ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ

Γράφει ο *Αμφικτύων

ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ(Β 75-105)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ …..ον

ΡΑΨΩΔΙΑ Β’


ΟΝΕΙΡΟΣ – ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΛΟΙΩΝ

(75-105)
«Αυτά μου είπε κι’ έπειτα επέταξε κι’ έφυγε, κι’ εμένα με άφησε ο γλυκός ύπνος. Ελάτε λοιπόν να ευρούμε τρόπο ν’ αρματώσουμε τους γυιούς των Αχαιών. Εγώ πρώτα με τα λόγια θα τους δοκιμάσω, όπως ταιριάζει και θα τους παρακινήσω να φύγουμε με τα πολύσκαρμα πλοία, εσείς όμως να τους κρατάτε από το άλλο μέρος με τα λόγια σας»
Αυτά είπε κι’ εκάθησε.
Εσηκώθηκε τότε ο Νέστωρ, ο βασιλιάς της αμμώδους Πύλου. Αυτός με φρόνιμα λόγια εμίλησε και τους είπε:
«Φίλοι μου βασιλείς και αρχηγοί των Αχαιών, αν κανείς άλλος από τους Αχαιούς μας έλεγε τ’ όνειρο, μπορούσαμε να ειπούμε πως είνε ψευτιά και να μη το πιστέψουμε. Τώρα όμως το είδε αυτός εδώ που παινιέται ότι είνε ο καλλίτερος απ’ όλους. Ελάτε λοιπόν ν’ αρματώσουμε για τον πόλεμο τους γυιούς των Αχαιών»
Αυτά είπε και βγήκε πρώτος από τη βουλή. Κι’ άλλοι σκηπτρούχοι βασιλείς εσηκώθηκαν κι’ αυτοί ακούγοντας την συμβουλή του. Το πλήθος δε έτρεχε στην συνέλευσι. Κι’ όπως τραβούν πυκνά τα μελίσσια και βγαίνουν κι’ όλο βγαίνουν μέσ’ από κούφια πέτρα και κρέμονται σαν τα σταφύλια από τα’ ανοιξιάτικα λουλούδια κι’ εδώ πετά ένας σωρός κι’ εκεί ένας άλλος, έτσι από τα πλοία κι’ από τις σκηνές ετρέχανε τα πλήθη, εμπρός στο υψηλό ακρογιάλι, να πάνε στη συνέλευσι.
Στη μέση τους δε η Φήμη, η αγγελιοφόρος του Διός τους άναβε και τους εκεντούσε να τρέχουν κι’ αυτοί όλοι εμαζεύοντο. Εβούιζε δε η συνέλευσις κι’ εστέναζε η γη, καθώς εκάθοντο τα πλήθη, και εγίνετο μεγάλος θόρυβος. Εννέα κήρυκες εβροντοφωνούσαν να παύσουν πιά τις φωνές και ν’ ακούσουν τους βασιλείς. Τέλος εκάθησαν όλοι γρήγορα στην θέσι τους κι’ ησύχασαν.
Τότε εσηκώθηκε στην θέσι του ο μέγας βασιλεύς Αγαμέμνων, κρατώντας το σκήπτρο του, που το είχε φτιάξει ο Ήφαιστος. Και ο Ήφαιστος το έδωσε στον γυιό του Κρόνου, τον Δία κι’ ο Ζευς το έδωσε στον Αργοφόνο Ερμή, κι’ ο Ερμής πάλι το έδωσε στον ιπποδαμαστή Πέλοπα, κι’ ο Πέλωψ τέλος το έδωσε στον Ατρέα τον βασιλέα των λαών. Ο Ατρεύς δε όταν επέθανε το αφήκε στον πλούσιο σε αρνιά Θυέστη να το έχη και να βασιλεύη σε πολλά νησιά και όλο το Αργος. Σ’ αυτό λοιπόν το σκήπτρο στηριγμένος αγόρευσε και τους είπε:


[75-105]

1/ Διαχρονικά τα Τεχνάσματα της Εξουσίας

Η δήλωση του Αγαμέμνονα «Ελάτε λοιπόν να ευρούμε τρόπο ν’ αρματώσουμε τους γυιούς των Αχαιών. Εγώ πρώτα με τα λόγια θα τους δοκιμάσω, όπως ταιριάζει και θα τους παρακινήσω να φύγουμε με τα πολύσκαρμα πλοία, εσείς όμως να τους κρατάτε από το άλλο μέρος με τα λόγια σας» είναι μνημείο απάτης και δόλου. Έτσι ο Όμηρος εμφανίζεται ως βαθύς γνώστης της ψυχολογίας όλων των εξουσιαστών και της μεθόδου διακυβερνήσεως των λαών με απάτες και δόλο. Στην προκειμένη περίπτωση ο αρχιστράτηγος Αγαμέμνων για να μην αποκαλύψει τα σχέδια του για την συνέχιση του πολέμου με μια γενική επίθεση των Αχαιών κατά της Τροίας, κατέστρωσε σχέδιο εξαπατήσεως . Αυτός μεν ζητά την επιστροφή των Αχαιών στην πατρίδα τους, που τόσο είχαν νοσταλγήσει , ενώ ο Νέστωρ λέει τα αντίθετα, ώστε να τους συγκρατήσουν και να τους πείσουν να δεχθούν αυτοπροαιρέτως την έφοδο για την κατάληψη της Τροίας. Για τις απώλειες των Αχαιών δεν ενδιαφέρεται ο Αγαμέμνων , όπως και κάθε άλλος εξουσιαστής.

α/ Οι Εξουσιαστές ίδιοι ως σήμερα

Όλες οι ηγεσίες από την εποχή του Αγαμέμνονα ως σήμερον είναι αδίστακτες και εξαπατούν το λαό. Είναι πλέον γνωστή σε όλους η μεγάλη απάτη των Οπλων Μαζικής Καταστροφής που επικαλέσθηκε ο πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Μπους το 2001 για την κατάληψη του Ιράκ. Ενώ ο πόλεμος έγινε για το πετρέλαιο του Ιράκ ο πρόεδρος των ΗΠΑ και το Εβραϊκό επιτελείο του κατέστρωσαν το «Σχέδιο Εξαπάτησης» της Αμερικανικής και παγκόσμιας κοινής γνώμης, σύμφωνα με το οποίον ο πόλεμος θα γινόταν τάχα για τα «Όπλα Μαζικής Καταστροφής » του Ιράκ . Κι’ όμως ήτο γνωστό σε όλους –ακόμη και στα φίδια της ερήμου-ότι ο Σαντάμ Χουσείν δεν διέθετε τέτοια όπλα. Ύστερα από άνω των δέκα ετών αποκλεισμό (εμπάργκο) που στοίχισε στον Ιρακινό πληθυσμό 1.5 εκατομμύρια νεκρούς, το Ιράκ είχε επιστρέψει σε πρωτόγονη κατάσταση. Η βιομηχανική του βάση και ολόκληρη η υλικοτεχνική του υποδομή είχαν καταστραφεί. Το κράτος είχε επανέλθει σε πρωτόγονη κατάσταση και αντιμετώπιζε μόνον τα προβλήματα επιβίωσης των κατοίκων από την πείνα και τις αρρώστιες που τους μάστιζαν ανελέητα. Εξ άλλου την ανυπαρξία «Οπλων Μαζικής Καταστροφής» είχαν επιβεβαιώσει και οι αλλεπάλληλες Ομάδες Επιθεωρητών Οπλων του ΟΗΕ που είχαν ψάξει σπιθαμή προς σπιθαμή το Ιρακινό οπλοστάσιο και δεν είχαν βρει ούτε καν ίχνη τέτοιων οπλικών συστημάτων. Και ενώ αυτά ήσαν γνωστά στις μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής και των Συμμάχων τους, η Αμερικανική Κυβέρνηση επροσποιείτο ότι είχε έγκυρες πληροφορίες για την ύπαρξη των «Οπλων Μαζικής Καταστροφής». Τελικά έγινε ο πολύνεκρος αυτός πόλεμος και επακόλουθε το φιάσκο της Κατοχής με την γενική αταξία, το χάος , τα φρικτά βασανιστήρια Ιρακινών πολιτών , τις χιλιάδες νεκρούς , τις εκρήξεις βομβών και της γενικής αντίστασης των Ιρακινών, αλλά παρά ταύτα και πάλι όπλα δεν βρέθηκαν. Κι’ όμως οι ξεδιάντροποι ηγέτες, οι ψεύτες, οι άρπαγες και οι ανυπόληπτοι ούτε παραιτήθηκαν , αλλά ακόμη παριστάνουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ, τον πρωθυπουργό της Βρετανίας κλπ..

β/ Ο Μήτρος και η Στερφάρα

Οι ηγεσίες και οι πολιτικοί δεν έχουν τσίπα, ντροπή και αξιοπρέπεια . Τους φτύνεις κι’ αυτοί λένε ότι πέφτουν δροσοσταγόνες. Στο Σιδηρόκαστρο Τριφυλίας, ,όπου ο τόπος καταγωγής του γράφοντος, , ο αείμνηστος θείος μου Παναγιώτης Κωνσταντινίδης , μου διηγείτο μια αληθινή ιστορία, του Μήτρου και της «στερφάρας»( είναι γίδα που δεν γενάει). Ο Μήτρος λοιπόν ήτο σεσημασμένος ζωοκλέπτης του παλιού καιρού που καλύβωνε τα άλογα με τα πέταλα ανάποδα για να μην αποκαλύπτεται από τα ίχνη. Κάποτε ο Μήτρος έκλεψε μιά στρερφάρα γίδα από το μαντρί του κουμπάρου του. Τον ρωτούσε ο κουμπάρος του: «Μήπως ωρέ Μήτρο’ μ πήρες τη λιόπρα τη στερφάρα μου» ; Κι’ αυτός φίλαγε σταυρούς και έβαζε όρκους μεγάλους λέγοντας « ούτε την είδα ούτε την αντάμωσα». «Εγώ κουμπάρε μ’ θα σου έκανα τέτοιο πράγμα ;» έλεγε και ξανάλεγε. «Να με κάψει ο Θεός κα η Παναγία» και φύλαγε σταυρούς. Ώσπου τελικά μετά από έρευνα της αστυνομίας στο μαντρί του Μήτρου βρέθηκε η στερφάρα γίδα. Τον πήγαν στην αγορά και τον διαπόμπευσαν, όπως συνηθίζετο παλιά. Φτού σου κλέφτη ! Φτού σου μασκαρά! τον έφτυναν αράδα οι συγχωριανοί του. Ως που τον πλησιάζει ο φίλος του ο Παναγής και του λέει εμπιστευτικά: «πως έπαθες Μήτρο’μ τούτο το ρεζιλίκι;» Κι αυτός του απαντά: «Ωρε Παναγή εγώ τη στερφάρα να τρωγα κι απέ τα σάλια τα σκούπισα»
Έτσι είπε και ο εξοχότατος πλανητάρχης της κοσμοκράτειρας Αμερικής, και σκούπισε τα σάλια. Όμως το αίμα στάζει ακόμη από τα χέρια του. Έτσι είπε και ο Αγαμέμνων όταν απεκαλύφθη το δολερό και απατηλό σχέδιο του και σκούπισε τα σάλια, αλλά τελικά είχε οικτρό τέλος . Το ίδιο λένε οι όπου γης εξουσιαστές και σκουπίζουν τα σάλια και το αίμα από τα ματωμένα χέρια τους. Αλλοίμονο στους ευκολόπιστους και χιλιοπροδομένους λαούς να λες.

γ/ Ο Αγαμέμνων ο «Αξιόπιστος»

Τα πιο κάτω διφορούμενα λόγια του σώφρονα γερο- Νέστορα δεν μας πείθουν για το ποιόν του χαρακτήρα του Αγαμέμνονα: «..αν κανείς άλλος από τους Αχαιούς μας έλεγε τ’ όνειρο, μπορούσαμε να ειπούμε πως είνε ψευτιά και να μη το πιστέψουμε. Τώρα όμως το είδε αυτός εδώ που παινιέται ότι είνε ο καλλίτερος απ’ όλους» Το γεγονός ότι η δεύτερη πρόταση ακυρώνει την πρώτη είναι ένδειξη διπλωματικής αμφισβητήσεως της προσωπικότητος του αρχιστρατήγου. Και μόνο το γεγονός ότι επί δέκα συναπτά έτη δεν μπόρεσε ο αρχιστράτηγος να αλώσει την Τροία είναι ένδειξη της ανεπάρκειας του. Σ’ όλο αυτό το διάστημα έδειξε αδυναμία διοικήσεως, έλλειψη στρατηγικής και ηγετικών προσόντων. Ένας αρχιστράτηγος που δεν ολοκλήρωσε τον στρατηγικό του σκοπό- ήτοι την άλωση της Τροίας- εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος κι’ αυτός εμμένει με το ίδιο σχέδιο επί δέκα χρόνια να κρατά το στρατό του με πεσμένο το ηθικό μακρυά από τις πατρίδες τους είναι εκ προοιμίου αποτυχημένος . Οι Αμερικανοί έκαναν αυτό το στρατηγικό λάθος στο Βιετνάμ και το πλήρωσαν ακριβά με μια παταγώδη ήττα. Τώρα στο Ιράκ για ν’ αποφύγουν ένα νέο Βιετνάμ έχουν σχεδιάσει την αποχώρηση των στρατευμάτων τους , διότι εκτιμούν ότι η κατάσταση έχει «βιετναμοποιηθεί». Βέβαια κανείς δεν γνωρίζει πως θα τελειώσει αυτή η εκστρατεία. Όμως ακόμη και ένας έφεδρος δεκανέας με λίγο μυαλό εκτιμά ότι οι Αμερικανοί έχουν ήδη ηττηθεί στρατηγικά.

2/ Η Άμεση Δημοκρατία στην Πράξη

Η αναφορά του Ομήρου ότι «Το πλήθος δε έτρεχε στην συνέλευσι.» και ακόμη ότι «Εβούιζε δε η συνέλευσις κι’ εστέναζε η γη» δείχνει το μέγεθος της λαϊκής συμμετοχής των στρατευμένων πολιτών στην δημοκρατική συνέλευση για να παρακολουθήσουν τις συζητήσεις και ν’ ακούσουν τις αποφάσεις των αρχηγών τους περί του πολέμου. Πόσο άλλαξαν έκτοτε οι καιροί!
Ακόμη και σήμερον που καυχώμεθα για τις δημοκρατικές μας κατακτήσεις οι στρατιώτες δεν γίνονται κοινωνοί των συζητήσεων και πολύ περισσότερο των αποφάσεων της στρατιωτικής των ηγεσίας. Θα ήτο αδιανόητον για λόγους απορρήτου ο στρατηγός Αιζενχάουερ να συγκαλέσει ακόμη και τους αξιωματικούς του Συμμαχικού Στρατηγείου να παρακολουθήσουν τις συσκέψεις των πολεμικών συμβουλίων. Πολλώ δε μάλλον ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ή ο Ιωσήφ Στάλιν να συγκαλέσουν μια τέτοια λαϊκή συνέλευση του στρατού τους. Το σημερινό δόγμα στα Νατοϊκά Στρατηγεία είναι να μαθαίνει ο καθένας αυτό το ελάχιστο μέρος που τον αφορά και τίποτα περισσότερο. Έτσι δεν έχεις πλήρη γνώση των σχεδίων μιάς επιχειρήσεως, αλλά και δεν σου επιτρέπεται λόγω απορρήτου να έχεις πρόσβαση σε φακέλλους που δεν είσαι εξουσιοδοτημένος να λαμβάνεις γνώση . Τούτο επιβάλλεται για λόγους μυστικότητος , η οποία στην σημερινή περίοδο της τρομοκρατίας και τρομοφοβίας έχει λάβει ακραίες καταστάσεις που φθάνουν στα όρια του παροξυσμού και παραλογισμου. Επομένως αγόμεθα στο συμπέρασμα ότι η Δημοκρατία στην προϊστορική Ελλάδα ακόμη και με το θεσμό της βασιλείας, λειτουργούσε καλλίτερα από την σημερινή αντιπροσωπευτική δημοκρατία


Δ ημοκρατία το μεγάλο Ψέμμα

Ε ά ν κ α ν ε ί ς κ ο ι τ ά ξ ε ι π ο ι ο ί π ρ α γ μ α τ ι κ ά κ υ β ε ρ ν ο ύ ν , π ο ι ο ί π ρ α γ μ α τ ι κά έ χ ο υ ν τ ή ν ε ξ ο υ σ ί α σ τ ά χ έ ρ ι α τ ο υ ς , θ ά α ν τ ι λ η φ θ ε ί ό τ ι ο ύ τ ε σ τ ί ς χ ε ι ρ ότ ε ρ ε ς ε π ο χ έ ς τ ή ς λ ε γ ό μ ε ν η ς ρ ω μ α ϊ κ ή ς δ η μ ο κ ρ α τ ί α ς ( π ο ύ δ έ ν ή τ α ν ε π ο τ έ δ η μ ο κ ρ α τ ί α , α λ λ ά ο λ ι γ α ρ χ ί α , τ ό π ο σ ο σ τ ό α υ τ ώ ν π ο ύ έ χ ο υ ν δ ύ ν α μ η
μ έ σ α σ τ ή ν κ ο ι ν ω ν ί α δ έ ν ή τ α ν ε τ ό σ ο λ ί γ ο ό σ ο ε ί ν α ι σ ή μ ε ρ α .
( Κορνήλιος Καστοριάδης , εκλιπών Έλλην φιλόσοφος καί λόγιος , καθηγητής ξένων Πανεπιστημίων ).
Οι Έλληνες πρέπει νά γίνουν λαός μικρόψυχος .... , ως οι λαοί τού Ινδοστάν .... , διά νά είναι ολιγώτερον επικίνδυνοι .... ( Από τήν αγόρευση τού λόρδου Λοντόντερυ , υπουργού της Κυβερνήσεως Πάλμερστον , τό 1866 , στήν Άνω Βουλή = Βουλή τών λόρδων ).
Μήπως ήδη γίναμε μικρόψυχοι καί δέν το πήραμε είδηση ... , ή ακόμα χειρότερα δέν μας νοιάζει .... ( δειλοί , μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα , προσμένοντας , ίσως , κάποιο θαύμα ... ).
Η Αντιπροσωπευσις δεν είναι Δημοκρατικός θεσμός, αλλά είναι καλυμμένη Ολιγαρχία
Ο Ελληνισμός είναι καί πολιτισμός . Κάθε ξενόφερτη ιδέα είναι παραπλανητική . Γιά παράδειγμα αυτό πού ονομάζεται Κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι ένα απατηλό παραμύθι τών εξουσιαστών τής Δύσεως καί τών < τσάτσων > τους , πού ισχυρίζονται ότι είναι δημοκρατία , ενώ στήν πραγματικότητα είναι αυτό πού οι Αρχαίοι ονόμαζαν Ο Λ Ι Γ Α Ρ Χ Ι Α .
Η φοβία τών εξουσιαστών καί τών εντολοδόχων - πραιτωριανών - υπηρετών τους σέ κάθε τι καί γιά κάθε τι τό Ελληνικό , φαίνεται καί στά παραπάνω λόγια τού λόρδου Λοντόντερυ . Είναι ο διαρκής και έντονος φόβος πού ( ανέκαθεν .... ) τούς διακατέχει , ότι θά τούς καταλύσουμε τό << ιδανικό >> γι` αυτούς πολίτευμα τής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας , μέ τήν Ά μ ε σ η Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α , δηλαδή τήν μόνη πού δικαιούται νά ονομάζεται έτσι , αφού μόνον σέ αυτήν κ ρ α τ ε ί καί ά ρχ ε ι ο δ ή μ ο ς , δηλαδή αποφασίζει και εξουσιάζει ο λαός , οι πολίτες , απ` ευθείας κα ί όχι μέσω ( εμφυτευμένων …. ) αντιπροσώπων . …..
" λ ε υ τ ε ρ ι ά κ ε ρ δ ί ζ ε τ α ι , κ α ν ε ί ς δ έν τ ή ν χ α ρ ί ζ ε ι , κ ι ο ύ τ ε α π ό ξ έ ν ο υ ς ω φ ε λ ε ί , τ ό γ έ ν ο ς ν ά ε λ π ί ζ ε ι " λέγει ο σοφότατος Ερυσθένης ο Αττικός


3/ Το Σκήπτρον Σύμβολον Εξουσίας

Οι ηγεμόνες έφερον στην αριστερά τους χείρα το σκήπτρον δεικνυον το ηγεμονικόν, επειδή είναι αριστερά η καρδιά, το ζωτικότερον όργανο του ανθρώπου. Ο Αγαμέμνων έφερε κι’ αυτός το σκήπτρο σαν βασιλικό σύμβολο της εξουσίας του . Σύμβολο εξουσίας είναι και η πατερίτσα των δεσποτάδων , η οποία έχει το σχήμα της γκλίτσας του βοσκού , διότι θεωρούνται ποιμένες και οι πιστοί ποίμνιο τους. Δυστυχώς ακόμη ο άνθρωπος δεν κατόρθωσε να βγεί από την στρούγκα του ζώου και να αποκτήσει αυτογνωσία και συνείδηση της δυνάμεως του.

4/ Φήμη: Η Θεά της Δημοσιογραφίας

Στο απόσπασμα αυτό «Στη μέση τους δε η Φήμη, η αγγελιοφόρος του Διός τους άναβε και τους εκεντούσε να τρέχουν κι’ αυτοί όλοι εμαζεύοντο.» ο Όμηρος θίγει ένα πολύ σημαντικό θέμα, που δεν είναι άλλο από την σημερινή δράση των ΜΜΕ και την Επιστήμη των Επικοινωνιακών Μέσων και της Προπαγάνδας. . Πάνω στη φήμη στηρίζεται φυσικά και η διαφήμιση που τόση έκταση έχει λάβει στις μέρες μας. Ποια ήτο όμως η Φήμη στην Αρχαία Ελλάδα; Από την Ελληνική Μυθολογία(Αρχαιολογία) πληροφορούμεθα ότι :
«Η Φήμη ήτο η νεώτερη θυγάτηρ της Γης, ήτις εγέννησεν αυτήν , ίνα θεατρίζει τας πράξεις των Θεών και ανθρώπων. Όθεν είχε το παλάτιον της μεταξύ Γης και Ουρανού, ίνα βλέπει τι γένεται και εις τον Ουρανόν , και εις την Γην. Το δε παλάτιον είχε τείχος χαλκούν, θύρας πολλάς ανοικτάς, και αυλήν ευρύχωρον. Εν δε τη αυλή ταύτη εσυνάζετο πλήθος λαού, να μάθη νέα . Και οι μεν ήρχοντο , οι δε έφευγον, οι δε περιφερόμενοι εψυθίριζον προς αλλήλους, ερωτώμενοι ησύχως περί νέων. Εκεί περιεφέρετο και το ψεύδος , και η αλήθεια, πότε μεμιγμένα , και πότε διηρημένα. Ομοίως και η ευκολοπιστία , η πλάνη, η προς ώραν χαρά και λύπη, η φιλονεικία, οι αδέσποτοι λόγοι , η Διχόνοια, η Διαβολή, και άλλα τοιαύτα, ώστε εφαίνετο κυκεών μέγας, και χάος ησύχως κινούμενον, άνευ κρότου και ταραχής. Εκεί λοιπόν εμάνθανον οι άνθρωποι τα νέα, όσα εγίνοντο εις τον Ουρανόν και εις την Γην, και διεσκόρπιζον αυτά στον κόσμον. Εκεί άρα εις το παλάτιον, ή εις την αυλήν της Φήμης, πρέπει να πέμπωμεν και ημείς τους τοιούτους νεωθηρευτάς , και επι τούτω περιφερομένους.
Περιήρχετο δε η Φήμη και τον κόσμον όλον την νύκτα. Την δε ημέραν εκάθητο εις τους πύργους των πόλεων, παρετήρει τα γινόμενα πανταχού, ώστε έβλεπεν όλα, τάτε λεγόμενα και πραττόμενα, και εις τους οίκους, και εις τας αγοράς. Όθεν ήτον ανάγκη να τρέχη εις το παλάτιον αυτής, όστις ήθελε να μανθάνη, τι γίνεται εις τον κόσμον[Ησίοδος Έργα και Ημέραι 760, και Οβιδ. Μεταμ. Ι β’, 39]
Εζωγράφιζον δε αυτήν νέαν και πτερωτήν εις όλον το σώμα. Τα δε πτερά εζωγραφίζοντο πότε μεν λευκά, πότε δε μέλανα, κατά τας αγγελίας. Οίον, ότε διεδίδετο φήμη περί τινος ευτυχούς συμβεβηκότος, και ύστερον αλήθευεν , εζωγράφιζον αυτήν λευκόπτερον. Ομοίως και τουναντίον. Είχον δε τα πτερά όμματα, ώτα , στόματα, και γλώσσας. Είχε και βωμόν εις τας Αθήνας. Ενίοτε δε και εσάλπιζεν, ή εκράτει μόνον την σάλπιγγα»
Την δύναμιν και ενέργειαν της Θεάς ταύτης σαφηνίζει ο Αισχίνης εν τω κατά Τιμάρχω πεπραγμένων λθ’ μ’[Βεσσ. Θεολ. Θ’ 37 και Παυσ. Αττικ. Ιζ’]


β/ Οι Έλληνες Έβαλαν τα Θεμέλια της Τετάρτης Εξουσίας

Σε μια και μόνον σελίδα οι πανάρχαιοι Έλληνες έδωσαν τις κύριες γραμμές μιάς σύγχρονης επιστήμης που σήμερον έχει γίνει η Τετάρτη Εξουσία, δηλαδή του Τύπου και των ΜΜΕ(γραπτού και ηλεκτρονικού τύπου) Πως μπόρεσαν να δώσουν με τόση ακρίβεια τις ακριβείς συντεταγμένες μιάς καινούργιας επιστήμης που τότε -υποτίθεται –ότι ήτο ανύπαρκτη; Πως γνώριζαν το Παλάτι των Πληροφοριών που δεν είναι άλλο από το σημερινό Κέντρον Τύπου(το γνωστό και ως Pressroom) Αυτό είναι ένα αίνιγμα που μόνον με προυπάρξαντας πολιτισμούς μπορεί να εξηγηθεί.. Εξ αυτών αγόμεθα στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων είχον ως πρότυπον τη Χρυσή Εποχή και εκράτουν ψήγματα εκείνης της εποχής μέσω των μύθων , των αλληγοριών και της λαϊκής τους παράδοσης,-συμπεριλαμβανομένης και της Ολυμπιακής Θρησκείας- που τους ενέπνεε στις πράξεις και στα ιδανικά τους. Διότι κάθε καινούργια κατάκτηση την θεοποιούσαν οι Ελληνες, σε αντίθεση με τις μονοθεϊστικές θρησκείες που αντιστέκονται στις νέες κατακτήσεις του ανθρώπου. Εκτός από την υψηλή επιστήμη και τεχνολογία που είχε αναπτύξει εκείνος ο λαμπρός πολιτισμός, είχε αντιληφθεί και το πραγματικό νόημα της ζωής . Σκοπός λοιπόν των κοινωνιών είναι η εξασφάλιση της ψυχοπνευματικής εξέλιξης του ατόμου. Οι αντιλήψεις αυτές δεν διεμορφώθησαν μόνον από τα έργα του Ησιόδου και του Πλάτωνα, αλλά από το σύνολο των μύθων της Μυθολογίας μας, η οποία είναι βιωμένη ιστορία ενός ένδοξου λαού μέσα από ένα υψηλό πολιτισμό. Γι’ αυτό οι σοφοί όλου του κόσμου αναγνώρισαν ότι «οι Έλληνες είπαν τα πάντα, σήμερον δε αναμασάμε αυτά που εκείνοι πρώτοι ανεκάλυψαν». Επομένως είναι καιρός οι σύγχρονες κοινωνίες να αναθεωρήσουν την εσφαλμένη άποψη τους ότι οι μύθοι της Ελληνικής μυθολογίας είναι εξωπραγματικοί , δηλαδή φανταστικοί χωρίς καμμιά πρακτική ωφέλεια.. Πως εξηγείται λ. χ ότι η Φήμη βρίσκεται και μέσα στο σπίτι του καθενός, σε εποχή που δεν υπήρχε ούτε τηλεόραση , ούτε ραδιόφωνο; Είναι λοιπόν καιρός να ξαναμελετήσουμε τους μύθους κάτω από το πρίσμα της σημερινής πραγματικότητας, για να αντλήσουμε σοφία, φρέσκιες ιδέες και να αναπτύξουμε τον ψυχοπνευματικό μας κόσμο. Αν σήμερα προσπαθούν οι δημοσιογραφικές ενώσεις να θωρακίσουν τους δημοσιογράφους με την ασυλία και την προστασία τους κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους , εκείνη την εποχή οι αγγελειοφόροι ήσαν ιερά πρόσωπα και κανείς δεν διενοείτο να τα θίξει.





ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ( Β 110-150)

ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ
Του Κωνσταντίνου Χ. Κωνσταντινίδη




O. H, Κεφ. 11 (λόγια επιστροφής στην πατρίδα)


ΡΑΨΩΔΙΑ Β’


ΟΝΕΙΡΟΣ – ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΛΟΙΩΝ

(110-150)
«Παλληκάρια μου Δαναοί και ξακουστοί πολεμισταί, μ’ ετύφλωσε βαρειά και μ’έμπλεξε ο γυιός του Κρόνου, ο Δίας! Πριν, μου έταξε ο σκληρός και συγκατένευσε πως πριν γυρίσω οπίσω θα κυριεύσω το καλοτειχισμένο Ίλιον και τώρα κακό ξεγέλασμα εβουλήθηκε και με προστάζει να γυρίσω πίσω στο Αργος άδοξα αφού έχασα τόσο λαό. Φαίνεται όμως πως έτσι το θέλει ο παντοδύναμος Ζευς, που ως τώρα κατέστρεψε τις ακροπόλεις πολλών πόλεων και που θα καταστρέψει ακόμη κι’ άλλες. Γιατί είναι μεγάλη η δύναμις του. Είνε όμως ντροπή μας ν’ ακούσουν και τα παιδιά μας, ένας τέτοιος και τόσος λαός των Αχαιών να πολεμά ανώφελα με πιο λίγους εχθρούς, χωρίς να φανή ακόμη κανένα τέλος του πολέμου . Γιατί αν θέλαμε εμείς οι Αχαιοί και οι Τρώες να συμφιλιωθούμε και μετρηθούμε κι’ οι δυό , κι’ έπειτα να χωρίσωμε από τους Τρώες όσους είνε εντόπιοι κι’ εμείς πάλι οι Αχαιοί να χωρισθούμε κατά δεκάδας και να πάρωμε σε κάθε μιά δεκάδα κι’ από έναν Τρώα, για να μας κερνά, πολλές δεκάδες θα έμεναν δίχως οινοχόον. Τόσο πιό πολύ, λέγω εγώ, ότι είνε οι γυιοί των Αχαιών απο τους Τρώες που κάθονται στην πόλι. Τους ήλθαν όμως απο πολλές χώρες σύμμαχοι πολεμισταί που φέρνουν στο σκοπό μου και δεν μ’ αφήνουν να κυριεύσω την πολυκατοικημένη πόλιν του Ιλίου. Επέρασαν εννέα χρόνια του μεγάλου Διός κι’ εσάπησαν πιά τα ξύλα των πλοίων κι’ έλυωσαν τα σχοινιά, κι’ οι γυναίκες μας και τα μικρά παιδιά μας κάθονται στο σπίτι μας και μας περιμένουν. Ώσπου το έργον, που γι’ αυτό ήρθαμε εδώ πέρα, μένει ατελείωτο. Ελάτε λοιπόν, ακούστε τα λόγια μου όλοι, κι’ ας φύγουμε με τα πλοία για την αγαπημένη μας πατρίδα, γιατί δεν θα κυριεύσωμε πιά την πλατύδρομη Τροία»
Αυτά τους είπε κι’ έκανε την καρδιά τους να λαχταρίση μέσα στα στήθη όλων εκείνων που είχον ακούσει την απόφασι του. Κι’ όλη η συνέλευσις εκινήθηκε σαν τα μεγάλα κύματα στο Ικάριο πέλαγος που τα σηκώνει ο Εύρος και ο Νότος, ορμώντας από τα σύννεφα του πατέρα Δία. Κι’ όπως ο Ζέφυρος σαν έρθη και φυσήξη δυνατά, αναταράζει ένα βαθύ σπαρμένο κάμπο και γέρνει όλα τα στάχυα, έτσι αναταράχθηκε ολόκληρη η συνέλευσις, κι’ απο τα πόδια τους εσηκώνετο η σκόνη. Παρακινούσαν δε ο ένας τον άλλον να πιάσουν τα πλοία και να τα σύρουνε στην θεία θάλασσα. Κι’ εκαθάριζαν τα χαντάκια κι’ η κραυγή εκείνων που ελαχταρούσαν τον γυρισμό, έφθανεν ως τα ουράνια. Έβγαζαν δε και τα σκαριά των πλοίων.


[(110-150)

1/ Αρχιστράτηγος χωρίς Σχέδιο Ενεργείας

Ο Πόλεμος δεν είναι αυτοσκοπός. Κατά τον θεωρητικό του Πολέμου Κλαούζεβιτς, «ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα» Ο Αγαμέμνων αναχωρώντας στην Τροία έπρεπε να έχει ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο, το οποίον να απαντά στα εξής ερωτήματα:
α/ Γιατί πηγαίνω στην Τροία. Αυτός είναι ο σκοπός του Πολέμου ;
β/ Πως θα φέρω εις πέρας την αποστολή μου ;
γ/ Πόσο χρόνο θα διαρκέσει η επιχείρηση και πως θα γίνει η επιστροφή στην πατρίδα; Ο Αγαμέμνων μετά από εννέα χρόνια επιχειρήσεων απεδείχθη ότι δεν είχε καταρτίσει στρατηγικό σχέδιο ενεργείας. Αλλά κι’αν ακόμη είχε αυτό δεν πραγματοποιήθηκε. Την στιγμή που ομιλεί στη συνέλευση ο αρχιστράτηγος δεν διαθέτει στρατηγικό σχέδιο επιχειρήσεων , ούτε χρονοδιάγραμμα της κάθε φάσεως των επιχειρήσεων , αλλά αναλίσκει το στρατό του επί εννέα χρόνια σε καταδρομικές επιχειρήσεις για την εκπόρθηση μιάς οχυράς τοποθεσίας , όπως είναι το Ιλιον. Θα λέγαμε ότι αυτός διαθέτει ένα τακτικό σχέδιο για επι μέρους επιχειρήσεις που δεν είναι αποφασιστικές για την εκπόρθηση του Ιλίου και την λήξη του πολέμου με νίκη των Ελληνικών δυνάμεων. Σύρεται δε και φέρεται απο τα οράματα και τις θρησκευτικές του παραισθήσεις για το αν πρέπει να ενεργήσει επίθεση ή να αποσύρει τις δυνάμεις του από το Ίλιον. Οι δυνάμεις αυτές έχουν υποστεί μιά βαρειά στρατηγική ήττα, έστω κι’ αν εκέρδισαν τις περισσότερες στρατιωτικές μάχες. Ο πόλεμος εκρίθηκε απο τον παράγοντα χρόνον και η πλάστιγγα έγειρε υπέρ των Τρώων, διότι πρώτον παρά την πολιορκία και τα δεινά που υπέστησαν δεν παραδόθησαν και δεύτερον διότι απώθησαν τον εχθρό εκτός των τειχών της Τροίας. Στη ίδια ακριβώς παγίδα με τον Αγαμέμνονα έπεσε και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπους με την εισβολή του στο Ιράκ. Κι’ αυτός παραπαίει χωρίς στρατηγικό σχέδιο απεμπλοκής των καταπονημένων από την διετή αποτυχημένη κατοχή Αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ.

α/ Ισορροπία των αντιμαχομένων Δυνάμεων

Από τα λεγόμενα του Αγαμέμνονος καταφαίνεται ότι οι Έλληνες ήσαν περισσότεροι από δεκαπλάσιοι έναντι των γηγενών Τρώων. Η αναλογία τους πρέπει να ήτο άνω του 10 προς 1 και θεωρείται συντριπτική για τον επιτιθέμενο . Όμως η αποστολή ενισχύσεων από διάφορα φίλα προσκείμενα στους Τρώες έθνη ανέτρεψαν την συντριπτική υπεροχή των Ελλήνων, σε ισορροπία δυνάμεων των επιτιθεμένων Ελλήνων και των αμυνομένων Τρώων. Έτσι εξηγείται η αδυναμία των Ελλήνων να εκπορθήσουν το Ιλιον εντός μιάς 9ετίας. Από την διάταξη του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος κατά μήκος της ακτής κοντά στα πλοία των, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν πήγαν στην Τροία να την πολιορκήσουν, αλλά για να την καταλάβουν εξ’ εφόδου, παραβιάζοντες ή υπερβαίνοντες τα υψηλά τείχη. Η δημιουργία Μεικτών Συμμαχικών Δυνάμεων στο στρατόπεδο των Ελλήνων και των Τρώων καταδεικνύει την υψηλή στρατηγική σκέψη αλλά και τακτική και τεχνική ικανότητα τούτων να διοικούν πολυεθνικές δυνάμεις στην μάχη. Και τούτο διότι οι μεικτές πολυεθνικές συγκροτήσεις δυνάμεων παρουσιάζουν δυσεπίλυτα προβλήματα συνεργασίας και συνεννοήσεως, εξ αιτίας του διαφορετικού δόγματος, εξοπλισμού, γλώσσης, εκπαιδεύσεως, διοικητικής μερίμνης κλπ.



β/ Ο Ζευς συμμετέχει στη λήψη των Αποφάσεων

Ο αρχιστράτηγος άγεται και φέρεται από τα θρησκευτικά του οράματα και επικαλείται το Δία για να υλοποιήσει τις αντιφατικές και αντικρουόμενες αποφάσεις του :
α/ Αρχικά για να επιτεθούν κατά των Τρώων και
β/ Ύστερα ακυρώνων την αρχική του απόφαση ρίχνει το σύνθημα της φυγής στις πατρίδες τους.
Η είδηση όμως της επιστροφής στην πατρίδα όσο χαρμόσυνη κι’ αν φαίνεται σε ένα στράτευμα που σαπίζει επί εννέα χρόνια στο Ιλιον, ισοδυναμεί με την εκρηκτική δύναμη ενός μετεωρίτη που σκάζει στο στρατόπεδο των Ελλήνων. Διότι η υποχωρητική κίνηση ενώπιον του εχθρού και εν επαφή μ’ αυτόν είναι μια εξαιρετικά παρακεκινδυνευμένη ενέργεια που μποορεί να στοιχήσει την καταστροφή του υποχωρούντος στρατεύματος.
Επικαλείται όπως όλοι οι εξουσιαστές τον Θεό. Όμως τον Θεό κανείς ποτέ του δεν είδε. Ο καθένας τον βιώνει όπως αυτός επιθυμεί. Με τις πέντε όμως αισθήσεις του ποτέ κανείς δεν είδε τον Θεό όταν είναι ξύπνιος. Τα θαύματα εμφανίσεως του θεού που εφεύρον τα διάφορα ιερατεία είναι απατηλά και εκ του πονηρού για να εξαπατούν τους βλάκες και τους φοβισμένου,ς και αποσκοπούν στην αύξηση του πλούτου και ,της δύναμης του ιερατείου στους πιστούς. Βέβαια οι βασιλείς και οι ηγεμόνες απο αρχαιοτάτης εποχής ως σήμερον μεταχειρίζονται το θεό για την επιβολή τους στις μάζες. Το Ιερατείο ανέκαθεν χρησιμοποιούσε την Εξουσία για την επιβολή τους στις μάζες των αμόρφωτων και αγραμμάτων, αλλά και των απλοϊκών και των φοβισμένων.. Γι’ αυτό στο παρελθόν το ίδιο πρόσωπο ασκούσε μαζί με την πολιτική και στρατιωτική εξουσία και την θρησκευτική τοιαύτη. Ακόμη και σήμερον αρχηγοί θρησκειών είναι ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας(Ο θεός Ήλιος) και ο βασιλεύς της Αγγλίας . Επομένως οι εξουσιαστές χρειάζονται το ιερατείο για να πειθαναγκάζουν τους λαούς σε υποταγή εν ονόματι του θεού.

γ/ Κανείς δεν είδε τον ίδιο το Θεό

Κατά τον Πυθαγόρα και τους άλλους Έλληνες σοφούς ο θεός είναι αόρατος, άχρωμος, άοσμος, άγευστος,, αψηλάφητος, , ακίνητος και χωρίς βάρος. Εμείς βέβαια τον παριστάνουμε σαν άνθρωπο. Όμως αν ρωτήσουμε τους γαιδάρους πως θα ήτο ο θεός τους ασφαλώς θα τον παρίσταναν σαν γάιδαρο και τα λιοντάρια σαν λέοντα. Το Θεό τον αντιλαμβανόμαστε από τους Φυσικούς(συμπαντικούς) Νόμους, οι οποίοι παρουσιάζονται υπο μορφήν :
1. Βαρυτικής,,
2. Ηλεκτρομαγνητικής,
3. Πυρηνικής και
4. Ακτινοβολιακής Δυνάμεως
. Ως Συνεχής Ροή μέσα στο αέναου γίγνεσθαι της αέναης γεννήσεως και του αέναου θανάτου.
στ) Τέλος ως η έκφραση του απείρως μεγάλου και του απείρως μικρού, δηλαδή του μεγάκοσμου και του μικρόκοσμου, του Σύμπαντος και της Ψυχής.
Επειδή οι λαοί είναι στην πλειοψηφία τους αμόρφωτοι το Ιερατείο εν συνεργασία με την διεθνή εξουσία έχουν ανακαλύψει από πολύ παλιά τους θεούς α/ για να δίνουν στήριγμα στους αδύναμους ανθρώπους-ενώπιον του θανάτου και των δυσκολιών της ζωής- αλλά και να είναι ευκολότερα υποχείρια της εξουσίας τους.



δ/ Το Απατηλό σύνθημα των Εξουσιαστών

Ανέκαθεν οι Εξουσιαστές έκρυβαν και τις πραγματικές αιτίες των πολέμων και τους υπευθύνους αυτών. Ο Αγαμέμνων τα ρίχνει όλα τα βάρη στο Δία λέγοντας «έτσι το θέλει ο παντοδύναμος Ζευς, που ως τώρα κατέστρεψε τις ακροπόλεις πολλών πόλεων και που θα καταστρέψει ακόμη κι’ άλλες» Κατ’ αυτόν τον τρόπο απαλλάσσονται της ευθύνης για τα στυγερά και φρικαλέα εγκλήματα των πολέμων και παρουσιάζονται ‘αθώες περιστερές’ στην κοινωνία.Ομως στην περικοπή αυτή μπορεί να κρύβεται και μια άλλη πληροφορία που δεν θέλει να την πει ξεκάθαρα ο Ομηρος. Πως κατέστρεψε ο Ζευς τις ακροπόλεις αυτών των πόλεων; Και για ποιο λόγο έπραξε τουτο; Είναι τα πάγια ερωτηματικά που εγείρονται κάθε φορά που ο Όμηρος ομιλεί περί των θεών. Τα ίδια ερωτηματικά εγείρει και η παρομοίωση της συνέλευσης εκείνης που « εκινήθηκε σαν τα μεγάλα κύματα που σηκώνει στο Ικάριο Πέλαγος ο Εύρος(Βοριάς) και ο Νότος» Και η απορία εντείνεται και από την συμπλήρωση ότι « και αναταράχθηκε ολόκληρη η συνέλευσις, κι’ απο τα πόδια τους εσηκώνετο η σκόνη, ορμώντας από τα σύννεφα του πατέρα Δία» Τι είδους σκόνη ήτο άραγε αυτή; Μήπως υπήρχε κάποιο όχημα ή οχήματα (διαστημικά ή μη ) πλησίον της συνέλευσης που δημιούργησαν αυτή τη σκόνη, ορμώντας από τα σύννεφα του πατέρα Δία; Παράξενα όντως πράγματα και λίαν ακατανόητα σε μας τους αδαείς. Διότι ο Όμηρος ξέρει τι λέει και τα περιγράφει με περισσή ακρίβεια .

ε/ Η Αναλογία των Εκατέρωθεν Δυνάμεων

Προφανώς ο Όμηρος με την φράση «να πάρωμε σε κάθε μιά δεκάδα κι’ από έναν Τρώα, για να μας κερνά, πολλές δεκάδες θα έμεναν δίχως οινοχόον.» θέλει να κάνει σύγκριση των εκατέρωθεν δυνάμεων . Και πράγματι στην εκτίμηση της στρατηγικής ή της τακτικής καταστάσεως κάθε στρατηγός ή διοικητής που σέβεται τους κανόνες της πολεμικής τέχνης είναι υποχρεωτικο να κάνει σύγκριση των εκτέρωθεν δυνάμεων. Διότι από αυτήν προκύπτει αν είναι εις θέσιν να επιτεθεί ή να αμυνθεί, ή μήπως πρέπει να υποχωρήσει. Αν διαθέτεις δυνάμεις σε αναλογία 3:1 και άνω έναντι του εχρού τότε μπορείς να επιτεθείς και να έχεις καλές προοπτικε΄ς επιτυχίας. Αν διαθέτεις λιγότερες δυνάμεις τότε η επιτυχία είναι προβληματική και πρέπει να εφαρμόσεις κατάλληλο στρατηγικό ελιγμό για να αντισταθμίσεις την έλλειψη των δυνάμεων. Αν είσαι 1:1 τότε μόνον άμυνα μπορείς να κάνεις. Αν η αναλογία είναι κατώτερη τότε πρέπει να υποχωρήσεις για να κερδίσεις σε κάποια άλλη τοποθεσία ίσως ένα καλύτερο τακτικό ή στρατηγικό αποτέλεσμα. Πάντως η αναλογία των δυνάμεων δεν είναι πάντα ο καθοριστικός παράγων της νίκης. Ένας εμψυχωμένος στρατηλάτης μπορεί με λιγότερες δυνάμεις να είναι νικηφόρος, όπως έχουμε πάμπολλα παραδείγματα στην Ιστορία. Το φωτεινότερο παράδειγμα όλων των εποχών είναι ο Μέγας Αλέξανδρος , ο οποίος με 30.000 άνδρες κατόρθωσε να νικήσει το Περσικό στράτευμα δυνάμεως 1.000.000 ανδρών στον Γρανικο ποταμό και στα Άρβυλα. Οι Έλληνες σε όλες σχεδόν τις μάχες ήσαν ολιγαριθμότεροι των αντιπάλων των και όμως λόγω ευψυχίας πάντα νικούσαν (Περσικοί Πόλεμοι, Ελληνο-Ιταλικός Πόλεμος κ.ο.κ)
Όμως ένα στράτευμα με τόσο μεγάλη υπεροχή δυνάμεων δηλαδή 1:10, είναι αδικαιολόγητο να μην έχει καταλάβει την Τροία, έστω κι’ αν αυτή είναι οχυρωμένη εντός 10τίας . Ακόμη και με πολιορκία θα έπρεπε να την είχαν καταλάβει. Αν δηλαδή της στερούσαν τα τρόφιμα και το νερό θα ήτο ζήτημα χρόνου η πτώση της Τροίας. Ας θυμηθούμε την πολιορκία και την πτώση του Στάλιγκραντ από τους Ρώσσους και την σύλληψη της Στρατιάς του στρατάρχου Πάουλους το 1943. Την πτώση του Τομπρούκ από τους Άγγλους και την σύλληψη των στρατευμάτων του Ρόμμελ στην Αφρική. Όμως έχουμε και άλλα παραδείγματα πόλεων που άνθεξαν στην πολιορκία, όπως λ. χ το Λένινγκραντ(Αγία Πετρούπολη) και η Μόσχα. Εκεί φυσικά δεν είχε κλείσει ο κλοιός της από τους Γερμανούς. Η αργοπορία των πέντε εβδομάδων στην Ελλάδα ήτο καθοριστικός παράγων για την οργάνωση της αμύνης της Μόσχας και την έλευση του βαρύτατου εκείνου χειμώνος του 1941 που κατέστρεψε τα σχέδια του Χίτλερ για ταχεία κατάληψη της Μόσχας .
Όμως στην Τροία η απώλεια των εννέα ετών είναι εντελώς αδικαιολόγητη από στρατιωτικής πλευράς . Κανονικά αν δεν ήτο ο αρχηγός της μυκηναϊκής αυτοκρατορίας θα έπρεπε να είχε προ πολλού αντικατασταθεί ο αποτυχημένος αρχιστράτηγος Αγαμέμνων από κάποιον άλλον περισσότερο έμπειρο, όπως λ. χ τον Νέστορα. .
Παράλληλα , διαπιστώνουμε ότι η γνώμη του Αγαμέμνονα για τους Τρώες ήτο απαξιωτική- αν όχι ρατσιστική- καίτοι ανήκαν στην ίδια φυλή, ομιλούσαν την ίδια γλώσσα-έστω με ιδιώματα- πίστευαν στους ίδιους θεούς κλπ. Δηλαδή οι Τρώες έκαναν μόνον για «οινοχόοι= υπηρέτες» των Ελλήνων ; Μα αυτοί ήσαν πολύ πλουσιότεροι των λοιπών Ελλήνων, διότι εισέπρατταν διόδια διελεύσεως διά των Στενών. Μάλλον αυτό το είπε για να εξυψώσει το ηθικό του στρατεύματος του . Μήπως και εμείς το 1940 δεν λέγαμε τους Ιταλούς στρατιώτες «κοκορόφτερους» διότι της Μεραρχίας Τζούλια έφεραν φτερό στο καπέλο, ή «μακαρονάδες» κλπ ; Είναι τεχνάσματα για την εμψύχωση του ηθικού των ημετέρων και της μειώσεως του φόβου ενώπιον του εχθρού.


2/ Η Επιστροφή στην Πατρίδα-Το Νόστιμον Ημαρ

Το σύνθημα «επιστροφή στην πατρίδα» ενώ δυναμώνει την νοσταλγία τους για την πατρίδα δεν εξυψώνει το φρόνημα των στρατιωτών παράλληλα ρίχνει κατακόρυφα το ηθικό για την συνέχιση του πολέμου. Ο νόστος ενέχει μέσα του δυνάμεις αυτοσυντηρήσεως που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την αυτοθυσία που απαιτείται στον στρατιώτη για να βαδίσει στο πεδίον της μάχης είτε για την νίκη ή για τον θάνατο. Επομένως, από τούδε και στο εξής ο. νόστος θα ενεργεί αρνητικά για το ηθικό των στρατιωτών, γιατί κανείς δεν θέλει να είναι ο τελευταίος που θα σκοτωθεί στο πεδίον της μάχης.



α/ Η Προσμονή του Πολεμιστή να επιστρέψει στην Πατρίδα

Ανέκαθεν η προσμονή του πολεμιστή, αλλά και του κάθε ξενιτεμένου, να γυρίσει πίσω στο σπίτι του σώος- αλλά όχι ντροπιασμένος-και ν’ ανταμώσει τη γυναίκα του, τα παιδιά του και τους λοιπούς του συγγενείς. ήτο εντονότερη Όσο ανδρείος κι’ αν είναι ο πολεμιστής στο βάθος του υποσυνειδήτου του υπάρχει ο ενδόμυχος φόβος μήπως σκοτωθεί και δεν μπορέσει να γυρίσει πίσω στην γλυκειά του πατρίδα και στα αγαπημένα του πρόσωπα . Ακόμη κι’ αυτοί που έκαναν τα μεγαλύτερα και ριψοκινυνδέστερα ανδραγαθήματα στο πεδίον της μάχης δεν θα σου πουν ότι δεν ένοιωσαν το συναίσθημα του φόβου. Απλούστατα υπέταξαν το συναίσθημα τούτο στην σθεναρή θέληση τους , που απορρέει από το υψηλό ηθικό τους για την εκτέλεση της αποστολής τους. Οι παράγοντες δε που επηρεάζουν το ηθικό και χαλιβδώνουν την θέληση του ανθρώπου είναι οι Ηθικές Δυνάμεις. Οι ενάρετοι άνθρωποι, αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους Θνητούς και συνάμα και Αθανάτους διαθέτουν τέσσαρες ιδιότητες της Αρετής ήτοι:
α/ Σωφροσύνη
β/ Ανδρεία
γ/ Φρόνηση
δ/ Δικαιοσύνη
Όταν ο μαχητής –αλλά και κάθε άνθρωπος- διαθέτει τις Αρετές αυτές θεωρεί ότι μπορεί να κάνει θαύματα και να θυσιάσει και την ζωή του ακόμη. Τότε ριψοκινδυνεύει για την επιτυχία του σκοπού του, ήτοι για να επιτύχει την νοητική σύνδεση του φθαρτού- θνητού μετά του αιωνίου- αθανάτου . Η άσκηση της Αρετής δια της καθάρσεως των Μυστηρίων είναι ο κεντρικός ήλιος της αρχαιοελληνικής κοσμοθεάσεως και η ουσία του πολιτισμού μας. Σήμερα ο κόσμος πάσχει διότι έχει απωλέσει την Αρετήν . Έτσι δικαιολογούνται τα συμπτώματα παρακμής των καιρών μας, διότι οι περισσότεροι άνθρωποι στερούνται Φρονήσεως, Ανδρείας, Σωφροσύνης και Δικαιοσύνης

β/ Η Φάση της Φυγής από το Ίλιον

Η επιστροφή στην πατρίδα που διέταξε ο Αγαμέμνων στο Ελληνικό Στράτευμα της Τροίας είναι η δυσκολότερη φάση του αγώνος διότι:
1. για να υποχωρεί ένα Σώμα σημαίνει ότι βρίσκεται σε αδυναμία έναντι του αντιπάλου, δηλαδή ο συσχετισμός δυνάμεων είναι δυσμενής εις βάρος του έτσι ώστε είναι αδύνατη ακόμη και η άμυνα-πολλώ δε μάλλον η δυνατότητα επιθέσεως..
2. κατά την φάση της υποχωρήσεως τα υποχωρούντα στρατεύματα έχουν χαμηλό ηθικό ενώ ο επιτιθέμενος αντίπαλος διαθέτει υψηλό ηθικό..
3. Όταν η υποχώρηση γίνεται ενώπιον του εχθρού τότε η απεμπλοκή είναι πολύ δύσκολη επιχείρηση διότι ο εχθρός έχει την πρωτοβουλία των ελιγμών, ήτοι του πυρός και της κινήσεως .
4. Η υποχώρηση γίνεται ακόμη πιο δύσκολη από τεχνικής απόψεως στην υλοποίηση της, διότι απαιτεί απόλυτο συντονισμό, σχολαστική σχεδίαση των διαδοχικών γραμμών υποχώρησης,, ακριβεστάτην κίνηση των κλιμακίων, μεγάλη πειθαρχία και προ παντός μυστικότητα. Αν κατά την υποχώρηση κάτι δεν πάει καλά ενδέχεται να συμβεί αταξία και πανικός, που μπορεί να στοιχίσει ακόμη και την καταστροφή του υποχωρούντος σώματος.
5. Προς αποφυγή των ανωτέρω επιβάλλεται πλήρης μυστικότης κατά την εκτέλεση του υποχωρητικού ελιγμού και ύπαρξη σχεδίου παραπλάνησης του αντιπάλου. Γι’ αυτό η υποχώρηση πρέπει να γίνεται κατά κανόνα κατά την διάρκεια του σκότους.
[ Παραδείγματα καταστροφικής υποχώρησης έχουμε στην Μικρασιατική Καταστροφή, όπου ο Ελληνικός Στρατός υπέστη φοβερή πανωλεθρία και διάλυση με ολέθριες συνέπειες για το στράτευμα και την τύχη του Μικρασιατικού Ελληνισμού .
Αντίθετα, παραδείγματα επιτυχούς υποχώρησης έχουμε
Πρώτον, στην Νορμανδία το 1940 από το Βρετανικό Εκστρατευτικό Σώμα στην Γαλλία
Δεύτερον, στην Ελλάδα το 1941 όπου το Βρετανικά Εκστρατευτικό Σώμα το οποίον διέφυγε την σύλληψη και την καταστροφή τους το 1941 κατά την προέλαση της Βερμαχτ.]
Ο Αγαμέμνων όταν ανακοίνωσε την απόφαση του για την επιστροφή των Ελλήνων στην πατρίδα σε όλο το στράτευμα, αγνόησε όλες τις αρχές του υποχωρητικού ελιγμού. Θα ήτο λογικό να διαβουλευθεί υπό άκρα μυστικότητα πρώτα με τους υφισταμένους αρχηγούς του και να προετοιμάσει μαζί τους την φάση της απαγκίστρωσης από τον εχθρό, τον πλού των πλοίων και την επιστροφή εκάστου στολίσκου στην πατρίδα και το μυστικό αυτό να το κρατήσει επτασφράγιστο μυστικο από τους στρατιώτες ή να τους ανακοινώσει λίγο πριν από την εκτέλεση του σχεδίου. Τούτο από στρατηγικής απόψεως , συνιστά βαρύτατο στρατηγικό σφάλμα που αν πραγματοποιείτο ενδέχεται να είχε καταλήξει σε βαριά ήττα και καταστροφή των Ελλήνων πριν προλάβουν ν’ αναχωρήσουν με τα πλοία. Η αδυναμία του Αγαμέμνονα να οργανώσει συντεταγμένο τον πλου επιστροφής θα είχε σαν συνέπεια την διάλυση του στόλου και την περιπλάνηση των πλοίων ανά την Μεσόγειο και ίσως και εκτός αυτής , όπως γράφει η Ερριέτα Μέρτζ στο πολύκροτο βιβλίο της «THE WINE DARK SEA» για την περιπλάνηση του Οδυσσέα. Είναι γνωστόν ότι ορισμένα πλοία κατέληξαν στην Αίγυπτο, ενώ άλλα χάθηκαν στον Κάβο Ντόρο και Κάβο Μαλέα Εξ αυτών καταφαίνεται ότι ο αρχιστράτηγος των Ελλήνων εστερείτο στρατηγικής ικανότητος. Αυτός δε ήτο ο κυριότερος λόγος που επι εννέα έτη δεν ηδυνήθη να κυριεύσει την Τροία για να φέρει εις πέρας την αποστολήν το, που ήτο η επιστροφή της Ελένης..

γ/ ο Αρχιστράτηγος σήμανε την Άτακτη Φυγή

Μετά την δήλωση του αρχιστράτηγου περί της επιστροφής του στρατού στην πατρίδα η κατάσταση στο στράτευμα ολίγον διαφέρει από την διάλυση και άτακτη φυγή. Τούτο φαίνεται από τα γραφόμενα, ήτοι «… κι’ έτρεχαν με αλαλαγμούς στα πλοία κι’ από τα πόδια τους εσηκώνετο η σκόνη. Παρακινούσαν δε ο ένας τον άλλον να πιάσουν τα πλοία και να τα σύρουνε στην θεία θάλασσα» Αν οι Τρώες στην κρίσιμη αυτή στιγμή είχαν πληροφοριοδότες πλησίον της συνελεύσεως των Ελλήνων και επληροφορούντο την διάλυση στο Ελληνικό στρατόπεδο είναι υπέρ βέβαιον ότι θα είχαν καταστρέψει τους Ελληνες και τα πλοία των και ελάχιστοι θα επέστρεφαν σώοι στην πατρίδα τους.

ε/ Ο Όμηρος είχε άριστες γεωγραφικές και ωκεανογραφικές Γνώσεις

Η γνώση του περί των ανέμων Εύρου, Νότου και Ζεφύρου καθώς και για το κυματώδες Ικάριον πέλαγος δείχνει ότι από αρχαιοτάτων χρόνων οι Έλληνες ήσαν άριστοι ναυσιπλόοι.



ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ( Β 155-180)

ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ
Του Κωνσταντίνου Χ. Κωνσταντινίδη


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 11ον
( Η Αθηνά κομιστής εντολής της Ηρας)


ΡΑΨΩΔΙΑ Β’


ΟΝΕΙΡΟΣ – ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΛΟΙΩΝ

(155-180)

Τότε αν και δεν ήτανε γραφτό τους , θα έφευγαν οι Αργείοι, αν η Ήρα δεν έλεγε στην Αθηνά :
«Αλλοίμονο, θυγατέρα του αιγιδοφόρου Διός, αδάμαστη, έτσι λοιπόν οι Αργείοι θα γυρίσουνε πίσω στην αγαπημένη τους πατρίδα, επάνω στην πλατειά ράχη της θάλασσας; Θ’αφήσουν καύχημα στον Πρίαμο και στους Τρώες, την Αργείτισσα Ελένη, αφού γι’ αυτήν πολλοί Αχαιοί εχάθηκαν στην Τροία, μακρυά από την αγαπημένην τους πατρίδα; Πήγαινε γρήγορα, λοιπόν, ανάμεσα στο λαό των χαλκοχιτώνων Αχαιών και εμπόδιζε τον καθένα με γλυκά λόγια, και μη τους αφήνεις να ρίχνουν στη θάλασσα τα ισόπλευρα τους πλοία»
Αυτά της είπε κι’ άκουσε τα λόγια της η γαλανόφθαλμη θεά Αθηνά, κι’ έφυγε ορμώντας από τις κορυφές του Ολύμπου κι’ αμέσως έφθασε στα γρήγορα πλοία των Αχαιών. Ευρήκε τότε τον Οδυσσέα, που ήταν ίσος με τον Δία στη φρόνησι, να στέκη , δίχως ν’ αγγίξη το μαύρο και καλόσκαρμο πλοίο του, γιατί είχε βαρειά λύπη στην καρδιά του. Εστάθηκε λοιπόν κοντά του η γαλανόφθαλμη Αθηνά και του είπε:
«Γυιέ του Λαέρτη, βλαστάρι του Διός, πολυμήχανε Οδυσσεύ, έτσι λοιπόν θα φύγετε για τα σπίτια σας και την πατρίδα σας, πέφτοντας στα καλόσκαρμα πλοία; Και θ’ αφήσετε καύχημα στον Πρίαμο και στους Τρώες την Αργείτισσα Ελένη, που γι’ αυτήν πολλοί Αχαιοί εχάθηκαν στην Τροία, μακρυά από την αγαπημένη τους πατρίδα; Πήγαινε, λοιπόν γρήγορα ανάμεσα στον λαό των χαλκοχιτώνων Αχαιών και μη στέκεις , κι’ εμπόδιζε τον καθένα με τα γλυκά σου λόγια, και μην τους αφήνεις να ρίχνουν στη θάλασσα τα πλοία»

ΣΧΟΛΙΑΣΗ
(145-180)

1/ Το Πέταγμα των Θεών

Στο βιβλίο αυτό δεν θα βρήτε θεολογική θεώρηση των ικανοτήττων των θεών. Ουτε θαύματα και τον εξ αποκαλύψεως λόγο. Οι θεοί λαμβάνονται σαν οι προκατακλισμιαίοι ηγέτες του Κόσμου, που χαίρουν τον πανελλήνιο σεβασμό, διότι χάρισαν στην ανθρωπότητα τον πιο λαμπρό πολιτισμό, της «Χρυσής Εποχής»
Η φράση « η θεά Αθηνά, έφυγε ορμώντας από τις κορυφές του Ολύμπου κι’ αμέσως έφθασε στα γρήγορα πλοία των Αχαιών.» δημιουργεί την ίδια απορία και τον ίδιο προβληματισμό με το ταξίδι του Δία στην Αιθιοπία. Συναντούμε συχνά στην Ηλιάδα το πέταγμα των Θεών από τον Όλυμπο που μας φέρνει στην σκέψη το πέταγμα των σύγχρονων αεραθλητών με τους αετούς από τις κορυφές των βουνών. Η διαφορά με αυτούς είναι ότι οι θεοί διατρέχουν την απόσταση μέχρι τον προορισμό τους με μεγίστην ταχύτητα και εκ του ασφαλούς. Που είναι όμως οι ωραίες περιγραφές που δίνει για τους ανθρώπους; Που είναι οι φανταστικές παρομοιώσεις για να μας δώσει την εικόνα πιο έντονη; Και τι δεν θα μπορούσε να πει για τους θεούς, λ.χ για τα μαλλιά τους, για την φορεσιά τους, για την κορμοστασιά τους, για το χαμόγελο τους ή για το θυμό και την θεική τους καλοσύνη και τόσα άλλα. Όμως σιωπά συστηματικά όταν πρόκειται να περιγράψει τους θεούς. Ίσως κάποιοι άλλοι ερευνητές της Ιλιαδος στο μέλλον να μπορέσουν να δώσουν σαφή εξήγηση του φαινομένου τούτου , όταν ο άνθρωπος θα έχει κατορθώσει να πετά όπως οι θεοί. Πάντως οι Έλληνες θεοί δεν έκαναν θαύματα ούτε κάτι το υπερφυσικό. Ο,τι κι’ αν ήθελαν να κάνουν, χρησιμοποιούσαν κάποια ανάλογη συσκευή. Ήθελαν να γίνουν αόρατοι, ΄έπαιρναν την περικεφαλαία τους. Ήθελαν να ταξιδεύσουν, έπαιρναν τα άρματα τους, που ήσαν κατά κανόνα ιπτάμενα. Ο Ποσειδών εκτός από άρμα χρησιμοποιούσε και θαλάσσιο σκάφος, όπως και η Θέτις, ο δε Ερμής και ο Περσεύς χρησιμοποιούσαν ειδικά πτητικά πέδιλα. Πάντα όμως είχαν ανάγκη από κάποιο υλικό μέσον που είχε κατασκευάσει η επιστήμη και η τεχνολογία της εποχής τους. Ο ποιητής δεν παραλείπει να μας προσφέρει το μέσον αλλά πάντα οι περιγραφές του είναι λιτές σε αντίθεση με τις γλαφυρές περιγραφές που δίνει όταν πρόκειται για ανθρώπους και γεγονότα της εποχής του. Μια άλλη επεξήγηση είναι ότι την τεχνολογία των θεών δεν την άγγιζαν οι θνητοί, ούτε έμπαιναν στα οχήματα τους


2/ Γιατί η Ήρα αγαπά τους Αχαιούς;

Οι θεοί παρεμβαίνουν στις διαφωνίες των ισχυρών προσώπων κι’ άλλοι υποστηρίζουν τους Αχαιούς κι’ άλλοι τους Τρώες. Αυτό απαιτεί η ισορροπία, και το μέτρον, κάτι που σήμερον έχει ανατραπεί, διότι ο θεός Γιαχβέ υποστηρίζει μονόπλευρα τους ισχυρούς έναντι των αδυνάτων, τους Αμερικανούς έναντι των λοιπών λαών , τους Εβραίους έναντι των Αράβων κ.ο.κ. Αυτό που έχει καταφέρει να επιτύχει ο ποιητής, είναι η σύγκλιση με αριστοτεχνικό τρόπο των δύο εποχών, ήτοι της εποχής που εξελίσσεται το έπος(2α ή κατ’ άλλους 4η χιλιετία π. Χ ) και της «Χρυσής Εποχής»(10η περίπου χιλιετία π. Χ)
Αν η Ήρα δεν απέστελλε την Αθηνάν στους Αχαιούς προκειμένου να τους συγκρατήσει την κρίσιμον εκείνην στιγμήν, ασφαλώς θα είχαν φύγει με τα πλοία των χωρίς να κυριεύσουν στο Ίλιον και χωρίς να πάρουν μαζί τους την Ελένη για την οποίαν έκαναν την εκστρατείαν. Γιατί όμως δείχνει τότο ενδιαφέρον η θεά για τους Αχαιούς; Η Ήρα ελατρεύετο πανταχού στην Ελλάδα και όπου υπήρχαν αποικίες Ελληνικές-ακόμη δε και στην Αίγυπτο και Καρχηδόνα-όμως τρεις πόλεις της Ελλάδος ελάτρευον αυτήν κατ’ εξοχήν, ως πολιούχον: Η Σπάρτη, το Αργος και οι Μυκήνες. Εξ αυτού εθεωρείτο ένθερμος σύμμαχος και προστάτης των Αχαιών. Μετά τον Όμηρο έπλασαν ότι η Ήρα συμμάχησε με τους Αχαιούς για να τιμωρήσει τον Πάρι, ο οποίος δια της κλοπής της Ελένης επρόσβαλε το γάμον του οποίου ήτο προστάτης η θεά Ήρα . Τούτο όμως δεν αληθεύει.

3/ Η Ακριβής Αναμετάδοση των Πληροφοριών

Ο Όμηρος δίνει ένα μάθημα στους ανθρώπους των σύγχρονων Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας ότι δεν πρέπει να διαστρέφουν και να παραποιούν τις πληροφορίες από στόμα σε στόμα. Στο στρατό λέγεται το εξής ανέκδοτο που δείχνει πως διαστρέφονται οι διαταγές από στόμα σε στόμα : «Ο διοικητής του Συντάγματος έδωσε εντολή στον υπασπιστή του να ειδοποιήσει το στράτευμα ότι την επομένη θα γινόταν έκλειψη Σελήνης. Τελικά η πληροφορία παραποιήθηκε τόσο πολύ ώστε στο τέλος κατέληξε στους στρατιώτες ότι: «θα γινόταν έκλειψη του λοχαγού» Βέβαια στις μέρες μας η διαστροφή των πληροφοριών είναι εσκεμμένη πράξη και γίνεται στα κέντρα διαλογής των πληροφοριών των Μεγάλων Ειδησεογραφικών Πρακτορείων και ΜΜΕ. Επομένως ο Όμηρος πρέπει να διδάσκεται σε κάθε δημοσιογραφική σχολή και επομένως θεωρείται σαν ο πατέρας της δημοσιογραφίας. Διότι πρώτος αυτός καθόρισε την δεοντολογία της ακριβούς αναμεταδόσεως της πληροφορίας.

4/ Η Πολυπρόσωπη Ελένη

Η Ελένη είναι η κατ’ εξοχήν η αιώνια γυναίκα. Είναι μύθος, πρότυπο, αλήθεια, σύμβολον και πραγματικότητα. Ονομάσθη ‘Ελένη’από του Έλους, επειδή γεννήθηκε ή συνελήφθη στον Ευρώτα ποταμό. Κατ ‘ άλλους προέρχεται από το ‘ελάνη’(=λαμπάδα ή φως) Ητο υπερβολικά ωραία και έπλασαν αυτή ως θυγατέρα του Ηλίου και της Αφροδίτης. Το πρώτον εζήτησεν αυτήν ο Εναρσφόρος του Ιπποκόωντος όταν ήτο ακόμη παιδί. Γι’ αυτό έστειλεν αυτήν ο Τινδάρεω στους γιούς του Αφαρέως ή κατ’ άλλους ήρπασαν αυτήν εκείνοι , έπειτα φοβούμενοι τους Διόσκουρους έδωσαν αυτήν ως παρακαταθήκη στον Θησέα για να την φυλάει. Όταν μεγάλωσε το κάλος αυτής ξεπέρασε τα όρια της επικράτειας και διεδόθη σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, απ’ όπου εζήτουν αυτήν γυναίκα των οι πολυάριθμοι μνηστήρες..
Τελικά η Ελένη προέκρινε τον ξανθό Μενέλαο βασιλιά της Σπάρτης. Μερικοί λέγουν ότι επειδή ο Μενέλαος καίτοι είχε υποσχεθεί εκατόμβην στην Αφροδίτη δεν την εξεπλήρωσε, η Αφροδίτη εκίνησε τον Πάριν στην γνωστήν αρπαγήν της.
Εκ του Θησέως εγέννησε την Ιφιγένειαν ή την Ερμιόνην και εκ του Μενελάου τον Νικόστρατον, Αθιόλαν και Μορράφιον . Εκ δ ε του Αχιλλέως τον Ευφορίωνα μετά θάνατον εις τις νήσους των Μακάρων.

α/ Η Ελένη Ξελογιάζεται από τον Πάρι

Ο Ζευς ενεργεί με προτροπή της Θέμιδος και συζευγνύεται με τη Λήδα. Για να την ξεγελάσει παίρνει μορφή κύκνου. Την ίδια νύκτα η Λήδα συνευρέθη με τον Τινδάρεω και εκ μεν του Διός εγεννήθη ο Πολυδεύκης και η Ελένη , η εκπάγλου καλλονής θηλυκή αυτή ύπαρξη που την ερωτεύθηκαν σχεδόν όλοι οι νέοι της εποχής της . Εκ δε του Τινδάρεω ο Κάστωρ και Πολυδεύκης.
Την Ελένη που αναστατώνει τον αρχαίο αρσενικό κόσμο της Ελλάδος επιθυμεί και ο Πάρις γιός του βασιλιά Πριάμου της Τροίας, που αποδέχεται με προθυμία προσφορά της Αφροδίτης στην Ιδη. Η Αφροδίτη του την έταξε να κάνη δική του την Ελένη, με την προϋπόθεση αν αυτός της απένειμε το «μήλο». Οι πολυάριθμοι μνηστήρες μετά τον γάμο της Ελένης με τον βασιλιά της Σπάρτης Μενέλαο τηρούν τον όρκο τους προς τον Τινδάρεω να σεβασθούν το γάμο της με τον Μενέλαο, όχι όμως και ο Πάρις. Οι μνηστήρες κατά κάποιον τρόπο είχαν ορκισθεί να προστατεύσουν το γάμο της Ελένης, ακόμη και με πόλεμο από τυχόν άρπαγα μνηστήρα. Όμως η Ελένη ούσα υποχείριο της Αφροδίτης ξελογιάζεται με τον φιλοξενούμενο της Πάρι, και όπως μαρτυρεί η ίδια στην Οδύσσεια και στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, βρίσκει την ευκαιρία να φύγη μαζί του κατά την διάρκεια της απουσίας του συζύγου της στην Κρήτη.



β/ Η Αργείτισσα Ελένη

Για την Ελένη μπορεί κανείς να γράψει ολόκληρο βιβλίο. Όμως θα περιορισθούμε εδώ να πούμε ότι η Ελένη είναι καμωμένη απ’ την φύση της για την τάξη και τον κανόνα. Νοσταλγεί τον καιρό όπου όλα της ήταν εύκολα μέσα στον σεβασμό, την τρυφερότητα των οικογενειακών δεσμών. «Άφησα το νυφικό μου δώμα , τοςυ δικούς μου, την αγαπημένη μου κόρη … Γι’ αυτό και μες στα δάκρυα λιώνω» θα μας ειπεί σε άλλο σημειο. Κρίνει τον εαυτόν της με αυστηρότητα , την αυστηρή κρίση που ο Τρωικός λαός έβγαλε γι’ αυτήν τη βρίσκει φυσική. Η Ελένη θα παρηγοριόταν για τη μοίρα της αν τουλάχιστον ο Πάρις ήταν γενναίος, αν πρέσβευε τιμή, καθώς ο άντρας της Μενέλαος, που τον δίνει σαν παράδειγμα ανδρείας, στον εραστή της. Τίποτα δεν έδειχνε πως η ηθική Ελένη θα μπορούσε να κρατήσει, μέσα στην δόξα που χαρίζει η ποίηση, το ρόλο της μοιχαλίδος, όργανο καταστροφής των δύο λαών. Αυτή την έντονη ένοχη σύζυγο που για χάρη της σφάζονται Αχαιοί και Τρώες, ο Όμηρος κατά παράδοξο τρόπο ,την έκανε μια απλή γυναίκα, που μόνη της επιθυμία ήταν να ζήσει στην αφάνεια τη ζωή μιάς καλής συντρόφου και μιάς καλής μητέρας. Επομένως ένα τέτοιο πρότυπο δεν θα μπορούσαν εύκολα να το προδώσουν οι Αχαιοί, ούτε οι θεοί να ανεχθούν μια τέτοια προδοσία .

γ/ Η άλλη Ελένη

Στην Ελένη του Ευριππίδη τα πράγματα παρουσιάζονται τελείως διαφορετικά . Όσοι μισούν την Ελένη ως αφορμή των Τρωικών, πλανώνται. Στην πραγματικότητα στην Τροία πήγε το είδωλο της Ελένης, ένας μύθος πλασμένος με πρωτοβουλία της Ήρας, ή των βασιλέων των Αχαιών για να δικαιολογήσουν τον ιμπεριαλιστικό τους πόλεμο. Η Ελένη δεν είναι υπεύθυνη για τα Τρωικά αλλά φαίνεται. Η Ελένη είναι ξενιτεμένη στην Αίγυπτο. Ο βασιλιάς της Αιγύπτου Πρωτεύς , ο προστάτης της ο δίκαιος έχει πεθάνει. Ο γιός του βασιλιάς Θεοκλύμενος , την ποθεί και την πολιορκεί ερωτικά και παρά την ασφυκτική πολιορκία του αυτή ανθίσταται, όπως η Πηνελόπη του Οδυσσέα. Η Ελένη του Ευριπίδη είναι «κυρία» πρόθυμη να δώση ακόμη και την ζωή της παρασύροντας το Μενέλαο στον ηρωισμό, προκειμένου να υπερασπισθεί το όνομα, την αξιοπρέπεια και την τιμή του. Η Ελένη πλησιάζει την Ομηρική Πηνελόπη που κατά τον Όμηρο αποφεύγει με δόλο την ερωτική συνεύρεση μετά των μνηστήρων.


δ/ Η Ελένη θέλει Αγάπη

Η απιστία της Ελένης δρομολογεί τον 10 ετή Τρωικό Πόλεμο της Ιλιάδος .Φιλάρεσκη πανέμορφη και ταυτόχρονα «μοιχαλίδα» εξάπτει την φαντασία των ανδρών, που ομολογούν πως για μια τέτοια γυναίκα αξίζει ο πόλεμος στο Ίλιον. Ολομόναχη και μισητή είναι η Ελένη και μάλιστα από εκείνους που τη θαυμάζουν και θα έπρεπε να την αγαπούν. Στη Σπάρτη τη λάτρευαν σαν θεά «δενδρίτιδα», σύμβολο της γονιμότητας, της βλάστησης και της θυληκότητος. Ητο η αιωνία γυναίκα και η θεά του Έρωτα. Όταν την αντίκρυσε ο Μενέλαος στην Τροία μέσα στα χαλάσματα ήτο έτοιμος να την σφάξει με το γυμνό του ξίφος. Το ξεγυμνωμένο στήθος της όμως μαλάκωσε το θηρίο μέσα του. Αυτή η λευκή και τρυφερή της σάρκα δεν είναι για σφάξιμο. Είναι για ηδονή και αγάπη. Ενώ την ποθεί ο ίδιος και την προσμένει η κόρη της γιατί να την σφάξει; Προτιμότερο να την ξανακάνει δική του. Τελικά την παίρνει μαζί του γυναίκα και βασίλισσα στα ανάκτορα του. Δεν μπορεί για πάντα κάποιος να κατέχει έναν άλλον άνθρωπο. Κανείς δεν είναι κτήμα κανενός. Και οι γυναίκες έχουν δικαίωμα να ορίζουν το σώμα τους, να ερωτεύονται και να παρασπονδούν αρκεί να μένουν πιστές στο σπίτι τους. Η ανθρώπινη αξία δεν είναι υλικό απόκτημα. Αυτά δεν ισχύουν στην Ελλάδα του 12θεου, αλλά σε αλλοτριωμένες δογματικές κοινωνίες.. Ο Πραξιτέλης συζεί με την Φρύνη, ο Αρίστιππος με την Λαίδα, ο Σοφοκλής με Θεοδωρίδα κι μετά ταύτα με την Ιππαρέτην. Επίσης η Διοτίμα του Πλατωνικού «Συμποσίου» και η Ασπασία η Μιλισία, δεύτερη σύζυγο του Περικλέους, έπαιξαν ρόλο-καταλύτη στην ανδροκρατία και συνέβαλλαν στην απελευθέρωση και στην ανθρωπιστική αξία της γυναίκας.

ε/ Η Ελένη, η Αιώνια Γυναίκα

- Η ευσεβής και θρησκόληπτη που αδιαφορεί στους εξωσυζυγικούς πειρασμούς
- Η κυρία που ξέρει να στέκεται στην κοινωνία και με ευελιξία και δόλο να φροντίζει και να μεριμνά για τον οίκο της τον άνδρα της και τα παιδιά της.
- Η τρυφερή γυναίκα που ξέρει να ερωτεύεται, να αγαπά και να μαλακώνει τις καρδιές των πονεμένων ψυχών.
- Η γυναίκα που με κρίση και ορθολογισμό ιεραρχεί τις αξίες και χρησιμοποιεί τα χαρακτηριστικά του φύλου της με μετριοπάθεια, γλυκύτητα και ανθρωπισμό.
- Η γυναίκα μητέρα, κόρη, σύζυγος , ερωμένη, αδελφή και η μοναχική γυναίκα που στέκεται κοντά σ’ αυτούς που πονούν και τέλος
- Η μοιχαλίδα , η ελευθέρια ακόμη και η ιερόδουλη που σύρεται από τα πάθη, την ανάγκη, τα ένστικτα της και συχνότατα από την βία που ασκούν οι άνδρες επάνω της.
Όλες οι γυναίκες είναι άξιες σεβασμού και αγάπης. Μην τις λιθοβολείτε.
Όμως να ξέρετε ότι ο αληθινός και νόμιμος έρωτας και αγάπη παρουσιάζεται ως πεμπτουσία της οικογένειας. Χωρίς την Ελένη η ζωή μας θα ήτο επίπεδη και δεν θα μπορούσε να είχαμε τα Επη του Ομήρου.



5/ Η Διαδοχική Εναλλαγή των Θεών

Είναι εκπληκτική η εναλλαγή με την οποία ο Όμηρος παρουσιάζει τους ήρωες του. Πρώτα παρουσιάζεται ο Ζευς, η άχραντος Αρχή και Νοητική Ουσία του Παντός, ο καθαρός και αμίαντος Νους. Ο Ζευς αλληγορεί τον Ήλιον και τα ανώτερα ελαφρότερα και καθαρώτερα στρώματα της ατμοσφαίρας, ήτοι τον αιθέρα. Μετά ακολουθεί η Ήρα. δηλαδή ο βαρύτερος και επίγειος αέρας(ΗΡΑ =ΑΗΡ) της ατμοσφαίρας. Η Ήρα μεταβιβάζει την εντολή στην Αθηνά, την θεά της Σοφίας, να την μεταφέρει στο στρατόπεδο των Ελλήνων στην Τροία για να παραμείνουν και να μην φύγουν άπρακτοι. Η Αθηνά παρουσιάζεται στον πολυμήχανο Οδυσσέα και όχι στον οποιονδήποτε, διότι αυτός δύναται να εννοήσει το νόημα της συμβουλής της Ήρας. Επομένως οι Ιδέες εκπηγάζουν από τον Νοητική Ουσία του Παντός(τον Συμπαντικό Νου) κατέρχονται εκ του αιθέρος και της ατμοσφαίρας στη Γη επί τη βάσει των αθανάτων νοητικών συλλογισμών και δι’ αυτών στον νοήμονα άνθρωπο. Ο Άρης δεν λείπει από το πεδίον της μάχης επειδή είναι ο θεός του πολέμου . Όμως οι Έλληνες είναι θαλασσινός λαός και δεν μπορεί να μην εμφανισθεί και η Θέτις , θαλασσινή θεά. Πανταχού παρών ο αρχιμηχανικός Ήφαιστος , ο οποίος έχει φτιάξει τα περίτεχνα άρματα , τα ανάκτορα και τα όπλα των θεών , και χάρισε την τέχνη του και στους ανθρώπους , που προσπαθούν ματαίως να τον μιμηθούν. Τέλος, η Αθηνά με την σωφροσύνη της θα συμβουλεύσει τα πρέποντα τους Αχαιούς, ώστε να μην φύγουν άπρακτοι και ντροπιασμένοι από την Τροία . Σ’ αυτό το ξερό και άγονο τοπίο της μάχης δεν θα λείψει και η θεά της ομορφιάς , η Αφροδίτη. Αυτή θα τους γλυκάνει την μοναξιά και θα τους κεντρίσει την νοσταλγία για τις γυναίκες , τις αραβωνιαστικές και τις φίλες τους. Σήμερα οι στρατιώτες παίρνουν μαζί τους διάφορες γυμνές Αφροδίτες για να τους συντροφεύουν, όταν δεν μπορούν να μιλούν με το φορητό τηλέφωνο και να βλέπουν στην οθόνη την δική τους Αφροδίτη . Μετά θα παρελάσουν οι διάφοροι ήρωες , όπως ο Αγαμέμνων, ο Αχιλλεύς, ο Νέστωρ, ο Οδυσσεύς , κ. α που εμφανίζονται στο στερέωμα της Τροίας , όπως οι πλανήτες σαν βραδιάσει και φωτίσουν τα αστέρια στο στερέωμα του ουρανού. Δικαίως λοιπόν ο Όμηρος έχει καταταγεί σαν ο μεγαλύτερος ποιητής όλων των εποχών.


6/ Η ΡΟΠΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΕΡΩΣ

Το κεφάλαιο αυτό δεν είναι άσχετο με τους θεούς Δία και Ήρα. Ακριβώς θέλει να δείξει ότι η αλληγορία που θέλει αυτούς τους δύο πρωτοθεούς σε ένα αταίριαστο όσο και υποχρεωτικό γάμο, αλλά συνάμα σε μια διαρκή φιλονεικία , εκφράζει αλληγορικά αυτό που συμβαίνει στο Συμπαντικό γίγνεσθαι. Η ανάπτυξη της νέας Κοσμογονίας γίνεται με σκοπό να ενημερωθούν οι νέοι άνθρωποι πάνω στα επιστημονικά δεδομένα για το Σύμπαν και τον Κόσμο , έτσι ώστε να αποκολληθούν από τις αντιεπιστημονικές και σκοταδιστικές αντιλήψεις της Βίβλου. Μελετώντας τις σύγχρονες επιστημονικές αλήθειες διαπιστώνει κανείς ότι αυτές εδόθησαν προ χιλιάδων ετών με αλληγορικό τρόπο από την Ελληνική Θεογονία και από άλλους Αρχαίους Συγγραφείς(Όμηρος, Ορφεύς, Πυθαγόρας κ. α). Έτσι αποδεικνύεται ότι όλη η Ελληνική Φιλοσοφική Σκέψη είναι βασισμένη πάνω σε επιστημονικές αλήθειες, γεγονός που σήμερον επιβεβαιώνεται και δια των επιστημονικών οργάνων. Κατά ένα απίστευτο τρόπο οι γενικοί νόμοι που επικρατούν στον άνθρωπο και στις κοινωνίες είναι αυτές που ισχύουν και στον Κόσμο και στο Σύμπαν. Τούτο αποδεικνύει ότι η ανθρώπινη Συνειδητότητα είναι μέρος της Συνειδητότητος του Σύμπαντος.
Δύο από τους νόμους που επικρατούν στο Σύμπαν είναι ο Συμπαντικός Ερως , που σημαίνει ότι η ύλη και η ενέργεια έχουν μια τάση συνενώσεως κάτω από ορισμένες προϋπόθεσης. Ο νόμος της Συμπαντικής Εριδος(εντροπία) του Κόσμου, σημαίνει ότι ο Κόσμος έχει μια τάση αποδόμησης και αυτοδιάλυσης. Αυτά τα δύο καθορίζουν την Ροπή του Κόσμου Η ύπαρξη των εν λόγω δυνάμεων έχει αποδειχθεί από την σύγχρονη Φυσική. Η τάξη του Κόσμου δεν είναι τυχαία και αυθόρμητη , αλλά απολύτως καθορισμένη από την Ροπή. Κι’ αν εμείς οι άνθρωποι συχνά ξεφεύγουμε από την φυσική Ροπή, η Φύση φροντίζει να μας επαναφέρει με κάποιες κυρώσεις , διότι αυτή(η φύση) δεν κάνει καμιά παρέκβαση, ούτε σκόντο σε κανέναν, διότι η Φύση δεν επιτρέπει την απώλεια δυνάμεων. [Βάσει αυτού και μόνον του νόμου δεν θα έπρεπε να κάνουμε άσκοπους και πολυδάπανους πολέμους, τους οποίους πληρώνουμε πανάκριβα ]
Ο Κοσμικός Έρως είναι αυτός που φέρνει σε ένωση τα Σωμάτια της Υλης και την Θέουσα Ενέργεια (ήτοι το ωάριο της Ήρας και το σπερματοζωάριο του Διός) Μετά όμως από διαδοχικές ενώσεις και ένα καθορισμένο όριο ζωής, η Ερις σπρώχνει τα πάντα, ήτοι ενώσεις σωματίων και ενέργειας, στην διάλυση και στην χαοτική αταξία από την οποία προήλθαν.
Έτσι υπολογίζεται ότι μετά από 33 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου, ο Κόσμος μας θα έχει διαλυθεί εις τα εξ ών συνετέθη, δηλαδή σε ύλη και ενεέργεια. Τα θεωρείτε πολλά ; Κι’ όμως είναι απειροελάχιστος χρόνος μπρος στην αιωνιότητα. Να γιατί ο μέγας Ηράκλειτος έλεγε ότι ο Ζευς παίζει σαν παιδί με τον Κόσμο.
Σύμφωνα με τον δεύτερο Νόμο της Θερμοδυναμικής η θερμότητα δεν κινείται από τα ψυχρά στα θερμά σώματα, αλλά το αντίθετο, δηλαδή μεταφέρεται από τα θερμά στα ψυχρά, όπως λ. χ το Ρεύμα του Κόλπου εισχωρεί στη Βόρειο Θάλασσα και φυσικά ένα άλλο ψυχρό ρεύμα κατεβαίνει προς νότον. Ο Κόσμος αρχικά μετά την Μεγάλη Έκρηξη ανέπτυξε τεράστιες θερμοκρασίες , τις οποίες χάνει προς το ψυχρότατο συμπαντικό περίβλημα του απολύτου ψύχους. Αυτό το απόλυτο ψύχος στο Σύμπαν είναι η αιτία της καθαρότητος και του διαχωρισμού των σωματίων της ύλης και της ενέργειας. Διότι κάτω από τις συνθήκες του απόλυτου ψύχους οι ενώσεις είναι σπάνιες και γίνονται μόνον τοπικά , όταν υπάρξει κάποιος απότομος συντονισμός(δόνηση) των δύο αντιθέτων μερών. Η Συμπαντική Ερις οδηγεί τον Κόσμο στον θάνατο, όπως άλλωστε η κοσμική ροπή μας οδηγεί στο γήρας και τελικά στον θάνατο . Ταυτοχρόνως όμως ο Συμπαντικός Έρως οδηγεί τα σωμάτια της Ύλης και Ενέργειας σε νέα συνένωση για την δημιουργία νέων Κόσμων κ.ο.κ ως την αιωνιότητα.
Το πονηρό Ιερατείο ψάχνει να βρει τον Θεό στις εικόνες, στα λείψανα «αγίων», σε «αγιασμένα» νερά, σε σταυρουδάκια κ.ο.κ Όμως ο θεός βρίσκεται μέσα μας. Είμαστε ομοούσιοι των Συμπαντικών Θεϊκών δυνάμεων( του Διός και της Ήρας), διότι έχουμε μέσα μας την Θέουσα Ενέργεια και την Πρώτη Ουσία Εκείνων. Είμαστε πλασμένοι από τα ίδια συστατικά: Υλη και Ενέργεια και μας διέπουν οι ίδιοι φυσικοί νόμοι που διέπουν το Σύμπαν. Το Ιερατείο λέγει ότι η Φύση είναι ακάθαρτη. Τούτο είναι μέγα ψεύδος. Ο Κόσμος ενέχει το Είδος των Συμπαντικών Θεϊκών δυνάμεων ως αρχή, που είναι η ένωση των ουσιών εκείνων. Το Είδος αυτό εκφράζει τον Τύπο της Δημιουργίας, δηλαδή την ιερή ένωση και ενυπάρχει σαν ο Κώδικας ή το Αρχέτυπο του Κόσμου σε κάθε Ον . Αυτός ο Τύπος είναι ο Λόγος του Κόσμου ή ο Θείος Λόγος. Αυτός ενυπάρχει και μέσα μας, ανεξάρτητα αν εμείς τον αντιλαμβανόμαστε ή όχι. Ίσως ακόμη δεν τον αποκρυπτογραφήσαμε διότι ζούμε περισσότερο υλικά παρά πνευματικά και ψυχικά. Όμως αρκετοί τον ενσυνείδητοι και εγρήγοροι τον αντιλαμβάνονται καλύτερα. Σαν μια Συμπαντική Εικόνα , κάτι σαν ένα Συμπαντικό «Πρόγραμμα » του Συμπαντικού Υπερυπολογιστή που έφτιασε τον Κόσμο στο φανταστικό «Θεοτεχνείο» του Διός και της Ήρας . Αυτό το Ιερό Πρόγραμμα περιέχει τους νόμους, τις ιδιότητες και τις δυνάμεις του, είτε δυνάμει, είτε ενεργεία(αόρατες ή ορατές). Έτσι βλέπω τον Κόσμο και τους Θεούς και έτσι επικοινωνώ μαζί τους.






ΟΜΗΡΟΥ ΗΛΙΑΣ( Β 185-245)

ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ
Του Κωνσταντίνου Χ. Κωνσταντινίδη


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 12ον
( Ο Οδυσσεύς συγκρατεί το στράτευμα)



ΡΑΨΩΔΙΑ Β’


ΟΝΕΙΡΟΣ – ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΛΟΙΩΝ


(185-245)
Αυτά είπε, κι ‘ εκείνος εκατάλαβε τη φωνή της θεάς που του εμιλούσε. Κι’ έφυγε τρέχοντας κι’ επέταξε την χλαίνη του, που την επήρε ο Ιθακήσιος Κήρυξ Ευρυβάτης, που τον ακολουθούσε. Όταν έφθασε λοιπόν εμπρός στον γυιό του Ατρέως τον Αγαμέμνονα, επήρε από αυτόν το άφθαρτο πάντα πατρικό του σκήπτρο και μ’ αυτό ετράβηξε για τα πλοία των χαλκοχιτώνων Αχαιών. Κι’ όποιον βασιλέα ή εξέχοντα αρχηγόν συναντούσε, τον επλησίαζε και τον συγκρατούσε με τα γλυκά αυτά λόγια:
«Καλότυχε, δεν σου ταιριάζει να φοβάσαι σαν δειλός. Στάσου λοιπόν κι’ εσύ και κάμε και τους άλλους να ησυχάσουν . Γιατί δεν ξέρουμε ακόμη ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός του Αγαμέμνονος. Τώρα μας δοκιμάζει, σε λίγο όμως θα τιμωρήση τους γυιούς των Αχαιών. Δεν ακούσαμε όλοι αυτά που είπε στη Βουλή ; Ας προσέξουμε μήπως θυμώση και μας βλάψη. Γιατί είναι φανερός ο θυμός του θείου βασιλέως που τον τιμά και τον αγαπάει ο πάνσοφος Ζευς »
Όποιον έβλεπε πάλι από τον λαό να φωνάζη, τον εκτυπούσε με το σκήπτρο και τον εφοβέριζε με αυτά τα λόγια:
«Χαμένε, κάθησε ήσυχος κι’ άκουγε τα λόγια των άλλων που είνε ανώτεροι σου! Γιατί εσύ είσαι ανάξιος και δειλός για πόλεμο, κι’ ούτε ποτέ στη μάχη λογαριάζεσαι, ούτε στη βουλή. Δεν θα βασιλεύσωμε εδώ πέρα όλοι οι Αχαιοί!... Δεν είνε καλό πράγμα η πολυαρχία. Ένας μόνον ας είνε ο άρχοντας, ένας βασιλεύς, εκείνος που σ’ αυτόν ο γυιός του πανούργου Κρόνου έδωσε το σκήπτρο για να βασιλεύη, και τους νόμους για να κρίνη»
Έτσι λοιπόν αυτός ο βασιλεύς τους επρόσταζε . Κι’ εκείνοι πάλι με φωνές έτρεχαν στη συνέλευσι, από τις σκηνές κι’ από τα πλοία, όπως το κύμα της πολυτάραχης θαλάσσης που κτυπά με βρόντο στο μεγάλο ακρογιάλι κι’ αντηχεί στο πέλαγος.
Κι’ όλοι οι άλλοι τότε εκάθησαν κι’ έπιασαν τις θέσεις των, μόνος όμως εθορυβούσε ο φλύαρος Θερσίτης που ήξευρε πολλά, ανόητα όμως κι’ ανάρμοστα και που με δίχως σέβας φιλονεικούσε μάταια με τους βασιλείς, για να κάνη τους Αργείους να γελάσουν.
Ήταν ο πιο άσχημος απ’ όλους, όσοι είχαν έρθει στο Ιλιον. Ηταν αλλοίθωρος, χωλός από το ένα πόδι, με ώμους κυρτούς, που έπεφταν μαζεμένοι προς το στήθος, και με μυτερό κεφάλι, σκεπασμένο με λιγοστές τρίχες από επάνω. Ο Οδυσσεύς κι’ ο Αχιλλεύς τον εχθρεύοντο πιο πολύ από κάθε άλλον , γιατί εφιλονεικούσε πάντα μαζί των. Και τότε πάλι με δυνατές φωνές εκακολογούσε τον θείον Αγαμέμνονα. Κι’ οι Αχαιοί είχαν θυμώσει πολύ μαζί του και τον κατέκριναν. Αυτός όμως με δυνατές φωνές εκακολογούσε τον Αγαμέμνονα και του έλεγε:
«Γυιέ του Ατρέως, σαν τι κακό σου εκάναμε; Τι σου λείπει; Αι σκηνές σου είνε γεμάτες από χαλκό κι’ έχεις πολλές και διαλεχτές γυναίκες, που εμείς οι Αχαιοί πρώτα σ’ εσένα τις δίνουμε, όταν κυριεύομε καμμιά πόλι. Η μήπως θέλεις ακόμη χρυσάφι, να σου φέρη κανένας από του Τρώες, που δαμάζουν τ’ άλογα, από το Ίλιον, ως λύτρα για τον γυιό του, που εγώ ή κάποιος άλλος από τους Αχαιούς, έφερε εδώ δεμένο; Η μήπως θέλεις καμμιά κόρη, που την έφερε για να πλαγιάζη μαζύ της χώρια και να την χαίρεται μονάχος; Δεν ταιριάζει σ’ εσένα που είσαι αρχηγός να φέρνης συμφορές στους γυιούς των Αχαιών»
« Α, κολοκύθες, σύχαμα του κόσμου, γυναίκες κι’ όχι άνδρες, ας γυρίσωμε με τα πλοία μας κι’ ας τον αφήσωμε αυτόν εδώ στην Τροία να χαίρεται τα βραβεία των άλλων, για να καταλάβη αν κι’ εμείς τον βοηθάμε ή όχι. Αυτόν, που και τώρα ακόμη επρόσβαλε τον Αχιλλέα, άνδρα πολύ καλλίτερο του, γιατί του επήρε το βραβείο του και το έχει τώρα αυτός. Ο Αχιλλεύς όμως αν κι’ εθύμωσε παραβλέπει . Αλλιώς, Ατρείδη, αυτή θα ήταν η τελευταία σου αδικία»
Αυτά είπε ο Θερσίτης, κακολογώντας τον Αγαμέμνονα, τον βασιλέα των λαών. Τον επλησίασε όμως γρήγορα , ο θείος Οδυσσεύς, κι’ αφού τον αγριοκύτταξε, τον εμάλωσε με τα σκληρά αυτά λόγια:


ΣΧΟΛΙΑΣΗ
(185-245)

1/ Ποίο το Γένος του Αγαμέμνονα;

Οι Πελοπίδαι ήσαν Μικρασιατικός κλώνος των Αχαιών, αποφαίνεται ο George Thomson στο βιβλίο του «ΤΟ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟ» Επομένως είναι ανακριβές ότι οι Έλληνες πήγαν στην Μικρά Ασία μεταγενέστερα, δηλαδή με την άφιξη των Ιώνων, Αιολών και Φωκαέων. Κατά την «Ωγυγια» τομ. Δ! σελ. 400
-Οι Ερυθραίοι ήσαν Κρήτες που ήλθον εκεί με τον υιόν του Ραδαμάνθυος.
-Οι Λύκιοι ομοίως ήσαν Κρήτες ελθόντες με τον Σαρπηδόνα.
-Οι Παμφύλιοι ήσαν Έλληνες ελθόντες με τον Κάλχαντα μετά τα Τρωικά.
-Οι Κάρες ήσαν Έλληνες , διότι από παλιά ανεμείχθησαν με τους Κρήτες του Μίνωα
- Οι Φρύγες ήσαν Έλληνες, κι’ αυτό φαίνεται διότι η Εκάβη είναι μια Πελασγή από τη Θράκη που κατά τον Όμηρο ο πατέρας της είναι ο Δύμας, βασιλιάς των Φρυγών. Να σημειωθεί ότι ο βασιλεύς των Φρυγών στην εκστρατεία κατά των Χετταίων ονομάζονταν ‘Οτρεύς’ εκ του Αιολικού Ατρεύς.
-Οι Χετταίοι ή Χεττίτες ήσαν Έλληνες Αχαιοί, κι’ αυτό αποδεικνύεται, διότι η Καπαδοκία, που ήτο εστία των Χετταίων με έδρα τα Κόμανα, μια σημαντική πόλη στους Χετταικούς χρόνους ίσαμε τους Ρωμαϊκούς. Εκεί επέζησε ένα ιερατικό γένος που λεγόταν Αγαμεμνόνειον Γένος ή Ορεστιάδαι. Το γένος τούτο ισχυριζόταν πως είχε στη φύλαξη του το ειδώλιο της Αρτέμιδος που έφερε από την Ταυρίδα ο Ορέστης. Τα Χετταικά μνημεία είναι εμπνευσμένα από την Πελασγική κουλτούρα , ανάμεσα τους και οι τάφοι των λεόντων του Ayazzin και Dimerli. Αμφότεροι οι τάφοι έχουν στην είσοδο ένα επιστέγασμα από πέτρινη πλάκα που πάνω της είναι σκαλισμένο ένα ζευγάρι αναρριχώμενα λιοντάρια, ακριβώς παρόμοια αλλά μεταγενέστερα αυτών που είναι στον τάφο του Αγαμέμνονα στις Μυκήνες.
-Οι Ετεοκρήτες ήσαν Έλληνες Κρήτες που σε πανάρχαιους χρόνους διαπεραιώθηκαν στην Μικρά Ασία και κάτω από διάφορες ονομασίες εισχώρησαν ως την Ανατόλια και την Μεσοποταμία. Εξ άλλου και αρκετοί προϊστορικοί Έλληνες όπως ο Διόνυσος 3ος , Ηρακλής, Ερμής ο Τρισμέγιστος κ. α έκαναν εκστρατείες στην Μικρά Ασία προς απελευθέρωση των εκεί Ελληνικών πόλεων και έφθασαν ως τις Ινδίες και ανατολικότερον. Από την άποψη αυτή ο Τρωικός Πόλεμος μπορεί να θεωρηθεί ως ο δεύτερος Εμφύλιος Πόλεμος των Ελλήνων. Ο πρώτος εμφύλιος είναι ο Πόλεμος Ατλάντων του Κρόνου κατά των Διογενών Ελλήνων.

2/ Χαλκός : Το Μέταλλον Ισχύος των Αχαιών

Ο Χαλκός στα προϊστορικά χρόνια ήτο σπάνιος και ως εκ τούτου είχε μεγάλη αξία , διότι εχρησιμοποιείτο για την κατασκευή όπλων, εργαλείων και την κοπή νομισμάτων. Επομένως εχρησιμοποιείτο ως αξία στα ανάκτορα των ευγενών.
Ο Διόνυσος ο οποίος έζησε στην Προκατακλυσμιαία Εποχή και ανετράφη στην Νύσαν της Αραβίας φέρεται ως ο κατασκευαστής δύο ναών χρυσών προς τιμήν του Ουρανίου Διός ή Πλανήτου . Αυτός ετίμα τους εφευρέτες των τεχνών και τους επιτηδευομένους τα αναγκαία εις τον κοινόν βίον. Όθεν τότε επενοήθη ο χρυσός και ο χαλκός, καθώς και η χρυσουργεία και χαλκουργεία στην Θηβαίδα και κατασκεύαζαν όπλα κατά των θηρίων και εργαλεία για την καλλιέργειαν και εξημέρωσιν της γης[Ωγυγία, τομ. Β! Αθαν. Σταγειρίτης, Ελευθέρα Σκέψις]
Πάντως πριν ακόμη ανακαλυφθεί ο χαλκός στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ήτοι στη Συρία, Αρμενία, Σινά, Ιράν υπάρχουν μαρτυρίες ότι οι Έλληνες σε παλαιότερες εποχές επρομηθεύοντο χαλκό από την Ταρτησό της Ιβηρικής(Ισπανία) Γύρω στο 3000 π. Χ η χρήση του χαλκού είχε απλωθεί σ’ ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, όμως δεν ήτο διόλου καθολική. Ακόμη και στη Μεσοποταμία το κόστος του μπρούτζου (οριχάλκου=κράμα χαλκού και κασσιτέρου)ήτο υψηλό, η δε αγροτιά εξακολουθούσε να εργάζεται με ξύλινα ή λίθινα εργαλεία. Εκεί μόνον οι αρχηγοί μπορούσαν να προμηθευθούν το μέταλλο για την κατασκευή χάλκινων σπαθιών και με αυτά επιβάλλοντο στους υπηκόους των. Η δυναστεία λοιπών των «χαλκοχιτώνων »Αχαιών στήριζε την εξουσία της στο θαυματουργό για την εποχή του μέταλλο , τον χαλκό, που τον χρησιμοποιούσε πάνω απ’ όλα για τον πόλεμο. Ιδού γιατί ο Όμηρος αποκαλεί τους Αχαιούς «χαλκοχίτωνες» Από την άποψη αυτή οι Αχαιοί χρωστούν την κοσμοκρατορία τους στην τεχνολογική τους υπεροχή, που σχετίζεται με την ανακάλυψη του χαλκού και την κατασκευή οπλικών ή παραγωγικών συστημάτων που έχουν αυτό ως πρώτη ύλη (ξίφη , θώρακες, άρωτρα κ.ο.κ)

α/ Η Κυριαρχία των Μυκηναίων

Η βασιλική δυναστεία των Μυκηνών είχε ανέβει στην εξουσία με το μονοπώλιο της του ορυχάλκου, που τον χρησιμοποιούσε για τον πόλεμο. Την τέχνη του χαλκού και του πολέμου είχαν πάρει από τους Μίνωες. Τότε κάνανε εκσυγχρονισμό των εργαλείων και των οπλικών τους συστημάτων με βάση τον χαλκό και τον ορύχαλκο. Τότε μπάσανε το άλογο και το άρμα στη μάχη και τους καινούργιους τύπους ξίφους, ξιφομάχαιρου, κράνους και σωματικής πανοπλίας και γίνανε άτρωτοι. Για την εποχή τους το χάλκινο ή το μπρούτζινο ξίφος ήτο ότι είναι σήμερον ο πύραυλος , γεγονός που τους έδινε επιθετική ευελιξία και αμυντική θωράκιση έναντι των αντιπάλων τους..

β/ Η Κύπρος το νησί του Χαλκού.

Η Κύπρος θεωρείται το νησί του χαλκού. Οι Κύριοι εξήγαγον το άφθονο μετάλλευμα τους σε χυτούς όγκους(ingots) στην Συρία και γι’ αυτό άργησαν ν’ αναπτύξουν την βιοτεχνία τους.

3/ Οι Αντιφάσεις των «Ελληνιστών»

Ο καθηγητής George Thomson στο βιβλίο του [ΤΟ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟ, σελ. 7] ενώ παραδέχεται ότι « η αφθονία της ξυλείας και τα καλά λιμάνια βοηθούσαν τους νησιώτες , στην παρά πολύ πανάρχαιη εποχή , να εκμεταλλευθούν τη θαλασσινή τους θέση» …με αποτέλεσμα να αναπτύξουν πάνω απ’ όλα το εμπόριο, σε άλλα σημεία του βιβλίου για να είναι «πολιτικά ορθός» και σύμφωνος με τα παραδεδεγμένα από το κατεστημένο - αντιφάσκει ισχυριζόμενος ότι οι λαοί της Μέσης Ανατολής ήσαν οι πρώτοι ναυσιπλόοι, αποικιστές και ευρετές του πολιτισμού. Ενώ είναι γνωστόν ότι η Μέση Ανατολή ούτε καλούς λιμένες , ούτε άφθονη ξυλεία διέθετε, αλλά ούτε ανάγκη είχαν οι κάτοικοι της να επικοινωνήσουν διά θαλάσσης με τον έξω κόσμο, όπως συμβαίνει με τους νησιώτες του Αιγαίου. Όμως είναι γνωστόν ότι τον πρώτο πολιτισμό δημιούργησε ο λαός της θάλασσας που ήσαν οι Πελασγοί –Έλληνες. Αυτοί ισχυρίζονται ότι οι Πελασγοί ήσαν τάχα Προέλληνες. Οι Πελασγοί ελλεγοντο και Προσέλληνες διοτι ησαν πριν ακόμη δημιουργηθεί η Σελήνη. Με την συστηματική και παγία μέθοδο της διασπάσεως της Ελληνικής φυλής και του συνεχούς ακρωτηριασμού της, αποσκοπούν να μειώσουν την σημασία του διαχρονικού και μακραίωνος πολιτισμού του μεγάλου αυτού λαού των Ελλήνων. Θαρρείς και σ’ αυτήν την χώρα συνεχώς έμπαιναν από το πουθενά οι ξένοι και έφερναν απ’ έξω και πάλι από το πουθενά τον νέο πολιτισμό. Κι’ ας ήταν οι μετέπειτα Έλληνες συνέχεια τούτων, διότι είχαν το όμαιμον , ομόγλωσσον , ομόθρησκον και το ομόδοξον με τους προγενέστερους Έλληνες.
Ο συνεχής ακρωτηριασμός του Ελληνικού Έθνους από αρχαιοτάτης εποχής ως σήμερα αποτελεί παγία στρατηγική των κακόβουλων μισελληνικών κύκλων. Αυτός δε ο ακρωτηριασμός αποτελεί την μεγαλύτερη γενοκτονία όλων των εποχών που υπέστη το Ελληνικό Γένος.

4/ Ο Ηγετικός Ρόλος του Οδυσσέα

Για να συγκρατήσει το στράτευμα από την φυγή τους με τα πλοία προς την πατρίδα ο Οδυσσεύς απευθύνεται πρώτα προς τους ηγήτορες. Εξυψώνει το ηθικό τους και τους παροτρύνει να αλλάξουν γνώμη και να συγκρατήσουν τους υφισταμένους τους. Προς τους οπλίτες δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει και τη ράβδο (το σκήπτρο του Αγαμέμνονος) και με υποτιμητικά λόγια και απειλές τους επαναφέρει στην τάξη και στην πειθαρχία, που διεσαλεύθη μετά το μήνυμα της φυγής . Και σωστά λέγει ο Οδυσσεύς ότι ένας ανάξιος και δειλός για πόλεμο, ούτε στη μάχη λογαριάζεσαι, ούτε στη βουλή.
Κάπου εδώ έχει φθάσει και το σύγχρονο Ελληνικό Έθνος, με τις συνεχείς υποχωρήσεις του έναντι των γειτόνων του . Η πολιτική της Ελλάδος σήμερον χαρακτηρίζεται από μια φυγή προς τα πίσω, παραχωρώντας έδαφος και κυριαρχικά δικαιώματα προς τους γείτονες της, έναντι της διατηρήσεως δήθεν της ειρήνης. Όσο όμως περισσότερο κάποιος υποχωρεί τόσο πιο πολύ ανοίγει την όρεξη του αντιπάλου για νέες παραχωρήσεις και νέες υποχωρήσεις , κι’ όλο πιο πολύ γίνεται τρωτός, έως που στο τέλος δεν μπορεί να αποφύγει τον πόλεμο . Όταν όμως του επιβληθεί ο πόλεμος, τότε θα είναι σε πολύ δεινή κατάσταση να τον αντιμετωπίσει και η ήττα θα είναι βεβαία.
Εδώ ο Οδυσσεύς δίνει μαθήματα ηγεσίας. « Ενας είνε βασιλεύς» λέγει και δεν μπορούν να άρχουν πολλοί.. Οι αντιφατικές διαταγές του Αγαμέμνονος έχουν όντως μπερδέψει τους πάντες και ουδείς- πλην ίσως του Οδυσσέως- αντιλαμβάνεται τις πραγματικές βουλές του αρχιστρατήγου περί του πρακτέου. Θα μείνουν ή θα φύγουν από την Τροία; Ο Οδυσσεύς είναι κι’ αυτός ηγήτωρ και γνωρίζει ότι συχνά οι ηγέτες άλλα λένε και άλλα κάνουν, είτε διότι θέλουν να προϊδεάσουν τους υφισταμένους, είτε να δοκιμάσουν τις αντιδράσεις τους, είτε τέλος διότι ακόμη δεν έχουν αποκρυσταλλώσει την οριστική των απόφαση. Όπως είπε και ένας παλαιός πολιτικός (Κ. Καραμανλής) «στην πολιτική άλλα λέγονται και δεν γίνονται κι’ άλλα γίνονται και δεν λέγονται» και είχε δίκιο
Στις μέρες μας η εξουσία δεν εκπηγάζει από το λαό και δεν εκφράζει την λαϊκή κυριαρχία , αλλά από τα διεθνή κέντρα εξουσίας(ΗΠΑ-Ε.Ε-ΟΗΕ-ΝΑΤΟ-Ιερατεία- Συναγωγές- Μυστικές Μασονικές Στοές κλπ), Τα κέντρα αυτά διοχετεύουν τις εντολές των στους εθνικούς ηγέτες προς υλοποίηση έστω κι’ αν τις περισσότερες φορές ανατίθενται οι λαοί . Τούτο δημιουργεί μια πικρή γεύση προδοσίας των λαών, διότι βλέπουν να συρρικνώνεται η δημοκρατία τους και να περιθωριοποιούνται. Η πολυαρχία αυτή καταλήγει σε χάος στον κόσμο και καθιστά τους εθνικούς ηγέτες αναξιόπιστους και γελοίους έναντι του λαού.


α/ Η Ελέω Θεού Μοναρχία

Όλοι οι βασιλείς από τα πολύ πανάρχαια χρόνια ως πρόσφατα ήλκον την εξουσία εκ Θεού (ελέω θεού) όπως έλεγον. Επομένως δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση ο βασιλεύς των Μυκηνών Αγαμέμνων, ο οποίος ήλκε την εξουσία από τον Κρόνο. «Ο Κρόνος έδωσε το σκήπτρο για να βασιλεύη, και τους νόμους για να κρίνη» λέγει ο Οδυσσεύς. Η διαφορά από την ελεώ θεού μοναρχία έγκειται στο γεγονός ότι ο βασιλεύς των Αχαιών βασίλευε με το σκήπτρο αλλά έκρινε με τους Νόμους, όπερ σημαίνει ότι η Μυκηναϊκή Πολιτεία διέθετε θεσμούς που την έκαναν να ομοιάζει με σημερινή βασιλευμένη δημοκρατία παρά με τυραννία. Διότι τι άλλο να σημαίνει ότι για κάθε σοβαρή υπόθεση συγκαλούσε την γενική συνέλευση του λαού των Αχαιών; Αυτή ήτο η δημοκρατία στην πράξη , που ακόμη δεν έχουμε επιτύχει εμείς σήμερον, παρά τα κούφια λόγια τα μεγάλα, ότι τάχα έχουμε προοδεύσει και ότι είμαστε πολιτισμένοι. Βέβαια οι νόμοι στην Αρχαία Ελλάδα ήσαν κατά το πλείστον άγραφοι . Όμως παρά ταύτα ήσαν πολύ πιο στέρεοι από τους σημερινούς γραπτούς νόμους, που αλλάζουν με φωτογραφική ευκολία και προ παντός δεν τηρούνται . Οι νόμοι σήμερον είναι σαν τον ιστό της αράχνης που πιάνει τα μικρά έντομα , ενώ τα μεγάλα μπορούν εύκολα να περνούν από μέσα.

γ/ Ο Θερσύτης, Ενσαρκωτής της Κοινής Γνώμης

Είναι πραγματικά εκπληκτικό και άξιο θαυμασμού ότι στην προϊστορική εκείνη εποχή στους Έλληνες, ακόμη και εν εκστρατεία, λειτουργούσε η δημοκρατία, δηλαδή ο αντίλογος. Ο ενοχλητικός και άσχημος –όπως τον περιγράφει ο Όμηρος –Θερσύτης δεν είναι άλλος από την ενοχλητική κοινή γνώμη που με τον αντίλογο της μπαίνει εμπόδιο στις προσταγές των εξουσιαστών και ελέγχει τις πράξεις των . Γι’ αυτό ουδείς των εξουσιαστών σε οποιαδήποτε πολιτεία-ανεξάρτητα αν είναι δημοκρατική , ολιγαρχική ή μοναρχική- δεν συμπαθεί την κοινή γνώμη . Όλα τα χαρακτηριστικά του Θερσύτη είναι τα χαρακτηριστικά της κοινής γνώμης των Αχαιών. Ήταν όντως αλλοίθωρος ο Θερσύτης γιατί έβλεπε τα πράγματα από τη δική του σκοπιά και από διαφορετική οπτική γωνία από εκείνη του βασιλιά. Διότι άλλα τα συμφέροντα του βασιλιά και του κατεστημένου και άλλα της κοινής γνώμης, δηλαδή της πλειοψηφίας του λαού. Τότε η κοινή γνώμη ήτο δυσκίνητη και επομένως ο εκπρόσωπος της Θερσύτης φέρεται ως χωλός από το ένα πόδι. Ο λαός υπέφερε και εργαζόταν σκληρά για να επιβιώσει-όπως συμβαίνει σε όλες τις εποχές-και επομένως οι ώμοι του ήσαν κατεβασμένοι και κυρτοί, και έπεφταν μαζεμένοι προς το στήθος. Όμως ήτο οξύνους στη διάνοια με κεφάλι μυτερό-που μπορούσε να τέμνει τον Ορθό Λόγο. Ο Θερσύτης ήτο ένας μεσήλικας σκεπτόμενος και θαρραλέος άνθρωπος γι’ αυτό και ο Όμηρος τον παρουσιάζει με κεφάλι σχεδόν φαλακρό, σκεπασμένο με λιγοστές τρίχες. Όμως για να υπάρχει ένας Θερσύτης εκείνη την εποχή όπου ο κόσμος ζούσε στο απόλυτο σκοτάδι της δουλείας και της υποταγής θα πρέπει να προυπήρξε κάποιος μεγάλος ηθικός και ανθρωπιστικός πολιτισμός, διότι αλλιώς δεν θα τολμούσε ο απλοικός αυτός άνθρωπάκος να υψώσει το ανάστημα του στον βασιλιά των βασιλέων της πιο μεγάλης μοναρχίας της εποχής που ήτο και αρχιστράτηγος όλων των Ελληνικών δυνάμεων στο πεδίο της μάχης και εν καιρώ πολέμου. Αυτό θεωρείται μια μεγάλη κατάκτηση για την ανθρωπότητα που είχε βαθύτερες ρίζες και δεν ξεφύτρωσε ο Θερσύτης από το κεφάλι του Διός όπως η Αθηνά , αλλά καλλιεργήθηκε προοδευτικά- μέσα από τους αιώνες και τις χιλιετίες θα έλεγα- στην πολιτική και ανθρωπιστική κουλτούρα του Ελληνικού λαού. Αυτό είναι μια παγκόσμια κατάκτηση μεγαλύτερη κατά την γνώμην μου από την εφεύρεση ακόμη και του Η/Υ , διότι χωρίς αυτήν την απειθαρχία του Θερσύτη δεν θα υπήρχε σήμερα η αμφισβήτηση, η αξιοπρέπεια του ατόμου, η δημοκρατία , η αναζήτηση της αλήθειας, η επιστήμη και η τεχνολογία.

δ/ Το Πρώτο Αντιπολεμικό και Αντιεξουσιαστικό Κήρυγμα

Αυτά που είπε ο Θερσύτης στην συνέλευση των Αχαιών αποτελούν τον πρώτον αντιπολεμικό και αντιεξουσιαστικό λόγο στην Ιστορία της Ανθρωπότητος. Και πώς να μην είναι ενοχλητικός ο Θερσύτης στον Αγαμέμνονα με το αντιπολεμικό και αντιεξουσιαστικό κήρυγμα που είπε ενώπιον της γενικής συνελεύσεως του στρατεύματος;
Είπε αυτά που ακόμη και σήμερα δεν τολμούμε να πούμε στους πολεμοκάπηλους ηγέτες μας, διότι φοβόμαστε την οργή και την εκδίκηση τους.
Όμως ο Θερσύτης είναι ατρόμητος! «Τι σου λείπει;» λέει στον βασιλιά Αγαμέμνονα. «Έχεις απ’ όλα στη σκηνή σου. Και χρυσό και χαλκό και γυναίκες και δώρα! Γιατί μας ταλαιπωρείς και μας φέρνεις συμφορές;» Είναι η αιώνια απληστία των εξουσιαστών!!
Ο στόχος του Θερσύτου είναι διπλός: Αφ’ ενός να ενθαρρύνει και να διεγείρει το ανδρικό φρόνημα των συναδέλφων του και αφ’ ετέρου να μειώσει το κύρος και την αίγλη του αρχιστρατήγου, τον οποίον θίγει προσωπικά και κατάμουτρα με λόγια σκληρά. Και παρά το γεγονός ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί του ήσαν ο Οδυσσεύς και ο Αχιλλεύς δεν διστάζει να επαινέσει τον δεύτερον προκειμένου για διευρύνει το ρήγμα μεταξύ αυτού και του Αγαμέμνονος . Από εκείνα τα πανάρχαια χρόνια οι Έλληνες γνώριζαν το πολιτικό παιχνίδι, δηλαδή να δημιουργούν ισορροπίες και να ενισχύουν την θέση τους προς επίτευξη του σκοπού τους, στην προκειμένη περίπτωση για την επιστροφή στην πατρίδα. Όμως οι σύγχρονοι Έλληνες έχασαν αυτήν την πολιτική ικανότητα εξισορροπούν μεταξύ των αντιθέτων, από τότε που έγιναν οπαδοί, δηλαδή από τότε που πίστεψαν σε ανατολικά θρησκευτικά δόγματα . Έτσι σήμερον ή πρέπει να είμαστε μέχρι δουλικότητος φίλοι με μια υπερδύναμη , ή μέχρι της ακραίας εχθρότητος αντίπαλοι. Δεν υπάρχει η μέση λύση και η εξισορρόπηση. Τούτο οφείλεται στην εξασθένηση του ορθολογικού πνεύματος του Έλληνος εδώ και 17 αιώνες πνευματικής και πολιτικής δουλείας, η οποία επέφερε την ανάπτυξη του πνεύματος δουλικότητος και πνευματικής νωθρότητος και την κάμψη του θάρρους της γνώμης του και της κρίσης και της οξυδέρκειας του.

ε/ Οι Επιθετικοί Πόλεμοι

Ο Όμηρος διά στόματος Θερσύτου διατυμπανίζει μια διαχρονική αλήθεια: Οτι οι επιθετικοί πόλεμοι γίνονται για το καλό των ηγετών και όχι των λαών. Η Βασιλεία έχει στρατιωτικό χαρακτήρα. Ύστερα από μια επιτυχημένη εκστρατεία, ο βασιλιάς κ’ οι υποτακτικοί του αρχηγοί αμείβονται με τη μερίδα του λέοντος από τα λάφυρα, τόσο σε κινητή περιουσία όσο και σε γη και παλλακίδες , κι’ ο πλούτος, που συσσωρεύεται έτσι, μεγαλώνει τις ανισότητες που κλονίζουν ολόκληρο το οικοδόμημα της κοινωνίας, αρχίζοντας από την κορυφή του. Αυτοί πλουτίζουν και οι λαοί χύνουν το αίμα τους και γίνονται φτωχότεροι. Το κήρυγμα αυτό είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο και διαχρονικό στις ημέρες μας για να μπει φρένο στις τυχοδιωκτικές πολεμικές περιπέτειες των νέο-ιμπεριαλιστών και νέο-αποικιοκρατών της Ουάσιγκτον και δευτεροευόντως τω Βρυξελλών και των θεοκρατικών και σιωνιστών καθεστώτων, που χρησιμοποιούν τους λαούς σαν πιόνια για να επιβάλλουν την παγκόσμια δικτατορία τους. Στις μέρες μας έχει κλονισθεί η παγκόσμια τάξη με την άκρατη συσσώρευση πλούτου και δύναμης σε ολίγες οικογένειες και το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών. Η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να κρατήσει για πολύ διότι θα καταλήξει :
α/ σε παγκόσμιο πόλεμο και σε μια πυρηνική καταστροφή(σύγκρουση Αμερικής –Ευρώπης με Ασία και Τρίτο Κόσμο)
β/ σε παγκόσμια επανάσταση με επίσης απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον του πλανήτη μας(επανάσταση των Φτωχών εναντίον των Πλουσίων)
γ/ σε μια οικολογική καταστροφή, αν δεν ληφθούν έγκαιρα μέτρα για την αντιστροφή της καταστροφής του περιβάλλοντος


5/ ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟΝ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ 12 ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

Πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν ότι το σύμπαν μοιάζει με μπάλα ποδοσφαίρου (δημοσίευμα του επιστημονικού περιοδικού Nature) H επιστημονική έρευνα παρουσιάζει πειστικά στοιχεία για τη μορφή του σύμπαντος ως δωδεκαέδρου. Tα συμπεράσματα αυτά εξάγονται από παρατηρήσεις δορυφόρων, που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από την ατμόσφαιρα της Γης. Πρώτοι οι Έλληνες διατύπωσαν την θεωρία περί του δωδεκαέδρου σύμπαντος. Ο Πυθαγόρας στην θεωρία του περί των αριθμών και σχημάτων λέγει ότι το Σύμπαν είναι ρομβοειδές . Μάλιστα δίνει στον αριθμό 12 ιδιαίτερες ιδιότητες, αφού και οι πλανήτες του ηλίου είναι 12. Δεν είναι τυχαίον ότι και οι Ολυμπιακοί μας Θεοί είναι Δώδεκα.
Αλλά και ο Πλάτων συμφωνεί ότι το Σύμπαν είναι ρομβοειδές 12εδρον. O Λεονάρντο ντα Bίντσι μελέτησε και αυτός τα 12εδρα, όπως έκανε και ο περίφημος αστρονόμος Kέπλερ, ο οποίος εξέφρασε τη θεωρία ότι η δομή του ηλιακού συστήματος βασίζεται σε γεωμετρικά σχήματα. Οριστικές απαντήσεις στα θεμελιώδη αυτά ερωτήματα της κοσμολογίας ίσως δώσουν στο μέλλον δορυφορικά τηλεσκόπια, τα οποία πιθανόν ν’ αποκαλύψουν την κρυφή γεωμετρία του σύμπαντος. H Κοσμική Ακτινοβολία Μικροκυμάτων (KAM), θεωρούμενη ως «ηχώ» του Mπιγκ Mπαγκ και προσφέρει πληθώρα αξιόλογων στοιχείων για την πρώιμη ιστορία του Σύμπαντος, καθώς και για την ευρύτερη δομή του. Tο κύριο ερώτημα που απασχολεί τους κοσμολόγους αφορά στην ικανότητα του Σύμπαντος να διαστέλλεται και εάν η τάση αυτή θα συνεχισθεί εσαεί, ή θα υπάρξει μετά παρέλευση δισεκατομμυρίων ετών αναστροφή, δηλαδή συστολή τούτου;

α/ Διαστημικό Oχημα Mικροκυματικής Aνισοτροπίας «Oυίλκινσον»
Tα δεδομένα που μεταδίδει το Διαστημικό Oχημα Mικροκυματικής Aνισοτροπίας «Oυίλκινσον», που βρίσκεται σε τροχιά με αποστολή την καταγραφή της KAM, οδηγούν τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι οι θερμοκρασιακές μεταβολές που παρατηρούνται καθ’ όλο το πλάτος του ουρανού είναι μικρότερες απ’ ό,τι θα συνέβαινε εάν το Σύμπαν ήταν άπειρο. Tα στοιχεία των παρατηρήσεων του διαστημικού τηλεσκοπίου «Oυίλκινσον» δείχνουν ότι το Σύμπαν είναι πολύ μικρό για την καταγραφή μεγάλων μεταβολών στην KAM. Aστρονόμοι από τις HΠA και τη Γαλλία υποστηρίζουν ότι το Διάστημα δεν είναι αρκετά μεγάλο, ώστε να υποστηρίζει KAM με σημαντικές μεταβολές. Eνα πεπερασμένο και μικρό Σύμπαν αποτελούμενο από κυρτά πεντάεδρα, τα οποία σχηματίζουν σφαίρα, ικανοποιεί τις θεωρίες που προέκυψαν από τις παρατηρήσεις KAM. Ο καθηγητής Tζορτζ Eλις του Πανεπιστημίου του Kέιπ Tάουν στη Nότιο Aφρική είπε: «Eνα δωδεκαεδρικό Σύμπαν θα είχε πολύ ενδιαφέρουσες ιδιότητες, εάν ήταν βέβαια δυνατός ο διάπλους του. Eάν προχωρούσαμε πέρα από τα άκρα του δωδεκαέδρου, θα επιστρέφαμε στο εσωτερικό του από την αντίθετη πλευρά.» Aκριβέστερες παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου «Oυίλκινσον», καθώς και οι αναμενόμενες παρατηρήσεις του διαστημοπλοίου «Πλανκ», το οποίο θα εκτοξευθεί στο διάστημα το 2007, θα μας αποκαλύψουν εάν το σύμπαν είναι δωδεκαεδρικό ή εάν το σχήμα του είναι ακόμη πιο περίεργο.(Εφημερίς Καθημερινή 10/10/03)
β/ Επιβεβαιώνουν τις Γνώσεις των Αρχαίων Ελλήνων
Οι πρόσφατες έρευνες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι σύγχρονοι επιστήμονες απλώς αναμιμνήσκονται(ξαναθυμούνται) τις γνώσεις των Αρχαίων Ελλήνων. Αυτοί τις κληρονόμησαν από την προκατακλυσμιαία υπερτεχνολογία της «Χρυσής Εποχής», που δημιούργησε ο τεχνολογικά προηγμένος «λαός της θάλασσας» γύρω από το Αιγαίο. Όπως όλες οι θεωρίες των Ελλήνων σοφών επιβεβαιώνονται με την παρέλευση του χρόνου, έτσι και οι θεωρίες των Πυθαγόρα, Πλάτωνα και άλλων περί του δωδεκαεδρικού σύμπαντος επαληθεύονται τώρα και με τα σύγχρονα επιστημονικά όργανα .

γ/ Τι έγιναν τα Απομεινάρια της Τεχνολογίας των Θεών ;

Σε πανάρχαια εποχή συνέβη μία τεράστια γεωλογική καταστροφή η οποία προήλθε από την είσοδο στο Ηλιακό μας σύστημα κάποιου κομήτου , ας τον ονομάσουμε «Φαέθωντα». Η εισβολή αυτή είχε σαν αποτέλεσμα την αλλαγή στις τροχιές των ουρανίων σωμάτων και τη μεταβολή( λόξωση) του άξονα περιστροφής της Γής (Πλάτων, Τίμαιος” 22 c-d, Κριτίας, Θεογονία Ησιόδου, Προμηθέας Δεσμώτης Αισχύλου κτλ). Μετά επηκολούθησε τρομακτικό κατακλυσμιαίο κύμα απέναντι στο οποίον μόνο εξαιρετικής αντοχής οικοδομήματα ήταν δυνατόν να διατηρηθούν και κυρίως οι ισόπεδες βάσεις τους. Πολλές από αυτές τις κατασκευές που βρέθηκαν σε πολλά σημεία του κόσμου( πυραμίδες, μεγαλιθικές κατασκευές, θολωτοί τάφοι, μενίρ κλπ) είναι αμφίβολο εάν μπορούμε να τις επαναλάβουμε ακόμα και με τα σημερινά υπερσύγχρονα τεχνικά μέσα. [Πυραμίδα ανακαλύφθηκε πρόσφατα και στον υποθαλάσσιο χώρο της Ιαπωνίας, Περοδ. «Δαυλός»]
Η εποχή αυτή της προηγμένης υπερτεχνολογίας περιγράφεται από τον Ησίοδο και από άλλους συγγραφείς σαν «Χρυσή Εποχή». Ο Πυθαγόρας και ο Πλάτων δεν ήσαν τυχαίοι άνθρωποι. Εκτός του ότι ήσαν μυημένοι στα Ορφικά Μυστήρια πρέπει να είχαν αποκτήσει πρόσβαση σε πανάρχαια αρχεία(μουσεία) απ' όπου είχαν αντλήσει ένα μεγάλο μέρος των σπουδαίων πληροφοριών που μας έχουν διασώσει στα έργα και στην διδασκαλία τους. Οι πληροφορίες τους για το δωδεκάεδρο σύμπαν φαίνεται να είναι ακριβέστατες. Όσο ακριβείς είναι οι πληροφορίες για την Αμερική και τον Ατλαντικό, άλλο τόσο ακριβείς πρέπει να είναι και για την Ατλαντίδα. Γιατί ως τώρα να έχουν επιβεβαιωθεί σε πλείστα θέματα και όχι σε όλα ; Απλώς δεν φθάσαμε στο επίπεδο γνώσεων της «Χρυσής Εποχής» για να αποκωδικοποιήσουμε τους αλληγορικούς μύθους της Ελληνικής Αρχαιολογίας
δ/ Η «Μυθολογία» Πηγή Γνώσεων
Μέσα στους μύθους της Ολυμπιακής Θρησκείας του 12θεου υπάρχει αστείρευτος όγκος πανάρχαιων πληροφοριών και γνώσεων, τόσο για τον κόσμο και το Σύμπαν , όσο και για τη «Χρυσή» προκατακλυσμιαία εποχή. Σήμερα θαυμάζουμε τους γίγαντες του πνεύματος σαν τον Σωκράτη, τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα κτλ για όλο το έργο τους. Οι άνθρωποι αυτοί έθεσαν τις βάσεις, πάνω στις οποίες στηρίχθηκε όλος ο σύγχρονος παγκόσμιος πολιτισμός. Ουσιαστικά τα είπαν όλα και μετά απ’ αυτούς οι μεταγενέστεροι απλώς αναμοχλεύουν -κοινώς «αναχαράζουν» -τις ιδέες εκείνων. Τους θαυμάζουμε για τις γνώσεις τους στη φιλοσοφία, στην αστρονομία, στα μαθηματικά, στην Ιατρική και σε άλλες επιστήμες.
Τους θαυμάζουμε για τις έννοιες και τους ορισμούς που αυτοί πρώτοι(Σωκράτης) όρισαν όπως ελευθερία, δημοκρατία , ανθρώπινες αξίες,σεβασμός στους νόμους κτλ. Τους θαυμάζουμε γιατί μας δίδαξαν πώς πρέπει να ζη και πώς να πεθαίνει ο άνθρωπος (λ .χ Σωκράτης, Λεωνίδας κτλ). Τους θαυμάζουμε για όλα λοιπόν εκτός από ένα, τη θρησκεία τους. Πως γίνεται όμως μια κακή θρησκεία-ειδωλολατρική όπως την αποκαλούν-να έβγαλε έναν τόσο τέλειο πολιτισμό; Οι διάνοιες αυτές, πιστεύουμε, ότι ήσαν τόσο ηλίθιοι, ώστε να λατρεύουν τα είδωλα;
ε/ Τραγική Οπισθοδρόμηση
Δυστυχώς από την βιαία επιβολή του νέου δόγματος και μετά, η παραδοσιακή μας θρησκεία υπέστη μεγάλο διωγμό και λοιδωρήθηκε ακόμα και ως ειδωλολατρική. Έτσι κόπηκαν οι δεσμοί του Έλληνα από την παραδοσιακή του θρησκεία, γεγονός που καθιστά την εκ νέου προσέγγισή της αρκετά δύσκολη.
Η αντίφαση φάνηκε χαρακτηριστικά τα τελευταία χρόνια, που παρατηρείται
μια στροφή προς τη μελέτη των αρχαίων μας κειμένων. Ο καθένας αντιλαμβάνεται
διαφορετικά το θείο, ή στη χειρότερη περίπτωση αποδίδει τις δικές του
αντιλήψεις περί θείου στον αρχαίο κόσμο. Έτσι, άλλοι θεωρούν τους θεούς του Ολύμπου σαν θείες υλικοψυχικές οντότητες, οι οποίες προήλθαν από την πνευματική
μετεξέλιξη κανονικών ανθρώπων, άλλοι τις θεωρούν ως φυσικές δυνάμεις
κι ενέργειες, άλλοι ως συμβολικές δηλώσεις αρχετύπων, ενώ άλλοι κλίνουν
προς την άποψη ότι οι θεοί ήταν άνθρωποι , βασιλείς που η ανθρώπινη
μνήμη τους θεοποίησε. Αυτό βέβαια δεν είναι κακό, καθότι η πολυφωνία είναι θεμιτή κι ίδιον του Ελληνικού πολιτισμού. Παρόμοιες διαφωνίες
είχαν εκφραστεί έντονα και στην αρχαιότητα. Οι φιλόσοφοι απέρριπταν τις υπερβολές των ποιητών, τους οποίους μάλιστα κατηγορούσαν γιατί προσέδιναν στους θεούς απαράδεκτες ιδιότητες και συμπεριφορές. Ο Ξενοφάνης για παράδειγμα επέκρινε τον Όμηρο και τον Ησίοδο, γιατί απέδωσαν στους θεούς πράγματα που προκαλούν στους ανθρώπους όνειδος και ψόγο, ότι δηλαδή οι θεοί αλληλοεξαπατούνται, κλέβουν και μοιχεύουν (Απόσπασμα, 11).
στ/ Εμείς Έλληνες Εχθροί του εαυτού μας
Ο Πλάτων στο δεύτερο βιβλίο της Πολιτείας του (377 κ.ε.) καταφέρεται κατά των ποιητών που παραποιούν το θείο και τους συνιστά να τους παρουσιάζουν έτσι όπως ακριβώς είναι. Υποστηρίζει μάλιστα, ότι δεν πρέπει να λέγονται υπερβολές και αλληγορίες των ποιητών δημόσια, γιατί οι νέοι δεν μπορούν να τις εννοήσουν και παρασύρονται σε λανθασμένα συμπεράσματα περί της φύσεως του θείου.
Οι αναφορές στους θεούς (πχ άρματα θεών, εξοπλισμός θεών κτλ) δεν αφορούν στις θείες οντότητες της παραδοσιακής θρησκείας, αλλά στα πρόσωπα εκείνα που χρησιμοποίησαν οι αρχαίοι μας συγγραφείς, στην προσπάθειά τους να μας διασώσουν πληροφορίες για την προκατακλυσμιαία «Χρυσή Εποχή».
ζ/ Η «Μυθολογία» είναι η Ελληνική Αρχαιολογία
Επομένως η Ελληνική μυθολογία δεν είναι παραμύθι-όπως μας λένε-αλλά είναι η Ελληνική Αρχαιολογία και ανήκει στη σφαίρα της προϊστορίας; Η λέξη «Μύθος» σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει παραμύθι. Μύθος είναι ιστορία, αλληγορική γραμμένη με έντεχνο τρόπο, ώστε να μπορέσει εύκολα να διαδοθεί από γενιά σε γενιά και να φθάσει ως τις μέρες μας. Κατά τον Σωκράτη στους μύθους μεταφέρονται πολύ υψηλού επιπέδου πληροφορίες και έννοιες. Μόνο με τη βοήθεια των μύθων μπορούσε να διασωθεί η γνώση μετά την καταστροφή του υψηλού πολιτισμού στους βοσκούς και τους βουκόλους που διασώθηκαν στα βουνά μετά την Μεγάλη Καταστροφή (Πλάτων «Τίμαιος», 22d). [«Η Τεχνολογία των Θεών» Ιωάν. Λάζαρη εκδόσεις «ΔΑΥΛΟΣ»] Έτσι διασώθηκαν οι μύθοι και μπορούν να βοηθήσουν και την σύγχρονη κοινωνία αν τους αποκωδικοποιήσει , τους ερμηνεύσει σωστά και ακολουθήσει τα διδάγματά τους.
η/ Ώρα για Βαθειά Τομή
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος , αν θέλει να προσφέρει στον κόσμο, πρέπει να κάμει κι’ αυτή βαθειά τομή. Ν’ αποκολληθεί το συντομότερο από την ξενόφερτη και βδελυρή Ιουδαϊκή Βίβλο και τα διεθνιστικά πλοκάμια της και να συμφιλιωθεί με το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα που αποδεδειγμένα δημιούργησε έναν αξιοθαύμαστο ανθρωπιστικό και ηθικό πολιτισμό . Από την αναθεώρηση αυτή και την σύζευξη με τον Ελληνισμό μπορεί να προκύψει μια νέα παγκόσμια θρησκεία, που έχει τόση ανάγκη ο κόσμος . Ένα γηγενή Πολιτισμό από τους Έλληνες και όχι από κάποιον «εκλεκτό λαό» της ερήμου . Αυτός ο Πολιτισμός που καλλιεργήθηκε κατά την διάρκεια της Κλασσικής Εποχής από το ένδοξο Ελληνικό Έθνος και παραδόθηκε στην ανθρωπότητα σαν πανανθρώπινη κληρονομιά εμβολίασε φιλοσοφικά και τον Χριστιανισμό με το «αγαπάτε αλλήλους». Όμως στην δράση του ο Χριστιανισμός έπραξε άλλα. Υπήρξε πολέμιος του Ελληνικού Πνεύματος και «υπηρέτης» του Σιωνισμού, διότι ενέδωσε στη Βίβλο και στις Ιουδαϊκές( Ραβινικές )δοξασίες. Καιρός λοιπόν για την μεγάλη τροφή προς το αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα, που οδηγεί προς την Πρόοδο και τον Πολιτισμό. Καιρός για μια ειρηνική και δημιουργική πορεία προς τον 21ον αιώνα και την 3η Χιλιετία.






Κωνσταντίνος Χ. Κωνσταντινίδης



ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ

ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ

ΟΜΗΡΟΥ ΗΛΙΑΣ( Β 250- 315)



ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 13ον
( Ο Οδυσσεύς δέρνει το Θερσίτη)




ΡΑΨΩΔΙΑ Β’


ΟΝΕΙΡΟΣ – ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΛΟΙΩΝ


(250- 315)
«Θερσίτη φλύαρε, παύσε, κι’ αν ξέρεις να φωνάζης, μη θέλεις μόνο εσύ να φιλονεικής με τους βασιλείς. Γιατί εγώ λέω ότι δεν υπάρχει κανείς άλλος χειρότερος από εσένα, απ’ όσους ήλθαν στο Ίλιον με τους Ατρείδες. Γι’ αυτό δεν πρέπει να έχης σο στόμα σου πάντα τους βασιλείς και να τους κατακρίνης, και να κυττάζης πότε θα ερθή η ώρα του γυρισμού. Γιατί δεν καλοξέρουμε ακόμη πως θα τελειώσουν αυτές οι δουλειές, κι’ αν θα γυρίσωμε καλά ή κακά , εμείς οι Αχαιοί. Και τώρα πάλι κάθεσαι και κατακρίνεις τον γυιό του Ατρέως, τον Αγαμέμνονα, τον μεγάλο βασιλέα, ότι του δίνουν τάχα πάρα πολλά οι ηρωικοί Δαναοί και αγορεύεις με κακολογίες. Θα σου ειπώ όμως ένα λόγο που θα γίνη: Αν κι’ άλλη φορά σε απαντήσω να λες ανοησίες, όπως και τώρα, να μην υπάρχη πιά κεφάλι επάνω στους ώμους του Οδυσσέως και να μη με λένε πιά πατέρα του Τηλεμάχου, αν δεν σε πιάσω και δεν σου βγάλω τα ρούχα, τη χλαίνη σου και τον χιτώνα, που σκεπάζουν τα κρυφά σου και δεν σε διώξω με κλάμματα στα γρήγορα πλοία, αφού πρώτα γερά σε δείρω. »
Αυτά είπε και με το σκήπτρο τον εκτύπησε στη ράχη και στους ώμους, κι’ αυτός εκύρτωσε και θερμά δάκρυα εκύλησαν από τα μάτια του. Από το χτύπημα του χρυσού σκήπτρου ένα πρίξιμο γεμάτο αίματα εφούσκωσε στη ράχη του. Εφοβήθηκε λοιπόν κι’ εκάθησε και νοιώθοντας τον πόνο, τον αγριοκύτταξε κι’ εσπόγγισε τα δάκρυα του. Κι’ οι Αχαιοί αν κι’ ήσαν λυπημένοι, εγέλασαν με την καρδιά τους και ο καθένας έλεγε κυττάζοντας τον διπλανό του:
«Πόσα πολλά καλά κάνει πάντα ο Οδυσσεύς που δίνει φρόνιμες συμβουλές και που αρματώνει για τη μάχη! Τώρα πάλι έκανε και τούτο το μεγάλο καλό στους Αργείους: Εμπόδισε αυτόν τον αυθάδη και τον φλύαρο να αγορεύη . Δεν θα τολμήση πιά να φιλονεική με τον βασιλέα με υβριστικά λόγια»
Αυτά έλεγε το πλήθος. Εσηκώθηκε τότε ο πορθητής των πόλεων Οδυσσεύς, κρατώντας το σκήπτρο του. Κι’ η γαλανόφθαλμη Αθηνά, κοντά του , όμοια με κήρυκα, παρακινούσε το λαό να σωπαίνη για ν’ ακούσουν και οι πρώτοι και οι τελευταίοι Αχαιοί τα λόγια του και να νοιώσουν την συμβουλή του
Αυτός, λοιπόν, με φρόνιμα λόγια αγόρευε και είπε:
« Γυιέ του Ατρέως, εσένα τώρα, ω βασιλεύ, οι Αχαιοί θέλουν να σε κάνουν τον πιο επονείδιστο απ’ όλους τους θνητούς, κι ούτε κρατούνε την υπόσχεσι που σου έδωκαν, όταν εκινούσαν για εδώ από το Αργος που θρέφει τα’ άλογα, να γυρίσουν δηλαδή οπίσω αφού κυριεύσουν πρώτα το καλοτειχισμένο Ίλιον. Γιατί σαν μικρά παιδιά ή σαν χήρες γυναίκες κλαίγονται ο ένας με τον άλλον, για να γυρίσουν πίσω στην πατρίδα. Αλλά και πώς να μη επιθυμούν να γυρίσουν πίσω, αφού τόσες συμφορές τους ευρήκαν εδώ πέρα; Εδώ, ένα μήνα να λείψη κανείς μακρυά από την γυναίκα του, μέσα στο πολύκωπο πλοίο που το δέρνουν οι θύελλες του χειμώνα και η αγριεμένη θάλασσα, νοιώθει μεγάλη λύπη. Κι’ εμείς έχουμε εννέα χρόνια από τότε που μένουμε εδώ πέρα και γι’ αυτό δεν κατηγορώ τους Αχαιούς που ανυπομονούν κοντά στα κυρτά πλοία. Μ’ όλα ταύτα όμως είνε ντροπή να μείνουμε τόσον καιρό εδώ πέρα και να γυρίσουμε άπρακτοι.
Κάνετε λοιπόν υπομονή, φίλοι μου, και μείνετε ακόμη λίγο καιρό για να ιδούμε αν αληθεύουν ή όχι αι μαντείες του Κάλχα. Γιατί όλοι θυμάστε καλά αυτό κι’ όλοι είσαστε μάρτυρες, όσοι γλυτώσατε από το θάνατο: Σαν χθες ή προχθές , όταν συγκεντρώνοντο στην Αυλίδα τα πλοία των Αχαιών, για να φέρουν καταστροφές στον Πρίαμο, κι’ εμείς εθυσιάζαμε στους θεούς εξαίσιες εκατόμβες, επάνω στους ιερούς βωμούς, γύρω από την βρύση , κάτω από ένα ωραίο πλάτανο, απ’ όπου έτρεχε καθαρό νερό, εκεί εφάνηκε μέγα σημείο:ένας φοβερός δράκοντας κατακόκκινος στη ράχη που τον είχε βγάλει στο φως ο Ολύμπιος Ζευς, επετάχθηκε κάτω από τον βωμό κι’ ώρμησε προς τον πλάτανο. Εκεί πέρα εφώλιαζαν τα νεογέννητα πουλάκια ενός σπουργίτη, επάνω στο πιο υψηλό κλαδί, κάτω από τα φύλλα. Ήσαν οκτώ , και η μάνα που τα εγέννησε εννέα. Εκείνος τότε α καταβρόχθισε καθώς ετιτιβίζανε λυπητερά κι’ η μάννα τους επετούσε γριγύρω θρηνώντας τα’ αγαπημένα της παιδάκια. Ο δράκοντας τότε εστριφογύρισε και την άρπαξε , καθώς εστέναζε, από τη φτερούγα. Έπειτα, όταν απόφαγε κι’ αυτήν και
τα πουλάκια ….του Αργος άδοξα, αφού έχασα τόσο λαό. Φαίνεται όμως θαύμα του, γιατί τον απολίθωσε ο γυιός του πανούργου Κρόνου»

ΣΧΟΛΙΑΣΗ
(250- 295)
1/ Οι Ενοχλητικοι «Θερσύτες» της Εξουσίας

Το όνομα του Θερσίτη παράγεται από το «θερσίτης =άσχημος και συνάμα θρασύς και δειλός» Ανέκαθεν ο απλός άνθρωπος-και γενικότερα η κοινή γνώμη και οι εκπρόσωποι της-ήσαν ενοχλητικοί αλλά και δειλοί μπρος στην εξουσία. Αυτό σχετίζεται και με την μειωμένη μόρφωση που μπορεί να πάρει ο λαός σε σχέση με τα παιδιά της ολιγαρχίας του πλούτου. Ιδιαιτέρως την εποχή της μοναρχίας που ακόμη δεν είχε θεσμοθετηθεί ο δημοκρατικός διάλογος, η έκφραση διαφορετικής γνώμης από εκείνη του βασιλιά ήτο όχι μόνον ενοχλητική αλλά και επικίνδυνη για αυτόν που την εξέφραζε. Έτσι ο Θερσίτης δέχεται εκτός από τις συστάσεις και το βάναυσο χτύπημα με την στραταρχική ράβδο(το σκήπτρο του Αγαμέμνονος) από τον Οδυσσέα για να τον κάνει να μην φιλονικεί με τους βασιλείς. Όπως συμβαίνει πάντα από όλες τις εξουσίες χρησιμοποιείται και η γνωστή και στις ημέρες μας «κινδυνολογία»-όρα τρομοκρατία- για να κάνουν το λαό να φοβηθεί και σιωπήσει. Ο Οδυσσέας είπε στην συνέλευση «Γιατί δεν καλοξέρουμε ακόμη πως θα τελειώσουν αυτές οι δουλειές, κι’ αν θα γυρίσωμε καλά ή κακά , εμείς οι Αχαιοί » Αν λοιπόν αντικαταστήσουμε τη φράση «εμείς οι Αχαιοί» με τη φράση «εμείς οι Αμερικανοί» και αντί της «Τροίας» βάλουμε το «Ιράκ» ή πολύ σύντομα το Ιράν –όπως θρυλλείται - τότε μεταφερόμαστε στην σημερινή εποχή. Όμως ο Οδυσσεύς στο λόγο του προσπαθεί να εξισορροπήσει με διπλωματικό τρόπο μεταξύ αυτών που θέλουν να γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους και αυτών που δεν θέλουν, εν προκειμένω των ηγετών τους. Οι αξιωματικοί λόγω του στρατοκρατικού φρονήματος που έχουν λίγο ή πολύ εμποτισθεί στο στράτευμα και της συμμετοχής τους στην διοίκηση δεν εκδηλώνουν τις τυχόν αντιθέσεις τους προς τον διοικητήν. Από την άλλη μεριά έχουν δώσει όρκο που έχουν δώσει να εκτελούν προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγάς των ανωτέρων τους , αλλά και λόγω της εθελοντικής τους στρατεύσεως τους Αυτό περίπου το παιχνίδι παίζεται ακόμη και σήμερα στις ΗΠΑ , όπου η κοινή γνώμη είναι υπέρ της επιστροφής των στρατευμένων παιδιών τους από το Ιράκ και της ηγεσίας που με διάφορες δικαιολογίες –τύπου τρομουστερίας-προσπαθούν να ολοκληρώσουν τους αντικειμενικούς σκοπούς της εκστρατείας. Σύμφωνα με τον Νίκο Καζαντζάκη «πρέπει να χτυπάμε ανηλεώς κάθε μορφή εξουσίας »

α/ Η Χειροδικία των Βασιλέων

Ο Όμηρος μας δίδει τα έθιμα της εποχής του, όπως λ. χ τη χειροδικία των βασιλέων στους υπηκόους των. Ο άμοιρος Θερσύτης που θέλησε να εκφέρει διαφορετικό λόγο από αυτόν των βασιλέων υπέστη άγριο ξυλοδαρμό από τον κατά τα άλλα φρόνιμο κα συνετό Οδυσσέα. Και απειλήθηκε ότι αν θα το επαναλάβει θα υποστεί στρατιωτική καθαίρεση. Τότε όμως η στρατιωτική καθαίρεση δεν ήτο όπως είναι , δηλαδή η αφαίρεση των επωμίδων επί των οποίων υπάρχουν τα εμβλήματα του βαθμού. Τότε η καθαίρεση ήτο φοβερότερη και ατιμωτικότεροι , διότι προέβλεπε την διαπόμπευση, με την αφαίρεση όλων των ενδυμάτων και εσωρούχων, δηλαδή το πλήρες ξεγύμνωμα του στρατιωτικού. Κατόπιν αυτού ο Θερσίτης εσίγησε-«λούμωξε» όπως θα λέγαμε σήμερον - και έμεινε σιωπηλός στη γωνία. Να σημειωθεί ότι η καθαίρεση σήμερον εφαρμόζεται σε όσους υποπίπτουν σε ατιμωτικά εγκλήματα(όπως η λιποταξία, η δειλία ενώπιον του εχθρού, η προδοσία, η εγκατάλειψη θέσεως ενώπιον του εχθρού κ. α ) αλλά δεν γίνεται πλέον διαπόμπευση ενώπιον των στρατευμάτων με το τελετουργικό του παλιού καιρού .
Μέσα από αυτές τις συμπληγάδες πέτρες προχώρησε η ιδέα της αμφισβήτησης και του διαλόγου, τα οποία αποτέλεσαν τα κυριότερα συστατικά της δημοκρατίας και της ελευθερίας έκφρασης στον τόπο μας. Κι’ όλα αυτά όταν οι άλλοι λαοί, είτε ήσαν εντελώς δούλοι κάτω από την πιο στυγνή μορφή δουλείας , είτε ζούσαν σε άγρία κατάσταση μέσα στις ερήμους, στα δάση και στα σπήλαια.

β/ Οι Θεοί Σύμμαχοι της Εξουσίας

Ανέκαθεν εξουσία και θρησκεία πήγαιναν χέρι- χέρι και η μια στηριζόταν και στήριζε την άλλη. Δεν είναι λοιπόν παράξενο ότι η «γαλανόφθαλμη Αθηνά» προτρέπει το πλήθος να σιωπήσει για να ακούσει τα λόγια του βασιλιά της Ιθάκης Οδυσσέα. Ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο για τον ενοχλητικό Θερσύτη ή για κάποιον παρακατιανό. Εξ άλλου τυχόν επικράτηση της προτάσεως του Θερσύτη θα κατέληγε σε πραγματική πανωλεθρία των Αχαιών, γεγονός που αντιβαίνει στην σοφία. Ο υποχωρητικός ελιγμός είναι μια αποτις πιο δύσκολες φάσεις της πολεμικής τέχνης. Οτα ν μάλιστα γίνεται ενώπιον του εχθρού και σε ξένο έδαφος , με πεσμένο το ηθικό και σε πλήρη διαφάνεια , τότε όντως είναι σωστή πανωλεθρία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιάς τέτοιας υποχώρησης είναι η Μικρασιατική Καταστροφή, ενώ αντιθέτως η πλέον επιτυχής υποχώρηση χαρακτηρίζεται αυτή της Δουνκέρκης το 1941, από όπου απεχώρησαν εν επαφή με την Γερμανική Βέρμαχτ και κάτω από τον πλήρη έλεγχο από αέρος από την Γερμανική Λουφτβάφε, το Βρεταννικό Εκστρατευτικό Σώμα της Γαλλίας, δυνάμεως 250.000 ανδρών. Βέβαια εγκατέλειψε όλα τα βαριά όπλα και υλικά του, αλλά γλίτωσε τους άνδρες που τους χρησιμοποίησε ευθύς αμέσως στην Μάχη της Αγγλίας. Οσον αφορά την Μικρασιατική Καταστρφοή αυτή οφείλεται στην πολιτική διαμάχη μεταξύ της Βενιζελικής και Βασιλικής παρατάξεως και την διαλυση του εσωτερικού μετώπου της χώρας. Η κατάσταση εκείνη μπορεί να παρομοιασθεί με αυτήν που επικρατεί στην Τροία με την διαμάχη μεταξύ του Αγαμέμνονος και του Αχιλλέως. Όμως για τους Έλληνες της Τροίας δεν υπάρχουν διαθέσιμα μικρά σκάφη και ψαρόβαρκες - που έσωσαν τους Βρετανούς στην Δουνκέρκη- διότι η Ελλάδα είναι μακριά. Εξ άλλου, τα σκάφη των Ελλήνων στην ακτή είναι αμφιβόλου πλευσιμότητος , λόγω της εννεατούς παραμονής των εν αδράνεια και χωρίς συντήρηση. Η Αθηνά λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση παίζει το ρόλο του σοφού προέδρου της Δημοκρατίας για να επηρεάσει ευνοϊκά την κοινή γνώμη υπέρ της κυβερνητικών απόψεων. Παρόμοιες φυσικά παρεμβάσεις κάνουν και οι θρησκευτικοί ηγέτες, οι οποίοι επικαλούνται αγίους, θαύματα και τον εξ αποκαλύψεως λόγον για να επηρεάσουν τους πιστούς υπέρ της άλφα ή της βήτα πολιτικής παράταξης .


2/ Οι Αχαιοί ενώπιον του Διλήμματος

Ενώ όλοι οι Αχαιοί θέλουν να γυρίσουν στην πατρίδα τους , όταν εδάρει ο Θερσίτης από το βασιλιά Οδυσσέα, λόγω φόβου αντεστράφησαν τα αισθήματα του στρατεύματος και αυτομάτως πήραν το μέρος του βασιλιά . Αντίθετα, τον Θερσύτη τον χλεύασαν σαν φλύαρο, αυθάδη, φιλέριδα και φαιδρό πρόσωπο διότι είχε το ηθικό σθένος να εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη του στην συνέλευση. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερον. Η διεθνής εξουσία βάζει στο στόμα της κοινής γνώμης αυτό που θέλει η ίδια μέσω των ΜΜΕ. Αν η κοινή γνώμη αποτελείτο από ελευθέρους και καλώς ενημερωμένους πολίτες και δεν παρεσύρετο από τα λόγια της Εξουσίας, τότε είναι βέβαιον ότι ο κόσμος μας θα ήτο διαφορετικός. Δυστυχώς η κοινή γνώμη με την εξαπάτηση και το δόλο, τις απειλές και τις υποσχέσεις, το φόβο και την χειραγώγηση παίρνει το μέρος των εξουσιαστών και ενεργεί όπως ένα κοπάδι προββάτων που πειθαρχεί στις εντολές του βοσκού και σε περίπτωση δυστροπίας κάποιου ζώου με την απειλή της γκλίτσας ο βοσκός το επαναφέρει στο κοπάδι. Με αυτά τα μέσα φαλκιδεύουν την γνήσια έκφραση της ελευθέρας βουλήσεως του λαού στις εκλογικές αναμετρήσεις και αναπαράγουν –με μικρές διαφοροποιήσεις- το εξουσιαστικό τους σύστημα.



3/ Η Καταγωγή των Αχαιών

Οι Αχαιοί ήσαν κατά πρώτον λόγον οι κάτοικοι της Αχαΐας. Υπήρξαν δύο χώρες μ’ αυτό το όνομα. Η μία ήτο η Αχαΐα της Φθίας στη ΝΑ Θεσσαλία. Η άλλη ήτο η Πελοποννησιακή Αχαΐα, η οποία αποτελείτο από την ομοσπονδία των 12 πόλεων στη νότια παραλία του Κορινθιακού Κόλπου(ήτοι Πελλήνη, Αίγειρα, Αιγαί, Βούρα, Ελίκη, Αίγιον, Πάτραι, Φαραί, Τριταία, Ρύπες, Ωλενος και Δύμη)
Αλλά και το Κοινόν των Ελευθερολακώνων αποτελούμενο από 24 πόλεις(το διπλάσιο του 12) είχε Αχαϊκή ταυτότητα. [ Σύμφωνα με τον μυστικό κώδικα του Πυθαγόρα που αποκρυπτογράφησε ο μεγάλος μαθηματικός Ιπποκράτης Δάκογλου το Ηλιακό μας σύστημα έχει δομηθεί με βάση τους 12 πλανήτες και έχει ήδη δικαιωθεί μετά την ανακάλυψη του 11ου και πιθανόν και του 12 πλανήτου εντός ολίγου. Αυτοί ευρίσκονται πέραν του πλανήτου Ουρανού και σε αποστάσεις που έχουν προβλεφθεί από τον κώδικα του Πυθαγόρα με βάση τον ‘Χρυσούν Αριθμόν’ =1,61803( ΔΑΥΛΟΣ τ. 270 σελ 17781 Ιούλ.2004)] Να σημειωθεί ότι όλες οι προϊστορικές μορφές στο αρχαιολογικό υπέδαφος , όλες τους είναι υστεροχρονολογημένες . Η απόσταση των παλαιοτέρων αυτών γενεών , μέσα στον χρόνο, συντομεύθηκε από τους χρονογράφους που διαχειρίσθηκαν την παράδοση. Τούτο αναφέρει ο διαπρεπής ελληνιστής και συγγραφεύς GEORGE THOMSON. [ΤΟ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟΝ, σελ.264 , GEORGE THOMSON ]Και ο λόγος είναι απλός. Ολόκληρη η Κύπρος είναι μια Αχαική Πολιτεία και η διάλεκτος που χρησιμοποιεί είναι καθαρά Αχαϊκή, όμοια με την Αρκαδική, χωρίς Δωρικές ή άλλες προσμίξεις . Ο Forrer αποκρυπτογράφησε πολλά ονόματα Ελλήνων ηγεμόνων στα αρχεία των Χετταίων , όπως Αχιγιάβα=Αχαιοί της Χαττούσα. Και πρέπει αυτοί οι Αχαιοί να ήσαν εγκατεστημένοι στην ΝΔ ακτή της Μικράς Ασίας((Λύκιοι, Κίλικες κλπ) . Αλλά και στους Αιγυπτίους ήσαν γνωστοί οι Αχαιοί. Οι Τυρρηνοί ή Τυρσηνοί ήσαν επίσης Αχαιοί, όπως και οi Luka Shardina, Akaiwasha είναι Αχαιoί.

α/ Ο Ζευς κάνει Συγκόλληση Μελών;

Ό γιός του Διός Τάνταλος είχε δύο αδελφούς, τον Βορέα και Δάσκυλον, και μιάν αδελφή την Νιόβη. Ο Τάνταλος συνήθιζε να συντρώγει με τους Θεούς , και κάποτε τους προσέφερε το βρασμένο κρέας του Πέλοπος , παιδιού τότε , που τον έσφαξε και τον έβρασε στη χύτρα. Όταν ο Ζευς ανακάλυψε τι ήτο το φαγητόν συμβούλευσε να ξαναβάλουν το βρασμένο κρέας στην χύτρα , και τον ξανάφερε στην ζωή με τον τρόπο αυτό. Αυτό έκανε και το παιδί το ξανάβγαλε η Κλωθώ απείραχτο από την χύτρα , πλην ενός κομματιού που έλλειπε από τον έναν του ώμο, που την είχε πάρει η Δήμητρα ή η Θέτις , αντικατεστάθη από μια φιλντισένια φλούδα. Έτσι λοιπόν οι Πελοπίδαι ξεχωρίζουν πάντα από ένα λευκό σημάδι στον ένα ώμο.. Τότε ο Τάνταλος κατακάηκε από ένα αστροπελέκι.
Αν αυτό δεν θα μπορούσαν να το ερμηνεύσουν προ πεντηκονταετίας, σήμερα μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν η πρώτη συγκόλληση κομμένου μέλους ή μελών. Η χύτρα ενδεχομένως να είναι το χειρουργείο που έγινε η επέμβαση για την συγκόλληση των μελών. Κάποιο κομμάτι χάθηκε και προφανώς έγινε πλαστική χειρουργική και αντικαταστάθηκε από κάποιο άλλο υλικό. Ο Πέλοψ ήτο τυχερός(εξ ού και η παρουσία της Κλωθώς) διότι βρέθηκε κοντά του ο Ζευς(κάποιος ειδικευμένος ιατρός) και το έκανε καλά. Όχι φυσικά με κάποιο θαύμα-όπως συχνά διακηρύσσει το δικό μας ιερατεία- αλλά από κάποιν γιατρό και με την βοήθεια κάποιου μέσου, εν προκειμένω της θερμαινομένης «χύτρας». Μια άλλη εκδοχή λέγει ότι το βράσιμο του Πέλοπος είναι μια μύηση που υπέστη, ενώ η Κλωθώ εδώ παίζει το ρόλο της θεάς της Παλιγγενεσίας.

β/ Το Φτερωτό Άρμα του Ποσειδώνα

Όταν ο Πέλοψ μεγάλωσε πήρε το φτερωτό άρμα του Ποσειδώνα που μπορούσε να περάσει τη θάλασσα χωρίς να βραχεί και πήγε μέσω Λέσβου στην Ελλάδα, όπου κατέληξε στην Πίσα της Ολυμπίας. Όλα δείχνουν ότι το άρμα αυτό του Ποσειδώνα μπορούσε να ταξιδεύει τόσον επάνω στην ξηρά όσον και επάνω στην θάλασσα χωρίς να βρέχεται Προφανώς ήτο ιπτάμενον όχημα. Αυτό είχε και αρματηλάτη ονόματι Κίλλον, ο οποίος πέθανε στην Λέσβο , ή στην Κίλλα στην Τρωάδα και προφανώς αντικαταστάθηκε από άλλο χειριστή που τον μετέφερε σώον στην Ολυμπία. Είναι ο αναμορφωτής των Ολυμπιακών Αγώνων προ αμνημονεύτων χρόνων. Και μετά μας έγραφε η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου στην ιστοσελίδα του ΑΘΗΝΑ 2004 ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες άρχισαν το 776 π. Χ . Αστεία πράγματα.

γ/ Δεν Θέλουν να δώσουν Βάθος στην Ελληνική Ιστορία

Δεν θέλουν να δώσουν μεγάλο βάθος στην Ελληνική Ιστορία. Είναι άγνωστον πότε πρόβαλε στο προσκήνιο της ιστορίας το ένδοξο βασίλειο των Μυκηνών. Πάντως τα ευρήματα των ανασκαφών έχουν την επίδραση της μινωικής εποχής, η οποία προϋπήρξε όπως λένε οι αρχαιολόγοι . Βρέθηκαν ένας πλούτος από χρυσά και ασημένια κύπελλα και διαδήματα, στολιδωμένα μπρούτζινα σπαθιά , εγχειρίδια με ένθετες ρεαλιστικές κυνηγετικές σκηνές και ένα ασημένιο «ρυτόν» όπου είναι χαραγμένη μια πολεμική σκηνή κάτω από τα τείχη μιάς πολιορκημένης πόλεως. Προφανώς πρόκειται για την Τροία. Το εύρημα τούτο δικαιώνει και τον ΔΑΥΛΟ και τον ερευνητή Ταξίαρχον της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού κ. Κωνσταντίνο Κουτρουβέλη , ο οποίος με βάση αστρονομικές και άλλες μαρτυρίες –που δεν επιδέχονται αμφισβητήσεως- απεφάνθη ότι ο Τρωικός πόλεμος έλαβεν χώραν περί το 3.150 π. Χ Η στολή των Μυκηναίων Αχαιών είναι εντυπωσιακή. Φορούν αλογοουρίσιες φούντες στα κράνη τους. Την ίδια πολεμική αμφίεση έχουν και οι Λέλεγες και Κάρες , φύλα που αμφότερα είναι Ελληνικά όπως προαναφέραμε. Δύο σημαντικά κέντρα του βασιλείου των Μυκηνών ήσαν οι Μυκήνες πρωτεύουσα του κράτους και η παλαιά πόλις της Τύρινθος. Όμως το κράτος αυτό ήλεγχε όλην την Πελοπονησιακήν ακτήν του Κορινθιακού Κόλπου και μέχρι την Αχαΐα(Πάτρα) και στην Κυπαρισσία ως την Μεσσηνία . Αρχικά, οι τάφοι των αρχαίων Μυκηναίων ήσαν κιβωτιόσχημοι , αλλά αργότερον έγιναν θολωτοί. Τέτοιους θολωτούς τάφους μπορεί να δει κανείς στην Περιστεριά , εγγύς της Κυπαρισσίας προς το Καλό Νερό. Στην θέση αυτή οι αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως πάμπολλους θησαυρούς του Μυκηναϊκού Πολιτισμού, που αν τα είχε άλλο κράτος θα τα επεδείκνυε με μεγάλη υπερηφάνεια. Όχι όμως και η σύγχρονη Ελλάδα. Για να μεταβείτε στην Περιστεριά πρέπει να προμηθευθείτε με αρκετή υπομονή διότι ο δρόμος είναι σε κακή κατάσταση. Η Μυκηναϊκή κουλτούρα προχώρησε προς τον Ορχομενό και εν συνεχεία στην Θεσσαλία και στην Μακεδονία(Αιανή Κοζάνης) Δεν είναι τυχαίον ότι στην Δυτική Μακεδονία-που τώρα την διεκδικούν οι Σκοπιανοί-υπάρχει πόλις Αργος Ορεστικόν , που δείχνει την εξάπλωση εκείνου του μεγάλου πολιτισμού ως την βόρεια Βαλκανική, αλλα και στην Ευρώπη, στην Ισπανία , την Αίγυπτο, την Μικρά Ασία και ως το Γιουκατάν στο Μεξικό και στην Κεντρική και Νότια Αμερική, στους Ινκας, Μάγιας, Ατζέκους κ. α Επίσης στους Κέλτες της δυτικής Ευρώπης στους Ρουναρ της Σκανδιναυίας, στην Βρετανία και σε πλείστα άλλα μέρη. Το χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής των Μυκηναίων είναι η Πύλη των Λεόντων που επαναλαμβάνεται σε πλείστες περιοχές του κόσμου , όπου επέδρασε ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός. Είναι τόσο παλαιός ο Μυκηναϊκός Πολτισμός που στην κορυφή του δένρου της Αργολικής δυναστείας στέκει ο Φορωνεύς . Αυτός γεννήθηκε από τον Ιναχο, το ποτάμι που το ρεύμα του περνά την πόλη.

δ/ Η Γραμμική Γραφή

Μέχρι τότε οι Έλληνες επί χιλιετίες έγραφαν σε γραμμική γραφή που ήταν κατάλληλη μόνο για καταγραφές εμπορευμάτων και για σύντομες προσευχές. Η επινόηση του Ελληνικού αλφαβήτου εκτόξευσε την ανθρώπινη σκέψη σε πνευματικά ύψη που ακόμα δεν ξεπεράσαμε διεθνώς. Δυστυχώς, ο Παλαμίδας ή Παλαμίδης εσφαγιάστηκε μετά από δολοπλοκή στη Αυλίδα από τους συμπολεμιστές του (ίσως μεταξύ τους και σαν αρχησυνωμότης, ο Οδυσσεύς), που τον φθονούσαν για την μεγαλοφυία του. Κάποιοι εθεώρησαν ό,τι δεν υπήρχε χώρος για δυο πολυμήχανα, εφευρετικά, κι επινοητικά πρόσωπα στο ίδιο στράτευμα. Κι κατέβασαν αυτό που βρήκαν πιό ψηλά για να είναι όλοι ίσοι . Η Διχόνοια κι ο Φθόνος σαν κατάρα της φυλής μας βασιλεύουν ακόμα και στους επικούς της χρόνους. Κατ’εμέ η απώλεια του Παλαμίδα/Παλαμίδη είναι πιο σοβαρή από τις απώλειες όλων μαζί των άλλων ηρώων της Ιλιάδος. Διότι ποιός ξέρει τι ευεργετικό θα είχε επινοήσει ακόμα αν ζούσε 60 περισσότερα χρόνια.

ε/ Ο Παλαμίδας ευρετής των Γραμμάτων

Ο Παλαμίδας είχε φροντίσει για την ομαλή δεκάχρονη προετοιμασία, για την άρτια προμήθεια, την τροφοδοσία κι εκπαίδευση των πολλών χιλιάδων στρατευμάτων που συγκεντρώθηκαν στην Αυλίδα, καθώς για την στεγαστική άνεσή τους, την εξασφάλιση της υγείας τους, και την ψυχαγωγία τους. Κι όλα αυτά με σεβασμό στο περιβάλλον που ήταν ιερός χώρος της Αρτέμιδος. Ο μεγαλοφυής αυτός άνθρωπος ανεκάλυψε διάφορους μηχανισμούς καθώς κι ένα επιτραπέζιο παιχνίδι όπως το σκάκι (ίσως τους πεσσούς) για να καλλιεργήσουν οι ήρωες τις ικανότητές τους για στρατηγικά σχέδια ενώ διασκέδαζαν. Η συνέπεια του θανάτου του ήταν η σταδιακή αποδόμηση της συνολικής οργάνωσης στο στράτευμα, η εξ αιτίας της πτώση του ηθικού και πειθαρχίας των στρατευμένων, και τελικά η μείωση του σεβασμού τους στην ηγεσία τους και κατ’επέκταση στο περιβάλλον με αποτέλεσμα την οργή της Αρτέμιδος που έφερε σειρά διαδοχικών τραγωδιών. Άρα γε, εμάθαμε κάτι απ’όλα αυτά; Κι εμάθαμε να εκτιμούμε τους ευεργέτες μας;
Και το ερώτημα είναι: ποιό είναι πιό σπουδαίο, το αλφάβητό μας και τα Ομηρικά Έπη και μαζί τους όλες οι επιστήμες που στηρίζουνται απάνω του;
Δεν είναι τυχαίο που ο Αγγλος φιλλολογος/γλωσσολογος Enoch Powel εις εν βιβλιον του περι των Ελληνικων γραμματων κλπ, αποδεικνυει οτι τα συμβολα/γραμματα του ηχου της Ελληνικης Φωνης εσχεδιασθησαν υπο του Ευβοέως Παλαμιδα δια την γραφήν των Ομηρικων Υμνων. Ομως τούτο δεν είναι νοητόν διότι μιά γλώσσα για να έχει φθάσει σε τέτοιο βαθμό τελειότητος, όπως αυτή των Ομηρικών Επών, πρέπει να έχει μιά μακροτάτη διαδρομή χιλιάδων ετών. Ομως και μόνον η αναγνώριση από τον Αγγλο γλωσσολόγο ότι η γραφή είναι Ελληνική και όχι Φοινικική ανακάλυψη είναι υψίστης σημασίας μαρτυρία και πρέπει να γίνει γνωστή παντού.


στ/ Φορωνεύς ο Εκπολιτιστής

Ο Φορωνεύς περιγράφεται σαν ο πρώτος άνθρωπος, που δίδαξε τους νομάδες πώς να ζούνε σε πόλεις. Ο ίδιος παρουσιάζεται στα Μέγαρα σαν ο πατέρας του Καρός του Κάρα. Αυτό σημαίνει ότι είναι τόσο αρχαίος που ξεφεύγει από τα μέτρα της Αρχαιολγιίας. Είναι δηλαδή το πραγματικό ληξιαρχείο της Ιστορίας. Μετά απ’ αυτόν εμφανίζονται οι Λαπίθες Φόρβας και Τριόπας και ο Πελασγός.
Η ακρόπολη του Αργους ήταν γνωστή ως Λάρισα, που είναι αυθεντικό Πελασγικό όνομα. Αλλά πόλεις με το όνομα τούτο υπάρχουν πολλές ανά τον κόσμο . Θα αναφέρω την γνωστή μας ως Λασσα που υπάρχει και στο Θιβέτ. Αλλά και το κράτος «Θιβέτ» δεν είναι άλλο από την Θήβα της Ανατολής. Να σημειωθεί ότι όταν ο Ηρόδοτος επισκέφθηκε την Χέμιν , μια πόλη ψηλά στο Νείλο στο νομό των Θηβών τον φέρανε σ’ ένα ναό του Περσέα με μια ελληνική λατρεία αρμοσμένη σ’ αυτόν, που περιλάμβανε έναν αθλητικό αγώνα, συνήθεια ξένη για τους Αιγυπτίους. Οι ιερείς τον βεβαίωσαν πως ο αγώνας είχεν ιδρυθεί από τον Περσέα , που πέρασε από εκεί πηγαίνοντας στη Λιβύη για να πάρει το κεφάλι της Γοργόνας, σε ανάμνηση του γεγονότος. Προφανώς Μυκηναίοι έμνποροι και άποικοι είχαν επισκεφθεί χιλιάδες χρόνια πριν και εγκατεστάθηκαν την Χέμιν και στην Ναύκρατιν. Έτσι εξηγείται και η εγκατάσταση της λατρείας του Περσέα στις Θήβες.

ζ/ Ο Περσέας γεννήθηκε με Τεχνητή Γονιμοποίηση ;

Ο μύθος λέγει ότι ο Ακρίσιος είχε λάβει χρησμό ότι πως θα σκοτωνόταν από το γιό που θα γεννούσε η θυγατέρα του Δανάη. Ετσι την έκλεισε μέσα σ’ ένα υπόγειο μπρούτζινο δωμάτιο. Όμως ο Ζευς κατέβηκε από την σκεπή σαν χρυσή βροχή κι εκείνη γέννησε τον Περσέα. Μητέρα και παιδί ρίχτηκαν τότε στην θάλασσα μέσα σε μια λάρνακα που ξεβράστηκε στον νησί Σέριφος. Εκεί ο Περσεύς αντρώθηκε και ξεκίνησε για τον άθλο της Γοργόνας, Τι ήτο αυτή η χρυσή βροχή; Μήπως ήτο μέθοδος τεχνητής γονιμοποίησης . Και εδώ ο μύθος αυτός θέλει κόπο για να αποκρυπτογραφηθεί. Ετσι χάθηκε αυτός ο μύθος. Αλλά ίσως στο μέλλον να μπορέσουμε να τον εξηγήσουμε.


5/ Τα Αχαϊκά Κέντρα

Η Κρήτη ήτο ένα σημαντικό Αχαϊκό προπύργιο. Πέρα τούτων υπάρχουν μικρότερα Αχαϊκά κέντρα διεσπαρμένα σ’ ολόκληρη τη Μεσόγειο και πέραν ταύτης. Να αναφέρουμε τους Παρακυπαρισσίους Αχαιούς , καθώς και τους Αχαιούς των νησιών Ζακύνθου και Κεφαλληνίας, στην Ιαλυσό της Ρόδου, στην Κιλικία(Σόλων, Ολβη). Οι Αχαιοί αυτοί εκαλούντο Υπαχαιοί ή Ανάμικτοι, διότι ήσαν αναμεμειγμένοι με τους γηγενείς.
Οικισμός Αχαιών υπήρχε και στην Τροία.
Αχαιοί ήσαν και οι Κύπριοι που ίδρυσαν την Κυπριακή Σαλαμίνα, καθώς και οι Αχαιοί της Αρχάνδρου πόλεως του Δέλτα.
Αχαϊκούς οικισμούς συναντούμε και στην Μακεδονική ακτή(Σκιώνη, Κίλλα και Χρύση, Αχαιός δε ονόματι Τεύκρος-όχι ο γιός του Τελαμώνος-ίδρυσε την Τρωική Χρύση. Αχαιοί όμως ήσαν και οι πρώτοι που πήγαν στον Καύκασο, μετά την πρωτύτερη εκστρατεία του Τρωικού Πολέμου κατά της Τροίας, όπου πήρε μέρος ο Τελαμών. Αλλά και οι Μυρμιδόνες και οι Αιακίδες ήσαν Αχαϊκά γένη. Αχαϊκές καταβολές ιχνηλατούνται ακόμη και στην Κεντρική Αμερική, μεταξύ των γηγενών Ατζέκων και Τολτέκων όπου διατηρούν ονομασίες «Αραουακάν=Αρειοι-Αχαιοί κ.α»
Υπάρχει στην Αττική παράδοση που αναφέρεται σε μιάν εκστρατεία εναντίον της Τροίας , πολύ προγενέστερη του Τρωικού Πολέμου., όπου πήρε μέρος ο Τελαμών από την Σαλμίνα. Αφού κατέλαβε την πόλη, νυμφεύθηκε μια αδελφή του Πριάμου. Μερικοί από τους συντρόφους του, αντί να γυρίσουν στην Ελλάδα πήγαν ανατολικότερα και εγκατεστάθησαν στον Καύκασο. Από αυτούς τους μετανάστες προέρχονται οι Ηνίοχοι και οι Ζύγιοι, που επιζήσανε σε ολόκληρη την αρχαιότητα και δεν ξεχασαν ποτέ την Αχαϊκή τους καταγωγή. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ευρίσκεται Τροίας Δήμος και απέναντι από την Σαλαμίνα επι της παραλίας της Στεραιάς Ελλάδος. Επίσης στην Κρήτη ομιλείτο η Ελληνικό γλώσσα από τους Αχαιούς της Κρήτης, πριν από την είσοδο στην μεγαλόνησο των Δωριαίων. Τούτο έχει αποδειχθεί με την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Γραφής Β! . Οι πρώτες ενδείξεις όμως πείθουν ότι και η Γραμμική Α! είναι αναμφίβολα Ελληνική Γραφή και ανάγεται πολλές χιλιετίες πριν. Ιδρυτές της Ιωνίας φέρονται οι Μινύες του Ορχομενού, Καδμείοι των Θηβών, Αβαντες της Ευβοίας, Νηλίδες της Αττικής, Αρκάδες Πελασγοί, Δωριείς από την Επίδαυρο και άλλα Ελληνικά φύλα.

α/ Οι Αχαιοί της Αργολίδος και Μεσσηνίας

Σώμα Αχαιών από την Θεσσαλία και Βοιωτία έφθασαν και στην Αργολίδα και προωθήθηκαν ως την Λακωνία και Μεσσηνία. Εκείνη την εποχή οι Ίωνες της Πελοποννήσου μετανάστευσαν στην Μικρασιατική Ιωνία όπου ίδρυσαν την Πανιωνική Ομοσπονδία των 12 Πόλεων, κατά το πρότυπο των δώδεκα πόλεων που είχαν ιδρύσει στον Κορινθιακό Κόλπο. Κι’ εδώ σημειώνουμε τον συμβολικό αριθμό δώδεκα. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την παράδοση οι Αχαιοί και Ίωνες ήσαν αδέλφια. Εξ αυτού φαίνεται ότι ακόμη και στην προϊστορική εποχή οι πρόγονοι των Ελλήνων ήσαν πολιτικά προηγμένοι σε βαθμό ώστε να ιδρύουν Ομοσπονδίες πόλεων-κρατών και να συμβιώνουν ειρηνικά με τους γηγενείς λαούς Έλληνες ή και ξένους. Να σημειωθεί ότι στην εννάτη ραψωδία της Ιλιάδος ο Αγαμέμνων για να εξευμενήσει τον Αχιλλέα του προσφέρει επτά πόλεις στην νότια Πελοπόννησο , ήτο την Καρδαμύλην, την Ενόπην(ή Γερηνίαν), την Ιρήν, τας Φαράς, την Ανθειαν . την Αίπιαν και την Πήδασον.

β/ Πελασγοί-Γραικοί- Έλληνες

Εκτός από τις διάφορες , κατά φύλα, ονομασίες μας(Αχαιοί, Ίωνες Αιολείς, Αρκάδες, Μακεδόνες, Μινωίτες, Μυκηναΐοι κλπ) τρία υπήρξαν τα κύρια γενικά ονόματα του γένους των Ελλήνων:
1. Πελασγοί(εκ του Πελασγού),
2. Γραικοί (εκ του Γραικού),
3. Έλληνες (εκ του Έλληνος)
Πάνω στα ονόματα αυτά προσπαθούν οι διάφοροι ανθέλληνες ή και οι αμαθείς να εδραιώσουν την άποψη ότι τάχα άλλος είναι ο Πελασγός, άλλος ο Γραικός και άλλος ο Έλληνας, ενώ κατ’ ουσίαν πρόκειται για τον αυτόν πανάρχαιο λαό με διαφορετικά ονόματα στο διάβα της προϊστορίας του. Στην Θεσσαλική Αχαΐα υπάρχουν οι Αχαιοί υπό την αρχηγία του Πηλέα. Όλοι αυτοί οι Αχαιοί ήσαν κλώνοι ενιαίου κορμού, των πανάρχαιων πελασγών και Μινύων, που κατοικούσε στην οροσειρά της Πίνδου και της Ηπείρου. ΕΛΛΑΣ είναι το όνομα που δίδεται στον Κατάλογο των Πλοίων σ’ έναν από τους οικισμούς της Θεσσαλικής Αχαίας. Αλλού στην Ιλιάδα εφαρμόζεται γενικά σ’ ολόκληρη την χώρα που απαλώνεται από την Φθία ως τα νότια σύνορα της Βοιωτίας. Επομένως όλοι οι Αχαιοί ήσαν Έλληνες.
Στη ν16η ραψωδία της Ιλιάδος , όταν ο Πάτροκλος πήγε να δώσει την τελευταία του μάχη , ο Αχιλλεύς κάνει την εξής προσευχή για να γυρίσει σώος: «Ω! Δία Δωδωναίε Πελασγικέ , που μακρυά εσύ μένεις και τη βαρυχείμωνη Δωδώνη εξουσιάζεις, που εκεί γύρω είν΄οι εξηγητάδες σου οι Σελλοί, οι ανιφτόποδοι που κοιμούνται κατά γης » Υποστηρίζεται λοιπόν ότι οι Έλληνες πήραν το όνομα τους από τους Σελλούς ή Ελλούς εκείνους της Δωδώνης. Αυτοί οι Σελλοί ή Ελλοί ήσαν γνωστοί και ως Γραικοί.

γ/ Περί του Δαναού

Ο μεν Αίγυπτος ήλθε στην Αραβία και ονόμασε τη χώρα αυτή Αίγυπτο όπου και εβασίλευσε. Εγέννησε από πολλές γυναίκες 50 υιούς Ο Δαναός βασίλευσε στη Λιβύη και εγέννησε 50 θυγατέρες. . Οι πενήντα γιοί και οι πενήντα θυγατέρες πιθανόν να συμβολίζουν τις πενήντα (50) γεναιές που πέρασαν έκτοτε μέχρι του Λυγκέως και της Υπερμήστρας. Αμφότεροι φυσικά ανήκαν σε Ελληνικά ηγεμονικά φύλα. Ο Δαναός φοβηθείς τους υιούς του Αιγύπτου, κατόπιν συμβουλής της Αθηνάς, κατασκεύασε πλοίον πεντηκοντόρον και έφυγε με τις κόρες του στην Ελλάδα. Να σημειωθεί ότι ο Αίγυπτος ήτο ο Σέθωσις των Αιγυπτίων, ο δε Δαναός, ο Αρμάις.
Κατά άλλην εκδοχή ο Αίγυπτος εκστρατεύσας κατά της Ασσυρίας, Φοινίκης και Κύπρου, άφησε αντικαταστάτη του τον Δαναό. Επειδή υποπτεύθηκε επιβουλή του θρόνου του εκ μέρους του Δαναού τον εδίωξεν. Κατ’ άλλην εκδοχή αρχικώς επεκράτησε ο Δαναός και κατέλαβε τον θρόνον, αλλά μετά την ενηλικίωση των υιών του Αιγύπτου έδιωξαν τον Δαναό, κατόπιν μάχης στο Δέλτα του Νείλου. Ερχόμενος στην Ελλάδα ο Δαναός σταμάτησε στη Ρόδο όπου έκτισε το ναό της Λινδίας Αθηνάς και εκείθεν ήλθε στο Αργος και έλαβε την βασιλεία παρά του Γελάνωρος. Ο Δαναός έκτισε το Αργος και ονόμασε τους Αργείους Δαναούς, οπότε έπαυσε την βασιλεία των Ιναχίδων. Αυτός έκτισε και τον ναό του Λυκείου Απόλλωνος, διότι ο λύκος συμβολίζει τον Δαναόν. Όλα αυτά δείχνουν ότι οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων ήσαν ξαπλωμένοι σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και αποτελούσαν την άρχουσα τάξη των γηγενών λαών στην περιοχή. Διέθετον το όμαιμον , ομόγλωσσον, ομόθρησκον και ομόδοξον που τους ένωνε και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Διότι δεν είναι δυνατόν να ξεκινά ένας βασιλεύς από την Αίγυπτο να έρχεται στην Αργολίδα να χτίσει το Αργος, να χτίζει ναό του Λυκείου Απόλλωνος, χωρίς να είναι της αυτής φυλής , να ομιλεί την ίδια γλώσσα, να πιστεύει στους ίδιους θεούς και να έχει τα ίδια ήθη και έθιμα με τους λοιπούς Έλληνες. Ο συνδετικός κρίκος των ανά την Μεσόγειο Ελλήνων ήτο το ναυτικό των Ελλήνων που τους συνέδεε στενά με την πατρίδα, όπως συμβαίνει και σήμερον με τους ομογενείς.

δ/ Ο Αιματηρός Γάμος των Δαναΐδων

Μετά ταύτα ο Αίγυπτος θέλησε να συμφιλιωθεί με τον Δαναό και έστειλε τους υιούς του να λάβουν γυναίκες τις θυγατέρες του Δαναού. Ο Δαναός εόρτασε λαμπρώς τους γάμους αλλά συγχρόνως έδωσε και από ένα ξιφίδιο στις θυγατέρες του με την εντολή να φονεύσουν τους συζύγους κατά το πρώτο βράδυ στην νυφική κλίνη των, γιατί φοβόταν το χρησμό ότι ένας εκ των γαμπρών του θα τον φονεύσει.
Όλες υπάκουσαν και τους έσφαξαν πλην της Υπερμήστρας η οποία λυπήθηκε τον Λυγκέα, επειδή εφύλαξε την παρθενία της. Λέγεται ότι και η Βεβρύκη δεν υπήκουσε και έφυγε με τον Ιππόλυτο στον Ελλήσποντο και απ’ αυτήν η χώρα ονομάσθηκε Βεβρυκία. Οι άλλες έκοψαν τις κεφαλές και τις έθαψαν στη Λέρνη, ενώ τα σώματα προ της πόλεως, ή όπως ονομάσθη το κακό «ανδροκατασία». Επειδή ουδείς πλέον ήθελε να τις νυμφευθεί φοβούμενος ότι θα έχει την αυτήν τύχη , ο Δαναός εθέσπισε αγώνα και όποιος νικούσε σ’ αυτόν θα έπαιρνε γυναίκα του όποια ήθελε.. Κατ’ άλλους τον Δαναό εφόνευσε ο Λυγκεύς για να επαληθευθεί ο χρησμός. Αυτή είναι σφαγή που διέπραξαν οι ανδροκτόνες Δαναΐδες , οι οποίες εκολάσθησαν στα Τάρταρα. Πληροφορηθείς ο Αίγυπτος τη σφαγή των υιών του ήλθε στην Ελλάδα και απέθανε στην Πάτρα, όπου ετάφη στο ναό του Σαράπιδος.

ε/ Η Υβρις στον Ελληνικό Κόσμο

Η ανδροκτονία των Δαναΐδων εκολάσθη από τον Πλούτωνα στον Άδη και κατεδικάσθηκαν οι ψυχές τους στα Τάρταρα. Εν αντιθέσει με τις σύγχρονες κοσμοπολιτικές μονοθεϊστικές θρησκείες , οι οποίες με την εξομολόγηση-αντί αμοιβής- δίδει το ιερατείο άφεση των αμαρτιών και ο αδικήσας αποκαθάρεται πλήρως.

6/ Οι Έλληνες, ‘Λαός της Θάλασσας’

Από την εποχή εκείνη ( το 1400 π.Χ περίπου και κατά την αναχρονολόγηση του Τρωικού Πολέμου το 3.150 π. Χ) οι Έλληνες Έκαναν μακροχρόνια ταξίδια που διαρκούσαν ακόμη και ένα μήνα σύμφωνα με την μαρτυρία του Ομήρου. Τα πλοία των Ελλήνων ήσαν ταξιδιάρικα και ωκεανοπόρα σκαριά και συχνά τα επαινεί ο Όμηρος σαν ‘μαυροκάρινα’ και ταχύτατα . Με αυτά τα πολύκωπα πλοία που παράλληλα χρησιμοποιούσαν τη χρήση και του ανέμου και ενδεχομένως και άλλων μορφών εναλλακτικής προώθησης που ακόμη δεν μας είναι γνωστή, οι Έλληνες θαλασσοπόροι ανοίγονταν στις θάλασσες και στους ωκεανούς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Έτσι αφήνουν τα ίχνη και τις σφραγίδες του πολιτισμού τους στα πιο απίθανα και μεμακρυσμένα σημεία της γης, που κανείς δεν θα περίμενε την παρουσία τους. Οι σφραγίδες που άφησαν είναι αψευδείς μάρτυρες της παρουσίας τους, κι’ αυτές είναι οι Σβάστικες, οι Σπείρες, τα μεγαλιθικά έργα, οι Μέδουσες (Γοργόνιο της Αθηνάς) , τα αετώματα, οι τρίαινες, οι ναοί, οι κίονες, οι διπλοί πελέκεις, οι αμφορείς, τα ειδώλια, τα γλυπτά κ. α Αλλά και οι αστρονομικές και φιλοσοφικές τους γνώσεις, το Ελληνικό Πάνθεον, η οργάνωση τους, τα ήθη και έθιμα τους και προ παντός η Ελληνική Γλώσσα, που οι ρίζες της σώζονται ως σήμερον στα λεξιλόγια, ακόμη και σε λαούς
στον Ειρηνικό Ωκεανό.

α/ Τα «κυρτά» Πλοία των Αχαιών

Γιατί άραγε ο Οδυσσεύς αποκαλεί τα πλοία των Αχαιών κυρτά; Κι’ ας σημειωθεί ότι αυτός είναι ένας νησιώτης, άριστος καπετάνιος και ο πλέον ειδικός περί την θάλασσα και τα ναυτικά. Τα κυρτά πλοία ήσαν ειδικές ναυπηγικές κατασκευές ικανές να ταξιδεύουν ακόμη και στις φουρτουνιασμένες θάλασσες. Το κυρτό πλοίο είχε κυρτότητα της τρόπιδας τους ( καρίνας) η οποία έμπαινε βαθειά κάτω από την επιφάνεια του νερού και το έκανε να μοιάζει ότι έχει σηκωμένη την πρύμνη και την πλώρη . Τα πλοία αυτά που ήσαν ικανά για πλεύση σε ανοικτές θάλασσες και σε ωκεανούς ακόμη, διέφεραν από τις βάρκες που δεν είχαν κυρτή τρόπιδα. Γι’ αυτό ο Οδυσσεύς κάνει ειδική μνεία σ’ αυτά. Το Αχαϊκό πλοίο έχει ευστάθεια στον κυματισμό, όπως ακριβώς και τα σκαριά των παραδοσιακών ιστιοφόρων της πατρίδος μας, που μπορούν να ταξιδεύουν ακόμη και με ανέμους οκτώ μποφόρ και μεγάλο κυματισμό θαλάσσης που δένουν ακόμη και τα μεγάλα οχηματαγωγά πλοία . Εξέλιξη αυτών των θαυμαστών πλοίων της αρχαιότητος είναι τα ιστιοφόρα που σήμερα χρησιμοποιούν οι ψαράδες σαν αλιευτικά στις θάλασσες της πατρίδος μας και της Μεσογείου θαλάσσης. Κι’ όμως με παλαιότερη οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα δοκιμασμένα και πανέμορφα αλιευτικά μας σκαριά καλούνται τώρα οι ιδιοκτήτες των να τα αντικαταστήσουν με άλλα κακομούτσουνα σιδηρά σκάφη, διότι διαφορετικά δεν τους χορηγείται επιδότηση . Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό ισχύει ακόμη ή ξεπεράστηκε κατόπιν της αντιδράσεως των ναυτικών μας, αν όμως ισχύει είναι ένα ναυτικό και αισθητικό έγκλημα .



7/ Ποιός Επενόησε τον Δούρειο Ίππο;

Στο κείμενο γίνεται μνεία των μαντικών χρησμών του Μάντη Κάλχα πριν αποπλεύσουν οι Αχαιοί με τα πλοία από την Αυλίδα για να μεταβούν στην Τροία. Ο Κάλχας Θεστορίδης (γιός του Θέστορος) ήτο ένας από τους σπουδαιότέρους μάντεις , όπως μας πληροφορεί ο Όμηρος. Γεννήθηκε στις Μυκήνες και κατοικούσε στα Μέγαρα. Προφανώς είχε μελετήσει καλώς την Ιστορία και γνωρίζοντας το παρελθόν μπορούσε να μαντεύσει το παρόν και το μέλλον ακόμη. Αυτός προέβλεψε τον 10 ετή πόλεμο της Τροίας και τον θάνατο των περισσοτέρων ηρώων. Ίσως ο 10ετής Τρωικός πόλεμος να αλληγορεί την διάρκεια δέκα χιλιετιών ότε επήλθε ανατροπή της κυριαρχίας στο Αιγαίο, λόγω της παρακμής της Μινωικής και Μυκηναϊκής ηγεμονίας.
Ο Κάλχας έμαθε την μαντική τέχνη από τον Απόλλωνα το θεό της Μαντικής. Ο Αγαμέμνων πήρε μαζί του στην εκστρατεία τον Κάλχα όχι μόνον σαν μάντη αλλά και σαν σύμβουλο, λόγω της τεραστίας πείρας και φήμης του. Με την δική του συμβουλή κατασκευάσθηκε ο Δούρειος Ίππος. Λέγεται ότι πέθανε ή αυτοκτόνησε όταν νικήθηκε στη μπατική τέχνη από τον Μόψο σε μεγάλο μαντικό αγώνα.
Στις μέρες μας τη μαντική τέχνη ασκούν υπό άλλη μορφή τα διάφορα «κέντρα σκέψεως»(think tank), οι σύμβουλοι κλπ. Ωστόσο ακόμη και σήμερον υπάρχουν αρχηγοί κρατών που συμβουλεύονται οιωνοσκόπους, μάντεις, ιερείς, καφετζούδες κ. α

α/ Περί Φιδολατρείας

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της Ελληνικής θρησκείας , που επιμαρτυρείται ασταμάτητα από τα μυκηναϊκά ως τα χριστιανικά χρόνια , είναι η Φιδολατρεία. Ακόμη και σήμερον στην Ήπειρο , στην Κεφαλληνία και αλλού σώζεται η παράδοση της φιδολατρείας. Αυτή ξεκινά από τον Πύθωνα των Δελφών που ζούσε στο ιερό άλσος του Απόλλωνα με την φροντίδα μιάς ιέρειας που τον τάιζε με πίττες με μέλι..
Από τον Ηρόδοτο πληροφορούμεθα ότι ένα ιερό φίδι ζούσε και στην Ακρόπολη των Αθηνών και ολίγον πριν φθάσουν οι Πέρσες στην Αθήνα το ιερό φίδι που φυλαγόταν στο Ιερό του Ερεχθέως χάθηκε μυστηριωδώς και ο λαός τάχθηκε με την άποψη να αδειάσουν την πόλη. Το φίδι αυτό σχετιζόταν με την καταγωγή του Εριχθονίου , του πρώτου βασιλέως των Αθηνών προ αμνημονεύτων χρόνων.
Ο Πλούταρχος πίστευε ότι το φίδι συνταιριαζόταν στενά με τους ήρωες περισσότερο από κάθε άλλο ζώον και ότι αυτά ενσαρκώνουν τους νεκρούς. Το γεγονός ότι το φίδι αλλάζει το δέρμα του , ανανεώνοντας έτσι την ζωτικότητα του το κάνει σύμβολο αθανασίας και δυνάμεως προς αναγέννηση. Εξ αυτού λοιπόν συνάγεται ότι το όνειρο με τον δράκοντα του Διός που κατεβρόχθισε τα εννέα νεογνά από τη φωλιά και στο τέλος έφαγε και την μάνα, είναι ενδεικτικό της πίστεως του αρχαίου κόσμου στα όνειρα και ιδιαιτέρως στην φιδολατρεία. Μήπως όμως ο Δράκων αυτός ήτο ο χρόνος που παρήλθε όχι φυσικά των δέκα χρόνων αλλά των δέκα χιλιετιών που χρειάσθηκε να παρακμάσει η Μινωική και Μυκηναϊκή κυριαρχία στο Αιγαίο;

β/ Οι Δράκοντες και η Σημασία τους

Ο Ορφεύς εζωγράφιζε την αρχήν του Κόσμου ως δράκοντα, ο οποίος είχε δύο κεφαλάς, ταύρου και λέοντος, και πρόσωπον θείον εις την μέσην, και πτερά χρυσά εις τους ώμους. Αναφορικά με τους όφεις υπάρχει η εξής παράδοση:
α/ Η Έχιδνα ήτο θυγατέρα του Φόρκυνος και θηρίον αλλόκοτον, έχον το άνω μέρος του σώματος παρθενικόν ωραιότατον και το κάτω όφεως. Αυτή έζη σε σπήλαιο της Συρίας και εγέννησε πολλά τέκνα όπως τον Ορθρον, Κέρβερον, την Λερναίαν Ϋδραν, την Χίμαιραν, Σφίγγα , τον Νεμαίον Λέοντα , τον Κολχικόν και Εσπέριον Δράκοντα , τας Γοργόνας και άλλα πολλά.
Η φυσική αλληγορία αυτών των τεράτων είναι πολλαπλή. Η Αιγίς έχει την αλληγορίαν του κεραυνίου πυρός, από της καταιγίδος που προξενεί τους κεραυνούς. Επομένως η φρόνηση επενόησε να μην κατοικούν εκεί πλησίον, στα μέρη που πέφτουν κεραυνοί και γίνονται καταιγίδες, οι άνθρωποι, γι’ αυτό λέγεται ότι εφόνευσε το θηρίον η Αθηνά, δηλαδή η σοφία των ανθρώπων. Και δεν είναι τυχαίον ότι όλα τα φιδίσια θηρία τα εγέννησε η Έχιδνα , η οποία αλληγορείται εις την υγρασίαν που δημιουργεί η θάλασσα και τα παραθαλάσσια σπήλαια, όπου συμβαίνουν κατά τους αρχαίους σεισμολόγους και συνεχείς σεισμοί. Τον δράκοντα αλληγορούν με το ελικοειδές και καμπύλον περίζωμα της θαλάσσης. Γι’ αυτό έλεγαν ότι ο δράκων κρατεί την Γην και εφύλαττε τα Μήλα των Εσπερίδων, δηλαδή τα άστρα . Επομένως και οι δράκοντες αλληγορούνται άγριοι, ωμοί, πανούργοι και πολεμικοί. Τέτοιοι Δράκοντες αναφέρονται :
β/ Ο Κολχικός Δράκοντας, ο οποίος εφύλασσε το χρυσόμαλλον δέρας στην Κολχίδα.. Τούτον εφόνευσε η Μήδεια για το φαρμάκι του
γ/ Ο Απολιθωθείς Δράκων ο οποίος ανετράφη υπό του Ηρακλέους και ήτο βοηθός του κατά του Νεμαίου Λέοντος
δ/ Ο Καστάλιος Δράκων, ήτο υιός του Άρεως και εφύλαττε την Κασταλίαν Πηγήν, ή την Αρείαν κατ’ άλλους, και εφώλιαζε μέσα στο σπήλαιο της.
Η Αθηνά συμβούλευσε τον Κάδμον να σπείρει στην γην τους οδόντας του Δράκοντος που είχε φονεύσει . Όταν έπραξε τούτο εξήλθον ένοπλοι εκ της γης οι άνδρες που είχε καταβροχθίσει το θηρίον. Η αλληγορία αυτή αναφέρεται στην εξημέρωση των ανθρώπων της ορεινής Ελλάδος μετά τον Κατακλυσμόν , από τον οποίον κατεστράφη ο πολιτισμός και έπρεπε να αρχίσει από την αρχή το χτίσιμο οτυ νέου πολιτισμού από τους διασωθέντες ορεσίβιους Έλληνες της Στεραιάς Ελλάδος και της Αρκαδίας.
ε/ Η Ποινή ήτο θηρίον αγριώτατον, το οποίον έπεμψε ο Απόλλων για να τιμωρήσει τους Αργείους τον υιό του Λίνον. Αυτά περίπου γράφονται για τα φιδοειδή θηρία

γ/ Ο Αριθμός Εννέα

Ο αριθμός εννέα(9) αντιστοιχεί στο γράμμα Θ που σημαίνει την Θάλεια, την Τρίτη των μουσών. Όμως Θάλεια + η= Αλήθεια . Η Αλήθεια είναι έννοια ρευστή για την ανθρώπινη διάνοιαν, σταθερά όμως δια το θείον, το οποίον γνωρίζει ότι τα πάντα είναι αεί αναλλοίωτα εις το αόρατον και νοητόν δια της αεί επαναλαμβανομένης κινήσεως, ασταθή και ρέοντα εις το ορατόν και αισθητόν δια της ανομοιομορφίας και αταξίας της κινήσεως. Η λέξη όμως αναλύεται στην θεία άλη καθώς την περιέγραψε ο Σωκράτης στον Κρατύλον. Επίσης το Θ αναφέρεται και στο θείον, το θεό, κ. α Δεν είναι τυχαίο ότι εννέα μήνες παραμένει το έμβρυο στην μήτρα της γυναίκας. Επομένως ο Όμηρος με τον αριθμό εννέα χρησιμοποιεί κάποιον κώδικα που εμείς δεν είμαστε σε θέση να αποκωδικοποιήσουμε σήμερα. Ο Ηρακλής για παράδειγμα κατακαίει τις εννέα κεφαλές της Λερναίας Ύδρας, αλλά μόνον η κεντρική κεφαλή ενταφιάζεται, χωρίς να αποκοπεί


δ/ Ο Ερχομός του Φωτός μέσα από το Σκοτάδι

Είναι όντως άξιον απορίας, πως ένας τόσο προηγμένος κόσμος-όπως ο Ελληνικός- που φιλοσοφούσε και εισέδυε βαθειά στο σύμπαν και στην ψυχή του ανθρώπου, ταυτοχρόνως πίστευε όλες αυτές τις απλοϊκές δεισιδαιμονίας που εγγίζουν τον τοτεμισμό αγρίων λαών; Εξ αυτού συνάγεται ότι ο πολιτισμός του κόσμου δεν ήλθε εξ αποκαλύψεως ή με την επιφοίτηση του αγίου πνεύματος-όπως πιστεύουν ορισμένοι- αλλά πέρασε μέσα από τα πηχτό σκοτάδια της αμάθειας και των δεισιδαιμονιών έως ότου φθάσει στο ξέφωτο της λογικής σκέψης και του ορθολογισμού. Αλλά και πάλι ο παλιός κόσμος συμβίωνε αρμονικά για αρκετό διάστημα με τον νέο κόσμο, εν αντιθέσει με την σημερινή εποχή όπου το επιστημονικό και ερευνητικό κατεστημένο έχει ξεκοπεί από τον απλό άνθρωπο και εξυπηρετεί τους σκοπούς του μιάς μικρής ολιγαρχίας και της κατεστημένης εξουσίας για την οποία εργάζεται.

ε/ Η Αρμονική Συνύπαρξη των δύο Κόσμων

Αφ’ ότου εισέβαλε εξ ανατολών η Εβραιογενής μονοθεϊστική θρησκεία, επιβληθείσα διά πυρός και σιδήρου στον Ελληνικό Κόσμο, επανέφερε τις παλιές αραχνιασμένες δεισιδαιμονίες και ιδεοληψίες. Έκτοτε η επιστημονική, ελευθέρα και δημιουργική σκέψη χωλαίνει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο του ιερατείου και του σιωνιστικού και μασονικού κατεστημένου που κυβερνά τον κόσμο .
Είναι η περίοδος όπου η λατρεία του γένους περνάει από τη μεταβατική φάση, όπου συνδυάζονται και τα δύο ρεύματα, ήτοι το παραδοσιακό και το νέο ρεύμα:
Φυσική και μεταφυσική, θρησκεία και επιστήμη, λογική και παραλογισμός, της τάσης αμφισβητήσεως στις μονοθεϊστικές θρησκείες και ταυτοχρόνως στην επιστροφή των πιστών σ’ αυτές, συνυπάρχουν στο αυτό.
Δείχνουν τι εννοούσε ο Αριστοτέλης όταν έλεγε πως χαρακτηριστικό της δημοκρατίας ήτο να λιγοστεύει τον αριθμό των λατρειών και σύγκαιρα να τις ανοίγει στο λαό. Οι λατρείες των παλαιών οικογενειών δεν απαλλοτριώθηκαν , μα οι φορείς τους υποχρεώθηκαν να δεχθούν τον πολιτειακό έλεγχο. Θα λέγαμε ότι συν τω χρόνω οι λατρείες έγιναν φολκλορικά δρώμενα , όπως συμβαίνει σήμερον με τις χριστιανικές λατρείες που έχουν χάσει το αρχικό τους νόημα, πριν αντικατασταθούν στο εγγύς μέλλον από κάτι νέο που να εκφράζει τις ανάγκες της εποχής μας. Η μεταβατική εποχή από το πνευματικό σκοτάδι και τις προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες προς το πνευματικό φως και τη λογική που ξεκίνησε από την αρχαία Ελλάδα δεν έχει περάσει . Πρόκειται για μια διαρκή πάλη του παλιού με το νέο που θα συνεχίζεται στο διηνεκές.

στ/ Η Πορεία προς τον Πολιτισμό της Ειρήνης

Ο κόσμος δεν βγήκε ακόμη από τη φάση της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας στο ξέφωτο του πολιτισμού και στο πνευματικό φως. Ακόμη δεν μπόρεσε να προσαρμοσθεί στην εποχή της πληροφορικής, της διαστημικής, της μοριακής βιολογίας και των άλλων επερχομένων συγκλονιστικών ανακαλύψεων. Ακόμη δεν αντικατέστησε την παλαιά του παραδοσιακή Ηθική και τον παλιό τρόπο σκέψεως του με την νέα Ηθική και τον νέο τρόπο σκέψεως της Πληροφορικής Εποχής. Τούτο έχει σαν αποτέλεσμα να διατηρούνται ως τώρα οι θρησκευτικές και δογματικές προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες του παρελθόντος. Η παρούσα έκρηξη της επιστήμης και τεχνολογίας παράλληλα δημιούργησε μιά αντίρροπη δύναμη αντίδρασης μεταξύ των απληροφόρητων και αμυήτων , οι οποίοι φοβούνται και δαιμονοποιούν τον σύγχρονο τεχνολογικό πολιτισμό, προσκολλώμενοι στις θρησκείες για να τον φρενάρουν ή και να τον αντικρούσουν. Όπου όμως τους βολεύει( λ. χ για να γιατρευθούν, να τηλεφωνήσουν, να ταξιδεύσουν κ. α) εκεί τον αποδέχονται ασμένως. Βέβαια σ’ αυτό φταίνε πρωτίστως οι ανίκανες , αλαζονικές και σκοταδιστικές ηγεσίες του κόσμου που χρησιμοποιούν συχνά τα επιτεύγματα της επιστήμης και τεχνολογίας για το κακό της ανθρωπότητος και για εξοπλισμούς προς ίδιον όφελος. Επομένως πρέπει να γίνει η δέουσα ηθική, πνευματική και ψυχολογική προσαρμογή της παγκόσμιας κοινότητος και η εξοικείωση της στην νέα εποχή . Τούτο όμως δεν μπορεί να γίνει με πολέμους και τον φόβο, πολύ περισσότερο με την διατήρηση της αδικίας και της αγραμματοσύνης της πλειοψηφίας του κόσμου. Τον ρόλο τούτο θα αναλάβει φυσικά όχι το ιερατείο αλλά η Παιδεία και ο Πολιτισμός. Εν κατακλείδι ήλθε η εποχή να δικαιωθεί ο Πλάτων ότι « οι βασιλείς πρέπει να φιλοσοφήσουν ή οι φιλόσοφοι να γίνουν βασιλείς» της ανθρωπότητος για να την βγάλουν από το σκοτάδι και την σημερινή πορεία της προς το αβέβαιο μέλλον .

8/ Το φιλότιμο του Έλληνος

Από αρχαιοτάτων χρόνων ο Έλλην διέθετε σαν ηθικό κώδικα το λεγόμενο «φιλότιμο» λέξη ου ως τώρα δεν έχει αποδοθεί σε άλλες γλώσσες διότι δεν υπάρχει παρόμοια λέξη σε όλα τα λεξιλόγια. Είναι λοιπόν μοναδική Ελληνική πρωτοτυπία το φιλότιμο ή η ντροπή όπως αλλιώς το λέει ο λαός. Ο Οδυσσεύς λοιπόν στον λόγο του τους κεντρίζει το φιλότιμο λέγοντας τους ότι «είναι ντροπή να μείνουν τόσο καιρό εδώ πέρα και να γυρίσουν άπρακτοι στην πατρίδα». Έχει δε αποδειχθεί ότι αυτό το φιλότιμο κάνει θαύματα σε κρίσιμες καταστάσεις.
Ο Πολύβιος Μπάλτας , έφεδρος λοχαγός στα Βορειοηπειρωτικά βουνά το 1940-41 γράφει στο ημερολόγιο του : «Ο αέρας ήταν πρωτοφανής, ούρλιαζε απαίσια και κινδύνευε να μας παρασύρει. Και χιόνιζε πάλι ψιλό-ψιλό το χιόνι. Ήταν αδύνατον να κρατηθούμε εκεί. Ο γιατρός και οι άλλοι αξιωματικοί έλεγαν στον ταγματάρχη να κατέβουμε στο χωριό. Εκείνος όμως είχε διαταγή να μείνουμε εκεί στο ύψωμα και δεν το αποφάσιζε. Έτρεμε κι’ αυτός περισσότερο αλλά δεν έφευγε. Όταν όμως είδε ότι οι στρατιώτες πέφτανε ο ένας μετά τον άλλον και φώναζαν να κατέβουν κάτω, δεν είχε τη δύναμη να αρνηθή . Δεν μπορούσε όμως να διατάξει και να φύγωμε. Και έκανε κάτι άλλο. Όποιος θέλει παιδιά να φύγη, ας φύγει. Εμείς οι αξιωματικοί σας θα μείνωμε εδώ κι’ ας πεθάνωμε μόνοι μας, χωρίς τους στρατιώτες μας. Και για να μην παγώσωμε εμπρός να χορέψωμε. Και στήσαμε όλοι χορό, έναν τρελό χορό!!» Αργότερα ήλθε διαταγή και κατεβήκαμε στο χωριό» Το φιλότιμο του Έλληνα είχε και εδώ νικήσει και κανείς δεν το κούνησε από την θέση του. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια το φιλότιμο αυτό το επικαλείται η νέα γενιά μόνον για ποδοσφαιρικές συναντήσεις , ενώ αδιαφορεί για τα εθνικά μας δίκαια τα οποία υποχωρούν απέναντι στις εδαφικές και άλλες απαιτήσεις των γειτόνων μας .

9/ Οίνος, Άρτος, Έλαιον : Σύμβολα Ελληνικής Λατρείας

Την αρχαιοτάτη εποχή οι άνθρωποι προσέφεραν χόρτα και άνθη ως θυσίες στους θεούς και σπονδές με νερό μόνον. Επίσης προσέφεραν οίνον , έλαιον και άρτον(πρόσφορον) που θεωρούνται τα συστατικά της ζωής. Από εκεί κρατάει ο αγιασμός της χριστιανικής λατρείας, αλλά και ο συμβολισμός του άρτου , οίνου και ελαίου στην χριστιανική ιεροτελεστεία. Ο Κέκροψ διέταξε πρώτος εις τας Αθήνας να μην θυσιάζουν έμψυχα , αλλά πέμματα, τα οποία ονόμαζον οι Αθηναίοι ‘πελάνους’ Αυτή δε η αρχαία συνήθεια επεκράτησε πολύν καιρό εις πολλά μέρη και εις τας Αθήνας μέχρι του Δράκοντος. Και εθυσίαζον άλευρον , οίνον, μέλι, έλαιον και ό,τι έτρωγαν αυτοί. Το έθιμο αυτό το διατηρούν ακόμη οι Ιάπωνες σιντοιστές . Είδα λοιπόν με τα μάτια μου στους βωμούς Ιαπωνικών σπιτιών τέτοιες θυσίες με καρπούς της Γης. Ο Ευσέβιος λέγει ότι ο Κέκροψ εθυσίασεν πρώτος ταύρον εις τας Αθήνας, αλλ’ ο Παυσανίας αναιρεί τούτο. Η εκατόμβη είναι θυσία εκατό(100) βοών. Όμως συν τω χρόνω παρότι λεγόταν εκατόμβη δεν θυσίαζαν 100 ζώα αλλά πολύ λιγότερα .








Κωνσταντίνος Χ. Κωνσταντινίδης



ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ

ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ

ΟΜΗΡΟΥ ΗΛΙΑΣ( Β 320- 390)


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 14ον
( Ο Κάλχας εξηγεί το χρησμό)

ΡΑΨΩΔΙΑ Β’


ΟΝΕΙΡΟΣ – ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΛΟΙΩΝ

(320-390)
Εμείς εστέκαμε κι’ άφωνοι εθαυμάζαμε αυτό που είχε γίνει! Επειδή λοιπόν φοβερά σημάδια από τους θεούς είχαν γίνει την ώρα της θυσίας, ο Κάλχας μαντεύοντας ευθύς μας είπε: «Γιατί απομείνατε άφωνοι , πυκνόμαλλοι Αχαιοί; Γιατί μας φανέρωσε το μεγάλο αυτό τέρας ο πάνσοφος Ζευς που ποτέ δεν θα χαθή η δόξα του, κι’ αργά, πολύ αργά μας το έδειξε να γίνεται. Όπως κατάπιε αυτός ο δράκοντας τα πουλάκια του σπουργίτη , κι’ ακόμη και την μάννα τους, οκτώ και με την μάννα που τα εγέννησε εννέα, τόσα χρόνια κι’ εμείς θα πολεμούμε εκεί πέρα και το δέκατο θα κυριεύσωμε την πλατύδρομη πόλη» Αυτά μας είπε τότε εκείνος που τώρα όλα βγαίνουνε αλήθεια. «Ελάτε όμως, μείνετε όλοι εδώ, ώ Αχαιοί με τις ώμορφες κνημίδες, ως ότου κυριεύσωμε την μεγάλην πόλιν του Πριάμου» Αυτά είπε. Κι’ οι Αργείοι τον επευφήμησαν, κι’ αντήχησαν τρομερά γύρω τα πλοία από τις φωνές τους, κι’ όλοι επαίνεσαν τα λόγια του θείου Οδυσσέως. Έπειτα εσηκώθηκε ο Γερήνιος ιππότης Νέστωρ και τους είπε.
«Αλλοίμονο! Ναι , σαν μωρά παιδιά μιλάτε που δεν νοιάζονται διόλου για πολέμους. Τι θα απογίνουν λοιπόν αι συνθήκες και οι όρκοι μας , κι’ αι σπονδές που έγιναν με άκρατο κρασί και των χεριών αι συμφωνίες; Φωτιά να κάψη τις συμβουλές και τις σκέψεις των ανθρώπων! Γιατί αδίκως φιλονεικούμε με λόγια και δεν μπορέσαμε να ευρούμε καμμιά λύσι, αν και είμαστε τόσο καιρό εδώ πέρα. Εσύ λοιπόν γυιέ του Ατρέως, όπως και πρώτα , έτσι και τώρα, με ασάλευτη γνώμη να είσαι ο αρχηγός των Αργείων στις φοβερές μάχες κι’ άφησε να χαθούν ένα –δυό απ’ αυτούς που θέλουν να φύγουν χώρια από τους άλλους, - δεν θα το κατορθώσουν όμως-, πριν ιδούμε αν η υπόσχεσι του αιγιδοφόρου Διός είνε αληθινή ή όχι. Γιατί εγώ λέω ότι ο παντοδύναμος γυιός του Κρόνου κατένευσε εκείνη την ημέρα, αστράφτοντας στα δεξιά και φανερώνοντας καλά σημεία, τότε που έμπαιναν στα γρήγορα πλοία οι Αργείοι, για να φέρουμε φόνο και θάνατο στους Τρώες. Γι’ αυτό ας μη βιάζεται κανένας να γυρίση πίσω στην πατρίδα, πριν πλαγιάση με την γυναίκα κάποιου από τους Τρώες κι’ εκδικηθεί τα βάσανα και τις πίκρες της Ελένης. Όποιος όμως δεν έχει υπομονή, μόνο θέλει να φύγη, ας αγγίξη το μαύρο και καλόσκαρμο πλοίο του , αν θέλη να τον εύρη ο θάνατος, πριν από τους άλλους!
Εσύ λοιπόν , βασιλεύ, σκέψου ορθά κι’ άκουγε και τους άλλους. Χώρισε , ώ Αγαμέμνων , τους άνδρες σε φυλές και σε φατρίες, για να βοηθά η μία φυλή την άλλη και η μία φατρία την άλλη. Κι’ αν κάνεις έτσι και σε υπακούουν οι Αχαιοί , τότε θα ιδής ποιός από τους αρχηγούς και ποιός από τους στρατούς είναι κακός και ποιός δεν είνε, γιατί θα πολεμάνε χωριστά. Θα μάθης τότε, αν είνε, από θέλημα θεού δεν θα κυριεύσης την πόλι ή αν από δειλία κι’ από απειρία πολέμου των ανδρών»
Τότε του απάντησεν ο βασιλεύς Αγαμέμνων και του είπε:
«Κανείς, αλήθεια, γέροντα, από τους γυιούς των Αχαιών δεν δίνει καλλίτερες συμβουλές από εσένα. Είθε, ω Ζευ πατέρα και Αθηνά και Απόλλων, να είχα δέκα τέτοιους συμβούλους ανάμεσα στους Αχαιούς. Γρήγορα τότε θα έπεφτε η πόλις του βασιλέως Πριάμου, κυριευμένη και κατεστραμμένη από τα χέρια μας! Ο γυιός του Κρόνου όμως, ο αιγιδοφόρος Ζευς, ωργίσθηκε μαζί μου και με μπλέκει σε φιλονεικίες και σε μάταιες έχθρες. Γιατί εγώ κι’ ο Αχιλλεύς εφιλονεικήσαμε για μια κόρη με εχθρικά λόγια κι’ εγώ άρχισα πρώτα να θυμώνω . Αν όμως ξαναγαπήσωμε ποτέ , δεν θα αργήση να έρθη πιά, ούτε για λίγο καιρό , η μεγάλη συμφορά που περιμένει τους Τρώες. Πηγαίνετε λοιπόν τώρα να δειπνήσετε, για να ετοιμασθούμε για τον πόλεμο. Ο καθένας ας ακονίση καλά το δόρυ του κι’ ας σιάξη την ασπίδα του κι’ ας δώση άφθονη τροφή στα γρήγορα άλογα του κι’ αφού κυττάξη το άρμα του , ας ετοιμάζεται για πόλεμο. Γιατί δεν θα παύση η μάχη ούτε μια στιγμή όλη την ημέρα, αν δεν έλθη η νύκτα να σταματήση την ορμή των ανδρειωμένων. Θα ιδρώση γύρω στα στήθη σας το λουρί της στρογγυλής ασπίδος και θ’αποκάμη πιά το χέρι από το δόρυ. Θα ιδρώση και τα’ άλογο σέρνωντας, το καλοτορνευμένο άρμα. Όποιον όμως πιάσω να κάθεται μακρυά από την μάχη, κοντά στα κυρτά πλοία, δεν θα μπορέση πιά να γλυτώση από τα σκυλιά, και από τα όρνεα»


[320-390]

ΣΧΟΛΙΑΣΗ
1/ Η Αλληγορία του Κατακλυσμού

Υπάρχει μια θεωρία ότι το Έπος της Ηλιάδος αλληγορεί τη μεγάλη γεωλογική καταστροφή που συνέβη στο Αιγαίο και έπληξε την Τροία προ αμνημονεύτων χρόνων. Πρόκειται δηλαδή για ένα πελώριο θαλάσσιο κύμα που προξενήθηκε από κάποια μεγάλη γεωλογική καταστροφή και επί εννέα χρόνια δεν ήτο δυνατόν να καταστρέψει την Τροία, διότι το ρεύμα των δύο ποταμών που την περιβάλλουν ανθίσταντο επί εννέα χρόνια στην εισβολή των υδάτων στην πόλη. Όταν όμως ήλθε το μεγάλο παλιρροϊκό κύμα τον δέκατο χρόνο ήτο τόσο ισχυρό ώστε μπόρεσε και ξεπέρασε τα τείχη της Τροίας και με ορμή κατέστρεψε την ιστορική αυτή πόλη. Όσοι επέζησαν εκείνης της μεγάλης καταστροφής έφυγαν μακράν και από τότε η Τροία βυθίσθηκε στη λάσπη και στα ιζήματα που μετέφερε το παλιρροϊκό κύμα. Και πράγματι οι γεωλόγοι πιστεύουν ότι η σημερινή προϊστορική Τροία του Σλήμαν δεν είναι η πανάρχαια Τροία την οποία αναφέρει ο Όμηρος στα Έπη του, αλλά μια νεώτερη Τροία που έγινε πολύ αργότερα. Σ’ αυτό συμφωνεί και ο ερευνητής Κ. Κουτρουβέλης στο βιβλίο του «Η ΕΠΑΝΑΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, Κ. Κουτρουβέλης, Εκδ. ΔΑΥΛΟΣ» Αυτός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Τρωικός Πόλεμος δεν έγινε το 1400 π. Χ περίπου –όπως έχει γίνει αποδεκτόν –αλλά το 3150 π. Χ . Τα συμπεράσματα του βασίζει σε αδιάσειστες αστρονομικές, γεωλογικές και άλλες μαρτυρίες .

2/ Η Οικολογική Αντίληψη των Ελλήνων

Όταν επετούσαν διάφορα πουλιά τριγύρω σε κάποιον άνθρωπο, ήτο σημείον ευτυχέστατον, αλλά και ο αετός όταν ερχόταν από δεξιά προς τ’ αριστερά και έπαιζε παιχνιδιάρικα τα φτερά του ήτο καλός οιωνός. Ας σημειωθεί ότι ο Αετός ήτο το αγαπημένο πτηνό του Διός και ουδείς διενοείτο να τον σκοτώσει. Ο Αετός δε εκαλείτο «Διός αίσιος Ορνις» ή «Οιωνών Βασιλέα». Αλλά και οι Γύπες εθεωρούντο αίσιοι οιωνοί. Όλα λοιπόν τα πτηνά που βρίσκονταν σε σπάνι οι πανάρχαιοι πρόγονοι μας τα θεωρούσαν καλούς οιωνούς και τα προστάτευαν μέσα από τις θρησκευτικές τους δεισιδαιμονίες. Ο Κύκνος λ. χ επρομήνυε καλόν καιρό για τους πλέοντας, άρα ήτο καλό πτηνόν. Την πτώση του Τυράννου Διονυσίου προανήγγειλε ένας αετός, ο οποίος λέγεται ότι άρπαξε το δόρυ ενός δορυφόρου αυτού , το έφερε ψηλά και έπειτα το έρριψε στην θάλασσαν.
Τα χελιδόνια και οι κουκουβάγιες(γλαύκες), οι κόρακες και οι κουρούνες εθεωρούντο κακοί οιωνοί, ίσως διότι ήσαν σε αφθονία και κατέστρεφαν την γεωργική τους παραγωγή ή διότι ήσαν μελανού χρώματος.
Αντιθέτως τα περιστέρια από τότε εθεωρούντο αίσιοι οιωνοί. Οι αλεκτρύονες (πετεινοί) ήσαν πολεμικά πτηνά προμαντευτικά έκβασεως της μάχης, διότι ήσαν Ιεροί του Άρεως. Αντιθέτως όταν έκραζε η όρνιθα ήτο κακός οιωνός. Την δεισιδαιμονία αυτή θυμάμαι ότι την πίστευαν ως πρόσφατα, όσο διατηρούσαν οικόσιτες κότες στην επαρχία. Θυμάμαι τις γυναίκες του χωριού που όταν έκραζε η κότα έλεγαν «την γρουσούζα» , θεωρούσαν δε αυτό κακό οιωνό, για κάποιον επερχόμενο θάνατο.
Η οικολογική αντίληψη των Ελλήνων υπήρχε και για τα δένδρα και τα φυτά και τα θαλασσινά και τους τόπους, όπως μαρτυρούν οι Δρυάδες, οι Αμαδρυάδες, οι Ορειάδες, οι Λειμωνιάδες, οι Ναπαίες, οι Αλσητίδες(προστάτιδες των άλσών), οι Νύμφες του δάσους και των υδάτων , οι Αγριάδες και Αγρωστίνες (προστάτιδες των αγρών), οι Χλωρίδες (προστάτιδες της χλόης), οι Ανθούσες, οι Νηρηίδες(θαλασσινά πνεύματα), οι Ποταμίδες, οι Λιμνιάδες,, οι Ναίδες ή Ναϊάδες, οι Κρηνίδες(προστάτιδες των κρηνών), οι Πηγαίες, οι Ελειονόμες(προστάτιδες των ελών), οι Καβειρίδες, οι Ατλαντίδες, οι Ωκεανίδες, οι Νεράιδες, οι Γοργόνες κ.ο.κ Επομένως, βλέπουμε ότι οι Ελληνικές δεισιδαιμονίες ήσαν για το καλό του ανθρώπου , πέραν του ποιητικού και ρομαντικού τους χαρακτήρος, που ενέπνευσε τους μεγαλύτερους ζωγράφους, γλύπτες και ποιητές όλων των εποχών.

α/ Ομίλουν την Γλώσσα των Πουλιών και των Ζώων

Στην αρχαιότητα ορισμένοι άνθρωποι εκαυχώντο ότι εγνώριζον την γλώσσα των πουλιών και των ζώων. Τέτοιοι προικισμένοι άνθρωποι ήσαν ο Μελάμπους, ο Δημόκριτος, η Κασσάνδρα και ο Απολλώνιος ο Τυανεύς. Κάποτε καθόταν με φίλους και άκουσε κάποιο πουλί να προσκαλεί τα άλλα να πάνε σε κάποιον άλλο ονομαστό τόπο για να τα φιλεύσει κάτι. Και πράγματι πήγαν εκεί εκ περιεργείας και είδαν το λόγου το αληθές. Και πράγματι οι σύγχρονοι ορνιθολόγοι και βιολόγοι αποδεικνύουν ότι όλα τα όντα διαθέτουν συνειδητότοτα και μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους. Την ικανότητα να επικοινωνούν μεταξύ τους διαθέτουν ακόμη και τα φυτά. Τούτο γίνεται με κάποιον κώδικα που μας είναι προς το παρόν άγνωστος.

3/ Μεγάλο το Κράτος του Διός

Ο μάντις Κάλχας που ήξερε να μαντεύει τα περασμένα, τα σημερινά και τα μελλοντικά να γίνουν, έδωσε τον συγκλονιστικό χρησμό ότι, «ποτέ δεν θα χαθή η δόξα του Διός» Ομως παρά την επιβολή διά πυρός και σιδήρου των νέων κοσμοπολιτικών και σκοταδιστικών Εβραιογενών θρησκειών(Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού και Ισλαμισμού ) ο Μέγας Ζευς δεν έπαυσε να ασκεί την αγαθοποιό επιρροή του στον κόσμο και να προωθεί, άλλοτε φανερά και άλλοτε κρυφά, τα αγαθά που έδωσε η βασιλεία του στον κόσμο. Κι’ αυτά τα αγαθά είναι η Δημοκρατία, η Ελευθερία , η Αξιοπρέπεια του ατόμου, η Δικαιοσύνη, το Μέτρον , το Γνώθι σ’ εαυτόν, η Φιλοσοφία, οι Επιστήμες, οι Τέχνες , τα Γράμματα, η Ιατρική, ο Ολυμπιακός Αγών και ό,τι καλό έχει σήμερον να επιδείξει η ανθρωπότης .
Αλλά τι σημασία μπορεί να έχει μια παρένθεση 1700 ετών στον μακραίωνα βίο του κόσμου; Η ανθρωπιστική Ολυμπιακή θρησκεία ακόμη ζει και ξαπλώνεται στην ανθρωπότητα ; Ο κόσμος και πάλι επανελληνίζεται και θα ακολουθήσει την εξελικτική του πορεία προς τον πολιτισμό. Το Κράτος του Διός νομοτελειακά θα κυριαρχήσει και πάλι για να μπάσει τον κόσμο στον 21ον αιώνα και στην 3η Χιλιετία, στην Εποχή της Γνώσεως. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι το ζήδωρον Πνεύμα του Διός τροφοδοτεί πνευματικά όλους τους λαούς προς την πρόοδο και τον πολιτισμό.
«Εμάς χίλια και περισσότερα χρόνια προσπαθούν να μας κάνουν Μουσουλμάνους , αλλά παραμένουμε πιστοί στους θεούς του Ολύμπου και στον Δία. Εσείς πως αρνηθήκατε την πίστη σας και γίνατε χριστιανοί;» λένε οι απομονωμένοι Καλάς και οι Καφίρ του Αφγανιστάν και Πακιστάν.
Αλλά και Longo Kilapan αρχηγός των Αραουκάνων της Χιλής γράφει:
«Οι γηγενείς κάτοικοι της Χιλής είμαστε εμείς-Σπαρτιάτες. Οι πρόγονοι μας έφυγαν από την Ελλάδα τον 8-9ον αιώνα π. Χ και μέσω Ασίας-Πολυνησίας και Ειρηνικού ωκεανού εγκατεστάθησαν στον ίδιο με την Ελλάδα 38ον παράλληλο, στη χώρα που ονόμασαν αρχικά Φυλή αλλά με τα χρόνια έγινε Χιλή. Εμείς δώσαμε τον πολιτισμό στην Αμερική και ακόμη τον κρατάμε περήφανοι»

α/ Ο Αιγιδοφόρος Ζευς

Ο Όμηρος σε πολλά μέρη ονομάζει το Δία «αιγίοχο»δηλαδή φέροντα αιγίδα. Έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες για φύση της αιγίδος. Μερικοί συμφωνούν ότι πρόκειται για συμβολισμό μετεωρολογικών φαινομένων(καταιγίδων με κεραυνούς και βροντές) ή για αόριστη παράσταση της ακατανίκητης δύναμης του πατέρα των θεών και των ανθρώπων. Μια τεχνική όμως προσέγγιση με τα τεχνολογικά δεδομένα της εποχής μας μπορεί να μας οδηγήσουν σε άλλα συμπεράσματα. Διότι μετά την ανακάλυψη των ακτίνων Lazer τα πράγματα αλλάζουν.
Το Lazer με απλά λόγια είναι μια συσκευή που εκπέμπει φως. Αυτό χρησιμοποιείται σε διάφορες χρήσεις όπως λ. χ στην βιομηχανία(τόρνευση , λείανση υλικών κλπ), στην ιατρική( για λεπτές εγχειρήσεις), στο Στρατό (για τηλεμέτρηση, ραδιονετοπισμό κλπ) Ακόμη όμως-παρά τις προσπάθειες που γίνονται- δεν έχει αναπτυχθεί ένα αποτελεσματικό οπλικό σύστημα Lazer. Όμως δεν γνωρίζουμε αν δεν ανακαλυφθεί στο μέλλον ένα τέτοιο όπλο, αν δεν υπάρχει ήδη και αυτήν την στιγμή στα εργαστήρια. Επομένως , μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Ζευς είχε ανεπτυγμένο ένα αποτελεσματικό LAZER, το οποίον είχε θαυμαστά αποτελέσματα, όπως ακροθιγώς αναφέρονται από τον Όμηρο. Την αιγίδα του Διός χειρίζονται ο Απόλλων και η Αθηνά . Μπορούμε δε να ξεχωρίσουμε δύο ειδών αιγίδες:
Η μία ήτο φορητή γύρω από τους ώμους και την φορούσε η Αθηνά.
Η άλλη που κατεσκεύασεν ο Ήφαιστος κρατιόταν στο χέρι, και την κρατούσε ο Απόλλων. Ο Όμηρος αλλού την αναφέρει σαν θυσανωτή αιγίδα, «ακτιδοβόλο» «φοβερή » και «περίλαμπρη» Στο μουσείο του Βερολίνου στην πτέρυγα της Περγάμου υπάρχει ένα ανάγλυφο στο οποίον απεικονίζεται ένα φλογοβόλο όπλο από μια αναπαράσταση της Τιτανομαχίας. Πρόκειται για σωληνα με συγκρατητικούς δακτυλίους που βγάζει φλόγες. Προφανώς το όπλο αυτό μπορεί να είναι ένα φλογοβόλο, όμως ο Όμηρος το περιγράφει λιτά αλλα με αρκετή σαφήνεια ως «ακτινοβόλο» Αν μας περιέγραφε ότι οι ακτίνες προήρχοντο από διεγερμένη εκπομπή , τότε θα είχαμε τον τέλειο ορισμό ενός πολεμικού όπλου.


4/ Οι Έλληνες είχαν Κανόνες Δικαίου

Από το ακόλουθο απόσπασμα της Ιλιάδος «Τι θα απογίνουν αι συνθήκες και οι όρκοι μας , κι’ αι σπονδές που έγιναν με άκρατο κρασί και των χεριών αι συμφωνίες;» καταφαίνεται περίτρανα ότι οι Έλληνες από την εποχή εκείνη( με βάση την συμβατική χρονολογία του 1350 π. Χ, ή με βάση την αναχρονολόγηση της Ιστορίας το 3150 π. Χ περίπου) είχαν κανόνες δίκαιου . («Αναχρονολόγηση της Ιστορίας» Κ. Κουτρουβέλης, εκδόσεις Δαυλός) Το Ελληνικό Δίκαιο ήτο κυρίως εθιμικό δίκαιο και λιγότερο γραπτό , τούτο όμως δεν σημαίνει ότι τούτο δεν ήτο πιο στεραιό από το γραπτό. Και δεν ήτο ανάγκη να το γράψουν πάνω σε πέτρες , ή σανίδες ή πήλινες πλάκες διότι ήτο γραμμένο στην καθολική συνείδηση του λαού και προστατεύετο από την αυτοπροαίρετον δέσμευση όλων των ανθρώπων αλλά και της κοινωνίας των Ελληνικών Πόλεων να το τηρούν απαρεγκλίτως. Όπως αποδεικνύεται από το ως άνω απόσπασμα οι Έλληνες πριν ξεκινήσουν για την εκστρατεία της Τροίας έκλεισαν συνθήκες-όπως κάνουν σήμερα τα πολιτισμένα κράτη- έκαναν σπονδές με άκρατον οίνον, έβαλαν όρκους με δόσιμο των χεριών και δεσμεύθηκαν ότι θα τους τηρήσουν. Αυτές επικαλείται τώρα ο σοφότατος Νέστωρ για να πείσει τους Έλληνες να παραμείνουν έως ότου επιτευχθεί ο σκοπός, δηλαδή η νίκη των Ελλήνων επί των Τρώων. Όλα ταύτα συνιστούν εν σπέρματι δεσμευτικούς κανόνες τηρήσεως των συμφωνιών, αντί των υπογραφών που βάζουμε σήμερον κάτω από τις γραπτές συμφωνίες, αλλά πριν στεγνώσει το μελάνι τις παραβιάζουμε . Τούτο σημαίνει ότι οι Έλληνες είχαν από εκείνη την πανάρχαια εποχή ανεπτυγμένους κανόνες δικαίου. Αντίθετα, άλλοι λαοί ούτε καν είχαν διανοηθεί να συλλάβουν τέτοιες αφηρημένες έννοιες, ούτε είχαν φθάσει στο σημείο ώστε να χρειάζονται το Δίκαιο και τα εργαλεία συνάψεως των συμφωνιών , διότι τότε ίσχυε η δύναμη τους ισχυροτέρου και η αυτοδικία . Να σημειωθεί ότι όσο ανεπτυγμένη είναι μια κοινωνία τόσο ανεπτυγμένο είναι το αίσθημα περί δικαίου στην πολιτεία και στους πολίτες ταύτης, αλλά και τόσο σεβαστοί γίνονται οι νόμοι.


5/ Επιβεβαίωση του Αρχηγού Αγαμέμνονος

Με την φράση «Εσύ λοιπόν γυιέ του Ατρέως, όπως και πρώτα , έτσι και τώρα, με ασάλευτη γνώμη να είσαι ο αρχηγός των Αργείων…..» ο Νέστωρ επιβεβαιώνει την αρχιστρατηγία του Αγαμέμνονος, η οποία ας σημειωθεί έχει αισθητά κλονισθεί διότι:
α/ Έδειξε έλλειψη ηγετικών προσόντων και δεν μπορεσε να κυριεύσει μέσα σε εννέα χρόνια το Ίλιον και
β/ Ο χρόνος των εννέα ετών έφερε μεγάλη νοσταλγία στις καρδιές των στρατιωτών για να επιστρέψουν στην πατρίδα.
Το ίδιο επιβεβαιώνουν και σήμερα τα κόμματα στον αρχηγό τους με την φράση «έισαι , είσαι ο πρωθυπουργός , ή είσαι, είσαι ο αρχηγός »
Και του λένε ότι, ενώ είσαι ο αρχηγός πρέπει να έχεις και τη δύναμη και την θέληση να κάνεις τους υφισταμένους σου να φοβηθούν. Άφησε λοιπόν ένα- δύο να χαθούν απ’ αυτούς που θέλουν να φύγουν χώρια από τους άλλους. Πρόκειται για σαφή εκβιασμό και απειλή για κείνους που πρωτοστατούν και παρακινούν τους στρατιώτες σε στάση και φυγή ενώπιον του εχθρού ότι κινδυνεύουν να χάσουν το κεφάλι τους, αν συνεχίσουν την ίδια τακτική. Στο σημείο δε αυτό επικαλείται και την συγκατάνευση του Διός ο οποίος άστραψε προς τα δεξιά όταν επιβιβάζοντο οι Αργείοι στα πλοία, όπερ σημαίνει αίσιο οιωνό για την ανάληψη της εκστρατείας. Όσοι λοιπόν νοσταλγούν την πατρίδα αμφισβητούν αφ’ ενός μεν τις συμφωνίες που συνήψαν και αφ’ ετέρου τους ολοφάνερους χρησμούς που έστειλε ο Ζευς.

α/ Πρόταση για Αναδιοργάνωση του Εκστρατευτικού Σώματος

Το Ελληνικό Στράτευμα μετά παρέλευση εννέα ετών είχε χάσει τους οργανωτικούς δεσμούς του και είχε γίνει ένα συνοθήλευμα χωρίς συνοχή ,χωρίς ηθικό και χωρίς πνεύμα μονάδος. Οι συνδετικοί κρίκοι των φυλών και των φατριών είχαν διαλυθεί και είχαν μεταβληθεί σε ένα άχρηστο «μαζοπολτό» όπως θα λέγαμε σήμερον. Ένα τέτοιο στράτευμα είχε χάσει την μαχητική του ικανότητα. Σ’ ατυό συνέβαλε η έλλειψη ηγετικών προσόντων και διοικητικής ικανότητος του αρχιστρατήγου Αγαμέμνονα. Στην πολεμική τέχνη υπάρχει ένα αξίωμα που λέει ότι «καλύτερα ένα στράτευμα προβάτων να διοικείται από λέοντα παρά ένα στράτευμα λεόντων από πρόβατο » Στην προκειμένη περίπτωση και ο Αγαμέμνων ήτο άχρηστος και ανίκανος , αλλά και το στράτευμα παρά τις στρατιωτικές του νίκες όλα αυτά τα χρόνια έδειχνε κουρασμένο και απαγοητευμένο διότι δεν έβλεπε στην άκρη του τούνελ την λήξη του πολέμου και την επιστροφή στην πατρίδα. Όμως ο Νέστωρ σαν πεπειραμένος ηγέτης και με την ιδιότητα του σύμβούλου του αρχιστρατήγου πήρε το θάρρος που του δίνει η ηλικία και το κύρος του σοφού για να πει στον Αγαμέμνονα την εξής απλή αλλά τόσο χρήσιμη συμβουλή: «Χώρισε , ώ Αγαμέμνων , τους άνδρες σε φυλές και σε φατρίες, για να βοηθά η μία φυλή την άλλη και η μία φατρία την άλλη» Με λίγα λόγια του είπε να προχωρήσει σε αναδιοργάνωση του στρατού πριν διαλυθεί και ηττηθεί κατά κράτος . Στο ίδιο λάθος ή και από σκοπιμότητα η Νέα Τάξη Πραγμάτων προχωρεί στην ενοποίηση της Ευρώπης με βάση την οικονομία της αγοράς και αδιαφορώντας για την φυλετική και κοινωνική συνοχή των ανθρώπων. Σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν έναν Ευρωπαϊκό «μαζοπολτό» χωρίς συνοχή, χωρίς φυλετική ταυτότητα, χωρίς θρησκευτικές διαφορές , με την υιοθέτηση μιάς και μοναδικής γλώσσας(της Αγγλικής) ,χωρίς ιστορία, χωρίς σύνορα, χωρίς όραμα , χωρίς κουλτούρα με ένα και μοναδικό σκοπό την υλική επιβίωση. Όμως μια τέτοια Ευρώπη είναι υπέρ βέβαιον ΄ότι θα αποτύχει και θα διαλυθεί , όπως ακριβώς διελύθη επι των ημερών μας η πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση που κι’ εκείνη εφήρμοσε το ίδιο δόγμα της δημιουργίας του «σοβιετικού πολίτη» με τη «πολτοποίηση των ατόμων» Οι Έλληνες με την μακραίωνη ιστορία μας δεν πρέπει να παγιδευτούμε σε τέτοια ιδεολογήματα και ψευτοδιλήμματα «Ευρωπαίος ή Ελλην» . Πρέπει να παραμείνουμε αταλάντευτα Έλληνες.

α/ Οι Γυναίκες του Εχθρού λεία Πολέμου

Ισχύει από παλιά ο άγραφος νόμος «Ουαί τοις ηττημένοις» Μετά την κατάκτηση μιάς χώρας τα πάντα ανήκουν στον κατακτητή. Ο τονισμός όμως ότι τους αναμένει η ερωτική συνεύρεση με τις γυναίκες του εχθρού κεντρίζει στο έπακρο την σεξουαλική απόλαυση , που τόσο έχουν στερηθεί. Από πλευράς του κατακτωμένου ο βιασμός των γυναικών του αντιπάλου συνιστά την ατιμωτικότεροι πράξη , καθ’ όσον θίγει το κοινό ανδρικό αίσθημα να πλαγιάσει κάποιος με την γυναίκα ενός άλλου. Τούτο μας το επιβεβαιώνει ο Όμηρος με την παρότρυνση του Νέστωρος ότι «ας μη βιάζεται κανένας να γυρίση πίσω στην πατρίδα, πριν πλαγιάση με την γυναίκα κάποιου από τους Τρώες» Ως γνωστόν το σεξουαλικό ένστικτο είναι ίσως το ισχυρότερο ένστικτο μαζί με την πείνα και την δίψα. Μου έλεγε φίλος γιατρός ότι ακόμη και τα μικροσκοπικά και αόρατα δια γυμνού οφθαλμού σπερματοζωάρια δίνουν πραγματικό αγώνα δρόμου που θα τον ζήλευαν και οι βραβευμένοι με χρυσό μετάλλειο δρομείς των Ολυμπιακών Αγώνων για να τρέξουν πρώτα και να γονιμοποιήσουν το ωάριο του θηλυκού, οπότε τα άλλα που απέτυχαν χάνονται κατησχυμένα. Αυτό το σκοτεινό και πρωτόγονο ένστικτο επικαλείται ο γηραιός Νέστωρ για να συγκρατήσει το στράτευμα. Την ίδια επίκληση έκανε και ο Μωάμεθ Β!, ο Πορθητής της Κωνσταντινουπόλεως στο στρατό του, πριν από την τελική έφοδο για την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453 . Τους είπε ότι επί τριήμερον καθένας θα μπορεί να πλαγιάσει με όποια γυναίκα αποκτήσει. Και ενώ οι αφελείς καλόγηροι με υποσχέσεις είχαν παρακινήσει τους πιστούς να μην πολεμήσουν, αλλά να συγκεντρωθούν στους ναούς, όπου τους διαβεβαίωναν ότι θα βρουν από τους αρχαγγέλους προστασία, όταν θα έφθαναν έξω οι Οθωμανοί Τούρκοι, ουδέν εξ αυτών συνέβη . Συνέβη όμως το χειρότερο. Οι Τούρκοι κατακτητές έμπαιναν στους ναούς και άρπαζαν όποια γυναίκα ήθελαν , ανεξαρτήτως αν ήτο κορασίδα, παρθένα, έγγαμη, έγκυος ή ακόμη και ηλικιωμένη και επιδίδοντο στον πιο άγριο και φρικτό βιασμό μέχρι και θανατώσεως τούτων ακόμη και στην αγία τράπεζα των ναών.

β/ Το Μαστίγιο και το Καρότο της Εξουσίας

Ο Οδυσσεύς συμβουλεύει τον Αγαμέμνονα να είναι ανένδοτος και να τιμωρήσει 1-2 εξ αυτών που θέλουν να φύγουν μόνοι λέγοντας του « με ασάλευτη γνώμη να είσαι ο αρχηγός των Αργείων στις φοβερές μάχες κι’ άφησε να χαθούν ένα –δυό απ’ αυτούς που θέλουν να φύγουν χώρια από τους άλλους» Είναι η πολιτική του ‘μαστιγίου και του καρότου’ που κάνουν όλοι οι εξουσιαστές, ακόμη και σήμερον.

6/ Περί Οιωνοσκοπίας

Την Οιωνοσκοπίαν- ή και Ορνιθομαντείαν καλουμένην-εφεύρε πρώτον ο Προμηθεύς, ενώ κατά τινας άλλους ο Μελάμπους. Ο Πλίνιος λέγει ευρετήν αυτής τον Κάρα από την Καρίαν, αλλά και πριν από τον Κάρα και ο Ορφεύς επενόησε την δια των άλλων ζώων μαντείαν. Όμως ο Παυσανίας λέγει ότι ευρετής αυτής είναι ο Παρνασσός εκ του οποίου ωνομάσθη και το ομώνυμον όρος. Ο δε Κλήμης νομίζει ότι οι Φρύγες εφεύρον αυτήν. Όπως και ν’ άχει το πράγμα βέβαιον είναι ότι ευρετές της Οιωνοσκοπίας και Ορνιθομαντείας ήσαν οι Έλληνες, διότι και οι Κάρες και οι Φρύγες και οι Θράκες ήσαν Έλληνες. Κατά τον Όμηρο ο διασημότερος και εμπειρότερος στην μαντική τέχνη ήτο ο μάντις Κάλχας
«Κάλχας Θεστορίδης οιωνοπόλων όχ άριστος, ός ήδη τα τα τ’εόντα, τα τ’ εσόμενα, προ τ’ εόντα» Η τέχνη δε της μαντικής έφθασε σε τέτοια υπόληψη ώστε κανένα έργον δεν μπορούσε να γίνει χωρίς να πάρουν προηγουμένως χρησμό . Την είχαν δε σε τοσαύτην υπόληψη ώστε οι Λακεδαιμόνιοι βασιλείς εδιδάσκοντο την τέχνη αυτήν. Επειδή τα πτηνά πετούσαν ψηλά στον ουρανό και μπορούσαν να κατοπτεύουν τη γη, ενόμιζον ότι κρατούσαν όλα τα μυστικά των ανθρώπων και προσπαθούσαν να τα αποσπάσουν δια της οιωνοσκοπίας. Αλλά μήπως το ίδιο δεν κάνουμε σήμερον με τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους, με τα αναγνωριστικά αεροπλάνα και το αερόπλοιο Zppelin που κατόπτευε από ψηλά την Ολυμπιακή Αθήνα;
Οι οιωνοσκόποι είχαν μάλιστα και ειδικό παρατηρητήριο –καλούμενον Οιωνιστήριον-από όπου παρατήρουν τα πτηνά και όχι μόνον. Οι παρατηρητές ήσαν στεφανωμένοι με χρυσόν στέφανο και εφόρουν οι μεν Έλληνες ενδύματα λευκά οι δε Ρωμαίοι ενδύματα πορφυρά. Οι Έλληνες ενόμιζον το ανατολικόν μέρος αίσιον , γι’ αυτό και τα πτηνά που ήρχοντο εξ ανατολών ήτο καλός οιωνός. Γι’ αυτό οι Έλληνες έλεγον «δεξιός όρνις» ο οποίος εθεωρείτο «αίσιος οιωνός». Διότι και το φως του Ηλίου που είναι η πηγή του φωτός , της θέρμης , της κινήσεως και της ζωής έρχεται εξ ανατολών. Το δε αριστερόν εθεωρείτο απαίσιον. Όθεν ίσταντο βλέποντες προς βορράν , προς την άρκτον για να έχουν την δεξιάν προς ανατολάς την δε αριστεράν προς την δύσιν. Απεναντίας , όπως αναφέρουν ο Πλούταρχος και ο Κικέρων, οι Ρωμαίοι ίσταντο βλέποντες προς την μεσημβρίαν και είχαν το αριστερον μέρος αίσιον. Από τότε έχει μείνει ότι τα δεξιά βουλεύματα είναι τα καλά και τα αριστερά τα κακά, τούτο δε επεκτείνεται και στα κόμματα που χαρακτηρίζονται τα μεν δεξιά καλά τα δε αριστερά κακά.

7/ Εξομολόγηση του Κάστορα

Για να μπούμε μέσα στο κλίμα της εποχής εκείνης παρέχεται ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο του George Thomson (Το Προϊστορικό Αιγαίο) Είναι η εξομολόγηση του αντρειωμένου Κάστορα για την πολυτάραχη ζωή του και την μοίρα που τον έφερε στην Τροία:
«Ο πατέρας μου ήταν πλούσιος από την Κρήτη. Είχε πολλούς γιούς από τη νόμιμη γυναίκα του, μα η δική μητέρα είταν μια παλλακίδα, αν και μ’ αυτό δεν μ’ αγαπούσε λιγότερο εμένα/ Κάστωρ γιός του Υλακος λεγόταν, άνθρωπος πλούσιος και τυχερός, ευτυχισμένος πατέρας θαυμάσιων γιών. Όταν πέθανε βάλανε κλήρο για την κληρονομιά αναμεταξύ τους. Όλο που δώσανε σε μένα είταν μικτό μερτικό κ’ ένα σπίτι. Ωστόσο παντρεύτηκα γυναίκα από καλό σόι με πολλά μερτικά γης-χάρη στην αντροσύνη μου, γιατί δεν ήμουνα αρρωστιάρης και δεν φοβόμουν τον πόλεμο. Τώρα όλα πάνε –είχα βλέπεις το μερτικό μου στα πάθια εκείνου του καιρού-μπορείτε να κρίνετε τη σοδειά από την αποκαλαμιά. Α! τι γερή και πολεμόχαρη είταν η καρδιά μου σαν οδηγούσα ένα ασκέρι παληκάρια στο καρτέρι, χωρίς ποτέ να λογιάζω το θάνατο-χούμιζα πάντα πρώτος στον τελευταίο, όταν ο οχτρός πισωγύριζε, , και τούπερνα τα’ άρματα του. Μα η γεωργία και το νοικοκυριό κ’ η συντήρηση οικογένειας είταν πράγματα που δε μπόρεσα ποτέ να τα βαστάξω.. Κείνο που χαιρόμουν είταν η θάλασσα κι ο πόλεμος-καράβια, κοντάρια, σαγίτες-αυτά κάνουν άλλους να τρέμουνε μα εγώ τα’ αγαπούσα . Αυτό το φυσικό μούχε δώσει ο θεός-καθένας με τον καημό το δικό του. Προτού οι Αχαιοί να κάνουν πανιά για την Τροία, είχα κιόλας κάμει εννιά επιδρομές σε ξένες παραλίες κ’ είχα μαζέψει άφθονα πλιάτσικα, τιμητικά χαρίσματα καθώς και μερτικό μου από τον κλήρο. Έτσι οι δουλειές μου πρόκοβαν και με σέβονταν και φοβόνταν στην Κρήτη. Μα τότε ο Δίας πρόσταξε την καταραμένη εκείνη εκστρατεία που τόσους οδήγησε στον Κάτου Κόσμο , και διάλεξαν εμένα και τον Ιδομενέα να οδηγήσουμε τα καράβια μας στην Τροία. Δεν γινόταν αλλιώς Η αδυσώπητη φωνή του λαού με καλούσε. Κι’ έπρεπε να πάω.(Οδύσ. 14. 199-239)
Δεν ήταν άγιοι οι πρόγονοι μας, ούτε κιοτήδες όπως έχουν καταντήσει σήμερα οι απόγονοι τους . Ησαν άνθρωποι αντριωμένοι, άνθρωποι της δράσης, άνθρωποι έξυπνοι που ρουφούσαν την ζωή με την κανάτα. Προ παντός δεν φοβόνταν τον θάνατο . Γιατί όποιος φοβάται τον θάνατο , φοβάται πιο πολύ την ζωή. Και είταν πάντα μπροστά στα προσκλητήρια της πατρίδος. Πάντα αυτό λένε οι Έλληνες όταν τους καλεί η πατρίς και το καθήκον. Δεν γίνεται αλλιώς. Πρέπει να πάω.

8/ Ελευθερομασσονία – Κουλτούρα του Φιδιού

Η Ελευθερομασσονία και οι πολλές κλαδικές οργανώσεις της ακλουθούν τις ίδιες μυητικές πρακτικές ακόμη και σήμερον. Υπάρχουν 33 βαθμοί μυήσεως στο Σκωτικό Δόγμα της Υόρκης των Ελευθερομασσόνων. Οι περισσότεροι από τους προέδρους των ΗΠΑ είναι Ελευθερομασσόνοι 33 ου βαθμού. Είναι ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε ότι οι πλείστοι των προέδρων είναι από «γαλαζοαίματες» οικογένειες του Ανατολικού Κατεστημένου. Όλοι οι 43 πρόεδροι των ΗΠΑ συγγενεύουν μεταξύ τους. Τριάντα τρεις εξ αυτών θεωρούν ότι έλκουν το αίμα από τον Καρλομάγνο. Όλοι δε νομίζουν ότι είναι από βασιλικό αίμα. Αυτός είναι και ο λόγος που αρχίζουν την ιστορία της Ευρώπης, όχι από την Αρχαία Ελλάδα όπως θα ήτο ιστορικώς ορθόν, αλλά από τον Καρλομάγνο.

α/ Η Εξωγήινη φυλή των Annunaki

Αλλά γιατί είναι το αίμα τόσο σπουδαίο; Προφανώς γιατί αυτό είναι αριστοκρατικό αίμα και η καθαρότης του είναι επιθυμητή να διατηρηθεί.. Αλλά γιατί είναι τόσο ζωτική η ανάγκη να διατηρηθεί αυτό το αίμα αμόλυντο; Η απάντηση είναι ότι αυτοί έχουν μέσα τους το βασιλικό αίμα των Annunaki. Αυτοί είναι ρατσιστές, πιστεύουν στην δική τους κληρονομική υπεροχή, την υπεροχή της ράτσας τους,και σκοπεύουν να γίνουν οι κύριοι του πλανήτου. Γι’ αυτό προστατεύουν την οικογενειακή καταγωγή τους και θεωρούν ζωτικά τα προνόμια της κάστας τους. Αυτοί είναι στρατηγικά έξυπνοι στην βραδεία κατάληψη του πλανήτου. Και το επιτυγχάνουν μέσω προγραμμάτων ελέγχου και παραπλανήσεως. Έχουν φτιάξει αντιτιθέμενες ιδεολογίες και παίζουν αυτές την μια εναντίον της άλλης σε ένα παιχνίδι διαλεκτικής. Χρησιμοποιούν αυτό το προκάλυμμα για να κρύβουν και ν’ αλλάσσουν πλευρές ωσάν τους χιτώνες, μέσω της ιστορίας, έτσι ώστε να είναι δύσκολο να ιδείς ποιος ήτο πραγματικά πίσω από όλες αυτές τις συνωμοσίες της ιστορίας.

β/ Οι Ελευθερομασσόνοι κατέλαβαν τις ΗΠΑ

Αυτοί έχουν μεταφέρει την διοίκηση τους από τον έλεγχο των Σουμερίων στους Αιγυπτίους στην Ιερουσαλήμ στη Μέκκα και αργότερα στο Παρίσι, Βερολίνο, Λονδίνο και μετά τον Β! ΠΠ στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Όλα τα σύμβολα των Ναζιστών αξιωματικών, όπως λ.χ ο Σταυρός της Μάλτας, οι Νεκροκεφαλές, οι κλάδοι ελιάς της Αθηνάς Παλλάδος είναι σύμβολα- ή έχουν οικειοποιθεί – από τους Ελευθερομασσόνους. Οι Ελευθερομασσόνοι, φασίστες και ναζιστές είναι δυνατόν να εναλλάσσονται διότι αποτελούν την ίδια ιδεολογία . Μετά τον Β! ΠΠ , η Αμερική εθεωρείτο ως ο λευκός ιππότης, ο οίκος της ελευθερίας και δημοκρατίας και ο σταυροφόρος για την άμυνα της ελευθερίας της δικαιοσύνης .

γ/ Η Κουλτούρα του Φιδιού

Οι ΗΠΑ ήτο η κατάλληλη χώρα για να φωλιάσει και να κρυφθεί η Κουλτούρα του Φιδιού(Serpent Cult) Κανείς δεν θα υποπτεύετο ότι η Αμερική θα γινόταν το νέο άνδρο του Ναζισμού και της Ελευθερομασσονίας. Κοίταξε μια άλλη ματιά της Αμερικής. Δεν θα την ξαναδείς την ίδια και πάλι. Οι Σουμεριακές πινακίδες που απεκαλύφθησαν στην Νινευί από τον Sir Austen Henry Layard προσέφεραν μια ιστορία εντελώς διαφορετική από την επίσημη εκδοχή που μας προσέφεραν οι ακαδημαϊκοί σήμερον. Οι διηγήσεις της γήινης ιστορίας αναφέρονται πίσω στην Λεμουρία και Ατλαντίδα. Η Βιβλική Παλαιά Διαθήκη βασίζεται σ’ αυτές τις αρχικές ιστορικές διηγήσεις. Οι πινακίδες αναφέρονται σε ένα βασιλιά Sargon που έπλεε σε ένα ποταμό μέσα σε ένα καλάθι από βούρλα, που μας υπενθυμίζει την ιστορία του Μωυσέως.

δ/ Οι Σουμεριακές Πινακίδες μιλούν για τον Έλληνα Δία(E.DIN)

Οι πινακίδες επίσης ομιλούν για τον E.DIN που μεταφράζεται «η κατοικία του Ενός Δικαίου» [Η γνώμη όμως του γράφοντος είναι διαφορετική, διότι ο EDIN δεν είναι άλλος από τον ΔΙΑ ] Η Βίβλος ομιλεί για την Εδέμ, τον κήπο του θεού. Οι Σουμεριακές πινακίδες αποκαλύπτουν ότι οι θεμελιωτές του πολιτισμούς του ήσαν μια σπάνια φυλή όντων που ήλθαν σ’ αυτόν τον πλανήτη από τους ουρανούς. Αυτοί ονομάζοντο AN.UNNAK.KI που σημαίνει «Εκείνοι που ήλθαν στην Γη από τον Ουρανό» [σ. σ Ο Ανου ήτο ο πατήρ των Βαβυλωνίων θεών, των οποίων η λατρεία ανάγεται στην απωτάτη αρχαιότητα. Ητο η κεφαλή της μεγάλης θείας Τριάδος της αποτελουμένης εξ αυτού, του Ενλίλ και του Εα, ο ύπατος άρχων των ουρανών και ρυθμιστής του πεπρωμένου. Το όνομα του ευρίσκεται εις τας αρχαιοτάτας των επιγραφών, κατείχεν δε υπέροχον θέσιν μεταξύ των υπό των Ασσυρίων και Βαβυλωνίων λατρευομένων θεών, ακόμη και μετά την επικράτησιν της λατρείας του Ασούρ(Σύγχρονος Εγκυκλ. Ελευθερουδάκη )]
Αυτοί ήσαν οι Θεοί που αναφέρονται σε πάμπολλες αρχαίες γραφές σε διάφορες χώρες. Η Βιβλική διήγηση δίδεται στη «Γένεση» για τους Elohim που ήσαν θεοί. Ήσαν οι «γιοί αυτών των θεών» που νυμφεύθηκαν με τις «θυγατέρες των ανθρώπων» Το πρόγραμμα διατροφής των Annunaki ανελήφθη από οντότητες γνωστές ως Enki και Ninkharsag. Οι Annunaki είναι το γένος του φειδιού αναφερόμενο σε πολλούς μύθους, ιστορίες και θρησκευτικές διηγήσεις. Η πρόκληση της Εύας από το φίδι παρουσιάζει τους δεσμούς αίματος μεταξύ των Annunaki και των ανθρώπων που προήλθε με την σεξουαλική συνεύρεση.

ε/ Οι Μιγάδες LU.LU

Εκείνοι παρήγαγον ένα ανθρώπινο υβρίδιο καλούμενο LU.LU που σημαίνει «Εκείνος που έχει αναμειχθεί» Τούτο συνεπήγετο η αλληλλοσύνδεση του DNA των Annunaki και των Neanderthal. Ο Αδάμ είναι στην πραγματικότητα ο συμβολισμός του γενετικού ρεύματος των πρώτων ανθρώπων που ανετράφησαν από αυτό το πρόγραμμα.
Οι Σουμέριακή λέξη ‘ΤΙ’ μετεφράσθη κακώς σε ‘rib’ που σημαίνει πλευρά, έτσι επιστεύετο ότι η Εύα δημιουργήθηκε από την ουσία της φυλής του Αδάμ, ενώ έπρεπε να μεταφρασθεί σε « ζωή». Το πρόγραμμα ανατροφής διήρκεσε 309.000 χρόνια προ της τελευταίας αφίξεως των Annunaki στον πλανήτη μας. Οι Annunaki όπως ισχυρίζονται ανέλαβαν το πρόγραμμα ανατροφής στον πλανήτη D’Ankiar στον αστερισμό του Ωρίωνα.
Ο οργανισμός της Ελευθερομασσονίας είναι επίσης γνωστός στους μυημένους ως η κουλτούρα του Φιδιού(The Serpent Cult) για ευνοήτους λόγους. Οι Ελευθερομασσόνοι έχουν ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο καλούμενο ‘Η Μεγάλη Εργασία των Εποχών’ ( “The Great Work of Ages”) της Νέας Παγκόσμιας Τάξεως . Αυτή γράφτηκε πάνω στην Μεγάλη Σφραγίδα των ΗΠΑ και βρίσκεται στην κρυφή σελίδα του Αμερικανικού Χαρτοδολαρίου, που λέγει στα Λατινικά:
‘Annuit Coeptus Novus Ordo Seclorum’. Σύμφωνα με λογοτεχνική μετάφραση «Αναγγέλλει τη Γέννηση της Νέας Παγκόσμιας Εποχής»

στ/ Η Νέα Εποχή και τα Σχέδια της

Η Νέα Παγκόσμια Εποχή αποτελείται από ένα σχέδιο για την εγκατάσταση μιάς ολοκληρωτικής παγκόσμιας κυβερνήσεως και της υποδουλώσεως του ανθρωπίνου γένους μέσω μιάς παγκόσμιας φασιστικής δικτατορίας των εκλεκτών εξ αίματος οι οποίοι θα κυβερνήσουν εμάς εξ ονόματος των Annunaki. Το σχέδιο ξεδιπλώνεται σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα και ο χρόνος εξαντλείται.
1. Προλέγουν την Δευτέρα Παρουσία;
Οι Annunaki προσπαθούν να μας κυβερνήσουν πριν η Γη υποστεί μετάλλαξη αλλαγής των διαστάσεων της που θα προκύψει από την ελάττωση της συχνότητος αντήχησης στην βάση των πλανητών και το αδυνάτισμα του μαγνητικού πεδίου που θα προέλθει λόγω της αλλαγής των Πόλων, η οποία θα εκθέσει τη Γη και τα πλάσματά της σε ενεργειακά σωμάτια υψηλής συχνότητος από την ζώνη των φωτονίων. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την δόνηση ολοκλήρου του πλανήτου σε μια τόσο υψηλή συχνότητα ώστε εμείς θα δονηθούμε έξω από την Τρίτη Διάσταση της συχνότητος δόνησης και θα υψωθούμε στην Τετάρτη. Οι Annunaki θέλουν να μας κυβερνήσουν στην Τετάρτη Διάσταση. Αυτό είναι το σχέδιο τους, αλλά τούτο προόρισθαι να αποτύχει. Η δίκη των πνευμάτων έρχεται.

ζ/ Η Συμπαντική Ανταπόδοση

Το αποτέλεσμα του επερχόμενου Κατακλυσμού είναι αυτό που θα ξερριζώσει την απεχθή επίδραση των Ελευθερομασσόνων σε όλα τα επίπεδα Ο Πολιτισμός θα πέσει, αλλά θα ξανασηκωθεί σύντομα με ένα ένδοξο μέλλον από αυτό που γνωρίζαμε διότι τα εμπόδια και η επιρροή της διεφθαρμένης κουλτούρας του Φιδιού των Ιλουμινάτων- Ελευθερομασσόνων θα έχει εξαλειφθεί για πάντα. Η ουσία είναι ότι θα έχουμε ήδη εισέλθει τις πύλες της Αθήνας και θα έχουμε ασπασθεί το Ελληνικό Πολιτισμό. Εμείς έχουμε ξεπεράσει την χωριτικότητα του πλανήτου μας και έτσι όλοι οι κατακλυσμοί ενδέχεται να συμβούν μαζί σαν αποτέλεσμα του ντόμινο, το ένα να φέρνει το άλλο. Η αυτοβύθιση της Γροιλανδίας στον ωκεανό και η παρόμοια πτώση στον ωκεανό που συμβαίνει στην Ανταρκτική είναι πιθανόν να υψώσει τη στάθμη της θαλάσσης ούτως ώστε τα νησιά του Ειρηνικού, όπως τα νησιά Μάρσαλ θα εξαφανισθούν. Είναι πιθανόν ότι ολόκληρες χώρες θα χαθούν κάτω από την θάλασσα στην λεκάνη της Μεσογείου και στην βόρεια Ευρώπη και Αμερική θα δοκιμάσουν πλημμύρες από θαλάσσια ύδατα που θα φέρει η ύψωση της θαλάσσης, σεισμοί και τα επακόλουθα παλιρροϊκά κύματα. Τούτο θα οδηγήσει σε ένα παγκόσμιο κύμα μεταναστών . Η παγκόσμια θέρμανση θα οδηγήσει επίσης στο λιώσιμο των παγετώνων και ποταμοί όπως ο Νείλος θα ξεραθούν από τις πηγές τους. Τότε θα ξεσπάσουν πόλεμοι και μάχες για το νερό, κόσμος θα τρέχει σαν τρελός από την έλλειψη του νερού. Θα ξεσπάσει Παγκόσμιος Πόλεμος ο οποίος πιθανόν ν’ αρχίσει από τον 38οπαράλληλο στην Κορέα ή στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο πόλεμος θα είναι καταστρεπτικός αλλά θα διαρκέσει μόνον 3 ημέρες. Μια μυστηριώδης αρρώστια αγνώστου αιτίας θα ξεκινήσει από την Κορέα και θα ξαπλωθεί στον κόσμο επι τρία χρόνια.»
Κατά την γνώμη πάντοτε του συντάκτου κ Timothy Watson, Καναδού καθηγητού στο πανεπιστήμιο της Σεούλ, « η αιτία της ασθένειας θα προέλθει από την ελάττωση του γήινου μαγνητικού πεδίου, που θα μας εκθέσει σε καταστρεπτική κοσμική ακτινοβολία από την Ζώνη του Φωτός. Η πτώση του μαγνητικού πεδίου της Γης θα συνεπιφέρει αλλαγή των Πόλων. Κατά την χρονική διάρκεια της αλλαγής των Πόλων θα πεθάνουν πολλοί με τα κεφάλια τους γυρισμένα προς τα πίσω πάνω στις φτέρνες τους ωσάν ένα τεντωμένο τόξο. Τούτο οφείλεται στην δηλητηριώδη κοσμική ακτινοβολία , η οποία στέλνει τόση πολλή ενέργεια(kundalini energy up the sushumna) στο κεντρικό δίαυλο της σπονδυλικής στήλης, πιθανόν σαν αποτέλεσμα της εισερχομένης κοσμικής ενέργειας.

η/ Η Μετάλλαξη της Τροχιάς της Γης

Η αλλαγή των Πόλων θα έχει σαν επακόλουθο την εμφάνιση ενός νέου ουρανού και μιας νέας Γης. Σήμερον η ελλειπτική τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο είναι 30,4 μοίρες . Αυτή θα αλλάξει σε τέλειο κύκλο με 30 μοίρες κλίση. Το ηλιακό έτος θα είναι ακριβώς 360 ημέρες. Αυτό είναι ένα παράδειγμα της ιερής γεωμετρίας των Μεγάλων Γεωμετρών. Ο αριθμός των ημερών θα ανταποκρίνεται με τον αριθμό των μοιρών του τέλειου κύκλου! Η ελλειπτική τροχιά της Σελήνης πέριξ της Γης που σήμερον είναι 29,5 μοίρες θα αλλάξει επίσης σε γωνία κλίσης 30 μοιρών. Ο αριθμός των ημερών ενός σεληνιακού έτους θα είναι επίσης 360 ημέρες. Ήλιος και Σελήνη καθώς και το Yin και Yang θα είναι σε τέλεια ισορροπία και αρμονία. Ως γνωστόν, αυτό σημαίνει ότι η ίδια ισορροπία θα επικρατήσει και στο σώμα μας, η ενέργεια του Ηλίου και της Σελήνης του Ιδα και Πινγάλα θα βρεθεί σε τέλεια αρμονία και ισορροπία. Αυτό θα είναι ένας παράδεισος για 50.000 χρόνια, με τους ανθρώπους και τα πνεύματα ζώντας σαν ένα στο ίδιο ηλιακό βασίλειο καθώς η Γη ανεβαίνει στο θρόνο του ουρανού, όταν μια υψηλότερη συχνότητα δονήσεων είναι η αιτία να δονηθούμε στην Τετάρτη Διάσταση.

Η φυλή του φιδιού γνωρίζει ότι τούτο επέρχεται και θέλει να κυριαρχήσει πάνω σε μας στην 4η διάσταση, γι’ αυτό προσπαθεί να επιτύχει το σκοπό της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, ήτοι μιάς παγκόσμιας φασιστικής δικτατορίας, αλλά αυτοί θα αποτύχουν. Εκείνοι των οποίων η αρχαία καταγωγή έχει προξενήσει πολέμους, δυστυχία, γενοκτονίες και καταστροφές είναι πιθανόν να καταστραφούν.
Η εισερχόμενη κοσμική ακτινοβολία θα κυκλοφορήσει υπό τύπον κάποιας μυστηριώδους ασθένειας η οποία θα φέρνει πολύ πιθανόν αρρώστια και θάνατο σε κάθε σπίτι και οικογένεια. Εν όσο θα περνάμε αυτές τις συμφορές , μια κάθαρση του εδάφους φαίνεται αναγκαία σαν η μοναδική λύση να αποκλείσουμε την σατανική επίδραση των Ελευθερομασσόνων, οι οποίοι έχουν κατορθώσει να επεκτείνουν την αισχρά θεσμική τους επίδραση σε κάθε σφαίρα και σε κάθε τόπο» Τέλος της θεωρίας του Καναδού Καθηγητού κ. Timothy Watson,

Κατά την άποψη του γράφοντος οι αδίστακτοι και ρατσιστές Ελευθερομασσόνοι εκμεταλλευόμενοι την άγνοια του κόσμου και διαστρέφοντες την Ελληνική Ιστορία και Προϊστορία, έχουν επινοήσει σατανικές θεωρίες για τον έλεγχο του πλανήτου . Η Θεωρία αυτή χρήζει περαιτέρω μελέτης για να δούμε την πείδραση του Προϊστορικού Ελληνικού στους Ασσυροβαυλωνίους και τις παραχαράξεις που έχουν κάνει για να εκμεταλλευθούν για τους δικούς τους άνομους και σατανικούς σκοπούς τα ιστορικά αυτά στοιχεία .