ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ

Γράφει ο *Αμφικτύων

ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ : ‘4 + 1’ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ

Τελικώς η Αθήνα έκανε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν ως τώρα στην νεώτερη ιστορία τους. Ητο πράγματι άψογη η διοργάνωση , υποδειγματική η εκτέλεση και ασφαλέστατη η παραμονή των αθλητών. Οι ξένοι κακόβουλοι, οι στρεβλόψυχοι και οι χρυσωμένοι κονδυλοφόροι, οι οποίοι εδώ και χρόνια προπαγάνδιζαν σαν νέες Κασσάνδρες τα μύρια εμπόδια και την αποτυχία των αγώνων διεψεύσθησαν οικτρώς και εξαναγκάσθησαν εκ των πράγματων να ζητήσουν συγνώμη. Και το έκαναν διότι την εξηπάτησαν τον τελευταίο καιρό δις. Την μία με τα «όπλα μαζικής καταστροφής» που δεν βρέθηκαν στο Ιράκ και την δεύτερη με σίγουρη αποτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων . Ήσαν τόσο σίγουροι για το δεύτερο , όσο σίγουροι είναι ότι ο ήλιος την επομένη ημέρα θα ανατείλει από την Ανατολή. Και το χαστούκι τους τάραξε, διότι οι Ελληνες τους αιφνιδίασαν με την ικανότητα τους να διαχειρίζονται τα πράγματα την τελευταία στιγμή και την ικανότητα τους να βάζουν ακόμη και το χάος σε τάξη. Όμως το κακό το έκαναν και μάλιστα στο έπακρο , διότι εμπόδισαν τα εκατομμύρια τουρίστες να έλθουν και να παρακολουθήσουν τους αγώνες και να χαρούν μαζί μας.

Η Ολυμπιακή Φλόγα


Όσο κι’ αν φαίνεται ως κάτι πρόσκαιρο , βραχύβιο, αβέβαιο το γεγονός των Ολυμπιακών Αγώνων στην κοιτίδα που γεννήθηκε, στην Ελλάδα , δεν παύει να είναι μια «πειραματική δοκιμή» που επέτυχε απόλυτα και ένωσε την παγκόσμια κοινωνία , παρά τις οποιεσδήποτε άλλες διαφορές της. Μετά το επιτυχές πείραμα της Αθήνας 2004 έπονται μύριες εφαρμογές, όπως συμβαίνει σε κάθε μεγάλη ανακάλυψη. Ο κόσμος μπορεί να ακολουθήσει την ειρηνική οδό της συνύπαρξης και της συνεργασίας για να βγει από το αδιέξοδο των πολέμων των θρησκευτικών συγκρούσεων, των ιδεολογικών αντιπαραθέσεων, των συνασπισμών . Το Ολυμπιακό Πνεύμα κατέδειξε ότι μπορεί να ενώσει τον κόσμο σε αυτά που μας ενώνουν , που ασφαλώς είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις ευνοούν την παγκόσμια ολιγαρχία και τα πονηρά ιερατεία της Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Η λαχτάρα , ο ενθουσιασμός και η χαρά του κόσμου στην υποδοχή της Ολυμπιακής Φλόγας έδειξε ότι ο κόσμος άλλαξε κατεύθυνση και βρήκε τη σωστή της πορεία προς την Ειρήνη, την Δημιουργία και την Πρόοδο. Μια κοσμοϊστορική ανατροπή λαμβάνει χώρα στον κόσμο όχι μόνο στις ανθρώπινες πρακτικές αλλά στις ίδιες τις συνειδήσεις των απλών ανθρώπων και στον τρόπο της σκέψεως. Το μήνυμα των Ολυμπιακών Αγώνων ήτο επαναστατικό και θα φανούν στο μέλλον τα αποτελέσματα και οι επιπτώσεις τους στον κόσμο .



Η Πολιτιστική και Οικολογική Ολυμπιάδα

Έμεινε βέβαια για αργότερα το πράσινο και η διαχείριση των σκουπιδιών. Επίσης δεν έγινε η Πολιτιστική Ολυμπιάδα και η ταλαίπωρη Ολυμπιακή Εκεχειρία, που καίτοι όλοι την υπέγράψαν στα χαρτιά δεν την έκαναν σεβαστή στην πράξη, διότι επεκράτησε η τρομουστερία. Θύμα της αγοράς υπήρξαν όμως και βιβλία που αφορούσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες .

Οι Αλήθεις και τα Ψέμματα

Μελετώντας την ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων βρέθηκα εμπρός σε 4+ 1 εκπλήξεις :
Πρώτη Έκπληξη :
Οι Ο. Α ουδεμία σχέση έχουν με τις Ασσυρο-Βαβυλωνιακές ή τις Αιγυπτιακές παιδιές, όπως ανακριβώς γράφεται στην ιστοσελίδα του ΑΘΗΝΑ-2004. Άλλο παιχνίδιa(Games) και άλλο Αγώνες.

Δευτέρα Έκπληξη :
Η χρονολόγηση των Αγώνων χάνεται στα βάθη της Προϊστορίας , στο 45.000 χρόνια Π. Ε. Τότε που οι Ασσυρο-Βαβυλώνιοι και Αιγύπτιοι δεν υπήρχαν
- 1ος Ο. Α εγένετο προς τιμήν του Διός για την νίκη του επί του Κρόνου (Ο Υγίνος αναφέρει ότι οι ‘ 4’ πρώτοι αγώνες δεν σώζονται και έτσι αρχίζουμε από τον
- 5ον τον Δαναό, όστις κατέστησεν αγώνα εις τους γάμους των θυγατέρων του.
-6ον δε λέγει τον Λυγκέα, γαμβρόν του Δαναού, όστις κατέστησεν άλλον εις το Αργος
- 7ον τον Περσέα, όστις εώρτασεν αγώνα επιτάφιον του Πολυδέκτους και μόλις 8ον λέγει τον Ηρακλέα, όστις κατέστησεν τον Ολυμπιακόν Αγώνα , εις τιμήν του Πέλοπος.)

Τρίτη Έκπληξη:
Θεωρούσα ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήσαν κάτι απλό. Όμως εξεπλάγην όταν είδα ότι είναι η συνισταμένη του Ελληνικού Πνεύματος. Στην Ολυμπία γινόταν η δοκιμή στην πράξη όλων των Ελληνικών Αξιών.

Τετάρτη Έκπληξη:
Μήτρα των Ολυμπιακών Αγώνων είναι η Εθνική μας Θρησκεία του Ελληνικού Πανθέου , η οποία εδημιούργησε όλο το αξιακό πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων. Στην θρησκεία αυτή-που σήμερα βάλλεται και λοιδωρείται- χρωστάει ο σύγχρονος κόσμος όλους τους θεσμούς του (Ελευθερία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια του ατόμου, Αθλητισμό, Τέχνη κ. α) Οποία όμως ειρωνεία! Ο Ιουδαιοχριστιανισμός την συκοφάντησε και την κατέστρεψε με λύσσα. Αλλά εις μάτην! Ο Ελληνισμός δεν καταστρέφεται, διότι είναι ιδέα και στάση ζωής. Τις άλλες εκπλήξεις θα τις βρεις μόνος σου αναγνώστη στο μυθικό Ελληνικό κόσμο του βιβλίου» όταν αυτό κυκλοφορήσει κάποια μέρα.

Πέμπτη Eκπληξη:
Γιατί δεν έγινε η Πολιτιστική Ολυμπιάδα ; Λέτε ο Γιαχβέ να έβαλε την ουρά του ;
Αυτή θα συμπλήρωνε και θα εμπλούτιζε τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες με το τρίπτυχο Επιστήμη-Τεχνολογία-Ηλεκτρονική Λογική που και τα τρία είναι θυγατέρες του Ελληνικού Πνεύματος . Χωρίς αυτά δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν οι σύγχρονοι αγώνες και να μεταδοθούν σε χρόνο μηδέν σε άνω των 4 δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Και το μήνυμα που πέρασε είναι θετικό διότι συμμετείχαν όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου , όλες οι θρησκείες, , όλοι οι πολιτισμοί , όλες οι φυλές, όλα τα χρώματα , όλα τα οικονομικά βαλάντια(πλούσιοι-φτωχοί) και έκαναν πράξη ένα πανανθρώπινο θεσμό που ζει εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια..

Η Παραολυμπιάδα των Αθηνών

Σε μια πολυπολιτισμική και ανθρωπιστική κοινωνία πήραν τη θέση που τους αρμόζει και οι άνθρωποι με προβλήματα και ειδικές ανάγκες και έδωσαν το δυναμικό τους παρόν στην Αθήνα . Οι Παραολυπμιακοί Αγώνες σημείωσαν άριστη επιτυχία χάρις στο πνεύμα και στην αγωνιστικότητα των συμμετεχόντων παραολυμπιακών αθλητών , αλλά και μεταξύ του λαού μας και των λοιπών λαών του κόσμου που στήριξαν τους αγώνες αυτούς.

Η Ολυμπιακή Εκεχειρία

Η Ελληνικότητα του θεσμού έχει καταδιωχθεί και η Ιερή Εκεχειρία σταμάτησε να τηρείται εδώ και 17 αιώνες . Είναι κι’ αυτό ένα ζητούμενο που εμείς οι Έλληνες, ως θεματοφύλακες του θεσμού, πρέπει να προωθήσουμε . Η Ιστορία και η Φύση τιμωρεί την Υβριν, προκαλώντας πολέμους, συγκρούσεις, μιζέρια , εκρήξεις και χάος που βασανίζει τον κόσμο στις μέρες μας. Όμως όλη αυτή η κοσμοχαλασιά προοιωνίζει μια καινούργια ισορροπία του κόσμου που δεν θα είναι άλλη από την συνέχιση του Πολιτισμού που σταμάτησε απότομα από την εισβολή του Ασιατικού σκοταδισμού , δογματισμού και αυταρχισμού. Η Επανελλήνιση του Κόσμου δεν θα αργήσει διότι είναι Ανάγκη. Και «ανάγκας και οι θεοί πείθονται» ! Η νέα τάξη που διαμορφώνεται –έστω και υπόκωφα – στον κόσμο δεν πρόκειται σε καμμιά περίπτωση να είναι αυτή που κυριάρχησε έως σήμερα. Το Ουράνιο Τόξο των Ολυμπιακών Αγώνων προοιωνίζει Συνένωση των Λαών και Ειρήνη. Σημαίνει ακόμη την αλλαγή του τρόπου σκέψεως , αλλά και της οργανώσεως και διοικήσεως του κόσμου. Η σημερινή Εβραίο-Μασονική συμμορία θα γκρεμισθεί από το βράχο του Σκύρωνος και θα δώσει τη θέση της σε συνετούς Διογενείς και φωτισμένους ηγέτες.




ΑΡΧΙΣΤΕ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ




Ολυμπιακοί Αγώνες: Ένας Πανάρχαιος Θεσμός

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο χώρο της Ολυμπίας στην Ηλεία της Πελοποννήσου πραγματοποιήθηκαν πολλές χιλιάδες χρόνια πριν. Λαθεμένα ορίζουν οι νεώτεροι ιστορικοί το 776 π. Χ σαν έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων.
Eπικρατεί δηλαδή η εντύπωση ότι κάποιοι ξαφνικά το 776 π. Χ έστησαν το σκηνικό των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία, όπως λ. χ στήνει κάποιος πλανόδιος θίασος μιά θεατρική παράσταση. Εδώ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας για να στήσουμε τις εγκαταστάσεις κάναμε οκτώ ολόκληρα χρόνια , όχι για να τους σκεφθείς. Και δυστυχώς χωρίς καν να σκεφτούμε ότι επί χρόνια τώρα μας εξαπατούν τούτο έγινε πιστευτό. Ώσπου όταν μεγαλώσαμε και μελετήσαμε την Ελληνική Αρχαιολογία, αποκαλύψαμε το μέγα ψεύδος. Η τραγικότητα της εποχής μας έγκειται εις το ότι η απάτη αυτή δεν περιορίζεται μόνον στην ημερομηνία ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων ,αλλά το ίδιο ψεύδος επεκτείνεται και στις Επιστήμες και στις Τέχνες και στο Λόγο και σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας .

Βάση των Ολυμπιακών Αγώνων η Ολυμπιακή θρησκεία

Ο Πολιτισμός η καλλιέργεια και η εξημέρωση των ανθρώπων έχει αρχήν και βάσιν την θρησκείαν. Η δε θρησκεία κρατεί σταθεράν την πολιτικήν, και άνευ θρησκείας ουδέν εγένετο κοινωνία, και ούτε γίνεται, διότι μόνον αυτή συνδυάζει την κοινήν θέληση των ανθρώπων και δι’ αυτής καλλιεργούνται τα έθνη. Και το θέμα δεν είναι τι ελάτρευον οι διάφοροι λαοί, διότι όλοι λατρεύουν τον Δημιουργό κατά διαφορετικόν τρόπον, αλλά πως τον ελάτρευον. Και εν προκειμένω, η Ελληνική Ολυμπιακή θρησκεία είναι αυτή που προσέφερε τον πρώτον Παγκόσμιο Πολιτισμό και υπήρξε το βάθρο που στηρίχθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Αντίθετα, οι Ασιατικοί πολιτισμοί και θρησκείες ήσαν φιλοτύραννες, δεσποτικές, μωρές, αλαζωνικές, καταπιεστικές και εκρατούσαν τους ανθρώπους σκλάβους δια της θρησκείας. Ενέσπειραν στην Ασίαν την αμάθειαν , την αγριότητα , την ωμότητα, την μισανθρωπίαν , τα αιμοβόρα και ακοινώνητα ήθη, την δουλεία και την κοινή δυστυχίαν των υποκειμένων. Έτσι ούτε νόμους έφτιαξαν, ούτε την μάθηση προώθησαν , ούτε τον πολιτισμόν και τον αθλητισμό. Διότι ο αθλητισμός είναι κι’ αυτός «ο πολιτισμός του σώματος και της ψυχής».
Όπως λέγει ο Ιάσων στον Ξενοφώντα « οίδα γαρ τους Πέρσας δουλείαν μάλλον , ή ανδρείαν μεμελετηκότας» Οι Αιγύπτιοι κατέστησαν θεοκρατίαν και εβασίλευον οι Ιερείς επ’ ονόματι των θεών. Oι Εβραίοι με τις τρεις εβραιογενείς θρησκείες(Ιουδαισμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) επι 1700 χρόνια βύθισαν τον κόσμο στην διαίρεση, τους πολέμους , στην ηθική σήψη και παρακμή, ενώ και οι νεώτερες πολιτικές θρησκείες και δόγματα(Κομμουνισμός, Φασισμός, Ναζισμός, Σοσιαλισμός κ. α) βύθισαν τον κόσμο στην δυστυχία και στην απόγνωση και ακόμη δεν μπορεί να την ξεπεράσει.
Αντίθετα, ο Ζευς , μονάρχης της Ελλάδος γενόμενος, διέταξεν ισότιμον και δημοκρατικήν Πολιτείαν, εξολόθρευσε τους ληστές της Θεσσαλίας και επινόησε τα άπειρα καλά για την εξημέρωση των ανθρώπων, μεταξύ δε των καλυτέρων θεσμών του συγκαταλέγονται και οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το Ολυμπιακόν Ιδεώδες. Ητο δε τόση η ευνομία ώστε οι Ηλείοι ψήφισαν να μην διαβαίνουν οι γυναίκες τον Αλφειόν , όταν εορτάζονται οι γυμνικοί Ολυμπιακοί Αγώνες και αυτοπροαιρέτως η κοινωνία εκράτησε απαραβίαστο το έθιμο τούτο επι χιλιάδες χρόνια . Τούτο δεν ήτο προϊόν βίας, δεσποτισμού και τυραννίας, αλλά αυτοπροαιρέτου κοινής θελήσεως των πολιτών.
Το Πρώτο Ψέμμα
Η πρώτη σύγχρονη γενεσιουργός αιτία ξεκινά από την Βίβλο και την δήθεν ημερομηνία γενέσεως του κόσμου από τον Εβραίο Γιαχβέ, πριν 4.000 περίπου χρόνια. Αντίθετα, η ιστορία της Ελλάδος παρόλο που αρχίζει πριν 80.000 χρόνια και είναι συνυφασμένη με τους αγώνες αποσιωπάται από την διεθνή σιωνιστική εξουσία. Με τον τρόπο αυτό η διεθνής εξουσία κατορθώνει να κυβερνά τον κόσμο εδώ και 17 αιώνες, από τότε δηλαδή που με βίαια μέσα έσβησαν το Ελληνικό Πνεύμα και κατήργησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες . Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που εκφεύγει της παρούσης μελέτης. Η απόκρυψη όμως του παρελθόντος οδηγεί τον κόσμο σε επισφαλή και επικίνδυνη πορεία , γιατί το παρελθόν αποτελεί τον καθρέπτη του παρόντος και το παρόν σηματοδοτεί την πορεία του μέλλοντος.
Η Αρχή των Αγώνων στην Ηρωική Εποχή


Αγνοείται ακριβώς τις ήτον ο πρώτος ευρετής των αγώνων, πλην εις την Ελλάδα φαίνεται η αρχή αυτών κατά τον Ηρωικό αιώνα.
Ο Υγίνος αριθμεί δεκαπέντε τοιούτους μέχρι του Αινείου, αλλά:
Οι τέσσαρες πρώτοι δεν σώζονται και έτσι αρχίζει από τον πέμπτον θεμελιωτή Αγώνων.
Πέμπτον, λέγει τον Δαναό, όστις κατέστησεν αγώνα εις τους γάμους των θυγατέρων αυτού.
Εκτον, δε λέγει τον Λυγκέα γαμβρόν του Δαναού, όστις κατέστησεν άλλον εις το Αργος της Αργείας Ηρας.
Εβδομον, τον Περσέα, όστις εώρτασεν αγώνα επιτάφιον του Πολυδέκτους

Ογδοον, δε λέγει τον Ηρακλέα, όστις κατέστησεν τον Ολυμπιακόν αγώνα , εις τιμήν του Πέλοπος.
Ενατον δε λέγει τον Νεμεακόν, ον κατέστησαν οι επτά ηγεμόνες, επιτάφιον του Αρχεμόρου.
Δέκατον, δε τον Ισθμιακόν, ον κατέσησεν ο Ερατοκλής , ή ο Θησεύς.
Ενδέκατον, δε των Αργοναυτών επιτάφιον του Κυζίκου.
Δωδέκατον, δε του Ακάστου επιτάφιον του Πελίου.
Δέκατον τρίτον, εώρτασεν ο Πρίαμος εις τιμήν του Πάριδος επιτάφιον.
Δέκατον τέταρτον, δε τον Αχιλλέα , όστις εώρτασεν εν τω Τρωικώ πολέμω επιτάφιον αγώνα του Πατρόκλου.
Δέκατον πέμπτον, και τελευταίον λέγει τον Αινείαν, ότι εώρτασεν αγώνα του πατρός αυτού Αγχίσου.
Δεν αναφέρει όμως τον Πυθιακό τον αρχαίοτατον όντα και εκείνον, και άλλους τινάς, και ίσως ανέφερεν τούτους εις την αρχήν του κεφαλαίου τούτου , όπερ απώλετο.(Διόδωρ. Μυθ. 273)
Ο Ηρακλής Ιδρυτής των Αγώνων
Κατά την Μυθολογία ο Ηρακλής και τα αδέλφια του ήλθαν από την Κρήτη στην Αρχαία Ολυμπία. Καθώς έπαιζαν κάποια μέρα στην αλάνα-στο σημερινό αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας- ο Ηρακλής, που ήτο ο μεγαλύτερος αδελφός , πρότεινε στα αδέλφια του (τους Ιδαίους Δακτύλους) να αγωνισθούν στο τρέξιμο για το ποιός θα βγεί πρώτος. Και τον κότινο της νίκης κέρδισε ο Ηρακλής. Έτσι απλά άρχισαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε αμνημονεύτους χρόνους , πιθανόν και προ 45.000 ετών περίπου πρό της εποχής μας (Π. Ε)
Οι Αρχαίοι Έλληνες Θεοί οι Πρώτοι Ολυμπιονίκες
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες αγωνίσθηκαν και ανεδείχθησαν Ολυμπιονίκες ο Ζευς , ο Απόλλων και άλλοι θεοί και ημίθεοι του Ελληνικού πανθέου . Μετά την Μινωική και Μυκηναϊκή εποχή η Ελλάδα γύρω στο 800 π. Χ μπήκε στην Άδηλη Εποχή, ένα είδος μεσαίωνα και παρακμής. Κατά την εποχή εκείνη πιθανόν να είχαν σταματήσει προσωρινά οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Δοκίμασαν τα πάντα για να βγει ο τόπος από αυτή την παρακμή: Νόμοι, Σχολεία, Δικαστές , Φύλακες, Ναοί κ. α, αλλά δεν έγινε τίποτα. Επιστρατεύθηκαν άνθρωποι της Γνώσης και της Τέχνης, αλλά εις μάτην και πάλι.
Η Αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων
Απογοητευμένοι τότε ρωτούσαν το Μαντείο των Δελφών πως θα σταματήσει η παρακμή: Όμως αυτό έδινε στερεότυπα τον ίδιο πάντα χρησμό, που όμως δεν άλλαζε την κατάσταση. Τότε οι τρεις βασιλείς, Ιφιτος της Ηλιδος , Κλεοσθένης της Πίσσης και Λυκούργος της Σπάρτης συνελθόντες ζήτησαν και πάλι νέο χρησμό της Πυθίας. Και αυτή τους έστειλε τον αλλόκοτο χρησμό :
«ΑΡΧΙΣΤΕ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ»
Μα το πρόβλημα για αυτούς ήτο πως θα σταματήσουν τους πολέμους, τις αρρώστιες, την πανουργία, το μίσος , την μήνιν, την αυτοδικία, το άδικο και την παρακμή . Τι σχέση είχαν οι Αγώνες; Όλοι τότε σκέφτονταν . Οι αγώνες θα ξανάφερναν την Αρετή ; Και σαν να μην πίστεψαν την Πυθία επανήλθαν στον θεό Απόλλωνα και πήραν τα ίδια στερεότυπα λόγια:
«Κάντε αθλητικούς αγώνες τώρα αμέσως»
Έτσι ξανάρχισαν πάνω σε νέα βάση τους Ολυμπιακούς αγώνες το 776 π. Χ. Από την ημερομηνία αυτή αρχίζει η μέτρηση των Ολυμπιακών αγώνων, αφού από την χρονολογία αυτή αρχίζει και ο κατάλογος των ολυμπιονικών . Η μαρμάρινη πλάκα που βρέθηκε στην Ολυμπία με γράμματα της κλασσικής εποχής αναφέρει πως ο Κόρυβος νίκησε στον αγώνα του απλού σταδίου και πήρε στεφάνι. Από τότε οι αρχαίοι Έλληνες μετρούσαν τα χρόνια με βάση αυτή την Ολυμπιάδα, η οποία ονομάσθηκε και ‘Κορυβιάς’ προς τιμήν του Κορύβου
Οι Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες
Η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 στην Αθήνα έγινε πάνω σε σαθρές βάσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που οι νεώτεροι Ολυμπιακοί αγώνες έχουν εκφυλισθεί και κατά την ομολογία όλων βρίσκονται σε μεγίστη παρακμή . Ο κλάδος ελαίας αντικατεστάθη με τον κλάδον χρυσού. Ο πρωταθλητισμός πάει να καταστρέψει τον αθλητισμό με την επιστράτευση της βιοχημείας (ντόπινγκ) στην προετοιμασία των αθλητών. Οι αθλητές σήμερα καταπίνουν τεράστιες ποσότητες χαπιών και χημικών παρασκευασμάτων , που επιφέρουν την αύξηση της σωματικής τους επίδοσης και μυϊκής δύναμης. , με δυσάρεστες επιπτώσεις στους ίδιους και στην αθλητική ιδέα.
Από τον Αθλητισμό στον Πρωταθλητισμό
Από το 1960 μέχρι το 1976 καταχωρίσθηκαν 30 θανατηφόρα κρούσματα αθλητών( Χρίστος Μότσιας «Σιτιους, Αλτιους , Φορτιους» Αθήνα, 1984) Όμως δεν είναι μόνον οι αγώνες που είναι σε παρακμή, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος , παραπαίει μέσα στην ηθική σήψη, τον υλιστικό ευδαιμονισμό και συγκλονίζεται από τη βία. Θέλησα λοιπόν να αποσπάσω ένα νέο χρησμό από την Πυθία για το πώς θα βγάλουμε τους σύγχρονους αγώνες από το τέλμα του ντόπινγκ, του χρηματισμού και της εμπορευματοποιήσεως . Επειδή αποφεύγει εδώ και 17 αιώνες να δέχεται τα στίφη των βέβηλων ανθρώπων στον Ιερό τόπο των Δελφών, την συνήντησα νοερά μέσα στον ωκεανό της συμπαντικής σκέψεως μου και μου εκμυστηρεύθηκε το απίστευτο.
Μου έδωσε τον εξής χρησμό για να σωθούν οι αγώνες και για να βγει ο κόσμος ολόκληρος από το τέλμα και την παρακμή :
«ΑΝΑΒΙΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΝΕΟ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ»
Με το χρησμό της αυτό η Πυθία με έβαλε σε βαθιές σκέψεις.
Tί θέλει άραγε να πει με τα λόγια αυτά;
Έτσι άρχισα να ερευνώ το θέμα Ολυμπιακοί Αγώνες από την Προϊστορία ως σήμερα.
Τρεις λοιπόν είναι οι κύριοι λόγοι που με έκαναν να γράψω το βιβλίο:
“ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΟΝ”:
Πρώτον, για να αποκαλυφθεί το μέγα ψεύδος της διεθνούς εξουσίας, σε βάρος της ιστορικής Αλήθειας για την ημερομηνία ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτή δεν είναι το 776 π. Χ , αλλά ανάγεται στην αρχέγονη προϊστορία των Ελλήνων προ 45.000 ετών Π. Ε ή και πιο πριν
Δεύτερον, για να συμβάλλουμε με ιδέες και προτάσεις στην αρτιότερη και λαμπρότερη διοργάνωση και εκτέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην χώρα μας το 2004. Και δεν εννοώ μόνον την υλικοτεχνική υποδομή που είναι έργο της σύγχρονης Επιστήμης και Τεχνολογίας, που φυσικά είναι απαραίτητη για ένα τόσο κολοσσιαίο εγχείρημα. Με τη μελέτη μου ήθελα περισσότερο να δώσω τα νέα μηνύματα και τις αξίες που πρέπει να εκπηγάσουν μέσα από τους Αγώνες αυτούς. Να μεταδοθούν τα διαχρονικά μηνύματα του Ελληνικού Πνεύματος, που θα βγάλουν τον κόσμο από την σημερινή παρακμή και θα τον βάλουν στην πορεία προς την «Κοινωνία της Γνώσεως».

Τρίτον, για να αντιστραφεί το κλίμα της σήψεως, διαφθοράς και των αδιεξόδων της εποχής μας, και να ξαναβρεί η χώρα μας και ο κόσμος ολόκληρος τον σωστό δρόμο του πραγματικού Πολιτισμού που χάραξαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας 2004 έγιναν σταθμός για την στροφή του κόσμου προς την Ελληνική Κοσμοθέαση, την Ελληνική Εκεχειρία, την Ειρήνη, την Δημοκρατία και την επιστροφή στην «Εποχή του Πολιτισμού»
Ω! του θαύματος οι Έλληνες με την βοήθεια των Ολύμπιων Θεών έκαναν τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες .
Το γεγονός είναι κοσμοϊστορικό και συγκλονιστικό.
Τα μηνύματα του Ελληνικού πνεύματος πήγαν παντού σε ολόκληρη την οικουμένη. Η πορεία εξελληνισμού του κόσμου έχει αρχίσει.


"Έστι δε και διδακτόν η ανδρεία και ουκ άν τις άνευ μαθήσεώς τε καί μελέτης, προς ανδρείαν επίδοσις γένοιτο." - Βησσαρίων (Στρατηγός του 8ου αιώνος μ.Χ.)


Το Ιδανικό της Αξιοκρατίας

Το «αίεν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων»( πάντα να αριστεύεις και να ξεπερνάς τους άλλους) είναι η καλύτερη παρακαταθήκη για την σωματική και πνευματική παιδεία των νέων. Αυτή η ρήση των αρχαίων είναι το ανώτερο ιδανικό για την δημιουργία «καλών κ’ αγαθών ανθρώπων» Το ιδανικό αυτό που δεν έχει ισχύ μόνον στον αθλητισμό αλλά και στην επιστήμη επιτυγχάνεται με :
1/ Την γυμναστική του σώματος(αθλητισμός) και
2/ Μην μουσική υπό την ευρεία της έννοια , των όσων δηλαδή προσέφεραν οι Μούσες (επιστήμες- τέχνες -γράμματα). Σ’ αυτά περιλαμβάνονται και η ενόργανη και φωνητική μουσική, καθώς και ο χορός. Οι πρόγονοι μας απέβλεπαν στην αρμονική ανάπτυξη του σώματος , της ψυχής και του πνεύματος για να φτιάξουν τους καλούς και αγαθούς νέους. Ο σκοπός της Παιδείας στον Ελληνικό κόσμο ήτο η διάπλαση του άξιου πολίτη. Αυτή είναι η περιλάλητη προτροπή του Πηλέα στο γιό του Αχιλλέα την ώρα που αναχωρούσε για τον Τρωικό πόλεμο. Τούτο φωτίζει τα ιδανικά , όχι μόνον των Ομηρικών ηρώων , αλλά του Ελληνα σ’ όλη τη διάρκεια της ιστορικής του πορείας. Ο αγών είναι το μονιμότερο ιδανικό του Ελληνα, κι’αυτός ο αγών καταξιώνεται με τους Ολυμπιακούς αγώνες για το σώμα και τους Δελφικούς αγώνες για το πνεύμα. Μια τέλεια σύζευξη του Απολλώνειου με το Διονυσιακό πνεύμα είναι το ιδανικό που επέτυχαν οι Ελληνες με το ‘Μέτρον’ τους , ενώ αδυνατούν να συλλάβουν όλοι γενικά οι ξένοι. Στον αγγλοσαξωνικό κόσμο για παράδειγμα έχουν αποθεώσει την εργασία και έκαναν τους ανθρώπους-εργάτες, σαν τους έγκλειστους στα στρατόπεδα εργασίας. Στις ΗΠΑ λ. χ οι άνθρωποι δεν διασκεδάζουν , ούτε ψυχαγωγούνται , ούτε δικαιούνται άδεια διακοπών . Οποιος ζητήσει άδεια διακοπών αυτός είναι δακτυλοδεικτούμενος από την εταιρεία και θεωρείται ότι διαπράττει το προπατορικό αμάρτημα. Δεν είναι δε τυχαίο ότι εμείς οι Ελληνες με λιγότερα οικονομικά μέσα μπορούμε και ζούμε πιό ευχάριστα από τους ξένους και με εξαίρεση τις άξενες πόλεις μας η ζωή είναι πιό γλυκιά από τους άλλους.

Ο Καλός Συναγωνισμός

Δεν είναι μόνον τα «άθλα τω Πατρόλκω» -δηλαδή για τη νίκη των αθλητικών αγώνων που οργάνωσε ο Αχιλλεύς για να τιμήσει τον νεκρό του φίλο Πάτροκλο- για τα οποία συναγωνίζονται οι ομηρικοί ήρωες έξω από τα τείχη της Τροίας. Ητο και για να τιμήσουν τους θεούς που έσπρωξαν τον Αχιλλέα στην μάχη κατά των Τρώων.
Όπως αναφέρει ο Ησίοδος , διοργανώνοντο και πνευματικοί αγώνες για τον νεκρό βασιλιά της Χαλκίδος Αμφιδάμαντα, όπου ο Ησίοδος κερδίζει το βραβείο για το τραγούδι του και κατακτά τη νίκη πρώτος αυτός στην ιστορία του πνεύματος. Συνειδητός και έντονος είναι στους πρώιμους κλασσικούς χρόνους ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους ποιητές και τους τεχνίτες , ιδιαίτερα στους γλύπτες. Και ο ανταγωνισμός αυτός είναι επιτρεπτός αρκεί να γίνεται με καθαρούς όρους. Τούτο μαρτυρείται από το γεγονός ότι η ανάθεση της κατασκευής σημαντικών καλλιτεχνημάτων αλλά και δραματικών παραστάσεων γίνεται ύστερα από καλλιτεχνικό διαγωνισμό, και όχι χάριν ευνοίας. Τι να πούμε σήμερα που επιλέγουν ανατολικού ρυθμού αρχιτεκτονικά έργα και βαρβαρικά μνημεία για να στολίσουν την κλασσική Αθήνα. Δείτε τα Διακστήρια της λεωφόρου Αλεξάνδρας, το Μουσείο της Ακροπόλεως, το Αεροδρόμιο των Αθηνών και σχεδον όλα τα νέα κτίρια που ασχημίζουν την κλασσική Αθήνα. Αντίθετα στην Ουάσιγκτον, Βιέννη , Βερολίνο, Λονδίνο , Παρίσι βλέπει κανείς κλασσικά και νεοκλασσικά οικοδομήματα και μνημεία που τα θαυμάζει η οικουμένη.
.
Από τον Συναγωνισμό στον Ανταγωνισμό

Το συναγωνιστικό πνεύμα του αρχαίου Ελληνικού κόσμου , αυτό που ελευθέρωσε το άτομο από τα δεσμά του , έγινε κληρονομιά και η βάση του Δυτικού πολιτισμού, ασχέτως αν στην σύγχρονη Ελλάδα αυτά παραβιάζονται προς χάριν της ευνοιοκρατίας . Όμως η Δύση από συναγωνιστικό το μετέβαλλε σε άκρως ανταγωνιστικό. Το συναγωνιστικό πνεύμα είναι η αιτία που η Δύση έκανε ραγδαία άλματα προόδου προς τον υλικό και πνευματικό πολιτισμό, σε σχέση με την μοιρολατρική Ανατολή.
Και θα είχαν κάνει ακόμη μεγαλύτερα άλματα-πέρα από τον υλικό τομέα-και στον ψυχοπνευματικό τοιούτο, αν η Ανατολική αντίληψη δεν ενόθευε με δόλια μέσα τον Δυτικό τρόπο της σκέψεως. Σήμερον το υλικό κέρδος, μετέβαλλε τον συναγωνισμό, σε ανελέητο ανταγωνισμό, αντί παντός μέσου, ακόμη και της απάτης, της καταδολιεύσεως και του πολέμου.
Το ανταγωνιστικό πνεύμα αποτελεί σήμερον την αιτία της πτώσεως του δυτικού κόσμου . Αυτή προέρχεται από την εσωτερική διάλυση και παρακμή της κοινωνίας, που χάνει την κοινωνική της συνοχή . Σήμερον στο πρόσωπο του προέδρου των ΗΠΑ, που ασκεί απόλυτη εξουσία , εκπροσωπείται η οικονομική ολιγαρχία του πλούτου και το Ιουδαιοχριστιανικό Ιερατείο . Το Κατεστημένο τούτο κρατά υπόδουλο το άτομο και το καταπιέζει αφόρητα.
Πως να αγωνισθεί ένας αθλητής που για να περάσει στον ιερό αθλητικό χώρο πρέπει να υποστεί αρκετους εξευτελιστικούς σωματικούς ελέγχους και να περάσει από αρκετές ακτινοβολίες των συσκευών ανιχνευτών μετάλλων και άλλων ουσιών;
Πως να αγωνισθεί ο αγαθός αθλητής όταν εκ προοιμίου τον θεωρούν τρομοκράτη και του συμπεριφέρονται σαν να είναι ύποπτος;

Κακή Χρήση Λογικής και Συναισθήματος

Ο κόσμος θα ήτο καλύτερος αν η Δύση δεν είχε πάρει μονόπλευρα την Ελληνική λογική χάριν του ωφελημισμού, για την αύξηση μόνον των υλικών αγαθών. Αντίθετα η Ανατολή επέλεξε το συναίσθημα , που την οδηγεί στον άκρατο φανατισμό , δογματισμό, θεοκρατία και στην οπισθοδρόμηση . Μόνον στον Ελληνικό κόσμο-και μάλιστα στην Αθηναική Πολιτεία-η λογική και ο ανθρωπισμός συνδυάσθηκαν και εκφράσθηκαν τόσο ισορροπημένα και αρμονικά, ώστε να δημιουργήσουν την ιδανική έκφραση του Νου και της Ψυχής. Πάνω όμως από την υπεροχή της καταγωγής και του πλούτου ο Ελλην πιστεύει στην ισονομία , την ισοτιμία και στην ισοπολιτεία και θέτει την υπεροχή της αξίας του σώματος και πνεύματος , όπως αυτή εκφράζεται και καταξιώνεται δημοκρατικά με τον αγώνα. Στην κυρίως Ελλάδα η αγωγή αυτή βασιζόταν στην γυμναστική άσκηση και στη μουσική , γι’ αυτό συναντούμε αξιόλογο αριθμό ξακουστών αθλητών. Αντίθετα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και στην Ιωνία -τα οποία ήσαν εξ ίσου Ελληνικά με την κυρίως Ελλάδα-κύριο ρόλο δεν έπαιζε η γυμναστική, αλλά η μουσική και η ποίηση. Διότι στην κυρίως Ελλάδα επεκράτησε το απλό και αυστηρό Δωρικό πνεύμα.

Πολιτεία-Οικογένεια τα Βάθρα της Παιδείας

Στην αρχαία Ελλάδα μολονότι η οικογένεια είχε την κύρια υποχρέωση για την μόρφωση των παιδιών τους, η Πολιτεία είχε την εποπτεία αυτής της μόρφωσης . Από τον Πλούταρχο μαθαίνουμε ότι το 480 π. Χ οι Αθηναίοι εγκαταλείπουν την πόλη τους και καταφεύγουν πρόσφυγες στην Τροιζήνα, όπου η πόλη αυτή φροντίζει αμέσως για τη συνέχιση της παιδείας των μικρών μαθητών. Ο M. P. Nilsson γράφει ότι : «Στα τέλη του 6 ου π. Χ αιώνα υπήρχαν στην Αθήνα λιγότεροι αναλφάβητοι από όσους υπήρχαν στην Νότια Ευρώπη στα τέλη του 19 ου αιώνα»

Το Σπαρτιατικό Πρότυπο Παιδείας

Η Σπάρτη από τα πρώιμα χρόνια καθιέρωσε τη στρατιωτική αγωγή σαν βάση αθλήσεως του σώματος και έβγαλε αήττητους πολεμιστές. Αυτοί την κατέστησαν την ισχυρότατη στρατιωτική δύναμη του κόσμου, που την δοξάζει ακόμη και σήμερον με τις παραγωγές του Χόλλυγουντ. Εστω κι’ αν δεν επικροτούμε σήμερον το Σπαρτιατικό σύστημα παιδείας, πρέπει να παραδεχθούμε ότι τούτο ήτο απολύτως επιτυχημένο και αποτελεσματικότατο στο είδος του. Κι’ όμως όσο κι’ αν φαίνεται παράξενο , το Σπαρτιατικό σύστημα με την αυστηρή πειθαρχία εδράζετο σε δημοκρατικές αρχές και δεν αναιρούσε την ισονομία και ισοπολιτεία των ελευθέρων πολιτών. Από το 720 π. Χ που νίκησε ο Ακανθος στο δόλιχο στην 15 η Ολυμπιάδα ως το 576 π. Χ μεταξύ των 81 γνωστών Ολυμπιονικών , οι 46 είναι Σπαρτιάτες. Αυτοί εφήρμωσαν στον αθλητισμό δύο καινοτομίες:
1/ την ολοκληρωτική γυμνότητα των αθλητών και
2/ την επάλειψη τους με λάδι πριν από τους αγώνες.
Οι Σπαρτιάτισσες αθλούντο και αυτές σε ξεχωριστούς γυναικίους αγώνες. Ο Πλούταρχος ομιλεί με ενθουσιασμό για τον γυναικείο αθλητισμό της Σπάρτης. Και πράγματι βλέπουμε στα μπρούτζινα ειδώλια στο μουσείο τις Λάκαινες να ανασηκώνουν με το ένα χέρι τον πολύ κοντό αθλητικό χιτώνα τους, κάτι που ήτο απηγορευμένο στα χρόνια της Ρωμαικής κυριαρχίας. Στα Ιακίνθια οι νέοι και οι νέες συνόδευαν την πομπή των αρμάτων στο ναό της Ορθίας Αρτέμιδος με τραγούδια . Τα νέα παιδιά 10-12 ετών διαγωνίζονταν σε μουσικούς διαγωνισμούς και σε ένα κυνηγετικό παιχνίδι , το λεγόμενον «κασσηρατόριον» Παρόμοιους αγώνες και τελετές οργάνωναν όλες οι Ελληνικές πόλεις με διαφορετικά θέματα εκάστη. Οσο όμως η Σπάρτη προχωρεί στην στρατικοποίηση της , τόσο μειώνεται το ενδιαφέρον για τον αθλητισμό και την ποίηση. Τούτο γίνεται φανερόν από την απουσία Λακώνων Ολυμπιονικών από τον 5 ον π. Χ αιώνα και μετά.

Το Αθηναικό Πρότυπο Παιδείας

Αντίθετη κατεύθυνση προς αυτήν της Σπάρτης ακολουθεί η δημοκρατική Αθήνα, η οποία καλλιεργεί τα μέγιστα τον αθλητισμό των νέων. Ο Περικλής στον Επιτάφιο προβάλλει την ελεύθερη παιδεία της Αθηναικής Δημοκρατίας, η οποία επιδιώκει να δημιουργήσει ελεύθερους πολίτες άξιους να υπερασπισθούν νικηφόρα την πόλη τους. Ωστόσο ο στόχος της Αθηναικής αγωγής ως την περίοδο των κλασσικών χρόνων υπήρξε η δημιουργία «καλού»(=όμορφου } και «αγαθού»(=ενάρετου, γεναίου) πολίτη. Η μουσική , ο χορός μαζί με την σωματική άθληση ήτο το τρίπτυχο της Παιδείας. Κατά τούτο διαχωρίζει ο Πλάτων τους ανθρώπους από τα ζώα, δηλαδή από την αρμονία των κινήσεων «Τα μεν ούν άλλα ζώα ούκ έχειν αίσθησιν των εν ταις κινήισεσι τάξεων ουδέ αταξιών, οις δη ρυθμός όνομα και αρμονία» Κατά τους αρχαίους ο «αχόρευτος» είναι απαίδευτος, ενώ πεπαιδευμένος θεωρείται αυτός που ξέρει να χορεύει και να τραγουδά. Σήμερα βέβαια αυτά θεωρούνται ανάξια λόγου, διότι με τα τεχνικά μέσα έχουν αντικαταστήσει το τραγούδι με τους εκκωφαντικούς θορύβους και το χορό με τις κινήσεις των αγρίων φυλών της ζούγκλας. Είναι προφανές ότι με αυτά είναι ευκολότερη η αλλοτρίωση της ψυχής και του πνεύματος των νέων . Το σώμα γερνάει πριν της ώρας του, εξ αιτίας της αδράνειας, της μη ασκήσεως , της ανθυγιεινής διαίτης, του καπνίσματος , του υπέρμετρου αλκοόλ και των ναρκωτικών, έτσι ώστε από ενωρίς να γίνει ο άνθρωπος πελάτης των νοσοκομείων και καταναλωτής των προιόντων των φαρμακευτικών εταιρειών. Εξ άλλου η έλλειψη ψυχαγωγίας όπως είναι η άθληση, η μουσική και ο χορός οδηγεί τους νέους στην δύση στην βία, στα ναρκτωτικά, στις ανωμαλίες και στις ψυχοπάθειες . Τούτο φαίνεται και από τον δείκτη των αυτοκτονιών και των ψυχικά ασθενών νέων στον δυτικό κόσμο.

Αθλητισμός και Οικολογία

Η γυμναστική και οι αγώνες στην αρχαιότητα εγένοντο έξω στην ύπαιθρο, κάτω από τον ήλιο και πλάι σε φυλλώματα και δενδροφυτευμένους χώρους, που υπήρχε πλησίον πηγή ή ποτάμι. Το αθλητικό πρόγραμμα ελάμβανε χώρα υπο την επίβλεψη του παιδοτρίβη και με τον ρυθμό της μουσικής του αυλού(φλάουτο) Αργότερα κατεσκεύασαν περικαλείς εγκαταστάσεις (γυμνάσια και παλαίστρες) σε κάθε πόλη και σε κάθε οικισμό. Ο στόχος τους ήτο κοινός:
1/ η μετάδοση της μουσικής για τον εξευγενισμό του νέου και
2/ η κατάκτηση της αρμονίας δια του χορού.
Διότι πίστευαν ότι ο ρυθμός αποτελεί την αρμονική συναίρεση των αντινομικών τάσεων του κόσμου και του ανθρώπου. Ετσι αντιλαμβανόμαστε το νόημα του Περικλέους που είπε στον Επιτάφιο προς τους Αθηναίους ότι «φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμε άνευ μαλακίας»
Το βαθύτερο νόημα αυτής της Παιδείας είναι δύσκολο να συλλάβουμε σήμερον , μετά από την μετάλλαξη που έχουμε υποστεί εξ αιτίας της βιαίας εισβολής των ανατολικών προτύπων και της ξένης θρησκείας της ερήμου , που έκρυψε το σώμα και έβαλε ενοχές στην ψυχή, ακόμη και στα αγέννητα και στους πεθαμένους. Η νέα θρησκεία θεώρησε ακόμη και την Φύση μολυσμένη και καθιέρωσε τον εξαγνισμό της. Ετσι ακόμη και σήμερα περιφρονούμε το κορμί μας και ντρεπόμαστε γι’ αυτό, απόδειξη ότι το σκεπάζουν στην Ανατολή ακόμη και το πρόσωπο. Μερικές από τις ονομαστές παλαίστρες της εποχής ήσαν του Σιβυρτίου, του Ταυρέα, του Μίκκου , του Ιπποκράτη κ. α που ήσαν ιδιωτικές..[Αναφορικά με την πάλη πληροφορούμεθα τα εξής ενδιαφέροντα. Ο Θησεύς μαζί με τους άλλους πολλούς άθλους του έχει στο ενεργητικό του και την νίκη επί του Ιπποθόοντος, υιού της Αλόπης και του Ποσειδώνος. Αυτόν ενίκησε δια της τέχνης, τουτέστιν της τεχνικής που πρώτος επενόησε, επειδή πρότερον επάλευον μόνον δια της ανδρείας. Εις αυτόν έδωσε την βασιλείαν της περιοχής και ονόμασε τον ρηθέντα τόπον Παλαίστραν. Εκεί πλησίον είναι και ο τάφος της Αλόπης. Εξ αυτού συνάγεται ότι η τέχνη της πάλης είναι παλαιοτάτη και χάνεται στα βάθη της Ελληνικής προιστορίας.(Υγίν. Μυθ. 38, 187 Διόδ. Δ' Νθ' Παυσαν. Αττικ. Λθ' Οβιδ. Μετ. Ζ' 438)]
Αντίθετα , τα Γυμνάσια ήσαν δημόσια και τα πιο ξακουστά ήσαν η Ακαδημεία , το Λύκειον, το Κυνόσαργες κ. α Αυτές επεσκέπτετο συχνότατα ο Σωκράτης και άλλοι φιλόσοφοι της εποχής για να εμπνευστούν από την αλκή των νέων και να διδάξουν σ’ αυτούς την αρετή. Εν προκειμένω είναι ανάξιες λόγου και κακόβουλες οι κατηγορίες εναντίον του Σωκράτους-και γενικότερα εναντίον των Ελλήων που εκτοξεύονται σήμερον- ότι τάχα διέφθειρε τους νέους και ότι ήτο παιδεραστής , ή ότι τάχα οι Ελληνες ήσαν ομοφιλόφιλοι κ. λ. π, διότι προέρχονται από αμαθείς αν όχι και κακόβουλους. Αυτά είναι αποκυήματα φαντασίας και προέρχονται από Ιουδαιοχριστιανικούς κύκλους για να μειώσουν την σημασία της Ελληνικής παιδείας και της ελευθερίας του πνεύματος των.
Ευκαιρία για επίδειξη όλων αυτών των επιτευγμάτων στην μουσική, στον αθλητισμό , στον πολιτισμό, στις τέχνες και στην ομορφιά της αθηναικής δημοκρατίας ήτο η γιορτή των Παναθηναίων. Ητο κατ’ εξοχήν γιορτή των νέων και γινόταν στα μέσα Αυγούστου(28 του Εκατομβαιώνος) που συμπίπτει με τα γενέθλια της θεάς Αθηνάς , προστάτιδος των Αθηνών.

Ο Πάνδημος Αθλητισμός

Από συγγραφικές πηγές αλλά και από επιγραφές μαθαίνουμε ότι στο τέλος της σχολικής χρονιάς- και συχνά και ενδιαμέσως - εγένοντο γυμνικοί και μουσικοί αθλητικοί αγώνες, κι’ αυτό αποτελούσε σημαντική γιορτή για κάθε πόλη. Η παράδοση αυτή συνεχίσθηκε ως και τον περασμένο αιώνα όπου οι καλύτεροι νέοι ενός σχολείου , συμμετείχαν σε αθλητικούς αγώνες συναγωνιζόμενοι με τους καλύτερους νέους άλλων σχολείων. Δύο περίφημα γλυπτά που είναι αφιερωμένα στο θεό ύστερα από τη νίκη τους στην αρματοδρομία στα Πύθια, είναι και τα εξής:
α/ ο Ηνίοχος , ανάθημα του τυράννου της Γέλας(Μεγάλης Ελλάδος) Πολυζάλου και
β/ το ανάθημα του Θεσσαλού Δαόχου.
Οι πυθικοί αγώνες ήσαν πανάρχαιοι και συνεχίσθηκαν με μεγαλύτερη ή μικρότερη λαμπρότητα , ανάλογα με τις τύχες του μαντείου των Δελφών, ως το 394 π. Χ , οπότε ήλθε το οριστικό τέλος με το διάταγμα του αυτοκράτορος ‘Μεγάλου” Θεοδοσίου . Τούτο ήτο η ληξιαρχική πράξη της αφάνειας του αρχαίου Ελληνικού κόσμου όχι όμως και του θανάτου του , διότι η Ελληνική σκέψη ζει για πάντα , όπου υπάρχει ελεύθερος και σκεπτόμενος άνθρωπος, όπου υπάρχει δημοκρατία, ελευθεροτυπία , θέατρο , τέχνες, γράμματα και Αθλητισμός .

Εθνική Συνείδηση των Ελλήνων

Ο Ελληνικός κόσμος είχε έντονη την εθνική συνείδηση, όχι σαν αίσθημα εθνικισμού των συγχρόνων εποχών , αλλά περισσότερο σαν συνείδηση της κοινότητος ενός λαού και της διαφοράς του από άλλους λαούς που τον περιβάλλουν. Εκδηλώνεται δε με βάση το όμαιμον , ομόγλωσσον ομόθρησκο και ομόδοξο των Ελλήνων, μέσα από ένα κοινό κώδικα συμπεριφοράς τους . Και η τρανότερη έκφραση αυτού είναι η συμμετοχή του Ελληνικού κόσμου στους Ολυμπιακούς αγώνες. Εξ άλλου το «πας μη Ελλην βάρβαρος» ανάγεται κυρίως στο πολιτιστικό επίπεδο και όχι στην φυλή, χρώμα, κοινωνική ή οικονομική τάξη , διότι όπως γνωρίζουμε οι Ελληνες δεν έκαναν φυλετικές ή κοινωνικές διακρίσεις διακρίσεις. Διακκρίσεις έκαναν μόνον στην φορολόγηση των εισοδημάτων αναλόγως της δυνατότητος εκάστου, και όχι όπως συμβαίνει σήμερον οι φτωχοί να πληρώνουν το ίδιο με τους πλουσίους(έμμεση φορολογία). Επομένως είναι άδικο να κατηγορούμε τους εαυτούς μας ή να δεχόμαστε τις αστήρικτες αυτές κατηγορίες εκ μέρους ξένων που δεν γνωρίζουν την ουσία του Ελληνικού πνεύματος
Ας θυμηθούμε αυτά που έγραψε ο Ισοκράτης ότι :
1/ « Και μάλλον Ελληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας» και
2/ «Δίκαια επαινούνται οι ιδρυτές των μεγάλων πανηγύρεων γιατί μας παρέδωσαν ένα τέτοιο έθιμο, που μας οδηγεί να σταματήσουμε τις έχθρες που μας χωρίζουν και να κάνουμε σπονδές και ειρήνη ανάμεσα μας και έτσι να συγκεντρωθούμε σε ένα μέρος και εκεί, αφού προσευχηθούμε όλοι μαζί και τελέσουμε κοινές θυσίες , να θυμηθούμε τη συγγένεια που υπάρχει ανάμεσα μας και να νοιώσουμε πιο καλόκαρδα στο μέλλον ο ένας για τον άλλο, ανανεώνοντας τις παλιές φιλίες και δημιουργώντας καινούργιες. Και ούτε για τους απλούς ανθρώπους ούτε για τους πιο διαλεχτούς ο χρόνος που μένουν σ’ αυτές τις γιορτές είναι χαμένος και άχρηστος, αλλά αυτές τις συναθροίσεις των Ελλήνων έχουν την ευκαιρία οι τελευταίοι να δείξουν την προκοπή τους και την αξία τους, οι πρώτοι να τους καμαρώσουν καθώς συναγωνίζονται , και κανένας δεν νοιώθει άσχημα, αλλά όλοι βρίσκουν κάτι που να τους ευχαριστεί και να τους κολακεύει, οι θεατές καθώς βλέπουν τους αθλητές να κοπιάζουν για χάρι τους και οι αθλητές πάλι καθώς σκέπτονται πως όλος αυτός ο κόσμος ήλθε για να τους καμαρώσει…..» (Ισοκράτους «Πανηγυρικός»)
Στους πανελλήνιους αγώνες μπορούσαν να πάρουν μέρος όλοι οι Ελληνες και μόνον Ελληνες. Στην Ολυμπία αγωνίσθηκε και ο Αλέξανδρος, ο οποίος τερμάτισε συγχρόνως με τον πρώτο νικητή. Είναι δύσκολο για μας σήμερον να φαντασθούμε την μοναδική και συγκλονιστική 76 η Ολυμπιάδα του 476 π. Χ όταν χιλιάδες Ελληνες αντίκρισαν στο στάδιο το Θεμιστοκλή , τον νικητή της Σαλαμίνος, αυτόν που ενσάρκωσε το πνεύμα όλων των Ελλήνων εναντίον των βαρβάρων. Ο Πλούταρχος γράφει ότι όλη την ημέρα εκείνη τα πλήθη ξέχασαν τους αθλητές και επευφημούσαν τον νικητή του πιο ένδοξου αγώνα των Ελλήνων εναντίον των βαρβάρων, αυτού που ο Αισχύλος είχε ονομάσει « αγώνα υπέρ πάντων». Και πράγματι αυτή η ναυμαχία έκρινε την τύχη της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου γενικότερα. Αν είχαν νικήσει οι Πέρσες στους Μυδικούς Πολέμους είναι σίγουρον ότι σήμερα οι Ευρωπαίες θα κυκλοφορούσαν με τσαντόρ αντί τα κομψά τους ταγιεράκια. Το χειρότερο όμως όλων ότι θα είχαν τσιρώτο στο στόμα γυναίκες και άνδρες διότι μία φωνή θα ίσχυε , εκείνη του βασιλέως ή του ιμάμη.
Ο αθλητισμός και η μουσική ευφραίνουν τις καρδιές και των αποδήμων Ελλήνων και τους κάνουν να ζουν έστω και εφήμερα στις πατρίδες τους και στην κοινή πατρίδα μας , την Ελλάδη, μιά πατρίδα χωρίς σύνορα που περιλαμβάνει όλο τον κόσμο. Γιατί τα σύνορα του Ελληνισμού από τότε ήτο ολόκληρος ο γνωστός κόσμος.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΗ

Για το πολυσηζητημένο ζήτημα της παιδείας απο την εποχή των προσωκρατικων , ήτοι απο τους Σοφιστές, Ποιητές ,Φιλοσόφους, Πολιτικούς και απο τον Σωκράτη , τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη πληροφορούμεθα ότι τα μαθήματα τα οποία συνήθως αποτελούν την Ελληνική παιδεία συνοψιζονται στα εξής :
1/ Τα Γράμματα
2/ Η Γυμναστική
3/ Η Μουσική
4/ Η Γραφή
Μπορεί κατά καιρούς να προσέθεταν διάφορα μαθήματα , αλλά βασικά τα κύρια μαθήματα της παιδείας ήσαν αυτά που καλλιεργούν το πνεύμα, το σώμα και την ψυχή και δίνουν στο νέο τα απαραίτητα στοιχεία για να γίνει “καλός κ'αγαθός” πολίτης . Το θέμα της επαγγελματικής εκπαιδεύσεως το ονομάζουν “προπαιδεία”και παρέχεται ώστε να είναι οι νέοι ορθά προετοιμασμένοι για κάθε τέχνη, εργασία και πράξη. Σχετικά με την Γυμναστική θεωρεί οτι η παιδεία αυτή αφορά εξίσου και τα δύο φύλα. Πάντως η παιδεία δεν πρέπει να είναι ούτε μονομερής ούτε υπέρμετρα επίπονος, διότι η μονομέρεια και οι βίαιοι πόνοι οδηγούν σε βλάβες και της σωματικής ανάπτυξης και της διανοητικής εξέλιξης. Προς τούτο απαιτείται επιμέλεια εκ μέρους της πόλης(πολιτείας) η οποία πρέπει να δώσει στα παιδιά την αθλητικήν παιδιά και την έξιν , εκ της οποίας θα επέλθει σωστή διάπλαση και αύξηση των σωμάτων και θα κάνει τους νέους ανδρείους, φιλοπόνους και αγωνιστικούς. Οπως σε όλα οι πρόγονοι μας είχαν το σωστό “μέτρον” έτσι και στην άθληση ήσαν υπέρ της "χρυσής μεσότητος” ώστε αυτή να μην εκτρέπεται σε υπερβολές ή ελλείψεις, διότι οι μεν ελλείψεις οδηγούν σε σωματική καχεξία, οι δε υπερβολές σε αγριότητα και θηριωδία και όχι στα ήμερα και λεοντώδη ήθη. Το ιδανικό για τους Ελληνες ήτο όχι το υπερβολικά θηριοποιημένο σώμα κατάλληλο μόνον για ρεκόρ, αλλά να φτιάξουν πολίτες ενάρετους, πεπαιδευμένους και ανδρείους και αυτό θα γίνει με την απόλυτη ισορροπία μεταξύ της καλλιέργειας του νου, της ψυχής και του σώματος. Πέραν δε της ασκήσεως και των γυμνασίων είχαν εντάξει και την δίαιτα απο την παιδική ως την εφηβική ηλικία. Το τελευταίο είναι λίαν επίκαιρο για τα σημερινά Ελληνόπουλα που είναι στην πλειοψηφία τους υπέρβαρα λόγω υπερβολικής , μη-ισόρροπης , ή και κακής διατροφής. Το σπουδαιότερο όμως είναι η έλλειψη αθλήσεως και η καθιστική ζωή.

Παιδεία-Αθλητισμός και Ελευθερία

Απο την αρχαιότητα ως σήμερα κυριαρχεί στην παιδεία και φυσικά και στον αθλητισμό το ποιός διαχειρίζεται αυτά. Κοντολογίς ποιός είναι ο παιδαγωγός. Αλλιώς δούλευε η παιδεία και ο αθλητισμός στην πόλη- κράτος, αλλιώς στην Ρωμαική αυτοκρατορία και πολύ διαφορετικά στην Βυζαντινή και Οθωμανική αυτοκρατορία, που απηγορεύετο η αθλητική ενασχόληση σαν περιττή και βλαπτική διότι εφανέρωνε ορισμένα μέρη του σώματος ο αθλητής. Βέβαια για τις γυναίκες δεν γίνεται λόγος στις εποχές εκείνες του θεοκρατικού Μεδαίωνα. Κατ αναλογίαν το αυτό συμβαίνει και σήμερον απο την μετάπτωση απο το εθνικό κράτος στην Ευρωπαική Ενωση και στην Παγκοσμιοποίηση. Ο αθλητισμός θα επηρεασθεί από την μετάπτωση αυτή στο μέτρον που θα γίνει αποδεκτός από την διεθνή εξουσία σαν εμπορευματικός και όχι σαν αξιακός και ευεργετικός για το άτομο. Το ερώτημα αυτό αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα για τον Αριστοτέλη, διότι η δημοκρατική πόλη-κράτος θέλει ελεύθερους πολίτες καλούς καγαθούς , ενώ η αυτοκρατορία, ολιγαρχία και η τυραννία θέλει ανελεύθερους πολίτες , υπηκόους και δούλους. Να σημειωθεί ότι κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους το μάθημα της γυμναστικής κόπηκε απο την Εγκύκλιο Παιδεία. Ομοίως σήμερα, με την είσοδο της εποχής της παγκοσμιοποίησης , υποχωρούν τα Αρχαία Ελληνικά και η ανθρωπιστική παιδεία , ενώ αναπτύσσεται ο πρωταθλητισμός και τα ομαδικά αθλήματα ( ποδόσφαιρο, μπάσκετ κλπ) διότι έτσι θα μετατρέψουν το άτομο σε συλλογικό΄όργανο και μάζα και το άθλημα σε θέαμα προς χάριν της οικονομίας της αγοράς.

Ο Πολιτισμός του Σώματος

Σε όλες τις ιστορικές περιόδους δεν αναιρείται ο “λαικός αθλητισμός” χάριν διαφόρων σκοπών ή του λεγομένου πολιτισμού του σώματος , ο οποίος αφορά κυρίως τις ώριμες ηλικίες. Αυτός ο “πολιτισμός του σώματος” είναι πανάρχαιος και ξεκινά απο τους προιστορικούς χρόνους , εν συνεχεία έχουμε σαφείς μερτυρίες κατά την εποχή του Ομήρου και τελειώνει μετά τους Ελληνιστικούς χρόνους. Στις χιλιετίες του Ελληνικού αθλητισμού έχουμε και τον μεγαλύτερο πλούτο αθλητικών εκδηλώσεων , όπως λ.χ Εορτών, Γυμναστικής, Αγωνιστικής, Αθλημάτων, Γυμνασίων, Λυκείων, Σταδίων, Παιδοτριβικής, Επινικίων, Διαιτητικής, Προπονητικής, Αθλητικών Μύθων, Κριτικής, Αθλητικής Τέχνης κλπ Στην εποχή μας η ωφελιμιστική και ορθολογιστική Δυτική λογική χρησιμοποίησε τον Αθλητισμό για διαφόρους λόγους, όχι όμως πάνω στα αρχαία Ελληνικά πρότυπα, δηλαδή για να βγάλει καλούς κ'αγαθούς πολίτες ισορροπημένους στο νου, την ψυχή και το σώμα. Οι δογματικές ιδεολογίες της Ψυχροπολεμικής εποχής δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν τον Αθλητισμό σαν ιδεολογικό εργαλείο για την προβολή των εξουσιαστικών καθεστώτων. Κατά την μετα-Ψυχροπολεμική περίοδο εδόθη στροφή στην χρησιμοποίηση του Αθλητισμού σαν αγοραίο είδος στο βαθμό που το θέαμα συμβαδίζει με την διαφήμιση, αλλά και σαν ναρκωτικό των μαζών. Η τελευταία περίπτωση σχετίζεται με απασχόληση των ανθρώπων στον Αθλητισμό ώστε να αποσπάσει τους νέους απο κάθε είδους προβληματισμό και επαναστατικότητα, που θα δημιουργούσε πονοκεφάλους στους εξουσιαστές. Αυτού του είδους ο Αθλητισμός καταντάει το “ Οπιο των σύγχρονων ανθρώπων”, γιατί τους αποστερεί την συμμετοχή στα κοινά και στην πολιτική δράση, καθηλώνοντας τους μπρος στις οθόνες της τηλεοράσεως. Κατά τον Αριστοτέλη η “Πόλη” και η “Πολιτική” ασκεί αποφαστική σημασία στην αθλητική παιδεία και την σωματική αγωγή. Μιά παγκοσμιοποιημένη αυτοκρατορία δεν ενδιαφέρεται για ανδρείους πολίτες, αλλά για την μαζοποίηση και εξουθένωση του ατόμου .Αντί για ενεργούς πολίτες θέλει υπνωτισμένα άτομα από την χρήση των ναρκωτικών, του αλκοόλ , από την σωματική απραξία, την καχεξία, την ψυχική αδυναμία, την διαστροφή και την καταπιεστική βία. Επομένως για να βγούμε απο την αθλητική κρίση πρέπει προηγουμένως να επιλέξουμε μιά νέα πολιτική , την Αμεση Δημοκρατία και μιά διαφορετική Παιδεία. Η Σπάρτη λ.χ που ήθελε ανδρείους στρατιώτες με χαμηλώτερο πνεύμα και σκληρότερη ψυχή τους έδινε εντονώτερη στρατιωτική εκπαίδευση και σκληραγωγία σε σχέση με τον Αθηναίο νέο. Επομένως οι προτάσεις του Αριστοτέλη για την αθλητική παιδεία παραμένουν άξιες προς συζήτητση ακόμη και σήμερον. Το πνεύμα του Αριστοτέλη διατηρήθηκε ζωντανό στην Ευρώπη απο τον 12 ον αιώνα ως την Γαλλική Επανάσταση, οπότε επήλθε καμπή των ιδεών αυτού με τον σχηματισμό της αστικής σύγχρονης κοινωνίας. Στις μέρες μας διαπιστώνεται πάλι μιά προσπάθεια για επανασύνδεση της πρακτικής φιλοσοφίας του Αριστοτέλη, η οποία είναι η σύσδεση του γενικού -μερικού ή όλου και μέρους. Το γενικό είναι το κράτος, ενώ το μερικό είναι ο πολίτης. Επομένως το μερικό εξαρτάται απο το γενικό, γι’αυτό βλέπουμε τα δικτατορικά καθεστώτα να περνούν τα αθλητικά τους πρότυπα και τα τοιαύτα παιδείας στους πολίτες. Ομως εκείνο που μένει αδιευκρίνιστο είναι αν οι πολίτες πρέπει να είναι παθητικοί δέκτες αυτής της παιδείας ή θα πρέπει να αντιδρούν στον κρατικό εξαναγκασμό. Η “πόλις” για τους Ελληνες είναι ένας μικρόκοσμος , μιά κοινότητα, η οποία αξιώνει απο του πολίτες της να είναι καθρέφτης του κόσμου και να φέρονται ανάλογα . Αυτή την αξίωση έθεσε υπο αίρεση η αρχαία Ελληνική πολιτική σκέψη, η οποία ήλθε σε ρήξη μαζί της, σαν αποτέλεσμα της διαρκούς ισχυροποίησης των δικαιωμάτων των ανθρώπων σαν πολιτών και προσώπων.

Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Το Βυζάντιο είναι συνώνυμο με την έντονη θρησκευτική ζωή, τον μοναχικό βίο, την υποτίμηση του σώματος, την εξαφάνιση των Ελληνικών αρετών της ανδρείας, του αγώνος, της αμφισβήτησης, του διαλόγου και φυσικά και της Γυμναστικής και Αγωνιστικής. Στο παρόν δεν θ’ ασχοληθούμε με τους διωγμούς την εποχή εκείνη σε βάρος του Ελληνικού Πολιτισμού, που έφθασαν ως την εξαφάνιση ακόμη και του ονόματος “Ελλην” και κάθε τι που θύμιζε την αρχαία Ελλάδα και φυσικά μαζί και του Αθλητισμού. Πάντως ό,τι έγινε απο την αρχαιότητα μέχρι σήμερα πρέπει να εξετασθεί σε συνάρτηση με την Βυζαντινή περίοδο, διότι μολονότι οι Ελληνες ήσαν μέρος αυτου του Ανατολικού Ρωμαικού κράτους, που εκυριαρχείτο απο το Ιυδαιοχριστιανικό δογματισμό, με το φωτοβόλο πνεύμα τους δεν έπαυσαν να διεμορφώνουν και μάλιστα δυναμικά και να διαποτίζουν την καθημερινή ζωή της αυτοκρατορίας.
Παρά τις απαγορεύσεις των Βυζαντινών αυτοκρατόρων και των Βυζαντινοκαλογήρων οι Ελληνες ποτέ δεν έπαυσαν να ιερουργούν στον αθλητισμό , όπως αποκαλύπτει η έρευνα στην Ολυμπία, η οποία συνέχισε τους Ολυλυμπιακούς αγώνες ως το 741 μ.Χ . Τούτο δείχνει την αντοχή της Ελληνικής παραδόσεως. Με τον όρο Βυζανατινός Αθλητισμός πρέπει να εννοούμε ένα υπόγειο αθλητικό φαινόμενο που δεν θέλει να σιγάσει και διεξάγεται υπό λανθάνουσα μορφή παρά την αποστροφή του Βυζαντινού κράτους για τον πολιτισμό του σώματος. Το φαινόμενο αυτό εκδηλώνεται περισότερο υπο μορφή εορτών και λαικών πανηγύρεων, στα πλαίσια των οποίων διεξήγοντο χοροί, ενεπίσημοι αυτοσχέδιοι αγώνες και αθλητικές επιδείξεις ρώμης, σαν κατάλοιπα της Ελληνικής παραδόσεως. Η διακοπή αυτή στην Ελληνική αθλητική παράδοση επέδρασε σοβαρότατα στα αθλητικά πράγματα της χώρας μας και πρέπει εν όψει της Ελληνικής Ολυμπιάδος να αναληφθούν μελέτες στα Πανεπιστήμια για να έλθει στην επιφάνεια η αθλητική δραστηριότητα κατά την σκοτεινή εκείνη εποχή. Διότι υπάρχουν ενδείξεις ότι ο λαός μας δεν διέκοψε παντελώς την αθλητική του δραστηριότητα.

ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Οι συνθήκες ζωής που επικρατούν στις σύγροχνες πόλεις με την ρύπανση του αέρα και των υδάτων των θαλασσών, την εξαφάνιση του παρασίνου και την κατάρρευση του μικροκλίματος και του οικολογικού περιβάλλοντος δεν επηρεάζουν αρνητικά μόνον την γενική υγεία του αστικού ποληθυσμού της χώρας , αλλά και τις συνθήκες άθλησης του πληθυσμού. Δεν είναι δε υπορβολή να πούμε ότι οι περιβαλλοντικές συνθήκες στην Αττική , αλλά και στις λοιπές Ελληνικές πόλεις, έχουν αφήσει την σφραγίδα τους στην πνευματική, ψυχική και σωματική υγεία του πληθυσμού αυτών των περιοχών. Πρόκειται γαι μιά νέα “βραδεία ατομική βόμβα” που κάθε χρόνο γίνεται και εφιαλτικότερη, με τα σύνθετα προβλήματα που παρουσιάζει(κυκλοφορειακά, οικιστικά, υγιεινής, κοινωνικά, έγκλημα, βία, κλπ)
Η Βιοηθική είναι ένας νέος κλάδος που έχει πεδίον έρευνας την πηγή της ζωής, τα κέντρα εκείνα της ζωής τα οποία βρίσκονται κάτω απο τις έντονες ανθρωπογενείς επιδράσεις του μηχανικού μας πολιτισμού. Αυτή η Βιοηθική επεκτείνεται και επηρεάζει και τον Αθλητισμό γιατί στο μέλλον με την επίδραση της Βιοτεχνολογίας μπορεί να παραχθεί ένας άνθρωπος “υγιής”και “αθλητής”.

Πυρρίχιος: Ο αρχαιότερος ελληνικός πολεμικός χορός



Για την δημιουργία του υπάρχουν τρεις μυθικές εκδοχές:

1.Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Κρόνου, πριν τις Τιτανομαχίες και ενώ ο Ζευς ήταν ακόμα βρέφος, οι Κουρήτες χόρευαν τον πυρρίχιο γύρω του κάνοντας δυνατό θόρυβο με τα όπλα και τις ασπίδες τους για να μην ακούσει ο παιδοκτόνος Κρόνος το κλάμα του.

2.Στην πολιορκία της Τροίας, ο Αχιλλέας, πριν κάψει το νεκρό του Πατρόκλου, χόρεψε τον Πυρρίχιο πάνω στην πλατφόρμα των καυσόξυλων πριν παραδώσει τον Πάτροκλο στη νεκρική πυρά (πυρά - Πυρρίχιος).

3.Ο Πύρρος (γιος του Αχιλλέα) κάτω από τα τείχη της Τροίας, χόρεψε σε αυτό τον ρυθμό, από τη χαρά του για το θάνατο του Ευρύπυλου (Πύρρος - Πυρρίχιος).

Όποια και αν ήταν η μυθική «καταγωγή» του Πυρρίχιου, το σίγουρο είναι ότι τον χόρευαν από τον Εύξεινο Πόντο μέχρι την Κρήτη, ενώ οι Σπαρτιάτες τον θεωρούσαν ένα είδος πολεμικής προπόνησης και τον μάθαιναν από μικρά παιδιά.

Για τον Πυρρίχιο βρίσκουμε αναφορές στον Όμηρο και τον Ξενοφώντα. Ο δεύτερος δε, κάνει λόγο και για μια άλλη, πιο «ελαφριά» ή «εκφυλισμένη» εκδοχή του Πυρρίχιου, την «πύρριχη». Αυτή η νεότερη εκδοχή του χορού υποβιβάζεται σε χορό συμποσίων, δε χορεύεται από ομάδες πολεμιστών χωρισμένους σε αμυνόμενους και επιτιθέμενους αλλά από μία ομάδα χορευτών (ανδρών και γυναικών) σε κύκλο.

Στις μέρες μας, τον Πυρρίχιο έχουν διασώσει οι Πόντιοι, σε μία μορφή που πλησιάζει την πύρριχη, χωρίς οπλισμό, με άνδρες και γυναίκες, αλλά αντί οι χορευτές να σχηματίζουν κύκλο, σχηματίζουν ευθεία γραμμή


ΤΕΛΟΣ

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης-Συγγραφεύς-Ποιητής, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
http://amphiktyon.blogspot.com/