ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΑ ΟΛΩΝ

ΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ;
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Η Ελληνική Πολιτεία στην δεκαετία του 70’ θεώρησε τα Αρχαία Ελληνικά ως περιττό μάθημα και τα περιέκοψε από τα σχολεία . Τούτο είχε σαν αποτέλεσμα οι μαθητές να χάσουν κυριολεκτικά την γλώσσα τους και να περιορίσουν το λεξιλόγιο τους σε 200-300 λέξεις, μεταξύ των οποίων οι περισσότερες είναι ξενικές. Αυτό είχε σαν συνέπεια την πτώχευση και καταστροφή της καθομιλουμένης Ελληνική Γλώσσης, με αποτέλεσμα:
α/ τον βαθμιαίο εκβαρβαρισμό των νέων ,
β/ τον περιορισμό της φαντασίας και ευρηματικότητος τους,
γ/ την δυσκολία συνεννοήσεως μεταξύ τους ακόμη και για απλά θέματα
δ/ την αντικατάσταση αρκετών λέξεων με αγοραίες ή και αισχρές εκφράσεις κ.ο.κ
ε/ την αδυναμία εκφράσεως ενός νοήματος και πολύ περισσότερο μιάς φιλοσοφικής σκέψεως
Είναι δε τόσο συχνή η επανάληψη αυτών των λέξεων –με μία λέξη να επαναλαμβάνεται σχεδόν σε κάθε δέκα λέξεις-ώστε οι ξένοι νοιώθουν την ανάγκη να ρωτήσουν τι θα πει η λέξη «ΜΑΛΑΚΑ» που είναι πανταχού παρούσα στο ελληνικό λεξιλόγιο. Είναι η λέξη ‘πασπαρτού’ που μπορεί να δηλώσει τα πάντα , καθώς λείπει το λεξιλόγιο στους νέους για να εκφράσουν τα νοήματα τους και να χρωματίσουν το λόγο τους. Μπρος στην ανησυχητική αυτή κατάσταση και για να μην αρχίσει η νεολαία μας να «γρυλίζει» όπως τα λεμούρια στην ζούγκλα της Μαδαγασκάρης, η Πολιτεία επανέφερε το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών. Αλλά εδώ έγινε η εξής απάτη:
Αντί να διδάσκεται από τα Αρχαία Ελληνικά κείμενα υιοθέτησαν σαν υποκατάστατα τα Εκκλησιαστικά κείμενα των Ευαγγελίων και της Βίβλου. Όμως αυτό οδηγεί τους νέους στο θεολογικό δογματισμό και στο θρησκευτικό σκοταδισμό, ενώ ο Ελληνισμός χαρίζει το πνευματικό φως σε όσους τον εγκωλπόνωνται. Για να αποφύγουν δηλαδή την επιστροφή των νέων μας στη ζούγκλα , προτίμησαν την θεοκρατική «στάνη», μεταβάλλοντας τους σε «ποίμνιο» και «δούλους του θεού». Έτσι λοιπόν οι νέοι μας αντί να «γριλίζουν» , τώρα θα «βελάζουν» στην θεοκρατική «στρούγκα» . Οσον αφορά στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που διαδέχονται η μία την άλλη μεθ’ εκάστη αλλαγή κυβερνήσεως ή και υπουργών του ιδίου κόμματος αυτές το μόνο που πέτυχαν είναι να αποδιοργανώσουν και απορρυθμίσουν την Παιδεία ώστε να αποτελειώσουν την απαιδευσία και αμορφωσιά της νεολαίας μας. Το δεύτερο πλήγμα στα παιδιά είναι χειρότερο από το πρώτο, διότι εκτός του ότι δεν θα μάθουν Αρχαία Ελληνικά θα υποστούν και την πλύση εγκεφάλων από την δογματική , σκοταδιστική και ψυχοφθόρο Ιουδαική Βίβλο.
Για παράδειγμα στο βιβλίο της Α΄ Γυμνασίου του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων «Αρχαία Ελληνική Γλώσσα», διαπιστώνεται πως συμπεριλαμβάνει πλήθος κειμένων από την Καινή Διαθήκη. Ανάμεσα σ’ αυτά δύο, που αποτελούν τους στυλοβάτες της Χριστιανικής προπαγάνδας.

Το πρώτο (Πράξεις ΙΖ΄ 22-28) είναι η περίφημη ψευδολογία του Παύλου (Σαούλ) για την υποτιθέμενη επιγραφή στον «Άγνωστο Θεό».
Το δεύτερο (Ματθαίος ΙΘ΄ 16-23) αναφέρεται στην εντολή του Ιησού (ή του Χριστιανικού Ιερατείου): «αν θέλεις να είσαι τέλειος, μοίρασε τα υπάρχοντά σου στους φτωχούς και θα αποκτήσεις θησαυρό στον ουρανό». Όμως ενώ τα Ιουδαιοχριστιανικά κείμενα διδάσκουν αυτά τα αφύσικα και ανεφάρμοστα στα παιδάκια των λοιπών εθνοτήτων –και φυσικά και στα Ελληνόπουλα- τα Εβραιάκια του Ισραήλ και των απανταχού Εβραϊκών Κοινοτήτων στα σχολεία τους διδάσκονται εντελώς διαφορετικά πράγματα από τα «ιερά τους βιβλία», δηλαδή ότι «ο Εβραίος πρέπει να δανείζει (με τόκο φυσικά) και ποτέ να μην δανείζεται » κ.α
Τα δύο αυτά αποσπάσματα αποτελούν το βαρύ οπλοστάσιο του Χριστιανισμού, όπως γράφει στα βιβλία του ο συγγραφέας-ερευνητής κ. Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης:
«Το βιβλίο που η Εκκλησία σου δεν θέλεις να διαβάσεις» και «Δεκαπέντε Εσταυρωμένοι και Αναστημένοι Σωτήρες», Εκδόσεις Δαδούχος Τ.Θ. 50132, Τ.Κ. 54013 Θεσσαλονίκη, τηλ.κιν.6945638884.
Από τη μία μας παρουσιάζουν τον Παύλο (Σαούλ) να δίνει την πρώτη του εντολή για την καταστροφή του Ελληνικού Πολιτισμού, γιατί όταν πήγε στην Αθήνα «παρωξύνετο το πνεύμα του» δηλαδή ερεθίζετο το πνεύμα του, διότι έβλεπε όλη την Αθήνα γεμάτη αγάλματα (Πράξεις ΙΖ΄ 16), το ίδιο «παρωξυσμένο πνεύμα» είχαν και οι Πατέρες της Εκκλησίας και το ποίμνιό τους, όταν κατέστρεφαν τα έργα τέχνης και γνώσης των Ελλήνων, επιβάλλοντας έτσι την Ιουδαϊκή θρησκεία στους Έλληνες, (δεν μπορώ να παραθέσω παραπομπές για τις καταστροφές των χριστιανών, «που το πνεύμα τους παρωξύνετο» και κατέστρεφαν κάθε τι Ελληνικό, γιατί θα απαιτηθεί πολύς χώρος
Με την εντολή αυτή της διανομής των ιματίων των πιστών στους μη έχοντες , συνέβη το εξής παράδοξο οι Εβραίοι συγκέντρωσαν τον παγκόσμιο πλούτο και οι χριστιανοί έγιναν οικονομικοί «όμηροι» των Εβραίων. Να σημειωθεί ότι η εντολή αυτή απευθύνετο μόνον στους χριστιανούς και όχι στους Εβραίους , τις συνέπειες της οποίας πληρώνει σήμερα η ανθρωπότης με βαρύ φόρο αίματος , παγκόσμιων πολέμων και ασύλληπτων καταστροφών.
Από την άλλη, έρχεται μία ακόμη πιο τρομερή εντολή από τον «Υιό του Ανθρώπου», που επιβάλλει την πλήρη οικονομική εξουθένωση των Ελλήνων. Όταν οι Έλληνες και οι λοιποί Ευρωπαίοι χριστιανοί απαγορευόταν δια θεϊκού και παπικού ροπάλου να δανείζουν, οι παμπόνηροι Εβραίοι δάνειζαν αφειδώς τους χριστιανούς κατά τον Μεσαίωνα και συνεχίζουν την δουλειά αυτή ως σήμερα. Ετσι πλούτιζαν και συνεχίζουν να πλουτίζουν αθεμίτως σε βάρος όλων των λαών του κόσμου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο συγκέντρωσαν τεράστιες περιουσίες και σήμερον θεωρούνται οι πλουσιότεροι και ισχυρότεροι άνθρωποι του κόσμου. Με την βιομηχανική επανάσταση αυτοί μετεβλήθησαν σε τραπεζίτες , μεγαλοχρηματιστές, μεγαλοεκδότες, κεφαλαιοκράτες και μεγαλοβιομηχάνους . Στο μεταξύ με τα αμύθητα πλούτη τους εξαγόρασαν τίτλους τιμής στην Ευρώπη-και ιδιαίτερως στην Βρετανία- και έτσι μπόρεσαν να ελέγξουν και τις πολιτικές εξελίξεις της Ευρώπης και του κόσμου. Πολιτική όμως χωρίς τον επηρεασμό της κοινής γνώμης δεν μπορεί να υπάρξει. Γι’ αυτό εξαγόρασαν τα κυριότερα ΜΜΕ σε παγκόσμια κλίμακα. Με την άνοδο της Αμερικής δεν άργησαν να εγκατασταθούν εκεί και να ελέγξουν το κεφάλαιο , την πολιτική και τα μίντια της υπερδύναμης.

Αλλά ας επανέλθουμε μετά την μικρή αυτή παρέκβαση στο θέμα μας της απατηλής δήθεν σπουδής των Ελληνικών από Εβραϊκά βιβλία.
Το πιο εξοργιστικό όμως είναι πως τα κείμενα αυτά δεν ανήκουν στο βιβλίο των Θρησκευτικών, αλλά έχουν επιβληθεί στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών ως κείμενα της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας.

Ο Μανώλης Τριανταφυλλίδης στα «Άπαντά του» (1963), θεωρεί τη γλώσσα του Ευαγγελίου γεμάτη σολοικισμούς, βαρβαρισμούς και κάθε είδους λάθη, αλλά και γεμάτη από ξένες λέξεις (Εβραϊκές), όπως αλληλούια, αμήν, ιλί ιλί λαμά σαβαχθανί, κ.λπ. Οι σύγχρονοι προπαγανδιστές της θρησκείας της αγάπης από τους χριστιανομαρξιστές (Σαββόπουλο, Ζουράρι, Κανέλλη και λοιπούς), ως τους χριστιανο-ακροδεξιούς (Σακέττο, Γεωργιάδη, Γιώργο Καρατζαφέρη, Πλεύρη) ακολουθούν την ίδια μέθοδο, για να διασώσουν τη χριστιανική τυραννία. Ντύνουν τη Σημιτική αυτή θρησκεία με Ελληνικό ένδυμα. Η ανησυχία του προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας είναι εμφανής , στα άρθρα του στον ημερήσιο τύπο, όπου θέλει να συνταυτίσει τον Ελληνισμό με την Ορθοδοξία. Ομως ούτε αυτός ούτε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως έχουν το θάρρος να ζητήσουν συγνώμη απο τον Ελληνισμό για την φυσική και πνευματική Γενοκτονία κατά του λαού αυτού, η οποία συνεχίζεται με τους αφορισμούς κατά την εορτή της Ορθοδοξίας και τις λοιδωρίες κατά των Ελλήνων φιλοσόφων στους Χαιρετισμούς και στις Κυριακάτικες λειτουργίες . Και αυτά δεν τα λέμε εμείς οι ονομαζόμενοι εθνικοί-και σύμφωνα με την πρόσφατη εγκύκλειο του κ. Χριστοδούλου νέοι «Διοκλητιανοί»- αλλά διαπρεπείς και φωτισμένοι θεολόγοι .

Τώρα ο Χριστός δεν είναι απόγονος της φυλής του Δαυίδ αλλά ένας Έλληνας, ψηλός με γαλάζια μάτια, σε πείσμα ακόμη και των ιερών τους βιβλίων.
Οι μαθητές αυτοί του Γκέμπελς, περιφρονώντας την κοινή λογική και την αλήθεια καταβάλλουν μια ύστατη προσπάθεια παραπλάνησης. Δυστυχώς γι ‘αυτούς η αλήθεια και η δημοκρατία λειτουργούσαν πάντοτε εις βάρος τους.

Ο Έλληνας σήμερα μπορεί να διαβάζει και να μαθαίνει. Με την εισαγωγή του Διαδικτύου ένας χείμαρος πληροφοριών άρχισε να φθάνει ως τον τελευταίο απλό άνθρωπο . Ολα στο διαδίκτυο είναι υπό συζήτηση και τίποτα δεν είναι ταμπού. Εδώ ισχύει το ερεύνα και ρίχνε φως παντού να φωτισθεί το παν. Ο, τι είναι ευεργετικό για τον νέο Ειρηνικό Πολιτισμό που είναι υπό κατασκευή το κρατάμε και ότι είναι άχρηστο , επιβλαβές , ψεύτικο και επικίνδυνο για την ψυχή και το πνεύμα απορρίπτεται. Ο Ελληνισμός μέσα απο την έρευνα αυτή πέρασε με άριστα γιατί χαράζει τις συντεταγμένες του αυριανού πολιτισμού μας. Αντίθετα οι τρεις Εβραιογενείς θρησκείες(Χριστιανισμός –Ιουδαισμός -Ισλαμισμός) είναι επιβλαβείς, διχαστικές, ρατσιστικές, δογματικές και αντιεπιστιμονικές θρησκείες. Το κοινό τους γερνά και πεθαίνει. Μόνη τους σωτηρία ήτο να γεμίσουν την Ελλάδα με χριστιανοταλεμπάν από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Άλλά και γι’ αυτούς ο ψευτο-πατριωτισμός των Χριστόδουλων αρχίζει να εκπνέει. Κι ο ίδιος πολύ καλά γνωρίζει -και κατά καιρούς το έχει παραδεχθεί- πως ο πατριωτισμός είναι αίρεση. Για τους Εβραιοχριστιανούς σημασία δεν είναι να είσαι Ελληνας, αλλά Χριστιανός. Ομως ο Χριστιανισμός είναι διεθνιστικός που δεν γνωρίζει πατρίδα, σύνορα, φυλές, χρώματα κ.ο.κ. Αν ήτο μιά πνευματική θρησκεία θα τον επικροτούσαμε παρά την καταγωγή του . Ομως αυτός είναι στην βάση του υλιστικός, ουτοπιστικός, καταπιεστικός , χειρότερος και από τον διεθνιστικό κομμουνισμό , ο οποίος κράτησε 75 σχεδόν χρόνια. Τα ηθικά και οικονομικά σκάνδαλα και η διαφθορά που πάντα περιβάλλει την Εκκλησία έχουν γεμίσει με ζόφο και δυσωδία την Ελληνική κοινωνία. Παντού είναι χωμένη η Εκκλησία εκμεταλλευόμενη οικονομικά τους πιστούς εκμαυλίζοντας με το πνευματικό σκοτάδι αυτόν τον έρημο τόπο . Η διαπλοκή Κράτους-Εκκλησίας απετέλεσε την τροχοπέδη της Ελληνικής κοινωνίας .
Όμως ο Ελληνισμός ακόμη κι’ αν ξεριζωθεί σ’ αυτόν τον τόπο από τις κατοχικές δυνάμεις, που ασχημονούν σε βάρος των Ελλήνων, δεν θα πεθάνει. Και τούτο διότι ο Ελληνισμός είναι ιδέα και πνεύμα με βαθειές ρίζες σε όλη την οικουμένη. Η Ελληνική Γλώσσα είναι ο φορέας αυτού του υπέρτατου πνεύματος και έχει αποτυπωθεί σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, εμπλουτίζοντας τες με τις λέξεις της επιστήμης, της φιλοσοφίας, της ιατρικής και της σύγχρονης τεχνολογίας. Είναι η γλώσσα των πιό προηγμένων Ηλεκτρονικών Υπολογιστών .
Ο Ελληνισμός λοιπόν ούτε δολοφονείται , ούτε φυλακίζεται, ούτε εξορίζεται , ούτε σταματά με απαγορεύσεις της Νέας Τάξεως Πραγμάτων και τέλος ούτε πεθαίνει. Ο Ελληνισμός και η Ελληνική Γλώσσα είναι φορέας και τρόπος μιάς πολιτισμένης και ευχάριστης ζωής. Γι’ αυτό αναβιώνει εκπολιτίζει και φωτίζει και πάλι τον παρηκμασμένο μας κόσμο .
Τo Μυστήριο του Ελληνικού Αλφαβήτου.

Στο Ελληνικό Αλφάβητο υπάρχει πανάρχαια κάτι που μοιάζει με προσευχή και επίκληση και λειτουργεί μυστικά μέσα σ’ αυτό από καταβολής του. Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης. Σύμφωνα με αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα F ) ακούγονται και γράφονται ως εξής:
ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ - ΗΤΑ - ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ - ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ - ΨΙ - ΩΜΕΓΑ.
Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης, έχουμε τα ακόλουθα:
“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!”
Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του Φωτός:

“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.
ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,
Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ
ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,
Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ
ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,
ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,
Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)”.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Ποτέ κανένας λαός δεν υπέστη τον ακρωτηριασμό και τις αλλεπάλληλες γενοκτονίες που έχει υποστεί ο μαρτυρικός Ελληνικός λαός. Πληρώνει βλέπετε το τίμημα γιατί έδωσε στον κόσμο τον πολιτισμό (Προκατακλυσμιαίο, Πελασγικό-Μινυακό, Μινωικό- Μυκηναϊκό, Κλασσικό, Αλεξανδρινό, Αναγεννησιακό ) Σεβόμενοι την μακραίωνη συνέχεια του Γένους μας θα βάλουμε μέσα και την Βυζαντινή Εποχή, παρά τα όσα αρνητικά της γνωρίσματα. Ακρωτηριάζουν λοιπόν : α/ την Ιστορία (Ομηρική-Αρχαία-Βυζαντινή-Νέα κ. α), β/ τη γλώσσα (Κλασσική,- Καθαρεύουσα-Δημοτική κλπ), γ/ την ταυτότητα μας(Αρχαίο-Έλληνες, Νέο-Έλληνες αλλά και Ελλαδίτες –Απόδημοι-Ελληνοαμερικανοί –Ρωσσοπόντιοι- Κύπριοι κλπ) δ/ Τον πολιτισμό μας τον τεμαχίζουν σε φέτες, ώστε να μας αποξενώνουν από τις προ του 1821 εποχές, ωσάν να μην υπήρχαμε τότε. ε/ Τεμαχίζουν ακόμη και την Ελλάδα ‘δίκην μπακλαβά’ σε Μακεδονία, Νησιά Ανατ. Αιγαίου, Βόρειο Ήπειρο, Κύπρο κλπ για να αμφισβητήσουν την Ελληνικότητα τους . Ο Αμερικανο-Εβραίος αρχισιωνιστής Χένρυ Κίσσιγκερ ζήτησε να μας πλήξουν στη γλώσσα, την ιστορία , την θρησκεία , τα ήθη-έθιμα και την παράδοση μας. Έτσι ελπίζουν ότι πολύ σύντομα θα σβήσουμε ως έθνος. Και δυστυχώς οι εξουσιαστές μας με τις συνεχείς «εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις» κατέστρεψαν τη γλώσσα και την ιστορία μας. Η λεξιπενία των παιδιών μας έφθασε στο 60%. Τα έχουν ξεκόψει από τους αρχαίους και νεωτέρους συγγραφείς και διδασκάλους του γένους. Πως θα μεταφράσουν την τεράστια Ελληνική Γραμματεία, ακόμη κι’ αυτήν που έχει γραφεί στην δημοτική ; Πώς θα διαβάσουν τη γλώσσα των μεγάλων δημοτικιστών φιλολόγων, ποιητών πεζογράφων : Κάλβο, Βαλαωρίτη, Παλαμά, Καβάφη, Σικελιανό, Σεφέρη, Ελύτη και πολύ περισσότερο των παλαιοτέρων: Κοραή, Σολωμό, Ροΐδης, Λασκαράτο, Παπαδιαμάντη, Καρκαβίτσα και άλλων ; Τώρα έχουν εισάγει μια δυσνόητη, κακοτράχαλη, βαρβαρική γλώσσα που σε λίγο αντί για σκεπτόμενους και ομιλούντας ανθρώπους θα παράγει γρυλίζοντας ζουγκλαίους πιθήκους . Πως θα συνεννοούνται τα παιδιά μας με αυτήν την ακατανόητη γλώσσα ;
Αγνοήσαμε αυτό που είπε ο Heisenberg :”στην Ελληνική γλώσσα υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία μεταξύ της λέξης και του εννοιολογικού της περιεχομένου” Ασφαλώς θα υπάρξει τρομακτική σύγχυση και νοητικό χάος. Έχουν διαπράξει το μεγαλύτερο ως τώρα έγκλημα κατά της γλώσσας μας και η κάθε κυβέρνηση οφείλει να το αντιμετωπίσει . Τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρει : 1/ η Ελληνική διανόηση – αν φυσικά υπάρχει τέτοια-διότι παρεδόθη αμαχητί. Αυτή έχει πουληθεί στο κατεστημένο(ντόπιο και ξένο) για 40 αργύρια και για μια κρατικοδίαιτη θεσούλα. Αυτοί δε με τις διασυνδέσεις της με τις ξένες ύποπτες απόκρυφες οργανώσεις απεργάζονται τον πνευματικό μας όλεθρο. 2/ Η Ελληνική Πολιτεία-από του ανωτάτου άρχοντος μέχρι των Πολιτικών Κομμάτων-που κυβέρνησαν τη χώρα εδώ και 30 χρόνια. 3/ Οι εκπαιδευτικοί μας που δεν αντιστάθηκαν. Και μας στενοχωρεί που «ειδικοί» επιστήμονες επαναλαμβάνουν τα ανιστόρητα ψεύδη περί «Φοινίκων», «Ινδοευρωπαίων», και οι ιερείς τα περί των «προπατόρων ημών…». Αυτά χωρίς προγονολατρεία. Έλεος !!!


ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΟΥΔΑΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ


Ο Γεώργιος Γρηγιορομιχελάκης γράφει για την γλώσσα:
Προσφάτως, μελετώντας το βιβλίο της Α΄ Γυμνασίου του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων «Αρχαία Ελληνική Γλώσσα», με έκπληξη διαπίστωσα πως σ’ αυτό συμπεριλαμβάνονται πλήθος κειμένων από την Καινή Διαθήκη.
Ανάμεσα σ’ αυτά δύο, που αποτελούν τους στυλοβάτες της Χριστιανικής
προπαγάνδας.
Το πρώτο (Πράξεις ΙΖ΄ 22-28) είναι η περίφημη ψευδολογία του Παύλου (Σαούλ) για την υποτιθέμενη επιγραφή στον «Άγνωστο Θεό».
Το δεύτερο (Ματθαίος ΙΘ΄ 16-23) αναφέρεται στην εντολή του Ιησού (ή
του Χριστιανικού Ιερατείου): «αν θέλεις να είσαι τέλειος, μοίρασε τα
υπάρχοντά σου στους φτωχούς και θα αποκτήσεις θησαυρό στον ουρανό».
Τα δύο αυτά αποσπάσματα αποτελούν το βαρύ οπλοστάσιο του
Χριστιανισμού, όπως γράφω στα βιβλία μου «Το βιβλίο που η Εκκλησία σου δεν
θέλεις να διαβάσεις» και «Δεκαπέντε Εσταυρωμένοι και Αναστημένοι Σωτήρες»,
Εκδόσεις Δαδούχος Τ.Θ. 50132, Τ.Κ. 54013 Θεσσαλονίκη, τηλ.κιν.6945638884.
Από τη μία μας παρουσιάζουν τον Παύλο (Σαούλ) να δίνει την πρώτη του εντολή για την καταστροφή του Ελληνικού Πολιτισμού, γιατί όταν πήγε στην Αθήνα «παρωξύνετο το πνεύμα του» δηλαδή ερεθίζετο το πνεύμα του, διότι έβλεπε όλη την Αθήνα γεμάτη αγάλματα (Πράξεις ΙΖ΄ 16), το ίδιο «παρωξυσμένο πνεύμα» είχαν και οι Πατέρες της Εκκλησίας και το ποίμνιό τους, όταν κατέστρεφαν τα έργα τέχνης και γνώσης των Ελλήνων, επιβάλλοντας έτσι την Ιουδαϊκή θρησκεία στους Έλληνες, (δεν μπορώ να παραθέσω παραπομπές για τις καταστροφές των χριστιανών, «που το πνεύμα τους παρωξύνετο» και κατέστρεφαν κάθε τι Ελληνικό, γιατί τότε θα πάψει να είναι επιστολή και θα έχει γίνει σίγουρα βιβλίο.

Από την άλλη, έρχεται μία ακόμη πιο τρομερή εντολή από τον «Υιό του
Ανθρώπου», που επιβάλλει την πλήρη οικονομική εξουθένωση των Ελλήνων. Το πιο εξοργιστικό όμως είναι πως τα κείμενα αυτά δεν ανήκουν στο βιβλίο των Θρησκευτικών, αλλά έχουν επιβληθεί στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών ως κείμενα της Αρχαίας Ελληνικής
Ο Μανώλης Τριανταφυλλίδης στα «Άπαντά του» (1963), θεωρεί τη γλώσσα του Ευαγγελίου γεμάτη σολοικισμούς, βαρβαρισμούς και κάθε είδους λάθη, αλλά και γεμάτη από ξένες λέξεις (Εβραϊκές), όπως αλληλούια, αμήν, ιλί ιλί λαμά σαβαχθανί, κ.λπ.
Οι σύγχρονοι προπαγανδιστές της θρησκείας της αγάπης από τους
χριστιανομαρξιστές (Σαββόπουλο, Ζουράρι, Κανέλλη και λοιπούς), ως τους χριστιανο-ακροδεξιούς (Σακέττο, Γεωργιάδη, Γιώργο Καρατζαφέρη, Πλεύρη) ακολουθούν την ίδια μέθοδο, για να διασώσουν τη χριστιανική τυραννία. Ντύνουν τη Σημιτική αυτή θρησκεία με Ελληνικό ένδυμα.
Τώρα ο Χριστός δεν είναι απόγονος της φυλής του Δαυίδ αλλά ένας
Έλληνας, ψηλός με γαλάζια μάτια, σε πείσμα ακόμη και των ιερών τους βιβλίων. Οι μαθητές αυτοί του Γκέμπελς, περιφρονώντας την κοινή λογική και την αλήθεια καταβάλλουν μια ύστατη προσπάθεια παραπλάνησης. Δυστυχώς γι’ αυτούς η αλήθεια και η δημοκρατία λειτουργούσαν πάντοτε εις βάρος τους.
Ο Έλληνας σήμερα μπορεί να διαβάζει και να μαθαίνει. Το κοινό τους
γερνά και πεθαίνει. Μόνη τους σωτηρία να γεμίσουν την Ελλάδα με
χριστιανοταλιμπάν από την Σοβιετική Ένωση. Άλλωστε γι’αυτούς ο
ψευτο-πατριωτισμός του Χριστόδουλου αρχίζει να εκπνέει. Κι ο ίδιος πολύ καλά γνωρίζει και κατά καιρούς το έχει παραδεχθεί, πως ο πατριωτισμός είναι αίρεση. Αντίθετα άλλα παιδιά στο δυτικό κόσμο –και όχι μόνον- μαθαίνουν την Ιλιάδα και Οδύσσεια για να ξεφύγουν από την αμάθεια, την θεοκρατία, την καθυστέρηση και το εβραϊκό σκοτάδι.



Η ΘΕΪΚΗ ΛΑΛΙΑ ΜΑΣ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Όταν ένας λαός χάσει το όραμα του είναι επόμενο να χάσει και την γλώσσα του , διότι αυτά πάνε μαζί.. Χωρίς όμως την γλώσσα του είναι καταδικασμένος να πέσει σε πνευματική αφασία και αλογία, που τον οδηγεί στην εξαφάνιση . Όταν οι Εβραίοι του Ισραήλ επανέφεραν τα αρχαία Εβραϊκά, εμείς με την «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση » του κ. Γ. Ράλλη : α/ Καταργήσαμε την καθαρεύουσα και πέσαμε στην μαλιαρή . β/ Καταργήσαμε τους τόνους και πέσαμε στο μονοτονικό. Αποτέλεσμα αυτού του εθνικού εγκλήματος είναι η αποξένωση των παιδιών μας από τα ιδανικά και τις αξίες της μακραίωνης φυλής μας και η αναζήτηση μεταμοντέρνων υποπροϊόντων σε ξένες υποκουλτούρες. Κι’ όμως οι σοφότεροι άνδρες αυτού του Έθνους έγραψαν για την γλώσσα μας τα πιο σπουδαία πράγματα :
-Μονάχη έγνοια η Γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…Εγώ είμαι υπέρ του παλαιού συστήματος , εναντίον του μονοτονικού και υπέρ της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών…Η σημερινή κακοποίηση της γλώσσης με ενοχλεί και αισθητικά. Θέλω να δω γραμμένο το «Καφενείον» με ‘ν’ κι’ ας μην προφέρουμε το ‘ν’. Τώρα όλες οι λέξεις έχουν μια τρύπα. Οδυσ. Ελύτης
-Η μουσικότητα της Ελληνικής γλώσσης είναι εφάμιλλη της Συμπαντικής Γιάν. Ξενάκης
-Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως θ ελιχθώ προς τα πάνω όπως ένα ρυάκι που μουρμουρίζει. Κι’ αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους θα τους μιλήσω Ελληνικά επειδή δεν ξέρουνε άλλη γλώσσα. Μιλάνε μεταξύ τους μουσική. Νίκος Βρετάκος
- Η δημοτική κινδυνεύει περισσότερο απ’ τους φίλους της και όχι από τους εχθρούς της. Ευάγ. Παπανούτσος
- Κάθε έξωθεν επέμβαση δεν είναι μόνον εγκληματική εις βάρος της γλώσσης , δηλαδή εις βάρος ενός πολύτιμου εθνικού κυττάρου αλλά είναι και βλακώδης. Μια από τις πρόσφατες δυναμιτιστικές απόπειρες εναντίον της γλώσσας μας είναι και το περιβόητο μονοτονικό. Αντώνης Σαμαράκης
Ας μην ξεχνούμε ότι οι γλώσσες δεν νομοθετούνται…τις πλάθουν οι ελεύθεροι λαοί και κυρίως οι λογοτέχνες. Ας ελπίσουμε ότι ο λαός δεν θα ξεστρατίσει από τον δρόμο της ακρίβειας και μουσικότητας της Ελληνικής γλώσσης. Κωνστ. Τσάτσος
Όμως το έγκλημα τώρα είναι τετελεσμένο και κανείς δεν τολμάει να το επανορθώσει. Ακόμη και ο δήθεν κοπτόμενος για τον Ελληνισμό αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος έριξε κι’ αυτός τον λίθο του αναθέματος με την κατάργηση της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης των ευαγγελίων. Αλλά η ανταπόδοση ήλθε ακαριαία από τα «(α)πνευματικά» του τέκνα . Το ζήτημα των τόνων είναι πολύπλευρο και πολύπλοκο, ας μην το αντιμετωπίζουμε απλοϊκά και υπεραπλουστευμένα, ούτε φανατικά και επιτιμητικά γι' αυτό που οι άλλοι επιλέγουν. Η επόμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ας είναι αυτή που δεν έκανε ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης, επειδή τον πολέμησε με μανία το Ιουδαιοχριστιανικό Ιερατείο και η Μασονία. Από την σωστή διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσης θα αρχίσει η αναγέννηση του Έθνους.
http://www.achilleous.com
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/




ΟΤΑΝ Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ,
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ!...

ΜΕΡΟΣ 2ο


Τό θέμα τής Φοινικικής προελεύσεως τού Αλφαβήτου είχε δημιουργήσει σύγχυση καί κατά τήν Αρχαιότητα. Η σύγχυση προήλθε από τήν παρανόηση ορισμένων συγγραφέων, τής Μυθο-ιστορικής Εθνικότητος καί προελεύσεως τού Αργείου (καί άρα Έλληνος) Κάδμου, (υιού τού Αγήνορος, εγγονού τού Διός καί τής Ιούς, δισέγγονου τού Ινάχου, προ-Ωγύγιου βασιλέως του Άργους) καί πάππου τού Διονύσου, εισαγωγέως κατά μία άποψη των γραμμάτων (Διόδωρος, 5, 57,5: πολλαίς ύστερον γενεαίς, (τού Κατακλυσμού) Κάδμος ο Αγήνορος, εκ τής Φοινίκης πρώτος υπελήφθη κομίσαι γράμματα είς τήν Ελλάδαν Καί απ' εκείνου τό λοιπόν οι Έλληνες έδοξαν αεί τι προσευρίσκειν περί τών γραμμάτων, κοινής τινος αγνοίας (λόγω τού Κατακλυσμού) κατεχούσης τούς Έλληνας). Κατά τήν άλλη άποψη, που αναφέρεται από τούς περισσοτέρους (Λουκιανός, Διόδωρος, Φιλόστρατος, κ.α.), δημιουργός τους ήταν ο Παλαμίδης, γιός τού Ναυπλίου καί ήρωας τού Τρωϊκού πολέμου. Μια Τρίτη, που αναφέρεται επίσης από τόν Διόδωρο λέει: "Γράμματα μέν γε πρώτος Ορφεύς εξήνεγκεν παρά Μουσών μαθών." Η μεγαλύτερη βάση δόθηκε σέ μία φράση τού Ηροδότου, η οποία όμως, εκούσια ή ακούσια, ερμηνεύτηκε μέ λανθασμένη στίξη. Βέβαια ο Ηρόδοτος (Τερψιχόρη, 58), ο οποίος πολλές φορές όπως έχει αποδειχθεί έπεσε θύμα παραπληροφορήσεως, δείχνοντας συχνά μειωμένη δυνατότητα αξιολογήσεως, εκφράζει, όπως δηλώνει, (ως εμοί δοκείν) προσωπική του άποψη, κι όχι αποδεκτό ιστορικό γεγονός. Ο ίδιος ο Ηρόδοτος πάλι, (Ευτέρπη, 145) μάς λέει: "Διονύσω μέν νύν τώ εκ Σεμέλης τής Κάδμου, λεγομένω γενέσθαι κατά εξακόσεα έτεα καί χίλια, μάλιστα έστι ες εμέ." Αν υπολογίσουμε ότι ως παππούς τού Διονύσου προηγήθηκε κατά 50 χρόνια κι ότι ο Ηρόδοτος γεννήθηκε τό 484 π.Χ., τότε ο Κάδμος γεννήθηκε τό 2.134 π.Χ. ... καί μετέφερε τό αλφάβητο ενός Λαού που πρωτοεμφανίζεται στήν Ιστορία τόν 13ο αιώνα, δηλαδή 800 χρόνια μετά! Τό συμπέρασμα είναι κι εδώ, ότι καί πάλι, μιά θεωρία εστηρίχθη επιλεκτικά καί αβασάνιστα, στίς λιγότερες ενδείξεις κι αγνόησε τίς περισσότερες. Κι επί πλέον απεδέχθη, όπως θά δούμε αμέσως παρακάτω, τό παράλογο κι αγνόησε τό λογικό. Πέραν τού ότι ιδρυτής τής Φοινίκης, κατά τήν Μυθολογική ιστορία ήταν ο Φοίνιξ, ο γιός τού Ινάχου από τό Άργος, συνεπώς Έλλην (ή αν θέλετε, Πελασγός ή Πρωτο-Έλλην ή Αιγηίτης ή προ-Σελήνιος Αρκάς ή Δραβίδης ή ...), πόλεις μέ τό όνομα "Φοινίκη", αναφέρονται παλαιότατες καί στήν Ελλάδα (Ήπειρος, Θεσσαλία, κ.α.). Είναι λοιπόν λογικό η μεταγενέστερη Φοινίκη τής Συρίας, νά ήταν αρχικά αποικία μιάς προγενέστερης Φοινίκης τής Ελλάδος, καί περικυκλωμένη από γείτονες Σημίτες, εκσημιτίσθηκε. Οι Σημίτες Φοίνικες πρωτοεμφανίζονται στήν Ιστορία τόν 13ο αιώνα, ακμάζουν όμως τόν 9ο καί 8ο. Οι μόνες τους δραστηριότητες ήσαν τό Ναυτικό εμπόριο κι η χάριν αυτού, βιοτεχνία. Δέν συνέγραψαν ούτε ένα Λογοτεχνικό ή Φιλοσοφικό κείμενο. Ούτε ένα ποιητικό ή Θεατρικό ή ιστορικό έργο. Τά μόνα τους γραπτά (καί μάλιστα μέ συλλαβικό κι όχι φθογγικό αλφάβητο) ήσαν εμπορικές αναφορές καί λογαριασμοί. Τά αρχιτεκτονικά καί εικαστικά τους έργα, ανάξια λόγου κι η ηθική φήμη τους, στούς λαούς που, εμπορικά καί μόνο, συναλλάσσονταν, πολύ κακή. Από τήν άλλη μεριά, οι Αιγαίοι, Έλληνες καί πρωτο-Έλληνες, μέ (επί πολλές χιλιετίες γιά μάς, ή έστω 2.000 χρόνια γιά τούς άλλους) πληθωρικά, όλα τά πολιτισμικά στοιχεία, που αναφέραμε καί που έλειπαν από τούς Φοίνικες. Κι έρχονται οι φωστήρες "επιστήμονες", Φοινικιστές, νά μάς πείσουν, πέραν τής κοινής λογικής, ότι οι απολίτιστοι δίδαξαν γραφή καί γλώσσα στούς πολιτισμένους! Οι αγραφότατοι στούς πολυγραφότατους! Κι ας βρέθηκαν στήν Ελλάδα, επιγραφές με "Φοινίκια γράμματα", επιστημονικά χρονολογημένες πολλές χιλιετίες πρίν τήν εμφάνιση τών "εφευρετών τους", όπως αυτή του Δισπηλιού (5.260 π.Χ.). Κι ας αναφέρεται πως αλληλογραφούσαν μέ τήν Λιβύη, οι σύγχρονοι, τού Ωγύγου, Ίναχος καί Φορωνεύς.

Δική μας αντεξελικτική, άποψη είναι ότι η ιερή καί τέλεια διαμορφωμένη γιά νοητική, κι όχι μόνο καθημερινή, χρήση, Ελληνική γλώσσα, ήταν προκατακλυσμιαία, χάθηκε στήν ολοκληρωτική καταβύθιση τού Αιγαίου χώρου (Πλάτων, Τίμαιος 23 &,.) καί επανεισήχθη από τίς δεξαμενές γνώσεως των θυγατρικών Ιερατείων τών διασωθησών αποικιών. Η Γραμμικές Α και Β δέν ήταν παρά αναμενόμενες προσπάθειες βαθμιαίας επανασυστάσεως, μέσα από κυτταρικές μνήμες, τής χαμένης γνώσεως. Απόδειξις τούτου, οι πήλινες πινακίδες τού ανακτόρου τού Ραμσή Γ? (1184-1153 π.Χ.), στό Τέλ-ελ-Γιαχουντίγια καί στό Κουντίρ, τού Δέλτα τού Νείλου (F.L.Grifith: Οι αρχαιότητες τού Τέλ-ελ-Γιαχουντίγια). Η χρονολόγησή τους στίς αρχές τού 12ου αιώνα π.Χ. δέν αμφισβητείται από κανέναν. Φέρουν όμως Ελληνικά γράμματα τής εποχής... τού Πλάτωνος! Πώς είναι δυνατόν τόν 12ο αιώνα νά βρίσκουμε γράμματα τής εξελίξεως τού 4ου, όταν τά πρόδρομά τους πρωτοεμφανίζονται στόν Ελληνικό χώρο τον 7ο καί οι υποτιθέμενοι εφευρέτες τους τά εδημιούργησαν τόν 9ο ή 8ο; Ακόμη ένα Αρχαιολογικό αδιέξοδο λοιπόν! Που δέν οδήγησε βέβαια στήν απόρριψη τής Φοινικικής θεωρίας!!! Αντίθετα, ακόμη, μάταια ψάχνουν μιά μέθοδο χρονολογήσεως που νά αμφισβητή όλες τίς άλλες που εχρησιμοποιήθησαν, γιά νά αποδείξουν ότι τά γράμματα εχαράχτησαν τήν εποχή κάποιου Πτολεμαίου. Είναι κι αυτή μιά άποψις καί μιά συχνή τακτική. Νά μή δημιουργούν τά ευρήματα τίς θεωρίες, αλλά αντίθετα οι θεωρίες τά ευρήματα! Τό τρίτο δόγμα τής κατεστημένης Αρχαιολογικής Ιστορίας, είναι όπως προαναφέραμε, αυτό τής ελαχιστοποιήσεως τού χρονικού βάθους τής ιστορίας τού Ελληνικού Πολιτισμού. Η χρονολόγησις τής λεγομένης προϊστορίας, είναι ομολογουμένως δυσκολότατη. Οι γεωλογικές ανακατατάξεις που ακολούθησαν τόν αναμφισβήτητο ιστορικά, κατακλυσμό, όπως ήταν φυσικό, δέν επέτρεψαν μαρτυρίες τού προηγηθέντος μεγάλου Πολιτισμού. Μπορούμε νά βασιστούμε μόνο σέ καταγραμμένες πολύ αργότερα μνήμες καί παραδόσεις που συγκροτούν τήν Μυθολογική ιστορία, τήν οποία βέβαια η "επιστημονική" Αρχαιολογία, δέν αποδέχεται. Μπορούμε όμως, σέ πολλές περιπτώσεις νά επαληθεύσουμε τά ιστορούμενα μέ επιστημονικά αδιάσειστα, Γεωλογικά, Γεωμορφολογικά, Ανθρωπολογικά καί Αστρονομικά στοιχεία.

Σταθμοί γιά τήν χρονολόγηση είναι πρώτιστα ο τελευταίος κατακλυσμός, ο τού Δευκαλίωνος, καί είναι επίσης ο Τρωϊκός πόλεμος, η συγγραφή τών Ορφικών καί η συσχέτιση τών χρονικών παρουσιών Ηρώων, Βασιλέων, Γεναρχών στόν Ελληνικό αλλά καί Αιγυπτιακό, Μικρασιατικό καί Ινδικό χώρο. Κατακλυσμοί, όπως αναφέρει ο Πλάτων (Τίμαιος 23), έγιναν πολλοί. Όλοι οι Λαοί έχουν καταγράψει στίς Μυθολογίες τους, έναν. Τον τελευταίο, αυτόν τού Δευκαλίωνος, τού έπους τού Γκιλγκαμές, τού Νώε κτλ. Οι Έλληνες είναι οι μόνοι που διατηρούν Μυθολογοποιημένες μνήμες τριών: Τού Δαρδάνου, τού Ωγύγου καί τού Δευκαλίωνος. Ο τελευταίος, σύμφωνα μέ τά λεγόμενα τών Ιερέων τής Νηΐθ (Αθηνάς), στήν Σαΐδα της Κάτω Αιγύπτου, πρός τόν Σόλωνα (Τίμαιος 23), συνετελέσθη αμέσως μετά τήν μεγίστη σύγκρουση (ίσως καί εξ αιτίας της) τών Αιγαιητών πρωτο-Ελλήνων καί τών Ατλαντίδων, κατά τό 9.500 π.Χ., περίπου. Τό γεγονός περιγράφεται κι από τόν Απολλόδωρο (Α, VII, 2) όταν "... τά κατά τήν Θεσσαλίαν όρη διέστη". Οι Γεωλόγοι χρονολογούν τήν διάσταση αυτή, του Ολύμπου καί τής Όσσης, γύρω στό 10.000 π.Χ. Τήν ίδια εποχή χρονολογούν καί τήν έκχυση τής Θεσσαλικής λίμνης (Θεσσαλία= θέσις Αλός) (τήν δε Θεσσαλίην λόγος εστί τό παλαιόν είναι λίμνην. Ηροδ. Ζ, 129), στόν καταβυθισθέντα Αιγαίο χώρο. Οι ερευνητές West, Bouval καί Chankok, μέ τήν βοήθεια υπολογιστού καί εκτιμώντας χρονικά καί σχηματικά, τήν Μετάπτωση τών αστερισμών, λόγω τής μετατοπίσεως του άξονος τής Γής, βρήκαν ότι σέ κάποια μακρινή εποχή όταν ο αστερισμός του Ωρίωνος (Όσιρις, γιά τούς Αιγυπτίους) αρχίζει τήν άνοδό του από τόν ορίζοντα, προβάλλεται επακριβώς στά σημεία όπου είναι κατασκευασμένα τά μεγάλα κτίσματα τής τετάρτης Δυναστείας στήν Αίγυπτο. Τά τρία άστρα τής ζώνης του Ωρίωνος σημαδεύουν μέ απόλυτη ακρίβεια τίς τρείς πυραμίδες τής Γκίζας καί τά άστρα Bellatrix (γ) καί Saiph (κ), επίσης ακριβώς προβάλλονται στίς πυραμίδες στό Zawyat-al-aryan καί Abu-roash αντίστοιχα. Ο υπολογιστής έδειξε ότι η εποχή εκείνη ήταν τό 10.500 π.Χ. Δέν υποστηρίζεται ότι εκτίστηκαν τότε, αλλά ότι εκτίστηκαν πάνω σέ από τότε σημιοθετημένα ορόσημα. Σέ πάπυρο που βρίσκεται στό Μουσείο τού Βερολίνου, αναφέρεται πως ο Χέοψ ανεζήτησε τό "μαύρο κουτί τής Γνώσεως τού Θώτ", γιά νά ορίση τήν θέση τής Μεγάλης Πυραμίδος. Η τότε καί μόνο τότε, (10.500 π.Χ.) μεταπτωτική θέση καί σχήμα του Γαλαξία προβάλλεται επίσης επακριβώς στόν ποταμό Νείλο, τόν οποίο αποκαλούσαν Γαλαξία! Η εποχή αυτή ορίζεται σάν αρχή τής βασιλείας του Όσιρη (βασιλέυς Διόνυσος τών Ελλήνων, Πλούταρχος: περί Ίσιδος καί Οσίριδος) καί ονομάζεται Τέπ-Ζέπι, που θά πεί, αρχή τού χρόνου. Στόν κορμό τής Σφίγγας, που υποτίθεται πως κατασκεύασε ο Χεφρήνος (2556 π.Χ), ο οποίος μάλλον επαναχάραξε μόνον τό κεφάλι (γι' αυτό καί είναι δυσανάλογα προς τό σώμα, μικρό), υπάρχουν έντονα νεροφαγώματα, τά οποία οι Γεωλόγοι κατηγορηματικά υποστηρίζουν ότι εδημιουργήθησαν από μεγάλης διαρκείας καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις καί σε καμμιά περίπτωση από πλημμύρες του Νείλου. Οι μεγάλες βροχοπτώσεις, που ακολούθησαν τό λιώσιμο τών παγετώνων τής Βουρμίας περιόδου, ήταν συχνές στήν Αίγυπτο, μέχρι τό 10.000 π.Χ. Τότε τό κλίμα, κατά τούς Γεωλόγους αλλάζει απότομα καί δέν υπάρχουν πλέον βροχές. Οι εκτιμήσεις τών Γεωλόγων όλου τού κόσμου συμπίπτουν γιά μεγάλες διαφοροποιήσεις στερεάς καί Θάλασσας, σέ όλον τόν πλανήτη, μεταξύ 10.000 καί 9.000 π.Χ. Επιβεβαιώνουν δηλαδή, όπως κι οι Αστρονόμοι, τούς αρχαίους συγγραφείς καί τήν Μυθολογία, που όμως επιμένει νά αμφισβητεί η Αρχαιολογία.

Σύμφωνα μέ τόν Ησίοδο, η ιστορία τής Γής γνώρισε 5 γένη: τό Χρυσούν, τό Αργυρούν, τό γένος τών Ηρώων, τό Χαλκούν καί τό Σιδηρούν. Τά Χρυσούν καί Αργυρούν είναι τά γένη τών Θεών καί Δαιμόνων (Ουρανίων καί Χθονίων Θεοτήτων), τό Χαλκούν, τό γένος τού τέλους τής προϊστορίας καί τό σιδηρούν, τής 1ης χιλιετίας π.Χ., τών ιστορικών χρόνων καί που διαρκεί μέχρι σήμερα. Τό γένος τών Ηρώων τοποθετείται γύρω καί μετά τόν κατακλυσμό τού Δευκαλίωνος. Ο Διογένης Λαέρτιος αναφέρει ότι σύμφωνα μέ τούς Ιερείς του Άμμωνος, μεταξύ τού πρώτου Θεού-βασιλέως τής Αιγύπτου, του Ηφαίστου καί τού Μ. Αλεξάνδρου μεσολάβησαν 48.863 χρόνια. (ετών είναι μυριάδας τέσσαρας καί οκτακισχίλια οκτακόσια εξήκοντα τρία, εν οίς ηλίου μέν εκλείψεις γενέσθαι τριακοσίας εβδομήκοντα τρείς καί σελήνης δέ οκτακοσίας τριάκοντα δύο). Ορίζει δηλαδή τήν αρχή του Αιγυπτιακού βασιλείου, στόν ασύλληπτο γιά τήν επιστήμη χρόνο τού 49.000 π.Χ.! Σύμφωνα μέ τήν χρονολόγηση τού Μανέθωνος, η πρώτη μετά τήν βασιλεία τών Θεών Δυναστεία, αρχίζει τό 3.110 π.Χ., μέ τόν Μήνην ή Μένες ή Μηνάν ή Μίνωα, που είναι βασιλικός τίτλος τών Κρητών, όπως καί " Φαραώ", τών Αιγυπτίων κι όχι όνομα. ... πρώτον φασί Βασιλεύσαι τής Αιγύπτου Μηνάν...(Διόδωρος, Ι, 45,1) ...καί τόν θαυμαζόμενον λαβύρινθον οικοδομήσαι...(Διόδωρος, 1, 89, 3) Στόν Ναό τού Όσιρη στήν Άβυδο, στό ανάγλυφο τού αριστερού τοίχου, ο Φαραώ Σέτι Α' απαριθμεί στόν γιό του Ραμσή Β', έναν πρός έναν, όλους τους 76 Φαραώ, από αυτόν μέχρι τόν Μένες. Στόν δεξιό τοίχο όμως, που "περιέργως" αποσιωπούν οι Αρχαιολόγοι, ο ίδιος διηγείται ότι χιλιάδες χρόνια πρίν από τόν Μένες, κυβερνούσαν τήν Αίγυπτο οι Θεοί. Ο Θεός Ερμής, (Θώτ ή Τώτ γιά τούς Αιγυπτίους), αναφερόμενος ως Δάσκαλος τού Πολιτισμού τους, τοποθετείται στήν εποχή τού κατακλυσμού κι αμέσως μετά. Δηλαδή τό 9.500 π.Χ., σύμφωνα μέ τόν Πλάτωνα. Ο Ορφεύς που κι αυτός "...εξελόχευσεν Ιερόν Λόγον ες Αίγυπτον", (Αργοναυτικά), αναφέρεται ως μαθητής του καί άρα έζησε μία γενιά μετά τόν κατακλυσμό. Ο Ορφεύς όμως σύμφωνα μέ τόν Απολλώνιο τόν Ρόδιο (VII 171) έζησε τρείς γενιές πρίν από τά Τρωϊκά. Ο Τρωϊκός πόλεμος, σύμφωνα μέ τήν επίσημη άποψη τοποθετείται τό 1.130 Π.Χ. κι έγινε τρείς γενιές μετά τήν καταστροφή τού Μινωϊκού Πολιτισμού. Υπάρχουν όμως σαφή καί τεκμηριωμένα, Γεωμορφολογικά (Κ.Κουτρουβέλης, ταξίαρχος ε.α. Γεωγραφικής υπηρεσίας Στρατού) καί Αστρονομικά επιχειρήματα, που τόν τοποθετούν τό 3.087 π.Χ. Οπότε η Αργοναυτική εκστρατεία που έγινε μιά γενιά νωρίτερα, τοποθετείται γύρω στό 3.110 κι ο Ορφεύς έζησε τό 3.170 π.Χ. Η χρονολόγηση αυτή ταιριάζει καί μ' αυτήν τού Μανέθωνος γιά τόν Μένες ή Μηνάν ή Μήνωα (3.100 π.Χ.) Τότε τό 3.110 έζησε καί ο Θηβαίος Ηρακλής, ενώ ο Ιδαίος Ηρακλής που ήταν σύγχρονος τού Φορωνέως, χρονολογείται πρίν από τόν Κατακλυσμό. Εδώ βλέπουμε ένα παράδειγμα συνωνύμων προσώπων (υπήρξε καί τρίτος αρχαιότερος Ηρακλής, τού οποίου Ναό βρήκε ο Αλέξανδρος στην Τύρο) κι αυτή είναι κι η μόνη εξήγηση όσων ασυμβατοτήτων στήν χρονολόγηση. Είναι φανερό ότι καί τότε, όπως καί στήν Κλασσική Ελλάδα, αλλά καί σήμερα, υπήρξαν διαφορετικά πρόσωπα μέ τό ίδιο όνομα. Έτσι υπήρξαν τουλάχιστον δύο Διόνυσοι, μέ πρώτο τόν γιό τής Δήμητρας ή τής Ιούς, Όσιρη γιά τούς Αιγυπτίους καί Surya γιά τούς Ινδούς, καί τελευταίο τόν Διόνυσο τής Σεμέλης. Τρείς Ηρακλείς, μέ τελευταίο αυτόν τής Αλκμήνης κ.ο.κ. Έτσι έχουμε Ορφέα, μαθητή του Ερμή καί ιδρυτή τών Μυστηρίων καί τών Ηλιακών Ιερών κορυφής καί Ορφέα τού Οιάγρου, τον κιθαρωδό, που συμμετείχε στά Αργοναυτικά. Μέ τά στοιχεία που έχουμε, μερικά από τά οποία αναφέραμε, θα επιχειρήσουμε μία πιθανή χρονολόγηση που νά ανταποκρίνεται κατά τό μέγιστο δυνατόν στίς υπάρχουσες ιστορικές καί Μυθο-ιστορικές αφηγήσεις:

Χρυσούν Γένος

(βασιλεύς Ουρανός - Υπερίων - Άτλας - Κρόνος) - Τιτανομαχία

Αργυρούν Γένος

(βασιλεύς Δίας) - εποχή Διογενών Θεών

Χαλκούν Γένος

Ιδαίοι Δακτυλοι - Κουρήτες - Κορήβαντες - Λέλεγες - Τελχήνες

Ιδαίος Ηρακλής

Ίναχος (βασιλεύς του Άργους μια γενιά πρίν)


ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΩΓΥΓΟΥ (16.000 - 10.500 π.Χ.)

Χαλκούν Γένος

Φορωνεύς (βασ. Άργους) - Μέσσαπος (βασ. Σικυώνος) - Ωγύγος (βασ. Αθηνών)

Διόνυσος Α, της Δήμητρας ή Ιούς (βασ. Αιγύπτου ως Όσιρης & Ινδιών ως Surya)

Γένος Ηρώων


ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΟΣ (10.000 - 9.500 π.Χ.)

Γένος Ηρώων

Κραναός (βασ. Αθηνών) - Ερμής (Θώτ ή Τώθ) - Ορφεύς Α (μιά γενιά μετά)

Έπαφος - Ακτίς ο Ρόδιος - Πελασγός - Λυκάων (ιδρυτής πρώτης πόλης, Λυκόσουρας)


ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (2.000 ή 4.000 εως 1.200 ή 3.200 π.Χ.)

Μίνως Α'

Μίνως Β'

Μίνως Γ'

Έκρηξη ηφαιστίου τής Θήρας (1.6οο ή 3.400 π.Χ.)

Καταστροφή Μινωικού Πολιτισμού (τρείς γενιές πρίν τά Τρωικά)

Μίνως Δ' (1ος Φαραώ της Αιγύπτου, 3.100 π.Χ)

Αργοναυτικά - Ηρακλής Θηβαίος- Ορφεύς Β' -Λάϊος (μιά γενιά πρίν τά Τρωϊκά)

ΜΥΚΗΝΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (1.200 ή 3.150 π.Χ.)

Πέλωψ ο Ταντάλου (Δύο γενιές πρίν Τρωικά.)

Ατρέας ο Πέλοπος (μια γενιά πρίν Τρωικά)


ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (1.130 ή 3.087 π.Χ)

Ιδομενέας (εγγονός του Μίνωα Γ.)-Ατρείδες- Παλαμίδης ο Ναυπλίου

Σιδηρούν Γένος


Τό βάθος τής Ιστορίας είναι σέ μεγάλο βαθμό, σκοτεινό καί δύσβατο. Η πρόταση που έγινε, επιδέχεται πολλή έρευνα, πολλές επιφυλάξεις καί πολλές βελτιώσεις. Είμαστε ανοικτοί καί έτοιμοι νά επανέλθουμε. Η αναζήτηση τών διασπάρτων ενδείξεων, η αξιολόγησίς τους, η συσχέτισίς τους κι η τελική, δυνατή εικονοσύνθεση αυτής τής Ιστορίας, είναι, παρά τά πιθανά λάθη μας, γιά μάς τους ερασιτέχνες καί μοναδικούς εραστές της, μιά συναρπαστική περιπλάνηση κι ένα γοητευτικό ταξίδι. Η επιστήμη όταν μεταλλάσσει τήν αναγκαία κι επιθυμητή σοβαρότητά της, σέ δογματική καί αυτοϊκανοποιούμενη σοβαροφάνεια, στερείται καί στερεί αυτήν τήν γοητεία του καί κάνει τό ταξίδι, τυφλό η στείρο. Τότε είναι που βλέπει τό δάκτυλο καί χάνει τήν ουσία που εκείνο δείχνει. Κι αυτό είναι βέβαια τραγικό. Τό ότι όμως πολλές φορές, γιά νά κρυφτή η ανεπιθύμητη ουσία, φτάνει νά κόβει καί τό δάκτυλο, αυτό είναι έγκλημα!(Επαμεινώνδας Παντελεμίδης)







ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ

Η Αξία της Ελληνικής Γλώσσης
«Η Ελληνική γλώσσα και Παιδεία αποτελούσι την βάσιν του Δυτικού Πολιτισμού. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝ επεξεργάζεσθαι Πρόγραμμα Σπουδών της Κλασσικής Ελληνικής Γλώσσης και Παιδείας ώστε η Ελληνική Γλώσσα, όλων των Ευρωπαίων κοινή γλώσσα γίγνηται...
»Εύχομαι ότι πείθητε τους Έλληνες Ευρωβουλευτάς όπως αυτήν υποστηρίξωσιν εν τω Ευρωπαϊκώ Κοινοβουλίω άνω πολιτικών ιδεολογιών. Πάντες γαρ, και ιδιαιτέρως Ευρώπη, οφειλέται της Ελλάδος εσμέν».
Juan Jose Puhana Arza (Ευρωβουλευτής)
Η πιο πάνω πρόταση για την καθιέρωση της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης σαν κοινής γλώσσης όλων των Ευρωπαϊκών λαών δεν ανήκει σε Έλληνες, αλλά σε Βάσκους. Εξ άλλου και ο Ισπανός Ευρωβουλευτής κ. IMAZ κατέθεσε την κατωτέρω πρόταση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: «Α. Έχοντας υπόψη ότι η γλώσσα και ο πολιτισμός της Αρχαίας Ελλάδας αποτελούν τη βάση του Δυτικού και δη του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, Β. Έχοντας υπ’ όψη ότι η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα έχει διαμορφώσει την ανθρώπινη σκέψη και αποτελεί το αποδεδειγμένο όργανο για να καταστή ένα άτομο κριτικό και σκεπτόμενο, Γ. Έχοντας υπόψη ότι στην Ευρώπη η Αρχαία Ελληνική γλώσσα απετέλεσε την κατ’ εξοχήν επιστημονική γλώσσα, Δ. Έχοντας υπ’ όψη ότι χρειάζεται να επιβεβαιωθή η Ευρωπαϊκή Ενότητα ανακτώντας και ενισχύοντας τον ιδιαίτερο πολιτισμό της και το σύστημα αξιών στις οποίες βασίζεται, Ε. Έχοντας υπ’ όψη ότι χρειάζεται να ανακτηθή η σφαιρική ανθρωπιστική χροιά του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού,
- Καλεί την Επιτροπή να εκπονήση σχέδιο μελετών της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού με στόχο τη διδασκαλία τους, τουλάχιστον, σε όλα τα επίπεδα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε όλα τα κράτη μέλη μέσω των αντιστοίχων εκπαιδευτικών τους συστημάτων και προκειμένου να καταστή η κοινή γλώσσα όλων των Ευρωπαίων στον κόσμο των γραμμάτων. Οι Έλληνες Ευρωβουλευτές δεν υποστήριξαν την πρόταση των Βάσκων συναδέλφων των [Τον λόγο περιφρονήσεως της Ελληνικής γλώσσης εκ μέρους των Ελλήνων θα πρέπει να τον αναζητήσουμε στο σύμπλεγμα κατωτερότητος έναντι των ξένων, και κυρίως στην αμάθεια των].
Αυτά και μόνον συνιστούν μια πρώτη απάντηση στους σκοταδιστές, που ισχυρίζονται ότι η Ελληνική Γλώσσα προήλθε από την Φοινικική εκ της οποίας δανείσθηκε δήθεν τα φωνήεντα. Διότι αν ήτο έτσι θα έπρεπε οι Ευρωπαίοι να προτείνουν την Φοινικική γλώσσα αντί της αρχαίας Ελληνικής.

Βελλερεφόντης και η Γραφή
Την πρώτη ιστορική μαρτυρία περί της υπάρξεως Ελληνικής γραφής σε απώτατους προϊστορικούς χρόνους δίνει ο Όμηρος στο «Ζ» της Ιλιάδος. Είναι αρκετά εύγλωττη και ενδιαφέρουσα η ιστορία του Βελλεροφόντη, γιου του Γλαύκου, βασιλέως της Κορίνθου. Ο Βελλεροφόντης εξορίσθηκε στην Τίρυνθα στην αυλή του βασιλέα Προίτου, εξ αιτίας του αθέλητου φόνου κάποιου ονόματι Βέλλερου. Στην αυλή όμως του Προίτου αντιμετώπισε τον παράφορο έρωτα της συζύγου του βασιλιά, Σθενέβοιας. Ακέραιος ηθικά ο νεαρός αρνήθηκε να ενδώση στις ερωτικές της επιθυμίες. Εκείνη τότε τον συκοφάντησε ότι της έκανε ανήθικες ερωτικές προτάσεις. Χoλωμένος ο Προίτος έστειλε τον νεαρό στον πεθερό του στην Λυκία, δίνοντας του μαζί του «Πίνακα Πτυκτό», «γράψας θυμοφθόρα πολλά» και «σήματα λυγρά (=ολέθρια)»,για τον νεαρό, όπως λέγει η Ιλιάδα. Προφανώς πρόκειται για γραπτό κείμενο το οποίο παρεδόθη στον Βελλερεφόντη από τον βασιλιά Προίτο για να το παραδώση στον πεθερό του βασιλιά της Λυκίας Ιοβάτη. Ο Βελλερεφόντης ανυποψίαστος παρέδωσε το μήνυμα στον βασιλιά της Λυκίας, διότι δεν ήξερε γράμματα για να το διαβάση. Όμως στο κείμενο ο Προίτος ζητούσε την θανάτωση του αγγελιαφόρου του.
Προφανώς, τα «λυγρά γράμματα» είναι ιδεογράμματα ή σύμβολα, οπωσδήποτε όμως ήτο γραφή την οποία χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες. Προς τον σκοπό αυτό ο βασιλιάς της Λυκίας ανέθεσε στον Βελλερεφόντη να εκτελέση ορισμένους επικινδυνέστατους άθλους, οι οποίοι ουσιαστικά ισοδυναμούσαν με θανατική καταδίκη. Μεταξύ των άλλων του ζήτησε να σκοτώση την Χίμαιρα, να πολεμήση με τους Σωλύμους και τις Αμαζόνες κ.α. Τελικά ο Βελλεροφόντης με τον Πήγασο (το φτερωτό του άλογο) εξετέλεσε νικηφόρα όλους τους άθλους που του ανέθεσε ο βασιλιάς της Λυκίας. Τότε αυτός προς ανταμοιβή της ανδρείας του επέλεξε τον Βελλερεφόντη σύζυγο της κόρης του Φιλονόης, νυμφεύοντας τον με αυτήν. Ποια άλλη απόδειξη χρειάζεται άραγε για να καταδειχθή η αρχαιοτάτη προέλευση της γραφής στους Έλληνες; Άρα λοιπόν το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι υπήρχε Γραφή κατ’ εκείνη την πανάρχαια εποχή. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι και ο βασιλιάς της Λυκίας Ιοβάτης ήτο Έλλην και μιλούσε Ελληνικά για να είναι σε θέση να διαβάση το μήνυμα του Προίτου. Επομένως και οι Λύκιοι πρέπει να ήσαν Ελληνικά φύλα για να δεχθούν έναν Έλληνα βασιλιά

Ελληνικό το Φοινικικό Αλφάβητο
Είναι γνωστόν ότι από τις αρχές του παρόντος αιώνος, και μετά τις ανασκαφές των Μυκηνών, της Κνωσσού κλπ αρκετοί ξένοι συγγραφείς αντελήφθησαν,ότι οι παλαιότερες θεωρίες περί της καταγωγής της γραφής από τους Φοίνικες δεν ευσταθεί πλέον. Την πρώτη ομοβροντία, η οποία προκάλεσε πάταγον στην εποχή του, έδωσε ο διάσημος Γάλλος σοφός Ντυσσώ [RENE DUSSAED «LES CIVILISATIONS PREHELLENIQUES, DANS LE BASSIN DE LA MER EGGE» PARIS 1914] Ο Ντυσσώ υποστηρίζει ότι δεν δανείσθηκαν οι Έλληνες το αλφάβητο από τους Φοίνικες,αλλά το αντίθετον συμβαίνει, δηλαδή οι Φοίνικες το δανείσθηκαν από τους Έλληνες. Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξαν ενωρίτερον και οι γλωσσολόγοι Γκρίμ, Χαλεβύ, Ντέεκ, Ντέλιτς κ.α., οι οποίοι είχαν αρχίσει να αμφισβητούν την επικρατούσαν μέχρι τότε ασύστατον αντίληψη ότι το αλφάβητο προέρχεται από τους Φοίνικες. Όμως παλαιοί και νέοι ιστορικοί «φοινικιστές» επιμελώς απέφυγαν να παραθέσουν συγκριτικά στοιχεία στις ιστορικές των μελέτες, αρκούμενοι στα στοιχεία τα οποία εξυπηρετούσαν τις μονόπλευρες θεωρίες, οι οποίες εξυπηρετούσαν ανιδιοτελείς σκοπιμότητες. Έτσι αγνόησαν πλείστες πηγές και πληροφορίες με φανερόν σκοπόν να συσκοτίσουν, περιπλέξουν και διαστρεβλώσουν την αλήθεια. Αυτό είναι η αιτία που εμφάνισαν κατά διάφορον τρόπον τα γεγονότα της Ελληνικής Προϊστορίας και Ιστορίας. Προφανής πρόθεση των είναι να μειώσουν την αξία της άφθαστης πνευματικής κληρονομιάς των Ελλήνων, της οποίας το κυριότερο υπόβαθρο είναι η Ελληνική Γλώσσα. Και ιδού τώρα που γεννάται θέμα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κατάργηση των «μικρών» λεγομένων γλωσσών, μέσα στις οποίες θέλουν να εντάξουν και την Ελληνική γλώσσα, που πρώτη τους έβγαλε από το πνευματικό σκότος στον πολιτισμό.
Το ζήτημα της καταγωγής της Ελληνικής Γλώσσης και κυρίως της γραφής, έχει κολοσσιαία σημασία για την αρχική καταγωγή και κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού. Γιατί όπως απέδειξαν οι διάφοροι μελετητές, από του Πλάτωνος [«Κρατύλος»] και μέχρι προ τινος των Φίχτε, Καρλάυλ, Βούντ, Κοραής κλπ, απεφάνθησαν ότι ο άνθρωπος μόνον ομιλών ή γράφων, δύναται να μεταδώση τις σκέψεις του, οι οποίες ελαχίστη αξία έχουν αν δεν διατυπωθούν και εκφρασθούν. Γι’ αυτό και οι σημερινοί δογματικοί εξουσιαστές και σκοταδιστές παρεμποδίζουν την διακίνηση των ιδεών και του πολιτισμού μέσω των ΜΜΕ. Με την εισαγωγή της Τηλεόρασης τείνουν να αντικαταστήσουν τον γραπτό λόγο με την εικόνα της τηλεοράσως, η οποία όμως δεν είναι σε θέση να εκφράση την φιλοσοφία, ή την επιστήμη,πέραν του ότι επιδέχεται και ποικίλες αλλοιώσεις και παραχαράξεις. [Παράδειγμα ο κορμοράνος του ναυαγίου «Εxxon Valdez» στην Αλάσκα, που το παρουσίασαν σαν θύμα περιβαλλοντικής καταστροφής εκ μέρους του Ιράκ στον Πόλεμο στον Κόλπο].
Επομένως, η γραφή είναι η σημαντικώτερη των εφευρέσεων του ανθρώπου, κι αυτός είναι ο λόγος της πρωτοφανούς έχθρας των εξουσιαστών εναντίον της Ελληνικής Γλώσσης, η οποία γλώσσα αυτή καθ’ εαυτήν είναι φορέας μηνυμάτων και γνώσεως. Γιατί το πνευματικό υπέδαφος του νεωτέρου πολιτισμού μας είναι κυρίως και πρωτίστως η Ελληνική Γλώσσα [«Η Μελέτη των Ελληνικών Ανθρωπιστικών Γραμμάτων» Κ.Δ. Γεωργούλης]. Περιττόν να πούμε ότι το 80 % των λέξεων ή των ριζών της Αγγλικής είναι Ελληνικές. Άρα υπήρξε σκόπιμη άγνοια και διαστροφή των περισσοτέρων Ελληνικών θρύλων, παραδόσεων και κειμένων, όπως προαναφέραμε, για να μας αποξενώσουν από τις εθνικές μας ρίζες και την αρχαία μας κληρονομιά. Θέλουν να ξεχάσουμε το ένδοξο παρελθόν μας που τους στέκεται εμπόδιο στα επεκτατικά και εξουσιαστικά τους σχέδια. Όταν στην Μινωική Κρήτη και στην Μυκηναϊκή Ελλάδα επικρατούσε ο εικονογραφικός ρυθμός και έδιναν τα αριστουργήματα της τέχνης που γνωρίζουμε από τις ανασκαφές, οι λαοί της Βορείου Ευρώπης που μιλούσαν τις Αριανικές γλώσσες, μόλις είχαν φθάσει στον πρωτόγονο γεωμετρικό ρυθμό. Έτσι εξηγείται ότι οι καλλιτεχνικές επιδόσεις των λαών της Ανατολής και της Ευρώπης κατά την εποχή εκείνη ήσαν κυριολεκτικώς πρωτόγονοι, άκομψοι και χονδροειδείς, γνώρισμα ανεξέλιγκτων πνευματικώς και καλλιτεχνικώς λαών.

Κρητικό το Φοινικικό Αλφάβητο
Η μητέρα του Φοινικικού αλφαβήτου είναι η Κρητική Γραφή και το Φοινικικό αλφάβητο δημιουργήθηκε όταν οι Φοίνικες είχαν ήδη παρακμάσει. Οι ανασκαφές στις Θήβες, Ορχομενό της Βοιωτίας, Μυκήνες, Τίρυνθα, Ασίνην, Ναύπλιον, Μενίδι, Ελευσίνα, Φαιστό, Αγία Τριάδα, Παλαιόκαστρο, Γουρνιές, Ζάρκον, Κνωσσόν και σ’ άλλες περιοχές έφεραν στο φως την πανάρχαια γραφή, την λεγομένη «Ελλαδική Γραμμική Γραφή Β» (Προμινωικής εποχής), την οποίαν μετέφρασεν ο Βέντρις και Τσάγκουικ. [όρα Διόδωρον Σικελιώτη «Ιστοριών» Ε.74- Γ.Ν. Χατζηδάκι «Ακαδημαϊκά Αναγνώσματα» (1924)-Α. Σιγάλα «Ιστορία της Ελληνικής Γραφής» (1934)-Γ.Π. Αναστασοπούλου «Σύντομος Ιστορία των Ελληνικών Διαλέκτων» (1924)-Π. Καββαδία «Προϊστορική Αρχαιολογία» Προσάρτημα-Αρθ. Έβανς «Μινωική Γραφή» Εκδ. Οξφόρδης 1909 -Γ. Γκλοτζ «Αιγαίος Πολιτισμός» κλπ]
Είναι πράγματι απαράδεκτον ύστερα από όλες τις πιο πάνω αποδείξεις παλαιές και νεώτερες,και πρωτίστως την ανάγνωση της Γραμμικής Γραφής «Β» από τους Βέντρις και Τσάγκουικ και την αποκρυπτογράφηση βάσει αστρονομικών δεδομένων των «ΟΡΦΙΚΩΝ» από τον διακεκριμένον αστρονόμον Κ. Χασάπην –ο οποίος αποκαλύπτει αστρονομικά φαινόμενα ηλικίας ως και 11.500 ετών- να ισχυρίζονται ακόμη ορισμένοι δογματικοί ή αργυρώνητοι κονδυλοφόροι ότι τα γράμματα δεν είναι εφεύρεση των Ελλήνων, αλλά των Φοινίκων, και ότι το «Άλφα» προήλθεν από το «άλεφ» κλπ. Είναι πράγματι παραλογισμός να πιστεύεται ότι το Φοινικικόν αλφάβητο αποτελείτο μόνον από σύμφωνα και ότι οι Έλληνες της ιστορικής περιόδου εφεύραν και πρόσθεσαν τα φωνήεντα, αφού τόσον τα σύμφωνα όσον και τα φωνήεντα προήλθαν από την Ελλαδική Γραμμική Γραφή «Α» και «Β»,αλλά και από τα Ιδεογράμματα πριν από αυτές. [Ως τώρα έγιναν απόπειρες αποκρυπτογραφήσεως της Γραμμικής Γραφής «Α» από γλωσσολόγους και ερευνητές, οι πρώτες δε ενδείξεις πείθουν ότι κι αυτή πρόκειται για Ελληνική Γραφή [βλέπε «Δαυλός» υπ’ αριθμ. σελ.].
Δυστυχώς το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού, προς το οποίο απευθύνθηκαν αρμόδιοι ερευνητές για την χρηματοδότηση του εγχειρήματος της αποκρυπτογραφήσεως της Γραμμικής Γραφής Α, αρνήθηκε ταύτην. Αντίθετα, χρηματοδοτεί με τεράστια ποσά την ανάδειξη των μουσουλμανικών μνημείων, καθώς και Εβραϊκών εκδηλώσεων προπαγανδιστικού χαρακτήρα. Από τον συγκριτικό πίνακα της Εγκυκλοπαίδειας «ΗΛΙΟΣ» γράμμα Α και σελ. 282 του Γ. μέρους, τόμος «ΕΛΛΑΣ» αποδεικνύεται ότι τα Φοινικικά λεγόμενα γράμματα προήλθαν από τα Κρητικά, γεγονός που επιβεβαιώνει και ο μεγάλος αρχαιολόγος Σπυρ. Μαρινάτος στο έργον του «Αρχαίος Κρητικός Πολιτισμός» σελ. 125. Aλλά και η Σφηνοειδής Γραφή προήλθεν από την Γραμμική Γραφή Α, την οποίαν μετέφεραν και ανέπτυξαν μετά ταύτα στην Μεσοποταμία οι Σουμέριοι[Βλέπε "Λαοί της Ανατολής», και Προσάρτημα Β. του Ιωάν. Πασσά «Το Έγκλημα της Επιστήμης»].

Τα Γράμματα είναι Πελασγικά
Το πανάρχαιο της Ελληνικής ιστορίας μαρτυρούν οι Ορφικοί Ύμνοι προς τον Διόνυσον (Τριετηρικόν) και στα (Λιθικά), όπου αναφέρονται στην εποχή των «Ωμοφάγων», προ της ανακαλύψεως του πυρός, τότε δηλαδή που οι άνθρωποι έτρωγαν ωμό κρέας. Επίσης από τους ύμνους της «Ρέας», του «Ποσειδώνος» και των «Κουρητών» καταφαίνεται η ανυπαρξία του σιδήρου. Άρα καλύπτουν από την Λιθίνην εποχήν ως την εποχή του Χαλκού. Είμαστε βέβαιοι ότι όταν θα αναγνωσθή η Γραμμική Γραφή «Α» και η Ετρουσκική, η οποία κι αυτή είναι Ελληνική, τότε θα αποκαλυφθή πλήρως το μυστήριο της καταγωγής της γραφής. Πλείστα αρχαία Ελληνικά κείμενα σαφώς αναφέρουν ότι τα Γράμματα είναι «Πελασγικά» (Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλ. Γ και Ε παραγρ. 67 και 74) και όχι «Φοινίκεια», όπως υποστήριζαν ανθελληνικές δοξασίες του παρελθόντος, βασιζόμενες σε εσφαλμένες και μονόπλευρες πληροφορίες του Ηροδότου (Βιβλ. Ε.58).

Μαρτυρίες περί Ελληνικών Γραμμάτων
Εκτός του Βελλερεφόντη υπάρχουν κι άλλες μαρτυρίες που συνηγορούν υπέρ της Ελληνικής εφεύρεσης των Γραμμάτων. Σύμφωνα με τα αρχαία κείμενα, τα Ελληνικά γράμματα είχαν θεία προέλευση. Αυτά παρεδόθησαν στις Μούσες υπό του πατρός των, Διός, οι δε Μούσες τα παρέδωσαν στους ανθρώπους. Μια άλλη μαρτυρία είναι του ποιητού Λίνου. Ο μυθολογούμενος περίφημος μουσικός και ποιητής Λίνος, ο οποίος πρώτος έγραψε την πανάρχαια εποχή περί της καταγωγής του Διονύσου, μεταχειρίσθηκε μια άγνωστη πανάρχαια γραφή. Κατά τον Γάλλο ελληνιστή Αντρέ Μπονάρ: «Η Ελληνική γλώσσα είναι το ίδιο ζωντανή με το χορτάρι και την πηγή, εύκαμπτη ώστε να εκφράζη τις πιο λεπτές αποχρώσεις της σκέψης, να φέρνη στο φως τις πιο κρυφές κινήσεις της καρδιάς. Είναι μουσική,αδρή και γλυκιά, όργανο ρωμαλέο, αυλός οξύς, βοσκού φλογέρα», όπως λέγει. Αλλά και ο Προμηθεύς λέγει για την Ελληνική γραφή τα εξής: «...Ως την στιγμή που θέσπισα γι’ αυτούς την δύσκολη επιστήμη της ανατολής των άστρων, και της δύσης. Και ύστερα των αριθμών την γνώση, την τρανότερη. Και των γραμμάτων την πλοκή, μνήμη του σύμπαντος, εργάτη του μόχθου του ανθρώπινου και των Μουσών μητέρα...».
Αναφορικά με την γραφή των Αιγαίων Πρωτοελλήνων ο Αντρέ Μπονάρ υποστηρίζει ότι: «Ο Αιγαίος αυτός λαός ήξερε να γράφη, καθώς μαρτυρούν οι πήλινες πινακίδες σκεπασμένες με γράμματα, που βρέθηκαν σε ανασκαφές. Προς μεγάλη έκπληξη των» σοφών -που δίδασκαν το αντίθετο εδώ και πενήντα χρόνια- η γλώσσα που συναντάμε στις Αιγαίες πινακίδες αποδείχθηκε πως είναι Ελληνική, μεταγραμμένη όμως με συλλαβικούς χαρακτήρες όχι Ελληνικούς».(«Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός» σελ.17, 20 και 22, Εκδ. Θεμέλιο, Αντρέ Μπονάρ) [Προφανώς ο συγγραφεύς δεν αναγνωρίζει, την Ελληνικότητα της Γραμμικής Γραφής Β, γεγονός που έχει αποδειχθή περίτρανα υπό του Βέντρις].
Σαν γενικό συμπέρασμα βγαίνει ότι η Γραφή του Δυτικού Κόσμου είναι δώρον, το οποίον χάρισαν στους λαούς αυτούς οι Πελασγοί Πρωτοέλληνες. Διότι και η Λατινική ήτο «θυγατέρα» της αρχαίας Ελληνικής. Εκ της Λατινικής δε γραφής, δημιουργήθηκαν οι γραφές των Ευρωπαίων. Πάντως και οι πανάρχαιοι κάτοικοι της Κρήτης, από τους οποίους αργότερα πήραν την γραφή οι Φοίνικες, δεν είχαν δημιουργήσει κάποιο είδος γραφής, όπως αποδεικνύει η παλαιά με Ιδεογραφική γραφή των Κρητών (όρα «Πελασγικά» του Ιάκ. Θωμοπούλου κλπ). Επομένως είναι πολύ πιθανόν και οι πανάρχαιοι Κρήτες να διδάχθηκαν την γραφή από τους Πελασγούς της Ηπειρωτικής Ελλάδος, αφού η λεγομένη «Ελλαδική Γραμμική Γραφή Α» που απεκαλύφθη εσχάτως, δεν έχει ακόμη μεταφρασθή από τους ερευνητές, όπως η γραφή της πινακίδος Γκλοζέλ στη Γαλλία. Αλλά και η γραφή των Χετταίων έχει μέγιστες ομοιότητες με σχετικές γραφές των Κυπρίων, οι οποίοι κατά παράδοσιν την γραφή έλαβον από τους Αρκάδες, και από τους Κρήτες (όρα Δίσκον Φαιστού, τα συλλαβικά Κυπρίων, Χετταίων κλπ) (εφημ. «ΚΑΜΠΑΝΑ» Ν.Υ 25/6/96, του Κ. Αθανασιάδη). Επομένως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι αδύνατον οι Βορειοευρωπαίοι και οι Ανατολικοί λαοί αντικειμενικά να εκπολίτισαν τους προηγμένους και πρωτοπόρους στην γραφή και στον πολιτισμό Αιγαίους Πρωτοέλληνες. Αντίθετα οι προηγμένοι Αιγαίοι εκπολίτισαν προ αμνημονεύτων χρόνων όλους τους λοιπούς λαούς της οικουμένης.








ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΑΙΓΑΙΩΝ

Η Καταβύθιση της Αιγηίδος
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Ελληνική Φυλή κρατεί την «Μνήμη της Ιστορίας» μέσα στην Μυθολογία και στα αρχαία κείμενα της (Κοσμογονία, Ορφικά κ.α.). Και θα είχε μάθει πολύ περισσότερα η ανθρωπότητα αν προχωρούσε στην αποκάλυψη της Ελληνικής Προϊστορίας δι’ αρχαιολογικών ανασκαφών, κάτι που συστηματικά παραμελείται αν όχι και καταπολεμάται. Πολύ περισσότερα όμως θα μάθαινε αν ανεκάλυπτε τον κώδικα ερμηνείας της Ελληνικής Μυθολογίας. Θα αποκρυπτογραφούσε τον ιστορικό πλούτο που αυτή κρύβει μέσα της, κάτω από τον συμβολικό της μανδύα. Αν κάποιο Ελληνικό ή Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο ή Ίδρυμα προχωρούσε σε μια παγκόσμια συγκριτική μελέτη για την αλληλεπίδραση των διαφόρων πολιτισμών, θα αντλούσε χρήσιμα συμπεράσματα για την συμβολή του Ελληνικού Πολιτισμού στην εν γένει διαμόρφωση και διάδοση του Παγκόσμιου Πολιτισμού. Οι ειδικοί ασφαλώς γνωρίζουν όλη την αλήθεια, αλλά σιωπούν μη τολμώντες να εμπλακούν σε μια τέτοια περιπέτεια. Γιατί προσκρούει στην έλλειψη πολιτικής βούλησης εκ μέρους του σκληρού πυρήνα της Διεθνούς Εξουσίας, η οποία ουδόλως επιθυμεί την αλλαγή της σημερινής τάξεως πραγμάτων. Αν αναληφθή κάτω από τις σημερινές περιστάσεις μια ολοκληρωμένη συγκριτική μελέτη είναι σίγουρο ότι λόγω εξωγενών παρεμβάσεων και παραχαράξεων ασφαλώς θα ξέφευγε εκ της καθαρώς επιστημονικής αλήθειας, για να εξυπηρετήση την πολιτική σκοπιμότητα των διαφόρων κέντρων εξουσίας. Επομένως το θέμα από επιστημονικό θα μετεβάλετο σε έντονα πολιτικό και προπαγανδιστικό και τα πορίσματα της θα ήσαν υποτεταγμένα στην πολιτική σκοπιμότητα και την επικρατούσα από αιώνων «ιδεολογία της Βίβλου». Μια τέτοια μελέτη όμως θα ήτο μακράν της επιστημονικής αλήθειας. Εκεί άλλωστε κατέληξε και η προσπάθεια της UNESCO να συγγράψη την Ιστορία του Παγκόσμιου Πολιτισμού. Διεμοίρασε τούτον σε ίσα μέρη, ωσάν να επρόκειτο να διανείμη μερίδες στους πεινασμένους της Αφρικής, για να ικανοποιήση εξ ίσου όλους τους λαούς, ανεξαρτήτως προσφοράς, χωρίς καν να ενδιαφερθή για την ποιότητα και το βάθος εκάστου πολιτισμού. Εξαίρεση έκανε μόνον στους Ανατολικούς Σημιτικούς λαούς [Ασσυροβαβυλωνίους, Φοίνικες, Αιγυπτίους] στους οποίους έδωσε την μερίδα του λέοντος, ανακηρύσσοντας τους σαν πρωτοπόρους στο χτίσιμο του πρώτου πολιτισμού στον κόσμο γύρω στο 3.000-4.000 π.Χ.

Ο Κατακλυσμός Δευκαλίωνος και Ωγύγου
Ωστόσο, ουδείς λαός στον κόσμο διατηρεί την ανάμνηση δύο Κατακλυσμών, του Ωγύγου και του Δευκαλίωνος, ούτε αστρονομικών κι άλλων δεδομένων που ανάγονται σε πανάρχαιες εποχές. Αυτό το προνόμιο το έχουν μόνον οι Έλληνες , οι οποίοι διέσωσαν την ανάμνηση και κατέγραψαν τις κοσμικές αυτές διαταραχές που συνέβησαν κατά την απώτατη αυτή εποχή στην Μεσόγειο με την επακολουθήσασα καταβύθιση της Αιγηίδος [«ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ», Ιωάν. Πασσά]. Άλλωστε ο γνωστός σε όλους κατακλυσμός του Δευκαλίωνος εγένετο πολύ αργότερα και εγγύτερα προς την ιστορική εποχή, κακώς δε συσχετίζεται με τον κατακλυσμό του Νώε της Παλαιάς Διαθήκης. Διότι είναι αμφίβολον εάν ο κατακλυσμός του Νώε συνέβη κατά την ίδια εποχή, όπως επεδίωξαν να τον παρουσιάσουν οι ερμηνευτές της Βίβλου των Εβραίων, δηλαδή περί το 3.000 π.Χ. Επίσης είναι αμφίβολον εάν ούτος είχε την έκταση και την μορφή υπό τις οποίες τον εμφανίζει η Πεντάτευχος των Εβραίων. Άρα είναι αμφισβητήσιμα και τα όσα ισχυρίζονται ορισμένοι ερευνητές περί δήθεν τριών ακόμη κατακλυσμών προ του Δευκαλίωνος, αποδίδοντας αυτά στον Πλάτωνα [«Κριτίας» 1ον Μέρος] και Αριστοτέλη [«Μετεωρολογικά» 1, 4], για να αποκρύψουν την χρονολόγηση του κατακλυσμού του Ωγύγου. Τα ανωτέρω κείμενα αναφέρονται σε ισχυρές μάλλον βροχοπτώσεις (στην Αττική, Ήπειρο και Αιτωλοακαρνανία) και ουδαμού αναφέρεται περί κατακλυσμών, σε ολόκληρη την γη, όπως συνέβη με τους κατακλυσμούς του Δευκαλίωνος και του Νώε. Σημειωτέον ότι οι δύο κατακλυσμοί, του Ωγύγου και του Δευκαλίωνος, δεν ομοιάζουν με περιοδικές πλημμύρες, σαν αυτές που συμβαίνουν σε διάφορες περιοχές, αλλά πρόκειται για μεγάλης εκτάσεως γεωλογικές και κοσμικές διαταραχές και αναστατώσεις κατά την καταβύθιση της Αιγηίδος και ενδεχομένως και της Ατλαντίδος, οι οποίες άλλαξαν την μορφή της Μεσογείου. Επομένως οι Έλληνες είναι οι μόνοι που διατηρούν μακρινή ανάμνηση της καταβύθισης και της Ατλαντίδος. Το ίδιο ψευδή είναι και τα μυθεύματα περί δήθεν μεταβάσεως και εποικισμού υπό των Αιγυπτίων στην Κολχίδα και στην Νότιο Αμερική. Κατ’ αρχήν οι Αιγύπτιοι εστερούντο ναυτικού στόλου, τον οποίο διέθεταν μόνον οι Πρωτοέλληνες Αιγαίοι και Μινωίτες και δευτερευόντως οι Ελληνοφοίνικες βραδύτερον. Η ανάμνηση των κατακλυσμών φαίνεται ότι ήτο τόσο συνταρακτική εμπειρία αυτών που την έζησαν ώστε διατηρήθηκε από στόματος εις στόμα μέσω των διαδοχικών γενεών, όπως σήμερα διατηρούμε τις ημερομηνίες έναρξης των Παγκοσμίων Πολέμων από της μιας εις την άλλην γενεάν. Θα ήτο δε παράλογο να γνωρίζουν και να μεταδίδουν αυτές τις φοβερές διαταραχές άλλοι μεμακρυσμένοι λαοί που δεν τις έζησαν οι ίδιοι και όχι οι παθόντες. Επομένως οι λαοί αυτοί, αν δεν διατηρούν άλλες μικρότερης σημασίας καταστροφές ή πλημμύρες που συνέβησαν στον τόπο τους, τότε ασφαλώς εδανείσθηκαν τις πληροφορίες περί των κατακλυσμών από τις αναμνήσεις και τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων. Με την παραχάραξη αυτών των πληροφοριών ισχυρίζονται τώρα οι νεώτεροι ότι αυτοί τάχα εδάνεισαν τους μύθους αυτούς στους Έλληνες, όπερ άτοπον για τους παρά πάνω λόγους. Γιατί ουδείς άλλος λαός, όπως έχει καταδειχθή, υπήρξε αρχαιότερος των Αιγαίων Αρχαιοελλήνων. Αν είχαν ζήσει τον κατακλυσμό οι εν λόγω λαοί θα έπρεπε να του είχαν δώσει αυτοί την πρώτη ονομασία, όπερ άτοπο διότι η λέξη «Κατακλυσμός» είναι Ελληνική. Ακόμη και το γεγονός ότι ουδείς λαός στον κόσμο, εκτός των Ελλήνων, είχε την πνευματική δύναμη και φαντασία να συλλάβη αφηρημένες έννοιες και ορισμούς που δεν σχετίζονταν με την ύλη αλλά με ιδέες (φιλοσοφία, μαθηματικά, λογική, θέατρο, μουσική κ.α.) δείχνει την πνευματική πρωιμότητα και ανωτερότητα του Ελληνικού γένους.

Ο Μυθικός Άτλας
Ο Άτλας ήτο επιφανής Έλλην βασιλεύς της Ατλαντίδος, της Δυτικής θα λέγαμε αυτοκρατορίας της αρχαιότητος. Φέρεται ως υιός του Ιαπετού [οι Εβραίοι τον έκαναν βραδύτερον «Ιάφεθ»] υιού του Ουρανού. Αλλά και ο Κρόνος είναι υιός του Ουρανού, άρα αδελφός του Άτλαντος. Σύμφωνα με την Μυθολογία, μετά την δολοφονία του πατέρα του Ουρανού από τους αντιπάλους του, η απέραντη αυτοκρατορία του διαμοιράσθηκε ανάμεσα στον Κρόνο και Άτλαντα. Και το μεν ανατολικό ημισφαίριο δόθηκε στον Κρόνο, το δε δυτικό ως την Αμερικανική ήπειρο στον Άτλαντα [Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλ. Γ, κεφ. 60, κεφ. 45] [«...Μυθολογούσι τους υιούς του Ουρανού διελέσθαι την βασιλείαν, ων υπάρχειν επιφανεστάτους Άτλαντα και Κρόνον. τούτων δε τον μεν Άτλαντα λαχείν τους παρά τον ωκεανόν τόπους, και τους τε λαούς Ατλαντίους ονομάσαι.»]. Κατά τον Διόδωρο Σικελιώτη ο Άτλας φέρεται και μέγας αστρολόγος. Είναι δε η εποχή κατά την οποία διδάχθηκε στους ιθαγενείς Ινδιάνους της Αμερικής η αστρονομία από τα Ελληνικά φύλλα. Ο Άτλας απεικονίζεται να φέρη στους ώμους του τον Ουρανό. Πριν αναλάβη την βασιλεία του Ατλαντικού, ο Άτλας ηγεμόνευε στην Αρκαδία της Πελοποννήσου. [Άτλας γίνεται πρώτον βασιλέα εν Αρκαδία] [Ευσέβιος, Βιβλ. Β XVIII, 9, σελ.486]
Αλλά και ο Πλάτων αναφέρει ότι ο Άτλας υπήρξε βασιλεύς του Δυτικού ημισφαιρίου [Και πάσα η νήσος τότε πέλαγος έσχεν επωνυμίαν, Ατλαντικόν λεχθέν, ότι τ’ όνομα ην τω πρώτω βασιλεύσαντι, Άτλας. [Πλάτων Κριτίας, VII, στιχ. 32-33] Επομένως είναι δεδομένη η παρουσία των Ελλήνων στον Ατλαντικό προ αμνημονεύτων ακόμη χρόνων. Εξ άλλου σ’ αυτές τις περιοχές κατά την μυθολογίαν η Αθηνά αντιμετωπίζει την Γοργώ, ο Περσεύς την Μέδουσα, ο Ηρακλής τον Γηρυόνη και τον Άτλαντα. Η φοβερότερη όμως μάχη δίνεται με την Μέδουσα και Γοργόνα, στα σημερινά νησιά των Βερμούδων, που ονομάσθησαν και νησιά του Σατανά (ή Σαντάνα). Μετά από την νίκη εκείνη της Αθηνάς επί της Γοργούς παριστάνετο πάντα με το Γοργόνιο, την Ασπίδα Νίκη, τον Πήγασο και τη Σφίγγα.

Ατλαντίς, η Βυθισμένη Ήπειρος
Από υποθαλάσσιες έρευνες στα πρανή της οροσειράς στον Ατλαντικό Ωκεανό βρέθηκαν ίχνη της χαμένης Ατλαντίδος, λ.χ. ίχνη χλωρίδος, κατασκευές κι άλλα ευρήματα. Οπως αναγράφει στο βιβλίο «Ατλαντίς» η Αμερικανή επιστήμων Ενριέτα Μερτζ (1976) η υποθαλάσσια περιοχή που βρέθηκαν τα ευρήματα δεν είναι άλλη από τις νήσους Μπαχάμες (νήσος Άνδρος, Μπίμινι) ανήκε σε τμήμα της βυθισθείσας Ατλαντίδος. Εκεί λοιπόν βρίσκονται εκτεταμένα αρχαία κτίρια και μάλιστα Ελληνικού ρυθμού και διάφορα άλλα ευρήματα, όπως ο περίφημος «Πίθος του Μπίμινι», που ανακαλύφθηκε από τον Γάλλο εξερευνητή Ζακ Κουστώ. Αυτός φέρει σχέδια που εμφανίζουν Ελληνική και Κρητομινωική επίδραση. Επίσης βρέθηκαν και διπλοί πελέκεις, σύμβολο της Μινωικής εποχής, αλλά και οι αγκυλωτοί σταυροί που βρέθηκαν στην Κεντρική και Βόρειο Αμερική, προφανώς έχουν προέλευση Αιγαιατική. Οι ενδείξεις-για να μην πούμε αποδείξεις-είναι τόσο ισχυρές ώστε άγουν αβιάστως στο συμπέρασμα ότι πράγματι υπήρξε, όπως αναφέρουν οι Ελληνικές μυθολογικές παραδόσεις, η αρχαία Ατλαντίς.Τα κατάλοιπα της Ελληνικής γλώσσας που διατηρούν οι Ίνκας, Αζτέκοι και άλλοι γηγενείς πληθυσμοί συνηγορούν ότι πέρασαν οι Έλληνες από τα μέρη εκείνα πολλές χιλιετίες προ του Κολόμβου. Φράσεις των ιθαγενών των νησιών του Πάσχα, όπως λ.χ «Μάτα-κοίτε-Ράνι» μεταφράζεται τα μάτια που κοιτούν τον ουρανό. Ο «Θάλοκ» είναι ο θεός του νερού για τους Αζτέκους, προς τιμήν των Ελλήνων θαλασσοπόρων, τους οποίους σεβάσθηκαν σαν θεούς των. Αλλά και οι Μάγιας ονομάζουν την θάλασσα «θάλλακ», οι Αζτέκοι «Τλάλοκ», ενώ οι Χαλδαίοι της Μεσοποταμίας «Θάλαθ». Η ονομασία «Τεοτιχακάν» σημαίνει «Θεός της τύχης των Αχαιών» Οι Αζτέκοι αποκαλούν το θεό τους «Τέο» και «Θεούλν». Η «Αργώ» έγινε ΑRG=Κιβωτός, ο ποταμός έγινε «ποταμάκ» στους Ινδιάνους του Ντελαγουέαιρ, ο οίκος στην Παραγουάη και Βραζιλία έγινε «Οκα» κ.ο.κ.

Έλληνες και Υπερβόριοι
Από τον Απολλόδωρο γνωρίζουμε ότι οι Υπερβόρειοι κατοικούσαν στις Εσπερίδες (Απολλόδωρος, Μυθ. ΙΙ 120). Μάλιστα μετά την γέννηση του Απόλλωνα οι Υπερβόριοι είχαν στείλει δύο νεάνιδες, την Υπερόχη και την Λαοδίκη, για να φέρουν στους θεούς τους πρώτους καρπούς της σοδειάς τους. Οι αρχαιολογικές έρευνες του «Πικάρντ» στη Δήλο αποκάλυψαν τον τάφο των δύο Υπερβορείων νεανίδων. Κατά τον Ρισπέν [Ι. Ρισπέν, Ελλην. Μυθ. τομ. Ι σελ. 168] τα αγαπημένα ζώα του Απόλλωνα ήταν ο Πύθων, ο Ιέραξ, ο Γρύψ, και ο Κύκνος και οι αγαπημένες του ερωμένες οι Νύμφες του Ατλαντικού. Βέβαια οι θησαυροί της Τσαβίν που θα μας αποκάλυπταν όλα τα μυστικά της Ελληνικότητος της Εσπερίας δεν υπάρχουν πια γιατί ο Ισπανός Πιζάρο τους έρριξε στα καμίνια και τους μετέτρεψε σε νομίσματα για τα ταμεία του βασιλιά της Ισπανίας και του Πάπα. Οι Ισπανοί διέπραξαν ειδεχθή εγκλήματα και πρωτοφανείς ωμότητες σε βάρος των άτυχων Ίνκας και Ινδιάνων. Έκαναν πραγματική γενοκτονία σε βάρος των. Μετά την δολοφονία του τελευταίου άρχοντα τους, Άτα Ουάλπα, οι εναπομείναντες Ίνκας κατέφυγαν σε κάποιο απόμερο ορεινό οχυρό των Άνδεων. Από κει, επί 39 ολόκληρα χρόνια, ενοχλούσαν τους «κονκισταδόρες» (κατακτητές). Οι Ισπανοί δεν κατόρθωσαν ποτέ να ανακαλύψουν το μυστικό τους κρησφύγετο. Όταν πέθαναν και οι τελευταίοι Ίνκας το ορεινό οχυρό έπεσε σε λησμονιά για αρκετούς αιώνες και σκεπάσθηκε από την φυσική βλάστηση.

Τεκμήρια Ελληνικής Σφραγίδος
Τούτο αποκαλύφθηκε μόλις πριν από μερικές δεκαετίες και είναι το Μάτσου Πίτσου. Ουσιαστικά είναι μια αετοφωλιά ζωσμένη από Κυκλώπεια Τείχη σε ύψος 2.000 μ. Μήπως σας θυμίζουν τίποτα τα κυκλώπεια τείχη των Ίνκας, αλλά και η αγάπη των για την ελευθερία, που μοιάζουν απαράλλαχτα με τα μεγαλιθικά έργα των Πελασγών και την συμπεριφορά των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία να αποτραβηχτούν στα όρη για να γλυτώσουν από την δουλεία του κατακτητή; Οι αφηγήσεις των πρώτων εποίκων της Αμερικής λένε ότι: «Οι κάτοικοι μας υποδέχονταν χαρούμενα, μας σήκωναν στους ώμους τους και μας μετέφεραν στα ωραιότατα σπίτια των, μας φιλούσαν τα χέρια και τα πόδια και μας έδιναν να καταλάβουμε ότι ήξεραν πως οι λευκοί άνθρωποι είχαν έλθει από την κατοικία των θεών». Μάλιστα υπάρχουν και αρχαίες ανάγλυφες αναπαραστάσεις που δείχνουν την μεγαλειώδη υποδοχή των λευκών από τους ιθαγενείς της Αμερικής. [Αυτή την αναπαράσταση την συνήντησα σε τουριστικά κάδρα στην χερσόνησο Γιουκατάν στο Μεξικό]. Την ίδια έκπληξη ένοιωσαν οι Ισπανοί από την ομοιότητα της Χριστιανικής θρησκείας με αυτήν των Αζτέκων. Το αίνιγμα λύεται εύκολα αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι το φιλοσοφικό μέρος του Χριστιανισμού βασίζεται στην Ελληνική φιλοσοφία.

Η Πέτρα Πιντάδα
Οι αρχαίοι λαοί λάτρευαν για θεό τους τον Ηλιο κατ’ απομίμηση του θεού των Ελλήνων Απόλλωνα. Κοντά στην Πέντρα Πιντάδα, ο Ομέ βρήκε ντολμέν παρόμοια μ’ εκείνα της Ευρώπης και της Αλγερίας, γραμμένα με Ελληνικά γράμματα [Π. Κολόζιμο, «Γη χωρίς Χρόνο», σελ. 294]. Εκεί υπάρχει ένα ογκώδες μνημείο μήκους 92 μ. πλάτους και 76 μ. μήκους που αναπαριστά ένα τεράστιο αυγό, σύμβολο της Ορφικής λατρείας (η αρχική έκρηξη «BIG BANG» εκ της οποίας προήλθε το Σύμπαν). Επίσης υπάρχει και ένα τεράστιο φίδι, σύμβολο της σοφίας (κατ’ απομίμηση του πύθωνος του Μαντείου των Δελφών). Ο επισκέπτης της Τσιτσέν Ιντζά, στο Μεξικό, έχει την ψευδαίσθηση ότι βρίσκεται στην Κνωσσό, ενώ ο επισκέπτης της Τεουακάν στο Μαντείο της Δωδώνης. Τόσο πολύ μοιάζουν μεταξύ τους. Ο Ομέ όπως και ο Κολόζιμο κάνουν ακριβώς τις ίδιες διαπιστώσεις. Και δεν έχει σημασία αν στη θέση των Ελλήνων τοποθετούν οι σημερινοί ερευνητές και μελετητές των πολιτισμών της Αμερικής τους Άτλαντες, γιατί οι δυο αυτοί πολιτισμοί έχουν κοινή καταγωγή.
Οι Άτλαντες στάθηκαν άτυχοι γιατί υπέστησαν την καταβύθιση της Ατλαντίδος, ενώ οι Έλληνες επέζησαν για να διαδώσουν τον ένα και μοναδικό μητρικό πολιτισμό σε όλους τους τότε γνωστούς λαούς της γης. Και είμαστε βέβαιοι ότι οι περισσότεροι από τους εν λόγω ιστοριοδίφες δεν έχουν καν μελετήσει την Ελληνική ιστορία και προϊστορία, ώστε να είναι σε θέση να κάνουν μια αξιόπιστη συγκριτική μελέτη των πολιτισμών αυτών εν σχέσει με τον Αιγαιατικό. [Για παράδειγμα αναφέρουμε, τον οβολό που χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα ως αμοιβή του Χάροντα. Ακριβώς το ίδιο έθιμο συνήθιζαν και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, βάζοντας στις μούμιες φύλλα από χαλκό, χωρίς να γνωρίζουν τον λόγο]. Ο κλασσικός πολιτισμός των Ελλήνων δεν ξεπήδησε αιφνιδιαστικά, όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία, αλλά σφυρηλατήθηκε επί χιλιάδες χρόνια. Πριν από αυτόν υπήρξαν γύρω στο 3.000 π.Χ. ένας άλλος μεγαλειώδης πολιτισμός και πριν απ’ αυτόν περί το 11.500 ένας άλλος μυστηριώδης πολιτισμός που κατεστράφη από τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνος. Οι αφηγήσεις της Ελληνικής γραμματείας ομιλούν βέβαια και για τον πολιτισμό που προηγήθηκε του Κατακλυσμού του Ωγύγου και την καταστροφή της Ωγυγίας και των Ατλάντων. Ο Κολόμβος γράφει ότι «συνήντησε Ινδιάνους με χρωματιστά, μεταξωτά σαρίκια», όμοια με αυτά που φορούν ακόμη οι Κρήτες στην τοπική τους ενδυμασία. Οι Ολμέκοι κατασκευαστές μας αφήνουν άφωνους με τα μεγαλιθικά έργα αλλά και με τις χωματουργικές των εργασίες, όπως συμβαίνει με τους Πελασγούς. Έκοψαν την κορυφή ενός βουνού, ισοπέδωσαν ένα οροπέδιο με αλλεπάλληλες αναβαθμίσεις που κάλυπτε χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα, απόδειξη ότι ήσαν κάτοχοι μιας ανώτερης μηχανικής τέχνης σε μια εποχή που δεν υπήρχαν εκρηκτικές ύλες, χαλύβδινα εργαλεία και οχήματα. Ο Κολόζιμο σε σχόλιο του για τον Πλούταρχο, λέγει ότι οι Έλληνες προχώρησαν μέχρι την Αϊτή που ταυτίσθηκε από τον αστρονόμο Κέπλερ με το νησί του Κρόνου.

Ωγυγία και Καλυψώ
Κατά τον Πλούταρχο: «στο μέσον της Δυτικής Θάλασσας κείται η Ωγυγία, το νησί της Αφροδίτης και της Καλυψούς. Αλλά πιο πέρα προς τα δυτικά υπάρχουν τρία νησιά του Κρόνου. Κάθε 30 χρόνια μια ομάδα αγρίων, μεγαλόπρεπων πολεμιστών καταφεύγουν εκεί από τη μεγάλη ηπειρωτική χώρα που κείται πιο πέρα για να κάνουν θυσίες στους θεούς της θάλασσας. Αυτή η Ήπειρος που σχηματίζει την Ατλαντική ακτή, πρέπει να απέχη τουλάχιστον 5.000 στάδια (925 χλμ) από την Ωγυγία. Οι ακτές κατοικήθησαν στην αρχή από δεκατρείς Έλληνες , που ήσαν σύντροφοι του Ηρακλή... «Έστω ότι ο Πλούταρχος είναι μυθοπλάστης. Πως όμως γνώριζε όλες αυτές τις αληθινές πληροφορίες, χωρίς να έχουν προηγηθή τα ταξίδια των Ελλήνων στον Ατλαντικό ως την Αμερική; Ο Ησίοδος γράφει για τον Άδη και την Στύγα: «Είναι ένας λόφος τρισκότεινος, με φοβερά ηφαίστεια γύρω. Από την στιγμή που θα περάση στο κατώφλι του δε φθάνει στο βυθό παρά ύστερα από έναν ολόκληρο χρόνο... Εκεί ακόμη κατοικεί η μισητή στους αθανάτους θεά, τρομερή Στύγα, η πρώτη κόρη του Ωκεανού, που στρέφει το ρεύμα του προς την πηγή του πίσω» Μια υπερβολή που όμως μας δείχνει το μέγα βάθος στα ανατολικά της Υφαλοράχης του Ατλαντικού(βάθος 9.220 μ.) Επίσης παρέχει πληροφορίες και για το ρεύμα του Κόλπου (Γκολφ Στριμ), το οποίον επανακάμπτει. Επειδή όμως ο Απόλλων μετέβαινε έξη μήνες τον χρόνο στους Υπερβορείους τόπους μπορούμε να υποθέσουμε ότι πήγαινε στην περιοχή του Ατλανικού ωκεανού και της Βόρειας Ευρώπης.
Ο Ελληνικός Πολιτισμός δεν έδωσε μόνον στους λαούς της Εσπερίας στοιχεία του πανάρχαιου πολιτισμού του, αλλά και στην Ινδία, Ευρώπη, Μεσοποταμία, Καύκασο, και Μεσόγειο. Στις ΒΕΔΕΣ παντού εμφανίζεται ο Δίας πατέρας ως «Διάους πιτάρ», όπως το μεταφράζουν οι Βεδιστές. Το θεσπέσιο μέλος ΓΙΤΑ κατά τον γλωσσολόγο Η. Τσατσόμοιρο είναι γραμμένο σε κρητικό ή ποντιακό ιδίωμα (Η. Τσατσόμοιρος, Αιγαίο Βουνό, σελ.167). Η λέξη ΒΕΔΑ προέρχεται από το «Οίδα»=γνωρίζω (Γουίδ), ο ουρανός έγινε «Βαρούνα», το δίνω-δότε, δώρο θεού Δία: «Δέβα δόττα», οι Κουρήτες ονομάσθησαν «Γκουρού» (ο λαός που κυβερνά ο Διογένης), η Παρουσία έγινε «Πουρά σαν» (Ψυχή), η Ρήσις=«Ρισι» (εκείνος που βλέπει τον ιερό λόγο), το χάρισμα=«Χάρι» κ.ο.κ. Πώς βρέθηκαν εκεί οι Ελληνικές λέξεις προ της αφίξεως του Μ. Αλεξάνδρου στις Ινδίες: Ιδού το Μυστήριον. Όλη αυτή η ιστορία αποκαλύπτει το πέρασμα των Αιγαίων από στεριές και θάλασσες κατά την προϊστορική εποχή για να γνωρίσουν και να εκπολιτίσουν τον κόσμο. Και για να ξεφύγουν από την αυταπόδεικτη αλήθεια εφεύραν τον αντιεπιστημονικό και βλακώδη μύθο των Ινδοευρωπαίων, ο οποίος φυσικά κατέπεσε κάτω από το βάρος των αλλεπάλληλων αντιφάσεων του. Εδώ πρέπει να θυμηθούμε τον Πλάτωνα, σχετικά με τον διάλογο μεταξύ του Σόλωνα και του Αιγυπτίου ιερέα: «Το ρεύμα τ’ ουρανού... αφήνει ζωντανούς ανάμεσα σας μόνον τους αγραμμάτους και έτσι πρέπει να αρχίζετε πάλι από την αρχή σαν παιδιά, χωρίς να ξέρετε τίποτα απ’ όσα συνέβησαν στην αρχαιότητα». Επειδή ο γραπτός λόγος συνήθως χάνεται με την εξαφάνιση ενός πολιτισμού ή με την παρακμή του, η μακραίωνη αυτή εξαφάνιση της Ελληνικής γραφής αποτελεί μοναδικό μυστήριο, δεδομένου ότι ο Ελληνικός Πολιτισμός ήτο συνεχής. Ωστόσο τον τελευταίο καιρό έρχονται σε φως ολοένα και νέα ευρήματα προϊστορικής Ελληνικής γραφής, όπως αυτής του Δισπηλιού της Καστοριάς, των Γιούρων κ.α που έρχονται να επιβεβαιώσουν του λόγου το ασφαλές.

Το Παγκόσμιο Γεωδαιτικό Σύστημα
Οι προϊστορικοί Έλληνες (Αιγαίοι) είχαν οργανώσει Παγκόσμιο Γεωδαιτικό Σύστημα βάσει του οποίου ταξίδευαν σ’ όλο τον κόσμο. Ο καθηγητής Χάπγκουντ που μελέτησε τους αρχαίους χάρτες είπε ότι: «Στα χρόνια των αρχαίων Ελλήνων, τα Μαθηματικά ήσαν πιο προχωρημένα από τα εργαστηριακά μηχανήματα. Εν τούτοις οι χάρτες του Πιρί -Ρέις και οι άλλοι που μελετήσαμε δείχνουν ότι υπήρχε και κάποιο όργανο ή όργανα μετρήσεων και γνώριζαν με θαυμαστή προσέγγιση το σωστό μέγεθος της γης». Όσο κι αν φαντάζη περίεργο σήμερα, οι Έλληνες θεοί και ήρωες ταξίδευαν στην Αμερική και άφησαν τα ίχνη τους στις Εσπερίδες. Παντού ανιχνεύουμε την Αιγαιοκρητική παρουσία, επάνω υψηλά στις ακτές της Σκανδιναυϊκής χερσονήσου, έως την Ισπανία -Ιβηρική χερσόνησο- και την Προβηγκία και από εκεί έως την βορειοδυτική Γαλλία και έως τας νήσους της Βρεταννίας και στην Ιρλανδία. Οι Ιρλανδοί στους θρύλους τους και στο «Βιβλίο Επιδρομών» αναφέρονται ότι πρώτοι άποικοι της το 1484 π.Χ. ήσαν κάποια μελαχρινή Ελληνική φυλή, με ξεχωριστά προηγμένο πολιτισμό, που με αρχηγό της τον θρυλικό Παρθολάνο αποβιβάσθηκε στον κόλπο του Κένμαρ. Υπολείμματα αυτής της διασποράς συναντώνται στις Καναρίους νήσους οι Γουάντσοι και κάποια άλλη φυλή την νοτιοδυτική Αφρική που δεν είναι ντόπια.

Ανάμνηση των Κρητομινωικών Ταυρομαχιών
Στην Ιβηρική οι Βάσκοι, οι οποίοι λέγεται ότι προέρχονται από την καταβυθισθείσα Ατλαντίδα [Βάσκου=πορεύου και Βάσκος=ο πορευόμενος]. Σ’αυτούς υπάρχουν ακόμη κατάλοιπα της Κρητομινωικής λατρείας, με τον κορυβαντικό πυρρίχιο χορό, υπόλειμμα των «Ταυροκαθαψίων» ή Ταυροπαιδιών, εξ ου και οι σύγχρονες Ταυρομαχίες. Το Παρίσι το έκτισε ο Ηρακλής ονομάζοντός το Αλησία, εξ ού και το Γαλλικό Champs Elysee.Αλλά και οι Γαλάτες δεν είναι άλλοι από τους χαμένους Αχαιούς ή Τρώες που μετανάστευσαν μετά τον Τρωικό Πόλεμο. Οπου κι αν ανατρέξη κανείς στην Αμερική θα συναντήση ίχνη της Ελληνικότητος του Πολιτισμού της. Θα βρη την ακαταμάχητη σφραγίδα με το Γοργόνιο της Αθηνάς και τα σύμβολα της Μέδουσας, που σκόρπισε ο Περσέας προ αμνημονεύτων χρόνων. Επίσης θα συναντήση τα μεγαλιθικά κατασκευάσματα και τις πυραμίδες που έφτιαξαν οι λαοί εκείνοι στην Κεντρική και Νότια Αμερική [Τσιτσέν, Ούξμαλ, Τσαβίν, Νάζκα κλπ) υπό την επίδραση των Ελλήνων εκπολιτιστών εποίκων.

Τα Νερά της Στυγός και η Γοργώ Μέδουσα
Η Ατλαντίδα συνδέται με την Στύγα και τα μυστήρια της Αθηνάς και σήμερα εντοπίζεται από τους ερευνητές στο λεγόμενο «Τρίγωνο των Βερμούδων». Στην περιοχή αυτή οι αρχαίοι τοποθετούσαν τον κάτω κόσμο του Άδη. Ο ένας Κέρβερος είναι ο Πόλος, ο γήινος, που αντλεί ενέργεια από την Θεά Γη και μεταμορφώνεται σε σκύλο (Κέρβερο). Ο άλλος πόλος είναι το άστρο του Κυνός στον ομώνυμο αστερισμό, το οποίον μεταμορφώνεται σε ουράνιο Κέρβερο. Εξ αυτού οι Αιγύπτιοι χωρίς, καν να γνωρίζουν τον βαθύτερο συμβολισμό των δύο «σκύλων», ελάτρεψαν τον σκυλίσιο Άνουβι σαν θεό τους. Όπου κι αν συναντήσουμε Γοργόνες και την κεφαλή της Μέδουσας, με τα φιδίσια μαλλιά-παρόμοια με την αναπαράσταση της ασπίδας της Αθηνάς-ασφαλώς να ξέρετε ότι ακουμπάτε πάνω στην Ελληνική Μυθολογία και ότι ο τόπος αυτός συμβολίζει τόπο Μακάρων και Ηλύσια Πεδία. Πράγματι τέτοιος τόπος ήτο για τους Έλληνες η χώρα των Εσπερίδων και ο Ατλαντικός ωκεανός. Γιατί όποιος έπλεε εκεί συναντούσε όλα τα θαλάσσια τέρατα του Ποσειδώνα και φυσικά και τις Γοργόνες Μέδουσες. Τα ηφαιστειώδη νησιά των Αζορών, οι τρικυμιώδεις θάλασσες που σφύριζαν σαν θηρία και κινούσαν τα φαρμακερά πλοκάμια της Μέδουσας, έσπερναν-και συνεχίζουν να σπέρνουν ακόμη και σήμερον-παντού τον τρόμο στους θαλασσοπόρους. Εκεί κατά την μυθολογία κατοικούσαν τα τέρατα του Τυθέα Ωκεανού, οι Ναϊάδες, οι Γραίες, η Αμφιτρίτη, η Στύγα, η Ηλέκτρα, οι Γοργόνες, η Σκύλλα, η Κητώ, οι Άρπυιες, η Ίριδα, ο Γηρυόνης, ο Νηρεύς, ο Τυφών, οι Έχιδνες και τόσα άλλα τρομερά και φοβερά πνεύματα της θάλασσας που γέννησε η Ελληνική φαντασία. Ειδικώς για την Μέδουσα να πούμε ότι έγινε το σύμβολο του κακού και του καλού, της ζωής και του θανάτου, και τον δυϊσμό αυτόν τον βλέπουμε στην άγρια όσο και γλυκειά όψη του τέρατος. Τιμής ένεκεν οι Έλληνες αστρονόμοι της αρχαιότητος εξαστέρησαν τον Περσέα και την Μέδουσα, την οποία σήμερον αποκαλούν Αλγόλη (Λάμια), αποδίδοντες είτε από άγνοια είτε εσκεμμένα την μισή αλήθεια. Στα νησιά του Ατλαντικού θα συναντήσουμε τις θρυλικές από την μυθολογία Αμαζώνες, όπως τις συναντούμε επίσης στον Πόντο, την Λήμνο, την Θράκη και την Ευρώπη. Έτσι λοιπόν η Γοργώ, ή η Μέδουσα μπορεί να είναι ταυτόχρονα ένα νησί, η βασίλισσα του και ένα τέρας. Ο μύθος λοιπόν δινόταν κρυπτογραφημένος, για να μην αποκαλύπτεται όλη η αλήθεια στους αναρμόδιους, όπως θα λέγαμε σήμερα. Για να τους αποκρυπτογραφήσουμε θα πρέπει να μυηθούμε προηγουμένως στα Μυστήρια των Ελλήνων. Η πνευματική όμως λάμψη που ακτινοβολούν αυτά τα Μυστήρια τυφλώνει τους σκοταδιστές. Να σημειώσουμε ότι οι Έλληνες από τα ηφαιστειογενή αυτά νησιά των Αζορών προμηθεύονταν τον κασσίτερο, τον μόλυβδο και τον χαλκό.[Πρόσφατες αρχαιολογικές έρευνες στην αρχαία Γραία (Ωρωπός) φέρνει στο φως ευρήματα αρχαίων φούρνων επεξεργασίας χαλκού και σιδήρου]

Τα Χρυσά Μήλα των Εσπερίδων
Από τις Εσπερίδες δυτικότερα προμηθεύονταν τα Χρυσά Μήλα, δηλαδή το χρυσάφι που χρησιμοποιούσαν με τόση αφθονία στους ναούς και για τα κοσμήματα τους. Στα μέρη αυτά αντιμετώπισαν οι Πρωτοέλληνες του Δία τον μυθικό Άτλαντα, έστω κι αν ήσαν αμφότεροι από τον ίδιο πατέρα, τον Ουρανό. Σύμφωνα με την παράδοση η Στύγα έχει τα ανάκτορα της βαθειά στον Ωκεανό και ο Σείριος κρύβει τα βασίλεια των Ελλήνων θεών στον ουράνιο θόλο. Η Ελληνίδα Μέδουσα απλώνεται πάνω από την Στύγα και υψώνει τα πλοκάμια της μέχρι τον ουρανό, σχηματίζοντας τη θεϊκή σκάλα που χαρίζει στους θνητούς την αθανασία. Πολλοί ερευνητές αποκάλυψαν ένα μέρος από τα μεγαλουργήματα του παρελθόντος, τα οποία δημιουργήθηκαν από τους κατοίκους της περιοχής του Αιγαίου, αλλά είτε δεν το γνώριζαν, είτε το αποσιώπησαν κάτω από την επικρατούσα δογματική αντίληψη της εποχής. Όσοι πάλι γνώριζαν την Ελληνική προέλευση τους, την απέκρυψαν για να οικειοποιηθούν κάποτε την δόξα εκείνων, κάτι που συμβαίνει και σήμερα από τους παραχαράκτες της ιστορίας, οι οποίοι ανερυθρίαστα πληροφορούν τους ανύποπτους επισκέπτας ότι τα μεγαλουργήματα της Αμερικής είναι δήθεν Αιγυπτιακής ή Φοινικικής προέλευσης. Κι όμως οι θεοί που συναντά κανείς με διάφορα ονόματα είναι γηγενείς Έλληνες . Ο Δίας και ο Ποσειδών από την Κρήτη, ο Ερμής από την Αρκαδία, ο Απόλλων από την Δήλο, ο Περσεύς από την Σέριφο, ο Διόνυσος από τον Όλυμπο, ο Ηρακλής από την Θήβα, η Αθηνά από την Αθήνα κ.ο.κ
Δεν θα αφήσω την φαντασία μου να ακολουθήση την αρχαιοελληνική Μυθολογία, σύμφωνα με την οποία οι Έλληνες πήγαν στα άστρα. Ως τώρα τούτο φάνταζε αδύνατον. Σήμερα όμως με τα διαστημικά ταξίδια τούτο είναι κατορθωτό. Γιατί λοιπόν να μην είχαν προοδεύσει και τότε, ώστε να πηγαίνουν σε άλλους πλανήτες; Πως λοιπόν οι παραδόσεις λένε ότι ο πολιτισμός στην Γη ήλθε από άλλους πλανήτες; Τόσο υπερφυσικά όντα ήσαν οι αρχαίοι θεοί μας ώστε να δημιουργήσουν τον πρώτο σπινθήρα του πολιτισμού πάνω στην Γη εκ των ενώντων εξ ανάγκης; Οι ερευνητές ανακαλύπτουν τον Απόλλωνα στην Αγγλία, οι Δρυίδες της Βρεταννίας και της Ιρλανδίας απέδιδαν την προέλευση τους από τον θεό Ντις ή Δία και λάτρευαν τον Ερμή και την Αθηνά. Είχαν και ένα κολοσσιαίο άγαλμα του Ηρακλή στο Ντορσέ της Αγγλίας. Οι Ιρλανδοί Δρυίδες δήλωναν ότι ήσαν απόγονοι των Δαναών. Οι Σκανδιναυϊκές παραδόσεις μιλούν για τις περιπέτειες των Ολυμπίων θεών που προεξάρχει ο Δίας ή Ο-Ντιν.

Οι Ελληνικοί Χάρτες
Λέγεται ότι ο Κολόμβος για να φθάση στην Αμερική είχε στην διάθεση του χάρτες ή αντίγραφα χαρτών των αρχαίων Ελλήνων
Αργοναυτών, Μινωιτών ή Μυκηναίων θαλασσοπόρων που ώργωναν τους ωκεανούς πριν από τους Φοίνικες. Οι χάρτες αυτοί βραδύτερον περιήλθον στον Μέγα Αλέξανδρο για να κάνη την εκστρατεία του στην Ανατολή. Μια ακόμη ατράνταχτη απόδειξη ότι γνώριζαν άριστα την περιοχή είναι και το όνομα που έδωσαν στον Ατλαντικό ωκεανό, εκ των Ατλάντων κατοίκων του, που παραμένει το ίδιο ως σήμερα. Λέγεται ότι το 1927 στην Κωνσταντινούπολη ήλθαν στο φως σε κάποιο παλάτι χάρτες που χρονολογούνται προ της Αλώσεως της Πόλης. Αυτοί ανεκαλύφθησαν από τον Τούρκο ναύαρχο Πιρί-Ρέις, απόγονο του μεγάλου ναυάρχου του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, που κι αυτός (ο ναύαρχος) ονομαζόταν Πιρί Ρεις. Στους χάρτες διεπίστωσαν προς μεγίστη έκπληξη τους ότι υπήρχαν λεπτομέρειες και περιοχές άγνωστες στον τότε γνωστό κόσμο. Οι χάρτες έδειχναν όχι μόνον την ακτή της βόρειας και νότιας Αμερικής με την ενδοχώρα της, αλλά και την Ανταρκτική άγνωστη ως το 1820. Την παρίσταναν σαν δυο μεγάλα νησιά, χωρισμένα από μια κλειστή θάλασσα. Απεδείχθη ότι είχαν δίκαιο. Αν έλειωναν οι πάγοι έτσι θα έδειχνε το έδαφος της Ανταρκτικής, όπως διεπίστωσαν οι ερευνητικές αποστολές στο Γεωφυσικό έτος 1958. Ο Παγκόσμιος Χάρτης Μπούατς του 1737 δείχνει την Ανταρκτική, όπως αντιγράφηκε από έναν αρχαίο Ελληνικό χάρτη. Είχαν τέτοιες λεπτομέρειες που ο Αμερικανός μηχανολόγος Μάλλερυ δήλωσε ότι οι αρχαίοι γεωγράφοι δίνουν την εντύπωση ότι έκαναν εναέριες παρατηρήσεις. Άλλη μια ένδειξη ότι υπήρξαν και στο παρελθόν προηγμένοι πολιτισμοί. Ειδικοί γεωλόγοι επί των πάγων που είδαν τους χάρτες απεφάνθησαν ότι αυτοί δείχνουν τις ακτογραμμές όπως πιθανόν ήσαν προ 10.000 ετών. Ο Τσαρλ Μπέρλιτς αποφαίνεται ότι ασφαλώς ήσαν Ελληνικοί χάρτες, αντίγραφα εκείνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου [Τσαρλ Μπέρλιτζ, «Μυστήρια από Ξεχασμένους Κόσμους», σελ.36], τους οποίους οικειοποιήθησαν ως συνήθως οι Ρωμαίοι για να εμφανισθούν ως Ρωμαϊκοί. Τον χάρτη του Πιρί Ρέις χρησιμοποίησε στο πρώτο του ταξίδι ο Κολόμβος στην Αμερική. Ενας άλλος Χάρτης του Τζάιμ, όπως αποκαλείται, χρονολογούμενος από το 1502, είναι αντίγραφο παλαιοτέρων χαρτών, και δείχνει την έρημο Σαχάρα σαν μια γόνιμη γη με μεγάλες λίμνες, ποτάμια και πόλεις, γεγονός που υπήρξε κάποτε στο απώτατο παρελθόν.

Το Ρεύμα του Κόλπου
Η Ατλαντίς του Πλάτωνος συνεδέετο πιθανώς και με την έναντι αυτής Αμερικανικής Ηπείρου, η οποία λόγω της θέσεως της εμπόδιζε το Ρεύμα του Κόλπου να κινηθή προς δυσμάς, προς τις Αγγλικές νήσους και την βόρεια Ευρώπη. Συνεπεία τούτου την εποχή εκείνη επικρατούσαν φοβεροί παγετώνες και υπήρχαν βουνά από πάγους στην βόρεια Ευρώπη, Αγγλικές νήσους, Σκανδιναυία και στον Αρκτικό Κύκλο, σε βαθμό όπου η ζωή, η καλλιέργεια, η αλειία και κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα να είναι αδύνατη. Όταν όμως βυθίσθηκε, λόγω γεωλογικών και κοσμικών αναστατώσεων η Ατλαντίς, το Ρεύμα του Κόλπου (Γκόλφ Στριμ) -και κατά τους Ορφικούς ο «Ποταμός Ωκεανός»- άρχισε να επεκτείνεται προοδευτικά προς βορειοανατολικά και να μεταφέρη θερμές μάζες ύδατος και υδρατμών στα ψυχρά και άξενα εκείνα μέρη, μεταβάλλοντας βαθμιαία το κλίμα από αβίωτο και εχθρικό
στον άνθρωπο σε ανεκτό. Αν λοιπόν δεν είχε βυθισθή η Ατλαντίς, είναι βέβαιο ότι ακόμη η βόρεια Ευρώπη και τα νησιά του Αρκτικού Κύκλου θα εκαλύπτοντο από παγετώνες, όπως συμβαίνει και με τις εκτάσεις που βρίσκονται στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος, λ.χ. Αλάσκα, Λαμπραντόρ κλπ, οι οποίες καλύπτονται από πάγους. Σημειωτέον ότι η εποχή της τήξης των πάγων τοποθετείται στην 11 η ή 12 η χιλιετία π.Χ. Επομένως αυτή οφείλεται στην επίδραση του Κόλπιου Ρεύματος, το οποίο μετέφερε θερμότητα από τον Ισημερινό στις βόρειες χώρες. Ακόμη και σήμερα συνεχίζεται το λειώσιμο των πάγων της Ισλανδίας, Γροιλανδίας και της Αρκτικής υπό την επίδραση του Γκολφ Στριμ, σε βαθμό μάλιστα ώστε εντός 100 ετών να έχη ανέβει η μέση θερμοκρασία κατά δύο περίπου βαθμούς Κελσίου. Αν υποθέσουμε δε ότι το Ρεύμα του Κόλπου έρρεε ανέκαθεν τότε έπρεπε οι πάγοι σήμερα να μην υπάρχουν, όπως ασφαλώς δεν θα υπάρχουν μετά από μερικές χιλιετίες. Φυσικά η καταβύθιση της Ατλαντίδος δεν συνετελέσθη εντός ενός ημερονυκτίου αλλά σε εύλογο χρόνο, έτσι ώστε να χρονολογείται η δράση του από 15 ή 20.000 ετών. Όταν βούλιαξε η Ατλαντίδα άφησε τόση λάσπη γύρω της που κοντά στις Ηράκλειες Στήλες (Γιβραλτάρ) για πολλούς αιώνες η θάλασσα ήτο αδιαπέραστη. Και εξ όσων λέγει ο Στράβων οι φάλαινες, καρχαρίες, παλαμίδες, οι μέδουσες, οι χελώνες και τα διάφορα μαλάκια ήσαν δυσθεώρητα. Ήσαν δε τόσο επικίνδυνες που αναποδογύριζαν τα ελαφρά πλοία εκείνης της εποχής. Οι Έλληνες θαλασσοπόροι διηγούντο τα δεινά των ποντοπόρων εκείνων ταξιδιών τους, τις καιρικές και κλιματολογικές αντιξοότητες που συνάντησαν, τους άγριους λαούς που γνώρισαν, τα διάφορα τέρατα που είδαν και τέλος τους άξενους τόπους που έζησαν στο κοινό με τις ραψωδίες τους. Τα θέματα αυτά κέντριζαν την φαντασία των καλλιτεχνών, ποιητών και λυρικών της εποχής των. Το πρώτο ποίημα στον κόσμο είναι η Ιλιάς και η Οδύσσεια.









ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΟΓΕΝΩΝ

ΖΕΥΣ: Ο ΕΛΛΗΝ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΤΩΡ
Ο Ζευς ονομάσθηκε από του «ζην» ή του «ζέω» ή του «δεύω=βρέχω», το δε Διός εγένετο από το Δις. Ελέγετο δε και Ζαν, Δαν, Ζας και Ζης. Ο Ζευς αλληγορείται από τον Ορφέα σε πολλά πράγματα, λ.χ. στο σύμπαν, στον Ήλιο, και αιθέρα και σε πολλά άλλα φυσικά, μεταφυσικά και ηθικά πράγματα. Μεταφυσικά αλληγορείται στην κοινή δύναμη των όντων, την οποίαν λέγουν «Νουν» άϋλον του παντός. Οι θρησκευόμενοι τον ονομάζουν «Θεία Πρόνοια», ενώ οι φυσικοί «Νόμους της Φύσεως». Κρατά στο χέρι του τον κεραυνό, την βροντήν και την βροχή. Λέγεται ότι κατά την διανομήν του κόσμου ο Ζευς έλαβε τον Ουρανό, ο Ποσειδών την Θάλασσα και ο Πλούτων τον ζοφώδη αέρα του κάτω κόσμου. Η αλληγορία του Διός σε Ήλιον και «κόκκυγα» εξηγεί θαυμασιώτατα την άποψη ότι ο Όμηρος εγνώριζε το Κοπερνικιακό (Ηλιοκεντρικό) σύστημα, το οποίον, ας σημειωθή, προείπαν σκιωδώς ο Πυθαγόρας, Αρίσταρχος, Κλεάνθης ο Φρύγιος, Φιλόλαος ο Κροτωνιάτης, Αναξαγόρας και Πλάτων. Τον είπαν και πατέρα των Θεών και θνητών, διότι οι προγενέστεροι του, Ουρανός και Κρόνος, εγέννησαν μόνον αθανάτους. Πήρε γυναίκα του την θεά Ήρα, αλλά συνδέθηκε ερωτικά με πάμπολλες θεές και θνητές γυναίκες και έκανε άπειρα παιδιά μαζί των. Ο Ζευς είναι ο ύπατος και παλαιότατος θεός του Ελληνικού πανθέου. Λέγουν ότι με το ίδιο όνομα υπάρχουν ιστορικά 300 βασιλείς, τρεις όμως είναι οι επιφανέστεροι:
-Ο πρώτος ήτο υιός του Αιθέρος
-Ο δεύτερος υιός του Ουρανού και
-Ο τρίτος και επισημότερος του Κρόνου και της Ρέας.
Θεωρείται δε και ο ύπατος των θεών, η Ανωτάτη Θεία Δύναμη, η Πρώτη Αρχή, φέρων ένεκα των ιδιοτήτων του εκατοντάδα επιθέτων όπως λ.χ πανόπτης, νεφεληγερέτης, επόψιος, κεραύνιος, όμβριος, υψιβρεμέτης, κορυφαίος, ύψιστος, Αλεξίκακος, Αθάνατος, σωτήρ, ξένιος, χθόνιος κλπ.

Η Ελληνικότης του Διός
Ενδιαφέρον έχει να αναφέρουμε τα επίθετα εκείνα από τα οποία αποδεικνύεται ότι ο Ζευς ήτο Ελλην Θεός και ότι δεν ήλθε από κάποια άλλη χώρα, όπως λέγουν μερικοί αμαθείς ή κακόβουλοι ημέτεροι και ξένοι ανιστόρητοι. Αυτός λοιπόν λέγεται και Άρειος, Αταβύριος, Αθώος (εκ του Άθωνος όρους) Δωδωναίος, Δικταίος, Ελλήνιος, Ηλείος, Θεσπρωτός, Ιθωμάτας, Κυθαιρώνιος, Κάσιος, Λαφύστιος (εξ Ορχομενού Βοιωτίας) Λυκαίος(εξ Αρκαδίας), Λαρισσαίος, Νεμαίος, Ολύμπιος, Πελασγικός, Πατρώος, Πανελλήνιος, Παρνήθιος, Τροφώνιος κ.α. Πολλοί δε τόποι-όπως ήτο φυσικόν- οικειοποιήθησαν την καταγωγή του. Βοιωτοί, Μεσσήνιοι, Αιτωλοί, Αργείοι, Αρκάδες κ.α. διεκδίκησαν τον τόπο γεννήσεως του. Όμως το επικρατέστερον είναι ότι οι δύο πρώτοι γεννήθησαν στην Αρκαδία, ενώ ο Ζευς που εξετάζουμε γεννήθηκε στην Κρήτη, στο όρος Ίδη, ή Δίκτη, και κατ’ άλλους στο όρος Λύκτος. Τροφούς είχε τις Νύμφες Αδράστειαν και Ιδην, θυγατέρες του Μελισσέως, βασιλέως της Κρήτης. Αυτός δε κατέστησε τους Κούρητας φύλακες του παιδιού.
Εκεί λέγεται ότι τον έτρεφαν με γάλα της Αιγός Αμαλθείας και με μέλι. Μυθολογείται ότι πριν γεννήση η Ρέα τον Δία, οι γονείς της την έστειλαν στην Κρήτη, στο όρος Δίκτος, και έκρυψε το νεογνό σε άντρο εκ του φόβου να μην κατασπαραχθή από τον πατέρα του Κρόνον. Προς τούτο αντί του βρέφους η μητέρα του εσπαργάνωσε λίθον και τον έδωσε στον Κρόνον, το οποίον και καταβρόχθισε. Τον λίθον τούτο εξέμεσε αργότερον μαζί με όλα τα τέκνα του, που είχε καταβροχθίσει. Εις ευγνωμοσύνη τούτου οι Κύκλωπες κατεσκεύασαν τα φοβερά όπλα του Διός. Αυτά ήσαν ο κεραυνός και η βροντή, καθώς και η ασπίς, Αιγίς, η οποία έγινε από το δέρμα της Αιγός Αμαλθείας, την οποία αργότερον δώρισε στην κόρη του Αθηνά.
Επ’ αυτής έφτιαξαν παράσταση με την Γοργώ Μέδουσα (γοργόνιο), σύμβολο τρόμου και ισχύος. Άλλη εκδοχή λέγει ότι τον παρέλαβον οι Κουρήτες και τον πήγαν από την Κρήτη στην Μεσσηνία, όπου τον παρέδωσαν στις Νύμφες Ιθώμη και Νέδα, ενώ κατ’ άλλους τον πήγαν στην Αρκαδία. Τότε λέγουν ότι ο Ζευς εθέσπισε και τον πρώτο Ολυμπιακό Αγώνα. Από της υψηλής του κατοικίας στον Όλυμπο ή αλλαχού εξέπεμπε κεραυνούς και όμβρους. Κατά την παράδοση, τους κεραυνούς κατεσκέυαζον οι Κύκλωπες και τους μετέφερε ο πτερωτός ίππος Πήγασος. Ο Ζευς μεταξύ των πάμπολλων παιδιών που έκανε ξεχωρίζουμε τον Απόλλωνα και την Άρτεμιν εκ της Λητούς, τον Ήφαιστον και τον Άρη εκ της Ήρας, τον Άργον εκ της Νιόβης του Φορωνέως, και τον Πελασγόν εκ της Ευρώπης. Εκ της Φοινίκης γέννησε τον Μίνωα στην Κρήτη, εκ δε της Καλλιστούς του Λυκάωνος γέννησε τον Αρκάδα κ.ο.κ. Άρα διαπιστώνουμε ότι ο Ζευς είναι ο γενάρχης του Ελληνικού Έθνους. Ο Ζευς αναλόγως του είδους της βροχής που χάριζε, ετιμάτο και ως προστάτης της γεωργίας, όταν προσεκόμιζε ευεργετικές βροχές. Εθεωρείτο και καταχθόνιος, δηλαδή θεός του Κάτω Κόσμου, όπως τον αποκαλεί ο Ησίοδος. Σαν πάνσοφος άναξ κατέστη ο τύπος της ηθικής τελειότητος μεταξύ ανδρών και θεών, αμείβων την αρετήν και κολάζων την κακίαν. Αυτός δε προήγαγε και την σωματική ρώμην και αρετήν, γι' αυτό ήτο έφορος των Ολυμπιακών κι άλλων Αγώνων. Εμυθολογείτο και σαν πατήρ της Αθηνάς και του Άρεως, γεγονός που τον κατέστησε πατέρα των θεών του πολέμου, μολονότι εδώ ο «πόλεμος» προσλαμβάνει φιλοσοφική έννοια, διαφορετική του πολέμου των ανθρώπων. Πρόκειται για την διαρκή πάλη στο Σύμπαν, ανάμεσα στα αντίθετα που οδηγεί στην διαρκή ροή και ανανέωση των πάντων. Όπως γράφει ο Ηράκλειτος: «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους ελευθέρους». (Μετάφραση. Ο Πόλεμος είναι ο πατέρας όλων, κι ο βασιλιάς όλων, και κάνει άλλους θεοί να αναδειχθούν και άλλους άνθρωποι, όπως κι άλλους δούλοι να γίνουν κι άλλους ελεύθεροι)
Ως πανεπόπτης θεός, εθεωρείτο αψευδέστατος μάντις, ο οποίος μπορούσε να προφητεύη τα μελλούμενα. Γι’ αυτό το αρχαιότερο μαντείο, της Δωδώνης, ήτο αφιερωμένο σ’ αυτόν. Όμως διέθετε μαντεία και στους Δελφούς, Ολυμπία, το Αμμώνιον εν Λιβύη και αλλαχού. Επίσης η λατρεία ήτο πάνδημη στην Ελλάδα, αλλά το κέντρον λατρείας του ήτο η Αθήνα. Στην Κρήτη ελατρεύετο ο Ζευς «Λαβρανδεύς», ήτοι ο Ζευς του διπλού πελέκεως ή και του Λαβυρίνθου. Εδώ να σημειώσουμε ότι ο διπλούς πέλεκυς παρουσιάζεται σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης σαν σύμβολο αρχαίων πολιτισμών, γεγονός που φανερώνει την καταγωγή ή την επίδραση τους από την περιοχή του Αιγαίου. Ο Ζευς δια της βροχής ήτο ο κατ’ εξοχήν καθάρσιος θεός, καθαίρων τους ανθρώπους από το άγος, αλλά και την ατμόσφαιρα από τα ολέθρια κυνικά καύματα. Επομένως, η θρησκεία των Ολυμπίων θεών είχε κατά βάθος ηθική έννοια ,καθόσον ο Ζευς επροστάτευε την εστίαν, τους νόμους της πόλεως, τους γάμους, ήτο τιμωρός του φόνου και παντός ανομήματος. Ήτο επίσης και προστάτης του γένους και της φυλής, πριν υιοθετήσουμε τον ξενόφερτο Γιαχβέ σαν θεό μας, εδώ και 1700 χρόνια.

Ο Εξανθρωπισμός του Θεού
Επίσης απένειμε την δικαιοσύνην και εθεωρείτο έφορος και προστάτης των ξένων, δι ο και εκαλείτο και «Ξένιος Ζευς». Ο Ζευς ήτο ο σώζων τους ανθρώπους από τα δεινά και μάλιστα από το μέγιστον όλων, την δουλεία. Γι’ αυτό και απεκαλείτο και «ελευθέριος». Γενικότερα εθεωρείτο η Αρχή και το Τέλος των πάντων και ο τα πάντα πληρών. Από την άποψη αυτή ο Ζευς προσλαμβάνει τον χαρακτήρα της μονοθεϊστικής λατρείας, πολύ πριν οι Εβραίοι εφεύρουν τον δικό τους θεό. Όμως το εύπλαστο Ελληνικό πνεύμα εδημιούργησε τους μύθους, με συμβολισμούς για να δώση στο θείο συγκεκριμένες ανθρώπινες μορφές και ιδιότητες, όπως άλλωστε επαναλαμβάνει και σήμερον με τους Ιουδαιο-χριστιανικούς αγίους του. Αξίζει να αναφέρουμε τον μύθο κατά τον οποίον ο Ζευς κατάπιε την Μήτιν(Σκέψιν) έγκυον και εγέννησεν εκ της κεφαλής του την Αθηνάν. Τα περί ερώτων του Διός υπονοούν την εκ του ουρανού γονιμοποίηση και την δημιουργία των κόσμων και φυσικά και της Γης. Έτσι ο Έλλην μετεμόρφωσε τον θεό του σε άνθρωπο και τον κατέβασε στη γη κοντά του, δίπλα του. Τους μύθους αυτούς επεκαλέσθηκαν αργότερα οι απολογητές του Χριστιανισμού και διάφοροι δογματικοί αμαθείς σαν απόδειξη για να κατηγορήσουν τους Έλληνες («εθνικούς») -όπως απεκαλούντο οι οπαδοί του Δωδεκάθεου- σαν ειδωλολάτρες και ανήθικους.

Η Θεοποίηση του Ανθρώπου
Κατά μία άλλη εκδοχή, ο Ζευς ήτο ένας εκ των επιφανών βασιλέων του πανάρχαιου Ελληνικού γένους και οι απόγονοι του ωνομάσθησαν «Διογενείς». Ούτος λέγεται ότι εβασίλευσε μετά το γένος του Ουρανού και του Κρόνου. Πάντως την ηθική φιλοσοφία και την λατρεία του Δωδεκάθεου την μιμήθηκαν οι Ιουδαιοχριστιανικές θρησκείες και υιοθέτησαν εν αγνοία των ή εξ εσκεμμένης παραχαράξεως το μέγιστον μέρος των Ελληνικών μύθων. Επειδή όμως ήσαν φορείς του ανατολικού θεοκρατικού δογματισμού, και αδυνατούσαν να ερμηνεύσουν σωστά το βαθύτερο φιλοσοφικό νόημα του Ελληνισμού, το διεστρέβλωσαν. Διότι προσπάθησαν να υποτάξουν το ελεύθερο Ελληνικό Πνεύμα κάτω από το δουλικό (θεοκρατικό), δογματικό και εξουσιαστικό πνεύμα της Ανατολής. Από την άλλη μεριά οι Δυτικοί πήραν μόνον την πολιτική και ορθολογική πρακτική του Ελληνισμού για να οικοδομήσουν την ρασιοναλιστική και οικονομιστική-ωφελιμιστική κοινωνία, στερημένη από κάθε ηθικό περιεχόμενο. Το αποτέλεσμα ήτο να δημιουργήσουν τον σημερινό φιλοσοφικό τραγέλαφο(δυισμό),όπου ο Απολλώνειος Λόγος συγκρούεται και ενίοτε υποτάσσεται στις Εντολές του Γιαχβέ, με όλες τις ολέθριες συνέπειες και οπισθοδρομήσεις της ελευθέρας σκέψεως και τα φοβερά αδιέξοδα των τελευταίων 1700 ετών, με κορωνίδα την οικολογική και ηθική καταστροφή που ζούμε σήμερα.

ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣ
Ο Ζευς εμυθολογείτο υιός του Κρόνου (αποκαλείται και Κρονίων, Κρονίδης) και της Ρέας, αδελφός δε του Ποσειδώνος, του Άδου, της Εστίας, της Ήρας και της Δήμητρος. Επομένως, βλέπουμε ότι ήτο πανάρχαιο το γένος του Διός, αναγόμενον από της εποχής που ο Έλλην έγινε θαλασσοπόρος, αλλά και πιο πριν, όταν ανακάλυψε και έκανε χρήση της φωτιάς και της γεωργίας. Επειδή ο Κρόνος είναι υιός του Ουρανού και της Γαίας, τα δύο αυτά συμβολικά πρόσωπα μας μεταφέρουν στην εποχή κατά την οποία διεχωρίσθησαν η γη από τον ουρανό και τα ύδατα από την ξηρά, και αρχίζει να δημιουργείται η πρώτη μορφή ζωής πάνω στην γη. Αυτό φανερώνει την διεισδυτικότητα του Ελληνικού πνεύματος, το οποίον χωρίς όργανα και με μοναδικό όργανο τον Ορθό Λόγο, έδωσε τις πρώτες συναρτήσεις αληθείας που μας οδήγησαν στην επιστημονική γνώση. Προφανώς ο Κρόνος και η Ρέα συμβολίζουν την εξελικτική πορεία της γης στα πρώτα στάδια της δημιουργίας της. Και τούτο είναι έργον του Κρόνου=Χρόνου (που τρώει τα παιδιά του), ο οποίος είναι συστατικό της πρωταρχικής ουσίας,προκύψας εκ της ανάγκης μετρήσεως των αλλαγών μέσα στο σύμπαν. Επομένως, η Ελληνική Φιλοσοφία -σε αντίθεση με τα Ανατολικά δογματικά μυθεύματα-μας διδάσκει ότι: «ο Άνθρωπος δεν γεννιέται από κάποιο θεό, δεν κυβερνάται από κάποιον συμπαντικό άρχοντα και δεν είναι υποταγμένος σε καμμιά αυθαίρετη ή τυφλή δύναμη, χωρίς προαγωγή του ευατού του.
Γεννήθηκε μαζί του, μέσα του, σαν αναπόσπαστο συστατικό του Κόσμου (Σύμπαντος). Όλα τα έργα του τα κατευθύνει μια ανώτερη λογική αλληλουχία, ο Ορθός Λόγος και η Αδράστεια και Ειμαρμένη τις οποίες οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι συμβόλιζαν με το «ΕΝ», ενώ άλλοι τις εξέφραζαν μαθηματικώς (Πυθαγόρας) με την «Μονάδα». [Το λέει και η Γένεση ότι «Εν Αρχή ην ο Λόγος», αλλά εν τη πράξει το «ιερατείο» αναιρεί τον Λόγο (λογική) πράττον τα αντίθετα. Τι θα πουν άραγε τώρα που ο άνθρωπος θα φτιάξη το πρώτο «κλωνοποιημένο» Ον χωρίς παρέμβαση του θεού, αλλά μόνον με τα υλικά της φύσεως και τον Ορθό Λόγο; Βέβαια γι’ αυτούς ο «Λόγος» εκπορεύεται από τον θεό-δεσπότη και τους εκπροσώπους του εν τη γη, γι’ αυτό βάζουν φραγμούς στην κατάκτηση της επιστήμης, όταν θα είναι προς όφελος του ανθρώπου].

Προμηθεύς ο Οικουμενικός Θεός
Από τα ολίγα που προλέγονται στη τραγωδία «Προμηθεύς Δεσμώτης» (ο «Προμηθεύς Λυόμενος» και «Προμηθεύς Πυρφόρος» δεν σώζονται) αποκρυπτογραφούμε τα εξής σπουδαία: Ο Δίας δεν θα ηρκείτο στην πρώτη τιμωρία του Πορμηθέως, αλλά θα προχωρούσε και στην κατακρήμνιση του στα Τάρταρα, αν δεν ερχόταν ο Ηρακλής, ο οποίος εφόνευσε το όρνεο, που του κατέτρωγε το συκώτι. Ο Ηρακλής θα μεσολαβούσε στον Δία για την απονομή χάριτος και την αποκατάσταση του Προμηθέως. Η συμφιλίωση του Προμηθέως με τον Δία φαίνεται να στηρίζεται στην απειλή του πρώτου, ότι χωρίς τον Προμηθέα και η τύχη του Διός θα ήτο επισφαλής, και ίσως γι’ αυτό τον απελεθεύρωσε. Αλλά πάντα τον φοβόταν και τον υποπτεύετο μήπως γίνη θεός και του πάρη τον θρόνο. Όμως ο απρεπής «γάμος» του Διός, που υπαινίσσετο ο Αισχύλος στον «Προμηθέα» έγινε και ήτο η ανάμειξη του με τους λαούς της Ανατολής κατά την Αλεξανδρινή εποχή. Ένας νέος θεός, ο Ιησούς, επέπρωτο να τον διαδεχθή. Και ο Ελληνισμός που είδε δύο θεούς του στο παρελθόν, να βασιλεύουν και να γκρεμίζονται, ασφαλώς θα δη και τον Γιαχβέ να πέφτη σύντομα από τον θρόνο του. Όμως ο Προμηθεύς όσα δεινά κι αν περάση δεν είναι πεπρωμένο ποτέ να πεθάνη. Προχωρώντας ακάθεκτοι στην εποχή της Γνώσης, ασφαλώς θα απομακρυνόμαστε προοδευτικά από τους παλαιούς θεούς της εμπειρίας και θα προσκολλώμεθα στον Προμηθέα, που προοδευτικά θα λύνη τα δεσμά του όσο η Επιστήμη και η Τεχνολογία θα απογειώνονται σε ανώτερες σφαίρες λογικής και εξερεύνησης του μικρόκοσμου και του μεγαλόκοσμου που μας περιβάλλει. Την πεποίθηση του για το αθάνατο της Ελληνικής φυλής την επαναλαμβάνει τρις ο Αισχύλος. Όμως «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», κραυγάζει η θεά της σοφίας Αθηνά. Ξυπνήστε Έλληνες πριν είναι αργά. Έχουμε μείνει πολύ πίσω, για λόγους που σχετίζονται με την συνωμοσία που υφίσταται εδώ και αιώνες η Ελληνική φυλή. Η ανθρωπότητα μας χρειάζεται τούτη την εποχή.

Ο ΖΕΥΣ ΓΕΝΑΡΧΗΣ
Η Ελληνική Μυθολογία αναφέρει τις παραδόσεις της Ηρωικής εποχής, οι οποίες αν και είναι χρονικά απροσδιόριστες είναι δυνατόν με την αποκρυπτογράφηση τους να μας προσδιορίσουν το γένος του Δία. Ο Διόνυσος εγεννήθη από την Σεμέλην υπό του Διός, ο Ηρακλής από την Αλκμήνην υπό του Διός, η Δανάη με τον Δία εγέννησε τον Περσέα, ο Πελασγός εγεννήθη από την Νιόβη υπό του Διός, ο Αρκάς από την Καλλιστώ υπό του Διός, ο Θησεύς από την Αίθρα εκ του Ποσειδώνος, ο Αιακός από την Αίγινα δια του Διός, εκ του οποίου υπό της Ευρώπης εγεννήθησαν ο Ραδάμανθυς, ο Μίνως και ο Σαρπηδών κλπ. Και φυσικά ο Ζευς, ως υπέρτατος Θεός και δημιουργός είχε και το δικαίωμα να κατέχη τα πρωτεία και στις ερωτικές επιδόσεις του. Γιατί ο Έρως υπό την ευρεία του αντίληψη είναι η πηγή κάθε δημιουργίας στο σύμπαν.
Έτσι εκτός από τις θεές, οι αρχαίοι θεοί συνευρίσκοντο και με τις Νύμφες των Δασών, τις Νηρηίδες της θαλάσσης, αλλά και με κοινές γυναίκες, κάτι που συνέβαινε επίσης με τους ήρωες, τους βασιλείς και τους σοφούς της εποχής. Επομένως, δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι κάποτε έδρασαν οι διαπρεπείς αυτοί άνδρες για την ευγονία του γένους [Απολλοδώρου, «Περί Θεών» Βιβλ. 3, Εκδ. Βιέννης 1808, όπου περιέχεται λεπτομερής Γενεαλογικός πίναξ θεών και ηρώων και των ερωτικών επιδόσεων αυτών]. Οι μυθολογικές αυτές παραδόσεις αναφέρονται εκτός του Ομήρου και από πλείστους αρχαίους συγγραφείς [Ηρόδοτος, Διόδωρος, Στράβων, Αθήναιος, Παυσανίας, Ποσειδώνιος, Λουκιανός, Διονύσιος, Αλικαρνασσεύς, Στοβαίος, οι Αρχαίοι Έλληνες Γεωγράφοι και άλλοι νεώτεροι όπως ο Αθαν. Σταγειρίτης στην «Ωγυγία»]. Άπειρες και σημαντικές πληροφορίες αναφέρονται περί της δράσεως πλείστων σημαντικών προσώπων της σκοτεινής εκείνης περιόδου της Προϊστορίας, οι οποίες ασφαλώς απηχούν ως επί το πλείστον γεγονότα που συνέβησαν. Κάτω από την αχλύ και τον πέπλο που καλύπτει τους μύθους και τις παραδόσεις αυτές αποκρυπτογραφούνται και προβάλλονται πανάρχαια ιστορικά γεγονότα εκ της απωτάτης αρχαιότητος, όπου έδρασε η Ελληνική φυλή, όπως κατεδείχθη από τις ανασκαφές της Τροίας, των Μυκηνών της Κνωσσού, των Χεταίων, των Μιττάνι κλπ, αλλά και παλαιότερον. Δηλαδή των παλαιοντολογικών ευρημάτων προ 500.000 και 1 εκατ. ετών και παλαιότερον, εκ των οποίων παρατηρείται συνέχεια της ζωής του προϊστορικού ανθρώπου στον Ελλαδικό χώρο. Αυτές τις απόψεις οι αρχαιολόγοι κατά το παρελθόν τις χαρακτήριζαν μυθεύματα. Έπρεπε δε να βρεθή ένας ευφάνταστος έμπορος τσαγιού, ο Σλήμαν, για να βάλη τα γυαλιά στους περισπούδαστους αρχαιολόγους της εποχής του, όπως κάνει σήμερον ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός με τις ανακαλύψεις του «Ευρωπαίου Αρχανθρώπου» των Πετραλώνων και της Τρίγλιας, καθώς και ο Γιάννης Πουλιανός με το «Πρωτόγλυπτον» της Μακεδονίας, μερικά από τα οποία ανεκάλυψαν είτε στηριζόμενοι στα αρχαία κείμενα και τις παραδόσεις, είτε τυχαία. Αλλά όπου κι σκάψουν την Ελληνική γη αποκαλύπτει πανάρχαια ζωή και πολιτισμό. Προσφάτως(έτος 1998) η αρχαιολόγος-σπηλαιολόγος Νίνα Κυπαρίσση-Αποστολίκα έφερε στο φως από το σπήλαιο της Θεόπετρας στην Θεσσαλία, κάτω από στρώματα πάχους έξη μέτρων, ευρήματα όλων των βαθμίδων της Μεσολιθικής και Νεολιθικής Εποχής. Τέτοια ευρήματα (σκελετών, αποτυπωμάτων ανθρωπίνων ποδών, εργαλείων, μαζών άψητου πηλού, υπολειμμάτων καύσεως κ.α.) ανακαλύπτονται για πρώτη φορά στην Θεσσαλία και τα οποία χρονολογούνται περίπου από 50.000 έως 3.000 ετών.
Το γεγονός ότι κι εδώ βρέθηκαν ίχνη φωτιάς δείχνει ότι οι Έλληνες είχαν αναπτύξει από τότε πολιτισμό και ότι ήσαν γηγενείς και όχι ξενόφερτοι από την Βόρεια Ευρώπη, τις Ινδίες ή την Αφρική και Μ. Ανατολή, όπως μερικοί αμαθέστατοι και αργυρώνητοι κονδυλοφόροι υποστηρίζουν. Πρώτος ο Τριπτόλεμος και ο βοηθός του Αδρίστας λέγεται ότι εδίδαξαν τους Αρκάδες, πανάρχαιους Πελασγούς Έλληνες ,πως να σπέρνουν και να θερίζουν τους δημητριακούς καρπούς (σίτον, κριθή, σίκαλη, βρώμη κλπ). Μετά ταύτα βλέπουμε μια φυγόκεντρο δύναμη να σπρώχνη τους Αρκάδες-Πελασγούς αρχικά στον Ελλαδικό χώρο και βραδύτερον, κατά την πρόσφατη πλέον προϊστορική εποχή προ 10 ή 7 χιλιάδων χρόνων και εκτός του Ελλαδικού χώρου, οπότε δημιουργούνται οι πανάρχαιες φυλές εκείνης της εποχής (Ιαντες, Αονες, Εκτήνες, Τελχίνες, Λέλεγες, Πελασγοί, Αρκάδες, Αιτωλοί, Μακεδόνες, Θράκες, Ιλλυριοί, Δρύοπες, Φρύγες, Λύκιοι, Μήονες, Κάτονες, Μόσχοι, Παφλαγόνες, Χάλυβες, Ίβηρες, Αβανοί, Αχαιοί (του Πόντου) Μυσοί, Κίλικες, Λυδοί, Λούβιοι, Κούρεις κλπ).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται περί των απογόνων των ίδιων πρωτογενών ανθρώπων,οι οποίοι έζησαν ανέκαθεν και αναπτύχθησαν στον χώρο του Αιγαίου, προ και μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος, και βραδύτερον και στις νέες περιοχές, που μετακινήθηκαν, κατά τις χιλιετηρίδες που διέρρευσαν. Και τούτο γίνεται φανερόν διότι οι πανάρχαιες Ελληνικές παραδόσεις ουδέν αναφέρουν περί της υπάρξεως άλλων φυλών που ζούσαν σε άλλες χώρες και οι οποίες να εισέβαλαν πριν ή μετά τον νέο εποικισμό των Ελληνικών φύλων, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπήρχαν άνθρωποι-για τους γεωλογικούς και οικολογικούς λόγους που προαναφέραμε-αλλά κι αν υπήρχον ευρίσκοντο σε κατώτερη πολιτιστική στάθμη από τους Αιγαίους.

Εξ Αιγηίδος ο Πολιτισμός
Επομένως, εκ της Αιγηίδος ξεκίνησαν όλοι εκείνοι οι λαοί, οι οποίοι παρουσιάζονται βραδύτερον στις γύρω περιοχές της Μικρασίας, του Καυκάσου και της Μεσογείου ως τον Δούναβη με διάφορες ονομασίες, μεταφέροντες μαζί και τον πολιτισμό τους. Είναι φυσικά αδύνατον να προσδιορισθή πόσα χρόνια πέρασαν μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος, μέχρις ότου διαμορφωθούν σε φυλές οι διάφορες αυτές ομάδες που διεσώθησαν στα παράλια ή μετεκινήθησαν στα ενδότερα. Κατά τις μαρτυρίες των Αιγυπτίων ιερέων της Σάϊν προς τον Σόλωνα, όπως αναφέρει ο Πλάτων στον «Τίμαιο», από τους Αρχαιοέλληνες Αιγαίους πήραν τον πολιτισμό. Τούτο καταφαίνεται και από τις επιδόσεις των στην ναυσιπλοία, αλλά και στις τέχνες (προηγμένη Κυκλαδίτικη τέχνη αγαλματιδίων). Τα προπαγανδιστικά μυθεύματα περί αφίξεως Φοινίκων και άλλων («Μαύρη Αθηνά», Μπερνάλ), εκτός του ότι στερούνται λογικής και επαρκούς τεκμηρίωσης έχουν επιστημονικά καταπέσει, αφού και ο ίδιος παρεδέχθη ότι το κίνητρο του ήτο το κέρδος και η προσέλκυση της προσοχής. Το πολλαπλά διαφημισθέν αφήγημα του Μεσοποταμίου Γιλγαμές, το οποίο θέλησαν να παρουσιάσουν σαν απόδειξη της παλαιάς πνευματικής ανάπτυξης των διαφόρων λαών της Μεσοποταμίας, είναι πολύ νεώτερο και κακότεχνο κατασκεύασμα, συντεθέν βάσει Ελληνικών παραδόσεων και μύθων. Πρόκειται πράγματι περί κακότεχνης αντιγραφής των αναφερομένων περί του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος, ο οποίος ας σημειωθή, είναι παλαιότερος του κατακλυσμού του Νώε, εάν έγινε φυσικά κι αυτός. Γιατί όλα τα γραφόμενα περί του κατακλυσμού του Νώε είναι τερατώδη, αντιεπιστημονικά και προσιδιάζοντα μόνον σε λαό που δεν είχε ιδέα περί της θαλάσσης και της ναυσιπλοίας.
Αντίθετα από τα κείμενα των Ορφικών περί του κατακλυσμού του Ωγύγου πιστοποιείται ότι κανένας άλλος αρχαίος λαός δεν έχει παλαιότερες αναμνήσεις και επιστημονικές μαρτυρίες και ούτε έχει σημειώσει πνευματικές εκδηλώσεις και άλλες ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις (λ.χ. αστρονομικές παρατηρήσεις 11.000 ετών π.Χ.) όπως αυτές που περιέχονται στα αρχαία Ελληνικά κείμενα. Όπως μας πληροφορεί ο Έρμαν Ντίλς [«Προσωκρατικοί», Κεφ. Ορφεύς, σελ. 3] οι Αιγαίοι Αρχαιοέλληνες έγραφον τις παρατηρήσεις των αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν επί λεπτών σανίδων, λίθων ή οστράκων (γραφή Δισπηλιού, Γιούρων, Αλοννήσου κλπ),γεγονός που μαρτυρεί ότι ήσαν εχέφρονες άνθρωποι (Homo Sapiens). Το ερώτημα που γεννάται λοιπόν είναι γιατί είχαν αγνοήσει ή παραμερίσει τόσο σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία οι νεώτεροι δήθεν «σοφοί» ερευνητές της Δύσεως; Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο το γεγονός, διότι η Ελληνική Προϊστορία καίει και προτιμούν να την αγνοούν, να την παραμερίζουν και όταν βγαίνη τυχαίως στην επιφάνεια να την αποσιωπούν ή να την παραχαράζουν ακόμη. Διότι στην περιοχή αυτή κατοικούσαν εχέφρονες άνθρωποι όχι προ 10, 20 χιλιετιών -όπως ισχυρίζονται για την Μεσοποταμία οι γνωστοί Φοινικιστές ή προ 35-40.000 ετών των Αφροκεντριστών- αλλά προ 100, 800.000 ετών, αλλά και εκατομμυρίων ετών, όπως απέδειξαν οι έρευνες των Πετραλώνων, της Τρίγλιας και της Πτολεμαΐδος, υπό του ανθρωπολόγου-αρχαιολόγου κ. Άρη Πουλιανού. Επομένως οι Αμερικανικές έρευνες στο σπήλαιο Φράχθυ της Ερμιονίδος, οι οποίες έφεραν στο φως στοιχεία του πολιτισμού προ 25 χιλιάδων ετών, έρχονται να αποδείξουν την ύπαρξη και την συνέχεια της αναπτύξεως του ανθρώπου στον Ελλαδικό χώρο. Τα κενά που σήμερον υπάρχουν σε μακρές περιόδους της ιστορίας δεν σημαίνουν αρνητική ύπαρξη ζωής, αλλά μάλλον έλλειψη συστηματικών ερευνών στην περιοχή αυτή.

ΑΠΙΣ Ο ΑΡΓΕΙΟΣ
Οι πανάρχαιες αρχαιοελληνικές φυλές έκαναν αλλεπάλληλες εξορμήσεις και παλινδρομήσεις, επιστροφές και νέες εξορμήσεις από την απωτάτη ακόμη αρχαιότητα, από τον χώρο του Αιγαίου προς ανατολή, δύση, βορρά και νότο εντός της ενδοχώρας. Ο Ίναχος, ο οποίος κατά τις αρχαίες Ελληνικές παραδόσεις ήτο ο πρώτος βασιλιάς της Αργολίδος, ήτο υιός του Ωκεανού και της Τηθύος. Εκ της θυγατρός του Ωκεανού Μελίας εγέννησε τον Φορωνέα, τον Αιγαλέα και την Ιώ [«Ωγυγία» Δ Τομ. σελ. 443, Αθαν. Σταγειρίτης και Απολλόδωρος βιβλ. Α, σελ. 14 ] Ο Φορωνεύς, ο οποίος θεωρήθηκε ο πρώτος βασιλιάς του Άργους και πάσης της γης, κατά την παράδοση επέβαλε νόμους στους ανθρώπους και τιμές στους θεούς,αν και κατ’ άλλην παράδοση οι πράξεις αυτές αποδίδονται στον Αρκάδα. Λέγεται ότι πρώτος ο Φορωνεύς συνάθροισε τους διεσπαρμένους ανθρώπους από την ύπαιθρο στην πόλη και τους εξημέρωσε, κτίσας τον πανάρχαιο ναό της Ήρας. Από τον Φορωνέα και την σύζυγο του Κερδώ ή από κάποια νύμφη ονόματι Λαοδίκη, γεννήθηκαν ο Άπις και η Νιόβη. [Αν αναλύσουμε όλα αυτά τα ονόματα δίνουν την αποκωδικοποίηση των, όπως λ.χ. το Κερδώ, Λαοδίκη, Νιόβη κλπ] [«Ωγυγία», Τομ. Β, σελ. 279]. Από την Νιόβη δε και από τον Δία ή από τον αδελφόν της Άπιν, γεννήθηκε ο Άργος, και η χώρα ονομάσθηκε Αργολίς ή και Δίψιον λόγω της ελλείψεως επαρκών υδάτων. Προφανώς από τότε τα ύδατα του Αναβάλου χάνοντας στην θάλασσα, γεγονός που συμβαίνει και σήμερον.

Ελληνική Γενεαλογία
Και μετά την παρέκβαση για την Φοινίκη επανερχόμεθα στην Ελληνική γενεαλογία. Μετά βασίλευσαν στο Άργος διάφοροι βασιλείς. Επί της εποχής που ήλθεν ο Δαναός ικέτης στο Άργος από την Αίγυπτον, εκεί βασίλευε ο Γελάνωρ του Σθενέλα ή ο ίδιος ο Σθενέλας. Φαίνεται όμως ότι το όνομα Πελασγός δεν ήτο μόνον όνομα της ομώνυμης φυλής αλλά και το όνομα των βασιλέων, όπως λ.χ. το όνομα του Μίνωος στην Κρήτη, γιατί αργότερον αναφέρεται ότι άλλος Πελασγός έφθασε στην Θεσσαλία και έκτισε την Λάρισα [Απολλοδώρου Β, και Στεφάνου Βυζαντίου «Περί Αιγιαλέως», Παυσανίου «Κορινθιακά» ιε, ιθ Ευσταθίου σχόλια σε «Διονυσίου» περιήγησιν 119 και εφεξής. Αρχαίοι Έλληνες Γεωγράφοι Τομ. Β, Εκδ. Βιέννης 1808 και «Ωγυγία» τομ. Δ, σελ. 530-537]
Ο Ι. Ρισπέν της Γαλλικής Ακαδημίας γράφει: «Για τον Ηρόδοτο όλη η Ιστορία συνοψίζεται στη διαρκώς ανανεούμενη πάλη της Ευρώπης με την Ασία, με δυο λόγια στο υπέρτατο καθήκον του Έλληνος να μην αφεθή να τον καταβροχθίσουν οι βάρβαροι. Αγωνίζονται για την σωτηρία της Ελληνικής Ψυχής, που την απειλούσε (σ.σ. και την απειλεί και σήμερον) ο εκμηδενισμός από την βαρβαρική ψυχή». Γιατί ο οξυδερκής Ηρόδοτος καθορίζει λίαν προφητικά ότι: «Εκείνο που ξεχωρίζει πάντα τον Έλληνα από τον βάρβαρο, είναι ότι, ακόμη από την πρώτη εμφάνιση του, ο Έλλην έκλινε περισσότερο στη Γνώση και λιγώτερο στην άλογη πίστη». Στον Ορθό Λόγο και όχι στην εξ Αποκαλύψεως Εντολή. «Ο βάρβαρος είναι κατ’ ουσίαν μυστικιστής, ο Έλλην είναι κατ’ ουσίαν λογικός» [«Ελληνική Μυθολογία» Ι. Ρισπέν].
Αίγυπτος=Ελληνική Αποικία της Αρχαιότητος
Κατά τις παραδόσεις υπάρχουν δύο με το όνομα Άπις: Ο ένας καταγόμενος από την Συκιώνα και ο έτερος από την Αιτωλίαν. Επομένως, καταρρίπτεται παταγωδώς ο μύθος ότι ο Άπις ήλθε στο Άργος εξ Αιγύπτου, όπου ελατρεύετο υπό μορφήν ταύρου ως θεός των Αιγυπτίων. Δεν είναι τυχαίον δε ότι στα πολύ παλιά χρόνια η Πελοπόννησος εκαλείτο και «Απία» και κατόπιν από τον Πελασγόν «Πελασγία» και τέλος από τον Πέλοπα «Πελοπόννησος». Οι Πελασγοί όπως παραδίδουν ο Ησίοδος, ο Όμηρος, ο Ηρόδοτος, ο Στράβων κ.α., ήσαν οι αρχαιότεροι κάτοικοι ολόκληρης της Ελλάδος. Ο Ηρόδοτος μάλιστα γράφει ότι η Ελλάς λεγόταν πρότερον «Πελασγία» [της νυν Ελλάδος, πρότερον δε Πελασγίας καλεομένης]. Εξαναγκασθείς όμως ο Άπις να εγκαταλείψη το Άργος επειδή ήτο τυραννικός βασιλεύς, έφυγε στην Αίγυπτο όπου εγκατέστησε και αποικία, ενώ κατ’ άλλη εκδοχήν φονευθείς στην Αίγυπτο υπό του Τελχίνα και Θελξίνου αναγορεύθηκε Θεός των Αιγυπτίων. Εξ ου και στην Αίγυπτο όλες οι αρχαίες πόλεις φέρουν Ελληνικά ονόματα, όπως λ.χ Θήβες, Μέμφις, Αβαρις, Αμμώνιον αλλά και Σουέζ=Ζευς (διαβαζόμενο αραβιστί εκ δεξιών προς τα αριστερά). Είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι ο πρώτος Φαραώ της Αιγύπτου ήτο ο Μιν, Μηνάς ή Μένες, ο οποίος κατάγεται από την δυναστεία του Μίν-ωος της Κρήτης. Είναι πλέον βέβαιο, από τα ευρήματα των ανασκαφών της Κρήτης, ότι πριν από την 6η π.Χ. χιλιετία, άρχισε να αναπτύσσεται η μεγαλόνησος και έγινε βαθμηδόν μεγάλο κράτος με τα άλλα νησιά του Αιγαίου, τα Ελλαδικά και Μικρασιατικά παράλια και έφθασε προοδευτικά σε ένα μοναδικό Πολιτισμό. Αυτός παρήκμασε στα τέλη της 2ας π.Χ. χιλιετίας λόγω και τεράστιων γεωλογικών καταστροφών εκ της εκρήξεως του ηφαιστείου της Σαντορίνης. Ο Will Durant γράφει περί Ελλάδος: «Εκτός των μηχανημάτων, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε αιωνόβιον εις τον πολιτισμόν μας, που να μην προέρχεται από την Ελλάδα». [Παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού Will Durant].

ΦΟΙΝΙΚΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ
Σύμφωνα με τα αρχαία κείμενα, ο Άργος νυμφευθείς την Ευάδνη του Στρυμώνος απέκτησε τον Έκβασον, τον Πείρανθον, τον Επίδαυρον και τον Κρίασον, και κατ’ άλλους τον Πείρασον ή Πείρακα, τον Φόρβαντα και τον Τύρινθα. Υιός του Φόρβαντος υπήξε ο Τρίωπας, αυτού δε ο Ίασος, του δε Ιάσου υιός υπήρξε ο Αγήνωρ, ο οποίος εβασίλευσε τυραννικώς στο Άργος. Ένεκα τούτου εξαναγκάσθηκε να καταφύγη στην Μικρά Ασία, όπου και εγκατεστάθη. Η χώρα που προέκυψε αργότερα από τον υιό του Φοίνικα έλαβε το όνομα Φοινίκη. Επομένως οι πρώτοι Φοίνικες ήσαν Ελληνικά φύλα και η Φοινίκη ήτο Ελληνική αποικία από το 3200 π.Χ. περίπου ως το 1360 π.Χ., οπότε επήλθε η κατάληψη τους από τους Χεττίτες που εισέβαλαν από την περιοχή του Περσικού Κόλπου [Ηρόδοτος Ζ89, Στράβων ΙΣΤ 3,4]. [Οι Σημιτοφοίνικες σφετερίσθηκαν τις πόλεις τις τέχνες και το όνομα των Ελλήνων Φοινίκων, παρουσιάζοντας την δισχιλιετή ιστορία των σαν δική τους. Επίσης από τους Ελληνο-Φοίνικες πήραν και την ναυτική τέχνη, για την οποίαν καυχώνται οι σημερινοί φοινικιστές, χωρίς να ξέρουν-ή αποσιωπούν-ότι οι Φοίνικες ακολουθούσαν τους Έλληνες στις μακρυνές ναυτικές εκστρατείες των. Προς τούτο τους βοήθησαν ο φοινικίζων και ξενολάγνος Ηρόδοτος και ο Κλήμης Αλεξανδρεύς [Στρωμ. 1, 16, 361]
Το γεγονός ότι οι Έλληνες είχον αναπτύξει την ναυπηγική τέχνη και ναυσιπλοία χιλιάδες χρόνια πριν την εμφάνιση των Σημιτοφοινίκων, δεν εμποδίζει τους σύγχρονους προπαγανδιστές Φοινικιστές και Αφροκεντριστές να διαστρεβλώνουν την αλήθεια, και να λένε ότι δήθεν Φοίνικες ήσαν οι πρώτοι θαλασσοπόροι. Αν όμως μελετήσουν αντικειμενικά τα αρχαία κείμενα θα δουν ότι ήσαν οι Έλληνες (Ακτίς, Ηλιάδης, Μάκαρ, Αίγων, Περσεύς, Ηρακλής, Αργοναύτες, Οδυσσεύς κ.α.). Η ιστορική έρευνα ανέτρεψε βέβαια τον «φοινικισμό». (Α.Evans, «Scripta Minoa», W. Gladstone «Studies on Homer», A. Person «Die Spatmykenische Inschrift aus Asine», R.Carpenter «Letters of Cadmus», J. Mayers «Who the Greek were?», G.Glotz «History Greque», Allan Wace «The History of Greece» κ.α. και απέδειξε την Ελληνικότητα των Ελληνοφοινίκων) Όμως οι σύγχρονοι φοινικιστές επανέρχονται δριμύτεροι, παρότι τα αρχαία κείμενα σε ανύποπτο χρόνο ανέτρεψαν τον «φοινικισμό» και τους διαψεύδουν (Απολλόδωρος, Διόδωρος, Όμηρος, Παυσανίας, Στράβων, Αρριανός κλπ). Κατ’ άλλους ο Φορωνεύς αφήκε τρεις υιούς: α/ τον Πελασγόν, β/ τον Ίασον και γ/ Αγήνωρα, οι οποίοι διεμοιράσθησαν το βασίλειον του Άργους. Και ο μεν Πελασγός έλαβε το περί τον Ερασίνον ποταμόν μέρος, όπου έκτισε την Λάρισα του Άργους, ο Ίασος το προς την Ήλιδα, ο δε Αγήνωρ έλαβε μόνον τους πατρικούς ίππους και για τον λόγο αυτόν χολωθείς εγκατέλειψε το Άργος και εγκατεστάθη στην δυτική ακτή της Μικράς Ασίας, η οποία αργότερον έλαβεν το όνομα Φοινίκη από τον υιό του Αγήνωρος Φοίνικα, όπως προελέχθη [«Ωγυγία», τομ. Δ, σελ. 513 ]

Οι Παραχαράκτες της Αλήθείας
Το όνομα Φοινίκη προέρχεται εκ του «φοινός»=ερυθρός [Ομηρ. «Οδυς» στ 53, 306, ι 108] διότι οι Φοίνικες ήσαν ονομαστοί για τις πορφύρες των. Το όνομα τούτο ήτο κοινό στους Έλληνες . Φοινίκη εκαλείτο λ.χ. η πρωτεύουσα των Χαόνων στην Β. Ήπειρο, περί τον πoταμόν Θύαμιν, επίσης στην Μεσσηνία ο Φοινικούς κλπ. Φοίνιξ εκαλείτο και ο βασιλεύς των Δολόπων της Φθίας [ Ομηρ. «Ιλ» 168 και 569]. Να σημειωθή ότι οι Ελληνοφοίνικες έφεραν στην Παλαιστίνη την ελαιουργία, την αμπελουργία, τον σίδηρο, την οργάνωση της πόλεως-κράτους και την Γραφήν. Λαμπρές Ελληνικές πόλεις ήκμασαν εκεί, όπως η Ευαγορίτις (Ουγκαρίτ), η Τύρος, η Βύβλος, η Αραδος, το Ποσείδιον κ.α. [«ΔΑΥΛΟΣ» 192, «Νεοφοινικισμός», Γ. Γεωργαλάς].
Η ιστορία των Φοινίκων αρχίζει με την καταστροφή των Ελληνοφοινίκων το 1360 π.Χ. και τελειώνει με την καταστροφή της Τύρου από τον Μ. Αλέξανδρο. Πάντως οι Σημιτοφοίνικες δεν άφησαν κανένα πνευματικό πολιτισμό, καθ’ όσον διεκρίθησαν μόνον σαν έμποροι και ναυτικοί, άφησαν δε την πιο μελανή εικόνα στην ιστορία. Οι Έλληνες ένοιωθαν βαθειά περιφρόνηση γι’ αυτούς. Ο Όμηρος τους περιγράφει ως απαγωγείς (Οδ. Ξ 403),δουλεμπόρους και δολοπλόκους(Οδ. Ν 285). Ο Στράβων ως ψεύτες, εξ ου και το «φοινικικόν ψεύδος». Επίσης τους θεωρούσαν «βαρβάρους», «σεξουαλικά διεστραμένους» (φοινικίζειν=ασελγείν παρά φύσιν), ενώ ο Μ. Αλέξανδρος τους είχε αποκλείσει από το σχέδιο του για την μείξη των λαών [Th. Bird «Μ. Αλέξανδρος», εκδ. Δαρέμα, σελ. 169 και 243]. Όμως οι σημερινοί Φοινικιστές υποκινούμενοι από τους Εβραιοσιωνιστές με την λυσσαλέα των επίθεση προσπαθούν να αναβιώσουν την ιδέα της δημιουργίας της «Μεγάλης Φοινίκης» που να περιλαμβάνη την Συρία, Παλαιστίνη, Λίβανο, Ιορδανία και Κύπρο, κάτω φυσικά από τον έλεγχο του Ισραήλ. Επομένως, τα τεκταινόμενα συνωμοτικά σχέδια στην Κύπρο πρέπει να τα δούμε μέσα από το «φοινικικό» σχέδιο, καθώς και το τοιούτο του «Μεγάλου Ισραήλ» για την προσάρτηση της Κύπρου και της Κρήτης που απεργάζονται.










apo agaphmenoys filoys se agaphmenoys filoys
(zhtw sygnwmh gia ta greekenglish alla eimai se internet cafe kai to pc den exei ellhnika)-ta ypoyrgeia moy....
Xenios







H ελληνική γλώσσα, η γλώσσα του κόσμου...

Aπό το axion-esti.blogspot.com



"Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα" (βιβλίο Γκίνες).

"Η Ελληνική γλώσσα με τη μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια" (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft).
"Η Ελληνική και η Κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και. στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική" (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες...
παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως "άμιλλα", "θαλπωρή" και "φιλότιμο". Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει. Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι». Το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε. Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά. Επιπλέον, η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών. Είναι εκπληκτικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λες, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.
Η ΣΟΦΙΑ
Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες. Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα = γή) + έχων). Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή = φωνή + θέω =τ ρέχω.
Είναι πραγματικά ενδιαφέρον ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας.
Η λέξη «ωραίος» προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε. Η λέξη «ελευθερία», «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πας όπου αγαπάς.
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία. Η Ελληνική γλώσσα μάς λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο. Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα. Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Ως εκ τούτου, δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι η ελληνική γλώσσα χαίρει της αγάπης, εκτίμησης και του θαυμασμού όλου του κόσμου. Η κατανόηση και εκμάθηση δε, της αρχαίας ελληνικής γλώσσας βοηθάει στον τρόπο σκέψης, αλλά και στην καλύτερη γνώση και ομιλία της νεοελληνικής.
Ωστόσο,η ειδική γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, Θάλεια Δραγώνα μιλώντας στις 21.6.2011 σε ραδιοφωνική εκπομπή του ΣΚΑΙ (βλ. βίντεο) για το νέο Δημοτικό Σχολείο, είπε ότι "από την Α΄ και τη Β΄ Δημοτικού τα παιδιά θα μαθαίνουν αγγλικά για να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν και άλλες γλώσσες εκτός από την ελληνική, η οποία είναι μία μικρή γλώσσα σε παγκόσμιο επίπεδο γιατί λίγοι άνθρωποι μιλάνε Ελληνικά".
Σε επόμενη ερώτηση του δημοσιογράφου, γιατί δεν διδάσκονται και τα αρχαία Ελληνικά στην Α΄ Δημοτικού, η απάντηση της κας Δραγώνα ήταν πως... "πρόκειται για νεκρή γλώσσα, η διδασκαλία της οποίας δεν έχει νόημα σε μικρή ηλικία"!
Σημειώνω ότι η Θάλεια Δραγώνα αποτέλεσε προσωπική επιλογή της Υπουργού Παιδείας, Αννας Διαμαντοπούλου, η οποία έχει παραβρεθεί και συμμετάσχει στην περιβόητη "Λέσχη Μπίλντερμπεργκ", ενός βασικού οργάνου της παγκοσμιοποίησης, της Νέας Τάξης πραγμάτων και εκ των πραγμάτων, της συρρίκνωσης των εθνικών συνόρων, της διαστρέβλωσης της ιστορίας, της κατάργησης των παραδόσεων, ηθών και εθίμων και της εξαφάνισης της ελληνικής γλώσσας...


Ελληνικά, H γλώσσα μας



Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (Bιβλίο Γκίνες) Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)

Η Ελληνική και η Κινέζικη, είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και.....στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος). Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.

Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι. Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.


Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

Από το Ελληνικό Αρχείο
Συντάκτης: (Δημήτριος Καραπιστόλης / Dimitrios Karapistolis)

Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=44263:2011-10-31-120000&catid=50:mathaino-tin-ellada&Itemid=337#ixzz1cS9VJazM

Η κρυμμένη προσευχή του Ελληνικού αλφαβήτου

Mοιραστείτε το:  3349  282 

 

Πανάρχαια προσευχή - επίκληση υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του.

Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης.

Σύμφωνα με αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα F ) ακούγονται και γράφονται ως εξής:

ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ - ΗΤΑ - ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ - ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ - ΨΙ - ΩΜΕΓΑ.

Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης, έχουμε τα ακόλουθα:

“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!”

Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του Φωτός:

“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!

ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.

ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,

Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ

ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.

(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,

Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),

ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ

ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,

ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,

Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)”.

Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων.

Αμέσως πιο κάτω αποκαλύπτουμε την σημασία των λέξεων της προσευχής αυτής:

Αλ = Ο νοητός ήλιος.

Φά-ος = το φώς.

Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι).

Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις τήν.

Γα = Γή (δωρικός τύπος).

Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.

Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.

Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.

Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.

Στη = προστ. ρήμ. ίστημι.

΄Ιγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.

Ζη = προστ. ρημ. ζώ.

Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι.

Θη = προστ. ρημ. θέτω.

Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. Ι = εγώ).

Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά).

Δα = άλλος τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)

Νύξ = (ουσ.) νύχτα.

Ο = (αναφ.) το οποίο, που.

Φύ(οι) = ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).

Απόδοση:

Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!

Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται

(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).

Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)

για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν

και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.

Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,

και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)

το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,

και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,

το σημαντικότερο όλων!

Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο, έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη και αν ίστανται..

Διότι πάνω απ΄ όλα είναι μια μυστηριακή κρούση στον ιερό σπόρο της Ελληνικής ψυχής τους...

πηγή

Διαβάστε περισσότερα: http://www.ellinikoarxeio.com/2010/09/prayer-in-hellenic-alphabet.html#ixzz31PcSEu47




ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑΥΜΑΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

 

 

H  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΓΛΩΣΣΑ

 

 

‘Η  ‘Ελληνική  γλώσσα  είναι  παντού!

‘Η σύγχρονη ορολογία είναι κατά βάσιν ‘Ελληνική. Αυτό ισχύει σέ όλα σχεδόν τά πεδία: στίς επιστήμες, στήν φιλολογία, στίς καλές τέχνες, στήν πολιτική,  στήν φιλοσοφία, στόν αθλητισμό, στήν τεχνολογία. ’Ενδεικτικώς: πολιτική, δημοκρατία,  αρχιτεκτονική, μουσική, θέατρο,  τραγωδία,  κωμωδία, φιλολογία, πρόλογος, διάλογος, σύνθεσις, ανάλυσις, ιδεολογία, χάος, διάγνωσις, αθλητισμός, αστρονομία, γεωγραφία, γεωμετρία, ηλεκτρονική, τεχνολογία, αστροναύτης, θεοσοφία, θεολογία, αριθμητική, πρόβλημα, οικονομία, οικολογία, παράλληλος, θεωρία, κοσμολογία, ιστορία, βιογραφία, ορχήστρα, κριτική, κ.λ.π  κ.λ.π.

‘Η απανταχού παρουσία τής ‘Ελληνικής οφείλεται είς τό ότι:

 

1) Οί γλώσσες τών πιό προηγμένων συγχρόνων εθνών είναι ελληνογενείς. 

                                                                                                                                                                             2)Οί ‘Ελληνες είναι οί αρχικοί δημιουργοί πού βρίσκονται  στήν  αφετηρία  τών  πάντων  καί φυσικά  διετύπωσαν καί τήν συναφή ορολογία.

 

‘Ο   G.  Murray έγραψε:  « ‘Η  ‘Ελληνική  είναι  ή τελειότερη γλώσσα, διότι εκφράζει τά πνεύματα τών τελειοτέρων  ανθρώπων». 

 

  Ο  Βρετανός  μαθηματικός, sir  T. L. Heath:-                                                                            

«‘Η ‘Ελληνική γλώσσα  προσφερόταν  κατά εξαιρετικό τρόπο ώς όχημα τής επιστημονικής σκέψεως. ‘Ενα από τά κύρια χαρακτηριστικά τής γλώσσης τού Ευκλείδη είναι ή θαυμαστή ακρίβεια ‘Η γλώσσα τών ‘Ελλήνων είναι επίσης θαυμασίως περιεκτική. Στόν ’Αρχιμήδη, στόν ‘Ηρωνα, στόν Πτολεμαίο καί στόν Πάππο θά βρούμε πραγματικά πρότυπα περιεκτικών δηλώσεων» («Mathematics  and  Astronomy». ’Εκδ.’Οξφόρδης, 1951).

                                                                                                                                                                                        Καί ό Shelley:«‘Η γλώσσα τών ‘Ελλήνων, σέ ποικιλία, απλότητα, ευλυγισία καί ποιότητα ξεπερνά κάθε άλλην». (On the manners of the Anchients»).

 

‘Ο ’Αλμπέρ Ζουρσέν γράφει: Δέν μπορεί κανείς νά αναφερθή  στά ‘Ελληνικά γράμματα  χωρίς  νά αναφέρη  ότι  καί ή ίδια ή γλώσσα, μία  από τίς ωραιότερες απ’ όσες μίλησαν ποτέ οί άνθρωποι, εξακολουθεί νά ζή καί σήμερα στήν επιστημονική ορολογία τής εποχής μας, παρέχοντάς της μίαν αστείρευτη πηγή νέων όρων» (L’Histoire: Les hommes, les civilisations les depuis les origines». εκδ. Larousse).

 

‘Ο D’ Aray Wentworth  Thompson, καθηγητής τής Φυσικής ‘Ιστορίας στό Βρετανικό πανεπιστήμιο τού St.Andrews γράφει: Υπάρχουν άνθρωποι πού λένε ότι τά ‘Ελληνικά δέν χρειάζονται. Πράγματι, υπάρχουν  άνθρωποι  γιά  τούς  οποίους τά ‘Ελληνικά δέν  θά μπορούσαν νά κάνουν τίποτα. Υπάρχουν όμως  καί θά εξακολουθήσουν νά υπάρχουν πολλοί  άλλοι, πού στήν ‘Ελληνική σοφία καί  στήν  γλυκειά ‘Ελληνική  γλώσσα ανακαλύπτουν κάτι πού  τό έχουν ανάγκη, καί  πού χωρίς αυτό θά ένοιωθαν στ’ αλήθεια φτωχοί: κάτι πού είναι  σάν ραβδί στό χέρι, φώς στό μονοπάτι, φάρος..... οδηγός. Καί όταν κάποιος τούς ρωτήσει γιά ποίο λόγο ασχολούνται μέ τήν ‘Ελληνική γλώσσα, τό πιθανότερο είναι ότι θά μείνουν άφωνοι μπροστά στήν τερατώδη ύβρι τής ερωτήσεως καί ό λόγος  τής αφοσιώσεώς τους θά μείνη γιά πάντα κρυμένος από τόν ερωτώντα». (Στό «The legacy of Greece» - Η κληρονομιά της Ελλάδος). 

 

 ‘Ο μέγας’Αγγλος ιστορικός Gibbon, αναφερόμενος στήν ‘Ελληνική αυτοκρατο-ρία τών Μέσων Χρόνων (= Βυζαντινή) γράφει: «ακόμη καί στίς χειρότερες περιόδους της, οί κάτοικοί της  εξακολουθούσαν  νά  κατέχουν  τό  χρυσό  κλειδί  πού μπορούσε νά ξεκλειδώνει τούς θησαυρούς τής αρχαιότητος: τήν μουσική καί πλούσια ‘Ελληνική γλώσσα πού δίνει ψυχή στά  αντικείμενα τών αισθήσεων καί σώμα στίς αφηρημένες έννοιες τής φιλοσοφίας».                   

                                                                  1                 

‘Ο Eric Havelock «The literature revolution in Greece and its cultural consequences», Prince town Uni.Press,1982)   γράφει: Τό ‘Ελληνικό αλφάβητο εισάγεται στήν σκηνή ώς δημιούργημα εκρηκτικής  χρονολογίας, επαναστατικό  στήν  επιδρασί του επί τού ανθρωπίνου πολιτισμού, μή δυνάμενο νά συγκριθή μέ οποιαδήποτε άλλην εφεύρεσιν. Είναι μοναδικό επίσης καί από τό γεγονός ότι άν καί ανεδύθη από μίαν διεργασίαν πειραματισμού πού εκάλυψε ίσως τρείς χιλιετίες, απετέλεσε τό τέρμα της καί από τότε έδωσε τήν οριστική απάντησι σ’ ένα πρόβλημα. Γι’αυτό από τότε δέν υπήρξε ανάγκη νά τό ξαναανακαλύψη κανείς.

Τό Ρωμαϊκό καί τό Κυριλλικό αλφάβητο δέν είναι παρά παραλλαγές του ‘Η ‘Ελληνική κατασκευή (= τό αλφάβητο) λύνοντας οριστικώς τό πρόβλημα επέτρεψε τήν δημιουργία φιλολογίας καί  πρόσφερε τήν αναγκαία αντιληπτική θεμελίωσι επί τής οποίας οικοδομήθηκαν  οί  σύγχρονες  επιστήμες καί φιλοσοφίες».

 

Καί ό  L. S. Gelb  καθηγητής  στό πανεπιστίμιο τού Σικάγου «Οί λαοί πού διέθεταν γραφή, είχαν συλλαβικά ή ημισυλλαβικά συστήματα. Μόνον οί ‘Ελληνες δημιούργησαν αληθινό αλφάβητο φθογγολογικό – φωνολογικό, από τό οποίο διεσκευάσθησαν  όλα τά Ευρωπαϊκά.  Αλφαβητικά συστήματα

Τά προελληνικά συστήματα προσπάθησαν νά μιμηθούν τήν γλώσσα  όπως  ομιλείται... Τό ‘Ελληνικό έκανε  ένα άλμα  πέρα από τήν γλώσσα καί τόν εμπειρισμό. Συνέλαβε τήν ιδέα  ν’ αναλύση  τήν γλωσσικήν μονάδα στά δύο θεωρητικά  της  στοιχεία  φωνήεντα καί σύμφωνα. Επρόκειτο γιά μιά  αφαίρεση,  ένα  μή   ήχο, μία ιδέα τού πνεύματος».  («A study of Writing”  στό  world book, 1972, t. 21, σ.425).

«‘Η αρχαία ‘Ελληνική γλώσσα είχε ανωτερότητα καί εξακολουθεί νά έχει απέναντι σέ όλες τίς νεώτερες γλώσσες καί, γιατί όχι, απέναντι σέ όλες τίς λατινικές, γερμανικές ή σλαβικές. Αυτό τό εργαλείο είναι τό τελειότερο πνευματικό εργαλείο πού σφυρηλάτησε ποτέ ή ανθρώπινη νόησις».

 

 

 

                                                   «‘Η ‘Ελληνική  γλώσσα είναι ή μόνη στήν Ευρώπη πού δέν υπέκυψε σέ                                                                 καμιά κατοχή».                      ΕΡΡΙΕΤΑ  ΒΑΛΤΕΡ  Γαλλίδα γλωσσολόγος    

 

                  

‘Η  ‘Ελληνική γλώσσα: «‘Η  ευγενεστάτη  απ’ όλες  τίς  ανθρώπινες γλώσσες, πού σέ όλα τά εσωτερικά της μέρη  έχει στό  έπακρο τήν συμμετρία καί τήν αρμονία».           

                                                                                                                     ΓΚΡΟΤΤΕ 

                                

    « Φαίνεται υπέροχο τό νά γνωρίση κανείς  τήν  μυθική  αυτή  γλώσσα πού γέννησε όλες  τίς άλλες».                ΓΚΑΕΛ  ΡΕΚΟΥΡΣΕ  Μεταφράστρια  ΕΟΚ

 

 

 

«Οί Ευρωπαϊκές γλώσσες είναι διάλεκτοι μιάς καί τής αυτής γλώσσης: τής ‘Ελληνικής».                                                                 O. Wandrusca                                                                   Καθηγητής γλωσσολογίας Πανεπ. Βιέννης

 

 

                              «‘Η γνώσις τής ‘Ελληνικής είναι ουσιαστική προυπόθεσις γιά υψηλό πολιτισμό».                                                                        M. MacDonald.           Καθηγήτρια κλασσικής φιλολογίας, πανεπ. Ιρβάιν, ΚΑΛΙΦ.

 

 

 

‘Ο  H. F.  Kitto,  ‘Ελληνιστής, καθηγητή ς στό πανεπιστήμιο τού Bristol: «Είναι στήν φύσι

                                                                     

 

τής ‘Ελληνικής γλώσσης νά είναι ακριβής, καθαρή καί σαφής.‘Η ασάφεια καί ή έλλειψη άμεσης ενοράσεως, πού χαρακτηρίζει μερικές φορές τά  ‘Αγγλικά  καθώς  καί  τά Γερμανικά είναι εντελώς ξένες πρός τήν ‘Ελληνική γλώσσα.  Μαζί μέ αυτή  τή σαφήνεια  καί  τήν δημιουργικότητα καί τήν σοβαρότητα  βρίσκουμε επίσης σ’ αυτήν ευαισθησία καί άψογη κομψότητα».

 

 

   «Μακρινή πηγή τού πολιτισμού μας, ή ‘Ελλάδα βρίσκεται ζωντανή μέσα στίς λέξεις πού λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα τή γλώσσα μας».  M. VENTRIS

                                                                                                              Documents in Mycenean Greek

 

                        

«....ή τής ‘Ελληνικής γλώσσης σαφήνεια, ή τελειότης, ή ελασιμότης  καί  πλούτος  τοσούτοι  εισίν          ή  πάσας άλλας γλώσσας υπερίσχυκε καί ικανή τού δημιουργείν καί αναπτύσσειν τοσούτον  πολιτισμόν ή  πάσαι  άλλαι  ήττονές  εισίν, αλλ’οφειλέται αυτής».                                                                                            HUAN ARZA                                       Βάσκος, ιδρυτής  διευθyντής  τού  περιοδικού  ελληνογλωσσία  «‘Ιέραξ»

 

 

 

 «Εί  οί  θεοί  διαλέγονται  τήν  τών ‘Ελλήνων  γλώττα  χρώνται».

(Εάν οι Θεοί ομιλουν, χρησιμοποιούν τη γλώσσα των έλλήνων)                         ΚΙΚΕΡΩΝ  

 

                                                                            

 «‘Η θητεία μου στήν αρχαία ‘Ελληνική  γλώσσα  υπήρξε  ή  σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στήν γλώσσα αυτή υπάρχει ή  πληρέστερη  αντιστοιχία ανάμεσα στή λέξη καί στό εννοιολογικό της περιεχόμενο».                          VENER  HAIZENBUR 

                                                                                                  Φιλόσοφος- Μαθηματικός

 

 

    «’Αν είναι αλήθεια πώς τό βιολί  είναι  τό τελειότερο από τά μουσικά  όργανα, τότε  ή ‘Ελληνική  γλώσσα  είναι τό βιολί τής ανθρωπίνης σκέψεως».

                                                                                    HELEN  KELLER                                                                                                                                                                                                     

                                                          ’Αμερικανίδα συγγραφεύς (1880-1968) «The story of  my life»

 

 

 

 «’Ωφείλω χάριτας  στήν  θεία  πρόνια, διότι  ευδόκησε  νά  διδαχθώ τά  αρχαία ‘Ελληνικά,  πού  μέ  βοήθησαν  νά  διεισδύσω βαθύτερα στό νόημα  τών θετικών επιστημών».                                                       MAX VON LAYE Βραβείον Νόμπελ Φυσικής

 

                                              

 

«’Ιλιγγος λέξεων, πού μόνον τά ‘Ελληνικά μπορούν  νά προσφέρουν, γιατί  μόνον  αυτά εξερεύνησαν κατέγραψαν, ανέλυσαν τίς ενδότατες διαδικασίες τής ομιλίας καί  τής  γλώσσης όσο καμία άλλη γλώσσα».                              

                                                                 ΖΑΚ  ΛΑΚΑΡΡΙΕΡ

 

 

 

 «Δέν μπορούμε νά συγκρίνουμε τήν ‘Ελληνική  μέ  τήν  Λατινική  ώς  πρός  τόν  πλούτο  καί  τήν αρμονία. ‘Η Λατινική υστερεί στούς χρόνους τών ρημάτων καί τήν συντακτική ευλυγισία. ‘Η Λατινική λογοτεχνία δέν είναι αυθόρμητη. ’Αναπτύσεται μιμούμενη κάθε τί ‘Ελληνικόν».                                                            L. LAURAND                                                                              Καθηγητής κλασσικής φιλολογίας

                                                               

 

« ‘Η ‘Ελληνική γλώσσα είναι τό παρελθόν τών Ευρωπαίων».                                                  

                                                                   SHELL BRUNO   ‘Η ανακάλυψις τού πνεύματος 1975

 

 

 « ‘Ολος ό κόσμος έχει διαπερασθή από τό ‘Ελληνικό πνεύμα. Δέν υπάρχει πολιτισμένη γλώσσα,  εκτός από τήν κινεζική, στήν οποία τά πιό βασικά πράγματα τής πνευματικής ζωής  νά  μήν  εκφράζωνται  μέ  ‘Ελληνικές  λέξεις  χωρίς,  κάν  νά  υπάρχουν  αυτές  οί έννοιες μέ άλλες λέξεις σ’ αυτές τίς γλώσσες.  Θέατρο, δράμα, κομωδία, τραγωδία, λογική, ηθική, φιλοσοφία, πολιτική, δημοκρατία μουσείο, γυμνάσιο, δέν έχουν στίς  Ευρωπαϊκές γλώσσες αντίστοιχες  πού σημαίνει ότι αυτές οί έννοιες δέν υπήρχαν στήν συνείδηση τών λαών.  Παντού είναι παρόντες οί ‘Ελληνες».

                                                                                                         LAUREDIUS GEMEREY

 

 

 

 «‘Ολες οί χαρακτηρισθείσες  “ ’Ινδοευρωπαϊκές ” γλώσσες κατάγονται από τήν   ‘Ελληνικήν».                                         ΘΕΟΦΙΛΟΣ  ΜΠΑΓΙΕΡ

 

 

                                                            

« ‘Η  ’Αρχαία ‘Ελληνική γλώσσα, ανήκει στά πρότυπα μέσα  από – καί μέ – τά οποία προβάλλουν οί πνευματικές δυνάμεις τίς  δημιουργικής μεγαλοφυίας  καί  διότι   αναφορικά πρός τίς δυνατότητες  πού παρέχει στή σκέψη είναι ή πιό ισχυρή

καί συνάμα  ή πιό πνευματώδης απ’ όλες τίς γλώσσες».                                                                                                                                              

                                                                                                                           HEIDEGGER  

 

         

  Σαγκρέδο καί Πουγιάνα,    Βάσκοι ‘Ελληνιστές,   Διαπιστώνουν:                                                                                                                                                                                                  «‘Η  ‘Ελληνική γλώσσα καί παιδεία  αποτελούσι τό θεμέλιον τού Δυτικού πολιτισμού.

Πάντες δέ Ευρωπαίοι οφειλέται τής ‘Ελλάδος εσμέν».

 

 

 

 « ‘Ο  ’Αριστοτέλης επεχείρησε  στήν λογική του νά αναλύση τίς μορφές τής γλώσσης.

  Δημιούργησε πραγματικά τήν Βάση γιά τήν επιστημονική γλώσσα».

                                                                                                         VENER  HAIZENBURG

 

 

 

     ‘O  ΖΑΚ ΛΑΚΑΡΡΙΕΡ   Σ’ ένα ταξίδι του στήν ‘Ελλάδα:

                                                                                                        «....’Ακουγα αυτούς τούς ανθρώπους

  νά  συζητούν  σέ  μιά  γλώσσα  αρμονική  αλλά ακατάληπτα μουσική. Αυτό τό ταξίδι πρός τήν πατρίδα – μητέρα τών εννοιών μας -  μού απεκάλυπτε έναν αγνώριστο πρόγονο πού μιλούσε μιά γλώσσα τόσο μακρυνή,,, (από τούς ήχους της.  Αισθάνθηκα νά τ’ άχω χαμένα....όπως  άν  μού είχαν πή ένα βράδυ,  ότι αληθινός   μου  πατέρας,  αληθινή μου μάννα,  δέν  ήσαν  αυτοί  πού  μέ  είχαν  αναστήσει».        

 

                         

                        

    «Είθε ή ‘Ελληνική γλώσσα νά γίνη κοινή όλων».          Φρ. ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ  

 

 

                                                                               «‘Η ‘Ελληνική γλώσσα έχει τό χαρακτηριστικό νά προφέρεται  θαυμάσια γιά τήν έκφραση όλων τών ιεραρχειών μέ μιά απλή αλλαγή τού πρώτου συνθετικού.

  ’Αρκεί κανείς νά βάλη: πάν-πρώτο-υπέρ-αρχι- μπροστά σ’ ένα θέμα. Καί άν συνδυάση  κανείς  μεταξύ  τους  αυτά  τά προθέματα, παίρνει μιά ατέλειωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τά προθέματα εγκλείονται τά μέν μέσα στά δέ σάν μία σημασιολογική κλίμακα ορθωμένη πρός τόν ουρανό τών λέξεων».                                                                                                       ΖΑΚ ΛΑΚΑΡΡΙΕΡ

 

                                                                      

 « ‘Η ’Αρχαία ‘Ελληνική γλώσσα ήτο καί είναι ή ανωτέρα όλων τών παλαιοτέρων καί νεωτέρων γλωσσών»                                                                        Μιχ. Βέντρις   Διάσημος ’Αγγλος ’Επιστήμων:  

          

                                                               

 ‘Η  ‘Ελληνική είναι ή τελειώτερη γλώσσα.                                                                                                 Συχνά διαπιστώνει κανείς,  ότι μία σκέψις  μπορεί νά  διατυπωθή μέ άνεση  καί χάρη  στήν  ‘Ελληνική ενώ  γίνεται  δύσκολη  καί  βαρειά στήν Λατινική, ’Αγγλική, Γαλλική  ή  Γερμανική. Είναι  ή  τελειότερη γλώσσα, επειδή εκφράζει τίς σκέψεις τελειοτέρων  ανθρώπων.                                                                                                                       G. MURRAY                                                  Καθηγητής τής ‘Ελληνικής στό πανεπιστήμιο τής’Οξφόρδη

 

 

 

 

 « Διαβάζοντας τά τοπωνύμια στίς ‘οδικές πινακίδες’: ’Ελευσίς - Μέγαρα - Κόρινθος, όλα αυτά τά ονόματα αποτελούν τήν μνήμη τής  γλώσσης  μου».                                                                                 

                                                                                                                            Φ. ΜΙΤΤΕΡΑΝ                              

                                                                                                                    Πρόεδρος  Γαλλίας     

 

 

«’Αναπνέομεν τόν αέρα  τής ‘Ελλάδος κάθε στιγμή χωρίς  νά τό ξέρομεν. ‘Ο Μίτος τής ’Αριάδνης, τό Οιδιπόδειον σύμπλεγμα όπως καί τόσα άλλα  είναι αναμνήσεις ‘Ελληνικές. ‘Η  Ευρώπη   πού  σφυρη-λατούμε έχει ‘Ελληνικό όνομα ‘Η αρχαία ‘Ελλάδα μάς προσφέρει  μιά γλώσσα γιά  τήν  οποία θά  πώ ακόμη μιά φορά ότι είναι οικουμενική».                    ΖΑΚΛΙΝ  ΝΤΕ  ΡΟΜΙΓΥ                                   ΄                                                                                                             Γαλλίδα ακαδημαϊκός  

 

 

«‘Ο Χριστιανισμός συνετέλεσε  στήν επίδραση τών ‘Ελληνικών  επί τών Λατινικών. Τό Λατινικό λεξιλόγιο είναι  μετάφραση  τού αντίστοιχου ‘Ελληνικού, καί γι’ αυτό  τά  Λατινικά δέν παραμέρισαν τά ‘Ελληνικά στήν Ανατολή, γιατί ή μίμηση δέν είχε αρκετό

γόητρο ώστε νά αντικαταστήση τό πρωτότυπο.   ΜΕΙΛΛΕΤ      Γάλλος καθηγητής γλωσσολόγος

 

    

«‘Η γνώση τής ‘Ελληνικής γλώσσης  είναι  απαραίτητο  θεμέλιο υψηλής  πολιτιστικής καλλιέργιας».                                                  Mar. MacDONALD                    Καθηγητής πανεπιστημίου Καλλιφόρνιας- ΗΠΑ 

 

   

 

 «‘Η ‘Ελληνική ή πιό  αποχρωστική, ή πιό λεπτή, ή πιό επιστημονική απ’ όλες τίς αρχαίες γλώσσες, εξελίχθηκε πολλούς  αιώνες  πρίν  από  τήν Λατινική»       ΑΝΤΡΕ  ΛΕΦΕΒΡ

 

 

  «‘Η  ‘Ελληνική  λέξη  “λογική” μέ τήν ’Αριστοτελική της έννοια, πέρασε σέ όλες τίς γλώσσες τής Ευρώπης,  χωρίς νά υπάρχει σέ καμμιά γλώσσα, όχι  μόνο  ή  λέξη  αλλά  καί  ή  έννοια  τής  λέξεως “ λόγος ”. Αυτή  ή  καταπληκτική  λέξη,  πού από  τήν αρχαιότητα δέν  άλλαξε τό περιεχόμενό της, καί δέν εξέφραζε μόνον  τήν κατανοητή         

 

λέξη, τόν ανθρώπινο λόγο, αλλά ταυτοχρόνως τήν αιτία ενός γεγονότος, καί στήν  δημοτική ακόμη σάν  προσωπική αναφορά μέ τό “ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΟΥ ”  όπως είπαμε δέν υπάρχει σέ καμμιά  γλώσσα  καί  βασικά  δέν μεταφράζεται».                                       

                                                                                                            ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ ΓΚΕΜΕΡΕΥ

 

                                                 

 

  «Οί ρίζες τών ονομάτων  τών ’Ινκας είναι ‘Ελληνικές».

                                                                       ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ

                                                                                       La revista de Buenos Aires

 

                                                                                                                                              

« ‘Ο Κικέρων μεταφέρει στήν Λατινική τήν ‘Ελληνική ρητορική καί  φιλοσοφία.  Τά Λατινικά ώς λογία γλώσσα  είναι ανάτυπο τών ‘Ελληνικών                                                    

                                                                                                                                         ΜΕΙΛΛΕΤ

                                                                                                  Γάλλος καθηγητής γλωσολογίας

 

 

«Τόν καιρό τού ’Αλεξάνδρου, οί διάλεκτοι χωρίς νά εξαφανιστούν, συγχωνεύονται κυριολεκτικά σέ μιά ομοιόμορφη γλώσσα, τήν γλώσσα τού Πολυβίου καί τού Λουκιανού,    ή  οποία ομιλείται καί γίνεται  αντιληπτή από τήν  Μασσαλία ώς τόν  Ευφράτη καί  από τόν Πόντο ώς τήν Αίγυπτο καί τήν Κυρηναϊκή καί ή οποία χαρακτηρίζεται από τήν πρωτοκαθεδρία τής ‘‘Αττικής’’                                                                 ΑΝΤΡΕ  ΛΕΦΕΒΡ

 

 

 

 

Τό αφηρημένο καί τό τεχνικό λεξιλόγιο τής Λατινικής είναι κατά  τό  μεγαλύτερο  μέρος του ανταύγεια  τού ‘Ελληνικού λεξιλογίου, όπως  ή  λατινική σκέψη είναι κόρη τής ‘Ελληνικής.  Σέ κάθε  χρονική  στιγμή  διακρίνονται  στήν Λατινική   καινούργιες εισροές προερχόμενες από τήν ‘Ελληνική.                                                           ΜΕΙΛΛΕΤ

                                                                                                 Γάλλος καθηγητής, γλωσσολόγος

 

 

«‘Η ‘Ελληνική γλώσσα είναι ή πιό καθαρή καί πιό πλούσια στόν κόσμο.                                                                       HAM  KITTO

 

 

 

                  «Οί ίδιοι οί ‘Ελληνες πού μάς έδωσαν τό  όνομα γιά τό πολίτευμά μας, στήν Δημοκρατία, μάς έδωσαν καί τό όνομα πολιτική. Οί ‘Ελληνες μάς έδωσαν επίσης τήν πολύτιμη λέξη οικονομία».

                                                                              THE NEW WEBSTER DICTIONARY

                                                     OF THE ENGLISH LANGUAGE, EDITION CROLIER  N. YORK

 

                                

                 

    « Οί ’Ινκας μιλούσαν ‘Ελληνικά»                         HUMBOL   Καθηγητής       

              

 

 

 «Τό αλφάβητό μας προήλθε  από  τήν ‘Ελλάδα διά τής Κύμης καί τής Ρώμης.                         

‘Η γλώσσα μας  βρίθει ‘Ελληνικών  λέξεων. ‘Η  επιστήμη μας  εσφυρηλάτησε μιά διεθνή γλώσσα διά τών ‘Ελληνικών όρων.

‘Η  γραμματική μας καί  ή  ρητορική μας ακόμα καί  ή στίξις καί  ή  διαίρεσις  είς  παρα-γράφους  είναι ‘Ελληνικές εφευρέσεις. Τά λογοτεχνικά μας  είδη  είναι ‘Ελληνικά, τό

 

                                                                   

 

λυρικό, ή ωδή, τό ειδύλλιον, τό μυθιστόρημα, ή πραγματεία, ή προσφώνηση, ή βιογρα-φία, ή ιστορία καί πρό παντός τό δράμα. Καί όλες αυτές οί λέξεις είναι ‘Ελληνικες.

   Οί όροι καί οί μορφές τού συγχρόνου δράματος είναι ‘Ελληνικές».

                                                                                                                          W.  DURANT

 

 

 «‘Η  ‘Ελληνική γλώσσα είναι όμορφή σάν τόν ουρανό                                                                                                                                                                    μέ τ’άστρα».                                                                               ’Ιρ. ΚΟΒΑΛΕΒΑ

                                                                          Ρωσσίδα καθηγήτρια πανεπιστημίου Μόσχας

 

 

 

 «Τό νά μιλάη κανείς γιά ηνωμένη Ευρώπη χωρίς ‘Ελληνική γλώσσα είναι σάν νά μιλούν μέ ένα τυφλό γιά χρώματα.  Δέν μπορεί νά επέλθη μιά νέα αναγέννηση εάν δέν πάμε  στίς πηγές.  ’Εννοούμε σαφώς τήν ‘Ελληνική γλώσσα,.... τήν  οποία  ευρίσκομε μερικώς  σέ όλες τίς γλώσσες τού κόσμου  μέ  τήν μορφή τών επιστημονικών  καί  τεχνικών  όρων αλλά  καί λέξεων τής  πνευματικής ζωής, ακόμη  καί  τής κα-                                         

θημερινής  ομιλίας αποτελεί τήν γλώσσα γεννήτορα τών Ευρωπαϊκών γλωσσών».

                                                                                                                   FEDERICO  SAGREDO

                                                                    Πρύτανις τής Βασιλικής Ακαδημίας τών Βάσκων

 

 

 

«Οί φοίνικες πήραν το αλφάβητο από τό Κρητικό»                                                                                                                                                                                             ΕΒΑΝΣ

 

 

                                                                                                            

 «Συγκρίνοντας καλά τήν Σανσκριτική μέ  τήν  αρχαία ‘Ελληνική, εύκολα αντιλαμ-βανόμεθα  ότι  ή ‘Ελληνική  όχι  μόνον  είναι  ή  πιό  αρχαία,  αλλά  καί  ότι  επιπλέον                                                        όλοι οί συντακτικοί καί γραμματικοί τύποι της είναι ανώτεροι καί μεγαλύτερης αξίας».                                                                                                            

                                                                                                                  KRUWIG  SAGREDO

 

                                                                

  « ‘Η ‘Ελληνική γλώσσα προμήθευσε τή Ρωσσική τά πρώτα βάθρα».  

                                                                                      ΝΤΕΝΙΖΩΦ               

 

                              

  «’Αν ό Δίας χρησιμοποιούσε τόν λόγον, θά εφθέγγετο όπως ακριβώς ό Πλάτων». 

                                                                                                  ΚΙΚΕΡΩΝ

                                                           

     

« Καί οί πιό αμαθείς από τούς νέους διανοουμένους χρησιμοποιούν τήν ‘Ελληνική λέξη “έρως” μέ περισσότερη διάθεση από τήν Γαλλική.  Οί ‘Ελληνικές  λέξεις διατηρούν τήν δύναμην καί τήν λάμψην τους.

 ‘Ο έρως είναι πραγματικά σαφεστάτη  έννοια  από τήν αγάπη. Καί όπως σέ  πολλούς άλλους  χώρους  ή  αρχαία ‘Ελλάδα μάς  προσφέρει μία γλώσσα γιά τήν οποία θά πώ ακόμα μία φορά, ότι είναι οικουμενική».

                                                                                                                  ΖΑΚΛΙΝ ΝΤΕ ΡΟΜΙΓΥ

 

«Διά τήν διεθνοποίησιν τής ‘Ελληνικής γλώσσης  μεγάλην  έχωμεν ευθύνην, ώς ούκ ούσαν άλλην γλώσσαν ταύτης ανωτέραν».

                                                                                                                                 ΧΟΥΑΝ ΑΖΙΟ

                                                                                                                     Βάσκος γερουσιαστής

 

 

«Οί ‘Ελληνες εδραίωσαν τόν ’Αλφαβιτισμό στήν καρδιά τού δυτικού πολιτισμού. Είναι απολύτως ταιριαστό πού  ή  λέξη αλφάβητο, λέξη φιαγμένη από τά δύο πρώτα γράμματα, τό άλφα καί τό βήτα, είναι ‘Ελληνική».

                                                                                                                    ΟΛΙΒΕΡ ΤΑΠΛΙΝ

                                                                                                                     Καθηγητής ’Οξφόρδης

 

 

«‘Ο πανηγυρικός τού ‘Ισοκράτους είναι ένα εγκώμιο τής ’Αθήνας πού πέτυχε ώστε ό όρος   ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ  νά σημαίνει εγκώμιο ακόμα  καί στίς σύγχρονες  γλώσσες».

                                                                           ΖΑΚΛΙΝ ΝΤΕ ΡΟΜΙΓΥ

 

 

 

«Τό ‘Ελληνικό αλφάβητο αποτελεί τήν βάση τού δικού μας. Τά ‘Ελληνικά είναι αλφαβητάρι τού Δυτικού εγγράμματου πολιτισμού».  

                                                                                         ΟΛΙΒΕΡ ΤΑΠΛΙΝ

 

                                                                                                                                      

                                  «......Η  ‘Ελληνική γλώσσα έχει τό χάρισμα τής περιεκτικότητος, καί σαφήνειας καί συγχρόνως τής βαθύτητος τής λακωνικότητος καί τής καλλιέργειας».         

                                                                                                                    ΖΑΚΛΙΝ ΝΤΕ ΡΟΜΙΓΥ

 

 

 

   «Στό γραμματικό πεδίο ή ‘Ελληνική υπερέχει απέναντι σέ   όλες  τίς  άλλες γλώσσες από  τήν ακρίβειαν  τών  μορφημάτων της πού κάνει καθαρή τήν δημιουργία λέξεων, από  τήν  ακρίβεια τής συντάξεως πού αποδίδει στήν  νόηση  όλη  τήν  αξία της ακολουθώντας την σέ όλες τίς διακυμάνσεις της.

Ουδέποτε σφυρηλατήθηκε ώραιότερο εργαλείο γιά νά εκφρασθή ή ανθρώπινη σκέψη».                                                                                                                   J. VANDRYES

                                                              Πρύτανις Φιλοσοφικής σχολής τού Πανεπ. Παρισίων

 

                             

  «Οτιδήποτε άλλη γλώσσα δέν είναι τίποτε άλλο παρά μιά υποδιάλεκτος τής ‘Ελληνικής».                                                                                         A.  JACOBS

 

 

 

  «‘Η παιδεία αρχίζει μέ τήν ‘Ελληνική γλώσσα».

                                                                                       ΜΑΡΚΟΣ ΦΑΒΙΟΣ ΚΟΥΙΝΤΙΛΙΑΝΟΣ

 

 

«Αυτή ή γλώσσα τών ’Αρίων δέν ήταν καθόλου αρχέγονη, ή  γλώσσα αγρίας φυλής. Είχε γραμματικούς τύπους καί λεκτικούς συνδυασμούς οπωσδήποτε πολύπλοκους».

                                                                                                                                 H. G.  WELLS

 

 

Να πως την υμνεί ο Γάλλος Ελληνιστής Αντρέ Μπονάρ:                                                                           «Γλώσσα το ίδιο ζωντανή με το χορτάρι και την πηγή , εύκαμπτη ώστε να εκφράζει τις πιό λεπτές αποχρώσεις της σκέψης , να φέρνει στο φως τις πιό κρυφές κινήσεις της καρδιάς. Μουσική αδρή και γλυκιά , όργανο ρωμαλέο , αυλός οξύς, βοσκού φλογέρα»                                                                                                                ( Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, σελ. 17 ,  Ιστορική Βιβλιοθήκη, Θεμέλιο)

 

                                                                        

«Ἡ Ἑλληνικὴ φυλὴ γεννήθηκε εὐνοημένη μὲ μία γλῶσσα εὔηχη, γεμάτη μουσικότητα».Ὅπως γράφει καὶ ὁ Ρωμαῖος Ὁράτιος

Η ομιλία του καθηγητού Κυρίου Αντωνίου Αντωνάκου

« Η Ελληνική Γλώσσα, χθες, σήμερα, αύριο »

στις 20/5/2015 στην αίθουσα «Αίτιον» - Αθήνα