ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ
(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
Θα ήτο υπερβολή να ισχυρισθώ ότι σε 30 ημέρες παραμονής μου στις ΗΠΑ γνώρισα την αντιφατική αυτή κοινωνία. Και τούτο διότι ενώ αυτοπροβάλλεται ως δημοκρατία και λίκνο του ελευθέρου κόσμου είναι κατ’ ουσίαν ένα φρούριο που ο κόσμος ζει τρομαγμένος για το αύριο, για επικείμενο χτύπημα της Αλ-Κάιντα, για τις θέσεις εργασίας που φεύγουν στην Κίνα και την Ινδία, οι ηλικιωμένοι για τις συντάξεις τους, οι περίπου 40 εκατομμύρια φτωχοί και ανασφάλιστοι για την επιβίωση τους , οι εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι πως θα περάσουν αυτόν τον χειμώνα , οι υπέρβαροι πως θα χάσουν βάρος για να βρουν την υγειά τους, οι κερδοσκόποι πως θα κερδίσουν στο Χρηματιστήριο που παίζεται με σημαδεμένα χαρτιά και οι πάντες πως θα απεμπλακούν από το Ιράκ, το νέο Βιετνάμ, που πληρώνουν με αίμα και χρήμα των φορολογουμένων κ.ο.κ. Μόνον οι Πολυεθνικές δεν ανησυχούν διότι παράγουν φθηνά προϊόντα στον Τρίτο Κόσμο και τα πωλούν πανάκριβα στη Δύση.
Το Φρούριο Αμερική δεν απειλείται από εξωτερικό εχθρό( Αλ-Κάιντα κ.α), αλλά από τον εσωτερικό τοιούτο: Το υπερσυντηρητικό, καμπαλιστικό και ολιγαρχικό κατεστημένο της Ουάσιγκτον, που ελέγχεται πλήρως από τις Πολυεθνικές, το Ανώτατο Εβραϊκό Συμβούλιο και τους Ταλμουδιστές του Ισραήλ. Πάντως, οι Έλληνες που συνήντησα στο Σαν Φραντζίσκο και στο Σικάγο, είναι άριστα ενημερωμένοι για τα τεκταινόμενα στον κόσμο και γνωρίζουν την αλήθεια, κάτι που δεν συνέβαινε στο παρελθόν. Έβγαλαν την τσίχλα από το μυαλό και την τσίμπλα από τα μάτια τους και είδαν ότι η αιτία των δεινών στον κόσμο δεν είναι η τρομοκρατία, όπως παλιότερα δεν ήτο ο κομμουνισμός, όπως μας έλεγαν με την προπαγάνδα τους, αλλά η «συμμορία» της Ουάσιγκτον που δημιουργεί τα σκιάχτρα για να τρομάζει τον κόσμο, να τον υποδουλώνει με τον φόβο για να επιβάλλει την παγκόσμια δικτατορία της και το κράτος του «Μεγάλου Αδελφού». [ Γιατί και η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, που στερεώθηκε πάνω σε 20.000.000 περίπου νεκρούς Ρώσους αγρότες, ήτο δικό τους έργον , αλλά και ο Ισλαμικός φονταμενταλισμός πάλι δικός τους ήτο για να χτυπήσουν την Σοβιετική Ένωση και τώρα τούς σκοπούς τους εξυπηρετεί για την παγκόσμια επικράτηση τους, που δεν θα μπορούσε να γίνει αναιτίως και χωρίς κανέναν αντίπαλο]
Οι Αμερικανοί απολαμβάνουν ακόμη υψηλό βιοτικό επίπεδο και ηδονίζονται να υπερκαταναλώνουν. Κι’ αυτό νομίζω ότι είναι ο συνδετικός κρίκος της πολιτισμικής και πολυεθνικής τους κοινωνίας. Έτσι, κάνουν τα στραβά μάτια στις παραβιάσεις της ηθικής και του ανθρωπισμού και γίνονται τυφλά όργανα της προπαγάνδας των ΜΜΕ, που τους κάνουν σωστή πλύση εγκεφάλου . Μόνον ένα μικρό ποσοστό αντιδρά ενεργώς στα αποτρόπαια εγκλήματα των ΗΠΑ στο εξωτερικό, στην επιβολή του Πατριωτικού Νόμου και στη δημιουργία των Αμερικανικών Γκούλαγκ στο Γκουαντανάμο της Κούβας. Οι πολιτικοί τους στη μικρή οθόνη-ακόμη και οι αντίπαλοι- παίρνουν το μέρος του προέδρου για το Ιράκ , παρότι τον αποκαλούν ηλίθιο και βλάκα. Προφανώς, έχουν πιστέψει ότι η Αμερική είναι ταγμένη από τον Θεό σαν δύναμη του καλού για να εξαλείψει το κακό από την Γη και να επιβάλλει την ηθική και την δημοκρατία στον κόσμο(26/11/03)
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

Η ΑΛΛΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
Η Αμερική είναι αιχμάλωτη του Ιουδαιοσιωνισμού. Το οικονομικοπολιτικό σύστημα των ΗΠΑ είναι βαθιά διαβρωμένο από το πανίσχυρο Εβραϊκό λόμπι , τις Εβραϊκές Οργανώσεις και τους πράκτορες του Ισραήλ που κατέχουν θέσεις-κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό της . Εξ ίσου τρομερή είναι και η οικονομική ισχύς τους. Είναι ουσιαστικά οι ολιγάρχες της Αμερικής Έτσι δικαιώνεται πλήρως η δήλωση του Benjamin Franklin για τους Εβραίους, η οποία φυλάσσεται στο μουσείο Σμιθσόνιαν της Ουάσιγκτον . Η άνθιση της Σιωνιστικής Κατοχής της Αμερικής είναι ορατή παντού, στη μικρή οθόνη-με τις σχεδόν καθημερινές εκπομπές γκράν γκινιόλ για το… ολοκαύτωμα, την τρομολαγνεία και για τους πολέμους στην Μέση Ανατολή, στα ασφυκτικώς ελεγχόμενα ΜΜΕ ακόμη δε και δια γυμνού οφθαλμού (συναγωγές , μασονικές στοές , Εβραιακά ευαγήματα, σύμβολα κ. α)
Η πρώτη εντύπωση στον επισκέπτη που επισκέπτεται για πρώτη φορά τις ΗΠΑ είναι εντυπωσιακή, λαμπερή και ονειρώδης. Αλλά πέραν της φανταχτερής και παραμυθένιας Αμερικής βρίσκεται και η άλλη Αμερική της φτώχειας, της μιζέριας και της εγκατάλειψης. Νησίδες αφόρητης φτώχειας μεταξύ του αμύθητου πλούτου . Για παράδειγμα το Σαν Φραντζίσκο είναι μια πλούσια πόλη με 11 μεγιστάνες και 15 από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο και με πάμπολλα σπίτια εκατομμυρίων δολαρίων . Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη υπάρχουν τρομερή φτώχεια και πληθώρα αστέγων. Η στέγη είναι το πιο βασανιστικό πρόβλημα. Γιατί; Γιατί δεν υπάρχουν προγράμματα στέγασης των φτωχών.
Η ανεργία(κρυφή και φανερή) είναι μεγάλη, η ακρίβεια κάνει τη ζωή των φτωχών αβίωτη, η στέγαση για τους μη έχοντες στέγη είναι προβληματική, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν ενθαρρύνονται αλλά και οι υπάρχουσες είναι μαφιόζικου τύπου και το χειρότερο η φτώχεια είναι υπό διωγμό των αρχών. Το μέσο κατά κεφαλή εισόδημα εκτινάσσεται σε $100.000 και την ίδια στιγμή υπάρχουν φτωχοί που ζουν με πενταροδεκάρες ή από τα σκουπίδια. Στα τελευταία 20 χρόνια η κατάσταση χειροτέρευσε δραματικά . Βέβαια οι Έλληνες της Αμερικής είναι στην πλειοψηφία τους καλοί και ευκατάστατοι νοικοκυραίοι , πολλοί δε εξ αυτών κατέχουν μεγάλες επιχειρήσεις. Γενικά οι Έλληνες θεωρούνται η δεύτερη σε οικονομική δύναμη εθνότητα των ΗΠΑ μετά τους Εβραίους. Έχουμε όμως την πρωτιά σε πτυχιούχους και πνευματικούς ανθρώπους (28/11/03) Συνεχίζεται
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


ΤΟ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Όποιος πηγαίνει στην Αμερική έχει ένα έμμονο όνειρο: Να ζήσει καλύτερα και να γίνει πλούσιος. Ορισμένοι είναι τυχεροί, άλλοι όμως-οι πιο πολλοί-απολαμβάνουν το όνειρο μόνον στον ύπνο τους και στον ξύπνο τους ζουν στην σκληρή πραγματικότητα Στην δεκαετία του 70’ μια φτωχή οικογένεια ήτο σε θέση να ζήσει με το κατώτερο ημερομίσθιο ή με τα επιδόματα (ανεργίας –προνοίας) και να νοικιάζει και ένα μικρό σπιτάκι.. Τώρα η ίδια οικογένεια είναι αδύνατον να νοικιάσει σπίτι και υποχρεωτικά γίνεται άστεγη(homeless) Και τούτο διότι ακρίβυνε το κόστος ζωής και ιδιαίτερα τα ενοίκια.
Στο Σαν Φραντζίσκο που ζουν οι 15 πλουσιότεροι –μεταξύ των 400 πλουσιοτέρων ανθρώπων στον κόσμο- σύμφωνα με στοιχεία του περιοδικού Forbes, το 14,2% των κατοίκων του ζουν στην φτώχεια, δηλαδή κάτω των $15,000 ετησίως. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνον στην Καλιφόρνια, αλλά σε ολόκληρη την Αμερική. [Φτωχός δε λογίζεται στις ΗΠΑ όποιος κερδίζει $18,400 ή λιγότερα το χρόνο Όμως στο Σαν Φραντζίσκο φτωχός είναι αυτός που παίρνει $26,122 ή λιγότερα το χρόνο] Επομένως όσοι ζουν με $15,000 ετησίως ή λιγότερα είναι κατ’ ανάγκην άστεγοι ή ελλιπώς στεγασμένοι. Γενικά ο Αμερικάνος ξοδεύει κατά μέσον όρο το 40% συνολικά για τη στέγη. Το παράξενο δε είναι ότι οι πιο δυσεύρετη στέγη είναι για χαμηλής ποιότητος σπίτια και τούτο συμβάλει στην ύψωση των ενοικίων των φτωχών τάξεων. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι ο εκσυγχρονισμός, ενώ ωφελεί τις πλούσιες τάξεις, πλήττει άσχημα τις φτωχές.
Την ίδια εποχή που ο πλούτος καλπάζει στην Καλιφόρνια, καλπάζει και η φτώχεια. Έτσι σύμφωνα προς τα στατιστικά στοιχεία, οι πλούσιοι γίνονται περισσότεροι και πλουσιότεροι και οι φτωχοί περισσότεροι και φτωχότεροι. Βέβαια η πλειοψηφία των φτωχών είναι κυρίως άνεργοι, μετανάστες, άτομα χρήζοντα βοηθείας, ναρκομανείς, ψυχοπαθείς κ.α. Όμως υπάρχουν και λευκοί που προηγουμένως ζούσαν άνετα και ξαφνικά βρέθηκαν άνεργοι με ανειλημμένες υποχρεώσεις (δάνεια, χρεοκοπίες κλπ) και έπεσαν στην φτώχεια Έτσι άτομα με VIP κάρτες και διπλώματα κατήντησαν οδοκαθαριστές για να επιβιώσουν.
Είναι όμως και η τροφή ακριβή στην Αμερική. Γι’ αυτό οι φτωχοί τρώνε κατά κανόνα στα «φαστφουντάδικα» που διαθέτουν τροφές κακής ποιότητος , οι οποίες περιέχουν ζάχαρη, αλάτι και λίπος , αλλά όχι βιταμίνες. Είναι λοιπόν σωστό που λένε ότι οι φτωχοί δεν είναι μόνον άσχημοι αλλά και υπέρβαροι.. Χαίρε λοιπόν Αμέρικα, Μέκκα του Νεοφιλελευθερισμού!!


ΝΟΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ

• Αποκαλύπτουμε την Νέα Τάξη μέσα από την Προπαγάνδα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης • www.noitikiantistasis.com



ΚΟΥΒΑ: ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ ΓΟΡΓΟΝΑΣ


Κ. Χ. Κωνσταντινίδης, Υποστράτηγος Ε.Α. - http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/ - 8 / Σεπτεμβρίου / 2003

Μας μαθαίνουν στην Ιστορία ότι η Κούβα ανεκαλύφθη από τον Χριστόφορο Κολόμβο . Στην πραγματικότητα ο Κολόμβος την πρωτοαντίκρυσε το 1492 ενώ ο Ντιέγκο Βελάσκεζ ντε Κουέγιαρ ίδρυσε το 1512 τους πρώτους επτά οικισμούς με πρωτεύουσα το Σαντιάγκο Ντε Κούμπα. Η Αβάνα ιδρύθηκε αργότερα, το 1519 . Τι ισουίτες είναι αυτοί οι Δυτικοί; Λες και πριν δεν είχε γηγενείς κατοίκους και ανέμενε τους Ισπανούς να την ανακαλύψουν… Ωστόσο παρασιωπούν ότι οι Ισπανοί κατακτητές και τα τάγματα του Πάπα κατέσφαξαν αγρίως τους άμοιρους γηγενείς . Αν αυτή δεν είναι καραμπινάτη γενοκτονία!!! Έκτοτε αρχίζει η εποχή της αποικιοκρατίας στην Κούβα από Ισπανούς, Βρετανούς και Αμερικανούς. Όταν οι Ισπανοί άρχισαν την μεταφορά φορτίων χρυσού στην Ισπανία οι Βρετανοί και Ολλανδοί πειρατές έκαναν επιδρομές διαρπαγής των θησαυρών. Το 1762 οι Βρετανοί κυριεύουν την Κούβα και λίγο αργότερα την ανταλλάσσουν με την Φλώριδα, που τότε ήτο Ισπανική αποικία .

Μετά την εξολόθρευση των Ινδιάνων ιθαγενών αρχίζει η εισαγωγή δούλων από την Αφρική για την καλλιέργεια του καπνού και του ζαχαροκάλαμου. Το 1848 οι ΗΠΑ προσπαθούν ανεπιτυχώς να αγοράσουν την Κούβα. Το 1898 οι Αμερικανοί-με το πρόσχημα της απελευθερώσεως των δούλων-αποβιβάζονται στην Κούβα και βάζουν τέρμα στην Ισπανική κυριαρχία [ Η ιστορία επαναλαμβάνεται έκτοτε στην Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ κ.ο.κ] Το 1902 η Κούβα κερδίζει την ανεξαρτησία της, αλλά υποχρεώνεται να παραχωρήσει στους Αμερικανούς την βάση του Γκουαντάναμο. Η συμφωνία εκείνη διαρκεί ως σήμερον χάρη σε μια πονηρή διάταξη κατά την οποίαν πρέπει και τα δύο μέρη να συμφωνήσουν στην λήξη της κατοχής. [ Το Γκουαντάναμο διαθέτει 5 στρατόπεδα συγκεντρώσεως ατόμων που κρατούνται μόνον με υποψίες για τρομοκρατική δράση. Είναι τα «Αμερικανικά Γκούλαγκ»] Έκτοτε οι στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ διαδέχονται η μία την άλλη, με κυριότερες το 1906, 1917 . Το 1952 ανεβαίνει στην εξουσία η Αμερικανοκίνητη χούντα του στρατηγού Μπατίστα.

Το 1953 ο Κάστρο με μια χούφτα αντάρτες κάνει αποτυχημένη επίθεση στους στρατώνες Μονκάδα, αλλά συλλαμβάνονται από προδοσία και χάρις σε ένα έντιμο αξιωματικό γλιτώνει την εκτέλεση. Σε δύο χρόνια παίρνει αμνηστία και μεταβαίνει στο Μεξικό όπου προετοιμάζει και νέα επίθεση. Το 1956 με το πλοιάριο «Granma»-που φυλάσσεται τώρα σε μουσείο της Αβάνας- αποβιβάζεται στο Οριέντε και αρχίζει την δράση του από την Σιέρα Μαέστρα. Το 1958 ο θρυλικός Τσε Γκεβάρα καταλαμβάνει την Σάντα Κλάρα και το 1959 ο Μπατίστα τρέπεται σε φυγή, εγκαταλείποντας την Κούβα. Όμως οι ΗΠΑ ποτέ δεν εγκαταλείπουν τα άνομα σχέδια τους για την ανατροπή του Κάστρο. Το 1961 γίνεται η εισβολή-φιάσκο των Αμερικανοκίνητων αντιφρονούντων στον Κόλπο των Χοίρων, όπου εξολοθρεύονται ή συλλαμβάνονται μέχρις ενός οι εισβολείς. Έκτοτε οι ΗΠΑ δεν σταμάτησαν να βυσσοδομούν σε βάρος της Κούβας με χειρότερη εξέλιξη την επιβολή αποκλεισμού (εμπάργκο) εδώ και 29 χρόνια. Από την άποψη αυτή η Κούβα είναι ένα επαναστατικό εργαστήρι με θετικά επιτεύγματα, αλλά και αρνητικές πτυχές .

Η Κούβα είναι το «ενοχλητικό πούρο» στο μαλακό υπογάστριο των ΗΠΑ στον κόλπο του Μεξικού που παρ’ ολίγον να γίνει αιτία πυρηνικού πολέμου με την υπόθεση των ρωσσικών πυραύλων το 1962. Η εχθρότητα με τις ΗΠΑ άρχισε όταν ο επαναστάτης Κάστρο ανέτρεψε τον διαβόητο φιλοαμερικανό δικτάτορα Μπατίστα το 1959. Η Κούβα είναι λοιπόν η χώρα του Κάστρο αφού κυβερνάται από αυτόν επί 44 σχεδόν χρόνια. Ποιος αλήθεια θα πίστευε ποτέ ότι ένας επαναστάτης θα κατέληγε ο μακροβιότερος εξουσιαστής της Κούβας ; Παρ’ όλα αυτά την φωτογραφία του δεν θα την δείτε σχεδόν πουθενά , ενώ του ιδεολόγου και ρομαντικού επαναστάτη Τσε –Γκεβάρα εκτός από τα μνημείο του στην Σάντα- Κλάρα θα την συναντήσετε παντού στα τουριστικά είδη.

Η Κούβα είναι ένα μακρόστενο νησί μήκους 1200 χλμ περίπου που σχεδόν κλείνει τον κόλπο του Μεξικού. Κλίμα υποτροπικό, θερμό και υγρό χωρίς σηματικές εναλλαγές εποχών χειμώνα και καλοκαίρι, με συχνές τροπικές βροχές το καλοκαίρι, πλουσιότατη βλάστηση, καταπράσινο και πανέμορφο, με παραδεισιακά φυτά, άνθη, πουλιά και ζώα . Η μουσική της είναι μείγμα αφρικανικών τυμπάνων και της ισπανικής κιθάρας που εξελίχθηκε στους ρυθμούς του μάμπο, ρούμπας, σάμπας, σάλσας κ. α Μείγμα Αφρικανών και Ισπανών είναι και οι Κουβανοί μιγάδες και οι πανέμορφες μουλάτες Αφροδίτες, που δεν είναι ούτε μαύρες ούτε λευκές.

Η Κούβα είναι μια ρομαντική αντίκα και ένα απέραντο μουσείο, με πανέμορφα παλιά κτίρια που φθίνουν με τον χρόνο διότι η αναστήλωση και αναπαλαίωση τους απαιτούν μεγάλα κονδύλια Αντίκες είναι και τα πανέμορφα Αμερικάνικα αυτοκίνητα της δεκαετίας του 40’ και 50’ ή και παλαιότερα, που κινούνται με ρωσσικές μηχανές και ανταλλακτικά, διότι οι Αμερικανοί παρότι αδημονούν να τα αποκτήσουν, τώρα αδυνατούν ακόμη και να ταξιδεύσουν στο νησί λόγω του 29χρονου ανόητου εμπάργκο.

Τον Κάστρο τον σέβονται οι Κουβανοί-και ιδία οι γηραιότεροι που έζησαν τις εφιαλτικές ημέρες του αιμοσταγούς Μπατίστα, ενώ οι νεώτεροι αδημονούν για αλλαγές προς τα μπρος . Πιστεύουν ότι ήλθε η ώρα να βγει η Κούβα από την απομόνωση και τον κρατισμό . Αναμένουν ότι η δημοκρατία θα την βάλει και πάλι σε κίνηση που θα την βγάλει από το παρελθόν και θα την οδηγήσει στο μέλλον. Ο νεαρός ξεναγός μας λέγει απερίφραστα: « Η Κούβα δεν έχει ελευθερία, λείπει η ιδιωτική πρωτοβουλία, δεν υπάρχει αντιπολίτευση ούτε υπάρχει ισότητα στην Κούβα..» Κατά τον Πυθαγόρα «η ισότητα οδηγεί στην μεγίστη ανισότητα ενώ η σύγκλιση στον μετριασμό της ανισότητας». Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Κουβανοί αγαπούν την Αμερικανική πολιτική και αναμένουν τους Αμερικανούς σαν αυριανούς απελευθερωτές. Τουναντίον αισθάνονται ανασφάλεια για την μετά-Κάστρο εποχή, διότι φοβούνται ότι η χώρα τους θα μεταβληθεί σε ένα μεγάλο «καζίνο» και «πορνείο» των ΗΠΑ . Όχι βέβαια ότι τώρα δεν υπάρχει πορνεία στο νησί αυτό της μουσικής του ρυθμού, του χορού, του τραγουδιού και του έρωτα. Όμως δεν είναι σε χέρια σωματεμπόρων και της μαφίας.

«Ποτέ δεν ξεχνώ την Κούβα». Αυτή είναι η φράση του νομπελίστα Αμερικανού συγγραφέα Ερνεστ Χεμινγουέι για την Αβάνα. «Ποτέ δεν ξεχνώ την Αβάνα» είχε πει ο άνθρωπος που έζησε εκεί περισσότερο από 20 χρόνια. Εκεί στην βεράντα του Hotel Ambos Mundos που έμεινε ο συγγραφεύς είναι σήμερον το κεντρικό σημείο αναψυχής των ξένων επισκεπτών με την συνοδεία γλυκειάς Κουβανέζικης μουσικής. Στην Αβάνα ο Χεμινγουέι έγραψε και το βραβευμένο του βιβλίο «Ο Γέρος και η Θάλασσα» Εκείνο που σε σκλαβώνει εδώ είναι η Κουβανέζικη ευαίσθητη, ευγενική, χαρούμενη και φιλόξενη ψυχή. Ένα μείγμα του Ισπανικού ταμπεραμέντου και της Αφρικάνικης καλοσύνης των μαύρων πρώην σκλάβων . [Επίσημα ο πληθυσμός είναι σήμερον 66% λευκοί, 12% μαύροι και 22% μιγάδες, αν και αρκετοί θεωρούν ότι οι μιγάδες είναι πολύ περισσότεροι.]

Τα θετικά της επαναστάσεως είναι η δωρεάν παροχή Υγείας και Παιδείας σε όλους, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων , η διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας και η προστασία των παραδοσιακών οικισμών. Κανείς στην Κούβα σήμερα δεν πεινά, παρά το λίαν χαμηλό βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας του πληθυσμού (μέσος μισθός $20) Αρνητικά σημεία είναι η φτώχεια, η έλλειψη εκσυγχρονισμού, ο κρατισμός, η διαφθορά, η έλλειψη αντιπολιτεύσεως καθώς και η φίμωση της πρωτοβουλίας των νέων. Ο λαός στην φτωχή Κούβα είναι χαρούμενος, δεν βιάζεται, δεν άγχεται , χορεύει , τραγουδάει και χαμογελάει, κάτι σπάνιο στον πλούσιο δυτικό μας κόσμο. Μήπως λοιπόν η ευτυχία δεν βρίσκεται στον άκρατο εκσυγχρονισμό, στην πολλή τεχνολογία και στον πλούτο, αλλά στις καρδιές και στο νου των ανθρώπων ;

Στην Κούβα σε μαγεύει η εξωτική χλωρίδα των. 8.000 διαφορετικών ειδών φυτών, τα τροπικά πράσινα δάση, οι αβικεντίες(που φύονται στην τροπική λάσπη), ο βασιλικός φοίνιξ, το Jaguey(ένα τεράστιο είδος κυπαρισσιού με αερόβιες ρίζες) κ. α. Όμως το ιερό τους δένδρο- όπως η δική μας η ελιά - είναι το Ceiba (ή μεταξόδεδρο). Εκεί θα δείτε εξωτικά άνθη, ορχιδέες, νούφαρα, ανθισμένους φίκους, θάμνους και κισσούς που θα σας γοητεύσουν. Στην πλούσια πανίδα της υπάρχουν πάμπολλα είδη θηλαστικών και ερπετών (όπως κροκόδειλοι, ινγκουάνα, σαύρες, σαλαμάνδρες, θαλάσσιες χελώνες, γοργόνες (μανάτος) και 15 είδη δηλητηριωδών φιδιών) Τα πανέμορφα εξωτικά πουλιά και ψάρια είναι σε αφθονία και κάνουν την Κούβα ένα οικολογικό παράδεισο [Διάβαζα ότι τα χέλια από την Μεσόγειο και την Ελλάδα ταξιδεύουν στην ζεστή θάλασσα των Σαργασών στην Καραϊβική για να ζευγαρώσουν και γεννήσουν. Τα μικρά τους επανακάμπτουν πάλι στα ίδια μέρη σε αντίθεση με τους ανθρώπους που μεταναστεύουν]. Στις θάλασσες αυτές κατοικεί η Γοργώ-Μέδουσα που είναι η μητέρα των τυφώνων και κυκλώνων. Λίγο βορειότερα βρίσκεται το τρομερό Τρίγωνο των Βερμούδων, όπου συμβαίνουν παράξενα γεωμαγνητικά φαινόμενα. Και βέβαια μην παραλείψετε να ζήσετε την νυχτερινή ζωή της Αβάνας, να δείτε τα κάστρα της , να πάτε στην Τρινιντάντ, στο Σαντιάγκο ντε-Κούμπα, στην θρυλική Σάντα Κλάρα κ. α. Για το φημισμένο παραθαλάσσιο θέρετρο του Μπαραντέρο όσοι πάτε στην Κούβα θα το επισκεφθείτε υποχρεωτικά . Θα κλείσω όμως με τον εθνικό ήρωα της Κούβας, τον διανοούμενο-επαναστάτη Χοσέ Μαρτί(1853-1895) που έπεσε πολεμώντας υπέρ της ελευθερίας της Κούβας. Αξίζει λοιπόν ένα ταξίδι στην Κούβα τώρα, πριν πάνε οι Αμερικανοί.(29/9/03)

Υ.Γ: Ο Φίντελ Κάστρο πρέπει να προσκληθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, διαφορετικά το πνεύμα της Εκκεχειρίας θα έχει δολοφονηθεί.


MAGNA GRAECIA - ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ
MAGNA GRAECIA! ΜΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

“Τι κι’αν γκρεμίσαν τους ναούς, οι θεοί ζουν...» Και θα ζουν για πάντα στην Μεγάλη Ελλάδα γιατί είναι αθάνατοι. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ν. Ιταλία λένε ότι «κι’ εμείς Ελληνες είμαστε». Το διεπίστωσα στο πρόσφατο ταξίδι στα Ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας και στην Σικελία.

Ητο πράγματι απότιση φόρου τιμής στους ένδοξους προγόνους μας που έζησαν και μεγαλούργησαν σ’ αυτήν την όμορφη χώρα από τους προιστορικούς και ιδιαίτερα τους κλασσικούς χρόνους.

Επειδή όμως ο χώρο-χρόνος , δηλαδή το παρελθόν , στο παρόν και στο μέλλον, είναι ενιαίο θα περιορισθώ σε ορισμένες μόνον διαπιστώσεις. Διότι για να γράψω ολόκληρο το οδοιπορικό θα χρειαζόμουν τόμους. Ομως αυτό είναι έργο διδακτορικών διατριβών, που όμως δεν κάνουν για ευνοήτους λόγους τα πανεπιστήμια μας . Και ο νοών νοήτω!

1η Διαπίστωση: Η Αλλοίωση της Ιστορίας .

Σύμφωνα με την ‘επίσημη’ ιστορία πρώτη αποίκιση των Ελλήνων της Καλαβρίας αρχίζει τον 8ον π. Χ αι. με την ίδρυση το 757 π. Χ της Κύμης στον κόλπο της Νεαπόλεως(Napoli) και ακολουθεί το Ρήγιον(Regio) στην Καλαβρία και η Ζάγκλη (μετέπειτα Μεσσήνη) στην Σικελία την ίδια περίπου εποχή. Τ ο 753 π. Χ γίνεται εποικισμός της Ρώμης .

Το 750 π.Χ εποικισμός από τους Ευβοείς της νήσου Πηθικούσaς(Ischia) Το 735 π. Χ ιδρύεται η Νάξος στην Σικελία.Το 734 π. Χ ιδρύονται οι Συρακούσες απο τους Κορινθίους. Το 729 π.Χ η Κατάνη, η Γέλα(690), η Ιμέρα (648), ο Σελινούς(628), ο Ακράγας (582), όλες στην Σικελία .Το 709 π.Χ ιδρύεται η Σύβαρις στην Καλαβρία.

Το 663 π. Χ ο Ζάλευκος στους Λοκρούς της Καλαβρίας ήτο ο πρώτος νομοθέτης της Ευρώπης που έφτιασε γραπτούς νόμους. Επισήμως αναφέρονται ορισμένες μόνον Ελληνικές πόλεις στην Ανατολική πλευρά της Καλαβρίας και Σικελίας.

Η αλήθεια βέβαια είναι κάπως διαφορετική. Ο επικοικισμός της Ιταλικής χερσοννήσου άρχισε στους προιστορικούς χρόνους από τους Ετρούσκους και Τηρσηνούς (ή Τηρρηνούς) που ήσαν πανάρχαιοι Ελληνες. Το όνομα Ιταλία πήρε απο τον Ιταλό, υιό του Τηλεγόνου και της Πηνελόπης, ο οποίος έγινε ο πρώτος βασιλιάς της Ιταλίας(Οινοτρίας).Ακόμη και η Ρώμη ήτο Ελληνική αποικία, διότι οι Τηρρηνοί ήσαν πανάρχαιοι Ελληνες. Στην περιοχή (Stentinelo, Ognina, Plemirio, Malpensa, Cozzo Pantano και Thapsos ) που είναι στις Συρακούσες ανεκαλύφθησαν προιστορικοί Μυκηναικοί οικισμοί .

Το Βάριον(Μπάρι) το Βρεντήσιον(Πρίντιζι), η Πάνορμος(Παλέρμο) ήσαν Ελληνικές πόλεις. Ούτε φυσικά αναφέρεται ότι στην Νότια Ιταλία ιδρύθησαν άνω των 100 Ελληνικών πόλεων. Οι Κορίνθιοι ίδρυσαν τις περισσότερες και παλαιότερες πόλεις και ακολουθούν οι Φωκαείς της Μ. Ασίας, Χαλκιδείς, Λάκωνες, Μεγαρείς, Κρήτες, Σάμιοι, Ρόδιοι κ.α. Οι Χαλκιδείς χάρισαν και το Λατινικό αλφάβητο στην Ιταλία. Εκεί οι Ελληνες έποικοι διεξήγαγον πολέμους κατά των ημιαγρίων εντοπίων.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Ιταλική γλώσσα είναι ιδίωμα της Ελληνικής. Αντίθετα, θα ακούσετε το γνωστό «τροπάριο» ότι δήθεν πρώτοι οι Φοίνικες έκαναν αποικίες στην Μεσόγειο και ακολούθησαν οι Ελληνες, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετον.

Εδώ ο Γκαίτε «αναζητούσε την ψυχή της Ελλάδος» Εδώ κατά τον λόγιο Λώρενς «βρίσκονται οι ρίζες του Ευρωαπικού Πολιτισμού». Εδώ ήκμασαν οι ιστορικοί Τίμαιος και Διόδωρος ο Σικελιώτης. Εδώ ήτο η Μεγάλη Ελλάδα κατά τον Κικέρωνα, Πλίνιο και τον Στράβωνα κ.α. Εδώ βρίσκονται οι Κύκλωπες του Ομήρου και τ’ αχνάρια του Οδυσσέα στην περιπλάνηση του στον Ατλαντικό όταν πέρασε την Σκύλα και την Χάρυβδι.

Εδώ είναι και η Αίτνα που η Αθηνά έχωσε τον Γίγαντα Εγκέλαδο μετά την Γιγαντομαχία. Εδώ πέρασαν και ο Συμωνίδης ο Χίος, Βακχυλίδης, Πίνδαρος, η Σαπφώ και έπαιξε για πρώτη φορά την τραγωδία «Πέρσες» ο Αισχύλος. Εδώ στον Κρότωνα δίδαξε και ο Πυθαγόρας. Εδώ τέλος είναι και το τουριστικό ‘ελντοράντο’ της Ιταλίας.

Με την ίδια ευκολία διέσχιζαν το Ιόνιο και την Μεσόγειο θάλασσα οι Ελληνες Αργοναύτες , όπως διασχίζουν με τα πολυτελή πλοία τους οι σύγχρονοι εφοπλιστές μας.

Τώρα οι εξουσιαστές μικραίνουν τον πήχυ για να μειώσουν την συντριπτική υπεροχή του Ελληνισμού στην περιοχή της Απουλίας , Καλαβρίας και Σικελίας. Ομως οι αόρατοι θεοί τους διαψεύδουν από τα έγκατα της γης και τα τρίσβαθα του πνεύματος.

Είναι ο πρώτος ανθρωπιστικός Πολιτισμός που άφησαν οι Ελληνες σαν παρακαταθήκη στον κόσμο. Πλείστα ιστορικά γεγονότα έχουν σήμερον αποσιωπηθεί ή διαστρεβλωθεί από τους δογματικούς ερευνητές και εξουσιαστές της εποχής μας.

2α Διαπίστωση: Το Εθνοκτόνο Σαράκι της Διχόνοιας

Το 510 π. Χ ο Κρότων καταστρέφει την πλούσια Σύβαρη από αντιζηλία. Το αιώνιο σαράκι της διχόνοιας της φυλής μας μεταφέρεται και στις αποικίες.

Ομως η χαριστική βολή κατά της Ελλάδος-αλλά και των αποικιών- υπήρξε ο καταραμμένος Πελοποννησιακός Πόλεμος (415 π. Χ ) Αυτός μετεφέρθη απο τον αρχομανή ηγέτη της Αθηναικής Δημοκρατίας, Αλκιβιάδη στην Σικελία, με αποτέλεσμα τον εμφύλιο σπαραγμό των Ελληνικών πόλεων και την τελική τους πτώση στους Ρωμαίους.

Σπαρακτική είναι η θέα των λατομείων των Συρακουσών όπου εκλείσθησαν για να πεθάνουν απο πείνα , ασθένειες και κακουχίες άνω των 7.500 Αθηναίων οπλιτών. Ησαν τα υπολείμματα του Αθηναικού Εκστρατευτικού Σώματος εκ 15.000 στρατού και 200 πλοίων μετά την ήττα του από τους Συρακουσίους. Οι Ελληνες είχαν φθάσει στο κατώφλι δημιουργίας μιά τεράστιας αυτοκρατορίας σε όλη την Μεσόγειο και την ελάκτισαν όπως λακτίζει η κατσίκα την γεμάτη καρδάρα με το γάλα.

Η Σικελία είναι το καλύτερο σχολείο εθνικού φρονηματισμού που πρέπει να επισκεφθούν όλοι οι Ελληνες.

3η Διαπίστωση: Η Αναβίωση της Τυραννίδος

Με ελάχιστες περιπτώσεις η αναβίωση της τυραννίδος έβλαψε τις Ελληνικές πόλεις. Αυτή υπήρξε αποτέλεσμα της διαμάχης Αθηνών–Σπάρτης, της εκστρατείας των Αθηναίων στις Συρακούσες και του κινδύνου εκ των Καρχηδονίων . Η τυραννίδα επεκτάθηκε απο τις Συρακούσες σε όλες σχεδόν τις Ελληνικές πόλεις. Ο τύραννος Διονύσιος ο Α! καταστρέφει ολοσχερώς την Νάξο, το μετέπειτα ιδρυθέν Ταυρομένιον.

Είναι η πανέμορφη Ταορμίνα που κείται στους πρόποδες της Αίτνας με το φημισμένο αμφιθέατρο της . Κατασκευάσθη απο Χαλκιδείς και Ναξίους πρόσφυγες , για την διδασκαλία των τραγωδιών. Αργότερον οι Ρωμαίοι το μετέτρεψαν σε αρένα για μονομαχίες με τα άγρια θηρία.

4η Διαπίστωση: Γενοκτονία των Ελλήνων απο τους Βαρβάρους.

Μετά την παρακμή των Ελληνικών πόλεων-λόγω της εμφύλιας διαμάχης-κατεκτήθησαν διαδοχικά τον 3ον π. Χ αιώνα απο τους Καρχηδονίους. Μετά ήλθε ο Πύρρος, ο βασιλεύς της Ηπείρου, εις βοήθειαν τους για ένα σύντομο διάστημα, για να τον διαδεχθούν οι Ρωμαίοι. Τότε στις Συρακούσες ζούσαν αρκετοί φιλόσοφοι μεταξύ των οποίων και ο Αρχημίδης.

Οι βάρβαροι Ρωμαίοι τον αποκεφάλισαν όταν απασχολημένος με την επίλυση ενός γεωμετρικού προβλήματος τους είπε: «το μη μου τους κύκλους τάραττε» Η Μεγάλη Ελλάδα δέχθηκε πολλούς επιδρομείς(Καρχηδόνιους , Βανδάλου και Σαρακηνούς κ.α) οι οποίοι ελεηλάτησαν και κατέστρεψαν την περιοχή. Από εδώ πέρασαν και αρκετοί κατακτητές( Ρωμαίοι, Βυζαντινοί , Ισπανοί , Γότθοι κ.α)

Μαζί με τους κατακτητές οι κάτοικοι της Σικελίας αντιμετώπισαν κατά τον Μεσαίωνα καταστρεπτικούς σεισμούς, την μανία των εκρήξεων της Αίτνας και θανατηφόρες αρρώστεις, όπως η πανώλις. Το 1837 καταλαμβάνονται από τους Βουρβόνους .

Το 1865 με την επανάσταση υπό τον Γαριβάλδη, γίνεται η ενοποίηση της Ιταλίας στην σημερινή της μορφή και οι Ελληνικές πόλεις ενσωματώνονται στο Ιταλικό κράτος. Στο διάστημα αυτό οι διάφοροι κατακτητές κάνουν συτηματική αφομοίωση και αλλαγή της γλώσσης και της εθνικής συνείδησης των κατοίκων της περιοχής. Η χειρότερη όμως αφομοίωση έγινε λόγω της αλλαγής της θρησκείας που επέβαλε δια πυρός και σιδήρου ο Ιουδαιοχριστιανισμός.

Μετά τους Βυζαντινούς ο Πάπας επιβάλλει την κυριαρχία του στους Ορθοδόξους ως τότε εκχριστιανισθέντες Ελληνες . Ενεκα του σχίσματος οι Ελληνες χριστιανοί ορθόδοξοι ξεχνούν παντελώς τα αδέλφια τους στην Μεγάλη Ελλάδα οι οποίοι έχουν υποταχθεί στον Πάπα. Η ίδια εγκατάληψη συμβαίνει και με τους Ελληνες της Ανατολής που ασπάσθησαν τον Ισλαμισμό.

5η Διαπίστωση: Οι Ελληνες έδωσαν Πολιτισμό και Πολιτική

Πολλοί κατακτητές πέρασαν από την περιοχή , αλλά μόνον οι Ελληνες άφησαν πραγματικό πολιτισμό, δηλαδή το Αστυ, την Δημοκρατία , το θέατρο, την ανεξιθρησκεία, την φιλοσοφία, τα γράμματα , την επιστήμη την τέχνη κ.α . Οι Ρωμαίοι έκαναν κακή αντιγραφή και τα έργα τους είναι γενικώς άκομψα. Οι Ρωμαικές αρένες είναι η σφραγίδα της βαρβαρότητος. Οι Ιουδαιοχριστιανοί άφησαν μόνον θεοκρατία και δογματισμό.

Να σημειωθεί ότι όλοι σχεδόν οι αρχαίοι χριστιανικοί ναοί χτίσθησαν επάνω σε Ελληνικούς ναούς και με τα υλικά εκ της κατεδαφίσεως τούτων. Στον Ακράγαντα μέσα στο Ελληνικό «Ιερό των Ναών» έχουν φτιάξει προχριστιανικό νεκροταφείο, τον ναό της Ομόνοιας τον είχαν μεταβάλλει σε εκκλησία, ενώ τους Τελαμώνες εκ του ναού του Διός τους μετέφεραν οι Ισπανοί στο λιμάνι και τους κομμάτιασαν για να φτιάξουν τον λιμενοβραχίωνα του Ακράγαντα. Επίσης στις Συρακούσες μετέτρεψαν τον ναό της Αθηνάς σε μητροπολιτικό ναό προς τιμήν της ‘Αγίας’ Λουκίας.

Εμπροσθεν του δημαρχείου του Παλέρμο υπάρχει πλατεία που έχει στο κέντρο της συντριβάνι με πανέμορφα γυμνά γλυπτά. Επειδή σκανδάλιζαν τις καλόγριες στον απέναντι ξενώνα την ονόμασαν «πλατεία της ντροπής» Πάντως οι Ιταλοί –εν αντιθέσει με εμάς- ξέρουν να προβάλλουν τον τουρισμό τους και την πολιτιστική τους κληρονομιά. Ας διδαχθούν και ας τους μιμηθούν και οι δικοί μας .

6η Διαπίστωση: Η Επιβίωση της Ελληνικής Γλώσσης

Υπάρχουν Ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας στην ορεινή περιοχή του Ασπρομόντε. Τα περισσότερα όμως έχουν εγκαταλειφθεί , με εξαίρεση μερικούς ηλικιωμένους που επιμένουν Ελληνικά(Γρεκάνικα) . Επίσης υπάρχουν και Ελληνόφωνα χωριά στο Σαλέντο, στην χερσόννησο του Τάραντα. Εμείς επισκεφθήκαμε την Καλημέρα και την Σπερματία . Οι ηλικιωμένοι ομιλούν ακόμη το Ελληνικό ιδιώμα ‘Griko’, όχι όμως και τα παιδιά τους .

Τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες με τις Συνεργατικές οργανώσεις να αναβιώσουν την προγονική τους γλώσσα . Τα καλοκαίρια λαμβάνουν χώρα πολιτιστικές εκδηλώσεις Λόγου , Ασματος και Ποιήσεως στην τοπική διάλεκτο(Γρεκάνικα). Μερικά απο τα χωριά αυτά είναι αδελφοποιημένα με Ελληνικές πόλεις και έχουν πολιτιστικές ανταλλαγές. Παντελής είναι η απουσία του ΥΠΕΘΟ και ΥΠΠΟ .

Απροθυμία δείχνει και το Ιταλικό κράτος να ενισχύσει με Ελληνες δασκάλους την περιοχή. Ω! Μα τον Δία μην πάει ο νους σας σε αλυτρωτικές ενέργειες και κατακτήσεις.

Αυτά είναι γελοία. Απλώς να ισχυροποιήσουμε τις γέφυρες φιλίας και συνεργασίας των δύο λαών μας Και βέβαια απουσιάζει η δράση των Πολιτιστικών Συλλόγων και των Ελλήνων χορηγών για την δημιουργία κάποιου Ιδρύματος προς διατήρησιν της Ελληνικής Γλώσσης . Είναι εξοργιστικόν οι πλούσιοι Ελληνες να δωρίζουν τεράστια ποσά στην Ιουδαιοχριστιανική Εκκλησία και να αγνοούν παντελώς ένα τόσο ωραίο κομμάτι του Ελληνισμού που παρά τον χρόνον και τις αντιξοότητες επιμένει να κρατήσει ζωντανή την πολιτιστική του ταυτότητα.

Είναι οι τελευταίες αναλαμπές της φλόγας που τρεμοσβύνει. Χωρίς κάποια πρωτοβουλία εκ μέρους κάποιου φορέως σε λίγο η τοπική λαλιά θα έχει χαθεί. Κρίμα!

7η Διαπίστωση: Η Ιταλική Ανάπτυξη

Υπάρχει χάσμα μεταξύ του Ιταλικού Βορά και του Νότου, σε βαθμό που στην Αμερική έχει δημιουργηθεί αυτονομιστικό κίνημα διαχωρισμού του Νότου. Ωστόσο το Ιταλικό κράτος έχει κάνει μεγάλες προόδους στα έργα υποδομής. Ιδιαίτερα ανεπτυγμένη είναι η αγροτική οικονομία .

Εκεί πρέπει να πάνε για να ιδούν: οι πολιτικοί μας το σύστημα αποκέντρωσης της Ιταλικής Διοικήσεως, οι δήμαρχοι μας τι θα πει καθαριότητα, καλαισθησία, τάξη και νοικοκύρεμα, οι αξιωματούχοι του ΥΠΕΧΩΔΕ τα τεχνικά έργα και οι γεωπόνοι και αγρότες να διδαχθούν τον τρόπο επιστημονικής καλλιέργειας . Τέλος ας κάνει και μιά βόλτα και η κ. Φάνη-Πετραλιά. Η Ιταλία μπορεί ακόμη και χωρίς σταθερές κυβερνήσεις να προοδεύει χάρις στο αποκεντρωμένο διοικητικό της σύστημα.
Τα έργα του Μουσολίνι διακρίνονται από την ογκώδη μορφή τους και το φασιστικό ιμπέριο. Βέβαια υπάρχει και ο Μπερλουσκονισμός, που σημαίνει: «οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι». Ομως ο φτωχός Νότος κατά παράδοσιν ψηφίζει σοσιαλιστικά. Πάντως ο Ιταλικός λαός είναι ένας απο τους ο πιό πολιτισμένους λαούς στον κόσμο.

8η Διαπίστωση. Η Ιταλική Μαφία

Ναι υπάρχει και η Μαφία(Σικελική Κόζα Νόστρα και Ναπολιτάνικη Καμόρα). Εχει τις ρίζες της στο απώτατο παρελθόν και ζει και βασιλεύει ως σήμερον. Είναι η μετεξέλιξη των παλαιών τοπικών δεσμών αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας των Σικελών από τους κατακτητάς και την κρατική βία του παρελθόντος που δεν διαλύθηκαν με την ανακήρυξη του Ιταλικού κράτους το 1848 , ούτε ενσωματώθηκαν στην κοινωνία. Αυτή έχει τους δικούς της άγραφους νόμους.

Εχει και την διαπλοκή με την πολιτική εξουσία και την ‘ομερτά’ για να κρατάει τα στόματα κλειστά. Ομως η αποκάλυψη του Μαφιόζου Μπουσέτα προ τριετίας επέφερε σοβαρό πλήγμα κατά της Μαφίας με την σύλληψη των νονών Ριίνα και πρόσφατα του Πρεζεντσιάνο.

Επίλογος

Μπαίνοντας στην Πάτρα στο ωραίο και ευρύχωρο πλοίο μας για το Μπάρι , ζήσαμε για λίγες ημέρες ένα ευχάριστο όνειρο μέσα σε έναν φανταστικό μύθο που χάρις στην προσπάθεια του έμπειρου οδηγού μας και του κατηρτισμένου ξεναγού μας έγινε πραγματικότης. Αθήνα-Πάτρα-Μπάρι-Τάρας-Μεταπόντιον-Ηράκλεια-Σύβαρις-Ρήγιον-Μεσσήνη-Κεφαλού-Παλέρμο-Ακράγας-Κατάνη-Συρακούσες-Ωρτυγία-Νάξος-Ταυρομένιον-Αίτνα μετά από μιά αίσια και ευχάριστη επιστροφή είναι ένα μεγάλο επίτευγμα .

Οσο θα γίνεται αυτό το ταξίδι δεν θα πεθάνουν οι ένδοξοι πρόγονοι μας και θα συνεχίζεται η μακραίωνη ιστορία μας. Ο τουρισμός είναι η καλύτερη ψυχαγωγία , διδασκαλία και αλληλογνωριμία των ανθρώπων με τους τόπους και την ιστορία. Το ξάπλωμα της ζωής στο χώρο-χρόνο σε ποικίλες διαστάσεις . Ομως, όπως όλα τα ταξίδια έχουν τέλος έτσι και το δικό μας τελειώνει εδώ. Να είσθε καλά.
* Ευχαριστω θερμώς τον φίλο Κωνσταντίνο Ναλμπάντη απο την Κολωνία για τις πολύτιμες πληροφορίες του για την Μεγάλη Ελλάδα ----www.kn-megalexandros.gr,

Ξάδελφε Αποστόλη,

Ετσι χάθηκε ο Ελληνισμός

Κάνεις λάθος, ο χριστιανισμός δεν είναι η θρησκεία των Ελλήνων. Είναι μια θρησκεία την οποία μας επέβαλαν δια της βίας οι εκχριστιανισθέντες Ρωμαίοι της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (βυζάντιο) και υποκινούμενοι από το ιερατείο της ορθοδοξίας κατέστρεψαν όλα τα ιερά των Ελλήνων (και έκτισαν εκκλησίες πάνω σ’ αυτά τα ιερά ώστε στο μεγαλύτερο ποσοστά να τα εξαφανίσουν θάβοντας τα κάτω από εβραιοχριστιανικές εκκλησίες), έκαψαν βιβλιοθήκες και εξόντωσαν το 70% του Ελληνικού πληθυσμού όχι μόνον στην Βαλκανική χερσόνησο αλλά και στην Μ. Ασία, στην Συρία, στην Παλαιστίνη και στην Μεγάλη Ελλάδα (Ν. Ιταλία). Σήμερα κανένας στην Μ. Ασία, Συρία και Πλαστίνη δεν μιλάει ελληνικά (πολλοί μάλιστα σημερινοί Τούρκοι και Σύριοι έχουν ελληνικά φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά αλλά αγνοούν την ελληνική τους καταγωγή). Μόνον στην Ν. Ιταλία οι περισσότεροι εκεί Ιταλοί θυμούνται την Ελληνική τους καταγωγή γιατί η Ιταλική Δημοκρατία δεν τηρεί σήμερα ρατσιστική πολιτικοί και δεν την ενδιαφέρει αν λέγουν ότι είναι ελληνικής καταγωγής.

Επίσης το ιερατείο της ορθοδοξίας καλλιεργούσε την ηττοπάθεια προς τον λαό ώστε να μην πολεμήσουν. Οι ίδιοι οι «ιερείς» και οι «καλό»γεροι δεν πολέμησαν στο πλευρό του τελευταίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου γιατί ήξερα ότι ήταν Έλληνας και τους Έλληνες τους μισούν. Για να καταλάβεις καλύτερα τι συνέβη τότε: Ο Τουρκικός στρατός ήταν περίπου 160.000 (στους οποίους προστέθηκαν και μερικές χιλιάδες επίστρατοι ορθόδοξοι καλόγεροι) ενώ το ιερατείο της ορθοδοξία μαζί με τους καλόγερους αριθμούσε τότε περί τους 500.000. Αν όλοι αυτοί έπαιρναν τα όπλα, όχι μόνον η πόλη δεν θα έπεφτε αλλά θα επανακαταλάμβαναν και την Μ. Ασία και σήμερα δεν θα υπήρχαν Τούρκοι. Οι Τούρκοι οφείλουν την ύπαρξή τους στο ιερατείο της ορθοδοξίας.

Όλα αυτά μας τα κρύβουν γιατί αν τα μάθει ο Ελληνικός λαός θα επαναστατήσει και θα τους κάψει ζωντανούς στην φωτιά (όπως αυτοί έκαναν και εξόντωναν τους Έλληνες στην Σκυθούπολη).

Σου παραθέτω σχετική βιβλιογραφία: α) Βλάση Ρασιά «ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ» σε 5 τόμους που αναφέρει όλα τα ιστορικά γεγονότα από την εμφάνιση του χριστιανισμού μέχρι την άλωση με πλήρως τεκμηριωμένα στοιχεία, β) Βασίλη Μυσίρη «ΤΑ ΆΓΙΑ ΡΕΜΑΛΙΑ» που αναφέρει την δράση των στρατοκαλογήρων τον μεσαίωνα κατά των Ελλήνων βάσει επιστολών του τότε Δεσπότη Θεσσαλονίκης γ) Στυλ. Μιχόπουλου «ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ» ιστορία του Βυζαντίου δ) Γερ. Καλογεράκη «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΕΙ» αναφέρεται στην ψευδή ιστορία που σερβίρουν στον ελληνικό λαό για να μην μάθει την αλήθεια ε) Γεω Καρανικόλα «ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ, Η ΣΥΜΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» στ) Αθαν Τσέλιου «ΚΑΤΑ ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ», ζ) Ιωαν. Λάζαρη «Η ΘΑΜΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ» έκδοση περιοδικού Δαυλός στο οποίο αναφέρεται στα ιερά των ελλήνων που είναι θαμμένα κάτω από εβαιοχριστικανικές εκκλησίες η) Λάμπρου εκδότη Δαυλού «ΤΑ ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ».

ΞΑΔΕΛΦΕ ΑΠΟΣΤΟΛΗ, Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ, όμως ορθοδοξία μας θέλει πρόβατα μαντρωμένα στο μαντρί της χωρίς γνώση, να φοράμε παρωπίδες, να κύπτουμε τον αυχένα προ των ταγών της και να τους φιλάμε τα χέρια (βλέπε συνημμένα), να τρώμε το κουτόχορτο που τους ταΐζει και να πληρώνουμε ώστε να πλουτίζει.

Ο πρώτος σου εξάδελφός,

Στυλιανός Τάκας.

Υ.Γ. το άγαλμα του τελευταίου (και έλληνα) αυτοκράτορα Κων. Παλαιολόγου που είχε στήσει κάποια κυβέρνηση στο παρελθόν εμπρός από την πόρτα της μητρόπολις οι μελανοχιτώνες το αντικατέστησαν με ένα κακόγουστο άγαλμα ενός παπά και το άγαλμα του Παλαιολόγου το πέταξαν σε μια γωνία που υπάρχουν οι κάδοι απορριμμάτων γιατί ήταν έλληνας, πολέμησε ηρωικά και έπεσε προδοθείς.

Υ.Γ. Αποστόλη, είμαστε πρώτα ξαδέλφια, είσαι έλληνας, γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Ελλάδα, συνεπώς γνωρίζεις πολύ καλά τα ελληνικά και σε παρακαλώ να μου γράφεις ελληνικά.

Στυλ. Τάκας.


ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ
(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
Θα ήτο υπερβολή να ισχυρισθώ ότι σε 30 ημέρες παραμονής μου στις ΗΠΑ γνώρισα την αντιφατική αυτή κοινωνία. Και τούτο διότι ενώ αυτοπροβάλλεται ως δημοκρατία και λίκνο του ελευθέρου κόσμου είναι κατ’ ουσίαν ένα φρούριο που ο κόσμος ζει τρομαγμένος για το αύριο, για επικείμενο χτύπημα της Αλ-Κάιντα, για τις θέσεις εργασίας που φεύγουν στην Κίνα και την Ινδία, οι ηλικιωμένοι για τις συντάξεις τους, οι περίπου 40 εκατομμύρια φτωχοί και ανασφάλιστοι για την επιβίωση τους , οι εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι πως θα περάσουν αυτόν τον χειμώνα , οι υπέρβαροι πως θα χάσουν βάρος για να βρουν την υγειά τους, οι κερδοσκόποι πως θα κερδίσουν στο Χρηματιστήριο που παίζεται με σημαδεμένα χαρτιά και οι πάντες πως θα απεμπλακούν από το Ιράκ, το νέο Βιετνάμ, που πληρώνουν με αίμα και χρήμα των φορολογουμένων κ.ο.κ. Μόνον οι Πολυεθνικές δεν ανησυχούν διότι παράγουν φθηνά προϊόντα στον Τρίτο Κόσμο και τα πωλούν πανάκριβα στη Δύση.
Το Φρούριο Αμερική δεν απειλείται από εξωτερικό εχθρό( Αλ-Κάιντα κ.α), αλλά από τον εσωτερικό τοιούτο: Το υπερσυντηρητικό, καμπαλιστικό και ολιγαρχικό κατεστημένο της Ουάσιγκτον, που ελέγχεται πλήρως από τις Πολυεθνικές, το Ανώτατο Εβραϊκό Συμβούλιο και τους Ταλμουδιστές του Ισραήλ. Πάντως, οι Έλληνες που συνήντησα στο Σαν Φραντζίσκο και στο Σικάγο, είναι άριστα ενημερωμένοι για τα τεκταινόμενα στον κόσμο και γνωρίζουν την αλήθεια, κάτι που δεν συνέβαινε στο παρελθόν. Έβγαλαν την τσίχλα από το μυαλό και την τσίμπλα από τα μάτια τους και είδαν ότι η αιτία των δεινών στον κόσμο δεν είναι η τρομοκρατία, όπως παλιότερα δεν ήτο ο κομμουνισμός, όπως μας έλεγαν με την προπαγάνδα τους, αλλά η «συμμορία» της Ουάσιγκτον που δημιουργεί τα σκιάχτρα για να τρομάζει τον κόσμο, να τον υποδουλώνει με τον φόβο για να επιβάλλει την παγκόσμια δικτατορία της και το κράτος του «Μεγάλου Αδελφού». [ Γιατί και η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, που στερεώθηκε πάνω σε 20.000.000 περίπου νεκρούς Ρώσους αγρότες, ήτο δικό τους έργον , αλλά και ο Ισλαμικός φονταμενταλισμός πάλι δικός τους ήτο για να χτυπήσουν την Σοβιετική Ένωση και τώρα τούς σκοπούς τους εξυπηρετεί για την παγκόσμια επικράτηση τους, που δεν θα μπορούσε να γίνει αναιτίως και χωρίς κανέναν αντίπαλο]
Οι Αμερικανοί απολαμβάνουν ακόμη υψηλό βιοτικό επίπεδο και ηδονίζονται να υπερκαταναλώνουν. Κι’ αυτό νομίζω ότι είναι ο συνδετικός κρίκος της πολιτισμικής και πολυεθνικής τους κοινωνίας. Έτσι, κάνουν τα στραβά μάτια στις παραβιάσεις της ηθικής και του ανθρωπισμού και γίνονται τυφλά όργανα της προπαγάνδας των ΜΜΕ, που τους κάνουν σωστή πλύση εγκεφάλου . Μόνον ένα μικρό ποσοστό αντιδρά ενεργώς στα αποτρόπαια εγκλήματα των ΗΠΑ στο εξωτερικό, στην επιβολή του Πατριωτικού Νόμου και στη δημιουργία των Αμερικανικών Γκούλαγκ στο Γκουαντανάμο της Κούβας. Οι πολιτικοί τους στη μικρή οθόνη-ακόμη και οι αντίπαλοι- παίρνουν το μέρος του προέδρου για το Ιράκ , παρότι τον αποκαλούν ηλίθιο και βλάκα. Προφανώς, έχουν πιστέψει ότι η Αμερική είναι ταγμένη από τον Θεό σαν δύναμη του καλού για να εξαλείψει το κακό από την Γη και να επιβάλλει την ηθική και την δημοκρατία στον κόσμο(26/11/03)
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

Η ΑΛΛΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
Η Αμερική είναι αιχμάλωτη του Ιουδαιοσιωνισμού. Το οικονομικοπολιτικό σύστημα των ΗΠΑ είναι βαθιά διαβρωμένο από το πανίσχυρο Εβραϊκό λόμπι , τις Εβραϊκές Οργανώσεις και τους πράκτορες του Ισραήλ που κατέχουν θέσεις-κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό της . Εξ ίσου τρομερή είναι και η οικονομική ισχύς τους. Είναι ουσιαστικά οι ολιγάρχες της Αμερικής Έτσι δικαιώνεται πλήρως η δήλωση του Benjamin Franklin για τους Εβραίους, η οποία φυλάσσεται στο μουσείο Σμιθσόνιαν της Ουάσιγκτον . Η άνθιση της Σιωνιστικής Κατοχής της Αμερικής είναι ορατή παντού, στη μικρή οθόνη-με τις σχεδόν καθημερινές εκπομπές γκράν γκινιόλ για το… ολοκαύτωμα, την τρομολαγνεία και για τους πολέμους στην Μέση Ανατολή, στα ασφυκτικώς ελεγχόμενα ΜΜΕ ακόμη δε και δια γυμνού οφθαλμού (συναγωγές , μασονικές στοές , Εβραιακά ευαγήματα, σύμβολα κ. α)
Η πρώτη εντύπωση στον επισκέπτη που επισκέπτεται για πρώτη φορά τις ΗΠΑ είναι εντυπωσιακή, λαμπερή και ονειρώδης. Αλλά πέραν της φανταχτερής και παραμυθένιας Αμερικής βρίσκεται και η άλλη Αμερική της φτώχειας, της μιζέριας και της εγκατάλειψης. Νησίδες αφόρητης φτώχειας μεταξύ του αμύθητου πλούτου . Για παράδειγμα το Σαν Φραντζίσκο είναι μια πλούσια πόλη με 11 μεγιστάνες και 15 από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο και με πάμπολλα σπίτια εκατομμυρίων δολαρίων . Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη υπάρχουν τρομερή φτώχεια και πληθώρα αστέγων. Η στέγη είναι το πιο βασανιστικό πρόβλημα. Γιατί; Γιατί δεν υπάρχουν προγράμματα στέγασης των φτωχών.
Η ανεργία(κρυφή και φανερή) είναι μεγάλη, η ακρίβεια κάνει τη ζωή των φτωχών αβίωτη, η στέγαση για τους μη έχοντες στέγη είναι προβληματική, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν ενθαρρύνονται αλλά και οι υπάρχουσες είναι μαφιόζικου τύπου και το χειρότερο η φτώχεια είναι υπό διωγμό των αρχών. Το μέσο κατά κεφαλή εισόδημα εκτινάσσεται σε $100.000 και την ίδια στιγμή υπάρχουν φτωχοί που ζουν με πενταροδεκάρες ή από τα σκουπίδια. Στα τελευταία 20 χρόνια η κατάσταση χειροτέρευσε δραματικά . Βέβαια οι Έλληνες της Αμερικής είναι στην πλειοψηφία τους καλοί και ευκατάστατοι νοικοκυραίοι , πολλοί δε εξ αυτών κατέχουν μεγάλες επιχειρήσεις. Γενικά οι Έλληνες θεωρούνται η δεύτερη σε οικονομική δύναμη εθνότητα των ΗΠΑ μετά τους Εβραίους. Έχουμε όμως την πρωτιά σε πτυχιούχους και πνευματικούς ανθρώπους (28/11/03) Συνεχίζεται
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com




ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ «ΘΑΥΜΑ»
(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
Η Αμερική κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Να τυπώνει πράσινα χαρτιά και να ζει πλουσιοπάροχα. Θα με ρωτήσετε και ποιος κουτός τα παίρνει χωρίς αντίκρισμα; Οι Ασιάτες!! Αυτοί δέχονται Αμερικανικά δολάρια εν γνώσει τους ότι είναι μειωμένης αξίας , διότι η Αμερική είναι ουσιαστικά μια υπερχρεωμένη χώρα. Και τα δέχονται για να εργάζονται τα εργοστάσια της και να απασχολούνται τα εκατοντάδες εκατομμύρια των εργατικών χεριών της, που αλλιώς θα ήσαν άνεργοι . Σύμφωνα όμως με έκθεση του ΔΝΤ αργά ή γρήγορα η «φούσκα» θα σκάσει και τότε θα συμβεί μια μείζον οικονομική καταστροφή, που όμοια δεν ξαναείδε ο κόσμος. Όσον αφορά τα περί «καλής οικονομίας» των αναλυτών αυτά αφορούν τη Στατιστική που ο καθένας τη διαβάζει όπως τον βολεύει. Για παράδειγμα μπορεί το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα να αυξάνει με την υπερχρέωση, ή με τη διεξαγωγή πολέμων, όπως συμβαίνει σήμερον με τις ΗΠΑ κ.ο.κ. Όσον αφορά τα Χρηματιστήρια αυτά δεν διαφέρουν από τα καζίνα και σημαδεμένα τυχερά παιχνίδια. Γιατί ο καθαρός πλούτος για τους πολλούς παράγεται μόνον από τη Γεωργία, Κτηνοτροφία και Μεταποίηση . Το χρήμα δεν δημιουργεί χρήμα από μόνον του για τους πολλούς αλλά μόνον για τους ολίγους. [ Η τοκογλυφία δημιουργεί χρήμα, αλλά τούτο καρπούνται οι ολίγοι.] Το χρήμα έχει αξία όταν χρηματοδοτεί πλουτοπαραγωγικά έργα και προάγει την Παιδεία. Αυτά φέρνουν πλούτο και ευημερία στους λαούς. Στις ΗΠΑ κλείνουν η μια βιομηχανία μετά την άλλη και οι θέσεις εργασίας μεταφέρονται στην Κίνα και στην Ινδία. [ Πρόσφατα έκλεισε και το τελευταίο εργοστάσιο της LIVY] Διότι το πολυεθνικό κεφάλαιο προσδοκά μεγαλύτερα κέρδη στην Κίνα και στην Ινδία. Επομένως η Παγκοσμιοποίηση ωφελεί μόνο το πολυεθνικό κεφάλαιο που μετακινείται με ευελιξία από τόπο σε τόπο για να επιτύχει το χαμηλότερο κόστος παραγωγής. Αντίθετα οι εργαζόμενοι μένουν χωρίς εργασία και ασφάλιση. Επομένως για να λέμε ότι η οικονομία είναι καλή πρέπει να ρωτάμε τα εξής:
1/ Υπάρχει εργασία για όλους ή σχεδόν για όλους ;
2/ Μπορούν οι εργαζόμενοι να εξασφαλίσουν τροφή , στέγη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αξιοπρεπή διαβίωση και στοιχειώδη ψυχαγωγία με τα εισοδήματα τους;
3/ Είναι το νόμισμα σταθερό και επιτρέπει την αποταμίευση για τα γερατειά;
4/ Είναι οι φόροι χαμηλοί και αναλογικά δίκαιοι ; Υπάρχουν τρύπες φοροδιαφυγής για τους πλουσίους;
5/ Απαγορεύονται τα πανωτόκια των τραπεζών και η τοκογλυφία και ιδιωτών ;
6/ Είναι το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών διευρυνόμενο ή συρρικνούμενο;
Οι παράνομοι μετανάστες πρέπει να συμβάλλουν στην αύξηση του εθνικού εισοδήματος και όχι στην αύξηση της ανεργίας και των συγκρούσεων με τον εντόπιο πληθυσμό. Και ας αναλογισθούμε ότι το χρέος μεταφράζεται σε χρέωση των επόμενων γενιών ή καλύτερα «ότι τρώμε τα εισοδήματα των παιδιών και των εγγονών μας» Επομένως αν τούτο δεν προάγει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές , αλλά γίνεται μόνον χάριν της καταναλώσεως -όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, Ελλάδα και αλλαχού- είναι επικίνδυνο και καταστρεπτικό. Ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, όπου το μακροπρόθεσμο χρέος έχει διογκωθεί υπερβολικά(5,5% επί του ΑΕΠ), η κατάσταση εγκυμονεί σοβαροτάτους κινδύνους για όλη την ανθρωπότητα(12/01/04)
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
ΚΑΙ ΚΟΛΑΣΗ ΜΑΖΙ
Σρι-Λάνκα-η αποικιακή Κευλάνη-και η Πανχαία των προιστορικών Ελλήνων είναι εδώ. Ο ιστορικός Ευήμερος επιβεβαιώνεται ότι απο εδώ πέρασε ο “Λαός της Θάλασσας”-και συνεχίζει να περνά ακόμη-αφού ακόμη βρίσκουν στις παραλίες αρχαιο-Ελληνικά νομίσματα, που εκτίθενται στο αρχαιολογικό μουσείο του Κολόμπο. Το Κολόμπο είναι ακόμη σταθμός στα εμπορικά μας πλοία, που πλέουν στον Ινδικό Ωκεανό, όπως μου είπε ο επί τιμή Πρόξενος της Ελλάδος στο Κολόμπο κ. M. L.Mack , ένας γηγενής Σρι-Λανκέζος , περισσότερο Ελληνας και απο τους Ελληνες. Ευτυχώς που υπάρχουν τέτοιοι φιλλέληνες !
Εδώ βρέθηκα για να συμμετάσχω στην Διάσκεψη των Στρατηγών του Κόσμου για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό(WCARGA)
Η πρώτη εντύπωση απο το αεροδρόμιο ως το Κολόμπο είναι ο αγώνας των όπου Γης λαών για να επιβιώσουν. Και μιά και οι θρησκείες αιματοκυλίουν τους λαούς- μαζί και τον Λανκέζικο λαό- προσευχήθηκα πρωί-πρωί σ’ αυτόν εδώ τον Λαό να μην τον ξεχάσω φεύγοντας. Γιατί δίνει με αξιοπρέπεια, αισιοδοξία και σεβασμό προς τον άνθρωπο και την φύση την σκληρή μάχη της επιβίωσης και του εκσυγχρονισμού του. Με $ 875 USD κατά κεφαλήν εθνικό εισόδημα είδα ανθρώπους καλοσυνάτους, χαμογελαστούς, ευγενείς, πρόθυμους να γνωρισθούν μαζί σου, να μάθουν και να σε εξυπηρετήσουν. Με περιωρισμένα οικονομικά(κύριο προιόν τους τσάι, ρουχισμός και τουρισμός) δεν δίνουν την αίσθηση των δικών μας δυστυχισμένων του ΧΑΑ. Πιό πολύ και απο την “παγκοσμιοποίηση” έχει πληγεί ο τουρισμός τους απο τον 18 ετή εμφύλιο πόλεμο και την τρομοκρατία των Τίγρεων Ταμίλ(LTTE) , μιάς μικρής μειονότητος του 12-15 % που ζει στα Β.Α της μεγαλοννήσου. Απο όπου έφυγαν οι Αγγλοι άφησαν πίσω τους τo σαράκι της διχόνοιας(Κύπρος, Ινδία, Ιρλανδία κ.α).
Αληθινά δεν περίμενα ότι θα γνώριζα ένα τόσο όμορφο και εξωτικό νησί. Ενα απέραντο τροπικό δάσος με παραδείσια φυτά και άνθη, όπου βασιλεύει η αιωνία άνοιξη(22-30° C), με αρκετή όμως υγρασία , λόγω συχνών βροχών(μουσώνων). Η φιλοξενία του κόσμου απαράμιλλη, οι τιμές χαμηλές. Φαίνεται ότι εδώ μετενάστευσε ο Ξένιος Ζευς, φεύγοντας κυνηγημένος απο τον θεό Μαμμωνά της σύγχρονης Ελλάδας. Για την φοβερή επιβουλή κατά της χώρας θα επανέλθουμε. Σήμερα η Σρι-Λάνκα αγκομαχάει να κρατηθεί στα πόδια της. Σρι-Λάνκα προχώρα. Μπορεί να είσαι φτωχή, όμως είσαι πλούσια σε αισθήματα, φιλοξενία και ανθρωπιά, που δεν έχουν εκείνοι που “ νέμονται όπως τους συμφέρει τα πλούτη του κόσμου ”. Ομως τα αισθήματα και ο λαικός πολιτισμός είναι παντοτεινά δικά σου. Ποιός μπορεί να παρουσιάσει ένα τόσο καταπληκτικό χορευτικό συγκρότημα των Ε. Δ σαν το δικό σου; Σρι-Λάνκα δεν σε ξεχνώ…
Κώστας Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε.α


ΑΜΕΡΙΚΑ ! ΑΜΕΡΙΚΑ !
(του Υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
Κάθε χρόνο τέτοιον καιρό πηγαίνω στο Σικάγο για να ιδώ τον γιό μου και τα εγγόνια μου. Εκεί συναντώ και αρκετούς καλούς φίλους . Το Σικάγο είναι η μεγαλύτερη Ελληνική πόλη εκτός Ελλάδος, έστω κι’ αν η μαμά-Ελλάς αγνοεί αυτόν τον συμπαγή Ελληνισμό. Εκκλησίες έχουν πολλές αλλά κανένα Κοινοτικό ή Πολιτιστικό Κέντρο. Δυστυχώς τα κόμματα επισκέπτονται τους ομογενείς για να τους διαιρέσουν , η δε Εκκλησία πανταχού παρούσα τους τυφλώνει πνευματικά και να τους αφαιμάσσει .
Μια παράξενη έλξη με τραβάει στην Αμερική για να ζήσω και πάλι το ξεθωριασμένο πλέον «Αμερικανικό Όνειρο». Αυτό που πρωτοέζησα το 1956, στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Διαβιβάσεων του Αμερικανικού Στρατού, στο Fort Monmouth New Jersey. Σήμερα το κέντρο αυτό με άλλες 33 συνολικά βάσεις καταργούνται για λόγους οικονομιών. Μαζί θα χαθούν και 30.000 θέσεις εργασίας.
Η Αμερική ζει στον δικό της τον ρυθμό. Είναι κατά την γνώμη μου σαν να πηγαίνεις σε ένα διαφορετικό πλανήτη και να συναντάς ένα λαό ξεκομμένο από τους λοιπούς λαούς της Γης. Όχι ότι εκεί είναι ο παράδεισος, ή η κόλαση, όπως νομίζουμε. Υπάρχει βέβαια άκρατος πλούτος, αλλά και μεγάλη φτώχεια. Κάνουν λάθος όσοι θεωρούν αντιαμερικανισμό την κριτική κατά της Αμερικανικής Κυβερνήσεως . Παρόμοιο λάθος κάνει η Αριστερά όταν βάζει συνθήματα όπως το «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι».
Ο Αμερικανικός λαός έχει κι’ αυτός προβλήματα-όπως όλοι οι λαοί της Γης- και τις περισσότερες φορές δεν ευθύνεται και δεν συμφωνεί με τις πράξεις των κυβερνήσεων του. Αλλά ποιος τον ρωτάει; Εκεί κυβερνούν οι Πολυεθνικές και το AIPAC (American Israeli Political Affairs Committee) και τον κρατούν απληροφόρητο ή κακώς πληροφορημένο, έτσι ώστε να μην αντιδρά και να μένει σιωπηλός ή αδιάφορος για τα τεκταινόμενα. Θα μου πείτε και τα φέρετρα των Αμερικανών στρατιωτών δεν τα βλέπουν; Και οι χιλιάδες νεκροί Ιρακινοί και Αφγανοί δεν τους συγκινούν ; Θα έλεγα παραδόξως όχι. Παρότι στην πλειοψηφία τους τώρα είναι αντίθετοι με τον πόλεμο. Προς το παρόν σκοτώνονται μισθοφόροι, όσον αφορά δε το φιλειρηνικό κίνημα είναι ισχνό και λείπει η αντιπολεμική συνείδηση και η αλληλεγγύη της κοινής γνώμης και των ΜΜΕ για τις χιλιάδες απώλειες των αμάχων και τα δεινά των άλλων λαών της Γης..
Πατώντας το πόδι σου στην Αμερική αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι στην αυτοκρατορία των καιρών μας, που θέλει να κυριαρχήσει δια των όπλων σ’ όλον τον πλανήτη, αλλά το έδαφος κυλά κάτω από τα πόδια της . Το πρώτο πράγμα που υφίστασαι όταν προσγειωθείς στο αεροδρόμιο είναι να σου πάρουν τα δακτυλικά αποτυπώματα και να φωτογραφήσουν την ίριν των ματιών σου.

ΜΟΝΑ-ΖΥΓΑ Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΝΙΚΑ
(του Υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
Η καταναλωτική μανία κάνει τον Αμερικανό να είναι διαφορετικός από τους λοιπούς λαούς της Γης. Ενώ οι άλλοι λαοί αποταμιεύουν περισσότερο και καταναλώνουν λιγότεροι , οι Αμερικανοί κάνουν το αντίθετο. Καταναλώνουν περισσότερο και αποταμιεύουν λιγότερο. Τούτο οδήγησε την εξαγωγή από την χώρα του τρομακτικού ποσού των $2,2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων εντός του 2004. Να σημειωθεί ότι το ποσό αυτό που κρατούν στα χέρια τους τα Ασιατικά κράτη, διπλασιάσθηκε σε σύγκριση με το 2000. Και θα ρωτήσετε τι κάνουν αυτά τα χρήματα οι Ασιάτες. Αγοράζουν Αμερικανικά Κρατικά ομόλογα και μετοχές στο Χρηματιστήριο των ΗΠΑ. Αν σταματούσε αυτή η ροή από τις Ασιατικές χώρες προς τις ΗΠΑ τότε θα συνέβαινε ένα κραχ χειρότερο και από αυτό του 1920. Συμφέρει όμως τον κόσμο κάτι τέτοια; Όχι βέβαια . Διότι τώρα οι Κινέζοι –και οι άλλοι λαοί-που διατηρούν αποθέματα δολαρίων εργάζονται και εξάγουν , ενώ οι Αμερικανοί καταναλώνουν φθηνά προϊόντα. Όλοι λοιπόν ωφελούνται από το παζάρι αυτό. Τι θα γίνει όμως αν κάποια ημέρα οι δανειστές ζητήσουν τα δανεικά τους, δηλαδή αν σταματήσουν να αγοράζουν Αμερικανικά Κρατικά ομόλογα ; Χαμός !!
Ως τότε οι Αμερικανοί αγοράζουν με μανία το κάθε τι Κινεζικό στην αγορά. Το Κινεζικό σύνδρομο έφερε συρρίκνωση στην απασχόληση και έκανε πολλές πολυεθνικές εταιρείες να μεταναστεύσουν στην Κίνα. Αυτό ανάγκασε τους Αμερικανούς από τον άκρατο νεοφιλευθερισμό και την παγκοσμιοποίηση να επιστρέφουν στον προστατευτισμό και στον υπολογισμό των κινδύνων . Το φθηνό δολάριο σημαίνει υψηλά Αμερικανικά επιτόκια , τα οποία με την σειρά τους θα πιέσουν προς τα κάτω την κατανάλωση και θα αυξήσουν την εθνική αποταμίευση. Πάντως στις ΗΠΑ υπάρχει μιά διάχυτη ανασφάλεια που οφείλεται στο έλλειμμα. Τι θα γίνει αν υπάρξει μια απότομη προσαρμογή ; Το δολάριο λένε είναι ενώπιον κίνδυνου. Και ο κίνδυνος αυτός είναι ορατός και πολλαπλός . Θα πλήξει το Χρηματιστήριο(μετοχές και ομόλογα) και την σταθερότητα των τιμών. Ο Πρόεδρος Μπους κατεδαφίζει την συνταξιοδότηση των εργαζομένων. Τους λέει να ασφαλισθούν μόνοι τους. Τώρα καταστρέφει και τα δάση ανοίγοντας δρόμους σ’ αυτά . Όλα στο βωμό του κέρδους . Αυτό το οικονομικό και κοινωνικό «τσουνάμι» που ξεκινά από τις ΗΠΑ, ασφαλώς θα πλήξει όλες τις χώρες . Οι Αμερικανοί έχουν βέβαια έτοιμα σενάρια και για αυτό το ενδεχόμενο. Τώρα στοχεύουν το Ιράν και τη Συρία Το στρατιωτικό τους όμως δυναμικό έχει ξαδυνατήσει. Τ’ Αμερικανάκια αρνούνται τάρα να πάνε στο σφαγείο του Ιράκ και Αφγανιστάν. Η Αμερικανική γεωπολιτική ηγεμονία λένε θα συνεχισθεί , όχι όμως και η οικονομική.


Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΖΕΙ ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ


(του Υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
Η τεράστια Αμερικανική οικονομία είχε μια τρομακτική ανάπτυξη στο παρελθόν που αύξησε σε αστρονομικά ύψη το Αμερικανικό Εγχώριο Προϊόν(GDP). Με μέση ανάπτυξη 4% το χρόνο και χαμηλό πληθωρισμό χάρισε την ευημερία στον Αμερικανικό λαό. Μεταξύ του 1993 και 2000 δημιουργήθηκαν 21 εκατ. νέες θέσεις εργασίας, ενώ η ανεργία έπεσε κάτω του 4% . [Βέβαια κι’ εκεί εφαρμόζονται ελαστικές εργασιακές σχέσεις όπου τα νούμερα ευημερούν και ο λαός υποαπασχολείται] Όμως η αποπληθωριστική τάση που επακολούθησε και η απότομη πτώση των επιτοκίων είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία της «φούσκας» του Χρηματιστηρίου στο τέλος του 1990. Τούτο έφερε αποσταθεροποίηση της οικονομίας που οδήγησε στην πτώση του Χρηματιστηρίου - παρόμοια με αυτή του 1929
Εξ άλλου η πτώση των επιτοκίων δημιούργησε μια νέα φούσκα στα ακίνητα Όλοι δανείσθηκαν και αγόρασαν στέγη με φθηνά επιτόκια. Τώρα φοβούνται ότι λίαν συντόμως θα ξεσπάσει κρίση με την πτώση της αξίας των ακινήτων. Υπολογίζεται ότι τα νοικοκυριά χρεώθηκαν άνω του 60% της συνολικής οικονομικής αυξήσεως. Όλα τα σπίτια είναι υπερχρεωμένα στις τράπεζες. Με μια πιθανή αύξηση των επιτοκίων , όσοι έχουν αγοράσει με κυμαινόμενο επιτόκιο θα εξαναγκασθούν να τα πουλήσουν τα ακίνητα τους.
Εκείνο όμως που ανησυχεί πιο πολύ τους πολίτες είναι το αστρονομικό Αμερικανικό έλλειμμα. Αυτό ανήλθε στο μέσον του 2004 στα $665 δις. ίσον με 5,7% του GDP . Η Αμερική απορροφά άνω του 80% των παγκοσμίων αποταμιεύσεων, ήτοι $2,6 δις την ημέρα. Αν σταματήσει αυτός ο έξωθεν δανεισμός η Αμερικανική οικονομία θα καταρρεύσει και μαζί της και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Και το χειρότερο ότι αυτό το έλλειμμα αντί να ελαττώνεται αυξάνει αλματωδώς. Η ανωμαλία αυτή δείχνει το χάσμα του ισοζυγίου πληρωμών και την ανισότητα μεταξύ της αποταμιεύσεως και της καταναλώσεως.
Ενώ δηλαδή οι χώρες της Ασίας και της Ευρώπης αποταμιεύουν περισσότερο και καταναλώνουν λιγότερο , στις ΗΠΑ καταναλώνουν πέραν των δυνατοτήτων τους και δεν αποταμιεύουν.. Κοντολογίς ζουν με δανεικά. . Σήμερον οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής και χρεώστης στον κόσμο. Κι’ αυτό το βλέπει κανείς παντού. Όλοι αγοράζουν, ακόμη και άχρηστα πράγματα. Η αγορά είναι τρόπος ζωής και ηδονή για τον Αμερικανό. Ενώ εμείς το Σαββατοκύριακο πάμε κάπου να διασκεδάσουμε, αυτοί τρέχουν για να ψωνίσουν. Κράτος και πολίτες στην Αμερική είναι καταχρεωμένοι. Στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου. Παράλογο! Αλλά αληθινό!
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com
ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ: http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon


ΠΩΣ ΕΙΔΑ ΦΕΤΟΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ το 2003 ;
(του Υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
Κάθε χρόνο τέτοιον καιρό πηγαίνω στην Αμερική για να ιδώ τον γιό μου και τα εγγόνια μου στο Σικάγο. Εκεί συναντώ και αρκετούς καλούς φίλους . Το Σικάγο είναι θα έλεγα η μεγαλύτερη Ελληνική πόλη εκτός Ελλάδος, έστω κι’ αν η μαμά-Ελλάς αγνοεί αυτόν τον συμπαγή Ελληνισμό. Εκκλησίες έχουν πολλές αλλά κανένα κοινοτικό ή πολιτιστικό κέντρο. Δυστυχώς τα κόμματα θυμούνται τους ομογενείς για να τους διαιρέσουν, και η Εκκλησία πανταχού παρούσα για να τους στραβώσει και να τους αφαιμάξει .
Μια παράξενη έλξη με τραβάει στην Αμερική για να ζήσω και πάλι το ξεθωριασμένο πλέον «Αμερικανικό Όνειρο». Αυτό που πρωτοέζησα το 1956, στο Κέντρο εκπαιδεύσεως Διαβιβάσεων του Αμερικανικού Στρατού, στο Fort Monmouth New Jersey. Σήμερα το κέντρο αυτό με άλλες 33 συνολικά βάσεις καταργούνται για λόγους οικονομιών. Όμως θα χαθούν 30.000 θέσεις εργασίας.
Η Αμερική ζει στον δικό της τον ρυθμό. Είναι κατά την γνώμη μου σαν να πηγαίνεις σε ένα διαφορετικό πλανήτη και να συναντάς ένα λαό ξεκομμένο από τους λοιπούς λαούς της Γης. Όχι ότι εκεί είναι ο παράδεισος, ή η κόλαση, όπως νομίζουμε. Υπάρχει βέβαια άκρατος πλούτος, αλλά και μεγάλη φτώχεια. Κάνουν λάθος όσοι θεωρούν αντιαμερικανισμό την κριτική κατά της Αμερικανικής Κυβερνήσεως Ένα τέτοιο λάθος διαπράττει η Αριστερά όταν βάζει συνθήματα όπως το «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι».
Ο Αμερικανικός λαός έχει κι’ αυτός προβλήματα-όπως όλοι οι λαοί της Γης- και τις περισσότερες φορές δεν ευθύνεται και δεν συμφωνεί με τις πράξεις των κυβερνήσεων του. Αλλά ποιος τον ρωτάει; Γι’ αυτό τον κρατούν απληροφόρητο ή κακώς πληροφορημένο, έτσι ώστε να μην αντιδρά και να μένει σιωπηλός ή αδιάφορος για τα τεκταινόμενα. Θα μου πείτε και τα φέρετρα των Αμερικανών στρατιωτών δεν τα βλέπουν; Και οι χιλιάδες νεκροί Ιρακινοί και Αφγανοί δεν τους εγγίζουν ; Θα έλεγα παραδόξως όχι. Παρότι στην πλειοψηφία τους τώρα είναι αντίθετοι με τον πόλεμο, προς το παρόν το φιλειρηνικό κίνημα είναι ισχνό και λείπει η αντιπολεμική συνείδηση και η αλληλεγγύη της κοινής γνώμης και των ΜΜΕ για τις χιλιάδες απώλειες των αμάχων και τα δεινά των άλλων λαών της Γης..
Πατώντας το πόδι σου στην Αμερική αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι στην αυτοκρατορία των καιρών μας, που θέλει να κυριαρχήσει δια των όπλων σ’ όλον τον πλανήτη, αλλά το έδαφος κυλά κάτω από τα πόδια της . Το πρώτο πράγμα στο αεροδρόμιο είναι η γεύση από την λήψη των δακτυλικών αποτυπωμάτων και της φωτογραφήσεως της ίριδος των ματιών .
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

THE PSYCHOLOGY OF THE ENCLOSED IN FLIGHT
Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΥ ΕΝ ΠΤΗΣΕΙ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Κατ’ αρχήν κανένας δεν θα ταξίδευε με αεροπλάνο-αλλά και με άλλα μέσα- αν πίστευε ότι σ’ αυτόν πρόκειται να συμβεί κάποιο μοιραίο ατύχημα. Οταν όμως κλείνουν οι πόρτες του αεροπλάνου συχνά αναρωτιέσαι ενδομύχως: Θα ανοίξουν άραγε στον τόπο προορισμού, ή στον Αδη; Οπως συνέβη με την πρόσφατη τραγική πτήση του Γραμματικού; Οι Αρχαίοι πρόγονοι μας, χωρίς να είναι μοιρολάτρες, είχαν ανακαλύψει τις τρεις θεές της Μοίρας ήτοι: 1/ την Κλωθώ , 2/ την Λάχεσι και 3/ την Ατροπο. Αυτές ήσαν θυγατέρες του Διός και της Θέμιδος και κατ’ άλλους μόνον της Ανάγκης. Η μεγαλυτέρα, η Κλωθώ με την ηλακάτη(ρόκα) έγνεθε το νήμα του καθενός. Η μεσαία, η Λάχεσις, τύλιγε το νήμα . Η δε νεωτάτη, η Ατροπος, με το ψαλίδι το έκοβε στα μέτρα του καθενός. Εξ αυτών συνάγεται ότι η Ατροπος μπορούσε να απομακρύνει ή και να εξουδετερώσει τις ενέργειες των δύο άλλων αδελφών της, αν ο ίδιος ο άνθρωπος επενεργούσε λογικά και αποτρεπτικά για την αποφυγή του επερχόμενου γεγονότος. Ομως υπάρχουν στιγμές που ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιδράσει στην μοίρα του κι’ αυτή είναι όταν το πηδάλιο της τύχης το έχει κάποιος άλλος στα χέρια του (λ.χ ο κυβερνήτης αεροπλάνου κ. α), ή η θεία Πρόνοια και ο απο μηχανής θεός των Τραγωδιών. Πως νοιώθει ο άνθρωπος που βρίσκεται εγλωβισμένος σε μιά κρίση που δεν μπορεί να ελέγξει ο ίδιος ; Εχω τρεις προσωπικές εμπειρίες απο συμβάντα(δύο από αεροπορικά συμβάντα) που ευτυχώς δεν εξελίχθηκαν σε τραγωδίες.
Το δεύτερο συμβάν οφείλεται σε κεραυνό που έπληξε Α/Φ Boing 727 της Ολυμπιακής όταν κατήρχετο μέσα από καταιγιδοφόρα νέφη για προσγείωση στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Μιά εκτυφλωτική λάμψη και μιά τρομερή έκρηξη συγκλόνισε σύγκορμο το σκάφος. Ολοι νομίσαμε ότι πάει, διαλύθηκε. Ηταν τόσο ξαφνικό και απρόσμενο που μας πάγωσε το αίμα, δεδομένου ότι όλοι νομίσαμε ότι ήτο βόμβα, διότι τότε ήσαν συχνές οι αεροπειρατείες και οι ανατινάξεις Α/Φ. Εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα -έως ότου διαπιστώσουμε ότι το Α/Φ συνέχιζε ομαλά την πτήση του- νομίσαμε ότι ήλθε το τέλος μας. Ολοι όμως παρέμειναν νηφάλιοι, αν αφαιρέσει κανείς μιά αρχική κραυγή αγωνίας και μιά επίκληση του θείου , που ακούστηκε στον θάλαμο επιβατών. Και τι άλλο θα μου πείτε μπορούσαμε να κάνουμε; Σε λίγο κάθιδρος ο κυβερνήτης μας πληροφόρησε ότι όλα έβαιναν καλώς και ότι ο κεραυνός που μας έπληξε διέρρευσε απο τα αλεξικέραυνα του Α/Φ. Κάναμε βέβαια προσγείωση ανάγκης στη Βιέννη και διαπιστώθηκε ότι είχε καεί μία λυχνία της αριστερής πτέρυγος.
Το τρίτο συμβάν συνέβη σε κατακαίνουργο Boing 747 της Singapore Airline, που απογειώθηκε μεσάνυχνα απο το Ελληνικό κατάφορτο με επιβάτες και κάυσιμα με προορισμό την Σιγκαπούρη. Οταν πήρε πορεία προς τ’ αριστερά πάνω στον Σαρωνικό , εκεί γύρω στα 10-15.000 πόδια, ακούστηκε μιά βουβή έκρηξη , κάτι σαν να έσκασε κάτι στο Α/Φ. Γυρίζω το κεφάλι μου δεξιά στο παράθυρο και βλέπω μιά τεράστια πύρινη γλώσσα -γύρω στα 30-40 μ.- να εκτινάσσεται απο τον ακραίο δεξιό κινητήρα. Ακαριαία έσβησαν τα φώτα του θαλάμου με μοναδική εξαίρεση τον φωτισμό κινδύνου. Το αεροπλάνο σταμάτησε την άνοδο και οριζοντιώθηκε. Τα μάτια-όσων αντελήφθησαν το συμβάν-κόλλησαν στον φλεγόμενο κινητήρα. Τώρα τι θα συμβεί άραγε ; Θα καταφέρει η τεχνολογία και ο πιλότος να σβήσουν τον κινητήρα ή θα έχουμε την τύχη του Τσάλεντζερ ; Αυτό είχε εκραγεί λίγους μήνες πριν κατά την άνοδο του και έπεσε φλεγόμενο στον Ατλαντικό; Η θα είχαμε την τύχη του Αιγαία ο οποίος απο παρεξήγηση αυτοκτόνησε στο Αιγαίο όταν νόμισε ότι ο γιός του Θησεύς ήτο νεκρός , διότι κατέπλευσε το πλοίο του-μετά τον φόνο του Μινωταύρου-εις Φαληρέα με μέλαινα ιστία; Εκείνα τα μοιραία λεπτά της αγωνίας φάνηκαν αιώνες . Πιστέψετε με, όμως ότι το άτομο όταν δεν μπορεί να αντιδράσει , διατηρεί μιά θαυμαστή νηφαλιότητα και αναμένει καρτερικά και ηρωικά το μοιραίο. Νοιώθεις ότι εισέρχεσαι στην αρχή του ρόζ τούνελ που σε οδηγεί σταθερά απο την ζωή προς τον θάνατο. Τότε αρχίζει να σε απορροφά μιά άλλη διάσταση και να σου αλλάζει τη συνείδηση, τη σκέψη και το ψυχισμό. Αυτές τις στιγμές χαλαρώνεις , ηρεμείς και αρχίζεις να αποκολλάσαι απο τα γήινα. Σου περνάει ακαριαία-σαν σε κινηματογραφική ταινία(flash back)- μιά αναδρομή-αυτοκριτική του συνολικού έργου της ζωής σου . Και μετά είσαι έτοιμος για το μοιραίο, δηλαδή για την καταστροφή της ύλης σου και την απελευθέρωση της ενέργειας σου. Αν αυτή η ενεργεια είναι η ψυχή του ανθρώπου , δεν μπορώ να σας το διαβεβαιώσω. Οχι δεν νοιώθεις πανικό όταν φθάσεις σ’ αυτήν την διάσταση. Αντίθετα, νοιώθεις υπέρβαση του διαλογισμού σου στην μοναδική εμπειρία του επερχόμενου συμβάντος..
Ομως η φωτιά στο μεταξύ περιορίζεται και σε λίγα λεπτά σβήνει εντελώς, αλλά παραμένει κατακόκκινος και κορομένος απο την φωτιά ο κινητήρας. Τώρα πιά ξεφύγαμε απο τον κίνδυνο και το επόμενο βήμα είναι η απόρριψη-εν είδη ψεκασμού από τα ακροφύσια των πτερύγων-των καυσίμων. Η διαδικασία απορρίψεως διαρκεί μία περίπου ώρα πάνω απο το Αιγαίο. Μετά ταύτα το Α/Φ προσγειώνεται ασφαλώς στο αεροδρόμιο του Ελληνικού στις 1,30 τα μεσάνυχτα με τρεις κινητήρες. Αν όμως τούτο συνέβαινε σε περιοχή που υπήρχε ορεινός όγκος μπροστά μας τότε θα υπήρχε κίνδυνος πρόσκρουσης καθώς το Α/Φ αδυνατούσε να κερδίσει ύψος.
Η Ατροπός με την επενέργεια της τεχνολογίας και των έμπειρων πιλότων είχε κάνει το θαύμα της σε μας, κάτι που δεν έκανε η Παναγία την παραμονή της επετείου της στην μοιραία πτήση προς Γραμματικό . Και γι’ αυτό δεν ευθύνεται φυσικά η Παναγία, αλλά η ολιγορία των εμπλεκομένων ιδιωτικών και κρατικών φορέων, που είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγήσουν το Α/Φ στην συνριβή του. [Θα με ρωτήσετε που συνέβη το πρώτο συμβάν; Σε αυτοκινητόδρομο της Ιταλίας κάτω απο τις Αλπεις πριν πάρα πολλά χρόνια, εξ αιτίας μιάς άγριας καταιγίδος. Αλλά ή Ατροπος δεν έκοψε το νήμα. Τι σύμπτωση όμως ! Και τις τρεις φορές ταξίδευα μαζί με την σύντροφο της ζωής μου. Λέτε να είναι αυτή η άτυχη ή η τυχερή;]
Ευνοική θα είναι η Ατροπος μαζί μας όταν δεν προκαλούμε με ριψοκίνδυνες και παράλογες πράξεις μας : 1/ την Κλωθώ να κλώθει συνεχώς ατυχήματα και 2/ στην Λάχεσι να παίζει κορώνα-γράμματα τη ζωή μας. Και ας μην ξεχνούμε ότι κάθε χρόνο χάνεται στους δρόμους-καρμανιόλες μιά ολόκληρη κωμόπολη και ουδείς συγκινείται. Οταν προ ετών στην Ινδία είδα επιβάτες στην οροφή του τραίνου κι’ άλλους κρεμασμένους από τις πόρτες ρώτησα τον φίλο γιατρό Leo Rebello : Δεν φοβόσασθε για ατυχήματα; Η απάντηση του ήτο κυνική αλλά και λογική. Ε! και; Η Ινδία έχει 1,3 δις πληθυσμό. Αν χαθούν και μερικές χιλιάδες τι έγινε; Ομως η Ελλάς και η Ευρώπη δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια. Συν Αθηνά λοιπόν και χείρα κίνει για να μην έχουμε του λοιπού θανατηφόρα ατυχήματα(2003)
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com



ΣΤΗΝ ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΗΣ ΡΑΝΟΜΑΦΑΝΑ

(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Μετά το Ελληνικό γλέντι στο στέκι του Θέμη Ζέρβα κατάκοποι και άυπνοι παραδοθήκαμε άνευ όρων στον Ορφέα στο ξενοδοχείο. Το πρωί ήπιαμε καφέ Robusta για πρωινό με γαλλικά κρουασάν και «γιαούρτι του προέδρου». Ο «καλός» πρόεδρος εκτός απο πολιτικός φροντίζει να εφοδιάζει το λαό του με πάμπολλα είδη σε εξαιρετικές ποιότητες και σε μονοπωλειακές φυσικά τιμές. Εκεί τουλάχιστον ξέρεις ότι οι πολιτικοί δεν είναι παρθένες, ενώ εδώ παριστάνουν τις ολίγον παρθένες, ενώ στην πραγματικότητα είναι κρυφές πόρνες που μπερδεύουν τα μπούτια τους μέσα στα διαπλεκόμενα..
Σε λίγο μπήκαμε στην δασώδη ζώνη , ένα δάσος με πανίψηλα δένδρα όπου μέσα επικρατεί αιώνιο σκοτάδι. Εκεί θυμίθηκα τον εγγονό μου Κωνσταντίνο από το Σικάγο που μου μιλούσε για το μαύρο μάμπα, ένα εξαιρετικά φαρμακερό φίδι που ασφαλώς βρίσκεται μέσα στα τροπικά δάση. Αν σε τσιμπήσει δεν γλιτώνεις , εκτός και αν πας αμέσως σε γιατρό. Ομως παρατήρησα ότι πολλά αιωνόβια δένδρα τα είχαν τσεκουρώσει στον κορμό , έτσι ώστε να ξεραθούν και να πέσουν ευκολότερα . Και δεν είχα άδικο με την παρατήρηση διότι ένθεν και ένθεν του δρόμου παρατήρησα σακιά με κάρβουνα . Προφανώς, καίνε τα δένδρα και τα κάνουν κάρβουνο. Είναι η συνήθης καύσιμος ύλη για το μαγείρεμα των ανθρώπων της υπαίθρου και όχι μόνον, διότι και μέσα στην Τάνα είδα υπαίθριες φουφούδες που έψεναν φαγητό ή σουβλάκια στο δρόμο και στις πλατείες,. Επίσης πολλά δασωμένα κομμάτια είχαν γίνει οριζώνες . Και δεν είναι μόνον αυτά . Αφανίζουν τα δάση και οι εταιρείες ξύλου. Πήγαινε να μιλήσεις σ’ αυτούς τους ανθρώπους για οικολογία, προστασία του δάσους και τέτοιες δυτικές ευαισθησίες. Θα γελάσει με την ψυχή του για την βλακεία σου. Αυτοί αντιμετωπίζουν το φάσμα του θανάτου σήμερα και εσύ τους μιλάς για το τι θα γίνει μετά 20, 50 ή 100 χρόνια;
Κατά το μεσημεράκι αφήσαμε την εθνική οδό και μπήκαμε σε ένα χωματόδρομο που ο θεός να τον κάνει δρόμο. Ητο σωστός λακκουβόδρομος. Πηγαίναμε υπό βροχή μέσα στο παρθένο δάσος όπως πάει το πλοίο μέσα σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Γκάπ απο την μιά μεριά γκούπ απο την άλλη και πεταγόταν το κεφάλι μας στην οροφή. Αν έχεις πέτρα στα νεφρά εκεί πρέπει να πάς για να την βγάλεις., αλλά αν πάσχεις απο σπονδυλική στήλη, τότε πας χαμένος . Για μιά απόσταση λιγότερη των 20 χλμ κάναμε περίπου 2, 30 ώρες.. Το τοπίο ένθεν και ένθεν ήτο μαγευτικό και εκμαυλιστικό. Πρωτόγονες φτέρες και πλατύφυλλα καλλωπιστικά φυτά , κισσοί και ανθησμένοι θάμνοι με εξωτικά πολύχρωμα μεγάλα άνθη στόλιζαν τις όχθες αυτής της σήραγγος. Ο αέρας ευωδιάζε από ένα παράξενο και μεθυστικό άρωμα ακαθορίστου μυρωδιάς. Νερά, νερά , ρυαάκια, ποταμοί , χείμαροι και καταρράκτες εμφανίζονταν στην πορεία μας και εξαφανίζονταν πίσω απο την καταπράσυνο ωκεανό της ζούγκλας. Μιά πινακίδα γράφει ότι μπήκαμε στο προστατευμένο δάσος της Ρανομαφάνα . Ο Ζείρων μας λέει ότι είναι ένα απο τα καλύτερα και πλουσιότερα παρθένα δάση στον κόσμο. Ομως κι’ εκεί το τσεκούρι του ξυλοκόπου –καρβουνοποιού είχε αφήσει τα ίχνη του κατά μήκος του δρόμου. Σκέπτομαι τι θα είχε γίνει αν είχαν μηχανικά αλυσοπρίονα . Σε κάτι ξέφωτα συναντήσαμε ένα δύο χωριουδάκια ξυλικόπων-καρβουνοποιών με πρωτόγονες καλύβες . Παντού όμως επικρατούσε πυκνό σκοτάδι , διότι εκεί οι άνθρωποι κουρνιάζουν όπως τα πουλιά με την δύση του ηλίου. Η βροχή δυναμώνει και γίνεται νεροποντή , η νύχτα απλώνεται γρηγορότερα μέσα στην ζούγκλα και ακόμη δεν φθάσαμε στα μπάγκαλος για να καταλύσουμε μέσα στο δάσος. Είμαστε τυχεροί που μέσα σε εκείνο το σεληνιακό δρόμο με τους ανοιχτούς κρατήρες δεν μας έπιασε λάστιχο. Τελικά είδαμε ένα φως πλάι στο δρόμο και μπήκαμε μέσα. Κάτω απο τις συνθήκες αυτές δεν κοιτάζεις παρά να βάλεις το κεφάλι σου μέσα στην καλύβα και να βρεις κάτι να φας. Το μεσημέρι το είχαμε περάσει με ξηρά τροφή, τουτέστιν ψωμοτύρι και ντομάτες, και πεινούσαμε. Μετά από ένα γεναίο δείπνο με την συνοδεία ντόπιου ξηρού οίνου , καρδοπιασθήκαμε και με το φως της λάμπας συζητήσαμε ως που έφυγαν οι λιγοστοί ξένοι θαμώνες για να πλαγιάσουν. Εξω συνεχίζει να βρέχει με το κανάτι . Μέσα στις καλύβες ο ύπνος μας ήλθε γλυκός καθώς η βροχή χτυπούσε αρμονικά πάνω στους τσίγγους και μας νανούριζε. Την άλλη μέρα θα μπαίναμε στην ζούγκλα να δούμε τα λεμούρια, τα συμπαθητικά εκείνα πηθικάκια , με τις ραβδωτές ουρές και τα ανθρώποειδή προσωπάκια. (συνεχίζεται)(2003)



ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ : Ο ΜΑΚΡΥΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Υστερα από 24ωρη πτήση έφθασα με τα φτερά του Δαιδάλου στην μακρινή και πανέμορφη Νέα Ζηλανδία(Ν .Ζ) . Όμως άξιζε τον κόπο. Κι’ αν τύχει θα το επαναλάβω. Στην χώρα των Μαορί συναντάς την ευγένεια και τον πολιτισμό των Νεοζηλανδών. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι Αγγλοι εξερευνητές βρήκαν έναν επίγειο παράδεισο που τον οργάνωσαν κατ’ εικόνα και ομοίωση της Βρετανίας.
Το Γουέλλιγκτον, η πανέμορφη πρωτεύουσα της Ν. Ζ, έχει μια ανεπιτήδευτη αρχοντιά . Τώρα εκεί είναι χειμώνας , και έχουμε 11 ώρες διαφορά . Η καθαριότητα, η τάξη , ο σεβασμός προς το φυσικό περιβάλλον, είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Σε εκσυγχρονισμό δεν υστερεί σε σχέση με την Ευρώπη, όλα όμως είναι φτιαγμένα σε μέτρα ανθρώπινα, χωρίς υπερβολές και αλαζονική επίδειξη . Η Ν. Ζ είναι ημιορεινή νησιωτική χώρα ριγμένη θαρρείς από κάποιον άλλο πλανήτη στα βάθη του Νότιου Ειρηνικού, εκ διαμέτρου αντίθετη από την Ελλάδα στην υδρόγειο σφαίρα. Τα τοπία της είναι απαράμιλλης ομορφιάς που ενώ μοιάζουν με τα Ελληνικά είναι και διαφορετικά. Όλα εδώ είναι ήμερα , όπως και οι κάτοικοι της. Είναι ίσως η μοναδική χώρα που δεν έχει φίδια. και το μοναδικό επικίνδυνο έντομο είναι ένα είδος δηλητηριώδους αράχνης.

Στον ουρανό του Νοτίου ημισφαιρίου θα δείτε διαφορετικούς αστερισμούς , μεταξύ των οποίων και τον Σταυρό του Νότου( 4 αστέρια σε σχήμα ρόμβου) που συνοδεύουν τους ναυτικούς μας στις αχανείς θάλασσες του Νοτίου Ειρηνικού . Μην τολμήσετε να κάνετε μπάνιο στην θάλασσα διότι εκτός του ότι κινδυνεύετε από καρχαρίες, η θάλασσα είναι κρύα, λόγω Ανταρκτικής . Κι’ εδώ η χλωρίδα και πανίδα είναι διαφορετική από την δική μας . Το σύμβολο της Ν .Ζ είναι το Kiwi, το νυχτοπούλι που δεν πετάει και βγαίνει μόνον το βράδυ. Τα νησιά είναι γεμάτα φάρμες και στάνες , που τρέφουν το πρόβατο «Μερινός», περίφημο για το μαλλί του. Οι Νεοζηλανδοί αγαπούν ιδιαιτέρως την Ελλάδα με την οποία συνδέονται με δεσμούς κοινών αγώνων και αίματος υπέρ της ελευθερίας . Δύο φορές συμπολεμήσαμε : α/ το 1915 κατά των Τούρκων στην Καλλίπολη και β/ στην Μάχη της Κρήτης κατά των Γερμανών . [Οι απώλειες της ΙΙ ας Ν. Ζ Μεραρχίας στη Μάχη της Κρήτης ήσαν ιδιαίτερα βαριές ( 671 νεκρούς, 967 τραυματίες και 2.180 αιχμαλώτους)]. Κάθε χρόνο τιμούν την επέτειο από κοινού με τα εκεί Κρητικά σωματεία . Προσκεκλημένος εκ μέρους των Ν. Ζ βετεράνων του πολέμου παρέστην στις φετινές εκδηλώσεις, τις οποίες τίμησε η αντιβασίλλισσα (Governor-General) Το δικό μας ΥΕΘΑ έλαμψε δια της απουσίας του.

Οι Νεοζηλανδοί είναι ιδιαίτερα φιλέλληνες και όλοι μίλησαν ενθέρμως υπέρ της Ελληνο-Ν/ Ζ φιλίας. [Εξ ιδίας πρωτοβουλίας προσέφερα στην αντιβασίλισσα αντίγραφο αρχαιοελληνικού αμφορέα . Με εδέχθη και ο υπουργός Αφοπλισμού της Ν. Ζ για να τον ενημερώσω επί θεμάτων των Βαλκανίων.] Την ίδια θερμή ανταπόκριση βρήκα και εκ μέρους της Επιτροπής Ειρήνης της Ν. Ζ όπου οργάνωσε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με θέμα :«Πως θα βγει ο κόσμος από τα σημερινά αδιέξοδα ;» Ανέπτυξα την άποψη ότι η αιτία της παρακμής είναι η εισβολή-εδώ και 17 αιώνες - των Εβραιογενών δογματικών κοσμικών θρησκειών, οι οποίες σταμάτησαν βιαίως την πορεία προς τον πολιτισμό, που είχε ξεκινήσει το Ελληνικός Πνεύμα. Για να υπάρξει λοιπόν βελτίωση της σημερινής επικίνδυνης καταστάσεως ( καταστροφή φυσικού περιβάλλοντος, άθλιες συνθήκες πόλεων, έλλειψη αξιών , ηθική παρακμή-βαρβαρότης, πυρηνικά όπλα- εξοπλισμοί , πόλεμοι , σπατάλη στη Δύση- φτώχεια στον αναπτυσσόμενο κόσμο κ. λ. π) πρέπει να επανέλθουμε στην Ελληνική Φιλοσοφία και στην Κλασσική Παιδεία, άποψη με την οποία συμφώνησαν όλοι. Να σημειωθεί ότι τώρα γίνονται συζητήσεις για την πλήρη κατάργηση της πολεμικής αεροπορίας της Ν. Ζ . [Αν το κάναμε εμείς θα είχαν εισβάλει οι Τούρκοι σε 24 ώρες, ενώ εκεί ο κοντινότερος εχθρός είναι 4 ώρες με το αεροπλάνο].

Εκεί έχουμε ένα μεγάλο φιλέλληνα που ποτέ δεν τον τιμήσαμε . Είναι ο κ. GERALD O’ BRIEN, βετεράνος πολιτικός και κοινωνικός παράγων, νυμφευμένος με Ελληνίδα εκ Ρουμανίας, του οποίου η φωνή είναι σεβαστή στην
Ν. Ζ και στο παγκόσμιο φιλειρηνικό και αντιπυρηνικό κίνημα. Ενθερμος φίλος της Ελλάδος και της εκεί Ελληνικής κοινότητος , βαθύς γνώστης του Ελληνικού Πολιτισμού, ο κ. O’Brien , μαζί με τον πρώην πρωθυπουργό της Αυστραλίας και φιλέλληνα κ. Whitlam, πρωτοστατεί για την επιστροφή των αριστουργημάτων του Παρθενώνα. Που είναι η Πολιτεία, τα πανεπιστήμια , ή τα συναφή ιδρύματα βραβείων (Ωνάσειο κλπ) να τους τιμήσουν για την πανανθρώπινη συμβολή τους στην ειρήνη , στον πολιτισμό και στον ανθρωπισμό ; Το πανεπιστήμιο τιμά μόνον τους εξουσιαστές και δογματικούς.;

Εντυπωσιάσθηκα από την ευρηματικότητα ενός νεαρού επιχειρηματία Πληροφορικής, ο οποίος μεταφράζει σε 40 γλώσσες , κείμενα που προάγουν την Ειρήνη και τον Πολιτισμό και τα προωθεί στην διεθνή πολιτιστική και πληροφοριακή αγορά. Γιατί δεν το σκέφθηκαν και οι δικοί μας «κομπιουτεράδες» ; Μήπως δεν έχει να προσφέρει η Ελλάδα μας πολιτισμό ; Θα μου πείτε μήπως φρόντισε το Υ. Π. Π. Ο να προωθήσει τις μεταφράσεις των ωραιότατων και γεμάτων προβληματισμό και νέες ιδέες Ελληνικών εκδόσεων ; Όχι βέβαια ! Διότι το Υ. Π. Π. Ο ασχολείται με τα «ποδοσφαιρικά», ενώ οι νέοι μας δίχως οράματα αναμένουν στην ουρά για μια θέση στο δημόσιο, το επίδομα ανεργίας, την πρέζα και μια θέση από τώρα στα
Κ. Α. Π .Η ή στα νεκροταφεία .

Όμως όπου κι’ αν πήγα δεν βρήκα πουθενά τον παράδεισο, παρά ανθρώπους , αγώνα και αγωνία για τον επιούσιο και για τα δεινά που επιφυλάσσει στον άνθρωπο η συνεχής αλλαγή και φθορά. Εκείνο που κατάλαβα τώρα που τελείωσα την περιήγηση στον κόσμο είναι ότι ο αγών είναι μια φυσική κατάσταση του ανθρώπου, και παρά τις προσδοκίες ότι μετά την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών, θα μειωνόταν ο αγών, αυτός έγινε τραχύτερος, πιο επίμοχθος και εξοντωτικός και η αγωνία κορυφώθηκε. Αφήνοντας πίσω αυτή την χώρα χαιρετώ νοερά τον ευγενικό λαό της και τους 3.500 ομογενείς που ζουν και προοδεύουν εδώ με την νοσταλγία πάντα της πατρίδος. Ευχαριστώ τους εκλεκτούς φιλέλληνες και Ελληνες φίλους , όπως τον κ. Gerald O’Brien, την εκλεκτή κ. Βασιλική Λίλη, τον πολυμήχανο κ.Παναγή Μικελάτο και τον πηγαίο και αυτοδημιούργητο κ. Γιάννη Φλωράτο, οι οποίοι καταξιώνουν το Ελληνικό όνομα στην Νέα Ζηλανδία.

Μετά την απογείωση από το Γουέλλιγκτον άφησα το λογισμό μου να περιπλανηθεί στην απεραντοσύνη του Ειρηνικού κάνοντας διάφορες σκέψεις, όπως λ. χ «πόσο ευτυχισμένοι θα είμαστε αν είχαμε γείτονα την ωραία αυτή χώρα, αντί την επιθετική και κακότροπη Τουρκία». Η μήπως θα ήτο προτιμότερο να ζει κανείς στην απόμακρη Ν. Ζηλανδία, παρά στα ταραγμένα Βαλκάνια, για να βρει επι τέλους την ησυχία του; Όμως η θεά Αθηνά δεν ανέχεται τέτοιες σκέψεις και με προσγείωσε πάλι ομαλά στο Α / Δ «Ελευθέριος Βενιζέλος» . Εδώ είναι ο παράδεισος εδώ και η κόλαση φίλε!! Στον Μαραθώνα είναι η θέση σου. Εκαστος εφ ω ετάχθη.
Σ’ αυτό διαφέρουμε εμείς οι Ελληνες από τους άλλους λαούς. Να φυλάμε Θερμοπύλες και Μαραθώνες…..

THE NEW SCHEDULE
1. SQ 347 09 MAY ATHENS -SINGAPORE Departure 1400 Arrival 0610
2. SQ 285 10 MAY SIGAPORE - AUCKLAND Dep 2045 Arriv 1005
3. N.Z 419 11 MAY AUCKLAND - WELLINGTON Dep 1230 Arriv 1330
4. N.Z 151 16 MAY WELLINGTON - MELBOURNE Dep 0630 Arriv 0840
5. N.Z 3028 22 MAY MELBOURNE - SYDNEY Dep 1200 Arriv 1320
6. SQ 232 27 MAY SYDNEY - SINGAPORE Dep 1145 Arriv 1745
7. SQ 348 27 MAY SINGAPORE - ATHENS Dep 2255 Arriv 0520


Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε. α


ΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Στα προηγούμενα σας διηγήθηκα το ταξίδι –εξερεύνηση απο το Αντανοναρίβο της Μαδαγασκάρης , μέσω Αντζιραμπέ, Φιαναραντζόα ως την πραλιακή πόλη Μανακάρα, στον Ινδικό ωκεανό. Από εκεί με ένα 18 θέσιο αεροπλάνο πετάξαμε πάνω στον Ινδικό προς το Φορτ- Ντοφέν , στο νοτιότερο άκρο της μεγαλοννήσου. Αυτό είναι ένα παλαιό Γαλλικό φρούριο και ένας φυσικός κό λπος για την προσόρμηση των πλοίων και την μεταφορά στην μητροπολιτική Γαλλία των αποικιακών προιόντων (αλίπαστα ψάρια, μπαχαρικά, πολύτιμοι λίθοι, ρύζι, τροπικά φρούτα και δούλους φυσικά ) Στον λόφο που δεσπόζει του λιμανιού υπάρχουν ακόμη οι στρατώνες του παλαιού φρουρίου, απομεινάρι των Γάλλων αποικιοκρατών. Οι δρόμου από τότε που έφυγαν οι Γάλλοι κατεστράφησαν και δεν αποκαταστάθηκαν , οι δε γέφυρες που ενώνουν τους μεγάλους ποταμούς έχουν σχεδόν όλες καταστραφεί. Ετσι το μοναδικό σχεδόν μέσο απομένει το αεροπλάνο. Από το Φόρτ Ντοφέν πήγαμε στην Τουλέαρ μαζί πάντα με τον καλό μας φίλο , τον Βασίλη Κ. Θα μπορούσα να σας διηγηθώ για τα ωραία τοπία της περιοχής, τα πρωτόγονα ψαροχώρια ξεχασμένα απο τον σύγχρονο πολιτισμό, τις ζούγκλες, τα φυτά και τα ζώα, για τις όμορφες ακρογιαλές με τις τροπικές λαγούνες και τους κοραλειογενείς υφάλους, για την άγριο Ινδικό ωκεανό που έπνιξε με το τσουνάμι εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους(όχι εδώ) για παράξενα πουλιά, για πανέμορφα λεμούρια (πηθικάκια), για το σπάνιο ψάρι , τον κοιλάκανθο, που ενομίζετο ως εξαφανισθείς αλλά ώ! του θαύματος βρέθηκε στα ανοιχτά της περιοχής σε μεγάλα βάθη( Είναι μήκους 1 ½ μ. τα αυγά . εκκολάπτονται στην κοιλιά του και γεννά ψαράκια σαν θηλαστικό και όχι αυγά όπως τα λοιπά ψάρια ) Ομως τα προσπερνώ για να μιλήσω για τον Βασίλη που μένει εδώ και 14 χρόνια στην Τουλέαρ ή «Τουλιάρα» -όπως την αποκαλεί επι το ελληνικότερον. Ξεχασμένη και απομακρυσμένη στο νότιοδυτικό άκρο της Μαδαγασκάρης δυο μερες με το αυτοκίνητο από την πρωτεύουσα ή 2 ½ ώρες με το αεροπλάνο. Είναι ένας τέλειος τόπος εξορίας, όσων έχουν εγκληματίσει κατά της ανθρωπότητος.. Ο Βασίλης μας 62 πλέον ετών δεν είναι εγκληματίας. Το αντίθετον, είναι ένας πολύ καλός, ευγενικός, καλοζωισμένος , πολιτισμένος και πολύπειρος άνθρωπος. Το πως βρέθηκε εκεί είναι μιά μεγάλη ιστορία την οποία θα σας την διηγηθώ σε γενικές γραμμές , έστω κι’ αν γνωρίζω εκ των προτέρων ότι θα διαφωνήσει ο στωικός και ρεαλιστής φίλος Βασίλης με την δημοσιοποίηση της ζωής του. Ομως ο γράφων το βλέπει σαν ανθρωπιστικό καθήκον. Αν δεν γράψω κάτι θα το θεωρούσα σαν άρνηση να δώσω λίγο νερό σε ένα διψασμένο και χαμμένο στην έρημο οδοιπόρο. Θα ήμουν σαν τους καπετάνιους των Αγγλο/Γαλλικών πολεμικών που έβλεπαν τους ναυαγούς στον κόλπο της Σμύρνης το 1922 να ακουμπούν στα πλευρά και στις σκάλες των πλοίων και αυτοί αντί να τους περισυλλέξουν τους κτυπούσαν τα χέρια και τους άφηναν να πνιγούν.
Ο Βασίλης Κ. ξεκίνησε απο την Αθήνα με τις καλύτερες προυποθέσεις . Γόνος αστικής οικογένειας με καλές σπουδές και γλωσσομαθής από μικρός ήτο ανήσυχο άτομο και ήθελε να διαπρέψει στις επιχειρήσεις. Παράλληλα ήτο και ένας καλοπερασάκιας που ρούφηξε την ζωή στην νιότη του, όπως οι μέλλισσες το πρώτο ανοιξιάτικο μέλι . Στην αρχή βοηθούσε τον πατέρα τους στην αρωματοποιεία τους , αλλά ο Βασίλης έβλεπε πιό ψηλά και πολύ μακριά. Ασχολήθηκε με τα γιώτ και έφτιαξε ένα μικρό στόλο που αλώνιζε τις Ελληνικές και Μεσογειακές θάλασσες μεταφέροντας ανθρώπους του τζέτ-σετ και της υψηλής κοινωνίας. Εκείνη την ωραία εποχή τον Βασίλη Κ. τον συναντάμε στη Νίκαια, στην Μύκονο, στο Πασαλιμάνι και στην Ζέα, αλλά και στο Λονδίνο και στο Παρίσι και στην Ελβετία. Μετά απο τα γιώτ ο Βασίλης γοητευμένος απο την θάλασσα θέλησε να πλεύσει και στους ωκεανούς. Τότε η υπερπόντια αλιεία έδινε αρκετό χρήμα , ιδιαίτερα η αλιεία της γαρίδας και του αστακού . Οι ψαρότοποι όμως βρίσκονται σε απόμακρα μέρη του πλανήτη , ένα δε απο αυτά είναι και η μακρυνή θάλασσα νότια της Μαδαγασκάρης. Εκεί ψαρεύει στην δεκαετία του 80’ το ένα αλιευτικό του , ενώ το άλλο είναι στην δυτική Αφρική, στον Ατλαντικό ωκεανό. Οσο το πλοίο ψάρευε ο Βασίλης πλήρωνε τα χρέη στην τράπεζα και του έμεναν και χρήματα για να περνά καλά. Ομως ο κεραυνός δεν αργεί να τον κτυπήσει και να τον συντρίψει , όπως συνέβη με το σκάφος του στο λιμάνι της Τουλιάρας. Ο καπετάνιος από απροσεξία έρριξε το σκάφος στον κοραλιογενή ύφαλο στο στόμιο του λιμανιού , σπάζοντας την προπέλα και προξενώντας και άλλες αβαρίες. Στην προσπάθεια του να το ρυμουλκήσει σε κάποιο ναυπηγείο, το πλοίο εξώκοιλε απο τα δυνατά ρεύματα της περιοχής και έμεινε το κουφάρι του εσαεί εκεί προσαραγμένο, ενώ το δεύτερο αλιευτικό του μένει «αιχμάλωτο» στην Νιγηρία από το στρατιωτικό καθεστώς. Ο Βασίλης Κ. απευθύνεται στην ασφάλεια για την αποζημίωση. Ομως η ασφάλεια για λόγους δικούς της καθυστερεί επί χρόνια να δώσει τα ασφάλιστρα. Στο διάστημα αυτό τα πανωτόκια της τράπεζας φουσκώνουν δυσανάλογα , ώστε όταν βγήκαν τα ασφάλιστρα να μην επαρκούν για την πληρωμή των χρεών της τράπεζας. Από εδώ και πέρα αρχίζει ο Γολγοθάς του Βασίλη. Το δίλημμα να έλθει στην Ελλάδα και να μπει στη φυλακή για χρέη , ή να μείνει στα Τάρταρα της Τουλιάρας και να ζει μακριά απο τον πολιτισμό , στην τριτοκοσμική χώρα; Προτιμά-κακώς κατά την γνώμη μου –να μείνει εκεί. Τα χρόνια περνούν και δεν υπάρχει κανένα φως στην άκρη του σκοτεινού τούνελ. Το χειρότερο ότι τον έχουν εγκαταλείψει συγγενείς , φίλοι η Ελληνική Πολιτεία, οι πάντες. Στην αρχή ζούσε με τις λίγες οικονομίες του , αλλά όταν εξαντλήθησαν αυτές υποχρεώθηκε να εργασθεί. Οπως οι περισσότεροι Ελληνες μετανάστες έτσι και ο Βασίλης ανοίγει ένα μικρό εστιατόριο. Εχει λιγοστούς Ευρωπαίους πελάτες και πιό σπάνιους τουρίστες. Δύσκολη η επιβίωση, πιό αβίωτη όμως η απομόνωση, όντας μοναδικός Ελληνας στα πέρατα του κόσμου. Ο Βασίλης εκεί μεταμορφώθηκε σε Ζείρωνα. Η μελέτη της Ελληνικής γραμματείας τον μεταμόρφωσε σε ένα πνευματικό άνθρωπο και του έδωσε το λογισμό να φιλοσοφήσει την ζωή με ρεαλισμό και στωικότητα. Ετσι μπόρεσε να διατηρήσει τα λογικά του και την ψυχική του ισορροπία και να μην τον λυγίσει η απελπισία. Εφτιαξε μιά πλούσια βιβλιοθήκη της Ελληνικής Γραμματείας (Προιστορίας , Κλασσικών και Αλεξανδρινών χρόνων, Φιλοσοφίας, Ιστορίας κ.α ) Διάβασε πολύ , σκέφθηκε περισσότερο , επικοινώνησε «με τον εαυτόν» του και με την Φύση . Εκείνο λοιπόν που τον κράτησε πνευματικά, ψυχικά, και σωματικά ζωντανό είναι το Ελληνικό Πνεύμα. Εν συνεχεία με την βοήθεια του Η/Υ του μπόρεσε να έλθει σε επαφή με τον έξω κόσμο. Ετσι μπόρεσε να ισορροπήσει την ψυχική ανατροπή που υπέστη απο το χτύπημα της ειμαρμένης και το μετέτρεψε σε εύφορο έδαφος για βαθύ και γόνιμο διαλογισμό. Στο χρόνο της σχόλης του γράφει διηγήματα, ποιήματα , άρθρα , επιστολές πάνω στα σύγχρονα προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο. Ο εστιάτορας Βασίλης δεν άργησε να μεταμορφωθεί σε Ζείρωνας της Σκέψης και της βιοματικής Γνώσης. Από ναυτικός να μεταβληθεί σε διανοούμενο και φιλόσοφο. Μακρυά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ μπόρεσε να ιδεί καλύτερα και το πρόβλημα της Ελλάδος που ταλανίζεται απο τον σφιχτό εναγκαλισμό Εκκλησίας –Κράτους και δεν αφήνει τον πολίτη να δράσει και να αναπτυχθεί σε περιβάλλον ορθολογισμού και ελευθερίας. Ο Βασίλης είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας που δεν μπόρεσε να βρει το δρόμο προς την Ιθάκη . Σαν τον Προμηθέα ο αετός του νόστου του κατατρώγει καθημερινά τα σωθικά, αλλά αυτός με το Ελληνικό Πνεύμα κατορθώνει να τα ανανεώνει . Τον είδα σε στιγμές αναμνήσεων να ξεσπάει σε λιγμούς σαν το μικρό παιδί. Στην Τουλιάρα ζει το μαρτύριο του Ταντάλου. Να θέλει να έλθει στην Ελλλάδα και να μην μπορεί. Οχι, τώρα δεν φοβάται τον Κορυδαλλό γιατί δεν ισχύει η προσωποκράτηση. Εξ άλλου, τα περισσότερα χρέη του έχουν διευθετηθεί. Αλλά τι να κάνει στην πατρίδα; Πως να αρχίσει ένα νέο ξεκίνημα ; Πως είναι η Ελλάδα σήμερα μετά τις κοσμογονικές αλλαγές της ; Μπορεί να ζήσει εδώ ; Ποιός θα του δώσει χείρα βοηθείας για το πρώτο ξεκίνημα ; Μιά ενθάρρυνση , μιά καλή ιδέα έστω. Ολοι ως τώρα τον έχουν ξεχάσει. Ούτε η πολιτεία , ούτε τα κανάλια, ούτε οι οργανώσεις, ούτε το ΝΑΤ, ακόμη κι’ η οικογένεια του δεν ασχολήθηκε μ’ αυτόν. Μετά είναι 62 ετών . Καυμένε Βασίλη, γιατί να σε γνωρίσω; Για να μου ραγίζεις την καρδιά κάθε φορά που σε σκέπτομαι ; Ο γράφων με τις λιγοστές του δυνάμεις μπόρεσε να τον επισκεφθεί και να εντοπίσει το πρόβλημα του . Αν όλοι μαζί οι ευαίσθητοι άνθρωποι του δώσουμε ένα χέρι , μιά καλή ιδέα μπορούμε να φέρουμε τον Βασίλη στην πατρίδα. Τουλάχιστον να ζήσει εδώ τα στερνά της ζωής του. Να μην πεθάνει στα Τάρταρα, ένας ωραίος Ελληνας, πρώην ναυτικός και εφοπλιστής και νυν διανοούμενος. Να μην πεθάνει με την πίκρα ότι όλοι τον ξέχασαν , γιατί ατύχησε. Αν είχε όμως επιτύχει ασφαλώς όλοι θα τον γνώριζαν .
Ο Ζείρων είναι υπερήφανος και αξιοπρεπής και ποτέ δεν θα δεχόταν φιλευσπλαχνία διότι έχει προ παντός μάθει να αγωνίζεται στην ζωή. Εκείνο που νομίζω ότι του λείπει είναι τα καλά αισθήματα, η αίσθηση ότι οι φίλοι του συμπαταστέκονται στο νέο του ξεκινημα και η ενθάρρυνση για να επιστρέψει στην Ιθάκη. Γνωρίζει πολλά μυστικά της καλής μαγειρικής. Γιατί να μην μπορεί ο κοσμοπολίτης Βασίλης να φτιάξει εδώ ένα σουβλατζίδικο, μιά πιτσαρία, ένα τυροπιτάδικο, ή μιά δημοτική καντίνα σε ένα τουριστικό μέρος στα πέριξ της Αττικής(λ.χ στη Νέα Μάκρη, Μαραθώνα, Ραφήνα κλπ), ή σε κάποιο νησί του Αιγαίου και να ζήσει αξιοπρεπώς. Η ακόμη και να διευθύνει ένα τουριστικό εστιατόριο. Ενας γλωσσομαθέστατος (άριστα αγγλικά, γαλλικά κ. α) κοσμοπολίτης σαν τον Βασίλη μπορεί να κάνει τα πάντα. Κάνω λοιπόν έκκληση να φέρουμε όλοι μαζί τον Ελληνα Οδυσσέα στην Ιθάκη. Να ξαναπαίξει στην κιθάρα του και να τραγουδήσει τους ωραίους σκοπούς. Μπορούμε αν όλοι μαζί το το θελήσουμε. (2003)

Το e mail V.Kouvaros vkouvaros@malagasy.com



ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ(4)

(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Μόλις επέστρεψα απο την μακρυνή Μαδαγασκάρη και ο πειρασμός με σπρώχνει να γράψω κάτι για την όμορφη αυτή μεγαλόννησο του Ινδικού. Πρώτα πρέπει να ευχαριστήσω απο βάθους καρδίας τον αγαπητό μου φίλο Ζείρωνα –κατά κόσμο Βασίλη Κούβαρο- που παρέσχε σε μένα και στην σύζυγο μου κάθε δυνατή βοήθεια και συντροφιά και που χωρίς αυτή δεν θα μπορούσαμε να ιδούμε τη χώρα, πέραν της πρωτεύουσας. Το πως τον έρριξε η μοίρα εκεί έναν αργοναύτη , κοσμοπολίτη, ευπατρίδη και πνευματικό άνθρωπο, είναι μιά μεγάλη ιστορία που κάποτε θα σας την διηγηθώ.
Η Μαδαγασκάρη είναι η τετάρτη μεγαλύτερη νήσος στον κόσμο και η πρώτη σε βιοποικιλότητα φυτών-βοτάνων, ζώων, πουλιών ψαριών , εντόμων κ.α . [Διαθέτει περί τα 8.0000-10.000 είδη φυτών εκ των οποίων τα 80% είναι ενδημικά και όχι ξενόφερτα.] Είναι το πιό όμορφο τροπικό νησί που έχω γνωρίσει στον κόσμο. Είχα την τύχη να περπατήσω στην ζούγκλα της Ναρομαφάνα και να ιδώ τα πανέμορφα πηθικάκια με τις μακριές ριγωτές ουρές , τα γνωστά σαν «λεμούρια», καθώς και τα σπάνια δένδρα , βότανα και πουλιά, μέσα σε ένα μαγευτικό και οργιαστικό περιβάλλον με πλούσια νερά και άφθαστο κάλλος. Ειδικά για τους ψαροφαγάδες, αστακοφαγάδες και γαριδοφαγάδες είναι ο τόπος που μπορεί να ικανοποιήσει κάθε γούστο και απόλαυση με πενιχρότες-ως αστείες-τιμές.
Πιό πολύ όμως εντυπωσιάσθηκα απο την καλοσύνη και την αθωότητα των κατοίκων αυτής της πάμπτωχης χώρας του Τρίτου Κόσμου , ενός κόσμου που αφού λεηλάτησαν τον πλούτο του οι λευκοί αποικιοκράτες , τώρα τον εγκατέλειψαν στην μοίρα του και αργοπεθαίνει . Η Μαδαγασκάρη ήτο ως πρόσφατα Γαλλική αποικία . Τώρα είναι κατ’ όνομα «δημοκρατική» χώρα, αλλά στην πράξη φέουδο των διαφόρων δικτατόρων-αχυρανθρώπων των ξένων, που μάχονται για την εξουσία, όχι φυσικά για το καλό του λαού της , αλλά για το δικό τους καλο. [Πρώτο έργο του σημερινού προέδρου της χώρας ήτο να αγοράσει ένα Boing 737 για να ταξιδεύει ανά τον κόσμο] Η χώρα είναι βυθισμένη στη φτώχεια και στο σκοτάδι, καθώς κάνουν διακοπές του ρεύματος αρκετές φορές την ημέρα με αποτέλεσμα να διαλύουν τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό . Βέβαια φταίει και η διεθνής συμμορία της Παγκοσμιοποίησης που ανέβασε στα ύψη τις τιμές των καυσίμων ώστε οι τριτοκοσμικές χώρες αδυνατούν να πληρώσουν.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων αν δεν υπάρξει αποκλιμάκωση της νεοαποικιακής και πλουτοκρατικής εκμετάλλευσης , κι’ αν δεν σταματήσουν οι ιμπεριαλιτικοί Πόλεμοι , οι ανόητοι Εξοπλισμοί αυτός θα συνεχίσει να διολισθαίνει ολοταχώς προς τον πρωτογονισμό και την καταστροφή . Τούτο όμως θα επιφέρει τον θάνατο εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που δεν θα είναι δυνατόν να διατραφούν χωρίς τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, ή να επιβιώσουν σε μιά πανδημία ιών. Ο Τρίτος Κόσμος χρειάζεται γεναία βοήθεια για να αναπτύξει τις πλουτοπαραγωγικές του πηγές.
Ομως το πραγματικό πρόβλημα του Τρίτου Κόσμου είναι ο Υπερπληθυσμός και η Αγραμματοσύνη. Είναι απορίας άξιον πως μέσα σ’ αυτές τις πανάθλιες συνθήκες της μιζέριας, της φτώχειας , της ελλείψεως μέσων υγειινής, η ζωή σφίζει και πολλαπλασιάζεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ενώ στον Δυτικό Κόσμο που έχει όλες τις ανέσεις η ζωή φθίνει.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κρούσω το καμπανάκι της Πολιτείας ότι αν δεν κλείσει ερμητικά και δεν σφραγίσει αποτελεσματικά τα σύνορα μας σε λίγο θα υπάρξουν τόσο μεγάλα κύματα μεταναστεύσεων ώστε θα ανατρέψουν την ισορροπία του γηγενούς πληθυσμού υπέρ των ξένων μεταναστών. Επίσης θέλω να κάνω και μιά προειδοποίηση στους θολοκουλτουριάρηδες της Αριστεράς ότι αγνοούν την πραγματικότητα όταν μιλάνε για αντιρατσισμό και τα τοιαύτα. Κανείς δεν είναι εναντίον του Τρίτου Κόσμου , αλλά το πρόβλημα τους είναι η Παιδεία και η Μόρφωση σε συνάρτηση με τον έλεγχο των γεννήσεων και όχι η μετακίνηση των πληθυσμών αυτών στη Δύση. Η Δύση πρέπει να τους βοηθήσει να αναπτύξουν τους ίδικούς τους πόρους και όχι να τους εξωθεί σε μετανάστευση για να τους χρησιμοποιήσουν οι Πολυεθνικές σαν φθηνά εργατικά χέρια. Τούτο είναι ολέθριο μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα Διότι θα επιφέρει μιά γενική πολιτισμική κατάρρευση της παγκόσμιας κοινωνίας με φοβερές αναστατώσεις που θα γκρεμίσουν τα θεμέλια του παγκόσμιου συστήματος και θα σκορπίσουν παντού το χάος και την καταστροφή. Ηδη τα πρώτα συμπτώματα εμφανίσθηκαν στην Ευρώπη και στην Αμερική και δεν θα αργήσει να εξαπλωθεί η βία και η αναρχία σε όλο τον κόσμο.(Συνεχίζεται)

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ

(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Καθώς απογειώθηκε το βράδι το αεροπλάνο της Αίρ Μαδαγάσκαρ απο το Μιλάνο για το Ανταναρίβο , πρωτεύουσα της Μαδαγασκάρης σκεπτόμουν πόσο χρόνο χρειάζονταν άλλωτε οι άνθρωποι για να φθάσουν στο μακρυνό αυτό νησί του Νότιου Ινδικού ωκεανού. Θυμήθηκα το γνωστό αστείο με τον καθηγητή πανεπιστημίου που αναφέρετο στα γεννητικά όργανα των Μαδαγασκαρινών. Ελεγε ότι «στην Μαδαγασκάρη οι άνδρες διαθέτουν μεγάλο γεννητικό μόριο». Τότε μιά σεμνότυφη θεούσα φοιτήτρια σε ένδειξη διαμαρτυρίας σηκώθηκε να φύγει. Ομως ο πνευματώδης καθηγητής της πέταξε την ατάκα: «Μην βιάζεσθε δεσποινίς. Το πλοίο για την Μαδαγασκάρη αργεί να φύγει». Εσείς δεν πρόκειται ποτέ να φθάσετε εκεί με πλοίο.
Μετά απο 10 ώρες πτήση πάνω απο την Μεσόγειο , την Αφρική και τον Ινδικό ωκεανό προσγειωθήκαμε ενωρίς το πρωί στο Ανταναρίβο. Ο αερολιμένας είναι ταπεινός και φτωχικός , που μου θύμισε λίγο το δικό μας Ελληνικό , πριν κατασκευασθεί «Ελ. Βενιζέλος». Ο πρωινός αέρας ήτο τόσο δροσερός και ζωογόνος ώστε δεν μπορούσες να προσδιορίσεις αν ήτο χειμώνας, καλοκαίρι, άνοιξη ή φθινόπωρο. Ητο λίγο απ’ όλα. Ο καιρός όλο το χρόνο είναι ο δικός μας Μάιος -Ιούνιος με μοναδική εξαίρεση το καλοκαίρι (Δεκέμβριος, Ιανουάριος, Φεβρουάριος) όπου η ζέστη με την υγρασία κάνουν τη ζωή αφόρητη, ιδιαιτέρως στα χαμηλά υψόμετρα. Στον έλεγχο διαβατηρίων παρά την προσπάθεια των αρμοδίων να μας εξυπηρετήσουν γρήγορα η γραφειοκρατία και η σφραγιδολαγνία μας ταλαιπώρησαν λιγάκι. Τελικά όλα τελείωσαν και με τις αποσκευές μας στο χέρι πήραμε το δρόμο της εξόδου. Η αγωνία μεγάλη. Εχει γούστο να μη είναι έξω ο Ζήρων. Λες να βρεθούμε μόνοι και έρημοι στον ξένο τόπο; Μου πέρασε προς στιγμή αυτή η σκέψη και θόλωσε το μυαλό μου. Στο κάτω της γραφής και που τον είδες αυτόν τον άνθρωπο και του έχεις εμπιστοσύνη; Εντός δευτερολέπτου το δίλημμα μας λύθηκε. Εκεί μας ανέμενε ο φίλος Ζείρωνας με ανοιχτές αγκάλες , με το γνωστό πλατύ του χαμόγελο και με ένα ολοκαίνουργο τζιπ . Τον Ζείρωνα φίλοι μου τον γνώρισα μέσω του διαδικτύου. Ουιαστικά δεν τον είχα δει παρά μόνο σε κάποια φωτογραφία . Αλλά και κείνος προσπαθούσε να με αναγνωρίσει απο μιά φωτογραφία που είχε ιδεί στο βιογραφικό μου. Οταν όμως ιδωθήκαμε σαν να μας κατηύθυναν βιονικά κύματα πέσαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, λες και γνωριζόμαστε παιδιόθεν. Η πρωτη εντύπωση οδηγώντας προς την πόλη είναι σαν να πέφτεις απο τον πολιτισμό σε εποχές που θύμιζαν την Ελλάδα των αρχών του 20 αιώνος και πιό μπρος. Εδώ είναι καλά μας λέει ο Ζείρων, που να δείτε πιό μέσα. Τι λέει αυτός είπα μέσα μου ; Δηλαδή υπάρχουν και χειρότερα; Ω! μα το Δία τι έχουν να ιδούν τα μάτια μας
Σταματήσαμε για ένα καφέ στο κέντρο της πόλεως και συναντήσαμε την κ. Mamy Andriamaholy , διευθύντρια της Αίρ Μαδαγάσκαρ που μας είχε εξυπηρετήσει στην έκδοση των εισιτηρίων για να την ευχαριστήσουμε και να της εγχειρίσουμε ένα μικρό δωράκι . Της δώσαμε τον «Αυλητή του Αιγαίου» ένα κομψό κυκλαδικό αγαλαματίδιο. Στον Γερμανό τεχνικό διευθυντή δωρίσαμε την κεφαλή του Μ. Αλεξάνδρου , του Ελληνα Μακεδόνα που θέλουν να παραχαράξουν οι Σκοπιανοί ασπάλαχες για να εξυπηρετήσουν τις αλυτρωρικές τους τάσεις . Βέβαια αυτοί είναι τα πιόνια των Εβραιομασώνων Σιωνιστών της Ουάσιγκτον που επιδιώκουν την αλλαγή των συνόρων στην Βαλκανική για την εξυπυρέτηση των συμφερόντων των. Τούτο όμως ενδέχεται να σημάνει μιά νέα γενοκτονία του Ελληνισμού και τον ακρωτηρισμό της Ελλάδος.
Οι άνθρωποι στην πρωτεύουσα Ανταναναρίβο(Τάνα την λένε εκεί) είναι μίγμα μαύρων, μιγάδων και λευκών. Προέρχονται απο τους γηγενείς Μαδαγασκαρινούς, τους μετανάστες Αραβες και Αφρικανούς , από τους Ινδονήσιους που ήλθαν με τις σχεδίες και τις πυρόγιες τους στα παλαιά χρόνια, από τους Ινδούς και Κινέζους και τέλος από τους λευκούς , κυρίως Γάλλους που διασταυρώθησαν με εντόπιες και βγάλανε το είδος των μιγάδων καλονών. Ομορφη ράτσα. Η θρησκεία τους κι’ αυτή μίγμα των δοξασιών των διαφόρων εθνοτήτων , ήτοι α/ των ιθαγενών που λατρεύουν τα πνεύματα των προγόνων τους, β/ των Ινδών που είναι ινδουιστές, γ/ των Κινέζων που είναι κουμφουκιανιστές , δ/ των Χριστιανών όλων των αποχρώσεων και ε/ των Μωαμεθανών που πιστεύουν στο Ισλάμ.
Μετά την ανεξαρτοποίηση της Μαδαγασκάρης μερικοί Γάλλοι έμειναν εκεί . Τώρα τελευταία πληροφορήθηκα οτι Γάλλοι συνταξιούχοι μετοικούν στο νησί γιατί εκεί η ζωή είναι φθηνότερη γι’ αυτούς , ενώ άλλοι ερωτίλοι για ν’ απολαύσουν τον ερωτικό παράδεισο, κοντά σε μιά νέα μαύρη Μαγαδασκαρινή . Οι μαύροι της Μαδαγασκάρης έχουν ωραία χαρακτηριστικά . Ανδρες , γυναίκες και παιδιά έχουν λεπτά μπρούτζινα αθλητικά κορμιά. Αλλος λοιπόν για την Μαδαγασκάρη, αλλά προσοχή γιατί τα μικρόβια πολλά και αν αρρωστήσετε η περίθαλψη εκεί είναι τόσο προβληματική , ΄όσο και οι ανέσεις του τεχνικού μας πολιτισμού μας. Από εκεί φεύγουμε με προορισμό την Αντσιραμπέ , μιά πόλη 150 χλμ νότια της πρωτεύουσας και τον ακρωτηρισμό . Εκεί ο Ζήρων μας επιφυλάσσει μιά έκπληξη(συνεχίζεται)

ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑ

(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

. Κινούμεθα στο εσωτερικό της μεγαλοννήσου προς νόνον και διασχίζουμε δάση , οριζώνες και πάμφτωχα χωριά. Το τοπίο είναι ημιτροπικό με ποικίλη βλάστηση. Οι άνθρωποι εδώ είναι κατά το πλείστον μαύροι και μιγάδες. Εκείνο που σε ζαλίζει και σε φοβίζει είναι η μεγάλη φτώχεια και μιζέρια του κόσμου. Διαφορετικός –πρωτόγονος θα έλεγα-τρόπος ζωής από τον δικό μας . Αυτούς στην ύπαιθρο ελάχιστα έχει αγγίξει ο τεχνικός πολιτισμός . Πουθενά δεν συναντήσαμε έστω και ένα τρακτέρ. Για την ακρίβεια ένα συναντήσαμε μέσα στην Τουλέαρ. Παντού βόδια με την χαρακτηριστική καμπούρα λίπους στην ράχη οργώνουν τους οριζώνες. Για τις κοντινές μετακινήσεις και μεταφορές χρησιμοποιούνται ευρέως βοηδάμαξες . Ο Ζείρων μας πληροφορεί ότι το 70% του πληθυσμού ζει κάτω απο το όριο της φτώχειας. Τα σπίτια μοιάζουν περισσότερο με καλύβες και η στέγη τους είναι απο χόρτα, είναι δε καμωμένα από υλικά που παρέχει η φύση δηλαδή από χόρτα ή ελάχιστα ψημένα τούβλα . Είναι όλα μαυρισμένα στις πόρτες και στα παράθυρα , ένδειξη ότι η εστία στο εσωτερικό δεν διαθέτει αεραγωγό για την έξοδο του καπνού. Ο κόσμος αυτός ήτο φτωχός αλλά δεν έμοιαζε με πεινασμένο και αποστεωμένο . Η βασική τροφή τους-και το ψωμί τους-είναι το ρύζι και τα παράγωγα του. Αυτό συμπληρώνεται άλλοτε με παστό ψάρι, κοτόπουλο ή σπανίως με κρέας . Από τα τροπικά φρούτα(μάγκος, μπανάνες, ανανάδες, καρύδες, παπάγιας κ. α) παίρνουν τις αναγκαίες βιταμίνες . Το μεσημέρι περνάμε την μικρή πόλη Αμποσίτρα . Εκεί υπάρχει μιά έκθεση τουριστικών ειδών χειροτεχνίας και τα περιεργαζόμαστε με νησταλέο βλέμα. Κατόπιν ο Ζήρων μας πάει πιό έξω να φάμε στο φημισμένο εστιατόριο του Αλβανού, γράφε Ηπειρώτη. Είναι ένας πανέξυπνος κοτσανάτος γεροντάκος γύρω στα 80, που ο πατέρας του ήλθε το 1905 από το Βεράτι για μιά καλύτερη τύχη. Το όνομα του Πύρος μας παραπέμπει στο Ελληνικό του παρελθόν, έστω κι’ αν το έχει ξεχάσει ο ανθρωπάκος. Τώρα ζητάς ψίλο στ’ άχυρα. Που να ξέρει ο Πύρος την καταγωγή του; Τόσοι και τόσοι Ελληνες με τους συνεχείς ακρωτηριασμούς του Ελληνισμού άλλοι έγιναν Τούρκοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, Σκοπιανοί, Ιταλοί, Αμερικανοί κ.ο.κ και τροφοδότησαν απο αρχαιοτάτων χρόνων την λευκή φυλή με νέο αίμα. Ο Ελληνισμός είναι σαν τα πολιτισμικά κάρβουνα που αναλώνονται για να δώσουν την φωτιά του πολιτισμού. Είναι ο μυθικός Φοίνικας που αναγεννάται απο την τέφρα του. Ετσι αναλώθηκε ο Ελλην ισμός απο την εποχή των Πελασγών ως σήμερα. Αλλά ως πότε θα συνεχίζεται αυτό το παρανάλωμα ;
Ο Πύρος χάρηκε, λες και το γονίδιο του αντελήφθη την συγγένεια , και ήλθε κοντά μας να μας συντροφεύσει. Μιά φορά είχε επισκεφθεί όλη κι’ όλη την πατρίδα του. Το πλούσιο γεύμα μας κόστισε λιγότερο απο δύο Ευρώ το άτομο. Πολύ φθηνό για μας , αλλά για τους εντοπίους είναι απλησίαστο. Και πως να πλησιάσουν όταν ο μέσος μισθός είναι 25 Ε , ενώ μπορεί να έχεις υπηρέτες και με 15-20 Ε το μήνα. Από την Αμποσίρτα πέρνουμε το δρόμο για την Αντσιραμπέ, μιά μικρή και φτωχή επαρχιακή πόλη. Είναι ένας δρόμος καλός όλο στροφές, που θυμξίζει επαρχιακό οδικό δίκτυο δικός μας. Αργά το απόγευμα φθάνουμε κατάκοποι και άυπνοι στην Αντσιραμπέ απο το τριήμερο ταξίδι μας . Εκεί όμως μας αναμένει μία έκπληξη. Πάμε κατ’ ευθείαν στην πιτσαρία του Θέμη Ζέρβα , ενός παλιού τραγουδιστή. Το πως βρέθηκε εκεί είναι μιά μεγάλη ιστορία διαφορετική απο αυτήν του Ζήρωνα. Η μοίρα που σπρώχνει τους μετανάστες έξω απο την πατρίδα , τον έρριξε κι’ αυτόν εκεί . Ενα μοναδικό Ελληνα , θα έλεγα ένα πραγματικό Ζορμπά δη Γκρικ. Για τους δυό Ελληνες μετανάστες , τον Θέμη Ζέρβα και τον Ζήρωνα και (κατά κόσμο Βασίλη Κούβαρο) εκείνο το βράδυ ήτο μεγάλη γιορτή γιατί θεώρησαν ότι στο πρόσωπο μας συναντούσαν την πατρίδα. Μετά τα νέα της πατρίδας και ένα γερό φαγοπότι με ουζάκια και μπύρες πήραν οι κιθάρες φωτιά και έσμιξαν την χαρά με τον καυμό, το γέλιο με το δάκρυ. Τα παλιά και νεώτερα Ελληνικά τραγούδια έκαναν το μαγαζί να θυμίσει Λυρική σκηνή με τις κορώνες του Θέμη. Το τι έγινε εκείνο το βράδυ δεν μπορώ να το περιγράψω με λέξεις. Ηλθαν στιγμές που και οι δύο αυτοί σκλητοί άνδρες αναλύθηκαν σε λιγμούς για την μοίρα τους να βρίσκονται μακριά απο την πατρίδα Ο Ελληνας όπου κι’ αν πάει δεν μπορεί να ξεχάσει την πατρίδα. Ελλάδα που πληγώνεις τα παιδιά σου , γιατί είσαι τόσο μοχθηρή; (συνεχίζεται)



ΣΤΗΝ ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΗΣ ΡΑΝΟΜΑΦΑΝΑ

(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Μετά το Ελληνικό γλέντι στο στέκι του Θέμη Ζέρβα κατάκοποι και άυπνοι παραδοθήκαμε άνευ όρων στον Ορφέα στο ξενοδοχείο. Το πρωί ήπιαμε καφέ Robusta για πρωινό με γαλλικά κρουασάν και «γιαούρτι του προέδρου». Ο «καλός» πρόεδρος εκτός απο πολιτικός φροντίζει να εφοδιάζει το λαό του με πάμπολλα είδη σε εξαιρετικές ποιότητες και σε μονοπωλειακές φυσικά τιμές. Εκεί τουλάχιστον ξέρεις ότι οι πολιτικοί δεν είναι παρθένες, ενώ εδώ παριστάνουν τις ολίγον παρθένες, ενώ στην πραγματικότητα είναι κρυφές πόρνες που μπερδεύουν τα μπούτια τους μέσα στα διαπλεκόμενα..
Σε λίγο μπήκαμε στην δασώδη ζώνη , ένα δάσος με πανίψηλα δένδρα όπου μέσα επικρατεί αιώνιο σκοτάδι. Εκεί θυμίθηκα τον εγγονό μου Κωνσταντίνο από το Σικάγο που μου μιλούσε για το μαύρο μάμπα, ένα εξαιρετικά φαρμακερό φίδι που ασφαλώς βρίσκεται μέσα στα τροπικά δάση. Αν σε τσιμπήσει δεν γλιτώνεις , εκτός και αν πας αμέσως σε γιατρό. Ομως παρατήρησα ότι πολλά αιωνόβια δένδρα τα είχαν τσεκουρώσει στον κορμό , έτσι ώστε να ξεραθούν και να πέσουν ευκολότερα . Και δεν είχα άδικο με την παρατήρηση διότι ένθεν και ένθεν του δρόμου παρατήρησα σακιά με κάρβουνα . Προφανώς, καίνε τα δένδρα και τα κάνουν κάρβουνο. Είναι η συνήθης καύσιμος ύλη για το μαγείρεμα των ανθρώπων της υπαίθρου και όχι μόνον, διότι και μέσα στην Τάνα είδα υπαίθριες φουφούδες που έψεναν φαγητό ή σουβλάκια στο δρόμο και στις πλατείες,. Επίσης πολλά δασωμένα κομμάτια είχαν γίνει οριζώνες . Και δεν είναι μόνον αυτά . Αφανίζουν τα δάση και οι εταιρείες ξύλου. Πήγαινε να μιλήσεις σ’ αυτούς τους ανθρώπους για οικολογία, προστασία του δάσους και τέτοιες δυτικές ευαισθησίες. Θα γελάσει με την ψυχή του για την βλακεία σου. Αυτοί αντιμετωπίζουν το φάσμα του θανάτου σήμερα και εσύ τους μιλάς για το τι θα γίνει μετά 20, 50 ή 100 χρόνια;
Κατά το μεσημεράκι αφήσαμε την εθνική οδό και μπήκαμε σε ένα χωματόδρομο που ο θεός να τον κάνει δρόμο. Ητο σωστός λακκουβόδρομος. Πηγαίναμε υπό βροχή μέσα στο παρθένο δάσος όπως πάει το πλοίο μέσα σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Γκάπ απο την μιά μεριά γκούπ απο την άλλη και πεταγόταν το κεφάλι μας στην οροφή. Αν έχεις πέτρα στα νεφρά εκεί πρέπει να πάς για να την βγάλεις., αλλά αν πάσχεις απο σπονδυλική στήλη, τότε πας χαμένος . Για μιά απόσταση λιγότερη των 20 χλμ κάναμε περίπου 2, 30 ώρες.. Το τοπίο ένθεν και ένθεν ήτο μαγευτικό και εκμαυλιστικό. Πρωτόγονες φτέρες και πλατύφυλλα καλλωπιστικά φυτά , κισσοί και ανθησμένοι θάμνοι με εξωτικά πολύχρωμα μεγάλα άνθη στόλιζαν τις όχθες αυτής της σήραγγος. Ο αέρας ευωδιάζε από ένα παράξενο και μεθυστικό άρωμα ακαθορίστου μυρωδιάς. Νερά, νερά , ρυαάκια, ποταμοί , χείμαροι και καταρράκτες εμφανίζονταν στην πορεία μας και εξαφανίζονταν πίσω απο την καταπράσυνο ωκεανό της ζούγκλας. Μιά πινακίδα γράφει ότι μπήκαμε στο προστατευμένο δάσος της Ρανομαφάνα . Ο Ζείρων μας λέει ότι είναι ένα απο τα καλύτερα και πλουσιότερα παρθένα δάση στον κόσμο. Ομως κι’ εκεί το τσεκούρι του ξυλοκόπου –καρβουνοποιού είχε αφήσει τα ίχνη του κατά μήκος του δρόμου. Σκέπτομαι τι θα είχε γίνει αν είχαν μηχανικά αλυσοπρίονα . Σε κάτι ξέφωτα συναντήσαμε ένα δύο χωριουδάκια ξυλικόπων-καρβουνοποιών με πρωτόγονες καλύβες . Παντού όμως επικρατούσε πυκνό σκοτάδι , διότι εκεί οι άνθρωποι κουρνιάζουν όπως τα πουλιά με την δύση του ηλίου. Η βροχή δυναμώνει και γίνεται νεροποντή , η νύχτα απλώνεται γρηγορότερα μέσα στην ζούγκλα και ακόμη δεν φθάσαμε στα μπάγκαλος για να καταλύσουμε μέσα στο δάσος. Είμαστε τυχεροί που μέσα σε εκείνο το σεληνιακό δρόμο με τους ανοιχτούς κρατήρες δεν μας έπιασε λάστιχο. Τελικά είδαμε ένα φως πλάι στο δρόμο και μπήκαμε μέσα. Κάτω απο τις συνθήκες αυτές δεν κοιτάζεις παρά να βάλεις το κεφάλι σου μέσα στην καλύβα και να βρεις κάτι να φας. Το μεσημέρι το είχαμε περάσει με ξηρά τροφή, τουτέστιν ψωμοτύρι και ντομάτες, και πεινούσαμε. Μετά από ένα γεναίο δείπνο με την συνοδεία ντόπιου ξηρού οίνου , καρδοπιασθήκαμε και με το φως της λάμπας συζητήσαμε ως που έφυγαν οι λιγοστοί ξένοι θαμώνες για να πλαγιάσουν. Εξω συνεχίζει να βρέχει με το κανάτι . Μέσα στις καλύβες ο ύπνος μας ήλθε γλυκός καθώς η βροχή χτυπούσε αρμονικά πάνω στους τσίγγους και μας νανούριζε. Την άλλη μέρα θα μπαίναμε στην ζούγκλα να δούμε τα λεμούρια, τα συμπαθητικά εκείνα πηθικάκια , με τις ραβδωτές ουρές και τα ανθρώποειδή προσωπάκια. (συνεχίζεται)


ΤΟ «ΕΧΠΡΕΣ» ΦΙΑΡΑΝΤΣΟΑ –ΜΑΝΑΚΑΡΑ

(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Την επομένη το πρωί μπροστά ο οδηγός και πίσω εμείς μπήκαμε υπο βροχή στο μονοπάτι της πυκνής ζούγκλας. Κατεβήκαμε απότομα σκαλοπάτια , περάσαμε μιά αερογέφυρα που κάτω έβραζαν ορμητικά νερά και αρχίσαμε την άνοδο στο ζουγκλαίο δάσος. Οπως ακριβώς στην έρημο δεν μπορείς να προσανατολισθείς, πολύ περισσότερο στην ζούγκλα μπορείς να χαθείς εύκολα αν δεν έχεις οδηγό μαζί σου. Μέσα σ’ αυτό το παρθένο δάσος υπάρχει η μεγαλύτερη βιοποικιλότητα σε χλωρίδα και πανίδα σε όλο τον κόσμο. Το 1984 υπολογίσθηκε απο τους ειδικούς σε 12.000 είδη φυτών και βοτάνων μεταξύ των οποίων και ορισμένα πτερυδόφυτα που έχουν ήδη εκλείψει. Με ειδικά σφυρίγματα και κραυγές ο οδηγός συγκεντρώνει τα πανέμορφα πηθικάκια λεμούρια για να τα δούμε μέσα στα πυκνά φυλώματα των δένδρων. Κάποια στιγμή νοιώθω στα πόδια μου φαγούρα και νασηκώνοντας το παντελόνι τι να ιδω. Πέντε αιμοχαρείς βδέλες είχαν κολλήσει στις φλέβες και μου ρουφούσαν το αίμα. Πιό κάτω μας δείχνει ο Ζείρων σύμπλεγμα δύο δένδρων σε μιά εξοντωτική πάλη, το ένα να πνίγει το άλλο , τυλίγοντας τον κορμό του ολόγυρα του. Σκέφθηκα ότι εδώ επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας, δηλαδή «ο θάνατος σου η ζωή μου». Αλλά μήπως το ίδιο και χειρότερα δεν συμβαίνει και στις κοινωνίες του πολιτισμένου μας κόσμου; Την πράσινη θάλασσα στόλιζαν πολύχρωμα άνθη όλων των αποχρώσεων. Οι αποχρώσεις των όμως είναι τόσο σπάνιες, πρωτόγνωρες και εκμαυλιστικές που έχεις την αίσθηση ότι ζεις σε ένα ονειρικό κόσμο παρά στην πραγματικότητα. Μετά απο δύο ώρες περιπλάνηση πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Θα πιούμε ξανά το πικρό ποτήρι της επιστροφής από τον σεληνιακό δρόμο με τις λακούβες, πριν φθάσουμε την νυχτα στην Φιαραντσάο , μιά νυσταλέα επαρχιακή πόλη , βυθισμένη σχεδόν στο σκοτάδι. Μόλις και μετά βίας βρίσκουμε κάποιο σκοτεινό εστιατόριο για να φάμε . Το πρωί εκεί χαράζει στις 5 π.μ και ετοιμαζόμαστε για να επιβιβασθούμε στο τραίνο με προορισμό την Μανακάρα, μιά κωμόπολη στον Ινδικό Ωκεανό. Στο σταθμό γινόταν το έλα να δεις , γεγονός που μου θύμισε την προπολεμική γραμμή των ΣΠΑΠ. Ανθωποι, ζώα, υλικά, πους-πους(είναι τα ειδικά καροτσια-ταξί που τα σέρνουν άνθρωποι) μικροπωλητές , και ξένοι τουρίστες που ξέπεσαν σαν από άλλο πλανήτη . Το τραίνο υθμίζει αλλοτεινές εποχές της εποχής του Τρικούπη με την διαφορά ότι αντί για ατμό η μηχανή εκινείτο με ντήζελ. Πάλι καλά.
Το ταξίδι ήτο οκτώ ώρες για μιά απόσταση όχι μεγαλύτρη των 200-250 χλμ. Ομως εκείνο το τραινάκι ήτο τόσο γραφικό και ενδιαφέρον όσο τίποτα άλλο. Σε κάθε χωριό ή οικισμό έκανε στάση και εκεί συγκεντρωνόταν όλος ο κόσμος από την ζούγκλα και τα μπανονοδάση . Αλλοι φόρτωναν μπανάνες και ξεφώρτωναν ρύζι και άλλα εμπορεύματα , άλλοι για να πουλήσουν τις πραμάτειες τους και άλλοι είχαν έρθει για να δουν το τραίνο και να πάρουν επαφή με τον έξω κόσμο. Πανέμορφα μαυράκια να ψάβουν την κοιλιά τους , ένδειξη ότι πεινούσαν και ήθελαν κάτι να φάνε. Αλλα πάλι με τα δαχτυλάκια τους ζητούσαν χρήματα για πάρουν κάτι απο τα υπαίθριους πάγκους και άλλα ζητούσαν κάποιο ρούχο για να βολεύψουν την γύμνια τους. Μεγάλη φτώχεια στον άξονα του εξπρές Φιαραντσάο -Μανακάρα. Το ταξίδι αυτό ήτο ένα συνεχές ντοκυμαντέρ του Τρίτου Κόσμου και των προβλημάτων του, καθώς εκεί έβλεπες την ανελέητη φτώχεια και την μίζερη ζωή αυτού του κόσμου. Ομως κι’ εκεί η ζωή έσφιζε και οι γυναίκες γεννούσαν παιδιά σαν κουνέλες. Οι οκτώ ώρες πέρασαν σαν να ήσαν δευτερόλεπτα με τις φωτογραφίσεις των εξαιρετικού κάλλους τοπίων και των συμπαθητικιών κατά τα άλλα ανθρώπων των οικισμών που συναντούσαμε στους πρωτόγους σταθμούς. Στην Μανακάρα , το τέρμα του τραίνου , μας ανέμενε με το τζιπ η ευγενική Ουρίνα, σύζυγος του Γάλλου φίλου μας κτηνιάτρου κ. Σεντρίκ, ο οποίος μένει εκεί και εργάζεται στην Οργάνωση Κτηνίατροι Χωρίς Σύνορα. . Η Ουρίνα μας οδήγησε μέσα από μιά δραματική κωμόπολη στην ακτή του Ινδικού Ωκεανού σε ένα πρώην αποικιακό σπίτι που το είχε παραχωρήσει η κυβέρνηση στον φίλο μας Σεντρίκ. Ητο μιά ξεχωριστή εμπειρία η διαμονή σε εκείνο το τεράστιο σπίτι –καλύβα . Ο Ινδικός ωκεανός έφερνε συνεχώς ένα δροσερό αεράκι μαζί με ένα συνεχές βουητώ που σήκωνε το κύμα όταν έκαζε στον τον κοραλειογενή ύφαλο και ξεχυνόταν στην λαγούνα μπροστά στο σπίτι μας. Στον όχθο του έφραζαν το δρόμο οι κοκοφοίνικες και τα ανθισμένα τροπικά φυτά στον τεράστιο κήπο του. Κάποτε εδώ έμενε κάποιος μεγάλος Γάλλος αποικιοκράτης. Τώρα είχε καταρρεύσει απο την εγκατάλειψη , όπως συμβαίνει και με τους δρόμους και τα λοιπά έργα που ρημάζουν ελλείψει χρημάτων και κρατικής μερίμνης. Λεηλάτησαν τον πλούτο αυτών των χωρών και τώρα πληρώνουν τα επίχειρα της κακίας τους στην ίδια την μητρόπολη της αποικιοκρατίας. Μετά διήμερον θα πετάξουμε το 18θέσιο ΟΤΤΕR κατά μήκος του Ινδικού Ωκεανού προς Φορτ Ντωφέν , μιά απόσταση μιάς ώρας Γάλλος και κάτι με το αεροπλάνο που για να την διανύσεις με αυτοκίνητο θα απαιτούντο πέντε ημέρες λόγω της καταρρεύσεως των γεφυρών και του οδικού κικτύου της χώρας.