AMPHIKTYONBOOKS: ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ- ANCIENT GREEK FILOSOPHERS

Αυτό το ιστολόγιο

Με σύνδεση από εδώ

Ο ιστός

Αυτό το ιστολόγιο

Αυτό το ιστολόγιο

Με σύνδεση από εδώ

Με σύνδεση από εδώ

Ο ιστός

Ο ιστός

Δευτέρα, 10 Σεπτεμβρίου 2012

ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ !!!

ΘΑΛΗΣ (624 - 548 π.Χ.)

ΘΑΛΗΣ (624 - 548 π.Χ.)

Ο Θαλής ανοίγει για πρώτη φορά τον δρόμο στη φιλοσοφική σκέψη ότι η καταγωγή όλων των όντων είναι το υγρό στοιχείο, το νερό και το ταυτίζει σαν ύλη και ενέργεια μαζί. Η αρχή αυτή προϋποθέτει την αποδοχή της ενότητας όλων των όντων που συνθέτουν το σύμπαν, την παραγωγή τους από μία φυσική αιτία και την ασταμάτητη μεταβολή των φαινομένων που υπάγεται στην «ουσία» τους.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ (610 - 546 π.Χ.)

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ (610 - 546 π.Χ.)

Ο Αναξίμανδρος διαισθάνθηκε έναν «γενικό Νόμο» που διέπει όλα τα μέρη του Σύμπαντος κι αυτό το είπε «ουσία» απεριόριστη και στο σχήμα και στο μέγεθός της. Το Σύμπαν του Αναξίμανδρου είναι «ανώλεθρον και αθάνατον». Δεν θα καταστραφεί ποτέ, δηλαδή είναι αιώνιο. Ο άνθρωπος στον πλανήτη Γη βρίσκεται «έτοιμος» χωρίς να είναι προϊόν εξελίξεως, για τον απλό λόγο ότι είναι το μόνο ζώο που δεν έχει αυτάρκεια με την γέννησή του αλλά χρειάζεται για πολύ καιρό την φροντίδα της μάνας του. 'Αρα η μητέρα, ο πατέρας και το παιδί υπάρχουν ταυτόχρονα μαζί, η δε ψυχή τους έχει «φύσιν αερώδη».

ΑΝΑΞΙΜΕΝΗΣ (598 περίπου - 525 π.Χ.)

ΑΝΑΞΙΜΕΝΗΣ (598 περίπου - 525 π.Χ.)

Ο Αναξιμένης ταυτίζει τον αέρα με την ψυχή σαν «γενετική αιτία» του σύμπαντος κόσμου. Μ' αυτό τον τρόπο εγκαινιάζει την θεωρία του «μικρόκοσμου» και του «μεγάκοσμου» που θα κυριαρχήσουν στον επόμενο αιώνα. Ο αέρας είναι η «άπειρος αρχή». Από τον αέρα παράγονται τα πάντα.

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ (580 - 500 π.Χ.)

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ (580 - 500 π.Χ.)

Ο Πυθαγόρας ανακάλυψε ότι η αρμονία της μουσικής, η αρμονία της λειτουργίας της φύσης και του κόσμου και η αρμονία των νόμων που διέπουν την κατασκευή και λειτουργία όλων των όντων, εξαρτώνται από ορισμένες μαθηματικές σχέσεις. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι βασικές αρχές του κόσμου είναι οι αριθμοί και ταυτίζει τον «άρτιο» αριθμό με το 'Απειρο και τον «περιττό» με το Πεπερασμένο. Πιστεύει ότι η αρμονία γεννιέται από τις ζεύξεις αντιθέτων δυνάμεων και ωθεί τον άνθρωπο να συμμορφώνει την εσωτερική ζωή του σύμφωνα με τους αριθμητικούς κώδικες της αρμονίας. Έτσι γεννιέται η Πυθαγόρεια Ηθική. Σύμφωνα με την Ορφική θρησκεία, η ψυχή έχει θεία καταγωγή, προέρχεται δηλαδή από μία συμπαντική ψυχή και επομένως είναι αθάνατη. Η Πυθαγόρεια σύλληψη της Συμπαντικής ψυχής αποτελεί την αρχική κοσμοθεωρία ότι η ύλη του κόσμου είναι πνευματοποιημένη και υπάγεται σ' ένα ψυχικό σύνολο που δηλώνει την Συμπαντική θεότητα.

ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ (580 - 485 π.Χ.)

ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ (580 - 485 π.Χ.)

Ο Ξενοφάνης ασκεί σκληρή κριτική στην ανθρώπινη μορφή που έχουν οι θεοί της εποχής του και το ελάττωμα των ιερατείων να ταυτίζουν τους θεούς με τα ανθρώπινα μέτρα. Η Ιωνική Φυσική που ανακάλυψε την έννοια της Ενότητας και της Ολότητας του κόσμου, βοήθησε τον Ξενοφάνη στην σύλληψη του θείου και η έννοια του Θεού ορίζεται ως αρχή και ουσία του Σύμπαντος κόσμου. Η επαναστατική αυτή ιδέα ανεβάζει την Θεότητα στην κορυφή της πνευματικής ανάτασης του ανθρώπου και το «ρεύμα» της διαμορφώνει τις βασικές αρχές της ιστορίας του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού.

ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ (540 - 480 π.Χ.)

ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ (540 - 480 π.Χ.)

Η φιλοσοφία του Παρμενίδη συνοψίζεται στην διδασκαλία του για το Όν. Αυτό το Όν, η ύπαρξη και ουσία του κόσμου, προϋποθέτει την έννοια του κόσμου όπως την ανεκάλυψαν οι Υλοζωϊστές και την έννοια του Θεού, σύμφωνα με την θεωρία του Ξενοφάνη. Το Όν του Παρμενίδη είναι Ακίνητο και Στατικό. Κάθε μορφής κίνηση βρίσκεται μόνον μέσα του. Η αληθινή γνώση είναι μόνον η γνώση του Όντος. Κάθε άλλης μορφής γνώση είναι ψεύτικη και απατηλή. Κάθε στιγμή η φύση μάς διδάσκει ότι το Όν είναι αγέννητο και αθάνατο. Γιατί αποτελεί Ολότητα, είναι Αμετακίνητο και δεν έχει τέλος. Δεν «ήταν» ποτέ και δεν «θα είναι» ποτέ στο μέλλον, επειδή τώρα, στο παρόν, είναι όλο μαζί, είναι Ένα και έχει τη συνέχεια μέσα του. Με αυτό τον τρόπο ο Παρμενίδης συνοψίζει το Πάν, δηλαδή τον 'Ανθρωπο, τη Φύση και το Σύμπαν μέσα στην ίδια σφαίρα που ενυπάρχει ο Θεός και όλα μαζί αποτελούν μία ενότητα. Μ' αυτή τη θεωρία ανοίγει η πύλη της Μεταφυσικής γνώσης ως το τέλος της Νεοπλατωνικής Φιλοσοφίας.

ΖΗΝΩΝ (490 - 430 π.Χ.)

ΖΗΝΩΝ (490 - 430 π.Χ.)

Ο Ζήνων υπερασπίζεται με πάθος την θεωρία του διδασκάλου του, του Παρμενίδη και με μία σειρά συλλογισμών αποδεικνύει ότι η «πολλότητα» δεν έχει υπόσταση, δηλαδή στο σύνολο του κόσμου η σύγκριση των όντων και των φαινομένων έχει ίσες θετικές και αρνητικές δυνάμεις και αποδίδει Μηδέν. Μέσα στην θεωρία του η «κίνησις» είναι αδύνατη. Ο Ζήνων αρνείται ακόμα και την κίνηση του Όντος μέσα στο χώρο και μάλιστα αρνείται και τον ίδιο το χώρο.

Λέει ο Ζήνων: 'Αν ο χώρος είναι κάτι, τότε που βρίσκεται; 'Αν ο χώρος ανήκει στο «είναι» που θα μπορούσε να «είναι»; Αλλά αν το «είναι» ολόκληρο είναι μέσα στο χώρο, τότε θα πρέπει ο χώρος να βρίσκεται μέσα σε έναν άλλο χώρο κι ο άλλος χώρος σ' έναν άλλο χώρο, πράγμα που είναι αδύνατον. Γι' αυτό, δεν υπάρχει χώρος.

Η κατάργηση της έννοιας του χώρου και του χρόνου και οι συνθήκες ορίου της κινητικής αρχής όπως τα συνέλαβε ο Ζήνων, απασχολούν σήμερα πολλούς κοσμολόγους και θεολόγους και αποτελούν τεκμήρια για επιστημονικές αναζητήσεις που αφορούν στην αρχή της Δημιουργίας του Σύμπαντος και την έννοια του Θεού ως Δημιουργού.

ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ (495 - 435 π.Χ.)

ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ (495 - 435 π.Χ.)

Για τον Εμπεδοκλή το Όν, όταν το κοιτάμε σαν σύνολο, είναι Ακίνητο, Αμετάβλητο, Ολοτελές και Αιώνιο. Ποτέ δεν γεννήθηκε και ποτέ δεν θα πεθάνει. Όταν όμως κοιτάμε το Όν στα μέρη του, είναι κινούμενο σύμφωνα με τους όρους της κοσμολογίας του Ηρακλείτου. Τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν τον κόσμο είναι το νερό, το χώμα, ο αέρας και η φωτιά. Τίποτα δεν γίνεται από το «μη είναι» και τίποτα δεν καταλήγει στο «μη είναι». Σύμφωνα μ' αυτή τη θέση, αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν γένεση και φθορά, δεν είναι παρά η συνένωση και ο χωρισμός των στοιχειακών φορέων. Τα στοιχεία που συνθέτουν την ύλη του κόσμου είναι αιώνια αμετάβλητα, ενώ η ύλη του κόσμου είναι αιώνια μεταβλητή. Δεν υπάρχει αρχή και τέλος στη φύση και στο Σύμπαν. Και τα δύο είναι αιώνια. Η ψυχή για τον Εμπεδοκλή σ' αυτό τον κόσμο είναι εξόριστη. Ο μόνος τρόπος για να ενωθεί με τον Θεό είναι μόνον η Αγάπη.

ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ (496 - 428 π.Χ.)

ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ (496 - 428 π.Χ.)

Ο Αναξαγόρας είναι πιστός σύμμαχος της Ελεατικής Οντολογίας. Τίποτα στο Σύμπαν δεν καταλήγει στο μηδέν και τίποτα δεν αρχίζει από το μηδέν. Το Όν είναι χωρίς αρχή, χωρίς τέλος, και ποιοτικά αναλλοίωτο. Αυτό που οι άνθρωποι λένε ζωή και θάνατο, δεν είναι παρά ο διαχωρισμός των στοιχείων της ύλης, που από την φύση τους είναι άφθαρτα. Για τον Αναξαγόρα η λέξις Κόσμος στην εσωτερική της σημασία σημαίνει «τάξη μέσα στο κοσμικό σύστημα». Δημιουργός της τάξης είναι το Θεϊκό πνεύμα. Αυτό ισχύει για ολόκληρο το Σύμπαν. Την διανοητική δύναμη και την ψυχή τα ονομάζει Νου. Κι ενώ η ψυχή κινεί το Πάν, ο Νους είναι άπειρος, αυτούσιος παντοδύναμος, παντογνώστης, πανταχού παρών. Ο Αναξαγόρας είναι ο πρώτος στοχαστής στην ιστορία του κόσμου που διεχώρησε την ύλη από το πνεύμα, ανάμεσα στο έμψυχο και το άψυχο και ο κοσμικός «Νους» συμπεριλαμβάνει το σύνολο των νόμων που εκδηλώνουν την δραστηριότητα του Θεού.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ (470 - 399 π.Χ.)

ΣΩΚΡΑΤΗΣ (470 - 399 π.Χ.)

Ο Σωκράτης, ο μεγάλος εραστής της σοφίας διδάσκει πως κορυφαία εκδήλωση του νου είναι η αναζήτηση της Αλήθειας μέσα από τη λειτουργία του διαλόγου για την κατάκτηση της Αρετής. Πρώτος ο Σωκράτης ανακαλύπτει την αιώνια και ασύγκριτη αξία της ψυχής και την ένωση της ανθρώπινης ψυχής με την ψυχή του κόσμου. Η ματιά του κορυφαίου στοχαστή της ανθρωπότητος ανιχνεύει τα άστρα, οραματίζεται το σύνολο του κόσμου κι έχει μέσα του την βαθιά πεποίθηση ότι μέσα στο «κοσμικό γίγνεσθαι» και μέσα στην «ανθρώπινη μοίρα» δεσπόζει μία ανώτερη Διάνοια πουαποτύπωμά της είναι η δική μας η Διάνοια. Μ' αυτή την πεποίθηση θεμελιώνει μία θεϊκή ενέργεια που συντάσσει την τάξη του κόσμου κι ότι μέσα από αυτή την τάξη, ό,τι φυσικό συμβαίνει γύρω μας είναι και Λογικό. Το Σωκρατικόν «δαιμόνιον» είναι η φωνή του Θεού που λειτουργεί μέσα μας, αντίλαλος της φωνής που πρυτανεύει στο Σύμπαν και καθορίζει την λειτουργία όλων των πραγμάτων του κόσμου. Με τον τρόπο αυτό ο Σωκράτης ενώνει σε μία κοινή ουσία τον άνθρωπο, το Σύμπαν και τον Θεό!

ΠΛΑΤΩΝ (427 - 347 π.Χ.)

ΠΛΑΤΩΝ (427 - 347 π.Χ.)

Κυνηγώντας ακατάπαυστα την Αρετή, ο Πλάτων γίνεται θεμελιωτής της Ιδεοκρατίας και μόνον οι Ιδέες είναι γι' αυτόν η ζωντανή πραγματικότητα. Η ιδέα του Αγαθού είναι το σύνολο όλων των αιτίων, ο απόλυτος σκοπός του κόσμου αλλά και ο έσχατος λόγος του. Αυτά που οι άνθρωποι ονομάζουν Έννοιες για τον Πλάτωνα είναι αιώνιες Οντότητες με πραγματική υπόσταση, εντελώς αδέσμευτες από την ανθρώπινη σκέψη. Όλα τα φαινόμενα του κόσμου είναι απατηλά και αυτό που αντιλαμβάνονται τα ανθρώπινα όργανα είναι όλα ψευδαισθήσεις. Μέσα από την Αρετή ο Πλάτων ανακαλύπτει τον άϋλο κόσμο, αυτό το ονομάζει Ιδέα και γίνεται θεμελιωτής της Ιδεοκρατίας. Η ερμηνεία της ύλης του ορατού κόσμου για τον Πλάτωνα είναι μία πλάνη. Το πραγματικό Σύμπαν και η αιώνια υπόστασή του, χωρίς αρχή, χωρίς τέλος, πλήρης και ολοτελής, είναι η υπόσταση των Ιδεών από τις οποίες προέρχεται και επιστρέφει η ανθρώπινη ψυχή.Η ψυχή έχει θεία καταγωγή, είναι συγγενική με τις Ιδέες αλλά μόνον αυτή από όλα τα πράγματα του κόσμου μοιάζει με τις Ιδέες. Γνωρίζοντας η ψυχή του θείου γίνεται και η ίδια θεία και ομοιώνεται με τον ίδιο τον Θεό. Η Διαλεκτική είναι η βασίλισσα των επιστημών και ο μοναδικός δρόμος για την αληθινή Γνώση. Ο κόσμος μπορεί να ερμηνευθεί μόνον με την κλιμακωτή έρευνα από το μερικόν προς το πλήρες, από το φύλλο στο δένδρο, από το δένδρο στο δάσος, από το δάσος στην φύση, από την φύση στον κόσμο, από τον κόσμο στο Σύμπαν. Η παρατήρηση του γενικού με άγνοια του μερικού, είναι πλάνη.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (384 - 322 π.Χ.)

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (384 - 322 π.Χ.)

Για την δημιουργία και τη λειτουργία του κόσμου ο Αριστοτέλης θεμελιώνει την δική του επιστημονική άποψη και υποστηρίζει τοαιώνιον «γίγνεσθαι». Δεν έχουμε το δικαίωμα να σκεφτόμαστε την ύλη χωρίς μορφή, ούτε τη μορφή χωρίς ύλη. Η σχέση ύλης - μορφής είναι άμεση. Η ύλη είναι τόσο αγέννητη όσο και η μορφή. Και τα δύο είναι αιώνια. Ό,τι γεννιέται ήδη υπάρχει μέσα στο «γίγνεσθαι» και αποτελεί την λειτουργία από μία ύλη και μία μορφή να προκύπτει μία νέα ύλη και μία νέα μορφή.Το «γίγνεσθαι» δηλαδή η συμπαντική μηχανή, είναι η μετάβαση από μία δυνατότητα σε μία πραγματικότητα, μέσω της κίνησης. Όμως όλα αυτά είναι αιώνια. Η «κινητική αρχή» δεν άρχισε ποτέ, είναι νόμος που υπάρχει από πάντα και έχει σαν ουσία της τηνκαθαρή ενέργεια. Αυτή η «αρχή» είναι εντελώς άϋλη, απόλυτα καθαρή, ολοτελής και πλήρης στον έλεγχο της λειτουργίας του παντός. Αυτή είναι το απόλυτο Πνεύμα που ορίζει την ιδιότητα του Θεού. Όμως, τι είναι αυτή η αιώνια ενέργεια της «κινητικής αρχής»; Είναι η καθαρή νόησις του εαυτού της. Ο Συμπαντικός «Νους» καταλαβαίνει τον εαυτό του, όταν η Θεότητα «στοχάζεται τον εαυτό της». Είναι «Νόησις Νοήσεως». Ο Θεός μόνον το θείον μπορεί να σκέφτεται, μόνον δηλαδή τον Εαυτό του. Ο κόσμος μόνον από το θείον προέρχεται και στο θείον ανήκει. Η ζωή κάθε μορφής ύλης είναι ενέργεια του πνεύματος και ο άνθρωπος είναι το μοναδικό έμψυχο ζώον της φύσεως που μετέχει, στο πνεύμα της δημιουργίας, είναι δηλαδή «μέτοχος Θεού».

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Κυριακή, 30 Ιανουαρίου 2011

ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ο Μεγαρεύς

Ο Ευκλείδης ήταν ένας αρχαίος Έλληνας σωκρατικός φιλόσοφος από τα Μέγαρα, που έζησε γύρω στο 450-380 π.Χ. Ήταν μαθητής του μεγάλου φιλοσόφου, Σωκράτη, και ήταν παρών στο θάνατό του. Ίδρυσε την «Εριστική Σχολή» (αλλού αναγράφεται και ως «Μεγαρική Σχολή»), όπου δίδασκε την ελεατική και σωκρατική φιλοσοφία, με κατεύθυνση κυρίως λογική - γνωσιοθεωρητική...
ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ

Ο Ευκλείδης από την Αλεξάνδρεια (~ 325 π.Χ. - 265 π.Χ.), ήταν Έλληνας μαθηματικός, που δίδαξε και πέθανε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, περίπου κατά την διάρκεια της βασιλείας του Πτολεμαίου Α΄ (323 π.Χ. - 283 π.Χ.). Στις μέρες μας είναι γνωστός ως ο «πατέρας» της Γεωμετρίας. Ο Ευκλείδης δεν ήταν ακριβώς ένας μεγάλος καινοτόμος αλλα κυρίως οργανωτής που συστηματοποίησε και έθεσε σε στέρεες θεωρητικές βάσεις τα συμπεράσματα στα οποία έφτασαν ο Θαλής, ο Εύδοξος και άλλες φωτεινές διάνοιες της εποχής. Ο Ευκλείδης είχε την ικανότητα να ανασυντάξει τις αποδείξεις των θεωρημάτων σε σύντομους αυστηρούς όρους...περισ.βλ.Βικιπαίδεια
ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Πέμπτη, 27 Ιανουαρίου 2011

ΕΥΔΗΜΟΣ

Ο Εύδημος ο Ρόδιος (δεύτερο ήμισυ του 4ου αιώνα π.Χ.), ο πρώτος ιστορικός των μαθηματικών, υπήρξε ένας διακεκριμένος μαθητής του Αριστοτέλους, ο οποίος τον περιέβαλλε με μεγάλη εκτίμηση. Λέγεται ότι ο μεγάλος φιλόσοφος βρέθηκε για αρκετό καιρό σε δίλημμα, σχετικά με το πρόβλημα της διαδοχής του στο Λύκειο είχε δυσκολία να επιλέξει μεταξύ του Θεοφράστου και του Ευδήμου, λόγω των πολλαπλών προσόντων τους. Τελικά επέλεξε τον Θεόφραστο, χωρίς φυσικά αυτή του η επιλογή να υποτιμά το έργο του Ευδήμου.
Ο Εύδημος υπήρξε πολυγραφότατος. Έγραψε έργα στην ιστορία των επιστημών, καθώς και στις θετικές και θεωρητικές επιστήμες. Πολλοί σύγχρονοι ιστορικοί των επιστημών αποδίδουν στον Εύδημο διασκευές διαφόρων αριστοτελικών έργων. Είναι πιθανόν το έργο "Ευδήμια ηθικά" που αποδίδεται στον Αριστοτέλη, να είναι έργο του Ευδήμου και να αποτελεί περίληψη της διδασκαλίας περί ηθικής του Σταγειρίτη φιλοσόφου.
Από το μεγάλο συγγραφικό έργο του Ευδήμου δεν έχει σωθεί σχεδόν τίποτε. Ευτυχώς ορισμένοι αρχαίοι συγγραφείς και σχολιαστές, Πρόκλος, Πάππος, Θέων ο Σμυρναίος, Σιμπλίκιος, Αιλιανός, Βοήθιος και Πορφύριος, διέσωσαν ορισμένα αποσπάσματα.
ΠΗΓΗ.http://www.ebooks.gr/

ΕΥΘΥΔΗΜΟΣ Ο Α'

Ο Ευθύδημος Α΄ (ή Ευθημήδης) ήταν Έλληνας Βασιλιάς της Βακτρίας και της Ινδίας από το 227 π.Χ. μέχρι το 189 π.Χ. Κατά τη βασιλεία του επέκτεινε τα σύνορα του βασιλείου μέχρι τις όχθες του Γάγγη. Το 188 π.Χ. κατέλαβε την κοιλάδα του Ινδού και προσάρτησε την Αραχωσία, τη Δραγγιανή και τη Γεδρωσία, ιδρύοντας και πολλές πόλεις. Σε νομίσματα του διαδόχου του Δημήτριου αναφέρεται ως Ευθύδημος Α΄ Θεός. Ο Ευθύδημος ήταν ο πρώτος Βακτιριανός βασιλιάς που του αναγνωρίστηκε ο τίτλος απο το κράτος των Σελευκιδών, και συγκεκριμένα το 206 απο τον Αντίοχο Α΄. Κατά τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του ο Αντίοχος ο Γ΄ προσπάθησε ανεπιτυχώς να καταλάβει τη Βακτρία...

ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ

Ο Ερατοσθένης (Κυρήνη 276 π.Χ. – Αλεξάνδρεια 194 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας μαθηματικός, γεωγράφος και αστρονόμος. Θεωρείται ο πρώτος που υπολόγισε το μέγεθος της Γης και κατασκεύασε ένα σύστημα συντεταγμένων με παράλληλους και μεσημβρινούς. Ακόμα κατασκεύασε ένα χάρτη του κόσμου όπως τον θεωρούσε...Αν και ο Ερατοσθένης γεννήθηκε στην Κυρήνη (στη σημερινή Λιβύη), έζησε, εργάστηκε και πέθανε στην Αλεξάνδρεια, πρωτεύουσα της πτολεμαϊκής Αιγύπτου.
Σπούδασε στην Αλεξάνδρεια και ισχυριζόταν ότι επίσης σπούδασε για κάποια χρόνια στην Αθήνα. Το 236 π.Χ. ορίστηκε από τον Πτολεμαίο τον Γ΄ τον Ευεργέτη βιβλιοθηκάριος της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, διαδεχόμενος τον Ζηνόδοτο.
Δεν παντρεύτηκε ποτέ. Το 194 π.Χ. τυφλώθηκε και ένα χρόνο αργότερα σταμάτησε να τρώει και πέθανε.
Έκανε αρκετές σημαντικές συνεισφορές στα Μαθηματικά και ήταν φίλος του σπουδαίου μαθηματικού Αρχιμήδη...
Ο Ερατοσθένης υπολόγισε την περιφέρεια της Γης σε 252.000 στάδια.....περισ.βλ.Βικιπαίδεια

ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Δευτέρα, 24 Ιανουαρίου 2011

ΕΡΜΑΧΟΣ

Αρχαίος Έλλην Φιλόσοφος απο την Μυτιλήνη, γιός του Αγημότου, μαθητής, φίλος και διάδοχος του Επίκουρου.Απο τα έργα του ξεχωρίζουν, το ''Περι Μαθημάτων'',που ομιλεί κατά του Πλάτωνος και του Αριστοτέλη και τα ''Επιστολικά'', 22 βιβλία σε μορφή επιστολών,υπέρ του Εμπεδοκλέους....

ΕΥΔΟΞΟΣ

Ο Εύδοξος ήταν Έλληνας μαθηματικός, αστρονόμος, φιλόσοφος και γεωμέτρης.
Γεννήθηκε το 404 π.Χ. στην Κνίδο της Μικράς Ασίας, όπου και πέθανε το 335 π.Χ. Σπούδασε στον Τάραντα και στην Ακαδημία του Πλάτωνος στην Αθήνα και έζησε αρκετά χρόνια στην Αίγυπτο και στη Μεγάλη Ελλάδα (Ν. Ιταλία), στην αυλή του φιλόσοφου και κυβερνήτη του Τάραντα Αρχύτα.
Ο Εύδοξος, όπως και οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι Κάλλιπος, και Ηρακλείδης ο Ποντικός, έθεταν ως πρώτη αρχή του Κόσμου το πυρ. Η έλξη του πυρός προς τα γειτονικά του σώματα δημιούργησε το Σύμπαν.
Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς της ελληνικής αρχαιότητας, εφάμιλλος του Αρχιμήδη..
ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Σάββατο, 22 Ιανουαρίου 2011

ΔΙΟΤΙΜΑ

Η Διοτίμα φέρεται ότι έζησε στο β' μισό του 5ου αι. π.Χ. και συγκαταλέγεται μαζί με τους Πυθαγόρα, Σωκράτη, Ιπποκράτη και Πλάτωνα, στους μεγάλους κλασσικούς δασκάλους του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Φέρεται σαν ιέρεια στην Αρχαία Μαντινεία, φιλόσοφος, Πυθαγόρεια και μάλιστα γνώστρια της πυθαγόρειας αριθμοσοφίας. Η κύρια αναφορά και η φιλοσοφική φυσιογνωμία της Διοτίμας βρίσκεται στο λόγο του Σωκράτη στο "Συμπόσιο" (ή "περί Έρωτος") του Πλάτωνα, όπου εμφανίζεται σαν πολύ σημαντικό πρόσωπο. Στο ίδιο έργο ο Σωκράτης αναφέρεται σ'αυτήν ως δασκάλα του λέγοντας ότι ήταν ιέρεια στην Μαντίνεια και ότι τελούσε τον καθαρμό των Αθηναίων μετά το λοιμό του 429 π. Χ. Ο Σωκράτης δηλώνει ότι οφείλει σ' αυτήν ακριβώς τις απόψεις του για τον έρωτα, ως πόθο και κίνητρο για το ωραίο και αληθινό. Σε ένα μεγάλο μέρος ο λόγος του είναι η αφήγηση του διαλόγου περί Έρωτος που είχε με αυτήν. Ουσιαστικά πρόκειται για το λόγο και τη διδασκαλία της Διοτίμας. Το διάλογο αυτό ο Σωκράτης μεταφέρει στους φίλους του, διδάσκοντας ό,τι ο ίδιος είχε προηγουμένως μάθει για τον Έρωτα από αυτήν, η οποία "σε αυτό το θέμα ήταν πολύ σοφή"......
ΠΗΓΗ.http://arcadia.ceid.upatras.gr/

ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ

Ο Εμπεδοκλής (495-435πΧ) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους αντιπροσώπους της προσωκρατικής ελληνικής φιλοσοφίας. Γεννήθηκε στον σικελικό Ακράγαντα αρχές του 5ου αι. π.Χ.. Αξίζει να αναφερθεί ότι είναι ο μόνος γηγενής πολίτης μιας δωρικής πολιτείας που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ιστορία της φιλοσοφίας. Ήταν γιός του Μέτωνος, που το 470 π.Χ. είχε συνεργήσει στην κατάλυση της τυραννίας, και εγγονός του Εμπεδοκλή που το 496 π.Χ. στέφθηκε νικητής σε ιππικούς αγώνες στην Ολυμπία.
Ο βίος του είναι γεμάτος με απόκρυφες ιστορίες και θαύματα που αγγίζουν τα όρια του μύθου. Στο πρόσωπο του οι Ακραγαντίνοι δεν έβλεπαν μόνο έναν μεγάλο φιλόσοφο αλλά και έναν άξιο πολιτικό, ιατρό, μάντη, μάγο και ποιητή...
Ο Εμπεδοκλής φέρεται να επηρεάστηκε κυρίως από τον Πυθαγορισμό και τον Παρμενίδη, ενώ η ζωή του υπήρξε αντικείμενο πολλών μυθοπλασιών. Χρησιμοποίησε τον έμμετρο λόγο -πιθανώς για να του προσδώσει αποκαλυπτικό κύρος. Το έργο του Εμπεδοκλή αποτελείται από δύο εξάμετρα ποιήματα, το Περί Φύσεως (2.000 στίχοι) και οι Καθαρμοί (3.000 στίχοι). Οι στίχοι που διασώθηκαν από όλο το έργο του Εμπεδοκλή είναι 450 και αποτελούν το μεγαλύτερο σωζόμενο κείμενο προσωκρατικού φιλοσόφου...
ΠΗΓΗ.http://www.greatlie.com/ellinismos

Πέμπτη, 20 Ιανουαρίου 2011

ΔΙΦΙΛΟΣ

Επικός ποιητής από το έργο του οποίου σώζονται δύο χωλίαμβοι. Φαίνεται ότι είχε γράψει έπος με τίτλο Θησηίς. Αποσπάσματα από το έπος του είναι ίσως αυτά που αναφέρονται στον Θησέα του Πλούταρχου. Ένα Σχόλιο στον Πίνδαρο αναφέρει: «…ως φησι Δίφιλος ο την Θησηϊδα ποιήσας εν τινι ιαμβείω ούτως…». Άλλο ένα Σχόλιο, στον Αριστοφάνη, αναφέρει ότι ο Δίφιλος πρώτος συνέθεσε ολόκληρο σκωπτικό ποίημα εναντίον κάποιου Βοίδα, το οποίο χρησιμοποίησαν ως πρότυπο ο Εύπολις και ο Αριστοφάνης στα σκωπτικά τους ποιήματα εναντίον του Σωκράτη...ΠΗΓΗ.http://blogthea.gr/

ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ

Ο Διοσκουρίδης (1ος μ. Χ.) υπήρξε ο διασημότερος φαρμακο-γνώστης-φαρμακολόγος της αρχαιότητος. Γεννήθηκε στην Ανάζαρβο της Κιλικίας. Για την ζωή του λίγα είναι γνωστά.σπούδασε ιατρική στην Ταρσό κοντά στον Άρειο της Ασκληπιάδειας Σχολής, έλαβε την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη και το όνομα Πεδάνιος και πιθανώς υπηρέτησε και στις τάξεις του ρωμαϊκού στρατού. Σίγουρα πάντως ταξίδεψε σε πολλές περιοχές, προκειμένου να συλλέξει τις απαραίτητες για τη συγγραφή των έρ γων του πληροφορίες.
Το έργο διαιρείται σε 5 βιβλία:
αλοιφές, αρώματα, μύρα, βάλσαμα, ρητίνες, έλαια.
ζώα και ζωικής προέλευσης δρόγες
φυτικής προέλευσης δρόγες
συνέχεια του τρίτου
οίνοι, ορυκτά και ανόργανα φάρμακα
Συνολικά περιγράφει 600 φυτικά φάρμακα. Θεωρούσε ότι η ιαματική τους δύναμη προέρχεται από τις τέσσερις θεμελιώδεις ιδιότητες: του θερμού, του ψυχρού, του ξηρού και του υγρού...
Στο Άγιο Όρος σώζονται 5 χειρόγραφα του Διοσκουρίδη, από τα οποία το Λαύρας Ω 75 (12ου αι.) είναι όχι μόνο το σημαντικότερο από τα χειρόγραφα αυτού του συγγραφέα αλλά και από όλα τα αποκείμενα σήμερα στο Άγιον Όρος....
πηγη.Mονή Iβήρων, κώδ. 216 18.25 Διοσκουρίδης, Περί ύλης ιατρικής βιβλία α'-ε'
15ος αι.
Βιβλιογραφία: Λάμπρος 1900, σ. 62. Rudberg 1956, σ. 179

Κυριακή, 16 Ιανουαρίου 2011

ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ

O Επιμενίδης ήταν ξακουστός κατά την αρχαιότητα σοφός, θρησκευτικός διδάσκαλος, προφήτης και μάντης, καταγόμενος από την Κρήτη (κατά τον Διογένη Λαέρτιο από την Κνωσό, κατά τον Πλούταρχο από τη Φαιστό). Σύμφωνα με την μυθική παράδοση περί του βίου του, κοιμήθηκε για 57 χρόνια, εξ ου και η παροιμιώδης φράση Επιμενίδειος ύπνος. Έζησε συνολικά 157 ή 299 χρόνια. Το μόνο ιστορικό γεγονός του βίου του, αναφέρεται στην κάθαρση της Αθήνας από το Κυλώνειο Άγος (596 π.Χ.)...ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ

Ήταν Αθηναίος πολίτης, γιός του Νεοκλή και της Χαιρεστράτης. Ο πατέρας του, Αθηναίος πολίτης από τον δήμο Γαργηττού με καταγωγή από το παλιό επιφανές Αθηναϊκό γένος των Φιλαϊδών, συμμετείχε στον αποικισμό της Σάμου , όπου και ανατράφηκε... Ο Επίκουρος άρχισε να έρχεται από νωρίς σε έντονη επαφή με τη φιλοσοφία του Ναυσιφάνη στο γειτονικό νησί Τέως, γεγονός που τον απομάκρυνε από κάθε πλατωνική δοξασία και τον έστρεψε στις θεωρίες του Δημόκριτου. Σε ηλικία 18 ετών μετάβηκε στην Αθήνα για την στρατιωτική και πολιτική του θητεία μαζί με τον κωμικό Μένανδρο. Για τα επόμενα 15 χρόνια της ζωής του δε γνωρίζουμε αρκετά πράγματα. Αργότερα δημιούργησε το δικό του Φιλοσοφικό Κύκλο στη Μυτιλήνη και μετά στη Λάμψακο, για να επιστρέψει το 307/6 π.Χ. σε ηλικία 34 ετών στην Αθήνα και να αγοράσει μια έκταση ανάμεσα στην Αθήνα και τον Πειραιά, όπου στέγασε τη φιλοσοφική του σχολή, τον Κήπο όπως ονομάστηκε. Ο Επίκουρος δίδαξε για 35 χρόνια ακολουθώντας ήσυχη και λιτή ζωή. Περιστοιχίζονταν από άνδρες, γυναίκες, εταίρες και δούλους, που μετείχαν ισάξια στον επικούρειο Κήπο. Ο Επίκουρος πέθανε το 270 π.Χ. σε ηλικία 72 χρόνων....περισ. βλ. ΒικιπαίδειαΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΕΚΑΤΑΙΟΣ

Ο Εκαταίος από τα Άβδηρα αναφέρεται σαν ιστοριογράφος και σαν φιλόσοφος, μαθητής του σκεπτικού Πύρρωνα. Η ζωή του τοποθετείται στα τέλη του 4ου π.Χ. και στο πρώτο μισό του 3ου π.Χ. αιώνα. Το έργο του «Περί Αιγυπτίων» αναφέρεται στην Αίγυπτο, την οποία μάλιστα περιηγήθηκε. Πιστεύουν ότι ο Διόδωρος ο Σικελιώτης τον χρησιμοποιεί στις «Ιστορίες» του...ΠΗΓΗ.http://www.avdera.gr/

Παρασκευή, 14 Ιανουαρίου 2011

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ

Ο Επαμεινώνδας (418 π.Χ - 362 π.Χ) ήταν στρατηγός και πολιτικός της Θήβας τον 4ο αιώνα π.Χ, ο οποίος απάλλαξε τη Θήβα από τη σπαρτιατική υποταγή και τη μετέτρεψε σε ισχυρή πόλη-κράτος. Νίκησε τους Σπαρτιάτες στη μάχη των Λεύκτρων και απελευθέρωση τους Μεσσήνιους οπλίτες, οι οποίοι ήταν υποταγμένοι στη Σπάρτη για 230 χρόνια, μετά την ήττα στον Δεύτερο Μεσσηνιακό Πόλεμο, ο οποίος έληξε το 600 π.Χ. Ο Επαμεινώνδας κατέλυσε τις ως τότε συμμαχίες και δημιούργησε νέες...
Ο Επαμεινώνδας ήταν μέλος της αριστοκρατίας της Θήβας. Ο Κορνέλιος Νέπος θεωρεί πως ο πατέρας του, Πολύμνις, αφέθηκε εξαθλιωμένος από τους προγόνους του. Δάσκαλος του Επαμεινώνδα ήταν ο τελευταίος γνωστός Πυθαγόρειος φιλόσοφος, Λύσις του Ταράντα. Ο Επαμεινώνδας ήταν άριστος μαθητής. Ο Νέπος επίσης καταγράφει πώς ο νεαρός Επαμεινώνδας δούλευε σκληρά για να αυξήσει τη σωματική του δύναμη, καθώς θεωρούσε πως η ευκινησία ήταν το κύριο όπλο για τη νίκη σε ένα πόλεμο...
Ο Επαμεινώνδας, ακόμα νέος, συμμετείχε στη μάχη της Μαντινείας.
Εκεί, στη Μαντινεία, συνέβη ένα σημαντικό γεγονός για τη ζωή του Επαμεινώνδα. Στη μάχη, ο Επαμεινώνδας έσωσε τη ζωή του Πελοπίδα
Ο Πελοπίδας, μετά από 7 χτυπήματα, έπεσε κοντά σε ένα πλήθος από δικούς του και εχθρούς - αλλά ο Επαμεινώνδας, παρόλο που τον θεώρησε νεκρό, στάθηκε μπροστά για να υπερασπιστεί το σώμα και τα χέρια του, μόνος εναντίον πολλών, προτιμώντας να πεθάνει παρά να αφήσει τον Πελοπίδα να βρίσκεται πεσμένος εκεί. Και τώρα, ο Επαμεινώνδας βρισκόταν σε άθλια κατάσταση, καθώς είχε δεχθεί χτύπημα από δόρυ στο στήθος. Προς καλή του τύχη, ο Αγησίπολις, βασιλιάς των Σπαρτιατών, έσπευσε σε βοήθεια, και έσωσε και τον Πελοπίδα και τον Επαμεινώνδα.
Ο Πλούταρχος θεωρεί πως αυτό το περιστατικό έκανε τη φιλία τους πιο δυνατή, καθώς ο Πελοπίδας θα ήταν βοηθός του Επαμεινώνδα για τα επόμενα 20 χρόνια...περισ.βλ.Βικιπαίδεια
ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Πέμπτη, 13 Ιανουαρίου 2011

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

Γιός του Ερμοκράτους και τύραννος των Συρακουσών.Γεννήθηκε το 431 π.χ και πρίν ακόμα αναλάβει την διακυβέρνηση της πόλης το 405π.χ, διακρίθηκε στον πόλεμο εναντίων των Καρχηδονίων, που είχε αρχίσει απο το 410π.χ.Σύζηγός του ήταν η κόρη του στρατηγού Ερμοκράτους και όταν αυτή πέθανε παντρεύτικε την Αριστομάχη, αδελφή του Δίωνος, φίλου του Πλάτωνος..Ανάγκασε τον Καρχηδόνιο στρατηγό Ιμίλκωνα να υπεγράψει ειρήνη το 404π.χ.Κατέλαβε την Κατάνη, την Νάξο, τους Λεοντίνους και σχεδόν όλη την Σικελία.....Αργότερα ο Διονύσιος επεχείρησε άλλους δύο πολέμους εναντίων των Καρχηδονίων, αλλα ο στόλος του καταστράφηκε και το 367π.χ πεθαίνει και ο ίδιος, δηλητηριασμένος, πιθανόν απο τον γιό του ,ή απο ναρκωτικά που είχε πάρει....Ήταν ωμός, δεσποτικός και καχύποπτος, θανάτωσε πολλούς πολίτες για να δημεύσει τις περιουσίες τους και να προμηθευτεί χρήματα για τους πολέμους του...Διέθετε όμως άριστες στρατιωτικές ικανότητες...Νόμιζε ότι ήταν σπουδαίος ποιητής και του άρεσε να τον κολακεύουν...Λέγεται ότι αυτός διέταξε να ρίξουν σε λατομείο τον ποιητή Φιλόχορο γιατί κατέκρινε το ποιητικό του έργο...επίσεις έδιωξε τον Πλάτωνα που φιλοξενούσε στην χώρα του ο γυναικάδελφός του Δίων γιατί δέν μπορούσε να δεχτεί την ελευθερία της γνώμης του...

ΔΙΟΔΟΤΟΣ ο Α'

Βασιλιάς της Βακτριανής.Επαναστάτησε το 250π.χ εναντίον του Βασιλιά της Συρίας Αντιόχου του Β',του οποίου ήταν σατράπης και ανακηρύχθηκε ανεξάρτητος ηγεμόνας, ιδρύοντας την Ελληνική δυναστεία της Βακτριανής, που διατηρήθηκε περίπου 150 χρόνια.Ο Σέλευκος Β' της Συρίας, τον αναγνώρισε,επειδή είχε συμμαχήσει μαζί του εναντίον των Παρθών....

Κυριακή, 9 Ιανουαρίου 2011

ΔΙΟΓΕΝΗΣ

Ο Διογένης ο «Κυνικός», Έλληνας φιλόσοφος, γεννήθηκε στη Σινώπη περίπου το 412 π.Χ., (σύμφωνα με άλλες πηγές το 399 π.Χ.), και πέθανε το 323 π.Χ στην Κόρινθο, σύμφωνα με τον Διογένη Λαέρτιο, την ημέρα που ο Αλέξανδρος ο Μέγας πέθανε στη Βαβυλώνα.... Θεωρείται ο κυριότερος εκπρόσωπος της Κυνικής Φιλοσοφίας. Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του. Πίστευε πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί κανείς να την εξασφαλίσει...
Ο Διογένης έθιξε αποκλειστικά κοινωνικά και ηθικά προβλήματα. Η διδασκαλία του ήταν ουσιαστικά επαναστατική και ανατρεπτική για την τάξη που επικρατούσε τότε. Προσπάθησε με τα επιχειρήματα του να αλλάξει την ανθρώπινη κοινωνία που είχε διαφθαρεί. Αυτό κατά τη γνώμη του θα γινόταν δυνατό αν ο άνθρωπος επέστρεφε στην φύση. Πίστευε δηλαδή πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί να την εξασφαλίσει. Ο Διογένης ο Λαέρτιος παραθέτει μεγάλο κατάλογο από έργα του Διογένη του Κύνου από τα οποία σώζονται αρκετά δυστυχώς όχι στη ελληνική...περισ.βλ.Βικιπαίδεια
ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ο Λαέρτιος

Ο Διογένης Λαέρτιος ήταν ιστοριογράφος της φιλοσοφίας της αρχαιότητας, συγγραφέας του έργου Βίοι φιλοσόφων. Ήταν ελληνικής καταγωγής, γεννημένος μάλλον στην πόλη Λαέρτη της Κιλικίας. Πιθανολογείται πως έζησε στις αρχές του 3ου μ.Χ. αιώνα, όμως για τη ζωή του, την καταγωγή του, τη μόρφωση του, το σύνολο του έργου του, την προσωπικότητα του, δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε, ενώ δεν υπάρχουν και αντίστοιχα σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία, καθώς οι αρχαίοι συγγραφείς δεν δίνουν σχετικές πληροφορίες. Για τον λόγο αυτό, οι ερευνητές δεν μπορούν παρά να τον αναζητήσουν μέσα από το έργο του, από στοιχεία που σίγουρα είναι αποσπασματικά και δύσκολο να επαληθευτούν.....περισ.βλ.Βικιπαίδεια
ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Σάββατο, 8 Ιανουαρίου 2011

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

Ο Δημοσθένης ήταν ρήτορας δημαγωγός που αναδείχθηκε πολιτικός και στρατηγός της αρχαίας Αθήνας.
Θεωρείται ο περιφημότερος ρήτορας της αρχαιότητας και όλων των εποχών, μαθητής του Ισοκράτη και του Ισαίου. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 384 και πέθανε αυτοκτονώντας το 322 π.Χ.. Τον πατέρα του, που είχε το επάγγελμα του μαχαιροποιού, τον έλεγαν Δημοσθένη και τη μητέρα του Κλεόβουλη. Το όνομά του ήταν «Δημοσθένης Δημοσθένους Παιανιεύς». Από μικρός δοκίμασε την πίκρα της ζωής, γιατί, χάνοντας τον πατέρα του, οι κηδεμόνες του καταχράστηκαν την πατρική του περιουσία (ένας από αυτούς ήταν ο Δημοφών)....
Έτσι, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη ρητορική για να μπορέσει ο ίδιος να πολεμήσει για το κλεμμένο του δίκιο. Αν και κατάφερε να κερδίσει τη δίκη, δεν μπόρεσε να πάρει την περιουσία του και αναγκάστηκε, για να ζήσει, να γράφει λόγους και να πληρώνεται. Στην εκκλησία του δήμου που προσπάθησε δυο φορές να μιλήσει δεν τα κατάφερε, γιατί τον εμπόδιζαν η νευρικότητά του και η δυσκολία να προφέρει το λ και το ρ. Τον πλήγωσε αυτή η ταπείνωση, τόσο, που αποφάσισε να λυτρωθεί από τα ελαττώματά του. Ο βάταλος - τσεβδός - όπως τον έλεγε η παραμάνα του, με την πίστη και την επιμονή του, πότε ανεβαίνοντας στο Λυκαβηττό και πότε κατεβαίνοντας στο Φάληρο, με την απαγγελία που έκανε σε διάφορους λόγους, μπόρεσε να νικήσει τις δυσκολίες στην άρθρωση, την κάποια του δειλία και να πετύχει την κυριαρχία στις κινήσεις του......
Οι τέσσερις φιλιππικοί λόγοι του και οι τρεις ολυνθιακοί τον καταξίωσαν στους Αθηναίους και τον έκαναν αθάνατο δημαγωγό που παρέσυρε τελικά την Αθήνα στη καταστροφή.
Τους φλογερούς του λόγους τους δούλευε κοπιαστικά ως την παραμικρή τους λεπτομέρεια. Για την επιμέλειά του αυτή ο ρητοροδιδάσκαλος Κοϊντιλιανός θα πει: «Τόση δύναμη υπάρχει σ' αυτόν, τόσο πυκνά είναι όλα, τόσο γεμάτα από εσωτερική ένταση, τόσο φροντισμένα, τέτοια πειθαρχία υπάρχει στο λόγο, που δεν μπορείς ν' ανακαλύψεις κάτι που να λείπει, που να είναι περιττό». Με τους απαράμιλλους λόγους του κατόρθωσε να παρασύρει τους Αθηναίους να πολεμήσουν εναντίον του Φιλίππου, βασιλιά της Μακεδονίας, αν και στον πόλεμο αυτό πολέμησε κι ο ίδιος στη Χαιρώνεια ως απλός στρατιώτης. Έπειτα από το θάνατο του Φιλίππου, ο Δημοσθένης εξακολούθησε τον αγώνα του και εναντίον του Αλεξάνδρου, χωρίς όμως να πετύχει τίποτα.
Το 324 π.Χ. φεύγει εξόριστος από την Αθήνα, γιατί αποδείχθηκε ότι είχε δωροδοκηθεί, με "άρπαλα χρήματα" στην πρόθεση να βοηθήσει τον μεγαλύτερο καταχραστή της αρχαιότητας, του στρατηγού Αλεξάνδρου, τον Άρπαλο να δραπετεύσει. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι Αθηναίοι, εκ του ασφαλούς, με ψήφισμά τους τον ανακάλεσαν πανηγυρικά από την εξορία, η ελευθερία του όμως αυτή δεν κράτησε για πολύ, γιατί αναγκάστηκε ξανά να φύγει ύστερα από την εμπλοκή του στην αποτυχημένη επανάσταση που έγινε τότε κατά των Μακεδόνων. Οι στρατιώτες του Αντίπατρου τον κυνήγησαν και τον βρήκαν στο ναό του Ποσειδώνα στην Καλαβρία, το πίσω ορεινό τμήμα του Πόρου. Για να μην τον πιάσουν, ήπιε δηλητήριο και πέθανε στις 12 Οκτωβρίου του 322 π.Χ.....Περισ.βλ.Βικιπαίδεια
ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ

Προσωκρατικός φιλόσοφος, γεννήθηκε στα Άβδηρα στην Θράκη. Μαθητής του Λεύκιππου. Πίστευε ότι η ύλη αποτελείτo από αδιάσπαστα, αόρατα στοιχεία, τα άτομα. Επίσης ήταν ο πρώτος που αντιλήφθηκε ότι ο Γαλαξίας είναι το φως από μακρινά αστέρια. Ήταν ανάμεσα στους πρώτους που ανέφεραν ότι το σύμπαν έχει και άλλους "κόσμους" και μάλιστα ορισμένους κατοικημένους. Ο Δημόκριτος ξεκαθάριζε ότι το κενό δεν ταυτίζεται με το τίποτα ("μη ον"), είναι δηλαδή κάτι το υπαρκτό....
Τα ενδιαφέροντα του Δημόκριτου ήταν εξαιρετικά πλατιά. Ασχολήθηκε σχεδόν με όλους τους τομείς της ανθρώπινης γνώσης: μαθηματικά, φυσική, κοσμολογία, αστρονομία, βιολογία, γεωλογία, γεωγραφία, λογική, ηθική, θεολογία, αισθητική, ιστορία, παιδεία. Από αυτήν την άποψη υπήρξε κατά κάποιο τρόπο πρόδρομος του Αριστοτέλη, ένας καθολικός νους, ένα πνεύμα εγκυκλοπαιδικό...
Μεταγενέστεροι μελετητές του στην αρχαιότητα (ίσως ήδη ο Καλλίμαχος) χώρισαν το έργο του σε δεκατρείς τετραλογίες, ενταγμένες σε πέντε ομάδες έργων: τα ηθικά (δύο τετραλογίες), τα φυσικά (τέσσερις τετραλογίες), τα μαθηματικά (τρεις), τα μουσικά (δύο), τα τεχνικά (δύο). Σ' αυτές τις τετραλογίες πρέπει να προστεθούν εννιά αταξινόμητα έργα και εννιά που φέρουν τον τίτλο Αιτίαι, σύνολο 70 έργα. Κατάλογο των έργων του μας παραδίδει ο Διογένης Λαέρτιος, ενώ κάποιοι επιπλέον τίτλοι σώζονται στη Σούδα, το Σέξτο και τον Απολλώνιο Δύσκολο...
Φαίνεται ότι πέθανε σε πολύ προχωρημένη ηλικία, αφού κατατασσόταν στους μακροβιότερους Έλληνες στοχαστές. Διάφορες πηγές παραδίδουν ότι έζησε από 90 ως και 109 χρόνια. Δε γνωρίζουμε την ακριβή χρονολογία του θανάτου του, η οποία τοποθετείται συμβατικά στο 370 ή 360 π.Χ. Και για το τέλος του φιλοσόφου υπάρχουν διάφοροι θρύλοι. Σύμφωνα με έναν απ' αυτούς ήθελε να αυτοκτονήσει, όντας σε βαθιά γεράματα, με αποχή από την τροφή. Επειδή, όμως, ήταν οι ημέρες των Θεσμοφορίων και οι γυναίκες της οικογένειας ήθελαν να τις γιορτάσουν, τον παρακάλεσαν να αναβάλλει το θάνατό του για λίγες μέρες. Διέταξε τότε να του φέρουν κοντά ένα αγγείο με μέλι (ή ζεστά ψωμιά κατά άλλη εκδοχή) και έζησε, ώσπου να περάσουν οι γιορτές, μόνο με τη μυρωδιά του μελιού. Όταν πέρασαν οι μέρες, παραδόθηκε στο θάνατο...Περισ. βλ.Βικιπαίδεια
ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Πέμπτη, 6 Ιανουαρίου 2011

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο Φαληρεύς

Ο Δημήτριος ο Φαληρεύς (περ. 345 π.Χ. - περ. 280 π.Χ.) ήταν πολιτικός και περιπατητικός φιλόσοφος της αρχαίας Αθήνας. Ο Δημήτριος συνέγραψε πολλά συγγράμματα, που όμως δεν έφθασαν στα χέρια μας. Ως ρήτορας εισήγαγε στη ρητορική τέχνη το ασιατικό ύφος.
Γεννήθηκε γύρω στο 345 π.Χ.. Ήταν μαθητής του Θεόφραστου της Ερέσου. Λόγω της ρητορικής του ικανότητας απόκτησε στην Αθήνα τόσο μεγάλη επιρροή, που διορίσθηκε από τον βασιλιά Κάσσανδρο ως «επιστάτης» των Αθηναίων. Κυβέρνησε για δέκα ολόκληρα χρόνια (317-307 π.Χ.). Στο διάστημα αυτό υπηρέτησε επάξια, αυξάνοντας τα έσοδα της Αθήνας και αλλάζοντάς της μορφή με τις καλαίσθητες διακοσμήσεις του. Οι Αθηναίοι για να τον ευχαριστήσουν έστησαν προς τιμήν του 360 ανδριάντες, έναν για κάθε μέρα του έτους. Το 307 π.Χ. και μετά την κατάληψη της Αθήνας από τον Δημήτριο Α' τον Πολιορκητή έφυγε για την Αλεξάνδρεια για να γλυτώσει από την θανατική ποινή που του επέβαλαν οι Αθηναίοι. Εκεί τον υποδέχτηκε ο Πτολεμαίος Α' με μεγάλες τιμές και του ανέθεσε την ίδρυση της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Έθεσε τα θεμέλια της γραμματικής και της κριτικής φιλολογίας, βοήθησε με τις συμβουλές του στη μετάφραση των ιερογλυφικών χρονικών της Αιγύπτου και των απόκρυφων ιουδαϊκών βιβλίων. Εξορίστηκε από τον Πτολεμαίο Β' (διάδοχος του Πτολεμαίου Α') και κατέφυγε στην Άνω Αίγυπτο, όπου και πέθανε το 283 π.Χ. από τσίμπημα φιδιού...ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο Πολιορκητης

Δημήτριος ο Πολιορκητής ( 337 – 283 π.Χ. ) ήταν ένας ονομαστός Μακεδόνας στρατηγός και πολιτικός κατά την ελληνιστική περίοδο. Ήταν γιος του Αντίγονου Α' του Μονόφθαλμου και της Στρατονίκης, κόρης του Κορράγου. Ο Δημήτριος είναι μέλος της μακεδονικής δυναστείας των Αντιγονιδών και βασίλεψε κατά την περίοδο ( 294 – 288 π.Χ. ) Ο Πλούταρχος του έχει αφιερώσει έναν από τους περίφημους Βίους του, αντιδιαστέλλοντας τη ζωή του με το Ρωμαίο Μάρκο Αντώνιο.
Ο Πλούταρχος περιγράφει το Δημήτριο ως έναν εμφανίσιμο νέο, «που κανένας γλύπτης ή ζωγράφος δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει κάτι παρόμοιο». Η στάση του απέπνεε χάρη και αξιοπρέπεια, αλλά ταυτόχρονα μπορούσε να προκαλέσει και μια δυσάρεστη αίσθηση. Ήταν ένας πολυπράγμων άνθρωπος που αν και χαρισματικός στην τέχνη του πολέμου, ήξερε να απολαμβάνει στο έπακρο και τις ηδονές της ζωής. Με τον πατέρα του είχε άριστες σχέσεις, τόσο που ο τελευταίος περηφανευόταν γι’ αυτές, μιας και ήταν σύνηθες την εποχή εκείνη τα μέλη των βασιλικών οίκων να αλληλοσπαράσσονται...ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΓΑΛΗΝΟΣ

Ο Κλαύδιος Γαληνός (Πέργαμος 129 μ.Χ. – Ρώμη 199 μ.Χ) ήταν ο δεύτερος σπουδαιότερος ιατρός της Αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη και ο τελευταίος χρονικά από όλους τους σημαντικούς ιατρούς του ελληνορωμαϊκού κόσμου. Σώζονται περί τις εκατό μελέτες του, που προώθησαν σημαντικά την ιατρική επιστήμη. Το βιολογικό του δόγμα, ο «γαληνισμός», επεκράτησε στην ευρωπαϊκή ιατρική επί δεκατέσσερις αιώνες (κατά το Μεσαίωνα και στον αραβικό κόσμο). Οποιαδήποτε παρατήρηση ερχόταν σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Γαληνού, απορριπτόταν. Μόνο μετά το 1540, ιδίως με τις ανατομικές έρευνες του Βεζάλιου, άρχισε να αντικαθίσταται ο γαληνισμός.
Ο Γαληνός ήταν ιατρός και ακόλουθος του Ασκληπιού από την Πέργαμο με εκτενείς ανατομικές και χειρουργικές γνώσεις, ο οποίος ταξίδεψε και δίδαξε σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ώσπου εγκαταστάθηκε στη Ρώμη κι έγινε ο ιδιωτικός ιατρός του Μάρκου Αυρηλίου. Ο Γαληνός συστηματοποίησε μία εκλογικευμένη ιατρική πρακτική που πατούσε στην κληρονομιά του Ιπποκράτη, έδινε έμφαση στη φλεβοτομή ως καθολική θεραπευτική μέθοδο και εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη τη Μεσόγειο, υποσκελίζοντας κάθε άλλο ιατρικό σύστημα. Με τις νεκροψίες του σε ζώα βρήκε ότι οι φλέβες και οι αρτηρίες μεταφέρουν αίμα και όχι αέρα όπως πιστευόταν ως τότε, με αποτέλεσμα το σύστημα του να δίνει στο αίμα σπουδαιότερο ρόλο σε σχέση με τους άλλους σωματικούς χυμούς. Ίσως η σπουδαιότερη συμβολή του όμως είναι ότι, από κοινού με τον Πλίνιο τον πρεσβύτερο και τον Κλαύδιο Πτολεμαίο, συγκέντρωσαν, συστηματοποίησαν και κωδικοποίησαν σε κοινή γλώσσα, και βεβαίως ο καθένας τους στους τομείς της ειδίκευσης του, τη συσσωρευμένη φιλοσοφική γνώση του μεσογειακού κόσμου των προηγούμενων επτά αιώνων...ΠΗΓΗ.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΒΙΩΝ ο Σμυρναίος

Ο Βίων ο Σμυρναίος ήταν αρχαίος Έλληνας βουκολικός ποιητής, που έζησε στα μέσα του 2ου αιώνα π.Χ. και μιμείται τον κυριότερο βουκολικό ποιητή, τον Θεόκριτο, όντας νεότερός του.
Από τα ποιήματα του Βίωνος σώζονται 17 αποσπάσματα. Το εκτενέστερο ποίημά του είναι ο «Επιτάφιος Αδώνιδος». Ο ποιητικός του λόγος ενέχει αρμονία, συγκινεί και φανερώνει αληθινό ποιητή. Σε μερικά αποσπάσματά του υπάρχει διαλογικός στίχος βουκόλων που συνομιλούν μεταξύ τους. Μερικά πάλι δεν έχουν καθόλου βουκολικό χαρακτήρα, αλλά μιλούν για τον έρωτα, με περισσότερη όμως λογοτεχνική αβρότητα και λιγότερο πάθος. Ο Βίων είναι ασφαλώς κατώτερος από τον Θεόκριτο, θεωρείται όμως ανώτερος από τον Μόσχο...ΠΗΓΗ.http://el.wikipedia.org/wiki

Τετάρτη, 5 Ιανουαρίου 2011

ΒΙΑΣ ο Πριηνεύς

O Βίας ο Πριηνεύς ήταν Έλληνας φιλόσοφος , ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, και καταγόταν από την Πριήνη της Ιωνίας (625 – 540 π.Χ.), ήταν γιος του Τευτάμου και γνώρισε μεγάλη φήμη και δόξα γύρω στα 570 π.Χ., την περίοδο που βασιλείς της Λυδίας ήταν ο Αλυάττης και ο Κροίσος.
Έγινε γνωστός για την δικαιοσύνη του και την ρητορική του δεινότητα. Ο Σάτυρος ο περιπατητικός, που έγραψε τις βιογραφίες των Σοφών, ονόμασε το Βίαντα «προκεκριμένον των Επτά»....Ήταν άνθρωπος ανιδιοτελής, δίκαιος, εγκρατής και λιτοδίαιτος. Τα δύο πιο κύρια γνωρίσματα του ήταν η ρητορική του δεινότητα και το ακοίμητο πνεύμα της δικαιοσύνης, απ` το οποίο διακατέχονταν. Στα δικαστήρια συνηγορούσε πάντα δωρεάν, υπερασπίζοντας σ` αυτά τους αδικούμενους πολίτες. Όταν ήταν αναγκασμένος να καταδικάσει κάποιον σε θάνατο, δάκρυζε.
Λέγεται ότι κάποτε απελευθέρωσε κάποιες γυναίκες που είχαν γίνει δούλες, καταβάλλοντας τα λύτρα και αφού τις δίδαξε και τις προίκισε, τις έστειλε πίσω στους δικούς τους, στην Μεσσηνία.
Ο Βίας ήταν γνωστός στην αρχαιότητα για τη μεγάλη αγάπη που έτρεφε στην γενέτειρα πατρίδα του και παροιμιώδης έμεινε η μεγάλη δικανική του δεινότητα. Ο Βίας πέθανε σε ηλικία 85 χρονών περίπου, καθώς αγόρευε στο δικαστήριο. Όπως διηγείται ο Διογένης ο Λαέρτιος, πέθανε όπως πεθαίνουν όλοι οι δίκαιοι άνθρωποι.
Έγραψε το ποίημα «Περί Ιωνίας, τίνα μάλιστ’ αν τρόπον ευδαιμονοίη» (με ποίον τρόπο δηλαδή θα μπορούσε να ευτυχήσει η Ιωνία), με δύο χιλιάδες στίχους.....ΠΗΓΗ.http://www.apodimos.com/

Τρίτη, 4 Ιανουαρίου 2011

ΑΤΤΑΛΟΣ

Ο Άτταλος Α' ο Σωτήρ ( 269 π.Χ. – 197 π.Χ. ) ήταν ηγεμόνας του ελληνιστικού βασιλείου της Περγάμου, το πρώτο μέλος της Δυναστείας των Ατταλιδών που διεκδίκησε τον τίτλο του «βασιλέως». Ήταν κοντινός συγγενής και θετός γιος του προκατόχου του, Ευμένη Α' και βασίλεψε από το 241 π.Χ. μέχρι το θάνατό του το 197 π.Χ. Ήταν γιος του Αττάλου και της Αντιόχιδος, πριγκίπισσας από τον Οίκο των Σελευκιδών. Παντρεύτηκε την Απολλωνίδα από την Κύζικο με την οποία απέκτησε τέσσερις γιους. Διάφοροι συγγραφείς της αρχαιότητας κάνουν αναφορά στο πόσο ευτυχισμένη και ενάρετη υπήρξε η συγκεκριμένη οικογένεια, με ιδιαίτερη έμφαση στην αρετή της Απολλωνίδας, αλλά και την καλή ανατροφή των παιδιών της, που είχε σαν αποτέλεσμα την ομαλή μεταβίβαση της εξουσίας στο διάδοχο του Αττάλου, Ευμένη Β', χωρίς αιματοχυσίες....ΠΗΓΗ.[Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια]

ΑΣΚΛΗΠΙΟΔΟΤΟΣ

Ο Ασκληπιόδοτος έζησε τον 1ο αιώνα π.Χ. (περίπου 110-40) και υπήρξε μαθητής του στωικού Ποσειδώνιου. Για τη ζωή του δεν είναι γνωστό σχεδόν τίποτα. Έχει κατά καιρούς υποστηριχτεί ότι καταγόταν από τον Πειραιά, τη Νίκαια ή τη Ρώμη. Το στρατιωτικό έργο "Τέχνη τακτική" το οποίο γράφτηκε κατά μίμηση αντίστοιχου έργου του Ποσειδώνιου, αποτελεί την παλαιότερη σωζόμενη μαρτυρία για τον τρόπο σχηματισμού της αρχαίας ελληνικής και μακεδονικής φάλαγγας....ΠΗΓΗ:[PERIZITITO.GR]

Δευτέρα, 3 Ιανουαρίου 2011

ΑΣΚΛΗΠΙΓΕΝΕΙΑ

[430-485 μ.χ.] Κόρη του Αθηναίου νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πλούταρχου του νεώτερου [350-432 μ.χ] που δίδαξε στην Αθήνα κατα τα μέσα του 5ου αιώνα μ.χ. Ένας απο τους μαθητές της υπήρξε και ο φιλόσοφος Πρόκλος...καθώς και η Υπατία..

ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΗΣ

Γιατρός και φυσιολόγος από την Προύσα της Μ. Ασίας. Μαθήτευσε κοντά στους επικούρειους φιλοσόφους και δίδαξε στη Ρώμη ρητορική και ιατρική. Ίδρυσε τη μεθοδολογική σχολή με βάση τη θεωρία των ατόμων. Δίδασκε ότι κάθε ασθένεια οφείλεται στη σχετικότητα της λειτουργίας των μορίων. για να αποκατασταθεί η υγεία πρέπει η λειτουργία τους να ξαναέρθει στην ομαλή της κατάσταση. Αυτό μπορεί να γίνει χωρίς φάρμακα, με ειδική δίαιτα και παράλληλη εφαρμογή γυμναστικής, μασάζ και υδροθεραπείας.
Τα σημαντικότερα έργα του είναι: "Περί σφυγμών", "Περί αναπνοής", "Περί ψυχής", "Περί περιοδικών πυρετών", "Περί καρδιακής νόσου" κ.ά. Πρώτος ο Ασκληπιάδης εφάρμοσε την τραχειοτομή σε περίπτωση επικίνδυνης ασφυξίας.....ΠΗΓΗ.[Απο Live Pedia.gr

Κυριακή, 2 Ιανουαρίου 2011

ΑΡΧΥΤΑΣ ο Ταραντίνος

Ο Αρχύτας (428 - 347 π.Χ.) ήταν επιφανής πυθαγόρειος φιλόσοφος, καταγόμενος από τον Τάραντα και μαθητής του Φιλολάου του Κροτωνιάτη. Ήταν ένας αξιόλογος αστρονόμος, μαθηματικός και πολιτικός. Θεωρείται από τους μεγαλύτερους διανοητές της ελληνικής αρχαιότητας. Ο Αριστοτέλης έγραψε γι'αυτόν ειδική πραγματεία, η οποία δεν έχει διασωθεί, «Η φιλοσοφία του Αρχύτα».
Σύμφωνα με μαρτυρία του Φαβωρίνου, ιστορικού των αρχαίων παραδόσεων, ο Αρχύτας επινόησε και κατασκεύασε μια μη-επανδρωμένη ιπτάμενη μηχανή, που αποκλήθηκε «πετομηχανή» ή «περιστερά» και που ουσιαστικά ήταν το πρώτο αεριωθούμενο. Ο Φαβωρίνος υποστηρίζει ότι το γεγονός περιγράφει πλήρως ο Ρωμαίος Αύλος Γέλλιος (Gellius Aullus) στο έργο του Αττικαί Νύκται....
ΠΗΓΗ.[Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια ]