ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η Ψυχή στην σωκρατική φιλοσοφία

16/12/13 - 17:46

Διαβάστε ένα αποκαλυπτικό κείμενο για το πώς βλέπει το θέμα της ψυχής η Επιστήμη, αλλά και η Θρησκεία, για την οποία η ύπαρξη της ψυχής είναι μία θεμελιώδης και ακλόνητη αρχή! Κι όχι μόνο! Τι πρεσβεύει η σωκρατική φιλοσοφία για την ψυχή του ανθρώπου;
Ευθύς εξ αρχής θα πρέπει να πούμε ότι με τον όρο «ψυχή», καλούμε την ζωτική αρχή, που ξεχωρίζει στη φύση τα ζώα από τα άψυχα όντα. Μια παραπέρα διάκριση μεταξύ του ανθρώπου και των ζώων θέτει το πρόβλημα ενός πιο συγκεκριμένου ορισμού της ανθρώπινης ψυχής, ενός ορισμού που να εξηγεί με την παρουσία της ψυχής. την πνευματικότητα (λογική, ευαισθησία, ηθική κλπ.) που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα.
Το πρόβλημα της ψυχής, όπως είναι ευνόητο, τέθηκε από τη φιλοσοφία και τη θρησκεία και αυτός ο λόγος που θα γίνουμε πιο διεξοδικοί στην ανάπτυξη των επιχειρημάτων μας.
Η φιλοσοφική έννοια της ψυχής
Η αρχαία ελληνική φυσιοκρατία των προσωκρατικών δεν είχε μια πραγματική έννοια της ψυχή και γι’ αυτό δέχτηκε μια ουσία –ο αέρας κατά τον Aναξιμένη ή η φωτιά κατά τον Ηράκλειτο– ως αρχή της ζωής του σύμπαντος και επομένως και του ανθρώπου.
Ο Πλάτωνας διετύπωσε την πλήρη θεωρία της ψυχή: είναι ουσία άυλη, άφθαρτη και επομένως αθάνατη· από αυτήν εξαρτώνται η γνώση και η ηθικότητα του ανθρώπου.
Ο Αριστοτέλης όρισε την ψυχή μορφή μιας ύλης, έτσι που το άτομο παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα της στενής τους αλληλοσύνδεσης. Με τον τρόπο αυτό όμως η ψυχή δεν μπορεί να υπάρχει πλέον μετά τον θάνατο.
Η χριστιανική διδασκαλία για την ψυχή, ουσιαστικά πολύ πλησιέστερη στη θεωρία του Πλάτωνα, προσπάθησε σε όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα να συμβιβάσει τον αριστοτελισμό με την αρχή της αθανασίας. Αλλά η φιλοσοφία της Αναγέννησης απέδειξε το ασυμβίβαστό τους και επανεξέτασε το αριστοτελικό κείμενο ανεξάρτητα από θρησκευτικές προκαταλήψεις.
Από τον Ντεκάρτ η ψυχή θεωρήθηκε, κατά τον τρόπο του Aγίου Αυγουστίνου, ως ατομική συνείδηση στην οποία μπορούμε να ξαναβρούμε τον Θεό και ως πηγή κάθε βεβαιότητας. Αλλά και ο Ντεκάρτ δέχτηκε την ψυχή ως πνευματική ουσία.
Η νομιναλιστική πολεμική που ακολούθησε εναντίον της έννοιας της ουσίας, πρώτα τον 17o και αργότερα τον 18o αι., αποκάλυψε ότι η έννοια της ψυχής - ουσίας είναι κενή και αδιανόητη. Συγχρόνως η εμπειριοκρατία, με την ανακάλυψη του ψυχικού συνειρμού, επεξεργάστηκε την ιδέα της ψυχή ως δέσμης αισθήσεων.
Η κατεύθυνση της εμπειριοκρατίας επηρέασε και τον Καντ, που πίστευε ότι η συζήτηση για την ψυχή δεν μπορούσε να καταλήξει πουθενά. Ο μετακαντιανός ιδεαλισμός μετατόπισε το ενδιαφέρον του προς υπερατομικές οντότητες (απόλυτο Εγώ, Πνεύμα, Ιστορία), ενώ ο θετικισμός ξαναγύρισε στην αντίληψη του συνειρμού, που υποστήριζε η εμπειριοκρατία για την ψυχή.
Η θρησκευτική έννοια της ψυχής
Η χριστιανική θρησκεία διδάσκει ότι η ψυχή είναι μια ουσία άυλη, αθάνατη, δημιούργημα του Θεού, η οποία ρυθμίζει τη ζωή του σώματος.
Ωστόσο, αίσθηση προκάλεσε στον γράφοντα μία τηλεοπτική εκπομπή υπό τον τίτλον: «Ανιχνεύσεις», που παρουσιάζει ο εκλεκτός συνάδελφος κ Παντελής Σαββίδης στον κρατικό τηλεοπτικό δίαυλο ΕΤ-3, όπου ο προσκεκλημένος του και γνωστός κληρικός και θεολόγος κ Νικόλαος Λουδοβίκος, κάτοικος Πανοράματος Θεσσαλονίκης, ανέπτυξε την συγκλονιστική θεωρία περί μιας μορφής ύλης της ψυχής, που είναι συστατικό στοιχείο για την προσδοκώμενη ανάσταση!
Μάλιστα, για να ενισχύσει την επιχειρηματολογία του, ανέφερε διάφορους Πατέρες της Εκκλησίας, μεταξύ των οποίων και τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, που έχει κάνει ειδική αναφορά στη θεωρία αυτή!
Παρά ταύτα, να πούμε ότι ο άνθρωπος αποτελείται από ψυχή και σώμα: η ψυχή είναι αυτόνομη γιατί είναι πνεύμα ενώ το σώμα είναι ύλη. «Η ψυχή είναι το πνευματικό μέρος του ανθρώπου, με το οποίο αυτός ζει, αντιλαμβάνεται και είναι ελεύθερος».
Κατά τη διάρκεια της ζωής υπάρχει ενότητα ψυχής και σώματος και ο άνθρωπος συνθέτει μέσα του, με την ίδια τη σωματική του υπόσταση, τα στοιχεία του υλικού κόσμου, έτσι που αυτά μέσα από τον άνθρωπο φτάνουν στην έσχατη τελείωσή τους και αποκτούν φωνή για να υμνήσουν ελεύθερα τον Δημιουργό.
Με τον θάνατο η ψυχή χωρίζεται από το σώμα και εξακολουθεί να υπάρχει αιώνια. Η ψυχή με την αθάνατη φύση της μπορεί από μόνη της vα αντιπροσωπεύει ολόκληρη την ανθρώπινη προσωπικότητα, που είναι υπεύθυνη απέναντι στον Θεό για κάθε πράξη που έκανε στη Γη.
Η χριστιανική αυτή αντίληψη δεν βρίσκει αντιστοιχία σε όλες τις θρησκείες και ακόμα και μέσα στον χριστιανικό κόσμο μερικές λαϊκές αντιλήψεις προϋποθέτουν ιδέες περί ψυχή που διαφέρουν από τα διδάγματα της Εκκλησίας.
Στην ιστορία των θρησκειών διατυπώθηκαν πολυάριθμες αντιλήψεις πάνω στο τι κατά προσέγγιση μπορεί να είναι αυτό που λέγεται ψυχή Μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε να δώσουμε μια τυπολογική ταξινόμηση, ανατρέχοντας σε δύο στοιχειώδεις αντιλήψεις που μπορούν να συνδυαστούν κατά διαφόρους τρόπους: τη δυναμική αντίληψη και την περσοναλιστική αντίληψη.
Δυναμική είναι αυτή που βλέπει κυρίως την ψυχή ως απρόσωπη δύναμη που κάνει το σώμα να ζει. Μερικές φορές η δύναμη αυτή εδρεύει σε ένα μέρος του σώματος ή ταυτίζεται απόλυτα με αυτό.
Άλλες φορές η ψυχή νοείται ως ζωτική πνοή, όπως η ίδια η αναπνοή του ανθρώπου: το ινδικό ατμάν, το ελληνικό ψυχή, το λατινικό animus π.χ., όλες λέξεις, που εκφράζουν διάφορες αντιλήψεις περί της ψυχής, προέρχονται από ρίζες που σημαίνουν την πνοή του ανέμου ή της αναπνοής.
Η ίδια η λέξη πνεύμα (όπως και το λατινικό spiritus), με το οποίο χαρακτηρίζεται η ουσία της ψυχή, σήμαινε αρχικά τόσο τον άνεμο όσο και την αναπνοή. Και στο σημείο αυτό μπορούμε να θυμηθούμε πως και στη βιβλική περιγραφή της δημιουργίας του ανθρώπου, ο Θεός «ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού (του ανθρώπου) πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γένεσις, Β, 7).
Περσοναλιστική αντίληψη, αντίθετα, είναι αυτή που θεωρεί την ψυχή εικόνα του προσώπου, με μορφές που κατά κάποιο τρόπο απεικονίζουν το ζωντανό άτομο. Χαρακτηριστική στην περίπτωση αυτή είναι η ψυχή σκιά, της οποίας με μορφικά στοιχεία προέρχονται από την εμπειρία των πραγματικών σκιών που ρίχνουν τα σώματα. Μια παρόμοια αντίληψη βρίσκουμε π.χ. στην ετρουσκική θρησκεία.
Ψυχιατρική και ψυχολογία
Όπως δείχνει η ετυμολογία των λέξεων (ψυχολογία = επιστήμη της ψυχής, ψυχιατρική = ιατρική της ψυχής), οι επιστήμες αυτές μελετούν τις ψυχικές λειτουργίες (συναίσθημα, νόηση, συνείδηση κλπ.) και τις αμοιβαίες σχέσεις τους, τα διάφορα επίπεδα ωριμότητας ή τις ανωμαλίες.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι τελευταίως όλο και πληθαίνουν οι πανεπιστημιακές σχολές που μελετούν το θέμα της ψυχής (για παράδειγμα, στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών υπάρχει ειδικό τμήμα Ψυχολογίας), ενώ ακόμη και οι τηλεοπτικές εκπομπές θεωρούν απαραίτητη την παρουσία ενός ψυχολόγου για κάθε θέμα που συζητούν.
Και δεν θα μιλήσουμε, ασφαλώς, για την ψυχιατρική επιστήμη η οποία πολλές φορές καλείται να δώσει απαντήσεις και να εξηγήσει διάφορες δυσερμήνευτες ή δυσεξήγητες συμπεριφορές ατόμων της κοινωνίας…
Η ανθρωπολογία του Πλάτωνος και η θεωρία περί ψυχής
Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο «Προσεγγίσεις στον Πλάτωνα», από την Ομάδα Μελέτης Ελλήνων Συγγραφέων του 1ου Λυκείου Κερατσινίου, θα διαπιστώσει ότι:
«Τρεις είναι οι σφαίρες, που κινείται ο φιλοσοφικός στοχασμός του Πλάτωνος: α) ο αισθητός κόσμος, β) ο κόσμος των Ιδεών και γ) ο υπερβατικός κόσμο; της Ιδέας του αγαθού ή του Θεού. Κεντρική έννοια της πλατωνικής φιλοσοφίας, που απλώνεται και στους τρεις αυτούς κόσμους είναι η έννοια της ψυχής. Η πλατω­νική έννοια περί ανθρώπου, η ανθρωπολογία του φιλοσόφου, δεν νοείται χωρίς τον αγώνα, που διεξάγεται στους διάλογους για την αξία της ψυχής και χωρίς την μέρι­μνα για την παιδεία της και την μεταφυσική της τύχη και σωτηρία.
Η έννοια της ψυχής ταυτίζεται με την έννοια της προσωπικότητας του ανθρώπου, έχει μεταφυσι­κή ρίζα, και τούτο σημαίνει, ότι η ψυχή ως προσωπική μονάδα είναι αιώνια. Η κατα­νόηση της ουσίας της ψυχής συμπίπτει με την ερμηνεία των δυνάμεων, που την συνι­στούν και γενικώς με την ερμηνεία της όλης πνευματικής ζωής. Επειδή όμως η ψυχή και η ιδέα ανταποκρίνονται η μία στην άλλη, η ερμηνεία της ψυχής είναι αδύνατον να γίνει χωρίς συνεχή αναφορά στον κόσμο των ιδεών.
Ο ηθικός αγώνας του ανθρώπου μέσα στην πολιτεία, όπως και ο μόχθος του για την απόκτηση της επιστημονικής γνώσεως, είναι κεφάλαια της ψυχικής ζωής, και αυτά είναι δυνατόν να κατανοηθούν, μόνον εφόσον αποκτήσουμε σαφή γνώση για την ουσία της ψυχής και για τους τρόπους, με τους οποίους η ψυχή εκφράζεται και δρα. Ο Πλάτων όμως εκτός από την ατομική ψυχή, η οποία είναι το αιώνιο στοιχείο του ανθρώπου, παραδέχεται και μία ψυχή του κόσμου, μία ψυχή του σύμπαντος, η οποία είναι στοιχείο καταστατικό της δομής του κόσμου.
Η έννοια αυτή της ψυχής του σύμπαντος είναι γνήσια Ελληνική και κατάγεται από την προσωκρατική φιλο­σοφία, ενώ η έννοια της ατομικής ψυχής έρχεται από την ορφική και πυθαγόρεια διδασκαλία. Όμως στον Πλάτωνα η θρησκευτική αυτή ιδέα περί ατομικής ψυχής μεταβάλλεται σε φιλοσοφική και θεμελιώνεται και διαφωτίζεται με κριτήρια λογικά. Η ψυχή γίνεται το κέντρο της γνώσης και της αυτοσυνειδησίας.»
Η ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΟΝ «ΦΑΙΔΩΝΑ»
Εάν θελήσουμε τώρα να κάνουμε μία ευρύτατη περίληψη του διαλόγου του Πλάτωνος, όπως είναι ο «Φαίδων», μέσα στον οποίο θα αναζητήσουμε και τις σκέψεις του Σωκράτους περί ψυχής, αφού ο Πλάτων, κατά βάσιν, απεικόνιζε τις απόψεις του διδασκάλου του, θα παρακολουθήσουμε τις σκέψεις της Ομάδας Μελέτης Ελλήνων Συγγραφέων, η οποία, μέσα στο έργο «Προσεγγίσεις στον Πλάτωνα» γράφει, μεταξύ άλλων, και τα εξής:
Βρισκόμαστε στον Φλειούντα, πόλη στα νοτιοδυτικά της Κορίνθου, κάπου ανάμεσα στην Σικυωνίδα και την Αργολίδα, δύο ή τρεις μήνες μετά τον θάνατο του Σωκράτους. Ένας Φλειάσιος, οπαδός του φιλοσόφου Πυθαγόρα, ο Ερράτης, παρακαλεί τον Φαίδωνα, μαθητή του Σωκράτους και αυτόπτη μάρτυρα των τελευταίων στιγμών του μεγάλου δασκάλου, να τού αφηγηθεί το τέλος του Σωκράτους και ό,τι είπε, πριν πεθάνει.
Ο Φαίδων δέχεται να μιλήσει και αρχίζει να αφηγείται την συζήτηση, που έγινε στην φυλακή μεταξύ των Σωκράτους και των μαθητών και φίλων του, την τελευταία ημέρα της ζωής του. Έτσι, αρχίζει εκθέτοντας την ψυχολογική κατάσταση και τα ονόματα των παρευρισκομένων (Πλάτωνος Φαίδων, κεφ. 1-2).
Οι φίλοι και οι μαθητές του Σωκράτους έρχονται στην φυλακή. Με αφορμή την θλιβερή αποχώρηση της γυναίκας του Ξανθίππης, ο Σωκράτης παρατηρεί, ότι ο στε­νός σύνδεσμος μεταξύ του ευχάριστου και του λυπηρού θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα κάποιου μύθου του Αισώπου.
Ο Κέβης ρωτά τον Σωκράτη, με αφορμή την απορία του ποιητή Ευήνου, γιατί στιχούργησε τους μύθους του Αισώπου στην φυλα­κή. Ο φιλόσοφος απαντά, ότι το έκανε, επειδή ήθελε να εξηγήσει κάποιο όνειρο του και εύχεται να τον ακολουθήσει και ο Εύηνος σε αυτήν την καλλιτεχνική δραστη­ριότητα ύστερα από λίγο.
Ο Σιμμίας εξεπλάγη, όταν άκουσε από τον φιλόσοφο, ότι επιδιώκει τον θάνατο, και ρωτά μαζί με τον Κέβητα την γνώμη του Σωκράτους για την αυτοκτονία. Ο Σωκράτης, τότε εξηγεί, ότι ο φιλόσοφος αποζητά τον θάνατο, χωρίς να έχει το δικαίωμα να αυτοκτονήσει. Και αυτό γιατί η ψυχή μας βρίσκεται σε μία "φυλακή" και ως κτήματα των θεών που είμαστε, κατά τον Σωκράτη, δεν επι­τρέπεται σε καμμία περίπτωση να διαπράξουμε αυθαίρετη απόδραση από αυτήν (την φυλακή) (Πλάτωνος, Φαίδων, κεφ. 3-6).
Στο άκουσμα των λόγων του Σωκράτους, ότι κανείς δεν πρέπει να αυτοκτονεί, ο Κέβης παρατηρεί, ότι θα ήταν βλακώδες να θέλει ο άνθρωπος να αποχωρίζεται τους θεούς, που φροντίζουν τους ανθρώπους και επιπλέον οι άνθρωποι αποτελούν χτή­ματα τους.
Ρωτάει, έτσι, τον Σωκράτη, γιατί πρέπει να επιθυμούμε τον θάνατο και εκείνος απαντά, ότι η ψυχή και στον Άδη θα βρει, πιθανότατα, ανθρώπους καλύτε­ρους από αυτούς, που είναι στην γη και ασφαλώς θεούς επίσης αγαθούς. Παράλληλα, δεν υπακούει σε σύσταση του δημίου, να διακόψει την συζήτηση (Πλάτωνος, Φαίδων, κεφ. 7-8).
Ο Σωκράτης, προσπαθώντας να αποκρούσει φαινομενική αντίφαση, λέει, ότι αν ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα είναι θάνατος, ο φιλόσοφος, επειδή παραμελεί το σώμα και φροντίζει την ψυχή, επειδή χωρίζει δηλαδή το σώμα από την ψυχή, διώχνει τον θάνατο. Έτσι ο φιλόσοφος στην ζωή κυνηγά την γνώση της αλήθειας. Σ' αυτήν φτάνει όχι με τις αισθήσεις, που μπορεί να τον ξεγελάσουν αλλά μόνο με την σκέψη, δηλαδή μέσω καθαρής διανοητικής εργασίας.
Πράγματι το σώμα με τις αδυναμίες του μόνον εμπόδια φέρνει στην ψυχή, που κυνηγά την γνώση της αλήθειας. Επομένως, η φιλοσοφία είναι εξάσκηση για τον θάνατο. Η αρετή συνίσταται στην απαλλαγή της ψυχής από τις επιθυμίες του σώματος (Πλάτωνος, Φαίδων, κεφ. 9-11).
Από το προηγούμενο συμπέρασμα του, ο Σωκράτης υποστηρίζει, ότι ο αληθινός φιλόσοφος του οποίου όλη η ζωή είναι προετοιμασία για τον θάνατο, χαίρεται, όταν πεθαίνει, καθώς μόνον μετά τον θάνατο, όταν δηλαδή η ψυχή είναι απαλλαγμένη από το σώμα, θα βρει την γνώση της αλήθειας.
Σύμφωνα με αυτό ο αληθινός φιλόσοφο; έχει την αληθινή ανδρεία, αφού δεν φοβάται τον θάνατο, και την αληθινή σύνεση, αφού παραμελεί το σώμα του και τις ηδονές, που αυτό μπορεί να του πρόσφερα· αντίθετα η σύνεση και η ανδρεία των πολλών είναι παρωδίες της αρετής και, κατά του ιδρυτές των μυστηρίων, αυτός που θα έχει καθαρθεί, θα κατοικεί στον Άδη με τους θεούς και με αγαθούς φίλους. Επομένως ο φιλόσοφος, που επιζητεί τον θάνα­το δεν πρέπει να τον φοβάται (Πλάτωνος, Φαίδων, κεφ. 12,13).
Σε ένσταση του Κέβητος, ότι η χαρά του φιλοσόφου, όταν πεθαίνει είναι δίκαιολογημένη μόνον υπό την προϋπόθεση, ότι η ψυχή είναι αθάνατη, ο Σωκράτης ανα­λαμβάνει να αποδείξει, ότι υπάρχει η αθανασία της ψυχής. Συνακόλουθα ο Σωκράτης υποστηρίζει, ότι, κατά γενικό κανόνα, το αντίθετο δίνει γέννηση στο αντί­θετο του και εξηγεί στην συνέχεια, ότι κάτι, που είναι μεγάλο, έγινε μεγάλο, εφόσον ήταν προηγουμένως πιο μικρό.
Εάν αυτό, λέει, αληθεύει, συνεπάγεται, ότι τα αντί­θετα διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς σταμάτημα. Π.χ. η κατάσταση της ζωής, αντί­θετη στην κατάσταση του θανάτου, διαδέχεται τον θάνατο.
Αυτό το πέρασμα από την μία κατάσταση σε μίαν άλλη μπορεί να πραγματοποιηθεί προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση, γιατί αν ένα πέρασμα δεν πραγματοποιείτο παρά μόνον προς μία κατεύθυνση, πάντα την ίδια, το κάθε τι θα έβρισκε τελικά μία σύγχυση σε μία ακίνη­τη μονάδα.
Άρα, από την αρχή αυτή, που εφαρμόζεται στην αντίθεση μεταξύ ζωής και θανάτου, προκύπτει ότι δεν πρέπει μόνο να υπάρχει, όπως το δείχνει η εμπειρία, πέρασμα μόνο από την ζωή προς τον θάνατο, αλλά επίσης πέρασμα και από τον θάνατο στην ζωή.
Ο θάνατος, λοιπόν, δεν είναι μια εξαφάνιση, αφού οι ψυχές των νεκρών βρίσκονται κάπου στον Άδη, για να μπορούν να επανέλθουν στην ζωή. Αν δεν υπήρχε η αναβίωση, η μετεμψύχωση, θα είχαμε ευθεία γραμμή από την ζωή στον θάνατο, και όχι κύκλο, οπότε τα πάντα θα εξαφανίζονταν (Πλάτωνος, Φαίδων, κεφ. 14-17).
0 διάλογος συνεχίζεται με μία παρατήρηση του Κέβητος, που θα φέρει το δεύτερο επιχείρημα. Ο Κέβης λέει, ότι, σύμφωνα με την θεωρία της ανάμνησης, έχουμε οπωσδήποτε μάθει παλαιότερα αυτό, που ξαναβρίσκει το μυαλό μας στο παρόν. Ο Σωκράτης επανέρχεται σε αυτήν την θεωρία και τονίζει, ότι η ανάμνηση παρουσιά­ζεται, όταν αναφερόμαστε σε μίαν έννοια ιδεατή, την οποία ίσως γνωρίσαμε, προτού να ζήσουμε σε αυτόν τον κόσμο.
Αυτό αποδεικνύεται, καθώς οι άνθρωποι, όταν καθοδηγούνται σωστά, βρίσκουν μόνοι του την αλήθεια, την οποία ποτέ πιο πριν δεν διδάχτηκαν στην ζωή. Άλλωστε κάθε ανάμνηση προϋποθέτει προηγούμενη γνώση, η οποία ανακαλείται στην μνήμη, όταν βλέπουμε όμοιες ή παρόμοιες παραστάσεις.
Μαζί με την ανάπλαση ομοίων παραστάσεων συνδέεται και η κρίση μας για την ομοιότητα ή μη αυτής της παράστασης προς την παλιότερη" επειδή η λειτουργία των αισθήσεων, από τις οποίες αποκτούμε τις παραστάσεις των αισθήσεων, αρχίζει με την γέννηση, οι ιδέες, με τις οποίες συγκρίνουμε τα αισθητά, είναι ήδη γνωστές, από εκείνη την στιγμή, καθώς θα έχουμε ασφαλώς γνωρίσει αυτές τις ιδέες πριν από την γέννηση.
Αν γνωρίζουμε κάποιες ιδέες πριν από την γέννηση ή αν έχουμε αυτές, καθώς γεννιόμαστε και για όλη μας την ζωή ή αν τις χάσαμε κατά την γέννηση, τις απο­κτούμε ύστερα με την βοήθεια των αισθήσεων, με την ανάμνηση, δηλαδή με την ανά­πλαση από όμοια ή ανόμοια.
Αν, λοιπόν, η πρώτη απόδειξη ήταν σωστή, τότε οι άνθρωποι για όλη τους την ζωή θα κατέχουν την γνώση της αλήθειας. Η πείρα, όμως, διαψεύδει αυτό ακριβώς. Από εδώ αληθεύει η δεύτερη. Οι ψυχές έλαβαν την γνώση πριν από την γέννηση μας και, όπως ήδη αποδείχτηκε, έχουν γνωστική δύναμη.
Άρα προϋπάρχουν της γεννήσεως. Μία τρίτη υπόθεση, ότι δηλαδή παίρνουμε την γνώση κατά την γέννηση και την αποβάλλουμε αμέσως κατά την διάρκεια της, είναι γελοία. Είναι ανάγκη, λοιπόν, μετά από αυτήν την λογική αναγκαιότητα, κατά την οποία δεχόμαστε την ύπαρξη των ιδεών και την γνώση τους πριν από την γέννηση μας, να δεχτούμε, ότι η ψυχή μας, αυτή που γνωρίζει αυτά, προϋπήρξε της γεννήσεως μας (Κεφ. 18-22).
Στην ερώτηση του Κέβητος σχετικά με την ύπαρξη της ψυχής μετά τον θάνατο, ο Σωκράτης απαντά, ότι, όπως αποδείξαμε μέχρι τώρα "ά,τι ξη γεννιέται απ' αυτό, που είναι πεθαμένο". Άρα, αν η ψυχή υπάρχει πριν από την γέννηση και αν γεν­νιέται, όταν έρχεται στην ζωή, αυτή της η γέννηση δεν έχει άλλη προέλευση παρά την κατάσταση του θανάτου. Τότε πώς δεν είναι απαραίτητο η ψυχή να υπάρχει, ιδίως μετά τον θάνατο της, μια και οφείλει να ξαναγεννηθεί;
Ο Σωκράτης κάνει εδώ την σύνδεση των δύο επιχειρημάτων: Των αντιθέτων και της ανάμνησης. Αν η ανάμνηση αποδεικνύει την ύπαρξη των ψυχών, το επιχείρημα των αντιθέτων αποδεικνύει, ότι οι ψυχές, που επιζούν, είναι εκείνες των πεθαμένων.
Αν η ψυχή υπάρχει πριν από την ενσώματη ζωή και αν δεν μπορεί να έρθει στην ζωή από καμμιά άλλη κατάσταση παρά μόνον από τον θάνατο, είναι απαραίτητο, αφού εγκαταλείψει το σώμα, να συνεχίζει να ζη, για να μπορέσει να ξαναγεννηθεί στην ζωή. Η ανάμνηση χρησιμοποιείται για την ολοκλήρωση του πρώτου επιχειρήματος.
Η ύπαρξη της ψυχής μετά τον θάνατο χαρακτηρίζεται, όπως άλλωστε και στην πρω­τύτερη ύπαρξη της, από την ικανότητα της σκέψης.
Tα δύο πρώτα επιχειρήματα αποτελούν ένα σύνολο, αλλά η απόδειξη της αθα­νασίας της ψυχής είναι ακόμα ελλιπής, όπως προσδιορίζει ο Πλάτων, δείχνοντας, ou ο Σιμμίας και ο Κέβης δεν έχουν ακόμα πειστεί, πώς η ψυχή μπορεί να διατηρηθεί μετά τον θάνατο. Για να συμπληρωθεί η σκέψη, δεν μένει παρά να αποδειχτεί, ότι η ψυχή ανήκει στην φύση των εννοιών, είναι άρα απλή και ασώματη (Πλάτωνος Φαίδων, Κεφ.23).
Η βάση, στην οποία στηρίζεται το τρίτο επιχείρημα είναι, ότι "το όμοιο είναι γνω­στό από το όμοιο". Είναι ανάγκη, όμως, να μελετηθεί βαθύτερα το θέμα του θανά­του, με σκοπό να νικηθεί τελικά ο φόβος του.
Ο Σωκράτης επιχειρεί την απόδειξη του τρίτου επιχειρήματος λέγοντας, πως κάθε τι σύνθετο μπορεί να διαλυθεί, κάθε απλό, όμως, είναι αδιάλυτο. Αυτό, που αλλοιώνεται συνεχώς, είναι σύνθετο, ενώ το αναλλοίωτο είναι απλό. Tα αισθητά είναι αντιληπτά με τις αισθήσεις, ενώ οι ιδέες, που είναι αόρατες, γίνονται αντιληπτές με το πνεύμα.
Από τα όντα άλλα είναι ορατά και άλλα αόρατα, και από αυτά τα ορατά είναι μεταβλητά, ενώ τα αόρατα αμετάβλητα και αναλλοίωτα. Από αυτά τα δύο συστατι­κά του ανθρώπου είναι: το σώμα ορατό και η ψυχή αόρατη.
Επειδή, όμως, τις ιδέες τις αντιλαμβανόμαστε μόνο με την ψυχή - και τις αντιλαμβανόμαστε καλύτερα, όσο περισσότερο η ψυχή είναι απαλλαγμένη από την επιρροή του σώματος - η ψυχή είναι όμοια με τις αθάνατες και αναλλοίωτες ιδέες, ενώ το σώμα με τα αισθητά.
Επειδή η ψυχή μοιάζει με το θείο και την αρχικότητα, συνεπάγεται ότι, αφού είναι όμοια με το θείο και τις ιδέες, έχει και όλες τις ιδιότητες τους. Είναι δηλαδή θεία, αθάνατη, νοητή, απλή, αδιάλυτος, καθώς δεν μπορεί να διαλυθεί από τον άνεμο και αναλλοίωτη. Το αντίθετο είναι το σώμα.
Έτσι το σώμα είναι διαλυτό, η ψυχή αδιάλυτη, αλλά αν κάποια σώματα και ιδίως κάποια τμήματα τους είναι και μετά τον θάνατο αδιάλυτα, όπως τα ταριχευμένα σώματα, π.χ. τα οστά, σχεδόν αθάνατα, πολύ περισσότερο αθά­νατη οφείλει να είναι η ψυχή, και μάλιστα αν έμενε κατά την ζωή καθαρή από το σώμα (Πλάτωνος Φαίδων, Κεφ. 24-29).
Στο σημείο αυτό τίθεται το ζήτημα, του τί περιμένει τις ψυχές μετά τον θάνατο, και της μετεμψύχωσης. Οι ψυχές των φαύλων, καθώς είναι συνδεδεμένες με τα σώματα και βεβαρημένες από τις επιθυμίες τους, έλκονται στην γη και μετά τον θάνατο, ώσπου να ενταχθούν σε νέο σώμα. Έτσι, οι ψυχές αυτών εντάσσονται σε σώματα ζώων, που έχουν ανάλογα ήθη με αυτές
Στους θεούς φτάνουν μόνον οι αληθινοί φιλόσοφοι, αυτοί που αυστηρά απέχουν από τις σωματικές επιθυμίες και έχουν καθάρει την ψυχή τους με την φιλοσοφία. Η φιλοσοφία, όταν βρίσκει την ψυχή του φιλοσόφου φυλακισμένη στο σώμα και αξιοθρήνητη, ζητά να λύσει τα δεσμά της, με το να διδάσκει, ότι οι αισθήσεις είναι απατηλές, οι ηδονές και οι λύπες την καθηλώ­νουν στο σώμα, με το οποίο αναγκάζεται να γίνει ομόδοξη, ομότροπη και ομότροφη, ανίκανη να ανέλθει στην κοινωνία των θεών. Μόνον η φρόνηση οδηγεί στην αλήθεια.
Η ψυχή, που καθοδηγείται από την φιλοσοφία και επιδιώκει την καθαρή αλήθεια στην ζωή, μετά τον θάνατο απέρχεται στους θεούς, χωρίς να φοβάται μήπως στην πορεία διαλυθεί από τους ανέμους (Πλάτωνος, Φαίδων, Κεφ. 30-34).
Ενώ όλοι σιωπούν, ο Σιμμίας και ο Κέβης είναι στενοχωρημένοι. Αμφιβάλλουν και διστάζουν να μιλήσουν. Ο Σωκράτης, όμως, που το κατάλαβε, τους προτρέπει να μιλήσουν χωρίς δισταγμό.
Ο Σιμμίας, λοιπόν, συγκρίνει την ψυχή με την αρμονία και το σώμα με την λύρα και τις χορδές της. Λέει, ότι η αρμονία είναι πράγμα αόρατο, ασώματο, τέλειο στην κουρδισμένη λύρα, αλλά η λύρα αυτή καθαυτή και οι χορδές της είναι σώματα, επομένως συγγενικά με την θνητή φύση.
Ας υποθέσουμε, ότι η λύρα σπάει και ότι οι χορδές της κόβονται. Η αρμονία θα καταστραφεί. Τότε ποιο θα είναι το πρώτο πράγμα, που θα δεχτεί την φθορά; Η αρμονία ή η λύρα; (Κεφ. 35-36).
0 Κέβης δέχεται, ότι η ψυχή είναι ισχυρότερη και πιο μακρόζωη από το σώμα, αλλά νομίζει, ότι και αυτή στο τέλος, καθώς διέρχεται μέσα από πολλά σώματα εξα­ντλείται και πεθαίνει.
Όπως ο υφαντής, αφού υφάνει πολλά ιμάτια και τα κατατρίψει, στο τέλος πεθαίνει, έτσι και η ψυχή αφού φθαρεί σε πολλά σώματα, στο τέλος εξαντλείται η ίδια και φθείρεται. Με αυτήν την αντίρρηση οι παρευρισκόμενοι, αν και προηγουμένως είχαν πεισθεί, τώρα αρχίζουν να δυσπιστούν.
Ο Εχεκράτης, που διακόπτει τον Φαίδωνα κατά την αφήγηση του, δικαιώνει αυτούς (Πλάτωνος Φαίδων, Κεφ. 37,38).
0 Σωκράτης παραδέχεται, ότι το ζήτημα δεν είναι απλό και προσπαθεί όλους να ινς ενθαρρύνει. Μόνο μία ατυχία δεν πρέπει να τους καταβάλλει: μεταξύ των επι­χειρημάτων συμβαίνει, ό,τι συμβαίνει και μεταξύ των ανθρώπων. Από αυτούς πολλοί είναι μέτριοι αλλά ελάχιστοι οι εξαιρετικοί. Δεν πρέπει λοιπόν να μιλούν με μισόλογα, αλλά να ζητήσουν νέα επιχειρήματα (Πλάτωνος Φαίδων, Κεφ. 39-40).
Ο Σωκράτης επαναλαμβάνει την άποψη του Σιμμία και αποδεικνύει: α) ότι αυτή βρίσκεται σε αντίφαση προς την θεωρία της ανάμνησης, γιατί αν η ψυχή ήταν αρμο­νία, δεν θα ήταν νοητή η προΰπαρξη της ψυχής, β) ότι η αρμονία έχει διάφορους βαθ­μούς, ενώ η ψυχή δεν έχει, γ) ότι αν η -ψυχή ήταν αρμονία, θα έπρεπε να ακολουθεί τα μέρη στα οποία βρίσκεται, ενώ η ψυχή εναντιώνεται στο σώμα. Η ψυχή, άρα είναι δύναμη, η οποία εξουσιάζει και διευθύνει το σώμα (Κεφ. 41-43).
Μετά από αυτά ο Σωκράτης έρχεται στην αντίρρηση του Κέβητος, ο οποίος παραδέχεται την ύπαρξη της ψυχής αλλά αρνείται την αθανασία της. Έτσι, ο μεγά­λος φιλόσοφος εκθέτει, πώς κατέληξε να παραδεχτεί την θεωρία των ιδεών. Η φυσι­κή φιλοσοφία των Ιώνων εξετάζει, βέβαια, πλήθος δευτερευόντων στοιχείων ως αιτίων, αλλά δεν φτάνει στην πρώτη αιτία.
Ο Αναξαγόρας παραδέχεται, βέβαια, ότι ο νους είναι αιτία όλων των πραγμάτων, αλλά συγχρόνως απέδιδε την αιτία στον αέρα, τον αιθέρα και σε άλλα. Έτσι ο Σωκράτης αναγκάστηκε να χαράξει ίδια πορεία και να λύσει το πρόβλημα, που τον απασχολεί. Αιτία λοιπόν της γέννησης και της φθοράς αλλά και της ύπαρξης είναι μόνον η ιδέα, η ιδανική και η απόλυτη ύπαρ­ξη με την παρουσία και κοινωνία της οποίας είναι ο,τιδήποτε είναι και γίνονται, όσα γίνονται (Πλάτωνος, Φαίδων Κεφ. 44-49).
Η δεύτερη απόδειξη των αντιθέτων έχει ως εξής; Κάθε πράγμα είναι αυτό που είναι, μόνον επειδή συμμετέχει σε μίαν ορισμένη ιδέα. Καμμία ιδέα δεν μπορεί να δεχτεί το αντίθετο της. Χωρίς αμφιβολία, ένα συγκεκριμένο υποκείμενο μπορεί να είναι μεγάλο ή μικρό, ανάλογα με την περίπτωση, αλλά η ιδέα της μεγαλοσύνης σε καμμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να δεχτεί την μικρότητα ή και το αντίθετο. Έτσι, τα συγκεκριμένα και ατομικά πράγματα, των οποίων η ουσία υπονοεί μόνον τον ένα από τους δύο αντίθετους όρους, είναι απρόσιτα το ένα στο άλλο.
Δεν είναι μόνον η ιδέα της ομοιότητας, που δεν θα μπορούσε να δεχτεί την ιδέα της ανομοιότητας, αλλά ένας οποιοσδήποτε ζυγός αριθμός δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει μονός ή, ακόμα, to χιόνι δεν είναι περισσότερο προσιτό στην ζέστη απ' ότι η ιδέα του κρύου σε αυτήν του ζεστού.
Άρα η ψυχή έχει για ουσία την ζωή, την οποία φέρει παντού μαζί της. Απορρίπτει επομένως το αντίθετο της, τον θάνατο, και όπως δεν υπάρχει άλλο δυνα­τό ξαναγέννημα της ζωής παρά μόνο ο θάνατος, η "ψυχή είναι άφθαρτη (Πλάτωνος Φαίδων, κεφ. 50-56).
Μετά από αυτά ο Πλάτων περιγράφει, όπως φαντάζεται, την Γή εσωτερικά κα εξωτερικά, καθώς και την κρίση των ψυχών στον Άδη.
Εκεί οι ψυχές των κακών. αναλόγως, βέβαια, με τα εγκλήματα, που έκαναν στη ζωή, θα τιμωρηθούν ή θα καθαρθούν, ενώ οι ψυχές των αγαθών θα αμειφθούν και περισσότερο όσες καθάρ θηκαν στην Γή με την φιλοσοφία (Πλάτωνος, Φαίδων, κεφ. 57-63)
Επειδή η ώρα του θανάτου του Σωκράτους πλησίαζε, ο Κρίτων ζήτησε από αυτόν να τού πει τις τελευταίες επιθυμίες του.
Ο Σωκράτης εγκαταλείπει το δωμάτιο του, για να λουστεί και οι μαθητές του θρηνούν. Μόλις επέστρεψε, ο υπηρέτης των ένδε­κα τον ειδοποίησε να ετοιμαστεί. Ο Σωκράτης, χωρίς να περιμένει την δύση, ζητάει να τού φέρουν το κώνειο. Το πίνει ατάραχος, ενθαρρύνει του μαθητές του και πεθαίνει ήσυχος. Ο Φαίδων τελειώνει την αφήγηση του, μιλώντας με συγκινητικό τρόπο για τον δάσκαλο του (Πλάτωνος Φαίδων, Κεφ. 64-67).
(1ο Λύκειο Κερατσινίου, Ομάδα Μελέτης Ελλήνων Συγγραφέων, Επιβλέπων: Παναγιώτης Κων. Μητροπέτρος: «Προσεγγίσεις στον Πλάτωνα», Δήμος Κερατσινίου-1998).
logiosermis

Τμήμα ειδήσεων defencenet.

ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Σοφία και νουθεσίες Καζαντζάκη

Πώς να ζούμε

- Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος.

- Μια αστραπή η ζωή μας... μα προλαβαίνουμε.

- Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω.

- Aπό τα καλά κερδεμένα παίρνει ο διάολος τα μισά - από τα κακά κερδεμένα, παίρνει και το νοικοκύρη.

- Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά.

- Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.

- Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι λέφτερος.  (Είμαι πραγματικά λέφτερος όταν δεν εξαρτάμαι από οπιαδήποτε επιθυμία ή από οποιοδήποτε συναίσθημα...)

Η ανώτερη Υπαρξη

- Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθάνεις, μα 'ναι πολύ αργά.  (για να γίνει, παραδόσου στη θεική φύση σου)

- Ένιωθα βαθιά πως το ανώτατο που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος δεν είναι η Γνώση μήτε η Αρετή, μήτε η Καλοσύνη μήτε η Νίκη· μα κάτι άλλο πιο αψηλό, πιο ηρωικό κι απελπισμένο: Το Δέος, ο ιερός τρόμος. (Το Ανωτατο δεν πραγματοποιήται με τη Σκεψη αλλα με την αποφυγή της Σκέψης!!!  Αυτή η παραδοξότητα, αυτος ο τρομερός δισταγμός της ολοκληρωτικής απεξάρτησης από τις Σκέψεις, καταβάλλεται με μια "απεγνωσμένη" τελική απόφαση για την μεγάλη παράδοση τού "Εγω", δηλαδή της Σκέψης...  Αυτη η υποταγή, που δεν βασίζεται στη λειτουργεία της Λογικής αλλα της Πίστης (εμπιστοσύνης),  είναι το ιερό κλειδί για την αυτόματη είσοδο στο Ανωτατο (δηλαδή στην Πνευματική Διάσταση).   

- Υπάρχει στον κοσμο τούτον ένας μυστικός νόμος - αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος - σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται.

- Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα.

Ο άνθρωπος

- Η ζωή όλη είναι μια φασαρία. Μόνο ο θάνατος δεν είναι. Η ζωή είναι όταν λύνεις το ζωνάρι σου και ζητάς φασαρίες. (Δωσαι μέσα στη ζωή με πίστη)

- Αφεντικό σε συμπαθώ πάρα πολύ. Έχεις τα πάντα εκτός από λίγη τρέλα και όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται λίγη τρέλα... Αλλιώς δεν μπορεί να σπάσει το σκοινί και να ελευθερωθεί. (Τρέλα = η αποφυγή της λογικής...)

- Η πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι δεν αντέχουν. Ο άνθρωπος αντέχει. (Ο άνθρωπος απαρτίζεται και από την Πνευματική διασταση)

- Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει. (Η πυγή των ιδεων)

- Αγάπα τον άνθρωπο γιατί είσαι εσύ… (Στην Πνευματική Διάσταση όλοι ειναι Ενα!)

Εργο και πράξη

- Η στερνή, η πιο ιερή μορφή θεωρίας είναι η πράξη.

- Η φυγή δεν είναι νίκη, τ' όνειρο είναι τεμπελιά, και μόνο το έργο μπορεί να χορτάσει την ψυχή και να σώσει τον κόσμο.

Ανώτερος σκοπός

- Ποτέ οι Έλληνες δε δούλεψαν την τέχνη για την τέχνη· πάντα η ομορφιά είχε σκοπό να υπηρετήσει τη ζωή. Και τα σώματα τα ήθελαν οι αρχαίοι όμορφα και δυνατά, για να μπορούν να δεχτούν ισορροπημένο και γερό νου. Κι ακόμα, για να μπορούν –σκοπός ανώτατος– να υπερασπίσουν το άστυ (Πατρίδα).

http://www.gnomikologikon.gr/index.html

ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ
(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)

Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟΝ(1ον)

Οι λαοί μοιάζουν με φυλακισμένους μέσα στην αμάθεια και στην παραπληροφόρηση που τους έχουν επιβάλει οι πονηροί εξουσιαστές τους. Είναι κλεισμένοι μέσα στο βαθύ σπήλαιον όπου βασιλεύει η αμάθεια και το πυκνό σκοτάδι. Κάθε τόσο στο στόμιο του σπηλαίου καίει μια φωτιά και αυτοί βλέπουν αμυδρά μόνον τις σκιές των ειδώλων τους στα τοιχώματα του σπηλαίου και απορούν χαίρονται, ή φοβούνται . Όμως δεν μπορούν να εξηγήσουν τι συμβαίνει έξω από το σπήλαιο, διότι έχουν τελεία άγνοια . Έτσι αρκούνται στο σκοτάδι και χαίρεται ή φοβάται η ψυχή τους βλέποντας τα ψευδή είδωλα τους, διότι νομίζουν ότι είναι οι ίδιοι πρωταγωνιστές, θεϊκές οντότητες και όχι οι σκιές τους. Οι δεσμοφύλακες είναι αδιάφοροι για τους εντός του σπηλαίου δεσμώτες . Το μόνον που τους ενδιαφέρει είναι να παράγουν έργο και για να μην επαναστατούν τους συντηρούν εντέχνως τη φωτιά ώστε να τους διατηρούν ψευδαισθήσεις με τις σκιές τους. Και οι δεσμώτες εκτελούν μιμητικά πράξεις παιδαριώδεις , που λίγο διαφέρουν από ζώα, και ποτέ δεν ζητούν να βγουν από εκεί μέσα.
Αν κάποιοι από περιέργεια βγουν στο άκρο της σπηλιάς βλέπουν με έκπληξη και θαυμασμό μαζί τη φωτιά που καίει και τότε αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι αυτά που έβλεπαν μέσα δεν ήσαν οι ίδιοι αλλά τα είδωλα τους. Τότε αρχίζουν να φανατίζονται και να θεωρούν ότι κατέχουν την αλήθεια , αφού έγιναν κοινωνοί του μεγάλου μυστικού που οι άλλοι εντός του σπηλαίου ούτε κατά διάνοια έχουν αντιληφθεί. Στους απελεύθερους οι δεσμοφύλακες λένε να ρίχνουν διαρκώς ξύλα στη φωτιά , ιδιαίτερα όταν συμβαίνουν εκλογές για να ξεγελάσουν τους εντός δεσμώτες, και εκείνοι εκτελούν με φανατισμό. Τότε οι νεοφώτιστοι αποδέσμιοι, νοιώθουν ανασφάλεια και μοναξιά και γίνονται φανατικοί, εκδικητικοί και επιθετικοί, καθώς θαυμάζουν τη φωτιά που καίει, ήτοι την ύλη που καταναλώνεται αφειδώς προς ίδιον όφελος. Παρουσιάζονται διχασμένοι ως προς τον εαυτόν τους και αλλοπρόσαλλοι ως προς τους άλλους. Οι άλλοι αντιλαμβάνονται τον διχασμόν και την αστάθειαν και απομακρύνονται. Είναι η δύσκολη φάσις: της αδιαλλαξίας και ασυνεννοησίας, με εξάρσεις αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας ως προς τον εαυτόν τους. Εμφανίζονται εις τους άλλους: απροσάρμοστοι και αγχώδεις, κακοδιάθετοι και μεμψίμοιροι, υπεροπτικοί και πιεστικοί, εκρηκτικοί και αλλοπρόσαλλοι.
Αν κάποιος τραβήξει την ανηφόρα στο βουνό αρχίζει να σκέπτεται τι συμβαίνει μέσα κι’ έξω από το σπήλαιο. Τότε ξεκαθαρίζει καλύτερα τα πράγματα και αρχίζει να βγαίνει από τα πυκνά του σκοτάδια στο ξέφωτο. Εκεί βλέπει κατάματα τον ήλιο , που όμως τον τυφλώνει με την λάμψη του. Μόνο τα ξημερώματα και το σούρουπο βλέπει ξανά εκείνες τις σκιές που έβλεπε στο σπήλαιο και αρχίζει ν’ αντιλαμβάνεται την αλήθεια, ότι δηλαδή ήσαν είδωλα και όχι πραγματικότητα εκείνα που έβλεπε μέσα. Σε λίγο φθάνοντας σε μια λίμνη βλέπει τις αντανακλάσεις μέσα στο νερό και τότε κατανοεί καλύτερα την αλήθεια, διότι βλέπει και η ψυχή του την έκφραση, το χρώμα και τον όγκο των πραγμάτων. Τώρα μπορεί να διακρίνει τα πάντα και έχει πλήρη συνείδηση για τον κόσμο. Βλέπει πλέον στο Φως του Ηλίου τα πραγματικά όντα και όχι τα είδωλα και τις σκιές τους. Αυτό τον κάνει εσωστρεφή, άνευ εξάρσεων ενθουσιασμού η καταθλίψεως, επιφυλακτικό, σοβαρό, μετρημένο, με εναλλαγές κοινωνικότητος και απομονώσεως, ανεκτικό, αλλά και αποστασιοποιημένο.

ΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ(2ον)
Όταν το άτομο βγει στο ξέφωτο αρχίζει να προβληματίζεται: Τι θα την κάνει την δύναμη που απέκτησε με την Ελευθερία και την Γνώση ; Ποιό δρόμο πρέπει να τραβήξει; Τον ανηφορικό προς την κορυφή του βουνού ή τον κατηφορικό στο σπήλαιο, όπου έζησε την ζωή του; Μερικοί παίρνουν τον ανηφορικό και με κόπους και μόχθους φθάνουν στην κορυφή, την οδό του Καλού. Κάποιοι άλλοι παίρνουν τον κατηφορικό προς το σπήλαιο, την οδό του Κακού. Αλλά αυτή τη φορά δεν μπαίνουν μέσα στο σπήλαιο, αλλά στέκουν εκτός και όπισθεν του τοιχείου, που κανείς δεν τους βλέπει. Εκεί ρίχνουν ξύλα στη φωτιά για να εξαπατούν τους εντός του σπηλαίου δεσμώτες, προς ίδιον όφελος. Με διάφορες χειρονομίες άλλοτε εκφοβίζουν και άλλοτε εξαπατούν τους δεσμώτες. Προβάλλουν δηλαδή την απάτην και το ψεύδος, με ομοιώματα και είδωλα εις τους «δεσμώτες" με επίγνωση πλέον της καταστροφής, την οποίαν επιφέρουν.
Γοητεύουν τους εκάστοτε λυθέντες εκ των δεσμών και συνεχίζουν την παραπλάνηση και καταδυνάστευση των υπολοίπων δια των σκιών των ειδώλων, δηλαδή της ψευδούς παιδείας. Οι δεσμώτες δεν είναι εις θέση να διακρίνουν τους "θαυματοποιούς", εφ' όσον δεν τους "βλέπουν", διότι δεν έχουν την ανάλογη παιδεία. Οι δόλιοι αναλαμβάνουν την "σωτηρίαν" των άλλων, επιδεικνύοντες σκιάς ειδώλων, ψευδόμενοι ασυστόλως. Αλλά και στους λυθέντες εκ των δεσμών παρουσιάζουν ομοιώματα από την σκοτεινή των πλευρά μόνον, η άλλη είναι αθέατος, δηλαδή προβάλλει αληθείας μόνον κατά το ήμισυ. Το χείριστον της ημιμαθείας. Τα άτομα αυτά έχουν εσωτερικώς και εξωτερικώς α ρ ν η τ ι κ ά χαρακτηριστικά. Αισθάνονται αυτοπεποίθηση και αυτοϊκανοποίηση δια τα "επιτεύγματά τους", τά "θαύματά" τους. Οι άλλοι τους βλέπουν ωσάν "σωτήρες". Είναι συνήθως κακοήθειςς απατεώνες, ασυνείδητοι, σκληροί, ιδιοτελείς μέχρι σημείου εγκληματικότητος. Είναι οι άνθρωποι/ "γόητες"/ θαυματοποιοί, οι οποίοι δρουν αυτοβούλως και άνευ των ελαφρυντικών της αγνωσίας/απαιδευσίας, μεταφέροντες στο πραγματικόν ψυχικόν σκότος τους δεσμώτες. Είναι ύπουλοι, υποκριτές και αδέσμευτοι.[ Μεταξύ αυτών θα συναντήσετε και μεγάλο μέρος του πολικού, εκκλησιαστικού και πνευματικού μας κόσμου . Ο Κορν. Καστοριάδης τους ονομάζει «θεομηνίες», «αναλφάβητους» και «οσφυοκάμπτες» της εξουσίας]
Οι άλλοι(δεσμοφύλακες) έχουν προσωπείον γλυκύτατον, ευπροσήγορον, προστατευτικόν, καταδεκτικόν, αλλα σε περίπτωση απείθειας γίνονται σκληροί και εκδικητικοί. Τις υπηρεσίες, τις οποίες με διάφορα προσχήματα ανιδιοτελώς υποτίθεται ότι προσφέρουν με την παροχήν της γνώσεως (φωτιάς και ειδώλων, τα οποία αυτοί και οι όμοιοι τους τροφοδοτούν και κινούν εντέχνως), είναι αδρότατα αμοιβόμεναι. Άλλοτε εις είδος και άλλοτε αλλιώς:
α. Μεταχειριζόμενοι τους άλλους ως υπηρετικόν προσωπικόν,
β δια την ικανοποίησιν των ορέξεών τους, ή
γ. δια παρανόμους πράξεις,
Άλλοτε εισπράττουν εις χρήμα και άλλοτε παντοιοτρόπως.
Εάν τά συμφέροντά τους βλαφθούν, αποβάλουν το προσωπείον και φαίνεται η σκληρότης, η πλήρης αδιαφορία και η ασυγκράτητος εκδικητικότης τους για τους εντός του σπηλαίου δεσμώτες.(όρα George Bush, Blair και λοιπούς εξουσιαστές)
Η ΑΝΗΦΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ(3ον)
Τα λιγοστά άτομα που βλέπουν με τα μάτια της ψυχής την κορυφή του βουνού, επιλέγουν την αρετήν και συνεχίζουν την ανηφορικήν τους πορείαν προς την κορυφή(Αλήθεια). Είναι δυσδιάκριτα, σχεδόν αόρατα στους συνανθρώπους τους, λόγω της αποστάσεως των νοητικών πεδίων στα οποία μετέρχονται και της σεμνότητος του χαρακτήρος τους. Αυτά αποσύρονται στην αναζήτηση της Αληθείας και του Αγαθού. Δεν μετέχουν σε κοινωνικές συγκεντρώσεις των ανθρώπων και δεν έχουν συζητήσεις μετ' αυτών. Ως εκ τούτου διέρχονται απαρατήρητα εν μέσω γενικής συγχύσεως και αταξίας. Συναναστρέφονται με τους "ελαχίστους", τους πραγματικώς εγρήγορουςς και αφυπνισθέντες, τους εκτός Σπηλαίου ελευθέρους αναζητητές, και παρατηρούν τα πάντα μελετώντες την φύσιν εν τω συνόλω της υπό την σκέπην του ουρανίου θόλου. Το άτομα αυτά έχουν εσωτερικώς και εξωτερικώς θ ε τ ι κ ά χαρακτηριστικά,. Είναι ήρεμα, αυτάρκη και κρατούν την στάση του "παρατηρητού" ως προς την γνώση και τα γεγονότα. Οι πολλοί δεν τους αναγνωρίζουν αν και ευρίσκονται μεταξύ των, τους θεωρούν δε και ως αποτυχημένους διότι έμειναν φτωχοί και αγνοί. Τα άτομα αυτά κοιτάζουν ψηλά. Δεν αρκούνται στο ζειν αλλά στο «εύ ζειν». Θέλουν να γνωρίσουν τον άνθρωπο και το σύμπαν, αλλά πρωτίστως τον εαυτόν τους-. Δεν ακολουθούν , αλλά ούτε και προπορεύονται της Επιστήμης. Συν + κινούνται μετ' αυτής. Βλέπουν πιο πολύ με την Σκέψη(Λογική και Ψυχή) παρά με τις απατηλές αισθήσεις ("Το μάθημα, που επιτρέπει στην ψυχήν να βλέπη τα άνω δεν είναι άλλον από εκείνον, το οποίον από τα εδώ πράγματα οδηγεί στο αόρατον και το όν" ... Διότι "κανένα μάθημα εκ των αισθητών δεν περιέχει Επιστήμην" )
Η πέμπτη φάση της σταθεράς Γνώσεως μετά της Επιστήμης της Διαλεκτικής είναι η επίσκεψη του ατόμου στον πραγματικόν, σταθερόν, αγέννητον, αιώνιον, ακατάλυτον κόσμον των Ιδεών. Γνωρίζει την ευδαιμονίαν και επιθυμεί να παραμείνη δια παντός μετά των μακαρίων όντων. Όμως η κάθε δικαία και χρηστή Πολιτεία, που έχει καταβάλει προσπάθειες, χρήμα και χρόνον δια την εκπαίδευσίν του, προκειμένου να γίνη "σύνδεσμος" της πόλεως απαιτεί την επιστροφήν του στους δεσμώτες. [Στις σημερινές Πολιτείες τούτο δεν γίνεται διότι θεωρείται επικίνδυνο και ανατρεπτικόν]
Στην τελευταία φάση η προσωπικότης του ατόμου εξαφανίζεται και προβάλλεται η ατομικότης εις εκείνους μόνον, που είναι εις θέση να τον αναγνωρίσουν.
Προ της επιστροφής "στο αυτό σημείον του κύκλου", δηλαδή στο Σπήλαιον, το άτομον και είναι και εμφανίζεται στους δεσμώτες απόμακρον, αμέτοχον, άνευ επαφών, αλλά γαλήνιον, ευτυχές και πράον μετά σοφίας και αγαθότητος. Εις "τους ολίγους" εμπνέει τον σεβασμόν και τον θαυμασμόν και στους πολλούς γίνεται αφιλοκερδής δάσκαλος μετερχόμενος μόνον την πειθώ. Η επιστροφή του φιλοσόφου στο δεσμωτήριον και η προσφορά του στους δεσμώτες, σπανίως αναγνωρίζεται, όσον το άτομον είναι εν ζωή. Διότι οι δεσμώτες δεν επιθυμούν ουδεμίαν αλλαγήν της θέσεώς των και οι προσφερόμενες υπηρεσίες του αφυπνισθέντος είναι μισητές εις αυτούς. Συνήθως η προσφορά του ατόμου αναγνωρίζεται μετά τον φυσικόν θάνατον του φθαρτού σώματος, είτε αυτός έχει επέλθει βιαίως, είτε ομαλώς, αναλόγως του επιτελουμένου έργου.



ΚΟΙΝΗ Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΚΥΚΛΟ(4ον)
Άλλοτε πάλιν η αναγνώριση του φιλοσόφου δεν επέρχεται ποτέ. Όμως αυτός θεωρεί ότι το έργο που του έλαχε η ειμαρμένη και η ενδελέχεια είναι υψίστης σημασίας για τον διαφωτισμό των δεσμωτών, διότι κάποτε ήτο κι’ αυτός δεσμώτης. Αλλά κι’ αν δεν αναγνωρισθεί το έργο του δεν τον νοιάζει και δεν θα έκανε διαφορετικά. Διότι αυτός έχει επιτύχει μια εσωτερική ισορροπία και επαφή με ανώτερες συμπαντικές δυνάμεις που του ωθούν και το τελευταίο κύτταρο στο ανθρωπιστικό και διαφωτιστικό του έργον, ακόμη και με θυσία της ζωής του. Η εκθεουμένη όμως ψυχή, η οποία έχει αναλάβει το έργον του διαφωτισμού των δεσμωτών γνωρίζει, ότι το έργον προηγείται, καθώς αύτη είναι η επιλεγμένη εκ της ποιότητος και της ταυτότητος της ουσίας της να φέρη εις πέρας την αποστολήν της.
Ο κύκλος πάντως πρέπει να κλείση, αφού ο πρώην δεσμώτης και νύν "παντελής φύλαξ" αφήσει αντικαταστάτην εις το έργον του. Γι’ αυτό στρέφεται και πάλι στους νέους, γιατί αυτοί έχουν τις πιο ευαίσθητες ψυχές. Ο ίδιος δε αναχωρών θα κατοικήση εις τας Νήσους των Μακάρων, λέγει ο Πλάτων. Αυτός όμως στο τέλος της ζωής του δεν ελπίζει τίποτα , δεν φοβάται τίποτα και είναι εντελώς ελεύθερος.
Μεταφερόμενοι στην σημερινή εποχή, οι "παντελείς φύλακες" είναι οι μεγάλοι, οι "σοφοί", οι οραματιστές, οι δημιουργοί του πνεύματος και της τέχνης, οι πρωτεργάτες της επιστήμης. Αυτοί είναι οι "δάσκαλοι" της ανθρωπότητος. Χάριν αυτών η ανθρωπότης πραγματοποιεί τα εξαιρετικώς αργά εξελικτικά της βήματα. Αυτός είναι ο ουσιαστικός λόγος "της επιστροφής" εκείνων, που επεκοινώνησαν με τας Ιδέας και το Αγαθόν του Πλάτωνος ή με την Θεολογίαν, ( αρκεί αυτή να είναι απηλλαγμένη δογμάτων), την Ουσίαν δηλαδή της Πραγματικής Παιδείας. Διότι γνωρίζει ότι η Παιδεία είναι ένας δεύτερος Ηλιος για τους μορφωμένους. Η πραγματική Παιδεία διδάσκει την Αιτίαν, την αεί υπάρχουσα και εκπορευομένην εκ των Αεί Αοράτων Όντων εις τον εκτός του Σπηλαίου χώρον (Ηλιος / Αγαθόν), τον κρυμμένον δια των συμβόλων και των αναλογιών εντός των φθαρτών, ορατών αποτελεσμάτων (των σκιών) εντός του Σπηλαίου. Αυτοί οι σπάνιοι Άνθρωποι συχνά ευρίσκονται και κινούνται ελευθέρως αλλάζοντες θέση, απαρατήρητοι, άγνωστοι, ανώνυμοι, ανεμεμειγμένοι μετά του πλήθους των δεσμωτών και ελάχιστοι σήμερον καταννούν το έργο τους , παρότι χρησιμοποιούν τα τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα τους. Οι δόλιοι δεσμοφύλακες εξουσιαστές συχνά χρησιμοποιούν τις Ιδέες αυτών των σοφών για να φοβίζουν τους εντός του Σπηλαίου, με εκρήξεις και λάμψεις τρομακτικές, που συχνά κινδυνεύουν οι ίδιοι και τα δημιουργήματα τη οικουμένης.
Το μήνυμα του Πλάτωνος(όπως μας το έδωσε η φιλόσοφος Αλτάνη και το επεξεργάσθηκε ο γράφων) είναι, ότι μόνον δια της αληθούς Παιδείας ήτο, είναι και θα είναι δυνατή η θέασις του Όντος και του Αγαθού. Υποχρέωση δε της ψυχής, η οποία ατένισεν τας Ιδέας, είναι η επιστροφή της εις το σκοτεινόν κατοικητήριον των δεσμωτών δια να συμβάλη, κατά το δυνατόν, στην ανέλιξη των εις φωτεινότερα πεδία. "Η ψυχή η πλουσία όχι εις χρυσόν, αλλά εις εκείνο πού πρέπει να είναι πλούσιος κάθε ευδαίμων, εις την αγαθήν και φρόνιμον ζωήν" Η ψυχή αύτη γνωρίζει την κυκλικήν πορείαν εκ του σκότους στο Φώς και το Αγαθόν και την επιστροφήν εκ του Αγαθού και του Φωτός στο σκότος του Σπηλαίου. Η "επιστροφή" σκοπόν έχει την αφύπνισιν της ανθρωπότητος...Ας δούμε εμείς το Φως το Αληθινό και ας το φέρομε αφιλοκερδώς στους δεσμώτες του Σπηλαίου.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

Η ΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Κάθε φυσικό ον -και όχι μόνον-είναι μέρος ενός «υποσυστήματος» ενός ανωτέρου «συστήματος» , που κι’ αυτό είναι μέρος ενός ευρύτερου «συστήματος» κ.ο.κ με τερματικό το τελικό «ΠΑΝΣύστημα» που είναι το Σύμπαν. Το Σύμπαν λοιπόν είναι δομημένο σε σπαράγματα (φράκταλ), με πολλαπλότητα και αρμονία σε άπειρα συστήματα και το καθένα απ’ αυτά σε άπειρα υποσυστήματα, τα οποία μεταβάλλονται συνεχώς σε μια χαοτική αβεβαιότητα της ύλο-ενέργειας. Επομένως, και ο Άνθρωπος σαν ελαχιστότατο σύστημα-με σχετικά τελειοποιημένο εγκέφαλο και συνειδητότητα-μέσα στο άπειρο και αιώνιο Σύμπαν δεν μπορεί να ξεφύγει από την μοίρα του. Η οικολογική κρίση και η ασυνήθιστη συμπεριφορά των ημερών μας έχει σαν αιτία την απομάκρυνση του βιολογικού ανθρώπου από την συμπαντική του υπόσταση. Ειδικότερα ο δυτικός άνθρωπος έχει την τάση να θεωρεί τον εαυτόν του σούπερμαν και εξουσιαστή των πάντων , ξεφεύγοντας από το αρχαίο Ελληνικό «μέτρον» Αντίθετα, ο ανατολικός είναι δούλος του θεού και των εξουσιαστών του.
Λίγοι άνθρωποι έχουν δυνατότητα να κάνουν αυτοκριτική, ή «αυτοπαρατηρησία», όπως έλεγε ο Σωκράτης. Οι περισσότεροι έχουν την τάση να αιτιώνται για τα λάθη και τις κακοτυχίες τους άλλους. [Εμείς οι Έλληνες για όλα ρίχνουμε φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς. Κι’ αυτοί οι άλλοι είναι συνήθως οι ξένοι, το κράτος, η κοινωνία, ο προϊστάμενος, ο γείτονας κ. α ] Είναι όμως δυνατόν να αλλάξουμε την συμπεριφορά ενός ατόμου και πρώτα απ’ όλα του εαυτού μας ; Ο χαρακτήρας του ατόμου εξαρτάται από ορισμένους θετικούς και αρνητικούς παράγοντες που ενυπάρχουν στην προσωπικότητα μας. Οι άνθρωποι που εμφορούνται από θετικά αισθήματα , διαμορφώνουν μια θετική προσωπικότητα κι’ αυτή οδηγεί το άτομο προς την επιτυχία και την ευημερία και τανάπαλιν Η σύγχρονη ψυχολογία έχει καταλήξει στα εξής συμπεράσματα :

Αισθήματα όπως η :
1. Εμπιστοσύνη
2. Θάρρος
3. Ανδρεία
4. Υπομονή
5. Ευγένεια
6. Πίστη
7. Ευπείθεια
8. Διακριτικότητα
9 Αμοιβαία Κατανόηση

Δίνουν στην προσωπικότητα του ατόμου συμπεριφορά που εκδηλώνεται με:
1. Ενθουσιασμό
2. Αισιοδοξία
3. Ευχαρίστηση
4. Απαλλαγή από το Άγχος
5. Κοινωνικότητα
6. Καλή καρδιά
7. Συμπάθεια
8. Θάρρος
9. Νομιμότητα

Τότε το άτομο οδηγείται στην :
1. Επιτυχία
2. Σεβασμό
3. Έλλειψη στενοχώριας -άγχους
4. Εσωτερική γαλήνη
5. Φιλία- Συνεργασία
6. Υγεία
7. Χαρά-Ευχαρίστηση
8. Ανάπτυξη –Πρόοδος
9. Τόλμη(Άθλος –Αγών)

Όλα αυτά συνιστούν την ΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ της προσωπικότητος και πρέπει προς τα εκεί να τείνουν οι νέοι για να επιτύχουν στη ζωή τους το «ευ ζειν». Η συμπεριφορά αυτή είναι ιδιαίτερα αναγκαία στους αθλητές , διότι έτσι μπορούν χωρίς άγχος να επιτύχουν καλύτερες επιδόσεις και να διασκεδάσουν τον αγώνα τους . Ο αρχαίος Ελληνικό Κόσμος είχε επιτύχει την αύξηση των θετικών συμπεριφορών των ατόμων με παράλληλη μείωση των αρνητικών . Έτσι μπόρεσε να πλάσει τον πυρήνα του πρώτου ανθρωπιστικού πολιτισμού που ως τώρα κανείς δεν μπόρεσε να ξεππεράσει ή ν’ αντικαταστήσει. Επομένως μπορούμε να ελπίζουμε ότι με την αλλαγή του τρόπου σκέψεως ο άνθρωπος θα μπορέσει να ξαναβρεί την ευδαιμονία του, χωρίς όμως ποτέ να μπορέσει να γίνει μάκαρ όπως οι θεοί( Συνεχίζεται)

(Υ. Γ Ζητώ συγνώμην από τους αναγνώστες διότι προκειμένου να ολοκληρώσω την ενότητατα ξεπέρασα τη μια σελίδα )
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Ας δούμε τώρα τα’ αρνητικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητος που οδηγούν τα άτομα στην δυστυχία και στην καταστροφή

Τα αρνητικά αισθήματα είναι :
1. Φόβος
2. Αντιπάθεια
3. Φθόνος-Ζήλεια
4. Αμφιβολία
5. Φιλαργυρία
6. Ονειροπόληση
7. Χαμηλό Ηθικό
8. Εύρεση Σφαλμάτων
9. Υπερηφάνεια
10. Φιλοκατηγορία
11. Μίσος
[Η λελογισμένη αμφιβολία είναι πηγή μαθήσεως και χρήσιμη για την έρευνα και την προσέγγιση της αλήθειας. Χωρίς την αμφιβολία δεν θα προχωρούσε ο κόσμος και ιδιαίτερα η επιστήμη και η έρευνα. Όταν όμως η αμφιβολία είναι παθολογική και ξεπερνάει τα όρια της λογικής, τότε γίνεται τροχοπέδη για την λήψη των αποφάσεων. Το ίδιο ισχύει και για την ονειροπόληση. Όλες οι μεγάλες κατακτήσεις συνελήφθησαν πρώτα σε ένα όνειρο . Αρκεί κανείς να μπορεί να συνδυάζει την ονειροπόληση-θα την έλεγα ενόραση- με την πράξη. Διότι ούτε μόνον το όνειρο είναι αρκετό για να προχωρήσει ο κόσμος προς τα εμπρός, ούτε η πράξη χωρίς το όνειρο μπορεί να επιτύχει τα μεγάλα έργα. Όσον αφορά στην εύρεση σφαλμάτων, κάθε σύστημα μετά την λειτουργία του πρέπει να ελέγχεται και να βελτιώνεται ώστε να αίρονται τα σφάλματα. Χωρίς την διαδικασία αυτή ο κόσμος θα ήτο στατικός. Όμως δεν είναι νοητόν να καταλήγουμε στην απραξία γιατί ενδέχεται να κάνουμε κάποιο σφάλμα ]

Η συμπεριφορά που εκπηγάζει από τα ως άνω αισθήματα είναι:
1. Φαυλότης-Κακία
2. Αδυναμία
3. Σκληρότης
4. Τραχύτης
5. Έλλειψη Ενδιαφέροντος
6. Ευέξαπτη συμπεριφορά
7. Οργή
8. Οκνηρία
9. Εργασιομανία
10. Απάτη
11. Εγωισμός

Τα άτομα που εμφορούνται από τις ως άνω συμπεριφορές οδηγούνται στην :
1. Ένταση
2. Ανιαρότητα
3. Απελπισία
4. Αισθάνονται αβοήθητα
5. Στενοχώρια
6. Λύπη
7. Αποτυχία
8. Αρρώστεια
9. Φτώχεια-Πενία
10. Κούραση
11. Βαριεστιμάρα

Αυτή είναι η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ του ατόμου που πρέπει ν’ αντιμετωπισθεί , διότι οδηγεί το άτομο προς την δυστυχία και στην καταστροφή.
[Στις ΗΠΑ σήμερον κάθε άλλο παρά καλλιεργούνται τα θετικά αισθήματα και η θετική συμπεριφορά των ατόμων , διότι υπερτονίζεται ο φόβος, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η ανυπομονησία, ο εγωισμός , η έλλειψη κατανόησης προς τους άλλους λαούς κλπ. Όσον δε αφορά στην ανδρεία , αυτή έχει καταντήσει βαρβαρότητα με τους εκ του μακρόθεν βομβαρδισμούς εναντίον κατώτερων-από τεχνολογικής απόψεως-λαών. Η ανδρεία για να είναι παραγωγική πρέπει να συνοδεύεται από ανθρωπισμό, ευγένεια και διακριτικότητα στην επίδειξη δυνάμεως. Όσον αφορά στον Φόβο, η Νέα Τάξη Πραγμάτων με τον υπερτονισμό της Τρομοκρατίας , έχει κάνει τους Αμερικανούς δειλούς και σκλάβους του συστήματος. Σήμερα η Δύση με τον υπερτονισμό του Κέρδους μετέβαλε τα άτομα σε υλόφρονες, φιλάργυρους, αγχωτικούς, εργασιομανείς, εγωιστές, ανιαρούς, ευέξαπτους , ανταγωνιστικούς και τελικά κουρασμένους και άρρωστους. Δεν είναι τυχαίο ότι τα άτομα στις ΗΠΑ καταφεύγουν στους ψυχολόγους και ψυχιάτρους για να θεραπευθούν , αλλά και το γεγονός ότι στις πλούσιες χώρες οι αυτοκτονίες είναι συχνότερες από ότι στις φτωχές] Ενώ οι Έλληνες είχαν «Μέτρον πάντων Ανθρωπος» αυτοί το αντικατέστησαν με «Μέτρον πάντων το Υλικό Κέρδος» Όμως παρά την τεχνολογική του πρόοδο ο άνθρωπος δεν έγινε ούτε περισσότερο ευτυχισμένος , ούτε περισσότερο αγαθός. Είναι λοιπόν ο άνθρωπος «η δόξα και η ντροπή του σύμπαντoς» όπως είπε ο Πασκάλ ;
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com
Υ.Γ Ζητώ συγνώμη διότι στο άρθρο αυτό υπερέβην την μια σελίδα, αλλά έπρεπε να ολοκληρωθεί η ενότης

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ(2ον)


(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Οι αισθήσεις ανήκουν στο ορατόν , φυσικό φορέα , στο σώμα .Οι πέντε αισθήσεις ομοιάζουν ωσάν να διέρχωνται εκ πέντε πυλών, οι οποίες ανοίγουν και προς τα έξω και προς τα έσω, για να επιτρέψουν την αναγωγήν εκ του ορατού προς το αόρατον , εκ του φυσικού προς το νοητικόν πεδίον και τανάπαλιν. Όταν οι αισθήσεις κατευθύνονται εκ των έξω προς τα έσω μεταβάλλονται στην ψυχή μας σε αισθήματα. Όμως οι πύλες μπορούν να ανοίξουν και εκ των έσω προς τα έξω για την διέλευση των επιθυμιών, συναισθημάτων και συλλογισμών. Για να βγουν επεξεργασμένοι και καλοί συλλογισμοί προϋποθέτουν ευαίσθητη ψυχή που θα δεχθεί τον κραδασμό της αισθήσεως και μια τετράγωνη λογική που θα κάνει την τελική επεξεργασία. Τα αρχέτυπα (θρησκείες, ιδεολογίες, σύμβολα , στερεότυπα κ.α) παίζουν θετικό ή και αρνητικό ρόλο στην επεξεργασία των αισθήσεων . Αντίθετα, οι διαχρονικές αξίες μας οδηγούν πάντα στον σωστό δρόμο. Όλες οι αισθήσεις βέβαια δεν αξιολογούνται με τον ίδιο συντελεστή. Το δέρμα (αφή) ανήκει στη σωματική σφαίρα, η στοματική κοιλότητα(γεύσις) ανήκει στην συναισθηματική σφαίρα, ο αέρας (όσφρησις) και τα ώτα (ακοή) ανήκουν στην κατώτερη νοητική σφαίρα, ενώ οι οφθαλμοί (όρασις) ανήκει στην ανώτερη νοητική σφαίρα. Αυτό το γνωρίζουν οι εξουσιαστές-και φυσικά και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ- και κρατούν σε ομηρία τους λαούς μέσω κυρίως της γεύσεως και της οράσεως. Το Ρωμαϊκόν «άρτον και θεάματα».
Σήμερα όμως που όλα υποτάσσονται στο κράτος των αισθήσεων έχουν αμβλυνθεί σε σημαντικό βαθμό τα αισθητήρια όργανα των ανθρώπων. Σ’ αυτό φταίει βέβαια ο κόρος, η τυποποίηση της ζωής, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η μετάλλαξη των προϊόντων, το καθημερινό άγχος , η ανασφάλεια κ. α [ Σήμερα δεν νοιώθεις την νοστιμάδα του φαγητού, δεν απολαμβάνεις το άρωμα των λουλουδιών και των καρπών της γης, δεν τέρπεσαι από τους ήχους της μουσικής της φύσεως, δεν συγκινείσαι από τη θωπεία της/του συντρόφου σου, για τους λόγους που προαναφέραμε. Όσον αφορά τον έρωτα μεγάλο ποσοστό των νέων είναι είτε ψυχροί , είτε ανίκανοι, είτε ανώμαλοι. Έτσι καταφεύγουν σε χημικές ουσίες (ναρκωτικά, συμπληρώματα τροφής, φάρμακα κ. α) για να βρεθούν σε τεχνικούς παραδείσους και να δοκιμάσουν πιο έντονες συγκινήσεις. Όμως πληρώνουν πολύ ακριβά τις καινούργιες τους εμπειρίες, διότι πέφτουν στο κράτος της αυτοκαταστροφής και του θανάτου]
Οι εξουσιαστές και οι ολιγάρχες διεπίστωσαν ότι η οσμή του πετρελαίου είναι εξαιρετικά ελκυστική , ενώ το στρατιωτικοβιομηχανικό κατεστημένο και τα ΜΜΕ βρήκαν τη γεύση του αίματος πιο γλυκειά και κερδοφόρα. Γι’ αυτό Πετρέλαιο και Πόλεμοι πάνε μαζί. Όλοι γενικά οι άνθρωποι έλκονται σήμερα από την αφή του χρήματος, ανεξαρτήτως του τρόπου αποκτήσεως του. Το χρήμα δεν μυρίζει στον κάτοχο του. Γι’ αυτό οι περισσότεροι το ποθούν με λαχτάρα, διότι δίνει τη μέγιστη απόλαυση των αισθήσεων. Πως λειτουργούν όμως οι αισθήσεις;
Η ψυχή προσλαμβάνει την αίσθηση/κίνηση , δημιουργεί την εντύπωση και δι’ αυτής επιτυγχάνεται η επαφή μεταξύ των δύο πεδίων, του αισθητού μετά του νοητού και τανάπαλιν. Ο Πλάτων ονομάζει τις εντυπώσεις και παθήματα της ψυχής. Δεν είναι λοιπόν τυχαίον ότι στις μέρες μας αρκετοί πάσχουν από ψυχολογικά και ψυχικά νοσήματα. Η ψυχή νοσεί διότι δεν αντέχει στα πολλαπλά τραύματα και παθήματα της εποχής μας. Στροφή λοιπόν από το κράτος των αισθήσεων στο


ΑΠΟΚΛΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟ ΝΟΜΟ

Του Υποστρατήγου ε.α Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη-Αμφικτύωνα

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΨΕΜΜΑΤΑ


Ζούμε στην εποχή που πρέπει να συμβιβασθούμε με τα μεγάλα ψέμματα και να δεχθούμε τα πιό παράλογα και αλλοπρόσαλλα πράγματα Το σύστημα μας μεταβάλλει σε αμνήμονες, λωτοφάγους και άφρονες.
Μετά τον Β!ΠΠ και τις ζοφερές ημέρες του Εμφυλίου Πολέμου αν τολμούσες να μιλήσεις υπέρ της Εθνικής Αντίστασης κινδύνευες να βρεθείς ακόμη και στο στρατοδικείο . Τότε ήτο εκτός νόμου η Εθνική Αντίσταση και οι αγωνιστές της ήσαν είτε στα μπουντρούμια είτε στα ξερονήσια, Τώρα η Πολιτεία υποκλίνεται και τιμά στην Εθνική Αντίσταση. Πότε λέγανε την αλήθεια ; Τότε ή τώρα; Ασφαλώς τότε παίξαμε το παιχνίδι των άσπονδων «φίλων» και «συμμάχων μας» που μας έβαλαν την διχόνοια και μας αιματωκύλισαν ;
Και μετά ήλθε το Πολυτεχνείο. Η Πολιτεία της μεταπολίτευσης ήτο σφόδρα εναντίον της εορτής αυτής. Τότε έλεγαν ότι το Πολυτεχνείο ήτο μιά αναρχική εξέγερση ορισμένων αναρχoκομμουνιστών αλητοφοιτητών. Αν τολμούσες τότε να πεις καλό για το Πολυτεχνείο αμέσως στιγματιζόσουν σαν επικίνδυνος, αριστερός ή κομμουνιστής. Σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετον . Αν πεις ότι το Πολυτεχνείο είναι μιά απάτη που μας έστησαν οι υπερατλαντικοί μας σύμμαχοι για να απαλλαγούν απο την δικτατορία Παπαδόπουλου-που δεν τους έκανε τα χατήρια στην Κύπρο και στο Αιγαίο- για να φέρουν την Χούντα Ιωαννίδη και να κάνουν την διχοτόμηση της Κύπρου, κανείς δεν θα σε πιστέψει. Διότι ο κοσμος έχει αφομοιώσει πλήρως το ψέμμα περί της δήθεν επαναστάσεως του Πολυτεχνείου που έδιωξε την Χούντα. Περί της Καταστροφής όμως της Κύπρου ουδέν. Πότε έλεγαν λοιπόν την αλήθεια, τότε ή τώρα; Σήμερον οι μοναδικοί που σκέπτονται-έστω και παράφρονα- είναι οι άνθρωποι της διεθνούς εξουσίας. Η σκέψη έγινε μονόδρομος και κανείς άλλος δεν πρέπει να έχει μνήμη, γνώμη και λογική παρά μόνον μιά χαρισματική ομάδα σκέψης(think tank) που σκέπτεται για μας χωρίς εμάς. Κατήργησαν την Γλώσσα μας , την έννοια της Πατρίδος, του Εθνους και των υψηλών ιδανικών . Ρίξανε τα σύνορα μας και αλλοίωσαν την Ιστορία μας. Το μόνο που μας επέτρεψαν είναι να έχουμε ένα μεγάλο στομάχι για να ρίχνουμε μέσα τα υλικά και πνευματικά σκουπίδια.


Αποστράτευσαν τον πολίτη απο την πολιτική και τον έκαναν ιδιώτη(βλάκα). Μας έκαναν πρώτα ανιστόρητους και μας έβαλαν ταμπέλες (αριστερός-δεξιός, προοδευτικός-συντηρητικός, ρατσιστής–αντιρατσιστής κ.ο.κ) για να ελέγξουν έτσι τον δημόσιο λόγο μας. Ως και τα καφενεία τα χώρισαν σε μπλέ, κόκκινα και πράσινα για να μας χωρίσουν ψυχολογικά και να εμποδίσουν τον Λόγο και διάλογο μεταξύ μας.
Είμαστε λοιπόν ελεύθεροι άνθρωποι ή υπό ιδιότυπο κατοχή;
Η Αλήθεια είναι το συστατικό του Συμπαντικού Νόμου και η ουσία της Συμπαντικής Συνειδητότητος, ενώ το ψεύδος είναι ανθρώπινη οφθαλμαπάτη . Το εσκεμμένο ψέμμα αποτελεί απόκλιση απο την συμπαντική Συνειδητότητα και Αρμονία. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι πολλοί υποστηρίζουν ότι η Γη μας βρίσκεται απομονωμένη απο την συμπαντική Αρμονία και πορεύεται γοργά προς την καταστροφή.
Τα πράγματα λοιπόν έφθασαν στον πάτο. Ο κόσμος αντιμετωπίζει τον ψυχικό και πνευματικό θάνατο , αν δεν έλθει πρώτα ο αφύσικος θάνατος απο κάποιο πυρηνικό πόλεμο και την καλπάζουσα οικολογική καταστροφή μας . Αλλά και πάλι είμαστε δειλοί και δεν τολμούμε να το αναφέρουμε. Εχουμε παραιτηθεί διότι νομίζουμε ότι είμαστε αδύναμοι πλέον να αντιστρέψουμε την φορά των πραγμάτων. Νομίζουμε ότι δεν έχουμε καμμιά δύναμη να αντισταθούμε στα συμβαίνονται στον πλανήτη μας. Παραιτηθήκαμε και δώσαμε σιωπηρά την εξουσιοδότηση στα σκοτεινά κέντρα και στις μυστικές στοές έξω απο την χώρα μας να κυβερνούν εμάς χωρίς εμάς . Είμαστε τόσο πολύ αποθαρρυμένοι και απάνθρωποι ώστε για την σημερινή καλοζωία μας είμαστε διατεθειμένοι να εγκαταλείψουμε όλα μας τα ιδανικά και τις αρχές που κληρονομήσαμε απο τις προηγούμενες γεναιές,, ακόμη και την ψυχή μας. Κανένας δεν σκέπτεται τι θα παραδώσει στους επερχομένους. Αντίθετα, τους χρεώνουμε όχι μόνον οικονομικά και ηθικά αλλά το κυριώτερο και οικολογικά με την καταστροφή του πλανήτη μας. Ο μοναδικός σκοπός της υπάρξεως μας είναι να επιμηκύνουμε την εύθραυστη και ανασφαλή ύπαρξη μας. Μας λείπει η σταθερότης, και η εμπιστοσύνη, ωσάν να ζούμε σε κινουμένη άμμο της ερήμου. Ωστόσο, δεν φοβόμαστε ούτε ένα πυρηνικό θάνατο, ούτε ένα Τρίτο Παγόσμιο Πόλεμο. Διότι αν συνέβαινε το πρώτο θα ζητούσαμε την καταστροφή των Πυρηνικών Οπλων και για το δεύτερο θα ζητούσαμε την μείωση των εξοπλισμών. Εχουμε μάθει να λουφάζουμε βάζοντας το κεφάλι μας μέσα στην άμμο, ωσαν την στρουθοκάμηλο. Μας λείπει το πολιτικό θάρρος να πάρουμε μέρος στα κοινά. Προτιμούμε να ακολουθούμε το κοπάδι και ξαφνικά αιφνιδιαζόμαστε όταν βρεθούμε άνεργοι, γίνουμε νεόπτωχοι, χάσουμε το σπίτι μας ακόμη και τον άρτο τον επιούσιον , για να μην επεκταθούμε στην μόρφωση, στην νοσοκομειακή περίθαλψη, στην συνταξιοδότηση και στην απώλεια εθνικού εδάφους , όπως αντιμετωπίσαμε στα Ιμια και στην Κύπρο.(συνεχίζεται)


Οσο για τα παιδιά μας αυτά θα αντιμετωπίσουν σοβαρότατες καταστάσεις με τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών που εισρέουν στην χώρα και όπως πάμε ίσως κάποια μέρα να γίνουν οι ίδιοι μειονότητα στην πατρίδα τους.
Αλλά τι σημασία έχουν αυτά . Εμάς το μόνο που μας απασχολεί είναι η καλοπέραση μας τώρα , αδιαφορώντας για τα Πυρηνικά και το Περιβάλλον . Δεν διαφέρουμε απο τον παρία της Μαδαγασκάρης που ρίχνει κάτω αιωνόβια δένδρα για να τα κάνει κάρβουνο για να μαγειρεύσει και να ζήσει. Αν του πεις αυτού ότι σε μερικές δεκαετίες θα αντιμετωπίσει οικολογικά προβλήματα θα σε λοιδωρήσει , γιατί αυτός αντιμετωπίζει σήμερα το φάσμα του θανάτου απο την πείνα και την ανέχεια.
Με τα λόγια όλοι είμαστε διαπρήσιοι υποστηρικτές της Ειρήνης , του Περιβάλλοντος και του Τρίτου Κόσμου . Με τα έργα όμως κάνουμε τα αντίθετα. Τέτοια υποκρισία και ψέμμα δεν ξαναείδε η Γη. Ψέγουμε τους πάντες για τα κακώς κείμενα και συμβαίνοντα εκτός των εαυτών μας. Η διαφθορά έχει κατακλείσει την ζωή μας και χωρίς φακελλάκι και λάδωμα τίποτα δεν μπορείς να τελειώσεις. Οταν μιλάμε με τον συνομιλητή μας –πολύ περισσότερο δε στις συζητήσεις στα παράθυρα της μικρής οθόνης- κανένας δεν ενδιαφέρεται να ακούσει και καταννοήσει τον άλλον. Το μόνο που προσπαθεί είνα να τον καλύψει και να του επιβληθεί με φωνασκείες ή και με ύβρεις . Αλλά και όταν ακούμε τον άλλο είναι αδύνατον να του αλλάξουμε την γνώμη, ακόμη και με ατράνταχτα επιχειρήματα. Και αυτό το λέμε Διάλογο.
Αλλά και όταν κρίνουμε κάποιον πολιτικό ακατάλληλο ή και επικίνδυνο, δεν μας περνάει να τον αλλάξουμε με την ψήφο μας , αφού ο αρχηγός τον έχει βάλλει στην λίστα. Είναι αξιοσημείωτον το πως αντιλαμβανόμαστε την δημοκρατία, αφού έστω και μιά μικρή ομάδα πιέσεως μπορεί να υποσκελίσει το σύνολον λ. χ να κλείσει το δρόμο διότι διαμαρτύρεται για κάποιο της αίτημα και ουδείς να μπορεί να απαλλάξει το κοινό από τους βιαστές της κυκλοφορίας. Ο παιδεραστής ή ο εγκληματίας προστατεύεται από την Πολιτεία όσον αφορά τα προσωπικά του δεδομένα, όχι όμως και η κοινωνία που πρέπει να γνωρίζει τον παιδεραστή ή τον εγκληματία για να προφυλαχθεί από τον κακοποιό. Οι κοινωνίες μας δεν δίνουν αξία και τιμές στους εκλεκτούς άνθρωπους που αγωνίσθηκαν για την ελευθερία, την δημοκρατία, τις αξίες, ούτε για αυτούς που ευεργέτησαν με το πνευματικό ή το ανθρωπιστικό τους έργο το κοινωνικό σύνολο. Τιμά τους ποδοσφαιριστές , τους άνθρωπους του θεάματος, τα σκύβαλα , τα σκουπίδια, τους ουτιδανούς , τα πορνίδια , τους απατεώνες , τους εγκληματίες , τα τρωκτικά της εξουσίας και του δημοσίου χρήματος κ. ο. κ Ομιλούν για εργασιακά δικαιώματα και δικαίωμα στην απεργία(με εξαίρεση το δημόσιο και στις ΔΕΚΟ ) Ομως αυτά είναι λόγια χωρίς αντίκρυσμα. Οταν υπάρχουν στρατιές ανέργων που καραδοκούν για μιά θέση πως μπορείς να διακινδυνεύσεις το ψωμί σου; Τι έγιναν λοιπόν οι αγώνες του εργατικού κινήματος τώρα με το άνοιγμα των φθηνών αγορών εργασίας με την Κίνα και Ινδία ; Και το χειρότερο ότι οι πρώτοι που προδίδουν το εργατικό κίνημα είναι οι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές του.
Η Ελλάδα επολέμησε σε δύο παγκόσμιους πολέμους στο πλευρό των συμμάχων και οι Ελληνες έχυσαν περισσότερο αναλογικά αίμα έναντι όλων των λαών του κόσμου. Αλλά σήμερον οι αγνώμονες σύμμαχοι παίρνουν το μέρος της Τουρκίας στα εθνικά μας θέματα. Και όμως ακόμη οι πολιτικές μας ηγεσίες δεν πήραν το μήνυμα της διεκδίκησης των εθνικών μας συμφερόντων, αλλα δουλικότατα υποχωρούν όχι μόνον έναντι των ισχυρών της γης , αλλά και των γειτόνων μας και παραιτούνται από απαράγραπτα εθνικά δίκαια . Πότε είχαμε δίκαιο όταν ζητούσαμε την Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα ή τώρα που δεχθήκαμε να συζητήσουμε το προδοτικό σχέδιο Αννάν; Πότε λέγαμε την αλήθεια , όταν διεκδικούσαμε ότι η μοναδική διαφορά με την Τουρκία είναι ο καθορισμός της Υφαλοκρηπίδος ή σήμερα που διολισθήσαμε στις «Συνοριακές διαφορές στο Αγαίο»; Πότε λέγαμε την αλήθεια , όταν αποφάσισε το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών ότι δεν δεχόμαστε την παραχώρηση του ονόματος «Μακεδονία και των Παραγώνων του» ή τώρα που συρόμαστε πίσω απο τα Σκόπια εκλιπαρούντες το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια» χωρίς καμμία ανταπόκριση απο την άλλη πλευρά; Και ο λόγος είναι ότι όλοι πλέον γνωρίζουν ότι η Ελλάς κάνει πάντα εθνικές υποχωρήσεις.
Εμείς οι Ελληνες εβοηθήσαμε τους Εβραίους στην Κατοχή, πορότι ανέκαθεν ο πλέον άσπονδος εχθρός του Ελλην ισμού υπήρξαν οι Εβραίοι σιωνιστές. Αυτοι όμως συνεχίζουν να μας υποσκάπτουν και εμείς εμμένουμε στην Ιουδαιοχριστιανική θρησκεία.
Πως όμως να χαρακτηρίσεις ένα λαό που αυτοαφορίζεται κάθε Κυριακή στους ναούς, που έχει Εβραίους θεούς, που έχει απαρνηθεί τους πατρώους θεούς, την αρχαία του πνευματική κληρονομιά, που έχει σπάσει τις ρίζες του με την ιστορία του και τον πολιτισμό του, που ανέχεται τον συνεχή ακρωτηριασμό του και τις γενοκτονίες που υφίσταται. Και παρότι εξαφανίζεται από το προσκήνιο της ιστορίας αυτός άδει , όπως τα σαληγγάρια σφιρίζουν πάνω στα αναμμένα κάρβουνα; Πως να χαρακτηρίσεις τον Ελληνα-Ιουδήλο που δίνει στα σκυλιά ονόματα των πατρώων θεών του και καταδέχεται πάνω στους ένδοξους ναούς του να χτίζονται Ιουδαιοχριστιανικές συναγωγές ; Πως να χαρακτηρίσεις ένα λαό που ένώ τον δόξασαν τα παιδιά του στο διεθνή στίβο , τώρα τα καταδικάζει διότι αυτό επιβάλλει η διεθνής συνωμοσία, που θέλει να κρατήσει για τους Αμερικανούς δρομείς τα πρωτεία;
Ο κύκλος έχει κλείσει και ένα πράγμα μας έμεινε: Η Αντίσταση, Αλλά παραιτηθήκαμε κι’ από αυτό για να είμαστε τα «καλά παιδιά» της γειτονιάς. Βάζουμε πάντα τους ξένους σαν διαιτητές στις διαφορές μας, σαν να βρισκόμαστε ακόμη στην παιδική μας ηλικία και έχουμε ανάγκη της ξένης προσατασίας.
Σε λίγο χρόνο ο κόσμος θα έχει γίνει μαζοπολτός κι’ εμείς θα χαθούμε μέσα σ’ αυτόν εκτός κι’ αν πολύ σύντομα –τώρα αμέσω θα έλεγα- αντιδράσουμε και αποφασίσουμε να ενεργοποιήσουμε τα πανάρχαια γονίδια του Εθνους μας. Αν δεν το κάνουμε τότε θα μείνει ένας και μοναδικός λαός στην ανθρωπότητα, ο Εβραικός και οι τρεις Εβραιογενείς θρησκείες (Ιουδαισμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) που αργότερα μπορεί να τις ενώσει σε μιά κοινή Πανθρησκεία που θα έλκει την καταγωγή της απο τον Αβραάμ. Το Ελληνικό Εθνος μπορεί να επιβιώσει αρκεί να επανέλθει στις θρησκευτικές , πνευματικές και πολιτιστικές του ρίζες. Να ξαναβρεί την αρχαία γλώσσα του , να μορφωθεί με την Ελληνική Φιλοσοφία και Γραμματία, να διώξει τους Εβραίους θεούς και να λατρέψει του Πατρώους τοιούτους. Να ενωθεί οικουμενικά και οικονομικά. Να συσπειρώσει τους Φιλέλληνες. Ταότε μπορεί και πρέπει να γίνει εξωστρεφής και διεθνιστής για να μεταδώσει το Ελληνικό Πνεύμα στα πέρατα της Οικουμένης.
Τώρα οι δυνάμεις της βίας επισείουν το φάσμα της τρομοκρατίας με τρομερά ψεύδη που μας σερβίρουν μαζί με τον περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών μας. Πριν επιτύχουν την παγκόσμια επικράτηση οι δυνάμεις της βίας και της παγκοσμιοποίησης τείνουν να διαμορφώσουν καταστάσεις ώστε να χυθεί άφθονο αίμα. Γιατί χωρίς αίμα η επικράτηση και η στεραίωση της παγκόσμιας δικτατορίας και η υπακοή των λαών στα ψεύδη τους θα είναι βραχύβια και αμφισβητήσιμη.
Οταν η βία όμως πλησιάζει το άτομο , τότε ενεργοποιεί σ’ αυτό δυνάμεις που το κάνουν να αφυπνισθεί ν’ αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτόν του και να ενεργοποιθεί δραστήρια για να σωθεί. Αυτές οι δυνάμεις μας έκαναν επί κατοχής να επιβιώσουμε μέσα σε εκείνο το φοβερό περιβάλλον της πείνας, της καταστροφής και του θανάτου .
Η καλύτερη αντίσταση στο ψέμμα που κατακλύζει τα πάντα, που συσκοτίζει την παγκόσμια πληροφόρηση, που μας κάνει να νοιώθουμε μονάδες σε ένα ωκεανό ψεύδους , απάτης και υποκερισίας εμείς πρέπει να μείνουμε ΑΚΛΟΝΗΤΟΙ. Τότε γινόμαστε ηθικοί καταλύτες και χαλάμε τα σχέδια τους-που τα προετοιμάζουν με τόση δολιότητα και μυστικοτητα-όπως οι χημικοί καταλύτες χαλάνε την ζύμη. Θα παρομοιάσω εκείνον που ανθίσταται στο ψέμμα με τον γεναίο πολυβολητή πάνω στο ύψωμα που είναι αποφασισμένος να αμυνθεί ακόμη και μόνος, ή να πέσει μαχόμενος,. Τα ψέμματα μπορούν να περάσουν σε ένα μολυσμένο απο την προπαγάνδα της 5ης φάλαγγας, άτομο , όπως τα μικρόβια σε ένα ξαδυνατισμένο οργανισμό. Μπορεί να μην πάρουμε τις σημαίες να βγούμε στους δρόμους, αν η κατάσταση δεν το επιτρέπει , αλλά προετοιμάζουμε το έδαφος πνευματικά και ψυχολογικά για να βγούμε στους δρόμους ή και στο πεδίο της μάχης , οταν απειληθεί η εδαφική ακεραιότητα και η εθνική μας ανεξαρτησία . Επίσης πρέπει να βγούμε στους δρόμους όταν κινδυνεύσει η ελευθερία και η δημοκρατία και όταν απαγορευθεί το Ελληνικό Πνεύμα(όπως επί Θεδοσίου το 393 π. Χ). Πρέπει να νικήσουμε την δειλία που έχουν φωλιάσει στο λαό μας και να τον εμψυχώσουμε με λόγια και με γεναίες πράξεις , όπως η πολιτική της παθητικής απείθειας του Μαχάτμα Γκάντι. Ιδιαίτερα πρέπει να αφυπνισθεί η πνευματική ηγεσία του τόπου που σήμερα είναι είτε συμβιβασμένη και αποστρατευμένη , είτε αργυρώνητη υπηρέτρια στα ταμεία της διεθνούς εξουσίας και πλουτοκρατίας.
Για εκείνους που συμβιβάζονται με το ψέμμα τους ερωτώ :
Τι θα πουν στα παιδιά τους;
Να ζήσουν μέσα στο ψέμμα ή να γίνουν έντιμοι άνθρωποι άξιοι σεβασμού απο τους άλλους, από τις οικογένειες τους και απο τον εαυτόν τους;
Από το σημείο αυτό το άτομο γνωρίζει τι πρεπει να κάνει για το καλό των παιδιών του, της κοινωνίας και της πατρίδος του. Πρώτιστα όμως θα έλεγα τι του επιβάλλει η ίδια του η συνείδηση.
Τότε δεν πρέπει να γράφει ή να λέγει ψέμματα και να διαστρέφει την αλήθεια σε γνωστούς , φίλους . Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να διαστρεβλώνει την αλήθεια στην κοινή γνώμη.
Το λειτούργημα του δημοσιογράφου είναι σοβαρότατο διότι με την πέννα του ή την φωνή του μπορεί εσκεμμένα να εξαπατά το κοινό και να προκαλεί μεγάλα δεινά στην πατρίδα του. Αντίθετα όταν υπηρετεί την αλήθεια γίνεται ο καταλύτης για την ανατροπή του ψεύδους . Συχνά αυτό θα του βλάψει το προσωπικό συμφέρον, όμως θα πρέπει να υποστεί αυτήν την υλική ζημία προς όφελος του ηθικού κέρδους για αυτόν και τους συνανθρώπους του ότι σε βάθος χρόνου θα αμοιφθεί γεναιόδωρα από την κοινωνία. Ο καλός δημοσιογράφος και πνευματικος άνθρωπος δεν πρέπει να πωλήσει την πένα του ή το πνεύμα του στον σατανά και στον Μολώχ. Αυτό απαιτεί ηθικό θάρρος και γεναιότητα για να αντισταθεί στις υλικές και ηθικές πιέσεις και απειλές ακόμη και της ζωής του. Απαιτεί να γίνει ασυμβίβαστος με το ψέμμα και να υποστεί εξαγνισμό δια παντός της ψυχής και του πνεύματος του που θα τον οδηγεί προς το καλό με γνώμονα πάντοτε τον άνθρωπο. Αυτό είναι δύσκολο για τους νέους, που αφ’ ενός έχουν ισχυρότερα ιδανικά και αφ’ ετέρου δέχνονται αφόρητες πιέσεις απο το σύστημα και από την εσωτερική ανάγκη να σταδιοδρομήσουν και να αναδειχθούν. Πρέπει να κάνουν συμβιβασμούς που - αν δεν μπορέσουν να αντισταθούν στο ψέμμα - τους οδηγούν στο δρόμο της απωλείας και του αμοραλισμού, . Ομως αν θα μπουν σ’ αυτό το λούκι, απο εκεί και πέρα θα χάσουν την συνείδηση τους και θα πληρώσουν ακριβά τα ελάχιστα αργύρια που θα τους εξασφαλίσει αυτός ο συμβιβασμός και η προδοσία. Η είσαι τίμιος , ειλικρινής, πνευματικός και ηθικός γίγας ή είσαι πνευματικος σμπίρος, συμβιβασμένος, προσκηνυμένος, άτιμος και ψεύτης. Μέση λύση δεν χωράει. Δεν υπάρχουν αλεπότρυπες ή το «ολίγον παρθένα». Η είσαι στο πλήθος και δειλός ή είσαι μπροστάρης και γεναίος. Πρόσεχε διότι η κοινωνία σε παρακολουθεί, και αυτή πρέπει να φοβάσαι . Οχι την διεθνή τράπεζα πληροφοριών των Βρυξελλών και της CIA και του NSA. Με ποιό τρόπο θα τα συμβιβάσεις όλα αυτά αυτό είναι το δύσκολο πρόβλημα που πρέπει να λύσεις μόνος σου, αφού θα πρέπει να ικανοποιήσεις ταυτοχρόνως και την υλική ύπαρξη σου και την ηθική συνείδηση σου . Τούτο το πρόβλημα δεν είναι καθόλου εύκολο φίλε μου και θα σε βασανίζει ώσπου να πεθάνεις. Κάθε φορά όμως θα σου δίνει ηθκιές και σωματικές δυνάμεις και θα σου κινητοποιεί το πνεύμα για να συνεχίζεις τον αγωνιστικο σου βίο σε ανώτερες σφαίρες συνειδητότητος. Η στάση αυτής ζωής δεν θα σου δώσει πλούσια υλικά αγαθά αλλά θα απολαύσεις το «ευ ζην» που θα σε αποζημιώσει με μιά απέραντη ευτυχία και ευδαιμονία. Αυτό το απέδειξε η φυλή μας σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις με τελευταίο ιστορικό μεγαλούργημα την Εποποιία του 1940-45. Με πόσο θάρρος και αυταπάρξνηση προς τον θάνατο αντιμετώπισαν τους δύο πανίσχυρους εισβολείς και την πείνα και δυστυχία της Κατοχής χωρίς να λυγίσουν. Μπορεί το σώμα σου να προτιμά την λύση των υλικών απολαύσεων , αλλά η ψυχή σου θα ευχαριστηθεί περισσότερο με τις ηθικές και πνευματικές απολαύσεις . Γιατί αυτές είναι περισσότερο μόνιμες και σταθερές διότι αποτελούν μέρος της συμπαντικής συνειδητότητος. Εμείς με αυτές τις ιδέες θα ξαναγεννήσουμε την χώρα μας από την στάχτη και την παρακμή.
Αν αγωνισθούμε όλοι μαζί ενωμένοι , τότε, όπως είπε και ο Αριστοτέλης, καμμιά δύναμη στον κόσμο δεν μπορεί να νικήσει τους Ελληνες. Ούτε θα έχουμε ανάγκη να μας ποδηγετούν οι ξένοι προστάτες.
Γιατί έχουν τα ζώα το δώρο της Ελευθερίας και όχι και εμείς;
Πρέπει λοιπόν να βγάλουμε το ζυγό που μας έχουν στο λαιμό και μας θεωρούν σαν ποίμνιο και να γίνουμε Ανθρωποι. (2003)


Η ΙΕΡΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )



Ως γνωστόν οι θρησκείες εκφράζουν το εξελικτικό επίπεδο της κοινωνίας και εξυπηρετούν τις παραγωγικές σχέσεις. Μια προηγμένη κοινωνία ασφαλώς θα έχει και προηγμένες εξηγήσεις περί του θείου. Ο Χριστιανισμός εκφράζει τον Μεσαίωνα και σήμερα αποπνέει αντιεπιστημονικό αντιλήψεις, παρακμή και σήψη. Οι αντιφάσεις του είναι πολλές : Πως ο έμψυχος και ομοούσιος του θεού άνθρωπος βρίσκεται μέσα σ’ ένα άψυχο Σύμπαν , ανόμοιο του εξωσυμπαντικού θεού ; Πως γεννιέται κάθε νέα ψυχή ; Μήπως στο εξωσυμπαντικό Θεοτεχνείο του Γιαχβέ ; Πως συμβαίνει ο Θεός να βρίσκεται έξω από το Σύμπαν, και το κτίσμα του να είναι εντός του Κόσμου και έξω από τον κτίστη; Τι έκανε ο Θεός πριν από την δημιουργία(4992 π.Χ ) ; Έχει συμβεί πουθενά στην φύση νεκρανάσταση; Η Φύση κατά τους χριστιανούς είναι άψυχη. Πως σ’ αυτή είναι πανταχού παρών ο θεός που είναι πνεύμα ; Όμως ο Ιουδαιοχριστιανισμός επικαλείται τον εξ αποκαλύψεως δογματικό λόγο και τα θαύματα και ξεπερνά κάθε αντίφαση και παραλογισμό.
Το αντίθετο συμβαίνει στην θρησκεία του Διός. Όλα εξηγούνται επιστημονικά . Ο Κοσμικός Ζευς και η Κοσμική Ήρα ενούμενοι και οι δύο εκδηλώνουν κάθε τι το αισθητό. Αυτοί πληρούν τον κόσμο και όπως έλεγε ο Σπινόζα (1632-1677)είναι οι νομοθέτες που ενώνουν τα πάντα δια των νόμων. Και οι νόμοι γίνονται ορατοί από τον καθένα. Άρα και η παρουσία του Διός και της Ήρας που τους έχουν θέσει. Λόγω δε της ευνομίας μπορούν οι θεοί να περιγραφούν και μαθηματικώς . Ο Πυθαγόρας, κι’ άλλοι σοφοί, έλεγον ότι ο θεός είναι η Μονάδα(1) Ο Ζευς και η Ήρα βρίσκονται συνεχώς σε διαμάχη και ποτέ δεν έζησαν αρμονικά. Να τι γράφει ο Αθαν. Σταγειρίτης για το ζεύγος Διός -Ήρας : «Δεν έζησαν όμως ποτέ ειρηνικώς, φιλονεικούντες, και διαφωνούντες εις όλα τα πράγματα, και μάλιστα δια την ασέλγειαν του Διός, και ζηλοτυπίαν εκείνης, η οποία μη δυναμένη να εμποδίση την ορμήν αυτού, και έχουσα δύναμιν απόλυτον , ως γυνή του Διός, και Βασίλισσα, κατέτρεχεν ασπόνδως τας παλλακίδας αυτού… Δια να ευχαριστήση δε την ακόλαστον επιθυμία του Διός κατέβαινε και ελούετο κατ’ έτος εις την πηγήν της Αργείας Κάναθον καλουμένης και εγίνετο πάλιν παρθένος…Ο Ζευς όμως , και με τούτο δεν ευαρεστείτο , αλλ’ έτρεχεν , όπου ήκουεν ωραίαν γυναίκα…. Ο δε Ζευς , έδησεν αυτήν(Ηραν) χείρας και πόδας , με αλύσους, και την εκρέμασεν εκ του Ουρανού από της κόμης της κεφαλής και εις τους πόδας αυτής εκρέμασεν δύο άκμονας… Η Ήρα δεν εφύλαξε και αυτή πολλήν τιμήν προς τον Δίαν . Διότι καθώς λέγουσιν εγέννησε και τον Τυφώνα εναντίον του Διός, και τον Προμηθέα εκ του Ευρυμέδοντος πριν υπανδρευθή….» [Ωγυγία τομ. Α’ 324-327] Μελετώντας με προσοχή το απόσπασμα τούτο , καθώς και άλλα που δεν εδόθησαν προς οικονομίαν χώρου, μπορεί να αποκωδικοποιήσει όλα τα μυστικά της Κοσμογονίας , όπως τα δέχεται σήμερον η επιστήμη. Οι καυγάδες του ζεύγους είναι αποτέλεσμα των νόμων της φύσεως. Τόσον η Ήρα όσον και ο Ζευς επιθυμούν να επιστρέψουν στην καθαρότητα των(να πως εξηγείται η επιδίωξη της παρθενίας από την Ήρα και η επιθυμία του Διός να βιάζει παρθένες) Εμείς είμαστε ένα μέρος του Διός και της Ήρας και έχουμε μέσα μας την ιερή κληρονομιά . Έχουμε την επιθυμία και την τάση της αποσυνθέσεως των ουσιών μας. Γι’ αυτό γερνάμε και πεθαίνουμε. Δεν είμαστε συμπαντικοί και χαώδεις αμέσως, αλλά κοσμικοί ενταγμένοι στην διάταξη και στις αρχές αυτού του Κόσμου. Η μετάβαση κάποτε της ύλης και της ενέργειας μας στο Σύμπαν , θα σημάνει την επιστροφή μας στην καθαρότητα , στο Νιρβάνα .





Η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ


Η Φύση ενεργεί πάντοτε με βάση την Οικονομία των δυνάμεων, κάθε δε κατάκτηση της βελτιώνεται και μεταλλάσσεται έτσι ώστε να προσαρμόζεται καλύτερα στον φυσικό νόμο. Αλλά και το γενετικό υλικό όλων των έμβιων όντων είναι σχεδόν στην πλειονότητα τους κοινό κατά 98% και μόνον το 2% είναι διαφορετικό ώστε διαφοροποιεί ταύτα. Μέσα σ’ αυτόν τον γενετικό υλικό, που τώρα μπόρεσε ο άνθρωπος να αποκρυπτογραφήσει το DNA υπάρχει ο κώδικας της Δημιουργίας, και οι Κοσμικοί Νόμοι . Εκεί μέσα υπάρχει η ενέργεια του Κοσμικού Διός και η υλική υπόσταση της Κοσμικής Ήρας. Είμαστε λοιπόν η μείξη αυτών σε διάφορες αναλογίες χωρίς να το υποπτευόμαστε, την ίδια στιγμή που ψάχνουμε να βρούμε τον εξωσυμπαντικό θεό σε απροσπέλαστους χώρους τόσο μακριά μας που μας καταλαμβάνει ίλιγγος και σταματάμε την έρευνα. Επομένως ο καθένας από εμάς είναι ένας μικρός θεός . Δυστυχώς ελάχιστοι είναι αυτοί που το γνωρίζουν, και όσοι το συνειδητοποιήσουν μπορούν να κάνουν θαυμαστά πράγματα. Φυσικά όλοι γνωρίζουν ότι έδρα του λογισμικού του ανθρώπου είναι ο εγκέφαλος χάριν στις περιελίξεις του με τα δισεκατομμύρια κύτταρα του , εξειδικευμένα για διάφορες λειτουργίες.
Αλλά υπάρχει και ένα άλλο αθέατο όργανο που ελάχιστα γνωρίζουμε γι’ αυτό . Κι’ αυτό είναι η Ψυχή. Η Ψυχή λοιπόν είναι ειδική συσπείρωση θείας ενέργειας η οποία έχει ως αρχή τον κοσμικό Δία, διότι αυτός είναι η ενεργοποιός ουσία. Ας το ονομάσουμε «Ψυχικό Κύτταρο» και σχηματίζει την Συνείδηση του ατόμου. Κάθε Συνείδηση είναι ξεχωριστή οντότητα, όπως και κάθε άτομο διαθέτει τα δικά του χαρακτηριστικά που το κάνει να διακρίνεται από τα άλλα. Γι’αυτό όταν εξετάζουμε ένα άτομο εκτός από τα σωματικά και πνευματικά χαρίσματα , που έχουν να κάνουν με το σώμα και το μυαλό του ύπό εξέτασιν ατόμου, εξετάζουμε και τα Ψυχικά προσόντα που έχουν να κάνουν με την ψυχή και το φρόνημα τούτου. Η κατάσταση του ‘Πνευματικού Κυττάρου ’ (εγκέφαλος) και του Ψυχικού Κυττάρου (Ψυχή) , μας δηλώνουν την ψυχοπνευματική υπόσταση του ατόμου . Η ψυχοπνευματική υπόσταση είναι θα λέγαμε η κεντρική μονάδα του λογισμικού συστήματος. Εκεί εδρεύει το κέντρο του Λόγου που μας φέρνει σε επαφή με τις Κοσμικές δυνάμεις, μέσα από την Γνώση και την Κοσμική Συνειδητότητα . Κάθε ζων οργανισμός έχει το δικό του «Ψυχότυπο» ο οποίος συνεχώς δέχεται ερεθίσματα από τον έξωτερικό και εσωτερικό κόσμο του ατόμου εν είδη πληροφοριών, σκέπτεται , ελέγχει και αυτοελέγχεται, δίνει και παίρνει γνώση, χαρίζει αγάπη ή μίσος και δέχεται αμοιβαίως . Θα λέγαμε ότι το πνεύμα κυκλοφορεί μέσα από τον πνευματικό αιθέρα ή το πνευματικό πεδίο και οι πληροφορίες κυκλοφορούν μέσω του πληροφοριακού αιθέρα ή πεδίου με την βοήθεια νοητικών , ψυχικών , ή κοινών συχνοτήτων .



Η ΙΕΡΑ ΣΥΛΛΗΨΗ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Συμβαίνει σε μέρη του Σύμπαντος να κυριαρχήσει προσκαίρως η Ήρα. Τότε ο Ζευς τρέχει να αποκαταστήσει την ισορροπία και τανάπαλιν, όταν κυριαρχεί ο Ζευς τρέχει η Ήρα να επαναφέρει την ισορροπία. Αυτό κάνει το σύστημα δυναμικό και συνεχώς δονούμενο. Ενίοτε η δόνηση είναι υπερμεγέθης και τότε τα σωμάτια σχηματίζουν μια δική τους χορδή και η ενέργεια μια άλλη χορδή. Η τοπική δόνηση είναι τρομερή και δημιουργεί δίνη ασυλλήπτων ταχυτήτων και ανυπολογίστων θερμοκρασιών. Τότε προκύπτει μια ασύλληπτη συμπαντική συνουσία των δυνάμεων του Σύμπαντος. Ας την ονομάσουμε Ιερά Σύλληψη. Το γονιμοποιημένο ωάριο είναι το πρώτο κύτταρο ενός νέου Κόσμου. Η Ελληνική Αρχαιολογία αναφέρεται ότι ένα Συμπαντικό Σωμάτιο της Ήρας και μια Συμπαντική ακτίνα ενεργείας του Διός(ο κεραυνός του Διός), γονιμοποιεί τις Νύμφες αλλά και κάθε σχεδόν γυναίκα που θα βάλει στο μάτι. Οι γονιμοποιήσεις αυτές που φαίνεται ότι είναι συχνές, δεν επιβιώνουν όλες , και συνεπώς δεν φτιάχνουν νέους κόσμους , αφού ο Κρόνος=Χρόνος τρώγει τα παιδιά του αμέσως μετά την γέννα. Και τούτο διότι τόσον το Σωμάτιο , όσον και η Ενέργεια (ακτίνα) έχουν την εσωτερική ανάγκη να αποδεσμευτούν και να επιστρέψουν στην προαιώνια κατάσταση τους, στο Απόλυτο Χάος και στην καθαρότητα τους. Το σωμάτιο της Ήρας έχει τον σύντροφο του αντισωμάτιο(αντιύλη) που αναμένει την ένωση του με το ταίρι του και επιμόνως επιδιώκει την αποδέσμευση του. Επίσης και η ακτίνα του Διός λόγω της άπειρης συνοχής της , αισθάνεται την πίεση να εγκαταλείψει την ένωση και να επιστρέψει στον αρχέγονο κορμό.. Γι’ αυτό δεν επιβιώνουν όλες οι συλλήψεις. Συμβαίνει όμως κάποτε να σχηματισθεί κάποια κρυφά από τον Χρόνο και αυτή μετά την εκκόλαψη της γίνεται ένας νέος Κόσμος σαν τον δικό μας. Είναι δε αρχικώς δυνάμει Κόσμος , διότι η γονιμοποίηση των ουσιών δημιουργεί ορισμένη διακόσμηση, η οποία υπάρχει ως πληροφοριακή χωρίς ακόμη να έχει ενεργοποιηθεί , αλλά βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση , δηλαδή είναι εν δυνάμει μορφή έτοιμη προς δραστηριοποίηση. Σύμφωνα με την ορολογία της Ελληνικής Αρχαιολογίας(Μυθολογίας) το ωάριο της Ήρας γονιμοποιείται με το σπέρμα(σπερματοζωάριο) του Διός και προκύπτει το πρώτο κύτταρο , το οποίο φέρει μέσα του την ακριβή γενετική πληροφορία ήτοι:
1/ Πώς θα εξελιχθεί ,
2/ Ποια χαρακτηριστικά θα έχει,
3/ Πότε και πως θα ωριμάσει,
4/ Πότε και πως θα γεράσει και θα πεθάνει.
Κάθε Κόσμος λοιπόν έχει μέσα του τον δικό του γενετικό κώδικα που νομοτελειακώς πλέον θα του καθορίζει την εξέλιξη του από την γέννηση ως τον θάνατο του . Αυτή είναι και η Μοίρα, δηλαδή η Ειμαρμένη του Κόσμου Σε αντίθεση με το Χάος από το οποίον προέκυψε, έχει μέσα του διάταξη και αρχές και την εξ αυτών νομοτέλεια, γι’ αυτό είναι έννομο, έχει ομορφιά και διακόσμηση. Επομένως με την γονιμοποίηση και την Ιερά Σύλληψη η αταξία του Χάους αποκτά τάξη . Ακριβώς εδώ σφάλει ο σύγχρονος άνθρωπος , ο οποίος θέλει να επεμβαίνει και να μεταβάλει αυτόν τον γενετικό κώδικα της Φύσης, με σκοπό να κερδίσει όλο και περισσότερα υλικά αγαθά, που σε τελική ανάλυση μπορεί να του είναι άχρηστα για την ψυχοπνευματική του ανέλιξη . Επίσης αγωνίζεται να νικήσει την Ειμαρμένη , δηλαδή να ζήσει παρά φύση περισσότερα χρόνια. Αυτός ο αφύσικος τρόπος ζωής τον κάνει δυστυχισμένο και θλιβερό , όσο μάλιστα αντιλαμβάνεται την μοναξιά του μέσα στο Ηλιακό μας σύστημα.
http://www.achilleous.com
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/




Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )

Πριν από το δικό μας Κόσμο του Διός και της Ήρας , είχαν γεννηθεί και άλλοι ομοούσιοι Κόσμοι, που ήσαν αδελφοί του Κοσμικού Διός και της Κοσμικής Ήρας, αλλά τους κατάπινε ο Κρόνος=Χρόνος αμέσως μετά την γέννηση. Αυτούς τους έφερε ο Ζευς στη ζωή , όταν κυριάρχησε στον Ουρανό κάνοντας τον Κρόνο να τους εξεμέσει . Προφανώς, η συγκράτηση του δικού μας Κόσμου ήτο η αιτία να εξέλθουν και άλλοι από την καταστροφή τους. [Όλες αυτές οι Συμπαντικές πληροφορίες που περιέχονται συμβολικά στην Ελληνική Μυθολογία δεν μπορεί να βγήκαν από άτομα με αχαλίνωτη φαντασία. Πρέπει να προϋπήρξαν κάποιοι ξεχωριστοί Νόες με χαρισματική διάνοια που να είχαν πλησιάσει την θεία Δημιουργία , αλλιώς πως δεν εξηγείται η γνώση των Μυστηρίων του Σύμπαντος . Επομένως, επαληθεύεται ότι προϋπήρξε ένας λαμπρός Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός που εισχώρησε βαθιά στα μυστικά του Σύμπαντος και μετά την καταστροφή του από τον Κατακλυσμό( Καταστροφή της Αιγηίδος) άφησε την ανάμνηση του σαν «μαγιά» στους επερχόμενους] Μέσα στον άπειρο Χωροχρόνο πρέπει να έχουν συμβεί άπειρες συλλήψεις κόσμων πριν από τον δικό μας και άπειρες θα γίνουν μετά τον δικό μας-ο οποίος θα καταστραφεί κάποτε-μέσα στην αιωνιότητα. Αυτή η διαρκής ροή του Γίγνεσθαι και καταστρέφεσθαι δεν έχει τέλος στην αιωνιότητα. Επομένως δεν δυνάμεθα να υπολογίσουμε τις συμπαντικές συλλήψεις που έγιναν πριν από τον δικό μας Κόσμο και αυτές που θα γίνουν μετά την καταστροφή του , διότι είναι άπειρες μέσα στην αιωνιότητα.
Βέβαια, όπως προείπαμε, κάθε σύλληψη δεν καταλήγει σε Κόσμο, όπως κάθε κύηση γυναικός δεν καταλήγει σε γέννα, διότι υπάρχουν και οι αποτυχίες τόσον κατά την γονιμοποίηση , όσον κατά την εκκόλαψη και εν συνεχεία την Μεγάλη Έκρηξη. Αν τελικά επιζήσει από τις δίνες και τις πιέσεις της καταστροφής, από την καραδοκούσα αντιύλη τότε λίγο πολύ ακολουθεί την διαδρομή του δικού μας Κόσμου. Η Ουσία του Κόσμου είναι τα Πρωτόγονα Σωμάτια και η Θέουσα Ενέργεια. Οι δύο αυτές θεϊκές Ουσίες, που πριν ήσαν μόνες και ανεκδήλωτες , άμορφοι και άρρητοι, αποκτούν Μορφή και Είδος ή Λόγο, μέσω της ενώσεως τους σε Κόσμο. [Η Ελληνική Αρχαιολογία επιβεβαιώνει πλήρως τον επιστημονικό της χαρακτήρα σε αντίθεση με την Ιουδαιοχριστιανική Βίβλο που είναι γεμάτη από αντιεπιστημονικά ψεύδη. Σύμφωνα με την Βίβλος ο θεός έφτιασε τον Κόσμο σε επτά ημέρες πριν από 4.200 περίπου χρόνια προ Χριστού ]
Έτσι υπάρχει μια διάκριση μεταξύ του Οντος που είναι το άπειρο και αναλλοίωτο Σύμπαν και του Γίγνεσθαι που είναι ο Κόσμος , ο οποίος έχει αρχή και τέλος. Ως γνωστόν ξεκίνησε με την Μεγάλη Έκρηξη πριν περίπου 14 δισεκατομμύρια έτη και θα τελειώσει σε 30-35 περίπου δισεκατομμύρια έτη. Επομένως ο θεός Ζευς υπάρχει εντός της θεάς Ήρας ως Σπερματικός Ζευς και δίνει την ενεργειακή και πνευματική έκφραση του Κόσμου. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί η ψυχοπνευματική διάσταση του ανθρώπου που δεν είναι ύλη αλλά μέρος της θέουσας ενέργειας που διαχέει τον Κόσμο. Ο θάνατος επέρχεται όταν η θέουσα ενέργεια εγκαταλείψει το άτομο. Τα δύο αυτά συστατικά του Κόσμου( Ζεύς και Ήρα) είναι οι δύο άρρητοι θεοί, οι οποίοι δια της ενώσεως των εκδηλώνουν μέρος της Ουσίας των. Δυστυχώς δεν έφθασαν ως εμάς τα Ορφικά Μυστήρια, διαφορετικά θα μαθαίναμε πολύ περισσότερα για τα Μυστήρια της Δημιουργίας του Κόσμου.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com



Η ΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΧΕΤΥΠΟ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )


Η ανάπτυξη της νέας Κοσμογονίας γίνεται με σκοπό να ενημερωθούν οι νέοι άνθρωποι πάνω στα επιστημονικά δεδομένα για το Σύμπαν και τον Κόσμο , έτσι ώστε να αποκολληθούν από τις αντιεπιστημονικές και σκοταδιστικές αντιλήψεις της Βίβλου. Μελετώντας όμως τις σύγχρονες επιστημονικές αλήθειες διαπιστώνει κανείς ότι αυτές δίδονται με αλληγορικό τρόπο πολλές χιλιάδες χρόνια πριν από την Ελληνική Θεογονία. Αυτός είναι ο λόγος που όλη η Ελληνική Φιλοσοφική σκέψη είναι βασισμένη πάνω σε επιστημονικές αλήθειες, γεγονός που σήμερον αποδεικνύονται και δι’ οργάνων. Κατά ένα απίστευτο τρόπο οι τάσεις και οι νόμοι που επικρατούν στον άνθρωπο και στις κοινωνίες είναι αυτές που ισχύουν και στον Κόσμο και στο Σύμπαν. Τούτο αποδεικνύει ότι η ανθρώπινη Συνειδητότητα είναι μέρος της Συνειδητότητος του Σύμπαντος.
Μία από αυτές τις τάσεις είναι η Ροπή του Κόσμου. Η ύπαρξη της Ροπής έχει αποδειχθεί από την σύγχρονη Φυσική. Η τάξη του Κόσμου δεν είναι τυχαία και αυθόρμητη , αλλά απολύτως καθορισμένη από την Ροπή. Κι’ αν οι άνθρωποι συχνά ξεφεύγουν από την φυσική τους ροπή, η φύση δεν κάνει καμιά παρέκβαση , διότι δεν επιτρέπει την απώλεια δυνάμεων. Η Ροπή είναι ο Κοσμικός Έρωτας που αφ’ ενός φέρνει σε ένωση ισχυρούς δεσμούς (το σωμάτιο και το ενέργειον)και αφ’ ετέρου μετά από διαδοχικές ενώσεις και ένα καθορισμένο όριο ζωής, σπρώχνει τα πάντα, ήτοι ενώσεις σωματίων και ενέργειας, στην διάλυση και στην χαοτική αταξία από την οποία προήλθαν. Έτσι υπολογίζεται ότι μετά από 33 δισεκατομμύρια χρόνια ο Κόσμος μας θα έχει αποδομηθεί εις τα εξ ών συνετέθη. Τα θεωρείτε πολλά ; Κι’ όμως είναι απειροελάχιστος χρόνος μπρος στην αιωνιότητα. Να γιατί ο Ηράκλειτος έλεγε ότι ο Ζευς παίζει σαν παιδί με τον Κόσμο.
Σύμφωνα με τον δεύτερο Νόμο της Θερμοδυναμικής η θερμότητα δεν κινείται από τα ψυχρά στα θερμά σώματα, αλλά το αντίθετο, δηλαδή μεταφέρεται από τα θερμά στα ψυχρά, όπως λ. χ το Ρεύμα του Κόλπου εισχωρεί στη Βόρειο Θάλασσα και φυσικά ένα άλλο ψυχρό ρεύμα κατεβαίνει προς νότον. Ο Κόσμος αρχικά μετά την Μεγάλη Έκρηξη ανέπτυξε τεράστιες θερμοκρασίες , τις οποίες χάνει προς το ψυχρότατο συμπαντικό περίβλημα του απολύτου ψύχους. Αυτό το απόλυτο ψύχος στο Σύμπαν είναι η αιτία της καθαρότητος των σωματίων και της ενέργειας. Διότι κάτω από τις συνθήκες του απόλυτου ψύχους οι ενώσεις είναι σπάνιες και γίνονται μόνον τοπικά , όταν υπάρξει κάποιος απότομος συντονισμός(δόνηση) των δύο αντιθέτων μερών. Η Ροπή οδηγεί τον Κόσμο στον θάνατο, όπως άλλωστε η Ροπή του γήρατος είναι θανατηφόρος «ασθένεια» για τον άνθρωπο.
Το πονηρό Ιερατείο ψάχνει να βρει τον Θεό στις εικόνες, στα λείψανα «αγίων», σε «ιερά» νερά, σταυρουδάκια κ.ο.κ Ομως ο θεός βρίσκεται μέσα μας. Είμαστε ομοούσιοι των Συμπαντικών Θεϊκών δυνάμεων του Διός και της Ήρας , διότι έχουμε μέσα μας την Ενέργεια και την Ουσία Εκείνων. Το Ιουδαιοχριστιανικό Ιερατείο λέγει ότι η Φύση είναι ακάθαρτη. Τούτο είναι μέγα ψεύδος. Ο Κόσμος ενέχει το Είδος των Συμπαντικών Θεϊκών δυνάμεων ως αρχή, που είναι η ένωση των ουσιών εκείνων. Το Είδος αυτό εκφράζει τον Τύπο της Δημιουργίας, δηλαδή την ιερή ένωση και ενυπάρχει σαν ο Κώδικας ή το Αρχέτυπο του Κόσμου. Αυτός ο Τύπος είναι ο Λόγος του Κόσμου ή ο Θείος Λόγος. Αυτός υπάρχει και μέσα μας, ανεξάρτητα αν εμείς ακόμη δεν τον αποκρυπτογραφήσαμε. Αυτή η τεράστια εικόνα , κάτι σαν το «πρόγραμμα » του Κοσμικού Υπολογιστή που έφτιασε τον Κόσμο στο φανταστικό Θεοτεχνείο του Διός και της Ήρας , περιέχει τις ιδιότητες και τις δυνάμεις του, είτε δυνάμει, είτε ενεργεία(αόρατες ή ορατές).
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com



Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Κάθε οργανωμένο σύστημα έχει ως τέλος την διάλυση του και την επιστροφή του στην αταξία. Η Γη , το ηλιακό Σύστημα και ο Γαλαξίας μας κάποτε θα καταστραφούν και θα επιστρέψουν στην αταξία. Αυτό είναι ζήτημα χρόνου, αλλά μην φοβάσθε διότι αυτά θα συμβούν σε δισεκατομμύρια ή και τρισεκατομμύρια χρόνια . Κι’ αυτό συμβαίνει διότι το κόστος που απαιτείται για να κρατηθεί η τάξη είναι υψηλό. [Αυτό το αντιλαμβάνεται καλύτερα παντός άλλου ο κ. Μπους που πληρώνει 240 εκατ. δολάρια το μήνα για να βάλει τάξη στο Ιράκ, χωρίς και να το επιτυγχάνει]. Όταν όμως διαχωρισθούν οι ουσίες τότε συντηρούν αιωνίως την αταξία Διότι όταν είναι διαχωρισμένες είναι αιωνίως καθαρές από προσμίξεις. Το παράδοξο όμως είναι ότι αυτές οι ουσίες εμφανίζονται πάντα μαζί και όχι χωριστά και συνθέτουν ένα Ενωμένο Συμπαντικό Πεδίο, το πεδίο των διαχωρισμένων αιωνίων και απόλυτων αντιθέτων.
Επομένως η συνύπαρξη των αντιθέτων είναι βασική αρχή του Σύμπαντος, όπως διετύπωσε ο Ηράκλειτος και οι Ίωνες φιλόσοφοι και πιο πριν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος . Το Ενωμένο Πεδίο δεν είναι παρά η έκφραση και ο Τόπος των αντιθέτων. Στο Χωροχρόνο βρίσκεται το κβαντικό κενό όπου επικρατεί μια αρχέγονη δυναμική δόνηση. Αυτό το κενό είναι πλήρες από τις προαιώνιες ουσίες του Διός και της Ήρας ήτοι Ενέργεια και Σωμάτια. Πως όμως δημιουργούνται οι ορατοί κόσμοι από το κενό; Οι κοσμολόγοι λέγουν ότι ο αυθύπαρκτος Χωροχρόνος είναι το αίτιο του σχηματισμού των Κόσμων. Διότι ο Χωροχρόνος παρεμβαίνει στο Ενωμένο Πεδίο των δύο θερμοδυναμικών δυνάμεων, του Διός και της Ήρας, σαν μια Τρίτη δύναμη και εν χρόνω παγιδεύει ελάχιστο μέρος των δύο ουσιών(Ενέργεια- Σωμάτια)
Στο Σύμπαν συμβαίνουν τρεις βασικές κινήσεις, ήτοι:
1/ Η κίνηση των προαιωνίων Σωματίων της Ήρας,
2/ Η κίνηση της προαιώνιας λεπτοτάτης ενέργειας του Διός και
3/ Η κοινή κίνηση του Χωροχρόνου.
Διαγραμματικώς θα το παριστάναμε σαν μια γραμμή με ελαφρότατη κυμάτωση. Σε κάθε γραμμή υπάρχουν ταυτοχρόνως και οι δύο ουσίες. Μπορούμε να φαντασθούμε τον Χωροχρόνο ως ένα απέραντο χαρτί επί του οποίου αναπηδούν αενάως και εξαφανίζονται αενάως τα συμπαντικά σωμάτια της Ήρας και η ενέργεια του Διός να διαχέεται με αυτόματη ταχύτητα. Αυτά όλα μαζί αποτελούν το Σύμπαν ή τον Δημιουργικό Χώρο του Hawking , χωρίς καμιά κατεύθυνση και τάξη. [Μέλλον: Ελληνισμός ή Όλεθρος, Τρύφων Ολύμπιος, Εκδ. Φιλοσοφική Σχολή Ολύμπου] Σ’ αυτό το χώρο που είναι η αρχή και η γέννηση των πάντων, κυριαρχεί το χάος και η αταξία. Ουδεμία δε δύναμη μπορεί να επιβάλλει την δική της τάξη. Παρουσιάζεται δε σαν ανεπαίσθητες δυναμικές δονήσεις. Όμως ενίοτε συμβαίνει οι δονήσεις να είναι πιο έντονες . Τότε είναι δυνατόν να συμβεί η Ιερά Σύλληψη. (συνέχεια στο επόμενο)
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΣΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΜΑΣ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Ο Κόσμος μας είναι μια απειροελάχιστη παρέκβαση-παρεκτροπή- της αιωνιότητος και απειρότητος του Χαοτικού Σύμπαντος που έχει ένα καθορισμένο όριο μέχρι την διάλυση του και επιστροφή του στο Απόλυτο Χάος και στην Συμπαντική πληρότητα και ευδαιμονία . Σ’ αυτό τον κανόνα υπακούουν όλα τα παγκόσμια δημιουργήματα, γιατί όλα έχουν ένα ορισμένο όριο ζωής . Η έλλειψη της αιωνιότητος μας στέρησε την τελειότητα και την αθανασία και μας έκανε νοσταλγούς του Απόλυτου Χάους από το οποίον ξεκινήσαμε για την παρούσα πεπερασμένη σε χρόνο και χώρο περιπέτεια μας . Ο Πλάτων μιλάει για την νοσταλγία της Ψυχής κι’ αυτή δεν είναι άλλη από την νοσταλγία γι’ αυτό που είμαστε από προαιωνίων χρόνων μέχρι της εποχής που γονιμοποιήθηκε το σωμάτιο της Ηρας από το ενέργειο του Διός. Αλλιώς πως εξηγείται ο άνθρωπος να κοιτάζει συνεχώς πίσω στο παρελθόν και μόνον εξ ανάγκης να υποχρεώνεται κάθε φορά εξ Ανάγκης να αποκολλάται από αυτό για να μετακινηθεί προς τα εμπρός. Πως γίνεται οι άνθρωποι που οσφραίνονται το θάνατο να αναπολούν να επιστρέψουν στην κατάσταση της ανυπαρξίας το δυνατόν συντομότερον ; Είναι η τάση να επιστρέψουν στο Απόλυτο Χάος και στον Συμπαντικό Νιρβάνα της ανυπαρξίας.
Στον ίδιο κανόνα εμπίπτουν και οι θεϊκές δυνάμεις που έχουμε σχηματίσει στην συνείδηση μας . Και οι θεοί μας είναι ατελείς , και πεπερασμένοι, όπως εμείς οι άνθρωποι. Γιατί δεν μπορεί ο ατελής άνθρωπος να κατασκευάσει στην σκέψη του θεούς τέλειους . Οσον αφορά την «εξ Αποκαλύψεως» Αλήθεια και Λόγο του Θεού αυτό είναι μεγίστη πλάνη για να μην πούμε και αγυρτεία. Ο Ηράκλειτος έλεγε ότι αν τα λιοντάρια έφτιαναν το θεό τους σίγουρα θα του έδιναν την μορφή λέοντος, τα άλογα την μορφή ίππου, κ.ο.κ. Αυτός είναι και ο λόγος που οι θεοί μας είναι εξελισσόμενοι με τον ρυθμό που εξελίσσονται οι κοινωνίες μας και συγκροτούνται οι παραγωγικές δυνάμεις της εποχής. Όσο ανέρχεται η κλίμακα προς την επιστροφή, τόσο τελειοποιούνται και οι θεϊκές ιδιότητες και ολόκληρος ο Κόσμος γίνεται περισσότερο νοήμων. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι η σοφία και η αγαθότης είναι κατά τεκμήριο προνόμιο των μεγάλων. Αυτοί ξεκίνησαν από μια χαμηλή νοημοσύνη και συνειδητότητα και στο τέλος του βίου τους , μέσω της γνώσεως , προσεγγίζουν την υψηλή παγκόσμια νοημοσύνη. Επομένως είναι, αν μη τι άλλο, αναχρονιστικό να πιστεύουμε ακόμη τον Ιουδαίο θεό ύστερα από 3.000 χρόνια , ο οποίος μάλιστα δίνει εντολές πώς να ζούμε, πώς να συμπεριφερόμαστε, πώς να ερωτευόμαστε και πώς να αντιλαμβανόμαστε την μεταθανάτια ζωή, όταν μάλιστα δεν γύρισε κανείς από τον Άδη. Ο γιός του Κοσμικού Διός, ο Προμηθεύς, δεν έκανε τίποτα περισσότερο από αυτό που έκανε και ο πατέρας του , ο Συμπαντικός Δίας, να γονιμοποιήσει βίαια το ωάριο της Συμπαντικής Ήρας μέσα στον αιώνιο και άπειρο ωκεανό του Συμπαντικού Χάους , παρά την θέληση των παρθένων Συμπαντικών Ουσιών . Σαν κύρωση για την παραβίαση της παρθενίας και της καθαρότητος οι Συμπαντικές Δυνάμεις επέβαλαν στους δύο Θεούς επαχθείς όρους . Και αυτοί οι όροι είναι η συμμόρφωση των προς την Ειμαρμένη . Δηλαδή η επιστροφή στο Χάος από όπου ξεκίνησαν . Γι’ αυτό οι θεοί του Ολύμπου ήσαν υποχρεωμένοι να υπακούουν στην Ανάγκη και Ειμαρμένη. Πολύ σκοτεινές θεότητες που κανείς δεν μπορούσε να δαμάσει, ακόμη και οι θεοί. Διότι αυτές είναι οι πανίσχυροι και προαιώνιοι Συμπαντικοί Νόμοι που έρχονται από πολύ μακριά-από την αιωνιότητα του απείρου - και είναι ανώτεροι και από τους θεούς. Γι’ αυτό έλεγαν το «Ανάγκας και οι Θεοί πείθονται » Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τον άνθρωπο και τις κοινωνίες μας κινεί η Ανάγκη, ενώ η Ειμαρμένη είναι η αδυσώπητη Μοίρα που καθορίζει τον μοιραίο τέλος, τον θάνατο, όχι μόνον του ανθρώπου, αλλά και του Κόσμου ολόκληρου. .
http://www.achilleous.com
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/



ΔΙΦΥΗΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΕΡΩΣ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )

Από τον ωραίο , φτερωτό , περιπόθυτον και γλυκύ Έρωτα των προγόνων μας φθάσαμε σήμερον στον αποστεωμένο και ανέραστο γέροντα , τον «άγιο Βαλεντίνο» των Καθολικών, προστάτη των ερωτευμένων. Τι σχέση έχει ο «άγιος» αυτός με τον Έρωτα ; Όση σχέση έχει η Ιερά Εξέταση με τον Ελληνικό Πολιτισμό. Για τους Έλληνες υπάρχουν δύο Έρωτες, ο Συμπαντικός και ο Επίγειος Έρωτας. Ο πρώτος Έρως είναι υιός του Χάους και της Γης, ο δεύτερος είναι του Ερμού και της Αφροδίτης, ή του Άρεως και της Αφροδίτης. Ο πρώτος είναι αυτός που φέρνει κοντά και κρατάει σε συνοχή το Σύμπαν, ενώ ο δεύτερος είναι ο γήινος και ανθρώπινος , που γεννάει τη ζωή . Ο αρρωστημένος και καθυστερημένος εγκέφαλος των Ιουδαιοχριστιανών αντέστρεψε την έννοια του φυσιολογικού, του υγιούς και του καλού Έρωτα σε αμαρτία , ενοχή και κακό . Δαιμονοποίησε το ανθρώπινο σώμα και έβαλε την αιδώ και την αμαρτία στα σκέλη των ανθρώπων. Παράλληλα, δαιμονοποίησε και την ερωτική πράξη. Όπου όμως κι’ αν κοιτάξουμε στη φύση θα δούμε την αγαθοποιό ερωτική πράξη σαν την κορυφαία λειτουργία των πάντων.
Χωρίς τον Συμπαντικό Έρωτα δεν θα είχε γονιμοποιηθεί το σωμάτιο(ωάριο) της Ήρας από την ακτίνα ενεργείας (σπερματοζωάριο) του Διός. Η δύναμη που τους ένωσε ήτο ο Συμπαντικός Έρως, τον οποίον είχαν ανακαλύψει οι πρόγονοι μας πολύ πριν τον ανακαλύψουν οι σύγχρονοι επιστήμονες με τα όργανα. Είναι η ελκτική δύναμη που φέρνει κοντά και ενώνει τα αντίθετα . Γι’ αυτό ο Συμπαντικός Έρως-όπως άλλωστε και ο γήινος-διαπερνά ολόκληρο τον Κόσμο σαν βασική του ουσία και δύναμη και αποτελεί την βασική έννοια στην ύπαρξη, αλλά και στην φιλοσοφική σκέψη. Ο Έρως έχει μέσα του λογική διάταξη , διότι ενώνει εκείνα που μπορούν να ενωθούν(λ. χ το υδρογόνο με 2 άτομα Οξυγόνου, όχι όμως και με 4)και βρίσκεται μέσα στον Λόγο της ύλης και της ζωής. Ο ερωτικός δεσμός προκαλεί αίσθημα αγάπης στη φύση και εκδηλώνεται ως ευχαρίστηση εκ της ενώσεως, ή ως δυστυχία από την μη ένωση. Κάθε δε ένωση στην φύση δημιουργεί μια ευχάριστη δόνηση που είναι έκφραση της αγάπης, ενώ συμβαίνει δυσάρεστη δόνηση από την μη ένωση . Οι Έλληνες αγάπησαν τον Έρωτα, διότι είναι διαχρονικός και συμβάλλει στην φιλότητα και ένωση των αντιθέτων, εν αντιθέσει προς την Εριν, που προξενεί διχόνοια, φιλονεικία και διάσπαση . Το αντίθετο του Έρωτα είναι ο Αντέρως.
Στον έρωτα και στην αγάπη οφείλεται ό,τι υπάρχει στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου. Άφιλα και ανέραστα στοιχεία δεν ενώνονται, αλλά κι’ αν ενωθούν κάτω από πίεση διαλύονται εύκολα. Οι κοσμικοί λοιπόν νόμοι είναι και συμπαντικοί νόμοι , αλλά επιπροσθέτως είναι και ο Λόγος και η Αιτία του Διός και της Ήρας, που είναι οι αρχικές ουσίες της φύσεως. Επομένως, η διάρκεια ζωής των ενώσεων αλλά και του Κόσμου εξαρτάται από την αναλογία και τον ερωτικό δεσμό. Το μέγεθος του σωματίου και ενεργείου είναι ελάχιστο ή ασήμαντο μπρος στο το άπειρο Σύμπαν, και ισοδυναμούν σχεδόν με μηδέν . Παρ’ όλα αυτά το απειροελάχιστο αυτό σωμάτιο και ενέργειο περιέχει μέσα του τεράστια πυκνότητα ικανή μετά την σύζευξη τους να φτιάσουν ένα ολόκληρο Κόσμο σαν τον δικό μας. [Ο Max Plank υπελόγισε την πυκνότητα της ύλης την πρώτη αρχή ήτο άπειρη, ήτοι 10 στην 94 η δύναμη γραμμάρια ανά cm.] Από αυτό το ελάχιστο σε διάμετρο και πυκνότατο σωμάτιο προέκυψε ο Κόσμος μας των διεκατομμυρίων Γαλαξιών.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com




Ο ΘΕΙΟΣ ΝΟΣΤΟΣ

Ο Όμηρος στην Οδύσσεια μίλησε για τον νόστο του Οδυσσέα να γυρίσει στην Ιθάκη. Παρότι του προσέφεραν η Κίρκη και η Ναυσικά πλούτη και παλάτια, αυτός δεν έπαυσε να σκέφτεται το κινδυνώδες ταξίδι της επιστροφής στην Ιθάκη . Τον ίδιο νόστο νοιώθουν και οι ομογενείς μας να επιστρέψουν κάποτε –έστω και πεθαμένοι- στην πατρίδα. Η ίδια τάση ισχύει και στο Σύμπαν, δηλαδή κάθε ένωση Υλης και Ενέργειας επιθυμεί την επιστροφή στην προτέρα της κατάσταση, αυτή της αιωνιότητος, της αταξίας και του απολύτου, που επικρατεί στο Χαοτικό Σύμπαν . Επειδή ο Κόσμος μας είναι προϊόν ανωμαλίας εκ των πιέσεων του Χωροχρόνου, περιέχει μέσα του τον σπόρο της φθοράς ή καλύτερα της αλλαγής. Ο Κόσμος μας θέλει να επιστρέψει στην θερμοδυναμική ισορροπία του χαοτικού Σύμπαντος από το οποίον ξεκίνησε και στο οποίον ανήκει στην αιωνιότητα. Εσωτερική του κατάσταση είναι η αυτοκαταστροφή , όχι υπό την έννοια της εξαφανίσεως του , αλλά της μεταβολής των μερών του, ήτοι των ενώσεων του. Επιζητεί την επάνοδο του στην προτέρα καθαρή και απόλυτη μορφή της χαοτικής αταξίας. Αυτός είναι ο Θείος Νόστος , όπως αποκαλείται. Και οι δύο δυνάμεις ,ήτοι το σωμάτιο της Ήρας και το ενέργειο του Διός, που συνιστούν τον Κόσμο θέλουν κατ’ ουσίαν διαζύγιο και χωρισμό από την στιγμή ακόμη που ενώθηκαν σε γάμο. Νοσταλγούν(νοστ(ο)-αλγούν) την επιστροφή τους στο Συμπαντικό Είναι, ενώ το Συμπαντικό Γίγνεσθαι το θεώρησαν σαν προσωρινό . Το Συμπαντικό Γίγνεσθαι της δημιουργίας του Κόσμου ποτέ δεν το θεώρησαν σαν μόνιμο. Η διάζευξη αυτή θα επιτρέψει στις ουσίες που έχουν υποστεί τις προσμίξεις της ενώσεως να γίνουν και πάλι καθαρές και να επανέλθουν στην προτέρα τους κατάσταση της αιωνιότητος, της αταξίας και του απολύτου.(Αταξία εννοούμε την έλλειψη Ροπής)
Ποιος λόγος όμως επέβαλε την Ιερά Σύλληψη; Η δημιουργία ζωής μέσω των Ιερών Συλλήψεων είναι ο Λόγος του Σύμπαντος. Λόγος του Σύμπαντος είναι και η Χαοτική Αταξία. Γιατί αυτή να υπάρχει; Το Σύμπαν λοιπόν έχει Λόγο, δηλαδή λογική, νόμους και κώδικα συμπεριφοράς . Βάσει αυτού του Λόγου οι ενώσεις των ουσιών στον Κόσμο έχουν μέσα τους τον χρόνο αυτοκαταστροφής-διάλυσης τους. Είναι ο χρόνος που απαιτείται για το σωμάτιο και το ενέργειο να περάσουν από όλες τις δυνάμει ενωτικές μορφές και να εκπνεύσουν οι αιχμαλωτισμένες δυνάμεις τους. Αυτός είναι κανόνας που ισχύει για όλα τα όντα σ’ αυτόν τον Κόσμο. Τούτο εκλογικεύει και τον θάνατο σαν διαχωρισμό της ύλης από την ενέργεια και την μετάπτωση μας σε μια νέα μορφή. Υπό την έννοια αυτή είμαστε αθάνατοι . Όχι βέβαια ότι θα επανέλθουμε εκ νέου στην ζωή σαν άνθρωποι, με σάρκα και συνείδηση, όπως λένε οι αγύρτες της Ιουδαιοχριστιανικής θεολογίας για να φοβίζουν , για να παρηγορούν, ή και να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους στην παρούσα και στην άλλη μετά θάνατον κατάσταση της ύλης-ενέργειας και να εκμεταλλεύονται ζώντες και τεθνεότες . Αλλά σαν ύλη και ενέργεια που ανήκουμε στο Συμπαντικό Είναι είμαστε αθάνατοι. Πάντως το τέλος κάθε είδους-και φυσικά και του Κόσμου- είναι προκαθορισμένο.επι τη βάσει του Συμπαντικού Λόγου. Κι’ αν εμείς οι άνθρωποι κάνουμε παραχωρήσεις και παραβιάζουμε τους ανθρώπινους νόμους και συχνά και τον Συμπαντικό Νόμο, η Φύση έχει μέσα της διάταξη, η οποία δεν επιτρέπει παραβιάσεις. Όταν συμβαίνουν παραβιάσεις έρχεται αργά ή γρήγορα η ανταπόδοση για την εξισορρόπηση του συστήματος. Σε αντίθεση με το Χαοτικό Σύμπαν , ο Κόσμος διαθέτει Κοσμική Ροπή. Τούτο φαίνεται από την τροχιά κινήσεως του συστήματος προς ορισμένη κατεύθυνση, δηλαδή προς την αυτοκαταστροφή και επάνοδο στην χαοτική αταξία . Η Ροπή είναι η αιτία που ο Κόσμος παρουσιάζεται διακοσμημένος , φωτεινός και τακτικός .
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com



Ο ΙΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )


Στις εσχατιές του Κόσμου μας με την Αντιύλη διεξάγονται σκληρές μάχες. Αυτές γίνονται ορατές από τους κεραυνούς άπειρης ενέργειας και λάμψης που στέλνουν ως εμάς εδώ, μετά από ταξίδι 14 δισεκατομμυρίων ετών [Αν δηλαδή μπορούσαμε με την μηχανή του χρόνου να ταξιδεύσουμε με την ταχύτητα του φωτός επι 14 δισεκατομμύρια χρόνια θα φθάναμε πίσω και θα βλέπαμε την Μεγάλη Έκρηξη.] Οι αστροφυσικοί αποκαλούν τα φαινόμενα που συμβαίνουν εκεί πέρα «κβάσαρ» Στα σύνορα του Κόσμου μας με το Χάος η αδηφάγος αντιύλη ροκανίζει ακατάπαυστα τον υλικό μας Κόσμο. Είδατε κάπου τον θεό ; Κι’ όμως οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι που έβαλαν σε τάξη ακόμη και το Χάος, μπόρεσαν να τα σκεφθούν όλα αυτά τα φιλοσοφικά θέματα και να τα δώσουν αλληγορικά αλλά με σαφήνεια στην Ελληνική Αρχαιολογία : «Σύμφωνα με την Μυθολογία ο Ζευς αν και πολιορκούσε επί αιώνες την Ήρα, κατόρθωσε κάποτε, μετά από 3.000 χρόνια εντατικής δίνης και καταδιώξεως να την αποπλανήσει , χωρίς καν να το γνωρίζει ο πατέρας τους Κρόνος.» Ο καρπός της αποπλανήσεως είναι ο Κόσμος μας και η αποπλάνηση συμβολίζει την ανωμαλία που αυτός εκφράζει. Και η ανωμαλία συμβαίνει διότι οι Ουσίες αλλά και η Ενέργεια έχουν την τάση να διατηρούνται σε καθαρή μορφή και να απεχθάνονται την μείξη. [Σε αντίθεση με τους σύγχρονους βιαστές της φύσεως, που θέλουν να δημιουργήσουν μια παρά φύση μείξη του κόσμου και να μας μεταβάλλουν σε μαζοπολτό, ο φυσικός κόσμος έχει την τάση να επανέλθει στην προτέρα του καθαρή κατάσταση ]
Ο Κόσμος μας κατά την σύλληψη του ήτο απείρως μεγαλύτερος , αλλά μετά την Μεγάλη Εκρηξη επανήλθε ένα μέρος του στην προτέρα αταξία του Χάους, λόγω της «νίκης» της αντιύλης επί της ύλης. Και συνεχίζει η Ελληνική Αρχαιολογία : «Μετά την αποπλάνηση έγινε ο Ιερός Γάμος εκ του οποίου γεννήθηκαν παιδιά. Αφού ό,τι εγονιμοποιείτο εκ του Ιερού Γάμου κατέληγε σε Κόσμο. Τα παιδιά των Συμπαντικών Ουσιών ήσαν όλα Κόσμοι παρόμοιοι ή και διαφορετικοί (λόγω διαφορετικής αναλογίας κατά την μείξη Ύλης-Ενέργειας) με τον δικό μας » Συνεπώς δεν είμαστε μόνοι στον άπειρο Χωροχρόνο.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


ΟΙ ΚΟΣΜΙΚΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)

Η γένεση της Φύσεως προϋποθέτει την ύπαρξη ενός Αυθύπαρκτου Αρχικού Αιτίου. Αυθύπαρκτο Αρχικό Αίτιο είναι η αδημιούργητη αρχή-ας την ονομάσουμε Πρώτη Αρχή- από την οποία εκπορεύτηκε το Σύμπαν. Ο Ηράκλειτος έδωσε την λύση αυτού του λογικού αδιεξόδου, δηλαδή ποιος έφτιαξε το Σύμπαν; Είπε λοιπόν ότι τον Κόσμο(Σύμπαν) δεν τον έφτιασε κανένας, αλλά ήταν είναι και θα υπάρχει, διότι είναι αγέννητο και αυθύπαρκτο. Όμως αποδοχή της υπάρξεως ενός Αυθύπαρκτου Αρχικού Αιτίου το οποίο δεν δημιουργήθηκε από κανέναν δεν μπορεί να γίνει κατανοητή στον κοινό άνθρωπο και συνεπώς αποδεκτή -που για όλα θέλει δημιουργό τον θεό- με αποτέλεσμα και σε αυτές τις περιπτώσεις να εξακολουθεί να υπάρχει το ερώτημα: «και τον Θεό ποίος τον δημιούργησε»;
Ο ορισμός ενός Αυθύπαρκτου Αρχικού Αιτίου ή Αδημιούργητης Αρχής αποτελεί μία αυθαιρεσία η οποία καθορίζεται ανάλογα με τα θρησκευτικά ή πολιτικά πιστεύω αυτού που την ορίζει. Αυτό που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος από την παρουσία των θεών είναι οι Κοσμικοί Νόμοι –θα τους ονομάσουμε Λόγον του Κόσμου-που διέπουν και διαπερνούν κάθε Κοσμικό δημιούργημα. Αυτοί πράγματι υπάρχουν και τους αντιλαμβανόμαστε όλοι, όπως και τις ουσίες(ύλη και ενέργεια) . Δυστυχώς, το πονηρό ιερατείο εκμεταλλευόμενο τον φόβο του θανάτου , αντί να κηρύττει τον σεβασμό στους Κοσμικούς(φυσικούς) Νόμους έχει μεταθέσει την υπακοή σε κάποιο αφηρημένο εξωσυμπαντικό Ον, προσωποιημένο με ανθρώπινη όψη και συμπεριφορά . Για να γίνω περισσότερο κατανοητός , θεωρούν ότι υπάρχει κάποιος «Συμπαντάρχης» που το έφτιαξε σε επτά ημέρες με κάποιο θαύμα και τώρα βρίσκεται κάπου ξώμακρα-έξω από το Σύμπαν-και παρακολουθεί από την κλειδαρότρυπα τους ανθρώπους επί της Γης αν συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις προσταγές του εντεταλμένου Ιερατείου που έχει αναλάβει αυτοβούλως την εκπροσώπηση του, φυσικά με το αζημίωτο. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τον Δία μια διαρκή και αέναη ενέργεια του Σύμπαντος που ζωογονεί και γονιμοποιεί τα πάντα . Γι’ αυτό και στον Κόσμο είναι γονιμοποιός, σπέρμειος, ζωογόνος και ζωοποιός. Ο Κοσμικός Ζευς(ή Ζευς- Λόγος) και η Κοσμική Ήρα(ή Ήρα- Λόγος) κυριαρχούν στους Κοσμικούς Νόμους και οι θελήσεις τους είναι ίδιες με την Ανάγκη, αλλά οι θελήσεις τόσον του Διός όσον και των άλλων θεών δεν μπορούν να αγνοούν και να υπερβούν την Ειμαρμένη. Διότι αυτός είναι ο Σκοπός του Κόσμου, δηλαδή η γέννηση, η ωρίμανση και ο θάνατος. Ο Λόγος καθορίζει την αναλογία της ύλης και ενέργειας, , την λογική της λειτουργίας τους και τους κώδικες της δημιουργίας τους.
http://www.achilleous.com
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/



Πιστεύω αλλά δεν μπορώ να αποδείξω ότι...
Δεκαέξι εκπρόσωποι της Eπιστήμης, των Γραμμάτων και των Tεχνών παρουσιάζουν τις ατεκμηρίωτες βεβαιότητες της ζωής τους
Tης Λινας Γιανναρου
«Tι πιστεύετε ότι είναι αλήθεια, ακόμα κι αν δεν μπορείτε να το αποδείξετε;». Δεκαέξι διακεκριμένοι Eλληνες εκπρόσωποι της Eπιστήμης, των Γραμμάτων και των Tεχνών, μαθηματικοί, βιολόγοι, φυσικοί, γιατροί, ακαδημαϊκοί, ποιητές, συγγραφείς, συνθέτες και ηθοποιοί, απαντούν σε αυτό το απλό, αλλά ταυτόχρονα περίπλοκο ερώτημα, που τους έθεσε η «K» (αλιεύοντας την ιδέα από το έγκυρο ηλεκτρονικό επιστημονικό περιοδικό Edge).
Aποδεικνύεται η ύπαρξη του Θεού ή της άλλης ζωής; Xρειάζεται επιστημονική τεκμηρίωση η πεποίθηση ότι με την καλοσύνη μπορεί να πάει μπροστά ο κόσμος; Eχει ανάγκη αποδείξεως ο έρωτας; H φιλία, μήπως; Tο μεγαλείο ενός έργου τέχνης; Θα προχωρούσε η επιστήμη χωρίς την πίστη του ερευνητή στις υποθέσεις του; H απάντηση που δίνουν οι περισσότεροι είναι «όχι». Aκόμα και στην εποχή της τεχνολογικής κυριαρχίας και των θαυμαστών επιστημονικών επιτευγμάτων, η πίστη είναι αυτή που «απαντάει» στα θεμελιώδη ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Πιστεύουμε ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή, πιστεύουμε στις αλήθειες που μεταγγίζει η τέχνη, πιστεύουμε ότι με την αγάπη θα σώσουμε τον κόσμο, πιστεύουμε στη διαίσθηση και στη φαντασία, πιστεύουμε ότι θα νικήσουμε τις

ασθένειες, πιστεύουμε ότι οι εκτιμήσεις μας είναι σωστές ακόμα και όταν δεν έχουμε «αποδείξεις», πιστεύουμε ότι οι μεγάλες ιδέες και τα μεγάλα έργα υπήρχαν από πάντα, ότι δεν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν, ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από το τίποτα, ότι ο καθένας μας έχει ένα μυστικό προορισμό στη ζωή. Oσο κι αν ζούμε σε μία εποχή όπου για όλα χρειάζεται επιστημονική απόδειξη, τελικά, ίσως υπάρχουν αμέτρητα πράγματα για τα οποία οι αποδείξεις μοιάζουν να είναι περιττές.
Xρήστος A. Xωμενίδης, συγγραφέας
Δοθέντος ότι το σύμπαν -αν και πεπερασμένο σύμφωνα με τους επιστήμονες- έχει ασύλληπτες για τα ανθρώπινα μέτρα διαστάσεις, πιστεύω ότι η κάθε μη εκπληρωθείσα εκδοχή της «μάκρο» ή «μίκρο» Ιστορίας μας πραγματοποιείται κάπου αλλού. Σε κάποιο μακρινό πλανήτη, σε κάποιο μακρινό γαλαξία, ένας Ναπολέων έχει κερδίσει τη μάχη του Βατερλώ και η Ευρώπη έχει πάρει τελείως διαφορετική από εκείνη που γνωρίζουμε κατεύθυνση. Σε ένα μακρινό αστέρι, που και το ισχυρότερο γήινο τηλεσκόπιο δυσκολεύεται να το «δει», υπάρχει μια πλατεία Ομονοίας, η οποία έχει στο κέντρο της μια λιμνούλα με πάπιες. Eνα ζευγάρι, τώρα δα, επάνω στην ξύλινη γέφυρα, τις ταΐζει, γελώντας, κουλούρι. Είμαστε εμείς οι δύο, εσείς κι εγώ, που εκεί συναντηθήκαμε κι ερωτευθήκαμε παράφορα. Σε ένα τρίτο κόσμο, με εγκαταλείψατε για τον καλύτερό μου φίλο και σε ένα τέταρτο σας παρέσυρα με τη μηχανή μου -εσείς, κοριτσάκι, διασχίζατε την παραλιακή λεωφόρο με τη γιαγιά σας κι εγώ, οργισμένος έφηβος, έκανα σούζες μέρα-μεσημέρι- και σας σκότωσα.
Τι σημασία έχουν -θα ρωτήσετε- οι εκατομμύρια παραλλαγές της βιογραφίας μας, εφ' όσον εμείς ζούμε μόνο τη μία και αγνοούμε όλες τις υπόλοιπες; Μήπως όμως τα όνειρα που βλέπουμε κάθε νύχτα, τα βιβλία που γράφουμε και διάβαζουμε, οι ταινίες που παρακολουθούμε και σκηνοθετούμε (και είναι επίσης όνειρα εν εγρηγόρσει) δεν αποτελούν παρά ανταποκρίσεις από εκείνους τους παράλληλους κόσμους;
Γιώργος Kουμάντος, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, πρόεδρος της Eθνικής Eπιτροπής Bιοηθικής
Δεν πιστεύω τίποτα που δεν αποδεικνύεται.
Nίκος Kατσαρός, πρόεδρος του Eνιαίου Φορέα Eλέγχου Tροφίμων, διευθυντής Eρευνών στο Iνστιτούτο Φυσικοχημείας του EKEΦE «Δημόκριτος»
Πιστεύω ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από το τίποτα αλλά δεν μπορώ να το αποδείξω. Eπιστημονικές θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια ανατρέπουν προηγούμενες θρησκευτικές δοξασίες και δεν αποκλείουν την πιθανότητα το σύμπαν να δημιουργήθηκε από το τίποτα.
Nάνος Bαλαωρίτης, ποιητής
Πιστεύω ότι τα ποιήματα προϋπάρχουν. O Πλάτωνας έλεγε ότι οι ιδέες προϋπάρχουν. Δεν είναι τόσο παράλογο όσο ακούγεται. Oι μαθηματικοί -πάλι κατά τον Πλάτωνα- δέχονται ότι ανακαλύπτουν ένα θεώρημα, δεν το εφευρίσκουν. Eτσι πρέπει να συμβαίνει και με τα άλλα πράγματα. Προϋπάρχουν στη δυνατότητα. O Aριστοτέλης λέει ότι δυναμικά ωθούμεθα προς την τελειότητα. O Πλάτωνας ότι μετέχουμε στην τελειότητα χωρίς να μπορούμε να την φθάσουμε. Δεν μπορούμε να το αποδείξουμε. Δεν είμαι ο μόνος ποιητής που το πιστεύει αυτό. H ινδική Mαχαμπαράτα έχει υπαγορευθεί στον θεό της γραφής. Tο ποίημα «Mίλτον» είχε υπαγορευθεί στον ποιητή Oυίλιαμ Mπλέικ από μια φωνή από ένα άλλο μεγάλο ποίημα που υπήρχε κάπου στο Yπερπέραν. Πού όμως; Eίναι μεταφυσική αντίληψη, αλλά όχι παράλογη. Oλα τα πράγματα προϋπάρχουν. Mήπως όσοι πιστεύουν στον Θεό μπορούν να αποδείξουν ότι υπάρχει;
Γιώργος Aνδρέου, συνθέτης
Aπό μικρός πίστευα ότι κάθε άνθρωπος συμμετέχει σε ένα μυστικό σενάριο πέρα από την προφανή ζωή του και ταυτόχρονα έχει κι ένα μυστικό προορισμό. Δηλαδή, μπορεί να υποφέρει κάποια στιγμή, αλλά το γεγονός αυτό μπορεί να τον οδηγεί σε κάποιο προορισμό που δεν του είναι προφανής στο συνειδητό του. Mπορεί κάποια στιγμή να το καταλάβει, μπορεί να μην το καταλάβει ποτέ. Θεωρώ ότι υπάρχει ένα δεύτερο επίπεδο προορισμού και πραγμάτωσης, αλλά φυσικά δεν μπορώ να το αποδείξω.
Δημήτρης Nανόπουλος, ακαδημαϊκός, πρόεδρος του Eθνικού Συμβουλίου Eρευνας και Tεχνολογίας, διευθυντής Kέντρου Προηγμένων Eρευνών της ομάδας Aστροσωματιδιακής Φυσικής του Xιούστον, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Tέξας
Oι θετικές επιστήμες, και δη η Φυσική, δεν είναι δογματικές, αλλά στηρίζονται στο πείραμα που είναι ο TEΛIKOΣ KPITHΣ αν μια θεωρία είναι λάθος ή όχι! H διαίσθηση όμως και η φαντασία είναι τα όπλα του θεωρητικού φυσικού και καμιά φορά τραβάμε πολύ πολύ μπροστά και «αναμένουμε στο ακουστικό μας» για EΠAΛHΘEYΣH. Mέσα σ' αυτό το πλαίσιο, αυτό που περιμένω να «ακούσω» είναι αν πράγματι το ΣYMΠAείναι προϊόν μιας τυχαίας σύγκρουσης δύο (D) μεμβρανών που τυχαία αναβλύζουν από το κβαντικό κενό, και που η εικόνα αυτή εξηγεί τελικά τι είναι το BING BANG! Kαινά δαιμόνια...
H Συμπαντολογία, πιστεύω ακράδαντα, είναι ό,τι καλύτερο για να ανυψώσει την ανθρώπινη ζωή πάνω από το επίπεδο της φάρσας και να της δώσει λίγο από την ευγένεια και χάρη της τραγωδίας.
Δημήτρης Nόλλας, συγγραφέας
Aλήθεια είναι αυτός που μου παραστέκεται και στον οποίο δίνω λόγο των πράξεών μου. Mια αλήθεια που δεν έχει ανάγκη αποδείξεων, αλλά πίστης.
Θανάσης Φωκάς, καθηγητής της Mη Γραμμικής Mαθηματικής Eπιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Kέμπριτζ
Γιατί οι βασικοί νόμοι της Φύσης εκφράζονται με μαθηματική γλώσσα; Mε άλλα λόγια, γιατί ο μόνος τρόπος που μπορούμε να καταλάβουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει στηρίζεται σε μαθηματικές δομές; Πιστεύω ότι αυτό το «μυστήριο» μπορεί να εξηγηθεί λογικά: Πράγματι, κατά τη γνώμη μου, το πιο βασικό χαρακτηριστικό της λειτουργίας του εγκεφάλου είναι η ικανότητά του να δημιουργεί συσχετισμούς (associations). Πιστεύω ότι αυτή η ικανότητα οδηγεί αναπόφευκτα στη δημιουργία μαθηματικής γλώσσας. Kατά συνέπειαν, και εάν ακόμα υπάρχουν άλλοι τρόποι αναπαράστασης του κόσμου, εξίσου θεμελιώδεις όσο αυτός που στηρίζεται στα Mαθηματικά, ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται μόνο τον μαθηματικόν. Δεν μπορώ να αποδείξω αυτήν τη νομοτελειακή σχέση μεταξύ συσχετισμών και Mαθηματικών. Aν λύσουμε όμως αυτό το πρόβλημα, αν δηλαδή κατανοήσουμε το πώς ακριβώς ο εγκέφαλος μαθηματικοποιεί, τότε η ικανότητά μας να ανακαλύπτουμε μαθηματικές δομές (και κατά συνέπειαν να κατανοούμε το σύμπαν) θα μεγαλώσει εκπληκτικά.
Mάνια Παπαδημητρίου, ηθοποιός
Eχω την πεποίθηση ότι με μία λιγότερο αλόγιστη σπατάλη από κάποιους θα μπορούσαν να ζήσουν καλύτερα μεγάλες μερίδες του πληθυσμού της γης και ότι ο μόνος λόγος που δεν μπορεί να συμβεί αυτό είναι η απληστία αυτών των κάποιων. Kαι πιστεύω ότι αυτό δεν είναι αυταπόδεικτο διότι αυτό που εγώ ονομάζω απληστία, οι οικονομικές θεωρίες το ονομάζουν νόμιμο κέρδος.
Xρήστος Παπαδημητρίου, καθηγητής Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, μέλος
της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών και της Εθνικής Ακαδημίας Μηχανικών των ΗΠΑ
Oι υπολογιστές είναι σήμερα τόσο γρήγοροι που θα 'λεγε κανείς ότι κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να σταθεί στο διάβα τους. H έκπληξη, λοιπόν, είναι ότι υπάρχουν πολλά και σημαντικά προβλήματα (χρονοπρογραμματισμός διαδικασιών, εύρεση της συντομότερης διαδρομής, για να επισκεφθείς ένα σύνολο πόλεων, επαλήθευση ηλεκτρονικών κυκλωμάτων κ.λπ.), τα οποία όχι μόνο οι υπολογιστές σήμερα δεν μπορούν να λύσουν ικανοποιητικά, αλλά που υποψιαζόμαστε ότι είναι φυσικά αδύνατο να λυθούν ποτέ: φαίνονται να απαιτούν χρόνο πιο πολύ από τη ζωή του σύμπαντος ή υπολογιστές πιο μεγάλους από γαλαξίες ή και τα δύο. Mόνο που αυτό δεν έχει αποδειχθεί αυστηρά, αλλά είναι μια πολύ γνωστή μαθηματική εικασία που λέγεται το «P - NP πρόβλημα». Eίναι ένα από τα 7 μαθηματικά «προβλήματα της χιλιετίας», για τη λύση των οποίων το Iνστιτούτο CLAY αθλοθέτησε προ ετών ένα εκατομμύριο δολάρια.
H ειρωνεία σ' αυτήν την ιστορία είναι ότι μια διατύπωση της εικασίας αυτής (μάλιστα, έτσι διατυπώθηκε αρχικά από τον Kurt Gždel το 1956) λέει ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεις μαθηματικές αποδείξεις, ακόμα και όταν αυτές υπάρχουν και είναι σχετικά σύντομες. Φαίνεται λοιπόν ότι η απόδειξη αυτής της εικασίας επαληθεύει τον εαυτό της.
Παναγιώτης Tέτσης, ζωγράφος και ακαδημαϊκός
Πιστεύω αυτό που μου λένε οι αστρονόμοι, οι επιστήμονες του Διαστήματος, ότι δεν είναι ένα το σύμπαν, αλλά πολλά, ότι ένα άστρο μπορεί να έχει ζήσει πριν από δισεκατομμύρια χρόνια κι εμείς να το βλέπουμε τώρα. Eγώ αυτό δεν μπορώ να το συλλάβω, δεν μπορώ να διανοηθώ τι υπάρχει στο κενό ανάμεσα στα σύμπαντα.
Eυτύχιος Bορίδης, καθηγητής Iατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Aθηνών
Mπορεί κανείς να πιστεύει σε πράγματα που ενδεχομένως θα αποδειχθούν στο μέλλον. Oτιδήποτε κάνουμε στη ζωή μας δεν αποδεικνύεται. Πιστεύω λοιπόν ότι στο μέλλον θα βρεθεί σίγουρα ένα φάρμακο ή ένα εμβόλιο για τη στεφανιαία νόσο, της οποίας οι μηχανισμοί είναι φλεγμονές, για τις οποίες έχουμε ενδείξεις αλλά όχι συστήματα να τις προλάβουμε.
Xρήστος Γιανναράς, καθηγητής Φιλοσοφίας Παντείου Πανεπιστημίου
Πιστεύω σε κρίσεις μου αφαιρετικές, συμπερασματικές της εμπειρίας μου. Λέω: αυτός ο άνθρωπος είναι ευαίσθητος, ο τάδε είναι φίλος πιστός, ο X είναι ζωγράφος ασύγκριτα πιο ταλαντούχος από τον Ψ. Δεν μπορώ να αποδείξω την ορθότητα των προσωπικών μου κρίσεων. Tις πιστεύω.
Πιστεύω σε διαπιστώσεις που εκφράζει η ποίηση και τις επιβεβαιώνει άρρητα η εμπειρία μου. Λέει ο Eλύτης: «Λάμπει μέσα μου κείνο που αγνοώ. Mα ωστόσο λάμπει». Tο πιστεύω.
Πιστεύω στη γνώση που γεννάει ο έρωτας. Oταν «εξαίφνης» συμβεί το θαύμα της αμοιβαιότητας. Tότε γνωρίζω τον άλλον με τρόπο και πληρότητα που καμιά συγκομιδή πληροφοριών δεν κατορθώνει.
Πιστεύω στην αλήθεια που μου μεταγγίζει η Tέχνη. Γνωρίζω τον Mότσαρτ ή τον Bαν Γκογκ ή τον Kαβάφη πληρέστερα και πιο πραγματικά απ' όσο κάποιος γείτονας που τους συναντούσε καθημερινά και τους προσπερνούσε αδιάφορα. Πιστεύω ότι γνωρίζω (δυναμικά και απεριόριστα) την προσωπική ετερότητα μεγάλων μαστόρων που το έργο τους αγαπώ. Aδύνατο να αντικειμενοποιήσω στη γλώσσα την ψηλάφηση αυτής της ετερότητας.
Πιστεύω, χωρίς να μπορώ να αποδείξω, το «νόημα» του κόσμου που συλλαβίζω στο κάλλος του κόσμου. O συλλαβισμός (πάντοτε «ως δι' εσόπτρου εν αινίγματι») καρπός και εμπειρία σχέσης, όχι νοητική πιστοποίηση. Nόημα δεν υπάρχει όταν το κάλλος υποτάσσεται στην εγωτική απαίτηση. Yπάρχει νόημα όταν στο κάλλος συναντάς λόγο κλήσης σε σχέση. Λόγο ενεργητικής ετερότητας, βεβαιότητα έναντι Παρουσίας. Aναπόδεικτη βεβαιότητα.
Λευτέρης Παπαδόπουλος, στιχουργός, ποιητής, δημοσιογράφος
Πιστεύω, αλλά όχι πολύ -κυρίως εύχομαι- ότι υπάρχει μια δεύτερη ζωή. Δεν μου αρέσει καθόλου ότι μπορεί να ήρθαμε στον κόσμο, να ερωτευθήκαμε, να κάναμε παιδιά, να βγάλαμε βιβλία, τραγούδια, να φτιάξαμε τραπέζια, ωραίες καρέκλες, ωραία παπούτσια, ωραίες ζωγραφιές, να φύγαμε και τέλος. Tο θεωρώ πολύ άδικο.
Δημήτρης Kαταλειφός, ηθοποιός
Πιστεύω ότι ο μοναδικός προορισμός του ανθρώπου στον κόσμο είναι να καταφέρει να γίνει καλός. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη ζωή ούτε αν η καλοσύνη ανταμείβεται ποτέ. Πιστεύω όμως ότι αποτελεί το μοναδικό λόγο ύπαρξης σε αυτή τη ζωή. Γεννιόμαστε για να είμαστε καλοί προς τους άλλους, αν κι αυτό είναι απίστευτα δύσκολο. Oσοι το κατορθώνουν, άξιζε που έζησαν.
Xρήστος Zερεφός, γραμματέας της Διεθνούς Eπιτροπής Oζοντος, καθηγητής Γεωλογικού Tμήματος Παν. Aθηνών
Δεν πιστεύω σε κάτι που δεν μπορεί να αποδειχθεί. Για μένα αλήθεια είναι αυτό που μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά. Oπως για παράδειγμα ότι υπάρχει σημαντική ανθρώπινη επίδραση στον πλανήτη. Mπορεί να μην είναι προφανής, αλλά αποδεικνύεται από την ίδια τη Φύση.

Μεγάλη συζήτηση έχει αρχίσει μεταξύ της θρησκείας και της επιστήμης για να λάβει και η θρησκεία τον χώρο εκείνο που ακόμη είναι ανεξιχνίαστος από την επιστήμη. Με την πρόσφατη νεοσυντηρητική στροφή της κοινωνίας μας η θρησκεία ενεργοποιείται στις μάζες των νεόπτωχων για να τους παρηγορήσει ότι θα βρουν τα πάντα στην επουράνια ζωή, Προφανώς οι θρησκείες εδώ και καιρό έχασαν τον πνευματικό τους ρόλο και επιδιώκουν να υποκαταστήσουν το κοινωνικό κράτος με αγαθοεργίες. Ο ρόλος του σύμπαντος βρίσκεται σε μιά μόνιμη συζήτηση μεταξύ των ανθρώπων οι οποίοι αδυνατούν να συλλάβουν τις έννοιες του απείρου και του αιώνιου. Στο παρελθόν οι άνθρωποι ενόμιζαν ότι το σύμπαν(κόσμος) θα είναι αιώνιο. Ομως οι κοσμολόγοι υποστηρίζουν ότι τούτο άρχισε κάπαια στιγμή με την Μεγάλη Εκρηξη και σήμερα βρίσκεται σε ηλικία 15 δισεκατομμυρίων ετών. Ομως όλα τα συστήματα χάνουν ενέργεια και τίποτα δεν είναι απόλυτα μονωμένο . Μόνον το Σύμπαν στην περίπτωση που είναι το μοναδικό –όπως και η ετυμολογία του-μπορεί να διατηρεί τα πάντα χωρίς να απόλυται τίποτα. Αν λ.χ είναι πολλά τα σύμπαντα τότε το σύμπαν μας θα παρέχει ενέργεια σε ένα ή περισσότερα εξ αυτών των συμπάντων . Αν είναι ένα και μοναδικό σύμπαν τότε η ενέργεια του θα επεκτείνεται αιωνίως στον άπειρο χώρο , δεδομένου ότι δεν υπάρχουν απόλυτα μεμονωμένα με μονωτικές μεμβράνες συστήματα. Πάντως ουδέν απόλυται στο ένα και μοναδικό Σύμπαν, Μπορεί να μεταφερθεί σε άλλα σύμπαντα ή να επεκτείνεται στον άπειρο χώρο αλλά δεν απόλυται η ύλη και η ενέργεια,

Τι ήτο όμως προ της Μεγάλης Εκρήξεως; Ακόμη δεν μας το είπαν οι ειδικοί. Και επειδή ο άνθρωπος αδυνατεί να συλλάβει τον αιώνιο χρόνον και χώρον και τα τεκταινόμενα πέραν της ημερομηνίας αυτής εφεύρον τον θεό ο οποίος «σαν ο απο μηχανής θεός » δίνει λύση σε όλα τα θέματα και μάλιστα κατά πως την θέλουν οι άνθρωποι. Αυτός σύμφωνα με την Ιουδαιοχριστιανική θεολογία είναι έξω από το Σύμπαν και κανονίζει τα πάντα , ακόμη και στο μικρότερο κουνούπι πάνω στην Γη. Εκτοτε τα διάφορα ιερατεία έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν χρυστές δουλειές για να στηρίζουν τους πιστούς εκείθεν του θανάτου , στον Αδη. Αρχικά τον ρόλο του θρησκευτικού ηγέτη έπαιζαν οι ίδιοι άρχηγοί της φυλής και οι βασιλείς, αλλά βραδύτερον διεχωρίσθη η πολιτική από την θρησκευτική ηγεσία . Ομως σχεδόν πάντα αυτές αλληλοστηρίζονται και συνεργάζονται στενότατα η μία δε στηρίζει την άλλη. Ετσι τα καθεστώτα ποικίλουν στο βαθμό συζεύξεως του κράτους με την θρησκεία, ξεκινώντας από τις δυτικές δημοκρατίες όπου η σύζευξη είναι χαλαρά και φθάνοντας στο άλλο άκρον των θεοκρατικών κρατών , όπου το ιερατείον είναι το κράτος(Ιράν). Οι πιό πονηροί και ευφάνταστοι Εβραίοι κατόρθωσαν και ευφεύραν τον δικό τους θεό και τον υιόν του θεού και τον διέδωσαν μέσω της Ρωμαικής αυτοκρατορίας σε μεγάλο μέρος του κόσμο. Τον πρώτο καιρό φαινόταν ότι η θρησκεία και το ιερατείον θα είχαν τον πρώτο λόγο, αλλά η επιστήμη τους τελευταίους αιώνες ξεπέρασε τις αντιεπιστημονικές απόψεις της θρησκείας με τις θεωρίες και μπήκε μπροστά λόγω:
1/ του κυκλικού σύμπαντος,
2/ του ηλιοκεντρικού συστήματος,
3/ της εξελίξεως των ειδών
4/ της επιστημονικής νοσηλείας των ασθενών
5/ του συγχρόνου τρόπου ζωής κ.ο.κ
Τελικά υπάρχουν δύο κύριες θεωρίες :
Α/ Η πρώτη είναι επιστημονική της Μεγάλης Εκρηξης και της Μεγάλης Κατάρρευσης . Η διαδικασία αυτή θα συνεχίζεται στον αιώνα των αιώνων .
Β/ Η δεύτερη είναι η θεολογική δηλαδή της Δημιουργίας του κόσμου από τον θεό . Κατ’ αυτήν κάποιος εξωσυμπαντικός θεός δημιουργεί κατά βούληση το σύμπαν ή τα σύμπαντα, τον κόσμο ή τους κόσμους και φυσικά ό, τι υπάρχει και δεν υπάρχει συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων .
Αυτά που πρεσβεύουν σήμερον οι επιστήμονες για το Σύμπαν και την Μεγάλη Εκρηξη και την Μεγάλη Κατάρρευση δεν είναι κάτι διαφορετικό από την θεωρία του Ηρακλείτου σύμφωνα με την οποίαν το Σύμπαν είναι πυρ αείζωον που αναβοσβύνει με μέτρον


Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ
της Αλεξάνδρας Γιαννοπούλου


Ο Ελληνισμός είναι η έντονη Αγάπη προς τον κόσμο, προς το παν.
Στην ελληνική θρησκεία (αρχαία ελληνική) ο ΕΡΩΣ ( =ΑΓΑΠΗ , κάθε είδους Αγάπη )(Έρως Αρετής , Έρως γης ,Έρως θαλάσσης , Έρως επιστήμης , Έρως μητρός , Έρως τέχνης , Έρως γυναικός κλπ) είναι η πρωτίστη και συνεχής αιτία της κοσμογονίας και της κοσμοποιοίας(Τόσο στην Ορφική, όσο και στην Ησιόδεια κοσμογονία) . Είναι έννοια αφηρημένη , πολυσυλλεκτική , είναι το σύνολο της συμπαντικής Αγάπης , Αγάπη προς το σύνολο του εκδηλωμένου κόσμου, προς τον άνθρωπο, προς το φυτό, το ζώο, την πέτρα, το ποτάμι, προς κάθε μορφή, προς μία έννοια, προς μία κατάσταση, προς ένα πράγμα, προς τα πάντα,από την πρωτογενή ύλη μέχρι τους Θεούς.Είναι η ελκτική και συνεκτική δύναμη που συγκρατεί την ύλη και δημιουργεί, διατυπώνει κάθε μορφολογία.Είναι ο αρχαιότερος των Θεών και υπεύθυνος για κάθε δημιουργία.Η ενέργειά του υπάρχει σε όλους τους Θεούς αλλά και σε όλους τους ανθρώπους,ζώα,φυτά κλπ,σε όλη την υλική εκδήλωση, διακατέχει το παν, πληρεί τον κόσμο.
Είναι ενδεικτικό ότι άλλες θεότητες – προσωποποιημένες στο θείο επίπεδο έννοιες όπως η Αρετή, η Αρμονία, η Ευνομία, η Μνημοσύνη, η Πειθώ κλπ βρίσκονται στο γενεαλογικό δέντρο της θεογονίας σε κατοπινά στάδια και γενεές. Αυτό το γεγονός καταδεικνύει την τεράστια έμφαση που ήθελαν να προσδώσουν στον Έρωτα (=Αγάπη) τοποθετώντας τον στην αρχή της κοσμογονίας και θεογονίας ως το πρώτιστο και μοναδικό στοιχείο κοσμοποιοίας στο σύμπαν ενώ ταυτόχρονα είναι η ελκτική δύναμη που συγκρατεί την ύλη στο μεγάκοσμο (πλανητικά συστήματα) και τον μικρόκοσμο (υποδιαιρέσεις της ύλης). Και όπως προαναφέραμε, όχι μόνο συγκρατεί την ύλη αλλά επίσης την κινητοποιεί δημιουργώντας συμπλέγματα και μορφές περισσότερο η λιγότερο εξελιγμένες.Δημιουργεί έτσι όλες τις μορφές του αισθητού κόσμου αλλά και του νοητού καθώς ο κόσμος των νοητών είναι μια προβολή και επεξεργασία των δεδομένων του αισθητού κόσμου.
Ο Ελληνικός κόσμος λοιπόν είναι ένας κόσμος στον οποίο το κύριο στοιχείο είναι η Αγάπη. Ένας κόσμος έντονης Αγάπης.Η Αγάπη είναι ο βιότοπος του Ελληνισμού και ο καθολικώς προσδιοριστικός όρος του ελληνικού πολιτισμού.
Όλα τα γεννήματα του Έρωτος (της Αγάπης): ο κόσμος τα φυτά τα ζώα οι άνθρωποι και οι θεοί φέρουν μέσα τους την ενέργεια του Έρωτος.
-«Ούτω πολλαχόθεν ομολογείται ο Έρως εν τοις Θεοίς πρεσβύτατος είναι.» Πλάτων. Πράγματι από πάρα πολλούς ομολογείται, ότι ο Έρως είναι ο παλαιότερος από τους Θεούς. -«Σεμνός Έρως Αρετής.» Φωκυλίδης Ο Έρωτας για την Αρετή είναι άξια επιθυμία. -«Σε όσους γιατρούς υπάρχει και φιλανθρωπία, εκεί υπάρχει και Έρωτας για την επιστήμη.» Ιπποκράτης. -«Τίποτε πιο αγαπητό στα παιδιά από τη μητέρα. Αγαπάτε, ω τέκνα την μητέρα σας. Δεν υπάρχει πιο αγνός και πιο γλυκός Έρωτας από αυτόν.» Ευριπίδης. -«…Έρως πατρώας τήσδε γής…» Αισχύλος. Αγ.540.
-«Ο Έρωτας στρέφεται πάντοτε προς αυτό, την παντοτινή κατοχή του αγαθού». Διοτίμα η Μαντινεία. -«Τίποτα πιο δυνατό από τον Έρωτα δεν υπάρχει». Μένανδρος.
-«Ο Έρωτας της ψυχής είναι πολύ ανώτερος από τον Έρωτα του σώματος». Ξενοφών. Συμπόσιο.
Ο Ζευς, ο ύψιστος των Θεών,έχει το επίθετο «ΦΙΛΙΟΣ ΖΕΥΣ» (φιλώ=αγαπώ) δηλαδή ο Ζευς που είναι Αγάπη και που ευνοεί κάθε εκδήλωσή της. Συχνά επικαλούνταν το Φίλιο Ζευ λέγοντας μόνο το επίθετο: (μα τον Φίλιο, νη τον Φίλιο, προς Φιλίου κλπ). Υπήρχαν και ναοί αφιερωμένοι στον Φίλιο Ζευ, όπως π.χ.στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας. ( Παυσανίας 8.31)
Το επίθετο φίλιος-φιλία έχουν και άλλοι θεοί: «Φίλιος Ερμής», «Φιλία Νύξ», «Φίλιος Απόλλων» κλπ.
Ο Ζευς, έχει επίσης το επίθετο «Ζευς Εταιρείος»(εταιρείος=πλήρης Αγάπης προς τον άλλον) (έτερος=ο άλλος,προυποθέτει ύπαρξη δύο μερών) . Ο Ζευς Εταιρείος είναι προστάτης της Αγάπης μεταξύ των ανθρώπων, της φιλίας, της συναδέλφωσης και επίσης της κοινωνικής οργάνωσης των ανθρώπων.Στη Μαγνησία και στη Μακεδονία εορτάζονταν προς τιμήν του τα «εταιρίδεια»(εορτή του Εταιρείου Διός) (Ηγήσανδρος εν (Υπομνήμασι) παρ Αθην. 572D).
Ο «Ζευς Οικείος» είναι προστάτης της οικειότητας, της Αγάπης και της Φιλίας που πρέπει να αισθάνονται οι άνθρωποι στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.
(Τα πολλά επίθετα του Διός σε σχέση με την έννοια της Αγάπης απλά υπενθυμίζουν και υπογραμμίζουν αυτό το δεδομένο).
Ο «Ξένιος Δίας» (ο οποίος αναφέρεται στην καλή αντιμετώπιση, την καλή προδιάθεση και φιλική, αγαπητική συμπεριφορά και στάση προς τον ξένο, καθώς επίσης και στη φιλοξενία αλλά και στην φροντίδα η περιποίηση φίλου η ξένου),
Ο «Ομονώος Ζεύς»(από τη λέξη: ομόνοια) φέρνει στους ανθρώπους ομόνοια, σύμπνοια, συμπόρευση.
Ο «Ομολώιος Ζευς» (έχει την ίδια έννοια με το: ομονώος) Στη Θεσσαλία και στη Βοιωτία (Στον Ορχομενό και στη Θήβα) εορτάζονταν τα Ομολώια (εορτές του Ομολωίου Διός).
Το ίδιο επίθετο έχει και η Δήμητρα: «Ομολώια Δήμητρα».
Επίθετα του Διός που επίσης είναι δηλωτικά Αγάπης είναι: Ο «Δίας Σωτήρ» (ως έμπρακτη εκδήλωση Αγάπης), ο «Ζευς Μειλίχιος» (πράος,πραυντικός) κλπ.
Θεότητες που εφορεύουν, έχουν ως αντικείμενό τους την Αγάπη είναι επίσης:
-Η Αφροδίτη
-Η Φιλότης (=Αγάπη)(κόρη της Νυκτός) η οποία όπως και ο Έρως προσωποποιεί και αυτή την Αγάπη. -Ο Ίμερος (Ο Ίμερος ο οποίος είναι θεός που έχει πολύ κοντινά χαρακτηριστικά με τον Έρωτα, κατοικεί κοντά στην κορυφή του Ολύμπου μαζί με τις Μούσες και τις Χάριτες).
-Ο Αντέρως ο οποίος εκφράζει την αμοιβαία Αγάπη. Αντιστοιχεί στο πρόσωπο που το αγαπούν, που δέχεται την Αγάπη.
-Ο Πόθος (Ο Πόθος είναι θεός ο οποίος σημασιολογικά δηλώνει την Αγάπη που συνοδεύεται από σφοδρή επιθυμία)
-Η Πειθώ η οποία παρακινεί τους νέους να ανοίξουν την καρδιά τους στην Αγάπη και να εξομολογηθούν την αγάπη τους ο ένας στον άλλον.
-Οι Ερωτιδείς (μικροί Έρωτες).
Να σημειώσουμε εδώ ότι η έννοια της Αγάπης ενυπάρχει και σε άλλες ιδιότητες των θεών:
Η Ήρα, η Ερατώ, και ο Υμέναιος είναι προστάτες της συζυγικής Αγάπης.
Η Εστία προστατεύει την Αγάπη ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας.
Η Μητέρα των Θεών, η Ρέα, η Λητώ και η Ειλείθυια είναι προστάτες της μητρικής Αγάπης.
Οι Διόσκουροι είναι προσωποποίηση της αδελφικής Αγάπης, της «φιλαδελφίας».
Κάθε θεός, θα έλεγε κανείς, εκφράζει στην ουσία την Αγάπη για ένα διαφορετικό αντικείμενο:
Η Αθηνά εμφυσά στους ανθρώπους την Αγάπη για τη γνώση και τη μόρφωση.
Ο Απόλλων εκπροσωπεί την Αγάπη για τις τέχνες όπως και οι Μούσες.
Ο Ήφαιστος την Αγάπη για την τεχνουργία, ο Ασκληπιός την Αγάπη για την Ιατρική κλπ.
Η ίδια η αρχαία ελληνική λατρεία δεν είναι τίποτε άλλο από μια σχέση Αγάπης ανάμεσα στους ανθρώπους και τους θεούς
-Αρχαίες Ελληνικές λέξεις όπως: αγαπώ, αγάπησις (αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι ο τύπος της λέξεως που μέχρι και το τέλος της Ελληνιστικής εποχής ήταν: «αγάπησις» αργότερα θα γίνει:«αγάπη»,θα μετατραπεί δηλαδή από ουσιαστικό της τρίτης κλίσης σε ουσιαστικό της πρώτης κλίσης χάνοντας την κατάληξή του(-σις) ), αγαπησμός, στέργω, στοργή,συμπονέω, φιλώ, φιλότης, φιλία, φιλόθεος (=ο αγαπών τους Θεούς), ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΦΙΛΑΛΛΗΛΙΑ, φιλοτήσιος ή φιλοτάσιος (= ο προάγων, υποβοηθών την Αγάπη) φιλοσυμπαθής (ο αγαπών να συμπαθή), φιλητικός (ο διατιθέμενος να αγαπά) φιλόστοργος (=αυτός που αγαπάει στοργικά, τρυφερά), φιλιωτής, φιλογνώμων,(=ο έχων αισθήματα Αγάπης για κάποιον) φιλιάζω, φιλιακός, φιλιαστής, υπεραγαπώ, φιλοσυγγενής, φιλότεκνος, φιλοσύζυγος, φιλόδημος, φιλοξενία, φιλοσοφία, φιλοκαλία κλπ.
-Αρχαία Ελληνικά κύρια ονόματα(από τα ρήματα: αγαπώ, φιλώ(=αγαπώ) και τα ονόματα: Έρως, Ίμερος, Πόθος)όπως: Αγαπήνωρ, Αγαπαίος, Ερασίνος, Ερασινίδης, Ερασίκλεια, Ερατοκλείδης, Έρατος, Ερατοσθένης, Ερασίξενος, Ερατώ, Ιμεραίος, Ιμέριος, Ποθεινή, Φιλώτας, Φίλα, Φιλαινίς, Φιλαίος, Φιλάων, Φιλέας, Φιλήμων, Φιλήσιος, Φιλήτας, Φιλητάς, Φιλιάδης, Φιλίνος, Φιλίσκος, Φίλιστος, Φιλίστα, Φιλοίτιος, Φιλώνδας, Φιλωνίδης, Φιλοστόργιος, Φιλουμενός, Φίλων, Φιλωνίς, Φιλωτέρα, Φιλωτερίς, Φιλέταιρος, Φιλόξενος, Φιλοξένη, Φιλόλαος, Φιλόδημος κλπ.(σημείωση: είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι σε καμία άλλη γλώσσα δεν υπάρχουν τόσα κύρια ονόματα που να φέρουν μέσα τους την έννοια της Αγάπης όσο στην αρχαία ελληνική. Στη νέα ελληνική γλώσσα για παράδειγμα, υπάρχουν μόνο δύο: Αγάπη, Αγαπητός. Εξίσου πενιχρά αποτελέσματα δίνει η αναζήτηση τέτοιων ονομάτων στην Αγγλική γλώσσα, τη Γερμανική, την Γαλλική κλπ.)
-Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούνταν ως εκδήλωση αγάπης προς ένα πρόσωπο η φράση «Ώ Φιλότης» ( Ώ Αγάπη )(=Ώ φίλε/η αγαπητέ/ή). Την έκφραση αυτή αναφέρει και ο Πλάτωνας. Φαίδρος 228D, Φιλόξενος σ2735.
Παραθέτουμε εδώ κείμενα σχετικά με την Αγάπη:
-«Αφετηρία των αρετών είναι η Ευσέβεια, και κορυφαίο όριό τους η Αγάπη.» Πυθαγόρας ο Σάμιος.(Ο Πυθαγόρας ίδρυσε σχολή στον Κρότωνα της οποίας θεμελιώδη στοιχεία ήταν η λατρεία των Θεών και η τέλεση μυστηρίων)
- «ΟΛΟΥΣ ΑΓΑΠΑ» Φωκυλίδης
-«ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ».Θαλής ο Μιλήσιος.(Ο Θαλής εκλήθη από τους ιερείς του ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς και συνέγραψε τα Δελφικά Παραγγέλματα μαζί με τους υπολοίπους επτά σοφούς.)
-«Αγαπάσθαι και οικείν ευδαιμόνως». Πλάτων. Πολιτεία. Να αγαπιέσθε και να κατοικείτε με ευδαιμονία (μεταξύ σας).(Ο Πλάτων είναι ένας από τους θεολόγους των Ελλήνων βάσει των δεκάδων κειμένων του περί των Θεών και περί της λατρείας τους που έχει συγγράψει)
-«Φιλότητα αντί διαφοράς εθέλειν». Ανδοκίδης. Να θέλετε Αγάπη αντί της έχθρας.
-«Η Αγάπη προς τους ανθρώπους είναι καθήκον, αφού είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου θεού». Επίκτητος.
- «Ν ανταποδίδης την Αγάπη με Αγάπη».Ησίοδος.(Ο Ησίοδος συνέγραψε τη «Θεογονία»)
-«ΦΙΛΙΑ ΑΓΑΠΑ». Δελφικό Παράγγελμα.ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ. (φιλία=αγάπη,φιλώ=αγαπώ.Δευτερευόντως έχει την σημερινή έννοια της λέξεως.)
-«Η ψυχή κλείνει μέσα της δύναμη Αγάπης καθώς επλάστηκε για να αισθάνεται, να σκέπτεται και να θυμάται, έτσι επλάστηκε και για ν’αγαπά». Πλούταρχος.(Ο Πλούταρχος ήταν Ιερέας των Δελφών)
-«Συμπονείν τοις κακοπαθούσι» Πλούταρχος. Αντ.43
-«Τυφλούται περί το φιλούμενον ο φιλών».Πλάτων. Τυφλώνεται μ’ ότι αγαπά, όποιος αγαπά αληθινά.
-«Στοργήν δε στοργή οπώπαμεν».Εμπεδοκλής. Γνωρίσαμε την Αγάπη μέσα από την αγάπη.
-«Η Αγάπη προς τον άνθρωπο μας προστάζει να βοηθάμε τους ξένους». Επίκουρος.
-«Φιλίαν αγάπα».Ξενοκράτης.Να αγαπάς.(φιλία=αγάπη,φιλώ=αγαπώ)βλέπε Δελ.Π.
-«Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν». Σοφοκλής (Αντιγόνη). Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ, όχι για να μισώ.
-«Η Αγάπη ενώνει τα πράγματα και τα κάνει ένα». Εμπεδοκλής.
-«Υπό των Θεών ηγαπήσθαι». Δημοσθένης. Έχετε αγαπηθεί από τους Θεούς
-«Ένα σπίτι γεμάτο Αγάπη είναι μια ζεστή γωνιά». Λυσίας.
-«Οι νέοι φιλούσι τε άγαν και μισούσιν άγαν». Αριστοτέλης. Οι νέοι αγαπάνε πολύ και μισούν πολύ.
-«Ότι μαθαίνει το παιδί με Αγάπη, το διατηρεί στοργικά μέχρι τα γηρατειά του. Πρέπει λοιπόν να διαπαιδαγωγούνται με καλοσύνη τα παιδιά». Ευριπίδης.
«Ακόμα κι αν σε βρίσουν η σε ξεφτιλίσουν η σε χτυπήσουν, μη θυμώνεις» Σωκράτης. (Όταν στο μαντείο των Δελφών ετέθη το ερώτημα ποιος είναι ο σοφότερος των ζώντων ανθρώπων, το μαντείο απεφάνθη ότι είναι ο Σωκράτης)
-«Άριστο σπιτικό είναι εκείνο που ο οικοδεσπότης δεν προκαλεί φόβο, αλλά Αγάπη». Φωκυλίδης.
- Οι Θεοί είναι γεννήματα Αγάπης: «Όπως προείπε η Νύκτα, η Ρέα γέννησε με τον Κρόνο ένα παιδί (τον Δία, πατέρα των Ολυμπίων) αφού έσμιξαν με ισχυρήν Αγάπη (Φιλότητα)». Ορφεύς.
-Οι Θεοί συνδέονται με σχέση Αγάπης. «Ο Ζεύς, η Μήτις, ο Έρως, είναι εξ αρχής ενωμένοι ο ένας προς τον άλλον με δεσμούς Φιλίας και Αγάπης». Πρόκλος.
-«Καταφέρετε να βλέπετε τον χειρότερο εχθρό σας σαν φίλο σας, με την ίδια λαχτάρα». Σωκράτης.
-«Η Αγάπη που έχει κανείς για την πατρίδα του, προέρχεται από την Αγάπη που ένοιωσε για τη μητέρα του στην παιδική του ηλικία». Πυθαγόρας.
«εμέ γαρ έστερξαν Μούσαι»Αριστοφάνης Βατ299Γιατί εμένα αγάπησαν οι Μούσες
-«…φιλότητα και όρκια πιστά ταμόντες…»Όμηρος Ιλιάδα Γ73. … Αγάπη θέτοντας και κάνοντας πιστούς όρκους …
-«…φιλότητα μετ’ αμφοτέροισι τίθησι Ζευς…»Όμηρος Ιλιάδα.Δ83 …Ο Ζευς θέτει την Αγάπη ανάμεσά μας…
-«Ει δε και την υπερκόσμιον αιτίαν της φιλίας εθέλεις σκοπείν, ευρήσεις και παρά τοις θεολόγοις αυτήν υμνημένην Την γαρ Αφροδίτην παρήγαγεν ο Δημιουργός ίνα κάλλος επιλάμπη, τάξιν και αρμονίαν και κοινωνίαν πάση τοις εγκοσμίοις». Ιεροί Λόγοι Ορφέως. Αν θέλεις να εξετάσης ποια ήταν και η προϋπάρχουσα του κόσμου γενεσιουργός αιτία της Αγάπης μπορείς να δεις ότι και εκείνη την έχουν υμνήσει από παλιά και οι θεολόγοι. Πάντως ο Δημιουργός θεός (Δίας) έφερε στα εγκόσμια την Αφροδίτη επειδή θέλησε να τα στεφανώσει με το φως της ομορφιάς, της ευρυθμίας, της αρμονίας και της αμοιβαιότητας.
-«Οργή φιλούντων ολίγον ισχύει χρόνον». Μένανδρος. Η οργή όσων διακατέχονται από Αγάπη πραύνεται γρήγορα.
-«Ους τρέφεις αγάπα». Δελφικό παράγγελμα. Επίσης, Ηράκλειτος. Να αισθάνεσαι Αγάπη για αυτούς που μεγαλώνεις.
-«Έστω δη το φιλείν το βούλεσθαι τινι α οίεται αγαθά, εκείνου ένεκα, αλλά μη αυτού, και το κατά δύναμιν πρακτικόν είναι τούτων». Αριστοτέλης. Ας τεθεί σα βάση ότι η Αγάπη σημαίνει το να επιθυμή κανείς για κάποιον όσα νομίζει καλά για κείνον και όχι για τον εαυτό του, και να ενεργή όσο μπορεί για να τα αποκτήσει εκείνος.
-«Ουδ’ υφ’ ενός φιλέεσθαι δοκέει μοι ο φιλέων μηδένα». Δημόκριτος. Μου φαίνεται πως από κανένα δεν θα αγαπηθεί αυτός που δεν αγαπάει κανένα.
-«H Aγάπη, ίση στο μήκος και στο πλάτος…αυτή είναι που την θεωρούν έμφυτη ως και στα μέλη των θνητών.Χάρις σ αυτήν, κάνουν έργα αρμονικά και σκέψεις φιλικές.Χαρά την λένε και Αφροδίτη». Εμπεδοκλής. Απόσπ. 349.
-«Στην Αγάπη όλα συνάζονται και ποθούνε το ένα το άλλο».Εμπεδοκλής. Απ. 355.
-«Κάμε να βρω απ τους Φαίακες λίγη σπλαχνιά κι Αγάπη».Προσευχή του Οδυσσέα στην θεά Αθηνά λίγο έξω από την πόλη των Φαιάκων.Όμηρος Οδύσσεια.Ζ325-327.
-«Κι ήρθε η Αγάπη στη μέση του στροβίλου. όλα άρχισαν να συνάζονται, να γίνονται ένα μόνον,…σμίγοντας κατά βούληση…Κι όσο έτρεχε η αντίθεση να ξεφύγη, τόσο την κυνηγούσε αδιάκοπα η ευγενική, αθάνατη ορμή της άψογης Αγάπης…κι όσα ήταν πρίν διάσπαρτα, αναμίχθηκαν αλλάζοντας πορεία». Εμπεδοκλής. Απόσπ.360.
-(Για το χρυσό γένος) «Κι ήσαν όλα ήμερα και προσηνή στους ανθρώπους, ζώα και πουλιά, κι η Αγάπη τους λαμποκοπούσε». Εμπεδοκλής Απόσπ.130. (Υπενθυμίζεται ότι ως Αγάπη αποδίδεται η λέξη – Αρχή Φιλία)
-«…Φιλότητα μετ αμφοτέροισι βάλωμεν…». Όμηρος. Ιλιάδα Δ 16. …να βάλουμε Αγάπη μεταξύ τους...
-«…δια την λίαν φιλότητα βροτών…»Αισχύλος. Πρ. 123. …λόγω της υπερβολικής Αγάπης του προς τους ανθρώπους…
-«…φιλότητα παράσχη…» Όμηρος, Ιλιάδα Γ354...προσέφερε Αγάπη (φιλοξενία)...
-«Αγάπη άκαιρος ίσον εστί τω μισείν». Σωκράτης. Στοβ. Ανθ. Αγάπη που δεν εκφράζεται στην κατάλληλη στιγμή μοιάζει σα να’ναι μίσος.
-«…κατά φιλότητα συγγίγνεσθαι…»Ηρόδοτος 1.172. …συνέρχομαι συμφώνως προς την υπάρχουσα φιλία…
-«Οι πέρα στέρξαντες, οίδε και πέρα μισούσι». Τραγ. Απόσπ. Αδέσπ. 78. Όσοι αγάπησαν πάρα πολύ, αυτοί μισούν και πάρα πολύ.
-«…τον επί κακώ γιγνόμενον αλλήλων αγαπησμόν…»Μένανδρος. Συναριστώσαις. …την Αγάπη προς αλλήλους που συνέβη μέσα στη συμφορά …
-«Ισότης φιλότητα απεργάζεται». Πλάτων (Νόμοι). Η ισότητα δημιουργεί Αγάπη.
-«Οι ποιηταί τα αυτών ποιήματα και οι πατέρες τους παίδας αγαπώσι». Πλάτων. Πολιτεία. Οι ποιητές αγαπούν τα ποιήματά τους και οι πατέρες τα παιδιά τους.
-…μηνιθμόν μεν απορρίψαι φιλότητα δ’ελέσθαι… Όμηρος Ιλιάδα Β. … έδιωξε το θυμό και επέλεξε την Αγάπη...
-«…και σ’ αμείψασθαι θέλω φιλότητι χειρών…»Ορφέας.1048. …και θέλω να σε εναγκαλιστώ δια φιλικής αφής των χειρών…
-«Ηδύ γε πατήρ τέκνοισιν, ει στοργήν έχει» Φιλήμων εν Αδήλ. 108. Γλυκό πράγμα είναι για τα παιδιά ο πατέρας όταν τα αγαπά.
-«Φιλία εις αλλήλους ανακρίνασθαι»Ευρ.Ιππ.253Να αναζητούν Αγάπη μεταξύ τους
-«Παις στέργει τε και στέργεται υπό των γεννησάντων» Πλάτων Νόμοι 754 Β. Το παιδί αγαπάει τους γονείς του και αγαπιέται από αυτούς.
-«νέκυν παιδός αγαπάζων εμού»Ευριπίδης.Φοίνισσαι.το νεκρό παιδί που με αγαπάει
-«Ο μέγιστον αγαπών δι ελάχιστ’ οργίζεται». Μένανδρος. Αυτός που αγαπά πάρα πολύ, για πολύ λίγα πράγματα οργίζεται.
-«…αγαπητού εδέσματος…Αξιόνικος. Φιλευρυπίδης. …»αγαπημένου φαγητού…
-«…ότ’ ηγάπα νεκρούς…»Ευριπίδης Ικέτιδες. …όταν αγαπούσε τους νεκρούς…
- «…ερατεινή Ημαθία…» Όμηρος ..αξιαγάπητη Ημαθία.. (και για πολλούς άλλους τόπους αναφέρεται το ίδιο επίθετο).
-«…ξείνοι δε διαμπερές ευχόμεθ’ είναι εκ πατέρων φιλότητος…»Όμηρος Οδ.Ο197. ..ευχόμεθα απολύτως οι ξένοι να είναι γεννήματα κάποιων που τους διέπνεε η Αγάπη.
-«…λιθίδια ταύτα τα ηγαπημένα…»Πλάτων Φαίδρος. …αυτές οι μικρές πέτρες οι αγαπημένες…
-«Να αγαπάς τη μόρφωση, τη σωφροσύνη, τη φρονιμάδα, την αλήθεια, την πίστη, την εμπειρία, την επιδεξιότητα, την συνεργασία, την επιμέλεια, την οικονομία, την τέχνη, την ευσέβεια». Θαλής ο Μιλήσιος.
ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ
Σε καμμία άλλη θρησκεία η έννοια της Αγάπης δεν είναι τόσο ακέραια, τόσο ολοκληρωμένη, τόσο πλήρης όσο στην Ελληνική Θρησκεία.
Για παράδειγμα στο χριστιανισμό υπάρχει μια εκτρωματική και λειψή έννοια αγάπης: «Μην αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που είναι μέσα στον κόσμο. Αν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη του Θεού δεν υπάρχει μέσα σε αυτόν.»Ιωάννου Α2:15. «Όποιος λοιπόν θελήσει να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.»Προς Ιακώβ 4:4«Ότε δε προσέρχονται τω κτίσματι αποστρέφεσθαι τον κτίστην.»(Όταν πλησιάζουν τον κόσμο(τη Φύση) απομακρύνονται από το Θεό.)Αθανασίου αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας Κατα Αρριανόν λόγος πρώτος.
«Όποιος ποθεί τον κόσμο, δεν αγαπά το Θεό. Όποιος συναναστρέφεται τον κόσμο, δεν μπορεί να συναναστρέφεται το Θεό.Όποιος φροντίζει τα του κόσμου, δεν φροντίζει τα του Θεού.»Αββά Ισαάκ ο Σύρος.Ασκητικοί Λόγοι.Μελέτημα 2ον ,7.
«Τα άνω φρονείτε μη τα επί της γης.»Προς Κολλοσαείς 3:1-2
Ο χριστιανισμός αποσυνδέει την έννοια της αγάπης τόσο από τον ορατό κόσμο, όσο και από τις αισθήσεις του ανθρώπου Κάτι τέτοιο όμως είναι και αφύσικο και αδύνατο και περιορίζει την έννοια της αγάπης αφαιρώντας της την πληρότητα. Παρόμοια διαστρέβλωση και έκπτωση της έννοιας της αγάπης υπάρχει στον μουσουλμανισμό.
Όσον αφορά το χριστιανισμό,να θυμίσουμε εδώ ότι ο χριστιανισμός μιμήθηκε τον κατά πολύ αρχαιότερο Ινδό θεό Κρίσνα (1200πχ). Ο συγγραφέας Γιώργος Γρηγορομιχελάκης στο βιβλίο του: «Δεκαπέντε Εσταυρωμένοι και Αναστημένοι Σωτήρες» των εκδόσεων (Δαδούχος) εντοπίζει 121 σημεία αντιγραφής.Τα κυριότερα είναι: (Ο Κρίσνα γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου από παρθενογέννεση,ο πατέρας του ήταν ξυλουργός, ο Θεός του οποίου είναι μέρος είναι τριαδικός, σταυρώθηκε ανάμεσα σε δύο ληστές, αναστήθηκε, τον είχαν προφητεύσει Ινδοί προφήτες, δήλωνε ότι δεν ήρθε να αλλάξει τον Ινδουισμό αλλά να τον συμπληρώσει κλπ).( της Αλεξάνδρας Γιαννοπούλου)

Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΕ ΚΡΙΣΗ

του Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη-Αμφικτύονα

Η Ιατρική είναι η αρχαιοτέρα επιστήμη και τούτο οφείλεται στο ζωηρότατο ενδιαφέρον των ανθρώπων για την διατήρηση της υγείας τους και την παράταση της ζωής τους. Και πράγματι με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας βελτιώθηκε σημαντικά η υγεία των ανθρώπων και παρετάθη αρκετά το όριο της ζωής των. Ο πρώτος ιατρός στην ανθρώπινη ιστορία φέρεται ο θεός Απόλλων , αλλά και ο Ερμής, η Κυβέλη, η Ηρα η Αρτεμις και η Παλλάς Αθηνά. Εκ του γένους των ηρώων ιατρών διακρίνουμε τον Χείρωνα Κένταυρο, τον Ασκληπιό(ο οποίος έστερα εθεοποιήθη ), ο Μέλαμπος, ο Ηρακλής, ο Αρισταίος, ο Ορφεύς, ο Θησεύς, ο Τελαμών, ο Τεύκρος, ο Ιάσων, ο Πηλεύς, ο Μουσαίος , ο Λίνος, ο Εριβότης, ο Κάδμος κ. α . Μεταξύ των νεωτέρων ιατρών μνημονεύονται ο Αχιλλεύς, ο Μαχάων, ο Ποδαλείριω, ο Πάτροκλος, ο Παλαμήδης, ο Οδυσσεύς, ο Αυτόλυκος, ο Πρωτεσίλαος, ο Φώκος και πολλοί άλλοι, όλοι όμως ανεξαιρέτως ήσαν Ελληνες. Μπορεί όλοι οι λαοί να ασχολήθηκαν με την Ιατρική κάτω απο διάφορες μορφές , αλλά την Ιατρική σαν επιστήμη-όπως την θεωρούμε σήμερον- την θεμελίωσε ο Ιπποκράτης ο Κώος και οι Ελληνες γιατροί . Οι διάφοροι λαοί της αρχαιότητος είχαν ασφαλώς αναπτύξει ένα είδος ιατρικής , αλλά αυτή ήτο στενά εξαρτημένη απο την θρησκεία,το και την μαγεία . Οι Ελληνες που πρώτοι αμφισβήτησαν τους θεούς απαλλαγμένοι απο τα βαρύδια της θεοκρατίας μπόρεσαν πτώτοι να εξετάσουν το ανθρώπινο σώμα και να ερευνήσουν τις φυσιολογικές του λειτουργίες προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις διάφορες ασθένειες και δυσλειτουργίες . Το σιωνιστικό κατεστημένο υποστηρίζει ότι ιατρική είχαν πρώτοι οι Αιγύπτιοι και οι Βαβυλώνιοι. Αλλά και στην Αίγυπτο την Ιατρική εδίδαξεν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος(Σύγκελος ‘Πατρολογία’, τ. 19, σελ. 72-73) Οι Αιγύπτιοι θεοί της ιατρικής ήσαν κι’ αυτοί Ελληνες: Σέραπις(Διόνυσος), Ισις(Ιώ), Ωρος(Απόλλων) Θωρ(Ερμής) κ.α
Εξ άλλου οι λαοί αυτοί εξήσκον εμπειρική ιατρική, την λεγομένη «Ιατρική των τριώδων»(Ηροδότου ‘Κλειώ’56, 57, 58 και Ζ’ 89 και ‘Τερψιχόρη’ 587, και Ε’ 58) και (Στράβωνος ‘Γεωγραφικά’ βιβλ. Στ μέρ. 3 σελ.171 , εκδ.Κοραή)
Στην Ελλάδα υπήρχαν και ιατρίνες, οι λεγόμενες «Ακεστερίδες», όπως λ. χ η Εκάτη, η Κίρκη, η Μήδεια, η Αγγιτία, η Ελένη, η Πολύδαμνα, η Οινώνη κ.α Τούτο έρχεται να καταρρίψει την εντύπωση ότι η Ελληνίδα ήτο υποδέστερη απο τον άνδρα, αφού ακόμη και στο Ολυμπιακό Πάνθεο είχε ισότιμη θέση με τους θεούς(έξη θεοί και έξη θεές) Οι Ελλήνες ελάτρευον το ανθρωπιστικό έργο της ιατρικής και γι’ αυτό εθεοποίησαν τον Ασκληπιό.
Ο Ασκληπιός ονομάζετο Ημαθίων και φαίνεται ότι το όνομα Ασκληπιός ήτο τίτλος , το όνομα του δε αναφέρεται στον Τρωικό Πόλεμο:
«...Ανέβα στο άρμα σου Νέστορα και τρέξε εκεί που έπεσε βαρειά τραυματισμένος ο Μαχάων, ο υιός του Ασκληπιού»(Ομήρου Ιλιάς Ι’ 168 και 569, Β’ 732 και Α’ 511-518) Βεβαίως εκείνος ο Ασκληπιός ήτο μεταγενέστερος και ουδεμία σχέση έχει με τον θεό Ασκληπιό.
Από τα σωζώμενα αρχαία ιατρικά έργα διαπιστώνουμε έκπληκτοι ότι ο Ασκληπιός έκανε εκείνη την εποχή μεταγγίσεις αίματος και έσωζε τους ασθενείς από βέβαιο θάνατο. Δεν είναι τυχαίον ότι ο Ορκος του Ιπποκράτους αρχίζει με την απονομή τιμής στον Απόλλωνα και
Ασκληπιό: «Ομνύμοι Απόλλωνα Ιητρόν και Ασκληπιόν..» Δυστυχώς στην παρακμιακή εποχή μας της εμπορευματοποιήσεως της Ιατρικής ορισμένοι κύκλοί αμαθών και εμπόρων ιατρών κόπτονται να αλλάξουν τον Ορκον και να τον προσαρμώσουν στα μέτρα τους.
Ασφαλώς η Ιατρική θα είχε σήμερον κάνει θαυματουργές προόδους αν δεν κατατρέφετο απο το Ιουδαιοχριστιανικό Ιερατείο η Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας.
Οι Ελληνες ιατροί αποδοκίμαζαν τα ναρκωτικά και η χρήση τους περιορίζετο μόνον για ιατρικούς σκοπούς.(Περι αρεσκόντων τοις φιλοσόφοις, Πλουτάρχου, βιβλ. Α’ κεφ. 7 και βιβλ. 4’ κεφ. 65 και βιβλ. 7 κεφ. 108, εκδ. Κοραής )
Με το όνομα «Ιπποκράτης» αναφέρονται 23 άτομα , εξ’ ών 7 ήσαν Ασκληπιάδες ιατροί Κώοι. Επισημότερος όμως όλων ήτο ο Ηρακλείδου Ιπποκράτης ο Β! ή κατά τον Πλάτωνα «Ιπποκράτης ο Κώος ο των Ασκληπιάδων»
Ο Ιπποκράτης απέρριψε τις αντί μεγάλων αμοιβών προσκλήσεις υπό των βαρβάρων βασιλέων, όντας αφιλάργυρος και φιλόπατρις. Προτιμούσε να διδάσκει την τέχνη του στα Ασκληπιεία(νοσοκομεία της εποχής) και να θαυμαζεται σε ολόκληρη την Ελλάδα παρά να θησαυρίζει στην ξένη. Αλλά δεν έλλειψε ο φθόνος κατά του μεγάλου αυτού ανδρός. Κάποιος ονόματι Ανδρέας τον κατηγόρησε ότι έγινε εμπρηστής του εν Κνίδω Γραμματοφυλακείου(της ιατρικής βιβλιοθήκης και του αρχείου) και γι’ αυτό έφυγε μακριά.
Κατά τον Ιπποκράτη πρέπει να εξετάζεται η αιτία(αρχή αεί αδιαφιλονίκητος)
Ο Ιπποκράτης επρέσβευε ότι
«Τίποτε το αίτιον εστί των νούσων και τις αρχή και πηγή των εν τω σώματι κακών» Κατά τον μακαριστόν ιατρόν και φιλόσοφον Σεραφείμ Ράντζον : Ο καθένας μας πρέπει να γίνει ιατρός του εαυτού του με δάσκαλο την ίδια την παρατήρηση και την μητέρα -Φύση


Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Του Ζακ CREVECOEUR

Η γλώσσα της θεραπείας:
η ιστορία μιας επανάστασης
στην ιατρική επιστήμη


«Είναι ευκολότερο να διασπασθεί ένα άτομο από το να αλλάξει μια πεποίθηση " έλεγε ο Αϊνστάιν. Πράγματι, όλοι οι άνθρωποι έχουν την τάση να αντιστέκονται στις αλλαγές και στις καινοτομίες καταναλώνοντας για αυτό ένα μέρος από την ενέργειά τους. Αυτό είναι γνωστό από παλιά. Ισχύει για όλους και ακόμη περισσότερο για τους επιστήμονες, που δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποδεχθούν τις νέες θεωρίες, επειδή αυτές θα αντιπροσωπεύουν πάντα απώλεια ισχύος, χρήματος και γοήτρου για εκείνους που αποτελούν το επιστημονικό κατεστημένο.

Όταν άρχισα τις σπουδές μου στις φυσικές επιστήμες ήμουν πεπεισμένος ότι θα ερχόμουν σε επαφή με την λαμπρή ομάδα των ανδρών και των γυναικών που αφιερώνουν όλη τους τη ζωή στην αφιλοκερδή έρευνα της αλήθειας και της γνώσης, με απώτερο στόχο να φέρουν την ευτυχία σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Εκείνη την εποχή νόμιζα ότι η επιστημονική διαδικασία βασιζόταν αποκλειστικά σε αντικειμενικά γεγονότα και ότι οι επιστήμονες επεδίωκαν ακούραστα να αναδείξουν τις σχέσεις αιτίας και αιτιατού που παρατηρούνται ανάμεσα στους διάφορους παράγοντες. Πίστευα επίσης ότι οι ερευνητές είχαν ανοιχτό μυαλό, ήταν ανοιχτοί στον διάλογο, αναθεωρούσαν συνεχώς τις διάφορες υποθέσεις και αποδεχόντουσαν την αντιπαραβολή απόψεων. Αφού αφιέρωσα 5 χρόνια της ζωής μου σ’ αυτόν τον κόσμο αποφάσισα να τον εγκαταλείψω, ευτυχής που είχα διαμορφωθεί με τρόπο αυστηρό και κριτικό από εξαιρετικούς δασκάλους αλλά και απογοητευμένος από την αδιαλλαξία, τη στενοκεφαλιά, τις απάτες, το κυνήγι των δημοσιεύσεων και την υποδούλωση των επιστημόνων στους χορηγούς τους. Δεν είχα υποπτευθεί, τότε, ότι στον ιατρικό κόσμο, που υποτίθεται ότι είναι στην υπηρεσία της ζωής και της υγείας, οι προστριβές ήταν ακόμη πιο σκληρές και βίαιες.

Άρχισα τότε μια σειρά μαθημάτων κατάρτισης στη γενική φιλοσοφία (μετά τη διακοπή του διδακτορικού μου στις φυσικές επιστήμες) και συγχρόνως ήμουν για δύο χρόνια ερευνητής στην παιδαγωγική. Εκείνη την εποχή, το 1984, άρχισα να ενδιαφέρομαι για την επιστημολογία της ιατρικής, δηλαδή την κριτική μελέτη της λειτουργίας της ιατρικής, των αξιωμάτων της, των μεθόδων συλλογιστικής της. Έτσι βαθμιαία εξοικειώθηκα με όλα τα είδη της ιατρικής σκέψης, από την επιστημονική ιατρική μέχρι την κινεζική ιατρική και ανάμεσά τους μια ολόκληρη σειρά θεραπειών, οι οποίες αδίκως ονομάζονται « παράλληλες ιατρικές ».

Όντας επιστήμονας, φιλόσοφος και παιδαγωγός, έχω χρησιμοποιήσει τα εργαλεία που διδάχτηκα για να συσχετίζω και να ελέγχω τη συνέπεια των διαδικασιών και των ανακοινώσεων. Κυρίως, όμως, έχω δοκιμάσει αρκετές από αυτές τις ιατρικές, γινόμενος ο ίδιος παρατηρούμενο πειραματόζωο και συγχρόνως παρατηρητής. Το συμπέρασμά μου : βιώνουμε, στην ιατρική, μια επανάσταση του ίδιου εύρους με αυτή που γνώρισε η φυσική με τον Κοπέρνικο, τον Κέπλερ και τον Γαλιλαίο κατά τον δέκατο έκτο αιώνα. Και όπως και εκείνοι οι αστρονόμοι και μαθηματικοί, έτσι και οι πρωτοπόροι αυτής της νέας προσέγγισης της υγείας και της ασθένειας υφίστανται τις χειρότερες ενοχλήσεις, τις χειρότερες κατηγορίες και τις χειρότερες απειλές.



Γιατί η ιατρική βρίσκεται σε αδιέξοδο;

Στην αρχή της δεκαετίας του 1980 οι ιδιωτικές συνομιλίες μου με συναδέλφους ερευνητές στον τομέα της ιατρικής και της βιολογίας μου είχαν ήδη βάλει ψύλλους στ' αυτιά. " Στην ιατρική, βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Το ξέρουμε μερικά χρόνια τώρα και δεν ξέρουμε προς τα πού να προσανατολίσουμε τις έρευνές μας." Αυτές οι παρατηρήσεις αφορούσαν το σύνολο της ιατρικής έρευνας και όχι ένα μόνο μικρό απομονωμένο τομέα, δυστυχώς. Οι εκμυστηρεύσεις γινόντουσαν ανεπίσημα, μια και κανένας δεν τολμούσε να τις κοινοποιήσει ούτε στα επιστημονικά συνέδρια, από φόβο μήπως και διακοπούν αμέσως οι επιχορηγήσεις, οι απαραίτητες για να συνεχιστούν οι εργασίες στα εργαστήρια.

Έτσι, τότε, είχα πολύ αποσπασματικές πληροφορίες σχετικά με την απόγνωση, στην οποία βρισκόντουσαν οι ερευνητές στην ιατρική και τη βιολογία. Δεν καταλάβαινα όμως γιατί βρισκόντουσαν σε αδιέξοδο. Με την ευκαιρία αυτή ανακάλυψα επίσης ότι στην πλειοψηφία των επιστημόνων είχε (και έχει) επιβληθεί καθεστώς σχεδόν πλήρους απουσίας ελευθερίας στη σκέψη, την έρευνα και την έκφραση. Έτσι, εκείνοι που υποτίθεται ότι ενσωμάτωναν όλες τις ελπίδες της ανθρωπότητας μου έδιναν ξαφνικά την εντύπωση εκφοβισμένων προλετάριων, ξεπουλημένων και στο έλεος κάποιου ιατροφαρμακευτικού βιομηχανικού συμπλέγματος, που αποφάσιζε όχι μόνο το τι είναι σωστό ή καλό για την υγεία των ατόμων, αλλά και το τι πρέπει να παραχθεί και να νομιμοποιηθεί επιστημονικά, ώστε να αυξήσει τα κολοσσιαία οφέλη τους.

Εν τω μεταξύ, πολλές στατιστικές αποδείκνυαν αυτό που οι ερευνητές συνάδελφοί μου μου είχαν ήδη ανακοινώσει. Ανάμεσα στο1970 και το1990 έχει παρατηρηθεί στατιστικά ότι αυτοί που προσβάλλονται από σοβαρές ασθένειες (καρδιαγγειακές, καρκινώδεις, εκφυλιστικές, αυτοάνοσες, κ.λ.π.) είναι κατά πέντε χρόνια νεώτεροι από παλαιότερα Κατά την ίδια περίοδο, η εκδήλωση κάποιων ασθενειών (το ετήσιο ποσοστό εμφάνισής τους), αυξήθηκε κατά 3 έως 10 φορές. Κανένα πραγματικό φάρμακο δεν έχει βρεθεί για τον καρκίνο, το έιτζ, τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Οι αλλεργίες έχουν κυριολεκτικά εκραγεί μέσα σε 20 χρόνια. Τα περισσότερα από τα αντιβιοτικά είναι πλέον αναποτελεσματικά καθώς η αντίσταση των προσαρμοσμένων πια βακτηριδίων αυξάνεται! Τα εμβόλια αμφισβητούνται όλο και περισσότερο, όχι μόνο εξαιτίας των παρενεργειών τους, αλλά κυρίως εξαιτίας του ότι αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο (από τις στατιστικές που δυστυχώς αποκρύβονται από τα μάτια του μεγάλου κοινού), ότι η αποτελεσματικότητά τους είναι μόνον υποθετική. Παρά την καθαρή αύξηση των δαπανών για την υγεία, η ποιότητα της ζωής και της υγείας του ανθρώπου στις χώρες της δύσης έχει επιδεινωθεί.

Από τότε οι πολυάριθμες μελέτες μου, οι συνομιλίες μου με κάθε είδους θεραπευτές και οι προσωπικές μου εμπειρίες με έκαναν να καταλάβω γιατί η ιατρική, όπως είναι σήμερα, όχι μόνο βρίσκεται σε αδιέξοδο, αλλά επίσης και σε λάθος δρόμο. Έχω ακόμη καταλάβει ότι βασική αιτία αυτής της συλλογικής επιδείνωσης της κατάστασης υγείας στον πλανήτη είναι η μέθοδος που χρησιμοποιεί η ιατρική. Επομένως έχουμε απομακρυνθεί πολύ από τη συμβουλή που έδινε στους μαθητές του ο Ιπποκράτης : «Προ πάντων, μην βλάπτετε»...

Για να γίνει αυτό αντιληπτό, ας εξετάσουμε ποια θα μπορούσαν να είναι τα θεμέλια της σύγχρονης ιατρικής σκέψης. Θα μπορούσε κανείς να τα συνοψίσει ως εξής:

1. Η ασθένεια υπάρχει, είναι κάτι το μοιραίο που πρέπει να το εξαφανίσουμε.
2. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από νοσώδη συμπτώματα (πόνοι, ερυθρότητες, πυρετός, σπυριά, εξανθήματα, διάρροιες, εμετοί, κ.λπ..).
3. Η θεραπεία κάποιας ασθένειας συνίσταται στην εξαφάνιση, το συντομότερο δυνατόν, όλων αυτών των νοσωδών συμπτωμάτων, με τη βοήθεια του οπλοστασίου των φαρμάκων.
4. Η ασθένεια είναι ουσιαστικά μια φυσική πραγματικότητα που έχει επιπτώσεις σε κάποιο ιδιαίτερο όργανο του φυσικού σώματος και θεωρείται βιο-φυσικο-χημικός μηχανισμός που μπορεί να απορρυθμισθεί.
5. Πολλές ασθένειες προκαλούνται από παθογόνους παράγοντες (μικρόβια, μύκητες, βακτηρίδια, ιοί), καρκινογόνους παράγοντες ή αλλεργιογόνους παράγοντες. Πρέπει επομένως να αποφύγει κανείς κάθε επαφή με αυτούς τους παράγοντες (σε αυτήν την περίπτωση κάνουμε πρόληψη). Εάν αυτό δεν είναι δυνατόν, θα προσπαθήσουμε να απομακρύνουμε ή να εξαφανίσουμε αυτούς τους παράγοντες (τότε κάνουμε θεραπεία).
6. Μερικές άλλες ασθένειες έχουν γενετική προέλευση και διαβιβάζονται από γενιά σε γενιά. Αυτό το ονομάζουμε κληρονομικότητα.
7. Εάν ολόκληρο το θεραπευτικό οπλοστάσιο αποδειχθεί ανίσχυρο ή αναποτελεσματικό, θα πρέπει τότε να αφαιρέσουμε το όργανο που έχει καταληφθεί από την ασθένεια, επιτρέποντας έτσι στον ασθενή να επιζήσει.

Οι επιστημονολόγοι αποκαλούν αυτό το είδος απαρίθμησης βασικά αξιώματα κάποιας θεωρίας ή πρακτικής.

Σ' αυτό το άρθρο θα αντιπαρατεθώ σε αυτά τα αξιώματα, ελέγχοντας την εσωτερική τους συνέπεια και παραθέτοντας παρατηρήσεις, που είναι μεν υπαρκτές, αλλά που συχνά τις αρνούνται οι ερευνητές…
Η ασθένεια δεν είναι πια αυτό που ήταν.

Και εάν η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική; Και εάν τα φαινόμενα παραπλανούν; Και εάν υπάρχει η πιθανότητα, αντιστρέφοντας τα αξιώματα, να εξηγηθούν καλύτερα τα αποτελέσματα όλων εκείνων των «παράλληλων» προσεγγίσεων, από τις οποίες επωφελούνται εκατομμύρια ασθενών και οι οποίες δεν έχουν αναγνωριστεί από την επίσημη επιστημονική ιατρική ;

Σας προσκαλώ να εξερευνήσετε μαζί μου αυτήν την αντίθετη άποψη και να την δεχτείτε ως μια υπόθεση εργασίας για σκέψη και έρευνα και όχι ως μια οριστική αλήθεια. Και εάν κάτι από αυτά που εγώ διαισθάνομαι λέει κάτι μέσα σας, σας προσκαλώ να μην παραμείνετε στην απλή ανάγνωση του άρθρου αλλά να ερευνήσετε το θέμα, εμβαθύνοντας.

Ας το γλεντήσουμε, λοιπόν, ξαναγράφοντας τα κλασικά αξιώματα της ιατρικής μου ...

Νέο αξίωμα αρ. 1 : Η ασθένεια δεν υπάρχει, δεν είναι κάτι το μοιραίο και αναπόφευκτο και δεν είναι απαραίτητο να την εξαφανίσουμε.

Σύμφωνα με πολλές παραδοσιακές αντιλήψεις, η ασθένεια δεν υπάρχει. Μόνο ο ασθενής υπάρχει και σε αυτόν πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή του γιατρού ή του θεραπευτή. Επιπροσθέτως, και αυτό θα τον αποδείξουμε αργότερα, η «ασθένεια» είναι σημάδι ανισορροπίας που προέρχεται, τις περισσότερες φορές, από τη συμπεριφορά του ασθενή, συνειδητή ή ασυνείδητη• επομένως δεν είναι μοιραία και αναπόφευκτη (εκτός εάν θεωρήσει κανείς ότι το ασυνείδητο είναι κάτι το μοιραίο και αναπόφευκτο).

Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, τα συμπτώματα είναι οι ορατές ενδείξεις μιας φυσικής ή ψυχικής ανισορροπίας, η οποία είναι μη ορατή. Τα συμπτώματα επομένως δεν είναι αυτή καθαυτήν η ανισορροπία. Για να το καταλάβουμε αυτό, ας πάρουμε μια πρώτη μεταφορά. Ας συγκρίνουμε το σώμα μας (φυσικό όχημα) με ένα αμάξι (αυτοκίνητο όχημα). Όταν ελαττωθεί το νερό του ψυγείου ή το λάδι του κινητήρα, αυτό δεν γίνεται αμέσως αντιληπτό. Εντούτοις, η ανισορροπία υπάρχει ήδη εκεί, μόνο που δεν μπορούμε ούτε να την δούμε ούτε να την ακούσουμε. Είναι αυτό που θα αποκαλέσουμε πραγματική ασθένεια. Όταν η υπερθέρμανση του κινητήρα υπερβεί το όριο, κάποια κομμάτια (που έχουν προβλεφθεί γι’ αυτό το σκοπό) θα σπάσουν (βαλβίδα, εύκαμπτος, κ.λπ.), απελευθερώνοντας αμέσως πολύ ατμό! Αυτή είναι η στιγμή κατά την οποία τα πράγματα φανερώνονται, γίνονται ορατά. Αυτά είναι τα συμπτώματα. Η εκτόνωση του ατμού δεν είναι σε καμία περίπτωση η ασθένεια του αυτοκινήτου : πρόκειται για μια διαδικασία που δημιουργήθηκε (σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής) για να επιτρέψει στην υπερπίεση να εξαφανιστεί, έτσι ώστε το σύστημα να επιστρέψει στην ισορροπία και την κανονικότητα.

Για να μην φτάσουν τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο, οι κατασκευαστές αυτοκίνητων έχουν εφεύρει έναν άλλο μηχανισμό : τοποθετούν φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου του αυτοκινήτου. Μόλις υπάρξει κίνδυνος να μην εξασφαλίζεται, να μην γίνεται σεβαστή ή να μην ικανοποιείται κάποια θεμελιώδης ανάγκη, το λαμπάκι ανάβει, προσκαλώντας τον οδηγό να εξετάσει την κατάσταση και να την διορθώσει. Σε μια τέτοια περίπτωση τι θα λέγατε για τον μηχανικό που θα σας συμβούλευε να ξεβιδώσετε - ή να σπάσετε - το αναμμένο λαμπάκι;

Εντούτοις, αυτό κάνει η επιστημονική ιατρική εδώ και δεκαετίες: εξ ορισμού, θεωρεί ότι τα συμπτώματα είναι κακά και πρέπει να εξαφανιστούν. Αλλά γιατί θα πρέπει να τα εξαφανίζουμε συστηματικά, αφού εάν εξετάσουμε το νόημα του μηνύματος που στέλνουν, προσδιορίσουμε τι είναι αυτό που προκάλεσε την ανισορροπία και αποκαταστήσουμε την αρχική αρμονία, το φως στο ενδεικτικό λαμπάκι θα σβήσει από μόνο του;

Εάν αλλάξετε την άποψή σας σχετικά με τα συμπτώματα και τα δείτε ως συμμάχους που σας φέρνουν πολύτιμες πληροφορίες (που θα πρέπει να αποκωδικοποιηθούν), δεν θα συγχέετε ποτέ πια την ασθένεια (την ανισορροπία που συμβαίνει αθόρυβα) με την διαδικασία της θεραπείας της (τα συμπτώματα που μερικές φορές φανερώνονται θορυβωδώς).

Νέο αξίωμα αρ. 2 : Όταν εμφανίζονται συμπτώματα (πόνοι, ερυθήματα, πυρετός, σπυριά, εξανθήματα, διάρροιες, εμετοί, κ.λπ.), αυτό είναι σημάδι ότι το σώμα αρχίζει να αποκαθιστά την ισορροπία του.

Έχω συναντήσει αυτήν την σύλληψη τόσο στην ομοιοπαθητική, τον βελονισμό, την οστεοπαθητική, όσο και στη Νέα Ιατρική του γιατρού Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Γερμανία), στην Ολιστική Βιολογία των Ζωντανών Υπάρξεων του γιατρού Κλωντ Σαμπά (Γαλλία) και σε άλλες ακόμη προσεγγίσεις.

Για να το κατανοήσουμε αυτό, ας πάρουμε μια δεύτερη πολύ απλή μεταφορά. Ας συγκρίνουμε το σώμα μας (το ζωντανό) με ένα σπίτι (κατοικημένο). Η ζωή στο σπίτι παράγει κανονικά μια κάποια ποσότητα σκουπιδιών, καθημερινώς. Φανταστείτε ότι κάποιος δημοτικός νόμος σας απαγορεύει να βγάλετε τον σκουπιδοτενεκέ σας στο πεζοδρόμιο μέχρι να έρθει νεότερη διαταγή. Αποφασίζετε τότε να τα αποθηκεύσετε μέσα σε ένα δωμάτιο. Μερικές εβδομάδες αργότερα, και ενώ η απαγόρευση πάντα ισχύει, ένα δεύτερο και μετά ένα τρίτο δωμάτιο χρησιμοποιείται για τα σκουπίδια, που προκαλούν μια όλο και περισσότερο αφόρητη μυρωδιά στο εσωτερικό του σπιτιού. Σε αυτό το στάδιο, μπορούμε να πούμε ότι το σπίτι σας έχει χάσει την ισορροπία του, την αρμονία του : είναι μολυσμένο και δηλητηριασμένο.

Μην αντέχοντας πια, ας φανταστούμε ότι αποφασίζετε να βγάλετε έξω τους σκουπιδοτενεκέδες σας, παρά την απαγόρευση. Κάνοντάς το αυτό εκδηλώνετε τη θέλησή σας να αποκαταστήσετε την ισορροπία μέσα στο σπίτι, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Αρχίζει λοιπόν το σπίτι να επανέρχεται σε κατάσταση υγείας... Όμως, οι γείτονές σας ή η δημοτική αστυνομία δεν το βλέπουν καθόλου με το ίδιο μάτι : σύντομα, κάποιοι επεμβαίνουν και όχι μόνο επαναφέρουν τους σκουπιδοτενεκέδες μέσα στο σπίτι σας, αλλά επιπλέον καρφώνουν μερικές σανίδες στις πόρτες και στα παράθυρα του ισογείου, για να σας αποθαρρύνουν από το να επαναλάβετε την πράξη σας.

Για να επιστρέψουμε στο σώμα, κατά την περίοδο που η ανισορροπία εγκαθίσταται μέσα μας βαθμιαία (επώαση της μόλυνσης, συσσώρευση τοξινών, ανάπτυξη κάποιου όγκου, εκφυλισμός κάποιου οργάνου, μυός ή του αίματος, κ.λπ.), η ασθένεια είναι αθόρυβη, ανώδυνη, ασυμπτωματική. Οι Κινέζοι μιλούν για ψυχρή ασθένεια ...

Αντιθέτως, όταν το σώμα «αποφασίσει» (θα δούμε αργότερα το γιατί) να αποκαταστήσει την ισορροπία του, θα προσπαθήσει να ξεφορτωθεί τη μόλυνση ή τις τοξίνες, να αποσυνθέσει τον όγκο ή να επισκευάσει το όργανο που έχει προσβληθεί, τον μυ ή το αίμα. Σε αυτήν την περίπτωση, το σώμα βγάζει τους σκουπιδοτενεκέδες του (πυρετός, σπυριά, εξανθήματα κ.λπ.). Η ασθένεια αρχίζει να «μιλάει», εμφανίζονται πόνοι, εκδηλώνονται συμπτώματα. Οι Κινέζοι μιλούν για θερμή ασθένεια ...
Η εμφάνιση των συμπτωμάτων είναι σημάδι ότι το σώμα αρχίζει να αποκαθιστά την ισορροπία του.

Αυτό που εκπλήσσει και προκαλεί σύγχυση με αυτήν την άποψη, είναι ότι αυτό που αποκαλούμε «ασθένεια» θα πρέπει σχεδόν πάντα να ερμηνεύεται ως αρχή της θεραπείας. Όμως, κάνουμε το ανάποδο.

Νέο αξίωμα αριθμ. 3 : Η θεραπεία μιας ασθένειας συνίσταται στο να ακούσουμε τα συμπτώματά της και να τα δούμε σαν ενδεικτικές πινακίδες του δρόμου που πρέπει να ακολουθήσουμε για να θεραπευθούμε.

Όσο και αν φαίνεται περίεργο, φαίνεται καθαρά ότι το αξίωμα αυτό είναι η λογική συνέπεια της άποψης που αναπτύχθηκε στο αξίωμα αριθμ. 2. Τα συμπτώματα, όχι μόνο είναι οι σκουπιδοτενεκέδες που το σώμα προσπαθεί να εκκενώνει τακτικά για να βρει την ισορροπία του, αλλά συγχρόνως μας δείχνουν και αυτό που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε για να βοηθήσουμε τον οργανισμό να επιτύχει πλήρως αυτήν την ισορροπία.

Εάν δεν έχουμε καθόλου υπερένταση, εάν το επίπεδο ζωτικής ενέργειας μέσα μας είναι υψηλό, πιθανώς το σώμα μας θα έχει αρκετές δυνάμεις για να βγάλει έξω μόνο του όλους τους σκουπιδοτενεκέδες του, όποτε θα του είναι απαραίτητο. Όμως συχνά είναι κουρασμένο... Αρχίζει επομένως την εργασία, βγάζει έξω τους πρώτους σκουπιδοτενεκέδες, αλλά δεν προλαβαίνει να τους βγάλει όλους. Σε αυτήν την περίπτωση, όλα συμβαίνουν σαν η ταχύτητα με την οποία γίνεται η εκκένωση να ήταν πολύ μικρή σε σχέση με την ταχύτητα με την οποία γεμίζει με νέους σκουπιδοτενεκέδες. Αυτή είναι η κατάσταση που ονομάζουμε χρόνια ασθένεια, η οποία δεν σταματάει να εκφράζεται και ψάχνει την ισορροπία που δεν επιτυγχάνεται ποτέ.

Ο θεραπευτής ή ο ασθενής που το αντιλαμβάνεται αυτό, θα προσπαθήσει τότε να αφουγκραστεί τα συμπτώματα και θα ξεκινήσει μια διαδικασία που θα αποσκοπεί να φέρει στον οργανισμό πρόσθετη ενέργεια ώστε να επιταχύνει και να αυξήσει την έκφραση των συμπτωμάτων (δηλαδή την εκκένωση των σκουπιδοτενεκέδων). Αυτό κάνει και η ομοιοπαθητική (ορίζοντας μια θεραπεία που προκαλεί στο άτομο τα ίδια συμπτώματα με εκείνα που επιδιώκει να απομακρύνει), ο βελονισμός (ελευθερώνοντας τα ενεργειακά κυκλώματα και με αυτό τον τρόπο επιτρέποντας να επιταχυνθούν οι διεργασίες επανεξισορρόπησης), η οστεοπαθητική (απελευθερώνοντας τις λειτουργικές ή οργανικές εμπλοκές), η νηστεία και η ανάπαυση (βάζοντας περισσότερη ενέργεια στη διάθεση του σώματος ώστε αυτό να μπορέσει να καθαριστεί), κ.λπ..

Η ιατρική, επιχειρώντας να εξαφανίσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τα συμπτώματα, όχι μόνο στερείται ουσιαστικών πληροφοριών για την φυσική και βαθιά θεραπεία του ασθενούντος ατόμου, αλλά επιπλέον απομακρύνεται από τη σοφία που βασίζεται στο να αφουγκράζεσαι τη φύση, στρεφόμενη όλο και περισσότερο προς την έπαρση και την αλαζονεία μιας εκλογικευμένης γνώσης, αποσυνδεδεμένης από την Πραγματικότητα.

Νέο αξίωμα αριθμ. 4 : Η ασθένεια είναι κάτι το πολυδιάστατο, και συνδέεται με μια περίπλοκη και συστημική πραγματικότητα στοιχείων, που βρίσκονται σε μόνιμη αλληλεπίδραση μεταξύ τους.

Η ιατρική είναι βασισμένη σε ένα διπλό αξίωμα που στηρίζεται στο διαχωρισμό του σωματικού από το ψυχικό. Πρώτον, θεωρεί ότι εάν ένα φαινόμενο εκδηλώνεται στο σωματικό επίπεδο, αυτό συμβαίνει επειδή είναι φαινόμενο που αφορά το σώμα. Δεύτερον, όταν έχει προσβληθεί ένα συγκεκριμένο όργανο, ως αιτία θεωρείται η κακή λειτουργία του οργάνου.

Όμως, στην καθημερινή μας εμπειρία παρατηρούμε ότι μια άσχημη ψυχολογική κατάσταση, μια άσχημα βιωμένη διαπροσωπική σύγκρουση, η απώλεια του νοήματος της ζωής, ένα φιλοσοφικό δίλημμα, η υπερένταση της καθημερινής ζωής, όλα αυτά, επηρεάζουν έντονα την σωματική μας υγεία. Αντιστρόφως, σωματικές διαταραχές μπορούν να μας εμποδίσουν να αισθανόμαστε καλά μέσα μας, μπορεί να μας κάνουν να χάσουμε την πίστη μας ή να μας κατακρημνίσουν σε βαθιά κρίση. Το να προσπαθείς να θεραπεύσεις κάποιον άνθρωπο διαχωρίζοντας την σωματική, την ψυχική, την κοινωνική και την πνευματική του διάσταση, μου φαίνεται ότι προέρχεται από αδυναμία αντίληψης που είναι αναποτελεσματική αλλά και επιβλαβής. Δηλαδή το σωματικό επηρεάζει το ψυχικό, όπως και το ψυχικό επηρεάζει το σωματικό.

Επιπλέον, ακόμα και αν περιοριστούμε αυστηρά στη σωματική σφαίρα, η κινεζική ιατρική, η ομοιοπαθητική, η οστεοπαθητική αλλά ακόμη και άλλοι κλάδοι όπως η ορθοδοντική, η (etiopathie), η ολιστική ιατρική, μας έχουν δείξει ότι η ανισορροπία κάποιου ιδιαίτερου οργάνου, προκαλείται συχνά από την ανισορροπία κάποιου άλλου οργάνου. Δεν είναι σπάνιο το γεγονός, οι ιγμορίτιδες να θεραπεύονται απελευθερώνοντας τις τοξίνες τους στο συκώτι, ο πόνος της ράχης να ανακουφίζεται με ξεμπλοκάρισμα των εντέρων, οι πονοκέφαλοι να εξαλείφονται με ανάταξη του κόκκυγα ή τα προβλήματα των γονάτων να ρυθμίζονται με αναπροσαρμογή του κλεισίματος των σαγονιών ... Και πάλι, δεν πρόκειται να βρούμε την λύση στο πρόβλημα επιτιθέμενοι στο ίδιο το όργανο. Θα ήταν περισσότερο πρόσφορο να επανεισαγάγουμε στην ιατρική την ολιστική και συστημική θεώρηση ώστε να μπορέσουμε να ενεργήσουμε πιο αποτελεσματικά.

Νέο αξίωμα αριθμ. 5 : Οι παθογόνοι παράγοντες δεν είναι εχθροί της υγείας, αλλά σύμμαχοί της. Οι καρκινογόνοι παράγοντες δεν είναι υπεύθυνοι για τον καρκίνο (εκτός από το 1% των περιπτώσεων). Αλλεργιογόνοι παράγοντες δεν υπάρχουν.

Θα χρειαζόμουν πολύ περισσότερο χώρο για να τα αποδείξω αυτά με επιστημονικό και λεπτομερή τρόπο. Στη συνέχεια, όμως, όταν θα ασχοληθώ με τις εργασίες του γιατρού Χάμερ και του γιατρού Σαμπά, θα καταλάβετε καλύτερα γιατί το αξίωμα αυτό αποτελεί λογική συνέπεια της θεώρησης για την υγεία και την ασθένεια που παρουσιάζεται στο άρθρο αυτό.

Προς το παρόν, ας χρησιμοποιήσουμε μια τρίτη μεταφορά. Όταν συμβαίνει ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα, στον τόπο του ατυχήματος παρατηρείται συχνά η παρουσία αστυνομικών, χωροφυλάκων, οδηγών ασθενοφόρου, πυροσβεστών ή γιατρών. Αυτό είναι γεγονός. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις συχνά καλούνται δημοσιογράφοι για να καλύψουν το γεγονός. Γενικά, εκτός και αν έχουν ιδιαίτερες πηγές πληροφοριών, οι ανταποκριτές φθάνουν μετά το ατύχημα και μετά τις δυνάμεις της αστυνομίας και των πρώτων βοηθειών. Εάν δεν γνώριζαν την πραγματικότητα, παρατηρώντας κάθε φορά το ίδιο πράγμα, οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να συμπεράνουν, με καλή πίστη, ότι οι αστυνομικοί, οι χωροφύλακες, οι οδηγοί ασθενοφόρου, οι πυροσβέστες και οι γιατροί είναι η αιτία όλων των ατυχημάτων που συμβαίνουν στους δρόμους ! Και στατιστικά, μια και θα βασίζονταν μόνο στις εκ των υστέρων παρατηρήσεις τους, θα είχαν σχεδόν πάντα δίκιο !

Φυσικά, θα μου πείτε ότι αυτό είναι ένα χονδροειδές σφάλμα λογικής, εφόσον το ατύχημα έχει προηγηθεί της άφιξης των πρώτων βοηθειών, και όχι το αντίστροφο. Φανταστείτε για μια στιγμή ότι το ίδιο συμβαίνει και με αυτό που αποκαλούμε ασθένεια. Ξέρουμε ήδη ότι όταν εμφανίζεται κάποιο σύμπτωμα, γεγονός που θεωρείται ότι αποτελεί την αρχή της ασθένειας, στην πραγματικότητα αρχίζει η διαδικασία του καθαρισμού, της επανεξισορρόπησης και της θεραπείας ( εάν το σώμα μας δεν έχει αρκετή ενέργεια για να βρει εντελώς την ισορροπία του, εξαντλείται μέσα σε αυτήν την προσπάθεια και δεν εκπληρώνεται ποτέ η θεραπεία του. Αυτή είναι και μια από τις αιτίες για τις οποίες πεθαίνουμε εξαιτίας της «ασθένειας »).

Το οποίο σημαίνει ότι όταν αρχίζει να φαίνεται κάτι (στο μεταφορικό παράδειγμα του σπιτιού, η έξοδος των σκουπιδοτενεκέδων), αυτό γίνεται επειδή πολλά αόρατα πράγματα έχουν συμβεί ήδη προηγουμένως (η συσσώρευση των σκουπιδοτενεκέδων στο εσωτερικό του σπιτιού). Μερικοί ερευνητές αναγνωρισμένοι για την αποτελεσματικότητά τους ως θεραπευτές, έχουν αποδείξει ότι οι ιοί, τα βακτηρίδια και οι μύκητες κινητοποιούνται από το σώμα (με διαταγή του εγκεφάλου) τη στιγμή που αρχίζει η επανεξισορρόπηση, για να βοηθήσουν να εκπληρωθεί η διαδικασία. Είτε για να φέρουν υλικά για να επανοικοδομήσουν τα κύτταρα που βλάπτονται, είτε για να εκκενώσουν τα κύτταρα που αχρηστεύονται.

Προφανώς, εάν η αρχική ανισορροπία (ψυχρή και μη ορατή φάση της ασθένειας) υπήρξε υπερβολικά βαθιά, μακρά ή/και υπερβολικά έντονη, ο καθαρισμός θα είναι τόσο βίαιος και τόσο έντονος που μπορεί να σπάσει τη ζωτικής σημασίας ισορροπία του οργανισμού και να προκαλέσει το θάνατό του. Αλλά, βασικά, καθώς οι ασθένειες δεν είναι ασθένειες, και καθώς οι παράγοντες που αποκαλούνται μολυσματικοί εμφανίζονται τη στιγμή της διαδικασίας της θεραπείας, ολόκληρη η θεωρία του Παστέρ καταρρέει προς όφελος μιας πολύ πιο δυναμικής θεώρησης, που έχει ως στόχο μάλλον την ενίσχυση του εδάφους και της ισορροπίας, παρά την εξαφάνιση των παραγόντων καθαρισμού (ιοί) ή ανοικοδόμησης (μύκητες και βακτηρίδια).

Όσον αφορά τους καρκινογόνους παράγοντες, διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι μόνο στο 1% των περιπτώσεων οι καρκίνοι προκλήθηκαν από αυτούς. Είναι η περίπτωση της έκθεσης σε ραδιενέργεια ή σε κάποιες πολύ τοξικές ουσίες σε ισχυρή δόση. Αντιθέτως, το 99% των άλλων καρκίνων οφείλονται σε παράγοντες έντονου στρες (βίαια ψυχολογικά σοκ που βιώνονται, χωρίς να εκφράζονται βιολογικά - οργανικά), συνδέονται δε συχνά με έντονες εσωτερικές συγκρούσεις που δεν έχουν λυθεί ψυχολογικά. Ο γιατρός Χάμερ ήταν ο πρώτος που το έδειξε αυτό με επιστημονικό τρόπο, σε περισσότερες από 8.000 περιπτώσεις καρκίνου. Η αξία του έγκειται στο ότι μπόρεσε να δείξει ότι η ανάπτυξη του καρκίνου έγινε σύμφωνα με κάποιους πολύ ακριβείς και αμετάβλητους νόμους. Θα το δούμε αυτό αργότερα.

Τελικά, οι αλλεργιογόνοι παράγοντες είναι δημιούργημα της φαντασίας, ανάλογο με εκείνο που θέλει τους αστυνομικούς και τους άλλους να προκαλούν τα ατυχήματα. Όλες οι αλλεργίες, χωρίς εξαίρεση, είναι στην πραγματικότητα διαδικασία θεραπείας μιας τεράστιας εσωτερικής σύγκρουσης αποχωρισμού (αφού είναι κάτι που εκδηλώνεται: σπυριά, δερματικά εξανθήματα, αναπνευστικές δυσκολίες).

Νέο αξίωμα αριθμ. 6 : Η γενετική αντανακλά την κατάσταση της υγείας του σώματος και δεν είναι η υγεία αυτή που αντανακλά την γενετική αιτιοκρατία (γενετικό ντετερμινισμό).

Εδώ, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για μια ακόμη φορά, τη μεταφορά μας για τα ατυχήματα αυτοκινήτου που προκαλούνται από τους αστυνομικούς και τους συνεργούς τους. Πράγματι, γενετιστές που διαφωνούν με τις επικρατούσες θεωρίες της γενετικής, έχουν ανακαλύψει ότι ο γενετικός χάρτης μας μεταβάλλεται συνεχώς, εξαιτίας θετικών ή αρνητικών αγχωτικών καταστάσεων που βιώνουμε σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

Σύμφωνα με την ίδια αρχή, που ισχύει και στο προηγούμενο αξίωμα, η αγχωτική κατάσταση, το στρες είναι αυτό που προηγείται. Αυτό προκαλεί μια λίγο πολύ βαθιά και διαρκή ανισορροπία στον οργανισμό και στο άτομο. Τότε γίνεται μια γενετική αλλαγή για να απεικονισθούν τα νέα δεδομένα της κατάστασής μας, μέσα στη δομή του DNA μας. Αυτό μοιάζει σαν η γενετική κληρονομιά μας να έχει αναλάβει ως αποστολή την παράδοση, την απομνημόνευση όλης της ιστορίας μας, για να διαβιβάσει την πληροφορία, στο μέλλον του ατόμου και του είδους του.

Το να πιστεύουμε επομένως ότι το συγκεκριμένο χρωμόσωμα είναι υπεύθυνο για την συγκεκριμένη ασθένεια είναι, για μια φορά ακόμα, σα να διαβάζουμε αντίστροφα την χρονική αλυσίδα των γεγονότων. Επομένως το να συμπεραίνουμε ότι αντικαθιστώντας κάποιο «παθογόνο» χρωμόσωμα με ένα «υγιές» μπορούμε να εξαφανίσουμε την ασθένεια, είναι σα να λέμε ότι, καταστρέφοντας τη φωτογραφία (τη μνήμη) κάποιου ατυχήματος, ακυρώνεται το ατύχημα ή επισκευάζεται η ζημιά. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι με παρόμοιο συλλογισμό οι γενετιστές, που μας υπόσχονται θαύματα (όπως άλλοι έκαναν με τον καρκίνο σαράντα χρόνια νωρίτερα), εμπλέκονται σε μια νέα μορφή αναθεωρητισμού, σχετικά με τα κύτταρα όμως αυτή τη φορά : «Εάν σβήσω τη μνήμη κάποιου γεγονότος, σβήνω το γεγονός.» Αυτή είναι η βάση στην οποία στηρίζονται οι επενδύσεις δισεκατομμυρίων που γίνονται σήμερα στην γενετική...

Νέο αξίωμα αριθμ. 7 : Δεν σώζεται η ζωή του ασθενούς αφαιρώντας του ένα όργανο.

Διαβάζοντας αυτό το τελευταίο αξίωμα, σε συνδυασμό με όλα τα προηγούμενα, θα καταλάβετε ότι αυτό που ευρέως αποκαλείται ασθένεια δεν είναι παρά η έκφραση μιας ανισορροπίας (μη ορατή διαδικασία) που προσπαθεί να επανέλθει σε ισορροπία (ορατή διαδικασία). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το όργανο πρέπει να θεωρείται μόνο ως το σημείο εκδήλωσης, μέσα από το οποίο προσπαθεί να εκφραστεί, η διαδικασία της θεραπείας. Σε καμία περίπτωση, δεν είναι η πρωταρχική αιτία! Η αιτία, αυτό το είδαμε ήδη, είναι η εσωτερική σύγκρουση, το έντονο στρες, το οποίο όταν λυθεί, ξεπεραστεί, επιτρέπει τη θεραπεία.

Όταν αφαιρούμε το όργανο, δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να αφαιρούμε ένα σημείο εκδήλωσης της ασθένειας. Και εάν η εσωτερική σύγκρουση μένει ακόμη ενεργή, ο οργανισμός θα βρει άλλα σημεία συνήθως γειτονικά, για να συνεχίσει να εκδηλώνει αυτό που έχει ανάγκη να εκδηλώσει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάποιες γυναίκες, αφού υποβλήθηκαν σε ολική αφαίρεση στήθους, παρουσιάζουν γάγγλια ενώ άλλες όχι. Οι πρώτες δεν έχουν ακόμη λύσει το στρες που είναι υπεύθυνο για τον καρκίνο τους, και γι’ αυτό συνεχίζουν να έχουν συμπτώματα.


Αυτά τα επτά νέα αξιώματα που σας προτείνω να σκεφτείτε, είναι αποτέλεσμα δικής μου σύνθεσης, μετά από 15 χρόνια ενασχόλησής μου, σε βάθος, με τις παραδοσιακές και τις διάφορες ολιστικές ιατρικές. Με ενέπνευσαν επίσης οι ανακαλύψεις που έκαναν επιστήμονες που είχαν το θάρρος να βγουν από την πεπατημένη της μοναδικής κυρίαρχης και ολοκληρωτικής σκέψης που είναι διαδεδομένη στην επιστημονική κοινότητα. Θα μπορούσα να παρουσιάσω τις εργασίες πολλών ερευνητών, αλλά θα περιοριστώ, στα πλαίσια αυτού του άρθρου, στις εργασίες του γιατρού Χάμερ (Γερμανία) και του γιατρού Σαμπά (Γαλλία).



Η νέα ιατρική του γιατρού Χάμερ

Ο γιατρός Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Ryke Geerd Hamer) υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής σε μια γερμανική κλινική. Η προνομιούχος θέση του, του επέτρεψε να συναντήσει πολλούς καρκινοπαθείς. Χάρις στις περιστάσεις, στην τύχη και στην λεπτομερή παρατήρηση, ο Χάμερ ανακάλυψε τους θεμελιώδεις νόμους που εξηγούν το μηχανισμό της εμφάνισης όλων των καρκίνων και όλων των ασθενειών. Στην περίπτωση αυτού του γιατρού, μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για νόμους, αφού οι επαληθεύσεις που έγιναν από τον ίδιο και από άλλους ερευνητές και θεραπευτές έδειξαν ότι όλοι ισχύουν στις 100% των περιπτώσεων, πράγμα το οποίο δεν είχε ποτέ συμβεί έως τότε στην ιστορία της ιατρικής.

Ο ατσαλένιος νόμος του καρκίνου που διατυπώθηκε από τον Ρίκε Γκέερτ Χάμερ είναι ο εξής: " Όλοι οι καρκίνοι προκαλούνται και ενεργοποιούνται από έντονες και βίαιες εσωτερικές συγκρούσεις που τις βιώνουμε χωρίς να τις εκφράζουμε. Η φύση της εσωτερικής σύγκρουσης καθορίζει την περιοχή του εγκεφάλου που θα πληγεί και το όργανο στο οποίο θα εντοπισθεί η ασθένεια. " Παρατήρησε λοιπόν ότι οι ασθενείς που είχαν καρκίνο των οστών, για παράδειγμα, είχαν όλοι βιώσει κάποιο σοκ, κάποιο στρες, κάποια έντονη και βίαιη (αιφνίδια) εσωτερική σύγκρουση κατά την οποία αισθάνθηκαν υποτιμημένοι. Επιπροσθέτως, παρατήρησε ότι σε όλους τους ασθενείς που είχαν προσβληθεί από τον ίδιο καρκίνο, είχε εμφανισθεί ένα σημάδι στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου τους. Έτσι, ανακάλυψε ότι σε κάθε τύπο στρες αντιστοιχούσε η ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου και το ίδιο συγκεκριμένο όργανο, πάντα το ίδιο.

Ο καρκίνος των οστών αντιστοιχεί στην εσωτερική σύγκρουση της υποτίμησης. Ο καρκίνος των πνευμόνων στη έντονο φόβο του θανάτου. Ο καρκίνος του αριστερού στήθους σε μια γυναίκα δεξιόχειρα, στη έντονη εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με ένα παιδί (πραγματικό, εικονικό, φανταστικό ή συμβολικό). Ο καρκίνος του δεξιού στήθους σε μια δεξιόχειρα γυναίκα αντιστοιχεί σε εσωτερική σύγκρουση γενικά με τον σύντροφο (σε μια γυναίκα αριστερόχειρα, οι αντιστοιχίες αντιστρέφονται). Ο καρκίνος του προστάτη αντιστοιχεί στη σεξουαλική εσωτερική σύγκρουση (πραγματική ή συμβολική) σε σχέση με τα παιδιά ή τους απογόνους (ή την ικανότητα δημιουργίας). Και ούτω καθεξής, για όλους τους καρκίνους.

Αυτός ο νόμος έχει επιβεβαιωθεί εδώ και σχεδόν 20 χρόνια από εκατοντάδες θεραπευτές (εκπαιδευμένους από τον Χάμερ ή τους διαδόχους του), σε δεκάδες χιλιάδες ασθενείς, χωρίς εξαίρεση. Αυτό που είναι φανταστικό σε αυτήν την ανακάλυψη, είναι ότι ο μηχανισμός: «σύγκρουση - εγκέφαλος – όργανο» λειτουργεί και προς τις δύο κατευθύνσεις. Για να το πούμε και αλλιώς, όσο η εσωτερική σύγκρουση είναι ενεργή, η περιοχή του εγκεφάλου που δραστηριοποιείται δίνει διαταγή στη βιολογική διαδικασία να παραγάγει καρκινικά κύτταρα στο όργανο που διαλέχτηκε για να εκφράσει την ανισορροπία. Αντιθέτως, όταν το άτομο λύσει την εσωτερική του σύγκρουση (με οποιονδήποτε τρόπο και αν το κάνει αυτό) και βάλει τέλος στο έντονο στρες του, η ίδια περιοχή του εγκεφάλου αντιστρέφει το πρόγραμμα και δίνει αμέσως διαταγή στη βιολογική διαδικασία, να σταματήσει την παραγωγή καρκινικών κυττάρων και να καταστρέψει τον όγκο που έχει δημιουργηθεί στο όργανο ...

Έτσι σήμερα, αρκετές χιλιάδες ιατρικοί φάκελοι θεραπειών έχουν σχηματιστεί και συγκεντρωθεί από τον γιατρό Χάμερ και τους διαδόχους του. Μέσα σε αυτούς τους φακέλους, απαριθμούνται πολλές αποθεραπείες τις οποίες η επίσημη ιατρική χαρακτηρίζει ως « αυθόρμητες, ανεξήγητες ή αξιοθαύμαστες» : έτσι, ανιχνεύσεις (με σκάνερ), αναλύσεις αίματος, ακτινογραφίες, υποβολές εκθέσεων που έγιναν σε νοσοκομεία, αποδεικνύουν ότι ασθενείς έχουν θεραπευθεί εντελώς από καρκίνους, λευχαιμίες, σκληρύνσεις κατά πλάκας, μυοπάθειες, διάφορες εκφυλιστικές ασθένειες, κωφώσεις, σοβαρές διαταραχές της όρασης, ψωριάσεις, αλλεργίες, κ.λπ., χωρίς να προσφύγουν στη χημειοθεραπεία, την ακτινοθεραπεία, τη χειρουργική επέμβαση ή άλλες κλασικές θεραπείες που ορίζονται από την ιατρική. Και όμως, πολλοί από αυτούς ήταν καταδικασμένοι από την επίσημη ιατρική, που είχε βεβαιώσει ότι ήταν ανίατοι, ότι θα πεθάνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια μιας από τις αναρίθμητες δίκες εναντίον του γιατρού Χάμερ στις οποίες ενάγων ήταν ο ιατρικός σύλλογος, ο δικηγόρος του Χάμερ είχε ζητήσει από το δικαστήριο να συγκρίνει το ποσοστό, σε εθνική κλίμακα, όσων επέζησαν από καρκίνο, με το ποσοστό όσων επέζησαν από καρκίνο ανάμεσα στους ασθενείς του πελάτη του (λαμβάνοντας υπόψη ότι μερικοί από αυτούς είχαν απευθυνθεί σ’ αυτόν, μερικές φορές στο τελευταίο τους στάδιο, απελπισμένοι, αφού είχαν δοκιμάσει τα πάντα). Αυτή η σύγκριση παρουσίασε με περιφανή τρόπο την ανωτερότητα της προσέγγισής του Χάμερ, σε σχέση με την προσέγγιση της επιστημονικής ιατρικής και ολόκληρου του οπλοστασίου της: 95% επιβίωση για περισσότερα από 5 χρόνια για τον Χάμερ, απέναντι στο 30% κατά μέσο όρο, σε εθνική κλίμακα στη Γερμανία. Χωρίς σχόλιο.


Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των « εσωτερικών συγκρούσεων »

Εάν σταματούσα εδώ την παρουσίασή μου, θα σας άφηνα πιθανώς αμήχανους και με πολλές αμφιβολίες. Εάν δεν καταλάβουμε σε τι πραγματικά χρησιμεύει η ασθένεια, από βιολογική άποψη, οι θεραπείες μπορεί να φανούν μαγικές. Για να το καταλάβουμε αυτό, ο γιατρός Χάμερ έδωσε πρώτα-πρώτα ένα παράδειγμα παρμένο από την ζωική βιολογία: αυτό μιας αλεπούς που βρέθηκε σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την επιβίωσή της.

Ας φανταστούμε ότι μια αλεπού δεν έχει καταφέρει να πιάσει την παραμικρή λεία εδώ και τρεις μέρες. Βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την σωματική της επιβίωση, όταν επιτέλους, καταφέρνει να αιχμαλωτίσει ένα μικρό κουνέλι που περνάει από εκεί. Τη στιγμή που ετοιμάζεται να το δαγκώσει, να το ξεσκίσει, να το φάει, η αλεπού ακούει έναν από τους χειρότερους εχθρούς της να πλησιάζει : τον κυνηγό. Και τώρα η αλεπού μας βρίσκεται σε τρομερό δίλημμα, ανάμεσα σε δύο απειλές : εάν φάει το γεύμα της, για να ικανοποιήσει την ανάγκη της για τροφή, κινδυνεύει να σκοτωθεί με την κοιλιά γεμάτη · εάν το σκάσει, αφήνοντας τη λεία της, κινδυνεύει ίσως να πεθάνει της πείνας λίγο αργότερα. Για να βγει από αυτό το δίλημμα, αποφασίζει να καταπιεί ολόκληρο το πόδι του κουνελιού και να φύγει μακριά.

Εκείνη την στιγμή, ένας άλλος κίνδυνος απειλεί την αλεπού : κινδυνεύει να πεθάνει από απόφραξη εντέρου, επειδή αυτό το ολόκληρο πόδι δεν μπορεί ούτε να ξανανεβεί από το στομάχι, ούτε να συνεχίσει τη διαδρομή του μέσα στο έντερο. Βρισκόμαστε, λέει ο Χάμερ, μπροστά σε μια έντονη και βίαιη εσωτερική σύγκρουση που σχετίζεται με την ανάγκη να χωνευτεί κάτι. Για να λύσει αυτό το πρόβλημα, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί την τέλεια λύση που θα εξασφαλίσει την επιβίωση του ατόμου : ενεργοποιεί ένα πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων στα τοιχώματα του στομαχιού. Στόχος: η χώνεψη του ποδιού που έχει σφηνώσει στο στομάχι, να γίνει πέντε φορές πιο γρήγορα και πέντε φορές καλύτερα. Όσο ο στόχος δεν επιτυγχάνεται, ο εγκέφαλος συνεχίζει να διατάζει την παραγωγή αυτών των πεπτικών υπερκυττάρων που έχουν σαφώς ανώτερες επιδόσεις από τα κανονικά. Αλλά μόλις το πόδι χωνευθεί εντελώς, μια διαδικασία βιοανάδρασης ενημερώνει τον εγκέφαλο ότι ο στόχος έχει επιτευχθεί. Στη στιγμή ο εγκέφαλος βάζει τέλος στο πρόγραμμα της παραγωγής και δίνει διαταγή να εξαλειφθούν αυτά τα υπερκύτταρα, που θα απέβαιναν επικίνδυνα εάν παρέμεναν στο στομάχι. Μερικές ημέρες αργότερα, εάν ναρκώσουμε την αλεπού και εξετάσουμε τα τοιχώματα του στομαχιού της, θα μπορέσουμε να παρατηρήσουμε ουλές, μάρτυρες της πρόσφατης εξάλειψης των υπερκυττάρων. Συμπέρασμα : χάρη σε αυτόν τον προγραμματισμό ,τον εγγεγραμμένο στη βιολογική διαδικασία εδώ και εκατομμύρια χρόνια, ο εγκέφαλος της αλεπούς διάλεξε την καλύτερη ανάμεσα σε όλες τις λύσεις, έτσι ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωσή της. Το μόνο που δεν σας είπα ακόμη, είναι ότι αυτά τα υπερκύτταρα είναι αυτό που κοινώς αποκαλούμε, καρκινικά κύτταρα του στομαχιού ! Έτσι, σύμφωνα με τους Χάμερ και Σαμπά, βάσει επαληθεύσεων που έγιναν στο εργαστήριο, αυτό που αποκαλούμε καρκινικό κύτταρο έχει τις ίδιες λειτουργίες με ένα κανονικό κύτταρο, αλλά με πολλαπλάσιες επιδόσεις. Ένα καρκινικό κύτταρο στομαχιού χωνεύει πολύ πιο γρήγορα και δυνατά από ένα κανονικό κύτταρο. Ένα καρκινικό κύτταρο παγκρέατος παράγει πολύ περισσότερη ινσουλίνη, ένα καρκινικό κύτταρο του στήθους παράγει πολύ περισσότερο γάλα, ένα καρκινικό κύτταρο πνεύμονα έχει πολύ μεγαλύτερη ικανότητα ανταλλαγής οξυγόνου αίματος, ένα καρκινικό κύτταρο νεφρού φιλτράρει σαφώς περισσότερο, κ.λπ..

Ας σημειώσουμε, μια και το έφερε ο λόγος, ότι ο γιατρός Κλωντ Σαμπά (Claude Sabbah) γενίκευσε τις ανακαλύψεις του Χάμερ αποδεικνύοντας ότι όλες οι ασθένειες, όποιες και αν είναι αυτές (από την πιο καλοήθη ως την πιο σοβαρή), είναι αποτέλεσμα κάποιου σοκ ή στρες που το βιώσαμε χωρίς να το εκφράσουμε, και ενεργοποιούνται από τον εγκέφαλο, ως η τέλεια λύση για την εξασφάλιση της επιβίωσης.


Γιατί πεθαίνουμε από τις ασθένειές μας;

Τότε, θα μου πείτε, εάν οι ασθένειες είναι οι τέλειες λύσεις που είναι γραμμένες στη βιολογική διαδικασία για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας, γιατί πεθαίνουμε από καρκίνο ή άλλες ασθένειες; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε, με ποιο τρόπο επεξεργάζεται ο εγκέφαλός μας τις πληροφορίες που φτάνουν σ’ αυτόν. Δηλαδή πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο εγκέφαλος δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε μια πραγματική και μια φανταστική, εικονική ή συμβολική πληροφορία. Για να το αποδείξουμε, ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα ·
- Εάν ξαφνικά βρεθείτε όρθιος στο χείλος της χωρίς παραπέτο στέγης ενός 20όροφου κτιρίου, ο εγκέφαλός σας θα ερμηνεύσει αυτήν την κατάσταση ως πραγματικό κίνδυνο: θα ενεργοποιήσει μια σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων και ανακλαστικών συμπεριφοράς (άνοδος του ποσοστού της αδρεναλίνης, επιτάχυνση του καρδιακού παλμού, άγχος, ίλιγγος, κ.λπ.). Εδώ, έχει επεξεργαστεί μια πραγματική πληροφορία ·
- Εάν, διαβάζοντας το παραπάνω παράδειγμα, φανταστήκατε τον εαυτό σας σ’ αυτή τη θέση, πιθανώς ο εγκέφαλός σας να ενεργοποίησε τις ίδιες αντιδράσεις. Εντούτοις, δεν βρισκόσαστε πραγματικά σε κίνδυνο, αφού ήσασταν καθισμένος και διαβάζατε. Ο εγκέφαλός σας όμως επεξεργάστηκε μια φανταστική πληροφορία, σαν να ήταν πραγματική ·
- Εάν, τώρα, κατά τη διάρκεια ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή κάποιας κινηματογραφικής προβολής, το σενάριο σάς προβάλει στο χείλος μιας στέγης, με το κενό από κάτω, σκηνή τραβηγμένη από την οπτική γωνία του ήρωα, και εάν είστε αρκετά βυθισμένος, συνεπαρμένος μέσα στην εικόνα, ο εγκέφαλός θα αντιδράσει και πάλι με το ίδιο τρόπο. Εδώ, θα έχει επεξεργαστεί μια εικονική πληροφορία σα να ήταν πραγματική ·
- Και τέλος, εάν σας ανακοινώσουν ξαφνικά ότι η επιχείρηση στην οποία εργάζεστε κήρυξε πτώχευση, τη στιγμή που εσείς έχετε μόλις πάρει ένα μεγάλο δάνειο από την τράπεζα, θα αισθανθείτε ίσως τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σας. Ο εγκέφαλος θα ενεργοποιήσει και πάλι τις ίδιες αντιδράσεις, παρόλο που ή άβυσσος που έχετε μπροστά σας, δεν είναι παρά συμβολική. Έτσι, θα έχει επεξεργαστεί μια συμβολική πληροφορία σα να ήταν πραγματική.

Εάν κατανοήσετε αυτό το παράδειγμα, θα καταλάβετε εύκολα ότι ό,τι λέμε, ό,τι σκεφτόμαστε εκλαμβάνεται από τον εγκέφαλό μας ως πραγματική πληροφορία, την οποία έχει υποχρέωση να επεξεργαστεί, ως υπερυπολογιστής. Έτσι εάν, μιλώντας για ένα φίλο, πείτε: " αυτό δεν θα του συγχωρήσω ποτέ. Δεν θα μπορέσω ποτέ να το χωνέψω ", και αυτή η φράση πραγματικά αντανακλά αυτό που έντονα αισθάνεστε, τότε ο εγκέφαλός σας θα λάβει αυτήν την συμβολική πληροφορία και θα την επεξεργαστεί σα να ήταν πραγματική. Εάν η σύγκρουση που βιώνετε στη σχέση σας με το άλλο άτομο είναι πολύ έντονη και δεν καταφέρνετε να εκφράσετε όλη τη δυσαρέσκεια που αισθάνεστε, είναι πολύ πιθανό ο εγκέφαλος να ξεκινήσει πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων (δηλαδή καρκινικών κυττάρων) για να χωνέψει αυτό που δεν μπορείτε να χωνέψετε…

Η διαφορά με την περίπτωση του ποδιού που σφήνωσε στο στομάχι της αλεπούς, είναι ότι εάν δεν συμφιλιωθείτε με τον φίλο σας, εάν παραμείνετε στις θέσεις σας, εάν δεν τον συγχωρέσετε, δεν θα μπορέσετε πράγματι ποτέ να χωνέψετε αυτό που σας έκανε. Κατά συνέπεια ο εγκέφαλός σας θα συνεχίζει να λαμβάνει το μήνυμα ότι κάτι δεν έχει ακόμη χωνευθεί. Και υπάκουα, θα συνεχίζει το πρόγραμμα της παραγωγής καρκινικών κυττάρων. Μαντεύετε τη συνέχεια : αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της ανώμαλα υπερβολικής ικανότητας πέψης, θα αρχίσετε να αισθάνεστε πόνους, οι τροφές δεν θα χωνεύονται σωστά. Θα σας γίνει τότε διάγνωση καρκίνου του στομάχου, που οι γιατροί θα προσπαθήσουν να εξαφανίσουν με τα διάφορα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους.

Αλλά αρχίζετε να μαντεύετε αυτό που υπάρχει κίνδυνος να επακολουθήσει. Ακόμα και αν σας έκαναν ολική αφαίρεση στομάχου, ο εγκέφαλός σας θα συνέχιζε να δίνει την εντολή για την παραγωγή καρκινικών κυττάρων στην περιοχή του σώματος όπου βρισκόταν το στομάχι. Κάποιους μήνες αργότερα, οι γιατροί θα ανακάλυπταν αυτό που θα ονόμαζαν υποτροπή ή μετάσταση, ενώ αυτό δεν θα ήταν παρά η συνέχιση του προγράμματος που είχε ξεκινήσει ο εγκέφαλός σας, βασιζόμενος σε μια συμβολική πληροφορία σχετικά με την σύγκρουση που βιώσατε με κάποιο φίλο.

Για να πάμε ακόμη μακρύτερα, εάν σοκαριστείτε από την απαισιόδοξη διάγνωση του καρκινολόγου σας και αισθανθείτε μεγάλο φόβο θανάτου, ο εγκέφαλός σας θα αρχίσει καινούργιο πρόγραμμα παραγωγής υπερκυττάρων ,στον πνεύμονα, που αργότερα θα χαρακτηριστεί από τους γιατρούς καρκίνος του πνεύμονα. Και ούτω καθεξής, μέχρις ότου επέλθει ο θάνατος.


Πώς να προλάβουμε τις ασθένειες και πώς να τις θεραπεύσουμε ;

Στο τελευταίο μου βιβλίο «Η γλώσσα της θεραπείας» έχω περιγράψει λεπτομερώς τις διαδικασίες που, ξεκινώντας από έντονα ψυχικά σοκ ή μεγάλο στρες, καθορίζουν και προκαλούν τις σωματικές ασθένειές μας. Στα πλαίσια αυτού του άρθρου μου φαίνεται άχρηστο να προχωρήσω βαθύτερα, αφού η ίδια λογική ισχύει για όλες τις ασθένειες, ανεξάρτητα από τον βαθμό έντασης και σοβαρότητάς τους.

Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε από όλα αυτά είναι, ότι από τη μια, ο εγκέφαλος δε σφάλει ποτέ και από την άλλη, ότι αυτός είναι που ενεργοποιεί όλες τις «ασθένειες» έτσι ώστε να εγγυηθεί στο άτομο τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης. Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον μιας τέτοιας θεώρησης είναι τεράστιο. Πράγματι, για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής, καμιά πάθηση, καμιά ανισορροπία μας δεν οφείλεται στην τύχη. Όλα εκδηλώνονται σύμφωνα με τους αμετάβλητους νόμους της Βιολογίας των Ζωντανών Όντων, όπως λέει ο γιατρός Κλωντ Σαμπά.

Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα, ότι εάν μάθετε τους νόμους της Νέας Ιατρικής του Ρίκε Γκέερτ Χάμερ ή της Ολιστικής Βιολογίας του Κλωντ Σαμπά, που είναι αμετάβλητοι όσο και οι νόμοι της φυσικής ή της χημείας, θα μπορείτε όχι μόνο να καταλάβετε από πού προέρχονται όλες οι ασθένειές σας, αλλά κυρίως θα μπορείτε να τις προλαμβάνετε και να τις θεραπεύετε. Πώς ; Μαθαίνοντας τις βασικές αρχές της επικοινωνίας τις οποίες κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να κατέχει : το να εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του, να τολμά να αντιπαρατίθεται στους άλλους (με σεβασμό βέβαια), να αναγνωρίζει και να δέχεται την πραγματικότητα όπως αυτή είναι, οι πράξεις του να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα, να τελειώνει τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχει με τους άλλους, να συγχωρεί. Ας πάρουμε αυτές τις αρχές μία μία, για να εξετάσουμε με ποιο τρόπο μπορούν να μας κάνουν να αποφύγουμε τις ασθένειες ή να μας θεραπεύσουν...

- να εκφράζουμε τις ανάγκες μας : πολλές απογοητεύσεις, πολλές καταστάσεις στρες προέρχονται από το γεγονός ότι αφενός, λίγοι είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουν συνειδητά τις αληθινές ανάγκες τους και αφετέρου, ακόμη πιο σπάνιοι είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να τις εκφράσουν με κατάλληλο τρόπο. Συνεπώς, συσσωρεύουμε μίση και μνησικακίες, μένουμε μπλοκαρισμένοι σε αδιέξοδα. Αισθανόμαστε βέβαια ότι κάτι δεν μας ταιριάζει, αλλά δεν γνωρίζουμε πώς να ξεφύγουμε. Μας συμβαίνουν συχνά απαράδεκτα πράγματα. Εντούτοις τα δεχόμαστε, επειδή δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα όριά μας, σχετικά με το τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε.
Το να ξαναμάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες μας και τα όριά μας για όσα δεν θέλουμε πια, το να είμαστε ικανοί να τα εκφράσουμε στους συνομιλητές μας, χωρίς να φοβόμαστε τις συνέπειες, αυτό είναι ένας από τους τρόπους που μπορεί να προλάβουν ή να θεραπεύσουν τις ασθένειες που προκαλούνται από τις ανθρώπινες εσωτερικές συγκρούσεις και τις απογοητεύσεις.

- να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας : Το συναίσθημα μοιάζει με το σύμπτωμα. Είναι ο δείκτης του βαθμού ικανοποίησης ή μη ικανοποίησης των αναγκών μας. Μια ανάγκη μας ματαιώνεται· εμφανίζεται ένα δυσάρεστο συναίσθημα (θυμός, θλίψη, φόβος, κ.λπ.). Μια ανάγκη μας ικανοποιείται· ένα ευχάριστο συναίσθημα θα εκδηλωθεί (χαρά, ευχαρίστηση, κ.λπ.). Δυστυχώς, η παιδεία μας μας έχει διδάξει, να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας όπως η ιατρική αντιμετωπίζει τα συμπτώματα : να τα αρνούμαστε, να τα απορρίπτουμε, να τα εξαφανίζουμε. Με αυτό τον τρόπο στερούμαστε τα καλύτερα σημάδια, που έχουμε στη διάθεσή μας για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι είναι καλό για μας και τι δεν είναι. Αυτή η άγνοιά μας μάς οδηγεί στην απογοήτευση, αφού μην έχοντας πια τους φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου, δεν ειδοποιούμαστε καν ότι μια ή περισσότερες ανάγκες μας ματαιώνονται. Σ’ αυτό το σημείο ο εγκέφαλος παίρνει αναγκαστικά τα ηνία, για να εγγράψει στη βιολογική διαδικασία των οργάνων τις ίδιες πληροφορίες που μας είχαν δώσει τα συναισθήματα [θυμηθείτε : στο παράδειγμα με το αυτοκίνητο, εάν οι φωτεινοί δείκτες του πίνακα ελέγχου (τα συναισθήματα) δεν λειτουργούν πια ή δεν ληφθούν υπόψη, η βλάβη θα εκδηλωθεί στα όργανα της μηχανής (στα όργανα του σώματος)].
Το να ξαναμάθουμε λοιπόν να ακούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε και να τα δεχόμαστε, να τα ευχαριστούμε μάλιστα που επαγρυπνούν για μας, είναι ένας πρώτος σταθμός για να αποφεύγουμε τις καταστρεπτικές εσωτερικές συγκρούσεις και το στρες. Εάν, επιπλέον, μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με τρόπο κατάλληλο, υπεύθυνα, χωρίς να αποδίδουμε στους άλλους την ευθύνη, θα μπορέσουμε πολύ γρήγορα να ξαναβρούμε την ισορροπία μας.

- να τολμούμε τις αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους : πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν συνέβη να μη τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και σταθερά, με θάρρος ; Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμε σύγκρουση ; Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό βίαιο συναίσθημα. Σημειώστε ότι ακόμη και ο υπολογισμός είναι λανθασμένος : θέλοντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, δεν λέμε αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί. Όμως, μην λέγοντας τίποτα, αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης και μνησικακίας μέσα μας, μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Τότε, είτε ξεσπάμε βίαια πάνω στον άλλο, οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξη που ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε, είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας για άλλη μια φορά, και τότε συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, που μας καλεί να εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει ...
Το να τολμάμε την σύγκρουση, είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές. Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.

- να αναγνωρίζουμε και να δεχόμαστε την πραγματικότητα όπως αυτή είναι : συχνά έχω παρατηρήσει, ότι πολλές ασθένειες ξεκινάνε όταν αρνούμαστε να δούμε μια κατάσταση, όταν της αντιστεκόμαστε, όταν δεν δεχόμαστε αυτό που μας συμβαίνει. Έτσι, μπορεί να μπούμε σε καταστάσεις εσωτερικής σύγκρουσης, αντίστασης, αυτοϋποτίμησης, απώλειας της ταυτότητας ή του χώρου κυριαρχίας μας. Και όσο περισσότερο μαχόμαστε την πραγματικότητα, τόσο περισσότερο ενισχύουμε την επιρροή της και τη δύναμή της πάνω μας, μέχρις ότου εξαντληθούμε.
Χωρίς να είμαστε καθόλου μοιρολάτρες (το θέμα δεν είναι να είμαστε ανθρώπινα ράκη που δέχονται τα πάντα χωρίς αντίδραση, αντιθέτως), το να δεχόμαστε την πραγματικότητα είναι το να τολμάμε να την κοιτάμε κατάματα, αντικειμενικά, χωρίς να κρίνουμε. Είναι επίσης το να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα γεγονότα, θεωρώντας τα ούτε καλά, ούτε κακά : η συμβουλή μου είναι, να θεωρούμε μάλλον ό,τι μας συμβαίνει σαν ευκαιρίες που μας προσφέρονται για να μάθουμε κάτι καινούργιο.

- οι πράξεις μας να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα : Ο Γιούνγκ επέμενε πολύ σε αυτό το σημείο. Πράγματι, δεν υπάρχει θεραπεία εάν δεν δράσουμε πραγματικά. Συχνά, μένουμε εγκλωβισμένοι στις εσωτερικές συγκρούσεις μας και τα στρες, επειδή δεν τολμάμε να δράσουμε. Ή ακόμα χειρότερα : επειδή νομίζουμε ότι αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την αιτία του καρκίνου μας για να θεραπευθούμε. Λάθος. Όσοι πίστεψαν πως είναι έτσι, έχουν πεθάνει. Η δράση είναι ο μόνος τρόπος να δώσουμε στον εγκέφαλο την πληροφορία ότι η συγκρουσιακή κατάσταση τελείωσε. Ειδάλλως, το είδαμε παραπάνω, η ενεργοποίηση της ασθένειας δεν θα σταματήσει ποτέ.

- να τελειώνουμε τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχουμε με τους άλλους: αυτή η έννοια εκφράστηκε για πρώτη φορά από την Ελίζαμπεθ Κίμπλερ Ρος (Kübler-Ross), την ελβετίδα γιατρό που μετανάστευσε στις Η.Π.Α, από όπου ξεκίνησε η εφαρμογή της φροντίδας για την ανακούφιση των βαριά ασθενών, που σήμερα είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Έλεγε, ότι πολλοί ασθενείς, στο τέλος της ζωής τους, αισθανόντουσαν την απόλυτη ανάγκη να συμφιλιωθούν με αυτούς με τους οποίους είχαν έρθει σε ρήξη. Παρατήρησε χιλιάδες φορές, ότι μόλις αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις έκλειναν, οι ασθενείς πέθαιναν την ίδια νύχτα, νηφάλιοι και γαληνεμένοι.
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε το τέλος της ζωής μας, στο τελευταίο στάδιο μιας μακράς και επίπονης ασθένειας για να το κάνουμε αυτό. Από προσωπική εμπειρία ξέρω, ότι κλείνοντας ταχτικά τις εκκρεμείς υποθέσεις μου, με βοηθάει να διατηρώ την ισορροπία μου και να μην δημιουργώ άχρηστες και επιζήμιες πηγές άγχους.

- να συγχωρούμε : τέλος, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, να συγχωρούμε. Όχι, να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, αλλά να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσο καιρό, μέχρις ότου χαλαρώσουμε, μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας, μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, μέχρις ότου, επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, μέχρις ότου κλείσουμε τις εκκρεμότητές μας.
Όσο και αν μας εκπλήσσει, υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το στρες μας, δεν είναι ποτέ οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα. Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. Δηλαδή, τελικά, με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμε για το κακό που μας κάναμε.


Συμπεράσματα

Στο τέλος αυτού του άρθρου, θέλω να βγάλω μερικά σύντομα συμπεράσματα. Πρώτα πρώτα, δεν υπήρξε στόχος μου να σας πείσω ότι οι πεποιθήσεις σας σχετικά με την υγεία και την ασθένεια είναι λανθασμένες. Ξέρω πολύ καλά ότι θα χρειαζόταν να παραθέσω πολύ περισσότερα, για να σας κάνω να αλλάξετε απόψεις. Στόχος μου ήταν να σας προτείνω μια θεώρηση του πώς θα είναι πιθανώς στο μέλλον η κατανόηση της ασθένειας και της θεραπείας. Εάν κάποια από αυτές τις ιδέες βρήκε απήχηση μέσα σας, σας προσκαλώ να εμβαθύνετε την έρευνά σας, να ενημερωθείτε, να διαβάσετε τα βιβλία που αρχίζουν τώρα να βγαίνουν σχετικά με το θέμα ... Και κυρίως, να πειραματιστείτε μόνοι σας με τον εαυτό σας, όπως κάνω εγώ, εδώ και 18 χρόνια.

Έπειτα, αυτή η θεώρηση μας κομίζει ένα εξαιρετικά καλό νέο : η ασθένεια δεν είναι μοιραία, δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία. Που θέλει να πει, ότι αλλάζοντας τις συνήθειες συμπεριφοράς μας, τους τρόπους σκέψης μας, τη συναισθηματική ζωή μας, μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των ασθενειών πάνω μας. Επιπλέον, ακόμα και αν κάπου κάπου αρρωσταίνουμε, δεν θα εξαρτόμαστε πια από τους θεραπευτές που βρίσκονται σε θέση εξουσίας σε σχέση με μας. Ξαναβρίσκουμε, επιτέλους, την αυτονομία μας, την ελευθερία μας, την αυτοκυριαρχία μας.

Και τέλος, ως ασθενείς και ως πολίτες, έχουμε όλοι το καθήκον να ενημερώνουμε τον περίγυρό μας, όσο περισσότερο μπορούμε, γύρω από αυτές τις νέες έρευνες, έτσι ώστε η τρέλα που έχει καταλάβει την ιατρική, πολιτική και οικονομική εξουσία σε σχέση με κάθε τι το εναλλακτικό, να γελοιοποιηθεί, να αποδειχθεί ακατάλληλη, ξεπερασμένη. Όταν βλέπω τις διώξεις τις οποίες υφίστανται πολλοί θεραπευτές που έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν πραγματικά την υγεία και τον ασθενή (και επομένως να μην υπηρετούν πια τα συμφέροντα των μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων), γνωρίζω ότι αυτή η νέα μορφή ιεράς εξέτασης δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα είμαστε αρκετοί για να πούμε ευθέως στους κλασσικούς γιατρούς μας, αυτό που πραγματικά μας θεράπευσε. Αλλιώς, η ασθένεια θα παραμείνει για πολύ ακόμη στα χέρια αυτών που έχουν πάρει την εξουσία πάνω στη ζωή μας και το σώμα μας. Έχουμε τον κόσμο που μας αξίζει. Θα έχουμε τον κόσμο που δικαιούμαστε ; Αυτό θα εξαρτηθεί από μας. Του Ζαν-Ζακ Κρεβκέρ (Jean-Jacques CREVECOEUR)



Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ(4ον)
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Ζούμε στην εποχή των πιο ραγδαίων μεταβολών , κι’ όμως το σάπιο εξουσιαστικό μας σύστημα αδιαφορεί για τα σπουδαία και κυλιέται στον βόρβορο της διαφθοράς. Και ποιό είναι τα σπουδαία ; α/ η Παιδεία , β/ η ψυχοπνευματική καλλιέργεια του ατόμου και η ανάδειξη «Καλών κ’ αγαθών » πολιτών. Αντί γι’ αυτό με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ ταΐζουν τον κόσμο με «κουτσομπολιά» της γειτονιάς και «κουτόχορτο»
Προϋπόθεση για να περάσει η ανθρωπότητα στην νέα εποχή της Γνώσης , είναι αναγκαία η συνειδητοποίηση και αναθεώρηση της σχέσης ανθρώπου και τεχνολογίας, όπου ο άνθρωπος είναι το κυρίαρχο στοιχείο και η τεχνολογία το μέσον για την εξυπηρέτηση του. Έτσι μόνον θα αποκατασταθεί η φυσική τάξη . Αυτό γίνεται κατ’ ανάγκην με την αλλαγή των σχέσεων εξουσίας και την ανάδειξη του ανθρώπου σαν βασικό πολιτικό Ον, και όχι σαν υπήκοος και «δούλος» του θεού που επικρατούν σήμερον. Το δικαίωμα αυτό έχει απαλλοτριωθεί για εκατοντάδες χρόνια από μοναρχικές και ολιγαρχικές και θεοκρατικές εξουσίες με το πρόσχημα της ασφάλειας και του κρατισμού. Ο σφετερισμός αυτός των καταχραστών της πολιτικής εξουσίας έχει πιά καταστεί όχι μόνον ανώφελος και ανήθικος, αλλά και ανήμπορος να διατηρηθεί, καθόσον και οι ιδιοκτησιακές σχέσεις , όπως είναι γνωστόν, βρίσκονται σε ρευστότητα και αμφισβητούνται στην ουσία του περιεχομένου τους. Από την αρχαιότητα ο Πυθαγόρας έλεγε «Πάντες Πάντα αδιανέμητα νέμονται» Αν τούτο ίσχυε τότε τώρα με την γιγάντωση του πλούτου σε λίγα χέρια, αυτός έχασε την αξία του, διότι κατέστησε τους πολλούς προλεταρίους και αναρχικούς προς το σύστημα.. Μπορεί κανείς να αναλογισθεί τι αναταραχή και τι ανακατατάξεις θα προκαλέσει στο διεθνές σύστημα-που μέχρι σήμερον ελέγχει και εκμεταλλεύεται τον κόσμο με κεντρικό μοχλό την ενέργεια- αν αύριο εφαρμοσθεί μια καινούργια καινοτομία , όπως η χρήση του υδρογόνου ή του ήλιου ως νέα μορφή ενέργειας; Αν όλοι οι λαοί έχουν πρόσβαση σε μια καινούργια μορφή άφθονης , φθηνότερης και ελάχιστα ρυπογόνας ενέργειας , που θα κινεί τις οικονομίες σε μια ισόρροπη ανάπτυξη ; Τότε όλα θα αλλάξουν . Κι’ αυτό διότι το υδρογόνο και ο ήλιος είναι ισομερώς κατανεμημένα σε όλο τον πλανήτη.
Κι’ αν η τεχνολογική τους εφαρμογή καθυστερεί τούτο δεν οφείλεται στην έλλειψη τεχνολογίας , αλλά στην πλεονεξία και απληστία του κεφαλαίου να αξιοποιήσει πλήρως τα επενδεδυμένα κεφάλαια στις παλιές μορφές ενέργειες, πριν περάσει στις νέες . Όταν τούτο συμβεί το σύστημα θα τιναχθεί στον αέρα και θα συμβούν επαναστάσεις. Τότε θα γευθεί ο κόσμος περισσότερη Ελευθερία, καλύτερη Δημοκρατία και πιο γλυκιά ζωή. Γι’ αυτό οι λαοί πρέπει να ετοιμάζονται . Τα νέα «ξύλινα τείχη» όλων μας είναι η Γνώση. Στη χώρα μας παρά τις επανειλημμένες απόπειρες για μεταβολή , όλα στο τέλος ματαιώθηκαν από το τρικέφαλο τέρας ήτοι :
α/ Πολιτική εξουσία,
β/ Γραφειοκρατία
γ/ Αμαρτωλό Ιερατείο.
Αυτό το τέρας κατέστρεψε όλες τις προσπάθειες για την μεταρρύθμιση του σκουριασμένου εκπαιδευτικού μας συστήματος. Καιρός λοιπόν να σπάσουμε τα δεσμά και να πάμε-με έργα και όχι με λόγια-στην Κοινωνία της Γνώσης.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com



ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ.

Του Ιατρού Δημήτρη Καραλή



Βλέποντας κάποτε Ο Λεω Τολστόι στο πρωινό του περίπατο ένα καυκάσιο γεωργό να οργώνει το χτήμα τραγουδώντας, σταμάτησε λιγάκι να τον ρωτήσει από περιέργεια. ‘Πατριώτη, λεει, εάν ήξερες σίγουρα ότι θα πέθαινες απόψε, τι θα ‘κανες την υπόλοιπη μέρα; Α......θα συνέχιζα το όργωμα όπως και τώρα μέχρι το σούρουπο, του απάντησε κεφάτα. Για κοίτα ευτυχία...! μουρμούρισε ο Τολστόι, αγαπά τη δουλεία τόσο πολύ, π’ ακόμα και το θάνατο όταν πλησιάζει δεν φοβάται. Οι πεταλούδες που ζούνε περίπου δυο εικοσιτετράωρα, δουλεύουν κι αυτές ασταμάτητα πετώντας απ’ ανθό σ΄ ανθό αφήνοντας αμέτρητα αυγά μέχρις ότου ξεψυχήσουν. Σίγουρα κάποια ύψιστη ευτυχία πρέπει να φέρνει η απασχόληση για να αγαπιέται τόσο στοργικά.



Παρατηρούμε και τα μικρά παιδάκια να κινούνται ασταμάτητα όταν είναι ξυπνητά. Πηδάνε, χορεύουν, φωνάζουν, κλαινε και ξεκαρδίζονται στα γέλια με το παραμικρότερο. Ότι κινείτε στη φύση είναι ζωτικότερο και δεν μαλλιάζει η σκουριάζει τόσο γρήγορα, ούτε κι αρρωσταίνει εύκολα. Τουναντίον όμως οι ακίνητες πέτρες, τα ξεχασμένα εργαλεία και οι ακάματοι συνάνθρωποί μας, μαλλιάζουν, σκουριάζουν και φθείρονται γρηγορότερα. Όλα στη γη και στο σύμπαν κινούνται διαρκώς χωρίς ξαπόσταμα. Βρύσες, ποτάμια, αγέρας, σύγνεφα, άστρα, ηλιακά συστήματα, γαλαξίες και φεγγάρια, γυρίζουν σαν τη σβούρα ακατάπαυτα.



Κάθε υγιείς άνθρωπος αρέσκετε να κινείτε δημιουργικά σαν τα εργατικά μυρμήγκια και μελίσσια, διότι έτσι μόνο νοιώθει υγιής και βιοτικά προκομμένος. Ο Πλάτωνας έλεγε, ποτέ μην εξασκείτε το μυαλό σας μοναχό του, αλλά πάντα με το σώμα σας αντάμα. Σαν τα δίδυμα σιαμαία, όπου και να παει το ένα, και τ’ άλλο υποχρεωτικά ακολουθεί. Τι πολύτιμο πράμα που ‘ναι η απασχόλησης!.... αλλά και τι καταστροφική συνήθεια είναι η χρόνια τεμπελιά! “Idle mind, devils garden” ( Τεμπέλης νους, κήπος του διαβόλου) λενε οι Εγγλέζοι. Όταν το σώμα και ο νους δεν κινούνται δημιουργικά, αρχίζουν να ψάχνουν για περίσσια τροφή κι αφύσικες συνήθειες. “Too much leisure and no work or play, makes Jack a dangerous bandit” (πολύ λούφα και καθόλου παιχνίδι η δουλειά, κάνει τον Τζιακ επικίνδυνο λωποδύτη, λενε οι Αμερικάνοι.



Πριν από κάμποσο καιρό πλησίαζα τα εξήντα πέντε (65) μου χρόνια κι απεφάσισα να βγω σε σύνταξη. Είχα κουραστεί πια μετά από τριάντα τέσσερα χρόνια σκληρή δουλειά και νοσταλγούσα τη ξεκούραση. Έχτισα ένα σπιτάκι αντίκρυ στη θάλασσα κι άρχισα να διαβάζω, γράφω, λίγη κηπουρική και κοντινά περίπατα. Το κάκου μου όμως, δεν υπολόγισα τις βλαβερές συνέπειες που φέρνει η απότομη διακοπή της εντατικής απασχόλησης. Ο ύπνος μου δεν ήταν τόσο βαθύς και δεν αισθανόμουνα ανανεωμένος σωματικά το πρωί όπως όταν δούλευα. Ενοχλημένος για την ανεπιθύμητη αυτή μου εξέλεγξη, απεφάσισα να κάνω κάτι παραπάνω σωματικά για να μη επιδεινώσω την υγεία μου περισσότερο. Θυμήθηκα κάποτε όταν διάβαζα τον Πλούταρχο να αναφέρει τα χούγια του Μέγα Αλέξανδρου. Δεν έτρωγε καθόλου πρωινό ούτε και μεσημέρι, λεει, και δειπνούσε νωρίς τα βράδια ελαφρά σαν είδος πρωινό του.



Δέκα χρόνια όμως αργότερα όταν η αυτοκρατορία του ξαπλώθηκε μέχρι τις μακρινές Ινδίες, επέστρεψε να ξεκουραστεί στα αρχικά αποικιακά του λημέρια. Έτρωγε, έπινε συχνότερα και χωράτευε με τους αξιωματικούς του σχεδόν καθημερινά. Δεν άντεξε όμως πολύ το Βασιλικό ραχάτι του, γιατί πέθανε πρώιμα στα τριάντα τρία (33) του χρόνια. Άκουσα διάφορες εκδοχές να λενε ότι πέθανε από ψηλό πυρετό, άλλοι από υπερβολικό πιοτό, πολλοί πως δηλητηριάστηκε από αντιπάλους του, και μερικοί ότι πέθανε από ελονοσία. Σέβομαι όλες τις απόψεις, αλλά θέλω να πω και εγώ τη γνώμη μου.

Νομίζω ότι εάν είχε κι άλλες αποικίες να κατακτήσει πολεμώντας, σίγουρα θα ζούσε περισσότερο. Το μυστικό της μακροζωίας βρίσκετε μόνο στην ελπίδα της δημιουργίας, κι όχι στην κλασσική τεμπελιά. Ζούμε μόνο για να δημιουργούμε, διότι αυτός είναι ο κύριος ανθρώπινος προορισμός μας.



Οι ακάματοι κηφήνες τρωνε χαράμι μέλι στην κηρήθρα χωρίς να το συμπληρώνουν με καινούργιο, για αυτό και εκτελούνται εν ψυχρό απ’ τα θηλυκά μελίσσια για οικονομία στην κυψέλη. Το ίδιο συμβαίνει και με τεμπέληδες χαρακτήρες, αρρωσταίνουν και αφαιρούνται απ’ τη ζωή σαν χαλασμένα εξαρτήματα που δεν προσφέρουν έργο στον αργαλειό της κοσμικής εξέλιξης. Ακόμα και το πνεύμα απωθείται με τη χρόνια τεμπελιά, διότι επικοινωνεί μαζί μας μόνο όταν κινούμαστε δημιουργικά. “Laborare est orare” λέγανε οι Ρωμαίοι, δηλ. ‘εργασία είναι η πίστη και λατρεία μου’. Σπάνια συναντάμε αργόσχολους κληρικούς και θεολόγους να είναι πράγματι πνευματικά αναπτυγμένοι. Καλοί άνθρωποι μερικοί απ’ αυτούς μπορεί να είναι, αλλά όχι όμως και πνευματικά φωτισμένοι. Συνήθως όλα τα πτώματα είναι πάντοτε καλά.







Για να είναι όμως περισσότερο οικοδομική μια εργασία, χρειάζεται να ικανοποιεί το νου και τη ψυχή πρωταρχικά, διαφορετικά είναι σαν είδος αγγαρεία που καταστρέφει τον εργαζόμενο σαν εξάρτημα που γυρίζει άσκοπα σε μηχανή. Καθένας στη ζωή γεννήθηκε με κάποιο επαγγελματικό κάλεσμα, και το κάλεσμα αυτό ονομάζετε «ταλέντο» που εκτελείτε με αστείρευτη όρεξη και θαυμαστή τελειότητα. Χαμένα ψάχνομε για δουλειά μακριά απ’ την βιολογική αποστολή μας, διότι σπάνια τη βρίσκομε ευχάριστη και δημιουργική. Τοποθετώντας τα χέρια και το νου στην έλξη της εσωτερικής φωνή μας, ανακαλύπτομε μονομιάς την ιερή αποστολή μας, σαν τα ψάρια στη στεριά που ξαναβρίσκουν το ποτάμι και τη θάλασσα.



Τα χελιδόνια ενστικτώδες κουβαλάνε λάσπη από πηλό να χτίσουν τη φωλιά τους και είναι ευτυχισμένα.

Οι πελαργοί διαλέγουν βέργες και χόρτα αντοχής να πλέξουν τη δική τους κατοικία στα αψηλά καμπαναριά και είναι επίσης ευτυχισμένα.

Ποια είναι άραγε η ποιο ύψιστη ανθρώπινη ευτυχία; «το γνώθι σ’ αυτόν», λέγανε οι αρχαίοι πρόγονοί μας.Hermanus, Μάρτης του 2007. Νότιος Αφρική.




ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ, ΒΕΒΗΛΟΙ, ΕΝΑΡΕΤΟΙ


Οι μύστες διακρίνονται μεταξύ των ανθρώπων ως φιλόσοφοι και ενάρετοι.
ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ
Φιλόσοφοι είναι εκείνοι οι οποίοι διάγουν βίον ήρεμον, απέριττο και αγαπούν τη γνώση, την γνώση εκείνη η οποία προέρχεται από την Θεία Φύση, δηλαδή από τις εκδηλώσεις και λειτουργίας των νόμων αυτής από τις λειτουργίες των φύσεων των όντων και από τις λειτουργίες των ψυχών αυτών μεταξύ των οποίων είναι και οι ανθρώπινες, ως και οι πέραν αυτών ενεργούσες μετά των πνευματικών αυτών φύσεων.

Κάθε άλλη γνώση μη προερχομένη από τις πηγές αυτές, ή μη εξορμωμένη από αυτές τις πηγές σε περαιτέρω συνθέσεις και αναγωγές δεν είναι γνώση πραγματική και γι αυτό δεν μπορεί να έχει καμιά αξία

Οι επ' αυτής της γνώσεως στηριζόμενοι και δι' αυτής προχωρούντες προς κατάκτηση των Θείων Αληθειών της Φύσεως γίνονται και είναι πραγματικοί φιλόσοφοι. Οι φιλόσοφοι γίνονται και πραγματικοί μύσται, διότι η Θεία Φύση δια των υπερόχων πνευματικών της τέκνων προς αυτούς αποκαλύπτει και τις αλήθειές της και τα Θεία της μυστικά. Μόνον oι μύστες δύνανται να εκτιμούν τα Θεία μυστικά της Φύσεως και να τα χρησιμοποιούν και προς ιδίαν τους πρόοδο και προς πρόοδο και άλλων προς αυτό ικανών.

Μόνον oι μύστες δύνανται να γνωρίζουν την αξία αυτών των μυστικών καθώς και τα μέσα τα οποία παρέχουν προς τις ανθρώπινες ψυχές όπως αυτές ανέρχονται σε θειότερη διανόηση και ψυχική ελευθερία. Κατ' αντίθεση της διανοητικής αξίας των μυστών δημιουργείται και λαμβάνεται η έννοια της διανοητικής αξίας των Βέβηλων.
ΒΕΒΗΛΟΙ
Βέβηλοι καλούνται εκείνοι oι άνθρωποι των οποίων η διανοητική τους αξία δεν τους επιτρέπει να εκτιμήσουν τη θεία Φύση και τα υπέροχα και θεία μυστικά της, τα οποία χρησιμοποιούμενα παρά των ανθρώπων δίδουν στις ψυχές τους πραγματικές πτέρυγες γιά να ίπτανται και κατανοούν τις Θείες καταστάσεις των πνευματικών κόσμων.
Βέβηλοι είναι εκείνοι oι οποίοι είναι πάντοτε πρόθυμοι να ασεβούν κατά των νόμων της θείας Φύσεως, να περιφρονούν την αξίαν των νοητικών της όντων και να υβρίζουν δια των πράξεών τους τούς νόμους εκείνους δια των οποίων εξασφαλίζεται η ύπαρξη και η πρόοδος τους. Στους τοιαύτης διανοητικής καταστάσεως ανθρώπους τα υπέροχα πνευματικά τέκνα της θείας Φύσεως ουδέποτε εμπιστεύονται τα μεγάλα της μυστικά. Το ίδιο δε πράττουν και οι μυημένοι στις Αλήθειες της Φύσεως για να μη περιέρχονται και αυτοί στην κατάσταση των βέβηλων.
Περισσότερα ...


ΓΕΝΙΚΑΙ ΗΘΙΚΑΙ ΑΡΧΑΙ
Οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι επιθυμούν να ανέλθουν τις βαθμίδες του πραγματικού μύστη, γιά να επιτύχουν την πραγματική πρόοδο και να βοηθήσουν το έργο της εξελίξεως των ανθρωπίνων κοινωνιών πρέπει κατά πρώτιστο λόγο να διάγουν βίο απολύτως φυσικό.

Φυσικός δε βίος είναι εκείνος ο οποίος προσαρμόζεται προς τις λειτουργίες των φυσικών νόμων και δεν καθίσταται το αίτιο της εκτροπής της ανθρωπίνης διανοήσεως προς σχηματισμό συλλογισμών oι οποίοι εξωθούν τον άνθρωπο έξω της πραγματικής του ζωής και εμποδίζουν τις εκδηλώσεις των ψυχικών του δυνάμεων. Ο φυσικός βίος γίνεται το αίτιο, το πραγματικό αίτιο της εκδηλώσεως των ψυχικών δυνάμεων του ανθρώπου όπως και το αίτιο της ομαλής μεταξύ αυτών συνεργασίας, η οποία διευκολύνει την δυναμική αύξηση της διανοητικής και συναισθηματικής τους ενέργειας. Ο φυσικός βίος δεν αφήνει την διανόηση του ανθρώπου να εκτρέπεται σε συλλογισμούς διά των οποίων δημιουργούνται όλες οι ανωμαλίες των ανθρωπίνων σχέσεων και oι παραλογισμοί και τα εξ αυτών ανθρώπινα πάθη τα οποία κατατυραννούν τις ανθρώπινες ψυχές, με συνέπεια να εμποδίζουν τη δυναμική τους ανέλιξη όπως κατευθύνονται προς πλήρωση του ανθρωπίνου σκοπού των.

Οταν ο βίος του ανθρώπου δεν είναι φυσικός, όπως απαιτούν αυτό οι λειτουργούντες νόμοι της φύσεώς του, τότε όλες oι ενέργειες και της ψυχής του και της οργανικής του φύσεως τείνουν στην δημιουργίαν ανωμάλων λειτουργιών και αυτές είναι εκείνες οι οποίες συνταράσσουν τις αισθησιακές λειτουργίες και εκτρέπουν τα όργανα της διανοήσεως σε σχηματισμόν ιδεών oι οποίες δεν εξυπηρετούν την φυσική της ανέλιξη διότι γίνονται ξένες προς τις πραγματικές αλήθειες της Φύσεως. Μη φυσικός βίος του ανθρώπου δεν είναι δυνατόν να έχει ως αποτέλεσμα διανόηση ικανή να ρυθμίζει τις ψυχικές εκδηλώσεις της βουλήσεως, της επιθυμίας, της θελήσεως και όλες εκείνες τις άλλες εκδηλώσεις οι οποίες εμφανίζουν την συνειδητή ύπαρξη του ανθρώπου, τις συνειδητές ενέργειές του και τις αρμονικές συλλειτουργικές σχέσεις μετά των άλλων συνανθρώπων του. Περισσότερα ...


ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ
Φυσικοί νόμοι είναι oι δυναμικές εκδηλώσεις των ουσιών της Φύσεως. Δια των εκδηλώσεων τούτων εμφανίζονται όλα τα φαινόμενα των Κόσμων και δια της λειτουργίας αυτών πληρούνται οι σκοποί της Δημιουργίας. Οι προς διάπλαση των κόσμων εκδηλώσεις των ουσιών της Φύσεως απετέλεσαν τις βάσεις της Δημιουργίας και γι' αυτό οι εκδηλώσεις αυτές έλαβαν την έννοιαν των Θεμελιωτικών Φυσικών νόμων των εμφανισθέντων σε λειτουργίαν Κόσμων.

Οι Θεμελιωτικοί αυτοί νόμοι διά της μεταξύ των σχέσεως και λειτουργίας έσχον νέα παράγωγα εκ των Θείων ουσιών της Δημιουργίας. Τα νέα αυτά παράγωγα και τα εν συνεχεία εξ αυτών προερχόμενα απετέλεσαν την κατ' επέκταση έννοια της λειτουργίας των φυσικών νόμων και η επέκταση αυτής θά γίνεται απείρως γιατί οι σκοποί της Θείας δημιουργίας δεν δύνανται να είναι περιορισμένοι. Περιορισμός των σκοπών της Δημιουργίας θα σημείωνε εξαφανισμό των ουσιών της και των εξ αυτών δυνάμεων πού εξεδηλώθησαν, αυτών πού έλαβαν την ονομασία των φυσικών νόμων.

Οι ουσίες από τις οποίες ενεφανίσθησαν οι Κόσμοι σε λειτουργία διά των μεταξύ τους σχέσεων εμφάνισαν και την έννοιαν της αφ' εαυτού παραγωγικότητας, η οποία και μας αποκαλύπτει τις βάσεις της Δημιουργίας, την κατ' επέκταση δυναμική εξέλιξη των δυνάμεων των ουσιών της, και τις μεταμορφώσεις οι οποίες συντελούνται επί των δημιουργηθέντων κόσμων. Περισσότερα ...


ΓΝΩΣΗ
Διά να φθάσει η κοινωνία των ανθρώπων να εννοήσει, θεσπίσει και εφαρμόσει στις σχέσεις των ατόμων της τους νόμους της ηθικής Ελευθερίας και της κοινωνικής Δικαιοσύνης και δι' αυτών εξυπηρετήσει την ηθική, διανοητική και ψυχική τους πρόοδο, πρέπει απαραίτητα να καλλιεργηθούν σημερινά κοινωνικά άτομα σε βαθμόν να εvvoήσoυv τον κοινωνικό τους σκοπό. Στα άτομα αυτά πρέπει να καλλιεργηθούν oι πραγματικές γνώσεις, αυτές oι οποίες προέρχονται από τις λειτουργίες των φυσικών νόμων και από τις φύσεις αυτών τούτων των ανθρωπίνων όντων. Σ' αυτά πρέπει επίσης να καλλιεργηθούν και τα φυσικά τους συναισθήματα τα οποία γίνονται μέσα στις ψυχές τους διά της συλλειτουργίας αυτών μετά των οργανικών τους φύσεων, διότι οι πραγματικές φυσικές γνώσεις και τα ψυχικά τους συναισθήματα θα τους επιτρέψουν να κατανοήσουν βαθύτερα όχι μόνον τον κοινωνικό τους σκοπό, αλλά και τον ψυχικό τους σκοπό. Η κατανόηση του κοινωνικού και ψυχικού τους σκοπού δεν δύναται μόνον να εναρμονίζει τις σχέσεις τους, αλλά και να εξευγενίζει και την ψυχική και διανοητική τους διάθεση, ούτως ώστε να δύνανται ευχερώς να εννοούν και να αναγνωρίζουν τα φυσικά τους δικαιώματα και να αισθάνονται ότι αυτά πρέπει να εξασφαλίζονται διά κοινωνικών νόμων. Τότε θα αναγνωρίζουν, ότι καθήκον τους είναι το να εξυπηρετείται διά κοινωνικών νόμων η πρόοδος πάντων.

Η κατανόηση του κοινωνικού και ψυχικού σκοπού όλων των κοινωνικών ατόμων είναι η υψίστη εκδήλωση της ανθρώπινης διανοήσεως και εξ αυτής και μόνον προέρχεται η πραγματική έννοια της ηθικής, η οποία πρέπει να διέπει όλες τις σχέσεις των ανθρωπίνων όντων ως πνευματικός κοινωνικός νόμος. Οταν ο νόμος αυτός διέπει τις σχέσεις τους, τότε και χαρακτηρίζονται ως "εν συνειδήσει" ενεργούντα κοινωνικά άτομα τα οποία έχουν και ως σκοπό να γνωρίσουν το έργον της θείας Δημιουργίας, οπόταν και αισθάνονται ως καθήκον τους να συντρέχουν αυτό δια κοινωνικών νόμων στην πνευματική εξέλιξη των νοητικών όντων, διότι αυτός είναι ο σκοπός του έργου της. Οφείλουν επίσης να συντρέχουν και την εξέλιξη των οργανικών φύσεων των πνευματικών όντων διά των οποίων επιτυγχάνεται ο σκοπός της αυτός. Το έργο της Θείας Δημιουργίας έφερε στο ΕΙΝΑΙ τους τα νοητικά όντα και αυτό τα μεταμορφώνει δια να τα προάγει σε Θειοτέρους κόσμους όπως δια της «εν ενεργεία» ζωής τους κατανοούν ευρύτερα και συντρέχουν περισσότερο τους σκοπούς του Θείου αυτού Έργου.



Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Κάθε οργανωμένο σύστημα έχει ως τέλος την διάλυση του και την επιστροφή του στην αταξία. Η Γη , το ηλιακό Σύστημα και ο Γαλαξίας μας κάποτε θα καταστραφούν και θα επιστρέψουν στην αταξία. Αυτό είναι ζήτημα χρόνου, αλλά μην φοβάσθε διότι αυτά θα συμβούν σε δισεκατομμύρια ή και τρισεκατομμύρια χρόνια . Κι’ αυτό συμβαίνει διότι το κόστος που απαιτείται για να κρατηθεί η τάξη είναι υψηλό. [Αυτό το αντιλαμβάνεται καλύτερα παντός άλλου ο κ. Μπους που πληρώνει 240 εκατ. δολάρια το μήνα για να βάλει τάξη στο Ιράκ, χωρίς και να το επιτυγχάνει]. Όταν όμως διαχωρισθούν οι ουσίες τότε συντηρούν αιωνίως την αταξία Διότι όταν είναι διαχωρισμένες είναι αιωνίως καθαρές από προσμίξεις. Το παράδοξο όμως είναι ότι αυτές οι ουσίες εμφανίζονται πάντα μαζί και όχι χωριστά και συνθέτουν ένα Ενωμένο Συμπαντικό Πεδίο, το πεδίο των διαχωρισμένων αιωνίων και απόλυτων αντιθέτων.
Επομένως η συνύπαρξη των αντιθέτων είναι βασική αρχή του Σύμπαντος, όπως διετύπωσε ο Ηράκλειτος και οι Ίωνες φιλόσοφοι και πιο πριν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος . Το Ενωμένο Πεδίο δεν είναι παρά η έκφραση και ο Τόπος των αντιθέτων. Στο Χωροχρόνο βρίσκεται το κβαντικό κενό όπου επικρατεί μια αρχέγονη δυναμική δόνηση. Αυτό το κενό είναι πλήρες από τις προαιώνιες ουσίες του Διός και της Ήρας ήτοι Ενέργεια και Σωμάτια. Πως όμως δημιουργούνται οι ορατοί κόσμοι από το κενό; Οι κοσμολόγοι λέγουν ότι ο αυθύπαρκτος Χωροχρόνος είναι το αίτιο του σχηματισμού των Κόσμων. Διότι ο Χωροχρόνος παρεμβαίνει στο Ενωμένο Πεδίο των δύο θερμοδυναμικών δυνάμεων, του Διός και της Ήρας, σαν μια Τρίτη δύναμη και εν χρόνω παγιδεύει ελάχιστο μέρος των δύο ουσιών(Ενέργεια- Σωμάτια)
Στο Σύμπαν συμβαίνουν τρεις βασικές κινήσεις, ήτοι:
1/ Η κίνηση των προαιωνίων Σωματίων της Ήρας,
2/ Η κίνηση της προαιώνιας λεπτοτάτης ενέργειας του Διός και
3/ Η κοινή κίνηση του Χωροχρόνου.
Διαγραμματικώς θα το παριστάναμε σαν μια γραμμή με ελαφρότατη κυμάτωση. Σε κάθε γραμμή υπάρχουν ταυτοχρόνως και οι δύο ουσίες. Μπορούμε να φαντασθούμε τον Χωροχρόνο ως ένα απέραντο χαρτί επί του οποίου αναπηδούν αενάως και εξαφανίζονται αενάως τα συμπαντικά σωμάτια της Ήρας και η ενέργεια του Διός να διαχέεται με αυτόματη ταχύτητα. Αυτά όλα μαζί αποτελούν το Σύμπαν ή τον Δημιουργικό Χώρο του Hawking , χωρίς καμιά κατεύθυνση και τάξη. [Μέλλον: Ελληνισμός ή Όλεθρος, Τρύφων Ολύμπιος, Εκδ. Φιλοσοφική Σχολή Ολύμπου] Σ’ αυτό το χώρο που είναι η αρχή και η γέννηση των πάντων, κυριαρχεί το χάος και η αταξία. Ουδεμία δε δύναμη μπορεί να επιβάλλει την δική της τάξη. Παρουσιάζεται δε σαν ανεπαίσθητες δυναμικές δονήσεις. Όμως ενίοτε συμβαίνει οι δονήσεις να είναι πιο έντονες . Τότε είναι δυνατόν να συμβεί η Ιερά Σύλληψη. (συνέχεια στο επόμενο)
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com




Η ΨΥΧΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )

Ο Συμπαντικός Ζευς και η Συμπαντική Ήρα μετά την Ιεράν Σύλληψη, ολίγον συμμετέχουν στο Κοσμικό Γίγνεσθαι. Τον Κόσμο μας εφ’ εξής εξουσιάζουν κατ’ αποκλειστικότητα ο Κοσμικός Ζευς και η Κοσμική Ήρα, δηλαδή η Ύλη και η Ενέργεια. Η ζωή του Κόσμου τούτου –διότι αλλού μπορεί να υπάρχουν άλλοι Κόσμοι διαφορετικοί από τον δικό μας-εκτιμάται σε 35 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια. Μετά ταύτα οι κοσμολόγοι λένε ότι θα τερματίσει το βίο του και θα επανέλθει και πάλι στο αρχέτυπο Σωμάτιο της Ήρας και στο Ενέργειο του Διός. Όταν όμως οι Ουσίες επιστρέψουν στην αρχέτυπη μορφή τους, αυτές θα είναι αρκετά γηρασμένες ώστε θα είναι ανίκανες να ξαναφτιάξουν ένα νέο Κόσμο. Τότε θα πάρουν διαζύγιο ο Συμπαντικός Ζευς και η Συμπαντική Ήρα στην αιωνιότητα . Επομένως, η Ειμαρμένη τους είναι να διαχωρισθούν . Στο Χαοτικό Σύμπαν θα επανενωθούν αμοιβαία τον μεν σωμάτιο της Ήρας με το αντίστοιχο αντισωμάτιο του και το ενέργειο του Διός με το αντιενέργειο του, που αναμένουν νοσταλγικά αυτήν την επανένωση τους. Τότε θα πέσουν στην αιώνια ανυπαρξία. [Τώρα ο Κόσμος-και φυσικά και ο άνθρωπος- πλησιάζει το ανώτερο σημείο της ωρίμασης του, δεδομένου ότι έχουν παρέλθει 14 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια από την Μεγάλη Έκρηξη. Επομένως ευρισκόμεθα περίπου στο μέσον της Κοσμικής ζωής και πλησιάζουμε στο σημείο της πλήρους ωρίμανσης . Ο κύκλος ζωής του Κόσμου, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Πυθαγόρα, είναι 33 δισεκατομμύρια χρόνια . ] Μετά από 15-20 δισεκατομμύρια χρόνια ο Κόσμος θα έχει καταστραφεί και τότε όλα θα επανέλθουν στην αιωνιότητα του απείρου Χαοτικού Σύμπαντος. Εκεί όλα υπακούουν στο Νιρβάνα της ανυπαρξίας , της χαοτικής αταξίας, της απόλυτης καθαρότητας και της αιώνιας ευδαιμονίας.

Η Αμάθεια Αίτιον Στασιμότητος

Ο Κόσμος μας όμως-και μαζί και οι θεοί - αλλάζουν, διότι τα «Πάντα Ρει» και τίποτα δεν μένει στάσιμο και στατικό. Αυτή είναι η Ειμαρμένη του Κόσμου. Μόνον οι μονοθεϊστικές Εβραιογενείς θρησκείες (Ιουδαϊσμός , Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) θέλουν τον Κόσμο στατικό και τον θεό δημιουργό (Γιαχβέ ή Αλλάχ), να μένει παρατηρητής , έξω από τον Κόσμο και από το Σύμπαν, και από εκεί με το Ιερατείο- μέσω των γήινων αυτόκλητων εκπροσώπων του - να εξουσιάζει τα πάντα και να καταπιέζει τον άνθρωπο . Αυτή είναι η μεγαλύτερη απάτη που γνώρισε ποτέ το ανθρώπινο γένος από της υπάρξεως του. Ενώ όλα τα ζώντα είδη είναι υποταγμένα στην Ανάγκη και στην Ειμαρμένη, ο άνθρωπος κατ’ εξαίρεση είναι υποταγμένος στις εξωσυμπαντικές φαντασιώσεις του , δηλαδή στα δημιουργήματα της νοσηρής του φαντασίας. Από την άποψη αυτή ο άνθρωπος αποτελεί μια κακοήθη μετάλλαξη της Φύσεως και γι’ αυτό υφίσταται την αρνητική ανταπόδοση της . Η Φύση δεν έχει πρόθεση εκδικήσεως –όπως διατείνονται πολλοί – αλλά προσπαθεί να επαναφέρει την διαταραχθείσα ισορροπία στο οικοσύστημα .

Η Φύση έχει Σοφία και Αγαθότητα

Η Φύση έχει μέσα της Σοφία και Αγαθότητα για όλη την Κοσμική Δημιουργία. Απλούστατα, εμείς οι άνθρωποι δεν κατανοούμε τον Κοσμικό Λόγο . Όταν ενηλικιωθεί ψυχοπνευματικά ο άνθρωπος και χρησιμοποιήσει πλήρως το λογισμικό του όργανο , τότε θα αποβάλει τις δεισιδαίμονες αντιλήψεις και θα αποκρυπτογραφήσει τον Κοσμικό Λόγο ώστε :
1/ Να κατανοήσει τις Κοσμικές και Συμπαντικές Ουσίες που φέρει μέσα του,
2/ Να υπακούσει στους Κοσμικούς Νόμους ,
3/ Να αποκτήσει την Κοσμική Αγαθότητα και Σοφία
4/ Να προσαρμοσθεί στην Ανάγκη και στην Ειμαρμένη, που καθορίζουν το νόημα του Κόσμου και παντός είδους ζωής εντός αυτού. Τότε θα έχει αποκτήσει την πραγματική Σοφία και Αγαθότητα, που ενυπάρχει στον Κόσμο. Τότε θα αντιληφθεί ότι η παράταση του ορίου ζωής του μερικά χρόνια , ή η συγκέντρωση περισσότερου πλούτου ή δόξας , δεν θα τον ωφελήσει, όσο η δημιουργία μιάς ανώτερης ψυχοπνευματικής ζωής και Συνειδητότητας.

Ο Κόσμος έχει Ευταξία και Κάλλος

Οι άνθρωποι βρίσκονται ακόμη στο σκοτεινό σπήλαιο και βλέπουν τις παραισθήσεις από τις εκλάμψεις των δολίων που βρίσκονται εκτός αυτού. Αν ελευθερώνοντο και ατένιζαν τον έναστρο Ουρανό και την όμορφη Φύση θα έβλεπαν την Ευταξία και το Κάλλος που διαθέτει ο Κόσμος. Αυτό το είδαν πρώτοι οι πρόγονοι μας αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν και μιμηθέντες την Φύση έφτιασαν κατ’ εικόνα και ομοίωση τον δικό τους κόσμο. Γι’ αυτό τα έργα τους εκείνα έμειναν αθάνατοι . Αυτοί σεβάσθηκαν τον Νόμο της Οικο-νομίας της Φύσεως και αισθάνθηκαν την ανάγκη να πειθαρχήσουν στο Νόμο ( Κοσμικό και Ανθρώπινο) με την καθιέρωση της Δημοκρατίας και σταμάτησαν την σπατάλη δυνάμεων και ουσιών σε άσκοπες αιτίες (πολέμους, φθοροποιό υπερκατανάλωση υλικών αγαθών , μακροσκελή αναξιόπιστο και ανούσιο λόγο κλπ) με την φιλοσοφική τους σκέψη . Η έννοια της Οικο-νομίας επέβαλε στους Αρχαίους προγόνους μας να θεσπίσουν πρώτοι Νόμους στον οίκο τους(Οικο-νομία) , για να μιμηθούν τους Κοσμικούς Νόμους . Έφτιασαν θαυμαστά αγάλματα και έργα τέχνης για να μιμηθούν την Κοσμική διακόσμηση με την αναπαράσταση των θεών και των ηρώων τους. Το νόημα της Δημοκρατίας ενέχει μέσα του την κινητοποίηση όλων των δυνάμεων και την αποφυγή της σπατάλης του ανθρώπινου δυναμικού, που αλλιώς θα έμεναν ανενεργοί. [Μόνον μέσα από την Ελληνική Θεογονία-Κοσμογονία μπορούμε να ερμηνεύσουμε την Ελληνική φιλοσοφία , που επιζητά το Κάλλος, την Αγαθότητα, την Σοφία, την Αρμονία, τους Θεσμούς, το Γνώθι σ’ εαυτόν, το Μηδέν Αγαν, τον Σεβασμό στην Φύση κ.ο. κ. Όλα αυτά εκπηγάζουν από την αποκρυπτογράφηση του Κοσμικού Λόγου]
Σήμερον όλα αυτά έχουν ανατραπεί. Η Σοφία κατέβηκε στα πόδια και ο αμαθέστατος Πλούτος ανέβηκε στο κεφάλι. Ο ανορθολογισμός κυβερνάει τον Κόσμο. Η ολιγαρχική άρχουσα τάξη αγνοεί τους Κοσμικούς Νόμους και ενεργεί αντίθετα προς την Οικο-νομία των φυσικών δυνάμεων. Τι σημαίνουν τα αναπτυξιακά μοντέλα που βασίζονται στην καταστροφή και στη σπατάλη; Τι σημαίνει η υποχρεωτική καταδίκη σε ανεργία μέρους του πληθυσμού; Τι σημαίνει η αέναη διαλεκτική διάρροια στα ΜΜΕ χωρίς ουσία ; Τι σημαίνει η υποκρισία και έλλειψη Συνειδητότητος των σύγχρονων ανθρώπων ; Όλα αυτά σημαίνουν την βαθύτατη κρίση που περνάει ο άνθρωπος πριν από την ενηλικίωση του.
Η ανεργία είναι το μέσον εκμεταλλεύσεως των ανθρώπων . Η υπερκατανάλωση υλικών αγαθών είναι το μέσον φθοράς των ψυχών. Η έλλειψη συνειδητότητος είναι το αποτέλεσμα της ελλείψεως Παιδείας και Καλλιέργειας του ατόμου. [Οι Αρχαίοι πρόγονοι μας σεβάσθηκαν πλήρως την αρχή της Οικο-νομίας της Φύσεως και δεν προχώρησαν στην εφαρμογή των θεωρητικών γνώσεων τους για να μην διαταράξουν την αρμονία και ισορροπία του οικοσυστήματος. Το «Λακωνίζειν» στο Λόγο, η λιτότατα στα έργα «το φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας» , το «Μέτρον», το «Μηδέν Αγαν» στις πράξεις,, όλα φέρουν μέσα τους το σπέρμα του Κοσμικού Νόμου της Οικονομίας δυνάμεων και τον σεβασμό προς την Φύση].

Κίνηση , Ροή και Αλλαγή

Η ρήση του Ηρακλείτου: «Τα Πάντα Ρει», φανερώνει ότι οι πρόγονοι μας γνώριζαν την διαρκή Κίνηση, την αέναη Ροή και την συνεχή Αλλαγή του Κόσμου, αλλά και όλων όσων συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Και προσαρμόσθησαν για να μην τσακισθούν από το Κοσμικό Ρεύμα . Έγιναν εκούσιοι ταξιδευτές και χωρίς εξαναγκασμούς έπλεαν πάνω στο «καράβι» της αέναης Αλλαγής , μέσα στο Κοσμικό Ρεύμα της συνεχούς Ροής , αναζητώντας συνεχώς νέα Γνώση. Τα υλικά αγαθά τους άγγιξαν μόνο στο μέτρον που τους επέβαλε η συντήρηση τους στη ζωή, η δε πολυτέλεια τους δεν ξεπέρασε το μέτρον . Αυτή δε περιορίσθηκε μόνον στην εκδήλωση δι’ έργων μιάς ανώτερης θαυμαστής αισθητικής τους προς το θείο και τους θεσμούς. Όταν ο σημερινός άνθρωπος ξεπεράσει τις υλικές ανάγκες, τις δεισιδαιμονίες και στρεβλές του αντιλήψεις που τον κρατούν αιχμάλωτο στην καθυστέρηση και στο θεοκρατικό δογματισμό, τότε μόνον θα μπορέσει να κάνει βήματα προόδου προς τον πραγματικό Πολιτισμό της Γνώσης.

Κόσμος Ανέραστος και Εριστικός

Πάνω όμως απ’ όλα πρέπει ο σημερινός άνθρωπος να φέρει στο προσκήνιο τον ωραίο θεϊκό Έρωτα, που εξουσιάζει όλες τις ενώσεις και είναι αυτός που ενώνει τον αισθητό και νοητό Κόσμο σε ένα κοσμικό σύνολο. Αυτός ο Κοσμικός Έρωτας θα ενώσει τον Κόσμο σε ένα κοινό σκοπό και σ’ ένα ανώτερο όραμα που θα βγάλει τον άνθρωπο από την ζούγκλα των πολέμων και θα τον οδηγήσει σε μια ανώτερη Συνειδητότητα και Ευδαιμονία. Τότε ο άνθρωπος θα το υποτάξει το Εγώ του στο Εμείς. Θα αποβάλει την αλαζονία , την κακία και την δολιότητα και θα ακολουθήσει την αγαθότητα για να γίνει σύμφωνος με τους Κοσμικούς Νόμους. Τότε θα σταματήσει την άσκοπη σπατάλη και καταναλωτική κραιπάλη υλικών αγαθών, η οποία είναι αντίθεση προς τον Κοσμικό Νόμο .

Σεβασμός στους Κοσμικούς Νόμους και Ευδαιμονία

Ο άνθρωπος ενηλικιώνεται μαζί με τον Κόσμο και τους θεούς του , και αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι η σημερινή του κακοδαιμονία και θλίψη προέρχεται από την παραβίαση των Κοσμικών Νόμων. Αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι αν ακολουθήσει τους Κοσμικούς Νόμους θα ζήσει ευχάριστα , χωρίς λύπες και στεναγμούς. [Ακόμη και τη λέξη ‘κοσμικός’ την περιόρισε στον μικρόκοσμο του και την συνέδεσε με τα πιο ανούσια πράγματα της κοινωνικής του δράσεως ]
Πως όμως θα το επιτύχει να γίνει καλύτερος ;
α/ Aν γίνει σοφότερος , αγαθότερος και στραφεί περισσότερο στα ψυχοπνευματικά αγαθά και λιγότερο στα υλικά,
β/ Αν καθαρίσει την ψυχή και το πνεύμα του από τα άχρηστα υποπροϊόντα «σκουπίδια» του πολιτισμού μας
γ/ Αν συνειδητοποιήσει ότι ο τελικός του προορισμός δεν είναι αυτός ο Κόσμος αλλά η συμπαντική απειρότητα και αιωνιότητα.
Τότε θα εξασφαλίσει την απόλυτη ευδαιμονία , πληρότητα και ισορροπία στην ζωή του και θα είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να ξαναγυρίσει στην Απόλυτη καθαρότητα και μακαριότητα του Συμπαντικού Χάους, στο άπειρο Νιρβάνα της αιωνιότητας. Το τέλος δεν είναι μακριά. Η ανάσταση των νεκρών είναι μύθος για την εκμετάλλευση του ατόμου και μετά θάνατον. Κανείς δεν ξαναγύρισε για να έχουμε μια λογική απόδειξη περί του αντιθέτου. Ο κύκλος της ζωής μας στην Γη είναι στιγμιαίος , αλλά και ο κύκλος του Κόσμου είναι απειροελάχιστος μπρος στην αιωνιότητα.

Ζήσε λοιπόν καλά , ζήσε φυσιολογικά, σαν να είσαι αθάνατος.
Κάνε το καλό σαν να είσαι θεός.
Ήλεγχε την Συνείδηση σου τακτικά,
πριν και μετά κάθε σου πράξη και πριν κοιμηθείς,
σαν να είσαι μελλοθάνατος.
Κράτα την ψυχή σου καθαρή.
Έσω λοιπόν έτοιμος για το κάθε τι !
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com

Κορνήλιος Καστοριάδης: χριστιανισμός, η ασθένεια τής βούλησης  (

http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=57393:kornilios-kastoriadis-xristianismos-i-astheneia-tis-boylisis&catid=13:xenos-christianismos&Itemid=193

         ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ  &  ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ:

          ------------------------------------------------

                    Πρόλογος-Εισαγωγή:

                         -----------------

Αφορμή του παρόντος άρθρου έδωσε ο Αντι-Ρατσιστικός νόμος,

που τα πιόνια και μαριονέτες των Κοσμοκρατόρων, (δυστυχώς «Έλληνες» πολιτικοί),  κατέθεσαν στη Βουλή, προς ψήφιση.

Αυτό το ρατσιστικό κατά των Ελλήνων νομοσχέδιο, χαρακτηρίζετε από τους Έλληνες σαν μισελληνικό, αφού στρέφεται κατά των Ελλήνων.

Δεν προστατεύει τις γενοκτονίες των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, από τους Τούρκους, (Ποντίων, κ.λ.π.), αλλά καλύπτει και προστατεύει γενοκτονίες άλλων λαών, που διεπράχθησαν από βαρβάρους.(Ναζί, Τούρκους, κλπ). Προστατεύει τους εισβολείς στη πατρίδα μας, παράνομους μετανάστες, σε αδικίες και εγκλήματα, κατά των νόμιμων κατοίκων αυτής της χώρας, των Ελλήνων φορολογουμένων.

Επομένως δεν είναι αντι-ρατσιστικός ο νόμος αυτός, αλλά είναι ρατσιστικός, αφού στρέφεται κατά των Ελλήνων.

Δεν μας έφτανε η Γενοκτονία των Ελλήνων που διαπράττεται σήμερα από τους Παντοκράτορες, και η ανθρωπιστική κρίση η σοβούσα στην Ελλάδα, έχουμε και τον αντι-ρατσιστικό νόμο. Με την απάνθρωπη λιτότητα, και το τεχνικό χρέος που μας φόρτωσαν, οι Κοσμοκράτορες παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων.

Οι υπουργοί της κυβερνήσεως Σαμαρά έχουν εξουσία ΜΟΝΟΝ επάνω στους δημοσίους υπαλλήλους, στα χαμηλά λαϊκά στρώματα, στους σχολικούς φύλακες, στους νοσηλευτές, στις νοσοκόμες,  στους δημοτικούς χωροφύλακες, και στις καθαρίστριες των υπουργείων, επάνω στους οποίους εφαρμόζουν τη διαθεσιμότητα, και τη λεγόμενη κινητικότητα. Εφαρμόζουν μαζικές απολύσεις, και κατασχέσεις κατοικιών με πλειστηριασμούς. Όλα τα έσοδα του Κράτους τα εναποθέτουν στα πόδια των Σιωνιστών Κοσμοκρατόρων.

Οι Πρωθυπουργοί δεν είναι ηγέτες, αλλά εντολοδόχοι της Σιωνιστικής Τρόϊκα, και των Παντοκρατόρων Επικυρίαρχων. (βλέπε Σαμαρά).

Είναι τα παιδιά «για όλες τις δουλιές», της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

(«Δουλίτσες» λέει ο κύριος Τράγκας στις εκπομπές  χαριτολογώντας).

Οι Πρωθυπουργοί είναι ανθρωπάκια, υπαλληλάκια του ROTHSCHILD.

       Σιωνισμός:

        ---------------

Από τα λεξικά και τις εγκυκλοπαίδειες λαμβάνουμε την ερμηνεία ότι, Σιωνισμός είναι ένα πολιτικοθρησκευτικό κίνημα που ιδρύθηκε κατά τα

τέλη του περασμένου αιώνα με σκοπό,

τη δημιουργία στην Παλαιστίνη του νέου Εβραϊκού κράτους.

Όταν ο σκοπός επετεύχθη, και ιδρύθηκε το πανίσχυρο κράτος του Ισραήλ, ο Σιωνισμός απέκτησε μεγάλη δύναμη, εξελίχθηκε σε μια μορφή διεθνούς Σιωνισμού-Παντοκρατόρων & Κοσμοκρατόρων, και ενισχύθηκε δυνατά από μεγάλα και τρανταχτά ονόματα της παγκόσμιας οικονομίας και πολιτικής, εξελίχθηκε δε στη μορφή της Νέας Τάξης Πραγμάτων, και Παγκοσμιοποίησης, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα με Επικυριαρχία και Παντοκρατορία επάνω στο πλανήτη Γη.

Οι Παντοκράτορες ελέγχουν σήμερα ΗΠΑ & Ε.Ε. και άλλα κράτη, και διεθνείς οργανισμούς, όπως π.χ. ΝΑΤΟ,  Ο.Η.Ε., κ.λ.π.

Στην Ελλάδα τη Σιωνιστική Νέα Τάξη Πραγμάτων την προωθούν ανθέλληνες πρωθυπουργοί, όπως π.χ. Ααρών Αβουρί, Jeffrey, κ.λ.π.

Σήμερα οι Επικυρίαρχοι προσπαθούν να «βάλλουν χέρι» στην Ουκρανία, μέσω της Σιωνιστικής Ε.Ε. Καλά δεν βλέπουν οι Ουκρανοί τι πάθαμε εμείς οι Έλληνες, που είμαστε μέσα στη φωλιά του λύκου;;; Μας λήστεψαν και μας κατάστρεψαν, συνεργία προδοτών πολιτικών!

Ο  Σιωνισμός έχει βαθιές ρίζες μέσα στην Εβραϊκή Θρησκεία.

Η Εβραϊκή θρησκεία είναι η μητρική θρησκεία των άλλων δύο μεγάλων θρησκειών, του Χριστιανισμού, και Ισλαμισμού.

Ο Σιωνισμός σήμερα ιδρύει μια νέα θρησκεία, τη λεγόμενη Πανθρησκεία, η οποία και αυτή έχει τις ρίζες της στην Εβραϊκή θρησκεία. Οι ΗΠΑ είναι η πρώτη χώρα που ασπάζεται τη Πανθρησκεία

Όπως γράφει η εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ» της Τρίτης 03/12/13

ανακαλυφθέν προσφάτως «Εβραϊκό Πρωτόκολλο του έτους 1860» λέει,

«Δεν είναι μακριά η μέρα όταν όλα τα πλούτη και οι θησαυροί της Γης,

θα γίνουν ιδιοκτησία των Παιδιών του Ισραήλ» !!!

Αυτό το πρωτόκολλο όντως επαληθεύθηκε σήμερα, αφού ο παγκόσμιος πλούτος συγκεντρώθηκε στα χέρια των Επικυρίαρχων της Γης.  

        Χριστιανισμός:

        ------------------

Είναι η θρησκεία που κήρυξε  ο Ιησούς Χριστός και οι μαθητές του.

Μία από τις μεγαλύτερες και ευρύτερα διαδεδομένες θρησκείες.

Ο Χριστιανισμός διαιρέθηκε σε δόγματα & ομάδες, κυριότερα είναι,

Α) Η ΡωμαιοΚαθολική Εκκλησία του Βατικανού.

Β) Η Ορθόδοξη  Εκκλησία των Βυζαντινών.

Γ) Οι Διαμαρτυρόμενες (Προτεσταντικές) Εκκλησίες των κρατών της Βορείου Ευρώπης, και Βορείου Αμερικής.

Δ) Εκκλησία της Πεντηκοστής, Βαπτιστών, κ.λ.π. κυρίως στις Η.Π.Α.

Ο Χριστιανισμός έχει και αυτός βαθιές ρίζες στην Εβραϊκή θρησκεία, των προφητών και Πατριαρχών του Ισραήλ, όπως και ο Σιωνισμός.

Αφού λοιπόν θρησκευτικώς σαν Χριστιανοί, έχουμε βαθιές ρίζες με τους Σιωνιστές, μέσα στην Εβραϊκή θρησκεία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι θρησκευτικώς είμαστε αδέλφια με τους Εβραίους-Σιωνιστές, τότε λοιπόν γιατί μας μισούν τόσο, και θέλουν τη καταστροφή μας;;;

Απόδειξη η οικονομική καταστροφή που αυτοί μας δημιούργησαν, μέσω της παγκόσμιας διακυβέρνησης, την οποίαν αυτοί ελέγχουν .

Εμείς πάντως δεν τους μισούμε, αλλά τους αντιμετωπίζουμε με αγάπη.

Η ΡωμαιοΚαθολική Εκκλησία από το Μεσαίωνα ήταν στήριγμα και θεμέλιο των μυστικών οργανώσεων, και θεωριών συνωμοσίας.

Εκεί άνθισαν όλες οι μυστικές οργανώσεις, που σήμερα έχουν στενή σχέση με τον Σιωνισμό. Υπενθυμίζω, Τάγματα Ιπποτών, Ναϊτες, Τοξότες, Ροδόσταυροι, Σταυροφόροι, Τέκτονες-Μασώνοι, OPUS DEI, ILLUMINATI,  και άλλες αδελφές Σιωνιστικές Τεκτονικές Στοές.

Οι περισσότερες από αυτές τις οργανώσεις είναι Καθολικές Χριστιανικές. Όπου Σιωνιστικές θεωρίες συνωμοσίας, εκεί και Βατικανό. Βεβαίως η Μασωνία εισέδυσε και στην Ορθοδοξία.

«Σιγά μη γλιτώναμε»!! Το φαινόμενο αυτό εν μέρει εξηγείται από άκρατο Σιωνιστικό Χριστιανικό φανατισμό των Καρδιναλίων, Παπών,

και Πατριαρχών, λόγω ισχυρών θεμελίων του Χριστιανισμού μέσα στην Εβραϊκή θρησκεία, και στις παγκόσμιες μυστικές οργανώσεις.

Σύμφωνα με τη παράδοση ο Χριστός δίδαξε στην Αραμαϊκή & Ελληνική γλώσσα. Ο δε Παύλος έγραψε τις επιστολές στα Ελληνικά!

Έχει και η Χριστιανική Ορθοδοξία ένα μέρος της ευθύνης για την νάρκωση του Ελληνικού Λαού, και την υποταγή αυτού στη παγκόσμια Σιωνιστική διακυβέρνηση, συνεργία των εφιαλτών πολιτικών.

Βλέπε τις πολιτικές της ηγεσίας της διοικούσας Εκκλησίας της Ορθοδοξίας, όπου Πατριάρχης, Αρχιεπίσκοπος, και Μητροπολίτες, παραμένουν άφωνοι ιχθείς, μπροστά  στο πόλεμο κατά των Ελλήνων.

Όμως ευρισκόμενοι εν όψει βιαίων και τρομακτικών μεταβολών στη

Γεωπολιτική, Γεωστρατηγική, & Γεωοικονομία στο πλανήτη, όπου

«τα πάντα ρεί», με μεγάλη ταχύτητα, οφείλουμε με αντικειμενικότητα να αντιμετωπίσουμε τη νέα πραγματικότητα του διεθνούς Σιωνισμού. Δεν είναι μόνον η Καθολική Εκκλησία που είναι φιλο-Σιωνιστική, αλλά και η Προτεσταντική και Ορθόδοξη Εκκλησία. 

                             Ιερές  Υμνωδίες:

                        ----------------------

Επαναλαμβάνω, αφορμή του παρόντος άρθρου έδωσε ο Ρατσιστικός

Νόμος, που σύμφωνα με δημοσιεύματα των ΜΜΕ, επεβλήθη επάνω

στις μαριονέτες πολιτικούς μας, από παράγοντες των Κοσμοκρατόρων του Διεθνούς  Σιωνισμού, και της παγκόσμιας Σιωνιστικής κυβέρνησης.

Ο Πολιτισμός της θρησκείας ας μας ενώσει, ενώπιον του επερχόμενου δια της λαθρομεταναστεύσεως, πανίσχυρου Ισλαμισμού.     

Στον Ελληνικό τύπο διαβάζουμε, «Βαρύ πλήγμα επιχειρούν στην Χριστιανική Ορθοδοξία με πρόσχημα τον Αντι-Ρατσιστικό Νόμο».

«Απαλείφουν ιερά κείμενα από θρησκευτικές ιερές τελετές, διότι λογίζονται και θεωρούνται ως ρατσιστικά».

Είναι τα ιερά κείμενα, Κανόνες, Αίνοι, Τροπάρια, Δοξαστικά, της Μεγάλης Εβδομάδος, και τα Εγκώμια στον Επιτάφιο θρήνο, της Μεγάλης Παρασκευής, που υμνολογούμε και θρηνολογούμε την άδικο σταυρική θανάτωση-εκτέλεση του Ιησού Χριστού.

Η «Ελληνική» Κυβέρνηση των εφιαλτών του Ελληνισμού, που στηρίζεται επάνω στη παγκόσμια δύναμη του διεθνούς Σιωνισμού, οδεύει ολοταχώς στη κατάρρευση, λόγω των εξοντωτικών οικονομικών μέτρων που λαμβάνει σε βάρος των Ελλήνων, και όχι ΜΟΝΟΝ.

Δεν μας έφθαναν τα εξοντωτικά οικονομικά μέτρα, ο αντιρατσιστικός νόμος μας έλλειπε, για τη προστασία των εισβολέων αλλοεθνών.

Η Ελληνική προεδρία της Σιωνιστικής Ε.Ε. θα είναι αυτό που λέει ο λαός, «Ήταν το κλήμα της Ε.Ε. στραβό, το έφαγε ο γάϊδαρος και απόγινε». Σωθήκανε οι Ευρωπαίοι με προέδρους ΣαμαροΒενιζέλους. Τώρα με τον αντιρατσιστικό νόμο, μέχρι στις Ιερές Υμνωδίες φθάσανε να «βάλλουν χέρι», επειδή λένε ότι είναι ρατσιστικές υμνωδίες, κατά διαταγήν των Κοσμοκρατόρων, και θίγουν λένε τους Παντοκράτορες, & Επικυρίαρχους του πλανήτη Γη, τα μεγάλα αφεντικά τους.

Σήμερα οι εφιάλτες του Ελληνισμού, πιόνια & μαριονέτες των Σιωνιστών Παντοκρατόρων, κατ’ εντολή των Μεγάλων Αφεντικών, προσπαθούν να χτίσουν Τέμενος, μέσα στη καρδιά της Αρχαίας Αθήνας, ενώ οι Τούρκοι απειλούν να κάνουν τζαμί τη Μητρόπολη των Ορθοδόξων, την Αγία Σοφία, ήδη την έχουν κάνει χώρο εκθέσεων εμπορευμάτων, και τους άλλους Χριστιανικούς Ναούς στη Τουρκία τους κατάστρεψαν, όπως έκαναν οι Τούρκοι στη Κύπρο.

Ούτε τους κανόνες της διεθνούς διπλωματίας που ομιλούν περί «Αμοιβαιότητος», δεν εφαρμόζουν οι εφιάλτες πολιτικοί μας, τόσο υποτελείς είναι στα μεγάλα αφεντικά. Οι Έλληνες σήμερα ναρκώθηκαν στους καναπέδες, διότι οι προύχοντες (Πολιτικοί, Πνευματικοί, & Θρησκευτικοί ταγοί-& ηγέτες), προσχώρησαν στη Σιωνιστική Παντοκρατορία, και εναπόθεσαν σε αυτήν τις ελπίδες για διάσωση της Ελλάδος και του Ελληνισμού, αφού είναι ανίκανοι να διαχειρισθούν τις τύχες της χώρας. Δηλαδή «άφησαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα».

Έχει και η Ορθοδοξία τις ευθύνες της για τη σημερινή κατάντια του Ελληνισμού, διότι υμνολογώντας και δοξολογώντας την Σιών, φροντίζει έτσι να διασώσει τον Ελληνισμό. Είναι και αυτό μια μορφή ισχυρού ηρεμιστικού και νάρκωσης του Ελληνικού Λαού.

Μη ξεχνάμε ότι μετά τους Δυτικούς, ακολουθούν πάντα οι Τούρκοι. Μην ξεχνάμε την Ιστορία. Αυτά συνέβησαν στο Βυζάντιο………

Οι Κοσμοκράτορες της παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης, που διαφεντεύουν τους εφιάλτες πολιτικούς μας, και επέβαλλαν τον «Αντι-ρατσιστικό» νόμο, δεν έλαβαν υπόψιν ότι στις Ελληνικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, ψάλλουμε και εγκωμιαστικά υμνολόγια, για τους Εβραίους, το Ισραήλ, και τη Σιών, τους πείραξαν μόνον οι ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδος, της Μεγάλης Παρασκευής, και με όπλο τον Αντι-Ρατσιστικό Νόμο, πρέπει να αφαιρεθούν από την ιερά υμνωδία.

Τα  εγκώμια του Επιταφίου θεωρούνται ρατσιστικά! Τόσος φανατισμός.

Τα Ιερά κείμενα που θα απαλειφθούν από την Ιερά Υμνωδία της Ορθοδοξίας, είναι όλα όσα θίγουν τους προγόνους των Εβραίων, της εποχής του Ιησού Χριστού. Τα θέλουν όλα δικά τους.

Υπενθυμίζω μερικούς εγκωμιαστικούς ύμνους για τους Εβραίους, το Ισραήλ, και τη Σιών. Παραθέτουμε τα εγκώμια-ύμνους που ψάλλουμε στις Χριστιανικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, για να αποδείξουμε ότι αγαπάμε τους Εβραίους, το Ισραήλ, και τη Σιών, και ότι είμαστε καλοπροαίρετοι.

Παραθέτουμε τους Ιερούς Ύμνους που δοξολογούν την Σιών, για να αποδείξουμε στους Σιωνιστές Παντοκράτορες, ότι εμείς τους αγαπάμε, και θέλουμε τη φιλία τους, αφού θρησκευτικώς είμαστε συγγενείς.

Τους ύμνους αυτούς έλαβα από τα ιερά βιβλία της Ορθοδοξίας, και  δοξολογούν επαναλαμβάνω τους Εβραίους, το Ισραήλ, και την Σιών.

                                    Ιεροί Ύμνοι:

                             -----------------

Οι Χριστιανικές Ορθόδοξες ιερές ακολουθίες και τελετές, καθώς και τα ιερά μας βιβλία, είναι γεμάτα ύμνους & Δοξολογίες προς Εβραίους, Ισραήλ, & τη Σιών.

Προς τι λοιπόν τόσο μίσος και ρατσισμό εναντίον των Ελλήνων, από τη παγκόσμια Σιωνιστική Κυβέρνηση;;; Οι Έλληνες τους αγαπάμε!

Αυτό αποδεικνύεται από τα ιερά μας βιβλία, και την ιεράν υμνωδία

Απολαύστε τα. Είναι ανθολόγιον ύμνων υπέρ της Σιών.

1.- Χαίρε Σιών  Αγία, Μήτηρ των Εκκλησιών, Θεού κατοικιτήριον.

2.- Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από του Κυρίου, ως χόρτος γαρ πυρί έσεσθε…. .(Αντίφωνον Δ! ήχου).

3.- Μνήσθητι της Συναγωγής Σου, ής εκτίσω απ’ αρχής.

4.- Σταυρόν χαράξας Μωσής……(Καταβασίαι του Σταυρού).

5.- Επί οίκον Δαυϊδ φόβος  Μέγας…..(Αναβαθμοί Α! ήχου).

6.- Την αιχμαλωσίαν Σιών, Συ εξήλου εκ Βαβυλώνος…….

(Αναβαθμοί Γ! ήχου).

7.- Άνθος εκ της ρίζης  Ιεσσαί…(Καταβασίαι Χριστουγέννων).

8.- Ρίζης εκ Δαυϊδ εβλάστησας….(Κανών της Θεοτόκου).

9.-Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους………

    Τω Αβραάμ και τω σπέρματι αυτού……(Στίχος της Θεοτόκου).

10.-Ο τα ύδατα πάλαι νεύματι Θείω, εις μίαν Συναγωγήν……….

και τεμών θάλασσαν Ισραηλίτην Λαώ…..(Κανών Γ! Ήχου)

11.-Ως πάλαι τους ευσεβείς τρείς παίδας εδρόσισας, εν τη φλογί τη Χαλδαϊκή….. (Ιερό βιβλίο Παρακλητική/Όρθρος Κανών).

12.-Θαλάσσης το Ερυθραίον Πέλαγος αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός

       πεζεύσας Ισραήλ……..(Κανών Δ! Ήχου).

13.-Εν τη καμίνω Αβραμιαίοι παίδες…..( Παρακλητική-Κανών).

14.-Ειρήνην επί τον Ισραήλ, και σωτήριον έθνεσιν.(Ωδή Αναβαθμών).

15.- Χαίροις η καλλονή Ιακώβ…..(Προσόμοια της Θεοτόκου).

16.-Εν τη Ερυθρά θαλάσση, της απειρογάμου Νύμφης………..

Εκεί Μωϋσής διαιρέτης του ύδατος….(Δοξαστικόν Πλ.Α! Ήχου).

17.-Εφάνης τω Μωϋσή εν βάτω……(Κανών-Παρακλητική).

18.-Επί Οίκον Δαυϊδ, τα φοβερά τελεσιουργείται……………

       (Αναβαθμοί & Αντίφωνα πλ.Α! ήχου).

19.-Ίππον και αναβάτην εις θάλασσαν Ερυθράν….

       (Κανών & Ειρμός πλ.Α! Ήχου).

20.-Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ….(Κανών πλ.Β! Ήχου).

21.-Την αιχμαλωσίαν Σιών…(Αναβαθμοί-Αντίφωνα Βαρέως Ήχου).

22.-Κάμινον Μακκαβαίους Παίδες…(Καταβασίαι Βαρέως Ήχου ωδή).

23.-Άφλεκτος πυρί εν Σινά προσομιλούσα.(ωδή η! Ειρμός Βαρέως ήχου

24.-Οι μισούντες Σιών….Συγκόψει γαρ Χριστός αυχένας αυτών……..

       (Αναβαθμοί  πλ.Δ! Ήχου).

Δηλαδή ο Χριστός θα μας κόψει τα κεφάλια, εάν μισούμε την Σιών!!!

25.-Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε …. Μωσαϊκή ράβδος…….

          (Κανών Όρθρου πλ.Δ! Ήχου).

26.-Επταπλασίως κάμινος των Χαλδαίων ο τύραννος……….

        (Ωδή η! Ειρμός πλ.Δ! ήχου).

27.-Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων ποιμήν………….

28.- Οι υμνωδίες στα ονόματα των Πατριαρχών &Προφητών του Ισραήλ, όπως των Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, Μωϋσή, Ααρών, Ησαϊα, Ηλία, Ιερεμία, Ιεζεκιήλ, Ιωήλ, Ιώβ, Ναούμ, Αββακούμ, Δανιήλ, των τριών Μακκαβαίων Παίδων, κ.λ.π. της Εξόδου το Ανάγνωσμα, Παροιμιών το Ανάγνωσμα, Γενέσεως το Ανάγνωσμα, κ.λ.π., και των Βασιλέων του Ισραήλ Δαυϊδ & Σολομώντα, «πάνε σύννεφο» λέει ο Λαός, μέσα στις  Ορθόδοξες Εκκλησίες.

29.- Συ Ιερεύς εις τον αιώνα, κατά την τάξην Μελχισεδέκ……..

30.-Και Δόξαν Λαού Σου Ισραήλ……(Αρχιραββίνος Συμεών).

31.-Ησαϊα Χόρευε………..(Στο Γάμο Ελλήνων).

32.-Αγάθυνον Κύριε εν τη ευδοκία Σου την Σιών, και οικοδομηθήτω

       τα τείχη Ιερουσαλήμ………

33.-Ο Ευλογήσας Ισαάκ & Ρεβέκκαν…….(Στο Γάμο Ελλήνων).

34.-Μεγαλύνθητι ως η Σάρρα, και ευφράνθητι ως η Ρεβέκκα, και πληθύνθητι ως η Ραχήλ……(Στην ιερά ακολουθία του γάμου Ελλήνων)

35.-Κύριε ο Θεός ημών, ο ευλογήσας τον Αβραάμ και την Σάρραν, τον

Ισαάκ και την Ρεβέκκαν, τον Ιακώβ και την Ραχήλ, τον Ιωσήφ και την Ασυνέθ, τον Μωσέα και την Σεπφόραν, τον Ιωακείμ και την Άννα,

Τον Ζαχαρίαν και την Ελισάβετ……(Στην Ιερά ακολουθία του Γάμου).

36.- «Εν κόλποις Αβραάμ αναπαύσαι»…. Στην εξόδιον των Ελλήνων…

37.-Όλα αυτά ενώ ο προφήτης Ζαχαρίας είπεν, «Εξεγερώ τα τέκνα σου

Σιών, επί τα τέκνα των Ελλήνων». Εμείς τους δοξολογούμε, και αυτοί

μας απειλούν με καταστροφή. Τοιαύτη αγνωμοσύνη!!!……..

Που είναι λοιπόν ο Αντισημιτισμός των Ελλήνων;;;, μάλλον πρόκειται περί Ανθελληνισμού και Ρατσισμού της Σιών.

38.-Τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή γίνεται οργασμός ιερών υμνολογιών των Εβραίων, της Σιών, και του Ισραήλ, μέσα στις Ορθόδοξες Εκκλησίες, με αναγνώσματα Προφητειών των Προφητών του Ισραήλ.

39.-Τα ονόματα των προπατόρων, Προφητών, Πατριαρχών, & Βασιλέων του Ισραήλ, μνημονεύονται και δοξολογούνται ακαταπαύστως.

40.-Οι υμνολογίες στους τρείς Μακκαβαίους Παίδες, «πάνε σύννεφο» μέσα στους ιερούς Ναούς της Ορθοδοξίας.

41.-Έχουμε για θρησκευτική ιστορία μας τη «Παλαιά Διαθήκη», που είναι η Ιστορία του Ισραήλ. Στο μάθημα των Θρησκευτικών στα Ελληνικά σχολεία, διδάσκεται η Παλαιά Διαθήκη, που είναι η Ιστορία

του Ισραήλ. «Ποίαν έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων»;;;;

42.-Θέλετε και άλλα;; Ανοίξτε παρακαλώ το ιερό βιβλίο «Ψαλτήριον» όπου θα διαβάσετε ύμνους του Δαυϊδ και του Σολομώντα.

Αναφέρω τα ιερά βιβλία, Παρακλητική, τα 12 Μηναία, Ωρολόγιον, Μέγα ιερό Συνέκδημο, Ψαλτήριον, Ευχολόγιον, Τριώδιον, Πεντηκοστάριον, Απόστολο, Ευαγγέλιον, κ.λ.π. όπου γέμουν ιερών υμνολογιών και δοξολογιών, για τους Εβραίους, Ισραήλ, και τη Σιών.

43.-Στους Μεγάλους Εσπερινούς, στον Όρθρο, στην ακολουθία των Ωρών των Χριστουγέννων, των Θεοφανείων, της Μεγάλης Σαρακοστής, της Μεγάλης Εβδομάδος, των ωρών της Μ.Παρασκευής,

εκεί και αν είναι υμνολογίες και δοξολογίες για τη Σιών, το Ισραήλ, και τους Εβραίους. Που είναι λοιπόν ο Αντι-Σημιτισμός;;;;

44.-Όλοι οι Ναοί μας είναι στολισμένοι-ζωγραφισμένοι με αγιογραφίες στους τείχους, και εικόνες που απεικονίζουν όλους τους Προφήτες, Πατριάρχες, και Βασιλείς του Ισραήλ. Απεμπολήσαμε την Ιστορία μας, για να ασπαστούμε την Ιστορία του Ισραήλ. Τι άλλο θέλουν;;;

45.-Σαν ιερό μας βιβλίο έχουμε τη Βίβλο, (Παλαιά Διαθήκη), που είναι

η αρχαία ιστορία του Ισραήλ.

46.-Εορτάζουμε όλους τους προφήτες & Πατριάρχες του Ισραήλ, όπως

Ησαϊα, Ηλία, Ιερεμία, Δανιήλ, Ιεζεκιήλ, Ιωήλ, Αββακούμ, Ναούμ,

Ζαχαρία, Συμεών, Ιωακείμ, κ.λ.π. Που είναι λοιπόν ο ΑντιΣημιτισμός των Ελλήνων;;;

47.- Οι Μητροπολίτες μας και οι Ιερείς μας, έχουν Εβραϊκά ονόματα,

όπως π.χ. Βαρθολομαίος, Βαρνάβας, Ναούμ, Αββακούμ, Ιωήλ, Δανιήλ,

Ιερεμίας, Εφραίμ, Ηλίας, Συμεών, Ησαϊας, Ιωακείμ, κ.λ.π.

48.-Στο ιερό μυστήριο του γάμου των Ελλήνων, οι ιερείς μας χορεύουν

ψάλλοντας το «Ησαϊα χόρευε», και αναπέμπουν δεήσεις μνημονεύοντας τα ονόματα των ιστορικών γυναικών του Ισραήλ, όπως

Σάρα, Ρεβέκκα, Ραχήλ, και εύχονται στην Ελληνίδα νύμφη, να μιμηθεί

τις αναφερθείσες κυρίες της ιστορίας των Εβραίων του Ισραήλ.

49.-Στην εξόδιον Ακολουθίαν των Ελλήνων, μνημονεύονται τα ονόματα των Εβραίων Πατριαρχών, Αβραάμ, Ισαάκ, και Ιακώβ, αλλά και του Λαζάρου, για προστασία της ψυχής του τεθνεώτος Έλληνα.

50.- Οι Ορθόδοξοι Αρχιερείς, και Ιερείς, ντύνονται με τη μαύρη ενδυμασία, (Ράσα), και τα μαύρα καπέλα, με τις μαύρες κουκούλες, των Ραββίνων του Ισραήλ, αφού έτσι ντύνονταν οι Προφήτες, Πατριάρχες, και Αρχιραββίνοι, του Ισραήλ.  Αυτά και άλλα πολλά…………

Με όλα αυτά αποδεικνύουμε ότι οι Έλληνες δεν είμαστε Αντισημίτες,

δεν διακατεχόμαστε από Αντι-Σημιτισμό, μάλλον ο Αντι-Σημιτισμός

και ρατσισμός είναι όπλο στη φαντασία και στα σχέδια των Σιωνιστών Κοσμοκρατόρων, Παντοκρατόρων, & Επικυρίαρχων της Γης, για να υποδουλώνουν τους Λαούς της Γης.

Ως εκ τούτου ο Αντι-Ρατσιστικός Νόμος περισσεύει, και είναι εκ του πονηρού……..διά την κατάληψην της Ελλάδος από εισβολείς αλλοεθνείς, και την υποδούλωσην και εκδίωξην των Ελλήνων από τη πατρίδα τους.

«Ο πλούτος πάντα πάει με τους φαύλους» (Αίσωπος).

   

                                           ΑΝΤΩΝΗΣ  Ι.  ΓΡΥΠΑΙΟΣ

                                           Διεθνολόγος

                                           e-mail: ant.grypaios@gmail.com