Ηλιον, εσέβοντο τους νόμους, αγαπούσαν τα δάση, είχον μυστήρια και όργια, εδόξαζον την αθανασίαν της ψυχής και τέλος εφύλαττον το άσβεστον πυρ, έχοντες παρθένους Εστιάδες προς φύλαξιν αυτού. Είχαν δε και είδωλα συμβολικά ως ο Πρίαπος. Νεώτερες μελέτες δείχνουν ότι Ελληνες πήγαν στην Αμερική προ αμνημονεύτων χρόνων]


Το Ασβεστον Πυρ

Σύμβολο της αδιάκοπης αναγεννήσεως που φέρουν οι αθλητικοί αγώνες ήτο και η ιερή φλόγα{άσβεστο πύρ) που έκαιγε στην Ολυμπία στο Πρυτανείο μέρα νύχτα. Το πυρ τούτο έκαιον ακαταπαύστως στο βωμό της Εστίας και την τέφραν εκείνου του πυρός έφερον εις τον ναόν του Διός. Οι Έλληνες είχον και το Ιερόν Ύδωρ με το οποίον ερράντιζεν ο ιερεύς και έκανε καθαρμούς σε όσους ήθελον να εισέλθουν στο ναό. Ο Χριστιανισμός αντιγράφοντας τον Ελληνισμό, κατά τρόπον κακέκτυπο, θέλησε να δημιουργήσει την δική του «ιερή φλόγα», το Αγιο Φως , που ανάπτει με την επενέργεια θαύματος στην Ιερουσαλήμ. Και ενώ το Ολυμπιακό Πυρ(η Ολυμπιακή Φλόγα ) ανάβει με την επενέργεια των ηλιακών ακτίνων στην Ολυμπία, ενώπιον χιλιάδων ανθρώπων , το «Αγιο Φως» ανάβει κρυφίως μέσα σε κρύπτη στο Ναό της Αναστάσεως από το ιερατείο της Ιερουσαλήμ, χωρίς την παρουσία μαρτύρων. [ Ο φυσικός Μιχάλης Καλόπουλος ενώπιον τηλεθεατών στο δίαυλο EXTRA άναψε αυτομάτως κεριά εμβαπτισμένα σε διάφορες χημικές ουσίες. Η συνταγή είναι απλή. «Σε χώρο χαμηλής θερμοκρασίας (κάτω από 5 βαθμούς Κελσίου) αλείφουμε το φιτίλι ενός κεριού με λίγο μεταλλικό νάτριο (όπως θα θυμάστε από το σχολείο το νάτριο είναι μαλακό σα βούτυρο) και λίγο θειάφι. Μόλις το κερί βρεθεί σε θερμοκρασία θερμαινόμενου δωματίου, το νάτριο αυτοαναφλέγεται, προκαλεί ανάφλεξη και του θειαφιού με αποτέλεσμα (ώ του θαύματος) το κερί να ανάβει αυτόματα. Μπορούμε να το κάνουμε πιο εντυπωσιακό, αν χρησιμοποιήσουμε πολλά κεριά μαζί.»

Η χαριστική Βολή κατά των Αγώνων

Τη χαριστική βολή κατά των Ολυμπιακών Αγώνων έδωσε ο Ιουδαιοχριστιανισμός που εισέβαλε στον Ελληνικό χώρο. Προηγουμένως έκανε το παν για να παρακμάσει τον καταξιωμένο αυτό θεσμό του Ελληνικού Κόσμου , και τελικώς τους κατήργησε ο Εβραιο-Ισπανός αυτοκράτωρ Θεοδόσιος Β! το 393 μ.Χ. Αυτός ευθύνεται για τη μεγαλύτερη γενοκτονία που έγινε ποτέ στον κόσμο, κι’ αυτή είναι η Γενοκτονία των Ελλήνων. Σ’ αυτήν σκοτώθηκαν τα 75 % των Ελλήνων , που αποτελούσαν τότε το 45 % περίπου του πληθυσμού της γης. Τους εγκληματίες δολοφόνους κατηύθυνε ο Μέγας καταστροφεύς του Ελληνισμού , ή «Αγιος» καθ’ ημάς Θεοδόσιος και οι συν αυτώ(Αλάριχος και μοναχοί), που ακόμη και σήμερα τον δοξάζει η Εκκλησία μας. Τότε «ειδωλολάτρες» ήσαν το 95 % του πληθυσμού της γης, αλλά η προτίμηση του εστράφη κυρίως κατά των Ελλήνων , γιατί έτσι ήσαν οι οδηγίες της «αγίας» και «ιεράς» Συνόδου της Καρθαγένης. Δυστυχώς το Ιουδαιοχριστιανικό δόγμα δεν μπόρεσε να συμφιλιωθεί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και συνεχίζει ακόμη και στις μέρες μας να τους κατηγορεί , να τους λασπώνει και να τους λοιδωρεί ανοιχτά και κρυφά. Η Αλογία και η Λογική δεν χωρούν στο ίδιο κεφάλι. Το ίδιο και ο ξενόφερτος Ιουδαιοχριστιανισμός δεν συμβιβάζεται με Ελληνισμό στην συνείδηση του Έλληνα . Για να βγει η Ορθοδοξία από τα σημερινά της αδιέξοδα και να συμφιλιωθεί με την Ελληνική συνείδηση πρέπει :
1/ Να ζητήσει συγνώμη από τον Ελληνισμό για τα προαναφερθέντα εγκλήματα του Χριστιανισμού.
2/ Να προβεί στην αφαίρεση από τα ιερά της βιβλία των ανθελληνικών αναφορών και αφορισμών
3/ Να αποκολληθεί εντελώς από την Ιουδαϊκή Βίβλο και να εμπλουτισθεί με το Πνεύμα των Ελλήνων Φιλοσόφων
4/ Να συμφιλιωθεί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα Ιδεώδη του Ολυμπισμού-όχι φυσικά με την σημερινή λογική της εμπορευματοποίησης των από τις πολυεθνικές.[ Επ’ αυτού έγινε το πρώτο θετικό βήμα στη συνάντηση των τριών μονοθειστικών θρησκειών στην Αθήνα τις ημέρες αυτές και το χαιρετίζουμε όλοι οι Έλληνες]
5/ Να δεχθεί το διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας και να σεβασθεί στην πράξη την Ανεξιθρησκεία.(Από το υπό έκδοσιν βιβλίο «ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ», του Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΙΔΕΑ

του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Σκοπός της παρούσης μελέτης είναι να τονισθούν τα Ολυμπιακά Ιδεώδη, διότι μέχρι τώρα-λόγω του κλίματος της Τρομοκρατίας, Τρομολαγνίας και Τρομουστερίας που επεκράτησε , δεν ακούσθηκαν. Καμιά θρησκευτική εορτή και κανένα μεγάλο ιερό δεν υπήρχε στην Ελλάδα που να μην συνδυάζει τη λατρεία με την διοργάνωση αγώνων. Μάλιστα πρώτα οι αγωνιστικοί χώροι βρίσκονταν στα προαύλια των ναών. Απ’ όλους όμως τους αγώνες ο σπουδαιότερος και λαμπρότερος ήτο αυτός της Ολυμπίας. Ο Πίνδαρος τραγουδά στην πρώτη Ολυμπιακή ωδή «όπως το νερό είναι το πολυτιμότερο από τα στοιχεία ….και όπως τέλος ο ήλιος φωτοβολεί περισσότερο από κάθε άλλο άστρο , έτσι και η Ολυμπία λάμπει και σκιάζει κάθε άλλον αγώνα»
Ο Τέλειος Άνθρωπος

Το ιερό της Ολυμπίας είχε σαν κύρια αποστολή την καλλιέργεια του αγωνιστικού πνεύματος και του άθλου στη ζωή, ενώ οι Δελφοί και τα Μυστήρια των άνοιγαν στον άνθρωπο το δρόμο για την πραγμάτωση μιάς ανώτερης ζωής με το «Γνώθι σ’ευατόν» και «Μηδέν Αγαν». Όταν βρεθούμε στην Αρχαία Ολυμπία αισθανόμαστε δέος και σεβασμό. Δέος για το πανάρχαιο του θεσμού των Ολυμπιακών Αγώνων που χάνεται στα βάθη της προϊστορίας(45.000 χρόνια Π.Ε περίπου), και σεβασμό διότι σήμερα είναι δύσκολο να εφαρμόσουμε τα Ολυμπιακά ιδεώδη. Το Ολυμπιακό ιδεώδες είναι η πραγμάτωση του “τέλειου ανθρώπου”- του λεγομένου “καλού κ’ αγαθού”. Του σωματικά εύρωστου και υγιούς , του πνευματικά ανεπτυγμένου και του ψυχικά καλλιεργημένου και πλήρως ισορροπημένου ανθρώπου. Μέσα από την αρμονική ανάπτυξη αυτών των τριών σκοπών οι αρχαίοι Έλληνες επεδίωκαν να φτιάξουν τον ιδανικό πολίτη και το κατόρθωσαν. Έκτοτε καμία θρησκεία ή φιλοσοφία δεν κατόρθωσε ούτε καν να προσεγγίσει τα πρότυπα των αρχαίων Ελλήνων.

Αθλητισμός-Παιδεία και Μουσική

Οι στυλοβάτες λοιπόν της εν γένει καλλιέργειας των νέων στην αρχαιότητα περιελάμβαναν τον Αθλητισμό, την Παιδεία(Γράμματα) και την Μουσική. Ο Αθλητισμός ήτο πάνδημος και δεν εννοείτο νέος να απέχει απ’ αυτόν εκτός κι’ αν ήτο ανάπηρος και προβληματικός ή ασθενικός. Αποκορύφωμα δε των αθλητικών εκδηλώσεων ήσαν οι διάφοροι τοπικοί ή περιφερειακοί αγώνες με αποκορύφωμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι Ολυμπιακοί αγώνες εξέφραζαν μια ολόκληρη ιδεολογία και στάση ζωής, και τούτο καταφαίνεται απο το γεγονός ότι παρά τις χιλιάδες χρόνια ζωής τους-εντός των οποίων υπέστησαν αλλαγές-όμως δεν μπόρεσε κανένας να τους αντικαταστήσει με κάτι άλλο. Βέβαια ο θεσμός- όπως όλοι οι θεσμοί- πέρασε κατά καιρούς παρακμή και διακοπή, οι οποίες οφείλονται στην γενικότερη παρακμή των κοινωνιών λόγω σκοταδιστικών ιδεολογιών ή πολεμικών συγκρούσεων μεγάλης εκτάσεως.

Τιμή και Δόξα στον Ευάγγελο Ζάππα

Το Ολυμπιακό Πνεύμα εξύμνησαν τόσο οι αρχαίοι φιλόσοφοι, όπως ο Πλάτων, Αριστοτέλης κλπ όσο και οι μεταγενέστεροι διανοούμενοι, εκ των οποίων ο κυριότερος είναι ο πρωτεργάτης της αναβιώσεως των Ολυμπιακών αγώνων βαρώνος Pierre de Coubertin. Όμως για να είμαστε δίκαιοι, την ιδέα αναβίωσης των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων είχε ο εθνικός μας ευεργέτης Ευάγγελος Ζάππας , όστις εδώρησε μεγάλο ποσόν για την αναβίωση των. Ο σκοπός του απέτυχε διότι «Φαναριώτικο Πνεύμα» στην χώρα μας μαζί με το σκοταδιστικό ιερατείο αντέδρασαν και εκφύλισαν τον θεσμό σε Εκθεσιακό Κέντρο.

Το Ελληνικό Άστυ το Λίκνο των Αγώνων

Ο κατ’ εξοχήν ιδρυτής, θεμελιωτής, φορέας και εκφραστής των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων είναι ο κόσμος των αρχαίων Ελληνικών πόλεων. Το καθοριστικό γεγονός για την παγκοσμιοποίηση αλλά και για την παρακμή των αγώνων υπήρξε η εξάπλωση του IMPERIOUM ROMANUM που έφερε την κατάλυση της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κόσμου. Στην πλήρη εξουθένωση των Ελλήνων και του Ελληνικού Πολιτισμού συνέβαλε τα μέγιστα η επικράτηση του Χριστιανισμού. Η κατάλυση των Ολυμπιακών Αγώνων είναι μιά βίαιη πράξη και σχετίζεται με τις δυνάμεις που διεκδικούν την δική τους επιρροή εντός της αυτοκρατορίας. Είναι δηλαδή μιά επαναστατική πράξη σαν αυτή που έκανε ο Μάο στην Κίνα, με την κατάργηση της προηγούμενης ιστορίας της Κίνας, ή και σαν τις πρόσφατες ενέργειες των ισλαμιστών Ταλεμπάν να εξαφανίσουν κάθε τι που δεν αναφέρεται στο Ισλάμ σαν την μοναδική θρησκεία του Αλλάχ. Ωστόσο η Ελληνική σπίθα της ελευθερίας σ’ όλη την μακραίωνα δουλεία και αλλοτρίωση του Ελληνισμού διατηρήθηκε άσβεστη και μέσα από τα αρχαία γράμματα , τους θρύλους και τις παραδόσεις προετοίμασε το έδαφος για την Αναγέννηση της Ευρώπης και δημιούργησε την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Στην Ψυχή του Λαού μας η Ολυμπιακή Ιδέα

Στο υποσυνείδητο της φυλής μας μαζί με τις λοιπές παρακαταθήκες εφυλλάσσετο και η Ολυμπιακή Ιδέα και γινόταν πράξη στις γειτονιές και στις αλάνες από τα σκλαβωμένα Ελληνόπουλα και τους Κλέφτες και Αρματωλούς στην ελεύθερη Ελληνική ύπαιθρο. Δυστυχώς ποτέ κανείς δεν έκανε μιά βαθιά έρευνα για την συμπεριφορά των Ελλήνων -τους οποίους το Ρωμαϊκό οικουμενικό κράτος μετονόμασε σε Ρωμιούς- και ό,τι έχει ως τώρα γραφεί ενέχει την σκοπιμότητα και την προκατάληψη. Λένε δηλαδή ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν ένας ιστορικός λαός που εξέλειπε με την πτώση του Ελληνισμού και έδωσε την θέση του στον Χριστιανό Ρωμιό, δύο επίθετα που τον αποξενώνουν από την ιστορική του κληρονομιά. Αυτή η “συνωμοσία” της πολιτιστικής γενοκτονίας σε βάρος ενός ιστορικού λαού που αναλώθηκε υπέρ της ανθρωπότητος δεν έχει άλλο προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία και δυστυχώς συνεχίζεται ως τις μέρες μας με αυξανόμενη ένταση. [ Είναι γνωστό το δόγμα του αρχισφαγέα του Κυπριακού Ελληνισμού - του ηθικού υπευθύνου για την εισβολή του Τουρκικού Αττίλα στην Κύπρο - ο οποίος είπε ότι : “πρέπει να πλήξουν τον Ελληνισμό στις ρίζες του…” Οι πραγματικές του ρίζες είναι το Ελληνικό δημοκρατικό και ανθρωπιστικό πνεύμα και οι θεσμοί , όπως η Δημοκρατία , οι Ολυμπιακοί Αγώνες κ. α. Αυτά λοιπόν κατεδαφίζονται στις μέρες μας χωρίς καν να αντιδρούμε, διότι τα θεωρούμε μονόδρομο. Ακριβώς αυτό εννοούσε, ότι πρέπει να εκλείψει ό,τι θυμίζει την Ελλάδα. Να σημειωθεί ότι οι ομόκεντροι κύκλοι των Ολυμπιακών αγώνων, ενώνουν τους λαούς, ενώ το δόγμα του εξουσιασμού είναι το “διαίρει και βασίλευε”].

Νους-Ψυχή και Σώμα

Στόχος τους είναι να πλήξουν το τριώνυμο: Νου, Ψυχή και Σώμα. Όταν ελέγχεις αυτά τα τρία τότε η παγκόσμια εξουσία είναι αδιαφιλονίκητη και εξησφαλισμένη. Η Ανατολή επηρεάσθηκε από τον εξουσιαστικό δεσποτισμό και τις Εβραιογενείς μονοθεϊστικές θρησκείες και έχασε τον ορθολογισμό, διατηρώντας μόνον το συναίσθημα. Γι’αυτό παραμένει ακόμη σκλαβωμένη στους αποικιοκράτες δυνάστες της και στις θρησκευτικές και σκοταδιστικές της προκαταλήψεις . Οι θρησκείες αυτές μαζί με την ψυχή εφυλάκισαν και το σώμα του ανθρώπου και ιδιαιτέρως της γυναίκας. Η Δύση εξ άλλου ακολούθησε τον δρόμο του υλιστικού ωφελιμισμού και ξέχασε τον ανθρωπισμό, γι’ αυτό πορεύεται σε επικίνδυνες ατραπούς. Κανείς τους δεν σεβάσθηκε το σωστό “Μέτρο” και την ισορροπία και αρμονία των αρχαίων Ελλήνων . Τούτο καταφαίνεται από την εμπορευματοποίηση και απομάκρυνση από το Ολυμπιακό Ιδεώδες των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων . Επομένως δεν μπορούμε να μιλάμε για αναβίωση, αλλά για κακή αντιγραφή, και για δημιουργία ενός κακέκτυπου θεσμού, όπως κακέκτυπα, άμετρα και άξεστα ήσαν τα Ρωμαϊκά αγάλματα και οι Αγώνες τους σε σχέση με τους Ελληνικούς τους οποίους αντέγραψαν. Σήμερον χορηγός των μοντέρνων Ολυμπιακών αγώνων είναι η διεθνής πλουτοκρατία , της οποίας το μοναδικό κίνητρο είναι το κέρδος των πολυεθνικών διά της εκμετάλλευσεως της κολοσσιαίας αγοράς των αγώνων. Ο Ελληνικός κόσμος απουσιάζει παντελώς από αυτούς και η Ολυμπία παραμένει ακόμη βουβή . Ο Ήλιος της Ολυμπίας αρνείται να δώσει το πραγματικό του Φως , το Φως του Απόλλωνα, το Φως της Αλήθειας, όσο κι’ αν τον κράζουν.

Προσαρμογή των Αγώνων σε νέες Βάσεις

Όσο θα ρίχνει το ισχνό του ημίφως οι Μαμμωνάς , Μολώχ και Γιαχβέ , ο υπερήφανος Ζευς θα βρίσκεται μακρυά από τις κίβδηλες περιφερόμενες Ολυμπιάδες, δίκην περιφερόμενου θιάσου. Είναι δε ευτύχημα που δεν εμόλυναν το ιερόν χώρο της Ολυμπίας, όπου μελλοντικά θα αναβιώσουν οι πραγματικοί Ολυμπιακοί αγώνες με βάση τα Ελληνικά Ιδεώδη . Αρχικά στους αγώνες αυτούς στο δοκιμαστικό τους στάδιο θα πρέπει να συμμετέχουν μόνον οι απανταχού Έλληνες , κι ‘αυτό όχι για λόγους ρατσιστικούς ή εθνικιστικούς, αλλά για να στεριωθεί ο θεσμός επί υγιών βάσεων . Μετά την θεμελίωση του θεσμού, να συμπεριλάβει προοδευτικά κάθε λαό που θα πληροί τα κριτήρια, δηλαδή θα συμμετέχει της ημετέρας παιδείας , ή των ημετέρων ιδεωδών. Να σέβεται δηλαδή τις αξίες και τις αρχές του Ολυμπισμού , να σέβεται τον άνθρωπο και να γίνει φορεύς αυτών των ιδεών. Επομένως τους σημερινούς Ολυμπιακούς αγώνες θα πρέπει να τους δούμε σαν μια παρένθεση που θα περάσει και θα δώσει μελλοντικά τη θέση της στην επανίδρυση που θα συντελεσθεί με βάση τις λησμονημένες αλλά και τις νέες αξίες. Έτσι θα γίνει ο θεσμός χρήσιμος και ενεργητικός και θ’ αντλήσει κύρος μεταξύ της διεθνούς κοινότητος. Οι Ολυμπιακοί αγώνες δεν είναι μιά υπόθεση μόνον του Ελληνικού Κόσμου –αυτών δηλαδή που έχουν κοινή καταγωγή, κοινή γλώσσα, κοινό πολιτισμό, κοινά ήθη και έθιμα κλπ) όπως ήτο στο παρελθόν . Σήμερα στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας υπάρχουν λαοί, τάσεις , αποκλίσεις, , διαμάχες, διασπάσεις , ανταγωνισμοί, συμφέροντα , προπαγάνδα, θέαμα, προβολή, πολιτική και προ παντός εκτεταμένες επιχειρήσεις(μπίζνες) που πρέπει όλα μαζί να συνδυασθούν αρμονικά για να επιτύχουμε το δυνατό βέλτιστο αποτέλεσμα, χωρίς να χάσουμε την ουσία που είναι διαχρονικά το “εύ αγωνίζεσθε» με βραβεία τον κότινο της νίκης, όπως γινόταν στους προϊστορικούς και κλασσικούς χρόνους. Το ντοπάρισμα των αθλητών δεν συμβιβάζεται με το Ολυμπιακό ιδεώδες. Ούτε η εξαγορά , ή η εχθρότητα μεταξύ κρατών, ομάδων και των φιλάθλων στον Ολυμπιακό και στον αθλητικό στίβο.

Να επανέλθουν οι Αγώνες στο Λίκνο τους

Διαθέτουμε άθικτο τον ιερό χώρο της Ολυμπίας και δεν πρέπει επ’ ουδενί να τον παραδώσουμε στην σημερινή περιοδεύουσα “εμποροπανήγυρη” της ΔΟΕ. Η νέα επανίδρυση θα πρέπει να γίνει όταν η Ελλάς με την κατάλληλη Παιδεία θα είναι σε θέση μέσω των Ευρωπαϊκών μας θεσμών να κηρύξει τον επαναπατρισμό των αγώνων στην αρχική τους προϊστορική κοιτίδα, την Ολυμπία. Προηγουμένως θα πρέπει να γίνουν μόνιμες περικαλλείς αθλητικές εγκαταστάσεις με οικολογική ευαισθησία προς πολιτιστική αναβάθμιση του ευρύτερου χώρου της Πελοποννήσου, έτσι ώστε η Ολυμπία -όπως και οι Δελφοί- να επανέυρουν την αρχαία καλλιτεχνική των αίγλη και μεγαλείο. Οι νέες μόνιμες Ολυμπιακές εγκαταστάσεις θα πρέπει να γίνουν στον εγγύς χώρο ώστε να μην θιγεί το ιερό τοπίο της Ολυμπίας. [Πριν απ’ όλα όμως επιβάλλεται να υπάρχει Ελληνικό Έθνος το οποίον να παραμείνει θεματοφύλακας αυτών των αξιών. Και το λέγω αυτό διότι αν δεν υπάρξει δημογραφική αναστροφή, σε μερικές δεκαετίες θα είμαστε είδος μουσειακό.]

Η Ολυμπία τόπος Παγκόσμιας Συνάντησης

Αν στο παρελθόν οι αγώνες ήσαν μιά κορυφαία έκφραση των αρχαίων Ελληνικών πόλεων και αποτελούσαν μίμηση, δημιουργία, αναπαράσταση, δραματουργία, ένα ειρηνικό «πόλεμο» , αλλά παράλληλα και ένα πολιτικό , κοινωνικό και οικονομικό γεγονός ικανό να καταγραφεί στην ιστορική κρίση, σήμερον με τα τεχνολογικά μέσα, την ευρηματικότητα και τον πλούτο των ιδεών θα πρέπει να καταστεί εκτός από το υπερθέαμα, και το μεγαλύτερο παγκόσμιο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός . Στην Ολυμπία θα πρέπει να συγκεντρώνονται οι κορυφαίοι πολιτικοί και πνευματικοί άνθρωποι όλης της Οικουμένης, οι καλλιτέχνες της παγκόσμιας κουλτούρας και τα εξυπνότερα νιάτα που θα επιλέγονται με διαγωνισμό για να συζητούν τα προβλήματα και να επεξεργάζονται σχέδια για την μελλοντική πορεία του κόσμου. Με την ευκαιρία των αγώνων θα πρέπει να λαμβάνουν χώρα συζητήσεις πάνω στα κρίσιμα προβλήματα του πλανήτη μας από όλους αυτούς τους φορείς της πολιτικής, της σοφίας, της επιστήμης -τεχνολογίας ,της τέχνης, της οικονομίας, των κινημάτων, αλλά και της νέας γενιάς, κ.ο.κ Έτσι μόνον οι αγώνες θα αποκτήσουν τη θέση τους στην παγκόσμια πολύπλοκη και πολυεπίπεδη κοινωνία μας. Δυστυχώς τέτοια φόρουμ χαράς, ελπίδας , αισιοδοξίας και γιορτής δεν υπάρχουν σήμερα , παρά μόνον μυστικές στοές (τύπου Μπίλντερμπεργκ) κλαδικές συνελεύσεις (τύπου Νταβός), άτυπες συναντήσεις των 8 ισχυρών της Γης(χωρίς την Κίνα, Ινδία και τον Τρίτο Κόσμο) κ. α , οι οποίες δεν συμβάλουν στην συνένωση των λαών αλλά αντιθέτως στην διάσπαση τους.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες θέλουν Δημοκρατία

Στην πλανητική, διαστημική και βιονική εποχή μας, στην εποχή της τεχνολογικής επανάστασης, της πυρηνικής ενέργειας και της μοριακής βιολογίας η επίκληση του παρελθόντος για ιδεολογική κάλυψη παρόντων αναγκών και συμφερόντων συνιστά απρέπεια. Αντίθετα, συνιστά ανάγκη η επίκληση των διαχρονικών αξιών του παρελθόντος που σήμερα έχουν οπισθοχωρήσει και με την αναβίωση τους μπορούν να βοηθήσουν τον τεχνολογικό άνθρωπο να βρει τον σωστό δρόμο προς την απόλυτη ελευθερία, την αυτονομία, την αυτογνωσία, το “εύ ζειν” , το ξεπέρασμα των ιδεολογικών φανατισμών , της συμβατικότητας, της διαίρεσης και των συγκρούσεων. Αυτό θα ήτο και χρήσιμο και ζητούμενο σήμερον. Κι’ αυτό ενυπάρχει συσσωρευμένο στο αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα και στο Ολυμπιακό Ιδεώδες. Αυτό έγινε πασιφανές με το ταξίδι της Φλόγας ανά τον κόσμο, που ένωσε τους λαούς, ανεξαρτήτως άλλων διαφορών . Το πρώτο δίλημμα που πρέπει να βάλουμε εμείς οι Έλληνες στους εαυτούς μας είναι αυτό που έθεσε και ο μεγάλος φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης στην ομιλία του στην Τήνο το 1994 : “ Η με τον “Επιτάφιο” του Περικλέους θα είμαστε ή με την θεοκρατία του Βυζαντίου” Μέση λύση δεν υπάρχει, κι’ αν υπάρχει είναι νόθος. Οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι γνήσια τέκνα της Δημοκρατίας. Τώρα όμως που η δημοκρατία μας νοσεί και οι Ολυμπιακοί αγώνες έχουν πέσει κι’ αυτοί σε παρακμή.

Αρχές του Ολυμπιακού Πνεύματος

1. Τέλειος Ανθρωπος. Πρόκειται για το άτομο με εναρμονισμένη την σωματική, την πνευματική και την ψυχική δύναμη και υγεία.

2. Ευγενής Αμιλλα. Αυτή αποβλέπει στην ανάπτυξη του συναγωνιστικού-και όχι το ανταγωνιστικού- πνεύματος , όπως συμβαίνει συχνά σήμερον. Η βάση της ευγενούς αμίλλης είναι η συνεργασία για να επιτευχθεί το καλύτερο αποτέλεσμα.

3. Συμμετοχή και Αγών Αυτή αποβλέπει στην καθολική άθληση των νέων και στην προσπάθεια , και όχι στην νίκη.

4. Συναδέλφωση και Συνεργασία των Λαών Οι αγώνες αποβλέπουν στην ισότιμη συμμετοχή των αθλητών απο όλες τις χώρες του κόσμου, αδιακρίτως φυλής, χρώματος , θρησκείας , κοινωνικοπολιτικής και οικονομικής προελεύσεως. Με αυτόν τον τρόπο οι αρχαίοι πρόγονοι μας με την ευκαιρία των διαφόρων αγώνων(Ισθμια, Πύθια, Νέμεα ,Ολύμπια) συναντώντο τακτικότατα ακόμη και με τους εχθρούς τους για να λύσουν ειρηνικά τις πολιτικές και οικονομικές τους διαφορές . [ Στην Αθήνα αποκλείσαμε τον δικτάτορα Φιντέλ Κάστρο από τους Αγώνες διότι έτσι αρέσει στους Αμερικανούς, αλλά προσκαλέσαμε τον σφαγέα του Παλαιστινιακού λαού Αριέλ Σαρόν, αλλα και τον σφαγέα της Κύπρου Χ. Κίσσιγκερ. Επίσης προσκαλέσαμε τον Τζόρτζ Μπους ο οποίος δεν σεβασθήκε το θεσμό της Εκεχειρίας και συνεχίζει αυτές τις ημέρες τη Γενοκτονία και το αιματοκύλισμα του λαού του Ιράκ]

5. Πάνδημος (Ερασιτεχνικός) Αθλητισμός Αυτός απέβλεπε στην καθολική , όπως είπαμε άθληση όλων των νέων και προς τον σκοπόν αυτόν είχαν παντού παλαίστρες , γυμναστήρια και στίβους για την εύκολη πρόσβαση των αθλουμένων νέων. Ο Αθλητισμός των Ελλήνων ήτο ερασιτεχνικός και όχι επαγγελματικός, όπως συνηθίζεται σήμερον.

6. Ηθική Διαπαιδαγώγηση των Νέων Τα ίδια τα Ολυμπιακά Ιδεώδη αναβιβάζουν το αγωνιστικό φρόνημα και τις ηθικές αξίες και κάνουν τους νέους ενάρετους.

7. Κοινωνικοποίηση των Νέων Μέσα στους αγωνιστικούς χώρους εγένετο η κοινωνικοποίηση των νέων και απαλλαγή τους απο τον εγωισμό, την μονωτική τάση, την μελαγχολία και άλλες ψυχοσωματικές διαταραχές της εφηβικής ηλικίας, έτσι ώστε να μεταπέσουν ομαλώς απο την κρίσιμη εφηβική ηλικία στην τοιαύτην του ανδρός.

8. Συμβολή στην Προάσπιση της Ελευθερίας Ο νέος μέσω του αθλητισμού εσκληραγωγείτο στο σώμα και στην ψυχή, έτσι ώστε να προετοιμασθεί για την στράτευση του και την προστασία της πατρίδος του όταν θα εγένετο άνδρας. “Το Ελεύθερον το Εύψυχον” φανερώνει ότι η Ελευθερία απαιτεί θυσίες απο τους πολίτες, οι οποίες θυσίες πρέπει να περιλαμβάνουν και τις σωματικές δοκιμασίες του πολίτου-όταν γίνεται οπλίτης- αλλά και την καρτερικότητα των νέων στην πείνα, την δίψα, την κόπωση και την εν γένει αυτοσυγκέντρωση τους σε κάποιον ανώτερο σκοπό. Η ένταξη στρατιωτικών αγωνισμάτων- χωρίς να αποβλέπει στην στρατικοποίηση των νέων- απέβλεπε στην εξάσκηση τούτων , ώστε να καταστούν εν καιρώ πολέμου άριστοι οπλίτες.

9. Αυτοπειθαρχία και Συνέπεια. Ο αθλητισμός θέλει ενσυνείδητη πειθαρχία και συνέπεια και πολύ περισσότερες θυσίες ο πρωταθλητισμός. Απαιτεί να ζεις μια ζωή με εγκράτεια και μέτρο, να κάνεις σωστή διατροφή και να ασκείσαι καθημερινώς.

10. Αξιοκρατία. Ο αθλητής είναι αυτός και ο εαυτός του στο στίβο και δεν αναμένει από κανέναν βοήθεια , ούτε αποβλέπει στην εξαπάτηση των ελλανοδικών και των συναθλητών του. Τούτο όμως απαιτεί αξιοκρατία- η οποία επιτυγχάνεται δια της σκληρής εργασίας-και δημιουργία ακέραιων χαρακτήρων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.

11. Η Πολιτική έξω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες Ο θεσμός της Εκεχειρίας σημαίνει ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες μπορούν και πρέπει να συναντώνται ακόμη και οι εχθροί, αρκεί να σέβονται την Εκεχειρία. Τούτο θα συμβάλει στην εξομάλυνση των κρίσεων και στο σταμάτημα των εχθροπραξιών.

12. Συνένωση του Απανταχού Ελληνισμού
Οι Ολυμπιακοί αγώνες μολονότι σφυρηλάτησαν την εθνική συνείδηση του Ελληνικού Κόσμου, δεν προώθησαν την πολιτική συνένωση του Ελληνισμού . Επομένως είναι ανάγκη να τεθεί επί τάπητος από τους νεωτέρους το θέμα της πολιτικής συνενώσεως του απανταχού Ελληνισμού μέσα από την αναβίωση εσωτερικών Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία ή σε άλλο Ιερό (Ισθμια, Πύθια, Νέμεα κ.α) με συμμετοχή αρχικά του απανταχού Ελληνισμού και βραδύτερον των κρατών ή οργανώσεων που μετέχουν της Ελληνικής Παιδείας.

Το Όραμα της Ελλάδος

Όραμα του γράφοντος είναι η Ελλάς κάποτε να βρει τη θέση που τις αξίζει σαν Ιερός και περικαλλής τόπος προσκυνήματος των πολιτισμένων ανθρώπων, όπου θα έρχονται για
-να διδαχθούν στα ανοιχτά πανεπιστήμια Φιλοσοφία, Ειρηνική Συνύπαρξη, Ανθρωπισμό και Τέχνη,
-να ζήσουν τον θρύλο της πανάρχαιας Ιστορίας της,
-να απολαύσουν τις ομορφιές και τον τρόπο ζωής της στις πόλεις , στην θάλασσα και στο βουνό,
-να γιατρεφθούν από σωματικές και ψυχικές ασθένειες,
-να φορτίσουν και ξεφορτίσουν τους πνευματικούς τους συσσωρευτές στα συνέδρια,
-να απολαύσουν το καθαρό οικολογικό της περιβάλλον και τις βιολογικές και νόστιμες τροφές της ,
-να παρακολουθήσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και άλλους θεσμούς και γιορτές .
-να ζήσουν το ωραιότερο όνειρο της ζωής τους.
Όταν ο Πολιτισμός μας γίνει το κυριότερο εξαγώγιμο προϊόν και η χώρα μας γίνει το πολιτιστικό επίκεντρο του κόσμου δεν θα χρειάζεται και πολύ στρατό, διότι θα την φυλάνε όλοι οι άνθρωποι στην διεθνή κοινότητα. Τέτοια πρέπει και μπορεί να γίνει κάποτε η Ελλάς!! [Από το υπό έκδοσιν βιβλίο «ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ,του Κ.Χ.Κωνσταντινίδη»]

http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


Η ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑ

ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Για τους αρχαίους Έλληνες η ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων ανάγεται σε χρόνους μυθικούς και στην απώτατη αρχή τους συνάπτεται από τους ίδιους τους θεούς από τους οποίους κατάγονται και οι πιο πολλοί ήρωες, φθάνοντας ως τον Δία και τον Κρόνο , τον πρόγονο των Ολυμπίων θεών. Ωστόσο αν η μυθική σύνδεση των Ολυμπιακών αγώνων φαντάζει τόσο απόμακρη , η σχέση των αγώνων με τον μυθικό Πέλοπα-επανιδρυτή των αγώνων- που λατρευόταν στην Αλτυ της Ολυμπίας πριν και από τον Δία είναι αδιαμφισβήτητη. Γιατί αυτός πρώτος νίκησε στην αρματοδρομία τον Οινόμαο και από τον τάφο του, το ιερό Πελόπιο, άρχιζε στην πρώτη φάση του το Στάδιο . Επομένως, οι αγώνες έχουν ιερό χαρακτήρα και σχετίζονται με την λατρεία των Ολύμπιων θεών, γι’ αυτό και ετελούντο πάντοτε μέσα σε ιερούς χώρους: Ολύμπια ,
Πύθια ,
Νέμεα ,
Ισθμια κ.ο.κ
Εξ άλλου παράλληλα ή και ξεχωριστά από τους αθλητικούς αγώνες οι Έλληνες τελούσαν και μουσικούς και καλλιτεχνικούς αγώνες , όπως λ. χ στους Δελφούς προς τιμήν του Απόλλωνα. Σε όλους ανεξαιρέτως τους αγώνες το θέατρο και το στάδιο ήσαν χώροι τόσο απαραίτητοι όσο ο βωμός και ο ναός του θεού.

Ολυμπία: Η δοκιμή στην πράξη των Αξιών

Οι Ολυμπιακοί αγώνες είχαν για τον Ελληνικό κόσμο ένα νόημα παιδείας, διότι σήμαιναν την καλλιέργεια του ακέραιου ανθρώπου, αυτού που δεν χωρίζεται σε σώμα , ψυχή και πνεύμα, γιατί το πνεύμα δεν έχει νόημα χωρίς το σώμα και την ψυχή. Ο άνθρωπος για τους Έλληνες είναι ένα ενιαίο σύνολο. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σημασία που έδινε στην διάπλαση πνεύματος , σώματος και ψυχής ο Σωκράτης, ο οποίος επισκέπτετο τακτικά και εμπνέετο από τους γυμναζόμενους νέους στα στάδια και στις παλαίστρες των Αθηνών. Ο μέγας δάσκαλος των ψυχών Σωκράτης θαυμάζει την αλκή και την ομορφιά των νέων και προχωρεί στην άσκηση και της ψυχής τους για την ολοκλήρωση του ιδανικού ανθρώπου.

Το Αγωνιστικό Πνεύμα

Όμως το πρώτιστο κίνητρο των Ελλήνων προς τον αθλητισμό ήτο το αγωνιστικό τους πνεύμα. Ο ένας ήθελε να ξεπεράσει τον άλλον και ο στίβος επροσφέρετο γι’ αυτό. Μπορεί βέβαια να υπήρχε το ίδιο κίνητρο και σε άλλους λαούς, αλλά ποτέ δεν σκέφθηκαν να προχωρήσουν στην ιδέα του αθλητισμού. Αυτός είναι εφεύρεση και προνόμιο των Ελλήνων. Η αθλητική ιδέα δεν ήλθε τυχαία στον Έλληνα. Προβάλλει μέσα από την πολυτάραχη ζωή του και από τους αέναους αγώνες του για την επιβίωση, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και στα πανάρχαια ταξίδια του σε άξενες στεριές και θάλασσες , σε άξενα και μακρυνά μέρη, σε κάθε γωνιά του κόσμου.

Η Σημασία των Γλυπτών του Παρθενώνος

Ως φιλοσοφική βάση των αγώνων πρέπει να θεωρηθούν οι τρεις Τιτανομαχίες μεταξύ των πρώτων Θεών των Ελλήνων με τα γήινα φυσικά πνεύματα-φαινόμενα, όπως έχουν αποτυπωθεί στα αριστουργήματα των λεγομένων Μαρμάρων της Ακροπόλεως. Λέγουν ότι ο Τιτάν ο πρωτότοκος έπρεπε να μείνει διάδοχος μετά την καταστροφή του Ουρανού. Αλλά επειδή η Γη αγαπούσε περισσότερο τον Κρόνον, έπεισε τον Τιτάνα να αφήσει την βασιλείαν εις τον Κρόνον, με την συμφωνία να μην αναθρέψει ο Κρόνος άρρενα τέκνα, ώστε να επιστρέψει πάλιν η βασιλεία στους απογόνους του Τιτάνος. Όταν όμως έμαθε αυτός ότι η Ρέα ανέτρεφε τέκνα μυστικώς, παρά την συμφωνίαν, εκήρυξε πόλεμο κατά του Κρόνου με τους άλλους Τιτάνες, και νικήσας τον Κρόνον τον εφυλάκισε και έλαβε αυτός την βασιλεία. Αυτή ήτο η πρώτη Τιτανομαχία Όταν μεγάλωσε ο Ζευς στην Κρήτη και πληροφορήθηκε την κράτηση του πατέρα του Κρόνου από τους Τιτάνες, συγκεντρώνει στράτευμα και επιτίθεται κατά των Τιτάνων , τους οποίους νικά και απελευθερώνει τον πατέρα του και τον αποκαθιστά και πάλι στη βασιλεία. Αυτή είναι η δεύτερη Τιτανομαχία. Υστερα ο Κρόνος υποπτευόμενος το υιό αυτού Δία θέλησε να τον φονεύσει με δόλο, συμμαχήσας με τους Τιτάνες. Αλλά εκείνος πληροφορηθείς την επιβουλήν συγκρότησε στράτευμα από Γίγαντες και με την συμμαχία όλων των Θεών επιτίθεται κατά του πατρός του Κρόνου. Ο πόλεμος εκείνος κράτησε δέκα χρόνια και ήτο αμφίρροπος. Ομως οι Κύκλωπες συμμαχίσαντες με τον Δία ενίκησαν τους Τιτάνες και τους εφυλάκισαν στον Τάρταρον, θέσαντες ως φύλακες αυτών τους Εκατόχειρες. Αυτή ήτο η τρίτη και τελευταία Τιτανομαχία . Είναι λοιπόν απαράδεκτο για την Ελληνική πολιτιστική κληρονομιά , αλλά και για την παγκόσμια τοιαύτη- που αντιπροσωπεύει το μοναδικό στον κόσμο μνημείο του Παρθενώνος-να είναι ακρωτηριασμένο. Τα γλυπτά του Παρθενώνος πρέπει να επανέλθουν στην θέση του που είναι ο Παρθενών. Ας κρατήσει το Μουσείο του Λονδίνου πιστά αντίγραφα τούτων εις ανάμνηση της παράνομης πράξεως του αρχαιοκάπηλου Ελγίνου.

Το Ελεύθερον το Εύψυχον

Ο Αθλητισμός των Ελλήνων δεν είναι ξεκομμένος από τις πολιτιστικές του αξίες, η κυριότερη εκ των οποίων είναι η σημασία του ανθρώπου σε μια δημοκρατική κοινωνία. Γιατί ο Έλληνας μέσα από το δημοκρατικό του πολίτευμα απελευθερώθηκε σε πανάρχαιες εποχές από την δεσποτεία και την θεοκρατία , που ακόμη και σήμερον κρατάνε δισεκατομμύρια ανθρώπους σκλάβους κάτω από τα εξουσιαστικά καθεστώτα και τις σκοτεινές θεοκρατικές κοινωνίες των μονοθεϊστικών κοσμοπολιτικών θρησκειών. Στην Ελλάδα δημιουργήθηκε ο ελεύθερος πολίτης ο οποίος ήτο υπεύθυνος για την πόλη του μέσα στο δημοκρατικό άστυ. Ένας τέτοιος ενεργός και υπεύθυνος πολίτης πρέπει πρώτιστα να πιστέψει στον εαυτόν του και στην υπέρτατη αξία της ζωής και της ελευθερίας. Η Πόλη-Άστυ για να μείνει ελεύθερη είχε ανάγκη από προστασία έναντι των εχθρών, και επειδή οι γείτονες των Ελλήνων ήσαν συχνά πολυπληθέστεροι είχαν ανάγκη να γίνουν ποιοτικά ανώτεροι τους για να τους αντιμετωπίσουν. Ο αθλητισμός λοιπόν ήτο το μέσον για να χαλυβδώσει το σώμα και την ψυχή των νέων .

Κατ’ εικόνα και ομοίωση των Θεών

Εξ άλλου οι άνθρωποι στην αρχαία Ελλάδα έπρεπε να φθάνουν στο τέλειο, ώστε να μοιάζουν προς τους ανθρωπόμορφους και πανέμορφους θεούς των . Επομένως η σωματική τελειότητα αποτελεί για τον Έλληνα ομοίωση προς τον θεό. [Τούτο φυσικά δεν ισχύει για αρκετούς νεοέλληνες που μιμούμενοι τους ξένους στην υπερκατανάλωση και στην ακινησία δημιουργούν υπερμεγέθη προγάστρια και υπερβολικό βάρος] Η σωματική αλκή , αλλά και η αρετή που συμπυκνούτο στο «καλός κ’ αγαθός» ήτο η έκφραση και το ιδανικό της θεϊκής ομοίωσης των Ελλήνων .
Οι Ολυμπιακοί αγώνες –παρότι ήσαν οι κορυφαίοι σ’ όλο τον Ελληνικό κόσμο-δεν ήσαν και η μοναδική αθλητική εκδήλωση του αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Ο αθλητισμός ήτο πάνδημος θεσμός και ετελείτο σε κάθε πόλη, χωριό ακόμη και κατά τον πόλεμο. Ξεχνώντας τις βιοτικές τους ανάγκες , αδυναμίες ακόμη και τις θανάσιμες έχθρες, οι Έλληνες έκαναν θεσμό την Ολυμπιακή Εκεχειρία σε Πανελλήνια κλίμακα , για να δώσουν σε όλους τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στους αγώνες. Θεία ευδαιμονία , ειρήνη και ανθρωπιά βασίλευε στον ειδυλιακό χώρο της Ολυμπίας και οι άνθρωποι από κάθε γωνιά του Ελληνικού κόσμου ήσαν έτοιμοι να μεθέξουν στην θεία μυσταγωγία της μεγάλης γιορτής. Ολοι ελεύθεροι και ίσοι θα έδειχναν την αξία τους , αλλά και την αξία της πόλεως τους στο στίβο τον αγωνιστικό . Απελευθερωμένοι από τα ταμπού της αμαρτίας του γυμνού σώματος –που μας κληρονόμησαν οι εβραιογενείς μονοθεϊστικές θρησκείες-οι αθλητές εισήρχοντο γυμνοί στο στίβο για να διεκδικήσουν την νίκη , για ένα στεφάνι ελιάς.
Αυτό το πνεύμα της πίστης στον άνθρωπο , στην σωματική του αλκή και στην ψυχοπνευματική του τελείωση , μέσα σε περιβάλλον δημοκρατικής ισότητας και πανανθρώπινης συναδέλφωσης, παγκόσμιας ειρήνης και αγάπης που γεννήθηκε στην Ελλάδα, θέλησε να αναβιώσει με τους σύγχρονους Ολυμπιακούς αγώνες ο Pier. de Coubertien. Βέβαια ποτέ δεν έπαψαν οι Έλληνες να ενθυμούνται και να νοσταλγούν την αναβίωση των Αγώνων. Στην Ολυμπία ελάμβανον μέρος μόνον ελεύθεροι Ελληνες πολίτες ,υπήκοοι ελευθέρων Ελληνικών πόλεων, που μιλούσαν την Ελληνική γλώσσα, πίστευαν στους ίδιους Ολύμπιους θεούς, είχαν κλείσει έστω και προσωρινή Ειρήνη(Εκεχειρία). Ο υλικός τους πλούτος και η κοινωνική τους θέση δεν λογαριαζόταν.
Κατά την γνώμη του γράφοντος ο σύγχρονος θεσμός των Ολυμπιακών αγώνων δεν μπόρεσε να ευδοκιμήσει διότι λείπουν τα ιδεώδη εκείνα που ενέπνευσαν τους αρχαίους αγώνες, δηλαδή το πνεύμα της ελευθερίας, της δημοκρατίας, η αγάπη προς τον άνθρωπο και η πίστη στην ψυχοπνευματική και σωματική του τελείωση. Σήμερα επικρατεί το εξουσιαστικό πνεύμα των ισχυρών , το δεσποτικό πνεύμα των δικτατόρων και οι θρησκευτικές προκαταλήψεις των κοσμικών και αναχρονιστικών θρησκειών. Ακόμη και στις αυτοαποκαλούμενες ως δημοκρατικές χώρες, οι δημοκρατικοί θεσμοί πέραν του ονόματος δεν έχουν βάθος και νόημα , οι ισχυροί εξουσιαστές και οι θρησκευτικές προκαταλήψεις θέλουν υπόδουλο το άτομο όχι μόνον στην παρούσα ζωή αλλά και στην μετά θάνατον. Ως μοναδική αξία έχει ανακηρυχθεί και επισήμως το χρήμα, η υλιστική αποθησαύριση και ο υλιστικός καταναλωτισμός. Επομένως δεν είναι συμπτωματικό γιατί οι Ολυμπιακοί αγώνες έχουν σήμερα χρεοκοπήσει και πληθαίνουν τα εκφυλιστικά φαινόμενα του άκρατου χρηματισμού, των αναβολικών , των πολιτικών παρεμβάσεων, της διαπλοκής των ισχυρών και των πολυεθνικών, της διαφημίσεως και γενικά της πτώσεως των ηθικών αξιών .