ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ-ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ είναι η μακραίωνη Ελληνική Προϊστορία, την οποία οι αμαθείς ή και δόλιοι ξένοι –και ορισμένοι ξενολάγνοι και πλανημένοι Έλληνες-απεκάλεσαν χλευαστικά «Μυθολογία» , ώστε να τις αποστερήσουν την αυθεντία και το κύρος. Στηρίχθηκαν στο γεγονός ότι επειδή τα γεγονότα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ χάνονται στα βάθη της Προϊστορίας αφ’ ενός δεν φέρουν ημερομηνίες και αφ’ ετέρου ορισμένα δίδονται με αλληγορική μορφή ώστε να την ονομάσουν Μυθολογία.
*Δεν είναι τυχαίο ότι όλες τις σπουδαίες και σημαντικές λέξεις που έχουν σχέση με τα Όργια (Ορφικά- Ελευσίνια), τον Έρωτα, το Σύμπαν, τον Εωσφόρο, την Παιδεραστία κ. α τις διαστρέβλωσαν και τις απαξίωσαν έτσι ώστε να κατηγορήσουν το Ελληνικό Πνεύμα.
Αβασάνιστα χωρίς να προσπαθήσουν να εισδύσουν στην ουσία και την φιλοσοφία των μύθων, πήραν την Ελληνική προϊστορία σαν μύθο(παραμύθι) και οδήγησαν σε λανθασμένο αποτέλεσμα την παγκόσμια σκέψη. Σ’ αυτό συνετέλεσε και η αδυναμία των ανθρώπων εκείνων να εξηγήσουν πολλά σκοτεινά και ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΣΗΜΕΙΑ της Ελληνικής Αρχαιολογίας, τα οποία με το γνωστικό επίπεδο της εποχής τους δεν οδηγούσαν σε ρεαλιστικό αποτέλεσμα. Έτσι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες ήσαν μέγιστοι μυθοπλάστες , κοινώς ψεύτες και παραμυθάδες . Η πρώτη δικαίωση αυτών που πίστευαν ότι η Μυθολογία είναι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ υπό αλληγορική μορφή ήλθε μετά την ανακάλυψη από τον Σλήμαν και Εβανς της Τροίας και της Κνωσού.
H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Όσα φαινόμενα δεν μπορούν να εξηγήσουν οι άνθρωποι με φυσικό τρόπο τα εναποθέτουν στην Μεταφυσική(Θεό) και τα χειρίζεται εκ του πονηρού το ιερατείο. Όταν κάποτε προχωρήσει στο μέλλον η επιστήμη και δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα του σημερινού μεταφυσικού κόσμου, τότε θα τα πάρει από τον μεταφυσικό χώρο και θα τα βάλει στο χώρο της φυσικής.
Η Ελληνική Αρχαιολογία(Μυθολογία) δεν είναι Παραμύθια Οι αναφορές που γίνονται για τους θεούς(άρματα, εξοπλισμός, ταξίδια, ιδιότητες θεών κ.ο.κ) συχνά δεν αφορούν τα ίδια τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται , αλλά αποσκοπούν να διασώσουν κάποιες πληροφορίες της Προκατακλυσμιαίας Εποχής, που δεν είναι άλλη από τη Χρυσή Εποχή του Ησιόδου. Η Ελληνική Αρχαιολογία παρέχει πληροφορίες άλλες μεν για πραγματικά γεγονότα και άλλες υπό αλληγορική μορφή, ώστε να διασωθεί από γενιά σε γενιά ένας πανάρχαιος χαμένος πολιτισμός, στους βοσκούς και στους βουκόλους, όσοι εξ αυτών επιβίωσαν στους ορεινούς όγκους από τον Κατακλυσμό(Πλάτων –Τίμαιος 22b) . Αυτές ή παραπλήσιες μαρτυρίες τις συναντάμε στις περισσότερες αρχαίες παραδόσεις(Έπος Γκιλγκαμές, Ιερή Λογοτεχνία Ινδών, Θρύλοι Ινδιάνων Αμερικής κ. α) Ο πανάρχαιος αυτός πολιτισμός άφησε παντού κοινά σύμβολα (λ. χ Γοργόνιο της Αθηνάς, Μαιάνδρους, Σβάστικες, Σπείρες, Διπλούς Πελέκεις, Μεγαλοκατασκευές, Πυραμίδες κ. α) Επίσης άφησε κοινές βασικές αρχές και αξίες που έχουν προέλευση την Ολυμπιακή θρησκεία του 12θεου. Το κυριώτερο όμως απομεινάρι της Χρυσής Εποχής είναι η Ελληνική Γλώσσα, που σε κάθε λέξη , συλλαβή ή και γράμμα της είναι αποτυπωμένη όλη η γνώση και η σοφία του παρελθόντος. . Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ακόμη και όλος ο πολιτισμός του παρελθόντος κι’ αν καταστραφεί και απομείνει η Ελληνική Γλώσσα , τότε αυτή είναι εις θέσιν να τον αναγεννήσει.
*Για παράδειγμα η Ομηρική λέξη «Ηλικία» δηλώνει την περιστροφή της Γης περί τον Ηλίο{ήλιος + κίω= ηλικία}(κίω=περιελίσσομαι εξ ού και ο κισσός) Επίσης δηλώνει ότι οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την σφαιρικότητα της Γης και το Ηλιοκεντρικό Σύστημα(Πλάτων-Κρατύλος 401b)
Επομένως, στους μύθους -όπως και στις Ελληνικές λέξεις- μεταφέρονται υψηλοτάτου επιπέδου πληροφορίες και έννοιες από το απώτατο παρελθόν, που χάθηκαν λόγω του Κατακλυσμού και του παρελθόντος μακροτάτου χρόνου. Γιατί όμως δεν τα έλεγαν ανοικτά, αλλά προτίμησαν τους μύθους ;
1/ Οι ορεσίβιοι που διέφυγαν την Καταστροφή δεν είχαν το κατάλληλο πνευματικό επίπεδο να τα δεχθούν .
2/ Ο μύθος κεντρίζει περισσότερο την φαντασία και την έρευνα από τον πεζό λόγο και σώζεται ευκολότερα μέσω του χρόνου.
Οι Έλληνες εσέβοντο τους Μύθους
Ο Σωκράτης και όλοι οι σοφοί της αρχαιότητος, αντιμετώπιζαν τους μύθους με εξαιρετική σοβαρότητα και όχι με απόρριψη και λοιδορία, όπως συμβαίνει με τους σημερινούς πιστούς στο δόγμα . Οι πρόγονοι μας μετά από κάθε μύθο κατέληγαν με την επωδό:
«Ετσι διασώθηκε αυτός ο μύθος και θα σώσει κι’ εμάς αν ακολουθήσουμε τα διδάγματα του»
Σε άλλες περιπτώσεις έλεγαν :
«Έτσι χάθηκε αυτός ο μύθος… »
Όταν όμως άρχισε η παρακμή, αυτή συνοδεύτηκε από την αμφισβήτηση και τη δυσπιστία προς τους μύθους της Ελληνικής Αρχαιολογίας, για ευνοήτους λόγους. Ο Νεοπλατωνισμός είχε βρεθεί σε αμφισβήτηση και αναντιστοιχία προς τη λατρεία του 12θεου και είναι αυτός που καλλιέργησε το έδαφος για την επέλαση του Ιουδαιοχριστιανισμού. Τότε ο άνθρωπος από λογικός και ερευνητής έγινε δογματικός και δούλος του Ιερατείου.
Το 12θεο κρύβει Πανάρχαιες Επιστημονικές Πληροφορίες
Στους μύθους της Πατρώας Ελληνικής Θρησκείας του 12θεου βρίσκουμε υψηλότατες επιστημονικές αλήθειες και σπουδαίες έννοιες(για το Σύμπαν, Ηλιακό Σύστημα, Μαθηματικά , Επιστήμη-Τεχνολογία Προκατακλυσμιαίο Πολιτισμό, Τέχνη, Φιλοσοφία, Ελευθερία, Δημοκρατία κλπ), που σημαίνει ότι οι άνθρωποι εκείνοι ήταν διάνοιες με υψηλό πνευματικό και τεχνολογικό πολιτισμό και όχι ειδωλολάτρες και παγανιστές, όπως τους χαρακτήρισαν οι αμαθέστατοι οπαδοί της θρησκείας της ερήμου. Σήμερα με την πρόοδο της επιστήμης και τεχνολογίας μερικά ανεξήγητα της Ελληνικής Αρχαιολογίας αρχίζουν να φωτίζονται και να δίδονται κάποιες εξηγήσεις . Ο ακριβολόγος και σχολαστικός Όμηρος, του οποίου οι πληροφορίες επαληθεύθηκαν από τις αρχαιολογικές ανασκαφές (Τροία, Πελλάνα, Μυκήνες κ.α) μας δίνει γνώσεις και καινούργιες προκλήσεις για περαιτέρω έρευνα. Ο Όμηρος έχει δώσει υψηλού επιπέδου πληροφορίες που μοιάζουν ακόμη και στην τεχνολογικά προηγμένη εποχή μας, ως φανταστικές, διότι ως τώρα δεν μπορούν να τις εξηγήσουν με βάση όχι μόνον τις γνώσεις του αρχαίου κόσμου αλλά και τις σημερινές. Αναφέρομαι λ. χ «στο ταξίδι του Διός στη χώρα των Αιθιόπων» που αδυνατούμε να δώσουμε κάποια εξήγηση :
1/ Πως γίνονταν τα ταξίδια των Θεών ;
2/ Τι μέσα χρησιμοποιούσαν ;
3/ Με τι είδους ενέργεια εκινούντο;
4/ Τι ήσαν οι θεοί των Ελλήνων που διέθεταν αυτή την θαυμαστή τεχνολογία ;
Απόσπασμα εκ της Ομήρου Ιλιάδος
Από το διάλογο της Θέτιδος με τον γιό της Αχιλλέα, ο οποίος της ζητούσε να μεσολαβήσει στον Δία για την επιστροφή της Βρισηίδος
[Του αποκρίθηκε τότε χύνοντας δάκρυα η Θέτις:
«Αλλοίμονο, γυιέ μου, γιατί λοιπόν να σ’ αναθρέψω τον πικρογεννημένο; Ας καθόσουν καλλίτερα χωρίς καημούς και δίχως δάκρυα κοντά στα πλοία, αφού η μοίρα σου είνε να ζήσης λίγα χρόνια. Τώρα όμως είσαι πιο λιγόζωος και πιο δυστυχισμένος απ’ όλους. Θα ήταν κακιά η ώρα όταν σ’ εγεννούσα στο σπίτι. Τα λόγια σου όμως αυτά θα πάω στον χιονισμένο Όλυμπο να τα ειπώ εγώ η ίδια στο Δία, μήπως πεισθή. Ως τόσο κάθησε τώρα εδώ στα πλοία και κράτα το θυμό σου και μην πας καθόλου στον πόλεμο. Γιατί ο Ζευς εχθές, μαζί με όλους τους θεούς, πήγε στον Ωκεανό προσκαλεμένος σε συμπόσιο από τους Αιθίοπες. Όμως σε δώδεκα ημέρες θα γυρίση πάλι στον Όλυμπο και τότε θα τρέξω στα χαλκοστρωμένα ανάκτορα του να πέσω στα πόδια του και θαρρώ πως θα τον πείσω.» (Μετάφραση Ιωάννου Πολυλά και Αλεξάνδρου Πάλλη (Ιλιάς Α’ 415-440) :
1/ Η Γέννηση του Αχιλλέως
Η πρώτη απορία είναι το που γεννήθηκε ο Αχιλλεύς ;. Το «σπίτι» που αναφέρει η μητέρα του Θέτις εντελώς αόριστα συσκοτίζει αντί να φωτίζει την αλήθεια. Ο Όμηρος κάτι θέλει να κρύψει. Αν δεν ήτο το σπίτι τι άλλο μπορεί να ήτο την εποχή εκείνη ; Μήπως μπορούσε να τον γεννήσει και αλλού λχ σε ασκληπιείο , ή στα ανάκτορα στον Όλυμπο, ή τέλος σε κάποιο διαστημόπλοιο, ή σε βαθυσκάφος; Διότι η Θέτις ήτο Θεά της Θάλασσας.
Γιατί δεν λέγει το μέρος επακριβώς;
Η Θέτις γνωρίζει ότι παρότι τον γέννησε στο «σπίτι», ο γυιός της είναι θνητός . Όλα στο Σύμπαν έχουν αρχή και τέλος, γέννηση και θάνατο, δημιουργία και καταστροφή. Αυτή είναι η Ειμαρμένη του Κόσμου τούτου. Διότι ο θάνατος είναι αναπόδραστη Ανάγκη για να ανθίσει η νέα ζωή. Όμως τον συμβουλεύει να επιδείξει ψυχραιμία, κρατώντας το θυμό του χαμηλά, και να μείνει κοντά στα πλοία, αλλά να μην πάει στον πόλεμο. Μήπως επειδή ο Αχιλλεύς ήτο θεϊκός γόνος και τρωτός στην πτέρνα δεν έπρεπε ν’ ανακατευθεί στον πόλεμο της Τροίας;
2/ Όχι στον Πόλεμο
Η συμβουλή της να μην πάει στον πόλεμο προέρχεται μόνον από το μητρικό της φίλτρο για να μην σκοτωθεί ο γιός της ή από κάποια άλλη αιτία που δεν μας αποκαλύπτει; Διότι σαν θεά γνωρίζει την τρωτότητα του γιού της στην πτέρνα, αλλά και το χρησμό που λέει ότι όταν σκοτωθεί ο Πάτροκλος θα έλθει νομοτελειακά και το δικό του τέλος. Καμμιά μάνα- ακόμη και η Σπαρτιάτισσα-δεν θέλει να σκοτωθεί το παιδί της στον πόλεμο ή αλλού. Η Σπαρτιάτισσα όμως ήτο έτσι διαπαιδαγωγημένη ώστε να δίνει την ασπίδα στο γιό της με την ρήση: «ή ταν ή επι τας» , δηλαδή η θα νικήσεις ή θα σε φέρουν σ’ αυτήν .
3/ Το Άτρωτον του Αχιλλέως
Η Θέτις έκαψε τον Αχιλλέα στην πυρά για να τον κάνει αθάνατο και μετά τον έβρεξε στο ύδωρ της Στυγός. Έτσι τον έκανε αθάνατον, εκτός της πτέρνης του που δεν βράχηκε στο ύδωρ επειδή τον κρατούσε από τα πόδια. Εξ ού και η ονομασία Λιγύρων και Πυρίσωος, επειδή εσώθη εκ του πυρός, όταν τον έκαιε η Θέτις.(Ωγυγία, Αθαν. Σταγειρίτης, Ελλευθέρα Σκέψις, τομ Β! σελ. 90,185, , Γ! σελ. 78, 202, 302 Δ! σελ.211 και Ε! σελ. 50-56 κ.ε 59) Ο δε Χείρων ο πρώτος ιατρός τον ονόμασε Αχιλλέα( εκ του λύω το άχος), επειδή και ο Αχιλλεύς έγινε ιατρός άριστος και έλυε τα άχη και τα πάθη. Την ίδια όμως μέθοδο αθανασίας εχρησιμοποίησε και η Δήμητρα στον Τριπτόλεμο για να τον αποθανατίσει. Επομένως βλέπουμε ότι πρόκειται για κάποια τεχνική της προηγμένης τάξεως των Θεών που μπορούσε να καταστήσει τους ανθρώπους αθανάτους ή να τους χαρίσει μακροζωίαν. Η πύρωση του μετάλλου και η εμβάπτιση του στη φωτιά είναι γνωστή μέθοδος για την σκλήρυνση των μετάλλων. Αυτή η πληροφορία πιθανόν να αναφέρεται στον Πολιτισμό των Προκατακλυσμιαίων ανθρώπων, ήτοι στη «Χρυσή Εποχή» του Ησιόδου.. Τι να σημαίνουν όλα αυτά υπό το πρίσμα των σημερινών γνώσεων και εμπειριών μας ;
[ Κατωτέρω δίδεται μια πιθανή χρονολόγηση επί τη βάση των υπαρχουσών ιστορικών καί αρχαιολογικών αφηγήσεων:
Χρυσούν Γένος
(βασιλεύς Ουρανός - Υπερίων - Άτλας - Κρόνος) - Τιτανομαχία
Αργυρούν Γένος
(βασιλεύς Δίας) - εποχή Διογενών Θεών
Χαλκούν Γένος
Ιδαίοι Δακτυλοι - Κουρήτες - Κορήβαντες - Λέλεγες - Τελχήνες
Ιδαίος Ηρακλής
Ίναχος (βασιλεύς του Άργους μια γενιά πρίν)
ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΩΓΥΓΟΥ (16.000 - 10.500 π.Χ.)
Χαλκούν Γένος
Φορωνεύς (βασ. Άργους) - Μέσσαπος (βασ. Σικυώνος) - Ωγύγος (βασ. Αθηνών)
Διόνυσος Α, της Δήμητρας ή Ιούς (βασ. Αιγύπτου ως Όσιρης & Ινδιών ως Surya)
Γένος Ηρώων
ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΟΣ (10.000 - 9.500 π.Χ.)
Γένος Ηρώων
Κραναός (βασ. Αθηνών) - Ερμής (Θώτ ή Τώθ) - Ορφεύς Α (μιά γενιά μετά)
Έπαφος - Ακτίς ο Ρόδιος - Πελασγός - Λυκάων (ιδρυτής πρώτης πόλης, Λυκόσουρας)
ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (2.000 ή 4.000 εως 1.200 ή 3.200 π.Χ.)
Μίνως Α'
Μίνως Β'
Μίνως Γ'
Έκρηξη ηφαιστίου τής Θήρας (1.6οο ή 3.400 π.Χ.)
Καταστροφή Μινωικού Πολιτισμού (τρείς γενιές πρίν τά Τρωικά)
Μίνως Δ' (1ος Φαραώ της Αιγύπτου, 3.100 π.Χ)
Αργοναυτικά - Ηρακλής Θηβαίος- Ορφεύς Β' -Λάϊος (μιά γενιά πρίν τά Τρωϊκά)
ΜΥΚΗΝΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (1.200 ή 3.150 π.Χ.)
Πέλωψ ο Ταντάλου (Δύο γενιές πρίν Τρωικά.)
Ατρεύς ο Πέλοπος (μια γενιά πρίν Τρωικά)
ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (1.130 ή 3.087 π.Χ)
Ιδομενέας (εγγονός του Μίνωα Γ.)-Ατρείδες- Παλαμίδης ο Ναυπλίου
Σιδηρούν Γένος]
Είχε βρει το γένος των θεών το ελιξίριο της μακροζωίας και είχε γίνει σχεδόν αθάνατο; Αν το δεχθούμε μπορεί να εξηγήσουμε και τη δυνατότητα τους να επιβιώνουν στο διάστημα και να αναλαμβάνουν μακρά διαστημικά ταξίδια .
Συμπέρασμα : Οι μύθοι συγκαλύπτουν επιστημονικές πληροφορίες υψηλού επιπέδου, τις οποίες εσκέπασε το πέρασμα του χρόνου, οι ανόητες εξηγήσεις, ή χειρότερα η άρνηση αποδοχής των, ή ακόμη και η δόλια γελοιοποίηση τούτων. Είναι πασιφανές ότι προ αμνημονεύτων χρόνων συνέβησαν τρομακτικές γεωλογικές καταστροφές που αίτιο τους είχαν την μετατόπιση του άξονος περιστροφής της Γης, με αποτέλεσμα την καταστροφή ενός λίαν εξελιγμένου παγκοσμίου πολιτισμού, του Προκατακλυσμιαίου Πολιτισμού που είχε επίκεντρο τον Όλυμπο και το Αιγαίο . Μια παρόμοια μείζον Καταστροφή συνέβη στον Πόλεμο Διογενών –Ατλάντων με την καταβύθιση της Ατλαντίδος.
4/ Το Ταξίδι του Διός
Το περίεργο αυτό ταξίδι το Διός στην χώρα των Αιθιόπων μας μεταφέρει στην σημερινή εποχή όπου ο πρόεδρος της υπερδύναμης παίρνει την κουστωδία του στο αεροσκάφος AIRFORCE ONE και επισκέπτεται κάποια μακρυνή χώρα, εν προκειμένω την Ινδία, για ένα δωδεκαήμερο ταξίδι ,για θα διεξάγει συνομιλίες (συμπόσιο) με τους εκεί αρμοστές της αποικίας . Ο Όμηρος είναι ακριβολόγος στις περιγραφές του και ουδείς καλόπιστος μπορεί να τον αμφισβητεί. Προφανώς η χώρα των Αιθιόπων δεν βρίσκεται στο Νότο, αλλά στην Ανατολή, δηλαδή στην Ινδία, διότι από εκεί μετανάστευσαν οι Αιθίοπες σε πανάρχαια χρόνια και έφθασαν στην σημερινή Αιθιοπία. Να σημειωθεί ακόμη ότι η άρχουσα τάξη της Ινδίας(Δραβίδες) ήσαν Έλληνες, που μετέβησαν στο απώτατο παρελθόν με τον Διόνυσο, Ηρακλή, Ερμή κ. α
* Οι Βραχμάνοι δεν είναι άλλοι από τους αρχαίους Βραγχίδες ιερείς του Μαντείου της Μιλήτου. Η λεγομένη «Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα» είναι η γλώσσα που μετέφεραν εκεί οι εκπολιτιστές Βραγχίδες από την περιοχή του Αιγαίου της Προκατακλυσμιαίας Εποχής.
Το ότι ο Ζευς πήγε στην Ινδία και όχι στην Αιθιοπία συνάγεται από τα εξής: Αν πήγαινε στην Αιθιοπία δεν θα περνούσε τον Ωκεανό, δηλαδή τον Ινδικό Ωκεανό, αλλά την Μεσόγειο Θάλασσα που ίσως κατ’ εκείνη την εποχή δεν ήτο ακόμη Θάλασσα , αλλά δύο ξεχωριστές λίμνες( Ανατολική και Δυτική)και στο «μέσον ήτο γη=Μέσο-γειος , όπως λέγει η ετυμολογία της λέξεως «Μεσό-γειος» Αυτή φανερώνει ότι στο απώτερο παρελθόν ήτο ξηρά. Κι’ αν ακόμη ήτο η Μεσόγειος, όπως είναι σήμερον , ποτέ οι Έλληνες δεν την ονόμασαν Ωκεανό. Το πολύ –πολύ να την ονόμαζαν Πόντο, όχι όμως ωκεανό. Αν πάλι πήγαινε στον Ατλαντικό Ωκεανό, τότε θα τον ανέφερε με το όνομα του, δεδομένου ότι ήτο γνωστός στους Αιγαίους. Άρα αποκλείεται να πέρασε τον Ατλαντικό και να πήγε στην Ατλαντίδα, η οποία ας σημειωθεί ήτο κι’ αυτή γνωστή στους Έλληνες(Πλάτων-Τίμαιος 24e κ.ε) Όπως αποκλείεται να πήγε και προς νότον στην σημερινή Αιθιοπία, για τους λόγους που προαναφέραμε. Ας μην λησμονούμε ότι η αποικία που επεσκέφθη ο Δίας έφερε και το όνομα του( «Ιν-Δία», ήτοι η χώρα του Δία)
5/ Με τι Μέσον Ταξίδευαν οι Ολύμπιοι θεοί;
Αν υποθέσουμε ότι χρησιμοποιούσαν πλοίο θα έπρεπε να διαπλεύσουν το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος, δηλαδή την Αφρικανική Ήπειρο, διότι τότε δεν υπήρχε η διώρυξ του Σουέζ( αραβιστί διαβάζεται εκ δεξιών προς τ’ αριστερά SUEZ= ZEUS)οπότε ο χρόνος που θα απαιτείτο είναι μακρότατος , μετρούμενος σε αρκετούς μήνες ή και χρόνια, αν τελικά έφθαναν σώοι, λόγω των κινδύνων εκ τρικυμίας, ρευμάτων ή και των αγρίων φυλών στα υποχρεωτικά λιμάνια που θα πόντιζαν για ανεφοδιασμό. Όμως ο ακριβολόγος Όμηρος προκαθορίζει το ταξίδι ακριβώς σε 12 ημέρες, όπως θα έκανε κάποιος σύγχρονος ηγέτης που το μέσον μεταφοράς του δεν υπόκειται σε περιορισμούς, αναβολές ή καθυστερήσεις λόγω καιρού, καταστάσεως θαλάσσης , ή άλλων προβλημάτων. Επομένως πρέπει να αποκλείσουμε την περίπτωση χρησιμοποιήσεως πλοίου. Ένα 12ήμερο ταξίδι περιλαμβάνει συνήθως δύο ημέρες ταξιδίου (μία μεταβάσεως και μία επιστροφής) και 10 ημέρες για το συμπόσιο και την ξενάγηση στην αχανή χώρα της Ινδίας.
*Ο γράφων επεσκέφθη δύο φορές την Ινδία, το 2003 και το 2005 για να συμμετάσχει σε συνέδριο για την Μη Βία. Το ταξίδι ήτο 10ήμερο, ήτοι δύο ημέρες ταξιδίου και οκτώ ημέρες για την διάσκεψη στο Ρατζαστάν και την περιοδεία στο εσωτερικό της Ινδίας(Γκουζαράτ, Ουνταιπούρ και εκείθενι Βομβάη)
Τα χερσαία μέσα τα αποκλείουμε διότι μας λέγει σαφώς ο Όμηρος ότι πέρασαν τον Ωκεανό. Τι άλλο μέσον μπορούσε να τους μεταφέρει στην Ινδία εντός 1-2 ημερών; Έτσι οδηγηθήκαμε για άλλη μια φορά στα συνήθη αδιέξοδα , που αγόμαστε οσάκις ερευνούμε τους θεούς! Αν η έρευνα μας συνέβαινε προ του 1904, δηλαδή πριν κάνουν οι αδελφοί Ράιτ στις ΗΠΑ την πρώτη τους πτήση, ασφαλώς θα είμαστε κατηγορηματικοί ότι πρόκειται για έπεα πτερόεντα και τολμηρή φαντασία, ή για θαυματουργή πτήση αγγέλων . Όμως στην Ελληνική αρχαιότητα οι άνθρωποι πετούσαν με πτητικές μηχανές (Φαέθων, Δαίδαλος-Ίκαρος) έφτιαχναν χάρτες της υδρογείου από αεροφωτογραφίες, χρησιμοποιούσαν οι θεοί μηχανές για την μετάβαση τους από και προς τον Όλυμπο και ποτέ δεν περπατούσαν, διότι η πρόσβαση στην κορυφή, όπου τα ανάκτορα του Διός, ήτο λίαν κουραστική και χρονοβόρα ενασχόληση . Αλλά κι’ αν ακόμη δεχθούμε ότι δεν διέθεταν πτητικές μηχανές, πως με την φαντασία του ο Όμηρος και η πατρώα θρησκεία διετύπωναν τέτοιες τεχνολογικά ακραίες πληροφορίες χωρίς να έχουν προγενέστερες κεκτημένες παραστάσεις;
Συμπέρασμα: Ο Ζευς με την κουστωδία του ταξίδευσαν πάνω από τον Ωκεανό προς την χώρα των Αιθιόπων(Ινδία)με κάποιο λίαν προηγμένης τεχνολογίας εναέριο ή διαστημικό όχημα.
6/ Πως Πληροφορήθηκε η Θέτις το Ταξίδι;
Εξ όσων γνωρίζουμε η Θέτις ήτο θαλασσία θεά και δεν κατοικούσε τον περισσότερο καιρό στα ανάκτορα του Διός, στον Όλυμπο, αλλά σε κάποιο παραθαλάσσιο θέρετρο. Ενδέχεται να την είχε ορίσει ο Ζευς σαν τοπάρχη σε κάποιο παραθαλάσσιο μέρος ή σε νήσο και γι’ αυτό εθεωρείτο θαλασσία θεότης.
Όμως στον Αχιλλέα μεταφέρει μια λίαν αξιόλογη πληροφορία, ότι :«ο Ζευς εχθές, μαζί με όλους τους θεούς, πήγε στον Ωκεανό προσκαλεσμένος σε συμπόσιο από τους Αιθίοπες » Πως πληροφορήθηκε περί του ταξιδιού του Διός ; Με τι μέσα επικοινωνίας έλαβε την πληροφορία ; .Μήπως εκτός από τις φρυκτωρίες της Μυκηναϊκής εποχής οι θεοί (ή οι Προκατακλυσμιαίοι Αιγαίοι) είχαν αναπτύξει κι’ άλλα άγνωστα σε μας τεχνολογικά μέσα νοητικής(εσωτερικής) επικοινωνίας; Κι’ αυτό, όπως και τα άλλα, θα παραμείνει ένα σκοτεινό μυστήριο, εκτός κι’ αν επιστρατεύσουμε λίγο την φαντασία, την κρίση τις σύγχρονες εμπειρίες και γνώσεις μας για να το λύσουμε. Ίσως όμως το μυστήριο τούτο να λυθεί στο μέλλον όταν οι άνθρωποι θα έχουν αναπτύξει τη νοητική επικοινωνία (τηλεπάθεια)
7/ Εξωγήινοι Πολιτισμοί
Δεν πρέπει να αποκλείσουμε εντελώς την θεωρία ότι υπήρχαν-και ακόμη υπάρχουν- υπολείμματα προηγμένου προκατακλυσμιαίου πολιτισμού κάπου στο διάστημα. Αν έτσι έχουν τα πράγματα δεν είναι απίθανον να μας επισκέπτονται από καιρού εις καιρόν για να ιδούν την πρόοδο μας ή καλύτερα την υπανάπτυξη μας σε πρωτόγονα επίπεδα πολιτισμού. Και είναι φυσικό οι άνθρωποι ενός τόσο προηγμένου πολιτισμού να είχαν παραμείνει στην μνήμη των ανθρώπων της Γης ,των μετέπειτα γενεών, ως θεοί. Επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με το θέμα των εξωγήινων, υποστηρίζουν ότι η μεταπολεμική έκρηξη των τεχνολογικών ανακαλύψεων και αλλαγών στη ζωή στη Γη ενδέχεται να οφείλεται στην μετάγγιση εκείνης της τεχνολογίας (Ραντάρ, ηλεκτρονική ανάπτυξη, Υπολογιστές, διαστημικά ταξίδια, μοριακή βιολογία, DNA κλπ ) εκ μέρους πανάρχαιων γήινων πολιτισμών που τα υπολείμματα τους υπάρχουν ακόμη είτε στο διάστημα ή κρυμμένα στο υπέδαφος και στην θάλασσα. Η θεωρία αυτή-που δεν είναι επαρκώς επιβεβαιωμένη -και γι’ αυτό αναφέρεται μετ’ επιφυλάξεως - υποστηρίζει ότι η NASA γνωρίζει την ύπαρξη μη αναγνωρισμένων ιπτάμενων αντικειμένων , που πιθανόν να έχουν σχέση με εξωγήινους πολιτισμούς . Λέγεται δε ότι διαθέτει άκρως απόρρητες πληροφορίες, που δεν είναι ανακοινώσιμες στο ευρύ κοινό, για επαφές
*Σύμφωνα με την θεωρία αυτήν, οι ανασκαφές για το μετρό της Αθήνας έδωσαν σημαντικότατες πληροφορίες, ηλικίας άνω των 15.000 ετών, από αντικείμενα της προϊστορικής εποχής που κρύβονται στα έγκατα της πανάρχαιας πόλης των Αθηνών.
* Άλλοι ομιλούν για πληροφορίες της καταστραφείσης Βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας . Αρκετές από αυτές κρύβονται στα υπόγεια του Βατικανού και έρχονται στο φως από καιρού εις καιρόν Όλα αυτά με άκραν επιφύλαξη. Διότι τίποτα δεν πρέπει να δεχόμαστε σαν αλήθεια αν δεν μπορούμε να το αποδείξουμε και τίποτα δεν πρέπει να απορρίπτουμε αν δεν μπορούμε να αποδείξουμε την ανακρίβεια τους.
Και διερωτώμεθα :Γιατί δεν λέγει ο Όμηρος υπερβολές για το καράβι του Οδυσσέως ή για τα θέματα των ανθρώπων της εποχής του, παρά λέγει αυτά τα αλλόκοτα πράγματα μόνον για το γένος των θεών και ημιθέων; Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει.
8/ Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός
Η άποψη περί του Προκατακλυσμιαίου Πολιτισμού όλο και μεγαλώνει στους κόλπους των ελευθέρων επιστημόνων (μη χρηματοδοτούμενων από διάφορα κέντρα) Αυτός δίνει λύση σε όλα τα παράδοξα που εμφανίζει η γραμμική θεώρηση της ιστορίας.
Γι αυτόν τον κατακλυσμό έχουμε μαρτυρίες από όλους τους αρχαίους πολιτισμούς( Ινδία , Κίνα , Αφρική , Ελλάδα κ.α) που έχουν πολλά κοινά ως προς την χρονολογία και τα χαρακτηριστικά του ειδικά ο Πλάτωνας είναι πολυ κατατοπιστικός!!
Σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο συναντάμε κοινά σύμβολα τον μαίανδρο για παράδειγμα στα κτίσματα των Ινκας, Μαγιας αγγεία με τον διπλό πέλεκυ στον Ειρηνικό ωκεανό αρχαίο ελληνικό θέατρο στην Αμερική όπως και τοπωνύμια των Ινδιάνων τα ονόματα Πολυνησία Μελανησία στην γλώσσα των κατοίκων υπάρχει νησί Άνδρος στην Καραϊβική χιλιάδες αρχαιοελληνικές λέξεις των τοπικών διαλέκτων κ.λ.π
Ο Πίθος του Μπίμινι στην Καραϊβική
Δύο χαρακτηριστικές φωτογραφίες που δείχνουν του λόγου το αληθές
Πιθάρι που βρέθηκε από τον Α. Έβανς στο Ανάκτορο της Κνωσσού και εκτίθεται στο μουσείο του Ηρακλείου. Οι ομοιότητες με το πιθάρι του Μπίμινι είναι εκπληκτικές
Υπήρξε λοιπόν Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός που κατεστράφη από ένα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα ή και κάποιο ουράνιο σώμα, αλλά τα ίχνη του τα ανακαλύπτουμε ακόμη σε όλα τα μέρη και τα πλάτη του πλανήτου μας.
Το Κηρύκειον του Ερμού
Ένα από τα αρχαιότερα σύμβολα στην παγκόσμια ιστορία των συμβόλων (και όχι μόνο) είναι και το κηρύκειο του Ερμού...
Οι αποσυμβολισμοί πολλοί ...
Πολλά λέγονται για τα φίδια και τις διπλές έλικες του dna
Το κηρύκειο αποτελείται από 2 όφεις - φορείς σοφίας - που μπλέκονται σαν έλικες σχηματίζοντας 7 κύκλους που λέγεται ότι συμβολίζει το DNA. Ο Ερμής ήταν ο πρώτος που μίλησε για τον έναν θεό και έγραψε 42 βιβλία 36 για την κοσμοθεωρία και 6 για ιατρική ( ανάγεται πολύ πριν του 10000 π.χ)
Η παρουσία απολιθωμάτων, αποτυπωμάτων, η εξαφάνιση πλείστων ειδών, (δεινοσαύρων κλπ) αλλά και ολοκλήρων ηπείρων(Ατλαντίς,, Ωκεανίς στον Ειρηνικό, Αιγηίς, δημιουργία Μεσογείου Θαλάσσης, αποξήρανση της Σαχάρας, Θεσσαλίας κλπ ) συνηγορούν υπέρ της θεωρίας ότι στη Γη συνέβησαν -και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν – κοσμογονικές αλλαγές που επιφέρουν φοβερές καταστροφές στα έμβια όντα και στο περιβάλλον. Για να γίνει αντιληπτή η ενέργεια που δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση, ή την διέλευση πλησίον της Γης κάποιου ουρανίου σώματος θα αναφέρουμε μόνον τα εξής στοιχεία: Παρήχθη τρομακτικό έργον σε ίππους ίσον με 10 στην 22α δύναμιν , ικανό να ανυψώσει τρεις φορές εις ύψος 4.000 μέτρων τα 12 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα των οροσειρών (Κορδιλιέρα) της Νοτίου Αμερικής. Κατά την πρόσκρουση καταβυθίστηκαν 55 εκατομμύρια τετραγωνικά χ.λ.μ σε βάθος 4000 μέτρων. Τα κύματα σηκώθηκαν σε ύψος 2000 μέτρων και έπληξαν με ταχύτητα 400 χλμ/ώρα την ξηρά. Αυτό το τιτάνιο κύμα δεν ήτο δυνατόν να αφήσει οτιδήποτε στο πέρασμα του. Όλες οι Θεογονίες και οι παραδόσεις ομιλούν για τον Κατακλυσμό, που πρέπει να έγινε 15.000 περίπου χρόνια προ της εποχής μας. Αλλά ενδεχομένως να έχουν προηγηθεί και άλλοι, διότι η Ελληνική Αρχαιολογία αναφέρει τρεις Κατακλυσμούς και όχι έναν, όπως όλες οι άλλες παραδόσεις [Ο ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, του Παν. Μαρίνη, Νέα Θέσις, σελ. 60 και ε.κ].Επομένως τα μόνα μέρη που ξέφυγαν από την Καταστροφή ήσαν οι ορεινές περιοχές , όπως λ. χ της Αρκαδίας , Στερεάς Ελλάδος , της οροσειράς της Πίνδου κ. α .
*Πως συσσωρεύθηκαν τα οστά προϊστορικών ειδών στην χαράδρα του Πικερμίου; Σημειωτέον ότι αυτά ζούσαν σε διαφορετικό περιβάλλον , όπως λ. χ στην Αρκτική και στον Ισημερινό. Τα οστά αυτά που βρέθηκαν προσφάτως βρίσκονται σε παλαιοντολογικά μουσείο.
Ο Υπολογιστής των Αντικυθήρων
________________________________________
Ανακαλύφθηκε σε ναυάγιο ανοικτά του Ελληνικού νησιού Αντικύθηρα. Χρονολογείται πριν από την ημερομηνία του ναυαγίου, το οποίο συνέβη γύρω στο 100 π. Χ. Είναι φτιαγμένος από μπρούτζο, οι διαστάσεις του είναι 32X20X10 εκατοστά και βρίσκεται μέσα σε ένα μεταλλικό κουτί με ξύλινο πλαίσιο. Ο κύριος μηχανισμός περιλαμβάνει γρανάζια με δόντια που έχουν κοπεί με κλίση 60ο, καθώς επίσης ένα διαφορικό σύστημα για την εκτέλεση αφαιρέσεων, κάτι που δηλώθηκε για ευρεσιτεχνία στην Αγγλία το έτος 1832.
9/ Ακόμη δεν ξεφύγαμε από τον Μεσαίωνα
Μολονότι ξεφύγαμε από τον σκοτεινό Μεσαίωνα ακόμα ισχύει το δόγμα που μας βύθισε σ’ αυτόν. Η Εβραιογενής μονοθειστική θρησκεία(Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλαμισμός) είναι ακόμη μέρος της εξουσίας και οι φύλακες της δεν είναι αποκλειστικά και μόνον το Ιερατείο και το εξουσιαστικό κατεστημένο, αλλά και οι στρατευμένοι προς τούτο επιστήμονες και χρυσωμένοι κονδυλοφόροι. Με τέτοια φυλακισμένη ή «θωρακισμένη» επιστημονική σκέψη και γνώση η κατάσταση που επικρατεί σήμερον είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Είναι δυνατόν επιστημονικές θεωρίες να διατηρούνται τεχνητώς στην ζωή(Big Bang, Θεωρία Σχετικότητος ,Ινδοευρωπαίοι, Μαύρη Αθηνά, Βίβλος, το Φοινικικό Αλφάβητον κ. α ), ενώ άλλες να γεννώνται εξ υπολογισμών ή εξ αποκαλύψεως λόγου ; Αντίθετα οι πανάρχαιες επιστημονικές γνώσεις της Ελληνικής Σκέψης να θάβονται διότι δεν είναι «πολιτικώς ορθές»; Η απάτη αυτή που διαρκεί εδώ και 2.000 χρόνια καλύπτεται από μια εκτεταμένη παγκόσμια συνωμοσία. Αυτή ενετάθη μεταπολεμικώς με την επιβολή διαφόρων απαγορεύσεων στην έρευνα, στην παιδεία, στην έκφραση και στην προβολή ορισμένης κατηγορίας ιδεών, ώστε αυτές που κατατίθενται να συμφωνούν με το « δογματικώς ορθόν». Οι καιροί πλέον είναι ώριμοι για να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να ανατραπεί η παγκόσμια συνωμοσία για να προχωρήσει ο κόσμος στον πραγματικό Πολιτισμό . Είναι παρήγορον ότι παράλληλα με το σκοταδισμό αναπτύσσεται μια πρωτόγνωρη κίνηση Διαφωτισμού, από λαμπρούς διανοητές που ρίχνουν φως στην Επιστήμη-Τεχνολογία, στην Οικολογία, στις Θρησκείες και στους αρχαίους Πολιτισμούς (στην Ελληνική Ιστορία και Προϊστορία ) .
Παιδεία: Ο Νέος Σίσυφος που βασανίζεται από την‘Δίψα του Ειδέναι’
Τα έργα του Ομήρου(ΙΛΙΑΣ και ΟΔΥΣΣΕΙΑ) είναι τα αρχαιότερα και ωραιότερα αριστουργήματα του κόσμου. Και όμως τα σύγχρονα Ελληνόπουλα στερούνται αυτών των πνευματικών θησαυρών των προγόνων μας, οι οποίοι δυστυχώς μόνον στην Ελλάδα αγνοούνται. Εκρίναμε σκόπιμο να μελετήσουμε εκ νέου τον θείον Όμηρον - και συγκεκριμένα την ΙΛΙΑΔΑ –υπό το πρίσμα των σημερινών δεδομένων, διότι ο ποιητής των Θεών είναι και ο Θεός των ποιητών. Περί της καταγωγής του Ομήρου και της εποχής κατά την οποίαν συνέθεσε τα δύο μνημειώδη έπη του, δεν είναι τίποτα θετικώς γνωστόν. Νεώτερες μελέτες που έγιναν επί τη βάσει αστρονομικών δεδομένων-που είχε την πρόνοια ο ποιητής να συμπεριλάβει στα έπη του- οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα Ομηρικά έπη είναι πολύ παλαιότερα. Δεν έγιναν το 1350 π. Χ –όπως μέχρι τούδε ενομίζετο- αλλά με βάση τα αστρονομικά δεδομένα που εμελέτησε ο ερευνητής Κ. Κουτρουβέλης, ανάγονται στο 3.140 π. Χ (Περ. ΔΑΥΛΟΣ, «Αναχρονολόγηση της Ιστορίας» του Ταξιάρχου ΓΥΣ Κ. Κουτρουβέλη). Και ναι μεν λέγεται ότι «επτά πόλεις ερίζουν την καταγωγή του» , περισσότερον όμως πιθανή είναι η καταγωγή του από τη Λέσβο ή από την Σμύρνη [Επειδή σήμερον γίνεται κανιβαλισμός της Ιστορίας και Προϊστορίας, πρέπει να πούμε ότι η Σμύρνη , όπως και ολόκληρη η Ιωνία-και όχι μόνον- ήτο Ελληνική ως το 1922, οπότε έγινε η Μικρασιατική Καταστροφή από τους Τούρκους κατακτητές της Μικράς Ασίας και εκδιώχθηκαν βιαίως οι Ελληνικοί πληθυσμοί της Μικράς Ασίας(Ίωνες, Πόντιοι, Καπαδόκες, Κωνσταντινοπολίτες, Ιμβριοι, Τενέδιοι κ.α)] .
Οι Έλληνες της Σμύρνης –προτού διωχθούν από τους Νεότουρκους του Μουσταφά Κεμάλ- αποκαλούσαν «Μελισογενή» τον Όμηρο διότι κατοικούσε στις όχθες του ποταμού Μέλητος. Όλα όμως αυτά επειδή χάνονται βαθιά στην αχλύν της προϊστορίας καλύπτονται από πέπλο μυστηρίου αλλά όχι και αμφιβολίας , διότι εσχάτως έρχονται πληροφορίες και μαρτυρίες στο φως από ανασκαφές που αποδεικνύουν ότι τα Επη του Ομήρου δεν είναι φανταστικά, όπως διατείνονται μερικοί, αλλά η ίδια η ηρωική προϊστορία του Ελληνικού Έθνους. [Η πρόσφατη ανακάλυψη προϊστορικών οικισμών 14.000 ετών στη Λήμνο από την αρχαιολογική σκαπάνη δείχνει ότι ψεύδονται αυτοί που ως τώρα εξηγούν την προϊστορία επι τη βάσει αστήρικτων ψευδολογιών ]
Οικισμός 14.000 ετών στη Λήμνο
Ο ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΜΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ
Εκπληκτα τα μέλη της ομάδας αρχαιολόγων με επικεφαλής τον καθηγητή της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Νίκο Ευστρατίου ανακαλύπτουν στη Λήμνο τα απομεινάρια του παλαιότερου έως τώρα ανθρώπινου οικισμού στο Αιγαίο. Τα πρώτα ευρήματα Ελλήνων αρχαιολόγων και συνεργαζόμενων ερευνητών από Πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ιταλίας μιλούν για σημαντικά ευρήματα του 12000 π.Χ., δηλαδή πριν 14.000 χρόνια.
Αρχαιολόγοι με επικεφαλής τον καθηγητή Ν. Ευστρατίου του ΑΠΘ στην παραλία Λουρί του Δήμου Μούδρου
Ευρήματα που τοποθετούν στη Λήμνο την παλαιότερη ανθρώπινη εγκατάσταση στο Αιγαίο. Μια θέση που, όπως λένε οι επιστημονικές πληροφορίες, αντίστοιχή της λείπει ακόμη και από το σύνολο των ηπειρωτικών Βαλκανίων. (Του Στρατή Μπαλάσκα )
Οι χρονολογίες δεν είναι απόλυτα γνωστές και πρέπει να αποκρυπτογραφηθούν από ειδικούς. Πάντως ο Τρωικός Πόλεμος ανάγεται σύμφωνα με σύγχρονες τεκμηριωμένες απόψεις πολύ πριν από το 1350 π. Χ , ίσως και στην 3 ή 4ην Χιλιετηρίδα π. Χ, το δε περιεχόμενο των Επών και τα αστρονομικά του δεδομένα και οι πελασγικές του εκφράσεις μαρτυρούν ότι αυτά ίσως ανάγονται σε πολύ παλαιότερες εποχές.
Ο Ασιάτης Κατακτητής της Τροίας
Τα Έπη μαρτυρούν ότι ο Όμηρος υπήρξε και ήτο Έλλην, εκ Μικράς Ασίας. Τότε η περιοχή αυτή ήτο ακραιφνώς Ελληνική και σ’ αυτό δεν χωρεί καμία αμφιβολία. Δεν θα ασχοληθούμε με τους ισχυρισμούς ορισμένων που θεωρούν ότι η λέξη «Όμηρος» δεν είναι δηλωτικό ονόματος , αλλά σημαίνει «λαϊκό τραγούδι» και ότι το έπος είναι άθροισμα ωδών που εψάλλοντο η μία μετά την άλλη κατά τόπους και κατά καιρούς. Όλα αυτά κατέπεσαν σαν χάρτινος πύργος. Ο Όμηρος λοιπόν υπήρξε ο εμπνευσμένος και μέγιστος αοιδός(τραγουδιστής) των ηρωικών κατορθωμάτων της Φυλής του . Ο θρύλος τον θέλει τυφλόν πλανόδιον τραγουδιστήν, ο οποίος εσχεδίαζε τους στίχους του. Το πιθανότερον είναι να ήτο σύγχρονος της εκστρατείας των Ελλήνων στην Τροίαν, και μάλιστα να συμμετείχε προσωπικά στην εκστρατεία . Μάλλον απίθανο φαίνεται να ήτο μεταγενέστερος του Τρωικού Πολέμου, διότι εν τοιαύτη περιπτώσει δεν θα μπορούσε να γράψει όλες αυτές τις συνταρακτικές λεπτομέρειες(προσώπων, τόπων, θαλασσών, πολεμικών επιχειρήσεων, πεδίου της μάχης, συγκροτήσεως των δυνάμεων, χαρακτήρων κ.α) Αν δεν συμμετείχε ή τουλάχιστον αν δεν ήτο σύγχρονος εκείνων των γεγονότων για να τα γνωρίζει από πρώτο χέρι ή να τα πληροφορηθεί από τους πρωταγωνιστές της εκστρατείας δεν θα ήτο τόσο διεισδυτικός και τόσο πειστικός. Εξ άλλου από τις αρχαιολογικές έρευνες του Σλήμαν στην Τροία , απεδείχθη ότι είναι αληθή αυτά που έγραψε. Αλλά πιστεύει κανείς ότι όλα αυτά ίσως να μην έγιναν ; Μήπως το 1922 δεν επανελήφθη η ίδια εκστρατεία στις ακτές της Μικράς Ασίας με ήρωες κάπως διαφορετικούς, δεδομένου ότι οι κατέχοντες την Μικρά Ασία Τούρκοι είναι κατακτητές εδώ και εννέα αιώνες. Αντίθετα, ο Τρωικός Πόλεμος μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος της ιστορίας, ένας πόλεμος μεταξύ Ελλήνων. Διότι και οι δύο εμπόλεμοι του Τρωικού Πολέμου(Ελλαδίτες και Τρώες) είχαν το ομαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομόδοξον. Και τότε όπως και κατά την πρόσφατη Μικρασιατική Εκστρατεία έγινε απόβαση των Ελληνικών δυνάμεων στις ακτές της, έλαβον χώραν αιματηρές μάχες και καταστροφές και τέλος η επιστροφή των στρατευμάτων κατέληξε σε φρικτή τραγωδία, όπως και τότε. Διότι στην στρατηγική τέχνη ο υποχωρητικός ελιγμός είναι ο δυσκολότερος όλων και εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τον υποχωρούντα. Όλοι γρνωρίζουμε την πανωλεθρία των Γάλλων στην Ινδοκίνα , των Γερμανών στη Ρωσία , των Αμερικανών στο Βιετνάμ(Ινδοκίνα) κ.ο.κ
Ο Όμηρος ιστορεί τα διατρέξαντα με αξιοθαύμαστη φυσικότητα, ώστε με μόνην την φαντασίαν ούτε καν θα διενοείτο, αλλ’ ούτε θα συγκινούσε τους αναγνώστες ανά τους αιώνες με φανταστικά παραμύθια. Τα Έπη αποπνέουν μια πραγματική γιγαντομαχία που έλαβε χώρα στο Ιλιον.
Για να τα διατηρηθούν αυτά από μνήμης ανά τους αιώνας , φθάνοντας υπό μορφή γραπτού λόγου ως τον 21ον αιώνα, ασφαλώς επρόκειτο για ένα πολύ σημαντικό και πραγματικό γεγονός που ανέτρεψε τον ρου της ιστορίας. Τα γεγονότα λοιπόν των επών συνέβησαν, έστω κι αν ορισμένα έχουν μυθοποιηθεί και εκφράζονται συμβολικά. Το μεγαλείον τους δε έγκειται στο ότι αυτά είναι διαχρονικά και αξεπέραστα. Σκεφθείτε ότι σε εκατό χρόνια από τώρα δεν θα υπάρχει κανείς από τους σημερινούς ανθρώπους-με εξαίρεση μερικές χιλιάδες αιωνοβίων- που να θυμάται πολλά από τα σημερινά έργα, τα οποία έργα είτε θα έχουν καταστραφεί, είτε ξεπερασθεί, εν αντιθέσει προς τα Έπη του Ομήρου . Διότι αυτά θα υπάρχουν όσο υπάρχουν άνθρωποι. Αυτά θα είναι πάντα πρωτότυπα και φρέσκα και θα αυξάνει η αξία τους με το πέρασμα του χρόνου.
Είσοδος τάφου στο Τσανάκαλλε πού μάλλον άνηκε σέ κάποια ευγενή οικογένεια τήςΔαρδάνου. Στην πόρτα της εισόδου υπάρχει επιγραφή στά ελληνικά (!), πού πιθανότατα αναφέρεται σε εκείνους γιά τούς οποίους είχε κατασκευαστεί ό τάφος.
Η πόλη Τσανάκκαλε
Στόν Ελλήσποντο πού πήρε την ονομασία του από την πτώση της Έλλης, όταν ταξίδευε μέ τόν αδελφό της Φρίξο γιά την Κολχίδα, στη ράχη του χρυσόμαλλου Κριού, διαδραματίστηκε και ό μύθος της Ηρώς και του Λέανδρου. στην ευρύτερη περιοχή, η Τροία -ή πόλη κλειδί στά Στενά τών Δαρδανελίων- συνδέεται μέ τόν περίφημο Τρωικό Πόλεμο, ενώ η μυθολογία μας έχει έντονη παρουσία στην περιοχή.
Ό πορθμός οφείλει την ονομασία του στην πόλη Δάρδανο της Τρωάδος πού κατά την παράδοση είχε ιδρύσει ό γιός του Δία, Δάρδανος.
Ή Δάρδανος βρισκόταν μεταξύ της Αβύδου και του “Ιλιον και μάλλον ιδρύθηκε από Αιολείς στο λόφο πού σήμερα ονομάζεται Μάλτεπέ, 10 περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Τσανάκκαλε. Γι’ αυτή την πόλη πίστευαν ότι ήταν αρχαιότερη από το ι Ίλιον, άλλά εξαφανίστηκε νωρίς από την ιστορία, άφού ό Στράβων μαρτυρεί ότι στην εποχή του δεν υπήρχαν ούτε κάν τά ερείπια της.
Πράγματι, δεν υπάρχουν ερείπια άφού η τοποθεσία της βρίσκεται μάλλον στην περιοχή όπου και γίνονταν οι εργασίες του Συνεδρίου, στο Συνεδριακό και κατασκηνωτικό, τρόπο τινά, χώρο του Πανεπιστημίου του Τσανάκκαλε. Έτσι, παρόλο το ένδοξο παρελθόν της και το ηχηρό όνομα της δεν υπάρχουν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή της. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν ένα τύμβο, καθώς και κάποια άλλα αρχαιολογικά κατάλοιπα πού χρονολογούνται από τόν 8ο π.Χ. έως το 2ο μ.Χ. αιώνα, και φυλάσσονται στο Μουσείο του Τσανάκκαλε. Ό τάφος αυτός πού ανακαλύφθηκε, εντελώς τυχαία, βρίσκεται σέ απόσταση πέντε λεπτών πορεία από το Συνεδριακό χώρο του Πανεπιστημίου. Είναι μάλλον εγκαταλελειμμένος από τις αντίστοιχες αρχαιολογικές υπηρεσίες η τρόπο τινά πρόχειρα φυλασσόμενος. Ανακαλύφθηκε το 1959 κατά τή διάρκεια της κατασκευής κάποιων εξοχικών κατοικιών γιά την Τσιμεντοβιομηχανία πού κατείχε τή συγκεκριμένη περιοχή. Στη συνέχεια, ανέλαβαν τις συστηματικές ανασκαφές Τούρκοι αρχαιολόγοι μέ επικεφαλής τόν Rusten Duyran και τόν Ergon Ataceri οι όποιοι χαρτογράφησαν τόν τάφο πού μάλλον άνηκε σέ κάποια ευγενή οικογένεια της Δαρδάνου. Η είσοδος του τάφου έχει ύψος 1, 70 μ. και μήκος 5,20 μ., ενώ στην πόρτα της εισόδου φέρει μία επιγραφή στά ελληνικά(Ι) πού μάλλον αναφέρεται σε εκείνους γιά τούς όποιους ο τάφος είχε κατασκευαστεί. Τελικά, καταλήγει σέ μία μικρή αίθουσα 3,22 μ. -1,24 μ. – 2, 64μ., όπου βρέθηκε μία σαρκοφάγος πού κι αυτή έφερε επιγραφή στά ελληνικά.
Είσοδος τάφου στο Τσανάκαλλε πού μάλλον άνηκε σέ κάποια ευγενή οικογένεια τήςΔαρδάνου. Στην πόρτα της εισόδου υπάρχει επιγραφή στά ελληνικά (!), πού πιθανότατα αναφέρεται σε εκείνους γιά τούς οποίους είχε κατασκευαστεί ό τάφος.
Η πόλη Τσανάκκαλε
Μετά το πολύωρο ταξίδι μας, μόλις φθάσαμε στην ακτή, έπιβιβαστήκαμε σέ ένα τοπικό φέρρυ-μπώτ και περάσαμε στην απέναντι ακτή στο Τσανάκκαλε. Στη διαδρομή μας αγναντεύαμε τόν Πορθμό τών Δαρδανελλίων πού κατέχει σημαντική θέση στην αρχαία και νεότερη ιστορία μας. Στόν Ελλήσποντο πού πήρε την ονομασία του από την πτώση της Έλλης, όταν ταξίδευε μέ τόν αδελφό της Φρίξο γιά την Κολχίδα, στη ράχη του χρυσόμαλλου Κριού, διαδραματίστηκε και ό μύθος της Ηρώς και του Λέανδρου. στην ευρύτερη περιοχή, η Τροία -ή πόλη κλειδί στά Στενά τών Δαρδανελίων- συνδέεται μέ τόν περίφημο Τρωικό Πόλεμο, ενώ η μυθολογία μας έχει έντονη παρουσία στην περιοχή. Ό πορθμός οφείλει την ονομασία του στην πόλη Δάρδανο της Τρωάδος πού κατά την παράδοση είχε ιδρύσει ό γιός του Δία, Δάρδανος.
Ή Δάρδανος βρισκόταν μεταξύ της Αβύδου και του “Ιλιον και μάλλον ιδρύθηκε από Αιολείς στο λόφο πού σήμερα ονομάζεται Μάλτεπέ, 10 περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Τσανάκκαλε. Γι’ αυτή την πόλη πίστευαν ότι ήταν αρχαιότερη από το ι Ίλιον, άλλά εξαφανίστηκε νωρίς από την ιστορία, άφού ό Στράβων μαρτυρεί ότι στην εποχή του δεν υπήρχαν ούτε κάν τά ερείπια της.
Πράγματι, δεν υπάρχουν ερείπια άφού η τοποθεσία της βρίσκεται μάλλον στην περιοχή όπου και γίνονταν οι εργασίες του Συνεδρίου, στο Συνεδριακό και κατασκηνωτικό, τρόπο τινά, χώρο του Πανεπιστημίου του Τσανάκκαλε. Έτσι, παρόλο το ένδοξο παρελθόν της και το ηχηρό όνομα της δεν υπάρχουν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή της. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν ένα τύμβο, καθώς και κάποια άλλα αρχαιολογικά κατάλοιπα πού χρονολογούνται από τόν 8ο π.Χ. έως το 2ο μ.Χ. αιώνα, και φυλάσσονται στο Μουσείο του Τσανάκκαλε. Ό τάφος αυτός πού ανακαλύφθηκε, εντελώς τυχαία, βρίσκεται σέ απόσταση πέντε λεπτών πορεία από το Συνεδριακό χώρο του Πανεπιστημίου. Είναι μάλλον εγκαταλελειμμένος από τις αντίστοιχες αρχαιολογικές υπηρεσίες η τρόπο τινά πρόχειρα φυλασσόμενος. Ανακαλύφθηκε το 1959 κατά τή διάρκεια της κατασκευής κάποιων εξοχικών κατοικιών γιά την Τσιμεντοβιομηχανία πού κατείχε τή συγκεκριμένη περιοχή. Στη συνέχεια, ανέλαβαν τις συστηματικές ανασκαφές Τούρκοι αρχαιολόγοι μέ επικεφαλής τόν Rusten Duyran και τόν Ergon Ataceri οι όποιοι χαρτογράφησαν τόν τάφο πού μάλλον άνηκε σέ κάποια ευγενή οικογένεια της Δαρδάνου. Η είσοδος του τάφου έχει ύψος 1, 70 μ. και μήκος 5,20 μ., ενώ στην πόρτα της εισόδου φέρει μία επιγραφή στά ελληνικά(Ι) πού μάλλον αναφέρεται σε εκείνους γιά τούς όποιους ο τάφος είχε κατασκευαστεί. Τελικά, καταλήγει σέ μία μικρή αίθουσα 3,22 μ. -1,24 μ. – 2, 64μ., όπου βρέθηκε μία σαρκοφάγος πού κι αυτή έφερε επιγραφή στά ελληνικά.
Πρός το τέλος τών ημερών του Συνεδρίου, έφθασε και η στιγμή της προγραμματισμένης επίσκεψης μας στην Τροία στην όποια η απαράμιλλη τέχνη του Όμηρου προσέδωσε τή φήμη πού ξεσήκωσε τή φαντασία όλων όσων γνώρισαν μέσα από τά έπη του την ιστορία της.
Τά ερείπια της Τροίας βρίσκονται στο λόφο Χισαρλίκ
Ή επίσκεψη στην Τροία
Άπό το Τσανάκκαλε φθάσαμε στην Τροία σέ λιγότερο από 30 λεπτά της ώρας. Δεν μπορώ να πώ ότι εντυπωσιάστηκα από την πρώτη οπτική επαφή. Φαίνεται ότι υποσυνείδητα περίμενα κάτι διαφορετικό. Εντούτοις, από αρχαιολογική άποψη, όπως ανέφερε ό εξαίρετος Τούρκος ξεναγός μας -φοιτητής της αντίστοιχης Σχολής- τά ερείπια της, μολονότι δεν είναι εκτεταμένα, παρουσιάζουν μιά θέση κλειδί πού απεικονίζει τά αντικείμενα πού βρέθηκαν -στά διαδοχικά στρώματα κατοίκησης της- τή βαθμιαία εξέλιξη του πολιτισμού της Μικράς Ασίας.
Ό Ερρίκος Σλήμαν (1822-1890) γνωστός από τίς ανασκαφές του στην Τροία χαρακτηρίστηκε ώς ό θεμελιωτής της «τρωικής αρχαιολογίας».
Ό “Ομηρος αναφέρει την πόλη Ίλιον, από το βασιλιά Ίλο, γιό του Τρώα και δισέγγονο του Δάρδανου (Ιλιάδα Υ 321 κ.έξ.).
Ωστόσο, ό ‘Ομηρος αναφέρει παράλληλα και την ονομασία Τροία (Όδ. α 2: Τροίης ιερόν πτολίεθρον) μία ονομασία πού πιθανότατα προέρχεται από το βασιλιά Τρώα.
Στις φωτογραφίες μας φαίνονται τά διαδοχικά στρώματα της Τροίας πού δεν ήταν μιά πόλη, άλλά πολλές χτισμένες η μία πάνω στην άλλη. η ιδανική θέση της Τροίας την έκανε στόχο επιδρομέων πού πολλές φορές την κατάκτησαν και την κατάστρε-ψαν ολοσχερώς. Άλλά και πάλι ξαναχτιζόταν, άφού η θέση της ήταν καταπληκτική, ένας στρατηγικός λόφος πού έλεγχε απόλυτα τά Στενά. Πράγματι, ανεβαίνοντας στόν ψηλότερο λόφο της πού οι Τούρκοι ονομάζουν Χισαρλίκ (Καστράκι) είδαμε ότι δεσπόζει της περιοχής. Αφενός μέν έλεγχε τά σταυροδρόμια τών οδών πού ένωναν την Ασία μέ την Ευρώπη, στη χερσαία οδό πού οδηγούσε από τις δυτικές παράλιες περιοχές της Μικράς Ασίας στο συντομότερο πέρασμα πρός την ευρωπαϊκή ακτή (Δαρδανέλλια), αφετέρου δέ δέσποζε έπί της θαλάσσιας όδού πού κατέβαινε από τόν Εύξεινο Πόντο μέσω της Προποντίδας και κατέληγε στο Αιγαίο Πέλαγος μέσω του Ελλήσποντου. Ή πόλη της Τροίας ήταν κτισμένη στις κλιτύς ενός λόφου πού δέσποζε στην Πεδιάδα του Σκάμανδρου ποταμού, στις δυτικές υπώρειες του όρους Τδη. Δεν πρέπει να μας προκαλούν εντύπωση οι ονομασίες.
Σύμφωνα μέ την παράδοση η ίδρυση της Τροίας ήταν έργο Κρητών άποικων πού εγκατέλειψαν γιά κάποιον άγνωστο λόγο το νησί τους και εγκαταστάθηκαν στις υπώρειες του όρους πού -όπως στην Κρήτη- το ονόμασαν “Ιδη, μιά ονομασία πού οφείλεται στην “Ιδη, θυγατέρα του βασιλιά Μελισσέα η όποια μαζί μέ την αδελφή της Αδράστεια ανάθρεψαν το μικρό Δία στο Ιδαίον άντρον της Κρήτης. Στήν Ίδη (τουρκ. Κάζ νταγί) ό Πάρις έδωσε το μήλο στην Αφροδίτη. Επίσης θρυλείται ότι από την ψηλότερη κορυφή της (1800 μ.) οι Όλύμπιοι Θεοί παρακολουθούσαν την εξέλιξη του Τρωικού Πολέμου. Αρχηγός τών Κρητών ήταν ό Τεύκρος, γιός του ποτάμιου θεού Σκάμανδρου πού ήταν γιός του Ωκεανού και της Τηθύος. Ό Σκάμανδρος συνόδευσε το γιό του στόν αποικισμό, άλλά σέ κάποια σύγκρουση τους μέ γειτονικούς λαούς έπεσε στόν ποταμό Ξάνθο και πνίγηκε. από τότε ο ποταμός αυτός μετονομάστηκε σέ Σκάμανδρο.
Ή μυθολογία μάς αναφέρει ότι ο Τεύκρος, ως βασιλιάς, υποδέχθηκε το Δάρδανο, όταν αυτός έφθασε στη χώρα του, και μάλιστα του έδωσε, ώς σύζυγο, τή θυγατέρα του Βάτεια η Αρίσβη. Από τή Βάτεια ό Δάρδανος απόκτησε τέσσερα παιδιά: τόν Ίλο, το Ζάκυνθο, την Ίδαία και τόν Εριχθόνιο. Διάδοχος του Έριχθόνιου θεωρείται ο γιός του Υρώς από τόν όποιο πήρε την ονομασία της η πόλη, καθώς και ό λαός της. από την Καλλιρρόη, θυγατέρα του Σκάμανδρου, ό Ύρώς απέκτησε το Γανυμήδη, τόν Ασσάρακο και τόν “Ιλο. από τόν τελευταίο πού έγινε ό επόμενος βασιλιάς της Τροίας, η περιοχή αυτή ονομάστηκε και “Ιλιον.
Άπό τόν ψηλότερο, λοιπόν, λόφο όπου ήταν χτισμένη η Τροία, άγναντεύσαμε πρός το Αιγαίο Πέλαγος, στην εύφορη πεδιάδα πού απλώνεται γύρω της την όποια διασχίζουν ακόμη και σήμερα ό ποταμός Σκάμανδρος (τουρκ. Κιουτσούκ Μεντερές) και ό παραπόταμος του Σιμόεις (Ντυμρέκ Τσάι). και πράγματι είδαμε ότι η κατάκτηση της οχυρής πόλης μέ την ακρόπολη της θά ήταν πολύ δύσκολη και πραγματικά θά διάρκεσε τά 10 χρόνια πού αναφέρει ό Όμηρος. η πεδιάδα αυτή η όποια σχηματίζεται μεταξύ της Τροίας και τών ακτών στο Αιγαίο πού απέχουν περίπου 6,5 Km, πρέπει να υπήρξε το θέατρο τών μαχών τίς όποιες περιγράφει ό Όμηρος στην Ίλιάδα. Οι εκβολές τού Σκάμανδρου στόν Ελλήσποντο είναι ό χώρος όπου έστησαν οι Αχαιοί το στρατόπεδο τους και όπου προσάραξαν τά πλοία τους.
Στό λόφο Χισαρλίκ υπήρχαν ανέκαθεν τά ερείπια πόλης πού αρχικά από τόν Charles Maclaren, το ι 1822, και αργότερα από το ι Heinrich Schliemann, από το ι 1870 έως το ι 1890, ταυτίστηκε μέ την Τροία. Ό Ερρίκος Σλήμαν αρίθμησε τά κύρια στρώματα μέ τούς λατινικούς αριθμούς από το ι I έως το ι IX. Αρχίζοντας από την Τροία I (3000-2500 π.Χ.) έως την Τροία IX τών ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων την όποια προσδιορίζει και η επίσκεψη στην πόλη τοΰ Μεγάλου Αλεξάνδρου (334 π.Χ.). από την περίοδο αυτή είδαμε τά ερείπια του Βουλευτηρίου και του ρωμαϊκού Ωδείου.
Μετά τόν Σλήμαν η επιστημονική αποστολή του Πανεπιστημίου του Σινσινάτι θεώρησε ότι η ομηρική Τροία πρέπει να ήταν η Τροία VΙΙa. Αντιθέτως ό Σλήμαν πίστευε ότι η Τροία του Πριάμου ήταν η Τροία II. Η ομηρική Τροία πού εξυμνήθηκε από την ποιητική ιδιοφυία του Όμηρου ήταν μιά πόλη μεγαλοπρεπής. Μολονότι η Τροία VΙΙa δεν παρουσιάζει τά ίχνη σπουδαίας πόλης, εντούτοις σ’ αυτή ακριβώς τή θέση της Τροίας Vila υπάρχουν φανερά σημάδια λεηλασίας και πυρπόλησης.
Παππού τώρα βλέπω εκεί στο ύψωμα το ομοίωμα του Δούρειου Ιππου . Προς τα κεί κύτταξε . Τον βλέπεις;
Κωνσταντίνε , μην φανταστείς ότι ο πραγματικός Δούρειος Ιππος θα ήτο σαν αυτόν ευτελής. Τότε είχαν μαστοροσύνη και τεχνη άριστη , γιατί ασφαλώς αν ήτο τέτοιος δεν θα μπορούσαν να ξεγελάσουν τους Τρώες που κι’ αυτοί ήσαν έξυπνοι άνθρωποι. Ό Δούρειος ίππος και ό «Θησαυρός του Πριάμου»
Μετά την παρένθεση μας, ολοκληρώνοντας μπορούμε να πούμε ότι, σύμφωνα μέ τά έπη του Όμηρου, ό Τρωικός Πόλεμος έδειχνε να μήν έχει τέλος. Γι’ αυτό το λόγο ό Όδυσσέας, ό πολυμήχανος βασιλιάς της Ιθάκης, έπεισε τούς Αχαιούς να κατασκευάσουν ένα τεράστιο ξύλινο άλογο, το Δούρειο ίππο μέ τόν όποιο θά επιχειρούσαν μέ δόλο την άλωση της Τροίας, πράγμα πού τελικά έγινε. Σέ ανάμνηση του γεγονότος και γιά τουριστικούς λόγους, οι Τούρκοι κατασκεύασαν τόν τεράστιο Δούρειο ίππο, τοποθετημένο ακριβώς στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου να υποδέχεται τούς επισκέπτες. Καί, όπως καταλαβαίνετε, παρά το «κιτς» της υπόθεσης, βγήκαν και οι σχετικές φωτογραφίες. Δίπλα από το Δούρειο ίππο, σέ μικρό στεγασμένο χώρο υπάρχουν σέ τεράστιες πλαστικοποιημένες φωτογραφίες τά στάδια της ανασκαφής και σέ μία από τίς φωτογραφίες αυτές παρουσιάζεται η ελληνίδα σύζυγος του Σλήμαν, η Σοφία, να φορά τά κοσμήματα πού βρήκε ό σύζυγος της στην Τροία.
Ό Δούρειος Ιππος
Ή ποίηση του Όμηρου περιέβαλε το αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός μέ την άχλύ τού μύθου. Ό Θουκυδίδης θεωρούσε ότι ό Τρωικός Πόλεμος αποτελούσε ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός και το πρώτο πού οι Έλληνες κατόρθωσαν συνενωμένοι: «Πρό γάρ τών Τρωικών ου δεν φαίνεται πρότερον κοινή έργασαμένη η Ελλάς» πού μεταγράφεται ώς έξης: «Πριν τόν Τρωικό Πόλεμο, δηλαδή, φαίνεται ότι οι “Ελληνες δεν είχαν κατορθώσει τίποτα σέ συνεργασία» (Ιστοριών Α’ 3).
Μολονότι ό Θουκυδίδης θεωρεί τόν Τρωικό Πόλεμο ώς την πρώτη μεγάλη σύγκρουση λαών στην όποια άποδύθηκε σύσσωμη η Ελλάδα, εντούτοις οι σχετικές ερωτήσεις μας έφεραν σέ δύσκολη θέση τόν αξιόλογο Τούρκο ξεναγό μας. Τί γλώσσα μιλούσαν οι Τρώες πού τά ονόματα τους Έκτωρ, Ανδρομάχη, Κασσάνδρα, Πάρις κ.ά. συναντούνται ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα; η απάντηση του ήταν, πιθανότατα, ελληνικά! Άλλωστε, αυτό πιστοποιούσαν και τά σχετικά νεότερα -είναι γεγονός-εύρήματα στόν ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο της Τροίας, όπου οι επιγραφές στά υπολείμματα κιόνων ήταν είτε ελληνικές είτε μεταγενέστερες λατινικές. η δεύτερη ερώτηση μας, λοιπόν, ήταν άν βρέθηκε κάποια επιγραφή σέ άλλη γλώσσα. και πάλι η απάντηση ήταν αρνητική. Άρα το αβίαστο συμπέρασμα μας ήταν ότι ό Τρωικός Πόλεμος ήταν ουσιαστικά ένας εμφύλιος ελληνικός πόλεμος! Άλλωστε η πλειοψηφία τών ερευνητών διεθνώς θεωρεί ότι οι Τρώες ήταν φύλο συγγενές πρός τούς “Ελληνες.
Αυτό δεν μπορούν ακόμη να μας το συγχωρήσουν οι «γείτονες» Τούρκοι. “Ετσι, θέλοντας να δείξουν την «αγάπη» τους πρός το αρχαίο ελληνικό δράμα, μας προσκάλεσαν στην αίθουσα τελετών του Δημαρχείου του Τσανάκκαλε να παρακολουθήσουμε μιά παράσταση του. Αυτό ήταν το δράμα «Τροάδες» του Ευριπίδη (415 π.Χ.), στη βραχύτερη βέβαια εκδοχή του Les Troades του Σαρτρ (1965). Το έργο αυτό μπορεί να είναι ένα από τά δραματικότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, άλλά στη συγκεκριμένη παράσταση μάλλον «υποδείκνυε» τόν «πολεμοχαρή» χαρακτήρα τών Ελλήνων.
Εικονογραφημένο χειρόγραφο τον τέλους του 5ου-άρχών του 6ου αιώνα ατό όποιο απεικονίζονται μάχες 'Ελλήνων μέ τους Τρώες. (Μιλάνο, Άμβροσιανή Βιβλιοθήκη).
Ό τραγικός ποιητής Ευριπίδης, μέ φόντο την καμένη πόλη της Τροίας, βάζει την Εκάβη, τή χαροκαμένη βασίλισσα σύζυγο του Πριάμου, νά εκφράζει την οδύνη της γιά τόν ολοκληρωτικό χαμό της οικογένειας της και της χώρας της, ένώ μέ τή συνδρομή της μάντισσας κόρης της, της Κασσάνδρας, προλέγουν τίς συμφορές πού θά ακολουθήσουν, καθώς η Τροία φλέγεται. Στην οδύνη τους αυτή τούς συμπαραστέκεται ό χορός πού αποτελείται από αιχμάλωτες Τρωαδίτισσες. Βεβαίως, μέ το έργο αυτό ό Ευριπίδης θέλησε να δείξει το πρόσκαιρο τών στρατιωτικών επιτυχιών, αφού οι σημερινοί νικητές πιθανότατα θά είναι οι αυριανοί νικημένοι. Άλλά, έπί της ουσίας, μας φάνηκε ότι η όλη παράσταση «εξυπηρετούσε» μάλλον προπαγανδιστικούς σκοπούς, & ένα διεθνές ακροατήριο, όπως οι αστρονόμοι άπ’ όλο τόν κόσμο.
Ό Σλήμαν ονόμασε τά πολύτιμα ευρήματα τών ανασκαφών «Θησαυρό του Πριάμου». Ό θησαυρός αυτός πού άποτελούνταν από 12.000 ευρήματα ανυπολόγιστης αρχαιολογικής άξιας, μεταφέρθηκε μυστικά στο Βερολίνο. Μετά την ήττα τών Ναζί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ό «Θησαυρός του Πριάμου» μεταφέρθηκε από τούς Ρώσους στη χώρα τους. Σήμερα βρίσκεται στην κατοχή του Μουσείου Πούσκιν και το μεγαλύτερο μέρος του φυλάσσεται στην Μονή Ζαγκόρσκ. Βιβλιογραφία:
1. Όμηρου Ίλιάδα, Homer, The Iliad, The Loeb Classical Library, with an English Translation by Murray, PhD. London. William Heinemann Ltd. Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press, MCMLIV (First printed 1924, reprinted 1928, 1934, 1937, 1939, 1942,1946,1954).
2. Όμηρου Όδύσσεια, Homer, The Odyssey, The Loeb Classical Library, with an English Translation by Murray, PhD., Revised by Dimock, London. William Heinemann Ltd. Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press (First publ. 1919, second Edit. 1995). 3. Hooker, 1980, The Encyclopedia of Ancient Civilizations. (Πηγή: Περιοδικό Πεμπτουσία, τεύχος 10.)
Τα Έπη είναι Διαχρονικά
Κάθε φορά που διαβάζει κανείς τα Έπη σε διαφορετικές εποχές , αποκομίζει νέα πρωτόγνωρα μηνύματα και αξίες , σε σχέση με την εποχή του, μηνύματα λίαν χρήσιμα για να καθορίσει το στίγμα πλεύσεως του στο μέλλον. Αυτά έχουν την πρωτοτυπία τους γιατί έχουν καταρρίψει όλα τα βραβεία που θα μπορούσε να κερδίσει ένα λογοτεχνικό έργο, τόσον από απόψεως πλοκής της υποθέσεως, σύμφωνα με την οποίαν οι Αχαιοί ωπλίσθησαν και διαπλεύσαντες το Αιγαίον επετέθησαν στην Μ. Ασία για να εκπορθήσουν το Ίλιον του Πριάμου. Ο φαινομενικός σκοπός τους ήτο να επαναφέρουν την απαχθείσαν ωραίαν Ελένην στην Σπάρτη και να αποκαταστήσουν την τρωθείσα τιμή των ένδοξων Ελλήνων βασιλέων της Σπάρτης και του Άργους. Όμως μπορεί να ήτο και γεωπολιτικός , αφού το Ιλιον ελέγχει τα Στενά των Δαρδανελλίων , των οποίων η αξία δεν παραγράφεται με το πέρασμα του χρόνου.
Η εκστρατεία των Ελλήνων στην Τροία αποτελεί την πρώτη στην Ιστορία συνδυασμένη πολυεθνική αποβατική εκστρατεία στον κόσμο.
Ο Όμηρος μας δίνει μια πλήρη περιγραφή της Ελληνικής Θεογονίας του Ολύμπου, πλάθων τον Δία και την Αθηνά, την Δήμητρα και την Αρτέμιδα, τον Άρην και τον Ερμή , τον Ήφαιστο και την Ήρα εντελώς καθ’ εικόνα και ομοίωση του ανθρώπου και ιδιαιτέρως του Έλληνα. Αξιον προσοχής είναι και το γεγονός ότι άλλοι εκ των θεών ευνοούν τους Έλληνες και άλλοι τους Τρώες , κάτι που θα ήτο ακατανόητον και ανεπίτρεπτον για τους σημερινούς θεούς.
Επί πλέον επωφελείται διαφόρων περιστάσεων δια να περιλάβει στην αφήγηση του άφθαστες εις μεγαλείον συλλήψεως εικόνες και παραστατικές παρομοιώσεις, μεστές από την εφηρμοσμένην φιλοσοφικήν παρατήρηση και την απαράμιλλον διανοητικήν καθαρότητα του αρχαίου λόγου. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι ο μέγιστος των στρατηλατών και εκπολιτιστών στον κόσμο όλων των εποχών, ο Μέγας Αλέξανδρος, είχε την Ιλιάδα στο προσκεφάλαιο του και ποτέ δεν την αποχωρίζετο, διότι μέσα σ’ αυτήν εύρισκε τις εμπνεύσεις του, τα αρχέτυπα της φυλής του, τα πρότυπα ήθους και δράσεως-όπως τον ταχύπουν και ακαταμάχητον Αχιλλέα. Από τα Έπη αντλούσε την δύναμη και χαλύβδωνε την θέληση του να κάνει το ακατόρθωτο, να κατακτήσει όλο τον τότε γνωστό κόσμο, όχι μόνον με το ξίφος, αλλά και με τον Ανθρωπισμό και τον Ελληνικό Πολιτισμό.
Αντί των Επών διδάσκεται η Βίβλος
Τίποτε στην πνευματικήν παραγωγήν της Ανθρωπότητος δεν έφθασεν , ούτε θα προσεγγίσει ποτέ τα Έπη του Όμήρου. Ο Όμηρος είναι η μεγάλη φυλετική μας υπερηφάνεια, πλάι στον Παρθενώνα, διότι περικλείει στα νοήματα του όλους μαζί τους μετέπειτα μεγάλους δημιουργούς της σκέψεως, είτε στην Ιστορίαν, είτε στην Τέχνην, είτε στην Επιστήμην και πρωταρχικά στην Ποίηση. Αλλά ανεπαρκέστατα διδασκόμενος στις ημέρες μας από την σχολαστικήν αντίληψη του κρατούντος εκπαιδευτικού συστήματος και ελάχιστα διαδεδομένος και ως λογοτεχνία εξωσχολική μένει σχεδόν άγνωστος στο ευρύ κοινόν, ενώ θα ημπορούσε να χρησιμεύσει ως καθημερινή πνευματική τροφή των γενεών μας. Να μας πλατύνει την διάνοιαν, να μας οξύνει την αντίληψη, να μας δυναμώσει την αυτοπεποίθηση, να μας πραΰνει την ψυχήν, να μας γιγαντώσει το φρόνημα και να μας ενώσει και πάλι με τις κομμένες ρίζες μας. Αντί της Ιλιάδος και Οδύσσειας διδάσκονται τα Ελληνόπουλα την ξενόφερτη, εγκληματική, ρατσιστική και ψυχοφθόρο Βίβλο , δηλαδή το πολιτικό βιβλίο της Εβραϊκής φυλής.
Η Ιλιάς στην συνολική της υπόθεση δεν είναι παρά ένα και μόνον απλούν επεισόδιον. Δεν αρχίζει καθόλου από το ειδύλλιον της φιλοξενίας του ωραίου Πάριδος , βασιλόπαιδος της Τροίας, στην αυλήν του Μενελάου . Ούτε καν από την αρπαγή της Ελένης από αυτόν και τον επακολουθήσαντα συναγερμόν των Ελλήνων βασιλέων . Ούτε με την συγκέντρωση του στόλου και του στρατού από τα διάφορα μέρη του Ελληνικού κόσμου , ή τον απόπλουν αυτών από την Αυλίδα προς την Τροία. Ευρίσκει τους Αχαιούς στρατοπεδευμένους στην παραλία της Τρωάδος, σε μεγίστη νευρικότητα, διότι ένας εκ των αρχηγών και ο «ανδρειότερος των Ελλήνων ηρώων», ο βασιλεύων της Φθίας Αχιλλεύς, έχει χολωθεί από την πράξη του αρχιστρατήγου βασιλέως των Μυκηνών Αγαμέμνονος να του αφαιρέσει μίαν αιχμάλωτη παρθένα, ονόματι Βρησηίδα. Αυτό το περιστατικόν είναι σχεδόν το παν. Ο Αχιλλεύς είναι ημίθεος, υιός του Πηλέως εκ της Νηρηίδος Θέτιδος και είναι στο σώμα άτρωτος, πλην της πτέρνας του που είναι τρωτός(εξ ού και η «Αχίλλειος πτέρνα») Ο Αχιλλεύς έχει κηρύξει ένα είδος απεργίας των όπλων και δεν ενδίδει όσο και αν τον παρακαλούν.
* Τούτο σήμερον θα εθεωρείτο στάση ενώπιον του εχθρού , παρότι ήτο ανεξάρτητος αρχηγός ενός εθνικού σώματος στα πλαίσια του Εκστρατευτικού Σώματος των Ελλήνων. Αν ήτο σήμερον ενδεχομένως να τον υποχρέωναν δια της βίας να επανέλθει στο πεδίον της μάχης, αλλά οι Έλληνες εσέβοντο τους θεσμούς και την δημοκρατία και είχαν απόλυτη ελευθερία εκφράσεως και δράσεως.
Από την άποψη αυτή μπορούμε να πούμε ότι ο Αχιλλεύς είναι ο πρώτος απεργός μάχης στην παγκόσμια Ιστορία. Αν δε λάβομεν υπ’ όψιν ότι η απεργία αυτή λαμβάνει χώραν στο στράτευμα του Αχιλλέως και μάλιστα εν εκστρατεία και ενώπιον του εχθρού, αυτό δείχνει τον βαθμό του πνεύματος ελευθερίας που επικρατούσε από αρχαιοτάτης εποχής στους Έλληνες. Επειδή όμως οι Τρώες επωφελούμενοι της αποχής του επιτίθενται και φέρουν συμφορές στο Ελληνικό στρατόπεδο , τελικά συγκατατίθεται να επιτρέψει στον επιστήθιο και ισάδελφο φίλος του Πάτροκλο να λάβει μέρος στην μάχην, . Ο Πάτροκλος φονεύεται από τον αδελφό του Πάριδος Έκτορα . Και τότε ώ! τότε, ο Αχιλλεύς λησμονήσας το θυμόν προ του πένθους του, περιβάλλεται την νέαν πανοπλίαν που του κατεσκεύασεν ο Ήφαιστος και εξορμά θυελλώδης. Φονεύει τον Έκτορα και δίδει μια νίκη εις τους Έλληνες που πολύ την ποθούσαν , όχι όμως και την νίκη του πολέμου. Πόσοι κόσμοι όμως θεών και ανθρώπων κινούνται και με τι μεγαλείον, μέσα εις το επεισόδιον αυτό που θα το παρακολουθήσουμε εν συνεχεία….
Ο Όμηρος λοιπόν ήτο Έλλην . Και το λέμε αυτό διότι οι Τούρκοι ό,τι Ελληνικό στην Μικρά Ασία το παραχαράσσουν είτε ως Ρωμαϊκό είτε εσχάτως ως Τουρκικό. Έτσι τον Όμηρο τον βάφτισαν «Ομέρ» και τον αποκαλούν Τούρκο πρόγονο τους εκ Σμύρνης.( Όπως τον Ομέρ-Βρυώνη)
*Οι Τούρκοι ακολουθούν πάντα την παλιά δοκιμασμένη μέθοδο του εκτουρκισμού, σύμφωνα με την αρχή ένα κράτος, μια φυλή, μια γλώσσα, μια θρησκεία, μια κουλτούρα ένας αρχηγός. Σ’ αυτό τους βοήθησε και η Ελληνική Πολιτεία και ιδιαιτέρως η Ορθοδοξία που εταύτισε την Ορθοδοξία με τον Ελληνισμό, με αποτέλεσμα να απολέσουμε εκατομμύρια Έλληνες που εκόντες –άκοντες ακολούθησαν άλλα θρησκευτικά δόγματα(Μουσουλμάνοι, Καθολικοί κλπ)Το χειρότερο όμως όλων είναι η απώλεια της Ελληνικής ψυχής και η μετάλλαξη της σε Ιουδαιοχριστιανική.
*Τις περιοχές που καταλαμβάνουν οι Τούρκοι με το ξίφος δεν τις παραδίδουν με την πέννα. Όπλο τους είναι η απόλυτη βία, το ψεύδος ο σφετερισμός και εκμετάλλευση της αρχαίας Ελληνικής κληρονομιάς -και όχι μόνον των Ελλήνων αλλά και των λοιπών εθνοτήτων- της Μικράς Ασίας.
Τα Έπη χάνονται στην αχλύ της Προϊστορίας , την οποία μόνον η Ελληνική γραφίδα και παράδοση κατέγραψε. Την ονόμασαν Μυθολογία , είτε από άγνοια , είτε από κακόβουλη προαίρεση και φθόνο. Όμως όπως απέδειξαν περιτράνως οι αρχαιολογικές ανασκαφές πρόκειται για βιωμένη ιστορία και τα γεγονότα που αναφέρονται είναι αληθινά και έλαβον χώρα στην Τροία και αλλαχού.
Η εκστρατεία στην Τροία δεν είναι η πρώτη και μοναδική εκστρατεία των Ελλήνων , διότι προ αμνημονεύτων χρόνων είχαν γίνει σειρά εκστρατειών με το όνομα «Αργοναυτικές» στα πέρατα της οικουμένης, κάτω από διαφόρους αρχηγούς με το όνομα Ζευς, Διόνυσος, Ερμής Τρισμέγιστος, Ηρακλής, Περσεύς, Ιάσων, Μίνως κ.α
Το όνομα δεν αφορούσε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Με το ίδιο όνομα υπήρξαν περισσότερα πρόσωπα. Αρα και οι εκστρατείες που διεξήγαγον δεν ήσαν μία και μόνη αλλά αλληλοδιάδοχες και πολλαπλές και ο σκοπός τους δεν ήτο η διαρπαγή αλλά το «ειδέναι » και ο εκπολιτισμός της οικουμένης.
ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Κάθε πόλεμος κερδίζεται με την ανδρεία και την νέα τεχνολογία στο πεδίο της μάχης. Αυτή και ο ελιγμός είναι στοιχεία αιφνιδιασμού του αντιπάλου , . Με το νέο μακρύ δόρυ ο Αλέξανδρος κατόρθωσε να φθάσει στα πέρατα του κόσμου, με τα άρματα μάχης οι Γερμανοί κέρδισαν τις πρώτες νίκες στο Β!Π.Π με το αεροπορικό όπλο οι Αμερικανοί τον πόλεμο. Με το Πυρηνικό Όπλο οι Αμερικανοί κέρδισαν τον πόλεμο στον Ειρηνικό. Και οι Ελληνες στην Τροία νίκησαν τους Τρώες διότι διέθεταν καλλίτερες και πιο ανθεκτικές ασπίδες . Ο Σ.Α Παϊπέτης Καθηγητής Μηχανικής του Πανεπιστημίου Πατρών μας αναλύει την τεχνολογία των Μυκηναικών ασπίδων.
Τα Ομηρικά Έπη εμπεριέχουν Υψηλή Τεχνολογία
Η παλαιά αντίληψη, ότι η αναζήτηση επιστημονικού γνωστικού περιεχομένου στα Ομηρικά έπη είναι άσκοπη, αποδεικνύεται από τα πράγματα ανυπόστατη. Είναι γεγονός ότι σε ένα επικό ποίημα υπάρχουν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα στη σωστή απόδοση εννοιών, πραγμάτων και γεγονότων, ενώ η ανάμιξη του παλαιού με το νέο είναι αναπόφευκτη. Όμως υπάρχουν περιγραφές, οι οποίες για ένα ειδικό επιστήμονα ή τεχνικό, είναι αναμφίβολα εξαιρετικά αποκαλυπτικές.
Το επιστημονικό περιεχόμενο των Ομηρικών επών καταγράφεται από τον Κ. Ζέγγελη ήδη το 1911. Σήμερα όμως, μετά από ένα αιώνα και με δεδομένη την πρόοδο των επιστημών που συντελέστηκε σ' αυτό το διάστημα, είναι βέβαιο ότι τα επιστημονικά στοιχεία που περιέχονται στα έπη είναι πολύ περισσότερα από όσα αναφέρονται.
Όπως μάλιστα αποδεικνύεται στη συνέχεια, δεν πρόκειται για απλές καταγραφές που υπαινίσσονται την ύπαρξη επιστημονικής γνώσης, αλλά σχεδόν για ουσιαστική επιβεβαίωση ότι οι Έλληνες της ομηρικής εποχής ήταν κάτοχοι προηγμένης τεχνολογικής γνώσης. Οι υπάρχουσες περιγραφές επιτρέπουν όχι μόνο τη διαπίστωση αυτή, αλλά καθιστούν δυνατή την ανακατασκευή των εξεταζομένων στοιχείων, ώστε να μπορούν να μελετηθούν πειραματικά για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων σχετικά με την απόδοση και τις δυνατότητες τους.
Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι τα πελώρια αυτά μνημεία της ανθρωπότητας πρέπει, τουλάχιστον κάθε εκατό χρόνια, να επανεξετάζονται από τους επί μέρους ειδικούς, με τη βεβαιότητα ότι θα ανακαλυφθεί καινούρια γνώση!
Ή Ιλίάδα, ως υπέροχο "λογοτεχνικό μνημείο, φαίνεται να έχει συσσωρεύσει τις πολιτιστικές προσπάθειες πολλών γενεών μέσα σε πολλούς αιώνες. Το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν εμφανίστηκε κατά το τέλος ή το απόγειο του ελληνικού πολιτισμού, αλλά μάλλον κατά το ξεκίνημα του. Ο Όμηρος εμφανίζεται ως κήρυκας ή προάγγελος του πνευματικού πολιτισμού της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα - ένας κήρυκας με ανάστημα τόσο γιγάντιο που ακόμα και σήμερα μας επισκιάζει. Η Ιλιάδα είναι ένα πολεμικό αφήγημα: οι συγκρούσεις ανάμεσα σε πρόσωπα και εμπολέμους είναι τρομακτικές. Αντίστοιχα το τεχνολογικό περιεχόμενο της είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς τα επινοήματα, τα τεχνάσματα αλλά και η βαθιά γνώση τεχνικών μεθόδων, που σχεδόν ακουμπούν τα σύνορα της σύγχρονης τεχνολογίας, βρίσκονται εκεί σε αφθονία.
ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ
ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ!
Τα εν λόγω παραδείγματα αφορούν στις ασπίδες του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου. Και οι δύο είναι κατασκευές πολύστρωτες (laminatedstructures), αποτελούνται δηλαδή από επάλληλα ελάσματα ή στρώσεις υλικών με διαφορετικές ιδιότητες, κατάλληλα συνδεδεμένες μεταξύ τους, με τρόπο που τελικά οι ιδιότητες της κατασκευής είναι εξαιρετικά αναβαθμισμένες έναντι μιας κατασκευής, φτιαγμένης από ένα και μοναδικό υλικό. Τέτοιες κατασκευές χρησιμοποιούνται σήμερα κατά κόρον στις σύγχρονες βιομηχανικές αλλά και αεροδιαστημικές κατασκευές.
Όμως η λειτουργία κάθε μιας από τις ασπίδες αυτές στηρίζεται σε διαφορετική αρχή της μηχανικής επιστήμης. Για να μελετηθεί κάθε ασπίδα ως πολύστρωτη κατασκευή, απαιτήθηκε η ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου. Ειδικά για την ασπίδα του Αίαντα, τα απαιτούμενα υλικά δεν ήταν απαγορευτικά από οικονομική άποψη, όπως για την ασπίδα του Αχιλλέα. Έτσι μπόρεσε να κατασκευαστεί και το φυσικό μοντέλο, δηλαδή μια πλήρης σειρά δοκιμίων, η συμπεριφορά των οποίων δοκιμάστηκε πειραματικά!
Η ανάπτυξη των μοντέλων βασίστηκε σε μια σειρά παραδοχών, οι οποίες όμως ήταν απόλυτα ρεαλιστικές. Π.χ., ότι οι επάλληλες στρώσεις ήταν ισοπαχείς, ότι το συνολικό βάρος της ασπίδας δεν ξεπερνούσε τις δυνατότητες του ανθρώπου που τη χρησιμοποιούσε, έστω κι αν ήταν ημίθεος, ότι η κινητική ενέργεια του δόρατος, τη στιγμή που κτυπούσε την ασπίδα, ήταν όση περίπου και του ακοντιστή που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο αντίστοιχο άθλημα κ.λπ.
Τα κείμενα της Ιλιάδας είναι, όπως θα δούμε, εξαιρετικά διαφωτιστικά και παρέχουν επαρκή δεδομένα, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως σημείο εκκίνησης για την αριθμητική προσομοίωση του κάθε όπλου και της συμπεριφοράς του: Ένα δόρυ με αιχμή από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο του κασσιτέρου) έκρουσε την ασπίδα. Αν και η ακριβής γεωμετρία της ασπίδας και του δόρατος δεν είναι επακριβώς γνωστή, από τα αρχαιολογικά ευρήματα προκύπτουν σημαντικά στοιχεία, καθώς σχηματικές και ζωγραφικές αναπαραστάσεις μπορούν να είναι εξαιρετικά εύγλωττες.
Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ
Οι πληροφορίες που δίνονται στην Ιλιάδα για την ασπίδα του Αχιλλέα, εκτός από τη μακρά περιγραφή των εξωτερικών της παραστάσεων, είναι οι εξής:
α) Η πρώτη περιγραφή ρομπότ στην ιστορία (άποψη του Isaac Asimov για τα χρυσά κορίτσια που βοηθούσαν τον Ήφαιστο, 1412-422):
Και τες φυσούνες μάκρυνεν απ' την φωτιά και όλα \ Εσύναξε τα σύνεργα σ' εν' αργυρό λαρνάκι, \ Και με σφουγγάρι εκάθαρε το πρόσωπο, τα χέρια,\ Τον τράχηλον τον δυνατόν, τα δασερά του στήθη. \ Χιτώνα ενδύθη, εφούχτωσε σκήπτρο παχύ κι εβγήκε \ χωλαίνοντας και ανάλαφρα τον κύριον εστηρίζαν \ θεράπαινες ολόχρυσες, σαν ζωντανά κοράσια. \ Δύναμιν έχουν και φωνήν, νουν έχουν εις τες φρένες, \και τεχνουργήματ' έμαθαν από τους αθανάτους. \ Εκείνες τον επρόσεχαν. Κι εσυρθη αυτός πλησίον \ στη Θέτιδα κι εκάθησε σ' ένα θρονί ωραίο.
β) Η πρώτη περιγραφή πλήρως αυτοματοποιημένου εργαστηρίου (Σ 468-473):
Είπε και αυτού την άφησε και πήγε στες φυσούνες, \ στο πυρ τες στρέφει και γοργά να εργάζονται προστάζει. \ Φυσούνες είκοσι φυσούν στες κάψες τους και βγάζουν \ ευκολοφύσητην πνοήν σφοδρήν ή μετρημένην, \ πότε με βία πότε σιγά να υπηρετούν, ως θέλει \ ο Ήφαιστος, ώστ' εύκολα το έργο να τελειώσει.
γ) Οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες της ασπίδας (1474-481):
Σκληρόνχαλκόν, κασσίτερον, πολύτιμο χρυ σάφι \ και ασήμι βάζει στη φωτιά, κατόπιν μέγ' αμόνι \ εις τον κορμόν τοποθετεί και στο δεξί του χέρι \ σφύραν αδρανεί δυνατήν και το διλάβι στ' άλλο. \ Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και μεγάλην \ όληνμε τέχνηνκαι τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον \ με πέντε διπλές έγινεν η ασπίδα και σ' εκείνην \ λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν.
δ) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αινεία {Υ 261-272):
Κι από το σώμα του μακράν την κράτησε ο Πηλείδης \ Φοβούμενος μην εύκολα τη σπάσει πέρα ως πέρα \Του Αινείου τομακρόσκιον κοντάρι του ανδρειωμένουζ \ Και δεν εννόησε ο μωρός ότι τα δοξασμένα \ Των θεών δώρ' από θνητούς ευκόλως δεν νικούνται, \ Μηδέ ποσώς υποχωρούν και τότε την ασπίδα \ Δεν έσπασε το δυνατό κοντάρι του ανδρειωμένου. \ Ότι την φύλαξε ο χρυσός, δώρο του Ηφαίστου θείον \ δύο δίπλες εδιαπέρασεν και τρεις ήσαν ακόμη, \ Τι πέντε δίπλες ο χωλός τεχνίτης είχε στρώσει, \ δύο χάλκινες και μέσαθε του κασσιτέρου δύο, \μιανχρυσήν, που κράτησε το φράξινο κοντάρι.
ε) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αστεροπαίο (Φ 161-164):
Εις τες φοβέρες σήκωσεν ο θείος Αχιλλέας \την λόγχην και τες δύο του ο Αστεροπαίος ήρως, \ Ότι του ερχόταν βολικά και με τα δύο του χέρια. \ Με τηνμιανλόγχη κτύπησε τον κύκλον της ασπίδος, \ αλλά την κράτησε ο χρυσός, το δώρημα το θείο.
Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΑ
Στην Ιλιάδα υπάρχουν οι ακόλουθες περιγραφές για την ασπίδα του Αίαντα του Τελαμώνιου από τη μονομαχία του με τον Έκτορα (Η 219-232, 244-248, 258-267):
Και ο Αίας επροχώρησε μ' ασπίδα ωσάν πύργον, \ χάλκινην μ' επτά δέρματα, που του έκαμε ο Τυχίος \ των σκυτοτόμων έξοχος, εγκάτοικος στην Ύλην, \ λαμπρήν την ετεχνούργησεν εφτά-διπληνμε δέρμα \ δυνατών ταύρων, κι έβαλεν δίπλαν χαλκού ογδόην. \ Αυτήν στα στήθη επρόβαλεν ο Τελαμώνιος Αίας. \ Κι εστάθη εμπρός στον Έκτορα και τούπε με φοβέρες: \ «Ω Έκτωρ, θα γνωρίσεις συ, μόνος με μόνον τώρα, \ αν άλλοι εδώ των Δαναών ευρίσκονται ανδρει ωμένοι, \ έξω από τον λεοντόκαρδον Πηλείδην ανδροφόνον, \ Αλλ' αυτός μένει στα κυρτά θαλασσοπόρο πλοία, \ Αφού στον πρώτον αρχηγόν Ατρείδην εχολώθη. \ Αλλ' εμείς είμεθ' αρκετοί με σε να μετρηθούμε \ Και πάμπολλοι, αλλ' άρχισε πρώτος εσύ την μάχην».
[ο Έκτορας]
είπε και το μακρόσκιον ετίναξε κοντάρι. \ Και την φρικτήν του Αίαντος εκτύπησεν ασπίδα \ Και τον χαλκόν που όγδοος επτά σκεπάζει δίπλες. \Τες έξι δίπλες έσχισε κι εστάθη στην εβδόμην \ Της λόγχης ο σκληρός χαλκός...
και ο Έκτωρ πρώτος έκρουσε στηνμέσην την ασπίδα, \ και η λόγχη δεν την έσπασε, ώστ' εκυρτώθ' η άκρη \ τότε πηδώντας έμπηξε την λόγχην στην ασπίδα \ του Έκτορος και απ' την ορμήν τον έκοψεν ο Αίας, \ και τονλαιμόν του λάβωσε η λόγχη κι έσταξ' αίμα. \ Και όμως ο Έκτωρ μ' όλ' αυτά την μάχην δεν αφήνει. \ Τραβιέται οπίσω κι απ' την γην με το τρανό του χέρι \ Πέτραν σηκώνει ολόμαυρην, μεγάλην και τραχείαν \ Του Αίαντος την φοβερήν επτάδιπλην ασπίδα \ Μ' αυτήν κτυπά στον ομφαλόν κι εβρόντησε ο χαλκός της.
Η ασπίδα του Αίαντα περιγράφεται ως αποτελούμενη από επτά επάλληλα στρώματα από βόειο δέρμα και ένα όγδοο εξωτερικό από σκληρό ορείχαλκο. Αναφέρεται και ο κατασκευαστής της, ο Τυχίος από την Ύλη, που ήταν ονομαστός τεχνίτης του δέρματος.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο μηχανισμός λειτουργίας της ασπίδας βασίζεται στην τριβή. Κατά την κρούση του δόρατος, η ασπίδα παρα μορφώνεται και η τριβή ανάμεσα στα στρώματα του δέρματος απορροφά την ενέργεια της κρούσης. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ικανού αριθμού στρώσεων και, όπως αποδείχθηκε, οι επτά στρώσεις αποτελούν τον ελάχιστο (και ιδανικό) αριθμό, που κάνει την ασπίδα άτρωτη κάτω από τις δοσμένες συνθήκες (Εικ. 4). Το γεγονός αυτό, που επίσης επιβεβαιώνει απόλυτα τις ομηρικές περιγραφές, επαληθεύεται με τα παρόντα αποτελέσματα τόσο αριθμητικά όσο και πειραματικά με βάση τα μοντέλα της προηγούμενης περίπτωσης.
Εκτός από την αριθμητική έγινε και πειραματική μελέτη, κατά την οποία τα μοντέλα της ασπίδας κατασκευάστηκαν και δοκιμάσθηκαν σε διάτρηση, με τη βοήθεια αεροβόλου όπλου (Εικ. 5), του οποίου το βλήμα περιείχε ενέργεια όση και το δόρυ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Δοκιμάστηκαν διάφοροι συνδυασμοί αριθμού και πάχους στρώσεων, με το συνολικό πάχος της ασπίδας να παραμένει σταθερό. Επιβεβαιώθηκε απόλυτα ότι ο αριθμός των επτά στρώσεων είναι αναγκαίος για τη μη διάτρηση της ασπίδας και επίσης η ακρίβεια της ομηρικής περιγραφής ότι η τελευταία (όγδοη) στρώση του δέρματος συγκράτησε το δόρυ».
Η μέχρι κεραίας επαλήθευση των (εξαιρετικά λεπτομερειακών) περιγραφών της Ιλιάδας για την κατασκευή και τη συμπεριφορά στη μάχη των ασπίδων του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό γεγονός στην περιοχή της λεγόμενης πειραματικής αρχαιολογίας. Αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες της εποχής εκείνης κατείχαν τεχνολογικές γνώσεις εξαιρετικά προηγμένες ακόμη και με σημε ρινά κριτήρια.
Ασφαλώς δεν υπάρχουν αποδείξεις επιστημονικής γνώσης που να στήριζε τις τεχνολογικές αυτές δυνατότητες και πάλι όμως εγείρονται ερωτηματικά που δύσκολα μπορούν να αγνοηθούν. Ιδιαίτερα εν όψει του τρόπου, με τον οποίο οι περιγραφές αυτές έχουν φτάσει μέχρι τις μέρες μας, δηλαδή προφορικά (τουλάχιστο μέχρι να εφευρεθεί η γραφή) από γενεά σε γενεά, χωρίς όμως να χάσουν την ακρίβεια και την αξιοπιστία τους. Έτσι η ύπαρξη ενός θαυμαστού κόσμου, όχι μόνο γεμάτου με αρμονία και κάλλος αλλά και τεχνολογικά προηγμένου σε εκπληκτικό βαθμό, δεν αποτελεί προϊόν φαντα σίας ή ποιητικής έμπνευσης, αλλά φαίνεται να ήταν απόλυτα χειροπιαστή πραγματικότητα.
Πηγές
1. Η επιστήμη της φύσεως παρ' Ομήρω, Αθήνα 1891. Βλ. έκδοση 1977 από τις Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών με εκτενή εισαγωγή υπό Σ. Α. Παϊτιέτη και πρόλογο, μεταφράσεις χωρίων και παρατηρήσεις υπό Σ. Λ.Σκατσή
2. Τα κείμενα της Ιλιάδας που ακολουθούν είναι από τη μετάφραση του Ιακώβου Πολυλά. Η ιδέα πρωτοπα ρουσιάστηκε στο Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης στο Πανεπιστήμιο Πατρών το 1980 (βλ. Πρακτικά, Σ. Α. Παϊπέτη, Ποίηση και τεχνολογία)
3. Οι αριθμητικοί κώδικες που χρησιμοποιήθηκαν στην παρούσα μελέτη βασίζονται σε κώδικες που ανα πτύχθηκαν από το Methods Development Group στο Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL) των ΗΠΑ, ίδρυμα που επί τριάντα σχεδόν χρόνια κατέχει τα αναμφισβήτητα πρωτεία στο πεδίο. (Βλ. Κ. Williams, Simulation of Damage Progression in Laminated Composite Plates, 5th International LSDYNA Users Conference. Ed. John Mc Kinney & Tony Taylor. September 21-22,1998. Southfield, Michigan)
4. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer's Poetry, Part A: The Shield of Achilles, Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001
5. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer's Poetry, Part B: The Shield of Ajax Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001.(Του Σ.Α Παϊπέτη Καθηγητή Μηχανικής του Πανεπιστημίου Πατρών)
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ-ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΥΜΑΤΑ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ είναι η μακραίωνη Ελληνική Προϊστορία, την οποία οι αμαθείς ή και δόλιοι ξένοι –και ορισμένοι ξενολάγνοι και πλανημένοι Έλληνες-απεκάλεσαν χλευαστικά «Μυθολογία» , ώστε να τις αποστερήσουν την αυθεντία και το κύρος. Στηρίχθηκαν στο γεγονός ότι επειδή τα γεγονότα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ χάνονται στα βάθη της Προϊστορίας αφ’ ενός δεν φέρουν ημερομηνίες και αφ’ ετέρου ορισμένα δίδονται με αλληγορική μορφή ώστε να την ονομάσουν Μυθολογία.
*Δεν είναι τυχαίο ότι όλες τις σπουδαίες και σημαντικές λέξεις που έχουν σχέση με τα Όργια (Ορφικά- Ελευσίνια), τον Έρωτα, το Σύμπαν, τον Εωσφόρο, την Παιδεραστία κ. α τις διαστρέβλωσαν και τις απαξίωσαν έτσι ώστε να κατηγορήσουν το Ελληνικό Πνεύμα.
Αβασάνιστα χωρίς να προσπαθήσουν να εισδύσουν στην ουσία και την φιλοσοφία των μύθων, πήραν την Ελληνική προϊστορία σαν μύθο(παραμύθι) και οδήγησαν σε λανθασμένο αποτέλεσμα την παγκόσμια σκέψη. Σ’ αυτό συνετέλεσε και η αδυναμία των ανθρώπων εκείνων να εξηγήσουν πολλά σκοτεινά και ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΣΗΜΕΙΑ της Ελληνικής Αρχαιολογίας, τα οποία με το γνωστικό επίπεδο της εποχής τους δεν οδηγούσαν σε ρεαλιστικό αποτέλεσμα. Έτσι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες ήσαν μέγιστοι μυθοπλάστες , κοινώς ψεύτες και παραμυθάδες . Η πρώτη δικαίωση αυτών που πίστευαν ότι η Μυθολογία είναι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ υπό αλληγορική μορφή ήλθε μετά την ανακάλυψη από τον Σλήμαν και Εβανς της Τροίας και της Κνωσού.
H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Όσα φαινόμενα δεν μπορούν να εξηγήσουν οι άνθρωποι με φυσικό τρόπο τα εναποθέτουν στην Μεταφυσική(Θεό) και τα χειρίζεται εκ του πονηρού το ιερατείο. Όταν κάποτε προχωρήσει στο μέλλον η επιστήμη και δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα του σημερινού μεταφυσικού κόσμου, τότε θα τα πάρει από τον μεταφυσικό χώρο και θα τα βάλει στο χώρο της φυσικής.
Η Ελληνική Αρχαιολογία(Μυθολογία) δεν είναι Παραμύθια Οι αναφορές που γίνονται για τους θεούς(άρματα, εξοπλισμός, ταξίδια, ιδιότητες θεών κ.ο.κ) συχνά δεν αφορούν τα ίδια τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται , αλλά αποσκοπούν να διασώσουν κάποιες πληροφορίες της Προκατακλυσμιαίας Εποχής, που δεν είναι άλλη από τη Χρυσή Εποχή του Ησιόδου. Η Ελληνική Αρχαιολογία παρέχει πληροφορίες άλλες μεν για πραγματικά γεγονότα και άλλες υπό αλληγορική μορφή, ώστε να διασωθεί από γενιά σε γενιά ένας πανάρχαιος χαμένος πολιτισμός, στους βοσκούς και στους βουκόλους, όσοι εξ αυτών επιβίωσαν στους ορεινούς όγκους από τον Κατακλυσμό(Πλάτων –Τίμαιος 22b) . Αυτές ή παραπλήσιες μαρτυρίες τις συναντάμε στις περισσότερες αρχαίες παραδόσεις(Έπος Γκιλγκαμές, Ιερή Λογοτεχνία Ινδών, Θρύλοι Ινδιάνων Αμερικής κ. α) Ο πανάρχαιος αυτός πολιτισμός άφησε παντού κοινά σύμβολα (λ. χ Γοργόνιο της Αθηνάς, Μαιάνδρους, Σβάστικες, Σπείρες, Διπλούς Πελέκεις, Μεγαλοκατασκευές, Πυραμίδες κ. α) Επίσης άφησε κοινές βασικές αρχές και αξίες που έχουν προέλευση την Ολυμπιακή θρησκεία του 12θεου. Το κυριώτερο όμως απομεινάρι της Χρυσής Εποχής είναι η Ελληνική Γλώσσα, που σε κάθε λέξη , συλλαβή ή και γράμμα της είναι αποτυπωμένη όλη η γνώση και η σοφία του παρελθόντος. . Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ακόμη και όλος ο πολιτισμός του παρελθόντος κι’ αν καταστραφεί και απομείνει η Ελληνική Γλώσσα , τότε αυτή είναι εις θέσιν να τον αναγεννήσει.
*Για παράδειγμα η Ομηρική λέξη «Ηλικία» δηλώνει την περιστροφή της Γης περί τον Ηλίο{ήλιος + κίω= ηλικία}(κίω=περιελίσσομαι εξ ού και ο κισσός) Επίσης δηλώνει ότι οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την σφαιρικότητα της Γης και το Ηλιοκεντρικό Σύστημα(Πλάτων-Κρατύλος 401b)
Επομένως, στους μύθους -όπως και στις Ελληνικές λέξεις- μεταφέρονται υψηλοτάτου επιπέδου πληροφορίες και έννοιες από το απώτατο παρελθόν, που χάθηκαν λόγω του Κατακλυσμού και του παρελθόντος μακροτάτου χρόνου. Γιατί όμως δεν τα έλεγαν ανοικτά, αλλά προτίμησαν τους μύθους ;
1/ Οι ορεσίβιοι που διέφυγαν την Καταστροφή δεν είχαν το κατάλληλο πνευματικό επίπεδο να τα δεχθούν .
2/ Ο μύθος κεντρίζει περισσότερο την φαντασία και την έρευνα από τον πεζό λόγο και σώζεται ευκολότερα μέσω του χρόνου.
Οι Έλληνες εσέβοντο τους Μύθους
Ο Σωκράτης και όλοι οι σοφοί της αρχαιότητος, αντιμετώπιζαν τους μύθους με εξαιρετική σοβαρότητα και όχι με απόρριψη και λοιδορία, όπως συμβαίνει με τους σημερινούς πιστούς στο δόγμα . Οι πρόγονοι μας μετά από κάθε μύθο κατέληγαν με την επωδό:
«Ετσι διασώθηκε αυτός ο μύθος και θα σώσει κι’ εμάς αν ακολουθήσουμε τα διδάγματα του»
Σε άλλες περιπτώσεις έλεγαν :
«Έτσι χάθηκε αυτός ο μύθος… »
Όταν όμως άρχισε η παρακμή, αυτή συνοδεύτηκε από την αμφισβήτηση και τη δυσπιστία προς τους μύθους της Ελληνικής Αρχαιολογίας, για ευνοήτους λόγους. Ο Νεοπλατωνισμός είχε βρεθεί σε αμφισβήτηση και αναντιστοιχία προς τη λατρεία του 12θεου και είναι αυτός που καλλιέργησε το έδαφος για την επέλαση του Ιουδαιοχριστιανισμού. Τότε ο άνθρωπος από λογικός και ερευνητής έγινε δογματικός και δούλος του Ιερατείου.
Το 12θεο κρύβει Πανάρχαιες Επιστημονικές Πληροφορίες
Στους μύθους της Πατρώας Ελληνικής Θρησκείας του 12θεου βρίσκουμε υψηλότατες επιστημονικές αλήθειες και σπουδαίες έννοιες(για το Σύμπαν, Ηλιακό Σύστημα, Μαθηματικά , Επιστήμη-Τεχνολογία Προκατακλυσμιαίο Πολιτισμό, Τέχνη, Φιλοσοφία, Ελευθερία, Δημοκρατία κλπ), που σημαίνει ότι οι άνθρωποι εκείνοι ήταν διάνοιες με υψηλό πνευματικό και τεχνολογικό πολιτισμό και όχι ειδωλολάτρες και παγανιστές, όπως τους χαρακτήρισαν οι αμαθέστατοι οπαδοί της θρησκείας της ερήμου. Σήμερα με την πρόοδο της επιστήμης και τεχνολογίας μερικά ανεξήγητα της Ελληνικής Αρχαιολογίας αρχίζουν να φωτίζονται και να δίδονται κάποιες εξηγήσεις . Ο ακριβολόγος και σχολαστικός Όμηρος, του οποίου οι πληροφορίες επαληθεύθηκαν από τις αρχαιολογικές ανασκαφές (Τροία, Πελλάνα, Μυκήνες κ.α) μας δίνει γνώσεις και καινούργιες προκλήσεις για περαιτέρω έρευνα. Ο Όμηρος έχει δώσει υψηλού επιπέδου πληροφορίες που μοιάζουν ακόμη και στην τεχνολογικά προηγμένη εποχή μας, ως φανταστικές, διότι ως τώρα δεν μπορούν να τις εξηγήσουν με βάση όχι μόνον τις γνώσεις του αρχαίου κόσμου αλλά και τις σημερινές. Αναφέρομαι λ. χ «στο ταξίδι του Διός στη χώρα των Αιθιόπων» που αδυνατούμε να δώσουμε κάποια εξήγηση :
1/ Πως γίνονταν τα ταξίδια των Θεών ;
2/ Τι μέσα χρησιμοποιούσαν ;
3/ Με τι είδους ενέργεια εκινούντο;
4/ Τι ήσαν οι θεοί των Ελλήνων που διέθεταν αυτή την θαυμαστή τεχνολογία ;
Απόσπασμα εκ της Ομήρου Ιλιάδος
Από το διάλογο της Θέτιδος με τον γιό της Αχιλλέα, ο οποίος της ζητούσε να μεσολαβήσει στον Δία για την επιστροφή της Βρισηίδος
[Του αποκρίθηκε τότε χύνοντας δάκρυα η Θέτις:
«Αλλοίμονο, γυιέ μου, γιατί λοιπόν να σ’ αναθρέψω τον πικρογεννημένο; Ας καθόσουν καλλίτερα χωρίς καημούς και δίχως δάκρυα κοντά στα πλοία, αφού η μοίρα σου είνε να ζήσης λίγα χρόνια. Τώρα όμως είσαι πιο λιγόζωος και πιο δυστυχισμένος απ’ όλους. Θα ήταν κακιά η ώρα όταν σ’ εγεννούσα στο σπίτι. Τα λόγια σου όμως αυτά θα πάω στον χιονισμένο Όλυμπο να τα ειπώ εγώ η ίδια στο Δία, μήπως πεισθή. Ως τόσο κάθησε τώρα εδώ στα πλοία και κράτα το θυμό σου και μην πας καθόλου στον πόλεμο. Γιατί ο Ζευς εχθές, μαζί με όλους τους θεούς, πήγε στον Ωκεανό προσκαλεμένος σε συμπόσιο από τους Αιθίοπες. Όμως σε δώδεκα ημέρες θα γυρίση πάλι στον Όλυμπο και τότε θα τρέξω στα χαλκοστρωμένα ανάκτορα του να πέσω στα πόδια του και θαρρώ πως θα τον πείσω.» (Μετάφραση Ιωάννου Πολυλά και Αλεξάνδρου Πάλλη (Ιλιάς Α’ 415-440) :
1/ Η Γέννηση του Αχιλλέως
Η πρώτη απορία είναι το που γεννήθηκε ο Αχιλλεύς ;. Το «σπίτι» που αναφέρει η μητέρα του Θέτις εντελώς αόριστα συσκοτίζει αντί να φωτίζει την αλήθεια. Ο Όμηρος κάτι θέλει να κρύψει. Αν δεν ήτο το σπίτι τι άλλο μπορεί να ήτο την εποχή εκείνη ; Μήπως μπορούσε να τον γεννήσει και αλλού λχ σε ασκληπιείο , ή στα ανάκτορα στον Όλυμπο, ή τέλος σε κάποιο διαστημόπλοιο, ή σε βαθυσκάφος; Διότι η Θέτις ήτο Θεά της Θάλασσας.
Γιατί δεν λέγει το μέρος επακριβώς;
Η Θέτις γνωρίζει ότι παρότι τον γέννησε στο «σπίτι», ο γυιός της είναι θνητός . Όλα στο Σύμπαν έχουν αρχή και τέλος, γέννηση και θάνατο, δημιουργία και καταστροφή. Αυτή είναι η Ειμαρμένη του Κόσμου τούτου. Διότι ο θάνατος είναι αναπόδραστη Ανάγκη για να ανθίσει η νέα ζωή. Όμως τον συμβουλεύει να επιδείξει ψυχραιμία, κρατώντας το θυμό του χαμηλά, και να μείνει κοντά στα πλοία, αλλά να μην πάει στον πόλεμο. Μήπως επειδή ο Αχιλλεύς ήτο θεϊκός γόνος και τρωτός στην πτέρνα δεν έπρεπε ν’ ανακατευθεί στον πόλεμο της Τροίας;
2/ Όχι στον Πόλεμο
Η συμβουλή της να μην πάει στον πόλεμο προέρχεται μόνον από το μητρικό της φίλτρο για να μην σκοτωθεί ο γιός της ή από κάποια άλλη αιτία που δεν μας αποκαλύπτει; Διότι σαν θεά γνωρίζει την τρωτότητα του γιού της στην πτέρνα, αλλά και το χρησμό που λέει ότι όταν σκοτωθεί ο Πάτροκλος θα έλθει νομοτελειακά και το δικό του τέλος. Καμμιά μάνα- ακόμη και η Σπαρτιάτισσα-δεν θέλει να σκοτωθεί το παιδί της στον πόλεμο ή αλλού. Η Σπαρτιάτισσα όμως ήτο έτσι διαπαιδαγωγημένη ώστε να δίνει την ασπίδα στο γιό της με την ρήση: «ή ταν ή επι τας» , δηλαδή η θα νικήσεις ή θα σε φέρουν σ’ αυτήν .
3/ Το Άτρωτον του Αχιλλέως
Η Θέτις έκαψε τον Αχιλλέα στην πυρά για να τον κάνει αθάνατο και μετά τον έβρεξε στο ύδωρ της Στυγός. Έτσι τον έκανε αθάνατον, εκτός της πτέρνης του που δεν βράχηκε στο ύδωρ επειδή τον κρατούσε από τα πόδια. Εξ ού και η ονομασία Λιγύρων και Πυρίσωος, επειδή εσώθη εκ του πυρός, όταν τον έκαιε η Θέτις.(Ωγυγία, Αθαν. Σταγειρίτης, Ελλευθέρα Σκέψις, τομ Β! σελ. 90,185, , Γ! σελ. 78, 202, 302 Δ! σελ.211 και Ε! σελ. 50-56 κ.ε 59) Ο δε Χείρων ο πρώτος ιατρός τον ονόμασε Αχιλλέα( εκ του λύω το άχος), επειδή και ο Αχιλλεύς έγινε ιατρός άριστος και έλυε τα άχη και τα πάθη. Την ίδια όμως μέθοδο αθανασίας εχρησιμοποίησε και η Δήμητρα στον Τριπτόλεμο για να τον αποθανατίσει. Επομένως βλέπουμε ότι πρόκειται για κάποια τεχνική της προηγμένης τάξεως των Θεών που μπορούσε να καταστήσει τους ανθρώπους αθανάτους ή να τους χαρίσει μακροζωίαν. Η πύρωση του μετάλλου και η εμβάπτιση του στη φωτιά είναι γνωστή μέθοδος για την σκλήρυνση των μετάλλων. Αυτή η πληροφορία πιθανόν να αναφέρεται στον Πολιτισμό των Προκατακλυσμιαίων ανθρώπων, ήτοι στη «Χρυσή Εποχή» του Ησιόδου.. Τι να σημαίνουν όλα αυτά υπό το πρίσμα των σημερινών γνώσεων και εμπειριών μας ;
[ Κατωτέρω δίδεται μια πιθανή χρονολόγηση επί τη βάση των υπαρχουσών ιστορικών καί αρχαιολογικών αφηγήσεων:
Χρυσούν Γένος
(βασιλεύς Ουρανός - Υπερίων - Άτλας - Κρόνος) - Τιτανομαχία
Αργυρούν Γένος
(βασιλεύς Δίας) - εποχή Διογενών Θεών
Χαλκούν Γένος
Ιδαίοι Δακτυλοι - Κουρήτες - Κορήβαντες - Λέλεγες - Τελχήνες
Ιδαίος Ηρακλής
Ίναχος (βασιλεύς του Άργους μια γενιά πρίν)
ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΩΓΥΓΟΥ (16.000 - 10.500 π.Χ.)
Χαλκούν Γένος
Φορωνεύς (βασ. Άργους) - Μέσσαπος (βασ. Σικυώνος) - Ωγύγος (βασ. Αθηνών)
Διόνυσος Α, της Δήμητρας ή Ιούς (βασ. Αιγύπτου ως Όσιρης & Ινδιών ως Surya)
Γένος Ηρώων
ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΟΣ (10.000 - 9.500 π.Χ.)
Γένος Ηρώων
Κραναός (βασ. Αθηνών) - Ερμής (Θώτ ή Τώθ) - Ορφεύς Α (μιά γενιά μετά)
Έπαφος - Ακτίς ο Ρόδιος - Πελασγός - Λυκάων (ιδρυτής πρώτης πόλης, Λυκόσουρας)
ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (2.000 ή 4.000 εως 1.200 ή 3.200 π.Χ.)
Μίνως Α'
Μίνως Β'
Μίνως Γ'
Έκρηξη ηφαιστίου τής Θήρας (1.6οο ή 3.400 π.Χ.)
Καταστροφή Μινωικού Πολιτισμού (τρείς γενιές πρίν τά Τρωικά)
Μίνως Δ' (1ος Φαραώ της Αιγύπτου, 3.100 π.Χ)
Αργοναυτικά - Ηρακλής Θηβαίος- Ορφεύς Β' -Λάϊος (μιά γενιά πρίν τά Τρωϊκά)
ΜΥΚΗΝΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (1.200 ή 3.150 π.Χ.)
Πέλωψ ο Ταντάλου (Δύο γενιές πρίν Τρωικά.)
Ατρεύς ο Πέλοπος (μια γενιά πρίν Τρωικά)
ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (1.130 ή 3.087 π.Χ)
Ιδομενέας (εγγονός του Μίνωα Γ.)-Ατρείδες- Παλαμίδης ο Ναυπλίου
Σιδηρούν Γένος]
Είχε βρει το γένος των θεών το ελιξίριο της μακροζωίας και είχε γίνει σχεδόν αθάνατο; Αν το δεχθούμε μπορεί να εξηγήσουμε και τη δυνατότητα τους να επιβιώνουν στο διάστημα και να αναλαμβάνουν μακρά διαστημικά ταξίδια .
Συμπέρασμα : Οι μύθοι συγκαλύπτουν επιστημονικές πληροφορίες υψηλού επιπέδου, τις οποίες εσκέπασε το πέρασμα του χρόνου, οι ανόητες εξηγήσεις, ή χειρότερα η άρνηση αποδοχής των, ή ακόμη και η δόλια γελοιοποίηση τούτων. Είναι πασιφανές ότι προ αμνημονεύτων χρόνων συνέβησαν τρομακτικές γεωλογικές καταστροφές που αίτιο τους είχαν την μετατόπιση του άξονος περιστροφής της Γης, με αποτέλεσμα την καταστροφή ενός λίαν εξελιγμένου παγκοσμίου πολιτισμού, του Προκατακλυσμιαίου Πολιτισμού που είχε επίκεντρο τον Όλυμπο και το Αιγαίο . Μια παρόμοια μείζον Καταστροφή συνέβη στον Πόλεμο Διογενών –Ατλάντων με την καταβύθιση της Ατλαντίδος.
4/ Το Ταξίδι του Διός
Το περίεργο αυτό ταξίδι το Διός στην χώρα των Αιθιόπων μας μεταφέρει στην σημερινή εποχή όπου ο πρόεδρος της υπερδύναμης παίρνει την κουστωδία του στο αεροσκάφος AIRFORCE ONE και επισκέπτεται κάποια μακρυνή χώρα, εν προκειμένω την Ινδία, για ένα δωδεκαήμερο ταξίδι ,για θα διεξάγει συνομιλίες (συμπόσιο) με τους εκεί αρμοστές της αποικίας . Ο Όμηρος είναι ακριβολόγος στις περιγραφές του και ουδείς καλόπιστος μπορεί να τον αμφισβητεί. Προφανώς η χώρα των Αιθιόπων δεν βρίσκεται στο Νότο, αλλά στην Ανατολή, δηλαδή στην Ινδία, διότι από εκεί μετανάστευσαν οι Αιθίοπες σε πανάρχαια χρόνια και έφθασαν στην σημερινή Αιθιοπία. Να σημειωθεί ακόμη ότι η άρχουσα τάξη της Ινδίας(Δραβίδες) ήσαν Έλληνες, που μετέβησαν στο απώτατο παρελθόν με τον Διόνυσο, Ηρακλή, Ερμή κ. α
* Οι Βραχμάνοι δεν είναι άλλοι από τους αρχαίους Βραγχίδες ιερείς του Μαντείου της Μιλήτου. Η λεγομένη «Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα» είναι η γλώσσα που μετέφεραν εκεί οι εκπολιτιστές Βραγχίδες από την περιοχή του Αιγαίου της Προκατακλυσμιαίας Εποχής.
Το ότι ο Ζευς πήγε στην Ινδία και όχι στην Αιθιοπία συνάγεται από τα εξής: Αν πήγαινε στην Αιθιοπία δεν θα περνούσε τον Ωκεανό, δηλαδή τον Ινδικό Ωκεανό, αλλά την Μεσόγειο Θάλασσα που ίσως κατ’ εκείνη την εποχή δεν ήτο ακόμη Θάλασσα , αλλά δύο ξεχωριστές λίμνες( Ανατολική και Δυτική)και στο «μέσον ήτο γη=Μέσο-γειος , όπως λέγει η ετυμολογία της λέξεως «Μεσό-γειος» Αυτή φανερώνει ότι στο απώτερο παρελθόν ήτο ξηρά. Κι’ αν ακόμη ήτο η Μεσόγειος, όπως είναι σήμερον , ποτέ οι Έλληνες δεν την ονόμασαν Ωκεανό. Το πολύ –πολύ να την ονόμαζαν Πόντο, όχι όμως ωκεανό. Αν πάλι πήγαινε στον Ατλαντικό Ωκεανό, τότε θα τον ανέφερε με το όνομα του, δεδομένου ότι ήτο γνωστός στους Αιγαίους. Άρα αποκλείεται να πέρασε τον Ατλαντικό και να πήγε στην Ατλαντίδα, η οποία ας σημειωθεί ήτο κι’ αυτή γνωστή στους Έλληνες(Πλάτων-Τίμαιος 24e κ.ε) Όπως αποκλείεται να πήγε και προς νότον στην σημερινή Αιθιοπία, για τους λόγους που προαναφέραμε. Ας μην λησμονούμε ότι η αποικία που επεσκέφθη ο Δίας έφερε και το όνομα του( «Ιν-Δία», ήτοι η χώρα του Δία)
5/ Με τι Μέσον Ταξίδευαν οι Ολύμπιοι θεοί;
Αν υποθέσουμε ότι χρησιμοποιούσαν πλοίο θα έπρεπε να διαπλεύσουν το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος, δηλαδή την Αφρικανική Ήπειρο, διότι τότε δεν υπήρχε η διώρυξ του Σουέζ( αραβιστί διαβάζεται εκ δεξιών προς τ’ αριστερά SUEZ= ZEUS)οπότε ο χρόνος που θα απαιτείτο είναι μακρότατος , μετρούμενος σε αρκετούς μήνες ή και χρόνια, αν τελικά έφθαναν σώοι, λόγω των κινδύνων εκ τρικυμίας, ρευμάτων ή και των αγρίων φυλών στα υποχρεωτικά λιμάνια που θα πόντιζαν για ανεφοδιασμό. Όμως ο ακριβολόγος Όμηρος προκαθορίζει το ταξίδι ακριβώς σε 12 ημέρες, όπως θα έκανε κάποιος σύγχρονος ηγέτης που το μέσον μεταφοράς του δεν υπόκειται σε περιορισμούς, αναβολές ή καθυστερήσεις λόγω καιρού, καταστάσεως θαλάσσης , ή άλλων προβλημάτων. Επομένως πρέπει να αποκλείσουμε την περίπτωση χρησιμοποιήσεως πλοίου. Ένα 12ήμερο ταξίδι περιλαμβάνει συνήθως δύο ημέρες ταξιδίου (μία μεταβάσεως και μία επιστροφής) και 10 ημέρες για το συμπόσιο και την ξενάγηση στην αχανή χώρα της Ινδίας.
*Ο γράφων επεσκέφθη δύο φορές την Ινδία, το 2003 και το 2005 για να συμμετάσχει σε συνέδριο για την Μη Βία. Το ταξίδι ήτο 10ήμερο, ήτοι δύο ημέρες ταξιδίου και οκτώ ημέρες για την διάσκεψη στο Ρατζαστάν και την περιοδεία στο εσωτερικό της Ινδίας(Γκουζαράτ, Ουνταιπούρ και εκείθενι Βομβάη)
Τα χερσαία μέσα τα αποκλείουμε διότι μας λέγει σαφώς ο Όμηρος ότι πέρασαν τον Ωκεανό. Τι άλλο μέσον μπορούσε να τους μεταφέρει στην Ινδία εντός 1-2 ημερών; Έτσι οδηγηθήκαμε για άλλη μια φορά στα συνήθη αδιέξοδα , που αγόμαστε οσάκις ερευνούμε τους θεούς! Αν η έρευνα μας συνέβαινε προ του 1904, δηλαδή πριν κάνουν οι αδελφοί Ράιτ στις ΗΠΑ την πρώτη τους πτήση, ασφαλώς θα είμαστε κατηγορηματικοί ότι πρόκειται για έπεα πτερόεντα και τολμηρή φαντασία, ή για θαυματουργή πτήση αγγέλων . Όμως στην Ελληνική αρχαιότητα οι άνθρωποι πετούσαν με πτητικές μηχανές (Φαέθων, Δαίδαλος-Ίκαρος) έφτιαχναν χάρτες της υδρογείου από αεροφωτογραφίες, χρησιμοποιούσαν οι θεοί μηχανές για την μετάβαση τους από και προς τον Όλυμπο και ποτέ δεν περπατούσαν, διότι η πρόσβαση στην κορυφή, όπου τα ανάκτορα του Διός, ήτο λίαν κουραστική και χρονοβόρα ενασχόληση . Αλλά κι’ αν ακόμη δεχθούμε ότι δεν διέθεταν πτητικές μηχανές, πως με την φαντασία του ο Όμηρος και η πατρώα θρησκεία διετύπωναν τέτοιες τεχνολογικά ακραίες πληροφορίες χωρίς να έχουν προγενέστερες κεκτημένες παραστάσεις;
Συμπέρασμα: Ο Ζευς με την κουστωδία του ταξίδευσαν πάνω από τον Ωκεανό προς την χώρα των Αιθιόπων(Ινδία)με κάποιο λίαν προηγμένης τεχνολογίας εναέριο ή διαστημικό όχημα.
6/ Πως Πληροφορήθηκε η Θέτις το Ταξίδι;
Εξ όσων γνωρίζουμε η Θέτις ήτο θαλασσία θεά και δεν κατοικούσε τον περισσότερο καιρό στα ανάκτορα του Διός, στον Όλυμπο, αλλά σε κάποιο παραθαλάσσιο θέρετρο. Ενδέχεται να την είχε ορίσει ο Ζευς σαν τοπάρχη σε κάποιο παραθαλάσσιο μέρος ή σε νήσο και γι’ αυτό εθεωρείτο θαλασσία θεότης.
Όμως στον Αχιλλέα μεταφέρει μια λίαν αξιόλογη πληροφορία, ότι :«ο Ζευς εχθές, μαζί με όλους τους θεούς, πήγε στον Ωκεανό προσκαλεσμένος σε συμπόσιο από τους Αιθίοπες » Πως πληροφορήθηκε περί του ταξιδιού του Διός ; Με τι μέσα επικοινωνίας έλαβε την πληροφορία ; .Μήπως εκτός από τις φρυκτωρίες της Μυκηναϊκής εποχής οι θεοί (ή οι Προκατακλυσμιαίοι Αιγαίοι) είχαν αναπτύξει κι’ άλλα άγνωστα σε μας τεχνολογικά μέσα νοητικής(εσωτερικής) επικοινωνίας; Κι’ αυτό, όπως και τα άλλα, θα παραμείνει ένα σκοτεινό μυστήριο, εκτός κι’ αν επιστρατεύσουμε λίγο την φαντασία, την κρίση τις σύγχρονες εμπειρίες και γνώσεις μας για να το λύσουμε. Ίσως όμως το μυστήριο τούτο να λυθεί στο μέλλον όταν οι άνθρωποι θα έχουν αναπτύξει τη νοητική επικοινωνία (τηλεπάθεια)
7/ Εξωγήινοι Πολιτισμοί
Δεν πρέπει να αποκλείσουμε εντελώς την θεωρία ότι υπήρχαν-και ακόμη υπάρχουν- υπολείμματα προηγμένου προκατακλυσμιαίου πολιτισμού κάπου στο διάστημα. Αν έτσι έχουν τα πράγματα δεν είναι απίθανον να μας επισκέπτονται από καιρού εις καιρόν για να ιδούν την πρόοδο μας ή καλύτερα την υπανάπτυξη μας σε πρωτόγονα επίπεδα πολιτισμού. Και είναι φυσικό οι άνθρωποι ενός τόσο προηγμένου πολιτισμού να είχαν παραμείνει στην μνήμη των ανθρώπων της Γης ,των μετέπειτα γενεών, ως θεοί. Επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με το θέμα των εξωγήινων, υποστηρίζουν ότι η μεταπολεμική έκρηξη των τεχνολογικών ανακαλύψεων και αλλαγών στη ζωή στη Γη ενδέχεται να οφείλεται στην μετάγγιση εκείνης της τεχνολογίας (Ραντάρ, ηλεκτρονική ανάπτυξη, Υπολογιστές, διαστημικά ταξίδια, μοριακή βιολογία, DNA κλπ ) εκ μέρους πανάρχαιων γήινων πολιτισμών που τα υπολείμματα τους υπάρχουν ακόμη είτε στο διάστημα ή κρυμμένα στο υπέδαφος και στην θάλασσα. Η θεωρία αυτή-που δεν είναι επαρκώς επιβεβαιωμένη -και γι’ αυτό αναφέρεται μετ’ επιφυλάξεως - υποστηρίζει ότι η NASA γνωρίζει την ύπαρξη μη αναγνωρισμένων ιπτάμενων αντικειμένων , που πιθανόν να έχουν σχέση με εξωγήινους πολιτισμούς . Λέγεται δε ότι διαθέτει άκρως απόρρητες πληροφορίες, που δεν είναι ανακοινώσιμες στο ευρύ κοινό, για επαφές
*Σύμφωνα με την θεωρία αυτήν, οι ανασκαφές για το μετρό της Αθήνας έδωσαν σημαντικότατες πληροφορίες, ηλικίας άνω των 15.000 ετών, από αντικείμενα της προϊστορικής εποχής που κρύβονται στα έγκατα της πανάρχαιας πόλης των Αθηνών.
* Άλλοι ομιλούν για πληροφορίες της καταστραφείσης Βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας . Αρκετές από αυτές κρύβονται στα υπόγεια του Βατικανού και έρχονται στο φως από καιρού εις καιρόν Όλα αυτά με άκραν επιφύλαξη. Διότι τίποτα δεν πρέπει να δεχόμαστε σαν αλήθεια αν δεν μπορούμε να το αποδείξουμε και τίποτα δεν πρέπει να απορρίπτουμε αν δεν μπορούμε να αποδείξουμε την ανακρίβεια τους.
Και διερωτώμεθα :Γιατί δεν λέγει ο Όμηρος υπερβολές για το καράβι του Οδυσσέως ή για τα θέματα των ανθρώπων της εποχής του, παρά λέγει αυτά τα αλλόκοτα πράγματα μόνον για το γένος των θεών και ημιθέων; Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει.
8/ Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός
Η άποψη περί του Προκατακλυσμιαίου Πολιτισμού όλο και μεγαλώνει στους κόλπους των ελευθέρων επιστημόνων (μη χρηματοδοτούμενων από διάφορα κέντρα) Αυτός δίνει λύση σε όλα τα παράδοξα που εμφανίζει η γραμμική θεώρηση της ιστορίας.
Γι αυτόν τον κατακλυσμό έχουμε μαρτυρίες από όλους τους αρχαίους πολιτισμούς( Ινδία , Κίνα , Αφρική , Ελλάδα κ.α) που έχουν πολλά κοινά ως προς την χρονολογία και τα χαρακτηριστικά του ειδικά ο Πλάτωνας είναι πολυ κατατοπιστικός!!
Σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο συναντάμε κοινά σύμβολα τον μαίανδρο για παράδειγμα στα κτίσματα των Ινκας, Μαγιας αγγεία με τον διπλό πέλεκυ στον Ειρηνικό ωκεανό αρχαίο ελληνικό θέατρο στην Αμερική όπως και τοπωνύμια των Ινδιάνων τα ονόματα Πολυνησία Μελανησία στην γλώσσα των κατοίκων υπάρχει νησί Άνδρος στην Καραϊβική χιλιάδες αρχαιοελληνικές λέξεις των τοπικών διαλέκτων κ.λ.π
Ο Πίθος του Μπίμινι στην Καραϊβική
Δύο χαρακτηριστικές φωτογραφίες που δείχνουν του λόγου το αληθές
Πιθάρι που βρέθηκε από τον Α. Έβανς στο Ανάκτορο της Κνωσσού και εκτίθεται στο μουσείο του Ηρακλείου. Οι ομοιότητες με το πιθάρι του Μπίμινι είναι εκπληκτικές
Υπήρξε λοιπόν Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός που κατεστράφη από ένα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα ή και κάποιο ουράνιο σώμα, αλλά τα ίχνη του τα ανακαλύπτουμε ακόμη σε όλα τα μέρη και τα πλάτη του πλανήτου μας.
Το Κηρύκειον του Ερμού
Ένα από τα αρχαιότερα σύμβολα στην παγκόσμια ιστορία των συμβόλων (και όχι μόνο) είναι και το κηρύκειο του Ερμού...
Οι αποσυμβολισμοί πολλοί ...
Πολλά λέγονται για τα φίδια και τις διπλές έλικες του dna
Το κηρύκειο αποτελείται από 2 όφεις - φορείς σοφίας - που μπλέκονται σαν έλικες σχηματίζοντας 7 κύκλους που λέγεται ότι συμβολίζει το DNA. Ο Ερμής ήταν ο πρώτος που μίλησε για τον έναν θεό και έγραψε 42 βιβλία 36 για την κοσμοθεωρία και 6 για ιατρική ( ανάγεται πολύ πριν του 10000 π.χ)
Η παρουσία απολιθωμάτων, αποτυπωμάτων, η εξαφάνιση πλείστων ειδών, (δεινοσαύρων κλπ) αλλά και ολοκλήρων ηπείρων(Ατλαντίς,, Ωκεανίς στον Ειρηνικό, Αιγηίς, δημιουργία Μεσογείου Θαλάσσης, αποξήρανση της Σαχάρας, Θεσσαλίας κλπ ) συνηγορούν υπέρ της θεωρίας ότι στη Γη συνέβησαν -και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν – κοσμογονικές αλλαγές που επιφέρουν φοβερές καταστροφές στα έμβια όντα και στο περιβάλλον. Για να γίνει αντιληπτή η ενέργεια που δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση, ή την διέλευση πλησίον της Γης κάποιου ουρανίου σώματος θα αναφέρουμε μόνον τα εξής στοιχεία: Παρήχθη τρομακτικό έργον σε ίππους ίσον με 10 στην 22α δύναμιν , ικανό να ανυψώσει τρεις φορές εις ύψος 4.000 μέτρων τα 12 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα των οροσειρών (Κορδιλιέρα) της Νοτίου Αμερικής. Κατά την πρόσκρουση καταβυθίστηκαν 55 εκατομμύρια τετραγωνικά χ.λ.μ σε βάθος 4000 μέτρων. Τα κύματα σηκώθηκαν σε ύψος 2000 μέτρων και έπληξαν με ταχύτητα 400 χλμ/ώρα την ξηρά. Αυτό το τιτάνιο κύμα δεν ήτο δυνατόν να αφήσει οτιδήποτε στο πέρασμα του. Όλες οι Θεογονίες και οι παραδόσεις ομιλούν για τον Κατακλυσμό, που πρέπει να έγινε 15.000 περίπου χρόνια προ της εποχής μας. Αλλά ενδεχομένως να έχουν προηγηθεί και άλλοι, διότι η Ελληνική Αρχαιολογία αναφέρει τρεις Κατακλυσμούς και όχι έναν, όπως όλες οι άλλες παραδόσεις [Ο ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, του Παν. Μαρίνη, Νέα Θέσις, σελ. 60 και ε.κ].Επομένως τα μόνα μέρη που ξέφυγαν από την Καταστροφή ήσαν οι ορεινές περιοχές , όπως λ. χ της Αρκαδίας , Στερεάς Ελλάδος , της οροσειράς της Πίνδου κ. α .
*Πως συσσωρεύθηκαν τα οστά προϊστορικών ειδών στην χαράδρα του Πικερμίου; Σημειωτέον ότι αυτά ζούσαν σε διαφορετικό περιβάλλον , όπως λ. χ στην Αρκτική και στον Ισημερινό. Τα οστά αυτά που βρέθηκαν προσφάτως βρίσκονται σε παλαιοντολογικά μουσείο.
Ο Υπολογιστής των Αντικυθήρων
________________________________________
Ανακαλύφθηκε σε ναυάγιο ανοικτά του Ελληνικού νησιού Αντικύθηρα. Χρονολογείται πριν από την ημερομηνία του ναυαγίου, το οποίο συνέβη γύρω στο 100 π. Χ. Είναι φτιαγμένος από μπρούτζο, οι διαστάσεις του είναι 32X20X10 εκατοστά και βρίσκεται μέσα σε ένα μεταλλικό κουτί με ξύλινο πλαίσιο. Ο κύριος μηχανισμός περιλαμβάνει γρανάζια με δόντια που έχουν κοπεί με κλίση 60ο, καθώς επίσης ένα διαφορικό σύστημα για την εκτέλεση αφαιρέσεων, κάτι που δηλώθηκε για ευρεσιτεχνία στην Αγγλία το έτος 1832.
9/ Ακόμη δεν ξεφύγαμε από τον Μεσαίωνα
Μολονότι ξεφύγαμε από τον σκοτεινό Μεσαίωνα ακόμα ισχύει το δόγμα που μας βύθισε σ’ αυτόν. Η Εβραιογενής μονοθειστική θρησκεία(Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλαμισμός) είναι ακόμη μέρος της εξουσίας και οι φύλακες της δεν είναι αποκλειστικά και μόνον το Ιερατείο και το εξουσιαστικό κατεστημένο, αλλά και οι στρατευμένοι προς τούτο επιστήμονες και χρυσωμένοι κονδυλοφόροι. Με τέτοια φυλακισμένη ή «θωρακισμένη» επιστημονική σκέψη και γνώση η κατάσταση που επικρατεί σήμερον είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Είναι δυνατόν επιστημονικές θεωρίες να διατηρούνται τεχνητώς στην ζωή(Big Bang, Θεωρία Σχετικότητος ,Ινδοευρωπαίοι, Μαύρη Αθηνά, Βίβλος, το Φοινικικό Αλφάβητον κ. α ), ενώ άλλες να γεννώνται εξ υπολογισμών ή εξ αποκαλύψεως λόγου ; Αντίθετα οι πανάρχαιες επιστημονικές γνώσεις της Ελληνικής Σκέψης να θάβονται διότι δεν είναι «πολιτικώς ορθές»; Η απάτη αυτή που διαρκεί εδώ και 2.000 χρόνια καλύπτεται από μια εκτεταμένη παγκόσμια συνωμοσία. Αυτή ενετάθη μεταπολεμικώς με την επιβολή διαφόρων απαγορεύσεων στην έρευνα, στην παιδεία, στην έκφραση και στην προβολή ορισμένης κατηγορίας ιδεών, ώστε αυτές που κατατίθενται να συμφωνούν με το « δογματικώς ορθόν». Οι καιροί πλέον είναι ώριμοι για να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να ανατραπεί η παγκόσμια συνωμοσία για να προχωρήσει ο κόσμος στον πραγματικό Πολιτισμό . Είναι παρήγορον ότι παράλληλα με το σκοταδισμό αναπτύσσεται μια πρωτόγνωρη κίνηση Διαφωτισμού, από λαμπρούς διανοητές που ρίχνουν φως στην Επιστήμη-Τεχνολογία, στην Οικολογία, στις Θρησκείες και στους αρχαίους Πολιτισμούς (στην Ελληνική Ιστορία και Προϊστορία ) .
Παιδεία: Ο Νέος Σίσυφος που βασανίζεται από την‘Δίψα του Ειδέναι’
Τα έργα του Ομήρου(ΙΛΙΑΣ και ΟΔΥΣΣΕΙΑ) είναι τα αρχαιότερα και ωραιότερα αριστουργήματα του κόσμου. Και όμως τα σύγχρονα Ελληνόπουλα στερούνται αυτών των πνευματικών θησαυρών των προγόνων μας, οι οποίοι δυστυχώς μόνον στην Ελλάδα αγνοούνται. Εκρίναμε σκόπιμο να μελετήσουμε εκ νέου τον θείον Όμηρον - και συγκεκριμένα την ΙΛΙΑΔΑ –υπό το πρίσμα των σημερινών δεδομένων, διότι ο ποιητής των Θεών είναι και ο Θεός των ποιητών. Περί της καταγωγής του Ομήρου και της εποχής κατά την οποίαν συνέθεσε τα δύο μνημειώδη έπη του, δεν είναι τίποτα θετικώς γνωστόν. Νεώτερες μελέτες που έγιναν επί τη βάσει αστρονομικών δεδομένων-που είχε την πρόνοια ο ποιητής να συμπεριλάβει στα έπη του- οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα Ομηρικά έπη είναι πολύ παλαιότερα. Δεν έγιναν το 1350 π. Χ –όπως μέχρι τούδε ενομίζετο- αλλά με βάση τα αστρονομικά δεδομένα που εμελέτησε ο ερευνητής Κ. Κουτρουβέλης, ανάγονται στο 3.140 π. Χ (Περ. ΔΑΥΛΟΣ, «Αναχρονολόγηση της Ιστορίας» του Ταξιάρχου ΓΥΣ Κ. Κουτρουβέλη). Και ναι μεν λέγεται ότι «επτά πόλεις ερίζουν την καταγωγή του» , περισσότερον όμως πιθανή είναι η καταγωγή του από τη Λέσβο ή από την Σμύρνη [Επειδή σήμερον γίνεται κανιβαλισμός της Ιστορίας και Προϊστορίας, πρέπει να πούμε ότι η Σμύρνη , όπως και ολόκληρη η Ιωνία-και όχι μόνον- ήτο Ελληνική ως το 1922, οπότε έγινε η Μικρασιατική Καταστροφή από τους Τούρκους κατακτητές της Μικράς Ασίας και εκδιώχθηκαν βιαίως οι Ελληνικοί πληθυσμοί της Μικράς Ασίας(Ίωνες, Πόντιοι, Καπαδόκες, Κωνσταντινοπολίτες, Ιμβριοι, Τενέδιοι κ.α)] .
Οι Έλληνες της Σμύρνης –προτού διωχθούν από τους Νεότουρκους του Μουσταφά Κεμάλ- αποκαλούσαν «Μελισογενή» τον Όμηρο διότι κατοικούσε στις όχθες του ποταμού Μέλητος. Όλα όμως αυτά επειδή χάνονται βαθιά στην αχλύν της προϊστορίας καλύπτονται από πέπλο μυστηρίου αλλά όχι και αμφιβολίας , διότι εσχάτως έρχονται πληροφορίες και μαρτυρίες στο φως από ανασκαφές που αποδεικνύουν ότι τα Επη του Ομήρου δεν είναι φανταστικά, όπως διατείνονται μερικοί, αλλά η ίδια η ηρωική προϊστορία του Ελληνικού Έθνους. [Η πρόσφατη ανακάλυψη προϊστορικών οικισμών 14.000 ετών στη Λήμνο από την αρχαιολογική σκαπάνη δείχνει ότι ψεύδονται αυτοί που ως τώρα εξηγούν την προϊστορία επι τη βάσει αστήρικτων ψευδολογιών ]
Οικισμός 14.000 ετών στη Λήμνο
Ο ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΜΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ
Εκπληκτα τα μέλη της ομάδας αρχαιολόγων με επικεφαλής τον καθηγητή της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Νίκο Ευστρατίου ανακαλύπτουν στη Λήμνο τα απομεινάρια του παλαιότερου έως τώρα ανθρώπινου οικισμού στο Αιγαίο. Τα πρώτα ευρήματα Ελλήνων αρχαιολόγων και συνεργαζόμενων ερευνητών από Πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ιταλίας μιλούν για σημαντικά ευρήματα του 12000 π.Χ., δηλαδή πριν 14.000 χρόνια.
Αρχαιολόγοι με επικεφαλής τον καθηγητή Ν. Ευστρατίου του ΑΠΘ στην παραλία Λουρί του Δήμου Μούδρου
Ευρήματα που τοποθετούν στη Λήμνο την παλαιότερη ανθρώπινη εγκατάσταση στο Αιγαίο. Μια θέση που, όπως λένε οι επιστημονικές πληροφορίες, αντίστοιχή της λείπει ακόμη και από το σύνολο των ηπειρωτικών Βαλκανίων. (Του Στρατή Μπαλάσκα )
Οι χρονολογίες δεν είναι απόλυτα γνωστές και πρέπει να αποκρυπτογραφηθούν από ειδικούς. Πάντως ο Τρωικός Πόλεμος ανάγεται σύμφωνα με σύγχρονες τεκμηριωμένες απόψεις πολύ πριν από το 1350 π. Χ , ίσως και στην 3 ή 4ην Χιλιετηρίδα π. Χ, το δε περιεχόμενο των Επών και τα αστρονομικά του δεδομένα και οι πελασγικές του εκφράσεις μαρτυρούν ότι αυτά ίσως ανάγονται σε πολύ παλαιότερες εποχές.
Ο Ασιάτης Κατακτητής της Τροίας
Τα Έπη μαρτυρούν ότι ο Όμηρος υπήρξε και ήτο Έλλην, εκ Μικράς Ασίας. Τότε η περιοχή αυτή ήτο ακραιφνώς Ελληνική και σ’ αυτό δεν χωρεί καμία αμφιβολία. Δεν θα ασχοληθούμε με τους ισχυρισμούς ορισμένων που θεωρούν ότι η λέξη «Όμηρος» δεν είναι δηλωτικό ονόματος , αλλά σημαίνει «λαϊκό τραγούδι» και ότι το έπος είναι άθροισμα ωδών που εψάλλοντο η μία μετά την άλλη κατά τόπους και κατά καιρούς. Όλα αυτά κατέπεσαν σαν χάρτινος πύργος. Ο Όμηρος λοιπόν υπήρξε ο εμπνευσμένος και μέγιστος αοιδός(τραγουδιστής) των ηρωικών κατορθωμάτων της Φυλής του . Ο θρύλος τον θέλει τυφλόν πλανόδιον τραγουδιστήν, ο οποίος εσχεδίαζε τους στίχους του. Το πιθανότερον είναι να ήτο σύγχρονος της εκστρατείας των Ελλήνων στην Τροίαν, και μάλιστα να συμμετείχε προσωπικά στην εκστρατεία . Μάλλον απίθανο φαίνεται να ήτο μεταγενέστερος του Τρωικού Πολέμου, διότι εν τοιαύτη περιπτώσει δεν θα μπορούσε να γράψει όλες αυτές τις συνταρακτικές λεπτομέρειες(προσώπων, τόπων, θαλασσών, πολεμικών επιχειρήσεων, πεδίου της μάχης, συγκροτήσεως των δυνάμεων, χαρακτήρων κ.α) Αν δεν συμμετείχε ή τουλάχιστον αν δεν ήτο σύγχρονος εκείνων των γεγονότων για να τα γνωρίζει από πρώτο χέρι ή να τα πληροφορηθεί από τους πρωταγωνιστές της εκστρατείας δεν θα ήτο τόσο διεισδυτικός και τόσο πειστικός. Εξ άλλου από τις αρχαιολογικές έρευνες του Σλήμαν στην Τροία , απεδείχθη ότι είναι αληθή αυτά που έγραψε. Αλλά πιστεύει κανείς ότι όλα αυτά ίσως να μην έγιναν ; Μήπως το 1922 δεν επανελήφθη η ίδια εκστρατεία στις ακτές της Μικράς Ασίας με ήρωες κάπως διαφορετικούς, δεδομένου ότι οι κατέχοντες την Μικρά Ασία Τούρκοι είναι κατακτητές εδώ και εννέα αιώνες. Αντίθετα, ο Τρωικός Πόλεμος μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος της ιστορίας, ένας πόλεμος μεταξύ Ελλήνων. Διότι και οι δύο εμπόλεμοι του Τρωικού Πολέμου(Ελλαδίτες και Τρώες) είχαν το ομαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομόδοξον. Και τότε όπως και κατά την πρόσφατη Μικρασιατική Εκστρατεία έγινε απόβαση των Ελληνικών δυνάμεων στις ακτές της, έλαβον χώραν αιματηρές μάχες και καταστροφές και τέλος η επιστροφή των στρατευμάτων κατέληξε σε φρικτή τραγωδία, όπως και τότε. Διότι στην στρατηγική τέχνη ο υποχωρητικός ελιγμός είναι ο δυσκολότερος όλων και εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τον υποχωρούντα. Όλοι γρνωρίζουμε την πανωλεθρία των Γάλλων στην Ινδοκίνα , των Γερμανών στη Ρωσία , των Αμερικανών στο Βιετνάμ(Ινδοκίνα) κ.ο.κ
Ο Όμηρος ιστορεί τα διατρέξαντα με αξιοθαύμαστη φυσικότητα, ώστε με μόνην την φαντασίαν ούτε καν θα διενοείτο, αλλ’ ούτε θα συγκινούσε τους αναγνώστες ανά τους αιώνες με φανταστικά παραμύθια. Τα Έπη αποπνέουν μια πραγματική γιγαντομαχία που έλαβε χώρα στο Ιλιον.
Για να τα διατηρηθούν αυτά από μνήμης ανά τους αιώνας , φθάνοντας υπό μορφή γραπτού λόγου ως τον 21ον αιώνα, ασφαλώς επρόκειτο για ένα πολύ σημαντικό και πραγματικό γεγονός που ανέτρεψε τον ρου της ιστορίας. Τα γεγονότα λοιπόν των επών συνέβησαν, έστω κι αν ορισμένα έχουν μυθοποιηθεί και εκφράζονται συμβολικά. Το μεγαλείον τους δε έγκειται στο ότι αυτά είναι διαχρονικά και αξεπέραστα. Σκεφθείτε ότι σε εκατό χρόνια από τώρα δεν θα υπάρχει κανείς από τους σημερινούς ανθρώπους-με εξαίρεση μερικές χιλιάδες αιωνοβίων- που να θυμάται πολλά από τα σημερινά έργα, τα οποία έργα είτε θα έχουν καταστραφεί, είτε ξεπερασθεί, εν αντιθέσει προς τα Έπη του Ομήρου . Διότι αυτά θα υπάρχουν όσο υπάρχουν άνθρωποι. Αυτά θα είναι πάντα πρωτότυπα και φρέσκα και θα αυξάνει η αξία τους με το πέρασμα του χρόνου.
Είσοδος τάφου στο Τσανάκαλλε πού μάλλον άνηκε σέ κάποια ευγενή οικογένεια τήςΔαρδάνου. Στην πόρτα της εισόδου υπάρχει επιγραφή στά ελληνικά (!), πού πιθανότατα αναφέρεται σε εκείνους γιά τούς οποίους είχε κατασκευαστεί ό τάφος.
Η πόλη Τσανάκκαλε
Στόν Ελλήσποντο πού πήρε την ονομασία του από την πτώση της Έλλης, όταν ταξίδευε μέ τόν αδελφό της Φρίξο γιά την Κολχίδα, στη ράχη του χρυσόμαλλου Κριού, διαδραματίστηκε και ό μύθος της Ηρώς και του Λέανδρου. στην ευρύτερη περιοχή, η Τροία -ή πόλη κλειδί στά Στενά τών Δαρδανελίων- συνδέεται μέ τόν περίφημο Τρωικό Πόλεμο, ενώ η μυθολογία μας έχει έντονη παρουσία στην περιοχή.
Ό πορθμός οφείλει την ονομασία του στην πόλη Δάρδανο της Τρωάδος πού κατά την παράδοση είχε ιδρύσει ό γιός του Δία, Δάρδανος.
Ή Δάρδανος βρισκόταν μεταξύ της Αβύδου και του “Ιλιον και μάλλον ιδρύθηκε από Αιολείς στο λόφο πού σήμερα ονομάζεται Μάλτεπέ, 10 περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Τσανάκκαλε. Γι’ αυτή την πόλη πίστευαν ότι ήταν αρχαιότερη από το ι Ίλιον, άλλά εξαφανίστηκε νωρίς από την ιστορία, άφού ό Στράβων μαρτυρεί ότι στην εποχή του δεν υπήρχαν ούτε κάν τά ερείπια της.
Πράγματι, δεν υπάρχουν ερείπια άφού η τοποθεσία της βρίσκεται μάλλον στην περιοχή όπου και γίνονταν οι εργασίες του Συνεδρίου, στο Συνεδριακό και κατασκηνωτικό, τρόπο τινά, χώρο του Πανεπιστημίου του Τσανάκκαλε. Έτσι, παρόλο το ένδοξο παρελθόν της και το ηχηρό όνομα της δεν υπάρχουν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή της. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν ένα τύμβο, καθώς και κάποια άλλα αρχαιολογικά κατάλοιπα πού χρονολογούνται από τόν 8ο π.Χ. έως το 2ο μ.Χ. αιώνα, και φυλάσσονται στο Μουσείο του Τσανάκκαλε. Ό τάφος αυτός πού ανακαλύφθηκε, εντελώς τυχαία, βρίσκεται σέ απόσταση πέντε λεπτών πορεία από το Συνεδριακό χώρο του Πανεπιστημίου. Είναι μάλλον εγκαταλελειμμένος από τις αντίστοιχες αρχαιολογικές υπηρεσίες η τρόπο τινά πρόχειρα φυλασσόμενος. Ανακαλύφθηκε το 1959 κατά τή διάρκεια της κατασκευής κάποιων εξοχικών κατοικιών γιά την Τσιμεντοβιομηχανία πού κατείχε τή συγκεκριμένη περιοχή. Στη συνέχεια, ανέλαβαν τις συστηματικές ανασκαφές Τούρκοι αρχαιολόγοι μέ επικεφαλής τόν Rusten Duyran και τόν Ergon Ataceri οι όποιοι χαρτογράφησαν τόν τάφο πού μάλλον άνηκε σέ κάποια ευγενή οικογένεια της Δαρδάνου. Η είσοδος του τάφου έχει ύψος 1, 70 μ. και μήκος 5,20 μ., ενώ στην πόρτα της εισόδου φέρει μία επιγραφή στά ελληνικά(Ι) πού μάλλον αναφέρεται σε εκείνους γιά τούς όποιους ο τάφος είχε κατασκευαστεί. Τελικά, καταλήγει σέ μία μικρή αίθουσα 3,22 μ. -1,24 μ. – 2, 64μ., όπου βρέθηκε μία σαρκοφάγος πού κι αυτή έφερε επιγραφή στά ελληνικά.
Είσοδος τάφου στο Τσανάκαλλε πού μάλλον άνηκε σέ κάποια ευγενή οικογένεια τήςΔαρδάνου. Στην πόρτα της εισόδου υπάρχει επιγραφή στά ελληνικά (!), πού πιθανότατα αναφέρεται σε εκείνους γιά τούς οποίους είχε κατασκευαστεί ό τάφος.
Η πόλη Τσανάκκαλε
Μετά το πολύωρο ταξίδι μας, μόλις φθάσαμε στην ακτή, έπιβιβαστήκαμε σέ ένα τοπικό φέρρυ-μπώτ και περάσαμε στην απέναντι ακτή στο Τσανάκκαλε. Στη διαδρομή μας αγναντεύαμε τόν Πορθμό τών Δαρδανελλίων πού κατέχει σημαντική θέση στην αρχαία και νεότερη ιστορία μας. Στόν Ελλήσποντο πού πήρε την ονομασία του από την πτώση της Έλλης, όταν ταξίδευε μέ τόν αδελφό της Φρίξο γιά την Κολχίδα, στη ράχη του χρυσόμαλλου Κριού, διαδραματίστηκε και ό μύθος της Ηρώς και του Λέανδρου. στην ευρύτερη περιοχή, η Τροία -ή πόλη κλειδί στά Στενά τών Δαρδανελίων- συνδέεται μέ τόν περίφημο Τρωικό Πόλεμο, ενώ η μυθολογία μας έχει έντονη παρουσία στην περιοχή. Ό πορθμός οφείλει την ονομασία του στην πόλη Δάρδανο της Τρωάδος πού κατά την παράδοση είχε ιδρύσει ό γιός του Δία, Δάρδανος.
Ή Δάρδανος βρισκόταν μεταξύ της Αβύδου και του “Ιλιον και μάλλον ιδρύθηκε από Αιολείς στο λόφο πού σήμερα ονομάζεται Μάλτεπέ, 10 περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Τσανάκκαλε. Γι’ αυτή την πόλη πίστευαν ότι ήταν αρχαιότερη από το ι Ίλιον, άλλά εξαφανίστηκε νωρίς από την ιστορία, άφού ό Στράβων μαρτυρεί ότι στην εποχή του δεν υπήρχαν ούτε κάν τά ερείπια της.
Πράγματι, δεν υπάρχουν ερείπια άφού η τοποθεσία της βρίσκεται μάλλον στην περιοχή όπου και γίνονταν οι εργασίες του Συνεδρίου, στο Συνεδριακό και κατασκηνωτικό, τρόπο τινά, χώρο του Πανεπιστημίου του Τσανάκκαλε. Έτσι, παρόλο το ένδοξο παρελθόν της και το ηχηρό όνομα της δεν υπάρχουν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή της. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν ένα τύμβο, καθώς και κάποια άλλα αρχαιολογικά κατάλοιπα πού χρονολογούνται από τόν 8ο π.Χ. έως το 2ο μ.Χ. αιώνα, και φυλάσσονται στο Μουσείο του Τσανάκκαλε. Ό τάφος αυτός πού ανακαλύφθηκε, εντελώς τυχαία, βρίσκεται σέ απόσταση πέντε λεπτών πορεία από το Συνεδριακό χώρο του Πανεπιστημίου. Είναι μάλλον εγκαταλελειμμένος από τις αντίστοιχες αρχαιολογικές υπηρεσίες η τρόπο τινά πρόχειρα φυλασσόμενος. Ανακαλύφθηκε το 1959 κατά τή διάρκεια της κατασκευής κάποιων εξοχικών κατοικιών γιά την Τσιμεντοβιομηχανία πού κατείχε τή συγκεκριμένη περιοχή. Στη συνέχεια, ανέλαβαν τις συστηματικές ανασκαφές Τούρκοι αρχαιολόγοι μέ επικεφαλής τόν Rusten Duyran και τόν Ergon Ataceri οι όποιοι χαρτογράφησαν τόν τάφο πού μάλλον άνηκε σέ κάποια ευγενή οικογένεια της Δαρδάνου. Η είσοδος του τάφου έχει ύψος 1, 70 μ. και μήκος 5,20 μ., ενώ στην πόρτα της εισόδου φέρει μία επιγραφή στά ελληνικά(Ι) πού μάλλον αναφέρεται σε εκείνους γιά τούς όποιους ο τάφος είχε κατασκευαστεί. Τελικά, καταλήγει σέ μία μικρή αίθουσα 3,22 μ. -1,24 μ. – 2, 64μ., όπου βρέθηκε μία σαρκοφάγος πού κι αυτή έφερε επιγραφή στά ελληνικά.
Πρός το τέλος τών ημερών του Συνεδρίου, έφθασε και η στιγμή της προγραμματισμένης επίσκεψης μας στην Τροία στην όποια η απαράμιλλη τέχνη του Όμηρου προσέδωσε τή φήμη πού ξεσήκωσε τή φαντασία όλων όσων γνώρισαν μέσα από τά έπη του την ιστορία της.
Τά ερείπια της Τροίας βρίσκονται στο λόφο Χισαρλίκ
Ή επίσκεψη στην Τροία
Άπό το Τσανάκκαλε φθάσαμε στην Τροία σέ λιγότερο από 30 λεπτά της ώρας. Δεν μπορώ να πώ ότι εντυπωσιάστηκα από την πρώτη οπτική επαφή. Φαίνεται ότι υποσυνείδητα περίμενα κάτι διαφορετικό. Εντούτοις, από αρχαιολογική άποψη, όπως ανέφερε ό εξαίρετος Τούρκος ξεναγός μας -φοιτητής της αντίστοιχης Σχολής- τά ερείπια της, μολονότι δεν είναι εκτεταμένα, παρουσιάζουν μιά θέση κλειδί πού απεικονίζει τά αντικείμενα πού βρέθηκαν -στά διαδοχικά στρώματα κατοίκησης της- τή βαθμιαία εξέλιξη του πολιτισμού της Μικράς Ασίας.
Ό Ερρίκος Σλήμαν (1822-1890) γνωστός από τίς ανασκαφές του στην Τροία χαρακτηρίστηκε ώς ό θεμελιωτής της «τρωικής αρχαιολογίας».
Ό “Ομηρος αναφέρει την πόλη Ίλιον, από το βασιλιά Ίλο, γιό του Τρώα και δισέγγονο του Δάρδανου (Ιλιάδα Υ 321 κ.έξ.).
Ωστόσο, ό ‘Ομηρος αναφέρει παράλληλα και την ονομασία Τροία (Όδ. α 2: Τροίης ιερόν πτολίεθρον) μία ονομασία πού πιθανότατα προέρχεται από το βασιλιά Τρώα.
Στις φωτογραφίες μας φαίνονται τά διαδοχικά στρώματα της Τροίας πού δεν ήταν μιά πόλη, άλλά πολλές χτισμένες η μία πάνω στην άλλη. η ιδανική θέση της Τροίας την έκανε στόχο επιδρομέων πού πολλές φορές την κατάκτησαν και την κατάστρε-ψαν ολοσχερώς. Άλλά και πάλι ξαναχτιζόταν, άφού η θέση της ήταν καταπληκτική, ένας στρατηγικός λόφος πού έλεγχε απόλυτα τά Στενά. Πράγματι, ανεβαίνοντας στόν ψηλότερο λόφο της πού οι Τούρκοι ονομάζουν Χισαρλίκ (Καστράκι) είδαμε ότι δεσπόζει της περιοχής. Αφενός μέν έλεγχε τά σταυροδρόμια τών οδών πού ένωναν την Ασία μέ την Ευρώπη, στη χερσαία οδό πού οδηγούσε από τις δυτικές παράλιες περιοχές της Μικράς Ασίας στο συντομότερο πέρασμα πρός την ευρωπαϊκή ακτή (Δαρδανέλλια), αφετέρου δέ δέσποζε έπί της θαλάσσιας όδού πού κατέβαινε από τόν Εύξεινο Πόντο μέσω της Προποντίδας και κατέληγε στο Αιγαίο Πέλαγος μέσω του Ελλήσποντου. Ή πόλη της Τροίας ήταν κτισμένη στις κλιτύς ενός λόφου πού δέσποζε στην Πεδιάδα του Σκάμανδρου ποταμού, στις δυτικές υπώρειες του όρους Τδη. Δεν πρέπει να μας προκαλούν εντύπωση οι ονομασίες.
Σύμφωνα μέ την παράδοση η ίδρυση της Τροίας ήταν έργο Κρητών άποικων πού εγκατέλειψαν γιά κάποιον άγνωστο λόγο το νησί τους και εγκαταστάθηκαν στις υπώρειες του όρους πού -όπως στην Κρήτη- το ονόμασαν “Ιδη, μιά ονομασία πού οφείλεται στην “Ιδη, θυγατέρα του βασιλιά Μελισσέα η όποια μαζί μέ την αδελφή της Αδράστεια ανάθρεψαν το μικρό Δία στο Ιδαίον άντρον της Κρήτης. Στήν Ίδη (τουρκ. Κάζ νταγί) ό Πάρις έδωσε το μήλο στην Αφροδίτη. Επίσης θρυλείται ότι από την ψηλότερη κορυφή της (1800 μ.) οι Όλύμπιοι Θεοί παρακολουθούσαν την εξέλιξη του Τρωικού Πολέμου. Αρχηγός τών Κρητών ήταν ό Τεύκρος, γιός του ποτάμιου θεού Σκάμανδρου πού ήταν γιός του Ωκεανού και της Τηθύος. Ό Σκάμανδρος συνόδευσε το γιό του στόν αποικισμό, άλλά σέ κάποια σύγκρουση τους μέ γειτονικούς λαούς έπεσε στόν ποταμό Ξάνθο και πνίγηκε. από τότε ο ποταμός αυτός μετονομάστηκε σέ Σκάμανδρο.
Ή μυθολογία μάς αναφέρει ότι ο Τεύκρος, ως βασιλιάς, υποδέχθηκε το Δάρδανο, όταν αυτός έφθασε στη χώρα του, και μάλιστα του έδωσε, ώς σύζυγο, τή θυγατέρα του Βάτεια η Αρίσβη. Από τή Βάτεια ό Δάρδανος απόκτησε τέσσερα παιδιά: τόν Ίλο, το Ζάκυνθο, την Ίδαία και τόν Εριχθόνιο. Διάδοχος του Έριχθόνιου θεωρείται ο γιός του Υρώς από τόν όποιο πήρε την ονομασία της η πόλη, καθώς και ό λαός της. από την Καλλιρρόη, θυγατέρα του Σκάμανδρου, ό Ύρώς απέκτησε το Γανυμήδη, τόν Ασσάρακο και τόν “Ιλο. από τόν τελευταίο πού έγινε ό επόμενος βασιλιάς της Τροίας, η περιοχή αυτή ονομάστηκε και “Ιλιον.
Άπό τόν ψηλότερο, λοιπόν, λόφο όπου ήταν χτισμένη η Τροία, άγναντεύσαμε πρός το Αιγαίο Πέλαγος, στην εύφορη πεδιάδα πού απλώνεται γύρω της την όποια διασχίζουν ακόμη και σήμερα ό ποταμός Σκάμανδρος (τουρκ. Κιουτσούκ Μεντερές) και ό παραπόταμος του Σιμόεις (Ντυμρέκ Τσάι). και πράγματι είδαμε ότι η κατάκτηση της οχυρής πόλης μέ την ακρόπολη της θά ήταν πολύ δύσκολη και πραγματικά θά διάρκεσε τά 10 χρόνια πού αναφέρει ό Όμηρος. η πεδιάδα αυτή η όποια σχηματίζεται μεταξύ της Τροίας και τών ακτών στο Αιγαίο πού απέχουν περίπου 6,5 Km, πρέπει να υπήρξε το θέατρο τών μαχών τίς όποιες περιγράφει ό Όμηρος στην Ίλιάδα. Οι εκβολές τού Σκάμανδρου στόν Ελλήσποντο είναι ό χώρος όπου έστησαν οι Αχαιοί το στρατόπεδο τους και όπου προσάραξαν τά πλοία τους.
Στό λόφο Χισαρλίκ υπήρχαν ανέκαθεν τά ερείπια πόλης πού αρχικά από τόν Charles Maclaren, το ι 1822, και αργότερα από το ι Heinrich Schliemann, από το ι 1870 έως το ι 1890, ταυτίστηκε μέ την Τροία. Ό Ερρίκος Σλήμαν αρίθμησε τά κύρια στρώματα μέ τούς λατινικούς αριθμούς από το ι I έως το ι IX. Αρχίζοντας από την Τροία I (3000-2500 π.Χ.) έως την Τροία IX τών ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων την όποια προσδιορίζει και η επίσκεψη στην πόλη τοΰ Μεγάλου Αλεξάνδρου (334 π.Χ.). από την περίοδο αυτή είδαμε τά ερείπια του Βουλευτηρίου και του ρωμαϊκού Ωδείου.
Μετά τόν Σλήμαν η επιστημονική αποστολή του Πανεπιστημίου του Σινσινάτι θεώρησε ότι η ομηρική Τροία πρέπει να ήταν η Τροία VΙΙa. Αντιθέτως ό Σλήμαν πίστευε ότι η Τροία του Πριάμου ήταν η Τροία II. Η ομηρική Τροία πού εξυμνήθηκε από την ποιητική ιδιοφυία του Όμηρου ήταν μιά πόλη μεγαλοπρεπής. Μολονότι η Τροία VΙΙa δεν παρουσιάζει τά ίχνη σπουδαίας πόλης, εντούτοις σ’ αυτή ακριβώς τή θέση της Τροίας Vila υπάρχουν φανερά σημάδια λεηλασίας και πυρπόλησης.
Παππού τώρα βλέπω εκεί στο ύψωμα το ομοίωμα του Δούρειου Ιππου . Προς τα κεί κύτταξε . Τον βλέπεις;
Κωνσταντίνε , μην φανταστείς ότι ο πραγματικός Δούρειος Ιππος θα ήτο σαν αυτόν ευτελής. Τότε είχαν μαστοροσύνη και τεχνη άριστη , γιατί ασφαλώς αν ήτο τέτοιος δεν θα μπορούσαν να ξεγελάσουν τους Τρώες που κι’ αυτοί ήσαν έξυπνοι άνθρωποι. Ό Δούρειος ίππος και ό «Θησαυρός του Πριάμου»
Μετά την παρένθεση μας, ολοκληρώνοντας μπορούμε να πούμε ότι, σύμφωνα μέ τά έπη του Όμηρου, ό Τρωικός Πόλεμος έδειχνε να μήν έχει τέλος. Γι’ αυτό το λόγο ό Όδυσσέας, ό πολυμήχανος βασιλιάς της Ιθάκης, έπεισε τούς Αχαιούς να κατασκευάσουν ένα τεράστιο ξύλινο άλογο, το Δούρειο ίππο μέ τόν όποιο θά επιχειρούσαν μέ δόλο την άλωση της Τροίας, πράγμα πού τελικά έγινε. Σέ ανάμνηση του γεγονότος και γιά τουριστικούς λόγους, οι Τούρκοι κατασκεύασαν τόν τεράστιο Δούρειο ίππο, τοποθετημένο ακριβώς στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου να υποδέχεται τούς επισκέπτες. Καί, όπως καταλαβαίνετε, παρά το «κιτς» της υπόθεσης, βγήκαν και οι σχετικές φωτογραφίες. Δίπλα από το Δούρειο ίππο, σέ μικρό στεγασμένο χώρο υπάρχουν σέ τεράστιες πλαστικοποιημένες φωτογραφίες τά στάδια της ανασκαφής και σέ μία από τίς φωτογραφίες αυτές παρουσιάζεται η ελληνίδα σύζυγος του Σλήμαν, η Σοφία, να φορά τά κοσμήματα πού βρήκε ό σύζυγος της στην Τροία.
Ό Δούρειος Ιππος
Ή ποίηση του Όμηρου περιέβαλε το αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός μέ την άχλύ τού μύθου. Ό Θουκυδίδης θεωρούσε ότι ό Τρωικός Πόλεμος αποτελούσε ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός και το πρώτο πού οι Έλληνες κατόρθωσαν συνενωμένοι: «Πρό γάρ τών Τρωικών ου δεν φαίνεται πρότερον κοινή έργασαμένη η Ελλάς» πού μεταγράφεται ώς έξης: «Πριν τόν Τρωικό Πόλεμο, δηλαδή, φαίνεται ότι οι “Ελληνες δεν είχαν κατορθώσει τίποτα σέ συνεργασία» (Ιστοριών Α’ 3).
Μολονότι ό Θουκυδίδης θεωρεί τόν Τρωικό Πόλεμο ώς την πρώτη μεγάλη σύγκρουση λαών στην όποια άποδύθηκε σύσσωμη η Ελλάδα, εντούτοις οι σχετικές ερωτήσεις μας έφεραν σέ δύσκολη θέση τόν αξιόλογο Τούρκο ξεναγό μας. Τί γλώσσα μιλούσαν οι Τρώες πού τά ονόματα τους Έκτωρ, Ανδρομάχη, Κασσάνδρα, Πάρις κ.ά. συναντούνται ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα; η απάντηση του ήταν, πιθανότατα, ελληνικά! Άλλωστε, αυτό πιστοποιούσαν και τά σχετικά νεότερα -είναι γεγονός-εύρήματα στόν ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο της Τροίας, όπου οι επιγραφές στά υπολείμματα κιόνων ήταν είτε ελληνικές είτε μεταγενέστερες λατινικές. η δεύτερη ερώτηση μας, λοιπόν, ήταν άν βρέθηκε κάποια επιγραφή σέ άλλη γλώσσα. και πάλι η απάντηση ήταν αρνητική. Άρα το αβίαστο συμπέρασμα μας ήταν ότι ό Τρωικός Πόλεμος ήταν ουσιαστικά ένας εμφύλιος ελληνικός πόλεμος! Άλλωστε η πλειοψηφία τών ερευνητών διεθνώς θεωρεί ότι οι Τρώες ήταν φύλο συγγενές πρός τούς “Ελληνες.
Αυτό δεν μπορούν ακόμη να μας το συγχωρήσουν οι «γείτονες» Τούρκοι. “Ετσι, θέλοντας να δείξουν την «αγάπη» τους πρός το αρχαίο ελληνικό δράμα, μας προσκάλεσαν στην αίθουσα τελετών του Δημαρχείου του Τσανάκκαλε να παρακολουθήσουμε μιά παράσταση του. Αυτό ήταν το δράμα «Τροάδες» του Ευριπίδη (415 π.Χ.), στη βραχύτερη βέβαια εκδοχή του Les Troades του Σαρτρ (1965). Το έργο αυτό μπορεί να είναι ένα από τά δραματικότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, άλλά στη συγκεκριμένη παράσταση μάλλον «υποδείκνυε» τόν «πολεμοχαρή» χαρακτήρα τών Ελλήνων.
Εικονογραφημένο χειρόγραφο τον τέλους του 5ου-άρχών του 6ου αιώνα ατό όποιο απεικονίζονται μάχες 'Ελλήνων μέ τους Τρώες. (Μιλάνο, Άμβροσιανή Βιβλιοθήκη).
Ό τραγικός ποιητής Ευριπίδης, μέ φόντο την καμένη πόλη της Τροίας, βάζει την Εκάβη, τή χαροκαμένη βασίλισσα σύζυγο του Πριάμου, νά εκφράζει την οδύνη της γιά τόν ολοκληρωτικό χαμό της οικογένειας της και της χώρας της, ένώ μέ τή συνδρομή της μάντισσας κόρης της, της Κασσάνδρας, προλέγουν τίς συμφορές πού θά ακολουθήσουν, καθώς η Τροία φλέγεται. Στην οδύνη τους αυτή τούς συμπαραστέκεται ό χορός πού αποτελείται από αιχμάλωτες Τρωαδίτισσες. Βεβαίως, μέ το έργο αυτό ό Ευριπίδης θέλησε να δείξει το πρόσκαιρο τών στρατιωτικών επιτυχιών, αφού οι σημερινοί νικητές πιθανότατα θά είναι οι αυριανοί νικημένοι. Άλλά, έπί της ουσίας, μας φάνηκε ότι η όλη παράσταση «εξυπηρετούσε» μάλλον προπαγανδιστικούς σκοπούς, & ένα διεθνές ακροατήριο, όπως οι αστρονόμοι άπ’ όλο τόν κόσμο.
Ό Σλήμαν ονόμασε τά πολύτιμα ευρήματα τών ανασκαφών «Θησαυρό του Πριάμου». Ό θησαυρός αυτός πού άποτελούνταν από 12.000 ευρήματα ανυπολόγιστης αρχαιολογικής άξιας, μεταφέρθηκε μυστικά στο Βερολίνο. Μετά την ήττα τών Ναζί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ό «Θησαυρός του Πριάμου» μεταφέρθηκε από τούς Ρώσους στη χώρα τους. Σήμερα βρίσκεται στην κατοχή του Μουσείου Πούσκιν και το μεγαλύτερο μέρος του φυλάσσεται στην Μονή Ζαγκόρσκ. Βιβλιογραφία:
1. Όμηρου Ίλιάδα, Homer, The Iliad, The Loeb Classical Library, with an English Translation by Murray, PhD. London. William Heinemann Ltd. Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press, MCMLIV (First printed 1924, reprinted 1928, 1934, 1937, 1939, 1942,1946,1954).
2. Όμηρου Όδύσσεια, Homer, The Odyssey, The Loeb Classical Library, with an English Translation by Murray, PhD., Revised by Dimock, London. William Heinemann Ltd. Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press (First publ. 1919, second Edit. 1995). 3. Hooker, 1980, The Encyclopedia of Ancient Civilizations. (Πηγή: Περιοδικό Πεμπτουσία, τεύχος 10.)
Τα Έπη είναι Διαχρονικά
Κάθε φορά που διαβάζει κανείς τα Έπη σε διαφορετικές εποχές , αποκομίζει νέα πρωτόγνωρα μηνύματα και αξίες , σε σχέση με την εποχή του, μηνύματα λίαν χρήσιμα για να καθορίσει το στίγμα πλεύσεως του στο μέλλον. Αυτά έχουν την πρωτοτυπία τους γιατί έχουν καταρρίψει όλα τα βραβεία που θα μπορούσε να κερδίσει ένα λογοτεχνικό έργο, τόσον από απόψεως πλοκής της υποθέσεως, σύμφωνα με την οποίαν οι Αχαιοί ωπλίσθησαν και διαπλεύσαντες το Αιγαίον επετέθησαν στην Μ. Ασία για να εκπορθήσουν το Ίλιον του Πριάμου. Ο φαινομενικός σκοπός τους ήτο να επαναφέρουν την απαχθείσαν ωραίαν Ελένην στην Σπάρτη και να αποκαταστήσουν την τρωθείσα τιμή των ένδοξων Ελλήνων βασιλέων της Σπάρτης και του Άργους. Όμως μπορεί να ήτο και γεωπολιτικός , αφού το Ιλιον ελέγχει τα Στενά των Δαρδανελλίων , των οποίων η αξία δεν παραγράφεται με το πέρασμα του χρόνου.
Η εκστρατεία των Ελλήνων στην Τροία αποτελεί την πρώτη στην Ιστορία συνδυασμένη πολυεθνική αποβατική εκστρατεία στον κόσμο.
Ο Όμηρος μας δίνει μια πλήρη περιγραφή της Ελληνικής Θεογονίας του Ολύμπου, πλάθων τον Δία και την Αθηνά, την Δήμητρα και την Αρτέμιδα, τον Άρην και τον Ερμή , τον Ήφαιστο και την Ήρα εντελώς καθ’ εικόνα και ομοίωση του ανθρώπου και ιδιαιτέρως του Έλληνα. Αξιον προσοχής είναι και το γεγονός ότι άλλοι εκ των θεών ευνοούν τους Έλληνες και άλλοι τους Τρώες , κάτι που θα ήτο ακατανόητον και ανεπίτρεπτον για τους σημερινούς θεούς.
Επί πλέον επωφελείται διαφόρων περιστάσεων δια να περιλάβει στην αφήγηση του άφθαστες εις μεγαλείον συλλήψεως εικόνες και παραστατικές παρομοιώσεις, μεστές από την εφηρμοσμένην φιλοσοφικήν παρατήρηση και την απαράμιλλον διανοητικήν καθαρότητα του αρχαίου λόγου. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι ο μέγιστος των στρατηλατών και εκπολιτιστών στον κόσμο όλων των εποχών, ο Μέγας Αλέξανδρος, είχε την Ιλιάδα στο προσκεφάλαιο του και ποτέ δεν την αποχωρίζετο, διότι μέσα σ’ αυτήν εύρισκε τις εμπνεύσεις του, τα αρχέτυπα της φυλής του, τα πρότυπα ήθους και δράσεως-όπως τον ταχύπουν και ακαταμάχητον Αχιλλέα. Από τα Έπη αντλούσε την δύναμη και χαλύβδωνε την θέληση του να κάνει το ακατόρθωτο, να κατακτήσει όλο τον τότε γνωστό κόσμο, όχι μόνον με το ξίφος, αλλά και με τον Ανθρωπισμό και τον Ελληνικό Πολιτισμό.
Αντί των Επών διδάσκεται η Βίβλος
Τίποτε στην πνευματικήν παραγωγήν της Ανθρωπότητος δεν έφθασεν , ούτε θα προσεγγίσει ποτέ τα Έπη του Όμήρου. Ο Όμηρος είναι η μεγάλη φυλετική μας υπερηφάνεια, πλάι στον Παρθενώνα, διότι περικλείει στα νοήματα του όλους μαζί τους μετέπειτα μεγάλους δημιουργούς της σκέψεως, είτε στην Ιστορίαν, είτε στην Τέχνην, είτε στην Επιστήμην και πρωταρχικά στην Ποίηση. Αλλά ανεπαρκέστατα διδασκόμενος στις ημέρες μας από την σχολαστικήν αντίληψη του κρατούντος εκπαιδευτικού συστήματος και ελάχιστα διαδεδομένος και ως λογοτεχνία εξωσχολική μένει σχεδόν άγνωστος στο ευρύ κοινόν, ενώ θα ημπορούσε να χρησιμεύσει ως καθημερινή πνευματική τροφή των γενεών μας. Να μας πλατύνει την διάνοιαν, να μας οξύνει την αντίληψη, να μας δυναμώσει την αυτοπεποίθηση, να μας πραΰνει την ψυχήν, να μας γιγαντώσει το φρόνημα και να μας ενώσει και πάλι με τις κομμένες ρίζες μας. Αντί της Ιλιάδος και Οδύσσειας διδάσκονται τα Ελληνόπουλα την ξενόφερτη, εγκληματική, ρατσιστική και ψυχοφθόρο Βίβλο , δηλαδή το πολιτικό βιβλίο της Εβραϊκής φυλής.
Η Ιλιάς στην συνολική της υπόθεση δεν είναι παρά ένα και μόνον απλούν επεισόδιον. Δεν αρχίζει καθόλου από το ειδύλλιον της φιλοξενίας του ωραίου Πάριδος , βασιλόπαιδος της Τροίας, στην αυλήν του Μενελάου . Ούτε καν από την αρπαγή της Ελένης από αυτόν και τον επακολουθήσαντα συναγερμόν των Ελλήνων βασιλέων . Ούτε με την συγκέντρωση του στόλου και του στρατού από τα διάφορα μέρη του Ελληνικού κόσμου , ή τον απόπλουν αυτών από την Αυλίδα προς την Τροία. Ευρίσκει τους Αχαιούς στρατοπεδευμένους στην παραλία της Τρωάδος, σε μεγίστη νευρικότητα, διότι ένας εκ των αρχηγών και ο «ανδρειότερος των Ελλήνων ηρώων», ο βασιλεύων της Φθίας Αχιλλεύς, έχει χολωθεί από την πράξη του αρχιστρατήγου βασιλέως των Μυκηνών Αγαμέμνονος να του αφαιρέσει μίαν αιχμάλωτη παρθένα, ονόματι Βρησηίδα. Αυτό το περιστατικόν είναι σχεδόν το παν. Ο Αχιλλεύς είναι ημίθεος, υιός του Πηλέως εκ της Νηρηίδος Θέτιδος και είναι στο σώμα άτρωτος, πλην της πτέρνας του που είναι τρωτός(εξ ού και η «Αχίλλειος πτέρνα») Ο Αχιλλεύς έχει κηρύξει ένα είδος απεργίας των όπλων και δεν ενδίδει όσο και αν τον παρακαλούν.
* Τούτο σήμερον θα εθεωρείτο στάση ενώπιον του εχθρού , παρότι ήτο ανεξάρτητος αρχηγός ενός εθνικού σώματος στα πλαίσια του Εκστρατευτικού Σώματος των Ελλήνων. Αν ήτο σήμερον ενδεχομένως να τον υποχρέωναν δια της βίας να επανέλθει στο πεδίον της μάχης, αλλά οι Έλληνες εσέβοντο τους θεσμούς και την δημοκρατία και είχαν απόλυτη ελευθερία εκφράσεως και δράσεως.
Από την άποψη αυτή μπορούμε να πούμε ότι ο Αχιλλεύς είναι ο πρώτος απεργός μάχης στην παγκόσμια Ιστορία. Αν δε λάβομεν υπ’ όψιν ότι η απεργία αυτή λαμβάνει χώραν στο στράτευμα του Αχιλλέως και μάλιστα εν εκστρατεία και ενώπιον του εχθρού, αυτό δείχνει τον βαθμό του πνεύματος ελευθερίας που επικρατούσε από αρχαιοτάτης εποχής στους Έλληνες. Επειδή όμως οι Τρώες επωφελούμενοι της αποχής του επιτίθενται και φέρουν συμφορές στο Ελληνικό στρατόπεδο , τελικά συγκατατίθεται να επιτρέψει στον επιστήθιο και ισάδελφο φίλος του Πάτροκλο να λάβει μέρος στην μάχην, . Ο Πάτροκλος φονεύεται από τον αδελφό του Πάριδος Έκτορα . Και τότε ώ! τότε, ο Αχιλλεύς λησμονήσας το θυμόν προ του πένθους του, περιβάλλεται την νέαν πανοπλίαν που του κατεσκεύασεν ο Ήφαιστος και εξορμά θυελλώδης. Φονεύει τον Έκτορα και δίδει μια νίκη εις τους Έλληνες που πολύ την ποθούσαν , όχι όμως και την νίκη του πολέμου. Πόσοι κόσμοι όμως θεών και ανθρώπων κινούνται και με τι μεγαλείον, μέσα εις το επεισόδιον αυτό που θα το παρακολουθήσουμε εν συνεχεία….
Ο Όμηρος λοιπόν ήτο Έλλην . Και το λέμε αυτό διότι οι Τούρκοι ό,τι Ελληνικό στην Μικρά Ασία το παραχαράσσουν είτε ως Ρωμαϊκό είτε εσχάτως ως Τουρκικό. Έτσι τον Όμηρο τον βάφτισαν «Ομέρ» και τον αποκαλούν Τούρκο πρόγονο τους εκ Σμύρνης.( Όπως τον Ομέρ-Βρυώνη)
*Οι Τούρκοι ακολουθούν πάντα την παλιά δοκιμασμένη μέθοδο του εκτουρκισμού, σύμφωνα με την αρχή ένα κράτος, μια φυλή, μια γλώσσα, μια θρησκεία, μια κουλτούρα ένας αρχηγός. Σ’ αυτό τους βοήθησε και η Ελληνική Πολιτεία και ιδιαιτέρως η Ορθοδοξία που εταύτισε την Ορθοδοξία με τον Ελληνισμό, με αποτέλεσμα να απολέσουμε εκατομμύρια Έλληνες που εκόντες –άκοντες ακολούθησαν άλλα θρησκευτικά δόγματα(Μουσουλμάνοι, Καθολικοί κλπ)Το χειρότερο όμως όλων είναι η απώλεια της Ελληνικής ψυχής και η μετάλλαξη της σε Ιουδαιοχριστιανική.
*Τις περιοχές που καταλαμβάνουν οι Τούρκοι με το ξίφος δεν τις παραδίδουν με την πέννα. Όπλο τους είναι η απόλυτη βία, το ψεύδος ο σφετερισμός και εκμετάλλευση της αρχαίας Ελληνικής κληρονομιάς -και όχι μόνον των Ελλήνων αλλά και των λοιπών εθνοτήτων- της Μικράς Ασίας.
Τα Έπη χάνονται στην αχλύ της Προϊστορίας , την οποία μόνον η Ελληνική γραφίδα και παράδοση κατέγραψε. Την ονόμασαν Μυθολογία , είτε από άγνοια , είτε από κακόβουλη προαίρεση και φθόνο. Όμως όπως απέδειξαν περιτράνως οι αρχαιολογικές ανασκαφές πρόκειται για βιωμένη ιστορία και τα γεγονότα που αναφέρονται είναι αληθινά και έλαβον χώρα στην Τροία και αλλαχού.
Η εκστρατεία στην Τροία δεν είναι η πρώτη και μοναδική εκστρατεία των Ελλήνων , διότι προ αμνημονεύτων χρόνων είχαν γίνει σειρά εκστρατειών με το όνομα «Αργοναυτικές» στα πέρατα της οικουμένης, κάτω από διαφόρους αρχηγούς με το όνομα Ζευς, Διόνυσος, Ερμής Τρισμέγιστος, Ηρακλής, Περσεύς, Ιάσων, Μίνως κ.α
Το όνομα δεν αφορούσε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Με το ίδιο όνομα υπήρξαν περισσότερα πρόσωπα. Αρα και οι εκστρατείες που διεξήγαγον δεν ήσαν μία και μόνη αλλά αλληλοδιάδοχες και πολλαπλές και ο σκοπός τους δεν ήτο η διαρπαγή αλλά το «ειδέναι » και ο εκπολιτισμός της οικουμένης.
ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Κάθε πόλεμος κερδίζεται με την ανδρεία και την νέα τεχνολογία στο πεδίο της μάχης. Αυτή και ο ελιγμός είναι στοιχεία αιφνιδιασμού του αντιπάλου , . Με το νέο μακρύ δόρυ ο Αλέξανδρος κατόρθωσε να φθάσει στα πέρατα του κόσμου, με τα άρματα μάχης οι Γερμανοί κέρδισαν τις πρώτες νίκες στο Β!Π.Π με το αεροπορικό όπλο οι Αμερικανοί τον πόλεμο. Με το Πυρηνικό Όπλο οι Αμερικανοί κέρδισαν τον πόλεμο στον Ειρηνικό. Και οι Ελληνες στην Τροία νίκησαν τους Τρώες διότι διέθεταν καλλίτερες και πιο ανθεκτικές ασπίδες . Ο Σ.Α Παϊπέτης Καθηγητής Μηχανικής του Πανεπιστημίου Πατρών μας αναλύει την τεχνολογία των Μυκηναικών ασπίδων.
Τα Ομηρικά Έπη εμπεριέχουν Υψηλή Τεχνολογία
Η παλαιά αντίληψη, ότι η αναζήτηση επιστημονικού γνωστικού περιεχομένου στα Ομηρικά έπη είναι άσκοπη, αποδεικνύεται από τα πράγματα ανυπόστατη. Είναι γεγονός ότι σε ένα επικό ποίημα υπάρχουν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα στη σωστή απόδοση εννοιών, πραγμάτων και γεγονότων, ενώ η ανάμιξη του παλαιού με το νέο είναι αναπόφευκτη. Όμως υπάρχουν περιγραφές, οι οποίες για ένα ειδικό επιστήμονα ή τεχνικό, είναι αναμφίβολα εξαιρετικά αποκαλυπτικές.
Το επιστημονικό περιεχόμενο των Ομηρικών επών καταγράφεται από τον Κ. Ζέγγελη ήδη το 1911. Σήμερα όμως, μετά από ένα αιώνα και με δεδομένη την πρόοδο των επιστημών που συντελέστηκε σ' αυτό το διάστημα, είναι βέβαιο ότι τα επιστημονικά στοιχεία που περιέχονται στα έπη είναι πολύ περισσότερα από όσα αναφέρονται.
Όπως μάλιστα αποδεικνύεται στη συνέχεια, δεν πρόκειται για απλές καταγραφές που υπαινίσσονται την ύπαρξη επιστημονικής γνώσης, αλλά σχεδόν για ουσιαστική επιβεβαίωση ότι οι Έλληνες της ομηρικής εποχής ήταν κάτοχοι προηγμένης τεχνολογικής γνώσης. Οι υπάρχουσες περιγραφές επιτρέπουν όχι μόνο τη διαπίστωση αυτή, αλλά καθιστούν δυνατή την ανακατασκευή των εξεταζομένων στοιχείων, ώστε να μπορούν να μελετηθούν πειραματικά για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων σχετικά με την απόδοση και τις δυνατότητες τους.
Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι τα πελώρια αυτά μνημεία της ανθρωπότητας πρέπει, τουλάχιστον κάθε εκατό χρόνια, να επανεξετάζονται από τους επί μέρους ειδικούς, με τη βεβαιότητα ότι θα ανακαλυφθεί καινούρια γνώση!
Ή Ιλίάδα, ως υπέροχο "λογοτεχνικό μνημείο, φαίνεται να έχει συσσωρεύσει τις πολιτιστικές προσπάθειες πολλών γενεών μέσα σε πολλούς αιώνες. Το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν εμφανίστηκε κατά το τέλος ή το απόγειο του ελληνικού πολιτισμού, αλλά μάλλον κατά το ξεκίνημα του. Ο Όμηρος εμφανίζεται ως κήρυκας ή προάγγελος του πνευματικού πολιτισμού της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα - ένας κήρυκας με ανάστημα τόσο γιγάντιο που ακόμα και σήμερα μας επισκιάζει. Η Ιλιάδα είναι ένα πολεμικό αφήγημα: οι συγκρούσεις ανάμεσα σε πρόσωπα και εμπολέμους είναι τρομακτικές. Αντίστοιχα το τεχνολογικό περιεχόμενο της είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς τα επινοήματα, τα τεχνάσματα αλλά και η βαθιά γνώση τεχνικών μεθόδων, που σχεδόν ακουμπούν τα σύνορα της σύγχρονης τεχνολογίας, βρίσκονται εκεί σε αφθονία.
ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ
ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ!
Τα εν λόγω παραδείγματα αφορούν στις ασπίδες του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου. Και οι δύο είναι κατασκευές πολύστρωτες (laminatedstructures), αποτελούνται δηλαδή από επάλληλα ελάσματα ή στρώσεις υλικών με διαφορετικές ιδιότητες, κατάλληλα συνδεδεμένες μεταξύ τους, με τρόπο που τελικά οι ιδιότητες της κατασκευής είναι εξαιρετικά αναβαθμισμένες έναντι μιας κατασκευής, φτιαγμένης από ένα και μοναδικό υλικό. Τέτοιες κατασκευές χρησιμοποιούνται σήμερα κατά κόρον στις σύγχρονες βιομηχανικές αλλά και αεροδιαστημικές κατασκευές.
Όμως η λειτουργία κάθε μιας από τις ασπίδες αυτές στηρίζεται σε διαφορετική αρχή της μηχανικής επιστήμης. Για να μελετηθεί κάθε ασπίδα ως πολύστρωτη κατασκευή, απαιτήθηκε η ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου. Ειδικά για την ασπίδα του Αίαντα, τα απαιτούμενα υλικά δεν ήταν απαγορευτικά από οικονομική άποψη, όπως για την ασπίδα του Αχιλλέα. Έτσι μπόρεσε να κατασκευαστεί και το φυσικό μοντέλο, δηλαδή μια πλήρης σειρά δοκιμίων, η συμπεριφορά των οποίων δοκιμάστηκε πειραματικά!
Η ανάπτυξη των μοντέλων βασίστηκε σε μια σειρά παραδοχών, οι οποίες όμως ήταν απόλυτα ρεαλιστικές. Π.χ., ότι οι επάλληλες στρώσεις ήταν ισοπαχείς, ότι το συνολικό βάρος της ασπίδας δεν ξεπερνούσε τις δυνατότητες του ανθρώπου που τη χρησιμοποιούσε, έστω κι αν ήταν ημίθεος, ότι η κινητική ενέργεια του δόρατος, τη στιγμή που κτυπούσε την ασπίδα, ήταν όση περίπου και του ακοντιστή που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο αντίστοιχο άθλημα κ.λπ.
Τα κείμενα της Ιλιάδας είναι, όπως θα δούμε, εξαιρετικά διαφωτιστικά και παρέχουν επαρκή δεδομένα, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως σημείο εκκίνησης για την αριθμητική προσομοίωση του κάθε όπλου και της συμπεριφοράς του: Ένα δόρυ με αιχμή από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο του κασσιτέρου) έκρουσε την ασπίδα. Αν και η ακριβής γεωμετρία της ασπίδας και του δόρατος δεν είναι επακριβώς γνωστή, από τα αρχαιολογικά ευρήματα προκύπτουν σημαντικά στοιχεία, καθώς σχηματικές και ζωγραφικές αναπαραστάσεις μπορούν να είναι εξαιρετικά εύγλωττες.
Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ
Οι πληροφορίες που δίνονται στην Ιλιάδα για την ασπίδα του Αχιλλέα, εκτός από τη μακρά περιγραφή των εξωτερικών της παραστάσεων, είναι οι εξής:
α) Η πρώτη περιγραφή ρομπότ στην ιστορία (άποψη του Isaac Asimov για τα χρυσά κορίτσια που βοηθούσαν τον Ήφαιστο, 1412-422):
Και τες φυσούνες μάκρυνεν απ' την φωτιά και όλα \ Εσύναξε τα σύνεργα σ' εν' αργυρό λαρνάκι, \ Και με σφουγγάρι εκάθαρε το πρόσωπο, τα χέρια,\ Τον τράχηλον τον δυνατόν, τα δασερά του στήθη. \ Χιτώνα ενδύθη, εφούχτωσε σκήπτρο παχύ κι εβγήκε \ χωλαίνοντας και ανάλαφρα τον κύριον εστηρίζαν \ θεράπαινες ολόχρυσες, σαν ζωντανά κοράσια. \ Δύναμιν έχουν και φωνήν, νουν έχουν εις τες φρένες, \και τεχνουργήματ' έμαθαν από τους αθανάτους. \ Εκείνες τον επρόσεχαν. Κι εσυρθη αυτός πλησίον \ στη Θέτιδα κι εκάθησε σ' ένα θρονί ωραίο.
β) Η πρώτη περιγραφή πλήρως αυτοματοποιημένου εργαστηρίου (Σ 468-473):
Είπε και αυτού την άφησε και πήγε στες φυσούνες, \ στο πυρ τες στρέφει και γοργά να εργάζονται προστάζει. \ Φυσούνες είκοσι φυσούν στες κάψες τους και βγάζουν \ ευκολοφύσητην πνοήν σφοδρήν ή μετρημένην, \ πότε με βία πότε σιγά να υπηρετούν, ως θέλει \ ο Ήφαιστος, ώστ' εύκολα το έργο να τελειώσει.
γ) Οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες της ασπίδας (1474-481):
Σκληρόνχαλκόν, κασσίτερον, πολύτιμο χρυ σάφι \ και ασήμι βάζει στη φωτιά, κατόπιν μέγ' αμόνι \ εις τον κορμόν τοποθετεί και στο δεξί του χέρι \ σφύραν αδρανεί δυνατήν και το διλάβι στ' άλλο. \ Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και μεγάλην \ όληνμε τέχνηνκαι τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον \ με πέντε διπλές έγινεν η ασπίδα και σ' εκείνην \ λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν.
δ) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αινεία {Υ 261-272):
Κι από το σώμα του μακράν την κράτησε ο Πηλείδης \ Φοβούμενος μην εύκολα τη σπάσει πέρα ως πέρα \Του Αινείου τομακρόσκιον κοντάρι του ανδρειωμένουζ \ Και δεν εννόησε ο μωρός ότι τα δοξασμένα \ Των θεών δώρ' από θνητούς ευκόλως δεν νικούνται, \ Μηδέ ποσώς υποχωρούν και τότε την ασπίδα \ Δεν έσπασε το δυνατό κοντάρι του ανδρειωμένου. \ Ότι την φύλαξε ο χρυσός, δώρο του Ηφαίστου θείον \ δύο δίπλες εδιαπέρασεν και τρεις ήσαν ακόμη, \ Τι πέντε δίπλες ο χωλός τεχνίτης είχε στρώσει, \ δύο χάλκινες και μέσαθε του κασσιτέρου δύο, \μιανχρυσήν, που κράτησε το φράξινο κοντάρι.
ε) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αστεροπαίο (Φ 161-164):
Εις τες φοβέρες σήκωσεν ο θείος Αχιλλέας \την λόγχην και τες δύο του ο Αστεροπαίος ήρως, \ Ότι του ερχόταν βολικά και με τα δύο του χέρια. \ Με τηνμιανλόγχη κτύπησε τον κύκλον της ασπίδος, \ αλλά την κράτησε ο χρυσός, το δώρημα το θείο.
Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΑ
Στην Ιλιάδα υπάρχουν οι ακόλουθες περιγραφές για την ασπίδα του Αίαντα του Τελαμώνιου από τη μονομαχία του με τον Έκτορα (Η 219-232, 244-248, 258-267):
Και ο Αίας επροχώρησε μ' ασπίδα ωσάν πύργον, \ χάλκινην μ' επτά δέρματα, που του έκαμε ο Τυχίος \ των σκυτοτόμων έξοχος, εγκάτοικος στην Ύλην, \ λαμπρήν την ετεχνούργησεν εφτά-διπληνμε δέρμα \ δυνατών ταύρων, κι έβαλεν δίπλαν χαλκού ογδόην. \ Αυτήν στα στήθη επρόβαλεν ο Τελαμώνιος Αίας. \ Κι εστάθη εμπρός στον Έκτορα και τούπε με φοβέρες: \ «Ω Έκτωρ, θα γνωρίσεις συ, μόνος με μόνον τώρα, \ αν άλλοι εδώ των Δαναών ευρίσκονται ανδρει ωμένοι, \ έξω από τον λεοντόκαρδον Πηλείδην ανδροφόνον, \ Αλλ' αυτός μένει στα κυρτά θαλασσοπόρο πλοία, \ Αφού στον πρώτον αρχηγόν Ατρείδην εχολώθη. \ Αλλ' εμείς είμεθ' αρκετοί με σε να μετρηθούμε \ Και πάμπολλοι, αλλ' άρχισε πρώτος εσύ την μάχην».
[ο Έκτορας]
είπε και το μακρόσκιον ετίναξε κοντάρι. \ Και την φρικτήν του Αίαντος εκτύπησεν ασπίδα \ Και τον χαλκόν που όγδοος επτά σκεπάζει δίπλες. \Τες έξι δίπλες έσχισε κι εστάθη στην εβδόμην \ Της λόγχης ο σκληρός χαλκός...
και ο Έκτωρ πρώτος έκρουσε στηνμέσην την ασπίδα, \ και η λόγχη δεν την έσπασε, ώστ' εκυρτώθ' η άκρη \ τότε πηδώντας έμπηξε την λόγχην στην ασπίδα \ του Έκτορος και απ' την ορμήν τον έκοψεν ο Αίας, \ και τονλαιμόν του λάβωσε η λόγχη κι έσταξ' αίμα. \ Και όμως ο Έκτωρ μ' όλ' αυτά την μάχην δεν αφήνει. \ Τραβιέται οπίσω κι απ' την γην με το τρανό του χέρι \ Πέτραν σηκώνει ολόμαυρην, μεγάλην και τραχείαν \ Του Αίαντος την φοβερήν επτάδιπλην ασπίδα \ Μ' αυτήν κτυπά στον ομφαλόν κι εβρόντησε ο χαλκός της.
Η ασπίδα του Αίαντα περιγράφεται ως αποτελούμενη από επτά επάλληλα στρώματα από βόειο δέρμα και ένα όγδοο εξωτερικό από σκληρό ορείχαλκο. Αναφέρεται και ο κατασκευαστής της, ο Τυχίος από την Ύλη, που ήταν ονομαστός τεχνίτης του δέρματος.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο μηχανισμός λειτουργίας της ασπίδας βασίζεται στην τριβή. Κατά την κρούση του δόρατος, η ασπίδα παρα μορφώνεται και η τριβή ανάμεσα στα στρώματα του δέρματος απορροφά την ενέργεια της κρούσης. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ικανού αριθμού στρώσεων και, όπως αποδείχθηκε, οι επτά στρώσεις αποτελούν τον ελάχιστο (και ιδανικό) αριθμό, που κάνει την ασπίδα άτρωτη κάτω από τις δοσμένες συνθήκες (Εικ. 4). Το γεγονός αυτό, που επίσης επιβεβαιώνει απόλυτα τις ομηρικές περιγραφές, επαληθεύεται με τα παρόντα αποτελέσματα τόσο αριθμητικά όσο και πειραματικά με βάση τα μοντέλα της προηγούμενης περίπτωσης.
Εκτός από την αριθμητική έγινε και πειραματική μελέτη, κατά την οποία τα μοντέλα της ασπίδας κατασκευάστηκαν και δοκιμάσθηκαν σε διάτρηση, με τη βοήθεια αεροβόλου όπλου (Εικ. 5), του οποίου το βλήμα περιείχε ενέργεια όση και το δόρυ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Δοκιμάστηκαν διάφοροι συνδυασμοί αριθμού και πάχους στρώσεων, με το συνολικό πάχος της ασπίδας να παραμένει σταθερό. Επιβεβαιώθηκε απόλυτα ότι ο αριθμός των επτά στρώσεων είναι αναγκαίος για τη μη διάτρηση της ασπίδας και επίσης η ακρίβεια της ομηρικής περιγραφής ότι η τελευταία (όγδοη) στρώση του δέρματος συγκράτησε το δόρυ».
Η μέχρι κεραίας επαλήθευση των (εξαιρετικά λεπτομερειακών) περιγραφών της Ιλιάδας για την κατασκευή και τη συμπεριφορά στη μάχη των ασπίδων του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό γεγονός στην περιοχή της λεγόμενης πειραματικής αρχαιολογίας. Αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες της εποχής εκείνης κατείχαν τεχνολογικές γνώσεις εξαιρετικά προηγμένες ακόμη και με σημε ρινά κριτήρια.
Ασφαλώς δεν υπάρχουν αποδείξεις επιστημονικής γνώσης που να στήριζε τις τεχνολογικές αυτές δυνατότητες και πάλι όμως εγείρονται ερωτηματικά που δύσκολα μπορούν να αγνοηθούν. Ιδιαίτερα εν όψει του τρόπου, με τον οποίο οι περιγραφές αυτές έχουν φτάσει μέχρι τις μέρες μας, δηλαδή προφορικά (τουλάχιστο μέχρι να εφευρεθεί η γραφή) από γενεά σε γενεά, χωρίς όμως να χάσουν την ακρίβεια και την αξιοπιστία τους. Έτσι η ύπαρξη ενός θαυμαστού κόσμου, όχι μόνο γεμάτου με αρμονία και κάλλος αλλά και τεχνολογικά προηγμένου σε εκπληκτικό βαθμό, δεν αποτελεί προϊόν φαντα σίας ή ποιητικής έμπνευσης, αλλά φαίνεται να ήταν απόλυτα χειροπιαστή πραγματικότητα.
Πηγές
1. Η επιστήμη της φύσεως παρ' Ομήρω, Αθήνα 1891. Βλ. έκδοση 1977 από τις Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών με εκτενή εισαγωγή υπό Σ. Α. Παϊτιέτη και πρόλογο, μεταφράσεις χωρίων και παρατηρήσεις υπό Σ. Λ.Σκατσή
2. Τα κείμενα της Ιλιάδας που ακολουθούν είναι από τη μετάφραση του Ιακώβου Πολυλά. Η ιδέα πρωτοπα ρουσιάστηκε στο Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης στο Πανεπιστήμιο Πατρών το 1980 (βλ. Πρακτικά, Σ. Α. Παϊπέτη, Ποίηση και τεχνολογία)
3. Οι αριθμητικοί κώδικες που χρησιμοποιήθηκαν στην παρούσα μελέτη βασίζονται σε κώδικες που ανα πτύχθηκαν από το Methods Development Group στο Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL) των ΗΠΑ, ίδρυμα που επί τριάντα σχεδόν χρόνια κατέχει τα αναμφισβήτητα πρωτεία στο πεδίο. (Βλ. Κ. Williams, Simulation of Damage Progression in Laminated Composite Plates, 5th International LSDYNA Users Conference. Ed. John Mc Kinney & Tony Taylor. September 21-22,1998. Southfield, Michigan)
4. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer's Poetry, Part A: The Shield of Achilles, Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001
5. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer's Poetry, Part B: The Shield of Ajax Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001.(Του Σ.Α Παϊπέτη Καθηγητή Μηχανικής του Πανεπιστημίου Πατρών)
ΟΙ ΘΕΡΑΠΕΝΙΔΕΣ ΤΩΝ ΜΙΝΩΙΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Ήταν τότε που οι θεοί ζευγάρωναν με τις κόρες των ανθρώπων και οι γενιές των ημιθέων βασίλευαν στη γη. Ήταν τότε που το σφυρί του Ηφαίστου χάλκευε τους τρομερούς κεραυνούς του πατέρα των θεών, του Δία, πάνω στο αμόνι του σιδηρουργείου του. Κάποτε το αίμα του προκατόχου και πατέρα του Δία, του Κρόνου, είχε στάξει στα νερά της Κύπρου μετά από τον ακρωτηριασμό του από το γιο του, και από τις σταγόνες αυτές γεννήθηκε η Αφροδίτη, αδερφή και σύζυγος του Ηφαίστου. Το DNA, τότε, των θεών δεν ήταν βεβαρημένο. Η αιμομιξία δεν ήταν αμαρτία. Αυτό το αίμα των θεών, τον ιχώρ, έβαλε ο Ήφαιστος στη φλέβα του γιγάντιου μεταλλικού άνδρα που έφτιαξε στο εργαστήριο του, για να του δώσει ζωή.
Ο Τάλως, το ανθρωπόμορφο αυτόματο, δεν ήταν το πρώτο κατασκεύασμα του Ηφαίστου. Ο Όμηρος μας λεει πως είχε φτιάξει χρυσές υπηρέτριες, που μπορούσαν να κινούνται, να μιλούν και να σκέφτονται σαν ανθρώπινα πλάσματα:
"...υπό δ΄ αμφίπολοι ρώοντο άνακτι χρύσειαι, ζωήσι νεήνισσιν εϊκυίαι της εν μεν νοός εστί μετά φρεσίν, εν δε και αυδή και σθένος......."
ΕΝΑ ΡΟΜΠΟΤ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΝΩΑ
Σκοπός της κατασκευής του Τάλου ήταν ο εφοδιασμός του Μίνωα, ετεροθαλή αδελφού του Ήφαιστου, με ένα γιγάντιο ανθρωπόμορφο άρμα μάχης που τριγυρνώντας την Κρήτη τρεις φορές την ημέρα θα εξόντωνε τα εχθρικά πλοία και τους εισβολείς, τσακίζοντας τους με τα μεταλλικά του άκρα ή ψήνοντάς τους ζωντανούς. Κατά μία άλλη εκδοχή, κατασκευαστής του Τάλου ήταν ο Δαίδαλος, όπου εξορισμένος στην Κρήτη από τον Άρειο πάγο λόγο του φόνου του ανιψιού του Τάλου ή Κάλου, τον κατασκεύασε για τον Μίνωα και τον ονόμασε έτσι από τύψεις. ( Ο Τάλως ή Κάλως είναι ο εφευρέτης του πριονιού, του κεραμικού τροχού και του διαβήτη). Ο Δαίδαλος επίσης κατασκεύασε τον Λαβύρινθο (ΛΑ-ΒΡΙΛ-ΝΘΟΣ), ένα ομοίωμα αγελάδας για την Πασιφάη, γυναίκα του Μίνωα, μικρές ξύλινες κούκλες με αυτόματη κίνηση και μεταλλικά κινούμενα αγάλματα σε ανθρώπινο μέγεθος που φύλαγαν τον Λαβύρινθο ("κινούνταν με υδράργυρο"). Δικές του εφευρέσεις είναι επίσης η σφήνα, ο πέλεκυς και ο γνώμονας.
Η ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ ΤΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑ
Για το μέγεθος του Τάλου ο Απολλόδωρος γράφει: "...Ούτως ο Τάλως τρις εκάστης ημέρας την νήσον περιτροχάζων ετήρει....", ο Απολλώνιος ο Ρόδιος: ".....τρις περί χαλκείοις Κρήτην ποσί δινεύοντα......". Η Κρήτη έχει γραμμικό μήκος 254 χιλιόμετρα και περίμετρο 980 χιλιόμετρα. Συνεπώς ο Τάλως στην διάρκεια της ημέρας (12 ώρες ) έκανε 980 Χ 3=2940 χιλιόμετρα μέσα σε 12 ώρες, δηλαδή είχε μέση ωριαία ταχύτητα 245 χλμ/ώρα! Ο Απολλόδωρος, ο Απολλώνιος ο Ρόδιος και ο Λουκιανός αναφέρουν ότι ο Τάλως ήταν καμωμένος από χαλκό. Πιθανόν ήταν από μπρούτζο (κράμα χαλκού-κασσίτερου) καθώς ο σκέτος χαλκός είναι αρκετά μαλακός. Στοιχεία γι αυτό έχουμε και λόγω του χρώματος του Τάλου που εικονίζετε σε αγγεία ως χρυσοπράσινος, που είναι το χρώμα του μπρούτζου, ενώ ο Απολλώνιος λεει: "...και ήταν φτιαγμένος από το είδος εκείνο του χαλκού και ήταν όλος χάλκινος....."
Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΛΟΥ....
Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος γράφει στα αργοναυτικά του: " ...και κάτω (από του ποδιού) τον τένοντα και στου αστράγαλου τη μεριά, είχε μια φλέβα με αίμα, που φτενή πέτσα την σκέπαζε, αυτή που χώρισμα ήταν της ζωής και του θανάτου...." Ο Απολλόδωρος λεει: "...είχε μια φλέβα μονάχα από τον αυχένα ως τους αστραγάλους. Στο τέρμα δε, τη φλέβα αυτή καρφί χάλκινο την διαπερνούσε.....",και ο Ζηνόβιος: "....είχε μια φλέβα αυτός που άρχιζε από τον αυχένα, και στους αστραγάλους έφτανε ως κάτω. Και στο δέρμα πάνω που τη φλέβα σκέπαζε, χάλκινο καρφί ήταν περασμένο.....". Τι περιείχε αυτή η φλέβα; Απολλόδωρος: "...χύθηκε έξω όλος ο ιχώρ και αυτός πέθανε...", Απολλώνιος ο Ρόδιος: "...και από μέσα κύλησε ο ιχώρ, όμοιος με αναλυτό μολύβι...". Όμως σαν λιωμένο μολύβι κυλά ο υδράργυρος. Ο υδράργυρος εξαιτίας του ότι είναι (ως μέταλλο) ρευστός και παραλληλίζετε στην ελεύθερη επιφάνειά του με το οριζόντιο επίπεδο, είναι εξαιρετικά χρήσιμος στην κατασκευή οργάνων προσανατολισμού (πυξίδες, γυροσκόπια), δηλαδή συστημάτων αυτόματης ισορροπίας. Στον άνθρωπο, αισθητήριο όργανο της αντίληψης της θέσης ή της στάσης του σώματος είναι η αιθουσαία μοίρα, η κεντρική μοίρα του εσωτερικού αυτιού. Είναι τυχαίο ότι η φλέβα του Τάλου (η ελεύθερη επιφάνεια του υδραργύρου) ξεκινά όπως και η αιθουσαία μοίρα από το ίδιο σημείο πλάγια από τον αυχένα; Αν ο ιχώρ είναι το περιεχόμενο μιας φλέβας (στήλης) που άρχιζε από τον αυχένα του Τάλου και έφτανε στον αστράγαλό του, τότε, κάτω από τον τένοντα του ποδιού και παράλληλα με την φλέβα υπήρχε και μία δεύτερη φλέβα που είχε μέσα της το "αίμα" και κατάληγε και αυτή στο χάλκινο καρφί (=διπλή βαλβίδα πλήρωσης και κένωσης), τότε ποια η πιθανή σύνθεση αυτού του αίματος; Στα ιατρικά λεξικά η λέξη ιχώρ αναφέρεται ως ένα δύσοσμο και υποπράσινο υγρό που παράγεται κατά την νέκρωση και αποσύνθεση των ιστών. Οι ιδιότητές του θυμίζουν τα γαστρικά υγρά που περιέχουν υδροχλωρικό οξύ. Όμως για την κίνηση ενός γίγαντα ύψους 30 μέτρων με ταχύτητα 245 χλμ/ώρα απαιτείται κάποιο άλλο πιο ισχυρό οξύ για την κατασκευή συσσωρευτών. Την ιδιότητα των δύσοσμων ατμών έχουν οι ατμοί του θειικού οξέως ( H2SO4). Το οξύ αυτό χρησιμοποιείται στην κατασκευή συσσωρευτών. Η τοποθέτηση ενός συσσωρευτή στήλης που αρχίζει από τον αυχένα και καταλήγει στον αστράγαλο είναι εργονομικά σωστή.
ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΤΕΧΝΗΤΟ ΑΥΤΟΒΟΥΛΟ...
Ο Όμηρος στην Ιλιάδα γράφει για τις χρυσές θεραπαινίδες του Ηφαίστου: "....της εν μεν νοός εστί μετά φρεσί, εν δε και αυδή...." (που είχαν λογική και κρίση και ομιλία). Για την κίνηση ενός τέτοιου κατασκευάσματος απαιτείται η όρθια στάση και η κρίση. Δηλαδή η δημιουργία υπολογιστικών συστημάτων με κρίση, ικανών να διαχειρίζονται τα διάφορα υποσυστήματα του αυτόματου και να τον θέτουν σε κίνηση. Παρόλη την εξέλιξη της σύγχρονης ρομποτικής, και ενώ έχουν κατασκευαστεί σε τέλειο βαθμό τα επιμέρους όργανα, δεν είναι δυνατή ακόμα η όρθια στάση και το βάδισμα ενός σύγχρονου ρομπότ, διότι οι υπολογιστές που τα χειρίζονται δεν έχουν κρίση (ευφυΐα). Ο Απολλόδωρος μας αναφέρει πως κάποιοι χαρακτήριζαν τον Τάλω ως ταύρο διότι είχε 'κέρατα'. Ίσως αυτά να ήταν κεραίες εκπομπής και λήψης οδηγιών από τον Μίνωα. (κεραία-κέρας..) Ο Τάλως εκτελούσε και χρέη δικαστή περιφερόμενος σε πόλεις και χωριά, φέροντας μαζί του τους νόμους του Μίνωα γραμμένους σε χάλκινες πλάκες. Ήταν πρωτίστως μια πανίσχυρη μηχανή αποτροπής βίας, που μετατρέπονταν σε πολεμική μηχανή όταν αυτό ήταν αναπόφευκτο. Οι Κρήτες σαν λαός ήταν πολύ ειρηνικός. Πουθενά σε όλη την Κρήτη δεν υπάρχει αναπαράσταση πολεμικών μαχών σε αγγεία και τοιχογραφίες. Η παρουσία του γίγαντα Τάλου απέτρεπε τους ναυτικούς να αποβιβαστούν στην Κρήτη. Ο Ορφέας στα αργοναυτικά μας λεει: "....όσες στην Κρήτη έπαθαν συμφορές κι υπέφεραν, το χάλκινο γίγαντα τηρώντας.....", αναφέρεται βέβαια στον εκ θαύματος γλύτωμα της 'αργούς' από τους λίθους του Τάλου. Τα ξένα καράβια δεν διανοούνταν να πλησιάσουν περισσότερο τα κρητικά παράλια από όσο ήταν το βεληνεκές των λίθων που σφεντόνιζε ο Τάλως εναντίων τους. Αν κάνουμε ένα μικρό παραλληλισμό με τη σφυροβολία τότε θα πρέπει ο Τάλως να πετούσε βράχους 126 κιλών από ύψος 33,70 μέτρων! Σε κάποιες αναπαραστάσεις ο τάλως φαίνετε να πετάει άλλοτε λίθους και άλλοτε ήλιους και άστρα.... Τον Τάλω φαίνεται πως τραβούσε και η φωτιά...Ο Σιμωνίδης μας λεει: "έπεφτε στη φωτιά, έκαιγε τους εχθρούς, γελώντας με σαρδόνιο γέλιο.....μες τη φωτιά πηδούσε έτσι που ήταν χάλκινος, πάνω στο στήθος του τους τσάκιζε, ενώ έχασκαν με στόμα ανοιχτό από απορία". Ο Χρήστος Λάζος υποστηρίζει πως ο Τάλως διέθετε αυτοθέρμανση. Οι Κρητικοί για να τους αναγνωρίσει ο Τάλως και να μην τους περάσει για εισβολείς έκαναν μια χειρονομία προς αυτόν. Ύψωναν το χέρι τους με ανοιχτό το μικρό δάκτυλο και τον δείκτη σχηματίζοντας το κερασφόρο χέρι.
ΕΤΣΙ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΤΑΛΩΣ
Το Τέλος του Τάλου ήρθε με την αποβίβαση των Αργοναυτών στην Κρήτη. Απολλώνιος ο Ρόδιος: "...ο Τάλως ο χαλκόφτιαχτος, πάνω από βράχο ατράνταχτο σφεντόνιζε λιθάρια, όταν εκείνοι σίμωναν στου Δίκταιου τον όρμο, να τους εμποδίσει στη στεριά να δέσουν παλαμάρια....". Απολλόδωρος: "....λεν κάποιοι πως ο Ποίας αυτός είχε τοξέψει απάνω στον αστράγαλο και έτσι είχε πεθάνει...". Στόχος του Ποίαντα ήταν το χάλκινο καρφί που υπήρχε στον αστράγαλο και συγκρατούσε τον ιχώρ, το κλειδί δηλαδή της ζωής του Τάλου. Πάντως είναι απίθανο ένα απλό βέλος να μπορέσει να διαπεράσει την θωράκιση του Τάλου και να τον συντρίψει. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος μας λεει σχετικά: "....καθώς βαριά λιθάρια μας σφεντόνιζε εμποδίζοντας μας το ακρωτήριο να σιμώσουμε, σε βράχο μυτερό χτύπησε ο αστράγαλός του". Η Μήδεια στάθηκε πάνω στο κατάστρωμα της Αργούς "...και συγκεντρώνοντας μες το μυαλό της τις δυνάμεις του κακού, με μάτια εχθρικά του χάλκινου του Τάλου των ματιών μαγνήτισε τις κόγχες και απάνω στην κορύφωση της καταστροφικής της έκστασης, απόλυσε εναντίον του από μέσα τις καταστροφικές σκεπτομορφές, άγρια τρίζοντας τα δόντια μες το παραλήρημα της....". Κατόπιν ο Τάλως φαίνεται να τρελαίνεται και άρχισε να τρέχει στα βράχια. Ο αστράγαλος του χτύπησε σε κάποιο μυτερό λιθάρι και ο ιχώρ χύθηκε όλος σαν λιωμένο μολύβι.Χωρίς ενέργεια και ισορροπία γκρεμοτσακίστηκε στα βράχια. Το Αιγαίο σκέπασε και αυτόν όπως και τόσους άλλους μύθους....
ΟΤΑΝ Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ,
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ!...
ΜΕΡΟΣ 2ο
Τό θέμα τής Φοινικικής προελεύσεως τού Αλφαβήτου είχε δημιουργήσει σύγχυση καί κατά τήν Αρχαιότητα. Η σύγχυση προήλθε από τήν παρανόηση ορισμένων συγγραφέων, τής Μυθο-ιστορικής Εθνικότητος καί προελεύσεως τού Αργείου (καί άρα Έλληνος) Κάδμου, (υιού τού Αγήνορος, εγγονού τού Διός καί τής Ιούς, δισέγγονου τού Ινάχου, προ-Ωγύγιου βασιλέως του Άργους) καί πάππου τού Διονύσου, εισαγωγέως κατά μία άποψη των γραμμάτων (Διόδωρος, 5, 57,5: πολλαίς ύστερον γενεαίς, (τού Κατακλυσμού) Κάδμος ο Αγήνορος, εκ τής Φοινίκης πρώτος υπελήφθη κομίσαι γράμματα είς τήν Ελλάδαν Καί απ' εκείνου τό λοιπόν οι Έλληνες έδοξαν αεί τι προσευρίσκειν περί τών γραμμάτων, κοινής τινος αγνοίας (λόγω τού Κατακλυσμού) κατεχούσης τούς Έλληνας). Κατά τήν άλλη άποψη, που αναφέρεται από τούς περισσοτέρους (Λουκιανός, Διόδωρος, Φιλόστρατος, κ.α.), δημιουργός τους ήταν ο Παλαμίδης, γιός τού Ναυπλίου καί ήρωας τού Τρωϊκού πολέμου. Μια Τρίτη, που αναφέρεται επίσης από τόν Διόδωρο λέει: "Γράμματα μέν γε πρώτος Ορφεύς εξήνεγκεν παρά Μουσών μαθών." Η μεγαλύτερη βάση δόθηκε σέ μία φράση τού Ηροδότου, η οποία όμως, εκούσια ή ακούσια, ερμηνεύτηκε μέ λανθασμένη στίξη. Βέβαια ο Ηρόδοτος (Τερψιχόρη, 58), ο οποίος πολλές φορές όπως έχει αποδειχθεί έπεσε θύμα παραπληροφορήσεως, δείχνοντας συχνά μειωμένη δυνατότητα αξιολογήσεως, εκφράζει, όπως δηλώνει, (ως εμοί δοκείν) προσωπική του άποψη, κι όχι αποδεκτό ιστορικό γεγονός. Ο ίδιος ο Ηρόδοτος πάλι, (Ευτέρπη, 145) μάς λέει: "Διονύσω μέν νύν τώ εκ Σεμέλης τής Κάδμου, λεγομένω γενέσθαι κατά εξακόσεα έτεα καί χίλια, μάλιστα έστι ες εμέ." Αν υπολογίσουμε ότι ως παππούς τού Διονύσου προηγήθηκε κατά 50 χρόνια κι ότι ο Ηρόδοτος γεννήθηκε τό 484 π.Χ., τότε ο Κάδμος γεννήθηκε τό 2.134 π.Χ. ... καί μετέφερε τό αλφάβητο ενός Λαού που πρωτοεμφανίζεται στήν Ιστορία τόν 13ο αιώνα, δηλαδή 800 χρόνια μετά! Τό συμπέρασμα είναι κι εδώ, ότι καί πάλι, μιά θεωρία εστηρίχθη επιλεκτικά καί αβασάνιστα, στίς λιγότερες ενδείξεις κι αγνόησε τίς περισσότερες. Κι επί πλέον απεδέχθη, όπως θά δούμε αμέσως παρακάτω, τό παράλογο κι αγνόησε τό λογικό. Πέραν τού ότι ιδρυτής τής Φοινίκης, κατά τήν Μυθολογική ιστορία ήταν ο Φοίνιξ, ο γιός τού Ινάχου από τό Άργος, συνεπώς Έλλην (ή αν θέλετε, Πελασγός ή Πρωτο-Έλλην ή Αιγηίτης ή προ-Σελήνιος Αρκάς ή Δραβίδης ή ...), πόλεις μέ τό όνομα "Φοινίκη", αναφέρονται παλαιότατες καί στήν Ελλάδα (Ήπειρος, Θεσσαλία, κ.α.). Είναι λοιπόν λογικό η μεταγενέστερη Φοινίκη τής Συρίας, νά ήταν αρχικά αποικία μιάς προγενέστερης Φοινίκης τής Ελλάδος, καί περικυκλωμένη από γείτονες Σημίτες, εκσημιτίσθηκε. Οι Σημίτες Φοίνικες πρωτοεμφανίζονται στήν Ιστορία τόν 13ο αιώνα, ακμάζουν όμως τόν 9ο καί 8ο. Οι μόνες τους δραστηριότητες ήσαν τό Ναυτικό εμπόριο κι η χάριν αυτού, βιοτεχνία. Δέν συνέγραψαν ούτε ένα Λογοτεχνικό ή Φιλοσοφικό κείμενο. Ούτε ένα ποιητικό ή Θεατρικό ή ιστορικό έργο. Τά μόνα τους γραπτά (καί μάλιστα μέ συλλαβικό κι όχι φθογγικό αλφάβητο) ήσαν εμπορικές αναφορές καί λογαριασμοί. Τά αρχιτεκτονικά καί εικαστικά τους έργα, ανάξια λόγου κι η ηθική φήμη τους, στούς λαούς που, εμπορικά καί μόνο, συναλλάσσονταν, πολύ κακή. Από τήν άλλη μεριά, οι Αιγαίοι, Έλληνες καί πρωτο-Έλληνες, μέ (επί πολλές χιλιετίες γιά μάς, ή έστω 2.000 χρόνια γιά τούς άλλους) πληθωρικά, όλα τά πολιτισμικά στοιχεία, που αναφέραμε καί που έλειπαν από τούς Φοίνικες. Κι έρχονται οι φωστήρες "επιστήμονες", Φοινικιστές, νά μάς πείσουν, πέραν τής κοινής λογικής, ότι οι απολίτιστοι δίδαξαν γραφή καί γλώσσα στούς πολιτισμένους! Οι αγραφότατοι στούς πολυγραφότατους! Κι ας βρέθηκαν στήν Ελλάδα, επιγραφές με "Φοινίκια γράμματα", επιστημονικά χρονολογημένες πολλές χιλιετίες πρίν τήν εμφάνιση τών "εφευρετών τους", όπως αυτή του Δισπηλιού (5.260 π.Χ.). Κι ας αναφέρεται πως αλληλογραφούσαν μέ τήν Λιβύη, οι σύγχρονοι, τού Ωγύγου, Ίναχος καί Φορωνεύς.
Δική μας αντεξελικτική, άποψη είναι ότι η ιερή καί τέλεια διαμορφωμένη γιά νοητική, κι όχι μόνο καθημερινή, χρήση, Ελληνική γλώσσα, ήταν προκατακλυσμιαία, χάθηκε στήν ολοκληρωτική καταβύθιση τού Αιγαίου χώρου (Πλάτων, Τίμαιος 23 &,.) καί επανεισήχθη από τίς δεξαμενές γνώσεως των θυγατρικών Ιερατείων τών διασωθησών αποικιών. Η Γραμμικές Α και Β δέν ήταν παρά αναμενόμενες προσπάθειες βαθμιαίας επανασυστάσεως, μέσα από κυτταρικές μνήμες, τής χαμένης γνώσεως. Απόδειξις τούτου, οι πήλινες πινακίδες τού ανακτόρου τού Ραμσή Γ? (1184-1153 π.Χ.), στό Τέλ-ελ-Γιαχουντίγια καί στό Κουντίρ, τού Δέλτα τού Νείλου (F.L.Grifith: Οι αρχαιότητες τού Τέλ-ελ-Γιαχουντίγια). Η χρονολόγησή τους στίς αρχές τού 12ου αιώνα π.Χ. δέν αμφισβητείται από κανέναν. Φέρουν όμως Ελληνικά γράμματα τής εποχής... τού Πλάτωνος! Πώς είναι δυνατόν τόν 12ο αιώνα νά βρίσκουμε γράμματα τής εξελίξεως τού 4ου, όταν τά πρόδρομά τους πρωτοεμφανίζονται στόν Ελληνικό χώρο τον 7ο καί οι υποτιθέμενοι εφευρέτες τους τά εδημιούργησαν τόν 9ο ή 8ο; Ακόμη ένα Αρχαιολογικό αδιέξοδο λοιπόν! Που δέν οδήγησε βέβαια στήν απόρριψη τής Φοινικικής θεωρίας!!! Αντίθετα, ακόμη, μάταια ψάχνουν μιά μέθοδο χρονολογήσεως που νά αμφισβητή όλες τίς άλλες που εχρησιμοποιήθησαν, γιά νά αποδείξουν ότι τά γράμματα εχαράχτησαν τήν εποχή κάποιου Πτολεμαίου. Είναι κι αυτή μιά άποψις καί μιά συχνή τακτική. Νά μή δημιουργούν τά ευρήματα τίς θεωρίες, αλλά αντίθετα οι θεωρίες τά ευρήματα! Τό τρίτο δόγμα τής κατεστημένης Αρχαιολογικής Ιστορίας, είναι όπως προαναφέραμε, αυτό τής ελαχιστοποιήσεως τού χρονικού βάθους τής ιστορίας τού Ελληνικού Πολιτισμού. Η χρονολόγησις τής λεγομένης προϊστορίας, είναι ομολογουμένως δυσκολότατη. Οι γεωλογικές ανακατατάξεις που ακολούθησαν τόν αναμφισβήτητο ιστορικά, κατακλυσμό, όπως ήταν φυσικό, δέν επέτρεψαν μαρτυρίες τού προηγηθέντος μεγάλου Πολιτισμού. Μπορούμε νά βασιστούμε μόνο σέ καταγραμμένες πολύ αργότερα μνήμες καί παραδόσεις που συγκροτούν τήν Μυθολογική ιστορία, τήν οποία βέβαια η "επιστημονική" Αρχαιολογία, δέν αποδέχεται. Μπορούμε όμως, σέ πολλές περιπτώσεις νά επαληθεύσουμε τά ιστορούμενα μέ επιστημονικά αδιάσειστα, Γεωλογικά, Γεωμορφολογικά, Ανθρωπολογικά καί Αστρονομικά στοιχεία.
Σταθμοί γιά τήν χρονολόγηση είναι πρώτιστα ο τελευταίος κατακλυσμός, ο τού Δευκαλίωνος, καί είναι επίσης ο Τρωϊκός πόλεμος, η συγγραφή τών Ορφικών καί η συσχέτιση τών χρονικών παρουσιών Ηρώων, Βασιλέων, Γεναρχών στόν Ελληνικό αλλά καί Αιγυπτιακό, Μικρασιατικό καί Ινδικό χώρο. Κατακλυσμοί, όπως αναφέρει ο Πλάτων (Τίμαιος 23), έγιναν πολλοί. Όλοι οι Λαοί έχουν καταγράψει στίς Μυθολογίες τους, έναν. Τον τελευταίο, αυτόν τού Δευκαλίωνος, τού έπους τού Γκιλγκαμές, τού Νώε κτλ. Οι Έλληνες είναι οι μόνοι που διατηρούν Μυθολογοποιημένες μνήμες τριών: Τού Δαρδάνου, τού Ωγύγου καί τού Δευκαλίωνος. Ο τελευταίος, σύμφωνα μέ τά λεγόμενα τών Ιερέων τής Νηΐθ (Αθηνάς), στήν Σαΐδα της Κάτω Αιγύπτου, πρός τόν Σόλωνα (Τίμαιος 23), συνετελέσθη αμέσως μετά τήν μεγίστη σύγκρουση (ίσως καί εξ αιτίας της) τών Αιγαιητών πρωτο-Ελλήνων καί τών Ατλαντίδων, κατά τό 9.500 π.Χ., περίπου. Τό γεγονός περιγράφεται κι από τόν Απολλόδωρο (Α, VII, 2) όταν "... τά κατά τήν Θεσσαλίαν όρη διέστη". Οι Γεωλόγοι χρονολογούν τήν διάσταση αυτή, του Ολύμπου καί τής Όσσης, γύρω στό 10.000 π.Χ. Τήν ίδια εποχή χρονολογούν καί τήν έκχυση τής Θεσσαλικής λίμνης (Θεσσαλία= θέσις Αλός) (τήν δε Θεσσαλίην λόγος εστί τό παλαιόν είναι λίμνην. Ηροδ. Ζ, 129), στόν καταβυθισθέντα Αιγαίο χώρο. Οι ερευνητές West, Bouval καί Chankok, μέ τήν βοήθεια υπολογιστού καί εκτιμώντας χρονικά καί σχηματικά, τήν Μετάπτωση τών αστερισμών, λόγω τής μετατοπίσεως του άξονος τής Γής, βρήκαν ότι σέ κάποια μακρινή εποχή όταν ο αστερισμός του Ωρίωνος (Όσιρις, γιά τούς Αιγυπτίους) αρχίζει τήν άνοδό του από τόν ορίζοντα, προβάλλεται επακριβώς στά σημεία όπου είναι κατασκευασμένα τά μεγάλα κτίσματα τής τετάρτης Δυναστείας στήν Αίγυπτο. Τά τρία άστρα τής ζώνης του Ωρίωνος σημαδεύουν μέ απόλυτη ακρίβεια τίς τρείς πυραμίδες τής Γκίζας καί τά άστρα Bellatrix (γ) καί Saiph (κ), επίσης ακριβώς προβάλλονται στίς πυραμίδες στό Zawyat-al-aryan καί Abu-roash αντίστοιχα. Ο υπολογιστής έδειξε ότι η εποχή εκείνη ήταν τό 10.500 π.Χ. Δέν υποστηρίζεται ότι εκτίστηκαν τότε, αλλά ότι εκτίστηκαν πάνω σέ από τότε σημιοθετημένα ορόσημα. Σέ πάπυρο που βρίσκεται στό Μουσείο τού Βερολίνου, αναφέρεται πως ο Χέοψ ανεζήτησε τό "μαύρο κουτί τής Γνώσεως τού Θώτ", γιά νά ορίση τήν θέση τής Μεγάλης Πυραμίδος. Η τότε καί μόνο τότε, (10.500 π.Χ.) μεταπτωτική θέση καί σχήμα του Γαλαξία προβάλλεται επίσης επακριβώς στόν ποταμό Νείλο, τόν οποίο αποκαλούσαν Γαλαξία! Η εποχή αυτή ορίζεται σάν αρχή τής βασιλείας του Όσιρη (βασιλέυς Διόνυσος τών Ελλήνων, Πλούταρχος: περί Ίσιδος καί Οσίριδος) καί ονομάζεται Τέπ-Ζέπι, που θά πεί, αρχή τού χρόνου. Στόν κορμό τής Σφίγγας, που υποτίθεται πως κατασκεύασε ο Χεφρήνος (2556 π.Χ), ο οποίος μάλλον επαναχάραξε μόνον τό κεφάλι (γι' αυτό καί είναι δυσανάλογα προς τό σώμα, μικρό), υπάρχουν έντονα νεροφαγώματα, τά οποία οι Γεωλόγοι κατηγορηματικά υποστηρίζουν ότι εδημιουργήθησαν από μεγάλης διαρκείας καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις καί σε καμμιά περίπτωση από πλημμύρες του Νείλου. Οι μεγάλες βροχοπτώσεις, που ακολούθησαν τό λιώσιμο τών παγετώνων τής Βουρμίας περιόδου, ήταν συχνές στήν Αίγυπτο, μέχρι τό 10.000 π.Χ. Τότε τό κλίμα, κατά τούς Γεωλόγους αλλάζει απότομα καί δέν υπάρχουν πλέον βροχές. Οι εκτιμήσεις τών Γεωλόγων όλου τού κόσμου συμπίπτουν γιά μεγάλες διαφοροποιήσεις στερεάς καί Θάλασσας, σέ όλον τόν πλανήτη, μεταξύ 10.000 καί 9.000 π.Χ. Επιβεβαιώνουν δηλαδή, όπως κι οι Αστρονόμοι, τούς αρχαίους συγγραφείς καί τήν Μυθολογία, που όμως επιμένει νά αμφισβητεί η Αρχαιολογία.
Σύμφωνα μέ τόν Ησίοδο, η ιστορία τής Γής γνώρισε 5 γένη: τό Χρυσούν, τό Αργυρούν, τό γένος τών Ηρώων, τό Χαλκούν καί τό Σιδηρούν. Τά Χρυσούν καί Αργυρούν είναι τά γένη τών Θεών καί Δαιμόνων (Ουρανίων καί Χθονίων Θεοτήτων), τό Χαλκούν, τό γένος τού τέλους τής προϊστορίας καί τό σιδηρούν, τής 1ης χιλιετίας π.Χ., τών ιστορικών χρόνων καί που διαρκεί μέχρι σήμερα. Τό γένος τών Ηρώων τοποθετείται γύρω καί μετά τόν κατακλυσμό τού Δευκαλίωνος. Ο Διογένης Λαέρτιος αναφέρει ότι σύμφωνα μέ τούς Ιερείς του Άμμωνος, μεταξύ τού πρώτου Θεού-βασιλέως τής Αιγύπτου, του Ηφαίστου καί τού Μ. Αλεξάνδρου μεσολάβησαν 48.863 χρόνια. (ετών είναι μυριάδας τέσσαρας καί οκτακισχίλια οκτακόσια εξήκοντα τρία, εν οίς ηλίου μέν εκλείψεις γενέσθαι τριακοσίας εβδομήκοντα τρείς καί σελήνης δέ οκτακοσίας τριάκοντα δύο). Ορίζει δηλαδή τήν αρχή του Αιγυπτιακού βασιλείου, στόν ασύλληπτο γιά τήν επιστήμη χρόνο τού 49.000 π.Χ.! Σύμφωνα μέ τήν χρονολόγηση τού Μανέθωνος, η πρώτη μετά τήν βασιλεία τών Θεών Δυναστεία, αρχίζει τό 3.110 π.Χ., μέ τόν Μήνην ή Μένες ή Μηνάν ή Μίνωα, που είναι βασιλικός τίτλος τών Κρητών, όπως καί " Φαραώ", τών Αιγυπτίων κι όχι όνομα. ... πρώτον φασί Βασιλεύσαι τής Αιγύπτου Μηνάν...(Διόδωρος, Ι, 45,1) ...καί τόν θαυμαζόμενον λαβύρινθον οικοδομήσαι...(Διόδωρος, 1, 89, 3) Στόν Ναό τού Όσιρη στήν Άβυδο, στό ανάγλυφο τού αριστερού τοίχου, ο Φαραώ Σέτι Α' απαριθμεί στόν γιό του Ραμσή Β', έναν πρός έναν, όλους τους 76 Φαραώ, από αυτόν μέχρι τόν Μένες. Στόν δεξιό τοίχο όμως, που "περιέργως" αποσιωπούν οι Αρχαιολόγοι, ο ίδιος διηγείται ότι χιλιάδες χρόνια πρίν από τόν Μένες, κυβερνούσαν τήν Αίγυπτο οι Θεοί. Ο Θεός Ερμής, (Θώτ ή Τώτ γιά τούς Αιγυπτίους), αναφερόμενος ως Δάσκαλος τού Πολιτισμού τους, τοποθετείται στήν εποχή τού κατακλυσμού κι αμέσως μετά. Δηλαδή τό 9.500 π.Χ., σύμφωνα μέ τόν Πλάτωνα. Ο Ορφεύς που κι αυτός "...εξελόχευσεν Ιερόν Λόγον ες Αίγυπτον", (Αργοναυτικά), αναφέρεται ως μαθητής του καί άρα έζησε μία γενιά μετά τόν κατακλυσμό. Ο Ορφεύς όμως σύμφωνα μέ τόν Απολλώνιο τόν Ρόδιο (VII 171) έζησε τρείς γενιές πρίν από τά Τρωϊκά. Ο Τρωϊκός πόλεμος, σύμφωνα μέ τήν επίσημη άποψη τοποθετείται τό 1.130 Π.Χ. κι έγινε τρείς γενιές μετά τήν καταστροφή τού Μινωϊκού Πολιτισμού. Υπάρχουν όμως σαφή καί τεκμηριωμένα, Γεωμορφολογικά (Κ.Κουτρουβέλης, ταξίαρχος ε.α. Γεωγραφικής υπηρεσίας Στρατού) καί Αστρονομικά επιχειρήματα, που τόν τοποθετούν τό 3.087 π.Χ. Οπότε η Αργοναυτική εκστρατεία που έγινε μιά γενιά νωρίτερα, τοποθετείται γύρω στό 3.110 κι ο Ορφεύς έζησε τό 3.170 π.Χ. Η χρονολόγηση αυτή ταιριάζει καί μ' αυτήν τού Μανέθωνος γιά τόν Μένες ή Μηνάν ή Μήνωα (3.100 π.Χ.) Τότε τό 3.110 έζησε καί ο Θηβαίος Ηρακλής, ενώ ο Ιδαίος Ηρακλής που ήταν σύγχρονος τού Φορωνέως, χρονολογείται πρίν από τόν Κατακλυσμό. Εδώ βλέπουμε ένα παράδειγμα συνωνύμων προσώπων (υπήρξε καί τρίτος αρχαιότερος Ηρακλής, τού οποίου Ναό βρήκε ο Αλέξανδρος στην Τύρο) κι αυτή είναι κι η μόνη εξήγηση όσων ασυμβατοτήτων στήν χρονολόγηση. Είναι φανερό ότι καί τότε, όπως καί στήν Κλασσική Ελλάδα, αλλά καί σήμερα, υπήρξαν διαφορετικά πρόσωπα μέ τό ίδιο όνομα. Έτσι υπήρξαν τουλάχιστον δύο Διόνυσοι, μέ πρώτο τόν γιό τής Δήμητρας ή τής Ιούς, Όσιρη γιά τούς Αιγυπτίους καί Surya γιά τούς Ινδούς, καί τελευταίο τόν Διόνυσο τής Σεμέλης. Τρείς Ηρακλείς, μέ τελευταίο αυτόν τής Αλκμήνης κ.ο.κ. Έτσι έχουμε Ορφέα, μαθητή του Ερμή καί ιδρυτή τών Μυστηρίων καί τών Ηλιακών Ιερών κορυφής καί Ορφέα τού Οιάγρου, τον κιθαρωδό, που συμμετείχε στά Αργοναυτικά. Μέ τά στοιχεία που έχουμε, μερικά από τά οποία αναφέραμε, θα επιχειρήσουμε μία πιθανή χρονολόγηση που νά ανταποκρίνεται κατά τό μέγιστο δυνατόν στίς υπάρχουσες ιστορικές καί Μυθο-ιστορικές αφηγήσεις:
Χρυσούν Γένος
(βασιλεύς Ουρανός - Υπερίων - Άτλας - Κρόνος) - Τιτανομαχία
Αργυρούν Γένος
(βασιλεύς Δίας) - εποχή Διογενών Θεών
Χαλκούν Γένος
Ιδαίοι Δακτυλοι - Κουρήτες - Κορήβαντες - Λέλεγες - Τελχήνες
Ιδαίος Ηρακλής
Ίναχος (βασιλεύς του Άργους μια γενιά πρίν)
ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΩΓΥΓΟΥ (16.000 - 10.500 π.Χ.)
Χαλκούν Γένος
Φορωνεύς (βασ. Άργους) - Μέσσαπος (βασ. Σικυώνος) - Ωγύγος (βασ. Αθηνών)
Διόνυσος Α, της Δήμητρας ή Ιούς (βασ. Αιγύπτου ως Όσιρης & Ινδιών ως Surya)
Γένος Ηρώων
ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΟΣ (10.000 - 9.500 π.Χ.)
Γένος Ηρώων
Κραναός (βασ. Αθηνών) - Ερμής (Θώτ ή Τώθ) - Ορφεύς Α (μιά γενιά μετά)
Έπαφος - Ακτίς ο Ρόδιος - Πελασγός - Λυκάων (ιδρυτής πρώτης πόλης, Λυκόσουρας)
ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (2.000 ή 4.000 εως 1.200 ή 3.200 π.Χ.)
Μίνως Α'
Μίνως Β'
Μίνως Γ'
Έκρηξη ηφαιστίου τής Θήρας (1.6οο ή 3.400 π.Χ.)
Καταστροφή Μινωικού Πολιτισμού (τρείς γενιές πρίν τά Τρωικά)
Μίνως Δ' (1ος Φαραώ της Αιγύπτου, 3.100 π.Χ)
Αργοναυτικά - Ηρακλής Θηβαίος- Ορφεύς Β' -Λάϊος (μιά γενιά πρίν τά Τρωϊκά)
ΜΥΚΗΝΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (1.200 ή 3.150 π.Χ.)
Πέλωψ ο Ταντάλου (Δύο γενιές πρίν Τρωικά.)
Ατρέας ο Πέλοπος (μια γενιά πρίν Τρωικά)
ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (1.130 ή 3.087 π.Χ)
Ιδομενέας (εγγονός του Μίνωα Γ.)-Ατρείδες- Παλαμίδης ο Ναυπλίου
Σιδηρούν Γένος
Τό βάθος τής Ιστορίας είναι σέ μεγάλο βαθμό, σκοτεινό καί δύσβατο. Η πρόταση που έγινε, επιδέχεται πολλή έρευνα, πολλές επιφυλάξεις καί πολλές βελτιώσεις. Είμαστε ανοικτοί καί έτοιμοι νά επανέλθουμε. Η αναζήτηση τών διασπάρτων ενδείξεων, η αξιολόγησίς τους, η συσχέτισίς τους κι η τελική, δυνατή εικονοσύνθεση αυτής τής Ιστορίας, είναι, παρά τά πιθανά λάθη μας, γιά μάς τους ερασιτέχνες καί μοναδικούς εραστές της, μιά συναρπαστική περιπλάνηση κι ένα γοητευτικό ταξίδι. Η επιστήμη όταν μεταλλάσσει τήν αναγκαία κι επιθυμητή σοβαρότητά της, σέ δογματική καί αυτοϊκανοποιούμενη σοβαροφάνεια, στερείται καί στερεί αυτήν τήν γοητεία του καί κάνει τό ταξίδι, τυφλό η στείρο. Τότε είναι που βλέπει τό δάκτυλο καί χάνει τήν ουσία που εκείνο δείχνει. Κι αυτό είναι βέβαια τραγικό. Τό ότι όμως πολλές φορές, γιά νά κρυφτή η ανεπιθύμητη ουσία, φτάνει νά κόβει καί τό δάκτυλο, αυτό είναι έγκλημα!(Επαμεινώνδας Παντελεμίδης)
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΒΛΟ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Ολοι οι δρόμοι της Παγκόσμιας Προιστορίας οδηγούν στην Ελληνική Αρχαιολογία. Ακόμη και η Εβραική και σφόδρα ανθελληνική Βίβλος, αναφέρεται στην Ελληνική Αρχαιολογία, παραχαράσσοντας όμως τεχνηέντως την αλήθεια. Από άγνοια; Από σκοπιμότητα ; Και ο νοών νοήτω! Διαβάζοντας τα σχόλια του διακεκριμένου καθηγητού Θεολογίας κ. Σάββα Αγουρίδη στο Δελτίον Βιβλικών Μελετών , Δεκ. 1987 βρέθηκα κυριολεκτικά αποσβολωμένος με τα πλούσια αποδεικτικά στοιχεία των Βιβλικών Γραφών, αναφορικά με την προιστορική- προ του Κατακλυσμού- παρουσία των Αρχαιοελλήνων στο χώρο της Εγγύς Ανατολής .
Οι Επτά Γενεές του Σηθ
Η περί Ενώχ παράδοση (στίχ. 5 , 1-3 της Γενέσεως) αναφέρει τις επτά γενεές που ακολούθησαν την γέννηση του Σηθ. Κατά την Βίβλο «όταν ο Αδάμ ήτο 130 ετών γέννησε γυιό κατά το ομοίωμα του και του έδωσε το όνομα Σηθ. Μετά απέκτησε κι’ άλλους γυιούς και πέθανε 930 ετών». Θα αντιπαρέλθουμε τις υπερβολές της Βίβλου αναφορικά με την ηλικία του Αδάμ και θα ερευνήσουμε το όνομα Σηθ. Αυτός δεν ήτο άλλος από τον Ξένιο Δία. [«ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» , σελ.411 , Δημ. Βαρδίκου]
Επειδή οι Εβραίοι δεν δημιούργησαν κανένα πολιτισμό ο αφηγητής στην Γένεση (στίχοι 17-4) διάλεξε μερικά παραδείγματα ώστε να δώσει μιά κατά τις Εβραικές αντιλήψεις γενική εικόνα της υλικής και ηθικής προόδου των πρώτων ανθρώπων. Ο Diver παραπέμπει στους Φοίνικες . Παλαιά πασίγνωστη ιστορία!! Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος μας παραπέμπει στον Φίλωνα από την Βύβλο, ο οποίος κι’ αυτός παραπέμπει στον Σανχονιάθωνα . Αυτοί μας πληροφορούν τα εξής: «Μεταξύ των απογόνων του πρώτου ζεύγους (Πρωτόγονος και Αιών) αναφέρονται δύο αδελφοί ,ο Υψουράνιος ή Σαμημρούνος και ο Ουσώος . Ο πρώτος εξ αυτών θεμελίωσε την πόλη Τύρο και κατασκεύασε πρώτος καλύβες από καλάμια παπύρου, ενώ ο άλλος υπήρξε ο πρώτος κατασκευαστής ενδυμάτων αλλά και ναυτικός». Πριν πάμε στα πρόσωπα ας ερευνήσουμε την ονοματολογία των πόλεων Βύβλου και Τύρου. Αμφότερα τα ονόματα είναι Ελληνικότατα , διότι αυτές θεμελιώθηκαν απο τους πανάρχαιους Αρχαιοέλληνες. Κατά την «Ωγυγία» τ. Α! σελ.15 «την Βύβλο αφήκεν δώρον ο Κρόνος στην θεάν Διώνη ( οι Φοίνικες την ονόμασαν Βεάλτιν εκ της Βύβλου)». Επίσης «ο Κρόνος (αφήκεν δώρον) την Βυρητόν εις τον Ποσειδώνα, τους Καβείρους, τους Αγρότες και τους Αλιείς Θεούς, οι οποίοι αφιέρωσαν εκεί και τα λείψανα του Πόντου» Προφανώς τούτο υποδηλώνει ότι οι ως άνω έφθασαν στην περιοχή θαλασσίως και εγκατεστάθησαν ως έποικοι εκεί. Στον Ερμή τον Τρισμέγιστον έδωσε όλην την Αίγυπτον. Εξ άλλου η Αφροδίτη(μετονομασθείσα Αστάρτη από τους Αιγυπτίους) φορούσα κέρατα ταύρου στην κεφαλή εύρεν Αετόν τον οποίον αφιέρωσε στην Τύρον, την ιεράν νήσον που κείται στα παράλια της Φοινίκης. (τα κέρατα είναι το έμβλημα της Μινωικής Κρήτης . Επίσης δηλώνουν την εποχήν τότε που ο Ηλιος βρισκοταν στο ζώδιο του Ταύρου, εποχή που κυμαίνεται μεταξύ 11.800-1650 π.Χ (βλέπε μελέτη Κ. Χασάπη «ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ, σελ.102 και επέκεινα» ) Το όνομα της Τύρου παράγεται απο το «τυρός=τυρί» . Και βέβαια δεν είναι το μοναδικό Ελληνικό όνομα αφού οι πλείστες πόλεις της περιοχής φέρουν Ελληνικά ονόματα (Δαμασκός, Πέτρα, Αίγυπτος, Θήβα, Πεντάπολις, Ηλιούπολις κ.ο.κ ) Ακόμη και το ΣΟΥΕΖ σημαίνει «ΖΕΥΣ» αν το διαβάσουμε εξ δεξιών προς τ’ αριστερά, που συνηθίζουν οι Αραβες. Οσον αφορά την μετονομασίαν της Αφροδίτης σε Αστάρτην και του Ξενίου Διός σε Σηθ κλπ, ο Διόδωρος(1,3,2 αι 96 4) μας λέγει :«την μεν γαρ Οσίριδος τελετήν τη Διονύσου την αρχήν είναι, την δε της Ισιδος τη της Δήμητρος ομοιοτάτη υπάρχειν,«των ονομάτων μόνον ενηλλαγμένων»
Ο Πρωτόγονος Διόνυσος
Αλλά ας πάμε στον Πρωτόγονο και ας δούμε ποιός ήτο αυτός ;
Από την «Ωγυγία» τ. Α! σελ. 30 , Αθαν. Σταγειρίτου, πληροφορούμεθα ότι: «...η ανάγκη και ο Κρόνος ήσαν τέκνα, του Χάους , ο δε Κρόνος οίον ο χρόνος , εγέννησε τον Αιθέραν και τον Ερωτα διφυή, τουτέστιν ανδρόνυνον, το οποίον ονόμαζον οι νεώτεροι άνθρωποι Φάνητα, επειδή αυτός εφάνη πρώτον. Ούτος δε ο Φάνης αναφέρεται πανταχού , εις την Θεογονίαν του Ορφέως και εις τους ύμνους, Πρωτόγονος, Πρίαπος, Ωογενής και πατήρ των θεών και θνητών ονομαζόμενος...Τούτον δε τον Φάνητα ωνομάζει εις άλλο μέρος , Ηρικαπαίον, Ηλιον και Διώνυσον» Επομένως σύμφωνα με την Ορφική λατρεία ο Πρωτόγονος δεν είναι άλλος απο τον Διόνυσο . Αλλά και στα «Αργοναυτικά » Υμνος 81ος ο Ορφέας λέγει στον Ιάσωνα : «διερχόμενος με το πλοίον μου την απέραντον γην και τας πόλεις αποκαλύπτων εις τους ανθρώπους τα θέσφτα(χρησμούς) εις Αίγυπτον και εις την Λιβύην» Οι Ιουδαίοι των Αλεξανδρινών χρόνων κυκλοφόρησαν ποιήματα ως τα του Αριστοβούλου εις τα οποία αναμειγνύουν στίχους εκ των Ορφικών κειμένων μετά ιδικών των, αποβλέποντες εις το να δείξουν , ότι οι παναρχαίοι Ορφικοί επίστευον εις ένα θεόν, ο οποίος δεν ήτο άλλος ειμή ο θεός τους Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι όμως βέβαιον ότι οι πρώτοι ευρετές του ενός θεού είναι οι Ορφικοί, πολλές χιλιάδες χρόνια προ των Εβραίων. Προφανώς, οι Εβραίοι εδανείσθησαν εκ των Ορφικών την μονοθείαν, όπως και εμείς τώρα πιστεύουμε σε δάνειο Εβραικό θεό .
Η Βίβλος για το ζεύγος του Πρωτόγονου και του Αιώνα λέγει ότι: « ...ο δε Κολπίας άνεμος και η γυνή Νύκτα ή Βάαυ, εγέννησαν δύο θνητούς τον Πρωτόγονο και Αιώνα, οι οποίοι επενόησαν την χρήσιν των καρπών των δένδρων», ( «Ωγυγία» τ. Α! σελ. 8 Αθαν. Σταγειρίτου) δηλαδή επενόησαν τα καρποφόρα δένδρα. Και οι δύο λέξεις αποκωδικοποιούμενες μας φανερώνουν ότι βρισκόμαστε στον «Πρώτογονο Γενάρχη Πελασγό» , ο οποίος με την γυναίκα του Νύκτα ήλθαν απο την θάλασσα με ιστιοφόρα πλοία. Τέκνα λοιπόν του Πρωτόγονου και του Αιώνα αναφέρονται δύο, το Γένος και η Γενεά. Το Πρωτόγονο Γένος πήρε την θρησκεία του από τους Ορφικούς, αφού επίστευαν σαν Θεό τους τον Ηλιο . Οι Φοίνικες τον ονομάζουν Βεελσαμήν, όπερ σημαίνει Δίας [«Ωγυγία» τ. Α!, σελ.8]. Και βεβαίως δεν ήτο δυνατόν να πάρουν την θρησκεία απο τους Εβραίους ή άλλον λαό, διότι σε εκείνο το απώτατο παρελθόν οι Εβραίοι δεν είχαν κάνει την εμφάνιση τους σαν εθνότητα στην Ιστορία.
Οι Γίγαντες
Ας πάμε τώρα στην εξέταση των Γιγάντων. Η Βίβλος γράφει ότι :«το Γένος και την Γενεά εγέννησαν τρία τέκνα , ήτοι το Φως, το Πυρ, και την Φλόγα. Εξ αυτών εγέννήθησαν τέκνα υπερμεγέθη , δηλαδή τους Γίγαντες και επειδή κατώκησαν στα όρη πήραν την ονομασία των ορέων, όπως Λίβανον, Αντιλίβανον , Κάσσιον, Βραθύ κ.α» Ο (39ος) XXXIX Ορφικός Υμνος[«ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ» σελ.343,Ιωάν. Πασσά .] λέγει: «Εστίν δη πάντων αρχή Ζευς. Ζευς γαρ έδωκε, ζώα τ’ εγέννησεν και ΖΗΝ. Αυτόν καλέουσι και ΔΙΑ τ’ ήδ’, ότι δη δια τούτον άπαντα τέτικται (είς δε πατήρ αυτός πάντων , θηρών τε βροτών τε) εξ ου και ο Ηλιος-Απόλλων επικαλείται Ζευς » Κατά τον διακεκριμένο αστρονόμο Κ. Χασάπην «οι Ελληνες απο το 11.800 π.Χ είχαν προηγμένες γνώσεις των φυσικών φαινομένων και κατέγραψαν ακόμη και αστρονομικές παρατηρήσεις» . Τούτο απέδειξε επι τη βάσει αστρονομικων παρατηρήσεων των Ορφικών Υμνων.
Ο Υψουράνιος και Ουσώος
Η Βίβλος αναφέρει ότι : «Ο Υψουράνιος και Σαμημρούμος ήσαν τέκνα των Γιγάντων. Εδώ έχουμε μιά διαφοροποίηση της Βιβλικής ιστορίας σε σχέση με την Ελληνική Αρχαιολογία. Ο Μημρούμος στην Βίβλο αναφέρεται ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Υψουράνιον , αδελφός δε τούτου ήτο ο Ουσώος. Η Ωγυγία αναφέρει τον Υψουράνιον και Μημρούμο(οι Εβραίοι τον έκαναν Σαμ-ημρούμο), ωσάν να πρόκειται για δύο διαφορετικά πρόσωπα. Ας εξετάσουμε τώρα τον βιβλικόν Ουσώον , ο οποίος φέρεται ως αδελφός του Υψουράνιου . Αυτός έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, διότι αναφέρεται ως ο πρώτος ναυτικός, εν αντιθέσει με την Ελληνική Αρχαιολογία που αναφέρει τον Μημρούμον. Το όνομα Ουσώος= Ού-Σώος είναι Ελληνικό και υποδηλώνει κάποιον άτυχο ναυτικό που δεν γύρισε απο τον πλούν του. Λαμβανομένης υπ’ όψιν της επικινδυνότητος των πλόων της εποχής εκείνης αυτός φαίνεται ότι πνίγηκε. Είναι αποδεδειγμένο ότι οι Αιγαίοι και οι Κρήτες ήσαν οι πρώτοι ναυτικοί στην παγκόσμια ιστορία. Τούτο εξηγείται αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος, όσοι εγλύτωσαν στις κορυφές των ορέων-που αποτελούν τώρα τα νησιά του Αιγαίου- έννοιωσαν σφοδρή την επιθυμία να επικοινωνήσουν με τους συγγενείς τους που είχαν αποκοπεί στα γειτονικά νησιά. Τότε έφτιασαν τα πρώτα πλοία εκ κορμών δένδων και άρχισαν τους πρώτους πλόες σε ανοιχτή θάλασσα. Απόδειξη τούτου το σπήλαιο Φράχθυ της Αργολίδος, όπου ευρέθησαν οψιανός λίθος και οστά μεγάλων ψαριών ηλικίας 15.000 π.Χ και άνω. Επειδή ο οψιανός λίθος υπάρχει μόνον στην Μύλο, είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι κάτοικοι της Πελοποννήσου την εποχή εκείνη ταξίδευαν στο Αιγαίο, έκαναν μεταφορές και ψάρευαν μεγάλα ψάρια στο ανοικτό πέλαγος. Να σημειωθεί ότι ο οψιανός λίθος εχρησιμοποιείτο για την κατασκευή εργαλείων , αιχμές δοράτων , βελών κλπ
Επομένως, γίνεται φανερόν ότι η πανάρχαια Ορφική λατρεία που είχεν σαν κέντρο την Σαμοθράκη είχε εξαπλωθεί δια του εμπορίου και της ναυσιπλοίας , σε εποχές ακόμη και προ του Κατακλυσμού, στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου(Συρίας , Λιβάνου , Παλαιστίνης, Αιγύπτου κ.α )
Δεν είναι τυχαίο ότι πάμπολλες εφευρέσεις αποδίδονται στα έξη ζεύγη των αδελφών που κατάγονται από τον Υψουράνιο ή Μημρούμο . Να ήλθε το φως της επιφοιτήσεως στους Εβραίους και στου λοιπόυς καθυστερημένους λαούς της περιοχής μάλλον φαίνεται απίθανον.
Η Ερμηνεία του Φόνου του Αβελ από τον Κάιν
Ο σχολιαστής των Βιλικών Μελετών καθηγητής κ. Σάββας Αγουρίδης δίνει μιά άλλη άποψη για τον μύθο του φόνου του Αβελ απο τον αδελφό του Κάιν Ο φόνος αυτός, λέγει , αντανακλά την αντίθεση μεταξύ φυλών καλλιεργητών της γης και ποιμενικών φυλών, και η αντίθεση αυτή εκφράσθηκε με τον φόνο του αδελφού του ποιμένα απο τον αδελφό αγρότη. Η άποψη αυτή ενισχύει τις θέσεις που διετυπώθησαν για τους Αρχαιοέλληνες εποίκους. Δεδομένου οτι η αγροτική και η ναυτική ασχολία είναι πολύ νεώτερη της ποιμενικής στην οποία ανήκουν οι Εβραίοι, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι Αιγαίοι Πελασγοί Αρχαιοέλληνες πήγαν στην περιοχή προ αμνημονεύτων χρόνων και διέδωσαν την αγροτική καλλιέργεια, την Αλιεία και τις Τέχνες. Την προτεραιότητα των Ελλήνων επιβεβαιώνουν και οι Αιγύπτιοι ιερείς , οι οποίοι είπαν στον Σόλωνα ότι «εσείς οι Ελλληνες είσθε παλαιότεροι των Αιγυπτίων κατά 9-10.000 χρόνια» [«Τίμαιος» Πλάτωνος τ. VII σελ.6 και «Κριτίας» Πλάτωνος, σελ.127, Εκδ. Tauchnitil Λειψίας]
Η Καταγωγή των Γιγάντων
Ομως οι Γίγαντες είναι τα πρόσωπα-κλειδιά που θα μας αποκρυπτογραφήσουν πλήρως τα μυστικά της παρουσίας των Αιγαίων Αρχαιοελλήνων και των Πελασγών στην περιοχή της Εγγύς Ανατολής , γιατί θα τους συναντήσουμε συχνά στις διηγήσεις της Βίβλου .
Από την «Ωγυγία» ,τ. Α!, σελ. 275-282 πληροφορούμεθα ότι:
«Οι Γίγαντες είναι τέκνα του Ουρανού και της Γης και τα εγέννησε η Γη για να εκδικηθεί την καταστροφή των Τιτάνων, Κατ’ άλλους εγεννήθησαν εκ του αίματος του Ουρανού στις Φλέγρες της Θράκης» Οι Φλέγρες που μετονομάσθηκαν αργότερον σε Παλλήνη βρίσκονται στην χερσόννησο της Κασσάνδρας, στην Χαλκιδική. Επομένως οι Γίγαντες είναι κάτοικοι αυτής εδώ της χώρας που ονομάζεται Ελλάς. Η Θράκη στα παλιά χρόνια εκτεινόταν από τον Ολυμπο και άνω, ως την βόρεια Βαλκανική . Σημειωτέον ότι η Θράκη, όπως και ολόκληρη η Ελληνική Χερσόννησος , η Μικρά Ασία ,η Κάτω Ιταλία και τα παράλια της Εγγύς Ανατολής κατοικούντο απο Πελασγούς Αρχαιοέλληνες, οι οποίοι πήραν το όνομα τους(Πελασγοί=Πελαργοί) απο τα μακρινά ταξίδια που εκτελούσαν. Απαντα τα έργα των αρχαίων Ελλήνων Γεωγράφων περιέχουν αφάνταστον πλούτον πληροφοριών, περί των παραδόσεων και περί των κινήσεων των Αρχαιοελλήνων Πελασγών κατά την Προιστορική περίοδον εις την Μεσόγειον, τον Εύξεινον Πόντον, την Αραβική και Ερυθράν Θάλασσαν, την Ινδικήν και Κινεζικήν Θάλασσαν, τον Ατλαντικόν Ωκεανόν και πέραν αυτών προς την Αμερικήν και τον Ειρηνικό Ωκεανόν, πληροφορίες τις οποίες οι ξένοι ερευνητές σκοπίμως ηγνόησαν, πλην ελαχίστων περιπτώσεων [ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ , σελ. 35] Αναφέρονται πάμπολλα ονόματα Γιγάντων, όμως θα περιορισθούμε στον Αθω, στον Εγκέλαδο και στον Αλκιονέα, ο οποίος ήτο αθάνατος εις την γην . Ολοι όμως ήσαν άτρωτοι απο τους θεούς, αλλά τρωτοί απο τους ανθρώπους . Εκείνο όμως που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι οι Γίγαντες ήσαν πλάσματα της Ελληνικής πραγματικότητος αλλά και του θρύλου . Ησαν μέγιστοι, τερατώδεις και ακαταγώνιστοι στην δύναμη, είχαν κόμη δασείαν και μακράν, γένεια μεγάλα. Μερικοί δε εξ αυτών είχαν 100 χέρια και ονομάζοντο Εκατόγχειρες. Ομως γνωρίζουμε ότι :
α/ οι Τιτάνες αντιπροσώπευαν το Πνευματικό στοιχείο,
β/ οι Εκατόχειρες ή Γίγαντες το Φυσικό στοιχείο και
γ/ οι Κύκλωπες ήσαν το τεχνολογικό στοιχείο.
Η Μετανάστευση των Πελασγών
Μετά την γνωστήν Γιγαντομαχίαν οι θεοί του Ολύμπου ενίκησαν τους Γίγαντες και άλλους μεν εφόνευσαν , μερικοί δε διέφυγον στην Ταρτυσόν της Ισπανίας, στην Αίτνα της Ιταλίας και στην Συρίαν. Ο μύθος αυτός αλληγορεί την αθρόα μετανάστευση των Πελασγών Αρχαιοελλήνων στην Μεσογειακή λεκάνη. Να σημειωθεί ότι οι Πελασγοί και οι Μινύες έφτιαξαν τα κυκλώπεια τείχη και άλλες μεγαλιθικές κατασκευές που μας αφήνουν ακόμη και σήμερον έκπληκτους. Εξ αυτών αγόμεθα στο συμπέρασμα ότι οι μεγαλόσωμοι Γίγαντες(Πελασγοί) που εκπροσωπούσαν τις φυσικές δυνάμεις μετά την σύγκρουση τους με τους Τιτάνες(δηλαδή με το πνευματικο στοιχείο) διεσκορπίσθησαν ανά την Μεσόγειο και πήγαν και στην Συρία , όπου ήλθαν σε επιμειξίαν με εντόπιες γυναίκες . Αυτοί μετέφεραν πρώτοι στην Μέση Ανατολή προ αμνημονεύτων χρόνων-προ του Κατακλυσμού-τις τέχνες που μνημονεύονται στην Γένεση, στην Βίβλο. Δεν θα ασχοληθούμε με την ρατσιστική προτίμηση του Γιαχβέ προς τον Αβελ, τον Ενώχ, τον Μωυσή και γενικά προς τους Εβραίους.
Η Πτώση των Αγγέλων
Το Δελτίον Βιβλικών Σπουδών , του κ. Σ. Αγουρίδη αναφέρεται στους στίχους 6,1-4 της Γενέσεως , αναφορικά με την Πτώση των Αγγέλων και τους Γίγαντες . «Ο αρχικός σκοπός της πληροφορίας περί του γάμου των Αγγέλων με τις θυγατέρες των ανθρώπων ήταν η εξήγηση της προελεύσεως των Γιγάντων. Το γένος των Αγγέλων από λαγνεία προς τις θυγατέρες των ανθρώπων αναμίχθηκε με το ανθρώπινο γένος και τους δίδαξε πλήθος απο κακά, όπως ειδωλολατρεία , καταπίεση, μαγεία κλπ » Οπως παρατηρεί ο Ryle από το απόσπασμα αυτό έχουν αφαιρεθεί τα πιό μυθολογικά στοιχεία και ό,τι σώζεται είναι μόνον ίχνος της αρχικής τους μορφής. Ολοι εννοούμεν που θα παρέπεμπε η μυθολιγική εξιστόρηση και ασφαλώς αυτός ήτο ο λόγος της αφαιρέσεως των επίμαχων σημείων από την Βίβλο. Και μόνον η αναφορά ότι οι Αγγελοι εισήγαγον την ειδωλολατρεία , καταπίεση και μαγεία φανερώνει:
α/ Οτι οι Αγγελοι ήσαν ξένοι στην περιοχή,
β/ είχαν διαφορετική θρησκεία απο αυτή των εντοπίων,
γ/ κατείχον ανώτερες γνώσεις, ώστε να φαντάζουν με μαγεία στους πρωτόγουνς βοσκούς και
δ/ αποτελούσαν ιθύνουσα τάξη εκεί. Οσον αφορά το όνομα «Αγγελοι» αυτό δείχνει τους ξανθούς Αρχαιοέλληνες Αιγηείς και Πελασγούς(Ξανθές Πελασγιάδες αποκαλούσαν τις αρχαίες Αθηναίες) Είναι επόμενον οι πρωτόγοι βοσκοί της περιοχής να θεωρούν διαφθορά τα ανώτερα ήθη και έθιμα των Αρχαιοελλήνων και να τους θεωρούν υπεύθυνους που ο Θεός έφερε στον κόσμο τον Κατακλυσμό. Είναι δε φυσικό οι νομαδικές φυλές της Ερήμου να θεωρούν τους πολιτισμένους Αρχαιοέλληνες ως διεφθαρμένους, διότι είχαν διαφορετική αντίληψη για την γυναίκα , για τον έρωτα, για την λατρεία των θεών και για την ζωή . Αυτή η διαφορετική αντίληψη του κόσμου της Ανατολής συνεχίζεται ως τις ημέρες μας.
Επίλογος
Εν συμπεράσματι, οι θεοί όλων σχεδόν των αρχαίων λαών προήλθαν απο την επίδραση των Λαών του Αιγαίου , οι οποίοι πρώτοι έγιναν καλλιεργητές, τεχνίτες και ναυτικοί και ταξίδευσαν προ του Κατακλυσμού, όχι μόνον στην Μεσόγειο , αλλά και στα πέρατα της οικουμένης , μεταφέροντες τον πολιτισμό στον κόσμο.[ «Ωγυγία» τ. Β! , σελ. 319 και 372 Αθαν. Σταγειρίτης και των DEGOUI –CHAL, LAYE -LEROY , VIDAUD έκδοση στην Ελληνικήν «Κοραή 1928», Εγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ] Αυτά δεν λέγονται ένεκα μιάς στείρας προγονολατρείας, αλλά για να μάθουν οι νέοι ότι ανήκουμε στο ενδοξότατο γένος των Ελλήνων το οποίον έδωσε στον κόσμο τον πρώτο Πολιτισμό. Τούτο όμως δημιουργεί βαρύτατη κληρονομιά σε όλους μας . Γι’ αυτό δεν πρέπει να εφησυχάσουμε απο τις προγονικές δάφνες, αλλά να αναβιώσουμε και πάλι το Ελληνικό Πνεύμα στις σημερινές συνθήκες της παγκόσμιας κρίσεως και παρακμής .(Στο επόμενον η συνέχεια των αποκαλύψεων της Βίβλου περί των Αγγέλων-Γιγάντων και του Κατακλυσμού)
http://eblog.gr/AMFIKTYON
ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΗΡΑΣ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Η Ελληνική Αρχαιολογία - την οποία αμαθείς Δυτικοί ονόμασαν «Μυθολογία»-δίνει μεγάλες κοσμολογικές αλήθειες υπό συμβολική μορφή. Η αποκωδικοποίηση αυτών των συμβολισμών αποδεικνύουν σύγχρονες επιστημονικές αλήθειες : Οι ιδιότητες του Διός και της Ήρας, όπως εμφαίνεται εκ του αποσπάσματος.[ΩΓΥΓΙΑ, τ. Α! σελ 324-327, Αθαν. Σταγειρίτης, Ελευθέρα Σκέψις] είναι ακριβώς οι ιδιότητες της ενέργειες και των σωματίων του Σύμπαντος [Ο Ζευς και η Ήρα σαν ζευγάρι δεν έζησαν ποτέ ειρηνικώς. Πάντοτε φιλονεικούσαν και διαφωνούσαν εις όλα τα πράγματα και μάλιστα δια την ασέλγεια του Διός και ζηλογτυπίαν εκείνης, η οποία μη δυνάμενη να εμποδίσει την ορμήν αυτού, και έχουσα δύναμιν απόλυτον, ως γυνή του Διός, και Βασίλισσα, κατέτρεχεν ασπόνδως τας παλλακίδας αυτού…Δια να ευχαριστήση δε την ακόλαστον επιθυμίαν του Διός, κατέβαινε και ελούετο κατ’ έτος εις την πηγήν της Αργείας Κάναθον καλουμένην, πλησίον της Ναυπλίας , και εγίνετο πάλιν παρθένος(κάθαρση από τις προσμίξεις), επειδή το ύδωρ εκείνο είχε τοιαύτην ενέργειαν . Ο Ζευς όμως, και με τούτο δεν ευαριστείτο , αλλά έτρεχεν(πληρούσε τον Χωροχρόνο) , όπου ήκουεν ωραίαν γυναίκα…Όθεν ο Ζευς μη υποφέρων πλέον , έδησεν αυτήν χείρας και πόδας, με αλύσους, και την εκρέμασε εκ του Ουρανού από της κόμης της κεφαλής(πρόκειται για την δημιουργία του κόσμου-Ο εν ύδασι την Γην κραμάσας)… ]
Η επιστημονική άποψη για το χαοτικό Σύμπαν προβλέπει τα εξής:
Ο Συμπαντικός Ζευς: Η συνεχώς διαχεομένη θέουσα ενέργεια αποτελεί τον Συμπαντικό Δία, ο οποίος με την ενοποιητική του ενέργεια πληροί ολόκληρο το Σύμπαν και αποτελεί ζωτική δύναμη και γόνο της υπάρξεως του. Η ενέργεια είναι άπειρη και άρρητη.
Η Συμπαντική Ήρα : Είναι η αρχέγονη και άπειρη θεά, που πάντοτε μοιράζεται(διαιρείται) σε σωμάτια και πάντοτε ενώνεται κατά την εξουδετέρωση τους . Δηλαδή βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία διαμελισμού και επανένωσης της. Το μοίρασμα την κάνει να είναι μεριστή , όπως λέγει και ο Πλάτων στον Φαίδωνα, αλλά η επιστροφή των σωματίων δίνει και πάλι την ενότητα στο σώμα της. Ο κυρίαρχος Ζευς με την άπειρη και άρρητη ενέργεια του διαχέεται παντού , στον Χωροχρόνο και στο πεδίο των Σωματίων, όπως ο αέρας διαχέεται παντού στη Γη. Αυτές οι δύο συνιστώσες της Πρώτης Ουσίας συνυπάρχουν χωρίς προσμίξεις και δημιουργούν ισορροπία, η οποία καταλήγει στην θερμοδυναμική αταξία, η οποία συντελείται μέσα στον Συμπαντικό Χωροχρόνο. Η προσπάθεια για ζεύξη και ένωση του Διός με την Ήρα αποτυγχάνει διότι αυτή είναι η ιδεώδης κατάσταση της απόλυτης ισοδυναμίας και συνεπώς απόλυτης αταξίας. Σ’ αυτήν την κατάσταση κυριαρχεί η μέγιστη κβαντική αβεβαιότητα , όπως λέγει ο Heisneberg κι’ αυτό σημαίνει ότι το Σύμπαν είναι ακαθόριστο και απροσδιόριστο. Όμως το απόλυτο χάος στο Σύμπαν δεν είναι νομοτελειακό , αφού η νομοτέλεια προϋποθέτει τάξη. Σ’ αυτό το επίπεδο δεν ισχύουν οι γνωστοί μας φυσικοί νόμοι . Επομένως, η προσπάθεια για ανεύρεση της Ενιαίας Αρχής( Θεός), η οποία ν’ αγκαλιάζει τον Κόσμο και το Σύμπαν είναι μάταια. Όμως κάποια δόνηση στον Χωροχρόνο μπορεί να καταλήξει σε Ιερή Σύλληψη και την δημιουργία του Κόσμου ή των Κόσμων. Πως μπόρεσαν οι μεγάλοι εκείνοι Νόες να συλλάβουν τα μυστικά του Σύμπαντος ; Και γιατί έδωσαν συμβολικά τις ιδιότητες της Πρώτης Ουσίας ; Ίσως γιατί τις θεωρούσαν θείες και γι’ αυτό άρρητες. Αν τις έδιναν ανοιχτά θα ήτο ίσως δύσκολο να τις κατανοήσουν οι άνθρωποι της εποχής τους . Κι’ όμως υπάρχουν παραπλανημένοι Έλληνες που κατηγορούν τους Πατρώους Θεούς σαν ψευτοθεούς κ.ο.κ. Κάποτε όμως πρέπει να τελειώσει αυτή η πλάνη και η παραποίηση της ιστορίας . Και σ’ αυτό οι επιστήμονες έχουν πρωταρχική ευθύνη . (συνέχεια στο επόμενο) 14/10/04
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com
ΔΥΟ ΚΑΥΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Όλοι σχεδόν οι αρχαίοι Ελληνες συγγραφείς που αναφέρονται στους προϊστορικούς χρόνους –τους οποίους οι σύγχρονοι εβάπτισαν απαξιωτικά ως «Μυθολογία»-συμφωνούν ότι στο παρελθόν υπήρξε ένας υψηλότατος τεχνολογικός πολιτισμός που κατεστράφη συνεπεία ενός μεγάλου Κατακλυσμού. Ο Ησίοδος τον αναφέρει ως «Χρυσή Εποχή». Παρόμοιες αναφορές συναντώνται στις μυθολογίες άλλων αρχαίων λαών (πχ στο Σουμερικό Επος του Γκιλγκαμές, στην «Ιερά» Ινδική λογοτεχνία, στα ιερά βιβλία του Περσικού Ζωροαστρισμού, στους μύθους των Βορειοευρωπαίων, στους θρύλους των Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής, στους μύθους των λαών της Ωκεανίας κτλ).
Ο πολιτισμός αυτός έχει αφήσει πολυάριθμες σφραγίδες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν ( π. χ Γοργόνειο της Αθηνάς με την αναπαράσταση της Μέδουσας Γοργούς, διπλοί πελέκεις, αγκυλωτοί σταυροί, σπείρες, αετώματα, ρόδακες, κίονες ναών, βραχογραφίες, τρίαινες,, όφεις, μαίανδροι, μεγαλιθικές κατασκευές κ.ο.κ) Τέτοια σύμβολα συναντά κανείς εκτός από την περιοχή του Αιγαίου-που είναι αποδεδειγμένα το επίκεντρο αυτού του πολιτισμού - και στην Ιταλία, πέριξ της Μεσογείου, στην Βόρεια Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Κεντρική Ασία, Κίνα, Ιαπωνία, Βόρεια, Κεντρική και Νότια Αμερική , Περσία , Ινδίες και ως τον Ειρηνικό Ωκεανό και γενικά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου. Εξ αυτού συνάγεται ότι υπήρξε ένας προηγμένος πολιτισμός που διεδόθη παγκοσμίως. Όλοι οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς συμφωνούν προς τούτο(Πλάτων «Τίμαιος» , Απολλόδωρος, Σικελιώτης κ. α) Πως ήτο δυνατόν απομακρυσμένοι αλλήλων λαοί όπως οι Ινκας, Μάγιας, Ατζέκοι, Τολτέκοι, της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής, οι Ινδιάνοι του Οχάιο και του Ουισκόνσιν , οι Αινού (Ιωνες) της Ιαπωνίας, οι Ασσυροβαβυλώνιοι και Σουμέριοι της Μεσοποταμίας, οι Ινδοί, οι Μαορί των Νησιών του Πάσχα, οι Βορειοευρωπαίοι Ρούναρ κ.ο.κ να έχουν τα ίδια σύμβολα με τους Αιγαίους δημιουργούς του εν λόγω θαυμαστού τεχνολογικού πολιτισμού ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 1η
Γιατί δεν έχει γίνει μέχρι τώρα εκ μέρους της Εληνικής Πολιτείας , της Ακαδημίας Αθηνών, των ΑΕΙ μια συνολική συγκριτική μελέτη των ανα τον κόσμο πολιτισμών , για να διαπιστωθεί η αλληλοεπίδραση των και το πρώτο κεντρικό εργαστήριο αυτού του πολιτισμού;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ 1η
Διότι μια τέτοια μελέτη θα επιβεβαιώσει την συγγένεια όλων των ανά τον κόσμο προϊστορικών πολιτιστικών σπαραγμάτων με τον μητρικό τους αρχέτυπο , δηλαδή τον Αιγαιατικό Πολιτισμό. Έτσι θα αποδειχθεί ότι ο πρώτος πνευματικός και ανθρωπιστικός Πολιτισμός του κόσμου εξεπήγασε από το Αιγαίο και δια των Ελλήνων θαλασσοπόρων διεδόθη στα πέρατα της Οικουμένης . Και ο νοών νοήτω.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 2η
Γιατί φθονούν τα Ελληνικά Γράμματα και αντιμάχονται τις Κλασσικές και Προιστοιρκές πηγές των Αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων-και όχι μόνον - οι οποίοι παραπέμπουν στην ύπαρξη ενός υψηλότατου Προκατακλυσμιαίου Αιγαιατικού Πολιτισμού που έδωσε το φως στην Οικουμένη;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ 2α
1/ Διότι φοβούνται την αποκάλυψη της Αλήθειας , σύμφωνα με την οποίαν ο Πολιτισμός ξεκίνησε από τον πέριξ του Αιγαίου χώρο αρκετές δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν και διεδόθη προοδευτικά στον άλλο κόσμο. Αν όμως φανερωθεί τούτο , ότι δηλαδή προϋπήρξε ο Αιγαιατικός Πολιτισμός (όπως μαρτυρούν οι αρχαιολογικές ανασκαφές, οι ιστορικές και προϊστορικές πηγές και οι σύγχρονες επιστημονικές έρευνες) τότε φοβούνται ότι θα υποσκελισθεί η Βίβλος που αναφέρει ψευδώς ότι ο κόσμος κτίσθηκε το 4,992 π. Χ
2/ Αν όμως συμβεί τούτο θα επιφέρει την κατάρρευση των ψευδολογιών που βάσισαν εδώ και 1700 χρόνια το σαθρό Εξουσιαστικό τους Σύστημα και θα επιφέρει την κατάρρευση τούτου.
3/ Τέλος , αν αποκαλυφθεί η συνωμοσία τους θα επιφέρει την ιστορική καταδίκη των ενόχων , οι οποίοι ακόμη συνεχίζουν να ασελγούν σε βάρος του Ελληνικού Πνευματικού και Ανθρωπιστικού Πολιτισμού και βιάζουν την ανθρωπότητα.
.
ΜΕΣΣΗΝΙΑ:
Η ΙΕΡΗ ΓΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Πανάρχαια κοιτίδα ελευθερίας και πολιτισμού είναι η ευλογημένη γη της Μεσσηνίας. Τα άγια χώματα της έχουν ποτισθεί με το αίμα ηρωικών προγόνων μας. Κατά τους ερευνητές, πανάρχαια είναι η ζωή και ο πολιτισμός σ’ αυτήν, που χάνεται στα βάθη της προιστορίας.
Το βασίλειο του Νέστορος
Ο Ομηρος αναφέρει τον ξακουστό και συνετό , βασιλιά της Πύλου, Νέστορα, ο οποίος συμμετείχε στον Τρωικό Πόλεμο και διακρίθηκε μεταξύ όλων των αρχηγών για την σοφία του. [Σύμφωνα με την επίσημη άποψη ο Τρωικός Πόλεμος συνέβη το 1350-1450 π.χ, ενώ σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη (ΑΝΑΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, του Κ. Κουτρουβέλη, Ταξιάρχου της ΓΥΣ, Εκδ.ΔΑΥΛΟΣ) επι τη βάσει μετρήσεων με τα αστρονομικά δεδομένα ανάγεται στο 3150 π.χ περίπου .]
Περί το 1100 π.χ κατέρχονται προς νότον οι ορεσίβιοι Δωριείς Ελληνες και αναμιγνύονται ειρηνικά με τους αυτόχθονες Αχαιούς της Μεσσηνίας, οι οποίοι ας σημειωθεί είχαν αναπτύξει έναν υψηλότατο πολιτισμό. [ Οι Δωριείς δεν ήσαν ξένοι μετανάστες απο κάποια μακρυνή χώρα της Ευρώπης ή της Ασίας, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι αμαθέστατοι ή πληρωμένοι κονδυλοφόροι, αλλά ορεσίβιοι Ελληνες της Πίνδου, οι οποίοι είχαν κοινήν γλώσσαν(την Ελληνική) κοινά ήθη, έθιμα και κοινή λατρεία, αυτή των Ολυμπίων θεών]
Την ίδια εποχή βρίσκει στερεά ριζωμένους τους Λακεδαιμονίους στην κοιλάδα του Ευρώτα. Αυτή η γειτονία έμελλε να φέρει πάμπολλα δεινά, δάκρυα, πόνο, καταστροφές, δουλεία και εξανδραποδισμό στους Μεσσηνίους, αλλά ταυτόχρονα θα δυναμώσει το αίσθημα της ελευθερίας στις ψυχές των .
Ο Μυθικός βασιλιάς Κρεσφόντης
Αρχηγός των Μεσσηνίων εκείνη την αρχαική εποχή παρουσιάζεται ο μυθικός βασιλιάς Κρεσφόντης, ο οποίος προσπάθησε να εξισώσει πολιτικά τους Αχαιούς Μεσσηνίους με τους νεοεισελθόντες Δωριείς. Τούτο αποτελεί ακαταμάχητη απόδειξη ότι αρχαιόθεν είχαν δημοκρατικές ρίζες οι Μεσσήνιοι. Ομως η αιώνια αλαζωνία των πλουσίων (προφανώς Δωριέων κατά τον Παυσανία) ξεσήκωσε στάση με αποτέλεσμα την δολοφονία του Κρεσφόντη και το ξεκλήρισμα της οικογένειας του. Διασώθηκε μόνον ο γιός του Αίπυτος. Παρ’ όλα αυτά το Δωρικό στοιχείο αναμείχθηκε ειρηνικά με τους εντοπίους και απετέλεσε τον Μεσσηνιακό λαό, με ιδιαίτερα χαρακτηρηστικά και εθνική συνείδηση, όπως ακριβώς συνέβη και με τους Αργείους και Κορινθίους Δωριείς, που ανέκαθεν ήσαν αντίπαλοι των Σπαρτιατών.
Ο χαρακτήρας του Μεσσήνιου
Εξυπνος και δραστήριος, ανδρείος και φιλειρηνικός, λάτρης της παραδόσεως και προοδευτικός , αγωνιστικός και διαλλακτικός, προ παντός όμως φιλελεύθερος και δημοκρατικός είναι ο γονότυπος του Μεσσήνιου. Αυτό όμως το πάθος του για την ελευθερία το πλήρωσε βαρύτατα στο διάβα των
αιώνων με την μύνιν των διαφόρων εξουσιαστών-ντόπιων και ξένων- που ακόμη συνεχίζεται. Γιατί που αλλού να οφείλεται η διαχρονική εγκατάλειψη της Μεσσηνίας και ο εξαναγκασμός των Μεσσηνίων προς την εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση; Γιατί οι Μεσσήνιοι προοδεύουν εκτός Μεσσηνίας και αδυνατούν να αναπτύξουν την πατρίδα τους ;
Ο βασιλιάς Αίπυτος
Ο Αίπυτος μεγάλωσε κοντά στον παππού του Κύψελο βασιλιά των Αρκάδων, που δεν ήσαν Δωριείς, και με την βοήθεια αυτών και του Ευρυσθένη και Προκλή , αμφοτέρων γιών του Αριστοδήμου του κατακτητή της Λακωνικής, κατέλαβε τον θρόνο της Μεσσηνίας. Ο γιός και διάδοχος του Γλαύκος αναδιοργάνωσε την γιορτή προς τιμήν του Ιθωμάτα Διός στην κορυφή της Ιθώμης και ετίμησε τον ιατρόν Μαχάονα, γιό του Ασκληπιού, στην Γερηνεία.
Ο Πρώτος Μεσσηνικαός Πόλεμος
Ομως οι επεκτατικές τάσεις των Λακεδαιμονίων απο τις αρχές του 8 ου αιώνος π.χ δεν θα επιτρέψουν την ειρηνική συμβίωση των δύο αυτών κρατών και θα σφραγίσουν την ιστορία των Μεσσηνίων με την πρώτην ίσως γενοκτονία της ιστορίας. Αιτία υπήρξε η αιφνιδιαστική κατάληψη της παραμεθόριας Μεσσηνιακής πόλεως Αμφειας απο τους Λακεδαιμονίους και η εξόντωση της φρουράς της και του αμάχου πληθυσμού. Ετσι αρχίζει περί το 750 π.χ ο πρώτος Μεσσηνιακός Πόλεμος που διήρκησε 20 χρόνια. Λέγεται ότι ο τραγικός ήρως Αριστόδημος, για την σωτηρία της Μεσσηνίας έσφαξε την κόρη του ύστερα πο κάποιο Δελφικό χρησμό, αλλά θα αυτοκτονήσει μετά απο έξη χρόνια πάνω στο μνήμα της για την ατελέσφορη θυσία της. Διότι μετά πεντάμηνον οι Σπαρτιάτες κυρίευσαν την Ιθώμη και επέβαλλαν στους Μεσσηνίους σκληρούς όρους δουλείας. Τους αφαίρεσαν όλα τα εισοδήματα, εκτός των ελαχίστων απαραιτήτων, επιβάλλοντας σ’ αυτούς να ζουν στην φτώχεια και στην μιζέρια.
Ο Δεύτερος Μεσσηνιακός Πόλεμος
Ο δεύτερος Μεσσηνιακός Πόλεμος είναι μιά επανάσταση των Μεσσηνίων περί το 669 π.χ για να αποτινάξουν τον ζυγό της δουλείας . Νέος ήρωας του πολέμου αυτού αναδιεκνύεται ο Αριστομένης απο την Ανδανία, την πρώτη πρωτεύουσα της Μεσσηνίας κοντά στα Αρκαδικά σύνορα( πλησίον του Μελιγαλά και Ζευγολατιού) Το 659 π.χ οι επαναστατημένοι Μεσσηνιοι εξαναγκάζονται να συμπτυχθούν βορειότερα της Ιθώμης σε μιά ισχυρά θέση που ονομάζεται Είρα, στα σύνορα Μεσσηνίας-Ηλείας. Αλλά μετα διετίαν οι Σπαρτιάτες κυρίευσαν την Είραν και επακολούθησε φοβερή σφαγή και διωγμός των Μεσσηνίων. Ομως ο τράχηλος των ειλώτων Μεσσηνίων δεν θέλει να συνηθίσει την σκλαβιά. Ετσι επακολουθεί και τρίτος Μεσσηνιακός Πόλεμος .
Ο Τρίτος Μεσσηνιακός Πόλεμος
Αυτός κηρύσσεται το 468 π.χ και είχε ως αφορμή μία εξέγερση των ειλώτων της Μεσσηνίας και ενός καταστρεπτικού σεισμού στην Σπάρτη . Η σθεναρά αντίσταση των Μεσσηνίων και ο σύμμαχος τους Εγκέλαδος που κατέστρεψε την Σπάρτην(είχαν τότε 20.000 θύματα) εκλόνισε τους Σπαρτιάτες που εζήτησαν την βοήθεια των Αθηναίων για να καταστείλλουν την επανάσταση. Οι τελευταίοι έστειλαν το 462 π.χ 4.000 άνδρες με αρχηγό τον Κίμωνα , αλλά οι Λακεδαιμόνιοι φοβήθηκαν μήπως ενωθούν με τους είλωτες Μεσσηνίους που είχαν οχυρωθεί στο φρούριο της Ιθώμης, και τους απεμάκρυναν σύντομα.
Ο Διωγμός των Μεσσηνίων
Τελικώς, οι Μεσσήνιοι δεν άντεξαν στην πολιορκία και αποχώρησαν στην Ναύπακτο με τις οικογένειες τους. Αλλά τα δεινά τους δεν εξαντλούνται έως εδώ. Η ήττα των Αθηναίων στον Πελοποννησιακό Πόλεμο θα στοιχίσει στους Μεσσηνίους και νέο εξανδραποδισμό στο Ρήγιο της Σικελίας, όπου υπήρχαν συμπατριώτες μας απο παλιά. Ενα άλλο μέρος των Μεσσηνίων εγκατεστάθη στην Ναύπακτο και στην Κυρήνη της Λιβύης .Τα παθήματα όμως των Μεσσηνίων και το χτύπημα της μοίρας να διασκορπισθούν στα πέρατα της οικουμένης - μακρυά απο την Πελοπόννησο- τους ενέπνευσε απέραντη αγάπη και νοσταλγία για την πατρίδα τους, και την έλξη να επανέλθουν κάποια μέρα σ’ αυτήν. Γιαυτό ο Μεσσήνιος σαν τελευταία του ενδόμυχη επιθυμία θέλει, είτε ζωντανός ,είτε πεθαμένος να επανέλθει στην πατρώα γη.
Η βύθιση του πλοίου των χορευτών του Ρηγίου
Και αφού αφηγήθηκα εν συντομία την αρχαία ιστορία της πατρίδος μας, θα σας διηγηθώ και ένα θλιβερό επεισόδιο, όπως το περιγράφει ο Παυσανίας στα “ΗΛΕΙΑΚΑ”. Πρόκειται για την βύθιση του πλοίου των χορευτών που πήγαιναν κάθε χρόνο στο Ρήγιο σαν ένδειξη αδελφότητος και ευγνωμοσύνης προς τους Ρηγίνους συμπατριώτες μας.
“ Οι Μεσσήνιοι του πορθμού είχαν την αρχαία συνήθεια να στέλνουν στο Ρήγιο μιά ομάδα απο τριάντα πέντε παιδιά χορευτές μαζί με τον δάσκαλο και τον αυλητή για την τοπική γιορτή των Ρηγίνων. Κάποτε έπαθαν τη συμφορά να μην επιστρέψει κανείς απο την αποστολή . Το πλοίο που μετέφερε τα παιδιά εξαφανίσθηκε στα βάθη της θάλασσας , που στον πορθμό είναι πιό ταραγμένη απο οπουδήποτε αλλού. Οι άνεμοι την ταράζουν και απο τις δύο πλευρές φέρνοντας το κύμα και απο το Αδριατικό πέλαγος και απο αυτό που ονομάζουν Τυρρηνικό και ακομη κι’ αν δεν φυσούν καθόλου άνεμοι, τα νερά του προθμού κινούνται απο μόνα τους με φοβερή ορμή, εμφανίζει ισχυρή παλίρροια και τόσα πολλά θηρία της θάλασσας μαζεύονται εκεί, ώστε η βαρειά μυρωδιά γεμίζει την ατμόσφαιρα πάνω απο τον πορθμό. Δεν υπάρχει ελπίδα διάσωσης για τον ναυαγό….”
Οι Μεσσήνιοι τότε εκήρυξαν μεγάλο πένθος για τον χαμό των παιδιών, και αφιέρωσαν προς τιμήν τους, καθώς και του δασκάλου και τον αυλητή τους-ανάμεσα στα άλλα-και χάλκινων εικόνων στην Ολυμπία. Βλέπουμε λοιπόν ότι η Μεσσηνία είχε απο την αρχαία εποχή αγάπη προς την τέχνη και ιδιαίτερα προς τον χορό, κάτι που συνεχίζεται ως σήμερον.
ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΟΥΤΩΝ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ :
1. H ανέγερση περικαλλούς Μνημείου Ελευθερίας και Δημοκρατίας στο αρχαίο Κάστρο της Ιθώμης για να συμβολίζει την ανδρεία και αγάπη προς την ελευθερία και την δημοκρατία των ηρωικών προγόνων μας .
2. Η θέσπιση Παμμεσηνιακής Εορτής” ΤΑ ΙΘΩΜΙΑ”, προς απότιση φόρου τιμής στους Μεσσήνιους αγωνιστές και σε όλους τους λαούς του κόσμου που αγωνίσθηκαν και αγωνίζονται υπέρ της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
3. Η αδελφοποίηση του Δήμου Καλαμάτας με τον Δήμο του Ρηγίου και η συνέχιση της πατροπαράδοτης αποστολής στο Ρήγιον των 35 Μεσσήνιων χορευτών κατ’ έτος
Προς τούτο να συγκροτηθεί Οργανωτική Επιτροπή των απανταχού της γης επιφανών Μεσσηνίων, Ελλαδιτών και Αποδήμων, για την έγκριση και προώθηση του έργου.
Την πρωτοβουλία μπορεί να αναλάβει και προωθήσει, αρχικά η Παμμεσσηνιακή Αμφικτυονία, μαζί με άλλους πολιτιστικούς συλλόγους και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Θα ήτο ευκταίον όπως το Μνημείο της Ελευθερίας περατωθεί και εγκαινισθεί το 2004 , εντάσσοντας τον θεσμό τούτο στις πολιτιστικές εκδηλώσεις της Ολυμπιάδος.
Υποβάλλω όθεν την παράκληση όπως η ΤΡΙΦΥΛΙΑΚΗ ΕΣΤΙΑ, οι απανταχού της γης Μεσσηνιακές Οργανώσεις και τα ΜΜΕ της Μεσσηνίας αγκαλιάσουν και στηρίξουν την πρόταση ταύτην μέχρι την υλοποίηση της. Τόσοι σκληροί αγώνες τεσσάρων αιώνων του Μεσσηνιακού λαού υπέρ της Ελευθερίας δεν πρέπει να λησμονηθούν !
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε. α
ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ ΣΥΜΒΟΛΟ
ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ
Το σημείο αρμονίας του σταθμού Μετρό της πλατείας Συντάγματος είναι η επιτυχής σύνδεση του με την ιστορία της αρχαίας Αθήνας. Βέβαια το μέγεθος καταστροφής των μνημείων απο τον μετροπόντικα είναι άγνωστο και ανυπολόγιστο. Ωστόσο κανένας ειδικός (αρχαιολόγος, γεωλόγος κ.α) δεν μας είπε την ηλικία των ευρημάτων στο βάθος των 45 μ. Ας μην μας πουν ότι είναι του 4 ου π.χ αι. ; Και πως μέσα σε 28 αιώνες βρέθηκαν θαμμένα τόσο βαθειά; Τα αρχαία κείμενα μαρτυρούν ότι η Αθήνα είναι προκατακλυσμιαία.”αφ’ Ελλήνων μη ότι γε φιλοσοφία, αλλά και γένος ανθρώπων ήρξε(Διογ. Λαέρτιος,“Βίοι Φιλοσόφων”. Η πρώτη έκπληξη: Πως βρέθηκαν οι σταυροί στο ψηφιδωτό του 4 ου π.χ αι; Αμέσως αντελήφθην ότι ήσαν σβάστικες. Το ελληνοχριστιανικό δαιμόνιο έκοψε τα άκρα και τις έφερε στα μέτρα του. Ολα τα Ελληνικά σύμβολα (σβάστικα, σταυρός, ημισέληνος κ.α ) είναι συκοφαντημένα απο την διεθνή εξουσία και τις κοσμικές θρησκείες . Αντί δε να μέμφονται τις δογματικές δοξασίες τους, που αναπαράγουν τις γενοκτονίες, δαιμονοποιούν τα αθώα σύμβολα. Κι’ όμως η απηγορευμένη απο τον διεθνή Σιωνισμό σβάστικα και σαουβάστικα (αντίστροφης κατευθύνσεως) είναι: α/το αρχαιότερο σύμβολο λαών και πολιτισμών σε Ευρώπη, Ασία, Αμερική, Ωκεανία, Αφρική, β/ ιερόν έμβλημα του Διός Ζ γ/σύμβολον κοσμογονικόν, ανθρωπογονικόν δ/ κλείδα του μεγάλου μυστηρίου του κόσμου, (αναπαριστά τον γαλαξία) ε/συμβολίζει την αέναη και άπειρη ροή του χώρο- χρόνου και της ζωής (Τα Πάντα Ρει) στ/εκφράζει τον μύθο του Προμηθέως και τον σεβασμό προς τον Νόμο, την Ισορροπία και Ευτυχία ζ/συμβολίζει τις “4” δυνάμεις του σύμπαντος( Βαρύτητα, Ηλεκτρομαγνητική, Πυρηνική, Ακτινοβολία). Κοντολογίς είναι ιερό προκατακλυσμιαίο σύμβολο πλήρους μυστικιστικής και μυστηριακής σημασίας, που συν τω χρόνω μετεβλήθη σε παγκόσμιο κόσμημα κάθε αρχαίου αισθητικού έργου. Κατά τους Ορφικούς και Πυθαγορείους, η σβάστικα είναι το τελειον σχήμα, διότι είναι τετράγωνο και κύκλος μαζί. Είναι σύμβολο καθαρά Ελληνικό, γι αυτό ο διεθνής Σιωνισμός το απαγορεύει ακόμη και στα μουσεία και το εξαφανίζει απο παντού. Ο Ναζισμός δεν αποτελεί πλέον κίνδυνο. Αντίθετα η αρχέγονη σβάστικα είναι λίαν επικίνδυνη για το κατεστημένο. Γιατί εκφράζει την παγκόσμια εξάπλωση του πανάρχαιου Ελληνικού πολιτισμού. Γιαυτό απαγορεύουν την συνολική μελέτη του και τον ακρωτηριάζουν ανελέητα και αντιεπιστημονικά. Με την παραχάραξη, παραποίηση και αναγραφή κατά το δοκούν της Ιστορίας. Η δευτέρα έκπληξη: H βεβήλωση του νεκρού Αθηναίου στο τείχος. Αλλά μήπως δεν βεβηλώνουν και τα λείψανα του βασιλιά Φιλίππου; Οι Ελληνες εσέβετο βαθειά τους νεκρούς. Η Ι. Σύνοδος τι γνώμη έχει; Θα επέτρεπε την βεβήλωση αν ήτο Χριστιανός; Αυτός βέβαια είναι ειδωλολάτρης. Η τρίτη έκπληξη: Η Ρωμαική εικόνα στο κέντρον. Χαίρε Καίσαρ!! Και οι απανταχού εξουσιαστές σου!! Ομως εμείς τον αγώνα μας.
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε.α
e mail: kostas01@otenet.gr
(2 ον μέρος)
Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ
Στο προηγούμενο μέρος είπαμε για την συστηματική απόκρυψη της αλήθειας ως προς την κοιτίδα του πρώτου πανάρχαιου πολιτισμού, που υπήρξε το Αιγαίο, καθώς και των Ελλήνων δημιουργών του. Είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά ότι στην πρώιμη εποχή η γη ήτο σκεπασμένη από ύδατα. Η πρώτη ξηρά που ανεδύθη από την θάλασσα ήτο ο Ολυμπος. Τα Ιμαλάια ανεδύθησαν 35 δισεκατ. χρόνια βραδύτερον. Τότε ευρίσκοντο κοντά , αλλά λόγω συγκρούσεως των πλακών τους βαθμιαία απεμακρύνησαν. Ετσι εξηγείται γιατί ο Ολυμπος έγινε το λατρευτικό κέντρο του κόσμου και οι Ελληνες απέκτησαν τον πρώτο στον κόσμο πολιτισμό.
Ατομική Θεωρία Οι Ελληνες πρώτοι επεννόησαν την ατομική θεωρία. Ο φυσικός φιλόσοφος Δημόκριτος είπε ότι η ύλη αποτελείται από μικροσκοπικά αθέατα στις αισθήσεις άτομα, τα οποία ήσαν αιώνια, αδημιούργητα, άφθαρτα και τα οποία αποτελούν το δομικό υλικό για όλα τα υλικά πράγματα και όλους τους κόσμους που υπήρξαν και εξαφανίσθηκαν στο σύμπαν.
Αρχαίοι Χάρτες Ολοι οι μεσαιωνικοί χάρτες έχουν εκπληκτική ακρίβεια ώστε να μας παραπέμπουν στους αρχικούς αρχαίους χάρτες που πρέπει να είναι πολύ παλαιότεροι του 4.000 π.Χ. Τέτοιοι χάρτες της υδρογείου, έργα Ελλήνων γεωγράφων, υπήρχαν στην βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας, που κάηκε από τους οπαδούς των γνωστών φανατικών κοσμικών θρησκειών των θετών « προπατόρων ημών». Αυτοί δείχνουν την γη πριν σκεπασθεί από παγετώνες με μεγίστη ακρίβεια των εδαφών, ποταμών και των ηπείρων, που ανεκαλύφθησαν μετά από πολλές χιλιάδες χρόνια, όταν υπεχώρησαν οι παγετώνες. Μάλιστα ορισμένοι δείχνουν ωσάν να ελήφθησαν υπό γωνία από υψηλά ιπτάμενα αεροσκάφη. Οι Ελληνες Αργοναύτες και ο Αλέξανδρος χρησιμοποιούσαν αυτούς τους χάρτες για τα ταξίδια τους, καθώς και ο Κολόμβος για το ταξίδι του στην Αμερική .
Μεταλλουργία. Οι Ελληνες επενόησαν πρώτοι την μεταλλουργεία , όπως αναφέρεται και από τον Ισίοδο σχετικά με τα πέντε γένη του Διός( Χρυσούν, Αργυρούν, Χαλκούν, Ηρωικόν και Σιδηρούν) Η άποψη των φοινικιστών που θέλουν η μεταλλουργία να προέρχεται από την Αίγυπτο και Μεσοποταμία διαψεύδεται διότι οι χώρες αυτές δεν διέθεταν τέτοια μεταλλεύματα , ούτε ναυτικό για την μεταφορά τους. Εδώ βρίσκονται ακόμη και οι υψικάμηνοι που έλυωναν τα μέταλλα (Λαύριο, Παγγαίον, Ολυμπιάς κλπ) Το μυστήριο είναι πως ανέπτυσσαν τόσο υψηλές θερμοκρασίες για την κατεργασία της πλατίνας ( 1730 C), του χαλκού, του σιδήρου ( 9.000 C) και των άλλων κραμάτων.
Τα Κρυφά Βιβλία του Ερμή του Τρισμέγιστου Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (2 –3 ος αιών π. Χ) έγραψε για τα 42 ιερά βιβλία του Ερμή του Τρισμέγιστου, τα οποία κατεστράφησαν, όταν κάηκε η Βιλιοθήκη Αλεξανδρείας (Συνέχεια στο 3 ον Μέρος).Κ. Χ. Κωνσταντινίδης Υποστράτηγος ε. α kostas01@otenet.gr
