ΕΡΓΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ

“παρὰ τοῖς ἀρχαίοις Ἔλλησιν“ Θεραπεύειν [Θρησκεύειν] τους Θεούς

Ιουν16

Εισακούστε με, θεοί που κρατάτε τα πηδάλια της ιερής σοφίας και, ανάβοντας αναγώγιο πυρ στις ψυχές των μερόπων ανθρώπων, τις κάνετε να αφήσουν τη σκοτεινή κρυψώνα και, αφού καθαρθούν μέσω των άρρητων τελετών των ύμνων, τις έλκετε προς τους αθανάτους. Εισακούστε με, μεγάλοι σωτήρες, διαλύστε την ομίχλη και χαρίστε μου αγνό φως από τα ιερά βιβλία, προκειμένου να αναγνωρίζω καλά άμβροτο θεό και άνθρωπο. Και κανείς κακοποιός δαίμονας να μη με κρατάει μακριά από τους μακάριους, μέσα στα ποτάμια της λήθης, και καμία παγερή Ποινή να μην κρατήσει με τα δεσμά του βίου την ψυχή μου που έχει πέσει μέσα στα κύματα της παγερής γένεσης αλλά δεν θέλει για πολύ καιρό να περιπλανιέται. Όμως, θεοί, ηγεμόνες της πολύλαμπρης σοφίας, εισακούστε με και φανερώστε τα όργια (μυστήρια) και τις τελετές των ιερών μύθων σε μένα που βιάζομαι να ανέβω το μονοπάτι που οδηγεί ψηλά.

(Προσ)εύχομαι σε όλους του Θεούς και τις Θεές να καθοδηγήσουν το νου μου και, αφού ανάψουν μέσα μου το λαμπερό φως της αλήθειας, να διευρύνουν την διάνοιά μου για την ίδια την επιστημονική γνώση των όντων και να να ανοίξουν τις πύλες της ψυχής μου προς υποδοχή της ένθεης υφηγήσεως του θειότατος Πλάτωνος. Και αφού προσορμίσουν τη γνώση μου στο πιο λαμπερό μέρος της αληθινής ύπαρξης, να με κρατήσουν μακριά από τις δοκησισοφίες και την περί τα “μη-όντα” πλάνη μέσω της νοητικότατης διατριβής με τις αληθινές υπάρξεις, που είναι οι μόνες από τις οποίες τρέφεται και ποτίζεται το όμμα της ψυχής, όπως λέει ο θειότατος Πλάτων στον «Φαίδρο, 246.e – 251.b». Και ζητώ από τους νοητούς θεούς να μου χαρίσουν τέλειο νου, από τους νοητικούς θεούς ανυψωτική δύναμη, από τους υπερουράνιους ηγεμόνες του σύμπαντος ενέργεια ανεξάρτητη και απαλλαγμένη από τις υλικές γνώσεις, από τους εγκόσμιους θεούς ζωή αναπτερωμένη, από τις χορείες των Αγγέλων αληθινή αποκάλυψη των θείων, από τους αγαθούς Δαίμονες συμπλήρωση με την επίπνοια των θεών, και από τους Ήρωες μεγαλόπνοη, επιβλητική και υψηλή διάθεση. Και από όλα γενικά τα θεϊκά γένη να με προετοιμάσουν πλήρως για την μετουσία στην πλέον εποπτική και μυστική θεωρία του θειότατου Πλάτωνα. Έτσι όλες οι κρείττονες ημών δυνάμεις ας είναι ευνοϊκές και η εκ μέρους τους χορηγία ας είναι έτοιμη να μας φωτίσει με το αναγωγόν φώς τους.

————————————————————

η εν Παρθενώνι Αθηνά

Ω! Αθηνά, εσέ καλούμε, την αδάμαστη και αμείλικτη, την φιλόσοφο άμα και φιλοπόλεμο Θεά. Εσέ που συγκρατείς και πρυτανεύεις στις εντός του σύμπαντος αντιθέσεις – για αυτό και καλείσαι Αθηνά Νίκη-, εσέ που κινείς μόνη σου την Αιγίδα και φέρεις την κεφαλή της Μέδουσας! Πρόσελθε θεά κοντά μας, εσύ που κινείς την όλη ειμαρμένη και κατευθύνεις τις δημιουργίες αυτής! Πρόσελθε Θεά «ἵλεῴ» σε μας και δώσε μας άχραντη σοφία & νοητική δύναμη, χάρισέ μας Θεά τα Ολύμπια και ανάγωγα για τις ψυχές αγαθά, εξόρυξε μακριά από εμάς τα γενεσιουργά φαντάσματα, διέγειρε εντός μας τις καθαρές και αδιάφθορες σκέψεις για όλους τους θεούς και πέμψε μας το θεϊκό φως της νόησης σου! Ω εσύ που είσαι φωσφόρος θεός! Ανύψωσέ μας σώτειρα Θεά και ενίδρυσε μας στις καθολικές νοήσεις του μεγίστου Διός!

Εισάκουσε με, τέκνο του ασπιδοφόρου Διός, που ξεπήδησες από την πηγή του γεννήτορα και από την κορυφή της σειράς, αντρόψυχη, ασπιδοφόρα, μεγαλοδύναμη, κόρη του ισχυρού πατέρα, Παλλάδα, Τριτογένεια, χρυσόκρανη εσύ που κραδαίνεις το δόρυ, εισάκουσέ με. Δέξου, δέσποινα, τον ύμνο με διάθεση ευμενή και μην αφήσεις ποτέ έτσι τα λόγια μου στο έλεος των ανέμων, εσύ που άνοιξες τις θεοπάτητες πύλες της σοφίας. Εσύ που στόλισες ολόκληρη τη ζωή με πολύμορφες τέχνες βάζοντας μέσα στις ψυχές νοητική δημιουργία. Εσύ που έλαβες την Ακρόπολη στην ψηλόκορφο βράχο, σύμβολο, δέσποινα της κορυφής της μεγάλης σου σειράς. Εσύ που αγάπησες την αντροθρέφτρα γη, τη μητέρα των βιβλίων και έδωσες στην πόλη να έχει το όνομα και την ευγενή σοφία σου.

Εισάκουσέ με, εσύ που ακτινοβολείς αγνό φώς από το πρόσωπο σου. Δώσε μακάριο λιμάνι σε μένα που περιπλανιέμαι περί γαία, δώσε στην ψυχή μου αγνό φως, σοφία και έρωτα από τους ιερούς μύθους σου. Έμπνευσε στον ερωτά μου τόση και τέτοια δύναμη, ώστε από τους κόλπους της γης να με τραβήξει και πάλι προς τον Όλυμπο, στην κατοικία του πατέρα σου. Κι αν κάποιο βαρύ σφάλμα της ζωής μου με δαμάζει – γιατί γνωρίζω ότι μαστίζομαι από πολλές, κάθε φορά διαφορετικές, ανόσιες πράξεις, τις οποίες διέπραξα με ασύνετο θυμό – , λυπήσου με, θεά με την γλυκιά βουλή, Σώτειρα των θνητών, και μη με αφήσεις να γίνω λάφυρο και έρμαιο των τρομερών Ποινών πεσμένο σο έδαφος. Γιατί καυχιέμαι ότι ανήκω σε σένα. Δώσε στα μέλη μου σταθερή και αβασάνιστη υγεία, και διώχνε τις αγέλες των πικρών νόσων που λειώνουν τη σάρκα, ναι ικετεύω, βασίλισσα, και με το αθάνατο χέρι σου σταμάτα όλη την αθλιότητα των μαύρων πόνων. Δώσε στο ταξίδι της ζωής μου ήπιους ανέμους. Εισάκουσέ με, εισάκουσε με, βασίλισσα. Ενώπιον σου προσέρχομαι με θερμές ικεσίες λόγω επιτακτικής ανάγκης. Κι εσύ εισάκουσέ με ευμένεια.