Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ

Πελασγοί Εσμέν
Monday, 08 May 2006
(του Υποστρατήγου ε.α K . Χ. Κωνσταντινίδη)

Είμεθα πανάρχαιοι Πελασγοί! Είναι δε μεγάλη τιμή για μας διότι οι προπάτορες μας υπήρξαν το δυναμικότερο γένος της ιστορίας. Παρόλο που φέρουμε διάφορες ονομασίες κατά το φύλο (Αχαιοί, Ίωνες, Αιολείς, Αρκάδες, Μινωίτες, Μυκηναΐοι, Μακεδόνες κλπ ) τρία υπήρξαν τα κύρια γενικά ονόματα του γένους των Ελλήνων: Πελασγοί ( εκ του Πελασγού) , Γραικοί ( εκ του Γραικού ) και Έλληνες ( εκ του Έλληνος ) Και θα ήτο περιττόν να τονίζουμε την καταγωγή μας αν οι «καλοθελητές»δεν προέβαιναν στον άγριο τεμμαχισμό και ακρωτηριασμό του ενδόξου Γένους μας, με σκοπό να το αφανισουν αριθμητικά και να το κάνουν νήπιο ηλικιακά.

ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ

Ο Πελασγός

Ητο υιός του Διός και της Νιόβης, αυτόχθων πάππος του Θεσσαλού [Και όχι Ινδοευρωπαίος εκ του πουθενά, ή εξ Ασίας και Αφρικής όπως ισχυρίζονται ορισμένοι αμαθείς ή κακόβουλοι κονδυλοφόροι] Η ετυμολογία του Πελασγός προέρχεται α/ εκ του πάλαι +γέγαα =γίνομαι παλιός β/ εκ του «Πέληον Αργος»=παλαιός γέρων(εξ ου και Αργος Πελασγικόν) γ/ εκ του πελαργός=ταξιδευτής δ/ εκ του περάω=περνώ θάλασσαν (μετανάστης, θαλασσοπόρος ) ε/ εκ του πλάζω=περιπλανώμαι δια θαλάσσης( λαός της θάλασσας) στ/ εκ του πέλας=πλησίον+άγω(οδηγώ, ηγούμαι μεταφέρω στους γειτονικούς λαούς) Όλα τα ετυμολογικά στοιχεία του ονόματος Πελασγός οδηγούν στον πανάρχαιο, ανήσυχο και τολμηρό λαό της θάλασσας που μεταναστεύει και ταξιδεύει (όπως ο πολύπλαγκτος Οδυσσεύς) Οι πρώτοι Πελασγοί ήσαν Αρκάδες που επέζησαν από τον Κατακλυσμό και από εκεί ορμώμενοι προσήγγισαν στις γειτονικές ακτές(Ιταλία, Μικρά Ασία, Μεσόγειο κλπ )

Ο Γραικός

Ητο προκατακλυσμιαίος ήρως, υιός του Θεσσαλού και δισέγγονος του Πελασγού που ήκμασε προ του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος . Ετυμολογείται εκ του «γραίος =γεραιός ή γηραιός εκ της ΅γης + ρέωΆ ή ΅γη +έραΆ»[ Ο Κωνστ. Οικονόμου εξ Οικονόμων στο « Περί γνησίας Προφοράς» σελ.335 γράφει: «Γραικός είναι άνθρωπος τον μεν σώμα στερρός , κραταιός, το δε γένος γηραιός, ήτοι παλαιός, αρχαιόγονος, πρεσβυγενής και γεράσμιος» Για τον Έλληνα γράφει ότι είναι εκ του έλα, είλη, ήλιος, σέλας πάντα σημαίνονται το ταχυκίνητον και πολυέλικτον φως »(Αεροπορική Ιδέα , άρθρο Αννας Τζιροπούλου-Ευσταθίου τ.40 2004)] Πάντως η κοιτίδα μας είναι η Θεσσαλία με επίκεντρο τον Όλυμπο.

Ο Έλλην

Ητο υιός του Δευκαλίωνος και είναι μετεξέλιξη εκ της γενιάς των Πελασγών και Γραικών «Έλλην, γόνω μεν ην Διός, λόγω δε Δευκαλίωνος» Και η χώρα που κατοικούσαν οι Έλληνες ωνομάσθη Ελλάς, «πρότερον Πελασγία καλουμένη» [Ηρόδ. Β! 56] Ετυμολογικές εκδοχές α/ Ελλάς= η φωτεινή καθέδρα,(σελ+ελλά) β/ Ελλάς=ο φωτεινός λίθος(σέλ+λας) Κατά τον Αριστοτέλη το όνομα της πήρε από την Δωδώνη της Ηπείρου , όπου ζούσαν οι Σελλοί και οι καλούμενοι τότε Γραικοί και νυν Έλληνες . Το Πάριον Μάρμαρον γράφει: «Έλληνες ωνομάσθησαν , το πρότερον Γραικοί καλούμενοι» Η ονομασία ΅ΠελασγοίΆ είναι γενική και περιλαμβάνει μια ευρύτερη ομάδα που ξεκίνησε μεν από την ίδια περιοχή με κέντρο το Αιγαίο Πέλαγος (την Ελληνική Χερσόνησο και τις πέριξ του Αιγαίου ακτές) αλλά ξαπλώθηκε στην σε όλη την λεκάνη της Μεσογείου, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο και συν τω χρόνω πήρε διαφορετικά ονόματα. Και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι Πελασγοί με διάφορα ονόματα είναι διεσπαρμένοι σε κάθε γωνιά του πλανήτου.

http :// www . e - e - e . gr /_ amfiktyon /
http :// www . achilleous . com


ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στην τολμηρή φιλοδοξία μας να σχολιάσουμε, ερμηνεύσουμε εκ νέου και αποκωδικοποιήσουμε την Ιλιάδα, αναλαμβάνουμε τούτο το δύσκολο έργο. Εκείνο κυρίως που θα επιδιώξουμε είναι να σχολιάσουμε τα στρατιωτικές αντιλήψεις της εποχής του Τρωικού πολέμου σε σχέση με τις επικρατούσες σήμερον. Επίσης να συγκρίνουμε τις ιδέες και δοξασίες της εποχής του Ομήρου με αυτές της εποχής μας, ελάχιστα χρόνια πριν από την 3η Χιλιετία. Η προσπάθειά μας αυτή δεν εκπηγάζει από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολαγνία, αλλά από την σκέψη ότι τα αρχαία Ελληνικά κείμενα δίνουν όλες τις απαντήσεις στα σημερινά προβλήματα. Βοηθούν τους νέους να καταλάβουν τι σημαίνει ζωή, που πηγαίνουν, πως πρέπει να αγωνίζονται και πως να ξεπεράσουν τα σημερινά τους αδιέξοδα. Η αρχαία ελληνική γραμματεία δείχνει τον λόγο, για τον οποίον πρέπει να ζη κανείς και να έχη ελπίδες και σκοπό στην ζωή. Έτσι πιστεύουμε ότι θα συμβάλλουμε στο μέτρο των δυνάμεων μας στην ψυχοπνευματική ανόρθωση του Ελληνισμού που τόσο έχει εξουθενωθή και στερηθή από τα νάματα των προγονικών πνευματικών θησαυρών του. Διότι έχουμε παρατηρήσει ότι οι λαοί που έχουν βασίσει την παιδεία των στην Αρχαία Ελληνική Σκέψη προχώρησαν προς τον ορθολογισμό και αποκολλήθηκαν από τις σκοταδιστικές και αναχρονιστικές αντιλήψεις και τα δόγματα.Αντίθετα το Ελληνικό γένος και ιδιαίτερα το κομμάτι εκείνο που κατοικεί στην Ελλάδα, ζη ακόμη στο μισοσκόταδο, καθόσον η Ελλάδα δεν μπόρεσε να συμβαδίση με την Ευρωπαϊκή Αναγέννηση, ούσα υπόδουλος στον Τούρκο δυνάστη επί 400 περίπου χρόνια. Η διαφορά αυτή φάσεως μεταξύ των Ευρωπαϊκών λαών και της Ελλάδος μεταφράζεται σε διαφορετική Λογική και κοσμοθεώρηση, μολονότι δεν μας βρίσκει πάντα σύμφωνους η Ευρωπαϊκή ωφελιμιστική και υλιστική αντίληψη περί της ζωής, πολύ περισσότερο η πρόσφατη αγοραία αντίληψη περί της ζωής. Εκρίναμε λοιπόν σκόπιμο να αρχίσουμε από τον θείο Όμηρο, διότι αναμφισβήτητα, είναι ο πρώτος ποιητής στον κόσμο και θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν είναι μόνον ο ποιητής των Θεών αλλά και ο Θεός των ποιητών. Επομένως είναι φυσικό να αρχίση κανείς από τον Έλληνα Θεό-και όχι από τον Ιουδαίο Γιαχβέ-τον όμορφο Δία και τους συντρόφους του. Περί της καταγωγής του Ομήρου και της εποχής που συνέθεσε τα δύο μνημειακά αριστουργήματα της ποίησης, δεν είναι τίποτα θετικά γνωστό. Γιατί τα Έπη του Ομήρου είναι το απαύγασμα της Ελληνικής Σκέψης που έρχεται απο τα βάθη της Ιστορίας και την αχλύ της αρχέγονης Προϊστορίας. Και ναι μεν λέγεται ότι επτά πόλεις ερίζουν την καταγωγή του ποιητή, διεκδικούσαι η κάθε μια την αιωνία δόξα. Ωστόσο περισσότερον επιμένουν εις τους ανεξακρίβωτους τίτλους των εκ μεν των νήσων, η Λέσβος, εκ δε των άλλων πόλεων η Σμύρνη, η οποία ακόμη και «Μελισσογενή» τον αποκαλεί. Και φυσικά δεν εννοούμεν τους προσωρινούς κατακτητές της σημερινής Μικράς Ασίας σαν προπάτορες του Ομήρου -όπως η Τουρκική προπαγάνδα θέλει να παριστάνη- αλλά τα ένδοξα Ελληνικά φύλα της Ιωνίας που τον εξέθρεψαν και του έβαλαν στο στόμα το πνευματικό «Νέκταρ». Εν προκειμένω πρέπει να σημειώσουμε την αντίφαση, κατά την οποία το Τουρκικό κράτος από την μιά μεριά εκμεταλλεύεται εθνολογικά, ιστορικά και κατ’ άλλους πολλούς τρόπους την Αρχαία Ελληνική κληρονομιά της περιοχής, ενώ από την άλλη εχθρεύεται θανάσιμα τον Ελληνισμό σαν Ιδεολογία και πράξη Ανθρωπισμού και Δημοκρατίας θεωρώντας την αντίπαλο του. Το τουρκικό «εθνοκράτος» οικειοποιήθηκε την λαμπρή ιστορία της πολυφυλετικής Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Έτσι έφθασε στο σημείο να αποκαλή τον Όμηρο «Ομέρ» και να τον θεωρή πνευματικό πρόγονο των Τούρκων ταταρομογγόλων της κεντρικής Ασίας. Οι Έλληνες της Σμύρνης προτού εκδιωχθούν βίαια υπό των Τούρκων από τις πανάρχαιες πατρογονικές των εστίες, τον αποκαλούσαν «Μελισσογενή» διότι έλεγαν ότι κατοικούσε παρά τας όχθας του ποταμού Μέλητος, αλλά όλα ταύτα χάνονται στα βάθη της προϊστορίας και καλύπτονται από την αχλύ των δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ετών του Ελληνικού βίου. Οι Έλληνες πάντοτε γνώριζαν -από την απωτάτη εποχή του παγκόσμιου Ελληνικού Πολιτισμού του Διός έως του Μ. Αλεξάνδρου- ότι η ανάπτυξη και η ευδαιμονία αποκτώνται μόνον όταν λαμβάνουν την οικουμενική των διάσταση. Εγνώριζαν δηλαδή ότι δεν μπορεί ένα έθνος να υπάρξη για πολύ καιρό ελεύθερο, όταν περιβάλλεται από βαρβάρους, ούτε μπορεί να διαφυλάξη την ύπαρξη του κλινόμενο στον εαυτόν του. Τούτο μας εδίδαξε ο Μεγαλέξανδρος.
Ωστόσο δεν είναι Μυθολογία, δηλαδή παραμύθια όπως πίστευαν ορισμένοι στο παρελθόν, είτε από άγνοια είτε από κακή προαίρεση. Πρόκειται για βιωμένη και υπό κωδική μορφή Ιστορία και αληθινά γεγονότα που έλαβαν χώραν, όπως απέδειξαν περίτρανα οι ανασκαφές υπό τον Σλήμαν στην Τροία. Η χρονολογία δεν είναι απόλυτα γνωστή και πρέπει να αποκρυπτογραφηθή από τους ειδικούς. Πάντως, ο Τρωικός Πόλεμος ανάγεται σύμφωνα με σύγχρονες τεκμηριωμένες απόψεις πολύ πριν του 1350 π.Χ., ίσως και την 3 ή 4ην Χιλιετίαν, το δε περιεχόμενον των Επών και οι Πελασγικές του εκφράσεις μαρτυρούν ότι αυτά ίσως ανάγονται σε πολύ παλαιότερες εποχές Εκείνο πάντως που είναι υπερβέβαιον είναι ότι ο Όμηρος ήτο Έλλην -προφανώς εκ Μικράς Ασίας- ενώ υπάρχουν αρκετοί που αμφισβητούν ακόμη και το όνομα του, το οποίον ισχυρίζονται ότι σημαίνει «Λαϊκό Τραγούδι», καθ’ όσον τα Έπη ήσαν άθροισμα ωδών που εψάλλοντο η μία μετά την άλλη και τόπους και κατά καιρούς Αλλά δεν ήσαν μόνον ο Όμηρος Έλλην την καταγωγή και το γένος αλλά και όσοι έλαβον μέρος στον πόλεμο τούτο ήτοι: Αργείοι, Μυρμηδόνες, Τρώες, Θράκες, Λύκιοι, Κάρες, Παίονες, Φοίνικες κ.λπ. Επρόκειτο δηλαδή για τον πρώτο Μεγάλο Εμφύλιο Πόλεμο στην ανθρώπινη Ιστορία μεταξύ των Ελληνικών φυλών και ταυτοχρόνως και για την πρώτη μεγάλη υπερπόντια αποβατική εκστρατεία για την τιμωρία τω ν Τρώων για την αρπαγή της ωραίας Ελένης και την επιστροφή της στην Σπάρτη. Επειδή όμως όλοι οι πόλεμοι ντύνονται ανέκαθεν με κάποιο ιδεολογικό μανδύα, ίσως να μην ήτο η πραγματική αιτία της εκστρατείας αυτής τα μάτια της ωραίας Ελένης, αλλά η μεγάλη στρατηγική αξία των Στενών που ήλεγχαν και ελέγχουν τις γραμμές ναυσιπλοίας από και προς τον Εύξεινο Πόντο καθώς και τις χερσαίες από την Ευρώπη προς την Μικρά Ασία και τανάπαλιν. Βέβαια ένας σοβαρός λόγος πρέπει να ήτο και τα αμύθητα πλούτη της Τροίας, που συνήσπισαν τους Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδος και των νησιών εναντίον των Τρώων. Η εκστρατεία στην Τροία αποτελεί την πρώτη Συμμαχική Επιχείρηση της Ιστορίας κάτω απο την ηγεσία του βασιλιά των Μυκηνών Αγαμέμνονα. Το είδος αυτής της επιχείρησης είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και δύσκολη ακόμη και σήμερα και απαιτεί μακρούς και λεπτούς διπλωματικοστρατιωτικούς χειρισμούς μεταξύ των πολυάριθμων Ελληνικών φύλων, ώστε να οδηγήσουν εγκαίρως τις στρατιωτικές και ναυτικές των δυνάμεις στους λιμένες αναχώρησης για την Τροία. Η Συμμαχική Απόβαση στην Νορμανδία στις 6 Ιουνίου 1943 και η τελευταία στον Κόλπο το 1991 κατέδειξαν το μέγεθος των δυσκολιών αυτών των επιχειρήσεων ακόμη και σήμερα. Ο θρύλος θέλει τον Όμηρο τυφλό πλανόδιο τραγουδιστή. Αυτός σχεδίαζε τους στίχους του είτε εξ ιδίας αντιλήψεως, όντας σύγχρονος της εκστρατείας των Ελληνικών δυνάμεων στην Τρωάδα -κάτι δηλαδή σαν πολεμικός ανταποκριτής όπως θα λέγαμε σήμερα- είτε όντας πολύ μεταγενέστερος των γεγονότων επί τη βάσει των όσων ήκουσε να θρυλούνται εκ παραδόσεως από στόμα σε στόμα. Το βέβαιον είναι ότι ο κεντρικός κορμός της ιστορίας είναι ιστορικό γεγονός αποδεδειγμένο άλλωστε εκ των ανασκαφών στην Τροία και στην Ελλάδα. Αλλά κι αν κάποιος θεωρή τα Έπη υπερβολές δεν έχει παρά να γυρίση μερικές δεκαετίες πίσω στα ηρωικά Έπη του 1940-41, του 1912-13, του 1922 για να μην περιπλανηθούμε στην πλούσια σε ηρωικά κατορθώματα Ελληνική Ιστορία, αρχαία και νεώτερη. Τίποτα έκτοτε δεν έφθασε στην πνευματική παραγωγή της Ανθρωπότητος, ούτε πρόκειται να προσεγγίση ποτέ σε ύψος τον Όμηρο. Επομένως πρέπει να είμαστε φυλετικά υπερήφανοι γιατί βγάλαμε έναν Όμηρο, και να αποτελή για μας παράδειγμα δημιουργικότητος και αγωνιστικότητος, αντί να μιμούμεθα δίκην πηθίκων και να αντιγράφουμε με στειρότητα τα ξένα πολιτιστικά πρότυπα. Δυστυχώς λόγω του ανεπαρκούς εκπαιδευτικού μας συστήματος -για να μην πούμε του σκοπίμως διαβρωμένου από τα γνωστά ημεδαπά και ξένα κέντρα εξουσίας- τα Ελληνόπουλα στερούνται Κλασσικής Παιδείας, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να πλατύνουν την διάνοια των, να οξύνουν την αντίληψη των, να δυναμώσουν την Αυτοπεποίθηση των, να πραύνουν και ημερέψουν την ψυχή των και να γιγαντώσουν το Φρόνημα και την Αυτογνωσίαν των.
Βέβαια δεν πρέπει να λησμονηθή η σπουδαία προσπάθεια ορισμένων διανοουμένων, που αντιπαλεύοντας το παρόν ανθελληνικό, αντιπαραγωγικό και φθοροποιό ρεύμα των καιρών μας κατορθώνουν να φέρουν και πάλι στο φως της δημοσιότητος τα Ελληνικά πνευματικά έργα εντελώς αφιλοκερδώς και συχνά με σημαντική οικονομική ζημία των. Το αυτό συμβαίνει και με ορισμένους εκλεκτούς εκδοτικούς οίκους που τολμούν να εκδώσουν σύγχρονους μελετητές αρχαίων κειμένων, περισσότερο από πάθος και μεράκι παρά προς χάριν του κέδρους.
Η Ιλιάς, όπως θα διαπιστώσουν οι αναγνώστες, είναι ένα λίαν περιωρισμένο επεισόδιο, που αρχίζει όχι από την αρπαγή της ωραίας Ελένης υπό του Πάριδος από τα ανάκτορα του Μενελάου στήν Σπάρτη, ούτε και από την συγκέντωση του Ελληνικού Στόλου στην Αυλίδα, αλλά ούτε καν από την αρχή του 10ετούς αυτού πολέμου, αλλά από το τελευταίο επεισόδιο της τιτανομαχίας των Αχαιών με τους Τρώες και καταλήγει στον θάνατο του Πατρόκλου και του Έκτορα. Ουσιαστικά περιγράφονται το επεισόδιο της χολώσεως του Αχιλλέως και της αρνήσεως του να συμμετάσχη αυτός ο αήττητος βασιλεύς με τους Μυρμιδόνες του στην καταστροφική και αμφιταλαντευόμενης έκβασης μάχη. Τούτο στοίχισε πάμολλες απώλειες και από τα δύο στρατόπεδα και παρ’ ολίγον να κρίνη κατά τρόπον ολέθριο για τους Αχαιούς την έκβαση του πολέμου. Η μάχη κρίθηκε από το λάθος του Έκτορα να σκοτώση τον Πάτροκλο, γεγονός που εξόργισε τον θείο Αχιλλέα και έλυσε την «λευκή απεργία» του από το πεδίο της μάχης .Ο φόνος του Πατρόκλου στην σύγχρονη εποχή θα μπορούσε να παρομοιασθή με την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ, γεγονός που εξώθησε την Αμερική να βγη στον Β΄ ΠΠ υπέρ των Συμμάχων. Γιατί από την στιγμή που ο Αχιλλεύς ενεργοποιήθηκε στον πόλεμο τούτο, η Νίκη των Αχαιών με τις ωραίες κνημίδες και ο θάνατος του ηρωικού Έκτορος ήτο πλέον δεδομένη.
Για την Οδύσσεια δεν θα μιλήσουμε στο παρόν. Μόνον θα περιορισθούμε να πούμε ότι σ'αυτήν περιγράφεται ο αιώνιος Έλλην, το γνήσιον αυτό τέκνον της θάλλασας και των μεγάλων περιπετειών και περιπλανήσεων. Επίσης στο Επος αυτό θα διαπιστώσουμε το πολυμήχανον της φυλής μας, κάτι που οι εχθροί και άσπονδοι «φίλοι» μας σήμερα θέλουν να μας το στερήσουν και να κάνουν τους σύγχρονους Έλληνες να ξεχάσουμε την φυλετική μας ταυτότητα και πολιτιστική και πνευματική μας κληρονομιά. Τέλος πρέπει ιδιαίτερα να επισημανθή το οικουμενικό πνεύμα του Ελληνισμού, που τιμά την αξιοπρέπεια του ατόμου, προωθεί την ιδέα του Ανθρωπισμού, ανεξαρτήτως φυλής, χωρίς να κάνη εξαιρέσεις σε φίλους και εχθρούς, σε «εκλεκτούς λαούς» και παρακατιανούς, σε Ελληνες και ξένους. Το μεγαλείο του Ομήρου είναι ότι πουθενά δεν θα συναντήσουμε καταφρόνηση του αντιπάλου ή προτίμηση υπέρ φίλων και σε βάρος των εχθρών. Πάνω απ’ όλα τιμά την ανδρεία των Ηρώων, την Αξιοκρατία, ενώ δεν χαρίζεται ακόμη και στους Θεούς, τους οποίους κατεβάζει συχνα απο τον Όλυμπο και τους φέρνει κοντά στους θνητούς ανθρώπους, ενώ παράλληλα θεοποιεί τους Ήρωες με μιά σχέση συντροφικότητας προς τους Θεούς. Αυτή η σχέσηγ εξανθρωπίσεως του Θείου και θεοποιήσεως του Ανθρώπου είναι άγνωστη σε άλλες λατρείες. Για παράδειγμα, ο Θεός-Παντοκράτωρ στην Ιουδαϊκή θρησκεία κάνει ακόμη και ρατσιστικές δικρίσεις υπέρ του Λαού του, ενώ εχθρεύεται θανάσιμα και μισεί τους αντιπάλους, για τους οποίους παραγγέλλει τα πιό αποτρόπαια κακουργήματα. Ο Όμηρος μολονότι δεν αναφέρει πουθενά την λέξη «Δημοκρατία», εν τούτοις την κάνει καθημερινή πράξη μεταξύ του Ελληνικού στρατεύματος, με τις συχνές Συνελεύσεις προς λήψη αποφάσεων μέσα από τον διάλογο και την ανταλλαγή απόψεων, αλλά και την κριτική και αμφισβήτηση -ακόμη και του αρχιστρατήγου του Εκστρατευτικού Σώματος- του ένδοξου βασιλιά Αγαμέμνονα.

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Γηγενές το Ελληνικό Γένος

Μυστήριο καλύπτει την καταγωγή των Ελλήνων, αφού ως τώρα έχουν διατυπωθή οι πιο αντιφατικές, και συχνά αντιεπιστημονικές θεωρίες, με προεξάρχουσα την δήθεν θεωρία περί Ινδοευρωπαίων [ΙΕ], οι οποίοι κατήλθαν από τον Βορρά. Είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι οι Έλληνες είναι γηγενείς και αυτόχθονες. Και είναι αυτόχθονες διότι όλα τα βιολογικά, ανθρωπολογικά, ιστορικά, εθνολογικά και αρχαιολογικά συμπεράσματα συνηγορούν περί τούτου.
Ο Ηρόδοτος γράφει (Κλειώ 58) τα εξής: «Εγώ πιστεύω ότι οι Ελληνικοί λαοί μιλούσαν την ίδια γλώσσα, αλλά αποδυναμώθηκαν μετά τον χωρισμό τους από τους Πελασγούς, και ξεκινώντας αρχικά από ένα μικρό πυρήνα, έφτασαν στους τεράστιους αριθμούς που αντιπροσωπεύουν τώρα με την ενσωμάτωση διαφόρων ξένων εθνών, ανάμεσα στα οποία ήταν και οι Πελασγοί. Δεν πιστεύω ότι οι Πελασγοί, ένας βαρβαρικός λαός, έγινε ποτέ πολυάριθμος ή ισχυρός». Ωστόσο η διαφορά έθνους κατά τον Ηρόδοτο σημαίνει διαφορά φυλής μάλλον, παρά έθνους όπως το θεωρούμε σήμερον.
Και αντιγράφω ένα άλλο απόσπασμα του (Κλειώ 56) που επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές: «Οι έρευνες έδειξαν ότι οι Λακεδαιμόνιοι ήταν δυνατότεροι από τους Δωριείς και οι Αθηναίοι από τους Ίωνες. Αυτοί οι δυο, από τους οποίους οι πρώτοι κατάγονταν από τους Πελασγούς, ενώ οι άλλοι από τους Έλληνες». Ποιος όμως πιστεύει ότι οι Λακεδαιμόνιοι δεν ανήκαν στο Ελληνικό έθνος; Κατά τον Ηρόδοτο το Αθηναϊκό έθνος ήτο Πελασγικό, και Πελασγοί ήσαν και οι πρώτοι Αρκάδες και οι κάτοικοι του Κρότωνα και της Τροίας και άλλων πόλεων. Ο διαχωρισμός των Ελλήνων σε πολλά φύλα (Δρύοπες, Λέλεγες, Πελασγοί, Καύκωνες, Θράκες, Τηλεβόες κλπ) οφείλεται στον βαθύ γεωγραφικό διαχωρισμό τους, που και ακόμη και σήμερα δημιουργεί προβλήματα επικοινωνίας σε ορισμένες εποχές του έτους. Συνεπώς, ούτε από βορρά κατήλθαν στην Ελλάδα, ούτε Σλαύοι εξελληνισθέντες είναι οι Έλληνες -όπως υπεστήριζε παλαιότερον ο Φαλμεράϊερ- ούτε τέλος προήλθαν από την Αγγλία, ανοησίες που διετύπωσε στο «μυθιστόρημά» του το 1842 ο Λόρδος Μπούλβερ Λύττον, και συνηγόρησε με αυτές και ο Γερμανός επιστήμων Μύλλερ. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει.
Οι Ευρωπαίοι προέρχονται από τους Αιγαίους Πελασγούς Πρωτοέλληνες, αλλά αυτό δεν το ανέχεται ο εγωισμός των που θέλουν πάση θυσία να συμμετέχουν στον λαμπρότερο πολιτισμό που έφτιαξε ο άνθρωπος ως τώρα. Είναι απίθανον να είχαν ξένη προέλευση οι Έλληνες διότι προ των περιόδων των παγετώνων, ως προανεφέρθη, ολόκληρος η Βόρεια Ευρώπη, η πέραν του Δουνάβεως και εντεύθεν του κάτω Ρήνου και των Άλπεων, αλλά και η Ανατολή-μηδέ της βορείας Περσίας και των Ινδιών εξαιρουμένων- εκαλύπτοντο από παγετώνες. Αλλά και μετά την τήξη των παγετώνων τα πεδινά μέρη εκαλύφθησαν από ύδατα και λάσπη. Επομένως, ήτο αδύνατον να ζήσουν, και πολύ περισσότερο να δημιουργήσουν πολιτισμό στις περιοχές της Μεσευρώπης οι υποτιθέμενοι ΙΕ ή Άριοι και αργότερον να τον μεταφυτεύσουν στους Αιγαίους Πελασγούς. Διότι οι τελευταίοι είχαν το προνόμιο να ζουν στην πλέον εύκρατη περιοχή του κόσμου, να «κολυμπούν» στην Μεσόγειο Θάλασσα και να επικοινωνούν με όλους τους λαούς του τότε γνωστού κόσμου. Και τότε φυσικά δεν υπήρχον οι σημερινές πηγές ενέργειας, για να στηρίξουν οι βόρειοι πολιτισμό, όπως συμβαίνει σήμερον με την σύσταση του τεχνολογικού πολιτισμού.

Οι Πολυταξιδεμένοι Πελασγοί

Ο Πελασγός είναι τόσο παλιός ώστε φέρεται, σύμφωνα με την μυθολογία, ως υιός του Ποσειδώνος. Ο συμβολισμός αυτός είναι σύμφωνος με την θαλασσινή καταγωγή του Ελληνικού έθνους και την ναυτοσύνη των Ελλήνων. Αλλά και ο Ίναχος, ο «πρώτος άνθρωπος της Πελοποννήσου», ήτο υιός των Ωκεανού και της θαλασσινής θεάς Τηθύος. Δεν υπήρχον τότε άλλοι προηγμένοι άνθρωποι, που να ταξιδεύουν όχι μόνον θαλασσίως αλλά δια ξηράς βορείως ή ανατολικώς του Δουνάβεως. Πώς όμως έμαθαν οι Αρχαιοέλληνες Αιγαίοι Πελασγοί να ταξιδεύουν;
Μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος βρέθηκαν ξεκομμένοι στα νησιά από την φυλή και τους συγγενείς των και επιθυμούσαν διακαώς να ξεφύγουν από αυτήν την απομόνωση. Έτσι έμαθαν να θαλασσοπορούν, πρώτα πάνω σε κορμούς δένδρων και έπειτα σε πλοιάρια. Οι Έλληνες από τα πανάρχαια χρόνια συνδέονται στενότατα με την θάλασσα και κυριολεκτικά αλωνίζουν το Αιγαίο και την Μεσόγειο θάλασσα. Από το Αιγαίο και τα Μικρασιατικά παράλια εισχώρησαν προοδευτικά και ακτινοειδώς-εν είδη βεντάλιας-προς βορράν, ανατολάς, νότον και δυτικά και εκπολίτισαν τις υποανάπτυκτες φυλές, όταν οι κλιματολογικές συνθήκες το επέτρεψαν. Τότε τα θαλάσσια ταξίδια ήσαν σχετικώς ευκολότερα και πιο ασφαλή εν συγκρίσει με τα χερσαία. Μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος είναι φυσικό οι πέριξ του Αιγαίου νομάδες να μετακινήθηκαν προς βορράν και ανατολάς προς εξεύρεση βοσκοτόπων για τα ποίμνια των. Αυτοί εισχώρησαν στις αποστραγγιζόμενες πεδιάδες μετά την υποχώρηση των υδάτων. Τέτοιες παλινδρομικές μετακινήσεις -άγνωστον πόσες- ασφαλώς συνέβησαν στην διάρκεια των χιλιετιών υπό την πίεση των αναγκών των πληθυσμών της εποχής. Όμως το κύριο ρεύμα μετανάστευσης ήτο σταθερά προσανατολισμένο από την περιοχή του Αιγαίου και της Χερσονήσου του Αίμου προς βορράν, νότον, ανατολάς και δυσμάς, διότι οι έποικοι ανεζήτουν νέες κενές και παρθένες εκτάσεις, αρχικά για την κτηνοτροφική και βραδύτερα για την γεωργική τους εκμετάλλευση. Εξ άλλου η τάση αυτή προς μετανάστευση συνεχίζεται ως την εποχή μας (μεταναστευτικά κύματα προς Αμερική, Αυστραλία κλπ).Πάντως στην αρχή ζούσαν βίον νομαδικόν, όπως ακριβώς και οι Σαρακατσαναίοι της Πίνδου, οι οποίοι μπορούμε να πούμε ότι είναι οι γνησιότεροι και αρχαιότεροι Πρωτοέλληνες «Ευρωπαίοι», απόγονοι των Πελασγών.


Εξ Αιγηίδος ο Πολιτισμός

Εκ της Αιγηίδος ξεκίνησαν όλοι εκείνοι οι λαοί, οι οποίοι παρουσιάζονται βραδύτερον στις γύρω περιοχές της Μικρασίας, του Καυκάσου και της Μεσογείου ως τον Δούναβη με διάφορες ονομασίες, μεταφέροντες μαζί και τον πολιτισμό τους. Είναι φυσικά αδύνατον να προσδιορισθή πόσα χρόνια πέρασαν μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος, μέχρις ότου διαμορφωθούν σε φυλές οι διάφορες αυτές ομάδες που διεσώθησαν στα παράλια ή μετεκινήθησαν στα ενδότερα. Κατά τις μαρτυρίες των Αιγυπτίων ιερέων της Σάϊν προς τον Σόλωνα, όπως αναφέρει ο Πλάτων στον «Τίμαιο», από τους Αρχαιοέλληνες Αιγαίους πήραν τον πολιτισμό. Τούτο καταφαίνεται και από τις επιδόσεις των στην ναυσιπλοία, αλλά και στις τέχνες (προηγμένη Κυκλαδίτικη τέχνη αγαλματιδίων). Τα προπαγανδιστικά μυθεύματα περί αφίξεως Φοινίκων και άλλων («Μαύρη Αθηνά», Μπερνάλ), εκτός του ότι στερούνται λογικής και επαρκούς τεκμηρίωσης έχουν επιστημονικά καταπέσει, αφού και ο ίδιος παρεδέχθη ότι το κίνητρο του ήτο το κέρδος και η προσέλκυση της προσοχής. Το πολλαπλά διαφημισθέν αφήγημα του Μεσοποταμίου Γιλγαμές, το οποίο θέλησαν να παρουσιάσουν σαν απόδειξη της παλαιάς πνευματικής ανάπτυξης των διαφόρων λαών της Μεσοποταμίας, είναι πολύ νεώτερο και κακότεχνο κατασκεύασμα, συντεθέν βάσει Ελληνικών παραδόσεων και μύθων. Πρόκειται πράγματι περί κακότεχνης αντιγραφής των αναφερομένων περί του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος, ο οποίος ας σημειωθή, είναι παλαιότερος του κατακλυσμού του Νώε, εάν έγινε φυσικά κι αυτός. Γιατί όλα τα γραφόμενα περί του κατακλυσμού του Νώε είναι τερατώδη, αντιεπιστημονικά και προσιδιάζοντα μόνον σε λαό που δεν είχε ιδέα περί της θαλάσσης και της ναυσιπλοϊας.
Αντίθετα από τα κείμενα των Ορφικών περί του κατακλυσμού του Ωγύγου πιστοποιείται ότι κανένας άλλος αρχαίος λαός δεν έχει παλαιότερες αναμνήσεις και επιστημονικές μαρτυρίες και ούτε έχει σημειώσει πνευματικές εκδηλώσεις και άλλες ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις (λ.χ. αστρονομικές παρατηρήσεις 11.000 ετών π.Χ.) όπως αυτές που περιέχονται στα αρχαία Ελληνικά κείμενα. Όπως μας πληροφορεί ο Έρμαν Ντίλς [«Προσωκρατικοί», Κεφ. Ορφεύς, σελ. 3] οι Αιγαίοι Αρχαιοέλληνες έγραφον τις παρατηρήσεις των αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν επί λεπτών σανίδων, λίθων ή οστράκων (γραφή Δισπηλιού, Γιούρων, Αλοννήσου κλπ),γεγονός που μαρτυρεί ότι ήσαν εχέφρονες άνθρωποι (Homo Sapiens). Το ερώτημα που γεννάται λοιπόν είναι γιατί είχαν αγνοήσει ή παραμερίσει τόσο σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία οι νεώτεροι δήθεν «σοφοί» ερευνητές της Δύσεως; Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο το γεγονός, διότι η Ελληνική Προϊστορία καίει και προτιμούν να την αγνοούν, να την παραμερίζουν και όταν βγαίνη τυχαίως στην επιφάνεια να την αποσιωπούν ή να την παραχαράζουν ακόμη. Διότι στην περιοχή αυτή κατοικούσαν εχέφρονες άνθρωποι όχι προ 10, 20 χιλιετιών -όπως ισχυρίζονται για την Μεσοποταμία οι γνωστοί Φοινικιστές ή προ 35-40.000 ετών των Αφροκεντριστών- αλλά προ 100, 800.000 ετών, αλλά και εκατομμυρίων ετών, όπως απέδειξαν οι έρευνες των Πετραλώνων, της Τρίγλιας και της Πτολεμαΐδος, υπό του ανθρωπολόγου-αρχαιολόγου κ. Άρη Πουλιανού. Επομένως οι Αμερικανικές έρευνες στο σπήλαιο Φράχθυ της Ερμιονίδος, οι οποίες έφεραν στο φως στοιχεία του πολιτισμού προ 25 χιλιάδων ετών, έρχονται να αποδείξουν την ύπαρξη και την συνέχεια της αναπτύξεως του ανθρώπου στον Ελλαδικό χώρο. Τα κενά που σήμερον υπάρχουν σε μακρές περιόδους της ιστορίας δεν σημαίνουν αρνητική ύπαρξη ζωής, αλλά μάλλον έλλειψη συστηματικών ερευνών στην περιοχή αυτή.

Ο Πολιτισμός των Ρωμαίων

Ο εκπολιτισμός είναι πανάρχαιος και ανάγεται από την εποχή των Ετρούσκων και Τυρσηνών. Όμως ο κυρίως πολιτισμός των Ρωμαίων πριν αρχίσουν την αυτοκρατορική τους πορεία άρχισε κυρίως μετά την κατάκτηση της Ελλάδος (180-120 π.Χ), δηλαδή από την εποχή του Καίσαρος. Προηγουμένως οι φυλές της Κεντρικής και Βορείου Ιταλίας ήσαν σχετικά πρωτόγονες και άξεστες, δεν γνώριζαν την γραφήν και εσυνήθιζαν ακόμη και την ανθρωποφαγία και ανθρωποθυσία σε παλαιότερες εποχές. Επομένως, τον πολιτισμό και την γραφή όλοι οι Ευρωπαίοι την χρεωστούν στους Πελασγούς και Κρήτες Πρωτοέλληνες. Η Λατινική γραφή είναι κι αυτή Ελληνική (Χαλκιδικό αλφάβητο) και ο Ρωμαϊκός Πολιτισμός είναι αντίγραφο -συχνά κακέκτυπο- του Ελληνικού Πολιτισμού. Έτσι αποδεικνύεται η πανάρχαια κοινή καταγωγή των κατοίκων της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης (Τεύτονες, Γαλάτες, Σουάβοι, Σάξωνες, Ίβηρες κλπ) από τους Αιγαίους Πρωτοέλληνες. Οι λαοί αυτοί διατηρούν ακόμη ονομασίες ορισμένων θεών της Αρχαίας Ελλάδος, λέξεις ή ρίζες λέξεων της αρχικής μητρικής των γλώσσας, ή μάλλον του γλωσσικού ιδιώματος των το οποίο ανήκει στην Ελληνική (Ινδοευρωπαϊκή) ομογλωσσία. Επειδή συν τω χρόνω αυτοί ήρθαν σε επιμειξία με άλλους λαούς, αλλά και λόγω διαφορετικών κλιματολογικών και πολιτιστικών συνθηκών, ήτο επόμενον να διαφοροποιηθούν και να απομακρυνθούν αναγκαστικά από την αρχική πολιτιστική των κοιτίδα, του Αιγαίου. Άλλοι εξ αυτών στις νέες των πατρίδες εκβαρβαρίστηκαν ή αφομοιώθησαν για να επιβιώσουν και παρέμειναν ανεξέλικτοι, όπως τους ανευρίσκουμε μετέπειτα κατά την ιστορική περίοδο, διασκορπισμένους σε διάφορες χώρες του βορρά σε φυλές (Κιμμέριοι, Σκύθες, Γέτες, Αριμασποί, Γέλωνες, Μασαγέτες, Βουδίνοι, Αγριππαίοι, Ισηδόνες, Σαρμάτες, Δάκες κ.ο.κ.). Αυτοί εξελίχθησαν αργότερα υπό την επίδραση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και δημιούργησαν τα γνωστά έθνη του βορρά και της Ανατολής. Εκείνους που εισχώρησαν ανατολικότερα και εκείθεν της λίμνης Βαϊκάλης, τους ανευρίσκουμε κατόπιν ως Υπερβορείους ( ή ως Γκιλάκους).Στην Ιαπωνία έφθασε προ αμνημονεύτων χρόνων μια λευκή φυλή, οι Αϊνού (=Ίωνες), ενώ συναντώμεν διάσπαρτες λευκές φυλές στην Ασία και Άπω Ανατολή. [Βλέπε Τόμ. «ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ» «Γενική Εισαγωγήν» όπως και «Γενική Εισαγωγή» στο Δεύτερο βιβλίο του Ιωάν. Πασσά «ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ» και τα σχόλια στους «Ύμνους του Ορφέως»]. Οι Τούρκοι είναι ένα μωσαϊκό λαών στην πλειοψηφία των αυτοχθόνων που ζούσαν από αρχαιοτάτων χρόνων στην περιοχή. Οι Τούρκοι αποτελούν μια μικρή μειοψηφία που κατήλθαν σαν νομάδες από τα υψίπεδα της Κεντρικής Ασίας, από την περιοχή του Αλτάϊ, στην Μεσόγειο. Οι τελευταίοι είναι Ταταρομογγολικής καταγωγής και έμειναν άξεστοι και απολίτιστοι από της εγκαταστάσεως τους στην Μικρά Ασία ως σήμερον. Η φυλή αυτή αποτελούσε την ιθύνουσα τάξη της Οθωμανικής Τουρκίας, αλλά και της σημερινής Κεμαλικής Τουρκίας.

Η Καταγωγή των Ευρωπαϊκών Λαών

Κατά τον Αθαν.Σταγειρίτη [«ΩΓΥΓΙΑ», Τόμ. Β του Αθαν.Σταγειρίτη, Εκδ. Βιέννης 1808] η καταγωγή όλων των φυλών -και φυσικά των νεωτέρων Εθνών της Βορείου, Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και οι λευκοί της Ρωσσίας και Κεντρικής Ασίας- προέρχονται από το Αιγαίον, και συγκεκριμένα από τον Ελληνικό πολιτιστικό χώρο, και όχι από τους ανύπαρκτους Ινδοευρωπαίους [Βλέπε Διόδ. Σικελιώτη, Βιβλ. Α, Στράβωνα, «Εισαγωγή» και Συρέ «Οι Μεγάλοι Μύσται», Καρλάυλ «Οι Ήρωες» (Οντίν) και Σαρλ Μπερλίτζ «Τα Μυστήρια από ξεχασμένους Κόσμους»]. Η εξέταση των λεγομένων Αριανών γλωσσών, όπως πραγματικά ομιλούνται σήμερον διαθέτουν πολυάριθμα Πελασγικά στοιχεία, τα οποία αναμφισβήτητα προέρχονται από την Πελασγική των κοιτίδα, τα Βαλκάνια, την Κάτω Ιταλία και την Μ. Ασία. Όταν η ίδια ρίζα βρίσκεται σ’ όλες τις γλώσσες ή στις περισσότερες από αυτές, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι το αντικείμενο που υποδηλούται δια της ρίζας ταύτης, ήτο κοινό για τους προγόνους των, οι οποίοι είχαν κάποτε τον ίδιο πολιτισμό. [Για παράδειγμα η λέξη «Άξων», υπάρχει παρεφθαρμένη σ’ όλες τις λεγόμενες αριανές γλώσσες, διότι οι λαοί αυτοί γνώριζαν όλοι την βοήλατη άμαξα. Ορισμένοι την βελτίωσαν και της έβαλαν ακτίνες στο διάβα του χρόνου, ενώ άλλοι διατήρησαν τον παραδοσιακό τροχό εκ κορμού δένδρου. Άρα διαφοροποιήθησαν. Με την πρόσθεση λοιπόν νέων λέξεων αρχίζει η διαφοροποίηση της γλώσσας και της ταυτότητας των λαών]. Έτσι έγινε βαθμιαία η διαφοροποίηση των φυλών εκ της αρχικής των καταγωγής. Τελικά παραμένει η κοινή καταγωγή σαν μύθος. Ο μύθος λ.χ της Ατλαντίδος, ο οποίος σχετίζεται με την πανάρχαιη δραστηριότητα της Ελληνικής φυλής, όπως δείχνουν τα διάφορα ευρήματα, υπήρξε κάποτε πραγματικότης. Όχι όμως και ο τεχνητός «μύθος» περί των Ινδοευρωπαίων.

Ο Μύθος των Ινδοευρωπαίων

Η κάθοδος φυλών από Βορρά και Ανατολών στην Ελληνική Χερσόνησο, για να εκπολιτίσουν τους δήθεν άξεστους Αιγαίους, δεν ευσταθεί ούτε επιστημονικά, αλλά ούτε από λογικής απόψεως, διότι οι Αιγαίοι ήσαν αποδεδειγμένα ναυτικός και στο έπακρον πολιτισμένος λαός που ταξίδευε, από την χαραυγή της Προϊστορίας του, όχι μόνον στην Μεσόγειο, αλλά και στους Ωκεανούς. Αν δεχθούμε τις δοξασίες περί «Ινδοευρωπαϊστών», τότε θα έπρεπε κανονικά να είχαν βρεθή κάπου τα ίχνη τους, ο ανώτερος πολιτισμός τους, η γλώσσα τους και τέλος τα ιστορικά πνευματικά μνημεία που θα άφηναν πίσω στην αρχική των κοιτίδα. Τέτοιο πράγμα όμως δεν έχει βρεθή. Τίποτα απολύτως δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη τους. Αντίθετα, συνεχώς έρχονται στο φως νέες συντριπτικές αποδείξεις και ατράνταχτα τεκμήρια από τον Ελληνικό χώρο και εκτός αυτού-στις χώρες που ταξίδευσε-που επιβεβαιώνουν ότι οι Αιγαίοι Πρωτοέλληνες μετέδωσαν πρώτοι τον πολιτισμό τους σ’ όλους τους λαούς του τότε γνωστού κόσμου. Βέβαια, όλες αυτές οι αντιεπιστημονικές και δογματικές θεωρίες του παρελθόντος έχουν προ πολλού καταπέσει, αλλά επανέρχονται κάθε φορά με καινούργιο περιτύλιγμα στην επικαιρότητα από το «επιστημονικό» κατεστημένο της διεθνούς εξουσίας. Γιατί αυτός ο μύθος βολεύει την διαιώνιση της εξουσίας τους. Σήμερα βρισκόμαστε σε μια έξαρση του φαινομένου τούτου. Παντού επιδιώκουν να μειώσουν την αξία και την συμβολή του ανυπέρβλητου Ελληνικού παράγοντα στην δημιουργία του παγκόσμιου Πολιτισμού [Βλέπε «ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ», Τόμ. «ΕΛΛΑΣ» της Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ», του Ιωάννη Κουμάρη]. Αρκεί να επαναλάβουμε ότι "όταν οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν τον Παρθενώνα, οι πρόγονοι των σημερινών Άγγλων ζούσαν μέσα στα σπήλαια ή στα ανήλια δάση, ενώ πλείστοι απ’ αυτούς και άλλοι βόρειοι λαοί, ήσαν ακόμη ανθρωποφάγοι ή έκαναν ανθρωποθυσίες» [Στράβων, βιβλ.VI, σελ. 226, 21] [Ανέκαθεν το θαρραλέο και ανήσυχο Βρεταννικό έθνος συμπεριφέρθηκε αλαζονικά και σαν κατακτητής στην Ελλάδα, μιμούμενο τους δήθεν ξανθούς Ινδοευρωπαίους αποικιοκράτες και εκπολιτιστές]. Ακόμη και στην γειτονική μας Ιταλία, ακόμη και κατά την κλασσική εποχή, εθυσίαζαν παίδες στην εορτή των Κομπιταλίων και Λαραλίων, και μόλις επί Βρούτου κατηργήθη το έθιμον τούτο.[«ΩΓΥΓΙΑ» του Αθαν. Σταγειρίτη, Β. Τόμ. σελ.480]. Επομένως, είναι απαράδεκτη και εξοργιστική η τόσο κραυγαλέα παραποίηση και διαστροφή της Ιστορίας και Προϊστορίας των Ελλήνων. Δωδωναία η Λατρεία των Δρυίδων. Σύμφωνα με παλαιότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, διεπιστώθη ότι κατά την Μινωική περίοδο οι Κρήτες θαλασσοπόροι μετέφεραν στην Μεσόγειο "Κασσίτερο" από την Αγγλία. Όμως δεν πήγαιναν με άδεια χέρια εκεί. Τους μετέδιδαν τον ανώτερο Κρητομινωϊκό πολιτισμός τους. Πρόσφατα, ανεκαλύφθησαν στην Αγγλία προϊστορικές Ελληνικές εγκαταστάσεις, οι οποίες φανερώνουν ότι οι πρωτόγονοι και καθυστερημένοι λαοί της Αγγλίας δέχθηκαν την επίδραση των Ελλήνων και συν τω χρόνω εκπολιτίσθησαν. Έτσι αποδεικνύεται ότι η πανάρχαια λατρεία των Δρυίδων στην Βρεταννία είναι Ελληνικής προέλευσης, εκ του Μαντείου της Δωδώνης, και μετεφέρθη εκεί προ αμνημονεύτων χρόνων. Η Ελληνική Προϊστορία παρουσιάζει πράγματι ένα εκπληκτικό μυστήριο και μια σαγηνευτική πρόκληση για αυτόν που θα προσπαθήση να την αποκρυπτογράφηση και να εμβαθύνη σ’ αυτήν. Η αυτοχθονία των Ελλήνων έχει αποδειχθή με ατράνταχτα τεκμήρια από διαπρεπείς ανθρωπολόγους, όπως ο Ιωάν. Κουμάρης [Βλέπε άρθρον «Φυσική Ανθρωπολογία» Ιωάν. Κουμάρη, Α. Μέρος, Τόμος «ΕΛΛΑΣ», Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ» και Αλέξη Σίνου «Η Γεωγραφική Ενότης του Ελληνικού Μεσογειακού Χώρου» Μέρος Α. Σελ. 94-95, Μέρος Β. Σελ.179-182 κλπ].

Ο Ευρωπαίος «Αρχάνθρωπος» των Πετραλώνων
Αδιάσειστα τεκμήρια της γηγενούς προέλευσης του Έλληνα έφερε εσχάτως εις φως ο διεθνούς κύρους ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός με την ανακάλυψη του «Ευρωπαίου Αρχανθρώπου των Πετραλώνων Χαλκιδικής» και του «Κυνηγού Ελεφάντων της Πτολεμαίδος» για τον οποίο θα μιλήσουμε σε άλλο κεφάλαιο. Ο Ορφεύς λέγει: «ήδ’ όσον Αιγύπτω ιερόν λόγον εξελόγχευσα», δηλαδή στην Αίγυπτο και στην Λιβύην, εδίδαξα,(εξελόγχευσα=εξεγέννησα) τον ιερόν λόγον [«Αργοναυτικά» των «Ορφικών» στίχ. 42-44 και 102 Εκδ. Λειψίας TAUCHNIZIT 1829]. [Τυγχάνει ευνόητον ότι το «εξελόγχευσα» δεν σημαίνει ότι «εδιδάχθην», όπως υπεστήριξαν αμαθέστατοι και κακοηθέστατοι συγγραφείς]. Επομένως, η απόδειξη αυτή κονιορτοποιεί κάθε άλλη παλαιά και νεώτερη δογματική θεωρία, οι εμπνευστές των οποίων δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τις τεκμηριώσουν με στοιχεία. Είναι γνωστόν ότι κατά την 8 ην χιλιετίαν π.Χ. ελάμβανε χώραν μεταφορά Οψιανού Λίθου με πλοία από την νήσο Μήλον του Αιγαίου πελάγους στην Αργολίδα, όπως απέδειξαν τα ευρήματα οψιανού λίθου στο σπήλαιο του Φράγχθη της Αργολίδος. Άρα οι Αιγαίοι από τότε θαλασσοπορούσαν. Αλλά και στον χώρον της Ανατ. Μεσογείου οι Πρωτοέλληνες Μινωίτες και Μυκηναίοι κυριαρχούν από αμνημονεύτων χρόνων. [Πανάρχαιοι Αχαιοί Κρήτες και Κύπριοι οι αρχαιο-Φοίνικες και οι Φιλισταίοι και «Παλαισάτι», διέσχιζαν την Μεσόγειο για να εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη].

Αυτόχθονες οι Έλληνες

Ο Ισοκράτης το διαλαλεί ότι: «Είμαστε αυτόχθονες. Δεν διώξαμε άλλους που ήσαν εδώ, ούτε ήρθαμε από αλλού να την καταλάβουμε έρημη από πληθυσμό, ούτε είμαστε μιγάδες και ανακατεμένοι με άλλα έθνη, αλλά προερχόμεθα από καλό και γνήσιον έθνος, ώστε γεννηθήκαμε σ’ αυτήν εδώ την γην, την κατέχουμε και διαβιούμε όλον τον καιρό. Ασχέτως αν όλον τον 20ον αιώνα η διεθνής εξουσία ραδιουργεί σε βάρος του Ελληνισμού και με την χρησιμοποίηση της Τουρκίας σαν «πολιορκητικό κριό» επιδιώκει την έξωση του Ελληνικού Γένους από τις πανάρχαιες πατρογονικές του εστίες (Μικρά Ασία, Κύπρος, Αιγαίο, Μακεδονία, Ηπειρο). [Η διεθνής εξουσία και οι εδώ υπηρέτες και διεκπεραιωτές της θέλουν να μας επιφέρουν ανάμειξη και να μας μεταβάλουν σ’ ένα άθλιο συνονθύλευμα, ώστε να απωλέσουμε την εθνική μας ταυτότητα. Προς τούτο συμβάλουν και ορισμένοι «γραικύλοι» και δήθεν «διεθνιστές» ανθέλληνες, οι οποίοι χλευάζουν την καταγωγή των. Είναι κι αυτό δείγμα της πολιτιστικής κατάπτωσης και παρακμής των καιρών μας].

Το Ιερατείο Εχθρός του Ελληνικού Πνεύματος

Η Ελληνική Ιστορία, αρχής γενομένης από τα πανάρχαια Ορφικά και Ομηρικά έπη, έως και τα συγγράμματα των Ελλήνων σοφών της αρχαιότητος, λ.χ. του Ηράκλειτου, Πυθαγόρα, Πλάτωνα κ.α. αποδεικνύει ότι δεν επηρεάσθηκε από το Αιγυπτιακό ή Ασσυροβαβυλωνιακό Ιερατείο, διότι το Ελληνικό Πνεύμα και η Τέχνη ήσαν πάντα ανώτερα από αυτά της Ανατολής. Είχαν μια αξιοθαύμαστη συνέχεια, συνέπεια και πνευματική ακτινοβολία, ανεξάρτητη από τις θεοκρατικές δοξασίες των άλλων Λαών. Οι Έλληνες βασίστηκαν στην Ελληνική Μυθολογία και την Ελληνική Φιλοσοφία και Τέχνη, και πάνω σ’ αυτά έχτισαν τον πολιτισμό τους. Αντίθετα, οι άλλοι λαοί του γνωστού τότε κόσμου, εκπολιτίσθηκαν από το Ελληνικό Πνεύμα, όσο φυσικά τους επέτρεπαν οι πολιτιστικές τους καταβολές. Πήραν τους μύθους της Ελληνικής Θεογονίας, την Ορφική λατρεία, το Δωδεκάθεο, τις επιστημονικές γνώσεις των Ελλήνων, την Τέχνη, τους ρυθμούς στην αρχιτεκτονική, την Αστρονομία του Αστραίου, την Ιατρική του Ασκληπιού και Ιπποκράτη, θεσμούς όπως η Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη, ο Αθλητισμός και τέλος το πνεύμα της Ελευθερίας και του Ανθρωπισμού. [Βλέπε «ΟΡΦΙΚΑ» του Ιωάν. Πασσά]. Και τον εφήρμοσαν στο βαθμό φυσικά που ήσαν ικανοί να αφομοιώσουν ένα ανώτερο πολιτισμό, όπως ήτο ο Ελληνικός, διότι οι περισσότεροι τον διεστρέβλωσαν, ενώ άλλοι τον πολέμησαν και ακόμη τον πολεμούν.

Αρκαδία η Κοιτίδα των Πελασγών

Οι πανάρχαιοι κάτοικοι του τότε Ελληνικού Κόσμου, οι Πελασγοί, εκκινούντες από την ηπειρωτική Ελλάδα και από την Αρκαδία, σύμφωνα με τα αρχαία κείμενα, εξαπλώθησαν σε απώτατους και ακαθόριστους ως τώρα χρόνους, όχι μόνον εντός της Μεσογείου, αλλά και πέραν των Ηρακλείων Στηλών προς Δυσμάς και του Ινδικού προς Ανατολάς. Έφθασαν σε όλα τα μήκη και πλάτη και σε άγνωστες ως τότε ηπείρους, και είναι αποδεδειγμένο ότι μετέφεραν τον πολιτισμό τους. Αυτό πράγματι είναι ένα ανεξιχνίαστο μυστήριο, που παρά τις πάμπολλες αποδείξεις που συνεχώς επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές, ότι δηλαδή οι Αρχαιοέλληνες Πελασγοί ταξίδευαν σε μακρυνές γνωστές και άγνωστες ηπείρους, μετέφεραν τον υψηλόν πολιτισμόν των μαζί με τα προϊόντα των, ίδρυαν πόλεις-κέντρα πολιτισμού και «εμπορεία» στις πρωτόγονες περιοχές που επισκέπτονταν προς αμοιβαίο όφελος.
Υπερβόρειοι στην Δήλο. Αφήνει πράγματι άναυδους τους μελετητές της Ιστορίας πως με τα τεχνολογικά μέσα της εποχής των ήτο δυνατόν να εκτελούν τόσο μακρυνούς πλόες και να κάνουν όλα εκείνα τα αξιοθαύμαστα μεγαλιθικά έργα που έρχονται κάθε φορά σε φως και μας ξαφνιάζουν ακόμη και σήμερα; Πώς δηλαδή εκείνοι οι γίγαντες της πνευματικής, ψυχικής και σωματικής ρώμης και της αρετής μπορούσαν να ταξιδεύουν τόσο μακρυά και να συμβιβάζονται με το οικολογικό περιβάλλον και τους συνανθρώπους των τόσο αρμονικά; Πώς έφτιαχναν αυτά τα κολοσσιαία και όμορφα μνημεία;
«Πελασγοί απεκλήθησαν» (εκ του Πελαργοί), όπως λέγει και ο Αριστοφάνης [«Όρνιθες» σελ. 59, 61, 67], διότι σε προϊστορικούς χρόνους εξαπλώθησαν δια των ακτών του Ευξείνου Πόντου, της Λίμνης Βαϊκάλης, και της Νοτίου Σηβηρίας ως την χώρα των Υπερβορείων και την Κίνα. [Βλέπε βιβλίο του Ιωάννη Πασσά «ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ» στον Ύμνο Καλλιμάχου και «ΑΡΙΜΑΣΠΕΙΑ ΕΠΗ»του Αριστέως Προικονησίου]. Τα αρχαία συγγράμματα ομιλούν για τις παρθένες των Υπερβορείων Ούπι, Λοξώ, και Εκαέργη που ήρθαν στην Δήλο κομίζουσες δώρα. Το φαινόμενο αυτό μας φέρνει κατά νου τον μύθο των Αμαζόνων, και καταρρίπτει τις δοξασίες ότι τάχα η Ελληνίδα γυναίκα ήτο σκλάβα.

«Μινωίτες» Ατλάντιοι στην Αμερική

Οι Μινωίτες και Μυκηναίοι ταξίδευαν δια θαλάσσης στον Ατλαντικό και έφθαναν στην Αμερική,όπως αναφέρει στα βιβλία της η Αμερικανίδα αρχαιολόγος Ενρ. Μερτζ [WINE DARK SEE, Σικάγο 1973]. Επίσης αυτοί οι δεινοί θαλασσοπόροι δια του Ινδικού Ωκεανού εταξίδευαν στις Ινδίες, και διαπλέοντες τον Ειρηνικό ωκεανό έφθασαν ως την Ιαπωνία και τα νησιά του Πάσχα. Αδιάψευστη περί τούτου απόδειξη η Ελληνική ονομασία των Ωκεανών και των άστρων του ουρανού του Νοτίου Ημισφαιρίου, αλλά και πλείστων τοπωνυμίων που βρέθηκαν εκεί πριν πατήσουν το πόδι τους, ο Κολόμβος στην Αμερική και οι άλλοι εξερευνητές στην Ασία, Ειρηνικό και Ινδικό. Σύμφωνα με τα αρχαία κείμενα, οι Έλληνες της Κρήτης και της Κύπρου πλέοντες προς Δυσμάς είχαν φθάσει μέχρι της νήσου Θούλης (Ισλανδία), είχαν δώσει το όνομα των στην Ιρλανδία (γη Ίριδος) και στην Βρεταννία (=Ευρυτανία), στην Σκοτία (=γη του σκότους). Επίσης είχαν φθάσει ως τον Αρκτικό κύκλο, καθώς και στις ακτές της Βορείου Ευρώπης, της Νορβηγίας και της Βαλτικής (Πυθεύς ο Μασσαλιώτης) από όπου προμηθεύονταν το Ήλεκτρον. [Βλέπε βιβλίο του Δ. Αλικαρνασέως Βιβλ. Α και Β., Διόδωρου Σικελιώτη βιβλ. Ε. 22, 5-10 ως και «Έλληνες Γεωγράφοι» Τομ. Β, Διονυσίου «Οικουμένης Περιήγησις» Εκδ. Βιέννης 1808 και Υπόμνημα Ευσταθίου εις «Περιήγησιν Οικουμένης» Διονυσίου σελ. 21-156, και Στράβωνος «Γεωγραφικά» βιβλία 175-176 και βιβλίο Ε παραπομπαί, και Παυσανίου «Ελλάδος Περιήγησις» - «Αττικά» κεφάλαιο 31, 2 έκδ. Λειψίας TAUCHNITIZ 1829]. Αλλά ας δεχθούμε προς στιγμήν ότι πήγαν πρώτοι οι Φοίνικες, όπως διατείνονται οι «φοινικιστές». Στην περίπτωση αυτή θα ήτο λογικό να δώσουν στις χώρες αυτές τις δικές των ονομασίες, όπερ άτοπον γιατί αυτές φέρουν Ελληνικά ονόματα, αλλά και διότι μόνον οι Έλληνες γεωγράφοι και εξερευνητές της αρχαιότητος τις αναφέρουν. Αν δεν θέλουν να το πιστέψουν, ή σκόπιμα να το αγνοούν, είναι δικαίωμα τους. Αυτό όμως δεν αναιρεί την επιστημονική αλήθεια που αναβλύζει αβίαστα από όλες τις πηγές και τα ευρήματα.

Γιατί Αντιπαθούν την Προϊστορική Έρευνα;

Υπάρχει μια αδυναμία κατανοήσεως της Ελληνικής Προϊστορίας, αλλά και απροθυμία του επιστημονικού κατεστημένου να αναθεωρήση τις παγιωμένες και δογματικές του θέσεις περί του «Αφροασιατικού Πολιτιστικού μοντέλου» και του «Μύθου περί Ινδοευρωπαίων». Το κατεστημένο τούτο βρίσκεται παγιδευμένο στις αρχικές του εσφαλμένες δοξασίες και θεωρεί μύθους τις αρχαίες Ελληνικές μαρτυρίες, που περιέχονται στα αρχαία κείμενα. Το εν λόγω κατεστημένο διαστρέφει και παραχαράσσει συστηματικά τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έρχονται σε φως. Αδυνατούν να αποκωδικοποιήσουν την Ελληνική Μυθολογία, η οποία είναι ιδεοκρατική θρησκεία, αλλά και βιωμένη Ιστορία με αλληγορικό χαρακτήρα, παρά το γεγονός ότι συνεχώς διαψεύδονται από τα νέα ευρήματα σε κάθε γωνιά της γης.
Το γεγονός ότι έσκαψαν μερικές προϊστορικές πόλεις δεν σημαίνει ότι αντελήφθησαν την πραγματική αλήθεια, η οποία θα γίνη γνωστή μόνον μετά από συστηματική έρευνα και διενέργεια μιας αντικειμενικής και ανεπηρέαστης Παγκόσμιας Συγκριτικής Μελέτης των Πολιτισμών. Έτσι θ’ αντιληφθούν το βαθμό που οι άλλοι νεώτεροι πολιτισμοί έχουν επηρεασθή από τον Ελληνικό Πολιτισμό και πόσο έχουν επηρεάσει τούτον. Αντ’ αυτού βάζουν ταφόπετρα στα Ελληνικά Προϊστορικά ευρήματα, είτε δια της συστηματικής εξαφανίσεως και του μπαζώματος των (όπως μαρτυρούν τα τελευταία κρούσματα του ΥΠΠΟ στην Μυτιλήνη, Αττική κλπ), είτε δια της συσκοτίσεως, παραποιήσεως, διαστροφής και παραχαράξεως των-που όμοια δεν γνώρισε η Ιστορία-τα βαφτίζουν Φοινικικά, Αιγυπτιακά ή Βαβυλωνιακά. Για παράδειγμα, ο Όμηρος αναφέρει στην Μινωική Κρήτη 90 πόλεις και σήμερα έχει διαπιστωθή ότι υπήρχαν 120, ενώ εμείς έχουμε ανασκάψει μόνον τέσσερις. Όταν ανασκαφούν οι περισσότερες εξ αυτών τα ερείπια των θα μας αποκαλύψουν κάποια μέρα φοβερά μυστικά, όπως εκείνα που έφερε στο φως ο Σλήμαν, Έβανς, Βέντρις Τσάνγουικ κ.α.
Όταν ο Βέντρις προσπαθούσε να αποκρυπτογραφήση την Γραμμική Γραφή Β. και κατέληγε πανηγυρικά ότι είναι όντως Ελληνική έγραφε: «Ο Ελληνικός εφιάλτης εμφανίζεται ξανά και ξανά». Όλοι αυτοί προσπαθούν να περιορίσουν τον χρονικό ορίζοντα του Ελληνισμού. Βάζουν αυθαίρετα διαχωριστική γραμμή και τον ονομάζουν «Προελληνικό», όταν αναφέρονται στους Αρχαιοέλληνες Πελασγούς. Έτσι διασπούν τεχνητά και αναίτια την διαχρονικότητα αυτής της ένδοξης φυλής. Συχνά η αρχαιολογική σκαπάνη βρίσκει και πράγματα που πολλοί θα ήθελαν να μην είχαν βρεθή ποτέ, όπως συνέβη με τα Μινωικά ανάκτορα, γιατί ανεδύθη ένας ολόκληρος εκπληκτικός πολιτισμός, με θεσμούς, λουτρά, έργα τέχνης, αθλητισμό, σύστημα δικαιοσύνης, διοικητική οργάνωση κλπ που ο Αιγυπτιακός πολιτισμός ωχριά ενώπιον τους. Όμως «Ουδέν κρυπτόν υπό τον Ήλιον».

Η Αποκρυπτογράφηση των Γραφών

Είναι σήμερα αποδεδειγμένο ότι η αυτοκρατορία του Μίνωα έχει ηλικία τουλάχιστον 10-15.000 ετών και επομένως την εποχή εκείνη ούτε οι Αιγύπτιοι, ούτε οι Ασσυροβαβυλώνιοι αλλά ούτε και οι Φοίνικες -που είναι κατά πολύ νεώτεροι- είχαν έρθει στο προσκήνιο της Ιστορίας. Όπως αποδεικνύεται, οι Φοίνικες παρέλαβαν τα Γράμματα και την Γραφή από τους Έλληνες και όχι το αντίθετο.[Βλέπε Πλάτωνος «Κρατύλον» 23 Περί Γλώσσης και Γραφής, Π. Καββαδία «ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ» σελ.834 και 839, Ιακώβου Θωμοπούλου «ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ» (όπου δημοσιεύονται σημαντικές πανάρχαιες Ελληνικές επιγραφές χαραγμένες επί λίθων). Αλλά και από το βιβλίο του Μιχ. Βέντρις «DOCUMENTS IN MYCENAEAN GREEK» Cambridge (1956) και το βιβλίο του JOHN CHADWICK, περί της Γραμμικής Γαφής Β, αποδεικνύεται ότι αύτη είναι συνέχεια της Γραμμικής Γραφής Α. δηλαδή είναι κι αυτή Ελληνική («Ο ΔΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ ΜΙΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ», της Έφης Πολυγιαννάκη, Εκδ. Γεωργιάδης]. Με την εκδοχήν αυτή συμφωνούν άλλωστε και οι Ιερείς της Σάιν της Αιγύπτου, οι οποίοι είπαν, όπως αναφέρει ο Σόλων, ότι: «Οι Έλληνες προπορεύονται των Αιγυπτίων κατά 1000 τουλάχιστον χρόνια». Επίσης Ελληνική είναι και η Γραφή με τα «Ιδεογράμματα» πριν από τις Γραμμικές Γραφές, που βρέθηκαν στην Κρήτη και αλλαχού ,όπως προδίδουν τα σημεία που έχει ο ψευδόστομος αμφορέας του Ορχομενού, η πινακίδα της Γκλωζέλ στην Γαλλία, το αλφάβητο του «TIFINAG», της Βερβερικής φυλής των Τουαρέγκ στην Σαχάρα (είναι υπολείμματα της πανάρχαιης Λιβυκής Ελληνικής διαλέκτου), οι Πελασγικές και Ετεοκρητικές Επιγραφές που δεν έχουν ακόμη αναγνωσθή, εσχάτως η Πινακίδα του Δησπηλιού και άλλα πολλά ευρήματα [βλέπε «ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ», Ιωαν. Θωμοπούλου]. Αλλά και οι αναφερόμενες από την Ενρ. Μερτζ Ελληνικές Επιγραφές στην Βραζιλία, μερικές εκ των οποίων δημοσιεύθησαν μαζί με τον χάρτην διαπλεύσεως του Ατλαντικού από τον Οδυσσέα, ήσαν πανάρχαιες Ελληνικές.

Η Γη των Αρίων

Ο Μινωικός Πολιτισμός υπήρξε ο πρώτος ανθρωποκεντρικός πολιτισμός στην Ιστορία του Ανθρώπου. Από αρχαία ξένα κείμενα πληροφορούμεθα ότι, η Ελληνική χώρα και οι αυτόχθονες κάτοικοι της στην εποχή των Θεών είχαν άλλα ονόματα. Στα αρχαία Περσικά κείμενα η Ελληνική Χερσόνησος ονομαζόταν Αριάνα Βαέδα (=Γη των Αρίων). Οι Ινδοί την αναφέρουν ως «Αριοβάρτα (=Γη των Αρίων) και την προσονομάζουν λόγω της ρώμης των ανδρών της και ως Ρωμάκα Πούρα (=χώρα των ρωμαλέων ανδρών). Αλλά και οι Άραβες και Τούρκοι ονομάζουν τους Έλληνες είτε ως «Γιουνάν» και την Ελλάδα «Γιουνανιστάν», είτε και ως «Ρουμ-Ιλύ» (=χώρα της ρώμης, των ρωμαλέων ανδρών). Εξ άλλου οι Τούρκοι ονομάζουν «Ρούμ Ιλύ» (=Ρούμελη) την Στερεά Ελλάδα και την Ανατ. Θράκη (Ρωμυλία). Ο Ορφεύς και ο Νόννος ονομάζουν την Ελληνική γη «Αρία», και το επαναλαμβάνει και ο Στέφανος Βυζάντιος, αποκαλώντας την Μακεδονία και την Θράκη ως «Αρία» (Στέφανος Βυζάντιος εις λέξιν Θράκη). Τέλος, οι Ινδοί στο αρχαίο Ινδικό κείμενο «RIG VEDA», χαρακτηρίζουν τους Έλληνες της εποχής των θεών ως Αρίους, και τον βασιλιά τους, τον Ολύμπιο Δία, ως Άριο «...Χαλκόκρουτοι Κούρητες, Αρία τεύχ’ εχόντες ουράνιοι...οίε Σαμοθράκην ιερήν χθόνα ναετάονες...εν Σαμοθράκη άνακτες...» [RIG VEDA Γ. Βιβλ. Ύμνων μετάφραση εις την Γαλλικήν].


ΟΙ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΕΛΛΗΝΩΝ

Στη Νήσο Παγχαία

Αποτελεί μυστήριο της προϊστορίας η εκστρατεία των πρωτο-Ελλήνων Πελασγών στις Ινδίες και στην νήσο Παγχαία του Ινδικού Ωκεανού. Σύμφωνα με την παράδοση οι Παγχαίοι ήσαν πανάρχαιοι Κρήτες της εποχής του βασιλιέως Διός. Προς απόδειξη τούτου εδείκνυον και γραπτά κείμενα επί στήλης, που έλεγαν ότι εγράφησαν κατ’ επιταγήν του Τριφυλλίου Διός. Το γεγονός ότι οι Έλληνες εγνώριζαν την νήσο Παγχαία μαρτυρείται από τον εκ Μεσσηνίας Ευήμερο,(29) στην «Ιεράν Αναγραφήν», αποσπάσματα δε διέσωσαν ο Ρωμαίος ποιητής Έννιος, ο Διόδωρος Σικελιώτης, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ευστάθιος, σχολιαστής του Ομήρου.(29) Ο Ευήμερος περιγράφει με ακρίβεια τα της νήσου Παγχαίας, η οποία κείται επί του Ινδικού Ωκεανού μεταξύ της Αραβικής χερσονήσου και των Ινδιών(27) και (30) Για τους ερευνητές των αρχαίων μυστηρίων συνιστώνται και οι εκδόσεις που αναφέρονται στα περί Παγχαίων.(27)

Οι Κρήτες Εξευρευνητές

Οι εξερευνητές-εκπολιτιστές πρωτοέλληνες ήσαν Κρήτες (Πελασγοί, Τελχίνες, Ιδαίοι Δάκτυλοι κ.λπ.), οδηγούμενοι υπό του Διός, κατά τα γραφόμενα υπό του Ευημέρου.(29) Αυτοί μέσω Φοινίκης, Παλαιστίνης και Αραβίας διεπεραιώθηκαν στις νήσους του Ινδικού ωκεανού, μεταξύ των οποίων και στην Παγχαία, την οποίαν χρησιμοποιούσαν σαν βάση εξορμήσεως για τις προς Ανατολάς εξερευνήσεις των. Σύμφωνα με πληροφορίες Αιγυπτίου ερευνητού η νήσος Παγχαία ταυτίζεται με την σημερινήν Σοκρούτα.

Οι Πρωτο-Έλληνες Είχαν Γραφή

Η Γραμμική Γραφή «Α» είναι η πρώτη γραφή στον κόσμο και ανάγεται στον προ του πρώτου Κατακλυσμού χρόνον, δηλαδή προ του κατακλυσμού του Ωγύγου. Η Γραμμική Γραφή « Β» είναι εξέλιξη της «Α» και θεωρείται ως «μία αρχαιώτατη Ελληνική ή Ομηρική της Ομηρικής» (προ-Ομηρική) γραφή, όπως λέει ο Σπ. Μαρινάτος.(5) Όσον αφορά την Ελληνική Γλώσσα, αυτή ομιλείται εδώ και 28.000 χρόνια τουλάχιστον. Τούτο αποδεικνύεται από την αστρονομική μαρτυρία της Ελληνικής Μυθολογίας, η οποία αναφέρεται στην είσοδο του κομήτη Τυφώνος (Τυφωέα) στο διαπλανητικό χώρο του Ηλίου. Κατά τον ερευνητή Κ. Κουτρουβέλη το φαινόμενο τούτο συνέβη περί το έτος 27.810 π.Χ.(5) Οι Πρωτοέλληνες Πελασγοί (Τελχίνες Ηλιάδες, Κέκροπες, Κουρήτες κ.α) ήσαν απ’ ευθείας πρόγονοι των μετέπειτα Ελλήνων και τούτο αποδεικνύεται και από την συνέχεια της Eλληνικής γλώσσης. Αυτή μετεξελίχθηκε από τα Κρητικά ιδεογράμματα (ιερογλυφικά), στην Γραμμική «Α», μετέπειτα στην «Β» και εν συνεχεία στην κλασσική και σύγχρονη Ελληνική. Τούτο αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι και στις δύο Γραμμικές αλλά και στην Ελληνική Γραφή κυριαρχούν τα ονόματα των θεών του Πρωτοελληνικού Πανθέου, όπως Ζευς, Ρέα, Δήμητρα, Αθηνά, Άρης, αλλά και Ελληνικά τοπωνύμια. Αυτός ο λαός κατοικούσε, όπως προαναφέραμε, σε ολόκληρο τον Ελληνικό χώρο, στα νησιά του Αιγαίου, Κρήτη, Μικρά Ασία και στην Ιταλία, καθώς και στην Φοινίκη και στα πέριξ της Μεσογείου, κουβαλώντας μαζί του και τις πολιτιστικές του εφευρέσεις, όπως λ.χ την Γλώσσα, την λατρεία του Δωδεκάθεου, τις τέχνες για την κατασκευή των εργαλείων, των ναών και πλοίων, καθώς και τις γνώσεις περί την γεωργία, το εμπόριο και τις λοιπές επιστημονικές γνώσεις της εποχής, ήτοι Αστρονομία, Ιατρική κ.λπ. Συν τω χρόνω οι γνώσεις αυτές μεταλαμπαδεύτηκαν από ξηράς, και ιδιαίτερα δια θαλάσσης, από τους Πρωτοέλληνες Πελασγούς σε πολύ μακρυνές αποστάσεις, σε όλες σχεδόν τις ηπείρους, όπως δείχνουν τα ευρήματα των διαφόρων ανά τον κόσμον αρχαίων πολιτισμών. Όποιον πολιτισμό κι αν εξετάσουμε όλοι ανεξαιρέτως φέρουν την επίδραση ή την σφραγίδα του Αιγαιατικού πολιτισμού.

Αιγαίο: Κοιτίς του Παγκόσμιου Πολιτισμού

Το βέβαιον είναι ότι ο πολιτισμός ξεκίνησε από τον Ελλαδικό χώρο, όπου σε κάποια χρονική περίοδο της μεγάλης ακμής, τα Πελασγικά φύλα του Αιγαίου ηγήθησαν της Ευρώπης στον πόλεμο κατά των Ατλάντων. Όπως δε γράφει η Άννα Τζιροπούλου-Ευσταθίου(31), σε όλους σχεδόν τους Ευρωπαϊκούς λαούς «ρέει κατά κάποιο ποσοστό αίμα Ελληνικό». Τούτο μαρτυρούν όλες σχεδόν οι Ευρωπαϊκές μυθολογίες. Και πράγματι, σήμερα με την βοήθεια της παλαιοανθρωπολογίας με την χρήση του ενεργού άνθρακα C14 και του DNA προσδιορίζονται με ακρίβεια οι χρονολογίες, καθώς και η φυλετική ομάδα των διαφόρων λαών.
Τα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά, κατά τον Άρη Πουλιανό και Ι. Κούμαρη, κατατάσσουν όλους σχεδόν του Βαλκανικούς λαούς -καθώς και σε μεγάλο ποσοστό τους λαούς της Μικράς Ασίας, Νοτίου Ιταλίας, Παλαιστίνης και των πέριξ της Μεσογείου ακτών- στην αυτή ανθρωπολογική κατηγορία. Το ίδιο συμβαίνει και με βάση την εξέταση του DNA των ως άνω φυλετικών ομάδων. Σχεδόν κανείς δεν πιστεύει πλέον τα αντιεπιστημονικά ψευδολογήματα της Βίβλου, ότι είμαστε δήθεν παιδιά του Αδάμ και της Εύας.

Ευρήματα Πρώτων Γραφών

Οι Πελασγοί των ορεινών περιοχών επέζησαν και των δύο Κατακλυσμών, του Δευκαλίωνος και Ωγύγου. Αυτοί χρονολογούνται επί τη βάσει αστρονομικών μεθόδων και άλλων γενεαλογικών μαρτυριών, ο μεν πρώτος περί το 8.255 π.Χ. και ο δεύτερος πιθανόν περί το 28.000 π.Χ. Σχηματικά σημεία γραφής ανακαλύφθησαν στην Κρήτη, Πύλο, Μυκήνες, Λέρνα, στην Γκλοζέλ της Κεντρικής Γαλλίας, στην Βίνιτσα της Σερβίας, στην Γκουμελτσίνα και στο Τόρδος της Ρουμανίας. Εσχάτως δε ανεκαλύφθησαν αρχαιότατες γραφές και στο Διμηνιό Αργολίδος, στο Δισπηλιό της Καστοριάς, στα Γιούρα της Αλονήσου κ.α. Τα δείγματα αυτά γραφής ανάγονται προ της εποχής των μετάλλων, ήτοι από την Μαγδαληναία εποχή του 13.000-8.000 και εντεύθεν ως το 4.000 π.Χ., ενώ η Ελληνική γλώσσα εχρησιμοποιείτο πολύ παλαιότερον, ίσως και πριν από 28.000 χρόνια, κι αυτό γιατί μόνον οι Έλληνες εξ όλων των λαών ενθυμούνται και έγραψαν τον πρώτο κατακλυσμό του Ωγύγου. Άρα οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν την γραφήν ήσαν οι Πελασγοί Πρωτοέλληνες(και όχι Προέλληνες όπως τους θέλουν οι «Ινδοευρωπαιστές») Επίσης οι Πρωτοέλληνες δεν ήσαν Φοίνικες, όπως διατυμπανίζεται κατά κόρον εντελώς και αστήρικτα. Διότι την εποχή εκείνη δεν είχαν οι Φοίνικες παρουσιασθή καν στο προσκήνιο της ιστορίας. [Εμφανίσθηκαν στην ιστορία περί το 1400-1200 π.Χ.]. Όπως γράφει ο Διόδωρος Σικελιώτης:(27) «Τα προϊστορικά εκείνα γεγονότα ονομάσθησαν Πελασγικά». Εξ άλλου η Αικ. Τσοκάτου-Καρβελή(32) αναφέρει ότι: «Οι Τελχίνες κατήγοντο εκ Κρήτης και συγγένευαν με τους Κουρήτας, τους Ιδαίους Δακτύλους και Καβείρους». Τούτο επιβεβαιώνει και ο Ηρόδοτος,(33) ο οποίος γράφει: «η Ελληνική φυλή προήρχετο εκ της προελληνικής φυλής των Πελασγών και απεχωρίσθη τούτων».
Ο Ι. Κορδάτος(34) γράφει: «Στις δύο πλευρές του Αιγαίου και στην Κρήτη, όπως προκύπτει από αρκετές πηγές, ζούσαν οι Πρωτοέλληνες ή Προέλληνες και αποτελούνταν από τις φυλές των Πελασγών, Λελέγων, Φρυγών, Καρών και άλλων. Απ’ όσα γράφουν οι αρχαίοι ιστορικοί δεν προκύπτει από πουθενά, πως τα Ελληνικά φύλα ήλθαν στην Ελλάδα από την Βαλκανική» Ας σημειωθή δε ότι ο συγγραφεύς Ι.Κ ανήκει στην μαρξιστική σχολή και δεν διακατέχεται από προγονολατρεία και πατριδολατρεία. Τούτο επιβεβαιώνεται και από τους νεολιθικούς οικισμούς έξω από την Ελλάδα, όπως λ.χ στην Γκλωζέλ της Γαλλίας, στις ανασκαφές στη Βίνιτσα Ι παρά το Βελιγράδι, στο Τσόκ παρά το Σεγκέτ της Ουγγαρίας, στον ποταμό Τίσσα στα σύνορα Ουγγαρίας-Ρουμανίας κ.α., όπου ανεκαλύφθησαν υπολείμματα κεραμικής τέχνης της 4 ης Χιλιετίας π.χ σε σκούρο χρώμα, με διακοσμήσεις που μοιάζουν με εκείνες της νεολιθικής εποχής της Κρήτης. Επομένως, είναι απολύτως ψευδές ότι ο Ελληνικός Πολιτισμός ήρθε στον Αιγαιατικό χώρο από τον Βορρά, όπως γράφει ανακριβώς η «Ιστορία της Ανθρωπότητος» της UΝΕSCO.(35) Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει, έστω κι αν δεν θέλουν να το παραδεχθούν ακόμη οι διεθνείς παραχαράκτες της ιστορίας και προϊστορίας.

Φοινίκη Ελληνική Αποικία

Το όνομα Φοινίκη και οι πρώτοι κάτοικοι της δεν ήσαν Σημιτικής προελεύσεως και καταγωγής, όπως ισχυρίζονται οι σημερινοί αμαθέστατοι ιστορικοί, αλλά ακραιφνώς Ελληνικής. Κατ’ αρχήν το όνομα ανήκε σε ένα Πελασγικό φύλο της Ηπείρου, παρά τον ποταμό Καλαμά. Από εκεί πρέπει να κατήγοντο οι Φοίνικες της Βοιωτίας και όχι από τους Ινδο-Σημίτες Φοίνικες του Λιβάνου, που εγκατεστάθησαν πολύ βραδύτερον στην Φοινίκη. Πάντως είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι και στην Φοινίκη του Λιβάνου εγκατεστάθησαν Πελασγικά φύλα Αχαιών από την Κύπρο και Κρήτη μετά την κάθοδο των Δωριέων. Πολύ αργότερα εγκατεστάθησαν στην περιοχή αυτή και Ινδο-Σημιτικά φύλα, τα οποία τελικά επεκράτησαν των Ελλήνων Φοινίκων, αν και ποτέ δεν σταμάτησε η Ελληνική επιρροή. [Ο Αιγύπτιος Ραψωδός Νόννος, περιγράφει επί τη βάσει των αρχαίων Αιγυπτιακών κειμένων, την εισβολή των Ινδών στην Αίγυπτο και στην Αραβία δια μέσου της Αιθιοπίας, γύρω στο 9.000-10.000 π.Χ. Τους εισβολείς σταμάτησαν οι Έλληνες υπό τον Διόνυσο.] Κατά τον ιστορικό- ερευνητή Αριστ. Ιλαρίδη, περί το 2.900 ήλθαν τμηματικά από την Αραβία και εγκατεστάθησαν στον παραλιακό χώρο του σημερινού Λιβάνου μια Πρωτομεσογειακή φυλή, οι Οριενταλήδες της παλαιολιθικής εποχής. Περί το 2.500 γίνεται η μεγάλη μετανάστευση των Κρητών δυτικά των Φοινίκων, στην σημερινή Παλαιστίνη μέχρι την Αίγυπτο. Μετά την κάθοδο των Δωριέων εγένετο μετανάστευση κι άλλων Αχαιών από την Κρήτη και Κύπρο στην εν λόγω περιοχή. Οι Φοίνικες αποκαλούσαν τους μεν Φιλισταίους «Φιλίστιν», την δε Παλαιστίνη «Πέλεστιν» από το παρεφθαρμένο Φ σε Π ή και εκ της ονομασίας των «Παλαίστι». Βραδύτερον, με την εισβολή των Εβραίων στην Παλαιστίνη αρχίζουν οι έριδες και πόλεμοι μεταξύ Παλαιστινίων-Εβραίων, που διαρκούν ως σήμερα.(36) Τα φύλα αυτά ανταγωνίσθηκαν αργότερα τους Έλληνες στην θάλασσα και στο εμπόριο, ενώ ανύπαρκτη ήτο η προσφορά των στα γράμματα και στον πολιτισμό. Τελικά εξηφανίσθηκαν από το προσκήνιο της ιστορίας, μετά την κατάληψη της Φοινίκης από τον Μ. Αλέξανδρο. Ιδεογράμματα, Γραμμική Γραφή «Α» & «Β». Σύμφωνα με την Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια.(37) Με κέντρο την Κρήτη, το Αιγαίο και την κυρίως Ελλάδα ανεπτύχθη η Γραφή βαθμηδόν προς βορράν, κατά μήκος της κοιλάδος Αξιού-Μοράβα, και ύστερα κατά μήκος της κοιλάδος του Δουνάβεως προς την Κεντρική και την Βόρεια Ευρώπη. Γενικά μπορούμε να συναγάγουμε από τις διάφορες Πρωτοελλαδικές Γραμμικές Γραφές «Α» και «Β» της Λιθίνης και Χαλκίνης εποχής στον Ελλαδικό και ευρύτερο χώρο της Βαλκανικής και της Μεσογείου ότι ομοιάζουν σε αρκετούς χαρακτήρες μεταξύ των. Αλλά και η δήθεν Φοινικική γραφή έχει κι αυτή πάρει δανεικά στοιχεία από τις Πρωτοελλαδικές γραφές, οι οποίες προϋπήρξαν αρκετές χιλιετίες πριν από την Φοινικική. Στην Κρήτη ήκμασε προϊστορική Ιερογλυφική Γραφή, πριν ακόμη υπάρξη η Αιγυπτιακή, και ήτο διαφορετική ταύτης. Τούτο πρώτος διεπίστωσε ο Α. Έβανς, πριν αποκρυπτογραφήση την Γραμμική «Β». Στην Κνωσσό, Μάλλια, Αγ.Τριάδα, Φαιστώ κ.α βρήκε πάνω από 1.000 τέτοιες ψημένες πινακίδες από πυρκαϊά, με «Κρητομινωικές» Γραφές που ανάγονται προ της Φοινικικής Γραφής. Κατά τους ερευνητές J. B.Burry και R. Meiggs βρέθηκαν ακόμη και καλοσχηματισμένα αγγεία της 5ης π.Χ. Χιλιετίας.(38) Η διαπίστωση αυτή του Έβανς, σύμφωνα με την Στρατιωτική Επιθεώρηση του ΓΕΣ(39) επιβεβαιώθηκε και από τις τρίπλευρες σφραγίδες που έμοιαζαν ιερογλυφικά Ο Λ. Πενιέρ το 1908 ανεκάλυψε στους αποθέτες του ανακτόρου της Φαιστού τον περίφημο πήλινο «Δίσκο της Φαιστού» με κείμενο τυπωμένο και στις δύο πλευρές ελικωτά σε σχήμα σπείρας. Η γραφή του είναι με ιδεογράμματα, ένα είδος ιερογλυφικών, όχι βέβαια σαν αυτά της Αιγύπτου. Η πινακίδα δεν έχει εισέτι αποκρυπτογραφηθή, όπως μας πληροφορεί ο Στ. Κατσιγιάννης στην μελέτη του «Από την Προϊστορία στον Πρώτο Ευρωπαϊκό Πολιτισμό».(39) Το 1929 ο Άγγλος αρχαιολόγος Γκόρντον Τσάιλντ ανεγνώρισε στην Βίνιτσα του Βελιγραδίου ότι: «ολόκληρη η περιοχή είναι κορεσμένη με Αιγαιακά στοιχεία» (όμορφα ανθρώπινα ειδώλια, σκαλισμένα πήλινα πινακίδια κ.α.), τα οποία από μόνα τους οδηγούν στην κυρίως Ελλάδα, στα νησιά της και στην Κρήτη. Απόδειξη ότι εγνώριζαν την γραφήν οι πανάρχαιοι εκείνοι Κρήτες είναι και το γεγονός ότι έγραψαν επί στηλών τα όσα αναφέρει ο Ευήμερος(29) στην «Ιερά Αναγραφήν» του.

Το Ελληνικό Αλφάβητο

Η σημαντικότερη προσφορά των Ελλήνων στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό είναι το αλφάβητο. Ο Ηρόδοτος συνδυάζει την μεταφορά του αλφαβήτου με την μετεγκατάσταση του Κάδμου στην Θήβα. Είναι όμως αδιανόητον ένας ξένος μη Έλλην βασιλεύς της Τύρου να έρθη στην Θήβα και να βασιλεύση χωρίς καν να γνωρίζη την Ελληνική. Προφανώς ο Κάδμος και οι Φοίνικες ήσαν Έλληνες και τούτο αποδεικνύεται ιστορικά διότι σύμφωνα με την προϊστορία, ο Φοίνιξ ήταν αδελφός του Κάδμου και του Πελασγού. Επίσης ο Όμηρος(6) ομιλεί για τον Φοίνικα, τον φίλο του Διός, ο οποίος κατοικούσε στα πέρατα της Φθίας -κυβερνώντας τους Δόλοπες- που πήρε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο. Ο Αθαν. Σταγειρίτης(14) γράφει σχετικώς: «Και επειδή έφερεν ο Κάδμος ύστερον τα γράμματα εις την Ελλάδα, ενόμιζον οι Έλληνες. Ότι τότε είδε πρώτον γράμματα η Ελλάς, μη έχοντες είδησιν περί των προ του κατακλυσμού προγόνων αυτών». Ο Burrows(40) γράφει: «Πάντοτε προκαλεί απορία η υπόθεση ότι ο Κάδμος, γιος του Φοίνικος, είναι ένας Σημίτης, αφού η αδελφή του ήταν η Ευρώπη και ανηψιός της ο Μίνως εκ Κρήτης. Το κακό δεν είναι ο δανεισμός από την Ελληνική Μυθολογία και Προϊστορία, αλλά η επιδίωξη τους να τα ιδιοποιηθούν και να μην έχουν το θάρρος να παραδεχθούν ότι αυτά τα πήραν δάνεια από τους Έλληνες, ή τουλάχιστον να κάνουν τον κόπο να στηρίξουν τις θεωρίες των σε λογικές υποθέσεις. Περισσότερο κατακριτέοι εν προκειμένω είναι οι Έλληνες γιατί δείχνουν τέτοιο απέραντο μίσος για την αρχαία Ελλάδα και την ιστορία μας. Μήπως από ασυγχώρητη άγνοια ή και για άλλους ιδιοτελείς λόγους; [Η επιμονή του ΥΠΠΟ να μην ανοίξη ο βασιλικός Μινωικός τάφος των Γλυκών Νερών, δημιουργεί υποψίες. Μήπως για να μην έρθουν στο φως αποδείξεις οι οποίες ίσως κλονίσουν τις «Φοινικικές» θεωρίες και υπερφαλαγγίσουν την Βίβλο; Υπάρχουν κι άλλοι που υποστηρίζουν ότι το αλφάβητο ήταν επινόηση των Εβραίων και συγκεκριμένα του Μωυσέως. Αλλά τότε θα έπρεπε να είχε διαδοθή από την εποχή της Εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο, περί το 1400 π.Χ. και όχι το 800 π.Χ. Ωστόσο ο μύθος αυτός καταρρίπτεται από την ανεύρεση των επιγραφών του Δισπηλιού Καστοριάς, των Γιούρων, του Δίσκου της Φαιστού κ.α. που ανάγονται από το 5260 π.Χ. και ως την 3η π.Χ. χιλιετία. Την κονιορτοποίηση όμως των ψευδολογημάτων τους την κάνουν οι αστρονομικές μαρτυρίες των Ορφικών Ύμνων,(10) οι οποίες ανάγονται στο 11.500 π.Χ. Η Ελληνική Γραφή έχει μια αδιάλειπτη συνέχεια, ξεκινώντας από τα ιερογλυφικά, στην Γ.Γ.Α και Γ.Γ.Β και μετά στο γραμματικό Αλφάβητο, σε αντιδιαστολή προς το Φοινικικό που διέθετε μόνον σύμφωνα. Θα ήτο εκτός πάσης λογικής ένας λαός που αποδεδειγμένα είχε την Γ.Γ.Β να έμενε αναλφάβητος από το 1200 π.Χ. έως το 800 π.Χ., αναμένοντας από τους Φοίνικες να του δώσουν το νέο αλφάβητο των συμφώνων. Και η εύλογη απορία είναι πως μπόρεσε ένας αγράμματος λαός -σύμφωνα με τους Φοινικιστές- να προσθέση τα φωνήεντα και την ίδια εποχή να δημιουργήση τα Ομηρικά και Ησιόδεια αριστουργήματα και να προχωρήση στην άνθηση των Προσωκρατικών και μετέπειτα των Κλασσικών γιγάντων της σκέψης; Ο Διόδ. Σικελιώτης(27) γράφει ότι: «Τα φοινικικά γράμματα είναι Πελασγικά».

Ο Λαός της Θάλασσας

Λόγω γεωγραφικής διαμορφώσεως και θέσεως οι Έλληνες συνδέονται από αμνημονεύτων χρόνων με την θάλασσα. Το όνομα των αρχαιοελλήνων Πελασγών ανάγει κατά μία εκδοχή στο πέλαγος ή στους «πελαργούς», τα αποδημητικά πτηνά μεγάλων αποστάσεων. Έχουν πλήθος θαλασσίων θεών που κανένας λαός δεν διαθέτει. Κατά την Μυθολογίαν ο Πόντος, γεννήθηκε εκ της πανάρχαιης Γαίας, άνευ συνουσίας ανδρός. Αυτός δε εγέννησε πολλάς θυγατέρας, όπως λ.χ. την Πασιφάην, Καλυψώ, Πλουτώ, Τύχη κ.ο.κ, αλλά και τους ποταμούς Νείλον, Ευφράτην, Στρυμώνα, Τάναιν, Ινδόν, Κηφισσόν, Ίσμαρον, Αχελώον, Τίγρην, Μαίανδρον κ.ο.κ. Την Θάλασσα ετίμησαν σαν θεά έφορον της ναυτιλίας, όπως λ.χ. τιμούν σήμερα τον Άγιο Νικόλαο. Καίγανε μάλιστα θυμίαμα και λιβανομάνναν πριν αποπλεύσουν οι ναυτικοί, όπως κάνουν ακόμη οι σφουγγαράδες της Καλύμνου αγιασμό πριν αποπλεύσουν. Ο Φόρκυς, υιός του Πόντου και της Γης, ήτο σπουδαίος ναύαρχος της αρχαιότητος και κατ’ άλλους βασιλεύς της Λιβύης ή της Σαρδηνίας, ή τριών νησιών πέραν των Ηρακλείων Στηλών, δηλαδή στον Ατλαντικό ωκεανό.

ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΖΕΥΣ: Ο ΕΛΛΗΝ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΤΩΡ

Ο Ζευς ονομάσθηκε από του «ζην» ή του «ζέω» ή του «δεύω=βρέχω», το δε Διός εγένετο από το Δις. Ελέγετο δε και Ζαν, Δαν, Ζας και Ζης. Ο Ζευς αλληγορείται από τον Ορφέα σε πολλά πράγματα, λ.χ. στο σύμπαν, στον Ήλιο, και αιθέρα και σε πολλά άλλα φυσικά, μεταφυσικά και ηθικά πράγματα. Μεταφυσικά αλληγορείται στην κοινή δύναμη των όντων, την οποίαν λέγουν «Νουν» άϋλον του παντός. Οι θρησκευόμενοι τον ονομάζουν «Θεία Πρόνοια», ενώ οι φυσικοί «Νόμους της Φύσεως». Κρατά στο χέρι του τον κεραυνό, την βροντήν και την βροχή. Λέγεται ότι κατά την διανομήν του κόσμου ο Ζευς έλαβε τον Ουρανό, ο Ποσειδών την Θάλασσα και ο Πλούτων τον ζοφώδη αέρα του κάτω κόσμου. Η αλληγορία του Διός σε Ήλιον και «κόκκυγα» εξηγεί θαυμασιώτατα την άποψη ότι ο Όμηρος εγνώριζε το Κοπερνικιακό (Ηλιοκεντρικό) σύστημα, το οποίον, ας σημειωθή, προείπαν σκιωδώς ο Πυθαγόρας, Αρίσταρχος, Κλεάνθης ο Φρύγιος, Φιλόλαος ο Κροτωνιάτης, Αναξαγόρας και Πλάτων. Τον είπαν και πατέρα των Θεών και θνητών, διότι οι προγενέστεροι του, Ουρανός και Κρόνος, εγέννησαν μόνον αθανάτους. Πήρε γυναίκα του την θεά Ήρα, αλλά συνδέθηκε ερωτικά με πάμπολλες θεές και θνητές γυναίκες και έκανε άπειρα παιδιά μαζί των. Ο Ζευς είναι ο ύπατος και παλαιότατος θεός του Ελληνικού πανθέου. Λέγουν ότι με το ίδιο όνομα υπάρχουν ιστορικά 300 βασιλείς, τρεις όμως είναι οι επιφανέστεροι:
-Ο πρώτος ήτο υιός του Αιθέρος
-Ο δεύτερος υιός του Ουρανού και
-Ο τρίτος και επισημότερος του Κρόνου και της Ρέας.
Θεωρείται δε και ο ύπατος των θεών, η Ανωτάτη Θεία Δύναμη, η Πρώτη Αρχή, φέρων ένεκα των ιδιοτήτων του εκατοντάδα επιθέτων όπως λ.χ πανόπτης, νεφεληγερέτης, επόψιος, κεραύνιος, όμβριος, υψιβρεμέτης, κορυφαίος, ύψιστος, Αλεξίκακος, Αθάνατος, σωτήρ, ξένιος, χθόνιος κλπ.

Η Ελληνικότης του Διός

Ενδιαφέρον έχει να αναφέρουμε τα επίθετα εκείνα από τα οποία αποδεικνύεται ότι ο Ζευς ήτο Ελλην Θεός και ότι δεν ήλθε από κάποια άλλη χώρα, όπως λέγουν μερικοί αμαθείς ή κακόβουλοι ημέτεροι και ξένοι ανιστόρητοι. Αυτός λοιπόν λέγεται και Άρειος, Αταβύριος, Αθώος (εκ του Άθωνος όρους) Δωδωναίος, Δικταίος, Ελλήνιος, Ηλείος, Θεσπρωτός, Ιθωμάτας, Κυθαιρώνιος, Κάσιος, Λαφύστιος (εξ Ορχομενού Βοιωτίας) Λυκαίος(εξ Αρκαδίας), Λαρισσαίος, Νεμαίος, Ολύμπιος, Πελασγικός(«Πελασγοί εσμέν» και οι Θοί μας), Πατρώος, Πανελλήνιος, Παρνήθιος, Τροφώνιος κ.α. Πολλοί δε τόποι-όπως ήτο φυσικόν- οικειοποιήθησαν την καταγωγή του. Βοιωτοί, Μεσσήνιοι, Αιτωλοί, Αργείοι, Αρκάδες κ.α. διεκδίκησαν τον τόπο γεννήσεως του. Όμως το επικρατέστερον είναι ότι οι δύο πρώτοι γεννήθησαν στην Αρκαδία, ενώ ο Ζευς που εξετάζουμε γεννήθηκε στην Κρήτη, στο όρος Ίδη, ή Δίκτη, και κατ’ άλλους στο όρος Λύκτος. Τροφούς είχε τις Νύμφες Αδράστειαν και Ιδην, θυγατέρες του Μελισσέως, βασιλέως της Κρήτης. Αυτός δε κατέστησε τους Κούρητας φύλακες του παιδιού.
Εκεί λέγεται ότι τον έτρεφαν με γάλα της Αιγός Αμαλθείας και με μέλι. Μυθολογείται ότι πριν γεννήση η Ρέα τον Δία, οι γονείς της την έστειλαν στην Κρήτη, στο όρος Δίκτος, και έκρυψε το νεογνό σε άντρο εκ του φόβου να μην κατασπαραχθή από τον πατέρα του Κρόνον. Προς τούτο αντί του βρέφους η μητέρα του εσπαργάνωσε λίθον και τον έδωσε στον Κρόνον, το οποίον και καταβρόχθισε. Τον λίθον τούτο εξέμεσε αργότερον μαζί με όλα τα τέκνα του, που είχε καταβροχθίσει. Εις ευγνωμοσύνη τούτου οι Κύκλωπες κατεσκεύασαν τα φοβερά όπλα του Διός. Αυτά ήσαν ο κεραυνός και η βροντή, καθώς και η ασπίς, Αιγίς, η οποία έγινε από το δέρμα της Αιγός Αμαλθείας, την οποία αργότερον δώρισε στην κόρη του Αθηνά.
Επ’ αυτής έφτιαξαν παράσταση με την Γοργώ Μέδουσα (γοργόνιο), σύμβολο τρόμου και ισχύος. Άλλη εκδοχή λέγει ότι τον παρέλαβον οι Κουρήτες και τον πήγαν από την Κρήτη στην Μεσσηνία, όπου τον παρέδωσαν στις Νύμφες Ιθώμη και Νέδα, ενώ κατ’ άλλους τον πήγαν στην Αρκαδία. Τότε λέγουν ότι ο Ζευς εθέσπισε και τον πρώτο Ολυμπιακό Αγώνα. Από της υψηλής του κατοικίας στον Όλυμπο ή αλλαχού εξέπεμπε κεραυνούς και όμβρους. Κατά την παράδοση, τους κεραυνούς κατεσκέυαζον οι Κύκλωπες και τους μετέφερε ο πτερωτός ίππος Πήγασος. Ο Ζευς μεταξύ των πάμπολλων παιδιών που έκανε ξεχωρίζουμε τον Απόλλωνα και την Άρτεμιν εκ της Λητούς, τον Ήφαιστον και τον Άρη εκ της Ήρας, τον Άργον εκ της Νιόβης του Φορωνέως, και τον Πελασγόν εκ της Ευρώπης. Εκ της Φοινίκης γέννησε τον Μίνωα στην Κρήτη, εκ δε της Καλλιστούς του Λυκάωνος γέννησε τον Αρκάδα κ.ο.κ. Άρα διαπιστώνουμε ότι ο Ζευς είναι ο γενάρχης του Ελληνικού Έθνους. Ο Ζευς αναλόγως του είδους της βροχής που χάριζε, ετιμάτο και ως προστάτης της γεωργίας, όταν προσεκόμιζε ευεργετικές βροχές. Εθεωρείτο και καταχθόνιος, δηλαδή θεός του Κάτω Κόσμου, όπως τον αποκαλεί ο Ησίοδος. Σαν πάνσοφος άναξ κατέστη ο τύπος της ηθικής τελειότητος μεταξύ ανδρών και θεών, αμείβων την αρετήν και κολάζων την κακίαν. Αυτός δε προήγαγε και την σωματική ρώμην και αρετήν, γι' αυτό ήτο έφορος των Ολυμπιακών κι άλλων Αγώνων. Εμυθολογείτο και σαν πατήρ της Αθηνάς και του Άρεως, γεγονός που τον κατέστησε πατέρα των θεών του πολέμου, μολονότι εδώ ο «πόλεμος» προσλαμβάνει φιλοσοφική έννοια, διαφορετική του πολέμου των ανθρώπων. Πρόκειται για την διαρκή πάλη στο Σύμπαν, ανάμεσα στα αντίθετα που οδηγεί στην διαρκή ροή και ανανέωση των πάντων. Όπως γράφει ο Ηράκλειτος: «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους ελευθέρους». (Μετάφραση. Ο Πόλεμος είναι ο πατέρας όλων, κι ο βασιλιάς όλων, και κάνει άλλους θεοί να αναδειχθούν και άλλους άνθρωποι, όπως κι άλλους δούλοι να γίνουν κι άλλους ελεύθεροι)
Ως πανεπόπτης θεός, εθεωρείτο αψευδέστατος μάντις, ο οποίος μπορούσε να προφητεύη τα μελλούμενα. Γι’ αυτό το αρχαιότερο μαντείο, της Δωδώνης, ήτο αφιερωμένο σ’ αυτόν. Όμως διέθετε μαντεία και στους Δελφούς, Ολυμπία, το Αμμώνιον εν Λιβύη και αλλαχού. Επίσης η λατρεία ήτο πάνδημη στην Ελλάδα, αλλά το κέντρον λατρείας του ήτο η Αθήνα. Στην Κρήτη ελατρεύετο ο Ζευς «Λαβρανδεύς», ήτοι ο Ζευς του διπλού πελέκεως ή και του Λαβυρίνθου. Εδώ να σημειώσουμε ότι ο διπλούς πέλεκυς παρουσιάζεται σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης σαν σύμβολο αρχαίων πολιτισμών, γεγονός που φανερώνει την καταγωγή ή την επίδραση τους από την περιοχή του Αιγαίου. Ο Ζευς δια της βροχής ήτο ο κατ’ εξοχήν καθάρσιος θεός, καθαίρων τους ανθρώπους από το άγος, αλλά και την ατμόσφαιρα από τα ολέθρια κυνικά καύματα. Επομένως, η θρησκεία των Ολυμπίων θεών είχε κατά βάθος ηθική έννοια ,καθόσον ο Ζευς επροστάτευε την εστίαν, τους νόμους της πόλεως, τους γάμους, ήτο τιμωρός του φόνου και παντός ανομήματος. Ήτο επίσης και προστάτης του γένους και της φυλής, πριν υιοθετήσουμε τον ξενόφερτο Γιαχβέ σαν θεό μας, εδώ και 1700 χρόνια.

Ο Εξανθρωπισμός του Θεού

Επίσης απένειμε την δικαιοσύνην και εθεωρείτο έφορος και προστάτης των ξένων, δι ο και εκαλείτο και «Ξένιος Ζευς». Ο Ζευς ήτο ο σώζων τους ανθρώπους από τα δεινά και μάλιστα από το μέγιστον όλων, την δουλεία. Γι’ αυτό και απεκαλείτο και «ελευθέριος». Γενικότερα εθεωρείτο η Αρχή και το Τέλος των πάντων και ο τα πάντα πληρών. Από την άποψη αυτή ο Ζευς προσλαμβάνει τον χαρακτήρα της μονοθεϊστικής λατρείας, πολύ πριν οι Εβραίοι εφεύρουν τον δικό τους θεό. Όμως το εύπλαστο Ελληνικό πνεύμα εδημιούργησε τους μύθους, με συμβολισμούς για να δώση στο θείο συγκεκριμένες ανθρώπινες μορφές και ιδιότητες, όπως άλλωστε επαναλαμβάνει και σήμερον με τους Ιουδαιο-χριστιανικούς αγίους του. Αξίζει να αναφέρουμε τον μύθο κατά τον οποίον ο Ζευς κατάπιε την Μήτιν(Σκέψιν) έγκυον και εγέννησεν εκ της κεφαλής του την Αθηνάν. Τα περί ερώτων του Διός υπονοούν την εκ του ουρανού γονιμοποίηση και την δημιουργία των κόσμων και φυσικά και της Γης. Έτσι ο Έλλην μετεμόρφωσε τον θεό του σε άνθρωπο και τον κατέβασε στη γη κοντά του, δίπλα του. Τους μύθους αυτούς επεκαλέσθηκαν αργότερα οι απολογητές του Χριστιανισμού και διάφοροι δογματικοί αμαθείς σαν απόδειξη για να κατηγορήσουν τους Έλληνες («εθνικούς») -όπως απεκαλούντο οι οπαδοί του Δωδεκάθεου- σαν ειδωλολάτρες και ανήθικους.

Η Θεοποίηση του Ανθρώπου

Κατά μία άλλη εκδοχή, ο Ζευς ήτο ένας εκ των επιφανών βασιλέων του πανάρχαιου Ελληνικού γένους και οι απόγονοι του ωνομάσθησαν «Διογενείς». Ούτος λέγεται ότι εβασίλευσε μετά το γένος του Ουρανού και του Κρόνου. Πάντως την ηθική φιλοσοφία και την λατρεία του Δωδεκάθεου την μιμήθηκαν οι Ιουδαιοχριστιανικές θρησκείες και υιοθέτησαν εν αγνοία των ή εξ εσκεμμένης παραχαράξεως το μέγιστον μέρος των Ελληνικών μύθων. Επειδή όμως ήσαν φορείς του ανατολικού θεοκρατικού δογματισμού, και αδυνατούσαν να ερμηνεύσουν σωστά το βαθύτερο φιλοσοφικό νόημα του Ελληνισμού, το διεστρέβλωσαν. Διότι προσπάθησαν να υποτάξουν το ελεύθερο Ελληνικό Πνεύμα κάτω από το δουλικό (θεοκρατικό), δογματικό και εξουσιαστικό πνεύμα της Ανατολής. Από την άλλη μεριά οι Δυτικοί πήραν μόνον την πολιτική και ορθολογική πρακτική του Ελληνισμού για να οικοδομήσουν την ρασιοναλιστική και οικονομιστική-ωφελιμιστική κοινωνία, στερημένη από κάθε ηθικό και πνευματικό περιεχόμενο. Το αποτέλεσμα ήτο να δημιουργήσουν τον σημερινό φιλοσοφικό τραγέλαφο(δυισμό),όπου ο Απολλώνειος Λόγος συγκρούεται και ενίοτε υποτάσσεται στις Εντολές του Γιαχβέ, με όλες τις ολέθριες συνέπειες και οπισθοδρομήσεις της ελευθέρας σκέψεως και τα φοβερά αδιέξοδα των τελευταίων 1700 ετών, με κορωνίδα την οικολογική και ηθική καταστροφή που ζούμε σήμερα.

ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣ

Ο Ζευς εμυθολογείτο υιός του Κρόνου (αποκαλείται και Κρονίων, Κρονίδης) και της Ρέας, αδελφός δε του Ποσειδώνος, του Άδου, της Εστίας, της Ήρας και της Δήμητρος. Επομένως, βλέπουμε ότι ήτο πανάρχαιο το γένος του Διός, αναγόμενον από της εποχής που ο Έλλην έγινε θαλασσοπόρος, αλλά και πιο πριν, όταν ανακάλυψε και έκανε χρήση της φωτιάς και της γεωργίας. Επειδή ο Κρόνος είναι υιός του Ουρανού και της Γαίας, τα δύο αυτά συμβολικά πρόσωπα μας μεταφέρουν στην εποχή κατά την οποία διεχωρίσθησαν η γη από τον ουρανό και τα ύδατα από την ξηρά, και αρχίζει να δημιουργείται η πρώτη μορφή ζωής πάνω στην γη. Αυτό φανερώνει την διεισδυτικότητα του Ελληνικού πνεύματος, το οποίον χωρίς όργανα και με μοναδικό όργανο τον Ορθό Λόγο, έδωσε τις πρώτες συναρτήσεις αληθείας που μας οδήγησαν στην επιστημονική γνώση. Προφανώς ο Κρόνος και η Ρέα συμβολίζουν την εξελικτική πορεία της γης στα πρώτα στάδια της δημιουργίας της. Και τούτο είναι έργον του Κρόνου=Χρόνου (που τρώει τα παιδιά του), ο οποίος είναι συστατικό της πρωταρχικής ουσίας,προκύψας εκ της ανάγκης μετρήσεως των αλλαγών μέσα στο σύμπαν. Επομένως, η Ελληνική Φιλοσοφία -σε αντίθεση με τα Ανατολικά δογματικά μυθεύματα-μας διδάσκει ότι: «ο Άνθρωπος δεν γεννιέται από κάποιο θεό, δεν κυβερνάται από κάποιον συμπαντικό άρχοντα και δεν είναι υποταγμένος σε καμμιά αυθαίρετη ή τυφλή δύναμη, χωρίς προαγωγή του ευατού του.
Γεννήθηκε μαζί του, μέσα του, σαν αναπόσπαστο συστατικό του Κόσμου (Σύμπαντος). Όλα τα έργα του τα κατευθύνει μια ανώτερη λογική αλληλουχία, ο Ορθός Λόγος και η Αδράστεια και Ειμαρμένη τις οποίες οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι συμβόλιζαν με το «ΕΝ», ενώ άλλοι τις εξέφραζαν μαθηματικώς (Πυθαγόρας) με την «Μονάδα». [Το λέει και η Γένεση ότι «Εν Αρχή ην ο Λόγος», αλλά εν τη πράξει το «ιερατείο» αναιρεί τον Λόγο (λογική) πράττον τα αντίθετα. Τι θα πουν άραγε τώρα που ο άνθρωπος θα φτιάξη το πρώτο «κλωνοποιημένο» Ον χωρίς παρέμβαση του θεού, αλλά μόνον με τα υλικά της φύσεως και τον Ορθό Λόγο; Βέβαια γι’ αυτούς ο «Λόγος» εκπορεύεται από τον θεό-δεσπότη και τους εκπροσώπους του εν τη γη, γι’ αυτό βάζουν φραγμούς στην κατάκτηση της επιστήμης, όταν θα είναι προς όφελος του ανθρώπου].

Ο ΖΕΥΣ ΓΕΝΑΡΧΗΣ

Η Ελληνική Μυθολογία αναφέρει τις παραδόσεις της Ηρωικής εποχής, οι οποίες αν και είναι χρονικά απροσδιόριστες είναι δυνατόν με την αποκρυπτογράφηση τους να μας προσδιορίσουν το γένος του Δία. Ο Διόνυσος εγεννήθη από την Σεμέλην υπό του Διός, ο Ηρακλής από την Αλκμήνην υπό του Διός, η Δανάη με τον Δία εγέννησε τον Περσέα, ο Πελασγός εγεννήθη από την Νιόβη υπό του Διός, ο Αρκάς από την Καλλιστώ υπό του Διός, ο Θησεύς από την Αίθρα εκ του Ποσειδώνος, ο Αιακός από την Αίγινα δια του Διός, εκ του οποίου υπό της Ευρώπης εγεννήθησαν ο Ραδάμανθυς, ο Μίνως και ο Σαρπηδών κλπ. Και φυσικά ο Ζευς, ως υπέρτατος Θεός και δημιουργός είχε και το δικαίωμα να κατέχη τα πρωτεία και στις ερωτικές επιδόσεις του. Γιατί ο Έρως υπό την ευρεία του αντίληψη είναι η πηγή κάθε δημιουργίας στο σύμπαν.
Έτσι εκτός από τις θεές, οι αρχαίοι θεοί συνευρίσκοντο και με τις Νύμφες των Δασών, τις Νηρηίδες της θαλάσσης, αλλά και με κοινές γυναίκες, κάτι που συνέβαινε επίσης με τους ήρωες, τους βασιλείς και τους σοφούς της εποχής. Επομένως, δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι κάποτε έδρασαν οι διαπρεπείς αυτοί άνδρες για την ευγονία του γένους [Απολλοδώρου, «Περί Θεών» Βιβλ. 3, Εκδ. Βιέννης 1808, όπου περιέχεται λεπτομερής Γενεαλογικός πίναξ θεών και ηρώων και των ερωτικών επιδόσεων αυτών]. Οι μυθολογικές αυτές παραδόσεις αναφέρονται εκτός του Ομήρου και από πλείστους αρχαίους συγγραφείς [Ηρόδοτος, Διόδωρος, Στράβων, Αθήναιος, Παυσανίας, Ποσειδώνιος, Λουκιανός, Διονύσιος, Αλικαρνασσεύς, Στοβαίος, οι Αρχαίοι Έλληνες Γεωγράφοι και άλλοι νεώτεροι όπως ο Αθαν. Σταγειρίτης στην «Ωγυγία»].
Άπειρες και σημαντικές πληροφορίες αναφέρονται περί της δράσεως πλείστων σημαντικών προσώπων της σκοτεινής εκείνης περιόδου της Προϊστορίας, οι οποίες ασφαλώς απηχούν ως επί το πλείστον γεγονότα που συνέβησαν. Κάτω από την αχλύ και τον πέπλο που καλύπτει τους μύθους και τις παραδόσεις αυτές αποκρυπτογραφούνται και προβάλλονται πανάρχαια ιστορικά γεγονότα εκ της απωτάτης αρχαιότητος, όπου έδρασε η Ελληνική φυλή, όπως κατεδείχθη από τις ανασκαφές της Τροίας, των Μυκηνών της Κνωσσού, των Χεταίων, των Μιττάνι κλπ, αλλά και παλαιότερον. Δηλαδή των παλαιοντολογικών ευρημάτων προ 500.000 και 1 εκατ. ετών και παλαιότερον, εκ των οποίων παρατηρείται συνέχεια της ζωής του προϊστορικού ανθρώπου στον Ελλαδικό χώρο. Αυτές τις απόψεις οι αρχαιολόγοι κατά το παρελθόν τις χαρακτήριζαν μυθεύματα. Έπρεπε δε να βρεθή ένας ευφάνταστος έμπορος τσαγιού, ο Σλήμαν, για να βάλη τα γυαλιά στους περισπούδαστους αρχαιολόγους της εποχής του, όπως κάνει σήμερον ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός με τις ανακαλύψεις του «Ευρωπαίου Αρχανθρώπου» των Πετραλώνων και της Τρίγλιας, καθώς και ο Γιάννης Πουλιανός με το «Πρωτόγλυπτον» της Μακεδονίας, μερικά από τα οποία ανεκάλυψαν είτε στηριζόμενοι στα αρχαία κείμενα και τις παραδόσεις, είτε τυχαία. Αλλά όπου κι σκάψουν την Ελληνική γη αποκαλύπτει πανάρχαια ζωή και πολιτισμό. Προσφάτως(έτος 1998) η αρχαιολόγος-σπηλαιολόγος Νίνα Κυπαρίσση-Αποστολίκα έφερε στο φως από το σπήλαιο της Θεόπετρας στην Θεσσαλία, κάτω από στρώματα πάχους έξη μέτρων, ευρήματα όλων των βαθμίδων της Μεσολιθικής και Νεολιθικής Εποχής. Τέτοια ευρήματα (σκελετών, αποτυπωμάτων ανθρωπίνων ποδών, εργαλείων, μαζών άψητου πηλού, υπολειμμάτων καύσεως κ.α.) ανακαλύπτονται για πρώτη φορά στην Θεσσαλία και τα οποία χρονολογούνται περίπου από 50.000 έως 3.000 ετών.
Το γεγονός ότι κι εδώ βρέθηκαν ίχνη φωτιάς δείχνει ότι οι Έλληνες είχαν αναπτύξει από τότε πολιτισμό και ότι ήσαν γηγενείς και όχι ξενόφερτοι από την Βόρεια Ευρώπη, τις Ινδίες ή την Αφρική και Μ. Ανατολή, όπως μερικοί αμαθέστατοι και αργυρώνητοι κονδυλοφόροι υποστηρίζουν. Πρώτος ο Τριπτόλεμος και ο βοηθός του Αδρίστας λέγεται ότι εδίδαξαν τους Αρκάδες, πανάρχαιους Πελασγούς Έλληνες ,πως να σπέρνουν και να θερίζουν τους δημητριακούς καρπούς (σίτον, κριθή, σίκαλη, βρώμη κλπ). Μετά ταύτα βλέπουμε μια φυγόκεντρο δύναμη να σπρώχνη τους Αρκάδες-Πελασγούς αρχικά στον Ελλαδικό χώρο και βραδύτερον, κατά την πρόσφατη πλέον προϊστορική εποχή προ 10 ή 7 χιλιάδων χρόνων και εκτός του Ελλαδικού χώρου, οπότε δημιουργούνται οι πανάρχαιες φυλές εκείνης της εποχής (Ιαντες, Αονες, Εκτήνες, Τελχίνες, Λέλεγες, Πελασγοί, Αρκάδες, Αιτωλοί, Μακεδόνες, Θράκες, Ιλλυριοί, Δρύοπες, Φρύγες, Λύκιοι, Μήονες, Κάτονες, Μόσχοι, Παφλαγόνες, Χάλυβες, Ίβηρες, Αβανοί, Αχαιοί (του Πόντου) Μυσοί, Κίλικες, Λυδοί, Λούβιοι, Κούρεις κλπ).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται περί των απογόνων των ίδιων πρωτογενών ανθρώπων,οι οποίοι έζησαν ανέκαθεν και αναπτύχθησαν στον χώρο του Αιγαίου, προ και μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος, και βραδύτερον και στις νέες περιοχές, που μετακινήθηκαν, κατά τις χιλιετηρίδες που διέρρευσαν. Και τούτο γίνεται φανερόν διότι οι πανάρχαιες Ελληνικές παραδόσεις ουδέν αναφέρουν περί της υπάρξεως άλλων φυλών που ζούσαν σε άλλες χώρες και οι οποίες να εισέβαλαν πριν ή μετά τον νέο εποικισμό των Ελληνικών φύλων, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπήρχαν άνθρωποι-για τους γεωλογικούς και οικολογικούς λόγους που προαναφέραμε-αλλά κι αν υπήρχον ευρίσκοντο σε κατώτερη πολιτιστική στάθμη από τους Αιγαίους.

Προμηθεύς ο Οικουμενικός Θεός

Από τα ολίγα που προλέγονται στη τραγωδία «Προμηθεύς Δεσμώτης» (ο «Προμηθεύς Λυόμενος» και «Προμηθεύς Πυρφόρος» δεν σώζονται) αποκρυπτογραφούμε τα εξής σπουδαία: Ο Δίας δεν θα ηρκείτο στην πρώτη τιμωρία του Πορμηθέως, αλλά θα προχωρούσε και στην κατακρήμνιση του στα Τάρταρα, αν δεν ερχόταν ο Ηρακλής, ο οποίος εφόνευσε το όρνεο, που του κατέτρωγε το συκώτι. Ο Ηρακλής θα μεσολαβούσε στον Δία για την απονομή χάριτος και την αποκατάσταση του Προμηθέως. Η συμφιλίωση του Προμηθέως με τον Δία φαίνεται να στηρίζεται στην απειλή του πρώτου, ότι χωρίς τον Προμηθέα και η τύχη του Διός θα ήτο επισφαλής, και ίσως γι’ αυτό τον απελεθεύρωσε. Αλλά πάντα τον φοβόταν και τον υποπτεύετο μήπως γίνη θεός και του πάρη τον θρόνο. Όμως ο απρεπής «γάμος» του Διός, που υπαινίσσετο ο Αισχύλος στον «Προμηθέα» έγινε και ήτο η ανάμειξη του με τους λαούς της Ανατολής κατά την Αλεξανδρινή εποχή. Ένας νέος θεός, ο Ιησούς, επέπρωτο να τον διαδεχθή. Και ο Ελληνισμός που είδε δύο θεούς του στο παρελθόν, να βασιλεύουν και να γκρεμίζονται, ασφαλώς θα δη και τον Γιαχβέ να πέφτη σύντομα από τον θρόνο του. Όμως ο Προμηθεύς όσα δεινά κι αν περάση δεν είναι πεπρωμένο ποτέ να πεθάνη. Προχωρώντας ακάθεκτοι στην εποχή της Γνώσης, ασφαλώς θα απομακρυνόμαστε προοδευτικά από τους παλαιούς θεούς της εμπειρίας και θα προσκολλώμεθα στον Προμηθέα, που προοδευτικά θα λύνη τα δεσμά του όσο η Επιστήμη και η Τεχνολογία θα απογειώνονται σε ανώτερες σφαίρες λογικής και εξερεύνησης του μικρόκοσμου και του μεγαλόκοσμου που μας περιβάλλει. Την πεποίθηση του για το αθάνατο της Ελληνικής φυλής την επαναλαμβάνει τρις ο Αισχύλος. Όμως «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», κραυγάζει η θεά της σοφίας Αθηνά. Ξυπνήστε Έλληνες πριν είναι αργά. Έχουμε μείνει πολύ πίσω, για λόγους που σχετίζονται με την συνωμοσία που υφίσταται εδώ και αιώνες η Ελληνική φυλή. Η ανθρωπότητα μας χρειάζεται τούτη την εποχή.

ΑΠΙΣ Ο ΑΡΓΕΙΟΣ

Οι πανάρχαιες αρχαιοελληνικές φυλές έκαναν αλλεπάλληλες εξορμήσεις και παλινδρομήσεις, επιστροφές και νέες εξορμήσεις από την απωτάτη ακόμη αρχαιότητα, από τον χώρο του Αιγαίου προς ανατολή, δύση, βορρά και νότο εντός της ενδοχώρας. Ο Ίναχος, ο οποίος κατά τις αρχαίες Ελληνικές παραδόσεις ήτο ο πρώτος βασιλιάς της Αργολίδος, ήτο υιός του Ωκεανού και της Τηθύος. Εκ της θυγατρός του Ωκεανού Μελίας εγέννησε τον Φορωνέα, τον Αιγαλέα και την Ιώ [«Ωγυγία» Δ Τομ. σελ. 443, Αθαν. Σταγειρίτης και Απολλόδωρος βιβλ. Α, σελ. 14 ]
Ο Φορωνεύς, ο οποίος θεωρήθηκε ο πρώτος βασιλιάς του Άργους και πάσης της γης, κατά την παράδοση επέβαλε νόμους στους ανθρώπους και τιμές στους θεούς,αν και κατ’ άλλην παράδοση οι πράξεις αυτές αποδίδονται στον Αρκάδα. Λέγεται ότι πρώτος ο Φορωνεύς συνάθροισε τους διεσπαρμένους ανθρώπους από την ύπαιθρο στην πόλη και τους εξημέρωσε, κτίσας τον πανάρχαιο ναό της Ήρας. Από τον Φορωνέα και την σύζυγο του Κερδώ ή από κάποια νύμφη ονόματι Λαοδίκη, γεννήθηκαν ο Άπις και η Νιόβη. [Αν αναλύσουμε όλα αυτά τα ονόματα δίνουν την αποκωδικοποίηση των, όπως λ.χ. το Κερδώ, Λαοδίκη, Νιόβη κλπ] [«Ωγυγία», Τομ. Β, σελ. 279]. Από την Νιόβη δε και από τον Δία ή από τον αδελφόν της Άπιν, γεννήθηκε ο Άργος, και η χώρα ονομάσθηκε Αργολίς ή και Δίψιον λόγω της ελλείψεως επαρκών υδάτων. Προφανώς από τότε τα ύδατα του Αναβάλου χάνοντας στην θάλασσα, γεγονός που συμβαίνει και σήμερον.

Ελληνική Γενεαλογία

Και μετά την παρέκβαση για την Φοινίκη επανερχόμεθα στην Ελληνική γενεαλογία. Μετά βασίλευσαν στο Άργος διάφοροι βασιλείς. Επί της εποχής που ήλθεν ο Δαναός ικέτης στο Άργος από την Αίγυπτον, εκεί βασίλευε ο Γελάνωρ του Σθενέλα ή ο ίδιος ο Σθενέλας. Φαίνεται όμως ότι το όνομα Πελασγός δεν ήτο μόνον όνομα της ομώνυμης φυλής αλλά και το όνομα των βασιλέων, όπως λ.χ. το όνομα του Μίνωος στην Κρήτη, γιατί αργότερον αναφέρεται ότι άλλος Πελασγός έφθασε στην Θεσσαλία και έκτισε την Λάρισα [Απολλοδώρου Β, και Στεφάνου Βυζαντίου «Περί Αιγιαλέως», Παυσανίου «Κορινθιακά» ιε, ιθ Ευσταθίου σχόλια σε «Διονυσίου» περιήγησιν 119 και εφεξής. Αρχαίοι Έλληνες Γεωγράφοι Τομ. Β, Εκδ. Βιέννης 1808 και «Ωγυγία» τομ. Δ, σελ. 530-537]
Ο Ι. Ρισπέν της Γαλλικής Ακαδημίας γράφει: «Για τον Ηρόδοτο όλη η Ιστορία συνοψίζεται στη διαρκώς ανανεούμενη πάλη της Ευρώπης με την Ασία, με δυο λόγια στο υπέρτατο καθήκον του Έλληνος να μην αφεθή να τον καταβροχθίσουν οι βάρβαροι. Αγωνίζονται για την σωτηρία της Ελληνικής Ψυχής, που την απειλούσε (σ.σ. και την απειλεί και σήμερον) ο εκμηδενισμός από την βαρβαρική ψυχή». Γιατί ο οξυδερκής Ηρόδοτος καθορίζει λίαν προφητικά ότι: «Εκείνο που ξεχωρίζει πάντα τον Έλληνα από τον βάρβαρο, είναι ότι, ακόμη από την πρώτη εμφάνιση του, ο Έλλην έκλινε περισσότερο στη Γνώση και λιγώτερο στην άλογη πίστη». Στον Ορθό Λόγο και όχι στην εξ Αποκαλύψεως Εντολή. «Ο βάρβαρος είναι κατ’ ουσίαν μυστικιστής, ο Έλλην είναι κατ’ ουσίαν λογικός» [«Ελληνική Μυθολογία» Ι. Ρισπέν].

Αίγυπτος: Ελληνική Αποικία της Αρχαιότητος

Κατά τις παραδόσεις υπάρχουν δύο με το όνομα Άπις: Ο ένας καταγόμενος από την Συκιώνα και ο έτερος από την Αιτωλίαν. Επομένως, καταρρίπτεται παταγωδώς ο μύθος ότι ο Άπις ήλθε στο Άργος εξ Αιγύπτου, όπου ελατρεύετο υπό μορφήν ταύρου ως θεός των Αιγυπτίων. Δεν είναι τυχαίον δε ότι στα πολύ παλιά χρόνια η Πελοπόννησος εκαλείτο και «Απία» και κατόπιν από τον Πελασγόν «Πελασγία» και τέλος από τον Πέλοπα «Πελοπόννησος». Οι Πελασγοί όπως παραδίδουν ο Ησίοδος, ο Όμηρος, ο Ηρόδοτος, ο Στράβων κ.α., ήσαν οι αρχαιότεροι κάτοικοι ολόκληρης της Ελλάδος. Ο Ηρόδοτος μάλιστα γράφει ότι η Ελλάς λεγόταν πρότερον «Πελασγία» [της νυν Ελλάδος, πρότερον δε Πελασγίας καλεομένης]. Εξαναγκασθείς όμως ο Άπις να εγκαταλείψη το Άργος επειδή ήτο τυραννικός βασιλεύς, έφυγε στην Αίγυπτο όπου εγκατέστησε και αποικία, ενώ κατ’ άλλη εκδοχήν φονευθείς στην Αίγυπτο υπό του Τελχίνα και Θελξίνου αναγορεύθηκε Θεός των Αιγυπτίων. Εξ ου και στην Αίγυπτο όλες οι αρχαίες πόλεις φέρουν Ελληνικά ονόματα, όπως λ.χ Θήβες, Μέμφις, Αβαρις, Αμμώνιον αλλά και Σουέζ=Ζευς (διαβαζόμενο αραβιστί εκ δεξιών προς τα αριστερά). Είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι ο πρώτος Φαραώ της Αιγύπτου ήτο ο Μιν, Μηνάς ή Μένες, ο οποίος κατάγεται από την δυναστεία του Μίν-ωος της Κρήτης. Είναι πλέον βέβαιο, από τα ευρήματα των ανασκαφών της Κρήτης, ότι πριν από την 6η π.Χ. χιλιετία, άρχισε να αναπτύσσεται η μεγαλόνησος και έγινε βαθμηδόν μεγάλο κράτος με τα άλλα νησιά του Αιγαίου, τα Ελλαδικά και Μικρασιατικά παράλια και έφθασε προοδευτικά σε ένα μοναδικό Πολιτισμό. Αυτός παρήκμασε στα τέλη της 2ας π.Χ. χιλιετίας λόγω και τεράστιων γεωλογικών καταστροφών εκ της εκρήξεως του ηφαιστείου της Σαντορίνης. Ο Will Durant γράφει περί Ελλάδος: «Εκτός των μηχανημάτων, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε αιωνόβιον εις τον πολιτισμόν μας, που να μην προέρχεται από την Ελλάδα». [Παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού Will Durant].

ΦΟΙΝΙΚΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ

Σύμφωνα με τα αρχαία κείμενα, ο Άργος νυμφευθείς την Ευάδνη του Στρυμώνος απέκτησε τον Έκβασον, τον Πείρανθον, τον Επίδαυρον και τον Κρίασον, και κατ’ άλλους τον Πείρασον ή Πείρακα, τον Φόρβαντα και τον Τύρινθα. Υιός του Φόρβαντος υπήξε ο Τρίωπας, αυτού δε ο Ίασος, του δε Ιάσου υιός υπήρξε ο Αγήνωρ, ο οποίος εβασίλευσε τυραννικώς στο Άργος. Ένεκα τούτου εξαναγκάσθηκε να καταφύγη στην Μικρά Ασία, όπου και εγκατεστάθη. Η χώρα που προέκυψε αργότερα από τον υιό του Φοίνικα έλαβε το όνομα Φοινίκη. Επομένως οι πρώτοι Φοίνικες ήσαν Ελληνικά φύλα και η Φοινίκη ήτο Ελληνική αποικία από το 3200 π.Χ. περίπου ως το 1360 π.Χ., οπότε επήλθε η κατάληψη τους από τους Χεττίτες που εισέβαλαν από την περιοχή του Περσικού Κόλπου [Ηρόδοτος Ζ89, Στράβων ΙΣΤ 3,4]. [Οι Σημιτοφοίνικες σφετερίσθηκαν τις πόλεις τις τέχνες και το όνομα των Ελλήνων Φοινίκων, παρουσιάζοντας την δισχιλιετή ιστορία των σαν δική τους. Επίσης από τους Ελληνο-Φοίνικες πήραν και την ναυτική τέχνη, για την οποίαν καυχώνται οι σημερινοί φοινικιστές, χωρίς να ξέρουν-ή αποσιωπούν-ότι οι Φοίνικες ακολουθούσαν τους Έλληνες στις μακρυνές ναυτικές εκστρατείες των. Προς τούτο τους βοήθησαν ο φοινικίζων και ξενολάγνος Ηρόδοτος και ο Κλήμης Αλεξανδρεύς [Στρωμ. 1, 16, 361]
Το γεγονός ότι οι Έλληνες είχον αναπτύξει την ναυπηγική τέχνη και ναυσιπλοία χιλιάδες χρόνια πριν την εμφάνιση των Σημιτοφοινίκων, δεν εμποδίζει τους σύγχρονους προπαγανδιστές Φοινικιστές και Αφροκεντριστές να διαστρεβλώνουν την αλήθεια, και να λένε ότι δήθεν Φοίνικες ήσαν οι πρώτοι θαλασσοπόροι. Αν όμως μελετήσουν αντικειμενικά τα αρχαία κείμενα θα δουν ότι ήσαν οι Έλληνες (Ακτίς, Ηλιάδης, Μάκαρ, Αίγων, Περσεύς, Ηρακλής, Αργοναύτες, Οδυσσεύς κ.α.). Η ιστορική έρευνα ανέτρεψε βέβαια τον «φοινικισμό». (Α.Evans, «Scripta Minoa», W. Gladstone «Studies on Homer», A. Person «Die Spatmykenische Inschrift aus Asine», R.Carpenter «Letters of Cadmus», J. Mayers «Who the Greek were?», G.Glotz «History Greque», Allan Wace «The History of Greece» κ.α. και απέδειξε την Ελληνικότητα των Ελληνοφοινίκων) Όμως οι σύγχρονοι φοινικιστές επανέρχονται δριμύτεροι, παρότι τα αρχαία κείμενα σε ανύποπτο χρόνο ανέτρεψαν τον «φοινικισμό» και τους διαψεύδουν (Απολλόδωρος, Διόδωρος, Όμηρος, Παυσανίας, Στράβων, Αρριανός κλπ). Κατ’ άλλους ο Φορωνεύς αφήκε τρεις υιούς:
α/ τον Πελασγόν,
β/ τον Ίασον
γ/ Αγήνωρα,
οι οποίοι διεμοιράσθησαν το βασίλειον του Άργους. Και ο μεν Πελασγός έλαβε το περί τον Ερασίνον ποταμόν μέρος, όπου έκτισε την Λάρισα του Άργους, ο Ίασος το προς την Ήλιδα, ο δε Αγήνωρ έλαβε μόνον τους πατρικούς ίππους και για τον λόγο αυτόν χολωθείς εγκατέλειψε το Άργος και εγκατεστάθη στην δυτική ακτή της Μικράς Ασίας, η οποία αργότερον έλαβεν το όνομα Φοινίκη από τον υιό του Αγήνωρος Φοίνικα, όπως προελέχθη [«Ωγυγία», τομ. Δ, σελ.513 ]

Οι Παραχαράκτες της Αληθείας

Το όνομα Φοινίκη προέρχεται εκ του «φοινός»=ερυθρός [Ομηρ. «Οδυς» στ 53, 306, ι 108] διότι οι Φοίνικες ήσαν ονομαστοί για τις πορφύρες των. Το όνομα τούτο ήτο κοινό στους Έλληνες . Φοινίκη εκαλείτο λ.χ. η πρωτεύουσα των Χαόνων στην Β. Ήπειρο, περί τον πoταμόν Θύαμιν, επίσης στην Μεσσηνία ο Φοινικούς κλπ. Φοίνιξ εκαλείτο και ο βασιλεύς των Δολόπων της Φθίας [ Ομηρ. «Ιλ» 168 και 569]. Να σημειωθή ότι οι Ελληνοφοίνικες έφεραν στην Παλαιστίνη την ελαιουργία, την αμπελουργία, τον σίδηρο, την οργάνωση της πόλεως-κράτους και την Γραφήν. Λαμπρές Ελληνικές πόλεις ήκμασαν εκεί, όπως η Ευαγορίτις (Ουγκαρίτ), η Τύρος, η Βύβλος, η Αραδος, το Ποσείδιον κ.α. [«ΔΑΥΛΟΣ» 192, «Νεοφοινικισμός», Γ. Γεωργαλάς].
Η ιστορία των Φοινίκων αρχίζει με την καταστροφή των Ελληνοφοινίκων το 1360 π.Χ. και τελειώνει με την καταστροφή της Τύρου από τον Μ. Αλέξανδρο. Πάντως οι Σημιτοφοίνικες δεν άφησαν κανένα πνευματικό πολιτισμό, καθ’ όσον διεκρίθησαν μόνον σαν έμποροι και ναυτικοί, άφησαν δε την πιο μελανή εικόνα στην ιστορία. Οι Έλληνες ένοιωθαν βαθειά περιφρόνηση γι’ αυτούς. Ο Όμηρος τους περιγράφει ως απαγωγείς (Οδ. Ξ 403),δουλεμπόρους και δολοπλόκους(Οδ. Ν 285). Ο Στράβων ως ψεύτες, εξ ου και το «φοινικικόν ψεύδος». Επίσης τους θεωρούσαν «βαρβάρους», «σεξουαλικά διεστραμένους» (φοινικίζειν=ασελγείν παρά φύσιν), ενώ ο Μ. Αλέξανδρος τους είχε αποκλείσει από το σχέδιο του για την μείξη των λαών [Th. Bird «Μ. Αλέξανδρος», εκδ. Δαρέμα, σελ. 169 και 243]. Όμως οι σημερινοί Φοινικιστές υποκινούμενοι από τους Εβραιοσιωνιστές με την λυσσαλέα των επίθεση προσπαθούν να αναβιώσουν την ιδέα της δημιουργίας της «Μεγάλης Φοινίκης» που να περιλαμβάνη την Συρία, Παλαιστίνη, Λίβανο, Ιορδανία και Κύπρο, κάτω φυσικά από τον έλεγχο του Ισραήλ. Επομένως, τα τεκταινόμενα συνωμοτικά σχέδια στην Κύπρο πρέπει να τα δούμε μέσα από το «φοινικικό» σχέδιο, καθώς και το τοιούτο του «Μεγάλου Ισραήλ» για την προσάρτηση της Κύπρου και της Κρήτης που απεργάζονται.


Νηρεύς ο Θαλάσσιος Θρύλος

Ο Νηρεύς ήτο υιός του Πόντου και της Γης και κατ’ άλλους του Ποσειδώνος και της Κανάκης, θυγατρός του Αιόλου, ή του Ωκεανού και της Τηθύος. Αυτός ήτο επίσημος θεός της θαλάσσης και των ανέμων και έμπειρος μάντις (μετεωρολόγος), δηλαδή άριστος θαλασσοπόρος. Εγέννησε 50 θυγατέρες, τις ξακουστές Νηρηίδες. Κάθε μια από αυτές εκτελεί και ένα καθήκον σχέση έχον με την θάλασσα, τον καιρό και την ναυσιπλοία.[Λ.χ. η Σαώ σώζει τους ναυτικούς, η Αλιμήδη φροντίζει την θάλασσα, η Νησώ, Ακταίη είναι προστάτιδες των νησιών, η Αλβιών αργότερα καθιερώθηκε προστάτις της Αγγλίας κ.ο.κ. Η Θέτις ήτο θυγάτηρ του Νηρέως και της Δωρίδος. Ένεκα της μεγάλης ομορφιάς της εφιλονίκησαν ο Ζευς, ο Απόλλων και ο Ποσειδών για αυτήν. Τελικά ο Ζευς την χάρισε σύζυγο του Πηλέως. Ο Ωκεανός ήτο υιός του Ουρανού και της Γης και ο πρεσβύτερος των Τιτάνων. Αυτός εγέννησε όλους τους ποταμούς της οικουμένης και τρεις χιλιάδες θυγατέρες, μεταξύ δε αυτών και την Ευρώπη, Ασία, Περσηίδα, Καλυψώ, Στύγα κ.α.

Ποσειδών ο Έλλην Θαλασσόθεος

Ο Ποσειδών, ο ένδοξος υιός του Κρόνου και της Ρέας και αδελφός του Διός και του Άτλαντος, είναι ο θεός και κυρίαρχος της θάλασσας. Πάμπολλοι μύθοι, θρύλοι και παραδόσεις υπάρχουν για το πρόσωπο του. Η Τρίαινα ήτο το σκήπτρον του, παγκόσμιο σύμβολο της θαλάσσιας κυριαρχίας των Ελλήνων θαλασσοπόρων, όπου συναντάται. Και η θαλάσσια αυτή παράδοση διαιωνίζεται ως την εποχή μας. Άλλοι θαλάσσιοι θεοί και ημίθεοι είναι η Αμφιτρίτη, θυγάτηρ του Ωκεανού και της Τηθύος, και ο Τρίτων υιός του Ποσειδώνος και της Αμφιτρίτης. Όπως λέγει ο Αθαν. Σταγειρίτης(14) «ο Τρίτων προπορευόταν έμπροσθεν του Ποσειδώνος και εσάλπιζεν με κοχύλη της θαλάσσης, έθιμο που σώζεται ακόμη και σήμερον»

Έλληνες οι Εφευρέτες του Ραντάρ

Ασφαλώς όλοι θα έχετε προσέξει ότι τα πλοία που μπαίνουν ή βγαίνουν στα λιμάνια, ή όταν συναντούνται στο πέλαγος σαλπίζουν. Αυτό είναι κατάλοιπο του πανάρχαιου εθίμου των αρχαιοελλήνων θαλασσοπόρων που προαναφέραμε από την εποχή του Ποσειδώνος. Μήπως όμως το σάλπισμα αυτό δεν είναι μόνον για χαιρετισμό, αλλά είναι και για προφύλαξη από πρόσκρουση σε άλλα πλοία ή ξέρες ή παγόβουνα (στην βόρειο θάλασσα) την νύχτα, ή με ομίχλη και κακή ορατότητα; Οπότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι ικοι Έλληνες είναι οι πρώτοι που ανεκάλυψαν την αρχή του εντοπισμού των εμποδίων δια των ηχητικών κυμάτων, δεδομένου ότι γνώριζαν καλώς την αρχή της ηχούς και αντήχησης. Ακόμη και την προπολεμική εποχή ο γράφων ενθυμείται ότι τα ιστιοφόρα όταν συναντώντο στον Κυπαρισσιακό Κόλπο ή έμπαιναν στο λιμανάκι της Κυπραρισσίας εσφύριζαν τον ερχομό τους με το κέλυφος ενός τεράστιου θαλάσσιου κοχλία (αποκαλούμενος Κοχυλας) Αυτό ήτο και ένας ειρηνικός χαιρετισμός , εν αντιθέσει προς τα Ασιατικά και Βορειοαφρικανικά πειρατικά πλοία τα οποία ενέδρευαν στις θάλασσες και οι πειρατές των λήστευαν αιφνιδιαστικά τα πλοία .

O "άγνωστος" φυσικός Παύλος Σαντορίνης

Μετά τρεις χιλιετίες περίπου και λίγο πριν κηρυχθή ο Β.ΠΠ ο Έλλην καθηγητής-φυσικός του Πολυτεχνείου Παύλος Σαντορίνης ανεκάλυψε την θεωρία του ραντάρ και προχώρησε στην κατασκευή μια πρωτόγονης συσκευής ραδιοεντοπισμού των αεροπλάνων, την οποίαν πήραν οι Εγγλέζοι πριν εισβάλουν οι Γερμανοί στην Ελλάδα. Με βάση τις θεωρίες του ιδιοφυούς αυτού Έλληνος κατεσκεύασαν αργότερον οι Βρεταννοί το δικό τους Ραντάρ, το οποίο τους χάρισε την νίκη της Αγγλίας.
Αποτέλεσε τον πιο γνωστό Έλληνα καθηγητή πανεπιστημίου (με διεθνή φήμη) που ερεύνησε το θέμα των ΑΤΙΑ.
Γεννήθηκε το 1893 στην Οδησσό και απεβίωσε το 1986 στην Αθήνα. Σύντομο βιογραφικό του σημείωμα:
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο και στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης από το 1905 ως το 1919.Ο Σαντορίνης υπήρξε καθηγητής της φυσικής στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και συνέβαλε σημαντικά στην τελειοποίηση του ραντάρ με την εφεύρεση του εκατοστομετρικού ραντάρ, που όπως γνωρίζουμε, υπήρξε βασικός συντελεστής στην νίκη των συμμάχων, στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Υπάρχει ακόμη η άποψη ότι ο Σαντορίνης ουσιαστικά ήταν ο εφευρέτης του ραντάρ, του οποίου τα σχέδια έκλεψαν και εκμεταλλεύτηκαν οι Άγγλοι Ηταν ένας από τους ελάχιστους διάσημους έλληνες επιστήμονες , που ερεύνησε και το φαινόμενο των UFO υπήρξε.
Ακόμα ο Σαντορίνης, στη δεκαετία του 1950, συμμετείχε σε αρκετά διεθνή επιστημονικά συμπόσια, άλλοτε με την ιδιότητα του επίσημου προσκεκλημένου και άλλοτε με την ιδιότητα του επίσημου ομιλητή. Εδώ πρέπει να τονισθεί ιδιαίτερα ότι ο Σαντορίνης τόλμησε στις ιδιαίτερες συζητήσεις που είχε σε αυτά τα συνέδρια με συναδέλφους του, να αναφερθεί σrο θέμα των UFOs, παρόλο που γνώριζε, ότι το αντιμετωπίζουν με απέχθεια και ειρωνεία.
Το Β' εξάμηνο του 1947, ένα απροσδόκητο γεγονός που αφορούσε την διέλευση παράδοξων αντικειμένων πάνω από τον Ελληνικό εναέριο χώρο προκάλεσε πολλά ερωτηματικά στην τότε στρατιωτική κυβέρνηση, επειδή λόγω του εμφυλίου πολέμου που μαινόταν, θεωρήθηκε ότι ίσως να επρόκειτο για άγνωστα, εναέρια Ρωσικά όπλα.
Η κυβέρνηση σύστησε τότε μια επιστημονική επιτροπή στην οποία τέθηκε επικεφαλής ο Παύλος Σαντορίνης.
Σύντομα η επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα δεν ήταν Ρωσικά όπλα και συνιστούσε να γίνει πλήρης διερεύνηση αυτής της υπόθεσης.
Όμως, η τότε Ελληνική κυβέρνηση ζήτησε την βοήθεια του Αμερικανικού υπουργείου Εθνικής Άμυνας για την διαλεύκανση αυτής της υπόθεσης, όμως, σύμφωνα με αποκαλύψεις του Σαντορίνη, οι αρμόδιοι Αμερικάνοι συνέστησαν να σταματήσουν αμέσως οι έρευνες και το θέμα να αποσιωπηθεί. Ταυτόχρονα, Αμερικανοί εμπειρογνώμονες στάλθηκαν από την Αμερικάνικη κυβέρνηση για περαιτέρω ειδικές έρευνες, τα αποτελέσματα των οποίων δεν κατέστησαν ποτέ γνωστά.
Όμως ο Σαντορίνης συνέχισε σε ιδιωτικό πλέον επίπεδο τις έρευνες για την φύση και προέλευση αυτών των αντικειμένων και τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών του τα απεκάλυψε σε μια συνέντευξη που παραχώρησε τον Φεβρουάριο του 1966, στον Κωστή Μεραναίο, της κρατικής ραδιοφωνίας.
Είναι αξιοσημείωτο ότι στις ελάχιστες βιογραφίες που υπάρχουν για τον Παύλο Σαντορίνη, αποκρύπτεται με επιμέλεια αυτή η σημαντική του ενασχόληση με το φαινόμενο των UFO, δίκαια μπορεί κάποιος ν' αναρωτηθεί σε τι αποσκοπεί η απόκρυψη αυτής της σημαντικής ενασχόλησης με το φαινόμενο των UFO.


Τα Αερόστρωμνα της Αρχαιότητος

Ο Πρωτεύς ήτο υιός του Ποσειδώνος και της Φοινίκης, κατ’ άλλους δε του Ωκεανού και της Τηθύος. Κατά την μυθολογίαν αυτός έφθασε στην Αίγυπτον χωρίς να βραχούν τα πόδια του. [Προφανώς χρησιμοποίησε πλοίο που πετούσε πάνω από την θάλασσα. Επομένως γιατί να μην υποθέσουμε ότι χρησιμοποιούσαν κάποιο είδος αερόστωμνου πλοίου; Ο Γλαύκος ήτο περίφημος ναυπηγός και κυβερνήτης της «Αργούς» και ο Αιγαίων ήτο ένας εκ των Εκατοχείρων που βοήθησαν τον Δία στην Γιγαντομαχία. Αυτός έδωσε το όνομα του σε πανάρχαιους χρόνους στο Αιγαίο και λέγεται ότι πνίγηκε σ’ αυτό. Η Καλυψώ είναι κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, το βασίλειο της οποίας βρίσκεται εκείθεν των Ηρακλείων Στηλών. Και πράγματι αν επισκεφθούμε την Καραϊβική θα συναντήσουμε αυτά τα νησιά, τα οποία γνώριζαν και ονομάτισαν οι Έλληνες θαλασσοπόροι χιλιετές πριν. Τα συγκλονιστικά βιώματα των ναυτικών μας στις θάλασσες δημιούργησαν τους ωραιότατους μύθους περί της Σκύλλας και Χάρυβδις, των επικίνδυνων θαλάσσιων τεράτων στον Σικελικό πορθμό, περί των Σειρήνων που μάγευαν τους ναυτικούς πλην του Οδυσσέως που βούλωσε τα αυτιά των ανδρών του και αυτός δέθηκε στο ιστίο για να μην ενδώσει, περί της Λευκοθέας-Ινούς που έσωζε τους ναυτικούς με τον ιερόν κρήδεμνον (σωσίβιο). [Κατά την μυθολογίαν τα φοβερά ύδατα της Στυγός περιέζωναν εννιά φορές όλον τον Αδη. Στο στόμιο του ήταν η κατοικία όλων των τεράτων, όπως αι Λύπαι, Ασθένειαι, Γηρατειά, Φόβος, Θάνατος, Ύπνος, Διχόνοια, Ευμενίδες, Κένταυροι, Σκύλλα και Χάρυβδις, Βριάρεως, Λερναία Ύδρα, Χίμαιρα, Γοργόνες, Άρπυιαι, Γίγας Γηρυόνης κ.α. [Αν φτιάχναμε σήμερα τις πύλες του Άδου θα βάζαμε τα Ναρκωτικά, τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα, τις καρδιοπάθειες, τον καρκίνο, το AIDS, τον πλανητάρχη και την διεθνή εξουσία (Πάπας Βατικανού, Λέσχες Μπίλντερμπεργκς-Τριμερούς, Παγκόσμιο Εβραϊκό Συμβούλιο κ.λπ.) την ολιγαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των πολυεθνικών εταιρειών, την Μαφία κ.α ].

Κύηξ και Αλκυόνη

Τέλος έπλασαν τον συγκινητικό μύθο περί της Αλκυόνης και του Κύηκος. Η Αλκυόνη ήτο θυγάτηρ του Αιόλου, θεού του ανέμου, υιού του Έλληνος και της Αιγιαλίας, ο δε Κύηξ ήτο υιός του Εωσφόρου και αδελφός του Δαιδαλίωνος. Ο Κύηξ έλαβε γυναίκα του την Αλκυόνη και έζων τόσο αρμονικά και ερωτικά προς αλλήλους. Κάποτε ο Κύηξ θέλησε να μεταβή στην Κλάρο, προκειμένου να ερωτήση το εκεί Μαντείον περί του θανάτου του αδελφού του, πλην όμως η Αλκυόνη έχουσα κακόν προαίσθημα τον εμπόδιζε. Τελικά εκείνος ταξίδευσε. Όμως κατά την επιστροφήν ναυάγησε και επνίγη εκεί πλησίον της. Όταν το πληροφορήθηκε η Αλκυόνη τρέχει στον αιγιαλόν θρηνούσα και κοπτομένη. Όταν δε είδε το σώμα αυτού να επιπλέη στην θάλασσα πήδησε μέσα, τον αγκάλιασε, τον φιλούσε συνεχώς μη θέλουσα να τον αποχωρησθή. Τότε οι θεοί μετεμόρφωσαν αμφοτέρους σε Αλκυόνεια θαλασσοπούλια (τις Αλκυονίδες), τα οποία φυλάττουν παντοτινό τον προς αλλήλους έρωτα και ποτέ δεν χωρίζουν. Ετσι έμειναν σύμβολα του νομίμου και γαμηλίου έρωτα.[Προς χάριν των Αλκυονίδων οι θεοί διατηρούν νηνεμία της θαλάσσης επί επταήμερον κάθε Ιανουάριο, όταν επωάζουν τα αυγά των. Αυτούς θα έπρεπε να μνημονεύουμε στις γαμήλιες τελετές σαν παράδειγμα συζυγικής πίστης και ερωτικής αφοσίωσης, αντί των αισχρών Εβραϊκών μύθων της Βίβλου περί του αιμομίκτου Λωτ και των θυγατέρων του]

Οι Ρίζες μας στο Νερό

Η ρίζα των ονομάτων ΑΙΓ, ΔΑΝ, ΑΧ συνδέονται με το υγρό στοιχείο (όπως λ.χ Αιγαίο, Αιγαί, Αίγινα, Αίγυπτος, Δάνουβις (Δούναβις), Δάναις (Τάναις) Δον, Δαν-είπερος και Δαν-είστερος, Δαναός=Έλλην (λαός της Θάλασσας), Ιορ-δάν-ης, Ιρι-δανός, Δαν-αίδες=κόρες της θάλασσας κ.ο.κ γι’ αυτό είμαστε τόσο συναισθημετικοί οι Ελληνες.[Ο πλοίαρχος Ε.Ν Κολαίτης μας πληροφορεί ότι πλησίον της Ινδικής ηπείρου υπάρχει νήσος την οποίαν κατοικούσαν λευκοί, σε αντίθεση με τους κατοίκους των Ινδιών που είναι μελαψοί στο δέρμα, αποτελούντες αρχαιότατο φυλετικό μίγμα Πρωτοαιγαιατικών και Αυστραλοειδών φυλών].
Κατά τον Γ. Κανδηλάπτη(41) οι λευκοί άνθρωποι της θάλασσας διεπεραιώθησαν μέσω του Περσικού κόλπου στην Μεσοποταμία όπου εγκαταστάθησαν και απεκλήθησαν Σουμέριοι. Εκείθεν πολλαπλασιασθέντες ανέρχονται προς βορράν στον Εύξεινο Πόντο, όπου απεκλήθησαν Χάλυβες. Την τέχνη του μεταλλουργού την είχαν διδαχθή από τον Ήφαιστο σε προγενέστερες εποχές και την διέδωσαν αργότερον στους άλλους λαούς με τους οποίους ήλθαν σε επικοινωνία. Παράλληλα, κι άλλα πανάρχαια Ελληνικά φύλλα, οδηγούμενα από τον «έρωτα του ειδέναι», όπως οι Τηρσυνοί, Αιολείς, Φρύγες κ.α εισέδυσαν στην Μεσοποταμία μέσω Αιγαίου-Μικράς Ασίας και ταυτόχρονα με τους Παγχαίους Ετεοκρήτες, εγκαταστάθησαν στην Σουμερία. Άλλος λαός την εποχή εκείνη δεν ήτο αντικειμενικά σε θέση να ταξιδεύη σε μεγάλες αποστάσεις, πλην των προηγμένων Αιγαίων και Κρητών. Αυτοί λοιπόν, υπό την ηγεσίαν του Διονύσου και Ηρακλέους, ανέλαβον μακρυνές εκστρατείες ως τις Ινδίες, αλλά και σε άλλες χώρες της Άπω Ανατολής, ως τον Ειρηνικό Ωκεανό. Έτσι λύνεται και το αίνιγμα για το πως βρέθηκαν εκεί οι Έλληνες και ο Ελληνικός Πολιτισμός, πολύ πριν πατήση ο Μ. Αλέξανδρος και Κολόμβος; Προφανώς είχον εγκατασταθή εκεί προ αμνημονεύτων χρόνων, όταν η δυναστεία του Διός ασκούσε την ηγεμονία ολόκληρης της τότε γνωστής οικουμένης ή και πριν από αυτήν. Στην μυθική εκείνη εποχή που μας είναι χρονικά απροσδιόριστη, υπήρχε «Ιερά Στήλη» στη Παγχαία νήσο, επί της οποίας ήσαν γραμμένες με γράμματα, κεφαλαιώδεις πράξεις μεταξύ Ουρανού, Κρόνου και του Διός. Αυτές σύμφωνα με την παράδοση φυλάσσονταν στο ιερό του Τριφυλλίου Διός. [Κατά την παράδοση ο Ζευς κατάγεται από την Αρκαδία και εκείθεν η λατρεία του μετεφέρθη στην Κρήτη. Αντίθετα, οι Κρήτες τον θεωρούν σαν γέννημα της Κρήτης και τον λάτρεψαν σαν δικό τους από αρχαιοτάτων χρόνων. Κατά τις παραδόσεις οι Κρήτες διέδωσαν τα Μυστήρια στους Έλληνες της κυρίως Ελλάδος (Ελευσίνα και Σαμοθράκη) και εισελθόντες στον Κορινθιακό Κόλπο εγκατέστησαν χρηστήριον Μαντείον στους Δελφούς και έκτισαν επίσης στον κόλπο του Γαλαξιδίου τις πόλεις Κρίσαν και Φαιστόν]. Εκ Κρήτης ορμόμενοι οι Θεοί περιήρχοντο την οικουμένη, διδάσκοντες τα επιτηδεύματα (τις τέχνες) προς ευεργεσία των ανθρώπων και όχι χάριν του κέρδους, όπως συνηθίζεται σήμερον, και δια τούτο ετιμήθησαν παντού σαν θεοί ή ημίθεοι. Οι Αρχαιοέλληνες της Παγχαίας ήσαν πανάρχαιοι Πελασγοί-Ετεοκρήτες που ξεκίνησαν από την Κρήτη και μέσω της Αραβίας διεπεραιώθηκαν δια θαλάσσης στην Παγχαία νήσο. Ίχνη του περάσματος αυτής της μυθικής γενιάς, πριν φτάσουν στην Παγχαία, υπάρχουν πάμπολλα στην Μέση Ανατολή, όπως λ.χ στην Συρία, Ιορδανία, Αραβία (Πέτρα) κ.α.

Πέτρα Ιορδανίας

Στην Πέτρα σώζονται πανάρχαιοι Ναοί Ελληνικού (Κορινθιακού) ρυθμού λαξευμένοι πάνω και μέσα σε τεράστιους βράχους. Υπάρχει επίσης και αμφιθέατρο, ο τύμβος του Κορινθίου και «Ουρν»=Ουρανού, και πολλά άλλα ανεξερεύνητα ως τώρα ευρήματα. Το ότι τα ευρήματα ανάγονται σε Αρχαιοελληνικά προϊστορικά φύλλα δεν χωρεί αμφισβήτηση [Το λαξευμένο στον βράχο δίκτυο ύδρευσης της Πέτρας, μαρτυρεί την ηλικία του. Με την πάροδο του χρόνου εκ των ομβρίων υδάτων, το εν λόγω δίκτυον σε ορισμένα σημεία έχει διαβρωθή κατά 3-4 μ. σε μια άκρως άνυδρη περιοχή. Τούτο δεν αφήνει αμφιβολίες περί της μεγάλης των ηλικίας]. Βέβαια οι σημερινοί εξουσιαστές διαστρέφουν σκόπιμα την ιστορική και επιστημονική αλήθεια, λέγοντες διάφορα ψεύδη, ότι δηλαδή η Πέτρα ιδρύθη υπό των Ναβαταίων, φυλής Σημιτικής και άλλες αντιφατικές ανακρίβειες. Όμως και η ετοιμολογία της λέξεως Πέτρα, Κορίνθιος, Ουρν=Ουρανός και Ναβαταίος ( Ναυ-αταίος), ή Σαββαταίος μαρτυρεί την Ελληνικότητα της φυλής της θάλασσας που έφθασε ως εκεί μάλλον με πλοία, ή την χρησιμοποιούσαν σαν βάση εξορμήσεως για τις εξερευνήσεις των προς τον Ινδικό και Ειρηνικό ωκεανό, καθ’ ότι ήτο τότε παραθαλάσσια πόλη. Ο Πλούταρχος γράφει ότι: «οι Εβραίοι κι άλλοι λαοί ωνόμαζαν «Σάββους» ή «Σάβους» τους Βάκχους, και εόρταζαν την εορτήν κρατούντες θύρσους (το έμβλημα του Διονύσου).Τέλος δε το «σαβά» είναι λέξη Αραβική (όθεν το εκ «σαβά ήξει»), «Σαβαί»=πόλη της Αραβίας, και «Σαβαίος» το εθνικόν (Διόδωρ. Γ. ξγ. Ησύχ. Σαβάζ. Αρνόβ. παρ. Βόσσ. Θεολ. Β.Ιδ. Φαβωριν. εν σαβάζ )
Ο Ι. Πασσάς γράφει: «Σύμφωνα με πανάρχαιες ελληνικές πηγές Τυρρηνοί και Αιολείς μαζί με άλλες ελληνικές φυλές δια των νήσων του Βορείου Αιγαίου έφθασαν και εισχώρησαν βαθύτερον εις το εσωτερικόν της Μικράς Ασίας. Δεν αποκλείεται δε ομάδες αυτών, μετά ετέρων ομάδων Ετεοκρητών, συνενωθείσαι αργότερον και με άλλας ομάδας που εισέδυσαν μετά ταύτα και κατά την πρώιμην Μυκηναϊκήν ακόμη εποχήν βαθύτερον εις την Ασίαν, από τον χώρο του Αιγαίου, να απετέλεσαν τον πυρήνα των μετέπειτα Χεταίων και Μιττάνι, οι οποίοι όχι μόνον δεν ήσαν Σημίται, αλλά αντιθέτως πολλαί αποδείξεις υπάρχουν ότι προήρχοντο εκ του Αιγαίου.Συντριπτική απόδειξη είναι το πανομοιότυπον της εισόδου των προπυλαίων της πρωτευούσης των Χετταίων Χατούσας, με τους δύο λέοντας, που υπάρχουν και εις το προπύλαιον των Μυκηνών.
Κατά τον Ι. Πασσά (15) οι λαοί αυτοί, όπως και οι Ελαμίτες και οι Σουμέριοι, προήρχοντο από τον χώρον του Αιγαίου. Πάντως περί το 2.000 π.Χ. Ελληνικά φύλα πιεζόμενα από βορρά πέρασαν απέναντι στην Μικρά Ασία και εξεδίωξαν τους Χετταίους και Αρμενοειδείς προς τα ανατολικά. Έκτοτε η Μικρά Ασία έγινε χώρος επεκτάσεως των Μεσογειακών Ελλήνων. Ο Στράβων απαριθμεί τους Μοισούς, Λοιδούς, Τρώες, Μίγδονες κ.α οι οποίοι ήλθον εκ Κρήτης, όπως οι Κάρες και οι Λύκιοι. Όλοι τους ομιλούσαν Ελληνικές διαλέκτους. [Τα Ελληνόπουλα μαθαίνουν στα σχολεία την Εβραϊκή μυθολογία (Βίβλος) η οποία έχει επιβληθή από το εβραιοχριστιανικό κατεστημένο, ενώ αντιθέτως αγνοούν παντελώς την Ελληνική Αρχαιολογία(την οποία κακώς αποκαλούμε Μυθολογία) των προγόνων μας. Σκοπός τους η ενστάλαξη ενός υπερφυσικού φόβου του τρομερού και εκδικητικού θεού, και της ενοχής των πρωτοπλαστών, οι οποίοι διώχθηκαν από τον παράδεισο λόγω του προπατορικού αμαρτήματος. Επομένως όλα πρέπει να αρχίζουν από την Βίβλο και τον περιούσιο λαό της. Και το μεγαλύτερο ψέμμα είναι ότι οι πρωτόπλαστοι Αδάμ και Εύα ήσαν Εβραίοι].

Οι Βασιλείς που έγιναν Θεοί

Είναι γεγονός ότι οι Πρωτοέλληνες ήσαν άριστοι θαλασσοπόροι και γνώριζαν καλήν Αστρονομίαν, η οποία είναι απαραίτητη για την ναυσιπλοία ανοικτής θαλάσσης. Την ίδια άλλωστε εποχή ο Υπερίων εχρημάτισε βασιλεύς των Ατλαντείων, του δυτικού δηλαδή κράτους του Ουρανού. Μετά τον Ουρανόν κατά την παράδοση εβασίλευσε ο Κρόνος, μετά τον θάνατον του οποίου ο Προμηθεύς διεμοίρασε το βασίλειον εις δύο μέρη.Το μεν πετρώδες και ορεινόν έπεσεν εις τον κλήρον του Διός, το δε επίπεδον και εύφορον εις τον κλήρον των Τιτάνων. Οι Πρωτοέλληνες ελάτρευαν τον Ήλιο, λατρεία που μετέδωσαν σε όλους τους λαούς του κόσμου.[Η λέξη «Ήλιος» παράγεται εκ του «Δήλιος» ή παρά του «Αλες», δηλονότι το συνηθροισμένον Πυρ, ως λέγει και ο Εμπεδοκλής. Ο Ήλιος σημαίνει το μέγαν φωστήρα του κόσμου, που αλληγορείται στον θεό Απόλλωνα. Οι πρώτοι βασιλείς έφεραν την προσωνυμίαν του Ηλίου. Αναφέρονται πέντε βασιλείς με το ίδιο όνομα, ήτοι: Ο Αιγύπτιος, ο Ρόδιος, ο Ατλάντιος, ο Κορίνθιος, και ο Φοίνιξ].
Κατά τον Γ. Κ. Γεωργαλάν(42) η Αυτοκρατορία των Αχαιών δεν είναι συγκεντρωτικό κράτος ανατολικού τύπου, αλλά συνομοσπονδία κρατών με κοινή εξωτερική πολιτική, που συνδέονται με οικονομικές συμφωνίες και στρατιωτική συμμαχία. Γύρω στο 1200 π.Χ. αποτελείται από 48 τέτοια κράτη, όπως προκύπτει από τον «Κατάλογο των Νηών (πλοίων)» της Ιλιάδος. Ο Αχαιός αυτοκράτωρ δεν είναι ανατολίτης δεσπότης. Αυτός περιβάλλεται από Συμβούλια Γερόντων (εξεχόντων πολιτών) και στρατιωτικών αρχηγών, ενώ λογοδοτεί σε συνελεύσεις. [Ο θεσμός της Δημογεροντίας εφαρμόσθηκε και μετά την επανάσταση του 1821].Κέντρα της Αυτοκρατορίας-εκτός από την πρωτεύουσα τις Μυκήνες-είναι η Τίρυνς, Άργος, Μηδεία, Ναύπλιον, Ασίνη, Σπάρτη, Πύλος, Ελευσίς, Θήβαι, Άλως, Ιωλκός, Ορχομενός, Αυλίς, Ιαλυσσός (Ρόδος) Κνωσσός, Μίλητος, Φώκαια, Κολοφών, Σάμος, Πάφος κ.λπ.. Να σημειωθή ότι την ίδια πολιτική οργάνωση είχαν και οι αρχαίοι Αμερικανικοί λαοί (Ίνκας, Ατζέκοι κ.λπ.), οι οποίοι φέρουν έντονη την ανάμνηση των Λευκών (Αιγαίων) εκπολιτιστών των. Κι αυτοί ήσαν οργανωμένοι επί τη βάσει της «Πόλεως Κράτους».Η Κρήτη είναι μέλος της Αχαϊκής Κοινοπολιτείας. Οι Πολιτισμοί της ύστερης Μινωικής περιόδου είναι μυκηναϊκοί=αχαϊκοί. Ο Ηρακλής (αδελφός του Διός) κατάγεται από τις Θήβες, ο Περσεύς από την Σέριφο, ο Βελλεροφόντης από την Κόρινθο, αλλά όλοι υπηρετούν τον βασιλέα των Μυκηνών...Η εποχή της Αυτοκρατορίας είναι «ηρωική». Οι Αχαιοί τολμηροί, ριψοκίνδυνοι, αναλαμβάνουν μεγάλες υπερπόντιες εκστρατείες. Όμως μετά τον Τρωικό Πόλεμο, ο οποίος βάσει των νέων στοιχείων πιθανόν να έγινε περί το 3.087 π.Χ., η Αυτοκρατορία παρακμάζει. Επακολουθούν εμφύλιοι πόλεμοι, δυναστικές έριδες και καθεστωτικές ανατροπές με την κάθοδο των Ηρακλειδών.

«Κάθοδος» Δωριέων και Φυγή Αχαιών

Η παλαιά τάξη των Αχαιών ανατρέπεται από την νέα τάξη των Δωριέων Ελλήνων, που κατεβαίνουν από τα ορεινά της Πίνδου και της Μακεδονίας προς νότον για να απολαύσουν μια καλύτερη ζωή. Τότε οι Αχαιοί της Κρήτης και Κύπρου μεταναστεύουν ομαδικά περί το 1300 π.Χ. Είναι οι επονομασθέντες κατόπιν «Φιλισταίοι», οι οποίοι μεταβαίνουν στην Φοινίκη, ενώ το 1150 π.Χ. ένας άλλος πληθυσμός Αχαιών, οι «Παλαισάτι» (ή Παλαίστιν), μεταναστεύουν προς την Παλαιστίνη. Απόγονοι τούτων είναι οι σημερινοί Παλαιστίνοι. Κι αυτά βέβαια εγένοντο πριν εμφανισθούν οι Φοίνικες στο προσκήνιο της ιστορίας, δηλαδή πριν το 1.200 π.Χ. Αλλά και οι Φοίνικες όπως θα δούμε βραδύτερον ήσαν ορισμένοι εξ αυτών Έλληνες και άλλοι Σημίτες, Αρμενοειδείς και Οριενταλήδες.

Ο Ηρακλής Εξημέρωσε τους Γαλάτες

Κατά την εποχή των παγετώνων οι άνθρωποι είχαν εισέλθει στα σπήλαια για να επιβιώσουν (άνθρωπος Πετραλώνων, Φράχθυ, Θεόπετρας κλπ). Όταν όμως το κλίμα μετεβλήθη προς το θερμότερον έμεναν σε καλύβες και αργότερον οι ανήκοντες στην υψηλή κοινωνική τάξη έφτιαξαν λίθινα ανάκτορα (Μυκήνες, Κνωσσός). Κατά τον H.G.Wells [Παγκόσμιος Προϊστορία] «μόνον εις μίαν εποχήν, προ 10-12.000 ετών, το κλίμα της Ευρώπης και της Ασίας έγινε αρκετά εύκρατες ώστε να μπορή να αναπτυχθή εις αυτάς η γεωργία. Μεταξύ δε της εποχής του κυνηγού και της εποχής της γεωργίας η γη εκαλύπτετο από πυκνά δάση». Άρα λοιπόν ο μύθος περί Ινδοευρωπαίων αποδεικνύεται ανυπόστατος. Τότε έθαπτον τους νεκρούς αρχηγούς των μέσα σε μεγαλιθικούς θαλάμους, σκεπασμένους μόνον από λοφίσκους χώματος (τάφος Αγαμέμνονος στις Μυκήνες),ενώ κατά τον πόλεμο τους έκαιγαν(αποτέφρωση Πατρόκλου). Τις πύλες των ανακτόρων τις στόλιζαν με πέτρινους λέοντες, σύμβολο της ισχύος. Τα μεγαλιθικά ευρήματα των Χετταίων, στην Ασσούρ και Νινευί, έστω και κατώτερης καλλιτεχνικής αισθητικής, είναι παρόμοια με αυτά των Μυκηνών.
Κατά την μυθολογίαν, πρώτος ο Ηρακλής εξημέρωσε και έθεσε νόμους στους πλάνητες Γαλάτες, φυλή η οποία μέχρι των χρόνων του Καίσαρος περιελάμβανε και τους κατοίκους της Γερμανίας, Βόρειας και Κεντρικής Ιταλίας κλπ. [Διόδ. Σικελιώτης, Βιβλ. Δ, Στράβων «Γεωγραφικά» Εκδ. Παρισίων, Κοραής, 1808 και «Έλληνες Γεωγράφοι» Εκδ. Βιέννης 1804 κ.α.]. Αλλά και ο Ελληνομαθής Ζάλμοξις-Έλλην φιλόσοφος κατά τον Έρμαν Ντίλς -ήτο εκείνος που δίδαξε τους Γάλλους ιερείς Δρυίδες την φιλοσοφία [«Δοξογράφοι» σελ.557 έκδ. Βερολίνου 1859], ενώ πριν από το 700 π.Χ, οι αρχαίοι νομοθέτες Ζάλευκος και Χαρώνδας [Διόδ. Σικελιώτης, βιβλ. ΙΒ, σελ.811] είχαν επιβάλει Νόμους στην Ιταλία και εκπολίτισαν τις πρωτόγονες και άξεστες φυλές της Κεντρικής και Βορείου Ευρώπης.
Η Πορτογαλλική πόλη «Ontesse» πήρε το όνομα της προς τιμήν του «Οδυσσεύς», η «Δανία» (παράγεται εκ του Δαναός) και φανερώνει την Μινωική προέλευση των Δανών, ενώ οι Σκανδιναυοί χρωστούν την ναυτική ανάπτυξη των στους Κρήτας ναυτικούς και εμπόρους του Ηλέκτρου [Το Ήλεκτρον είναι πυκνόρρευστη διαφανής ουσία που βγαίνει από τον φλοιό ενός δένδρου της περιοχής]. Με την επαφή των Κρητών με τους γηγενείς κατοίκους και την εγκατάσταση εκεί ορισμένων εξ αυτών, μεταλαμπαδεύτηκε ο Αιγαιατικός πολιτισμός στους Υπερβορείους και έτσι σχηματίσθηκε η ελληνική ή αριανή ομογλωσσία από τα Ιμαλάια ως την Ιβηρική, η οποία απεκλήθη Ινδοευρωπαϊκή. Μια άλλη αδιάψευστη απόδειξη είναι ότι τα ανακαλυφθέντα εργαλεία ομοιάζουν τόσον πολύ προς αυτά του Αιγαίου, ώστε να θεωρήσουμε ότι τα έχουν κατασκευάσει τα ίδια χέρια. [Να σημειωθή ότι τα πρώτα «Πανδοχεία» ήσαν Ελληνική εφεύρεση και λειτουργούσαν ήδη από τον 6ον π.Χ. αιώνα, πράγμα που σημαίνει ότι οι Έλληνες ταξίδευαν ιδιωτικώς και τα ταξίδια ήσαν τότε πολύ διαδεδομένα. Τυγχάνει δε γνωστόν ότι ο Ηρόδοτος και οι λοιποί Έλληνες σοφοί ήσαν πολυταξιδεμένοι].

Ηρακλής ο Ροπαλοφόρος

Αναφορικά με τον Ηρακλή η Ινδική παράδοση, όπως και η Ελληνική, λέγει ότι πήγε εκεί τρόπον τινά σαν σωτήρας, τηρητής της τάξεως και εξημερωτής, φονεύοντας τους ληστές και κακούργους. Η βαθειά επίδραση των Πρωτοελλήνων στις Ινδίες είναι και το φιλειρηνικό πνεύμα που διατηρούν άσβεστο έκτοτε όλοι οι λαοί της Ινδικής Χερσονήσου. Γνωρίσματα του Ηρακλέους που πήγε στις Ινδίες είναι η λεοντή και το ρόπαλο , όπως εμφανίζεται και στην Ελληνική Μυθολογία. Επίσης αποδεικνύεται ότι οι Φοίνικες ήσαν νεώτεροι των Κρητών της Μινωικής εποχής. Είναι πλέον επιβεβαιωμένο ότι ομάδες Αχαιών Κρητών οι οποίοι είχαν καταφύγει στην Αίγυπτο επί Ραμσή Γ.και Β. προ της καθόδου των Δωριέων στην Κρήτη, μετακινήθησαν μέχρι της Παλαιστίνης, όπου και εγκατεστάθησαν.
Ξακουστό είναι το εξερευνητικό ταξίδι του Χάνωνος, περί το 520 π.Χ, ο οποίος έκανε τον περίπλου της Αφρικανικής ακτής ως την Λιβερίαν, με 60 μεγάλα πλοία. Η «Ιλιάς» και η «Οδύσσεια», τα πρώτα αυτά αριστουργήματα της ανθρώπινης ποίησης, είναι δύο συναρπαστικές ταξιδιωτικές περιπέτειες των Αρχαιοελλήνων. Η Αιγαιατική επίδραση ως τα πέρατα της οικουμένης αποδεικνύεται από την αποκρυπτογράφηση των Ορφικών Ύμνων. Επίσης οι νεώτερες ανασκαφές στην Ευρώπη και Κεντρική Ασία φέρουν εις φως πλείστα Ελληνικά Προϊστορικά ευρήματα.

Ο Απόλλων Θεός του Φωτός

Πρώτος αστρονόμος αλλά και μαθηματικός κατά την παράδοση ήτο ο Αστραίος έδωσε πρώτος τας ονομασίας των αστέρων και ενομίσθη πατήρ αυτών. Εις την Ελλάδα δεν τιμήθηκε ο Ήλιος ως θεός. Αντίθετα, τιμήθηκε το ζωογόνο του φως όσο σε καμμιά χώρα του κόσμου. Στο πρόσωπο του θεού Απόλλωνος τιμήθηκε το Φως, αλληγορώντας περισσότερο το πνευματικό φως και την ακτινοβολία του. Εξ άλλου μία από τις πάμπολλες ονομασίες του Διός ήτο και Νικηφόριος, διότι ως λέγουν πήρε και το όνομα από του Νικηφορίου, πόλεως την Μεσοποταμίας όπου είχε φθάσει η δόξα του. Εκεί υπήρχε και ναός, καθώς και επίσημον μαντείον. Αλλά και η περί τον Ηρακλή και Διόνυσον παράδοση σχετίζεται με την μετάβαση τους στις Ινδίες.

Διόνυσος-Λιναίος ο Καταπόγων

Αναφέρονται τέσσερις ή πέντε Διόνυσοι. Όμως ο Διόνυσος που εξεστράτευσε στις Ινδίες είναι ο βασιλεύς της Νάξου, ο οποίος άρπαξε την Αριάδνην από τον Θησέα. Ο Διόδωρος λέγει, ότι ο Διόνυσος των Ινδών ονομάσθηκε Ληναίος, και Καταπόγων, επειδή είχε γένεια. Επίσης έφερε και χιτώνα ποδήρη, όπως βρέθηκε στην Ήλιν και στην Νάξον ως λέγει ο Παυσανίας. Εκτοτε οι Ινδοί τηρούν την συνήθειαν που εγκατέλειψαν οι Έλληνες, φέροντες πώγωνα και χιτώνα ποδήρη. Αυτός λοιπόν, ο Διόνυσος έζευξε τον Ευφράτην ακριβώς στο μέρος, όπου έζευξε αυτόν και ο Αλέξανδρος ύστερα από αρκετούς αιώνες. Λέγεται ότι ο Αλέξανδρος ανέλαβε την εκστρατεία του προς Ανατολάς βάσει χαρτών και πανάρχαιων πληροφοριών που διατηρούντο στα Μαντεία και στις Βιβλιοθήκες της εποχής. Το αντίθετο θα ήτο πράγματι εκστρατεία αυτοκτονίας, δηλαδή να πορευθούν στην Ανατολή χωρίς να έχουν προηγουμένως πληροφορίες περί του δρομολογίου, της γεωγραφίας της περιοχής, των κλιματολογικών συνθηκών, των λαών και κινδύνων που θα συναντήσουν κ.λπ. Πάντως είναι γεγονός αναμφισβήτητο, που αναφέρεται και από τους ιστορικούς των Ινδιών, ότι «ο Διόνυσος ήλθε στις Ινδίες από Δυτική χώρα», ως λέγει και ο Διόδωρος. Μαζί του έφερε πλήθος γυναικών και μεγάλη στρατιωτική δύναμη, για να αποφύγη δε τον καύσωνα ανέβασε το στράτευμα του στο όρος, το οποίον ονόμασεν Μηρόν, όπως λέγει ο Πολύαινος. Εβασίλεψε έκτοτε στις Ινδίες και έκτισε ενδοξότατες πόλεις. Εκείνο όμως που τον έκανε αθάνατο στην μνήμη του Ινδικού λαού είναι ότι τους δίδαξε την γεωργία, φυτουργία και αμπελουργία και τους έκανε ικανούς να παράγουν πολλούς ήμερους καρπούς. Μετά θάνατον του οι Ινδοί τον τίμησαν ως Θεόν των δια την ευεργεσίαν που τους προσέφερεν. Οι διάδοχοι του εβασίλευσαν επί πολλές γενεές. Μάλιστα λέγεται ότι ο Αλέξανδρος συνήντησε πόλεις και βωμούς Ελληνικούς, οι ιερείς και οι ηγεμόνες ομίλουν την Ελληνικήν γλώσσα, ελάτρευαν τους θεούς του Ολύμπου, τα δε τέκνα των εξεπαίδευαν Ελληνοπρεπώς. Ακόμη σώζονται υπολείμματα της επίδρασης του Διονύσου εκεί, όπως λ.χ αγριοκισσός, το φυτό του Διονύσου, τον οποίον ονομάζουν «Ευάν» [(Βακχικό απόφθεγμα Ευοί-Ευάν) Στην Μεσσηνία υπάρχει και όρος Ευάν]. Διδαχθέντες από τους Έλληνες την Δημοκρατίαν, ακόμη και μετά την εξάλειψη της γενιάς των Ελλήνων διετήρησαν τους δημοκρατικούς των θεσμούς

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΡΚΑΔΕΣ

Μπορεί να υμνούμε τους «προπάτορές» μας της Βίβλου στις εκκλησίες, αλλά αυτό δεν έχει καμμιά σχέση με την ιστορική αλήθεια. Προπάτοράς μας δεν είναι ο Αβραάμ, αλλά ο Πελασγός, ο υιός του Διός και της Νιόβης, κατ’ άλλους δε του Αρέστορος. Επομένως, ο Πελασγός ήτο υιός του Θεού. Κι εμείς γιοι του ίδιου Θεού.
Ο Πελασγός σύμφωνα με την Μυθολογία ήτο ο πρώτος άνθρωπος της προϊστορίας και συνάμα βασιλεύς των Αρκάδων-Πελασγών. Υιός του ήτο ο Λυκάων, ο οποίος απέκτησε τρία αγόρια και μια πανέμορφη κόρη, την Καλλιστώ. Ο Λυκάων έχτισε την πρώτη πόλη στον κόσμο -την Λυκόσουρα- στο όρος Λύκαιον. Επίσης και η Αθήνα διεκδικεί την θέση για την αρχαιότερη πόλη στον κόσμο, όμως δεν αποκλείεται να είναι έτσι τα πράγματα.
Εκεί στην θέση «Κρητέα» γεννήθηκε ο Ζευς, και όχι στην Κρήτη όπως κακώς νομίζεται. Τον Λυκάωνα διεδέχθη ο Νίκτιμος και αυτόν ο Αρκάς. Οι Θεοί λοιπόν της Ελλάδος είναι Αρκάδες, αφού Αρκάς-Πελασγός ήτο και ο ίδιος ο Ζευς. Αλλά και για όσους μελετούν την ιστορία στο τέλος καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι είναι Αρκάδες. Και φυσικά είναι τιμή μεγάλη να είσαι Αρκάς, διότι αυτό σημαίνει ότι οι πολύ μακρυνοί πρόγονοι σου ήταν οι πρώτοι πολίτες σ’ όλο τον κόσμο που ανέπτυξαν τον πρώτο Πολιτισμό. Κι’ αυτοί όχι για να κομπάσεις ανωτερότητα με την αίγλη των αρχαίων , αλλά για να τους μιμηθείς και να τους μοιάσεις ή και να γίνεις καλύτερος
*Η Αρκαδία λοιπόν είναι η πολιτιστική κοιτίδα ολόκληρης της ανθρωπότητος. Αλλά και σήμερα ο δυναμισμός των Αρκάδων έχει αναγνωρισθή ακόμη και στην Αμερική όπου η Παναρκαδική Συνομοσπονδία επηρεάζει σοβαρά την οικονομική, πολιτική και πνευματική ζωή των ΗΠΑ, από το οποίο οι περισσότεροι κάτοικοι του έχουν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, παρότι ήσαν αγράμματοι επειδή ήσαν εξαιρετικά έξυπνοι, οικόνομοι , εργατικοί και προσφέρουν στα πολιτικά ταμεία των κομμάτων , κατόρθωσαν να παίζουν ρόλο στα πολιτικά πράγματα των ΗΠΑ. Μάλιστα λέγεται μεταξύ αστείου και σοβαρού ότι: «Τα Τσιπιανά βγάζουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ »
Ποια είναι αυτή η Αρκαδιά ; Εδώ δεν θα σας μιλήσω για την Αρκαδία, αλλά για την «Αρκαδιά». Όχι δεν πρόκειται για υποκλοπή της ένδοξης Αρκαδικής ιστορίας. Είναι η παραφυάδα της στην γειτονική επαρχία Τριφυλίας.
*Πριν από όλα είναι το όνομα του συλλόγου μας, δηλαδή του Συλλόγου των Τριφυλίων που φέρει με ιδιαίτερη τιμή την ονομασία «Αρκαδιά», κι όχι Κυπαρισσία, που είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας μας. Η Κυπαρισσία ονομαζόταν επί δέκα τουλάχιστον αιώνες «Αρκαδιά». Και ο Κυπαρισσιακός Κόλπος σε παλιούς χάρτες φέρεται σαν «Αρκαδικός Κόλπος». Γιατί αυτό το μπλέξιμο της Τριφυλίας με την Αρκαδία; Θα αναφερθώ στο βιβλίο του εκλεκτού λογοτέχνη Διονύση Πιτταρά, με τίτλο «ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΡΕΙΝΑ ΒΟΥΝΑ» (Η ΑΡΚΑΔΙΚΗ ΓΗ):
Η Κυπαρισσία, ακόμη κι όταν ήμουν παιδί, εκαλείτο από το λαό Αρκαδιά. Που πας; σε ρωτούσαν. Τους απαντούσες στην Αρκαδιά και όχι στην Κυπαρισσία. Κι αυτό το όνομα το γνώρισαν τα λεφούσια των κατακτητών, Ενετοί, Φράγκοι, Βυζαντινοί και Τούρκοι. Είναι πασίγνωστο το Κάστρο της Αρκαδιάς, αλλά και το δημοτικό τραγούδι που λέει: «Στης Αρκαδιάς τον πλάτανο, Ελένη μωρ’ Ελένη / στης Αρκαδιάς τον πλάτανο βγαίνει ο κατής και κρένει / όποιος φιλήση Τούρκισσα φιλεί το κεραμίδι / κι όποιος φιλήση τη Ρωμιά φιλεί το καριοφίλι». (Τούτο σημαίνει ότι όποιος προσκυνήση ζη καλά, ενώ ο άλλος ο ελεύθερος γίνεται αρματολός και κλέφτης) Αυτό ισχύει και σήμερον. Όπως και η Αρκαδία σμίγει με το λυκαυγές της Ελληνικής Προϊστορίας, έτσι και η Αρκαδιά χάνεται βαθιά στους Πελασγικούς χρόνους, στο βασίλειο του Νέστορος και Πηλέως. Όλοι πιστεύω θα έχετε ακούσει για το λόφο της Περιστεριάς, λίγο έξω από την Κυπαρισσία, όπου βρέθηκε ο μεγαλύτερος πρωτομυκηναϊκός θολωτός τάφος και ένας πραγματικός προϊστορικός θησαυρός από τον αείμνηστο Μαρινάτο. Σύμφωνα με την παράδοση, που ακόμη συνεχίζεται, οι Αρκάδες λόγω του άγονου του εδάφους των, αλλά και της ορέξεως του ειδέναι, μετηνάστευαν σε μακρυνές πατρίδες. Όμως αυτοί που έμεναν στην πατρίδα των -είτε ήσαν ποιμένες, είτε τεχνίτες- έπαιρναν τον δρόμο προς τις ακτές του Ιονίου πελάγους και έφθαναν στον πλούσιο κάμπο της (Τριφυλίας) Αρκαδιάς. Από τα πανάρχαια λοιπόν χρόνια είναι γνωστή και οικεία στους ορεσίβιους Αρκάδες η Αρκαδιά. Ένας τόπος χαρούμενος, εύφορος, φιλόξενος. Εκεί ξεχειμώνιαζαν με τα κοπάδια των, ενώ οι πετράδες -κυρίως Λαγκαδιανοί- έφτιαχναν θαυμαστά σπίτια, γιοφύρια, μάνδρες, φρούρια, λαξεύοντας την πέτρα με την απαράμιλλη τέχνη των. Αλλά και το πρώτο όνομα της Αρκαδίας ήτο Πελασγία, που φέρει τις ρίζες «Λα=Πέτρα» και «Γία=Γαία», δηλαδή «Γη της Πέτρας», βραχώδης χώρα όπως θα λέγαμε σήμερα. Είναι και τούτο μια τρανή απόδειξη ότι οι Πελασγοί ήσαν γηγενείς κάτοικοι της Πελασγίας (μετέπειτα Αρκαδίας) και όχι Ινδοευρωπαίοι, όπως τους θέλουν οι μισέλληνες ντόπιοι και ξένοι παραχαράκτες της Ιστορίας και Προϊστορίας. Αλλά μήπως και η Πέλλα, η πατρίδα του Έλληνα βασιλιά Αλέξανδρου δεν παράγεται από την λέξη Πελασγία;
Οι Αρκάδες αυτοί που έρχονταν στην Αρκαδιά, άλλοι μεν επέστρεφαν στην πατρίδα, ενώ άλλοι έμεναν μόνιμα στην Αρκαδιά (Τριφυλία), που εκτεινόταν από τον Καγιάφα μέχρι την Χώρα. Την Αρκαδιά εποίκισαν Αρκάδες Καρυτινοί, Γορτύνιοι, Μεγαλοπολίτες, Κυνουριώτες, και Αντριτσάνοι. Όλοι τους ήσαν ένας δικός τους κόσμος, δεν τους ξεχώριζες τους μεν από τους δε. Tόσο στενούς δεσμούς αίματος και φιλίας είχαν αναπτύξει οι Αρκάδες της Αρκαδίας προς τους κατοίκους της Αρκαδιάς, ώστε κατά τους Μεσσηνιακούς πολέμους πάντα πήραν το μέρος των Μεσσηνίων ενάντια στους Σπαρτιάτες. Ναι ήταν ωραίοι άνθρωποι οι Αρκάδες, όχι μόνον κατά το σώμα και το κάλλος, αλλά και κατά το πνεύμα και το φρόνημα, γράφει ο Διονύσης Πιτταράς. Προ παντός όμως ήσαν προοδευτικοί, καθαρά μυαλά.
To «Κάστρο της Αρκαδιάς» -ένα κάστρο γιγάντων- και η πάνω πόλη με τα πέτρινα σπίτια, τα καλντερίμια, οι εκκλησιές και οι βρύσες της είναι έργα Αρκάδων μαστόρων. Οι Αρκάδες στην Κυπαρισσία άφησαν ένα πέρασμα φωτεινό. Το βλέπεις στα έργα των. Αυτήν την πολιτεία την πετρόχτιστη, των μετά από τους Τούρκους Αρκαδινών, αυτήν την πολιτεία του θρύλου και της ιστορίας, την είχαν χτίσει Λαγκαδιανοί, άνθρωποι φιλότιμοι, δυνατοί, που την χαίρονταν σα δική τους πόλη, που την έβλεπαν σα δική τους πατρίδα, πατρίδα Αρκάδων.

Οι Αρκάδες της Κυπαρισσίας

Στην Κυπαρισσία ζουν ακόμη και σήμερα αρκετές οικογένειες Αρκάδων, όπως λ.χ οι Σωτηρόπουλοι, Σινόπουλοι, Ράλληδες κι άλλοι πολλοί που έχουν πλήρως αφομοιωθή και δεν ξεχωρίζουν σε τίποτα από τους ντόπιους, παρά μόνον ότι ήσαν και είναι οι κοινωνικότεροι πολίτες της Αρκαδιάς. Ίσως να το ’χουν στο αίμα των, όπως έλεγε ο λαός. Στο DNA. Αλλά προσοχή μη μας κατηγορήσουν για «ρατσιστές».
Να σημειωθή ότι τους ντόπιους Κυπαρίσσιους του κάμπου και τους προσκυνημένους τους λέγανε «Τουρκάκια». Γιατί ήσαν αυτοί που συμβιβάσθηκαν με τους Τούρκους κατακτητές και αναμίχθηκαν μαζί τους. Όχι όμως και οι Αρκάδες έποικοι και οι κάτοικοι της ορεινής Τριφυλίας. Αν ψάξετε θα βρήτε Αρκάδες ακόμη και στην Κωνσταντινούπολη. Γιατί το 1459 που μπήκε στην Αρκαδιά ο Μωάμεθ Β, αφού την ελεηλάτησε, μετέφερε τον πληθυσμό της μαζί και της γύρω περιοχής, κάπου 10.000 ψυχές, στην ρημαγμένη βασιλεύουσα. Τότε ήτο που ήρθαν νέοι έποικοι στην Αρκαδιά, Έλληνες, Αρβανίτες (Βορειοηπειρώτες), γύφτοι κλπ. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι οι Έλληνες υιοθετηθήκαμε δια της βίας από ξένη κακιά μητριά. Και χάσαμε τους πραγματικούς μας προγόνους. Χάσαμε τις ρίζες μας και συνεχώς ψαχνόμαστε. Έχουμε πάθει σύγχυση. Δεν έχουμε ταυτότητα. Είμαστε Έλληνες ή ανήκουμε στον «περιούσιο λαό»; Είμαστε γηγενείς ή Ινδοευρωπαίοι; Είναι η Μακεδονία Ελληνική ή δεν είναι; Είναι τα γράμματα μας Ελληνικά ή Φοινικικά, όπως μας λένε; Είναι η γλώσσα μας διαχρονική ή η μαλλιαρή της συμφοράς; Αλλά το μεγαλύτερο και πρωταρχικό ψέμμα είναι η Βίβλος και οι θεοί της, που μας τους φυτέψανε τότε δια της βίας. Δυστυχώς, ούτε εμείς ούτε η πολιτεία δεν φροντίζει να προβάλη τα δικά μας πράγματα. Όλοι ξέρουμε τον Μωυσή, τον Αβραάμ, τον Μέγα Θεοδόσιο, τον Αϊνστάιν, την Μαντόνα, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν τον Ορφέα, τον Πυθαγόρα, τον Δημόκριτο τον Φειδία, ακόμη και τον Κολοκοτρώνη. Τι να περιμένη κανείς από ένα λαό που ο ίδιος αφορίζει τον εαυτόν του κάθε Κυριακή με τα αποσπάσματα των προφητών και η Εκκλησία μας δεν λέει να τα ξεκαθαρίση. Όμως ο ΠΑΝ-θεός μας ζη. Ζη μέσα μας, στην Γλώσσα μας και στο Ελληνικό Πνεύμα. Ο κόσμος επανελληνίζεται. Μακάριοι λοιπόν αυτοί που πήραν το μήνυμα. Και οι Αρκάδες, όπως και οι Έλληνες της Διασποράς, το πήραν πρώτοι. Γιατί έχουν μέσα τους τον Έλληνα Θεό. Από το ασυνείδητο της καταναλωτικής μας αγέλης πέρασαν στην Αυτογνωσία και την Συνειδητότητα. Από τον «μαζάνθρωπο» στο Απολλώνιο «Γνώθι σ’αυτόν». Ναι, είμαστε όλοι μας Αρκάδες.



ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΧΟΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Ο Δρ Σταύρος Παπαμαρινόπουλος - Καθηγητής. Πανεπιστημίου Πατρών απαντά στον κ. Δρ Σταύρος Παπαμαρινοπουλος - Καθηγητής. Πανεπιστημίου Πατρών Καρκαγιάννη τα εξής :Διάβασα με ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Καρκαγιάννη σχετικά με τη διάσκεψη του Βουκουρεστίου. Ο αρθρογράφος κάνει διάφορα σχόλια και μεταξύ των άλλων λέει «...δεν είμαστε ούτε απόγονοι (των αρχαίων Ελλήνων) με κληρονομικά δικαιώματα, ούτε διάδοχοι...». Συνιστώ στον κ. Καρκαγιάννη και όσους άλλους εκφράζουν την παραπάνω άποψη ότι είναι καλό να μελετήσουν το έργο του Luigi Luca Cavalli-Sforza με τίτλο «Genes, Peoples and Languages», εκδόσεις North Point Press. Σε αυτό θα βρουν την κατανομή της 4ης γενετικής παραμέτρου κατανεμημένης γεωγραφικώς. Θα παρατηρήσουν, όπως απεικονίζει στον παρατιθέμενο χάρτη ο μεγάλος γενετιστής, ότι η κατανομή της που προήλθε από την μελέτη του mtDNA δειγμάτων ιστού από ζώσες γυναίκες έξι διαφορετικών κρατών συμπίπτει απολύτως με τη γεωγραφική κατανομή των Ελλήνων γύρω στα 900 π.Χ. στη Νότιο Ιταλία, στις χώρες που είναι βορείως των σημερινών συνόρων της χώρας μας, καλύπτοντας το νότιο τμήμα τους (Αλβανία, Σερβία και Βουλγαρία) και βεβαίως και στη Δυτική Μικρά Ασία σε πλάτος προεκτεινόμενο μέχρι την Τραπεζούντα συμπεριλαμβανομένης. Αυτό το απροσδόκητο αποτέλεσμα σημαίνει ότι το mtDNA των γυναικών αυτών, εκτός του ότι είναι το ίδιο παντού, προέρχεται από ένα παρελθόν 3.000 χρόνων πριν. Αυτή η γενετική παράμετρος δεν είναι ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη άλλων πληθυσμών, έχει όμως αντοχή στο χρόνο παρά τους φόνους, τη γενετική λεηλασία και την «αβρότητα» των κατακτητών όλων των περιόδων. Αυτή η σταθερότητα του γονοτύπου συνδέεται όλως τυχαίως με την επιβίωση των ηθών, των εθίμων, όπως των κύκλιων χορών που μπορεί να δουν οι επισκέπτες του αρχαιολογικού μουσείου του Ναυπλίου που είναι ίδιοι από την προϊστορική περίοδο λόγου χάριν, και της ελληνικής γλώσσας του ενδοχώριου πληθυσμού, που κατά τον αρθρογράφο σας, δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι κληρονόμοι και διάδοχοι των αρχαίων Ελλήνων, αλλά είναι προφανώς, κατ’ αυτόν, μόνον όλων των άλλων που πέρασαν από εδώ εκτός βεβαίως των Ελλήνων.(Δρ Σταύρος Παπαμαρινοπουλος - Καθηγητής. Πανεπιστημίου Πατρών)





ΟΙ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΙ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Η Αττική υπέφερε από αρχαιοτάτων χρόνων από κατακλυσμούς . Η διαφορά έγκειται στο ότι τότε συνέβησαν τρεις μόνον μεγάλοι κατακλυσμοί, ενώ τώρα συμβαίνουν κατακλυσμοί ακόμη και με απλές βροχοπτώσεις . Σύμφωνα με την Ελληνική Αρχαιολογία στην Ελλάδα συνέβησαν τρεις Κατακλυσμοί, του Ωγύγου, Δαρδάνου και Δευκαλίωνος:

1/ Κατακλυσμός του Ωγύγου,

Ο πρώτος Κατακλυσμός συνέβη βασιλεύοντος του Ωγύγου και γι’ αυτό πήρε το όνομα του . Τότε πλημμύρισε η Αττική και οι κάτοικοι της, άλλοι μεν επνίγησαν και άλλοι- όσοι πρόλαβαν -την εγκατέλειψαν. Τούτο συνέβη διότι ο Κηφισσός ποταμός πλημμύρισε και έπνιξε την Αττική και την Βοιωτία[Παυσ. Βοιωτικά Ε’ 1 και Η’, Σχόλ. Απόλλων. Γ’1177 κ.α ] Λέγουν δε ότι τότε εφάνη σημείο παράξενο στο δίσκο της Αφροδίτης, επειδή μετεβλήθη και η διάμετρος και το σχήμα και το χρώμα και η τροχιά της. Όθεν ο Freret νομίζει ότι το παράδοξον ουράνιο σώμα ήτο κάποιος κομήτης και όχι η Αφροδίτη, και μάλιστα στην διατριβή του τεκμηριώνει ότι ήτο εκείνος ο κομήτης που εφάνη και το 1680{Κάστωρ παρ’ Αύγουστίν. Πολ. Θ’ . θ’ Ιη’. Ή Υπομνήματ. Ακαδ.τόμ. Ι’ σελ. 357} Υποθέτουν ότι αυτός ο κομήτης πέρασε πολύ κοντά στη Γη, ή ότι μέρη τούτου χτύπησαν τη Γη και δημιούργησαν πελώριο παλιρροϊκό κύμα , το οποίον προξένησε ασύλληπτη καταστροφή . Πιθανολογούν δε ότι εξ αιτίας αυτής της φυσικής καταστροφής εξηφανίσθη ο Προκατακλυσμιαίος Αιγαιατικός Πολιτισμός . Ο Κατακλυσμός του Ωγύγου χρονολογείται την Ογδόη Εποχή, δηλαδή πριν 25.000 περίπου χρόνια(25.000 χρόνια Προ Εποχής) . Ο Κατακλυσμός του Ωγύγου συνέβη κατά το 37ον έτος της βασιλείας του Ωγύγου . Ο Κατακλυσμός αυτός δημιούργησε τέτοια καταστροφή ώστε άφησε ένα μεγάλο ιστορικό κενό μέχρι του Κέκροπος, ο οποίος εβασίλευσε πολύ βραδύτερον. Στην μετακατακλυσμική εποχή αγνοείται τι συνέβη στην Αττική Ο Ωγύγος είχε γυναίκα την Θήβην θυγατέρα του Διός και εγέννησεν εξ αυτής τον Ελευσίνα και τις Πραξιδίκες. Μερικοί λέγουν και κάποιον Κάδμον, προς λύπην των φοινικιστών που τον θέλουν να κατάγεται από τους Γεφυραίους Φοίνικες, ενώ σε κάθε περίπτωση ήτο αναμφισβήτητα Ελλην . Πολύ πιθανόν ο Ωγύγος να ήτο και βασιλεύς της Βοιωτίας[Ευσελ. Χρονικ. Θεόφιλ. Εν Αυτολυκ.Γ’ 399] Ο Ελευσίν έκτισε την Ελευσίνα και έμεινε εκεί μετά τον κατακλυσμό. [Που να ήξερε όμως πως θα καταντούσε η πόλη του εξ αιτίας της αλόγιστης συγκέντρωσης των βιομηχανιών και της αβελτηρίας των διαφόρων κυβερνήσεων για τον ιερό τόπο της Γαίας-Μητέρας(Δήμητρας).] Όμως υπήρχε και άλλη κομώπολις με το όνομα Ελευσίνα και Αθήναι στην Βοιωτία, πλησίον της Κωπαίδος λίμνης, τις οποίες έπνιξε η λίμνη όταν συνέβη μεγάλη πλημμύρα επί βασιλείας του Κέκροπος.

2/ Κατακλυσμός του Δαρδάνου

Κατά τον Βιργίλιο και Πλάτωνα ο Δάρδανος ήτο γιός του Κόρυθος και εκ της Ιταλίας. Αλλά ο Κόρυθος ήτο Αρκάς και τον συγχέουν με τον Δία. Άρα ο Δάρδανος ήτο γιός του Διός. Ο Παυσανίας αναφέρει ένα δήμο των Τεγεατών Κορυθείς. Να σημειωθεί ότι το έθιμα, οι θεοί , τα ονόματα και η γλώσσα των Τρώων ήσαν Πελασγικά, όμοια με αυτά των Αρακάδων . Για τον κατακλυσμό αυτό γνωρίζουμε ότι συνέβη μεγάλη πλημμύρα και σκέπασε τις πεδιάδες της Αρκαδίας και τα όρη δεν ήσαν ικανά να διαθρέψουν τους εκγατοίκους. Όθεν έμεινεν εκεί μόνον ο Δίμας με μέρος των κατοίκων. Ο Δάρδανος και Ιασίων λαβόντες τους άλλους Αρκάδες πέρασαν στην Σαμοθράκη και έκτισαν ναόν των μεγάλων θεών. Επειδή δε η Σαμοθράκη δεν ήτο ικανή να τους διαθρέψει, διότι ήτο άκαρπος , έμεινεν εκεί μόνον ο Ιασίων με μερικούς άλλους, ο δε Δάρδανος επέρασε με τους υπολοίπους στην Ασία. Με αυτό συμφωνούν και οι γενεές , διότι ο Δάρδανος ήτο μίαν γενεά μεταγενέστερος του Πάλλαντος , έχων γυναίκα αυτού την θυγατέρα του Πάλλαντος. Από το γένος του Δαρδάνου ως την γενεά του Έκτορος μεσολαβούν επτά γενεές. Άρα ο Δάρδανος πήγε πολύ προ του Τρωικού Πολέμου στην Ασία και είναι προπάτωρ των Τρώων, οι οποίοι ήσαν επίσης Έλληνες, πριν εκβαρβαρισθούν αργότερον. Ο Κατακλυσμός του Δαρδάνου συνέβη το 9.000 περίπου χρόνια Π. Ε

3/ Κατακλυσμός του Δευκαλίωνος.

Ο Δευκαλίων ήτο Έλλην, γιός του Προμηθέως και της Κλυμένης θυγατρός του Άτλαντος. Η καταγωγή του δε ήτο εκ Πελοποννήσου . Επειδή οι απόγονοι των Τιτάνων ήσαν ασεβείς και κακούργοι, όπως και οι πρόγονοι τους, απεφάσισεν ο Ζευς να εξολοθρεύσει το γένος τούτο.. Στο συμβούλιο που έγινε βρήκε ομοφώνους όλους τους θεούς. [Το γεγονός τούτο δηλώνει την δημοκρατική αντίληψη της Ελληνικής Θρησκείας πριν μας επιβληθεί το ανατολικό δόγμα. ] Μαθών τούτο ο Προμηθεύς , ειδοποίησε το Δευκαλίωνα πώς να σωθεί αυτός και η γυναίκα του Πύρρα, επειδή ήσαν ευσεβείς και δίκαιοι, αλλά και επειδή η Πύρρα ήτο εξαδέλφη του. Όθεν κατασκευάσας πλοίον, εκλείσθη εντός αυτού με την Πύρραν . Μετά ταύτα έβρεξε ο Ζευς ραγδαίως, και έπνιξε τα περισσότερα μέρη της Ελλάδος μετά πάντων των ζώων και ανθρώπων, εκτός ολίγων τινών , οι οποίοι επρόλαβον να φύγουν προς τα υψηλά όρη. Ο Δευκαλίων περιπλέων εννέα ημερονύκτια στα ύδατα , εξήλθε στον Άθωνα, ή στην Δωδώνην, ή τέλος σύμφωνα με την κοινή παράδοση στον Παρνασσόν και εθυσίασαν στον Φύξιον Δία. Τότε ο Ζευς έπεμψε τον Ερμήν να του ειπεί να του ζητήσει ό,τι θέλει, κι’ αυτός εζήτησεν ανθρώπους. Τότε του είπεν ο Ζεύς να ρίπτουν πέτρες πίσω τους και θα βγαίνουν άνθρωποι. Και πράγματι , εκ των λίθων του Δευκαλίωνος έβγαιναν αρσενικοί και εκ της Πύρρας θυλικά. Έτσι αποικίσθη και εκπολιτίσθη και πάλι η Ελλάς. Δια τούτο ο λα-ός ονομάσθη «λάας» εκ της ρίζας «λα» που σημαίνει λίθος. Ο Πίνδαρος λέγει αυτόν λίθινον γένος[Ωγυγία τομ. Δ’, Αθανάσ. Σταγειρίτης, Εκδ. Ελευθέρα Σκέψις, Αθήνα] Μακάρι να ξαναγύριζαν και σήμερον οι Έλληνες Θεοί να μας δώσουν την συνταγή πως να ξαναφτιάξουμε Έλληνες στην Ελλάδα που αδειάζει από την υπογεννητικότητα, αλλά και να μας πεί πως θα τους εκπολιτίσουμε.

Η Καταστροφή του Προκατακλυσμιαίου Πολιτισμού

Οι τρεις Κατακλυσμοί είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή του θαυμαστού Διογενούς Πολιτισμού στην νησιωτική (Αιγαιατική) και παράκτια Ελλάδα . Στοιχεία τούτου διασώθηκαν στις ορεινές περιοχές , καθώς και στην Αίγυπτο και σε άλλες χώρες στην περιφέρεια της Ανατ. Μεσογείου. [Πλάτων, Τίμαιος] Οι λαοί αυτοί ενώ δεν ήσαν οι δημιουργοί του πολιτισμού εκείνου, αργότερον τον σφετερίσθησαν και ο σφετερισμός αυτός συνεχίζεται ως τις μέρες μας (εκ μέρους Αιγυπτίων, Φοινίκων, Βαβυλωνίων, Ινδών , Μάγιας, Ρούναρ κ. α Οι λαοί αυτοί από άγνοια ή από υστεροβουλία και δολιότητα θεώρησαν τα στοιχεία αυτά σαν δικά τους, όμως η φύση των πολιτισμών αυτών(αρχαίοι μύθοι, αστρονομικές αντιλήψεις, γλωσσική συγγένεια, οργανωτική δομή, θρησκευτικές αντιλήψεις κ.ο.κ ) , όσο και τα σύμβολα μαρτυρούν την Ελληνικότητα των (γοργόνιο της Αθηνάς, μαίανδροι, σβάστικες, σπείρες, αετώματα, στήλες, ρόδακες, τρίαινες, ναοί , αρχιτεκτονική κ.ο.κ) Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η Ελληνική Γραφή είναι η αρχαιοτέρα Γραφή της Γης, κι’ αυτή ξαπλώθηκε προ αμνημονεύτων χρόνων , μέσω των Ελλήνων Αργοναυτών και θαλασσοπόρων, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου. Επομένως δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι Γλώσσες , άλλες σε μεγαλύτερη αναλογία και άλλες σε μικρότερη διαθέτουν Ελληνικές λέξεις.

Η Φιλονεικία του Ποσειδώνος και της Αθηνάς.


Ο Κέκρωψ σκάπτων τα θεμέλια των Αθηνών, βρήκε ελαίαν και πηγήν. Όταν ρώτησαν το μαντείο των Δελφών τι δηλούν αυτά, η απάντηση ήτο ότι η πηγή ήτο ο Ποσειδών προστάτης των θαλασσινών, η δε ελαία ήτο η Αθηνά, προστάτις της ελαιουργίας. Τούτο σημαίνει ότι πριν γίνει γεωργική χώρα η Αττική , ήτο ναυτική και εμπορική. Όμως τόσον το ναυτικό όσον και το εμπόριο έχουν απόλυτη ανάγκη της Γραφής, για να έρχονται σε συναλλαγή με τους ξένους. Έτσι εξηγούνται και τα πανάρχαια μακρινά εξερευνητικά και εμπορικά ταξίδια των Ελλήνων στα πέρατα του κόσμου. Άλλοι πιστεύουν ότι ήλθαν πρώτοι οι Πελασγοί στην Αττική και εδίδαξαν τους εντοπίους την ναυτική και πειρατική τέχνη , ενώ ο Κέκρωψ εισήγαγε αργότερον την γεωργία, ελαιουργία και την λατρεία της Αθηνάς. [Τώρα στην Αττική μας απέμειναν μόνον τα τοπωνύμια(Αμπελόκηποι, Ελαιώνας, κ.ο.κ)για να δηλώνουν ότι κάποτε ήτο καλλιεργήσιμη και εύφορη γη πριν τσιμεντοποιηθεί από τον «τεχνολογικό πολιτισμό» μας ] Όμως η προστασία της Αθήνας από την θεά της σοφίας και του πολέμου Αθηνά προϋποθέτει ότι στην πόλη αυτή είχε προαχθεί σε ύψιστο βαθμό το πνεύμα(γράμματα , τέχνες, πολεμική τέχνη κ. α ) Λέγεται ότι ο Κέκρωψ για να ονομάσει την πόλη συγκάλεσε συμβούλιο προυχόντων και επρόκριναν την Αθηνά. Τότε ο Ποσειδών μέναια πνέων πλημμύρισε την Αττικήν. Ολίγοι θα γνωρίζουν ότι πριν η πόλη των Αθηνών ονομάζετο Ποσειδονία και επι Κραναού μετονομάσθη Αθήναι εκ της θυγατρός αυτού Αθηνάς . Το όνομα Ποσειδονία όμως δηλώνει την πανάρχαια ηλικία των Αθηνών που ανάγεται στο 60.000 περίπου χρόνια Π.Ε . [ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, Δημ. Βαρδίκος, Εκδ. Αττικα][Προφανώς ο μύθος για την φιλονεικία του ονόματος δηλώνει ότι οι παράκτιοι κάτοικοι προτιμούσαν το όνομα Ποσειδονία εκ του Ποσειδώνα, ενώ οι γεωργοί το όνομα Αθήναι εκ της Αθηνάς]

Αθηνά η Θεά της Σοφίας Προστάτης των Αθηνών

Η Θεά Αθηνά θεωρείται θεά της σοφίας, των τεχνών , αλλά και η θεά που προστάτευε και θωράκιζε την πόλη από τους εχθρούς της. Επομένως είναι και πολεμική θεά, διότι για να επιδοθείς σε ειρηνικά έργα πρέπει να έχεις ασφάλεια και προστασία. Γι’ αυτό η θεά φέρει περικεφαλαία, ασπίδα και δόρυ. Η Αθηνά δεν είναι κάποια τυχαία θεά . Έχει γεννηθεί από το κεφάλι του Διός, του εκπροσωπούντος την ύψιστη διάνοια και τον υπέρτατο Συμπαντικό Νου. Είναι λοιπόν η θεά που μπορεί να οιστρηλατεί τους ανθρώπους τόσον εν καιρώ ειρήνης σε ειρηνικά και δημιουργικά έργα , όσον και εν καιρώ πολέμου σε πολεμικά κατορθώματα και νίκες επι των εχθρών. Η Αθηνά ονομάζετο Παλλάς εκ του «πάλλειν το δόρυ» ή εκ του «πάλεσθαι» [Μακάρι οι ηγέτες αυτής της χώρας να έπαιρναν μαθήματα από την Ελληνική Αρχαιολογία, ότι τίποτα δεν είναι μονοσήμαντο και τίποτα δεν χαρίζεται . Και η ειρήνη και ο πόλεμος κερδίζονται με συνεχείς αγώνες και όχι με μονομερείς παραχωρήσεις ή με την άνευ όρων παράδοση στον ισχυρότερο.] Διότι η πρόνοια και η φρόνηση είναι οξυκίνητα και δραστήρια. Το κράνος της Αθηνάς συμβολίζει την ευγένεια της καταγωγής της. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ευγενείς της Βρετανίας καθιέρωσαν τάγμα « Η Τάξη του Κράνους» με το σύμβολο της και οι θαλασσοπόροι έφεραν το ξύλινο ξόανο της στην πλώρη του πλοίου . Αλλά και η Γαλλική Ακαδημία Επιστημών φέρει το σύμβολο της. Η Αθηνά τρύπησε με το δόρυ της τον όφιν της άγνοιας και της αμάθειας και χάρισε στον κόσμο τη σοφία και την φρόνηση. Αντίθετα, οι Ελευθερομασώνοι εξουσιαστές «ANUNAKI» προωθούν την παγκόσμια κυριαρχία τους ( σύμφωνα με την παράδοση θεωρούν εαυτούς σαν απόγονους του αρχαίου θεού των Βαβυλωνίων ANOU) . Το σύμβολο τους , ο καταχθόνιος Οφις (Serpant), εκ του οποίου θεωρούν ότι κατάγονται, είναι τώρα κουλουριασμένος γύρω από τη Γη, περισφίγγοντας ασφυκτικά τους λαούς.
Το όνομα του μεγαλύτερου Άγγλου συγγραφέως τραγωδιών, Shakespeare, σημαίνει «σείω το δόρυ» και αναφέρεται στο δόρυ της Αθηνάς κατά της αμάθειας. Η Αθηνά φέρει στην ασπίδα της την Γοργόνα Μέδουσα. Διότι η Αθηνά διηύθυνε το χέρι του Περσέως να κόψει με την άρπην το κεφάλι της τρομερής Μέδουσας, εκείθεν του Ωκεανού(στα νησιά της Καλυψούς)

Η Υβρις

Με την ευκαιρία που μιλάμε για θηρία, ας προσέξουν οι Σκοπιανοί και οι υποστηρικτές τους, διότι η καλή Γοργόνα του Αλέξανδρου έδωσε το χρησμό της και ισχύει ακόμη : «Ο Αλέξανδρος ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει» Λίγη η ζωή της «Ψευτομακεδονίας» τους. Γιατί τα τέρατα δεν ζουν πολύ. Είναι θνησιγενή! [Σε όποιο αρχαιολογικό χώρο ή μουσείο κι’ αν πάτε στην Κεντρική και Νότιο Αμερική θα δείτε το σύμβολο της Μέδουσας Γοργόνας, δηλωτικό ότι από τα μέρη εκείνα πέρασαν οι Έλληνες(Αιγαίοι, Πελασγοί, Αργοναύτες, Μινωίτες, Μινύες και σειρά άλλων που δεν έχουν τελειωμό ως σήμερον) εκπολιτιστές και θαλασσοπόροι και μετέφεραν τους αλλεπάλληλους πολιτισμούς τους: 1/Προκατακλυσμιαίο, 2/Μινωικό, 3/ Μυκηναϊκό, 4/Κλασσικό, 5/ Αλεξανδρινό, 7/ Ευρωπαϊκή Αναγέννηση και τώρα ακολουθεί ο Ελληνόπνευστος Ειρηνικός Πολιτισμός της Γνώσης ] Το όνειδος και ο χλευασμός του γένους μας είναι ότι αγνοήσαμε την πανάρχαια θεά της Σοφίας, Αθηνά- την προστάτιδα των Αθηνών- και ανακηρύξαμε προστάτη των Αθηνών τον Διονύσιο Αρεοπαγίτη, ο οποίος επρόδωσε τον Ελληνισμό και ασπάσθηκε το Ιουδαιοχριστιανικό Ανατολικό δόγμα . Ύβρις !!

Γιατί πνίγεται η Αττική ;

Μετά τον Ωγύγον αναφέρεται και άλλος ένας βασιλεύς της Αττικής, ο Περίφας . Αυτός ήτο δίκαιος και έννομος και ευσεβής, ώστε έκτισε Ιερά του Απόλλωνος και εφημίζετο για την δικαιοσύνην του, γι’ αυτό τον ονόμαζαν οι άνθρωποι Δίαν. [Μακάρι να είχαμε και σήμερον ηγέτες σαν τον Περίφα, να είναι δίκαιοι, έννομοι και αγαθοί. Τότε οι άνθρωποι δεν ησχολούντο με συζητήσεις για διαφάνεια και καταπολέμηση της διαφθοράς, διότι δεν υπήρχε λόγος να συζητούν για ανύπαρκτα πράγματα. Όσο λοιπόν θα ακούτε να γίνεται λόγος για πάταξη της διαφθοράς να ξέρετε ότι αυτή καλά κρατεί.] Ο Κέκρωψ ήτο αυτόχθων και διφυής, δηλαδή άνθρωπος και δράκων . Επειδή οι άνθρωποι της Αττικής και οι Αονες της Βοιωτίας ήσαν διεσπαρμένοι , όπως οι ληστές της Καρίας και ελήστευαν την χώρα τους συγκέντρωσε σε 12 πόλεις ήτοι :Κεκροπίαν, Τετράπολιν, Επακοίαν , Δεκέλειαν, Ελευσίνα, Αφίδνας, Θορικόν , Βραυρώνα, Κυθαιρώ, Σφητώ, Κηφισίαν και Φάληρον. Επομένως, ο Κέκρωψ είναι ο πρώτος που άρχισε την διόγκωση του Λεκανοπεδίου της Αττικής. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή έγινε το δεύτερο μεγάλο κύμα μετανάστευσης του Ελ. Βενιζέλου στην Αθήνα και όχι μόνον . Μετά τον Β! Π. Π ακολούθησε το τρίτο μεγαλύτερο κύμα μετανάστευσης επί Κ. Καραμανλή, κατά το οποίον συγκεντρώθηκε σχεδόν το ήμισυ των Ελλήνων στο Λεκανοπέδιο. Έκτοτε η διόγκωση της Αθήνας συνεχίζεται με την εισβολή των καθοδηγούμενων ξένων λαθρομεταναστών . Το νεώτερο τούτο κύμα ξεχύνεται ακάθεκτο στις υποβαθμισμένες συνοικίες των Αθηνών και σε ολόκληρη την Αττική, την Βοιωτία και όχι μόνον. Τα μεγαλύτερα όμως κακουργήματα που έγιναν εξ αιτίας της αστυφιλίας και της υπερσυγκέντρωσης του πληθυσμού στην Αττική είναι :
1/ Η άναρχη δόμηση και η διάλυση του κοινωνικού ιστού του λαού μας
2/ Η καταστροφή των περιαστικών δασών και
3/ Το μπάζωμα των ρευμάτων.
Το μπάζωμα των ρευμάτων είναι η κυριότερη αιτία που το Λεκανοπέδιο σήμερον πνίγεται ακόμη και με μια ψιχάλα βροχής. Η Αττική μετά τον Περίφα δεν είχε την τύχη να διοικείται από δίκαιους , έννομους και σόφρωνες ηγέτες, Έτσι φθάσαμε στο σημερινό τερατούργημα της ανοχύρωτης , απροστάτευτης και ανασφαλούς «Πόλεως-Κράτους » των Αθηνών. Η υπερσυγκέντρωση όμως των Ελλήνων στην Αττική είχε σαν αποτέλεσμα την παντελή ερήμωση της υπαίθρου. Επειδή όμως η φύση απεχθάνεται τα κενά , πολύ σύντομα η Ελληνική ύπαιθρος θα αλλάξει χέρια . Τούτο όμως αποτελεί την εγκληματικότερη πράξη κατά των αστείρευτων και δημιουργικών πηγών του Γένους. Ο κόσμος οδηγείται προς τον 4ον ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ . Αυτός θα είναι πολλαπλός, ήτοι: Κοινωνικοοικονομικός, Πολιτισμικός και Οικολογικός . Η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι στο μάτι του Τυφώνα, όπως και στους προηγουμένους. Για τη σωτηρία μας ας ετοιμάσουμε το « Πλοίο του Δευκαλίωνος», το δόρυ της Αθηνάς και ας μπούμε όλοι στον αγώνα!
ΤΕΛΟΣ

http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΠΟΙΗΣΗΣ

Πρόχειρη μετάφραση, της πρόσφατης ανακοίνωσης του καθηγητού Άρη Πουλιανού, για την εμφάνιση των πρώτων ανθρώπων Ο τίτλος αυτής της εργασίας μπορεί να ακούγεται λίγο ντετερμινιστικός, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι τα ανθρώπινα όντα πέρασαν μία μεγαλύτερη περίοδο ανθρωποποίησης, απ’ ο,τι συνήθως οι ιστορικοί πιστεύουν σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των μαρξιστών. Σίγουρα προερχόμαστε από τους πίθηκους, αλλά όχι τους αφρικανικούς.
Πριν από 20 εκ. χρόνια, ζούσαν στην Ευρώπη πάνω από πενήντα είδη πιθήκων. Αλλά ένας πίθηκος, που ονόμασαν «Ημιόρθιο Ελλαδοπίθηκο» (Helladopithecus semierectus), ζούσε στα δέντρα, δεκαεπτά εκατομμύρια χρόνια πριν (ΑΝΘΡΩΠΟΣ, τομ. 3, N01, Ιαν. 1976, σελ 3 - 30, Αθήνα). Η γνωστή πανίδα Πικερμίου της περιόδου του Μειοκαίνου (23-5 εκ. χρόνια πριν), έχει βρεθεί από την Ουγγαρία, μέσω των Βαλκανίων, ως το Ιράν: (Βάγκερ, A1840: Fossile Uberreste Von einem Affen und anderensau getierren aus Griechenland. Abh. Bayer. Akad. Wiss, 3, Μόναχο). Μεταξύ άλλων ευρημάτων, ένα πολύ σημαντικό από εκείνη την περίοδο ήταν ο «Πεντελικός Μεσοπίθηκος» (Mesopithecus pentelici), ενός επίγειου πιθήκου που έζησε σε μία μεγάλη περιοχή, πέρα από την Ελλάδα. Η μεγάλη του εξάπλωση σε μία ευρεία περιοχή, προϋποθέτει ότι κάποιοι ανθρωπόμορφοι πίθηκοι μπορούσαν να “κατεβούν από τα δέντρα’’ (Ροτζίνσκι, JJ & MG Levin, 1963: Anthropologhia, Moskva, str. 184 με 185), και άρχισαν να περπατούν. Κατά συνέπεια, μεταξύ αυτών των καταβατών, θα μπορούσαν να είναι ορισμένες μορφές προγονικές του ανθρώπου. Μία απολιθωμένη κάτω γνάθος από την Αττική, βρέθηκε από έναν Γερμανό αξιωματικό κατά τα χρόνια της κατοχής (1942), και περιγράφεται από τον Τζ. Φον Κοένινγκσβαλντ, (1972: Einunterkiefez eines fossilen Homi- noiden aus dem Griechenlands unterpliozan. Konikl. Nederl. Akademie Van Wetenschappen. Σειρά Β, 75, Αρ. 5, σελ. 385-394, Άμστερνταμ). Φαίνεται να είναι μία προηγμένη μορφή που δεν ανήκει στους «Δρυοπιθήκους» (Dryopithecinae), και που θα μπορούσαν να αποτελούν επίσης την αρχή των αφρικανικών πρωτευόντων.
Ο Κοένινγκσβαλντ του έδωσε το όνομα «Γκρεκοπίθηκος» (Graecopithecus). Η ηλικία του είναι, περίπου 9 εκατομμύρια έτη. Η κάτω σιαγόνα ενός άλλου είδους που βρέθηκε από τη γαλλική αποστολή το 1972 κοντά στη Θεσσαλονίκη, ονομάστηκε «Μακεδονικός Δρυοπίθηκος» (Dryopethicus macedoniensis). Αλλά είναι από ένα πιο προηγμένο είδος των Δρυοπιθήκων, και σύμφωνα με τον Κοένινγκσβαλντ, είναι πιο στενά συνδεδεμένο με τους ανθρωπίδες. Η ηλικία του είναι του Άνω Μειοκαίνου (Vallesian, 6-7 εκ. έτη).
Τέλος, το εύρημα που περιγράφεται στην παρούσα ανακοίνωση, του Ελλαδοπιθήκου (Helladopithecus), είναι το πάνω μέρος του αριστερού μηραίου οστού και βρέθηκε από την αποστολή μας το 1974, κοντά στα Θαρούνια. Ένα χωριό στο νησί της Εύβοιας. Η ηλικία του είναι του Κάτω Μειοκαίνου, περίπου 17 εκατομμυρίων ετών, η οποία επιβεβαιώθηκε από την στρωματογραφία του, και φυλάσσεται σήμερα στο Ανθρωπολογικό Μουσείο των Αρχανθρώπων των Πετραλώνων Χαλκιδικής. Περιγράφεται πλήρως στη συνέχεια, και είναι ενός ημιόρθιου πιθήκου, στην κατηγορία την οποία οι συγγραφείς, αποδίδουν το σύνολο παρόμοιων ευρημάτων από την Αττική και τη Μακεδονία.
Το ευρεθέν οστό αυτό έχει 98 χιλιοστά μήκος (ονομάστηκε Α.Ε.-1), φαίνεται να ανήκει σε ένα νεαρό άτομο, και όλο το μήκος του (κατ’ αναλογία υπολογιζόμενο) δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από 350 mm. Όποτε το ύψος του ατόμου πρέπει να είναι, περίπου, 140-150 εκατοστά. Το βάρος του σύμφωνα με το δείκτη Ντέμπετς (ICVS), πρέπει να είναι περίπου 40-42 κιλά. Ο δείκτης παχύτητας τότε ήταν, περίπου 22,85. Ο ίδιος δείκτης σε ουρακοτάγκους χιμπατζήδες και γορίλες, είναι 32-33. Ενώ για τον άνθρωπο, είναι τα 18 -21. Αλλά μεταξύ όλων αυτών των έμμεσων μεθόδων προσδιορισμού του ευρήματος, το καλύτερο θα ήταν να μετρηθεί επακριβώς η γωνία στρέψης, προκειμένου να καθοριστεί το ποσοστό της όρθιας στάσης. Έτσι, αναπτύχθηκε μία νέα μέθοδος για τη μέτρηση της γωνίας στρέψης, σε ένα σπασμένο μηριαίο οστό. Το αποτέλεσμα αυτών των διαδικασιών έδειξε ότι η γωνία «θ» (στρέψης) του σπασμένου οστού, είναι 18 μοίρες. Πράγμα που σημαίνει ότι αυτός ο πίθηκος, ήταν περίπου 65% όρθιος, στη διάρκεια της ζωής του. Αυτό σημαίνει ότι ήταν λίγο πολύ όρθιος, σίγουρα, πιο όρθιος από τους περισσότερους σημερινούς αφρικανικούς πρωτεύοντες πιθήκους.
Ως εκ τούτου, συνάγεται το συμπέρασμα ότι ο Ελλαδοπίθηκος, θα μπορούσε να είναι ο πρόδρομος του γένους Άνθρωπος (Homo). Τέλος, θέτουμε σε ξεχωριστή οικογένεια όλο το σύνολο των ευρημάτων των Ελλαδοπιθήκων από την Ελλάδα, ταξινομώντας το αμέσως μετά από την οικογένεια των ανθρωπίδων (Hominid). Ως αποτέλεσμα της παραπάνω διαδικασίας, έχουμε τον πρώτο όρθιο άνθρωπο στη γη, τον «Χόμο Ερέχθους Τριλιένσις» (Homo erectus trilliensis), που εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο από αυτή την περιοχή του Αιγαίου και της ΝΑ Ευρώπης, 13 εκατομμύρια χρόνια πριν. Η, πάνω από εκατό χρόνια, μακρά συζήτηση μεταξύ των ανθρωπολόγων σχετικά με την πολυφυλετική, έναντι της μονοφυλετικής προέλευσης των ανθρώπων, φαίνεται ότι τελειώνει. Φαίνεται ότι κάθε βιολογικό είδος στη Γη, αναπτύσσεται σε ένα κέντρο, και στη συνέχεια εξαπλώνεται. Η μονοφυλετική προέλευση του ανθρώπου (από τον Ελλαδοπίθηκο στον Homo erectus trilliensis) κατά τη γνώμη μας λίγο-πολύ, επιβεβαιώθηκε, και οι άνθρωποι εξαπλώθηκαν από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό, και στη συνέχεια, σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Στο μεταξύ, οι ανασκαφές έρευνες συνεχίζονται, κοντά στα Πετράλωνα βρέθηκε μέρος του σκελετού ενός κοριτσιού 14 ετών, που έζησε περίπου, 13 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Το νέο εύρημα ονομάστηκε «Όρθιος Άνθρωπος Τριλλιανός Δάφνη» (Homo erectus trilliensis Daphnae), από το όνομα της κυρίας που βρίσκεται σε αυτή την αίθουσα, την κ. Δάφνη Α. Πουλιανού. (δρ Άρις Πουλιανός, 16ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ανθρωπολογικών και Εθνολογικών Επιστημών, Κουνμίνγκ - Κίνα, 31-7-2009)

Βρέθηκαν μεσογειακοί σκελετοί στο Stonehedge !!





Μια πρόσφατη αρχαιολογική ανακάλυψη επιβεβαιώνει την σχέση του μνημείου του Stonehedge με τους Μεσογειακούς ταξιδευτές, δηλαδή τους Μινωίτες, τους Μυκηναίους ή τους Μινύες.


Δύο σκελετοί που βρέθηκαν 3 χμ. από το μνημείο και εξετάσθηκαν από ειδικούς απεδείχθησαν Μεσογειακής προέλευσης, ενώ η ηλικία τους εκτιμήθηκε με την μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα στο 1.550 π.Χ..



Από την εξέταση των δοντιών τους με ισότοπα στροντίου και οξυγόνου , η κυρία Jane Evans του εργαστηρίου NIGL μας βεβαιώνει πως η περιοχή της ταφής τους διαφέρει από την περιοχή όπου πέρασαν την παιδική τους ηλικία, η οποία τοποθετείται στη Μεσόγειο.
(ο ένας μάλιστα προκύπτει ότι ήταν 14χρονος γόνος πλούσιας οικογένειας και αυτό είναι μια σημαντική ένδειξη πως τέτοια μακρινά ταξίδια δεν περιορίζονταν σε ενήλικες και επαγγελματίες ταξιδευτές )
Είναι βεβαίως γνωστό ότι την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν πολλοί λαοί από την Μεσόγειο, με επαρκείς γνώσεις ναυσιπλοΐας ώστε να κάνουν μακρινά ταξίδια (οι Φοίνικες εμφανίζονται κυρίως μεταξύ 1200-800 π.Χ.) και βέβαια ούτε οι Έλληνες της εποχής εκείνης περιορίζονταν στα σημερινά στενά όρια του Ελλαδικού γεωγραφικού χώρου.

Έτσι δίδεται απάντηση σε κάποιους οι οποίοι υπεστήριζαν πως τυχόν Μυκηναϊκά ίχνη στο Stonehedge μπορεί να μεταφέρθηκαν ή να χαράκτηκαν αργότερα εκεί και ότι δήθεν δεν αποτελούν απόδειξη για την κατασκευή του μνημείου από τους Έλληνες.


Οι χάνδρες από ήλεκτρον που βρέθηκαν στο σκελετό του 14χρονου, σε σχέση με τα ελλαδικά ευρήματα της Γερμανίας του 1300 π.Χ. από την ομάδα του Hans Peter Duerr, επιβεβαιώνουν τη μεγάλη εξάπλωση των Ελλήνων στην Ευρώπη για μια πολύ μεγάλη χρονική περίοδο. Έλληνες Μυκηναίοι έκαναν αποικίες στην Γερμανία, στην κοιλάδα του ποταμού Amper κοντά στο Μόναχο, τουλάχιστον από το 1560 π.Χ. –σύμφωνα με το ινστιτούτο Doemer- όπου βρέθηκαν επίσης χάνδρες από ήλεκτρο με χαραγμένη μάλιστα τη γραμμική γραφή Β ! (ανασκαφή από τον Manfred Moosauer, ερασιτέχνη αρχαιολόγο)

Σύμφωνα και με τον Βρετανό αρχαιολόγο Stanley Casson, οι Έλληνες είχαν εξερευνήσει τις Βρετανικές Νήσους από την 3η χιλιετηρίδα π.Χ, για την εξαγωγή κασσίτερου.

Όλα αυτά επιβεβαιώνουν από ευρήματα και επίσημες εκτιμήσεις ξένων μάλιστα επιστημόνων, ότι υπήρχαν Ελληνικές εμπορικές και πολιτισμικές δραστηριότητες σε χώρους πέραν του Αιγαίου, πολύ νωρίτερα από την εποχή που κάποιοι θέλησαν να μας κάνουν να πιστέψουμε, ότι οι Έλληνες ‘κατήλθαν΄από το Βορρά...
Κώστας Σκανδάλης.


Η ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ


Οι Πρώτο- Έλληνες Πελασγοί

Η Μεσσηνία-όπως και η Πελοπόννησος- κατοικείται αδιαλείπτως από των προϊστορικών χρόνων , όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα παλαιολιθικής και νεολιθικής εποχής σε διάφορα σπήλαια (όρμοι Βοιδοκοιλιάς, Πετροχωρίου, Μάλθη(ομηρικό Δώριον). Οι Πελασγοί , Λέλεγες και Μινύες ήσαν τα πρώτα γνωστά πρώτο-Ελληνικά φύλλα που ζούσαν στην Μεσσηνία περί το 3.000 π. Χ ή και ενωρίτερον, στην περιοχή του ακρωτηρίου Κορυφασίου-που ταυτίζεται με το «Σπήλαιο του Νέστορος»-στην Μάλθη(Μποντιά ) στην δυτική κοιλάδα του Παμίσου, στη θέση «Κόκκορα Τρούπα» πλησίον της Μεσσήνης κ. α.
[Το Ευρωπαϊκό κατεστημένο, είτε λόγω αγνοίας είτε εκ δολιότητος, για να διαιωνίζει τον διαμελισμό και την διαίρεση του Ελληνικού γένους, τους βάπτισε «Προέλληνες» ή Ινδοευρωπαίους και Καυκασίους, αλλόγλωσσους, διαχωρίζοντας τους έτσι φυλετικά και γλωσσικά από τα μετέπειτα Ελληνικά φύλλα που τους διαδέχθηκαν στην περιοχή(Αχαιοί ,Ίωνες, Αιολείς, Δωριείς) Δυστυχώς στην παγίδα των ξένων έπεσαν και οι Έλληνες επιστήμονες είτε λόγω αγνοίας οι περισσότεροι, διότι δεν έκαναν τον κόπο να εμβαθύνουν στην προϊστορία του τόπου μας,, είτε για να είναι «πολιτικώς ορθοί» με το πολιτικό και επιστημονικό Κατεστημένο . Μόνον προσφάτως οι έρευνες σοβαρών ιστορικών και ανθρωπολόγων απέδειξαν το αντίθετον , ότι δηλαδή το Ελληνικό Έθνος είναι γηγενές όπως γράφουν οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, και η πρόσφατη αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Γραφής Α! . Παρά ταύτα ακόμη δεν βρίσκει την δικαίωση της η ιστορική αλήθεια ]
Οι Πελασγοί-άνθρωποι της θάλασσας- ήσαν πρώτο-Έλληνες γηγενείς κάτοικοι της Μεσσηνίας –και όχι μόνον. Οι Πελασγοί ήσαν ξαπλωμένοι σε ολόκληρη την Χερσόνησο του Αίμου, στα νησιά του Αιγαίου, του Ιονίου, του Ευξείνου Πόντου , της Μικράς Ασίας , της Κύπρου και σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο . [Ο Πελασγός ήτο γιός του Διός και της Νιόβης. Ο Λυκάων ήτο ο πρώτος άνθρωπος που γεννήθηκε από την Γη και πρώτος κάτοικος της γειτονικής Αρκαδίας. Όσον αφορά τα Πελασγικά ονόματα κακώς τα θεωρούν ξενικά. Είναι απολύτως Ελληνικά, όπως η Λάρισσα, Λάρυμνα, Αμφισσα , Αργος, Λυκόσουρα Αρκαδίας, Τίρυνθα, αλλά και τα Μεσσηνιακά τοπωνύμια, Ταΰγετος, Πάμισος, Αιγάλεω κλπ]
Ποτέ δεν υπήρξαν εισβολείς-κατακτητές μη Έλληνες στον χώρο του Αιγαίου-και φυσικά και στην Μεσσηνία- διότι ο μοναδικός λαός που είχε συνεχή παρουσία και υπεροχή στην θάλασσα ήσαν οι Έλληνες. Ο Ελληνικός λαός μιλάει την ίδια γλώσσα 6.000 τουλάχιστον ιστορικά χρόνια και σύμφωνα με την παράδοση μπορεί να ανέλθουν και σε 100.000 χρόνια . [Εμάς του Έλληνες μας μισούν , επειδή ανακαλύψαμε τα πάντα και αφήσαμε ελάχιστα στους άλλους λαούς, Μας λατρεύουν όλοι οι λαοί της Ασίας, της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής. Μας εχθρεύονται θανάσιμα οι μη πολιτισμένοι της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής]

Οι Λέλεγες στη Μεσσηνία

Είναι γνωστόν από τις ανασκαφές ότι Ελληνικά φύλλα κατέβηκαν από την Θεσσαλία-την κοιτίδα του Ελληνισμού και της Ολυμπιακής λατρείας- στην Μεσσηνία περί το 2700 π. Χ . Οι Λέλεγες με αρχηγό τον Πολυκάωνα εγκατεστάθησαν στην Μεσσήνη(Παυσ Δ’ 1, 5) και έκαναν πρωτεύουσα τους την Ανδανία. Την δυναστεία του Πολυκάονα διαδέχεται ο γιός του Αιόλου, Περιήρης από την Θεσσαλία.(Παυσ Δ’ 2, 2) Γιός του Περιήρη ήτο ο Αφαρεύς(Παυσ Δ’ 2. 4) ο οποίος μετέφερε την πρωτεύουσα του στην Αρήνη, στις ακτές του Ιονίου.[ Κατά πληροφορίας η κατεστραμμένη Αρήνη τοποθετείται στο Σαμικό, ΒΔ της λίμνης Καϊάφα.] Για την Αρήνη, την Στενήκλαρο και άλλες Μυκηναϊκές πόλεις της Μεσσηνίας πρέπει να γίνουν ανασκαφές για να έλθει εις φως η θέση και ο πολιτισμός τους. Τα ίδια ερωτηματικά δημιουργούν οι θολωτοί τάφοι της Περιστεριάς, που ασφαλώς είναι τόποι ταφής βασιλέων, διότι σε τίποτα δεν υστερούν από τον μεγαλειώδη τάφο του Αγαμέμνονα στις Μυκήνες .[Δυστυχώς ο χωματόδρομος από τις Ράχες και άνω, κάνει προβληματική την προσπέλαση στον αρχαιολογικό χώρο της Περιστεριάς, γεγονός που δυσφημεί τη χώρα μας και υποβαθμίζει τους αρχαιολογικούς θησαυρούς της Μεσσηνίας. Αν όμως ήτο κάποιο μοναστήρι ; Εκ των τριών θολωτών τάφων ο ένας σώζεται ενώ οι δύο άλλοι είναι κατεστραμμένοι. Επιτρέπεται οι ξενοδόχοι της Κυπαρισσίας να μην γνωρίζουν το δρομολόγιο για την Περιστεριά και να παραπλανούν τον επισκέπτη ; Έτσι θα προσελκύσουμε τον ξένο τουρισμό ; Παλιά με την Μαριγούλα τη δασκάλα κάναμε στην 1η τάξη Πατριδογνωσία. Τώρα την έκοψαν; ]

Η Μυκηναική Μεσσηνία

Κάτω από την επικυριαρχία του Αγαμέμνονα ήσαν τοπικοί ηγέτες της Μεσσηνίας στις πόλεις-κράτη της Άνθειας(αρχαίας Θουρίας) , των Φηρών(Φαρών) της Ενόπης ή Γερήνειας, της Ιρής(στην Παλιαοχώρα) της Καρδαμύλης, της Αιπείας(στο Πεταλίδι), της Πηδάσου(στην Μεθώνη), και των πόλεων της Δυτικής πλευράς του Ταϋγέτου στον Μεσσηνιακό Κόλπο. Κατά τον Τρωικό Πόλεμο φαίνεται ότι το κράτος του Νέστορος είχε αποκτήσει μεγάλη ισχύ και εκτεινόταν σε όλη την Μεσσηνία ως τον Αλφειό ποταμό.(Ιλ. Ι’ 151) [Ο Τρωικός πόλεμος αρχικά ετοποθετείτο στο 1184 π. Χ. Όμως ύστερα από προσεκτική μελέτη της ιστορίας των Χατταίων ή Χεττιτών –λαού της Μικράς Ασίας-αποδεικνύεται ότι η Άλωση της Τροίας έγινε το 1470-1460 π. Χ Γι’ αυτήν για τον αρχιστράτηγο των Αχαιών, Αγαμέμνονα, κάνουν λόγο οι Γραφές των Χεττιτών, οι οποίες τον θεωρούν ισάξιο του ισχυρού βασιλιά τους και του Φαραώ των Αιγυπτίων Τούθμωση Γ! που έζησε μεταξύ του 1469-1636 π. Χ. Στην ίδια εποχή ανήκει ασφαλώς και ο Νέστωρ και οι άλλοι Έλληνες ηγεμόνες του Τρωικού Πολέμου. Νεώτερη επαναχρονολόγηση της Ιλιάδος με βάση αστρονομικά και άλλα δεδομένα μεταθέτει τον Τρωικό πόλεμο εις βάθος χρόνου, ήτοι το 3140 π. Χ ( ΕΠΑΝΑΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, Κ. Κουτρουβέλης, Εκδ. ΔΑΥΛΟΣ )]
Μετά τον Αφαρέα έρχεται από την Θεσσαλία και εγκαθίσταται στην Πύλο ο Νηλεύς , ο πατέρας του Νέστορος.(Παυσ Δ’ 3. 1) Περί το 1200 π. Χ κατέρχονται οι Δωριείς, -που δεν είναι άλλοι άπω τους ορεσίβιους Έλληνες της Πίνδου και της Στεραιάς-και αναμιγνύονται με τους γηγενείς Αχαιούς για να δημιουργήσουν τον Μεσσηνιακό λαό, όπως μετεξελίχθηκε ιστορικά ως σήμερον .

Επώνυμοι Μεσσήνιοι

Η Μεσσηνία πρέπει να επαίρεται για τους πολυάριθμους μεγάλους άνδρες της αρχαίους και σύγχρονους.
1. Δικαίαρχος ο Μεσσήνιος.
Αυτός είναι ο πρώτος στον κόσμο χαρτογράφος που χώρισε τους χάρτες σε παραλλήλους και μεσημβρινούς, διαχωρισμό που ακολουθούμε ως σήμερον. Ο Ερατοσθένης τελειοποίησε την ανακάλυψη του Δικαιάρχου δίνοντας τους πιο επιστημονική μορφή.
2. Περικλής, Αλκιαβιάδης, Σόλων και Πλάτων
Λίγοι ασφαλώς γνωρίζουν ότι οι μεγάλοι αυτοί άνδρες ήσαν αποδεδειγμένα Μεσσηνιακής καταγωγής και μερικοί εξ αυτών εκαυχώντο για την καταγωγή τους από την Πύλο. Μεσσήνιοι της Πύλου μετέδωσαν στους Αθηναίους τη γλώσσα, τη θρησκεία με την λατρεία της Αθηνάς, και ονόμασαν Αιγάλεω το γνωστό βουνό της Αττικής από το ομώνυμο βουνό της Μεσσηνίας(τη σημερινή Αγιά της Τριφυλίας των Φιλιατρών) Από την εποχή εκείνη οι Μεσσήνιοι των Αθηνών για να διακρίνονται σαν φύλο από τους Δωριείς έλαβον την ονομασία «Ιωνες»[Είναι οι ονομαζόμενοι από τους ξένους σαν Γιουνάν ή Αινού και βρίσκονται διασκορπισμένοι σε πολλά μέρη της οικουμένης]

3. Μέλανθος
Ητο Μεσσηνιακής καταγωγής και έγινε ο πρώτος βασιλιάς των Αθηνών κάτω από περίεργες συνθήκες , για τις οποίες κα΄νει λόγο ο Παυσανίας(Β1 18, 9)


ΕΥΗΜΕΡΟΣ Ο ΜΕΣΣΗΝΙΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΤΟΥ

Σύμφωνα με τον Διόδωρο , τον Ευσέβιο και άλλους συγγραφείς ο Ευήμερος κατήγετο από την Μεσσηνία. Μόνον ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ήτο Τεγεάτης . Ο Ευήμερος ήτο φίλος του βασιλέως Κασσάνδρου και έγραψε την ‘Ιεράν Αναγραφήν ‘. Ανελάμβανε διάφορα μακρυνά ταξίδια προς χάριν του βασιλιά Κασσάνδρου και κάποτε ξέπεσε στον Ινδικό Ωκεανό, στην νήσο Παγχαία. . Εκεί είδε οικοδομές και ναούς αρχαιοτάτους, μεγαλοπρεπείς και οι κάτοικοι της ήσαν ευσεβείς και ετίμων τους Θεούς., ώστε η νήσος ελέγετο ‘Ιερά των Θεών’. Ητο δε και λόφος υψηλός στην κορυφή του οποίου ήτο Ιερόν του Διός Τριφυλίου . Στο ιερό τούτο υπήρχε χρυσή στήλη στην οποία ανεγράφοντο κεφαλαιωδώς οι πράξεις του Ουρανού, του Κρόνου και του Διός.

Ουρανός
Για τον Ουρανό έγραφαν ότι εβασίλευσε πρώτος εις τον κόσμον, και ήτο άνθρωπος αγαθός, ευεργέτης των ανθρώπων και επιστήμων της αστρονομίας και είναι ο πρώτος που θυσίασε στους Ουράνιους Θεούς. Όθεν ονομάσθη Ουρανός. Ο Ουρανός είχε γυναίκα του την Εστία και εγέννησε τον Πάνα, Κρόνον, Ρέαν και Δήμητραν .

Κρόνος
Μετά τον Ουρανό εβασίλευσε ο Κρόνος , και έλαβε γυναίκα την αδελφή του Ρέα, εκ της οποίας εγέννησε τον Δία, την Ηραν και τον Ποσειδώνα.

Ζευς
Μετά δε τον Κρόνον εβασίλευσε ο Ζεύς και έλαβε τρεις γυναίκες: την θείαν αυτού Δήμητραν, την αδελφή του Ήραν και την Θέμιν και εγέννησε εκ μεν της Δήμητρος την Περσεφόνην, εκ δε της Ήρας τους Κουρήτες, και εκ της Θέμιδος την Αθηνάν. Όταν περιήρχετο ο Ζευς την οικουμένην, ήλθε και στην Βαβυλώνα, όπου τον υπεδέχθη ο Βήλος με μεγάλην περιποίηση. Από εκεί κατέβηκε στον ωκεανόν-προφανώς στον Ινδικό- και έφθασε στην Παγχαία νήσον , όπου έκτισε βωμόν του πάππου του Ουρανού, καθώς και το προαναφερθέν Ιερόν στο λόφο όπου ήτο η στήλη με τις πράξεις των θεών. Εκείθεν δε πήγε στη Συρία και συνήντησε τον τότε βασιλιά Κάσσιον , εκ του οποίου πήρε το όνομα το όρος Κάσσιον της Συρίας. Εν συνεχεία ήλθε στην Κιλικίαν όπου ήτο τότε τοπάρχης ο Κίλιξ, τον οποίον ενίκησε στον πόλεμο διότι αντέστη. Ύστερα δε επεσκέφθη κι’ άλλα πολλά έθνη και ετιμήθη και ανεγνωρίσθη ως Θεός. Αυτά έγραψε ο Μεσσήνιος Ευήμερος , τα οποία ολίγον διαφέρουν της Θεογονίας των Ατλαντίων. Επομένως πρέπει να τον πιστέψουμε ότι πράγματι είδε με τα μάτια του τη χρυσή στήλη και εδιάβασε τις πράξεις των Θεών. Εξ άλλου τούτο συμφωνεί με τις προϊστορικές παραδόσεις κατά τις οποίες οι Έλληνες -λαός της θάλασσας- από την προκατακλυσμιαία εποχή ανελάμβαναν μακρυνά ταξίδια στους ωκεανούς , μεταξύ δε αυτών πήγαν στις Ινδίες , στον Ειρηνικό ωκεανό, στην Αμερική και αλλού. Επομένως το όνομα Ζευς κατήντησεν όχι σαν επίθετον , αλλά σαν κύριο όνομα των βασιλέων. Ό,τι δε παράξενον έκαναν οι βασιλείς έλεγαν ότι το έκανε ο θεός Ζευς, Όπως λ. χ όταν ήρπασεν ο Αστέριος , ο βασιλεύς της Κρήτης, την Ευρώπην και ο Προίτος έφθειρε την Δανάην , έλεγον ότι ο Ζευς έκαεν αυτές τις παρανομίες. [ Την θεοποίηση του αυτοκράτορος είχαν και οι Ιάπωνες ως πρόσφατα] Οι Θεοί λοιπόν ήσαν πρώτον άνθρωποι οι οποίοι ηγεμόνευσαν με δικαιοσύνη και αγάπη πάνω στους λαούς τους και γι’ αυτό τους ετίμησαν οι άνθρωποι ως θεούς. Πότε εβασίλευσαν αυτοί κανείς δεν μπορεί να προσιορίσει με ακρίβειαν και γι’ αυτό η ιστορία τους έγινε μυθολογία αλληγορική και εκεί έμεινεν. Και δια της αλληγορίας ανακαλύπτεται πάλιν η ιστορία, συγκεχυμένη και ταραγμένη διότι της λείπει ηχρονολογία, η οποία είναι τα νεύρα της ιστορίας.



Από την Ιλιάδα του Ομήρου είναι γνωστή η Κυπαρισσία στους πρόποδες του όρους Αιγάλεω, βρέχοντας τα πόδια της στα πρασινογάλανα νερά του Ιονίου. Η πόλη που διοικούσε ο βασιλιάς Νέστωρ της Πύλου, συμμετείχε στον Τρωικό πόλεμο με αριθμό επανδρωμένων τριηρών. Γνωστή είναι από τον Όμηρο (Οδύσ φ’ 15) η ληστρική επιδρομή των Μεσσηνίων στο νησί της Ιθάκης και η αρπαγή των κοπαδιών του Λαέρτη, γεγονός που ανάγκασε το γιό του, τον Οδυσσέα , να έλθει στην Μεσσηνία, για να επιδιώξει την οικονομικήυ του ικανοποίηση .

Η Ιλιάδα κάνει επίσης λόγο για μια φονική μάχη Πυλίων και Επειών


ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΑΝΤΕ ΞΕΛΙΞΗΣ

Ανεξήγητο το πως έφθασαν ως εμάς τα ψήγματα ενός μεγάλου προιστορικού πολιτισμού, που είχε λίκνο του το Αιγαίο και ιερό κέντρο τον Ολυμπο. Οι Αρχαιολόγοι προσκολλημένοι στην γραμμική εξέλιξη και στον επιστημονικό τους δογματισμό απορρίπτουν μετά βδελυγμίας ακόμη και την κοινή λογική για να στηρίξουν την θέση ότι εξ “ανατολών το φως”. Αρνούνται συλλήβδην όλες τις μαρτυρίες των αρχαίων Ελληνικών πηγών , ακόμη και του Αριστοτέλους. Και όμως οι παγκόσμιες μαρτυρίες βοούν ότι συνέβη στο παρελθόν μεγάλη γεωλογική καταστροφή(Κατακλυσμός). Μόνον οι Ελληνες έχουν καταγράψει τρεις Κατακλυσμούς: α/ Δαρδάνου, β/ Ωγυγου και γ/ Δευκαλίωνος. Ο Ησίοδος ομιλεί για 3 γένη Θεών και 5 γένη ανθρώπων. Πρώτος παγκόσμιος βασιλιάς υπήρξε ο Ουρανός, δεύτερος ο Κρόνος και τρίτος ο Ζευς. Αν δούμε τα υπερφυσικά έργα τους θα παραδεχθούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είχαν αναπτύξει υπεργήινες δυνατότητες. Τα ανεξήγητα : 1/ Με τί μηχανές έφτιαχναν τα μεγαλιθικά έργα ( τείχη, πυραμίδες, ναούς, ανάκτορα κλπ) ; 2/ Πως ταξίδευαν σε ωκεανούς και θάλασσες; 3/ Πως έκαναν μαθηματικές μετρήσεις μεγίστης ακριβείας(π=3,14, Φ=1,618{χρυσός αριθμός} κ.α); 4/ Πως έκαναν γεωδαιτικές μετρήσεις και χαρτογραφήσεις ηπείρων-ακόμη και της Ανταρκτικής- με ακρίβεια που και σήμερα με όργανα ολίγον διαφέρουμε´; 5/ Πως έκαναν εκστρατείες μεγάλης κλίμακος(Ατλαντίων εναντίον Διογενών, Αργοναυτικές, Τρωική, Ινδίες, Ειρηνικό, Αμερική κλπ) ; 6/ Πως κατεργάζοντο σκληρούς λίθους(διορίτης, γρανίτης) και μέταλλα, όπως το ατσάλι, αλουμίνιο; 7/ Γιατί έχουν αρκετές ομοιότητες, οργανωτικά γνωρίσματα και φιλοσοφία όλοι σχεδόν οι πολιτισμοί μεταξύ τους (οργάνωση, γλώσσα, θρησκεία , ρυθμός, σύμβολα κλπ); Κι’ αν προσπαθούν να δώσουν ορισμένες αστήρικτες απαντήσεις σ’ αυτά, το ερώτημα παραμένει αναπάντητο : Γιατί έσβησε αυτός ο πολιτισμός; Γιατί οι δημιουργοί του (Αιγύπτιοι, Ασσυροβαβυλώνιοι κ.α ) -όπως ισχυρίζονται οι Φοινικιστές- δεν τον ανέπτυξαν , αλλά τον άφησαν να παρακμάσει. Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι έγινε Καταστροφή και εξέλειπαν οι δημιουργοί του Αιγαίοι και Κρητο-Μυκηναίοι Πελασγοί, όπως την δίνουν όλοι οι Ελληνες σοφοί (Πλάτων, Απολλόδωρος, Διόδωρος Σικελιώτης, Πλούταρχος, Διογένης Λαέρτιος κ.α) Παρόλο που διεψεύσθησαν απο τον Σλήμαν και Εβανς ( Τροία, Μυκήνες, Κνωσσός κλπ) οι Φοινικιστές δεν εννοούν να μετακινήσουν το όριο της Ελληνικής ιστορίας πέραν του 1500 π.χ. Κι’ ας έρχονται στο φως συνεχώς μαρτυρίες που ανάγονται σε 5.000, 10.000, 40.000 και 700.000 χρόνια πριν. Ετσι οι άνθρωποι της Αντεξέλιξης -Ελληνες και ξένοι - αυτογελιοποιούνται στην προσπάθεια τους να συρρικνώσουν τον Ελληνικό πολιτισμό. Φτύστε τους να μην τους βασκάνουμε !
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε.α
kostas01@otenet.gr


Η συνέχεια των Ελλήνων ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2008
Κύριε διευθυντά
Διάβασα με ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Καρκαγιάννη σχετικά με τη διάσκεψη του Βουκουρεστίου. Ο αρθρογράφος κάνει διάφορα σχόλια και μεταξύ των άλλων λέει «...δεν είμαστε ούτε απόγονοι (των αρχαίων Ελλήνων) με κληρονομικά δικαιώματα, ούτε διάδοχοι...». Συνιστώ στον κ. Καρκαγιάννη και όσους άλλους εκφράζουν την παραπάνω άποψη ότι είναι καλό να μελετήσουν το έργο του Luigi Luca Cavalli-Sforza με τίτλο «Genes, Peoples and Languages», εκδόσεις North Point Press. Σε αυτό θα βρουν την κατανομή της 4ης γενετικής παραμέτρου κατανεμημένης γεωγραφικώς. Θα παρατηρήσουν, όπως απεικονίζει στον παρατιθέμενο χάρτη ο μεγάλος γενετιστής, ότι η κατανομή της που προήλθε από την μελέτη του mtDNA δειγμάτων ιστού από ζώσες γυναίκες έξι διαφορετικών κρατών συμπίπτει απολύτως με τη γεωγραφική κατανομή των Ελλήνων γύρω στα 900 π.Χ. στη Νότιο Ιταλία, στις χώρες που είναι βορείως των σημερινών συνόρων της χώρας μας, καλύπτοντας το νότιο τμήμα τους (Αλβανία, Σερβία και Βουλγαρία) και βεβαίως και στη Δυτική Μικρά Ασία σε πλάτος προεκτεινόμενο μέχρι την Τραπεζούντα συμπεριλαμβανομένης. Αυτό το απροσδόκητο αποτέλεσμα σημαίνει ότι το mtDNA των γυναικών αυτών, εκτός του ότι είναι το ίδιο παντού, προέρχεται από ένα παρελθόν 3.000 χρόνων πριν. Αυτή η γενετική παράμετρος δεν είναι ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη άλλων πληθυσμών, έχει όμως αντοχή στο χρόνο παρά τους φόνους, τη γενετική λεηλασία και την «αβρότητα» των κατακτητών όλων των περιόδων. Αυτή η σταθερότητα του γονοτύπου συνδέεται όλως τυχαίως με την επιβίωση των ηθών, των εθίμων, όπως των κύκλιων χορών που μπορεί να δουν οι επισκέπτες του αρχαιολογικού μουσείου του Ναυπλίου που είναι ίδιοι από την προϊστορική περίοδο λόγου χάριν, και της ελληνικής γλώσσας του ενδοχώριου πληθυσμού, που κατά τον αρθρογράφο σας, δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι κληρονόμοι και διάδοχοι των αρχαίων Ελλήνων, αλλά είναι προφανώς, κατ’ αυτόν, μόνον όλων των άλλων που πέρασαν από εδώ εκτός βεβαίως των Ελλήνων.
Δρ Σταύρος Παπαμαρινοπουλος - Καθηγητής. Πανεπιστημίου Πατρών



Ποιοί ήταν οι Ετρούσκοι;

Οι Ετρούσκοι είχαν φθάσει στην Ιταλία από την Ανατολή, δηλαδή από τον Ελλαδικό χώρο. Όπως γράφει ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς στον Α τόμο των ιστοριών του: «Οι Ετρούσκοι είναι πανάρχαια Ελληνική φυλή, η οποία ξεκίνησε από τον χώρο του Αιγαίου. Αυτή ενώθηκε με Λύκιους και άλλους Πελασγούς από την Αττική και μέσω της Ηπείρου -όπου ίδρυσαν το Μαντείο της Δωδώνης- διεπεραιώθηκαν στις ακτές της απέναντι Ιταλίας, περί τον σημερινόν Αγκώνα, όπου και εγκατεστάθησαν. Αρχικώς ωνομάσθηκαν Οίνωτρες, Πευκέσται, Λέλεγες κλπ. Ακολούθως, μερικοί από αυτούς έφθασαν έως τις ακτές του Τυρρηνικού πελάγους, ενώ αργότερον άλλοι επέστρεψαν για διαφόρους λόγους στην Ελλάδα. Μετά την επιστροφήν των ονομάσθηκαν από τους εντοπίους Τυρσηνοί ή Τυρρηνοί και εποίκισαν την Θεσσαλία και την Ακαρνανία ομού με τους Αιολείς. Από εκεί, κατά την εποχή της μεταναστεύσεως προς ανατολάς, μαζί με άλλα Ελληνικά φύλα δια των νησιών του Αιγαίου μετηνάστευσαν στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας, όπως αναφέρουν πανάρχαιες Ελληνικές παραδόσεις». Αυτά τα Πρωτοελληνικά φύλα μαζί με τους Ετεοκρήτες της Πρώιμης Μυκηναϊκής περιόδου είναι πολύ πιθανόν να εισχώρησαν βαθιά στην Ασία και στην Μεσοποταμία και με διάφορα ονόματα, όπως Χετταίοι, Μιττάνοι, Σουμέριοι, Χάλυβες, άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη του Αιγαιατικού πολιτισμού τους στις νέες των εστίες. Πάντως είναι βέβαιο ότι τα φύλα αυτά δεν ήσαν Σημίτες, ενώ υπάρχουν πολλές αποδείξεις, όπως λ.χ. το πανομοιότυπο των προπυλαίων των Μυκηνών, που μαρτυρεί ότι οι λαοί αυτοί προήρχοντο από το Αιγαίο και η πολιτιστική τους κοιτίδα ήσαν οι Μυκήνες (Εγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ, τόμ. «Λαοί της Ανατολής». Αν προχωρούσαν οι προϊστορικές έρευνες και δεν υπήρχε ο πέπλος της σιωπής και παραχάραξης που συσκοτίζει σήμερον την ιστορία και προϊστορία, ασφαλώς θα είχε αποκαλυφθή ολόκληρη η αλήθεια για την ταυτότητα αυτών των Πρωτοελλήνων που έφθασαν στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου και διέδωσαν τον πρώτο πολιτισμό, τον Αιγαιατικό. Τούτο όμως δεν συμφέρει στην διεθνή εξουσία και στους ανθρώπους που την υπηρετούν πιστά. Συνεχώς διαμερισματοποιούν την γνώση και ακρωτηριάζουν την ιστορική αλήθεια, χάριν σκοπιμοτήτων. Είμαστε βέβαιοι ότι αν ποτέ αποκρυπτογραφηθή η Γραμμική Γραφή Α και η Ετρουσκική τότε θα αποκαλυφθή ολόκληρο το μυστήριο της καταγωγής των Ανατολικών Πολιτισμών, καθώς και αυτών της Μεσογείου. Αν παρατηρήση κανείς ένα Ελληνικό και ένα Ετρουσκικό αγγείο, οι παραστάσεις τους μοιάζουν τόσο πολύ, σαν δύο σταγόνες νερού, όπως λέγει και ο Γερμανός αρχαιολόγος και ερευνητής Αιμίλιος Κούντσε, τέως διευθυντής του Γερμανικού αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών. Αυτά τα πρώιμα Πρωτοελληνικά φύλα έφθασαν προ του Τρωικού Πολέμου στον Ατλαντικό και ως την Αμερικανική Ήπειρο (Καναδά, Φλώριδα, Βολιβία, Βενεζουέλα, Νοτ. Αμερική) και από εκεί ως τα Νησιά του Πάσχα στον Ειρηνικό. («Μυστήρια από Ξεχασμένους Πολιτισμούς» του Σαρλ Μπέρλιτζ και «Ατλαντίς», της Ενρ. Μερτζ έκδ.1976) όπου υπάρχουν ατράνταχτες αποδείξεις ότι ο πολιτισμός τους προήλθε από το μακρινό Αιγαίο.

Ο Πολιτισμός της Μεσοποταμίας

Ο πολιτισμός της Μεσοποταμίας αποδεικνύεται εκ των ανασκαφών ότι ανήκει στους Σουμερίους, φυλή που σχετίζεται στενά με τους Πρωτοέλληνες Αιγαίους και Μυκηναίους. Τούτο διαπιστώνει και ο Άγγλος ερευνητής-αρχαιολόγος σερ Λέοναρντ Γούλερ στο βιβλίο του «Ανασκαφαί εις την Ουρ, καταγραφή 12 ετών Εργασίας». Μολονότι αυτός θεωρεί τον πολιτισμό των Σουμερίων πολύ αρχαιότερο των Αρχαιοελλήνων και Αιγαίων, εν τούτοις κι αυτός δέχεται ότι οι Σουμέριοι δεν ήσαν Σημίτες. Τα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα της Ουρ, Ουρούκ και Νινευί δεν μπορούν να συγκριθούν με τα προϊστορικά αριστουργήματα της Κρήτης, τα περίφημα Καμαραϊκά «Μινωικά» αγγεία, τα οποία είναι πολύ παλαιότερα και λεπτότερα αυτών της Ουρ και της Ουρούκ. Το παράδοξο είναι ότι, ό, τι προέρχεται από την Μεσοποταμία και την Ανατολή γενικότερον ελκύει την προσοχή των ερευνητών και χωρίς μεγάλη βάσανον αποφαίνονται ότι είναι τα αρχαιότερα όλων στον κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει και για τα ευρήματα της Μεσοποταμίας, λ.χ. για τον τροχό επεξεγασίας των αγγείων της Ουρούκ, της λάσπης από τον κατακλυσμό δήθεν του Νώε, της χάλκινης αιχμής ενός δόρατος, χωρίς να καθορίζεται και η ηλικία των. Δεν ενδιαφέρονται καν να τα συγκρίνουν με τα ευρήματα της Ελλάδος, γιατί μια τέτοια σύγκριση θα αποδείκνυε ίσως την αλήθεια. Όμως εξ όσων γνωρίζουμε εκ της γεωλογίας η περιοχή αυτή σε πανάρχαιους χρόνους ήτο μια απέραντη λιμνοθάλασσα, αλλά και λόγω των διαφόρων κατακλυσμών που συνέβησαν, όπως αναφέρονται στην ιστορία. Επομένως δεν υπάρχει συνέχεια της εξελίξεως της ζωής και του πολιτισμού, όπως συμβαίνει με τους Έλληνες, οι οποίοι παρά τις γεωλογικές καταστροφές και αναστατώσεις που υπέστησαν, διεσώθη σαν μαγιά ο πολιτισμός των στην Αρκαδία, στην Στερεά Ελλάδα και στην Ιωνία, για να ξαναγεννηθή αργότερον. Οι «Ορφικοί Ύμνοι» αναφέρονται για παράδειγμα στον χαλκό πριν 3.500 π.Χ,, σε αστρονομικές παρατηρήσεις που συνέβησαν πριν το 11.000 π.Χ. («ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ» Ι.Πασσά). Εξ άλλου τα ανευρεθέντα χυτήρια στην Αρκαδία χρονολογούνται πριν 2.500 π.χ . Ακόμη να αναφερθή ο περίφημος αμυγδαλόσχημος Πέλεκυς της Βέροιας, είναι ηλικίας άνω των 100.000 ετών, τα ακριδικά ιχνογραφήματα της απώτατης παλαιολιθικής περιόδου που βρέθηκαν στην Καβάλα, τα ευρήματα του Πικερμίου, τα εργαλεία και τα απολιθωμένα ζωολογικά λείψανα του καθηγητού Μιλόισιτς, ηλικίας άνω των 100.000 ετών, τα 800 εργαλεία και απολεπίσματα ασβεστολίθου του Χίγκις στην κοιλάδα του Λούρου κ.α. Και όμως οι διεθνείς πνευματικοί εξουσιαστές κλείνουν τα μάτια στα πανάρχαια ευρήματα της περιοχής πέριξ του Αιγαίου. Ούτε είναι δυνατόν να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στον προϊστορικό πλούτο των Ελληνικών σπηλαίων που μας μεταφέρουν δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πίσω, όχι σε κάποια ίχνη ανθρωποειδών, αλλά σε εχέφρονες ανθρώπους, όπως λ.χ. τον «Ευρωπαίο Αρχάνθρωπο των Πετραλώνων».
Το 1981 ανεκαλύφθησαν από τον διεθνούς φήμης ανθρωπολόγο Άρη Πουλιανό δύο σκελετοί ανθρώπων ηλικίας 800.000 χρόνων. Αλλά και στο σπήλαιο του Φράγχθη της Ερμηονίδος ανεκαλύφθησαν από τον T. JACOBSON ύπαρξη προϊστορικών ανθρώπων ηλικίας 25.000 ετών, χωρίς η έρευνα να έχη ακόμη φθάσει στο παρθένο έδαφος, δηλαδή σε βραχώδες έδαφος. Η συνήθεια των Ελληνικών φύλων να χτίζουν τους οικισμούς των πάνω σε υψώματα εμφανίζεται και στους Σουμερίους, στην Μεσοποταμία. Κι αυτό έχει την εξήγηση του. Διότι μια φυλή, όπως οι Αιγαίοι, Μινωίτες και Μυκηναίοι, η οποία υπέστη τρεις κοσμογονικές καταστροφές, εξ αιτίας των δύο κατακλυσμών, Ωγύγου, Δευκαλίωνος και Δαρδάνου, ήτο επόμενον να διατηρή την ιστορική μνήμη και να επιλέγη τις θέσεις των οικισμών πάνω σε υψώματα. Η θέση της Ουρ πάνω στον λόφο τις επέτρεψε να αποφεύγη την καταστροφή από τις πλημμύρες που συμβαίνουν συχνά στα επίπεδα εδάφη της Μεσοποταμίας. Πάντως πρόκειται για μεμονωμένο γεγονός τα ευρήματα της Ουρ και δεν μπορεί να θεωρηθή σαν καθολικό φαινόμενο γηγενούς προϊστορικού πολιτισμού.

Ήσαν οι Έλληνες γηγενείς ή ήρθαν από το Διάστημα;

Υπάρχουν πολλές θεωρίες πάνω στο ζήτημα της εμφάνισης της μεγάλης αυτής φυλής, των Πελασγών-Πρωτοελλήνων. Άλλοι την θέλουν να έχη έρθει από την Σελήνη, ή ότι προϋπήρξε της σελήνης, εξ ου και το όνομα τους (Προ-[Σ]έλληνες=Προ-Ελληνες). Υπάρχουν και οι θεωρίες της «Ινδοευρωπαϊκής» προέλευσης των, για την οποία θα μιλήσουμε κατωτέρω. Πάντως είναι πλήρως αποδεδειγμένο ότι είναι γηγενείς της περιοχής αυτής γύρω από το Αιγαίο πέλαγος. Η θεωρία ότι ήτο έρημη η χώρα της Αιγηίδος πριν αυτή καταβυθισθή και ότι οι μετέπειτα έποικοι ήσαν επήλυδες δεν ευσταθεί. Όπως δεν ευσταθεί και τελικά κατέπεσε η γελοία θεωρία περί «Ινδοευρωπαίων», οι οποίοι έφθασαν στην Ελλάδα το 1.200 π.Χ. από τα υψίπεδα της Ανατολικής Ευρώπης. Δεν χωρεί λοιπόν καμμιά αμφιβολία και τούτο αποδεικνύεται τόσον ανθρωπολογικά, όσον και παλαιοντολογικά και ιστορικά από τα πάμπολλα αρχαιολογικά και άλλα ευρήματα, ότι οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων είναι γηγενείς και αυτόχθονες κάτοικοι αυτής της γης. Τούτο όσον κι αν θέλουν να το αγνοήσουν οι διάφοροι παραχαράκτες και διαστροφείς της ιστορικής αλήθειας, είναι ανεξίτηλα χαραγμένο πάνω στο μεγάλο βιβλίο της φύσεως, και κάθε μέρα τους διαψεύδει. Ευτυχώς, που τα ίχνη στις πέτρες και στους βράχους μένουν ανεξίτηλα, όπως ανέπαφες μένουν και οι βυθισμένες στους βυθούς των Μεσογειακών θαλασσών Ελληνικές πολιτείες και τα αριστουργήματα της τέχνης τους. Η μεγάλη φυλή που έζησε στον χώρο αυτό και δημιούργησε εδώ και χιλιάδες χρόνια τον πρώτο μεγάλο πολιτισμό ήσαν οι Πελασγοί-Αρκάδες, όπως αναφέρει η Αρχαία Ιστορία και Μυθολογία.
Αποικίες Αρκάδων αναφέρονται στην Ιταλία, Κρήτη, Λιβύη, Μικρά Ασία, Πόντο, Κύπρο, Ρόδο, Τροία, Θεσσαλία, Ίμβρο, Λήμνο κ.α. («Στράβωνος Γεωγραφικά», βιβλ. Δ, Κεφ. Β σελ.292-297, 342, έκδ. Παρισίων, Κοράη 1805, και «Ρωμαϊκή Αρχαιολογία» του Διον. Αλικαρνασσέως, τομ. Α, βιβλ. Α, έκδ. Λειψίας, 1840 και «Αρκαδικά» Παυσανίου 1-12 και 21-38, και Θουκυδίδης VΙ, 137 και ΙV 145-150 κ.λπ.). Η Ελλάδα είναι γεμάτη από παλαιολιθικούς οικισμούς ηλικίας 30-100.000 ετών, και συνεχώς έρχονται στο φως λίθινα εργαλεία, ναοί, οικισμοί, κατασκευές κ.α. που δείχνουν την συνέχεια της ζωής στην περιοχή πέριξ του Αιγαίου. Και όμως όλα ηγνοήθησαν. Και το πιο εξοργιστικόν είναι ότι οι ανθελληνικές και ψευδέστατες θεωρίες των υιοθετήθησαν και από τους Έλληνες. Διότι δεν είναι δυνατόν να καθορίζονται χρονολογικώς γεγονότα και ηλικίες που ανάγονται σε παλαιοντολογικές εποχές και να μην είναι δυνατή η χρονολόγηση γεγονότων ή αντικειμένων πριν από 10.000. Για την περίπτωση της Ελληνικής ιστορίας και προϊστορίας ο χρόνος έμεινε στην πρώτη Ολυμπιάδα, και μόνον μετά τις ανασκαφές των Σλήμαν και Έβανς προχώρησε ως την Ομηρική Εποχή. Όμως και τότε διέσπασαν την συνέχεια του Ελληνισμού με καινοφανείς και σκόπιμα ύπουλες θεωρίες ότι δήθεν οι Μινωίτες, Μυκηναίοι, οι Τρώες και άλλοι λαοί της Μικράς Ασίας, Ιταλίας και πέριξ της Μεσογείου δεν ήσαν Έλληνες, αφού οι Έλληνες -Ινδοευρωπαίοι- κατ’ αυτούς ήλθαν βραδύτερον από τα υψίπεδα της Ευρώπης. Όταν δε καταπίπτη η περί «Ινδοευρωπαίων» θεωρία των μηχανεύονται την από Ανατολών το φως. Και ενώ η Ελλάδα είναι ένα απέραντο Μουσείο, εν πολλοίς ανεξερεύνητο, αυτοί προτιμούν άλλες περιοχές της Ανατολής, οι οποίες δεν είναι σε θέση να φωτίσουν συνολικά τα μυστήρια του Αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Όμως κι εκεί παίρνουν την ίδια αποστομωτική απάντηση, γιατί παντού ο αρχαίος πολιτισμός ομιλεί Ελληνικά . Επομένως μετά την κονιορτοποίηση των ψευδοθεωριών των είναι ανάγκη να ξαναγρφή η αληθινή Προϊστορία της Μεσογείου και ολοκλήρου της ανθρωπότητος. Χωρίς αυτό η ανθρωπότητα θα παραπαίη στο ψεύδος και στο πνευματικό σκοτάδι. Και ασφαλώς θα είχε προχωρήσει η γνώση και η κατανόηση του μυστηρίου του πολιτισμού αν είχαν μελετήσει προσεκτικά και αποκρυπτογραφήσει τους Ελληνικούς Μύθους και δεν τους θεωρούσαν φανταστικά παραμύθια ανθρώπων με αρρωστημένη φαντασία. Ευτυχώς που τα τελευταία χρόνια Έλληνες και φιλέλληνες επιστήμονες και ιστοριοδίφες έχουν αρχίσει μια συστηματική μελέτη και έρευνα γύρω από το θέμα «Ελληνισμός» και με τις εξαίρετες εργασίες των -και συχνά και με την οικονομική των συμβολή- εκδίδουν σημαντικά βιβλία και μελέτες που επαναφέρουν την πραγματική αλήθεια, που τόσο βάναυσα κακοποιεί το «Οργανωμένο Συνδικάτο του Ψεύδους». Ένα τέτοιο συνδικάτο ήτο και του «διεθνώς καταξιωμένου» ερευνητού των βυθών Γάλλλου Ζακ Κουστώ, ο οποίος συνελήφθη να ποντίζη Σημιτικές πινακίδες γύρω από τις ακτές της Κρήτης, με παραχαραγμένο αρχαιολογικό περιεχόμενο. Οι πινακίδες αυτές επρόκειτο να ανασυρθούν βραδύτερον από «αρχαιολόγους» του συνδικάτου για να στηρίξουν τους ψευδέστατους ισχυρισμούς ό,τι η Κρήτη παλιά εκατοικείτο δήθεν από Σημίτες.
Άξιες να μνημονευθούν είναι και οι ακόλουθες μελέτες-έρευνες: Ανασκαφές Μιλόισιτς 1957-59 στην Θεσσαλία, Ουέης στις Μυκήνες, Πουλιανός στην Χαλκιδική, Ε. Χίγκις το 1967 στην Ήπειρο (Πηγές Λούρου, Κοκκινόπηλος και σπήλαιο Ασπροχάλικο, Δ. Θεοχάρης Αλόννησος, Σποράδες, Κοκκινόκαστρον και Σέσκλον Θεσσαλίας, Leroi Groyrhan στην Πελοπόννησο, Κάστρο Χλεμπούτσι, Τh. Jacobson στο σπήλαιο Φράγχθη, Παπαδημητρίου, Μυλωνάς στις Μυκήνες, Αυγ. Σορδίνας στην Κέρκυρα και άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι που προσέφεραν την συμβολή των. Πάντως η ζωή του ανθρώπου στην Ελλάδα πρέπει να αρχίζη προ εκατοντάδων χιλιετηρίδων και ασφαλώς πρέπει να είναι συνδεδεμένη με την πρώτη εμφάνιση του ανθρώπου στον κόσμο, τουλάχιστον του εχέφρονος τοιούτου. Η Αιγηίδα λοιπόν είναι η κοιτίδα του ανθρώπινου πολιτισμού, έστω κι αν οι άνθρωποι του «Οργανωμένου Συνδικάτου του Ψεύδους» θεωρούν ότι είναι η Αφρική. Δυστυχώς πρέπει να αρχίσουμε από την αρχή, διότι εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια οι γνωστοί παραχαράκτες αλλά και αρκετοί ανεγκέφαλοι και αμαθέστατοι συσσωρεύουν ψεύδη επί ψευδών στο οικοδόμημα της Ιστορίας. Παραποιούν ακόμη και την Επιστήμη προκειμένου να στηρίξουν τις ψευδείς και έωλες θέσεις των. Έτσι υπάρχουν σήμερον(1998) ιστορικά βιβλία εκδιδόμενα από το Ελληνικό κράτος, με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, τα οποία στηρίζονται σε ξένους συγγραφείς και αγνοούν παντελώς τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, που λογικά πρέπει να ήσαν πιο κοντά στα γεγονότα και επομένως και στην ιστορική αλήθεια . Το φαινόμενο τούτο είναι καταπληκτικό και όμως αληθινό για όποιον μελετήση τα σημερινά βιβλία τύφλωσης των Ελληνοπαίδων. Προφανώς οι ιστορικοί μας είτε από συμφέρον είτε από άγνοια, είτε τέλος για να φανούν «σύγχρονοι» ασπάζονται τα πιο απίθανα τερατουργήματα, χωρίς προηγούμενη έρευνα στις πανάρχαιες Ελληνικές πηγές, και χύνουν έτσι το ανθελληνικό δηλητήριο στις ψυχές των παιδιών μας.
Προπάτορας μας ο Πελασγός.
Μπορεί να υμνείτε τους «προπάτορες» μας της Βίβλου κάθε Κυριακή στις Εκκλησίες, αλλά αυτό δεν έχει καμμιά σχέση με την ιστορική αλήθεια .Προπάτορας μας δεν ήτο ο Αβραάμ, αλλά ο Πελασγός, γιος του Διός και της Νιόβης ή του Αρέστορος. Ήτο δε τόσο παλαιός όσο και ο Ζεύς. Απόδειξη δε τούτου ότι την εποχή εκείνη επικρατούσε ακόμη η ανθρωποθυσία. Σύμφωνα με την Μυθολογία ο Πελασγός ήτο ο πρώτος άνθρωπος της προϊστορίας, και συνάμα βασιλεύς των Αρκάδων Πελασγών. Γιος του ήτο ο Λυκάων, ο οποίος απέκτησε τρία αγόρια και μια θυγατέρα, την Καλλιστώ. Επειδή ήτο ωραιοτάτη την ερωτεύθηκε ο Ζευς. Ο Λυκάων, σύμφωνα με την παράδοση, έκτισε την πρώτη πόλη στον κόσμο, την Λυκόσουρα στο όρος Λύκαιον. Αυτός καθώρισε την λατρεία του Λυκαίου Διός και εθέσπισε αγώνες, τα «Λύκαια», οι οποίοι ήσαν αρχαιότεροι ακόμη και των Παναθηναίων. Εκεί λοιπόν, στην κορυφή του Λυκαίου Ολύμπου, ανετράφη κατά την παράδοση, ο Λύκαιος Ζευς και όχι στην Κρήτη όπως κακώς ισχυρίζονται οι Κρήτες. Και πράγματι στο Λύκαιον όρος υπάρχει μια περιοχή που ονομάζεται «Κρητέα», όπου κατά την πράδοση των Αρκάδων η Ρέα γέννησε τον Δία. («Αρκαδικά», Παυσανίου 38, 6 και «Ορφικά», Ύμνος Διός, υπό Καλλιμάχου). Τον Λυκάωνα διεδέχθη ο Νύκτιμος και αυτόν ο Αρκάς, υιός της Καλλιστούς και του Διός, ως βασιλεύς των Πελασγών. Έκτοτε η χώρα από Πελασγία μετωνομάσθηκε Αρκαδία. Πρώτος λοιπόν ο Αρκάς εδίδαξε τους ανθρώπους να καλλιεργούν τον σίτον, καθ’ υπόδειξη του Τριπτολέμου. Επίσης τους έμαθε να παρασκευάζουν τον άρτον, να γνέθουν το μαλλί και να υφαίνουν τα υφάσματα, για να ενδύονται με αυτά, αντί να περιβάλλονται από δοράς ζώων(προβιές), όπως συνέβαινε μέχρι τότε. («Αρκαδικά» Παυσανίου, 1, 6 και 4, 2-4). Οι Αρκάδες Πελασγοί, όπως και οι σημερινοί Αρκάδες, λόγω του ορεινού και άγονου εδάφους συνήθιζαν να μεταναστεύουν σε ξένες χώρες, όπως μαρτυρούν ο Διονύσιος Αλικαρνασσεύς, Στράβων, Παυσανίας κλπ. Όπως αναφέρει ο Αισχύλος στις Ικέτιδες: Ο Πελασγός, ο βασιλεύς του Άργους, λέγει στις Δαναΐδες ότι: «το βασίλειό του φθάνει από του Στρυμώνος ως την Ήπειρο».Αν ρωτήσετε τι υπήρχε βορειότερον την εποχή εκείνη; Δεν υπάρχει ούτε απλός υπαινιγμός περί άλλης τινός πατρίδος ή λαού την εποχή εκείνη. Το πιθανότερον είναι να ήτο κενή ανθρώπων, λόγω των δυσμενών κλιματολογικών και περιβαλλοντολογικών συνθηκών (παγετώνων και πλημμύρων μετά την τήξη των) Αλλά κι αν υπήρχον άνθρωποι αυτοί δεν θα είχαν ακόμη μπη στο στάδιο του πολιτισμού, όπως οι Πελασγοί στο εύκρατο κλίμα της Μεσογείου.(«Τα Ορφικά»). Ο Ευσέβιος μας λέγει ότι οι Πελασγοί ήσαν θαλασσοκράτορες, προφανώς οι νησιώτες Κυκλαδίτες, Μινωίτες και λοιποί των παραθαλασσίων περιοχών του Αιγαίου πελάγους. Ο Αριστοφάνης αποκαλεί αυτούς «Πελαργούς» στον Φαίδωνα για να δείξη την ταξιδιωτική των μανία, ενώ ο Πλάτων τους αποκαλεί «βατράχους», λόγω της αγάπης των για το υγρό στοιχείο. Πάντως το σημαντικότερο και πιο παλιό Πελασγικό φύλο ήσαν οι Αρκάδες. Εδώ να σημειώσουμε ότι οι Ετεοκρητικές επιγραφές και η Πελασγική επιγραφή της Λήμνου γραμμένες στην αυτή Ελληνο-Πελασγική γλώσσα, είναι όμοια προς την σημερινή Αλβανική που είναι συγγενής προς την Χετταϊκή. Εξ άλλου Πελασγικές γλώσσες ήσαν και η Λυδική, Καρική, Ετρουσκική, των Μιττάνι, των Ελαμιτών και φυσικά η Μινωική και η παλαιότερη Αρκαδική εκ της οποίας προέρχονται όλες οι ανωτέρω (Εγκυκλ. «ΗΛΙΟΣ»). Προφανώς μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος οι μεγαλύτερες ομάδες ανθρώπων ήτο φυσικόν να διασωθούν στα ορεινά διαμερίσματα, όπως ήτο η Αρκαδία. Όπως γράφει και ο ποιητής Άσιος του 7ου π.Χ. αιώνος: «Αντίθεον δε Πελασγικόν εν υψικόμοισιν ορέσι γαία μέλαινι ανέδωκεν, ίνα θνητόν γένος είη». Δηλαδή: «Στις υψηλές δασώδεις κορυφές των ορέων η μαύρη γη εγέννησε το ισόθεο Πελασγικό φύλο, για να γίνη θνητόν γένος» (Παυσανίου, «Αρκαδικά» 1, 5). Και μόνον αυτό φανερώνει ότι οι Πελασγοί Πρωτοέλληνες ήσαν γέννημα και θρέμμα τούτης της γης και όχι ξενόφερτοι όπως μας είπαν αργότερα οι διάφοροι σκοταδιστές.(Διονυσίου Αλικαρνασσέως, «Ρωμαϊκή Αρχαιολογία», βιβλ. Α X-LXV) και Ιωάν. Θωμοπούλου «Πελασγικά», έκδ. 1912) Εξ άλλου η Πελασγική γλώσσα συναντάται όχι μόνον στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά και στα νησιά του Αιγαίου, και στην Ιταλία (Ετρούσκοι), και στην Μικρά Ασία (Καρία, Λυκία, στο βασίλειο των Χετταίων κλπ). Και αυτά δεν τα λέμε εμείς, αλλά μιλάνε οι πέτρες και οι ογκόλιθοι των Πελασγικών δημιουργημάτων. Τους συναντάμε σαν Οίνωτρες ή Πευκέστες να εποικούν στην Ιταλία, στον λόφο του Παλατίνου στην Ρώμη. Βραδύτερον απεκλήθησαν Ετρούσκοι ή Τηρσυνοί και Τηρρηνοί και μετά τον Τρωικό Πόλεμο εγκατεστάθησαν στην ίδια περιοχή οι αρχαίοι Πελασγοί Πισσάται, προερχόμενοι από την Πίσσαν της Ηλιδος (Διονύσιος Αλικαρνασσεύς, Στράβων, Παυσανίας). Ο Παυσανίας λέγει ότι «ο Πελασγός ήταν ανώτερος όλων των συνανθρώπων του και όχι μόνον κατά το μέγεθος του σώματος και την ρώμην, αλλά και κατά το κάλλος και την ευφυίαν του». Αλλά και η Κρήτη και Κύπρος είχαν εποικισθή από Πελασγούς Αρκάδες. Έτσι εξηγείται η λατρεία του Διός και τα περί γεννήσεως του Διός στην Κρήτη, πιθανόν εις ανάμνησιν της Κρητέας της Αρκαδίας. Εξ άλλου και αρκετές ονομασίες της Κρήτης, όπως λ.χ Γόρτυνα, μας παραπέμπουν στην πανάρχαιη κοιτίδα, την Αρκαδία, από όπου οι Πελασγοί Αχαιοί αρχικά και οι Δωριείς βραδύτερον κατέκτησαν την Κρήτη. Πάντως μετά τον Τρωικό Πόλεμο, όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης (Α: 12) συνέβησαν μεγάλες αναστατώσεις: «Η Ελλάς έτι μετανίστατο και κατωκοίζετο, ώστε μη ησυχάσασα αυξηθήναι, η τε γαρ αναχώρησις εξ Ιλίου χρονία γενομένη πολλά ενεόχρωσε και στάσεις εν ταις πόλεσι ως επί πολύ εγίγνετο...Βοιωτοί τε γαρ οι νυν, εξηκοστώ έτει μετά Ιλίου άλωσιν, εξ Αρνης αναστάντες υπό Θεσσαλών την νυν Βοιωτίαν πρότερον δε Καδμηίδα γην καλουμένην ώκησαν. Δωριείς τε ογδοηκοστώ έτει ξυν Ηρακλείδαις Πελοπόννησον έσχον, μόλις τε πολλώ χρόνω ησυχάσασα η Ελλάς βεβαίως και ουκέτι ανισταμένη αποικίας εξέπεμψε και Ίωνες μεν Αθηναίοι και νησιωτών τους πολλούς ώκησαν. Ιταλίας δε και Σικελίας το πλέον Πελοποννήσιοι, της τε άλλης Ελλάδος έστιν ά χωρία. Πάντα δε ταύτα ύστερον των Τρωικών εκτίσθη» Δηλαδή: Οι κάτοικοι της Ελλάδος την εποχή εκείνη μετεκινούντο και εγκαθίσταντο σε διαφόρους περιοχές, γεγονός το οποίον τους εμπόδιζε να ησυχάσουν και να αυξάνωνται, γιατί μακρός χρόνος που απαιτήθη για την εκστρατεία της Τροίας πολλές ανωμαλίες και στάσεις προκάλεσαν στις πόλεις . Οι σημερινοί Βοιωτοί εξήκοντα έτη μετά την άλωση της Τροίας εκτοπισθέντες υπό των Θεσσαλών από την Άρνη της Θεσσαλίας, όπου ήσαν εγκατεστημένοι ήλθαν και εγκατεστάθησαν στην σημερινή Βοιωτία, η οποία εκαλείτο πρότερον Καδμηίς. Οι Δωριείς, ογδοήκοντα έτη μετά τον Τρωικό πόλεμο, κατέλαβον την Πελοπόννησο μετά των Ηρακλειδών. Μόλις δε μετά πάροδο πολλών ετών, ησυχάσασα η Ελλάς από τους εμφυλίους πολέμους, έστειλεν αποικίες και οι μεν Αθηναίοι μετέβησαν και εποίκισαν την Ιωνία και πολλές νήσους, οι δε Πελοποννήσιοι το περισσότερο μέρος της Ιταλίας και Σικελίας, καθώς και μερικά άλλα μέρη της λοιπής Ελλάδος. Όλα δε αυτά εγένοντο μετά από τα Τρωικά».

Οι Πηγές της Προϊστορικής Γνώσης
Για όσους επιθυμούν να ερευνήσουν τις αρχαίες γραφές περί της Ιστορίας και Προϊστορίας των Αρχαίων Ελλήνων Πελασγών τους παραπέμπω στα έργα του Αρτεμιδώρου του Εφεσσίου, τεμάχιον της Επιτομής των 11 βιβλίων του από σελ. 442-454, «Μαρτυρίαι και Τεμάχια» Μενίππου Περγαμηνού, σελ. 455-476, «Τεμάχια και Μαρτυρίαι» Αρτεμιδώρου του Εφεσσίου, σελ. 457-475, Δικαιάρχου «Βίος Ελλάδος» σελ. 479-504, Ισιδώρου Χαρακηνού «Παρθικοί Σταθμοί» σελ. 507-513, Σκύμνου του Χίου «Περιήγησις» σελ.516-556, Πλουτάρχου «Περί Ποταμών και Όρων Επωνυμίας» σελ. 557-605, «Χρηστομάθεια» εκ των του Στράβωνος «Γεωγραφικών», σελ. 609-812 (το μείζον μέρος έχει απωλεσθή) Και Β τόμ. έκδ. Βιέννης, 1808 περιέχων Διονυσίου «Οικουμένης Περιήγησις» μετά των περεμβολών του Ευσταθίου, σελ. 6-262 και υποσημ. από 6-192 και εφεξής, Αρριανού ή μάλλον Ανωνύμου «Περίπλους Ευξείνου Πόντου» σελ. 266-276, Πτολεμαίου «Κανών επισήμων Πόλεων περί Αραβίας και των Αστεισμών έκθεσις» σελ. 279-392, Ανωνύμου «Παράφρασις» εις την Διονυσίου «Περιήγησιν» σελ. 393-530 και Αμπού Φεδάλ Ισμαήλ βασιλέως Απαμείας «Εκ των Γεωγραφικών Πινάκων», με μετάφρασιν στα Ελληνικά του Αραβικού κειμένου. Τα ανωτέρω έργα των αρχαίων Γεωγράφων περιέχουν αφάνταστον πλούτον πληροφοριών περί των παραδόσεων και των κινήσεων των Αρχαιοελλήνων, των Πελασγών και των Ελλήνων της Προϊστορικής περιόδου, στην Μεσόγειο, στον Εύξεινον Πόντον, την Αραβικήν και Ερυθράν Θάλασσαν, την Ινδική και Κινεζικήν Θάλασσαν τον Ατλαντικόν Ωκεανόν. Για τους πλόες των Αρχαιοελλήνων Πελασγών στην περιοχή του Ατλαντικού έχει γράψει εν εκτάσει και η Ενρ. Μερτζ. Βέβαια γράφει και ο Κούρτιος και πλείστοι άλλοι στην «Ιστορία της Ελλάδος», Κεφ. Α πράγματα εξωφρενικά: «Οτι τάχα οι Έλληνες δεν φαντάζονταν ότι ήσαν οι πρώτοι οικιστές της χώρας, αλλά επίστευαν ότι παντού ανά την Ελλάδα προϋπήρχαν αυτών άλλοι, οι οποίοι υλοτόμησαν τα δάση, αποξήραναν τα έλη και ισοπέδωσαν τους βράχους. Προς αυτούς δε τους προδρόμους των αισθάνονταν τους εαυτούς των συνδεδεμένους με την πίστη και τα ήθη, αλλά συγχρόνως θεωρούσαν αυτούς και ξένους και δεν τους υπελόγιζαν σαν στενούς συγγενείς των, χαρακτήριζαν δε αυτούς με ξενικά ονόματα, ιδίως δε ως Πελασγούς. Όσα δε έλεγαν οι Έλληνες για τους παλαιοτέρους Έλληνες ή Πελασγούς ήταν πράγματα ολίγα και πενιχρά-κατά τον Κούρτιον. Όμως ο Θουκυδίδης -συνεχίζει ο Κούρτιος- θεωρεί εμφανώς τους κατοίκους της Ελλάδος Πελασγούς και Έλληνες, ως αποτελούντες από των αρχαιοτάτων χρόνων ένα Έθνος, εν τούτοις οι Πελασγοί και οι Έλληνες-κατά τον Κούρτιον- δεν ήταν δυνατόν να θεωρηθούν ως οι αυτοί, ούτε ότι αυτά τα δύο ονόματα εκπροσωπούν το αυτό πράγμα, το αυτό έθνος. «Είναι όμως ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι Πελασγοί ήσαν ένα απέραντο Έθνος χωρισμένο σε πολλά κράτη. Πρέπει ωστόσο να λάβουμε υπ’ όψιν ότι ο Κούρτιος αυτά τα έγραψε προ των ανασκαφών των Μυκηνών, της Κνωσσού, της Τροίας κι άλλων που μαρτυρούν την συνέχεια των Ελλήνων της Προϊστορικής εποχής με τους Έλληνες της Ιστορικής τοιαύτης. Αλλά ο Κούρτιος αγνόησε και τα «Ορφικά», όπως ακριβώς τα αγνοούν ακόμη και σήμερα οι μελετητές της Ελληνικής Προϊστορίας, εκ των οποίων αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες είναι το αρχαιότερο έθνος της γης. Και ήτο επόμενον να έχουν ξεχάσει πάρα πολλά στοιχεία των προγόνων των λόγω των φοβερών γεωλογικών μεταβολών και πληθυσμιακών αναστατώσεων που συνέβησαν, ιδία μετά τον Τρωικό Πόλεμο, όπως προαναφέρθηκε. Μήπως σήμερον δεν καταβάλλεται προσπάθεια, κατόπιν οδηγιών της UNESCO και της Ε.Ε να ξεχάσουμε λίαν πρόσφατα γεγονότα της ιστορίας μας; Θα πρέπει λοιπόν ο ιστορικός της αύριον να κρίνη εξ αυτού και μόνον του γεγονότος ότι δεν καταγόμαστε εκ των αγωνιστών του 1821, του 1912-13, του 1940-41; Όχι βέβαια.

Το εν Δελφοις "Ε" και η ομάδα "Ε"

Κυριακή, 1 Φεβρουαρίου 2009

μια μικρή πληροφόρηση για όσα πρόκειται σωστά ή εσφαλμένα να ακουστούν
Πριν μπούμε στη διαδικασία παράθεσης των υποθέσεων και των γεγονότων γύρω από τη μυστηριώδη ομάδα οφείλουμε να ξεκινήσουμε από το μοναδικό ίσως απτό στοιχείο που έχουμε από το παρελθόν. 3 φορές τοποθετήθηκε ένα ΕΨΙΛΟΝ στην κορυφή του αετώματος του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς.'Αλλοι πάλι(ιστορικές πηγές) υποστηρίζουν πως αυτό το ΕΨΙΛΟΝ βρισκόταν μέσα στο ναό απέναντι σε όποιον έμπαινε από την κεντρική πύλη αλλά και στην κορυφή ενός όμοιου αμβλυγωνίου ισοσκελούς τρίγωνου αετώματος συνοδευόμενο πάντα με το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ στην κάτω αριστερή γωνία και το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ στην κάτω δεξιά.Δεν μπορούμε λοιπόν να αγνοήσουμε αυτό το ΕΨΙΛΟΝ που συνόδευε ρητά τα οποία περικλείουν μέσα σοφία και πολύπλοκους στοχασμούς. Ο Πλούταρχος μας πληροφορεί ότι το πρώτο ΕΨΙΛΟΝ ήταν ξύλινο και είχε τοποθετηθεί εκεί από τον Σόλωνα.Το δεύτερο,από χαλκό,τοποθετήθηκε εκεί από τους Αθηναίους όταν το πρώτο σάπισε.Το τρίτο το τοποθέτησε εκεί η Ρωμαία Λιβία Δρουσέλλα σύζυγος του καίσαρα Οκταβιανόυ Αυγούστου.Ήταν από καθαρό χρυσό.Ο Πλούταρχος συνεχίζει στήνοντας στο έργο του έναν υποτιθέμενο διάλογο ανάμεσα στον ίδιο και σε φίλους του.Κάποιος υποστηρίζει ότι το Ε,σαν δεύερο φωνήεν,δείχνει τον Απόλλωνα,σαν δεύτερο θεό μετά το Δία. Κατά τους Ορφικούς είναι το ανέκφραστο όνομα του θεού.Κατά την αριθμοσοφία των Πυθαγορείων το Ε(ή ΕΙ) έιναι το 15(αριθμητικώς).Από την αριθμοσοφία επίσης προκύπτει πως λόγω λεξαριθμικής ισότητας το γράμμα ΕΨΙΛΟΝ= 5 + 700 +10 +30 + 70+ 50 =865 =ΕΛΕΥΣΙΣ ΔΙΑ.Ακόμη είναι το άθροισμα του 2 και του 3 ένθα το 3 είναι η αδιαίρετως και ομοούσιος τριας(την οποία και δανείστηκαν αργότερα οι χριστιανοί).Σήμερα πιστεύεται ότι κρύβει πολύ βαθύτερα νοήματα Τι είναι η ομάδα Ε;Διαφορά των ΄΄Ε΄΄και ομάδας ΄΄Ε΄΄.Η διαχρονικότητα της ομάδας ΄΄Ε΄΄.
Όπως καταλαβαίνετε δε μπορούν να αναλυθούν μέσα σε ένα άρθρο όλες οι πληροφορίες και οι απόψεις για την ομάδα Ε.Θα ξεκινήσω λοιπόν από τα βασικά και στη συνέχεια θα μπούμε και σε ορισμένες γνωστές και άγνωστες πτυχές του θέματος.Ένα βασικό λάθος που κάνουμε όλοι μας όταν πρωτομπαίνουμε στα σκοτεινά μονοπάτια της "εψιλονολογίας" είναι να συγχέουμε τις λέξεις ΄΄οι Έψιλον΄΄ και ΄΄η ομάδα Έψιλον΄΄.Οι Έψιλον λοιπόν υποτίθεται πως είναι οι Έλληνες θεοί οι οποίοι προέρχονται από το άστρο Ε του Σειρίου.Κατά συνέπεια και οι Έλληνες προερχόμαστε από εκεί.Το τι είναι αυτοί οι ΄΄Ε΄΄ μπορεί εύκολα πλεον κανείς να το κατανοήσει.Πρόκειται για εξωγήινα όντα ή εξωδιαστατικές οντότητες τα οποία διαθέτουν εκπληκτική τεχνόλογια -όπως διδασκόμαστε από τη μυθολογία μας- και εκτός αυτού έχουν υπεραναπτυγμένη πνευματική αντίληψη και πολιτισμό.
Ας περάσουμε τώρα στην ομάδα ΄΄Ε΄΄.Η ομάδα ΄΄Ε΄΄ φέρεται να δημιουργήθηκε στο απώτατο παρελθόν μετά τον πόλεμο των Ελλήνων και των Ατλάντων περίπου πριν 12500 χρόνια από σήμερα.Δημιουργήθηκε από αρχιερείς των Ελλήνων που κατέφυγαν στα πάτρια εδάφη μετά τις συνέπειες που είχε ο φοβερός αυτός πόλεμος(βύθιση της Ατλαντίδας).Οι αρχιερείς λοιπόν αυτοί φαίνεται ότι κατείχαν εκπληκτικά τεχνολογικά-και όχι μόνο- μυστικά.Φυσικά πολύ αργότερα μπορούμε να ακούσουμε για "παρεμβάσεις" θεών στους πολέμους με τους Πέρσες ή για κρυμμένα όπλα στα άδυτα του ιερού του Απόλλωνα στους Δελφούς, τα οποία και χρησιμοποιούνταν όποτε πλησίαζε ο εχθρός.Έτσι το παζλ κατά κάποιο τρόπο ίσως να μπορεί να δέσει(χωρίς βέβαια να έχουμε στα χέρια μας απτά στοιχεία!!!).Αν εξαιρέσουμε κάποια αρχαία πήλινα σκεύη και αμφορείς που περιέργως φέρουν την υπογραφή ΄΄ΟΜΑΣ Ε΄΄(σήμερα βρίσκονται σε Γερμανικά Μουσεία) και ορισμένα επίσης περίεργα νομίσματα από τους Δελφούς(στην εικόνα που παρατίθεται βλέπουμε τον Ήλιο μέσα στη ζωοφόρο και ανάμεσα στις 6 κολώνες το Ε), η ομάδα Ε συναντάται ξανά λίγο πριν την επανάσταση του 1821.Η "αόρατη αρχή" που επικαλούντο τα μέλη της θρυλικής πλέον Φιλικής Εταιρίας ήταν η ομάδα Ε ενώ η ίδια η οργάνωση φένεται ότι αποτελούσε κάποιο παρακλάδι της όπως και το μετέπειτα (περίοδος 1960-1970) Π.Α.Κ.Ε.Α.Δ (Παγκόσμιο Κέντρο Ερευνών Ανθελληνικών Δραστηριοτήτων) ,το οποίο πολλοί συνδέουν με την τεχνογνωσία που χρειάστηκε για να πραγματοποιηθεί το πείραμα της Φιλαδέλφειας.
Τέλος αξίζει να πούμε ότι στην όλη ιστορία "παίζει" και η επιστήμη της γεννετικής ,καθώς το DNA των Ελλήνων φέρεται να έχει διαφορές σε σχέση με τους άλλους λαούς λόγω της καταγωγής τους(βλ.παραπάνω).Σχετικά με αυτό το θέμα μάλιστα, πιστεύεται ότι το έτος 2011 που ΄΄αναμένονται΄΄ οι Έψιλον τα γονίδια αυτά των Ελλήνων θα "αφυπνιστούν" και το ελληνικό πνεύμα θα επικρατήσει επί του πλανήτη.Και όταν λέμε ΄΄Ελλήνων΄΄ δεν εννοούμε μόνο των κατοίκων της Ελλάδος,αλλά όλων όσων έχουν ελληνική καταγωγή(έχει αποδειχθεί και επιστημονικά πλέον ότι υπάρχουν γεννετικές σχέσεις ανάμεσα σε Έλληνες και κατοίκους μεσογειακών χωρών,πρόσφυγες στη Μ.Ασία,πληθυσμούς της Ανατολικής Ασίας,της Κεντρικής Αμερικής κτλ).Επι γραμματικά ας αναφέρουμε και τους σκοπούς που φέρεται να έχει η μυστική αυτή ομάδα:.Να διασφαλίσει τα συμφέροντα του Ελληνισμού. Να αποκαταστήσει στη διεθνή κοινότητα το χαμένο κύρος του Ελληνισμού(που έχει να κάνει με το παρελθόν του ,τον πολιτισμό,την ιστορία του κτλ) που σκόπιμα αποκρύφτηκαν ή αλλοιώθηκαν για να μειώσουν τον χαρακτήρα του. Να αναδείξει το Ελληνικό ιδεώδες ως τρόπο ζωής σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο ερχόμενη σε κόντρα με τις βλέψεις και τα σχέδια των Σιωνιστών.Να αποκαλύπτει και να προλαμβάνει όποιαδήποτε εγκληματική και άδικη ενέργεια κατά του Ελληνισμού και της ανθρωπότητας γενικότερα από το σιωνιστικό σύστημα.

Π ΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ ΔΗΛΩΝΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΕΚΤΩΝ ΟΥΤΕ ΠΟΤΕ ΥΠΗΡΞΑ Ή ΘΑ ΥΠΑΡΞΩ  . 
ΑΠΟΚΗΡΥΣΣΩ ΜΕΤΑ ΒΔΕΛΥΓΜΙΑΣ ΤΟΝ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟ ΩΣ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟ. ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΩ ΜΕ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

*Αμφικτύων

  29/11/ 2013

  *Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com

Η ΄΄Νεότερη Ιστορία΄΄:Το κεφάλαιο Σπυρίδων Νάγος
Ο Σπυρίδων Νάγος είναι ο άνθρωπος που ΄΄ευθύνεται΄΄ για την αναζωπύρωση του θέματος περί ομάδας Ε.Για όσους δεν γνωρίζουν,ο Νάγος, σημάδεψε με την έντονη προσωπικότητά του τα τεκταινόμενα του αναγεννημένου ελληνικού τεκτονισμού.Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη των στοών ΄΄Προμηθεύς΄΄ και ΄΄Μυσταγωγία΄΄ ενώ εξελέγη και στο ύπατο συμβούλιο των τεκτόνων του 33ου και τελευταίου βαθμού της Ελλάδος.Επίσης ο Νάγος λέγεται ότι υπήρξε ισχυρότατος διάμεσος(μέντιουμ) και πολλές από τις εμπειρίες του είναι καταγεγραμμένες.Σε μια από αυτές αναφέρεται πως ΄΄υπαρχει μια ολιγομελής ομάδα εκλεκτών επιστημόνων που δρουν οργανωμένα για την υπεράσπιση και αναβίωση της αρχαίας θρησκείας και των ελληνικών συμφερόντων.Το παράδοξο της όλης υπόθεσης είναι ότι ο Νάγος προοριζόταν από τον πατέρα του για τη ΄΄θέση΄΄ του αρχιτσέλιγκα της Αρκαδίας.Πως απέκτησε λοιπόν τόσες γνώσεις και εφόδια πριν τον ερχομό του στην Αθήνα;Ποια ΄΄δύναμη΄΄ των ώθησε να πάρει το δρόμο που πήρε;Το παζλ φένεται πως συμπληρώνεται μέσω ενός δημοσιεύματος στο περιοδικό ΄΄Τρίτο Μάτι΄΄ το Δεκέμβριο του 1992.Παραθέτω μέρος του δημοσιεύματος:΄΄Πρόκειται για την ομάδα Ε που δραστηριοποιείται με κάθε μυστικότητα στην Αθήνα.Αποτελείται από λίγα αλλά υψηλά κοινωνικώς πρόσωπα που σχετίζονται με το αρχαίο δωδεκάθεο,χωρίς όμως τις γνωστές υπερβολές και φαιδρότητες΄΄. ΄΄Η ιστορία άρχισε στα μέσα περίπου του 19 ουαιώνα,όταν κάπου στην Πελοπόννησο εμφανίστηκε σε έναν νεαρό βοσκό ο Απόλλων και του έδωσε σαφείς οδηγίες.Ο βοσκός αργότερα ήρθε στην Αθήνα σπούδασε και ίδρυσε την περίφημη ομάδα Ε.Από τότε πλαισιωμένη πάντα από λίγους αλλά εκλεκτούς υπάρχει και δραστηριοποιείται μέχρι σήμερα΄΄.΄΄σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες να αναφέρουμε ότι ναός του Απόλλωνα υπάρχει σήμερα και στη Βραζιλία!Ιδρύθηκε υπό παρόμοιες συνθήκες αφού ο θεός της αρμονίας εμφανίστηκε και εκεί σε κάποιον ,γύρω στο 1930.Αργότερα το άτομο αυτό με μερικούς ομοϊδεάτες έχτισαν το ναό που λειτουργεί μέχρι σήμερα.΄΄Αυτή είναι και η παλιότερη αναφορά από τη σύγχρονη Ελλάδα που υπάρχει για την ομάδα Ε.


Η πρώτη αποκάλυψη: Γεώργιος Λευκοφρύδης
Από τότε ,ως γνωστόν, η χώρα μας πέρασε πολλά δεινά.Μικρασιατική καταστροφή,Παγκόσμιοι πολέμοι,εμφύλιος,πολιτική αστάθεια ήταν μερικά από αυτά.Φυσικό ήταν ο κόσμος να μην είχε κάποια σχέση με χώρους όπως η αναζήτηση μυστηρίων,η συνωμοσιολογία και μέσα σε αυτές και η φιλολογία περί ομάδος Ε.Έτσι φτάνουμε στις 18 Μαρτίου του 1977.Εκείνη την ημέρα κατοχυρώθηκε στην Εθνική μας βιβλιοθήκη ένα βιβλίο που δημιουργει πολλά ερωτηματικά και εξάπτει τη φαντασία μας ακόμα και στις μέρες μας.Μιλάμε φυσικά για το περιβόητο βιβλίο με τίτλο:΄΄Κοσμοσκάφος Στα-Γυρο-Εψιλον,Αριστοτέλους το οργάνων όργανον΄΄ συγγραφέας του οποίου ήταν ο δικηγόρος Γεώργιος Λευκοφρύδης.Ακούγεται πως αμέσως μετά την κυκλοφορία του βιβλίου,πρόλαβαν να πουληθούν πολύ λίγα αντίτυπα και το βιβλίο σταμάτησε να κυκλοφορεί.Όπως επίσης και ότι ο συγγραφέας του,είτε εξαφανίστηκε από την Ελλάδα,είτε κλείστηκε-κάτω από άγνωστα αίτια- σε ψυχιατρείο.Τις παραπάνω πληροφορίες τις μεταδίδω με κάθε επιφύλαξη καθώς ακόμα δεν έχουν διασταυρωθεί.Τέλος στην εισαγωγή του (νέου) βιβλίου,υπάρχει και αναδημοσιευμένη μια συνέντευξη του γνωστού εφευρέτη Γ. Γκιόλβα,ο οποίος στέκεται αρνητικά έναντι του Λευκοφρύδη και τον κατηγορεί για την έκδοση του βιβλίου.Είναι ίσως άλλο ένα στοιχείο που ενισχύει την άποψη του ότι ο Λευκοφρύδης ίσως να ανήκε σε ομάδα ερευνητών(της Ε ίσωςγνωστή και ως ομάδα Κατράκη,,οι οποίοι δούλευαν παλιότερα στην αποκωδικοποίηση των αρχαίων κειμένων Το μόνο σίγουρο είναι ότι το βιβλίο επανακυκλοφορεί με τον ίδιο τίτλο από το 2000(εκδ.Καθέδρα).Στην εισαγωγή αναφέρεται πως το νέο βιβλίο αποτελεί πιστή αντιγραφή του πρωτότυπου,αν και σε συζητήσεις που έχω κάνει με γνώστες του θέματος και άλλους ερευνητές, έχω καταλάβει πως έχουν "κοπεί" κάποια χωρία.Να μιλήσουμε όμως και λίγο για αυτό το περιβόητο βιβλίο Εν συντομία αποκωδικοποιούνται κείμενα του Αριστοτέλη με τέτοιο τρόπο, ώστε γίνεται δυνατή η κατασκευή ενός διαστημοπλοίου(κοσμοσκάφους),το οποίο θα μας μεταφέρει μέσα σε 7 ώρες(!!) στο Μι του Λαγού(υποτιθέμενη πατρίδα του Αριστοτέλη και του πατέρα του Νικόμαχου),που απέχουν περί τα 294 έτη φωτός!!Στο βιλίο περιγράφονται με κάθε λεπτομέρεια όλα τα τεχνικά στοιχεία και ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να φτιαχτεί το σκάφος σύμφωνα με τα κρυφα μηνύματα του Αριστοτέλη.
Προσωπικά η στάση που κρατώ πάνω σε αυτό το βιβλίο είναι ουδέτερη 'λλωστε ας μη ξεχνάμε ότι όσοι έχουν μελετήσει Αριστοτέλη καταλαβαίνουν ότι πράγματι "κάτι δεν πάει καλα"(!!),ένω δεν ακούμε μόνο από αυτό το βιβλίο ιστορίες για αποκωδικοποίηση κειμένων του μεγάλου αυτού αρχαίου φιλοσόφου μας


Τα επόμενα χρόνια
Στα αξιοσημείωτα γεγονότα επί του θέματος μας στα χρόνια που ακολούθησαν μπορούν να συμπεριληφθούν τα εξής:Το κείμενο του γιατρού Παντελή Βυσσούλη το 1983 όπου αναφέρεται στην προέλευση των Ελλήνων από τον πλανήτη Ε,με βάση το ΄΄Όργανον΄΄ του Αριστοτέλη.Αναφέρει επίσης ότι οι Ολύμπιοι ήταν εξωγήινοι και έδωσαν τα φώτα στους Γήινους.Να σημειώσουμε ότι το συγκεκριμένο κείμενο είναι το πρώτο που αναφέρεται και σε κάποιου είδους υπεροχή των Ελλήνων απέναντι σε άλλους λαούς. Τέλος σε διάλεξη του το 1985 ο Αθανάσιος Γεωργιάδης(ιδιοκτήτης του εκδ. οίκου Γεωργιάδης)είπε πάνω κάτω τα ίδια πράγματα με τον Βυσσούλη,τονίζοντας ότι τελικά ΄΄δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι Έλληνες ξεχώρισαν από την αρχαιότητα τόσο πολύ ώστε να εδραιωθεί η αντίληψη του "πας μη Έλλην βάρβαρος"΄΄.

Όπως θα έχετε αντιληφθεί ως τώρα το άρθρο αυτό δε γράφτηκε για να πληροφορήσει (ή και να παραπληροφορήσει!!!) παραπάνω τους επισκέπτες της σελίδας.Γράφτηκε απλά για να παραθέσει και να σχολιάσει με αντικειμενικό τρόπο(τουλάχιστον όσα αξίζουν να σχολιαστούν!!!!) διάφορες πληροφορίες σχετικές με την μυστηριώδη αυτή ομάδαΓια αυτό και αποφάσισα να μην μπω στη διαδικασία να παραθέσω ονόματα ανθρώπων ,οι οποίοι χωρίς στοιχεία και αποδείξεις "εμπλέκονται" -από τρίτους- στην όλη ιστορία.Πολλοί μάλιστα από αυτούς δε βρίσκονται εν ζωή, γι'αυτό καλό θα ήταν όποιος έχει πραγματικά στοιχεία να τα παραθέσει στα σχόλια του άρθρου(πάνω αριστερά στη σελίδα που διαβάζετε). Έτσι αποφάσισα ότι ο μόνος δρόμος για να κατανοήσουμε όλοι μας τι συμβαίνει τελικά με αυτή την ομάδα είναι να ψάξουμε και να ερευνήσουμε στις "πηγές" της!Και όταν λέω "πηγές",δεν εννοώ κάποιους ανθρώπους που γνωρίζω ότι είναι μέλη της περιβόητης αυτής ομάδας Εννοώ απλά αυτούς που συντηρούν την όλη φιλολογία περί Ε και αυτοί δεν είναι άλλοι από γνωστούς ερευνητές και συγγραφείς οι οποίοι χρόνια τώρα μας δίνουν -σκιώδης,είναι η αλήθεια-πληροφορίες περί Ε.Ο μόνος δρόμος λοιπόν ήταν η μελέτη διαφόρων εντύπων(περιοδικών και βιβλίων) που θα ξεδιάλυναν-έστω και λίγο- το τοπίο.4 από αυτούς μπαίνουν στο μικροσκόπιο

Το DNA των Ελλήνων

Πέρασαν 46.000- 59.000 χρόνια από τότε που ο σύγχρονος άνθρωπος εμφανίστηκε στον ελλαδικό χώρο, ωστόσο, χάρη στις αναλύσεις του DNA, έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε για την ταυτότητα των Ελλήνων.

Εντυπωσιακά στοιχεία αποκαλύπτουν μέρα με τη μέρα οι γενετικές έρευνες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και σε άλλα ευρωπαϊκά ιδρύματα, συμπληρώνοντας το παζλ για την καταγωγή των Ελλήνων. Τα πιο σύγχρονα επιστημονικά στοιχεία για τη γενετική σύσταση των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας παραθέτει στο βιβλίο του «Η γενετική ιστορία της Ελλάδας - Το DNA των Ελλήνων» ο ομότιμος καθηγητής Γενετικής και Γενετικής του Ανθρώπου, Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, ο οποίος έχει αφιερώσει πολλά χρόνια στη συγκεκριμένη έρευνα.

Από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που παρουσιάζει είναι ότι οι Έλληνες όχι μόνο δεν επηρεάστηκαν γενετικά από άλλους λαούς, αλλά αντίθετα μετέδωσαν το DNA τους και στην υπόλοιπη Ευρώπη! Μάλιστα, το ελληνικό γενετικό υλικό «μοιάζει» πολύ με αυτό των Ιταλών, λιγότερο με των Γάλλων και με ένα ποσοστό των Ισπανών, όχι όμως και με των Τούρκων, όπως θα περίμενε κανείς λόγω της τουρκικής κατοχής.

Εντυπωσιακό είναι ότι το DNA των σύγχρονων Ελλήνων δείχνει καταγωγή από τη Νεολιθική εποχή και άμεση συνέχεια με αυτό των αρχαίων Ελλήνων, χωρίς να έχει υποστεί ιδιαίτερες προσμείξεις και, επιπλέον, το ενδεχόμενο οι αρχαίοι Έλληνες να είχαν φτάσει στην... Αμερική αιώνες προτού ο Κολόμβος φιλήσει το χώμα των «Δυτικών Ινδιών» εξετάζεται σήμερα ως πολύ πιθανό από τους επιστήμονες.

Στο βιβλίο του, εκτός από την παράθεση δεδομένων, ο καταξιωμένος επιστήμονας συγκρίνει τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων με αντίστοιχα στοιχεία λαών της Βαλκανικής, της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. «Η DNA υπογραφή των Ελλήνων αντικατοπτρίζει, ακόμη και σήμερα, την εξάπλωση των αρχαίων Ελλήνων και αποδεικνύει τη συνέχεια των Ελλήνων στο χώρο και στο χρόνο», επισημαίνει ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Οι εκπλήξεις της γενετικής

Οι νέες έρευνες, που βασίζονται στη μελέτη του DNA και όχι στις αναλύσεις αίματος όπως παλιότερα, οδηγούν σε πιο έγκυρα συμπεράσματα και αναμένεται να δώσουν νέες πληροφορίες για το γενετικό υλικό των Ελλήνων, εκτιμά ο κ. Τριανταφυλλίδης. «Το γεγονός ότι απέχουμε γενετικά από τους Σλάβους το είχαμε διαπιστώσει και παλιότερα, μελετώντας τις ομάδες αίματος. Πλέον έχουμε στοιχεία από 300.000 γονίδια και γενετικούς δείκτες για να αποδείξουμε ότι δεν ισχύουν, για παράδειγμα, ισχυρισμοί όπως ότι οι Έλληνες έχουν αφρικανική καταγωγή, όπως είχαν υποστηρίξει εσφαλμένα, τελικά, οι Σκοπιανοί», υπογραμμίζει ο καθηγητής.

Προσθέτει ότι με ενδιαφέρον αναμένονται και τα αποτελέσματα μελλοντικών μελετών. «Οι Σουηδοί επιστήμονες μελέτησαν οστά σε τάφους στη νότια Σουηδία και διαπίστωσαν ότι κάτοικοι των Μυκηνών είχαν φτάσει εκεί χιλιάδες χρόνια πριν, μεταφέροντας όχι μόνο πολιτιστικά αγαθά, αλλά και πλοία, καθώς και το γενετικό υλικό τους. Αυτό ξεφεύγει από όλα όσα ξέραμε ώς τώρα», αναφέρει ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Νέους δρόμους, σύμφωνα με τον ίδιο, για τη διάγνωση και θεραπεία πολλών ασθενειών, ανοίγουν η αποκρυπτογράφηση του γενετικού κώδικα και η πρόσφατη ανακάλυψη ομάδας ερευνητών της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σιάτλ, με επικεφαλής τον καθηγητή Γενετικής Γιάννη Σταματογιαννόπουλο. «Η τελευταία ανακάλυψη αφορά ένα δεύτερο γενετικό κώδικα μέσα στο DNA, που περιέχει πρόσθετες πληροφορίες που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες διαβάζουν τον κανονικό κώδικα του DNA και εξηγούν τις μεταλλάξεις του από άποψη υγείας. Σήμερα, η πρόκληση είναι να βρούμε τις εφαρμογές στην Ιατρική, ώστε να γίνεται μοριακή διάγνωση για χιλιάδες ασθένειες. Πρέπει όμως να οριστούν με νόμο οι προδιαγραφές, όπως ισχύει διεθνώς», καταλήγει ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Στο βιβλίο του, παντρεύει τη Γενετική με την Ιστορία, την Αρχαιολογία, τη Γλωσσολογία, την Ανθρωπολογία, την Παλαιοντολογία και τη Μυθολογία, δίνοντας επιστημονικές απαντήσεις σε ερωτήματα για την ταυτότητα και την καταγωγή των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας. Το βιβλίο θα παρουσιαστεί το Σάββατο 25 Ιανουαρίου, στις 11.30, στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 4), στη Θεσσαλονίκη.

Το ελληνικό DNA μέσω Αξιού και Δούναβη

Ένα από τα βασικά συμπεράσματα των πολυετών μελετών του γενετικού υλικού των Ελλήνων είναι ότι οι Έλληνες μετέφεραν τον πολιτισμό τους και το DNA τους στη Δυτική Ευρώπη, μέσω της κοιλάδας του Αξιού και κατόπιν του Δούναβη. Η μετακίνηση των εποίκων ξεκίνησε δηλαδή από τις περιοχές της Θεσσαλονίκης, της κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλίας.

«Συγκρίνοντας το DNA των κατοίκων της Ελλάδας και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με το DNA των κατοίκων της νότιας Ιταλίας, διαπιστώνεται ότι σε μεγάλο ποσοστό είναι ίδιο. Η γενετική συμβολή των Ελλήνων στη γενετική σύσταση των σημερινών κατοίκων της Σικελίας και της Νότιας Ιταλίας ανέρχεται στο 37,3% και 10%, αντίστοιχα. Είναι γνωστό ότι οι περιοχές της Μεγάλης Ελλάδας, στη νότια Ιταλία, αποτελούνται κυρίως από ελληνικούς πληθυσμούς, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το γενετικό αποτύπωμα εξακολουθεί να αποκαλύπτεται σήμερα, μετά από 2.500 χρόνια!», παρατηρεί ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Όπως περιγράφει, οι επιστήμονες δίνουν μεγάλη σημασία στο γεγονός ότι μετά από δεκάδες έρευνες δεν ανακαλύφθηκε μογγολική προέλευση στο DNA των Ελλήνων. Εξηγεί ότι, παρά την τουρκική κατοχή στην Ελλάδα, δεν αποδεικνύεται, όπως αναμενόταν, κάποια σχέση στο DNA των δύο λαών. Το ελληνικό DNA δεν έχει επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο, ενώ το ίδιο δεν ισχύει, για παράδειγμα, για τους σημερινούς Ισπανούς, οι οποίοι σε σημαντικό ποσοστό έχουν αραβική γενετική προέλευση.

Εκτός από τους Τούρκους, και οι Βούλγαροι, Σλάβοι της ΠΓΔΜ και Αλβανοί διαφέρουν στη γενετική τους σύσταση από τους Ελληνες. Επιπλέον, τα γενετικά δεδομένα απορρίπτουν ως εσφαλμένη τη θεωρία του Φαλμεράυερ περί της καταγωγής των Ελλήνων, οι οποίοι αποδεικνύεται ότι ομαδοποιούνται γενετικά με ευρωπαϊκούς λαούς.



Τύμβοι και αρχαία αστεροσκοπεία στην Ισπανία της 3ης χιλιετίας π.Χ.

Γράφει ο
Γιώργος Λεκάκης

 
Το ντολμέν της Menga

Η Ιβηρική χερσόνησος ήταν μια περιοχή, πολύ πυκνοκατοικημένη, από τους αρχαίους Έλληνες, από τα μυθικά ακόμη χρόνια του Ηρακλέους. Οι Έλληνες, κυρίως ναυτικοί, είχαν ιδρύσει πάρα πολλές αποικίες-ναυστάθμους στα παράλιά της. Κάθε ελληνική μητρόπολη είχε και την αποικία της, για εμπορικούς και στρατηγικούς λόγους, και στην Ιβηρία. Πρώτος τον δρόμο άνοιξε ο Ηρακλής, που πέρασε τα Στενά (έκτοτε Ηράκλειες Στήλες, νυν Γιβραλτάρ), φέρνοντας τα βόδια του Γηρυόνη από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Και στην επιστροφή, έκτισε και έναν φάρο, στην μύτη της χερσονήσου, προς Ατλαντικό, για να προσανατολίσει και βοηθήσει τους Αργοναύτες που έρχονταν από βορρά... Η μύτη αυτή, εδέσποζε ως κορώνα, και ονομάζεται έως σήμερα, Κορούνια... Σήμα της, ο φάρος του Ηρακλέους... Έκτοτε συνεχίσθηκαν με πυκνότερο ρυθμό οι αποικίσεις των Ελλήνων προς την Ιβηρία, η οποία ήταν ένας σταθμός τους, πριν βγουν στον μεγάλο ωκεανό...
Περίπου 50 χλμ. από την Μάλαγα της Ισπανίας ευρίσκεται ένα από τα πιο σημαντικά μεγαλιθικά μνημεία-συγκροτήματα της Ευρώπης! Οι τύμβοι («αναχώματα» τα λένε οι Ισπανοί) Menga, Viera και El Romeral.
Θεωρείται η καλύτερη σωζόμενη σειρά αρχαίων τάφων στην Ισπανία. Κυριώτερος είναι ο τάφος της Menga, ένα αληθινό ορόσημο της μεγαλιθικής αρχιτεκτονικής στην Ιβηρική χερσόνησο.



Οι «μεγαλιθικές κοινωνίες» (δηλ. αυτές που έκτιζαν μεγαλιθικά μνημεία) απετελούν αυθεντικούς και σημαντικούς πυρήνες πληροφορήσεως, σχετικά με το πιο μακρινό μας παρελθόν. Τότε που ακόμη οι άνθρωποι ήσαν γίγαντες (δηλ. είχαν υπερφυσικές δυνάμεις, που εξ αιτίας αναπτύξεως της τεχνολογίας - εργαλεία, κλπ. - απώλεσαν)...
Το αρχαιολογικό συγκρότημα των ντολμέν[1] (όπως λεν στην Ευρώπη τα μεγαλιθικά μνημεία) «Dolmenes de Antequera», αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά αρχαιολογικά μνημεία της κατηγορίας του, σε παγκόσμιο επίπεδο, και ένα εξέχον μέρος για την αρχαιο-αστρονομία - μια επιστήμη η οποία μελετά την σχέση των λαών της αρχαιότητος με τ' άστρα και το σύμπαν. Η  αρχαιο-αστρονομία μας βοηθά να κατανοήσουμε την κοσμοθεωρία αυτών που κατασκεύασαν αυτά τα κτίσματα. Ιερά ή ταφικά, συμβολικά ή αληθινά, δεν έχει τόση σημασία, όσο η διείσδυση στην γνώση των ανθρώπων εκείνων των κοινωνιών, που μπορούσαν να ρυθμίσουν την ζωή και την επιβίωσή τους μόνον μέσα από την αστροπαρατήρηση. Οιοδήποτε εύρημα, εκείνης της εποχής, σε οιονδήποτε αρχαιολογικό χώρο, «κρύβει» μια σημαντική αρχαιο-αστρονομική σύνδεση. Διότι χωρίς την αστροπαρατήρηση τότε, ήταν αδύνατη η ζωή των ανθρώπων... Γι' αυτό και η αρχαιο-αστρονομία θα πρέπει να ενταχθεί στα προγράμματα των σπουδών των Πανεπιστημίων, να γίνουν διδακτορικές διατριβές στο αντικείμενο, να βγουν νέοι ερευνητές, κλπ. που θα μας διαφωτίσουν, γι' αυτά που έως τώρα η στεγνή επιστήμη της Αρχαιολογίας θεωρούσε «τυχαία»...
Τα ντολμέν δεν ήταν μόνον τάφοι. Αλλά είχαν και συμβολική και πρακτική σημασία. Όταν μελετήσει κανείς τον προσανατολισμό ενός dοlmen, και μπορέσει να τον ερμηνεύσει, θα ιδεί για ποιον λόγο ήταν σημαντικό έως ιερό. Τα ντολμέν αποτελούν (και) σημείο «εδαφικής αναφοράς», δηλ. γεωγραφικού προσανατολισμού.



Αυτοί που κατασκεύασαν και προσανατόλισαν τα ντόλμεν ήταν αυτοί που «ήλεγχαν» τον χρόνο. Και κάτι τέτοιο σε τέτοια μακρινά χάη χρόνου, μπορούσαν να το κάνουν μόνον ιερείς. Στα  ντόλμεν της Ισπανίας, λ.χ. έχουν ευρεθεί πλάκες σαν πρώιμα ειδώλια, διακεκοσμημένα κυρίως με τρίγωνα, αλλά και με γραμμές, ή τετράγωνα. Κάποιες απ' αυτές είχαν την μορφή γλαυκός - του πουλιού της σοφίας για τους αρχαίους Έλληνες! - στα πτερά της οποίας μετρούσαν τις ημέρες! Μια στατιστική μελέτη των αριθμών, που εμφανίζονται σε αυτές τις ειδωλόσχημες πλάκες της Ισπανίας, έδειξε ότι επαναλαμβάνονται αριθμητικά μοντέλα των αριθμών 12, 13 και των 28, 29, 30. Το 13 είναι ο αριθμός των συνοδικών ή σεληνιακών μηνών μέσα σε ένα έτος. Τα νούμερα 28, 29, 30 είναι ο αριθμών των ημερών ενός συνοδικού μηνός.[2] Αυτοί, λοιπόν, που χρησιμοποιούσαν αυτά τα ειδώλια-ημερολόγια «ήλεγχαν» τον χρόνο, ήξεραν πότε να μεταφέρουν τα ζώα στα βοσκοτόπια, πότε να τα αποσύρουν, πότε έπρεπε να καλλιεργήσουν και τι, να ψαρέψουν, αλλά και ρύθμιζαν με ασφάλεια την ημερομηνία γέννας μιας εγκύου γυναικός, κλπ.



Ας πάρουμε όμως τα μεγαλιθικά μνημεία της Ισπανίας με την σειρά:
Ο τάφος-τύμβος της Menga χρονολογείται στο 2500-2200 π.Χ. Είναι απ' αυτούς που ονομάζονται «tipo galleria» («τύπου γκαλερί»). Όπως όλοι οι τάφοι αυτού του είδους, δεν έχει διαχωρισμό των χώρων, δηλαδή η αίθουσα και ο διάδορομος είναι ένα ενιαίο τμήμα, είναι δηλ. μονόχωρος. Από την Ρόσα ντε Μένγκα, βλέπουμε τον βορρά, τον νότο, την δύση. Αυτή είναι όλη η ευθυγράμμιση που εγνώριζαν στην Ανδαλουθία. Από την Ρόσα ντε Μένγκα παρατηρούσαν κυρίως το σημείο της ανατολής του Ηλίου στο χειμερινό ηλιοστάσιο και το σημείο της ανατολής του Ηλίου στο θερινό ηλιοστάσιο, καθώς και μερικά άλλα. Ο προσανατολισμός του, λοιπόν, είναι γεωγραφικός - όχι αστρονομικός! Απέναντι από την είσοδο-έξοδο του τύμβου, υπάρχει βουνό-βράχος, το σχήμα του οποίου θυμίζει ανθρώπινο πρόσωπο, που κοιτά προς τον ουρανό. Αυτό το καθιστά ξεχωριστό και ορατό σε όλην την περιοχή! Άρα βάσει αυτού, μπορούσαν πρακτικά να προσανατολισθούν όλοι όσοι περνούσαν απ' εκεί, ταξίδευαν, κλπ.



Ο τάφος-τύμβος της Viera χρονολογείται στο επίσης 2500-2200 π.Χ. Είναι αυτό που παραπέμπει περισσότερο από κάθε άλλο σε μακεδονικό τύμβο - άρα μνημείο των Ηρακλειδών. Το  Dοlmen de Viera είναι προσανατολισμένο προς την Ανατολή, με ένα πολύ μικρό βαθμό αποκλίσεως, δικαιολογημένο για την εποχή που κατασκευάσθηκε. Υπάρχει μια στιγμή κατά την διάρκεια του έτους, στις αρχές της ανοίξεως και τις αρχές του φθινοπώρου, όπου ο ήλιος μπαίνει κατ' ευθείαν μέσω του διαδρόμου! Δηλαδή το dοlmen ευθυγραμμίζεται με την ανατολή του ηλίου αυτές τις δύο συγκεκριμένες στιγμές κατά την διάρκεια του έτους! Αυτό βοηθούσε τους «πρωτόγονους» ανθρώπους να χωρίσουν το έτος σε τέσσερα μέρη, τις τέσσερις εποχές του χρόνου, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό από οικονομικής, πρακτικής, πλευράς, αλλά και από επιβίωση, πρόληψη, κοινωνικότητα. Κάτι παρόμοιο γινόταν και στα ανάκτορα της Κνωσού της Κρήτης (απ' όπου άρχισε η Αστρονομία, περί την 5η χιλιετία π.Χ.), όταν συγκεκριμένη ημερομηνία, μια ακτίνα του Ηλίου έπεφτε σε μια λεκάνη με νερό, και αντανακλούσε σε ίχνος στον τοίχο, το οποίο έδινε το χρονικό ορόσημο. Το ίδιο συνέβαινε και σε αρχαίο υπόγειο ναό στα μινωικής κατοχής Αντικύθηρα.
Ο τάφος-τύμβος του el Romeral χρονολογείται στο 1900-1800 π.Χ. Ένας μακρύς διάδρομος, που καταλήγει σε ένα υπέρθυρο, το οποίο δίνει πρόσβαση σε μία επιτάφια αίθουσα, η οποία ονομάζεται «θόλος»! Μοιάζει εκπληκτικά με θολωτό μυκηναϊκό τάφο! Η δεύτερη ζώνη είναι ένα δωμάτιο πιο μικρό, στο οποίο γίνονταν οι προσφορές, οι οποίες τοποθετούνταν επάνω σε μία πλάκα, που είχε μερικές φορές χρήση βωμού.
Οι Ισπανοί - εν μέσω «κρίσης» κι αυτοί - έχουν φροντίσει και αξιοποιήσει αυτά τα αρχαία μνημεία, και έχουν διαμορφώσει τον περιβάλλοντα χώρο τους, με πληροφορίες, σχεδιαγράμματα, αναπαραστάσεις. Και κυρίως τα έχουν ανοικτά. Και τα επισκέπτονται χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο.
Εμείς, στην Ελλάδα, έχουμε δεκάδες μεγαλιθικά μνημεία, «ντολμέν», «μενίρ» και «κρόμλεχ»[3] - και τα έχουμε άγνωστα και αναξιοποίητα, όπως λ.χ. στην Σαμοθράκη, την Ιθάκη, την Κρήτη, την Θράκη (κυρίως την βόρεια Ροδόπη), κ.ά.
ΥΓ:
Αξίζει να σημειώσουμε, πως παρόμοια κτίσματα ευρίσκονται στην Αμπχαζία, στην Βουλγαρία (αρχαία Θράκη, έχουν εντοπισθεί περίπου 200), στην Τουρκία (αρχαία Φρυγία - και μάλιστα 56 χαρτογραφημένα από το 1990), στην Γαλλία[4], την Σικελία[5], κ.α. Χρονολογούνται από το 3300 π.Χ. και χρησιμοποιούνται - ως μνήματα πλέον - έως τον 6ο π.Χ. αι.
Ακολουθώντας τα, μπορεί κανείς να ιδεί τα πρακτικά κτίσματα των Μινωιτών Κρητών, των Μυκηναίων και των Ηρακλειδών, που έκτισαν για να προσανατολίζονται, στα μεγάλα ταξίδια τους, προς τις άγνωστες περιοχές που ταξίδευαν, για να φέρουν ήλεκτρο, χρυσό, ασήμι, κασσίτερο, κλπ. Και για να είναι σταθερά, τα έκτισαν με όσο πιο στέρεο και βαρύ υλικό μπορούσαν, για να μείνουν έως τις ημέρες μας... Πού να ήξεραν πως οι άνθρωποι και απόγονοί τους, 5.000 χρόνια μετά, θα ήταν ανίκανοι να συλλάβουν το μεγαλείο τους, και την σκοπιμότητά τους...
ΠΗΓΕΣ:
Πληροφορίες από τους δρ. Προϊστορίας, R. Maura, και του J. Ant. Belmonte (του Ινστ. Αστροφυσικής των Καναρίων).
Δείτε επίσης: Tesis:
https://www.youtube.com/watch?v=ze7GzCucJF8
https://www.youtube.com/watch?v=zqrcoXcLTgE
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Ένα dolmen είναι ένας θάλαμος κτισμένος από κάθετες πέτρες, οι οποίες σκεπάζονται οριζόντια με άλλες πλάκες. (Μάλιστα, το κάλυμμα αυτό ενός πέτρινου μνημείου, στους ινδιάνικους λαούς της Αμερικής, ονομάζεται theokali, από την ελληνική λέξη θεοκάλυμμα!). Το σχήμα ενός  dolmen θυμίζει συνήθως τραπέζι. Επισήμως, ετυμολογικά η λέξις προέρχεται από τα γαελικά, tol=tabla, men=piedra (< ελλ. έδρα), δηλ. «μεγάλο τραπέζι από πέτρα».
[2] Συνοδικός μήνας είναι η χρονική περίοδος μεταξύ δύο διαδοχικών φάσεων της Σελήνης, από την οποία γεννήθηκε ο ημερολογιακός μήνας. Είναι η περίοδος που χρειάζεται για την εμφάνιση μιας συγκεκριμένης φάσης της Σελήνης μέχρι την επόμενη ίδια εμφάνισή της, δηλαδή είναι η μέση διάρκεια της περιφοράς της Σελήνης, σε σχέση με την νοητή γραμμή, που ενώνει τον Ήλιο και την Γη.
[3] Πέτρινοι κύκλοι. Επίσης «αγνώστου χρήσεως» έως σήμερα.
[4] Είναι γνωστός ο πολιτισμός του Seine-Oise-Marne, που έδωσε τους τάφους στο Coizard-Joches. Η περιοχή του Aube είχε περισσότερους από 130 μεγάλιθους. Πρόσφατα ευρέθη και ιερό αφιερωμένο στον ομηρικό βασιλέα της Ιθάκης, Οδυσσέα! Αλλά και στην Νορμανδία, όπως τα ντολμέν στο Rocheville. Και της Saintonghe, με μεγάλιθους - κυρίως ντολμέν στο Κονιάκ, το Σατωμπερνάρ, το Σαιν-Μπρις, κ.α. Ο πολιτισμός του Πε-Ρισάρ της περιοχής χρονολογείται μεταξύ 3200 και 2200 π.Χ.
[5] Περίφημο το ντολμέν της Άβολλας (αρχαία ελληνική Ύβλα), ένα μεγαλιθικό μνημείο που ευρίσκεται κατά μήκος του κεντρικού δρόμου, προς τις Συρακούσες.
http://www.xronos.gr/detail.php?ID=93708