Το Σύμπαν
Οι Έλληνες σε πανάρχαια χρόνια είχαν εγκαταλείψει πλήρως τις παλαιές μυθολογικές δοξασίες περί θεοποιήσεως των φυσικών φαινομένων και είχαν επιδοθή σε ευρύτερες και πλέον θετικές και χρήσιμες έρευνες και μελέτες περί των φαινομένων αυτών και του κόσμου. Χιλιετηρίδες πριν εμφανισθούν οι Αιγύπτιοι, οι Χαλδαίοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες και οι άλλοι λαοί της Ανατολής, οι Ορφικοί, όπως αποδεικνύεται από τα κείμενα που μας κληροδότησαν, είχαν διατυπώσει τις θεωρίες των περί του Σύμπαντος, Φύσεως, Ζωής, Μονοθεΐας κλπ. Αυτές ούτε τις γνώριζαν, ούτε ήσαν εις θέσιν να κατανοήσουν οι άλλοι αρχαίοι λαοί, όπως έχει εξακριβωθή από τους Ύμνους του Ορφέως. Αυτούς τους Ύμνους όχι μόνον αγνόησαν και απέφυγαν να ερευνήσουν οι ξένοι επιστήμονες, αλλά δυστυχώς δεν επρόσεξαν και δεν ασχολήθηκαν με αυτούς ούτε και οι Έλληνες επιστήμονες και ερευνητές. Αξίζει να μνημονεύσουμε εδώ τον Έλληνα αστρονόμο Αντωνιάδη,(8) ο οποίος απεκάλυψε τις κλοπές του Κοπέρνικου από τον αρχαίο Έλληνα αστρονόμο Αρίσταρχο. Επίσης να αναφέρουμε τον αστρονόμο Κ. Χασάπη, ο οποίος το 1967 επανέφερε στην επιφάνεια από τα σκονισμένα χρονοντούλαπα του Πανεπιστημίου Αθηνών την διδακτορική του διατριβή,(9) βάσει της οποίας αποδεικνύεται ότι πρώτοι οι Ορφικοί είχαν συλλάβει και διατυπώσει την έννοιαν του «ηλιοκεντρικού συστήματος». Πρώτοι αυτοί διετύπωσαν επίσης την γνώμην, ότι ο Ήλιος ευρίσκετο κατά την εαρινή Ισημερία στην περιοχή του Ταύρου από το 3.620 π.Χ. μέχρι του 1.841 π.Χ., και από το 5.000 π.Χ. είχαν καθορίσει και καταγράψει τις διαδοχικές θέσεις του Βορείου Πόλου και κατά συνέπεια τις αποκλίσεις του Πόλου, ενώ από το 11.860 π.Χ. είχαν προηγμένες γνώσεις και μελετούσαν τα φαινόμενα του Σύμπαντος, όταν ουδεμία άλλη φυλή ανθρώπων προοδευμένων υπήρχε στο προσκήνιο της Ιστορίας εκείνη την εποχή, ούτε είχε παρόμοιες τόσο προηγμένες γνώσεις. Από τις θεωρίες αυτές των Ορφικών προήλθαν και οι πρώτες αρχές της Φυσιολογίας, της Κοσμογονίας, της Θεογονίας και της Φιλοσοφίας, που διατυπώθηκαν αργότερον από τους Προσωκρατικούς και τους μετέπειτα μεγάλους Έλληνες φιλοσόφους και διανοητές.
Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι, η Επιστήμη χρωστά την γέννησή της στις σκέψεις και γνώσεις των Ορφικών, γιατί τότε μπήκαν οι πρώτες επιστημονικές βάσεις. Και φυσικά για να καθορίζουν και ερμηνεύουν το 5.000 π.Χ. ή το 11.860 π.Χ. τα φυσικά φαινόμενα, ασφαλώς ήσαν κάτοχοι παρατηρήσεων και γνώσεων μερικών χιλιάδων ετών νωρίτερα. Και το γεγονός τούτο δεν είναι ούτε υπερβολή, ούτε προγονοπληξία, γιατί η αδιάσειστη αλήθεια βγαίνει από τα αδιάψευστα κείμενα των Ορφικών. Αυτοί πρώτοι διετύπωσαν Κοσμογονικές θεωρίες εμφανώς επιστημονικές, όπως η θεωρία κατά την οποίαν από το «πρωτογενές» Αυγό που έσπασε εξήλθε ο Φάνης, οι οποίες ελάχιστα διαφέρουν από τις θεωρίες των σύγχρονων Αστροφυσικών και ερευνητών (Θεωρία Τζηνς, Βαϊζέκερ, Χόϋλ κλπ) του μακρόκοσμου περί του Σύμπαντος. Όλοι ομιλούν περί απειροελάχιστης μάζας άπειρης πυκνότητος και θερμοκρασίας, ή μικρού νεφελώματος που διαρραγέν διεσπάσθη, και επηκολούθησε η δημιουργία του Σύμπαντος, από την αυξανόμενη και επεκτεινόμενη αρχική αυτή μάζα της ύλης.(10)
Οι «Ύμνοι του Νόμου»(10) σχετίζονται με την βιολογική, λογική και ηθική υπόσταση, μορφή και εξέλιξη των ανθρώπων, επί των οποίων εβασίσθησαν οι Προσωκρατικοί και οι μετέπειτα φιλόσοφοι, συγγραφείς, τραγικοί, καλλιτέχνες κλπ. Αυτό υπήρξε το έναυσμα για την μετέπειτα άφθαστη πνευματική δημιουργία και ανάταση των Ελλήνων σοφών.
Έλληνες οι Εκπολιτιστές της Αιγύπτου
Οι Έλληνες και η Ελληνική Φυλή, και προ του κατακλυσμού του Ωγύγου και την καταβύθιση της Αιγηίδος, δηλαδή από την πρώτην εμφάνιση του ανθρώπου, υπήρξε η φυλή που έζησε και ζη αδιατάραχτα και χωρίς να ξερριζωθή ή να αλλοιωθή ριζικά στον ίδιο χώρο στον οποίο και σήμερα ζούμε. Διότι αν αφαιρέσουμε την μαζική εισβολή των Περσών κατά την κλασσική περίοδο, ουδεμία άλλη εισβολή δεχθήκαμε, και εν πάση περιπτώσει κατορθώσαμε να αφομοιώσουμε τα ξένα στοιχεία που εισέβαλαν στην χώρα. Όπως διαπιστώνεται, προ της καταβυθίσεως της Αιγηίδος ξεκίνησε η εξημέρωση και ο εκπολιτισμός του ανθρώπου και η πνευματική ανάπτυξη του από τον χώρο του Αιγαίου, αδιάφορον αν τα ανθρώπινα όντα είχαν εμφανισθή και σε άλλες περιοχές.
Οι έρευνες του Ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού στα Πετράλωνα, την Τρίγλια και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος,(11) δείχνουν ότι ο Έλλην είναι γηγενής και όχι ξενόφερτος από την Αφρική ή την Κεντρική Ευρώπη, καθ’ όσον ζη στην γωνιά αυτή της Ευρώπης συνεχώς από 1 εκατ. τουλάχιστον ετών, και ο ορίζων συνεχώς επεκτείνεται σε βάθος. Ασφαλώς δεν έρχεται από το «πουθενά» με το φανταστικό όνομα «Ινδοευρωπαίος», όπως ισχυρίζονται οι «Αφροϊστές». Εξ άλλου από τους στίχους 44, 102 και 104 των «Αργοναυτικών Ορφέως» αποδεικνύεται ότι ο Ορφεύς μετέβη στην Αίγυπτο και στην Λιβύην, όπου «εξελόγχευσε» και εδίδαξε τον «ιερόν λόγον» σε απροσδιόριστη εποχή. Επομένως, καταρρίπτονται ως ψευδέστατοι οι ισχυρισμοί ορισμένων ξένων και ημεδαπών, ότι τόσον ο Ορφεύς όσον και ο Πυθαγόρας και Πλάτων εδιδάχθησαν στην Αίγυπτο την σοφία των Αιγυπτίων. Ακριβώς το αντίθετον συμβαίνει. Κατά τον Ι. Κουμάρη(12) από τον χώρον του Αιγαίου εισχώρησαν προς όλες τις κατευθύνσεις του γνωστού και αγνώστου κόσμου της εποχής των, από την απωτάτη αρχαιότητα, αφυπνίζοντες, διαφωτίζοντες και εξημερώνοντες τις πρωτόγονες και άξεστες νομαδικές φυλές στην Ανατολή και Δύση, στον Βορρά και στον Νότο Προς Ανατολάς είχαν εισχωρήσει ως τις Ινδίες (παραδόσεις Διονύσου, Ηρακλέους, Προμηθέως κλπ), στην νήσο Παγχαία στον Ινδικό Ωκεανό (Ευήμερος), στην Ιαπωνία η λευκή φυλή των «Αινού» (Ίωνες) στην Κίνα (περίπλους Μαρκιανού του Ηρακλειώτου), στην Μεσοποταμία(οι Σουμέριοι-Χάλυβες), στην Μηδεία και Περσία (οι Χετταίοι παλαιότερον που ήσαν Κρήτες πανάρχαιοι, Ετεοκρήτες και Τυρσυνοί εξ ου και οι παραδόσεις Μήδειας, Περσέως) στην Αίγυπτον ο Μην, Μένες ή Μηνάς (ήτο ο πρώτος Φαραώ) στην Αμερική (όπου υπάρχει η Ελληνική σφραγίδα στους πολιτισμούς των Ίνκας, Ατζέκων, Ολμέκων, Ινδιάνων κλπ.(13) Είναι γνωστόν ότι σχεδόν όλοι οι αρχαίοι λαοί ελάτρευαν τον Ήλιο κάτω από διαφορετικές ονομασίες σαν Θεό τους. Οι Χαλδαιο-Βαβυλώνιοι τον Βήλον, Πέρσες τον Μίθραν, οι Μεσοποτάμιοι τον Μολώχ ή Μαρδούκ, οι Αραβες τον Αδωνέα, οι Αιγύπτιοι τον Ώρον, Άμμωνα ή Όσιριν, οι Εβραιο-Φοίνικες τον Μολώχ ή Βάαλ, οι Ιάπωνες τον Μικάδο, τον Λάο-Τσε οι Κινέζοι κ.ο.κ]. Σύμφωνα με την ΩΓΥΓΙΑ οι σημαντικότεροι εξ αυτών προήλθαν από το Ελληνικό Δωδεκάθεον.(14) Ακόμη και το όνομα της Αιγύπτου ετυμολογικά σημαίνει την χώρα που κείται υπτίως στο Αγαίο. Επομένως αποτελεί ηθελημένη και συστηματική συσκότιση της αλήθειας, με επιδίωξη τον παραμερισμό και μείωση της συμβολής των Ελλήνων στην οικοδόμηση του Πολιτισμού. Η συμπεριφορά αυτή των ξένων –και συχνά και ορισμένων παραπλανημένων Ελλήνων-ερευνητών και συγγραφέων, δύναται να χαρακτηρισθή και να ερμηνευθή ως παραχάραξη της αλήθειας. Η απόδειξη δε ότι όλοι οι αρχαίοι λαοί [Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Χετταίοι, Σουμέριοι, Αιγύπτιοι, Πέρσες κλπ] τελικά εξηφανίσθησαν από το προσκήνιο της Ιστορίας, διότι δεν είχαν δικές τους βάσεις. Την ίδια ακριβώς τύχη είχαν και οι αυτοκρατορίες του γνωστού κόσμου της εποχής μας, όπως λ.χ. Ισπανία, Αυστροουγγαρία, καθώς επίσης η Οθωμανική, Βρεταννική και Γαλλική αυτοκρατορία, οι οποίες κατέρρευσαν, και τώρα η «PAX AMERICANA», η οποία βαίνει κι αυτή προς κατάρρευση. Αντίθετα, το Ελληνικό Πνεύμα παραμένει αθάνατο, σφριγηλό και ζείδωρο με αποτέλεσμα σήμερα ο κόσμος να το αποζητά και να επανελληνίζεται για να προωθήση τον ορθολογισμό και τον ανθρωπισμό και για να βάλη φραγμό στις σκοταδιστικές δυνάμεις που τον σπρώχνουν στον Μεσαίωνα και την νέο-Βαρβαρότητα. Ένας δεύτερος λόγος που συνηγορεί στην αδυναμία να οργανωθή πολιτισμός στα προϊστορικά χρόνια στην Βόρεια Ευρώπη, Ασία, Αφρική, διότι δεν ήσαν κατάλληλες οι κλιματολογικές συνθήκες για την ανάπτυξη και εξέλιξη του ανθρώπου, αφού ακόμη και προ 15 ή 12.000 ετών, ίσως και παλαιότερον κατά τους αρμοδίους επιστήμονες, οι περιοχές αυτές εκαλύπτοντο κατά διαφόρους περιόδους είτε από παγετώνες ή από ύδωρ και λάσπη και συνεπώς ήτο αδύνατον να επιζήση και αναπτυχθή ο άνθρωπος.(15) Κατά τον ίδιο τρόπο και οι διακεκαυμένες ζώνες της Αφρικής, όπως και σήμερον ήσαν εξ ίσου ακατάλληλες να εμφανίσουν τον εχέφρονα άνθρωπο (homo sapiens). Η επικρατούσα άποψη ότι η Ελληνική Ιστορία άρχισε με την έναρξη της Πρώτης Ολυμπιάδος το 876 ή 776 π.Χ. και ότι οι Φοίνικες και οι άλλοι λαοί της Ανατολής και Μεσογείου ήσαν αρχαιότεροι των Ελλήνων, καταρρίπτεται με τα πολυάριθμα τεκμήρια που παρουσιάζονται στην παρούσα μελέτη.
Το Δογματικό Ιερατείο
Προφανώς, η συστηματική επίθεση κατά του Ελληνισμού εξυπηρετεί συγκεκριμένους δόλιους σκοπούς που αποβλέπουν στον πλήρη αφανισμό του Ελληνισμού σαν οικουμενικής οντότητος και σκέψης, γιατί στέκεται εμπόδιο στα οικονομικά τους συμφέροντα και σχέδια για παγκόσμια επικράτηση. Η μύηση των Πρωτο-Ελλήνων στα Μυστήρια της Φύσης και του Σύμπαντος απετέλεσε την μυστική λατρεία και έμεινε μυστήριον σε μας, επειδή κανείς δεν τόλμησε να γράψη περί τούτων, μήτε να τα φανερώση προς άλλον αμύητον. Γιατί αν τολμούσε να τα αποκαλύψη -ακόμη κι αν υπήρχε κάποια υποψία περί τούτου- τον ανέμενε αυστηροτάτη τιμωρία ακόμη και ο θάνατος. Έχομεν τέτοια παραδείγματα πολλά: [Ο Αισχύλος κινδύνευσε να θανατωθή επειδή ενόμισαν ότι σε μια του τραγωδία υπαινίσσεται κάτι από τα αρχαία Μυστήρια. Διωκόμενος δε υπό του πλήθους, εγονάτισεν εις τον βωμόν του Διονύσου, και τελικά σώθηκε από το λυντσάρισμα επειδή απεδείχθη ότι δεν ήτο μυημένος. Αλλά και ο Αριστοτέλης κατηγορήθηκε ότι θυσίασε προς τιμήν της γυναίκας του κατά την τελετήν των Μυστηρίων. Υπακούων δε στην κρίση των δικαστών, ηναγκάσθη να αυτοεξορισθή εις την Χαλκίδα. Προς εξευμενισμό δε των δικαστών άφησεν εις την διαθήκη του χρήματα να κατασκευασθή άγαλμα προς χάριν της θεάς Δήμητρος, για να αποδείξη έτσι ότι ήτο θεοσεβής. Εξορία αντιμετώπισεν επίσης και ο Διαγόρας ο Μήλιος, ο οποίος εξαναγκάσθηκε να εγκαταλείψη την πόλη των Αθηνών επειδή, σύμφωνα με την κατηγορία, εξευτέλιζε τα μυστήρια παρακινώντας τους ανθρώπους να μην μυώνται εις αυτά. Μομφή ασεβούς ερρίφθη και κατά του Αλκιβιάδου, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι εόρτασε στην οικία του τα μυστήρια της Ελευσίνος. Εξ άλλου δύο νέοι εκ της Ακαρνανίας εφονεύθησαν ανηλεώς, επειδή εισήλθον κατά τύχην, ή από άγνοια, εις το Ιερόν της Ελευσίνος. Η μομφή του ασεβούς ήτο βαρυτάτη ύβρις στην αρχαία Ελλάδα και επέσυρε αυστηρές ποινές και αφορισμούς όχι μόνον για τον ασεβή -έστω κι αν αυτός ήτο ξένος- αλλά και για όλη του την οικογένεια. Μάλιστα οι Αθηναίοι είχαν εθιμικό νόμο, σύμφωνα με τον οποίον, εκείνος που σκοτώνει τον ασεβή λαμβάνει ένα τάλαντον, εκείνος δε που φέρει αυτόν ζωντανόν δύο τάλαντα. Όπως συμβαίνει και σήμερον, το Ιερατείο είχεν καθιερώσει ότι, οι μυούμενοι στα Μυστήρια εθεωρούντο σεβάσμιοι πιστοί και καλοί πολίτες, εν αντιθέσει με τους μη-μυημένους οι οποίοι εθεωρούντο αμφιβόλου ηθικής. [Παρόμοια διάκριση γίνεται στις μέρες μας με τους Τέκτονες κ.α. Σε ορισμένες χώρες νομίζονται ως «καλοί πολίτες», ενώ κατά την γνώμην μας συμβαίνει το αντίθετον.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είθισται να είναι «τέκτων», δηλαδή «καλός» και «ευυπόληπτος» πολίτης, όπως λ.χ. ο ειδεχθής εγκληματίας Χάρυ Τρούμαν, ο οποίος κατείχε τον 33 βαθμό στην Μασωνία]. Για την ίδια άλλωστε αιτία κατηγορήθηκε και ο Σωκράτης από τους κατηγόρους του, ότι δηλαδή εισήγαγεν «καινά δαιμόνια» στους νέους. Επομένως, τα μυστήρια της αρχαίας Ελλάδος είναι ένα σκοτεινό κεφάλαιο που ακόμη δεν έχει αποκρυπτογραφηθή, λόγω της μυστικότητος που τα περιέβαλε. Πάντως τα Ελληνικά Μυστήρια όσο μυστικά και αν ήσαν απέβλεπαν και συνέβαλαν για το καλό της ανθρωπότητος και όχι για το κακό , όπως συμβαίνει με τις σημερινές μυστικές εταιρείες που απεργάζονται το χάος την διάλυση, την παγκόσμια δικτατορία και την καταστροφή.
Ορισμένοι νομίζουν ότι τα συγγράμματα των πρώτων Ορφικών λ.χ. του Ορφέως, Μουσαίου και Ευμόλπου, Λίνου, Ησιόδου, περιλαμβάνουν στοιχεία της Ορφικής λατρείας, αμυδρώς εκφραζομένης. Δυστυχώς δεν έχουν σωθή τα σχετικά συγγράμματα της φιλοσόφου Αριγνώτης, μαθήτριας του Πυθαγόρα, και άλλων συγγραφέων, τα οποία θα μας παρείχαν περισσότερες πληροφορίες περί των Μυστηρίων, αλλά και όσα σώθηκαν είναι γραμμένα τόσο αλληγορικά ώστε είναι αδύνατον να αποκρυπτογραφηθούν.
Η Μυθολογία δεν είναι «παραμύθια της Χαλιμάς», όπως εθεωρούντο, είτε σκοπίμως ή από άγνοια ως πρόσφατα. Ακόμη και η αρχική ετοιμολογία της λέξεως «Μύθος» σημαίνει «Λόγος» για τους αρχαίους και δεν έχει σχέση με το παραμύθι. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς ακόμη δεν ανακαλύψαμε τις κλείδες εκείνες για να εισδύσουμε στο βαθύτερο νόημα της, τουτέστιν της βιωμένης ιστορίας του γένους.
Η Αποκρυπτογράφηση της Μυθολογίας
Βέβαια επειδή οι μύθοι περιβάλλονται από ποιητικές εικόνες, που έχουν υπερβολές, υπερφυσικές περιγραφές και τα τοιαύτα, χρειάζεται κριτική και συγκριτική μελέτη για την εξεύρεση της αλήθειας. Κατά τον Πλάτωνα(16) ο μύθος του Φαέθοντος αλληγορεί μια παράλλαξη της τροχιάς των ουρανίων σωμάτων, η οποία συνέβη προ αμνημονεύτων χρόνων. Και πράγματι η επιστήμη δέχεται ότι συνέβη το φαινόμενο τούτο, λόγω της μετακίνησης του άξονα της γης, και ότι τούτο επέφερε τρομακτικές κλιματολογικές μεταβολές. Ο Θουκυδίδης εξηγεί τον μύθο του Τρωικού Πολέμου και τον θεωρεί ως πραγματικό ιστορικό γεγονός, όπερ και απεδείχθη εκ των ανασκαφών.
Ο «Δούρειος Ίππος» δεν είναι κατ’ αυτόν τίποτε άλλο από μια «πολιορκητική μηχανή» που ανεκάλυψαν οι Έλληνες για την άλωση της Τροίας, σε συνδυασμό και με την «Πέμπτη Φάλαγγα» στο εσωτερικό των Τρώων. Κατά παρόμοιο τρόπο ήχθησαν στο συμπέρασμα και οι Πλούταρχος, Παυσανίας, Ευήμερος, Απολλώνιος ο Ρόδιος κ.α. ότι οι Θεοί του Ολύμπου ήσαν βασιλείς που ευεργέτησαν με τις πράξεις των το ανθρώπινο γένος και ετιμήθησαν με θεϊκές τιμές από τους νεωτέρους. Επομένως, η Ελληνική Μυθολογία είναι βιωμένη Ιστορία προ αμνημονεύτων χρόνων, η οποία δίδεται συχνά υπό αλληγορική μορφή και απροσδιορίστου χρόνου και χώρου. Η δυσκολία στην αποκρυπτογράφηση της έγκειται στην χρονολόγηση των γεγονότων και στον προσδιορισμό των χώρων που διεδραματίσθησαν ταύτα. Πρόσφατα ο αστρονόμος Κ. Χασάπης προσδιόρισε με εκπληκτική ακρίβεια τον χρόνον που εγράφησαν οι «Ορφικοί Ύμνοι»(10) επί τη βάσει αδιάσειστων αστρονομικών παρατηρήσεων, που αναφέρονται σ’ αυτούς ήτοι: α/ Στον «Ύμνο του Απόλλωνος» γίνεται λόγος για «ίση διάρκεια χειμώνος και θέρους» και β/ Στα «Λιθικά» αναφέρεται ότι «η εαρινή Ισημερία εσημειούτο, όταν ο ήλιος βρισκόταν στον Ταύρο».
Από τις πιο πάνω παρατηρήσεις ο Κ. Χασάπης ήχθη στο συμπέρασμα ότι ο Ορφεύς έζησε περί το 1.600 π.Χ. Στην περίοδο αυτή ανάγεται και η «Αργοναυτική Εκστρατεία», μολονότι δεν πρόκειται για μια μόνον «Αργώ», ούτε για έναν και μόνον πλου των Αργοναυτών, αφού οι Έλληνες της προϊστορικής εποχής αυλάκωναν όχι μόνον την Μεσόγειο, αλλά και την Μαύρη και Βόρειο Θάλασσα, τον Ινδικό και Ατλαντικό και έφθαναν ακόμη και ως τον Ειρηνικό Ωκεανό.(17) Οι Έλληνες από την προϊστορική ακόμη εποχή είχαν αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό την ναυπηγική τέχνη. Ο Γλαύκος λ.χ. ήτο άριστος ναυπηγός, και σύμφωνα με την παράδοση, εναυπήγησεν την «ΑΡΓΩ», ενώ παράλληλα ήτο και άξιος κυβερνήτης αυτής κατά τον Αργοναυτικόν πλούν. Μολονότι ήτο ο μόνος που δεν επληγώθη κατά την Αργοναυτικήν εκστρατείαν, υπακούσας στην συμβουλή του Διός έγινεν άφαντος και αθάνατος. Λέγεται ότι τον εδέχθησαν οι Θαλάσσιοι Θεοί, ο δε Ποσειδών και η Θέτις του καθάρισαν τους ρύπους και τις ακαθαρσίες της προτέρας του θνητής ζωής.
Κατά τον ίδιο τρόπο ο J. Shoo(18) αλληγορεί τον μυθικό Τάλω με το ηφαίστειο της Σαντορίνης, το οποίο φρουρούσε την Κρήτη, αλλά ευθύνεται και για τις καταστροφές της. Εξ άλλου η Αμερικανίς αρχαιολόγος Εριέττα Μερτζ(13) προσδιόρισε με εκπληκτική ακρίβεια το ταξίδι του Οδυσσέα στην Αμερική, αποκρυπτογραφώντας την «Οδύσσεια» του Ομήρου.(19) . Να σημειωθή ότι ο Χριστόφορος Κολόμβος ήτο Ελλην το γένος από την Χίο. Τούτο μαρτυρεί ένας απόγονος του που έκανε προσφάτως γνωστόν το γενεαλογικό δένδο του μακρυνού προσπάππου του και τον φέρει ως Βυζαντινό . Αλλά και το όνομα που έδωσε στην Αμερική είναι Ελληνικότατον, διότι την ονόμασε Ομηρική(Homeriki), αλλά οι «αφανείς» το μετέτρεψαν το Ο σε Α και την απεκάλεσαν Αμερική. Πολλά λοιπόν πράγματα δεν γνωρίζουμε σήμερον από τα Ελληνικά Μυστήρια, διότι παρέμειναν επτασφράγιστα μυστικά. Και ό, τι μάθαμε προέρχεται από τους Χριστιανούς φιλοσόφους, όπως λ.χ. του Κλήμεντος, Αρνοβίου και Τερτυλλιανού, οι οποίοι μετέφερον στοιχεία της Ορφικής λατρείας στην νέα θρησκεία του Χριστιανισμού. Αλλά και πάλιν ενδέχεται να έχουν ξεφύγει από το πνεύμα των Μυστηρίων, είτε λόγω υπερβάλλοντος ζήλου, ή λόγω αγνοίας των.
Η Παγκοσμιότης του Ελληνικού Πολιτισμού
Ο,τι δεν γνωρίζει ο άνθρωπος το αποκαλεί θεό. Δεν είναι παράξενον ότι όλοι οι λαοί του κόσμου λάτρεψαν τον Θεό/ούς, με τον δικό τους τρόπο λατρείας. Σημασία δεν έχει αν αυτός/οί ήτο κάποιο είδωλον, ή κάποια υπέρτατη ιδέα, ή τέλος ο θεός, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν τον αναπαρίστων. Το γεγονός ότι όλες οι λατρείες σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, αν τις ερευνήσουμε κατά βάθος, έχουν από αμνημονεύτων χρόνων μιαν κοινή αφετηρία, αυτό πράγματι μας κάνει να υποψιαζόμαστε ότι υπάρχει κάποια κοινή πολιτιστική κοιτίδα του ανθρωπίνου γένους. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την Ελλάδα με την πανάρχαια Ορφική της λατρεία. Και εις μεν τα αρχαία Μεσογειακά έθνη, λόγω της γειτνιάσεως των, είναι επόμενον να διαπλέκονται κοινοί μύθοι και κοινές λατρείες και τελετουργίες. Τούτ’ αυτό συμβαίνει και με τα νεώτερα έθνη που μετανάστευσαν κατά τους ιστορικούς χρόνους σε άλλες ηπείρους, όπως λ.χ. στους Ευρωπαίους που πήγαν στην Αμερική, ή Αυστραλία. Όμως το να διαπιστώνη κανείς εκπληκτικές λατρευτικές ομοιότητες μεταξύ των πανάρχαιων λαών για παράδειγμα της Καραϊβικής, του Περού, του Μεξικού, της Κίνας, της Κεντρικής Ασίας, Ιαπωνίας, των Νησιών του Πάσχα (στον Ειρηνικό Ωκεανό) με αυτές της Ανατολικής Μεσογείου, τούτο δημιουργεί την πεποίθηση ή τουλάχιστον την βάσιμη υποψία ότι όλοι αυτοί οι πολιτισμοί έχουν μια κοινή μήτρα και κοινή πανάρχαια καταγωγή Και πράγματι αν τους ερευνήσουμε σε βάθος θα διαπιστώσουμε ότι όλοι ανεξαιρέτως έχουν αφετηρία την Μεσόγειο, και ειδικότερα τον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο, που βρέχεται ολόγυρα από το Αιγαίο Πέλαγος. Επίκεντρον δε όλων είναι το ιερό όρος Όλυμπος. Η ανάμνηση των Ολύμπιων Θεών, ή των υποκατάστατων τους, σώζεται ακόμη σε πάμπολλα έθνη της Ασίας, Ειρηνικού και Αμερικής, όπου σύμφωνα με τις πανάρχαιες παραδόσεις, που χάνονται στα βάθη της προϊστορίας, η λατρεία των κατέβηκε εξ Ουρανού στην γη και δια τούτο εγένετο μυστική, επειδή ήλθεν μυστική. Και πράγματι το μεγαλείο του Ουρανού και της κινήσεως των άστρων υπήρξεν η πρώτη αιτία που ενέπνευσεν εις τους ανθρώπους την ιδέα του προνοητικού και φιλόστοργου πατρός, τον οποίον άλλοι ονόμασαν Θεόν και άλλοι Φύσιν, αγνοόυντες όλοι ποίος ήτο αυτός ή πως τον έλεγαν. Αρκεί που τον ένοιωθαν μέσα τους. Το γεγονός ότι οι προπάτορες του «Ευρωπαίου Αρχάνθρωπου» των Πετραλώνων, της Τρίγλιας, του Φράχθυ, της Θεόπετρας κλπ ανόρθωσαν πρώτοι το ανάστημα των και στάθηκαν στα δύο τους πόδια για να ατενίσουν τον Ουρανό, αφού ήδη είχαν διευρύνει τον εγκέφαλο των σε βαθμό ώστε να κατέβουν από τα δένδρα και να φτιάξουν τα πρώτα εργαλεία και να ανάβουν φωτιά, δείχνει περίτρανα ότι από την ευλογημένη αυτή περιοχή με το θαυμάσιο κλίμα ξεκίνησε ο πρώτος Πολιτισμός του ανθρώπου.
Το Ψέμμα της Διεθνούς Εξουσίας
Ολίγον κατ’ ολίγον ανέμιξαν στην πρωτόγονη αυτήν μυστηριακήν των πίστη και άλλα ηθικά, πολιτικά και κοινωνικά επινοήματα για το καλό της ολότητος, ή και την στερέωση της καθεστηκυίας τάξεως, ανάλογα με την καλλιέργεια εκάστου έθνους. [Τούτο συμβαίνει όλες τις εποχές, όπου ο ισχυρότερος επιβάλλει το πολιτιστικό του πρότυπο. Για παράδειγμα σήμερα επικρατεί η τάση για την διάδοση της Εβραϊκής και γενικότερα της Σημιτικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Πρόσφατα εισήγαγον στο INTERNET τον όρο «GOPHER» που σημαίνει το ιερό ξύλο που κατ’ εντολή του Γιαχβέ έφτιαξε ο Νώε την Κιβωτό του]. Το γεγονός της υπάρξεως εχεφρόνων ανθρώπων στην περιοχή αυτή της γης είναι και επιστημονικά τεκμηριωμένο από την αρχαιολογική και ανθρωπολογική έρευνα. Παρ’ όλα αυτά το εξουσιαστικό πνευματικό κατεστημένο συνεχίζει να υποστηρίζη ότι:
α/ Τα πρώτα δίποδα ανθρωποειδή ανακαλύφθησαν στην Ανατ. Αφρική (Γκόνα της Αιθιοπίας) και έχουν ηλικία μόλις 4-5 εκατ. ετών.
β/ Τα αρχαιότερα δείγματα του Homo habilis ανεκαλύφθησαν στην Ανατ. και Νότια Αφρική και τα εργαλεία της Γκόνα έχουν ηλικία 2, 5 εκατ. έτη.
γ/ Ενάμισυ εκατ. ετών υπολογίζεται η ηλικία του παλαιοτέρου σκελετού του Homo Erectus, που θεωρείται ότι είναι ο πρόγονος του Homo Sapiens.
δ/ Τα αρχαιότερα δείγματα ύπαρξης του σύγχρονου ανθρώπου είναι ηλικίας μόλις 100.000 ετών και ανακαλύφθησαν κι αυτά στην Ανατ. και Νότια Αφρική.
Αν συγκρίνετε τις ανακαλύψεις του ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού [Σκελετοί Ευρωπαίου Αρχανθρώπου των Πετραλώνων ηλικίας 750.000 ετών, ίχνη φωτιάς ηλικίας 1 εκατ. ετών, Ελέφας και όπλα κυνηγών στην Πτολεμαΐδα ηλικίας 11 εκατ. ετών, κνήμη ανθρώπου της Τρίγλιας ηλικίας 3 εκατ. ετών, σκελετοί σπηλαίου Θεόπετρας ηλικίας 50.000 ετών κ.α.] με αυτά της Γκόνα της Αιθιοπίας θα διαπιστώσετε ότι:
α/ Δεν κάνουν καν τον κόπο να μελετήσουν και να σχολιάσουν τα ευρήματα του καθηγητού Πουλιανού και των άλλων και κατόπιν να τα απορρίψουν με επιστημονικά όμως επιχειρήματα, αν υπάρχουν. Αντίθετα, τα αποσιωπούν διότι έχουν προκαταβολικά και αποφανθή ότι «η Αφρική πρέπει να είναι η κοιτίδα του ανθρώπινου γένους». Επομένως σύμφωνα με την δογματική λογική των ο εχέφρων «Ευρωπαίος Αρχάνθρωπος των Πετραλώνων» ηλικίας 800.000 ετών είναι νεώτερος από αυτόν της Γκάνας της Αφρικής, ηλικίας μόλις 100.000 ετών, μόνον και μόνον επειδή δεν συμβάλλουν στην επικράτηση της Αφροασιατικής των κοσμοθεωρίας. Τούτο όμως είναι λογικώς άτοπον και ο παραλογισμός των είναι προφανής. Πρόκειται για μια επιστημονική συνωμοσία που έχει στηθή εδώ και αρκετούς αιώνες για να προβάλη την Αφροασιατική υπεροχή και μέσω αυτής την ανωτερότεητα του «περιούσιου λαού». [Παρόμοιες σχεδόν ταυτόσημες δήθεν «επιστημονικές» ανακοινώσεις δημοσιεύονται στον Αμερικανικό τύπο και προβάλλονται από τα ΜΜΕ συχνά πυκνά]. Ευνόητον τυγχάνει ότι αν καταρρεύση ο «Αφροασιατικός Μύθος» θα παρασύρη όλο το σημερινό εξουσιαστικό οικοδόμημα του ψεύδους, της απάτης, της παραχάραξης και της εξουσιαστικής βίας.(20)
Ο Βασιλεύς Ουρανός
Στις παραδόσεις όλων σχεδόν των αρχαίων λαών σώζεται ο μύθος του Ουρανού. Η λέξη «Ουρανός» παράγεται εκ του «ούρος», δηλαδή όρος, επειδή είναι όρος του παντός και της φύσεως, περιέχων εν ταυτώ τα όντα ως κύκλος περιφερής με κέντρον την γην. Ο Ουρανός περιέχει τον Ήλιο, το Φως, την Ημέρα, την Σελήνη, και γενικά το κάθε τι στο διάστημα και στην Γη. Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογίαν,(21) από την σύζευξη του Ουρανού με την Γην εγεννήθη ο Ωκεανός, ο Κοίος, Κρείος, Υπερίων και Ιαπετός. Έπειτα γέννησαν την Θείαν, Ρέαν, Θέμιν, Μνημοσύνην, Φοίβην, και Τηθύν και μετά τον Κρόνον τον νεώτερον πάντων των Τιτάνων. Έπονται οι Κύκλωπες, Εκατόχειρες και λοιποί. Τα τέκνα του αυτά εφυλάκισεν ο Ουρανός στον Τάρταρον, φοβούμενος την κατ’ αυτού επανάσταση. Τότε η Γη λυπηθείσα εκίνησε αυτούς κατά του πατρός των Ουρανού και ο Κρόνος λαβών την Άρπην έκοψε τα αιδοία του Ουρανού, όταν αυτός εκοιμάτο αμέριμνος την αυγήν. Τα τέκνα του Ουρανού αλληγορούν, κατά τον Ησίοδο και άλλους, τα φυσικά όντα και σώματα, τα οποία άρχισαν να δημιουργούνται βαθμιαία, μετά τον σχηματισμόν της Γης και του Ουρανού και να μπαίνουν σε τάξη και τακτική κίνηση. Είναι παραδεδεγμένο πλέον από την επιστήμη ότι στο αρχικό στάδιο της εξελίξεως το μίγμα Γη-Ουρανός βρισκόταν σε πλήρη αταξία και χάος και σε μια συνεχή ανοδική και καθοδική κίνηση, έναν δηλαδή ακήρυκτο πόλεμο μεταξύ Γης και Ουρανού.
Η Ιστορία λέγει ότι ο Ουρανός εχρημάτισε ο πρώτος βασιλεύς των Ελλήνων αλλά και της οικουμένης ολόκληρης, όπως λέγεται στην Θεογονία και Τιτανομαχίαν. Ο Ευήμερος ο Μεσσήνιος γράφει: «Πρώτον βασιλέα φησί Ουρανόν γεγονέναι... « λέγει ο Ορφέας για τον Ουρανόν. Και ακόμη: «Ουρανός πρώτος του παντός εδυνάστευε κόσμου.(22) Κατά τον Ησίοδο(23 και 24) ο Ουρανός ήτο υιός του Βόρα, γενάρχη των Ελλήνων επί της εποχής των Θεών. [Υπάρχει όρος Βόρας στην Μακεδονία, το οποίον προφανώς ονομάσθηκε προς τιμήν του]. Αυτός διεξήγαγε μεγάλες εκστρατείες και πολέμους ανά την οικουμένη και δημιούργησε ένα εκτεταμένο και ένδοξο κράτος. Οι Έλληνες δεν τον τίμησαν ως Θεόν αλλά ως βασιλέα, εν αντιθέσει προς άλλους-μη γνωρίζοντες-λαούς οι οποίοι τον αποθέωσαν. Επίσης πρέπει να γνώριζαν ότι ο μύθος περί του Ουρανού αποτελούσε αλληγορία της κοσμογονίας της Γης κατά την φάση του διαχωρισμού των υδάτων της από του Ουρανού (Ψύξη του μείγματος). Τούτο φαίνεται και από την αναφορά των Ορφικών, αλλά και από τα επίθετα που έδωσαν στον Ουρανό, τα οποία όλα προσδιορίζουν τις ιδιότητες του σαν ουράνιο φαινόμενο. Εκ τούτων αξίζει να σχολιάσουμε τα Πόλος, Σφαίρα, Όλυμπος και Αιθήρ. Γιατί τα δύο πρώτα φανερώνουν την σφαιρικότητα του Ουρανού, άρα και της Γης, το επίθετο Όλυμπος διότι αναφέρεται προφανώς στην έδρα των ανακτόρων του. Τέλος, το επίθετο Αιθήρ φανερώνει την σύσταση του απείρου Σύμπαντος, γεγονός που υποδηλοί τις προηγμένες γνώσεις της εποχής.
Το «Ουράνιο» Κράτος
Κατά τον Διόδωρο το Σικελιώτη: «Η Μακεδονία προσωνομάζετο «Ουράνιο κράτος». [Στην Κίνα συναντούμε την ίδια ονομασία στην κεντρικότερη πλατεία της. Κατά την Κινεζική παράδοση ο πρώτος βασιλιάς της ονομάζετο Τσαγκ-Τι ήτοι: «Βασιλεύς Ουρανός». Το Δίον και η πόλη των Αιγών (Βεργίνα) ήτο κατά την παράδοση η έδρα των απογόνων του βασιλιά Ουρανού. Εκεί δε γεννήθηκαν οι «Κρόνος, Αθηνά, Αφροδίτη, Δήμητρα, Ρέα-Κυβέλη, ο Ήλιος-Διόνυσος και ο Ποσειδών» ]. Από τα αρχαία κείμενα προκύπτει ότι από την Μακεδονία ορμώμενοι, δημιούργησαν τα κράτη των Αθηνών και του Άργους της Πελοποννήσου. Έτσι τα Μυκηναϊκά ευρήματα των ανασκαφών της Αιανής Κοζάνης είναι όμοια με αυτά των Μυκηνών. Κατά την μυθολογία, κυβερνήτης του Άργους αναφέρεται ο Ίναχος, υιός του Ωκεανού, υιού του βασιλιά Ουρανού και κυβερνήτης της Αρκαδίας αναφέρεται ο Άτλας υιός του Ιαπετού, ενώ η Αθηνά είναι κόρη του Κρόνου και ηγέτιδα της Αθήνας. [Τον Έλληνα Ιαπετό οι Εβραίοι τον έκαναν Ιάφεθ και τον Ίακχο, Γιαχβέ]. Καίτοι η βασιλεία του Ουρανού ανάγεται σε παρωχημένους προϊστορικούς χρόνους, την ανάμνηση του θα την συναντήσουμε σε πάμπολλες παραδόσεις λαών ευρισκομένων μακράν αλλήλων (λ.χ. συναντάται στις Ινδίες ως «Μάνης ή Μανού», που δεν είναι άλλος από τον Μάνη ή Μαίονα-Ουρανό. Στους Αιγυπτίους ο πρώτος Φαραώ ονομάζεται Μην-Μηνάς ή Μένες (είναι υιός του Μίνωα), που και πάλι είναι το αυτό πρόσωπο, με τον Ουρανό. Γράφει ο Απολλόδωρος: «Μάνης βασιλεύς, πατήρ Κότυος». Αλλά και ο Ηρόδοτος αναφέρει τον «Μάνη-Μαίονα-Ουρανό». «Ο Μανού ο υμνούμενος υπό των σοφών ην ο πρώτος των βασιλέων» αναφέρει η αρχαία Ινδική παράδοση.(25)
Κρόνος και Χρόνος
Μετά την αποκατάσταση πάντων στην οικεία θέση και την απόκτηση τακτικής κίνησης, και όταν δεν απέμενε πλέον ύλη για περαιτέρω τακτοποίηση, άρχισε να μετρά ο Χρόνος, ο οποίος αλληγορείται με τον Κρόνον. Ακριβώς αυτές τις επιστημονικές αλήθειες τις είχαν κωδικοποιήσει πριν δεκάδες χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες και τις εξέφρασαν λιτά και δωρικά με την Ορφική λατρεία και την Ελληνική Μυθολογία. Με την αποκοπή των γεννητικών οργάνων του Ουρανού αλληγορούν τον διαχωρισμό των υδάτων και της στερεάς ύλης μεταξύ Ουρανού και Γης και την αποκατάσταση της τάξεως και ευρυθμίας. Τάρταρα δε νομίζουν την ύλη η οποία εγκλωβίσθηκε στο εσωτερικό της γης ή έμειναν σε αταξία στο χάος και δεν συνενώθηκε με την λοιπήν ύλην σε ομοειδή μάζα κάτω από την επίδραση του Έρωτος (φιλότητας). Κατά τον Εμπεδοκλή τα απώτατα θεμέλια (ή ριζώματα) επί των οποίων στηρίζεται η κοσμική τάξη είναι τέσσερα. Ταύτα φέρουν ονόματα θεοτήτων: α/ Ζευς (εκ του ζέω και είναι το φλογώδες πυρ που τα πάντα κατακαίει αλλά και ζωογονεί) β/ Ήρα (=Αήρ που φέρει μέσα του την ζωή) γ/ Νήστις (εκ του νάω = ρέω, πρόκειται για το ύδωρ) και δ/ Αΐδης (πρόκειται για τον αόρατο αιθέρα). Τα τέσσερα αυτά ριζώματα προέρχονται από το «Ένα» και μοναδικό μικροσκοπικό σωματίδιο, το Φωτόνιο.
Εποχή Γεωλογικών Αναστατώσεων
Η βασιλεία του Ουρανού ασφαλώς δεν αφορά έναν μόνον βασιλιά, αλλά μιά ολόκληρη δυναστεία με το αυτό όνομα, ανάγεται δε στην εποχή όπου η Βόρειος Ευρώπη ήτο σκεπασμένη με παγετώνες ή ολίγον μετά, όταν ετήκοντο οι παγετώνες και εκτεταμένες περιοχές βορείως του Δουνάβεως ήσαν καλυμμένες από ύδατα και ιλύν (λάσπη). Σύμφωνα με τους γεωλόγους, η εποχή αυτή συμπίπτει με την τρίτη Βουρμία περίοδον, δηλαδή την 15 η περίπου χιλιετηρίδα. Το ότι υπήρχαν εχέφρονες άνθρωποι εκείνη την εποχή στον Ελλαδικό χώρο είναι επιστημονικά αλλά και ιστορικά αποδεδειγμένο και τεκμηριωμένο, μη αποδεχόμενο αμφισβήτηση. Ο «Τριγλιανός Άνθρωπος» είναι η αρχή της ανθρωπότητος και πρωτοεμφανίζεται στην γη της Μακεδονίας και της Πίνδου. Συνεχίζεται με τον εχέφρονα άνθρωπο της Θεόπετρας της Θεσσαλίας και του Φράγθυ της Αργολίδος. Αρα η ζωή ακμάζει αδιάκοπα στην Ελλάδα λόγω των ευνοϊκών συνθηκών, πρόγονος δε τούτων είναι ο εχέφρων «Κυνηγός Ελεφάντων της Πτολεμαΐδος» πριν 11 εκατ. χρόνια. Κατά την εποχή των παγετώνων ο άνθρωπος καταφεύγει στα σπήλαια για να προστατευθή από το ψύχος. Τέτοιους εχέφρονες ανθρώπους συναντούμε στο σπήλαιο των Πετραλώνων, Φράγχθυ, Θεόπετρας στους λιμναίους της Καστοριάς κ.α. Όλοι αυτοί οι πληθυσμοί επηρεάζονται τρομερά από τις συνθήκες που επικρατούν στο Βόρειο Αιγαίο κατά την διάρκεια της Νεώτερης Μειοκαίνου Περιόδου. [Να σημειωθή ότι πριν από 15-20.000.000 χρόνια συνέβησαν τρομακτικές γεωλογικές ανακατατάξεις στην περιοχή, που επέφεραν αλλαγή της οικολογίας των όντων. Η Γη «κοιλοπονούσε» -κατά την έκφραση του διακεκριμένου ανθρωπολόγου κ. Άρη Πουλιανού- και προετοίμαζε την εμφάνιση αυτού του τελειοτέρου όντος, του ανθρώπου. Απόδειξη αυτής της οικολογικής αλλαγής είναι τα απολιθωμένα δάση της Καστοριάς, της Θράκης, της Λέσβου κ.ο.κ. Παράλληλα με τον άνθρωπο ζούσαν τότε και πολλά ανθρωποειδή, τα οποία όμως λόγω της δυσκολίας των να προσαρμοσθούν εξαφανίσθηκαν. Δεν πλάσθηκε ένα μόνον ζευγάρι ανθρώπων, που ξαφνικά κατέβηκε από τα δένδρα -ή το έπλασε ο Γιαχβέ σύμφωνα με τον μύθο του Αδάμ και της Εύας- αλλά μια ολόκληρη κοινωνία, που τον κάνει να ξεχωρίζη ως «ανθρωποειδής» από τα άλλα ανθρωποειδή. Από κει και πέρα εξαπλώνεται επί της Γης, από την Ευρώπη στην Ασία και τηξη Άρη Πουλιανού.(5)
Ο Κατακλυσμός της Αιγηίδος
Την περίοδο της Νεώτερης Μειοκαίνου, λόγω τήξεως των παγετώνων στην Ευρώπη και Ασία, οι ποταμοί κατέβασαν τεράστιες ποσότητες ύδατος στον Εύξεινο Πόντο, ο οποίος ήτο τότε κλειστή λίμνη, πριν ανοίξουν τα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων. Όταν υπερπληρώθηκε η λεκάνη του Ευξείνου, λόγω της ανόδου της στάθμης των υδάτων, συνέβησαν δύο τρομακτικά γεωλογικά φαινόμενα που αναστάτωσαν κυριολεκτικά τον κόσμο: α/ Η κάλυψη υπό των υδάτων των Ρωσσικών πεδιάδων ως την Κεντρική Ασία και β/ Τα ρήγματα που τελικά δημιουργήθηκαν εξ αιτίας της πίεσης στον Βόσπορο και Δαρδανέλλια, από τα οποία ξεχύθηκαν τεράστιες μάζες ύδατος στην λεκάνη του Αγαίου.(27) Τότε πνίγηκαν οι περισσότεροι πληθυσμοί των ανεπτυγμένων Αιγαίων και κατεστράφη ο λαμπρός Αιγαιατικός Πολιτισμός τους, ένας από τους πρώτους και θαυμαστότερους πολιτισμούς του κόσμου. Έμειναν μόνον ορισμένα μεμονωμένα κύτταρα στα πέριξ του Αιγαίου υψηλά μέρη, τα οποία διαφύλαξαν ως ένα βαθμό την υπάρχουσα ως τότε ανάμνηση. Μετά την υπερπλήρωση της Μεσογείου πρέπει να δημιουργήθηκε και το ρήγμα του Γιβραλτάρ, αν δεν προηγήθηκε αυτών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων. Όλα αυτά δεν θα μας αφορούσαν αν δεν επηρέαζαν την εξέλιξη των λαών που ζούσαν στις πληγείσες από τους Κατακλυσμούς και τις Γεωλογικές Καταστροφές περιοχές.
Καταστροφή του Αιγαίου Πολιτισμού
Οι γεωλογικές αυτές αναστατώσεις, όπως γνωρίζουμε, κατέστρεψαν τον πρωϊμότερο και ενδοξότερο πολιτισμό, τον Αιγαιατικό, κόβοντας απότομα τον ομαλό ρου της ανθρωπίνης εξελίξεως. Τότε πράγματι σχεδόν χάθηκαν τα «αρχεία» της Ιστορίας, εκτός των εμπειρικών γνώσεων που είχαν οι επιζήσαντες άνθρωποι. Τα διασωθέντα αυτά ψήγματα από τους δύο Κατακλυσμούς, Ωγύγου και Δευκαλίωνος, προσπάθησαν με μεγάλο κόπο να συγκεντρώσουν εκ του μηδενός οι πέριξ του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου λαοί, προκειμένου να ξαναρχίσουν το χτίσιμο του νέου τους πολιτισμού. Μέσα σ’ αυτήν την κοσμοχαλασιά της αναζήτησης των χαμένων πολιτισμών, ορισμένοι δόλιοι, ανέντιμοι και άπληστοι ηγέτες, νόμισαν ότι ήτο η κατάλληλη στιγμή για να σφετερισθούν την πνευματική και πολιτιστική ιδιοκτησία και ανωτερότητα του Ελληνικού Αιγαιατικού Πολιτισμού, όπως καρπούται ο κακός γείτονας το σπίτι της οικογένειας που ξεκληρίζεται στον πόλεμο ή από κάποια φυσική καταστροφή(14). Έκτοτε συνεχίζεται αυτός ο ανίερος σφετερισμός και η παραχάραξη του Ελληνικού Πολιτισμού από τα διάφορα μειράκια του Διεθνούς Εξουσιασμού, οι οποίοι δεν ήσαν εις θέσιν ούτε το ύψος των πυραμίδων να μετρήσουν, διότι δεν τις κατασκεύασαν αυτοί αλλά οι Έλληνες σε αλλοτινούς χρόνους. Άρα, η Νότιος Ρωσσία και η Βόρειος Ευρώπη ήσαν ακατοίκητοι στα πανάρχαια εκείνα χρόνια και έμοιαζαν με λιμνοθάλασσες ή εκτεταμένα έλη. Ο Οβίδιος γράφει σχετικά: «Ο δε Βορέας (Βόρας) την λυγράν διαδραμών Σκυθίαν, επί τας Άρκτους τρέπεται τας προς βορράν κειμένας....».(28) Αυτός λοιπόν ο Βόρας στην Τευτονική παράδοση είναι ο BOUR και αναφέρεται ως γεννήτωρ του ODIN, που δεν είναι άλλος από τον βασιλιά Ουρανό.
Η Γη είχε Πλημμυρίσει
Η Ασία, όπως μαρτυρεί και η ετοιμολογία της λέξεως (Ασία=πηλός, λάσπη) την εποχή εκείνη, αλλά και βραδύτερον, ήτο μιά απέραντη λασπουριά. Ο Ελλαδικός χώρος-ο οποίος την εποχή εκείνη εκτεινόταν στην χερσόνησο του Αίμου ως τον Δούναβη, στην Μικρά Ασία, και στον Καύκασο -λόγω των ευνοϊκών γεωγραφικών και κλιματολογικών συνθηκών (ήπιο κλίμα και ορεινή διαμόρφωση εδάφους) ήτο το επίκεντρον του τότε γνωστού κόσμου. Όχι όμως και η Μεσοποταμία και Μέση Ανατολή, που ήτο τότε ένας βαλτότοπος καλυμμένος από τα ύδατα των δύο ποταμών, Τίγρη και Ευφράτου. Η Αίγυπτος κατοικείτο τότε από μελαψούς Αιθίοπες, και ακόμη δεν είχε δημιουργηθή το Δέλτα του Νείλου. Στις Ινδίες, όπως μας πληροφορούν τα αρχαία Ινδικά κείμενα, επικρατούσε τότε πρωτόγονη κατάσταση, ενώ η Κίνα κατοικείτο κι αυτή από πρωτόγονους όχλους, τα επωνομαζόμενα «Παράσιτα». Έτσι λοιπόν είχε η κατάσταση στον προϊστορικό εκείνο κόσμο, με βάση πάντα τα πορίσματα της ιστορικής και επιστημονικής αλήθειας. Επομένως, αποδεικνύεται αβίαστα ότι η πρώτη κοιτίδα του εχέφρονος ανθρώπου και του πρώτου πολιτισμού ήτο ο πέριξ του Αιγαίου χώρος, οι δε Άριοι Έλληνες επί δυναστείας των Ουρανών σχημάτισαν το πρώτο οργανωμένο κράτος στον κόσμο. Αυτό ντρέπονται ορισμένοι Έλληνες να το ομολογήσουν, είτε λόγω ραγιαδισμού, είτε λόγω της συστηματικής παραπληροφόρησης και πλύσεως εγκεφάλου, που επί χιλιάδες χρόνια έχει γίνει στερεότυπο βίωμα, και παγιωμένη γνώση, σύμφωνα με την οποίαν «ο πολιτισμός ήρθε από την Ανατολή». Είναι γεγονός ότι ζούμε σε μια αντιφατική και δύσκολη εποχή, που όλα γίνονται με γνώμονα την αυτοσυντήρηση και διεύρυνση της ισχύος του ατόμου και της συλλογικής οντότητος. Φυσικά η Διεθνής Εξουσία γνωρίζει πολύ καλά την αλήθεια, ότι δηλαδή το επίκεντρο του παγκόσμιου πολιτισμού είναι το Αιγαίο, με εστιακό σημείο το ιερό όρος Όλυμπος. [Και ο λόγος για τον οποίον προωθούν το κράτος των Σκοπίων, την Τουρκία και εξυφαίνουν τις λοιπές ραδιουργίες σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου είναι για να σφετερισθούν το ένδοξο όνομα της Μακεδονίας σε πρώτη φάση. Να ποδηγετήσουν τους «Σκέντερους» της Ανατολής (αρχαιομακεδόνες Έλληνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου) σε δεύτερη και βραδύτερον να ακρωτηριάσουν την Ελλάδα, εάν περάση η συνωμοσία τους. Είναι προφανές ότι μέσω της «Μακεδονίας» επιδιώκουν να ηγεμονεύσουν πολιτιστικά στον κόσμο της Ανατολής. Εν όψει δε της νέας αντιπαράθεσης των Πολιτισμών που τώρα αρχίζει, τους χρειάζεται το αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα για να επικρατήσουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουν στερήσει από εμάς τους Νεο-Έλληνες, την δυνατότητα να μάθουμε την αρχαία Ελληνική γλώσσα και ιστορία στα σχολεία και κάνουν το παν για να μας αποξενώσουν από τις ρίζες μας, να ξεχάσουμε την εθνική μας ταυτότητα και παράδοση, έτσι ώστε να μας αποξενώσουν κάποια μέρα παντελώς από την πολιτιστική μας κληρονομιά]
ΜΕΓΑΣ ΕΝΙΑΥΤΟΣ
Αν εμβαθύνουμε στην Σκέψη των Αρχαίων Ελλήνων θα διαπιστώσουμε ότι είχαν διεισδύσει βαθειά στην ουσία της συμπαντικής ύπαρξης και της ζωής. Εξ αυτών υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι είχαν συλλάβει τον «Παγκόσμιο Φυσικό Νόμο», τον νόμο δηλαδή εκείνον που διέπει τα πάντα, ορατά και αόρατα, υλικά και πνευματικά, πραγματικά και φανταστικά. Είχαν συλλάβει την παγκόσμια Αρμονία και είχαν βρει τις «σταθερές» αναλογίες που καθόριζαν την δομή του σύμπαντος, όπως ορίσθηκε στην Πρώτη Αρχή. Ένα τέτοιο χρονικό μέγεθος είναι και ο καθορισμός του Παγκόσμιου Ενιαυτού.
Ορατή και Αόρατη Αρμονία
Κατά τους Έλληνες ορατή αρμονία είναι η ομορφιά που βλέπει το ανθρώπινο μάτι στα διάφορα γεωμετρικά σχήματα (κύκλος, τρίγωνο, τετράγωνο κλπ)στον ήλιο, στην σελήνη, στο φως με τις ακτίνες του, στους κρυστάλλους, στα βουνά, στα ακρογιάλια κ.ο.κ. Η αόρατη αρμονία βρίσκεται στα φύλα, τα άνθη, τα φυτά, τα ανθρώπινα έργα, τις αποστάσεις μεταξύ των αστέρων, την συμπαντική αρμονία, και πολλά άλλα μυστικά του Σύμπατνος (έστω κι αν δεν την ακούμε ή δεν την αντιλαμβανόμαστε). Κατά τον Παρμενίδη, θεμελιωτή της Λογικής, η πραγματικότης είναι αιωνία και αμετάβλητη και γίνεται γνωστή όχι μέσω των αισθήσεων, αλλά μέσω του «Νου», όχι μέσω της πείρας αλλά του Λόγου. Αυτήν την αλήθεια μπορεί να την προσεγγίσουμε μέσω των αφηρημένων ιδεών και μόνον. Οι αναλογίες και οι συμμετρίες της φύσεως, αποτυπώθηκαν μαθηματικά σε μια αόρατη γεωμετρία, η οποία συναντάται σε όλα τα Ελληνικά πολιτιστικά δημιουργήματα, όπως λ.χ. στην αρχιτεκτονική, γλυπτική, ποίηση, επιστήμες, τέχνη φιλοσοφία, γλώσσα κ.ο.κ.
Άριστες Αναλογίες
Θεωρούνται οι αναλογίες 2:1, 4:3, 9:8 και 1, 618. Η τελευταία καλείται και «Χρυσούς Κανών» και θεωρείται ως ακραία αναλογία του κάλλους. Όλα τα αρχαία Ελληνικά μνημεία έχουν γίνει με βάση τις πιο πάνω αναλογίες και ιδίως με τον «Χρυσό Κανόνα». Επίσης οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν αναλογίες για κάθε μεγάλο έργο, ακόμη και για τις αποστάσεις των διαφόρων μνημείων και των πόλεων μεταξύ των. Προς τούτο τα κατέτασσον σε τριαδικές ομάδες, οι οποίες σχημάτιζαν συστήματα τριγωνομετρικών γεωδαιτικών δικτύων διαφόρων τάξεων, που καλύπτουν ολόκληρη την Μεσόγειο, αλλά και έξω από αυτήν, ως την Αμερική και την Ασία, όπου διέδωσαν τον Ελληνικό πολιτισμό. Πρόκειται για αυτό που καλείται Παγκόσμιο Γεωδαιτικό Σύστημα, και το οποίο είναι επινόηση των αρχαίων Ελλήνων. Τούτο βασίζεται στην Ευκλείδεια Γεωμετρία, ήτοι στην ειδική γραμμική και σφαιρική τριγωνομετρία, παραγόμενη από ορισμένες σχέσεις και αρχές της Αστρονομικής Γεωδαισίας.
[Για παράδειγμα, το ισοσκελές τρίγωνο Χαλκίς-Θήβαι-Αμφιάριον έχει πλευρές ίσες προς 162 στάδια. Το τρίγωνο Δελφοί-Ακρόπολη Αθηνών-Ολυμπία έχει πλευρές 660 σταδίων. Παρόμοια τρίγωνα σχηματίζονται πολλά. Αυτά που καλούνται και «χρυσά τρίγωνα» υπακούουν στον χρυσό κανόνα, ήτοι 2:ρίζα 5-1=1.618. Τέτοια χρυσά τρίγωνα σχηματίζει επίσης η Χαλκίς με τα Αιγόσθενα και την Βραυρώνα, η Ακρόπολη των Αθηνών με τον ναό της Αφαίας Αθηνάς στην Αίγινα και τον ναό του Ποσειδώνος στο Σούνιο, ο Παρθενών σαν κέντρον κύκλου με ακτίνες τα διάφορα μνημεία ολόγυρα του κ.ο.κ. Όλες οι αποστάσεις της Ακροπόλεως από τα διάφορα μνημεία υπακούουν στον «Χρυσό Κανόνα». [Η ακτίνα ισούται προς 300 φ(στην τετάρτη δύναμη)-όπου φ=1.618-και ισούται προς το 1/10 του χιλιοστομέτρου της ακτίνος της γης. Επίσης, αν πολλαπλασιάσουμε την περιοχή αυτού του κύκλου επί 400 εκατομμύρια, λαμβάνουμε σχεδόν την περιοχή της επιφανείας της γης] Επομένως, οι διάφορες πόλεις, ναοί, μνημεία, θέατρα, στάδια μαντεία, τείχη, ιδρύματα κ.ο.κ της Αρχαίας Ελλάδος δεν έγιναν τυχαίως, αλλά βάσει μαθηματικού προτύπου, καλουμένου «Κύριο Σχέδιο». Ακόμη και τα δομικά υλικά(αγκωνάρια)του Παρθενώνα είναι κομμένα βάσει αναλογιών, όπως 1.125(9:8), 1.5(3:2), 1.333(4:3), 2 (2:1), 1.618(Χρυσούς Κανών), 2.25(9:4 ), 2.62(φ στο τετράγωνο), το (π) 3.14 (ο Χρυσούς Αριθμός) κ.ο.κ.
Στο θέατρον Επιδαύρου το άνω διάζωμα έχει 34 σειρές καθισμάτων ενώ το κάτω 21, ήτοι σε αναλογία 1.618.[Αυτό που οι Έλληνες ονόμαζαν ΜΑΚΡΑ =162 έχει υιοθετηθή από τους Άγγλους σαν «long». Επίσης οι Αγγλοι έχουν υιοθετήσει και τον Ελλληνικό Πόδα ίσον με 29, 6 εκατοστόμετρα, όσος περίπου και ο Αγγλικός Πους (foot)] Μερικές από τις αναφερόμενες αναλογίες χρησιμοποιούντο και στην μουσική των Ελλήνων. Ο Σοφοκλής έλεγε ότι «τα άτομα πρέπει να σχηματίσουν τον χαρακτήρα των, όπως ο γλύπτης σμιλεύει ένα έργο, και σύμφωνα με τους νόμους των αναλογιών. Να σημειώσουμε ότι τα Ελληνικά γράμματα χρησιμοποιούντο και σαν αριθμοί, διότι το Ελληνικό Αλφάβητο ήτο μαθηματικό (βλέπε αριθμοσοφία) και κάθε λέξη αναπαραστούσε έναν αριθμό (λεξάριθμος). Επομένως, η Ελληνική Γλώσσα είναι μαθηματική και γι’ αυτό προσαρμόζεται καλύτερον πάσης άλλης γλώσσης στην λειτουργία των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Άρα είναι αδήριτος ανάγκη η Ελληνική γλώσσα να εφαρμοσθεί
σαν παγκόσμια γλώσσα.
Πίναξ Αναλογιών
Ελληνικές Αναλογίες: Τύπος Συχνότης Χρήσεως
Χρυσούς Κανών 2: τετραγωνική ρίζα 5-1 26 φορές
Αρμονικός 2:1 8 φορές
Ημιολικός 3:2 15 φορές
Επίτριτος 4:3 16 φορές
Επόγδοος 9:8 13 φορές
Ισότης 1:1 20 φορές
Αλλες αναλογίες 40 φορές
(Ο Πίναξ δείχνει τις κυριότερες αναλογίες των τριγωνομετρικών δικτύων της Αττικοβοιωτίας). Κατά τους Έλληνες όλα στο Σύμπαν υπακούουν σε μία αόρατη γεωμετρική αρμονία. Τούτο που αποκαλείται σήμερα «Εκπληκτική Υποδομή της Ελληνικής Αρχαιότητος», αφήνει άναυδους τους σύγχρονους τεχνικούς του κόσμου.
Η Ελληνική Μεταλλουργία
Ο Χαλκός, ο Μόλυβδος και Σίδηρος ήσαν λίαν διαδεδομένα μέταλλα στην αρχαιότητα. Η Μυκηναϊκή εποχή (1550-1200 π.Χ.) χαρακτηρίζεται από την χρήση του «Χαλκού», και περιορισμένα του χρυσού. [Στο εθνικό αρχαιολογικό μουσείο των Αθηνών εκτίθενται πολλά χρυσά κοσμήματα της Μυκηναϊκής Εποχής εκπληκτικής τέχνης]. Μετά το 800 π.Χ. γίνεται ευρεία χρήση του Χρυσού και του Αργύρου. Τα πρώτα αργυρά νομίσματα στον κόσμο, οι Δραχμές, κόπηκαν στην Αθήνα από τα μεταλλεία του Λαυρίου. Άρα η Δραχμή είναι το αρχαιότερο νόμισμα στον κόσμο και δεν πρέπει να το απεμπολήσουμε με την έλευση του Ευρώ. Προτείνεται λοιπόν το Ευρώ να το ονομάσουμε στην Ελλάδα Δραχμή.
Η Φιλοσοφία του Θαλή
Ο Θαλής υπήρξε μέγας φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος και μηχανικός. Υπελόγισε μαθηματικά την διάμετρο του Ηλίου, κι αυτή είναι ίση προς 1/720 του τροχιακού του ίχνους. Επίσης υπελόγισε το ύψος των πυραμίδων με βάση τα ισοσκελή τρίγωνα, μετρώντας την σκιά των με το ραβδί του. Μεταξύ των άλλων ο Θαλής είπε και τα εξής :
-Ο Θεός είναι το αρχαιότερο από όλα τα πράγματα, καθ’ όσον
αυτός ποτέ δεν γεννήθηκε.
-Ο κόσμος είναι το ομορφότερο πράγμα, καθ’ όσον είναι δημιούργημα του Θεού.
-Ο Κόσμος είναι το ευρύτερο πράγμα στο διάστημα, διότι περιέχει το κάθε τι.
-Το ταχύτερο πράγμα είναι ο Νους, διότι πάντα τρέχει.
-Το πιο δυνατό πράγμα είναι η ανάγκη, διότι ξεπερνά το κάθε τι.
-Ο Χρόνος είναι το σοφότερο όλων των πραγμάτων, διότι λύνει το κάθε τι.
-Γνώθι σαυτόν(Γνώρισε τον Εαυτόν σου).
-Ποτέ μην ξεχνάς να τιμάς τους γονείς σου.
-Μην αποκτάς πλούτο με άνομους τρόπους.
-Προτίμησε την ζήλεια από τον οίκτο.
-Όταν ρωτήθηκε ποιος έρχεται πρώτος, η μέρα ή η νύχτα απήντησε: «Η νύχτα έρχεται μια μέρα πριν».
-Και όταν ρωτήθηκε διατί δεν ήθελε να πεθάνη είπε: «Διότι δεν υπάρχει διαφορά (μεταξύ ζωής και θανάτου)»
Δημοκρατία και Δικαιοσύνη
Ο Σόλων είναι ο μεγαλύτερος νομοθέτης και μεταρρυθμιστής όλων των εποχών, γιατί είναι ο πρώτος που εφήρμοσε την Δημοκρατία και την κοινωνική Δικαιοσύνη στην πόλη των Αθηνών τον 5ον αιώνα π.Χ.. Πέρασαν έκτοτε 2.500 χρόνια έως ότου υιοθετηθή αυτή σήμερον από όλους τους λαούς του κόσμου. Αυτός υπεστήριζε ότι η αρχή της «Δίκης» (δικαιοσύνης) χαρακτηρίζει την ανθρώπινη κοινωνία.Όταν δε ο λαός παραβιάζει την αρχή αυτή, η πολιτεία σωριάζεται σε ερείπια. Αυτός είναι ο λόγος που υποστηρίζουμε ότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων και η «Παγκοσμιοποίηση», όπως εφαρμόζεται, θα σωριασθή πολύ σύντομα, διότι οι «ολίγοι» ληστεύουν βάναυσα τους «πολλούς». Οι Έλληνες πίστευαν στον νόμο και την τάξη του σύμπαντος και κατ’ επέκταση και της πολιτείας, η οποία ήτο μέρος του. Ο Σόλων ήτο ο πρώτος που απέσπασε την δικαιοσύνη από την σφαίρα της θρησκείας και την έθεσε στην ευθύνη της πολιτείας, περιορίζοντας έτσι τον ρόλο του θεού στις ανθρώπινες σχέσεις. Αν θα βρισκόταν σήμερα ένας νέος Σόλων, να αποσπάση την δικαιοσύνη από τα νύχια των κερδοσκόπων ασφαλώς θα άλλαζε την μοίρα της ανθρωπότητος. [Οι σημερινοί ηγέτες του κόσμου είναι πολιτικοί νάνοι και στερούνται ηθικού αναστήματος για να εφαρμόσουν την δικαιοσύνη σε πανανθρώπινο επίπεδο].
Ο Οικουμενισμός των Ελλήνων
Ο Αλέξανδρος υπήρξε ο μεγαλύτερος στρατηλάτης και εκπολιτιστής όλων των εποχών. Η κατακτήσεις του έφεραν πιο κοντά την Ανατολή προς την Δύση, κι αυτό δεν ήτο μια τυχαία συγκυρία, όπως νομίζουν μερικοί, αλλά το αποτέλεσμα του ενωτικού πνεύματος των Ελλήνων. Απόδειξη ότι οι Έλληνες ποτέ δεν είχαν ρατσιστικά αισθήματα είναι και ο γάμος του Αλεξάνδρου με την Ρωξάνη, μια Περσίδα, καθώς και ο γάμος 30.000 στρατιωτών του με γυναίκες από την Ανατολή. Έτσι προήγαγε την σύντηξη των διαφόρων λαών και την επικοινωνία των παραδοσιακών πολιτισμών. Ο Αλέξανδρος δεν ξεχώριζε τους ανθρώπους από την φυλή, το χρώμα, την θρησκεία ή το φύλο, αλλά από το εάν ήσαν «καλοί» ή «κακοί». Όμως δεν παρέλειψε να προωθήση τον Ελληνικό τρόπο ζωής σαν τον ανώτερο και να θεμελιώση αρκετές Ελληνικές πόλεις στην Ασία, καθώς και την πρωτεύουσα του κράτους του στην Αλεξάνδρεια. Παράλληλα, επεξέτεινε την επικρατούσα ως τότε αντίληψη από την «πόλη-κράτος» στο «οικουμενικό κράτος», και για πρώτη φορά εισήγαγε τον διεθνισμό και τον κοσμοπολιτισμό, κάνοντας τους Έλληνες και τους επιφανείς πολίτες της αυτοκρατορίας του διεθνείς πολίτες της Ελληνικής του αυτοκρατορίας. Επομένως ο Αλέξανδρος είναι ο πρώτος που μεταμόρφωσε τον τότε γνωστό κόσμο σε ότι έγινε σήμερον, χωρίς όμως και να ευθύνεται για την σημερινή παθολογία της οικουμένης. Δηλαδή αυτός πρώτος συνέλαβε την ιδέα για «το Μεγάλο Χωριό», το οποίο άνοιξε τον δρόμο για τον σύγχρονο «Κυβερνοχώρο» της Πληροφορίας και των Διαδικτύων, και όχι όπως μερικοί αμαθέστατοι κορδακίζονται, ότι τον ανακάλυψαν μόλις τώρα. Απλούστατα ανεκάλυψαν τα μέσα για την πραγματοποίηση του. [Επειδή δεν μπορούν όμως να φθάσουν το δυσθεώρητο ύψος του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι γνωστοί πολέμιοι του Ελληνισμού τον λασπώνουν με ανιστόρητα και ανακριβή μυθεύματα]
Οι Φιλοσοφικές Σχολές της Αρχαιότητος
Κατά την Αλεξανδρινή εποχή λειτουργούσαν τέσσερες φιλοσοφικές σχολές: Οι Επικούριοι, οι Στωικοί, οι Σκεπτικιστές, και οι Κυνικοί.
-Επικούριοι
Κύριος εκφραστής τους υπήρξε ο Επίκουρος(342-270 π.Χ.). Οι θέσεις των ήσαν:»Τα πολιτικά δικαιώματα δεν ήσαν το παν για την ατομική ευτυχία. Ο λαός μπορούσε να επιτύχη την ευτυχία όταν τα σώματα των ήσαν απηλλαγμένα του πόνου και ο νους των απηλλαγμένος από τις στενοχώριες και τον φόβο»
-Στωικοί
Κύριος εκφραστής τους ήτο ο Ζήνων(335-263 π.Χ.) Πίστευαν ότι: «Ο κόσμος αποτελούσε μια απλή κοινωνία και εισήγαγον το παγκόσμιο κράτος, την πόλη του ανθρωπισμού. Επίσης έδιναν απάντηση στο πρόβλημα της κοινότητος, με μια λεωφόρο προς την ατομική ευτυχία. Οι Στωικοί έβλεπαν τους λαούς σαν πολίτες του κόσμου».
-Σκεπτικιστές
Κύριος εκφραστής τους ήτο ο Καρνεάδης ο Κυρήνιος(213-129 π.Χ.) και πίστευαν ότι:»έπρεπε να επιτύχεις πνευματική άνεση δια της αναγνωρίσεως, και ότι ουδεμία από τις δοξασίες του λαού ήτο αληθινή, ή μπορούσε να φέρη ευτυχία. Όμως οι πιο σοφοί εξ αυτών δεν αρνούντο τις ιδέες, αλλά εξέφραζον την αμφισβήτηση, τους περιορισμούς και τις αδυναμίες των».
-Κυνικοί
Κύριος εκφραστής των ήτο ο Διογένης εκ Σινώπης (400-325 π.Χ.). Οι κυνικοί ήσαν μεγάλοι ατομιστές οι οποίοι επαναστατούσαν κατά οποιουδήποτε φραγμού της κοινωνίας, όταν τους περιόριζε τα εκ της φύσεως δοσμένα δικαιώματα. Δεν πίστευαν στην πόλη, στην οικογένεια, ή στην εξουσία και γελοιοποιούσαν την θρησκεία, την φιλοσοφία και την λογοτεχνία. Είναι γνωστόν τι είπε ο Διογένης στον Αλέξανδρο όταν στάθηκε μπροστά του: «Μη μου στερείς αυτό που δεν μπορείς να μου δώσεις» Οι Κυνικοί καλλιεργούσαν την οκνηρία, αδιαφορία και απάθεια. Έκαναν εντατικές ασκήσεις ώστε να αντέχουν στο κρύο και στην πείνα. Γενικά οι κυνικοί ζούσαν λιτά και ασκητικά, πάντοτε δε επεδίωκαν την «αυτάρκεια» και την «πνευματική ασφάλεια».
Το «ΕΝ» και το «ΟΝ»(η Πρώτη Αρχή)
Oι Έλληνες φιλόσοφοι είχαν έναν κοινό τρόπο συμβολισμού και αποσυμβολισμού της αλήθειας.
Ο Αναξίμανδρος(611-546 π.Χ.) καλούσε την Πρώτη Αρχή ΑΠΕΙΡΟΝ, του οποίου ο λεξάριθμος είναι το «ΕΝ»(Μονάδα).
Ο Αναξιμένης(585-525 π.Χ.) επίστευεν στην Πρώτη Αρχή της δημιουργίας, την οποία συμβόλιζε με τις λέξεις «ΑΗΡ» ή «ΠΝΟΗ». Ο πυθμενικός αριθμός του λεξαρίθμου των είναι η Μονάδα.
Ο Πυθαγόρας(6ος αι. π.Χ.)συμβόλιζε την Πρώτη Αρχή με το μαθηματικόν «ΕΝ», του οποίου ο λεξάριθμος είναι ίσος με την Μονάδα (1) και την ενσωμάτωσε στην εξίσωση: 0 + Ή = 1= ΘΕΟΣ.
Ο Ηράκλειτος (544-483 π.Χ.) συμβόλιζε την Πρώτη Αρχή με την λέξη «ΛΟΓΟΣ». Αν δε συνδυασθή με την λέξη «ΞΥΝΟΣ ΛΟΓΟΣ» που συνήθιζε να λέη, τότε ο λεξάριθμος του είναι το «ΕΝ».
Ο Παρμενίδης(540-480 π.χ) συμβόλιζε την Πρώτη Αρχή με τις λέξεις «ΠΥΡ ΚΑΙ ΓΗ», αλλά και με το «ΟΝ το ΜΗ ΟΝ» ή «ΕΟΝ ΜΗ ΟΝ», των οποίων ο λεξάριθμος είναι και πάλιν το «ΕΝ».
Ο Αναξαγόρας (500-425 π.Χ.) χρησιμοποιεί τις κωδικές λέξεις-κλειδιά «ΝΟΥΣ» «ΜΕΙΞΙΣ» «ΣΠΕΡΜΑΤΑ» «ΧΡΗΜΑΤΑ» «ΚΙΝΗΣΙΣ» «ΠΕΡΙΧΩΡΗΣΙΣ» «ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ», των οποίων το άθροισμα είναι ίσον με το, «S» που φανερώνει το σπειροειδές σύμπαν.
Ο Εμπεδοκλής(495-435 π.Χ. ) την ονομάζει «ΣΦΑΙΡΟΣ», με λεξάριθμο την Μονάδα.
Ο Πλάτων (427-347 π.Χ.) την ονομάζει «ΑΕΙ ΟΝ» της οποίας ο λεξάριθμος είναι ίσος με την Μονάδα.
Ο Αριστοτέλης(384-322 π.Χ.) την αποκαλεί «ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΟΝ» με λεξάριθμο την Μονάδα. Τέλος ο Θαλής την ονομάζει «ΥΔΩΡ ΕΣΤΙ» με λεξάριθμο ίσον με την Μονάδα. Βλέπουμε δηλαδή ότι όλοι τους καταλήγουν στον ίδιο συμβολισμό της Πρώτης Αρχής της Δημιουργίας, δηλαδή το «ΕΝ» ή την Μονάδα(1), που συμβολίζει την Υπέρτατη Δύναμη (τον θεό). Εξ αυτών συνάγεται ότι οι Έλληνες είχαν κοινή αντίληψη περί της Πρώτης Αιτίας της Δημιουργίας.
Η Διαλεκτική του Σωκράτους
Ο Σωκράτης είναι η πλέον σπουδαία φυσιογνωμία του Δυτικού πολιτισμού. Ως τότε οι κοσμολόγοι είχαν ανακαλύψει τον θεωρητικό λόγο, οι σοφιστές τον εφήρμοσαν στον θεωρητικό λόγο. Ο Σωκράτης όμως ακολουθεί ένα δικό του τρόπο. Ανεκάλυψε τον σκοπό της ζωής. Τα κύρια προβλήματα που τον απησχόλησαν ήσαν η βελτίωση του χαρακτήρα του ανθρώπου, ήτοι: Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής; Πως ο άνθρωπος θα γίνη καλύτερος χαρακτήρ;
Ο Σωκράτης είναι ο πρώτος που εισήγαγε την «Διαλεκτική» μέθοδο συζητήσεως, ή την λογική μέθοδο του «διαλόγου» μεταξύ των ατόμων. Διότι μέσω του διαλόγου επιτυγχάνεται η αύξηση των γνώσεων. Ο Σωκράτης πίστευε ότι η έρευνα για την προσωπική ηθική δεν μπορούσε να επιτύχη εκτός κι αν η κοινωνία μετασχηματισθή πάνω στην βάση της λογικής. Αυτός ήτο αντίθετος με την σχετικότητα του Πρωταγόρα και την καθαρά υλιστική αντίληψη του Δημοκρίτου. Ο Σωκράτης δεν άφησε τίποτα γραπτό, την δε φιλοσοφία του ανέπτυξε ο Πλάτων στην ομώνυμη Ακαδημία του, η οποία έζησε πάνω από 900 χρόνια(από το 387 π.χ-529 μ.χ). Οι δύο Νόμοι του Πλάτωνος περί της κινήσεως, είναι ταυτόσημοι με τους πρώτον και τρίτον νόμο του Νεύτωνος. Επομένως είναι ορθόν αυτό που είπε ο ιστορικός Βενιαμίν Φάριγκτον ότι :»Η σύγχρονη επιστήμη άρχισε τον 16ον αιώνα από το σημείο που τελείωσαν οι Έλληνες».
Ο Τίμαιος και το Σύμπαν του
Κατά την αρχαιότητα οι ιερείς διετήρουν μεταξύ των άλλων γνώσεων και την γνώση του ουρανίου στερεώματος Και τούτο διότι καθόριζαν το ημερολόγιον επί τη βάσει του οποίου οι άνθρωποι καθοδηγούντο στις διάφορες ασχολίες και μετακινήσεις των. Η γνώση της Αστρονομίας, ως αναφέρει ο Αθαν. Σταγειρίτης περί των υιών του Ηλίου, των Ηλιάδων, δεν προήλθεν από τους Αιγυπτίους-όπως συνηθίζεται να λέγεται-αλλά από τους Έλληνες: «Ο Ακτίς επέρασεν εις την Αίγυπτον, ένθα έκτισεν την Ηλιούπολιν επ’ ονόματι του πατρός αυτού και εδίδαξεν τους Αιγυπτίους την Αστρολογίαν. Επειδή δε συνέβη ύστερον κατακλυσμός εις την Ελλάδα και εχάθησαν οι περισσότεροι άνθρωποι και τα συγγράμματα και η ιστορία αυτών, γι’ αυτό η αστρολογία ευρέθη μόνον εις την Αίγυπτον ύστερον..» («ΩΓΥΓΙΑ» Αθαν. Σταγειρίτη, τομ. Α, σελ.247).
Ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του περιγράφει με την αλληγορία του «αδραχτιού» το Πλανητικό Σύστημα, το οποίον εν συνεχεία αναπτύσσει πλήρως στον «Τίμαιο». Εκεί υπάρχει καταγεγραμμένη η γνώσις του Μεγάλου Ενιαυτού, ως Αστρονομική περιγραφή και ως χρονικό διάστημα του σχετικού κύκλου, πληροφορίες που έλαβε από τον Πυθαγόρειο αστρονόμο Φιλόλαο. [Ο «Τίμαιος» δεν είναι μια τυχαίαν ονομασία του βιβλίου του Πλάτωνος, αλλά και ιστορικό πρόσωπο. Υπήρξε φιλόσοφος και αστρονόμος και αυτόν βάζει ο Πλάτων να αφηγηθή την δημιουργία του Σύμπαντος]. Σύμφωνα με την περιγραφή του υπάρχουν οι εξής 4 χρονικοί κύκλοι: α/ Ημερονύκτιον β/ Μην γ/ Έτος και δ/ το «Τέλειον Έτος» ή ο «Μέγας Ενιαυτός». Τι ήτο το τέλειον έτος; Αν και είναι αλληγορικός και ασαφής ο Πλάτων σχετικά με το θέμα τούτο, καταγράφει τον Μέγαν Ενιαυτόν ως αστρονομική περιγραφή και ως χρονική μονάδα του σχετικού κύκλου. Κατά τον Πλάτωνα, ο τέλειος αριθμός πραγματοποιείται «όταν τα κινούμενα άστρα (πλανήτες), αφού συμπληρώσουν και τας οκτώ περιφοράς περί τον ήλιον και εξισώσουν τας μεταξύ των ταχύτητας, φθάσουν πάλιν εις το σημείον εκκινήσεως των και πάρουν πάλιν ως μέτρον το σημείον του Ταυτού και ομοίως πάντοτε κινουμένου».
Ο Πλάτων μάλιστα παρομοιάζει το τέλειον έτος «προς το τέλειον και νοητόν ζώον, εν σχέσει προς την απομίμησιν της αιωνίας φύσεως»(διότι τότε μόνον ο κόσμος θα γίνη όσον το δυνατόν ομοιότερος με το θείον πρότυπον). Εξ αυτών συμπεραίνουμε ότι ο Πλάτων όχι μόνον γνωρίζει τον 4ον χρονικόν κύκλον του Μεγάλου Ενιαυτού, αλλά και τον αποκαλεί «τέλειον έτος». Το γεγονός ότι δεν αποκαλύπτει όλες την θεωρία του πιθανόν να σχετίζεται με την απαγόρευση του ιερατείου να διαδίδονται απόρρητες πληροφορίες στους μη μεμυημένους στα Μυστήρια. Εξ αυτού προκύπτει η εμφάνισις του Νυμφαίου Αριθμού ή του Αριθμού της Ευγονίας= 1.296, ο οποίος είναι η κλείδα της αποκωδικοποιήσεως του Μεγάλου Ενιαυτού («Πολιτεία» σελ.545-548, Εκδ. Πάπυρος) Εξ αυτών συνάγεται ότι ο Μέγας Ενιαυτός ισούται με 25.920.000 χρόνια. Κατά τον Πλάτωνα, η κατανόηση από φιλοσοφικής πλευράς του Μεγάλου Ενιαυτού φέρει τον νουν σε κατάσταση ευγονίας, κατάσταση δηλαδή της διευρύνσεως της ψυχικής συνειδητότητος του ανθρωπίνου όντος, εις την οποίαν κανονικά φθάνει, όταν πλησιάση την τελείωση αυτού. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να κατανοήση προηγουμένως τους τρεις προηγηθέντας κύκλους. Εξ άλλου εις τον «Πολιτικόν» αναφέρεται ότι κατά την πρώτην βασιλείαν του Κρόνου οι άνθρωποι ευτυχούν, ενώ κατά την δεύτερη βασιλείαν του Διός όλα τα γεγονότα του κόσμου γίνονται κατά την αντίστροφη φοράν. Συνεπώς η πρώτη περίοδος αφορά εις τα πρώτα 12.920.000 και η δευτέρα εις τα επόμενα 12.920.000(σύνολον 25.920.000 χρόνια). Επικρατεί η άποψη ότι ο κόσμος μόλις τώρα εξέρχεται από το σκότος της εποχής, που φθάνει στο τέλος της. Τα πάσης φύσεως ιερατεία προσπάθησαν να αποκρύψουν και παρεμποδίσουν την επιστημονικήν έρευναν του σύμπαντος, αλλά και την προαγωγήν των μαθηματικών και της επιστημονικής σκέψεως, η οποία θα μας δώση την δυνατότητα ψυχοπνευματικής ανελίξεως εις την καθ’ ομοίωση των εμψύχων ουρανίων όντων θέαση, την οποίαν ο Πλάτων αναπτύσσει ευκρινέστερα στους «Νόμους» και στην «Επινομίδα» [ΔΑΥΛΟΣ, 199, σελ.12409]
Η Αγάπη των Ελλήνων για το Δάσος
Αρκετοί ναοί στην χώρα μας βρίσκονται μέσα σε αλσύλιο ή κατ’ ελάχιστον έχουν δένδρα ολόγυρα τους. Η συνήθεια να περιβάλλονται από ασύλια προέρχεται από την Ελληνική λατρεία του Δωκεκάθεου, δεδομένου ότι οι πλείστοι από τους ιστορικούς χριστιανικούς ναούς χτίσθηκαν πάνω στους ναούς των αρχαιοελληνικών ναών και με τα δομικά υλικά τούτων. Τούτο συνέβη μετά την βιαίαν κατεδάφιση των κατά τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους, και ιδιαίτερα επί αυτοκράτορος Θεοδοσίου. Εκτός δε των δομικών υλικών των αρχαίων ναών-που χρησιμοποίησαν για το χτίσιμο των χριστιανικών ναών-αφιέρωσαν αυτούς σε χριστιανικούς αγίους, που τους έδωσαν τις ίδιες ιδιότητες των προγενεστέρων Ελλήνων θεών. Έτσι ο Ζευς έγινε Παντοκράτωρ, ο Απόλλων Άη-Λιάς, η Άρτεμις Παναγία, ο Ασκληπιός Παντελεήμων, ο Ποσειδών Αγιο-Νικόλας κ.ο.κ. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν και ιέρειες, εν αντιθέσει προς τον χριστιανισμό, που κρατούσε μακρυά την γυναίκα, διότι την θεωρούσε μολυσμένη και αμαρτωλή. Από μαρτυρίες γνωρίζουμε ότι στο ιερό της Ήρας στη Σιώπη γινόταν η πανάρχαια εορτή των Αμαδρυάδων. Αυτές ήσαν πανάρχαιες ιέρειες των δασών. Η λατρεία των έχει διαδοθή σε πανάρχαιους χρόνους στους Γαλάτες και εκείθεν στις βόρειες χώρες, όπως στην Βρεταννία και Ιρλανδία, όπου ελατρέυοντο οι Δρυίδες, θεότητες του δάσους. Οι εορτές εγένοντο τον Οκτώβριο για την προστασία της σποράς και τον Ιούλιο για την καλή συγκομιδή. [Εδώ έχει την αρχή της η εορτή των Ευχαριστιών που εορτάζεται τον μήνα Νοέμβριο στις ΗΠΑ] Πρώτιστοι και επισημότατοι ιερείς των Γαλατών ήσαν οι Δρουίδες. Αυτοί ήσαν αναχωρητές κατοικούντες στα δάση και τους δρυμούς, εκείθεν Δε πήραν και το όνομα των(εκ του ΔΡΥΣ) Οι Δρουίδες ήσαν όχι μόνον ιερείς αλλά και φιλόσοφοι, όπως οι Γυμνοσοφιστές και οι Πυθαγόρειοι, και εδίδασκον τους μυουμένους στα Μυστήρια αυτών. Έκαναν και ανθρωποθυσίες στους βωμούς των θυσιάζοντες τους αιχμαλώτους. Το έθιμο τούτο είχε εξαλειφθή στην Ελλάδα από αμνημονεύτων χρόνων και μόνον στους θρύλους αναφέρεται (θυσία Ιφιγένειας, των παίδων από το Μινώταυρο κ.α.). Έσφαζαν δε και άνθρωπο όρθιο στους θεούς για να παρατηρήσουν την πτώση του και να χρησμοδοτήσουν. Τον Δεκέμβριο έκαναν μεγαλοπρεπεστάτην εορτήν, κατά την οποίαν ο αρχιερεύς των έκοβεν από το δάσος τον Ιξόν από την Ιεράν Δρυν. Μεταξύ των άλλων γνωμικών έλεγον και το εξής:» Δει τους εν πολέμω αιχμαλώτους θύεσθαι επί βωμών». Λέγεται ότι ο Πυθαγόρας είχε διδάξει στους Δρουίδες την διδασκαλία του. Μάλιστα ο Αριστοτέλης και ο Σωτίων ονομάζουν αυτούς Δρυίδες και Σεμνοθέους, λόγω της ασκητικής των ζωής. Ασκούσαν την Αστρολογίαν, Οιωνοσκοπίαν, Μαγείαν και μπορούσαν να προφητεύουν τα μέλλοντα. Η λατρεία των έλκει την καταγωγήν από το Μαντείο της Δωδώνης, το αρχαιότερο και επισημότατον Μαντείον του Διός. Ωνομάσθη δε τούτο από του Δωδώνου υιού του Διός και της Ευρώπης ή από της Νύμφης Δωδώνης, μιάς των Ωκεανίδων. Το μαντείο ιδρύθηκε σε προϊστορικούς χρόνους από τους Πελασγούς, οι οποίοι ονομάζονταν Ελλοί ή Σελλοί, εξ ού και η ονομασία μας Έλληνες. Το μαντείον τούτο βρισκόταν εντός μεγάλου άλσους εκ δρυών, όπου διέτριβον οι Νύμφες Δρυάδες, και πριν από αυτές οι Σάτυροι. Είναι δε γνωστόν ότι η Δρυς ήτο το Ιερό δένδρο του Διός, εκ της οποίας ετρέφοντο την πανάρχαια εποχή οι άνθρωποι από τα βελανίδια τους, πριν ανακαλύψουν την γεωργία. Μάλιστα λέγεται ότι από ξυλεία δρυός φτιάχτηκε και η τρόπις της Αργούς. [«ΩΓΥΓΙΑ», Αθαν. Σταγειρίτη, Γ τόμ.σελ.500-505].
Οι δικές μας Δρυίδες ή Αμαδρυάδες άρχιζαν τον Ιούλιο την εορτή με ικεσίες για την καλή σπορά και τον Οκτώβριο με ευχαριστίες προς τους θεούς για την συγκομιδήν. Εν συνεχεία εχόρευαν σχεδόν γυμνές, με μικρόν κάλυμμα των απόκρυφων μερών ή αραχνούφαντους πολύχρωμους πέπλους. Οι χοροί των έπαιρναν διάφορα σχήματα, ήτοι κύκλον, ισοσκελές τρίγωνον, λάμδα κεφαλαίον, ρόμβον ή εσχημάτιζαν δένδρον ή άνθος. Με τις παραστάσεις αυτές ετελείωναν οι εορτές των Σπερχείων, αφού συνέτρωγαν όλοι οι συνδαιτημόνες μόσχους ψητούς και δημητριακά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ζωή των Αμαδρυάδων ή Δρυάδων. Με την γέννηση των ελάμβανον ένα δένδρον (δρυν) του οποίου η ηλικία δεν έπρεπε να είναι μεγαλυτέρα των πέντε ετών. Το δένδρο αυτό έπαιρνε το όνομα της νύμφης, η οποία το εφρόντιζε ως τον θάνατο της. Όσο ήτο μικρόν δενδρύλλιο πήγαινε καθημερινά και το περιποιείτο, το εθώπευε και του μιλούσε με αγάπη και του έλεγε την χαρά και τον πόνο της. Πίστευαν Δε ότι η αγάπη εν είδει κυματισμών συλλαμβάνετο από την μνήμη των κυττάρων του δένδρου, έτσι τούτο αποκτούσε μέρος του ζωικού ψυχικού της κόσμου, μια επί πλέον ευαισθησία ζωικής ενέργειας από την νύμφην. Δια τούτο όταν ο ξυλοκόπος επρόκειτο να κόψη το δένδρον, σύμφωνα με τους θρύλους, ακουγόταν μια φωνή να λέγει: «Μην με κόβεις» και θρηνούσε. Τηλεπαθητικά δε έστελνε μηνύματα στην νύμφη να το σώση και όταν αυτή τα ελάμβανε εκινητοποιείτο προς βοήθειαν του. Μετά την κοπή του δένδρου της η βιοενέργεια της Αμαδρυάδος εισήρχετο σε άλλο δένδρο της επιλογής της, που δεν ανήκε σε άλλη νύμφη. Τόση ήτο η Ελληνική ευαισθησία, όχι μόνον για τους ανθρώπους αλλά και για τα δένδρα και όλα τα δημιουργήματα της φύσεως, ώστε να πιστεύουν ότι και τα δένδρα έχουν ψυχή και να τους δείχνουν εμπράκτως την αγάπη και τον σεβασμό τους. Πάντως όλοι που ασχοληθήκαμε με την φύση έχουμε πάμπολλα παραδείγματα ότι και τα δένδρα έχουν ψυχή.
Τεχνολογικές Εφευρέσεις των Ελλήνων
-To 650 π.χ κατεσκεύασαν το πρώτο πολεμικό πλοίο, την Τριήρη, με τρεις σειρές κουπιών σε κάθε πλευρά του.
-Το 667-587 π.χ κατεσκεύασαν την διολκό της Κορίνθου, από το λιμάνι της Κορίνθου εως τον Σαρωνικό κόλπο, πλάτους 3, 60-6, 50μ. και μήκους πέντε χιλιομέτρων. Δια αυτής εσύροντο τα πλοία της εποχής από τον Κορινθιακό στον Σαρωνικό.Τα ίχνη της σώζονται ακόμη παραπλεύρως της Διώρυγος.
-Το 560 π.Χ. ο μεταλλουργός ΓΛΑΥΚΟΣ ο Χίος επραγματοποίησε την πρώτη συγκόλληση μετάλλων εκ σιδήρου.
-Ο ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ ο Μιλήσιος (610-543 π.Χ.) ανέπτυξε τον πρώτο Χάρτη της «Θεωρίας της Εξελίξεως» των όντων.
-Το 480 π.χ ο ΑΡΠΑΛΟΣ ο Σάμιος γεφύρωσε τον Ελλήσποντο, πλάτους 1580 μέτρων με κρεμαστή γέφυρα, στηριζόμενη επί 674 πλοίων, τοποθετημένων το ένα παραπλεύρως του άλλου.
-Το 380 π.χ ο ΕΥΔΟΞΟΣ ο Κνίδιος μαζί με τον ΑΡΧΙΜΗΔΗ ανεκάλυψαν το Αξίωμα του Συνεχούς, το οποίον είναι η βάση για την ανάπτυξη του Διαφορικού και Ολοκληρωτικού Λογισμού. Ο Εύδοξος είναι επίσης ο πρώτος που μέτρησε το μέγεθος του Ηλίου και της Σελήνης και ανεκάλυψε το πρώτο Ημερολόγιο των 365 ημερών.[Κάθε τέσσερα χρόνια επρόσθετε μια ημέρα και είχε 366 ημέρες].
-Ο ΑΡΧΥΤΑΣ (430-350 π.Χ.) κατασκεύασε την Πετομηχανή, μια πτητική μηχανή που χρησιμοποιούσε πεπιεσμένο αέρα.Το ιπτάμενο περιστέρι του Αρχύτα πέταξε μια απόσταση 200 μέτρων. Επομένως, η Πετομηχανή του Αρχύτα δικαιούται να είναι ο πρόδρομος των αερωθουμένων αεροπλάνων. Επίσης έλυσε το «Δήλιον Πρόβλημα», ανεκάλυψε την αριθμητική και γεωμετρική αρμονία, την σφαιρική δορυφορική τροχιά γύρω από την γη.Αυτός επίσης είναι ο πρώτος που κατεσκεύασε διάφορα μηχανικά όργανα όπως, πολύσπαστα, ελατήρια, βίδες κ.λπ.
-Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο Πρεσβύτερος(430-367 π.Χ.) από τις Συρακούσες εγκατέστησε το πρώτο «Επιστημονικό Ερευνητικό Κέντρον»
-Το 380 π.Χ. οι Αθηναίοι εγκατέστησαν στο Λαύριο τα πρώτα Πλυντήρια καθαρισμού μετάλλων.
-Το 350 π.χ ο ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΟΣ έγραψε το πρώτο βιβλίο Βιολογίας και Διαιτητικής, στο οποίον ετόνιζε την αξία των ψαριών σαν τροφή για την υγεία των ανθρώπων. [Οι Ιάπωνες που εφαρμώζουν στο διαιτολόγιο τους την ψαροφαγία έχουν τον υψηλότερο δείκτη μακροζωίας. Αντιθέτως, οι έτοιμες τροφές βλάπτουν την υγεία και σύμφωνα με διαπρεπείς γιατρούς-διαιτολόγους πρέπει να αποφεύγονται].
-Ο γεωγράφος ΠΥΘΕΥΣ εκ Μασσαλίας τον 4ον π.Χ. αιώνα εξευρέυνησε την Βόρειο Θάλασσα ήτοι την Βρεταννία, Ιρλανδία, Σκανδιναυικές χώρες και έφθασε ως την Ισλανδία και τον Αρκτικό Κύκλο και την Βαλτική. Ο Πυθεύς εμέτρησε με ακρίβεια το γεωγραφικό πλάτος της Μασσαλίας, την απόσταση μεταξύ Βρεταννίας και Μασσαλίας και την περίμετρο της Βρεταννίας, η οποία βρέθηκε 7.400 χλμ.
-Ο ΑΙΝΕΙΑΣ τον 4ον αιώνα ανεκάλυψε τον «Υδραυλικό Τηλέγραφο» για την μετάδοση μηνυμάτων σε μεγάλες αποστάσεις.
-Ο αρχιτέκτων ΠΥΘΕΥΣ εξ Αλικαρνασσού τον 4ον π.Χ. αιώνα κατεσκεύασε το πρώτο Μαυσωλείο για τον βασιλιά Μαύσωλο, εξ ου και η καθιέρωση της λέξεως «Μαυσωλείο» για όλα τα μεγάλα ταφικά κτίσματα.
-Το 330 π.Χ. ο μηχανικός ΧΑΙΡΕΦΑΝΗΣ ο Ευβοεύς αποξήρανε την Λίμνη Δύστον στην Βόρεια Εύβοια.
- Τον 2ον π.Χ. αιώνα ο ΜΑΛΛΟΣ έφτιαξε την πρώτην παγκόσμια σφαίρα της γης το 150 π.Χ.
-Ο πολεοδόμος ΔΕΙΝΟΚΡΑΤΗΣ εκ Ρόδου, μηχανικός του Μ. Αλεξάνδρου, ξεκίνησε το 332 π.Χ. την κατασκευή της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο και είναι αυτός που σύνταξε τα πολεοδομικά της σχέδια.
-Ο αρχιτέκτων ΦΙΛΩΝ ο Ελευσίνιος κατεσκεύασε τον λιμένα της Ζέας στον Πειραιά το 337-329 π.Χ. και την πρώτη αποθήκη πυρομαχικών και ανταλλακτικών για το Αθηναϊκό Ναυτικό, ήτοι ένα κτίσμα μήκους 132,5μ. και πλάτους 18μ.
-Ο υδραυλικός ΚΡΑΤΗΣ, μηχανικός του Αλεξάνδρου, αποξήρανε την Λίμνη Κωπαΐδα τον 4ον π.Χ. αιώνα.
-Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (337-283 π.Χ.) κατεσκεύασε Πολεμική Μηχανή η οποία έριχνε λίθους 80χλγ. σε απόσταση 150μ.
-Το 280 π.Χ. ο μηχανικός ΣΩΚΡΑΤΗΣ ο Κνίδιος κατεσκεύασε τον πρώτο Φάρο στην Αλεξάνδρεια, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Επίσης αποξήρανε τον Νείλο π. για να διέλθη ο στρατός του Πτολεμαίου του Β.
-Ο αρχιτέκτων ΧΑΡΗΣ ο Λίνδιος κατεσκεύασε τον τον 3ον π.Χ. αιώνα τον Κολοσσό της Ρόδου, βάρους 225 τόνων και ύψους 33μ. Το έργον τούτο υπήρξε ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
-Τον 3ον π.Χ. αιώνα ο ΠΑΤΡΟΚΛΗΣ εκ Μακεδονίας ανεκάλυψε το Ηλιακό Ωρολόγιο.
-Ο ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ (332-287 π.Χ.) εξ Ερεσσού έγραψε εννέα βιβλία Βοτανικής.
-Ο μαθηματικός-αστρονόμος ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ(320-250 π.Χ.) ανέπτυξε το Ηλιοκεντρικό Σύστημα. Την θεωρία του Αριστάρχου πήρε ο Κοπέρνικος τον 15ον αιώνα και ανέπτυξε την γνωστή του θεωρία για το Ηλιοκεντρικό Σύστημα. Το μεμπτόν δεν είναι ότι ανέπτυξε και επεξέτεινε την θεωρία του Αριστάρχου, αλλά ότι δεν είχε την εντιμότητα και το θάρρος να αναφέρη την πηγή της εμπνεύσεως του, που δεν ήτο άλλος από τον Αρίσταρχο.
Κβαντική Θεωρία και Ελληνική Σκέψη
Τέλος να αναφέρουμε τις σύγχρονες απόψεις για την Κβαντική Θεωρία. Όποιος ασχολείται με την Φυσική και εισχωρήσει εις το βάθος της κβαντικής θεωρίας των μικροσωματίων, θα ευρεθή αυτόματα αντιμέτωπος με διάφορες απόψεις, παραδόσεις και σχολές σκέψης της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας και επιστήμης. Διότι μόνον οι Έλληνες προσπάθησαν να εξηγήσουν τον κόσμο με ορθολογικό τρόπο. Σύμφωνα με τον επίκουρο καθηγητή Χημικής Μηχανικής του Α.Π.Θ. Ιωάν. Ν. Μαρκόπουλο [ΒΗΜΑ 8/11/98] «η περιγραφή της Κβαντικής Μέτρησης, με την ταυτόχρονη εξέλιξη του φαινομένου και την ανάδυση της πραγματικότητος μέσα από την δυνατότητα, παραπέμπει (όπως πολύ σωστά και επανειλημμένα έχει επισημανθή από τον Νεοπυθαγόρειο-Νεοπλατωνικό, διάσημο θεωρητικό φυσικό και νομπελίστα Βέρνερ Χαϊζενμπεργκ) στην αριστοτελική διάκριση των εννοιών, «δυνάμει»και «ενεργεία», ως βαθμίδων του όντος, και στις αντίστοιχες αριστοτολικές έννοιες Ύλης και Μορφής. Δηλαδή το «Δυνάμει Ον», που είναι η ύλη ως απλή οντότητα, από το «Ενεργεία Ον», που πραγματώνεται δια της μορφής του». Κατά τον Αριστοτέλη το εν προκύπτει από το άλλο, ήτοι η ύλη από την ενέργεια. Πρόκειται για την διαλεκτική αντίληψη του «Είναι» και του «Γίγνεσθαι».
Το «είναι» αυτοπραγματώνεται από το «γίγνεσθαι», κι αυτή η πραγμάτωση αποδίδεται με την έννοια της «Εντελέχειας»[Εστί γαρ το εν και δυνάμει και εντελεχεία] Η έννοια αυτή συμβαδίζει απολύτως με τις απόψεις της σύγχρονης Κβαντομηχανικής. Η έννοια της σκοπιμότητος σχετίζεται με την έννοια της αιτιότητος και της αναγκαιότητος που και σήμερα απασχολούν και προβληματίζουν την σύγχρονη μικροφυσική. Ωστόσο η έννοια της σκοπιμότητος είναι περισσότερο πρόβλημα της μεταφυσικής παρά της επιστημονικής σκέψης. Τα ερωτήματα που άκομη δεν έχουν απαντηθή, κατά τον καθηγητή Μαρκόπουλο, είναι τα εξής: Τι είναι ένα στοιχειώδες σωμάτιο; Είναι μήπως κύμα, πεδίο, σωματίδιο, κυμα-σωμάτιο, κυματο-δέσμη, χώρος Χίλμπερ, ενέργεια, ή μήπως μια Πυθαγόρεια-Πλατωνική μορφή; Ακόμη θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε: Ποιες αρχές διέπουν την κίνηση του; α/ Η αιτιότητα β/ Η αναγκαιότητα, ή γ/ Η αναίτια τυχαιότητα. Και στο πρόβλημα τούτο η σύγχρονη φυσική προσκρούει στην αρχαία Ελληνική Σκέψη. Στον «υλιστικό μονισμό» των Ιώνων, στην «αριθμολογία» και «μαθηματική» προσέγγιση του Πυθαγόρα, στην «διαλεκτική» και «ενεργειοκρατική» θεώρηση του Ηρακλείτου, στην «οντολογική» αντίληψη του Παρμενίδη, τον «υλισμό» του Δημοκρίτου και Επικούρου, τον «Δυισμό» του Πλάτωνα και του Πυθαγόρα, στην Πυθαγόρεια-Πλατωνική θεωρία των «μορφών» ή τέλος στον «ορθολογισμό και την διαλεκτική σκέψη « του Αριστοτέλη. Άρα, η Ελληνική Φιλοσοφία διατηρεί και σήμερα την ζωντάνια της και γονιμοποιεί ακόμη την επιστημονική σκέψη. Διότι η φύση αρέσκεται να κρύβη την αλήθεια, η οποία όμως είναι τόσο απλή για να είναι αρκετά δυσνόητη.[«Φύσις κρύπτεσθαι φιλεί», όπως έλεγαν οι πρόγονοι μας].
Ίσως σήμερα να φαίνονται ασήμαντα όλα αυτά τα επιτεύγματα. Αν αναλογισθούμε όμως ότι οι άνθρωποι αυτοί πρωτοσκέφθηκαν τα προβλήματα και ήσαν οι πρώτοι που άνοιξαν τους άγνωστους και εντελώς απάτητους δρόμους της επιστήμης και τεχνολογίας για να φθάσουν στην λύση τους, τα κατορθώματα τους είναι ανώτερα από των σύγχρονων επιστημόνων της προοδευμένης επιστημονικής σκέψης. Οσα κι’ αν γραφούν πάνω στο θέμα τούτο πάντα θα παραμένη άλυτο το Μυστήριο, πως οι Έλληνες μπόρεσαν, χωρίς την βοήθεια οργάνων, αλλά μόνον με την δύναμη του νου των να γίνουν οι πρώτοι θεμελιωτές της επιστήμης και τεχνολογίας.
06/10/13 - 23:36
Επειδή έχουμε φτάσει στο σημείο, όπου θα πρέπει να δίνονται απαντήσεις και για τα πλέον αυτονόητα, κι επειδή η προπαγάνδα όταν μένει αναπάντητη, ισχυροποιείται στον μέσο νου ως η απόλυτη αλήθεια, καλό θα είναι να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτόν τον στείρο «αντιαρχαιοελληνισμό» που έρπει καιρό τώρα στα διάφορα μονοπάτια του διαδικτύου και όχι μόνο.
Πολλοί είναι λοιπόν αυτοί -κι ανάμεσά τους και αρκετοί «μορφωμένοι»- που υποστηρίζουν πως δεν υπήρχε το έθνος ως έννοια στους αρχαίους Έλληνες. Ένα ακλόνητο «επιχείρημα» είναι πως ο χώρος της Ελλάδος ήταν χωρισμένος σε πόλεις-κράτη που ενίοτε πολεμούσαν το ένα το άλλο.
Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, τους διαψεύδει η ίδια η ιστορία…
Παρ’ ότι η έννοια «εθνικό κράτος» και όχι απλά έθνος άρχισε να σχηματοποιείται, έτσι όπως την γνωρίζουμε σήμερα, κυρίως από τον 18ο αιώνα, εντούτοις ο όρος «έθνος» (αλλά και «γένος»), δεν ήταν άγνωστος στον αρχαίο κόσμο. Ο Ηρόδοτος συχνά χρησιμοποιεί τον όρο «έθνεο» για να περιγράψει τις διάφορες φυλές, ελληνικές και μη που είχαν κοινή καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία κ.τ.λ. (π.χ. «…Ἄβαντες μὲν ἐξ Εὐβοίες εἰσὶ οὐκ ἐλαχίστη μοῖρα, τοῖσι Ἰωνίης μέτα οὐδὲ τοῦ οὐνόματος οὐδέν, Μινύαι δὲ Ὀρχομένιοί σφι ἀναμεμίχαται καὶ Καδμεῖοι καὶ Δρύοπες καὶ Φωκέες ἀποδάσμιοι καὶ Μολοσσοὶ καὶ Ἀρκάδες Πελασγοὶ καὶ Δωριέες Ἐπιδαύριοι, ἄλλα τε ἔθνεα πολλὰ ἀναμεμίχαται…» [βιβλίο «Κλειώ»], «ἔθνεα Βοιωτῶν καὶ Χαλκιδέων» [βιβλίο «Τερψιχόρη»], «Μακεδόνων ἔθνεα» [βιβλίο «Ερατώ»] κ.ά.)
Η έννοια της πανελλήνιας εθνικής συνείδησης, έστω και σε πρώιμο στάδιο· και η γνώση ότι υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία που ενώνουν τις διάφορες ελληνικές φυλές και πόλεις-κράτη, κάτω από τον όρο «Έλληνες» δεν απουσιάζει («οἱ δὲ Ἕλληνες κατὰ τάξις τε καὶ κατὰ ἔθνεα κεκοσμημένοι ἦσαν» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Πολύμνια»]), όπως δεν απουσιάζει και η κατανόηση της ελληνικότητας («τὸ Ἑλληνικὸν ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Ουρανία»]). Τα ιστορικά τεκμήρια είναι αρκετά. Ενδεικτικά:
1. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, συμμετείχαν μόνο όσοι ήταν Έλληνες και την ευθύνη της εξακρίβωσης της καταγωγής των αθλητών, επιφορτίζονταν οι γνωστοί Ελλανοδίκες, ή Ελληνοδίκες (Έλλην+δίκη). Ο Ηρόδοτος αναφέρει μάλιστα, ότι απ’ αυτόν τον έλεγχο πέρασε και ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος ο Α’ κι αφού απέδειξε την ελληνικότητά του, τού επετράπη να συμμετάσχει στους αγώνες («πρὸς δὲ καὶ οἱ τὸν ἐν Ὀλυμπίῃ διέποντες ἀγῶνα Ἑλληνοδίκαι οὕτω ἔγνωσαν εἶναι. Ἀλεξάνδρου γὰρ ἀεθλεύειν ἑλομένου καὶ καταβάντος ἐπ᾽ αὐτὸ τοῦτο, οἱ ἀντιθευσόμενοι Ἑλλήνων ἐξεῖργόν μιν, φάμενοι οὐ βαρβάρων ἀγωνιστέων εἶναι τὸν ἀγῶνα ἀλλὰ Ἑλλήνων· Ἀλέξανδρος δὲ ἐπειδὴ ἀπέδεξε ὡς εἴη Ἀργεῖος, ἐκρίθη τε εἶναι Ἕλλην καὶ ἀγωνιζόμενος στάδιον συνεξέπιπτε τῷ πρώτῳ» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Τερψιχόρη»]).
2. Σε κείμενο που έγραψε ο Ισοκράτης με αφορμή τους εκατοστούς Ολυμπιακούς Αγώνες και το οποίο απέστειλε για ανάγνωση στην Ολυμπία, διαβάζουμε: «Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ’ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ’ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ’ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν, ὥστ’ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες…».
Δηλαδή: «Κατοικούμε σ’ αυτήν την χώρα, χωρίς να έχουμε εκδιώξει άλλους από εδώ, ούτε την καταλάβαμε βρίσκοντάς την έρημη, ούτε είμαστε μιγάδες ανακατεμένοι από διάφορα έθνη ανθρώπων, αλλά υπάρχουμε καλώς και γνησίως, διότι κατέχουμε την χώρα στην οποία γεννηθήκαμε και ζούμε καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας μας, αφού είμαστε αυτόχθονες…» (Πανηγυρικός, εδάφιο 24).
3. Στον «Πανηγυρικό» που εκφώνησε προς τους Αθηναίους ο Ισοκράτης, αναφέρεται σαφέστατα στο γένος των Ελλήνων: «Τοσοῦτον δ’ ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ’ οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας».
Δηλαδή: «Είναι δε τόσο μεγάλη η απόσταση που χωρίζει την πολιτεία μας από τούς άλλους ανθρώπους ως προς την πνευματική ανάπτυξη και την τέχνη τού λόγου, ώστε οι μαθητές της έχουν γίνει διδάσκαλοι τών άλλων και κατόρθωσε ώστε το όνομα τών Ελλήνων να είναι σύμβολο όχι πλέον τής καταγωγής αλλά τής πνευματικής ανυψώσεως, και να ονομάζονται Έλληνες εκείνοι που παίρνουν τη δική μας μόρφωση και όχι αυτοί που έχουν την ίδια καταγωγή».
4. Στην μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), ο Σιμωνίδης ο Κείος αφιέρωσε το εξής επίγραμμα: «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν» (Μετάφραση: «Αμυνόμενοι υπέρ των Ελλήνων οι Αθηναίοι στον Μαραθώνα, κατέστρεψαν τη δύναμη των χρυσοφορεμένων Περσών»). Να θυμίσουμε, ότι στην νικηφόρα μάχη του Μαραθώνα, απέναντι από τους 55.000 Πέρσες, μαζί με τους 10.000 Αθηναίους, συντάχθηκαν και 1.000 Πλαταιείς, ενώ υπήρχε και στρατιωτική βοήθεια 1.000 οπλιτών από την Σπάρτη, που όμως έφτασε καθυστερημένα στο πεδίο της μάχης.
Στην ναυμαχία της Σαλαμίνας που ακολούθησε το ίδιο έτος, ο Αισχύλος (ο οποίος συμμετείχε ενεργά στην μάχη του Μαραθώνα και στις ναυμαχίες του Αρτεμισίου και της Σαλαμίνας) μάς αφηγείται μέσα από την τραγωδία του «Πέρσες», τον παιάνα των Ελλήνων: «Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ’, ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών». (Μετάφραση: «Εμπρός, τέκνα των Ελλήνων, ελευθερώστε την πατρίδα, ελευθερώστε τα παιδιά σας, τις γυναίκες σας, τα ιερά των πατρογονικών θεών σας, τους τάφους των προγόνων σας· τώρα ο αγώνας είναι για τα πάντα»).
5. Έλληνες δεν λογίζονταν μόνο όσοι κατοικούσαν στον κυρίως ελλαδικό χώρο, αλλά και έξω απ’ αυτόν. Το 481 π.Χ., έναν χρόνο πριν την επική μάχη των Θερμοπυλών (480 π.Χ.), συγκλήθηκε πανελλήνιο συνέδριο στην Κόρινθο, για να αποφασιστεί η στάση που θα έπρεπε να κρατήσουν οι Έλληνες απέναντι στους Πέρσες. Προσκλήθηκαν επίσης οι Έλληνες της Μασσαλίας και της Κριμαίας, που δεν μπόρεσαν να προσέλθουν λόγω απόστασης, ενώ το παρόν έδωσαν οι Έλληνες της Κάτω Ιταλίας, οι Κρήτες, οι Κερκυραίοι κ.ά. Σ’ αυτό το συνέδριο δεν προσκλήθηκαν μόνο οι Έλληνες που είχαν υποταχθεί στους Πέρσες, δηλαδή οι Έλληνες της Κύπρου, της Αιγύπτου, της Ιωνίας, της Μακεδονίας κ.ά. Έχουν ιδιαίτερη σημασία δε, οι δύο εκ των αποφάσεων που τελικά ελήφθησαν και που όριζαν πως:
α) Οι Έλληνες να πολεμήσουν μέχρι θανάτου τους Πέρσες.
β) Να τιμωρηθούν όσοι Έλληνες πολεμήσουν με το μέρος των Περσών.
6. Τις παραμονές της ιστορικής μάχης των Πλαταιών (479 π.Χ.), όπου σύμφωνα και με το επίγραμμα του περιηγητή Παυσανία «Σε αυτόν το πόλεμο πολέμησαν: Λακεδαιμόνιοι, Αθηναίοι, Κορίνθιοι, Τεγεάτες, Σικυώνιοι, Αιγινήτες, Μεγαρείς, Επιδαύριοι, Ορχομένιοι, Φλειάσιοι, Τροιζήνιοι, Ερμιονείς, Τιρύνθιοι, Πλαταιείς, Θεσπιείς, Μυκηναίοι, Κείοι, Μήλιοι, Τήνιοι, Νάξιοι, Ερετριείς, Χαλκιδείς, Στυρείς, Ηλείοι, Ποτειδαιάτες, Λευκάδιοι, Ανακτορείς, Κύθνιοι, Σίφνιοι, Αμβρακιώτες και Λεπρεάτες», ο βασιλιάς των Μακεδόνων, Αλέξανδρος ο Α’, που είχε υποταχθεί στους Πέρσες, πάει κρυφά στο στρατόπεδο των Ελλήνων και τους μεταφέρει το στρατιωτικό σχέδιο του Μαρδόνιου και αιτιολόγησε την πράξη του, ότι ως Έλληνας δεν θα ήθελε να δει την Ελλάδα σκλαβωμένη: «αὐτός τε γὰρ Ἕλλην γένος εἰμὶ τὠρχαῖον καὶ ἀντ᾽ ἐλευθέρης δεδουλωμένην οὐκ ἂν ἐθέλοιμι ὁρᾶν τὴν Ἑλλάδα» («Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Καλλιόπη»).
7. Όπως εξιστορεί ο Αρριανός, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος νίκησε τους Πέρσες στην μάχη του Γρανικού ποταμού (334 π.Χ), αιχμαλώτισε όσους Έλληνες είχαν πολεμήσει ως μισθοφόροι στο πλευρό των Περσών και είχαν παραβιάσει την κοινή απόφαση, να μην πολεμήσουν Έλληνες εναντίον Ελλήνων, και τους έστειλε στη Μακεδονία για να εργαστούν σε καταναγκαστικά έργα. Παράλληλα έστειλε 300 περσικές πανοπλίες στην Αθήνα, ως ανάθημα στη θεά Αθηνά, με τη εντολή να συνοδεύεται από το επίγραμμα «Ἀλέξανδρος Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων»:
«ἔθαψε δὲ καὶ τοὺς μισθοφόρους Ἕλληνας, οἳ ξὺν τοῖς πολεμίοις στρατεύοντες ἀπέθανον. ὅσους δὲ αὐτῶν αἰχμαλώτους ἔλαβε, τούτους δὲ δήσας ἐν πέδαις εἰς Μακεδονίαν ἀπέπεμψεν ἐργάζεσθαι, ὅτι παρὰ τὰ κοινῇ δόξαντα τοῖς Ἕλλησιν Ἕλληνες ὄντες ἐναντία τῇ Ἑλλάδι ὑπὲρ τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο. ἀποπέμπει δὲ καὶ εἰς Ἀθήνας τριακοσίας πανοπλίας Περσικὰς ἀνάθημα εἶναι τῇ Ἀθηνᾷ ἐν πόλει. καὶ ἐπίγραμμα ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσε τόδε. Ἀλέξανδρος Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων» («Αλεξάνδρου Ανάβασις», Βιβλίο Α).
8. Αιώνες αργότερα, τον 15ο αιώνα, όταν ο όρος «Έλληνας» είχε αποκτήσει μια αρνητική σημασία, ο Έλληνας φιλόσοφος Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός, «υπενθυμίζει» στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Εμμανουήλ Παλαιολόγο, πως «Ἑλληνες ἐσμέν ὧν ἡγεῖσθε καί βασιλεύετε, δέσποτα, ὡς ἡ φωνή ἡμῶν καί ἡ πάτριος παιδεία μαρτυρεῖ» (Μετάφραση: «Έλληνες είμαστε, αυτοί των οποίων είστε βασιλιάς, όπως η γλώσσα μας και η παιδεία μας μαρτυρούν»).
[Πηγή: arxaia-ellinika.blogspot.gr]
