ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ-ΚΟΣΜΟΣ

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
H Aνάγκη είναι το κίνητρο που δημιουργεί τον Πολιτισμό. Τα κίνητρα όμως των ανθρώπων προς τον πολιτισμό έχουν δύο ελατήρια : 1/ την Ευεργεσία και 2/ την Φιλοδοξία. Απο την φιλοδοξία γεννώνται πάθη, όπως η κενοδοξία, ματαιοδοξία, φιλοτυραννία, απληστεία, δεσποτισμός κ.α , τα οποία είναι δυνατόν να επιφέρουν συλλογική βλάβη στον κόσμο. Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε τα φαινόμενα αυτά και στις δυτικές κοινωνίες. Αντίθετα, εάν η φιλοδοξία τεθεί στην υπηρεσία της ευεργεσίας των άλλων ανθρώπων, τότε συμβάλλει στο γενικό καλό. Ωστόσο ο πολιτισμός εξαρτάται και απο το φιλοσοφικό υπόβαθρο στο οποίον στηρίζεται.
Ο Ελληνικός Κόσμος
Οι Έλληνες όταν έφτιαχναν τον πανάρχαιο πολιτισμό τους είχαν σαν κίνητρο περισσότερο την ευεργεσία του ανθρωπίνου είδους, παρά την φιλοδοξία. Δεν οικειοποιούντο την δύναμη της εξουσίας , ούτε ιδιοποιήθησαν για τους εαυτούς των την ιδιότητα του εκπροσώπου του θεού, για να τους προσκυνούν, όπως συνηθίζουν οι λαοί της Ανατολής. Αλλά και τον πλούτο τον χρησιμοποίησαν για την ευεργεσία των ανθρώπων, παρά για να γίνουν πανίσχυροι και να σκλαβώσουν άλλους λαούς, όπως συμβαίνει σήμερον. [Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ 250 περίπου άτομα κατέχουν το μισό πλούτο της Γης] Έπλασαν βέβαια λατρεία και τελετές προς τιμήν του θείου και νομοθεσίες για την κοινή ευδαιμονία και όχι για την υποδούλωση των ανθρώπων. Εγένοντο πατέρες φιλόστοργοι και διδάσκαλοι όχι μόνον του γένους των, αλλά όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως γένους, χρώματος, θρησκείας κ.α. Γι’ αυτό, ό,τι καλό σήμερον έχει να επιδείξει ο κόσμος το χρωστάει στους Έλληνες. Ο Ζευς εκτός από σεβαστός θεός των Ελλήνων, υπήρξε και ο πρώτος φωτισμένος μονάρχης που αργότερα θεοποιήθηκε για την ευεργεσία του προς τους ανθρώπους. Όταν έγινε μονάρχης προ αμνημονεύτων χρόνων (περίπου 45.000 έτη Π. Ε) διέταξεν ισοτιμίαν και δημοκρατικόν πολίτευμα, εξολόθρευσε τους ληστές της Θεσσαλίας και των άλλων περιοχών που ελυμαίνοντο τον κόσμο και ετάρασσαν την κοινήν ησυχίαν. Επενόησε και άπειρα καλά για να εξημερώσει και να εκπολιτίσει τους ανθρώπους. Ένεκα τούτου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου δοξάζεται η μνήμη του ομοφώνως. Αλλά δεν ήτο ο μόνος θεός που τίμησαν οι Έλληνες. Ο Διόνυσος επενόησε την Οινοποιίαν, η Δήμητρα τον σίτον, ο Τριπτόλεμος την σπορά (Γεωργία), ο Ερμής τις Τέχνες, η Αθηνά την Ελαιουργίαν, ο Ποσειδών την Ναυτικήν Τέχνην και την Ιππικήν, ο Απόλλων την Μουσικήν και Ιατρικήν, ο Αρης την Πολεμικήν Τέχνην, ο Παν την Ποιμενικήν, ο Ασκληπιός την Χειρουργικήν, ο Χείρων ήτο κι’ αυτός γιατρός και ίδρυσε σχολείο των Ηρώων στο Πήλιον, ο Μίνως εθέσπισε Νομοθεσίες καθοδηγούμενος υπό του Διός. Υπάρχουν βέβαια κι’ άλλοι πολλοί που ωφέλησαν το ανθρώπινο γένος σε μιά εποχή όπου οι λοιποί λαοί ζούσαν ακόμη εν αγρία καταστάσει.

Οι Έλληνες Εκπολιτιστές της Οικουμένης
Ο Ορφεύς, Μουσαίος, Εύμολπος κι’ άλλοι, καταφρονούντες τους κινδύνους, μεταβαίνουν στην Αίγυπτο για να διδάξουν τους εκεί πληθυσμούς. [Βέβαια εδώ και 1700 χρόνια γίνεται μια συστηματική διαστρέβλωση της Ιστορίας , έτσι ώστε η “πολιτικώς ορθή” εκδοχή θεωρεί τους Αιγυπτίους δήθεν διδασκάλους των Ελλήνων, κι ‘ ας βοούν περί του αντιθέτου όλες οι μαρτυρίες( ο ιερεύς της Σάιν προς τον Σόλωνα, ο Πλάτων στον Τίμαιο κ.ο.κ) ].Ο Ηρακλής και Θησεύς εξολοθρεύουν τους τυράννους και ληστές, οι Αργοναύτες πλέουν στην Κολχίδα για να λάβουν από τους βαρβάρους τα αδίκως κρατούμενα κτήματα των Ελλήνων στον Πόντο, ο Ηρακλής καταστρέφει το Ίλιον για την απιστίαν των βαρβάρων, ενώ ο Βελλερεφόντης και Περσεύς καταστρέφουν τα άγρια και βάρβαρα έθνη, εκείνα που δεν δέχονταν τον πολιτισμό. Επίσης ο Κέκροψ νομοθετεί την μονανδρίαν στην Αθήνα, ο Μελέαγρος συγκροτεί συμμαχίαν κατά του αγρίου και ταραχοποιού Κάπρου, ο Άδραστος εκστρατεύει κατά της αδικίας, ο Αμφικτύων συγκροτεί την πρώτη Αμφικτιονική Σύνοδο για την κοινή λατρεία και συνεννόηση των ανθρώπων. Τέλος οι Μούσες (γράμματα-τέχνες) κατέρχονται από την Πιερίαν (Όλυμπο) στις Θεσπιές για να διδάξουν στην οικουμένη τα γράμματα και τις καλές τέχνες.

Οι Έλληνες Θεοί στο πλευρό των Ανθρώπων
Εκείνη την αρχαϊκή εποχή θεοί και άνθρωποι ηγωνίζοντο για την εξημέρωση του ανθρωπίνου γένους , τον καλλωπισμό της Ελλάδος, την σύσταση Νόμων για την ισότητα και δικαιοσύνη, καθώς και για την αύξηση των μαθήσεων και γνώσεων , οι οποίες συμβάλλουν στην κοινή ευδαιμονία των ανθρώπων. Όποιος παρεβίαζε σοβαρά την αρχήν της ισοτίμου ελευθερίας εθεωρείτο μισητός και στις ελαφρότερες περιπτώσεις τύραννος. Τόση ήτο η δυναμική της διαφωτιστικής εκείνης εκστρατείας ώστε θρυλείται ότι: “ οι πόλεις εκτίζοντο μόνες τους δια της μουσικής αρμονίας, επειδή οι λίθοι και τα ξύλα και τα λοιπά υλικά ήρχοντο αυτομάτως στις θέσεις των έργων. Τα δένδρα εχόρευαν, τα όρη υψούντο, οι ποταμοί ίσταντο, τα θηρία εξημερούντο και τα πουλιά έλκοντο απο την μελωδία των Μουσών” . [ Μήπως όμως κρύβεται κάποιος ανώτερος από τον δικό μας πολιτισμός, απομείνει της Χρυσής Εποχής(Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός) ; Να σημειωθεί ότι οι Έλληνες οτιδήποτε έφτιαχναν το υπελόγιζαν επί τη βάσει αρμονικών αναλογιών( “χρυσούς αριθμός” κ.λπ)

Η Ελλάς σωστό Καλλιτεχνικό Μουσείο
Τότε εκαλλοπίσθη, επολιτίσθη, ευνομήθη άπασα η Ελλάς και μετεβλήθη σε πανέμορφο κήπο, σαν ναός ιερότατος με πόλεις απεριγράπτου κάλλους, διακοσμημένες με καλλιτεχνικά έργα υψηλής ποιότητος, στις οποίες κατοικούσαν πολίτες που είχαν επιτύχει το «Ευ Ζην» ήτοι ευνομούμενοι και χαιρόμενοι την ζωή, την δημιουργία τους και τα δίκαια της ανθρωπότητος, μέσα σε κλίμα ελευθερίας , ισονομίας, ισηγορίας, και ισοπολιτείας. Τότε θεμελιώθηκε ο πρώτος Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός. Κι’ αν δεν είχε περάσει η λαίλαπα του χριστιανισμού, η οποία κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος εκείνου του λαμπρού παγκόσμιου πολιτισμού -και ιδιαιτέρως στην κοιτίδα του την Ελλάδα-σήμερα η ανθρωπότης θα είχε μπει ανεπιστρεπτί στον Μέγα Ειρηνικό Πολιτισμό της Γνώσεως. Δυστυχώς, με την πρόσφατη ενίσχυση του Ανατολικού δεσποτισμού και της θεοκρατίας , παρατηρείται μια νέα -προσωρινή κατά την γνώμη μας-υποχώρηση του πολιτισμού. Το σημερινό εξουσιαστικό κατεστημένο αντί να προωθήσει τον τεχνολογικό και ανθρωπιστικό πολιτισμό χάριν της ευεργεσίας της ανθρωπότητος- όπως έπραξαν στο παρελθόν οι Έλληνες- τον χρησιμοποιεί για την αύξηση του πλούτου και της ισχύος της, με αποτέλεσμα την επιβολή πολέμων, δουλείας, μιζέριας και εκμεταλλεύσεως της πλειοψηφίας των ανθρώπων. Κραδαίνουν τις Νέες Τεχνολογίες(Όπλα μαζικής Καταστροφής) ως δαμόκλειον σπάθην υπεράνω των κεφαλών των λαών για να τους πειθαναγκάσουν σε παράδοση κι’ αν αρνηθούν να τους εξαφανίσουν(Βιετνάμ, Παναμάς, Γρενάδα, Κόλπος, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν κ.ο.κ) ενώ παράλληλα κρατούν ομήρους τους νέους με την ομαδική ανεργία, τα ναρκωτικά , την καταστροφή του περιβάλλοντος κ.ο.κ.

Οι ασελγούντες Μισέλληνες
Να σημειωθεί ότι μόνον ο Νέρων αφαίρεσε 700 χαλκούς ανδριάντες από το ναό των Δελφών, και πάλιν είχαν απομείνει ακόμη άνω των 5.000 έργων ενδόξων τεχνιτών. Χώρια οι μετέπειτα αυτοκράτορες και πατριάρχες του Βυζαντίου(Κωνσταντίνος, Κωνστάντιος, Θεοδόσιος, Αρκάδιος κ. α) αλλά και οι καλόγεροι με τον Αλάριχο , και ο αρχαιοκάπηλος Ελγίνος και άλλοι πολλοί βάρβαροι εσύλλησαν τον Ελληνικό Πολιτισμό. Και παρά ταύτα όλα τα μουσεία του κόσμου είναι γεμάτα με Ελληνικούς θησαυρούς. Τούτο μας δίδει το μέγεθος της κοσμογονίας εκείνης της χρυσής εποχής, αλλά και της μεγίστης καταστροφής που συνέβη ποτέ στον κόσμο. Είναι δε άξιον θαυμασμού ότι η εποχή των Διογενών, της ευνομίας και ισονομίας, δεν επεβλήθη δια της βίας και αυστηρότητος και των θανατικών ποινών εκ μέρους ουδεμιάς τυραννίας και δεσποτισμού, αλλά οικεία βουλήσει. [ Ητο τόση η ευνομία ώστε καμμιά γυναίκα στα 700 χρόνια ισχύος του νόμου περί μη συμμετοχής των γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν διενοήθη να διαβεί τον Αλφειό, όταν εορτάζοντο οι Αγώνες, εκτός από μια ] Ποτέ Έλλην θεός δεν διέταξε: «εξολόθρευσε, μη λυπηθείς, αλλά εξόντωσε άνδρες, γυναίκες και παιδιά, από νήπια έως και θηλάζοντα» όπως κάνει ο Ανατολικός θεός Γιαχβέ (Α Σαμουήλ 15.3. )

Ο Ανατολικός Κόσμος
Στην Ανατολή οι άνθρωποι ποθούσαν την τυραννίαν και την δεσποτική μωρείαν , και κατέστησαν τον δεσποτισμόν συνώνυμον της θρησκείας, έτσι ώστε να προσκυνούνται οι ηγέτες τους σαν θεοί υπό των δύστυχων υπηκόων τους. Έτσι οι ηγέτες της Ανατολής έκαναν νόμο την θέληση των και με οδηγό το πάθος των εθεώρησαν την δόξα, την ευγένεια και την ευδαιμονία όταν κρατούν τους ανθρώπους σε απόσταση και αμάθεια. Στην Ανατολή οι άνθρωποι ήσαν νούμερα , πράγματα και σκλάβοι. [ Ο Λέων ο σοφός στέλνεται «στον Αδη μαζί με την επιστήμη του και την ασέβειά του, να ξαναβρεί τον Χρύσιππο, τον Σωκράτη, τον Πρόκλο και τον Πλάτω-να, τον Αριστοτέλη και τον Επίκουρο και τους αγαπητούς του φίλους τους Ευκλείδες και τους Πτολεμαστρονόμους συντροφιά με τον Όμηρο, Ησίοδο και τον Οράτιο», τους φιλοσόφους, τους σοφούς, τους ποιητές της Ελλάδος, να καεί εκεί μαζί τους στην φωτιά, «όπως του αξίζει»] Το πνεύμα τούτο διαιωνίζεται ως τις μέρες μας και βλέπουμε τον πλανητάρχη και τους λοιπούς εξουσιαστές να συμπεριφέρονται σαν θεοί επί της γης . Με το Ανατολικό αυταρχικό δόγμα δεν μπορεί να γίνει λόγος για ανάπτυξη κουλτούρας- με εξαίρεση τον τεχνικόν πολιτισμό- ή για εξημέρωση των ανθρώπων, διότι αυτό είναι αντίθετο προς τα συμφέροντα του εξουσιαστικού κατεστημένου. Μόλις προσφάτως αντελήφθησαν ότι η Δημοκρατία είναι το καλύτερο σύστημα διακυβερνήσεως, αλλά κι’ αυτήν την μετέτρεψαν σε στυγνή ολιγαρχία. Το πρόβλημα οφείλεται στην αμορφωσιά και στην παραπληροφόρηση. Ανατρέφουν και διαπαιδαγωγούν τους νέους με την αμάθεια, την αγριότητα, την ωμότητα, την μισανθρωπία, το αιμοβόρον και ακοινώνητο ήθος, και την δουλεία και κοινή δυστυχίαν. Δεν διστάζουν να διαστρέφουν και παραχαράσσουν την αλήθεια -ακόμη δε και την επιστημονικήν αλήθεια- για να την φέρουν στα μέτρα τους. Διότι αυτό συμφέρει στο εξουσιαστικό κατεστημένο. Άρα είναι και σήμερον επίκαιρο αυτό που είπεν ο Ιάσων στον Ξενοφώντα:” οίδα γαρ τους Πέρσας δουλείαν μάλλον, ή ανδρείαν μεμελετηκότας. Οι δε Αιγύπτιοι κατέστησαν θεοκρατίαν, και εβασίλευον οι ιερείς επ’ ονόματι των θεών..”
Η Βία φέρνει Βία
Η βία και η άνομος αλλά και άσκοπος ανάγκη την οποία διαδίδουν σήμερον προξενεί απείθειαν, παρακοήν, απελπισίαν, και αυτά δημιουργούν τις ληστείες, τους φόνους, την αναρχία και πολυαρχία, την αταξία, τα ναρκωτικά, την ανησυχία, την ανασφάλεια , την δυστυχία των ανθρώπων και φυσικά και την τρομοκρατίαν για την οποίαν δήθεν κόπτονται. Ένας δε άνθρωπος αποθαρρυμένος, χωρίς όραμα και χωρίς ηθικό φρόνημα δημιουργεί σκουπιδουπόλεις, ασχημία, χυδαιότητα και εγκλήματα, γεγονός που αποτελεί το γνώρισμα της εποχής μας. [ Ενώ διεθνώς ισοδυναμούν 137 φυλακισμένοι ανά 100.000 άτομa, στις δήθεν πολιτισμένες ΗΠΑ ισοδυναμούν 645 ανά 100.000 άτομα , στην Ρωσσία 687 και στην Ιαπωνία μόνον 39. Συνολικά στις ΗΠΑ υπάρχουν 1,7 εκατ. φυλακισμένοι και στην Κίνα 1,4 εκατ. ] . Η αύξηση των φυλακισμένων και των εκτελουμένων εις θάνατον στις ΗΠΑ δείχνει ότι η χώρα διολισθαίνει προς τον ανατολικό ολοκληρωτισμό, αφού ξεπέρασε ακόμη και την Κίνα σε φυλακισμένους .

Η Υποχώρηση των Κλασσικών Σπουδών εκδικείται
Η υποχώρηση των Κλασσικών Σπουδών από τα σχολεία έφερε την ενίσχυση του δεσποτισμού, δογματισμού και της θεοκρατίας . Τούτο φυσικά αποτελεί παρέκκλιση από το Αμερικανικό Σύνταγμα , το οποίον οι σοφοί εκείνοι πατέρες του Αμερικανικού Έθνους εβάσισαν πάνω στις Αρχές και Αξίες του Ελληνικού Πνεύματος ( Ελευθερίας, Δημοκρατίας, Δικαιοσύνης, Τέχνης κ. α ) Εδώ και 2.000 χρόνια το ανατολικό πολιτισμικό πρότυπο , συνεπικουρούμενο από τις τρεις Εβραιογενείς κοσμικές Θρησκείες(Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) που ευθύνονται για το σημερινό αιματοκύλισμα του κόσμου, έχει ανατρέψει την Τάξη του Διαφωτισμού, και επαναφέρει τον κόσμο στην ημι-βαρβαρότητα. Μόνον με την Ελληνική Παιδεία και τον Διαφωτισμό- με βάση την Επιστήμη και την Τεχνολογία με επίκεντρο τον Άνθρωπο- μπορεί να βγει ο κόσμος από την τεχνολογική βαρβαρότητα και την παρακμή .

Επίλογος
Κρίνεται λοιπόν σκόπιμο :
1. Ν ‘αλλάξει ο τρόπος σκέψεως του σύγχρονου ανθρώπου, επαναφέροντας τις Ηθικές Αξίες του Κλασσικού Πνεύματος
2. Ν’ αντικατασταθεί το Ανατολικό πολιτισμικό πρότυπο της καταναλωτικής κραιπάλης, της αδικίας, της χλιδής, του οικονομισμού και της καταστροφής του οικοσυστήματος με ένα νέο ορθολογικό και ανθρωπιστικό πρότυπο του «Μέτρου», που θα έχει σαν κέντρο τον Άνθρωπο και όχι το κέρδος και το θεό.
Όσο συνεχίζεται η σημερινή Υβρις προς τον Άνθρωπο και τη Φύση ο κόσμος θα γίνεται όλο και πιό ανασφαλής, όλο και πιό δεσποτικός, όλο και πιό αλαζωνικός και εφιαλτικός. Η λύση λοιπόν δια της Κλασσικής Παιδείας!
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

(Του Υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)


Μελετώντας τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό δεν μπορεί κανείς να μην θαυμάσει τα επιτεύγματα του Έλληνος σε όλους τους τομείς δραστηριοτήτων. Κι’ αυτό γιατί οι αρχαοίοι πρόγονοι μας έβαλαν την βάση του σύγχρονου πολιτισμού, ανοίγοντας δρόμους πνευματικούς που ήσαν άγνωστοι ως τότε. Ομως είναι ορισμένα πράγματα που αδυνατεί ο σύγχρονος άνθρωπος να τα εξηγήσει, διότι θεωρεί ότι ο πολιτισμός εκείνων ήτο καθυστερημένος τεχνολογικά, εν αντιθέσει με τον ιδικόν μας που έχει το μοναδικό προνόμιο να αναπτύξει την τεχνολογία.. Οταν όμως έρχεται σε επαφή με ορισμένα πράγματα που ήσαν γνωστά απο τα πανάρχαια χρόνια, μένει κατάπληκτος πως οι άνθρωποι της εποχής εκείνης είχαν φθάσει σε τέτοιο υψηλό βαθμό εξελίξεως. Ακόμη και να συλλάβουν έννοιες που μόλις πρόσφατα γνωρίσαμε είναι ανεξήγητο θαύμα. Μάλιστα αρκετοί διερωτώνται μήπως υπήρξαν και στο απώτερο παρελθόν πολισμοί που για κάποια εξήγηση σε μας αιτία χάθηκαν και έμειναν ελάχιστα στοιχεία αυτών ως τις μέρες μας ;
Η Ελληνική Μυθολογία είναι γεμάτη απο ενεξήγητα φαινόμενα, ονόματα και ιστορίες που μας κάνουν να μένουμε άφωνοι πως τις κατείχαν εκείνη την πανάρχαια εποχή. Και δεν ενοούμε την Κλασσική Εποχή, όπου τέθηκαν τα θεμέλια της σύγχρονης Επιστήμης και Τεχνολογίας, αλλά πολύ παλιότερες εποχές, όπως αυτήν των Πελασγών, του Διός, την παλαιότερη του Κρόνου και την αρχέγονη εποχή του βασιλιά Ουρανού.
Στο παρόν θα ασχοληθούμε με τα πλέον ανεξήγητα πράγματα :

Ανακάλυψη της Φωτιάς

Ο Ευρωπαίος Αρχάνθρωπος των Πετραλώνων Χαλκιδικής χρησιμοποιούσε την φωτιά εδώ και 1.000.000 χρόνια. Στο εν λόγω σπήλαιον βρέθηκαν και εργαλεία του Πετραλώνιου Ανθρώπου τα οποία αποδεικνύουν ότι αυτός ήτο εχέφρων άνθρωπος και όχι ανθρωποειδές, όπως αυτά της Αφρικής. Εκτός όμως απο τα εργαλεία και τα υπολείματα της φωτιάς βρέθηκαν σε σταλαμητικά πετρώματα και σε μέγα βάθος απολιθωμένοι άνθρωποι της εποχής εκείνης ηλικίας 700-800. 000 ετών. Τα ευρήματα αυτά παρουσιάσε ο διακεκριμένος ανθρωπολόγος Αρις Πουλιανός σε διεθνή συνέδρια και απο τότε άρχισε μιά λυσσώδης πολεμική σε βάρος του με αποτέλεσμα να τον εξώσουν απο το σπήλαιο δι’ ευνοήτους λόγους Διόρι δεν είναι “πολιτικώς ορθές” οι επιστημονικές του ανακλύψεις, γι’ αυτό δεν είναι αρεστές στο κατεστημένο . Αν ο Ανθρωπος των Πετραλώνων είχε βρεθεί στην Αφρική ή στην Μέση Ανατολή τότε θα ήτο απόλυτα αποδεκτός και θα διετυμπανίζετο δι’ όλων των ΜΜΕ η ανακάλυψις του. Πως ανακάλυψαν και διετήρησαν την φωτιά την παγερή εκείνη εποχή των παγετώνων; Είναι ένα μεγάλο ερώτημα.

Αστρονομικά Φαινόμενα

Σύμφωνα με το Γρηγοριανό Ημερολόγιο η γη περιστρέφεται πρί τον Ηλιον σε 365.2425 μέρες. Πως οι Ελληνες γνώριζαν με τόση μεγάλη προσέγγιση την περιστροφή της γης περί τον Ηλιον; Δεδομένου ότι σήμερον με τα πιό σύγχρονα τεχνολογικά όργανα οι επιστήμονες έχουν φθάσει στην προσέγγιση του 365,242198 ημέρες . Με τι όργανα μέτρησαν τον χρόνο περιστροφής με τόση ακρίβεια ; Είναι κι’αυτό ένα μυστήριο.

Ατλαντικός -Ειρηνικός Ωκεανός

Ουδεμία άλλη φυλή είναι αρχαιοτέρα της Ελληνικής. Αυτή έδρασε στον χώρο απο του Ατλανικού ως τον Ειρηνικόν και των πέριξ αυτών περιοχών. Ακόμη και τα ονόματα Ατλαντικός, Ειρηνικός, Μεσόγειος, Ινδία, Ινδονησία, Φιλιππίνες, Αυστραλία κ. ο. κ) μαρτυρούν την Ελληνικότητα τους απο των Προϊστορικών χρόνων . Πρόσφατα ευρήματα και μελέτες στην Αμερική και στα νησιά του Ειρηνικού αποδιενύουν την Ελληνική προέλευση των εκεί πολιτισμών. Σύμφωνα με τους μεγαλύτερους σοφους του κόσμου όπως(Ρογήρος Βάκων,Καντ, Σπινόζα,Τσέλερ,Εγελος, Νίτσε,Μονταίνι,Ζαν-Ζακ Ρουσώ, Βολταίρος, Βιλαμόβιτς, Λάσκυ, Κρουαζιέ, Γκέτε, Βύρων, Σίλλερ, Σέλλευ, Μπύχνερ, Δάρβιν, Χαίκελ, Λόκκε, Ουγκώ, Ρενάν, Μπέρξον, Λίβινγκστον κ.α “η Ιστορία της ανθρωπότητος σε όλον αυτόν τον χώρον και ιδιαιτέρως στην Μεσόγειο και και στην Κεντρική και Αναατολική Ευρώπη είναι η Ιστορία του Ελληνικού Πνεύματος. Μία Ιστορία αγώνων δια την εξημέρωση και εκπολιτισμό των ανθρώπων και των κατακτήσεων του Ελληνικού Πνεύματος, που δεν θέλησε να δαμάσει την ύλη, αλλά επεδίωξαν να καταστήσει ανώτερους τους ανθρώπους.

Κωνσταντίνος Χ. Κωνσταντινίδης



ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η Πρώτη Αρχή
Κατά τους Ορφικούς το Σύμπαν είναι η Πρώτη Αρχή, το άρρητον Εν , το Χάος, ο Ουρανός, ο Βυθός κ. α
Το προδημιουργικό Σύμπαν ευρίσκεται σε στατική κατάσταση, διότι το παν εκεί τελεί σε φιλότητα και είναι αχαρακτήριστο και ανεκδήλωτο.
Κατά τις σύγχρονες αντιλήψεις το “Ορφικό ωόν” εις τον μικρόκοσμο είναι το βασικό σωμάτιον της ύλης(ηλεκτρόνιον, κουάρκ), ενώ στον μακρόκοσμο είναι ή “πύρινη σφαίρα” της κοσμογονίας. Κατά την ορφική λατρεία από το κοσμικό “ αυγό” βγαίνει ο Φάνης(φως, ακτινοβολίες). Ο Κόσμος υπάρχει απο αιώνες αιώνων , απέραντος και άπειρος σε χώρο- χρόνο.
Τίποτα εκ του μηδενός
Σύμφωνα με τους Ελληνες σοφούς ο κόσμος δεν έγινε εκ του μηδενός , όπως γράφει η Βίβλος, έργο αντιεπιστημονικόν και δογματικό. Με βάση αυτό το δόγμα του «εκ του μηδενός το σύμπαν» οι σκοταδιστές-όπως ακριβώς κάνουν οι ταχυδακτυλουργοί- εξαπατούν τις κοινωνίες με θεικά ή και ανθρώπινα θαύματα .Το κενόν δεν είναι κενόν όπως νομίζαμε,αλλά περιέχει δυνατότητα παραγωγής του “κόσμου των σωματιδίων” και χαρακτηρίζεται το «μη υπάρχον αλλά παράγον»

Ο Ηράκλειτος ανεκάλυψε το Σύμπαν

Ο μέγας Ηράκλειτος λέγει:
”Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ήν αεί και εστίν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και σβεννύμενον μέτρα” (Αυτόν εδώ τον Κόσμο, που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα, δεν τον έπλασε ούτε κανένας θεός ούτε κανένας άνθρωπος, αλλά είταν πάντα και είναι και θα είναι πυρ αείζωον, που με μέτρον ανάβει και με μέτρον σβύνει)
Αν ο κόσμος είχε ασπασθεί από τότε την φιλοσοφία του Ηράκλειτου είναι βέβαιον ότι θα είχε ήδη μπει στην μεγαλειώδη «Εποχή της Γνώσεως» Θα είχαν διαλυθεί τα σκοτάδια και οι αράχνες που συσκοτίζουν την ψυχή και την λογική του ανθρώπου και θα είχε λυτρωθεί από τα μεγάλο βραχνά των θρησκειών που τον κρατούν δέσμιο και δεν τον αφήνουν να βγει στο ξέφωτο του πολιτισμού κάθε φορά που το αποτολμά.
Ο Ηράκλειτος πιστεύει ότι υπάρχουν πολλά σύμπαντα και αληθώς δικαιώνεται , διότι και οι σημερινοί κοσμολόγοι πιστεύουν ότι ο κόσμος μοιάζει σαν ένα κομμάτι κεφαλοτύρι όπου κάθε τρύπα του αντιπροσωπεύει και ένα από τα άπειρα σύμπαντα . Κατά την κοσμοθεωρία των Ελλήνων Σοφών, οι κοσμογονικές ουσίες είναι δύο:
Α/ “ Η ατομική ή μεριστή ουσία και
Β/ Ο Λόγος, ή Παγκόσμιος Ερως(Θεός)
Το Σύμπαν περιστρέφεται σε σπειροειδή περιδίνηση.
Σύμφωνα με την θεωρία η δημιουργία ενός σύμπαντος ακολουθεί τα εξής στάδια :
α/ Σε κάποιο σημείο του πεδίου του κενού δημιουργούνται ισχυρές διακυμάνσεις, ωσάν αποτέλεσμα της συνεχούς ροής( “τα πάντα ρει) . Αυτές προκαλούν την μαζική εμφάνιση εν δυνάμει σωματίων ετοίμων να μεταμορφωθούν σε ύλη.
β/ Η ακτινοβολία που διαρρέει το σύμπαν επιβραδύνεται και εγκλωβίζεται εντός των διακυμάνσεων-Το ενεργειακό πεδίο(σούπα πλάσματος) φθάνει τότε σε “δημιουργικά επίπεδα”-
Όταν τούτο συμβεί εντός του πρώτου δευτερολέπτου εμφανίζονται έντονες βαρυτικές δυνάμεις και η ενέργεια μετατρέπεται σε ύλη σύμφωνα με τον νόμο Ε= Μ.C²
γ/ Παράλληλα γίνεται συμπύκνωση του νέφους σε “ πύρινη σφαίρα” και η θερμοκρασία και ακτινοβολία αυξάνουν απείρως.
δ/ Τότε συμβαίνει “κοσμική έκρηξη“ της σφαίρας και επέκταση της.
Και ανακύπτει το ερώτημα μέχρι που θα φθάσει αυτή; Εξαρτάται απο το αν το σύμπαν είναι ανοικτό, κλειστό ή επίπεδο. Η ακτίς που θα λάβει τελικά το σύμπαν υπολογίζεται σε 89 δισεκατομμύρια. έτη φωτός. Από της Μεγάλης Εκρήξεως(BIG BANG) ως σήμερα έχει διανύσει 15 δισεκατομμύρια έτη φωτός.
Οι Στωικοί υποστηρίζουν την ιδέα ενός περιοδικώς συστελλομένου και διαστελλομένου σύμπαντος. Και το Πνεύμα θα ρωτήσετε τι ρόλο παίζει; Κατά τον Πλάτωνα ενεργεί ως “δυναμικό πεδίο” που ενεργοποιεί την ύλη. Κοντολογίς ενεργεί όπως ακριβώς και ο παλμός στο σύμπαν που ενεργοποιεί τα εν δυνάμει ενεργειακά σωματίδια για την μετρατροπή της ενέργειας σε ύλη Κατά τους Ελληνες η Ψυχή είναι καθαυτή “θεία ουσία”. Τούτο φυσικά διαφεύγει της προσοχής των σημερινών υλιστικών κοινωνιών, οι οποίες με τόση αφροσύνη κακοποιούν την ψυχή του ανθρώπου. Αν λοιπόν κάποιος μπορούσε να ενεργοποιήσει την παγκόσμια συνείδηση προς το αγαθόν , με όπλα την αλήθεια, την ελευθερία, την δικαιοσύνη, την ανεκτικότητα και την ειρήνη, θα παρήγαγε μια τεράστια ψυχική ενέργεια ή αλλιώς ένα «δυναμικό πεδίο» που θα μετέβαλε την ενέργεια σε ύλη , αλλά και την ύλη σε ενέργεια, σε απροσμέτρητη εμβέλεια. Όμως οι μικρόνοες εξουσιαστές που ελέγχουν σήμερα τον κόσμο, με το Ψεύδος, τον δόλο και τον Φόβο μπορούν να δεσμεύουν τα δημιουργικά πεδία και αντ’ αυτών να απλώνουν αρνητικά πεδία που επιφέρουν τα σημερινά ολέθρια αδιέξοδα
Συμπέρασμα
Επομένως οι θρησκείες της Χρυσής Εποχής του Ησιόδου διέσωσαν επιστημονικές προτάσεις αληθείας, που ακόμη και σήμερα, παρά τις προόδους στον τεχνολογικό τομέα, αδυνατούμε να τις συλλάβουμε. Τούτο κατά την γνώμη του γράφοντος οφείλεται στην αλλαγή του φιλοσοφικού τρόπου σκέψεως του σημερινού ανθρώπου. Και είναι αποτέλεσμα της απομακρύνσεως του από την Ελληνική ορθολογική και ουμανιστική σκέψη μετά την μεταπήδηση του σε μιά κατωτέρα πολιτιστική στοιβάδα. Τούτο συνέβη προ 2000 περίπου ετών, δια της βιαίας επιβολής στον Ελληνικό κόσμο των εβραιογενών κοσμικών θρησκειών (Ιουδαισμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) οι οποίες οπισθογύρισαν τον κόσμο στην πρωτόγονη εποχή, τον έβγαλαν από την πορεία του προς τον πολιτισμό και τον οδήγησαν προς την αγριότητα και βαρβαρότητα. Ετσι εξηγείται γιατί οι σημερινές κοινωνίες δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τα σύγχρονα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα για το καλό του ανθρώπου , αλλά αντίθετα ρέπουν σε αντεπιστημονικά, αντιζωικά και παρανοικά σκοτάδια, με μοναδικά τους όπλα το Ψέμμα και τον Φόβο Κυρίου.
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε. α



Η ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Η Πρώτη Αρχή
Κατά τους Ορφικούς το Σύμπαν είναι η Πρώτη Αρχή, το άρρητον Εν , το Χάος, ο Ουρανός, ο Βυθός κ. α
Το προδημιουργικό Σύμπαν ευρίσκεται σε στατική κατάσταση, διότι το παν εκεί τελεί σε φιλότητα και είναι αχαρακτήριστο και ανεκδήλωτο. Όμως σ’ αυτό υπάρχει εν δυνάμει ενέργεια και ύλη.

Κατά τις σύγχρονες αντιλήψεις το “Ορφικό ωόν” εις τον μικρόκοσμο είναι το βασικό σωμάτιον της ύλης(ηλεκτρόνιον, κουάρκ), ενώ στον μακρόκοσμο είναι ή “πύρινη σφαίρα” της κοσμογονίας. Κατά την ορφική λατρεία από το κοσμικό “ αυγό” βγαίνει ο Φάνης(φως, ακτινοβολίες). Ο Κόσμος υπάρχει απο αιώνες αιώνων , απέραντος και άπειρος σε χώρο- χρόνο.
Τίποτα εκ του μηδενός
Σύμφωνα με τους Ελληνες σοφούς ο κόσμος δεν έγινε εκ του μηδενός , όπως γράφει η Βίβλος, έργο αντιεπιστημονικόν και δογματικό. Με βάση αυτό το δόγμα του «εκ του μηδενός το σύμπαν» οι σκοταδιστές-όπως ακριβώς κάνουν οι ταχυδακτυλουργοί- εξαπατούν τις κοινωνίες με θεικά ή και ανθρώπινα θαύματα .Το κενόν δεν είναι κενόν όπως νομίζαμε,αλλά περιέχει δυνατότητα παραγωγής του “κόσμου των σωματιδίων” και χαρακτηρίζεται το «μη υπάρχον αλλά παράγον» Επομένως οι επιστήμονες φθάνουν στο σημείο να πουν ότι το ΜΗΔΕΝ περιέχει το όλον.

Ο Ηράκλειτος ανεκάλυψε το Σύμπαν

Ο μέγας Ηράκλειτος λέγει:
”Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ήν αεί και εστίν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και σβεννύμενον μέτρα” (Αυτόν εδώ τον Κόσμο, που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα, δεν τον έπλασε ούτε κανένας θεός ούτε κανένας άνθρωπος, αλλά είταν πάντα και είναι και θα είναι πυρ αείζωον, που με μέτρον ανάβει και με μέτρον σβύνει)
Αν ο κόσμος είχε ασπασθεί από τότε την φιλοσοφία του Ηράκλειτου είναι βέβαιον ότι θα είχε ήδη μπει στην μεγαλειώδη «Εποχή της Γνώσεως» Θα είχαν διαλυθεί τα σκοτάδια και οι αράχνες που συσκοτίζουν την ψυχή και την λογική του ανθρώπου και θα είχε λυτρωθεί από τα μεγάλο βραχνά των θρησκειών που τον κρατούν δέσμιο και δεν τον αφήνουν να βγει στο ξέφωτο του πολιτισμού κάθε φορά που το αποτολμά.
Ο Ηράκλειτος πιστεύει ότι υπάρχουν πολλά σύμπαντα και αληθώς δικαιώνεται , διότι και οι σημερινοί κοσμολόγοι πιστεύουν ότι ο κόσμος μοιάζει σαν ένα κομμάτι κεφαλοτύρι όπου κάθε τρύπα του αντιπροσωπεύει και ένα από τα άπειρα σύμπαντα . Κατά την κοσμοθεωρία των Ελλήνων Σοφών, οι κοσμογονικές ουσίες είναι δύο:
Α/ “ Η ατομική ή μεριστή ουσία και
Β/ Ο Λόγος, ή Παγκόσμιος Ερως(Θεός)
Το Σύμπαν περιστρέφεται σε σπειροειδή περιδίνηση.
Σύμφωνα με την θεωρία η δημιουργία ενός σύμπαντος ακολουθεί τα εξής στάδια :
α/ Σε κάποιο σημείο του πεδίου του κενού δημιουργούνται ισχυρές διακυμάνσεις, ωσάν αποτέλεσμα της συνεχούς ροής( “τα πάντα ρει) . Αυτές προκαλούν την μαζική εμφάνιση εν δυνάμει σωματίων ετοίμων να μεταμορφωθούν σε ύλη.
β/ Η ακτινοβολία που διαρρέει το σύμπαν επιβραδύνεται και εγκλωβίζεται εντός των διακυμάνσεων-Το ενεργειακό πεδίο(σούπα πλάσματος) φθάνει τότε σε “δημιουργικά επίπεδα”-
Όταν τούτο συμβεί εντός του πρώτου δευτερολέπτου εμφανίζονται έντονες βαρυτικές δυνάμεις και η ενέργεια μετατρέπεται σε ύλη σύμφωνα με τον νόμο Ε= Μ.C²
γ/ Παράλληλα γίνεται συμπύκνωση του νέφους σε “ πύρινη σφαίρα” και η θερμοκρασία και ακτινοβολία αυξάνουν απείρως.
δ/ Τότε συμβαίνει “κοσμική έκρηξη“ της σφαίρας και επέκταση της.
Και ανακύπτει το ερώτημα μέχρι που θα φθάσει αυτή; Εξαρτάται απο το αν το σύμπαν είναι ανοικτό, κλειστό ή επίπεδο. Η ακτίς που θα λάβει τελικά το σύμπαν υπολογίζεται σε 89 δισεκατομμύρια. έτη φωτός. Από της Μεγάλης Εκρήξεως(BIG BANG) ως σήμερα έχει διανύσει 15 δισεκατομμύρια έτη φωτός.
Οι Στωικοί υποστηρίζουν την ιδέα ενός περιοδικώς συστελλομένου και διαστελλομένου σύμπαντος. Και το Πνεύμα θα ρωτήσετε τι ρόλο παίζει; Κατά τον Πλάτωνα ενεργεί ως “δυναμικό πεδίο” που ενεργοποιεί την ύλη. Κοντολογίς ενεργεί όπως ακριβώς και ο παλμός στο σύμπαν που ενεργοποιεί τα εν δυνάμει ενεργειακά σωματίδια για την μετρατροπή της ενέργειας σε ύλη Κατά τους Ελληνες η Ψυχή είναι καθαυτή “θεία ουσία”. Τούτο φυσικά διαφεύγει της προσοχής των σημερινών υλιστικών κοινωνιών, οι οποίες με τόση αφροσύνη κακοποιούν την ψυχή του ανθρώπου. Αν λοιπόν κάποιος μπορούσε να ενεργοποιήσει την παγκόσμια συνείδηση προς το αγαθόν , με όπλα την αλήθεια, την ελευθερία, την δικαιοσύνη, την ανεκτικότητα και την ειρήνη, θα παρήγαγε μια τεράστια ψυχική ενέργεια ή αλλιώς ένα «δυναμικό πεδίο» που θα μετέβαλε την ενέργεια σε ύλη , αλλά και την ύλη σε ενέργεια, σε απροσμέτρητη εμβέλεια. Όμως οι μικρόνοες εξουσιαστές που ελέγχουν σήμερα τον κόσμο, με το Ψεύδος, τον δόλο και τον Φόβο μπορούν να δεσμεύουν τα δημιουργικά πεδία και αντ’ αυτών να απλώνουν αρνητικά πεδία που επιφέρουν τα σημερινά ολέθρια αδιέξοδα
Συμπέρασμα
Επομένως οι θρησκείες της Χρυσής Εποχής του Ησιόδου διέσωσαν επιστημονικές προτάσεις αληθείας, που ακόμη και σήμερα, παρά τις προόδους στον τεχνολογικό τομέα, αδυνατούμε να τις συλλάβουμε. Τούτο κατά την γνώμη του γράφοντος οφείλεται στην αλλαγή του φιλοσοφικού τρόπου σκέψεως του σημερινού ανθρώπου. Και είναι αποτέλεσμα της απομακρύνσεως του από την Ελληνική ορθολογική και ουμανιστική σκέψη μετά την μεταπήδηση του σε μιά κατωτέρα πολιτιστική στοιβάδα. Τούτο συνέβη προ 2000 περίπου ετών, δια της βιαίας επιβολής στον Ελληνικό κόσμο των εβραιογενών κοσμικών θρησκειών (Ιουδαισμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) οι οποίες οπισθογύρισαν τον κόσμο στην πρωτόγονη εποχή, τον έβγαλαν από την πορεία του προς τον πολιτισμό και τον οδήγησαν προς την αγριότητα και βαρβαρότητα. Ετσι εξηγείται γιατί οι σημερινές κοινωνίες δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τα σύγχρονα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα για το καλό του ανθρώπου , αλλά αντίθετα ρέπουν σε αντεπιστημονικά, αντιζωικά και παρανοικά σκοτάδια, με μοναδικά τους όπλα το Ψέμμα και τον Φόβο Κυρίου.
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε. α



ΕΘΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ Β. ΗΠΕΙΡΟΥ
Η Ελλάδα φιλοξενεί εδώ και δεκαετίες εκατοντάδες χιλιάδες -νόμιμους και παράνομους-Αλβανούς μετανάστες, απο τους οποίους η Αλβανία εισπράττει δισεκατομμύρια δραχμές, και αντί να εκφράζει την ευγνωμοσύνη της στην Ελλάδα, παρεχώρησε στην Τουρκία εδάφη για εγκατάσταση ραντάρ παρακολούθησης της Ελλάδος. Η Ελλάδα χτίζει νοσοκομεία και σχολεία, φτιάχνει δρόμους, στρατόπεδα κ.α και η Αλβανία θέτει θέμα Τσαμουριάς.
Παράλληλα , άνοιξε διάπλατα τα σύνορα και τις φυλακές της για να εισέρχονται ελεύθερα στα σύνορα μας οι κακοποιοί, οι οποίοι τρομοκρατούν τους Ελληνες στην ίδια τους την πατρίδα, και από πάνω μας κατηγορούν σαν ρατσιστές και ξενόφοβους που δήθεν τους καταπιέζουμε. Οι Ιταλοί έπνιξαν τους Αλβανούς πρόσφυγες-μετανάστες στα Ιταλικά παράλια και η Αλβανική κυβέρνηση τους παρεχώρησε την νήσο Σάσωνα στον κόλπο του Αυλώνος.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν η Ελληνική κυβέρνηση αδυνατεί να εξασφαλίσει ακόμη και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους αδελφούς μας της Βορείου Ηπείρου, τους οποίους το Αλβανικό κράτος: 1/ καταπιέζει, με ξυλοδαρμούς, φυλακίσεις , εκφοβισμούς κ λ π, 2/ απαγορεύει το άνοιγμα σχολείων για τα εκεί Ελληνόπουλα, 3/ δεν ανεγνώρισε ακόμη τα φοβερά εγκλήματα του καθεστώτος Χότζα-Αλία εναντίον των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου , των οποίων το μοναδικό έγκλημα ήτο ότι γεννήθηκαν Ελληνες στην πανάρχαιη γη της Ελληνικής Βορείου Ηπείρου, που εξ αιτίας των σκοπιμοτήτων των Μεγάλων Δυνάμεων παραμένει ακόμη υπό Αλβανικό ζυγό, 4/ οι Βορειοηπειρώτες -όσοι απέμειναν στον τόπο τους-ζούν κάτω απο αφόρητες συνθήκες ανασφάλειας εξ αιτίας των συμμοριών και του ωργανωμένου εγκλήματος που τους κατατρομοκρατεί , 5/ στις τελευταίες δημοτικές εκλογές στραγγάλισε με καλπονοθία και βία την εκλογή Ελληνα δημάρχου στην Χειμάρρα. Και όμως η Ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να γνωρίζει ότι τα 99 χωριά των Αγίων Σαράντα και του Αργυροκάστρου δεν είναι τα μόνα Ελληνικά. Υπάρχουν και αλλού Ελληνες που πρέπει να προστατευθούν.
Επι τέλους κάποτε θα πρέπει να αποβάλλουμε το αίσθημα κατωτερώτητος απέναντι στο Αλβανικο κράτος. Η κυβέρνηση των Αθηνών πρέπει να καταλάβει ότι είναι ζωτικό συμφέρον η διατήρηση της Ελληνικότητας της Β. Ηπείρου. Η τάση να δίνει όλο και πιό πολλά στο Αλβανικό κράτος , χωρίς ανταλλάγματα, δεν οδηγεί στην Ειρήνη και Ασφάλεια στα Βαλκάνια. Μπορεί ο Χότζα να έφυγε, αλλά μένουν πίσω τα πνευματικά του τέκνα(Μπερίσσα, Νάνο) και Σία. Και ας μην λησμονούμε ότι οι Λίμπερμαν, Σόρος κ.α βυσοδομούν για την “Μεγάλη Αλβανία”. Αρκετά λοιπόν η ξεφτίλα !!!
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε.α



ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΦΟΡΤΙΟ

Μεγάλο φορτίο να είσαι Ανθρωπος , πιό μεγάλο όμως να είσαι Ελλην. Οχι με λόγια, ή στο δελτίο ταυτότητος , αλλά στο πνεύμα, το σώμα και την ψυχή. Ελλην στην πράξη και στα έργα. Και για να γίνεις Ελλην, ευγενής, αγαθός και ανδρείος , δέον να ανέβεις στην πιό ψηλή κορυφή του Ολύμπου , να δεχθείς χρησμό Απόλλωνα και να κοινωνίσεις των αχράντων Ελληνικών Μυστηρίων. Μην νομίσεις ότι αν γίνεις ξενολάγνος ή “χρυσοκάνθαρος” θα φθάσεις στην κορυφή. Κάθε φορά που θα κατακτάς μιά κορυφή θα υψώνεται άλλη πιό ψηλή, πιό απόκρυμνη, αλλά και πιό φωτεινή. Οι σαλίγγαροι και τα ερπετά μένουν εκτός του ναού Ε-ΨΙΛΟΝ . Σην κορυφή ανέβηκαν κάποτε μόνον Θεοί, Ημίθεοι και Ηρωες. Τώρα ανεβαίνουν αετοί και ελάχιστοι εκλεκτοί των θεών, που αψηφούν Λεστριγόνες, Κύκλωπες κεραυνούς και βροντές. Εκεί στο ναό του Απόλλωνα , θ’αντικρύσεις την επιγραφή “ΓΝΏΘΙ Σ’ΑΥΤΟΝ” . Οι σύγρονοι Ελληνες αδυνατούν να την εννοήσουν , πολλώ δε μάλλον να την ενσυνειδητοποιήσουν. Σε μιά εποχή όπου όλα ετεροπροσδιορίζονται και η υπερβολή για το φανταχτερό , ευτελές και δογματικό είναι ο κανών, τέτοια φιλοσοφήματα είναι ακατάλυπτα. Δείτε πόσες ευχές ειπώθηκαν για Ειρήνη, Υγεία και Σωτηρία του κόσμου, απο τα πιό ασεβή, βάναυσα και ύπουλα χείλη. Κούφια λόγια. Πλαστές επιταγές χωρίς αντίκρυσμα. Οι πραγματικοί Ελληνες αυτοπροσδιορίζονται και συμμετέχουν στην Ελληνική Παιδεία. Είναι ευγενείς , αγαθοί, και τα έργα των διαχρονικά και αθάνατα. Προ παντός όμως αγαπούν την πατρίδα των. Οι σημερινοί Ελληνες έχουμε υποστεί μετάλλαξη της Φύσεως μας. Ελληνες κατά τον φαινότυπο και όχι κατά τον γονότυπον. Γίναμε πονηροί, ύπουλοι, βροτοί , αναλλώσιμοι μιάς και μόνον χρήσεως. Μιμούμεθα αυτάρεσκα τους “μαζανθρώπους” της Δύσεως και τους “χθόνιους” της Ανατολής. Απο επιχθόνιοι γίναμε υποχθόνιοι. Και αντί να δανείζουμε φώς και πρότυπα στον κόσμο , γίναμε ουραγοί για λίγο βούτυρο και μερικά σιδερικά. Καιρός λοιπόν να επανεύρουμε την χαμένη μας Αυτογνωσία και Αξιοπρέπεια . Χωρίς δεκανίκια, χωρίς έξωθεν βοήθεια, χωρίς χλευασμούς και προπηλακισμούς απο τους δήθεν προστάτες μας. Βάζοντας φραγμό στις προαιώνιες συνωμοσίες των γνωστών ασπόνδων “φίλων” μας. Είμαστε επιούσιος λαός ψυχή τε και πνεύματι και ζούμε στον “επίγειο παράδεισο” που ονομάζεται ΕΛΛΑΣ. Πρέπει να το ενσυνειδοτοποιήσουμε. Οχι απο οίηση, ή για να υποτιμήσουμε άλλους λαούς, αλλά για να προσφέρουμε και πάλιν το Πυρ του Προμηθέως. Ξεκινώντας απο τα φωτεινά μονοπάτια του Ελληνικoύ Πνεύματος προς την Οικουμενική Παιδεία. Ιδού η μεγίστη πρόκληση των νέων Ελλήνων για τον 21 αιώνα.
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣΜΕΝΟ ΑΙΩΝΑ.
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε.α



ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ

Οι Ελληνες είμαστε ένας ολιγάριθμος λαός των 17 εκατ. ψυχών εντός και εκτός της Ελλάδος. Κανονικά αν είχαμε συνοχή και δεν αφομοιωνόμαστε στις νέες πατρίδες, σύμφωνα με τους μετριωτέρους υπολογισμούς σήμερα θα υπερβαίναμε τα 700 εκατ. με βάση τους Ελληνες των Κλασσικών χρόνων, ή 80 εκατ με βάση τους Ελληνες του περασμένου αιώνος. Κάτι φταίει λοιπόν και δεν αυξηθήκαμε, αλλά δυστυχώς συρρικνωνόμαστε τις τελευταίες δεκαετίες. Και τούτο νομίζω ότι οφείλεται στο ότι ο Ελληνισμός αλτρουιστικά αναλώθηκε σαν πρώτη ύλη για να εκπολιτίσει τους άλλους λαούς και δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτόν του. Ομως τώρα λόγω της “παγκοσμιοποίσης” αντιμετωπίζει το σοβαρότερο πρόβλημα της φυλετικής του επιβίωσης . Μαζί δε μ’ αυτόν κινδυνεύει με εξαφάνιση και το Ελληνικό Πνεύμα, του οποίου τυγχάνει νόμιμος θεματοφύλαξ. Τα συστατικά του Εθνους μας όπως τα καθόρισαν οι σοφοί πρόγονοι μας είναι, το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόδοξον , το ομότροπον, δηλαδή τα κοινά ήθη και έθιμα. Βέβαια τα όρια του Ελληνισμού σαν ιδεολογία είναι ευρύτερα και περικλείουν όλον τον κόσμο. Σύμφωνα με τον Ισοκράτη, “Ελληνες είναι η της ημετέρας παιδείας μετέχοντες”. Για να μπορέσει σήμερον να επιβιώσει ο Ελληνισμός σαν Εθνος και σαν Πολιτισμός πρέπει να παράγει ένα νέο Λόγο, ανωτέρας ποιότητος απο τα ψευτοιδεολογήματα της Νέας Τάξεως Πραγμάτων, τα οποία όμως φέρουν φανταχτερό περιτύλιγμα. Μόνον με την ποιότική μας ανωτερότητα θα μπορέσεσουμε οι ολίγοι Ελληνες να κινητοποιησουμε και να παρασύρουμε τα δισεκατομμύρια της οικουμένης προς τα μπρος, προς τον Πολιτισμό με βάση τις αθάνατες Ελληνικές Αξίες. Αυτό προυποθέτει ότι ο καθείς εξ ημών θα πρέπει να μεταβληθεί σε ένα “φωτεινό
ήλιο “που θα καταυγάζει πνευματικά στο περιβάλλον του, έκαστος αναλόγως των δυνατοτήτων του. Επομένως η φυλή μας απαιτεί μιά υψηλότατη στάθμη μορφώσεως. Τα παιδιά μας πρέπει να γίνουν καλύτερα ημών. Αυτό είχε υπ’ όψιν του ο αρχιερέας των άσπονδων “φίλων” μας- σφαγέας της Κύπρου-όταν είπε ότι πρέπει να τους πλήξουμε στον πολιτισμό τους, στην γλώσσα, ιστορία κλπ. Ας παραδειγματισθούμε απο τους άσπονδους “φίλους” μας πως οργανώθηκαν για την πραγμάτωση των σκοπών των. Πως κατέκτησαν τις ΗΠΑ πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτιστικά ; Πως στηρίζουν τα προπύργια τους στην Μεσόγειο; Πως εισέδυσαν διεθνώς στα κέντρα εξουσίας; Πως έφτιασαν την ισχυρότερη πολεμική και πληροφοριακή μηχανή; Πως μας υπονομεύουν εκ των έσω χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε; Δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να μετέλθουμε τα ίδια μέσα με αυτούς. Ουτε να αναπτύξουμε μιά αρνητική στάση απέναντι στις εξελίξεις. Εχουμε τόσα αποθέματα ανώτερου πολιτισμού και ανθρωπισμού ώστε μας αρκεί για να διδάξουμε πάντα τα έθνη. Οταν ο Ελληνισμός είναι ενωμένος δεν υπάρχει δύναμη που να μπορεί να τον νικήσει, όπως επίπε ο Ηρόδοτος.
Κ. Χ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Υποστράτηγος ε.α


ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΕΘΝΟΣ
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Δεν υπάρχει έθνος, με εξαίρεση το Ελληνικό, το οποίον παρότι χάρισε εντελώς δωρεάν τον πραγματικό Πολιτισμό στον κόσμο, να έχει υποστεί-και να υφίσταται ακόμη- τόσο φοβερούς διωγμούς και γενοκτονίες. Ολα τα νεώτερα φιλοσοφικά, πολιτικά και κοινωνιολογικά συστήματα, αλλά και ο κόσμος των ιδεών και οι θεμελιώδεις βάσεις των εννοιών και ανακαλύψεων έχουν πηγή και βάση των στην Αρχαία Ελληνική σκέψη. Οι Ελληνες σοφοί δεν έθεσαν απλώς τις βάσεις και τις αρχές επί των οποίων εβάδισε η νεώτερη διανόηση, αλλά ανεκάλυψαν το Μέτρον πάνω στο οποίον πρέπει να πορευθεί το ανθρώπινο γένος για να επιτύχει την ευδαιμονία του, κάτι που παντελώς αγνοείται σήμερον.
Αντίθετα, οι νεώτεροι “σοφοί” στην προσπάθεια τους να εξασφαλίσουν περισσότερη δύναμη και πλούτο στην διεθνή εξουσία , απελευθέρωσαν χωρίς σωφροσύνη τεχνολογικές δυνάμεις, οι οποίες απειλούν με εξαφάνιση τον άνθρωπο και το οικολογικό του περιβάλλον. Αν είχαν οι Εβραίοι- Σιωνιστές τέτοιους τίτλους τιμής, όπως έχει το Ελληνικό Εθνος, θα είχαν είχαν επιβάλλει παντού το σύστημα αξιών του.
Οι ηγέτες μας όμως δουλικά φερόμενοι, όχι μόνον αδρανούν για την προβολή αυτών των επιτευγμάτων της φυλής μας, αρχαίων και νεωτέρων, αλλά υπονομεύουν και διαλύουν την εκπαίδευση, συσκοτίζουν την εθνική αυτογνωσία, καταρρακώνουν το ηθικό του Ελληνος, διαφθείρουν την γλώσσα, παραχαράσσουν και διαστρέφουν την Ιστορία-όπως κάνουν και οι εχθροί μας- για να φανούν αρεστοί στους ξένους αφέντες τους.
Ομως εμείς απορρίπτουμε τον γραικιλισμό, γιατί πιστεύουμε στον ορθό Λόγο, στο Μέτρον, και στο Κάλλος, αξίες που εγέννησε και ανέδειξε ο δικός μας πανανθρώπινος πολιτισμός. Αρνούμεθα να δεχθούμε την παγκόσμια πολτοποίηση των πάντων. Δεν θέλουμε να γίνουμε άβουλα βιομηχανικά νούμερα της παγκόσμιας υπερπαραγωγής υλικών και πνευματικών σκουπιδιών και καταναλωτικά ενεργούμενα μιάς ευτελισμένης , αποχαυνωμένης και κλωνοποιημένης Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Γιατί εμείς είμαστε άνθρωποι σκεπτόμενοι , που ονειρευόμαστε και οραματιζόμαστε μιά καλύτερη, δικαιότερη και ψυχοπνευματικά ανώτερη κοινωνία με ιδανικά, με αληθινές αξίες, μιά κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο . Γιατί αγαπάμε την πατρίδα μας, σεβόμαστε την ιστορία μας, την πολιτιστική μας κληρονομιά, τα ήθη και τα έθιμα μας και δεν σβήνουμε ποτέ και για τίποτα απο τις μνήμες μας. Αρνούμεθα να γίνουμε πολίτες μιάς νέας κοινωνίας που θα προσκυνά μόνον το χρήμα και το λίμπιντο. Γιαυτό ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ θετικά. Είναι λοιπόν καιρός όλοι μαζί να δώσουμε σ’ αυτήν την χώρα την θέση που της αρμόζει στον κόσμο.
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε.α



ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ

Μια πρώτη αλήθεια είναι ότι , το Ελληνικό γένος ήτο ανέκαθεν ευγενικό και αλληλέγγυο προς όλους τους ανθρώπους του κόσμου. Το νόημα της Ελληνικής φιλοσοφίας εκφράζεται με την φράση «κέντρο πάνων άνθρωπος». Οι Ελληνες ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για τα στενά Ελληνικά συμφέροντα, όπως οι Εβραίοι , οι οποίοι εθεώρησαν εαυτούς «εκλεκτό έθνος»
Μια δεύτερη αλήθεια είναι ότι το Ελληνικό έθνος υπήρξε ανά τους αιώνες φιλειρηνικό, παρ’ ότι πολέμησε γεναία κατά τους αμυντικούς πολέμους. Γι’ αυτό καταδικάζει κατά τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την τρομοκρατία από οπουδήποτε κι’ αν προέρχεται(ατομική, ομαδική ή κρατική)
Μια τρίτη αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα θεωρεί φίλη και σύμμαχο χώρα τις ΗΠΑ –παρά τις αδικίες που υπέστη στο Κυπριακό και με την επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών- διότι κατά καιρούς ευεργετηθήκαμε από τις ΗΠΑ. Πολύ περισσότερο που στην χώρα αυτή κατοικεί μια πυκνή Ελληνική Ομογένεια, που συνιστά μια δεύτερη Ελλάδα.
Μια τετάρτη αλήθεια- που ποτέ ως τώρα δεν βγήκε στην δημοσιότητα-είναι και η ιστορία του «Κουρτουλούς». Πρόκειται για το πλοίο που μας έφερνε επι Κατοχής από την Τουρκία τρόφιμα(φασόλια, ρεβύθια, μπιζέλια κ. α) με τα οποία ζήσαμε τα φοβερά εκείνα χρόνια του λιμού. Τα τρόφιμα εμοίραζε ο Σουηδικός Ερυθρός Σταυρός και θυμάμαι την χαρά και ευγνωμοσύνη που δείχναμε όταν αντικρύζαμε τα λευκά φορτηγά ΒΟΛΒΟ με τα σύμβολα του ερυθρού σταυρού να μεταφέρουν τα φορτία της ζωής
Μια πέμπτη αλήθεια είναι ότι ποτέ κανείς δεν μας πληροφόρησε ότι τα χρήματα για την αγορά των τροφίμων αυτών είχαν προσφέρει οι Ομογενείς μας της Αμερικής. Την πρωτοβουλία είχε αναλάβει ο μεγάλος ομογενής Σκούρας, πρόεδρος τότε της κινηματογραφικής εταιρείας «Σκούρας Φιλμ». (από τα «Μυστικά Αρχεία του Στέητ Ντηπάρτμεντ») Το ότι οι Τούρκοι μας έστελναν σκουληκιασμένα τρόφιμα αυτό δεν μειώνει την ευγενική χειρονομία τους.
Τώρα που οι ομογενείς μας στην Νέα Υόρκη δεινοπαθούν-λόγω της γνωστής τραγωδίας της 11/9 - ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ Μακάρι να είχαμε την δυνατότητα να περιθάλψουμε όλους τους Νεουορκέζους , που υπήρξαν θύματα της τραγωδίας , αλλά αδυνατούμε. Όμως είμαστε σε θέση να προσφέρουμε ουσιαστική βοήθεια στους ομογενείς μας.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΟΒΩΛΟΝ ΤΟΥΣ , ΟΙ ΜΕΝ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΔΕ ΦΤΩΧΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΥΣΤΕΡΗΜΑ ΤΟΥΣ.
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε. α

http://amphiktyon.topgreek.com/



ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΥ ΖΗΝ

Ας αποδράσουμε λίγο απο τον μίζερο υλικό μας κόσμο, που μας χαρίζει απαγοητεύσεις, κι’ ας πάμε στον κόσμο εκείνο του ονείρου, τον Ελληνικό. Λίγη Αυτογνωσία και Αυτοσυνειδησία θα μας κάνει καλό στην ψυχή και στο σώμα.
Η Αρετή όσο τιμάται τόσο αυξάνει, έλεγε ο Κάδμος. Ο πανάρχαιος αυτός βασιλιάς των Αθηνών, έφτιαξε και τα πρώτα Ηρώα για να τιμήσει την Αρετή. Αλλοι που τίμησαν τον Μαμμωνά, είναι υπεύθυνοι για τις σημερινές ανατροπές του κόσμου, και την απελπισία του Ανθρώπου και της Φύσεως. Στον Ελληνικό κόσμο οι Θεοί είχαν την ανωτάτην χώραν του ουρανού, οι Ηρωες την μεσαίαν και οι Ανθρωποι την κατωτάτην. Αποστολή τότε του ανθρώπου ήτο να ανεβάσει το ψυχοπνευματικό του επίπεδο, απο την κατωτάτην βαθμίδα που γεννήθηκε στην Μεσαίαν, ώστε να συγκατοικήσει κάτω απο τους Θεούς.
Αυτή η ψυχοπνευματική άνοδος γινόταν με την εκπαιδευτική και την κοινωνική καλλιέργεια, προ παντός όμως με πράξεις και όχι με λόγια και προσευχές. Ητο μιά ολόκληρη στάση ζωής την οποία εσέβοντο οι Ελληνες, αλλά και όσοι μετείχαν στην Ελληνική Παιδεία. Μεταξύ δε των Θεών και των Ηρώων δημιουργήθηκε κατόπιν και μιά ενδιάμεση τάξη , των Δαιμόνων. Οι δαίμονες ήσαν άνθρωποι σοφοί που εισήγαγαν κατά τον Σωκράτη τα “καινά δαιμόνια”. Σήμερα αυτοί έχουν εκλείψει, ή κι’αν υπάρχουν είναι “κεκράκτες“ και “πληρωμένοι“ κονδυλοφόροι των ισχυρών.
Το χειρότερο πλήγμα στην Αρετή είναι η κακοποίηση της Αληθείας, και η άμβλυνση ή η υποταγή της Δικαιοσύνης, στις θελήσεις των εκάστοτε ισχυρών. Ο Περσεύς, ο Αχιλλεύς και όλοι οι Ηρωες και οι Δαίμονες του αρχαίου κόσμου έδειξαν έργα λαμπρά και κοινωφελή προς το γένος, την πατρίδα τους , αλλά και προς σύμπασα την ανθρωπότητα. Γιαυτό έμεινε εσαεί η φήμη και τα σύμβολα τους( Μέδουσα, Αχίλλειος πτέρνα) σε όλο τον κόσμο .
Η φήμη των Ηρώων είχε τότε βαθειά εισροή στις ψυχές των ανθρώπων, διότι είχαν μιά ξεχωριστή προσωπικότητα και με το παραδείγμα τους ένέπνεαν. Οχι σαν τους σημερινούς ηγέτες-τσαρλατάνους και παλιάτσους που απωθούν. Τότε επικαλούντο τους Χρησμούς για να αντλήσουν και να μεταφέρουν σοφία στο λαό. Αντίθετα. οι σημερινοί ανεγκέφαλοι προσπαθούν να κόψουν τις ρίζες απο την Ιστορία και την παράδοση των λαών και να τους μεταβάλλουν σε μαζανθρώπους και καταναλωτικό μαζοπολτό. Οι πρόγονοι μας εννόουν το σώμα χιτώνα ψυχής και όχι σαρκίον μολυσμένων τροφών και ηδονιστικών απολαύσεων. Και ας μην πάει ο νους σας στον Ερωτα, τον οποίον είχαν εντάξει στην χωρία των θεών. Κατά τον Ηράκλειτον δε”μετά τον θάνατον η ψυχή απαλλάσεται του σώματος μεθ’ ηδονής” “ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ ” Ευκαιρία να το κάνουμε πράξη.
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε.α




ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΛΑΛΟΝ ΥΔΩΡ

Οταν οι χριστιανοί μισέλληνες, σκοταδιστές και μοχθηροί καλόγηροι κατέστρεψαν τους Δελφούς απεστάλη υπο του αυτοκράτορος Ιουλιανού -του λεγόμενου “παραβάτου”- ο Ορειβάσιος για να καταγράψει την καταστροφή . Επι τη βάσει της εκθέσεως του Ορειβασίου προς τον Ιουλιανόν, ο Κεδρινός έφτιαξε μετά τέσσερις αιώνες τον δήθεν χρησμόν που έδωσε η Πυθία, ο οποίος όμως δίνει ανάγλυφη την έκταση της καταστροφής και βεβήλωσης του ιερού χώρου των Δελφών . Ο δήθεν χρησμός λέγει τα εξής:
“ Είπατε τω βασιλεί χαμαί ‘πέσε δαιδάλιος αυλή/ Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην/
Ουδέ μάντιδα δάφνην/ Ουδέ παγάν λαλέουσαν/ Απέσβετο και λάλον ύδωρ”
[δηλαδή Είπατε στον βασιλέα το οίκημα το οποίον κατεσκεύασε ο Δαίδαλος (το ενδιαίτημα του ιερατείου του Μαντείου, όπου ετελούντο και τα Δελφικά Μυστήρια του Θεού του Φωτός και της Μητέρας Γης,) κατακρημνύσθηκε( απο τους βεβήλους ιεχωβιστές) ο Φοίβος δεν έχει πλέον Ναόν . Ούτε μαντική δάφνη(διότι κάθε βλάστηση στο ιερόν άλσος ηφανίσθη δια της πυράς) Ούτε πηγή ( την Κασταλία) κελαρυστή (διότι διέκοψαν τον αγωγό της ροής του ύδατος απο την σχισμή των Φαιδριάδων προς την Κασταλίαν πηγήν) Απεφράγχθη το κελαρυστόν ύδωρ(εχάθη το αληθινό Φως]
Στο χρονικό αυτό δίδεται όλη η τραγωδία της καταστροφής του ιερότερου χώρου του Ελληνισμού, του Μαντείου των Δελφών, το οποίον προυπήρχε του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος. Μέσα σε λίγο χρόνο οι ωλετήρες “Ταλεμπάν της εποχής” ιεχωβιστές , διέπραξαν το μεγαλύτερο ανοσιούργημα όλων των εποχών, καταστρέφοντες τον Πνευματικό Φάρο του Ελληνισμού και του κόσμου ολοκλήρου, τον Ναό της Γνώσεως και της Σοφίας. Το πεντάστιχο δίνει όλη την οδύνη, κραυγή απογνώσεως αλλά και ευθύνη της πρωθιέρειας, η οποία προειδοποιεί τον κόσμο για το μέγα σκότος που τον αναμένει. Ομως μετά τον αδόκητο θάνατο του Ιουλιανού , ο οποίος είχε την βούληση να ανορθώσει τους Δελφούς, η τραγική εκείνη Πυθία Νικάνδρα κατεσφάγη υπό του αρχιμανδρίτου της ερήμου Ιεχωβά απο το Σινά…Ωστόσο το Ελληνικό κράτος, ενώ παρέχει αφειδώς κονδύλια για το “Αγιο Ορος” δεν έπραξε την δέουσα επανόρθωση, αφήνοντας τους Δελφούς ερειπιώνα , όπως τον εγκατέλειψαν οι ρασοφόροι καταστροφείς του. Ισως για να μην υπάρχει μέτρον συγκρίσεως της σημερινής ασχήμιας, των εγκλημάτων, του σκοταδισμού, του δογματισμού, της λεηλασίας, της πολιτιστικής αφυδάτωσης και του “ελέω Γιαχβέ ”εξουσιασμού. Η ηθική επανόρθωση της καταστροφής “είναι έργο δικό σας” κ. Χριστόδουλε!! Και πρέπει κάποτε να την αναλάβετε . Αλλιώς είσθε υποκριτής και δεν δικαιούσθε να ομιλείτε για Ελληνισμό.
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε.α


ΟΙ ΜΟΝΟΘΕΙΣΤΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ
ΠΗΓΗ ΕΠΙΓΕΙΩΝ ΔΕΙΝΩΝ
Πραγματική άβυσσος χωρίζει τις μονοθειστικές απο τις πολυθειστικές θρησκείες (Ολυμπιακό Πάνθεον). Ο Ζευς των Ελλήνων ήτο ο πρόεδρος της συνελεύσεως των θεών και αυτός που επεκύρωνε τις σοβαρές αποφάσεις. Αντίθετα, ο Γιαχβέ του Ιουδαιοχριστιανισμού και ο Αλλάχ του Ισλάμ δεν επιδέχονται αντίθετη άποψη και είναι επουράνιοι μονάρχες. Επομένως, οι μονοθειστικές θρησκείες (Ιουδαισμός, Χριστιανισμός, Ισλαμισμός) αποτελούν το φιλοσοφικό υπόβαθρο για την επιβολή του διεθνούς εξουσιασμού επι της γης και την αμφισβήτηση κάθε αντιθέτου απόψεως. Αρα αμφισβητούν ουσιαστικά την ουσία της Δημοκρατίας. (“Pagan Monotheism in late antiquity” , M.L West, Prof. John Dillon, Prof. Wolf Liebenschutz, Prof, Stephen Mitchel, Oxford Clarendom Press)
Ομως, κατά τους ως άνω μελετητές, και οι πολυθειτικές θρησκείες είχαν προβλήματα, που εσχετίζοντο με τις έριδες των θεών και την ανάγκη του Διός να συμβιβάζει τις αντικρουόμενες απόψεις(όρα Ομήρου Ιλιάδα). Μολονότι οι Ελληνες φιλόσοφοι προχώρησαν αρκετά ενωρίς στην συγκαλυμμένη αποδοχή του ενός και μοναδικού θεού, όμως κανένας δεν τον επροσωποίησε. Ο Αναξίμανδρος(619-540 π.χ) τον ονόμασε “ Νου”. Ο Ξενοφάνης(520-457 π.χ) ανέπτυξε την θεωρία του “Ενός Θεού” υπεράνω θεών και ανθρώπων. Ο Αριστοτέλης τον απεκάλεσε “Ακίνητον Κινούν” και τον εξομοιώσε με κύκλο που δεν έχει αρχή και τέλος, ο Πυθαγόρας με την “ Μονάδα”, ο Σωκράτης υποπτεύεται την ύπαρξη “Ενός Θεού”, ενώ ο Πλάτων (429-347 π.χ) τον ονόμασε “Δημιουργό”, θεωρεί δε τούτον νοήμονα με “ιδέες” οι οποίες προηγούνται της ύλης. Τέλος, ο Πλωτίνος(205-269 π.χ) διακρίνει δύο φύσεις του θεού, μιάς θεωρητικής(ιδεοκρατικής) και μιάς δημιουργικής (υλικής), ενώ και οι Νεο-Πλατωνικοί που ακολούθησαν προσδιορίζουν τρεις υποστάσεις του Ενός Θεού, που δεν είναι άλλες απο την “Τριάδα Ομοούσιο” του μετέπειτα Χριστιανισμού(Πατήρ,Υιός και Αγιον Πνεύμα) . Βέβαια οι Ελληνες υλιστές φιλόσοφοι(Ηράκλειτος, Παρμενίδης, Δημόκριτος, Εμπεδοκλής, Επίκουρος κλπ) πίστευαν στην φυσική υπόσταση και έδωσαν επιστημονικές εξηγήσεις στην ένοια του θεού. Ενώ όμως οι Ελληνες στην ολότητα τους προσπάθησαν να εξηγήσουν την ένοια του “θείου” με φιλοσοφική ή φυσική προσέγγιση, με βάση και την προηγούμενη θρησκείας τους, οι χαμηλής διανοητικής στάθμης Εβραίοι όρισαν τον Γιαχβέ με απλοικότητα σαν απόλυτο μονάρχη. Επομένως η “Αγία Τριάς” και η ύπαρξη των Αγγελων(Απόλλων κλπ) είναι κατά τους ερευνητές το αρχαιοελληνικό εμβόλιο στον Χριστιανισμό. Ομως χωρούν δύο πόδια στο ίδιο παπούτσι; Μπορεί να συνυπάρχει ο εξουσιασμός και δογματισμός του Γιαχβέ. με την δημοκρατική αμφισβήτηση των Ελλήνων;
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε.α


ΠΡΟ ΤΩΝ ΣΚΑΙΩΝ ΠΥΛΩΝ

Μελανό αστέρι ανέτειλε στον ουρανό μετά την επικράτηση του διεθνούς εξουσιαστικού διευθυντηρίου. Μήνυσε να βγουν στους δρόμους θαυματουργά εικονίσματα, άγιες κάρες, ιερά κειμήλια και οιστριλατημένοι παποραβινο-βυζαντινοφεουδάρχες. Και ξωπίσω τους πολιτικοί απατεώνες , σαν εξαπτέρυγα των θυσαυροφυλάκων Μαμμωνάδων. Οι καιροί μας λαμπαδιάζουν απο κερί και λιβάνι, απο χρήμα και αργύρια του Ιούδα, απο καυτό αίμα και πόνο. Και ο σταυροσυρμός γίνεται όλο και πιό πυκνός, όλο και πιό σκοτεινός, όλο και πιό μακρύς , που θυμίζει μιά συνεχή κηδεία της ελευθερίας, της διαφορετικότητος, της ανεκτικότητος και της συνείδησης. Βγήκαν απο τις θήκες τους , στιλέτα και μαχαίρια πάνω στην “αγία τράπεζα”. Ποιού Θεού ; Ο Μαμμωνάς και ο Μολώχ είναι ο θεός τους! Ασφαλώς θα καταλάβατε ποιούς εννοώ, αφού τους βλέπουμε και τους ακούμε καθημερινά να ασχημονούν για την μοιρασιά.
Το να είσαι Ιουδαίος , Χριστιανός, ή Μουσουλμάνος είναι προσωπική σου υπόθεση. Το να σε υποχρεώνουν όμως άλλοι ν’ ασπασθείς το μοντέλο τους, αυτό αποτελεί εξουσιαστική-δουλοπαρική υπόθεση, γι’ αυτό και Μή Ελληνική. Ο Ελλην ενώ ήτο ο μοναδικός δημιουργός του Παγκόσμιου Πολιτισμού, απο τότε που τον ακρωτηρίασαν πνευματικά και του δίχασαν την προσωπικότητα, στείρεψε πολιτιστικά . Εδώ και 17 αιώνες το Εθνος των θεών και ημιθέων σταμάτησε απότομα να παράγει πνευματικά και υλικά αγαθά. Εγινε σχιζοφρενικό, αλλοπρόσαλλο και διχασμένο άτομο, κομμένο στα δύο, στον εβραιοχριστιανό και στον Ελληνα. Ομως αυτά τα δύο είναι ασύμβατα. Οι θεοκρατικοί πατριάρχες θέλουν το άτομο δογματικό, μυστικοπαθές, άλογο, μεταφυσικό και υποτακτικό στην θρησκευτική τους στρούγκα.
Αντίθετα, Ελλην σημαίνει άτομο φυσικό, λογικό, ερευνητικό, ανυπότακτο και δημιουργικό. Ποιοί σταύρωσαν το γένος μας ; Ποιοί το ακρωτηρίασαν και το έκαναν φοβισμένο και ντροπιασμένο για το ένδοξο παρελθόν του; Ποιοί νόθευσαν το καλό, θυσία στο νέο ξενόφερτο θεό;
Και τώρα με ράμφος γαμψό η Δύση εφορμά να κατασπαράξει ότι απέμεινε απο το ιχώρ των θεών του Ολύμπου, το Πνεύμα της Αλήθειας ! Αυτόν τον καιρό επωάζουν τα ωά της έχιδνας της ερήμου, για να στεριώσουν την κερδαλεόφρονα ολιγαρχία των ανεγκέφαλων μάγων. Ποιοί την θρέψαν κανείς δεν μας λέγει. Πασχίζουν να επιβάλλουν δια της βίας το νέο εξουσιαστικό τους μοντέλο. Ομως η ζωή έχει την δική της αρχέγονη λογική. Την οποία καθορίζει η ΑΝΑΓΚΗ. Και “ανάγκας και οι θεοί πείθονται”, πόσο μάλλον οι άνθρωποι. Αυτή η Ανάγκη ορθώνεται παντού ενάντια στους άγριους και άδικους ωλετήρες του βίου. Τελικά θα εξαφανισθούν απότομα, σαν τις ακρίδες. Με σκληρό αγώνα.
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε.α


ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΜΙΣΟΣ

Το Ελληνικό γένος έβγαλε μεγάλους στρατηλάτες, πολιτικούς, φιλοσόφους, καλλιτέχνες που ευεργέτησαν πολλαπλώς την ανθρωπότητα. Αυτοί μίλησαν για όλα τα μεγάλα προβλήματα εκτός απο ένα. Της επιβιώσεως της φυλής μας. Γιατί αν είχε κάποιος ασχοληθεί με την επιβίωση του Ελληνισμού, σήμερα θα είμαστε το πολυπληθέστερο έθνος και σεν θα κινδυνεύαμε με εξαφάνιση. Αφορμή για το σημείωμα τούτο δίδει η κοινή έκδοση απο το ΥΠΕΞ και Πανεπιστήμιο Αθηνών του τόμου των Ιστορικών Αρχείων της Εβραικής Κοινότητος Θεσ/νίκης. Θα ήτο κατανοητή η ενέργεια ταύτη :
-ΑΝ το Ελληνικό κράτος έδειχνε την ίδια ευαισθησία και για τον Ελληνισμό της διασποράς. Αυτόν όμως τον αφελληνίζει.
-ΑΝ είχε ανεγείρει στην Θεσ/νίκη μεγαλοπρεπές Μνημείο για τους 750.000 Ελληνες θύματα του Β! ΠΠ. Αναμφισβήτητα οι άνθρωποι του μέλλοντος επισκεπτόμενοι το μνημείο του Ολοκαυτώματος θα νομίζουν ότι μόνον οι Εβραίοι θυσιάσθησαν τότε.
-ΑΝ είχε ανεγείρει δύο μεγαλοπρεπή μνημεία στην Αθήνα:
α/ Του Μ. Αλεξανδρου, για να θυμίζει στους Σκοπιανούς και στους άσπονδους “φίλους” μας ότι το όνομα Μακεδονία είναι Εληνικό.
Β/Του Επους του 1940-41, για να θυμίζει στους λαούς την ηρωική αντίσταση των Ελλήνων κατά του Φασισμού και Ναζισμού.
-ΑΝ το ΥΠΠΟ έδειχνε την ίδια ευαισθησία για τις κλασσικές αρχαιότητες-που ρημάζουν αφύλακτες-με εκείνη που δείχνει για τα οθωμανικά απομεινάρια της μακραίωνης του Γένους σκλαβιάς.
-ΑΝ το Ελληνικό κράτος απαιτούσε απο την Γερμανία αποζημιώσεις για τα θύματα της Γερμανικής Κατοχής , σαν αυτές που πήραν οι Εβραίοι.
-ΑΝ τέλος ο Δήμος Αθηνών έδειχνε τον ελάχιστο σεβασμό για τους ήρωες της Εθνικής Αντίστασης, Τσιγάντες και Πιερικο, οι προτομές των οποίων ασφικτυούν στην Γλάδστωνος εν μέσω κάδων απορριμάτων και μικροπωλητών. Ετσι κάνουν οι πολιτείες που σέβονται τις μεγάλες αξίες κ. Δήμαρχε Αβραμόπουλε; Φαίνεται ότι κάποια σκοτεινή και ισχυρά “χειρ”, κάνει το παν να εξαφανίσει τα αξιόπιστα τεκμήρια δόξης ενός εφυούς αλλά ευκολόπιστου Λαού που είχε το προνόμιο, αλλά και την ατυχία, να τροφοδοτεί την ανθρωπότητα με πολιτισμό. Και τον εκδικείται με απύθμενο μίσος και οργίλο θράσος.
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε.α


ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΤΟ ΦΩΣ
(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)
Αγκάλιασε με αυτογνωσία τον Ελληνισμό, προστάτεψε, μελέτησε και πρόβαλε κάθε περίοδο του: Την Προϊστορική(Προκατακλυσμιαία) για να λύσεις τα μυστήρια του ενός και μοναδικού Αιγαιατικού πολιτισμού, την Ιστορική (Προσωκρατική) που δεν βγήκε ξαφνικά από το κεφάλι του Δία, την Κλασσική για το ένδοξο παρελθόν , την Αλεξανδρινή για την διάδοση του πνεύματος στα πέρατα της Οικουμένης, την Χριστιανική για να διαλύσεις τα σκοτάδια και να μάθεις την γυμνή Αλήθεια, την Οθωμανική για να δεις τι εστί σκλαβιά αλλά και αναγέννηση του φοίνικα από την στάχτη και την σύγχρονη για την πρόκληση της ζωής και τον αγώνα για επιβίωση, διάκριση και αναγέννηση ενός καλύτερου κόσμου.
Ο διαχρονικός Ελληνικός πολιτισμός, στηρίζεται στην ελεύθερη και ανεμπόδιστη σκέψη και έκφραση κάθε γνώμης. Οι Αθηναίοι διευκόλυναν τον απόστολο Παύλο να προπαγανδίσει την εντελώς αντίθετη με την δική τους θρησκεία. Σκεφθείτε μετά την δια πυρός και σιδήρου κατίσχυση του Χριστιανισμού, αν κάποιος επιχειρούσε κάτι τέτοιο, τον περίμενε η πυρά….Ο πολυθεϊσμός ενέχει την ανεκτικότητα, την ειρηνική συνύπαρξη με κάθε διαφορετική ιδεολογία . Στη σημερινή δογματική και θεοκρατική μας εποχή είναι αναγκαία η υπέρβαση για το ξεπέρασμα της βαθιάς κρίσεως. Καιρός λοιπόν να κάνεις κι’ εσύ την υπέρβαση σου.

Ο Ελληνικός Πολιτισμός λατρεύει τα όμορφα γερά και γυμνασμένα σώματα( Ολυμπιακοί Αγώνες) την ομορφιά και χάρη, τις χαρές της ζωής και όλα αυτά τα είχαν θεοποιήσει οι Έλληνες.(Οι 500 δικαστές της Ηλιαίας αθωώσανε παμψηφεί, περί το 370 π.Χ τη Φρύνη με το σκεπτικό, ότι ένα τέτοιο πανέμορφο σώμα δεν μπορεί να προσβάλει τη δημοσία αιδώ- όπως είχε κατηγορηθεί-διότι έκανε γυμνή μπάνιο στο Σκαραμαγκά) Αντίθετα, ο Χριστιανισμός τοποθετεί και αναζητεί την αρετή στο τριχωτό κάτω μέρος του σώματος και στα σκέλη του ανθρώπου, και βρίσκει την αγιοσύνη στην σκληρή τιμωρία σώματος , ψυχής και πνεύματος. Διότι κατά την χριστιανική αντίληψη, όσο πιο σκληρή η τιμωρία τόσο αγιότερος ο άνθρωπος.(Ακόμη και οι ψείρες εκλαμβάνοντο ως μαργαριτάρια αγιότητος διότι βασάνιζαν τον άνθρωπο) Αντίθετα, ο Έλλην(Ορθός) Λόγος είχε ως οδηγό το «μέτρον» , που θέτει όρια μεταξύ της ακόλαστης ζωής των αισθήσεων και της ασκητικής ζωής των στερήσεων.

Εμείς οι Έλληνες είμαστε κληρονόμοι της πλουσιότερης πολιτιστικής κληρονομιάς στον κόσμο. Και αντί να την αποδεχθούμε με δέος, σεβασμό και ευγνωμοσύνη σερνόμαστε δίκην πίθηκων στις πρωτόγονες λατρείες και ιδεοληψίες των λαών της ερήμου και των νεαντερτάλων. Για να πάρουμε το φως, εμείς οι φωτοδότες!! Έλληνα, είναι καιρός να σταματήσεις να είσαι εκτελεστής των αποφάσεων του Ιουστινιανού , του Κωνσταντίνου, του Θεοδοσίου, του Μπους…. και των εδώ υπηρετών τους. Γιατί τόση εμπάθεια ενάντια στην φυλή σου; Απέκτησε Αυτογνωσία . Και βγες από το λαγούμι σου στο ξέφωτο να διδάξεις στον κόσμο το Πνεύμα του καλού και αληθινού . Αλλά πριν απέκτησε κι’ εσύ τη Γνώση και τη Σοφία των προγόνων μας που σου έχουν στερήσει(28/11/03)
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com



ΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΜΟΡΦΩΣΗ

Σε πρόσφατη έκδοση της γερμανικής εφημερίδας Frankurter Allgemeine Zeitung δημοσιεύθηκε άρθρο του δημοσιογράφου και αρχαιογνώστη Konrad Adam , οποίος εισηγείται όπως στα γερμανικά σχολεία πρέπει να ενισχυθεί η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών . Το κυριότερο επιχείρημα του είναι ότι τα αρχαία ελληνικά ακονίζουν το δημοκρατικό φρόνημα και την πολιτική συνείδηση των παιδιών σε μια καταναλωτική κοινωνία , που την χαρακτηρίζει η πνευματική νωθρότητα του μαθητή. Συνήθως ένας αρχαίος συγγραφέας δεν μεταδίδει μόνον το μήνυμα , ένα δόγμα ή ένα πρόγραμμα , αλλά δύο ή και περισσότερες αρχές που αντιτίθενται μεταξύ τους και προσπαθεί η μία να επιβληθεί στην άλλη: λ.χ ο Κρέων και η Αντιγόνη, Ιάσων και Μήδεια, Σωκράτης και Καλλικλής, Ερως και Νείκος . Πάντα η πάλη ενός λόγου και ενός αντιλόγου , αυτή η πάλη που έφθασε στην τελειότητα της με τους σοφιστές . Και συνεχίζει ο εν λόγω αρθρογράφος : Βέβαια ο τελευταίος αυτοκράτωρ ήθελε –με το δίκαιο του - τα γερμανικά σχολεία να βγάζουν γερμανούς και όχι έλληνες και ρωμαίους. Διότι με τη γερμανική παιδεία θα ενστάλαζε την πλήρη υπακοή των μαθητών όταν θα εγένοντο πολίτες , ενώ με την ελληνική παιδεία θα διατηρούσαν κάποια αμφιβολία και αμφισβήτηση ακόμη και για το θεσμό του. Επομένως ο φόβος ήτο να μην θέσει σε κίνδυνο τον θρόνο του και όχι μήπως ζημιωθούν οι μαθητές. Να μην μάθουν να αντιστέκονται και να εξεγείρονται ήτο το διακύβευμα. Ο Πλούταρχος διασώζει την ιστορία ενός ανώνυμου. Όταν ο Μιλτιάδης ζήτησε από το δήμο Αθηναίων να του χαρίσουν ένα τιμητικό στέφανο , αυτός ο ανώνυμος αντιτάχθηκε με το επιχείρημα ότι , απ’ όσα ήξερε , στο Μαραθώνα ο Μιλτιάδης δεν είχε πολεμήσει μόνος του. Αν στο μέλλον πολεμούσε κατά των Περσών μονάχος και τους νικούσε τότε μπορούσε να υποβάλει πάλι το αίτημα του στο δήμο. Μακάρι να είχαμε τέτοιους πολίτες σήμερα . Όχι να δέχονται τα πάντα, αλλά να υποβάλουν ενστάσεις . Τα αρχαία ελληνικά λοιπόν μας βοηθούν όχι απλώς να θυμηθούμε τις απαρχές της δημοκρατίας , αλλά , όπως σχολιάζει και ο συνεργάτης της Deutsche Welle Σπύρος Μοσκόβου, να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα της ισχνής δημοκρατίας μας σήμερα . Ένα άλλο δημοσίευμα της Frankurter Allgemeine Zeitung θυμίζει κάποιο δημοσίευμα της αυστριακής Neue Presse της Βιέννης (10/8/2004) σύμφωνα με το οποίον ιατροί επιστήμονες κατέληξαν στο παράξενο αλλά και πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα ότι η απαγγελία των ομηρικών επών επδρά θετικά στην κυκλοφορία του αίματος . αφού με τον ρυθμό που επιβάλλει η απαγγελία του δακτυλικού εξάμετρου συντονίζονται οι λειτουργίες της καρδιάς και της αναπνοής με αποτέλεσμα να πέφτει η πίεση του αίματος. Διερωτάται κανείς το έθνος που γεννήθηκε ο Όμηρος τι κάνει για την εισαγωγή των αρχαίων ελληνικών και ιδιαιτέρως της Ιλιάδος και Οδύσσειας; Πόσο ενδιαφερόμαστε για την σωστή και δημοκρατική μόρφωση των παιδιών μας και τον εθισμό τους στο διάλογο, τον αντίλογο , τη θέση και την αντίθεση, τη σύνθεση και την αμφισβήτηση; Θα τολμήσουν άραγε στο Υπουργείο Παιδείας να τα υιοθετήσουν ή θα τα θεωρήσουν όλα αυτά που λένε οι γερμανοί σαν προγονολατρεία ορισμένων ημετέρων ;(του Χρήστου Παντελίδη ,
Φιλολόγου, ιστοσελίδα Συνδέσμου Αποφοίτων ΣΣΕ τάξεως 1977)



Ορφέας:

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΜΑΣ
του Κορνήλιου Καστοριάδη

Τι σημαίνει το γεγονός ότι διερωτώμεθα για τη σχέση μας με την παράδοση; Οτι κατά κάποιον τρόπο έχουμε βγει απ’ την παράδοση. Αυτό το καταλαβαίνουμε πρώτα-πρώτα εμπειρικά. Οι φυλές και οι λαοί που έχουν μείνει κλεισμένοι μέσα στην παράδοσή τους δεν βλέπουν καν την παράδοση σαν παράδοση: ζουν μέσα σε αυτήν και θεωρούν την παρούσα ζωή τους σαν συνέχεια ενός αμετάβλητου τρόπου ζωής. Και μπορούμε
να το καταλάβουμε και λογικά: για να διερωτηθούμε για τη σχέση μας με την παράδοση πρέπει η σχέση αυτή να έχει γίνει, περισσότερο ή λιγότερο προβληματική, πρέπει να έχει δημιουργηθεί μια απόσταση απ’ την παράδοση. Απόσταση δεν σημαίνει απεμπόληση ή λησμονιά.

Σημαίνει και άλλου είδους παρουσία και άλλου είδους σχέση. Μια σύντομη ανασκόπηση της ανθρώπινης ιστορίας μας δείχνει ακριβώς δυο
κύριους τύπους σχέσης με την παράδοση. Ο πρώτος που ασφαλώς πρέπει να ήταν και μόνος για εκατοντάδες
χιλιάδες χρόνια μέχρι την 1η χιλιετία πΧ, είναι ο τύπος των αρχαϊκών (ή πρωτόγονων ή αγρίων) κοινωνιών. Αν στηριχτούμε στη γνώση που
έχουμε για τέτοιου τύπου κοινωνίες από την εθνολογία (που τις μελέτησε τους δυο τελευταίους αιώνες), θα συνάγουμε ότι σε αυτές τις κοινωνίες,
τρόπος ζωής, έθιμα, οργάνωση, τεχνική, διαβιβάζονται σχεδόν αναλλοίωτα από γενιά σε γενιά. Ανεπαίσθητες αλλοιώσεις βέβαια συνεχώς εμφανίζονται, αλλιώς δεν θα υπήρχε διάκριση ανάμεσα στις διάφορες ηωλιθικές, παλαιολιθικές και νεολιθικές εποχές.Αλλά οι κοινωνίες αυτές δεν έχουν συνείδηση αυτών των αλλοιώσεων. Πιστεύουν ότι από τότε που υπάρχει η φυλή τους, η ζωή τους και οι νόμοι τους έμειναν οι ίδιοι. Βέβαια από όσο ξέρουμε, όχι μόνο υπάρχει μια συνείδηση του χρόνου και της διαδοχής των γενεών, αλλά υπάρχει και μια μυθική παράσταση ενός πρώτου χρόνου ή «πρώτης στιγμής», στιγμής δημιουργίας και του κόσμου και της ίδιας της φυλής. Αυτή αποδίδεται σε έναν ή πολλούς θεούς και σε έναν ή πολλούς «ήρωες» ή προγόνους, που έθεσαν μια για πάντα τους νόμους, την τάξη και την οργάνωση του κόσμου και της φυλής. Οι δημιουργοί αυτοί, θείοι ή ανθρώπινοι, έχουν πάντως μια ιερή φύση που φυσικά μεταβιβάζουν και στα δημιουργήματά τους. Από αυτά απορρέει άμεσα ο ιερός χαρακτήρας των θεσμών της φυλής, που κάνει ιερόσυλη και βλάσφημη κάθε ιδέα μεταβολής τους. Οι θεσμοί, όπως ο τρόπος ζωής, είναι κυριολεκτικά καθιερωμένοι μια για πάντα λόγω της ιερής προέλευσής τους.

Η κλασσική εβραϊκή παράδοση που κληρονόμησε και ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ, παρ’ όλο που προέρχεται από μια κοινωνία που με κανένα
τρόπο δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αρχαϊκή, πρωτόγονη ή άγρια, προσφέρει μια τέλεια εικόνα αυτής της κατάστασης. Ο θεός δημιούργησε
τον κόσμο και τους ανθρώπους, εδιάλεξε ανάμεσα σ’ αυτούς μια φυλή στην οποία μια σειρά από θεόπνευστους «ήρωες»-Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ
και τελικά Μωυσήςπαρουσίασαν τους νόμους του Θεού.

Οι Ετερόνομες Κοινωνίες

Αυτές οι κοινωνίες μπορούν να ονομαστούν ετερόνομες γιατί θεωρούν τους νόμους τους δοσμένους από κάποιον ανώτερο Αλλο και συνεπώς
απαγορεύουν στον εαυτό τους οπιαδήποτε μεταβολή αυτών των νόμων. Από την σκοπιά όπου τοποθετηθήκαμε, η σχέση αυτών των κοινωνιών με την παράδοση μπορεί να ονομαστεί παθητική. Μια ιστορική στροφή, καλύτερα ρήξη, εμφανίζεται με την αρχαία Ελλάδα και ξανά μετά από πολλούς αιώνες στην Δυτική Ευρώπη. και στις δυο αυτές περιπτώσεις η σχέση με την παράδοση αλλάζει και μπορεί να ονομαστεί ενεργητική. Η αλλαγή αυτή είναι φυσικά οργανικά συνδεδεμένη με αυτό που συνιστά την απόλυτη ιστορική ιδιομορφία της αρχαίας Ελλάδας, τη δημιουργία για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία μιας κίνησης προς την αυτονομία, δηλαδή την ελευθερία, σε σχεδόν όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, κατά πρώτο λόγο στην πολιτική με τη δημιουργία της δημοκρατίας και στη σκέψη με τη δημιουργία της φιλοσοφίας και της
επιστήμης.

Η δημιουργία αυτή ισοδυναμεί βέβαια με μια ριζική ρήξη με την προηγούμενη κατάσταση πραγμάτων. Η Αθηναϊκή δημοκρατία, στην ουσία της, δεν έχει καμμιά σχέση με τις ομηρικές ή μινωικές ή μυκηναϊκές βασιλείες όπως και η φιλοσοφία αναδύεται ως καταστροφή της μυθικής παράδοσης του κόσμου. Πχ και οι δυο πρώτοι ιστορικοί, ο Εκαταίος και ο Ηρόδοτος αρχίζουν τα συγγράματά τους και τα δικαιολογούν με την βεβαίωση ότι αυτά που οι Ελληνες διηγούνται για το παρελθόν τους είναι παραμύθια. Εν τούτοις, αυτά με κανέναν τρόπο δεν σημαίνουν απεμπόληση ή λησμονιά της παράδοσης. Συμβαδίζουν με την διαμόρφωση μιας νέας σχέσης ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, που μπορεί να τη χαρακτηρίσει κανείς με δυο λέξεις φαινομενικά αντιφατικές, σεβασμός και μεταμόρφωση. Η αντίφαση αίρεται άμα σκεφτούμε ότι σ’ αυτό το πεδίο σεβασμός δεν σημαίνει τυφλή λατρεία και παγωμένη συντήρηση, αλλά αναζωογόνηση του παρελθόντος μέσω της μεταμόρφωσης των στοιχείων του που έτσι γίνονται σημαντικά για το παρόν.

Θα προσπαθήσω να κάνω κατανοητό αυτό που θέλω να πω με παραδείγματα από τον χώρο της τέχνης και ιδιαίερα αυτού που ονομάζουμε λογοτεχνία. Ξέρουμε ότι ο Ομηρος έμεινε πάντα ζωντανός στην κλασσική Ελλάδα, τα ομηρικά έπη τα τραγουδούσαν στις γιορτές και τα παιδιά τα μάθαιναν στο σχολείο. Ξέρουμε όμως επίσης ότι μετά τον Ησίοδο και το έπος και το χαρακτηριστικό του μέτρο, το δακτυλικό εξάμετρο, εξαφανίζονται και ότι οι καινούργιοι ποιητές, ο Αρχίλοχος, η Σαπφώ και αυτοί που ακολούθησαν, δημιουργούν νέα μέτρα, νέα θέματα, νέες μορφές ποίησης. Αυτό δεν εμπόδισε τους κλασσικούς φιλόσοφους, Πλάτωνα και Αριστοτέλη, να παραθέτουν τους ομηρικούς στίχους στα φιλοσοφικά τους κείμενα. Αλλά μόνο στην αλεξανδρινή εποχή, εποχή παρακμής, με τα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου του Ρόδιου, εμφανίζεται μια προσπάθεια μίμησης των ομηρικών επών, φυσικά με πολύ μέτρια αποτελέσματα.

Αλλά το πιό λαμπρό παράδειγμα αυτής της δημιουργικής μεταμόρφωσης της παράδοσης μας το δίνει η Αθηναϊκή τραγωδία και η σχέση της με την άλλη προαιώνια μεγάλη ελληνική δημιουργία, τον μύθο. Όλοι οι λαοί έχουν ωραίους μύθους, αλλά μόνο οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι είναι αληθινοί, μεστοί από ανθρωπολογικά και κοσμολογικά νοήματα, αληθινά που παρουσιάζονται με μυθική μορφή. Είναι φυσικά αδύνατο να ξέρουμε ως ποιό βαθμό αυτό το νόημα των μύθων σε όλη του την έκταση και την ένταση μπορούσαν να το αφομοιώσουν και να το οικειοποιηθούν οι Έλληνες, ας πούμε του 6ου π. Χ αιώνα. Λογικό είναι να υποθέσουμε ότι τουλάχιστον ασυνείδητα και υπόγεια τους άγγιξε, αλλιώς και οι μύθοι ως μύθοι δεν θα είχαν διασωθεί. Αυτό που εμφατικά ξέρουμε είναι ότι η τραγωδία, που με μόνη εξαίρεση τους «Πέρσες» του Αισχύλου και την «Μιλήτου Άλωση» του Φρύνιχου έχει ως αποκλειστικό θέμα της τους μύθους, αφενός αναλαμβάνει αυτό το νόημα, το κάνει προσιτό σε όλους, το πλουτίζει, ασφαλώς το μεταμορφώνει και του δίνει μιας εκπληκτικής έντασης και ενάργειας παρουσίαση με την ενσάρκωσή του σε ανθρώπινους χαρακτήρες και λόγους, αφετέρου εκσυγχρονίζει τους μύθους, τους πλέκει με τα καινούργια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Αθηναίοι του 5ου αιώνα.

Ταυτόχρονα βλέπουμε τους ποιητές να τροποποιούν και να πλουτίζουν την πλοκή των μύθων. Αναμφισβήτητη ένδειξη μας δίνει στην ποιητική
του ο Αριστοτέλης, λέγοντας ότι η σημαντικότερη αρετή του τραγικού ποιητή είναι η μυθοσκοπία. Θα έπρεπε να είχαμε το χρόνο να το δείξουμε αυτό πάνω σε συγκεκριμένα παραδείγματα. Θα περιοριστώ να αναφέρω την «Ορέστεια» του Αισχύλου, τις τρεις θηβαϊκές τραγωδίες του Σοφοκλή
(«Οιδίπους τύραννος», «Οιδίπους επί Κολονώ», «Αντιγόνη») και τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη.. Συνοπτικά η τραγωδία ούτε επαναλαμβάνει το μύθο, ούτε τον χρησιμοποιεί σαν παθητικό υλικό. Στηρίζεται στις δυνατότητές του και δημιουργεί μια καινούργια μορφή τέχνης που της επιτρέπει, σε μια οργανική συνέχεια με το μύθο να παρουσιάσει καινούργια περιεχόμενα. Ανάλογες αναπτύξεις θα μπορούσε να κάνει κανείς για την αρχιτεκτονική, τη γλυπτική ή τη ζωγραφική όσο την ξέρουμε από τα αγγεία.

Από αυτή τη σκοπιά, τη δημιουργία μιας καινούργιας σχέσης με την παράδοση, ο μόνος αληθινός κληρονόμος της αρχαίας Ελλάδας είναι η Δυτική Ευρώπη. Χωρίς να μακρυγορήσω, θα υπενθυμίσω πόσο ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός, από τον 11ο αιώνα και πέρα, και υπήρξε
επαναστατικά δημιουργός και διατήρησε μια γνήσια σχέση με την παράδοση που είχε πίσω του, είτε λαϊκή, είτε «καλλιεργημένη». Η παράδοση αυτή περιλαμβάνει βέβαια κατά πρώτο λόγο τη χριστιανική κληρονομιά και αργότερα την ελληνορωμαϊκή κληρονομιά. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, μιλώντας πολύ σύντομα, θα πάρω για παράδειγμα την καταπληκτική εξέλιξη της δυτικοευρωπαϊκής ζωγραφικής που αρχίζει με μια εκκλησιαστική εικονογραφία, παραφυάδα της βυζαντινής και από τον Giotto και μετά παρουσιάζει μια ακατάπαυστη δημιουργική ανανέωση που όμως είναι ταυτόχρονα μια αδιάκοπη οργανική συνέχεια ως το 1950.

Το ίδιο ισχύει και για την μουσική που βγαίνει και από την εκκλησιαστική ρίζα του γρηγοριανού άσματος και από την φολκλορική ρίζα λαϊκών μελωδών, ρυθμών και τρόπων. Η βαθειά σχέση μεγάλων μουσικών δημιουργών, όπως οι κλασσικοί Γερμανοί, ο Chpin, o Musorsgy, o Albeniz, μ’ αυτές τις ρίζες αλλά και η ικανότητά τους να μετουσιώνουν επαναστατικά τα στοιχεία της παράδοσης που χρησιμοποιούν είναι προφανείς. Το πιό έντονο παράδειγμα αυτής της σχέσης προσφέρει ίσως η δυτικοευρωπαϊκή φιλοσοφία η οποία, μέσα από τις συνεχείς τομές στην ιστορία της σκέψης που παρουσιάζει, εξελίσσεται πάνω σε ρητή αναφορά με την παράδοση της φιλοσοφικής θεολογίας του μεσαίωνα και της κλασσικής ελληνικής φιλοσοφίας.

Η περίπτωση της Δυτικής Ευρώπης παίρνει για μας όλο το τραγικό της βάρος, αν την αντιπαραθέσουμε μ’ αυτά που έγιναν ή δεν έγιναν στο
ανατολικό μέρος της άλλοτε Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στο Βυζάντιο. Παρά το ότι το Βυζάντιο δεν υποχρεώθηκε να διασχίσει την περίοδο καθαρής βαρβαρότητας που υπέστη η Δυτική Ευρώπη από τον 5ο ως τον 11ο αιώνα, ο πολιτισμός του μας δίνει στις μεγάλες του γραμμές μια στατική εικόνα απολιθωμένων μορφών. Η σχέση με την παράδοση εδώ είναι στείρα, μιμητική και επαναληπτική. Η ζωγραφική γίνεται μια εικονογραφία που πολύ γρήγορα φτάνει σε τυποποιημένες μορφές τις οποίες μετά απλώς επαναλαμβάνει μιμούμενη τον εαυτό της. Το ίδιο ισχύει και για την αρχιτεκτονική. Η τέχνη του λόγου μένει μια ισχνή και ανιαρή απομίμηση των αρχαίων προτύπων. Εξω από τη λαϊκή μουσική, που γι’ αυτή την περίοδο ελάχιστα ξέρουμε, η μουσική καθηλώνεται στο μονωδικό εκκλησιαστικό άσμα.

Δυο παραδείγματα μπορούν να συνοψίσουν τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή πολιτισμική κατάσταση. Οι Βυζαντινοί κληρονόμησαν ό,τι περίπου σώζεται και σήμερα από την αρχαία ελληνική γραμματεία. Απ’ αυτούς την παίρνουν και την μεταφράζουν οι Άραβες και αργότερα οι Δυτικοευρωπαίοι. Οι Αραβες, όχι μόνο σχολιάζουν τον Πλάτωνα και ιδίως τον Αριστοτέλη, αλλά μέσα απ’ αυτή την επαφή γεννούν τουλάχιστον δύο σημαντικούς φιλοσόφους, τον Αβικένα και τον Αβερρόη.

Η Ευρωπαϊκή Αναγέννηση
Για τους Δυτικοευρωπαίους, η «ανακάλυψη» των αρχαίων ελληνικών κειμένων δημιουργεί έναν εκρηκτικό συγκλονισμό που βρίσκει το πρώτο
του κορύφωμα στην Αναγέννηση, αλλά που οι δονήσεις του δεν σταματούν, περιοδικά διαπιστώνεται κάτι σαν επιστροφή στους Έλληνες. Τώρα τι κάνουν οι Βυζαντινοί; Απλώς αντιγράφουν τα αρχαία χειρόγραφα και τους σχολιαστές τους και κάπου κάπου προσθέτουν και
κανένα σχόλιο. Το άλλο παράδειγμα είναι ο Γκρέκο. Παινευόμαστε και ξιπαζόμαστε με τον Γκρέκο χωρίς να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει η περίπτωσή του. Ο Γκρέκο είναι βέβαια βαθειά ριζωμένος στην χριστιανική παράδοση και ξεκινάει από βυζαντινούς τύπους. Αλλά το πέρασμά του από τη Βενετία και η εγκατάστασή του στην Ισπανία τον αλλάζουν ριζικά. Η ζωγραφική του σαφώς μαρτυράει την προέλευσή του πχ σε παραλλαγές χρωματικής ή στην περίφημη επιμήκυνση των προσώπων και των σωμάτων. Αλλά τα αριστουργήματα της ισπανικής εποχής «Η ταφή του κόμητος Οργκάθ», «Οι απόψεις του Τολέδου», «Η κυρία με τη γούνα» είναι αδύνατα και αδιανόητα στο Βυζάντιο ή στη Κρήτη του 17ου αιώνα.

Οι Βυζαντινοκάπηλοι
Οι σημερινοί Βυζαντινοκάπηλοί μας δεν στέκονται μια στιγμή να αναρωτηθούν γιατί ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος έπρεπε να εγκατασταθεί στην Ισπανία και να γίνει El Greco; Το Βυζάντιο και η εποχή της Τουρκοκρατίας μας προσφέρουν το παράδειγμα ενός μεταελληνικού πολιτισμού που έχει κάποια γνώση της αρχαιότητας σε σχέση με αυτήν, αλλά που μένει καθηλωμένη σε μια μιμητική, εξωτερική και άγονη σχέση με την παράδοση.

Τέλος έρχομαι στο σύγχρονο ελληνικό δράμα. Τα κεντρικά στοιχεία του ελληνικού δράματος είναι, από τη μια μεριά, η τριπλή αναφορά που
περιέχει για μας η παράδοση: Αναφορά στους αρχαίους Ελληνες, αναφορά στο Βυζάντιο, αναφορά στη λαϊκή ζωή και κουλτούρα, όπως αυτή δημιουργήθηκε στους τελευταίους αιώνες του Βυζαντίου και κάτω από την Τουρκοκρατία. Από την άλλη μεριά, η αντιφατική και, θα μπορούσε να πει κανείς, ψυχοπαθολογική σχέση μας με τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό, που περιπλέκεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι ο πολιτισμός αυτός έχει μπει εδώ και δεκαετίες σε μια φάση έντονης κρίσης και υποβόσκουσας αποσύνθεσης.

Η Ελληνική Σχιζοφρένεια σε δύο Βάρκες

Η διπλή και ταυτόχρονη αναφορά στην αρχαία Ελλάδα και στο Βυζάντιο, που αποτέλεσε το επίσημο «πιστεύω» του νεοελληνικού κράτους και του πολιτιστικού κατεστημένου της χώρας οδήγησε και οδηγεί σε αδιέξοδο, κατά πρώτο και κύριο λόγο διότι οι δυο αυθεντίες που επικαλείται βρίσκονται σε διαμετρική αντίθεση μεταξύ τους.
α/ Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός είναι πολιτισμός ελευθερίας και αυτονομίας, που εκφράζεται στο πολιτικό επίπεδο στην πολιτεία ελεύθερων πολιτών που συλλογικά αυτοκυβερνώνται και στο πνευματικό επίπεδο με την ακατάπαυστη επαναστατική ανανέωση και αναζήτηση.
β/ Ο βυζαντινός πολιτισμός είναι πολιτισμός θεοκρατικής ετερονομίας, αυτοκρατορικού αυταρχισμού και πνευματικού δογματισμού. Στο Βυζάντιο δεν υπάρχουν πολίτες, αλλά υπήκοοι του αυτοκράτορα, ούτε στοχαστές, μόνο σχολιαστές ιερών κειμένων.
Η προσπάθεια συνδυασμού και συμφιλίωσής τους δεν μπορούσε παρά να νεκρώσει κάθε δημιουργική προσπάθεια και να οδηγήσει σε ένα στείρο σχολαστικισμό, όπως αυτός που χαρακτήριζε το πνευματικό κατεστημένο της χώρας επί ενάμισυ σχεδόν αιώνα μετά την ανεξαρτησία και που επαναλάμβανε τα χειρότερα μιμητικά στοιχεία του Βυζαντίου.

Καθ’ όσο ξέρω, είμαστε ο μόνος λαός με μεγάλο πολιτιστικό παρελθόν που πρόσφερε στον κόσμο το γελοίο και θλιβερό θέαμα προσπάθειας τεχνητής επαναφοράς της γλώσσας που μιλιόταν πριν από 25 αιώνες. Ούτε οι Ιταλοί προσπάθησαν να ξαναζωντανέψουν τα λατινικά, ούτε οι Ινδοί τα σανσκριτικά.[σημ. συντ:Ομως οι Ισραηλινοί επανέφεραν τα Αρχαία Εβραικά με επιτυχία και έγιναν δημιουργικοί, τουλάχιστον στην Τεχνολογία. Ωστόσο ο μεγάλος μας φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης ίσως είναι τυχερός που δεν έζησε ως τις μέρες μας για να δει τα αποτελέσματα της γλωσσικής πενίας, η οποία οφείλεται κατά γενικήν ομολογία στην κατάργηση των Αρχαίων Ελληνικών .Ασφαλώς ο φιλόσοφος θα ήτο ο πρώτος που θα πρότεινε την αμαβίωση των αρχαίων Ελληνικών.
Σήμερα η νεολαία μας πάσχει από γλωσσική στειρότητα. Ο λόγος της είναι προβληματικός αποστεωμένος εξ αιτίας της ελλείψεως επαρκών λέξεων για να τον εκφρασθούν . Ακόμη και με τον σχολαστικισμό των διδασκόντων την αρχαία Ελληνική Γραμματεία και την ελάχιστα διδακτική και διαφωτιστική μέθοδο διδασκαλίας της, αποκτούσαν ένα επίπεδο γλωσσικού πλούτου , ο οποίος μετά την κατάργηση των έχει παντελώς εκλείψει. Τώρα οι νέοι μας χρησιμοποιούν 200-300 λέξεις, εκ των οποίων αρκετές προέρχονται από ξένα λεξιλόγια ή είναι εξαμβλωματικά γλωσσικά δημιουργήματα αγραμμάτων , ακαλλιέργητων και απαίδευτων γρεκύλων., οι οποίοι έχουν πλέον πρόβλημα γλωσσικής επικοινωνίας ακόμη και στον καθημερινό λόγο. Ο γράφων είναι υπέρ της επαναφοράς των αρχαίων Ελληνικών όχι όπως εδιδάσκοντο σε μας(γραμματική και συντακτικό) , αλλά με ευρύτητα ώστε να επικοινωνήσουμε με το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα.] Και είναι εξίσου χαρακτηριστικό ότι ενώ η Δυτική Ευρώπη, στους δυο περασμένους αιώνες εγέννησε δεκάδες λαμπρούς ελληνιστές, μόνο τρία ονόματα έχουμε που μπορούν να σταθούν αχνά στο ίδιο επίπεδο με αυτούς: Τον Κοραή, τον Βερναρδάκη και τον Συκουτρή –τον οποίο Συκουτρή οδήγησε χαρακτηριστικά σε αυτοκτονία ο φθόνος και το μίσος των κηφήνων του εν Αθήνησι Πανεπιστημίου.

Περηφανευόμαστε ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων, αλλά για να μάθουμε τι έλεγαν και τι ήταν οι αρχαίοι πρέπει να προσφύγουμε σε ξένες εκδόσεις και σε ξένες μελέτες. Αυτή η ίδια στάση έκανε ασφαλώς επίσης αδύνατη τη γονιμοποίηση της λαϊκής παράδοσης και τη μεταφορά της στο χώρο της έντεχνης παιδέιας, με εμφατική εξαίρεση την ποίηση. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο τεράστιος μουσικός πλούτος της λαϊκής μουσικής σε μελωδίες, ρυθμούς, κλίμακες και όργανα έμεινε νεκρός στα χέρια των νεοελλήνων συνθετών, όπως έμεινε άχρηστος και ο αρχιτεκτονικός και διακοσμητικός πλούτος της λαϊκής παράδοσης.

Τέλος, αυτή η αναφορά στα δύο μεγάλα παρελθόντα, με τον αποστειρωτικό τρόπο που ετέθη, είναι στη ρίζα της σχιζοφρενικής μας σχέσης με το δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό, του συνδυασμού ενός κακομοιριασμένου αισθήματος κατωτερότητας και μιας ψωροπερήφανης και αστήρικτης αυθάδειας. Ετσι παίρνουμε από τους ξένους τις BMW, τις τηλεοράσεις, τα κατεψυγμένα, κλπ, κλπ, χωρίς να μιλήσω για τα πακέτα Ντελόρ και τους βρίζουμε για την υποδούλωσή τους στην τεχνική και στον ορθολογισμό τους. Πράγματα που η Δύση βέβαια δεν περίμενε τους νεοφώτιστους ελληνοορθόδοξους για να τα κριτικάρει και να τα καταγγείλει η ίδια και που δεν απαλείφονται με μια ετήσια εκδρομή στο Αγιο Όρος.

Φαντάζομαι ότι δεν περιμένετε από μένα να δώσω συνταγές για το πώς θα μπορούσαμε να υπερβούμε αυτή τη δραματική βουβαμάρα που πολιτισμικά μας χαρακτηρίζει σήμερα. Για ένα πράγμα είμαι βέβαιος: αυτό που από την ελληνική ιστορία διαδόθηκε, γονιμοποίησε τον κόσμο
και παραμένει σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης είναι η αρχαία ελληνική δημιουργία και η ανάδυση μέσα από αυτήν των ιδεών της αυτονομίας και της ελευθερίας. Αν η Δυτική Ευρώπη μπόρεσε, με τη σειρά της, να μεγαλουργήσει κι αυτή επί δέκα σχεδόν αιώνες, είναι και διότι μπόρεσε να συγκροτήσει μέσα από τις δυο Αναγεννήσεις, την κλασσική εποχή, το Διαφωτισμό και τις μετέπειτα εξελίξεις, μια σχέση δημιουργικού διαλόγου κι όχι μιμητικής επανάληψης με τα αρχαία ελληνικά σπέρματα. Για μας σήμερα, αν είμαστε ικανοί να τον συγκροτήσουμε, ένας τέτοιος διάλογος που προϋποθέτει και τη βαθειά γνώση και το σεβασμό της λαϊκής μας παράδοσης δεν μπορεί παρά να είναι διπλός: και με τους αρχαίους και με την τεράστια πολιτιστική κληρονομιά της Δυτικής Ευρώπης.

Όπως το ανέφερα ήδη, και αυτός ο δυτικός πολιτισμός περνάει σήμερα μια βαθειά κρίση που δεν ξέρουμε αν και πότε θα μπορέσουν οι δυτικοί λαοί να την ξεπεράσουν. Είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, στο ίδιο καράβι είμαστε μπαρκαρισμένοι κι εμείς και δεν εννοώ τις οικονομικές και διπλωματικές διασυνδέσεις. Αν μπορέσουμε να αφομοιώσουμε δημιουργικά τον απέραντο πολιτισμικό πλούτο που δημιούργησε η Δύση –και που περιέχει έστω και ανεπαρκώς την αρχαία ελληνική αναφορά-θα μπορέσουμε ίσως να μιλήσουμε μια πραγματικά δική μας γλώσσα και να παίξουμε την παρτίδα μας σε μια νέα πολιτιστική συμφωνία. Αλλιώς θα εξακολουθήσουμε να βράζουμε στο ζουμί μας και να καλλιεργούμε την περιθωριακή μας ασημαντότητα.( Διάλεξη, Τριπόταμος Τήνου στις 20/8/1994 « Ελευθεροτυπία» της 21/8/1994)





ΜΟΙΡΕΣ ΚΑΙ ΧΑΟΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ

Ο Συμβολισμός των Μοιρών

Σύμφωνα με την Μυθολογία η γυναίκα του Διός, η Θέτις, γέννησε τις Ώρες, την Ευνομία, την Δικαιοσύνη, την Ειρήνη και τις Μοίρες. Η δεύτερη του γυναίκα, η Μνημοσύνη, του χάρισε τις Μούσες, δηλαδή τις Τέχνες και Επιστήμες. Επομένως, Επιστήμη και Τέχνη έπονται χρονολογικά και ανάγονται στον νεώτερο βίο του ανθρώπου. Πρώτα έγινε ο Χρόνος, τέθηκαν οι Νόμοι και ακολούθησε η παγκόσμια Ισορροπία μέσα στο Χαοτικό Σύμπαν. Οι Μοίρες ήσαν τρεις: α/ η Κλωθώ (δημιουργός των επιλογών) β/ η Λάχεσις (ρίχνει τους λαχνούς) και γ/ η Άτροπος (τους κάνει αναπότρεπτους). Αυτές κατά τον Ησίοδο δίνουν στους ανθρώπους τα καλά και τα κακά. [Ησίοδος, «Θεογονία»,905-6]. Ενομίσθησαν και θυγατέρες της Ανάγκης και της Νυκτός, επειδή πολλά συμβαίνουν απροσδοκήτως εξ αγνώστων αιτίων υπό του πεπρωμένου, δηλαδή υπό της φύσεως. Η Ανάγκη που καλείται και Ειμαρμένη είναι κατά τον Χρύσιππο «ο Λόγος του κόσμου, ή ο Νόμος των όντων του κόσμου, καθ’ ον τα μεν γεγονότα γέγονε, τα δε γινόμενα γίνεται, τα δε γενησόμενα γενήσεται». Οι Μοίρες εκφράζουν την «Χαοτική θεωρία», σύμφωνα με την οποία, το τυχαίον προκαθορίζει σε γενικές γραμμές τα πάντα στο Σύμπαν. Η έννοια του υλικού ενώ ξεκίνησε ως σύνολον φαινομένων σταθερών ιδιοτήτων, διαφόρων των πνευματικών, κατέληξε σε σύμπλεγμα πιθανών συμβάντων. Δεν είναι αυθαίρετο να υποθέσουμε, πως η ζωή είναι το αποτέλεσμα μιας τυχαίας συμπλοκής συμβάντων. Οι Έλληνες γνώριζαν ότι η ζωή γεννήθηκε όχι από κάποια σκοπιμότητα κάποιου Δημιουργού, αλλά από μία εξελικτική διαδικασία χωρίς τελεολογική συνέπεια. Η ζώσα ύλη έχει ιδιότητες που την διαφοροποιούν από την νεκράν, κι αυτές είναι, Αναπαραγωγή και η Μνημοσύνη.
[Οι απίστευτες εξελίξεις στην Βιολογία και γενετική μας επιτρέπουν να πούμε ότι η εξέλιξη γίνεται ανεξάρτητα από την ανθρώπινη βούληση, μολονότι εσχάτως η Επιστήμη πλησιάζει την παρέμβαση στην εξέλιξη. Από την άποψη αυτή το τυχαίο δημιούργημα ίσως γίνει κάποτε δημιουργός, οπότε θα αποδειχθή η παντοδυναμία της ενσυνείδητης Φύσης. Πολύ σύντομα δε ο χώρος του φυσικού θα καλύψη το μεταφυσικό, όσο θα προχωρούμε προς την τελειότητα και συνειδητότητα, ή και προς την αυτοκαταταστροφήν, αν η παρέμβαση του ανθρώπου αποδειχθεί λανθασμένη]

Η Σπορά της Ζωής
Κατά τους Κρικ και Όργκελ η επί της Γης Ζωή δεν είναι αυτοφυής αλλά εδημιουργήθη (εσπάρη) υπό του Υπερτάτου Όντος (του οποίου απεσταλμένοι δυνατόν να ήσαν οι εξωγήινοι φορείς-ή Άγγελοι- της Ζωής, τους οποίους δέχονται ως σπορείς οι ανωτέρω σοφοί. Η θεωρία αυτή είναι πιο κοντά στην ιουδαιο-χριστιανική Βιβλική θεωρία της Γενέσεως. Κατ’ αυτούς οι διαστημικοί φορείς ήσαν άκρως εξελιγμένα εξωγήινα λογικά όντα, τα οποία ταξίδευσαν έως την Γη, και την εράντισαν δι’ εμβίων μικροοργανισμών, οι οποίοι είχαν γεννηθεί στο δικό τους λίαν πολιτισμένο ουράνιο σώμα. Οι Όργκελ και Κρικ στηρίζουν την θεωρία των εις το ότι μεταξύ των χημικών συνθέσεων του γηίνου περιβάλλοντος και εκείνης των εμβίων οργανισμών της Γης δεν υπάρχει αντιστοιχία. Κατ’ αυτούς εάν η ζωή είχε προκύψει από ένα αρχέγονο συνονθύλευμα χημικών στοιχείων, ως πιστεύουν πολλοί βιολόγοι, θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότεροι του ενός γενετικοί κώδικες. Αν δεχθούμε αυτή την θεωρία τότε η ζωή δεν είναι προνόμιο της Γης, αλλά πρέπει να βρίσκεται παντού, μέσα στο Σύμπαν. Συμπληρωματική προς αυτήν είναι και η θεωρία που πρεσβεύει ότι η ζωή ήρθε από τον Αστερισμό Σείριο.


Το «Κισμέτ» των Ανατολικών
Όπως και να ’χει το πράγμα, ενώ στους Ανατολικούς λαούς η μοίρα του ανθρώπου(κισμέτ) είναι αναπότρεπτη και καθορίζεται από τον Γιαχβέ, τον Αλλάχ ή τον βασιλιά, για τους Έλληνες δεν είναι αμετάτρεπτη. Ο άνθρωπος έχει προικισθεί με τον Λόγο και μπορεί, ως ένα βαθμό, να την προκαθορίζει. Ακριβώς αυτός είναι ο συμβολικός ρόλος της Ατρόπου, δηλαδή να επικυρώση την ετυμηγορία και να την κάνει αμετάτρεπτη. Για τον Έλληνα η ποιότητα του πολιτισμού κρίνεται από την δύναμη του να αφομοιώνη όχι μόνον το παρελθόν αλλά και το μέλλον του, όπως ο ίδιος το διαμορφώνει και το καθορίζει.
[Στην πυρηνική εποχή μας αν δεν κατανοήσουμε ότι ο κόσμος δεν μπορεί να ζει στο διηνεκές μαζί με τα πυρηνικά όπλα, διότι τα όπλα αυτά δεν είναι συμβατά με την ζωή, τότε έχει κάνει αμετάτρεπτη την Αυτοκαταστροφή του].
Επομένως, όλοι οι εχέφρονες άνθρωποι έχουμε καθήκον να αγωνιζόμεθα, και ποτέ να μην γινόμαστε έρμαια της μοίρας μας. Δεν πρέπει να παίρνουμε κάτι ως δεδομένο ή μονόδρομο, αλλά να ερευνούμε κάθε εναλλακτική λύση, που μας απομένει για να ξεφύγουμε όσο είναι καιρός από το μοιραίο κακό ή να επιτύχουμε την επιλογή της αρεσκείας μας. Έτσι θα προκαθορίζουμε τις ευνοϊκές για μας εξελίξεις.

Χρόνος και Ειμαρμένη
Η εξέλιξη, η οποία ως γνωστόν λειτουργεί με την τυχαία μεταβολή και την προσαρμογή στον χωροχρόνο, είναι η μοναδική επιστημονική θεωρία της γέννησης του ελλόγου όντος, το οποίον παρ’ όλη την αυτοσυνείδηση του και την επίγνωση της υπάρξεως του σ’ ένα τετραδιάστατο χωροχρόνο, δεν μπορεί να αυτοπροσδιορισθή. Και είναι εύλογο να δημιουργούνται ερωτήματα όπως: Ποια είναι η αρχή και το τέλος του Χρόνου και Χώρου; Που οδηγούμαι μετά το φωτεινό διάστημα της υπάρξεως μου; Ποια είναι η «Πρώτη Αιτία» της Δημιουργίας και πού οδηγούμεθα; Τι είναι η Αιωνιότητα και το Άπειρο; Πόσο μεγάλο είναι το Σύμπαν και προς τα πού πηγαίνει; Τι είναι τέλος η ζωή; Αυτά τα ερωτήματα οφείλονται στην χρονικά πεπερασμένη δυνατότητα μας να συλλάβουμε την Αλήθεια. Εδώ έρχεται η μεταφυσική για να μας παρηγορήσει και να μας στηρίξει από τους φόβους για το άγνωστο.


Ουδέν εκ του Μηδενός
Ο Αριστοτέλης το διετύπωσε με το «Πρώτον Κινούν Ακίνητον», ενώ ο Ηράκλειτος με το αξίωμα «Το Σύμπαν υπάρχει, υπήρχε και θα υπάρχει». Το δεύτερο (Ηράκλειτος) είναι συμβατό με την ανθρώπινη λογική, ενώ το πρώτο (Αριστοτέλης) προϋποθέτει κάποιον Δημιουργό, ο οποίος το δημιούργησε εκ του μηδενός (Χριστιανική Αντίληψη). Όμως λογικά ουδέν δημιουργείται εκ του μηδενός. Το πρώτο αξίωμα επιβάλλει τις έννοιες της Αρχής, του Τέλους και της Αιτιότητος, ενώ το δεύτερον δεν θέτει τέτοιες έννοιες. Οι αρχαίοι πρόγονοι μας είχαν ερευνήσει φιλοσοφικά αυτά τα θέματα, με την δύναμη της διάνοιας και του Ορθού Λόγου, και όχι με τον εξ Αποκαλύψεως «θείο λόγο», όπως συμβαίνει με άλλους θρησκόληπτους λαούς.
Το Σύμπαν κατά τον μέγα διανοητή Ηράκλειτο «είναι μια πλατιά και αδιάκοπη κίνηση και αλλαγή Ύλης και Ενέργειας, που βρίσκονται σε μια αέναη μεταβολή». Η αείζωη αυτή δύναμη, το Πυρ, με την Πύκνωση και Αραίωση της κάνει αδιάκοπο το Γίγνεσθαι μέσα σε μια καταπληκτική Ροή, και σε μια διαρκή μεταβολή των πάντων.[Η θεωρία του Ηράκλειτου «Τα Πάντα Ρει», κατά τον νομπελίστα φυσικό και θεμελιωτή της Κυματομηχανικής, Erwin Schrφndinger είναι το θεμέλιο της Κβαντικής θεωρίας]. Το Σύμπαν δε καθορίζεται σε κάτι που δεν είναι αδιάκοπα καινούργιο, σε κάτι που αδιάκοπα ανανεώνεται και που αιώνια ήταν, υπάρχει και θα υπάρχει. Η αέναη αυτή μεταβολή και η διαρκής Ροή είναι η Αρχή, και Αιτία και Λόγος και Σκοπός του Σύμπαντος.

Το Αείζωον Πυρ
Το «Αείζωον Πυρ» δεν ήτο η φωτιά αυτή που βλέπουμε, η αείζωη δύναμη, αλλά κάτι που δεν μπορούμε να δούμε, να το πιάσουμε ή να το αντικειμενοποιήσουμε. Είναι μήπως κύμα, πεδίο, σωματίδιο ,κύμα-σωματίδιο, κυματοδέσμη, χώρος Χίλμπερτ, ενέργεια, ή μήπως μια Πυθαγόρεια-Πλατωνική μορφή; Κατά τον Ηράκλειτο: τα ενάντια είναι ένα (Ομολογείν Εν Πάντα Είναι).Μια δύναμη που δεν την έκανε κανένας. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει στον αιώνα τον άπειρο. Η ίδια είναι αυτοδημιουργός και δημιουργός μαζί. Αιωνιότητα και Απειρότητα. Ζωή και Θάνατος, μια επεξεργασία του ιδίου πράγματος. Μια αφάνταστη Αρμονία μέσα σε μια ακατανόητη Δυσαρμονία. Ροή αέναη, αιώνια.

Η Συμπαντική Ενότητα.
Από τα Πάντα στο Εν και από το Εν στα Πάντα του Ηρακλείτου, φθάνουμε σ’ ολόκληρο το Σύμπαν που κι αυτό είναι ένα Άτομο, κατά τον Δημόκριτο. «Πόλεμος των Αντιθέτων», κατά τον Ηράκλειτο. Της Φιλότητας και του Νείκους, της Έλξεως και Απώσεως. Της Ύλης (το δυνάμει Ον) και της Ενεργείας (το μορφής Ον).Μήπως και της Ύλης και Αντι-ύλης; «Το Ον και Μη-Ον», κατά τον Σιντάρα Γκοτάμα, του «Σώματος και της Ψυχής». Η αφανής αρμονία είναι ισχυρότερη από την φανερή (Αρμονίη αφανής φανεράς κρείττων), λέγει ο Ηράκλειτος. Κι όλα αυτά είναι γύρω μας, κάτω μας, πάνω μας και μέσα μας. Άλλο αν δεν τα αντιλαμβανόμεθα ή μας εξαπατούν τα φαινόμενα. Πάντως η Φύση φανερώνει την Αλήθεια. Και Αλήθεια είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία η Φύσις φανερώνει τον εαυτόν της, δίχως να κρύβει τίποτα. Άλλο το ότι εμείς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την μία και μοναδική Αλήθεια. Την ίδια στιγμή που η πρωταρχική Ουσία γεννά το «Ον», μαζί μ’ αυτό την ίδια στιγμή γεννιέται εκείνο που σ’ αυτό αλλάζει το Ον, δηλαδή το «Μη Ον».

Ζωή και Θάνατος
Η Ζωή και ο Θάνατος είναι ταυτόχρονα μέσα μας και δουλεύουν μαζί, ταυτόχρονα. Επομένως, «Η ζωή μου θάνατός σου και ο θάνατός σου ζωή μου». Τούτο ισχύει γι’ αυτό που θα μας διαδεχθή. Μόνον που κι αυτό μας απατά, γιατί το ένα γίνεται το άλλο, και αυτό το άλλο δεν είναι παρά το πρώτο, που παίρνει μια διαφορετική μορφή και υπόσταση. Κατά τους Πλατωνικούς όλα τα κυβερνά και τα κατευθύνει μια «Ανώτερη Λογική Αλληλουχία», ενώ κατά τους φυσικούς ισχύει, «η Τυχαία και Αέναη Ροή» των πάντων στον Μεγάλο Ποταμό της Αιωνιότητος και του Απείρου. Κατά τον θείο Απολλώνιο Τυανέα, «Θάνατος δεν υπάρχει δια κανέναν, παρά μόνον φαινομενικώς. Ούτε γέννησις υπάρχει για κανέναν, παρά μόνον φαινομενικώς. Όταν η ουσία μετατρέπεται εις φύσιν (ζώσα ύλη),τούτο θεωρείται γέννησις, και όταν η φύσις μετατρέπεται εις ουσίαν αναλόγως, τούτο θεωρείται θάνατος. Εις την πραγματικότητα όμως ουδέν γεννάται και ουδέν φθείρεται ποτέ. Μόνον την μίαν στιγμήν φαίνεται και μετά γίνεται αόρατον». [Κάθε τι που ολοκληρούται φεύγει, συμφώνως προς τους φυσικούς νόμους. Τούτο είναι το γήρας. Γι’ αυτό μην εγκαταλείπετε πρόωρα την δημιουργική εργασία, γιατί οδηγείσθε πρόωρα προς τον θάνατο].

Ο Παγκόσμιος Φυσικός Νόμος
Το Μέτρον το επιβάλλει ο αλύγιστος, απαράβατος και αιώνιος «Παγκόσμιος Φυσικός Νόμος», η «Ειμαρμένη». Αυτή είναι συστατικό της «Πρώτης Ουσίας». Αυτή ασφαλώς θα λύσει και τα σημερινά προβλήματα του πλανήτη μας, όσες αλλαγές (θυσίες) κι αν χρειασθεί να κάμει στα απειροελάχιστα πλάσματα και στο φυσικό περιβάλλον της Γης. Γι’ αυτό δεν πρέπει να έχουμε την αξίωση να ανέβουμε πιο ψηλά από την Φυσική και Θεία Τάξη, όσο οι γνώσεις μας είναι ελάχιστες σε σχέση με το σύνολο των συμβάντων στην εξελικτική πορεία του Κόσμου. Ο τρομερός κίνδυνος ελογχεύει στην άγνοια των αποτελεσμάτων. Ό,τι κάνουμε θα πρέπει οι πιθανότητες πρόβλεψης να πλησιάζουν το όριο της βεβαιότητος, που επιτυγχάνεται με την βαθειά γνώση των πραγμάτων και τον έλεγχο της παρόρμησης για επιτυχία. Επομένως, η πρόοδος πρέπει να διέπεται από τον απόλυτο σεβασμό προς τον Άνθρωπο και την Φύση.

Το «Μηδέν Άγαν»
Ο σημερινός άνθρωπος πρέπει να ξαναβρεί την Συνέπεια και την «Ευθύνη» απέναντι στο «Εγώ» και το «Εμείς». Επομένως το μαρτύριο του μύθου του Προμηθέα Δεσμώτη θα παραταθή, αλλά στο τέλος θα ξαναγεννηθεί ο Φοίβος Απόλλων από τα γαλανά νερά του Αιγαίου, στην Δήλο, για να σκορπίσει το Πνευματικό Φως στην παραπαίουσα ανθρωπότητα. Να λοιπόν και θεωρητικά γιατί οι Έλληνες δεν προχώρησαν στην πρακτική ανάπτυξη της Τεχνολογίας. Να γιατί είπαν το «Μέτρον Άριστον» και το «Μηδέν Άγαν». Να γιατί με τα αθάνατα έργα των νίκησαν τον Χρόνο και τον Χώρο. Γιατί πήραν επαφή με την «Πρώτη Ουσία». Ο Χρόνος και ο Χώρος λοιπόν είναι συστατικά της πρωταρχικής Ουσίας. Συμμετέχουν στην Δημιουργία. Επομένως, τώρα μπορούμε να αντιληφθούμε καλύτερα γιατί ο Ζευς γέννησε πρώτα τις Ώρες (των Ημερών, των Νυχτών και των Εποχών),δηλαδή τον Χρόνο. Και γιατί ο Κρόνος, δηλαδή ο Χρόνος, έτρωγε τα παιδιά του. Γιατί ο Χρόνος είναι συστατικό της κάθε μεταβολής και της αέναης κίνησης. Ασφαλώς θα καταλάβατε ότι όλο το Σύμπαν είναι πλασμένο από την ίδια ύλη και ενέργεια σε διαφορετική ανάμιξη τους μέσα στον χρόνο. Κατά τον Αριστοτέλη η Μνημοσύνη συνδέει τη Μνήμη με τον Χρόνο. Όσο η Ψυχή βρίσκεται στο σώμα, η Μνημοσύνη λειτουργεί για να επαναφέρει τον άνθρωπο,(λ.χ μετά από ένα ταξίδι στον τόπο του),και να τον συνδέει με το παρελθόν. Όταν όμως αποχωρισθεί η Ψυχή από το Σώμα, τότε η Μνημοσύνη θα μεταφέρει την Ψυχή στην Πρώτη Ουσία, δηλαδή στην πρωταρχική της κοίτη, το Σύμπαν, απ’ όπου απεσπάσθη.

Επιστήμη και Τέχνες
Η Μνημοσύνη γέννησε τις εννέα Μούσες, ήτοι τις Τέχνες και την Επιστήμη. Κατά τον Πλάτωνα, όταν φιλοσοφούμε δεν κάνουμε άλλο τι από του να συγκεντρώνουμε την ψυχή απ’ όλα τα μέρη του σώματος μας και να την στέλνουμε στ’ άστρα, ως τα πέρατα του Σύμπαντος. Τούτο όμως, σύμφωνα με τα προηγούμενα, είναι μια άσκηση θανάτου, δηλαδή αποκόλληση της Ψυχής από το σώμα και συνένωση της με την Πρώτη Ουσία, που ταυτόχρονα είναι και άσκηση ζωής. Αντίθετα, η Λήθη ή Άτη συνδέεται με τις δυνάμεις της Νύχτας και του Σκότους, γιατί και οι δυο ανήκουν στην γενιά της Νύχτας (ήτοι της εποχής πριν ο άνθρωπος αποκτήσει συνείδηση). Ο Νίτσε συμφωνεί με τον Ηράκλειτο και λέγει ότι: «Ο κόσμος έχει αιωνίως ανάγκη της Αληθείας και γι’ αυτό έχει ανάγκην αιωνίως του Ηρακλείτου». Επομένως, ας μην πτοούμεθα από την μεγάλη διάρκεια της πνευματικής Νύχτας που διερχόμεθα.

Τα Δείγματα Γραφής Του Ελληνισμού
Έπρεπε να περάσουν 2.000 χρόνια για να ανακαλύψουν και πάλι οι άνθρωποι της σύγχρονης Λήθης ότι ο Ελληνισμός έχει βάλει παντού τα δείγματα γραφής του στον αρχαίο κόσμο σ’ όλους τους μέχρι τούδε πολιτισμούς. Μόλις τώρα ανακαλύπτουν οι αρχαιολόγοι ότι οι αρχαίοι Κάρες, όπως και τόσοι άλλοι λαοί της Μικράς Ασίας, των Βαλκανίων, της Μεσογείου κλπ ανήκαν στα Ελληνικά φύλα, πίστευαν στους θεούς του Ολύμπου, και μιλούσαν την Ελληνική Γλώσσα ή κάποια διάλεκτο της.
[Σύμφωνα με την Γερμανική εφημερίδα «Νeue Zurcher Zeitung» της 8-9/11/97, Γερμανοί αρχαιολόγοι ανεκάλυψαν στα Μικρασιατικά παράλια, στην αρχαία Καύνο, έναντι της Ρόδου, δίγλωσση επιγραφή στα Ελληνικά και Καρικά και πρόκειται να αποκρυπτογραφήσουν την Καρική γλώσσα. Από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία είναι γνωστόν ότι «οι Κάρες εμιμούντο τον Ελληνικό τρόπο ζωής και μάθαιναν Ελληνικά» κατά την ίδια εφημερίδα. Δεν μας εξηγούν όμως οι αρχαιολογούντες αρχαιοχαράκτες πως συμβαίνει ένας λαός να έχει την συνήθεια να μιμείται κάποιον άλλο λαό, να ομιλεί μια διάλεκτο της γλώσσης του, να πιστεύει τέλος στους ίδιους θεούς και να νοιώθει αναπόσπαστο μέρος της φυλής αυτής, χωρίς να είναι όμαιμος, Έλλην; Απλούστατα οι Κάρες ήσαν Έλληνες ] Κατά τον Ηρόδοτο, ο οποίος κατήγετο από την Ιωνία: «οι Κάρες ήσαν Έλληνες που κάποτε στο παρελθόν ζούσαν στα νησιά του Αιγαίου και διεπεραιώθησαν στην Μικρά Ασία». Αλλά και ο Στράβων υποστηρίζει ότι: ο Όμηρος αποκαλούσε τους Κάρες «βαρβαροφώνους» διότι ομιλούσαν άσχημα Ελληνικά, όπως λ.χ συμβαίνει σήμερον με ορισμένους ορεσίβιους κατοίκους της Ελλάδος. [Ο αναγνώστης διαπιστώνει ιδίοις όμμασι ότι, τα Καρικά γράμματα της λίθινης επιγραφής είναι Ελληνικά, όπως Ελληνικές ήσαν οι πόλεις Μίλητος και Πριήνη, αλλά και η Αφροδισιάδα, η Μύλασα, Αλάβανδα κλπ που υπήρχαν στην Ν.Δ Μικρά Ασία (Καρία), από το ύψος της Σάμου ως την Ρόδο. Η διεθνής εξουσία παρέδωσε το 1922 -με την γνωστή συνωμοσία κατά του Ελληνισμού- την Ελληνική Ιωνία στον Τουρκομογγόλο κατακτητή. Όμως τίποτα δεν είναι οριστικό στον κόσμο. Η Ιστορία έχει πολλά γυρίσματα].

Το Μυστήριο του «Στόουνχεντζ»
Δείγματα Ελληνικής γραφής υπάρχουν πολλά και στην Βρεταννία. Ο Φερνάν Νιέλ βλέπει Έλληνες εμπνευστές στο μνημείο του Στόουνχεντζ. «Ο άνθρωπος που τα έφτιαξε ήταν ξένος προς το Σώλσμπερυ» γράφει [Φ. Μίελ,» Τα Μυστήρια του Στόουνχεντζ, σελ.250] Ελληνική γραφή είναι και οι αιχμές λόγχης, στολίδια, πολεμικοί πελέκεις και ξίφη που βρέθηκαν στην Αγγλία από τον καθηγητή Ρέτζι Κάλντ Γουλίαμσον. Η αναπαράσταση του ξίφους του Οδυσσέως, όπως αποκαλείται λόγω της ομοιότητος με το ξίφος που έφερε ο ήρωας της Ιλιάδος, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης.

Η Δρυιδική (Δωδωναία) Λατρεία
Οι Ιρλανδοί Δρυίδες διεκήρυτταν πως ήσαν απόγονοι των Δαναών, θεόμορφων όντων, που τους δίδαξαν τα μυστικά των ουρανών [Ρειμόντ Ντρέικ,UFO,σελ.270-4 ]. Ο Ρειμόντ Ντρέικ διαπιστώνει πως οι Έλληνες επισκέφθησαν κατά καιρούς την Βρεταννία και άφησαν πίσω τους εκεί αναθηματικές προσφορές, μεταφέροντας επιγραφές με Ελληνικά γράμματα. Ο Ιούλιος Καίσαρ δήλωνε ότι οι Δρυίδες διακήρυτταν καταγωγή από τον Ντις (Δία) και λάτρευαν τον Ερμή, τον Απόλλωνα και την Αθηνά.. Κατά την παράδοση, ο Ιαπετός δημιούργησε την πρώτη αποικία στο νησί, τελευταίος δε βασιλεύς ήτο ο Γίγας Αλβιών που τον σκότωσε ο Ηρακλής. Προς χάριν του έχουν φτιάξει κολοσσιαίο ανθρώπινο σχήμα στην Τύρφη, στον λόφο πάνω από το Σέρνε Αμπάς στο Ντορσέ [Μαρσέλ Μορώ, «Οι Πολιτισμοί και τ’ Άστρα» σελ. 148].

Ελληνικά Αμφιθέατρα και Επιγραφές
Αλλά και στις Άνδεις της Νοτίου Αμερικής, όπως και στην Πέτρα της Αραβίας και ολόγυρα της Μεσογείου ως την Κεντρική Ασία υπάρχουν τεράστια αμφιθέατρα σκαλισμένα στο πετρώδες έδαφος, όμοια με τα Ελληνικά θέατρα των κλασσικών χρόνων. Μια ένδειξη για το πόσο βαθειές είναι οι ρίζες του Ελληνικού
θεάτρου που ξεκίνησε από τις Διονυσιακές γιορτές, αλλά και πόσο διαδεδομένη είναι η αρχιτεκτονική τους από όπου πέρασαν οι Έλληνες. Ο Αμερικανός μεταλλειολόγος Ουίλιαμ Νίβεν ανεκάλυψε στο Μεξικό προκολομβιανές επιγραφές των Μάγιας (πέτρινα ημερολόγια, πέτρα Ταζίκ, πέτρα Ασκοποτσάλκο) με παρόμοια γραφή με αυτές που βρέθηκαν στα νησιά του Πάσχα και σε αμφορείς που ανεκαλύφθησαν το 1925 στην Γκλοζέλ, στο Βισύ της Γαλλίας.

Το Παγκόσμιο Γεωδαιτικό Σύστημα
Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι το Παγκόσμιο Γεωδαιτικό Σύστημα, πριν από την καταβύθιση της Ατλαντίδος και της Μου, στηριζόταν στις ίδιες αρχές με εκείνο που διεμόρφωσαν οι Έλληνες. Ο Θ. Μανιάς στο βιβλίο του [«Τα Άγνωστα Μεγαλουργήματα των Αρχαίων Ελλήνων»] απέδειξε ότι οι τόποι λατρείας, όπως και τα Μαντεία και τα Ιερά των είχαν κατασκευασθεί σύμφωνα μ’ ένα γεωμετρικό γεωδαιτικό σχέδιο. Είναι γνωστό ότι οι Έλληνες αναπαρίστων πάνω στο έδαφος τους αστερισμούς και έφτιαχναν τα δημιουργήματα τους με αναλογίες.

Τα Μεγαλιθικά Πελασγικά Έργα
Για το ιερό κέντρο της Ορφικής λατρείας στη Σαμοθράκη, γράφει ο Ρισέρ τα εξής: «Στο ιερό και ακριβώς στο σημείο που βρισκόταν η Ιερή Δάδα, έκανε την εμφάνιση του ο Ήλιος όταν ανέτελλε το πρωί του θερινού Ηλιοστασίου.[Μαρσέλ Μορώ, «Οι Πολιτισμοί και τ’ Άστρα»] Η θέση των Δελφών απέχει εξ ίσου, σε ευθεία γραμμή, από τον Παρθενώνα και την Ολυμπία, ήτοι 660 αρχαία στάδια. Τούτο δεν μπορεί να είναι τυχαία σύμπτωση.
Ο Ρόμπερτ Τεμπλ στο βιβλίο του «Ο Άγνωστος Σείριος» βρίσκει κοινές γεωμετρικές σχέσεις μεταξύ των ιερών της Ελλάδος, Αιγύπτου και Ασίας. Αλλά παρόμοιες γεωμετρικές σχέσεις ισχύουν και για τα μεγαλιθικά έργα των Μάγια, Ατζέκων, Ίνκας της Αμερικής.
Οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαξαν πρώτοι τις πυραμίδες διότι διεπίστωσαν ότι ένα κοίλο γεωμετρικό σώμα, όπως η πυραμίδα, πολλαπλασίαζε σε ύψιστο βαθμό την ενέργεια που δεχόταν μέσα της. Στην αρχή αυτή βασίζονται τα κοίλα γεμίσματα για πολεμικούς σκοπούς.[Ι. Γκρίμπιν, «Τα Μυστήρια του Χρόνου»] Ο αριθμός ταυτότητος των Ελληνικών έργων είναι οι αναλογίες των. Εν προκειμένω ο λόγος της βάσης και του ύψους της πυραμίδος δίνει: Π/2 (3,14/2) ή 1,6 που είναι ο «χρυσός αριθμός» όλων των Ελληνικών μεγαλουργημάτων.

Η «Πέτρα των Εγγύων»
Ανάμεσα στον Λίβανο και Αντιλίβανο υπάρχει μια ακόμη Ηλιούπολη, προς τιμήν του Ηλίου Βήλου (Βάαλ των Ασσυρίων). Εκεί υπάρχει ναός του Διονύσου, δίπλα στον ναό του Δία, που μόνο μερικές κολώνες έχουν διασωθή. Εκεί μπορεί να θαυμάσει κανείς, ανάμεσα στους τεράστιους ογκολίθους, την «Πέτρα των Εγγύων» που ζυγίζει 2.000 τόνους. Οι ερευνητές ψάχνουν να ανακαλύψουν πως κόπηκε και πως μεταφέρθηκε αυτός ο τεράστιος ογκόλιθος; Πρόκειται για αληθινό θαύμα.
[Πιστεύεται ότι οι Έλληνες είχαν ανακαλύψει μέθοδο για την εξουδετέρωση της βαρύτητος, γεγονός που μαρτυρείται σε αρχαία κείμενα].

Το Έκτο Γένος των Θεών
Κατά τον Ησίοδο, μέχρι σήμερον έζησαν στη Γη πέντε Γένη. Το πέμπτο, το Σιδηρούν, που φθάνει μέχρι τον 20 ο αιώνα έχει σαν πυρήνα το Ελληνικό σπέρμα που σώθηκε από την Τιτανομαχία το 9.000 π.Χ. περίπου. Και ο ποιητής προφητεύει την νέα φυλή που θα βγει από τα αγνά σπέρματα της δικής μας φυλής. Η φυλή αυτή θα επικοινωνεί με τους θεούς. Οι μεγάλες χώρες θα κομματιασθούν και θα πάρει νέα μορφή ο πλανήτης. Ένα αναβάπτισμα στην Ελληνική σοφία ασφαλώς θα σώσει πολύ σπέρμα. Η Ελλάδα σε κάθε καταστροφή έκρυψε λίγο αγνό σπέρμα στα σπλάχνα και στην γλώσσα της, όπως κατά την Τιτανομαχία, την Γιγαντομαχία και κατά τους δύο Κατακλυσμούς, Δευκαλίωνος και Ωγύγου. Εκπρόσωποι των θεών στην γη είναι σήμερα οι επιστήμονες, οι τεχνολόγοι και οι διανοούμενοι όλων των λαών.
Όταν ο θεός σταμάτησε να έρχεται στον άνθρωπο, τότε πρέπει ο άνθρωπος να πάει στον θεό (φύση). Αλλά για να έρθουν σε επικοινωνία μαζί του θα πρέπει να φθάσουν σε θεϊκό επίπεδο. Να γίνουν κι αυτοί δημιουργοί. Ιδού η νέα μεγάλη πρόκληση και όχι οι άγονοι θρησκευτικοί πόλεμοι και η συγκέντρωση του υλικού πλούτου χάριν απληστίας, μεγαλομανίας και επίδειξης ισχύος. Το θυμικό πρέπει να δώσει την θέση του στην καθολική βούληση, στον Ορθό Λόγο, και το Εγώ να υποταχθεί στο Εμείς.

Τα Θεϊκά Μέτρα του Ελληνισμού
Ο Πλάτων στον Τίμαιο γράφει ότι: «Υπάρχουν δύο πρότυπα, το ένα αντίθετο του άλλου. Το ένα πρότυπο υπάρχει πάντοτε (αμετάβλητο) και δεν γεννιέται. Τούτο είναι το ιδεώδες πρότυπο που υπάρχει πάντοτε και σύμφωνα με την εικόνα του θα δημιουργηθεί ο κόσμος. Είναι ο κόσμος των ιδεών. Οι Πρώτες Αρχές. Το άλλο πρότυπο, το μεταβλητό, είναι ο γήινος κόσμος, η ύλη, που συνεχώς μεταβάλλεται. Κάθε πρότυπο για τους Έλληνες υπάρχει αιώνια. Είναι «Αυτοζώον» δηλαδή «το πλήρωμα του πλήθους των νοητών ζώων». Το πρότυπο τούτο του κόσμου αποτελείται από συστήματα αιωνίων «Ουσιών» (αξιών) και περιέχει τους Νόμους του Αγαθού και του Ωραίου. Επομένως, ο κόσμος των αρχαίων Ελλήνων έγινε σύμφωνα με το πρότυπο της Φύσεως. Άρα αποδεικνύεται γιατί οι Έλληνες σε όλα τα αθάνατα δημιουργήματα τους έβαζαν την σφραγίδα του διαχρονικού και αιώνιου και τα έφτιαχναν όχι τυχαίως, αλλά με μαθηματικούς κανόνες και «Θεϊκά Μέτρα» Εκεί στηρίζεται και η φιλοσοφία του «Μέτρου» και της Αρμονίας σε κάθε έκφανση της ζωής τους, μιμούμενοι πάντοτε την φυσική δημιουργία. Γι’ αυτό όσο μελετάται το άπειρον του διαστήματος και απειροστό των στοιχειωδών σωματιδίων, τόσο η Ελληνική Φιλοσοφία δικαιώνεται και γίνεται επιστημονικά έγκυρη.

Στην Απλότητα η Σοφία
Το αχανές Σύμπαν μέσα στην απεραντοσύνη του φαίνεται να είναι απλό όσο και η δομή ενός ατόμου. Μέσα στην φαινομενική πολυπλοκότητα φαίνεται να κυριαρχεί η θεϊκή μορφή της Απλότητος. Εάν ο άνθρωπος εισδύσει βαθειά στην επιστήμη, σύμφωνα με την Ελληνική Σκέψη, τότε ασφαλώς θα φθάσει σε ασύλληπτα ύψη ψυχοπνευματικής ανάπτυξης και συνειδητότητος. Τότε ίσως γίνει αθάνατος. Πρέπει όμως πριν να διαλύσει τα σκοτάδια του «Ιερατείου», να καθαρίσει το μυαλό του από τα στερεότυπα, τις ψευδαισθήσεις και τις προκαταλήψεις. Ο «Μίτος της Αριάδνης» για να εξερευνήσει το Λαβύρινθο του αγνώστου είναι η επιστήμη και η τεχνολογία. Μόνο με την Γνώση και την Φρόνηση θα αχθή στον Ορθό Λόγο και θα πλησιάσει την Πρώτη Ουσία.

Αιών Πλήρους Συγχύσεως
Σήμερα οι δημόσιοι άνδρες δεν έχουν σαφή αντίληψη της ενιαίας πραγματικότητος, γιατί ζούμε στην εποχή της «Εικόνας», όπου το φανταστικό συγχέεται με το πραγματικό και τανάπαλιν. Επομένως, οι πράξεις τους δεν εκφράζουν την σαφή αντίληψη της πραγματικότητος. Αυτός είναι και ο λόγος που τα λόγια τους δεν εναρμονίζονται με τα έργα τους (άλλα λένε κι άλλα κάνουν). Αντίθετα, στην αρχαία Ελλάδα ο λόγος και η πράξη ήσαν άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους. Επομένως, επιβεβαιώνεται ο Π. Γιαννόπουλος που έλεγε ότι: «Αντί Πανεπιστημίων αναστατηρίων έχομεν τάφο νεότητος».

Θάνατος Ιδεολογιών και Θρησκειών
Επί των ημερών μας λαμβάνουν χώραν απροσδόκητες αλλαγές, δηλαδή ο Θάνατος των κοσμοπολίτικων ιδεολογιών και θρησκειών. Σαν χάρτινος πύργος καταρρέουν οι βαρύγδουπες ιδεολογίες των εξουσιαστικών δομών του σύγχρονου κόσμου, είτε αυτές λέγονται «Κομμουνισμός», «Σοσιαλισμός», είτε «Καπιταλιστικός-Νεοφιλελευθερισμός» κ.α. Το λεγόμενο «Αμερικανικό Θαύμα» απεδείχθη κι αυτό έωλο, παρότι στα πρώτα βήματα έκανε συντριπτικές προόδους. Τούτο φυσικά οφείλεται στην έδραση του Αμερικανικού Συντάγματος πάνω στο Ελληνικό πρότυπο της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, παρά στα απλοϊκώς λεγόμενα: «εξ αιτίας της πίστεως των στο Αμερικανών θεό». Οι «επίγειοι παράδεισοι» που συνεχώς υπόσχονται στους λαούς δεν πραγματοποιούνται, αλλά αντίθετα ο κόσμος βυθίζεται όλο και βαθύτερα στο χάος, στο έγκλημα, την βία, την αναρχία, τον φόβο και στην απελπισία της καταναλωτικής και υλιστικής παρακμής.

Ο Χριστιανισμός Ολετήρας του Ελληνισμού
Οι κοσμοπολιτικές θρησκείες εξήντλησαν την πνευματική τους επιρροή και σήμερα ευρίσκονται εν υποχωρήσει. Τα διαλυτικά φαινόμενα του Χριστιανισμού στις χώρες των νεοπροσηλύτων εντείνονται με την επιστροφή τούτων στις παραδοσιακές τους θρησκείες και τις σπασμωδικές αντιδράσεις του κράτους του Βατικανού. Είναι γνωστόν ότι τα πρώτα χρόνια ο Χριστιανισμός επιβλήθηκε ως επίσημη θρησκεία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, δια της εξουθενώσεως και καταργήσεως του Ελληνικού Πολιτισμού και της θρησκείας του Δωδεκάθεου, κέντρον της οποίας ήτο η Αθήνα. Ο αρχαίος κόσμος ήτο πολύ ανοικτός και ανεκτικός απέναντι σε κάθε είδους απόψεις. Ο Ελληνισμός ήτο πρόκληση για τον δογματικό Χριστιανισμό, ο οποίος τελικά επεβλήθη δια της βίας και καταστροφής δια πυρός και σιδήρου παντός Ελληνικού, κλεισίματος των φιλοσοφικών σχολών και πυρπολήσεως των βιβλιοθηκών.

Η Κοινωνία των «Μαζανθρώπων»
Σήμερα οι αλλαγές είναι ταχύτατες, κοσμογονικές και συχνά αντιφατικές. Από την μια μεριά προωθείται μια τεχνολογική «πολυπολιτισμική» κοινωνία. Αυτή είναι μια άκρως τυποποιημένη κοινωνία «Μαζανθρώπων» Η άλλη τάση είναι αυτή της επιστροφής στις παραδοσιακές αξίες των διαφόρων εθνοτήτων. Τα δύο αυτά ρεύματα κάπου συμπορεύονται και κάπου συγκρούονται μέσα στην Ε.Ε. Παράλληλα η παγκόσμια επιστημονική κοινότης ευρίσκεται σε προχωρημένο βαθμό συνειδητότητας του ρόλου της για τον εκσυγχρονισμό και την επιβίωση της ζωής στον πλανήτη μας και πέραν αυτού, μετά την ολοένα και μεγαλύτερη κατάκτηση των μυστικών της φύσεως (κύτταρο – άτομο -διάστημα). Έτσι το φυσικό και επιστητό αρχίζει να προπορεύεται του μεταφυσικού και της άγνοιας, ανοίγοντας νέους δρόμους στο Νου και την Γνώση. Μέσα σ’ αυτό το διεθνές πλαίσιο, η Ελλάς επηρεαζόμενη από την «παγκοσμιότητα», αναπτύσσει σαν αντίβαρο την τάση επιστροφής στις Ελληνικές Αξίες, τις μόνες που μπορούν να μας βγάλουν από τον σημερινό λήθαργο, την εκμηδένιση και παρακμή. Οι Έλληνες είχαμε πάντοτε μια ισχυρή αίσθηση της εθνικής μας ταυτότητας, και η ξενόφερτη «παγκοσμιότης» έθιξε ακριβώς αυτό το εθνικό μας αίσθημα.
[Ο μύθος του Ερεχθέως αποκρυπτογραφεί πολλά, μολονότι δεν έχει διασωθή. Αυτός ήτο πνευματικό σύμβολο και ο πρώτος μυθικός βασιλιάς της Αθήνας προ αμνημονεύτων χρόνων, στα βάθη της προϊστορίας. Το Μαντείο των Δελφών τον συμβούλευσε πως για να νικήσει τους Θράκες έπρεπε να θυσιάσει μια από τις τρεις κόρες του. Οι υπόλοιπες δύο κόρες του όμως επεμβαίνουν και επιθυμούν να θυσιασθούν κι αυτές προς χάριν της «πόλεως» (του άστεως). Προσφέρουν δηλαδή τον εαυτόν τους σε κάτι μεγαλύτερο. Στην πόλη τους.
[Αυτά εξιστορεί η ζωοφόρος του Παρθενώνα, κατά τον Άγγλο καθηγητή Γουίλιαμ Σεντ Κλερκ].
Η Ελληνική Μυθολογία έχει την πρωτοτυπία να αναμιγνύει θεούς και ανθρώπους και πεθαμένους με ζωντανούς. Τέτοιες αναπαραστάσεις έχουμε πολλές στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία και Τέχνη. Ποιο είναι το νόημα αυτής της συμπλέξεως; Πρόκειται για την ιδέα μιας Ανώτερης Ενότητος, που περιλαμβάνει τα πάντα.[«Τα Πάντα στο Εν και το Εν στα Πάντα»]. Ενότητα δηλαδή Χρόνου και Χώρου. Επομένως μέσα από την Ελληνική Σκέψη και Τέχνη αναδύεται η ιδέα του τετραδιάστατου Χωροχρόνου. Ο Θάνατος οποιουδήποτε πολιτισμού είναι οδυνηρός Όμως ο θάνατος του Ελληνικού Πολιτισμού, τον οποίο επιδιώκουν οι εχθροί του γίνεται οδυνηρότερος. Διότι αυτός δημιούργησε τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και έδωσε τις βάσεις στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Αν τούτο συμβαίνει πρέπει να ανησυχήσουν όλοι οι άνθρωποι και πρώτοι εμείς οι Έλληνες. Γιατί είμαστε οι θεματοφύλακες του και οι γνήσιοι απόγονοι των ενδόξων δημιουργών του. Σήμερα υπάρχουν τεκμηριωμένες αποδείξεις ότι η Ελληνική Ιστορία και Γλώσσα βάλλονται από την συνωμοσία της διεθνούς εξουσίας. [Παράδειγμα οι ψευδέστατες και ελάχιστα αντικειμενικές ταινίες, που γυρίζονται στο Χόλλυγουντ για τον Μ. Αλέξανδρο].

Η Ιδέα του Ηλεκτρισμού
Πρώτος ο Έλλην φυσικός Θαλής ο Μιλήσιος (640-546 π.Χ.) ανεκάλυψε ότι το ήλεκτρον (κεχριμπάρι) έχει την ιδιότητα να έλκει μικρά τεμάχια υφάσματος, πτερών, άχυρα κ.α. Το φαινόμενο είναι η αρχή του στατικού ηλεκτρισμού. Έκτοτε χρειάσθηκαν περίπου δύο χιλιετίες έως ότου ο Δρ. Γουίλλιαμ Τζίλμπερτ (1540-1603) επαναβεβαίωσε και επέκτεινε τις ιδιότητες του στατικού ηλεκτρισμού και έκαμε την διάκριση μεταξύ μαγνητισμού και στατικού ηλεκτρισμού. Έλληνες επίσης ανεκάλυψαν την θεραπευτική ιδιότητα του χτυπήματος από το ηλεκτροφόρο ψάρι (torpedo fish).

Η Ανακάλυψη του Σωκράτους
Ο Σωκράτης, εκτός από ηθικός φιλόσοφος, υπήρξε και ο εφευρέτης της λέξεως «Υποδομή» (infrastructure), που σήμερα χρησιμοποιούν σχεδόν όλοι οι άνθρωποι στην γη. Η δήλωση του ότι: «Προκειμένου να λειτουργήσουν όλα, το άτομο χρειάζεται τις ευκολίες και διευθετήσεις διαθέσιμες από την κοινότητα, ασφάλεια, θεσμοί, και οικονομικά αγαθά...Κύριο μεταξύ αυτών των ευθυνών είναι η παροχή της «υποδομής» και των υπηρεσιών που παρέχει». Οι πρώτοι πολιτισμοί, κατά τον καθηγητή της Μηχανικής Δημήτριο Φέρτη, του πανεπιστημίου του Οχάιο, είναι ο Αιγαιατικός, Πελασγικός, Πρωτο-Ελλαδικός, Πρωτο-Κυκλαδικός, Πρωτο-Μινωικός και Πρωτο-Μυκηναϊκός. Ίχνη του Αιγαιατικού πολιτισμού, ηλικίας άνω των 13.000 ετών, έχουν ανιχνευθεί στην περιοχή. Το αποκορύφωμα του συμπίπτει με τον «Χρυσούν Αιώνα» του Περικλέους, την γέννηση της Δημοκρατίας και την έλευση της εποχής του «Σοφού Ανθρώπου». Οι Έλληνες ήσαν ελεύθεροι, πολύ περίεργοι, ζούσαν με τις προκλήσεις και τις απειλές, πνευματικοί, καλλιτεχνικοί, ατομιστές και ριψοκίνδυνοι [«HISTORICAL EVOLUTIONS OF INFRASTRUCTURE», 15.000 Years of History, Demeter Fertis and Anna Fertis].

Έλληνες: Ο Λαός της Θάλασσας
Οι Έλληνες γεννήθηκαν στην θάλασσα και είναι οι πρώτοι που ξανοίχθηκαν σε πελάγη και ωκεανούς. Από ανθρωπολογικής πλευράς επηρέασαν σοβαρά τους Ιταλούς, Προβηγκιανούς (Νότιους Γάλλους) Ρομάνους (Ελβετούς), Ιρλανδούς, Ουαλούς και Βαλόνους (Βέλγους). Από παλιά ταξίδευσαν σε όλες σχεδόν τις ηπείρους, πολύ πριν από τον Κολόμβο. Η Βαλκανική είναι ο ζωτικός τους χώρος και ελάχιστα ξένα φύλα έχουν εγκατασταθεί μόνιμα σ’ αυτήν, ασχέτως αν διεχωρίσθηκαν σχετικά πρόσφατα σε διάφορους λαούς. Σύμφωνα με ανθρωπολογικές μελέτες (Άρης Πουλιανός, Ιωάν. Κουμάρης κλπ), οι περισσότεροι λαοί της Βαλκανικής προέρχονται από τα πανάρχαια Ελληνικά φύλα.

Ορεινή Χώρα η Ελλάς
Οι χαοτικές συνθήκες που επικρατούν στην χώρα μας, σμίγουν την ξηρά με την θάλασσα, και το βουνό με τις κοιλάδες και τα ακρογιάλια. Η ετυμολογία της λέξεως «Ελλάς» σημαίνει «υψηλή χώρα» ή «ορεινή χώρα». Επομένως η λέξη «Έλλην» χρησιμοποιήθηκε για τους Πελασγούς, εκείνους που ζούσαν στα ορεινά μέρη της Ελληνικής Χερσονήσου, ή χερσονήσου του Αίμου. Τον όρο «Έλλην» χρησιμοποιεί ο Όμηρος στην Ιλιάδα: «Ο Αχιλλεύς ήτο ο αρχηγός των Πελασγών Ελλήνων», γράφει [Ιλιάς, Β 681-5].Οι Πελασγοί χωρίσθηκαν βαθμηδόν σε διάφορα φύλα, όπως Αχαιοί, Δωριείς, Ίωνες και Αιολείς. Μετά τις μετακινήσεις τους σε διάφορα μέρη πήραν διαφορετικά ονόματα, όπως λ.χ Φρύγες (οι
μετέπειτα Αρμένιοι), Φοίνικες (όχι οι Σημιτο-Φοίνικες αλλά οι Ελληνο-Φοίνικες) Φιλισταίοι, Παλαισάτι, (μετέπειτα Παλαιστίνιοι) αλλά και οι Μύσιοι, Δάκες, Γέτες κλπ.

Η Προϊστορική Διώρυγα της Κωπαϊδος
Το 2.500 π.Χ. οι Έλληνες Μινύες ανέπτυξαν προηγμένη αρδευτική τεχνολογία, την οποία χρησιμοποίησαν για να αποξηράνουν την Κωπαΐδα, διότι η περιοχή επλημμύριζε από τα νερά των ποταμών Κηφισού και Μέλανος. Για τον σκοπό αυτόν έφτιαξαν διώρυγα 43 χλμ μήκους, 4 μ. πλάτους και 5 μ. ύψους. Παρόμοια τεχνολογία είχαν αναπτύξει το 3.000 π.χ και για την εξόρυξη και επεξεργασία μετάλλων, για την κατασκευή Μεγαλιθικών Έργων (Κολοσσόσπιτα) για την κατασκευή τριώροφων και τετραώροφων κτιρίων, γιγαντιαίων υπόγειων δεξαμενών, πινάκων με νερομπογιές, τύμβους, μονολιθικά φράγματα, Κυκλώπεια Τείχη, Τοξοειδείς Γέφυρες, Πλωτές Γέφυρες, λουτρά, υδραυλικές εγκαταστάσεις και τοιαύτες υγιεινής, καθώς και άριστο οδικό δίκτυο [HISTORICAL EVOLUTIONS G. Fertis, page 14-35]

H Πύλη των Λεόντων
Όπως το Γοργόνιο της Αθηνάς, έμβλημα της Μέδουσας Γοργόνας, φανερώνει την Ελληνική Μυθολογία, έτσι και τα γλυπτά των Λεόντων στην Πύλη των ανακτόρων των Μυκηνών είναι σήμα κατατεθέν της Μυκηναϊκής αρχιτεκτονικής. Αυτούς τους Λέοντες θα τους συναντήσουμε στις πύλες ανακτόρων Ανατολικών λαών. Τούτο φανερώνει ότι η τέχνη των λαών αυτών προέρχεται από παλαιούς μετανάστες εκ της περιοχής του Αιγαίου, πριν εγκατασταθούν στα βάθη της Μικράς Ασίας.

Εκπληκτικές Τεχνολογικές Αποκαλύψεις
Ο Προμηθεύς χρησιμοποιούσε ιπτάμενα οχήματα, τα οποία χρησιμοποιούντο και υπό των θυγατέρων του Ωκεανού σαν μέσα μεταφοράς. Το «Μάτι του Διός» δυνατόν να ήτο συσκευή για την επιθεώρηση εκ του μακρόθεν όλης της επικράτειας του. Το «κέρας» στο κεφάλι της Ιούς, το οποίον προξενούσε «λογική και την εμφάνιση» (μπορούσε να είναι κάποιο κράνος-δέκτης για τον αρχηγό των αποικιστών, ο οποίος ήτο ιερεύς, προκειμένου να κατευθύνει το ταξίδι τους από μία αόρατη δύναμη) Σύμφωνα με την Μυθολογία, ο Προμηθεύς παραβιάζοντας τις εντολές του Διός, για να σώση το ανθρώπινο γένος, ανελάμβανε τους θνητούς από την ζωώδη κατάσταση μέχρι ότου ανοίξουν τα μάτια, τα αυτιά και το μυαλό, διδάσκοντας τους τις τέχνες, αστρονομία, αριθμητική, γραμματική, γεωργία, ναυπηγική, ιατρική, θεολογία, βιολογία και μηχανική. Σ’ αυτό το στάδιο βρισκόμαστε σήμερα, στην εποχή της Γνώσης.



Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΡΕΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ
Στις 15 Αυγούστου εορτάζεται η Πολεμική Αρετή των Ελλήνων. O μήνας Αύγουστος είναι φορτισμένος με εφιαλτικά γεγονότα για τον Ελληνισμό, όπως λ.χ. η Μικρασιατική Καταστροφή, την Τραγωδία της Κύπρου και το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, με την νίκη των Εθνικών Δυνάμεων κατά της Κομμουνιστικής επιβουλής. Κατά την άποψή μας η προσφορότερη ημερομηνία εορτασμού της Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων είναι η 28η Σεπτεμβρίου, ημερομηνία της νικηφόρου ναυμαχίας της Σαλαμίνος κατά των Περσών το 480 π.Χ. Γιατί η ναυμαχία αυτή, μαζί με την Μάχη του Μαραθώνος, εξησφάλισαν την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Ελλάδος, αλλά και της Ευρώπης ολόκληρης, διότι εμπόδισαν την εξάπλωση του Ασιατικού δεσποτισμού.
Όταν ο Τουρκικός Αττίλας έχει στην κατοχή του την Βόρ. Κύπρο και απειλεί το Αιγαίο -με την ανοχή των μεγάλων δυνάμεων- εκείνο που διδάσκουν οι Περσικοί Πόλεμοι σε μας τους Έλληνες είναι να βασισθούμε και πάλιν στις δικές μας δυνάμεις και στην Πολεμική μας Αρετή προς απόκρουση του εισβολέα. Σκοπός λοιπόν του παρόντος δημοσιεύματος είναι να γνωρίσουμε την πολεμική αρετή των προγόνων μας, για να αντλήσουμε χρήσιμα διδάγματα εξ αυτής: Πόλεμος Πατήρ Πάντων.
Οι Έλληνες δεν έδωσαν μόνον τα πολιτιστικά πρότυπα στον Δυτικό Κόσμο, αλλά και την στάση τους για τον διαρκή αγώνα στην ζωή. Αυτό αναπαρίσταται στα αριστουργήματα των Γλυπτών του Παρθενώνα, τα οποία κατακρατούν παράνομα οι Βρεταννοί.
Το δημιούργημα των Ελλήνων, η «Πόλις» (Άστυ),δεν είχε ανάγκη μόνον της οικονομίας, της τέχνης, των γραμμάτων και των λοιπών θεσμών (όπως η Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Αθλητισμός, Θέατρον κλπ), αλλά πρώτιστα από Ασφάλεια και Άμυνα έναντι των εξωτερικών κινδύνων. Έπρεπε λοιπόν να προστατεύσουν με «νύχια και με δόντια» τα εδάφη των, τα οποία ανέκαθεν οι Έλληνες τα θεωρούν ιερά. Αναγκάσθηκαν λοιπόν να αναπτύξουν την Πολεμική των Αρετή, δεδομένου ότι ήσαν πάντοτε ολιγαριθμότεροι έναντι των βαρβάρων.

Η Προστασία της Πόλεως
Η «ατομική ιδιοκτησία» -εφεύρεση κι αυτή των Ελλήνων- επέβαλε την ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού συστήματος ασφάλειας για την προστασία της, έναντι των αντιπάλων πόλεων ή των βαρβαρικών ανατολικών φυλών, που επιβουλεύοντο τον πλούτο των πολιτών της. Η στρατηγική των Ελλήνων ήτο η «διατήρηση του Εδάφους», εν αντιθέσει προς τους βαρβάρους νομάδες -κατά το πλείστον- ιππείς, οι οποίοι έκαναν επιδρομές διαρπαγής και λεηλασίας του πλούτου των άλλων, του τύπου «χτύπα και φύγε».
Ο «ανθρώπινος αγών» είναι συνεχής και ακατάπαυστος για τους Έλληνες. Είναι μία ηρωική πάλη, κι αυτό αποτυπώνεται σε όλα τα έργα τέχνης, τα γραπτά, το δράμα και την ιστορία τους. Το ωραιότερο ποίημα όλων των εποχών, η «Ιλιάς», δεν είναι τίποτα άλλο από μία βίαιη σύγκρουση.

Η «Πόλις-Κράτος» έπρεπε να είναι αυτάρκης σε δύο πράγματα: α/ στην Γεωργία και β/ στην Άμυνα. Ήτοι στην Δημιουργία και στην Καταστροφή (των αντιπάλων). Δύο αντίθετες φαινομενικά δραστηριότητες, που εκδηλώνουν την Ανδρεία και την Δειλία. Η στάση τους για τον πόλεμο εκπηγάζει από την φιλοσοφική τους αντίληψη, ότι «το Σύμπαν κυριαρχείται από την αέναη πάλη των αντιθέτων δυνάμεων». «Πόλεμος Πατήρ Πάντων», λέγει ο Ηράκλειτος. Θεωρούσαν δε ότι: «όποιος σκοτωθεί στον πόλεμο, η ψυχή του είναι περισσότερο εξαγνισμένη από αυτόν που πεθαίνει στο κρεβάτι», λόγω της προσφοράς του στο βωμό της πατρίδος. Ο πόλεμος παίζει πρωτεύοντα ρόλο σε όλα τα έργα των Ελλήνων, αλλά και των Ρωμαίων, οι οποίοι υπήρξαν πνευματικά τους τέκνα. Ακόμη και τους θεούς στις ζωοφόρους τους παρουσιάζουν με στολή οπλίτου να μάχονται τους εχθρούς της «Πόλεως». Ήτο τιμή στον αρχαιοέλληνα να έχει υπηρετήσει σαν «οπλίτης πεζικού», κάτι που και σήμερον ισχύει. Γιατί το «ηρωικό» πεζικό είναι Ελληνική εφεύρεση (όπως και το ναυτικό).Διότι αυτό «καταλαμβάνει και διατηρεί το έδαφος». Δεν υπάρχει Έλλην ιστορικός, του οποίου το κύριο θέμα να μην είναι ο Πόλεμος. Στον τάφο του Αισχύλου δεν γράφουν για την «Τριλογία» της Ορέστειας, αλλά για την συμμετοχή του στην μάχη του Μαραθώνα. Ο Σωκράτης δεν επαίρεται για την σοφία του, αλλά για την συμμετοχή του στην άτυχη εκείνη εκστρατεία των Αθηναίων στην Αμφίπολη, όπου έλαβε μέρος σαν απλός «πεζικάριος», σε ηλικία 44 ετών. Ο Πόλεμος και η χρήση της γης είναι τα κύρια συστατικά των «Πολιτικών» του Αριστοτέλους και η «Πολιτεία» του Πλάτωνος. Και τούτο διότι πριν ο άνθρωπος αρχίσει να σκέπτεται, να μορφώνεται, να παράγει, εξ ενστίκτου γνώριζε πώς να τρέφεται και να πολεμά. Όλοι οι επώνυμοι Έλληνες από τα βάθη της προϊστορίας ως πρόσφατα γνώριζαν απαραιτήτως και τις δύο εργασίες, δηλαδή πως να
καλλιεργούν την γη και πως να πολεμούν.
[Βέβαια τώρα τελευταία τα πράγματα έχουν αλλάξει και πρώτοι οι επώνυμοι κάνουν το παν για να αποφύγουν την στράτευση των παιδιών τους]
Κι αν γλίτωσε ο πολιτισμός μας ως σήμερα, τούτο οφείλεται στην πολεμική μας αρετή, γεγονός που υμνούν όλοι οι λυρικοί ποιητές, όπως λ.χ ο Αρχίλοχος, Τυρταίος, Καλλίνος, Αλκαίος, Σόλων, Σαπφώ και πρόσφατα η Βέμπο. Διακεκριμένοι άνδρες της αρχαιότητος, όπως λ.χ ο Θουκυδίδης και Δημοσθένης υπηρέτησαν, είτε στο Αθηναϊκό Πεζικό ή στο ένδοξο Ναυτικό, στις τριήρεις σαν κωπηλάτες. Ο θετός πατέρας του Πλάτωνος, ο ξακουστός Κυνέγειρος –αδελφός του Αισχύλου -και ο γιος του Περικλή και πολλοί άλλοι επώνυμοι τραυματίσθηκαν ή φονεύθηκαν στα πεδία των μαχών ή πνίγηκαν στις θάλασσες υπέρ πατρίδος. [Ο Κυνέγειρος λέγεται ότι έπιασε ένα Περσικό πλοίο στην ακτή του Μαραθώνα για να το εμποδίσει να φύγει. Όταν οι Πέρσες του έκοψαν το χέρι συνέχισε με το άλλο. Όταν του έκοψαν και το δεύτερο, το έπιασε με τα δόντια, ώσπου τελικά του έκοψαν και το κεφάλι].

Ο Άνθρωπος υπεράνω των Αριθμών
Η Ελληνική «Πόλις» είναι συνυφασμένη με την καθιέρωση της μάχης του πεζικού. Εξ ανάγκης εμείς οι Έλληνες αναπτύξαμε την «ποιότητα» και τον «ελιγμό»,έναντι της αριθμητικής και υλικής ποσότητος των βαρβάρων, που ποτέ δεν μπορέσαμε να αντισταθμίσουμε. Ο πόλεμος ήτο τόσο σφιχτά ενσωματωμένος στην κοινωνική και πολιτιστική δομή των Ελλήνων, ώστε τελικά οι ενήλικοι της πόλεως θεωρούσαν τους εαυτούς των σαν «άοπλους οπλίτες» και οι οπλίτες σαν «ένστολους πολίτες».Ο ίδιος ο λαός, που καλλιεργούσε τα χωράφια του, σε περίπτωση κινδύνου ενσυνείδητα και εθελοντικά έτρεχε με τον οπλισμό του να αμυνθεί υπέρ του πατρώου εδάφους. Επομένως, ο Έλλην δεν είχε μέσα του το μισθοφορικό πνεύμα των ανατολικών στρατών, που εμάχοντο για το μισθό και τον βασιλέα και απέβλεπαν στην λεία και την διαρπαγή των λαφύρων.

Τακτική και Στρατηγική του Πολέμου
Για την εκπλήρωση της αποστολής τους οι Έλληνες είχαν ανάγκη ισχυρής θωράκισης προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους ελαφρά εξοπλισμένους, αλλά λίαν ευέλικτους ιππείς της Ανατολής. Προς αντιμετώπιση των δε εφεύρον το Δόρυ και την Ασπίδα. Το δόρυ ήτο φοβερό για την εποχήν του «επιθετικό Όπλο» και η ασπίδα «αμυντικό». Είχαν επίσης αναπτύξει από την Μυκηναϊκή εποχή το χάλκινο κράνος, τον θώρακα και τις κνημίδες, μία πανοπλία βάρους 30-35 χλγ. Όμως το στράτευμα
χωρίς την κατάλληλη οργάνωση και συγκρότηση και χωρίς την εκτέλεση πολύπλοκων ελιγμών στο έδαφος, είτε για αμυντικούς είτε για επιθετικούς σκοπούς, δεν θα μπορούσε να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Γι’ αυτό εφεύρον την Τακτική της Μάχης, δηλαδή την κατανομή του στρατεύματος σε Εμπροσθοφυλακή, Κύριο Σώμα, Οπισθοφυλακή, Πλαγιοφυλακές. Οργάνωσαν επίσης το σύστημα Συλλογής Πληροφοριών, πίσω από τις εχθρικές γραμμές, καθώς και ένα πλούσιο Δίκτυο Λογιστικής και Διοικητικής Μέριμνας.
Οι Έλληνες από νωρίς αντελήφθησαν τα ζητήματα του Πολέμου, που ανάγονται στην σφαίρα της Στρατηγικής. Ό,τι δηλαδή ο πόλεμος δεν ήτο αυτοσκοπός, ούτε μία ληστρική επιχείρηση, αλλά ο δυναμικός βραχίων της πολιτικής, προκειμένου να εκπληρώσει τους ευρύτερους στρατηγικούς στόχους της Πολιτείας. Όταν οι Πέρσες εισέβαλαν στην Ελλάδα είχαν ήδη ωριμάσει οι σύγχρονες «Αρχές του Πολέμου»,που μένουν έκτοτε σχεδόν αναλλοίωτες. Το Ελληνικό περί του πολέμου δόγμα
υιοθέτησαν αργότερον και οι Ρωμαίοι, και μέσω αυτών έφθασε στην Δύση. [Ο όρος «δυτικός» εδώ δεν υποδηλοί γεωγραφικό προσδιορισμό, αλλά αυτόν που ασπάζεται την δυτική κουλτούρα].
Ο Ελληνικός στρατός ήτο απηλλαγμένος από τον γραφειοκρατικό έλεγχο, την θεοκρατία και τον δεσποτισμό των αυτοκρατορικών στρατών της Ανατολής, που τους καθιστούσε βαρείς, δυσκίνητους και αναποτελεσματικούς.
Η «Δυτική Εθνοφρουρά» έχει την βάση της στην «πάνδημη άμυνα» των Ελλήνων, που δεν εφοβούντο να δώσουν όπλα στους πολίτες για την άμυνα της πόλεως και του πατρίου εδάφους.

Οι Ηθικές Δυνάμεις στον Πόλεμο
Η κυριώτερη όμως εφεύρεση των Ελλήνων ήτο η ανακάλυψη της σημασίας του Ηθικού στην έκβαση της μάχης. Κι αυτό γιατί είχαν να κάνουν με ελεύθερους πολίτες που κατετάσσοντο εθελουσίως, όντες αποφασισμένοι να θυσιάσουν ακόμη και αυτήν την ζωή των υπέρ της ελευθερίας της πόλεως και της πατρώας γης. «Καλύτερα μία αγέλη προβάτων να διοικείται από λέοντα, παρά αγέλη λεόντων από πρόβατον», πίστευον. Γι’ αυτό εξέλεγον δια ψήφου ή δια βοής τον καλύτερον ηγέτη, προκειμένου να τους οδηγήσει στον πόλεμο.

Κανόνες Διεξαγωγής του Πολέμου
Ο Πόλεμος για τους Έλληνες ήτο ένα είδος «εθνικής παιδιάς» (σπορ) και εχαίροντο για τις νίκες των, όπως ακριβώς χαίρονται οι σύγχρονες κοινωνίες για τις αθλητικές τους νίκες. Οι πόλεμοι για τους Έλληνες ήσαν ταχείς και δεν είχαν μέσα τους το πνεύμα της σαδιστικής μανίας για την πλήρη εκμηδένιση του αντιπάλου και του φυσικού του περιβάλλοντος. Το ιπποτικό τούτο πνεύμα, της ένοπλης αντιπαράθεσης μεταξύ των Ελληνικών Πόλεων επέβαλε από αρκετά ενωρίς, την θέσπιση «Κανόνων Διεξαγωγής του Πολέμου». Έτσι, τα δυσμενή εκ τούτου αποτελέσματα και η φονικότης του να μειώνονται στο ελάχιστον, όπως παρουσιάζεται στην «Ιλιάδα» και «Αντιγόνη».
Οι «κανόνες του πολέμου» σφυρηλατήθηκαν μέσα από το δημοκρατικό τους πολίτευμα και την συνεργασία των Ελληνίδων Πόλεων εντός των Αμφικτιονικών Συνεδρίων και των Αθλητικών Αγώνων, όπου συζητούντο τα κοινά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένου του πολέμου και της ειρήνης [Εξαίρεση αποτελεί ο καταστρεπτικός, μέχρις εξαντλήσεως, τριακονταετής Πελοποννησιακός Πόλεμος μεταξύ Αθηνών και Σπάρτης, ο οποίος υπήρξε η αιτία παρακμής της Ελλάδος και υποδουλώσεως της στους Ρωμαίους].

Εκεχειρία
Αποτέλεσμα αυτών των συζητήσεων ήτο η καθιέρωση της «Εκεχειρίας», κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς κι άλλων οικολογικών και ανθρωπιστικών μέτρων μεταξύ των εμπολέμων. Τα σπέρματα αυτά έχουν εμβολιασθεί στην Δυτική κουλτούρα, με αποτέλεσμα να προωθείται στις μέρες μας ένα έντονο ανθρωπιστικό και φιλειρηνικό πνεύμα, παράλληλα με τους καταστρεπτικούς εξοπλισμούς, χωρίς ωστόσο τούτο να είναι πνεύμα ηττοπάθειας και απεμπόλησης των ιδανικών.

Οι «Αρχές Πολέμου» των Ελλήνων.
Οι Έλληνες ανέπτυξαν τον δικό τους «τρόπο πολέμου» που διέφερε εκείνου των βαρβάρων. Αυτός βασίσθηκε στα εξής:
1/ Προηγμένη Τεχνολογία.
Διατηρούσαν ανέκαθεν υπέρτερη τεχνολογία στον εξοπλισμό τους έναντι των βαρβάρων. Το Δόρυ και η Φάλαγξ για την εποχή τους ήσαν φοβερά όπλα και καθιστούσαν τα στίφη των αντιπάλων ουσιαστικά απροστάτευτα. Ας θυμηθούμε το «Υγρόν Πυρ» [Ήτο εφεύρεση του Βυζαντινού Καλλίνικου, η σύσταση του οποίου παραμένει μυστική ως σήμερον], ή τα «Ηλιακά Κάτοπτρα» του Αρχιμήδους. Επίσης λέγεται ότι οι Έλληνες εφύλαττον στα ιερά των «Μυστικά Όπλα», η αποκάλυψη των οποίων απηγορεύετο ρητώς, όπως ακριβώς και τα «Ελευσίνια ή Καβείρια Μυστήρια».Τέτοιες αναφορές έχουμε αρκετές, όπως λ.χ το παράξενο «νέφος-ιαχές» στο Θριάσιο Πεδίον κατά την ναυμαχία της Σαλαμίνος, τους «κεραυνούς» και την καταστροφή των Περσών στο Μαντείο των Δελφών, το «ιερόν άροτρον» στον Μαραθώνα κλπ. [Πρέπει να σημάνει πνευματική κινητοποίηση των απανταχού Ελλήνων και φιλελλήνων επιστημόνων για να φτιάξουμε και πάλι ανώτερα τεχνολογικά όπλα έναντι των αντιπάλων μας. Η σημερινή τεχνολογική μας υστέρηση έναντι των Τούρκων εισβολέων στην Κύπρο και Αιγαίο είναι επικίνδυνη και πρέπει να ανατραπή, διότι μας απειλεί με συρρίκνωση].
2/ Ανώτερη Πειθαρχία.
Αυτή επετυγχάνετο με την άρτια εκπαίδευση και την ανάθεση της διοίκησης στους ίδιους τους στρατευμένους πολίτες. Η εκπαίδευση των Ελλήνων ήτο τόσο σκληρή ώστε οι ασκήσεις εθεωρούντο «αναίμακτες μάχες», ενώ οι πραγματικές μάχες «αιματηρές ασκήσεις». Η πειθαρχία είχε την βάση της στην συνταγματική συγκρότηση και την ανάγκη για την εφαρμογή των Νόμων της Πολιτείας, καθόσον οι στρατιωτικοί κατόπτριζαν την κυβέρνηση και τανάπαλιν, σε μία πολιτεία όπου πολίτης και στρατιώτης ήσαν αρχικά ένα και το αυτό. Η στρατοκρατία ήτο ξένη προς τους Έλληνες και προσιδίαζε προς την αυταρχική και δεσποτική αντίληψη της Ανατολής.
3/ Εφευρετικότης.
Επειδή οι Έλληνες ήσαν πιο μορφωμένοι έναντι των αντιπάλων τους, και ανεξάρτητοι από δεσποτικές και θρησκευτικές δεσμεύσεις, ενεργούσαν κατά τρόπον πολυμήχανον για την εκπλήρωση της αποστολής των. Δεν εφοβούντο τον βασιλιά ή τον θρησκευτικό νόμο, αλλά τους Νόμους της Πόλεως, που εκείνοι είχαν θεσπίσει. Για να θυμίσουμε αυτό που είπαν στον Ξέρξη πριν από την Μάχη των Θερμοπυλών: «Βασιλιά μου αυτοί τους Νόμους της Σπάρτης φοβούνται, παρά εσένα».
4/ Εγρήγορση των Πολιτών (Πάνδημη Άμυνα)
Τούτο επιτυγχάνετο με την οργάνωση της Εθνοφρουράς, ήτοι των «στρατευμένων πολιτών» και της συμμετοχής τους στην λήψη των στρατιωτικών αποφάσεων. Οι Έλληνες είχαν από τότε πλήρη συνείδηση ότι ήσαν το «Σύνορο της Ευρώπης» με την Ασία. Μεταξύ δύο διαφορετικών κόσμων: ήτοι του κόσμου της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Επιστήμης, της Ανεξιθρησκίας, της Επιστήμης, της Προόδου και του Πνευματικού Φωτός από την μία μεριά και του κόσμου της Δουλείας, της Θεοκρατίας, του Δογματισμού, της Οπισθοδρόμησης και του πνευματικού του Σκότους από την άλλη. Στους Έλληνες όλοι οι πολίτες -και όχι μία μικρή τάξη αυλικών- ήσαν υπεύθυνοι για την άμυνα της πατρίδος. Κι αυτοί ήσαν όλοι οι πολίτες της «Πόλεως», που είχαν δικαίωμα ψήφου και συμμετοχής στην εκλογή της διοικήσεως του στρατεύματος. Σημειωτέον ότι οι στρατηγοί εκλέγοντο δια βοής από τον Δήμο και λογοδοτούσαν σ’ αυτόν. Φυσικά στους Έλληνες ίσχυε η απόλυτη Αξιοκρατία στην εκλογή των Στρατηγών και Ναυάρχων. Ο Περικλής υπενθύμιζε στους Αθηναίους ότι «ακόμη και ο πιο επιτυχημένος στην ιδιωτική του ζωή πολίτης, αν δεν ενδιαφερθεί για την πόλη και την αφήσει να καταστραφή, θα χάσει κι αυτός τα πάντα». Σε αντίθεση με τους Έλληνες, οι στρατοί της Ανατολής είχαν στα μετόπισθεν ραβδούχους για τους βραδυπορούντες.
5/ Ο Κεραυνοβόλος Πόλεμος
Επιζητείτο η εκλογή του «κέντρου βάρους» του εχθρού, η εξουδετέρωση του οποίου θα επιφέρει την ταχεία και αποφασιστική του ήττα. Τα στρατιωτικά δόγματα αντικατοπτρίζουν την επικρατούσα κουλτούρα ενός λαού. Η «Ελληνική Φάλαγξ» (λοξή φάλαγξ) ήτο ο πρώτος στον κόσμο στρατιωτικός σχηματισμός, ο οποίος μπορούσε να διασπάσει τα αναρίθμητα στίφη πεζών και ιππέων του αντιπάλου. Η μάχη του Μαραθώνα και των Πλατεών, αλλά και η ναυμαχία της Σαλαμίνος είναι οι πρώτες συγκρούσεις της ιστορίας, όπου κυριάρχησε ο Ελιγμός και η οργανωμένη μάχη, εν αντιθέσει με τις προγενέστερες συγκρούσεις, όπου η μάχη εκρίνετο από την ανδρεία των ηγητόρων (Τρωικός Πόλεμος) Στον Μαραθώνα «μια καταστρεπτική μανία είχε καταλάβει τους Έλληνες», γράφουν οι Πέρσες που επέζησαν.[Την ίδια που ασφαλώς θα δοκιμάσουν οι Τούρκοι αν διαπράξουν το σφάλμα και επιτεθούν]. Οι Έλληνες ήθελαν ταχείες νίκες προκειμένου να γυρίσουν γρήγορα στα σπίτια των, κάτι που συνηθίζουν και οι Δυτικοί σήμερον. Ο Κινέζος θεωρητικός του πολέμου, Σεν-Τσου του 5 ου π.Χ. αιώνος, σμίγει θεοκρατικές αντιλήψεις με τον πόλεμο, εν αντιθέσει με την ορθολογική και τεχνοκρατική αντίληψη των Ελλήνων. Και κατά ένα παράδοξο τρόπο η ελεύθερη συνείδηση ενεργοποίησε στο έπακρο τους πολίτες. Το Δημοκρατικό δε Πολίτευμα των Αθηνών υπήρξε το «μυστικό όπλο» της νίκης των Ελλήνων επί των Περσών, όπως συμβαίνει και σήμερον στη Δύση.
6/ Η Κυριαρχία του Εδάφους
Μόνον η ισχύς και το θάρρος των οπλιτών μπορεί να κατακτήσει και να διατηρήσει το έδαφος έναντι των ιππέων και των νομάδων. Οι Έλληνες εμάχοντο πάντοτε επί πατρίου εδάφους -«υπέρ βωμών και εστιών»- κι αυτό ήτο το μεγαλύτερο των πλεονέκτημα.
7/ Οικονομία του Πολέμου.
Τελικά ο πόλεμος καταντά μία οικονομική επιχείρηση και τον κερδίζει εκείνος που μπορεί να αντλεί τους αναγκαίους πόρους για την συντήρηση του στρατού και τον εξοπλισμό του σε υλικό. Τούτο αντελήφθησαν πρώτοι οι Έλληνες -και ιδιαίτερα οι Αθηναίοι- οι οποίοι ωργάνωσαν το «Ταμείο της Δήλου». Η αρχή των ήτο να αυξάνουν τα κρατικά έσοδα στην Ελλάδα και να αποκτούν κεφάλαια εκ του εξωτερικού, όπως κάνουν σήμερα οι Αμερικανοί. Οι Έλληνες διέθεταν ένα από τα θαυμαστότερα συστήματα διοικητικής μερίμνης στον κόσμο και είναι οι πρώτοι που εισήγαγον το ελεύθερο εμπόριο στην συντήρηση του στρατεύματος. Κατά τις εκστρατείες το στράτευμα συνόδευαν κινητοί έμποροι, που το τροφοδοτούσαν με πάσης φύσεως υλικά και εφόδια, τα οποία αντλούσαν επιτοπίως. Επειδή δε συμμετείχαν όλοι οι πολίτες στον πόλεμο, έθεταν όλα τους τα υπάρχοντα στην διάθεση του στρατού, εν αντιθέσει προς τα Ανατολικά καθεστώτα όπου τα πάντα ανήκαν στον βασιλέα και τους περί αυτόν αξιωματούχους. Αυτή όμως η «εμπορευματοποίηση» του πολέμου, που πέρασε στην Δύση, γιγάντωσε το Στρατιωτικο-Βιομηχανικό Σύμπλεγμα της εποχής μας.
8/ Ηθική Καταδίκη της Στρατοκρατίας.
Παντού στην Ελληνική λογοτεχνία, τέχνη και πολιτική συναντάς ομάδες πιέσεως, οι οποίες αμφισβητούν τον πόλεμο και ζητούν την δικαιολόγηση και ορθολογιστική εξήγηση του. Γι’ αυτό συχνά εδιώχθησαν οι αρχηγοί των Ελλήνων για άφρονα χρησιμοποίηση των δυνάμεων τους. Επειδή οι Έλληνες περισσότερον παντός άλλου δοκίμασαν τα δεινά του πολέμου, από νωρίς ανέπτυξαν μία κουλτούρα αμφισβήτησης του. Όχι όμως και της ανάγκης προστασίας της πόλεως τους. «Στον πόλεμο οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους, ενώ το αντίθετο συμβαίνει στην ειρήνη», λέγει ο Ηρόδοτος. «Ο πόλεμος είναι η τροφή του Άρη» κατά τον Αισχύλο, και κατά τον Σοφοκλή «η πηγή των δεινών». Όμως από την άλλη μεριά ο Έκτωρ επιτιμά τον Πολυδάμαντα στην «Ιλιάδα», λέγοντας του: «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί Πάτρης». Ο Αριστοφάνης στις κωμωδίες του λέγει: «Ότι οι πολεμοκάπηλοι και οι μεγαλομανείς είναι εκείνοι που κερδοσκοπούν από τον πόλεμο». Η στροφή αυτή κατά του πολέμου ήτο το αποτέλεσμα της γενικής καταστροφής που υπέστησαν εκ του μακρού και εξαντλητικού Πελοποννησιακού Πολέμου. Γι’ αυτό και οι δυτικοί κάνουν «κεραυνοβόλους», και όχι μακρούς πολέμους. Σήμερα οι Έλληνες βρισκόμαστε και πάλιν ενώπιον των ίδιων τραγικών διλημμάτων. Από την μία μεριά τα Όπλα Μαζικής Καταστροφής, η Οικολογική Κατάρρευση (φαινόμενον Θερμοκηπίου, Τρύπα Όζοντος), η εξάντληση των Φυσικών Πόρων, και τα φοβερά προβλήματα (Ναρκωτικά, Ανεργία, Ανισοκατανομή Εισοδήματος κ.α) καθώς και η ανάγκη για την σύγκλιση μας με τις λοιπές Ευρωπαϊκές χώρες. Και από την άλλη η ανάγκη για ενίσχυση της αμύνης του Ελληνισμού, λόγω της Τουρκικής επιθετικότητας και επεκτατικότητος, συγκροτούν τα τραγικά διλήμματα της φυλής μας. Την λύση θα αντλήσουμε και πάλιν από το αθάνατο Ελληνικό παράδειγμα, και όχι από τα ανόητα, ξενόφερτα και συχνά καταστρεπτικά ιδεολογήματα. Η επιστήμη και τεχνολογία είναι Ελληνική κληρονομιά. Αυτές μαζί με την Ενότητα, Φρόνηση και το αγωνιστικό μας πνεύμα θα δώσουν για μία ακόμη φορά την απάντηση στις πιο πάνω τραγικές αντιφάσεις. Σχετικά: α/ «WHO KILLED HOMER», Victor Davis Hanson, John Heath. β/ Ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός, Αντρέ Μπονάρ, Εκδ. Θεμέλιο



ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΡΚΑΔΕΣ
Μπορεί να υμνούμε τους «προπάτορές» μας της Βίβλου στις εκκλησίες, αλλά αυτό δεν έχει καμμιά σχέση με την ιστορική αλήθεια. Προπάτοράς μας δεν είναι ο Αβραάμ, αλλά ο Πελασγός, ο υιός του Διός και της Νιόβης, κατ’ άλλους δε του Αρέστορος. Επομένως, ο Πελασγός ήτο υιός του Θεού. Κι εμείς γιοι του ίδιου Θεού.
Ο Πελασγός σύμφωνα με την Μυθολογία ήτο ο πρώτος άνθρωπος της προϊστορίας και συνάμα βασιλεύς των Αρκάδων-Πελασγών. υιός του ήτο ο Λυκάων, ο οποίος απέκτησε τρία αγόρια και μια πανέμορφη κόρη, την Καλλιστώ. Ο Λυκάων έχτισε την πρώτη πόλη στον κόσμο -την Λυκόσουρα- στο όρος Λύκαιον. Εκεί στην θέση «Κρητέα» γεννήθηκε ο Ζευς, και όχι στην Κρήτη όπως κακώς νομίζεται. Τον Λυκάωνα διεδέχθη ο Νίκτιμος και αυτόν ο Αρκάς. Οι Θεοί λοιπόν της Ελλάδος είναι Αρκάδες, αφού Αρκάς-Πελασγός ήτο και ο ίδιος ο Ζευς. Αλλά και για όσους μελετούν την ιστορία στο τέλος καταλήγουν ότι είναι Αρκάδες. Και φυσικά είναι τιμή μεγάλη να είσαι Αρκάς, διότι αυτό σημαίνει ότι οι πολύ μακρυνοί πρόγονοι σου ήταν οι πρώτοι πολίτες σ’ όλο τον κόσμο που ανέπτυξαν τον πρώτο Πολιτισμό. Η Αρκαδία λοιπόν είναι η πολιτιστική κοιτίδα ολόκληρης της ανθρωπότητος. Αλλά και σήμερα ο δυναμισμός των Αρκάδων έχει αναγνωρισθή ακόμη και στην Αμερική όπου η Παναρκαδική Συνομοσπονδία επηρεάζει σοβαρά την οικονομική, πολιτική και πνευματική ζωή των ΗΠΑ. Στην παρέμβαση μου δεν θα σας μιλήσω για την Αρκαδία, αλλά για την «Αρκαδιά». Ίσως αναρωτηθήτε ποια είναι αυτή η Αρκαδιά; Όχι δεν πρόκειται για υποκλοπή της ένδοξης Αρκαδικής ιστορίας. Είναι η παραφυάδα της στην γειτονική επαρχία Τριφυλίας. Πριν από όλα είναι το όνομα του συλλόγου μας, δηλαδή του Συλλόγου των Τριφυλίων που φέρει με ιδιαίτερη τιμή την ονομασία «Αρκαδιά», κι όχι Κυπαρισσία, που είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας μας. Η Κυπαρισσία ονομαζόταν επί δέκα τουλάχιστον αιώνες «Αρκαδιά». Και ο Κυπαρισσιακός Κόλπος σε παλιούς χάρτες φέρεται σαν «Αρκαδικός Κόλπος». Γιατί αυτό το μπλέξιμο της Τριφυλίας με την Αρκαδία; Θα αναφερθώ στο βιβλίο του εκλεκτού λογοτέχνη Διονύση Πιτταρά, με τίτλο «ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΡΕΙΝΑ ΒΟΥΝΑ» (Η ΑΡΚΑΔΙΚΗ ΓΗ):
Η Κυπαρισσία, ακόμη κι όταν ήμουν παιδί, εκαλείτο από το λαό Αρκαδιά. Που πας; σε ρωτούσαν. Τους απαντούσες στην Αρκαδιά και όχι στην Κυπαρισσία. Κι αυτό το όνομα το γνώρισαν τα λεφούσια των κατακτητών, Ενετοί, Φράγκοι, Βυζαντινοί και Τούρκοι. Είναι πασίγνωστο το Κάστρο της Αρκαδιάς, αλλά και το δημοτικό τραγούδι που λέει: «Στης Αρκαδιάς τον πλάτανο, Ελένη μωρ’ Ελένη / στης Αρκαδιάς τον πλάτανο βγαίνει ο κατής και κρένει / όποιος φιλήση Τούρκισσα φιλεί το κεραμίδι / κι όποιος φιλήση τη Ρωμιά φιλεί το καριοφίλι». (Τούτο σημαίνει ότι όποιος προσκυνήση ζη καλά, ενώ ο άλλος ο ελεύθερος γίνεται αρματολός και κλέφτης) Αυτό ισχύει και σήμερον. Όπως και η Αρκαδία σμίγει με το λυκαυγές της Ελληνικής Προϊστορίας, έτσι και η Αρκαδιά χάνεται βαθιά στους Πελασγικούς χρόνους, στο βασίλειο του Νέστορος και Πηλέως. Όλοι πιστεύω θα έχετε ακούσει για το λόφο της Περιστεριάς, λίγο έξω από την Κυπαρισσία, όπου βρέθηκε ο μεγαλύτερος πρωτομυκηναϊκός θολωτός τάφος και ένας πραγματικός προϊστορικός θησαυρός από τον αείμνηστο Μαρινάτο. Σύμφωνα με την παράδοση, που ακόμη συνεχίζεται, οι Αρκάδες λόγω του άγονου του εδάφους των, αλλά και της ορέξεως του ειδέναι, μετηνάστευαν σε μακρυνές πατρίδες. Όμως αυτοί που έμεναν στην πατρίδα των -είτε ήσαν ποιμένες, είτε τεχνίτες- έπαιρναν τον δρόμο προς τις ακτές του Ιονίου πελάγους και έφθαναν στον πλούσιο κάμπο της (Τριφυλίας) Αρκαδιάς. Από τα πανάρχαια λοιπόν χρόνια είναι γνωστή και οικεία στους ορεσίβιους Αρκάδες η Αρκαδιά. Ένας τόπος χαρούμενος, εύφορος, φιλόξενος. Εκεί ξεχειμώνιαζαν με τα κοπάδια των, ενώ οι πετράδες -κυρίως Λαγκαδιανοί- έφτιαχναν θαυμαστά σπίτια, γιοφύρια, μάνδρες, φρούρια, λαξεύοντας την πέτρα με την απαράμιλλη τέχνη των. Αλλά και το πρώτο όνομα της Αρκαδίας ήτο Πελασγία, που φέρει τις ρίζες «Λα=Πέτρα» και «Γία=Γαία», δηλαδή «Γη της Πέτρας», βραχώδης χώρα όπως θα λέγαμε σήμερα. Είναι και τούτο μια τρανή απόδειξη ότι οι Πελασγοί ήσαν γηγενείς κάτοικοι της Πελασγίας (μετέπειτα Αρκαδίας) και όχι Ινδοευρωπαίοι, όπως τους θέλουν οι μισέλληνες ντόπιοι και ξένοι παραχαράκτες της Ιστορίας και Προϊστορίας. Αλλά μήπως και η Πέλλα, η πατρίδα του Έλληνα βασιλιά Αλέξανδρου δεν παράγεται από την λέξη Πέλασγία;
Οι Αρκάδες αυτοί που έρχονταν στην Αρκαδιά, άλλοι μεν επέστρεφαν στην πατρίδα, ενώ άλλοι έμεναν μόνιμα στην Αρκαδιά (Τριφυλία), που εκτεινόταν από τον Καγιάφα μέχρι την Χώρα. Την Αρκαδιά εποίκισαν Αρκάδες Καρυτινοί, Γορτύνιοι, Μεγαλοπολίτες, Κυνουριώτες, και Αντριτσάνοι. Όλοι τους ήσαν ένας δικός τους κόσμος, δεν τους ξεχώριζες τους μεν από τους δε. Tόσο στενούς δεσμούς αίματος και φιλίας είχαν αναπτύξει οι Αρκάδες της Αρκαδίας προς τους κατοίκους της Αρκαδιάς, ώστε κατά τους Μεσσηνιακούς πολέμους πάντα πήραν το μέρος των Μεσσηνίων ενάντια στους Σπαρτιάτες. Ναι ήταν ωραίοι άνθρωποι οι Αρκάδες, όχι μόνον κατά το σώμα και το κάλλος, αλλά και κατά το πνεύμα και το φρόνημα, γράφει ο Διονύσης Πιτταράς. Προ παντός όμως ήσαν προοδευτικοί, καθαρά μυαλά.
To «Κάστρο της Αρκαδιάς» -ένα κάστρο γιγάντων- και η πάνω πόλη με τα πέτρινα σπίτια, τα καλντερίμια, οι εκκλησιές και οι βρύσες της είναι έργα Αρκάδων μαστόρων. Οι Αρκάδες στην Κυπαρισσία άφησαν ένα πέρασμα φωτεινό. Το βλέπεις στα έργα των. Αυτήν την πολιτεία την πετρόχτιστη, των μετά από τους Τούρκους Αρκαδινών, αυτήν την πολιτεία του θρύλου και της ιστορίας, την είχαν χτίσει Λαγκαδιανοί, άνθρωποι φιλότιμοι, δυνατοί, που την χαίρονταν σα δική τους πόλη, που την έβλεπαν σα δική τους πατρίδα, πατρίδα Αρκάδων. Στην Κυπαρισσία ζουν ακόμη και σήμερα αρκετές οικογένειες Αρκάδων, όπως λ.χ οι Σωτηρόπουλοι, Σινόπουλοι, Ράλληδες κι άλλοι πολλοί που έχουν πλήρως αφομοιωθή και δεν ξεχωρίζουν σε τίποτα από τους ντόπιους, παρά μόνον ότι ήσαν και είναι οι κοινωνικότεροι πολίτες της Αρκαδιάς. Ίσως να το ’χουν στο αίμα των, όπως έλεγε ο λαός. Στο DNA.Αλλά προσοχή μη μας κατηγορήσουν για «ρατσιστές».
Να σημειωθή ότι τους ντόπιους Κυπαρίσσιους του κάμπου και τους προσκυνημένους τους λέγανε «Τουρκάκια». Γιατί ήσαν αυτοί που συμβιβάσθηκαν με τους Τούρκους κατακτητές και αναμίχθηκαν μαζί τους. Όχι όμως και οι Αρκάδες έποικοι και οι κάτοικοι της ορεινής Τριφυλίας. Αν ψάξετε θα βρήτε Αρκάδες ακόμη και στην Κωνσταντινούπολη. Γιατί το 1459 που μπήκε στην Αρκαδιά ο Μωάμεθ Β, αφού την ελεηλάτησε, μετέφερε τον πληθυσμό της μαζί και της γύρω περιοχής, κάπου 10.000 ψυχές, στην ρημαγμένη βασιλεύουσα. Τότε ήτο που ήρθαν νέοι έποικοι στην Αρκαδιά, Έλληνες, Αρβανίτες (Βορειοηπειρώτες), γύφτοι κλπ. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι οι Έλληνες υιοθετηθήκαμε δια της βίας από ξένη κακιά μητριά. Και χάσαμε τους πραγματικούς μας προγόνους. Χάσαμε τις ρίζες μας και συνεχώς ψαχνόμαστε. Έχουμε πάθει σύγχυση. Δεν έχουμε ταυτότητα. Είμαστε Έλληνες ή ανήκουμε στον «περιούσιο λαό»; Είμαστε γηγενείς ή Ινδοευρωπαίοι; Είναι η Μακεδονία Ελληνική ή δεν είναι; Είναι τα γράμματα μας Ελληνικά ή Φοινικικά, όπως μας λένε; Είναι η γλώσσα μας διαχρονική ή η μαλλιαρή της συμφοράς; Αλλά το μεγαλύτερο και πρωταρχικό ψέμμα είναι η Βίβλος και οι θεοί της, που μας τους φυτέψανε τότε δια της βίας. Δυστυχώς, ούτε εμείς ούτε η πολιτεία δεν φροντίζει να προβάλη τα δικά μας πράγματα. Όλοι ξέρουμε τον Μωυσή, τον Αβραάμ, τον Μέγα Θεοδόσιο, τον Αϊνστάιν, την Μαντόνα, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν τον Ορφέα, τον Πυθαγόρα, τον Δημόκριτο τον Φειδία, ακόμη και τον Κολοκοτρώνη. Τι να περιμένη κανείς από ένα λαό που ο ίδιος αφορίζει τον εαυτόν του κάθε Κυριακή με τα αποσπάσματα των προφητών και η Εκκλησία μας δεν λέει να τα ξεκαθαρίση. Όμως ο ΠΑΝ-θεός μας ζη. Ζη μέσα μας, στην Γλώσσα μας και στο Ελληνικό Πνεύμα. Ο κόσμος επανελληνίζεται. Μακάριοι λοιπόν αυτοί που πήραν το μήνυμα. Και οι Αρκάδες, όπως και οι Έλληνες της Διασποράς, το πήραν πρώτοι. Γιατί έχουν μέσα τους τον Έλληνα Θεό. Από το ασυνείδητο της καταναλωτικής μας αγέλης πέρασαν στην Αυτογνωσία και την Συνειδητότητα. Από τον «μαζάνθρωπο» στο Απολλώνιο «Γνώθι σαυτόν». Ναι, είμαστε όλοι μας Αρκάδες.



Ποιοί ήταν οι Ετρούσκοι;

Οι Ετρούσκοι είχαν φθάσει στην Ιταλία από την Ανατολή, δηλαδή από τον Ελλαδικό χώρο. Όπως γράφει ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς στον Α τόμο των ιστοριών του: «Οι Ετρούσκοι είναι πανάρχαια Ελληνική φυλή, η οποία ξεκίνησε από τον χώρο του Αιγαίου. Αυτή ενώθηκε με Λύκιους και άλλους Πελασγούς από την Αττική και μέσω της Ηπείρου -όπου ίδρυσαν το Μαντείο της Δωδώνης- διεπεραιώθηκαν στις ακτές της απέναντι Ιταλίας, περί τον σημερινόν Αγκώνα, όπου και εγκατεστάθησαν. Αρχικώς ωνομάσθηκαν Οίνωτρες, Πευκέσται, Λέλεγες κλπ. Ακολούθως, μερικοί από αυτούς έφθασαν έως τις ακτές του Τυρρηνικού πελάγους, ενώ αργότερον άλλοι επέστρεψαν για διαφόρους λόγους στην Ελλάδα. Μετά την επιστροφήν των ονομάσθηκαν από τους εντοπίους Τυρσηνοί ή Τυρρηνοί και εποίκισαν την Θεσσαλία και την Ακαρνανία ομού με τους Αιολείς. Από εκεί, κατά την εποχή της μεταναστεύσεως προς ανατολάς, μαζί με άλλα Ελληνικά φύλα δια των νησιών του Αιγαίου μετηνάστευσαν στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας, όπως αναφέρουν πανάρχαιες Ελληνικές παραδόσεις». Αυτά τα Πρωτοελληνικά φύλα μαζί με τους Ετεοκρήτες της Πρώιμης Μυκηναϊκής περιόδου είναι πολύ πιθανόν να εισχώρησαν βαθιά στην Ασία και στην Μεσοποταμία και με διάφορα ονόματα, όπως Χετταίοι, Μιττάνοι, Σουμέριοι, Χάλυβες, άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη του Αιγαιατικού πολιτισμού τους στις νέες των εστίες. Πάντως είναι βέβαιο ότι τα φύλα αυτά δεν ήσαν Σημίτες, ενώ υπάρχουν πολλές αποδείξεις, όπως λ.χ. το πανομοιότυπο των προπυλαίων των Μυκηνών, που μαρτυρεί ότι οι λαοί αυτοί προήρχοντο από το Αιγαίο και η πολιτιστική τους κοιτίδα ήσαν οι Μυκήνες (Εγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ, τόμ. «Λαοί της Ανατολής». Αν προχωρούσαν οι προϊστορικές έρευνες και δεν υπήρχε ο πέπλος της σιωπής και παραχάραξης που συσκοτίζει σήμερον την ιστορία και προϊστορία, ασφαλώς θα είχε αποκαλυφθή ολόκληρη η αλήθεια για την ταυτότητα αυτών των Πρωτοελλήνων που έφθασαν στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου και διέδωσαν τον πρώτο πολιτισμό, τον Αιγαιατικό. Τούτο όμως δεν συμφέρει στην διεθνή εξουσία και στους ανθρώπους που την υπηρετούν πιστά. Συνεχώς διαμερισματοποιούν την γνώση και ακρωτηριάζουν την ιστορική αλήθεια, χάριν σκοπιμοτήτων. Είμαστε βέβαιοι ότι αν ποτέ αποκρυπτογραφηθή η Γραμμική Γραφή Α και η Ετρουσκική τότε θα αποκαλυφθή ολόκληρο το μυστήριο της καταγωγής των Ανατολικών Πολιτισμών, καθώς και αυτών της Μεσογείου. Αν παρατηρήση κανείς ένα Ελληνικό και ένα Ετρουσικό αγγείο, οι παραστάσεις τους μοιάζουν τόσο πολύ, σαν δύο σταγόνες νερού, όπως λέγει και ο Γερμανός αρχαιολόγος και ερευνητής Αιμίλιος Κούντσε, τέως διευθυντής του Γερμανικού αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών. Αυτά τα πρώιμα Πρωτοελληνικά φύλα έφθασαν προ του Τρωικού Πολέμου στον Ατλαντικό και ως την Αμερικανική Ήπειρο (Καναδά, Φλώριδα, Βολιβία, Βενεζουέλα, Νοτ. Αμερική) και από εκεί ως τα Νησιά του Πάσχα στον Ειρηνικό. («Μυστήρια από Ξεχασμένους Πολιτισμούς» του Σαρλ Μπέρλιτζ και «Ατλαντίς», της Ενρ. Μερτζ έκδ.1976) όπου υπάρχουν ατράνταχτες αποδείξεις ότι ο πολιτισμός τους προήλθε από το μακρυνό Αιγαίο.

Ο Πολιτισμός της Μεσοποταμίας

Ο πολιτισμός της Μεσοποταμίας αποδεικνύεται εκ των ανασκαφών ότι ανήκει στους Σουμερίους, φυλή που σχετίζεται στενά με τους Πρωτοέλληνες Αιγαίους και Μυκηναίους. Τούτο διαπιστώνει και ο Άγγλος ερευνητής-αρχαιολόγος σερ Λέοναρντ Γούλερ στο βιβλίο του «Ανασκαφαί εις την Ουρ, καταγραφή 12 ετών Εργασίας». Μολονότι αυτός θεωρεί τον πολιτισμό των Σουμερίων πολύ αρχαιότερο των Αρχαιοελλήνων και Αιγαίων, εν τούτοις κι αυτός δέχεται ότι οι Σουμέριοι δεν ήσαν Σημίτες. Τα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα της Ουρ, Ουρούκ και Νινευί δεν μπορούν να συγκριθούν με τα προϊστορικά αριστουργήματα της Κρήτης, τα περίφημα Καμαραικά «Μινωικά» αγγεία, τα οποία είναι πολύ παλαιότερα και λεπτότερα αυτών της Ουρ και της Ουρούκ. Το παράδοξο είναι ότι, ό, τι προέρχεται από την Μεσοποταμία και την Ανατολή γενικότερον ελκύει την προσοχή των ερευνητών και χωρίς μεγάλη βάσανον αποφαίνονται ότι είναι τα αρχαιότερα όλων στον κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει και για τα ευρήματα της Μεσοποταμίας, λ.χ. για τον τροχό επεξεγασίας των αγγείων της Ουρούκ, της λάσπης από τον κατακλυσμό δήθεν του Νώε, της χάλκινης αιχμής ενός δόρατος, χωρίς να καθορίζεται και η ηλικία των. Δεν ενδιαφέρονται καν να τα συγκρίνουν με τα ευρήματα της Ελλάδος, γιατί μια τέτοια σύγκριση θα αποδείκνυε ίσως την αλήθεια. Όμως εξ όσων γνωρίζουμε εκ της γεωλογίας η περιοχή αυτή σε πανάρχαιους χρόνους ήτο μια απέραντη λιμνοθάλασσα, αλλά και λόγω των διαφόρων κατακλυσμών που συνέβησαν, όπως αναφέρονται στην ιστορία. Επομένως δεν υπάρχει συνέχεια της εξελίξεως της ζωής και του πολιτισμού, όπως συμβαίνει με τους Έλληνες, οι οποίοι παρά τις γεωλογικές καταστροφές και αναστατώσεις που υπέστησαν, διεσώθη σαν μαγιά ο πολιτισμός των στην Αρκαδία, στην Στερεά Ελλάδα και στην Ιωνία, για να ξαναγεννηθή αργότερον. Οι «Ορφικοί Ύμνοι» αναφέρονται για παράδειγμα στον χαλκό πριν 3.500 π.Χ,, σε αστρονομικές παρατηρήσεις που συνέβησαν πριν το 11.000 π.Χ. («ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ» Ι.Πασσά). Εξ άλλου τα ανευρεθέντα χυτήρια στην Αρκαδία χρονολογούνται πριν 2.500 π.χ . Ακόμη να αναφερθή ο περίφημος αμυγδαλόσχημος Πέλεκυς της Βέροιας, είναι ηλικίας άνω των 100.000 ετών, τα ακριδικά ιχνογραφήματα της απώτατης παλαιολιθικής περιόδου που βρέθηκαν στην Καβάλα, τα ευρήματα του Πικερμίου, τα εργαλεία και τα απολιθωμένα ζωολογικά λείψανα του καθηγητού Μιλόισιτς, ηλικίας άνω των 100.000 ετών, τα 800 εργαλεία και απολεπίσματα ασβεστολίθου του Χίγκις στην κοιλάδα του Λούρου κ.α. Και όμως οι διεθνείς πνευματικοί εξουσιαστές κλείνουν τα μάτια στα πανάρχαια ευρήματα της περιοχής πέριξ του Αιγαίου. Ούτε είναι δυνατόν να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στον προϊστορικό πλούτο των Ελληνικών σπηλαίων που μας μεταφέρουν δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πίσω, όχι σε κάποια ίχνη ανθρωποειδών, αλλά σε εχέφρονες ανθρώπους, όπως λ.χ. τον «Ευρωπαίο Αρχάνθρωπο των Πετραλώνων».
Το 1981 ανεκαλύφθησαν από τον διεθνούς φήμης ανθρωπολόγο Άρη Πουλιανό δύο σκελετοί ανθρώπων ηλικίας 800.000 χρόνων. Αλλά και στο σπήλαιο του Φράγχθη της Ερμηονίδος ανεκαλύφθησαν από τον T. JACOBSON ύπαρξη προϊστορικών ανθρώπων ηλικίας 25.000 ετών, χωρίς η έρευνα να έχη ακόμη φθάσει στο παρθένο έδαφος, δηλαδή σε βραχώδες έδαφος. Η συνήθεια των Ελληνικών φύλων να χτίζουν τους οικισμούς των πάνω σε υψώματα εμφανίζεται και στους Σουμερίους, στην Μεσοποταμία. Κι αυτό έχει την εξήγηση του. Διότι μια φυλή, όπως οι Αιγαίοι, Μινωίτες και Μυκηναίοι, η οποία υπέστη τρεις κοσμογονικές καταστροφές, εξ αιτίας των δύο κατακλυσμών, Ωγύγου, Δευκαλίωνος και Δαρδάνου, ήτο επόμενον να διατηρή την ιστορική μνήμη και να επιλέγη τις θέσεις των οικισμών πάνω σε υψώματα. Η θέση της Ουρ πάνω στον λόφο τις επέτρεψε να αποφεύγη την καταστροφή από τις πλημμύρες που συμβαίνουν συχνά στα επίπεδα εδάφη της Μεσοποταμίας. Πάντως πρόκειται για μεμονωμένο γεγονός τα ευρήματα της Ουρ και δεν μπορεί να θεωρηθή σαν καθολικό φαινόμενο γηγενούς προϊστορικού πολιτισμού.

Ήσαν οι Έλληνες γηγενείς ή ήρθαν από το Διάστημα;

Υπάρχουν πολλές θεωρίες πάνω στο ζήτημα της εμφάνισης της μεγάλης αυτής φυλής, των Πελασγών-Πρωτοελλήνων. Άλλοι την θέλουν να έχη έρθει από την Σελήνη, ή ότι προυπήρξε της σελήνης, εξ ου και το όνομα τους (Προ-[Σ]έλληνες=Προ-Ελληνες). Υπάρχουν και οι θεωρίες της «Ινδοευρωπαϊκής» προέλευσης των, για την οποία θα μιλήσουμε κατωτέρω. Πάντως είναι πλήρως αποδεδειγμένο ότι είναι γηγενείς της περιοχής αυτής γύρω από το Αιγαίο πέλαγος. Η θεωρία ότι ήτο έρημη η χώρα της Αιγηίδος πριν αυτή καταβυθισθή και ότι οι μετέπειτα έποικοι ήσαν επήλυδες δεν ευσταθεί. Όπως δεν ευσταθεί και τελικά κατέπεσε η γελοία θεωρία περί «Ινδοευρωπαίων», οι οποίοι έφθασαν στην Ελλάδα το 1.200 π.Χ. από τα υψίπεδα της Ανατολικής Ευρώπης. Δεν χωρεί λοιπόν καμμιά αμφιβολία και τούτο αποδεικνύεται τόσον ανθρωπολογικά, όσον και παλαιοντολογικά και ιστορικά από τα πάμπολλα αρχαιολογικά και άλλα ευρήματα, ότι οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων είναι γηγενείς και αυτόχθονες κάτοικοι αυτής της γης. Τούτο όσον κι αν θέλουν να το αγνοήσουν οι διάφοροι παραχαράκτες και διαστροφείς της ιστορικής αλήθειας, είναι ανεξίτηλα χαραγμένο πάνω στο μεγάλο βιβλίο της φύσεως, και κάθε μέρα τους διαψεύδει. Ευτυχώς, που τα ίχνη στις πέτρες και στους βράχους μένουν ανεξίτηλα, όπως ανέπαφες μένουν και οι βυθισμένες στους βυθούς των Μεσογειακών θαλασσών Ελληνικές πολιτείες και τα αριστουργήματα της τέχνης τους. Η μεγάλη φυλή που έζησε στον χώρο αυτό και δημιούργησε εδώ και χιλιάδες χρόνια τον πρώτο μεγάλο πολιτισμό ήσαν οι Πελασγοί-Αρκάδες, όπως αναφέρει η Αρχαία Ιστορία και Μυθολογία.
Αποικίες Αρκάδων αναφέρονται στην Ιταλία, Κρήτη, Λιβύη, Μικρά Ασία, Πόντο, Κύπρο, Ρόδο, Τροία, Θεσσαλία, Ίμβρο, Λήμνο κ.α. («Στράβωνος Γεωγραφικά», βιβλ. Δ, Κεφ. Β σελ.292-297, 342, έκδ. Παρισίων, Κοράη 1805, και «Ρωμαική Αρχαιολογία» του Διον. Αλικαρνασσέως, τομ. Α, βιβλ. Α, έκδ. Λειψίας, 1840 και «Αρκαδικά» Παυσανίου 1-12 και 21-38, και Θουκυδίδης VΙ, 137 και ΙV 145-150 κ.λπ.). Η Ελλάδα είναι γεμάτη από παλαιολιθικούς οικισμούς ηλικίας 30-100.000 ετών, και συνεχώς έρχονται στο φως λίθινα εργαλεία, ναοί, οικισμοί, κατασκευές κ.α. που δείχνουν την συνέχεια της ζωής στην περιοχή πέριξ του Αιγαίου. Και όμως όλα ηγνοήθησαν. Και το πιο εξοργιστικόν είναι ότι οι ανθελληνικές και ψευδέστατες θεωρίες των υιοθετήθησαν και από τους Έλληνες. Διότι δεν είναι δυνατόν να καθορίζονται χρονολογικώς γεγονότα και ηλικίες που ανάγονται σε παλαιοντολογικές εποχές και να μην είναι δυνατή η χρονολόγηση γεγονότων ή αντικειμένων πριν από 10.000. Για την περίπτωση της Ελληνικής ιστορίας και προϊστορίας ο χρόνος έμεινε στην πρώτη Ολυμπιάδα, και μόνον μετά τις ανασκαφές των Σλήμαν και Έβανς προχώρησε ως την Ομηρική Εποχή. Όμως και τότε διέσπασαν την συνέχεια του Ελληνισμού με καινοφανείς και σκόπιμα ύπουλες θεωρίες ότι δήθεν οι Μινωίτες, Μυκηναίοι, οι Τρώες και άλλοι λαοί της Μικράς Ασίας, Ιταλίας και πέριξ της Μεσογείου δεν ήσαν Έλληνες, αφού οι Έλληνες -Ινδοευρωπαίοι- κατ’ αυτούς ήλθαν βραδύτερον από τα υψίπεδα της Ευρώπης. Όταν δε καταπίπτη η περί «Ινδοευρωπαίων» θεωρία των μηχανεύονται την από Ανατολών το φως. Και ενώ η Ελλάδα είναι ένα απέραντο Μουσείο, εν πολλοίς ανεξερεύνητο, αυτοί προτιμούν άλλες περιοχές της Ανατολής, οι οποίες δεν είναι σε θέση να φωτίσουν συνολικά τα μυστήρια του Αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Όμως κι εκεί παίρνουν την ίδια αποστομωτική απάντηση, γιατί παντού ο αρχαίος πολιτισμός ομιλεί Ελληνικά . Επομένως μετά την κονιορτοποίηση των ψευδοθεωριών των είναι ανάγκη να ξαναγρφή η αληθινή Προϊστορία της Μεσογείου και ολοκλήρου της ανθρωπότητος. Χωρίς αυτό η ανθρωπότητα θα παραπαίη στο ψεύδος και στο πνευματικό σκοτάδι. Και ασφαλώς θα είχε προχωρήσει η γνώση και η κατανόηση του μυστηρίου του πολιτισμού αν είχαν μελετήσει προσεκτικά και αποκρυπτογραφήσει τους Ελληνικούς Μύθους και δεν τους θεωρούσαν φανταστικά παραμύθια ανθρώπων με αρρωστημένη φαντασία. Ευτυχώς που τα τελευταία χρόνια Έλληνες και φιλέλληνες επιστήμονες και ιστοριοδίφες έχουν αρχίσει μια συστηματική μελέτη και έρευνα γύρω από το θέμα «Ελληνισμός» και με τις εξαίρετες εργασίες των -και συχνά και με την οικονομική των συμβολή- εκδίδουν σημαντικά βιβλία και μελέτες που επαναφέρουν την πραγματική αλήθεια, που τόσο βάναυσα κακοποιεί το «Οργανωμένο Συνδικάτο του Ψεύδους». Ένα τέτοιο συνδικάτο ήτο και του «διεθνώς καταξιωμένου» ερευνητού των βυθών Γάλλλου Ζακ Κουστώ, ο οποίος συνελήφθη να ποντίζη Σημιτικές πινακίδες γύρω από τις ακτές της Κρήτης, με παραχαραγμένο αρχαιολογικό περιεχόμενο. Οι πινακίδες αυτές επρόκειτο να ανασυρθούν βραδύτερον από «αρχαιολόγους» του συνδικάτου για να στηρίξουν τους ψευδέστατους ισχυρισμούς ό,τι η Κρήτη παλιά εκατοικείτο δήθεν από Σημίτες.
Άξιες να μνημονευθούν είναι και οι ακόλουθες μελέτες-έρευνες: Ανασκαφές Μιλόισιτς 1957-59 στην Θεσσαλία, Ουέης στις Μυκήνες, Πουλιανός στην Χαλκιδική, Ε. Χίγκις το 1967 στην Ήπειρο (Πηγές Λούρου, Κοκκινόπηλος και σπήλαιο Ασπροχάλικο, Δ. Θεοχάρης Αλόννησος, Σποράδες, Κοκκινόκαστρον και Σέσκλον Θεσσαλίας, Leroi Groyrhan στην Πελοπόννησο, Κάστρο Χλεμπούτσι, Τh. Jacobson στο σπήλαιο Φράγχθη, Παπαδημητρίου, Μυλωνάς στις Μυκήνες, Αυγ. Σορδίνας στην Κέρκυρα και άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι που προσέφεραν την συμβολή των. Πάντως η ζωή του ανθρώπου στην Ελλάδα πρέπει να αρχίζη προ εκατοντάδων χιλιετηρίδων και ασφαλώς πρέπει να είναι συνδεδεμένη με την πρώτη εμφάνιση του ανθρώπου στον κόσμο, τουλάχιστον του εχέφρονος τοιούτου. Η Αιγηίδα λοιπόν είναι η κοιτίδα του ανθρώπινου πολιτισμού, έστω κι αν οι άνθρωποι του «Οργανωμένου Συνδικάτου του Ψεύδους» θεωρούν ότι είναι η Αφρική. Δυστυχώς πρέπει να αρχίσουμε από την αρχή, διότι εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια οι γνωστοί παραχαράκτες αλλά και αρκετοί ανεγκέφαλοι και αμαθέστατοι συσσωρεύουν ψεύδη επί ψευδών στο οικοδόμημα της Ιστορίας. Παραποιούν ακόμη και την Επιστήμη προκειμένου να στηρίξουν τις ψευδείς και έωλες θέσεις των. Έτσι υπάρχουν σήμερον(1998) ιστορικά βιβλία εκδιδόμενα από το Ελληνικό κράτος, με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, τα οποία στηρίζονται σε ξένους συγγραφείς και αγνοούν παντελώς τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, που λογικά πρέπει να ήσαν πιο κοντά στα γεγονότα και επομένως και στην ιστορική αλήθεια . Το φαινόμενο τούτο είναι καταπληκτικό και όμως αληθινό για όποιον μελετήση τα σημερινά βιβλία τύφλωσης των Ελληνοπαίδων. Προφανώς οι ιστορικοί μας είτε από συμφέρον είτε από άγνοια, είτε τέλος για να φανούν «σύγχρονοι» ασπάζονται τα πιο απίθανα τερατουργήματα, χωρίς προηγούμενη έρευνα στις πανάρχαιες Ελληνικές πηγές, και χύνουν έτσι το ανθελληνικό δηλητήριο στις ψυχές των παιδιών μας.

Προπάτορας μας ο Πελασγός.
Μπορεί να υμνείτε τους «προπάτορες» μας της Βίβλου κάθε Κυριακή στις Εκκλησίες, αλλά αυτό δεν έχει καμμιά σχέση με την ιστορική αλήθεια .Προπάτορας μας δεν ήτο ο Αβραάμ, αλλά ο Πελασγός, γιος του Διός και της Νιόβης ή του Αρέστορος. Ήτο δε τόσο παλαιός όσο και ο Ζεύς. Απόδειξη δε τούτου ότι την εποχή εκείνη επικρατούσε ακόμη η ανθρωποθυσία. Σύμφωνα με την Μυθολογία ο Πελασγός ήτο ο πρώτος άνθρωπος της προϊστορίας, και συνάμα βασιλεύς των Αρκάδων Πελασγών. Γιος του ήτο ο Λυκάων, ο οποίος απέκτησε τρία αγόρια και μια θυγατέρα, την Καλλιστώ. Επειδή ήτο ωραιοτάτη την ερωτεύθηκε ο Ζευς. Ο Λυκάων, σύμφωνα με την παράδοση, έκτισε την πρώτη πόλη στον κόσμο, την Λυκόσουρα στο όρος Λύκαιον. Αυτός καθώρισε την λατρεία του Λυκαίου Διός και εθέσπισε αγώνες, τα «Λύκαια», οι οποίοι ήσαν αρχαιότεροι ακόμη και των Παναθηναίων. Εκεί λοιπόν, στην κορυφή του Λυκαίου Ολύμπου, ανετράφη κατά την παράδοση, ο Λύκαιος Ζευς και όχι στην Κρήτη όπως κακώς ισχυρίζονται οι Κρήτες. Και πράγματι στο Λύκαιον όρος υπάρχει μια περιοχή που ονομάζεται «Κρητέα», όπου κατά την πράδοση των Αρκάδων η Ρέα γέννησε τον Δία. («Αρκαδικά», Παυσανίου 38, 6 και «Ορφικά», Ύμνος Διός, υπό Καλλιμάχου). Τον Λυκάωνα διεδέχθη ο Νύκτιμος και αυτόν ο Αρκάς, υιός της Καλλιστούς και του Διός, ως βασιλεύς των Πελασγών. Έκτοτε η χώρα από Πελασγία μετωνομάσθηκε Αρκαδία. Πρώτος λοιπόν ο Αρκάς εδίδαξε τους ανθρώπους να καλλιεργούν τον σίτον, καθ’ υπόδειξη του Τριπτολέμου. Επίσης τους έμαθε να παρασκευάζουν τον άρτον, να γνέθουν το μαλλί και να υφαίνουν τα υφάσματα, για να ενδύονται με αυτά, αντί να περιβάλλονται από δοράς ζώων(προβιές), όπως συνέβαινε μέχρι τότε. («Αρκαδικά» Παυσανίου, 1, 6 και 4, 2-4). Οι Αρκάδες Πελασγοί, όπως και οι σημερινοί Αρκάδες, λόγω του ορεινού και άγονου εδάφους συνήθιζαν να μεταναστεύουν σε ξένες χώρες, όπως μαρτυρούν ο Διονύσιος Αλικαρνασσεύς, Στράβων, Παυσανίας κλπ. Όπως αναφέρει ο Αισχύλος στις Ικέτιδες: Ο Πελασγός, ο βασιλεύς του Άργους, λέγει στις Δαναΐδες ότι: «το βασίλειό του φθάνει από του Στρυμώνος ως την Ήπειρο».Αν ρωτήσετε τι υπήρχε βορειότερον την εποχή εκείνη; Δεν υπάρχει ούτε απλός υπαινιγμός περί άλλης τινός πατρίδος ή λαού την εποχή εκείνη. Το πιθανότερον είναι να ήτο κενή ανθρώπων, λόγω των δυσμενών κλιματολογικών και περιβαλλοντολογικών συνθηκών (παγετώνων και πλημμύρων μετά την τήξη των) Αλλά κι αν υπήρχον άνθρωποι αυτοί δεν θα είχαν ακόμη μπη στο στάδιο του πολιτισμού, όπως οι Πελασγοί στο εύκρατο κλίμα της Μεσογείου.(«Τα Ορφικά»). Ο Ευσέβιος μας λέγει ότι οι Πελασγοί ήσαν θαλασσοκράτορες, προφανώς οι νησιώτες Κυκλαδίτες, Μινωίτες και λοιποί των παραθαλασσίων περιοχών του Αιγαίου πελάγους. Ο Αριστοφάνης αποκαλεί αυτούς «Πελαργούς» στον Φαίδωνα για να δείξη την ταξιδιωτική των μανία, ενώ ο Πλάτων τους αποκαλεί «βατράχους», λόγω της αγάπης των για το υγρό στοιχείο. Πάντως το σημαντικότερο και πιο παλιό Πελασγικό φύλο ήσαν οι Αρκάδες. Εδώ να σημειώσουμε ότι οι Ετεοκρητικές επιγραφές και η Πελασγική επιγραφή της Λήμνου γραμμένες στην αυτή Ελληνο-Πελασγική γλώσσα, είναι όμοια προς την σημερινή Αλβανική που είναι συγγενής προς την Χετταϊκή. Εξ άλλου Πελασγικές γλώσσες ήσαν και η Λυδική, Καρική, Ετρουσκική, των Μιττάνι, των Ελαμιτών και φυσικά η Μινωική και η παλαιότερη Αρκαδική εκ της οποίας προέρχονται όλες οι ανωτέρω (Εγκυκλ. «ΗΛΙΟΣ»). Προφανώς μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος οι μεγαλύτερες ομάδες ανθρώπων ήτο φυσικόν να διασωθούν στα ορεινά διαμερίσματα, όπως ήτο η Αρκαδία. Όπως γράφει και ο ποιητής Άσιος του 7ου π.Χ. αιώνος: «Αντίθεον δε Πελασγικόν εν υψικόμοισιν ορέσι γαία μέλαινι ανέδωκεν, ίνα θνητόν γένος είη». Δηλαδή: «Στις υψηλές δασώδεις κορυφές των ορέων η μαύρη γη εγέννησε το ισόθεο Πελασγικό φύλο, για να γίνη θνητόν γένος» (Παυσανίου, «Αρκαδικά» 1, 5). Και μόνον αυτό φανερώνει ότι οι Πελασγοί Προέλληνες ήσαν γέννημα και θρέμμα τούτης της γης και όχι ξενόφερτοι όπως μας είπαν αργότερα οι διάφοροι σκοταδιστές.(Διονυσίου Αλικαρνασσέως, «Ρωμαϊκή Αρχαιολογία», βιβλ. Α X-LXV) και Ιωάν. Θωμοπούλου «Πελασγικά», έκδ. 1912) Εξ άλλου η Πελασγική γλώσσα συναντάται όχι μόνον στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά και στα νησιά του Αιγαίου, και στην Ιταλία (Ετρούσκοι), και στην Μικρά Ασία (Καρία, Λυκία, στο βασίλειο των Χετταίων κλπ). Και αυτά δεν τα λέμε εμείς, αλλά μιλάνε οι πέτρες και οι ογκόλιθοι των Πελασγικών δημιουργημάτων. Τους συναντάμε σαν Οίνωτρες ή Πευκέστες να εποικούν στην Ιταλία, στον λόφο του Παλατίνου στην Ρώμη. Βραδύτερον απεκλήθησαν Ετρούσκοι ή Τηρσυνοί και Τηρρηνοί και μετά τον Τρωικό Πόλεμο εγκατεστάθησαν στην ίδια περιοχή οι αρχαίοι Πελασγοί Πισσάται, προερχόμενοι από την Πίσσαν της Ηλιδος (Διονύσιος Αλικαρνασσεύς, Στράβων, Παυσανίας). Ο Παυσανίας λέγει ότι «ο Πελασγός ήταν ανώτερος όλων των συνανθρώπων του και όχι μόνον κατά το μέγεθος του σώματος και την ρώμην, αλλά και κατά το κάλλος και την ευφυίαν του». Αλλά και η Κρήτη και Κύπρος είχαν εποικισθή από Πελασγούς Αρκάδες. Έτσι εξηγείται η λατρεία του Διός και τα περί γεννήσεως του Διός στην Κρήτη, πιθανόν εις ανάμνησιν της Κρητέας της Αρκαδίας. Εξ άλλου και αρκετές ονομασίες της Κρήτης, όπως λ.χ Γόρτυνα, μας παραπέμπουν στην πανάρχαιη κοιτίδα, την Αρκαδία, από όπου οι Πελασγοί Αχαιοί αρχικά και οι Δωριείς βραδύτερον κατέκτησαν την Κρήτη. Πάντως μετά τον Τρωικό Πόλεμο, όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης (Α: 12) συνέβησαν μεγάλες αναστατώσεις: «Η Ελλάς έτι μετανίστατο και κατωκοίζετο, ώστε μη ησυχάσασα αυξηθήναι, η τε γαρ αναχώρησις εξ Ιλίου χρονία γενομένη πολλά ενεόχρωσε και στάσεις εν ταις πόλεσι ως επί πολύ εγίγνετο...Βοιωτοί τε γαρ οι νυν, εξηκοστώ έτει μετά Ιλίου άλωσιν, εξ Αρνης αναστάντες υπό Θεσσαλών την νυν Βοιωτίαν πρότερον δε Καδμηίδα γην καλουμένην ώκησαν. Δωριείς τε ογδοηκοστώ έτει ξυν Ηρακλείδαις Πελοπόννησον έσχον, μόλις τε πολλώ χρόνω ησυχάσασα η Ελλάς βεβαίως και ουκέτι ανισταμένη αποικίας εξέπεμψε και Ίωνες μεν Αθηναίοι και νησιωτών τους πολλούς ώκησαν. Ιταλίας δε και Σικελίας το πλέον Πελοποννήσιοι, της τε άλλης Ελλάδος έστιν ά χωρία. Πάντα δε ταύτα ύστερον των Τρωικών εκτίσθη» Δηλαδή: Οι κάτοικοι της Ελλάδος την εποχή εκείνη μετεκινούντο και εγκαθίσταντο σε διαφόρους περιοχές, γεγονός το οποίον τους εμπόδιζε να ησυχάσουν και να αυξάνωνται, γιατί μακρός χρόνος που απαιτήθη για την εκστρατεία της Τροίας πολλές ανωμαλίες και στάσεις προκάλεσαν στις πόλεις . Οι σημερινοί Βοιωτοί εξήκοντα έτη μετά την άλωση της Τροίας εκτοπισθέντες υπό των Θεσσαλών από την Άρνη της Θεσσαλίας, όπου ήσαν εγκατεστημένοι ήλθαν και εγκατεστάθησαν στην σημερινή Βοιωτία, η οποία εκαλείτο πρότερον Καδμηίς. Οι Δωριείς, ογδοήκοντα έτη μετά τον Τρωικό πόλεμο, κατέλαβον την Πελοπόννησο μετά των Ηρακλειδών. Μόλις δε μετά πάροδο πολλών ετών, ησυχάσασα η Ελλάς από τους εμφυλίους πολέμους, έστειλεν αποικίες και οι μεν Αθηναίοι μετέβησαν και εποίκισαν την Ιωνία και πολλές νήσους, οι δε Πελοποννήσιοι το περισσότερο μέρος της Ιταλίας και Σικελίας, καθώς και μερικά άλλα μέρη της λοιπής Ελλάδος. Όλα δε αυτά εγένοντο μετά από τα Τρωικά».

Οι Πηγές της Προιστορικής Γνώσης
Για όσους επιθυμούν να ερευνήσουν τις αρχαίες γραφές περί της Ιστορίας και Προϊστορίας των Αρχαίων Ελλήνων Πελασγών τους παραπέμπω στα έργα του Αρτεμιδώρου του Εφεσσίου, τεμάχιον της Επιτομής των 11 βιβλίων του από σελ. 442-454, «Μαρτυρίαι και Τεμάχια» Μενίππου Περγαμηνού, σελ. 455-476, «Τεμάχια και Μαρτυρίαι» Αρτεμιδώρου του Εφεσσίου, σελ. 457-475, Δικαιάρχου «Βίος Ελλάδος» σελ. 479-504, Ισιδώρου Χαρακηνού «Παρθικοί Σταθμοί» σελ. 507-513, Σκύμνου του Χίου «Περιήγησις» σελ.516-556, Πλουτάρχου «Περί Ποταμών και Όρων Επωνυμίας» σελ. 557-605, «Χρηστομάθεια» εκ των του Στράβωνος «Γεωγραφικών», σελ. 609-812 (το μείζον μέρος έχει απωλεσθή) Και Β τόμ. έκδ. Βιέννης, 1808 περιέχων Διονυσίου «Οικουμένης Περιήγησις» μετά των περεμβολών του Ευσταθίου, σελ. 6-262 και υποσημ. από 6-192 και εφεξής, Αρριανού ή μάλλον Ανωνύμου «Περίπλους Ευξείνου Πόντου» σελ. 266-276, Πτολεμαίου «Κανών επισήμων Πόλεων περί Αραβίας και των Αστεισμών έκθεσις» σελ. 279-392, Ανωνύμου «Παράφρασις» εις την Διονυσίου «Περιήγησιν» σελ. 393-530 και Αμπού Φεδάλ Ισμαήλ βασιλέως Απαμείας «Εκ των Γεωγραφικών Πινάκων», με μετάφρασιν στα Ελληνικά του Αραβικού κειμένου. Τα ανωτέρω έργα των αρχαίων Γεωγράφων περιέχουν αφάνταστον πλούτον πληροφοριών περί των παραδόσεων και των κινήσεων των Αρχαιοελλήνων, των Πελασγών και των Ελλήνων της Προϊστορικής περιόδου, στην Μεσόγειο, στον Εύξεινον Πόντον, την Αραβικήν και Ερυθράν Θάλασσαν, την Ινδική και Κινεζικήν Θάλασσαν τον Ατλαντικόν Ωκεανόν. Για τους πλόες των Αρχαιοελλήνων Πελασγών στην περιοχή του Ατλαντικού έχει γράψει εν εκτάσει και η Ενρ. Μερτζ. Βέβαια γράφει και ο Κούρτιος και πλείστοι άλλοι στην «Ιστορία της Ελλάδος», Κεφ. Α πράγματα εξωφρενικά: «Οτι τάχα οι Έλληνες δεν φαντάζονταν ότι ήσαν οι πρώτοι οικιστές της χώρας, αλλά επίστευαν ότι παντού ανά την Ελλάδα προϋπήρχαν αυτών άλλοι, οι οποίοι υλοτόμησαν τα δάση, αποξήραναν τα έλη και ισοπέδωσαν τους βράχους. Προς αυτούς δε τους προδρόμους των αισθάνονταν τους εαυτούς των συνδεδεμένους με την πίστη και τα ήθη, αλλά συγχρόνως θεωρούσαν αυτούς και ξένους και δεν τους υπελόγιζαν σαν στενούς συγγενείς των, χαρακτήριζαν δε αυτούς με ξενικά ονόματα, ιδίως δε ως Πελασγούς. Όσα δε έλεγαν οι Έλληνες για τους παλαιοτέρους Έλληνες ή Πελασγούς ήταν πράγματα ολίγα και πενιχρά-κατά τον Κούρτιον. Όμως ο Θουκυδίδης -συνεχίζει ο Κούρτιος- θεωρεί εμφανώς τους κατοίκους της Ελλάδος Πελασγούς και Έλληνες, ως αποτελούντες από των αρχαιοτάτων χρόνων ένα Έθνος, εν τούτοις οι Πελασγοί και οι Έλληνες-κατά τον Κούρτιον- δεν ήταν δυνατόν να θεωρηθούν ως οι αυτοί, ούτε ότι αυτά τα δύο ονόματα εκπροσωπούν το αυτό πράγμα, το αυτό έθνος. «Είναι όμως ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι Πελασγοί ήσαν ένα απέραντο Έθνος χωρισμένο σε πολλά κράτη. Πρέπει ωστόσο να λάβουμε υπ’ όψιν ότι ο Κούρτιος αυτά τα έγραψε προ των ανασκαφών των Μυκηνών, της Κνωσσού, της Τροίας κι άλλων που μαρτυρούν την συνέχεια των Ελλήνων της Προϊστορικής εποχής με τους Έλληνες της Ιστορικής τοιαύτης. Αλλά ο Κούρτιος αγνόησε και τα «Ορφικά», όπως ακριβώς τα αγνοούν ακόμη και σήμερα οι μελετητές της Ελληνικής Προϊστορίας, εκ των οποίων αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες είναι το αρχαιότερο έθνος της γης. Και ήτο επόμενον να έχουν ξεχάσει πάρα πολλά στοιχεία των προγόνων των λόγω των φοβερών γεωλογικών μεταβολών και πληθυσμιακών αναστατώσεων που συνέβησαν, ιδία μετά τον Τρωικό Πόλεμο, όπως προαναφέρθηκε. Μήπως σήμερον δεν καταβάλλεται προσπάθεια, κατόπιν οδηγιών της UNESCO και της Ε.Ε να ξεχάσουμε λίαν πρόσφατα γεγονότα της ιστορίας μας; Θα πρέπει λοιπόν ο ιστορικός της αύριον να κρίνη εξ αυτού και μόνον του γεγονότος ότι δεν καταγόμαστε εκ των αγωνιστών του 1821, του 1912-13, του 1940-41; Όχιβέβαια.

Περί Ἑλληνικότητος
Γράφει ο Δημήτρης Μαυρίδης


Μόνο μέσα ἀπό τήν Ἑλληνικότητα θά κατορθώσουμε τό ἀκατόρθωτο. Εὐτυχῶς, δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος. Ἄν δέν θέλουμε νά καταστραφοῦμε, νά ἐξαφανιστοῦμε ἤ νά ἀφομοιωθοῦμε ἀπό ἕναν παγκόσμιο πολιτισμό ἤ κουλτούρα αὐτόν τόν δρόμο πρέπει νά ἐπιλέξουμε. Δύσκολο ἀλλά ὄχι ἀκατόρθωτο. Πρέπει καί μποροῦμε. Εἴμαστε ἀκόμη Ἕλληνες. Ὅσοι ἔχουμε ἀπομείνει…..

Εκείνο που η λέξη ελληνικότητα φέρνει αμέσως στο νου είναι η άμεση εμπειρία. H γλώσσα, ο τόπος και η ιστορική μνήμη, αλλά και οι τρόποι που τη χαρακτηρίζουν είναι άμεση εμπειρία. Αυτά είναι πράγματα δεδομένα, που δύσκολα περιγράφονται. Πρόκειται για ζώσες ιστορικές μορφές και για καθημερινή πρακτική. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για όλα αυτά που γενικά αντιλαμβανόμαστε ως «πολιτισμικά χαρακτηριστικά». Τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά και το πολιτισμικό περιβάλλον προσδιορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Οι μακραίωνες εμπειρίες και παραδόσεις του Ελληνισμού μας υποχρεώνουν στη θεώρηση της πολιτισμικής πραγματικότητας ως θεμελιώδους χαρακτηριστικού του. Η κοσμοϊστορικών διαστάσεων παρουσία μας, τα επιτεύγματά μας, οι αγώνες μας, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες μας μπορούν να γίνουν κατανοητά ως ιδιαίτερες συμπεριφορές και χαρακτήρες μέσα σε ένα κόσμο μεγάλης πολιτισμικής πολυμορφίας, όπου οι αξίες, οι παραδόσεις και οι αντιλήψεις μπορούν πάντα να αναιρεθούν από το διαφορετικό, το παράδοξο και το τυχαίο.

Όσον αφορά τη γλώσσα, αυτή αποτελεί τη ζώσα ελληνικότητα, της οποίας η παράδοση συνεχίζεται και παραδίδεται σταθερά και μόνιμα κάθε στιγμή. Η γλώσσα αποτελεί το βέβαιο, αλλά άυλο σώμα της παράδοσης και αυτή μας κάνει ικανούς να γνωρίσουμε και να κοινωνήσουμε στην ελληνικότητα. Ιδιαίτερη αξία της ελληνικής γλώσσας είναι η από την αρχαιότητα δομή της, που προσφέρεται στην προσέγγιση του κόσμου ως μεταφυσικής πραγματικότητας. Η ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα της φιλοσοφίας κατ΄ εξοχήν. Αλλά και η ελληνική γραφή είναι μοναδική και γεμάτη ιδιορρυθμίες, που βέβαια αποτελούν στοιχεία ταυτότητας. Μέσα από τη γλώσσα και με τη στήριξή της μπορούμε να αντιληφθούμε την ύπαρξη και τη σημασία του τόπου.

Τόπος, χώρος, χρόνος είναι έννοιες που αποκτούν σημασία με την ανθρώπινη πολιτισμική παρουσία. Αποτελούν δηλαδή πολιτισμικά και κοινωνικά αποτελέσματα. Ο χώρος από άξενος και χαώδης μετατρέπεται σε τόπο με την ανθρώπινη παρουσία. Η αντίληψη για τον τόπο είναι, βέβαια, μία αντίληψη υποκειμενική. Ο τόπος δεν είναι μία συγκεκριμένη οπτική παράσταση, ένας χώρος πού μπορεί να μετρηθεί ή ένα τοπογραφικό σύστημα, αλλά μία διανοητική κατασκευή, μία επέκταση της ατομικής και της συλλογικής ύπαρξης. Ο τόπος περιγράφεται και γίνεται κατανοητός με υποκειμενικό τρόπο. Τίποτε δεν είναι πιο χαρακτηριστικό για την υποκειμενικότητα του τόπου από τις καλλιτεχνικές περιγραφές και τα εγκώμια. Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε πόσο βαθιά σχέση έχει ο τόπος με την ταυτότητα, πόσο ουσιαστικά συνδέεται με την ιστορία και με τα συστήματα έκφρασης – γλώσσα, γραφή και τέχνη. Ο τόπος είναι αντικείμενο και εμπειρία, αφού ως παλίμψηστο συσσωρεύει και εκθέτει την ιστορική εμπειρία. Ο τόπος γίνεται συγκεκριμένος ως ιστορική εμπειρία και βοηθά την αντίληψή μας, ώστε αυτή να επιβεβαιωθεί ως ιστορική μνήμη.

Ωστόσο, ο τόπος βρίσκεται μόνιμα σε αμφισβήτηση: κάθε στιγμή κάποια από αυτά τα ίχνη και τα μνημεία της παράδοσης και της ιστορικής εμπειρίας αίρονται από το ετερόδοξο, το αλλότριο και το τυχαίο. Αλλά και ο χρόνος καταστρέφει, ενώ εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να διατηρούμε. Τους τελευταίους αιώνες, μάλιστα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι, όχι μόνον με τον χρόνο, αλλά και με τη θύελλα μιας πολιτισμικής αλλοτρίωσης.

Η ιστορική μνήμη μας δίνει το μέτρο της κρίσης και της σύγκρισης, μας οδηγεί και μας υποχρεώνει σε μια ατομική στάση, που δεν είναι συγκεκριμένη και δεν είναι δυνατό να περιγραφεί, αλλά θέτει τα όρια και τις κατευθύνσεις των συμπεριφορών. Κάθε πτυχή της συμπεριφοράς μας κάθε ιδιομορφία μας έχουν σχέση με κάποιες ισχνές ιστορικές καταβολές. Η ιστορική μνήμη αποτελεί την πραγμάτωση της ελληνικότητας μέσα στον χρόνο και αν χαθεί, σημαίνει και το χάσιμο της ελληνικότητας. Το ίδιο σημαίνει και κάθε αλλοτρίωση της γλώσσας και του τόπου. Οι αιτιάσεις για το τέλος του Ελληνισμού θα πραγματοποιηθούν μόνο μετά την εξαφάνιση του τελευταίου ίχνους ελληνικότητας.

Η ελληνικότητα βρίσκεται συνεχώς σε συγκριτιστική αντιπαράθεση με άλλες στάσεις και άλλες συμπεριφορές. Η ελληνικότητα θα αντιμετωπίζει μόνιμα το αλλότριο και θα πασχίζει μόνιμα να αφομοιώσει και να εσωτερικεύσει το καινοφανές και το ξένο. Όσοι μιλούν την ελληνική γλώσσα είναι πάντα λίγοι και οι ελληνικές χώρες είναι μικρές σε έκταση, ενώ βρίσκονται σε χώρους αντιπαράθεσης λαών και πολιτισμών. Η ελληνικότητα βρίσκεται, λοιπόν, σχεδόν μόνιμα σε κατάσταση άμυνας και αμφιβολίας, δηλαδή σ’ αυτό που πολύ γενικά και αόριστα ονομάζουμε «κρίση ταυτότητας».

Μέσα από τις συμπεριφορές μας ξεχωρίζουν έτσι η αντίληψή μας για την αξία της προσωπικής ελευθερίας, η περιφρόνηση κάθε οργανωμένης καταπίεσης και η απόρριψη της απαίτησης του λογικού να συλλάβει και να χρησιμοποιήσει το πραγματικό. Αυτό εξηγεί τη μόνιμη τάση μας από το εμπειρικό στο νοητικό και μας οδηγεί στον πλούτο των ιδεών και τη βαθύτητα των αισθημάτων. Πρόκειται με λίγα λόγια για τον ιδιαίτερο εκείνο αυθορμητισμό, την έλλειψη συστήματος και την τάση προς το στιγμιαίο που περιφρονητικά αποκαλούμε «Ρωμηοσύνη». Ξεχωρίζουν, επίσης, η αίσθηση του τραγικού, που υποβάλλει ο μονίμως και πανταχόθεν απειλούμενος ελληνικός χώρος, όπως και η προσέγγισή μας προς τη ζωή και τον κόσμο, που είναι κατά βάση αισθητική, αλλά και αγαπητική και παραμυθητική, όπως και πολλά ακόμη.

Η ελληνικότητα επίσης περιγράφεται και αποφατικά, δηλαδή μπορούμε να πούμε τί δεν είναι. Έτσι, η επίκαιρη πρόταση: «Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Δύση, ούτε Ανατολή, ούτε βρίσκεται ανάμεσά τους, αλλά είναι αυτό που είναι», διατυπώνει ουσιαστικά τη διαχρονική κρίση ταυτότητας που μας τυραννά και προτείνει τον δρόμο για την άρση της. Δεν είναι λοιπόν ο ελληνικός χώρος, χώρος ενδιάμεσος μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αλλά χώρος ιδιαίτερος, αφού αποτελεί ο ίδιος ένα ιδιαίτερο πολιτισμικό σύνολο. Ανάλογα, η φράση: «Δεν ανήκουμε στη Δύση, αλλά ανήκουμε μόνο σ’ αυτό που είμαστε», απαντά στο γνωστό πολιτικό αίτημα, αλλά και ελευθερώνει τα όρια της ταυτότητάς μας. Όσον αφορά την κρίση ταυτότητας που μας χαρακτηρίζει συνεχώς από τους τελευταίους βυζαντινούς αιώνες, αυτή ξεκινά από την αντιπαράθεσή μας την Δύση, της οποίας όμως έχει εξαντληθεί ο ενδογενής δυναμισμός.

Μέσα από τα ερωτήματα για την γλώσσα, τον τόπο και την ιστορία αναδεικνύονται σύμβολα και πραγματικότητες με ιδιαίτερες και χαρακτηριστικές σημασίες. Η πολιτισμική ιδιαιτερότητα αναγνωρίζεται ως το υπόβαθρο της ελληνικής ζωής. Ο ελληνικός χώρος δεν βρίσκεται ούτε σε Ανατολή, ούτε σε Δύση, αλλά ως ιδιαίτερος αποτελεί την εστία μιας πολιτισμικής επιβεβαίωσης. Η αναγέννηση μέσα από τα χαλάσματα και από τις καταρρεύσεις αποκαλύπτεται ως διήγηση-σύμβολο της ελληνικής ιστορίας. Όλα αυτά είναι πράγματα και νοοτροπίες που υφίστανται αόριστα και χωρίς καταναγκασμό, αλλά μας υπερβαίνουν. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε με κάποιο ανεξήγητο τρόπο δεμένοι μαζί τους, με τρόπο που δεν διασπάται και με τρόπους που μας υποχρεώνουν να πράττουμε σε συμφωνία μ’ αυτά.

Απέναντι στην ελληνικότητα βρίσκονται οι σύγχρονες πραγματικότητες της αναγκαστικής και εμπορικής πληροφόρησης και της παγκόσμιας καταναλωτικής αγοράς. Αυτές έχουν κάθε συμφέρον να καλλιεργούν τη λήθη και την αποξένωση και να επιδιώκουν ένα παγκόσμιο και παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, μέσα στο οποίο δεν θα υπάρχουν αντιστάσεις προς τη χειραγώγηση που επιχειρείται. Πρόκειται για τον παγκόσμιο πολιτισμό, που είναι αδύνατος ως πολιτισμός και που διαδίδεται από την σύγχρονη «Βιομηχανία του Πολιτισμού». Η Βιομηχανία του Πολιτισμού είναι παντού παρούσα μέσα από τα πανίσχυρα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα οποία ελέγχει.

Μας λένε ότι η χώρα μας θα πρέπει να εγκαταλείψει τη νοσηρή και έμμονη προσήλωση σε κάποιο παρελθόν που δεν σημαίνει για τους άλλους τίποτα. Μας λένε ότι το μέλλον και η πράξη απαιτούν τη λήθη και τον εκσυγχρονισμό. Η ιστορικότητα θεωρείται ότι είναι μία μορφή καθυστέρησης και μία τροχοπέδη της προόδου και της ανάπτυξης. Πρέπει, λένε, να προσαρμοστούμε, αφού απαλλαγούμε από όλα όσα δυσχεραίνουν την προσαρμογή μας. Ο τόπος παρουσιάζεται να είναι στενός και να εμποδίζει την ανάπτυξη. Αυτοί που προβάλλουν ως παράδειγμα, επιμένουν στο ότι ο χώρος είναι κενός από σημασίες και πεδίο της υποταγής και εκμετάλλευσης της φύσης. Κάθε άλλη αντίληψη θεωρείται αναχρονιστική και επιζήμια.

Δεν πιστεύουμε ότι είναι έτσι. Αντίθετα, είναι απόλυτη ανάγκη να επιχειρήσουμε ένα εκσυγχρονισμό που θα έχει την μορφή που μας αρμόζει. Άλλωστε, η υπέρβαση της καθολικής κρίσης του Ελληνισμού επιβάλλει την αναγέννησή του. Πρέπει να επιχειρήσουμε να επιτύχουμε κάτι ανάλογο με αυτό, που και σε άλλες κρίσιμες στιγμές της ιστορίας μας έχουμε με χαρακτηριστικό τρόπο κατορθώσει. Και, μάλιστα, σε μια εποχή κατά την οποία φαίνεται ότι κορυφώνεται η διαχρονική αντιπαράθεσή μας με την Δύση και αποτυγχάνει η προσπάθειά μας να συμπορευθούμε μαζί της. Παράλληλα, οι ανατολικοί μας γείτονες εκδηλώνουν σαφείς επεκτατικές διαθέσεις εις βάρος μας και απειλούν την εθνική μας ύπαρξη. Μπροστά στις δυσχέρειες του παρόντος ένα εγχείρημα, όπως η αναγέννηση του Ελληνισμού, φαίνεται σε πολλούς ακατόρθωτο. Μόνον μέσα από την ελληνικότητα θα κατορθώσουμε να αντλήσουμε τα αναγκαία για την ένταξη και την επιβίωση μας στον σύγχρονο κόσμο. Μπορεί αυτά να φαίνονται χίμαιρες , άλλος δρόμος όμως δεν υπάρχει.

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!!!






Γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε χωρίς να καταλάβουμε το πώς και το γιατί. Ο χρόνος και ο ρυθμός κίνησης του βίου μας μοιάζει με ένα ποταμό που μας παρασέρνει στην ορμή του. Ο κόσμος που κληρονομούμε και αντιλαμβανόμαστε είναι έτσι όπως τον έφτιαξαν άλλοι για μας, δίχως να μας ρωτήσουν.



Στην γέννησή μας μοιάζουμε με λευκό πίνακα που εμπεριέχει μέσα του όλες τις πιθανές ζωικές και ανθρώπινες τάσεις, οι οποίες καταπιέζονται, εκδηλώνονται βίαια ή εξελίσσονται σε κάτι ευγενέστερο , όπως συμβαίνει με το ακατέργαστο μάρμαρο που λαξεύεται σε ζώντες ανδριάντες. Από τις πρώτες μας αναπνοές αποτυπώνονται μέσα μας υποβολές που δομούν σκεπτομορφές και γκρίζες πραγματικότητες. Φόβος, εξουσία, αδικία, θρησκεία, λάθος πρότυπα, Μ.Μ.Α. (μέσα μαζικής αποχαύνωσης) δημιουργούν ένα άρρωστο πλέγμα μέσα στο πλέγμα που ονειρευόμαστε. Χρόνος, Χρήμα, Μέριμνα.



Όταν ο άνθρωπος προσέβαλε την Αιδώ, η Δίκη επέφερε την Μέριμνα στο ανθρώπινο γένος και η σκιά της Μέριμνας έριξε τους ανθρώπους σε διπλό ύπνο, στον λήθαργο της Οντολογικής Λήθης.Έκτοτε, το σιδηρούν γένος μεταστοιχειώθηκε σε πλαστικό, λόγω του ότι αρνήθηκε να ακολουθήσει το Ιδεώδες του Εσθλού και να εναρμονιστεί με το Μετρο του Λόγου που θεμελίωσε ο Ελληνικός Πολιτισμός σε αυτή τη χώρα και σε αυτόν το πλανήτη.



Περιφρόνησε ο άνθρωπος τον Όμηρο και τον Ορφέα, καταδίκασε σε θάνατο τον Σωκράτη, λησμόνησε τον Λεωνίδα. Κατέστρεψε κάθε δείγμα του κλασσικού πολιτισμού και το αντικατάστησε με το καρκίνωμα της ψυχής του γεμίζοντας την φύση με τσιμέντο και πλαστικό. Από τότε κάνει μετάνοιες σε μαυροφορεμένους ρασοφόρους και σε σαπισμένες εικόνες.



Αντί να τιμά τους θεούς, λατρεύει το χρήμα και προσκυνά σκεβρωμένους αλλότριους προφήτες. Αντί για την ελληνική Αρετή χτίζει μία ψεύτικη ηθική υποκρισία. Στην θέση των φιλοσόφων και των ποιητών έθεσε αστρολόγους, θεοσοφιστές, τέκτονες, ουφολόγους, τσαρλατάνους, παπάδες και τραγουδιστές του όχλου. Χαίρε βάθος αμέτρητο!....



Έκτοτε, έσβησε το ακάματον ιερόν πύρ της Α-λήθειας και στέρεψε το Λάλον Ύδωρ. Ο άνθρωπος έπεσε στην βαθύτερη οντολογική λήθη, τα Τάρταρα. Πόλεμοι, καταστροφές, μαύρο αίμα χύνεται, νεογέννητα πεθαίνουν πρίν κάν γεννηθούν, η ατμόσφαιρα γίνεται όλο και πιο μολυσμένη, θρησκευτικοί πόλεμοι, σταυροφορίες, καρκίνοι, επαναστάσεις, μεταστάσεις, νόσοι, υποδούλωση, παγκοσμιοποίηση, υπερκαταναλωτισμός, Νέα Τάξη Πραγμάτων, Νέα Εποχή, μεταλλαγμένα είδη, οικονομική κρίση, επερχόμενος παγκόσμιος πόλεμος, βροχή από φωτιά, Χάος, καταστροφή, Αποκάλυψη, Χριστιανισμός. Όπως δεν έχει κορυφή το Είναι, έτσι δεν έχει πάτο και το Μηδέν.



Εφόσον δεν είναι αρκετή η Δίκη ώστε να αφυπνίσει τον άνθρωπο, τα ηνία τα αναλαμβάνει πλέον η Νέμεσις. Ένας κόσμος καταστρέφεται κι ένας άλλος περιμένει να αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Το πότε και το πώς μας το αφήνει άδηλο. Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε και ο Τυφών ξεχύθηκε στην χθόνα με αβυσσαλέα ορμή. Μόνον η Ιδέα έμεινε εκεί ψηλά κι όταν κατέρχεται γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και σπορά τερατογενέσεων.



Η Ιδέα όμως μπορεί να φέρει τον άνθρωπο σε αρμονία με τον εαυτό του και την φύση. Το Αρχέτυπο της Ιδεατής Πολιτείας που θα ανυψώσει νοητικά τον άνθρωπο σαν μονάδα και σαν σύνολο. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Όταν εναρμονιστεί η γήϊνη με την ουράνια Πολιτεία, ο κόσμος θα αναγεννηθεί ομαλά με συμμετρία, κάλλος και αρμονία σαν εκκολαπτόμενο αυγό. Διαφορετικά θα σπάσει σαν αυγό που το πετάμε στο τηγάνι. Ο πλανήτης νοσεί και μαζί του νοσεί και ετούτη η χώρα, η Ελλάδα. Τελικά τι είναι η Ελλάδα ή ορθότερα ποιος είναι Έλλην;



Έλλην είναι ο έχων το ομόγλωττον, το ομόθρησκον, το ομότροπον και το ομόαιμον. Δηλαδή Είδος.

Το ομόγλωττον κι όσο αυτό τείνει προς την Ομηρική. Πέρα από τις διαφορές της αττικής από την ιωνική διάλεκτο, ο κορμός της ελληνίδος γλώσσης είναι κοινός. Το είναι, το έχειν, το λέγω, το πράττω δηλώνουν κοινές ενέργειες. Ομοίως το άγαλμα, ο ήλιος, ο ίππος, η θάλασσα, το πύρ δημιουργούν κοινές εικόνες, όπως και το περί, το τούδε, το όπερ, το ένεκα συνδέουν μεταξύ τους εικόνες και ενέργειες, συνάπτουν προτάσεις με τελικό ή προσδιοριστικό σκοπό, ορίζουν την σχέση εικόνων και ενεργειών, δίχως να δημιουργούν νέες.



Το ομόθρησκον κι όσο αυτό τείνει προς το όντως όν. Πέρα από τις διαφορές των ελευσίνιων από των σαμοθρακικών ονομάτων. Ο Διόνυσος, η Δήμητρα, η Κόρη κι όσα συμβολίζουν. Όχι ο Βούδας, ούτε ο Κούδας, ούτε ο Ιησούς κι ο Ιούδας.



Το ομότροπον κι όσο αυτό τείνει προς το αρχαϊκόν. Το μουσικόν, το αθλητικόν, το επιστημονικόν, το φιλοσοφικόν, το πολιτικόν, το εθιμικόν, το θεατρικόν, το αρχιτεκτονικόν, το γλυπτικόν, το ενδυματολογικόν και προπάντων το ομονοητικόν. Όλα εκείνα τα στοιχεία αγωγής που χαρακτηρίζουν τον μετέχοντα στην ημετέρα παιδείαν.



Το ομόαιμον, το οποίο εκφράζει το ομόψυχον. Πώς μπορούμε να το διακρίνουμε αυτό μέσα από τις φυλετικές μείξεις τόσων αιώνων και τις καθόδους τόσων ψυχών; Με ένα δάκρυ στους Δελφούς, με την αγαλλίαση όταν κοιτάζουμε ένα άγαλμα του Απόλλωνα, με την συγκίνηση που νιώθουμε όταν παρατηρούμε μία τραγωδία του Αισχύλου στην Επίδαυρο ή την υπερηφάνεια που νιώθουμε κοιτάζοντας έναν ανδριάντα του Λεωνίδα. Τις στιγμές εκείνες μιλάει το Αίμα και συν-κινεί την Ψυχή. Το έμφυτο γίνεται επίκτητο μέσω της Ελληνικής Παιδείας και Αγωγής όπως εκείνη εμπνέεται από την Ιδανική Πολιτεία.



Πολιτεία εστί η άριστη κατάσταση της ψυχής, της ψυχής εκείνης που βγήκε από το δεσμωτήριο του σπηλαίου και δεν έμεινε εκεί ψηλά στις νήσους των μακάρων, αλλά κατέβηκε πάλι στο δεσμωτήριο ώστε να βοηθήσει κι άλλους να ανελιχθούν, μέσα από το πρότυπο της Πολιτείας που περιγράφει η φιλοσοφία. Φιλοσοφία είναι μόνον η οντολογία. Κάθε άλλο είναι γνώμη ή δόξα των σκιών των ειδώλων που αντιλαμβάνονται οι δεσμώτες. Μέρη της φιλοσοφίας, η διαλεκτική/μαιευτική, η γεωμετρία/στερεομετρία και τα μαθηματικά που άγουν στον τόπο των νοητών ειδών , έξω από την σφαίρα του γίγνεσθαι. Αρχή της φιλοσοφίας η ονομάτων επίσκεψις και μέσο της οι επακτικοί/αποφατικοί λόγοι και οι καθολικοί ορισμοί.



Το να ορίσει κάποιος έναν ορισμό ακριβή, σαφή, δίχως περιττό, χωρίς λιγότερο, άρτιο, μαθηματικά λογικό και επαγωγικά επαληθεύσιμο, διατηρώντας ωστόσο την υλοζωϊκή του δραματικότητα και ζωντάνια σαν την λεπίδα που κόβει την σάρκα σου κι όχι την σάρκα κάποιου άλλου, είναι αν όχι ακατόρθωτο, τότε σίγουρα πολύ δύσκολο.



Μυριάδες κύκλοι γύρω από το ίδιο όν και η ταχύτητα σκέψης να υπερβαίνει την ταχύτητα του φωτός, έτσι ώστε με τρόπο γεωμετρικό και χειρουργικό να προσθέτεις και να αφαιρείς μία λέξη, ένα γράμμα, μία τελεία μέχρι να παραμείνει καθαρή η ουσία του ορισμού, όπου κάθε περαιτέρω τελειοποίηση θα καταστρέψει όλο το δημιούργημα. Αν αυτό φαντάζει δύσκολο στο χαρτί, τότε να σκεφτούμε πώς θα ήταν να γινόταν αυτό διαλεκτικά σε ένα συμπόσιο δέκα ανθρώπων όπου ο καθένας είχε σπουδάσει την μοναδική του κοσμοθεωρία επί 30 και βάλε έτη στις εσχατιές του νού του. Σε μια εποχή που δεν υπάρχει διάλογος αλλά υπάρχουν παράλληλοι δογματικοί μονόλογοι, ας σκεφτούμε πώς θα ήταν να χαράξεις μία ευθεία στο νού σου και ο συνομιλητής σου να εφάπτει μία κάθετη σχηματίζοντας ορθή γωνία.



Κι αν σου φύγει λίγο η γραμμή με μία λέξη λάθος ή ένα άτοπο κόμμα, μουτζουρώνεται το λευκό χαρτί των Ιδεών. Ας σκεφτούμε πώς θα ήταν οι μοίρες, οι γωνίες, οι ευθείες και τα διαστήματα να μην έχουν την μορφή σχημάτων αλλά νοηματικών ορισμών. Κι ακόμη πιο δύσκολο είναι αυτό που έχεις στο νού σου , αυτό ακριβώς να μεταδίδεται μέσω του λόγου στο νοητικό επίπεδο του άλλου. Ο κάθε ορισμός για οριστεί ορθώς, απαιτεί μία νέκυια στον Άϊδη, στις εσχατιές του νού και τα τρίσβαθα της ψυχής.



Η κάθε λέξη του συμποσίου καλείται να επιβιώσει σε αγώνα αντοχής και ταχύτητας μέσα στον χρόνο κι από μάρμαρο να γίνει αφαιρετικά άγαλμα αποκτώντας ενδοκοσμική αθανασία και δημιουργώντας επιστήμη (επί και ίσταμαι, ίσταμαι επί των όντων).

Παράλληλα, η Πολιτεία μας χρειάζεται την αγωγή του πολέμου και της μουσικής. Ως τέχνη πολέμου εννοούμε κάθε μορφή εξάσκησης, γυμναστικής, αθλητικών αγώνων και στρατηγικής, η οποία θα εκπαιδεύει τα μέλη της Πολιτείας από μικρά ώστε να είναι άξια να υπερασπιστούν τον τόπο τους και να είναι ικανά να πεθάνουν πάνω στην ασπίδα για το ιδεώδες της ελευθερίας, του εσθλού και της πατρίδος/μητρίδος.



Κι ως πρότυπο λαμβάνουμε την Πολιτεία των Λακεδαιμονίων.

Η μουσική είναι η τέχνη των μουσών και κάθε μούσα αντιστοιχεί σε μία μορφή τέχνης. Σαν τέχνη εννοούνται το αττικό δράμα, η αριστοφανική κωμωδία, η λυρική ποίηση, το μυθολογικό έπος, ο χορός, η ιστορία και η αστρονομία που έχουν ποιητική επίδραση πάνω στον άνθρωπο, καθώς δρά συλλογικά ο άνθρωπος.



Στην Πολιτεία μας, είναι όλα κοινά. Κτίρια, χωράφια, αγαθά, γνώσεις, παιδιά, μα πάνω απ’όλα εξέχουσα θέση θα έχει η Αγωγή και η Αρετή. Στην Πολιτεία μας, αγάλματα, ανδριάντες, άνθρωποι και θεοί θα είναι ένα. Ο καθένας μέσα σε αυτήν προσπαθεί να τελειοποιήσει τον εαυτό του σε όλα τα επίπεδα κι όταν το καταφέρει προσπαθεί να βοηθήσει άλλους 10 να εξελιχθούν ελεύθεροι κι ο καθένας από αυτούς θα κάνει το ίδιο με την σειρά του, χωρίς ιδιοτέλεια, με μοναδικό σκοπό το κοινό ευ ζήν και το κοινό αγαθό. Όταν ένας αριθμός ψυχών φτάσει εκεί και επιστρέψει, τότε τίποτα δεν θα είναι πλέον το ίδιο και η Πολιτεία μας θα έχει ενσαρκωθεί εδώ.

Ας εξοριστούν για πάντα από την Πολιτεία μας οι δειλοί, οι αμαθείς, οι ταπεινοί, οι σοφιστές, οι ανόητοι, οι ανθέλληνες και οι αφιλοσόφητοι. Όσοι περιμένουν τον θεό να τους σώσει ενώ καταστρέφουν την Πολιτεία. Όσους βρήκαν απαντήσεις στον ιουδαιοχριστιανισμό και τις αιρέσεις του , αγνοώντας την φιλοσοφία και την μυθολογία. Όσοι δεν κάνουν τίποτα να αλλάξουν τον εαυτό τους και τον κόσμο. Στην Πολιτεία μας δεν έχουν θέση οι χριστιανοί, διότι η ιδανική μας πολιτεία δεν έχει ανάγκη από δούλους.



Η Πολιτεία μας εμπνέεται από το αεί θείο πρότυπο της Ελληνικής Ιδέας –της Αθηνάς- και τον ολοφώτεινο Λόγο του Όντος –τον Απόλλωνα-. Σαν ιδανικά έχει την δικαιοσύνη, την σωφροσύνη, την φρόνηση, την ανδρεία και σαν αρχές την αρμονία, την συμμετρία και το κάλλος. Η Πολιτεία μας εμπνέεται από τους θεούς και σε αυτούς αποβλέπει. Στην Αλήθεια, στην Αρετή, στον Νόμο, στην Φιλία, στον Έρωτα, στην Παιδεία, στην Σοφία, στο Αγαθόν. Ας εξοριστεί για πάντα κάθετί ξένο από αυτήν. Κυρήσσουμε Νοητικό Πόλεμο! Τσεκούρι και Φωτιά!

«Να μας είπούν (οι έλληνες) τί γνωρίζουν για την αρχαία Ελλάδα.Ζητούμε γνώση σοβαρή και υποψιασμένη.



Όχι φολκόρ και γραφικότητες.Γιατί γνώση της Ελλάδας είναι εκείνο που ξέρουμε να ζούμε κιόλας.Όχι δηλαδή ο Ηρακλής μωρό έπνιξε τα φίδια,ότι ο Αρχιμήδης εχάραζε κύκλους πάνω στην άμμο,ούτε ή τάν ή επί τάς,μέτρον άριστον (όχι πάν),ο Μινώταυρος στην Κρήτη και το πιθάρι του Διογένη.Ούτε αν ξέρουν πώς ο φαλλός του Δία εγίνηκε κεραυνός και χτύπησε στους σχιστούς λειμώνες της Ολυμπιάδας για να γεννήσει στο Φίλιππο τον Αλέξανδρο.Τέτοια γνώση της κλασσικής Ελλάδας θα'ταν τουρισμός στην Τυνησία.Η φουστανέλα και το κόκκινο φέσι στην Μελβούρνη και στην 5η Λεωφόρο κατά τις εθνικές εορτές.

ΘΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΓΝΩΣΗ ΟΥΣΙΑΣ.



Να μας ειπούνε δηλαδή αν έχουν ακουστά τα ονόματα Εμπεδοκλής,Αναξίμανδρος,Αριστόξενος ο Ταραντίνος,Διογένης ο Λαέρτιος,Αγελάδας,Λεύκιππος,Πυθαγόρας,Πυθέας που στον καιρό μας σημαίνουν Αινστάιν,Δαρβίνος,Μπετόβεν,Έγελος,Μιχαήλ Άγγελος,Μάξ Πλάνκ,Ροντέν,Κολόμβος.



Να μας μιλήσουν για κάποιους όρους σειράς και βάσης όπως ο σφαίρος στον Εμπεδοκλή,κενό στον Δημόκριτο,εκπύρωση στον Ηράκλειτο,μηδέν στον Παρμενίδη,κατηγορία στον Αριστοτέλη,

τόνος στους Στωϊκούς.



Να μας ειπούν οι κάθε λογής έλληνες επιστήμονες τί τους λέει η λέξη ψυχρά φλογί στον Πίνδαρο,μεταβάλλον αναπαύεται στον Ηράκλειτο,δακρυόεν γελάσασα στον Όμηρο,χαλεπώς μετεχείρισαν στον Θουκυδίδη.



Να μας ειπούνε πόσοι φιλόλογοι έχουν διαβάσει στο πρωτότυπο 3 διαλόγους του Πλάτωνα,2 Νεμεόνικους του Πινδάρου,την Ωδή στην Αρετή του Αριστοτέλη,έναν Ομηρικό Ύμνο (κι αυτό δεν είναι ραψωδία).Και για να μας πιάσει τεταρταίος και καλπάζουσα να μας ειπεί ποιός γνωρίζει και διδάσκει από τους προφεσσόρους στα πανεπιστήμια ότι οι 3 τραγικοί ποιητές μας στη βάση τους είναι φυσικοί επιστήμονες,ότι στην διάλεξη του για την αρετή ο Πλάτων έκαμε στους ακροατές του μάθημα γεωμετρίας.



Ότι η Ακρόπολη των Αθηνών είναι δωρικό κι όχι ιωνικό καλλιτέχνημα.

Ότι η διδασκαλία στο θέατρο ήταν κύρηγμα από άμβωνος.



Ότι η θρησκεία των ελλήνων ήταν αισθητική προσέγγιση των φυσικών φαινομένων.Δεν νομίζω αναγνώστη μου ότι η έρευνά μας θα μας δώσει ποσοστά γνώσης και κατοχής σε βάθος του κλασσικού κόσμου από τους νεοέλληνες που να υπερβαίνουν τους 2 στους 1.000.

Τί φωνάζουμε τότε και φουσκώνουμε και χτυπάμε το κούτελο στο μάρμαρο ότι είμαστε Έλληνες;Για το θεό δηλαδή.Παράκρουση και παραφροσύνη.



Δεν είναι τυχαίο που λέξεις ελληνικές όπως μουσική,θέατρο,οργασμός,φιλοσοφία,μαθηματικά,φυσική,

γεωμετρία,δημοκρατία,πολιτική περάσανε σε όλες τις γλώσσες του ΟΗΕ σήμερα.Και με τις λέξεις αυτές ζούν και δηλώνουν τις βαθύτερες ουσίες του ανθρώπινου βίου τα δισεκατομύρια του πλανήτη.



Δεν είναι τυχαίο που όχι μόνον ο πλανήτης αλλά και ο ουρανός το σύμπαν ολόκληρο είναι κατάσπαρτο με τις ελληνικές λέξεις και τα ελληνικά ονόματα και με ελληνικά γράμματα ονομάζουμε διεθνώς τους φωτεινότερους αστέρες κάθε αστερισμού.Όχι δεν είναι καθόλου τυχαίο.



Εκείνο που είναι τυχαίο είναι πως ο λαός που κατοικεί σήμερα στη χώρα που παλαιά εκατοίκησαν οι Έλληνες ονομάζονται έλληνες>>.







ΑΣΤΕΡΙΩΝ



πηγη



toksipnitiri



Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ




H Aνάγκη είναι το κίνητρο που δημιουργεί τον Πολιτισμό. Τα κίνητρα όμως των ανθρώπων προς τον πολιτισμό έχουν δύο ελατήρια :

1/ την Ευεργεσία και

2/ την Φιλοδοξία.

Από την φιλοδοξία γεννώνται πάθη, όπως η κενοδοξία, ματαιοδοξία, φιλοτυραννία, απληστεία, δεσποτισμός κ.α , τα οποία είναι δυνατόν να επιφέρουν συλλογική βλάβη στον κόσμο. Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε τα φαινόμενα αυτά να γιγαντώνονται και στις δυτικές κοινωνίες. Αντίθετα, εάν η φιλοδοξία τεθεί στην υπηρεσία της ευεργεσίας των άλλων ανθρώπων, τότε συμβάλλει στο γενικό καλό. Ωστόσο ο πολιτισμός εξαρτάται και απο το φιλοσοφικό υπόβαθρο στο οποίον στηρίζεται.



Κίνητρο των Ελλήνων η Ευεργεσία



Οι Έλληνες όταν έφτιαχναν τον πανάρχαιο πολιτισμό τους είχαν σαν κίνητρο περισσότερο την ευεργεσία του ανθρωπίνου είδους, παρά την φιλοδοξία. Δεν οικειοποιούντο την δύναμη της εξουσίας , ούτε ιδιοποιήθησαν για τους εαυτούς των την ιδιότητα του εκπροσώπου του θεού, για να τους προσκυνούν, όπως συνηθίζουν οι λαοί της Ανατολής. Αλλά και τον πλούτο τον χρησιμοποίησαν για την ευεργεσία των ανθρώπων, παρά για να γίνουν πανίσχυροι και να σκλαβώσουν άλλους λαούς, όπως συμβαίνει σήμερον. [Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ 250 περίπου άτομα κατέχουν το μισό πλούτο της Γης] Έπλασαν βέβαια λατρεία και τελετές προς τιμήν του θείου και νομοθεσίες για την κοινή ευδαιμονία και όχι για την υποδούλωση των ανθρώπων. Εγένοντο πατέρες φιλόστοργοι και διδάσκαλοι όχι μόνον του γένους των, αλλά όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως γένους, χρώματος, θρησκείας κ.α. Γι’ αυτό, ό,τι καλό σήμερον έχει να επιδείξει ο κόσμος το χρωστάει στους Έλληνες.



Ζευς : Ο φωτισμένος Μονάρχης



Ο Ζευς εκτός από σεβαστός θεός των Ελλήνων, υπήρξε και ο πρώτος φωτισμένος μονάρχης που αργότερα θεοποιήθηκε για την ευεργεσία του προς τους ανθρώπους. Όταν έγινε μονάρχης προ αμνημονεύτων χρόνων (περίπου 45.000 έτη Π. Ε) διέταξεν ισοτιμίαν και δημοκρατικόν πολίτευμα, εξολόθρευσε τους ληστές της Θεσσαλίας και των άλλων περιοχών που ελυμαίνοντο τον κόσμο και ετάρασσαν την κοινήν ησυχίαν. [Μήπως και σήμερον δεν χρειάζεται η ανθρωπότητα ένα νέο Δία να την απαλλάξειτον κοσμο από τους κακούργους τύπου Μπους, Σαρόν, Κίσσιγκερ κλπ και τους νέους ληστές τύπου Ρότσιλντ , Ροκφέλλερ και των άλλων πλουτοκρατών που λυμαίνονται ολόκληρη την ανθρωπότητα και έχουν χρεώσει τα πλείστα νοικοκυριά, ακόμη και τους αγέννητους;] Επενόησε και άπειρα καλά για να εξημερώσει και να εκπολιτίσει τους ανθρώπους, εν αντιθέσει με τους σημερινούς εγκληματίες ηγέτες που ωθούν την ανθρωπότητα στην παρακμή και στην βαρβαρότητα. Ένεκα τούτου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου δοξάζεται η μνήμη του ομοφώνως. Αλλά δεν ήτο ο μόνος θεός που τίμησαν οι Έλληνες. Ο Διόνυσος επενόησε την Οινοποιίαν, η Δήμητρα τον Σίτον, ο Τριπτόλεμος την σπορά (Γεωργία), ο Ερμής τις Τέχνες, η Αθηνά την Ελαιουργίαν, ο Ποσειδών την Ναυτικήν Τέχνην και την Ιππικήν, ο Απόλλων την Μουσικήν και Ιατρικήν, ο Αρης την Πολεμικήν Τέχνην, ο Παν την Ποιμενικήν(κτηνοτροφία), ο Ασκληπιός την Χειρουργικήν, ο Χείρων ήτο κι’ αυτός γιατρός και ίδρυσε σχολείο των Ηρώων στο Πήλιον, όπου εμαθήτευσε ο Αχιλλεύς, ο Μίνως εθέσπισε Νομοθεσίες(Δικαιοσύνη) καθοδηγούμενος υπό του Διός. Υπάρχουν βέβαια κι’ άλλοι πολλοί που ωφέλησαν το ανθρώπινο γένος σε μιά εποχή όπου οι λοιποί λαοί ζούσαν ακόμη εν αγρία καταστάσει και εμαστίζοντο από το έγκλημα και την ληστεία.



Οι Έλληνες Εκπολιτιστές της Οικουμένης



Ο Ορφεύς, Μουσαίος, Εύμολπος κι’ άλλοι, καταφρονούντες τους κινδύνους, μεταβαίνουν στην Αίγυπτο για να διδάξουν τους εκεί πληθυσμούς. [Βέβαια εδώ και 1700 χρόνια γίνεται μια συστηματική διαστρέβλωση της Ιστορίας , έτσι ώστε η “πολιτικώς ορθή” εκδοχή θεωρεί τους Αιγυπτίους δήθεν διδασκάλους των Ελλήνων, κι ‘ ας βοούν περί του αντιθέτου όλες οι μαρτυρίες( του ιερέως της Σάιν προς τον Σόλωνα, ο Πλάτων στον Τίμαιο κ.ο.κ) ].Ο Ηρακλής και Θησεύς εξολοθρεύουν τους τυράννους και ληστές, οι Αργοναύτες πλέουν στην Κολχίδα για να λάβουν από τους βαρβάρους τα αδίκως κρατούμενα κτήματα των Ελλήνων στον Πόντο, ο Ηρακλής καταστρέφει το Ίλιον για την απιστίαν των Τρώων(υπάρχει βεβαίως και η άλλη εκδοχή του ελε΄γχου των Στενών), ενώ ο Βελλερεφόντης και Περσεύς καταστρέφουν τα άγρια και βάρβαρα έθνη, εκείνα που δεν δέχονταν τον πολιτισμό. [Ο προβληματισμός όμως που τίθεται και σήμερον είναι αν ο πολιτισμός πρέπει να επιβάλλεται δια της βίας και των όπλων στους λαούς. Αυτό επικαλούνται οι ηγέτες της Δύσεως για να δικαιολογούν τους ιμπεριαλιστικούς των πολέμους για διαρπαγή του πλούτου των φτωχών] Επίσης ο Κέκροψ νομοθετεί την μονανδρίαν στην Αθήνα, ο Μελέαγρος συγκροτεί συμμαχίαν κατά του αγρίου και ταραχοποιού Κάπρου, ο Άδραστος εκστρατεύει κατά της αδικίας, ο Αμφικτύων συγκροτεί την πρώτη Αμφικτιονική Σύνοδο για την κοινή λατρεία και συνεννόηση των ανθρώπων. Τέλος οι Μούσες (γράμματα-τέχνες) κατέρχονται από την Πιερίαν (Όλυμπο) στις Θεσπιές για να διδάξουν στην οικουμένη τα γράμματα και τις καλές τέχνες.



Οι Έλληνες Θεοί στο πλευρό των Ανθρώπων



Εκείνη την αρχαϊκή εποχή θεοί και άνθρωποι ηγωνίζοντο για την εξημέρωση του ανθρωπίνου γένους , τον καλλωπισμό της Ελλάδος, την σύσταση Νόμων για την ισότητα και δικαιοσύνη, καθώς και για την αύξηση των μαθήσεων και γνώσεων , οι οποίες συμβάλλουν στην κοινή ευδαιμονία των ανθρώπων. Όποιος παρεβίαζε σοβαρά την αρχήν της ισοτίμου ελευθερίας εθεωρείτο μισητός και στις ελαφρότερες περιπτώσεις τύραννος. Τόση ήτο η δυναμική της διαφωτιστικής εκείνης εκστρατείας ώστε θρυλείται ότι: “ οι πόλεις εκτίζοντο μόνες τους δια της μουσικής αρμονίας, επειδή οι λίθοι και τα ξύλα και τα λοιπά υλικά ήρχοντο αυτομάτως στις θέσεις των έργων. Τα δένδρα εχόρευαν, τα όρη υψούντο, οι ποταμοί ίσταντο, τα θηρία εξημερούντο και τα πουλιά έλκοντο απο την μελωδία των Μουσών” . [ Μήπως όμως κρύβεται κάποιος ανώτερος από τον δικό μας πολιτισμός,και εννοουμε τον Προκατακλυσμιαίο Πολιτισμό που εξέλιπε αλλά άφησε λαμπρά ίχνη στον κόσμο, απομεινάρια της Χρυσής Εποχής ; Να σημειωθεί ότι οι Έλληνες οτιδήποτε έφτιαχναν το υπελόγιζαν επί τη βάσει αρμονικών αναλογιών( “χρυσούς αριθμός” κ.λπ)]



Η Ελλάς σωστό Καλλιτεχνικό Μουσείο



Τότε εκαλλοπίσθη, εκπολιτίσθη, ευνομήθη άπασα η Ελλάς και μετεβλήθη σε πανέμορφο κήπο, σαν ναός ιερότατος με πόλεις απεριγράπτου κάλλους, διακοσμημένες με καλλιτεχνικά έργα υψηλής ποιότητος, στις οποίες κατοικούσαν πολίτες που είχαν επιτύχει το «Ευ Ζην» ήτοι ευνομούμενοι και χαιρόμενοι την ζωή, την δημιουργία τους και τα δίκαια της ανθρωπότητος, μέσα σε κλίμα ελευθερίας , διακαιοσύνης, ισονομίας, ισηγορίας, και ισοπολιτείας. Τότε θεμελιώθηκε ο πρώτος Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός. Κι’ αν δεν είχαν συμβεί οι αλλεπάλληλες φυσικές καταστροφές(κατακλυσμοί) και αργότερα δεν είχε περάσει η λαίλαπα του δογματισμού της Ανατολής , η οποία κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος εκείνου του λαμπρού παγκόσμιου πολιτισμού -και ιδιαιτέρως στην κοιτίδα του την Ελλάδα-σήμερα η ανθρωπότης θα είχε μπει ανεπιστρεπτί στον Μέγα Ειρηνικό Πολιτισμό της Γνώσεως. Δυστυχώς, με την πρόσφατη ενίσχυση του Ανατολικού δεσποτισμού και της θεοκρατίας , παρατηρείται μια νέα -προσωρινή κατά την γνώμη μας-υποχώρηση του πολιτισμού. Το σημερινό εξουσιαστικό κατεστημένο αντί να προωθήσει τον τεχνολογικό και ανθρωπιστικό χαρακτήρα του πολιτισμού χάριν της ευεργεσίας, της προόδου και της ευημερίας της ανθρωπότητος- όπως έπραξαν στο παρελθόν οι Έλληνες- τον χρησιμοποιεί για την αύξηση του πλούτου και της ισχύος της, με αποτέλεσμα την επιβολή πολέμων, δουλείας, μιζέριας και εκμεταλλεύσεως της πλειοψηφίας των ανθρώπων. Κραδαίνουν τις Νέες Τεχνολογίες(Όπλα μαζικής Καταστροφής) ως δαμόκλειον σπάθην υπεράνω των κεφαλών των λαών για να τους πειθαναγκάσουν σε παράδοση .Οσοι αρνούνται να παραδοθούν τους εξαφανίζουν(Βιετνάμ, Παναμάς, Γρενάδα, Κόλπος, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη κ.ο.κ) Παράλληλα , σε όλες τις χώρες κρατούν τους νέους σε μια ιδιότυπη ομηρία με την ομαδική ανεργία, τα ναρκωτικά , την καταστροφή του περιβάλλοντος, τα ατυχήματα, το άγχος, την καταπίεση και την ανασφάλεια .



Οι ασελγούντες Μισέλληνες



Να σημειωθεί ότι μόνον ο Νέρων αφαίρεσε 700 χαλκούς ανδριάντες από το ναό των Δελφών, και πάλιν είχαν απομείνει ακόμη άνω των 5.000 έργων ενδόξων τεχνιτών. Χώρια οι μετέπειτα αυτοκράτορες και πατριάρχες του Βυζαντίου(Κωνσταντίνος, Κωνστάντιος, Θεοδόσιος, Αρκάδιος κ. α) αλλά και οι καλόγεροι με τον Αλάριχο , και ο αρχαιοκάπηλος Ελγίνος και άλλοι πολλοί βάρβαροι εσύλλησαν τον Ελληνικό Πολιτισμό. Και παρά ταύτα όλα τα μουσεία του κόσμου είναι γεμάτα με Ελληνικούς θησαυρούς. Τούτο μας δίδει το μέγεθος της κοσμογονίας εκείνης της χρυσής εποχής, αλλά και της μεγίστης καταστροφής που συνέβη ποτέ στον κόσμο. Είναι ορατό και με γυμνούς οφθαλμούς ότι όλα τα Ελληνικά έργα τέχνης έχουν οικτρώς βανδαλισθεί και ακρωτηριασθεί , όπως ακριβώς έχει ακρωτηριασθεί και ο Ελληνισμός:

1/ Η Ελληνική Γεωγραφία(Βόρειος Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη, Κύπρος, Ιωνία, Κάτω Ιταλία, Ανατολική Ρωμυλία, Μοναστήριον, Ιμβρος-Τένεδος κ.ο.κ)

2/ Η Ελληνική Γλώσσα (Ομηρική, Αρχαία, Αρχαΐζουσα, Καθαρεύουσα, Νέα, Δημοτική, Μαλλιαρή κ.ο.κ) ,

3/ Η Ελληνική Ιστορία μας (Προ-Έλληνες, Πελασγοί, Ινδοευρωπαίοι, Αχαιοί, Δωριείς, Κύπριοι, Ελληνοαμρικάνοι, Ρωσσοπόντιοι, Γραικάνοι κ.ο.κ )

4/ Η Ελληνική Εθνότης(Μακεδόνες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Ρωσσοπόντιοι, Γραικάνοι, Ελληνοαμερικάνοι, Ελληνοαυστραλοί, κ.ο.κ)

Είναι δε άξιον θαυμασμού ότι η εποχή των Διογενών, η ευνομία και ισονομία, δεν επεβλήθη δια της βίας και αυστηρότητος και των θανατικών ποινών εκ μέρους ουδεμιάς τυραννίας και δεσποτισμού, αλλά οικεία βουλήσει. [ Ητο τόση η ευνομία ώστε καμμιά γυναίκα στα 700 χρόνια ισχύος του νόμου περί μη συμμετοχής των γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν διενοήθη να διαβεί τον Αλφειό, όταν εορτάζοντο οι Αγώνες, εκτός από μια, την Καλλιπάτειρα, η οποία όμως χάριν της επιεικείας της δικαιοσύνης δεν κατεδικάσθη εις θάνατον, αλλά εκρίθη αθώα διότι είχε σύζυγο και γιούς ολυμπιονίκες. Βεβαίως οι Έλληνες δεν είχαν στο περιθώριο τις γυναίκες. Είχαν συστήσει γι’ αυτές γυναικείους Αγώνες, τα Ηραία προς τιμήν της Ήρας ] Ποτέ Έλλην θεός δεν διέταξε : «, μη λυπηθείς, εξολόθρευσε και εξόντωσε άνδρες, γυναίκες και παιδιά, από νήπια έως και θηλάζοντα» όπως κάνει ο Ανατολικός θεός Γιαχβέ (Α Σαμουήλ 15.3. )



Ο Ανατολικός Κόσμος



Στην Ανατολή οι άνθρωποι ποθούσαν την τυραννία και την δεσποτική μωρεία , και κατέστησαν τον δεσποτισμόν συνώνυμον της θρησκείας, έτσι ώστε να προσκυνούνται οι ηγέτες τους σαν θεοί υπό των δύστυχων υπηκόων τους. Έτσι οι ηγέτες της Ανατολής έκαναν νόμο την θέληση των και με οδηγό το πάθος των εθεώρησαν την δόξα, την ευγένεια και την ευδαιμονία όταν κρατούν τους ανθρώπους σε απόσταση και αμάθεια. Στην Ανατολή οι άνθρωποι ήσαν νούμερα , πράγματα και σκλάβοι. [ Ο Λέων ο σοφός στέλνεται «στον Άδη μαζί με την επιστήμη του και την ασέβειά του, να ξαναβρεί τον Χρύσιππο, τον Σωκράτη, τον Πρόκλο και τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και τον Επίκουρο και τους αγαπητούς του φίλους τους Ευκλείδες και τους Πτολεμαστρονόμους συντροφιά με τον Όμηρο, Ησίοδο και τον Οράτιο», τους φιλοσόφους, τους σοφούς, τους ποιητές της Ελλάδος, να καεί εκεί μαζί τους στην φωτιά, «όπως του αξίζει»]



Ο «Πλανητάρχης» Εξουσιαστής του Κόσμου



Το πνεύμα τούτο διαιωνίζεται ως τις μέρες μας και βλέπουμε τον «πλανητάρχη» και τους λοιπούς εξουσιαστές να συμπεριφέρονται σαν θεοί επί της γης . Με το Ανατολικό αυταρχικό δόγμα δεν μπορεί να γίνει λόγος για ανάπτυξη κουλτούρας- με εξαίρεση τον τεχνικόν πολιτισμό- ή για εξημέρωση των ανθρώπων, διότι αυτό είναι αντίθετο προς τα συμφέροντα του εξουσιαστικού κατεστημένου. Μόλις προσφάτως αντελήφθησαν ότι η Δημοκρατία είναι το καλύτερο σύστημα διακυβερνήσεως, αλλά κι’ αυτήν την μετέτρεψαν σε στυγνή ολιγαρχία για να υπηρετεί τα υλιστικά και εξουσιαστικά τους συμφέροντα και τα μεσσιανικά και δογματικά «πιστεύω». Το πρόβλημα οφείλεται στην αμορφωσιά και στην παραπληροφόρηση. Ανατρέφουν και διαπαιδαγωγούν τους νέους με την αμάθεια, την αγριότητα, την ωμότητα, την μισανθρωπία, το αιμοβόρον και ακοινώνητο ήθος μέσα σε συνθήκες δουλείας και κοινής δυστυχίας. Δεν διστάζουν να διαστρέφουν και παραχαράσσουν την αλήθεια -ακόμη και την επιστημονική αλήθεια- για να την φέρουν στα μέτρα τους. Διότι αυτό συμφέρει στο εξουσιαστικό κατεστημένο. Άρα είναι και σήμερον επίκαιρο αυτό που είπεν ο Ιάσων στον Ξενοφώντα:” οίδα γαρ τους Πέρσας δουλείαν μάλλον, ή ανδρείαν μεμελετηκότας. Οι δε Αιγύπτιοι κατέστησαν θεοκρατίαν, και εβασίλευον οι ιερείς επ’ ονόματι των θεών..”



Η Βία φέρνει Βία



Η βία και η άνομος αλλά και άσκοπος ανάγκη (καταναλωτισμος-υπερχρέωση-ανεργία-ναρκωτικά κ.λ.π) την οποία διαδίδουν σήμερον προξενεί απείθειαν, παρακοήν, απελπισίαν, και αυτά δημιουργούν τις ληστείες, τους φόνους, την αναρχία και πολυαρχία, την αταξία, την ανησυχία, την ανασφάλεια , την δυστυχία των ανθρώπων και φυσικά και την τρομοκρατίαν για την οποίαν δήθεν κόπτονται. Ένας δε άνθρωπος αποθαρρυμένος, χωρίς όραμα και χωρίς ηθικό φρόνημα δημιουργεί σκουπιδουπόλεις, ασχημία, χυδαιότητα και εγκλήματα, γεγονός που αποτελεί το γνώρισμα της εποχής μας. [ Ενώ διεθνώς ισοδυναμούν 137 φυλακισμένοι ανά 100.000 άτομa, στις δήθεν πολιτισμένες ΗΠΑ ισοδυναμούν 645 ανά 100.000 άτομα , στην Ρωσσία 687 και στην Ιαπωνία μόνον 39. Συνολικά στις ΗΠΑ υπάρχουν 1,7 εκατ. φυλακισμένοι και στην Κίνα 1,4 εκατ. ] . Η αύξηση των φυλακισμένων και των εκτελουμένων εις θάνατον στις ΗΠΑ δείχνει ότι η χώρα αυτή διολισθαίνει προς τον ανατολικό ολοκληρωτισμό, αφού ξεπέρασε ακόμη και την Κίνα σε φυλακισμένους .



Η Υποχώρηση των Κλασσικών Σπουδών εκδικείται



Η υποχώρηση των Κλασσικών Σπουδών από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια έφερε την ενίσχυση του δεσποτισμού, δογματισμού και της θεοκρατίας . Τούτο φυσικά αποτελεί παρέκκλιση από το Αμερικανικό Σύνταγμα , το οποίον οι σοφοί εκείνοι Πατέρες του Αμερικανικού Έθνους εβάσισαν πάνω στις Αρχές και Αξίες του Ελληνικού Πνεύματος ( Ελευθερίας, Δημοκρατίας, Δικαιοσύνης, κ. α ) και θεμελίωσαν την πρωτεύουσα τους Ουάσιγκτον κατά τα πρότυπα του αρχαίου Ελληνικού ρυθμού. Το ανατολικό δόγμα εδώ και 2.000 χρόνια , συνεπικουρούμενο από τις τρεις Εβραιογενείς κοσμικές θρησκείες- οι οποίες ευθύνονται για το σημερινό αιματοκύλισμα του κόσμου-έχει ανατρέψει την Τάξη του Διαφωτισμού, και επανέφεραν τον κόσμο στην ημι-βαρβαρότητα. Μόνον με την Ελληνική Παιδεία και τον Διαφωτισμό- με βάση την Επιστήμη και την Τεχνολογία και με επίκεντρο τον Άνθρωπο- μπορεί να βγει ο κόσμος από την βαρβαρότητα και την παρακμή .



Ο Κόσμος πρέπει ν’ αλλάξει :



1. Τον τρόπο του σκέπτεσθαι του σύγχρονου ανθρώπου, επαναφέροντας τις Ανθρωπιστικές Αξίες του Κλασσικού Πνεύματος

2. Το πρότυπο της καταναλωτικής κραιπάλης , της αδικίας, της χλιδής, του οικονομισμού και της καταστροφής του οικοσυστήματος με ένα νέο ορθολογικό και ανθρωπιστικό πρότυπο του «Μέτρου», που θα έχει σαν κέντρο τον Άνθρωπο και όχι το κέρδος και τον Μαμμωνά .

Όσο συνεχίζεται η σημερινή Υβρις προς τον Άνθρωπο και τη Φύση ο κόσμος θα γίνεται όλο και πιό ανασφαλής, όλο και πιό δεσποτικός, όλο και πιό αλαζωνικός και εφιαλτικός. Η λύση λοιπόν δια της Κλασσικής Παιδείας!



Ο ΘΗΡΙΩΔΗΣ ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη, 12.03.2003

(Αφιερωμένο στους ζηλωτές της Βίβλου George W. Bush, Cheni, Donald Rumsfeld etc και στους Σιωνιστές ζηλωτές του Talmud και Torah Ariel Sharon, Paul Wolfowitz, Richard Perle και Douglas Feith)

Ως γνωστόν, η άρχουσα τάξη της Ουάσιγκτον κυριαρχείται από νεοσυντηριτικούς Σιωνιστές Εβραίους και θρησκόληπτους ζηλωτές της Βίβλου. Αυτοί δεν σκέπτονται πολιτικά, ούτε καν με καθαρά οικονομικά κριτήρια, αλλά μόνον δογματικά και παρανοϊκά. Έχουν βάλει σκοπό τους την πραγματοποίηση «τώρα ή ποτέ» μεγαλομανών τυχοδιωκτικών σχεδίων για παγκόσμια επικράτηση, δια παντός μέσου, ακόμη και δια των όπλων (Γιουγκοσλαβία Αφγανιστάν, Ιράκ κ.ο.κ) Θεωρείται λοιπόν σκόπιμο να εξετάσουμε το θρησκευτικό υπόβαθρο του ανθρώπου της Ανατολής για να ερμηνεύσουμε τον χαρακτήρα του. Χωρίς να είμαστε ρατσιστές πρέπει να διακρίνουμε τη διαφορετική ψυχοσύνθεση Εβραίων και Ελλήνων, γιατί έτσι θα αντιληφθούμε γιατί οι δύο λαοί βρίσκονται πάντοτε σε αντίθετη κατεύθυνση θεώρησης των πραγμάτων. [Ο όρος «Ανατολίτης» δεν είναι δηλωτικός μόνον του γεωγραφικού χώρου, αλλά κυρίως πολιτιστικός, του ανθρώπου δηλαδή εκείνου που μετέχει έντονα των ανατολικών δογματικών θρησκειών. Η Εβραϊκή φυλή είναι ιδιαίτερα κομπλεξική λόγω θρησκείας]

Η Ελληνική Θεογονία

Ο μύθος ψηλαφίζει συμβολικά την αλήθεια. Η προσέγγιση λοιπόν του θέματος απαιτεί να ανατρέξουμε στην Ελληνική Αρχαιολογία, στην Θεογονία του Ησιόδου, διότι εκεί θα βρούμε τις ρίζες της Εβραϊκής ψυχής. Κατ' αυτήν τα πάντα γεννήθηκαν από το Χάος και από αυτό ξεπήδησε η τάξη μέσα από την αταξία και το σύμπαν. Πρώτος παγκόσμιος βασιλιάς ήτο ο Ουρανός και γυναίκα του Γη(Γαία). Αυτοί γέννησαν δώδεκα τερατόμορφα τέκνα, ήτοι έξη Τιτάνες και έξη Τιτανίδες. Κατόπιν γέννησαν και άλλα παιδιά, τους Εκατόγχειρες, τους οποίους έκρυψαν στα έγκατα της γης. Όταν μεγάλωσε ο Κρόνος (ο νεώτερος των Τιτάνων) κόβει με δρεπάνι τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού. Από τις σταγόνες του αίματος γεννιούνται ο Πόνος, ο Ύπνος, ο Θάνατος, το Γήρας, η Μάχη, ο Φόβος, ο Φόνος, το Ψεύδος κλπ. Να σημειωθεί ότι ο Κρόνος των Ελλήνων υιοθετήθηκε αργότερα από τους Εβραίους και τον συναντούμε ως Γιαχβέ (Ίακχος των Ελλήνων) στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Κρόνος συνδέεται με την «Χρυσή Εποχή», μια εποχή απόλυτης ειρήνης, ηρεμίας, χωρίς αρρώστιες, με στασιμότητα, ακινησία, αδράνεια, που προφανώς δηλώνει την έλλειψη αξιόλογων κοσμοϊστορικών γεγονότων.

Ο Χαμένος Παράδεισος

Οι Εβραίοι αναπολούν υποσυνείδητα την περίοδο του «χαμένου παραδείσου» και την εκφράζουν στην Βίβλο με τον Παράδεισο. Στον χαμένο παράδεισο αναφέρονται και οι τρεις εβραιογενείς θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) αλλά και οι εβραιογενείς θεωρίες(κομμουνισμός, σοσιαλισμός κ. α) Πρόκειται λοιπόν για την υποσυνείδητη αναζήτηση της Κρόνιας βασιλείας, την οποία επικαλούνται για να ζήσουν στον παράδεισο. Αλλά και η πρόσφατη εισβολή στο Ιράκ ενέχει μέσα της την υποσυνείδητη κατάκτηση του χαμένου παραδείσου, ο οποίος μυθολογείται στην Μεσοποταμία

Ο Κρόνος τρώγει τα παιδιά του

Κατά την Ελληνική Αρχαιολογία ο Κρόνος είναι εκείνος που κατέστρεψε τον Ουρανό και ο χρησμός είπε ότι μέλλει να καταστραφεί από τον υιόν του.

Για να μην συμβεί αυτό ο πονηρός όμως Κρόνος καταβρόχθιζε τα παιδιά του άμα τη γεννήσει τους. Η Ρέα όμως όταν εγκυμονούσε τον Δία πήγε στην Κρήτη να ξεγεννήσει. Όταν ο Κρόνος πληροφορήθηκε το συμβάν, η Ρέα επενόησε τέχνασμα να τον κρύψει σε σπήλαιο και αντί για το βρέφος του παρέδωσε σπαργανωμένο λιθάρι, το οποίον ο Κρόνος καταβρόχθισε. Όταν ενηλικιώθηκε ο Δίας στράφηκε εναντίον του πατρός του και του πήρε την βασιλεία. Εξ αυτού φαίνεται η απληστία και θηριωδία του θεού των Εβραίων.

Η Ιουδαϊκή Βίβλος

Η Βίβλος -το ιερό βιβλίο των Εβραίων- δείχνει ένα αιμοδιψή και εκδικητικό θεό, φορέα μίσους και πολέμου. Ο Θεός τους έχει σαν όργανο του και το Σατανά ή Αντίχριστο, που τον υπηρετεί έως τη Δευτέρα Παρουσία. [Ο θεός των Εβραίων Γιαχβέ=Ιάκχος=Κρόνος μεταλλάσσεται και σε Σατανά =«Σατάν» ή Αντίχριστο, ή και Εωσφόρος και εορτάζεται το Σάββατο. Οι Ευρωπαίοι καλούν τoν Κρόνο με την λατινική του ονομασία=Satur(n), και έχουν δώσει το όνομα του στην 6 η ημέρα της εβδομάδος = Satur-day. Οι Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι υιοθέτησαν την Εβραϊκή ονομασία Sabbat=Σάββατο. Ωστόσο, ο Χριστιανισμός για να διαφοροποιηθεί απορρίπτει το Σάββατο των Εβραίων σαν εορτάσιμη ημέρα και εορτάζει τον θεό του την Κυριακή=Sun-day(Sunday), συνεχίζοντας την πανάρχαια παράδοση του ηλιακού θεού Sun .Όμως δεν πρέπει να μας εξαπατά τούτο, διότι το θεμέλιο τόσον του Ιουδαϊσμού όσον και του Χριστιανισμού είναι το ίδιο, δηλαδή η Ιουδαϊκή Βίβλος. Κατά τον Ηλία Τσατσόμοιρο η λέξη Κρόνος (Κρ=κρότος=κρούση=κραυγή κλπ) υποδηλώνει βία, ενώ ο Ήλιος (Ελ=Ηλ=Ηλιος=Ελλάς κ.α) είναι σύμβολο του φωτός (ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΗΜΑΡ τ. 20ον).

Διά της περιτομής οι Εβραίοι ενθυμούνται το γεγονός της τομής των γεννητικών οργάνων του Ουρανού από τον Κρόνο. Σύμβολο του Κρόνου είναι το δρεπάνι που ο Μαρξ χρησιμοποίησε μαζί με το σφυρί σαν έμβλημα του κομμουνισμού, ο οποίος υπέσχετο κι' αυτός τον επίγειο παράδεισο. Η ανυποληψία των Ελλήνων προς τον Κρόνο φαίνεται και από την απουσία ναών προς τιμήν του. Τα Ελληνορωμαϊκά Σατουρνάλια σημερινά Καρναβάλια προς τιμήν του Βήλου-Βάαλ-Κρόνου δεν είναι παρά σάτιρα και ειρωνεία σε βάρος του.

Η Αγέλη των Πιστών

Δυστυχώς, η θρησκεία αντί να φωτίσει τους πιστούς, τους συσκοτίζει και τους υποδουλώνει μεταβάλλοντας τους σε ποίμνιο που βελάζει. Η κρίση της κοινωνίας μας δεν είναι μόνον πολιτική και οικονομική αλλά πιο πολύ πνευματική και πολιτιστική. Είναι μια κρίση Παιδείας. Όπως λέγει ο Αριστοτέλης « η παιδεία είναι η βάση της ύπαρξης της πολιτείας». Όμως ακόμη και σήμερον οργανώνονται πολιτείες με βάση θεοκρατικά συντάγματα. Είναι λοιπόν ανάγκη να διερευνήσουμε την ψυχή του Ανατολίτη, αλλά και του Δυτικού ανθρώπου που μετέχει των Ανατολικών δογμάτων και δοξασιών για να αντιληφθούμε γιατί πάσχει σήμερον ο κόσμος. Τοσούτο μάλλον καθόσον σήμερον στις ΗΠΑ έγινε επικίνδυνη μετάλλαξη στο πολιτικό της σύστημα και οι μοχλοί εξουσίας περιήλθαν σε φανατικούς και βαρβάρους Εβραίους-Σιωνιστές και σε θρησκόληπτους ζηλωτές της Βίβλου, που μόνον στην εξωτερική εμφάνιση διαφέρουν από τους ταλεμπάν.

Ο Χαρακτήρ του Ανατολίτη

Ο Ανατολίτης είναι καλοκάγαθος, εύπιστος, παθιασμένος, υπομονετικός, αλλά και δόλιος, πονηρός, ευμετάβλητος και φανατικός, θρησκόληπτος και δογματικός, κατά βάθος όμως απολίτιστος και βάρβαρος, με χαλαρά ηθική συνείδηση, που ρέπει στην διαφθορά. Πάντα όμως ασταθής, όπως ο άμμος της ερήμου. Δείτε τα συμβαίνοντα στην Ουάσιγκτον, Παλαιστίνη και Ιράκ και θα πεισθείτε [Τα γεράκια της Ουάσιγκτον μετά τους βομβαρδισμούς εφήρμοσαν το βαρβαρικό έθιμο της λεηλασίας του Ιράκ. Λεηλάτησαν παλάτια, καταστήματα, τράπεζες, μουσεία ως και νοσοκομεία. Ισραηλινοί σκοτώνουν ξένους φιλειρηνιστές που προστατεύουν μικρά παιδιά με την σκέψη ότι αυτά όταν μεγαλώσουν θα γίνουν αντίπαλοι τους κ.ο.κ]. Στην Ανατολή οι αισθήσεις και το πάθος υπερτερούν της λογικής. Έτσι εξηγείται γιατί συμβαίνουν αυτές οι τερατουργίες και τα αποτρόπαια εγκλήματα. Όλα εκπηγάζουν από εγκεφάλους που είτε είναι Ανατολίτες ή μετέχουν της Ανατολικής κουλτούρας. Η Ανατολή προτιμά α/ την ενόραση από την εμπειρική μελέτη, β/ το δόγμα από την επιστημονική υπόθεση και έρευνα, γ/ την χλιδή από την λιτότητα, δ/ το υπέρμετρο και υπερβολικό από το «μέτρον άριστον » και τον χρυσούν κανόνα, ε/ το πάθος από την λογική Με λίγα λόγια ο Ανατολίτης είναι δούλος της άγνοιας, της φαντασίας και της θρησκοληψίας του. Έτσι, εξηγείται γιατί η Ανατολή είναι κοιτίδα των περισσοτέρων θρησκειών, και γιατί εν ονόματι του θεού έχουν διαπραχθεί τα στυγερότερα κακουργήματα. Μοιραία εκεί ο άνθρωπος είναι υποταγμένος σε μια υπερκόσμια, απρόσιτη και εξωσυμπαντική εξουσία, στο Θεό. Δεν είναι δε τυχαίο ότι οι ηγέτες του από αρχαιοτάτων χρόνων, εκμεταλλευόμενοι για λογαριασμό τους τη θρησκοληψία και την αφέλεια του για το θείον, του επιβάλλουν την κοσμική τους τυραννική εξουσία εν ονόματι του θεού.

Η Ανατολική Ψυχή

Η ζωή του ανατολίτη είναι στερημένη κάθε ενσυνείδητης ηθικής αξίας και ο ασκητισμός και η ενόραση για τη μέλλουσα ζωή αποτελεί τον μοναδικό του στόχο. Επομένως, για τον ανατολίτη η ανθρώπινη ευτυχία αναζητείται πέραν της γης και έξω από την Φύση, στη σφαίρα της μεταφυσικής, στην αιώνια γαλήνη, στον παράδεισο και στην υποταγή του στο θεό. Πάντα δε διακατέχεται από το πλέγμα του προπατορικού αμαρτήματος και από ενοχές. Τούτο τον καθιστά ηττοπαθή, μοιρολάτρη, οπισθοδρομικό και τον αποστερεί από κάθε δημιουργική δραστηριότητα και ατομική πρωτοβουλία. Όμως ένας άνθρωπος στερημένος χαράς, ηθικών αξιών και ηθικών δυνάμεων για την επίγεια ζωή ρέπει στην υλιστική ζωή και υποτάσσεται εύκολα στα άγρια πάθη και στις δοξασίες του. Έτσι εξηγείται γιατί ο ανατολίτης είναι υποκείμενο άγριας εκμεταλλεύσεως από δόλιους και πονηρούς εξουσιαστές που τους αναζητά για να τον λυτρώσουν. Προκειμένου δε να κερδίσει τον επουράνιο παράδεισο που του υπόσχονται διαπράττει ακόμη και τα μεγαλύτερα εγκλήματα για να απολαύσει εκεί εκείνα που στερείται στη γη.

Το Ελληνικό Πνεύμα

Στον αντίποδα του ανατολικού δόγματος βρίσκεται το ζήδωρον Ελληνικό Πνεύμα. Τούτο διαλύει τη μεταφυσική -που συσκοτίζει την διάνοια- και με την λογική λυτρώνει τον άνθρωπο από την γοητεία του οράματος της μέλλουσας ζωής, κάνοντας τον κυρίαρχο της γης και υπεύθυνο της ζωής του. Το Ελληνικό πνεύμα αναζητά την Αλήθεια μέσα από την Γνώση και γι' αυτό επιδίδεται στην έρευνα, στο πείραμα, και στην απόδειξη, που είναι η βάση της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η μελέτη του Σύμπαντος (μέτρον, ρυθμός και αρμονία) και η εσωτερική του ενδοσκόπηση (γνώθι σ' εαυτόν) του έδωσαν τον κώδικα διαχρονικών αξιών για τον 'Ανθρωπο και τη Φύση και του έχουν διαπλάσει διαχρονικές ηθικές, θρησκευτικές αξίες και θεμελιώδεις πολιτικές αρχές που τον κάνουν να αγαπά την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη και Ειρήνη για μια καλύτερη ζωή. Επομένως, για να βγει η ανθρωπότης από την σημερινή βαθιά της κρίση και παρακμή πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο της διεθνούς Νομιμότητας, της Μη-Βίας, και της Συνεργασίας. Κι' αυτός φωτίζεται από το αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα.

Περί Ναζισμού, Φασισμού και άλλων ελαφρά τη καρδία χαρακτηρισμών

Τρίτη, 29 Οκτώβριος 2013 19:00  

phaistos-onoma

Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς:

α) τους υπέρ της παγκοσμιοποίησης πολιτικούς.

β) τους χειραγωγούντες την κοινή γνώμη δημοσιογράφους.

 

 

Θέμα: Περί ναζισμού, φασισμού και άλλων ελαφρά τη καρδία χαρακτηρισμών.

‘’Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψης’’, έλεγε ο κυνικός φιλόσοφος Αντισθένης, αλλά ποιος το κάνει αυτό σήμερα; Κι όμως, επισκεπτόμενοι τις λέξεις μπορούμε να διαπιστώσουμε την πλάνη στην οποία έχει περιέλθει η κοινή γνώμη η οποία χειραγωγείται από πολιτικούς οπαδούς της παγκοσμιοποίησης, δημοσιογράφους εκμοντερνίζουσας θολοκουλτούρας και καθηγητές που η γνώση τους περιορίζεται στα εγκύκλια μαθήματα του ΥΠΕΠΘ.

Όλοι αυτοί μαζί κι ο καθένας χωριστά μέσω του βήματος και του μαρκουτσίου (μικροφώνου) που τους παρέχεται, γλωσσοκτονούν, λεξοπλάθουν και παραποιούν τη σημασία και το εννοιολογικό περιεχόμενο των λέξεων μεταδίδοντας μέσω αυτών, ανυπόστατα νοήματα τα οποία κάμνουν τηλεθεατές, ακροατές και αναγνώστες να τελούν υπό πλήρη σύγχυση ξεχνώντας κι αυτά που ήξεραν, ως προς το τι σημαίνει ναζισμός, φασισμός, ρατσισμός και τα παράγωγά τους, καθώς επίσης και ως προς το κατά πόσο οι λέξεις αυτές έχουν ή δεν έχουν την ίδια εννοιολογική σημασία με τις λέξεις εθνικισμός και φυλετισμός.

Κατά τους ιθύνοντες χειραγωγούς και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, όλες οι προαναφερόμενες λέξεις έχουν ακριβώς την ίδια και ταυτόσημη σημασία. Όποιος είναι εθνικιστής, εθνικόφρων και υπερπατριώτης είναι επίσης ναζιστής, φασίστας και ρατσιστής. (Την λέξη ‘’φυλετιστής’’ δεν την πολυχρησιμοποιούν για δύο λόγους. Ο ένας, διότι την γνωρίζουν μόνο απ` τον γραπτό λόγο και ως γνωστόν χρησιμοποιούμε λιγότερες λέξεις απ` όσες καταλαβαίνουμε, κι ο άλλος διότι η λέξη ‘’φυλετισμός’’ παραπέμπει σε διάκριση πολιτισμικής ανωτερότητας και δεν είναι τόσο ενοχικά βαρύγδουπη όπως είναι η λέξη ‘’ρατσισμός’’ η οποία παραπέμπει σε διάκριση βιολογικής ανωτερότητας και καθιστά βεβαίως και δικαίως ηλίθιο όποιον νομίζει ότι η σπλήνα του Έλληνα για παράδειγμα, είναι ποιοτικά ανώτερη από την σπλήνα ενός Ιρακινού).

Αλλά ας επισκεφτούμε τις λέξεις μήπως και γίνουμε σοφότεροι, ή έστω προσεκτικότεροι όταν τις εκστομίζουμε μήπως και περιοριστεί η λασπολογία και η σπίλωση της προσωπικότητας των ατόμων, των πολιτικών οργανώσεων ή των κοινωνικοπολιτικών κινημάτων και των φορέων στις οποίες τις απευθύνουμε.

Η λέξη ‘’ναζί’’ και τα παράγωγά της, ναζισμός, ναζιστής και ούτω καθ` εξής, προέρχεται από τη συντόμευση της γερμανικής λέξης nationalsozialismus που σημαίνει εθνικοσοσιαλισμός και ως τέτοιος δεν ενοχλούσε κανέναν (με την σημερινή έννοια) όπως δεν ενοχλούσε κανέναν το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα ‘’Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei’’ το οποίο εμφανίστηκε στην Γερμανία το 1919 με αρχηγό κάποιον Καρλ Χάρερ, εν συνεχεία με αρχηγό κάποιον Ντρέξλερ, ώσπου την σκυτάλη της διαδοχής του εν λόγω κόμματος, πήρε ο γνωστός εγκληματίας πολέμου Αδόλφος Χίτλερ ο οποίος εκ του σεναρίου της παιδικής του ηλικίας διακατεχόταν από φυλετικού τύπου συμπλέγματα κατωτερότητας για την Αυστριακή του και όχι γερμανική του (όπως επιθυμούσε), καταγωγή. Αλλά το θέμα μας δεν είναι η ψυχοπαθολογία του Χίτλερ. Το θέμα μας είναι ότι η λέξη ναζί, ναζισμός, ναζιστής κλπ, που υιοθετήθηκε από την μετά Χίτλερ κατοπινή Δυτική Γερμανία νοηματίζοντας τις κακουργηματικές πρακτικές εφαρμογές του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Κόμματος και μόνον αυτού! έχει πάρει διαστάσεις λεκτικής επιδημίας ενός χαρακτηρισμού ο οποίος προσάπτεται σε οποιονδήποτε άτομο ή ομάδα ή φορέα πρεσβεύει τα εθνικά του ιδεώδη, διακατέχεται από υψηλό εθνικό φρόνημα και υποστηρίζει την εθνική του ταυτότητα.

Συνεπώς ως πρώτο συμπέρασμα έχουμε, ότι οι ναζιστές δεν έχουν καμία σχέση με τους υποστηρικτές ή οπαδούς των διαφόρων εθνικοσοσιαλιστικών κινημάτων ή κομμάτων τα οποία ούτως ή άλλως είχανε προϋπάρξει των ναζί του εθνικοσοσιαλιστικού γερμανικού κόμματος, τόσο στην Τσεχία όσο και στην Γαλλία. Κατ` επέκταση δεν είναι δυνατόν να χαρακτηρίζονται ως ναζιστικά, τα οποιαδήποτε εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα ή κινήματα παρουσιάστηκαν και θα παρουσιαστούν στην παγκόσμια πολιτική σκηνή των διαφόρων κρατών.

Στην δε ελληνική πολιτική μας ιστορία ο εθνικοσοσιαλισμός του δικτατορικού καθεστώτος του Ιωάννη Μεταξά αντιστάθηκε γενναία τόσο στον γερμανικό nationalsozialismus (εθνικοσοσιαλισμό), δηλαδή στους εθνικιστές ναζί του Χίτλερ, όσο και στους εθνικιστές φασίστες του Μουσολίνι. Τρανή απόδειξη ότι τόσο οι Έλληνες εθνικιστές (δηλαδή οι υπέρμετρα προσηλωμένοι στο έθνος και τα εθνικά ιδεώδη) και οι Έλληνες εθνικόφρονες (δηλαδή οι εμφορούμενοι από εθνικά φρονήματα), όσο και οι ανά τον κόσμο εθνικιστές-εθνικόφρονες άλλων λαών, όχι μόνο δεν σχετίζονται με τους ναζί και τους φασίστες (χαρακτηρισμοί που ανήκουν αποκλειστικά στους Γερμανούς και στους Ιταλούς αντίστοιχα), αλλά τουναντίον είναι μάλλον πολύ κατάλληλοι για να πολεμήσουν οποιουσδήποτε άλλους εθνικιστές επιβουλευθούν την ανεξαρτησία τους.

Αναφερόμενοι στους φασίστες και επισκεπτόμενοι την λέξη ‘’φασισμός’’ αναγνωρίζουμε ότι ο όρος προέρχεται από την ιταλική fascio (φάσιο) που σήμαινε το σύμβολο των ράβδων των δεμένων γύρω από έναν πέλεκυ τον οποίο κρατούσαν οι σωματοφύλακες των γερουσιαστών της αρχαίας Ρώμης υποδηλώνοντας την εξουσία. Εξ ου και οι Ιταλοί φασίστες της δεκαετίας του 1920 αυτοονομάστηκαν fascio di combattimento, δηλαδή ομάδες που αποτελούν δέσμες μάχης. Συνεπώς ο φασισμός αφορά μόνο την ονομασία του κινήματος Μουσολίνι και πολύ κακώς χρησιμοποιείται σήμερα, χαρακτηρίζοντας άτομα, θεσμούς κόμματα ή καταστάσεις που δεν έχουν καμία σχέση με τη αρχική έννοια του όρου, μόνο και μόνο επειδή πρεσβεύουν εθνικιστικές ιδεολογίες.

Εκ των ανωτέρω, ως δεύτερο συμπέρασμα έχουμε ότι οι όροι ναζισμός και φασισμός αποτελούν έννοιες και πρακτικές εφαρμογές, που ναι μεν περιεβλήθησαν τον μανδύα γερμανικών και ιταλικών εθνικιστικών ιδεολογιών, αλλά που σε καμία περίπτωση δεν θα τους χρεωθούν οι ανά των λαών του κόσμου εθνικιστές και εν προκειμένω οι Έλληνες εθνικιστές-εθνικόφρονες, μόνο και μόνο επειδή αυτό συμφέρει τους πολιτικούς που είναι ταγμένοι υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης (δηλαδή της ισοπέδωσης των φυλετικών, ιστορικών, πολιτισμικών, γλωσσικών αξιών και ιδιαιτεροτήτων του κάθε λαού) και τους δημοσιογραφίσκους που προβάλουν οτιδήποτε τους υποδεικνύεται από την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων ‘’ως τρέχον εμπόρευμα’’, δηλαδή επίκαιρη είδηση, που σκοπό έχει να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη τόσο από τα τρέχοντα προβλήματά της όσο και να της παρουσιάσει την εν λόγω είδηση μόνο  από την μία όψη του νομίσματος και δη αυτή που απηχεί περισσότερο στο θυμικό του δέκτη προσφέροντάς του συγκινητικό θέαμα.

Αποτέλεσμα. Με σκοπό την ενοχοποίηση κάθε εναπομένουσας εθνικής συνείδησης που μπορεί να  έχει ακόμα ο μέσος Έλληνας, πολιτικοί και δημοσιογράφοι έχουν εξαπολύσει ένα ανελέητο κυνηγητό στην ιστορική εθνική ταυτότητα των νεοελλήνων χρησιμοποιώντας ως όπλο το αξιακό σύστημα της γλώσσας την οποία κακοποιούν με λεξοπλασίες και νεολογισμούς που παραποιούν το εννοιολογικό περιεχόμενο των λέξεων και τους προσδίδουν είτε ανύπαρκτες σημασίες (Τί σημαίνει κόμματα συνταγματικού τόξου; Τί σημαίνει προοδευτική πτέρυγα της Βουλής;), είτε ανυπόστατες, όπως ‘’ναζιστές’’, ‘’φασίστες’’, είτε σκοπίμως ενοχικές και άλλες αντί άλλων, όπως ‘’ρατσισμός, ρατσιστής’’. Μια λέξη της μόδας που σε όλες της τις παραλλαγές έχει αντικαταστήσει την λέξη ‘’καλημέρα’’ θυμίζοντας μια άλλη λέξη που ήταν της μόδας στην δεκαετία του `70, ‘’Βασικά… καλησπέρα σας’’.

Βασικά λοιπόν, κυρίες και κύριοι παγκοσμιοποιητές και φερεφωνίζοντες των παγκοσμιοποιητών δημοσιογράφοι, καλύτερα να αναρωτηθείτε αν έπρεπε να επιτραπεί στην Γερμανία η εθνική της συνένωση μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής και τι κινδύνους αναβίωσης του ναζισμού μπορεί να ελλοχεύει εκείνη η συνένωση…, παρά να προσάπτεται χαρακτηρισμούς ναζιστών στους Έλληνες εθνικιστές-εθνικόφρονες οι οποίοι απεύχομαι να χρειαστεί να πολεμήσουν τον ναζιστικό εθνικισμό με όποιον τρόπο κι αν εμφανιστεί αυτός. Διότι κάτι που αγνοείτε είναι το γεγονός πως η κοιλιά που γέννησε τον Χίτλερ είναι ακόμα γόνιμη κι ας σχίζουν τα ιμάτιά τους οι Γερμανοί ότι απεχθάνονται τους ναζί και ότι ουδέποτε δεν θα υποκινήσουν κάτι το… βλαπτικό κατά της Ευρώπης. Κι ας είχαν εξαφανίσει από την αγορά έως και τα αγαλματίδια-προτομές του Νίτσε (πριν από την Ένωση, διότι μετά την Ένωση τα επανακυκλοφόρησαν), λες και έφταιγε η φιλοσοφία του Νίτσε για τα κακουργήματα του Χίτλερ.

Αλήθεια πως δεν το έχετε πάρει είδηση;  Μήπως πρέπει να εξαφανίσουμε το οτιδήποτε έχει γραφτεί για την λακωνική αγωγή των Σπαρτιατών που συνήθιζαν να παίρνουν τα παιδιά από τους γονείς τους στην ηλικία των επτά περίπου ετών και να τα εκπαιδεύουν στα στρατόπεδα; Κάτι ανάλογο έκανε και ο Χίτλερ που ως θαυμαστής της αρχαίας ελληνικής κουλτούρας αντέγραψε (φυσικά κακέκτυπα), αυτό που έκαναν οι Σπαρτιάτες και διασταυρώνοντας Γερμανούς αξιωματικούς με Γερμανίδες, έπαιρνε τα παιδιά άμα τη γέννησή τους, πριν προλάβουν να γνωρίσουν μητρότητα και πατρότητα και τα μεγάλωνε σε στρατόπεδα. Πολλοί εκ των φερόμενων ως Ες-Ες είχαν περάσει αυτή τη διαδικασία. Μάλιστα μέχρι πριν λίγα χρόνια πρώην Ες-Ες, γέροι πλέον, αναζητούσαν μέσω των γερμανικών τηλεοπτικών εκπομπών τους γονείς τους που δεν τους είχαν γνωρίσει ποτέ. Μήπως λοιπόν πρέπει να ντρεπόμαστε για την λακωνική αγωγή των Σπαρτιατών επειδή την αντέγραψε, όπως την αντέγραψε, το εθνικιστικό ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ; Πως σας διέφυγε αυτό;

Όχι δεν νομίζω ότι σας έχει διαφύγει τίποτε. Εκτιμώ ότι γνωρίζετε πολύ καλά ότι ο χαιρετισμός τον οποίο αποκαλείτε ναζιστικό (δεξί χέρι υψωμένο λίγο πάνω απ` τον ώμο και παλάμη τεντωμένη), είναι βαθύτατα ελληνικός χαιρετισμός τον οποίο χρησιμοποίησαν διαχρονικά οι προγονοί μας από τότε που απευθύνονταν στον ανατέλλοντα ήλιο και στους θεούς κάμνοντας επικλήσεις, μέχρι την εποχή της ελληνικής εκστρατείας στην Ασία όταν και ο τελευταίος στην ιεραρχία στρατιώτης του Αλέξανδρου ύψωνε το δεξί του χέρι λέγοντας Χαίρε!

mouseio-italia-xairetismos

Αλλά και στην κοινωνική τους ζωή οι πρόγονοί μας χρησιμοποιούσαν τον εν λόγω χαιρετισμό σε ένδειξη φιλίας και σεβασμού προς αυτόν που απευθύνονταν. Εν συνεχεία Κέλτες, Ρωμαίοι, Ινδιάνοι ως και Χριστιανοί ιππότες του μεσαίωνα, αντέγραψαν τον ελληνικό χαιρετισμό υιοθετώντας τον σε όλες τους τις εκδηλώσεις. Μέχρι τότε δεν ενοχλούσε κανέναν, ως το 1936 που τον αντέγραψε και τον χρησιμοποίησε το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς της Γερμανίας του Χίτλερ, το φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας του Μουσολίνι και το καθεστώς του Φράνκο στη Ισπανία.

Και τι μας νοιάζει εμάς ρε προσκυνημένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι, αν τα ανδρείκελα των αλλοεθνών ηγεσιών χρησιμοποίησαν τον ελληνικό υπερήφανο χαιρετισμό προκειμένου να προσδώσουν ανάστημα και κύρος στους εθνικιστικούς τους στρατούς; Είναι λόγος αυτός να κατηγορείτε και να υβρίζετε τον εν λόγω χαιρετισμό χαρακτηρίζοντάς τον ναζιστικό; Δηλαδή τον χαρίζετε στους ναζί και τους φασίστες; όπως χαρίσατε στους Σκοπιανούς το δεκαεξάκτινο σύμβολο των Αργεαδών (αυτό που λέτε αστέρι της Βεργίνας), το οποίο φέρανε οι Μακεδόνες από το Άργος όταν ανέβηκαν Βόρεια με τον πρώτο τους βασιλιά τον Κάρανο.

Αυτό το σύμβολο χλιαροί μου πατριώτες, είναι ο ισοσκελής ελληνικός σταυρός (όχι χριστιανικός) που χρονολογείται από τον 6ο αιώνα προ χριστιανικού ημερολογίου και απεικονίζεται σε σπαρτιατικό κρατήρα ο οποίος σήμερα εκτίθεται στο μουσείο του Λούβρου. Ο σταυρός δημιουργεί τέσσερα τεταρτημόρια και κάθε τεταρτημόριο αποτελείται από τρεις ακτίνες οι οποίες νοηματίζουν μία τριάδα κοσμικών ενεργειών, δηλαδή μία τριάδα θεοτήτων (4 τεταρτημόρια Χ 3 θεούς ανά τεταρτημόριο = 12 Θεοί). Αυτό το δικό μας σύμβολο αντέγραψαν οι Σκοπιανοί νομίζοντάς το μακεδονικό και νομίζοντας τους εαυτούς τους Μακεδόνες. Κι εσείς που δεν νομίζετε ούτε τα νομιζόμενα, εγκαταλείψατε το ελληνικό ιερό σύμβολο των προγόνων σας στην σημαιούλα των Σκοπιανών συμβιβαζόμενοι με μια απεικόνιση που ζουμάρει στο κέντρο της σημαίας τους και δεν δείχνει τις 12 ακτίνες των τεταρτημορίων σε πλήρη ανάπτυξη. Παράλληλα μέμφεστε, κατηγορείτε και βρίζετε όποιον Έλληνα χρησιμοποιεί τη σβάστικα μια κι αυτή την έχετε χαρίσει στους ναζί του Χίτλερ ενώ γνωρίζετε, δεν μπορεί να μη γνωρίζετε, ότι και η σβάστικα είναι ελληνική και ότι πρόκειται για τον τετρα-αγκυλωτό σταυρό ή τετρακτύς που αποτελείται από δύο διπλά-ενωμένα, κεφαλαία ελληνικά γράμματα (Γ) τα οποία μέχρι και οι Ελληνίδες ιέρειες στα μαντεία τα έκαναν δερματοστιξία (τατουάζ το ξέρετε εσείς), στο κορμί τους. Εν συνεχεία ο τετρα-αγκυλωτός σταυρός χρησιμοποιήθηκε ως ιερό σύμβολο στις θρησκείες κι άλλων λαών όπως στον Βουδισμό και τον Ινδουισμό λόγω των επιρροών τους από την ελληνική Κοσμοθέαση. (Αλλά μήπως ξέρετε τι σημαίνει ελληνική Κοσμοθέαση;).

mouseio-italia-tetragrammato

Ο εν λόγω αγκυλωτός σταυρός λοιπόν, ο οποίος νοηματίζει καλή τύχη, ισορροπία και ευημερία, έχει βρεθεί κατ` επανάληψη χαραγμένος σε διάφορα αγάλματα και σε αρχαία ελληνικά κράνη όπως αυτό που χρονολογείται μεταξύ του 350-325 προ χριστιανικού ημερολογίου, το οποίο βρέθηκε στον Τάραντα της Σικελίας, όπως στον μανδύα γυναικείου αγάλματος που βρίσκεται στο μουσείο της Ακρόπολης κι όπως επίσης στο στήθος αγάλματος του Βούδα που βρίσκεται στην Καλιφόρνια. (Βλέπε κατ` αντιστοιχία το κράνος, τον μανδύα και τον Βούδα).

mouseio-italia

Επειδή λοιπόν τον αγκυλωτό σταυρό τον χρησιμοποίησε και η ναζιστική Γερμανία η οποία στο πλαίσιο της προπαγάνδας της έψαχνε να βρει ελληνικά διαχρονικά ισχυρά σύμβολα (διότι που να βρει δικά της;), για να στηρίξει την εθνικιστική της δυναμική την οποία χρησιμοποίησε εις βάρος της ανθρωπότητας, πρέπει οι συμβολισμοί αυτοί (χαιρετισμός και αγκυλωτός σταυρός) να νοηματοδοτούνται αρνητικά, απευκταία και βδελυρά από εσάς, πολιτικούς της παγκοσμιοποίησης και παπαγαλίζοντες δημοσιογράφους, οι οποίοι ως προς την καταγωγή τουλάχιστον, είστε Έλληνες. Μήπως η ιστορία των αρχέγονων συμβολισμών μας αρχίζει από την εμφάνιση του εθνικοσοσιαλιστικού, δηλαδή ναζιστικού κόμματος του Χίτλερ;

Τι είπατε; Ποια είναι η γνώμη μου για την Χρυσή Αυγή; Από τις μέχρι τώρα τέσσερεις σελίδες που έχω γράψει αυτό σας ενδιαφέρει; Αυτό θέλετε να εκμαιεύσετε; Καλά λοιπόν, ας παίξουμε το γύρω, γύρω όλοι και στη μέση ο Μανώλης, αλλά με τους δικούς μου όρους διότι εγώ γράφω κι εσείς διαβάζετε.

1)Η Χρυσή Αυγή είναι ένα εθνικιστικό ελληνικό κόμμα που εξ όλων όσων προείπαμε, ακόμα και αν το ήθελε πολύ, δεν μπορεί να είναι ναζιστικό ή φασιστικό διότι αμφότερα τα ιδεολογήματα (ναζισμός, φασισμός) είναι ξένα, φύση, θέση και προέλευση, τύποις και ουσίας. Δεν υιοθετούνται και δεν αντιγράφονται. Δεν αναβιώνονται και δεν απομιμούνται από κανέναν άλλο λαό πλην Γερμανών (αυτούς να προσέχετε) και Ιταλών, διότι αποτελούν ιδιοσυστασίες αυτών, και μόνον αυτών που τα γέννησαν, μέσα από το αποκλειστικά δικό τους κυτταρολογικό εγκεφαλικό υλικό. Συνεπώς σε καμία περίπτωση ο ναζισμός και ο φασισμός δεν μπορεί να αφορά άλλους εθνικιστές-εθνικόφρονες, λόγου χάρη Έλληνες, Βραζιλιάνους ή Νιγηριανούς.

2)Η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί σύμβολα (χαιρετισμό, μαίανδρο, αγκυλωτό σταυρό και άλλα) τα οποία είναι ελληνικότατα, προαιώνια και αποτελούν μέρος του αξιακού συστήματος των προγόνων μας και συνεπώς αξίες δικές μας. Οποιοσδήποτε τα βρίζει επειδή αντιγράφηκαν από τους βάρβαρους είναι το λιγότερο αδιάβαστος και το περισσότερο ανθέλληνας, όπως είναι ηλίθιος οποιοσδήποτε χρυσαυγίτης αυτοαποκαλείται ναζιστής.

3)Εάν μέλος ή οπαδός της Χρυσής Αυγής προέβει σε εγκληματική ενέργεια, αρμόδια είναι η δικαιοσύνη και μόνον αυτή. Ούτε η πολιτική εξουσία, ούτε οι δημοσιογράφοι. Τις δε οποιεσδήποτε πράξεις που ο νόμος του ποινικού δικαίου χαρακτηρίζει ως εγκληματικές, δεν μπορεί να τις χρεώνονται όλα τα μέλη μιας οργάνωσης, όλοι οι οπαδοί και γενικά όλοι οι Έλληνες εθνικιστές και εθνικόφρονες.

Σας ακούω να λέτε ειρωνικά ‘’Κάτι μας είπες τώρα’’.

Ναι ξέρω, το λέγατε κι εσείς συνεχώς στα κανάλια σας ‘’τον λόγο έχει η δικαιοσύνη…’’, ‘’δεν φταίνε όλοι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής…’’ αλλά την ίδια στιγμή το αναιρούσατε δικάζοντας (με τον δικό σας γλωσσοκτονικό και λεξοπλαστικό τρόπο ο οποίος είναι χειρότερος από το γράμμα του νόμου διότι απηχεί στο θυμικό των τηλεθεατών διεγείροντας το συναίσθημά τους), υπόπτους και μη, εγκληματικών ενεργειών μόνο και μόνο επειδή είναι εθνικιστές. Δεν θα ξεχάσω δημοσιογράφο παρουσιάστρια τηλεοπτικού καναλιού, όπου στο δελτίο ειδήσεων έδειξε βίντεο χρυσαυγίτισας μαμάς η οποία άλλαζε το μωρό της βάζοντας του φανελάκι που είχε τυπωμένο τον μαίανδρο. Το εν λόγω βίντεο το οποίο εθεωρείτο σημαντικής ανακάλυψης! το σχολίαζε η δημοσιογράφος με επιφωνήματα ‘’τς, τς, τς, τι πράγματα είναι αυτά…’’. Προφανώς αν η μαμά φορούσε στο μωρό της ένα φανελάκι με τον Ντόναλντ ή με τον Μίκυ θα έπραττε καλώς διότι οι ήρωες του Ντίσνεϋ συγκαταλέγονται στα εθνικά πρότυπα της νεοελληνικής διαπαιδαγώγησης.

Ξέρετε, κάποτε νόμιζα ότι οι εξουσίες είναι τρεις. Η πολιτική, η εκτελεστική και η δικαστική και ότι μεταξύ τους είναι ανεξάρτητες και αυτόνομες. Στη συνέχεια διαπίστωσα ότι η πολιτική εξουσία επηρεάζει έως καθοδηγεί κατά το δοκούν, τις άλλες δύο κι έτσι κατάλαβα ότι ουσιαστικά η εξουσία είναι μόνο η πολιτική. Άκουγα ότι η δημοσιογραφία είναι η τέταρτη εξουσία αλλά το θεωρούσα υπερβολικό. Θεωρούσα ότι λεγότανε κατ` επίφαση κι ότι οι δημοσιογράφοι δεν κυβερνούν όπως διατείνονται και οι ίδιοι, απλά μεταφέρουν την είδηση αφήνοντας τα συμπεράσματα στην κρίση των τηλεθεατών, ακροατών ή αναγνωστών.

Σήμερα έχω πειστεί ότι οι εξουσίες είναι ουσιαστικά δύο και τυπικά τέσσερεις. Η πολιτική που πρεσβεύει την παγκοσμιοποίηση (ήτοι την ισοπέδωση αξιών, μη το αναλύσουμε άλλο) και η δημοσιογραφία που την προβάλει τεχνηέντως με εικόνα, ήχο αλλά κυρίως με απόψεις δημοσιογράφων οι οποίες αποσκοπούν όχι να μεταφέρουν την είδηση αλλά να απηχήσουν στο θυμικό στο οποίο κρύβεται το συναισθηματικό μέρος της ψυχής των τηλεθεατών και να τους διαμορφώσουν το υποσυνείδητο μαζικά, σύμφωνα με το πνευματικό εμπόρευμα που τα αφεντικά τους θέλουν να προωθήσουν στη σύγχρονη μικροαστική νεοελληνική ηθική του ραγιαδισμού και του βυζαντινορωμαίϊκου.

Κι επειδή τελευταία είδα στις ειδήσεις ότι ασχολείστε και με τις δερματοστιξίες (τατουάζ) αρχαιοελληνικών αναφορών, που έχουν κάνει διάφοροι και που μετά από την ενοχές που τους δημιουργήσατε σπεύδουν να τα σβήσουν από πάνω τους, επιθυμώ να σας ομολογήσω ότι στο αριστερό μου μπράτσο έχω τατουάζ μια μεσσηνιακή περικεφαλαία 8ου αιώνα προ χριστιανικού ημερολογίου που από κάτω γράφει με αρχαϊκά κεφαλαία γράμματα την λέξη ΧΡΥΣΗ. Νομίζω ότι με την ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου θα πρέπει να συλληφθώ και να ανακριθώ… Και σας υπόσχομαι ότι η έκπληξη που θα νοιώσουν οι ανακριτικές αρχές όταν τους αποδείξω (όχι απλά ισχυριστώ), το τι νοηματίζει η λέξη ΧΡΥΣΗ, θα είναι τόσο ενδιαφέρουσα που θα πουλήσει πολύ στα τηλεο-παράθυρά σας.

Περιμένω εναγωνίως να νοιώσω σαν τον ήρωα του Αντώνη Σαμαράκη στο γνωστό μυθιστόρημα ‘’το Λάθος’’, ο οποίος είχε ζωγραφίσει δυο κύκλους νοηματίζοντας τα στήθη μιας γυναίκας και οι καθεστωτικοί τον συνέλαβαν θεωρώντας πως οι κύκλοι ήταν κάποιες αποθήκες με όπλα. Θυμάστε;

Χρόνια πολλά για την εθνική μας επέτειο και μη δείξετε στη τηλεόραση τους μαθητές-ομαδάρχες της σχολικής παρέλασης, διότι όταν περνάνε μπροστά απ` τους επίσημους στον Άγνωστο Στρατιώτη, χρόνια τώρα, χαιρετάνε με το δεξί χέρι υψωμένο και την παλάμη τεντωμένη, δηλαδή ναζιστικά, όπως λέτε εσείς. Αλήθεια αυτό πως σας έχει διαφύγει;

Μετά τιμής και πικρίας

Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης

Οικονομολόγος-Κοινωνιολόγος

Αριστοτέλους 22, Αθήναι 10433

Ηλεκτρ/κή δ/νση: llbillis@hotmail.gr

Αθήναι 28-10-2013

ΥΣ: Επειδή τελευταία έχετε μεταφέρει την ειδησεογραφική σας αρένα στους αθίγγανους και με έχετε επηρεάσει πολύ. Αλήθεια, τι αποφασίσατε για την μικρή ξανθιά Μαρία; Θα μείνει στο Χαμόγελο του Παιδιού; Θα δοθεί στους Βούλγαρους φυσικούς της γονείς; Στους τσιγγάνους του Ζεφυρίου; Μήπως μπορείτε να μου πείτε το τέλος πριν τα επεισόδια του σήριαλ; Με έχει φάει συναισθηματικά η αγωνία.

Κουβαλάμε και μεταφέρουμε τον χώρο και το χρόνο γύρω με μας,

Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=55326:2013-10-29-190000&catid=33:research&Itemid=214#.UnD5Pvl7JqU#ixzz2jDUIT8CT

Ο συγγραφέας του βιβλίου, ο επιστήμονας Δρ Robert Lanza, που ψηφίστηκε από τους τους NY Times ως ο 3ος πιο σημαντικός εν ζωή επιστήμονας , δεν έχει καμία αμφιβολία ότι κάτι τέτοιο μπορεί να είναι πιθανό.

Εδώ και καιρό ο Lanza είναι γνωστός στην επιστημονική κοινότητα για τις προηγμένες μεθόδους που χρησιμοποιεί και είναι ειδικός στην αναγεννητική ιατρική και επιστημονικός διευθυντής της Advanced Cell Technology Company.

Είχε κάνει εκτεταμένες έρευνες στο παρελθόν πάνω στα βλαστικά κύτταρα και πολλά επιτυχημένα πειράματα σχετικά με την κλωνοποίηση απειλούμενων ζωικών ειδών. Πριν λίγα χρόνια άρχισε να ασχολείται με τη Φυσική, την Κβαντομηχανική και την Αστροφυσική. Από αυτό το εκρηκτικό μείγμα επιστημών προέκυψε η νέα θεωρία του Βιοκεντρισμού, που ο καθηγητής επικαλείται από τότε.

Ο Βιοκεντρισμός διδάσκει ότι η ζωή και η συνείδηση είναι θεμελιώδεις στο σύμπαν. Πιστεύει πως η συνείδηση δημιουργεί το υλικό σύμπαν και όχι κάτι άλλο πέρα από αυτή.

Ο Lanza επικεντρώνει την αιτιολόγηση της θεωρίας του στην ίδια τη δομή του σύμπαντος, τους νόμους της φυσικής και τις δυνάμεις και τις σταθερές που διέπουν το σύμπαν, που φαίνεται να προάγουν και να έχουν τελειοποιηθεί για τη ζωή, πράγμα που σημαίνει ότι η νοημοσύνη υπήρχε πριν την ύλη. Ισχυρίζεται επίσης ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι αντικείμενα ή πράγματα, αλλά μάλλον εργαλεία της νόησης των όντων.

Ο Lanza υποστηρίζει ότι κουβαλάμε και μεταφέρουμε τον χώρο και το χρόνο γύρω με μας, όπως η χελώνα μεταφέρει το καβούκι της. Αυτό σημαίνει ότι όταν το κέλυφος αποκολληθεί από πάνω μας (ο χώρος και ο χρόνος), εμείς εξακολουθούμε να υπάρχουμε.

Η θεωρία υπονοεί ότι δεν υπάρχει θάνατος της συνείδησης. Υπάρχει μόνο η σκέψη του συνειδησιακού θανάτου, επειδή οι άνθρωποι ταυτίζονται με το υλικό τους σώμα. Πιστεύουν ότι αφού το σώμα πρόκειται να χαθεί, αργά ή γρήγορα, το ίδιο θα γίνει και με τη συνείδησή. Εάν το σώμα δημιουργεί τη συνείδηση, τότε η συνείδηση θα εξαφανιστεί μαζί με το θάνατο του σώματος.

Αλλά, αν το σώμα λαμβάνει τη συνείδηση με τον ίδιο τρόπο που η καλωδιακή τηλεόραση λαμβάνει τα δορυφορικά σήματα, τότε, φυσικά, η συνείδηση δεν τελειώνει με το θάνατο του υλικού περιβλήματος. Στην πραγματικότητα, η συνείδηση υπάρχει έξω από τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Είναι σε θέση να είναι οπουδήποτε: στο ανθρώπινο σώμα και έξω από αυτό. Με άλλα λόγια, είναι μη εντοπισμένη κατά τον ίδιο τρόπο που τα κβαντικά αντικείμενα είναι μη εντοπισμένα.

Ο Lanza πιστεύει, επίσης, ότι υπάρχουν ταυτόχρονα πολλαπλά σύμπαντα. Σε ένα από αυτά, το σώμα μπορεί να είναι νεκρό, ενώ σε κάποιο άλλο να συνεχίζει να υφίσταται απορροφώντας τη συνείδηση, που μεταπήδησε σε αυτό το σύμπαν.

Αυτό σημαίνει ότι η συνείδηση κάποιου που πεθαίνει ταξιδεύει μέσω ενός τούνελ και καταλήγει όχι στην κόλαση ή στον παράδεισο, αλλά σε έναν παρόμοιο κόσμο με αυτόν που κάποτε κατοικούσε, αλλά αυτή τη φορά ζωντανή. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται συνεχώς και απείρως.

Πολλαπλοί κόσμοι

Αυτή η ελπιδοφόρα, αλλά εξαιρετικά αμφιλεγόμενη θεωρία μεταξύ της επιστημονικής κοινότητας, έχει πολλούς αυθόρμητους υποστηρικτές, όχι μόνο ανθρώπους που αναζητούν μια ελπίδα, αλλά και ορισμένους γνωστούς επιστήμονες. Είναι οι φυσικοί και οι αστροφυσικοί που συμφωνούν με την ύπαρξη παράλληλων κόσμων και που προτείνουν τις θεωρίες για τα πολλαπλά σύμπαντα. Υπερασπίζονται αυτές τις θεωρίες και πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν φυσικοί νόμοι που απαγορεύουν την ύπαρξη παράλληλων κόσμων.

Ο πρώτος που αναφέρθηκε σε παράλληλους κόσμους ήταν ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας H.G. Wells, ο οποίος αναφέρθηκε σε αυτούς το 1895 στην ιστορία του «Η πόρτα στον τοίχο». Μετά από 62 χρόνια, η ιδέα αυτή εξελίχθηκε από τον Δρ Hugh Everett στη μεταπτυχιακή του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Princeton.

Η βασική του διατύπωση είναι ότι σε κάθε δεδομένη στιγμή, ο κόσμος χωρίζεται σε αναρίθμητα παρόμοια αντίγραφα, τα οποία την αμέσως επόμενη στιγμή εξελίσσονται διαφορετικά και χωρίζονται με τη σειρά τους σε άλλα. Σε ορισμένους από αυτούς τους κόσμους που μπορεί να είστε παρών, μπορεί να διαβάζετε αυτό το άρθρο σε ένα σύμπαν και σε άλλο να βλέπετε τηλεόραση.

Ο κινητήριος μοχλός για αυτές τις εκδοχές είναι οι πράξεις μας, εξήγησε ο Everett. Αναλόγως με τις επιλογές που έχουμε για να κάνουμε κάτι, το σύμπαν χωρίζεται σε όλες αυτές τις διαφορετικές περιπτώσεις.

Στη δεκαετία του 1980, ο Andrei Linde, επιστήμονας από το Ινστιτούτο Φυσικής του Lebedev, ανέπτυξε τη θεωρία των πολλαπλών συμπάντων. Σήμερα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.

Ο Linde εξήγησε: Το Διάστημα αποτελείται από πολλές διαστελλόμενες σφαίρες, οι οποίες με τη σειρά τους δημιουργούν παρόμοιες σφαίρες και ούτω καθεξής έως το άπειρο. Απέχουν μεταξύ τους εντός του σύμπαντος και η κάθε μια δεν γνωρίζει την ύπαρξη της άλλης, αλλά αποτελούν μέρη του ίδιου φυσικού σύμπαντος.

Το γεγονός ότι το σύμπαν μας δεν είναι μοναδικό υποστηρίζεται από τα δεδομένα που έλαβε το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck. Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα, οι επιστήμονες κατάφεραν να συνθέσουν τον πιο ακριβή χάρτη του κοσμικού μικροκυματικού φόντου, που λέγεται επίσης κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, που οφείλεται στο Big Bang και υπάρχει μέχρι σήμερα. Από αυτόν τον χάρτη διαπιστώθηκε επίσης ότι το σύμπαν έχει πολλές σκοτεινές εσοχές που αντιπροσωπεύονται από μερικές τρύπες και εκτεταμένα κενά.

Η θεωρητικός φυσικός Laura Mersini-Houghton του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας με τους συνεργάτες της υποστηρίζει πως οι ανωμαλίες του μικροκυματικού κοσμικού υποβάθρου υφίστανται λόγω του γεγονότος ότι το σύμπαν μας επηρεάζεται από άλλα γειτονικά σύμπαντα. Οι τρύπες και τα κενά στον χάρτη είναι άμεσο αποτέλεσμα των επιδράσεων των γειτονικών συμπάντων στο δικό μας.

Ψυχή

Πριν αναπτύξαμε τις θεωρίες που δείχνουν πως υπάρχουν πολλές επιλογές που θα μπορούσε να έχει η ψυχή ώστε να μεταναστεύσει μετά το θάνατο, αλλά μπορούμε να αποδείξουμε την ύπαρξη της ψυχής;

Υπάρχει κάποια επιστημονική θεωρία που να επικυρώνει μια τέτοια αξίωση; Σύμφωνα με τον Δρ Stuart Hameroff, οι επιθανάτιες εμπειρίες συμβαίνουν όταν οι κβαντικές πληροφορίες, που βρίσκονται στο νευρικό σύστημα, εγκαταλείπουν το σώμα και διαλύονται μέσα στο σύμπαν. Σε αντίθεση με την υλιστική προσέγγιση της συνείδησης, ο Δρ Hameroff προσφέρει μια εναλλακτική εξήγηση, που μπορεί ίσως να βασίζεται τόσο στην ορθολογική επιστημονική προσέγγιση, όσο και στην προσωπική διαίσθηση και εμπειρία.

Η Συνείδηση κατοικεί, σύμφωνα με τον Stuart και τον Βρετανό φυσικό Sir Roger Penrose, στους μικροσωληνίσκους των κυττάρων του εγκεφάλου, οι οποίοι είναι η αρχική τοποθεσία της κβαντικής επεξεργασίας. Μετά το θάνατο, η κβαντική πληροφορία απελευθερώνεται από το σώμα, πράγμα που σημαίνει ότι η συνείδησή την ακολουθεί. Υποστηρίζουν ότι η αίσθηση της συνείδησής είναι το αποτέλεσμα των επιπτώσεων της κβαντικής βαρύτητας σε αυτούς τους μικροσωληνίσκους, μια θεωρία που ονομάστηκε ενορχηστρωμένη αντικειμενική μετατροπή (Orch-OR).

Η Συνείδηση ή τουλάχιστον η ανεπεξέργαστη πρώιμη μορφή της θεωρείται πως είναι μια θεμελιώδης ιδιότητα του σύμπαντος, σύμφωνα με τους παραπάνω επιστήμονες, που υπάρχει από την πρώτη στιγμή του σύμπαντος κατά τη διάρκεια του Big Bang. «Σε ένα τέτοιο σύστημα, η πρωτο-συνειδησιακή εμπειρία είναι μια από τις βασικές ιδιότητες της φυσικής πραγματικότητας προσπελάσιμη από τις κβαντικές διαδικασίες που σχετίζονται με τη δραστηριότητα του εγκεφάλου.

Οι ψυχές μας, στην πραγματικότητα, αποτελούνται από το ίδιο υλικό με το οποίο είναι κατασκευασμένο το σύμπαν και μπορεί να υπάρχουν από την αρχή του χρόνου. Οι εγκέφαλοί μας είναι απλώς δέκτες της πρωτο-συνείδησης την οποία ενισχύουν, πράγμα που είναι ενύπαρκτο στη δομή του χωροχρόνου. Έτσι, πράγματι, ένα μέρος της συνείδησής, το άυλο, θα ζήσει μετά το θάνατο του φυσικού σώματος.

Ο Δρ Hameroff δήλωσε στο ντοκιμαντερ Through the Wormhole του Science Channel: «Αν η καρδιά σταματήσει να χτυπά, το αίμα σταματά να ρέει στις φλέβες, έτσι οι μικροσωληνίσκοι χάνουν την κβαντική κατάσταση τους. Η κβαντική πληροφορία εντός των μικροσωληνίσκων δεν καταστρέφεται, δεν μπορεί να καταστραφεί, απλώς διανέμεται και διασκορπίζεται στο σύμπαν«. Ο Robert Lanza προσθέτει εδώ ότι όχι μόνο θα υπάρχει στο υφιστάμενο σύμπαν, αλλά ίσως υπάρχει και σε ένα άλλο σύμπαν.

Εάν ο ασθενής αναβιώσει, συνέλθει και η καρδιά του αρχίσει να χτυπά ξανά, αυτή η κβαντική πληροφορία επανέρχεται πίσω στα μικροσωληνίσκους και ο ασθενής περιγράφει την εμπειρία του.

Και προσθέτει: «Αν ο ασθενής δεν αναβιώσει, και πεθάνει, είναι πιθανό αυτή η κβαντική πληροφορία να μπορεί να υπάρξει έξω από το σώμα, ίσως επ ‘αόριστον, ως ψυχή.»

Η σύνδεση της συνείδησης με την κβαντική θεωρία εξηγεί πράγματα όπως τις επιθανάτιες εμπειρίες, την αστρική προβολή, τις εξωσωματικές εμπειρίες, ακόμα και τη μετενσάρκωση χωρίς να χρειάζεται να προσφύγουμε σε θρησκευτικές ιδεολογίες. Η ενέργεια της συνειδητότητας μπορεί να ανακυκλώνεται εκ νέου σε διαφορετικά σώματα με κάποιον τρόπο ή να υπάρχει έξω από το φυσικό σώμα σε κάποιο άλλο επίπεδο της πραγματικότητας ή να μεταβαίνει σε ένα άλλο σύμπαν