Οσον αφορά στον Κόσμο μας μερικοί πρεσβεύουν ότι υπήρχε για πάντα. Ομως τότε γεννάται το ερώτημα πως δεν προοδεύσε σε περισσότερο πολιτισμένο επίπεδο; Αυτοί απαντούν ότι συνέβησαν επανειλημμένες κοσμολογικές καταστροφές μεγάλης εκτάσεως και κατέστρεψαν τους προηγούμενους πολιτισμούς.
Ο φιλόσοφος Εμμανουήλ Καντ στο έργο του «Κριτική του Καθαρού Λόγου» αμφιβάλλει ότι η αρχή του Σύμπαντος μπορούσε να σχεδιασθεί, διότι πάντοτε θα υπήρχε κάτι που θα ξέφευγε από την αρχική σχεδίαση. Αυτός απεκάλεσε την «πρέλευση του σύμπαντος» μιά «άπειρη παλινδρόμηση» και αντίθεση ή αντινομία του καθαρού λόγου διότι αμφότερα οδηγούν σε θέσεις που δεν υποστηρίζονται επιστημονικά και πειραματικά, και ακόμη ένα απο αυτά που «πρέπει να είναι σωστό» ένα απο τα δύο.
Αρκετοί σύγχρονοι κοσμολόγοι πιστεύουν ότι:
1/ Ο χρόνος δεν υφίστατο προ της αρχής του σύμπαντος. Μάλιστα ο Αγιος Αυγουστίνος εισήγαγε αυτήν την αμφιβολία , από την ιδέα ότι ο Θεός δημιουργησε τον χρόνον
2/ Οι Γαλαξίες απομακρύνονται αλλήλων και φαίνεται ότι δημιουργήθησαν σε ένα ορισμένο χώρο και χρόνο. Αυτή είναι μιά καλή μαρτυρία ότι το σύμπαν έχει μιά αρχή, την οποίαν ονομάζουν Μεγάλη Εκρηξη(Big Bang) . Ομως μπορεί να υπάρχουν κι’ άλλα πολλά σύμπαντα που δεν αντιλαμβανόμαστε. Ετσι το ερώτημα παραμένει, αν το πολυ-σύμπαν έχει μιά αρχή;
Ο Νους Δημιουργός του Σύμπαντος;
Κατά τον φιλόσοφο Αναξαγόρα «Ο Κοσμικός Νους είναι το Υπέρτατον Ον» . Εδώ να σημειώσουμε ότι ο Ζευς , ύψιστος των Ολύμπιων Θεών, κρατούσε στο δεξί του χέρι τον Κεραυνό, δηλαδή την Συμπαντική Ενέργεια. Είναι λοιπόν να απορεί κανείς με την αλληγορία του Ελληνικού Πανθέου, το οποίον όσο το μελετά κανείς τόσο αποκαλύπτει μιά διαχρονική αλήθεια, η οποία στις μέρες μας τεκμηριώνεται και επιστημονικά Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ιερείς του Αμμωνος Διός εκφράζουν επίσης με όρους επιστημονικούς τον Θεό. Υπάρχουν επιστήμονες που πρεσβεύουν ότι το σύμπαν προήλθε από την σύντηξη νεφών με θετικά και αρνητικά ιόντα.
Εξ άλλου και οι αρχαίοι Γερμανικοί μύθοι στη «Βανίδα» (έχουν κοινή προέλευση απο τον αρχαίο Ελληνικό Κόσμο)πρεσβεύουν για το σύμπαν ότι: «Η αρχαία Αρία Κοσμολογία καθοριζόταν από τη ζωοποιό ενέργεια του θεού Μουντελφέρι, ο οποίος περιστρέφοντας το σύμπαν το έβγαλε απο το πρωταρχικό τρομακτικό χάος. Ετσι αργότερα δημιουργήθηκε ένας διυσμός με δύο αντίθετους πόλους που αντιπροσωπεύονται από τις αντίθετες της ύλης και του πνεύματος (ενέγρειας) του αρσενικού και του θηλυκού.
Σε άλλο κεφάλαιο είχαμε τονίσει για την ένωση ενός ενεργίου (ας το ονομάσουμε σπερματοζωάριο του Διός) με το σωμάτιο(ας το ονομάσουμε ωάριο της Ηρας) εκ της ενώσεως δε αυτής δημιουργήθηκε ότι υπάρχει στον Κόσμο( Σύμπαν) Οπως συμβαίνει και με το θετικό και αρνητικό νέφος που ενώνονται και παράγουν την ηλεκτρική εκκένωση και την έκρηξη , έτσι πιστεύουν ότι συνέβη στο χαοτικό σύμπαν όταν δύο τεράστια κοσμικά νέφη αντιθέτου πολικότητος ενώθηκαν και δημιούργησαν την Μεγάλη Εκρηξη και εξ αυτής προήλθε το Φως , δηλαδή ο Φάνης των Ορφικών, που βγήκε απο το αυγό. Είναι πράγματι να θαυμάζει κανείς την επιστημονική προσέγγιση των αρχαίων Ελληνικών μύθων . Ακόμη και οι Θεοί τους είναι συμβολισμοί κοσμογονικών γεγονότων με επιστημονική εξήγηση που και σήμερον παραδέχεται η επιστήμη. Από τους Ελληνες(τους Ορφικούς Υμνους) αντέγραψαν τον μύθο οι Εβραίοι και τον έβαλαν στην Βίβλο(Γένεσις) Σύμφωνα με αυτόν «ο θεός είπε να γίνει φως και έγινε φως» Ομως οι κακόβουλοι και αμαθείς ξένοι αναφέρουν μόνον την κατά πολύ νεώτερη Βίβλο και όχι τον πανάρχαιο Υμνο του Ορφέως, απο τον οποίον αντέγραψαν τα σχετικά αποσπάσματα της Γενέσεως. Ο Δημιουργός από την δύναμη του Νού εγέννησε μιά κατάσταση άπειρης αρμονίας και ειρήνης. Αυτή η άπειρη αρμονία διακοσμήθηκε με τους γαλαξίες και αστέρες οι οποίοι προήλθαν από το κοσμικό χάος και την δυσαρμονία και δημιούργησαν την ύλη. Οι κύκλοι του σύμπαντος φαίνεται να είναι από την ενώτητα στην πολαπλότητα και εν συνεχεία απο την πολλαπλότητα πάλι στην ενότητα.
Ο Κόσμος της Υλης από το Φως
Μόνον δογματικά μπορεί να γίνει πιστευτή η ύπαρξη του δημιουργού θεού. Με λογική ερμηνεία ο δημιουργός θεός μας οδηγεί σε λογικά αδιέξοδα.
Αυτό είναι ένα απο τα μεγαλύτερα αινίγματα του ανθρώπου.
-Πως ο Θεός στην πραγματικότητα δημιούργησε την ύλη από το μηδέν; Αυτό το μεταφυσικό σημείο οδήγησε τον άνθρωπο να σκεφθεί τα πιό φανταστικά δόγματα και δεισιδαιμονίες.
Οταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν τις «μαύρες τρύπες» έδωσαν την εξήγηση ότι πρόκειται για τον θάνατο ενός αστέρος και τον σχηματισμό μιάς περιοχής υπέρ το δέον πυκνής η οποία έλκει τα πάντα στον περίγυρο της. Πράγματι μερικοί θεώρησαν αυτές σαν διόδους σε άλλα παράλληλα ή γειτονικά σύμπαντα. Προσωρινώς καθυστερεί η τελική ερώτηση αναφορικά με την προέλευση του θεού και του σύμπαντος, αλλά δεν διαφεύγει από το γεγονός ότι έχουμε μία τελική κατάσταση κατά την οποίαν κάτι γεννάται από το τίποτα. Ομως γεννάται από το τίποτα ή μετασχηματίζεται η ενέργεια σε κάτι άλλο;
Ουδέν Απόλυται
Αυτή η μετατροπή της ύλης σε ενέργεια και τανάπαλιν είναι δυνατή . Ομως το αντίθετον δηλαδή η δημιουργία ύλης και ενέργειας εκ του μηδενός σύμφωνα με την ανεπαρκή νοημοσύνη μας είναι αδύνατη. Ο μεγάλος επιστήμονας Dolton δήλωσε στην ατομική του θεωρία ότι η ύλη ούτε δύναται να παραχθεί , ούτε να καταστραφεί, μόνον να αλλάξει από μιά κατάσταση στην άλλη.
Υπό το φως αυτού του γήινου γεγονότος πρέπει να καταλήξουμε σε ένα άλλο γεγονός ότι υπήρξε κάποιος χρόνος όταν κάτι προήλθε απο το τίποτα και ότι αυτό ήτο την στιγμή της δημιουργίας. Είναι η εκδοχή της εβραιογενούς θεωρίας περί της υπάρξεως του Δημιουργού Θεού. Αυτή η δημιουργία λένε επετεύχθη μέσω της δυνάμεως της σκέψεως. Αυτή είναι μιά Μεταφυσική σύλληψη , δηλαδή η παραγωγή της πραγματικότητος μέσω της ιδέας. Εάν αυτό ήτο έτσι η πραγματικότητα είναι ότι καθένας απο εμάς είναι μόνον ένα επινόημα της φαντασίας του Θεού;
Η απάντηση σ’ αυτό βρίσκεται στην ιδέα ότι εμείς έχουμε την φύση του ανθρώπου. Οταν δεχθούμε τούτο, ότι ο άνθρωπος είναι η ένωση τριών πραγμάτων ήτοι: Σώματος, Νοός και Ψυχής τότε η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Κάθε ένα απο τα τρία αυτά πεδία του ανθρώπου επηρεάζει τά άλλα δύο και όλα μαζί αλληλοεξαρτώνται. Λ.χ μιά ψυχική κούραση μας προκαλεί και σωματική και πνευματική κούραση και κάμψη.
Αν ο σχετικώς ανεπαρκής νους μας έχει μέσα του την δύναμη της άπειρης δημιουργίας, τότε σίγουρα είναι δυνατόν για το Υπέρτατο Ον να κατασκευάσει την πραγματικότητα του σύμπαντος μέσω της φαντασίας του.
Η Δημιουργία της Υλης από το Φως
Ας επιστρέψουμε στην ιδέα της δημιουργίας της ύλης, η οποία λέγεται ότι έγινε απο το Φως. Τι είναι όμως το φως; Είναι μιά μορφή μετατρέψιμης ενέργειας . Τούτο μετατρέπεται από κάποια εξωτερική δύναμη, αλλιώς αυτό παραμένει φως. Αυτή η εξωτερική δύναμη πρέπει να είναι μιά άλλη ενέργεια η οποία δίδει την αρχική έναρξη. Σε επιστημονικούς όρους αυτή πρέπει να είναι μιά ηλεκτρική ενέργεια του Νου.
Γνωρίζουμε ότι το ηλεκτρικό ρεύμα που γεννάται απο την χημεία του σώματος , ενεργοποιεί τον εγκέφαλο. Αυτό το ρεύμα επηρεάζει την σύνδεση διαφόρων κυττάρων και νευρόνων μνήμης και ανακαλεί τα κύτταρα να μας καταστήσουν ικανούς να εκτελέσουμε την καθημερινή ζωή μας.
Ο Θεικός Νους Δημιουργός;
Στον εγκέφαλο μας ενεργοποιούνται με ηλεκτρική ενέργεια η ιδέα της Μεγάλης Εκρηξης λένε ότι είναι μιά έκρηξη που κατέληξε από την ένωση των θετικών και αρνητικών ηλεκτρικών φορτίων του εγκεφάλου του Θεού. Αυτή η θεοκρατική θεωρία δεν φαίνεται να είναι και πολύ μακρυά από την οριστική διατύπωση της. Συνεπώς με επιστημονικούς όρους , ο Θεός μπορεί να περιγραφεί σαν η πληροφορία πίσω από κάθε ένωση, των θετικών και αρνητικών δυνάμεων, οι οποίες επροξένησαν το αρχικό φως κατά την εκρηξη της δημιουργίας, κι’αυτό με την σειρά του δημιούργησε το σύμπαν.
Κοσμικός Νούς του Αναξαγόρα
Αυτή η θεωρία δεν διαφέρει και πολύ από την θεωρία του Αναξαγόρα, ο οποίος είπεν : «Κοσμικός Νούς» είναι το υπέρτατο όν. Παρόμοιο χαρακτηρισμό έδωσε και ο Ηράκλειτος, που είδε σαν την ψυχή του σύμπαντος το «αείζωον πύρ»
Το άλλο ερώτημα είναι:
Απο που αυτά τα θετικά και αρνητικά σωματίδια εκπορεύθηκαν;
Η απάντηση πρέπει να είναι μία που έχει σχέση με την τρίτη υπόσταση του ανθρώπου ως Πνεύμα. Τούτο γίνεται φανερόν διότι με την θεία Ματαφυσική θεραπεύουν στην Ιατρική ασθενείς που με τα συμβατικά φάρμακα για το σώμα δεν μπορούν να θεραπεύσουν την ψυχή και το πνεύμα. Ακόμη και αν η πίστη για μιά αθάνατη ψυχή είναι το πρόβλημα για μερικούς λαούς , τότε η ιδέα της προσωπικότητος που δημιουργείται απο την αλληλοεπίδραση του νού στο σώμα είναι κάτι που ελάχιστοι μπορούν να αρνηθούν ότι είναι εντός των δυνατοτήτων της πραγματικότος. Τούτο σημαίνει ότι η ανθρώπινη ψυχή εκτός από τα κληρονομικά χαρακτηριστικά έχει παράλληλα και τα επίκτητα εκ τους έξωθεν επηρεασμούς με την αλληολοεπίδραση της μέσα στο περιβάλλον που ζει.
Οι Συμπαντικοί Βιορρυθμοί
Κάθε ζων οργανισμός αλλά και τα μέρη που τον αποτελούν(όπως τα μόρια , κύτταρα, γονίδια ) αλλά και τα ανόργανα σώματα , τα ηλιακά συστήματα , οι γαλαξίες και το κάθε τι στο σύμπαν υπακούουν και ακολουθούν τον δικό τους αέναο εσωτερικό κοσμικό ρυθμό λειτουργίας και την δική τους αρμονία. Κατά του αρχαίους Ελληνες φιλοσόφους Πυθαγόρα , Πλάτωνα κ.α τα πάντα στο σύμπαν δονούνται και πάλλονται με τον ρυθμό που είναι σύμφωνος με τους συμπαντικούς νόμους που έχει τάξει για το καθένα. Ακόμα και τα ανόργανα πράγματα ζουν και η ζωή τους φαίνεται διότι έχουν χρόνο γεννήσεως , ωριμάνσεως και θανάτου. Λόγου χάριν οι αποστάσεις κάθε πλανήτου του ηλιακού μας συστήματος από το κέντρον –της μονάδος λαμβανομένης ως σημείον εκκίνησης-μετρώνται με την σειράν των αριθμών που αποτελούν γεωμετρική πρόοδο με λόγο τον αριθμόν 3. Ομως αναπαραγωγή έχουν μόνον τα οργανικά όντα , όχι όμως και τα ανόργανα.
Το κέντρον του ηλιακού μας συστήματος κατέχεται όχι από την Γην όπως ενομίζετο αλλά από το «πυρ»(Ηλιο) όπως είχε πει ο Αρίσταρχος αλλά και πιό πριν οι Ορφικοί στον ύμνο για τον Ηλιο. Κατά τον Φιλόλαο στο έργο του «Περί Ψυχής» : «Ο κόσμος(το σύμπαν) υπήρξε από την αρχαιότητα και θα παραμείνει αιώνιος, επειδή κυβερνάται από μιά αρχή, της οποίας η φύσις είναι παρόμοια με την δική του και της οποίας η ισχύς είναι παντοδύναμη και κυρίαρχη. Ο μοναδικός κόσμος είναι συνεχής και προικισμένος με μιά φυσική αναπνοή , κινούμενος αιωνίως αρμονικά σε κύκλο , έχοντας μέσα του την αρχή της κινήσεως και της αλλαγής»(Ιωάν. Στοβαίος 1.20.2) Στο κάθε τι θα βρούμε ένα βιολογικό ρολόι που ρυθμίζει τον κύκλο της ζωής του.
Ο Πλάτων ομιλεί για μιά μεγάλη περίοδο, τον «Μέγαν Ενιαυτόν» που ολοκληρώνεται σε 24.000 χρόνια περίπου. Εχει δε παρατηρηθεί ότι κάθε 20.000 χρόνια το κλίμα του πλανήτου αλλάζει από θερμόν σε ψυχρό(παγετώδης εποχή), ενώ κάθε 41.000 χρόνια η κλίστη της Γης μεταβάλλεται κατά μερικές μοίρες και κάθε 100.000 χρόνια η τροχία της Γης απο περιφερειακή γίνεται ελλειπτική. Τελικά όλα αυτά τα κοσμικά ρολόγια της Γης κανονίζουν πόση ηλιακή ενέργεια θα φθάσει στη στον πλανήτη μας. Οι βιολογικοί ρυθμοί επηρεάζονται και καθοδηγούνται από το φως του ηλίου, το μαγνητικό του πεδίο και τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία (φυσικά και τεχνητά) Δεν είναι τυχαίον ότι οι Ιπποκρατικοί γιατροί συντόνιζαν τις θεραπείες τους με βάση τις γνώσεις της Χρονοβιολογίας και Χρονοιατρικής, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους βιολογικούς ρυθμούς του ασθενούς. Ο Γαληνός (2ος αιών μ. Χ) διετύπωσε την άποψη ότι «Ολόκληρο το σύμπαν με το περιεχόμενο του και τα όντα που ζουν μέσα σ’ αυτό , κυβερνώνται και ζωογονούνται από μιά παγκόσμια ενέργεια , που την ονόμασε ‘Πνεύμα’. Η ενέργεια αυτή εισπνέεται κάτά κάποιον τρόπον και κυκλοφορεί μέσα στο σώμα, όπου και μετατρέπεται σε «ζωτικό πνεύμα » όταν συναντήσει στην καρδιά το «πνεύμα του σώματος»
Οι χριστιανοί θεολόγοι λένε ότι ο διάβολος σχηματίσθηκε κι’ αυτός σαν φως από την ύλη. Για λόγους απλοποίησης το χάος επακολούθησε και προξένησε την υλική πλεονεξία. Ο διάβολος μπορεί να εκφρασθεί με όρους θετικών και αρνητικών φορτίων. Πράγματι συχνά αναφέρεται στη σκοτεινή πλευρά διότι η καλοσύνη εμφανίζεται σαν φως. Στους μαθηματικούς και επιστημονικούς όρους αυτός είναι ευκόλως κατανοητός ως αρνητικός αριθμός. Αυτοί πιστεύουν σαν βέβαιον ότι η σύγκρουση των δύο νεφών, του θετικού και του αρνητικού φορτίου ιόντων, θα δημιουργήσει παντοδύναμον χάος. Τότε λένε εξ αιτίας της επενεργείας του διαβόλου θα επακολουθήσει η Μεγάλη Εκρηξη και το πράγμα που θα καταλήξει σε τελική καταστροφή.
Είμαστε κατ’ εικόνα του Θεού
Κατά τους χριστιανούς θεολόγους η δημιουργία του ανθρώπου είναι η ένωση του σώματος του πνεύματος και της ψυχής. Αυτή είναι και η έννοια και ο συμβολισμός της Χριστιανικής Τριάδος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι εύκολο στον απλό λαό να καταλάβει ότι είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση προς τον ίδιο τον θεό. Εστω κι’ αν ποτέ δεν τον είδαν και δεν τον συνήντησαν τον ούτω αποκαλούμενο θεό. Ομως τα διάφορα ιερατεία –και ιδιαίτερα των τριών κοσμοπολιτικών θρησκειών – εκμεταλλεύονται τον μύθο περί του θεού και καταδυναστεύουν τον κόσμο.
Οι Χριστιανοί λένε ότι ο Νους είναι ο Πατήρ της δημιουργίας, ο υιός –στο πρόσωπο του Ιησού είναι ο Λόγος του θεού που ενσαρκώθηκε για να ζήσει κοντά μας και να μας λυτρώσει - και το Αγιον Πνεύμα διασυνδέεται με την ψυχή. Οπως αντιλαμβάνεται κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος αυτά είναι μιά αυθαίρετη σύμβαση των ανθρώπων για να συνδεθούν με τις δυνάμεις της δημιουργίας και της καταστροφής. Ετσι στο ρόλο της δημιουργίας έβαλαν τον Θεό , ενώ στο ρόλο της Καταστροφής τον Διάβολο. Εδώ θα πρέπει να εξάρωμε την λογική σκέψη των αρχαίων Ελλήνων οι οποίοι έβαλαν τάξη στο σύμπαν και καθόρισαν τις δυνάμεις της δημιουργίας και της καταστροφής μέσα στην Μυθολογία και Κοσμογονία του 12θεου. Σήμερα αποδεικνύεται η επιστημονική εγκυρότητα της , έστω και αν αυτή εκφράζεται υπό αλληγορική μορφήν. Αυτοί συνέλαβαν με όρους φυσικούς ότι τα πάντα στο σύμπαν είναι ρευστά και συνεχώς συγκρούονται οι δυνάμεις δημιουργίας με αυτές της καταστροφής. Αποτέλεσμα αυτής της αιώνιας πάλης είναι κάθε στιγμή να διαμορφώνεται μιά νέα ισορροπία στο αιωνιο και άπειρον σύμπαν. Το σύμπαν που ούτε θεοί ούτε άνθρωποι το έφτιαξαν διότι ήτο είναι και θα υπάρχει εσαεί στον άπειρο χώροχρόνο.
Οι οπαδοί της θείας δημιουργίας λένε ότι είναι θέμα της ικανότητος του καθενός να δει τους ανθρώπους σαν μέρος του εγκεφάλου του θεού . Διότι ο θεός μας δίνει την δυνατότητα να δούμε ξεκάθαρα ότι η μοίρα μας είναι να ξαναγυρίσουμε σ’ αυτόν. Καταγόμαστε απο αυτόν και σαν μέρος της συμπαντικής συνείδησης εμείς τελικά θα επιστρέψουμε σ’ αυτόν. Εν αντιθέσει προς τους Χριστιανούς οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είπαν ότι καταγόμαστε από το Χάος και συνεπώς εκεί θα ξαναγυρίσουμε , όπου στα Τάρταρα έβαζαν τον Κάτω Κόσμο του Αδη, ήτοι το βασίλειο του Πλούτωνα.
Η Υλη είναι Αμαρτωλή
Οι οπαδοί της θρησκείας λένε ότι επειδή καταγόμαστε από την ύλη είμαστε διεφθαρμένοι από τον υλισμό και πρέπει να αναστρέψουμε την πορεία ώστε να εξαγνισθούμε και να επιτύχουμε την ένωση με το θεό. Ετσι δικαιολογούν την διαφθορά από την ύλη. Οι χριστιανοί πιστεύουν στο προπατορικό αμάρτημα διότι θεωρούν την ένωση των δύο φύλων σαν αιτία νοθεύσεως της καθαρότητος της ύλης , η οποία εν συνεχεία μολύνει και την ψυχή και το πνεύμα. Εξ άλλου οι Βουδιστές θεωρούν την πορεία εξαγνισμού της ψυχής και του πνεύματος κυκλική . Αυτή περιλαμβάνει πολλές γεννήσεις , θανάτους και επαναγεννήσεις μέχρι να επιτευχθεί η καθαρότητα του πνεύματος και της ψυχής, προυπόθεση που είναι ικανή να μας φέρει ξανά πίσω αμόλυντους στην πηγή. Αυτή είναι εν συντομία η θεολογική άποψη περί της ψυχής. Θα διαπιστώσουμε ότι έχει βαθειά επηρεσθεί από την Ελληνική φιλοσοφία του Πυθαγόρα, του Πλάτωνος, του Σωκράτους και των άλλων Ελλήνων ιδεαλιστών φιλοσόφων . Ομως επειδή δεν είναι αυθεντικά δική τους φιλοσοφία δεν την κατενόησαν εις βάθος και δεν μπόρεσαν να την εφαρμόσουν σωστά . Ετσι δεν εβίωσαν ούτε την ιδεαλιστική ούτε την υλιστική φιλοσοφία. Ετσι ενώ στους πιστούς ομιλούν για ιδεαλισμό το ιερατείο τους βιώνει τον πιό άκρατο και χυδαίο υλισμό .
ΕΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΘΕΩΡΙΑ
Η Εξέλιξη των Ειδών
Η αρχή της εξελίξεως των Γαλαξιών και του Σύμπαντος καθορίζεται επιστημονικώς επί τη βάσει της Εξελικτικής Θεωρίας των Ειδών του Δαρβίνου. Αυτό είναι ένα νέο δεδομένο το οποίον πρόκειται να φέρει επανάσταση στην επιστημονική σκέψη, διότι αυτή έχει επηρεασθεί βαθειά από την Βιβλική Γένεση και την θεοκρατική αντίληψη περί της Δημιουργίας(Αδάμ-Εύα).
Επί τη βάσει της εξελικτικής θεωρίας μπορεί να εξηγηθεί η προέλευση του υδρογόνου στο σύμπαν και η σωστή διαδικασία της εξελίξεως των γαλαξιών. Κατα την παρούσα περίοδο όλοι οι κοσμολόγοι πιστεύουν ακράδαντα- και δογματικά θα λέγαμε- ότι ο Κόσμος (Σύμπαν) δημιουργήθηκε από την Μεγάλη Εκρηξη(Big Bang) , η οποία υποτίθεται ότι επήλθε 10-20 δισεκατομμύρια έτη πριν. Ολοι δέχονται ότι συνεπεία της μεγάλης έκρηξης δημιουργήθηκε ως διά μαγείας το υδρογόνο στο σύμπαν. Ομως κι’ αυτό είναι μιά αυθαιρεσία χωρίς ικανοποιητική απόδειξη. Υπάρχουν 100 εκατομμύρια γαλαξίες στον πέριξ χώρο, που είναι ορατοί από τα σύγχρονα τηλεσκόπια. Κάθε γαλαξίας υπολογίζεται ότι περιλαμβάνει 100 δισεκατομμύρια αστέρες περίπου .
Υδρογόνο: το Δομικό Υλικό του Σύμπντος
Το υδρογόνον από το οποίον δημιουργήθηκαν οι αστέρες περιλαμβάνει άνω του 70% όλης της ύλης στους γαλαξίες και στο Κόσμο(σύμπαν) Σύμφωνα με την θεωρία της μεγάλης έκρηξης όλο το υδρογόνο στον Κόσμο δημιουργήθηκε εντός των πρώτων λεπτών από την μεγάλη έκρηξη. Είναι όμως δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι στα πρώτα λεπτά δημιουργήθηκε όλο αυτό το συμπαντικό υδρογόνο που πληροί τα πάντα. Μιά άλλη θεωρία δέχεται ότι το υδρογόνο προυπήρχε της μεγάλης εκρήξεως. Μπορεί να μην είχε την μορφή που έχει σήμερον, αλλά να ήτο υπό μορφήν πλάσματος, ιόντων, ή ατόμων και μορίων εντός του συμπαντικού χάους και εξ αυτού να αντλήθηκε για την δημιουργία των γαλαξιών και των αστρικών σωμάτων του Κόσμου.
Τώρα όμως ανακύπτει το ερώτημα:
-Πόθεν το υδρογόνον του σύμπαντος;
Για όσους πιστεύουν ότι αυτό υπάρχει μέσα στο σύμπαν , η απορία είναι γιατί δεν είναι ορατό, όπως οι γαλαξίες και τα λοιπά σώματα;
Ενα άλλο ερώτημα είναι:
-Τι έγινε πρώτα; Οι γαλαξίες ή οι αστέρες;
-Γιατί άραγε οι γαλαξίες έχουν σπειροειδείς και ελλιπτικές τροχιές;
-Από που τέλος έλκουν την δύναμη να κινούνται αενάως(το αεικίνητον) στο σύμπαν
Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα.
Ακόμη δεν έχουν δοθεί οριστικές απαντήσεις και για τους ενεργειακούς αστέρες «quasars»:
- Από τι αποτελούνται και πόθεν αντλούν αυτά τα ασύλληπτα φορτία σωματιδίων που εξαπολύουν στο σύμπαν;
-Γιατί ορισμένοι quasars είναι έξω απο τους γαλαξίες , ενώ άλλοι βρίσκονται εντός του πυρηνικού κέντρου των γαλαξιών; Και σ’ αυτό καμμία απάντηση δεν υπάρχει ως τώρα. -Γιατί υπάρχει αυτό το γιγάντιο ρεύμα πλάσματος (η πιό ισχυρή εκρηκτική δύναμη του σύμπαντος ) το οποίον ξεχύνεται εκρηκτικό από τις «μελανές οπές»;
Ως γνωστόν οι «μελανές οπές», οι αστέρες quasars και οι ενεργοί γαλακτικοί πυρήνες διασκορπισμένοι σε κάθε γωνιά του διαστημικού χώρου είναι οι μεγαλύτερες ως τώρα γνωστές εστίες βαρυτικής πυκνότητας εντός του σύμπαντος. Ουδείς γνωρίζει όμως το γιατί.
Η Αέναη Μεγάλη Εκρηξη
Η θεωρία για μιά και μοναδική Μεγάλη Εκρηξη δεν φαίνεται να επαληθεύεται σήμερον . Και τούτο διότι κατ’ άλλους η διαδικασία της μεγάλης έκρηξης συνεχίζεται ακόμη, παρότι το σύμπαν(Κόσμος) έχει διανύσει περίπου το ήμισυ της ζωής του. Και ευλόγως διερωτώνται ορισμένοι:
-Μήπως και τώρα –δηλαδή αυτήν την στιγμή που μιλάμε -συμβαίνει η «μεγάλη έκρηξη» και η πυρηνική σύνθεση του υδρογόνου μπροστά στα μάτια μας;
-Μήπως δηλαδή είμαστε μάρτυρες αυτής της διαδικασίας, αλλά την αγνοούμε, διότι βρισκόμαστε στο όριο του γαλαξίου μας;
-Μήπως μοιάζουμε με τους επιβάτες του τελευταίου βαγονιού που δεν μπορούν να αντιληφθούν την σύγκρουση της ατμομηχανής του μεγάλου τραίνου;
Το στοιχείο Υδρογόνο παραμένει ένα πραγματικό μυστήριο στον πίνακα των χημικών στοιχείων. Το Υδρογόνο ως γνωστόν είναι το ελαφρότερον στοιχείο στο Σύμπαν, εξ όσων γνωρίζουμε ως τώρα. Οσον αφορά τα επόμενα ελαφρότερα στοιχεία μετά το υδρογόνο , όπως λ,χ το Ηλιον και εκείθεν, αυτά σχηματίζονται μέσω της σύντηξης στους αστέρες και είναι κατανοητή η διαδικασία. Ομως ο ρόλος του πρώτου στοιχείου στον πίνακα , δηλαδή του Υδρογόνου, είναι σκοτεινός. Γιά τον σχηματισμό τους έχουν φτιάξει τον από μηχανής θεό , την Μεγάλη Εκρηξη, η οποία είναι ορατή στις δύο τρύπες των άκρων των μελανών οπών στους κβάσαρ και στους ενεργούς γαλακτικούς πυρήνες. Η εξέλιξη και το μεγάλωμα των γαλαξιών γίνεται εκ των έσω προς τα έξω, όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλα τα είδη στο σύμπαν. Οταν πρωτοάρχισαν την εξελικτική τους πορεία αυτοί ήσαν φωτεινές μάζες(νεφελώματα) και με τον χρόνο μετεβλήθησαν σε γαλαξίες. Ποιά ήτο λοιπόν η αιτία; Μήπως η τεράστια μάζα τους; Αρχίζουν από κβάσαρ , γίνονται κυανοί ακανόνιστοι νάνοι και εν συνεχεία ελλειπτικοί για να καταλήξουν σε σπειροειδείς γαλαξιακούς σχηματισμούς. Αυτό γίνεται ορατό από την εκτόξευση εκρηκτικού πλάσματος από τους κβάσαρ και τους ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες , το οποίον πλάσμα μετατρέπεται σε τεράστια νέφη υδρογόνου εν είδη πλάσματος και ιόντων . Αν δεχθούμε ότι το υδρογόνον είναι το στοιχείον που δημιουργεί στο κέντρον των γαλαξιών-αλλά και των αστέρων- πυρηνικές εκρήξεις, τότε είναι φανερόν ότι οι γαλαξίες είναι τα τεμμάχια του εξελισσομένου σύμπαντος. Στην περίπτωση αυτή δεν είναι η Μεγάλη Εκρηξη-ούτε φυσικά ο Θεός- που δημιουργεί την εξέλιξη των Κόσμων, αλλά το χημικό στοιχείον υδρογόνον το οποίον με την σύντηξη των πυρήνων του δημιουργεί πυρηνικές εκρήξεις, παρέχοντας έτσι ενέργεια , πρωταρχικό παράγοντα για την δημιουργία του Κόσμου. Την
λειτουργία της Ηλιακής σύντηξης αντιγράφουν τώρα και το ανθρωπινο γένος. Μετά την κατασκευή θερμοπυρηνικών υδρογονικών βομβών τώρα κατήρτησε ένα κολοσιαίο διεθνές πρόγραμμα με την ονομασία ITER για την ειρηνική εκμετάλλευση της σύντηξης των πυρήνων του υδρογόνου προς παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και γενικότερον άφθονης καθαρής ενέργειας που να μην βλάπτει το φυσικό περιβάλλον.
Υπάρχουν ορατές από τα τηλεσκόπια Hubble και Chandra στη Γη 100 εκατομμύρια Big Bangs που λαμβάνουν χώρα αυτήν την στιγμή. Τούτο σημαίνει ότι και προ της Μεγάλης Εκρηξης συνέβαιναν ας τις ονομάσουμε «προ-μεγάλες εκρήξεις» και αυτές θα συνεχισθούν και στο μέλλον , όσο θα υπάρχει υδρογόνον ελεύθερο να προκαλεί θερμοπυρηνικές εκρήξεις στους γαλαξίες στο σύμπαν.
Ο Ηλιος μας
Το φως του Ηλίου αποτελείται από φωτόνια , τα οποία δημιουργούνται στον πυρήνα του Ηλίου. Αυτά χρειάζονται 35 εκατομμύρια χρόνια για να φθάσουν στην επιφάνεια ένεκα των ισχυρότατων μαγνητικών πεδίων. Απαξ και φθάσουν στην επιφάνεια εκείνα ταξιδεύουν με 300.000 χλμ /ανά δευτερόλεπτον. Ο Ηλιος αποτελείται κυρίως από δύο στρώματα , το εσωτερικό και το εξωτερικό. Αυτά περιστρέφονται προς αντίθετες κατευθύνσεις. Αυτές απαιτούν 22 χρόνια γιά μιά πλήρη περιστροφή.
Σε μισή στροφή εμείς παρατηρούμεν τις ηλιακές κηλίδες. Αυτές είναι ισχυρά μαγνητικά
πεδία τα οποία εμποδίζουν την διέλευση του φωτός. Αυτές αποτελούν τον 11ετή
κύκλο.(Τα στοιχεία προέρχονται απο τον Ιαπωνικό δορυφόρο και τον Ευρωπαικό
δορυφόρο Ηλιος )
Τα Δομικά Υλικά του Κόσμου
Η δομή του Κόσμου είναι λοιπόν οι γαλαξίες, οι αστέρες, τα άτομα και τα σωματίδια. Στα σωματίδια (λεπτόνια, πιόνια, νετρόνια, νετρίνα, quark -gluon κ.α) τα οποία συμβάλλουν στην Πυρηνική έκρηξη , πρέπει να βάλουμε και τα Βαρυτόνια, τα οποία συμβάλλουν στην Βαρυτική σύμπτυξη σαν 4η διάσταση της εξελίξεως του σύμπαντος. Διότι αυτή συμβάλει στην δημιουργία των αστέρων και όλων των ουράνιων σωμάτων. Το ζήτημα των Βαρυτονίων και της Βαρύτητος τώρα μελετάται απο την επιστήμη. Επομένως οι κβάσαρ είναι οι πηγές που παρέχουν την απαιτουμένη ενέργεια υπό μορφήν πλάσματος υδρογόνου για το χτίσιμο των γαλαξιών των Κόσμων στο Σύμπαν . Αυτό το πρωτόγονο υδρογόνο σχηματίζεται σε τεράστια νέφη(nebulae) τα οποία γεννούν τους αστέρες. Αυτοί σχηματίζονται από νέφη σε στεραιά σώματα τη επενεργεία αφ’ ενός των θερμοπυρηνικών εκρήξεων και αφ’ ετέρου της βαρυτικής καταρρεύσεως των υλικών των εκρήξεων .
Επομένως σύμφωνα με την θεωρία της διαρκούς Μεγάλης Εκρηξης δεν είναι μιά στιγμιαία έκρηξη που δημιούργησε τα πάντα –όπως πιστεύουν ως τώρα- αλλά μιά συνεχής διαδικασία που λαμβάνει αιωνίως χώρα στο σύμπαν . Αυτή η διαδικασία ανάγεται στην δημιουργία των νέων κόσμων και ταυτόχρονα στην αποδόμηση των παλαιών μέσω των «μελανών οπών» οι οποίες καταβροχθίζουν τα πάντα λόγω της τεράστιας βαρύτητος την οποίαν διαθέτουν. Ούτως εχόντων των πραγμάτων ο Ηλιος μας μετά από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια θα μεταβληθεί σε λευκό νάνο και εν συνεχεία θα καταρρεύσει και θα μεταβληθεί σε «μαύρη τρύπα». Τότε θα καταβροχθήσει όλο το ηλιακό σύστημα.
Ισως η Μεγάλη Εκρηξη να απετέλεσε το πρώτο εμπείρευμα για να γίνει η πρώτη ένωση δύο αντίθετων σωματιδίων(ενός ενεργειακού σωματιδίου με ένα υλικό σωματίδιο) εκ των οποίων προέκυψεν ο Κόσμος. Κάτ’ άλλους το σωματίδιο αυτό ήτο το φωτόνιον , ενώ κατ’ άλλους άλλο. Τούτο είναι παραπλήσιο με την θερμοπυρηνική έκρηξη. Για να επιτευχθεί απαιτείται εμπείρευμα μιάς ατομικής βόμβας η οποία δημιουργεί την κατάλληλη θερμοκρασία για να ενεργοποιηθεί η θερμοπυρηνική σύντηξη των πυρήνων του υδρογόνου. Αυτή η σύντηξη καταλήγει στην θερμοπυρηνική έκρηξη , η οποία εκλύει τεράστια ποσά ενεργείας . Απαξ όμως και δημιουργήθηκε η πρώτη αιτία –η πρώτη υδρογονική έκρηξη-αυτή συντηρείται διότι στα στόμια των τεράστιων «μελανών οπών» των κβάσαρ συμβαίνουν πυρηνικές εκρήξεις από τις οποίες δημιουργούνται καινούργοι γαλαξίες και αστέρες και εξ αυτών γίνεται η γέννηση και εξέλιξη των Κόσμων εντός του σύμπαντος. Αν ζούσαμε τόσο πολύ ώστε να είμαστε μάρτυρες του Κόσμου προ δισεκατομμυρίων ετών, τότε ασφαλώς θα είχαμε αξιόπιστες πληροφορίες . Στην περίπτωση αυτή θα είμαστε εις θέσιν είτε να επιβεβαιώσουμε την θεωρία της στιγμιαίας Μεγάλης Εκρηξης , είτε την ομαλή και συνεχή εξέλιξη του Κόσμου μας . Αν αυτή η θεωρία της συνεχούς εξελίξεως εγένετο αποδεκτή ασφαλώς θα είχαμε μιά ανανέωση της επιστημονικής σκέψεως αναφορικά με την προέλευση της δημιουργίας του Κόσμου και της 4ης διαστηματικής διαστάσεως .
Συμπεράσματα .
Με βάση την θεωρία της βαθμιαίας εξέλιξης , ο Κόσμος αυτός άρχισε να σχηματίζεται προ της Μεγάλης Εκρήξεως και συνεχίζει να εξελίσσεται βαθμιαία, ήτοι γαλαξίας προς γαλαξίαν, και μετά την Μεγάλη Εκρηξη. Το δομικό του υλικό είναι το υδρογόνο , το οποίον με την σύντηξη κάτω απο υψηλότατες θερμοκρασίες δημιουργει τα πάντα, ήτοι : τους γαλαξίες , τους αστέρες , τα νεφελώματα, τους κβάσαρ, τις «μαύρες τρύπες» , αλλά και τους ενεργούς πυρήνες του υδρογόνου, τα σωματίδια ήτοι πιόνια, λεπτόνια, νετρόνια, νετρίνα, quark-gluon κ. α Το υδρογόνο εκτοξεύεται απο τους κβάσαρ εν είδη πελώριων πιδάκων στο σύμπαν και σχηματίζει τα νεφελώματα, στο κέντρο των οποίων συντελείται σύντηξη των πυρήνων του υδρογόνου και εξ αυτού με την επενέργεια της βαρύτητος δημιουργούνται τα διάφορα ουράνια σώματα του μεγαλόκοσμου , αλλά και τα σωματίδια του μικρόκοσμου.
Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Μεγάλες συζητήσεις έχουν γίνει για την προέλευση του Κόσμου και φυσικά και του Σύμπαντος εντός του οποίου εξελίσσεται ο Κόσμος. Το αντικείμενο τούτο έχει γίνει πεδίον αντιπαράθεσης μεταξύ της θρησκείας και της επιστήμης. Η αντιπαράθεση ξεκίνησε σχετικά προσφάτως , όταν προβλήθηκαν στον κόσμο οι δογματικές κοσμοπολιτικές θρησκείες , οι οποίες επεβλήθησαν δια της βίας πάνω στους πιστούς των αρχαίων φυσιολατρικών θρσηκειών. Οι δογματικές θρησκείες εστήριζαν τις θέσεις τους επάνω στον εξ αποκαλύψεως λόγον, εν αντιθέσει με τα πορίσματα της επιστήμης τα οποία στηρίζονται πάνω στον ορθό Λόγο. Επειδή στον συμπαντικό χώρο ως πρόσφατα η επιστήμη δεν είχε τα μέσα να διεισδύσει βαθιά σ’ αυτόν, η θρησκεία διετύπωσε στο παρελθόν τους δικούς της μύθους και με το πέρασμα του χρόνου αυτοί σταθεροποιήθησαν σαν εξ αποκαλύψεως δογματικές αλήθειες. Αντιθέτως οι πνευματικές θρησκείες των προιστορικών λαών που ήκμασαν πριν 2000 χρόνια στην ανατολή και στην δύση ήσαν φυσιολατρικές και σενεπώς δεν ευρίσκοντο σε διάσταση με την επιστήμη της εποχής τους. Οι θρησκείες εκείνες ήσαν σύμφωνες προς τους φυσικούς νόμους, εν αντιθέσει προς τις σημερινές Αβραμικές θρησκείες που δεν δέχονται έρευνα επι των κοσμογονικών θεμάτων(πίστευε και μη ερεύνα), διότι αυτά έχουν καθορισθεί παγίως δια της Βίβλου.
Σύμφωνα με την παλαιά επιστημονική αντίληψη ενόμιζαν το σύμπαν ήταν είναι και θα είναι για πάντα. Αργότερον οι επιστήμονες είπαν ότι το σύμπαν έχει μιά αρχή και αυτή είναι 15 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
Τούτο όμως δημιουργεί ερώτημα στους επιστήμονες .
-Tι ήτο προ της ενάρξεως της Μεγάλης Εκρηξης;
Ομως το ιερατείο των κοσμοπολιτικών και δογματικών θρησκειών είχε ήδη εφεύρει τον εξωσυμπαντικό και υπερφυσικό δημιουργό , ο οποίος ήτο έξω απο το σύμπαν και ο οποίος δημιούργησε το σύμπαν. Ως γνωστόν η θρησκεία στάθηκε σθεναρά αντίθετη προς την επιστήμη και χαρακτήρισε κάθε διαφορετική άποψη σαν άθεη και αιρετική. Οσοι δε επιστήμονες διετύπωναν παρόμοιες απόψεις αφορίζοντο, ενώ δεν ήσαν λίγοι κι’αυτοί που ερρίφθησαν ακόμη και στην πυρά της Ιεράς Εξετάσεως. Ομως τους τελευταίους αιώνες στην δύση η επιστήμη ετόλμησε να διετυπώσει τις τρεις θεωρίες περί του σύμπαντος ήτοι:
1/ Το σύμπαν είναι αιώνιο , ατελεύτητο και αδημιούργητο
2/ Το σύμπαν δημιουργήθηκε με την Μεγάλη Εκρηξη και επεκτείνεται
3/ Το σύμπαν μετά την ωρίμανση του θα συρρικνωθεί και πάλι στην Μεγάλη
Κατά τον ίδιο χρόνο η Θρησκεία θεωρεί ότι η Βίβλος εκφράζει την θεική αλήθεια και άρα την μοναδική αλήθεια , όλες δε τις άλλες απόψεις τις θεωρεί ως πεπλανημένες. Μόλις το δεύτερον ήμισυ του 20ου αιώνος-με την ραγδαία τεχνολογική πρόοδο- η εκκλησία έρριξε νερό στο κρασί της και δέχθηκε σιωπηρά το προβάδισμα της επιστήμης.
Κατάρρευση.
Ο κύκλος της μεγάλης έκρηξης και της μεγάλης κατάρρευσης είναι επαναλαμβανόμενες στον αιώνα των αιώνων ως το άπειρον. Η θεωρία αυτή πρεσβεύει ότι σε κάποιον χρόνο ,όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος της Μεγάλης Εκρηξης, θα αρχίσει η αντίστροφη πορεία προς την συρρίκνωση και σε κάποιο μακρό χρόνο στο μέλλον θα λάβει χώραν η μεγάλη συρρίκνωση στο αυτό σημείον και η μεγάλη καταστροφή του κόσμου/
Αυτή φαίνεται να είναι μιά ορθή θεωρία και στηρίζεται πάνω στην φιλοσοφική σκέψη των μεγαλύτερων φιλοσόφων ότι «τα πάντα ρει» και τίποτα δεν μένει στατικό στον κόσμο. Ομως το όριο της ζωής μας είναι περιορισμένο και δεν μας επιτρέπει να δούμε το όριο της επεκτάσεως και πολύ περισσότερον την συρρίκνωση. Ετσι παραμένει η αμφιβολία να πλανάται, διότι και οι δύο λύσεις είναι πιθανές, δηλαδή και της συνεχούς επεκτάσεως του σύμπαντος στο διηνεκές , αλλά και της συρρίκνωσης του και τελικής καταστροφής.
Τα δύο κυριότερα μοντέλα:
Το πρώτον μοντέλο της εκκλησίας θέλει το σύμπαν να δημιουργείται από κάποιον Δημιουργό
Το δεύτερον μοντέλο θέλει ένα κυκλικό σύμπαν. Επειδή κάθε σύστημα χάνει ενέργεια το μοντέλο αυτό είναι ακριβές εάν το σύστημα είναι ικανόν να μεταφέρει αυτήν την ενέργεια σε ένα ευρύτερο σύστημα διότι δεν υπάρχει κανένα σύστημα απόλυτα στεγανοποιημένο.
Μεγάλη Εκρηξη-Μεγάλη Κατάρρευση(Big Bang-Big Crunch)
Η διαδικασία της Μεγάλης Εκρήξεως και της Μεγάλης Καταρρεύσεως του Κόσμου/ων του Σύμπαντος φαίνεται φιλοσοφικά να είναι η πιό ορθή.Επομένως δεχόμεθα οτι ο Κόσμος μας όταν θα καταστραφεί κάποια ημέρα απο κατάρρευση , ή ύλη και η ενέργεια του θα αποδοθούν και πάλι στο ατελεύτητο σύμπαν απο το οποίον προήλθε αυτή η ύλη-ενέργεια και θα χρησιμοποιηθεί για την δημιουργία άλλου /ων Κόσμου/ων. Αυτή η θεωρία υποστηρίζει ότι το σύμπαν είναι αιώνιο και πάντα αλλάζει, αλλά ποτέ δεν καταστρέφεται σαν σύνολο. Αλλοτε επεκτείνεται από κάποια μεγάλη έκρηξη και άλλοτε συρρικνώνεται από κάποια κατάρρρευση, πάντα όμως η ύλη και η ενέργεια βρίσκονται μέσα στο σύμπαν και δημιουργούν καινούργιους κόσμους στο διηνεκές ως την αιωνιότητα. Επομένως μην χάνετε το ηθικό σας . Ο θάνατος είναι ένας σταθμός ή καλύτερα ένας μετασχηματισμός που υφίσταται η ύλη και η ενέργεια σε κάτι άλλο. Στο υποσυνείδητο μας όλοι έχουμε εμπειρίες απο άλλες ζωές ή καταστάσεις που ίσως ζήσαμε παλαιότερα. Επομένως δεν έχει άδικο ο Ηράκλειτος όταν λέγει ότι: «Οι άνθρωποι , άμα πεθάνουν θα βρεθούν μπροστά σε πράγματα που ούτε τα περιμένουν μα και ούτε κιόλας μπορούν να τα υποθέσουν»
Πρωτογενείς Διακυμάνσεις
Τον Απρίλιο του 1962 η δορυφορική ομάδα COBE ανακοίνωσε την ανακάλυψη των ανισοτροπίες στην κοσμική ακτινοβολία στο βάθος των μικροκυμάτων σε ένα επίπεδο ενός μέρους σε 100.000 . Αυτές οι ανισοτροπίες θεωρούνται ότι είναι στιγμιαία λήψη σε χρόνο t =400.000 χρόνια των πρωτόγονων διακυμάνσεων, οι οποίες οδήγησαν προς τον γαλαξία για μιά σύντομη ιστορία του σύμπαντος. Τούτο σημαίνει ότι ανακάλυψαν τις πρωτόγονες διακυμάνσεις της αρχικής ακτινοβολίας όταν το σύμπαν ήτο 400.000 ετών.
Η ιστορία του σύμπαντος διαιρείται σε τρία μέρη τα οποία αντανακλούν τις σημερινές περί σύμπαντος ιδέες.
1/ Την Κανονική Κοσμολογία
2/ Την Κοσμολογία των Σωματιδίων
3/ Την Κβαντική Κοσμολογία
Η Κανονική Κοσμολογία αρχίζει από την εποχή του 1/100 του δευτερολέπτου μετά την Μεγάλη Εκρηξη ώς την παρούσα εποχή. Το κανονικό μοντέλο της εξελίξεως του Σύμπαντος(Κόσμου ) αυτήν την εποχή έχει υποστεί πολυάριθμες αυστηρές δοκιμασίες.
Η Κοσμολογία των Σωματιδίων δημιουργεί την εικόνα του σύμπαντος προ της Μεγάλης Εκρήξεως σε θερμοκρασίες που είναι ήδη γνωστές στην φυσική. Λόγου χάριν σωματίδια υψηλής ενεργειακής επιταχύνσεως στα εργαστήρια CERN και Fermilab μας επιτρέπουν να δοκιμάσουμε φυσικά μοντέλα για διαδικασίες που θα συνέβαιναν μόνον σε 0.00000000001 δευτερόλεπτα μετά την Μεγάλη Εκρηξη. Αυτή η περιοχή είναι περισσότερον θεωρητική , διότι περιέχει κατ’ ελάχιστον μερικές έμμεσες μετρήσεις και συχνά αντιμετωπίζει ανεξιχνίαστες υπολογιστικές δυσκολίες. Μερικοί κοσμολόγοι αμφισβητούν ότι λογικές έμμεσες μετρήσεις(συμπερασματικές μετρήσεις που εξάγονται από άλλες γνωστές) μπορούν να γίνουν σε χρόνους τόσο ενωρίς σαν μιά μεγάλη ενοποιητική μεταβατική φάση .
Η Κβαντική Κοσμολογία εξατάζει ερωτήματα σχετικά με την αρχή αυτού καθ’ εαυτού του Σύμπαντος. Αυτή τολμά να περιγράψει κβαντικές διαδικασίες στους πιό πρώιμους χρόνους που μπορούμε να συλλάβουμε ενός κλασικού χώρο-χρόνου, δηλαδή την εποχή του Planck ήτοι σε 0.0000000000000000000000000000000000000000001 δευτερόλεπτα(απειροελάχιστος πράγματι αριθμός που πλησιάζει το μηδέν). Δεδομένου ότι εμείς ακόμη δεν έχουμε μιά πλήρως συνεπή θεωρία της κβαντικής βαρύτητος, αυτή η περιοχή της κοσμολογίας είναι περισσότερο θεωρητική και λιγότερο πρακτική.
Η Χρονολόγηση του Σύμπαντος
Η θερμοκρασία είναι υψηλοτάτη καθώς πλησιάζει πίσω στον χρόνον της Μεγάλης Εκρηξης και οι φυσικές διαδικασίες συμβαίνουν ταχύτερα. Πολλές απο τις μεταβάσεις και γεγονότα μπορεί να είναι ασυνήθιστα στους νεοεισερχομένους, αλλά θα εξηγηθούν σε επόμενα κεφάλαια.
Οι Διατάξεις των Μεγεθών
Τα μεγέθη μετρήσεως της εποχής αυτή είναι της τάξεως των εκατομμυρίων ή και των 0.000001 εκατομμυριοστών. Σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες χρησιμοποιούνται τα γιγαελεκτρον (GeV) Volts αντί των βαθμών Kelvin . [Ενα GeV είναι ισοδύναμον με περίπου 10.000,000,000,000 Kelvin]
Ο χάρτης του ουρανού είναι η καλύτερη απόδειξη για την ισότροπη (δηλαδή την σφαιρική συμμετρία) του Σύμπαντος. Προς τούτο το διαστημικό ραδιοτηλεσκόπιο Hubble από το1995-96 προσέφερε τεράστιες υπηρεσίες στην αστρονομία διότι επέτρεψε να παρατηρηθούν γαλαξίες και κβάσαρ, όπως ήσαν στην παιδική τους ηλικία , γεγονός που θέτει σοβαρές αμφιβολίες για την παρούσα δομή σχηματισμού των μοντέλων.
«Η εξέλιξη του κόσμου μπορεί να συγκριθεί με την απεικόνιση πυροτεχνημάτων τα οποία μόλις σβήσανε. Ακόμη δε υπάρχουν ορισμένες κόκκινες δέσμες, στάχτες και καπνός πολύς. Εμείς στεκόμαστε σε ένα κρύο κάρβουνο και βλέπουμε τον ήλιο που σιγά σιγά σβήνει, και εμείς προσπαθούμε να θυμηθούμε την εξαφανισμένη λαμπρότητα της αρχής του Κόσμου». Ετσι περιέγραψε ο Γάλλος Lemaitre την ιστορία της εξελίξεως του Κόσμου μας.
Οι ‘4’ κυριότερες παρατηρηθείσες επιτυχίες του κανονικού μοντέλου της θερμής Big Bang είναι οι ακόλουθες:
1/ Η Επέκταση του Σύμπαντος
2/ Η Προέλευση της Βαθειάς Κοσμικής Ακτινοβολίας(ήτοι της ακτινοβολιας φόντου)
3/ Η Πυρηνοσύνθεση(πυρηνική σύντηξη) των Ελαφρών Στοιχείων
4/ Ο Σχηματισμός των Γαλαξιών και των μεγάλου Μεγέθους Ουράνιων Σωμάτων
Το μοντέλο Big Bang κάνει ακριβές και επιστημονικώς αποδεκτές (δια πειραματικών μεθόδων ) υποθέσεις. Σε κάθε μιά από αυτές τις περιοχές όλα συμφωνούν με τα παρατηρούμενα στοιχεία. Ετσι αποκτήσαμε σημαντική εμπιστοσύνη στο μοντέλο της Big Bang. Ομως είναι τόσο δογματικά σφηνωμένη η θεωρία αυτή στο επιστημονικό κατεστημένο ώστε απαξιούν να εξετάσουν έστω και υποτυπωδώς κάθε άλλη θεωρία που διαφέρει απο το μοντέλο της Μεγάλης Εκρηξης.
Η Επέκταση του Σύμπαντος
Το Σύμπαν άρχισε περίπου δέκα δισεκατομμύρια πριν με μιά βιαία έκρηξη. Κάθε σωματίδιο άρχισε να ορμά κεχωρισμένα από τα άλλα σε μιά πρώιμη υπέρ-πυκνή φάση. Το γεγονός ότι οι Γαλαξίες υποχωρούν από εμάς σε όλες τις κατευθύνσεις είναι συνέπεια αυτής της αρχικής εκρήξεως και αυτή ήτο η πρώτη ανακαλυφθείσα δια παρατηρήσεως πληροφορία από το Hubble. Υπάρχει τώρα αρίστη μαρτυρία για τον νόμο του Hubble, ο οποίος λέγει ότι η ταχύτητα διαφυγής v του Γαλαξίου είναι ανάλογη προς την απόσταση d από εμάς, ήτοι: v=Hd όπου H είναι η σταθερά Hubble. Προεκτείνοντας τις τροχιές του γαλαξίου προς τα πίσω στο χρόνο εκείνες συγκλίνουν σε ένα υψηλής πυκνότητος σημείο –την αρχική πύρινη σφαίρα.
Η Κοπερνίκεια ή κοσμολογική αρχή δηλώνει ότι το Σύμπαν φαίνεται το ίδιο σε κάθε κατεύθυνση και σε κάθε σημείο του διαστήματος. Τούτο έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η θέση μας στο Σύμπαν-εν σχέσει προς τις πολύ μεγάλες κλίμακες- δεν έχει καμμία σημασία . Υπάρχει εκ παρατηρήσεως σημαντική μαρτυρία που την επιβεβαιώνει , περιλαμβανομένης
α/ της μετρουμένης κατανομής των γαλαξιών και
β/των ασθενών ραδιο-πηγών,
Ομως η καλύτερη μαρτυρία έρχεται από την σχεδόν τέλεια ομοιομορφία της παραμείνασας κοσμικής ακτινοβολίας μικροκυμάτων του περιβάλλοντος(φόντου). Τούτο σημαίνει ότι ο κάθε παρατηρητής όπου κι’ αν βρίσκεται στο Σύμπαν θα απολαμβάνει την ίδια θέα, όπως και εμείς, περιλαμβανομένης της παρατηρήσεως των γαλαξιών που κινούνται μακρυά από εμάς.
Το γεγονός ότι το Σύμπαν επεκτείνεται –σε κάθε σημείο του χώρου- είναι μιά δύσκολη ιδέα να την συλλάβουμε. Είναι κάτι ανάλογο με ένα μπαλόνι που όλο φουσκώνει με αέρα και συνεχώς μεγαλώνει προς όλες τις κατευθύνσεις. Φαντασθείτε ΄οτι διαμένετε σε κάποια επιφάνεια του μπαλονιού , όσο αυτό θα φουσκώνει και θα μεγαλώνει όλα γύρω σας θα απομακρύνονται . Το δύο διαστάσεων σύμπαν αυξάνει αλλά δεν υπάρχει ένα προτεινόμενον κέντρον .
Η Προέλευση της Κοσμικής Ακτινοβολίας Φόντου
Περίπου 100.000 χρόνια μετά την Μεγάλη Εκρηξη η θερμοκρασία του Σύμπαντος είχε πέσει ικανοποιητικά ώστε τα ηλεκτρόνια και πρωτόνια να συνδυασθούν σε άτομα υδρογόνου p+e→ H. Από αυτήν την στιγμή και μετά η ακτινοβολία ήτο πρακτικά ανίκανη να αντιδράσει με το αέριο του περιβάλλοντος. Από τότε τούτο είχε διαδοθεί ελευθέρως , ενώ σταθερά έχανε ενέργεια διότι το μήκος κύματος ήτο περίπου 3.000 βαθμοί Kelvin, ενώ σήμερον έχει πέσει στους 3 Κ μόνον βαθμούς. Οι παρατηρητές που ανιχνεύουν αυτή την ακτινοβολία σήμερον είναι ικανοί να ιδουν το Σύμπαν στα πρώτα του στάδια , τα οποία είναι γνωστά ως «επιφάνεια της τελευταίας διασκόρπισης». Πρωτόνια στο κοσμικό μικροκυματικό περιβάλλον ταξιδεύουν προς εμάς για άνω των δέκα δισεκατομμυρίων ετών και έχουν καλύψει μιά απόσταση ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων μίλια
Η Πυρηνοσύνθεση των Ελαφρών Στοιχείων
Προ ενός περίπου δευτερολέπτου μετά την Μεγάλη Εκρηξη η ύλη -υπό μορφήν ελευθέρων νετρονίων και πρωτονίων- ήτο πολύ θερμή και πυκνή. Καθώς το Σύμπαν επεκτείνετο , η θερμοκρασία έπεφτε και μερικοί από αυτούς τους πυρήνες συντίθεντο η και σχημάτιζαν ελαφρά στοιχεία, όπως λ.χ Δευτέριον(D), Ηλιον -3 και Ηλιον -4. Από θεωρητικούς υπολογισμούς για αυτήν την πυρηνική διαδικασία εκτιμούν , για παράδειγμα, ότι περίπου ένα τέταρτον του Σύμπαντος αποτελείται από Ηλιον-4 , αποτέλεσμα που συμφωνεί με την παρούσα αστρική παρατήρηση. Τα βαρύτερα στοιχεία , από τα οποία εμείς αποτελούμαστε , σχηματίσθηκαν πολύ αργότερα στο εσωτερικό των αστέρων και διασκορπίσθησαν ευρέως μέσω των εκρήξεων των αστέρων σούπερνόβα.
Σχηματισμός Γαλαξιών και μεγάλων Ουρανίων Σωμάτων
Το κανονικό μοντέλο της Θερμής Μεγάλης Εκρηξης προβλέπει ένα πλαίσιο βάσει του οποίου γίνεται καταννοητή η κατάρρευση της ύλης στους Γαλαξίες και στα άλλα μεγάλης κλίμακος άστρα που παρατηρούνται σήμερα στο Σύμπαν . Περίπου 10.000 χρόνια μετά την Μεγάλη Εκρηξη , η θερμοκρασία είχε πέσει σε τέτοια έκταση ώστε η πυκνότητα της ενέργειας του Σύμπαντος άρχισε να κυριαρχείται από μαζικά σωματίδια, μάλλον από το φως και άλλες ακτινοβολίες, οι οποίες είχαν επικρατήσει νωρίτερα. Αυτή η αλλαγή στον τύπο της πυκνότητος της κύριας ύλης σήμαινε ότι οι βαρυτικές δυνάμεις μεταξύ των μαζικών σωματιδίων μπορούσαν να αρχίσουν να λαμβάνουν χώρα, ούτως ώστε οποιεσδήποτε μικρές διαταράξεις στην πυκνότητα θα ηύξαναν την βαρυτική κατάρρευση. Δέκα δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα βλέπουμε τα αποτελέσματα αυτής της κατάρρευσης.
Η κανονική Κοσμολογία , τότε , προβλέπει το πλαίσιον για την κατανόηση του σχηματισμού των γαλαξιών, αλλά δεν μας λέει σχετικά με την προέλευση των πρωτόγονων διακυμάνσεων που συνέβησαν στα 10.000 χρόνια.
Ελαττώματα της Κανονικής Κοσμολογίας
Παρά την συνέπεια και την αξιοσημείωτη επιτυχία του μοντέλου της κανονικής Θερμής Μεγάλης Εκρηξης στην περιγραφή της εξελίξεως του Σύμπαντος , αυτή δεν μας απαντά στην αρχικήν φάση(ήτοι στο 1/100 του δευτερολέπτου) , πάνω σε πολυάριθμα ζητήματα. Τα αναπάντητα ερωτήματα αναφέρονται στην αρχική κατάσταση του σύμπαντος. Η θεωρία αυτή ξεκινάει από ένα συμβατικό σημείο, δηλαδή την Μεγάλη Εκρηξη , και ουδέν μας λέγει:
α/ για την ύλη και ενέργεια που υπήρχαν πριν στο Σύμπαν,
β/ την θερμοκραία, την πυκνότητα , τις δυναμικές , τα πεδία , το μέγεθος ,
γ/ την τάξη ή την αταξία σ’ αυτό
Και πολλά άλλα ερωτήματα που βασανίζουν τον κοινό άνθρωπο και περισσότερο τους ειδικούς . Εν αντιθέσει με τους σύγχρονους κοσμολόγους οι αρχαίοι πρόγονοι μας μέσα απο την Ελληνική Αρχαιολογία –την ούτω καλουμένη Μυθολογία- μας δίνουν μιά περισσότερο ολοκληρωμένη θεωρία , όχι κατ’ ανάγκη επιστημονικά δομημένη, αλλά με περισσότερη λογική και αληθοφάνεια . Το σπουδαιότερο ότι αφήνουν περιθώρια στο άτομο να σκεφθεί και να προβληματισθεί μέσα από το γενικό πλαίσιο που τοποθετούν την Κοσμογονία , η οποία είναι περισσότερο φιλοσοφικό και λιγότερο επιστημονικό πρόβλημα , τουλάχιστον επί του παρόντος. Αντίθετα η θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης προβάλει σαν δογματική αλήθεια και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση παρά τις αδυναμίες της να προχωρήσει πέραν της ενάρξεως της Μεγάλης Εκρηξης.
Τα Αναπάντητα Ερωτήματα της Μεγάλης Εκρήξεως:
Το Επίπεδον Πρόβλημα
Γιατί η πυκνότης της ύλης στο σύμπαν είναι τόσο κοντά στην κρίσιμη τιμή αστάθειας μεταξύ της διαρκούς επεκτάσεως και της επανα-καταρρεύσεως σε μιά Μεγάλη Κατάρρευση(Big Crunch) ;
Το Οριζόντιον Πρόβλημα
Γιατί το σύμπαν φαίνεται το ίδιο σε όλες τις διευθύνσεις όταν αυτό υψώνεται εκτός των συνήθων αποσυνδεδεμένων περιοχών . Το πρόβλημα τούτο είναι το πλέον οξύ για τις πολύ μαλακές κοσμικές ακτινοβολίες μικροκυμάτων του χώρου;
Το Πρόβλημα της Διαταραχής της Πυκνότητος
Οι διατάραξεις με τις οποίες εγένετο η κατάρρευση της ύλης και ο σχηματισμός των Γαλαξιών, πρέπει να είναι πρωτογόνου προελεύσεως. Αν ναι πως αυτές γεννήθηκαν;
Το Πρόβλημα της Μαύρης Υλης
Από τι συνίσταται το πρωτόγονο υλικό του Σύμπαντος; Οι υπολογισμοί της πυρηνοσύνθεσης συνηγορούν ότι η μαύρη ύλη του σύμπαντος δεν αποτελείται από κανονική ύλη –νετρονίων και πρωτονίων;
Το Πρόβλημα των Εξωτικών Λειψάνων
Οι εναλλαγές φάσεως στο πρώιμο σύμπαν αναπόφευκτα εγείρουν τοπογραφικά ελαττώμματα , όπως μονοπολικά και εξωτικά σωματίδια. Γιατί αυτά δεν τα βλέπουμε σήμερον;
Το Πρόβλημα της Θερμικής Κατάστασης
Γιατί πρέπει το σύμπαν να αρχίζει με θερμική ισορροπία, όταν δεν υπάρχει μηχανισμός με τον οποίον να μπορεί να διατηρείται σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες ;
Το Πρόβλημα της Κοσμολογικής Σταθεράς
Γιατί είναι η κοσμολογική σταθερά 120 τάξεις σε μέγεθος μικρότερο απο την αφελώς αναμενομένη απο την κβαντική βαρύτητα;
Το Πρόβλημα της Μοναδικότητος
Η κοσμολογική μοναδικότης στο t=0 είναι άπειρη ενεργειακώς κατάσταση πυκνότητος και θερμοκρασίας , έτσι η θεωρία της Γενικής Σχετικότητας προβλέπει την διάσπαση της.
Το Πρόβλημα της Χρονικής Κλίμακος
Είναι οι ανεξάρτητες μετρήσεις της ηλικίας του σύμπαντος σύμφωνες με την χρησιμοποίηση της σταθεράς του Hubble's και τον αστρικό χρόνο ζωής;
ΕΤΕΡΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ BIG BANG:
1) Με την μεγάλη έκρηξη BIG BANG θα έπρεπε κανονικά η φυγή των αστέρων να είχε διάταξη ακτινωτή δηλαδή από το κέντρο προς την διάμετρο σφαιρικώς σαν πυροτέχνημα. Ομως από ότι φαίνεται δεν υπάρχει καμιά τέτοια ένδειξη.
2) Τότε πως οι πλανήτες είναι δεσμευμένοι με την αμοιβαία έλξη και την ταχύτητα περιστροφής τους και δεν έχουν ακτινωτή φυγή;
[Βλέπε http://users.otenet.gr/~tzinis/FHYSICS-Gr.htm ]
3) Γιατί οι πλανήτες κινούνται σε ένα επίπεδο γύρο από τον ήλιο, που είναι ασυμβίβαστο και ανεξήγητο μετά από μια έκρηξη;
4) Αν απομακρυνόταν θα έπρεπε η μετατόπιση του φάσματος να τείνει προς το ερυθρό αφού οι πηγές απομακρύνονται, (και προς το ιώδες όταν πλησιάζει). Παρατηρείτε τέτοια μετατόπιση;
Ο συνδυασμός λογικής και αντικειμενικότητας και οι γνώσεις μας σε όσο το δυνατόν περισσότερα πεδία φυσικής μας φέρνει ποιο κοντά στην αλήθεια και στην πραγματικότητα.
Ότι δεν ξέρουμε, είναι υπό αμφισβήτηση! Μέχρι να το ερευνήσουμε αν είναι μέσα στις δυνατότητες μας. Την φαντασία να την χρησιμοποιούμε όταν έχουμε εξαντλήσει τα συγκεκριμένα και τους γνωστούς φυσικούς νόμους με σοβαρότητα, και με φαντασία αντικειμενική ερευνητική εφευρετική. Καλά θα κάνουμε να μην μιλάμε φανατικά για μια τέτοια πιθανότητα.
Για να μπορούμε να μιλάμε για ένα πράγμα ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ, για ένα θέμα κλπ. πρέπει πρώτα να υπάρχει, και για να υπάρχει πρέπει πρώτα να έχει ιδιότητες, αλλιώς δεν ΥΠΑΡΧΕΙ (αυτό είναι απόλυτο).
Ένα φανταστικό πράγμα-όπως ο θεός- δεν έχει ιδιότητες και μπορούμε να μιλάμε ασυνάρτητα χωρίς να κάνουμε "λάθος" μέσα στην αιθαλομίχλη του εγκέφαλου μας και ας είμαστε με διπλώματα και ντοκτορά. Ο θεός δεν έχει καμιά ιδιότητα και ως εκ τούτου δεν υπάρχει, είτε μας συμφέρει είτε όχι . Δεν είναι δυνατόν ένα πράγμα να έχει λόγους ύπαρξης προτού υπάρξει. Όλα είναι για τους ζωντανούς αυτό είναι ΑΠΟΛΥΤΟ. Αν λείπαμε εμείς δεν θα υπήρχε ούτε σκέψη, ούτε χρόνος.
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Πρόλογος
Το Σύμπαν είναι μέσα μας, στην Γη , στο διάστημα, στο άπειρο, άνω κάτω και κάτω η αυτή οδός που οδηγεί στο σύμπαν. Εθεώρησα λοιπόν σκόπιμον να μεταφέρω σε σας τους εκλεκτούς αναγνώστες της στήλης αυτής ορισμένες πληροφορίες αναφορικά με το Σύμπαν . Προσπάθησα να τις εκλαικεύσω όσο ήτο δυνατόν για ένα τέτοιο θέμα που σχετίζεται με την φυσική , την θεωρία της σχετικότητος, την κβαντομηχανική , την θεολογία και την λογική , όμως ζητώ την επιείκεια σας για το αποτέλεσμα της μελέτης. Αυτή η μελέτη είναι μέρος μιάς ευρύτερης μελέτης με τον τίτλο «ΣΥΜΠΑΝ: ΤΟ ΝΥΦΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΡΑΣ» το οποίον σκέπτομαι να εκδώσω αν υπάρξει κάποιος εκδοτικός οίκος να το αναλάβει. Το θέμα τούτο θεωρείται λίαν επίκαιρο για τις εορτές προκειμένου να πλησιάσουμε μέσω της επιστημονικής αναζήτησης την Φύση , μέσα στην οποίαν συντελείται αενάως η θεία δημιουργία και κρύβεται η Αιώνια Αλήθεια, την οποίαν οικειοποιείται και εκμεταλλεύεται υλικά και εξουσιαστικά το ιερατείον. Μέσα στο σύμπαν θα αντιληφθούμε την αδιάκοπη ροή και να συμφιλιωθούμε με την διαρκή αλλαγή και την απέραντη θλίψη που φέρνει αυτή στον άνθρωπο . Μέσα απο το ανέβασμα της συνειδητότητας μας από την γνώση του σύμπαντος –μέρος του οποίου είναι και η ψυχή μας- θα μπορέσουμε να βελτιωθούμε σαν άτομα και να αντιμετωπίσουμε τα μελλούμενα με θάρρος , αγωνιστικότητα και αρετή. ΤΕΛΟΣ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2007
Το Θεικό Ρολόι
Ο Νεύτων ζήτησε από το θεό απο καιρού σε καιρό να κουρδίζει το ρολόι του σύμπαντος. Σήμερα κανένας αστροφυσικός δεν θα τολμούσε να κάνει μιά τέτοια εισήγηση , ακόμη και αν πίστευαν ότι ο δημιουργός είναι σταθερώς κουρδίζων το ρολόι για να μην σταματήσει . Καθώς απέδειξαν τα πειράματα των τελευταίων ολίγων αιώνων, οι καιροί για την θεοκοσμική δημιουργία φαίνεται να έχει παρέλθει. Η επιστήμη και η θεολογία έχουν προοδευτικά γίνει διακεκριμένες περιοχές καταννόησης και η συγχώνευση τους κρίνεται ακατάλληλη. Μιά λέξη «συμφωνία» έχει ακόμη επιννοηθεί για να τιμωρεί το σφάλμα αυτής της συγχώνευσης. Είναι αλήθεια ότι οι βιβλικές ημέρες της δημιουργίας του κόσμου και οι γεωλογικές εποχές της γης βρίσκονται σε πλήρη ασυμφωνία και πρέπει κάποτε να αποκαλυφθεί πλήρως η αλήθεια . Η θεολογία είναι μύθος και δεν πρέπει να μπαίνει εμπόδιο στην επιστημονική αλήθεια. Ουχ’ ήττον από της ελεύσεως της νέας φυσικής, η νοημοσύνη των επιστημόνων έχει αλλάξει. Ορισμένοι τείνουν να διατηρούν ακόμη σχέσεις μεταξύ της κβανικής θεωρίας και ενίων εκ των απόψεων της ανατολικής ιδεοληψίας, Ομιλούν λ.χ για τον «όγδοον δρόμο του Hadrons”(ήτοι των οκτώ επιτευγμάτων της τετάρτης Ευγενούς Αλήθειας [αυτά τα επιτεύγματα συνιστούν τον πυρήνα των πνευματικών πρακτικών της Βουδιστικής θρησκείας. Τα Hadrons είναι τα Baryons(=Βαρυόνια) και Mesons(=Μεσόνια) Παντού και πάντα η Ελληνική Γλώσσα και το Ελληνικό Πνεύμα είναι πανταχού παρόντα, ακόμη και στην μακρυνή Ινδία στην οποία μετεφέρθη από τον Διόν υσον,Ηρακλήν κ.α]
Για να μην μείνει παραπονεμένος και ο Πάπας και το Βατικανό οι επιστήμονες αναζητούν περαιτέρω συσχετισμούς και μεταξύ της ιδέας της κβαντικής θεωρίας και του δόγματος της Καθολικής Εκκλησίας . Μόνον στον πρωτοπόρο Ελληνισμό που παραχάραξαν αγρίως όλοι αυτοί δεν γίνεται μνεία , έστω κι’ αν εκφράζει αλληγορικώς τις μεγάλες συμπαντικές αλήθειες μέσα απο την ούτω καλουμένη «μυθολογία». Και όμως όλες αυτές οι ιδέες που αναφέρονται στα ιερά βιβλία της Ινδίας και της Βίβλου είναι κλοπιμαίες από το Ελληνικό πνεύμα. Παρόλα αυτά κανένας δεν αναφέρει την αρχική πηγή που έδωσε το πρώτιστο καθάριο νερό , την πρώτη αλήθεια. Κανείς από τους σημερινούς νάνους δεν κυττάζει το μεγάλο δένδρο, αλλά τις μεταλλαγμένες παραφυάδες του. Και ας μιλάνε ακόμη με επιστημονικούς όρους Ελληνικούς γιατί χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαν να αποδώσουν φιλοσοφικά και επιστημονικά νοήματα.
Η Δομή του Φωτονίου
Ολόκληρο το σύμπαν είναι συγκροτημένο από ευκρινείς αλλά ίσες ομάδες τριών επιλογών. Οι τρεις επιλογές είναι ευκρινείς από το φορτίο χρώματος, αναφερόμενες εδώ με τα προσωρινά τους φορτία: Παρόν , Παρελθόν και Μέλλον.
Τα τρεις αυτά συστατικά είναι όμοια διότι δεν υπάρχει προτεραιότης μεταξύ τους. Εμείς φυσικά οι άνθρωποι με την δική μας λογική τους δίνουμε χρονική προτεραιότητα και κατατάσσουμε πρώτα το παρελθόν μετά το παρόν και ύστερα το μέλλον. Αντίθετα στο νομοτεχνείο του σύμπαντος τα πράγματα είναι διαφορετικά . Εκεί μπορεί να επικρατεί διαφορετική, όχι κατ’ ανάγκην ανθρώπινη αλλά συμπαντική αντίληψη .
Αυτές οι επιλογές εμφανίζουν το κάθε χρώμα τοποθετώνας το σε ιδιαίτερη θέση κάθε φορά διαδοχικά, ή στην ίδια θέση ταυτοχρόνως. Τα συστατικά επιδεικνύουν αυτό είτε δια της κατοχής των ιδίων θέσεων διαδοχικά , είτε δια της κατοχής της ιδίας θέσεως ταυτοχρόνως .
Στην πρώτη περίπτωση είναι σε κατάσταση τάξεως, πηγαίνοντας μέσω κάθε δυνατής μεταθέσεως. Αυτά τότε συνιστούν την Υλη και την αντι-Υλη.
Στην δευτέρα περίπτωση , αυτά είναι σε κατάσταση αταξίας και γι’ αυτοό πρέπει να καταλάβουν την ίδια θέση ταυτοχρόνως, κατά τέτοιο τρόπο ώστε το καθένα απο αυτά είναι εντός των δύο άλλων. Αυτό είναι το Φωτόνιο
Τι είναι το Φωτόνιο;
Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η έννοια του φωτονίου θα παρασταθεί με το ισοσκελές τρίγωνο . Να γιατί είπεν ο Πυθαγόρας ότι και «ο θεός γεωμετρεί»
Ας λάβομεν ένα ισοσκελές τρίγωνο με γωνίες α’, β’, γ’ Ας τοποθετήσουμε τώρα στις τρεις γωνίες τα τρία φορτία χρωμάτων του ηλεκτρονίου, που αντιστοιχούν στις τρεις επιλογές εκ των οποίων έχει γίνει το σύμπαν. Τότε τα ηλεκτρόνια είναι σε κατάσταση τάξεως Εάν τώρα συρρικνώσουμε το τρίγωνο όσο γίνεται ώστε να κάνουμε τις τρεις γωνίες να συμπέσουν κατά μήκος των κάθετων διχοτόμων, αυτές όλες θα συμπέσουν στην ίδια θέση όταν συναντηθούν ομού στο κέντρον του τριγώνου, 0. Τότε το ηλετρόνιον μετατρέπεται σε φωτόνιο, όπως προελέχθη. Τα φορτία δεν είναι σε κατάσταση τάξεως, διότι το καθένα είναι εντός των δύο άλλων. Ητοι το α’ είναι εντός του β’ και εντός του γ’ Το β’ είναι εντός του α’ και του γ’ Και τέλος το γ’ εντός του α’ και του β’.
Εν συμπεράσματι τα τρία βασικά συστατικά του σύμπαντος συνυπάρχουν ταυτοχρόνως εντός του φωτονίου, διότι το καθένα απο τα τρία συνυπάρχει εντός των δύο. Να συμειώσουμε ότι ο αρχαίοι Ελληνες τιμούσαν ιδιαίτερα την Τριάδα όχι μόνον επειδή ήτο ο πρώτος περιττός αριθμός , αλλά διότι κατά τον Πυθαγόρα «αντιπροσώπευε την τρισυπόστατη δομή του κόσμου» Εξ αυτής έλκει την καταγωγή η χριστιανική Αγία Τριάς ήτοι Πατήρ, Υιός και Αγιον Πνεύμα, τα οποία εδανείσθη πολύ αργότερον από την Ελληνική Κοσμογονία. Οπως εδίδαξε ο Ορφεύς « ο θεός εδημιούργησεν πρώτον τον Αιθέρα . Περί δε τον Αιθέρα ήτο χάος και νυξ ζοφώδης, και εσκέπαζεν όλα όσα ήσαν υπό τον Αιθέρα. Το σκότος ήτο πριν της διακοσμήσεως και εσκέπαζεν την Γην. Υστερον δε διεπέρασεν, ή διέσχισεν το φως τον Αιθέρα και εφώτισεν όλη την κτίσιν. Λέγει άρε το φως αρχαιότατον και υπέρτατον πάντων, το οποίον ονόμασεν τρισσώς(κατά τρεις τρόπους) κατά τον χρησμόν του Απόλλωνος, ήτοι Μήτιν , Φως , Ζωοδοτήρα. Ταύτας τας τρεις ονομασίας έλεγεν μίαν δύναμιν, και έν κράτος τούτων, τον θεόν, τον οποίον ουδείς βλέπει, ούτε εννοεί την φύσιν και μορφήν αυτού. Και εξ αυτής της δυνάμεως έγιναν πάντα Ηλιος, Σελήνη , άστρα , Γη, θάλασσα και λοιπά ορώμενα και αόρατα. Διά των τριών δυνάμεων έγιναν, λέγει, τα πάντα και τα πάντα ήτον ο θεός»[Ωγυγία τομ. Α! Αθανάσιος Σταγειρίτης, εκδ. Ελευθέρα Σκέψις] Πως εξηγείται οι αρχαίοι λαοί να βρίσκονται τόσο κοντά στην επιστημονική αλήθεια; Ητο μήπως από διαίσθηση ή έμειναν αυτές οι γνώσεις από κάποιον προκατακλυσμιαίο Πολιτισμό ;
Η μόνη εξήγηση είναι είτε ότι προυπήρξαν προηγούμενοι πολιτισμοί που άφησαν αυτά τα λιγοστά ψίγματα και τα οποία επέζησαν και μετά την καταστροφή των, ή ότι η συμπαντική συνείδηση μπορεί να μεταδώσει τις συμπαντικές γνώσεις με το όργανο της λογικής στα δημιουργήματα του σύμπαντος.
Κοινή Συμπαντική Συνείδηση
Ολα δείχνουν ότι αυτή η συμπαντική συνείδηση διαπερνά και δισχίζει ολόκληρο το σύμπαν και βάζει σοφία και λογική στα δημιουργήματα του. Δηλαδή κάνει όλα τα δημιουργήματα να υπακούουν στους συμπαντικούς νόμους και να λειτουργούν σύμφωνα με αυτούς, χωρίς να καταβάλλουν κάποια προσπάθεια για να τους εκμάθουν και να προσαρμοσθούν σ’ αυτούς. Ακόμη και τα νεογνά που μόλις βλέπουν για πρώτη φορά το φως του κόσμου γεννιούνται εξ ενστίκτου μαθημένα. Τούτο εξηγείται διότι όλα στο σύμπαν αποτελούνται από τα ίδια δομικά υλικά και υπόκεινται στους ίδιους συμπαντικούς νόμους. Επιστημονικώς τα τρία βασικά συστατικά του σύμπαντος συνυπάρχουν ταυτοχρόνως εντός του φωτονίου, έκαστον εκ των τριών ευρισκομένων εντός των άλλων δύο.
Η τριχοτόμηση του φωτονίου εκπεφρασμένου ως (α, β, γ) εξηγεί γιατί αυτό διασπάται υποτίθεται σε έξη ομάδες, των τριών ζευγών φορτισμένων λεπτονίων και αντιλεπτονίων, εκπεφρασμένων σε όλες τις δυνατές επιλογές ως (α,β,γ) (α,γ,β) (β, α, γ) (β,γ, α) (γ,α,β) και (γ, β, α)
Καθώς η τριχοτόμηση απαιτεί το α’ να είναι εντός του β’ και του γ’ , αυτό είναι ταυτοχρόνως εντός του γ’ και του β’. Αυτό συμβαίνει διότι το β’ δεν δύναται να έχει προτεραιότητα επί του γ’, ούτε το γ’ επί του β’ , ένεκα των ίσων φορτίων τους.
Οι δύο καταστάσεις (α’ εντός του β’ και γ’, και α’ εντός του γ’ και β’) συνυπάρχουν. Το ίδιο ισχύει και για το β’, το οποίον είναι εντός αμφοτέρων α’ και γ’ , και γ’ και α’. Το αυτό ισχύει και για το γ’ , το οποίον είναι εντός του β’ και α’ , και εντός του α’ και β’. Οθεν τα τρία φορτία καταλαμβάνουν ήδη τις έξη καταστάσεις που αντιστοιχούν στις έξη εναλλαγές του (α, β, γ) οι οποίες σχηματίζουν τα έξη φορτισμένα λεπτόνια και αντιλεπτόνια. Ετσι επαληθεύεται ο Ηράκλειτος όταν έλεγε «το ΕΝ εις το ΠΑΝ», αλλά και ο Δημόκριτος που ήθελε τον Κόσμο συγκροτημένο από «άτομα»(δηλαδή μη τεμνόμενα , τα οποία θεωρούσε ως την κοινή δομική ουσία του κάθε πράγματος στο σύμπαν. Η τριχοτόμηση είναι η έκφραση του μυστηρίου του μοναδικού ΕΝΟΣ εκ του οποίου σχητατίζονται τα Πάντα. Δεδομένου ότι καθένα απο τα τρία συστατικά του φωτονίου στην ύλη και αντι-ύλη έχει δική του ευκρινή θέση και μοιάζει καθ’ όλα με τα άλλα δύο συστατικά , αγόμεθα στο συμπέρασμα ότι και οι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους καίτοι είναι χωρισμένοι σε επί μέρους οντότητες.
Παρόν , Παρελθόν και Μέλλον εντός του Φωτονίου
Θα μπορούσε να γίνει μιά τέτοια αναπαράσταση του φωτονίου; Και βέβαια λένε οι φυσικοί. Εντός του φωτονίου τα αντίθετα φορτία του παρελθόντος και του μέλλοντος φέρουν και το φορτίο του παρόντος, κατά τον ίδιο τρόπο όπως δύο αντίθετες δυνάμεις γεννούν σαν αποτέλεσμα μιά άλλη δύναμη στο σημείο τομής τους. Αρα εμείς είμαστε αποτέλεσμα του παρελθόντος και του μέλλοντος , διότι χωρίς το παρελθόν δεν θα υπήρχαμε και χωρίς εμάς δεν θα μπορούσε να υπάρξει το μέλλον. Αν καταννοούσαμε αυτήν την αλήθεια τότε θα είμαστε περισσότερο ισορροπημένοι διότι ενώ είμαστε αιχμάλωτοι του παρελθόντος και του μέλλοντος συχνά ξεκόβουμε και χάνουμε την επαφή και με τα δύο αιωρούμενοι στο χάος. Δηλαδή άλλοτε μεν να είμαστε προσκολλημένοι στο παρελθόν και να μην διακρίνουμε το μέλλον, οπότε πλέουμε όπως το πλοίο στην ομίχλη που δεν έχει πυξίδα , ραντάρ και συγκεκριμένο στίγμα πλεύσεως. Αλλά και το αντίθετον συμβαίνει όταν ξεχνούμε το παρελθόν και κυττάζουμε μόνον στο παρόν και το μέλλον . Τότε χάνουμε τον ίδιο τον εαυτόν μας και τον τόπο απο τον οποίον ξεκινήσαμε. Κάποιος σοφός έδωσε τον εξής χαρακτηρισμό στο θέμα της αρμονικής σύζευξης του παρελθόντος του παρόντος και του μέλλοντος . Ο λογικός άνθρωπος μοιάζει με όχιημα . Τούτο πρέπει να είναι εφοδιασμένο με μηχανή για να το ωθεί μπροστά, με φρένο για να το σταματά στον κατήφορο και φυσικά και τιμόνι για να βρίσκει την σωστή κατεύθυνση. Η γνώση λοιπόν του παρελθόντος είναι αναγκαία για την χάραξη του μέλλοντος και την επιβίωση στο παρόν..
Η Τοποθεσία της Αντι-Υλης
Στην Γεωμετρία των τεσσάρων διαστάσεων , το παρελθόν και το μέλλον υπάρχουν και τα δύο. Συμμετρικά αντίθετα εκείνα είναι η πηγή του παρόντος το οποίον είναι το σημείον τομής των . Για μας , ο χρόνος κινείται από το παρόν προς το μέλλον και αυτό λέγεται θετικόν. Η κίνηση απο το παρόν προς το παρελθόν θεωρείται αρνητική. Προκειμένου να συνυπάρχει (το παρόν προς το μέλλον) με την αντίθετη κατεύθυνση(παρόν προς το παρελθόν) και αναφέρεται ως αρνητική, αυτή η κατεύθυνση πρέπει να τοποθετηθεί σε ένα άλλο σύμπαν . Και τούτο διότι ο χρόνος δεν μπορεί να ρέει ταυτοχρόνως σε δύο αντίθετες κατευθύνσεις. Οθεν ένας αντι-χρόνος υπάρχει σε ένα αντι-σύμπαν. Τούτο καλείται σύμπαν του Feynman's ή του «μειούμενου χρόνου», το οποίον είναι οι σφαίρες μας του παρελθόντος. Αυτή είναι όμως θεωρητική εξήγηση . Πως μπορεί όμως αυτό να εξηγηθεί πρακτικά χωρίς να παρατηρηθεί;
Το Πείραμα Dirac
Το 1928 , P. A.M. Dirac επρότεινε μία εξίσωση σχετικότητος για την λειτουργία του κύματος του ηλεκτρονίου. Ομως καίτοι η ενέργεια ενός σωματιδίου είναι πάντα θετική στην παραδοσιακή φυσική , αυτό μπορεί να είναι είτε θετικό είτε αρνητικό σε σχετικιστική μηχανική , ένεκα της τετραγωνικής ρίζας της εξισώσεως.
Να πως , ενώ επιδιώκουμε την φυσική σημαντικότητα της αρνητικής ενεργειακής καταστάσεως , σκοντάφτουμε πάνω στην ύπαρξη της αντι-ύλης και των αντι-σωματιδίων τα οποία είναι λιγότερο ενεργητικά καθώς αυτά επιταχύνονται.
Σημειωτέον ότι κάθε σωματίδιο έχει κι’ ένα συνοδό αντι-σωματίδιο. Αυτά ενεργούν παράξενα , ως δηλαδή να είναι προσδεδεμένα με ελαστικό δεσμό και όσο απομακρύνονται αλλήλων , αντί να μειώνεται η αμοιβαία έλθη τους, σ’ αυτά τόσο αυξάνει η δύναμη έλξεως μεταξύ τους Λογικά εκεί πρέπει όθεν να είναι ένα σύμπαν αντι-σωματιδίων ή αντι-ύλης. Αυτό καλείται αντι-Σύμπαν και εκφράζεται ως {U-}(δηλαδή αρνητικό σύμπαν) Σ’ αυτό το αντι-Σύμπαν , το φωτόνιον είναι το δικό του αντισωματίδιο , και η σταθερά Planck είναι αρνητική. Οι ενοποιημένες θεωρίες απαιτούν την απόλυτη συμμετρία των {U+}(θετικό σύμπαν) και {U-}(αρνητικό σύμπαν) κατά την στιγμή της δημιουργίας. Αλλά στην περίπτωση αυτή:
-Γιατί δεν εξουδετερώσαν η μία την άλλη;
-Πως καταλήγει η παρούσα κοσμική ασυμμετρία από την εξαφάνιση του αντι-Σύμπαντος{U-};
Διαχωρισμός Σύμπαντος-Αντι-Σύμπαντος
Οι αστροφυσικοί αντικρύζουν δύο κύριες υποθέσεις.
1η Υπόθεση: Το Σύμπαν{U+} και αντι-Σύμπαν {U-} να διαχωρίζονται δι’ ενός κενού το οποίον τα σταματά απο την καταστροφή αλλήλων ,
2η Υπόθεση: Το Σύμπαν και αντι-Συμπαν να είναι πολύ μακράν στο χώρο.
Τούτο μπορεί να ανιχνευθεί μόνον από ένα τηλεσκόπιο αντι-νετρίνων ή ενός φαινομένου όπως η μη διατήρηση του βαρυονικού αριθμού που συνέβη πολύ ενωρίς. Τα πρωτόνια και αντιπρωτόνια κατέστρεψαν τα μεν τα δε και μόνον τα περισσά πρωτόνια επιβίωσαν. Εδώ θα προτείνουμε μιά τρίτη μιά πολύ διαφορετική υπόθεση, βασισμένη στις δύο περιπτώσεις επί τη βάσει της λογικής της εκτεθείσης θεωρίας στα προηγούμενα κεφάλαια προκειμένου να εκφράσουμε μαθηματικώς την Μεγάλη Εκρηξη .Αυτή αναπαρίσταται υπό δύο σχεδιαγραμμάτων του Euler-Venn, τα οποία συμβολίζουν την σχέση των δύο ίσων επιλογών. Επίσης υπάρχει και μιά Τρίτη περίπτωση η οποία θα εξετασθεί κατωτέρω:
Στην πρώτη περίπτωση προ της μεγάλης εκρήξεως (Big Bang ) οι τάξεις (Σύμπαν) {U+} και (αντι-Σύμπαν) {U-} στο παρόν, στο παρελθόν και στο μέλλον είναι ενωμένα. Δια της αμοιβαίας εξουδετερώσεως εκείνα σχηματίζουν την τάξη των πρωτόγονων φωτονίων {U0}
Στην δεύτερη περίπτωση η Μεγάλη Εκρηξη (Big Bang ) έχει διαιρέσει το πρωτόγονο Σύμπαν σε παρελθόν, παρόν και σε μέλλον.
Το παρόν είναι το σημείον της τομής μεταξύ του παρελθόντος και του μέλλοντος και σχηματίζεται από την υπερ-σφαίρα που ήδη περιγράψαμε ανωτέρω με τα τρία στρώματα που αναφέρονται εδώ ως Σύμπαν{U+}, αντι-Σύμπαν {U-} και g (το g συμβολίζει τα πρωτόγονα φωτόνια τα οποία διέφυγαν από την Big Bang)
Ομως στο μοντέλο αυτό , το Παρόν, είναι το σημείον τομής μεταξύ του παρελθόντος και μέλλοντος . Τούτο δεν είναι μία σφαίρα , αλλά αμφιβληστροειδείς φακοί, εάν οι κύκλοι του σχεδιαγράμματος 2 αντικαταθούν με σφαίρες. Στο δεύτερο διάγραμμα τοποθετείται το Σύμπαν{U+}στο άνω επιφάνεια του φακού(προς την μεριά του μέλλοντος) και το αντι-Σύμπαν {U-} στην κατώτερη(παρελθόν) πλευρά κάτω απο την ύλη. Η τοποθεσία της αντι-Υλης έχει όθεν βρεθεί . Αυτή δεν έχει εξαφανισθεί, αλλά δεν δύναται να παρατηρηθεί από το Σύμπαν της κανονικής ύλης, καθώς αυτή χωρίζεται από αυτό με τoν ενέργειακό φραγμό g(ήτοι τα πρωτόγονα φωτόνια τα οποία διέφυγαν από την Big Bang)
Το τμήμα λοιπόν που περιλαμβάνεται μεταξύ των εφαπτόμενων μερών των δύο σφαιρών είναι το Παρόν. Ας υποθέσουμε την άνω σφαίρα ότι συμβολίζει το μέλλον και την κάτω σφαίρα ότι συμβολίζει το παρελθόν. Το σημείον τομής των δύο σφαιρών συμβολίζει το στεραιό Παρόν (το μέρος που επάπτονται οι δύο σφαίρες) Ο παρόν Κόσμος είναι ότι υπάρχει στο εφαπτόμενο στεραιό μέρος , ενώ ο κάτω κόσμος είναι ό,τι υπάρχει κάτω από την επιφάνεια που βλέπει προς την κάτω σφαίρα του παρελθόντος. Τούτο προς τα άνω(της ύλης) έχει το φανταστικο Μέλλον του Σύμπαντος {U+} και προς τα κάτω(της ύλης) το άυλο παρελθόν του αντι-Σύμπαντος{U-} Στο μοντέλο αυτή , το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον δημιουργούνται ταυτοχρόνως , αλλά μόνον το παρόν είναι πραγματικό. Τα άλλα δύο είναι πυθανότητες της παρουσίας του σύμπαντος και αντι-σύμπαντος.
Η Πράξη της Δημιουργίας
Μεταξύ των απείρων κόσμων που δυνατόν να υπάρχουν , ο παρών κόσμος φαίνεται να είναι ο μοναδικός ένας που διαθέτει καλές συνθήκες για την εξέλιξη της έλλογης ζωής. Εάν οι θεμελιώδεις σταθερές ήσαν ελαφρως διάφοροι , η ανθρωπότητα δεν θα ήτο ικανή να εξελιχθεί .
Να γιατί οι κοσμολόγοι έχουν αναπτύξει την ανθρωπιστική αρχή, η οποία δηλώνει ότι ο σκοπός της εξελίξεως του σύμπαντος ήτο η έλευση της ανθρωπότητος. Παρότι τούτο είναι θεωρείται εγωιστικό και ομοιάζει σαν οι άνθρωποι στη Γη να είναι οι «εκλεκτοί του σύμπαντος αν όχι και των λοιπών συμπάντων αν υπάρχουν περισσότερα τέτοια. Οι μεταφυσικές επιπλοκές αυτής της ιδέας έχει εγείρει υποψίες στους επιστημονικούς κύκλους.
Και εδώ διακρίνεται η επιστημονική δομή της Ελληνικής Κοσμογονίας έναντι της Εβραιο-Χριστιανικής. Η πρώτη θεωρεί ότι τίποτε δεν γίνεται εκ του μηδενός. Αντίθετα η δεύτερη πιστεύει ότι τα πάντα έγιναν εκ του μηδενός από έναν εξωσυμπαντικό δημιουργό. Οι πρώτοι είπαν ότι το Σύμπαν ούτε θεοί το έφτιασαν ούτε άνθρωποι αλλά ήτο , είναι και θα είναι σαν πυρ αείζωον που ανάβει και σβύνει εν μέτρω και ότι στον Κόσμο τα Πάντα Ρει. Οι δεύτεροι θεωρούν ότι ο υπέρ-Δημιουργός έφτιαξε τον Κόσμο για να μείνει στους αιώνες των αιώνων στατικός χωρίς αλλαγή ως την αιωνιότητα. Αλλά πως γίνεται και πως συμβιβάζεται αρχικώς να μην θέλει τον Κόσμο και μετά να αποφασίσει να φτιάξει τον Κόσμο εκ του μηδενός; Οι θεολογούντες λένε ότι προ της δημιουργίας του Κόσμου ο υπερ-Δημιουργός ήτο εντελώς μόνος . Φαίνεται όμως ότι ένοιωσε ανία από την μοναξιά και έφτιαξε τον Κόσμο και τους ανθρώπους κατ’ εικόνα και ομοίωση για να του κρατούν συντροφιά και να διασκεδάζει με τα βάσαν και τον αγώνα τους. Αυτός έφτιαξε τον παρόντα πραγματικό κόσμο ενώ έχει στα συρτάρια του έτοιμους τους φανταστικούς κόσμους που θα πάρουν σειρά αργότερα, όταν αποφασίσει να τους δώσει την πνοή για να γίνουν πραγματικοί κόσμοι. Ωστόσο το Βατικανό δεν έχει δώσει ακόμη απάντηση στο ερώτημα: Θα κατέβαινε ο «υιός του θεού» στην Γη αν οι άνθρωποι δεν ήσαν αμαρτωλοί;
Επίσης καμμιά απάντηση δεν έχει δοθεί αν ο «υιός του θεού» κατέβηκε στον κόσμο μόνον και μόνον για να σώσει τους ανθρώπους ή είχε και κάποια άλλη αποστολή; Αλλά γιατί δεν κατέβαινε από την αρχή αλλά το έκανε εκ των υστέρων; Ομως έκτοτε αντί να έχουμε βελτίωση αντιθέτως ο ανθρωπότητα έχει κατολισθήσει στο μεσαιωνικό σκοτάδι, στους πολέμους, στην βία, στην πονηρία , στον δόλο, στην σκληρότητα και στην σήψη. Πως συμβιβάζονται αυτά;
Ολα όμως αυτά είναι παιδαριώδη στην σύλληψη.
Το Αποτέλεσμα Προηγήθηκε της Αιτίας
Ολο το θέμα της θρησκείας ενέχει φοβερές αντιφάσεις που δεν είναι νοητές σε λογικά και σκεπτόμενα άτομα. Αυτός είναι και ο λόγος που οι θεοκρατικές και δογματικές θρησκείες βάλουν κατά της παιδείας και βολεύονται με τον πνευματικό σκοταδισμό, την απαιδευσιά και την αμάθεια. Ομως και η σημερινή επιστήμη-τελούσα συχνά υπό την επήρεια της θρησκείας- κατολισθαίνει σε δογματικές ατραπούς σε πλείστα όσα αντικείμενα . Ενα απο αυτά είναι και η μονοδιάστατη θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης, κατα την οποίαν όλα πρέπει να έχουν κάποια αρχή , ωσάν πριν να μην υπήρχε δημιουργία/ίες και καταταστροφή/ές, γέννηση/εις και θάνατος/οι, σε μια διαρκή ροή αλλαγής μετασχηματισμού των πάντων. Ολα όμως επρεπε να προσαρμωσθούν στην δογματική αντίληψη της θρησκείας έστω κι’ αν ήτο παράλογη και δεν απαντούσε σε πλείστα ερωτήματα που προαναφέρθηκαν . Ο θεός είναι ο απο μηχανής θεός που αποκοιμίζει τους ανθρώπους και τους απαλλάσσει από σκέψεις και προβληματισμούς για το Σύμπαν και την Φύση. Το ότι ο υποτιθέμενος «υιός του θεού» ήλθε στον κόσμο όχι για να δημιουργήσει αλλά για να λυτρώσει δεν δείχνει πειστικότητα. Επίσης δεν είναι πειστικό το γεγονός ότι ενσαρκώθηκε πολλά δισεκατομμύρια χρόνια μετά την δημιουργία είναι κι’ αυτό ένα αδύνατο σημείο που δεν πείθει ότι είναι η αρχή του σύμπαντος. Το αποτέλεσμα προηγήθηκε της αιτίας. Η παρθενία της Μαρίας κι’ αυτή πάσχει από λογική , διότι μπορούσε ο Ιησούς ως υποτιθέμενος «υιός του θεού» να ενσαρκωθεί χωρίς την γέννηση εκ του ανθρώπου.
Το σύμπαν δεν γεννήθηκε για την εξέλιξη του ανθρώπου. Κάτι τέτοιο θα ήτο παράλογο και εγωιστικό να νομίζεται. Ακόμη όμως πιό παράλογο είναι ότι το σύμπαν έγινε για να ενσαρκώσει έναν άνθρωπο : Τον υιό του θεού. Είναι αν μη τι άλλο γελοίο να λέγεται ότι το σύμπαν χωρίζεται σε δύο φάσεις: Στην προ του Χριστού έλευση και στην μετά Χριστόν.
Η Αρχή του Τέλους του Σύμπαντος
Αναφορικά με αυτό παραμένουν δύο συμμετρικά ερωτήματα:
1/Πόσο πρωτόγονο συμπαντικό υλικό διαλύθηκε;
2/Πως θα τελειώσει ο Κόσμος(Σύμπαν);
Οπως θα αντιλήφθητε το σύμπαν είναι αιώνιο και ήταν , είναι και θα υπάρχει στον αιώνα τον άπαντα , όπως είπε ο Ηράκλειτος. Εκείνο που μετασχηματίζεται και αλλάζει είναι οι κόσμοι σ’αυτό, διότι είναι νομοτέλεια η συνεχής αλλαγή.
Εάν υποθέσουμε, ότι το πρωτόγονο σύμπαν ήτο φύσεως φωτονικής , το κάθε τι που περιλαμβάνεται σ’ αυτό είναι φωτόνια. Ομως τα φωτόνια ταξιδεύουν για δισεκατομμύρια έτη φωτός πριν αυτά ανιχνευθούν από τα τηλεσκόπα μας, και αυτά στο διηνεκές θα συνεχίσουν τις τροχιές του εάν δεν συναντήσουν ένα φυσικό εμπόδιο.
Ομως δεν υπήρξε ύλη στο σταθερό πρωτόγονο σύμπαν, στο οποίον το φωτόνιο ως εκ τούτου ήτο αθάνατο. Αλλά και οι κάτοικοι του αποτελούμενοι από φωτόνια θα ήσαν αθάνατοι. Αλλά υπάρχουν τέτοιοι αθάνατοι κάτοικοι;
Με κίνδυνο να πέσουμε σε μυθιστορηματική διήγηση οι επιστήμονες λένε ΝΑΙ υπάρχει. Υπάρχει ένας υποθετικός μύθος, ο οποίος θα είναι μιά καλοδεχούμενη παρέκλιση σ’ αυτό το κείμενο όπου η Μεγάλη Εκρηξη έχει εξετασθεί ως αυτή πράγματι να περιέγραφε την αρχή .
Το Γένος των Αθανάτων
Σε ένα αρχικά φωτονικό σύμπαν , ένα ανθρώπινο ζευγάρι αποτελούμενο από φωτόνια (και ως εκ τούτου φύσεως αθάνατης) θα δελεάζετο από ένα ελκυστικό φωτόνιο του οποίου θα αποφάσιζαν να μοιρασθούν την ενέργεια . Ομως η συμμετοχή του φωτονίου προξένησε την διάλυση σε ύλη και αντιύλη. Η αντίδραση διεδόθη και η διάλυση του πρωτόγονυ σύμπαντος δημιούργησε το σημερινό σύμπαν στο οποίον το ζεύγος, μετατράπηκε σε ύλη και γι’ αυτό τώρα είναι θνητή . Τούτο εξορίσθηκε στον πλανήτη Γη μέσω μιάς προσωρινής διαστημικής διάβασης,
Στο διάγραμμα 2 , η τομή του παρόντος μεταξύ του μέλλοντος και του παρελθόντος αποτελείται από στρώμα ύλης και στρώμα αντι-ύλης που χωρίζονται από ένα στρώμα φωτονίων.
Πως μπορεί αυτή η διαίρεση να εξαφανισθεί;
Δύο διαδικασίες που αρχίζουν στην ίδια κατεύθυνση, μπορούν να εμφανισθούν.
Πρώτον, το στρώμα των φωτονίων διαλύεται σε ύλη και αντι-ύλη, και το Σύμπαν{U+} και αντι-Σύμπαν{U-} αλληλοεξουδετερώνονται μεταξύ του. Η αντίδραση επεκτείνεται στο ζεύγος σύμπαν/αντισύμπαν και τα μετέτρεψε σε ενέργεια, δημιουργώντας ένα δεύτερο πρωτόγονο σύμπαν μέσω μιάς αντιστρόφου Μεγάλης Εκρήξεως(Big Bang) {U0}
Τώρα πιά είμαστε στο πρώτο στάδιο. Η διαδικασία η οποία μεταλλάσσει το σύμπαν από το στάδιον δύο στο στάδιον τρία επίσης αρχίζει με την διάλυση των φωτονίων της ύλης και αντι-ύλης ,αλλά αυτά επιστρέφουν στα αντίστοιχα σύμπαντα , των οποίων είναι συμπληρώματα ,
και σχηματίζουν τις ξεχωριστές θετικές και αρνητικές τάξεις που περιγράφησαν ανωτέρω, των οποίων τα στοιχεία ποικίλουν από μηδέν έως θετικά και αρνητικά άπειρα. Η μετάβαση απο το στάδιο δύο στο στάδιο τρία θα λάβει χώραν ως εξής: Εχουμε επιλέξει την υπόθεση μάλλον απο το προηγούμενο ένα διότι , σύμφωνα προς τις Γραφές , οι «Εκλεκτοί» και οι «Απόβλητοι» θα χωρισθούν σε δύο ευδιάκριτα σύμπαντα. Τότε εμείς θα είμαστε στο στάδιο τρία.[σ.σ Ιδού πως δογματίζει η σημερινή επιστήμη ]
Αυτή η περιοχή του χαμένου Παραδείσου εξηγεί:
α/ γιατί το πρωτόγονο σύμπαν διαλύθηκε ,
β/ γιατί το γένος των θεών (Ζευς και Ηρα) ήσαν αθάνατοι , ενώ τα μετέπειτα γένη θνητά. Παρεμφερείς δοξασίες εκφράζει και η Ιουδαιοχριστιαντική θρησκεία με τον Αδάμ και την Εύα , κατ΄αντιφραφήν εκ της Ελληνικής Κοσμογονίας
Το Μοιραίο Λάθος
Στα επόμενα λίγα χρόνια η επιταχυνόμενη εξέλιξη της υποπυρηνικής φυσικής που σχετίζεται με την χρησιμοποίηση τεχνολογιών αυξανομένης ισχύος θα καταστήσει δυνατή την δημιουργία υψηλών επιπέδων ενέργειας.
Κάποια ημέρα εντός της τερατώδους κληρονομιάς ενός υπόγειου εργαστηρίου , μιά ομάδα φυσικών ενόσω ερευνά για την αναζήτηση των μυστικών της ύλης, θα φθάσει στο κρίσιμο ενεργειακό κατώφλι , δημιουργώντας ένα διπλό και μοιραίο φωτόνιο του οποίου η διάλυση θα προξενήσει μιά νέα Big Bang. Τότε αυτή η νέα ουσία θα εισδύσει στο μονωτικό στρώμα των φωτονίων g , και θα το διαλύσει σε ύλη και αντι-ύλη, πυροδοτώντας έτσι την διαδικασία που προαναφέραμε. Τότε θα τελειώσει ο κόσμος. Τι θα προκύψει όμως μετά; Μιά νέα πορεία σαν αυτή που γνώρισε το σύμπαν στο οποίον ζούμε σήμερον. Ομως εμείς θα υπάρχουμε κάπου στον κόσμο της ύλης ή της αντιύλης σαν φωτόνια πλέον και όχι φυσικά σαν άνθρωποι όπως βαφκαλίζουν με ελπίδες τους πιστούς και ευκολόπιστους το ιερατείον. Επομένως ερευνώντας την αρχική προέλευση του σύμπαντος ουσιαστικά ερευνούμε και για την γνώση της τελικής διαλύσεως τούτου , η οποία θα έλθει κάποια ημέρα νομοτελειακά.
γεωμετρία του διαστελλόμενου σύμπαντος
Σάββατο, 09 Ιούνιος 2012 17:33
1 2 3 4 5
( 1 Αξιολόγηση )
Share
8
Εμφανίσεις: 170
Μια σημαντική ερώτηση για την κοσμολογία σήμερα, είναι πόση μάζα περιέχεται στο Σύμπαν και ποιες οι επιπτώσεις της μάζας αυτής στην γεωμετρία και τον ρυθμό διαστολής του Σύμπαντος.
1. Πόση ύλη περιέχει το Σύμπαν;
Αν δεν υπήρχε καθόλου μάζα στο Σύμπαν, αυτό θα διαστελλόταν για πάντα, και η ταχύτητα με την οποία θα απομακρύνονταν μεταξύ τους τα αντικείμενα που θα βρίσκονταν σε ακινησία ως προς το διαστελλόμενο σύμπαν, δεν θα μεταβαλλόταν καθώς το Σύμπαν θα επεκτεινόταν.
Γνωρίζουμε φυσικά ότι το Σύμπαν δεν είναι άδειο αλλά γεμάτο με ύλη και η συνηθισμένη ύλη έλκει άλλη ύλη μέσω των δυνάμεων βαρύτητας, προκαλώντας έτσι επιβράδυνση στη διαστολή του σύμπαντος.
Αν η πυκνότητα του σύμπαντος υπερβαίνει κάποιο συγκεκριμένο όριο, γνωστό ως κρίσιμη πυκνότητα, αυτή η βαρυτική έλξη θα είναι αρκετά ισχυρή ώστε να σταματήσει τη διαστολή και στη συνέχεια να την αντιστρέψει κάνοντας το Σύμπαν να καταρρεύσει τελικά στη μεγάλη σύνθλιψη.
Από την άλλη πλευρά, αν η μέση πυκνότητα του σύμπαντος είναι μικρότερη από την κρίσιμη πυκνότητα, το σύμπαν θα διαστέλλεται για πάντα, και μάλιστα μετά από κάποιο σημείο η διαστολή προχωρεί σαν να ήταν το σύμπαν άδειο από ύλη.
Ένα "κρίσιμο σύμπαν", με μια κρίσιμη πυκνότητα ισορροπεί μεταξύ αυτών των δύο δυνατοτήτων.
2. Γιατί να έχουμε ένα σύμπαν με κρίσιμη πυκνότητα;
Για αρκετό χρόνο πιστεύαμε ότι η πυκνότητα του σύμπαντός μας συμφωνεί με την κρίσιμη πυκνότητα αρκετά καλά (με διαφορά μικρότερη από ένα παράγοντα ίσο με 10.) Αν και το σφάλμα αυτό στη συμφωνία φαίνεται μεγάλο, είναι αξιοσημείωτη η συμφωνία. Το να επιτευχθούν αρχικές συνθήκες τέτοιες ώστε η μέση πυκνότητα να παραμείνει πολύ κοντά στην κρίσιμη τιμή για έστω και απειροελάχιστο χρονικό διάστημα, είναι σα να προσπαθεί κάποιος να ισορροπήσει ένα μολύβι στη μύτη του.
Ένα σύμπαν που θα είχε αρχικά μια πυκνότητα ελαφρά μικρότερη από την κρίσιμη, κάνει την πυκνότητα αυτή ακόμη μικρότερη από την κρίσιμη και σύντομα δεν διαφέρει από ένα σχεδόν άδειο σύμπαν.
Παρόμοια, μια έστω και λίγο μεγαλύτερη πυκνότητα από την κρίσιμη κάνει το σύμπαν να βρεθεί τάχιστα στην κατάσταση της μεγάλης σύνθλιψης, χωρίς να μπορέσει να φτάσε την ηλικία που γνωρίζουμε ότι έχει το σύμπαν μας – κάπου 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Για να πετύχουμε ένα σύμπαν όμοιο με το δικό μας πρέπει οι αρχικές συνθήκες πυκνότητας να έχουν συντονιστεί τόσο τέλεια ώστε να συμφωνούν με την κρίσιμη πυκνότητα με μια ακρίβεια περίπου 1 προς 1060!
Για αρκετό διάστημα θεωρούσαμε απλούστερο και αισθητικά ευχάριστο να δεχόμαστε αξιωματικά ότι το σύμπαν μας έχει ακριβώς την κρίσιμη πυκνότητα. Οι εκδοχές της πληθωριστικής θεωρίας που αναπτύχθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μας έδωσαν ένα μηχανισμό για να πάρουμε την κρίσιμη πυκνότητα για το σύμπαν σχεδόν με απεριόριστη ακρίβεια. Για πολλά χρόνια ένα ακριβώς κρίσιμο σύμπαν εθεωρείτο ως μια από τις σίγουρες προβλέψεις της πληθωριστικής θεωρίας.
3. Η γεωμετρία και η πυκνότητα του σύμπαντος
Στην Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein που διατυπώθηκε το 1915, η βαρύτητα προσεγγίζεται με όρους της γεωμετρίας παρά ως μια ακόμη δύναμη. Η ύλη καθορίζει πως θα καμπυλωθεί ο χωροχρόνος, και η καμπύλωση του χωροχρόνου καθορίζει πως θα κινηθούν τα σώματα.
Για την ειδική περίπτωση ενός Σύμπαντος το οποίο επεκτείνεται, που το θεωρούμε γεμάτο με ομοιόμορφη πυκνότητα ύλης, και αποτελεί μια καλή προσέγγιση για τη μεγάλη κλίμακα, η γενική σχετικότητα προβλέπει μια διασύνδεση μεταξύ της πυκνότητας του σύμπαντος (συγκριτικά πάντα με την κρίσιμη πυκνότητα) και της γεωμετρίας του.
Ένα σύμπαν με κρίσιμη πυκνότητα (σε κάποιο σταθερό κοσμικό χρόνο) έχει τη γνωστή Ευκλείδεια γεωμετρία, η οποία μας είναι πολύ γνωστή από την καθημερινή μας εμπειρία και από την κλασσική προοπτική που διδάσκεται στη ζωγραφική. Ένα σύμπαν όμως με πυκνότητα μικρότερη ή μεγαλύτερη από την κρίσιμη δεν έχει Ευκλείδεια γεωμετρία -έχει υπερβολική γεωμετρία αν η πυκνότητα είναι μικρότερη από την κρίσιμη και σφαιρική αν η πυκνότητα είναι μεγαλύτερη από την κρίσιμη.
Στις μικρές κλίμακες αυτές οι διαφορετικές γεωμετρίες μοιάζουν πολύ. Ένα μυρμήγκι στην επιφάνεια ενός μήλου θα αντιλαμβανόταν το άμεσο περιβάλλον του ως τελείως επίπεδο και θα δυσκολευόταν να διαπιστώσει ότι το μήλο είναι κυρτό. Παρόμοια αν η καμπυλότητα του Σύμπαντος γινόταν εμφανής μόνο σε κλίμακες αρκετών δισεκατομμυρίων ετών φωτός θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στην απατηλή αίσθηση ότι το σύμπαν μας είναι επίπεδο και η γεωμετρία του Ευκλείδεια. Μόνο στις πολύ μεγάλες κλίμακες, – μεγαλύτερες από τη λεγόμενη κλίμακα καμπυλότητας – οι διαφορές μεταξύ των γεωμετριών θα έδιναν σημαντικά αποτελέσματα ώστε να παρατηρηθούν.
Τα τρία παρακάτω σχήματα δείχνουν τις διαφορές που εμφανίζονται κατά την παρατήρηση μακρινών αντικειμένων (προοπτική) στην υπερβολική, την Ευκλείδεια και τη σφαιρική γεωμετρία. Και στις τρεις περιπτώσεις ο χώρος διαιρείται σε όμοια κελιά των οποίων οι ακμές δείχνονται με ράβδους. Οι σφαίρες εντός των κελιών έχουν όμοιο μέγεθος και η αυξανόμενη απόστασή τους παριστάνεται με προοδευτικό χρωματισμό με κόκκινο χρώμα.
Στην Ευκλείδεια γεωμετρία ο χώρος διαιρείται σε κύβους, και κανείς αντιλαμβάνεται τη συνηθισμένη προοπτική: το φαινόμενο γωνιακό μέγεθος των αντικειμένων είναι αντιστρόφως ανάλογο με την απόστασή τους
Στην υπερβολική γεωμετρία ο χώρος γεμίζει μόνο αν υποδιαιρεθεί σε δωδεκάεδρα. Στον ευκλείδειο χώρο ένα τέτοιο γέμισμα είναι αδύνατο. Το μέγεθος των κελιών εδώ είναι της ίδιας τάξης με την κλίμακα καμπυλότητας. Αν και η προοπτική των κοντινών αντικειμένων στον υπερβολοειδή χώρο είναι αρκετά όμοια με αυτή του ευκλείδειου χώρου, το φαινόμενο γωνιακό μέγεθος των μακρινών αντικειμένων μειώνεται πολύ πιο γρήγορα, στην πραγματικότητα εκθετικά όπως φαίνεται και στην εικόνα.
Ο σφαιρικός χώρος που φαίνεται στην ανωτέρω εικόνα, γεμίζει επίσης με κανονικά δωδεκάεδρα. Η γεωμετρία του σφαιρικού χώρου μοιάζει με την επιφάνεια της γης εκτός από το γεγονός ότι στην περίπτωσή μας θεωρούμε μια τρισδιάστατη σφαίρα αντί για μια δισδιάστατη. Η προοπτική στον σφαιρικό χώρο είναι ιδιόμορφη. Καθώς αυξάνεται η απόσταση, τα αντικείμενα πρώτα εμφανίζονται να μικραίνουν (όπως στον Ευκλείδειο χώρο), φτάνουν ένα ελάχιστο, και τελικά εμφανίζονται να μεγαλώνουν ξανά με την αύξηση της απόστασης. Η συμπεριφορά αυτή οφείλεται στην δυνατότητα της σφαιρικής γεωμετρίας να προκαλεί εστίαση των ακτίνων.
4. Ποιά γεωμετρία έχει το Σύμπαν μας;
Κατά τη δεκαετία του 1980 οι παρατηρήσεις ήταν αρκετά ατελείς και αυτό μας έκανε να νομίζουμε ότι το Σύμπαν είχε την κρίσιμη πυκνότητα. Οι πιο πρόσφατες όμως παρατηρήσεις μας είναι όλο και πιο δύσκολο να συμβιβαστούν με την κρίσιμη πυκνότητα.
Είναι γνωστό ότι εκτός από την ύλη που φωτοβολεί και αποτελεί τα άστρα, το σύμπαν περιέχει μια μεγάλη ποσότητα "σκοτεινής ύλης", ιδιαίτερα στην περιοχή που αποτελεί την άλω των γαλαξιών. Συμπεραίνουμε την παρουσία της από τη βαρυτική έλξη που ασκεί στην ύλη με την οποία γειτονεύει. Επειδή η σκοτεινή ύλη κατανέμεται χωρίς να σχηματίζει τα έντονα συμπυκνώματα που σχηματίζει η ορατή, φωτεινή ύλη, η φαινόμενη μέση πυκνότητα μοιάζει να αυξάνει όλο και περισσότερο καθώς κοιτάζουμε σε ολοένα και μεγαλύτερες κλίμακες. Για αρκετό χρόνο πιστεύαμε ότι ερευνώντας σε αρκετά μεγάλη κλίμακα θα αποκαλύπταμε κάποια κρίσιμη πυκνότητα της σκοτεινής ύλης.
Σήμερα φαίνεται ότι μια τέτοια ελπίδα δεν θα πραγματοποιηθεί. Σήμερα είναι δυνατόν να ερευνήσουμε τη μέση πυκνότητα του σύμπαντος σε κλίμακες αρκετά μεγάλες ώστε να αποτελούν ένα ικανοποιητικό δείγμα του σύμπαντος. Θεωρούμε την "αναλογία της συμπυκνωμένης ύλης βαρυονίων" σαν μια ισχυρή ένδειξη υπέρ ενός σύμπαντος με πυκνότητα μικρότερη από την κρίσιμη. Σμήνη πλούσια σε γαλαξίες, είναι τα μεγαλύτερα συστήματα του σύμπαντος που συγκρατούνται με βαρυτικές δυνάμεις. Αν και σπάνια, αυτά τα συστήματα είναι θαυμάσια εργαστήρια για να μελετήσουμε τη σύνθεση της ύλης που γεμίζει το σύμπαν.
Χρησιμοποιώντας πυρηνική φυσική βρίσκουμε την πυκνότητα του σύμπαντος σε βαρυόνια. Με την πυκνότητα της βαρυονικής ύλης γνωστή, μπορούμε να καθορίσουμε την ολική πυκνότητα μετρώντας την αναλογία των βαρυονίων.
Η βαρυονική μάζα ενός σμήνους μπορεί να βρεθεί προσθέτοντας τις μάζες των γαλαξιών που αποτελούν το σμήνος -τις οποίες πάλι συμπεραίνουμε από το φως τους – με τη μάζα του θερμού αερίου νέφους μεταξύ των γαλαξιών του σμήνους – την οποία βρίσκουμε από παρατηρήσεις ακτίνων Χ εκπεμπόμενες από το αέριο νέφος.
Η ολική μάζα μπορεί να βρεθεί με διάφορες μεθόδους. Οι κινήσεις των γαλαξιών του σμήνους, μας επιτρέπουν να καθορίσουμε το βάθος που έχει το "φρέαρ δυναμικού" της βαρύτητας και κατ’ επέκταση η συνολική μάζα που δημιουργεί αυτό το δυναμικό.
Παρατηρήσεις ακτίνων Χ μας επιτρέπουν να μετρήσουμε τη μάζα των διαγαλαξιακών αερίων, ενώ αξιοποιούμε και την εστιακή δυνατότητα της βαρύτητας του σμήνους, επί του φωτός αντικειμένων που βρίσκονται πίσω από το σμήνος. Αυτή η δράση του σμήνους ως βαρυτικού φακού προκαλεί παραμόρφωση των ειδώλων των αντικειμένων που βρίσκονται πίσω από το σμήνος. Η μέθοδος αυτή λοιπόν μας δίνει μια εντελώς ανεξάρτητη εκτίμηση για την συνολική μάζα.
Οι τεχνικές αυτές καθώς και άλλες ανεξάρτητες τεχνικές, υποδηλώνουν ένα Σύμπαν με πυκνότητα ίση περίπου με το 1/3 της κρίσιμης πυκνότητας. Αν και ένα Σύμπαν με πυκνότητα ίση με την κρίσιμη δεν μπορεί ακόμα να αποκλειστεί τελείως, η πιθανότητα να έχουμε την κρίσιμη πυκνότητα μοιάζει σήμερα μικρή.
5. Συμβιβάζοντας ένα Σύμπαν χαμηλής πυκνότητας με την πληθωριστική θεωρία.
Αν το Σύμπαν έχει πράγματι πυκνότητα κάτω της κρίσιμης, σημαίνει άραγε αυτό ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε την ιδέα του πληθωρισμού; Αν ένα επίπεδο σύμπαν είναι αυτό που προβλέπει η θεωρία του πληθωρισμού τότε θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την ιδέα του πληθωρισμού.
Ωστόσο υπάρχει τρόπος να ξεφύγουμε από αυτό το δίλημμα. Ο πληθωρισμός μέσα σε μια μεμονωμένη φυσαλίδα μπορεί να δημιουργήσει ένα ομαλό σύμπαν με υπερβολική γεωμετρία, όπως ακριβώς απαιτείται για ένα σύμπαν με πυκνότητα μικρότερη της κρίσιμης.
Ο ανοιχτός πληθωρισμός σε μεμονωμένες φυσαλίδες, βασίστηκε στις ιδέες του S. Coleman, F. de Luccia και του J.R. Got στις αρχές της δεκαετίας του 1980, και αναπτύχθηκε παραπέρα στα μέσα της δεκαετίας του 1990 από τους M. Bucher, A.S. Goldhaber, και N. Turok και αργότερα από τους M. Sasaki, T. Tanaka, και K. Yamamoto.
Ο πληθωρισμός εξομαλύνει το σύμπαν καθώς παραδέχεται μια αρχική εποχή του όπου συνέβη πολύ γρήγορη επέκταση, κατά τη διάρκεια της οποίας εξαλείφθηκαν οποιεσδήποτε ανωμαλίες υπήρχαν πριν από τον πληθωρισμό. Στη συνηθισμένη θεωρία πληθωρισμού, όπως αναπτύχθηκε από τους Guth, Linde, Albrecht, και Steinhardt, αυτή η εξομάλυνση έκανε επίσης το Σύμπαν επίπεδο δημιουργώντας τελικά ένα σύμπαν με κρίσιμη πυκνότητα. Στο συνηθισμένο πληθωρισμό, ένα κρίσιμο σύμπαν θα μπορούσε κατ’ αρχή να αποφευχθεί αν ο πληθωρισμός ήταν μικρότερος, αλλά στην περίπτωση αυτή η εξομάλυνση σε πολύ μεγάλη κλίμακα θα παρέμενε ένα μυστήριο, που θα έκανε τη θεωρία του πληθωρισμού να χάσει αρκετή από την ελκυστικότητά της.
Η δημιουργία ενός ανοιχτού Σύμπαντος εντός μεμονωμένης φυσαλίδας. Η κάθετη διεύθυνση δείχνει τον χρόνο και οι οριζόντιες κατευθύνσεις είναι χωρικές κατευθύνσεις. Η τιμή του πεδίου inflaton είναι σταθερή στις διάφορες τομές και τα χρώματα δείχνουν την ψύξη του σύμπαντος καθώς κανείς περνάει στο εσωτερικό της φυσαλίδας. Η φυσαλίδα διαστέλλεται μέσα στον περιβάλλοντα χωροχρόνο ο οποίος διαστέλλεται πληθωριστικά παγιδευμένη μέσα στο ψευδο-κενό. Εμείς ζούμε στο εσωτερικό της φυσαλίδας
Στον ανοιχτό πληθωρισμό μεμονωμένης φυσαλίδας υπάρχουν δύο εποχές πληθωρισμού. Στον πληθωρισμό ο ρυθμός της διαστολής ελέγχεται από ένα βαθμωτό πεδίο, γνωστό ως πεδίο inflaton. Το πεδίο inflaton θέλει να βρεθεί στον πυθμένα του φρέατος δυναμικού κυλώντας στα τοιχώματα του φρέατος, και καθώς το πεδίο κατεβαίνει ο ρυθμός της επέκτασης του σύμπαντος ελαττώνεται, και προοδευτικά τερματίζεται η εποχή του πληθωρισμού. Στον ανοιχτό πληθωρισμό, το πεδίο inflaton, αρχικά παραμένει παγιδευμένο σε ένα τοπικό ελάχιστο του δυναμικού. Ενώ το πεδίο βρίσκεται σ’ αυτό το ελάχιστο, μια πρώτη εποχή πληθωριστικής διαστολής συμβαίνει, κατά τη διάρκεια της οποίας το σύμπαν εξομαλύνεται. Πράγματι κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής η συμμετρία του χωροχρόνου είναι τόσο μεγάλη ώστε καμιά ιδιαίτερη κατεύθυνση του χρόνου δεν προτιμάται από οποιαδήποτε άλλη. Βλέπε το παρακάτω σχήμα.
Σύμφωνα με την κλασσική φυσική, αν το πεδίο inflaton παγιδευτεί στο τοπικό ελάχιστο δεν μπορεί να διαφύγει ποτέ. Στην κβαντομηχανική όμως, επιτρέπεται το πεδίο να περάσει μέσα από το φράγμα δυναμικού με το φαινόμενο σήραγγας. Αυτό το φαινόμενο σήραγγας συμβαίνει μέσω της δημιουργίας φυσαλίδας, η οποία διαστέλλεται, όπως περίπου διαστέλλεται μια φυσαλίδα μέσα σ’ ένα δοχείο με νερό που βράζει.
Στη συνέχεια η φυσαλίδα διαστέλλεται με την ταχύτητα του φωτός. Δεν μπορεί να έχει καμιά άλλη ταχύτητα από την ταχύτητα του φωτός, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να υπάρχει μια προτιμητέα κατεύθυνση του χρόνου. Οι επιφάνειες στο εσωτερικό της φυσαλίδας, επί των οποίων το βαθμωτό πεδίο έχει σταθερή τιμή έχουν μια χωρική γεωμετρία υπερβολοειδή, και αυτές είναι οι επιφάνειες τις οποίες εμείς που ζούμε εντός της φυσαλίδας αντιλαμβανόμαστε ως επιφάνειες με σταθερή τιμή του κοσμικού χρόνου. Καθώς κανείς περνάει μέσα στη φυσαλίδα, το εσωτερικό συνεχίζει να διαστέλλεται πληθωριστικά, δημιουργώντας ένα σύμπαν με τεράστια ακτίνα καμπυλότητας. Ακόμα, στο εσωτερικό της φυσαλίδας, η ενέργεια του πεδίου inflaton μετατρέπεται σε συνηθισμένη ύλη και ακτινοβολία, και το υπερβολοειδές σύμπαν συνεχίζει να διαστέλλεται και να ψύχεται.
6. Πως μπορούμε να ελέγξουμε τον ανοιχτό πληθωρισμό;
Η καλύτερη ελπίδα μας για να ελέγξουμε τον ανοιχτό πληθωρισμό είναι να μετρήσουμε τη γεωμετρία του σύμπαντος, πράγμα που μπορεί να γίνει με παρατήρηση των διακυμάνσεων της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας.
Η μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου αντιστοιχεί σε ακτινοβολία μέλανος σώματος θερμοκρασίας 3οΚ και είναι το απομεινάρι μιας εποχής περίπου 300.000 χρόνων μετά το Big Bang, όταν το σύμπαν είχε μέγεθος περίπου το ένα χιλιοστό του σημερινού. Εκείνη την εποχή τα ηλεκτρόνια, εξαιτίας της ψύξης του σύμπαντος ενώνονταν με τα πρωτόνια και άλλους πυρήνες και σχημάτιζαν ουδέτερα άτομα υδρογόνου και άλλων στοιχείων. Εξαιτίας του περάσματος από μια κατάσταση σχεδόν πλήρους ιονισμού σε μια κατάσταση ουδέτερου αερίου, το σύμπαν που μέχρι τότε ήταν αδιαφανές στην ακτινοβολία έγινε διαφανές. Οι ανομοιομορφίες στην ακτινοβολία υποβάθρου μας δίνουν ένα στιγμιότυπο των διακυμάνσεων εκείνης της περιόδου, οι οποίες αργότερα μεταβλήθηκαν σε γαλαξίες και στις άλλες δομές που παρατηρούμε σήμερα.
Πηγή: Cambridge Relativity
Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=45831:i-geometria-toy-diastellomenoy-sympantos&catid=52:episthmonika&Itemid=350#ixzz1xZUQtiwg
Ο ΓΑΜΟΣ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΗΡΑΣ
Σύγκρουση της Υλης με την αντι -Υλη
Στις εσχατιές
του Κόσμου μας η Υλη συγκρούεται με την Αντιύλη
και διεξάγονται σκληρές μάχες . Αντίπαλοι είναι ο Κόσμος της Υλης και ο Κόσμος της
Αντιύλης. Οι άγριες συγκρούσεις γίνονται ορατές από τους κεραυνούς άπειρης ενέργειας και λάμψης που στέλνουν ως εμάς εδώ, μέσω των ραδιοτηλεσκοπίων και ιδιαιτέρως
του διαστημικού Ραδιοτηλεσκοπίου HUBLE. Και να σκεφθεί
κανείς ότι διανύουν αποστάσεις που χρειάζεται το φως (με την ταχύτητα των
300.000 χλμ /ανά δευτερόλεπτο) να έλθει ως εμάς εδώ 10- 14 δισεκατομμύρια έτη *Αν
δηλαδή μπορούσαμε με την μηχανή του χρόνου να ταξιδεύσουμε
με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός επι 14 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου προς τα πίσω, δηλαδή στο παρελθόν, θα φθάναμε κάποτε και
θα βλέπαμε την Μεγάλη Έκρηξη. Βέβαια τούτο
είναι αδύνατον διότι η αντιύλη ή η σκοτεινή ενέργεια
το απαγορεύουν .
Η Γραμμή του Μετώπου
Υλης και Αντιλύλης
Οι αστροφυσικοί
αποκαλούν τα φαινόμενα που συμβαίνουν εκεί πέρα , στις εσχατιές του Κόσμου , «Κβάσαρ» Στα σύνορα του Κόσμου μας
με το Χάος αυτοί πιστεύουν ότι η αδηφάγος
αντιύλη ροκανίζει ακατάπαυστα τον υλικό μας Κόσμο. Είδατε κάπου τον θεό ;
Κι’ όμως οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι που έβαλαν σε τάξη ακόμη και το Χάος, μπόρεσαν
να τα σκεφθούν όλα αυτά τα φιλοσοφικά θέματα και να τα δώσουν αλληγορικά αλλά με
σαφήνεια στην Ελληνική Αρχαιολογία :
«Σύμφωνα
με την Μυθολογία ο Ζευς αν και πολιορκούσε επί αιώνες
την Ήρα, κατόρθωσε κάποτε, μετά από 3.000 χρόνια εντατικής
δίνης και καταδιώξεως να την αποπλανήσει
, χωρίς καν να το γνωρίζει ο πατέρας τους Κρόνος=Χρόνος.»
Ο καρπός της αποπλανήσεως είναι ο Κόσμος και η αποπλάνηση συμβολίζει την ανωμαλία που αυτός εκφράζει. Σύμφωνα με τους κοσμολόγους η ανωμαλία συμβαίνει διότι οι Ουσίες αλλά και η Ενέργεια έχουν την τάση να διατηρούνται σε καθαρή μορφή
και να απεχθάνονται την μείξη.
*Σε αντίθεση
με τους σύγχρονους βιαστές της φύσεως, που θέλουν
να δημιουργήσουν μια παρά φύση μείξη του κόσμου φτιάχνοντας τροποποιημένα προιόντα . Επίσης συνεχώς νέες χημικές ουσίες που δεν υπάρχουν σε φυσική
μορφή στην Γη μας χωρίς να υπολογίζουν τις
συνέπειες απο αυτήν την Υβριν. Ομως η ύλη
έχει την τάση να επανέλθει στην προτέρα της καθαρή μορφή.
Ομως ο συμπαντικός φυσικός νόμος τιμωρεί την Υβριν και μας μεταβάλλει σε μαζοπολτό
Πιστεύουν ότι ο
Κόσμος μας κατά την σύλληψη του ήτο
απείρως μεγαλύτερος , αλλά μετά την
Μεγάλη Εκρηξη επανήλθε ένα μέρος του στην προτέρα αταξία του Χάους, λόγω της «νίκης» της αντιύλης επί της ύλης. Ισως αυτό έχει σχέση
και με το ακόλουθο απόσπασμα της Ελληνικής
Αρχαιολογίας :
«Μετά την αποπλάνηση έγινε ο Ιερός Γάμος εκ του οποίου γεννήθηκαν παιδιά. Αφού ό,τι εγονιμοποιείτο εκ του Ιερού Γάμου κατέληγε σε Κόσμο. Τα παιδιά των Συμπαντικών Ουσιών
ήσαν όλα Κόσμοι παρόμοιοι ή και διαφορετικοί
(λόγω διαφορετικής αναλογίας κατά
την μείξη Ύλης-Ενέργειας) με τον δικό μας
»
Συνεπώς δεν είμαστε μόνοι στον άπειρο Χωροχρόνο. Το Σύμπαν
είναι Ατελεύτητο , Απειρο , Απλό και Κρυφό(φυλάει
τα μυστικά του) . Μόνον εμείς οι θνητοί και προσωρινοί στον Κόσμο τούτο είμαστε
αλαζονικοί , υπερόπτες και οιηματίες, σαν να είμαστε η καρδιά του σύμπαντος
. Αυτή είναι η μεγαλύτερη Υβρις για αυτούς που παριστάνουν τους θεοσεβούμενους .
Η Ιερά Σύλληψη
Συμβαίνει
σε μέρη του Σύμπαντος να κυριαρχήσει προσκαίρως η Ήρα. Τότε ο Ζευς
τρέχει να αποκαταστήσει την ισορροπία και τανάπαλιν, όταν κυριαρχεί ο Ζευς τρέχει
η Ήρα να επαναφέρει την ισορροπία. Αυτό κάνει το σύστημα δυναμικό και συνεχώς δονούμενο. Ενίοτε η δόνηση είναι υπερμεγέθης
και τότε τα σωμάτια σχηματίζουν μια δική
τους χορδή και η ενέργεια μια άλλη χορδή. Το άρρεν υμέναιος του Διός διέρηξε την ιεράν μεμβράνην της Ηρας .
Η
τοπική δόνηση είναι τρομερή και δημιουργεί δίνη ασυλλήπτων ταχυτήτων και ανυπολογίστων θερμοκρασιών. Τότε
προκύπτει μια ασύλληπτη συμπαντική συνουσία στο Σύμπαν. Ας την ονομάσουμε Ιερά Σύλληψη.
Το γονιμοποιημένο ωάριο είναι το πρώτο κύτταρο ενός νέου Κόσμου. Η Ελληνική Αρχαιολογία
αναφέρεται ότι ένα Συμπαντικό Σωμάτιο
της Ήρας και μια Συμπαντική ακτίνα ενεργείας του Διός(ο κεραυνός του Διός), γονιμοποιεί τις Νύμφες αλλά και κάθε σχεδόν γυναίκα
που θα βάλει στο μάτι. Οι γονιμοποιήσεις
αυτές που φαίνεται ότι είναι συχνές, δεν επιβιώνουν όλες , και συνεπώς δεν φτιάχνουν
νέους κόσμους , αφού ο Κρόνος=Χρόνος τρώγει τα παιδιά του αμέσως μετά την γέννα.
Και τούτο διότι τόσον το Σωμάτιο , όσον και η Ενέργεια (ακτίνα) έχουν την
εσωτερική ανάγκη να αποδεσμευτούν και να
επιστρέψουν στην προαιώνια κατάσταση τους,
στο Απόλυτο Χάος και στην καθαρότητα τους.
Το σωμάτιο της Ήρας έχει τον σύντροφο του αντισωμάτιο(αντιύλη) που αναμένει
την ένωση του με το ταίρι του και επιμόνως επιδιώκει την αποδέσμευση του. Επίσης
και η ακτίνα του Διός λόγω της άπειρης συνοχής της , αισθάνεται την πίεση να εγκαταλείψει
την ένωση και να επιστρέψει στον αρχέγονο κορμό.. Γι’ αυτό δεν επιβιώνουν όλες οι
συλλήψεις. Συμβαίνει όμως κάποτε να σχηματισθεί
κάποια κρυφά από τον Χρόνο και αυτή μετά την εκκόλαψη της γίνεται ένας νέος Κόσμος
σαν τον δικό μας. Είναι δε αρχικώς δυνάμει Κόσμος , διότι η γονιμοποίηση των ουσιών
δημιουργεί ορισμένη διακόσμηση, η οποία υπάρχει ως πληροφοριακή χωρίς ακόμη να έχει
ενεργοποιηθεί , αλλά βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση , δηλαδή είναι εν δυνάμει
μορφή έτοιμη προς δραστηριοποίηση. Σύμφωνα με την ορολογία της Ελληνικής Αρχαιολογίας(Μυθολογίας)
το ωάριο της Ήρας γονιμοποιείται με το σπέρμα(σπερματοζωάριο) του Διός και
προκύπτει το πρώτο κύτταρο , το οποίο φέρει
μέσα του την ακριβή γενετική πληροφορία-θα λέγαμε τον κώδικα- ήτοι:
1/ Πώς θα εξελιχθεί ,
2/
Ποια χαρακτηριστικά θα έχει,
3/
Πότε και πως θα ωριμάσει,
4/
Πότε και πως θα γεράσει και θα πεθάνει.
Κάθε
Κόσμος λοιπόν έχει μέσα του τον δικό του γενετικό κώδικα που νομοτελειακώς πλέον
θα του καθορίζει την εξέλιξη του από την γέννηση ως τον θάνατο του . Αυτή είναι
και η Μοίρα, δηλαδή η Ειμαρμένη του Κόσμου Σε αντίθεση
με το Χάος από το οποίον προέκυψε, έχει μέσα του διάταξη και αρχές και την εξ αυτών
νομοτέλεια, γι’ αυτό είναι έννομο, έχει ομορφιά και διακόσμηση. Επομένως με την γονιμοποίηση και την
Ιερά Σύλληψη η αταξία του Χάους αποκτά τάξη . Ακριβώς εδώ σφάλει ο σύγχρονος άνθρωπος , ο οποίος θέλει
να επεμβαίνει και να μεταβάλει αυτόν τον γενετικό κώδικα της Φύσης, με σκοπό να κερδίσει όλο και περισσότερα υλικά αγαθά, που σε τελική
ανάλυση μπορεί να του είναι άχρηστα για την ψυχοπνευματική του ανέλιξη
. Επίσης αγωνίζεται να νικήσει την Ειμαρμένη , δηλαδή να ζήσει παρά
φύση περισσότερα χρόνια. Αυτός ο αφύσικος
τρόπος ζωής τον κάνει δυστυχισμένο και θλιβερό , όσο μάλιστα αντιλαμβάνεται την
μοναξιά του μέσα στο Ηλιακό μας σύστημα.
Σύγκρουση των δύο Μεμβρανών
Ο διακεκριμένος καθηγητής, ακαδημαϊκός, πρόεδρος του Eθνικού Συμβουλίου Eρευνας και Tεχνολογίας, διευθυντής Kέντρου Προηγμένων Eρευνών της ομάδας Aστροσωματιδιακής Φυσικής του Xιούστον, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Tέξας κ. Δημήτρης Nανόπουλος λέγει ότι :
«Οι θετικές επιστήμες, και δη η Φυσική, δεν είναι δογματικές,
αλλά στηρίζονται στο πείραμα που είναι ο TEΛIKOΣ KPITHΣ αν μια θεωρία είναι λάθος ή όχι! Σήμερα η Φυσική έχει κάνει πραγματικά θαύματα
και οι κοσμολόγοι μπαίνουν όλο και βαθύτερα μέσα στα μυστικά του Σύμπαντος. H διαίσθηση όμως και η φαντασία είναι τα όπλα του θεωρητικού φυσικού και καμιά
φορά τραβάμε πολύ πολύ μπροστά από την απόδειξη
Mέσα σ' αυτό
το πλαίσιο, αναμένει εναγωνίως τα προσεχή
χρόνια να πληροφορηθούμε αν πράγματι το ΣYMΠAΝ μείναι προϊόν μιας τυχαίας σύγκρουσης δύο (D) μεμβρανών που τυχαία αναβλύζουν από το κβαντικό κενό. Τότε θα δώσουμε και απάντηση τι είναι το
BING BANG! H Συμπαντολογία, πιστεύω ακράδαντα, λέγει ο κ. Νανόπουλος είναι ό,τι καλύτερο για να ανυψώσει την ανθρώπινη ζωή πάνω από το επίπεδο της φάρσας
και να της δώσει λίγο από την ευγένεια
και χάρη της τραγωδίας .»
Ομως οι καναλάνθρωποι
στην πατρίδα μας δεν καταλαβαίνουν τίποτα πέρα από την κλειδαρότρυπα , την κυρά .Κατινίτσα που ατύχησε και κλαίει, το παληκάρι
που εγκλημάτισε , το κινητό τηλέφωνο που φωτογραφία
τα οπίσθια της λαίδης Δ κοκ Αλλά και το επιστημονικό μας δυναμικό είναι ουσιαστικά
απον απο τα επιστημονικά δρώμενα. Ετσι η άλλοτε καθυστερημένη τεχνολογικά Τουρκία
βρίσκεται στον Πίνακα των 10 πρώτων χωρών στην Ευρώπη , ενώ η χώρα μας απουσιάζει παντελώς.
Ο Κώδικας της
Δημιουργίας
Κατά την Ιερά Σύλληψη σχηματίζεται
κρυφά από τον Χρόνο και εκκολάπτεται ένας νέος Κόσμος. Αυτά ισχύουν φυσικά και για
τον δικό μας Κόσμο-και όχι μόνον- διότι Ιερές Συλλήψεις γίνονται άπειρες στο άπειρο
και αιώνιο Σύμπαν. Αρχικά είναι μόνον δυνάμει Κόσμος, διότι η γονιμοποίηση των Ουσιών
δημιουργεί ορισμένη διακόσμηση , η οποία υπάρχει ως πληροφοριακή πραγματικότης
, χωρίς ακόμη να έχει ενεργοποιηθεί. Βρίσκεται δηλαδή σε λανθάνουσα κατάσταση και
σε δυνάμει μορφή, όπως και το αρχικό έμβρυο
στην μήτρα που δεν έχει ακόμη διαμορφώσει χαρακτηριστικά. Το πρώτο εκείνο γονιμοποιημένο
ωάριο του νέου Κόσμου ενέχει μέσα του την ακριβή γενετική πληροφορία, όπως συμβαίνει
και με το ωάριο του ζωικού βασιλείου που περιέχει τον γενετικό κώδικα των γεννητόρων
του. Αυτή η γενετική πληροφορία καθορίζει
πως θα εξελιχθεί ο κόσμος, ποια χαρακτηριστικά θα έχει, πως και πότε θα ωριμάσει
και πως και πότε θα γεράσει και θα πεθάνει, οπότε θα επανέλθει η ύλη και η ενέργεια
στην προτέρα καθαρή της μορφή στο Απόλυτο Χάος . Επομένως, το πρώτο Κύτταρο περιέχει
τον γενικό κώδικα του, που νομοτελειακώς καθορίζει την εξέλιξη του. Σε αντίθεση
με την αταξία του Χάους από το οποίο προέκυψε, έχει μέσα του διάταξη, αρχές και
τάξη. Εχει δηλαδή νομοτέλεια και κάλλος, γι’ αυτό και απεκλήθη και «Κόσμος=κόσμημα=διάκοσμος»
Όλα
εξαρτώνται από το πόση Συμπαντική ενέργεια απορροφά το σωμάτιο(ωάριο). Από αυτή
τη μείξη εξαρτώνται οι ιδιότητες του δημιουργουμένου Κόσμου.
Αν το σωμάτιο δεν απορροφήσει ενέργεια σε επαρκή αναλογία, δεν θα μπορούσε
να επιζήσει στην Συμπαντική πίεση για επιστροφή στο Χάος. Αν όμως η απορροφηθείσα
ενέργεια είναι επαρκής τότε το σωμάτιο γονιμοποιείται επιτυχώς. Αλλά σπανίως και μικρότερη ποσότητα ενεργείας , είναι επαρκής για την δημιουργία ενός Κόσμου.
Και αυτή η συνθήκη είναι:
* Η αναλογία να είναι υπέρτερη από
την πίεση για απόσχιση και διάλυση.
Αυτή
η αναλογία είναι και ο Λόγος Συλλήψεως και αποτελεί
το αίτιο της τάξεως. Η δύναμη που έφερε σε μείξη(συνουσία ) στα δύο μέρη
(Σωμάτιο και Ενέργεια) είναι ο Συμπαντικός
Έρως των αρχαίων Ελλήνων. Το Αργοναυτικό ποίημα του Ορφέως
αναφέρει στην Θεογονία και Κοσμογονία ότι:
«Η Ανάγκη και ο Κρόνος (Χωροχρόνος)
ήσαν τέκνα του Χάους, ο δε Κρόνος , οίον , ο χωρορόνος , εγέννησε τον αιθέρα
και τον Έρωτα διφυή(Σωμάτιο+Ενέργεια), τουτέστιν ανδρόγυνον , τον
οποίον ονόμαζαν οι νεώτεροι Φάνητα( δηλαδή
αυτό που φαίνεται =Κόσμος), επειδή αυτός εφάνη πρώτον, ούτος δε
ο Φάνης αναφέρεται πανταχού στην Θεογονία….Πρωτόγονος,
Πρίαπος, ωογενής και πατήρ των Θεών και θνητών ονομαζόμενος, και ως έφορος της ζωογόνου δυνάμεως. Τούτον δε τον Φάνητα ωνομάζει εις άλλο μέρος , Ηρικαπαίον, Ηλιον και Διώνυσον, λέγων»[Ωγυγία, τ. Α’ , σελ.
30-31, Αθ. Σταγειρίτης Ελευθέρα Σκέψις] Την Ιερά Σύλληψη
ακολούθησε η Μεγάλη Έκρηξη.
Συμπέρασμα : Πρέπει να αποκολληθούμε από την σκοταδιστική
και αντιεπιστημονική θρησκεία της Βίβλου και να υιοθετήσουμε τις νέες αντιλήψεις
περί της Κοσμογονίας, Θεογονίας και Ανθρωπογονίας , που ανταποκρίνονται στα δεδομένα της σύγχρονης επιστήμης
και τεχνολογίας » Μόνον έτσι ο θεός θα γίνει νομοκρατικός
και άρα κατανοητός και χρήσιμος στους ανθρώπους. Αντίθετα, ο Ιουδαιοχριστιανός θεός είναι εξουσιαστικός,
εκδικητικός, δογματικός και σκοταδιστικός. Ο θεός αυτός εκκολάπτει τα αμαρτωλά και
διεφθαρμένα Ιερατεία, τους πολέμους , τις γενοκτονίες και τα δεινά που καταδυναστεύουν τον κόσμο και τον κρατούν
στα Μεσαιωνικά σκοτάδια.
Ο
Κεραυνός του Διός
Όλα
στον κόσμο γεννιούνται, κινούνται και καταστρέφονται με έναν ερωτικό παλμό, δηλαδή ενέχουν μέσα τους
τον Έρωτα που δημιουργεί κάποια αμοιβαία δόνηση. Με συχνότητα λοιπόν κινούνται οι γαλαξίες, οι
ήλιοι , οι πλανήτες και η Γη . Με συχνότητα δονούνται τα διάφορα στοιχεία της ύλης.
Με συχνότητα μεταδίδεται το Φως, ο Ηχος, τα ηλεκτρομαγνητικά και βαρυτικά πεδία κλπ. Με
τον ερωτικό παλμό γίνεται η συνουσία
μεταξύ των δύο φύλλων του ζωικού βασιλείου κ.ο.κ. Με κάποια δόνηση συντελείται φυσικά και
η Ιερά Σύλληψη του Κόσμου. Όταν τα σωμάτια της Ήρας
και η θέουσα ενέργεια του Διός υποστούν μια έντονη τοπική δόνηση, ενίοτε δημιουργεί τοπικό συντονισμό των δύο δυνάμεων και αυτός ο συντονισμός προκαλεί
μια τρομερή δίνη. Από την Ωγυγία
τόμος Α!, σελ 28-29 πληροφορούμεθα ότι :
« Ο Θεός εδημιούργησε πρώτον τον
Αιθέρα, περί δε τον Αιθέρα ήτο Χάος και νυξ ζοφώδης, και εσκέπαζεν όλα όσα ήτον
υπό τον Αιθέρα. Τουτέστι, το σκότος ήτον πριν της διακοσμήσεως και εσκέπαζε
την Γην. Ύστερον δε διεπέτασεν , ή διέσχισε το φως τον Αιθέρα
και εφώτισεν όλην την κτίσιν. Λέγει άρα
το φως αρχαιότατον και υπέρτατον πάντων, το οποίον ονόμασαν τρισσώς, κατά
τον χρησμόν του Απόλλωνος. Μήτιν , Φως ,
Ζωοδοτήρα… . Ήλιος,
Σελήνη, άστρα, Γη , Θάλασσα και λοιπά
ορώμενα και αόρατα…έγιναν τα πάντα
διά των τριών δυνάμεων , λέγει ο Ορφεύς….»
Ως
γνωστόν το Φως είναι η Συμπαντική Ενέργεια του Διός η οποία γονιμοποίησε τα Σωμάτια
της Ήρας που βρίσκονται εν δυνάμει στο Χάος.
Τότε δημιουργούνται ασύλληπτες ταχύτητες και ανυπολόγιστες θερμοκρασίες και
πυκνότητες που προσεγγίζουν το άπειρο. Δημιουργείται τοπικώς μια εστία ασύλληπτης
υπερθέρμανσης και πίεσης που κατά τον Hawking μπορεί
να φθάσει σε ανυπολόγιστη ένταση. Κάτω από την πίεση των ταλαντώσεων και της θερμότητος
υποκύπτουν οι δύο Συμπαντικές Ουσίες σε ένωση μεταξύ τους. Τότε γίνεται η συνουσία
των δυνάμεων και επέρχεται η Ιερά Σύλληψη . Αυτή η Ιερά Σύλληψη κυοφορεί το Πρώτο γονιμοποιημένο κύτταρο , το Κοσμικό Ωόν. Ένα τέτοιο Ωό προκάλεσε
την Μεγάλη Έκρηξη(Big Bang)
*Ο Ορφεύς εδίδαξεν εις του Έλληνες τον
Ιερόν Λόγον, περί του πρωτοτύπου
Αυγού, οίον , ότι το παν εγεννήθη εκ τινος πρωτοτύπου
και αγεννήτου αυγού. Ταύτην δε την γνώμην είχον και όλα τα έθνη. Γι’ αυτό το Αυγό ήτο σύμβολον του παντός αφιερωμένο
στους οργιασμούς του Διονύσου
Ο Κόσμος λοιπόν έγινε από την γονιμοποίηση ενός Συμπαντικού Σωματίου της Ήρας
από μια Συμπαντική ακτίνα ενέργειας(τον
Κεραυνό} του Διός. Τώρα γίνεται πλήρως αντιληπτόν το νόημα του Κεραυνού του Συμπαντικού Διός., ο οποίος δεν ήτο παρά η ακτίνα
της ενέργειας που γονιμοποίησε τα σωμάτια
της Ήρας και δημιούργησε το Κόσμο τούτο. Οι γονιμοποιήσεις αυτές που μπορεί
να είναι συχνές-όπως ο βιασμός των πολυάριθμων γυναικών από το Δία –δεν καταλήγουν
όλες στην δημιουργία κόσμων , διότι δεν επιβιώνουν
μετά την σύλληψη. Η Ελληνική Αρχαιολογία το προέβλεψε κι’ αυτό και
απέδωσε συμβολικά την αστοχία επιβιώσεως των κοσμικών
γεννήσεων στην πράξη του Κρόνου ( Χωροχρόνου), που τρώει αμέσως τα νεογέννητα παιδιά του. Και τούτου διότι , αμφότερα, τόσον το αιχμαλωτισμένο σωμάτιο όσον και η αιχμαλωτισμένη
ενεργειακή ακτίνα έχουν την τάση να αποδεσμευτούν και να επιστρέψουν στην προαιώνια
κατάσταση τους , δηλαδή σ’ αυτήν της καθαρότητος. Διότι το σωμάτιο της Ήρας , έχει
φυσικό σύντροφο του κάποιο αντισωμάτιο στο Χάος, που αναμένει την ένωση του με το
ταίρι του και επίμονα επιδιώκει την αποδέσμευση
του. Επίσης και η ακτίνα του Διός λόγω της
άπειρης συνοχής της με τον κορμό θέλει να επιστρέψει στον αρχέγονο χώρο της
