ΠΩΣ ΕΒΛΕΠΑΝ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ;

 ΠΩΣ ΕΒΛΕΠΑΝ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ  ;

 

Το Σύμπαν Δημιουργήθηκε Τυχαία

 

Η αστροφυσική κάθε μέρα και περισσότερο , τείνει προς την άποψη  ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε τυχαία, δηλαδή ότι αυτοδημιουργήθηκε. Αυτή η άποψη είχε διατυπùθεί  τόσο από τον Εφέσιο φιλόσοφο Ηράκλειτο (540=480 π. Χ) όσο και από τον Ελεάτη φιλόσοφο Παρμενίδη(515-440 π.Χ). Η άποψη ότι το σύμπαν ξεπήδησε τυχαία στηρίζεται  στο εξής σκεπτικό : Οπως έχει αναφερθεί και σε άλλο σημείο, το σύμπαν πριν από την μεγάλη έκρηξη  ήτο συγκεντρωμένο  σ’  ένα χώρο όσο η μύτη μιάς βελόνας, ίσως όσο ένα άτομο, ή ακόμη όσο ένα υποσωματίδιο (λ.χ το ηλεκτρόνιο , ή φωτόνιο ) ή και κάτι μικρότερο.  Αν ούτως έχουν τα πράγματα σύμφωνα με την κβαντική θεωρία , το ελαχιστότατο αυτό σε μέγεθος σύμπαν  θα συμπεριφέρετο όπως συμπεριφέρονται τα υποατομικά σωματίδια που παρατηρούμε σήμερα σε κάθε μοργή ύλης , δηλαδή θα συμπεριφερόταν τυχαία.  Και κάποια στιγμή όλως τυχαίως πριν 15 δισεκατομμύρια χρόνια, το υποσωματίδιο αυτό εξερράγη , με αποτέλεσμα η άπειρη μάζα και άπειρη ενέργεια που ήτο συγκεντρωμένη μέσα σ’ αυτό   να αρχίσει σιγά-σιγά να διασκορπίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Μετά παρέλευση 15 δισεκατομμυρίων ετών από την μεγάλη έκρηξη  προέκυψε το σύμπαν που έχουμε σήμερα. Διότι δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι και στο σύμπαν πρέπει να ισχύει η ίδια αρχή της μεγεθύνσεως  κατά τον γνωστό σε όλα τα είδη , γέννηση , ωρίμανση και θάνατος.  Επειδή όμως το σύμπαν είναι αγέννητο και αθάνατο , αυτό που ονομάζουμε «σύμπαν» είναι απλούστατα ένας από τους άπειρους κόσμους μέσα στο αιώνιο και ανόλεθρον σύμπαν

Θεογονία Ησιόδου η Ιερά Βίβλος των Ελλήνων. Ο Ησίοδος (700 και 750 π.Χ )είναι Ελλην διδακτικός και επικός ποιητής γεννηθείς στην Ασκρη της Βοιωτίας  ο οποίος είπεν ότι «πρώτα εγεννήθη το Χάος, ύστερον η Γαία και μετά τα Τάρταρα και τελευταίος ο Ερως, ο παλαιός… ». Εγραψε το «Εργα και Ημέραι»  και την «Θεογονία», όπερ αποτελεί κωδικοποίησιν της Ελληνικής Θεολογίας. Θα την ονομάζαμε-με χριστιανικούς όρους- η  Ιερά Βίβλος των Ελλήνων. Δεν είναι λοιπόν βλακεία εμείς οι Ελληνες να έχουμε απαρνηθεί τους προπάτορες μας  και να πιστεύουμε τα φλυναφήματα της Ιουδαικής Βίβλου;

 

Η Ορφική Λατρεία

 

Οι Ορφικοί αποτελούν τους πρώτους Ελληνες διανοούμενους που προσπάθησαν να απαντήσουν στις πρώτες αυθόρμητες περί όντων απορίες , δηλαδή περί του τι είναι ο άνθρωπος  και περί της σχέσεως του με το θείον, της  μετά θάνατον τύχης της ψυχής , περί της δημιουργίας του κόσμου κ. α. Το Ορφικόν corpus περιλαμβάνει τον «Ιερόν Λόγον», «τα Λιθικά» , «τα Αργοναυτικά» και τους «Υμνους» Εξ αυτών εκπηγάζουν δύο βασικές των θεωρίες :

α/ Η πίστη των στην αθανασία της ψυχής, συνδεδεμένη με την μεταθανάτιαν κρίσιν και ανταπόδοση

β/ Η Κοσμογονία , στην οποία πρωτεύουσα θέση έχει ο Χρόνος , ο Αιθήρ και το Χάος-θα το λέγαμε χωρο-χρόνο.

 

Ο Ορφεύς και ο μύθος της Ευρδίκης. Η μελέτη της θεωρίας των Ορφικών παρουσιάζει δυσκολίες λόγω του μεγάλου χρόνου που καλύπτει και επομένως και των μεγάλων αλλαγών στο διάβα των αιώνων που υπέστη. Από την άκρως αυστηρή αγνότητα των πρώιμων χρόνων ως την αγυρτεία της κλασσικής εποχής, περί της οποίας ομίλησε ο Πλάτων στην «Πολιτεία» και αφορά μάλλον στους σύγχρονους, του οπαδούς της θεωρίας αυτής. Ο Ορφεύς  ,υιός του Οιάγρου και της Καλλιόπης , είναι ο ιδρυτής της  Ορφικής Λατρείας. Είναι τόσο παλαιόν πρόσωπο ώστε ευρίσκεται μεταξύ του μύθου και της προιστορίας. Κατάγετα  εκ Θράκης και με την  δύναμη της μουσικής του λέγεται ότι εξημέρωνε τα άγρια  ζώα, ενώ συγκίνησε ακόμη και τους άρχοντες του Αδου, τους οποίους και έπεισε να του αποδώσουν   την σύζυγο του Ευρυδίκη. Ομως η Ευρυδίκη δεν ετήρησε την υπόσχεση της και οδηγήθηκε στον μυστηριακά δεύτερο θάνατο της. Απαγοητευμένος ο Ορφεύς επέστρεψε στη Θράκη αποστρεφόμενος δια παντός τις γυναίκες. Αυτές όμως τον εκδικήθηκαν με τον φρικτό θάνατο που του επιφύλασσαν, διαμελίζοντας τον , όπως συνέβη με τον λεγόμενο σπαραγμό του Διονύσου-Ζαγρέως. Το αποκρουστικό έργο του διαμελισμού του Ορφέως ανέλαβαν οι Βασσάρες, οι φοβερές Μαινάδες της Θράκης, καθοδηγούμενες από τον Διόνυσο λόγω της αποστροφής του Ορφέως προς τις υπερβολές του Διονυσιασμού (οργιασμός και ωμοφαγία) ή κατ’ άλλην εκδοχήν , της στροφής του Ορφέως προς την λατρείαν του Απόλλωνος καθαρσίου. Οι Μούσες ενταφίασαν τα ευρεθέντα μέλη του σώματος του στα Λείβηθρα του Ολύμπου. Κατά την Μυθολογίαν οι Τιτάνες παρέσυραν με τα μυστικιστικά παίγνια (ήτοι τον ρόμβον , τον κώνον , τον καθρέπτη  και την σφαίραν ) τον Διόνυσον και κατέφαγαν το σώμα του, για να εκδικηθούν τον Δία , ο οποίος του είχε παραδώσει την θεική εξουσία . Ο Ζεύς κεραυνοβολεί τους θεοκτόνους, αλλ’ εκ της αναδυομένης τέφρας εδημιουργήθησαν οι άνθρωποι, μετέχοντες κατ’ αυτόν τον τρόπο της θείας ουσίας. Ο Διόνυσος θα επανεμφανισθεί οιονεί αναστηθείς, ως κύριος της ζωής και του θανάτου , όπως όλοι οι αναβλαστικοί μεσογειακοί θεοί. Η Αθηνά κατόρθωσε να αποσπάσει την καρδιά του  και την παρέδωσε στον πατέρα των θεών Δία. Ομως το πιό σημαντικό στοιχείο του μύθου είναι  η διπλή σχέση των ανθρώπων με τους  Τιτάνες  και τον Διόνυσον. Εξ αυτής της σχέσεως προκύπτει  το δισυπόστατον  του ανθρώπου, αφ’ ενός  το θείον μέρος, δηλαδή η ψυχή , και αφ’ ετέρου το τιτανικόν ή θηριώδες όπως έχει λεχθεί , το σώμα

Η Πρώτη `Αρρητη Αρχή Ο Ορφισμός υπήρξε ένα γιγαντιαίο θρησκευτικό, φιλοσοφικό και μυσταγωγικό κίνημα. Κατά τον Ορφισμό, η πρωταρχική πηγή των πάντων θεωρείται   κάτι το ασύλληπτο από την ανθρώπινη διάνοια. Η Πρώτη `Αρρητη Αρχή(ιερή, μυστική, αφανέρωτη), δεν περιγράφεται αλλά η ύπαρξη της θεωρείται αναμφισβήτητη και ουσιώδης για την περαιτέρω εξέλιξη της δημιουργίας. Γι αυτό και η Ορφική θεολογία αρχίζει από το πρώτο ζεύγος αρχών, που συμβολίζονται από το Υδωρ και την Υλη, ως προκοσμικές καταστάσεις. Από τις δύο αυτές αρχές δημιουργείται ο αγέραστος Χρόνος, νέα προκοσμική κατάσταση και δημιουργική δύναμη, από όπου προκύπτει καινούργιος διαχωρισμός συμβολιζόμενος με τα στοιχεία του Αιθέρος και του Χάους.  Εντός του Χάους γεννάται από τον Χρόνο και τον Αιθέρα το Κοσμογονικό Ωόν (“κοσμικό αυγό”, όπως και σήμερα αναφέρεται στην επιστημονική θεωρία του Big Bang).  Από το Ωόν εμφανίζεται ο θεός Φάνης(το φως και ο διακοσμημένος κόσμος), κλείνοντας έτσι τον κύκλο των προκοσμικών καταστάσεων, για να αρχίσουν μετά οι κύκλοι των κοσμικών διεργασιών που καταλήγουν στον γνωστό μας κόσμο. Γι’ αυτό παρά την πολλαπλότητα και πολυμορφία των θεών,   η Ορφική  λατρεία είναι στο βαθύτερο περιεχόμενο της, ακραιφνώς μονοθεϊστική. Οι θεοί αντικατοπτρίζουν τους δυναμικούς και μορφολογικούς μετασχημαστισμούς της Μιας Αρρήτου Αρχής. Στις εξελικτικές της φάσεις   καταλήγει στον θεό Δία, ο οποίος εννοιολογικά  αντιπροσωπεύει τα πάντα και ενσωματώνει τα πάντα.

«`Ενας είναι ο Ζεύς ένας ο `Αδης, ένας ο `Ηλιος, ένας ο Διόνυσος, ένας θεός             υπάρχει μέσα στα πάντα, γιατί να σου τα απαριθμώ χωριστά;» (Ορφικό             απόσπασμα, που αναφέρει ο Πρόκλος).

Σήμερον θεωρούμε τον  «μύθο»  ως φαντασία, κάτι δηλαδή μη αληθινό.  Ομως η Μυθολογία  είναι η  Ελληνική Αρχαιολογία.

*Ο μύθος είναι μια ζωντανή αλλά κωδικοποιημένη διδασκαλία και         εμπεριέχει τις βιωμένες εμπειρίες από την αυγή της ιστορίας και όλα τα       Αρχέτυπα που καθορίζουν τις ατομικές ή συλλογικές μας μεταμορφώσεις           μέσα στους αιώνες. Είναι εν μέρει ένας συμβολικός τρόπος ερμηνείας των       δυνάμεων που ελέγχουν τον κόσμο και σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να             είναι καταγραφή – με τη μορφή του θρύλου – ιστορικών γεγονότων με     συγκεκριμένες χωροχρονικές αναφορές ή  συνήθως χωρίς αυτές.

 

Η Κοσμογονία του Ησιόδου

 

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν επιφανείς μύστες, οι οποίοι κατείχαν αφάνταστες γνώσεις. Γνώριζαν πολλά από τα μυστήρια της  Δημιουργίας, από τις υπερβατικές έννοιες των αριθμών, από τις μυστικές δυνάμεις της φύσεως και πλείστα άλλα, που ακόμη και σήμερα είναι αδύνατο να διανοηθούμε. Τα στοιχεία της γνώσεως αυτής πιθανόν να τα πήραν από τον  Προκατακλυσμιαίο Πολιτισμό, που προυπήρξε . Η Κοσμογονία του Ησιόδου αρχίζει με την γένεση του Χάους και της Γαίας. Μετά γεννήθηκε ο `Ερως και με διαδοχική σειρά, το`Ερεβος, η Νύχτα, ο Αιθήρ, η Ημέρα, ο Ουρανός, οι Τιτάνες, Γίγαντες, Εκατόγχειρες κλπ. Ο Ησίοδος ετίμησε με σιγή την Πρώτη Αρχή των πάντων. Την υπαινίχθηκε όμως λέγοντας ότι έγινε το Χάος, αφού, όπως επεσήμανε και ο Πλάτων, κάθε τι που γίνεται οφείλει την γένεσή του σε κάποιο αίτιο.  Πέρασαν τόσες χιλιετίες για να ανακαλύψει η επιστήμη ότι  όσα αναφέρει η κοσμογονία των Ελλήνων εφάπτονται των πλέον ανεπτυγμένων επιστημονικών παρατηρήσεων και θεωριών για την δημιουργία του Σύμπαντος-Κόσμου (προ δισεκατομμυρίων ετών).

*Το σημερινόν Σύμπαν ισοδυναμεί με τον Κόσμο  του Ηρακλείτου]          Αντιθέτως  οι δογματικές θρησκείες  αναγνωρίζουν επισήμως ότι «από          κτίσεως Κόσμου έχουν περάσει 7513 χρόνια!» 

Ο Ησίοδος στην Θεογονία του γράφει  :

            «Πρώτον εγεννήθη το Χάος, έπειτα η Γη, ύστερον τα Τάρταρα και

            τέλος ο Έρως ο παλαιός λεγόμενος και όχι ο γιός της Αφροδίτης»

Αυτές    τις τέσσαρες αρχές   αναφέρει ως αυτογεννήτους , και όχι ότι εγεννήθη η μία απο την άλλη. Αυτές δεν τις δημιούργησε κάποιος Γιαχβέ , όπως θέλει η Ιουδαϊκή Θεολογία. Το Χάος εννοεί το Σκότος (=τον Αιθέρα), το οποίον εκάλυπτε το κενόν προ της διακοσμήσεως, δηλαδή της δημιουργίας του/των κόσμου/ων. Το Χάος εγέννησε το Έρεβος και την Νύχτα., δηλαδή το καταχθόνιον σκότος των αρχαίων Ελλήνων(Ωγυγια τομ  Α! 27-29, 178, 187, 484 και Δ! 190 και Β! Αθαν. Σταγειρίτης, εκδ. Ελευθέρα Σκέψις, Αθήνα)

Ακολούθως θα αναφερθούν  οι ιδέες που επεξεργάσθησαν οι νεωπλατωνικοί φιλόσοφοι Πρόκλος, Συριανός και Δαμάσκος, Κατ’ αυτούς πρώτη αρχή αποτελεί ο Χρόνος, εκ του οποίου προήλθεν ο Αιθήρ και το Χάος.

Ο Πρόκλος διασώζει στο «Εις Πλάτωνος Πολιτείαν» ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

            “Αιθέρα μεν Χρόνος ούτος αγήραος , αφθιτόμητις

            Γείνατο και μέγα χάσμα πελώριον ένθα και ένθα»

Ο Δαμάσκος ομιλεί για το ορφικόν ωόν:

            “αντί  μεν της μιάς των όλων αρχής τον Χρόνον τιθέντες, αντί δε τοίν δυσίν             Αιθέρα και Χάος, αντί δε του όντος απλώς το Ωόν απολογιζόμενοι»

Το κοσμογονικό αυγό θα το συναντήσουμε σε πλείστες μυθολογικές θρησκείες όπως λ.χ στην Αύγυπτο, στην Φοινίκη, στην Περσία, σε περιοχές της Αφρικής στην Ινδία, στο Θιβέτ, στην Ινδονησία, στην Κίνα και στην Ιαπωνία, σε Σιβηρικές φυλές, στην Φιλανδία και στις Βαλτικές χώρες. Από το ορφικό αυγό μετά την διάρρηξη του ενεφανίσθη ο αρρενοθήλυς  Φάνης ή Πρωτόγονος σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιώτη(Ιστορική Βιβλιοθήκη ι, 11, 3 ) ο πρώτος Διόνυσος  η Μύτις κι’ ο Ηρικαπαίος, δηλαδή το Φως , ο Νους και η Ζωή. Μετά ενεφανίσθη η Νυξ , κόρη και σύζυγος του Φάνητος, εκ των οποίων, όπως μας πληροφορεί ο Ερμείας στο σχετικό απόσπασμα στο «Ες Πλατωνος Φαίδρον» εγεννήθησαν ο Ουρανός κι’ η Γαία :

             Προς δή τούτο ειπεν ότι γεννήματά εστι ταύτα τής Νυκτός μένοντα εν    αυτή, έστι δε καί Ουρανός υπερουράνιος , και τάυτα μένει εν τή Νυκτί:

            “Η δέ πάλιν Γαίάν τε καί Ουρανόν ευρύν έτικτε.

            δείξεν  τ’ εξ αφανών φανερούς οί τ’ εισί γενέθλην»(DIELS-KERN             Orphicorum Fragmenta απ. 109 σελ.174)

 

Ορφισμός:  Θρησκεία ή Φιλοσοφία;

 

Επειδή οι απαντήσεις των Ορφικών περί του ανθρώπου, της ζωής, της ψυχής και της δημιουργίας εδόθησαν προ αμνημονεύτων χρόνων , εντός του λεγομένου μυθολογικού -θεολογικού κύκλου , αμφισβητήθησαν  από τους σύγχρονους φιλοσόφους, οι οποίοι τους  ενέταξαν στα θεολογικά δόγματα. Ο Guthrie λ.χ εθεώρησε την κίνηση αυτή ως αμιγώς θρησκευτική:

            «όταν μιλάμε για μία αίρεση , δεν εννοούμε συνήθως μόνο ένα σύνολο      ανθρώπων που έχουν τις ίδιες πεποιθήσεις και ζουν κατά τον ίδιο τρόπο.      Υποννοούμε επίσης πως είναι ενωμένοι μεταξύ τους με κάποιο είδος            συλλογικού οργανισμού. Ωστόσο  υπάρχουν λιγοστές  μαρτυρίες για την          ύπαρξη ωργανωμένων ορφικών κοινοτήτων, όμως θα ήταν λάθος να          πούμε ότι κάτι τέτοιο δεν υπήρχε»

Οντως υπήρξαν παρόμοιες κινήσεις με σύμπτωση απόψεων και στην Ινδία , στην αρχαία Αίγυπτο και αλλού. Ομως μας προκαλεί εντύπωση γιατί οι αντιλήψεις των Ορφικών, καθαρά επιστημονικές -όπως αποδεικνύουν σύγχρονες αντιλήψεις περί του Σύμπαντος-  δεν τις ενέταξαν στην φιλοσοφική σκέψη, αλλά τις θεωρούν ως θρησκευτικό δόγμα κάποιας λατρείας. Θεωρούμε ότι οι ορφικοί παρά το γεγονός ότι υπήρξαν λατρευτικός όμιλλος , ταυτόχρονα όμως υπήρξαν και μιά φιλοσοφική κίνηση , η οποία μέσω των Πυθαγορείων θα εισέλθει στο κυρίως σώμα της επιστήμης με το Πυθαγόρειο Θεώρημα και στην Ελληνική Φιλοσοφία  με τον Πλατωνικό Λόγο. Είναι η γνώση που θα συνδέσει την αθανασία της ψυχής  με την θεωρία των Ιδεών, προσπαθώντας να την αποδείξει με λογικά επιχειρήματα. Βέβαια η μεγάλη ηλικία της Ορφικής λατρείας -η οποία χάνεται στο βάθος της Προιστορίας- ενδέχεται να είναι τα ψίγματα της επιστήμης των Προιστορικών  και προσωκρατικών χρόνων,  που έφθασαν ως εμάς μέσω του μύθου υπό τύπον λατρείας , όπως τόσοι και τόσοι αλληγορικοί μύθοι  της Ελληνικής Μυθολογίας. Δεν είναι μικρή η συμβολή της Ορφικής περί του Ερωτος ιδέας στον κοινωνικό βίον, ο οποίος ανυψώθηκε σε συμπαντικό και γήινο επίπεδο, αλλά και σε  ιδεατό και σαρκικό έρωτα , έστω κι’ αν ουδεμίαν ουσιαστική επίδρασιν ήσκησαν επί του Αριστοτέλους του Σταγειρίτου , ο οποίος ετήρησε αποστάσεις από τους Ορφικούς. Ο Αριστοτέλης ήτο αδύνατον να αποδεχθεί στο φιλοσοφικό του σύστημα  τις ορφικές απόψεις , αφ’ ενός μεν περί της προυπάρξεως του ατελούς και αδιαμορφώτου , έναντι του Αγαθού, αφ’ ετέρου δε την περί της αθανασίας της ψυχής, την οποίαν κι’ εθεώρησεν άτοπον.

Αυτό είναι και το μεγαλείο της Ελληνικής Σκέψεως , ότι δηλαδή κατόρθωσε να συνθέσει δύο αντιτιθέμενες πλην όμως συμπληρωματικές εκφράσεις  της , ήτοι το μύθο και τον λόγον.(Περιοδικόν ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ  ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ, τεύχ. 34, άρθρον Κωνστ. Σταυροπούλου)

Ας προσέξουν όμως οι Ελληνες γιατί κυκλοφορούν δήθεν χειρόγραφα Αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων τα οποία εθωρούντο χαμένα και για πρώτη φορά έρχονται στο φως της δημοσιότητος. Τα κείμενα αυτά, όπως μας πληροφορεί το Περιοδικόν ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ  ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ του εκδότου και ερευνητού-μελετητή της Αρχαίας Ελληνικής Σκέψεως κ. Γρηγόρη Μπέλου, έχουν κατά βάσιν θρησκευτικές μαρτυρίες με πρόθεση να στεραιώσουν θρησκευτικές θέσεις της εποχής μας , ότι δήθεν οι Ελληνες πίστεψαν στον μονοθεισμό.

 

 

Ορφεύς: Διέδωσε τον Πρώτο Πολιτισμό

 

Ο Ορφεύς διέδωσε αφιλοκερδώς στους ανθρώπους προ αμνημονεύτων χρόνων τον πρώτο πολιτισμό.Οι πανάρχαιοι Ελληνες των Ορφικών χρόνων δεν περιορίσθηκαν μόνον στην εξάπλωση του  πολιτισμού  πάνω στην Γη αλλά προχώρησαν και στην εξερεύνηση του Ουρανού, εισχωρήσαντες με την νόηση τους βαθειά στο σύμπαν. Οι γνώσεις των μάλιστα είναι τόσον εκπληκτικές ώστε ακόμη και σήμερον με τα προηγμένα τεχνολογικά μέσα να θαυμάζουμε τις  κοσμολογικές των  προσεγγίσεις  . Η παρουσία των πανάρχαιων προκατακλυσμιαίων Πελασγών  δεν περιορίζονται στις Γήινες κτήσεις, αλλά προεκτείνονται και στο διάστημα, που είναι η υπέρτατη κατάκτηση της Ελληνικής διανοήσεως και τεχνογνωσίας. Πρώτοι αυτοί εισέβαλαν στα άδυτα του εξωγήινου χώρου και άφησαν ανεξίτηλη την σφραγίδα του πολιτισμού των , όπως δείχνουν  τα Ελληνικά ονόματα που φέρουν ακόμη τα ουράνια σώματα(Ουρανός, Γη , Σελήνη, Ερμής, Αφροδίτη , Αρης, Πλούτων, Ουρανός, Σείριος, Γαλαξίας, Κόσμος, Φαέθων, Δαίδαλος, Ικαρος, Ηριδανός, Κύκνος, Πλειάδες, Λύρα,  ο Ζωδιακός Κύκλος και  οι πλείστοι των  αστέρων του Ουρανού)

            *Δεν είναι δε τυχαίον ότι η Αμερικανική NASA  ονοματίζει ακόμη τα             διαστημόπλοια της και τα νέα ουράνια σώματα κατά το πλείστον με       Ελληνικά ονόματα. Σε πλείστα σημεία της Ελληνικής Γραμματείας , αλλά και των ξένων γραφών γίνεται μνεία για διαστημικά οχήματα  όπως λ. Χ   γιά το τέθριππο ιπτάμενο άρμα  των προιστορικών θεών, για το ιπτάμενο            αυτόματο όχημα Τάλλως της Κρήτης κ.α

 

 

 

                                          Ηλιακές Κηλίδες -Βρόγχοι

 

Sunspot Loops in Ultraviolet

 

 

 

Οι Συμβολισμοί των Ορφικών Υμνων

 

Οι Ορφικοί Υμνοι κάνουν το πρώτον μνεία για πύρινα άρματα και περί Ηλίου, Αρεως και άλλων πλανητών. Συνταρακτικοί είναι οι παμπάλαιοι Υμνοι του Ορφέως για Νύκτα γενέτειρα των θεών και  ανθρώπων, του Αιθέρος όπου είναι το κράτος του Διός, των Αστρων το ιερόν φως, της Σελήνης, της μητέρáς Φύσεως, του Πανός , που κρατεί το κοσμικόν Σύμπαν, της Ρέας της γήινης(πότνιας) του Κρόνου που πάντοτε θάλει, του πολυτιμημένου Διός  που κρατεί τις βροντές και τις αστραπές(=την συμπαντική ενέργεια), του Ποσειδώνος με την γαλανή χαίτη(=θάλασσα και συμπαντικό υδρονόνο). Επίσης υμνούν τις Νεφέλες(=συμπαντικά νεφελώματα και τα γήινα σύννεφα)

Επίσης υμνούν τον Απόλλωνα τον θεό που φέρνει το συμπαντικό και το ηλιακό φως,  τη Γη την μητέρα των μακάρων θεών και των ανθρώπων , αλλά και στην Επουρανίαν Αφροδίτη «που ενώνει το Σύμπαν και τους ανθρώπους, μητέρα της Ανάγκης διότι τα πάντα προέρχονται από σένα» και προς άλλες θεότητες όπως τον Ερωτα, την Νέμεσι, την Δίκη, την Αθηνά, τον Νόμον, την Υγείαν, τον Αρην, τον Ασκληπιόν, τον Ηφαιστο (=τεχνολογία) την Τύχην, της Ηούς(που δίδει το φως=φωτόνια) της Μνημοσύνης, και σε πολλά άλλα πνεύματα της γης και του κάτω κόσμου. Είναι καταπληκτικές και απίστευτες  για την εποχή που διετυπώθησαν οι έννοιες που περιέχονται στους «Υμνους του Ορφέως» Οντως είναι  πλήρεις βαθυστόχαστων , θαυμασίων και ασυλλήπτων  και υψηλοτάτων εννοιών.  Είναι αξιοθαύμαστοι   οι άπειροι , περίπλοκοι και δυσνόητοι συμβολισμοί αυτών των κειμένων, που είναι δύσκολον να κατανοηθούν και να εξηγηθούν, όχι μόνον από τον κοινόν μελετητήν ή ερευνητήν , αλλά και από εκείνους, οι οποίοι έχουν ειδικώς ασχοληθεί με αυτό το δυσεπίλυτον πρόβλημα των  Υμνων, από την αρχαίαν ακόμη εποχήν. Παρά τις επίπονες και μακρές έρευνες αρχαίων και σύγχρονων μελετητών οι συμβολισμοί αυτοί παρέμειναν και είναι ακόμη ανεξήγητοι , ανερμήνευτοι και ως επί το πλείστον σκοτεινοί. Δυστυχώς εκτός από τους Υμνους του Ορφέως»   καμμία άλλη θετική πληροφορία , κανένα στοιχείον  συγκεκριμένον δεν υπάρχει , προς κατανόησιν  της μυστικιστικής και πανάρχαιας αυτής θρησκείας και λατρείας των Ορφικών, αλλά και του προσδιορισμού του χρόνου που εγένοντο οι παρατηρήσεις , που αναφέρουν οιΎμνοι και κατ’ επέκτασιν , της εμφανίσεως και καταγωγής της Ελληνικής φυλής. Η ερμηνεία του εκτεταμένου συμβολισμού και της βαθυτέρας εννοίας των γνωστών Υμνων του Ορφέως περί υπερτάτου όντος , του μόνου θεού  επόπτου του Σύμπαντος , περί της τεραστίας επιδράσεως και της πρωταρχικής δυνάμεως του Ερωτος εις την δημιουργίαν και περί Διονύσου και των άλλων θεών, οι αστρονομικές παρατηρήσεις των  μας παραπέμπουν σε πανάρχαιες εποχές. Αυτό φυσικά δεν συμφέρει στην διεθνή εξουσία διότι μαρτυρεί την μεγαλοσύνη  της φυλή μας που ήτο η αρχαική της λατρεία.

 

ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ: ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

 

Η Αλληγορία του Διός

 

Αν  κατανοήσουμε την αλληγορία των θεών  τότε  θα σταματήσουμε  να θεωρούμε την Ελληνική Αρχαιολογία ως Μυθολογία και να    κατηγορούμε την Ολυμπιακή  θρησκεία  ως   ειδωλολατρική,  πρωτόγονη και παγανιστική.  Η Ολυμπιακή θρησκεία ήτο   φυσιολατρική και στην βάση της επιστημονική , κι’ αυτό  αποκαλύπτεται από την αλληγορία των θεών και εν προκειμένω  του Διός και της Ήρας. Ο Ζευς αλληγορείται κατά τον Ορφέα εις πολλά πράγματα, ακόμη και εις αυτό το Παν (Σύμπαν) Επίσης αλληγορείται και  εις τον Ηλιον, και ιδίως στον Αιθέρα και εις άλλα πολλά φυσικά    και ηθικά φαινόμενα. Και φυσικώς εις την Πρώτην Υλην εκ της οποίας επλάσθησαν τα πάντα. Η ύπαρξη του αιθέρος, που είχε τον τελευταίο καιρό αμφισβητηθεί , ήλθε και πάλιν στο προσκήνιο με τα νέα πειράματα , δικαιώνοντας για μια ακόμη φορά τους Έλληνες. Πως όμως είχαν αποκτήσει   αυτές τις προηγμένες γνώσεις οι πρόγονοι μας και μάλιστα σε εποχές που εστερούντο οργάνων για την έρευνα ;

Η  Αλληγορία της Ζηλοτυπίας  Διός- Ήρας  Η αλληγορία του Διός με τον Αιθέρα , που είναι η λεπτοτάτη και πυρώδης ουσία του αέρος  υποδηλώνει την σύζευξη του Αιθέρος με τον Αέρα,  Δηλαδή την συνένωση της Ήρας  (ΑΗΡ=ΗΡΑ) που είναι  κατωθεν    του αιθέρος (ατμοσφαιρικός αέρας) με τον Δία , ο οποίος αλληγορεί τον Αιθέρα(άνωθεν της ατμοσφαίρας)  Και γι’ αυτό βρίσκονται σε συνεχή προστριβή  μεταξύ τους αλλά και δεν μπορούν να χωρίσουν, Όθεν έπλασαν το μύθον ότι ο Ζευς εκκρέμασε την Ήραν  εκ του Ουρανού και έδεσε στα πόδια της δύο άκμονες,, δηλαδή την Γην και την Θάλασσαν, που είναι τα βαρύτερα στοιχεία. Επομένως, στο ανώτατο σημείο είναι ο θεός Ζευς(Σύμπαν, Ήλιος, Αιθέρας), μετά είναι η Ήρα (αέρας), μετά η Γη και η Θάλασσα, τα οποία είναι μετέωρα εν μέσω του αιθέρος και του αέρος. Τούτο όμως φανερώνει ότι εγνώριζαν οι Έλληνες την συγκρότηση του Ηλιακού μας συστήματος και την  σφαιρικότητα της Γης. Επίσης εγνώριζαν την συνεχή αλληλοεπίδραση μεταξύ του αιθέρος και του ατμοσφαιρικού αέρος, ήτοι μεταξύ της ανωτέρας ατμοσφαίρας(στρατοσφαίρας) και της   ατμοσφαίρας. Τούτο αποτελεί  αντικείμενο συνεχούς εξετάσεως υπό της μετεωρολογίας για την πρόγνωσιν του καιρού.  

 

 Γιατί Φιλονεικούσαν ; Μπορούμε να πούμε ότι οι Ελληνες  από την συμπεριφορά των θεών τους αποδεικνύουν ότι εγνώριζαν καλώς Μερεωρολογία :

α/ Ο νεφεληγερέτης Ζευς εξουσίαζε το ανώτερον στρώμα , τον αιθέρα, με τον οποίον επηρέαζε με τις ηλιακές ακτίνες τον αέρα και τον κινούσε  αενάως  με την εναλλαγή των εποχών, στέλνοντας στην Γη τις βροχές.

β/ Ο Ζεύς ήτο  σε διαρκή φιλονεικία με την Ήραν , η οποία ας σημειωθεί γνώριζε ανά πάσαν στιγμή τι πράττει ο άπιστος σύζυγος της, διότι ήτο σε διαρκή επαφή μαζί του.

γ/  Η  Ηρα εζηλοτύπει συνεχώς διότι ο άστατος σύζυγος της  πήγαινε  από τόπο σε  τόπο και συνεβρίσκετο με καινούργιες γυναίκες , όπερ αλληγορεί την συνεχή εναλλαγή των βαρομετρικών χαμηλών ανά την υδρόγειο που φέρνουν βροχές και καταιγίδες.  

Αυτή είναι και η αλληγορία της μετατροπής του σε Κόκκυγα που εισήλθε κρυφίως στον κόλπο της Ήρας. Όμως ο Κόκκυξ είναι μηνυτής της ανοίξεως η οποία γίνεται ολίγον κατ’ ολίγον δια της  συγκράσεως της αιθερίου και πυρώδους ουσίας, μετά του περιγείου και ατμοσφαιρικού αέρος και δίνει τις ανοιξιάτικες βροχές και καταιγίδες.  Ητο  δε τόσο απρόβλεπτος ο καιρός εκείνη την εποχή ώστε δικαίως παραπονείται η Ήρα ότι «δεν της φανερώνει καμμιά του σκέψη». Αλλά και σήμερα, παρά την εκπληκτική πρόοδο της μετεωρολογίας, υπάρχουν περιπτώσεις που αποτυγχάνουν παταγωδώς οι προβλέψεις των μετεωρολόγων.

 

 Συνύπαρξη  αλλά  Προβληματική 

 

Ο Ζεύς παραδέχεται ότι δεν μπορεί να ξεγελάσει την Ήρα, Και φυσικά δεν μπορεί διότι είναι ενωμένοι με δεσμά γάμου για όσο χρόνο θα είναι μαζί σ’ αυτόν τον Κόσμο.  Η Εντροπία του σύμπαντος κάποια ημέρα μέλλει να τους χωρίσει και τότε ο καθένας θα γυρίσει στην μοναξιά του και στην καθαρότητα του , Σημειωτέον ότι η ύλη και η ενέργεια στην χαοτική κατάσταση του σύμπαντος είναι την ταυτοχρόνως και χωριστά και μαζί Μπορεί να φιλονικούν αλλά νομοτελειακά δεν μπορούν να χωρίσουν, όσο υπάρχει ο Κόσμος. Στο Συμπαντικό Χάος η μοίρα τους –θα την ονομάσουμε Ανάγκη και Ειμαρμένη – τους κάνει να είναι απόλυτα χωρισμένοι ο ένας από τον άλλον , αλλά και εκεί οι αταξίες του ενέργειου του Διός προς τα θηλυκά σωμάτια της Ήρας δεν θα σταματήσουν. Ας ονομάσουμε λοιπόν το Ενέργιον «Σπερματοζωάριον του Διός» και τα Υλικά Σωμάτια «Ωάρια της Ηρας» Οπως συμβαίνει σε όλη την φύση η γέννηση προυποθέτει την γονιμοποίηση των θυληκών ωαρίων από τα άρρενα σπερματοζωάρια . Η ίδια διαδικασία τηρουμένων των αναλογιών συμβαίνει και στο Σύμπαν για την δημιουργία των Κόσμων . Τα θετικά ενεργειακά πεδία ενώνονται με τα αρνητικά υλικά σωμάτια και γεννούν ένα Κόσμο, τον οποίον σήμερα αποκαλούν Σύμπαν . Ομως Κόσμοι γεννώνται άπειροι στο Σύμπαν , ενώ Σύμπαν είναι ένα και περικλείει τα ΠΑΝΤΑ. Ο Ζεύς είναι ο γονιμοποιός και σπερματικός Θεός  , ο οποίος με την Ενέργεια του κεραυνού του     γονιμοποιεί στο Σύμπαν  νέους Κόσμους. Βέβαια ποιός κινεί τον Δία και την Ηρα προς συνένωση ακόμη δεν υπάρχει απάντηση .

 

 Ανάγκας και οι Θεοί  Πείθονται

 

Ορθως λοιπόν οι Ελληνες θεώρησαν την ΑΝΑΓΚΗ και  ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ   τις δυνάμεις που κινούν το Σύμπαν. Αλλά και εμείς όλοι  είμαστε καθ’ ολοκλήρου  μέρος  της Πρώτης Ουσίας του Διός και της Ηρας , γιατί εξ αυτών τις ουσίες  συνίσταται ο Κόσμος. Είμαστε λοιπόν ένα μέρος αυτών σε διάφορες αναλογίες και συνθέσεις , αλλά πάντοτε εντός των ορίων των και του Λόγου που μας έχουν  δωρήσει. Γι’ αυτό ο καθένας από εμάς ας  γνωρίζει ότι  είναι ένας μικρός θεός. Αν δε αποκτήσει συνείδηση αυτής της θεϊκής του υπόστασης και συστάσεως, τότε μπορεί  να επιτελέσει μεγάλα πράγματα  στο βίο του και θ’ αποφύγει να παγιδευθεί σε πράξεις αχρείες και ανάξιες για άνθρωπο. Προ παντός όμως θα βάλει σαν τελικό στόχο της ζωής του όχι φυσικά την ύλη αλλά να γίνει αγαθός, όπως  λέγει ο Πλάτων. Συνήθως οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι είναι θεοί  εν σμικρογραφία και ότι μπορούν  ν’ αυξήσουν το μέγεθος τους, αν προωθήσουν μέσα τους τις δυνάμεις του Διός, που είναι πνευματικές όπως η και η ψυχή τους.  Αντιθέτως, σήμερον ο άνθρωπος έχει  διολισθήσει στον υλικό κόσμο της Ήρας και έχει χάσει την σωστή αναλογία στην ζωή του , μεταξύ της  ύλης και του πνεύματος και των αναγκών του σώματος και της ψυχής τους. Και αν θέλουμε να εμβαθύνουμε στην σύσταση της ψυχής, θα λέγαμε ότι αυτή είναι  ειδική συσπείρωση θείας ενέργειας, η οποία έχει αρχή τον κοσμικό Δία , διότι αυτός είναι ενεργοποιός ουσία . Ομως χωρίς την ύλη  δεν είναι  δυνατόν να γίνει η χημική ενέργεια που θα παράγει το πνεύμα. Όπως σχηματίσθηκε ο Κόσμος από το Χάος  , κατά παρόμοιο τρόπο σχηματίσθηκε και η ψυχή εκ της κοσμικής ενέργειας του Διός και υπόκειται στους περιορισμούς  αυτού του Κόσμου, ακολουθώντας την διαδρομή του. Αυτή την σφαίρα ειδικής και εκλεκτής ενέργειας ας αποκαλέσουμε  ψυχικό κύτταρο . Διότι και η ψυχή ξεκινάει από την ανωριμότητα και προοδευτικά ωριμάζει με την ωρίμαση του σώματος και την ειδική αγωγή του νου και της ψυχής, ακολουθώντας και κινούμενη μέσα στον Κόσμο  . Άρα ωριμάζει όσο ο Κόσμος ωριμάζει και η γνώση αυξάνεται.

 

              Η Μητέρα-Γαία;

 

Οι πρόγονοι μας  ξεπέρασαν  την ασθένεια,(ασθένεια =η έλλειψη σθένους) από την οποίαν πάσχουμε σήμερον οι σύγχρονοι Ελληνες,  και  τόλμησαν με φρόνηση. Εγιναν ένα με τον εαυτό  τους. Ενωσαν τα  διαιρεμένα και  σπασμένα κομμάτια-το Απολλώνειο και το Διονυσιακό Πνεύμα- μέσα μας σε Ενα.  Η Επιστήμη-Τεχνολογία ενώνει εμας τους Έλληνες με τις πραγματικές μας ρίζες, την Μυθολογία μας-δηλαδή την Πατρώα Θρησκεία- και την Προσωκρατική σκέψη που έλαχε να είναι η σκέψις των πρώτων φυσικών επιστημόνων του Κόσμου. Αυτήν την μεγάλη πνευματική κληρονομιά μας άφησαν οι πρόγονοι μας και σήμερον την λακτίζουμε ως ξενολάγνοι και αμνήμονες λωτοφάγοι. Οι Ελληνες στην διαχρονία τους δημιούργησαν πέντε πολιτισμούς(Προιστορικό-Προκατακλυσμιαίο-Μινωικό-Μηκυναικό-Κλασσικό -Αλεξανδρινό) Μετά την πτώση του Βυζαντίου με τα Ελληνικά Γράμματα μεταλαμπαδεύθηκε η Αναγέννηση στην Ευρώπη. Ο Ελληνικός Πολιτισμός επέτυχε διότι στηρίχθηκε στην επιθυμία για γνώση και καλοπέραση, την οποίαν έχουν όλοι γενικά οι άνθρωποι . Αντίθετα ο Ευρωπαικός Πολιτισμός στηρίχθηκε στην ουτοπία: Ελευθερία-Ισότης-Αδελφότης, Και ο Μαρξισμός επίσης απέτυχε γιατί  το σύνθημα του :  «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε» ήτο ουτοπιστικό . Ουτοπία όμως είναι και να λέμε ότι θα μεταναστεύσουμε σε άλλους πλανήτες. Απλώς λέγεται για την αναβολή των μέτρων για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών που έχουν φθάσει στο απροχώρητο. Κι’ αυτό διότι α/ απαιτεί τεράστιες δαπάνες και β/ το σύμπαν είναι εχθρικό στον άνθρωπο.  Πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι είμαστε εδώ κολλημένοι στην μάνα -Γη, όπως οι πεταλίδες πάνω στο θαλάσσιο βράχο. Επομένως δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής σε άλλους πλανήτες. Ταυτόχρονα ο άνθρωπος βρίσκεται μπροστά στο μεγαλύτερο πρόβλημα που βρέθηκε ποτέ στην ιστορία του, στην ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ του είτε από θερμικό θάνατο , είτε από πυρηνικό τοιούτο.

 

Οι Συμπαντικοί Ζευς -Ηρα σε τελεία Αταραξία

 

Οι θεοί καθώς είναι αθάνατοι είναι απαλλαγμένοι από έγνοιες , φροντίδες και σκοτούρες των θνητών ανθρώπων και διέπονται από την τελεία  αταραξία. Επομένως του κάκου εμείς επικαλούμεθα τους θεούς να μας βοηθήσουν στο άλφα ή στο βήτα πρόβλημα μας. Εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να  σεβόμαστε τους Κοσμικούς τους νόμους ώστε να βρισκόμαστε πάντα σε αρμονία με τη Φύση . Διότι διαφορετικά είναι σαν να μπαίνουμε στο ρεύμα ενός ορμητικού ποταμού  και να θέλουμε να πλεύσουμε αντίθετα από αυτό. Ασφαλώς θα μας συντρίψει.  Αυτό είναι και το νόημα του «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» Μην τα αναμένεις από το θεό , ενώ εσύ με την λογική που σου χάρισε η μητέρα Φύση είσαι εις θέσιν να κρίνεις το καλό και το κακό.

 

 Ζευς Πατήρ  Πάντων Γιατί ο Όμηρος ονομάζει το Δία πατέρα Θεών τε και ανθρώπων; Όλα τα έμβια όντα έχουν κοινή βιολογική αρχή και είναι γεννήματα αυτού και μόνον του Κόσμου.   Διότι ένας άλλος Κόσμος θα είναι διαφορετικός από τον δικό μας κατά τον χαρακτήρα και την μορφή. Κάθε Κόσμος έχει τον δικό του Κοσμικό Λόγο-ας τον αποκαλέσουμε Γονότυπο του Κόσμου-και μέσα  στον δικό μας ενυπάρχει ο Κοσμικός Ζευς, του οποίου φέρουμε το αρχικό Πνεύμα και την Ψυχή και η Κοσμική Ήρα που μας δίνει την υλική μας υπόσταση. Επομένως είμαστε εξ ολοκλήρου Ζευς και Ήρα, γιατί εξ αυτών συνίσταται ο Κόσμος. Είμαστε λοιπόν όλοι μέρος αυτών σε διάφορες αναλογίες και συνθέσεις,  αλλά πάντοτε εντός των ορίων των και του Λόγου . Άρα ο καθένας από μας είναι ένας μικρός θείσκος χωρίς να το έχουμε αντιληφθεί. Αυτό μας λέγει ο Όμηρος στην Ιλιάδα(Ραψ. Α! 375-410). Αν δε αποκτήσει κανείς συνείδηση αυτής της θεϊκής του συστάσεως, τότε μπορεί να επιτελέσει μεγάλα πράγματα και πραγματικά θαύματα.

Η Ιουδαιοχριστιανική θρησκεία έδωσε εντελώς διαφορετικό νόημα στην ρήση του Ιησού που είπε ότι «Είμαι ο υιός του Θεού»  Όλοι από την άποψη αυτή  υιοί του θεού είμαστε  διότι  είμαστε πλασμένοι από τις θείες Ουσίες της δημιουργίας και υπακούομε στους κοσμικούς νόμους.

 

 Αρμονία: Ο Πόλεμος των Αντιθέτων

 

Η φιλονικία Διός –Ήρας αλληγορεί τον πόλεμο των αντιθέτων(σύμφωνα με τον Ηράκλειτον) που δεν εξαιρεί ούτε τους θεούς του Ολύμπου .  Η ένωση τους στο αχανές, άπειρο  και αιώνιο Χάος είναι στην ουσία  μια παρέκβαση της αιωνιότητος και όχι η μόνιμη κατάσταση της Ύλης και Ενέργειας, Οι δύο   Ουσίες(ύλη-ενέργεια) στο Χάος είναι απολύτως χωρισμένες παρότι η μία λούζει την άλλη, δηλαδή βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα στην άλλη. Η παρέκβαση της ένωσης των δύο αυτών ουσιών δεν είναι μόνιμη , αλλά προσωρινή. Σύμφωνα με τον νόμο της Θερμοδυναμικής η  χαοτική κατάσταση και η Απροδιοριστεία που επικρατούν στο Σύμπαν τείνουν πάντα να αλλάξουν την ασταθή ισορροπία των επι μέρους συστημάτων Έστω δε  κι’ αν φαίνεται μεγάλος  ο χρόνος των 35 δισεκατομμυρίων ετών   που εκτιμάται η ζωή  του κόσμου(σύμπαντος κατά τους σύγχρονους επιστήμονες), αυτός  συγκρινόμενος με την αιωνιότητα  του  Σύμπαντος είναι μια φευγαλέα στιγμή. Αλλά και στο Χάος όταν γίνεται συσσώρευση σωματίων της ύλης σε μια περιοχή , τρέχει αμέσως   η ενέργεια του Διός για να επαναφέρει την ισορροπία.  Στην Γη αυτό γίνεται αντιληπτόν με τις δύο δυνάμεις , την Φυγόκεντρο δύναμη που τείνει να απομακρύνει τα πράγματα και την Ελξη και την Βαρύτητα που προσπαθεί να τα επαναφέρει στην προτέρα τους θέση. Επίσης με το θερμό και το ψυχρό, το θετικό και το αρνητικό, το φως και το σκοτάδι, την βαρύτητα και αντιβαρύτητα κοκ. Οι αρχαίοι ονόμαζαν Φιλότητα  την Ελξη(Βαρύτητα) και Νείκο την φυγόκεντρο δύναμη. Οι δύο αυτές δυνάμεις μάχονται η μία την άλλη. Αν επικρατούσε η Ελξη τότε ο κόσμος θα επανερχόταν στο κοσμικό αυγό της αρχικής δημιουργίας(Big Bang). Αν δε επικρατούσε η φυγόκεντρος δύναμη τότε θα διαλυόταν ο κόσμος.  Με την επενέργεια και των δύο δυνάμεων επέρχεται ισορροπία. Στις δύο αυτές δυνάμεις ενυπάρχει ο Κοσμικός Λόγος , ο οποίος εξεπήγασε από το «θεοτεχνείο» του κοσμικού Διός και της Κοσμικής Ήρας.

Οι ίδιες δυνάμεις επενεργούν σε όλο το φάσμα της κοσμικής πραγματικότητος  και βεβαίως αναφέρεται σ’ ολόκληρο το Σύμπαν . Δηλαδή με τον ίδιο τρόπο που οι πλανήτες και οι αστέρες κινούνται περιστροφικά, έτσι ακριβώς λειτουργεί το Σύμπαν και σε μικροσκοπικό επίπεδο  λ.χ το άτομο, αφού τα ηλεκτρόνια  διαγράφουν την ίδια περιστροφική κίνηση γύρω από τον πυρήνα του ατόμου, αλλά και τα ηλιακά και γαλαξιακά συστήματα. Παντού βλέπουμε δηλαδή τον κοσμικό Δία και την Κοσμική Ήρα να φιλονικούν , αλλά ποτέ δεν χωρίζουν, διότι στο τέλος η φιλονικία τους αυτή καταλήγει σε ισορροπία

Ο Αιγιδοφόρος Ζευς Εκαλείτο ούτω διότι κρατούσε  την αιγίδα, δηλαδή την ασπίδα, τη σκεπή , την προστασία της Γης. [“Αιγίς” εκαλείτο η ασπίς του Διός, της Αθηνάς, και  του Απόλλωνος. Εξ ού και η καταιγίς, όταν πέφτουν κάτω τα σύννεφα και φέρνουν  κεραυνούς. Κατά κυριολεξίαν αιγίς  είναι το δέρμα της αιγός  εκ  του οποίου κατασκευάζοντο οι ασπίδες.] Ο Συμπαντικός Ζευς εκφράζει την θέ-ουσα ενέργεια που περιλούζει το κάθε τι στο άπειρο και αιώνιο Σύμπαν. Στον Κόσμο εκφράζεται ως Κοσμικός Ζευς και βρίσκεται πάντα ενωμένος  και οι δύο στο αισθητό. Αυτοί αποτελούν και πληρούν τον Κόσμο και όπως έλεγε ο Σπινόζα  είναι το άθροισμα των φυσικών νόμων που ενώνουν τα πάντα.. Λόγω της ευνομίας  μπορούν οι θεοί να περιγραφούν μαθηματικώς και όχι υπερκοσμικώς. Ο Ζευς και η Ήρα βρίσκονται σε συνεχείς καυγάδες και διαμάχες, διότι έχουν παγιδευθεί και αποσχισθεί  εκ της προτέρας καθαρής καταστάσεως τους. Γι’ αυτό Ζευς και Ήρα  δεν είχαν σχεδόν ποτέ αρμονική ζωή και επιθυμία τους είναι η αποσύνθεση  για να επιστρέψουν  στην καθαρότητα τους.. Εμείς είμαστε ένα τμήμα  αυτού του μέρους και έχουμε σχηματισθεί εξ αυτής της ενώσεως και φέρουμε μέσα μας την ιερή διαμάχη ύλης και ενέργειας(πνεύματος) και έχουμε την τάση της αποσυνθέσεως των ουσιών μας.

 

 Συμβολισμός των Θεών.

 

Οι Έλληνες θεοί  συμβολίζουν ο καθένας μια ιδέα ή μια δραστηριότητα του ανθρώπου. Κάθε ιδιότητα του Κόσμου υπάρχει  εξ αρχής είτε δυνάμει είτε ενεργεία.  Μερικές εξ αυτών συνυπάρχουν του Κοσμικού Διός, όπως οι αδελφοί του Ποσειδών και Πλούτων, εκτός φυσικά από την Ήρα. Αυτοί είναι ενεργεία θεοί εξ αρχής και μοιράσθηκαν την κυβέρνηση του Κόσμου, ο μεν Ποσειδών τα Ύδατα , ο δε Πλούτων τον κάτω κόσμο των νεκρών και ο Ζευς τον Ουρανό, αλλά αυτός είναι πατέρας και γεννήτωρ όλων στην συμπαντική του μορφή. Διότι εκ του συμπαντικού πατέρα Δία γεννήθηκαν  οι Κοσμικοί θεοί και εξ αυτών οι άνθρωποι. Εκτός από τους έξ αρχής ενεργεία θεούς  υπάρχουν άλλοι δυνάμει και εμφανίζονται στη διαδρομή του Κόσμου, ανάλογα με το εξελικτικό στάδιο και την διαμόρφωση των ιδιοτήτων . Ο Απόλλων επι παραδείγματι εμφανίσθηκε με την ανάδειξη των αστέρων και του αστρικού φωτός και είναι ο Λόγος αυτών. Ο Ερμής είναι ο θεός ψυχαγωγός και διαφωτιστής του Κόσμου., που βοηθά στην ανάπτυξη ανώτερης συνειδητότητος του προορισμού προς την Ειμαρμένη. Αυτός εμφανίζεται με την γέννηση της συνειδήσεως από την Μαία, που ξεγεννά αυτή την Συνείδηση.  Όλοι οι Κοσμικοί θεοί υπακούουν στον Κοσμικό Λόγο, του ενωμένου Διός και της Ήρας και όλοι εισέρχονται ο ένας στον άλλον., ως ενιαία στοιχεία του Κοσμικού Λόγου.  Ο Καθένας όμως αποτελεί ίδιον επί μέρους Λόγο, ο οποίος εκφράζεται ως θεία οντότητα. Και είναι επίσκοπος του Λόγου του. Ο μύθος   συμβολίζει την μετάλλαξη του ανθρωπίνου γένους.  Ο ορεινός Ελληνας  έγινε ποιμένας και είχε θεό τον Πάνα  , ενώ ο παραθαλάσσιος  έγινε  ναυτικός  και είχε θεό τον Ποσειδώνα, ο οποίος ήτο  βασιλιάς στο βασίλειο της θάλασσας. Ο Απόλλων συμβολίζει επίσης το πνευματικό φως, ήτοι τις  επιστήμες, τη μουσική και τα γράμματα που ήρθαν πολύ αργότερα, αφού προηγήθηκε ο Προμηθεύς με το Πυρ. Η Αθηνά συμβολίζει  την σοφία που απέκτησε το ανθρώπινο γένος από το πνευματικό φως. Που έφερε το Απολλώνειον Πνεύμα  Γι’ αυτό και η Αθηνά βγήκε από το κεφάλι του Διός. Και δεν είναι τυχαίον ότι ο  Ζευς την συγχώρησε  για την συνωμοσία εναντίον του. Τον Ποσειδώνα εξόρισε στο βασίλειο της θαλάσσης, τον Απόλλωνα δε και την Αθηνά έστειλε στην γη για να μορφώσουν τους ανθρώπους. Η έρις μεταξύ Διός και Ήρας είναι η αντίθεση και η σύγκρουση μεταξύ των στοιχείων της φύσεως(των βαρομετρικών χαμηλών και υψηλών)    της άνω και κάτω ατμόσφαιρας. Ο Ζευς βρίσκεται υψηλότερα όλων, είναι ο ΑΙΘΗΡ, η δε Ηρα(=ΑΗΡ) κρέμεται από τα σύννεφα, τουτέστιν  είναι χαμηλά,  κάτω  από τον Δία. Και πράγματι  ο ΑΗΡ(=ΗΡΑ)   φυσάει και κινείται ασταμάτητα για να βρει τον Δία, ο οποίος σχηματίζει τα βαρομετρικά χαμηλά και ρίχνει τους όμβρους και τις καταιγίδες..

 

Οι Ολύμπιοι Θεοί   ήσαν Γήινοι

 

Οι Έλληνες Θεοί ήσαν κατ’ εικόνα και ομοίωση του ανθρώπου, όχι μόνον στην μορφή αλλά και στην συμπεριφορά. Κατά τους Έλληνες οι θεοί είναι μέσα στον Κόσμο και όχι έξω από αυτόν . . Άρα είναι και μέσα μας. Είχαν ανθρώπινα  προτερήματα ,   αδυναμίες , αλλά  και   ελαττώματα. Η μόνη τους   διαφορά  είναι ότι  αυτοί ήσαν αθάνατοι. Οι Ολύμπιοι  θεοί βρίσκονταν κοντά στον άνθρωπο ήσαν φίλοι του , έκαναν έρωτα με τους ανθρώπους -αλλά και συχνά αντίπαλοι του-είχαν ανθρώπινα συναισθήματα και είχαν μια διαλεκτική σχέση με τον άνθρωπο. Εν αντιθέσει προς τους Ανατολικούς θεούς που ήσαν απόμακροι , εξωκοσμικοί και απρόσιτοι στον άνθρωπο. Το Ιουδαιοχριστιανικό δόγμα θέλει το θεό έξω από το Σύμπαν. Τούτο θα ισοδυναμούσε με την δημιουργία του Κόσμου στο θεοτεχνείο του Θεού που θα ήτο εκτός του Κόσμου, όπερ άτοπον και παράλογον.  Πως  είναι  δυνατόν ο άνθρωπος σαν δημιούργημα του θεού να είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση του, και ταυτοχρόνως   ο ένας να ζει  στον Κόσμο και ο άλλος έξω απ’ αυτόν ;  Κατά τους Έλληνες ο Κόσμος και οι Νόμοι του είναι αχώριστα και ταυτόσημα πράγματα. Μήπως λοιπόν ο άνθρωπος είναι το είδωλο του θεού; Όμως  κι’ αυτό είναι άτοπο, διότι τότε ο θεός δεν θα ήτο τέλειος , όπως δεν είναι τέλειος και ο άνθρωπος,  και θα ήτο θνητός  , όπως  θνητός είναι και ο άνθρωπος. Αλλά  αν δεχθούμε ότι ο Θεός είναι εκτός του Σύμπαντος τότε , ο Λόγος του δεν εκφράζει τον Κόσμο , αλλά το χώρο έξω του Σύμπαντος. Επομένως, είναι άτοπο     ότι  ο θεός βρίσκεται εκτός του Σύμπαντος . Αν συμβαίνει αυτό τότε ο Λόγος του Κόσμου δεν εκφράζεται από τον Λόγο του Θεού. [Διευκρίνιση  Κόσμου και Σύμπαντος:  Ο Κόσμος είναι  το  σχηματισμένο και διακοσμημένο μέρος του χαώδους , άπειρου και αιώνιου Σύμπαντος και είναι πεπερασμένος. Επομένως το Σύμπαν περιλαμβάνει τον Κόσμο,  ίσως και άλλους κόσμους. Όμως ο Κόσμος δεν χωράει μέσα του  το Σύμπαν, ούτε υπάρχουν πολλά Σύμπαντα. Το  Σύμπαν είναι άπειρο και αιώνιο, ενώ ο Κόσμος έχει ορισμένο όριο ζωής και μετά θα καταστραφεί. Μαζί θα καταστραφούν και οι Κοσμικοί Θεοί του (κοσμικοί Νόμοί και ο Λόγος του Κόσμου)]

Αξίωμα Πρώτο: Το Σύμπαν κατά τους Έλληνες φιλοσόφους είναι αίδιο και άπειρο, μηδέποτε κατασκευασθέν και ουδέποτε νεκρωμένο, ουδείς το έχει φτιάσει και ουδείς δύναται να το καταστρέψει. (Τον‘Κόσμο= Σύμπαν’ του Ηράκλειτου    ούτε θεοί τον έφτιασαν ούτε άνθρωποι…) 

Αξίωμα Δεύτερον:   Το Σύμπαν είναι αυθύπαρκτο, αιώνιο και μοναδικό, περικλείον τα πάντα . Είναι δε πλήρως όμοιο του εαυτού του , άνευ ορίου και αιχμής, άνευ αρχής και τέλους. Τούτο μόνον υπάρχει και θα υπάρχει στο υς αιώνες των αιώνων.   Το Σύμπαν δεν έχει δημιουργό, λέγει ο διακεκριμένος κοσμολόγος Dr. Hawkings και περιέχει τα πάντα . Πού είναι τότε ο εξωσυμπαντικός θεός των  Ιουδαιοχριστιανών ; Δεν θα τον βρείτε πουθενά , εκτός από την φαντασία  του σκοταδιστικού  και δογματικού Ιερατείου και του σάπιου Κατεστημένου, που τον χρησιμοποιούν σαν σκιάχτρο(μπαμπούλα) για τον εκφοβισμό,    εξουσιασμό και εκμετάλλευση του κόσμου.

 Επομένως, σύμφωνα με τον ορισμό που δίνεται στο Σύμπαν(ΣΥΝ-ΠΑΝ=ΟΛΑ) δεν υπάρχει άλλος χώρος εκτός αυτού, διότι τούτο είναι άπειρο και αιώνιο και   περιλαμβάνει  τα ΠΑΝΤΑ και τίποτα δεν μένει απ έξω, άρα και ο θεός .     Ο Ζευς συγκαλούσε συμβούλια ή συμπόσια  και  συνεργάζετο με όλους τους θεούς σαν πρώτος μεταξύ ίσων, όπως ακριβώς κάνουν σήμερον όλοι οι πρόεδροι των διοικητικών συμβουλίων  των  πολιτισμένων οργανισμών. Επί των κορυφών  του Ολύμπου έθεσε η λαϊκή φαντασία το ανάκτορο   των θεών, από όπου    επόπτευαν όλην την Ελλάδα και την Οικουμένη.  Στις υπώρειες του Ολύμπου εσώζοντο  εξαιρετικά  καλλιτεχνικά μνημεία (Δίον, Βεργίνα κ.α)τα οποία κατέστρεψαν οι χριστιανικές ορδές των Γότθων, Βουλγάρων, Βλάχων, Σταυροφόρων και Σέρβων. Ητο δε τόση η μανία τους εναντίον της  Ολυμπιακής θρησκείας , ώστε αν ήτο δυνατόν θα ισοπέδωναν ολόκληρο τον Όλυμπο για να εξαλείψουν το  ιερόν  των Ελλήνων.

 

            Ο Συμπαντικός  Έρως

 

Ο Έρως είναι εκείνος που συνεργεί στην φυσική συνένωση  των  ομοειδών μερών της ύλης και της δημιουργίας των διαφόρων σωμάτων.  Είναι δηλαδή η ελκτική και συνεκτική δύναμη που ενώνει τα αντίθετα και κρατεί τον κόσμο (σύμπαν ) ενωμένο. [Το αντίθετο του Έρωτος είναι η Έρις, η οποία χωρίζει. Ομοίως και το διώνυμο  Ζευς(εκ του ζευγνύω=ενώνω) και Δίας(εκ του διαιρώ) έχει διττή έννοια, διότι στο σύμπαν ότι  γεννιέται κάποια στιγμή θα καταστραφεί ] Δεδομένου δε ότι στο Χάος υπάρχουν υλικά και ενεργειακά σωμάτια είναι δυνατόν να δημιουργούνται στο διηνεκές νέα υλικά σώματα με την επενέργεια των ελκτικών δυνάμεων .

Η Δολερή Έρις  Παράλληλα όμως υπάρχουν και  αντίθετες δυνάμεις που  συμβάλλουν στην συνεχή εντροπία και  στη διάλυση των πάντων με την επενέργεια της Έριδος, δηλαδή των διαλυτικών δυνάμεων του σύμπαντος. Τέσσαρες λοιπόν είναι οι αρχές που αναφέρει ο Ησίοδος ως αυτογεννήτους, ήτοι:

Χάος,  Γαία, Τάρταρα και Έρως.

 

Τα Κατορθώματα του Ερμού

 

Σύμφωνα με τον μύθο του Ερμού αυτός έκανε θαυματουργά πράγματα:

1/ Με το μυστηριώδες κράνος του  εγένετο   αόρατος και έτσι ξαφνικά εξηφανίζετο μυστηριωδώς

 2/ Με τα μαγικά φτερά στα σανδάλια του μπορούσε να μεταφέρεται σε μεγάλες αποστάσεις , ακόμη και μέσα στο Σύμπαν για να μεταφέρει τα μηνύματα, ως αγγελειοφόρος των θεών .

 3/ Με το μαγικό κυρήκιον(ραβδος) μπορούσε να σε βυθίσει σε βαθύ ύπνο ή να σε εγείρει από τον ύπνο, έτσι ώστε όχι μόνον μπορούσε να γεφυρώσει φυσικές αποστάσεις και το οντολογικό χάσμα μεταξύ των ανθρώπων και του θείου , αλλά μπορούσε να γεφυρώσει το αόρατο με το ορατό, το όνειρο με την πραγματικότητα, το ασυνείδητο με το συνειδητόν.

Ερμής είναι  ο αργυρούς θεός με τις ξαφνικές διοράσεις, τις φωτεινές ιδέες και  τις εμπνεύσεις.   Διέθετε δηλαδή κάτι ανώτερο απο την σύγχρονη υψηλή ηλεκτρονική τεχνολογία μας. Και είναι απορίας άξιον πως  συνέλαβαν οι πρόγονοι μας αυτές τις ιδιότητες σ’ ένα τέτοιο συμβολικό  πρόσωπο;

 

Τι λένε οι Αραβες για τον Ερμή Αυτός κατά τον Αραβα ιστορικό Μακρίζι (1354-1442) και τον Ιμπν Μπατούσα :«Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ανήγειρε τις Πυραμίδες προ του κατακλυσμού, όταν ήτο βασιλεύς της Αιγύπτου , για να διασώσει εντός αυτών βιβλία επιστήμης και γνώσεως» Επομένως θα  έχουμε  τον Ερμή βοηθό μας για να μας γεφυρώνει τις αβυσσαλέες αποστάσεις των εκατομμυρίων ή και δισεκατομμυρίων ετών φωτός και  να μας μεταφέρει στα μη ορατά  όρια του χαοτικού Σύμπαντος . Επίσης τον χρειαζόμαστε δια   να μας δίνει εμπνεύσεις και καλή τύχη στην περιπλάνηση μας.

 

Οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την αξία της  Φύσεως

Ως γνωστόν, η ιονόσφαιρα,  στρατόσφαιρα και  ατμόσφαιρα είναι ασπίδες που προστατεύουν τη Γη από επιβλαβείς και θανατηφόρες ακτινοβολίες( όπως λ. χ οι υπεριώδεις, α’ , β’,  γ’ κλπ) καθώς και από μετεωρίτες που καταφθάνουν σαν απρόσκλητοι επισκέπτες στη γη. Χωρίς την ασπίδα αυτή η Γη θα ήτο ακατοίκητη , διότι θα εδέχετο  συνεχή βομβαρδισμό. Θα ήτο δε γεμάτη από  κρατήρες και θα έμοιαζε  με σεληνιακό τοπίο.   Και πράγματι δεν χρειάσθηκαν παρά 5.000 χρόνια για να αντιληφθεί ο σύγχρονος  άνθρωπος  ότι οι Αρχαίοι πρόγονοι μας ήσαν σοφοί άνθρωποι. Η ανωτέρα ατμόσφαιρα είναι προστατευτική  αιγίδα από επιβλαβείς ακτινοβολίες που έρχονται από τον Ηλιο και το κοσμικό διάστημα. Με την κακή χρήση της τεχνολογίας και την ανεξέλεγκτη χρήση των υδρογονανθράκων,  χλωροφθροριοανθράκων και άλλων εκπομπών αερίων,    ο άνθρωπος κατέστρεψε την προστατευτική ασπίδα του όζοντος της ατμοσφαίρας , ανοίγοντας πελώριες τρύπες από τις οποίες διέρχονται οι

επιβλαβείς ακτινοβολίες. Ακόμη δε και τώρα που

απεδείχθη επιστημονικά η βλάβη σε βάρος της υγείας των κατοίκων της Γης, οι ισχυροί εξουσιαστές της του κόσμου αρνούνται να λάβουν τα προσήκοντα μέτρα περιορισμού των επιβλαβών εκπομπών. 

 

Ο Νέος Θεός  θα είναι Διαστημικός;

 

Η εμφάνιση το του Απόλλωνα αλλά και του Ηφαίστου μετά τον Προμηθέα , ακριβώς ερμηνεύει την σταδιακή ωρίμανση του Κόσμου στον τομέα του πνεύματος και της τεχνολογίας. Σημειωτέον ότι ο πρωτόγονος άνθρωπος χρησιμοποιούσε μόνον το 7% του μυαλού του , ενώ σήμερον χρησιμοποιεί το 9% και οι Θαλιείς το 9,5%. Ασφαλώς αργότερα ο Ζεύς και η Ήρα να προσλάβουν στο «Θεοτεχνείο » τους και νέους θεούς και θεές που θα εκφράζουν τις νέες ανάγκες και θα  τους έχει ανάγκη ο νέος Κόσμος. Ο νέος Θεός σίγουρα θα είναι διαστημικός.  Ιδού λοιπόν πως εξελίσσεται ο θεός και πως πρέπει να εξελλίσσονται και οι θρησκείες με βάση τα επιστημονικά και κοινωνικά δεδομένα. Αυτός είναι και ο λόγος που οι τρεις Αβραμικές θρησκείες έχουν συμπληρώσει τον  ταραχώδη βίο τους και είναι ανάγκη να δώσουν την θέση τους στην νέα θρησκεία , που θα έχει σαν βάση την Επιστήμη, την Τεχνολογία, την Οικολογία και τον Ανθρωπισμό. Προ παντός όμως αυτή δεν μπορεί να στηρίζεται στην σημερινή Αδικία. Τότε ο Ψυχότυπος του Κόσμου θα είναι διαφορετικός από τον σημερινό και εντελώς διαφορετικός από εκείνον της Προϊστορικής εποχής. Παραδείγματος χάριν ο διαστημικός άνθρωπος που θα ζει μέσε σε διαστημικές πόλεις θα έχει αναπτύξει διαφορετική συνείδηση και διαφορετική  γνώση που δεν θα έχει καμιά σχέση με τις σημερινές  δογματικές λατρείες. Επομένως η Ψυχή δεν είναι άυλη, αλλά αποτελεί την πλέον πνευματική ύλη. Κατά  τον Πλάτωνα, με την ενσωμάτωση της στον άνθρωπο  αφήνει ένα μέρος της στον ευρύτερο Κόσμο για να συνδέεται με την Κοσμική Συνείδηση και την Συμπαντική τοιαύτη.  Είναι το μέρος της Συνείδησης που ορισμένοι μύστες αποκαλούν  ανώτερο εαυτό. Έτσι εξηγείται η συνεχής επαφή της ψυχής μας με το θείον  , στο οποίον  κατά τον Πλάτωνα έχουν εναποτεθεί οι αρχικές φόρμες όλων των ιδεών,  που μας έρχονται σαν εξ αποκαλύψεως στο νου. Αυτές δηλαδή δεν μας είναι άγνωστες αλλά τις έχουμε λησμονήσει και  τις ξαναθυμόμαστε.  Έτσι μπορούμε νοερά να πετάμε στα πέρατα του άπειρου Σύμπαντος χωρίς την βοήθεια κάποιου διαστημοπλοίου, ή κάποιας προηγουμένης εκπαιδεύσεως και χωρίς να περιορίζεται η σκέψη μας από το χωροχρόνο και από το περιορισμένο όριο της ζωής μας .

 

Οι Ελληνες Κοσμοναύτες . Ο Πλάτων, Νόννος, Παλαίφατος, Λουκιανός γράφουν για τον Φαέθοντα και τους λοιπούς κοσμοναύτες(Αρης , Δείμος, Φόβος, Ενδυμίων, Ηρακλης, Ιδμων, Ηλιος-Σείριος-Διόνυσος κ.α)

Από την μελέτη των Ορφικών , οι οποίοι είναι  πρόγονοι μας Ελληνες που έζησαν στον Ελλαδικό χώρο προ και μετά τον Κατακλυσμόν προκύπτουν καταπληκτικές γνώσεις μεταξύ των οποίων  ότι  οι πανάρχαιοι γηγενείς Ελληνες γνώριζαν :

1/ Την Πρωταρχικήν Εκρηξιν δημιουργίας του Σύμπαντος

2/ Το Πεπερασμένο του Σύμπαντος

3/ Την Αστρογένεση απο Αστρική σκόνη(κόνιν)

4/ Το Ηλιοκεντρικό Σύστημα

5/ Την περιστροφή της Γης περί τον Αξονα της

6/ Την Εκλιπτική Τροχιά του Ηλίου

7/  Τους Απλανείς Αστέρες ότι είναι «πυρόεντες» και αυτόφωτοι , ενώ οι διάττοντες περιπλανώνται στο διάστημα

8/ Τους 12  Αστερισμούς, που αναφέρονται από τον Ομηρο και Ησίοδο . Αυτοί φέρουν τα ονόματα που τους έδωσαν οι αφθόχθονες Ορφικοί

9/ Τους ‘7’ Πλανήτες (εκτός της Γης) δηλαδή όλους πλην του Πλούτωνος, εν αντιθέσει με τους Χαλδαίους που γνώριζαν μόνον τους Πέντε.

 

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

 

Προσωκρατικοί Φιλόσοφοι φια το Σύμπαν

 

Ο   μέγας Ηράκλειτος λέγει:

”Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ήν αεί και εστίν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και σβεννύμενον μέτρα” (Αυτόν εδώ τον Κόσμο, που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα, δεν τον έπλασε ούτε κανένας θεός ούτε κανένας άνθρωπος, αλλά είταν πάντα και είναι και θα είναι πυρ αείζωον, που με μέτρον ανάβει και με μέτρον σβύνει)  Αν ο κόσμος είχε ασπασθεί από τότε την φιλοσοφία του Ηράκλειτου είναι βέβαιον ότι θα είχε ήδη μπει στην μεγαλειώδη «Εποχή της Γνώσεως» Θα είχαν διαλυθεί τα σκοτάδια και οι αράχνες που συσκοτίζουν την ψυχή και την λογική του ανθρώπου και θα είχε λυτρωθεί από τα μεγάλο βραχνά των θρησκειών που τον κρατούν δέσμιο και δεν τον αφήνουν να βγει στο ξέφωτο του πολιτισμού κάθε φορά που το αποτολμά.

 Ο Ηράκλειτος   πιστεύει ότι υπάρχουν  πολλά σύμπαντα και αληθώς δικαιώνεται  , διότι και οι σημερινοί κοσμολόγοι πιστεύουν ότι ο κόσμος μοιάζει σαν ένα κομμάτι κεφαλοτύρι όπου κάθε τρύπα του αντιπροσωπεύει και ένα από τα άπειρα σύμπαντα .   Η άγνοια των 4 στοιχείων(Γη-Υδωρ-Αήρ-Πυρ) αλλά και (Αισθήσεις-Συναίσθημα-Νόησις-Γνώσις) είναι η αιτία που δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε την ως άνω ρήση του μεγαλυτέρου πνεύματος όλων των εποχών , του Ηράκλειτου, για το Σύμπαν 

Ηράκλειτος: Προέβλεψε και άλλα Σύμπαντα Και είπε αυτόν εδώ διότι είχεν ακράδαντη πεποίθηση ότι υπάρχουν κι’ άλλοι κόσμοι(σύμπαντα) εκτός από  δικό μας, κάτι που αποδεικνύεται με τις πρόσφατες έρευνες . Την ίδια πεποίθηση είχεν εξ άλλου και ο Πυθαγόρας για την δωδεκαδική συγκρότηση του ηλιακού μας  συστήματος και μόλις  πρόσφατα δικαιώθηκε με την ανακάλυψη των δύο χαμένων πλανητών . Πόσο αλήθεια θα είχε προχωρήσει η ανθρώπινη σκέψη αν είχε  επικρατήσει η σκέψη του Ηρακλείτου, αντί αυτής του θεού-δημιουργού των πάντων,  εν ονόματι του οποίου σκοτώνονται ακόμη οι λαοί;

             Ο Ησίοδος δεν εννοεί Χάος μόνον  το Σκότος που κυριαρχεί στον κενό χώρο του σύμπαντος  , αλλά και τον  ενεργειακόν εκείνον χώρον που  ύλη και   ενέργεια βρίσκονται εν δυνάμει και σε αταξία(δεν έχουν πάρει μορφή)

 

Ιωνες Φιλόσοφοι : Το  Μυστήριο της Πρώτης Αρχής

 

Τον 6 ον  π.Χ. αιώνα στην Ιωνία οι φιλοσοφικές απόψεις των Ελλήνων σοφών ωρίμασαν πιο γρήγορα από την υπόλοιπη Ελλάδα, με αποτέλεσμα η ερμηνεία του Κόσμου που στηριζόταν στην πίστη αμφισβητήθηκε . Ως τότε  οι θεοί ρύθμιζαν με τις αυθαίρετες επεμβάσεις τους τα συμβαίνοντα στον Κόσμο . Η δογματική αντίληψη δεν ικανοποιούσε πλέον ούτε τη γνώση, ούτε τις ηθικές αξιώσεις της εποχής. Οι φιλόσοφοι στράφηκαν στην έρευνα του εξωτερικού κόσμου, μελετώντας την πραγματικότητα που βρισκόταν απέναντί τους και τους περιέβαλε. Οι Ίωνες φιλόσοφοι παρατηρούσαν με μεγάλη προσοχή τα φυσικά φαινόμενα και η συνεισφορά τους στην αμφισβήτηση των μύθων είναι σημαντικότατη. Προσπαθούσαν να εξάγουν όλα τα δυνατά συμπεράσματα από την παρατήρηση της φύσεως, χρησιμοποιώντας κυρίως τη λογική τους. Ναι, τα άστρα παρατηρούσαν και οι Ασσυρο-Βαβυλώνιοι . Ομως εκείνοι δεν έφτιασαν Αστρονομία αλλά Αστρολογία. Ενα  πλέγμα αστρονομικών πληροφοριών αναμεμειγμένων με θεολογικά, μαντικά και μοιρολατρικά στοιχεία.  Αστρονομία έκαναν μόνον οι Ελληνες.

Τους αρχαίους Έλληνες φυσικούς-φιλοσόφους απασχολούσε το πρόβλημα της «Πρώτης Αρχής», το ζήτημα της δομής ή της φύσης του Κόσμου μας, καθώς επίσης και του τρόπου κατασκευής του.

Πιθανόν να μην ενδιαφέρονταν να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει σ’ ένα φαινόμενο ή πως συμβαίνει τούτο, αλλά μόνον να εξηγήσουν –στο πλαίσιο μιας θεωρίας– για ποιόν σκοπό συμβαίνουν τα φαινόμενα.  Την εποχή εκείνη έγινε μια απότομη και μάλλον απροσδόκητη μετάπτωση από τον μυστικισμό και τη θρησκειολογία στην αιτιατή σκέψη, που αποτέλεσε και το μεγαλείο της αρχαιοελληνικής Φιλοσοφίας. Μια μεταλλαγή που οι συνέπειές της για την ανθρωπότητα υπήρξαν βαθύτατες.  Οι περισσότεροι αρχαίοι Έλληνες προσωκρατικοί φιλόσοφοι ήταν φυσιολόγοι, με την έννοια ότι ενδιαφέρονταν να ορίσουν την «Πρώτη Αρχή», δηλαδή το πρωταρχικό εκείνο στοιχείο από το οποίο προήλθαν όλα τα πράγματα του Κόσμου μας. Από την στιγμή δε που θα τις έδιναν ιδιότητες θα έπαυε να είναι θεός και έγινε αντικείμενον της Φυσικής επιστήμης. Δυστυχώς μετά άνω των 2.500 ετών ο κόσμος μας ξαναγύρισε στον μυστικιστικισμό και στον θρησκευτικό δογματισμό.

 Από αρχαιοτάτων χρόνων οι Ελληνες είχαν συνδέσει  τον Λόγο (Λογική) με την Θρησκεία(το θείον) και την θρησκεία με την Επιστήμη   . Ποτέ στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο δεν αντιμάχισε το ισχνόν ιερατείο με τους φιλοσόφους.  Δεν είναι τυχαίον ότι ο Ησίοδος και οι Ορφικοί ελάτρευαν το συμβολικό Αυγό και μιλούσαν για την Πρώτη  Αρχή και για  την γέννηση του Κόσμου. [Κόσμος είναι το διακοσμημένο μέρος του Σύμπαντος σε αντίθεση με την σκοτεινή αδιαμόρφωτη Υλη], γεγονός που δέχεται σήμερον η επιστήμη με την Μεγάλη Εκρηξη(Big Bang). Ο Παρμενίδης μιλούσε για την κβαντομηχανική και ο Δημόκριτος για  άτμητο – άτομο, που η επιστήμη δεν το έχει ακόμη ανακαλύψει. Οι πιό ευαισθητοποιημένοι συλλαμβάνουν τις νέες ιδέες και  προετοιμάζουν την ανθρωπότητα για αυτήν την αναγέννηση. Δημιουργούν πρότυπα,   που αγγίζουν την μουσική αρμονία των ουρανίων σφαιρών του Σύμπαντος(Πυθαγόρας), που καταστέλλουν τον θυμωμένο πλανήτη και μας οδηγούν να αντιληφθούμε πως έξω απο το  στενό μυαλό μας , υπάρχει και άλλος κόσμος ανώτερος και μας αξίζει. Πως δεν είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε δούλοι και καταστροφείς , ούτε να ζούμε συνεχώς στην μιζέρια, αλλά  προορισμένοι να ελευθερωθούμε κάποτε,  να ατενίζουμε ως τα πέρατα του Σύμπαντος και να γίνουμε στο μέτρο του δυνατού συνδημιουργοί  ημίθεοι ,  κατ’ απομίμησιν των θεών. Ομως οι σύγχρονοι ηγέτες ούτε καν μπορούν να διανοηθούν τέτοιες έννοιες , ούτε οι επιστήμονες μπορούν να απαλλαγούν απο τα δεσμά του  δογματικού εξουσιασμού και του υλιστικού κέρδους και να σκεφθούν ελεύθερα για τόσο σημαντικά θέματα. Οσον αφορά εμάς του Ελληνες , δεν έχει σημασία ότι είμαστε απόγονοι μεγάλων προγόνων. Σημασία έχει να τους μιμηθούμε και να τους ξεπεράσουμε σε άθλους(διανοητικούς, ήθικούς, σωματικούς) Να τους φθάσουμε σε ανδρεία, φρόνηση, σωφροσύνη και Αρετή και να αποφύγουμε την δολερή διχόνοια .

 

Οι Ατομικοί Φυσικοί

 

Τέλος ήλθαν οι φυσικοί φιλόσοφοι του Ε’ αιώνος π. Χ που ζήτησαν να εξηγήσουν σύμφωνα με ποιό νόμο γίνεται η μεταβολή και η κίνηση των στοιχείων και των ενώσεων των στοιχείων που αποτελούν τον Κόσμο. Οι Αβδηρίτες Λεύκιππος και ο μαθητής του Δημόκριτος(420 π.Χ) πρέσβευαν πως η αρχή του Κόσμου είναι τα άτομα και το κενό και πως η γένεση δεν είναι άλλο απο την αιώνια μεταβολή στην σύνθεση των πρώτων μορίων της ύλης, που είναι αναλλοίωτα. Οι άτομες ουσίες, που είναι άπειρες, με την ένωση τους κάνουν τά άπειρα πράγματα του Κόσμου και με την διάλυση τους επιφέρουν την φθορά τους. Ποιές όμως είναι αυτές οι άτομες(που δεν  τέμνονται) ουσίες;

Ο Κλαζομένιος Αναξαγόρας (500-428 π.Χ) ζήτησε να εξηγήσει την αρμονία που υπάρχει στο Σύμπαν και υπεστήριξε πως η κίνηση δεν έχει την αιτία της σε υλικό είδος, αλλά σε κάτι  διαφορετικό και αυτοδύναμο, και αυτό είναι ο Νους, που διευθύνει τα πάντα,   ζωογονεί τα πάντα και  κινεί και   ρυθμίζει τα πάντα. Το άτομο απεδείχθη ότι τέμνεται και κακώς το ονόμασαν οι σύγχρονοι επιστήμονες «άτομον» Ως τώρα  δεν βρήκαν αν  είναι άτμητα τα ηλεκτρόνια, τα πιόνια, τα νετρίνα, τα κουάρκ, το φωτόνιο ή κάτι άλλο, ώστε να μάθουμε ποιά τέλος πάντων είναι τα δομικά υλικά του σύμπαντος

 

 Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος(505-435 π.Χ)

 

 Γι’ αυτόν η γένεση είναι ένωση και η φθορά χωρισμός, κι’ αυτό που συμβαίνει με την ένωση και την φθορά είναι η μεταβολή. Την μεταβολή την κάνουν τα «ριζώματα», αναλλοίωτα και άφθαρτα μόρια, που ενώνονται με την φιλότητα(έρως) και αποχωρίζονται με την αντίθεση(νείκος ή έρις  ) Η αντίληψη του Εμπεδοκλή σχετικά με την αέναη επανάληψη  έχει προκαλέσει ένα πλήθος ερμηνειών οι οποίες χαρακτηρίζονται από διάφορα στάδια εξέλιξης . Κατά τον Εμπεδοκλή τα συστατικά της πραγματικότητος εναλλάσσονται μεταξύ καταστάσεων πλήρους ανάμειξης και πλήρους διαχωρισμού, ανάμεσα στις οποίες μεσολαβούν δύο περίοδοι όπου σε κάθε μιά απ’ αυτές δημιυργείται και καταστρέφεται ένας κόσμος όμοιος με τον δικό μας. Αυτούς αποκαλούσαν «κοσμικούς κύκλους του Εμπεδοκλέους» και έχει να κάνει με την κυκλική εξέλιξη του σύμπαντος , η οποία συμβαίνει σε τέσσερες περιόδους:

α/Στην κυριαρχία της Φιλότητος η οποία συνενώνει όλα τα πράγματα σε μιά σφαίρα.

β/ Στην προοδευτικκή αποσύνθεση αυτής της ενότητος  με την επέμβαση του Νείκους

γ/ Την κυριαρχία του Νείκους και την διάλυση των πάντων

δ/ Στην προοδευτική επανένωση των πάντων τη επενεργεία της Φιλότητος

Τόσον στο δεύτερο στάδιο όσο και στο τέταρτον δημιουργείται ένας κόσμος όμοιος με τον δικό μας. Η πορεία δημιουργίας κάθε φορά των κόσμων είναι αντίστροφη. Η εγκυρότητα της παραπάνω ερμηνείας  υποστηριζόταν από τους μελετητές Zeller , Burnet και  Bignone. Ωστόσο άλλοι μελετητές όπως λ.χ οι Bollack, Holscher και Solmsen υποστήριξαν ότι ο φιλόσοφος μίλησε γιά έναν μόνον κόσμο και για μιά ενιαία γραμμική διαδικασία  κατά την οποίαν εναλλάσσονται σε κύκλο ισότιμα η Φιλία και η Διαμάχη. Το γίγνεσθαι σύμφωνα με τον Εμπεδοκλή ορίζεται με βάση τον κύκλο , δηλαδή την επανάληψη. Ωστόσο τα όρια του Ολου παραμένουν αμετακίνητα και διαφυλλάσσουν το Είναι που περικλείουν. Αυτή η αντίθεση στο Είναι και στο Γίγνεσθαι θα μπορούσε να παραλληλισθεί  με την σχέση ανάμεσα στο Ενα και τα Πολλά. Το Είναι χρακτηρίζεται από συνοχή και πληρότητα και το Ολον τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει πέραν απ’ αυτό. Θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε μέ ένα σταθερό σκηνικό , μέσα στο οποίο  επαναλαμβάνονται πολλές πράξεις με τα ίδια υλικά και την ίδια ενέργεια και δυνάμεις. Η έννοια του Κύκλου που είναι τόσο παραστατική εκφράζεται με τον Σφαίρο(σφαίρα). Η σφαίρα όμως δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Αλλά και ο Αινστάιν είπε ότι το σύμπαν μοιάζει με μπαλόνι. Αυτό το Ολον ή το ΕΝ καθώς ενώνεται και χωρίζεται δημιουργεί την Αγάπη και το Μίσος, μορφές της συνοχής και της διάσπασης του και κατ’ επέκταση και το πεδίον δράσης που τους προσφέρει δεν μπορεί παρά να είναι  μιά όψη του ίδου. Γι’ αυτόν τον λόγο τα στοιχεία είναι όπως το Εν . Ακίνητα όπως αυτά μέσα στην σφαίρα, καθώς αυτή διαμορφώνεται αστάματητα από τον ένα κύκλο πραγμάτων στον άλλο. Επομένως η ιδέα ενός «αντισύμπαντος» φαίνονται χωρίς νόημα , καθώς ο δρόμος  από το ένα στα πολλά και η επιστροφή στο ένα αφήνει αφήνει περιθώρια μόνον στην συνεχή διαμόρφωση και αποσύνθεση  της ίδιας τάξης πραγμάτων. Με αυτόν τον τρόπο εξηγείται και η σχετικότητα της γέννησης και του θανάτου(βλέπε ‘Εμπεδοκλής περί φύσεως, των Α. Λάλου και Π. Σκαρσουλή , Εκδ. 21 Οψεις ’απ. 13, 14, 16, 17)

Ο Σφαίρος Ο Σφαίρος είναι θεός όχι όμως με την παραδοσιακή έννοια του όρου, διότι ο Εμπεδοκλής απορρίπτει  επίμονα κάθε έννοια ανθρωπομορφικής παρουσίασης του(Βλ απ. 26) Ετσι μπορουμε να τον φαντασθούμε ως μία μάζα ομοιγενή και συμπαγή, ίδιο με την σφαίρα του Παρμενίδη. Θα μπορούσαμε να τον αποδόσουμε  ως Ον , αγέννητον και άφθαρτον και τέλειον. Μήπως αυτή την ατέρμονη Μάχη αναπαριστούν με την Τιτανομαχία και Γιγαντομαχία;  Μήπως τα 4 ριζώματα τα αναπαριστούσαν με την ΄πανάρχαια Σβάστικα , η οποία έχει ρητώς και κατηγορηματικώς απαγορευθεί διότι σε μερικούς θυμίζει τις ναζιστικές εγκληματικές ενέργειες ; Ενώ η Ιωνική  φιλοσοφία εχαρακτητίζετο από μονιστική τάση(λ.χ το πυρ, το νερό κ.α) ως προς την αρχή του κόσμου, ο Εμπεδοκλής για πρώτη φορά εισάγει το πλουραλιστικό σύστημα  των 4 στοιχείων. Τα 4 στοιχεία κατά τον Εμπεδοκλή  έχουν τα εξής τρία κοινά γνωρίσματα: 1/Είναι αγέννητα και άφθαρτα, 2/ Κάθε φυσική μεταβολή προκαλείται από την ανάμειξη και των διαχωρισμό τους, 3/ Λειτουργούν στη βάη των ποιοτικά αντιθέτων. Ο αριθμός τέσσερα  έπαιζε μεγάλο ρόλο και στον πυθαγόρειο αριθμητικό συμβολισμό (τετρακτύς) Είναι άραγε τυχαίο ότι 4 τα σημεία του ορίζοντος,  4 οι εποχές, 4 οι ηλικές  των ανθρώπων, 4 τα σημαντικά όργανα(εγκέφαλος, καρδιά, ήπαρ, σπλίνα ) οι 4 δυνάμεις του σύμπαντος κ.ο.κ Ο Εμπεδοκλής μίλησε για την κινούσα αιτία  η οποία έκανε την πρώτη της εμφάνιση με την Αναξαγόρεια έννοια του Νου(Αριστοτέλης Μ. Τ. Φ 984b 15-22) αλλά και για τις δύο δυνάμεις που κινούν τα 4  Ριζώματα, ήτοι : Φιλότητα(φιλία) και το Νείκος(διαμάχη) Το Είναι χαρακτηρίζεται από συνοχή και πληρότητα,  είναι το «Ολον» , ο «Σφαίρος»,  και τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει πέρα απ’ αυτό.

 

 Η Επικούρεια Αντίληψη για το Σύμπαν

 

Στο Απειρον και ατελεύτητο Σύμπαν  συμπεριλαμβάνεται ό,τι υπάρχει και   «δεν υπάρχει» , διότι μπορεί να είναι εν δυνάμει ή υπο μορφήν αντιύλης ή και αρνητικής υποστάσεως,  όπως λ.χ οι αρνητικοί αλγεβρικοί αριθμοί ή το είδωλο του καθρέπτη.  Πριν όμως μπούμε στο θέμα μας είναι ανάγκη να κάνουμε για μιά ακόμη φορά την ακόλουθη διευκρίνηση:

Τι εννούμε με την λέξη Σύμπαν και τι με την λέξη Κόσμος;  Κατά την Αρχαία Ελληνική  αντίληψη «Σύμπαν» (ΣΥΝ=ΠΑΝ) είναι ο άπειρος χώρος που περικλείει τόσον τον δικό μας  κόσμο όσο και τον/τους  άπειρο/ους κόσμο/ους που υπάρχει/ουν  , υπήρξε/αν ή και θα υπάρξει/ουν στο μέλλον μέσα στο Σύμπαν. Δηλαδή τα πάντα στην απειρότητα και στην αιωνιότητα του Σύμπαντος.  Επομένως , το Σύμπαν είναι το όλον και ισούτε με τον εαυτόν του , όλα δε τα άλλα-τα ΠΑΝΤΑ- περικλείονται σ’ αυτό. Αντίθετα, με την λέξη «Κόσμος» εννοούμεν το διακοσμιμένον μέρος του Σύμπαντος ,δηλαδή το μόρφωμα με τις ομάδες των γαλαξιών, τους Γαλαξίες και τα λοιπά ουράνια σώματα και ουσίες , που σχηματίζουν τον δικό μας τον  κόσμο, εν αντιδιαστολή προς άλλους άπειρους κόσμους  και τους αστέρες , οι οποίοι δεν  αποκλείεται να υπάρχουν, να υπήρξαν ή και να υπάρξουν στο μέλλον μέσα στο Απειρο και  Αιώνιο Σύμπαν. Ο Κόσμος ( η λέξη ‘κόσμος’ = κόσμημα=διάκοσμος) είναι θα λέγαμε ο στολισμός του άπειρου και  αιώνιου Σύμπαντος με την ύλη και ενέργεια ή καλύτερα με τα ‘4’ στοιχεία που όριζαν οι Ελληνες(Αήρ, Αιθήρ(σκοτεινή ύλη), Γη(βαρέα στοιχεία), Υδωρ(υδρογόνο) αλλά και τα διάχυτα σωμάτια ενέργειας και ύλης στον διαστρικό χώρο. Κατά τον φιλόσοφο Επίκουρο «Κόσμος είναι το πεπερασμένο Σύμπαν, ενώ το Σύμπαν είναι παν το υπάρχον»

Η σύγχρονη Κοσμολογία χρησιμοποιεί τους όρους αντιθέτως. Ο΄Επίκουρος λέγει προς Πυθοκλήν «Κόσμος εστί περιοχή τις ουρανού, Άστρα τε και Γην και πάντα τα φαινόμενα περιέχουσα, αποτομήν έχουσα από του απείρου-καταλήγει εις όριον-...Ο.τι δε και τοιούτοι κόσμοι εισίν άπειροι το πλήθος εστί καταλαβείν....ο τοιούτος δύναται κόσμος , γίγνεσθαι ...εν πολυκένω τόπω και ούκ εν μεγάλω, ειλικρινή και κενώ...σπερμάτων ρυέντων αφ’ ενός κόσμου... επ άλλον τόπον, εάν ούτω τύχη» Προχωρών δε συμφωνεί με την θεωρία του Βάιτσέκερ(για να μην πούμε το αντίθετον αφού προπορεύεται 2.500 χρόνια) λέγοντας ότι «Σελήνη  και  τα λοιπά άστρα...αύξησιν ελάμβανε κατά προσκρίσεις και δινήσεις λεπτομερών τινών φύσεων-αυξήθηκαν σιγά-σιγά με τας προσθέσεις και τα στροφογυρίσματα λεπτοτάτων  κόκκων»

 Είναι πραγματικά να αποκαλύπτεται κανείς  προ της Ελληνικής Σκέψεως . Οσον αφορά  δε την πρόσκρουση δύο σωμάτων αρκεί να δούμε τους διάφορους πλανήτες και την σελήνη τα οποία είναι   κατάστικτα με κρατήρες λόγω πτώσεως μετεωριτών. Και αν δεν υπήρχε ο μέγας πλανήτης Δίας να έλκει ωσάν αλεξικέραυνο ή μαγνήτης τους μετεωρίτες, η ζωή   στην Γη μας θα ήτο προβληματική έως αδύνατη.

 Γιατί τι σημασία θα είχε ένα σκοτεινό και χαώδες Σύμπαν χωρίς τον διάκοσμο του;

 

Η Γέννηση της Επιστήμης

 

Αρχικά ο Θαλής ο Μιλήσιος (624-546 π.Χ.) υποστήριξε ότι η βάση των πραγμάτων ήταν το «νερό», ενώ ο μαθητής του ο Αναξίμανδρος (610-564 π.Χ.) θεώρησε ως τέτοιο το «άπειρον». Αν λάβουμε υπ’ όψιν τις αρχαιο-ελληνικές φιλοσοφικές απόψεις κατά τις οποίες η ύλη ταυτίζεται με το νερό, τον αέρα ή το πυρ, βλέπουμε πως η έννοια του «απείρου» του Αναξιμάνδρου προερχόμενη ως λέξη από το στερητικό «α» και το «πέρας», υποδηλώνει την απουσία αρχής και τέλους στον χρόνο και το απεριόριστο στον χώρο. Σ’ αυτόν ακριβώς τον όρο θα επικεντρώσουμε, την προσπάθειά μας να δείξουμε πως από τον Ελληνικό Μύθο δημιουργήθηκαν τα θεμέλια της Κοσμολογίας και της Φυσικής Επιστήμης στην Ιωνία τον 6 ον   π.Χ. αιώνα, όπου –κατά τη γνώμη μας– συντελέστηκε η πρώτη επανάσταση της Επιστήμης. Τότε ακριβώς οι Έλληνες φιλόσοφοι επιχείρησαν να απαντήσουν στα δύο βασικά ερωτήματα που τους απασχολούσαν έντονα:

1/ Της αρχής του Κόσμου και 

2/ Της δομής (ή της μορφής) του.

Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους έγιναν οι θεμελιωτές του φιλοσοφικού στοχασμού και οι ιδρυτές της Επιστήμης. Επιπλέον, οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι στην προσπάθεια προσέγγισης του Σύμπαντος πρότειναν πολλαπλούς ή άπειρους κόσμους, θέσεις που δημιουργούν στους σημερινινούς αστρονόμους ποικίλα ερωτήματα για περαιτέρω έρευνα. Δεν είναι τυχαίον ότι σχεδόν όλα τα ονόματα των ουρανίων σωμάτων είναι Ελληνικά, ληφθέντα εκ της Ελληνικής Αρχαιολογίας(Μυθολογίας)

 

                          Ο Μέγας Γαλξίας της Ανδρομέδας

 

Infrared Andromeda

 

 

Η Πυθαγόρειος Σχολή

 

Πυθαγόρας: Το Σύμπαν είναι Αριθμός. Εξ άλλου ο Πυθαγόρας(580-500 π.Χ) και οι μαθητές του Φιλόλαος και Αρχήτας πήραν για βάση την σταθερή κανονικότητα των φαινομένων που μπορεί να ορισθεί με αριθμούς και ζήτησαν να  βρουν την αιτία του Κόσμου στον αριθμό.  Αυτοί θεώρησαν ως αρχή του Σύμπαντος,- που πρώτος ο Πυθαγόρας ονόμασε «Κόσμο»-το μέτρον και την αρμονία, γιατί όλα τα πράγματα στον κόσμο αποτελούν αρμονική τάξη, όμοια με την τάξη που έχουν οι αριθμοί μεταξύ τους. Παράλληλα οι Ελεάτες φιλόσοφοι της Μεγάλης Ελλάδος φρονούσαν ότι ουσία του Σύμπαντος είναι το «ΕΙΝΑΙ» και πως το το «ΜΗ ΟΝ» είναι ανύπαρκτο. Ιδρυτής της Οντολογικής Φιλοσοφίας υπήρξε ο Ελεάτης Παρμενίδης. Συνεπώς γι’ αυτούς ήτο αδιανόητα πράγματα η πολλαπλότητα και η κίνηση. Πάντως πρέπει να πούμε ότι η μεγάλη πορεία προς την επιστημονική γνώση μπήκε από τον Πυθαγόρα με την πρώτη επιστημονική πρόταση αληθείας, το Πυθαγόρειο Θεόρημα.

 

 Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος(582-480π.Χ)

 

Το Σύμπαν είναι ΕΝΑ    Ο Ξενοφάνης δίδασκε πως το Σύμπαν είναι Ένα και πως το ένα αυτό είναι αναλοίωτο και αιώνιο, ο Θεός. Ο μαθητής του  Παρμενίδης πάλι δεχόταν πως μονάχα το ΟΝ , δηλαδή ο Κόσμος της Νοήσεως που γεμίζει το χώρο , υπάρχει , ενώ το ΜΗ ΟΝδεν υπάρχει στο διηνεκές, ούτε και μπορεί να νοηθεί στην αιωνιότητα. Συνεπώς η έννοια του γίγνεσθαι και  του φθείρεσθαι έπρεπε να αποκλεισθεί για το Είναι , διότι τότε δεν θα ήτο Είναι αλλά Μη Ον. Αντίθετα το Μη Ον(υλικός κόσμος)  υφίσταται το συνεχές Γίγνεσθαι. Γιά  τους Ξενοφάνη και Παρμενίδη  , μόνον το λογικό δίνει την αλήθεια, ενώ οι αισθήσεις είναι πηγές κάθε πλάνης.

 

Αναξαγόρας: Ο Νους  Δημιουργός του Σύμπαντος;

 

 Αναξαγόρας  ο Κλαζομένιος (428 π.Χ):    . Εδώ να σημειώσουμε ότι ο Ζευς , ύψιστος των Ολύμπιων Θεών (ο οποίος συμβολίζει την συμπαντική και γήινη ενέργεια), κρατούσε στο δεξί του χέρι τον Κεραυνό, δηλαδή την  Ενέργεια. Είναι λοιπόν να απορεί κανείς με τους αλληγορικούς συμβολισμούς  του Ελληνικού Πανθέου.  Τούτο όσο το μελετάς  τόσο σου αποκαλύπτει  διαχρονικές αλήθειες, οι οποίες  στις μέρες μας τεκμηριώνονται και  επιστημονικά  Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ιερείς του Αμμωνος Διός εκφράζουν επίσης με όρους επιστημονικούς τον Θεό.  Υπάρχουν επιστήμονες που πρεσβεύουν ότι το Σύμπαν προήλθε από την σύντηξη νεφών με  θετικά και αρνητικά ιόντα.

Εξ άλλου και  οι αρχαίοι Γερμανικοί μύθοι στη «Βανίδα»  γράφουν ότι:  «Η αρχαία Αρία Κοσμολογία καθοριζόταν από την ζωοποιό ενέργεια του θεού Μουντελφέρι, ο οποίος περιστρέφοντας το Σύμπαν το έβγαλε απο το πρωταρχικό τρομακτικό  χάος. Ετσι αργότερα δημιουργήθηκε ένας διυσμός με δύο αντίθετους πόλους που αντιπροσωπεύονται από τις αντίθετες της ύλης(σωματιδίων) και του πνεύματος (ενέγρειας) του αρσενικού και του θηλυκού διαστάσεις"

[Προφανώς οι μύθοι έχουν κοινή προέλευση  από τον  Προιστορικό Ελληνικό Κόσμο. Το βιβλίο Μακκαβαίων Α!   σελ. 485 εδάφ.21  γράφει ότι « ..Ευρέθη γραφή περί των Σπαριτατών και Ιουδαίων ότι εισίν αδελφοί και ότι ήσαν εκ γένους Αβραάμ...» Αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί αλλά από μελέτες στις βιβλικές γραφές οι Ελληνικοί μύθοι και τα φερόμενα σαν  βιβλικά πνεύματα και δαίμονες παραπέμπουν σε μεταλλαγμένα πρόσωπα της Ελληνικής Προιστορίας. Επίσης   Εβραίοι  γλωσσολόγοι   ισχυρίζονται ότι η Εβραική γλώσσα έχει προέλευση απο την Ελληνική . Ενώ το θέλουν αυτοί εμείς δεν τους το αρνούμεθα, αρκεί να αναγνωρίσουν  ότι η Ελληνική φυλή είναι αρχαιότερη  της  Ιουδαικής]

Σε άλλο κεφάλαιο είχαμε τονίσει για την  ένωση ενός ενεργίου (ας το ονομάσουμε σπερματοζωάριο του Διός) με ένα σωμάτιο(ας το ονομάσουμε ωάριο της Ηρας)  Εκ της ενώσεως δε αυτής δημιουργήθηκε ό,τι υπάρχει στον Σύμπαν(διακοσμημένος Κόσμος του Ηρακλείτου) Οπως συμβαίνει και με το θετικό και αρνητικό νέφος που ενώνονται και  παράγουν  ηλεκτρική εκκένωση και    βροντή, έτσι  πιστεύουν ότι   συνέβη στο χαοτικό Σύμπαν όταν δύο τεράστια κοσμικά νέφη αντιθέτου πολικότητος ενώθηκαν και δημιούργησαν την Μεγάλη Εκρηξη . Σύμφωνα με την Κοσμογονία των   Ορφικών,  εξ αυτής της εκρήξεως προήλθε το Φως , δηλαδή ο Φάνης , που   βγήκε απο το αυγό. Είναι πράγματι  αξιοθαύμαστη η προσέγγιση  των αρχαίων Ελληνικών μύθων με την επιστημονική  πραγματικότητα . Ακόμη και οι Θεοί τους είναι  συμβολισμοί κοσμογονικών γεγονότων με  μυθολογική επένδυση, που  σήμερον  ανακαλύπτει η επιστήμη σαν αληθινούς. Από τους Ελληνες(τον Ορφέα και τους Ορφικούς Υμνους)  αντέγραψαν   τον μύθο της Γενέσεως οι Εβραίοι και τον έβαλαν στην Βίβλο(κεφάλαιον Γένεσις)  Σύμφωνα με αυτόν  «ο θεός είπε: «να  γίνει  φως και έγινε φως» Ομως οι κακόβουλοι και αμαθείς ξένοι αναφέρουν μόνον την κατά πολύ νεώτερη Βίβλο και όχι τον πανάρχαιο Υμνο του Ορφέως, απο τον οποίον αντέγραψαν     τα σχετικά αποσπάσματα της Γενέσεως. Ο  Δημιουργός από την δύναμη του Νού εγέννησε  μιά κατάσταση άπειρης αρμονίας και ειρήνης. Αυτή η άπειρη αρμονία διακοσμήθηκε με τους γαλαξίες και αστέρες οι οποίοι προήλθαν από  το κοσμικό χάος και την δυσαρμονία και  δημιούργησαν την ύλη. Οι κύκλοι του σύμπαντος φαίνεται να  πορεύονται από την ενότητα στην πολαπλότητα και εν συνεχεία απο την  πολλαπλότητα πάλι στην ενότητα.

 

Ο Συμπαντικός και Γήινος Ερως

 

Ο Φάνης ταυτίζεται επίσης προς τον Ερωτα(Πρόκλος «Εις Πλάτωνος Τίμαιον») Ομιλεί περί του Ερωτος ανομμάτου  που καθοδηγεί τα πάντα  με την νόηση κι’ όχι με τις αισθήσεις. Ο Αριστοφάνης στους Ορνιθες θεωρεί τον Ερωτα επίσης ταυτιζόμενον με τον Φάνητα κι’ αμέσως προερχόμενον από το ορφικό αυγό. Στην Θεογονία του Ησιόδου απουσιάζει ο Φάνης αλλά όχι όμως κι’ ο Ερως, ο οποίος ακολουθεί στην σειρά των γεννήσεων το Χάος , την Γαία και τα Τάρταρα. Επομένως κατά τους Ορφικούς ο Ερως αποτελεί μιά κοσμογονική και δημιουργική δύναμη. Κατά τον Παρμενίδη , όπως μας παραδίδει ο Συμπλίκιος, ο Ερως είναι η πρώτη  θεία επινόηση , σχετιζόμενος προς το φως , δηλαδή τον Φάνητα των Ορφικών, έχουσα σαν εντιθετικάς δυνάμεις τον Πόλεμο και την Εριδα, διότι χωρίς αυτές τίποτα δεν θα κατεστρέφετο και επομένως τίποτα δεν θα εγεννάτο, αλλά ο κόσμος θα έμενε στατικός και μόνιμος, χωρίς αλλαγή , ανανέωση και ροή. Η αλληγορία του Κρόνου=Χρόνου  που τρώει τα παιδιά του, έχει ακριβώς αυτήν την σημασία.

Στον Ηράκλειτο και στον Εμπεδοκλή η Ορφική αυτή παράδοση τροποιείται και εισάγονται  αντιθετικές δυνάμεις , λ.χ το νείκος και η φιλότητα του Εμπεδοκλέους. Οι δυνάμεις αυτές ευρίσκονται σε συνεχή διαμάχη και σύγκρουση , από την έκβαση της οποίας προκύπτει η σύγκλιση ή διαχωρισμός:

“άλλοτε μέν Φιλότητι σνερχόμεν’ εις ένα κόσμον,

άλλοτε δ’ δίχ’ έκαστα φορούμενα Νείκος έχθει,

Εισόκεν έν συμφύοντα τά πάν υπένερθε γένηται»

Οπως  μας πληροφορεί ο Αριστοτέλης ,

την εναλασσομένη αυτή διττότητα  αποδέχεται και ο Ηράκλειτος : «Συνάψιες όλα και ούχ’ όλα  , συμφερόμενον διαφερόμενον, συνάδον διάδον, και εκ πάντων έν και εξ ενός πάντα»

Ο Ερως λοιπόν συνέχει τον κόσμο εξουσιάζοντας τις αντίρροπες κοσμικές δυνάμεις, , αλλά και την ανθρώπινη κοινωνία φέροντας σε επαφή τα αντίθετα, δηλαδή τον άνδρα και την γυναίκα μέσω του σπερματικού υγρού.

Ο Δημόκριτος αποβάλει τον  Ερωτα εκ του κοσμικού πεδίου των Ορφικών και τον αποκαθηλώνει πλήρως  από τα γήινα , αν κι’ ο Αβδηρίτης αποδοκιμάζει την υποταγή στις επιθυμίες, διότι θεωρεί, όπως διασώζει ο Στοβαίος στο Ανθολόγιον του ότι η ευθυμία γίνεται μετριότητι τέρψιος και βίου συμμετρίη. Αντίθετα ο Πλάτων θα επαναφέρει τον Ερωτα στις θεικές του διαστάσεις  στον Φαίδρον, τον Ερωτα ουκ Αφροδίτης και Θεόν τινα ηγεί(«Πλάτωνος Φαίδρος» 242d)

Από την εμφάνιση του Ερωτος και μετά , Ορφεύς και οι επόμενοι συγγραφείς της Μυθολογίας  συμφωνούν: Ο Ουρανός ανατρέπεται από τον  Κρόνον κι’ αυτός από τον Δία, ο οποίος θα παραδώσει την εξουσία του στον  Διόνυσο -Ζαγρέα. Ο Πρόκλος θα ομιλήσει περί των έξ βασιλειών, συνδέοντας τους βασιλείς με τον τέλειον αριθμόν έξ(Πρόκλος «Εις Πλάτωνος Τίμαιον») Εκτός της ανωτέρω κοσμογονίας , της λεγομένης και ραψωδικής έχουμε και παραπλήσιες με ορισμένες διαφοροποιήσεις, όπως αυτή του Ελλάνικου και Ιερωνύμου, στις οποίες πρώτες αρχές είναι το Υδωρ και η Ιλύς και κατόπιν προκύπτει ο Χρόνος ή Ηρακλής, όπως αναφέρει και ο Αριστοφάνης στους Ορνιθες. Υπάρχει και η κοσμολογία του Ευδήμου του περιπατητητικού στην οποία πρώτη κοσμογονική αρχή είναι η Νύκτα , αλλά και η κοσμογονία του Δερβενίου της Μακεδονίας , η οποία ανεκαλύφθη το 1962 κι’ άλλες μικρότηρης σημασίας.

 

Η  Ιερά  Τετρακτίς

 

Ο αριθμός τέσσερα είναι μυστηριακός για τους Έλληνες διότι συνθέτει εις έν όλον τέσσερα διαφορετικά εις είδος, αλλά όμοια εις γένος, όντα, ιδέες, ιδιότητες, καταστάσεις ή γεγονότα, τα οποία αρμονικώς συντονισθέντα παραδίδουν την σφαιρικήν, φιλοσοφικήν αντίληψη του ορατού και του αοράτου κόσμου.  

Τέσσερα στοιχεία ήτοι Γη-Υδωρ-Αήρ-Πυρ,

 τέσσαρες κινήσιες ψυχής, ήτοι Αισθήσεις-Συναίσθημα-Νόησις-Γνώσις,

 τέσσαρες ιδιότητες αρετής ήτοι, Σωφροσύνη-Ανδρεία-Φρόνηση-Δικαιοσύνη κ.ο.κ

Δεν είναι δε τυχαίον ότι ο Όρκος των Πυθαγορείων εγένετο στην «Ιεράν Τετρακτύν» και έλεγεν:

 «Ου μα τον αμετέρα γενεά παραδόντα Τετρακτύν, παγάναενάου φύσεως ριζώματ’ έχουσαν»

Επομένως ο Όρκος είναι η βάση επι της οποίας θεμελιούται το Οικοδόμημα του Κόσμου(Σύμπαντος) και του Πολιτισμού.  Άνευ της γνώσεως των τεσσάρων στοιχείων δεν γίνεται κατανοητόν το θαύμα του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος. Σπάει η νοητική άλυσος και συνθλίβεται καθώς λιθοβολείται η αλήθεια από το σκότος της αγνοίας.

 

Ο Χάρτης του Ιπάρχου

 

O κατάλογος άστρων του αρχαίου Eλληνα αστρονόμου δημιουργήθηκε γύρω στο 129 π.X. και αντίγραφό του βρίσκεται πάνω στο άγαλμα του Aτλαντα του Φαρνέζε, στο Aρχαιολογικό Mουσείο της Nάπολης στην Iταλία. Tην ανακοίνωση αυτή έκανε προχθές ο καθηγητής Mπράντλι Σέφερ του Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα, κατά τη διάρκεια επιστημονικής ημερίδας στο Σαν Nτιέγκο της Kαλιφόρνιας. O Iππαρχος μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ο σημαντικότερος αστρονόμος της αρχαιότητας και συνέταξε τον «Kατάλογο των 1.080 αστέρων», που επηρέασε καθοριστικά τον μεταγενέστερό του Πτολεμαίο. Στον Iππαρχο αναφέρονται, εκτός από τον Πτολεμαίο, και οι αστρονόμοι Στράβωνας, Πλούταρχος και Πλίνιος, τονίζοντας όλοι πόσα χρωστούσαν στον «μεγάλο δάσκαλο».

 

 

 O Aτλας του Φαρνέζε .

 

O κατάλογος των αστέρων του Iππάρχου αποτέλεσε και τη βάση των αστρικών παρατηρήσεων των Aράβων. O κατάλογος, όμως, πρέπει να καταστράφηκε στη μεγάλη πυρκαγιά της Bιβλιοθήκης της Aλεξάνδρειας. O Aτλας του Φαρνέζε, που χρονολογείται από τον 2ο αιώνα μ.X., εμφανίζει αναλυτική απεικόνιση του χάρτη των αστέρων σε ανάγλυφη παράσταση πάνω στη γήινη σφαίρα. O Σέφερ πέτυχε να ταυτοποιήσει τον ανάγλυφο αστρικό χάρτη, αποδεικνύοντας ότι ταυτίζεται με εκείνον του Iππάρχου. O Eλληνας αστρονόμος της αρχαιότητας είναι ο πρώτος που ανακάλυψε το φαινόμενο της μετάπτωσης των ισημεριών, σύμφωνα με το οποίο η θέση των αστερισμών μεταβάλλεται ανάλογα με την εποχή του χρόνου. Παρ’ όλα αυτά, μόνο ένα έργο του Iππάρχου σώθηκε μέχρι σήμερα, το «Eις Aστερισμούς».

O Aτλας του Φαρνέζε έχει ύψος 2,1 μ,, ενώ η γήινη σφαίρα που κουβαλά στον ώμο του έχει διάμετρο 33,8 εκατοστά και απεικονίζει 41 ελληνικούς αστερισμούς, καθώς και τον ουράνιο ισημερινό, τους τροπικούς και την εκλειπτική. Iστορικοί τέχνης εκτιμούν, μάλιστα, ότι το ρωμαϊκό άγαλμα είναι αντίγραφο προγενέστερου ελληνικού. O Σέφερ υποστηρίζει ότι ο χάρτης των αστερισμών που εμφανίζεται πάνω στην υδρόγειο είναι ακριβές αντίγραφο εκείνου του Iππάρχου. H ανακάλυψη του χάρτη των αστερισμών του Iππάρχου θα δώσει απάντηση σε δύο σημαντικά ερωτήματα για τους αστρονόμους: Ποιες συντεταγμένες χρησιμοποίησε ο Iππαρχος για τις παρατηρήσεις του και τι ποσοστό του χάρτη του (εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ-Κοσμος, 13/1/2005)

 

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

 

 

             Η Θεωρεία της Δημιουργίας των  Συμπάντων

 

 

            Κατά τον   κορυφαίο φυσικό Πριγκοζίν το Χάος έχει την ικανότητα να αυτοοργανώνεται και να παράγει νέες ουσίες και νέες   καταστάσεις που ο άνθρωπος  δεν είναι σε θέση  να προβλέψει. Τούτο σημαίνει ότι το Χάος δεν είναι στατικό αλλά δυναμικό και δημιουργός των πάντων. Το Σύμπαν κινείται διαρκώς προς την αποσύνθεση(«τα πάντα ρει» του Ηράκλειτου)

 Αυτή ακολουθεί  τα εξής τέσσερα  στάδια:

Πρώτον. Εις ένα σημείον πεδίου  του  συμπαντικού χώρου   όταν  οι διακυμάνσεις  της γεωμετρίας του υποστούν  ασυνήθως βίαιες  δυναμικές αλλαγές από κάποια ακτινοβολία  τότε  μπαίνει σε φάση δημιουργίας .  Οι  έντονοι αυτοί  κυματισμοί  προκαλούν  την μαζική εμφάνιση εν δυνάμει σωματιδίων  έτοιμων  να μεταμορφωθούν σε σωμάτια ύλης. Σε εκείνο το σημείον το δυναμικόν προς δημιουργίαν φθάνει στο υψηλότατον σημείον. Τότε το ενεργειακό πεδίον φθάνει τα δημιουργικά επίπεδα(10 στην 12^ην , 10 στην 13^ην δύναμιν GeV)   και ακολουθεί μια μαζική μεταμόρφωση των  εν δυνάμει σωματιδίων σε πραγματικά σωματίδια  και έτσι ολοκληρώνεται το πρώτο στάδιο που είναι η γέννηση  ενός  νέου Σύμπαντος.

Δεύτερον  . Εντός απειροελχίστου κλάματος του χρόνου δημιουργείται   «σούπα» πλάσματος αποτελουμένη από ηλεκτρόνια , κουάρκ, φωτόνια  και νετρίνα.  Εντός του πρώτου δευτερολέπτου εμφανίζονται έντονες βαρυτικές δυνάμεις , οι οποίες προκύπτουν συγχρόνως με την εμφάνιση της ύλης και οδηγούν στο τρίτο στάδιον

Τρίτον  . Κατ’ αυτό παρατηρείται η συμπύκωνση του νέφους με μια πύρινη μάζα(το αείζωον πυρ του Ηράκλειτου) η οποία στο κέντρο της έχει ένα στεραιό πυρήνα. σωματιδίων και ακτινοβολίας και μια τρομακτική θερμοκρασία(10 στην 20^{ην έως 10  στην 26ην}  δύναμιν Κ)  Τότε οι θερμικές δυνάμεις υπερτερούν των βαρυτικών και το νέο σύμπαν εισέρχεται στο τέταρτον στάδιον

Τέταρτον.  Κατ’ αυτό έχουμε την τεραστία έκρηξη , την γνωστή ως BIG BANG. Το δημιουργηθέν σύμπαν θα συνεχίσει να επεκτείνεται  αν και με μια συνεχώς μειουμένη ταχύτητα επι μια περίοδο 17,5 δισεκατομμύρια χρόνια-τούτο τουλάχιστον ισχύει για το δικό μας σύμπαν- έως ότου καταλήξει  σε πλήρη στάση. Η  θερμοκρασία του θα έχει ελαττωθεί και τελικά θα φθάσει το απόλυτο μηδέν. Τότε η βαρύτης θα καταστεί κυρίαρχος  άνευ αντιπάλου δυνάμεως και θ’ αρχίσει η φάση της συρρικνώσεως του, η οποία θα είναι ακριβώς αντίστροφος . Το τέλος του σύμπαντος θα είναι  και πάλι η μεγάλη έκρηξη και  κ. ο.κ.  Συνεχής Ροή ή Ζωή και Θάνατος φαίνεται ότι είναι ο αδυσώπητος κύκλος του κόσμου.

 

Ετσι ητο το  Σύμπαν σε Βρεφικη Ηλικία

 

  Ενώ μερικοί ασχολούνται με τους ανόητους πολέμους κάτι άλλοι ημίθεοι κοιτάζουν υπερβολικά μπροστά ,  άνω των 10   δισεκατομμυρίων ετών φωτός,  και σχίζουν τα πέρατα του σύμπαντος για να το ιδούν τότε που το Σύμπαν μόλις είχε βγει από το πρωτόγονο αυγό του. [Πρώτοι οι Έλληνες με την Ορφική τους λατρεία  μίλησαν για το αγέννητο αυγό, που όταν έσπασε βγήκε από μέσα ο Φάνης, δηλαδή το Φως .  Ο Κρόνος =Χρόνος εγέννησε τον Αιθέρα και τον Έρωτα(συνένωση) διφυή (Φάνητα) κα΄τι που πρεσβεύουν και οι σύγχρονοι κοσμολόγοι]  Αυτοί οι ημίθεοι με το ραδιοτηλεσκόπιο HUBBLE της NASA έλαβαν φωτογραφίες των ορίων του Σύμπαντος ηλικίας άνω των 10 δισεκατομμυρίων ετών. Ελήφθησαν από τις 18/12-28/12 1995 και θεωρούνται  ένα από τα θαύματα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Θα λέγαμε ότι οι επιστήμονες είναι πίσω από τις εξελίξεις , όπως και η ανθρωπότης είναι πίσω από την νέα ηθική της Ειρήνης , που επιβάλλει η  ραγδαία Επιστημονική και  τεχνολογική   Πρόοδος. Και το λέγω αυτό διότι οι φωτογραφίες αυτές  ακόμη δεν έχουν αναλυθεί  και μελετηθεί από τους επιστήμονες και δεν έχουν  δώσει απαντήσεις στα βασικά   ερωτήματα, ήτοι:

 1/ Επεκτείνεται(διαστέλλεται) το Σύμπαν;

 2/ Πότε παρουσιάσθηκαν οι πρώτοι Γαλαξίες; 

3/Ποια είναι έκτοτε η εξέλιξη των Γαλαξιών;  

 Βρισκόμαστε λοιπόν στα όρια του χρόνου και του χώρου κι’ αυτό είναι ένα μεγαλειώδες κατόρθωμα του ανθρώπου και της επιστήμης που γεννήθηκε σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, χάρις  στη σοφία του Ηρακλείτου, στην λογική  και τους ορισμούς του Σωκράτους και των λοιπών Ελλήνων σοφών. 

Ανακάλυψαν μια μικρή περιοχή του διαστήματος κοντά στην Μεγάλη Άρκτο που περιλαμβάνει 1500 Γαλαξίες συγκεντρωμένους όλους μαζί, όπως ήσαν το πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη(Big Bang)  Είναι ορατός ο ορίζοντας του μικρότατου τότε  σύμπαντος, που ακόμη δεν είχε   ξεχειλώσει στα σημερινά του όρια. Κι' εμείς είμαστε  εκεί μέσα σ’ αυτήν την φωτογραφία με τις αχνές και ελάχιστα ορατές κουκίδες των γαλαξιών , που ακόμη δεν είχαν εξελιχθεί όπως είναι σήμερον.   Τα μόρια μας έχουν ασφαλώς καταγράψει την αγωνία και τον φόβο εκείνης της τρομακτικής εκρήξεως, αλλά και την αιωνιότητα της  αέναης ροής στο χρόνο-χώρο, σύμφωνα με την ρήση του Ηρακλείτου.  Ανακαλύψαμε λοιπόν το Σύμπαν στην βρεφική του ηλικία ! H φωτογραφία   που μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα http://www.hubblesite.org/ δείχνει το Σύμπαν  στην αρχική του φάση.  Ψάχνοντας δηλαδή  στα ντουλάπια του Σύμπαντος βρήκαμε αυτή την ανεπανάληπτη παμπάλαια φωτογραφία  του. Είναι το ίδιο σαν να βρεις τη φωτογραφία του μακρυνού  σου προγόνου που έζησε στα προϊστορικά χρόνια.  Εσύ Άνθρωπε  της αιωνιότητας!

 

 

Βήμα προς την ‘Θεωρία των Πάντων’

 

Oι Aμερικανοί Nτέιβιντ Γκρος, Nτέιβιντ Πόλιτζερ και Φρανκ Bίλτσεκ τιμήθηκαν χθες με το βραβείο Nόμπελ Φυσικής, για τις έρευνές τους γύρω από τις δυνάμεις που συγκρατούν τα σωματίδια στο εσωτερικό του πυρήνα του ατόμου. Tο έργο τους βοήθησε την επιστημονική κοινότητα να πλησιάσει στο στόχο «της εκπλήρωσης μεγάλου οράματος, της εκπόνησης ενιαίας θεωρίας, η οποία θα περιλαμβάνει και τη βαρύτητα, με άλλα λόγια μία θεωρία των πάντων», ανέφερε στην ανακοίνωσή της η Bασιλική Σουηδική Aκαδημία Eπιστημών. Oι τρεις νομπελίστες έφθασαν στο συμπέρασμά τους, αποδεικνύοντας ότι, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει σε δυνάμεις όπως η ηλεκτρομαγνητική και η βαρύτητα, οι οποίες αυξάνονται την ώρα που δύο σωματίδια πλησιάζουν το ένα με το άλλο, η ισχυρή δύναμη     μειώνεται όταν δύο κουάρκ πλησιάζουν το ένα στο άλλο, σαν να ήταν συνδεδεμένα με            ελαστικό, το οποίο τα σπρώχνει μαζί κάθε φορά που προσπαθούν να απομακρυνθούν το ένα από το άλλο.

            «H θεωρία αυτή υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική για την εκπόνηση του        Kοινού Mοντέλου. Tο έργο     τους βοηθάει στην ερμηνεία καθημερινών φαινομένων, όπως την κίνηση ενός νομίσματος,       που      περιστρέφεται            πάνω στο τραπέζι. Oι κινήσεις του      νομίσματος εξαρτώνται από θεμελιώδεις    δυνάμεις μεταξύ των συστατικών του στοιχείων: πρωτόνια,             νετρόνια και ηλεκτρόνια. Oι έρευνες            των τριών Aμερικανών    επιστημόνων παρουσίασαν    πρότυπο της δημιουργίας του σύμπαντος,             της      λειτουργίας και          του θανάτου του», λέει ο θεωρητικός Φυσικός Στιγκ             Eρικ    Σταρκ, μέλος της σουηδικής ακαδημίας στη χθεσινή της ανακοίνωση.

Kοινό Mοντέλο είναι η θεωρία, η οποία περιγράφει κάθε γνώρισμα και στοιχείο της Φυσικής, που ενεργεί μεταξύ φορτισμένων σωματιδίων. Oι δύο δυνάμεις που εμφανίζονται είναι η ασθενής δύναμη που παρατηρείται στη διαδικασία της ραδιενεργού αποσύνθεσης και η ισχυρή δύναμη, που επενεργεί μεταξύ των κουάρκς. 

 

Το Πνεύμα είναι Δημιουργική Δύναμη

 

Κατά τους Έλληνες το «πνεύμα» είναι  δυναμική οντότης, χάρη στην συνεχή κίνηση του. Τούτο μπορεί να κινείται σε χρόνο μηδέν στα πέρατα του σύμπαντος και να υπερνικά και τον τελειότερο υπολογιστή.  Είναι δηλαδή μια δύναμη ή ενέργεια παρά ένα υλικό αντικείμενο και οι Στωικοί τόνισαν την αραιότητα και την λεπτότητα της δομής του. Τούτο ευρίσκεται στον πανταχού παρόντα αιθέρα  των αρχαίων , τον οποίον επανανακάλυψαν οι σύγχρονοι επιστήμονες για να επιβεβαιώσουν την ορθότητα του Ελληνικού Πνεύματος. Αλλά φαίνεται ότι υπάρχει και  πληροφοριακός αιθέρας ο οποίος ευκολύνει την μετάδοση των πληροφοριών, χωρίς φυσικά  τα συμβατικά μέσα. Το πνεύμα παρομοιάζεται με Φως. Αλλά το Φως έχει διαβαθμίσεις.

Εκ του Σκότους

εις το Ημίφως

και προοδευτικώς εις το Φως .

Οι Έλληνες αλληγορούσαν το Σκότος με την μητέρα Λητώ (Ληθώ/Λήθη/ σκότος).

Το Ημίφως και το Φως το αλληγορούσαν αντίστοιχα  με τα δίδυμα τέκνα Αρτεμιν(ημίφως ) και Απόλλωνα(Φως) Συμβολισμός του φωτός είναι ο Ήλιος του Απόλλωνα και του σκότους η Σελήνη της Λητούς. 

 

Ο Υπέρτατος Νους

 

Υπέρτατος Νους  και  ο  πατέρας απάντων  είναι ο Δίας(Νους/ Αιτία του Παντός/  Δίας των Λογισμών των Συλλογισμών και του μη δύοντος Φωτός)  Το  σκότος σημαίνει άγνοια , αμάθεια, δοκησισοφία και δογματισμός, ενώ αντίθετα το Φως σημαίνει Γνώση, Νοημοσύνη, Κατανόηση, διαλεκτική σκέψη μετά λόγου.

 Ανεξιχνίαστες           Ενεργειακές Δυνάμεις. Από τότε που χώρισε η Επιστήμη από την Θεολογία έγιναν και οι δύο δογματικές , διότι η μεν επιστήμη δεν δέχεται τίποτα το μεταφυσικό , ενώ η θεολογία τίποτα το επιστημονικό. Η πρώτη περιορίζεται στην χώρα των αισθήσεων , ενώ η δεύτερη στη χώρα του μεταφυσικού χωρίς να έχουν μεταξύ τους επικάλυψη. Παρ’ όλα ταύτα υπάρχει ένας χώρος σκοτεινός μεταξύ των δύο που ακόμη μένει ανεξερεύνητος , διότι η μεν Φυσική Επιστήμη, επειδή δεν μπορεί να τον συλλάβει με τις αισθήσεις, τον αγνοεί και συχνά   λοιδωρεί τα φαινόμενα αυτά , ενώ η θεολογία τον αγνοεί λόγω  της  αγνωσίας του ιερατείου ή   τον   καπηλεύεται για δήθεν θαύματα  .  Παρά ταύτα υπάρχουν φαινόμενα που ενώ δεν τα βλέπουμε-όπως άλλωστε δεν βλέπουμε και τα μικροσκοπικά σωματίδια της ύλης ή τα μικρόβια –έτσι κι’ αυτά ενώ υπάρχουν τα αγνοούμε και δεν τα έχουμε προς εξέταση στις Φυσικές Επιστήμες. Ωστόσο    αρχαία κείμενα   κάνουν λόγο για παρόμοιες υπερφυσικές δυνάμεις  που μας αφήνουν άναυδους για το πώς αυτοί τις γνώριζαν και εμείς όχι. Διότι αν δεν τις γνώριζαν τότε  ασφαλώς δεν θα  τις διατύπωναν

 

Η  ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ  ΚΑΙ  ΕΜΕΙΣ

 

 Το προδημιουργικό  Σύμπαν

 

Κατά τους  Ορφικούς  το Σύμπαν  είναι  η  Πρώτη  Αρχή, το άρρητον Εν , το Χάος,  ο Ουρανός, ο Βυθός, το κινούν ακίνητον κ. α Το προδημιουργικό  Σύμπαν ευρίσκεται  σε στατική  κατάσταση, διότι το παν εκεί τελεί σε φιλότητα και είναι αχαρακτήριστο και ανεκδήλωτο. Όμως σ’ αυτό υπάρχει εν δυνάμει ενέργεια και ύλη.

 

Κατά τις σύγχρονες αντιλήψεις το “Ορφικό ωόν” εις τον μικρόκοσμο είναι το βασικό σωμάτιον  της ύλης(ηλεκτρόνιον, κουάρκ), ενώ   στον μακρόκοσμο είναι ή “πύρινη σφαίρα” της κοσμογονίας. Κατά την ορφική λατρεία από  το κοσμικό  “ αυγό”  βγαίνει ο Φάνης(φως, ακτινοβολίες). Ο Κόσμος υπάρχει απο αιώνες αιώνων , απέραντος και άπειρος σε χώρο- χρόνο. 

 

Ουδέν εκ του Μηδενός. Σύμφωνα με τους Ελληνες σοφούς ο κόσμος  δεν έγινε εκ του μηδενός , όπως  γράφει η Βίβλος, έργο  αντιεπιστημονικόν  και δογματικό. Με βάση αυτό το δόγμα του  «εκ του μηδενός το σύμπαν» οι σκοταδιστές-όπως ακριβώς κάνουν οι ταχυδακτυλουργοί- εξαπατούν τις κοινωνίες με θεικά ή και ανθρώπινα θαύματα .Το κενόν δεν είναι κενόν όπως νομίζαμε,αλλά περιέχει δυνατότητα παραγωγής του “κόσμου των σωματιδίων” και χαρακτηρίζεται το «μη υπάρχον αλλά παράγον»  Επομένως οι επιστήμονες φθάνουν στο σημείο να πουν ότι το ΜΗΔΕΝ περιέχει το όλον.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Η Κοσμοθεωρία των Ελλήνων Σοφών για  το Σύμπαν

 

Κατά την κοσμοθεωρία των Ελλήνων Σοφών, οι κοσμογονικές ουσίες είναι δύο:

Α/ “ Η ατομική ή μεριστή ουσία και

Β/ Ο Λόγος, ή  Παγκόσμιος Ερως(Θεός)

 Το Σύμπαν περιστρέφεται σε  σπειροειδή περιδίνηση. 

Σύμφωνα με την θεωρία η δημιουργία ενός  σύμπαντος ακολουθεί τα εξής στάδια :

α/ Σε κάποιο σημείο του πεδίου του κενού δημιουργούνται ισχυρές διακυμάνσεις,  ωσάν αποτέλεσμα της συνεχούς ροής( “τα πάντα ρει) . Αυτές προκαλούν  την  μαζική εμφάνιση εν δυνάμει σωματίων ετοίμων να μεταμορφωθούν σε ύλη.

β/ Η  ακτινοβολία που διαρρέει το σύμπαν επιβραδύνεται και εγκλωβίζεται εντός των διακυμάνσεων-Το ενεργειακό  πεδίο(σούπα πλάσματος)  φθάνει τότε σε “δημιουργικά επίπεδα”-

 Όταν τούτο συμβεί εντός του πρώτου δευτερολέπτου   εμφανίζονται έντονες βαρυτικές δυνάμεις και  η ενέργεια μετατρέπεται σε ύλη σύμφωνα με τον νόμο  Ε= Μ.C²

 γ/  Παράλληλα γίνεται συμπύκνωση του νέφους σε “ πύρινη σφαίρα” και η θερμοκρασία και  ακτινοβολία  αυξάνουν απείρως.

δ/ Τότε συμβαίνει “κοσμική έκρηξη“ της   σφαίρας και επέκταση της.

Και ανακύπτει το ερώτημα μέχρι που θα φθάσει αυτή; Εξαρτάται απο το αν το σύμπαν είναι ανοικτό, κλειστό ή επίπεδο. Η ακτίς που θα λάβει τελικά το σύμπαν υπολογίζεται σε 89 δισεκατομμύρια. έτη φωτός. Από της Μεγάλης Εκρήξεως(BIG BANG) ως σήμερα έχει διανύσει 15 δισεκατομμύρια έτη φωτός.

Οι Στωικοί  υποστηρίζουν την ιδέα ενός περιοδικώς συστελλομένου και διαστελλομένου σύμπαντος. Και το Πνεύμα θα ρωτήσετε τι ρόλο παίζει; Κατά τον Πλάτωνα ενεργεί ως “δυναμικό πεδίο” που ενεργοποιεί την ύλη. Κοντολογίς ενεργεί όπως ακριβώς και ο παλμός στο σύμπαν που ενεργοποιεί τα εν δυνάμει ενεργειακά σωματίδια για την  μετρατροπή της ενέργειας σε ύλη  Κατά τους Ελληνες η Ψυχή  είναι  καθαυτή “θεία ουσία”. Τούτο φυσικά διαφεύγει της προσοχής των σημερινών υλιστικών κοινωνιών, οι οποίες με τόση αφροσύνη  κακοποιούν  την ψυχή του ανθρώπου. Αν λοιπόν κάποιος μπορούσε να ενεργοποιήσει την παγκόσμια συνείδηση προς το αγαθόν , με όπλα την αλήθεια, την ελευθερία, την δικαιοσύνη, την ανεκτικότητα και την ειρήνη, θα παρήγαγε μια τεράστια ψυχική ενέργεια ή αλλιώς ένα «δυναμικό πεδίο» που θα μετέβαλε την ενέργεια σε ύλη , αλλά και την ύλη σε ενέργεια, σε απροσμέτρητη εμβέλεια. Όμως οι μικρόνοες εξουσιαστές που ελέγχουν σήμερα τον κόσμο, με το Ψεύδος, τον δόλο και τον Φόβο μπορούν να δεσμεύουν τα δημιουργικά πεδία και αντ’ αυτών να απλώνουν αρνητικά πεδία που επιφέρουν τα σημερινά ολέθρια αδιέξοδα 

Συμπέρασμα. Επομένως οι  θρησκείες της Χρυσής Εποχής του  Ησιόδου διέσωσαν επιστημονικές προτάσεις αληθείας, που ακόμη και σήμερα, παρά τις προόδους   στον τεχνολογικό τομέα, αδυνατούμε να τις συλλάβουμε.  Τούτο κατά την γνώμη του γράφοντος οφείλεται στην αλλαγή του φιλοσοφικού τρόπου σκέψεως του σημερινού ανθρώπου. Και είναι  αποτέλεσμα της απομακρύνσεως      του από την Ελληνική ορθολογική και ουμανιστική σκέψη  μετά  την μεταπήδηση του σε μιά κατωτέρα πολιτιστική στοιβάδα.    Τούτο     συνέβη προ   2000 περίπου ετών, δια της βιαίας επιβολής στον Ελληνικό κόσμο των  εβραιογενών κοσμικών θρησκειών (Ιουδαισμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός)  οι οποίες οπισθογύρισαν τον κόσμο στην πρωτόγονη εποχή, τον  έβγαλαν από την πορεία του προς τον πολιτισμό και τον οδήγησαν προς την αγριότητα και βαρβαρότητα.  Ετσι εξηγείται γιατί οι σημερινές κοινωνίες δεν μπορούν να αξιοποιήσουν  τα σύγχρονα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα  για   το καλό του ανθρώπου , αλλά αντίθετα  ρέπουν  σε αντεπιστημονικά, αντιζωικά και παρανοικά   σκοτάδια,  με  μοναδικά τους όπλα το Ψέμμα και τον Φόβο Κυρίου.

 

Η Γέννηση του  Σύμπαντος

 

Ας δούμε τώρα πως από το Αυθύπαρκτο και Αγέννητο και Άπειρο και Αιώνιο Σύμπαν   μπορεί να ξεπηδήσει  η δημιουργία ενός Κόσμου. Ως γνωστόν στο Χαοτικό Σύμπαν επικρατεί απόλυτη Αταξία , επικρατεί θερμοκρασία του Απολύτου  Μηδενός  και  όλα  βρίσκονται σε Απόλυτη Καθαρότητα. Στο Σύμπαν δεν υπάρχει ούτε Ροπή, ούτε Τάξη, ούτε διάκοσμος. Υπάρχει μόνον Χάος.   Επομένως οι Ουσίες(τα σωμάτια και η   ενέργεια) δεν βρίσκονται σε μείξη. Στο Χαοτικό Σύμπαν έξω από τον Κοσμικό Χώρο   όλα βρίσκονται σε τέλεια Ανυπαρξία , σε τέλεια δηλαδή Αδράνεια, που μπορεί να χαλάσει κάτω από ορισμένες συνθήκες . Το ερώτημα λοιπόν είναι: 

 

            Το Μηδέν και το Απειρον

           

Πως από το ΜΗΔΕΝ, δηλαδή την ανυπαρξία, μπορούμε να δεχθούμε την εκπόρευση του ΑΠΕΙΡΟΥ, δηλαδή την εκπόρευση της υπαρκτής Φύσεως; Εμείς οι άνθρωποι σκεπτόμαστε ανθρωποκεντρικά και ως εκ τούτου έχουμε δημιουργήσει ορισμένες απόλυτες ή και αυθαίρετες έννοιες όπως λ.χ την έννοια του ΜΗΔΕΝΟΣ. Μήπως λοιπόν  το μηδέν δεν είναι το τίποτα,  αλλά το όλον σε ανεκδήλωτη κατάσταση, ώστε με τον διχασμό και αντιθετισμό του προέκυψαν τα πάντα ; διερωτάται ο φυσικός και συγγραφέας κ. Στέλιος Τάκας στο πόνημα του για την «ΓΕΝΕΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ»[Περιοδ. ΙΧΩΡ τ. 49 Σεπτ.2004] 

 

Το Αυτογέννητον Σύμπαν

 

Οι θρησκείες προτείνουν ως Αυθύπαρκτο Αρχικό Αίτιο τον Θεό. Η Ελληνική παράδοση (Ησίοδος) θεωρεί ότι το Χάος εκπορεύτηκε από κάπου το οποίο όμως δεν κατονομάζει . Μόνον ο Ηράκλειτος απήντησε θετικά στο ερώτημα για το ποιός έφτιασε το Σύμπαν.  Το Σύμπαν μας λέγει  είναι Αυθύπαρκτο, Αυτογέννητο , Άπειρο,  Αιώνιο και δημιουργός ζωής. Αυτό ούτε θεοί το έφτιασαν ούτε άνθρωποι, αλλά ήτο είναι και θα υπάρχει. Η γένεση της Φύσεως προϋποθέτει την ύπαρξη ενός Αυθύπαρκτου Αρχικού Αιτίου. Αυθύπαρκτο όμως Αρχικό Αίτιο είναι η αδημιούργητη αρχή από την οποία εκπορεύτηκε το Σύμπαν. Ο ορισμός ενός Αυθύπαρκτου Αρχικού Αιτίου ή Αδημιούργητης Αρχής αποτελεί μία αυθαιρεσία η οποία καθορίζεται ανάλογα με τα θρησκευτικά ή πολιτικά πιστεύω αυτού που την ορίζει. Και δεδομένου ότι κανείς δεν μπορεί να  επιβεβαιώσει πειραματικά τις θεωρίες του , χρειάζεται  μια λογική εξήγηση ώστε να ξεφύγουμε από τις αντιεπιστημονικές και ανόητες αυθαιρεσίες του Ιερατείου.  Επομένως είναι ανάγκη    ο ορισμός της Αδημιούργητης Αρχής να είναι άποψη λογικοφανής και όχι αυθαίρετος (όπως συμβαίνει με τα θρησκευτικά δόγματα) ώστε να μπορεί να γίνει αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα.

Την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα μας την δίδει μια νέα θεωρία της Φυσικής η οποία ομιλεί για την εκ του μηδενός προέλευση των πάντων. Η θεωρία αυτή απορρίπτει την κλασικά φιλοσοφική θεώρηση ότι «μηδέν εκ του μηδενός γίνεται» και δέχεται την αντίστροφη αυτής φιλοσοφική θεώρηση ότι «εκ του μηδενός προέρχονται τα πάντα και εις το μηδέν επιστρέφουν». Συνεπώς κατά την άποψη αυτήν το Αυθύπαρκτο Αρχικό Αίτιο είναι το ΜΗΔΕΝ. Η θεώρηση του μηδενός ως του Αυθύπαρκτου Αρχικού Αιτίου έχει μεν το πλεονέκτημα ότι ως μηδέν δεν δημιουργεί πρόβλημα αυθύπαρκτης προϋπάρξεως όμως δημιουργεί το εξής νοητικό πρόβλημα: Πως από το ΜΗΔΕΝ, δηλαδή την ανυπαρξία, μπορούμε να δεχθούμε την εκπόρευση του ΑΠΕΙΡΟΥ, δηλαδή την εκπόρευση της υπαρκτής Φύσεως;

 

Η Πρώτη Αιτία

 

Για να αρχίσει η διαδικασία δημιουργίας ζωής στο Σύμπαν χρειάσθηκε κάποιο Αρχικό Αίτιο, ας το ονομάσουμε αρχικό σπινθήρα, ή Πρώτη Κίνηση. Οι θεολογούντες την Πρώτη Κίνηση ονόμασαν θεό, ενώ οι φυσικοί την ονόμασαν Συμπαντικό Παλμό που συνέβη στα εν δυνάμει και σε  χαοτική κατάσταση συστατικά του Σύμπαντος. Ο συμπαντικός αυτός παλμός προήλθε από τον συντονισμό των δύο πεδίων, ήτοι: των σωματίων και της ενέργειας που υφαίνουν τον Συμπαντικό Ιστό   . Και αίτιο αυτού του παλμού είναι η επικρατούσα Αταξία στο Σύμπαν που όχι μόνο δεν αποκλείει  το ΤΥΧΑΙΟ, αλλά και το ευνοεί. Δηλαδή η ύπαρξη μιας  ανεπαίσθητης   δόνησης στα δύο μέρη(σωμάτια και ενέργεια) να προξένησε μια τρομερή δόνηση εξ αιτίας του συντονισμού των δύο  πεδίων. Με  ανθρώπινα μέτρα μπορεί να παρομοιωθεί με ένα  τυχαίο ατύχημα ,  δύο διαστημοπλοίων  που συγκρούονται  στον αχανή διαστρικό χώρο. Η δημιουργία του Κόσμου συνεπεία κάποιου Συμπαντικού Παλμού είναι ο πιο φυσικός λόγος, που αποκλείει την ύπαρξη Πρώτης Αρχής.

Η Ανάγκη και η Ειμαρμένη

Αντίθετα πρέπει να δεχθούμε την άποψη κατά την οποίαν η Πρώτη κίνηση οφείλεται στην τάση προς μεταβολή, ή εντροπία , η οποία εκδηλώνεται αυθόρμητα χωρίς καμία έξωθεν επέμβαση από κάποιο απόλυτο Ον. Συνεπακόλουθο αυτού είναι ότι το αίτιο της εκπορεύσεως της Φύσεως ήταν  ΤΥΧΑΙΟ. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι οι Έλληνες πίστευαν στις τρεις Μοίρες(Λέχεσι-Κλωθώ και Ατροπό) αλλά και στις σκοτεινές και απόμακρες θεότητες της Ανάγκης και της Ειμαρμένης. Οι Ουσίες του Σύμπαντος(σωμάτια και ενέργεια)  είναι εν δυνάμει ΕΝΕΡΓΕΣ  ΟΥΣΙΕΣ  δηλαδή ουσίες οι οποίες δεν εκδηλώνουν δράση (ηρεμούσες) όμως έχουν την δυνατότητα να εμφανίσουν δράση (αφού ορίζεται ως εν δυνάμει ενεργές) και να εκδηλώσουν κάποιο αποτέλεσμα εφόσον δοθεί η πρώτη κίνηση.  Και η Πρώτη Κίνηση είναι ο Συμπαντικός Παλμός, που προήλθε από την ελαφροτάτη δόνηση των δύο πεδίων   , τα οποία δημιούργησαν ένα  πλήρη συντονισμό . Όσο  οι Ουσίες αυτές  ήσαν σε ηρεμία, δηλαδή δεν υπήρχε δράση, δεν υπήρχε ούτε Χώρος ούτε Χρόνος , αλλά επικρατούσε αμετάβλητη αιωνιότητα. Ο Χωροχρόνος αρχίζει να μετρά από την στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης(δηλαδή της μεταβολής η οποία διατάραξε την Απόλυτη ηρεμία και Αταξία) και λήγει με την τελική διάλυση του Κόσμου εις τα εξ ών συνετέθη.

 

 

 

 

 

 

            

 

 

 

 

Μονοθεισμός -Πολυθεισμός

 

O σερ Χιου Λόιντ Τζόουνς, διακεκριμένος καθηγητής της Βασιλικής Έδρας Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Oξφόρδης, είναι ένας από τους αξιολογότερους ελληνιστές, με πλούσιο μεταφραστικό, συγγραφικό και διδακτικό έργο σε μεγάλα πανεπιστήμια, όπως το Καίμπριτζ, το Γέιλ, το Μπέρκλεϋ και το Χάρβαρντ. Αυτός απαντά στο ερώτημα ως εξής:

«O Μονοθεϊσμός πρεσβεύει ότι υπάρχει μόνον ένας Θεός, που είναι καλός και αγαπά τους ανθρώπους. Από την εποχή του Πλάτωνα και μετά –και σίγουρα από την αρχή της χριστιανικής εποχής και ύστερα– η δυτική σκέψη περί Ηθικής κυριαρχείται από την αντίληψη ότι κάθε ηθικό ερώτημα έχει μία και μόνον απάντηση, ότι δεν μπορεί να υπάρχει ηθικό δίλημμα με δύο ισοδύναμα σκέλη και πως τα βασικά προβλήματα της ανθρώπινης ζωής έχουν συγκεκριμένες απαντήσεις.

Με το πολυθεϊστικό σύστημα, τα ηθικά ζητήματα επιδέχονται περισσότερες από μία λύσεις. Η Ήρα μπορεί να είναι εναντίον σου, αλλά η Αθηνά να σε υπερασπίζεται. Αυτή η δυνατότητα σύγκρουσης καθιστά την τραγωδία πιθανή.

Βασικό χαρακτηριστικό των θεών είναι η δύναμη, όχι η καλοσύνη. O Δίας φροντίζει για την τήρηση της Δικαιοσύνης, όμως συχνά η τιμωρία δεν επιβάλλεται στον ίδιο τον ένοχο, αλλά στους απογόνους του. Oι θνητοί δεν ζουν αρκετά, ώστε να υποστούν τις συνέπειες και να καταλάβουν πώς αποδίδεται η δικαιοσύνη. Αυτό εξηγεί γιατί ο κόσμος είναι έτσι όπως είναι, πολύ καλύτερα απ’ ό,τι ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός ή το Ισλάμ»

 

Η Αντιφατικότητα της Ζωής

 

Η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία εξηγεί την ύπαρξη του κακού στον κόσμο, απαντά στο γιατί άνθρωποι καλοί συχνά υποφέρουν. Παράδειγμα αποτελεί ο Oδυσσέας: μπορεί να έκανε ορισμένα ανόητα πράγματα στον Τρωικό Πόλεμο, όμως ο Ποσειδών τον μισεί, επειδή τύφλωσε τον Πολύφημο, τον τιμωρεί σκληρά και ο ήρωας σώζεται μόνον όταν η Αθηνά έρχεται να τον βοηθήσει. Αυτό το σκεπτικό εξηγεί την αντιφατικότητα της ζωής: τη μια στιγμή μπορεί να δυστυχείς φρικτά και ύστερα να πηγαίνουν όλα καλά. Αντίθετα, ο Χριστιανισμός μοιράζει τα πάντα ανάμεσα στον «καλό» Θεό και τον «κακό» Διάβολο. Oι Έλληνες εξηγούν γιατί άνθρωποι καλοί μπορεί να υποφέρουν και κακοί να ξεφεύγουν.

Πολλά στοιχεία συνέβαλαν στην αλλαγή του πολυθεϊστικού συστήματος. O Πλάτων και ο Αριστοτέλης υπήρξαν φυσικά σπουδαίοι φιλόσοφοι. Η αλλαγή της στάσης του Πλάτωνα απέναντι στην ελληνική θρησκεία δεν επηρέασε τόσο τα πράγματα στον 4ο αιώνα, αλλά πολύ αργότερα, όταν οι Έλληνες είχαν πλέον έρθει σε μεγαλύτερη επαφή με το Μονοθεϊσμό, ο οποίος ήταν πολύ καλύτερα οργανωμένος ως σύστημα σε σύγκριση με την παλιά, παγανιστική θρησκεία. Άλλος σημαντικός παράγοντας επικράτησης του Χριστιανισμού ήταν «ο ευσεβής πόθος»: οι άνθρωποι προτιμούσαν να πιστεύουν σε έναν και μόνο «καλό» Θεό, αντί για πολλούς θεούς που φέρονταν επιπόλαια και έρρεπαν προς τις απολαύσεις.

 

 Χριστιανισμός -Ελληνισμός: Δυο Μεγέθη Αντίθετα

 

 Είναι σωστό αυτό που πρεσβεύουν διάφοροι διανοούμενοι και το ιερατείο της Εκκλησίας ότι   η Oρθόδοξη Εκκλησία αποτελεί συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού, έχοντας ενσωματώσει πολλά παλαιά στοιχεία; Ο Σερ Χιού Τζοουνς απαντά:

 «Κατά κάποιον τρόπο αποτελεί συνέχεια, όμως δεν συνειδητοποιούν ότι τους αποκόπτει από το παρελθόν τους. Oι Έλληνες δεν ήταν οι μόνοι που μιλούσαν Ελληνικά. Η ελληνική ήταν η γλώσσα ολόκληρης της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Oι αρχαίοι Έλληνες είναι πολύ πιο διαφορετικοί απ’ ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι σύγχρονοι Έλληνες»

Κατά την γνώμην  του γράφοντος υπάρχει χαώδης διαφορά μεταξύ του μονοθεισμού και πολυθεισμού και σαν απόδειξη αναφέρονται τα κάτωθι:

Πρώτον αυτός επεκράτησε στον πολυθεισμό  μόνον με την ωμή  κρατική βία.

Δεύτερον   οι Ελληνες παρέμειναν ως αιρετικοί μέσα στην χριστιανική κοινότητα , διότι δεν μπόρεσαν να  αποβάλουν την φιλοσοφία του πολυθεισμού.

Τρίτον , τον πολυθεισμό τους αντικατέστησαν με τους  πολλούς  αγίους και τα απηγορευμένα αγάλματα με τις εικόνες.

Τέταρτον,  ενσωμάτωσαν στο τελετουργικό της Ιουδαιοχριστιανικής θρησκείας  πλείστα όσα στοιχεία της Πατρώας θρησκείας .

 

Που Οφείλεται η Ανθιση του Ελληνικού Πολιτισμού;

 

Την 1η Ιουνίου 2004 ο σερ Χιου  Τζόουνς έδωσε διάλεξη στο αμφιθέατρο του Μεγάρου Καρατζά, όπου αναφέρθηκε στον πλουραλισμό της αρχαίας ελληνικής θρησκείας. Παλαιά γνώριμη του Ιδρύματος η Μαίρη Λέφκοβιτς είχε δώσει διάλεξη τον Ιούνιο του 1998 με θέμα την Αφροκεντρική Θεωρία. Oι δύο μελετητές μίλησαν στο ΑΩ για τον καθοριστικό ρόλο που διαδραμάτισε η αρχαία ελληνική θρησκεία στη διαμόρφωση του σπουδαίου ελληνικού πολιτισμού.

Λόιντ Τζόουνς: O διακεκριμένος ιστορικός σερ Ρόναλντ Σάιμ σχολίασε κάποτε σε μια συζήτησή μας ότι το δυσκολότερο ερώτημα που καλείται να απαντήσει κάθε μελετητής των αρχαίων πολιτισμών είναι το γιατί μια μικρή, ορεινή και κατά μεγάλο μέρος άγονη χώρα, μπόρεσε σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα όχι μόνο να παραγάγει μερικά από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα στον κόσμο, αλλά και να θέσει τις βάσεις της ευρωπαϊκής Φιλοσοφίας, πολιτικής οργάνωσης, Τέχνης, Ιατρικής και Επιστήμης. Η απάντηση –κατά τη γνώμη μου– είναι πολύπλοκη, αλλά βασικός λόγος είναι το πλεονέκτημα που κέρδισαν οι Έλληνες χάρη στο ρεαλισμό της θρησκείας τους.

 

Ο Ανθρωπος Δημιουργός Ζωής;

 

Μπροστά στην πρόκληση της δημιουργίας ζωής βρίσκεται πλέον η επιστημονική κοινότητα. Ζωή που θα έχει κατασκευαστεί τεχνικά στο εργαστήριο, φέροντας πολλές ελπίδες και ερωτήματα.

Ως τώρα μόνο στον κινηματογράφο είδαμε επιτυχημένα πειράματα, πάνω στη δημιουργία τεχνητής ζωής. Ο άνθρωπος όμως είναι πολύ κοντά στο να φτιάξει ζωή μέσα στο εργαστήριο. Συγκεκριμένα ο Γκρεγκ Βέντερ και η ερευνητική του ομάδα, από το Ινστιτούτο J Graig Venter των ΗΠΑ, προσπαθούν στο εργαστήριό τους να δημιουργήσουν την πιο απλή μορφή ζωής. Με τη χρήση του πιο απλού γονιδίου, του «ελάχιστου γονιδίου» - της μικρότερης ομάδας γονιδίων που χρειάζεται ένας οργανισμός για να επιβιώσει και να λειτουργήσει - το οποίο εισάγουν σ' ένα κενό κύτταρο. Το «ελάχιστο γονιδίωμα» δημιουργήθηκε με τη βοήθεια ενός απλού βακτηριδίου, του Mycoplasma genitalium. Ο Γκρεγκ Βέντερ και η ομάδα του αφαίρεσαν σταδιακά τα γονίδια του βακτηριδίου, μέχρι το σημείο που απέμεινε μόνο το βασικό γενετικό υλικό, που επιτρέπει την επιβίωση.

Το σχέδιο της αμερικανικής ομάδας είναι να ανασυνθέσουν αυτή την αλυσίδα DNA με απλά χημικά, να τα ενώσουν και να δημιουργήσουν έναν τεχνητό οργανισμό. Οι εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα είναι δύο και άκρως διαφορετικές. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Βέντερ και οι ομάδα του θα περιοριστούν σ' αυτή και μόνο τη διαδικασία, στην έγχυση του τεχνητού DNA στο κενό κύτταρο. Υπάρχουν, όμως κι εκείνοι που πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο παίρνει έναν υπάρχοντα ζωντανό οργανισμό και τον αλλάζει δημιουργώντας κάτι καινούργιο.

Η προσπάθεια δημιουργίας ζωής Ο Ντρου Έντυ από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) θεωρεί πως «ο Βέντερ δεν δημιουργεί απλά ζωή. Κατασκευάζει ένα γονίδιο, το οποίο είναι λίγο - πολύ ένα τροποποιημένο αντίγραφο ενός ήδη υπάρχοντος γονιδίου, το οποίο στη συνέχεια το επανατοποθετεί σ' ένα κύτταρο. Ο κ. Έντυ, ο οποίος εργάζεται πάνω στην κατασκευή BioBrick, (βιο - μέρη), τα οποία χρησιμοποιούνται για το «χτίσιμο» μεγαλύτερων βιολογικών συστημάτων, δηλώνει πως το έργο του καθηγητή Βέντερ είναι ένα «πρόγραμμα κατασκευής γονιδιομάτων», ιδιαίτερα σημαντικό για την επιστημονική έρευνα.

Ωστόσο, η δημιουργία ζωής από το μηδέν, είναι μία πρόκληση, που ορισμένοι βιολόγοι αποφάσισαν να μην την δεχτούν. Υποστηρίζουν πως εάν μπορεί κάποιος να κατασκευάσει βιολογικά μέρη, τότε σύντομα θα πληρεί τα κριτήρια της δημιουργίας ζωής - καθώς θα υπάρχει μεταβολισμός, αναπαραγωγή και εξέλιξη.

Σύμφωνα με τον ʼντονυ Φόστερ από το Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο Βάντερμπιλτ του Τενεσί αναφέρει πως «υπάρχει μία μεγάλη συζήτηση για το πώς μπορεί να γίνει η σύνθεση της αυτό - αντιγραφής και της ζωής μέσα σ' ένα δοκιμαστικό σωλήνα, όμως κανείς δεν έχει ένα αναλυτικό σχέδιο για να το πραγματοποιήσει».

Ο καθηγητής Φόστερ σε συνεργασία με τον Τζορτζ Τσαρτς από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, δημιούργησαν το «αποτύπωμα» για ένα συνθετικό κύτταρο και καθόρισαν τα 151 γονίδια που πιστεύουν ότι χρειάζονται για να δημιουργήσουν ζωή.

Το Πρωτότυπο Κύτταρο. Η ομάδα βρίσκεται στη διαδικασία να χρησιμοποιήσουν αυτό το «αποτύπωμα» για να συνθέσουν και να δημιουργήσουν το «πρωτότυπο» κύτταρο. Όμως ποιοι είναι οι λόγοι για να δημιουργήσει κάποιος συνθετική ζωή; Ο καθηγητής Βέντερ ελπίζει να τροποποιήσει τα γονίδια στον καινούργιο οργανισμό ώστε ν' απορροφά τα αέρια που δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου ή να καθαρίζουν κηλίδες πετρελαίου.

Ο Τζιοβάνι Μούρτας, από το Κέντρο Ενρίκο Φέρμι του Πανεπιστημίου Ρώμη ΙΙΙ, σχεδιάζει να κατασκευάσει μία νέα μορφή ζωής που ν' ανταποκρίνεται στην πιο βασική μορφή στην προέλευση της ζωής. «Θα δημιουργήσουμε αυτά τα εν μέρει συνθετικά ελάχιστα κύτταρα που θα θυμίζουν τα πρώτα ζωντανά κύτταρα», εξηγεί ο Ιταλός ερευνητής.

Μέχρι στιγμής η ομάδα του έχει καταφέρει να κατασκευάσει με επιτυχία ένα κυτταρικό σύστημα που μπορεί να συνθέτει πρωτεΐνες, κάτι το οποίο είναι σημαντικό καθώς αποδεικνύει ότι μπορεί να δημιουργηθεί ο βασικός μεταβολισμός. Η αναπαραγωγή είναι ο επόμενος στόχος, εξηγεί ο καθηγητής Μούρτας.

Κύτταρα ‘Εργοστάσι΄’ υπέρ του Ανθρώπου; Εξάλλου, ο Ρον Βάις από το πανεπιστήμιο Πρίνστον, που εστιάζει στον προγραμματισμό των βιολογικών οργανισμών, πιστεύει ότι η τεχνολογία θα μπορούσε να έχει και βιοϊατρικές εφαρμογές. «Ένα πράγμα το οποίο προσπαθεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να χρησιμοποιήσει αυτά τα κύτταρα σαν εργοστάσια, προκειμένου να δημιουργήσει φάρμακα ή να παράγει δομές», τόνισε ο κ. Βάις.

Μιμούμενοι τη φύση Όλες αυτές οι ερευνητικές ομάδες έχουν κάτι κοινό: μιμούνται αυτό που η φύση ήδη κάνει. Ωστόσο, ορισμένοι επιστήμονες προσπαθούν να επανασχεδιάσουν όσα σχεδίασε η φύση στη διαδικασία παραγωγής της ζωής. Ο Στιν Ράσμουσεν από το Εθνικό Εργαστήριο στο Λος ʼλαμος είναι ένας εξ αυτών. Θεωρούνται τα «κακά παιδιά» της γειτονιάς. «Έχουμε απορρίψει τόσα πολλά απ' όσα κάνει η παραδοσιακή βιολογία. Πολλοί βιολόγοι μας βλέπουν ως αιρετικούς», δήλωσε ο καθηγητής Ράσμουσεν. Μελετά αν υπάρχει τρόποι να χρησιμοποιηθούν απλούστερες δομές ως βάση για τους συνθετικούς οργανισμούς που δημιουργεί. Δημιουργεί ένα κύτταρο του οποίου τα βασικά μέρη, όπως τα γονίδια και τα χημικά του μεταβολισμού, είναι κολλημένα στην επιφάνειά του, αντί να βρίσκονται στο εσωτερικό του, όπως συμβαίνει κανονικά.

            «Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να ανταλλάξεις πηγές και σκουπίδια απευθείας         με το περιβάλλον και αυτό απλοποιεί τα πράγματα σε πολύ μεγάλο   βαθμό» υπογραμμίζει ο κ. Ράσμουσεν.

Οι Συνθετικοί Βιολόγοι εκτιμούν ότι μέσα στα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια θα επιτευχθεί η δημιουργία ζωής από μηδενική βάση και όχι βάσει των υπαρχόντων μοντέλων.

            «Η μεγαλύτερη πρόκληση δεν είναι η δημιουργία της ζωής, αλλά να        γνωρίζεις ότι δημιούργησες ζωή - κάνοντας το πείραμα που σου λέει           ξεκάθαρα ότι το κατάφερες», σημειώνει ο Τζορτζ ʼτταρντ, από το   πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον. [www.kathimerini.gr με πληροφορίες από BBC]

Μήπως όμως ξεφυτρώσει κάποιο κακόηθες παράσιτο-ας το ονομάσουμε Δρ. Τζέκιλ- που θα σκοτώσει τον κόσμο; Ιδού η απορία!!