O ΠΕΡΣΕΥΣ ΣΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΊΔΑ & ΣΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

 O ΠΕΡΣΕΥΣ ΣΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΊΔΑ & ΣΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Γράφει ο *Αμφικτύων

Σύμφωνα με τον Κριτία, οι παλιοί Ελληνικοί θεοί διαίρεσαν τη Γη ώστε ο καθένας να έχει το μέρισμα του. Ο Ποσειδώνας πήρε το νησί της Ατλαντίδας. Το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και τη Μικρά Ασία μαζί, αλλά κατόπιν βυθίστηκε από ένα σεισμό και δεν έμεινε τίποτε άλλο παρά αδιάβατο λασπόνερο, που εμπόδιζε το ταξίδι σε οποιοδήποτε μέρος του ωκεανού. Οι Αιγύπτιοι περιέγραψαν την Ατλαντίδα ως ένα νησί περίπου 700 χλμ. σε πλάτος, αποτελούμενο κυρίως από βουνά στο βόρειο μέρος και κατά μήκος της ακτής, και με μια μεγάλη στενόμακρη πεδιάδα στα νότια που «εκτείνεται σε μια κατεύθυνση 3,000 στάδια (600 χλμ.) και 2,000 στάδια (400 χλμ.) στην άλλη»
Ατλαντίδα- Ατλαντικός Ωκεανός
Πενήντα στάδια μέσα από την ακτή ήταν ένα «βουνό όχι πολύ υψηλό σε οποιαδήποτε πλευρά». Εδώ ζούσε μια ιθαγενής γυναίκα την οποία ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας και της έκανε πέντε ζευγάρια αρσενικών διδύμων. Ο Άτλαντας, που ήταν ο μεγαλύτερος τους, έγινε βασιλιάς ολόκληρου του νησιού και του ωκεανού (που ονομάστηκε Ατλαντικός  προς  τιμήν του), και του δόθηκε το βουνό της γέννησής του και η περιβάλλουσα περιοχή. Επίσης μυθικός βασιλιάς της Ατλαντίδας αδελφός του Άτλαντα φέρεται ο Αζάης. Ο Άτλας ήτο βασιλεύς μέρους της Αρκαδίας και εγέννησε τις Εσπερίδες,  ή Πλειάδες, κατ’ άλλους τρεις Αίγλη, Εσπερία , Αερική ή Αίγλη , Εσπερία και Αρέθουσα ή και Ερυθηίς. (Μήπως η Αμερική πήρε το όνομα της από την Αερική με την παρεμβολή του γράμματος «μ»;) Στα μέρη εκείνα της Ατλαντίδος επισκέπτονταν συχνά οι Αργοναύτες .
Ο Ποσειδώνας χάραξε το βουνό της αγαπημένης του σε παλάτι, και το εσώκλεισε με τρεις κυκλικές τάφρους αυξανόμενου πλάτους (1-3 στάδια) που είχαν δακτυλίους γης ανάλογους σε μέγεθος. Οι κάτοικοι του νησιού τότε έκτισαν γέφυρες προς τα βόρεια του βουνού για να το ενώσουν με το υπόλοιπο νησί. Τότε άνοιξαν ένα μεγάλο κανάλι προς τη θάλασσα, έσκαψαν τούνελ παράλληλα με τις γέφυρες για να περνούν τα πλοία και χάραξαν αποβάθρες πάνω στους πέτρινους τοίχους των τάφρων. Κάθε πέρασμα προς την πόλη φρουρούνταν με πύλες και πύργους, και τείχη περιτριγύριζαν κάθε δακτύλιο γης. Τα τείχη ήταν κατασκευασμένα από κόκκινη, λευκή και μαύρη πέτρα που έβγαλαν από τις τάφρους, και ήταν επικαλυμμένα με μπρούντζο, κασσίτερο και ορείχαλκο αντίστοιχα.
Η Μυθική Ατλαντίδα
Πιστεύεται ότι η Ατλαντίδα βρίσκεται στο βυθό του Ατλαντικού Ωκεανού, στην περιοχή ανάμεσα στον Κόλπο του Μεξικού και το Γιβραλτάρ και κατά συνέπεια το Τρίγωνο των Βερμούδων βρίσκεται πάνω από τα ερείπια των αρχαίων Ατλάντιων πόλεων.
Η θεωρία που συνδέει την Ατλαντίδα και το Τρίγωνο των Βερμούδων βασίζεται στην άποψη ότι στο βυθό της θάλασσας, κάτω από την περιοχή όπου συμβαίνουν οι ανεξήγητες εξαφανίσεις, βρίσκονται οι πηγές ενέργειας της Ατλαντίδας. Μεγάλοι ενεργειακοί κρύσταλλοι, οι οποίοι επέζησαν της καταστροφής της ηπείρου, έχοντας υποστεί σημαντικές ζημιές. Οι βλάβες αυτές είχαν ως αποτέλεσμα οι κρύσταλλοι να παράγουν και να εκπέμπουν δέσμες ενέργειας σε άτακτα χρονικά διαστήματα. Όταν λαμβάνουν χώρα αυτές οι εκπομπές ενέργειας όσα άτυχα πλοία ή αεροπλάνα βρεθούν στην πορεία τους εξαϋλώνονται και εξαφανίζονται χωρίς κανένα ίχνος και χωρίς να προλάβουν να επικοινωνήσουν με κανένα. Να σημειωθεί πάντως ότι η συγκεκριμένη θεωρία δεν προσφέρει την παραμικρή απτή απόδειξη, ή έστω ένδειξη για όσα περιγράφει ή υποθέτει, ενώ και αρκετά από τα συμβάντα που αποδίδονται στις μυστηριώδεις δυνάμεις του Τριγώνου έρχονται να την αντικρούσουν  πχ πλοία φαντάσματα. Δορυφόροι που πήραν φωτογραφίες από την περιοχή, δείχνουν υπολοίματα κτισμάτων και περίεργων ίσως κατασκευών
Ο Ηρακλής πήρε τα Χρυσά Μήλα των Εσπερίδων

Οι Εσπερίδες ήσαν Νύμφες  που εφύλαττον τους ωραίους κήπους όπου ήσαν τα Χρυσά Μήλα , αφιερωμένα στην Αφροδίτην.  Τα χρυσά μήλα  εφύλαττεν και ο Εσπέριος Δράκοντας .(σ.σ Ο Εσπέριος Δράκοντας αλληγορεί τα Στενά του Γιβλαρτάρ , τα οποία εκπόρθησε ο Ηρακλής φονεύσας τον  Εσπέριο Δράκοντα, πριν πλεύσει στην Ατλαντίδα και Αμερική. Από τότε  τα Στενά αυτά ονομάσθησαν Στήλες του Ηρακλέους)

Ο Ηρακλής όμως φονεύσας τον Δράκοντα πήρε τα Μήλα. Ο Διόδωρος λέγει ότι ο Βούσιρις φαραώ της Αιγύπτου πληροφορηθείς για τα χρυσά μήλα έστειλε πειρατές και   άρπαξαν  τα μήλα και τις παρθένες Εσπερίδες . Καθώς έκαθησαν να δειπνήσουν σε παραθαλάσσιο μέρος τους συνήντησε ο Ηρακλής και τους εφόνευσε , τις Εσπερίδες παρέδωσε στον πατέρα τους Ατλαντα και εις ανταμοιβήν ο βασιλιάς Άτλας  του έδωσε τα Χρυσά Μήλα και τον εδίδαξε αστρονομία. (σ.σ Προφανώς οι μύθοι αυτοί αλληγορούν ότι οι Έλληνες θαλασσοπόροι από τα πανάρχαια χρόνια –όπως κάνουν και σήμερα-αυλάκωναν τους ωκεανούς και θάλασσες και απεκόμιζαν γνώσεις και υλικά πλούτη )

Κατά τον Κριτία, 9.000 χρόνια πριν τον Πλάτωνα, ένας πόλεμος ξέσπασε μεταξύ αυτών εντός και εκτός των Ηράκλειων Στηλών (  τα στενά του Γιβραλτάρ). Η Ατλαντίδα είχε κατακτήσει μέρη της Λιβύης μέχρι και την Αίγυπτο και της Ευρώπης μέχρι τη Τυρρηνία, και υπέβαλε τους ανθρώπους τους στη δουλεία. Οι Αθηναίοι οδήγησαν μια συμμαχία ενάντια στην αυτοκρατορία της Ατλαντίδας, και καθώς η συμμαχία αδυνατούσε, οι Αθηναίοι επικράτησαν μόνοι και ελευθέρωναν κατακτημένες περιοχές. «Όμως αργότερα έγιναν δυνατοί σεισμοί και πλημμύρες, και σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα όλοι οι πολεμιστές βυθίστηκαν μέσα στη γη, και ομοίως η νήσος της Ατλαντίδας χάθηκε στα βάθη της θάλασσας».

Η Βυθισμένη Ατλαντίδα

Οι Πύλες του Διαστήματος
Οι αρχαίοι Έλληνες εγνώριζαν και εδέχοντο τα δώρα των Θεών, γι’ αυτό και αναδείχθηκαν σαν παγκόσμιοι ηγήτορες σε όλους τους τομείς, οι σημερινοί Έλληνες παρασυρόμενοι από αλλότριες δυνάμεις αρνήθηκαν τους πατρώους θεούς και τα δώρα τους. Έγιναν γήινοι και λησμόνησαν την συμπαντική τους προέλευση , τότε που σαν συμπαντική σκόνη δημιούργησαν το γαλαξία μας και εν συνεχεία αποσπάσθηκαν και έκαναν το ηλιακό μας σύστημα πριν κατακάτσουν στη Γη. Η Ιλιάς είναι σαφής :

Ιλιάδος ραψωδία Ε’στιχ. 750 δὲμάστιγι θοῶςἐπεμαίετ᾽ ἄρ᾽ἵππους·αὐτόμαται δὲ πύλαιμύκονοὐρανοῦ ἃς ἔχον Ὧραι,τῇἐπιτέτρεαπται μέγαςοὐρανὸςΟὔλυμπός τεἠμὲν ἀνακλῖναιπυκινὸννέφος ἠδ᾽ ἐπιθεῖναι.Τῇ ῥαδι᾽ αὐτάωνκεντρηνεκέαςἔχον ἵππους·εὗρον δὲΚρονίωνα θεῶν ἄτερἥμενον ἄλλων ἀκροτάτῃκορυφῇ πολυδειράδοΟὐλύμποιο. Ἔνθ᾽ ἵππουςστήσασα θεὰλευκώλενοςἭρη Ζῆν᾽ ὕπατον Κρονίδηνἐξείρετο καὶ προσέειπε·"''Ἥρη

Νεοελληνική απόδοση(Κι η Ήρα με την μάστιγα σφοδρά κινεί τους ίππους.Βροντούν οι πύλες τ’ ουρανού αυτάνοικτες μπροστά τους, οπού του απέραντ’ ουρανού φυλάκτρες και του Ολύμπου την φράζουν με το σύγνεφον ή τ’ αφαιρούν οι Ώρες. Και ως τα κεντούσαν, τ’ άλογα περάσαν απ’ την πύλην. Και τον Κρονίδην εύρηκαν ανάμερ’ απ’ τους άλλους θεούς στην άκρην κορυφήν του πολυλόφου Ολύμπου. Τους ίππους εκεί εκράτησεν η Ήρα η λευκοχέρα και ομίλησε κι εξέτασε τον ύψιστον Κρονίδην)

Ο μύθος για τους εξωγήινους

Φυσικά υπάρχει και η θεωρία της επέμβασης UFO και της απαγωγής (abduction) των εξαφανισθέντων σκαφών και των πληρωμάτων τους από εξωγήινα όντα. Οι απαγωγές αυτές μπορεί να γίνονται είτε μέσω της φυσικής παρουσίας εξωγήινων σκαφών στην περιοχή (εξηγούνται έτσι και διάφορες μαρτυρίες για περίεργα φώτα), είτε προς μία μυστική υποθαλάσσια βάση, είτε με απευθείας τηλεμεταφορά. Η θεωρία της εμπλοκής εξωγήινων όντων είναι ίσως η πιο διαδεδομένη και αυτή που έχει τους περισσότερους οπαδούς. Η άποψη μου είναι ότι, ό,τι δεν μπορούμε να αποδείξουμε πειραματικώς δεν πρέπει ούτε να το πιστεύουμε , αλλά ούτε και να το απορρίπτουμε. Πρέπει να το μελετούμε, διότι κάποτε με την ανάπτυξη της επιστήμης-τεχνολογίας  μπορεί να το εξηγήσουμε.

ΑΤΙΑ (UFO)  ιπτάμενο

Ο Περσέας στον Ατλαντικό

Η ιστορία της θάλασσας των Βερμούδων αρχίζει από τα προϊστορικά χρόνια , από την εποχή του Ποσειδώνος του θεού προστάτη της ναυτιλίας και συνεχίσθηκε με τους πλόες του Κρόνου και του  Άτλαντος που έγιναν οι πρώτοι  βασιλείς  του Ατλαντικού και του Περσέως, ο οποίος  μετεμόρφωσε τον  Ατλαντικό μετά την νικηφόρο εκστρατεία του .  Η Ελληνική Μυθολογία (=αχρονολόγητη πανάρχαια Προϊστορία) αναφέρει για τον Περσέα τα εξής ενδιαφέροντα συνάμα και παράξενα πράγματα:

«Ο Δίας γοητευμένος από την ομορφιά της Δανάης, την επισκέπτεται, μέσω του παραθύρου, με την μορφή της χρυσής βροχής. Από την ένωση αυτή γεννιέται ο Περσέας.
 130.000 χρόνια Ναυσιπλοΐας οι Ελληνες
Ο δε Περσεύς και η Δανάη περιφερόμενοι εις την θάλασσαν , εξήλθον εις την Σέριφον κεκλεισμένοι εν τω κιβωτίω(σ.σ Εδώ διερετώμεθα τι είδους «κιβώτιο» ήτο αυτό; Μήπως ήτο κάποια κάψουλα διαστημοπλοίου που κατέβηκε από τον ουρανό;  Διότι  τότε τα πλοία ήσαν γνωστά . Οι Αργοναύτες ταξίδευαν σε όλη την υδρόγειο και έκαναν πολλά ταξίδια στην Αμερική(THE WINE DARK SEA της Ενριέττας Μερτζ ). Το τελευταίο τεύχος 2010 του  εγκυρότατου  περιοδικού αρχαιολογίας των ΗΠΑ  “Archeology” έγραψε προσφάτως ότι οι  Κρήτες γνώριζαν την  ναυσιπλοΐα 130.000 χρόνια πριν.  Ψαρεύων ο Δίκτυς , εύρεν αυτούς κατά τύχην.
Τι ήτο το Κιβώτιο;
Ανοίξας ούν το κιβώτιον και μαθών πάντα ότι ήταν και συγγενείς  αυτού εκ μητρός , έλαβεν αυτούς είς τόν οίκον αυτού , και τον μεν Περσέα ανέτρεφεν ως ίδιον υιόν, εν τώ ναώ της Αθηνάς , την δε Δανάην επιμελείτο εντίμως. Ο δε αδελφός αυτού Πολυδέκτης βασιλεύς ών της νήσου , ήθελε την Δανάην   γυναίκα ή άλλως πως . Αλλ’εύρισκεν  εμπόδιον τον Περσέα , έν ηλικία ικανή όντα τότε. Όθεν εκάλεσε πολλούς   είς ευωχίαν, έν οίς και τον Περσέα και είπεν ότι ζητεί έρανον της ευωχίας  διά τον γάμον της Ιπποδαμείας τού Οινομάου. Ο δε Περσεύς ηρώτησεν,  τί έρανον(προίκα)  ζητεί , καί εκείνος είπεν, ίππον,  και την κεφαλήν τής Μεδούσης, σοί δίδω εγώ , είπεν ο Περσεύς. Τήν άλλην ημέραν  εκόμισαν άπαντες τον ίππον. Δεν εδέχετο όμως τού Περσέως τον ίππον, λέγων ότι υπεσχέθη την Γοργόνα. Ειδέ μη λαμβάνει την μητέρα αυτού . Όθεν ο Περσεύς αναγκασθείς είς τοιούτον κίνδυνον  διά την νεανικήν υπόσχεσιν , εκάθισεν είς τήν άκραν της νήσού θλιβόμενος και συλλογιζόμενος. Τότε εφάνη ο Ερμής και ή Αθηνά πρός αυτόν , και είπον , να μη λυπήτε, επείδή γίνονται οδηγοί αυτού  είς το επιχείρημα . Οδηγούμενος ούν ούτως , ήλθεν πρώτος είς τα Γραίας, ως είρηται πριν φθάσει στη χώρα της Γοργόνας .

Πανάρχαια η Ιστορία του Τριγώνου

Επομένως η ιστορία του Τριγώνου δε δημιουργήθηκε απότομα. Υπήρξε από τα προϊστορικά χρόνια και επανέρχεται σε διάφορες εποχές. Πρόσφατα ήλθε στην  δεκαετία του 50, συνεχίσθηκε την   περίοδο σταδιακής δημοσιοποίησης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 60, και  έγινε  πραγματική έκρηξη και ταχεία διάδοση κατά τη δεκαετία του 70. Το 1950 ένας δημοσιογράφος του Associated Press, ο E. Jones, έγραψε ένα άρθρο όπου υπαινισσόταν ότι υπήρχε κάποιο μυστήριο γύρω από την εξαφάνιση 5 τορπιλοπλάνων του Αμερικάνικου Ναυτικού, στα ανοιχτά των ακτών της Florida, το 1945. Δύο χρόνια αργότερα ένα άρθρο στο περιοδικό Fate αναφέρθηκε στην ίδια υπόθεση και προσέθεσε και κάποιες άλλες εξαφανίσεις αεροπλάνων στην περιοχή. Αναφορά στην περίπτωση των 5 αεροπλάνων έγινε και στα βιβλία Flying Saucers του H.T. Wilkins το 1954, The Flying Saucer του D. Kehoe το 1955 και The Case for the UFO του Μ.Κ.Jessup, επίσης το 1955.

Τρίγωνο του Διαβόλου

Το τρίγωνο των Βερμούδων είναι μια τριγωνική γεωγραφική περιοχή στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό  και βρίσκεται ανάμεσα   στις Βερμούδες, το Πουέρτο Ρίκο και την Φλώρινα. Σε αυτό πολλά ονομαστά αεροσκάφη και πλοία έχουν εξαφανιστεί κατά μυστηριώδη τρόπο. Το τρίγωνο εκτείνεται περίπου ανάμεσα στις 25ο-40ο Β. Πλάτους και στις 55ο - 85ο Δ. μήκους και έχει θαλάσσια επιφάνεια πάνω από 3.900.000km2. Είναι μία από πολλές παρόμοιες περιοχές που υπάρχουν και στα δυο ημισφαίρια της υδρογείου. Οι αναφορές σε ανεξήγητα συμβάντα στο Τρίγωνο των Βερμούδων αρχίζουν από τα μέσα του 19ου αιώνα και συγκεκριμένα από το 1940. Μερικά από τα πλοία που χάθηκαν στο τρίγωνο των Βερμούδων βρέθηκαν αργότερα τελείως εγκατελλειμένα από το πλήρωμα τους χωρίς φυσικά κανένα φανερό λόγο. Αλλα όμως χάθηκαν οριστικά χωρίς να στείλουν κανένα σήμα κινδύνου και χωρίς ποτέ να γίνει γνωστό οτιδήποτε για την τύχη τους. Το πιο εντυπωσιακό περιστατικό ήταν η εξαφάνιση του πυρηνικού υποβρυχίου Σκορπιός (Scorpion) τον Μάϊο του 1968. Αν και ανακαλύφθηκε μερικούς μήνες αργότερα στον πυθμένα του ωκεανού, τίποτα δε διαπιστώθηκε που θα μπορούσε να οδηγήσει σε εξήγηση του δυστυχήματος. Βέβαια εκτός από πλοία σ αυτήν την περιοχή έχουν εξαφανιστεί και πολλά   αεροσκάφη. π.χ. το 1945, πέντε βομβαρδιστικά της αεροναυτικής βάσης Φορτ Πάουντερντεϊλ στην Φλόριντα, στη διάρκεια μιας συνηθισμένης εκπαιδευτικής πτήσης, μετέδωσαν με τον ασύρματο το μήνυμα ότι είχαν χαθεί και αμέσως μετά διέκοψαν κάθε επικοινωνία μαζί τους. Μια αποστολή διάσωσης που έσπευσε εκεί, χάθηκε επίσης. Ενώ μια μεγάλη επιχείρηση αναζήτησης των χαμένων αεροπλάνων αποδείχτηκε δυστυχώς άκαρπη χωρίς να ανακαλυφθεί το παραμικρό ίχνος τους. Καμία θεωρία σχετικά με τις εξαφανίσεις δεν έχει γίνει γενικά αποδεκτή, ενώ η διακίνηση μέσα στο Τρίγωνο συνεχίζεται χωρίς να φαίνεται να επηρεάζεται απο τίποτα. Στον πίνακα που ακολουθεί στο τέλος, παρουσιάζουμε μερικά απο τα     ατυχήματα που καταγράφηκαν στην μυστηριώδη αυτή περιοχή.

Το Τρίγωνο είναι ενεργειακός χώρος

 

Σύγχρονες μελέτες αποκαλύπτουν τη μυστική σύνδεση ιερών τόπων του αρχαίου κόσμου. Φανερώνουν επίσης ένα μέρος των απόκρυφων γνώσεων που διατηρούσαν τα Ιερατεία, σχετικά με την Αστρονομία, τα Μαθηματικά, την Ενέργεια και τη Γεωδεσία, με τις οποίες επόπτευαν και καθοδηγούσαν το λαό, ορίζοντας τους πλέον κατάλληλους γεωγραφικούς τόπους για την ίδρυση ναών, πόλεων ακόμα και τον καθορισμό πεδίων μάχης. Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η ακριβής γνώση του ηλιακού συστήματος και των αστερισμών σε συνδυασμό με την γεωγραφική - γεωδαετική μορφή του χώρου και των ηλεκτρομαγνητικών ρευμάτων που τον διατρέχουν. Κάθε τέτοιος χώρος, που βρισκόταν στη διασταύρωση ροών ενέργειας, ξεχώριζε από ένα ιερό, μια πόλη, ένα μαντείο, ένα βωμό και μεταγενέστερα από ένα εικονοστάσιο ή ένα απλό προσκυνητάρι. Κι αυτά να μην υπήρχαν, ο τόπος θα ήταν στοιχειωμένος, καταραμένος, ιαματικός, τυχερός κλπ. Γενικά, αυτοί οι ιδιαίτεροι κομβικοί χώροι, οι τόποι δύναμης, έχουν κάποια φήμη, καλή ή κακή, ανάλογα με την επίδραση που ασκούν στον άνθρωπο, γιατί υπάρχει σε αυτούς ένα είδος διάμεσου, είτε ανάμεσα στη γη και στον ουρανό είτε ανάμεσα στη γη και τον κάτω κόσμο.

Γιγαντιαίες Φυσαλίδες   Μεθανίου

Το μυστήριο του Τριγώνου του Διαβόλου, όπως λέγεται από μερικούς ευφάνταστους, παρά τις επανειλημμένες αποδείξεις ότι πρόκειται για ένα - ηθελημένο ή ακούσιο - δημιούργημα, εξακολουθεί να εξάπτει τη λαϊκή φαντασία και να αποφέρει κέρδη σε συγγραφείς και «ειδικούς» οι οποίοι επιμένουν να απαριθμούν τα δήθεν ανεξήγητα περιστατικά που έχουν σημειωθεί σε αυτό

Ο καθηγητής ωκεανογραφίας του πανεπιστημίου της Μελβούρνης  Joseph Managhan  μετά από έρευνες κατάληξε στο συμπέρασμα ότι στα βάθη της θάλασσας του  Τριγώνου  των Βερμούδων  εκλύεται μεθάνιο το οποίον λόγω μεγάλης πιέσεως σχηματίζει γιγαντιαίες φυσαλίδες υγροποιημένου  μεθανίου. Αυτές  με την άνοδο τους στην επιφάνεια αεροποιούνται και διαστέλλονται και δημιουργούν «κενό» μέσα στο οποίον καταβυθίζεται κάθε πλεούμενο που θα βρεθεί στην περιοχή της έκρηξης αυτών των φυσαλίδων. Ακόμη μπορεί να καταρρίψουν και  αεροσκάφη που ίπτανται άνωθεν τέτοιων φυσαλίδων(«κενών» ). Και πράγματι έχουν βυθισθεί αύτανδρα πολλά πλοία χωρίς να εκπέμψουν ούτε σήμα κινδύνου . Επίσης έχουν καταπέσει αεροσκάφη τα οποία ανέφεραν παράξενες συνθήκες πτήσεως , δυσλειτουργίας των οργάνων πλοήγησης , περιβάλλοντος και καιρικών συνθηκών

 

Οι Έλληνες έχτιζαν  ναούς  σε ενεργειακούς τόπους

 Αν κάνουμε μια αναδρομή στο χρόνο, θα διαπιστώσουμε πως το «στήσιμο» των ναών και των πόλεων σε συγκεκριμένα σημεία ή συντεταγμένες ξεκινάει τουλάχιστον από την εποχή του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα και την εποχή της ίδρυσης του Μαντείου των Δελφών. Στα «Πολιτικά» του Αριστοτέλη αναφέρεται ότι «οι οίκοι οι καθιερωμένοι για τη λατρεία των θεών αρμόζει να βρίσκονται στην κατάλληλη θέση, εκτός εκείνων των οποίων τη θέση ορίζει ο νόμος χωριστά ή κάποιο «μαντείο πυθόχρηστο». Το ίδιο ισχύει και για τα Ιερά των αγροτικών περιοχών, τα αφιερωμένα σε θεούς ή ήρωες, που πρέπει να βρίσκονται συμμετρικά κατανεμημένα. Κι όχι μόνο αυτά αλλά και τύμβοι, Ασκληπιεία, θέσεις μαχών, γυμναστήρια, θέατρα, στάδια, πύλες πόλεων, μνημεία και άλλοι χώροι με ιερή σημασία, ήταν κατανεμημένα αρμονικά σε όλο το γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας με αναλογίες και συμμετρίες στις αποστάσεις τους, επιδιώκοντας όχι μόνο την ομορφιά και την αρμονία, αλλά και την εκμετάλλευση των ευνοϊκών συνθηκών που εξέπεμπε ο κάθε τόπος, των ιερών ιδιαιτεροτήτων που είχε, όπως π.χ. το Αμφιάρειο και η στοά εγκοίμησής του. Οι θαλασσοπόροι Αιγαίοι Ελληνες γνώρισαν τις παράξενες ιδιότητες της  θάλασσας της Καραϊβικής  και  την απέδωσαν μυθολογικά με την ιστορία της Μέδουσας Γοργόνας  , ενός ιδιόμορφου τέρατος που δεν βρίσκεται σε άλλα μέρη.

Το Παράξενο Τρίγωνο των Βερμούδων

Το κομμάτι του Ατλαντικού ωκεανού που έγινε γνωστό με αυτό το όνομα αποτελεί το επίκεντρο ενός από τα μεγάλα μυστήρια που γεννήθηκαν και διαδόθηκαν στο πλατύ κοινό τον 20^ο αιώνα.
Συνδυάζει, με τρόπο σχεδόν ιδανικό, παλιές αλλά και σύγχρονες ναυτικές ιστορίες, το μυστηριώδη αρχαίο πολιτισμό της Ατλαντίδας, το φαινόμενο των UFO, θαλάσσια τέρατα, αλλά και στοιχεία υπερφυσικού. Το Τρίγωνο των Βερμούδων ή Τρίγωνο του Διαβόλου είναι όλες μαζί οι περιπέτειες του Οδυσσέα, χωρίς την Ιθάκη. 

Γεωγραφία & Ιστορία  

Το Τρίγωνο των Βερμούδων έγινε γνωστό καθώς φέρεται να είναι ο τόπος ενός μεγάλου αριθμού εξαφανίσεων πλοίων και αεροπλάνων, υπό μυστηριώδεις συνθήκες και, συνήθως, χωρίς κανένα ίχνος. Γεωγραφικά ορίζεται από το Miami της Florida, το San Juan του Puerto Rico και τα νησιά των Βερμούδων. Η περιοχή άρχισε να αποκτά τη φήμη της μετά το τέλος του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, με την κορύφωση να έρχεται στις δεκαετίες του 60 και του 70.  

Όμως, πολύ πριν το Τρίγωνο αποκτήσει τη φήμη του, οι θάλασσες της περιοχής ήταν γεμάτες μυστήριο και κινδύνους για τους ναυτικούς. Στα νότια του Τριγώνου, τα πολυάριθμα νησιά της Καραϊβικής αποτελούσαν το ορμητήριο άγριων πειρατών. Στα δυτικά και εν μέρει εντός της περιοχής του Τριγώνου ρέει το περίφημο ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού, ένα «ποτάμι μέσα στη θάλασσα» με θερμοκρασία και φυσικοχημικά χαρακτηριστικά ελαφρώς διαφορετικά του υπόλοιπου ωκεανού.  Ολόκληρη η περιοχή χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά ευμετάβλητες καιρικές συνθήκες και ιδιαιτέρως έντονα μετεωρολογικά φαινόμενα τα οποία είναι συνήθως εντελώς απρόβλεπτα και βραχύβια. Τέλος, στα βόρειοανατολικά του Τριγώνου και σε μερική επικάλυψη με την περιοχή που αυτό ορίζει, βρίσκεται η θάλασσα των Σαργασσών, ίσως το πιο ιδιόμορφο κομμάτι ωκεανού στον πλανήτη. 

Τι συμβολίζει η  Μέδουσα Γοργόνα;

Σε όλα τα μέρη της Κεντρικής Αμερικής είναι παρούσα η μοργή της Μέδουσας Γοργόνας. Ποια ήτο όμως αυτή; Κατά την Μυθολογία η Μέδουσα ήτο νέα χαριεστάτη  , αλλά επειδή συνευρίσκετο με τον Ποσειδώνα-τον θεό της θάλασσας- στον ναό της Αθηνάς , οργίσθηκε η Αθηνά και την μεταμόρφωσε εις τέρας . Κατ’ άλλους η Αθηνά εμίσησε την κόμη της , διότι η Μέδουσα εκαυχάτο ότι είχε κόμη ωραιότερη της Αθηνάς. Όπως θα δούμε κατωτέρω την κεφαλή της έκοψε ο Περσεύς με την βοήθεια της Αθηνάς. Εις αντάλλαγμα ο Περσεύς έδωσε την κεφαλή της στην Αθηνά και την τοποθέτησε στην ασπίδα της. Η Μέδουσα είχε δύο ακόμη αδελφές αθάνατες αυτές , την Σθενώ και Ευρυάλη. Όταν αυτές αντελήφθησαν το συμβάν κατεδίωξαν τον Περσέα , αλλά ματαίως διότι ήτο ήδη αργά. Κατόπιν οι πολυπληθείς κεφαλές των δρακόντων  άρχισαν να θρηνούν , με συριγμούς που δημιουργούσαν αρμονία. Από εκεί έμαθεν  η Αθηνά  τον αυλητικόν νόμον, τον καλούμενο πολυκέφαλον(=χορωδία) Η Γοργόνα αλληγορεί την θάλασσα και ο Περσέας τον Ήλιον, ή την φρόνησιν. Πρόκειται για την Ελληνική ναυτοσύνη που από αρχαιοτάτων χρόνων διδάχθησαν οι Έλληνες τον τρόπον να πλέουν σε ανοικτές άξενες και τρικυμισμένες θάλασσες και ωκεανούς, χωρίς να φοβούνται ούτε τους κινδύνους και την ευρύτητα  της θάλασσας, ούτε τα κήτη και τους άγριους λαούς , έχοντες πάντα την φρόνησιν της Αθηνάς. Εξ άλλου τα ονόματα Σθενώ και Ευρυάλη αλληγορούν το θάρρος και την ευρύτητα της θάλασσας  , τα οποία είναι αθάνατα. Η Μέδουσα παράγεται από την λέξη μέδω =προνοώ(μέδων είναι και ο βασιλεύς), που αλληγορεί την εξουσία της Μέδουσας επί της θαλάσσης και των πλεόντων.  Ο φόβος των Ελλήνων για την θάλασσα απέθανεν όταν κατασκεύασαν το πλοίο «Πήγασος » , το οποίον είπαν ότι το εγέννησε η Μέδουσα όταν συνευρέθη με τον Ποσειδώνα. Σημειωτέον ότι η κεφαλή της μεταμόρφωνε τους ανθρώπους σε λίθους , επειδή οι άνθρωποι της εποχής όταν άκουγαν τις ναυτικές περιπέτειες του Περσέως έμεναν εκστατικοί. Επομένως όπου δείτε το σύμβολο της Μέδουσας Γοργόνας να ξέρετε ότι εκεί βρίσκεται ο Ελληνικός Πολιτισμός και να μην σας παραμυθιά ζουν οι διάφοροι αμαθέστατοι ιστορικοί ή ξεναγοί οι οποίοι διαστρεβλώνουν την προϊστορία. 

Τα Παράλληλα Σύμπαντα

  Φημολογείται ότι το Τρίγωνο επικοινωνεί ενεργειακά κατά κάποιον άγνωστο τρόπο με τον συμπαντικό χώρο. Οι Έλληνες θαλασσοπόροι όταν ταξίδευαν-και συνεχίζουν ακόμη- στις ανοικτές θάλασσες  , η φαντασία τους οργίαζε και ψυχανεμίζετο  σε άλλους κόσμους. Αυτό έχει μείνει έκτοτε στην Ελληνική ψυχή που θέλει να ταξιδεύσει σε άλλους άγνωστους κόσμους και άλλα σύμπαντα και να επικοινωνήσει με άλλους ανθρώπους.  Λένε ότι υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα και μερικοί ταξιδιώτες κατορθώνουν μέσα από πορθμούς της ‘τετάρτης διάστασης’ να εισέλθουν στο δικό μας  σύμπαν , όπως ένα πλοιάριο μπορεί να περάσει μέσω  του  Ισθμού της Κορίνθου από τον Σαρωνικό στον Κορινθιακό Κόλπο.

 Τώρα γιατί αυτοί οι χρονοταξιδιώτες  έχουν αδυναμία να εμφανίζονται στην Καραϊβική και στο Τρίγωνο των Βερμούδων είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Άλλοι λένε ότι εκεί σχηματίζεται μία   τρύπα ή ότι εκμεταλλεύονται μια μικρή μελανή οπή που σχηματίζεται άνωθεν της περιοχής αυτής , από την οποία περνούν ευκόλως προς την Γην.

Σ’ αυτήν την περίπτωση όμως, ο « χρονοταξιδιώτης» μας δεν ταξιδεύει πλέον στον χρόνο, αλλά ανάμεσα σε παράλληλα σύμπαντα! Αν και αυτό το σενάριο ακούγεται πολύ τρελό, είναι απολύτως συμβατό με μια από τις πιο πολυσυζητημένες θεωρίες της σύγχρονης Φυσικής, την οποία αποδέχονται πολλοί επιστήμονες σήμερα.

Αυτή είναι η θεωρία των Παράλληλων Συμπάντων, σύμφωνα με την οποία πολλαπλά και σχεδόν πανομοιότυπα σύμπαντα με εναλλακτικές ιστορικές ακολουθίες, διακλαδίζονται με περίπλοκο τρόπο και παράγουν το Υπερσύμπαν ή Πολυσύμπαν (Multiverse).

Στο Υπερσύμπαν υπάρχουν σύμπαντα στα οποία η ανθρωπότητα δεν υπήρξε ποτέ στον πλανήτη Γη, σύμπαντα στα οποία οι άνθρωποι εξελίχθηκαν τελείως διαφορετικά, (π.χ. με έξι χέρια και χωρίς πόδια) και σύμπαντα που είναι παρόμοια με το δικό μας, με πολύ μικρές αλλαγές (π.χ. ένα σύμπαν πανομοιότυπο με το δικό μας, στο οποίο η μόνη διαφορά ότι είναι φτιαγμένο με τα αντίγραφα μας ). Η θεωρία των Παράλληλων Συμπάντων, όσο απίστευτη και αν ακούγεται, είναι η επικρατέστερη σήμερα ανάμεσα στις θεωρίες της Φυσικής που εξηγούν τη δομή του κόσμου μας.

Τούτο δεν σημαίνει ότι τα ΑΤΙΑ όπως λέει ο  Dr. CLIFFORD WILSON αποκλείονται αντίθετα, στο βιβλίο μου «Τα ΑΤΙΑ κ.λ.π.» παρέχω μια σειρά από δεδομένα, βάσει των οποίων μπορεί να πιστέψει κανείς ότι η ύπαρξη των ΑΤΙΑ είναι πολύ πιθανή, αλλά ίσως πρόκειται για υπερφυσικές οντότητες. Δίνω έτσι μια πνευματική εξήγηση που δεν έχει τίποτε να κάμει βέβαια με τη ζωή σ' άλλους πλανήτες η με τις επισκέψεις έξω - γήινων αστροναυτών.

Η Παράξενη  Θάλασσα των Σαργασσών                  

Όταν ο Κολόμβος έκανε το ταξίδι του προς το Νέο Κόσμο, συνάντησε ένα άλλο προγενέστερο πολιτισμό που είχε έλθει από την Ανατολική Μεσόγειο και ήταν ο Πολιτισμός των Πελασγών Ελλήνων του Αιγαίου. Ονόματα , τοπωνύμια, σύμβολα , ναοί , έργα τέχνης, φιλοσοφία, γλώσσα και προ παντός η μορφή της Γοργόνας Μέδουσας έδειχνε την Αιγαιατική καταγωγή εκείνου του πολιτισμού . Όμως ο στρατός του Πάπα και του βασιλιά της Ισπανίας τον κατέστρεψαν για να εγκαταστήσουν επ’ αυτού την ιουδαιοχριστιανική θρησκεία  και τον αυταρχικό δεσποτισμό . Τα πλοία του Κολόμβου βρέθηκαν   κάποια στιγμή να πλέουν σε μια θάλασσα γεμάτη φύκια, γεγονός που τον έκανε να πιστέψει ότι πλησίαζε τη στεριά. Όταν προσπάθησε να βυθομετρήσει δε μπόρεσε να βρει το βυθό, καθώς σε αρκετά σημεία αυτός βρίσκεται σε βάθος μεγαλύτερο των 5.000 m. Στα χρόνια που ακολούθησαν η Θάλασσα των Σαργασσών δεν έπαψε ποτέ να είναι ο φόβος και ο τρόμος των ναυτικών.  

Στην περιοχή που ορίζεται ανάμεσα στον 20^ο και τον 35^ο βόρειο παράλληλο και ανάμεσα στον 30^ο και τον 75^ο δυτικό μεσημβρινό, ο Ατλαντικός ωκεανός είναι καλυμμένος από ένα πυκνό στρώμα φυκιών. Ο βυθός του ωκεανού βρίσκεται σε βάθη 1.500-7.000 m. Το φύκι Sargassum αναπαράγεται μόνο του στην επιφάνεια του ωκεανού και λόγω των ασθενών θαλασσίων ρευμάτων ο κύριος όγκος του διατηρείται συσσωρευμένος σε εκείνη την περιοχή.  

Γέννηση και Θάνατος των Χελιών στα 5.000 μ. βάθος

Η θάλασσα των Σαργασσών έχει και μια άλλη ιδιαιτεΠρότητα που σχετίζεται με την κοιτίδα των χελιών , διότι εδώ γεννούν σε βάθος 5.000 μ τα χέλια και εδώ πεθαίνουν , αφού έχουν κάνει το μακρινό ταξίδι τους σε ποταμούς και λίμνες της Μεσογείου και της Ευρώπης. Eχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι ιδιαιτερότητες της ζωής του συγκεκριμένου ψαριού. Aπό τη συζήτηση προκύπτουν συγκλονιστικές λεπτομέρειες που είναι αδύνατον να φανταστούμε, ως απολύτως αδαείς σε σχέση με τα ιχθυολογικά θέματα. Oταν λοιπόν φτάσει το μυστηριώδες χέλι σε γενετική ωριμότητα, σε ηλικία περίπου δέκα ετών, αρχίζει το ταξίδι χωρίς επιστροφή για τη θάλασσα των Σαργασών στις... Bερμούδες. Eκεί, θα γεννήσει σε βάθος 5.000 μέτρων και θα... πεθάνει. Tα Anguilla Anguilla (αυτή είναι η επιστημονική τους ονομασία) αφήνουν το ρεύμα του κόλπου να μεταφέρει τις προνύμφες τους μέχρι τις ακτές της Eυρώπης και εκεί «μεταλλάσσονται» σε «ύαλο-χέλια». Στην Eλλάδα εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του διμήνου Φεβρουαρίου- Mαρτίου. Σε αυτό το στάδιο τα ευρωπαϊκά χέλια είναι σχεδόν διαφανή και μικροσκοπικά, καθώς το μήκος τους δεν ξεπερνά τα τρία έως τέσσερα εκατοστά. Tην άνοιξη ταξιδεύουν σε γλυκά νερά και σε εκβολές ποταμών. Διασχίζουν τους ποταμούς κόντρα στο ρεύμα και καταλήγουν σε πλούσια σε θρεπτικές ουσίες νερά, για να ενηλικιωθούν. Oταν αναπτυχθούν πλήρως, φθάνοντας ακόμα και σε μήκος ενός μέτρου, μεταναστεύουν πίσω στον ωκεανό όπου μπορούν να ζήσουν ακόμα και σαράντα χρόνια.

Οι Πολεμόχαρες Γοργόνες

 Οι Αμαζόνες όπως και οι Γοργόνες ήσαν φύλα πολεμικά ,γυναικοκρατούμενα και εχθρικά  μεταξύ τους. Η Αμαζόνα Μύρινα συνάξασα αρκετόν στρατό και ιππικό εστράτευσε εναντίον των Ατλαντίων , οι οποίοι τότε ήσαν έθνος ημερώτατον και ευδαιμονέστατον, έχοντες και πόλεις μεγάλας και γην ευφοροτάτην  . Ενίκησε σε μεγάλη μάχη τους Ατλαντίους και  τις   πόλεις τους κατέσκαψαν , τους άνδρες κατέσφαξαν και τις γυναίκες εξανδραπόδισαν. Μαθόντες τούτο οι άλλοι Ατλάντιοι υπετάγησαν αμαχητί. Το μόνο που ζήτησαν οι  Ατλάντιοι   από τις Αμαζώνες να τους απαλλάξει από τις λεηλασίες που τους έκαναν οι πολεμοχαρείς και ληστρικές Γοργόνες , οι οποίες λεηλατούσαν συνεχώς τη χώρα τους. Σε μάχη που έδωσε η βασίλισσα τους Μύρινα συνέλαβε 3.000 αιχμαλώτους , ενώ οι άλλες διέφυγαν στα όρη και στα δάση. Για να τις διώξει έβαλε πυρ στα δάση, αλλά αυτά δεν έπιασαν φωτιά. Μίαν νύχτα που ευρίσκοντο στα σύνορα των Γοργόνων , οι αιχμάλωτες Γοργόνες έπιασαν στον ύπνο τις Αμαζώνες και τους έκλεψαν τα ξίφη και με αυτά κατέσφαξαν πολλές Αμαζώνες. Τέλος  οι Αμαζόνες εκύκλωσαν αυτές και τις κατέσφαξαν  όλες. Έφτιαξαν μάλιστα τρείς τάφους των Αμαζόνων, τους οποίους αναφέρει ότι είδε ο Διόδωρος, στον καιρό του. Τας δε Γοργόνας επολέμησεν ύστερον ο Περσεύς, όταν είχαν βασίλισσα την Μέδουσαν, έπειτα δε ο Ηρακλής εξολόθρευσε τα γένη και των Αμαζόνων και των Γοργόνων, διότι υπέφερε να ακούει έθνη γυναικοκρατούμενα, επειδή και οι Γοργόνες είχαν τους άνδρες υποχείρια.

Η   Θάλασσα   των Χαμένων Πλοίων

Η Θάλασσα των Σαργασσών χαρακτηρίζεται από αδύναμα θαλάσσια ρεύματα, υψηλή αλατότητα και μεγάλα διαστήματα άπνοιας. Στην εποχή των ιστιοφόρων, ένα πλοίο που θα κατέληγε στη Θάλασσα των Σαργασσών μπορούσε να παγιδευτεί για εβδομάδες ή και μήνες λόγω των αδύναμων ή ανύπαρκτων ανέμων. Για πολλούς αιώνες έφερε το χαρακτηρισμό «Θάλασσα των χαμένων πλοίων», καθώς πολλά ήταν τα σκάφη που παγιδεύτηκαν στα νερά της και μάλιστα διατηρήθηκαν εν πλώ με πληρώματα νεκρά από τη  δίψα και την ασιτία.   Εχω βρεθεί σε ώρες μεγάλης τρικυμίας στην ακτή της βορείου Αμερικής, στο Νιού Τζέρσεϊ(Ασμπουρι Πάρκ) σε ώρες που περνούσε ένα κυκλωνικό σύστημα από την περιοχή . Πραγματικά το θέαμα που αντίκρυσα ήταν  φοβερό . Τα κύματα βουνά    διέλυαν κάθε παραθαλάσσια κατασκευή . Ητο αδύνατον να διακρίνεις τη θάλασσα από τον αέρα, καθώς τα πελώρια κύματα ενώνονταν με τα  αφρισμένα τείχη που  υψώνονταν βουνά  στον αέρα . Είναι να απορείς ότι μέσα σ’ αυτή την κόλαση ασφαλώς κάποια πλοία θα έπλεαν με κίνδυνο φυσικά να μην πέσουν στο μάτι του κυκλώνα που σάρωνε την περιοχή. Εκεί βρισκόταν ο Τυφωέας , η Γοργόνα Μέδουσα, οι Γραίες, οι Σειρήνες και τα τέρατα της θάλασσας και μούγκριζαν λυσσασμένα .  Ευτυχώς το κτίριο ήτο τσιμεντένιο και δεν κινδυνεύαμε να μας κάνει ο άνεμος οδοντογλυφίδες.

Ένα άλλο από τα ονόματά της είναι «Οι παράλληλοι των Αλόγων» (=του «Horse Lattitudes»), καθώς πολλά από τα Ισπανικά πλοία που κατευθύνονταν στο Νέο Κόσμο κουβαλούσαν τα άλογα των στρατιωτών. Όταν ένα πλοίο παγιδευόταν και τα πληρώματα άρχισαν να υποφέρουν από τη δίψα πετούσαν στη θάλασσα τα νεκρά ή ζωντανά άλογα ώστε να εξοικονομήσουν νερό.. Άλλα πλοία πολύ συχνά συναντούσαν τα κουφάρια των αλόγων να επιπλέουν στη θάλασσα. 

Ο Περσεύς στις Γραίες

Ο Περσεύς ασφαλώς δεν ήτο κάποιος άγιος ή κάποιος ιερωμένος, αν κι’ αυτοί ήσαν οι χειρότεροι σφαγείς των Ινδιάνων γηγενών  της Αμερικής . Ο Περσεύς  από την Σέριφο ήτο   ημίθεος και τρελός θαλασσοπόρος ,   γιός του Διός και της Δανάης. Την μάνα του εγκάστρωσε ο Δίας κατά πρωτότυπον τρόπον . Μεταμορφώθηκε σε  χρυσή βροχή και εισήλθε στο δωμάτιο της ωραίας Δανάης , κόρη του Ακρισίου και της Ευρυδίκης. Και φυσικά ο Περσεύς δεν πήγαινε στις υπερπόντιες εκστρατείες για φιλανθρωπικούς σκοπούς , αλλά για να γνωρίσει νέους τόπους, να κατακτήσει και να πλουτίσει.  Έτσι λοιπόν κάποια μέρα έφθασε στις Γραίες. Ποιες όμως ήσαν οι Γραίες;  Αυτές ήσαν τρεις θυγατέρες του Φόρκυνος και της Κητούς: ή  Ενυώ,  ή Πεφρηδώ και ή Δεινώ. Τα ονόματα αυτά μπορεί να συμβολίζουν και τρία νησιά στην περιοχή του Ατλαντικού. Ο Παλαίφατος λέγει ότι ο Φόρκυν ήτο βασιλεύς τινών νήσων έξω των Ηρακλείων Στηλών(Γιβραλτάρ) εκ των οποίων η μία η μεγαλύτερη ονομάζετο Κυρήνη. Υπέρπλουτος ών κατεσκεύασεν άγαλμα τετράπηχυ  της Αθηνάς χρυσούν, ήν ονόμαζον εκεί Γοργόνα οι εγχώριοι. Απέθανεν δε ο Φόρκυν πριν κομίση το άγαλμα εις τον ναόν.

Οι τρείς Γοργόνες  και ο Οφθαλμός που βλέπει  τα πάντα

Αφήκε και τρείς θυγατέρας τα ρηθείσας Γοργόνας, αί οποία μη θέλουσαι υπανδρείαν , διεμοιράσθησαν την πατρικήν περιουσίαν  και εβασίλευσαν είς μίαν νήσον εκάστη. Το δε άγαλμα είχον ως κοινόν θησαυρόν. Είχον δε και τινά κοινόν επιστάτην «οφθαλμόν»  ονομαζόμενον, φίλον πατρικόν, και άνθρωπον αγαθόν. Ακούσαν ούν ταύτα ο Περσεύς και έχων στόλον ισχυρόν , έπλευσε εκείσε και λαβών τον «Οφθαλμόν» , μανθάνει πού ήταν ο χρυσός. Και την μέν Μέδουσαν εφόνευσεν, επειδή δεν ήθελε να μαρτυρήση , αι δε άλλαι εμαρτύρησαν . Οθεν αφήκε πάλιν εις αυτάς τον Οφθαλμόν . Αυτός δε κατακόψας το ν κεάγαλμα , έθηκεν την κεφαλήν εις την πρύμνην  της ναυαρχίδος. Εκτοτε όλα τα πλοία έφεραν στην πρύμνην την κεφαλήν της Μέδουσας. (σ.σ Τι ήτο ο προστάτης κοινός «Οφθαλμός» , που ανήκε και στις τρείς αδελφές και εκάλυπτε και τα τρία νησιά από κοινού; Ασφαλώς κάποιο προηγμένοι μηχάνημα εντοπισμού αντικειμένων εκ του μακρόθεν . Μπορούσε να ιδεί όσα πλοία  έπλεαν  στην επιφάνεια της θαλάσσης και  να ανιχνεύσει μεταλλα , πετρέλαιο , αέρια , κόκκινο υδράργυρο , χρυσό κ.α που  υπήρχαν  κρυμμένα στη γη και στα έγκατα αυτής. Έτσι ανακάλυψε το χρυσό των νήσων. Επομένως αυτό του έδωσε την ικανότητα  να χειρισθεί η Αθηνά για να επιτύχει το σκοπό του. Μήπως λοιπόν αυτή η συσκευή είχε την προέλευση της από εξωγήινους χρονοεπιβάτες ή κοσμοναύτες; )

Η Θάλασσα με τα  Φαντάσματα

Για αιώνες οι, πάντα προληπτικοί, ναυτικοί πίστευαν ότι η περιοχή ήταν στοιχειωμένη από τα φαντάσματα των αλόγων και των ναυτικών που είχαν πεθάνει εκεί. Το θρύλο συντηρούσαν και οι συχνές ανακαλύψεις πλοίων εγκαταλελειμμένων. Αρκετές φορές τα πληρώματα εγκατέλειπαν τα ακινητοποιημένα από την άπνοια πλοία τους, προσπαθώντας να γλιτώσουν κωπηλατώντας τις σωσίβιες λέμβους.  

Οι ναυτικές ιστορίες του 17^ου και 18^ου αιώνα μιλούσαν για δεκάδες πλοία που εξακολουθούσαν να πλέουν μπλεγμένα στα φύκια. Εγκαταλελειμμένα ή φορτωμένα με τα κουφάρια των άτυχων ναυτικών που παγιδεύτηκαν μαζί τους στο Σάργκασσο. Πλοία από όλες τις εποχές, από σπανιόλικα γαλιόνια κατάφορτα με χρυσάφι, μέχρι Ρωμαϊκές γαλέρες με σκελετούς να κρέμονται από τα κουπιά τους. Η Θάλασσα των Σαργασσών ήταν η Θάλασσα των Χαμένων Πλοίων, ένα κομμάτι ωκεανού που κάθε ναυτικός ήθελε να αποφύγει.  Ακόμα και σήμερα, πολλά μικρά σκάφη κινδυνεύουν εάν βρεθούν εκεί καθώς τα φύκια μπλέκονται στις προπέλες τους και τα ακινητοποιούν. 

Το Ρεύμα του Κόλπου (Gulf Stream)

Πως έφθασε ο Περσέας ως εδώ; Οι αρχαίοι Έλληνες Αργοναύτες εγνώριζαν χιλιάδες χρόνια πριν το Ρεύμα του Κόλπου , ή τον Ποταμό του Ωκεανού. Αυτό στα νότια οδηγρεί προς τις ακτές της Κεντρικής Αμερικής και από τα βόρεια ρέει αντιθέτως από την Καραϊβική Θάλασσα προς βοράν ως τις ακτές της Ιρλανδίας , Βόρειας Αγγλίας και Βόρειας Ευρώπης.

Από την περιοχή ανάμεσα στη Florida και τις Bahamas εισέρχεται στον Ατλαντικό και το περίφημο Ρεύμα του Κόλπου. Πρόκειται για ένα ποτάμι μέσα στη θάλασσα το οποίο χαρακτηρίζεται από θερμοκρασία υψηλότερη κατά 10^οC από τα νερά του ωκεανού και από αυξημένη περιεκτικότητα σε αλάτι. Τα νερά του Ρεύματος κινούνται, στη συγκεκριμένη περιοχή, με ταχύτητα περίπου 4 κόμβων την ώρα και κατεύθυνση βόρεια-βορειοανατολικά. 

Το Ρεύμα του Κόλπου είναι υπεύθυνο για συχνά δημιουργεί ένα στρώμα ομίχλης που ξεκινά απότομα και τελειώνει επίσης απότομα, οριοθετώντας περίπου τη διαδρομή που ακολουθεί το «ποτάμι μέσα στη πολλά έντονα και αιφνίδια καιρικά φαινόμενα. Όταν φυσούν δυνατοί βορειοανατολικοί άνεμοι η θάλασσα αγριεύει και μπορεί να σηκώσει κύματα 10-15 m ύψος, ικανά να βυθίσουν ή να αναποδογυρίσουν μικρά σκάφη. Η θερμοκρασιακή διαφορά ανάμεσα στο Ρεύμα και τα γύρω νερά πολύ θάλασσα». 

Το συναρπαστικό Ταξίδι του Περσέα

Μετά τας Γραίας έπλευσε στας ανωνύμους  Νύμφας , αι οποίαι είχαν την Κυνέην(περικεφαλαία) , τα Πτερωτά Πέδιλα  και την Κίβησιν. Και την Κυνέην εφόρεσε ως περικεφαλαίαν , ίνα μην τον βλέπωσι, την κίβησιν εις τους ώμους ως φαρέτραν, τα δε πέδιλα εις τους πόδας ίνα πετά. (σ.σ Προφανώς εδώ μας φανερώνει τρία τεχνολογικά όργανα που ακόμη δεν μπόρεσε η σύγχρονη  τεχνολογία να αποκρυπτογραφήσει   . Και αν πρόκειται για φανταστικά πράγματα , είναι κι’ αυτό περίεργο,  πως σκέπτονταν τέτοια φανταστικά πράγματα χωρίς να έχουν προγενέστερες γνώσεις; Ο Ερμής και τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί είναι όντως παράξενα και ακόμη οι άνθρωποι προσπαθούν να τα αποκρυπτογραφήσουν. Ίσως ακόμη δεν έφθασε το γνωστικό πεδίο του ανθρώπου στο  σημείο εκείνο.) 

Τι αλληγορεί η Αδαμαντίνη Άρπη ;

 Λαβών δε την Αρπην αδαμαντίνην παρά του Ερμού επέτασεν εις τον αέρα και περάσας τον Ωκεανόν  , κατέλαβε τα Γοργόνας κοιμωμένας και πλησιάζει οπισθοπορών , ίνα μη απολιθωθή , βλέπων εις ασπίδαν χαλκήν  ως εις κάτοπτρον την Γοργόνα. Η δε Αθηνά διηύθυνε την χείρα αυτού  προς τον τράχηλον της Γοργόνας. Και όυτως έκοψεν αυτήν με την Αρπην. Επειτα την έβαλεν εις την Κίβησιν και ανεχώρησεν . Ενόησαν μεν τούτο ευθύςς  αί αδελφαί της Μεδούσης , και ώρμησαν κατόπιν , πλήν δεν τον έβλεπον, επειδή εφόρει την κυνέην. Αλλοι δε είπον σαφέστερον τόν μύθον, ότι ο Ηφαιστος έδωκεν αυτώ την άρπην , ο δε Ερμής τά πέδιλα, και η Αθηνά κρυσταλίνην ασπίδα , εν ή κατόπρισε την Γοργόνα, και ότι έπεμψεν  αυτόν προστακτικώς ο Πολυδεύκης, ίνα φονευθή.

Επιστρέφων δε εκείθεν μετεμόρφωσε τον Άτλαντα , έπειτα δια της Λιβύας ήλθεν είς την Αιθιοπίαν(σ.σ προφανώς η μεταμόρφωση είναι πολιτικής και διοικητικής  φύσεως, εκτός και έκανε και τεχνολογικές παρεμβάσεις τις οποίες δεν μας τις λέγει η προιστορία. Πάντως το όνομα του Ατλαντικού είναι παμπάλαιο , ελληνικής προέλευσης και δεν δύναται να αμφισβητηθεί τούτο)

 Και επειδή έσταζεν εις τον δρόμον το αίμα  εκ της Γοργόνος, εγεννήθησαν  τοσαύτα δηλητήρια θηρία είς τους τόπους εκείνους. Εκεί δε φονεύσας  το κήτος , και ελευθερώσας την Ανδρομέδαν , έλαβε αυτήν γυναίκα, απολίθωσε και τον επίβουλο Φινέα , και τους οπαδούς αυτού.( σ.σ Η  απολίθωση μας φέρνει στο νου την βόμβα νετρονίων , η οποία   φονεύει τους ανθρώπους , αλλά δεν τους τραυματίζει ούτε  καταστρέφει τα κτίρια και τα υλικά δημιουργήματα. Η μετάλλαξη όμως ανθρώπου εις λίθον είναι αδιανόητη στον άνθρωπο)

Από την Προϊστορική εποχή αιματοβαμμένη η Παλαιστίνη

Εκείθεν ελθών εις Παλαιστίνην , έπλυνε  τά ενδύματα και τάς χείρας αυτού, ηματωμένας ούσας έτι από του κήτους , είς μίαν πηγήν πλησίον της Ιόππης, και διά τούτο εγένετο ξανθόν το ύδωρ αυτής. Εκείθεν δε ανερχόμενος διά της Κιλικίας , έλαβε και τους Κύκλωπας εκ της Λυκίας . Επειτα επιστρέψας  είς την Σέριφον  ….και παρουσιασθείς εις το συμπόσιον του Πολυδεύκους έδειξε την Γοργόνα και  τους απολίθωσε όλους . Ο Περσέας ήθελε να συμφιλιωθεί με τον παπού του Ακρίσιο, όμως ο τελευταίος, έχοντας γνώση του χρησμού, ήθελε να αποφύγει την συνάντηση και γι' αυτό κατέφυγε στη Λάρισα.
Τελικά ο εγγονός έπεισε τον παππού του να γυρίσει πίσω. Όμως «ό,τι η τύχη γράφει δεν ξεγράφει». Σ' έναν αγώνα δισκοβολίας (πένταθλο), ο Περσέας ρίχνοντας δυνατά τον δίσκο, πετυχαίνει τον παππού του, που βρισκόταν πολύ μακριά από τον τόπο διεξαγωγής των αγώνων. Μια άλλη εκδοχή τοποθετεί το γεγονός στην ίδια τη Λάρισα.
Μην μπορώντας να δεχτεί τον θρόνο του Άργους κάτω από αυτές τις συνθήκες, τον ανταλλάσσει «κοινή συναινέσει» με τον εξάδελφό του Μεγαπένθη, γιο του Προίτου, βασιλιά της Τίρυνθας.
Έτσι ο Περσέας έγινε βασιλιά της Τίρυνθας. Εκεί δημιούργησε την περίφημη για τα «Κυκλώπεια Τείχη» της πόλη Μυκήνες. Ονομάστηκε έτσι από την άκρη της σπαθοθήκης, που ονομαζόταν «μύκης».

Τα Παράλληλα Σύμπαντα  

Οι ερμηνείες που έχουν προταθεί για την εξήγηση του «φαινομένου» κινούνται στη σφαίρα του υπερφυσικού: από αυτές που υποστηρίζουν ότι στην περιοχή υπάρχει μια «σκουληκότρυπα» από την οποία τα εξαφανισμένα πλοία και αεροπλάνα έχουν περάσει σε άλλη διάσταση του χώρου και του χρόνου ως και εκείνες που μιλάνε για αστρικές πύλες, δολοφονικές ακτίνες από την Ατλαντίδα και απαγωγές από εξωγήινους.

Ένας χρονοταξιδιώτης μπορεί να γυρίσει στο παρελθόν, να πάθει ατύχημα και να χαλάσει η χρονομηχανή του, να τον συλλάβουν οι άνθρωποι του παρελθόντος, να τον ανακρίνουν και να μάθουν τα μυστικά του, να κατασκευάσουν και αυτοί χρονομηχανές και να αρχίσουν να κατακτούν άλλες χρονικές περιόδους.

Παρόλα αυτά, δεν θα έχει ανατραπεί η «φυσική ισορροπία» και δεν θα έχει συμβεί κανένα «παράδοξο», αφού όλες οι πιθανές καταστάσεις είναι αποδεκτές σ’ αυτό το κοσμολογικό μοντέλο (και υπάρχουν σ’ αυτό όχι μόνο «εναλλακτικά μέλλοντα», αλλά και «εναλλακτικά παρελθόντα»)!

Αν λοιπόν οι UFOναύτες είναι χρονοταξιδιώτες, είναι πιο λογικό να υποθέσουμε ότι προέρχονται από άλλα, παράλληλα σύμπαντα, και όχι αναγκαστικά από το δικό μας σύμπαν. Αν ισχύει αυτή η παραδοχή, θα έχει μερικά ενδιαφέροντα επακόλουθα:

1/ Οι UFOναύτες θα γνωρίζουν ότι καμιά πράξη τους δεν θα αλλάξει την Ιστορία του «μέλλοντος» από το οποίο ξεκίνησαν, άρα θα δίνουν το δικαίωμα στον εαυτό τους να κάνουν παρεμβάσεις, απαγωγές και πειράματα με τους κατοίκους των εποχών που θα επισκέπτονται, πράγμα που συμφωνεί με τις μαρτυρίες που έχουμε για τη δράση των UFO.

2/ Θα γνωρίζουν όμως επίσης ότι κάθε αλλαγή του παρελθόντος που επιχειρούν, τους μεταφέρει σε άλλο «παρακλάδι» του «υπερσυμπαντικού» (meta-versal) Χρόνου, ολοένα και πιο μακριά, κάνοντας το ταξίδι της επιστροφής περισσότερο πολύπλοκο.

3/ Οι χρονοταξιδιώτες θα είναι ευκολότερο να επιστρέψουν στον κόσμο τους όσο λιγότερο ξεφύγουν από το δικό τους παρακλάδι, για αυτό θα είναι προσεκτικοί σε ό,τι κάνουν.

Κυρίως, θα αποφεύγουν την επαφή με τους ανθρώπους της εποχής που επισκέπτονται, γιατί κάθε πληροφορία που θα δίνουν με την παρουσία τους, θα επηρεάζει με αμέτρητους τρόπους τη «χρονική ροή».

Έτσι, αν και θα παίζουν σχεδόν ελεύθερα διάφορα παιχνίδια με τους κάτοικους των χρονικών περιόδων που θα επισκέπτονται, θα αποφεύγουν να κάνουν μεγάλες επεμβάσεις (όπως π.χ. να παρουσιάζονται επίσημα ως ταξιδιώτες από το μέλλον). Τώρα γιατί τους αρέσει η περιοχή της Καραιβικής είναι θέμα που έχει σχέση και με τις γεωμαγνητικές και ηλεκτρομαγνητικές δυναμικές και τα πεδία που σχηματίζονται εκεί.  

Θα έχουν κάθε λόγο να σβήνουν με υπνωτικές υποβολές τη μνήμη των ανθρώπων που συναντάνε, να λένε ψέματα, και κυρίως να προσπαθούν να βγάλουν τρελούς όλους εκείνους που μιλούν για αυτούς.

Επίσης, καθώς θα γνωρίζουν την ιστορία και τις πεποιθήσεις κάθε ιστορικής περιόδου, οι UFOναύτες θα εμφανίζονται πολλές φορές ως Θεοί, ως άγιοι, ως άγγελοι, εξηγώντας έτσι τις εμφανίσεις όλων αυτών στη διάρκεια της κανονικής Ιστορίας. Με παρόμοιους τρόπους ενεργούν ασφαλώς και οι πολιτικοί μας που ζώντας μακριά από τους ανθρώπους αποφεύγουν να έρχονται σε επαφή μαζί τους μήπως και απομακρυνθούν από τον δικό τους υπαρκτό κόσμο της εξουσίας.

Χαρακτηριστικά της Περιοχής του Τριγώνου

Στα βόρεια και τα ανατολικά της περιοχής του Τριγώνου βρίσκεται μόνο ο Ατλαντικός Ωκεανός και η Θάλασσα των Σαργασσών, μέρος της οποίας περιλαμβάνεται σε αυτό. Στα δυτικά ρέει το Ρεύμα του Κόλπου και στη συνέχεια βρίσκονται οι ηπειρωτικές ΗΠΑ.
Στα νότια-νοτιοδυτικά βρίσκονται η Κούβα και οι Μπαχάμες, ενώ στα νότια οι Αντίλλες. Η περιοχή του Τριγώνου χαρακτηρίζεται από μεγάλα βάθη ωκεανού και ιδιαίτερα μετεωρολογικά φαινόμενα.
Το βάθος του ωκεανού είναι στα περισσότερα σημεία κάτω από τα 5.500 m, ενώ στα ανοιχτά των ακτών του Puerto Rico βρίσκεται το βαθύτερο σημείο του Ατλαντικού Ωκεανού με βάθος περίπου 8.300 m.
Ο καιρός είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος και απρόβλεπτος. Ακόμα και όταν οι ευρείας κλίμακας προγνώσεις είναι καλές είναι πιθανό να αναπτυχθούν απότομα θύελλες με ταχύτητες ανέμου έως και 75 κόμβους οι οποίες είναι περιορισμένες, χωρικά, σε μικρά τμήματα της θάλασσας, αλλά τρομερά βίαιες. 

Τι λέει η Επιστήμη για το Τρίγωνο ;

Οι αρνητές του μύθου έχουν όμως και τη συνδρομή της επιστήμης. Ερευνητές διαφόρων ειδικοτήτων έχουν εντοπίσει μια σειρά από καθ' όλα φυσικά φαινόμενα τα οποία μπορεί να ευθύνονται για τη 'φονικότητα' του Τριγώνου. Εκτός από τον ανθρώπινο παράγοντα - τις περιπτώσεις ανθρώπινου λάθους, πειρατείας ή κάποιων ηθελημένων καταστροφών - οι ειδικοί υποδεικνύουν ως αιτίες για τα ναυάγια και τις εξαφανίσεις που έχουν σημειωθεί εκεί τις συχνές θύελλες και τους τυφώνες που πλήττουν την περιοχή, το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο οι πυξίδες θέλουν άλλες προσαρμογές σε σχέση με τον μαγνητικό και τον γεωγραφικό Βόρειο Πόλο, οπότε εύκολα κάποιος μπορεί να κάνει λανθασμένους υπολογισμούς και να χαθεί, καθώς και το ισχυρό ρεύμα του Κόλπου.

Οι επιστημονικές εξηγήσεις θεωρούν ότι στο Τρίγωνο συνυπάρχουν πολλά φαινόμενα, όπως:

1. Το Ρεύμα του Κόλπου και τα μικρότερα επιφανειακά και υποθαλάσσια ρεύματα που μπορούν να παρασύρουν σε μεγάλες αποστάσεις τα συντρίμμια των πλοίων.

2. Η απότομη εμφάνιση πυκνής ομίχλης λόγω θερμοκρασιακών διαφορών και η απρόβλεπτη και ξαφνική δημιουργία μεγάλων κυμάτων - τέρατα - ύψους μέχρι και 15 μέτρων. Επίσης, η εμφάνιση έντονων και απρόβλεπτων καιρικών φαινομένων (καταιγίδες με ταχύτητες ανέμου μέχρι και 100 χλμ/ώρα. Αυτές οι καταιγίδες μερικές φορές διαρκούν μόλις μερικά λεπτά καλύπτοντας ελάχιστα τετραγωνικά μίλια.

3. Τα σιφούνια, θαλάσσιοι κυκλώνες που μπορούν να ανεβάσουν στήλες νερού σε ύψος μερικών εκατοντάδων μέτρων.

4. Κύματα που προκαλούνται από υποθαλάσσιους σεισμούς, φαινόμενο σχετικά συχνό στην περιοχή.

5. Μαγνητικές ανωμαλίες στην περιοχή οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν πυξίδες, ασυρμάτους και όργανα πλοήγησης. Βέβαια, μια έρευνα του Ναυτικού των ΗΠΑ δεν έχει καταγράψει τέτοιες μεταβολές του μαγνητικού πεδίου.

6. Μία από τις σχετικά πρόσφατες εξηγήσεις ενοχοποιεί επίσης το άφθονο μεθάνιο που υπάρχει στην υφαλοκρηπίδα και στον βυθό της περιοχής. Η θεωρία ότι η ξαφνική και έντονη παρουσία φυσαλίδων ένυδρων αλάτων του μεθανίου στην επιφάνεια της θάλασσας μπορεί να βυθίσει ένα πλοίο γρήγορα και απροειδοποίητα - χωρίς καν να προλάβει να εκπέμψει σήμα κινδύνου - είχε προταθεί τη δεκαετία του 1980, αποδείχθηκε όμως με επιστημονικά πειράματα από αυστραλούς ερευνητές μόλις το 2003.

Υποθαλάσσιες εκρήξεις, λένε οι ειδικοί, θα μπορούσαν να σημειώνονται στον βυθό εκτοξεύοντας ξαφνικά φυσαλίδες ένυδρων αλάτων του μεθανίου οι οποίες είναι ικανές όχι μόνο να βυθίσουν πλοία αλλά και, περνώντας στην ατμόσφαιρα, να προκαλέσουν επιπλοκές και βλάβες σε αεροσκάφη.

Επίσης, από μερικούς δίνεται μια άλλη εξήγηση: Την εποχή εκείνη ο αμερικανικός στρατός έκανε υποθαλάσσιες δοκιμές ατομικών βομβών και αυτές 'τρέλαιναν' τις πυξίδες των πλοίων. Αν λοιπόν τύχαινε και σε μια θαλασσοταραχή να είχαμε και δοκιμές πυρηνικών βομβών, όπως ισχυρίζονται μερικοί, τότε είχαμε τα φαινόμενα που περιγράφονται από τους ναυτικούς. Συμπληρώνουν μάλιστα ότι τα γεγονότα αυτά έπαψαν να υπάρχουν αφού δεν γίνονται πια δοκιμές.

 Φωλιά   Κυκλώνων και το Φαινόμενο St Elmo

Ένα άλλο φαινόμενο της περιοχής είναι κυκλώνες που αναπτύσσονται και παρασύρουν μάζες νερού σε ύψος αρκετών δεκάδων, ή και εκατοντάδων μέτρων, απειλώντας αεροσκάφη που πετούν χαμηλά.
Οι καταιγίδες της περιοχής φορτίζουν την ατμόσφαιρα με στατικό ηλεκτρισμό, σε βαθμό μεγαλύτερο από το συνηθισμένο, με αποτέλεσμα να είναι πιο συχνή η εμφάνιση του φαινομένου της Φωτιάς του St Elmo, ή επί το επιστημονικότερο εκκένωσης κορόνα. Αυτό το φυσικό φαινόμενο συνίσταται στη δημιουργία ενός αδύναμου φωτός στο περίγραμμα αντικειμένων, κατά τη διάρκεια καταιγίδων. Συχνά συνοδεύονται και από εμφάνιση υψηλών φορτίων στατικού ηλεκτρισμού (φαινόμενο St Elmo?s fire) που μπορούν να επηρεάσουν όργανα πλοήγησης και επικοινωνιών. Τα περισσότερα από αυτά τα καιρικά φαινόμενα συνδέονται έμμεσα ή άμεσα με τη ροή του Ρεύματος του Κόλπου.

Τα παράξενα  Φαινόμενα και η Εξήγηση τους

Η Γαία τρέφεται και διατηρείται στη ζωή με ένα δίκτυο από υπόγειες αρτηρίες, ανάλογες με τις αρτηρίες και τις φλέβες του ανθρώπινου σώματος. Στις αρτηρίες αυτές, που σήμερα ονομάζονται «τελλουρικά ρεύματα» και με τα οποία συμπίπτουν οι κυριότερες ενεργειακές γραμμές L, ρέει ένα μίγμα ηλεκτρομαγνητικής και αιθερικής ενέργειας. Οι διασταυρώσεις, τουλάχιστον δυο τέτοιων «αρτηριών», χαρακτηρίζονται στις αρχαίες παραδόσεις όλου του κόσμου ως τόποι δύναμης, ιεροί χώροι, άβατα ή ταμπού. Είναι περιοχές όπου ο χώρος, ο χρόνος, η ύλη και η ενέργεια συμπεριφέρονται διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Συνήθως γίνονται αντιληπτές από το έντονο λευκό φως που υπάρχει σε αυτόν τον τόπο. Τυπικό τέτοιο παράδειγμα είναι το εσωτερικό της Μεγάλης Πυραμίδας ή η κορυφή του Λύκαιου όρους στην Αρκαδία, που θεωρείται τόπος γέννησης του Δία (η ρίζα λύκ σημαίνει φως). Υπάρχουν σε όλη τη γη τέτοιες περιοχές, όπου οι μαγνητικές και άλλες αιθερικές δυνάμεις γίνονται εύκολα αντιληπτές  απ΄ το συναίσθημα της ανανέωσης και της ψυχικής ευφορίας που προκαλούν στον άνθρωπο ή και το αντίθετον, έστω και με ολιγόλεπτη παραμονή εκεί. Μια περιοχή με αρνητική ενέργεια ιδιαίτερα όταν ξεσπούν καταιγίδες και κυκλώνες είναι η περιοχή του Τριγώνου των Βερμούδων. Τούτο   έχει σχέση με την αρνητική ακτινοβολία της γης, τη γεωακτινοβολία, πάλι σε καθορισμένα σημεία, τα ονομαζόμενα παθολογικά σημεία ή κόμβοι- του Hart-mann, προς τιμήν του ανθρώπου που πρώτος τα μελέτησε στη σύγχρονη εποχή. Η γεωακτινοβολία προέρχεται από πυρηνικές διασπάσεις που συμβαίνουν ασταμάτητα στο κέντρο της γης και είναι αυτοί οι τόποι που στον ανατολικό πολιτισμό εντοπίζονται με τη μέθοδο του Φενγκ - Σούι. Οι αρχαίοι είχαν βρει τον τρόπο να εξουδετερώνουν την αρνητική, γεωπαθητική ενέργεια ενός χώρου, κατασκευάζοντας στο επίκεντρό του μια πυραμίδα ή ένα θολωτό κτίσμα για να διαθλούνται οι δίνες των γεωπαθητικών σημείων (π.χ. οι θολωτοί τάφοι των Μυκηνών). Οι αρχαίοι ναοί, ήταν κτισμένοι σύμφωνα με προϋποθέσεις, για να εκμεταλλεύονται τις ευεργετικές επιδράσεις της γεωακτινοβολίας και να εξασθενίζουν τις βλαβερές.  

Το φαινόμενο της φωτεινότητος  στην περιοχή του Τριγώνου , οφείλεται σε στατικά  φορτία. Τούτο  έχει παρατηρηθεί στις αντένες και τις προπέλες πλοίων, τα φτερά αεροπλάνων, αλλά και σε κτίσματα στη στεριά.
Από την περιοχή του Τριγώνου περνούσε κατά τη δεκαετία του 60 και τις αρχές αυτής του 70 η γραμμή μηδενικής απόκλισης του μαγνητικού από το γεωγραφικό Βορά.
Πρόκειται για μια γραμμή μεσημβρινού η οποία μετακινείται με την πάροδο του χρόνου καθώς μετακινούνται και οι μαγνητικοί πόλοι της Γης.
Κατά κανόνα οι κατευθύνσεις προς το μαγνητικό και το γεωγραφικό Βορά έχουν απόκλιση έως και 20^ο.
Αυτή η απόκλιση σημειώνεται στους χάρτες ναυσιπλοΐας, έτσι ώστε να λαμβάνεται υπ’ όψιν στην χάραξη και τήρηση πορείας.

Σήμερα η γραμμή μηδενικής απόκλισης βρίσκεται δυτικά της Florida και διασχίζει τον Κόλπο του Μεξικού.Η ευρύτερη περιοχή είναι σταυροδρόμι της ναυσιπλοϊας καθώς συναντώνται οι ρότες πλοίων που κινούνται από και προς τη Βόρεια, την Κεντρική και τη Νότια Αμερική, και τα νησιά της Καραϊβικής. Τα Ελληνικά πλοία αυλακώνουν  την θάλασσα αυτή καθημερινά και δοκιμάζουν τους φονικούς της τυφώνες . Το ίδιο ισχύει και για τα αεροπλάνα, καθώς πλήθος αεροδιάδρομοι διέρχονται από εκεί. Πέρα από την εμπορική κίνηση, αυξημένη είναι και η κίνηση που προέρχεται από μικρά ιδιωτικά ή μισθωμένα αεροπλάνα και πλοιάρια, καθώς τα νησιά της περιοχής είναι περιοχές με ιδιαιτέρως ανεπτυγμένη τουριστική δραστηριότητα.

 

Μερικές από τις Εξηγήσεις των Φαινομένων

 

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ	ΟΝΟΜΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΥ	ΠΟΡΕΙΑ/ΤΕΛΙΚΗ ΘΕΣΗ	ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ	ΑΛΛΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
1814	Wasp	Από Κούβα προς νησιά Τόπκις	140	-
1880	Pickering	Από Γουαδελούπη προς Ντελαγουέαρ	90	-
1918	Cyclops	Από Μπαρμπάντος προς Βαλτιμόρη	308	-
1945	5 Avenger	Επιστροφή από Μπίμινι	-	Πτήση 19
1948	Star Tiger	Από Αζόρες προς Βερμούδες	-	Πολιτικό αεροπλάνο
1952	York Transport	Προς Τζαμάικα	39	Αγγλικό αεροπλάνο
1954	S. Constellation	-	42	-
1956	N. Martin Patrol	Προς Βερμούδες	-	Υδροπλάνο
1965	C-119	-	10	-
1974	Saba Bank	Προς Μαϊάμι	4	-
1975	Ketch	Βόρεια των Βερμούδων	5	-
1976	Callista	Από Μπαχάμες προς Β. Καρολίνα	5	-
1980	Witchcraft	Μαϊάμι (σημαδούρα Νο 723)	23	-

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ	ΟΝΟΜΑ ΠΛΟΙΟΥ	ΠΟΡΕΙΑ/ΤΕΛΙΚΗ ΘΕΣΗ	ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ	ΑΛΛΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
1812	Patriot	Ρεύμα Κόλπου	-	-
1814	Wasp	Ακτή Β.Καρολίνας	-	Αμερικανικό πολεμικό πλοίο
1840	Rosalie	-	-	Γαλλικό πλοίο,   βρέθηκε ανέπαφο χωρίς πλήρωμα
1880	Atlanta	Βερμούδες	290	Αγγλική φρεγάτα
1902	Freya	-	-	Βρέθηκε χωρίς πλήρωμα
1924	Raifucu Maru	-	-	Έδωσε σήμα κινδύνου, αλλά δε βρέθηκε
1931	Stevenger	Νησί Cat	43	-
1955	Connemoraly	-	Χωρίς πλήρωμα	Γιοτ ανέπαφο
1968	Scorpion	Αζόρες	-	Πυρηνοκίνητο υποβρύχιο
1973	Anita	-	32	Φορτηγό 20.000 τόνων. Δε βρέθηκε κανένα ίχνος

Το Τρίγωνο των Βερμούδων και η "Σκουληκότρυπα"

Η πρώτη εμπεριστατωμένη κατάρριψη του μύθου ήρθε αρκετά νωρίς, το 1975, όχι από κάποιον επιστήμονα αλλά από έναν βιβλιοθηκάριο, τον Λόρενς Κούσε, ο οποίος ερεύνησε σχολαστικά όλες τις πηγές για να καταλήξει στο ότι "ο θρύλος του Τριγώνου των Βερμούδων είναι ένα κατασκευασμένο μυστήριο": οι εξαφανίσεις πλοίων και αεροσκαφών στην περιοχή δεν είναι περισσότερες απ' ό,τι σε άλλα σημεία του Ατλαντικού και σε καμία περίπτωση δυσανάλογες με βάση τις δύσκολες καιρικές συνθήκες που επικρατούν εκεί.

Επίσης πολλοί «ερευνητές» έχουν «φουσκώσει» τους αριθμούς ή παρέλειψαν συστηματικά να αναφέρουν ότι τα συντρίμμια πολλών από τα -υποτίθεται - εξαφανισμένα θαλάσσια και εναέρια σκάφη έχουν μεταγενέστερα ανασυρθεί.

Οι στατιστικές δεν στάθηκαν βεβαίως ικανές να διαλύσουν τον μύθο: τα υπερφυσικά φαινόμενα «πουλάνε» και αποτελούν ιδιαίτερα προσοδοφόρο πηγή για όποιον θέλει να τα εκμεταλλευθεί.

Αεροσκάφος   αναρροφόμενο από φυσαλίδα

§  Επικρατέστερες Θεωρίες

1.   Η πρώτη θεωρία ανήκει στον Lary Kusche. O Kusche ήταν βιβλιοθηκάριος στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα, όταν το 1975 αποφάσισε να κάνει δική του έρευνα για το μυστήριο του τριγώνου των Βερμούδων. Αποτέλεσμα της έρευνας αυτής ήταν το βιβλίο με τίτλο ?The Bermuda Triangle Mystery-Solved?. Η διαφορά του βιβλίου αυτού με τα άλλα, σχετικά με το θέμα, συγγράμματα ήταν ότι αυτό περιείχε πλούσια βιβλιογραφία. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει κανένα μυστήριο και ότι ο θρύλος δημιουργήθηκε από τη φαντασία των ανθρώπων και από τη συστηματική διαστρέβλωση των γεγονότων. Ατυχήματα που γράφτηκε ότι έγιναν υπό καλές καιρικές συνθήκες έγιναν στη διάρκεια δυνατών καταιγίδων, ενώ πολλές φορές είχαν βρεθεί απομεινάρια από κουφάρια πλοίων και αεροσκαφών που είχαν «εξαφανιστεί» μυστηριωδώς.

2.   Το τρίγωνο των Βερμούδων παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα. Είναι η μία από τις δύο περιοχές στη γη όπου οι πυξίδες δε δείχνουν το μαγνητικό Βορρά, αλλά τον πραγματικό Βορρά. Η διαφορά αυτή είναι αρκετά μεγάλη για να βγάλει οποιονδήποτε εκτός πορείας. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται απόκλιση των πυξίδων. Η δεύτερη περιοχή βρίσκεται στα ανατολικά της Ιαπωνίας. Μάλιστα, οι ντόπιοι της έχουν δώσει το πολύ «πρωτότυπο» όνομα «θάλασσα του διαβόλου». Μάλλον ό,τι δεν καταλαβαίνει η κοινή λογική είναι αυτόματα διαβολικό. Η περίεργη σύμπτωση, όμως, είναι ότι και αυτή η περιοχή έχει να επιδείξει ένα πλούσιο ιστορικό ατυχημάτων.

3.   Κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό (και μάλλον προστατεύει το μυστήριο) είναι ότι στην  περιοχή αυτή εκδηλώνονται πολύ γρήγορα ισχυρές καταιγίδες που δεν ανιχνεύονται από τους μετεωρολογικούς δορυφόρους.

4.   Η θεωρία των προληπτικών είναι ότι τα πνεύματα των αδικοχαμένων ναυτικών στοιχειώνουν την περιοχή καταδικάζοντας έτσι τα πλοία και τα αεροπλάνα που διασχίζουν το σημείο αυτό.

5.   Η θεωρία αυτών με τις ιδιαίτερες μεταφυσικές ανησυχίες είναι ότι το τρίγωνο των Βερμούδων αποτελεί πύλη σε μια άλλη χωροχρονοδιάσταση. Με άλλα λόγια, το τρίγωνο των Βερμούδων είναι σα μια φυσική μηχανή του χρόνου που μεταφέρει τα θύματά της μέσα από χρονοδίνες σε άλλες εποχές. Μπορεί η θεωρία αυτή να θυμίζει ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά σύμφωνα με τις θεωρίες του Einstein όλα αυτά είναι επιστημονικά αποδεκτά.

6.   Μία άλλη αρκετά διαδεδομένη θεωρία είναι πως στην περιοχή σχηματίζονται δίνες στο νερό και τον αέρα (ορατές και αόρατες) που ρουφούν αεροπλάνα και πλοία.

7.   Η βυθισμένη Ατλαντίδα τροφοδοτεί τούτο το σενάριο: Η Ατλαντίδα βρίσκεται βυθισμένη κάτω από το τρίγωνο των Βερμούδων και προκαλεί ενεργειακές διαταραχές στην περιοχή. Οι διαταραχές αυτές είναι υπεύθυνες για τις εξαφανίσεις και δημιουργούν την είσοδο στη χαμένη ήπειρο

8.     Μία αποδεκτή επιστημονικά θεωρία  είναι αυτή του μηχανολόγου και συγγραφέα Brown, η οποία υποστηρίζει ότι  υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να συνδέσει κανείς τα επεισόδια αυτά με το μαγνητικό πεδίο της γης. Σε περιόδους της ιστορίας έχουν υπάρξει αντιστροφές του μαγνητικού πεδίου της γης και, ίσως, τώρα είμαστε στο κατώφλι ενός άλλου αιώνα αλλαγής της μαγνητικής κατάστασης με «περιστασιακές μαγνητικές σεισμικές ενδείξεις» που λειτουργούν προειδοποιητικά. Αν συμβούν τέτοιες μαγνητικές διαταραχές κατά τη διάρκεια πτήσεων με όργανα είναι πολύ πιθανό να προκληθούν σοβαρά προβλήματα στις ενδείξεις των πυξίδων που κακώς λαμβάνονται ως περίεργη βλάβη των γυροσκοπικών οργάνων.

Η Ανεξήγητη Απώλεια της Πτήσης 19

Flight19«... Μήν έρχεστε πίσω μου, μοιάζουν σα να είναι από το διάστημα ...»

Στις 5 Δεκεμβρίου του 1945 μια πτήση 5 τορπιλοπλάνων τύπου TBM-3 Avenger του Αμερικανικού Ναυτικού, με τον κωδικό Πτήση 19, ξεκίνησε από το Fort Lauderdale της Florida, για μια περιπολία ρουτίνας, διάρκειας περίπου 2 ωρών. Οι πιλότοι των 5 αεροπλάνων ήταν όλοι τους πεπειραμένοι και βετεράνοι του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, .όπως ήταν και αρκετά από τα μέλη των πληρωμάτων. Λίγη ώρα πριν την αναμενόμενη ώρα άφιξης των αεροπλάνων πίσω στη βάση τους ο πύργος ελέγχου του Fort Lauderdale κατέγραψε μια σειρά περιέργων μηνυμάτων από τον επικεφαλής της Πτήσης 19 ο οποίος έμοιαζε να βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης:

- «Δε μπορούμε να δούμε ξηρά, φαίνεται πώς είμαστε εκτός πορείας»

- Ο πύργος ελέγχου ρωτά: «Ποια είναι θέση σας;»

Η επαφή χάνεται για περίπου 10 λεπτά. Όταν αυτή αποκαθίσταται, ο πύργος ελέγχου καταγράφει τις φωνές διαφόρων πιλότων της πτήσης οι οποίοι ακούγονται αποπροσανατολισμένοι. Ο πύργος ελέγχου της βάσης (Fort Lauderdale) συμβουλεύει τον επικεφαλής της πτήσης να πετάξει προς τον ήλιο (δυτικά) ώστε να βρει στεριά.

- «Δε μπορούμε να βρούμε τη δύση. Όλα είναι λάθος. Δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι για οτιδήποτε. Ακόμα κι ο ωκεανός δεν είναι όπως θα έπρεπε.»

Η ώρα ήταν περίπου 4 το απόγευμα, μια όμορφη μέρα στη Florida, όμως η Πτήση 19 έδειχνε να αντιμετωπίζει κάποιο απροσδιόριστο πρόβλημα. Η επικοινωνία με τα αεροσκάφη ήταν αρκετά δύσκολη και ο ασύρματος της βάσης άρχισε να πιάνει μόνο σκόρπια μηνύματα μεταξύ των αεροσκαφών. Κάποιο από αυτά τα μηνύματα φάνηκε να αναφέρει ότι τα καύσιμα των αεροσκαφών είχαν σχεδόν τελειώσει (πράγμα αδύνατο βάσει της χωρητικότητας των δεξαμενών καυσίμων τους και της ώρας που αυτά βρίσκονταν ήδη στον αέρα), ενώ ένα άλλο μιλούσε για πυξίδες που «πηγαίνουν σαν τρελές».

Λίγο αργότερα ο επικεφαλής της πτήσης ακούστηκε να λέει:

- «Δεν είμαστε σίγουροι πού βρισκόμαστε, πρέπει να έχουμε περάσει τη Florida και να βρισκόμαστε στον Κόλπο του Μεξικού»

Τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν από την Πτήση 19 ήταν :

- «Φαίνεται να μπαίνουμε σε άσπρα νερά. Είμαστε εντελώς χαμένοι»

Οι παραπάνω διάλογοι δημοσιοποιήθηκαν το 1962 στο άρθρο του A. Eckert με τίτλο Lost Patrol.

Ένα περιπολικό υδροπλάνο PBM-5 Martin Mariner απογειώθηκε σε βοήθεια της Πτήσης 19, όμως λίγα λεπτά μετά χάθηκε και αυτό. Ποτέ κανείς δεν άκουσε κάτι ούτε και βρέθηκε κανένα ίχνος από τα 5 τορπιλοπλάνα και το υδροπλάνο που έσπευσε σε βοήθειά τους. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες ο ασύρματος μιας βάσης κοντά στο Miami έλαβε ένα αδύναμο σήμα στο οποία ακούστηκαν τα διακριτικά γράμματα «FT» που αποτελούσαν τμήμα του κωδικού κλήσης της Πτήσης 19. Όμως το σήμα αυτό καταγράφηκε στις 7 το βράδυ, περίπου 2 ώρες αφού θα έπρεπε να είχαν τελειώσει τα καύσιμα των αεροσκαφών.

Η έρευνα που ακολούθησε κράτησε περίπου 1 εβδομάδα και συμμετείχαν σε αυτή εκατοντάδες αεροσκάφη και πλοία που χτένισαν μια περιοχή περίπου 300.000 τετραγωνικών μιλίων στα ανοικτά των ακτών της Florida, τόσο στον Ατλαντικό Ωκεανό, όσο και στον Κόλπο του Μεξικού. Όμως δε βρέθηκε απολύτως τίποτα.

Ακολούθησε η διερεύνηση των αιτίων του ατυχήματος, τα αποτελέσματα της οποίας ήταν ελάχιστα διαφωτιστικά. Δε δόθηκε καμία ικανοποιητική απάντηση αν και υπήρξαν αρκετές υποθέσεις για την πιθανότητα τα αεροσκάφη να συνάντησαν κάποιο αιφνίδιο καιρικό φαινόμενο. Ένα από τα μέλη της επιτροπής διερεύνησης φέρεται να δήλωσε: «Εξαφανίστηκαν εντελώς, σα να πήγαν στον Αρη».

 Η περιοχή της άτυχης πτήσης 19

  Πτήση   στην Ατλαντίδα και στο Τρίγωνο των Βερμούδων

Το  απόγευμα της 18 Αυγ. 1956 επιβιβαζόμουν στο τετρακινητήριο ελικοφόρο αεροπλάνο Super ‘G’ Constalation του Αμερικανικού Ναυτικού  στην αεροπορική βάση Wheelus Airbase στη Λιβύη, με προορισμό τις ΗΠΑ. Η αεροπορική αυτή βάση είναι ο σημερινός  κεντρικός αερολιμένας της Τρίπολης με το όνομα  "Mitiga International Airport"-. Ηταν η πρώτη φορά που θα επισκεπτόμουν την μεγάλη υπερδύναμη , η οποία τα χρόνια εκείνα βρισκόταν στο απόγειο της δόξης, ισχύος και ευμάρειας, σε  ένα κόσμο που ήταν παντελώς κατεστραμμένος από τον 2ον Παγκόσμιο Πόλεμο. Σκοπός της μετάβασης μου εκπαιδευτικός. Η πτήση μας ήτο Τρίπολη-Αζόρες-Βερμούδες-Τσάρλεστον της Νοτίου Καρολίνας. Εκείθεν, εγώ και ένας ακόμη Έλληνας αξιωματικός, θα μεταβαίναμε σιδηροδρομικώς στο   Fortmonmouth,  New Jersey, για να παρακολουθήσουμε ετήσια εκπαίδευση  σε συστήματα Διαβιβάσεων-Επικοινωνιών του Signal Corp. Στην Τρίπολη-Λιβύη, που ήτο τότε υπό αμερικανικό έλεγχο, είχαμε ταξιδεύσει με μικρό στρατιωτικό αεροπλάνο . Εκεί παραμείναμε επί μία εβδομάδα στην αεροπορική βάση Wheelus Airbase μέχρι ότου επιβιβασθούμε στο αεροπλάνο της γραμμής για τις ΗΠΑ . Βέβαια από τότε –που ήτο ακόμη βασιλεύς ο Ιντρίς-οι Λίβυοι έδειχναν τα αντιαμερικανικά τους αισθήματα και  πετροβολούσαν  τα αμερικανικά αυτοκίνητα, που περνούσαν από τις συνοικίες πριν εισέλθουν στην Τρίπολη.

 Η πτήση πάνω από την Μεσόγειο ήτο ονειρεμένη και απολαυστική , καθώς ο καιρός ήτο καλός και ο μεσογειακός ήλιος εκτυφλωτικός . Το σούρουπο μας βρήκε πάνω από την Πορτογαλία . Πετάξαμε πάνω από την ωραία  Λισσαβώνα  η οποία είχε  ανάψει μερικά νωχελικά  φώτα σαν να ήθελε να κάνει το νυκτερινό της μακιγιάζ. Εκεί κάναμε το μέγα άλμα από την ξηρά  προς τον Ατλαντικό ωκεανό. Το φως του ηλίου σε λίγο είχε χαθεί. Η ιδέα του Ωκεανού με τα θηρία, τα μεγάλα βάθη και τις διηγήσεις των ναυτικών είχαν αφήσει στο υποσυνείδητο μας τα στίγματα του. Δεν ήτο μικρό πράγμα να πετάς πάνω από τον αχανή Ατλαντικό μέσα στη νύχτα. Ηταν και το πρώτο  βάπτισμα σε πτήση πάνω στον ωκεανό-δεν το κρύβω-και  είχα κάπ οιο ενδόμυχο φόβο. Κάποια στιγμή θυμήθηκα την ιστορία του Περσέα και της Μέδουσας Γοργόνας, που μας είχε αναπτύξει, σαν παραμύθι, στην 7^η Γυμνασίου ο φιλόλογος στο Β! Γυμνάσιο Πατρών.

Δρασκελώντας τον ωκεανό οιώθεις σαν να έχει  κάποιο μαγνήτη που σε τραβάει στο βυθό και ψάχνεις να βρεις στα πυχτά του σκοτάδια τον πάτο. Ενώ είναι γεγονός ότι οι πτήσεις πάνω  στη θάλασσα είναι ομαλότερες από την ξηρά, εν τούτοις σε επηρεάζει αρνητικά η πτήση πάνω από θάλασσα. Βέβαια η πορεία που ακολουθούσαμε-  κατά μήκος  του Ισημερινού-ήτο κατά πολύ μακρύτερη και ίσως επικινδυνότερη , ιδιαιτέρως με τα βραδυκίνητα ελικοφόρα αεροπλάνα της εποχής . Κατά μήκος του Ισημερινού  δεν υπήρχαν κάτω τα πολυάριθμα αεροδρόμια και τα αεροναυτιλιακά βοηθήματα που υπάρχουν στο βόρειο Ατλαντικό , όπου συνηθίζουν να πετούν το πλείστον των  πολιτικών  αεροπλάνων.  Η διάρκεια της πτήσης από τον  Ισημερινό  για ένα ελικοφόρο αεροπλάνο  διαρκούσε  με τους ενδιάμεσους σταθμούς άνω των  32 ωρών .

 Και ενώ αυτά σκεφτόμουν ένας ναύτης αεροσυνοδός μας προσέφερε μέσα σε  στρατιωτικό δίσκο ξηρά τροφή. Καθώς είχαμε πεινάσει αυτό ήτο για μας κολατσιό . Σκεφτόμουν να ζητήσω και δεύτερο , αλλά ντράπηκα μήπως με πούνε πεινάλα. Υπήρχε βλέπετε και το εθνικό φιλότιμο.   Παρόλο που είχα θέση στο παράθυρο δεν έβλεπα τίποτα κάτω καθώς η μαυρίλα του ωκεανού έσμιγε απόλυτα με την μαυρίλα του αφέγγαρου ουρανού στο  απόλυτο σκοτάδι. Μόνο τα φλάς του αεροσκάφους αναβόσβηναν ασταμάτητα και έδιναν το στίγμα μας μέσα στο απέραντο χάος του ωκεανού. Σκεφτόμουν ότι   20.000 πόδια κάτω από τα πόδια μας  ενδέχεται κάποια ποντοπόρα Ελληνικά πλοία στην γραμμή πορείας μας έπιαναν το  φάρο μας. Ηταν κι’ αυτό μια επαφή με την πατρίδα, διότι ο Έλληνας θεωρεί το πλοίο μας, όπως και το αεροπλάνο,  Ελληνικό έδαφος.

Η Πτήση  άρχισε να χαλάει

Η πτήση ως τότε ήτο ομαλή καθώς και οι 4 κινητήρες του μεγάλου για τα μέτρα της εποχής αεροσκάφους λειτουργούσαν ιδανικά καίτοι ο θόρυβος τους ήτο μεγάλος . Ο χτύπος της καρδιάς μου και ο αρμονικός βόμβος των κινητήρων είχαν συντονισθεί  απόλυτα και ούτε μιά  στιγμή δεν πέρασε να μην παρακολουθώ-ακόμη και στην ενύπνια εγρήγορση- σαν ο εντεταλμένος μηχανικός την ομαλή λειτουργία των κινητήρων.

Όλα έβαιναν καλώς μέχρι τη στιγμή που είδα από μακριά ένα φεγγοβόλημα , κάτι σαν αστραπή. Αμέσως μου ήλθε στη σκέψη το θηρίο του ωκεανού η Μέδουσα –Γοργόνα. Φαίνεται ότι βγήκε να μας προϋπαντήσει , είπα μέσα μου.

Άσυναίσθητα υπέθεσα ότι κάπου  μακριά συμβαίνει καταιγίδα. Εμάς δεν μας πιάνει και δεν έχουμε λόγο να φοβηθούμε. Εξ άλλου οι πιλότοι της Αμερικανικής αεροπορίας είναι αξιότατοι , εμπειρότατοι και καλώς εκπαιδευμένοι ώστε  να αποφεύγουν τον κακό καιρό. Διότι τα ελικοφόρα αεροπλάνα   ήσαν αναγκασμένα να ίπτανται το μέγιστον 20-25.000 πόδια και αδυνατούσαν να πετάξουν σε μεγάλα ύψη των 40.000 ποδών , όπως συμβαίνει τώρα με τα σύγχρονα αεριωθούμενα. Τούτο όμως σημαίνει ότι  πετούσαν μέσα στην καταιγίδα .

  Γι’ αυτό κατά κανόνα  την παρέκαμπταν . Με το ρολόι μου πλησίαζαν μεσάνυχτα και οι αστραπές έρχονταν όλο πιό κοντά , και μας πλησίαζαν. Σε λίγο τις βλέπαμε να  ελίσσονται  σαν τεράστια φωτεινά φίδια στον νυκτερινό ουρανό. Βροντές βέβαια δεν ακούγαμε λόγω του θορύβου των κινητήρων.

Η Μέδουσα Γοργόνα  μας υποδεχόταν απειλητικά

 Τότε πήραμε την εντολή να φορέσουμε τα σωσίβια μας , που όπως μας είπαν ήταν μιά βασική επιχειρησιακή διαδικασία  (standing operating procedure) ή SOP όπως λέμε στο Στρατό, όπως συμβαίνει άλλωστε και στα πολιτικά αεροσκάφη με την επίδειξη των σωστικών μέσων. Τότε δεν σας κρύβω ότι ανησύχησα. Γιατί αυτή τη στιγμή;  Αλλά πάλι η δύναμη θελήσεως και η συναίσθηση ότι οι πιλότοι μας γνωρίζουν καλά τη δουλειά τους επιβλήθηκαν στο φόβο.

Εξ άλλου τα αμερικανάκια ούτε καν ενοχλήθηκαν . Νωχελικά μασούσαν  την τσίχλα τους. Σε λίγο είχαμε ανταμώσει  την καταιγίδα και μας κτυπούσε ανελέητα από κάθε μεριά. Το σκάφος σκαμπανέβαινε σαν καρυδότσουφλο στο πέλαγος. Τα φλάς στα ακροπτέρυγα μόλις και μετά βίας έβγαζαν ένα αχνό φως που  προσπαθούσε να διαπεράσει το πηχτό σύννεφο της καταιγίδας. Κάπου-κάπου ένας προβολέας έπεφτε ερευνητικά στα φτερά σαν να ήθελε κάτι να εξετάσει, πότε το δεξί και πότε το αριστερό. Ευτυχώς που  βλέπαμε και αυτά, που δήλωναν ότι ακόμη τα φτερά είναι κολλημένα και βρίσκονται ακόμη στη θέση τους . Σε τέτοιες στιγμές γίνεσαι ένα με το μέσον, με το  πλοίο, αλλά περισσότερο με το αεροπλάνο, που δεν έχεις δυνατότητα διαφυγής.

 Το αεροπλάνο μας έρμαιο του κυκλώνα Betsy

 Η βυθισμένη ήπειρος της Ατλαντίδας μας έστελνε  απειλητικά μηνύματα. Μήπως μας έμελλε να πάμε στον βυθό-5.000 μ. βάθος- για να ανακαλύψουμε τα μυστικά της ; Πάντως εγώ δεν είχα στο νού μου να πεθάνω. Πάντα υπάρχει κάποιο παραθυράκι διαφυγής, αρκεί να μην δειλιάσεις εκείνο το κρίσιμο δευτερόλεπτο και να κάνεις τις σωστές κινήσεις για να σωθείς.

 Τώρα το μέλημα μου έφυγε από τους κινητήρες και πήγε στα φτερά. Φοβόμουν  μην ξεκολλήσει κανένα φτερό, καθώς τα έβλεπα να σείονται σαν πλατανόφυλλα στη δυνατή θύελλα. Αλλά πάλι επειδή μου άρεσε η αεροπορία είχα μυηθεί σε πολλά μυστικά του αεροπλάνου και ήξερα ότι αν δεν εσείοντο τα φτερά θα κινδύνευαν να κοπούν από τις αναταράξεις. Είδατε ποτέ να σπάσει το φτερό του πουλιού που είναι ελαστικό; Αντίθετα σπάει το γυαλί που είναι σκληρό.

Το σκάφος χοροπηδούσε , κουτρουβαλούσε και έπεφτε σε χάσματα ή κενά αέρος και ανεβαίνοντας έβγαιναν  κυριολεκτικά τα έντερα μας από  στόμα. Αν κρατιόταν ακόμη εν πτήσει , ασφαλώς το χρωστάγαμε στην μαεστρία του κυβερνήτη.

Οι κεραυνοί και οι αστραπές περνούσαν δίπλα μας και σκεφτόμουν ένα ακόμη κίνδυνο , μήπως μας διαλύσει κάποια μεγάλη εκκένωση στατικού ηλεκτρισμού; Αλλά πάλι παρηγορούμουν ότι όλα τα αεροπλάνα έχουν ακίδες στα φτερά-τα αλεξικέραυνα- που διώχνουν τα φορτία από το σκάφος, χωρίς να του προξενήσουν βλάβη. (Όμως μερικές δεκαετίες αργότερα μας χτύπησε- σε αεροσκάφος της Ολυμπιακής- κεραυνός πάνω από το αεροδρόμιο της Βιέννης και τραντάχτηκε ολόκληρο το σκάφος, ωσάν να έπεσε επάνω του βόμβα . Όλοι παγώσαμε. Υποθέσαμε ότι εκείνο το λεπτό ήταν το τελευταίο. Ηταν βλέπετε η εποχή της αεροπειρατείας και φοβηθήκαμε τη βόμβα του αεροπειρατή . Όμως η πτήση συνεχιζόταν ομαλά και ησυχάσαμε.  Ευτυχώς ο κεραυνός περιορίσθηκε να κάψει την λυχνία του αριστερού φτερού) 

Το αεροπλάνο μας είχε  μπει στη φάση της προσγείωση  και τα φαινόμενα συνεχίζονταν αμείωτα. Κατεβαίναμε αλλά με φούλ τους κινητήρες. Πού πηγαίναμε μόνον ο κυβερνήτης εκείνη την στιγμή ήξερε , αν ήταν κι’ αυτός σίγουρος. Γιατί μέσα στις θύελλες ζαλίζονται και αποσυντονίζονται και τα όργανα πλεύσεως (πυξίδες, ραδιοβοηθήματα κ.α) Πάντως όλα έδειχναν ότι  προσεγγίζαμε  στην αμερικανική αεροπορική βάση των Αζορών . Εμείς βέβαια δεν βλέπαμε κάτω το παραμικρό. Και να σκεφθεί κανείς ότι το νησί είναι η κορυφή ενός βουνού που γλύτωσε πιθανόν από την μεγάλη γεωλογική καταστροφή που βύθισε  την Ατλαντίδα . Στην κορυφή του βουνού υπάρχει ο κώνος ενός εν ενεργεία ηφαιστείου. Λές να κολλήσουμε σε κάποια απόκρημνη πλαγιά του , όπως είχε γίνει με εκείνο το μοιραίο ατύχημα στον Υμμητό πριν χρόνια;  

Τώρα η αγωνία μου επικεντρωνόταν αν θα βρει μέσα σ' αυτή τη θύελλα το αεροδρόμιο για να προσγειωθεί. Και πάλι θα ήταν ομαλή η προσγείωση;  Εμείς δεν βλέπαμε τίποτα παρά μόνον αστραπές  και σκαμπανεβάζαμε μέσα σε πυκνά καταιγιδοφόρα νέφη. Αλλά και πάλι γνώριζα ότι είχαν όργανα πλεύσεως και GCΑ (Ground Controlled Approach) Αυτό είναι μιά υπηρεσία στα αεροδρόμια για να κατευθύνει ασφαλώς τα αεροπλάνα κατά την προσγείωση. Αλλά και αν από κάποια κακή τύχη πέφταμε υπήρχε έστω και μικρή πιθανότης να γλυτώσω τον σκοτωμό και  τον πνιγμό χάρις στο σωσίβιο και τότε κάποιο από τα εκατοντάδες Ελληνικά πλοία που πλέουν σε εκείνες τις άξενες  θάλασσες θα με μάζευε είτε ζωντανό , είτε το κουφάρι μου και θα το πήγαινε στην πατρίδα. Τι σου είναι ο άνθρωπος; Από υπέρβαση σε υπέρβαση. Πάντα μου έδινε θάρρος το παράδειγμα των Αργοναυτών    οι οποίοι  σε πανάρχαιους χρόνους  διέσχιζαν με   πλοία τους εκείνες  τις άξενες θάλασσες .  Και εγώ φοβόμουν σε ένα μεγαθήριο των αιθέρων με όλα τα μέσα της σύγχρονης τεχνολογίας; Τότε άρχισα να ετοιμάζομαι να πατήσω στα παραδείσια νησιά των Αζορών , που αν το ξεστόμιζα λίγα χρόνια πριν, θα με περνούσαν για τρελό. Για δέσιμο στο Δρομοκαίτιον ο τύπος.

Αζόρες , υπό ραγδαιοτάτη βροχή και δυνατούς ανέμους

Οι Αζόρες (Πορτογαλικά: Açores, Νησιά των Γυπών) είναι ομάδα νησιών της Πορτογαλίας και αποτελούν το δυτικότερο σημείο της Ευρωπαϊκής ηπέιρου. Έχουν έκταση 2.335 τετραγωνικά χιλιόμετρα πληθυσμό 242.000 κατοίκους. Τα 10 κυρίως νησιά που αποτελούν τις Aζόρες βρίσκονται στο βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό και είναι τα νησιά Σάντα Μαρία, Σάου Μιγκέλ, Φαγιάλ, Φλόρες, Κόρβου, Σάου Ζόρζε, Φορμίγκος, Τερσέιρα, Πίκου  και Γκρασιόζα. Είναι ηφαιστειογενή νησιά με συχνούς σεισμούς, κλίμα υγρό και θερμό με μέση ετήσια θερμοκρασία τους 18^οC. Εκεί συμβαίνουν συχνά φαινόμενα και  καταιγίδες.

Τελικά η προσγείωση μας έγινε ,εν μέσω ραγδαιοτάτης βροχής και σφοδρών μετωπικών ανέμων, ομαλά . Εξω έβρεχε με το κανάτι  και   γίναμε  μούσκεμα μέχρις ότου επιβιβασθούμε στα λεωφορεία για να μας μεταφέρει στην λέσχη αξιωματικών.  Ήταν περασμένα μεσάνυκτα . Πετούσαμε κάπου δώδεκα ώρες.

 Στη λέσχη των Αζορών αποζημιωθήκαμε με ένα ζεστό γεύμα , φρούτα και καφέ και σε λίγότερο από μια ώρα επιβιβασθήκαμε και πάλι  για το δευτερο και μακρύτερο σκέλος προς Βερμούδες. Υπ’ όψιν ότι στο δρομολόγιο αυτό δεν υπήρχε αεροδρόμια κάτω, παρά μόνον ωκεανός. Στο μεταξύ είχε αλλάξει και το πλήρωμα με νέο. Ο    παλιός κυβερνήτης  εκάθησε στην μπροστινή θέση πλάι μου και πιάσαμε τη συζήτηση . Ηταν ένας σαραντάρης πιλότος, βετεράνος του Β! Π.Π,   Σοβαρός, ψύχραιμος  επαγγελματίας . Εξ άλλου το είχε αποδείξει λίγο πριν όταν  προσγείωσε επιτυχώς αυτό το θηρίο μέσα  στην καταιγίδα.

Η Μέδουσα Γοργόνα που λεγόταν ‘’Betsy”

   Είπα στον κυβερνήτη ότι είχαμε κακό καιρό. Και αυτός μου απήντησε  ότι περάσαμε στα κράσπεδα του κυκλώνα ‘Hurricane Betsy’ . Τότε κατάλαβα τι είχε συμβεί. Φτηνά την γλυτώσαμε. Στην εφημερίδα STAR AND STRIPES  στην λέσχη διάβασα τα εξής:

Hurricane Betsy:

Category 3 hurricane (SSHS)
Durationn	:   August 9 – August 20/  Διάρκεια 9-20 Αυγ. 1956
Intensity	:120 mph (195 km/h) (1-min), 954 mbar (hPa) Ισχύς 120 μίλια / όρα(195 χλμ/ώρα, βαρομετρικό χαμηλό 954(μιλιμπάρ)

As an Azores-Bermuda high moved northeastward and cold air aloft entered the Tropics, strong divergence led to the formation of Tropical Storm Betsy on August 9 in the tropical  Atlantic. It moved westward, and rapidly intensified to a 120 mph (190 km/h) major hurricane on August 10. Betsy moved through the Lesser Antilles on the August 11, causing major damage to Guadeloupe, and weakened as it moved northwestward. The hurricane hit Puerto Rico on the August 12, and after causing heavy flooding while crossing, re-strengthened to a 110 mph (180 km/h) hurricane. Betsy crossed the Bahamas, turned northeastward, and became extratropical on August 18 over the North Atlantic. Betsy was responsible for $35.88 million (1956 dollars) in damage and 27 fatalities
Ώστε ακόμη κρατάει   μίσος σε μας τους Έλληνες η Μέδουσα Γοργόνα; Σκεφτόμουνα ! Παλιά βύθιζε τα πλοία και χαιρόταν να βλέπει τους ναυαγούς να χαροπαλεύουν με τα κύματα. Τώρα χτυπάει και τα αεροπλάνα. Μήπως ακόμη θυμάται την έχθρα του Περσέως και προς χάριν του μας έκανε αυτή την  λαχτάρα ; Εξ άλλου πρέπει να του χρωστάει υποχρέωση –όπως και στους Έλληνες – που από θνητή που ήταν την έκαναν αθάνατη . (Ητο κόρη του Φόρκυνος και της Κητούς. Αυθεντική Ελληνίδα κι’ αυτή ) Αλλά φαίνεται ότι η Ατροπός τξς χάλασε τα σχέδια. Η πρώτη Μοίρα, η  Λάχεση  έριξε το λαχνό με το ταξίδι μας στην Αμερική με εκείνο το αεροπλάνο , εκείνη την εποχή, από εκείνο το δρομολόγιο. Η Κλωθώ προχώρησε πιο πέρα και έφερε τον κυκλώνα ‘Betsy ‘ ενάντια στο αεροπλάνο μας. Όμως η καλή Ατροπός δεν το ενέκρινε και δεν το έκανε αναπότρεπτο ατύχημα. Αν λοιπόν έχεις τύχη διάβαινε που λέγανε παλιά .. και ριζικό περπάτει. Όχι δεν πιστεύουν οι Έλληνες στο κισμέτ. Και αυτό μας το αποδεικνύει η Ατροπός που μπορεί να αποτρέψει το κακό. Βέβαια «συν Αθηνά και χείρα κίνει».
 Είδα τον κυβερνήτη δίπλα μου αρκετά κουρασμένο . Και εγώ ήμουν κουρασμένος και λαγοκοιμόμουνα . Το αεροπλάνο τώρα πετούσε στην ουρά του κυκλώνα μέσα σε σύννεφα , αλλά ο καιρός είχε σαφώς βελτιωθεί και περάσαμε μια σχετικά ήρεμη νύχτα στο αεροσκάφος . Όμως ο παλιός κυβερνήτης δεν έλεγε να κλείσει μάτι. Τον ρώτησα γιατί δεν κοιμάται ; Μου απάντησε ότι  ποτέ δεν κοιμάται στο αεροπλάνο. Προφανώς έχει κι' αυτός τις ανησυχίες του. Ίσως να μην εμπιστευόταν τους άλλους στο πηδάλιο; Μπορεί να σκεφτόταν τη γυναίκα του και τα παιδιά του… Ποιος ξέρει τις σκέψεις των ανθρώπων;
Τον ρωτώ: Γιατί φωτίζατε τα φτερά με τον προβολέα; Αυτό ήταν η μεγαλύτερη μου  ανησυχία μου απαντά. Φοβόμουν να μην παγώσουν. Και μου εξήγησε ότι μέσα στις καταιγίδες , λόγω   απότομης μεταβολής της θερμοκρασίας και της πιέσεως δημιουργείται στα φτερά παγοποίηση. Αυτή καταστρέφει τη μορφή  των πτερύγων και εμποδίζει  να λειτουργήσουν τα πτερύγια . Αυτό είναι αιτία που  έχει οδηγήσει σε πτώση  πολλά  αεροπλάνα μέσα σε θύελλες και όχι το σπάσιμο των φτερών.
Στα λημέρια του Χριστόφορου Κολόμβου

Αργότερα πήραμε 2-3 σήματα "προσδεθείτε και μην καπνίζετε" αλλά ήδη είχαμε συνηθίσει στις αναταράξεις . Αυτές  πάνω από το τρίγωνο των Βερμούδων μας φαίνονταν αμελητέες. Δεν είναι δυνατόν να πλεύσεις σε αυτή την περιοχή και να μην θυμηθείς τον θαλασσοπόρο Χριστόφορο Κολόμβο(Cristóbal Colón)    ο οποίος το 1492 είχε πλεύσει σ’ αυτά τα νερά και ανακάλυψε για Δευτέρα φορά την Αμερική, διότι την πρώτη φορά την ανακάλυψαν   Έλληνες και πάλι (Αργοναύτες) μερικές χιλιάδες χρόνια πριν.  Όμως το κατεστημένο μας παραμυθιάζει με ψέματα: Ψέμα ότι ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν ισπανός.  Ηταν Έλληνας καπετάνιος  από τη Χίο, του οποίου ο πατέρας πήγε οικογενειακώς στη Γενοβα-όπως συνηθίζουν να ξενητεύονται οι Χιώτες. Εν συνεχεία, ο νεαρός καπετάνιος κι’ αυτός (Χριστόφορος Κολόμβος) κατετάγη στο στόλο του βασιλιά της Ισπανίας. Το ίδιο  ψέμα λένε όταν ονομάζουν τον Ελ Γκρέκο , ισπανό ζωγράφο. Ναι το είδα στο Μουσείο Τέχνης του Σικάγου. Και οι αθεόφοβοι διαψεύδονται από τον ίδιο  που διαλαλεί ότι είναι Έλληνας(Greco). Τι άλλο να τους πει; Όσον αφορά τον Χριστόφορο Κολόμβο , το δηλώνει με την υπογραφή του . Τα αρχικά του ονόματος του τα γράφει με Ελληνικά γράμματα Χρ και συνεχίζει λατινικά. Πράγματι υπάρχει ακόμη οικογένεια Κολόμβου στη Χίο, όπως υπάρχει και σε άλλα μέρη. Για παράδειγμα ο καλός φίλος στρατηγός Νικόλαος Κολόμβας ή Κολόμβος από το Μεσολόγγι ( Εμείς τα παιδιά του 1940,  μολονότι περάσαμε  τον Β! Παγκόσμιο Πόλεμο , την Κατοχή και τον Εμφύλιο και  ουσιαστικά  βγήκαμε με σοβαρές ελλείψεις από τα σχολεία, εν τούτοις πήραμε μια ελληνοπρεπή παιδεία , αγάπη προς την Πατρίδα, σεβασμό  προς το Έθνος και τον άνθρωπο, αγάπη για τη ζωή και για τον Αγώνα. Την δια βίου μάθηση, που δήθεν προβάλλει τώρα η Νέα Τάξη, εμείς την κάναμε  θετική πράξη  και συμπληρώσαμε  τις ελλείψεις μας  είτε αυτοδίδακτοι,  είτε μετέπειτα στα στρατιωτικά σχολεία, άλλοι  στα πανεπιστήμια, ή και στο μέγα πανεπιστήμιο της ζωής. Διότι τηρούσαμε το ρηθέν από τον Σωκράτη «γηράσκω αεί διδασκόμενος» Αντίθετα η Νέα Τάξη προβαίνει στην    μαζοποίηση του ανθρώπου, στην πολτοποίηση της συνειδήσεως , ώστε να  κάνει το άτομο νούμερο , καταναλωτικό όν  και ένα τίποτα.

Βερμούδες : ένας επίγειος παράδεισος  

Πετάξαμε ημέρα πάνω στα γαλαζοπράσινα νησιά των Βερμούδων με τον παράξενο βυθό που θαρρείς ότι είσαι σε πισίνα. Το 12ωρο  ταξίδι μας από Αζόρες στις Βερμούδες έπαιρνε τέλος . Σε λίγο προσγειωθήκαμε ομαλά στο αεροδρόμιο των Βερμούδων.  Οι Βερμούδες   είναι νησιωτική χώρα στον Ατλαντικό Ωκεανό, με έκταση 53 km² και πληθυσμό 67.837 κατοίκους, με βάση εκτιμήσεις του 2009. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Χάμιλτον. Είναι υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου.  Εκεί είχε ένα θαυμάσιο καιρό, ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Ένοιωσα σαν να βρισκόμουν  στον παράδεισο . Παντού εξωτικά λουλούδια, ανθισμένα δένδρα  και καταπράσινα λιβάδια, όμορφα σπίτια και μεγάλα ξενοδοχεία,  ωραιότατα  τουριστικά πλοία  και  πλωτά σκάφη  . Κάτι που τότε έλλειπε από την κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ελλάδα.  Τόπος ακριβός , τουριστικός τόπος  πολυτελείας για υψηλά πορτοφόλια .  Στη ανοικτή λέσχη αξιωματικών δοκιμάσαμε για πρώτη φορά τα άγνωστά   τότε « grape froot» .  Τα νομίσαμε για υπερφυσικά λεμόνια και τα  στύψαμε στην ομελέττα. Αλλά σε λίγο  καταλάβαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Τότε αντιληφθήκαμε την γκάφα μας. Οι άλλοι το έτρωγαν με το κουτάλι. Νέος κόσμος , νέα ήθη! Ακόμη δεν είχαμε αμερικανοποιηθεί. Με το γυρισμό  είχαμε πλήρως αμερικανοποιηθεί και το θεωρούσαμε τιμή μας . Που να ξέραμε τα ζωντόβολα…Στερνή μου γνώση…. Επρεπε να …χρεοκοπήσουμε για να αποκτήσουμε αυτογνωσία.
Αμέρικα, Αμέρικα!! Επί τέλους στις ΗΠΑ
 Αφού επιθεωρήθηκε και ανεφοδιάσθηκε το αεροσκάφος επιβιβασθήκαμε και απογειωθήκαμε για το τελευταίο σκέλος του ταξιδιού μας. Προορισμός το Τσάρλεστον της  Νότια Καρολίνα(South Carolina ). Αδημονία πότε θα πατήσουμε στην Αμερική. Ούτε ο Κολόμβος δεν είχε τόση. Μετά 8ωρη πτήση τελικά προσγειωθήκαμε την επομένη το πρωί στην εκεί αεροπορική βάση. Ηταν η Τρίτη ημέρα του ταξιδιού μας στο αεροπλάνο, το οποίο είχε γίνει κατοικία μας.
Το  Τσάρλεστον και οι φυλετικές διακρίσεις
 Το Charleston παραμένει  αναλλοίωτο , σαν να μην κύλισε ο χρόνος από την εποχή που ιδρύθηκαν οι ΗΠΑ: λιθόστρωτα δρομάκια , ιππήλατες άμαξες , λάμπες αερίου για φωτισμό , δενδροστοιχίες και πολλές εκκλησίες με τα καμπαναριά τους, όλα παραδοσιακά και νοσταλγικά του περασμένου καλού καιρού. Αυτό  πέρασε  πολέμους , κυκλώνες , σεισμούς και βγήκε νικητής,  σαν τις γυναίκες που παρά την ηλικία τους διαθέτουν χάρη, αποφασιστικότητα και γοητεία. Η ιστορία της περιοχής αρχίζει από το 1663 , από την εποχή του Καρόλου του 2ου της Αγγλίας . Αυτός δώρισε την περιοχή της Καρολίνας-όπως οναμάσθηκε προς τιμήν του-στον 8ον από τους πιό έμπιστους φίλους του , Lord's Proprietors, μετά την περίοδο του Κρόμβελ. Η πόλη του Charleston ιδρύθηκε το 1670 στις όχθες του ποταμού Ashley River , και ονομάσθηκε τότε Charles Towne . Αργότερα μετακινήθηκε στην ακτή, στο Oyster Point, από τον Anthony Ashley-Cooper . Είναι μεγάλος λιμένας και πρωτεύουσα της Πολιτείας της Νότιας Καρολίνας.    Charleston  ονομάσθηκε το 1683. Η γνωστή  από τον ομώνυμο  χορό πόλη του ‘Charleston’  είναι μια πόλη με μικτό πληθυσμό(λευκόύς  και νέγρους) . Ηταν η εποχή του καπνίσματος, αλλά και των   φυλετικών διακρίσεων. Χωρίς να έχουμε ενημερωθεί για την κατάσταση εκεί φθάσαμε στο κέντρο της πόλεως με το λεωφορείο και εν συνεχεία πεζοπορώντας περιπλανηθήκαμε στην πόλη. Όμως για κακή μας τύχη πέσαμε σε περιοχή μαύρων και τότε αντιληφθήκαμε τι σημαίνουν φυλετικές διακρίσεις. Δεν  ίσχυαν  μόνο για τους λευκούς προς τους μαύρους αλλά και των μαύρων εναντίον των λευκών. Τότε για καλή μας τύχη μια αστυνομική περίπολος μας σταμάτησε –προφανώς αντελήφθη ότι είμαστε ξένοι από την ενδυμασία μας-  και μας συνέστησε διακριτικά να φύγουμε από εκεί διότι κινδύνευε η ασφάλεια μας.  Ηταν η πρώτη ψυχρολουσία στον Νέο Κόσμο. Ποιος να φανταζόταν ότι σήμερα αντιμετωπίζουμε το ίδιο ή και χειρότερο πρόβλημα στην πατρίδα μας ; Ότι κινδυνεύουμε να εισδύσουμε στην κεντρικότερη πλατεία των Αθηνών ,στην Ομόνοια και σε πολλές άλλες γειτονιές του ιστορικού κέντρου; Ο Πολυπολιτισμός στην πράξη απέτυχε οικτρά. Τον επόμενο χρόνο κατά την επιστροφή μας ακολουθήσαμε το δρομολόγιο Τσάρλεστον- Βερμούδες-Καζαμπλάνκα –Λιβύη –Αθήνα. Τούτη τη φορά η Μέδουσα Γοργόνα μας χαμογελούσε με χάρη και μας κατευόδωσε φιλόξενα.  Αργότερα που επισκέφθηκα τη Χερσόνησο του Γιουκατάν στο Μεξικό την συνάντησα απολιθωμένη στους ναούς των Ινκας και Ατζέκων. Όμως τούτη τη φορά ήξερα ότι η Μέδουσα Γοργόνα ήταν κι’ αυτή γνήσια Ελληνίδα που ξενιτεύτηκε με τους ναυτικούς μας σ’ αυτή τη παράξενη, αλλά και όμορφη θάλασσα , που διαθέτει  αρκετά Ελληνικά τοπονύμια     (όπως τα νησιά:  Άνδρος , Μαραθών) Ο Περσέας δεν πήγε  μία και μόνο φορά σε κείνα τα μέρη .  Πολλές γενιές Ελλήνων πήγαν σε κείνα τα μέρη και  κατοικούν μονίμως εκεί .  Δυστυχώς  η μαμά –Ελλάς τους έχει ξεχάσει , χωρίς  όμως αυτοί να την ξεχνούν. Κάθε φορά   ο γιός μου   που ζεί και προκόβει στην Αμερική,  όταν φθάνει στο αεροδρόμιο πάντα με παίρνει τηλέφωνο πριν πετάξει. Αντιλαμβάνομαι ότι θέλει να του ευχηθώ σιωπηρώς το «καλό ταξίδι». Γνωρίζει ότι έχω γλυτώσει αρκετές φορές  από του χάρου τα δόντια: 1/  Σαν παιδί όταν κάθισα στον προφυλακτήρα ενός στρατιωτικού Γερμανικού τράμ και με απείλησαν με τα πιστόλια η Γκεστάπο να με σκοτώσουν . Προτίμησα να πέσω εν κινήσει και γλύτωσα. 2/ Στο αεροπλάνο για τη Σιγκαπούρη που έπιασε ο κινητήρας του φωτιά 3/ Όταν μας χτύπησε κεραυνός στο αεροσκάφος της Ολυμπιακής και 4/ Με την Betsy. Και ποιος ξέρει   και πόσες άλλες φορές χωρίς να το αντιληφθώ;  Φαίνεται ότι   έχω φιλίες με την  καλή μοίρα Ατραπό . Έτσι μπορώ να την προσκαλώ και να μεσιτεύω και για λογαριασμό  άλλων. Καλά ταξίδια λοιπόν στους   ναυτιλομένους και αεροναυτιλομένους  ανά την υδρόγειο. Ας τους προστατεύει η Αθηνά με την ασπίδα της, που φέρει τη Μέδουσα Γοργόνα.  Σύμβολο σύνεσης, αλλά και θάρρους και διακινδύνευσης . 

Χωρίς Λόγο γιατί να ασχοληθούν τόσοι με το Τρίγωνο;

Ο όρος «Το Τρίγωνο» χρησιμοποιούταν σχετικά συχνά κατά τη δεκαετία του 50 όταν γινόντουσαν αναφορές σε περιστατικά που έλαβαν χώρα στη συγκεκριμένη περιοχή . Πάμπολλα βιβλία εγράφησαν γι’ αυτό:

1/ Οι αρχαίοι Έλληνες με την ιστορία του Περσέως, της Ατλαντίδας κ.α

 2/ Το 1962 ο D. Titler στο βιβλίο του Wings of Mystery αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην ιστορία των 5 αεροπλάνων, υπό τον τίτλο The Mystery of Flight 19. χρησιμοποιώντας τον όρο «Το Τρίγωνο του Θανάτου».
3/Το 1962, σε ένα άρθρο του A. Eckert με τίτλο Lost Patrol    αναφορές   μεταξύ του πύργου ελέγχου και των πιλότων όπως: «… εδεν είμαστε σίγουροι για τίποτε, ακόμη κι ο ωκεανός δε δείχνει όπως θα έπρεπε ..» .

4/ Το 1964 σε ένα άρθρο του V. Gaddis στο περιοδικό Argosy.(Τρίγωνο των Βερμούδων   κυκλοφόρησε το 1969, γραμμένο από τον J. Spencer και με τίτλο Limbo of the Lost.
5/ Στη  δεκαετία του 70 γράφτηκαν εκατοντάδες άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες.

6/  Το 1974 κυκλοφόρησε το πολύκροτο βιβλίο « The Bermuda Triangle» του C. Berlitz με 10.000.000 αντίτυπα . Ο Berlitz, ξεκινώντας από την περίφημη πια Πτήση 19, παρουσίαζε μια σειρά  περιστατικών και διάφορες θεωρίες.

ΤΕΛΟΣ

  *Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης

μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/