Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΕΩΣ- ΧΙΛΩΝ Ο ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΣ, 7ος ΣΟΦΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ

(Μελετώντας τα πιο κάτω φιλοσοφικά ρητά και αποφθέγματα ο καθένας μπορεί επι τη βάσει του γνωστικού του αντικειμένου και των εμπειριών του να κάνει μια συνοπτική Ανάλυση της σημερινής πραγματικότητος)



Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΕΩΣ

Γράφει ο *Αμφικτύων
Είναι γεγονός ότι σήμερα σκεπτόμαστε εντελώς διαφορετικά απ’ ότι οι αρχαίοι πρόγονοι μας. Και δεν εννοώ φυσικά την επίδραση λόγω του εκσυγχρονισμό που επέφερε η τεχνολογία . Η αλλαγή του φιλοσοφικού και πολιτισμικού υποβάθρου οφείλεται στην εισβολή διαφορετικής θρησκείας στο δυτικό κόσμο, η οποία επέφερε τον διαφορετικό τρόπο της σκέψεως . Ο Ελληνικός κόσμος σκεπτόταν σύμφωνα με τις αρχαιοελληνικές Αξίες της Ελευθερίας, Δημοκρατίας, Σεβασμού του ατόμου, του Ωραίου, της Οικολογίας , της Αρμονίας και της Αλήθειας . Αντίθετα, ο σύγχρονος Εβραϊκός τρόπος της σκέψεως βασίζεται στην Βίβλο, στην μεταφυσική, στα θαύματα, στον φόβο Κυρίου, στον Υλισμό , Αυταρχισμό και στη Βαρβαρότητα. Η δυαδικότητα των πραγμάτων στο Σύμπαν είναι η βάση της φιλοσοφίας του Ηρακλείτου και όχι μόνον αυτού. Ο Ηράκλειτος παραπονιόταν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν μόνον την μια όψη του πράγματος και δεν αντιλαμβάνονται το όλον, δηλαδή τον αντικειμενικό Λόγο. Γι’ αυτό έλεγε: «Αν ακούσετε όχι εμένα αλλά τον λόγο, είναι σοφό να ομολογείτε ότι τα πάντα είναι Ένα» Το "Εν και το Ον" της αρχαίας Ελληνικής κοσμοθέασης.
Επομένως δίνοντας τους δύο τρόπους σκέψεως μπορείτε συνθέτοντας τους να βρείτε την αντικειμενική αλήθεια, δεδομένου ότι ο κόσμος διακρίνεται από την ενότητα όλων των αντιθέτων, από ύλη και ενέργεια . Στην εποχή μας τούτο έχει ξεχασθεί και προσπαθούμε να βρούμε την αλήθεια από εδώ και από εκεί , όχι όμως στην σύνθεση των αντιθέτων.
Ας δούμε όμως αυτά τα επιγράμματα, που διαλύουν το πνευματικό σκότος και χαράζουν τους νέους δρόμους για να ξαναμπεί η ανθρωπότητα στο δρόμο του ορθολογισμού, του ανθρωπισμού και της γνώσης. Βέβαια ο χριστιανισμός αντέγραψε αρκετά από τα ελληνικά διδάγματα , αλλά επειδή στηρίζεται στο σάπιο φιλοσοφικό υπόβαθρο της Βίβλου η αντιγραφή ήτο επιφανειακή και δεν εφαρμόσθηκε στην πράξη. Ετσι όλα τα ηθικά διδάγματα του χριστιανισμού και της σύγχρονης κοινωνίας φαντάζουν υποκριτικά διότι δεν συμβαδίζει η θεωρία με την πράξη. Δυστυχώς ο σύγχρονος Ελληνας έγινε επιρρεπής στις ξενόφερτες «αξίες»-θα τις έλεγα αρκετές απ’ αυτές απαξίες- και σήμερα πληρώνει τα επίχειρα της ξενολαγνίας του. Με την δημοσίευση των αρχαίων γνωμικών ευελπισθούμε ότι θα συμβάλλουμε στην αλλαγή του σημερινού εβραϊκού τρόπου σκέψεως ο ο οποίος μας οδήγησε στα αδιέξοδα :

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ – (Δελφικόν ΕΙ) Οι Έλληνες μέσα από τον διαλογισμό , αυτογνωσία , αυτοκριτική και τον δημοκρατικό διάλογο προσπαθούσαν να βρουν τον εαυτόν τους και την πραγματική αλήθεια

Τώρα έχουμε χάσει τον εσωτερικό μας εαυτό και δεν επικοινωνούνε με το «είναι» μας παρά μόνον για να ικανοποιήσουμε τα ένστικτα της αυτοσυντηρήσεως και αναπαραγωγής.

ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία."- Ισοκράτης (436 π.Χ-338 π.Χ.)

ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΙΜΩΡΙΑΣ

"Δεν ωφελεί το να αδικεί κάποιος ξεγλιστρώντας και όταν δεν τιμωρείται, διότι γίνεται χειρότερος. Αντιθέτως, αυτός που τιμωρείται γαληνεύει μέσα του το θηρίο και εξημερώνεται, ενώ απελευθερώνεται το ήμερο και όλη η ψυχή ανυψώνεται μεταπίπτοντας στην άριστη φύση της, καθώς αποκτά σωφροσύνη (αυτο-έλεγχο), δικαιοσύνη, και φρόνηση (σοφία) συνδυασμένα, που του προσφέρουν μεγαλύτερη αξία από την σωματική δύναμη και υγεία, και την καλήν εμφάνιση, όπως ακριβώς ο νούς αξίζει περισσότερο από το σώμα;" - Σωκράτης, Πλάτωνος "Πολιτεία", 591 β.



ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ



Ο Σωκράτης για όσους δεν εγνώρισαν την Σοφία και την Αρετή:

« Άρα, όσοι δεν γνώρισαν την σοφία και την αρετή, και η ζωή τους είναι μόνον οι κοινές διασκεδάσεις, σπαταλούν τη ζωή τους σκόρπια πότε στον πάτο και πότε στη μέση της απεικόνισής μας (οι θαυματοποιοί του Σπηλαίου). Δεν θα μπορέσουν ποτέ να σηκώσουν το βλέμμα τους, να κοιτάξουν την αληθινή κορυφή που βρίσκεται επάνω, ούτε ποτέ θα γεμίσει η ψυχή τους με αληθινή ουσία, μήτε με επιβεβαιωμένη και ανόθευτη χαρά. Σκύβουν πάνω από τα τραπέζια τους, σαν τα πρόβατα που σκύβουν τα κεφάλια τους στο χορτάρι, και κοιτάζοντας κάτω το έδαφος, περιδρομιάζουν και συνουσιάζονται. Και ένεκα της ακόρεστης πλεονεξίας τους με βαριές ανάσες, τσινιές και κερατωσιές αλληλοσκοτώνονται διότι είναι ανικανοποίητοι, και δεν μπορούν ποτέ να μην είναι εφόσον παραγεμίζουν με φαντασιώσεις κάποιο μέρους του εαυτού τους το οποίο είναι χιμαιρικό ακριβώς λόγω της ακόρεστης δίψας τους για περισσότερα.»

Γλαύκων: "Ώ Σωκράτη, ακούγεσαι σαν να μαιεύεσαι έναν χρησμό για τη ζωή του ευτελούς ανθρώπου".

Σωκράτης: "Και δεν είναι οι ηδονές τέτοιας ζωής αναπόφευκτα σύμμεικτες με πόνο, και συνεπώς κάτι κενο-ψευδεπίγραφο και αμιγής φρεναπάτη της αληθινής ηδονής; Τόσον οι ηδονές όσο και οι πόνοι χρεωστούν την εμφανή σφοδρότητά τους στην αμοιβαία αντίθεσή τους, και εκτρέφουν φρενοβλαβείς πόθους στις καρδιές των γελοίων, που πολεμούν γι’ αυτές". - Πλάτων, "Πολιτεία", 586 a, b & c.



Δημοσθένους:

«Όποιος δεν λέει αυτά που πιστεύει προδίδει την πατρίδα του».



Του Ευριπίδου:

Απλούς μύθος της αληθείας έφυ. = Ἠ αλήθεια λέγεται με απλά λόγια!!!! Ευριπίδους Φοίνισσαι, 469





ΤΟΥ ΧΙΛΩΝΟΣ:

«Τα μεν υψηλά ταπεινούν, τα δε ταπεινά υψούν»(Διογένης Λαέρτιος, Α, γ, 69).

«Πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται» (Κατά Λουκάν, ιδ. 7-11)

Δυστυχώς ο Χριστιανισμός δεν το έκανε πράξη . Απλά αρκέσθηκε στη θεωρία προς εξαπάτηση του κόσμο(όρα την κεφαλή του ιερατείου)

ΤΟΥ ΧΙΛΩΝΟΣ:
«Τον τελευτηκότα μακάριζε» (Στοβαίου Ανθολογία Γ, παρ. 79ε)

Τώρα μακαρίζουν τους εν ζωή ανάξιους , ακόμη και τους εγκληματίες που πλούτισαν με κάθε θεμητόν και αθέμητον μέσον, ή υπηρέτησαν πιστώς το σύστημα. Πριν ακόμη πεθάνουν και γραφεί η ιστορία το σύστημα δημιουργει «εθνάρχες» , σοφούς, ανθρωπιστές κλπ που στο διάβα του ε αποδεικνύονται άνθρακες ο θησαυρός.


«Μακάριοι οι νεκροί» (Αποκάλυψη Ιωάννου ιδ, 13).

Ο Χριστιανισμός ενώ την παρούσα ζωή την απαξιώνει, δημιουργεί ελπίδες για την μεταθανάτια ζωή


«Πρεσβύτερον σέβου» (Συλλογή Δημητρίου Φαληρέως παρά Στοβαίου Γ, 74γ).

Σήμερα ενώ προσπαθούν να δώσουν χρόνια ζωής στους ηλικιωμένους και χρήμα άφθονο στους εμπόρους της υγείας , δεν τους χαρίζουν το προσήκον σέβας (όρα το ασφαλιστικό)Ούτε μια θέση στο μετρό. Γενικά οι τώρα κάνουν εσκεμμένη και ασεβή αποδόμηση των έργων των προηγουμένων γενεών (ιστορία, έθνος κ.α)και ρίχνουν τον πέπλο της αμνημοσύνης στο παρελθόν.
«Πρεσβυτέρω μη επιπλήξης» (Απόστολος Παύλος Α΄Προς Τιμόθεον, ε, 1).

Ο Χριστιανισμός υποκριτικά συμπλέει με το κράτος και το κατεστημένο και τα λόγια του είναι κενό γράμμα

Του Μενάνδρου

"Πας ο μη φρονών αλαζονεία και ψόφους αλίσκεται" - Μένανδρος
(Ο κάθε ανόητος αναλίσκεται (κυριεύεται) με την αλαζονεία και τις φασαρίες)

Του Ζήνωνος

"Το κατα Φύσιν ζήν, ταυτό του κατ' Αρετήν ζήν (εστί)". -



ΤΟΥ ΘΑΛΗ(640-536 π. Χ):
«Αγάπα τον πλησίον» (Γνωμ. Γ. Φιλάρετος, σελ. 53)

Τώρα ο καθένας έχει κλεισθεί στον εαυτόν του και ενεργεί για το ατομικό συμφέρον, παραγνωρίζοντας ότι ολόκληρο το ανθρώπινο γένος είναι ένας κοινός οργανισμός. Τότε η Τριμερής Φιλία(Θεού-Ανθρώπων- Φύσεως (μεταξύ τους και προς άλληλα) Τώρα η αγάπη του χρήματος, του κέρδους και της ύλης.
«Όσα νεμεσός των πλησίον αυτός μη ποιεί» (Συλλογή Δημ. Φαληρέως παρά Στοβαίου Α΄, παρ. 79ε)

Τώρα δεν γνωρίζουμε τον διπλανό της πολυκατοικίας μας και σκοτώνουμε τον πλησίον μας για λίγα Ευρώ.
«Αγαπήσης τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Κατά Ματθαίον, κβ, 39)

Η Εκκλησία υποκρίνεται ενώ στην πράξη δεν αγαπά τον άνθρωπο, παρά μόνον το χρήμα(όρα την εκκλησιαστική περιουσία εν μέσω φοβερής φτώχιας )

Το ισχυρότερο είναι η ανάγκη διότι κυριαρχεί σε όλα

Αντίθετα οι ιουδαιοχριστιανοί λένε ότι παντοδύναμος είναι ο θεός.

Το σοφότερο είναι ο Χρόνος διότι ανακαλύπτει τα πάντα.

Οι ιουδαιοχριστιανοί λένε ότι σοφότεροι είναι οι προφήτες

Το ταχύτερο είναι ο Νους διότι τρέχει παντού

Το μεγαλύτερο είναι ο Χώρος διότι χωράει τα πάντα

Κατά τους ιουδαιοχριστιανούς δεν χωράει το θεό , ο οποίος κατοικεί έξω του χώρου(είναι εξωσυμπαντικός

Το ωραιότερο είναι ο Κόσμος , διότι είναι έργο θεού.

Κατά τους ιουδαιοχριστιανούς είναι ο Παράδεισος ιουδαιοχριστιανούς

Το αρχαιότερο είναι ο θεός(σύμπαν) διότι είναι αγέννητος

Οι ιουδαιοχριστιανοί θεωρούν ότι τούτο το δημιούργησε ο Γιαχβέ

Το δυσκολότερο είναι να γνωρίσεις τον εαυτόν σου.

Η Αυτογνωσία εξέλειπε εδώ και 17 αιώνες αφ’ ότου επεβλήθη δια της βίας ο ιουδαιοχριστιανισμός μέσω της Ρωμαϊκής κατακτήσεως

Το ευκολότερο είναι να δίνεις συμβουλές σε άλλους.

Σήμερα όχι μόνον δίνουν συμβουλές προς το δικό τους συμφέρον οι πονηροί προς τους αφελείς (σύμβουλοι, think tank, γκάλοπ και οίκοι αξιολογήσεως κλπ) αλλά και χρυσοπληρώνονται γι’ αυτές

Το πιο ευχάριστο είναι η επιτυχία .

Αν ρωτήσετε σήμερα θα σας που το χρήμα.

Το πιο παράξενο ένας γέροντας τύραννος

Σήμερα στην εποχή του αυτοματισμού, κυβερνάει η γεροντοκρατία και οι ασφαλιστικοί νόμοι τους θέλουν να κυβερνούν ως τα βαθιά γεράματα.

Τα πολλά λόγια δεν είναι απόδειξη φρονιμάδας

Στην εποχή της διαλεκτικής, παρά την δύναμη της εικόνας , τα λόγια και το ψέμα είναι δύναμη στα χέρια των πονηρών

Θεϊκό είναι εκείνο που δεν έχει αρχή και τέλος

Για τους ιουδαιοχριστιανούς θεικό είναι ότι προέρχεται από τη Βίβλο και την Καινή Διαθήκη και προνοεί υπέρ των «εκλεκτών»

Ευτυχισμένος είναι αυτός που έχει σώμα υγιές, εφευρετικό μυαλό, και έμφυτη ικανότητα να δεχθεί την μόρφωση

Πόσοι άνθρωποι σήμερον φροντίζουν για τα τρία αυτά πράγματα; Ελάχιστοι.

Μην πλουτίζεις με άσχημο τρόπο και μην επηρεάζεσαι από τις κακολογίες σε βάρος αυτών που εμπιστεύεσαι

Συχνά όμως αυτούς που εμπιστεύεσαι πράττουν έκνομες πράξεις για πλουτισμό τους . Γι’ αυτό όταν πληροφορηθείς κάτι πρέπει να διατάξεις ανάκριση .

Ότι προσφέρεις στους γονείς σου τα ίδια περίμενε να πάρεις και από τα παιδιά σου.

Σήμερα έχουν αντιστραφεί τα πράγματα και οι γονείς μέχρι βαθιά γηρατιά προσφέρουν στα παιδιά τους.

Η επιορκία είναι χειρότερη και από τη μοιχεία.

Σήμερον ο όρκος έχει χάσει την ιερότητα του και τα δικαστήρια γέμουν

Να επιζητάς τη σοφία

Σήμερα μόνον τα χρήματα και τις υλικές απολαύσεις επιζητούν οι νέοι

Να επιλέγεις το καλό.

Σήμερα την εποχή της παρακμής και παραζάλης ελάχιστοι γνωρίζουν ποιο είναι το καλό

Οι ψυχές είναι αθάνατες

Οι διαφορά με τους ιουδαιοχριστιανούς είναι ότι αυτοί θεωρούν και την ανάσταση του σώματος

ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΟΣ (640-560 π.Χ)

Καμιά υπερβολή.

Δείτε σήμερα παντού υπερβολές και η έλλειψη μέτρου θεωρείται αποτυχία.

Τα λόγια είναι ο καθρέπτης των έργων

Αυτά συνέβαιναν τότε που υπήρχε εντιμότης και συνέπεια έργων και λόγων. Σήμερα ισχύει το ψέμα και ο δόλος για να επιτύχουν τον επιδιωκόμενο σκοπό και την συσσώρευση πλούτου.

Οι νόμοι μοιάζουν με ιστό αράχνης που συγκρατεί τα ελαφρά και αδύναμα αλλά σκίζει τα βαριά και μεγάλα.

Στην εποχή μας οι μεγάλοι ηγέτες εγκληματίες πολέμου , οι μεγάλοι τραπεζίτες , οι κλέφτες , απατεώνες , εγκληματίες , καταχραστές, βιαστές, δολοφόνοι, κερδοσκόποι, οι ‘σορτάκηδες’, ναρκέμποροι, οπλέμποροι και τα λοιπά καθάρματα της διεθνούς πλουτοκρατίας μένουν ατιμώρητα. Αντίθετα τιμωρούνται αυτοί που διαπράττουν μικροαπάτες και μικροεγκλήματα .

Ο λόγος επισφραγίζεται από τη σιωπή και η σιωπή από τις περιστάσεις .

Οι γκαζοντενεκέδες χτυπούν πιο δυνατά λέει ο λαός, ενώ οι γεμάτοι δεν χτυπούν. Οι νουνεχείς λένε λίγα . Αν ο πρωθυπουργός μας Γ.Α.Π εφήρμοζε αυτή την αρχή σήμερα δεν θα είμαστε κάτω από το Δ.Ν.Τ

Ο κορεσμός γεννιέται από τον πλούτο και από τον κορεσμό η ύβρις.

Ακριβώς βρισκόμαστε στον πυρήνα του σημερινού ελληνικού προβλήματος και της χρεωκοπίας της χώρας.

Να βασίζεσαι στην καλοκαγαθία περισσότερο απ΄ ότι στον όρκο.

Αν το άτομο δεν είναι αγαθό τότε ο όρκος παραβιάζεται ευκόλως. Επομένως, φρόντισε να πληροφορηθείς περί της ταυτότητος του ατόμου και μην εμπιστεύεσαι στους όρκους.

Μη λες ψέματα

Όταν χτίζουμε ένα κόσμο φανταστικό πάνω στο ψέμα στο τέλος πέφτει και μας πλακώνει ,όπως συνέβη στις μέρες μας.

Ασχολήσου με τα σπουδαία

Αν λύσεις τα σπουδαία τότε τα μικρά και ασήμαντα θα έχουν μόνα τους επιλυθεί ή δεν θα υπάρχουν. Σήμερα δυστυχώς αφήνουμε τα σπουδαία και καταπιανόμαστε με τα μικρά και ασήμαντα. Ορα τα κανάλια! Σε ένα κόσμο με πολίτες καλούς και αγαθούς , η πόλη λειτουργεί αρμονικά βάσει του γραπτού και αγράφου νόμου

Μην αποκτάς βιαστικά φίλους και όσους αποκτήσεις μην τους εγκαταλείπεις.

Πρέπει να γνωρίσεις εις βάθος ένα άνθρκαι γελάωσωστές

Όποιος θέλει το καλό μου με κάνει και κλαίω και όποιος το κακό με κά , λέει ο λαός

Ασε τη λογική να σε οδηγεί.

Η σύσταση της ψυχής χωρίζεται σε λογική, θυμικό και επιθυμητικό.
Η λογική κυβερνάει τη γνώση, το θυμικό σχετίζεται με την παρόρμηση και το επιθυμητόν με τις επιθυμίες. Ο άνθρωπος είναι ο Ηνίοχος που διευθύνει αυτό το άρμα με τα τρία άλογα

Μην συναναστρέφεσαι με κακούς

«Πές μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι λέει ο λαός», αλλά και « μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις αυτά τα γράμματα θα μάθεις» λέγει ο λαός.

Να τιμάς τους γονείς σου και να σέβεσαι τους θεούς

Οι γονείς θέλουν τιμή διότι σε γέννησαν σε ανέθρεψαν και σε μόρφωσαν . Οι θεοί θέλουν σεβασμό , αλλά όχι φόβο, διότι είναι φίλοι μας.

Ο καλύτερος τρόπος ζωής είναι εκεί που επικρατεί δικαιοσύνη και ισότητα.

Διότι με την δικαιοσύνη και την ισότητα επιτυγχάνεται η γαλήνη και ειρήνη, ενώ με την αδικία και την ανισότητα η βία και η ανωμαλία

«Μη ψεύδου αλλ' αλήθευε» (Συλλογή Δημ. Φαληρέως παρά Στοβαίου Α΄, παρ. 79ε).

Όταν ψεύδεται ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί , οι βουλευτές και οι πνευματικοί άνθρωποι , τότε ο λαός για να αμυνθεί από τους ψεύτες και κλέφτες λέγει κι’ αυτός ψέματα και έχει εθισθεί σ’ αυτό.«Μη ψεύδεσθε εις αλλήλους»(Επιστ. Απ. Παύλου εις Κολοσσαείς γ΄ 9).

Το ιερατείο συνταράσσεται από φοβερά σκάνδαλα και τα κρύβει (οικονομικά, παιδεραστία κλπ)δίδοντας το κακό παράδειγμα στους πιστούς.
«Όρκω μη χρω» (Εις Χρυσολωράν, σελ. 64)

Σήμερα ο όρκος έχει χάσει την ιερότητα του και την αξία του. Ο όρκος στο ευαγγέλιο και , και συνεπώς σε μια κατασκευασμένη από τον Παύλο θρησκεία, που όλο της το οικοδόμημα στηρίζεται στην ψυχοφθόρο Ιουδαϊκή Βίβλο, δεν έχει καμία ηθική αξία και επομένως καμιά δέσμευση της συνειδήσεως δεν επιφέρει.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ

Ο γαρ ελαχίστας τας μεταμελείας εκ του χαρίζεσθαι τοις εναντίοις λαμβάνων ασφαλέστατος αν διατελοίη. - Θουκυδίδου Ιστορία, Α34)

(Διότι ο λαμβάνων ελάχιστες μεταμέλειες λόγω της ενδοτικής συμπεριφοράς προς στους αντιπάλους του, εν γαλήνη απολαμβάνει υψίστην Ασφάλεια.)

"Το μεν ουν ευδαίμον το ελεύθερον, το δ'ελεύθερον το εύψυχον κρίναντες, μη περιοράσθε τους πολεμικούς κινδύνους". - Θουκυδίδης (Περικλέους Επιτάφιος).

Η ελευθερία στηρίζεται στη γενναιότητα. «Αυτούς λοιπόν (που έπεσαν στον πόλεμο) έχοντες εσείς για παράδειγμα και πιστεύοντας ότι η ευτυχία στηρίζεται στην ελευθερία, η δε ελευθερία στην γενναιότητα, μην αποφεύγετε τους κινδύνους του πολέμου». Από τον επιτάφιο λόγο, τον οποίο εκφώνησε ο Περικλής το χειμώνα του 431 π. Χ., κατά την ταφή των πεσόντων στον Πελοποννησιακό πόλεμο.

Ου τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν. - Θουκυδίδου Ιστορία, Δ 61

(Δεν κατηγορώ εκείνους που επιζητούν τη δύναμή, αλλά εκείνους που είναι πρόθυμοι να υποταχθούν.)



Ηράκλειτος: «Παιδός ή βασιληίη» (απ. 52).

Ιησούς: Αφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με...των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία του Θεού». (Μρ. Ι΄ 14)



Πλούταρχος: «οράν και μη οράν και ακούοντες μη ακούειν» («Περί παίδων εκπαιδεύσεως» 13ε).

Ιησούς: «βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη ακούωσι» (Μτ. ΙΓ’13).



Χείλων ό Λακεδαιμόνιος: «ο Ζεύς τά μέν υψηλά ταπεινών, τά δέ ταπεινά υψών».(κατά Διογ. Λαέρ. Α’69)

Ιησούς: «Οστις δέ υψώσει εαυτόν, θέλει ταπεινωθήσεται, και ί όστις ταπεινώσει εαυτόν, υψωθήσεται» (Ματθ.ΚΓ.12)



Πρόδικος: «....χαλεπήν και μακράν την οδόν επί τας σωφροσύνας....ραδίαν και βραχείαν οδόν επί την ευδαιμονίαν» («Ωραι»).

Ησίοδος: «Λείη μέν οδός (πρός κακότητα)...μακρύς δέ καί όρθιος οίμος είς αυτήν (την αρετήν)”. “Εργα και Ημ.» 287).

Ιησούς: «Ευρύχωρος ή οδός ή απάγουσα είς τήν απώλειαν ...καί τεθλιμμένη ή οδός ή απάγουσα είς τήν ζωήν». (Ματθ. Ζ’ 13)



Απολλώνιος Τυανεύς: «Αδύνατον ώς φιλόσοφοι νά μισούμε καί νά μήν βοηθούμε τόν συνάνθρωπόν μας».

Ιησούς: «Αγαπάτε καί τούς εχθρούς υμών».



Πλάτων: («Πολιτεία» 189) «Ο Αριστος είναι ως άνθρωπος μεταξύ αγρίων θηρίων».

Ιησούς: “Ουαί υμίν όταν οι άνθρωποι επαινέσωσιν υμάς».



Σωκράτης: «Σκοπός τού ανθρώπου είναι ή πραγμάτωσις τού Αγαθού χωρίς νά υπολογίζη τούς κινδύνους πού αυτή ή επιδίωξις συνεπάγεται γιά τήν ζωή του».

Ιησούς: « Σάς στέλνω ώς πρόβατα μεταξύ τών λύκων».



Δημόκριτος: «Κίβδυλοι καί υποκριτές, κάνουν τά πάντα μέ τά λόγια, αλλά στήν πράξι τίποτα, ενώ πράτουν τά αίσχιστα, εκφωνούν άριστους λόγους» (Δημόκριτος Β53α).

Ιησούς: « Ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριταί ».

Τώρα έχουμε γίνει κομπορρήμονες και οιηματίες, επιδειξίες και μιμητικά ζώα.



Πίνδαρος: «Εν ανδρών, έν Θεών γένος», ‘Ο ’Αρατος τό επανέλαβε «τού γάρ (Θεού) καί γένος εσμέν». (είμεθα έκ τού Θεού τό γένος).

Ιησούς: «Ο Θεός είναι πατέρας μας», άρα είμεθα τού γένους του.



Θρασύμαχος: « Η δικαιοσύνη είναι ή πιό σπουδαία αρετή».

Ιησούς: «Μακάριοι οί πεινώντες καί διψώντες διά δικαιοσύνην».



Δημόκριτος: «’Αγαθόν ού τό μή αδικείν, αλλά τό μή θέλειν».

Ιησούς: « ά σύ μισείς, εταίρω μή ποιήσεις».

Ιησούς: “Αμαρτίαν συνιστά όχι μόνον η άδικος πράξις, αλλά και η σκέψις προς διάπραξίν της».



Φωκίων: «Ού μνησικακείν Αθηναίοις». (είπε στόν υιόν του, για τους Αθηναίους που τον κατεδίκασαν πίνοντας τό κώνειον, 318 π.Χ.).

Ιησούς: « Αφες αυτοίς. Ού γάρ οίδασιν τί ποιούσιν».



(Πλουτ. «Αλέξανδρος»): «Ο Θεός είναι πατήρ όλων των ανθρώπων, αλλά καθιστά τους καλύτερους ιδιαιτέρως δικούς του»

Ιησούς: «Πολλοί οι κεκλημένοι, ολίγοι δε οι εκλεκτοί». ( Ματθ. ΚΒ’ 14 και Λκ. ΙΔ’ 24).





Πιττακός: «Οσα νεμεσείς τω πλησίον αυτός μη ποίει».

Κλεόβουλος: “Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν» (Εμβλημα της σχολής του στη Ρόδο, στ’ αι. π. Χ.).

Ιησούς: «Πάντα ούν όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιήτε αυτοίς».

(Ματθ. Ζ’ 12).



Αντίοχος: “Η βασιλεία ημών ένδοξος είναι δουλεία»

Ιησούς: “αλλ’ ός θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται ύμών διάκονος, και ός εάν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος» Μαρκ. Ι’ 43-45



Σοφοκλής: “άκουε άν ούς έχων» (C 674)

Ιησούς: “Ο Εχων ώτα ακούειν ακουέτω». Ματ. ΙΑ’ 15).

Ηράκλειτος: “νέκυες γαρ κοπρίων εκβλητότεροι” απ. (96)

Ιησούς: “Αφες τους νεκρούς θάψε τους εαυτόν νεκρούς» (Ματ. Η’22)


Ισοκράτoυς



«Ου δη πάτριον εστί ηγείσθαι τους επήλυδας των αυτοχθόνων...»(Ισοκράτoυς «Πανηγυρικός»)

ΝΙΤΣΕ

(ΑΦΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΦΟΙ ΤΑ ΕΙΠΑΝ ΟΛΑ(φιλόσοφος ΝΙΤΣΕ) :

ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΙΚΟ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ;

ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΥΘΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΣ;

ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΥΜΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙΣ ΣΑΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΙ ΤΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ;

ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΠΕΛΩΡΙΑ ΠΛΑΝΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΟΙΧΙΣΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, ΤΗ ΣΟΦΙΑ, ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΝΔΟΞΟ ΠΡΟΓΟΝΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ;

ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΟΙΧΙΣΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΜΑΣ ΣΕ "ΙΟΥΔΗΛΟΥΣ"(μισοί Ιουδαίοι και μισοί Ελληνες;

Η ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΕΩΣ ΜΑΣ. ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΘΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ)



"Μην κατηγορείς τους Εβραίους, κατηγόρησε εκείνους που υποτάσσονται στις πιέσεις τους." - Δρ. Φρέδρικ Τόμπεν(Αυστραλιανός επιστήμων αρνητής του Ολοκαυτώματος)

ΤΟΥ ΑΜΦΙΚΤΥΩΝΑ

Σε ένα κόσμο διαρκούς ροής (Ηράκλειτος) δεν είναι δυνατόν να μένουν τα πράγματα στάσιμα, ούτε να γυρίσουν πίσω , όπως θέλει να κάνει ο Εβραϊκός τρόπος σκέψεως (Μια ντουζίνα εβραϊκές οικογένειες κατέχουν τον παγκόσμιο πλούτο εδώ και 300 χρόνια περίπου. Τώρα θέλουν να γυρίσουν το ρολόι του κόσμου στον Μεσαίωνα και στην δουλοπαροικία.



ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ:ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ

"...Ο καθένας πρέπει να ξέρει ότι σ' αυτόν έλαχε να σώσει το Έθνος του, έτσι θα προσπαθήσουν πολλοί και θα το σώσει όποιος μπορέσει......Δε με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το Έθνος, και το ξέρω επειδή γι αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μού έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό......Όταν ένας του Γένους δε θέλει να χαθεί το Γένος, πώς μπορεί το Γένος να χαθεί? Αφού εγώ δεν το θέλω, πώς μπορεί να χαθεί το Έθνος μου? Ιων Δραγούμης (Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα)





Ο ΠΙΝΔΑΡΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ

Υπάρχει μια φυλή ανθρώπων, μια φυλή θεών. Έχουν και οι δυο πνοή ζωής μόνο από μια μητέρα. Χωριστές όμως δυνάμεις μας κρατάνε μοιρασμένους, και η μια είναι τίποτε, ενώ η άλλη έχει τον ορειχάλκινο ουρανό για σίγουρη Ακρόπολη. Και όμως έχουμε κάποια ομοιότητα σε μεγάλη ευφυΐα και δύναμη με τους Αθανάτους, κι’ ας μην ξέρουμε τι θα μας φέρει η μέρα. ΠΙΝΔΑΡΟΣ (ΣΤ ' Ωδή Νεμεονίκου)

ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΩΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Η πατροπαράδοτη θρησκεία (Swadharma) φέρει ευτυχία και αίσθημα πληρότητας. Ενώ μια ξένη θρησκεία (Pardharma) δημιουργεί δυστυχία και προκαλεί συμφορές. - Ινδική παροιμία.

Ποια όμως είναι για μας τους Έλληνες η πατροπαράδοτη θρησκεία; Όχι φυσικά ο Ιουδαιοχριστιανισμός , αλλά η πατρώα Ολυμπιακή θρησκεία. Αυτή φέρνει Αυτογνωσία , Σωφροσύνη και Σοφία.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ: ΕΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ 200 π.Χ

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.

ΚΑΒΑΦΗΣ: ΗΓΕΜΩΝ ΕΚ ΔΥΤΙΚΗΣ ΛΙΒΥΗΣ

Άρεσε γενικώς στην Αλεξάνδρεια,
τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού,
ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Αριστομένης, υιός του Μενελάου.
Ως τ' όνομά του, κ' η περιβολή, κοσμίως, ελληνική.
Δέχονταν ευχαρίστως τες τιμές, αλλά
δεν τες επιζητούσεν· ήταν μετριόφρων.
Αγόραζε βιβλία ελληνικά,
ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά.
Προ πάντων δε άνθρωπος λιγομίλητος.
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο,
κ' οι τέτοιοι τόχουν φυσικό να μη μιλούν πολλά.

Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ' επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ' έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ' οι Αλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.

Γι' αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις,
προσέχοντας με δέος τες κλίσεις και την προφορά·
κ' έπληττεν ουκ ολίγον έχοντας
κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του.

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΡΗ: ΑΡΧΗΓΟΙ

……………………………………….

…………………………………………

Ἐμπρός! μὲ πόζα ἀρχηγοῦ καθένας ἂς προβάλλη,
ἀπ᾿ ὅλους ἂς κυβερνηθῆ ἡ προσφιλὴς Ἑλλάς·
ἂς γίνῃ ὁ Ἡμέτερος, ἂς γίνουν ὅμως κι᾿ ἄλλοι,
ἂς γίνῃ κι ὁ Κατσικαπῆς κι᾿ αὐτὸς ὁ Μπουλελᾶς.
Ἂς πλημμυρίσῃ μ᾿ ἀρχηγοὺς τὸ ἔθνος πέρα πέρα,
ἂς μᾶς σηκώσῃ ἔξαφνα καὶ ἡ Ροζοῦ παντιέρα.

Μονάχα ἕνας βασιλεὺς μὴ μένη ᾿ς τὸ Παλάτι,
πενῆντα δυὸ τουλάχιστον ἂς ἦνε βασιλεῖς,
ὅλοι ἂς ἔβγουν κύριοι ᾿ς τῶν ἄλλων τὸ γεινάτι,
κι᾿ ὀγδόντα πέντε Πρόεδροι ἂς γίνουν τῆς Βουλῆς.
Ὅλοι τρανοὶ πολιτικοί, κανένας ἰδιώτης,
ὅλοι ποζάτοι στρατηγοί, κανένας στρατιώτης.

Σκατά εδώ, σκατά εκεί, σκατά κι ο κόσμος όλος
κι απ΄τα πολλά πια τα σκατά μου πιάστηκε κι ο κώλος.
Έρχεται ο ένας ο σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
σαν φύγει όμως βλέπουμε πως αποσκατωθήκαμε.

ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ:ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ

"....δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα!

προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!..."

ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΜΠΑΝΕΛΗ: ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ

Εμείς επολεμήσαμε για να ‘χετε εσείς τα γράμματα και το ψωμί που δεν είχαμε και να μη χρειάζεστε θάματα για να ζήσετε μια ζωή ανθρωπινή…Έι Παπαφλέσσα, σήκω κι έλα βοήθα. Αφήστε το δικό μας αγώνα και κοιτάτε το δικό σας.
Φίλοι κι αδέρφια, μανάδες, γέροι και παιδιά,
στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε
ποιοι περπατούν στα σκοτεινά
και σεριανούν μες τα στενά
φίλοι κι αδέρφια, μανάδες, γέροι και παιδιά.

Ήταν στρατιώτες, καπεταναίοι λαϊκοί,
όρκο σταυρώσαν βάλαν στο σπαθί τους,
η λευτεριά να μη χαθεί,
όρκο σταυρώσαν στο σπαθί,
καπεταναίοι στρατιώτες λαϊκοί.
ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

“…Για ακούτε βρε τωρινοί Έλληνες.
Άμα σας φέρνουνε για παράδειγμα εμάς τους πεθαμένους, μάθετε να ξεχωρίζετε με ποια πονηριά σας το λένε…
Κι άμα σας λένε για την ελευθεριά που πολεμήσαμε, να τη βλέπετε πρώτα αν έχει τέσσερα μάτια. Δυο μπροστά για να βλέπει τον κατακτητή και δυο πίσω για να βλέπει εκείνον που θέλει να φύγει ο κατακτητής, για να γίνει αφέντης αυτός.
Προσέχετε Έλληνες, εμείς οι παλιοί όσο ζούσαμε πολλά επικραθήκαμε κι αδικηθήκαμε…Κι αν θέτε στ’ αλήθεια να τιμήσετε εμάς τους παλιούς, μη μας τηράτε πλέον. Κάμετε το δικό σας δρόμο, πάτε μπροστά και αγωνιστείτε!


Το της πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν-Αμφικτύων



ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

Οι παρακάτω προφητείες αναφέρονται σε όσα συμβαίνουν τώρα. Υπάρχουν και πολλές άλλες για αυτά που θα ακολουθήσουν πιο μετά (η πείνα, ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος κλπ).
«Θα σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν».
«Θα βάλουν φόρο στις κόττες και στα παράθυρα».
«Θα σας ρίξουν παρά (=χρήμα) πολύ· θα σας ζητήσουν να τον πάρουν πίσω, αλλά δεν θα μπορέσουν».

«Οι άνθρωποι θα μείνουν πτωχοί, γιατί δεν θάχουν αγάπη στα δένδρα». «Όσοι δεν αγαπούν τα δένδρα και τα φυτά, θα ζουν φτωχικά».
«Το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους». (Στην Αρναία Χαλκιδικής είπε: «Όταν θα κυβερνήσουν οι νέοι θα γίνει κακό».)
«Θάρθει πρώτα ένα ψευτορωμαίικο· να μη το πιστέψετε· θα φύγη πίσω».
«Θα γίνη ένα χαρτοβασίλειο, που θα έχη μέγα μέλλον στην Ανατολή».
«Πολλά θα συμβούν. Οι πολιτείες θα καταντήσουν σαν μπαράγκες».
«Θαρθή καιρός που θα βγη ο καταραμένος δαίμονας από το καυκί του».
Πηγές: Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, “Κοσμάς ο Αιτωλός”, εκδ. Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος “Ο Σταυρός”, σελ. 342, 343, 348, 349 και “Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: Ο πατροΚοσμάς της Ρωμιοσύνης”, εκδ. Μικρά Ζύμη, Θέρμον Αιτωλίας, σ. 69



Του Γεώργιου Βυθούλκα



"Υγιής είναι ένας άνθρωπος, που σε σωματικό επίπεδο είναι ελεύθερος από τον πόνο και νιώθει σωματική ευεξία, που στο ψυχικό επίπεδο είναι ελεύθερος από πάθη, με εσωτερική γαλήνη και σε πνευματικό επίπεδο είναι ελεύθερος από τον εγωϊσμό και έτσι μπορεί να έχει επαφή με την Αλήθεια ή με τον χώρο των Ιδεών." - Γεώργιος Βυθούλκας ομοιοπαθητικός (κάτοχος του Εναλλακτικού Νόμπελ του Σουηδικού Κοινοβουλίου 1996 και επικεφαλής της Διεθνούς Ακαδημίας Κλασσικής Ομοιοπαθητικής).





ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ



Καί χορό τριγύρω σου θα στήσουν
Με βιολιά καί με ζουρνάδες
γύφτοι, Εβραίοι, αράπηδες, πασάδες
καί τα γόνατά τους θα λυγίσουν,
οι τρανοί σου
καί θα γίνουν των ραγιάδων
οι ραγιάδες...Κωστής Παλαμάς-«Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου



Του ιδίου



Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,

ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι...
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι,
λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι

κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη!



Του ιδίου

Ο πατριωτισμός είναι έμφυτος στον άνθρωπο και εγώ είμαι εθνικιστής
Κ. Παλαμάς



Δημοσθένης.

"Στηρίζεσθαι εις εαυτούς ημών αυτών έτσι"[=στηριζεσθε στις δικές σας δυνάμεις"]



Ο Βρετανός Ν. Μπαίκερ



Τότε, λοιπόν, μέσα στο ζόφο της γερμανικής κατοχής και του ένοπλου αντιστασιακού αγώνα, ο Αγγλος υφυπουργός Ν. Μπαίκερ, έλεγε και τα εξής σχετικά στα ραδιόφωνο: «Σε όλες τις χώρες και τις Ηπείρους του Κόσμου, τα παιδιά διδάσκονται στα σχολεία, μαζί με τα μεγαλουργήματα του Ελληνικού Πνεύματος πως πολέμησαν και πως δεχτήκαν το θάνατο, οι μαχητές του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών, προστατεύοντας τη λευτεριά και τον πολιτισμό της μικρής τους Πατρίδας, μπροστά σε μια πανίσχυρη Ασιατική Αυτοκρατορία».



By GEORGE PATTON

“It is my present thought . . . that when I finish this job, which will be around the first of the year, I shall resign, not retire, because if I retire I will still have a gag(fimotro) in my mouth . . . I should not start a limited counterattack, which would be contrary to my military theories, but should wait until I can start an all-out offensive . . . .”



Benjamin Franklin


“The man who trades freedom for security does not deserve nor will he ever receive either.” –



George Orwell

"Who controls the past controls the future."
"Who controls the present controls the past."

[Who controls the telescreens controls the present.]





"Never believe anything, until it’s officially denied!"
— Claude Cockburn



Mahatma Gandhi

“There is enough food in this world for man’s need but not enough for man’s greed”

By LEN CRANFORD

Today, there is no Melody, just like in Philosophy; there is no Individualism, Constructive Idealism, no Objective Judgement no "healthy" instincts, etc. All the ancient Healthy Instincts and "Objective Reasoning" of the Superior Thinker are BLOCKED OUT by the Establishment.

From Nietzsche`s teaching [1880`s];

The JEWS TODAY ARE CONTROLLING ""ALL"" the PERSPECTIVES - ABSOLUTELY ALL OF THEM! - The Great Secret today.



ΣΑΤΩΒΡΙΑΝΔΟΥ

Το να προτίθεσαι να εκπολιτίσεις την Τουρκία, δίνοντάς της ατμόπλοια και σιδηροδρόμους, εκπαιδεύοντας τον στρατό της και μαθαίνοντάς την να χειρίζεται τον στόλο της, δεν σημαίνει ότι επεκτείνεις τον πολιτισμό στην Ανατολή, αλλ' ότι εισάγεις την βαρβαρότητα στην Δύση. Μελλοντικοί Ιμπραήμηδες θα μπορούν να οδηγήσουν το μέλλον μας στην εποχή του Καρόλου Μαρτέλ.


ΤΟΥ ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ


«ΤΑΥΤΗΝ ΓΑΡ ΟΙΚΟΥΜΕΝ ΟΥΧ ΕΤΕΡΟΥΣ ΕΚΒΑΛΟΝΤΕΣ ΟΥΔ’ ΡΗΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΝΤΕΣ ΟΥΔ’ ΕΚ ΠΟΛΛΩΝ ΕΘΝΩΝ ΜΙΓΑΔΕΣ ΣΥΛΛΕΓΕΝΤΕΣ, ΑΛΛ’ ΟΥΤΩ ΚΑΛΩΣ ΚΑΙ ΓΝΗΣΙΩΣ ΓΕΓΟΝΑΜΕΝ ΩΣΤ’ ΕΞ ΗΣΠΕΡ ΕΦΥΜΕΝ, ΤΑΥΤΗΝ ΕΧΟΝΤΕΣ ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟΝ ΔΙΑΤΕΛΟΥΜΕΝ, ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΟΙΣ ΑΥΤΟΙΣ ΟΙΣΠΕΡ ΤΟΥΣ ΟΙΚΕΙΟΤΑΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΕΧΟΝΤΕΣ ΠΡΟΣΕΙΠΕΙΝ»



ΤΟΥ ΑΜΦΙΚΤΥΩΝΑ

«ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΟΥ»


Του - Πλάτωνος


"Η συνέπεια της αδιαφορίας των πολιτών για τα κοινά είναι η δημιουργία διεφθαρμένων κυβερνήσεων."

Fyodor Dostoevsky

Μόνον η ομορφιά θα σώσει τον Κόσμο" - 'Έγκλημα και Τιμωρία'

Του ΕΠΙΧΑΡΜΟΥ

''Νήφε και μέμνησο απιστείν'' - Νά παραμένης νηφάλιος καί νά θυμάσαι νά δυσπιστής (Επίχαρμος, 5ος αιών π.ν.χ.)

Καθηγητής κ. Γιώργος Πιπερόπουλος

"Οι επιλογές προσώπων που κάνουν τα Κόμματα γίνονται με επιδερμικά κριτήρια και, χωρίς να κατηγορώ και τους 300 της Βουλής, όταν το ψάξει κανείς το θέμα θα βρει ότι πάρα, μα πάρα πολλοί Εθνοπατέρες και Εθνομητέρες είναι άνθρωποι που ποτέ τους δεν προσέφεραν το παραμικρό στο κοινωνικό σύνολο. Επιλέγονται είτε επειδή έγιναν γνωστοί από την τηλεόραση είτε επειδή δεν πρόκειται να πούνε ποτέ "όχι" ή να ρωτήσουνε "γιατί" σε κάτι που θα τους υπαγορεύσει το Κόμμα!!! Κρίμα...». –

Άρθουρ Έβανς, Άγγλος αρχαιολόγος

«Η Γραφή της Κρήτης είναι η μήτηρ της Φοινικικής γραφής».

Αμφικτύων
Έλληνες, εστέ υπερήφανοι που ομιλείτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσών




Σίλλερ (1759-1805) Γερμανός συγγραφέας και ποιητής



'' Καταραμένε Έλληνα!
Οπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω.
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα εσύ μπροστά μου ασυναγώνιστος και ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Ελληνα, καταραμένη γνώση.....
Γιατί να σε αγγίξω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;''
Ο Σίλλερ (1759-1805) Γερμανός συγγραφέας – ποιητής και
ένθερμος φιλέλλην



"Όφις ει μη φάγοι όφιν, δράκων ου γενήσεται" - Αρχαία παροιμία σημαίνουσα την ανέλιξη του είδους. Το 'φαγείν' έχει διπλό συμβολισμό: 1. κατανόηση, συνδιαμόρφωση χαρακτήρων, εσωτερίκευση, αλληλουχία, συνουσία (Ο Δίας έφαγε συμβολικά την Μίτη) με ομοειδή αγαπημένο. 2. κατατρόπωση, αφανισμό, και εκμηδένιση σε ανταγωνισμό με ομοειδή αντίπαλο. [Η λέξη "γενήσεται" (όχι γεννήσεται) προέρχεται από το ουσιαστικό "γένος -εος, -ους" ρίζα: γένη-, γίγνομαι = καταγωγή, γενιά, γένος, απόγονος, φυλή, φύλο, τάξη, είδος, άθροισμα ομοειδών.]

Ελεύθερη απόδοση ρητού:



ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ

Θέλει ο θεός να αποτρέψει το κακό και δεν μπορεί;
Τότε δεν είναι παντοδύναμος…
Μπορεί, αλλά δεν το επιθυμεί;
Τότε είναι κακός..
Είναι και ικανός και το επιθυμεί;
Τότε από πού προέρχεται το κακό;
Μήπως είναι και ανίκανος και δεν το θέλει;
Τότε γιατί τον αποκαλούμε θεό;



Του Ομήρου:



Οὖλέ τε καὶ μάλα χαῖρε, θεοὶ δὲ τοι ὄλβια δοῖεν

Νὰ εἶσαι καλὰ καὶ νὰ χαίρεσαι, οἱ θεοὶ δὲ νὰ σοῦ δίδουν εὐτυχίαν. (Οδύσσεια ω 402.) (Όπου «θεοί», βάλε «ΦΥΣΙΣ»)



Του Αριστοτέλη Ωνάση



«Θα ρθεί μέρα, που η απληστία της ιδιοκτησίας, του πλούτου και της έπαρσης θα αποθηκευτεί στις τράπεζες, στις πολυεθνικές και σε τόσο λίγους, που οι πολλοί μη κατέχοντες θα ξεσπάσουν σαν θεομηνία που θα κάνει τη ζωή των ολίγων κατεχόντων κόλαση.» -Αριστοτέλης Ωνάσης





Ομοίως ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ:
«Μηδέ ομνύναι θεούς&» (Διογένης Λαέρτιος, Ηα, παρ. 22).
«Μη ομόσαι όλως& μήτε εν τω ουρανώ& μήτε εν τη γη» (Κατά Ματθαίον Ε΄ 34-38).

>ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ:
>«Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά».
>«Μη δώτε τα άγια τοις κυσί, και θέτετε τους μαργαρίας ενώπιον των χοίρων».

>ΤΟΥ ΘΑΛΗ:
>«Ένιοι δε και αυτών πρώτον (τον Θάλητα) ειπείν φασίν αθανάτους τας ψυχάς» (Διογ. Λαέρτιος Α.α παρ. 24).
>«Και μη φοβηθήτε αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένους αποκτείναι» (Κατά Ματθαίον, ι.28).
>
>ΤΟΥ ΒΙΑ:
>«Αφροσύνη μη προσδέχου» (Συλλογή Δημ. Φαληρέως παρά Στοβαίου, τόμος Α, σελ. 109, παρ. 79).
>Παραβολή του Άφρονος Πλουσίου, Κ. Διαθήκη.

>ΤΟΥ ΒΙΑ:
>«Περί θεών λέγε ως είσιν».
>«Αποδώσατε τα του θεού, τω θεώ». Ιησούς.
>
>ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΟΣ:
>«Κριτής μη καθήσο. Ει δε μη, τω ληφθέντι εχθρός έση».
>«Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε», Κ. Διαθήκη.

>ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΟΣ:
>«Γονείς αίδου».
>«Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου», Αγ. Γραφή.

>ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΟΣ:
>«Τα σπουδαία μελέτα».
>«Ερευνάτε τας γραφάς». Κ. Διαθήκη.


>ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΟΣ:
>«Άρχεσθαι μαθών, άρχειν επιστήση».
>«Ουχ ούτω δε έσται εν υμίν, αλλ' ος θέλει γενέσθαι μέγας εν υμίν, αλλ' ος θέλει γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται διάκονος υμών». (Κατά Μάρκον, ι.42, 45).

>ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΟΣ:
>«Μη ψεύδου αλλ' αλήθευε».
>«Ου ψευδομαρτυρήσεις&». Αγ. Γραφή.

>ΤΟΥ ΧΙΛΩΝΟΣ
>«Τί εστί πλούτος; Θησαυρός κακών, εφόδιον ατυχημάτων, χορηγία πονηρίας»;
>«Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης!» Παραβολή.
>
>ΤΟΥ ΘΑΛΗ:
>«Ειρήνην αγάπα».
>«Ειρήνη υμίν». Γνωστή ρήση του Ιησού.
>
>ΤΟΥ ΠΙΤΤΑΚΟΥ:
>«Αργός μη ίσθι, μηδ' αν πλουτής».
>«Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω». Απ. Παύλος.
>
>ΤΟΥ ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΥ:
>«Διαβολήν μίσει».
>«Ου κατηγορήσεις τον πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή». Αγ. Γραφή.

>ΤΟΥ ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΥ:
>«Αρχούσιν είκε».
>«Αποδώσατε τα του καίσαρος τω καίσαρι&». Κ. Διαθήκη.
>
>Αλλά η διδασκαλία των Ελλήνων φιλοσόφων διδάσκει τους λαούς της οικουμένης και οι ρήσεις τους εμφανίζονται και πάλι στα λόγια του Ιησού.
>
>ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ:
>«Τί σε στενοχωρεί, φίλε, δώσε μου μέρος από τις φροντίδες σου, για να σε ξελαφρώσω».
>«Δεύτε πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς».
>
>ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ:
>«Κι αν ακόμα σε βρίσουν κι αν εξευτελίσουν ή σε χαστουκίσουν μη θυμώνεις».
>«Όστις σε ραπίσει επί της μιας σιαγόνας, στρέψον αυτού και την άλλην».
>
>ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ:
>«Καταφέρετε να βλέπετε τον χειρότερο εχθρό σας σαν φίλο σας με την ίδια λαχτάρα».
>«Αγαπάτε τους εχθρούς υμών».
>
>Όπως αναφέρεται στον πίνακα που ακολουθεί, τα επιγράμματα απαριθμούν ο,τιδήποτε ενδιαφέρει τον άνθρωπο και τις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του. Το Μαντείο των Δελφών φανερώνει ότι ο «λόγος» του είναι «Τράπεζα Πληροφοριών», συμβολίζοντας με το περίφημο (Ε) τη διαχρονικότητα του λόγου του.
>
>Στην αρχαιότητα υπήρχαν πολλοί πίνακες δελφικών παραγγελμάτων, όπως ο πίνακας του Σωσιάδη «Των Επτά Σοφών υποθήκαι», που περιλάμβανε 147 παραγγέλματα, το κάθε ένα αποτελούμενο από δύο λέξεις, με πρώτο το «Έπου θεώ».
>
>Στοβαίος Δημητρίου Φαληρέως των επτά σοφών αποφθέγματα. Βιβλίο τρίτο, Ανθολόγιο:


ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ


>Έπου θεώ. Ακολούθα τον θεό.
>Νόμω πείθου. Να πειθαρχείς στο Νόμο.
>Θεούς σέβου. Να σέβεσαι τους θεούς.
>Γονείς αίδου. Να σέβεσαι τους γονείς σου.
>Ηττώ υπέρ δικαίου. Να καταβάλεσαι για το δίκαιο.
>Γνώθι μαθών. Γνώρισε αφού μάθεις.
>Ακούσας νόει. Κατανόησε αφού ακούσεις.
>Σαυτόν ίσθι. Γνώρισε τον εαυτό σου.
>Εστίαν τίμα. Να τιμάς την εστία σου.
>Άρχε σε αυτού. Να κυριαρχείς τον εαυτό σου.
>Φίλους βοήθει. Να βοηθάς τους φίλους.
>Θυμού κράτε. Να συγκρατείς το θυμό σου.
>Όρκω μη χρω. Να μην ορκίζεσαι.
>Φιλίαν αγάπα. Να αγαπάς τη φιλία.
>Παιδείας αντέχου. Να προσηλώνεσαι στην εκπαίδευσή σου.
>Σοφίαν ζήτει. Να αναζητάς τη σοφία.
>Ψέγε μηδένα. Να μην κατηγορείς κανένα.
>Επαίνει αρετήν. Να επαινείς την αρετή.
>Πράττε δίκαια. Να πράττεις δίκαια.
>Φίλοις ευνόει. Να ευνοείς τους φίλους.
>Εχθρούς αμύνου. Να προφυλάσσεσαι από τους εχθρούς.
>Ευγένειαν άσκει. Να είσαι ευγενής.
>Κακίας απέχου. Να απέχεις από την κακία.
>Εύφημος ίσθι. Να έχεις καλή φήμη.
>Άκουε πάντα. Να ακούς τα πάντα.
>Μηδέν άγαν. Να μην υπερβάλλεις.
>Χρόνου φείδου. Να μη σπαταλάς το χρόνο.
>Ύβριν μίσει. Να μισείς την ύβρη.
>Ικέτας αίδου. Να σέβεσαι τους ικέτες.
>Υιούς παίδευε. Να εκπαιδεύεις τους γιους σου.
>Έχων χαρίζου. Όταν έχεις, να χαρίζεις.
>Δόλον φοβού. Να φοβάσαι το δόλο.
>Ευλόγει πάντας. Να λες καλά λόγια για όλους.
>Φιλόσοφος γίνου. Να γίνεις φιλόσοφος.
>Όσια κρίνε. Να κρίνεις τα όσια.
>Γνους πράττε. Να πράττεις με επίγνωση.
>Φόνου απέχου. Να μη φονεύεις.
>Σοφοίς χρω. Να συναναστρέφεσαι με σοφούς.
>Ήθος δοκίμαζε. Να επιδοκιμάζεις το ήθος.
>Υφορώ μηδένα. Να μην είσαι καχύποπτος.
>Τέχνη χρω. Να ασκείς την Τέχνη.
>Ευεργεσίας τίμα. Να τιμάς τις ευεργεσίες.
>Φθόνει μηδενί. Να μη φθονείς κανένα.
>Ελπίδα αίνει. Να δοξάζεις την ελπίδα.
>Διαβολήν μίσει. Να μισείς τη διαβολή.
>Δικαίως κτω. Να αποκτάς δίκαια.
>Αγαθούς τίμα. Να τιμάς τους αγαθούς.
>Αισχύνην σέβου. Να σέβεσαι την εντροπή.
>Ευτυχίαν εύχου. Να εύχεσαι ευτυχία.
>Εργάσου κτητά. Να κοπιάζεις για πράγματα άξια κτήσης.
>Έριν μίσει. Να μισείς την έριδα.
>Όνειδος έχθαιρε. Να εχθρεύεσαι τον χλευασμό.
>Γλώσσαν ίσχε. Να συγκρατείς τη γλώσσα σου.
>Ύβριν αμύνου. Να προφυλάσσεσαι από την ύβρη.
>Κρίνε δίκαια. Να κρίνεις δίκαια.
>Λέγε ειδώς. Να λες γνωρίζοντας.
>Βίας μη έχου. Να μην έχεις βία.
>Ομίλει πράως. Να ομιλείς με πραότητα.
>Φιλοφρόνει πάσιν. Να είσαι φιλικός με όλους.
>Γλώττης άρχε. Να κυριαρχείς τη γλώσσα σου.
>Σεαυτόν ευ ποίει. Να ευεργετείς τον εαυτό σου.
>Ευπροσήγορος γίνου. Να είσαι ευπροσήγορος.
>Αποκρίνου εν καιρώ. Να αποκρίνεσαι στον κατάλληλο καιρό.
>Πόνει μετά δικαίου. Να κοπιάζεις δίκαια.
>Πράττε αμετανοήτως. Να πράττεις με σιγουριά.
>Αμαρτάνων μετανόει. Όταν σφάλλεις, να μετανοείς.
>Οφθαλμού κράτει. Να κυριαρχείς των οφθαλμών σου.
>Βουλεύου χρήσιμα. Να σκέπτεσαι τα χρήσιμα.
>Φιλίαν φύλασσε. Να φυλάττεις τη φιλία.
>Ευγνώμων γίνου. Να είσαι ευγνώμων.
>Ομόνοιαν δίωκε. Να επιδιώκεις την ομόνοια.
>Άρρητα μη λέγε. Να μην λες τα άρρητα.
>Έχθρας διάλυε. Να διαλύεις τις έχθρες.
>Γήρας προσδέχου. Να αποδέχεσαι το γήρας.
>Επί ρώμη μη καυχώ. Να μην καυχιέσαι για τη δύναμή σου.
>Ευφημίαν άσκει. Να επιδιώκεις καλή φήμη.
>Απέχθειαν φεύγε. Να αποφεύγεις την απέχθεια.
>Πλούτει δικαίως. Να πλουτίζεις δίκαια.
>Κακίαν μίσει. Να μισείς την κακία.
>Μανθάνων μη κάμνε. Να μην κουράζεσαι να μαθαίνεις.
>Ους τρέφεις αγάπα. Να αγαπάς αυτούς που τρέφεις.
>Απόντι μη μάχου. Να μην μάχεσαι αυτόν που είναι απών.
>Πρεσβύτερον αιδού. Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους.
>Νεώτερον δίδασκε. Να διδάσκεις τους νεότερους.
>Πλούτω απόστει. Να αποστασιοποιείσαι από τον πλούτο.
>Σεαυτόν αιδού. Να σέβεσαι τον εαυτό σου.
>Μη άρχε υβρίζων. Να μην κυριαρχείς με αλαζονεία.
>Προγόνους στεφάνου. Να στεφανώνεις τους προγόνους σου.
>Θνήσκε υπέρ πατρίδος. Να πεθάνεις για την πατρίδα σου.
>Επί νεκρώ μη γέλα. Να μην περιγελάς τους νεκρούς.
>Ατυχούντι συνάχθου. Να συμπάσχεις με το δυστυχή.
>Τύχη μη πίστευε. Να μην πιστεύεις την τύχη.
>Τελεύτα άλυπος. Να πεθαίνεις χωρίς λύπη.
>
>Αυτά ήσαν μόνο μερικά από τα δελφικά παραγγέλματα και τις ηθικές υποθήκες των προγόνων μας.
>
>Και θα κλείσουμε αυτή την αναφορά με ένα ρητό, ταυτόχρονα και ένα μήνυμα με παντοδαπούς αποδέκτες.

ΟΙ ΕΠΤΑ ΣΟΦΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ (1)
Ἑπτὰ Σοφῶν Κλεόβουλε, σὲ μὲν τεκνώσατα Λίνδος
Ἀμφὶ δὲ Σισυφία χθὼν Περίανδρον ἔχει
Πιττακὸν ἡ Μιτυλήνα, Βίαντα δὲ διὰ Πριήνη,
Μίλητος δὲ Θαλῆν, ἄκρον ἔρεισμα δίκας.
Ἃ Σπάρτα Χείλωνα, Σόλωνα δὲ Κεκροπὶς αἶα.
Πάντας ἀριζάλου σωφροσύνας φύλακας.
(μετάφραση)

Ἀπὸ τοὺς Ἑπτὰ σοφοὺς Κλεόβουλε, ἐσένα μὲν σὲ γέννησε ἡ Λίνδος
Ἡ Πατρίδα δὲ τοῦ Σισύφου, ἔκαμε τὸν Περίανδρον.
Τὸν Πιττακὸν τὸν γέννησε ἡ Μυτιλήνη, τὸν Βίαντα δὲ ἡ περιφανὴς Πριήνη,
Ἡ Μίλητος ὁμοίως τὸν Θαλῆν, τὸν μεγαλύτερο ὑπέρμαχο τῆς Δικαιοσύνης.
Ἡ Σπάρτη ἔχει τὸν Χείλωνα, τὸν Σόλωνα δὲ ἡ γῆ τοῦ Κέκροπος.
Ὅλοι δὲ ὑπήρξατε Οἱ φύλακες τῆς ὑπέροχης σωφροσύνης.

ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΥ ΣΙΔΩΝΙΟΥ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ 60ον


ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ (2)
Ἑπτὰ σοφῶν ἐρεῷ κατ᾿ ἔπος πόλιν, οὔνομα, φωνήν.
Μέτρον μὲν Κλεόβουλος ὁ Λίνδιος εἶπεν ἄριστον.
Χίλων δ᾿ ἐν κοίλῃ Λακεδαίμονι. Γνῶθι σεαυτόν.
Ὃς δὲ Κόρινθον ἔναιε, χόλου κρατέειν Περίανδρος.
Πιττακὸς οὐδὲν ἄγαν, ὃς ἑὴν γένος ἐκ Μυτιλήνης.
Τέρμα δ᾿ ὁρᾶν βιότοιο, Σόλων ἱεραῖς ἐν Ἀθήναις.
Τοὺς πλέονας κακίους δὲ Βίας ἀπέφηνε Πριηνεύς.
Ἐγγύην φεύγειν δὲ Θαλῆς Μιλήσιος ηὔδα.
(μετάφραση)
Θὰ μνημονεύσω σύντομα, τὸ ὄνομα, τὴν πατρίδα καὶ ἀπὸ ἕνα γνωμικὸ τῶν Ἑπτὰ σοφῶν:
Ὁ μὲν Κλεόβουλος ὁ Λίνδιος, εἶπεν ὅτι κάθε τί ποὺ γίνεται μὲ μέτρο εἶναι τὸ καλύτερο.
Ὁ Χείλων δὲ εἰς τὴν κοίλην Λακεδαίμονα, τὸ Γνῶθι σαυτόν.
Ὁ Περίανδρος ποὺ ἐδόξασε τὴν Κόρινθο, ὅτι πρέπει νὰ συγκρατεῖς τὸ θυμό σου.
Ὁ Πιτακός που καταγόταν ἀπὸ τὴν Μυτιλήνη, νὰ μὴν εἶσαι σὲ τίποτα ὑπερβολικός.
Ὁ Σόλων ἀπὸ τὴν ἱερὴ Ἀθῆνα, ὅτι πρέπει πάντοτε νὰ βλέπεις ποῦ θὰ εἶναι τὸ τέλος τῆς ζωῆς σου.
Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι εἶναι κακοί, εἶπε ὁ Βίας ὁ Πριηνεὺς καὶ
Νὰ ἀποφεύγεις τὴν ἐγγυήση, ὁ Θαλῆς ὁ Μιλήσιος.

Αnthologia Graeca Griedericus Jacobs.
Τόμος 4ος, Ἐπίγραμμα ΧΧΧ




ΒΙΑΣ
Οἱ ἀγαθοὶ εὐαπάτητοι.
Οἱ καλοὶ εὔκολα ἐξαπατῶνται.

Μήτε εὐήθης ἴσθι μήτε κακοήθης.
Οὔτε ἀγαθιάρης νὰ εἶσαι, οὔτε κακοήθης.

Ὃ ἂν ἕλῃ, βεβαίως τηρῶν διάμενε.
Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο ἤθελες ἐκλέξει νὰ κανείς, συνέχισέ το σταθερά.

Βραδέως ἐγχείρει τοῖς πραττομένοις. Ἐγχειρίσας δὲ πρᾶττε βεβαίως.
Νὰ ἐπιχειρεῖς ἀργὰ (καὶ κατόπιν σκέψεως) αὐτὰ τὰ ὁποῖα πρόκειται νὰ κάνεις. Ὅταν ὅμως τὰ ξεκινήσεις νὰ ἐνεργεῖς μὲ ἀποφασιστικότητα.

Βραδέως ἐγχείρει, ὃ δ᾿ ἂν ἄρξῃ διαβεβαιοῦ.
Βραδέως νὰ ἐπιχειρεῖς κάτι. Ἐκεῖνο ὅμως που θὰ ἀρχίσεις νὰ κανεὶς νὰ τὸ παρακολουθεῖς ὅτι θὰ γίνει.

Ἀτυχῆ εἶναι τὸν ἀτυχίαν μὴ φέροντα.
Ἀτυχὴς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ὑποφέρει τὴν ἀτυχία.

Τὸ γνῶθι σαυτὸν χρήσιμον εἰς νουθεσίαν τῶν ἀλαζόνων, οἳ ὑπὲρ τὴν ἑαυτῶν δύναμιν φλυαροῦσιν.
Τὸ νὰ γνωρίσει κανεὶς τὸν ἑαυτό του εἶναι ὠφέλιμο στους ἀλαζόνες, οἱ ὁποῖοι φλυαροῦν ὑπερβάλλοντες τὴν δύναμη τους.

Ἀφροσύνην μὴ προσδέχου.
Τὴν ἀφροσύνη νὰ μὴν τὴν παραδέχεσαι.

Φρόνησιν ἀγάπα.
Νὰ ἀγαπᾷς τὴν σύνεση.

Δοκεῖ ἔνδοξος γενέσθαι καὶ βασιλεὺς καὶ τύραννος εἰ τρόποις χρῶτο τοῖς νόμοις τῆς πατρίδος.
Εἶναι φανερὸ ὅτι θὰ γινόταν ἔνδοξος καὶ Βασιλεὺς καὶ Τύραννος, ἐὰν συμπεριφερόταν σύμφωνα μὲ τοὺς Νόμους τῆς Πατρίδας.

Ἄρχεσθαι μαθών, ἄρχειν ἐπιστήσῃ.
Ἂν μάθεις πρῶτα νὰ κυβερνάσαι, θὰ μάθεις καὶ νὰ κυβερνᾷς.

Κρατίστην εἶναι δημοκρατίαν ἐν ᾗ πάντες ὡς τύραννον φοβοῦνται τὸν νόμον.
Ἡ πλέον καλὴ ἀπὸ ὄλες τις δημοκρατίες, εἶναι ἐκείνη στην ὁποία ὅλοι σὰν τύραννο φοβοῦνται τὸν νόμο.

Τί γλυκὺ ἀνθρώποις; Ἐλπίς.
Τί εἶναι γλυκὸ στοὺς ἀνθρώπους; Ἡ Ἐλπίδα.

Ἀνάξιον ἄνδρα μὴ ἐπαίνει διὰ πλοῦτον.
Τὸν ἀνάξιο ἄνδρα μὴν τὸν ἐπαινεῖς για τὰ πλούτη του.

Νόσος ψυχῆς, τὸ τῶν ἀδυνάτων ἐρᾶν.
Εἶναι ἀρρώστεια τῆς ψυχῆς, τὸ νὰ ἐπιθυμεῖ κανεὶς τὰ ἀδύνατα.

Τῶν θανάτων κακός ἐστιν ὁ ἀπὸ τῶν νόμων ἐπαγόμενος.
Ἀπὸ τοὺς θανάτους κακὸς εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος προκαλεῖται ἀπὸ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ Νόμου.

Ζῆν κρίττόν ἐστι ἐπὶ στοιβάδος κατακείμενον καὶ θαρρεῖν ἢ ταράττεσθαι χρυσὴν ἔχοντα κλίνην.
Εἶναι προτιμότερο νὰ ζει κανεὶς ξαπλωμένος πάνω σὲ στρῶμα φτωχικὸ καὶ νὰ διατηρεὶ τὸ θάρρος του, παρὰ νὰ ἀγωνιᾶ πάνω σὲ χρυσὸ κρεβάτι.

Περὶ θεῶν λέγε, ὥς εἰσιν.
Γιὰ τοὺς θεοὺς νὰ μιλᾶς ὅπως τοὺς ἁρμόζει.

Τῶν ζῴων χαλεπώτατόν ἐστι, τῶν μὲν ἀγρίων ὁ τύραννος, τῶν δὲ ἡμέρων ὁ κόλαξ.
Ἀπὸ ὅλα τὰ ζῷα τὰ χειρότερα εἶναι, ἀπὸ τὰ μὲν ἄγρια ὁ τύραννος, ἀπὸ τὰ δὲ ἥμερα ὁ κόλακας.

Λάλει καίρια.
Νὰ λὲς τὰ σωστά.

Μὴ ταχὺ λάλει. Μανίαν γὰρ ἐμφαίνει.
Νὰ μὴν βιάζεσαι νὰ μιλᾶς. Γιατὶ αὐτὸ δείχνει ἄνθρωπο μανιακό.

Φίλει μὲν ὡς ὁ μισήσων, μίσει δὲ ὡς φιλήσων.
Νὰ ἀγαπᾷς, σὰν νὰ πρόκειται νὰ μισήσεις, καὶ νὰ μισεῖς σὰν νὰ πρόκειται νὰ ἀγαπήσεις.

Ἄριστον δοκεῖν, οἶκον εἶναι ἐν ᾧ τοιοῦτός ἐστιν ὁ δεσπότης δι᾿ αὐτόν, οἷος ἔξω διὰ τὸν νόμον.
Ἀρίστη μοῦ φαίνεται ἡ οἰκία στην ὁποία ὁ οἰκοδεσπότης της μέσα σὲ αὐτὴν συμπεριφέρεται μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἐπειδὴ τὴν σέβεται, ὅπως συμπεριφέρεται κι ἔξω ἐπειδὴ σέβεται τὸν νόμον.

Τὸ μὲν ἰσχυρὸν γενέσθαι, τῆς φύσεως ἔργον. Τὸ δὲ λέγειν δύνασθαι τὰ συμφέροντα τῇ πατρίδι, ψυχῆς ἴδιον καὶ φρονήσεως.
Τὸ νὰ εἶναι κανεὶς ἰσχυρὸς εἶναι ἔργο τῆς φύσῃς. Τὸ νὰ μπορεῖ νὰ λέει ὅμως αὐτά ποὺ συμφέρουν τὴν πατρίδα εἶναι γνώρισμα τῆς ψυχῆς καὶ τῆς σύνεσης.

Πείσας λαβέ, μὴ βιασάμενος.
Νὰ παίρνεις ὅταν ἔχεις πείσει τὸν ἄλλον, ὄχι μὲ τὴν βία.

Νόει τὸ πραττόμενον.
Νὰ κατανοεῖς αὐτὸ τὸ ὁποῖο κάνεις.

Ὅ,τι ἂν ἀγαθὸν πράττῃς, Θεοὺς μὴ σεαυτὸν αἰτιῶν.
Ὅ,τι καλὸ κάνεις, νὰ τὸ ἀποδίδεις στοὺς θεοὺς ὄχι στον ἑαυτό σου.

Κτῆσαι ἐν μὲν νεότητι εὐπραξίαν, ἐν δὲ τῷ γηρᾷ σοφίαν.
Νὰ ἀποκτᾶς στὴν μὲν νεότητά σου τὴν εὐτυχία ἀπὸ τὶς σωστὲς πράξεις, στὴν γεροντική σου δὲ ἡλικία, σοφία.

Ἐφόδιον ἀπὸ νεότητος εἰς γήρας ἀναλαμβάνε σοφίαν. Βεβαιότερον γὰρ τοῦτο ἄλλων κτημάτων.
Ἀπὸ τῇ νεανικῇ σοῦ ἡλικίᾳ νὰ παίρνεις σὰν ἀναγκαῖο ἐφόδιο για τὰ γηρατειὰ τὴν σοφία. Γιατὶ αὐτὴ εἶναι τὸ σταθερότερο ἀπόκτημα ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα.

Ὧν ἡ τύχη κυρία δοῦναι καὶ ἀφελέσθαι, οὐ δεήσει οὐδενός.
Δὲν ἔχεις ἀνάγκη κανενὸς πράγματος, ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἡ τύχη ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ σοῦ τὰ δίδει ἢ νὰ σοῦ τὰ ἀφαιρεῖ.



--------------------------------------------------------------------------------

ΘΑΛΗΣ
Πῶς ἄν τις ἀτυχίαν ῥάστα φέρει; Εἰ τοὺς ἐχθροὺς χεῖρον πράσσοντας βλέποι.
Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ὑποφέρει κανεὶς τὴν ἀτυχία πιὸ εὔκολα; Ἂν βλέπει τοὺς ἐχθρούς του νὰ δυστυχοῦν περισσότερο ἀπὸ ἐκεῖνον.

Τί δύσκολον; Τὸ ἑαυτὸν γνῶναι.
Τί εἶναι δύσκολο; Τὸ νὰ γνωρίσει κανεὶς τὸν ἑαυτό του.

Εὐδαιμονίαν ἄρχοντος νομίζειν, εἰ τελευτήσειε γηράσας κατὰ φύσιν.
Νὰ θεωρεῖς εὐτυχισμένο τὸν ἄρχοντα ὁ ὁποῖος θὰ κατορθώσει πρῶτ᾿ ἀπ᾿ ὅλα νὰ γεράσει, καὶ ἔπειτα νὰ πεθάνει ἀπὸ φυσικὸ θάνατο.

Τί δύσκολον θεᾶσαι; γέροντα τύραννον.
Τί εἶναι δύσκολο νὰ δεῖ κανεὶς ; Τύραννο ποὺ πρόφτασε νὰ γεράσει.

Γεωργοῦ αὔρας καὶ ὀνωνίδας ἀντὶ πυρῶν καὶ κριθῶν συγκομίζειν ἐθέλοντος, οὐδὲν διαφέρει τύραννος ἀνδραπόδων μᾶλλον ἄρχειν ἢ ἀνδρῶν βουλόμενος.
Ὁ τύραννος ποὺ θέλει νὰ κυβερνᾷ περισσότερο δούλους παρὰ ἀνθρώπους ἐλευθέρους, δεν διαφέρει καθόλου ἀπὸ τὸν γεωργό που προτιμᾷ νὰ συγκομίζει ἥρας καὶ παράσιτα παρὰ σιτάρι καὶ κριθάρι.

Κρατίστην εἶναι δημοκρατίαν τὴν μήτε πλουσίους ἄγαν μήτε πένητας ἔχουσαν πολίτας.
Ἀρίστη εἶναι ἡ Δημοκρατία ἐκείνη ἡ ὁποία δεν ἔχει, οὔτε ὑπερβολικὰ πλουσίους οὔτε ὑπερβολικὰ φτωχοὺς πολίτες.

Τί κοινότατον; Ἐλπίς. καὶ γὰρ οἷς ἄλλο μηδέν, αὕτη παρέστη.
Τί εἶναι τὸ πιὸ κοινὸ σὲ ὅλους; Ἡ Ἐλπίδα. Γιατὶ καὶ τίποτα ἄλλο νὰ μὴν ὑπάρχει, αὐτὴ παρευρίσκεται.

Τί πρεσβύτερον; Θεός. Ἀγέννητον γάρ ἐστιν.
Τί εἶναι πρεσβύτερον; Ὁ Θεός. Γιατὶ εἶναι ἀγέννητος (προϋπάρχει).

Πιστὸν γῆ, ἄπιστον θάλασσα, ἄπληστον κέρδος.
Ἀσφαλὴς εἶναι ἡ στεριά, ἐπισφαλὴς ἡ θάλασσα, ἀχόρταγο τὸ κέρδος.

Ἀγάπα τὸν πλησίον.
Νὰ ἀγαπᾷς τὸν πλησίον σου.

Τί ἰσχυρότατον; Ἀνάγκη. Μόνον γὰρ ἀνίκητον.
Τί εἶναι ἰσχυρότατο; Ἡ ἀνάγκη. Γιατὶ μόνο αὐτὴ δεν νικᾶται.

Τῆς γῆς ἀναιρεσθείσης σύγχυσιν τὸν ὅλον ἕξειν κόσμον.
Ἂν ἡ γῆ καταστραφεῖ, ὁλόκληρος ὁ κόσμος (Σύμπαν) θὰ ἀναστατωθεῖ.

Γεώδη τὰ ἄστρα.
Τὰ ἄστρα ἀποτελοῦνται ἀπὸ τὰ ἴδια συστατικὰ μὲ τὴν γῆ.

Εἰρήνην ἀγάπα.
Νὰ ἀγαπᾷς τὴν εἰρήνη.

Καιρὸν γνῶθι.
Νὰ γνωρίζεις τὴν ἀξία τοῦ καιροῦ.

Τί σοφώτερον; Χρόνος. Τὰ μὲν γὰρ εὕρηκεν οὖτος ἤδη, τὰ δ᾿ εὑρήσει.
Τί εἶναι τὸ πιὸ σοφό; Ὁ χρόνος. Γιατὶ αὐτὰ μὲν αὐτὸς τὰ ἔχει ἀνακαλύψει ἤδη, τὰ ἄλλα δὲ θὰ τὰ ἀνακαλύψει στο μέλλον.

Τί βλαβερώτατον; Κακία. Καὶ γὰρ τὰ χρηστὰ βλάπτει παραγενομένη.
Τί εἶναι τὸ πιὸ βλαβερό; Ἡ κακία. Γιατὶ βλάπτει καὶ τὰ καλὰ ὅταν τὰ πλησιάσει.

Τί κάλλιστον; Κόσμος. Πᾶν γὰρ τὸ κατὰ τάξιν τούτου μέρος ἐστί.
Τί εἶναι ὡραιότατο; Ὁ Κόσμος. Γιατὶ ὀτιδήποτε γίνεται μὲ τάξη, εἶναι δικό του μέρος.

Κάλλιστον Κόσμος. Ποίημα γὰρ Θεοῦ.
Τὸ ὡραιότερο πρᾶγμα εἶναι ὁ Κόσμος. Γιατὶ εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ.

Τί τάχιστον; Νοῦς. Διὰ παντὸς γὰρ τρέχει.
Τί εἶναι ταχύτατο; Ὁ Νοῦς. Γιατὶ τρέχει διὰ μέσου ὅλων.

Ἀπραγοῦντας μὴ ὀνειδίζε. Ἐπὶ γὰρ τούτους νέμεσις Θεῶν κάθηται.
Τοὺς ὀκνηροὺς μὴν τοὺς κατηγορεῖς. Γιατὶ πάνω τους κάθεται ἀπὸ τώρα ἡ τιμωρία τῶν θεῶν.

Οὐ χεῖρον μοιχείας ἐπιορκία.
Ἡ καταπάτηση τοῦ ὅρκου δεν εἶναι λιγότερο ἀνήθικη πράξη ἀπὸ τὴν μοιχεία.

Τὸ παρὸν εὖ ποίει.
Νὰ καθιστᾶς εὐχάριστο τὸν παρόντα καιρό σου.

Ὅσα νεμεσᾷς τῷ πλησίῳ, αὐτὸς μὴ ποίει.
Ὅσα μισεῖς στὸν διπλανό σου, ἐσὺ ὁ ἴδιος μὴν τὰ κάνεις.

Μὴ διαβαλλέτω σὲ λόγος πρὸς τοὺς πίστεως κεκοινωνηκότας.
Ἡ συκοφαντία νὰ μὴ σὲ κάνει νὰ χάνεις τὴν ἐμπιστοσύνη σου, ἀπὸ ἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους συναλλάσσεσαι.

Τί εὔκολον; Τὸ ἄλλῳ ὑποτίθεσθαι.
Τί εἶναι εὔκολο; Τὸ νὰ συμβουλεύει κανεὶς τὸν ἄλλον.

Φίλων παρόντων καὶ ἀπόντων μεμνῆσθαι.
Πρέπει νὰ ἐνθυμούμεθα τοὺς φίλους ὄχι μόνο ὅταν εἶναι παρόντες ἀλλὰ καὶ ὅταν εἶναι ἀπόντες.

Τὸν φίλον κακῶς μὴ λέγε, μὴ δ᾿ εὖ τὸν ἐχθρόν. Ἀσυλλόγιστον γὰρ τὸ τοιοῦτον.
Τὸν φίλο σου νὰ μὴν τὸν κακολογεῖς, οὔτε καὶ νὰ ἐπαινεῖς τὸν ἐχθρό. Γιατὶ αὐτὸ εἶναι ἀνόητο.



--------------------------------------------------------------------------------

ΧΙΛΩΝ
Ἀτυχοῦντα μὴ ἐπιγελᾷν.
Ἐκεῖνον ποὺ ἀτύχησε νὰ μὴν τὸν περιγελοῦμε.

Γνῶθι σαὑτόν.
Νὰ γνωρίζεις τὸν ἑαυτό σου.

Χαλεπώτατον τὸ γνώσκειν ἑαυτόν. Πολλὰ γὰρ ὑπὸ φιλαυτίας ἕκαστον ἑαυτῷ προστιθέναι.
Δυσκολότατο εἶναι νὰ γνωρίσει κανεὶς τὸν ἑαυτό του. Διότι κάθε ἕνας, λόγῳ τοῦ ἐγωισμοῦ του, προσθέτει πολλὰ καλὰ στο ἄτομό του (ποὺ δὲν τὰ ἔχει).

Κάλλιστον εἶναι βασιλέα τὸν μὴ μόνον τοῦ φοβερὸν εἶναι φροντίζοντα.
Παρὰ πολὺ κακὸς εἶναι ὁ βασιλιὰς ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος φροντίζει νὰ μὴν προξενεῖ μόνο φόβο.

Τὸν ἄρχοντα χρῆναι μηδὲν φρονεῖν θνητὸν ἀλλὰ πάντ᾿ ἀθάνατα.
Ὁ Ἄρχων πρέπει τίποτα νὰ μὴν σκέπτεται σὰν θνητός, ἀλλὰ σὰν ἀθάνατος.

Τὸν τεθνηκότα μὴ κακολογεῖν.
Ἐκεῖνον ποὺ ἔχει πεθάνει νὰ μὴν τὸν κακολογεῖς.

Ζημίαν αἱρεῖσθαι μᾶλλον, ἢ κέρδος αἰσχρόν. Ἡ μὲν ἅπαξ ἐλύπησε. Τὸ δὲ διὰ παντός.
Νὰ προτιμᾷς τὴν ζημία, ἀπὸ τὸ αἰσχρὸ κέρδος. Γιατὶ ἡ μὲν ζημία μία φορὰ προξενεῖ λύπη, ἐνῶ τὸ τέτοιου εἴδους κέρδος σὲ λυπεῖ συνεχῶς.

Γλώττης κρατεῖν καὶ μάλιστα ἐν συμποσίῳ.
Νὰ συγκρατεῖς τὴν γλῶσσά σου καὶ προπάντων σὲ συμπόσια.

Γλῶττα μὴ προτρεχέτω τοῦ νοῦ.
Νὰ μὴν προτρέχει ἡ γλῶσσα τῆς σκέψης.

Ἐν λιθίναις ἀκόναις ὁ χρυσὸς ἐξετάζεται διδοὺς βάσανον φανεράν. Ἐν δὲ χρυσῷ ἀνδρῶν ἀγαθῶν τε κακῶν τε νοῦς ἔδωκ᾿ ἔλεγχον.
Ὁ χρυσὸς ἐλέγχεται πάνω σὲ πέτρινα ἀκόνια, δίδοντας ἔτσι ἀποδείξη τῆς γνησιότητάς του. Πάνω ὅμως στὸν χρυσό, ἡ λογικὴ ἐλέγχει τὸν χαρακτῆρα τῶν καλῶν καὶ τῶν κακῶν ἀνθρώπων.

Χρόνου φείδου.
Νὰ κάνεις οἰκονομία στὸν χρόνο σου.



--------------------------------------------------------------------------------

ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ
Εὐδαιμονίαν ἄρχοντος νομίζειν εἰ μηδενὶ πιστεύοι τῶν συνόντων.
Νὰ θεωρεῖτε ὡς εὐτυχῆ τὸν ἄρχοντα ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος δεν ἔχει ἐμπιστοσύνη σὲ κανένα ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὸν περιβάλλουν.

Εὐποροῦντα μὴ ὑπερήφανον εἶναι, ἀποροῦντα μὴ ταπεινοῦσθαι.
Ὅταν εἶσαι πλούσιος νὰ μὴν εἶσαι ὑπερήφανος, ὅταν δὲ εἶσαι φτωχὸς νὰ μὴν ταπεινώνεσαι.

Ὅταν τις ἐξιῇ τῆς οἰκίας ζητείτω, πρώτερον τί μέλλει πράσσειν καὶ ὅταν εἰσέλθῃ πάλιν ζητείτω τί ἔπραξε.
Ὅταν κάποιος ἐξέρχεται ἀπὸ τὸ σπίτι του ἂς ἐξετάζει τί πρόκειται νὰ κάνει καὶ ὅταν εἰσέλθει πάλι ἂς ἐξετάζει τί ἔκανε.

Ὀψιμανθῆ εἶναι μᾶλλον ἢ ἀμαθῆ.
Καλλίτερα νὰ μαθαίνεις ἔστω καὶ ἀργὰ παρὰ νὰ παραμένεις ἀμαθής.

Ἀρετῆς οἰκεῖον εἶναι, κακίας ἀλλότριον.
Γνώρισμα τῆς ἀρετῆς εἶναι, κάθετί που εἶναι ξένο στὴν κακία.

Λόγων τε πλῆθος. Ἀλλ᾿ ὁ καιρὸς ἀρκέσει.
Ἀπὸ λόγια ὑπάρχουν πλῆθος. Ἀλλὰ ὁ καιρὸς θὰ δείξει.

Γυναικὶ μὴ φιλοφρονεῖσθαι, μηδενὶ μάχεσθαι, ἀλλοτρίων παρόντων. Τὸ μὲν γὰρ ἄνοιαν, τὸ δὲ μανίαν σημαίνειν.
Πρὸς τὴν γυναῖκα σου μπροστὰ σὲ ξένους οὔτε πολλὲς φιλοφρονήσεις νὰ τῆς κάμεις, οὔτε νὰ εἶσαι ἐριστικὸς μαζί της. Γιατὶ τὸ μὲν πρῶτο φανερώνει μωρία, τὸ δὲ δεύτερο παραφροσύνη.

Βία μηδὲν πράττειν.
Τίποτα μὴν κάνεις μὲ τὴν βία.

Μὴ ματαίως ἄχαρις γινέσθω.
Νὰ μὴν γίνεσαι δυσάρεστος χωρὶς λόγο.

Ἔχθραν διαλύειν.
Νὰ διαλύεις τὴν ἔχθρα ποὺ ἔχεις μὲ κάποιον.

Δεῖ παιδεύεσθαι καὶ τὰς παρθένους.
Πρέπει νὰ μορφώνονται καὶ τὰ κορίτσια.

Τὸν τοῦ δήμου ἐχθρὸν πολέμιον νομίζειν.
Τὸν ἐχθρὸ τοῦ λαοῦ νὰ τὸν θεωρεῖς καὶ δικό σου ἐχθρό.

Φρόνει τὸ κεδνόν.
Νὰ σκέπτεσαι κάτι πολύτιμο (ποὺ νὰ ἀξίζει).



--------------------------------------------------------------------------------

ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ
Τοὺς μέλλοντας ἀσφαλῶς τυραννήσειν, δεῖ τῇ εὐνοίᾳ δορυφορεῖσθαι καὶ μὴ τοῖς ὅπλοις.
Ἐκεῖνοι ποὺ θέλουν νὰ διατηρήσουν μὲ βεβαιότητα τὴν ἐξουσία, πρέπει νὰ μὴν τὴν ἐπιβάλλουν μὲ τὴ βία ἀλλὰ μὲ τὴν καλοσύνη.

Τῷ κατ᾿ ἀνάγκην ἄρχοντα καὶ τὸ ἑκουσίως ἀποστῆναι κίνδυνον φέρει.
Σὲ ἐκεῖνον ποὺ κυβερνᾷ μὲ τὴν βία καὶ ἡ ἑκούσια ἀκόμη ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὴν ἀρχή, περιέχει κινδύνους.

Κέρδος αἰσχρὸν βαρὺ κειμήλιον.
Τὸ ἀνήθικο κέρδος εἶναι βαρειὰ κληρονομιά.

Λοιδόρει ὡς ταχὺ φίλος ἐσόμενος.
Ὅταν κατηγορεῖς κάποιον, νὰ τὸ κάνεις σὰν νὰ πρόκειται σύντομα νὰ γίνεις φίλος του.

Ἐλευθερία ἐστὶ ἀγαθὴ συνείδησις.
Ἐλευθερία εἶναι ἡ ἤρεμη συνείδηση.

Καιρὸν πρόσμενε.
Περίμενε τὸν κατάλληλο καιρό.

Φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ ἀτυχοῦσιν ὁ αὐτὸς ἴσθι.
Στοὺς φίλους νὰ συμπεριφέρεσαι τὸ ἴδιο καὶ ἂν εὐτυχοῦν καὶ ἂν δυστυχοῦν.

Ἀληθείας ἔχου.
Νὰ λὲς τὴν ἀλήθεια.

Θνητὰ φρόνει.
Νὰ σκέπτεσαι ὅπως ἁρμόζει σὲ θνητούς.

Σαυτοῦ μὴ ἀμελεῖ.
Νὰ μὴν παραμελεῖς τὸν ἑαυτό σου.

Δυστυχῶν, κρύπτε, ἵνα μὴ τοὺς ἐχθροὺς εὐφράνῃς.
Ὅταν δυστυχεῖς ἀπόκρυβε τὴν δυστυχία σου, για νὰ μὴν εὐχαριστήσεις τοὺς ἐχθρούς σου.

Ἔριν μίσει.
Νὰ μισεῖς τις φιλονικίες.

Μελέτα τὸ πᾶν.
Νὰ ἐρευνᾷς τὰ πάντα.

Χάριν ἀπόδος.
Νὰ ἀνταποδίδεις μιὰ χάρη ποὺ σοῦ ἔκαναν.

Εὐεργέτας τίμα.
Νὰ τιμᾶς τοὺς εὐεργέτες σου.

Λόγων ἀπορρήτων ἐκφορὰς μὴ ποιοῦ.
Νὰ μὴν ἀποκαλύπτεις μυστικὰ λόγια.

Μὴ ἐπὶ παντὶ λυποῦ.
Νὰ μὴν λυπάσαι για τὸ κάθε τι.

Ἁμαρτὼν μεταβουλεύου.
Ἐὰν κάμεις κάποιο σφάλμα νὰ τὸ ἀναγνωρίζεις καὶ νὰ μετανοεῖς.

Φθονέεσθαι κρέσσον ἐστὶν ἢ οἰκτείρεσθαι.
Εἶναι καλύτερα νὰ σὲ φθονοῦν παρὰ νὰ σὲ λυποῦνται.

Θνῇσκε ὑπὲρ Πατρίδος.
Νὰ πεθαίνεις γιὰ τὴν Πατρίδα σου.

Χόλου κρατέειν.
Νὰ κυριαρχεῖς τοῦ θυμοῦ σου.

Ἐπισφαλὴς προπέτεια.
Ἡ ἀπερισκέπτη βιασύνη εἶναι ἐπικίνδυνη.

Ἱκέτας ἐλέει.
Νὰ συγχωρεῖς αὐτοὺς ποὺ σὲ παρακαλοῦν.

Διαβολὴν μίσει.
Νὰ μισεῖς τὶς διαβολές.

Σοφοῖς χρῴ.
Νὰ συναναστρέφεσαι τοὺς σοφούς.

Μὴ μόνον τοὺς ἁμαρτάνοντας κόλαζε ἀλλὰ καὶ τοὺς μέλλοντας κωλῦε.
Νὰ μὴν ἀρκεῖσαι στο νὰ τιμωρεῖς αὐτούς που διαπράττουν σφάλματα ἀλλὰ νὰ ἐμποδίζεις καὶ ἐκείνους ποὺ πρόκειται νὰ τὸ κάνουν.

Ὃ ἂν ὁμολογήσῃς, διατήρει.
Ἐκεῖνο για τὸ ὁποῖο θὰ συμφωνήσεις, νὰ τὸ διαφυλάτεις (νὰ κρατᾶς τὸν λόγο σου).



--------------------------------------------------------------------------------

ΠΙΤΤΑΚΟΣ
Ἀτυχίαν μὴ ὀνειδίζειν, νέμεσιν αἰδούμενον.
Τὴν ἀτυχία νὰ μὴν τὴν κοροϊδεύεις, σεβόμενος τὴν θεία δικαιοσύνη.

Σωφροσύνην φιλεῖν.
Νὰ ἀγαπᾷς τὴν σωφροσύνη.

Οὐδὲν ἄγαν.
Τίποτα μὴν κάνεις σὲ ὑπερβολικὸ βαθμό (δίχως μέτρο).

Ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσιν.
Ἡ ἐξουσία δείχνει τὸν ἄνδρα.

Ἄρχων, κόσμει σαυτόν.
Ὅταν κυβερνᾷς νὰ στολίζεσαι (μὲ ἀρετές).

Τοὺς ὑπηκόους ὁ ἄρχων παρασκευάσειε φοβεῖσθαι μὴ αὐτὸν ἀλλ᾿ ὑπὲρ αὐτοῦ.
Ὁ ἄρχων πρέπει νὰ κάνει τοὺς ὑπηκόους του νὰ φοβοῦνται ὄχι αὐτὸν ἀλλὰ μήπως αὐτὸς πάθει τίποτα.

Κρατίστην εἶναι δημοκρατίαν ὅπου τοῖς πονηροῖς οὐκ ἔξεστιν ἄρχειν καὶ τοῖς ἀγαθοῖς οὐκ ἔξεστιν μὴ ἄρχειν.
Ἰσχυροτάτη εἶναι ἡ δημοκρατία ἐκείνη ὅπου στοὺς μὲν πονηροὺς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ κυβερνοῦν, στους δὲ καλοὺς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ μὴν κυβερνοῦν.

Ἀργὸς μὴ ἴσθι, μήδ᾿ ἂν πλουτῇς.
Μὴν μένεις χωρὶς ἐργασία ἄκομα καὶ ἂν εἶσαι πλούσιος.

Ἀνάγκα δ᾿ οὐδὲ θέοι μάχονται.
Ἐναντίον τῆς ἀνάγκης, οὔτε καὶ οἱ Θεοὶ μποροῦν νὰ δώσουν μάχη.

Χαλεπὸν τὸ εὖ γνῶναι.
Εἶναι δύσκολο πρᾶγμα νὰ ξέρεις τί εἶναι τὸ σωστό.

Μὴ πᾶσι πίστευε.
Νὰ μὴν πιστεύεις σὲ ὅλους.

Φοβοῦ τὰ αἰσχρά.
Νὰ φοβάσαι αὐτὰ ποὺ εἶναι ἀνήθικα.

Κάτοπτρον εἴδους χαλκός ἐστιν, οἶνος δὲ νοῦ.
Ὁ χαλκὸς εἶναι καθρέπτης τοῦ προσώπου, ὁ οἶνος δὲ τοῦ μυαλοῦ.

Διδάσκε καὶ μανθάνε τὸ ἄμεινον.
Νὰ διδάσκεις καὶ νὰ μαθαίνεις ὅ,τι εἶναι τὸ καλύτερο.

Μὴ πλούτει κακῶς.
Νὰ μὴν ἀποκτὰς πλούτη μὲ κακὸ τρόπο.



--------------------------------------------------------------------------------

ΣΟΛΩΝ
Ἄρχεσθαι μαθών, ἄρχειν ἐπιστήσῃ.
Ἂν μάθεις πρῶτα νὰ κυβερνᾶσαι, θὰ μάθεις καὶ νὰ κυβερνᾷς.

Μετριώτερον ἄρχοντα ποιεῖ καὶ τύραννον ἐπιεικέστερον ὁ πείθων ὡς ἄμεινον εἴη τὸ μὴ ἄρχειν ἢ τὸ ἄρχειν.
Μετριοπαθέστερο κάνει τὸν ἄρχοντα καὶ ἐπιεικέστερο τὸν τύραννο, ἐκεῖνος ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς πείσει ὅτι προτιμότερο θὰ ἦταν νὰ μὴν κυβερνοῦν παρὰ νὰ κυβερνοῦν.

Ἀνδρῶν δ᾿ ἐκ μεγάλων πόλις ὄλλυται.
Ἡ πατρίδα ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἄνδρες καταστρέφεται.

Ὁ τῶν περισσῶν ζῆλος, εὐθὺς ἀκολουθεῖ καὶ συνοικίζεται τῇ χρείᾳ τῶν ἀναγκαίων.
Ἡ σφοδρὴ ἐπιθυμία για τὴν ἀποκτήση περιττῶν πραγμάτων, ἀκολουθεῖ εὐθὺς ἀμέσως μετὰ τὴν ἀποκτήση τῶν ἀναγκαίων.

Μηδένα πρὸ τοῦ τέλους μακάριζε.
Κανένα νὰ μὴν καλοτυχίζεις πρὶν νὰ δεῖς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του.

Χρῲ τοῖς Θεοῖς.
Νὰ χρησιμοποιεῖς (ἐπικαλεῖσαι) τοὺς θεούς.

Πάντη δ᾿ ἀθανάτων ἀφανὴς νόος ἀνθρώποισιν.
Ἡ σκέψη τῶν ἀθανάτων θεῶν εἶναι ἀνεξερεύνητη ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.

Τὸ Θεῖον φθονερὸν καὶ ταραχῶδες.
Οἱ Θεοὶ εἶναι γεμάτοι φθόνο καὶ δημιουργοῦν ταραχές.

Τὸν λόγον εἴδωλον εἶναι τῶν ἔργων.
Ὁ λόγος εἶναι ἡ εἰκόνα τῶν ἔργων.

Ὅσον ἐν πολέμῳ δύναται σίδηρος τοσούτον ἐν πολιτείᾳ λόγος εὖ ἔχων ἰσχύει.
Ὅση δύναμη ἔχει στον πόλεμο ὁ σίδηρος, ἄλλη τόση δύναμη ἔχει στην Πολιτεία ὁ λόγος.

Τοῖς σεαυτοῦ πρᾶος ἴσθι.
Στοὺς δικούς σου ἀνθρώπους νὰ εἶσαι πρᾶος.

Γηράσκων δ᾿ αἰεὶ πολλὰ διδασκόμενος.
Γηράσκω συνεχῶς καὶ πάντοτε μαθαίνοντας.

Τὰ σπουδαῖα μελέτα.
Νὰ μελετᾷς ὅ,τι ἀξίζει νὰ μελετηθεῖ.

Ἔργασιν ἐν μεγάλοις, πᾶσιν ᾄδειν χαλεπόν.
Σὲ μεγάλα ἔργα εἶναι δύσκολο νὰ εἶναι ὅλοι εὐχαριστημένοι.

Συμβούλευε μὴ τὰ ἥδιστα, ἀλλὰ τὰ βέλτιστα.
Νὰ συμβουλεύεις ὄχι τὰ πιὸ εὐχάριστα, ἀλλὰ τὰ πιὸ ὠφέλιμα.

Φίλους μὴ ταχὺ κτῷ, οὖς δ᾿ ἂν κτήσῃ, μὴ ταχὺ ἀποδοκίμαζε.
Φίλους νὰ μὴν ἀποκτᾶς σύντομα, ἐκείνους ὅμως ποὺ θὰ ἀποκτήσεις νὰ μὴν τοὺς ἀποδοκιμάζεις εὔκολα.

Μὴ ψεύδου, ἀλλ᾿ ἀλήθευε.
Νὰ μὴν λες ψεύδη, ἀλλὰ τὴν ἀλήθεια.



>
>«Έχουσιν γνώσιν οι φύλακες».
>
>Ας μην το λησμονούν κάποιοι. Διότι η λήθη παρέρχεται όταν λάμπει η α-λήθεια.



“The Jews rule the world by proxy.
They get others to fight and die for them.”
— Dr Mahathir Mohamed

“Anti-Semitism is indispensable to them
for the management of their lesser brethren.”
— The Protocols of the Elders of Zion



"Don’t blame the Jews;
blame those who bend to their pressure."
— Dr. FREDRICK TÖBEN

"I do not blame those who yearn for power,
but those who are willing to submit to them."
— THUCYDIDES, Historia, D 61

“Who controls the past controls the future.”
“Who controls the present controls the past.”
— George Orwell


“In politics, nothing happens by accident.
If it happens, you can bet it was planned that way.”
— Franklin Roosevelt

Στο «Ανθολόγιον » του Ιωάννου Στοβαίου θα βρείτε ένα πραγματικό πλούτο γνωμικών σοφών ανδρών (ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ» Ιωάννου Στοβαίου, Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, Εκδ. Γεωργιάδη)

Αυτός είναι ο νέος τρόπος σκέψεως που θα μας βγάλει από το σημερινό τέλμα της θεοκρατίας, της απολυταρχίας, της απληστείας, της υπερβολής, της ματαιοδοξίας, της σκληρότητος και παρακμής. Αν το θεωρείς ανθρωποσωτήριο διέδωσε του παντού.

ΤΕΛΟΣ

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης ,

μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/


ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ .. ΜΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΑ ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ !!!!!! ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΝΙΤΣΕ..
Πέμπτη, 25 Ιουνίου 2009 1:11 πμ | χωρίς σχόλια
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΛΑΙΝ ΝΤΕ ΜΠΕΝΟΥΑ

APOLLONIA ELLINIKI KINISI

Για να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του, λέει ό Νίτσε. πρέπει πρώτα να τον αναζητήσει. Πρέπει λοιπόν να επιστρέψει στις ρίζες, στό «απώτερο παρελθόν». Διότι «το μέλλον ανήκει σ' εκείνον ό όποίος θα έχει την πιο μακριά μνήμη».

Το μεγάλο έγκλημα των ηθικολόγων στα μάτια του Νίτσε, είναι ότι έδωσαν στον πόνο μια δηλητηριασμένη εξήγηση: Εάν κανείς υποφέρει, είναι γιατί έκαμε ένα λάθος, μια αμαρτία. Παράλληλα, οι ιερείς «στιγμάτισαν όλα τα αισθήματα της ηδονής, βλέποντας σ' αυτά την αμαρτία και την γοητεία» «έδωσαν τα ονόματα τα πιο ιερά ατά αισθήματα αδυναμίας» , «παραχάραξαν την Αγάπη για να την κάμουν Εγκατάλειψη και 'Αλτρουισμό «είδαν στην μεγαλοσύνη μία άρνηση» , «θεώρησαν τήν ζωή σάν τιμωρία, τήν εύτυχία σάν πειρασμό, το πάθος σάν κάτι τό διαβολικό, τήν έμπιστοσύνη σαν ανίερη» (ίδιο έργο).

Η ΦΟΒΕΡΩΤΕΡΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

Για τον Νίτσε, βρισκόμαστε μπροστά σε μία ασθένεια: «την τρομερότερη ασθένεια πού ενδήμησε ποτέ μέσα στους ανθρώπους", 'Η καταγωγή της ασθένειας αυτής είναι ή εμφάνιση, σε μια καθορισμένη έθνογεωγραφική περίμετρο, ένός ήθικου τύπου, φορέως μιας νοοτροπίας και μιας προθέσεως, του όποίου ή τελειότερη ενσάρκωση είναι ό 'Ιερεύς.
Για τον 'Ιερέα, οποιοδήποτε γεγονός είναι μία ηθική ένδειξη. 'Ο κόσμος δεν είναι πλέον γεμάτος γεγονότα αντικειμενικά ουδέτερα, τα όποία αξιολογούνται από τις συγκυρίες. Είναι γεμάτος μόνον από τιμωρίες και ανταμοιβές. Οποιοδήποτε ευτυχές γεγονός είναι ένδειξη μιας άνταμοιβης «γραμμένης" στήν αίωνία τάξη πραγμάτων. 'Οποιοδήποτε άτυχές γεγονός ειναι ένδειξη μιας τιμωρίας, πού τιμωρεί ένα «ηθικό λάθος» σημερινό, περασμένο, η και μελλοντικό.
Η προσπάθεια επέτυχε; Είναι γιατί ή θεότης άκουσε τις εκκλήσεις πού της έκαμαν. Απέτυχε; Είναι γιατί οι προσευχές δεν ήσαν αρκετά ευλαβείς, ή γιατί ό ενδιαφερόμενος ήταν άσεβής (δεν ήταν αγνός). Ξεκινά κανείς μία επίμεμπτη πράξη και παρ' όλα αυτά κερδίζει; Είναι γιατί συγχωρήθηκε. 'Απέτυχε και πιάστηκε; Τιμωρήθηκε. Έτσι, για κάθε συγκυρία της ζωής, με κατάλληλο χειρισμό της διαλεκτικής και της λογοκοπίας, εγκαλώντας αδιερεύνητα και ανεξέλεγκτα δόγματα, ό 'Ιερεύς εξηγεί ακάματα το γιατί και το πώς των καταστάσεων πού ό ίδιος φαντάζεται.

ΜΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΑ ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ

'Όταν κακομεταχειρίζεται κανείς το σώμα, γράφει ό Νίτσε (στην «Θέληση της δυνάμεως»), δημιουργεί το κατάλληλο έδαφος για τα αισθήματα ένοχης, δηλαδή μία αρρωστημένη κατάσταση πού χρειάζεται μία εξηγήση. Αυτήν την εξήγηση, ό Ιερεύς την παρέχει με μία θέρμη σχεδόν μονομανιακή, έποφελoύμενoς της ασθένειας και τού υποβόσκοντος
μαζοχισμού.
Η κακοδιαθεσία την όποία δημιούργησε ή αμφιβολία είναι το τίμημα πού ό άνθρωπος πρέπει να πλήρωση για την προσβολή πού έκαμε. Συνειδητά ή όχι, προς την θεότητα. Και ή προσβολή πρέπει να εξιλεωθεί μέσω του Ιερέως, ό όποίος ανακαλύπτει την φύση της, αναλύει τις αίτίες της και προτείνει ένα φάρμακο.

Ο 'Ιερεύς παρουσιάζεται έτσι ως μεσάζων μεταξύ τού δημιουργού-λυτρωτού και τού αμαρτωλού όντος, μεταξύ του άνθρώπου πού κάνει λάθη και τού Θεού πού είναι τέλειος.

Χάρις στην μεσίτευση του, στην ικανότητά του (γιατί ξέρει το κακό όπως ό γιατρός ξέρει την ασθένεια και ό ψυχαναλυτής τα συμπλέγματα), ή θεότης θα ευαρεστηθεί να ξεπλύνει την ακαθαρσία, να σταματήσει την οργή της, να εξαφάνιση το λάθος, να πέραση τέλος το όνομα τού θνητού, από τον πίνακα των κολασίμων κατηγοριών από τετράδιο των ουράνιων αμοιβών και των ευλογημένων οραμάτων!
Ο άνθρωπος «ό όποίος υποφέρει από μία οποιαδήποτε αίτία, φυσιολογική ασφαλώς» αναρωτάτε για τούς λόγους του πόνου του. Τότε συναντά κάποιον που γνωρίζει ακόμη αυτό που είναι κρυφό, τον μάγο του, τον ασκητικό ιερέα, ό όποίος του δίνει μία πρώτη ένδειξη για την αίτία του πόνου του
Πρέπει να την αναζήτηση στον ίδιο τον εαυτό του, σε ένα λάθος που έκαμε στο παρελθόν. Πρέπει να εξηγήσει τον πόνο του σαν μια τιμωρία... Άκουσε, κατάλαβε ό δυστυχής, τώρα έχει γίνει σαν μία κότα, γύρω από την όποία έχει χαραχθεί μία γραμμή. Δεν μπορεί πλέον να βγει από τις κυκλικές αυτές γραμμές, από άρρωστος, έχει γίνει αμαρτωλός.

Η συναίσθησης του λάθους μας παρουσιάσθηκε ακατέργαστη κατά κάποιο τρόπο. Στα χέρια του 'Ιερέως, αυτού του καλλιτέχνη του συναισθήματος του λάθους, αυτό το συναίσθημα άρχισε να παίρνει μορφή! - και τι μορφή!
Η αμαρτία! γιατί αυτό είναι το όνομα που δίνει ό Ιερεύς στην ζωική «κακή συνείδηση», ή αμαρτία έμεινε ως τώρα το βασικό γεγονός στην ιστορία της άρρωστης ψυχής και αντιπροσωπεύει για μας την πιο ολέθρια επιδεξιότητα της θρησκευτικής ερμηνείας.
Η έννοια της αμαρτίας ανήκει ειδικά στον 'Ιερέα. Στο λεξιλόγιο του παλαιού ευρωπαϊκού κόσμου, δεν υπάρχει λέξη για να την ερμηνεύσεις. Στην γλώσσα του Βιργιλίου και του Κικέρωνος, το «πεκάτουμ» θέλει να πει λάθος, έγκλημα, δηλαδή συγκεκριμένα πράγματα ενώ στην ελληνική γλώσσα ή ανάλογη λέξη ήταν «ϋβρις»

'Η έννοια της αμαρτίας δεν είναι παρά μία 'Ιερατική παρέκκλιση, αναλογούσα σε μία ιδέα, την οποίαν ή Αρχαιότητα δεν είχε ποτέ συνειδητοποιήσει, ένα πολύ ειδικό λάθος, βασιζόμενο σε μυστήρια, σε δόγματα και σε αισθήματα ένοχής. 'Ένα λάθος πού έγινε έναντι της θεότητας μόνον και των δικών της απαιτήσεων και ιεροτήτων.

Για τον Νίτσε, ή αποθέωση του ηθικού τύπου πού ενσαρκώνεται από τον Ιερέα, είναι το «ασκητικό ιδεώδες». Ο φιλόσοφος επιμένει στον ρόλο του ασκητού, στον όποίον βλέπει «την αντίφαση φτιαγμένη άνθρωπο».

Υπάρχει σ' αυτόν ένα αχόρταγο ένστικτο, το όποίο θέλει να τα βάλει με την ζωή, την δική του και των άλλων. Δηλαδή δεν επιβεβαιώνεται παρά με το να αρνείται (ή θέση του δεν είναι παρά μία άρνηση) δεν δέχεται να υπάρχει, παρά για να ρίχνει το ανάθεμα επάνω σε ότι υπάρχει. Δεν έχει παρά μίσος για τον κόσμο, για τις φυσικές λειτουργίες, για το σφρίγος, την δύναμη, το κάλλος και την χαρά.
'Ο άνθρωπος με την κακή συνείδηση έπιασε μία θρησκευτική υπόθεση, για να ώθηση το ίδιο του το βασανιστήριο σε βαθμό σκληρότητας και οξύτητας τρομακτικό. Μία υποχρέωση προς τον Θεό. Η σκέψη αύτή, γίνεται γι' αυτόν ένα όργανο βασανισμού. Παίρνει από τον Θεό και τις τελευταίες αντιθέσεις πού μπορεί να φανταστεί μέσα από τα ίδια του τα ζωικά και αχαλίνωτα ένστικτα και μεταλλάσσει τα ίδια αυτά ένστικτα, σε λάθη έναντι του Θεού (έχθρότης, άντίδραση, έπανάσταση έναντι του κυρίου, του πατέρα, του προγόνου και της αρχής του κόσμου.
Στέκεται ατό κέντρο της αντιθέσεως μεταξύ Θεού και Διαβόλου, αποβάλλει από τον εαυτό του όλες τις αρνήσεις, ότι τον ωθεί στην άρνηση του εαυτού του, στην άρνηση της φύσεως, του φυσιολογικού, την πραγματικότητα της ύπάρξης του, για να επιτύχει την βεβαιότητα ενός πράγματος πραγματικού, ζωντανού, αληθινού, Θεού, άγίου, Θεού δικαίου, Θεού δημίου, το υπερπέραν, το αιώνιο μαρτύριο, την κόλαση, το απροσμέτρητο μεγαλείο της τιμωρίας και του λάθους. Πρόκειται για ένα είδος τρέλας θελήσεως για ψυχική σκληρότητα, ανάλογη της όποίας δεν θα βρει κανείς.
Αυτός ό εκδικητής (και ζηλόφθονος) Θεός, γίνεται μόνιμος κατήγορος, γιατί είναι πάντοτε μοναδικός για εκδίκηση. Άλλωστε πως δεν θα ήταν; Έτσι, ό αδύνατος αυτοκαταδικάζεται ανέκκλητα την ίδια στιγμή πού θέλει να έξαφθή από ενθουσιασμό. Πρέπει πλέον να εξομοιώσει τον πόθο του με αυτήν την προοπτική της σωτηριολογίας, όπου ό θρίαμβος, τό μαρτύριο, ή λύτρωση και ή εξαφάνιση του εγώ είναι αδιάλυτα ανακατεμένα.

Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ

'Η "ηθική της αμαρτίας" επιδεικνύει έτσι μία αληθινή αποστροφή προς το σώμα και τις δραστηριότητές του. Είναι "κακά πράγματα", πού επαναφέρουν τον άνθρωπο "στα ένστικτά του", "στο κτήνος πού κοιμάται μέσα του". Διότι το ένστικτο της πάλης και το γεννητικό ένστικτο είναι βασικά ένστικτα ζωής, ιδιαίτερα παραγωγικά και ανανεωτικά. Αυτά πού αντιτίθενται περισσότερο στις επιδιώξεις του 'lερέα και του . Ασκητού.
Η ικανότης του 'lερέα να αλλάζει το όνομα των άξιων δεν είναι λιγότερο αξιοπρόσεκτη. Ονομάζει την ανικανότητα θεληματική αποχή, την παραίτηση απομάκρυνση από τα πράγματα του κόσμου αυτού, την αδράνεια ταπεινοφροσύνη, την ανανδρία αφοσίωση στον κοινό σκοπό. κλπ. Δύο τύποι συμπεριφοράς βρίσκονται αντιμέτωποι εδώ.
Στις αντιθέσεις της ηθικής της τιμής της Παλαιάς Δύσεως (ευγενής-χαμηλός, άξιος ανάξιος, γνήσιος-αμφίβολος, θαρραλέος-δειλός, πιστός-προδότης, λογικό παράλογο, όρθολογικό-άνισόρροπο, έντιμο-άτιμο).
Η ηθική της αμαρτίας άπαντά μέ αφηρημένες αντιθέσεις, οι όποίες δεν είναι παρά παραμορφώσεις: καλό-κακό, ταπεινό-παράλογο, υποταγμένο-υπερήφανο, πνευματικό-σωματικό, αδύναμο-αύθάδες, μετριόφρον-απεριόριστο.
Παράλληλα, ό 'Ιερεύς βάζει την αμφιβολία στην καρδιά των δυνατών. Επωφελείται από τις ανησυχίες τους, τούς πόθους τους, τις αποθαρρύνσεις τους, ακόμη και από τις φιλοδοξίες τους, για να τούς πείσει και να τούς καθησύχαση. Κάνει να γεννηθεί μέσα τους ό σπόρος της αρρώστιας, το συναίσθημα της ένοχης. Με αυτόν τον τρόπο, με την δημιουργία του συναισθήματος αυτού, ό Ιερεύς κατορθώνει να πείσει τούς συνομιλητές του να απαρνηθούν τις φυσικές αντιδράσεις τους να αγωνιστούν εναντίον των βαθύτερων ένστίκτων τους.
Ανάλογα με τις συγκυρίες και τις εποχές, ό ηθικολόγος θα προσπαθήσει να γίνει πιστευτό το ότι είναι εγωιστικό να σκέπτεται κανείς τούς δικούς του (την οικογένεια την χώρα του), πριν να σκεφθεί τούς «λαούς του κόσμου».., ότι είναι ντροπή να είναι υπερήφανος για τον πολιτισμό από τον όποίο προέρχεται, ότι είναι φαντασιώδες να ανταμείβονται οι καλύτεροι, ότι είναι άδικο να φανερώνει κανείς τις διαφορές της άξίας τού καθενός, ή να κάνη επιλογή.

Οι εξαθλιωμένοι μόνον είναι καλοί, oι φτωχοί, οι ανίκανοι, οι μικροί μόνον είναι καλοί, αυτοί πού υποφέρουν, αυτοί πού έχουν ανάγκη, είναι κι αυτοί είναι οι μόνοι ευλαβείς, οι μόνοι ευλογημένοι από τόν Θεό. Σ' αυτούς μόνον θα ανήκει ή ευλογία, Αντίθετα, εσείς οι άλλοι, οι όποίοι είσθε ευγενείς και δυνατοί, είσαστε στην αιωνιότητα οι κακοί, οι σκληροί, οι αχόρταγοι, οι πλεονέκτες, οι ανίεροι και αιωνίως θα μείνετε οι αποδιωγμένοι, οι καταραμένοι, οι κολασμένοι.

Αυτοί πού είναι καταραμένοι στα μάτια τού Ιερέως δεν είναι δυνατοί και κακοί, είναι κακοί γιατί είναι δυνατοί. Είναι το πνεύμα τού Λόγου επί τού 'Όρους: Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, αύτοίς γάρ έσται ή βασιλεία τών ούρανών. Και είναι ακόμη ή παραβολή τού αντικειμένου των Ευαγγελίων, Οι έσχατοι έσονται πρώτοι.

'Ο Νίτσε παρομοιάζει τον 'Ιερέα με το αιλουροειδές, πού τραυματίζει θανατηφόρα αντί να σκοτώσει, γιατί παίρνει την προφύλαξη να μην σκοτώσει, 'Ικανοποιείται με το να πληγώσει και να μολύνει την πληγή. 'Ο πληγωμένος ζητά βοήθεια και τότε ο ιερέας τρέχει, εφοδιασμένος με φάρμακα πού δεν θα ανακουφίσουν παρά στιγμιαία, άλλά πού, όπως το ναρκωτικό, θα δημιουργήσουν έναν εθισμό, τού όποίου ό άρρωστος θα είναι δούλος.
Σκοτεινός φορέας μικροβίων, ζωντανός πόθος εξαπλώσεως στόν κόσμο της αρρώστιας της οποίας υπήρξε πρώτο θύμα, είναι πλέον ό κατάλληλος για να οδηγεί στην βοσκή την αγέλη των άρρώστων, να οργανώνει την εξουσία του στην Αυτοκρατορία των βασανισμένων.
Ο 'Ιερέας είναι ό άνθρωπος πού αλλάζει την κατεύθυνση της μνησικακίας. Γιατί δίνει ατό ον πού υποφέρει ένα λόγο για να υποφέρει. Χρησιμοποιεί αυτό το βάσανο για να επιβάλει μία πειθαρχία, να καθορίσει τούς όρους τής εξαγοράς. Με δύο λόγια, υποδεικνύει "μία αίτία πού μπορεί να υποφέρει κι αύτή με τη σειρά της".
Υποφέρω, άρα κάποιος πρέπει να είναι ή αίτία, έτσι σκέπτονται όλα τα αρρωστημένα πρόβατα. Τότε ό βοσκός τους, ό ασκητικός 'Ιερεύς, τούς άπαντα: Πράγματι, πρόβατό μου, κάποιος πρέπει να είναι ή αίτία: άλλά ή αίτία είσαι εσύ, 'Εσύ είσαι ή αίτία του εαυτού σου!
'Ο 'Ιερεύς είναι αυτός πού φροντίζει τις αρρώστιες πού ό ίδιος καλλιεργεί. Κάθε φορά πού προτείνει μία ανακούφιση, το τίμημά της είναι ένα νέο βάσανο. Δεν περιποιείται σε τελευταία ανάλυση, παρά για να εξασφαλίσει καλύτερα την βορά του. 'Όταν το λάθος εξαγνισθεί, είναι ανάγκη γι' αυτόν να εξηγεί κάθε νέα ατυχία με ένα νέο λάθος, πού απαιτεί ένα νέο εξαγνισμό!

Ο ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΣ ΤΡΑΓΟΣ

Ο 'Ιερεύς ενθαρρύνει αυτήν την αυταπάτη, γιατί είναι ευκολότερο να διοικεί μία υποταγμένη μάζα, ή όποία έχει τις ίδιες σκέψεις, παρά αυτόνομα άτομα, τα όποία είναι μία «οικουμένη» το καθένα μόνο του. «Δεν πρέπει να εξαπατάται κανείς», προσθέτει ό Νίτσε, «οι δυνατοί έχουν την τάση να διαχωρίζονται ενώ οι αδύνατοι ΝΑ ενώνονται».
Η ηθική των «δούλων» είναι λοιπόν μία ηθική μαζική. Οι αδύνατοι αποτελούν μία μάζα, επί της όποίας βασιλεύει ή πειθαρχία των θεολόγων. Αλλά συγχρόνως με την υποταγή του, ό αδύνατος λυπάται γι' αυτήν. Η θρησκεία του εκφράζει την αρρώστια του και συνάμα την διαμαρτυρία του εναντίον του εαυτού του.

Αυτό το αντιφατικό ένστικτο, πού σε τελευταία ανάλυση δεν είναι παρά μία ασυνείδητη άρνηση του εαυτoύ του, μία μετάφραση τής «μεταμελείας του εαυτού του» δημιουργεί την «επιθυμία τής απελευθερώσεως», ή ακριβέστερα, να βρει έναν αποδιοπομπαίο τράγο γι' αυτήν την επιθυμία. Και ό αποδιοπομπαίος τράγος έχει υποδειχθεί, ήδη από πριν. Θα είναι ό δυνατός άνθρωπος, αυτός πού είναι πραγματικά «απελευθερωμένος», γιατί ή προσωπικότητα του δεν υποτάχθηκε ποτέ, δεν αλλοτριώθηκε ποτέ αυτός πού ζει στον δικό του ρυθμό. Ο ενεργών και όχι ενεργούμενος.

Η αδυναμία και ή ανικανότητα των ιερέων μεγαλώνουν μέσα τους ένα μίσος τερατώδες, σκοτεινό, διανοητικό και δηλητηριώδες. Αφού πέρασε είκοσι χρόνια στην έρημο, ό ασκητής νόμισε ότι οι στερήσεις και τα βάσανα στα όποία ό ίδιος θεληματικά υπέβαλε τον εαυτό του, έδιναν «φυσιολογικό» το δικαίωμα να υποβάλλει την ανθρωπότητα σε όσα είχε υποφέρει ό ίδιος!

Η ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

"Η ηθική της τιμής, πού χαρακτηρίζει περιληπτικά την ηθική συμπεριφορά του Παλαιο Δυτισμου (του Παλαιo-Eύρωπαισμού γενικά), αντιτίθεται ριζικά σε αυτό πού αποκαλέσαμε ηθική της αμαρτίας.
Κάθε φορά πού επικρατεί «ή ηθική των δούλων», ή γλώσσα έχει την τάση να συνδέει την έννοια των λέξεων, «καλός» και «κουτός». Στην κοινή γλώσσα, ένα «καλό παιδί» είναι πάντα ένα αγαθό παιδί, αφοσιωμένο, άλλά τελικά λίγο βλάκας. Κατά τον ίδιο τρόπο θα μιλήσει κανείς για μία «καλή σταδιοδρομία», υπονοώντας «μία μικροσταδιοδρομία», ένα «καλό δρόμο».
Αν είναι «καλό», θα πει ότι είναι «μικρό». . Όχι μεγάλο προς Θεού! Ένας «καλός άνθρωπος» θα είναι ένα ασήμαντο πρόσωπο, οπωσδήποτε παθητικός, εύσπλαχνος, το αντίθετο ενός τολμηρού, δηλαδή με δύο λόγια το αντίθετο ενός γενναίου άνθρώπου. .....

http://apollonios.pblogs.gr/2009/06/ioydaiohristianismos-mia-peitharheia-para-fysin-ti-leei-o-megalo.html


ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΕΩΣ

ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;

Πιστεύω αλλά δεν μπορώ να αποδείξω είναι η απάντηση των περισσοτέρων Ελλήνων διανοουμένων. Από τις κάτωθι αποδείξεις μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι το επιστημονικό και διανοητικό κατεστημένο στην Ελλάδα είναι επηρεασμένο από την θεολογική εκδοχή περί του κόσμου. Επομένως δεν είναι δύσκολο να συμπεράνουμε γιατί ο Ελληνικός λαός είναι θρησκόληπτος και βρίσκεται ακόμη έρμαιο του αναχρονιστικού Ιερατείου, των προλήψεων , της δεισιδαιμονίας και της υποταγής.
«Tι πιστεύετε ότι είναι αλήθεια, ακόμα κι αν δεν μπορείτε να το αποδείξετε;». Eλληνες εκπρόσωποι της Eπιστήμης, των Γραμμάτων και των Tεχνών, μαθηματικοί, βιολόγοι, φυσικοί, γιατροί, ακαδημαϊκοί, ποιητές, συγγραφείς, συνθέτες και ηθοποιοί, απαντούν σε αυτό το απλό, αλλά ταυτόχρονα περίπλοκο ερώτημα, που τους έθεσε η «K» (αλιεύοντας την ιδέα από το έγκυρο ηλεκτρονικό επιστημονικό περιοδικό Edge).
Aποδεικνύεται η ύπαρξη του Θεού ή της άλλης ζωής; Xρειάζεται επιστημονική τεκμηρίωση η πεποίθηση ότι με την καλοσύνη μπορεί να πάει μπροστά ο κόσμος; Eχει ανάγκη αποδείξεως ο έρωτας; H φιλία, μήπως; Tο μεγαλείο ενός έργου τέχνης; Θα προχωρούσε η επιστήμη χωρίς την πίστη του ερευνητή στις υποθέσεις του; H απάντηση που δίνουν οι περισσότεροι είναι «όχι». Aκόμα και στην εποχή της τεχνολογικής κυριαρχίας και των θαυμαστών επιστημονικών επιτευγμάτων, η πίστη είναι αυτή που «απαντάει» στα θεμελιώδη ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Πιστεύουμε ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή, πιστεύουμε στις αλήθειες που μεταγγίζει η τέχνη, πιστεύουμε ότι με την αγάπη θα σώσουμε τον κόσμο, πιστεύουμε στη διαίσθηση και στη φαντασία, πιστεύουμε ότι θα νικήσουμε τις ασθένειες, πιστεύουμε ότι οι εκτιμήσεις μας είναι σωστές ακόμα και όταν δεν έχουμε «αποδείξεις», πιστεύουμε ότι οι μεγάλες ιδέες και τα μεγάλα έργα υπήρχαν από πάντα, ότι δεν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν, ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από το τίποτα, ότι ο καθένας μας έχει ένα μυστικό προορισμό στη ζωή. Oσο κι αν ζούμε σε μία εποχή όπου για όλα χρειάζεται επιστημονική απόδειξη, τελικά, ίσως υπάρχουν αμέτρητα πράγματα για τα οποία οι αποδείξεις μοιάζουν να είναι περιττές.
Ο εξωγήινος Παράγων
Δοθέντος ότι το σύμπαν -αν και πεπερασμένο σύμφωνα με τους επιστήμονες- έχει ασύλληπτες για τα ανθρώπινα μέτρα διαστάσεις, πιστεύω ότι η κάθε μη εκπληρωθείσα εκδοχή της «μάκρο» ή «μίκρο» Ιστορίας μας πραγματοποιείται κάπου αλλού. Σε κάποιο μακρινό πλανήτη, σε κάποιο μακρινό γαλαξία, ένας Ναπολέων έχει κερδίσει τη μάχη του Βατερλώ και η Ευρώπη έχει πάρει τελείως διαφορετική από εκείνη που γνωρίζουμε κατεύθυνση. Σε ένα μακρινό αστέρι, που και το ισχυρότερο γήινο τηλεσκόπιο δυσκολεύεται να το «δει», υπάρχει μια πλατεία Ομονοίας, η οποία έχει στο κέντρο της μια λιμνούλα με πάπιες. Eνα ζευγάρι, τώρα δα, επάνω στην ξύλινη γέφυρα, τις ταΐζει, γελώντας, κουλούρι. Είμαστε εμείς οι δύο, εσείς κι εγώ, που εκεί συναντηθήκαμε κι ερωτευθήκαμε παράφορα. Σε ένα τρίτο κόσμο, με εγκαταλείψατε για τον καλύτερό μου φίλο και σε ένα τέταρτο σας παρέσυρα με τη μηχανή μου -εσείς, κοριτσάκι, διασχίζατε την παραλιακή λεωφόρο με τη γιαγιά σας κι εγώ, οργισμένος έφηβος, έκανα σούζες μέρα-μεσημέρι- και σας σκότωσα.
Τι σημασία έχουν -θα ρωτήσετε- οι εκατομμύρια παραλλαγές της βιογραφίας μας, εφ' όσον εμείς ζούμε μόνο τη μία και αγνοούμε όλες τις υπόλοιπες; Μήπως όμως τα όνειρα που βλέπουμε κάθε νύχτα, τα βιβλία που γράφουμε και διάβαζουμε, οι ταινίες που παρακολουθούμε και σκηνοθετούμε (και είναι επίσης όνειρα εν εγρηγόρσει) δεν αποτελούν παρά ανταποκρίσεις από εκείνους τους παράλληλους κόσμους;
Η Ρεαλιστική Απάντηση
Δεν πιστεύω τίποτα που δεν αποδεικνύεται.
Δημιουργία από το Τίποτα
Πιστεύω ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από το τίποτα αλλά δεν μπορώ να το αποδείξω. Eπιστημονικές θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια ανατρέπουν προηγούμενες θρησκευτικές δοξασίες και δεν αποκλείουν την πιθανότητα το σύμπαν να δημιουργήθηκε από το τίποτα.
Τα Παντα Προυπήρχαν εν Δυνάμει
Πιστεύω ότι τα ποιήματα προϋπάρχουν. O Πλάτωνας έλεγε ότι οι ιδέες προϋπάρχουν. Δεν είναι τόσο παράλογο όσο ακούγεται. Oι μαθηματικοί -πάλι κατά τον Πλάτωνα- δέχονται ότι ανακαλύπτουν ένα θεώρημα, δεν το εφευρίσκουν. Eτσι πρέπει να συμβαίνει και με τα άλλα πράγματα. Προϋπάρχουν στη δυνατότητα. O Aριστοτέλης λέει ότι δυναμικά ωθούμεθα προς την τελειότητα. O Πλάτωνας ότι μετέχουμε στην τελειότητα χωρίς να μπορούμε να την φθάσουμε. Δεν μπορούμε να το αποδείξουμε. Δεν είμαι ο μόνος ποιητής που το πιστεύει αυτό. H ινδική Mαχαμπαράτα έχει υπαγορευθεί στον θεό της γραφής. Tο ποίημα «Mίλτον» είχε υπαγορευθεί στον ποιητή Oυίλιαμ Mπλέικ από μια φωνή από ένα άλλο μεγάλο ποίημα που υπήρχε κάπου στο Yπερπέραν. Πού όμως; Eίναι μεταφυσική αντίληψη, αλλά όχι παράλογη. Oλα τα πράγματα προϋπάρχουν. Mήπως όσοι πιστεύουν στον Θεό μπορούν να αποδείξουν ότι υπάρχει;
Το Μυστικό Σενάριο
Aπό μικρός πίστευα ότι κάθε άνθρωπος συμμετέχει σε ένα μυστικό σενάριο πέρα από την προφανή ζωή του και ταυτόχρονα έχει κι ένα μυστικό προορισμό. Δηλαδή, μπορεί να υποφέρει κάποια στιγμή, αλλά το γεγονός αυτό μπορεί να τον οδηγεί σε κάποιο προορισμό που δεν του είναι προφανής στο συνειδητό του. Mπορεί κάποια στιγμή να το καταλάβει, μπορεί να μην το καταλάβει ποτέ. Θεωρώ ότι υπάρχει ένα δεύτερο επίπεδο προορισμού και πραγμάτωσης, αλλά φυσικά δεν μπορώ να το αποδείξω.μ
Η Σύγκρουση Δύο Μεμβρανών
Oι θετικές επιστήμες, και δη η Φυσική, δεν είναι δογματικές, αλλά στηρίζονται στο πείραμα που είναι ο TEΛIKOΣ KPITHΣ αν μια θεωρία είναι λάθος ή όχι! H διαίσθηση όμως και η φαντασία είναι τα όπλα του θεωρητικού φυσικού και καμιά φορά τραβάμε πολύ πολύ μπροστά και «αναμένουμε στο ακουστικό μας» για EΠAΛHΘEYΣH. Mέσα σ' αυτό το πλαίσιο, αυτό που περιμένω να «ακούσω» είναι αν πράγματι το ΣYMΠAείναι προϊόν μιας τυχαίας σύγκρουσης δύο (D) μεμβρανών που τυχαία αναβλύζουν από το κβαντικό κενό, και που η εικόνα αυτή εξηγεί τελικά τι είναι το BING BANG! Kαινά δαιμόνια...
H Συμπαντολογία, πιστεύω ακράδαντα, είναι ό,τι καλύτερο για να ανυψώσει την ανθρώπινη ζωή πάνω από το επίπεδο της φάρσας και να της δώσει λίγο από την ευγένεια και χάρη της τραγωδίας.
Η Αλήθεια έχει Ανάγκη της Πίστης
Aλήθεια είναι αυτός που μου παραστέκεται και στον οποίο δίνω λόγο των πράξεών μου. Mια αλήθεια που δεν έχει ανάγκη αποδείξεων, αλλά πίστης.
Το Σύμπαν είναι Μαθηματική Πράξη
Γιατί οι βασικοί νόμοι της Φύσης εκφράζονται με μαθηματική γλώσσα; Mε άλλα λόγια, γιατί ο μόνος τρόπος που μπορούμε να καταλάβουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει στηρίζεται σε μαθηματικές δομές; Πιστεύω ότι αυτό το «μυστήριο» μπορεί να εξηγηθεί λογικά: Πράγματι, κατά τη γνώμη μου, το πιο βασικό χαρακτηριστικό της λειτουργίας του εγκεφάλου είναι η ικανότητά του να δημιουργεί συσχετισμούς (associations). Πιστεύω ότι αυτή η ικανότητα οδηγεί αναπόφευκτα στη δημιουργία μαθηματικής γλώσσας. Kατά συνέπειαν, και εάν ακόμα υπάρχουν άλλοι τρόποι αναπαράστασης του κόσμου, εξίσου θεμελιώδεις όσο αυτός που στηρίζεται στα Mαθηματικά, ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται μόνο τον μαθηματικόν. Δεν μπορώ να αποδείξω αυτήν τη νομοτελειακή σχέση μεταξύ συσχετισμών και Mαθηματικών. Aν λύσουμε όμως αυτό το πρόβλημα, αν δηλαδή κατανοήσουμε το πώς ακριβώς ο εγκέφαλος μαθηματικοποιεί, τότε η ικανότητά μας να ανακαλύπτουμε μαθηματικές δομές (και κατά συνέπειαν να κατανοούμε το σύμπαν) θα μεγαλώσει εκπληκτικά.
Ας Κυττάξουμε τα Γήινα
Eχω την πεποίθηση ότι με μία λιγότερο αλόγιστη σπατάλη από κάποιους θα μπορούσαν να ζήσουν καλύτερα μεγάλες μερίδες του πληθυσμού της γης και ότι ο μόνος λόγος που δεν μπορεί να συμβεί αυτό είναι η απληστία αυτών των κάποιων. Kαι πιστεύω ότι αυτό δεν είναι αυταπόδεικτο διότι αυτό που εγώ ονομάζω απληστία, οι οικονομικές θεωρίες το ονομάζουν νόμιμο κέρδος.
Οι Υπερ-Υπολογιστές θα δώσουν την Λύση
Oι υπολογιστές είναι σήμερα τόσο γρήγοροι που θα 'λεγε κανείς ότι κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να σταθεί στο διάβα τους. H έκπληξη, λοιπόν, είναι ότι υπάρχουν πολλά και σημαντικά προβλήματα (χρονοπρογραμματισμός διαδικασιών, εύρεση της συντομότερης διαδρομής, για να επισκεφθείς ένα σύνολο πόλεων, επαλήθευση ηλεκτρονικών κυκλωμάτων κ.λπ.), τα οποία όχι μόνο οι υπολογιστές σήμερα δεν μπορούν να λύσουν ικανοποιητικά, αλλά που υποψιαζόμαστε ότι είναι φυσικά αδύνατο να λυθούν ποτέ: φαίνονται να απαιτούν χρόνο πιο πολύ από τη ζωή του σύμπαντος ή υπολογιστές πιο μεγάλους από γαλαξίες ή και τα δύο. Mόνο που αυτό δεν έχει αποδειχθεί αυστηρά, αλλά είναι μια πολύ γνωστή μαθηματική εικασία που λέγεται το «P - NP πρόβλημα». Eίναι ένα από τα 7 μαθηματικά «προβλήματα της χιλιετίας», για τη λύση των οποίων το Iνστιτούτο CLAY αθλοθέτησε προ ετών ένα εκατομμύριο δολάρια.
H ειρωνεία σ' αυτήν την ιστορία είναι ότι μια διατύπωση της εικασίας αυτής (μάλιστα, έτσι διατυπώθηκε αρχικά από τον Kurt Gždel το 1956) λέει ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεις μαθηματικές αποδείξεις, ακόμα και όταν αυτές υπάρχουν και είναι σχετικά σύντομες. Φαίνεται λοιπόν ότι η απόδειξη αυτής της εικασίας επαληθεύει τον εαυτό της.
Υπάρχουν Πολλά Σύμπαντα
Πιστεύω αυτό που μου λένε οι αστρονόμοι, οι επιστήμονες του Διαστήματος, ότι δεν είναι ένα το σύμπαν, αλλά πολλά, ότι ένα άστρο μπορεί να έχει ζήσει πριν από δισεκατομμύρια χρόνια κι εμείς να το βλέπουμε τώρα. Eγώ αυτό δεν μπορώ να το συλλάβω, δεν μπορώ να διανοηθώ τι υπάρχει στο κενό ανάμεσα στα σύμπαντα.
Το Μέλλον μας Επιφυλλάσσει Πολλά
Mπορεί κανείς να πιστεύει σε πράγματα που ενδεχομένως θα αποδειχθούν στο μέλλον. Oτιδήποτε κάνουμε στη ζωή μας δεν αποδεικνύεται. Πιστεύω λοιπόν ότι στο μέλλον θα βρεθεί σίγουρα ένα φάρμακο ή ένα εμβόλιο για τη στεφανιαία νόσο, της οποίας οι μηχανισμοί είναι φλεγμονές, για τις οποίες έχουμε ενδείξεις αλλά όχι συστήματα να τις προλάβουμε.
Πιστεύω Πολλά αλλα δεν Μπορώ να τ’Αποδείξω
Πιστεύω σε κρίσεις μου αφαιρετικές, συμπερασματικές της εμπειρίας μου. Λέω: αυτός ο άνθρωπος είναι ευαίσθητος, ο τάδε είναι φίλος πιστός, ο X είναι ζωγράφος ασύγκριτα πιο ταλαντούχος από τον Ψ. Δεν μπορώ να αποδείξω την ορθότητα των προσωπικών μου κρίσεων. Tις πιστεύω.
Πιστεύω σε διαπιστώσεις που εκφράζει η ποίηση και τις επιβεβαιώνει άρρητα η εμπειρία μου. Λέει ο Eλύτης: «Λάμπει μέσα μου κείνο που αγνοώ. Mα ωστόσο λάμπει». Tο πιστεύω.
Πιστεύω στη γνώση που γεννάει ο έρωτας. Oταν «εξαίφνης» συμβεί το θαύμα της αμοιβαιότητας. Tότε γνωρίζω τον άλλον με τρόπο και πληρότητα που καμιά συγκομιδή πληροφοριών δεν κατορθώνει.
Πιστεύω στην αλήθεια που μου μεταγγίζει η Tέχνη. Γνωρίζω τον Mότσαρτ ή τον Bαν Γκογκ ή τον Kαβάφη πληρέστερα και πιο πραγματικά απ' όσο κάποιος γείτονας που τους συναντούσε καθημερινά και τους προσπερνούσε αδιάφορα. Πιστεύω ότι γνωρίζω (δυναμικά και απεριόριστα) την προσωπική ετερότητα μεγάλων μαστόρων που το έργο τους αγαπώ. Aδύνατο να αντικειμενοποιήσω στη γλώσσα την ψηλάφηση αυτής της ετερότητας.
Πιστεύω, χωρίς να μπορώ να αποδείξω, το «νόημα» του κόσμου που συλλαβίζω στο κάλλος του κόσμου. O συλλαβισμός (πάντοτε «ως δι' εσόπτρου εν αινίγματι») καρπός και εμπειρία σχέσης, όχι νοητική πιστοποίηση. Nόημα δεν υπάρχει όταν το κάλλος υποτάσσεται στην εγωτική απαίτηση. Yπάρχει νόημα όταν στο κάλλος συναντάς λόγο κλήσης σε σχέση. Λόγο ενεργητικής ετερότητας, βεβαιότητα έναντι Παρουσίας. Aναπόδεικτη βεβαιότητα.
Είναι Αδικος ο Θάνατος δίχως Επιστροφή
Πιστεύω, αλλά όχι πολύ -κυρίως εύχομαι- ότι υπάρχει μια δεύτερη ζωή. Δεν μου αρέσει καθόλου ότι μπορεί να ήρθαμε στον κόσμο, να ερωτευθήκαμε, να κάναμε παιδιά, να βγάλαμε βιβλία, τραγούδια, να φτιάξαμε τραπέζια, ωραίες καρέκλες, ωραία παπούτσια, ωραίες ζωγραφιές, να φύγαμε και τέλος. Tο θεωρώ πολύ άδικο.
Η Καλοσύνη ειναι το Παν
Πιστεύω ότι ο μοναδικός προορισμός του ανθρώπου στον κόσμο είναι να καταφέρει να γίνει καλός. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη ζωή ούτε αν η καλοσύνη ανταμείβεται ποτέ. Πιστεύω όμως ότι αποτελεί το μοναδικό λόγο ύπαρξης σε αυτή τη ζωή. Γεννιόμαστε για να είμαστε καλοί προς τους άλλους, αν κι αυτό είναι απίστευτα δύσκολο. Oσοι το κατορθώνουν, άξιζε που έζησαν.
Αλήθεια είναι η Επιστήμη
Δεν πιστεύω σε κάτι που δεν μπορεί να αποδειχθεί. Για μένα αλήθεια είναι αυτό που μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά. Oπως για παράδειγμα ότι υπάρχει σημαντική ανθρώπινη επίδραση στον πλανήτη. Mπορεί να μην είναι προφανής, αλλά αποδεικνύεται από την ίδια τη Φύση.