ΕΞΕΧΟΥΣΕΣ ΠΡΟΣΩΠΗΚΟΤΗΤΕΣ

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Στο ένθετο ‘ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ’ των ΝΕΩΝ της 30/6/2009 αναφέρονται κάποιες ενδεικτικές στιγμές, για την πολιτική εικόνα του Σωκράτη στην εποχή του.

1) 423 π.χ. Παρουσιάζεται στα Διονύσια η κωμωδία ‘ΝΕΦΕΛΕΣ’ και αποσπά το τρίτο βραβείο.
Σχόλιο: Ο Αριστοφάνης είναι επιφανής εκπρόσωπος των συντηρητικών και ολιγαρχικών της εποχής του.

2) 406 π.χ. Στην δίκη των δέκα στρατηγών που κατηγορήθηκαν ότι δεν περισυνέλλεξαν τους ναυαγούς στην ναυμαχία των Αργινουσών, ο πρυτανεύων Σωκράτης αρνείται να θέσει σε ψηφοφορία την παράνομη πρόταση της ομαδικής κρίσης των υπόδικων.
Σχόλιο: Ο Σωκράτης, όπως φαίνεται και στην διδασκαλία του, δίνει μεγάλη σημασία στην ατομική προσωπικότητα του ανθρώπου, πράγμα που ερμηνεύεται από ορισμένους σαν …. ρατσιστική, ολιγαρχική αντίληψη.

3) 404 π.χ. Εναντιώνεται στους Τριάκοντα Τυράννους.
Σχόλιο: Ένας εκ των τριάκοντα ήταν και ο θείος του Πλάτωνα ο Κριτίας, μοναδικός μάρτυρας της Ατλαντίδας. Αυτό ας προβληματίσει λίγο τους εραστές της χαμένης ηπείρου, σε πολιτικό τουλάχιστον επίπεδο.

4) 399 π.χ. Διατυπώνεται εναντίον του κατηγορία για ασέβεια και διαφθορά των νέων και καταδικάζεται (μετά την απολογία του) εις θάνατον με κώνειο.
Σχόλιο: Αμέσως μετά την πτώση των Τριάκοντα (φιλοσπαρτιατών) Τυράννων, επέρχεται η συμμαχία (υποταγή στην πραγματικότητα) με την Θήβα. Η δημοκρατία των Αθηνών έχει χάσει πλέον επί της ουσίας, την ισχύ της και την αξιοπρέπειά της στα πολιτικά πράγματα των Ελλήνων, και η Πνύκα σπαράσσεται από τις εμφύλιες μικροπολιτικές διαμάχες των φιλοσπαρτιατών και των Θηβαϊστών. Η παραδοσιακή εχθρότητα με τους Θηβαίους ήδη από την εποχή των Περσικών πολέμων αλλά και τις διεκδικήσεις των γαιών της ζώνης Δήλεσι – Ωροπού από την μία και το μίσους για τους Σπαρτιάτες εξ αιτίας του πελοποννησιακού πολέμου, διχάζουν τους πολιτικούς της Αθήνας που προσπαθούν να οραματιστούν το μέλλον μέσα από διαφορετικές συμμαχίες. Μέσα σε αυτό το κλίμα γράφεται ο διάλογος Κριτίας του Πλάτωνα, με πιθανές προεκτάσεις και πέραν της πολιτικής έρευνας. Οι σοβαροί πάντως Αθηναίοι, και ιδιαίτερα οι φιλοσοφούντες, προσπαθούσαν να αφίστανται από αυτές τις (μικροπολιτικές) διαμάχες, ερμηνευόμενοι από ορισμένους (τότε και τώρα) σαν απολιτικοί, δραστηριοποιούμενοι σε ποιο πνευματικές εργασίες.
Ο Μ.Αλέξανδρος, προφανώς επηρεασμένος από τον δάσκαλό του Αριστοτέλη και συμφιλιωθείς (μετά την Χαιρώνεια) με τον εχθρό του πατέρα του στρατηγό-πολιτικό Δημοσθένη, διασφάλισε στους Αθηναίους την δυνατότητα να επιβιώνουν, χωρίς την ανάγκη απόκτησης πόρων από πολεμικές επιχειρήσεις και να κατατρίβονται απερίσπαστοι με τις τέχνες και τις επιστήμες.
Το γεγονός αυτό ανέδειξε την Αθήνα ως πνευματικό κέντρο του κόσμου τουλάχιστον για μία χιλιετία, μιας και οι Ρωμαίοι ακολούθησαν την πολιτική των επιγόνων του Αλεξάνδρου. Έλαβε δε τέλος μετά την επικράτηση του χριστιανισμού, ο οποίος επέβαλε μια κοσμοθέαση εντελώς διαφορετική από αυτήν του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και των σοφιστών.

ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ


Στη δήλωσή του, ο κ. Θεοδωράκης τονίζει ότι “στη σημερινή εποχή η χώρα μας αντιμετωπίζει μεγάλους κινδύνους λόγω της παγκοσμιοποίησης”, προσθέτοντας ότι κύριοι στόχοι (σ.σ. της παγκοσμιοποίησης) είναι “ο αφελληνισμός μας και η εξάλειψη της ιστορικής μνήμης μας και της πολιτιστικής μας ταυτότητας”.
Ο μουσικοσυνθέτης σημειώνει ότι “πρωταρχική μας επιδίωξη θα πρέπει να είναι η επιδίωξη της εθνικής μας συνείδησης και η καλλιέργεια του πατριωτισμού” και αναφέρεται αναλυτικά στο Μακεδονικό και το Κυπριακό.
Σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων ο κ. Θεοδωράκης αναφέρει ότι " τουλάχιστον σε εμάς τους Έλληνες δεν επιτρέπεται να τα αναγνωρίσουμε ποτέ με το όνομα “Μακεδονία” εφόσον σεβόμαστε την ιστορία μας και τον ίδιο τον εαυτό μας ως έθνος ζωντανό και υπερήφανο”.
Αναφορικά με το Κυπριακό, ο κ. Θεοδωράκης εστιάζει στη "στάση μας στο σχέδιο Ανάν χθες, σήμερα και αύριο, προκειμένου να υπερασπίσουμε την ανεξαρτησία, την πρόοδο, την ευημερία τόσο των ελληνοκυπρίων όσο και των τουρκοκυπρίων, που θα πρέπει οι ίδιοι ελεύθερα και κυριαρχικά να αποφασίσουν για το μέλλον τους”.
“Σε αυτά τα δύο ζωτικά προβλήματα, οι απόψεις μου συνέπεσαν άκρως (για το πρώτο ήδη από το 1991) με εκείνες του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος υπό τη νέα του θέση αποτελεί για όσους σκέπτονται όπως εγώ ισχυρή ενίσχυση και ελπίδα”, καταλήγει ο Μίκης Θεοδωράκης.

Αξίζει τον κόπο να αφιερώση κανείς λίγο χρόνο γιά να το διαβάση...
Έχω υπογραμμίσει κάποια λόγια, ίσως όχι τα πιό σοφά από όσα είπε, αλλά εκείνα πού η μοναξιά στην άλλη άκρη τού κόσμου και η λησμοσύνη από το ευρύ [αλλά και από το στενό] περιβάλλον έπλεξαν στην ψυχή στεφάνι τού Μάη από γαιδουράγκαθα - χωρίς το τόσο πανέμορφο άνθος πού τα συνοδεύει....
Ζείρων


----- Original Message -----
From: S.Manakos
To: ZEIRON ; stavros dap ; jim vergis
Sent: Tuesday, August 11, 2009 5:18 PM
Subject: Fw: ???G???S - ? ??O??S ????????S




ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Ο Διογένης ο «Κυνικός» (ή Κύων), γνωστός κι ως ο Διογένης ο Σινωπεύς, ήταν Έλληνας φιλόσοφος, που γεννήθηκε στη Σινώπη του Πόντου περίπου το 412 π.Χ. (σύμφωνα με άλλες πηγές το 399 π.Χ.) και θεωρείται ο κυριότερος εκπρόσωπος της Κυνικής Φιλοσοφίας. Σύμφωνα με έναν θρύλο, γεννήθηκε την ημέρα που πέθανε ο Σωκράτης.
Λέγεται ότι οι Σινωπείς τον εξόρισαν γιατί παραχάραξε το τοπικό νόμισμα. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι ακολούθησε στην εξορία τον πατέρα του Ικεσία, επόπτη του νομισματοκοπείου της Σινώπης, όταν αυτός κατηγορήθηκε σαν παραχαράκτης. Ο Διογένης λόγω της εξορίας, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα ως πολιτικός εξόριστος το 370 π.Χ. Συνήθως, τα καλοκαίρια έμενε στην Κόρινθο και τους χειμώνες στην Αθήνα.
Πολύ γρήγορα εντυπωσιάστηκε από τη διδασκαλία του Αντισθένη, ένας από τους πιο διαπρεπείς μαθητές του Σωκράτη και ζήτησε να γίνει μαθητής του. Λέγεται, ότι εμφανίστηκε μπροστά στον Αντισθένη, σαν τραπεζίτης, παρακαλώντας τον να τον δεχθεί ως μαθητή του. Ο Αντισθένης, φυσικά, αρνήθηκε να διδάξει έναν τραπεζίτη. Ο Διογένης επέμενε για πολύ καιρό. Ο Αντισθένης αποφάσισε να τον δεχθεί μόνο όταν τον είδε να είναι ντυμένος με κουρέλια, να κοιμάται στο χώμα και στις λάσπες, και να περιπλανιέται ζητιανεύοντας μαζί με τους άλλους ζητιάνους. Σύντομα ο Διογένης ξεπέρασε το δάσκαλό του, όχι μόνο σε φήμη, αλλά και στην αυστηρότητα του τρόπου ζωής. Θεωρείται το αρχέτυπο των Κυνικών, και μάλιστα πολλοί του αποδίδουν την καθιέρωση του Κυνικού τρόπου ζωής, αν και ο ίδιος αναγνωρίζει το χρέος του στον Αντισθένη. Η κυνική φιλοσοφία λέγεται έτσι γιατί οι κυνικοί είχαν ως έμβλημά τους τον Κύων (τον σκύλο) και έλεγαν «εμείς διαφέρουμε από τους άλλους σκύλους διότι εμείς δεν δαγκώνουμε τους εχθρούς αλλά τους φίλους, για να τους διορθώσουμε». Οι κυνικοί φιλόσοφοι πρέσβευαν την απόλυτη αμφισβήτηση των πάντων, απέρριπταν κάθε εξουσία και ήθελαν την απόλυτη ελευθερία του ανθρώπου.

Ο Διογένης δεν συγκρότησε ένα θεωρητικό σύστημα αξιών, αλλά με τις πράξεις του γελοιοποίησε, εξευτέλισε κυριολεκτικά τις κυρίαρχες κοινωνικές συμβάσεις, σε σημείο που δύσκολα θα έφτανε και ο πιο ριζοσπαστικός αναρχικός της εποχής μας. Το έδαφος είχε ήδη προλειάνει ο Αντισθένης, ο οποίος κήρυττε δημοσίως ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει κυβέρνηση, ατομική ιδιοκτησία, επίσημη θρησκεία, γάμος. Απέρριψε τη φήμη και τις τιμές, αλλά η επίδειξη του ασκητισμού του ήταν τόσο καινούργια για τους Έλληνες ώστε προσήλκυσε μεγάλη προσοχή και πολλοί έφτασαν να τον θεωρούν εξαιρετικά σοφό.

Ο Διογένης έθιξε αποκλειστικά κοινωνικά και ηθικά προβλήματα. Η διδασκαλία του ήταν ουσιαστικά επαναστατική και ανατρεπτική για την τάξη που επικρατούσε τότε. Προσπάθησε με τα επιχειρήματα του, να αλλάξει την ανθρώπινη κοινωνία που είχε διαφθαρεί. Αυτό κατά την γνώμη του θα γινόταν δυνατό, αν ο άνθρωπος επέστρεφε στην φύση. Πίστευε δηλαδή πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκετε στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, την λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί να την εξασφαλίσει. Υπήρξε είρωνας καυστικότατος και ονειδιστείς των ανθρώπινων αδυναμιών, προπάντων δε της ματαιοδοξίας και της υπεροψίας. Τρεφόταν μόνο από προσφορές των θαυμαστών του. Ο Διογένης ο Λαέρτιος παραθέτει μεγάλο κατάλογο από έργα του Διογένη του Κύνου από τα οποία σώζονται αρκετά δυστυχώς όχι στη Ελληνική.

Ο Διογένης πίστευε πως ο άνθρωπος είναι από τη Φύση εφοδιασμένος με όλα όσα χρειάζεται και δεν έχει ανάγκη από περιττά πράγματα. Μόνος του δημιουργεί για τον εαυτό του πλήθος τεχνητές ανάγκες και επιθυμίες, που τελικά τον υποδουλώνουν. Για τον Διογένη μόνο η ικανοποίηση των φυσικών αναγκών οδηγεί στην ευτυχία και καμία σωματική ανάγκη δεν μπορεί να θεωρηθεί ανήθικη, αφού η φύση τις δημιουργεί όλες. Ωστόσο, οι φυσικές ανάγκες μπορούν να δαμαστούν με την άσκηση, δηλαδή με το να ασκεί κάποιος το σώμα του, ώστε να περιορίζονται οι ανάγκες του στο ελάχιστο δυνατό. Αυτό θα βοηθήσει τον άνθρωπο να αποκτήσει αυτάρκεια: όσο πιο λίγες και απλές είναι οι ανάγκες του, τόσο πιο εύκολα θα μπορεί να τις ικανοποιεί. Η παράδοση στις σωματικές απολαύσεις συνιστά αδυναμία αλλά και αδικία. Στον ευτραφή ρήτορα Αναξιμένη έλεγε σαρκαστικά ο Διογένης: «Αναξιμένη, δώσε λίγη κοιλιά και στους φτωχούς».

Ο Διογένης και οι μεταγενέστεροί του Κυνικοί απορρίπτουν ό,τι σηματοδοτεί τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ο Νόμος δεν έχει καμία απολύτως αξία απέναντι στη φύση, διότι οι νόμοι είναι ανθρώπινα έργα και διαφέρουν από χώρα σε χώρα, επομένως δεν έχουν αντικειμενικό κύρος και είναι ανάξιοι σεβασμού. Για τον λόγο αυτό, ακριβώς, κανένα δικαστήριο δεν είναι αρμόδιο να κρίνει τις πράξεις κάποιου, ούτε και οποιαδήποτε εξουσία έχει το δικαίωμα να καθορίζει τη ζωή των ανθρώπων.

Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του. Πίστευε πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκετε στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, την λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί κανείς να την εξασφαλίσει.Εφαρμόζοντας στην πράξη τις αρχές του κυκλοφορούσε στην Αθήνα ξυπόλυτος, φορώντας χειμώνα καλοκαίρι το ίδιο ρούχο και μόνο στα μεγάλα κρύα δανειζόταν από κάποιο φίλο του ένα μανδύα και είχε στην πλάτη του ένα σακούλι όπου έβαζε τίποτε τρόφιμα και ένα τάσι για να πίνει νερό. Κοιμόταν χωρίς να μεταχειρίζεται στρωσίδια μέσα σε ένα…πιθάρι, με φύλακες τα σκυλιά του, που άλλοτε το κυλούσε στη Βασίλειο Στοά κι άλλοτε στο Μητρώο, κάτω από την Ακρόπολη, αποδεικνύοντας, έτσι, πως και το σπίτι ακόμα ήταν κάτι το περιττό. Απέρριπτε την πολυθεΐα και τις θρησκευτικές λατρείες, ως αυθαίρετους ανθρώπινους θεσμούς.

Περιγελούσε τους ρήτορες που στους λόγους των έκαναν πολύ θόρυβο περί δικαιοσύνης αλλά ουδέποτε την εφάρμοσαν στη ζωή τους. Έλεγε ότι οι άνθρωποι αγωνίζονται να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλο σε υλικά αποκτήματα, αλλά κανένας δεν αγωνίζεται να γίνει καλύτερος και αληθινός.

Δε δημιούργησε ποτέ δική του οικογένεια και θεωρούσε τον εαυτό του ως «πολίτη του κόσμου» (κοσμοπολίτης).Οι Αθηναίοι αγαπούσαν τον Διογένη, για την ετοιμότητα και την ευφυΐα του, με τις οποίες απαντούσε σε κάθε ερώτηση που του έκαναν, καθώς και για τον αδυσώπητο και τραχύ τρόπο με τον οποίο έσκωπτε τα κακώς έχοντα στην κοινωνία. Τη σκέψη του την απασχολούσαν αποκλειστικά τα ηθικοκοινωνικά προβλήματα, η δε διδασκαλία του, ουσιαστικά, ήταν επαναστατική και ανατρεπτική της υφισταμένης τάξεως. Γι’ αυτό όταν ένας νεαρός του έσπασε το πιθάρι, μαστίγωσαν τον νεαρό και του έδωσαν άλλο.

Σ’ ένα ταξίδι του στην Αίγινα, ο Διογένης συνελήφθη από πειρατές και στάλθηκε στην Κρήτη όπου και εκτέθηκε για πώληση. Ο Ξενιάδης, εντυπωσιασμένος από το πνεύμα του Διογένη, τον αγόρασε παίρνοντάς τον μαζί του στην Κόρινθο. Εκεί του εμπιστεύτηκε το νοικοκυριό του και του ανέθεσε την ανατροφή των δύο γιων του. Ο Διογένης φέρεται να είπε στον Ξενιάδη, «Πρέπει να με υπακούεις, παρόλο που είμαι σκλάβος· διότι εάν ο γιατρός ή ο καπετάνιος πλοίου βρίσκονταν υπό δουλεία, θα υπακούονταν».
Ο Διογένης εκτελούσε τα καινούργια του καθήκοντα με τέτοια επιτυχία που ο Ξενιάδης συνήθιζε να λέει στους γύρω του, «Ένας έντιμος μεγαλοφυής μπήκε στο σπίτι μου.» Ο Εύβουλος, στο βιβλίο του με τον τίτλο «Η πώληση του Διογένη», μας περιγράφει πώς ο Κυνικός φιλόσοφος διαπαιδαγωγούσε τους γιους του Ξενιάδη. Τους μάθαινε ν’ αποστηθίζουν πολλά χωρία από ποιητές, ιστορικούς και από τα κείμενα του ίδιου του Διογένη. Τους ασκούσε με κάθε τρόπο στο ν’ αποκτήσουν καλή μνήμη. Στο σπίτι τους μάθαινε να αυτοεξυπηρετούνται και να είναι ευχαριστημένοι με λιτό φαγητό και νερό. Τους μάθαινε να κόβουν τα μαλλιά τους κοντά και να μην τα στολίζουν, να σκεπάζονται με ελαφρά σκεπάσματα, να περπατούν ξυπόλητοι, σιωπηλοί, χωρίς να κοιτάζουν γύρω τους στους δρόμους. Τα παιδιά έτρεφαν μεγάλο σεβασμό για το Διογένη και ζητούσαν χάρες από τους γονείς τους γι’ αυτόν. Επιπλέον ο Διογένης τους δίδαξε ιππασία, σκοποβολή, σφαιροβολία, και ακοντισμό. Αργότερα, όταν έφτασαν σε ηλικία για το σχολείο της παλαίστρας, δεν επέτρεπε στο δάσκαλο να τους δώσει πλήρη αθλητική εκπαίδευση, αλλά μόνο τόση ώστε να τους κρατάει σε καλή φυσική κατάσταση.

Στην Κόρινθο ο Διογένης έζησε το υπόλοιπο της ζωής του, την οποία αφιέρωσε αποκλειστικά στο να κηρύττει τα δόγματα της ενάρετης αυτοκυριαρχίας. Στα Ίσθμια (μια από τις τέσσερις μεγάλες πανελλήνιες γιορτές του αρχαίου κόσμου) δίδασκε σε μεγάλα ακροατήρια που στράφηκαν προς αυτόν μετά το θάνατο του Αντισθένη.

Ο Διογένης, είχε παντού εχθρούς ή φίλους που διασκέδαζαν μαζί του, εμπαίζοντάς τον, εξορίστηκε από την πατρίδα του, πουλήθηκε ως δούλος, κέρδισε την ελευθερία του, γνώρισε όλες τις πτυχές της ζωής αφού έγινε απο τραπεζίτης μέχρι ζητιάνος, και από φιλόσοφος μέχρι σκύλος (ζώντας σκυλίσια ζωή), στο τέλος κοιμόταν μέσα σε ένα μεγάλο πιθάρι. Δήλωνε ότι ήταν εναντίον του πολιτισμού, αφού «Οι άνθρωποι είναι ζώα και τα ζώα δεν έχουν πολιτισμό, έχουν μόνο φυσικές ανάγκες, αλλά ας γίνουν τα ζώα πρώτα άνθρωποι και έπειτα ας κάνουν και πολιτισμό, πράγμα δύσκολο, αφού μέχρι στιγμής δεν υπάρχει πουθενά, εκτός εάν μιλάμε για χρήματα, για πόλεμο και για θεάματα».

Πολλοί γελούσαν μαζί του επειδή κοιμόταν στο πιθάρι του κι εκείνος γελούσε μαζί τους επειδή δεν χωρούσαν στο πιθάρι του, γιατί ήταν χοντροί. «Η φιλοσοφία δεν έχει σπίτι» έλεγε, «γιατί είναι τόσο μεγάλη που δεν χωράει σε κανένα σπίτι και μπορεί να έχει σαν στέγη της μόνο τον ουρανό».
Έχοντας διαπιστώσει ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα ζώο, ο Διογένης έκανε την ανάγκη του δημοσίως, και έλεγε ότι απολύτως καμία σωματική ανάγκη δεν θα έπρεπε να θεωρείται ανήθικη ή πρόστυχη αφού η φύση την δημιουργεί. Ο Διογένης, επίσης, αυνανιζόταν δημοσίως, κατά προτίμηση στην αγορά.

Για το θάνατο του Διογένη υπάρχουν διάφορες πληροφορίες. Οι ιστορικοί, όμως, δεν είναι βέβαιοι ούτε για το χρόνο ούτε για τον τρόπο του θανάτου του. Πιστεύεται ότι ο Διογένης πέθανε 323 π.Χ στην Κόρινθο πολύ γέρος και κατά την παράδοση την ίδια μέρα που πέθανε στη Βαβυλώνα ο Αλέξανδρος. Οι Κορίνθιοι του έκαναν μεγαλοπρεπή κηδεία και στον τάφο του έστησαν μαρμάρινο κίονα, πάνω στον οποίο έστεκε καμαρωτός ένας σκύλος από μάρμαρο της Πάρου (κύνα). Λέγεται ότι είχε προκύψει διαμάχη μεταξύ των μαθητών του για το ποιος θα τον θάψει. Τελικά, με εισήγηση ανδρών επιρροής, θάφτηκε από τους γιους του Ξενιάδη. Στη συνέχεια συμπατριώτες του από τη Σινώπη τον τίμησαν με ορειχάλκινα αγάλματα, κοντά στη γιγαντιαία κολόνα με το σκύλο, πάνω στα οποία χάραξαν την ακόλουθη επιγραφή: «Ο χρόνος κάνει ακόμη και το χαλκό να παλιώνει· αλλά τη δόξα σου, ω Διογένη, η αιωνιότητα ποτέ δεν θα καταστρέψει. Διότι εσύ μόνος δίδαξες στους θνητούς το μάθημα της αυτάρκειας και το πιο ενάρετο μονοπάτι της ζωής».

Ο Διογένης άφησε πίσω του μαθητές που ακολούθησαν τον ίδιο τρόπο ζωής και καυτηρίασαν έμπρακτα την αφύσικη και τεχνητή ζωή του πολιτισμού. Από τους πιο γνωστούς συνεχιστές του είναι ο Κράτης o Θηβαίος, που έζησε ως επαίτης, έχοντας μάλιστα στο πλευρό του την Ιππαρχία, κοπέλα από αρχοντική οικογένεια και αδελφή του επίσης Κυνικού Μητροκλή.


--------------------------------------------------------------------------------

Ο Διογένης ο Λαέρτιος παραθέτει μακρότατο κατάλογο των έργων του φιλοσόφου, από τα οποία όμως τίποτα δεν διασώθηκε. Ο ίδιος συνέλεξε αποφθέγματα, ανέκδοτα και λεπτομέρειες από το βίο του μεγάλου κυνικού. Πολλά όμως απ’ αυτά όμως, ίσως και να είναι επινοήματα των μεταγενεστέρων θαυμαστών του. Ενδεικτικά αναφέρονται τα ακόλουθα:

Ο Διογένης είχε συλληφθεί αιχμάλωτος και κατάληξε στα δουλοπάζαρα. Ο δουλέμπορος δεν τον άφηνε να καθίσει, γιατί ήθελε να βλέπει ο κόσμος την «πραμάτεια» του. Ο Διογένης τότε του είπε, «Δεν έχει σημασία γιατί και τα ψάρια όπως και να στέκονται το ίδιο πωλούνται». Ο Ξενιάδης, πλούσιος, αριστοκράτης της εποχής είδε τον Διογένη και θέλησε να τον αγοράσει. Συζήτησε με τον δουλέμπορο και ο δουλέμπορος πλησίασε τον Διογένη και του λέει «αυτός ενδιαφέρεται να σε αγοράσει, τί δουλειά ξέρεις να κάνεις να του πώ;». Ο Διογένης με λογοπαίγνιο απαντά «ανθρώπων άρχειν» και συμπλήρωσε «Φώναξε μήπως κάποιος θέλει δεσπότη». Το λογοπαίγνιο αυτό, ενός δούλου που δήλωνε «άρχειν ανθρώπων» άρεσε στον Ξενιάδη που χαμογέλασε και τον αγόρασε, αφού αντιλήφθηκε τις δύο έννοιες που με οξυδέρκεια έθεσε ο Διογένης. «Διοικώ τους ανθρώπους και διδάσκω στους ανθρώπους αρχές». Ο Ξενιάδης ανάθεσε στον Διογένη την διδασκαλία των παιδιών του, και έτσι ο Διογένης έμεινε στο Κράθειον, ένα προάστειο της Κορίνθου.
Οι φίλοι του Διογένη θέλησαν να τον ελευθερώσουν (από δούλο του Ξενιάδη) και εκείνος τους απεκάλεσε ανόητους, γιατί, όπως είπε, «τα λιοντάρια δεν είναι δούλοι αυτών που τα τρέφουν, αλλά αυτοί που τρέφουν τα λιοντάρια είναι δούλοι των λιονταριών, αφού ο φόβος χαρακτηρίζει τους δούλους, ενώ τα θηρία προκαλούν φόβο στους ανθρώπους».
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν στη Κόρινθο, ήθελε να γνωρίσει τον Διογένη και έστειλε ένα υπασπιστή του να βρει τον Διογένη που ήταν στο Κράθειο και να του τον παρουσιάσει. Αφού ο υπασπιστής τον εντόπισε, του είπε: «Σε ζητεί ο Βασιλεύς Αλέξανδρος να σε δεί». Ο Διογένης απάντησε «Εγώ δεν θέλω να τον δω. Εάν θέλει αυτός ας έρθει να με δει». Και πράγματι, ο βασιλεύς Αλέξανδρος πήγε να δεί τον Διογένη. Τον πλησιάζει ο Αλέξανδρος και του λέει «Είμαι ο Βασιλεύς Αλέξανδρος». Ο Διογένης ατάραχος απαντά «Και γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων».Ο Μέγας Αλέξανδρος απορεί και του λέγει «Δεν με φοβάσαι;». Ο Διογένης απαντάει «Και τί είσαι; Καλό ή κακό;». Ο Αλέξανδρος μένει σκέπτικος. Δεν μπορεί ένας βασιλεύς να πει ότι είναι κακό, και άμα είναι καλό, γιατί κάποιος να φοβάται το καλό; Αντί να απαντήσει ο Αλέξανδρος τον ερωτεί εκ νέου «Τί χάρη θές να σου κάνω;» και ο Διογένης ξανά με λογοπαίγνιο απαντά «Αποσκότησων με». Βγάλε με δηλαδή από το σκότος, την λήθη, και δείξε μου την αλήθεια. Με το έξυπνο λογοπαίγνιο του Διογένη, η απάντηση του μπορεί και να εννοηθεί εώς «Σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο», καθώς οι κυνικοί πίστευαν πώς η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκετε στη λιτότητα, στη ζεσταςιά του ήλιου και δεν ζητεί τίποτα από τα υλικά πλούτη. Μόλις το άκουσε αυτό ο Αλέξανδρος είπε το περίφημο: «Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης».
Ο Πλάτων τιμούσε τον Διογένη, που τον ονόμαζε «Σωκράτη μαινόμενο», εκείνος όμως δεν είχε σε μεγάλη υπόληψη τον ιδρυτή της Ακαδημίας και δεν άφηνε ευκαιρία να τον ειρωνεύεται. Όταν ο Πλάτων διατύπωσε τον γνωστό ορισμό για τον άνθρωπο: «Ζώον δίπουν άπτερον» (ζώο με δύο πόδια και χωρίς φτερά) ο Διογένης μάδησε ένα πετεινό και τον παρουσίασε στην αγορά λέγοντας «Ιδού ο άνθρωπος του Πλάτωνος» κι αυτός τότε συμπλήρωσε τον ορισμό με το «και πλατώνυχον».
Μια μέρα μπήκε στο πλουσιόσπιτο του Πλάτωνα και με τα ξυπόλυτα (και βρώμικα) πόδια του πατούσε στα χαλιά λέγοντας «πατώ τον του Πλάτωνος τύφον (ματαιοδοξία)».
Όταν ο Πλάτων τον είδε μια μέρα να γευματίζει μονάχα με ψωμί κι ελιές, δεν κρατήθηκε και τον πείραξε λέγοντας: «Αν είχες πάει στο Διονύσιο, δε θα ‘τρωγες τώρα ελιές». Ο Διογένης όμως δεν του τη χάρισε: «Αν έτρωγες ελιές δε θα χρειαζόταν να πάς στον Διονύσιο» (Σημείωση: Ο Διονύσιος ήταν τύραννος των Συρακουσών ο δε Πλάτων πήγε κοντά του προσπαθώντας να εφαρμόσει στην πράξη τις ιδέες που είχε διατυπώσει στην «Πολιτεία» του).
Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, πειράξεις την κόρην».
Είναι ο Διογένης καλεσμένος σε ένα γεύμα και πηγαίνει στο λουτρό για να πλυνθεί πρίν φάει. Αλλά το λουτρό είναι πολύ βρώμικο. Δεν παραπονιέται, δεν λέει «είναι βρώμικο το λουτρό», και δεν προσβάλει τον οικοδεσπότη αλλά με αστεϊσμό ερωτεί «Οι εδώ λουόμενοι, που πλένονται κατόπιν;».
Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε που είδε ενάρετους (σύμφωνα με τις αρχές του) άντρες, αποκρίθηκε, «Άντρες πουθενά, στην Σπάρτη όμως, είδα παιδιά».
Ο Διογένης καυτηρίαζε τον πόλεμο, με τον δικό του, ιδιότυπο τρόπο: Οι Κορίνθιοι προετοιμάζονταν πυρετωδώς για να πολεμήσουν τον Φίλιππο της Μακεδονίας και για να μη φανεί ότι ο Διογένης μένει άπρακτος, πήρε κι αυτός το πιθάρι του και άρχισε να το τσουλάει πάνω κάτω!
Θέλησε κάποτε να πειράξει ένα ευνούχο μοχθηρό τύπο αφού έβλεπε τις πράξεις του και είχε ακούσει γι’ αυτόν. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να βάζουν πάνω από την θύρα της οικίας τους ένα θυραίο. Αυτό ήταν ένα σύμβολο ή σήμα ή ρητό που διάλεγαν για την οικία τους. Ο μοχθηρός αυτός άνδρας είχε βάλει άνωθεν της οικίας του το εξής ρητό. «Μηδέν εισίτω κακόν» ( Να μην μπει κανένα κακό). Και ο Διογένης κτύπησε την πόρτα και ρώτησε: «Ο οικοδεσπότης από πού μπαίνει;».
Όταν ρωτήθηκε ποιανού ζώου το δάγκωμα είναι το χειρότερο, λέγεται πως απάντησε: «Ανάμεσα στα άγρια, του συκοφάντη, και ανάμεσα στα ήμερα του κόλακα».
Μια μέρα, ενώ συζητούσε επί σοβαρού θέματος κι ελάχιστοι τον άκουγαν, άρχισε να σφυρίζει· τότε, καθώς πλήθος μαζεύτηκε αμέσως γύρω του, τους επέπληξε λέγοντας, «Εσείς σπεύδετε με όλη σας τη σοβαρότητα για ν’ ακούσετε ανοησίες, αλλά είστε πολύ αργοί και περιφρονητικοί όταν το θέμα είναι σοβαρό».
Όταν κάποιος του είπε, «οι περισσότεροι άνθρωποι γελούν μαζί σου», η απάντησή του ήταν, «πολύ πιθανόν οι γάιδαροι να γελούν μ’ αυτούς· αλλά όπως δεν τους νοιάζει για τα γαϊδούρια, ούτε και μένα με νοιάζει γι’ αυτούς».
Ο Μέγας Αλέξανδρος κάποτε θέλησε να πειράξει τον Διογένη και αφού έλεγε ότι ήταν Κύων, του έστειλε ένα πιάτο κόκκαλα. Μετά όταν τον συνάντησε τον Διογένη τον ρώτησε: «Σου άρεσε Κύων το δώρο μου;». Και ο Διογένης του απάντησε «Το έδεσμα ήταν άξιο για κύων, αλλά το δώρο δεν ήταν καθόλου άξιο για βασιλέα».
Όταν από τα βάθη της Ασίας ο Αλέξανδρος έστειλε στον τοποτηρητή του Αντίπατρο μήνυμα με κάποιον αγγελιοφόρο, που λεγόταν Αθλίας, ο Διογένης σχολίασε: «Αθλίας παρ΄αθλίου δι΄αθλίου προς άθλιον» (Ο άθλιος στέλνει άθλια επιστολή με τον Άθλιο προς ένα άθλιο).
Τον ρώτησε κάποιος τύραννος ποιος είναι ο καλύτερος χαλκός για να χυτευθεί ένα άγαλμά του και ο Διογένης του είπε «ο δι΄ου Αρμόδιος και Αριστογείτων εχυτεύθησαν» (δηλαδή ο χαλκός από τον οποίο γίνανε τα αγάλματα του Αρμόδιου και του Αριστογείτονα – των τυραννοκτόνων).
Μια μέρα, παρατήρησε μια τοιχογραφία που εικόνιζε δύο κενταύρους, πανάθλια ζωγραφισμένος και ρώτησε : «Πότερος τούτων Χείρων εστί;», λογοπαικτώντας με το επίθετο χείρων (= χειρότερος) και το όνομα του γνωστού κενταύρου Χείρωνα.
Όταν κάποιος είπε στον Διογένη, «Γέρασες, κοίτα να ξεκουραστείς», αυτός απάντησε «Αν έπαιρνα μέρος σε αγώνα δρόμου, στο τέλος, θα έπρεπε να χαλαρώσω αντί να επιταχύνω;».
Μια μέρα παρακολουθούσε μουσική παράσταση κιθάρας. Ο κιθαρωδός ήταν κάποιος ηρακλείων διαστάσεων και πολύ αγριωπός, το δε παίξιμό του είχε τα μαύρα του τα χάλια. Όλοι οι ακροατές αποδοκίμαζαν τον «καλλιτέχνη» και μονάχα ο Διογένης τον χειροκροτούσε. Όταν οι άλλοι τον ρώτησαν απορημένοι «γιατί;», εκείνος απάντησε: «Διότι τηλικούτος ών κιθαρωδεί και ου ληστεύει!» (Επειδή, παρά το μέγεθος του, παίζει κιθάρα και δεν ληστεύει).
Όταν είδε ένα μουσικό να χορδίζει την άρπα, του είπε, «Δεν ντρέπεσαι να δίνεις στο ξύλο εναρμονισμένους ήχους, τη στιγμή που απέτυχες να εναρμονίσεις την ψυχή με τη ζωή σου;».
Στην αγορά της Αθήνας τον έβρισε ένας φαλακρός. Ο Διογένης απάντησε: «Εγώ ου λοιδωρώ αλλά τας τρίχας επαινώ, ότι κρανίου κακού απηλλάγησαν», δηλαδή «Δεν θα σε βρίσω, αλλά θα παινέψω τις τρίχες που εγκατέλειψαν ένα τέτοιο κρανίο».
Τον καιρό που ο Διογένης ζούσε στην Κόρινθο, μεσουρανούσε εκεί η περίφημη εταίρα Λαΐς η Κορινθία. Ήταν τόσο όμορφη που κατά τον Προπέρτιο «όλη η Ελλάδα έλιωνε από πόθο μπροστά στην πόρτα της» ενώ ο Αρισταίνετος γράφει πως «τα στήθια της ήταν σαν κυδώνια» και κατά τον Αθήναιο πολλοί ζωγράφοι την είχαν ως πρότυπο. Δεν ήταν όμως μόνο πανέμορφη. Ήταν πολύ μορφωμένη, καλλιεργημένη, και πάμπλουτη. Φυσικά είχε σχέσεις με τους επιφανέστερους και πλουσιώτερους Έλληνες, που συνέρρεαν στην Κόρινθο για να τη γνωρίσουν (με τη βιβλική σημασία του ρήματος). Ανάμεσα στους «πελάτες» της ήταν και ο μαθητής του Σωκράτη Αρίστιππος, ιδρυτής της ηδονιστικής σχολής. Ο Αρίστιππος ήταν άνθρωπος ρεαλιστής και όταν κάποιοι του είπαν πως η Λαϊς δεν τον αγαπάει, αυτός απάντησε «Και τα ψάρια και το κρασί δε μ΄αγαπάνε αλλά εγώ τα απολαμβάνω». Ο Διογένης στην αρχή δεν έδινε καμιά σημασία στη Λαϊδα και όταν κάποιος φίλος του τον ρώτησε γιατί δεν την επισκέπτεται, αυτός απάντησε «ουκ ωνέομαι εγώ δεκακισχιλίων μίαν μεταμέλειαν», δηλαδή δεν αγοράζω με δέκα χιλιάδες δραχμές κάτι για το οποίο θα μετανοιώσω. Η Λαΐς, μαθαίνοντας το περιστατικό, πειράχτηκε και αποφάσισε να τιμωρήσει τον φιλόσοφο που καταφρονούσε τη γοητεία της. Κατάφερε να τον πλησιάσει και του υποσχέθηκε μιαν ερωτική νύχτα μαζί της, δωρεάν. Ο Διογένης, τι είχε να χάσει, συμφώνησε. Η Λαΐς όμως τον υποδέχτηκε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και στη θέση της βρισκόταν μια κακάσχημη υπηρέτριά της, από την οποία τελικά ο φιλόσοφος δέχτηκε τις θωπείες που του υποσχέθηκε η Λαΐς. Το άλλο πρωί διαπίστωσε το πάθημά του, το οποίο η εταίρα φρόντισε να το μάθει όλη η Κόρινθος. Ο Διογένης όμως απτόητος της ανταπέδωσε τα ίσα, λέγοντας «Λυχνίας σβεσθείσης πάσα γυνή Λαΐς» (δηλαδή, στο σκοτάδι όλες οι γυναίκες είναι ίδιες).
Μια φορά ο Διογένης ο Κυνικός βρέθηκε σε μια συντροφιά όπου όλοι έπλητταν θανάσιμα από απαγγελία ενός ποιητή. Βλέποντας να προβάλλει το λευκό στο τέλος του ειληταρίου που κρατούσε ο ποιητής, ο Διογένης είπε «Κουράγιο φίλοι, βλέπω στεριά».
Όταν ο κυνικός φιλόσοφος Διογένης είδε μια γυναίκα κρεμασμένη σε μια ελιά αναφώνησε: «Μακάρι να είχαν όλα τα δέντρα τέτοιους καρπούς!».
Κάποιος καλοτύχιζε τον Καλλισθένη γιατί ζούσε ωραία κοντά στον Μέγα Αλέξανδρο. Ο Διογένης τότε του απαντά: «Κακότυχος είναι όποιος προγευματίζει και δειπνεί όποτε αρέσει στον Αλέξανδρο».
Μια φορά άναψε, μέρα μεσημέρι, έναν λύχνο και κρατώντας τον, γύριζε στης αγοράς τους δρόμους. Όταν δε, ρωτήθηκε γιατί το κάνει αυτό, έδωσε τη γνωστή περίφημη απάντησή του: «Άνθρωπον ζητώ».
Μια μέρα ο Διογένης πήγε στο θέατρο, όταν η παράσταση είχε τελειώσει και ο κόσμος έβγαινε έξω. Αντίθετα στο πλήθος, που έβγαινε έξω, αυτός προσπαθούσε ν’ ανοίξει δρόμο και να μπει μέσα, και σαν τον ρώτησαν, γιατί πάει αντίθετα, απάντησε: «Σε όλη μου τη ζωή αυτό εξασκούμαι να κάνω».
Όταν είδε μια μέρα ένα παιδί να πίνει νερό με τη χούφτα του χεριού του, έβγαλε, καθώς λένε, το κύπελλο, με το οποίο έπινε νερό και το πέταξε αναφωνόντας «παιδίον μὲ νενίκηκεν εὐτελεία!» (ένα παιδί με ξεπέρασε στην απλότητα).
Ο Διογένης, κάποτε, στέκονταν εμπρός από ένα άγαλμα ζητώντας…ελεημοσύνη. Όταν τον ρώτησαν γιατί το κάνει αυτό, εκείνος απάντησε: «μελετῶ ἀποτυγχάνειν» (μελετώ την αποτυχία).
Έλεγε ο Διογένης, πως, όταν πεθάνει, θέλει να τον θάψουν μπρούμητα. Τον ρώτησαν γιατί, κι εκείνος απάντησε: «γιατί σε λίγο θα’ ρθουν τα πάνω-κάτω».
Σε κάποιον που του υπενθύμισε χλευαστικά μια παλαιότερη παρανομία του (παραχάραξη νομίσματος, για την οποία οι συμπολίτες του τον εκδίωξαν από την Σινώπη), ο κυνικός φιλόσοφος δήλωσε «κάποτε ήμουν τέτοιος που εσύ είσαι τώρα, τέτοιος όμως που είμαι εγώ, εσύ δεν θα γίνεις ποτέ». Όταν οι Αθηναίοι τον κορόιδευαν για τον ίδιο λόγο, λέγοντας πώς οι Συνωπείς τον είχανε εξορίσει αυτός με αστεϊσμό απαντούσε «κι εγώ τους καταδίκασα να μείνουν εκεί».
Ο Διογένης βγήκε μια μέρα στην αγορά και άρχισε να φωνάζει:«Ε, άνθρωποι που είστε;». Σαν μαζεύτηκαν κάμποσοι, τότε άρχισε να τους κυνηγά και να τους χτυπά με το ραβδί του, λέγοντάς τους: «Ανθρώπους κάλεσα, όχι παλιάνθρωπους».
Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε «Αν πεθάνεις, ποιος θα φροντίσει την κηδεία σου;», είπε «Αυτός που θα θέλει το σπίτι μου».
Βλέποντας κάποτε ο Διογένης μια θρησκόληπτη γυναίκα να σκύβει βαθιά στα αγάλματα των θεών, της είπε «Δε φοβάσαι καλή μου γυναίκα, μήπως κανένας θεός από πίσω σου σε δει σε άσεμνη στάση;».
Όταν ο Διογένης αιχμαλωτίστηκε στη μάχη τις Χαιρώνειας και οδηγήθηκε μπροστά στον Φίλιππο, ρωτήθηκε ποιος είναι, και απάντησε, «κατάσκοπος τις απληστίας σου».
Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε πότε πρέπει να παντρεύεται κάποιος, είπε, «Τους μεν νέους μηδέπω (όχι ακόμα), τους δε πρεσβυτέρους μηδέπωποτε (ποτέ)».
Σε κάποιο δείπνο κάποιοι του έριχναν (του Διογένη) κόκκαλα σαν σε σκύλο, τότε εκείνος σηκώθηκε και τους κατούρησε σαν σκύλος.
Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε γιατί οι άνθρωποι ελεούν τους ζητιάνους αλλά όχι τους φιλοσόφους, είπε, «γιατί κουτσοί και τυφλοί υπάρχει περίπτωση να γίνουν, φιλόσοφοι όμως αποκλείεται».
Ο Διογένης παρουσιάστηκε σε μια ομιλία του ρήτορα Αναξιμένη κρατώντας ένα παστό ψάρι και απέσπασε την προσοχή των ακροατών, ο ρήτορας αγανάκτησε και ο Διογένης είπε, «Ένα τιποτένιο ψάρι διέλυσε την ομιλία του Αναξιμένη».
Όταν κατηγόρησαν τον Διογένη ότι τα πίνει στο καπηλειό, απάντησε «και στο κουρείο, κουρεύομαι».
Ο Διογένης όταν είδε θηλυπρεπή νέο, του είπε «δεν ντρέπεσαι, να έχεις για τον εαυτό σου χειρότερη γνώμη απ’ αυτή που έχει η φύση; Αυτή σε έκανε άντρα κι εσύ αναγκάζεις τον εαυτό σου να γίνει γυναίκα».
Κάποτε όταν τον ειρωνεύτηκαν πως μπαίνει σε ακάθαρτους χώρους, ο Διογένης, σε απάντηση, τους είπε: «Αλλά και ήλιος και ου μιαίνεται», δηλαδή: «Κι ο ήλιος μπαίνει σε ακάθαρτους τόπους, αλλά δεν μολύνεται από αυτούς».
Ο Διογένης συχνά αυνανιζόταν δημοσίως μπροστά στο πλήθος που μαζευόταν γύρω από το πιθάρι του. Όταν κάποτε ένας παριστάμενος τον ερώτησε εάν δεν ντρέπεται, αυτός του απάντησε «Είθε και την κοιλίαν ην παρατρίψαντα και μη πεινήν» (μακάρι να μπορούσα να ανακουφίσω και την πείνα μου, τρίβοντας την κοιλιά μου).
Βλέποντας ο Διογένης, Μεγαρίτες να χτίζουν μεγάλα τείχη, τους είπε «Μην έχετε έγνοια πόσο μεγάλα θα είναι τα τείχη αλλά πόσο μεγάλοι θα είναι εκείνοι που θα σταθούν επάνω σε αυτά».
Ρώτησαν κάποτε τον Διογένη, πια στάση πρέπει να κρατά κάποιος απέναντι στην εξουσία απάντησε: «Όποια και απέναντι στην φωτιά: να μην στέκεται ούτε πολύ κοντά, για να μην καεί, ούτε πολύ μακριά για να μην ξεπαγιάσει».
Ο Διογένης, κουβαλούσε μαζί του ό,τι είχε. Σ’ ένα σακούλι είχε συνήθως ψωμί και ελιές. Μια μέρα λοιπόν κάθεται στο μέσο της Αγοράς, ανοίγει το σακούλι του και αρχίζει να τρώει. «Καλά, τι ώρα είναι αυτή που τρως;» τον ρωτάει κάποιος. Κι ο Διογένης ετοιμόλογος του απάντησε: «Οι πλούσιοι τρώνε όταν θέλουνε, εγώ ο φτωχός, όταν πεινώ!».
Βλέποντας μιά ημέρα τους αξιωματούχους να οδηγούν στη φυλακή κάποιο ταμία, που είχε κλέψει ένα κύπελο είπε: «Οι μεγάλοι κλέπται τον μικρόν άγουσι».
Για τις αναθηματικές επιγραφές πιστών που σώθηκαν χάρη σε μια θεότητα, έλεγε «Θα ήταν πολύ περισσότερες, αν και εκείνοι που δεν είχαν σωθεί, είχαν κάνει αφιερώσεις».
Βλέποντας κάποτε έναν ολυμπιονίκη να νέμει τα πρόβατά του, στάθηκε και του είπε: «Ω, βέλτιστε, ταχέως μετέβης από των Ολυμπίων επί τα Νέμεα».

--------------------------------------------------------------------------------

Αποφθέγματα του Διογένη

* Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ.

* ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΠΛΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΑΝΟΙΧΤΑ.

* ΤΑ ΑΞΙΟΛΟΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΤΟΥΝ ΜΕ ΑΣΗΜΑΝΤΑ ΠΟΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.

* ΜΕΤΑΞΥ ΦΙΛΩΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΑ.

* ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ ΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ, ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΣΤΑ ΠΑΘΗ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ.

* Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΣΤΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ.

* ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΩΜΑΤΑ ΘΕΩΝ.

* Ο ΕΡΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΟΛΙΑ ΑΡΓΟΣΧΟΛΩΝ.

* ΑΘΛΙΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΦΤΩΧΟΣ ΓΕΡΟΣ.

* ΑΠ’ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΘΗΡΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΔΑΓΚΩΜΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ Ο ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ, ΑΠΟ ΤΑ ΗΜΕΡΑ Ο ΚΟΛΑΚΑΣ.

* Η ΚΟΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΥΒΔΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

* Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΝΑ ΖΕΙΣ ΚΑΚΑ.

* ΟΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΤΑΙΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΠΙΟΤΟ.

* ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ.

* Ο ΗΛΙΟΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΠΑΤΟΥΣ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΟΛΥΝΕΤΑΙ.

* ΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΦΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΣΧΡΟΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥΣ.

* ΟΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΑΝΤΛΟΥΝ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΤΥΧΙΑ.

* Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΣ ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ.

* Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΣΗ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΣΤΟΛΙΔΙ.

* Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ.

* ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ, ΕΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕΙ ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ.

* ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ ΚΟΠΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Η ΦΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ.

* ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΥΣΤΥΧΟΥΝ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΟΗΣΙΑΣ ΤΟΥΣ.

* ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΜΕ ΗΔΟΝΕΣ, ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΟΥΣ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ, ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΝ ΤΙΣ ΗΔΟΝΕΣ.

* Ο ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

* ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ.

* Η ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ, Η ΚΑΛΗ ΦΗΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΛΙΔΙΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ.

* Η ΜΟΝΗ ΣΩΣΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΡΥΘΜΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.

* ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

* Η ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ, Η ΜΟΥΣΙΚΗ, Η ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΑ ΚΑΙ ΜΗ ΑΝΑΓΚΑΙΑ.

ΕΘΝΙΚΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ
(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)

Η ευποιία , φιλανθρωπία και εθνική ευεργεσία είναι πανάρχαια παράδοση των Ελλήνων. Ο πλούτος για τον Έλληνα δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι μέσον για να κάνει το καλό στον εαυτόν του, στον συνάνθρωπο του, στην κοινωνία και στην πατρίδα και να γράψει το όνομα του με χρυσά γράμματα στην Ιστορία. Μαζί του δεν παίρνει κανείς τίποτα…. Εθνικοί ευεργέτες της αρχαιότητος ήσαν οι χορηγοί (αυτοί που χρηματοδοτούσαν παραστάσεις, ή έργα φιλοκαλίας) οι εφοπλισταί(αυτοί που κατασκεύαζαν και εξόπλιζαν πολεμικά πλοία για την άμυνα της πόλεως) και οι δωρητές προς την πόλη.
Ιδιαίτερα σε περιόδους εθνικής δοκιμασίας,(Οθωμανική δουλεία, Γερμανική Κατοχή)οι μεγάλοι Έλληνες ευεργέτες πρόσφεραν πρόθυμα τον καρπό των μόχθων και των στερήσεων τους στο Γένος. Αν για παράδειγμα δεν υπήρχαν ο Ριζάρης από το Ζαγόρι, ο Στουρνάρης, Αβέρωφ και Τοσίτσας από το Μέτσοβο, ο Αρσάκης από το Λέχωβο, ο Ζάππας από το Λάμποβο, οι Ζωσιμάδες από τα Ιωάννινα, η Μπουμπουλίνα από την Ύδρα και τόσοι άλλοι μεγάλοι και μικροί ευεργέτες ίσως να μην είχε γίνει η Επανάσταση του 1821 και η Ελλάδα θα ήτο φτωχότερη. Αλλά και οι μετέπειτα ευεργέτες: Αριστοτέλης Ωνάσης, Σαρόγλου, Σισμάνογλου, Μαραγκόπουλος, Κώστας Αθανασιάδης από τη Νέα Υόρκη κι’ πάμπολλοι ανώνυμοι και επώνυμοι τον ωραίο δρόμο εκείνων ακολούθησαν . Την πρωτοπορία της εθνικής ευεργεσίας όλων των εποχών διατηρούν οι Ηπειρώτες . Όμως και ο μικρός ευεργέτης του χωριού έχει την ίδια αξία με τον μεγάλο του Γένους.[ Το παρόν σημείωμα αφιερώνουμε στους αδελφούς Ζωσιμάδες με την ευκαιρία των 150 χρόνων της γενναίας υλικής και ηθικής βοήθειας προς όφελος των συμπατριωτών τους Ηπειρωτών και της σκλαβωμένης Ελλάδος] Οι Ζωσιμάδες διέθεσαν:
-300.000 ρούβλια για τη Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων
-50.000 ρούβλια για το Νοσοκομείο
-120.000 ρούβλια για άπορα κορίτσια
-110.000 «διά πτωχούς και πάσχοντας» στην Ελλάδα και στην Ρωσσία.
- Την νομισματική συλλογή τους στο Νομισματικό Μουσείο της Ελλάδος
- Τεράστια ποσά για σχολεία, νοσοκομεία, εκκλησίες, αλλά και για φυλακές και πτωχοκομεία, για ευαγή ιδρύματα και για πνευματικά έργα (λ. χ έκδοση έργων Αδαμαντίου Κοραή κ.α) [Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ, εφημ. Ημερησία ΑΕΕ]
Άνθρωποι με δυναμισμό και δημιουργικότητα οι αδελφοί Ζωσιμάδες ( έξη αγόρια: οι Ιωάννης, Αναστάσιος, Θεοδόσιος, Νικόλαος Ζώης και Μιχαήλ και τρία κορίτσια: η Αλεξάνδρα , Ζωίτσα και η Αγγελική) γρήγορα κατενόησαν πως η Ήπειρος που στέναζε τότε κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό δεν παρείχε σ’ αυτούς πεδίο δράσεως και δημιουργίας. Έφυγαν λοιπόν τον 17ον αιώνα για το Λιβόρνο της Ιταλίας και για τη Νίζνα και τη Μόσχα της Ρωσσίας, όπου δημιούργησαν τη μικρή τους αυτοκρατορία. Στο τέλος του βίου τους διέθεσαν τα πάντα για την πατρίδα. Έμειναν άγαμοι αλλά νυμφεύθηκαν την πατρίδα.
«Στον άνδρα αυτόν Γραικοί πρέπει να δείχνετε μεγάλο σεβασμό και να τον θεωρείτε καύχημα του Γένους σας» είπε κατά την απονομή ηθικής διακρίσεως εκ μέρους του Τσάρου της Ρωσσίας η μητέρα του Μαρία. Ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας , ο Δήμος Ιωαννίνων και ο λαός της Ηπείρου τους εκφράζουν την αιωνία ευγνωμοσύνη . Τιμή και Δόξα στους αδελφούς Ζωσιμάδες και σ’ όλους τους εθνικούς μας ευεργέτες. Έλληνες μιμηθείτε τους (07/11/03)
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

ΗΣΙΟΔΟΣ: Ο ΠΑΤΗΡ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑΣ
(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
Πριν 3.000 χρόνια περίπου, και πάντα σύμφωνα με τις συμβατικές χρονολογήσεις της ελληνικής ιστορίας, έζησε και δίδαξε ο Ησίοδος, ο πατήρ του διδακτικού, ηθικού και ιερατικού έπους. Είχε το προνόμιο και την ευτυχία να επιλεγεί από τις Ελικωνιάδες Μούσες και να χρισθεί "Μουσάων θεράπων".
Κωδικοποίησε τις πανάρχαιες, προκατακλυσμιαίες θρησκευτικές παραδόσεις και συνέθεσε την "Κοσμογονία-Θεογονία" του, η οποία απετέλεσε τον θεμέλιο λίθο της θεολογικής και φιλοσοφικής σκέψεως των Πανελλήνων. Ο Ησίοδος είναι ο πραγματικός μας προπάτορας και όχι ο Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ που μνημονεύει χωρίς αιδώ το Ιουδαιο-χριστιανικό ιερατείο. Ο Πυθαγόρας χρησιμοποιούσε στίχους της για την ψυχική του ανάταση. Ο Ησίοδος αναγνωρίζει τέσσαρες αυτογέννητες δυνάμεις:" Πρώτα το Χάος, έπειτα η Γη και αργότερα τα Τάρταρα και ο Έρως ο παλαιότερος-όχι ο γιός της Αφροδίτης. Το Χάος γέννησε το "Έρεβος" και την Νύκτα" Η Νύκτα γέννησε τον "Αιθέρα και την Ημέρα" κ.ο.κ."
Στο άλλο μεγάλο έργο του, τα "Έργα και Ημέραι", δίνει έναν αξεπέραστο κοινωνικό και ηθικό κώδικα ο οποίος, εφαρμοζόμενος φέρνει την ευνομία, την δικαιοσύνη και την ευτυχία. Μας συμβουλεύει για την ηθική, για το δίκαιο, για την αξία της λιτότητος, για την εργασία, η οποία όπως τονίζει, ποτέ δεν είναι ντροπή αλλά η οκνηρία είναι ντροπή. Γενικά μας μιλά για τον απαραίτητο καθημερινό αγώνα της επιβίωσης και τις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας. Δίνει συμβουλές για τους γεωργούς, για τους ναυτικούς, οριοθετώντας το πλαίσιο για μία ευνομούμενη κοινωνία. Στο απόσπασμα 41.17 γράφει:"Δεν επιτρέπεται η πλεύση των πλοίων, όταν ο Ζευς βρίσκεται στον Υδδροχόο και όταν τρέχει στο ζώδιο των ιχθύων(συμβουλεύει) την τέλεση των γάμων"
Τα "Έργα και Ημέραι" του Ησιόδου αναφέρουν την Παρθένον, τον Υδροχόον, τον Ιχθύν, τον Λέοντα. Η αστρονομία γεννήθηκε και αναπτύχθηκε από τους Ορφικούς και όχι από τους Βαβυλώνιους και Αιγυπτίους όπως ισχυρίζονται τα χαλκεία παραποιήσεως της Ιστορίας. Αυτοί είχαν μόνον Αστρολογία.
Δυστυχώς, όμως, αυτός ο μέγας μύστης και θεολόγος, αυτός ο πρώτος φιλόσοφος, ο οποίος υπήρξε τόσον καθοριστικός για την ακτινοβολία του Ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού, παραμένει άγνωστος για την πλειονότητα των Ελλήνων. Σκόπιμα, δεν προβλήθηκε τόσο, όσο άλλοι αρχαιοέλληνες συγγραφείς. Τούτο οφείλεται στην λυσσώδη πολεμική εκ μέρους του Εβραιοχριστιανκού ιερατείου που ήθελε η Γένεση να ξεκινά από την Βίβλο. Εφοβούντο ότι θα εξοβέλιζε τους "προπάτορες μας Αβραάμ , Ισαάκ και Ιακώβ" και το άλλο Ιουδαϊκό μας σόι που το μνημονεύουν στις ιεροτελεστίες πριν ακόμη βαπτισθούμε μέχρι και μετά τον θάνατο μας με τα μνημόσυνα και ευχέλαια για να παίρνουν το παραδάκι του ανυποψίαστου ποιμνίου. Η σχιζοφρενική αντίληψη του Έλληνα ότι μπορεί να είναι ταυτόχρονα και Χριστιανός και Έλληνας τον έχει απομακρύνει από τους φωτοδότες της πραγματικής σοφίας και του Ορθού Λόγου, τους αρχαίους Έλληνες γίγαντες του πνεύματος , και τον έχει μεταβάλει σε βελάζον ποίμνιο των πιο ταπεινών, ρατσιστικών, εγκληματικών , χυδαίων και δογματικών αντιλήψεων της Βίβλου. Καιρός λοιπόν να απελευθερωθούμε από την Εβραιοχριστιανική μας στρούγκα ; Αρκετοί 17 αιώνες σκλαβιάς!!
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com



Αναρτήθηκε από Achileo στις 8/10/2009 10:31:00 μμ 0 σχόλια
Ετικέτες ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
No virus found in this incoming message.
Checked by AVG - www.avg.com
Version: 8.5.392 / Virus Database: 270.13.49/2294 - Release Date: 08/10/09 06:10:
No virus found in this incoming message.
Checked by AVG - www.avg.com
Version: 8.5.392 / Virus Database: 270.13.49/2294 - Release Date: 08/10/09 06:10:00


ΕΘΝΙΚΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ
(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)

Η ευποιία , φιλανθρωπία και εθνική ευεργεσία είναι πανάρχαια παράδοση των Ελλήνων. Ο πλούτος για τον Έλληνα δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι μέσον για να κάνει το καλό στον εαυτόν του, στον συνάνθρωπο του, στην κοινωνία και στην πατρίδα και να γράψει το όνομα του με χρυσά γράμματα στην Ιστορία. Μαζί του δεν παίρνει κανείς τίποτα…. Εθνικοί ευεργέτες της αρχαιότητος ήσαν οι χορηγοί (αυτοί που χρηματοδοτούσαν παραστάσεις, ή έργα φιλοκαλίας) οι εφοπλισταί(αυτοί που κατασκεύαζαν και εξόπλιζαν πολεμικά πλοία για την άμυνα της πόλεως) και οι δωρητές προς την πόλη.
Ιδιαίτερα σε περιόδους εθνικής δοκιμασίας,(Οθωμανική δουλεία, Γερμανική Κατοχή)οι μεγάλοι Έλληνες ευεργέτες πρόσφεραν πρόθυμα τον καρπό των μόχθων και των στερήσεων τους στο Γένος. Αν για παράδειγμα δεν υπήρχαν ο Ριζάρης από το Ζαγόρι, ο Στουρνάρης, Αβέρωφ και Τοσίτσας από το Μέτσοβο, ο Αρσάκης από το Λέχωβο, ο Ζάππας από το Λάμποβο, οι Ζωσιμάδες από τα Ιωάννινα, η Μπουμπουλίνα από την Ύδρα και τόσοι άλλοι μεγάλοι και μικροί ευεργέτες ίσως να μην είχε γίνει η Επανάσταση του 1821 και η Ελλάδα θα ήτο φτωχότερη. Αλλά και οι μετέπειτα ευεργέτες: Αριστοτέλης Ωνάσης, Σαρόγλου, Σισμάνογλου, Μαραγκόπουλος, Κώστας Αθανασιάδης από τη Νέα Υόρκη κι’ πάμπολλοι ανώνυμοι και επώνυμοι τον ωραίο δρόμο εκείνων ακολούθησαν . Την πρωτοπορία της εθνικής ευεργεσίας όλων των εποχών διατηρούν οι Ηπειρώτες . Όμως και ο μικρός ευεργέτης του χωριού έχει την ίδια αξία με τον μεγάλο του Γένους.[ Το παρόν σημείωμα αφιερώνουμε στους αδελφούς Ζωσιμάδες με την ευκαιρία των 150 χρόνων της γενναίας υλικής και ηθικής βοήθειας προς όφελος των συμπατριωτών τους Ηπειρωτών και της σκλαβωμένης Ελλάδος] Οι Ζωσιμάδες διέθεσαν:
-300.000 ρούβλια για τη Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων
-50.000 ρούβλια για το Νοσοκομείο
-120.000 ρούβλια για άπορα κορίτσια
-110.000 «διά πτωχούς και πάσχοντας» στην Ελλάδα και στην Ρωσσία.
- Την νομισματική συλλογή τους στο Νομισματικό Μουσείο της Ελλάδος
- Τεράστια ποσά για σχολεία, νοσοκομεία, εκκλησίες, αλλά και για φυλακές και πτωχοκομεία, για ευαγή ιδρύματα και για πνευματικά έργα (λ. χ έκδοση έργων Αδαμαντίου Κοραή κ.α) [Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ, εφημ. Ημερησία ΑΕΕ]
Άνθρωποι με δυναμισμό και δημιουργικότητα οι αδελφοί Ζωσιμάδες ( έξη αγόρια: οι Ιωάννης, Αναστάσιος, Θεοδόσιος, Νικόλαος Ζώης και Μιχαήλ και τρία κορίτσια: η Αλεξάνδρα , Ζωίτσα και η Αγγελική) γρήγορα κατενόησαν πως η Ήπειρος που στέναζε τότε κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό δεν παρείχε σ’ αυτούς πεδίο δράσεως και δημιουργίας. Έφυγαν λοιπόν τον 17ον αιώνα για το Λιβόρνο της Ιταλίας και για τη Νίζνα και τη Μόσχα της Ρωσσίας, όπου δημιούργησαν τη μικρή τους αυτοκρατορία. Στο τέλος του βίου τους διέθεσαν τα πάντα για την πατρίδα. Έμειναν άγαμοι αλλά νυμφεύθηκαν την πατρίδα.
«Στον άνδρα αυτόν Γραικοί πρέπει να δείχνετε μεγάλο σεβασμό και να τον θεωρείτε καύχημα του Γένους σας» είπε κατά την απονομή ηθικής διακρίσεως εκ μέρους του Τσάρου της Ρωσσίας η μητέρα του Μαρία. Ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας , ο Δήμος Ιωαννίνων και ο λαός της Ηπείρου τους εκφράζουν την αιωνία ευγνωμοσύνη . Τιμή και Δόξα στους αδελφούς Ζωσιμάδες και σ’ όλους τους εθνικούς μας ευεργέτες. Έλληνες μιμηθείτε τους (07/11/03)
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


ΗΣΙΟΔΟΣ: Ο ΠΑΤΗΡ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑΣ
(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
Πριν 3.000 χρόνια περίπου, και πάντα σύμφωνα με τις συμβατικές χρονολογήσεις της ελληνικής ιστορίας, έζησε και δίδαξε ο Ησίοδος, ο πατήρ του διδακτικού, ηθικού και ιερατικού έπους. Είχε το προνόμιο και την ευτυχία να επιλεγεί από τις Ελικωνιάδες Μούσες και να χρισθεί "Μουσάων θεράπων".
Κωδικοποίησε τις πανάρχαιες, προκατακλυσμιαίες θρησκευτικές παραδόσεις και συνέθεσε την "Κοσμογονία-Θεογονία" του, η οποία απετέλεσε τον θεμέλιο λίθο της θεολογικής και φιλοσοφικής σκέψεως των Πανελλήνων. Θα μπορούσαμε (δικαίως) να την ονομάσουμε Ελληνική "Γένεση". Ο ίδιος, μάλιστα, ο Πυθαγόρας χρησιμοποιούσε στίχους της για την ψυχική του ανάταση. Ο Ησίοδος αναγνωρίζει τέσσαρες αυτογέννητες δυνάμεις:" Πρώτα το Χάος, έπειτα η Γη και αργότερα τα Τάρταρα και ο Έρως ο παλαιότερος-όχι ο γιός της Αφροδίτης. Το Χάος γέννησε το "Έρεβος" και την Νύκτα" Η Νύκτα γέννησε τον "Αιθέρα και την Ημέρα" κ.ο.κ."
Στο άλλο μεγάλο έργο του, τα "Έργα και Ημέραι", δίνει έναν αξεπέραστο κοινωνικό και ηθικό κώδικα ο οποίος, εφαρμοζόμενος φέρνει την ευνομία, την δικαιοσύνη και την ευτυχία. Μας συμβουλεύει για την ηθική, για το δίκαιο, για την αξία της λιτότητος, για την εργασία, η οποία όπως τονίζει, ποτέ δεν είναι ντροπή αλλά η οκνηρία είναι ντροπή. Γενικά μας μιλά για τον απαραίτητο καθημερινό αγώνα της επιβίωσης και τις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας. Δίνει συμβουλές για τους γεωργούς, για τους ναυτικούς, οριοθετώντας το πλαίσιο για μία ευνομούμενη κοινωνία. Στο απόσπασμα 41.17 γράφει:"Δεν επιτρέπεται η πλεύση των πλοίων, όταν ο Ζευς βρίσκεται στον Υδδροχόο και όταν τρέχει στο ζώδιο των ιχθύων(συμβουλεύει) την τέλεση των γάμων"
Τα "Έργα και Ημέραι" του Ησιόδου αναφέρουν την Παρθένον, τον Υδροχόον, τον Ιχθύν, τον Λέοντα. Η αστρονομία γεννήθηκε και αναπτύχθηκε από τους Ορφικούς και όχι από τους Βαβυλώνιους και Αιγυπτίους όπως ισχυρίζονται τα χαλκεία παραποιήσεως της Ιστορίας.
Δυστυχώς, όμως, αυτός ο μέγας μύστης και θεολόγος, αυτός ο πρώτος φιλόσοφος, ο οποίος υπήρξε τόσον καθοριστικός για την ακτινοβολία του Ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού, παραμένει άγνωστος για την πλειονότητα των Ελλήνων. Σκόπιμα ή όχι, δεν προβλήθηκε τόσο, όσο άλλοι αρχαιοέλληνες συγγραφείς. Και δεν προβλήθηκε διότι τον πολέμησε λυσσωδώς το Εβραιοχριστιανκό κατεστημένο. Εφοβούντο ότι θα εκάλυπτε τους "προπάτορες μας Αβραάμ , Ισαάκ και Ιακώβ" και το άλλο Ιουδαϊκό μας σόι που το ακούμε υποχρεωτικά πριν ακόμη βαπτισθούμε μέχρι και μετά τον θάνατο μας με τα μνημόσυνα και ευχέλαια για να πέσει το παραδάκι στο πονηρό Ιουδαιοχριστιανικό ιερατείο. Η σχιζοφρενική αντίληψη του Έλληνα ότι μπορεί να είναι ταυτόχρονα και Χριστιανός και Έλληνας τον έχει απομακρύνει από τους φωτοδότες της πραγματικής σοφίας και του Ορθού Λόγου, τους αρχαίους Έλληνες γίγαντες του πνεύματος , και τον έχει μεταβάλει σε φερέφωνο και ποίμνιο των πιο ταπεινών, ρατσιστικών, εγκληματικών , χυδαίων και δογματικών αντιλήψεων της Βίβλου. Πότε αλήθεια θα σταματήσουμε να βελάζουμε στην στάνη του Εβραιοχριστιανισμού;
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com



NIKOLA TESLA: Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ HAARP

HAARP, SURA ΚΑΙ EMP: ΤΑ ΝΕΑ ΥΠΕΡΟΠΛΑ ;

(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)


Γενικά

Εδώ και 200 περίπου χρόνια με την Βιομηχανική Επανάσταση, η Ανάπτυξη βασίσθηκε στην υπερ-εκμετάλλευση της Φύσεως και κατέληξε στην αύξηση του πληθυσμού της Γης και στην υπέρ- παραγωγή και υπερ-κατανάλωση αγαθών και πρώτων υλών. Οι δύο Παγκοσμίοι Πόλεμοι και ο Ψυχρός Πόλεμος αύξησαν ιλιγγιωδώς τον ρυθμό της καταστροφής του Περιβάλλοντος και συνακόλουθα και της Αναπτύξεως . Ομως τη χαριστική βολή στο Περιβάλλον έδωσε η "Παγκοσμιοποίση" και ο Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας. Αποτέλεσμα της Παγκοσμιοποιήσεως ήτο η είσοδος της Ασίας στην αρένα της Αναπτύξεως και ιδιαίτερα των δύο πληθυσμιακών κολοσσών, Κίνας και Ινδίας. Παράλληλα όμως με τις φαινομενικά θετικές επιπτώσεις της αναμπτύξεως, υπήρξαν και αρνητικές τοιαύτες, διότι υιοθετήθηκε από τις ΗΠΑ το μοντέλο της υπερ-κατανάλωσης, το οποίον ακολούθησαν σχεδόν όλες οι χώρες παγκοσμίως.
Ωσάν να μην έφθανε η βάναυση ανάπτυξη τις τελευταίες δεκαετίες ορισμένοι άφρονες πολιτικοί, πανούργοι επιστήμονες και ανεγκέφαλοι στρατιωτικοί επενέβησαν για τον έλεγχο του κλίματος, με αποτέλεσμα να ανατραπεί η οικολογική ισορροπία και να υπάρξουν εφιαλτικές κλιματικές αλλαγές και ακραία καιρικά φαινόμενα , τα οποία βιώνουμε σήμερον , με πλημμύρες, καύσωνες, ανομβία, αποσταθεροποίηση των εποχών κ.α . Ο απώτερος στόχος τους είναι να ελέγξουν το παγκόσμιο κλίμα -και όχι μόνον- προς τον σκοπόν της παγκόσμιας κυριαρχίας.
Πως φθάσαμε στην αποσταθεροποίηση του κλίματος;
-Από την δραστηριότητα της κοινωνίας, που συνέβαλε στην καταστροφή των δασών, την μόλυνση των υδάτων , του υπεδάφους και του αέρος.
-Από την δράση των μεγαλοεπενδυτών , εμπρηστών του δάσους , οικοπεδοφάγων, καταπατητών και των άφρονων πολιτικοί που τους προστατεύουν .
Βέβαια αδράνησαν και οι πολίτες, διότι θεώρησαν ότι το περιβάλλον δεν τους εγγίζει με το "δος υμίν σήμερον", το "αυξάνεσθαι και πληθύνεσθαι και καταλάβατε όλα τα έθνη" και το "Ωχ!! αδερφέ"
Κατωτέρω θα αναπτύξουμε το θέμα της συνειδτής επεμβάσεως του ανθρώπου στο κλίμα , με όσες λεπτομέρειες μπορέσαμε να συλλέξουμε, δεδομένου ότι το αντικείμενο τούτο τηρείται επτασφράγιστο μυστικό .

Τέσλα ο Πρωτοπόρος
Τα πρώτα χρόνια :Γεννημένος στο Σμίλιαν στη περιοχή Λίκα της σημερινής Κροατίας, ανήκε στη Σερβική κοινότητα της Αυστριακής Αυτοκρατορίας και αργότερα έγινε αμερικανός πολίτης. Πατέρας του ήταν ο ορθόδοξος ιερέας του χωριού Σμίλιαν (το όνομα του χωριού προέρχεται από τη σέρβικη λέξη για το φυτό Αμάραντος που είναι смиље / smilje [σμίλιε]) Μιλούτιν Τέσλα (1819-1879) ενώ μητέρα του ήταν η Γκεοργκινα-Τζούκα Μάντιτς (1822-1892), κόρη ορθόδοξου ιερέα ενώ και τα αδέρφια της ήταν μέλη του κλήρου της χώρας ο ένας ήταν ο Μητροπολίτης Νίκολα Μάντιτς και ο άλλος ο μοναχός Πέταρ Μάντιτς. Επίσης είχε έναν μεγαλύτερο κατά δέκα χρόνια αδερφό τον Ντάνε Τέσλα, ο οποίος έχασε τη ζωή του, όταν ο Νίκολα ήταν τριών ετών, πέφτοντας από το άλογο όταν έκανε ιππασία. Ο Νίκολα από μικρή ηλικία εντυπωσιάστηκε από το φαινόμενο του ηλεκτρισμού όταν άρχισε να τρίβει τα τριχώματα των ζώων που είχανε στο πατρικό του. Από μικρός ήταν βιβλιόφιλος καθώς διάβαζε τα περιοδικά που δημοσίευε ποίηση ο πατέρας του και λάτρευε τον Ιούλιο Βέρν (1828-1905) και τον Εμίλ Ζολά (1840-1902).
Σπουδές
Το 1863 μετακομίσαν με τους γονείς του στο Γκόσπιτς όπου ο Νίκολα έλαβε τη βασική εκπαίδευση και έμαθε τη γερμανική γλώσσα. Το 1870 ο Νίκολα συνέχισε την εκπαίδευση του μέχρι το 1873 στο Real Gymnasium στη πόλη Ράκοβατς, κοντά στο Κάρλοβατς (σημερινό Κόρντουν) όπου και έμενε στο σπίτι της θείας του Στάνκα Μπράνκοβιτς. Εκεί ο καθηγητής του Μάρτιν Σέκουλιτς, μαζί με το συμμαθητή του Ιούλιους Μπαρτόκοβιτς, τον παρότρυναν να ασχοληθεί περισσότερο με τη μελέτη του ηλεκτρομαγνητισμού. Τελικά στις 26 του Ιουνίου του έτους 1873 αποφοίτησε με βαθμό «πολύ καλά» και επέστρεψε στη γενέτειρα του όπου προσβλήθηκε από χολέρα. Το 1875 θεραπευμένος από την αρρώστια ζήτησε και του δόθηκαν δυο υποτροφίες από τη διοίκηση της Βόινα Κράνα και από τη Στρατιωτική Περιφέρεια του Κάρλοβατς για την Ανώτατη Πολυτεχνική Σχολή του Γκράτς, αξίζει να αναφέρουμε ότι άλλες τρεις παρόμοιες σχολές βρισκόντουσαν στη Βιέννη, στο Μπρνο και στη Πράγα. Στο Γκράτς ο Νίκολα έγινε μέλος της σερβικής εθνικιστικής φοιτητικής ομάδας Σερμπάντια η οποία του χρηματοδότησε διαλέξεις όπως τη «Περί Τριχοειδών Αγγείων» και «Περί Μυτών» ενώ επίσης τον βοηθούσαν να ανεβάζει θεατρικές παραστάσεις. Το 1877 αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα και δεν μπορούσε να καλύψει οικονομικά τις σπουδές του με συνεπακόλουθο να στραφεί στην άσωτη ζωή. Το 1878 το πανεπιστήμιο των έδιωξε από τους χώρους του χωρίς φυσικά να αποκτήσει το πτυχίο του. Το 1879 ο Νίκολα επιστρέφει για το θάνατο του πατέρα του στη γενέθλια πόλη του αλλά δεν κάθεται για πολύ καθώς εγγράφεται στη φυσικομαθηματική σχολή της Πράγας. Αντιμετώπισε όμως πάλι οικονομικά προβλήματα και έτσι σε ηλικία 24 ετών έφυγε από τη Πράγα χωρίς να αποκτήσει πάλι κάποιο πτυχίο ενώ αποφάσισε να εγκαταλείψει τις σπουδές και να αφοσιωθεί στη τεχνική εμπειρία. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα όταν σπούδαζε ηλεκτρολογία - μηχανολογία και μαθηματικά στο Πολυτεχνείο του Graz της Αυστρίας, ο πρόωρα ανεπτυγμένος Tesla ανέπτυξε ένα μεγάλο ενδιαφέρον για το εναλλασσόμενο Ρεύμα και τον Βολταίρο. Δεν αποφοίτησε όμως ποτέ, επειδή πιθανότατα αποβλήθηκε λόγω άσωτης συμπεριφοράς. Το 1882, αφού 'έχασε' 2 χρόνια στην Πράγα, η οικογένεια του Nikola του εξασφάλισε μια δουλειά στο επιτελείο της Edison Telephone Company στο Παρίσι. Εκεί έκανε τόσο καλή δουλειά βελτιώνοντας κι επισκευάζοντας τις μηχανές στους σταθμούς ηλεκτρικής ενέργειας που είχε η εταιρεία στην Γαλλία και την Γερμανία που τον παρουσίασαν στον ίδιο τον Thomas Edison με προσωπική επιστολή, στην οποία αναφερόταν: "γνωρίζω δύο σπουδαίους άνδρες. Ο ένας είστε εσείς κι ο άλλος είναι αυτός ο νέος άνδρας."

Αρχή της καριέρας του
Μετά τη Πράγα φεύγει για τη Βουδαπέστη όπου βρίσκει εργασία ως τεχνικός σχεδιαστής στο Κεντρικό Τηλεγραφικό Γραφείο της Ουγγαρίας. Οι ικανότητες του ξεχώρισαν και για αυτό σύντομα έγινε προϊστάμενος του τηλεφωνικού κέντρου της πόλης. Αργότερα η διεύθυνση του γραφείου τον στέλνει στο Παρίσι ως εξωτερικό συνεργάτη. Το 1883 του δόθηκε η ευκαιρία να αφήσει έκθαμβους τους πάντες στα γραφεία της εταιρείας Edison’s Club for Europe για την οποία εργαζόταν, όταν τον έστειλαν να διορθώσει τον ηλεκτρικό σταθμό του Στρασβούργου στον οποίο σημειώθηκε έκρηξη ακριβώς όταν τον επισκεπτόταν ο Γερμανός Κάιζερ Γουλιέλμος ο Α’. Ο Τέσλα διόρθωσε τη βλάβη και το σταθμό με επιτυχία το 1884 οπότε ο Τσάρλς Μπάρτσελορ τον συμβούλεψε να επισκεπτεί τον Τόμας Άλβα Έντισον (1841-1931).
Ο Τέσλα στις Η.Π.Α.
Ο Τέσλα ακολούθησε το κύμα μετανάστευσης προς την Αμερική έχοντας στις τσέπες του μόνο 4 σεντς, μερικά τεχνικά διαγράμματα και το τετράδιο στο οποίο έγραφε ποίηση. Εφτασε στις Η.Π.Α. το 1884 με το πλοίο Saturnia στα 28 του χρόνια. Αμέσως πήγε και συναντήθηκε με τον Έντισον, ο οποίος του ανέθεσε τη πρώτη του δουλειά. Να επισκευάσει τη γεννήτρια του ατμόπλοιου Όρεγκον. Οι σχέσεις των δυο αντρών δεν ήταν ποτέ καλές διότι ο Έντισον ήταν άνθρωπος πρακτικός και βασιζόταν περισσότερο στην εργατικότητα και στις εμπειρίες του, πράγμα που ερχόταν σε αντίθεση με τον Τέσλα που ήταν ένας άνθρωπος με ιδανικά, διανοούμενος και πιο πολύ θεωρητικός. Ακόμα είχαν διαφωνίες στο αντικείμενο τις δουλείας τους καθώς ο Έντισον ήταν υποστηρικτής της χρήσης του συνεχούς ρεύματος ενώ ο Νίκολα υποστήριζε τη χρήση του εναλλασσόμενου ρεύματος. Φήμες θέλουν τον Έντισον να είχε ενοχληθεί από την ενασχόληση του Τέσλα με μυστικιστικές θεωρίες και πειράματα. Γεγονός είναι πάντως ότι οι δρόμοι των δυο μεγάλων εφευρετών να χωρίζουν κάπου στο 1886 και ο Τέσλα μετά από κάποιες αποτυχημένες επιχειρηματικές του ενέργειες να βρίσκει νέο χρηματοδότη για τα πειράματα του το 1887. Ο νέος χρηματοδότης ήταν ο διευθυντής της τηλεγραφικής εταιρείας Western Union Α. Μπράουν, ο οποίος του έστησε το εργαστήριο του, λίγα τετράγωνα πιο πάνω από το εργαστήριο του Έντισον, στην οδό Liberty στον αριθμό 89. Τον Οκτώβρη του 1887 η πατέντα του με το όνομα Πολυφασικό Σύστημα Τέσλα κατοχυρώθηκε στην Αμερικάνικη Επιτροπή Ευρεσιτεχνιών. Το 1888 ο Τέσλα έδωσε μια διάλεξη με θέμα «Το Νέο Σύστημα Κινητήρων και Μετασχηματισμών Εναλλασσόμενου Ρεύματος», στο Αμερικάνικο Ινστιτούτο Ηλεκτρομηχανικής, η οποία έδωσε το έναυσμα στον βιομήχανο Τζώρζ Γουέστινχαουζ (1846-1914) να συνεργαστεί μαζί του. Ο Έντισον με τον χρηματοδότη του Μόργκαν άνοιξαν μέτωπο δυσφήμισης εναντίον του Τέσλα και των χρηματοδοτών του Γουέστινχαουζ και Μπράουν και ειδικά όταν ο τελευταίος πούλησε στις φυλακές Σινγκ-Σινγκ το σχέδιο κατασκευής και λειτουργίας της ηλεκτρικής καρέκλας με εναλλασσόμενο ρεύμα του Τέσλα. Η διοίκηση συμφώνησε και το 1890 έπειτα από πολλές επαναλήψεις εκτέλεσαν τον πρώτο κατάδικο στην ηλεκτρική καρέκλα, τον Γουίλιαμ Κέμλερ. Στη συνέχεια ο Γουέστινχάουζ αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και δεν μπόρεσε να καταβάλλει την αμοιβή του Τέσλα, ο οποίος όμως συνέχιζε να δουλεύει αφιλοκερδώς για αυτόν. Την ίδια στιγμή η εταιρεία του Μόργκαν, Thompson Huston “άνθιζε” και εξαγόρασε την General Electric του Έντισον, η οποία συνεχίζει να υφίσταται μέχρι σήμερα με την ίδια ονομασία.
Όταν ο Τέσλα κι ο Edison συναντήθηκαν στη Νέα Υόρκη το 1884, ο 'Μάγος του Menlo Park' ήταν ένας ισχυρός και πλούσιος άνθρωπος, βαθιά αναμεμειγμένος σε μάχες για πατέντες και πνευματικά δικαιώματα τόσο για τη λάμπα φωτισμού όσο και για το μικρόφωνο. Παρείχε επίσης ενέργεια στο Manhattan κι ηλεκτρικό φως στο Roselle του New Jersey ενώ παράλληλε προσπαθούσε να αντικαταστήσει τον φωτισμό γκαζιού - που αποτελούσε μονοπώλιο με τον δικό του: το συνεχές ηλεκτρικό ρεύμα.
Ο Τέσλα εντυπωσίασε τον Edison, παρόλο που οι διαφορές στις προσωπικότητες τους ήταν εμφανείς: Ο Tesla ήταν ηθικός, σχολαστικός, λεπτοκαμωμένος κι ονειροπόλος. Ο Edison ήταν ανέντιμος, ανοργάνωτος κι άρτιος εφευρέτης. Έδωσε επίσης την ευκαιρία στο νεαρό ιδεαλιστή να αποκτήσει την πρώτη του εμπειρία με την σκληρή πραγματικότητα του επιχειρηματικού κόσμου παρόλο που ο Τέσλα δεν άδραξε ποτέ αυτή την ευκαιρία σε μεγάλο βαθμό.
Όταν ο Τέσλα προσφέρθηκε να αυξήσει την αποδοτικότητα των κινητήρων της εταιρίας, ο Edison του έδωσε την εποπτεία ενώ υποσχέθηκε να του δώσει 50.000 δολάρια όταν θα τελείωνε το έργο. Ο Τέσλα δούλευε νυχθημερόν για σχεδόν ένα χρόνο, κάνοντας γενικές επισκευές κι αυτοματοποιήσεις των κινητήρων στα εργαστήρια του Edison, βρίσκοντας παράλληλα και πατέντες για πολλά καινούρια πράγματα. Όταν αυτό το εγχείρημα ολοκληρώθηκε κι επισκέφθηκε τον εργοδότη του για την συμφωνημένη αμοιβή, απογοητεύτηκε όταν τον άκουσε να καγχάζει λέγοντας: " Τέσλα, δεν καταλαβαίνεις το αμερικάνικο χιούμορ μας."
Αηδιασμένος από αυτήν την έλλειψη τιμής κι ηθικής που είδε, ο Τέσλα παραιτήθηκε από την εταιρία. Ίσως να συνειδητοποίησε ότι η παραμονή του στον Edison ο οποίος ήταν αφοσιωμένος στο συνεχές ρεύμα θα τον οδηγούσε σε αδιέξοδο αν ήθελε να πραγματοποιήσει το όνειρο του περί εναλλασσόμενου ρεύματος. Σύντομα τον προσέγγισαν κάποιοι επενδυτές ώστε να ιδρύσει την δική του εταιρία, την Tesla Electric Light Company, για την οποία πατένταρε ένα καινούριο βολταϊκό φωτισμό όμως για μια ακόμα φορά έπεσε θύμα της ίδιας του της επιτυχίας. Αναγκάστηκε να φύγει από την εταιρία ύστερα από ένα χρόνο κι αποζημιώθηκε με μια εγγύηση επί του - μικρής αξίας αποθέματος.
Την άνοιξη του 1886 ήταν ανάμεσα στους χιλιάδες ανθρώπους που αντιμετώπισαν την οικονομική κρίση εκείνης της χρονιάς εγκαταλείποντας τη Νέα Υόρκη έως ότου η κρίση ξεπεράστηκε τον επόμενο χρόνο. Ο επικεφαλής του εργατικού προσωπικού του ο οποίος δεν απασχολούταν κι εκείνος ανάλογα με τις ικανότητες του τον συνέστησε στον AK Brown, μάνατζερ της Western Union Telegraph Company. Ο Brown εντυπωσιάστηκε από την θεωρία του Τέσλα για το εναλλασσόμενο ρεύμα και τον εφοδίασε με μια εταιρία, την Tesla Electric Company, καθώς κι ένα εργαστήριο στην 33η οδό της 5ης Λεωφόρου.
Έτσι, μετά από μια θυελλώδη αρχή, η ζωή του Νίκολα Τέσλα άρχισε να μετατρέπεται σε ένα μύθο.

Η κορύφωση της δόξας και της τρέλας
Το διάστημα 1890-1891 ο Τέσλα έδωσε δεκάδες διαλέξεις για το εναλλασσόμενο ρεύμα και τη χρήση του. Το 1891 ο Τέσλα εφηύρε το πηνίο Τέσλα (Tesla coil). Το 1892 ο Τέσλα έλαβε μήνυμα ότι η μητέρα του πεθαίνει οπότε βρήκε ευκαιρία να δώσει σειρά διαλέξεων στο Λονδίνο και να γνωριστεί με τη βασιλική οικογένεια της Μεγάλης Βρετανίας και ύστερα στο Παρίσι. Στη συνέχεια πήγε να επισκεφθεί την ετοιμοθάνατη μητέρα του και μετά πήγε στο Βελιγράδι όπου τον βράβευσε ο βασιλιάς και η Σέρβικη Βασιλική Ακαδημία. Το 1892 έως το 1903 ο Τέσλα αγωνιζόταν να αποδείξει ότι η εκπομπή και λήψη ραδιοκυμάτων ήταν δικιά του εφεύρεση και όχι του Ιταλού Μαρκόνι. Τελικά ο Τέσλα δικαιώθηκε το 1940, ενώ αναγνωρίστηκε ως ο εφευρέτης του ραδιοφώνου το 1955. Παράλληλα τη νύχτα της 1η Μαΐου του έτους 1893 στη Διεθνή Έκθεση του Σικάγο, ο Γκρόβερ Κλήβελαντ, ο 24ος πρόεδρος των Η.Π.Α., φωταγώγησε τη πόλη του Σικάγου με λάμπες που λειτουργούσαν με εναλλασσόμενο ρεύμα. Στο περίπτερο του Τέσλα και του Γουέστινχαουζ στην έκθεση επικρατούσε πανηγυρικό κλίμα. Το 1895 ο Ρέντγκεν με τη βοήθεια του Τέσλα μπορούσε να παινευτεί ότι εφεύρε τις ακτίνες Χ και έτσι η φήμη του Τέσλα εκτοξεύτηκε και τον οδήγησε σε σημείο να νομίζει ότι είχε καταγωγή από άλλους εξωγήινους πολιτισμούς και άρχισε να ασχολείται ακόμα πιο πολύ με τον μυστικισμό. Το 1898 ισχυρίστηκε ότι αυτός που δημιούργησε μια συσκευή τηλεγεωδυναμικής ήταν υπεύθυνος για το μικροσεισμό που συνέβη στη Νέα Υόρκη. Εκείνη την περίοδο, η φήμη του Τέσλα στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν μεγαλύτερη από κάθε άλλου εφευρέτη ή επιστήμονα στη λαϊκή συνείδηση, αλλά λόγω της εκκεντρικότητάς του και των περίεργων και μερικές φορές εξωφρενικών ισχυρισμών του για τις δυνατότητες της επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης, τελικά εξοστρακίστηκε σαν τρελός επιστήμονας. Από το 1898 έως το 1903 ο Τέσλα άλλαξε αρκετούς χρηματοδότες ενώ είχε αποτραβηχτεί σε διάφορα πειράματα για τα οποία δεν γνωρίζουμε πολλά στο Κολοράντο Σπρίνγκς (Colorado Springs) και στο Λόνγκ Άιλαντ (Long Island). Έως το 1910 ο Τέσλα είχε ξεχαστεί καθώς οι νέες εφευρέσεις και θεωρίες των αδερφών Ράιτ, του Κιουρί και του Αϊνστάιν και η εμμονή του Νικολά να θεωρεί τον εαυτό του και τις εφευρέσεις του υπαίτιους για την έκρηξη στη Τουγκούσκα. Από το 1915 έως το 1917 κέρδισε πολλές διακρίσεις από διάφορες ακαδημίες αλλά έχασε την ευκαιρία να προταθεί για Νόμπελ φυσικής από τον Έντισον. Το 1916 νέα κόντρα ξεκίνησε στους κόλπους των φυσικών από τους οπαδούς της θεωρίας του Τέσλα, κυματική θεωρία, εναντίων των οπαδών της θεωρίας του Αϊνστάιν, ατομική θεωρία. Από το 1918 έως το 1922 κατοχύρωσε διάφορες πατέντες και ευρεσιτεχνίες για τη μηχανική των υγρών οι οποίες αγοράστηκαν από διάφορες εταιρίες για να τις εμπορευματοποιήσουν. Το 1924 ο Τέσλα ισχυρίστηκε ότι είχε εφεύρει την περιβόητη «ακτίνα θανάτου», ένα υπερόπλο ικανό να καταστρέψει μεγάλες εκτάσεις, ενώ επίσης ισχυρίστηκε ότι αυτό ήταν υπεύθυνο για την έκρηξη στην Τουγκούσκα, φυσικά οι δημοσιογράφοι και ο επιστημονικός κόσμος τον περιγέλασαν ενώ μέχρι σήμερα οι μελετητές εντάσσουν αυτή την εφεύρεση στο τομέα των ανεξήγητων φαινομένων και γεγονότων. Το 1926, όταν έγινε 70 χρονών, τα πανεπιστήμια του Βελιγραδίου και του Ζάγκρεμπ τον εξέλεξαν ως επίτιμο διδάκτορα.
Το τέλος του Τέσλα
Από το 1936 έως το θάνατο του το FBI παρακολουθούσε τις συνομιλίες και τις κινήσεις του Τέσλα φοβούμενοι ότι είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με την σταλινική Σοβιετική Ένωση. Το 1937 ένα αμάξι χτύπησε τον Τέσλα σπάζοντάς του αρκετά πλευρά και κλονίζοντας σοβαρά την υγεία του. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Νίκολα Τέσλα είχε να αρρωστήσει από τα 30 του χρόνια, όπως δήλωνε ο ίδιος, ο οποίος πίστευε ότι για αυτό “φταίνε” τα πειράματα του. Το κράτος της Γιουγκοσλαβίας, μετά το ατύχημα του, του έβγαλε ισόβια σύνταξη. Το 1941, με την επέκταση του ναζισμού στην Ευρώπη και τον αναβρασμό του παγκοσμίου πολέμου, ο Τέσλα βάλθηκε να κατασκευάσει ένα «νέο» υπερόπλο για να σώσει τη πατρίδα του. Τελικά πέθανε το 1943 στις 7 του Γενάρη αλλά τον βρήκανε νεκρό δυο μέρες μετά γιατί είχε κρεμάσει, όπως έκανε πάντα, στη πόρτα του δωματίου του «ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ»
Οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις του
1. Το εναλλασσόμενο ρεύμα
2. Συσκευές που λειτουργούν με εναλλασσόμενο ρεύμα
3. Ο μετασχηματιστής Tesla
4. H τηλεκατεύθυνση
5. Η ασύρματη μετάδοση ενέργειας
6. Το ραδιόφωνο
7. Η τουρμπίνα Tesla
Και φυσικά είχε κατασκευάσει υπερβολικά πολλές μηχανές πράγμα που αποδεικνύουν τα εκατοντάδες διπλώματα ευρεσιτεχνίας που κατείχε , και δίκαια τον κατατάσσουν ως έναν από τους κορυφαίους εφευρέτες του 20ου αιώνα ασχέτως εάν πολλοί δεν τον αποδέχονται.
άγνωστος Tesla
Παρά τη σημασία των ανακαλύψεών του όμως, λίγοι γνωρίζουν τον Tesla. Η τραγική ιστορία του, που περιγράφει το πώς κάποιος μπορεί να καταφέρει τόσα πολλά και σημαντικά και να πεθάνει τελικά μόνος και ξεχασμένος απ’όλους, υπενθυμίζει με τον πιο σκληρό τρόπο ότι η διάνοια δεν εγγυάται ούτε δόξα ούτε περιουσία.
Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά για τον Tesla. Οι οιωνοί μίλησαν με τρομακτικό τρόπο τη βραδιά που γεννήθηκε, το έτος 1856. Ενώ η μητέρα του έδινε αγώνα για να τον φέρει στον κόσμο, μια βίαιη καταιγίδα είχε ξεσπάσει πάνω από το μικρό χωριό Smiljan στην Κροατία. Οι αστραπές που έπεφταν όταν γεννήθηκε ο Tesla, τα μεσάνυχτα της 10ης Ιουλίου 1856, έκαναν τη μαμή να αποκαλέσει το βρέφος «παιδί της καταιγίδας».
Δυναμικά επιτεύγματα
Πράγματι, ο Tesla έδειξε από παιδί πως οι καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν τη βραδιά που γεννήθηκε δεν ήταν τυχαίες. Ο ηλεκτρισμός ασκούσε μια ακατανίκητη έλξη πάνω στο νεαρό Nikola. Έξυπνος και ικανός για περαιτέρω σπουδές, σπούδασε μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Graz στην Αυστρία. Εκεί, ο Tesla έκανε τα πρώτα του βήματα και εμπνεύστηκε για μεγαλύτερα επιτεύγματα. Αποφοιτώντας, είχε δημιουργήσει τη γεννήτρια εναλλασσόμενου ρεύματος.
Για να προωθήσει το κατασκεύασμά του, ο Tesla μετακόμισε στο Παρίσι και εργάστηκε στην εταιρεία Continental Edison, το ευρωπαϊκό κομμάτι της αυτοκρατορίας του μεγάλου Αμερικανού εφευρέτη Thomas Edison. Ήξερε πως εκεί θα μπορούσε να αποδείξει τη σημασία της εφεύρεσής του, χρησιμοποιώντας τη για να βοηθήσει την εταιρεία του Edison να ολοκληρώσει το πρόγραμμα φωτισμού της πόλης του Στρασβούργου που είχε αναλάβει.
Tesla vs Edison
Η εφεύρεσή του τον οδήγησε στην επιτυχία το 1884, όταν ο ίδιος ο Edison του ζήτησε να εργαστεί μαζί του. Με την πρώτη ματιά, ο συνδυασμός αυτός φαινόταν ιδανικός. Ο Edison διέθετε επιχειρηματικό δαιμόνιο και θέληση αλλά δεν διέθετε την ικανότητα και την υπομονή να ασχοληθεί με τη θεωρία. Ο Tesla, από την άλλη, γνώριζε πως μόνο η πραγματική και σε βάθος κατανόηση των νόμων της φυσικής μπορούσε να οδηγήσει σε νέες απίθανες εφευρέσεις. Αν είχαν καταφέρει να εργαστούν μαζί, θα είχαν κάνει θαύματα. Δυστυχώς, πολύ γρήγορα κατέληξαν αντίπαλοι.
Και έφταιγαν και οι δύο. Ο Edison ήταν αποφασισμένος να εκμεταλλευθεί πλήρως τις δικές τους ιδέες, και υποσχόταν στον Tesla τεράστιες χρηματικές ανταμοιβές αν τον βοηθούσε να εξυπηρετήσει το σκοπό του. Όταν τελικά ο Tesla τα κατάφερε, o Edison δεν τήρησε το λόγο του. Ο Tesla από την άλλη, περίμενε πως ο Edison θα παραμελήσει τις δικές του έρευνες για να στηρίξει οικονομικά τις δικές του ιδέες.
Από τα χαντάκια στα σαλόνια
Η σκληρότητα που αντιμετώπισε από την πλευρά του Edison αλλά και η αφέλειά του τον οδήγησαν να εγκαταλείψει τη θέση του στην εταιρεία του Edison και να καταλήξει μετά από λίγες μέρες να σκάβει χαντάκια για να κερδίσει τον επιούσιο. Εκείνο τον καιρό ξεκίνησε και η περίφημη «Μάχη των Ρευμάτων».
Στα διαλείμματα του, ο Tesla μιλούσε με ενθουσιασμό στον προϊστάμενό του για το πόσα απίθανα επιτεύγματα θα μπορούσε να πετύχει με τον ηλεκτρισμό αν κάποιος του έδινε την ευκαιρία να αναπτύξει τις ιδέες του. Τυχαία, ο προϊστάμενος του Tesla, είχε ένα φίλο που αναζητούσε επενδυτικές ευκαιρίες και τους σύστησε. Μέσα σε λίγους μήνες, η τύχη και η περιουσία του Tesla άλλαξαν ριζικά. Διέθετε τη δική του εταιρεία –την Tesla Electric Company- και αγωνιζόταν να πατεντάρει την τεχνολογία που ήταν απαραίτητη για τη δημιουργία μιας νέας ηλεκτρικής τεχνολογίας που θα βασιζόταν στο εναλλασσόμενο ρεύμα.
Η μεγάλη ευκαιρία του Tesla ήρθε όταν ο Edison μελετούσε τη δική του τεχνολογία που βασιζόταν στο συνεχές ρεύμα. Παρά την απλότητά της, η τεχνολογία συνεχούς ρεύματος είχε ένα σημαντικό μειονέκτημα: παρήγαγε ρεύμα σχετικά χαμηλής έντασης, η ισχύς του οποίου μειωνόταν ακόμη περισσότερο καθώς το ρεύμα ταξίδευε μέσα από τα καλώδια.
Η τεχνολογία εναλλασσόμενου ρεύματος του Tesla από την άλλη, δεν αντιμετώπιζε ανάλογους περιορισμούς. Χρησιμοποιώντας μετασχηματιστές εναλλασσόμενου ρεύματος, η αρχική ένταση μπορούσε να φτάσει τα 300,000 βολτ και περισσότερο. Τεράστιες ποσότητες ισχύος μπορούσαν να ταξιδέψουν για πολλά χιλιόμετρα προτού μειωθεί η έντασή τους σε ασφαλέστερα επίπεδα από νέους μετασχηματιστές.
Παρά την προφανή ανωτερότητα της τεχνολογίας εναλλασσόμενου ρεύματος, ο Edison αγωνίστηκε υπέρ του συνεχούς ρεύματος λόγω των τεράστιων χρηματικών ποσών που είχε επενδύσει σε αυτό. Στη μάχη, στο πλευρό του Tesla, μπήκε το 1888 και ένας άλλος μεγάλος αντίπαλος του Edison, ο βιομήχανος George Westinghouse.
Ανηλεής πόλεμος εντυπώσεων
Την πρώτη μάχη κέρδισε ο Edison ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τους κινδύνους πολλών βολτ που έκρυβε το σύστημα εναλλασσόμενου ρεύματος. Η εταιρεία του παρουσίασε στα ΜΜΕ της εποχής ένα φρικιαστικό πείραμα: αδέσποτα σκυλιά και γατιά στέκονταν πάνω σε μεταλλικές πλάκες που συνδέονταν με παροχείς εναλλασσόμενου ρεύματος. Όπως ήταν φυσικό, τα ζώα πέθαιναν από ηλεκτροπληξία μπροστά στα μάτια των συγκλονισμένων δημοσιογράφων. Και δεν έφτανε μόνο αυτό. Ο Edison κατάφερε να εισάγει η Πολιτεία της Νέας Υόρκης μια νέα μέθοδο εφαρμογής της θανατικής ποινής: την Ηλεκτρική Καρέκλα, η οποία λειτουργούσε με εναλλασσόμενο ρεύμα.
Ο Westinghouse ανταπέδωσε αποδεικνύοντας πως το συνεχές ρεύμα του Edison ήταν τόσο επικίνδυνο ώστε καρβούνιζε το κρέας σε 100 δευτερόλεπτα! Ήταν μια καλή κίνηση εντυπωσιασμού η οποία όμως δεν κατάφερε να εξαλείψει τον αρχικό φόβο που είχε ήδη δημιουργήσει η πρώτη χρήση της Ηλεκτρικής Καρέκλας στην εφαρμογή της θανατικής ποινής ενός δολοφόνου, στις 6 Αυγούστου 1890.
Ο Westinghouse, αναζητώντας απελπισμένα ένα τρόπο να γελοιοποιήσει τον Edison μέσω των ΜΜΕ αποφάσισε να προχωρήσει σε ένα τολμηρό εγχείρημα: να χρησιμοποιήσει το μη δοκιμασμένο μέχρι τότε σύστημα εναλλασσόμενου ρεύματος του Tesla για να σώσει τις δουλειές μερικών ανθρακωρύχων από το Κολοράντο. Το Ορυχείο Gold King στο Κολοράντο κινδύνευε να κλείσει γιατί δεν ήταν προσοδοφόρο. Όλοι γνώριζαν ωστόσο πως ο ποταμός της περιοχής μπορούσε να παρέχει φτηνή υδροηλεκτρική ισχύ, κάτι που θα μπορούσε να κρατήσει το ορυχείο ανοιχτό. Ο ποταμός απείχε παραπάνω από δύο μίλια- και σαφώς το συνεχές ρεύμα του Edison δεν μπορούσε να προσφέρει τίποτα
Το φανταστικό φως
Ο Westinghouse ήταν πεπεισμένος πως το εναλλασσόμενο ρεύμα του Tesla μπορούσε να ανταποκριθεί και το 1891 η πρώτη βιομηχανική εφαρμογή εναλλασσόμενου ρεύματος ξεκίνησε να παρέχει ρεύμα στο ορυχείο. Μετά από αυτή την πρώτη νίκη ενάντια στον Edison, ο Westinghouse έκανε άλλη μια τολμηρή κίνηση αναλαμβάνοντας να φωταγωγήσει την Παγκόσμια Έκθεση του Σικάγο το 1893.
Άλλος ένας θρίαμβος, αυτή τη φορά με την εντυπωσιακή παρουσία του Tesla, ακολούθησε. Ο Tesla εντυπωσίασε τους θεατές περνώντας εναλλασσόμενο ρεύμα μέσα από το σώμα του χωρίς να πάθει τίποτα και ανάβοντας τις ηλεκτρικές λάμπες με τα ακροδάχτυλά του. Ο Edison, συνειδητοποιώντας πως το συνεχές ρεύμα του μειονεκτούσε έστρεψε το ενδιαφέρον του στο εναλλασσόμενο ρεύμα. Η εταιρεία του, απέκτησε μετά από συμφωνία με τον Westinghouse πρόσβαση στην τεχνολογία εναλλασσόμενου ρεύματος του Tesla. Μαζί πλέον, οι δύο πρώην αντίπαλες εταιρείες εργάστηκαν για να τιθασεύσουν την υδροηλεκτρική ισχύ των καταρρακτών του Νιαγάρα. Τα εγκαίνια του υδροηλεκτρικού σταθμού το 1895 σηματοδότησαν το τέλος της Μάχης των Ρευμάτων, με μοναδικό και απόλυτο νικητή τον Tesla.
Και πάλι όμως ο Tesla δεν πήρε αυτό που του άξιζε και έπεσε θύμα των επιχειρηματικών μυαλών. Ο Westinghouse τον εξαπάτησε στερώντας του εκατομμύρια δολάρια. Για άλλη μια φορά ο Tesla, ικανοποιημένος από το γεγονός ότι είχε εξασφαλίσει χρηματοδότηση για να συνεχίσει την έρευνά του, ούτε που το πρόσεξε. Είχε ακόμη αρκετό δρόμο μπροστά του για να δαμάσει τις δυνάμεις του ηλεκτρομαγνητισμού.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1890 ο Tesla έκανε πειράματα με ακτίνες Χ και ραδιοκύματα πολλά χρόνια προτού γίνουν γνωστά από άλλους (δικαστήριο στις ΗΠΑ ανακοίνωσε το 1943 πως ο άνθρωπος που ανακάλυψε το ραδιόφωνο δεν ήταν ο Marconi αλλά ο Tesla).
Το σημαντικότερο επίτευγμά του βέβαια ήταν το επονομαζόμενο πηνίο Tesla, με το οποίο δημιούργησε ηλεκτρικό ρεύμα που εναλλασσόταν σε πολύ υψηλή συχνότητα. Το πηνίο Tesla άνοιξε το δρόμο για τη μετάδοση ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού σήματος καθώς και την ασύρματη αποστολή ηλεκτρικής ισχύος.
Σε ένα απόμακρο εργαστήριο στο Κολοράντο, ο Tesla κατασκεύασε ένα γιγάντιο πηνίο για να δημιουργήσει ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία υψηλής συχνότητας και κατάφερε ασύρματη αποστολή 10,000 watts φωτίζοντας 200 λάμπες που βρίσκονταν περισσότερα από σαράντα χιλιόμετρα μακριά.
Πισώπλατα μαχαιρώματα
Ο Tesla πίστευε –όχι άδικα- πως είχε καταφέρει ένα ιστορικό επίτευγμα το οποίο θα μπορούσε να χαρίσει ηλεκτρικό ρεύμα σε όλο τον κόσμο. Για να το αποδείξει ωστόσο, χρειαζόταν περισσότερα χρήματα. Το 1900 κέρδισε την υποστήριξη του γνωστού επενδυτή και χρηματοδότη John Pierpont Morgan, με αντάλλαγμα την εκχώρηση του ελέγχου των πατεντών του.
Υπογράφοντας, ο Tesla αισθάνθηκε και πάλι θύμα των επιχειρηματιών. Ο Morgan είχε ήδη επενδύσει πολλά στις ηλεκτρικές εταιρείες εναλλασσόμενου ρεύματος και δεν ήταν διατεθειμένος να αφήσει τον Tesla και το νέο του ασύρματο σύστημα αποστολής ηλεκτρικής ισχύος να τις παραγκωνίσει. Ο Morgan εκμεταλλεύτηκε τον Tesla για τέσσερα ακόμα χρόνια και στη συνέχεια σταμάτησε να τον πληρώνει. Προδομένος από τους συνεργάτες του, χωρίς χρηματοδότηση για να συνεχίσει την έρευνά του και χωρίς τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των πατεντών του, ο Tesla βρέθηκε στα πενήντα του άφραγκος και άνεργος.
Τα χρόνια που ακολούθησαν, ο Tesla μετατράπηκε σε μια παθητική φιγούρα. Ζούσε μόνος σε ξενοδοχεία, κερδίζοντας τα προς το ζην από τη δημοσιογραφία και μια πενιχρή σύνταξη από την πατρίδα του. Μεταξύ 5 και 8 Ιανουαρίου 1943, ο Tesla υπέστη καρδιακή προσβολή. Πέθανε σε ένα ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης, στα 86 του χρόνια.
Αν ο Tesla διέθετε έστω και λίγη από την πονηριά του Edison, θα είχε κερδίσει μια ξεχωριστή θέση στο πάνθεον των εφευρετών. Αντιθέτως, το όνομά του αναφέρεται μόνο ως μονάδα μέτρησης των μαγνητικών πεδίων: το tesla. Μηδαμινή αναγνώριση για την παρεξημένη αυτή διάνοια χάρη στην οποία σήμερα δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν φως και ρεύμα με το πάτημα ενός διακόπτη.
Νικόλα Τέσλα και βεδικές διδασκαλίες. Το χρονικό μιας άγνωστης σχέσης.

Το όνομα Νίκολα Τέσλα δε χρειάζεται συστάσεις. Όλοι λίγο-πολύ έχουν ακούσει τον εμπνευσμένο και αινιγματικό εφευρέτη και επιστήμονα του οποίου οι ανακαλύψεις απασχολούν εδώ και δεκαετίες τους ερευνητές. Είναι αλήθεια ότι με βάση τα δεδομένα της συμβατικής επιστήμης πολλές από τις ιδέες του Τέσλα φαντάζουν εξωπραγματικές, αλλά είναι επίσης γεγονός ότι τούτες οι ιδέες υλοποιούμενες σε τεχνολογία φαίνονται να δουλεύουν δίχως πρόβλημα. Το ερώτημα από εκεί και πέρα είναι από πού αντλούσε ο Τέσλα όλες αυτές τις εκπληκτικές ιδέες και ποιες ήταν εκείνες οι καθοριστικές επιρροές στη ζωή του που συνέβαλαν στη διαμόρφωσή τους.
Το όνομα Νίκολα Τέσλα δε χρειάζεται συστάσεις. Όλοι λίγο-πολύ έχουν ακούσει τον εμπνευσμένο και αινιγματικό εφευρέτη και επιστήμονα του οποίου οι ανακαλύψεις απασχολούν εδώ και δεκαετίες τους ερευνητές. Είναι αλήθεια ότι με βάση τα δεδομένα της συμβατικής επιστήμης πολλές από τις ιδέες του Τέσλα φαντάζουν εξωπραγματικές, αλλά είναι επίσης γεγονός ότι τούτες οι ιδέες υλοποιούμενες σε τεχνολογία φαίνονται να δουλεύουν δίχως πρόβλημα. Το ερώτημα από εκεί και πέρα είναι από πού αντλούσε ο Τέσλα όλες αυτές τις εκπληκτικές ιδέες και ποιες ήταν εκείνες οι καθοριστικές επιρροές στη ζωή του που συνέβαλαν στη διαμόρφωσή τους. Ως προς το τελευταίο ερώτημα φαίνονται να αναδύονται κάποιες απαντήσεις αν μελετήσει κάποιος την πορεία της ζωής του. Έτσι διαπιστώνει κανείς ότι ο Τέσλα είχε επηρεαστεί πολύ από τη μελέτη της Βεδικής φιλοσοφίας και ότι, ακόμη παραπέρα, χρησιμοποιούσε σανσκριτική ορολογία για να εκφράσει πολλές από τις ιδέες του που αφορούσαν στην περιγραφή των φυσικών φαινομένων. Ήδη από το 1891 ο Τέσλα περιέγραφε το σύμπαν ως ένα δυναμικό και μη στατικό σύστημα γεμάτο με ενέργεια, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα στιγμή και από κάθε σημείο του. Ο Τέσλα φαίνεται να έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τις ιδέες του Σβάμι Βιβεκανάντα, ο οποίος ήταν ο πρώτος μιας σειράς γιόγκι που έφεραν τη Βεδική φιλοσοφία στο δυτικό κόσμο. Κατά τα φαινόμενα, αφότου ο Τέσλα συνάντησε τον Σβάμι Βιβεκανάντα και άρχισε να μελετά τον τρόπο με τον οποίο οι ανατολικές φιλοσοφίες βλέπουν τη διαμόρφωση και τη δομή του υλικού κόσμου, άρχισε να χρησιμοποιεί σανσκριτικούς όρους για να εκφράζει τις ιδέες του. Έτσι, μεταξύ άλλων, άρχισε να χρησιμοποιεί τις λέξεις «¶κασα», «Πράνα», αλλά και την ιδέα του «φωτοβόλου αιθέρα» για να περιγράψει την προέλευση, την ύπαρξη αλλά και τη δομή της ύλης.
Τέσλα: Το Σύμπαν και οι αρχαίοι Ελληνες σοφοί.
Μέχρι το 1891 ο Τέσλα είχε εφεύρει πολλές χρήσιμες συσκευές όπως, μεταξύ άλλων, ένα σύστημα ηλεκτρικού τόξου (1886), έναν κινητήρα εναλλασόμενου ρεύματος, μια γεννήτρια ρεύματος και συστήματα μεταφοράς του ρεύματος (1888), συστήματα μεταροπής της ηλεκτρικής ενέργειας και διανομής της με τη βοήθεια περιοδικών εκφορτίσεων (1889), καθώς και μια γεννήτρια ρευμάτων υψηλής συχνότητας. Όλες τους ανακαλύψεις επαναστατικές που θα μπορούσαν να αλλάξουν τη μορφή του κόσμου μας.
Οι περισσότερες γνωστές εφευρέσεις του Τέσλα βασίζονται πάνω σε μια έμπνευση που λέγεται ότι είχε ενώ περπατούσε μαζί με κάποιον φίλο του σε ένα πάρκο στη Βουδαπέστη. Παρατηρούσε ένα ηλιοβασίλεμα όταν του ήρθε η έμπνευση ότι περιστρεφόμενα ηλεκτρομαγνητικά πεδία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή μιας νέα μορφής ηλεκτρικού κινητήρα πέρα από τα συμβατικά δεδομένα. Ωστόσο, το 1891 ο Τέσλα εφεύρε κάτι που μια μέρα θα γινόταν η πλέον διάσημη εφεύρεσή του και ουσιαστικά αποτελεί τη βάση για την ασύρματη εκπομπή ηλεκτρικής ισχύος και η οποία είναι γνωστή ως «μετασχηματιστής Τέσλα».
Την ίδια χρονιά έκανε μια δήλωση στη διάρκεια μιας ομιλίαςτου στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, η οποία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα καθώς αποκαλύπτει κάποιες ιδέες του Τέσλα που βρίσκονται ουσιαστικά σε συμφωνία με τη θεώρηση της ζωής από την πλευρά της Βεδικής φιλοσοφίας. Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο μέρος της ομιλίας του:
«Πριν περάσουν πολλές γενιές, ο μηχανικός μας εξοπλισμός θα κινείται από μια ενέργεια που θα μπορεί να αποκτηθεί σε οποιοδήποτε σημείο του σύμπαντος. Αυτή η ιδέα δεν είναι νέα…Τη βρήκαμε στο γοητευτικό μύθο του Ανταίου που έπαιρνε δύναμη από τη Γη. Τη βρήκαμε ανάμεσα στους ευφυείς υπολογισμούς ενός εκ των λαμπρών μαθηματικών σας…
Σε όλο το χώρο του σύμπαντος υπάρχει ενέργεια. Είναι τούτη η ενέργεια στατική ή κινητική; Αν είναι στατική τότε οι ελπίδες μας είναι μάταιες. Αν είναι κινητική –και εμείς γνωρίζουμε ότι είναι, μετά βεβαιότητος- τότε είναι απλά θέμα χρόνου το να προσαρμόσει ο άνθρωπος τα μηχανήματα που φτιάχνει στον τροχό της φύσης».
Να σημειωθεί ότι η παραπάνω περιγραφή του μηχανισμού, κατά κάποιον τρόπο, του σύμπαντος δόθηκε από τον Τέσλα προτού έρθει σε επαφή με τις Βεδικές διδασκαλίες.
Οι Βέδες και ο Σβάμι Βιβεκανάντα
Οι Βέδες είναι μια συλλογή πανάρχαιων γραπτών που περιλαμβάνουν ύμνους, προσευχές, μύθους ιστορικές αφηγήσεις, διατριβές πάνω στην επιστήμη αλλά και τη φύση της πραγματικότητας. Χρονολογικά τα κείμενα αυτά τοποθετούνται τουλάχιστον πριν από 5.000 έτη και η γλώσσα στην οποία είναι γραμμένα είναι τα σανσκριτικά. Τα θέματα τα οποία πραγματεύονται είναι πάρα πολλά αλλά για τις ανάγκες του άρθρου είναι εντυπωσιακό να αναφέρουμε ότι στις Βέδες συμπεριλαμβάνονται και θέματα που σχετίζονται με τη φύση της ύλης, της αντιύλης, αλλά και της ατομικής δομής. Όσο για την προέλευση της Σανσκριτικής η προέλευση της δεν είναι πλήρως κατανοητή. Πολλοί λόγιοι της Δύσης ισχυρίζονται ότι από τα Ιμαλάια εξαπλώθηκε νότια προς την Ινδία από τις μεταναστεύσεις της ¶ριας φυλής. Από την άλλη όμως, όπως ισχυριζόταν ο γιόγκι Παραμχάνσα Γιοκανάντα αλλά και άλλοι μυημένοι της ανατολικής εσωτερικής παράδοσης, αυτή η θεωρία δεν είναι σωστή καθώς δεν υπάρχουν στην Ινδία εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να τη θεμελιώσουν.
Η Βεδική φιλοσοφία, όπως προειπώθηκε, εισήχθη στη Δύση από τον Σβάμι Βιβεκανάντα, ο οποίος γεννήθηκε το 1863 στην Καλκούτα, στην Ινδία. Ο Βιβεκανάντα μυήθηκε στη γιόγκα από τον γιόγκι Ραμακρίσνα που ήταν ο δάσκαλός του στο πνευματικό μονοπάτι και αφιέρωσε τη ζωή του στο να υπηρετεί τον άνθρωπο ως ορατή έκφραση του Θεού.


Τελικά το 1893 το μονοπάτι της υπηρεσίας τον έφερε στη Δύση, όπου ξεκίνησε μια τρίχρονη περιοδεία στην Ευρώπη και την Αμερική, προκειμένου να εξοικειώσει τον δυτικό κόσμο με τις ανατολικές εσωτερικές παραδόσεις. Στη διάρκειά της συναντήθηκε με πολλούς φημισμένους επιστήμονες της εποχής εκείνης μεταξύ των οποίων ήταν ο λόρδος Κέλβιν αλλά και ο Νίκολα Τέσλα.
Λέγεται ότι Τέσλα πρωτοσυνάντησε τον Σβάμι Βιβεκανάντα σε μια δεξίωση της ηθοποιού Σάρα Μπερνχάρντ (Sarah Bernhardt) η οποία εκείνη την περίοδο πρωταγωνιστούσε σε μια θεατρική παράσταση που είχε ως θέμα της τη ζωή του Βούδα. Σύμφωνα με τις αναφορές που υπάρχουν, όταν η Bernhardt είδε τον Βιβεκανάντα ανάμεσα στο ακροατήριο κανόνισε μια συνάντηση μαζί του, στην οποία παρευρισκόταν και ο Τέσλα. Ο ίδιος ο Βιβεκανάντα σε γράμμα προς φιλικό του πρόσωπο, με ημερομηνία 13 Φεβρουαρίου του 1896, αναφέρει τα εξής για τον Τέσλα: «…ο Τέσλα άκουγε γοητευμένος για τις Βεδικές ιδέες των Πράνα, Ακάσα και Κάλπας, οι οποίες κατά την άποψή του είναι οι μόνες θεωρίες που η σύγχρονη επιστήμη μπορεί να μελετήσει…Ο Τέσλα πιστεύει ότι μπορεί να τα απεικονίσει όλα αυτά μαθηματικά καθώς και το ότι η δύναμη και η ύλη μπορούν να αναχθούν σε ενέργεια. Πρόκειται να τον συναντήσω την επόμενη εβδομάδα για να δω αυτή τη μαθηματική απεικόνιση».
Ένας άλλος γιόγκι, ο Σβάμι Νικχιλανάντα αναφέρει για τον Τέσλα και τις συναντήσεις του με τον Βιβεκανάντα: «Ο Νίκολας Τέσλα, ο μεγάλος επιστήμονας που ειδικεύεται στον τομέα του ηλεκτρισμού, άκουγε εντυπωσιασμένος τις ερμηνείες του Σβάμι σχετικά με την κοσμολογία της Samkhya καθώς και για τη θεωρία των (κοσμικών) κύκλων όπως αυτή δίδεται από τους Ινδουιστές. Συγκεκριμένα στάθηκε στην ομοιότητα ανάμεσα στη θεωρία της Samkya σχετικά με την ύλη και την ενέργεια και εκείνη της σύγχρονης φυσικής. Ο Σβάμι επίσης συνάντησε στη Νέα Υόρκη τον σερ Γουίλιαμ Τόμσον, και κατόπιν τον λόρδο Κέλβιν και τον καθηγητή Χέλμολτζ, δύο εξέχοντες αντιπροσώπους της δυτικής επιστήμης. Η Σάρα Μπερνχάρντ, η φημισμένη γαλλίδα ηθοποιός συναντήθηκε επίσης με τον Σβάμι και θαύμαζε πολύ τις διδασκαλίες του».
Οι Βασικές Αντιστοιχίες
Ο Σβάμι Βιβεκανάντα ευελπιστούσε ότι ο Τέσλα μπορούσε να δείξει με επιστημονικό τρόπο ότι αυτό που αποκαλούμε ύλη είναι απλά μια μορφή ενέργειας, συνδυάζοντας έτσι τις διδασκαλίες που εμπεριέχονται στις Βέδες με τη σύγχρονη επιστήμη. Κάποιες βασικές αντιστοιχίες της κοσμοθεωρίας που βρίσκουμε στις Βέδες και ορισμένων βασικών ιδεών της σύχγρονης φυσικής, έτσι όπως έγιναν αντιληπτές από τον Τέσλα, φαίνονται στο παρακάτω διάγραμμα:
• Βράχμαν--------------------------------το απόλυτο
• Μαχάτ ή Ισβάρα-----------------------πρωταρχική δημιουργική ενέργεια
• Πράνα και Ακάσα---------------------ενέργεια και ύλη
Ο Βράχμαν ορίζεται ως το ένα αυθύπαρκτο και απρόσωπο πνεύμα, ως η Θειϊκή Ουσία από την οποία όλα τα πράγματα προέρχονται, από την οποία συντηρούνται και στην οποία επιστρέφουν.
Το Ισβάρα ορίζεται ως ο Υπέρτατος Κυβερνήτης, η υψηλότερη δυνατή αντίληψη του Απόλυτου, που βρίσκεται πίσω από κάθε σκέψη.
Το Μαχάτ σημαίνει κυριολεκτικά ο Μεγάλος Ένας και επίσης ερμηνεύεται ως ο κοσμικός νους ή κοσμική νοημοσύνη.
Πράνα σημαίνει ενέργεια (συνήθως μεταφράζεται ως ζωτική δύναμη) ενώ Ακάσα σημαίνει ύλη (συνήθως μεταφράζεται ως αιθέρας)
Ο Τέσλα κατανοούσε εύκολα τη Σανσκριτική ορολογία και την ανατολική φιλοσοφία και διαπίστωσε ότι με τη βοήθειά τους μπορούσε να αντιληφθεί αλλά και να εκφράσει πληρέστερα τους μηχανισμούς του σύμπαντος. Και αυτή η διαπίστωση αποτελεί ένα σημείο κλειδί για όλους εκείνους που προσπαθούν να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο οδηγήθηκε στις εφευρέσεις του.
Ωστόσο, φαίνεται ότι ο Τέσλα μάλλον απέτυχε να αποδείξει ότι ύλη και ενέργεια είναι το ίδιο πράγμα ουσιαστικά, διότι αν το είχε πετύχει ο Σβάμι Βιβεκανάντα θα το είχε κοινοποιήσει. Η μαθηματική απόδειξη αυτού έμελλε να έρθει μετά από μερικά έτη από τον ¶λμπερτ Αϊνστάιν και τη Θεωρία της Σχετικότητας. Έτσι εκείνο που ήταν γνωστό στη Ανατολή εδώ και 5.000 χρόνια έγινε τελικά γνωστό και στη Δύση.
Η Ελεύθερη Ενέργεια
Ένα από τα οράματα του Τέσλα ήταν να έχει ο κάθε άνθρωπος άμεση πρόσβαση στην άφθονη και πανταχού παρούσα ενέργεια του σύμπαντος η οποία εκτός των άλλων θα μπορούσε να συμβάλλει στην επίτευξη ενός καλύτερου βιοτικού επιπέδου, στην εκμηδένιση των κοινωνικών διαφορών αλλά και στην οικολογική διαχείριση του περιβάλλοντος. Έτσι, πραγματοποιούσε διαρκώς πειράματα πετυχαίνοντας αξιοθαύμαστα αποτελέσματα και είναι άξιο απορίας γιατί μέχρι σήμερα δεν χρησιμοποιούνται οι εφευρέσεις του σε ευρεία κλίμακα.
Αν και δεν αποδέχτηκε πολλά από όσα αναφέρονταν στη Θεωρία της Σχετικότητας και στη Θεωρία της Κβαντικής και ούτε κατόρθωσε να αποδείξει μαθηματικά τη σύνδεση μεταξύ της ύλης και της ενέργειας, ωστόσο, πάντα αναγνώριζε την πραγματικότητα της απεριόριστης ελεύθερης ενέργειας του σύμπαντος. Ενδεικτική για τις πεποιθήσεις του σχετικά με τούτο το θέμα είναι η ακόλουθη δήλωσή του: «Μπορεί ο άνθρωπος να ελέγξει τη μεγαλοπρεπέστερη, την πλέον γοητευτικά εμπνευσμένη από όλες τις διαδικασίες της φύσης;…Αν μπορούσε να το κάνει αυτό, θα είχε δυνάμεις σχεδόν απεριόριστες και υπερφυσικές…Θα μπορούσε να δημιουργεί τους ήλιους και τα αστέρια, τη θερμότητα και το φως. Θα μπορούσε να δημιουργεί ζωή και να την αναπτύσσει σε όλες τις άπειρες μορφές της…Τέτοιες δυνάμεις θα μπορούσαν να τον τοποθετήσουν δίπλα στο Δημιουργό του, κάνοντας τον ικανό να εκπληρώσει τον υπέρτατο προορισμό του».
Όπως διαφαίνεται από τα γραπτά του και τις δηλώσεις που έκανε κατά καιρούς, ο Τέσλα δεν ήταν μόνο ένας λαμπρός επιστήμονας αλλά και ένας βαθιά σκεπτόμενος άνθρωπος του οποίου οι αναζητήσεις ξεπερνούσαν την ίδια του την επιστήμη. Από ότι φαίνεται χρησιμοποιούσε την επιστήμη ως μέσο για την επίτευξη ενός καλύτερου κόσμου. Η ζωή του ήταν αφιερωμένη σε τούτο το σκοπό αν και ο περισσότερος κόσμος τον γνωρίζει μόνο από τις αξιοθαύμαστες εφευρέσεις του. Ο άνθρωπος Τέσλα ήταν ένας ουσιαστικός υπηρέτης της ανθρωπότητας και θα μπορούσε να πει κάποιος ότι οι αντιλήψεις του ξεπερνούσαν κατά πολύ την εποχή του.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση που έκανε για τον Τέσλα ο Σβάμι Βιβεκανάντα στη διάρκεια μιας διάλεξης που έδωσε στην Ινδία:
«Συνάντησα ο ίδιος ορισμένους από τους καλύτερους επιστήμονες των ημερών μας και τους είπα πόσο λογικά είναι τα όσα αναφέρονται στις Βέδες. Γνωρίζω έναν από αυτούς προσωπικά, ο οποίος σπάνια είχε χρόνο να φάει, ή να βγει έξω από το εργαστήριό του, αλλά ο οποίος άκουγε επί ώρες τις διαλέξεις μου πάνω στις Βέδες. Διότι όπως το εξέφραζε ο ίδιος είναι τόσο επιστημονικές, εναρμονίζονται τόσο τέλεια με τα ιδανικά της εποχής και τα συμπεράσματά τους κάνουν τη σύγχρονη επιστήμη να προσεγγίζει το παρόν».
Ακόμη και σήμερα οι ιδέες του και οι εφευρέσεις του δεν έχουν γίνει πλήρως κατανοητές από το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας αν και σε αρκετές περιπτώσεις τα κοντόφθαλμα οικονομικά οφέλη προστάζουν τη μη εφαρμογή τους σε ευρεία κλίμακα.



Υστεροφημία
Ο Τέσλα είναι κυρίως γνωστός για τις επαναστατικές του συνεισφορές στους κλάδους του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Οι ανακαλύψεις και η θεωρητική εργασία του αποτέλεσαν τη βάση για την εφαρμογή του σημερινού συστήματος εναλλασσόμενου ρεύματος. Εφευρέσεις όπως τα πολυφασικά συστήματα διανομής ισχύος και ο κινητήρας εναλλασσόμενου ρεύματος συνετέλεσαν στην εκδήλωση της Δεύτερης Βιομηχανικής Επανάστασης. Η μονάδα της έντασης του μαγνητικού πεδίου στο SI, το Τέσλα, ονομάστηκε προς τιμή του στο Γενικό Συνέδριο Μέτρων και Σταθμών του Παρισιού το 1960. Εκτός από τη δουλειά του στον ηλεκτρομαγνητισμό και τα συστήματα ισχύος, ο Τέσλα λέγεται ότι έχει συνεισφορές και στη θεμελίωση της ρομποτικής, του τηλεχειρισμού, στην ανάπτυξη του ραντάρ και της επιστήμης υπολογιστών, όπως και στην επέκταση της βαλλιστικής, της πυρηνικής και θεωρητικής φυσικής. Το 1943 το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών τον αναγνώρισε σαν τον εφευρέτη της ασύρματης επικοινωνίας. Πολλά από τα επιτεύγματά του έχουν χρησιμοποιηθεί για να υποστηριχτούν διάφορες ψευδοεπιστήμες, θεωρίες περί ΑΤΙΑ και, σε κάποιες περιπτώσεις, θεωρίες του αποκρυφισμού της Νέας Εποχής. Ο Τέσλα ισχυριζόταν, μέσα σε όλες τις άλλες θεωρίες του, ότι το 2035 η μόλυνση του νερού θα είναι πολύ χαμηλή, τα ποσοστά παραγωγής δημητριακών πολύ υψηλά, αναδάσωση όλων των καμένων και άνυδρων περιοχών και εκμετάλλευση των πηγών ενέργειας με τρόπο φιλικό για το περιβάλλον . Σύγχρονοι μελετητές του έργου του τον έχουν αποκαλέσει «τον άνθρωπο που εφηύρε τον Εικοστό Αιώνα» και «προστάτη άγιο του σύγχρονου ηλεκτρισμού».
Βιβλιογραφία
• Στάμκος Γεώργιος, Νικολά Τέσλα Ο προφήτης του 21ου αιώνα, εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ, Δ’ έκδοση, Αθήνα/ Θεσσαλονίκη, 2001
• Tesla Nikola, Moji Pronalasci: My inventions, Skolska Knjiga, Zagreb 1977
• O’ Neill John, Prodigal Genius, Neville Spearman, 1977
• Wells Orson, Secret of Nikola Tesla, 1989
• Childress David, The fantastic inventions of Nikola Tesla, Adventures Unlimited Press, 1993
• Ως και τραγούδι βγηκε στη μνήμη του Νίκολα Τέσλα

Ο Τέσλα ήταν βαθύς γνώστης των Ενεργειακών Φαινομένων


Ο Τέσλα ήταν ένας βαθύς γνώστης των ηλεκτρομαγνητικών και των άλλων ενεργειακών φαινομένων. Πίστευε ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα συμπεριφέρονται ταυτόχρονα και ως ροή σωματιδίων και ως κύματα που κυκλοφορούν ανεμπόδιστο, στο χώρο. Έβλεπε την ύλη και την ενέργεια σαν κάτι που μεταμορφώνεται αδιάκοπα. Τα μικροσωματίδια μετατρέπονταν σε άλλα σωματίδια: μπορούσαν να δημιουργηθούν από ενέργεια και να παράγουν ενέργεια, θεωρούσε το σύμπαν ως ένα δυναμικό δίκτυο με αδιαχώριστα ενεργειακά πρότυπα. Παρά τις πρωτοποριακές του ιδέες ο Τέσλα επέλεξε να μείνει πιστός σιην παλιά ορολογία του «αιθέρα». Συχνά χρησιμοποιούσε αρχαίες σανσκριτικές ορολογίες προκειμένου να περιγράψει τα φυσικά φαινόμενα. Το 1851 ο Τέσλα περιέγραψε το σύμπαν ως ένα κινητικό σύστημα γεμάτο ενέργεια, που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σχετικά εύκολα. Μελετώντας τη βεδική φιλοσοφία άρχισε σταδιακά να χρησιμοποιεί τις λέξεις Ακάσα και Πράνα καθώς και την αρχή του φωτοβόλου αιθέρα, για να περιγράψει την πηνή, την ύπαρξη και τη δομή της ύλης.
Οι «μοντέρνοι» βέβαια επιστήμονες της εποχής του αποδέχθηκαν τη θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν και απέρριψαν τη θεωρία ίου Αιθέρα, θεωρώντας τις εργασίες του Τέσλα «δεύτερης κατηγορίας» και «μη επιστημονικές». Ο Σερβοαμερικανός εφευρέτης από την πλευρά του όεν αποδεχόταν τη θεωρία της Σχετικότητας. Έλεγε μάλιστα χαρακτηριστικά: «θεωρώ ότι ο χώρος δεν μπορεί να καμπυλωθεί, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό δεν αρμόζει στην τελειότητα...»
Στις αρχές του 20ού αιώνα ο Τέσλα υποστήριξε ότι το φως ταξιδεύει σε μεγάλες αποστάσεις συμπιέζοντας και αραιώνοντας τον αιθέρα, όπυς τα ηχητικά κύματα πιέζουν κι αραιώνουν τον ενδιάμεσο αέρα. Την εποχή εκείνη όμως η θεωρία του Αιθέρα φάνταζε «μη επιστημονική» και ξεπερασμένη. Ωστόσο σήμερα η επιστήμη ψαίνεται ότι ολοκλήρωσε τον κύκλο της κι αρχίζει να βλέπει με άλλο μάτι και ν' αποδέχεται τη θεωρία του Αιθέρα.
Η Γενική θεωρία του Αιθέρα δεν είναι απλά μια «μηχανιστική» θεωρία για τη βαρύτητα, που συμπληρώνει τη βασική θεωρία του Νεύτωνα. Σύμφωνα με αυτήν το πεδίο βαρύτητας σχετίζεται με την πυκνότητα, την ταχύτητα και την ένταση του αιθέρα. Ο αιθέρας είναι αυτός που γεμίζει απόλυτα το χώρο και το χρόνο στο σύμπαν. Είναι ακίνητος, πυκνός, σταθερός και η δομή του μοιάζει κρύοιαλλική...
Υπερόπλα TESLA και αιθέρες

Τελικά ο Τέσλα δεν πρόλαβε ( ή δεν ήθελε;) να κατασκευάσει το υπερόπλο αυτό. Πέθανε φτωχός και ξεχασμένος απ' όλους το 1943, στο ξενοδοχείο Νιουγουόρκερ της Νέας Υόρκης.
Σήμερα στο Βελιγράδι και συγκεκριμένα στην οδό Προλετέρσκι Μπριγκάντα 51, βρίσκεται το Μουσείο Νίκολα Τέσλα, όπου και φυλάσσεται η κληρονομιά του μεγάλου Σέρβου εφευρέτη: 70.000 επιστολές, 31.522 προσωπικά ντοκουμέντα, 5.297 τεχνικά σχέδια, 12.832 αποκόμματα περιοδικών, 1.000 φωτογραφίες, 40 βραβεία και διπλώματα.
ΥΠΕΡΟΠΛΑ ΤΕΣΛΑ ΚΑΙ ΟΜΑΔΑ ΕΨΙΛΟΝ Και μετά τα αναγκαία βιογραφικά, περνάμε στο φλέγον ερώτημα: είναι δυνατόν πράγματι ο Τέσλα να είχε κατασκευάσει κάποιο αμυντικό υπερόπλο; Έχουν τα σχέδια αυτά σήμερα οι Σέρβοι; Και κατέχουν οι ίδιοι κάποιο υπερόπλο;
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Πολλά έχουν διαδοθεί για το θέμα. ¶λλοι πιστεύουν πως πράγματι ο Τέσλα κατασκεύασε όπλα με ασύλληπτες δυνατότητες ενώ άλλοι πιστεύουν πως πρόκειται για μύθο. Λοιπόν: οι Σέρβοι οπωσδήποτε κατέχουν τα μυστικά και τα σχέδια των υπερόπλων που τους άφησε παρακαταθήκη ο Σέρβος επιστήμονας είναι όμως άγνωστο αν οι ίδιοι τα έχουν κατασκευάσει.
Ας δούμε το τηλεγράφημα που ανέφερα παραπάνω, το οποίο στάλθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1941 στον ανιψιό του Σάβα Κοσάνοβιτς: «Ανακάλυψα πρόσφατα μια νέα αρχή για τη μεταφορά απεριόριστης ισχύος ενέργεια, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την άμυνα της αγαπημένης μας χώρας! Αυτή η ενέργεια, την οποία έχω αποδείξει και πρακτικά, θα δώσει στη Γιουγκοσλαβία φοβερή δύναμη, διότι θα έχει τη δυνατότητα να καταστρέφει το κάθε μηχάνημα, να κάνει την πυρίτιδα να εκραγεί κλπ. Οικονομικά είμαι εξαντλημένος εξαιτίας αυτής της δύσκολης εργασίας και πρέπει να σας παρακαλέσω να μου στείλετε τηλεγραφικώς το λιγότερο 500 δολάρια στο ξενοδοχείο Νιουγόρκερ. Είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος με τη σκέψη ότι βοηθάω την πατρίδα μας. Σας χαιρετώ θερμά ο, θείος σας, Νίκολα Τέσλα».
Τα «υπερόπλα Τέσλα» λοιπόν είναι πραγματικότητα. Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει. Όμως επειδή οι πληροφορίες που συγκεντρώνονται είναι λίγες, η όλη υπόθεση έλαβε μυθικές διαστάσεις. Με βάσει τα στοιχεία που κατά καιρούς συγκεντρώνονται, αυτά τα όπλα βασίζονται στις ιδιότητες των κυμάτων Τέσλα. Αυτά δημιουργούν στάσιμα κύματα στη Γη και στην ιονόσφαιρα, διοχετεύουν ενέργεια από το κέντρο της Γης, εξαπλώνονται ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός, επιδρούν στον χώρο και στο χρόνο (!) κι επηρεάζουν όλα τα πεδία μαγνητικό, βαρύτητας κλπ.).
Υπάρχουν κυρίως δύο μορφές υπερόπλων Τέσλα: το Ιντερφερόμετρο και η Ασπίδα Τέσλα. Το Ιντεφερόμετρο Τέσλα προκαλεί έναν πανίσχυρο ηλεκτρομαγνητικό παλμό, ο οποίος μπορεί ν' αχρηστεύσει οποιαδήποτε ηλεκτρική συσκευή από απόσταση. Η Ασπίδα Τέσλα δημιουργεί ένα λεπτό ημισφαιρικό κέλυφος από ενέργεια πάνω από μια συγκεκριμένη περιοχή. Τα άτομα στον αέρα του κελύφους ιονίζονται, διεγείρονται και φωτοβολούν. Αν επιτευχθεί μεγάλη πύκνωση του πλέγματός της, η Ασπίδα Τέσλα είναι πρακτικά αδιαπέραστη ακόμη κι από ακτινοβολίες!
Θα αναρωτιέστε γιατί πρόσθεσα στην επικεφαλίδα και την μυστική Ομάδα Έψιλον. Υπάρχουν λοιπόν οι φήμες ( που προέρχονται όμως από αξιόπιστες πηγές όπως ο Έλλην επιστήμονας Γ. Γκιόλβας) πως ο Νίκολα Τέσλα σε συνεργασία με τον Έλληνα μαθηματικό- επιστήμονα Κ. Καραθεοδωρή αλλά και ένα ολόκληρο επιτελείο φυσικών, χημικών και πυρηνικών που αποτελούντο από Έλληνες , Ρώσους και Σέρβους, μελετούσαν και δημιούργησαν τα υπερόπλα αυτά για λογαριασμό της Έψιλον! Φυσικά δεν υπάρχουν αποδείξεις, υπάρχουν όμως ενδείξεις- και μάλιστα αρκετές. Κατά συνέπεια, ίσως να μην ήταν τυχαίες οι πρωτοφανείς θεομηνίες που σάρωσα ν την Σερβία , όταν ματαιώθηκαν αεροπορικέςεπιχειρήσεις του ΝΑΤΟ τον μήνα Αύγουστο του 1995! Μήπως αυτός ήταν ο λόγος που Γάλλοι και Αμερικανοί μιλούσαν για « έναν άγνωστο παράγοντα που μπήκε στο παιχνίδι με ανεξέλεγκτες μεθόδους»;
Η ουσία είναι πως το ζήτημα των υπερόπλων Τέσλα έχει πολύ δρόμο ακόμη μέχρι να ξεκαθαρίσει πλήρως. Να συμπληρώσω εδώ όμως πως ο Τέσλα δεν κατασκεύασε - εάν κατασκεύασε πράγματι - τα υπερόπλα αυτά με σκοπό να κυριαρχήσει η πατρίδα του. Απλά πίστευε ότι «εάν όλοι οι λαοί γίνουν ισχυροί, τότε δεν θα υπάρχει λόγος να πολεμάνε». Ίσως και να είχε δίκιο...
«Το παρόν είναι δικό τους. Το μέλλον είναι δικό μου» Νίκολα Τέσλα.

Ο Τέσλα αποδέχθηκε και υποστήριξε τη θεωρία του Αιθέρα, εφαρμόζοντας πάνω της τα περίφημα Ενεργειακά Κύματα του. Τα «Ενεργειακά Κύματα Τέσλα» είναι τετραδιάστατα βαθμωτά ηλεκτροστατικά δυναμικά που όχι μόνο δεν υπακούουν στο νόμο των αντίστροφων τετραγώνων, δηλαδή η ισχύς τους δε μειώνεται με την απόσταση, αλλά αντίθετα μπορούν να διοχετευθούν χωρίς απώλειες σε οποιαδήποτε απόσταση ενα ηλεκτρομαγνητικό κύμα Τέσλα θα μπορούσε να διαρρήξει το χωροχρονικο συνεχές, αναπτύσσοντας υποφωτονικές και υπερφωτονικές ταχύτητες!
Οι ευφάνταστοι ερευνητές πιστεύουν ότι τα κύματα Τέσλα έχουν πολλές κι ξωτικές ιδιότητες: δημιουργούν στάσιμα κύματα στη Γη και στην ιονόσφαιρα, διοχετεύουν ενέργεια από το κέντρο της Γης, εξαπλώνονται ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός (!}, επιδρούν οτο χωροχρονικο συνεχές (!) κι επηρεάζουν όλα τα πεδία, δημιουργώντας ακόμη και ανπβαρυτικά φαινόμενα!