AMPHIKTYONBOOKS

TRANSLATION IN MANY LANGUAGES

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ

Κωνσταντίνος Χ. Κωνσταντινίδης



ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ

ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ

ΟΜΗΡΟΥ ΗΛΙΑΣ( Β 395- 480)



O. H, Κεφ. 16
( Ο Αγαμέμνων θυσιάζει το βόδι )

ΡΑΨΩΔΙΑ Β’


ΟΝΕΙΡΟΣ – ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΛΟΙΩΝ


(395-480)
Αυτά είπε. Οι δε Αργείοι με ιαχές μεγάλες επαίνεσαν τα λόγια του, όπως βροντάει το κύμα σε υψηλή ακτή, όταν φυσά ο Νότος και το ρίχνει επάνω σε βράχο που βγαίνει από την θάλασσα και που τον δέρνουμε τα κύματα του κάθε ανέμου, όταν φυσά είτε από την μια μεριά, είτε από την άλλη.
Εσηκώθηκαν λοιπόν κι’ εχύθηκαν σκορπισμένοι ανάμεσα στα πλοία κι’ άναψαν φωτιές μέσ’ στις σκηνές κι’ εκάθησαν να δειπνήσουν. Ο καθένας δε εθυσίασε σ’ έναν από τους αθανάτους θεούς ευχόμενος να γλυτώση από τον θόρυβο και την συμφορά του πολέμου.
Ο δε βασιλεύς Αγαμέμνων εθυσίασε στον παντοδύναμο γυιό του Κρόνου ένα βώδι παχύ πέντε χρόνων και προσεκάλεσε τους γέροντας , τους αρίστους απ’ όλους τους Αχαιούς και πρώτα απ’ όλους τον Νέστορα και τον βασιλέα Ιδομενέα κι’ έπειτα τους δύο Αίαντες και τον γυιό του Τυδέως κι’ έκτο τον Οδυσσέα, που ήτο ίσος με τον Δία στη φρόνησι. Μόνος του όμως ήλθε ο φιλοπόλεμος Μενέλαος, γιατί ήξερε ότι ο αδελφός του είχε πολλές φροντίδες. Εστάθηκαν λοιπόν γύρω από το βώδι κι’ επήρανε στα χέρια τα κριθάρια κι’ ο βασιλεύς Αγαμέμνων ευχόμενος είπε :
«Ζευ, τρισένδοξε, μεγάλε, μαυρονέφελε, που κατοικείς στον αιθέρα, ας μη δύση ο ήλιος και μην έρθη το σκοτάδι πριν γκρεμίσω το ανάκτορο του Πριάμου και κάψω με τρομερή φωτιά τις πύλες του και ξεσχίσω με το ξίφος μου επάνω στα στήθη του Έκτορος τον χιτώνα του , κουρελιασμένον από το χαλκό και γύρω του πολλοί σύντροφοί του σκοτωμένοι, να δαγκώνουν μπρούμυτα με τα δόντια τους το χώμα»
Αυτά είπε. Δεν εισάκουσε όμως αμέσως την προσευχή του ο γυιός του Κρόνου. Μόνο εδέχθηκε την θυσία κι’ εμεγάλωσε πολύ τις συμφορές του.
Αφού λοιπόν ευχήθηκαν κι’ έρριξαν τα κριθάρια , έστριψαν τον λαιμό του θύματος, το έσφαξαν και το έγδαραν, έκοψαν του μηρούς και τους εδιπλοτύλιξαν, αφού τους εσκέπασαν πρώτα με πάχος κι’ έβαλαν επάνω τους ωμά κρέατα. Και τα έκαιγαν με σχίζες χωρίς φύλλα. Έπειτα αφού επέρασαν στη σούβλα τα σπλάχνα, τα εκρατούσαν επάνω από την φωτιά. Όταν εκάησαν πιά οι μηροί κι’ έφαγαν τα σπλάχνα, έκοψαν σε κομμάτια τα’ άλλα κρέατα και τα επεράσανε σε σούβλες. Τα έψησαν προσεκτικά κι’ έπειτα τα έβγαλαν όλα από την φωτιά. Όταν λοιπόν ετέλειωσαν αυτή την δουλειά κι’ ετοίμασαν το δείπνο , εκάθησαν κι’ ευωχούντο και δεν έλειπε τίποτα που να το λαχταρούσε η καρδιά τους απ’ το δείπνο.
Τέλος , όταν εχόρτασαν να τρώνε και να πίνουν, άρχισε να μιλή ο Γερήνιος αλογολάτης Νέστωρ και να του λέγη:
«Γυιέ του Ατρέως, πολυένδοξε βασιλεύ Αγαμέμνων, ας μη χάσουμε τον καιρό μας τώρα με ομιλίες και ας μη αναβάλλωμε την δουλειά που μας έδωσε ο θεός. Οι κήρυκες λοιπόν ας καλέσουν για τον πόλεμο το στρατό των χαλκοχιτώνων Αχαιών κι’ εμείς, όλοι μαζί, όπως είμαστε, ας πάμε στο ευρύ στρατόπεδο, να φουντώσουμε στα στήθη των πιο γρήγορα την λύσσα του πολέμου»
Αυτά είπε και δεν τα παράκουσε ο βασιλεύς των ανδρών, ο Αγαμέμνων μόνον διέταξε αμέσως τους βροντόφωνους κήρυκες να κηρύξουν και να καλέσουν σε πόλεμο τους πυκνόμαλλους Αχαιούς. Κι’ αυτοί εκήρυττον κι’ οι άλλοι ετρέχανε κι’ εσυναχθήκαν. Οι δε βασιλείς που ήσαν γύρω από τον Ατρείδη παρέταξαν γρήγορα τις φάλαγγες. Μαζί μ’ αυτούς ήταν κι’ η γαλανόφθαλμη Αθηνά με την τρισένδοξη αιγίδα της, την άφθαρτη κι’ αθάνατη, απ’ όπου εκρέμοντο εκατό ολόχρυσα κρόσια, όλα καλοπλεγμένα, που άξιζε το καθένα τους εκατό βόδια. Μ’ αυτήν λοιπόν διέτρεχε το στρατόπεδο των Αχαιών κι’ έδινε θάρρος στην καρδιά του καθενός για να πολεμήση αδιάκοπα στην μάχη.
Ο πόλεμος τότε τους εφάνηκε πιο γλυκός κι’ από τον γυρισμό με τα βαθειά πλοία στην αγαπημένη τους πατρίδα.
Κι’ όπως αχόρταγη φωτιά καίει ένα μεγάλο δάσος στην κορυφή του βουνού κι’ από μακρυά φαίνεται η λάμψις, έτσι αστράφτε κι’ ανέβαινε ως τον ουρανό μέσ’ από τον αιθέρα, η λάμψις από τ’ αστραφτερά άρματα των.
Κι’ όπως αμέτρητα κοπάδια από πουλιά, χήνες ή γερανούς, ή μακρόλαιμους κύκνους, μέσα στο λειβάδι του Ασίου, γύρω στα ρείθρα του Καύστρου πετάνε με καμάρι εδώ κι’ εκεί χτυπώντας τα φτερά τους κι’ έπειτα πάλι κατεβαίνουνε στη γη, κι’ αντιλαλεί όλο το λειβάδι απ’ τις φωνές τους, έτσι ώρμησαν τα πολλά πλήθη των, από τις σκηνές κι’ από τα πλοία στην πεδιάδα του Σκαμάνδρου κι’ εστέναζε βαρειά η γη κάτω από τα πόδια των αλόγων. Κι’ εστάθηκαν στην ανθισμένη πεδιάδα του Σκαμάνδρου αναρίθμητοι, σαν τα’ ανοιξιάτικα λουλούδια και τα φύλλα.
Κι’ όπως σωροί μεγάλα σύννεφα από μυίγες που μαζεύονται την Άνοιξι στην στάνη , τότε που ξεχειλά το γάλα στις καρδάρες, τόσοι Αχαιοί εστέκοντο στην πεδιάδα και λαχταρούσαν την στιγμή που θ’ αφανίζανε τους Τρώες.
Κι’ όπως ξεχωρίζουν εύκολα οι βοσκοί μεγάλα κοπάδια αιγών, όταν ανακατευθούν στο βοσκοτόπι, έτσι κι’ οι βασιλείς τους παρέτασσον από την μια μεριά κι’ από την άλλη για την μάχη. Στη μέση δε ο Αγαμέμνων έμοιαζε στα μάτια και στην κεφαλή με τον κεραυνοβόλο Δία, στη ζώνη με τον Άρη και στα στήθη με τον Ποσειδώνα.
Κι’ όπως ο Ταύρος που ξεπερνά μέσ’ στο κοπάδι όλα τα’ άλλα βώδια και ξεχωρίζει ανάμεσα στις μαζεμμένες αγελάδες, έτσι κι’ ο Ζευς έκανε τον Ατρείδη, εκείνη την ημέρα , να ξεχωρίζη ανάμεσα στο πλήθος των αρχηγών.

ΣΧΟΛΙΑΣΗ
(395-480)
1/ Η Θεωρία της Καταστροφής

Είναι μάλλον απίθανο ο Όμηρος να έφτιαξε ένα τόσο θαυμάσιο ποίημα , στο οποίο δίδει πλείστες λεπτομέρειες για πολλά πράγματα , χωρίς σ’ αυτό να αναφέρει ορισμένα γεγονότα μείζονος σημασίας, που ασφαλώς θα είχαν μείνει χαραγμένα στην συλλογική μνήμη των Ελλήνων. Τέτοια γεγονότα ασφαλώς θα ήσαν και οι Κατακλυσμοί του Ωγύγου, του Δαρδάνου και του Δευκαλίωνος. Κατά την γνώμη του γράφοντος σε ορισμένα σημεία –ιδιαίτερα στις παρομοιώσεις της Ηλιάδος- δίδονται κωδικοποιημένες πληροφορίες και πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης μελέτης και αποκρυπτογράφησης. Από την πείρα μου σαν στρατιωτικός κρυπτογράφος, όταν χειριζόμαστε κρυπτογραφικούς κώδικες- πριν βγουν οι σύγχρονες κρυπτομηχανές- για να διασπάσουμε την ροή του προς κρυπτογράφηση κειμένου και να εξαπατήσουμε τον αντίπαλο θέταμε ενδιαμέσως εντός του κειμένου ορισμένες άσχετες ομάδες γραμμάτων και αριθμών. Τι άραγε να σημαίνει το ακόλουθο απόσπασμα; «όπως βροντάει το κύμα σε υψηλή ακτή, όταν φυσά ο Νότος και το ρίχνει επάνω σε βράχο που βγαίνει από την θάλασσα και που τον δέρνουμε τα κύματα του κάθε ανέμου, όταν φυσά είτε από την μια μεριά, είτε από την άλλη» Μήπως το απόσπασμα αυτό-ή και άλλα παρόμοια- δίδονται εμβόλιμα για να δώσουν στους μυημένους μεγάλης σημασίας πληροφορίες; Μήπως εδώ κρύβεται κάποια αλληγορική πληροφορία που έχει σχέση με τον κατακλυσμό; Διότι στην περιοχή της Τροίας κάποτε έγινε το μεγάλο σχίσμα του Ελλησπόντου και εισέρευσαν τα ύδατα της Μαύρης Θάλασσας στο Αιγαίο και την Μεσόγειο. Εκείνη την εποχή πνίγηκε η ξακουστή Αιγηίδα και έμειναν αψευδείς μάρτυρες οι κορυφές των βουνών και ελάχιστοι κατοικοι , όσοι μπόρεσαν να ξεφύγουν από το φοβερό «τσουνάμι» των κυμάτων που σάρωναν ότι εύρισκαν στο διάβα τους.

2/ Ο Άνθρωπος στον Πόλεμο

Ο Όμηρος μπορεί να χαρακτηρισθεί και σαν ο πρώτος πολεμικός ανταποκριτής που δίνει ζωντανές εικόνες για τον άνθρωπο μέσα στον πόλεμο και την μάχη. Εδώ μας δίνει τον τρόπο που ζούσαν οι Αχαιοί στα πλοία και στις σκηνές τους, το πώς δειπνούσαν οι αρχηγοί και οι οπλίτες, τις θυσίες-προσευχές θα τις λέγαμε σήμερον- που έκαναν στους θεούς τους πριν αρχίσουν το φαγητό, κι’ άλλες λεπτομέρειες που μας εκπλήσσουν. Και το πιο συναρπαστικό είναι το φιλειρηνικό δίδαγμα του, όταν μας λέγει ότι ο καθένας προσηύχετο «να γλυτώση από τον θόρυβο και την συμφορά του πολέμου» Αλλά ποιόν θόρυβο υπενίσσεται; Την εποχή του Ομήρου γνωρίζουμε ότι δεν υπήρχαν αεροπλάνα, άρματα μάχης, πυροβολικό, όλμοι, πύραυλοι και άλλα οπλικά συστήματα που να κάνουν θόρυβο. Όμως ο Όμηρος είναι λεπτολόγος και ακριβολόγος και δεν λέει φαντασίες και ψέματα , όταν ομιλεί για τους ανθρώπους. Επομένως κάτι άλλο σημαίνει αυτή η αναφορά.
Για να μπορείς να κρίνεις την ζωή που διάγει ένας στρατιωτικός στο μέτωπο, πρέπει να έχεις ζήσει υπό συνθήκας πολέμου- ή έστω εκστρατείας-ο ίδιος. Αλλιώς δεν μπορείς να γράψεις ρεαλιστικά τη ζωή των στρατιωτών στο μέτωπο . Ακόμη πιο δύσκολο δε να περιγράψεις ρεαλιστικά την διεξαγωγή της μάχης, αν δεν λάβεις μέρος στον πόλεμο , δεν γνωρίζεις την πολεμική τέχνη και δεν έχεις λάβει μέρος έστω σε ασκήσεις και στρατιωτικά γυμνάσια(εικονικός πόλεμος). Επειδή έχω βιώσει πολλές περιόδους γυμνασίων-διότι όταν βγήκα από την ΣΣΕ είχε λήξει ο πόλεμος και ως εκ τούτου δεν έλαβα μέρος σε μάχες- η ζωή στην σκηνή δεν είναι καθόλου εύκολη. Έχεις να αντιμετωπίσεις τις καιρικές συνθήκες, όπως λ. χ το ψύχος το χειμώνα, τη ζέστη το θέρος , τον άνεμο, τη βροχή, την υγρασία, τα φίδια, τους σκορπιούς και γενικώς τα έντομα. Θυμάμαι όταν είχαμε στρατοπεδεύσει με την κρίση της Κύπρου το 1974 στην χαράδρα πλησίον του Αργους Ορεστικού στην Δυτική Μακεδονία, το βράδυ δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε από το θόρυβο που έκαναν επάνω στη σκηνή οι σκίουροι και οι νηφίτσες. Σε άλλες διαβιώσεις σε πετρώδη βουνά δειπνούσαμε το πρωί και βρίσκαμε φίδια μέσα στην σκηνή. Κάποτε έβαλα την στρατιωτική κάλτσα και το άρβυλο και ένοιωθα κάτι να με τσιμπάει. Όταν το έβγαλα βρήκα μέσα ένα τεράστιο σκορπιό. Αν κατασκηνώσεις κοντά σε κοίτη ποταμού κινδυνεύεις να παρασυρθείς από τα ορμητικά νερά του ποταμού , όταν φουσκώσει ξαφνικά το ποτάμι. Όταν φυσάει δυνατός άνεμος κινδυνεύεις να καταπλακωθείς από την σκηνή ή ν’ αναρπαγείς από τον άνεμο , όπως συνέβη στον γράφοντα μια φορά στην περιοχή Δοϊράνης που φύσαγε ο γνωστός Βαρδάρης. Μετά την πτώση της σκηνής έμεινα πλακωμένος ως το πρωί , γιατί έξω λυσσομανούσε ο άνεμος. Όταν έχει ψύχος κινδυνεύεις να σε βρουν κοκαλιασμένο από το κρύο, διότι στη σκηνή όσα σκεπάσματα και να ρίξεις τα χαράματα τουρτουρίζεις από το κρύο. Την εποχή μάλιστα του Ομήρου,που δεν διέθεταν αντιανεμικά και ζεστά ενδύματα, τα πράγματα θα ήσαν ακόμη πιό δύσκολα το χειμώνα στην περιοχή της Τροίας, η οποία σαρώνεται από τον βορειοανατολικό άνεμο των Στενών. Στην σκηνή δεν διαθέτεις νερό, φως, τουαλέτες και άλλα χρεώδη και η ζωή μοιάζει με αυτήν του ζώου. Η ίδια περίπου πρέπει να ήτο και η ζωή στα ιστιοφόρα πλοία της εποχής εκείνης. Όταν ζεις για περιορισμένο χρόνο στην σκηνή το πράγμα υποφέρεται, αλλά όταν ζεις εννέα χρόνια , όπως οι Αχαιοί στην Τροία, τότε εκτός από τις φοβερές κακουχίες έχεις ν’ αντιμετωπίσεις και την νοσταλγία της ξενιτιάς. Ιδιαίτερα αν είσαι παντρεμένος και έχεις αφήσει πίσω γυναίκα και παιδιά. Αρκετοί πηγαίνουν στο μέτωπο και δεν έχουν αντικρίσει το παιδί που έφερε η γυναίκα τους στον κόσμο μετά την αναχώρηση τους. Μερικοί –οι πιο άτυχοι- που φονεύονται στη μάχη δεν θα δουν ποτέ αυτά τα παιδιά, ενώ οι άλλοι που θα επιστρέψουν θα τα δουν μεγάλα και δεν θα τα γνωρίσουν. Αρκετοί κατατρύχονται και από αισθήματα ζηλοτυπίας, διότι υποπτεύονται ότι οι σύζυγοι ή οι ερωμένες των τους απατούν και η ζωή τους γίνεται μαρτύριο. Είναι η κακή ψυχολογία του στρατιώτη που όποιος δεν την έχει ζήσει δεν μπορεί να την αντιληφθεί. Επομένως η ζωή εν εκστρατεία εκτός των κακουχιών σε κάνει να υποφέρεις και ψυχολογικά εξ αιτίας της μονώσεως και της αποκοπής από τον κόσμο. Για την διατήρηση ακμαίου του ηθικού ο Στρατός οργανώνει σύστημα ψυχαγωγίας για τους άνδρες του(αξιωματικούς και οπλίτες) στις Λέσχες Αξιωματικών και στα Κέντρα Ψυχαγωγίας Οπλιτών, όπου οργανώνονται γιορτές, δίδονται ψυχαγωγικές παραστάσεις , ομιλίες κλπ Από την άποψη αυτή ο Όμηρος είναι θα λέγαμε ένας εμπειρότατος πολεμικός ανταποκριτής που έχει φάει τον πόλεμο με την σέσουλα.

3/ Η Σημασία της Θυσίας του Βοδιού των Πέντε Ετών

Ο Αγαμέμνων θυσίασε βόδι ηλικίας πέντε ετών. Και δεν είναι τυχαίο που όρισε την ηλικία αυτή. Τούτο συμβολίζει τις πέντε αισθήσεις ή πέντε πύλες του σώματος. Διότι σε ένα συμπόσιο θα πρέπει να απολαμβάνουν και οι πέντε αισθήσεις για να ολοκληρωθεί η ευωχία και η απόλαυση. Κι’ αυτό συνάγεται από το απόσπασμα στον διάλογο «Τίμαιος» του Πλάτωνος: «Πολλού γαρ όντος του κατακλύζοντος και απορρέοντος κύματος, ό την τροφήν παρείχεν, έτι μείζω θόρυβον απειργάζετο τα των προσπιπτόντων παθήματα εκάστοις ότε πυρί προσκρούσειε το σώμα τινός έξωθεν άλλοτρίω περιτυχόν ή και στερεώ γης πάγω υγροίς τε ολισθήμασιν υδάτων, είτε ζάλη πνευμάτων υπό αέρος φερομένων καταληφθείη, και υπό πάντων τούτων δια του σώματος αι κινήσεις επί την ψυχήν φερόμεναι προσπίπτοιεν. Αι δη και έπειτα δια ταύτα εκλήθησάν τε και νυν έτι αισθήσεις ξυνάπασιν κέκληνται»(Διότι , αν το κύμα που πλημμύριζε το σώμα και το έτρεφε και κατόπιν εχύνετο πάλιν έξω από αυτό ήτο πολύ, πολύ μεγαλυτέραν ταραχήν επροξένουν εις τα διάφορα σώματα τα εξωτερικά αίτια, οσάκις δηλαδή το σώμα κάποιου ζώου συνήντα ξένον πυρ και προσέκρουε εις αυτό ή στερεόν έδαφος γης ή την ολισθηράν επιφάνειαν των υδάτων ή οσάκις κατελεμβάνετο από ανεμοθύελλαν προκαλουμένην υπό του αέρος . αι κινήσεις προκαλούμεναι από όλα αυτά, διερχόμεναι δια μέσου του σώματος, επέπιπτον επί της ψυχής. Δι αυτόν τον λόγον αι κινήσεις αυταί ωνομάσθησαν όλαι μαζί αισθήσεις, και σήμερον ακόμη έτσι ονομάζονται. Αι αισθήσεις λοιπόν αυταί προκαλούν υπερβολικήν και ισχυροτάτην κίνησιν και με το διαρκώς και συστηματικώς ανανεούμενον κύμα κινούν και διαταράσσουν δυνατά τας περιφοράς της ψυχής)(Τίμ. 43Β) Κατά τον Πλάτωνα ο ψυχικός διάκοσμος του ανθρωπίνου όντος εξαρτάται από τας κινήσεις, αι οποίαι προέρχονται από εξωτερικά αίτια. Αισθήσεις και κινήσεις εξομοιούνται κατά τον Πλάτωνα, διότι το αποτύπωμα που αφήνουν οι αισθήσεις στην ψυχήν γίνεται αντιληπτό ως κίνησις.

4/ Οι Εξουσιαστές επικαλούνται το Θεό

Η ευχή του Αγαμέμνονος είναι το πρότυπο όλων των εξουσιαστών , οι οποίοι επικαλούνται το Θεό για να διαπράξουν τα μεγαλύτερα κακουργήματα. Παραδείγματος χάριν αυτός ζητάει « …να κάψω με τρομερή φωτιά τις πύλες του( ανακτόρου του Πριάμου) και ξεσχίσω με το ξίφος μου επάνω στα στήθη του Έκτορος τον χιτώνα του… και γύρω του πολλοί σύντροφοί του σκοτωμένοι, να δαγκώνουν μπρούμυτα με τα δόντια τους το χώμα»
Αλλά και ο αλαγολάτης Νέστωρ βιάζεται κι’ αυτός να τελειώσει την δουλειά και λέγει στον Αγαμέμνονα «ας μη αναβάλλωμε την δουλειά που μας έδωσε ο θεός» Όπως πρόσφατα ο πρόεδρος Μπους πριν από την επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράκ επεκαλέσθη το Θεό που του έδωσε την εντολή να χτυπήσει το κακό. Είδαμε δε φωτογραφίες πριν από τις κρίσιμες αποφάσεις για την κήρυξη του πολέμου τον Μπους και τους ανθρώπους του να «προσεύχονται» στο Γιαχβέ να τους βοηθήσει ώστε να επιτύχουν την τέλεια εξολόθρευση του Ιρακινού λαού. Και πριν απ’ αυτόν ο πρόεδρος Ρήγκαν μαζί με τον εκλιπόντα Πάπα Βοιτύλα κατέστρωναν σχέδια για την «καταστροφή της αυτοκρατορίας του κακού». Τον Αλλάχ επεκαλέσθη και ο Μπιν Λάντεν για να σκοτώσει 3000 περίπου αθώους πολίτες στους δίδυμους πύργους στην Νέα Υόρκη στις 11 Σεπτ. 2001. Ο δρόμος λοιπόν για τον «παράδεισο» είναι στρωμένος με θεϊκές προσταγές και με πτώματα αθώων.

5/ Ο Αλογολάτης Νέστωρ

«Αλογολάτης» είναι αυτός που οδηγεί άλογα, όπως στρατηλάτης είναι αυτός που οδηγεί το στρατό, αμαξιλάτης αυτός που οδηγεί την άμαξα και ζευγολάτης αυτός που οδηγεί δύο αρωτριώντα ζώα . Ο Νέστωρ λοιπόν έτρεφε ωραία άλογα και γι’ αυτό τον αποκαλεί ο Όμηρος ‘αλογολάτη’. Όταν ο Αυγείας εόρταζε τους Ολυμπιακούς Αγώνες έπεμψε ο πατέρας του Νέστωρος, Νηλεύς, τους ίππους του για να αγωνισθούν στην Ηλεία. Ο δε Αυγείας φθονήσας εκράτησε τους ίππους . Ο Νηλεύς όμως εσιώπησε τότε διότι ήτο αδύναμος για να εκδικηθεί την προσβολή και υφίστατο τις αρπαγές των ζώων από τους Ηλείους. Κάτι παρόμοιο κάνει σήμερον και η Ελλάς που υφίσταται τις ωμές παραβιάσεις των Τούρκων στρατοκρατών , διότι βρίσκεται σε κατάσταση αδυναμίας. Ο νεαρός τότε Νέστωρ εφαρμώσας στρατηγικό σχέδιο εφώρμησε κατά της Ηλιδος και έκλεψε βόδια, πρόβατα, αίγες, χοίρους και τους ίππους των Ηλείων, όπως μνημονεύσαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο. Έτσι δοξάσθηκε και έγινε βασιλεύς. Η επίδειξη υποχωρωτικής πολιτικής σε ένα κακόπιστο και αρπακτικό αντίπαλο το μόνο που κάνει είναι να του ενισχύει την επιθετικότητα και αρπακτικότητα. Ένα άλλο συμπέρασμα που βγαίνει από τα πιο πάνω είναι ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν ξεκίνησαν το 776 π. Χ- όπως κατά κόρον είπαν και έγραψαν με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004- αλλά ανάγονται σε αμνημονεύτους προϊστορικούς χρόνους.

6/ Οι Αδιάφοροι Θεοί του Ομήρου

Το γεγονός ότι οι Θεοί δεν εισάκουσαν την προσευχή του Αγαμέμνονος για την καταστροφή του αντιπάλου είναι ένα καλό δίδαγμα ότι οι Θεοί –αν υπάρχουν-δεν ενδιαφέρονται για τόσο μικρά πράγματα, που αφορούν τους ανθρώπους. Όπως ακριβώς οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τις τυχόν προσευχές των μυρμηγκιών, και τα μυρμήγκια για τις τυχόν προσευχές των ιών και των μικροοργανισμών κ.ο.κ Αλίμονο στους θεούς εκείνους που θα έφθαναν σε τόσο χαμηλό επίπεδο να ταράξουν την αταραξία τους με ανθρώπινους καυγάδες, έχθρες και επιθυμίες. Προ ολίγου άκουσα την προσευχή του Ιουδαιοχριστιανικού ιερατείου επ’ ευκαιρία των εγκαινίων της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, να ζητά από τον Θεό -Γιαχβέ « νίκας τοις ευσεβεύσι κατ’ εναντίον δωρούμενος» Ποιοι όμως είναι οι «ευσεβείς» και ποιοι οι «ενάντιοι» δεν μας το εξήγησαν. Αν ακούσει την προσευχή κάποιου Μουσουλμάνου τα ίδια θα ζητήσει από τον Αλλάχ, αλλά στην πραγματικότητα θα εννοεί εντελώς διαφορετικά πράγματα. Κατά τα λοιπά αυτή αυτοαποκαλείται θρησκεία της αγάπης… Όσον αφορά τις θυσίες όλοι οι θεοί τις δέχονται ευχαρίστως, διότι αυτές τελικά καταλήγουν προς όφελος των ιερατείων.


7/ Τα 100 Ολόχρυσα Κρόσια της Αιγίδας της Αθηνάς

Ο βουλόμενος νους φέρνει φρόνηση και η φρόνηση οδηγεί στον πλούτο. Γι’ αυτό η Αθηνά φέρει και περικεφαλαία , επειδή εκεί είναι ο θρόνος του λογιστικού. Εγεννήθη και ένοπλος διότι η φρόνηση εξοπλίζεται και παρασκευάζεται προς αντιμετώπιση των κινδύνων. Η Αιγίδα είναι σύμβολο ορμής και συχνά γίνεται και καταιγίς. Από το κεφάλι της Αθηνάς εκρέμοντο εκατό ολόχρυσα κρόσια, που άξιζε το καθένα τους εκατό βόδια, δηλαδή 10.000 βόδια. Αυτά όμως τα ολόχρυσα κρόσια στην ασπίδα της Αθηνάς κάτι άλλο δηλώνουν. Η ασπίδα της θεάς δεχόταν ακτίνες αντιπάλων που έπρεπε να αποκρούσει. Γιατί τι άλλο από ακτίνα μπορεί να ήτο το βλέμμα της Γοργόνας Μέδουσας που απολίθωνε όποιον χτυπούσε. Γι’ αυτό έδωσε την γιαλιστερή περικεφαλαία της η θεά στον Περσέα, για να βλέπει το τέρας μέσα από την αντανάκλαση στην γιαλιστερή περικεφαλαία και να αποφύγει την απολίθωση. Η λέξη και μόνον απολίθωση δηλώνει την κατακεραύνωση. Είναι ο ίδιος θάνατος που υφίσταται κάποιος όταν προσβάλλεται από ηλεκτροπληξία. Επομένως αγόμεθα στο συμπέρασμα ότι τα 100 κρόσια της ασπίδας της Αθηνάς ήσαν ένα σύστημα προστασίας από ακτίνες (Λέιζερ, κεραυνών ) Αυτά σκοπό είχαν να διασκορπίζουν την ενέργεια των ακτίνων που έπεφταν επάνω στην ασπίδα στον περιβάλλοντα χώρον. Και όπως ξέρουμε ο χρυσός είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού και επομένως ήτο ενδεδειγμένος για αυτήν την εφαρμογή.

α/ Η Αθηνά φέρνει Πλούτο

Περιφερόμενοι οι βασιλείς μαζί με την Αθηνά στο στρατόπεδο των Αχαιών υπόσχοντο προφανώς, σε περίπτωση νίκης και κατάληψης της Τροίας, πλούσια λεία σε χρυσό και άλλες αξίες στους στρατιώτες τους . Η λαχτάρα των στρατιωτών να λαφυραγωγήσουν την πλούσια πόλη της Τροίας τους έδωσε φτερά και ξέχασαν τον γυρισμό τους στην πατρίδα. Την άδεια για λαφυραγώγηση επι 3ήμερον έδωσε και ο Μωάμεθ ο κατακτητής στα στρατεύματα του προ της εφόδου των στην Κωνσταντινούπολη το 1453. Ο Αριστοτέλης και οι Επικούρειοι δεν εδέχοντο ότι κάποιοι θεοί επενέβαιναν καθ οιονδήποτε τρόπο στην ζωή των ανθρώπων. Οι τιμές που απέδιδαν στους θεούς είναι συνυφασμένη με το ήθος των ανθρώπων . Για τους Έλληνες η ευημερία ήτο το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς και της απόδοσης τιμών στους θεούς. Η δυστυχία και οι στερήσεις ήτο το αποτέλεσμα της οκνηρίας και της ασέβειας.

β/ Η Αθηνά τέκνο του Διός και της Θέμιδος

Σύμφωνα με την Θεογονία της Παγχαίας κατ’ Ευήμερον ο Ζευς νυμφέφθηκε τρεις γυναίκες:
1. την Δήμητραν εκ της οποίας γεννήθηκε η Περσεφόνη,
2. την Ήραν εκ της οποίας γενήθηκαν οι Κουρήτες της Κρήτης και
3. την Θέμιδα εκ της οποίας γεννήθηκε η Αθηνά.
Η Αθηνά αλληγορεί τη νεώτερη εποχή κατά την οποίαν είχε αναπτυχθεί η φρόνηση και η σοφία Ωστόσο οι αρετές αυτές προϋποθέτουν πρώτιστα την πολεμική προπαρασκευή για την προστασία του Άστεως από τους εχθρούς. Επομένως, η Αθηνά είναι αφ’ ενός πολέμαρχος και φέρει την αιγίδα, αλλά παράλληλα και εργάνη, δηλαδή θεά των εργοχείρων, των τεχνών και των ειρηνικών ασχολιών των ανθρώπων. Η σύζευξη του Διός μετά της Θέμιδος αλληγορεί την έλευση της δικαιοσύνης στον κόσμο. Η Δικαιοσύνη του Διός είναι μέρος του Κόσμου, της τάξεως του Σύμπαντος. Ο Κόσμος εκείνος λειτουργούσε με βάση το τρίπτυχο Υβρις-Τιμωρία-Κάθαρση. Όταν προσεβάλετο η θεά Δίκη και η Θέμις από τους Ανθρώπους , έπαιρνε τη θέση της δίπλα στον Δία, ο οποίος απέδιδε στον καθένα αυτό που του άρμοζε. Η Ιλιάδα παρουσίαζει το πώς κυβερνούσαν τον κόσμο οι θεοί και μας δίνει την πραγματική και όχι μια εξωραϊσμένη εικόνα της αρχαίας κοινωνίας. Από την άποψη αυτή ποτέ δεν ξεστόμησαν οι Έλληνες ότι οι θεοί ήσαν δικοί τους, ούτε ότι αυτοί ήσαν οι εκλεκτοί του θεού. Έκαναν βέβαια συμμαχίες αλλά και έχθρες με τους θεούς, όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους.



8/ Ο Νέστωρ Πατέρας της Προπαγάνδας

Η φράση του Νέστορος « ας πάμε στο ευρύ στρατόπεδο, να φουντώσουμε στα στήθη των(Αχαιών) πιο γρήγορα την λύσσα του πολέμου» δείχνει ότι οι Έλληνες είχαν πρώτοι αντιληφθεί την ανάγκη της ηθικής προπαρασκευής του στρατεύματος προς πόλεμον προ της αναλήψεως κάποιας επιχειρήσεως και κατ’ επέκταση και της αξίας της προπαγάνδας προς διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Για την μετάδοση όμως της προπαγάνδας και των πληροφοριών της διοικήσεως απαιτούνται μέσα διαβιβάσεων . Τα μέσα διαβιβάσεων της εποχής ήσαν οι κήρυκες που μετέδιδαν τις εντολές της διοικήσεως. Από την Ιλιάδα γνωρίζουμε ότι οι Έλληνες ανήγγειλαν την κατάληψη της Τροίας με τις «φρυκτωρείες». Αυτό ήτο ένα πρωτόγονο αλλά πολύ έξυπνο σύστημα επικοινωνίας. Αναψαν λοιπόν μεγάλες φωτιές στην κορυφή των βουνών και από όρος σε όρος κατά μήκος της διαδρομής μετεδόθη από την Τροία ως τις Μυκήνες, η πληροφορία πτώσεως της Τροίας. Φυσικά τούτο προϋπέθετε ένα κώδικα που ήτο γνωστός στα μέρη αυτά . Λ. χ μια φωτιά ήτο η προπαρασκευή , δύο φωτιές ήτο το πρώτο μήνυμα, τρεις φωτιές ήτο το δεύτερο μήνυμα κ.ο.κ. Κρυπτογραφικοί κώδικες ήσαν και τις σκυτάλες , όπου προσήρμωζαν άναλογα με το πάχος της σκυτάλης ορισμένες ταινίες γραμμάτων με προκαθορισμένες πληροφορίες και μπορούσαν να αναγνώσουν το κείμενο επι τη βάσει του πάχους της σκυτάλης. Από τις κωδικές σκυτάλες προήλθεν και η σκυταλοδρομία , των ημεροδρόμων που τις προσκόμιζαν.


9/ Ο Οικολόγος Όμηρος

Η παρομοίωση του πετάγματος των πουλιών πάνω στο λιβάδι του Ασίου με τη συγκέντρωση των στρατιωτικών τμημάτων στο πεδίο της μάχης δείχνει την οικολογική αντίληψη του συγγραφέως. Σήμερον μπορούμε να μιλάμε για τα νεκρά πουλιά που κείτονται ακίνητα πάνω στα νερά και στον πηλό των λιμνών και των αποξηραμένων βάλτων εξ αιτίας της ρυπάνσεως και της αποξηράνσεως των βιοτόπων , συνεπεία του τεχνικού μας πολιτισμό. Δύο διαφορετικές εποχές, τότε και τώρα. Τότε που όλα τα είδη είχαν το ίδιο συμπαντικό θεό που φρόντιζε για όλα τα πλάσματα του. Τώρα που ο ανθρωποκεντρικός θεός μας δεν ενδιαφέρεται για την ζωή των άλλων ειδών της φύσεως παρά μόνον για τον άνθρωπο. Αυτός είναι ο κυρίαρχος του κόσμου. Όμως όταν θα έχουν εξαφανισθεί τα περισσότερα είδη ζώων και πτηνών , δασών και φυτών τότε θα πλησιάζει η εξαφάνιση και του ίδιου του ανθρώπου. Ο άνθρωπος ροκανίζει σήμερα το κλαρί που τον στηρίζει στην άβυσσο του διαστήματος. Ισως γι’ αυτό οι επιστήμονες βιάζονται να εξευρενήσουν κατοικήσιμους πλανήτες ή δορυφόρους πλανητών , για να μετοικήσουν όταν θα έχει εξαντληθεί η ζωή στη Γη.

10/ Οι Αρχηγοί Τυφλοπόντικες

Την εποχή του Τρωικού Πολέμου και ως την ανακάλυψη της πυρίτιδος και των εκηβόλων όπλων( μακρού βεληνεκούς), οι αρχηγοί ελάμβαναν θέση στη μάχη σε κεντρικό σημείο, ώστε να διευθύνουν αυτοπροσώπως τις επιχειρήσεις και να ενθαρρύνουν δια της παρουσίας το στράτευμα τους. Στα προϊστορικά χρόνια οι αρχηγοί συχνά μονομαχούσαν και εκ της μονομαχίας εκρίνετο η έκβαση της μάχης. Σήμερα οι αρχηγοί μιμούνται τους τυφλοπόντικες, διότι μπαίνουν στα αντιατομικά καταφύγια . Τότε οι εξουσιαστές είχαν τουλάχιστον ανδρεία, σήμερα είναι δειλοί. Βρίσκονται στα μετόπισθεν στα πολεμικά τους στρατηγεία, τα οποία είναι εγκατεστημένα σε μεγάλο βάθος κάτω από την γη. Τα πολυδάπανα υπόγεια στρατηγεία είναι αντιατομικά και ικανά να προφυλάσσουν τον αρχηγό από κάθε είδους προσβολή(συμβατική , πυρηνική ή διά χημικών και βακτηριολογικών όπλων). Ο πρόεδρος των ΗΠΑ διαθέτει τουλάχιστον δύο αντιατομικά καταφύγια , εξοπλισμένα με όλες τις σύγχρονες ανέσεις διαβίωσης επι μακρόν. Επίσης διαθέτει τα πιο σύγχρονα μέσα επικοινωνιών προς τον έξω κόσμο. Εκτός από αυτό έχει στην διάθεση του και δύο πλήρως εξοπλισμένα αεροσκάφη τύπου Boing 747(Τζάμπο) ειδικώς διασκευασμένα για την άνετη διαβίωση εν πτήσει και την διεύθυνση πυρηνικών ή συμβατικών επιχειρήσεων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης.
Όταν συνέβη η κρίση των πυραύλων της Κούβας το 1962, διετάχθη η ενεργοποίηση των επικοινωνιών του Πολεμικού Στρατηγείου του LANDSOUTHEAST, το οποίον ευρίσκετο έξω από την Σμύρνη στα έγκατα ενός βουνού. Τότε διαταχθήκαμε να πάμε για την επάνδρωση τούτο εν όψει του αναμενόμενου πυρηνικού πολέμου, που μπορούσε να ξεσπάσει με την Σοβιετική Ένωση. Ευτυχώς η κρίση έληξε αισίως με την συνεννόηση Κέννεντυ-_Κρουτσώφ. Όμως εκείνη την συνεννόηση την πλήρωσε με την ζωή του ο άτυχος πρόεδρος, ο οποίος δολοφονήθηκε λίγο αργότερα από το εγκληματικό κατεστημένο της Ουάσιγκτον. Ο Χίτλερ αυτοκτόνησε μέσα στο «μπούνκερ» εγγύς της Πύλης του Βραδεμβούργου , στο Βερολίνο για να μην παραδοθεί, ενώ ο Μπους την 11η Σεπτ. 2001 μπήκε στο στρατηγικό καταφύγιο της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας στη Νεμπράσκα για να προστατευθεί από τους τρομοκράτες του Μπιν Λάντεν. Αλλά και ο Μπιν Λάντεν ζει –σύμφωνα με τα παραμύθια που μας λένε – σε μιά σπηλιά του στο Αφγανιστάν. Γιατί όμως δεν τον σκοτώνουν; Γιατί δεν καταργούν τα πυρηνικά όπλα να είναι ασφαλείς, αντί να φτιάχνουν καταφύγια-τάφους ; Ιδού η απορία!

7/ Οι Έλληνες ανέκαθεν Καλοφαγάδες

Οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων αρέσκοντο στην καλοφαγία και στην ευωχία. Τους αρέσει ιδιαιτέρως το ψητό κρέας στη σούβλα. Όσον αφορά στο ψήσιμο τότε και τώρα- αν αφαιρέσουμε τις ηλεκτρικές σούβλες- ελάχιστα διαφέρει η τεχνική ψησίματος. Και τότε έτρωγαν τα εντόσθια στη σούβλα και τώρα τρώμε το κοκορέτσι στη σούβλα, παρά τις απαγορεύσεις των Ευρωπαϊκών κοινοτικών κανονισμών. Τον Έλληνα τίποτα δεν τον πτοεί. Όλα τα υπομένει. Και τα καλά και τα κακά, και πίνοντας το ποτηράκι του πάνε τα φαρμάκια κάτω.

8/ ΟΙ ΚΟΣΜΙΚΟΙ ΘΕΟΙ ΑΛΛΑΖΟΥΝ-ΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΟΧΙ


Όλος ο Κόσμος αλλάζει. Και οι Κοσμικοί θεοί αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου. Μόνον το ιερατείο μένει αγκυλωμένο . Όλα τα κατευθύνει η Ανάγκη και Ειμαρμένη και τα οδηγεί από την ΓΕΝΝΗΣΗ και ΩΡΙΜΑΝΣΗ στο ΘΑΝΑΤΟ και στην ΔΙΑΛΥΣΗ . Την ίδια μοίρα έχουν και οι Κοσμικοί Θεοί, ως ενδογενείς οντότητες. Κι’ αυτοί βρίσκονται σε συνεχή εξέλιξη. Όσο ανέρχεται η κλίμακα της Συνειδητότητος του ανθρώπου τόσο και οι Θεοί γίνονται περισσότερο κατανοητοί και φιλικοί προς τον άνθρωπο. Ίσως δε κάποτε ο άνθρωπος πλησιάσει τόσο πολύ τους Κοσμικούς Θεούς, ώστε κι’ αυτός να νοιώσει ότι αποτελεί μέρος της Ουσίας εκείνων. Διότι ανά πάσα στιγμή τόσον ο Κοσμικός Ζευς με την ενέργεια, όσον και η Κοσμική Ήρα με την ύλη, είναι μέσα μας. Κι’ αυτοί υποφέρουν όπως εμείς, διότι κι’ αυτοί αναμένουν κάποτε το τέλος τους. Επομένως, οι θεοί είναι αθάνατοι μόνον σ’ αυτόν τον Κόσμο. Στο Σύμπαν ισχύουν εντελώς διαφορετικοί νόμοι και εκεί δεν υπάρχει Λόγος υπάρξεως τους . Εκεί βασιλεύει ο Συμπαντικός Ζευς και η Συμπαντική Ήρα, χωρισμένοι ο ένας από τον άλλον . Επίσης εκεί παραμονεύει ο Κρόνος= Χωροχρόνος. Εκεί ισχύει η απεριόριστη καθαρότητα, πληρότητα και ευδαιμονία. Μπορεί ο Ζευς να εποφθαλμιά την παρθενία της Ήρας, που την περιλούζει με ην ενέργεια του , αλλά αυτή ανθίσταται επιμόνως και παραμένει παρθένος, εκτός κι’ αν βρεθεί σε κάποια στιγμή αδυναμίας και υποκύψει στις έντονες ερωτικές του ορέξεις. Στην περίπτωση αυτή δεν θα αποφύγει την Ιερά Σύλληψη, αλλά και πάλιν η γέννηση και επιβίωση των τέκνων δεν είναι βεβαία , διότι καραδοκεί ο Κρόνος =Χρόνος να πνίξει τα νεογέννητα παιδιά της, δηλαδή τους νέους Κόσμους.

α/ Οι Παλαιοί και οι Νέοι Θεοί

Αυτοί οι Κοσμικοί Θεοί αποτελούν τον Κοσμικό Λόγο. Ο Ζευς Λόγος και η Ήρα Λόγος συνιστούν τον Κοσμικό Λόγο, δηλαδή την Πεμπτουσία και τον Κώδικα του Κόσμου. Όχι ότι οι θεοί είναι ανθρωπόμορφοι. Οι Αρχαίοι πρόγονοι μας το γνώριζαν αυτό , γι’ αυτό ποτέ δεν προσευχήθηκαν μπροστά στα θεϊκά καθ’ όλα αγάλματα τους. Κάθε ιδιότητα του Κόσμου ενυπάρχει σ’ αυτόν, είτε δυνάμει είτε ενεργεία. Αυτές τις ιδιότητες εκφράζουν οι θεοί του Ολύμπου και φιλοσοφία του 12θεου ήτο το υπόβαθρο της φιλοσοφικής τους σκέψεως. Μερικοί θεοί γεννήθηκαν πρώιμα διότι εξέφραζαν τις αρχικές ιδιότητες, που ήσαν τότε εν ενεργεία(Δήμητρα, Ποσειδών, Διόνυσος κλπ) Άλλοι ήλθαν αργότερα, διότι αρχικά ήσαν εν δυνάμει.(Απόλλων, Ήφαιστος, Νέμεσις κ. α) Τώρα χωρίς να το καταλαβαίνουμε επικαλούμεθα όλοι τον θεό της Πληροφορικής –ας τον ονομάσουμε Ιδομενέα -και τον παρακαλούμε να μας απαλλάξει από τα δεινά και να μας αυξήσει τα καλά της . Ζητάμε να μας αυξήσει το όριο ζωής . Να μας λυτρώσει από τις αρρώστιες . Να μας απαλλάξει από την ρύπανση του περιβάλλοντος. Να μειώσει την φτώχεια κ. α και να μας δώσει μια μακρά και ευχάριστη ζωή. Οι καλλιτέχνες δεν θα αργήσουν να του φτιάσουν και περικαλλή αγάλματα . Σε μερικές δεκαετίες μπορεί να έλθει στο προσκήνιο κι’ ένας άλλος θεός , ας τον ονομάσουμε από τώρα Φαέθοντα. Είναι ο θεός των διαστημικών ταξιδιών και της μετανάστευσης του ανθρώπου στο Διάστημα,. Αυτή την φορά ο Φαέθων θα είναι άξιος κυβερνήτης του άρματος προς το Ηλιακό μας Σύστημα και θα δώσει στον άνθρωπο την ευκαιρία να ξεριζωθεί κάποια μέρα στο απώτατο μέλλον από την Γη για να μεταναστεύσει στο Κοσμικό Διάστημα, κατά το πρότυπο των θεών . [Την συνήθεια της θεοποιήσεως μιμήθηκε και το χριστιανικό Ιερατείο με την αγιοποίηση ατόμων , αλλά απέτυχε διότι δεν έπιασε την ιδέα αλλά την υλική εκμετάλλευση του θεσμού . Ο λαός μας όμως έχει ακόμη στο υποσυνείδητο του τις θεότητες του Ολύμπου, έστω και με χριστιανικό μανδύα. ]


9/ Η ΨΥΧΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗ


Ο Συμπαντικός Ζευς και η Συμπαντική Ήρα μετά την Ιεράν Σύλληψη του Κόσμου, ολίγον συμμετέχουν στο Κοσμικό Γίγνεσθαι. Τον Κόσμο μας εφ’ εξής εξουσιάζουν κατ’ αποκλειστικότητα ο Κοσμικός Ζευς και η Κοσμική Ήρα, δηλαδή η Ύλη και η Ενέργεια. Η ζωή του Κόσμου τούτου –διότι αλλού μπορεί να υπάρχουν άλλοι Κόσμοι διαφορετικοί από τον δικό μας-εκτιμάται σε 35 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια. Μετά ταύτα οι κοσμολόγοι λένε ότι θα τερματίσει το βίο του και θα επανέλθει και πάλι στο αρχέτυπο Σωμάτιο της Ήρας και στο Ενέργειο του Διός. Όταν όμως οι Ουσίες επιστρέψουν στην αρχέτυπη μορφή τους, θα είναι αρκετά γηρασμένες και ανίκανες να ξαναφτιάξουν ένα νέο Κόσμο. Τότε θα πάρουν διαζύγιο δια παντός ο Συμπαντικός Ζευς και η Συμπαντική Ήρα στην αιωνιότητα . Επομένως, η Ειμαρμένη τους είναι να διαχωρισθούν κάποια μέρα. Στο Χαοτικό Σύμπαν θα επανενωθούν αμοιβαία τον μεν σωμάτιο της Ήρας με το αντίστοιχο αντισωμάτιο του και το ενέργειο του Διός με το αντιενέργειο του, που αναμένουν νοσταλγικά αυτήν την επανένωση τους. Τότε θα πέσουν στην αιώνια εν δυνάμει ύπαρξη τους ,που θα ισοδυναμεί με ανυπαρξία. [Τώρα ο Κόσμος-και φυσικά και ο άνθρωπος- πλησιάζει το ανώτερο σημείο της ωρίμασης του, δεδομένου ότι έχουν παρέλθει 14 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια από την Μεγάλη Έκρηξη. Επομένως ευρισκόμεθα περίπου στο μέσον της Κοσμικής ζωής και πλησιάζουμε στο σημείο της πλήρους ωρίμανσης . Ο κύκλος ζωής του Κόσμου, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Πυθαγόρα, είναι 33 δισεκατομμύρια χρόνια . ] Μετά από 15-20 δισεκατομμύρια χρόνια πιστεύεται ότι ο Κόσμος μας θα έχει καταστραφεί και τότε όλα θα επανέλθουν στην αιωνιότητα του απείρου Χαοτικού Σύμπαντος ως εν δυνάμει σωμάτια ύλης και θέουσας ενέργειας. Εκεί είναι το Νιρβάνα της ανυπαρξίας , της χαοτικής αταξίας, της απόλυτης καθαρότητας και της αιώνιας ευδαιμονίας.

α/ Η Αμάθεια Εμπόδιο Στασιμότητος

Ο Κόσμος μας όμως-και μαζί και οι θεοί - αλλάζουν, διότι τα «Πάντα Ρει» , σύμφωνα με την Ηρακλείτεια ρήση. Τίποτα λοιπόν δεν μένει στάσιμο και στατικό. Αυτή είναι η Ειμαρμένη του Κόσμου. Μόνον οι μονοθεϊστικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός , Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) θέλουν τον Κόσμο στατικό και τον θεό δημιουργό (Γιαχβέ ή Αλλάχ), να μένει παρατηρητής , έξω από τον Κόσμο και από το Σύμπαν, και από εκεί μέσω του Ιερατείου- των γήινων αυτόκλητων εκπροσώπων του - να εξουσιάζει τα πάντα και να καταπιέζει τον άνθρωπο . Αυτή είναι η μεγαλύτερη απάτη που γνώρισε ποτέ το ανθρώπινο γένος από της υπάρξεως του. Ενώ όλα τα ζώντα είδη είναι υποταγμένα στην Ανάγκη και στην Ειμαρμένη, ο άνθρωπος κατ’ εξαίρεση είναι υποταγμένος στις εξωσυμπαντικές φαντασιώσεις του , δηλαδή στα δημιουργήματα της νοσηρής του φαντασίας. Από την άποψη αυτή ο άνθρωπος αποτελεί μια κακοήθη μετάλλαξη της Φύσεως και γι’ αυτό υφίσταται την αρνητική ανταπόδοση της . Η Φύση είναι Αγαθή και δεν έχει πρόθεση εκδικήσεως σε βάρος των ανθρώπων, όπως διατείνονται πολλοί. Όταν όμως παραβιάζονται οι φυσικοί νόμοι, αυτή προσπαθεί να επαναφέρει σε κατάσταση ιστορροπίας την διαταραχθείσα ισορροπία στο οικοσύστημα .

β/ Η Φύση έχει Σοφία και Αγαθότητα

Η Φύση έχει μέσα της Σοφία και Αγαθότητα για όλη την Κοσμική Δημιουργία. Απλούστατα, εμείς οι άνθρωποι δεν κατανοούμε τον Κοσμικό Λόγο . Όταν ενηλικιωθεί ψυχοπνευματικά ο άνθρωπος και χρησιμοποιήσει πλήρως το λογισμικό του όργανο , τότε θα αποβάλει τις δεισιδαίμονες αντιλήψεις και θα αντιληφθεί τον Κοσμικό Λόγο ώστε :
1/ Να κατανοήσει τις θείες Ουσίες που φέρει μέσα του,
2/ Να υπακούσει στους Κοσμικούς Νόμους ,
3/ Να αποκτήσει την Κοσμική Αγαθότητα και Σοφία
4/ Να προσαρμοσθεί στην Ανάγκη και στην Ειμαρμένη, που καθορίζουν το νόημα του Κόσμου και παντός είδους ζωής εντός αυτού.
5/ Να συνενωθεί αρμονικά με την Συμπαντική και Παγκόσμια Συνειδητότητα . Τότε θα έχει αντιληφθεί και την δική του Συνειδητότητα σαν μέρος του Σύμπαντος και του Κόσμου.
Τότε θα έχει αποκτήσει την πραγματική Σοφία και Αγαθότητα, που ενυπάρχει στον Κόσμο και θα αντιληφθεί ότι η παράταση του ορίου ζωής του μερικά χρόνια , ή η συγκέντρωση περισσότερου πλούτου ή δόξας , δεν θα τον ωφελήσει σε τίποτα, όσο η δημιουργία μιάς ανώτερης ψυχοπνευματικής ζωής , την οποία οι Αρχαίοι μας πρόγονοι την αποκαλούσαν «Ευ ζην».

γ/ Ο Κόσμος έχει Ευταξία και Κάλλος

Οι άνθρωποι βρίσκονται ακόμη στο σκοτεινό σπήλαιο-όπως είπε ο Πλάτων- και βλέπουν τις παραισθήσεις από τις εκλάμψεις των δολίων που βρίσκονται εκτός αυτού. Αν ελευθερώνοντο και ατένιζαν τον έναστρο Ουρανό και την όμορφη Φύση θα έβλεπαν την Ευταξία και το Κάλλος που διαθέτει ο Κόσμος τούτος. Τότε θα επικοινωνούσαν με την ψυχή τους και θα υψώνοντο στο θείον. Αυτό το είδαν πρώτοι οι πρόγονοι μας αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν και μιμηθέντες την Φύση έφτιασαν κατ’ εικόνα και ομοίωση τον δικό τους κόσμο. Γι’ αυτό τα έργα τους εκείνα έμειναν αθάνατα . Αυτοί σεβάσθηκαν τον Νόμο της Οικο-νομίας της Φύσεως και γι’ αυτό αισθάνθηκαν την ανάγκη να πειθαρχήσουν στο Νόμο ( Κοσμικό και Ανθρώπινο) με την καθιέρωση της Δημοκρατίας . Αυτούς ήτο ο λόγος που δεν προχώρησαν στην σπατάλη ενέργειας και ύλης σε άσκοπες αιτίες ( ανάπτυξη τεχνολογίας, υπερκατανάλωση υλικών αγαθών , μακροσκελή και ανούσιο λόγο, μακρούς πολέμους κλπ) Τούτο εξέφρασε το «Μηδέν Αγαν» και το «Παν Μέτρον Αριστον». Η έννοια της Οικο-νομίας επέβαλε στους Αρχαίους προγόνους μας να θεσπίσουν πρώτοι Νόμους στον οίκο τους(Οικο-νομία) , για να μιμηθούν τους Κοσμικούς Νόμους . Έφτιασαν θαυμαστά αγάλματα και έργα τέχνης για να μιμηθούν την Κοσμική διακόσμηση με την αναπαράσταση των θεών και των ηρώων τους. Το νόημα της Δημοκρατίας ενέχει μέσα του την κινητοποίηση όλων των δυνάμεων και την αποφυγή της σπατάλης του ανθρώπινου δυναμικού, που αλλιώς θα έμεναν ανενεργοί. [Μόνον μέσα από την Ελληνική Θεογονία-Κοσμογονία μπορούμε να ερμηνεύσουμε την Ελληνική φιλοσοφία , που επιζητά το Κάλλος, την Αγαθότητα, την Σοφία, την Αρμονία, τους Θεσμούς, το Γνώθι σ’ εαυτόν, το Μηδέν Αγαν, τον Σεβασμό στην Φύση κ.ο. κ. Όλα αυτά εκπηγάζουν από την αποκρυπτογράφηση του Κοσμικού Λόγου]
δ/ Η Κοσμική Οικο-νομία

Σήμερον όλα αυτά έχουν ανατραπεί. Η Σοφία κατέβηκε στα πόδια και ο αμαθέστατος Πλούτος σήκωσε κεφάλι. Ο ανορθολογισμός κυβερνάει τον Κόσμο. Η ολιγαρχική άρχουσα τάξη αγνοεί τους Κοσμικούς(Συμπαντικούς) Νόμους και ενεργεί αντίθετα προς την Οικο-νομία των φυσικών πόρων [Οικο-νομία=Νόμοι ή και Νομή(Διανομή) στον Οίκο].
-Τι σημαίνουν τα αναπτυξιακά μοντέλα που βασίζονται στην υπερκατανάλωση, δηλαδή στην καταστροφή και στη σπατάλη;
-Τι σημαίνει η υποχρεωτική καταδίκη σε ανεργία μέρους του πληθυσμού;
Τι σημαίνει η άδικη κατανομή του πλούτου ;
«ΠΑΝΤΕΣ ΠΑΝΤΑ ΑΔΙΑΝΕΜΗΤΑ ΝΕΜΟΝΤΑΙ» είπαν οι πρόγονοι μας. Ολοι έχουμε δικαίωμα στην ζωή, όπως έχουμε και στον αέρα.
-Τι σημαίνει η αέναη διαλεκτική λογοδιάρροια στα ΜΜΕ χωρίς ουσία ;
-Τι σημαίνει η υποκρισία και η έλλειψη Συνειδητότητος των σύγχρονων ανθρώπων ;
Όλα αυτά σημαίνουν την βαθύτατη κρίση που περνάει ο άνθρωπος πριν από την ενηλικίωση του. Η ανεργία είναι το μέσον εκμεταλλεύσεως των ανθρώπων . Η υπερκατανάλωση υλικών αγαθών είναι το μέσον φθοράς των ψυχών. Η έλλειψη συνειδητότητος είναι το αποτέλεσμα της ελλείψεως Παιδείας και Καλλιέργειας του ατόμου. [Οι Αρχαίοι πρόγονοι μας σεβάσθηκαν πλήρως την αρχή της Οικο-νομίας της Φύσεως και δεν προχώρησαν στην εφαρμογή των θεωρητικών γνώσεων τους για να μην διαταράξουν την αρμονία και ισορροπία του οικοσυστήματος.
-Το «λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» στο Λόγο,
-Η λιτότατα στα έργα
- Το «φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας» , το «Μέτρον» και το «Μηδέν Αγαν» στις πράξεις,, όλα φέρουν μέσα τους το σπέρμα του Κοσμικού Νόμου της Οικονομίας, και τον σεβασμό προς την Φύση].

ε/ Κίνηση , Ροή και Αλλαγή

Η ρήση του Ηρακλείτου: «Τα Πάντα Ρει», φανερώνει ότι οι πρόγονοι μας γνώριζαν την διαρκή Κίνηση, την αέναη Ροή και την συνεχή Αλλαγή του Κόσμου, αλλά και όλων όσων συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Και προσαρμόσθησαν για να μην τσακισθούν από το Κοσμικό Ρεύμα . Έγιναν εκούσιοι ταξιδευτές και χωρίς εξαναγκασμούς έπλεαν πάνω στο «καράβι» της αέναης Αλλαγής , μέσα στο Κοσμικό Ρεύμα της συνεχούς Ροής , αναζητώντας συνεχώς νέα Γνώση. Τα υλικά αγαθά τους άγγιξαν μόνο στο μέτρον που τους επέβαλε η συντήρηση τους στη ζωή και η επιθυμία τους να κάνουν πράξεις ευποιίας. Η πολυτέλεια δεν τους παρέσυρε σε πράξεις υπερβολής . Εκεί που φάνηκαν σπάταλοι ήτο στην εκδήλωση μιάς ανώτερης αισθητικής με θαυμαστά έργα προς το θείο(ναοί, βωμοί, έργα τέχνης) και στους θεσμούς(Πρυτανεία, Θέατρα, Στάδια, Παλαίστρες, κ. α) Όταν ο σημερινός άνθρωπος ξεπεράσει τις υλικές του ανάγκες, τις δεισιδαιμονίες και στρεβλές του αντιλήψεις που τον κρατούν αιχμάλωτο στην καθυστέρηση και στο θεοκρατικό δογματισμό, τότε μόνον θα μπορέσει να κάνει βήματα προόδου προς τον πραγματικό Πολιτισμό της Γνώσης.

στ/ Κόσμος Ανέραστος και Εριστικός

Πάνω όμως απ’ όλα πρέπει ο σημερινός άνθρωπος να φέρει στο προσκήνιο τον ωραίο θεϊκό Έρωτα, που εξουσιάζει όλες τις ενώσεις και είναι αυτός που ενώνει τον αισθητό και νοητό Κόσμο σε ένα αρμονικό κοσμικό σύνολο. Αυτός ο Κοσμικός Έρωτας θα ενώσει τον Κόσμο σε ένα κοινό σκοπό και σ’ ένα ανώτερο όραμα που θα βγάλει τον άνθρωπο από την ζούγκλα των πολέμων και θα τον οδηγήσει σε μια ανώτερη Συνειδητότητα και Ευδαιμονία. Τότε ο άνθρωπος θα υποτάξει το Εγώ του στο Εμείς. Θα αποβάλει την αλαζονία , την κακία και την δολιότητα . Τότε θα ακολουθήσει την αγαθότητα και θα σεβασθεί τους Νόμους. Τότε θα σταματήσει την άσκοπη σπατάλη και καταναλωτική κραιπάλη υλικών αγαθών, η οποία είναι αντίθεση προς τον Κοσμικό Νόμο και θα παράγει περισσότερα πνευματικά αγαθά και γνώση .

ζ/ Σεβασμός στους Κοσμικούς Νόμους και Ευδαιμονία

Ο άνθρωπος ενηλικιώνεται μαζί με τον Κόσμο και τους θεούς του , και αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι η σημερινή του κακοδαιμονία και θλίψη προέρχεται από τον ίδιο τον Εαυτόν του και από την παραβίαση των Νόμων της Φύσεως. Αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι αν ακολουθήσει τους Κοσμικούς Νόμους θα ζήσει ευχάριστα , χωρίς λύπες και στεναγμούς. [Ακόμη και τη λέξη ‘κοσμικός’ την περιόρισε στον μικρόκοσμο του και την συνέδεσε με τα πιο ανούσια πράγματα της κοινωνικής του δράσεως ]
Πως όμως θα το επιτύχει να γίνει καλύτερος ;
1. Aν γίνει σοφότερος , αγαθότερος και στραφεί περισσότερο στα ψυχοπνευματικά αγαθά και λιγότερο στα υλικά,
2. Αν καθαρίσει την ψυχή και το πνεύμα του από τα άχρηστα υποπροϊόντα και ψυχοφθόρες πληροφορίες , δηλαδή τα «σκουπίδια» του πολιτισμού μας
3. Αν συνειδητοποιήσει ότι ο τελικός του προορισμός δεν είναι αυτός ο Κόσμος αλλά η συμπαντική απειρότητα και αιωνιότητα που μας περιβάλλει.
Τότε θα εξασφαλίσει την απόλυτη ευδαιμονία , πληρότητα , ισορροπία και χαρά στην ζωή του. Τότε θα είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος και δεν θα φοβάται να ξαναγυρίσει στην Απόλυτη καθαρότητα και μακαριότητα του Συμπαντικού Χάους, στο άπειρο Νιρβάνα της αιωνιότητας από όπου κάποτε ξεκίνησε . Το τέλος δεν είναι μακριά. Η ανάσταση των νεκρών είναι μύθος για την εκμετάλλευση του ατόμου από το Ιερατείον και εν ζωή, αλλά και μετά θάνατον. Κανείς δεν ξαναγύρισε για να έχουμε μια λογική απόδειξη περί του αντιθέτου. Ο κύκλος της ζωής μας στην Γη είναι στιγμιαίος , αλλά και ο κύκλος του Κόσμου είναι απειροελάχιστος μπρος στην αιωνιότητα.

Ζήσε λοιπόν καλά , ζήσε φυσιολογικά, σαν να είσαι αθάνατος.
Κάνε το καλό σαν να είσαι θεός.
Ήλεγχε την Συνείδηση σου τακτικά,
πριν και μετά κάθε σου πράξη και πριν κοιμηθείς,
σαν να είσαι μελλοθάνατος.
Κράτα την ψυχή σου καθαρή.
Έσω λοιπόν έτοιμος για το κάθε τι !
Για κάθε Αλλαγή- Αμφικτύων











Κωνσταντίνος Χ. Κωνσταντινίδης



ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ

ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ

ΟΜΗΡΟΥ ΗΛΙΑΣ( Β 485- 675)


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 15ον
( Ο Κατάλογος των Αρχηγών )

ΡΑΨΩΔΙΑ Β’


ΟΝΕΙΡΟΣ – ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΛΟΙΩΝ

(485-675)
Πέστε μου τώρα, ώ Μούσες, που κατοικείτε στα ανάκτορα του Ολύμπου, γιατί είσθε θεές και παρευρίσκεσθε παντού και ξέρετε τα πάντα κι’ εμείς μόνο την φήμη τους ακούμε και δεν ξέρουμε τίποτε, ποιοι ήσαν οι αρχηγοί κι’ οι βασιλείς των Αχαιών. Δεν θα μπορούσα όμως εγώ να ιστορήσω, ούτε να ειπώ τα ονόματα του πλήθους, ακόμη κι’ αν είχα δέκα γλώσσες και δέκα στόματα κι’ αρράγιστη φωνή και χάλκινα τα στήθη , αν αι Ολυμπιάδες Μούσες, αι θυγατέρες του αιγιδοφόρου Διός, δεν μου θυμίσουνε αυτούς που ήλθανε στο Ίλιον. Θα ειπώ όμως με τα ονόματα τους αρχηγούς κι’ όλα τα πλοία:
Αρχηγοί λοιπόν των Βοιωτών ήσαν ο Πηνέλεως και ο Λήιτος κι’ ο Αρκεσίλαος κι’ ο Προθοήνωρ κι’ ο Κλόνιος και που από αυτούς άλλοι εκατοικούσαν στην Υγρίαν και την πετρώδη Αυλίδα και στον Σχοίνον και τον Σκώλον και στην ορεινή Ετεωνόν και στην Θεσπίαν και στην Γραίαν και στην ευρύχωρο Μυκαλησσόν κι’ άλλοι στο Άρμα και το Ειλέσιον και τας Ερυθράς. Άλλοι πάλιν εξουσίαζαν τον Ελαιώνα και την Υλην και τον Πετεώνα και την Ωκαλέαν και την Μεδεώνα την καλοκτισμένη πόλι, και τις Κώπες και την Εύτρησιν και την Θίσβην με τα πολλά περιστέρια, κι’ άλλοι εκατοικούσαν στην Κορώνειαν και στην Αλίαρτο με τις παχειές βοσκές κι’ άλλοι στην Πλάταιαν κι’ άλλοι στον Γλίσαντα κι’ άλλοι είχαν την Αρνην με τα πολλά σταφύλια και την Μίδειαν και την πενίερη Νίσα και την μακρυνή Ανθηδόνα. Αυτοί είχαν έρθει στην Τροία κι’ εκατό πλοία κι’ απάνω στο καθένα ήσαν εκατόν είκοσι νέοι Βοιωτοί.
Σ’ όσους πάλι εκατοικούσαν στην Ασπληδόνα και στον Ορχομενόν των Μινυών, αρχηγοί ήσαν ο Ασκάλαφος και ο Ιάλμενος, οι γυιοί του Άρεως, που τους εγέννησε από τον Αρη, η Αστυόχη , στο δώμα του Ακτορος του Αζείδου, η σεμνή παρθένα, που ανέβηκε στο ανώγι προς χάριν του δυνατού Άρεως, που επλάγιασε κρυφά μαζί της. Αυτοί είχαν στο στόλο τριάντα βαθειά πλοία.
Αρχηγοί δε των Φωκέων ήσαν ο Σχέδιος και ο Επίστροφος, οι γυιοί του μεγαλοψύχου Ιφίτου, του γυιού του Ναυβόλου, κι’ άλλοι απ’ αυτούς εκατοικούσαν στην Κυπάρισσον και στην πετρώδη Πυθώνα και στην ιερή Κρίσαν και στην Δαυλίδα και στον Πανοπέα κι’ άλλοι εξουσίαζαν την Ανεμόρειαν και την Υάμπολιν κι’ άλλοι εκατοικούσαν κοντά στον ιερό ποταμό Κηφισό. Μ’ αυτούς ήρθαν σαράντα μαύρα πλοία και με τις φροντίδες τους παρέταξαν τα πλήθη των Φωκέων κοντά στους Βοιωτούς στο αριστερό πλευρό τους.
Αρχηγός δε των Λοκρών ήταν ο γρήγορος Αίας, ο γυιός του Οϊλέως, πιο μικρός κι’ όχι τόσο μεγάλος στο ανάστημα όσο ο Αίας, ο γυιός του Τελαμώνος . Ηταν κοντός, με λινό θώρακα, στο δόρυ όμως ενικούσε όλους τους Αχαιούς Οι Λοκροί αυτοί εκαρπώντο τον Κύνον και την Οπούντα και την Καλλίαρον και την Βήσσαν και την Σκάρφην και τις ωραίες Αυγειές και την Τάρφην και το Θρόνιον , κοντά στον ποταμό Βοαγρία. Μ’ αυτούς μαζύ ήταν σαράντα πλοία των Λοκρών που εκατοικούσαν αντίκρυ από την ιερή Εύβοια.
Των δυνατών Αβάντων που εκατοικούσαν στην Εύβοια, και στην Χαλκίδα και στην Ερέτρια και στην Ιστιαία με τα πολλά σταφύλια και στην παραθαλάσσιο Κόρινθο και στην υψηλήν πόλιν Δίον και που άλλοι πάλι εκατοικούσαν στην Κάρυστον κι’ άλλοι στα Στύρα, αρχηγός των ήταν ο Ελεφήνωρ, ο τρομερός πολεμιστής και γυιός του Χαλκώδοντος. Αυτόν λοιπόν ακολουθούσαν οι Αβαντες, οι γρήγοροι και με τα μακρυά μαλλιά ως τους ώμους, καλοί πολεμισταί να σχίζουν με τα μακρύα τους δόρατα τους θώρακες γύρω στα στήθη των εχθρών, με σαράντα μαύρα πλοία.
Κι’ εκείνων που εκατοικούσαν στας Αθήνας, στην καλοκτισμένην πόλιν, στον δήμο του μεγαλοψύχου Ερεχθέως, που τον ανάθρεψε η Αθηνά, η θυγατέρα του Διός,-τον είχε γεννήσει όμως η καρποφόρα Γη και που τον έβαλε στας Αθήνας μέσα στον πλούσιο ναό της, όπου κάθε χρόνο τον εξευμένιζαν με θυσίες ταύρων και αρνιών-ο αρχηγός ήταν ο Μενεσθεύς, ο γυιός του Πετεού.
Κανένας ακόμη επίγειος άνθρωπος δεν ήταν όμοιος μ’ αυτόν στην παράταξι των αλόγων και των ασπιδοφόρων ανδρών. Ο Νέστωρ μόνον του διεφιλονείκει αυτήν την ικανότητα, γιατί ήταν γεροντότερος του . Αυτόν τον Μενεσθέα τον ηκολούθησαν πενήντα μαύρα πλοία.
Ο δε Αίας είχε φέρει από την Σαλαμίνα δώδεκα πλοία και τα έσυρε εκεί όπου εστέκοντο αι φάλαγγες των Αθηναίων.
Εκείνων πάλι που εκατοικούσαν στο Αργος και στην Τίρυνθα με τα ισχυρά τείχη και στην Ερμιόνη και στην Ασίνη, που έχουν βαθείς κόλπους και στην Τροιζήνα και τας Ηιόνας και στην Επίδαυρον με τα πολλά αμπέλια και εκείνων από τους γυιούς των Αχαιών , όσοι εκατοικούσαν στην Αίγινα και στον Μάσητα, αρχηγός των ήταν ο βροντόφωνος Διομήδης και ο Σθένελος, ο αγαπημένος γυιός του περιφήμου Καπανέως. Μ’ αυτούς τρίτος ήλθεν ο ισόθεος Ευρύαλος, ο γυιός του βασιλέως Μηκιστέως, του γυιού του Ταλαού. Όλων αυτών αρχηγός ήταν ο βροντόφωνος Διομήδης και μαζί μ’ αυτούς είχαν ακολουθήσει ογδόντα μαύρα πλοία.
Εκείνων δε που εκατοικούσαν στας Μυκήνας, στην καλοκτισμένην πόλιν και στην πλούσια Κόρινθον και στας καλοκτισμένας Κλεωνάς και είχαν τας Αρνειάς και την ωραίαν Αρεθυραίαν και την Σικυώνα, όπου εβασίλευσε πρώτος ο Άδραστος, κι’ όσοι έκατοικούσαν στην Υπηρεσίαν και στην υψηλήν Γονούσαν και στην Πελλήνην και είχαν το Αίγειον και όλην την Αιγίαλον κι’ εκατοικούσαν γύρω από την ευρύχωρον Ελίκην, αρχηγός των ήταν ο γυιός του Ατρέως , ο Αγαμέμνων, με εκτό πλοία. Τον ακολουθούσαν δε πάρα πολλά κι’ ανδρειωμένα παλληκάρια κι’ αυτός στη μέση τους , υπερήφανος, ήταν ντυμένος με μια λαμπρή χάλκινη πανοπλία, γιατί εξεπερνούσε όλους τους ήρωες, και γιατί είχε φέρει τους περισσότερους άνδρας. Εκείνων πάλι που εκατοικούσαν στην βαθειά και πλατειά Λακεδαίμονα και στην Φάριν και στην Σπάρτην και στην Μέσσην με τα πολλά περιστέρια, και όσοι εκατοικούσαν στας Βρυσειάς και στας ωραίας Αυγειάς και όσοι είχαν την Λάταν κι’ εκατοικούσαν κοντά στην Οίτυλον, αρχηγός των ήταν ο βροντόφωνος Μενέλαος με εξήντα πλοία. Αυτοί αρματώνοντο χώρια και στην μέση τους επρόβαινε ο Μενέλαος και τους παρακινούσε στον πόλεμο κι’ άναβε στην καρδιά του ο πόθος να εκδικηθή τους στεναγμούς και τα δάκρυα της Ελένης.
Εκείνων δε που εκατοικούσαν στην Πύλο και στην ωραίαν Αρήνην και στο Θρύον, κοντά σ’ έναν πόρον του Αλφειού, και στο καλοχτισμένο Αίπυ, κι’ εκατοικούσαν στον Κυπαρισσήεντα και στην Αμφιγένειαν και στην Πτελεόν και στο Έλος και στο Δώριον-όπου οι Μούσες όταν απάντησαν στον Θράκα Θαμύρην, που ήρχετο από την Οιχαλίαν, από τον Οιχαλέα Εύρυτον, του επήραν την γλυκειά φωνή γιατί στις καυχησολογίες του έλεγε ότι θα τις νικούσε αν ετραγουδούσαν μαζί του αι Μούσες, αι θυγατέρες του αιγιδοφόρου Διός κι’ εκείνες τότε χολωμένες τον ετύφλωσαν και του επήραν το θείο χάρισμα του τραγουδιού και τον έκαναν να λησμονήση την τέχνην της κιθάρας –αρχηγός των ήταν ο Γερήνιος ιππότης Νέστωρ με ενενήντα κοίλα πλοία.
Και εκείνων που εκατοικούσαν στην Αρκαδία κάτω από το υψηλό βουνό της Κυλλήνης, κοντά στον τάφο του Αιπύτου όπου ζουν πολεμισταί που μάχονται στήθος με στήθος κι’ όσοι εκατοικούσαν στον Φενεόν και στον Ορχομενόν με τα πολλά κοπάδια και στην Ρίπην και στην Στρατίαν και στην Ενίσπην που την δέρνουν οι άνεμοι, και όσοι είχον την Τεγέαν και την ωραίαν Μαντίνειαν και την Στύμφαλον και όσοι εκατοικούσαν στην Παρρασίαν, αρχηγός των ήταν ο Αγαπήνωρ, ο γυιός του Αλκαίου, με εξήντα πλοία. Σε κάθε πλοίο ήσαν πολλοί Αρκάδες που ήξεραν να πολεμούν. Ο ίδιος δε ο Αγαμέμνων, ο Ατρείδης, ο μέγας βασιλεύς, τους έδωσε καλόσελμα πλοία για να περάσουν την μαύρη θάλασσα, γιατί αυτοί δεν ήσαν ναυτικοί.
Εκείνοι πάλι που εκατοικούσαν στο Βουπράσιον και στην ιερή Ηλιδα και σ’ όσα μέρη περιέχει η Υρμίνη κι’ η Μυρσινος, που ευρίσκεται πολύ μακρυά από αυτήν, και στον Ωλενιο βράχο και στο Αλείπιον, αυτοί είχαν τέσσαρες αρχηγούς και τον καθέναν ακολουθούσαν δέκα γρήγορα πλοία με πολλούς Επειούς. Αρχηγοί των λοιπόν ήσαν ο Αμφίμαχος κι’ ο Θάλπιος, γυιοί , ο ένας του Κτεάτου κι’ ο άλλος του Ευρύτου, που ήσαν κι’ οι δυό γυιοί του Ακτορίωνος. Αρχηγός των άλλων ήταν ο γενναίος Διώρης, ο γυιός του Αμαρυγκέως και στην τέταρτη μοίρα αρχηγός ήταν ο Πολύξενος, ο όμοιος με θεό, ο γυιός του βασιλέως Αγασθένους, του γυιού του Αυγείου.
Κι’ εκείνων που ήσαν από το Δουλίχιον και από τα ιερά νησιά των Εχινών , που είνε πέρα από την θάλασσα, απέναντι της Ηλιδος, αρχηγός των ήταν ο Μέγης, ο ίσος με τον Αρη , ο γυιός του Φυλέως, του αγαπημένου του Διός, που όταν είχε θυμώσει κάποτε με τον πατέρα του, επήγε να καθήση στο Δουλίχιον. Αυτόν τον ακολουθούσαν σαράντα μαύρα πλοία .
Ο δε Οδυσσεύς ωδηγούσε τους μεγαλόψυχους Κεφαλλήνας κι’ εκείνους που εκατοικούσαν στην Ιθάκην και στο δασόφυλλον Νήριτον και στα Κροκύλεια και στην τραχεία Αιγίλιπα. Κι’ όσους εκατοικούσαν στην Ζάκυνθο κι’ εκείνους που εκατοικούσαν γύρω από την Σάμην κι’ όσους εκατοικούσαν απέναντι στη στεριά και γύρω στα νησιά, αρχηγός των ήταν πάλιν ο Οδυσσεύς, ο ίσος με τον Δία στη φρόνησι . Αυτόν τον ακολουθούσαν δώδεκα πλοία με κόκκινες πλώρες .
Των δε Αιτωλών που εκατοικούσαν στην Πλευρώνα και στην Ωλενον και στην Πελλήνην και στην παραθαλάσσιο Χαλκίδα και στην πετρώδη Καλυδώνα , αρχηγός των ήταν ο Θόας , ο γυιός του Αδραίμονος, γιατί δεν εζούσαν πιά οι γυιοί του μεγαλόκαρδου Οινέως κι’ ούτε εζούσε πιά κι’ αυτός ο ίδιος κι’ είχε πεθάνει κι’ ο ξανθός Μελέαγρος. Σ’ αυτόν λοιπόν είχε περιέλθει η βασιλεία των Αιτωλών. Αυτόν τον ακολουθούσαν σαράντα μαύρα πλοία.
Αρχηγός των Κρητών ήταν ο ξακουστός στο δόρυ Ιδομενεύς κι’ εκείνων που εκατοικούσαν στην Κνωσόν και στην καλοτειχισμένην Γόρτυνα, στην Λύητον και στην Μίλητον και στην Λύκαστον με τα’ άσπρο χώμα και στην Φαιστόν και στο Ρύτιον, πόλεις καλοκατοικημένες και των άλλων που εκατοικούσαν στην Κρήτην με τις εκατό πόλεις. Αρχηγός των λοιπών ήταν ο ξακουστός στο δόρυ Ιδομενεύς κι’ ο Μυριώνης, ο ίσος με τον ανδροφόνο Αρη. Αυτούς τους ακολουθούσαν ογδόντα μαύρα πολοία.
Ο δε Τληπόλεμος, ο γυιός του Ηρακλέους, ο ανδρειωμένος και μεγάλος , έφερε από την Ρόδον εννέα πλοία των αγέρωχων Ροδίων που είχαν μοιρασμένο το νησί σε τρεις χώρες, στην Λίνδον, στην Ιάλυσον και στην Κάμειρα με τα’ άσπρο χώμα. Αρχηγός των λοιπών ήταν ο ξακουστός στο δόρυ Τλημόλεμος, που τον είχε γεννήσει η Αστυόχη από τον Ηρακλέα, ο οποίος την έφερε από την Εφύρα, κοντά στον ποταμό Σελληνούντα, αφού εκυρίευσε πολλές πόλεις ηρώων. Κι’ ο Τληπόλεμος άμα ανετράφη στο ώμορφο μέγαρο , εφόνευσε μια ημέρα τον από την μητέρα του αγαπημένο θείο του πατέρα του, τον Λικύμνιο, τον βλαστό του Αρη, που είχε αρχίσει πιά να γερνάη. Γρήγορα όμως έφτιαξε πλοία κι’ εσύναξε πολύ στρατό κι’ ανοίχτηκε στο πέλαγος , γιατί τον εφοβέρισαν οι άλλοι γυιοί και αφού περιεπλανήθηκαν κι’ υπέφεραν πολλές δυστυχίες. Εκατοίκησαν λοιπόν στην Ρόδο, μοιρασμένοι κατά φυλάς σε τρείς χώρες και αγαπήθηκαν από τον Δία, τον βασιλέα των θεών και των ανθρώπων, κι’ ο γυιός του Κρόνου έχυσε επάνω τους άπειρα πλούτη.
Ο δε Νηρεύς έφερε τρία ισόρροπα πλοία από την Σύμη, ο Νηρεύς, ο γυιός της Αγλαίας και του βασιλέως Χαρόπου, ο Νηρεύς, ο ωραιότερος απ’ όλους όσοι είχαν έλθει στο Ιλιον, απ’ όλους τους άλλους Δαναούς, μετά τον άμεπτον γυιό του Πηλέως , τον Αχιλλέα. Δεν είχαν όμως δύναμι και τον ακολουθούσε λίγος στρατός.
Κι ‘εκείνων που εκατοικούσαν στην Νίσυρον και στην Κάρπαθο και στην Κάσο και στην Κω, την πόλιν του Ευρυπύλου και τας νήσους Καλύδνας, αρχηγοί των ήσαν ο Φαίδιππος και ο Αντιφος, οι δυό γυιοί του βασιλέως Θεσσαλού, του γυιού του Ηρακλέους. Αυτούς τους ακολουθούσαν τριάντα βαθειά πλοία.

ΣΧΟΛΙΑΣΗ
(485-675)

1/ Η Επίκληση των Μουσών

Η επίκληση του Ομήρου προς τις Μούσες δηλώνει ότι αυτά που γράφει είναι έγκυρα και στηρίζονται σε καλή γνώση. Αυτά προφανώς είναι γραπτά και κάθε φορά που πρόκειται να απαγγείλλει τα Επη ο ποιητής προστρέχει στα γραπτά για να τα υπενθυμίσει. Οι μούσες είναι τα γράμματα και οι τέχνες. Σύμφωνα με την Ελληνική Αρχαιολογία
ο Δίας και η Μνημοσύνη εγέννησαν εννέα Μούσες: Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπωμένη, Τερψιχώρη, Ερατώ, Πολύμνια, Ουρανία και Καλλιόπη(Η ετυμολογία των είναι εκ του ‘μάω’ ή ‘μώομαι ή μώσις =επιθυμώ ή εκ του ‘ομού-ούσαι)Οι Μούσες αλληγορούν τις μαθήσεις και τη γνώση, γι’ αυτό θεωρούνται θυγατέρες της Μνημοσύνης, επειδή η μνήμη τις γεννά. Είναι και θυγατέρες του Διός διότι τα μαθήματα είναι θείον δώρον, και αυξάνουν το πνεύμα. Αυτές γεννήθηκαν στην Κρήτη γιατί από εκεί ξεκίνησε ο πρώτος στον κόσμο Πολιτισμός . Κατ’ αρχάς αυτές ζούσαν στην Ελλάδα , αλλά μετά την υποδούλωση της από τους βαρβάρους(Ρωμαίους και το ξένο δόγμα) έφυγαν, διότι κατεδαφίσθησαν τα σχολεία, τα μουσεία, οι βιβλιοθήκες, οι ναοί τους, εδιώχθησαν οι πεπαιδευμένοι δάσκαλοι του γένους και έπλασαν ότι οι βάρβαροι εβίαζαν τις Μούσες. Έτσι αυτές επέρασαν στην Αλεξάνδρειαν, και μετά την υποδούλωση της από τους βαρβάρους πήγαν στην Ιταλίαν και εκείθεν διεσπάρησαν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Έκτοτε τις παρακαλούμε για να επανέλθουν, αντί όμως γι’ αυτό στέλνουμε τα παιδιά μας στην ξένη για να την συναντήσουν, διότι ακόμη στην πατρίδα μας το κλίμα είναι εχθρικό στις μαθήσεις και στις Μούσες.


2/ Υπήρχε Γραφή στην εποχή του Ομήρου

Επικρατούν διάφορες αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με το αν η Ιλιάδα ήτο γραπτή ή όχι και ακόμη αν στην εποχή του Ομήρου υπήρχε Ελληνική Γραφή. Η γνώμη του γράφοντος είναι ότι η Ελληνική Γραφή υπάρχει εδώ και τουλάχιστον 7.000 χρόνια . Βέβαια αυτή δεν είναι η ίδια αλλά εξελίσσεται, όπως εξελίσσονται τα πάντα. Ένας άλλος λόγος που ενισχύει αυτή την άποψη είναι και ο εξής: Πως ήτο δυνατόν ο ποιητής χωρίς την γραφή να διατηρεί στην μνήμη του ολόκληρη την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, με την τοπογραφική αρμονία και χρονολογική σειρά; Και αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι τα έπη δεν τα απάγγειλε μόνον ο Όμηρος αλλά και ραψωδοί σε όλη την Ελλάδα που δεν γνώριζαν την τοπογραφία του πεδίου της Τροίας αλλά και την γεωγραφία της Ελλάδος τότε αγόμαστε αβιάστως στο συμπέρασμα ότι τα έπη ήσαν γραμμένα . Και καλά ο Όμηρος πιθανόν να είχε μεταβεί στο Ίλιον και να γνώριζε το πεδίον της μάχης ,( όπως λ. χ τον ποταμό Σκάμανδρον, τον Σιμόεντα ,το όρος Ιδη, που ευρίσκετο ο ιερός βωμός του Διός παρά τα Γάργαρα, την Πέργαμο της Τροίας τα ανάκτορα του Πριάμου κλπ), αλλά ο ραψωδός των Μυκηνών, της Πύλου , της Ιθάκης κ. α πως θα γνώριζαν όλες αυτές τις λεπτομέρειες που αναφέρει η Ιλιάς και η Οδύσσεια αν το έργο δεν ήτο γραπτό; Ακόμη και η άποψη ότι οι περί τον Πεισίστρατο έκαναν μετά την συρραφή και ενοποίησαν τις διάφορες ραψωδίες , θα ήτο πολύ δύσκολο ως αδύνατον να επιτύχουν τόση αρμονική διασκευή.

α/ Η Αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Γραφής Α!

Η επικρατούσα παλαιότερον γνώμη ότι τα Έπη δεν ήσαν γραπτά-διότι τάχα δεν είχαν τότε γραφή - δεν ευσταθεί και έχει καταρριφθεί από την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Γραφής Β!. Προσφάτως υπάρχουν ενδείξεις ότι αποκρυπτογραφήθηκε η Γραμμική Γραφή Α΄ από τον ερευνητή Γεώργιο Πολύμερο . Κυκλοφόρησε ήδη το βιβλίο του με τον τίτλο «Ο Δίσκος της Φαιστού έλυσε τη σιωπή του», ( ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 5 -9- 2004 ). Μολονότι το επιστημονικό κατεστημένο αργεί να αναθεωρήσει τις εσφαλμένες αντιλήψεις του «Περί των Ινδοευρωπαίων» , το γεγονός αυτό αποκαλύπτει την ύπαρξη Ελληνικής Γραφής πριν ακόμη του 2700 π. Χ .
Αλλά ας υποθέσωμεν ότι δεν υπήρχε τότε γραφή ή ότι ο ποιητής μας δεν γνώριζε γραφή, όπως ισχυρίζονται κακόβουλοι ή αμαθείς. Ο ομηριστής Wolf λέγει ότι «υπερβαίνει την ανθρώπινη νόηση να απαγγείλει ένα τόσο μεγάλο έργο από μνήμης και χωρίς ένα τεχνικό βοήθημα, έστω κι’ αν αυτός είναι ένας υπερφυσικός νους ως ο Όμηρος». Πως είναι δυνατόν στα ανωτέρω εδάφια 485-600 να απαριθμεί τόσην πληθώρα ονομάτων αρχηγών και τις κυριότερες πόλεις της Ελλάδος με ασύλληπτες λεπτομέρειες που δεν ξεφεύγουν διόλου της αληθείας. Εξ άλλου κάθε μύθος έχει μια θαυμαστή ενότητα και ποιητικόν σχέδιον. Αν ήταν πολλοί αηδοί όσες και οι ραψωδίες της Ιλιάδος και Οδύσσειας θα είχαν την ίδια φαντασία ώστε τα άσματα τους να είχαν την αυτήν δομήν ώστε να συγκροτούν ένα ενιαίο έργο; Αν δεν υπήρχε γραφή τότε το έργον θα ήτο ατελές , πράγμα που αντιφάσκει, διότι τα Έπη είναι θαυμαστά στην σύλληψη του μύθου και στην ποιητική συγκρότηση τους. Όση φαντασία κι’ αν είχε ο μέγας τούτος νους θα έπεφτε σε αντιφάσεις και ανακρίβειες αν δεν είχε κάποιο γραπτό βοήθημα να συμβουλεύεται. Η άποψη ότι έγινε μετά τον Τρωικό Πόλεμο συρραφή των διαφόρων ασμάτων σε ενιαίο έργο υπο του Πεισιστράτου δεν είναι πειστική. Περισσότερο πειστική είναι η υπόθεση ότι ο σκελετός των Επών εγράφη κατά την διάρκεια του Τρωικού Πολέμου από τον συγγραφέα του, ο οποίος πρέπει να ήτο αυτόπτης μάρτυς σ’ εκείνο τον πόλεμο και γνώστης των λεπτομερειών (χαρακτήρων, ηθών , εθίμων, όπλων, στρατηγικής, τακτικής της μάχης, γεωγραφίας, θεολογίας κ.ο.κ). Ύστερα ασφαλώς δεν αποκλείεται να έγιναν τροποποιήσεις από γενεάς σε γενεά, ως την εποχή του Πεισιστράτου, όπου μας παρεδόθη στην σημερινή του μορφή. Ο Σταγειρίτης νομίζει ότι ο ποιητής των Επών εμιμήθη-ίσως δε και να έκλεψε στίχους- από τον Ορφέα και ότι δήθεν σφετερίσθηκε την Δελφική Σίβυλλα. Αλλά κι’ αυτή η υπόθεση δεν ευσταθεί , παρότι η ποίηση στην Ελλάδα ανέκαθεν ανθούσε και δεν ξεφύτρωσε αιφνιδιαστικά στο κεφάλι του ποιητού των Επών . Ως γνωστόν παλαιότερον οι άνθρωποι είχαν μεγαλύτερη ικανότητα απομνημόνευσης απ’ ότι σήμερον. Αλλά άλλο η απομνημόνευση και άλλο η συγγραφή του Έπους. Λ. χ ο Νικήρατος απήγγειλε από μνήμης ολόκληρη την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Αλλά και πάλι πως θα διετηρούντο τα Έπη ανά τους αιώνες μετά τον Όμηρο και τους ελαχίστους ικανούς στην απομνημόνευση τούτων; Επομένως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ενώ υπήρχε η Γραμμική Γραφή Α! το πιο πιθανόν είναι να είχαν γραφτεί τα Έπη.

γ/ Τα Μεγάλα Ερωτηματικά

Οι αρχαιολογικές ανασκαφές από τον Δούναβη ως . Πρόκειται για τα Πελασγικά Πρωτοκυκλαδικά, Μινωικά και Μυκηναϊκά ειδώλια , τα οποία εμφανίζονται σαν κούκλες ή ξόανα με την ίδια πάντα τελετουργική χρήση , της γονιμότητος της γυναίκας και της φύσης . Αυτά τα ειδώλια συναντώνται παντού και στον Ευρωπαϊκό χώρο(Αυστρία, Κεντρική Ευρώπη, Μεσογειακή Ευρώπη, Βαλκάνια) αλλά και στην μέση Ανατολή και στην Μεσοποταμία. Όλα ξεκινούν από τον μύθο της Περσεφόνης που έφαγε σπόρους ροδιού πριν αφήσει την κατοικία του θανάτου. Τούτο σήμαινε την αυτοκαταδίκη της σε περιοδικό γυρισμό. Στο μύθο , ο γυρισμός είναι ετήσιος σε περίοδο τεσσάρων μηνών , μα αρχικά ήτο η καταμήνια περίοδος της αφέγγαρης νύχτας. Η Αφροδίτη της Μήλου στο μουσείο του Λούβρου ίσως σήμερα δεν είναι το ιδανικό των γυναικών. Όμως αυτή μοιάζει τηρουμένων των αναλογιών με τα παλαιολιθικά ειδώλια. Οι παλαιολιθικές εκείνες Αφροδίτες είναι στρουμπουλές, έχουν εξογκωμένους γομφούς και ογκώδη στήθια. Αυτά τα ειδώλια βρέθηκαν σε μεγάλο αριθμό ανάμεσα στα νεολιθικά και χαλκολιθικά ευρήματα. Στο Διμινικό πολιτισμό της Θεσσαλίας αυτά είναι είτε από πέτρα είτε από πηλό. Η καταγωγή των πρώτων ειδωλίων είναι η Κρήτη και παριστάνουν την Μητέρα Θεά. Τόσον ο Εβανς στην Κρήτη όσο και ο Σλήμαν στις Μυκήνες ανακάλυψαν πληθώρα τέτοιων γυναικείων ειδωλίων, που αναπαριστάνουν την θεά Ηρα και κρατάνε στο χέρι ένα πανέρι με ρόδια. Να σημειωθεί ότι όλα είναι μεταγενέστερα των Ελληνικών ειδωλίων. Σκοπός τους ήτο να προωθήσουν την. Μήπως θα πρέπει και πάλιν να τα επικαλεσθούμε για την υπογεννητικότητα των Ελλήνων; Μερικά βρέθηκαν και σε τάφους(αναθηματικά αφιερώματα ) και ενδεχομένως εκεί να έχουν σχέση με την Περσεφόνη και την άνοδο της από τον Άδη. Άλλοι τα συνδέουν με την μητριαρχία , η οποία κάποτε επεκράτησε στην Ελλάδα(μύθος των Αμαζώνων κλπ) Παρόμοια ειδώλια ανακάλυψαν και στην Ιαπωνία. Εκεί ως γνωστόν επήγαν κατά την αρχαιότητα οι Αινού(Ίωνες) Επίσης τις συναντάμε στις Φιλιππίνες στις Ν.Α Καρολίνες , στα νησιά του Πάσχα , αλλά και στην Αφρική.

δ/ Οι Κούκλες που «ομιλούν» Ελληνικά

Το ειδώλιο είναι η φιγούρα που ξεκίνησε προ αμνημονεύτων χρόνων από τον Αιγαιατικό χώρο και ξαπλώθηκε ακτινοειδώς στον κόσμο. Αυτό όμως είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Πως έφθασαν ως τα πέρα του κόσμου; Οι κούκλες αυτές μιλούσαν Ελληνικά . Κι’ αυτό μας το επιβεβαιώνει η έρευνα του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης : Η αρχική ελληνική έννοια των λέξεων διατηρείται σε ποσοστό 31% στη νήσο του Πάσχα, 16% στην γλώσσα των Μαορί, 12% στην Χαβάη, 8,2% στο αρχιπέλαγος Τουαμότου, 7,4% στις Μαρκήσιες νήσους, 5,7% στις νήσους Μανγαρέβα, 5,3 στην Ραροτόνγκα, 4,9% στην Ταιτή, 1,4% στις Σαμόες και 1,4% στις νήσους Τόγκα. Κατά μεγαλύτερα ποσοστά εμπλούτισε όλες τις γλώσσες του κόσμου η Ελληνική γλώσσα , με αποτέλεσμα να θεωρούνται οι Ευρωπαϊκές γλώσσες σαν ιδιώματα της Ελληνικής. Αυτή η ομογλωσσία δεν δημιουργήθηκε πρόσφατα, αλλά έχει τις ρίζες της στο απώτατο προκατακλυσμιαίο παρελθόν. Ίχνη Ελληνικής παρουσίας έχουν ανευρεθεί κι όσο προχωρεί η έρευνα ανευρίσκονται συνεχώς περισσότερα σ’ όλο σχεδόν τον κόσμο. Αυτά τα ίχνη όμως προέρχονται από σχετικά πρόσφατες εποχές , όπως λ. χ από την Μινωική , Μυκηναϊκή και Αλεξανδρινή εποχή. Επομένως σε κάποια εποχή έπρεπε να υπήρχε συνεχής αλληλεπίδραση για να διατηρηθούν ίχνη της γλώσσης. Ίσως κάποτε οι γλωσσολόγοι να βγάλουν συμπεράσματα για την Αμερικανική κοσμοκρατορία από την γλωσσική επίδραση της Αμερικανικής γλώσσης σε παγκόσμιο επίπεδο.

3/ Οι Εγγονοί του Ιτωνού

Ο Ιτωνός ήτο βασιλεύς στα ανώτερα μέρη της Βοιωτίας στα περί την Κωπαίδα λίμνην. Στην λίμνη φαίνεται ότι κατεποντίσθη η αρχαία πόλη Αρνη και μετά εκτισθη εκεί πλησίον η Χαιρώνεια. Οι Πηνέλεως , Λήιτος , Αρκεσίλαος, Προθοήνωρ κι’ ο Κλόνιος ήσαν εγγονοί του Ιτωνού, και οι τέσσαρες δε ήσαν στρατηγοί των Βοιωτών στον Τρωικό Πόλεμο. Αυτοί είχαν πενήντα πλοία και σε κάθε πλοίο είχαν εκατόν είκοσι άνδρες. Ο Ιτωνός είχε τέσσαρες υιούς, ήτοι: τους Ιππάλκιμον , Ηλεκτύονα, Αρχίλυκον και Αλεγήνορα. Ο μεν Πηνέλεως ήτο γιός του Ιππάλκιμου, ο Λήιτος γιός του Ηλεκτρύωνος, ο Κλόνιος γιός του Αλεγήνορος , ο δε Προθοήνωρ και Αρκεσίλαος γιός του Αρχίλυκου. Ο Αρκεσίλαος εφονεύθη υπό του Εκτορος και τα οστά του τα εκόμισε στην Βοιωτία ο εξάδελφος του Λήιτος και τα έθαψ πλησίον του ποταμού Ερκύνης Ομοίως εφονεύθη και ο Κλονιος υπό του Αγήνορος . Κατά τινας δε εφονευθη και ο Πηνέλεως υπό του Ευρυπύλου, αφού εφόνευσε και αυτός πολλούς. Τέλος εφονεύθη και ο Προθοήνωρ υπο οτυ Πολυδάμαντος. Μόνον ο Λήιτος γύρισε πίσω ζωντανός. Με τον θάνατο του δε παύει το γένος του Αιόλου του Έλληνος του Δευκαλίωνος και επανακάμπτωμεν εις τους άλλους υιούς του Έλληνος. Επομένως ο Όμηρος μας διδάσκει πρώτος ότι οι περισσότεροι που πηγαίνουν στον πόλεμο αφήνουν τα κόκαλα τους στο πεδίον της μάχης, ενώ οι άλλοι που επιστρέφουν είναι είτε τραυματίες είτε ψυχικά και οικονομικά κατεστραμμένοι.

5/ Πόλεις που έστειλαν Στρατό και Πλοία στον Τρωικό Πόλεμο:

α/ Οι Βοιωτοί με τους Πηνέλεω και Λήιτο , Αρκεσίλαο, Προθοήνωρα και Κλόνιο από την Υγρίαν , Αυλίδα , Σχοίνον , Σκώλον , Ετεωνόν , Θεσπίαν , Γραίαν, Μυκαλησσόν , Άρμα , Ειλέσιον , Ερυθράς, Ελαιώνα, Υλην , Πετεώνα , Ωκαλέαν , Μεδεώνα , Κώπες , Εύτρησιν, Θίσβην , Κορώνειαν , Αλίαρτο, Πλάταιαν, Γλίσαντα, Αρνην , Μίδειαν , Νίσα και την Ανθηδόνα.
Η Αρνη της Βοιωτίας αργότερα εξηφανίσθη κάτω από τα ύδατα της Κωπαίδος. Ο Όμηρος αναφέρει και την πανίερη πόλη της Βοιωτίας Νίσσα ή και Νύσαν. Υπάρχει και όρος στην Εύβοια και στην Αραβία με το όνομα Νύσα. Επίσης και στην Νάξο υπάρχει πόλις Νύσα.. Να σημειωθεί δε ότι υπάρχουν πόλεις με το αυτό όνομα παντού στον κόσμο ήτοι : στην Βαλκανική, στην Μικρά Ασία, στην Αραβίαν, στην Λιβύη , ακόμη δε και στην Ινδία. Οκτώ Διονύσους απαριθμεί η Ελληνική Αρχαιολογία:
1 ο 1ος Διόνυσος ήτο υιός του Διός και της Περσεφόνης
2 και ο τελευταίος υιός του Διός και της Σεμέλης.
Στην Νύσα της Αραβίας έστειλε ο Ζευς τον Διόνυσον για να τον γλυτώσει από την οργή της Ήρας όταν ήτο βρέφος. Όλες δε οι πόλεις που φέρουν το όνομα του σχετίζονται με την λατρεία του Διονύσου .
β/ Οι Μινύες του Ασκάλαφου και Ιάλμενου από τον Ορχομενό και την Ασπληδόνα έζησαν προ των Μυκηναίων , προ 15.000 ετών περίπου Ο Ορχομενός είναι πόλις της Βοιωτίας την οποία ονόμασεν ο Μινύας υιός του Διός και της Ισιόνης, θυγατρός του Δαναού. Ο Ασκάλαφος ήτο γιός του Άρεως και της Αστυόχης και αδελφός του Ιάλμενου . Η σεμνή παρθένα Αστυόχη στο σπίτι του Ακτορος του Αζείδου, ανέβηκε στο ανώγι προς χάριν του δυνατού Άρεως, που επλάγιασε κρυφά μαζί της . Η εξιστόρηση του ερωτικού αυτού ειδυλλίου μαρτυρεί ότι από τα πανάρχαια χρόνια οι Έλληνες απολάμβαναν την ερωτικη ελευθερία , την οποία κατήργησε το Ιουδαιοχριστιανικό δόγμα. Οι Αργοναύτες ονομάζοντο και Μινύες, επειδή οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εκ των θυγατέρων του Μινύου, ή επειδή ο Ιάσων ο αρχηγός της Αργοναυτικής εκστρατείας ήτο απόγονος των Μινύων που κατάγονται από την Ιωλκόν.
γ/ Οι Φωκαείς του Σχεδίου και Επιστρόφου από την Πυθώνα της Φθιώτιδος και οι πόλεις Κυπάρισσος, Κρίσσα, Δαυλίδα, Ανεμόρεια και Υάσμπολις. Η Ιερή Κρίσσα ήτο στο όρος Κιρφίς και στην θέση που ήτο η αρχαία Κρίσσα( σήμερον ονομάζεται Κρησός)υπήρχε ένα άγριο θηρίον, καλούμενο Λαμία. Τούτο άρπαζε καθημερινώς ανθρώπους από τους αγρούς και τους κατεβρόχθιζε, έτσι ώστε οι Δελφιείς ετοιμάζοντο να φύγουν από εκεί. Τότε ρώτησαν το μαντείο τι να πράξουν και αυτό τους συμβούλευσε να προσφέρουν θυσία ένα νέο . Έτσι διάλεξαν τον Αλκυονέα προς θυσία στο θηρίο. Καθ’ οδόν όμως κάποιος Ευρύβατος του Ευφήμου καταγόμενος εκ του Αξιού Ποταμού και έλαβε οικειοθελώς την θέση του Αλκυονέα. Όρμισε μέσα στο σπήλαιο όπου ζούσε το θηρίο το έβγαλε έξω και το έριξε στο γκρεμό, όπου συνετρίβη πάνω σε μια πέτρα. Εκ της πέτρας εκείνης εξήλθε πηγή, την οποίαν ονόμασαν Σύβαριν οι επιχώριοι. Εκ της πηγής αυτής έλαβε το όνομα της και η Σύβαρις των Λοκρών της Κάτω Ιταλίας. Ο Σχέδιος και Επίστροφος ήσαν υιοί του Ιφίτου και ήλθον στον Τρωικό πόλεμο με 40 πλοία. Και ο μεν Σχέδιος εφονεύθη υπό του Εκτορος, μαχόμενος διά το σώμα του Πατρόκλου. Ο δε Επίστροφος-όπως δηλοί και το όνομα του- επέστρεψε εις την Φωκίδα, κομίζων και τα οστά του αδελφού του. Παρατηρούμε λοιπόν τον σεβασμό των αρχαίων Ελλήνων για τους νεκρούς και την ύστατη τους θέληση να ταφούν στα πάτρια χώματα. Η Πυθών(Δελφοί) έλκουν όνομα τους από τον Πύθωνα που κατοικούσε σε σπήλαιο του Παρνασσού και εχρησμοδότει στο μαντείον των Δελφών. Μαθών δε ότι η Λητώ ήτο έγκυος και προβλέπων ότι ο Απόλλων μέλλει να λάβει το μαντείον , εδίωκεν αυτήν. Κατ’ άλλους όταν εχρησμοδότει εκεί η Θέμις, ο Πύθων εφύλαττε το μαντείον. Ο δε Απόλλων εφόνευσε αυτόν και έλαβε το μαντείον. Κατ’ άλλους πληγωθείς ο Πύθων έφυγε προς τα Τέμπη, διωκόμενος υπό του Απόλλωνος όπου και απέθανεν εκεί. Είναι δε αμφίβολον το γένος του Πυθώνος διότι άλλοι τον ονμάζουν Δελφίνην(αρσενικού γένους) από τους Δελφούς και άλλοι Δελφύνην( θυλικού γένους) . Ο Πύθων αλληγορεί την μετά τον κατακλυσμό νοσώδη σάπια ύλη που είχε συγκεντρωθεί στην χαράδρα κάτωθεν και ανέδιδε κακή οσμή . Αυτή εξαλείφθηκε βαθμηδόν με την αποξήρανση από τον Ήλιο (Απόλλωνα). Τούτο δείχνει πόσο παλιό είναι το μαντείο των Δελφών, δεδομένου ότι ο τελευταίος κατακλυσμός χρονολογείται προ 12.000 ετών περίπου.
δ/ Οι Λοκροί του Αίαντος . Ο Αίας ο Λοκρός ήτο μνηστήρ της Ελένης και ήλθε στην Τροία με 40 πλοία. Εξουσίαζε οκτώ πόλεις της Λοκρίδος ήτοι : Κύνον, Οπούντα, Καλλίαρον, Βήσσαν, Σκάρφην, Αυγειάς, Τάφην και Θρόνιον Οι Λοκροί ήσαν οι Οπούντιοι και Επικνημίδιοι κοινώς πολιτευόμενοι και έχοντες τον Αίαντα αρχηγόν. Ο Αίας ονομάζετο μικρός, ή του Οϊλέως, ή των Λοκρών προς διάκριση από τον άλλον Αίαντα. Κι’ αυτός ο Αίας έκανε πολλές ανδραγαθίες στον πόλεμο φονεύσας 24 εχθρούς. Τον Κλεόβουλο τον έπιασε ζωντανό αιχμάλωτο και τον εφόνευσε.. Ως επί το πλείστον εμάχετο ο ένας κοντά στον άλλον Αίαντα στην μάχη και στα πλοία. Μεταμορφωθείς δε ο Ποσειδών στον Κάλχαντα τους παρεκίνει να σώσουν τους Έλληνες όταν εκινδύνευε το τείχος. Πνίγηκε κατά την επιστροφή του στο ακρωτήριο του Καφηρέως , διότι προσέβαλε την θεά Αθηνά όταν η Κασσάνδρα για να σωθεί ζήτησε άσυλο στον ναό της και ενηγγαλίσθη το Παλλάδιον. Τότε ο Αίας την άρπαξε βιαίως και ανέτρεψε το Παλλάδιο , όπερ εθεωρήθη ανόσια πράξη προς την θεά Αθηνά. Έλαβε μέρος στον επιτάφιο αγώνα του Πατρόκλου , αλλά πάτησε το άλογο του σε κοπριές και έπεσε πρηνής πάνω σ’ αυτές και γέμισε το στόμα του κοπριά. Τούτο τον έκανε περίγελο των θεατών. Έλαβε όμως βραβείο ένα ταύρο.

ε/ Οι Αβαντες της Ευβοίας από τις πόλεις Χαλκίδα, Ερέτρεια , Ιστιαία, Δίον, Κάρυστο, Στύρα. Ο Άβας ήτο υιός του Λυγκέως του Αιγύπτου και της Υπερμνήστρας του Δαναού. Ο Δαναός πριν πεθάνει του χάρισε την πρώτη Άπιδα που την κατασκεύασε ο ίδιος. Θεωρείται λοιπόν ο Άβας εφευρέτης της ασπίδος. Ο Άβας είναι ο ιδρυτής των Ηραίων Αγώνων. Κατ’ αυτούς ο νικητής περιέφερε την ασπίδα στην πόλη. Ητο δυναμικός ηγέτης και εξουσίαζε πολλούς τόπους. Λέγεται ότι αυτός έδωσε το όνομα του στην Εύβοια ονομάσας αυτήν Αβαντίδα. Τον έτρεμαν παντού, ακόμη και μετά τον θάνατο του. Ο Άβας άφησε δύο παιδιά, τον Ακρίσιο και τον Προίτο. Μετά από διαμάχη για την διαδοχή και την εξορία του Προίτου στην Λυκία ο μεν Ακρίσιος εβασίλευσε στο Αργος , ο δε Προίτος επιστρέψας εκ Λυκίας εβασίλευσε στην Τύρινθα . Οι Αβαντες ήσαν καλοί πολεμιστές και είχαν μακρυά μαλλιά ως τους ώμους. Προφανώς η παραθαλάσσια Κόρινθος που αναφέρει στην Εύβοια ο Όμηρος πρόκειται για άλλη Κόρινθο εκείνης στον ομώνυμο Ισθμό . Ομοίως η αναφορά στην υψηλήν πόλιν Δίον δεν αναφέρεται στο Δίον του Ολύμπου , αλλά στο Δίον της Ευβοίας, διότι υπήρχαν στον Ελληνικό χώρο πολλές πόλεις με αυτό το όνομα
στ/ Η Αθηναίοι του βασιλιά Ερεχθέως. Ο Ερεχθεύς υπήρξε ο πρώτος βασιλεύς των Αθηνών και εβασίλευσε 34 χρόνους. Εγέννησε 3 υιούς και 4 θυγατέρες. Επειδή δε συνέβη πόλεμος μεταξύ των Αθηναίων και της Ελευσινίων οι οποίοι εκάλεσαν τον Εύμολπον σύμμαχον εκ Θράκης, έλαβαν χρησμόν ότι ο Ερεχθεύς πρέπει να θυσιάσει την μίαν του κόρη . εις τον Αρην. Εδέχθη εκουσίως τον θάνατον η νεωτάτη. Όμως μετά την θυσία της αδελφής των εσφάγησαν και εκείναι ιδιοχείρως. Μετά ταύτα ενίκησε ο Ερεχθεύς και εφόνευσε τον Εύμολπον. Όμως αγανακτήσας ο Ποσειδών για τον θάνατο του Ευμόλπου παρεκάλεσε τον Δία ο οποίος έρρξε κεραυνό και έκαψε τον Ερεχθέα και την οικια του, ή κατ’ αλλους ο Ποσειδών άνοιξε τη γη με την τρίαινα του και κατάπιε τον Ερεχθέα ζώντα. Οι Αθηναίοι ετίμησαβ αυτόν σαν θεό , τον δε Βούτην , τον γιό του Ερεχθέως ως ήρωα κτίσαντες ιερόν στην Ακρόπολιν, το καλουμενον Ερέχθειον, με τις κόρες του τούτου. Μετά τον Ερεχθέα βασιλεύς των Αθηνών έγινε ο γιός του Κέκρωψ ο Β! ο οποίος θεωρείται ο 7ος βασιλεύς των Αθηνών. Τόσο παλαιά είναι η πόλις των Αθηνών που χάνεται στην αχλύ της προιστορίας.
ζ/ Οι Σαλαμίνιοι του Αίαντος
η/ Οι Αργείοι του Διομήδους από τις πόλεις Αργος,, Τύρινς, Ερμιόνη, Ασίνη, Τροιζήνα, Ηιόνες , Επίδαυρον.
θ/ Οι Αιγινείς του Διομήδους
ι/ Οι Μηκυναίοι του Ατρέως από τις πόλεις Κόρινθον, Κλεωνάς, Αρνειάς, Αρεθύραιαν, Σικυώνα, Υπηρεσίαν, Γονούσα, Πελλήνην, Αίγειον, Αιγιαλόν και Ελίκη
κ/ Οι Λακεδαιμόνιοι του Μενελάου από την Λακεδαίμονα, Φάριν, Σπάρτην, Μέσσην, Βρυσειάς, Αυγειάς, Λάτην και ¨΄ιτυλον
λ/ Οι Πήλιοι του Νέστορος από την Αρνην, Θρύον, Αίπυ, Κυπαρισσήεντα, , Αμφιγένεια, Πτελεόν, Ελος, Δώριον και Οιχαλία
Το παράδοξον είναι εκείνη την εποχή που υποτίθεται ότι εστερούντο τεχνολιγκών μέσων επικοινωνίας πως μπόρεσαν να συντονίσουν τόσο καλά τις ενέργειες του εκστρατευτικού τους σώματος. Μόνον με ημεροδρόμους ήτο αεκετή η συνεννόηση τους; Μήπως είχαν κανένα και άλλα μέσα επικοινωνίας εκτός των φρυκτωριών για την μετάδοση της νίκης; Πως γνώριζαν το έδαφος του Ιλίου που θα πήγαιναν να στρατοπεδεύσουν;

4/ Τα Ελληνικά Ονόματα και Τοπωνύμια

Είναι πράγματι λυπηρό στην μυθική αυτή χώρα που λέγεται Ελλάς, που διαθέτει μιά από τις ενδοξότερες ιστορίες στον κόσμο, την χώρα που μπήκε πρώτη στον πραγματικό ανθρωπιστικό πολιτισμό , αυτήν την χώρα να την περιφρονούμε και να δίνουμε ονόματα που δεν ανήκουν στον Ελληνικό ιστορικό κύκλο. Ενώ υπάρχουν χιλιάδες Ελληνικά ονόματα και πολύ περισσότερα τοπωνύμια , εξαιρετικά ευηχα στην ακοή και με μεγάλο συμβολισμό, εμείς δίνουμε στα παιδιά μας μιά ντουζίνα χριστιανικά ονόματα , λες και έχουμε σπάνυ από αυτά. Και όπως οι Τούρκοι περιορίζονται στο όνομα του Μωάμεθ(Μεμέτ) έτσι κι’ εμείς περιοριζόμαστε στο όνομα Γεώργος, Γιάννης, Κώστας, και καμμιά δεκαριά ακόμη ονόματα. Και το χειρότερο ότι κι’ αυτά τα μετατρέπουμε επί το ξενικοτερον έτσι ώστε να αλλοιώνουμε την Γλώσσα και την ιστορία μας. Όσον αφορά τα τοπωνύμια, χρησιμοποιούμε ακόμη Τούρκικα –ιδίως στην Μακεδονία και Θράκην- για να διαιωνίζουμε την μακραίωνα Τουρκική κατοχή, ενώ θα έπρεπε το Υπουργεί Πολιτισμού όλο αυτόν τον καιρό να είχε αντικαταστήσει αυτά με τα πανάρχαια και πανέμορφα Ελληνικά τπωνύμια που να έλκουν από την Ιλιάδα και την Κλασσική Ελλάδα. Αλλά κι’ αυτά που θεωρούμε ως Ελληνικά είναι κατά το πλείστον ονόματα Αγίων , έτσι ώστε στον υπόγειο σταθμό του μετρό να ξεκινούμε από τον Άγιο Δημήτριο , να περνούμε από τον άγιο Ιωάννη και να φθάνουμε στον Άγιο Αντώνιο μέσω αρκετών ακόμη αγίων. Οι πόλεις και τα χωριά μας , και πιό πολύ οι οδοί της Ελλάδος φέρουν ονόματα Αγίων ενώ υπάρχουν τα πανάρχαια ωραία ονόματα που ενώ τα χρησιμοποιούν οι ξένοι- έστω και με την δική τους προφορά- εμείς τα σνομπάρουμε και τα αγνοούμε.
Να αναφέρουμε;
1. Ότι η Ακαδημία Αθηνών σταμάτησε τις εργασίες σύνταξης του λεξικού της Ελληνικής Γλώσσης, που είχε φθάσει στο γράμμα Δ , μετά 70 χρόνια εργασιών σαν τον κάβουρα.
2. 2. Η Ακαδημία Αθηνών αντί του Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσης θα ετοιμα΄σει ένα λεξικό με τις διαλέκτους στην Ελλάδα. Δηλαδή θα φτιάξουμε λεξικά των Σλλαβομακεδόνων , των Πομάκων, των Κουτσοβλάχων, των Εβραίων, των Τούρκων της Θράκης, των Αρβανιτών και των Αλβανών κ.ο.κ Έτσι θα έχουμε φτιάξει το πρόπλασμα για τις μελλοντικές διεκδικήσεις των γειτόνων μας σε βάρος της χώρας μας.
Εύγε! στο ανώτατο πνευματικό όργανο της χώρας. Παλιά συνταγή διάσπασης και κατακερματισμού ΄της γλώσσας μας. Μετά από τα λεξικά αυτά των μειονοτήτων σειρά θα έχει ο κ. Πρύτανης(2005) του πανεπιστημίου των Αθηνών για να τα εντάξει στο Ελληνικό Λεξικό του.
Και πάλι Εύγε!
Την μέθοδο αυτή την εφήρμοσαν πρώτα οι άγιοι της νέας μας θρησκείας Κύριλλος και Μεθόδιος φτιάχνοντας γλώσσα-υβριδική και αλφάβητο στους Σλάβους, δια της διασπάσεως της Ελληνικής γλώσσας της μητέρας των γλωσσών. Αλλά και την γλώσσα των Ρουμάνων την έφτιαξε ο ιερομόναχος Κορέσιος. Εύγε! και σ’ αυτούς
Έτσι δημιούργησαν τις θεσμικές και πολιτιστικές προϋποθέσεις για μια τεχνική κρατική συνείδηση στους άλλοτε Έλληνες των Βαλκανίων, για να μεταβληθούν στο σημερινό μωσαϊκό «μπάχαλο» και στην «Πυριτιδαποθήκη » της Ευρώπης. .[100 Ανάλεκτα του Γ. Σωτηρίου]


α/ Ποιος Σκότωσε τον Όμηρο;

Τα σχόλια που ακολουθούν έγιναν κατά την διάρκεια της δεξιώσεως που προσέφερε το Ίδρυμα Ωνάση με την ευκαιρία παρουσίασης του βιβλίου του V. D. Hanson στο ξενοδοχείον Intrercontinental¨:
Ο συγγραφεύς αναφέρεται στο μαρασμό που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στις Ελληνικές Κλασσικές Σπουδές στις ΗΠΑ
-Παίρνουμε συγγραφικά δικαιώματα από τα έργα των προγόνων μας; Όχι βέβαια
-Τότε εδώ γιατί τα έβαψαν μαύρα που τα Αμειρκανικά πανεπιστήμια αποφάσισαν να περιορίσουν τις Ελληνικές Κλασσικές Σπουδές;
- Το 80% των βιβλίων στην βιβλιοθήκη του Τζέφερσον ήσαν από την Ελληνική Κλασσική Γραμματεία. Ο Κλίντον δεν έχει ούτε ένα στην δική του.
-Οι Έλληνες άλλοτε ήσαν δωρητές πνεύματος. Από τον καιρό που εκχριστιανίσθηκαν έγιναν επαίτες
- Η Δημοκρατία μας είναι κι’ αυτή Αμερικανικών προδιαγραφών. Ας κάνεις κάποιος αρχιστράτηγος συνέλευση και ανεχθεί κάποιον Θερσύτη, να του κάνει κριτική. Κάποιος «Θερσύτης» που εμφανίσθηκε στην ομιλία του Μπλαίρ τον πήραν σηκωτό. Η «δημοκρατία» αυτή έχει πάντα ανάγκη ενός «BIG BROTHER»
-Όταν οι Τούρκοι περιορίζουν το Φανάρι όλοι ξεσηκώνονται –ακόμη και ο πλανητάρχης-όταν όμως πρόκειται για τον Ελληνισμός κανείς δεν αντιδρά. Τώρα δεν έχουν ανάγκη τα φώτα του , κι ας έχει πέσει πυχτό σκοτάδι .
- Ναι πληθαίνουν οι έδρες Νεοελληνικών σπουδών, για την διάδοση του «Βυζαντινού Πολιτισμού» και για να προάγουν την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδος.
- Πέρσυ σε συνέδριο στις ΗΠΑ δόθηκε η γραμμή για ενδιαφέρον στην νεώτερη Ελλάδα , χωρίς το σύνδρομο της συνέχειας του Ελληνισμού(Αυτό σημαίνει σφαγή και τεμμαχισμός της Ιστορίας και του λαού μας )
-Όλες οι έδρες Νεοελληνικών Σπουδών είναι όλες επιδοτούμενες εν αντιθέσει με αυτές των Κλασσικών σπουδών.Ο μακαριστός Κ. Καραμανλής μέσω του Ιδρύματος του επιδοτεί την έδρα Νεοελληνικών Σπουδών της Βοστώνης.
-Η νέα θρησκεία δεν εχει φερθεί τίμια στην πατρώα κληρονομιά. Κι’ ας τις χρωτάει το τελετουργικό και το φιλοσοφικό μέρος της λατρείας της.. Οι ξένοι το γνωρίζουν αυτό, εμείς «σφυρίζουμε χριστιανικά»
- Η νέα θρησκεία είναι τόσο εδραιομένη ώστε ένας αρχαιολόγος που την αμφισβήτησε αποκλείσθηκε από τις ανασκαφές. Τώρα αντιλαμβανόμαστε γιατί γέμισε θεούσες τοΥΠΠΟ.
-Είναι όπως ένας κακοήθης άθεος που συμμετέχει στις αγρυπνίες στο Αγιον Ορος. Κι’ εκεί ναι μεν δεν βλάπτει κανέναν αλλα αν συμμετέχει στην συντήρηση εικόνας του «Άξιον Εστί» Αν είναι θεούσα και συντηρεί την Ακρόπολη; Τότε αντί να την συντηρεί την κατεδαφίζει.[ Αυτό γίνεται σήμερον]
-Όλες οι καταστροφές στην χώρα μας γίνονται με αγαθές προθέσεις . Ετσι κατεστράφη ο αρχαιολογικός χώρος των Ελευσινίων Μυστηρίων για να γίνει η εκβιομηχάνιση, ο Ιλισός μετετράπη σε οχετό, τσιμεντοποίησαν τα Μεσόγεια χωρίς λόγο .
Εγώ απορώ πως οι θρησκείες αγάπης γίνονται φορείς μίσους και μισαλλοδοξίας.
Ντρέπομαι διότι 70.000 μη Ελληνες φιλόλογοι διδάσκουν τους Κλασσικούς και εμείς έχουμε μεσάνυχτα για την γλώσσα των προγόνων μας. Όλοι όμως μαθαίνουμε στα σχολεία μας την Παλαιά Διαθήκη των «προπατόρων ημών» Η ξεφτίλα σε όλο το μεγαλείο της. Χαίρε Ελλάδα «παλιοκουρελού» όπως δε καταντήσαμε


6/ Το Άστυ–Κράτος

Το άστυ-κράτος ήτο αναγνωρισμένο σημάδι του πολιτισμένου βίου, σε αντίθεση με τη βάρβαρη ή μισοβάρβαρη συνήθεια της ζωής σε ανοιχτές κώμες. Ο Στράβων στηλιτεύει την χωριάτικη ζωή των βαρβάρων λέγων ότι «Οι Ίβηρες κατοικούσαν σε κώμες και δια τούτο είναι απολίτιστοι..» Την πολύ παλιά εποχή και οι Έλληνες ζούσαν σε κώμες, αλλά πρώτοι από όλους τους λαούς συγκεντρώθηκαν σε δήμους και πόλεις και δημιούργησαν τον πολιτισμό. Βέβαια η διαφορά ανάμεσα στην πολιτισμική εξέλιξη ανάμεσα στην πόλη και στην ύπαιθρο είναι ένα γνώρισμα της νεώτερης κεφαλαιοκρατίας όπου τα συμφέροντα της υπαίθρου υποτάσσονται συστηματικά στα συμφέροντα της πόλεως. Ο Αριστοτέλης όταν καθορίζει την πόλιν σαν ένωση από κώμες δήλωνε ρητά ότι πως η κώμη ή κώμα ήτο το δωρικό ισοδύναμο του αττικού δήμου, και σε άλλο σημείο περιγράφει το άστυ –κράτος(πόλις) σαν ένωση από γένη και κώμες. Αλά και ο Πλούταρχος ζευγαρώνει το δήμο με το γένος, αφήνοντας να εννοηθεί ότι κάποτε συνυπήρχαν. Κάθε πόλις είχε απαραιτήτως και την Ακρόπολιν της για την προστασία των κατοίκων από πειρατές και εισβολείς.


7/ Ο Ιερός Κηφισσός ποταμός

Υπάρχουν πολλοί ποταμοί Κηφισσοί, στην Αργολίδα , Σαλαμίνα , Σικυώνα, στην Αττική, όπου υπήρχε και Δήμος Κηφισσηίδος φυλής. Όμως ο επισημότατος όλων ήτο ο Κηφισσός της Βοιωτίας, ο οποίος πηγάζει από τις υπωρείες του Παρνασσού και χύνεται στην λίμνη Κωπαίδα(τώρα είναι αποξηραμένη). Λέγεται ότι ο Κηφισσός ποταμός έχει υπόγεια σύνδεση με την Κασταλία πηγή και εξ αυτού εθεωρείτο ιερός. Τώρα ο Βοιωτικός Κηφισσός έχει καταντήσει ο μεγαλύτερος υπόνομος των Αθηνών. Και για να κρύψουν την οικτρή του θέα και να κυκλοφορούν με τα « κάρα» τους οι σύγχρονοι Αθηναίοι, τον τσιμεντοποίησαν και τον εξηφάνισαν από προσώπου της Γης. Αλλά αυτός με την πρώτη βροχόπτωση τους εκδικείταιτους ανόσιους βαρβάρους και τους πλημμυρίζει στις εκβολές του .

8/ Ο Κατακλυσμός του Ωγύγου.

Η Αττική δεν υποφέρει μόνον τώρα από τις πλημμύρες, αλλά από αρχαιοτάτων χρόνων. Βασιλεύοντος του Ωγύγου συνέβη ο πρώτος Κατακλυσμός στην Ελλάδα, ο καλούμενος του Ωγύγου, που έπνιξε την Αττική. Οι κάτοικοι άλλοι μεν επνίγησαν και άλλοι την εγκατέλειψαν. Τούτο συνέβη διότι ο Κηφισσός ποταμός πλημμύρισε και έπνιξε την Αττική και την Βοιωτία[Παυς. Βοιωτικά Ε’ 1 και Η’, Σχόλ. Απόλλων. Γ’1177 κ.α ] Λέγουν ότι εφάνη σημείο παράξενο στο δίσκο της Αφροδίτης, επειδή μετεβλήθη και η διαμετρος και το σχήμα και το χρώμα και η τροχιά της. Όθεν ο Freret νομίζει ότι το παράδοξον ουράνιο σώμα ήτο κομήτης και όχι η Αφροδίτη και μάλιστα στην διατριβή του τεκμηριώνει ότι ήτο εκείνο που εφάνη και το 1680{Κάστωρ παρ’ Αύγουστίν. Πολ. Θ’ . θ’ Ιη’. Ή Υπομνήματ. Ακαδ.τόμ. Ι’ σελ. 357} Η Ελληνική Αρχαιολογία είναι η μοναδική στον κόσμο που έχει καταγράψει τρεις κατακλυσμούς. Όλες οι άλλες έχουν καταγράψει μόνον έναν κατακλυσμό.
Σύμφωνα με την Ελληνική Αρχαιολογία ο Κατακλυσμός συνέβη κατά το 37ον έτος της βασιλείας του Ωγύγου. Μετά δε ταύτα επηκολούθησεν τέτοια καταστροφή ώστε αγνοούν τι συνέβη στην Αττική μέχρι του Κέκροπος ο οποίος εβασίλευσε μετά 190 χρόνια. Ο Ωγύγος είχε γυναίκα την Θήβην θυγατέρα του Διός και εγέννησεν εξ αυτής τον Ελευσίνα και τις Πραξιδίκες. Μερικοί λέγουν και κάποιον Κάδμον, προς λύπην των φοινικιστών που τον θέλουν να κατάγεται από τους Γεφυραίους Φοίνικες . Πιθανολογούν ότι ο Ωγύγος να ήτο και βασιλεύς της Βοιωτίας[Ευσελ. Χρονικ. Θεόφιλ. Εν Αυτολυκ.Γ’ 399] Αυτός ο Ελευσίν έκτισε την Ελευσίνα και έμεινε εκεί μετά τον κατακλυσμό. Που να ήξερε όμως πως θα καταντούσε η πόλη του εξ αιτίας της βιομηχανικής επαναστάσεως και της αβελτηρίας των διαφόρων κυβερνήσεων. Όμως υπήρχε και άλλη κομώπολις με το όνομα Ελευσίνα και Αθήναι στην Βοιωτία, πλησίον της Κωπαίδος λίμνης, τις οποίες έπνιξε η λίμνη επί Κέκροπος όταν συνέβη μεγάλη πλημμύρα. Μετά τον Ωγύγον αναφέρεται και άλλος ένας βαισιλεύς της Αττικής, ο Περίφας . Αυτός ήτο δίκαιος και έννομος και ευσεβής, ώστε έκτισε Ιερά του Απόλλωνος και για την δικαιοσύνην του τον ονόμαζαν οι άνθρωποι Δίαν.
Μακάρι να είχαμε και σήμερον ηγέτες σαν τον Περίφα που να είναι δίκαιοι, έννομοι και αγαθοί.

9/ Ο Όμηρος ήτο Γνώστης της Γεωγραφίας

Η Τροία εκτείνεται από των ορέων μέχρι του Ελληνσπόντου και είναι πεδινή και κατάλληλη για γεωργία καθώς την ονομάζει ο Ομηρος «ερυβώλαξ» και «ερίβωλος» Στο μέσον της πεδιάδος έκειτο η πόλις Ιλιος, και άνωθεν αυτής υψούται η ιερή Πέργαμος. Επί της Περγάμου ήσαν οικοδομημένοι ναοί του Διός, του Απόλλωνος και της Αθηνάς. Εδώ ήσαν και τα ανάκτορα του Πριάμου και των Πριαμιδών. Προς δυσμάς δε της Τροίας υψούται η πολυπίδαξ, πολύπτυχος και υψηλή Ιδη επί της οποίας εκάθητο ο πατήρ θεών και ανθρώπων Ζευς και εθεάτο τις μάχες των Αχαιών κατά των Τρώων . Ο θρόνος ήτο στην κορυφή Γάργαρον, όπου υπήρχε και τέμενος και βωμός του Διός.[Στο Γάργαρον οι Τούρκοι συνεχίζουν εδώ και χρόνια να εκτελούν γιορτή προς τιμήν του Διός στο βωμό του που ακόμη σώζεται στο Γάργαρον. Φέτος προσεκλήθησαν και Έλληνες της τοπικής αυτοδιοίκησης και κόσμος από τα Ελληνικά νησιά να συνεορτάσουν μια γιορτή που ενώνει τους λαούς με διαφορετική θρησκεία] Εκ των ορέων της Ιδης κατέρρεον εις την θάλασσαν ο Ρήσος, ο Επτάπορος, ο Κάρυσος, ο Ροδίος, ο Γρανικός(όπου έλαβεν χώρα η περίφημη Μάχη του Γρανικού επί Μεγάλου Αλεξάνδρου), ο Αίσηπος, ο Σκάμανδρος και ο Σιμόεις, εκ των οποίων οι δύο τελευταίοι ήσαν οι σπουδαιότεροι. Εκ του Σκαμάνδρου εξέρρεον δύο πηγές , η μία με θερμό ύδωρ και η άλλη με ψυχρόν. Οι όχθες των ποταμών εκαλύπτοντο από ιτιές, πτελεούς(φτελιές) , μυρικιές(αρμυρικιές), λωτούς, θρύα(σπάρτα- βούρλα) και καπάρεις. Ενώ στο πεδίο της μάχης υπήρχαν συκιές και φηγοί(είδος οξυάς). Στο πεδίον της μάχης ήσαν τρία μνημεία της Μυρίνης ή Βατείας, του Ιλου και του Αισυήτου. Στο πρώτο ετάχθησαν οι Τρώες την πρώτην ημέραν, στο δεύτερον όπισθεν της στήλης στον τάφο του Ιλου εκρύβη ο Πάρις , όταν εχτύπησε τον Διομήδη, ο δε τύμβος του Αισυήτου εχρησιμοποιείτο από τους Τρώες σαν παρατηρητήριο για κατόπτευση των γραμμών των Αχαιών. Προς την θάλασσα αριστερόθεν μεν το τείχος του Ηρακλέους εκατέρωθεν δε ύψωμα καλούμενον Καλλικολώνη. Μεταξύ των δύο τούτων υψωμάτων ευρίσκετο το στρατόπεδο και τα πλοία των Αχαιών . Με τόση μεγάλη ακρίβεια και σαφήνεια περιέγραψε τοπογραφικά το πεδίον της μάχης ο Όμηρος και ουδείς ως τώρα δεν μπόρεσε να τον διαψεύσει. Συμπέρασμα πρώτον ότι οι Τρώες ανήκαν κι’ αυτοί στα Ελληνικά φύλα. Συμπέρασμα ο Τρωικός Πόλεμος έγινε στο αναφερόμενο πεδίο της μάχης και ο Όμηρος ή άλλος πολεμιστής εγνώριζε άριστα τις λεπτομέρειες της περιοχής.

α/ Γνώστης της Πολιτικής Ιστορίας

Εκπληκτικές είναι οι λεπτομέρειες που συνοδεύουν τον κατάλογο των πλοίων , όπου παραθέτει τα ονόματα των 47 ηγεμόνων που συμμετείχαν στο Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα και των 175 πόλεων της Ελλάδος που έστειλαν στρατό ή πλοία, χωρίς σ’ αυτές να υπολογίσουμε τις εκατό πόλεις της Κρήτης , τις οποίες αναφέρει ο Ομηρος . Και εδώ ο Όμηρος μας δίνει εκπληκτικές λεπτομέρειες για αρκετές πόλεις όπως λ. χ την ευρύχωρον Μυκαλησσόν , την πετρώδη Αυλίδα, την Θίσβην με τα πολλά περιστέρια , την Αρνην με τα πολλά σταφύλια, το ειδύλλιο της Αστυόχης με τον Αρην κ.ο.κ . Επομένως το έργο τούτο είναι αν μη τι άλλο δημιούργημα σοφού ανδρός