Η ΝΕΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ
Στην ελληνική μυθολογία η Ορσηίδα (Ορσηίς) ήταν η νύμφη που έμελλε να γίνει η μητέρα όλων των Ελλήνων. Η νύμφη Ορσηίδα παντρεύτηκε το γιο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, Έλληνα...
Ο συγγραφέας Μιχάλης Καλόπουλος (www.greatlie.com) μας διηγείται την παρακάτω ιστορία:
"Αν ρωτήσετε οποιονδήποτε Έλληνα, οποιουδήποτε μορφωτικού επιπέδου, οπουδήποτε στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, ποια είναι η Σάρρα;... Αναμφίβολα θα πάρετε έναν τεράστιο αριθμό ικανοποιητικών απαντήσεων. Αν όμως ρωτήσετε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, του πλέον υψηλού μορφωτικού επιπέδου, από δασκάλους μέχρι ακαδημαϊκούς, ποια είναι η Ορσηίδα; (η έρευνα αυτή έγινε τα τελευταία δυο χρόνια από μένα τον ίδιο, σε εκτεταμένο δείγμα)... θα πάρετε όλες της απίθανες απαντήσεις –εκτός απ την πραγματική- ότι η Ορσηίδα… είναι η Προμήτηρα των Ελλήνων!
Αυτή η θλιβερή, καθολική άγνοια των προγόνων μας, είναι και η καλύτερη απόδειξη της απόλυτης ιστορικής αφασίας των ελλήνων! Όχι μόνο δεν ξέρουν ότι έχουν προπάτορά τους τον Έλληνα, τον γιο του Δευκαλίωνα, αλλά ουτε και οι πλέον μορφωμένοι Έλληνες δεν γνωρίζουν, ότι η σύζυγός του Ορσηίδα, είναι η ιστορική μητέρα των Ελλήνων!
Μάλιστα για τις ανάγκες αυτού του άρθρου, μάταια προσπάθησα να βρω στο διαδίκτυο έστω και μια εικόνα της μυθικής αυτής μητέρας των Ελλήνων! Αναγκάστηκα λοιπόν, να επισκευθώ το μόνο μέρος που (ξεναγούμενος μόλις προ καιρού συνειδητοποίησα και ο ίδιος την μεγάλη αυτή έλλειψη), τον "Ναό των Ελλήνων" στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, κατασκευασμένο (προ δεκαετίας) από τον υπεραθλητή (παγκοσμίου αναγνώρισης) μαραθωνοδρόμο Αριστοτέλη Κακογεωργίου. Στο προαύλιο αυτού του "Ναού των Ελλήνων", υπάρχει το μοναδικό πανελλαδικά μαρμάρινο σύμπλεγμα (ανδριάντας) της ολότελα άγνωστης μητέρας των Ελλήνων, που στην ιερή αγκαλιά της, κρατά τρυφερά τα παιδιά της Δώρο, Ξούθο, Αίολο, απ’ τους οποίους προήλθαν οι βασικές φυλές των Ελλήνων!"
Σύμφωνα με τον μύθο μετά τον κατακλυσμό, ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα πήγαν στους Δελφούς και στο ιερό της Θέμιδας για να εκφράσουν και σ αυτή την ίδια επιθυμία. Η θεά τους άκουσε και τους απάντησε με τον παρακάτω χρησμό: Αν ήθελαν να φέρουν στη ζωή νέους ανθρώπους θα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να ρίχνουν πίσω από την πλάτη τους τα οστά της μητέρας τους.Εκείνοι κατάλαβαν την ερμηνεία του χρησμού και αφού έκαναν ότι τους έλεγε ο χρησμός άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους, αφού αυτές προέρχονταν από τα σπλάχνα της μάνας Γης.
Οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε γυναίκες. Από την πρώτη δε πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας προήλθε ο Έλληνας, γενάρχης των Ελλήνων.
Ο γενάρχης των Ελλήνων ο Έλλην γέννησε με την Ορσηίδα τρεις γιους, τον Δώρο τον Ξούθο και τον Αίολο τους πρώτους αρχηγούς των Ελλήνων. Ο Ξούθος βασίλεψε στη Πελοπόννησο και έκανε δύο γιους, τον Αχαιό και τον Ίωνα από τους οποίους οι Αχαιοί και οι Ίωνες πήραν τα ονόματά τους. Ο Αίολος βασίλεψε στη Θεσσαλία και οι κάτοικοι ονομάσθηκαν Αιολείς απ' αυτόν. Ο Δώρος και οι άνθρωποι του που ονομάστηκαν Δωριείς εγκαταστάθηκαν στις περιοχές ανατολικά του Παρνασσού.
Ο Απολλόδωρος μάς λέγει:
Η ΙΕΡΑ ΣΥΛΛΗΨΗ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Συμβαίνει σε μέρη του Σύμπαντος να κυριαρχήσει προσκαίρως η Ήρα. Τότε ο Ζευς τρέχει να αποκαταστήσει την ισορροπία και τανάπαλιν, όταν κυριαρχεί ο Ζευς τρέχει η Ήρα να επαναφέρει την ισορροπία. Αυτό κάνει το σύστημα δυναμικό και συνεχώς δονούμενο. Ενίοτε η δόνηση είναι υπερμεγέθης και τότε τα σωμάτια σχηματίζουν μια δική τους χορδή και η ενέργεια μια άλλη. Τότε η τοπική δόνηση είναι τρομερή και δημιουργεί δίνη ασυλλήπτων ταχυτήτων και ανυπολογίστων θερμοκρασιών. Τότε προκύπτει μια ασύλληπτη συμπαντική συνουσία των δυνάμεων του Σύμπαντος. Τότε επέρχεται η Ιερά Σύλληψη. Το γονιμοποιημένο ωάριο είναι το πρώτο κύτταρο ενός νέου Κόσμου. Η Ελληνική Αρχαιολογία αναφέρεται ότι ένα Συμπαντικό Σωμάτιο της Ήρας και μια Συμπαντική ακτίνα ενεργείας του Διός(ο κεραυνός του Διός), γονιμοποιεί τις Νύμφες. Οι γονιμοποιήσεις αυτές που φαίνεται ότι είναι συχνές, δεν επιβιώνουν όλες , και συνεπώς δεν φτιάχνουν νέους κόσμους , αφού ο Χρόνος τρώγει τα παιδιά του αμέσως μετά την γέννα. Και τούτο διότι τόσον το Σωμάτιο , όσον και η Ενέργεια (ακτίνα) έχουν την εσωτερική ανάγκη να αποδεσμευτούν και να επιστρέψουν στην προαιώνια κατάσταση τους. Το σωμάτιο της Ήρας έχει τον σύντροφο του αντισωμάτιο(αντιύλη) που αναμένει την ένωση του με το ταίρι του και επιμόνως επιδιώκει την αποδέσμευση του. Επίσης και η ακτίνα του Διός λόγω της άπειρης συνοχής της , αισθάνεται την πίεση να εγκαταλείψει την ένωση και να επιστρέψει στον αρχέγονο κορμό.. Γι’ αυτό δεν επιβιώνουν οι συλλήψεις. Συμβαίνει όμως κάποτε να σχηματισθεί κάποια κρυφά από τον Χρόνο και αυτή μετά την εκκόλαψη της γίνεται ένας νέος κόσμος σαν τον δικό μας. Είναι δε αρχικώς δυνάμει Κόσμος , διότι η γονιμοποίηση των ουσιών δημιουργεί ορισμένη διακόσμηση, η οποία υπάρχει ως πληροφοριακή χωρίς ακόμη να έχει ενεργοποιηθεί , αλλά βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση , δηλαδή είναι εν δυνάμει μορφή έτοιμη προς δραστηριοποίηση. Σύμφωνα με την ορολογία της Ελληνικής Αρχαιολογίας(Μυθολογίας) το ωάριο της Ήρας γονιμοποιείται με το σπέρμα(σπερματοζωάριο) του Διός και προκύπτει το πρώτο κύτταρο , το οποίο φέρει μέσα του την ακριβή γενετική πληροφορία ήτοι: 1/ Πώς θα εξελιχθεί , 2/ Ποια χαρακτηριστικά θα έχει, 3/ Πότε και πως θα ωριμάσει, 4/ Πότε και πως θα γεράσει και θα πεθάνει. Κάθε Κόσμος λοιπόν έχει μέσα του τον δικό του γενετικό κώδικα που νομοτελειακώς πλέον θα του καθορίζει την εξέλιξη. Σε αντίθεση με το Χάος από το οποίον προέκυψε, έχει μέσα του διάταξη και αρχές και την εξ αυτών νομοτέλεια, γι’ αυτό είναι έννομο και κόσμημα. Επομένως με την γονιμοποίηση και την Ιερά Σύλληψη η αταξία του Χάους αποκτά τάξη . Ακριβώς εδώ σφάλει ο σύγχρονος άνθρωπος , ο οποίος θέλει να επεμβαίνει και να μεταβάλει αυτόν τον γενετικό κώδικα της Φύσης, με σκοπό να κερδίσει περισσότερα υλικά αγαθά και να ζήσει παρά φύση ή περισσότερα χρόνια.
http://www.achilleous.com
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Όλα στον κόσμο γεννιούνται με έναν ερωτικό παλμό, δηλαδή ενέχουν μέσα τους κάποια δόνηση. Με συχνότητα κινούνται οι γαλαξίες, οι ήλιοι , οι πλανήτες και η Γη . Με συχνότητα δονούνται τα διάφορα στοιχεία της ύλης. Με συχνότητα μεταδίδονται τα ηλεκτρομαγνητικά και βαρυτικά πεδία. Με τον ερωτικό παλμό γίνεται η συνουσία μεταξύ των δύο φύλλων του ζωικού βασιλείου κ.ο.κ. Ας δούμε λοιπόν τώρα πως συντελείται η Ιερά Σύλληψη των Κόσμων. Όταν τα σωμάτια της Ήρας και η θέουσα ενέργεια του Διός υποστούν μια έντονη τοπική δόνηση, ενίοτε δημιουργεί τοπικό συντονισμό των δύο δυνάμεων και αυτός ο συντονισμός προκαλεί μια τρομερή δίνη. Από την Ωγυγία τόμος Α!, σελ 28-29 πληροφορούμεθα ότι : « Ο Θεός εδημιούργησε πρώτον τον Αιθέρα, περί δε τον Αιθέρα ήτο Χάος και νυξ ζοφώδης, και εσκέπαζεν όλα όσα ήτον υπό τον Αιθέρα. Τουτέστι, το σκότος ήτον πριν της διακοσμήσεως και εσκέπαζε την Γην. Ύστερον δε διεπέτασεν , ή διέσχισε το φως τον Αιθέρα και εφώτισεν όλην την κτίσιν. Λέγει άρα το φως αρχαιότατον και υπέρτατον πάντων, το οποίον ονόμασαν τρισσώς, κατά τον χρησμόν του Απόλλωνος. Μήτιν , Φως , Ζωοδοτήρα… . Ήλιος, Σελήνη, άστρα, Γη , Θάλασσα και λοιπά ορώμενα και αόρατα…έγιναν τα πάντα διά των τριών δυνάμεων , λέγει ο Ορφεύς , …Τέλος την Ηραν εκρέμασεν εκ του Ουρανού και εφοβέρησε τους θεούς να καθήσουν φρόνιμα γιατί αυτός αν ήθελε μπορούσε να τους καταστρέψει όλους… Πρώτην γυναίκα έλαβε την Μήτιν θυγατέρα του (Συμπαντικού)Ωκεανού και ότε ήτο έγκυος να γεννήσει την Αθηνάν, έδιωξεν αυτήν εκ του Ουρανού, επειδή ο Ουρανός και η Γη προέλεγον, ότι το τέκνον, το οποίον θέλει γεννήσει, θέλει γίνει σοφώτερον και φρονιμώτερον του πατρός αυτού, και επομένως κινδυνώδες. Κατέπιεν δε αυτήν και εγέννησε αυτός την Αθηνάν εκ της Κεφαλής αυτού» Ως γνωστόν το Φως είναι η Συμπαντική Ενέργεια του Διός η οποία γονιμοποίησε τα Σωμάτια της Ήρας που βρίσκονται εν δυνάμει στο Χάος. Τότε δημιουργούνται ασύλληπτες ταχύτητες και ανυπολόγιστες θερμοκρασίες και πυκνότητες που προσεγγίζουν το άπειρο. Δημιουργείται τοπικώς μια εστία ασύλληπτης υπερθέρμανσης και πίεσης που κατά τον Hawking μπορεί να φθάσει σε ανυπολόγιστη ένταση. Κάτω από την πίεση των ταλαντώσεων και της θερμότητος υποκύπτουν οι δύο Συμπαντικές Ουσίες σε ένωση μεταξύ τους. Τότε γίνεται η συνουσία των δυνάμεων και επέρχεται η Ιερά Σύλληψη . Αυτή κυοφορεί το Πρώτο γονιμοποιημένο κύτταρο , το Κοσμικό Ωόν. Ένα τέτοιο Ωό προκάλεσε την Μεγάλη Έκρηξη(Big Bang) [Ο Ορφεύς εδίδαξεν εις του Έλληνες τον Ιερόν Λόγον, περί του πρωτοτύπου Αυγού, οίον , ότι το παν εγεννήθη εκ τινος πρωτοτύπου και αγεννήτου αυγού. Γι’ αυτό το Αυγό ήτο σύμβολον του παντός αφιερωμένο στους οργιασμούς του Διονύσου] Ο Κόσμος λοιπόν έγινε από την γονιμοποίηση ενός Συμπαντικού Σωματίου της Ήρας από μια Συμπαντική ακτίνα ενέργειας του Διός. Τώρα γίνεται πλήρως αντιληπτόν το νόημα του Κεραυνού του Συμπαντικού Διός., ο οποίος δεν ήτο άλλος παρά η ακτίνα της ενέργειας που γονιμοποίησε τα σωμάτια της Ήρας και δημιούργησε το Συμπαντικό Ωόν. Οι γονιμοποιήσεις αυτές που μπορεί να είναι συχνές-όπως ο βιασμός των πολυάριθμων γυναικών από το Δία –δεν καταλήγουν όλες στην δημιουργία κόσμων , διότι δεν επιβιώνουν μετά την σύλληψη. Η Ελληνική Αρχαιολογία το προέβλεψε κι’ αυτό και απέδωσε συμβολικά την αστοχία επιβιώσεως των κοσμικών γεννήσεων στην πράξη του Κρόνου ( Χωροχρόνου), που τρώει αμέσως τα νεογέννητα παιδιά του. Και τούτο διότι , αμφότερα, τόσον το αιχμαλωτισμένο σωμάτιο όσον και η αιχμαλωτισμένη ενεργειακή ακτίνα έχουν την τάση να αποδεσμευτούν και να επιστρέψουν στην προαιώνια κατάσταση τους , δηλαδή σ’ αυτήν της καθαρότητος. Διότι το σωμάτιο της Ήρας , έχει φυσικό σύντροφο του αντισωμάτιο(ανιύλη) που αναμένει την ένωση του με το ταίρι του και επίμονα επιδιώκει την αποδέσμευση του. Επίσης και η ακτίνα του Διός λόγω της άπειρης συνοχής της θέλει να επιστρέψει στον αρχέγονο κορμό της ενέργειας του Χάους.(συνεχίζεται)
http://www.achilleous.com
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
Ο ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΟΛΥΜΠΟΣ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Τον Κοσμικό Λόγο οι άνθρωποι τον θεωρούν σαν Λόγο του θεού , βλέπουν δε τον θεό με ανθρώπινα χαρακτηριστικά . Αυστηρό , αιμοβόρο και άτεγκτο –όπως οι νόμοι του-και έχοντα ανάγκη από τις συνεχείς μας ικεσίες για είναι φιλικός και καλός μαζί μας. Λες και ο Θεός -ακόμη κι’ αν υπήρχε- θα ησχολείτο με τον απειροελάχιστο ανθρώπινο είδος κατ΄ εξαίρεση, σε σχέσει προς τα άπειρα δημιουργήματα του Σύμπαντος!! Κάθε άνθρωπος , κοινωνία, ο γήινος κόσμος μας και κάθε ενιαίο σύστημα διαθέτει δική του Συνειδητότητα . Κατά τον ίδιο τρόπο και Κόσμος διαθέτει Κοσμική Συνειδητότητα και το Σύμπαν την Συμπαντική Συνειδητότητα. Η Συνείδηση είναι η υλική, ψυχική και πνευματική έκφραση των επί μέρους ενιαίων συστημάτων που το απαρτίζουν , δηλαδή η εκδήλωση της ενοποιημένης δράσης της ενέργειας και της ύλης ως συνόλου. Κάθε δε ιδιότητα του Κόσμου υπάρχει εξ αρχής , είτε δυνάμει , είτε ενεργεία. Μερικές εξ αυτών συνυπάρχουν στον Κοσμικό Δία, όπως οι αδελφοί Ποσειδών (Ύδατα) και Πλούτων(Θάνατος) . Το Πνευματικό Φως υπάρχει εν είδη ενεργείας στον Κοσμικό Δία. Κατά την Ελληνική Αρχαιολογία(Μυθολογία) εκ του Συμπαντικού πατέρα Δία γεννήθηκαν όλοι οι κοσμικοί θεοί και ημίθεοι και εξ αυτών οι άνθρωποι.. Κατά παρόμοιο τρόπο ενυπάρχει ο κατώτερος Αήρ και ο Πλούτος στην Κοσμική Ήρα . Εκτός από τους εν ενεργεία θεούς εμφανίζονται στην διαδρομή του κόσμου και άλλοι που ήσαν εν δυνάμει , ανάλογα με το εξελικτικό στάδιο και την διαμόρφωση των ιδιοτήτων εκάστης κοινωνίας. Ο Απόλλων επι παραδείγματι εμφανίσθηκε με την ανάδειξη των αστέρων και του αστρικού και πνευματικού φωτός και είναι ο Λόγος αυτών. Ο Ερμής είναι ο θεός ψυχαγωγός και διαφωτιστής του Κόσμου που βοηθά στην ανάπτυξη της ανώτερης συνειδητότητας του προορισμού προς την Ειμαρμένη. Όλοι δε οι θεοί υπακούουν στον Κοσμικό Λόγο, του ενωμένου Διός και της Ήρας και όλοι εισέρχονται ο ένας εντός του άλλου ως ενιαία στοιχεία του κοσμικού Λόγου. Ο καθένας όμως στον χώρο του διαθέτει την δική του Συνειδητότητα, τον δικό του επί μέρους Λόγο. Γι’ αυτό οι Έλληνες είχαν πολλούς θεούς και όχι Έναν, σε αντίθεση με τους Εβραίους. Τούτο εξηγείται διότι οι τελευταίοι είχαν σαν πρότυπο ‘συνειδητότητας’την φυλή τους(την φατριά), δηλαδή τον Γενάρχη και Πατριάρχη τους Αβραάμ.
Ο Κοσμικός Ζευς ως κοσμογονική αρχή κατά τους Έλληνες κατοικούσε στον Ουράνιο Όλυμπο , ενώ ο επίγειος Ζευς στον Όλυμπο της Πιερίας στην Μακεδονία. Εκεί είχε το θεοτεχνείο του και εκεί υπήρχαν οι φόρμες(τα σχέδια τα εν δυνάμει και ενεργεία) του Κόσμου. Αυτός ο νοητός χώρος διαιρεί το αισθητό βάσει δώδεκα ενιαίων αρχών, οι οποίες χωρίζονται ιδεοκρατικά και όχι χωροταξικά. Κάθε ιδεοκρατικό δωδεκατημόριο εποπτεύεται από έναν θεό ή θεά. Όλοι μαζί σχηματίζουν το Ολυμπιακό Πάνθεον, τους 12 θεούς του Ολύμπου. Οι έφοροι αυτοί του Ολύμπου εκφράζουν τις ιδιότητες του ενός και ενιαίου Κοσμικού Νόμου . Σήμερα θα λέγαμε ότι είναι υποσυστήματα ενός ενιαίου Κοσμικού Συστήματος που έφορος του είναι ο Κοσμικός Ζευς και η Κοσμική Ήρα.
Το θεϊκό σύστημα των Ολυμπίων Θεών ήτο τόσο προωθημένο για την εποχή του , ώστε και σήμερον αποτελεί υπόδειγμα λειτουργίας των σύγχρονων πολυεθνικών επιχειρήσεων . Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου είναι ο Ζευς και υπεύθυνος για τον τομέα της ενέργειας και αντιπρόεδρος η Ήρα, υπεύθυνη για τον τομέα της ύλης. Κάθε μέλος των 12 θεών έχει το δικό του τομέα δράσεως, όπως λ.χ ο Ποσειδών για τις θάλασσες και τους ωκεανούς, ο Απόλλων για το φως κ.ο.κ. Όλοι μαζί φέρνουν εις πέρας την πιο αποτελεσματική και φυσιολογική διοίκηση του Ελληνικού Κόσμου. Οι γυναίκες είναι κι’ αυτές υπεύθυνες για τους τομείς που προσιδιάζουν προς το φύλο τους, όπως λ. χ η Αθηνά για τα εργόχειρα και την ελαιουργία, η Άρτεμις για τα δάση και το κυνήγι, η Αφροδίτη για τον Έρωτα και την ένωση των πραγμάτων κ.ο.κ
http://www.achilleous.com
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
ΔΙΦΥΗΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΕΡΩΣ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )
Από τον ωραίο , φτερωτό , περιπόθυτον και γλυκύ Έρωτα των προγόνων μας φθάσαμε σήμερον στον αποστεωμένο και ανέραστο γέροντα , τον «άγιο Βαλεντίνο» των Καθολικών, προστάτη των ερωτευμένων. Τι σχέση έχει ο «άγιος» αυτός με τον Έρωτα ; Όση σχέση έχει η Ιερά Εξέταση με τον Ελληνικό Πολιτισμό. Για τους Έλληνες υπάρχουν δύο Έρωτες, ο Συμπαντικός και ο Επίγειος Έρωτας. Ο πρώτος Έρως είναι υιός του Χάους και της Γης, ο δεύτερος είναι του Ερμού και της Αφροδίτης, ή του Άρεως και της Αφροδίτης. Ο πρώτος είναι αυτός που φέρνει κοντά και κρατάει σε συνοχή το Σύμπαν, ενώ ο δεύτερος είναι ο γήινος και ανθρώπινος , που γεννάει τη ζωή . Ο αρρωστημένος και καθυστερημένος εγκέφαλος των Ιουδαιοχριστιανών αντέστρεψε την έννοια του φυσιολογικού, του υγιούς και του καλού Έρωτα σε αμαρτία , ενοχή και κακό . Δαιμονοποίησε το ανθρώπινο σώμα και έβαλε την αιδώ και την αμαρτία στα σκέλη των ανθρώπων. Παράλληλα, δαιμονοποίησε και την ερωτική πράξη. Όπου όμως κι’ αν κοιτάξουμε στη φύση θα δούμε την αγαθοποιό ερωτική πράξη σαν την κορυφαία λειτουργία των πάντων.
Χωρίς τον Συμπαντικό Έρωτα δεν θα είχε γονιμοποιηθεί το σωμάτιο(ωάριο) της Ήρας από την ακτίνα ενεργείας (σπερματοζωάριο) του Διός. Η δύναμη που τους ένωσε ήτο ο Συμπαντικός Έρως, τον οποίον είχαν ανακαλύψει οι πρόγονοι μας πολύ πριν τον ανακαλύψουν οι σύγχρονοι επιστήμονες με τα όργανα. Είναι η ελκτική δύναμη που φέρνει κοντά και ενώνει τα αντίθετα . Γι’ αυτό ο Συμπαντικός Έρως-όπως άλλωστε και ο γήινος-διαπερνά ολόκληρο τον Κόσμο σαν βασική του ουσία και δύναμη και αποτελεί την βασική έννοια στην ύπαρξη, αλλά και στην φιλοσοφική σκέψη. Ο Έρως έχει μέσα του λογική διάταξη , διότι ενώνει εκείνα που μπορούν να ενωθούν(λ. χ το υδρογόνο με 2 άτομα Οξυγόνου, όχι όμως και με 4)και βρίσκεται μέσα στον Λόγο της ύλης και της ζωής. Ο ερωτικός δεσμός προκαλεί αίσθημα αγάπης στη φύση και εκδηλώνεται ως ευχαρίστηση εκ της ενώσεως, ή ως δυστυχία από την μη ένωση. Κάθε δε ένωση στην φύση δημιουργεί μια ευχάριστη δόνηση που είναι έκφραση της αγάπης, ενώ συμβαίνει δυσάρεστη δόνηση από την μη ένωση . Οι Έλληνες αγάπησαν τον Έρωτα, διότι είναι διαχρονικός και συμβάλλει στην φιλότητα και ένωση των αντιθέτων, εν αντιθέσει προς την Εριν, που προξενεί διχόνοια, φιλονεικία και διάσπαση . Το αντίθετο του Έρωτα είναι ο Αντέρως.
Στον έρωτα και στην αγάπη οφείλεται ό,τι υπάρχει στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου. Άφιλα και ανέραστα στοιχεία δεν ενώνονται, αλλά κι’ αν ενωθούν κάτω από πίεση διαλύονται εύκολα. Οι κοσμικοί λοιπόν νόμοι είναι και συμπαντικοί νόμοι , αλλά επιπροσθέτως είναι και ο Λόγος και η Αιτία του Διός και της Ήρας, που είναι οι αρχικές ουσίες της φύσεως. Επομένως, η διάρκεια ζωής των ενώσεων αλλά και του Κόσμου εξαρτάται από την αναλογία και τον ερωτικό δεσμό. Το μέγεθος του σωματίου και ενεργείου είναι ελάχιστο ή ασήμαντο μπρος στο το άπειρο Σύμπαν, και ισοδυναμούν σχεδόν με μηδέν . Παρ’ όλα αυτά το απειροελάχιστο αυτό σωμάτιο και ενέργειο περιέχει μέσα του τεράστια πυκνότητα ικανή μετά την σύζευξη τους να φτιάσουν ένα ολόκληρο Κόσμο σαν τον δικό μας. [Ο Max Plank υπελόγισε την πυκνότητα της ύλης την πρώτη αρχή ήτο άπειρη, ήτοι 10 στην 94 η δύναμη γραμμάρια ανά cm.] Από αυτό το ελάχιστο σε διάμετρο και πυκνότατο σωμάτιο προέκυψε ο Κόσμος μας των διεκατομμυρίων Γαλαξιών.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com
ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
1) Τι πιστεύετε πως ήταν οι θεοί για τους Αρχαίους Έλληνες; Δυνάμεις της φύσης; Διδακτικές αλληγορίες ή κάτι άλλο;
Καταρχήν όπως μας πληροφορεί ο Πρόκλος στα σχόλια του στον Κρατύλο στο 126, η λέξις θεός είναι λογικό να αποδίδεται όχι μόνο στα εμφανή αλλά και στα υπερουράνια, στα νοητικά και νοητά αίτια. Ως ιδιότητες τους οι Θεοί έχουν το αδιαίρετο, το αδιαφοροποίητο, το ενωμένο, το αγέννητο. Ως αγέννητοι λοιπόν υπάρχει η σειρά των πρώτων των ενδιάμεσων και των τελευταίων προόδων και υπεροχές και υποβαθμίσεις των δυνάμεων καθώς και ενιαίες συνενώσεις από τα αίτια και πολύμορφες γεννήσεις των αιτιατών και όλα έχουν λάβει υπόσταση το ένα μέσα στο άλλο, ενώ παραλλάσει ο τρόπος της υπόστασης και άλλα υπάρχουν πριν από τα κατώτερα συμπληρώνοντας τα και άλλα επιθυμούν τα τελειότερα γεμίζοντάς τα απ' αυτά και συμμετέχοντας στην δύναμη των ανωτέρων τους γεννούν τα κατώτερα τους και τελειοποιούν την ύπαρξιν τους. (Κατά Πλάτωνα Θεολογία Βιβλίο Α 121.25 Πρόκλος).
2) Αν οι Θεοί είναι οντολογικές Υπάρξεις τότε ποιά είναι η φύσις τους; Αναπνέουν σκέπτονται και ζουν όπως περίπου οι άνθρωποι; Ή πρόκειται για όντα που η βιολογία τους δεν θα μας γίνει ποτέ γνωστή;
Οι Θεοί ως αγέννητοι δεν μπορεί να είναι οντολογικές υπάρξεις γιατί ότι γεννιέται πεθαίνει. Άρα σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να τους συγκρίνουμε με το ανθρώπινο είδος. Ο δικός μας νους δεν μπορεί να αντιληφθεί τι ακριβώς είναι, όμως μπορούμε να πλησιάσουμε στην κατανόησή τους μέσω των κειμένων. Έτσι ο Πρόκλος στο βιβλίο του (Περί κατά Πλάτωνος Θεολογία βιβλ. Α 89.21) μας λέει ότι το Θείον είναι αμετάβλητο κλεισμένο στον Εαυτόν του με το συνηθισμένο του τρόπο. Οι Θεοί έχουν αυτάρκεια, είναι ανέπαφοι και παραμένουν πάντοτε ίδιοι. Δεν μπορούν να μεταβληθούν προς το καλύτερο γιατί μέσα τους έχουν το ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΓΑΘΟΝ, με την δικήν τους φύσιν είναι αυτάρκεις και δεν έχουν έλλειψιν κανενός από όλα τα αγαθά, ποτέ δεν μετακινούνται σε κατώτερη θέσιν διότι παραμένουν σταθεροποιημένοι στην δική τους περιοχή και διαφυλάσσουν αμετάβλητη την τελειότητά τους διαρκώς, δε είναι ίδιοι και όμοιοι.
3) Οι Θεοί των Αρχαίων αντικαταστάθησαν από καινούργιες μορφές λατρείας.
Τί απέγιναν όμως οι Θεοί των παλαιών; Αφομοιώθηκαν, έσβησαν από την μνήμη μας ή εγκατέλειψαν την ανθρωπότητα;
Οι Θεοί των αρχαίων μπορεί να αντικαταστάθησαν με πολύ βία, ποταμούς αίματος και καταστροφές των ναών από καινούργιες δημιουργημένες ανθρώπινες μορφές λατρείας, όμως στην ουσία δεν μπόρεσαν ποτέ να σβηστούν από την μνήμη μας και ούτε να εγκαταλείψουν την θεϊκή τους θέση, διότι ο νοητικός κόσμος όπου ανήκουν όντας αυτάρκης και αμετάβλητος έχει εδραιώσει το καθολικό του αγαθό μέσα στην αιωνιότητα και όπως μας πληροφορεί ο Πλάτων στον Πολιτικό 269 d: "Το να διατηρείται κάτι πάντοτε ίδιο και παρόμοιο ταιριάζει μόνο στα ΘΕΊΑ πάνω απ' όλα". Οι Θεοί λοιπόν από τον Εαυτόν τους εξήρτησαν τις αιτίες της διατηρήσεως τους, την ίδια κατάσταση πάντα και διαφυλάσσουν ίδια την Δική τους ύπαρξη με βάση την ενότητά τους, η οποία έχει καταστεί ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ. (Κατά Πλάτωνος Θεολογία Πρόκλου βιβλ. Α 92-93-94). Εξ' άλλου δεν υπάρχει τίποτε ασθενικό και αδρανές
στον κόσμο των θεών, αλλά τα πάντα είναι εκεί ενεργά και είναι ζωές ζέουσες που ενεργούν αιωνίως (Πρόκλος εις Κρατυλλον127). Άρα δεν εγκατέλειψαν την ανθρωπότητα, είναι εκεί και τις ίδιες ενέργειες εκτελούν.
4) Σήμερα πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι βλέπουν στα όνειρα τους ή σε οράματα ξανά τους αρχαίους Θεούς. Πιστεύετε πως αυτό μαρτυρά μια υπαρξιακή κρίση στην κοινωνία μας ή οι Θεοί επιστρέφουν και προσπαθούν να επικοινωνήσουν ξανά μαζί μας;
Οι Θεοί δεν έχουν ανάγκη να επιστρέψουν διότι δεν έφυγαν ποτέ όπως εξηγήσαμε στην προηγούμενη ερώτηση μέσω των κειμένων. Οι ίδιοι οι θεοί βρίσκονται σε περιοχές απροσπέλαστες απλωμένοι πάνω από τα πάντα και αιώνια "επιβαίνοντας" σε όλα τα όντα και οι λάμψεις στα κατώτερα όντα οι οποίες προέρχονται από αυτούς σε πολλά σημεία αναμεμειγμένες με αυτά που συμμετέχουν σε αυτές, τα οποία είναι σύνθετα και ποικιλόμορφα γεμίζουν από την όμοια με αυτά ιδιότητα. (Θεολογία Πρόκλου 96). Άρα αυτοπροσώπως όπως θα λέγαμε δεν μπορούν να παρουσιασθούν σε εμάς ούτε ακόμη και στα όνειρά μας. Αυτό το κάνει η ψυχή μόνη της όταν ελευθερώνεται από τα δεσμά του σώματος κατά την διάρκεια του ύπνου έχοντας σφοδρή την επιθυμία να έχει επαφή με το θείον λόγω της μνήμης που έχει όταν κάποτε όπως μας πληροφορεί ο Φαίδρος ακολούθησε το άρμα των θεών και αντίκρισε τον υπερουράνιο τόπο.
5) Αν οι θεοί υπάρχουν τότε με πιο τρόπο μπορεί να επικοινωνήσει κάποιος μαζί τους; Για να επικοινωνήσει κανείς με τους ίδιους τους θεούς στην παρούσα κατάσταση που βρίσκεται ο καθένας μας.
Είναι αδύνατον. Πρέπει λοιπόν όλοι μας να μελετήσουμε με σεβασμό την φιλοσοφία και την μυθολογία, να κατανοήσομε πολύ καλά τις έννοιες και τις ενέργειες που υπάρχουν εκεί, να καθάρουμε τον ψυχικό μας κόσμο από τις επιθυμίες, τις κακότητες και τα θέλω μας, να γνωρίσομε καλά τον εαυτόν μας σύμφωνα με το δελφικό παράγγελμα, να αποβάλουμε την διπλή άγνοια (όπως μας συμβουλεύει ο Σωκράτης στον διάλογο Αλκιβιάδης), να οργανώσουμε το νου μας και τις ενέργειες μας σύμφωνα με την Αρετή και τις ιδιότητες της (φρόνηση, σωφροσύνη, ανδρεία, δικαιοσύνη), να κατανοήσομε την δημιουργία παρατηρώντας την φύση και το ουράνιο στερέωμα που μας περιβάλει και έχει να μας πει πολλά και τότε με πολύ αργά βήματα ο νους της ψυχής θα αρχίσει να ανελίσσεται στο νοητικό πεδίο για να επικοινωνήσει όχι φυσικά με τους θεούς αλλά με το αμέσως ανώτερο γένος από εμάς -το γένος των δαιμόνων- όπου εκεί βρίσκεται και δικός μας δαίμων. (Πολιτεία Πλάτωνος και ανάλυση του Πρόκλου εις τας Πολιτείας Πλάτωνος).
6) Αν για να γίνει αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάποιου είδους τελετή, τί το ιδιαίτερο μπορεί να έχει αυτό το τυπικό ώστε να μας φέρει σε επαφή μαζί τους;
Εάν δεν έχουμε κάνει την ανάλογη ψυχική και νοητική διαδικασία όπως είπα πριν δεν μπορούμε να κάνουμε τελετές και επικλήσεις ανωτέρων δυνάμεων. Για να πραγματοποιηθεί αυτό πρέπει να υπάρχει βαθιά γνώση των θεϊκών δυνάμεων.
Σε ένα πρώτο επίπεδο όμως αφού κατανοήσομε τους ύμνους των Ορφικών κειμένων (πράγμα δύσκολο και απαιτεί πολλή μελέτη) μπορούμε λόγω της ψυχικής μας επιθυμίας να πούμε κάποιον από αυτούς.
7) Αν οι θεοί υπάρχουν γιατί εμφανίζονται μονάχα σε λίγους; Γιατί το κάνουν μέσα από όνειρα και αμφίβολες οπτασίες και όχι φανερά μαζικά;
Όπως εξηγήσαμε στην ερώτηση 4 το απολύτως καθαρό, το αδιαίρετο, το αμέριστο, το αμετάβλητο δεν μπορεί να αναμιχθεί με το μεριστό, το τελείως διασπασμένο και βουτηγμένο στην ύλη και στην γεωκεντρικότητα ανθρώπινο είδος. Τον Θεό δεν μπορούμε να τον αντικρύσουμε και μέσω του μύθου του Διός και της Σεμέλης αντιλαμβανόμεθα πλήρως το γιατί.
8) Πιστεύετε πως οι αρχαίοι θεοί έχουν την θέληση να επικοινωνήσουν ξανά μαζί μας;
Οι θεοί δεν επικοινωνούν με εμάς. Εμείς πρέπει να στρέψουμε την ψυχή μας και τον νου μας προς την δική τους πλευρά.
9) Πιστεύετε πως γνωρίζουν και νοιάζονται για την κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδας;
Οι θεοί δεν μπορεί να σκέπτονται ανθρώπινα σύμφωνα με τα δικά μας θέλω. Εξ άλλου στην Ελληνική θεολογία δεν υπάρχουν ούτε ΣΩΤΗΡΕΣ ούτε ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΙ για να έρθουν να μας σώσουν. Την κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδος εμείς με τις λάθος επιλογές μας, την κατά το προσωπικό συμφέρον μας εξάσκηση το δικαιώματος της ψήφου μας, την αλλοίωση της σκέψεως μας που είναι γεμάτη δουλικότητα, υποταγή και παθητικότητα την οδηγήσαμε εδώ. Εάν δεν αλλάξουμε κανείς δεν θα μας σώσει, μόνοι μας πρέπει να σώσουμε την χώρα μας και τον εαυτόν μας.
10) Αρκετοί λένε πως οι αρχαίοι θεοί να μας βοηθήσουν όχι μόνο στην καθημερινή μας ζωή αλλά και να ενισχύσουν την χώρα μας. Συμφωνείτε; Και αν ναι με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό;
Δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε καμία βοήθεια από καμία δύναμη εάν συνεχίσουμε να περιμένουμε ΣΩΤΗΡΕΣ θεϊκούς ή γήινους τότε θα οδηγηθούμε μαθηματικώς στον όλεθρο. Εξ άλλου αυτά είναι αντιλήψεις που οδηγούν στην πλήρη ύπνωση του νου μας για να μην αντιδρούμε και να δεχόμαστε παθητικώς ότι μας σερβίρουν ακόμη και το ξεπούλημα της πατρίδος παρουσιάζοντάς το με όμορφα λόγια.
11) Εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε το έργο τους;
Το έργο των θεών είναι δικό τους μη κατανοητό από εμάς, άρα δεν μπορούμε να έχομε καμία συμμετοχή σε αυτό. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βοηθήσουμε τον ΕΑΥΤΟΝ μας, το ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ και να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα της ΠΑΤΡΙΔΟΣ μας και του ΓΕΝΟΥΣ μας.
Ο Θεός Ζευς (μυθολογική αναφορά)
Αναρτήθηκε από τον/την lykofron στο 11/16/2011
Γέννησις και ανατροφή του Διός
Η παράδοσις αναφέρει ότι όταν ο Κρόνος ανέλαβε την κυριαρχίαν εκ του πατρός του Ουρανού, έλαβε την προφητείαν ότι ένα εκ των τέκνων του θα του εξεθρόνιζε. Κατόπιν αυτού ο Κρόνος κατάπινε τα τέκνα του. Το μόνο εκ των τέκνων του το οποίο απέφυφε την κατάποσιν ήταν ο Ζευς. Όταν η Ρέα εγέννησε κρυφά τον Δια, συνεχίζει η παράδοσις, πλησίον της πόλεως Λύκτο της Κρήτης εντός ενός σπηλαίου εις την απάτητη κορυφή του όρους Ίδης, τον απέκρυψε από τον Κρόνο και δια να τον εξαπατήσει του έδωσε αντί του βρέφους έναν λίθο τυλιγμένον με σπάργανα. Ο Κρόνος κατάπιε τον λίθον αλλά γρήγορα εννόησε την εξαπάτησίν του και προσεπάθησε να ανεύρει τον Δία άνευ όμως αποτελέσματος.
Ο Ζευς ανετρέφετο εις το σπήλαιον υπό της τροφού του Αδράστειας (αδελφής της Ίδης), των Ιδαίων Δακτύλων, των Κορυβάντων και Κουρητών και εγαλουχήθη δια του γάλακτος της αιγός Αμάλθειας. Πέραν αυτών αναφέρονται ως τροφοί του Διός αι Νύμφαι Πλειάδες, θυγατέραι της Πληόνης και του Ατλαντα, αίτινες έφεραν εις τον Δία την νύκτα από τας ροάς του Ωκεανού ως τροφήν την ΑΜΒΟΣΙΑΝ, τροφή των θεών, ενώ ένας Αετός εκόμιζε το ΝΕΚΤΑΡ, το οποίο αντλούσε δια του ράμφους του από λίθον το οποίον, κατά τον Ορφέα, είχεν χρώμα ερυθρόν.
Εις τον κρυφά ανατρεφόμενον Δίαν μετά τον απογαλακτισμό του αι μέλισσαι του πρόσφεραν ως τροφή το μέλι των, κάνοντας τας κυψέλας των εις αυτό το σπήλαιον, το οποίον κατόπιν ό Ζευς τους το εχάρισεν δι’ ασφαλή των κατοικίαν. Το σπήλαιο εγένετο από τότε ιερόν και κανείς δεν ετόλμα να εισέλθη. Εις ορισμένην δε εποχή του χρόνου εφαίνετο ότι εξέζεε (εξήρχετο) από την είσοδο του σπηλαίου λαμπρόν φως το οποίον εθεωρείτο ότι οφείλεται εις το αίμα το οποίον εξήρχετο (εξέζεε) εκ της μήτρας της μητρός του Διός Ρέας κατά την γέννησή του. Εις την ανατροφήν του Διός συνεργοί της Ρέας εγένοντο οι Κορύβαντες, οι οποίοι επειδή είχαν πιάσει από τα δάκτυλα την Ρέα δια να την χειραγωγήσουν εις τα ομαλά περάσματα του Ιδαίου όρους, ονομάσθησαν και Iδαίοι Δάκτυλοι και οι οποίοι δια να μην ακούση ο Κρόνος τα κλάματα του βρέφους, είχον εφεύρει θορυβώδη όρχησιν, την Πυρρίχη, την οποίαν εχόρευαν ένοπλοι εις τρόπο μάχης, μετά θορύβου από τας κλαγάς των όπλων των.
Τιτανομαχία
Όταν ανδρώθηκε ο Ζευς, επακολούθησεν κραταιός αγών μεταξύ Διός και Κρόνου κατά τον οποίον επεκράτησεν ο Ζευς ενώ ο Κρόνος εξέμεσε τα τέκνα του δια ειδικού υγρού το οποίον του έδωσε η Μήτις. Άπαντα τα αδέλφια του Διός, μετά την απελευθέρωσίν τους πήραν το μέρος του εις την τιτανομαχίαν η οποία επηκολούθησεν και κατά την οποίαν οι Ολύμπιοι Θεοί κατενίκησαν του Τιτάνας και τους οποίους περιόρισαν εις τα Τάρταρα. Δεν αναφέρω λεπτομερείας της τιτανομαχίας διότι δεν έχουν ιδιαιτέραν σημασίας.
Μήτις η πρώτη σύζυγος του Διός.
Πρώτη σύζυγος του Διός ήτο η Μήτις, η θυγάτηρ του Ωκεανού και της Τηθίος και κατά τον Ησίοδον «η Μήτις ήτο η σοφοτέρα θεών και ανθρώπων». Αργότερον η Γαία προέβλεψεν ότι η Μήτις θα εγένα θήλυ τέκνος και κατόπιν άρρεντο οποίο προορίζετο να εκθρονήση τον Δία. Κατόπιν αυτού ο Ζευς κατάπιε την Μήτιν έγγειον είς το θήλυ τέκνον της ώστε να προλάβη την γέννησιν του υιού αυτής και όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου εγεννήθη εκ της κεφαλής αυτού η Θεά Αθηνά.
Γάμος του Διός μετά της Ήρας
Όταν ο Ζευς έφθασε εις νεανικήν ηλικίαν περιηγείτο μόνος του διάφορα μέρη του κόσμου μεταμορφωμένος εις διαφόρους μορφάς. Εις την Σάμο είδε την Ήρα να λούζεται εις τον Παρθένιον ποταμό, (όστις έλαβεν το όνομά του από την παρθενικότητά της) και την ερωτεύθηκε. Τότε μεταμορφώθηκε εις το πτηνόν Κόκκυγα (κούκον) και κάθισε εις τα γόνατα της. Ενώ δε εκείνη τον κάλυψεν δια να τον θερμάνη, ο Ζευς έλαβε την πραγματικήν του μορφή κι ενώθηκε μετ’ αυτής, αφού της υποσχέθηκε να την κάνη νόμιμη σύζυγο του, όταν θα εβασίλευε.
Ένωσις του Διός μετά νυμφών και Θεαινών
Η παράδοσις αναφέρει αναφέρει ότι εκ της ενώσεως του Διός μετά Νυμφών και Θεαινών γεννώνται Θεοί, Δαίμονες και Ήρωες, όπως: μετά της Μνημοσύνης γεννώνται αι εννέα Μούσαι (Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένην, Τερψιχόρην, Ερατώ, Πολύμνεια, Ουρανεία και Καλλιόπη), μετά της Θέμιδος γεννώνται αι τρεις Μοίραι (Κλωθώ, Λάχεσις και Ατροπός) και αι τρεις Ώραι (Ευρυνόμην, Δίκην και Ειρήνην), μετά της Μαίας γεννάται ο Θεός του πνεύματος Ερμής, μετά της Λητούς γεννάται η Θεά της αγνότητος Αρτέμις και ο Θεός του φωτός Απόλλων, μετά της Ευρυνόμης γεννώνται αι τρεις χάριτες (Αγλαΐαν, Ευφροσύνην και Θάλιαν), μετά της Σεμέλης γεννάται ο Θεός Διόνυσος, μετά της Αλμήνης γεννάται ο ήρως Ηρακλής, μετά της Θεάς Δήμητρος γεννάται η Περσεφόνη και μετά της Θεάς Ήρας γεννώνται οι Θεοί Ήφαιστος και Άρης και αι Θεαί Ήβη και Ειλειθύια.
Αι εννέα Μούσαι
Αι Μούσαι ή Μνείαι αι οποίαι είναι θυγατέραι της Μνημοσύνης και εν αρχή ανεφέροντο ότι ήσαν τρεις. Τα ονόματά τους, κατά τους ποιητάς, ήσαν η Μελέτη, η Μνήμη και η Αοίδια. Κατά νεωτέραν Ελληνικήν παράδοσιν αι Μούσαι ήσαν θυγατέραι του Διός της Μνημοσύνης. Σχετικά αναφέρεται ότι κατά την τελετήν του γάμου του Διός μετά της Μνημοσύνης ο Ζευς ηρώτησε τους Θεούς τι τους λείπει και αυτοί ανέφεραν ότι τους λείπουν αι Μούσαι. Κατόπιν αυτού ο Ζευς εγέννησεν μετά της μνημοσύνης τας εννέα Μούσας αι οποίαι φέρουν εις τους ανθρώπους την λησμοσύνη από τας φροντίδας της καθημερινότητος. Αι μούσαι είναι αι εξής: Κλειώ ασχολουμένη με την συγγραφήν της ιστορίας, Ευτέρπη ασχολουμένη με τον αυλόν, Θάλεια ασχολουμένη με την κωμωδία, Μελπομένη ασχολουμένη με την τραγωδία, Τερψιχόρη ασχολουμένη με την λύρα, Ερατώ ασχολουμένη με τον χορό, Πολύμνια ασχολουμένη με την διήγησιν, Ουρανία και Καλλιόπη ασχολούμεναι με την επικήν ποίησιν.
Επίκλησις προς τον Θεόν Δίαν.
Ελθέ ημίν Κρόνιε Ζευ υιέ της Ρέας, κυρίαρχε του πνευματικού Ολύμπου Συ όστις κατενίκησες τους τιτάνες!
Ζευ, τριδύναμε, εμείς οι μύστες του πυθαγορείου αυτού δεσμού λαμβάνουμε την πνευματικήν τροφήν εκείνην η οποία όταν αφομοιωθεί εν ημίν θα μας βοηθήσει να απομακρυνθώμε εκ του τιτανικού περιβάλλοντος εις το οποίο ζώμεν ώστε να κατανικήσωμεν τους εντός μας εδρέυοντες τιτάνες.
Ζευ κυρίαρχε του πνευματικού Ολύμπου ελθέ ημίν και βοήθησόν μας ίνα κατανικήσουμε την τιτανικήν μας φύσιν ώστε να επικρατήσει εντός μας η θεία αρμονία και ούτω να οδηγηθώμεν προς το Φως.
Μάκαρ Ζευ άρχοντα του πνευματικού Ολύμπου το πέραν αυτών έργον μας είναι να μεταφέρομεν τας θείας αρχάς των μυστών του Πυθαγορείου δεσμού εις τους ανθρώπους ίνα δυνηθούν να κατανικήσουν τας τιτανικάς των φύσεις και οδηγηθούν και αυτοί προς το Φως.
Ζευ ελθέ ημίν καθ’ ότι η συμβολή σου μας είναι αναγκαία ώστε να επιτύχουμε εις το έργον ημών.
Ορφικός ύμνος Διός, θυμίαμα στύρακα (15)
Ζεῦ πολυτίμητε, Ζεῦ ἄφθιτε, τήνδε τοι ἡμεῖς
μαρτυρίην τιθέμεσθα λυτήριον ἠδὲ πρόσευξιν.
ὦ βασιλεῦ, διὰ σὴν κεφαλὴν ἐφάνη τάδε πάντα,
γαῖα θεὰ μήτηρ ὀρέων θ’ ὑψηχέες ὄχθοι,
καὶ πόντος καὶ πάνθ’, ὁπόσ’ οὐρανὸς ἐντὸς ἔταξε
Ζεῦ Κρόνιε, σκηπτοῦχε, καταιβάτα, ὀμβριμόθυμε,
παντογένεθλ’, ἀρχὴ πάντων, πάντων τε τελευτή,
σεισίχθων, αὐξητά, καθάρσιε, παντοτινάκτα,
ἀστραπαῖε, βρονταῖε, κεραύνιε, φυτάλιε Ζεῦ
κλῦθί μευ, αἰολόμορφε, δίδου δ’ ὑγίειαν ἀμεμφῆ
εἰρήνην τε θεὰν καὶ πλούτου δόξαν ἄμεμπτον.
Ορφικός ύμνος Κεραυνοῦ Διός, θυμίαμα στύρακα (19)
Ζεῦ πάτερ, ὑψίδρομον πυρσαυγέα κόσμον ἐλαύνων,
στράπτων αἰθερίου στεροπῆς πανυπέρτατον αἴγλην,
παμμακάρων ἕδρανον θείαις βροντῇσι τινάσσων,
νάμασι παννεφέλοις στεροπὴν φλεγέθουσαν ἀναίθων·
λαίλαπας, ὄμβρους, πρηστῆρας κρατερούς τε κεραυνούς.
βάλλων εὐροθίους φλογερούς, νεφέεσσι καλύπτων
παμφλέκτους, κραιπνούς, φρικώδεας, ὀβριμοθύμους,
πτηνὸν ὅπλον δεινόν, κλονοκάρδιον, ὀρθοέθειρον,
αἰφνίδιον, βρονταῖον, ἀνίκητον βέλος ἁγνόν,
ῥοίζου ἀπειρεσίου δινεύμασι παμφάγον ὁρμῇ,
ἄρρηκτον, βαρύθυμον, ἀμαιμάκετον πρηστῆρος
οὐράνιον βέλος ὀξὺ καταιβάτου αἰθαλόεντος
ὃν καὶ γαῖα πέφρικε θάλασσά τε παμφανόωσα,
καὶ θῆρες πτήσσουσιν, ὅταν κτύπος οὖας ἐσέλθῃ·
μαρμαίρει δὲ πρόσωπ’ αὐγαῖς, σμαραγεῖ δὲ κεραυνὸς
αἰθέρος ἐν γυάλοισι· διαρρήξας δὲ χιτῶνα,
οὐράνιον προκάλυμμα, χαλᾷς ἀργῆτα κεραυνόν.
ἀλλά, μάκαρ, θυμὸν βαρὺν ἔμβαλε κύμασι πόντου,
ἠδ’ ὀρέων κορυφῇσι τὸ σὸν κράτος ἴσμεν ἅπαντες·
ἀλλὰ χάριν λοιβῆς σὺ δίδου φρεσὶν αἴσιμα πάντα,
ζωήν τ’ ὀλβιόθυμον, ὁμοῦ θ’ ὑγίειαν ἄνασσαν,
εἰρήνην τε θεόν, κουροτρόφον, ἀγλαότιμον,
καὶ βίον εὐθύμοισιν ἀεὶ θάλλοντα λογισμοῖς.
Ορφικός ύμνος Διὸς Ἀστραπαίου, θυμίαμα λιβανομάνναν (20)
Κικλῄσκω μέγαν, ἁγνόν, ἐρισμάραγον, περίφαντον,
ἠέριον, φλογόεντα, πυρίδρομον, ἠεροφεγγῆ,
ἀστράπτοντα σέλας νεφέων παταγοδρόμῳ αὐδῇ,
φρικώδη, βαρύμηνιν, ἀνίκητον θεὸν ἁγνόν,
ἀστραπέα Δία, παγγενέτην, βασιλῆα μέγιστον,
εὐμενέοντα φέρειν γλυκερὴν βιότοιο τελευτήν.
Ορφικός ύμνος Αἰθέρος, θυμίαμα κρόκον 05
Ὦ Διὸς ὑψιμέλαθρον ἔχων κράτος αἰὲν ἀτειρές,
ἄστρων ἠελίου τε σεληναίης τε μέρισμα,
πανδαμάτωρ, πυρίπνου, πᾶσι ζωοῖσιν ἔναυσμα,
ὑψιφανὴς Αἰθήρ, κόσμου στοιχεῖον ἄριστον,
ἀγλαὸν ὦ βλάστημα, σελασφόρον, ἀστεροφεγγές,
κικλήσκων λίτομαί σε κεκραμένον εὔδιον εἶναι.
Ο Φάνης
Παρά την νέαν του φύσιν ο Ζευς δεν ήτο δυνατόν να αναγορευθή άρχων του πνευματικού Ολύμπου. Άλλο τι υπέρτατον έπρεπε να αφομοιωθεί εν αυτώ. Ο Θείος Ορφεύς εις το σημείον τούτο εμφανίζει μίαν μεγαλειώδη αλληγορικήν εικόνα, δια της οποίας αποκαλύπτει το υπέροχον της ενεργείας του Φάνητος. Κατά ταύτην ο Θεός Ζευς κατέπιε τον Φάνητα, τον ήνωσε προς την μεταμορφωθείσαν Τιτανικήν του Φύσιν (μετά την κατάποσιν της Μήτιος) και από της στιγμής εκείνης εξεπορεύθη εκ της νέας του φύσεως (της μη πλέον τιτανικής) η άπειρος και μεγαλειώδης γνώσις, δια της οποίας μετέστη εις τον πνευματικόν Όλυμπον και κατέκτησεν αυτόν ως δυναμικός κύριος.
Ο Φάνης ή Χρυσόπτερος Έρως είναι μία από τας αλληγορικάς εικόνας των Ορφικών εντός της οποίας εγκλείεται μέγιστον μυστικόν της δημιουργίας. Σχετικήν έννοιαν περί του Φάνητος δυνάμεθα να έχωμεν εκ της λειτουργίας του νόμου του Έρωτος, εις τας ενεργείας του οποίου οφείλεται η λειτουργία των μορφών των κόσμων και των όντων αυτών, η διανόησίς των και η εξέλιξις δια της οποίας συντελούνται αι μεταμορφώσεις και δι’ αυτών η προαγωγή της δυναμικής των ενεργείας. Ο Φάνης είναι ο πρωταρχικός νόμος της Μονάδος, εκ της συνεργασίας της εις τας μορφάς μετά της ουσίας του Χάους, όστις αποτελεί και την πρώτην εκ της τριδυνάμου δυνάμεως του Διός. Μετά την εμφάνισιν του Φάνητος εδημιουργήθησαν ο Ουρανός και η Γη και οι κόσμοι. Ο Φάνης έχει την κεφαλήν αυτού εις τον Ουρανόν και τους πόδας του εις την Γην, την μία των χειρών του προς ανατολάς και τηv ετέραν προς δυσμάς. Ούτω τοποθετούμενος ο Φάνης σχηματίζει σταυρόν. Το σχήμα αυτό είναι σπουδαίον σύμβολον των μεμυημένων και εδώ τιθέμενον εικονίζει λειτουργίας αφορώσας τον Φάνητα.
Η κεφαλή του Φάνητος ευρίσκεται εις τον Ουρανόν και τα δάκρυά του εκείθεν έρχονται εις την Γην. Τούτο είναι εικών δηλούσα ότι η εμφάνισις των όντων και του ανθρώπου προήλθεν εκ της επιμιξίας των δυνάμεων του Ουρανού προς τας δυνάμεις της Γης. Ο Φάνης ως οφθαλμούς έχει τον Ήλιον και την Σελήνην. Τούτο δηλοί την επίδρασιν των σωμάτων αυτών επί της Γης διά την γέννησιν των όντων. Εκ των δακρύων του Φάνητος τα οποία κατέρχονται διά των ποδών του εις την Γην, γεννάται το γένος των βροτών. Εκ του γέλωτος αυτού γεννάται το γένος των αθανάτων. Ποίος όμως είναι ο γέλως του Φάνητος! O Γέλως του Φανητός δημιουργεί την χαράν της ζωής και δίδει την εύδαιμονίαν εις τα υπέροχα τέκνα της Θείας Φύσεως, τα οποία έπαυσαν να διανοούνται με τας απαιτήσεις των Τιτανικών αυτών φύσεων και το οποίον δεν δουλώνει, δεν πιέζει την συνείδησιν των όντων αλλά όταν εκδηλούται από το ον ως ευχαρίστησις, το άγει εις την αθανασίαν. Η ενότητα του απείρου δεν δύναται να νοηθεί ει μη μόνον δια της υπάρξεως της Μονάδος (συνεχούς ουσίας) την οποίαν οι αρχαίοι απεκάλουν Θεόν Δίαν.
ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ως πρώτος επαναστάτης κατά της τυρανίας των Τιτάνων: Ο Προμηθεύς πρώτος φθάσας εις την θείαν αντίληψιν, εξανέστη κατά των αυθαιρεσιών και των καταπιέσεων, υποδείξας άμα διά της μεταδόσεως του φωτός του, ότι το διαχωρίζεσθαι εις τάξεις την ανθρωπότητα αποτελεί την πρώτην ύβριν του ανθρώπου κατά της ιδίας μορφής του και την πρώτην αχαριστίαν προς την μητέρα του Φύσιν. Όμως εδεσμεύτει εις το ανθρώπινον επίπεδον και εχρειάσθει η παρέμβασις του ήρωος Ηρακλή προκειμένου να αποδευσμευτεί και επανέλθει εις τους χώρους των αθανάτων πνευμάτων.
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ως Μυσταγωγός: Οι διδάξαντες τον τρόπον της ανελίξεως του ανθρώπου και της κατανοήσεως υπ’ αυτού των θείων αληθειών, οι οποίαι περιβάλουσι την μορφή του ως και των δικαιωμάτων, άτινα έχει επί της φύσεως είναι οι παραγαγόντες τα Μυστήρια Μυσταγωγοί και συμβολίσαντες την αλήθειαν και την διδασκαλίαν αυτής. Ούτοι είναι αι τέλειαι συνειδήσεις της Φύσεως αίτινες ενωτίσθησαν τας θείας αυτής λειτουργίας και αφωμοιώθησαν εις την μεγάλην αυτής δράσιν. Αι συνειδήσεις αύται είναι αι πηγαί πάσης γνώσεως. Αι τέλειαι αυταί συνειδήσεις κατιδούσαι τους τρόπους της ανελίξεως των δυνάμεων της Φύσεως και της ανθρωπίνης μορφής επί τη βάσει τούτων καθώρισαν σύστημα μυήσεως της ανθρωπίνης προσωπικότητος όπως διδαχθή δι’ αυτής περί της αξίας της ιδίας μορφής της. Μια από τας συνειδήσεις αυτάς υπήρξε και ο (τιτάνας) Προμηθεύς όστις υπήρξε μάλιστα ο πρώτος μεταδότης των μεγάλων αληθειών και ο πρώτος συνθέτης των ιερών συμβόλων των μυστηρίων. Αλλ’ αι θείαι αλήθειαι και αι μεγάλαι ιδέαι δεν ήτο δυνατόν να εισέλθωσιν εις τας μικράς των ανθρώπων διανοίας και διά τούτο τα Μυστήρια εχωρίσθησαν εις βαθμούς, όπως παρέξωσιν εις τον εν σκοτία άνθρωπον ολίγον κατ’ ολίγον φως και επαναστατήση κατά του ΙΔΙΟΥ του σκότους.
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ως ελεύθερο πνεύμα: Προμηθεύς είναι το ελεύθερο πνεύμα το οποίον προκειμένου να βοηθήσει τον άνθρωπον όπως ενωτισθή τας θείας περί την Φύσεως αληθείας και γνωρίσει τον τρόπον οδεύσεών των εις θειοτέρους κόσμους εδέχθη να ενσαρκωθή εις το ανθρώπινον επίπεδον και να φέρει προς αυτούς το Φως. Όμως εδεσμεύθη εις το γήινο περιβάλλον και απαιτήθη η παρέμβασις ενός Ήρωος (εν προκειμένω του Ηρακλέους, υιού του Διός) ίνα ελευθερωθή εξ αυτού.
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ως Ηλιακός Λόγος: ο Προμηθεύς (προ-μήτις) έκλεψε το Πνευματικό Πυρ από τον πνευματικό Όλυμπο και το έδωσε στον πλέον εξελιγμένο ζωικό οργανισμό της Γης, τον άνθρωπο, ώστε να αποτελέσει τον νέο του Συνδετικό Λόγο. Αυτό συνιστά την διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα ζώα διότι απετέλεσε την εξέλιξιν της Ζωικής Νοήσεως εις Λογική Νόηση. Το γεγονός αυτό εγένετο ως εξής: Ο δημιουργικός Αιθέρας του περιβάλλοντος της μητρός μας Γης εδέχθη την περίπτυξη Πνευματικού Πυρός (εικονιζόμενος ως Προμηθεύς) υψηλοτάτης δυναμικότητος εις στιγμήν κατά την οποίαν αι αστρολογικαί συνθήκαι ενεφάνισαν ευνοϊκούς όρους. Αυτό το πνευματικό πυρ επηρέασε τον αιθέρα του γήινου περιβάλλοντος και μετεφέρθη ως μεταμορφωτικός λόγος εις το πλέον εξελιγμένο ον της Γης, τον άνθρωπο, επέδρασεν επί του συνδετικού του λόγου και ούτω του έδωσε την δυνατότητα να μεταβάλλει την μέχρι τότε Ζωική του Νόησιν εις Λογικήν Νόησιν.
ΔΙΟΝΥΣΟΣ
Ο Ζευς μετά την αφομοίωσιν εν τη φύσει αυτού, του Φανητός, κατά τον Θείον Ορφέα, απέκτησεν εκ της Νύμφης Σεμέλης τον Ζαγρέα Διόνυσον Ο Διόνυσος κατ’ αρχάς μεν υπήρξεν χθόνιος Θεότης, μετέπειτα όμως εγένετο Ουρανία Θεότης. Εις τας αλληγορικάς εικόνας του Ορφέως περί του Διονύσου είναι τοποθετημέναι υψίστης σημασίας έννοιαι, αλλά περί αυτών δεν δύναμαι παρά ελάχισrα να είπω. Η Μήτηρ του Διονύσου εικoviζει την ανελιχθείσαν ψυχήν, την υπερβάσασαν κατά την διανόησιν αυτής τα όρια της Τιτανικής φύσεως των ανθρώπων. Την ψυχήν εκείνην η οποία εδέχθη και αφομοίωσεν εν εαυτή τας ενεργητικάς δυνάμεις του Φάνητος δια των σχέσεών της προς τον πνευματικόν άρχοντα του Ουρανού Δία. Εκ των δυνάμεων αυτών εγεννήθη ο Διόνυσος και δια τούτο είναι τέκνον του Θεού Διός και της Περσεφόνης ή Σεμέλης. Αλλά η Σεμέλη, παρά την υπέροχον διανόησιν αυτής έζη εντός της Τιτανική φύσεως των ανθρώπων και ως εκ τούτου είχεν αμέσους σχέσεις προς τους Τιτάνας και συνεπώς ο γεννηθείς Διόνυσος είχεν διπλήν φύσιν, τιτάνας εκ της μητρός του και θεός εκ του πατρός του.
Οι Τιτάνες γνωρίζοντες την διπλήν φύσιν του Διονύσου εβουλεύθησαν να κατασπαράξουν αυτόν και εις στιγμήν κατά την οποίαν ο Διόνυσος ήτο προσηλωμένος εις εν κάτοπτρον βλέπων την μορφήν του, εικών η οποία προδίδει αλληγορικώς (κατά τον Θείον Ορφέα) την Τιτανικήν των ανθρώπων φύσιν, επέπεσαν κατ’ αυτού και τον κατεσπάραξαν διαμελίσαντες δε την φύσιν αυτού την κατέφαγον. Οι κατασπαράξαντες τον Διόνυσον Τιτάνες ήσαν επτά τον αριθμόν και διεμέλισαν την φύσιν αυτού εις επτά μέρη, όσοι είναι οι πλανήται οι επιδρούντες εις το γήινον περιβάλλον. Έκτοτε, απεκάλυψεν ο Θείος Ορφεύς, πάσαι αι ανθρώπιναι φύσεις φέρουν μέρος της διπλής φύσεως του Διονύσου, αλλά τούτο δεν δύναται να φέρει τας ψυχάς αυτών εις το γένος των αθανάτων. Δια να γίνει αυτό, πρέπει εις τας φύσεις αυτάς να αφομοιωθεί ολόκληρος η φύσις του Διονύσου.
Κατά τον διαμελισμόν της φύσεως του Διονύσου έσπευσεν εκ του Ουρανού η Θεά της Σοφίας και έλαβε την καρδίαν του, την μετέφερε και την παρέδωσε εις τον Θεόν Δία. Την καρδίαν του Διονύσου εχρησιμοποίησεν ο Θεός Ζευς προς δημιουργίαν του νέου Διονύσου, του Ουρανίου Διονύσου και είναι πλέον αυτός, όχι ο Διόνυσος ο Ζαγρεύς, η χθονία Θεότης, αλλά ο Διόνυσος ο Ελευθερεύς, εκείνος εις τον οποίον ανέθεσεν ο Θεός Ζεύς την απελευθέρωσιν των ανθρωπίνων ψυχών από τας Τιτανικάς αυτών φύσεις. Συνεπώς Διόνυσος Ελευθερεύς είναι εκείνος ο οποίος μεταφέρει τας ψυχάς των ανθρώπων δια γάμου (δηλ. συζεύξεως) τελουμένου μετ’ αυτών, εις τας φύσεις των αθανάτων. Τούτο επιτυγχάνεται όταν η διανόησίς των αποκτά την δυνατότητα να δέχεται τας ενεργείας (συζευγνύεται) μετά των πέραν των Τιτανικών φύσεων των ανθρώπων οντοτήτων.
Ορφικός ύμνος Διονύσου, θυμίαμα στύρακα (30)
Κικλήσκω Διόνυσον ἐρίβρομον, εὐαστῆρα,
πρωτόγονον, διφυῆ, τρίγονον, Βακχεῖον ἄνακτα,
ἄγριον, ἄρρητον, κρύφιον, δικέρωτα, δίμορφον,
κισσόβρυον, ταυρωπόν, Ἀρήιον, εὔιον, ἁγνόν,
ὠμάδιον, τριετῆ, βοτρυοτρόφον, ἐρνεσίπεπλον.
Εὐβουλεῦ, πολύβουλε, Διὸς καὶ Περσεφονείης
ἀρρήτοις λέκτροισι τεκνωθείς, ἄμβροτε δαῖμον·
κλῦθι, μάκαρ φωνῆς, ἡδὺς δ’ ἐπίπνευσον ἐνηής,
εὐμενὲς ἦτορ ἔχων, σὺν ἐυζώνοισι τιθήναις.
Γάμος του Διός μετά της Ήρας.
Η ένωση αυτή του Διός μετά της Ήρας, θα γίνει περισσότερον κατανοητή όταν εξετασθή ο συμβολισμός της Θεάς Ήρας. Επιγραμματικά αναφέρεται ότι συμβολίζει την γένεσιν της ψυχής. Συνεπώς η σύζευξις Διός και Ήρας υπήρξε όχι μόνον το σημαντικώτερο γεγονός της δημιουργίας, αλλά και η σημαντικοτέρα μεταμόρφωσις του Διός δια της οποίας συγκροτείται το ψυχικόν άτομον. Δια την σύζευξιν αυτήν δύνανται να λεχθούν τα εξής: Ο δημιουργικός αιθέρας δια της δράσεως του νόμου του Έρωτος προσελκύεται από την θερμότητα ενός ωρίμου ατόμου πυρώδους καταστάσεως ευρισκομένου εις την πέμπτην κατάστασιν. Ο δημιουργικός αιθέρας προκειμένου να επιτύχει την ένωσιν μετ’ αυτού μεταμορφούται εις οντογονικόν αιθέρα, πτηνόν Κόκυξ, ο οποίος έλκεται από την θερμότητα της περιφέρειας του εν λόγω ατόμου. Το ώριμον άτομον επιτρέπει την προσέγγισιν του οντογονικού αιθέρος (Κόκυγος) όστις εισδύει εντός αυτού του ατόμου και ούτω επιτυγχάνεται άρρηκτη σύνδεσις μετ’ αυτού. Η ένωσις αύτη είναι αποτέλεσμα της δράσεως του νόμου του έρωτος όστις είναι μία εκ των εκδηλώσεων του αιθέρος.
Τα ανωτέρω επιβεβαιώνονται και από τα ορφικά αποσπάσματα, τα οποία θεωρούν δημιουργικόν αίτιον της ψυχής την τριδύναμον αιθερικήν δράσιν του οντογονικού Διός ο οποίος δρα υπό την μορφή του νοητού φωτός τον οποίον ο Ορφεύς ωνομαζε Φάνητα. Σχετικά εις τα Ορφικά αποσπάσματα αναφέρεται: «Λέγει η ψυχή περί του Διός του δημιουργήσαντος το πάν: Μετά την πατρικήν απόφαση, εγώ η ψυχή διατρίβω μετά θέρμης εμψύχωσα τα πάντα. Διότι εκείνος έβαλλε τον Νου εντός της ψυχής την δε ψυχή εντός ενός λαμπρού σώματος».
!Βρέθηκε αρχαία πόλη των Μακεδόνων στην Κίνα! Ευρήματα μαρτυρούν αρχαία σχέση της Κίνας με Μακεδονία-Βοιωτία-Θεσσαλία-Κάσο...Έως τώρα, η κομμουνιστική Κίνα απαγόρευε τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις στην χώρα της, ενώ ακόμη και όσες έρχονταν στο φως, χωρίς να μπορεί ή να προλάβει να τις κρύψει, λογοκρίνονταν... Θεωρούσε το κομμουνιστικό καθεστώς πως με σκοταδισμό θα μπορούσε να γαντζωθεί για πάντα στην κυβέρνηση... Η λογοκρισία και οι μέρες της απαγορεύσεως πέρασαν και σαν χιονοστιβάδα έρχονται η μία μετά την άλλη οι ανακαλύψεις και οι ανακοινώσεις...
Υπάρχουν δυο κοινοί θεοί στην μυθολογία και την θεογονία των δυο αρχαίων λαών, των Ελλήνων και των Κινέζων: Η Αθηνά (Φου Σι στα κινεζικά) και ο Παν.
Οι Κινέζοι αναφέρονται στην αρχαία ελληνική γραμματεία ως Σίνες. Το αρχαίο ελληνικό όνομά τους διατήρησαν έως σήμερα (China). Κι αυτό φαίνεται όταν όλος ο κόσμος γνωρίζει το σπουδαιότερο μνημείο τους ως Σινικό Τείχος. Ακόμα λέμε «σινο-ιαπωνικές σχέσεις»... κλπ. Οι Σίνες ήταν ληστές και εξολοθρευτές. Εξολόθρευσαν τους Ίωνες Έλληνες, που κατοίκησαν στα ΝΑ. της σημερινής εκτάσεως της αχανούς χώρας. Οι Ίωνες αφανίσθηκαν απ' εκεί, αλλά όχι το τοπωνύμιο. Ακόμη η περιοχή αυτή λέγεται Γιουνάν (δηλ. Ιωνία)...
Τα αρχαιότερα ευρήματα που έχουν βρεθεί έως τώρα στην Κίνα, ευρέθησαν σε αυτήν την επαρχία, την Γιουνάν, και είναι κουμπιά και λίθινα εργαλεία, 600-500.000 χρονών, που έχουν κάνει κάποιους παλαιοανθρωπολόγους να μιλούν πια για τον «άνθρωπο του Yuanmou», είδος του erectus. Ευρέθησαν δύο κοπτήρες του, στο Danawu στην επαρχία Yuanmou, στα ΝΔ. της Γιουνάν. Ανακαλύφθηκαν στις 1.5.1965, από τον γεωλόγο Fang Qian, ο οποίος εργαζόταν για το Γεωλογικό Ινστιτούτο Ερευνών Μηχανικής. Τα απολιθώματα εκτίθενται στο Εθνικό Μουσείο της Κίνας, στο Πεκίνο. (Αργότερα, στην ίδια περιοχή ευρέθησαν λίθινα αντικείμενα, κομμάτια οστών ζώων κλπ. σημάδια ανθρώπινης εργασίας και τέφρας από φωτιές). Υπάρχουν επίσης και τα ευρήματα 50 σκελετών, που συμβατικώς ονομάσθηκαν «Άνθρωπος του Πεκίνου», και που βρέθηκαν στο σπήλαιο του Τσουκουτιέν, την δεκαετία του 1920, μαζί με 17.000 εργαλεία. Είναι ο παλαιότερος κάτοικος της περιοχής, αφού αυτός ανάγεται στα 750-500.000 χρόνια πριν από σήμερα.Παρ' όλ' αυτά, η συμβατική επιστήμη, εξακολουθεί να λέει και να διδάσκει πως ο πολιτισμός, στην μακρινή Κίνα, ξεκινά την... 3η χιλιετία π.Χ.!
Υπάρχουν ευρήματα και από μούμιες (και μάλιστα 200!), που δείχνουν πως οι κάτοικοί της, την 2η-3η χιλιετία π.Χ. δεν είχαν... κινεζικά χαρακτηριστικά, αλλά «ευρωπαϊκά» (καστανά ή ξανθά μαλλιά, μεγάλη μύτη, κλπ.). Βρέθηκαν σε ένα μοναδικό έως τώρα νεκροταφείο, Β. του Θιβέτ, το οποίο ήταν γεμάτο με φαλλικά σύμβολα, που ανήκει - λένε - σε έναν «άγνωστο έως τώρα πολιτισμό». Οι τάφοι είναι... βάρκες αναποδογυρισμένες και θαμμένες στην άμμο. Προφανώς οι δημιουργοί του ήθελαν να αφήσουν στην ιστορία την ναυτική καταγωγή των προγόνων τους... Από κάθε βάρκα «ξεφυτρώνει» ένας στύλος ύψους 4 μ. Έχει σχήμα του αιδοίου στους ανδρικούς τάφους και φαλλού στους γυναικείους.[3] Και δεν είναι οι μόνες αρχαίες μούμιες που βρίσκονται στην Άπω Ανατολή, με μη «κίτρινα» χαρακτηριστικά.
Υπάρχουν και σύμβολα γραφής του 3000 π.Χ. Πάλι προσφάτως αρχαιολόγοι ανακάλυψαν (στον νεολιθικό χώρο του Λιανγκζού, Ν. της Σαγκάη, στην Α. Κίνα), 200 κομμάτια θρυμματισμένων λίθινων τσεκουριών, με σύμβολα που παραπέμπουν σε γραφή της εποχής. Σαν κι αυτά έχουμε πολλά στην Θεσσαλία. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να χαράσσουν λέξεις σε αστρολίθους (τα λεγόμενα αστροπελέκια). Αν είναι έτσι, τότε οι Κινέζοι είχαν γραφή συγχρόνως με τους Μεσοποταμίους, 2.000 χρόνια αργότερα από τους Έλληνες και 1.400 χρόνια παλαιότερα, σε σχέση με αυτό που πίστευαν έως τώρα οι αρχαιολόγοι για την κινεζική γραφή. Μαζί με αυτά στον ίδιο τόπο ευρέθησαν χιλιάδες ευρήματα κεραμικής, ξυλουργείας, νεφρίτη, ελεφαντόδοντου και πέτρας.
Υπάρχουν και ζωγραφιές Ελλήνων στρατιωτών (3ου-2ου αι. π.Χ.). Έχουν βρεθεί σε μαλλινα υφάσματα. Εκτίθενται στο Μουσείο Sampul, στην Urumqi Xinjiang της Κίνας.
Υπάρχουν και αγάλματα Ελλήνων στρατιωτών του 3ου αι. π.Χ. Αρκετά ειδώλια και αναπαραστάσεις Ελλήνων στρατιωτών ευρέθησαν Β. του Tien Shan. Εκτίθενται στο μουσείο στο Xinjiang Urumqi (Boardman).
Υπάρχει ολόκληρος κατάλογος με ευρήματα μαιάνδρων στην Κίνα...
Υπάρχουν δεκάδες πυραμίδες, κάτω από τυμβόσχημους λόφους στην Κίνα - μόνο στην επαρχία Shaanxi στην «απαγορευμένη ζώνη», ευρέθησαν άλλες 37! Πρώτος γι' αυτές έγραψε ο Victor Segalen, που επισκέφθηκε την Κίνα το 1913. Στο «Mission Archeologique en Chine» έγραψε άρθρο με τίτλο «L'art funeraire a l'epoque des Han" (1914), όπου έγραφε για τον τάφο του πρώτου αυτοκράτορα (και ότι υπάρχουν κ.ά. τάφοι στην περιοχή). Αλλά η πρώτη πυραμίδα ανακαλύφθηκε στις 28.3.1947, εν πτήσει, ΝΔ. του Ξιάν, από τον Αμερικανό σμήναρχο Maurice Sheahan, ο οποίος εντόπισε έναν τέτοιο μυστηριώδη γιγαντιαίο λόφο στην πεδιάδα Τσιν Τσουάν. Αργότερα οι «NY Times» (30.3.1947) ασχολήθηκαν με την ανακάλυψή του! Εάν είναι πυραμίδα, είπαν, μπροστά της η μεγάλη πυραμίδα της Αιγύπτου θα μοιάζει... νάνος! Και απεδείχθη πως η πυραμίδα αυτή ήταν ένα Maoling Μαυσωλείο του αυτοκράτορος Γου Χαν. Η κομμουνιστική κυβέρνηση της Κίνας τρομοκρατημένη ενώπιον μιας τέτοιας ανακαλύψεως, κάνει μια εγκληματική κίνηση: Φυτεύει δένδρα πάνω στους «ύποπτους» λόφους, έτσι ώστε να μην είναι διακριτό πλέον το τυμβοειδές σχήμα τους... Οι υποστηρικτές της αιγυπτο-αφρο-κεντρικής ιστορίας τα έχασαν! Το «Science News Letter» (νυν «Science News»)[4] έσπευσε να πει ότι «οι κινεζικές πυραμίδες είναι... αναχώματα»... Σήμερα γνωρίζουμε πως οι κινεζικές πυραμίδες είναι τύμβοι-μαυσωλεία. Έτσι τις λένε και διεθνώς: tumulus mound! Όμως, τύμβους για τάφους των βασιλιάδων τους έκτιζαν μόνον οι αρχαίοι Μακεδόνες! Αυτή η πυραμίδα υπό τον λόφο, ίσως είναι κλιμακωτή, όπως συνηθίζεται στην περιοχή της ΝΑ. Ασίας (και της Κ. και Ν. Αμερικής). Τέτοια ακριβώς έχουμε και κάτω από τον Αμφίο λόφο στην πόλη των Θηβών Βοιωτίας! Η ύπαρξη τέτοιων ιερών μνημείων στην «απαγορευμένη ζώνη» σημαίνει πως και οι μετέπειτα τοπικοί αυτοκράτορες ακολούθησαν ως ιερό τόπο αυτόν που επέλεξαν ή υπέδειξαν οι Μακεδόνες - προφανώς στρατιώτες του Μεγ. Αλεξάνδρου, που δεν θέλησαν να γυρίσουν πίσω, και τράβηξαν κι άλλο προς ανατολικά
Η αρχαία μακεδονική πόλη
Υπάρχουν τουλάχιστον 12 αρχαίες ελληνικές πόλεις στην Κίνα, βάσει ανασκαφών των πανταχού παρόντων Γερμανών αρχαιολόγων! Η κινεζική κυβέρνηση - επειδή δυσαρεστήθηκε που δεν βρήκαν... βούδες - απέλασε όλες αυτές τις αρχαιολογικές αποστολές...
Οι αρχαιολόγοι έφυγαν, το καζάνι όμως έβραζε... Από τη δεκαετία του 1980, και μετά, αναζωπυρώθηκε το αρχαιολογικό ενδιαφέρον στην Κίνα, και μια ομάδα Κινέζων και Ιαπώνων ερευνητών, άρχισε να ψάχνει για την φημολογούμενη χαμένη αρχαία πόλη ΝΑ. της Kashgar. Την Kashgar, που ο αρχαίος Έλλην γεωγράφος, Κλ. Πτολεμαίος (1ος αι. μ.Χ.), την αναφέρει ως Κασία (στα Κάσια όρη, στην Κασία χώρα, ορμητήριο των Σκυθών, ενώ άλλοι μιλούσαν για τις Κάσιες Πύλες. Άρα την εγνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες! Ενώ οι επιστήμονες έλεγαν έως τώρα, πως η παλαιότερη αναφορά της Kashgar καταγράφεται από... κινεζική αποστολή της Δυναστείας Χαν - κάπου μεταξύ 206 π.Χ. και 220 μ.Χ. - για τα περιβόητα ταξείδια του «Δρόμου του Μεταξιού»...
Μια αρχαιολογική ανακοίνωση τάραξε τα κοιμισμένα ιστορικά ύδατα, το 1993: Ένας αρχαίος ελληνικός πολιτισμός βρέθηκε στην Niya - περίπου 640 χλμ. ΝΑ. της Κασίας, στην έρημο Τακλαμακάν! Εκεί όπου είχε «σηκώσει» την αρχαία πόλη ο Stein! Και πράγματι, «κάτω από κάτι μεγάλους αμμόλοφους», όπως είχε σημειώσει ο Stein, από διηγήσεις εντοπίων, ανακαλύφθηκαν και τα ερείπια της αρχαίας πόλεως... Μέσα στα ερείπια ευρέθησαν ένας αρχαίος ελληνικός αμφορέας, έπιπλα αρχαιο-ελληνικού στυλ, ανάγλυφες παραστάσεις με μαιάνδρους, ελληνικοί αμφορείς με αναπαραστάσεις από τα ομηρικά έπη, κλπ. Όλα αλεξανδρινής εποχής... Στον δε «τάφο 3» ήταν θαμμένοι ένας άνδρας και μια γυναίκα, υπέροχα ενδεδυμένοι με μεταξένια ρούχα (κουκκούλες, πολύχρωμες ρόμπες, παντελόνια, υποκάμισα, και κεντημένη δερματινη σόλα υποδημάτων!). Ο άνδρας είχε μαζί του την φαρέτρα, το τόξο, και τα βέλη του. Δεν θα πήγαινε στον άλλο κόσμο χωρίς τα όπλα του! Φορούσε επενδύτη (ένα κινεζικό σακκάκι). Η γυναίκα φορούσε χρυσά ενώτια και είχε ένα κύπελλο με σφαιρίδια από το περιδέραιό της. Σε ένα άλλο κουτί υπήρχε η χτένα, το μακιγιάζ της, και ένα σετ ραπτικής! Απεριποίητη θα πήγαινε; Προφανώς θα ήταν πλούσιοι. Αλλού βρέθηκε επιγραφή σε πρώιμη κινεζική, που είχε αστρολογική πρόβλεψη: «Η εμφάνιση των πέντε αστέρων στα Α. είναι ευνοϊκή για την Κίνα».. Οι κάτοικοι της Niya διατρέφονταν με κρέας, αχλάδια και σταφύλια. Λέτε η Niya να αποδειχθεί πως ήταν η αρχαία Νήσσα, μια από τις αινιγματικές γενέτειρες του Διονύσου;
Επίσης, αφού επισήμως και συμβατικώς, ο Μ. Αλέξανδρος έφθασε μέχρι τον Γάγγη ποταμό, πώς υπήρχαν ελληνικές πόλεις πέραν αυτού, στην Κίνα;Μήπως πρέπει να ξαναγραφτεί η ιστορία;
Το πλήρες κείμενο βρίσκεται στο http://lithosfotos.blogspot.gr/2013/08/blog-post_5266.html
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Οταν τα νησιά ήταν νύμφες και ο Βόσπορος κοιλάδαΟ καθηγητής Γεωλογίας κ. Η. Μαριολάκος αναζητά τη σχέση μύθων και φυσικών φαινομένων. Οι μύθοι γεννιόντουσαν ως «εξηγήσεις» γεωλογικών φαινομένων υποστηρίζει ο καθηγητής κ. Η. Μαριολάκος
Η εποχή που, όταν οι θεοί «θύμωναν», γίνονταν σεισμοί και κατακλυσμοί, δημιουργούνταν νέες στεριές, νησιά αναδύονταν από τη θάλασσα και άλλα καταποντίζονταν χαρακτηρίζεται σήμερα απλώς μυθική, άρα στη σφαίρα της φαντασίας. Στην πραγματικότητα όμως αυτοί οι μύθοι αντανακλούσαν μεγάλα φυσικογεωλογικά γεγονότα, που διασώθηκαν έτσι στο πέρασμα χιλιετιών. Αυτός είναι και ο λόγος που ο καθηγητής Γεωλογίας κ. Ηλίας Μαριολάκος θέτει το ζήτημα της επανεξέτασης της Προϊστορικής εποχής κάτω από τα νέα δεδομένα της γεωλογικής έρευνας.
«Θεοί, θεότητες, ήρωες, τέχνες και τεχνολογία, οικονομική δραστηριότητα, ακόμα και το πολίτευμα συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με το φυσικογεωλογικό περιβάλλον και τις μεταβολές του. Γι΄ αυτό πιστεύω ότι θα μπορούσε να αναπτυχθεί η γεωμυθολογική ανάλυση διαφόρων συμβάντων στη Γη και ιδιαίτερα στον δικό μας χώρο», λέει ο κ. Μαριολάκος. Αλλωστε θεωρεί ότι η βάση της ελληνικής μυθολογίας χρονολογικά πρέπει να φτάνει ως το 16.000 πριν από σήμερα!
Για το θεό Αχελώο δεν ήταν τίποτε να ξαποστείλει τις νύμφες που ζούσαν γύρω από τις εκβολές του, στη… θάλασσα _ «σε έναν άλλο τόπο» όπως λέει χαρακτηριστικά ο μύθος_ για να τις τιμωρήσει που δεν τον τιμούσαν όπως έπρεπε ενώ αντίθετα τιμούσαν άλλους θεούς. Και όντως έτσι έγινε, με αποτέλεσμα οι Εχινάδες νύμφες να γίνουν τα μικρά νησάκια, που βρίσκονται… έκτοτε στο Ιόνιο, κατά μήκος των ακτών της Αιτωλοακαρνανίας.
Ο περιγραφόμενος από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη κατακλυσμός της Σαμοθράκης που, όπως λέει, ήταν ο αρχαιότερος από όλους και στον οποίο εμπλέκεται και ο Δάρδανος, που σύμφωνα με διάφορες εκδοχές θεωρείται ο θεμελιωτής της Τροίας ήταν πραγματικό γεγονός. Άλλωστε, η ονομασία Δαρδανέλια αλλά και η προϊστορική χώρα Δαρδανία φέρουν το όνομά του. Ο κατακλυσμός αυτός, πριν από 14.000 _ 12.500 χρόνια προέκυψε από την είσοδο της Μαύρης θάλασσας στο Αιγαίο έτσι, που η περιοχή του Βοσπόρου (πόρος βοός) από κοιλάδα που ήταν, να αποκτήσει ένα στενό θαλάσσιο πέρασμα. Αλλά και τα πολλά επίθετα του Ποσειδώνα «Ίσθμιος», «Γεωσείστης», «Σεισίχθων» κ. ά. φανερώνουν μεγάλες γεωλογικές μεταβολές, όπως και οι μύθοι που σχετίζονται με τους Τιτάνες.
«Σε όλα αυτά υπάρχει ταύτιση του μύθου με γεωφυσικά γεγονότα, κι επειδή, όσο πάμε σε παλαιότερες εποχές, τόσο περισσότερο ο άνθρωπος εξαρτάται από το περιβάλλον, τόσο η ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη από περιγραφές τέτοιων φαινομένων, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο πολιτισμικό γίγνεσθαι των προϊστορικών ανθρώπων», λέει ο Μαριολάκος, που ανέπτυξε το θέμα «Η παλαιότητα της Ελληνικής Μυθολογίας _ Μία Φυσικογεωλογική – Γεωμυθολογική Προσέγγιση» σε παλαιότερη ομιλία στο Αμφιθέατρο Δρακόπουλου του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός συνδέεται άμεσα με το γεωπεριβάλλον και τις μεταβολές του, κατά τα τελευταία 18.000 χρόνια κυρίως, πιστεύει ο κ. Μαριολάκος. «Στον Αιγαιακό και Περι – Αιγαιακό χώρο οι ρίζες του πολιτισμού συνδέονται όχι μόνον με τις ευνοϊκές κλιματικές συνθήκες της περιοχής αλλά και με το γεωτεκτονικό δυναμικό.
Μέσα σε 12.000 χρόνια είχε αλλάξει εντελώς ολόκληρο το παράκτιο τοπίο. Οι ρίζες λοιπόν του αρχαιοελληνικού πολιτισμού συνδέονται με αυτές τις φυσικογεωλογικές μεταβολές και με το γεωδυναμικό καθεστώς που επικρατούσε στην περιοχή», λέει.
Επομένως, όπως λέει ο κ. Μαριολάκος «Η ελληνική μυθολογία δεν είναι μόνον αποκύημα της φαντασίας των ευφάνταστων Ελλήνων αλλά υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα σε πολλούς μύθους και σε φυσικογεωλογικές διεργασίες που εξελίχθηκαν στον Περι – Αιγαιακό και Παρα – Ευξείνιο χώρο ενώ υπάρχουν αναφορές που συνδέονται με πάρα πολύ παλαιά φυσικογεωλογικά φαινόμενα και διεργασίες, δηλαδή κατά την Άνω Παλαιολιθική Εποχή».
Αναπόφευκτα όμως δημιουργούνται έτσι και πολλά εύλογα ερωτήματα, που ζητούν απάντηση: Πώς είναι δυνατόν δηλαδή να διατηρήθηκαν όλοι αυτοί οι μύθοι, δηλ. η προφορική παράδοση ως την ιστορική εποχή. Σε ποια γλώσσα έγινε η προφορική μετάδοση από γενιά σε γενιά. Δηλαδή σε ποια γλώσσα μεταβιβάστηκε η φυσικογεωλογική αυτή εξέλιξη από τις γενιές της Άνω Παλαιολιθικής εποχής, της Μεσολιθικής και της Νεολιθικής εποχής, ως την εποχή του Ησιόδου και των άλλων που τα κατέγραψαν. Επιπλέον, αν οι Έλληνες έφτασαν στον ευρύτερο Αιγαιακό χώρο γύρω στο 2000 π. Χ. (ή κατ’ άλλους γύρω στο 3000 π. Χ)., σε ποιά γλώσσα συνεννοηθήκαν με τους «Προέλληνες» ντόπιους. Και εν τέλει αν ήλθαν από το Βορρά (ινδογερμανική εκδοχή), γιατί δεν έφεραν μαζί τους κάποιον μύθο, που να συνδέεται με τους παγετώνες, και γενικότερα τα φαινόμενα που συνδέονται με το ψύχος.
Πηγή Ελλήνων Παλιγγενεσία
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Οι ανθρωποθυσίες της Κρόνιας λατρείας και η
εγκατάστασή της στα (Ιερο)Σόλυμα
Στην αυγή της "επίσημης" καταγεγραμμένης ιστορίας (δηλ. περίπου στην τέταρτη χιλιετία π.Χ.) οι Έλληνες -αφού συνήλθαν από τις καταστροφές που τους προξένησε ο μεγάλος κατακλυσμός (ο οποίος εξαφάνισε στο βυθό του Αιγαίου τον εξελιγμένο πανάρχαιο Ελληνικό πολιτισμό της Αιγηίδος)- εμφανίστηκαν ξανά στο προσκήνιο. Διοικητικό και πολιτισμικό κέντρο αναδείχθηκε τότε η Κρήτη, η οποία, στηριζόμενη στην ναυτική της υπεροπλία, επανένωσε μέσω των θαλασσίων οδών τους διεσπαρμένους σε Ευρώπη, Ασία και Β. Αφρική εναπομείναντες Έλληνες, δίνοντας ταυτόχρονα μέσω του εμπορίου την ευκαιρία για πολιτισμική αναγέννηση και των υπολοίπων λαών.
Ο ηγέτης της Κρήτης Μίνωας αναγνωρίστηκε πρώτος μεταξύ των Ελλήνων βασιλέων και ηγεμόνων. Παράλληλα ο ίδιος φρόντισε για την επέκταση της εξουσίας του και σε εδάφη μη Ελληνικά, δημιουργώντας νέες αποικίες κοντά στις πληγείσες και αδύναμες πλέον προκατακλυσμιαίες Ελληνικές εστίες της Μικράς Ασίας, της μέσης Ανατολής και της Αιγύπτου, φθάνοντας ακόμα και μέχρι την Ιρλανδία σύμφωνα με Ιρλανδικές παραδόσεις των Δρυΐδων.
Παρά την προσπάθεια του Μίνωα να ενδυναμώσει τον Ελληνισμό, από νωρίς
εκδηλώθηκε έντονη συνωμοτική αντίδραση και αντίσταση στο έργο του. Αυτή
προέρχονταν από τους οπαδούς της παλαιάς Κρόνιας τυραννίας, η οποία είχε ηττηθεί
στον πόλεμο του Δία κατά των υιών του Κρόνου Τιτάνων (Τιτανομαχία). Οι Κρόνιοι
μεταξύ άλλων ευθύνονται και για τον παγκόσμιο-εμφύλιο πόλεμο Αιγαίων και
Ατλάντων το 9.500 π.Χ. (η χρονολογία αυτή δίνεται από τον Πλάτωνα στον
"Τίμαιο"). Ο πόλεμος αυτός είχε λήξει με την ήττα και καταστροφή της Κρόνιας
Ατλαντίδος.
Αν και είχαν νικηθεί κατά κράτος από τις Διογενείς δυνάμεις, οι λειτουργοί και οπαδοί του Κρόνου συνέχισαν να αντιμάχονται "υπογείως" όσους βίωναν και εξάπλωναν την κοσμοθεωρία που είχε εγκαθιδρύσει ο Ζευς ως οικουμενικός βασιλέας. Η ιδεολογία του Διός κατά την πάροδο των αιώνων εξελίχθηκε, για να καταλήξει σε ότι ονομάζουμε σήμερα Ελληνισμός.
Ο Μίνως λοιπόν σύμφωνα με τα αρχαία κείμενα ήταν ένας ηγέτης που άνηκε στο στρατόπεδο των Διογενών, όπως μαρτυρεί και ο Όμηρος (Οδύσσεια, ραψωδία τ, στοίχος 179): "Πόλη μεγάλη είναι η Κνωσός της Κρήτης, όπου ο Μίνωας, του Δία συνομιλητής, βασίλευε εννέα χρόνια". Άρα ο Μίνως, και λόγω αξιώματος, ήταν ο κυριότερος εχθρός των Κρονίων. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι εκείνη η περίοδος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η εποχή της μεγάλης σύγχυσης, εφ' όσον ο κόσμος είχε προέλθει από μία παγκόσμια καταστροφή. Φυσικά στο επίκεντρο του προβλήματος βρίσκονταν η ανθρωπότητα, που προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της μετά από περίπου 4 χιλιετίες ημιάγριας κατάστασης. Ωστόσο καθ΄ όλη τη μακρά αυτή περίοδο βαρβαρότητας η απαραίτητη σπερματική γνώση (μαγιά) για την παλινόρθωση του πολιτισμού είχε σωθεί από τα ιερατεία του Διός στις βιβλιοθήκες των ναών, όπως ομολογεί στον Τίμαιο του Πλάτωνας ο αιγύπτιος ιερέας Σόγχιτος απευθυνόμενος στον Σόλωνα.
Οι Κρόνιοι από την άλλη μεριά δεν παρέδωσαν τα όπλα. Προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το χάος που επικράτησε εξαιτίας του κατακλυσμού, ώστε να επιβάλουν δια της πλαγίας οδού (δηλ. μέσω της θρησκείας) την τυραννία τους στους δυστυχείς ανθρώπους. Το κυριότερο χαρακτηριστικό της Κρόνιας λατρείας ήταν οι ανθρωποθυσίες, και αυτή είναι μία πληροφορία που την αντλούμε από τον Πλούταρχο. Βεβαίως τα ιερατεία του Διός δεν έμειναν αδρανή. Οι τιμωρίες για τους οπαδούς του Κρόνου ήταν υποδειγματικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι του Λυκάωνος, βασιλιά της Αρκαδίας. Ο Παυσανίας στα "Αρκαδικά" του καταγράφει το περιστατικό: "Κατά τη γνώμη μου ο Λυκάων ήταν σύγχρονος με τον βασιλιά των Αθηναίων Κέκροπα, όμως οι δύο τους δεν υπήρξαν εξίσου συνετοί στην αναζήτηση του καλύτερου τρόπου λατρείας: ο Κέκρωψ ονόμασε πρώτος τον Δία ύπατο (ύψιστο θεό) και έκρινε, πως δεν είναι σωστό να θυσιάσει ζωντανή ύπαρξη και πρόσφερε στο βωμό γλυκίσματα του τόπου, που τα ονομάζουν πελάνους ακόμα και τώρα οι Αθηναίοι. Ο Λυκάων όμως έφερε πάνω στο βωμό του Λύκαιου Δία ανθρώπινο βρέφος και θυσίασε το βρέφος, για να βρέξει το βωμό με αίμα" (Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, "Αρκαδικά",VIII, 2, 3-3.1).
Μετά την βεβήλωση του βωμού ο Ζευς τιμώρησε τον Λυκάωνα και τον μεταμόρφωσε σε λύκο. Ο Παυσανίας, όπως φαίνεται και από το κείμενο, επιδοκιμάζει τον Διογενή Κέκρωπα τον οποίο αποκαλεί συνετό στην αναζήτηση του σωστότερου τρόπου λατρείας. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, ότι η αντιπαράθεση Κρονίων και Διογενών συνεχίστηκε με την μορφή σύγκρουσης ιερατείων που πρέσβευαν την μία ή την άλλη κοσμοθεωρία.
Η ίδρυση των (Ιερο)Σολύμων από Κρόνιους
Η άνοδος του Μίνωα στον θρόνο της Κρήτης σήμανε την αντίστροφη μέτρηση για τους οπαδούς του Κρόνου, οι οποίοι συσπειρώθηκαν γύρω από τον Σαρπηδόνα, αδερφό του Μίνωα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει: "Όταν τα παιδιά της Ευρώπης, ο Σαρπηδών και ο Μίνως, μάλωσαν για την βασιλεία και επικράτησε ο Μίνωας, ο Σαρπηδών έφυγε μαζί με τους συντρόφους του. Οι εξόριστοι έφθασαν στην Μιλυάδα της Ασίας, όπου σήμερα κατοικούν οι Λύκιοι. Τότε λέγονταν Μιλυάδα και οι Μιλύες λέγονταν Σόλυμοι. Βασιλιάς ήταν ο Σαρπηδών..." ("Κλειώ", 173).
Όπως λεει ο Ηρόδοτος, η εξέγερση των Κρονίων με ηγέτη των Σαρπηδόνα απέτυχε. Ο Μίνωας τους εξόρισε στην Μέση Ανατολή όπου και πήραν το όνομα Σόλυμοι, ίδρυσαν την πόλη Σόλυμα και ανακήρυξαν τον Σαρπηδόνα βασιλιά τους. Ότι οι Σόλυμοι, ο λαός του Σαρπηδόνα, ήταν λάτρες του Κρόνου, μας το λέει ο Πλούταρχος: "Πράγματι πληροφορούμαι, ότι οι Σόλυμοι, οι γείτονες των Λυκίων, τιμούσαν ιδιαίτερα τον Κρόνο...." (Πλούταρχος, "Hθικά", "Περί των Εκλελοιπότων Χρηστηρίων", 421D).
Ότι ίδρυσαν εκείνοι την πόλη Σόλυμα το πληροφορούμαστε από τον Ιουδαίο ιστορικό και ραβίνο Ιώσηπο: "....επειδή επί της εποχής του Αβραάμ, του προγόνου μας, η πόλη λέγονταν Σόλυμα. Πολλοί λένε, ότι και ο Όμηρος την αποκαλεί Σόλυμα. Την δε προσωνυμία "Ιερο-" οι Εβραίοι έβαλαν αργότερα. Ήταν κατά την εποχή που με τη στρατιά του Ιησού (του Ναυή) κατά των Χαναναίων και του πολέμου, κατά τον οποίο οι Χαναναίοι κράτησαν (την πόλη), που (ο Ιησούς) κατένειμε στους Εβραίους, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να διώξουν (τους Χαναναίους) από τα Ιεροσόλυμα, μέχρι που την πολιόρκησε ο Δαυίδ...." (Ιώσηπος, "Ιουδαϊκή Αρχαιολογία", Ζ,3,10-25).
Οι Κρόνιοι με ηγέτη τον Σαρπηδόνα δεν ξέχασαν ποτέ το μίσος για τους Διογενείς. Σύντομα απώλεσαν και κάθε στοιχείο Ελληνικής εθνικής συνείδησης. Η επόμενή τους κίνηση ήταν, να αναζητήσουν συμμάχους ομοϊδεάτες ανάμεσα στα βαρβαρικά φύλα που τους περιτριγύριζαν. Αυτοί βρέθηκαν στο σημιτικό βασίλειο των Ακαδίων, στην Μεσοποταμία, που είχε δημιουργηθεί πάνω στα ερείπια της Μινωικής Σουμερίας. Οι Ακάδιοι είχαν δύο κυρίαρχους αρσενικούς θεούς: τον "Ένκυ" και τον "Ενλίλ". Αμφότεροι άνηκαν στο πάνθεον των Αννουνάκι. Ο Ένκυ σύμφωνα με τον σερ Λώρενς Γκάρντνερ είναι ο θεός που οι Εβραίοι ονόμαζαν "Άδον" ή "Κύριο", δηλαδή "ο καλός θεός", ο Ενλίλ ήταν ο θεός Τυφών, που κατάστρεψε τις Ελληνικές πολιτείες των Σοδόμων και των Γομόρρων, και τον γνωρίζουμε ως Γιαχβέ, δηλαδή "ο κακός θεός". Ο τελευταίος, ο Ενλίλ-Γιαχβέ, ταυτιζόταν με τον Σεθ ή Σετ των Αιγυπτίων, δηλαδή τον Τιτάνα Τυφώνα των Ελλήνων.
Σύμφωνα με τα Διονυσιακά του Νόννου, όταν ο Κρόνος και οι Τιτάνες νικήθηκαν από τους Ολύμπιους , ο Τυφών αντεπαναστάτησε κατά του Διός. Ο πόλεμος θεών και Τιτάνων επαναλήφθηκε σε δεύτερο γύρο. Τελικά οι Έλληνες Ολύμπιοι στέφθηκαν ξανά νικητές. Ο Τυφών-Ενλίλ-Γιαχβέ-Σεθ, όπως αντιλαμβανόμαστε ήταν ο διάδοχος του Κρόνου στην ηγεσία των Τιτάνων. Στην ουσία όμως Κρόνος και Τυφών ταυτίζονται, γεγονός που θα αποδειχθεί παρακάτω από τα αρχαία κείμενα.
Η συμμαχία Κρονίων και σημιτικών φυλών
Οι Χαλδαίοι-Ακάδιοι πρέπει να καλοείδαν την συμμαχία με τους Σολυμίτες. Είναι η εποχή, που ο μάγος Αβραάμ από την πόλη Ουρ της Μεσοποταμίας περιφέρεται στην περιοχή της Φιλισταίας (Παλαιστίνης) κατασκοπεύοντας τις Μινωικές αποικίες, ενώ η δράση του φθάνει και μέχρι την Αίγυπτο, όπου υπήρχε κρυφό μεν αλλά ισχυρό ιερατείο του Τυφώνος. Ο Αβραάμ και οι δικοί του ονομάστηκαν Εβραίοι, λέξη που σημαίνει "περιπλανώμενοι". Πράγματι σκοπός της ομάδος αυτής δεν ήταν να στεριώσει κάπου, αλλά να αναγνωρίσει το έδαφος για την εισβολή που θα επακολουθούσε, και γι' αυτό το λόγο έπρεπε να βρίσκονται συνεχώς σε κίνηση.
Στα χρόνια που ακολούθησαν η Κρόνια παράταξη ετοιμαζόταν πυρετωδώς για την αντεπίθεσή της. Σκοπός ήταν να καταληφθεί πρώτα η Αίγυπτος και κατόπιν η Παλαιστίνη-Φιλισταία. Παράλληλα η επιμειξία Κρονίων Ελλήνων και σημιτικών φυλών δημιούργησε τον πειρατικό λαό των Φοινίκων οι οποίοι, σύμφωνα με τον Πλούταρχο ("Περί Δεισιδαιμονίας" 171Β) ήταν Κρόνιοι. Η ναυτική ικανότητα του λαού αυτού επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για την εισβολή στην κυρίως Ελλάδα, πράγμα που το είδαμε να γίνεται πράξη αιώνες μετά, κατά την διάρκεια των Μηδικών πολέμων.
Η Αίγυπτος λοιπόν δεν ήταν εύκολος στόχος. Η χώρα αυτή την εποχή εκείνη ήταν ιδιαίτερα ισχυρή και σύμμαχος της Μινωικής ομοσπονδίας. Αποφασίστηκε λοιπόν να αλωθεί από τα μέσα. Η εβραϊκή βίβλος με γλαφυρές περιγραφές αναφέρει, ότι οι Αιγύπτιοι είχαν αιχμαλωτίσει τους Εβραίους που ζούσαν εντός της επικράτειάς τους, επειδή τους φοβούνταν.
Η εξέγερση του ιερέα Οσαρσήφ, δηλαδή του Μωυσή (σύμφωνα με τα "Αιγυπτιακά" του Μανέθωνα), είχε ως σκοπό την επιβολή της Κρόνιας (Τυφών-Σεθ) λατρείας στην Αίγυπτο. Οι ταραχές ξέσπασαν, μόλις αποκαλύφθηκε ότι ο Οσαρσήφ ήταν ένας "μεμιασμένος" ιερέας (με την λέξη αυτή να σημαίνει, ότι ο Μωυσής είχε τελέσει ανθρωποθυσία εντός του ναού: βλ. Και Ι.Φουράκη, "η πρώτη σύγκρουση Ελλήνων-Εβραίων", σελ.80). Η ανθρωποθυσία έχει ήδη αναφερθεί ότι ήταν χαρακτηριστικό της Κρόνιας λατρείας. Ο φόνος αυτός επιβεβαιώνεται και στο κεφάλαιο β' της " εξόδου", στα χωρία ια-ιε, όπου διαβάζουμε: "Αμέσως εφόνευσεν (ο Μωησής) αυτόν (τον Αιγύπτιο) και τον έχωσε εις την άμμον".
Τα γεγονότα από εδώ και μετά είναι πολύ-λίγο γνωστά. Οι Αιγύπτιοι οπαδοί του Οσαρσήφ-Μωυσή έχασαν τον πόλεμο και εξορίστηκαν από την Αίγυπτο. Πέρασαν στη χερσόνησο του Σινά και ονομάστηκαν Ισραήλ, δηλαδή: "Ο λαός του θεού" (Ηλ). Όχι όμως οποιουδήποτε θεού, αλλά του Κρόνου, εφ' όσον ξέρουμε, ότι: "Κρόνον τοίνυν οι Φοίνικες Ηλ προσαγορεύουσιν..." (Ερενίου Φίλωνος, "φοινικική ιστορία", απόσπασμα καταχωρημένο στο Δ΄ βιβλίο, κεφάλαιο Ζ΄, του έργου "Ευαγγελική προπαρασκευή" του Ευσέβιου Καισαρείας).
Η αποτυχία στην Αίγυπτο δεν πτόησε το Κρόνιο ιερατείο. Οι Αιγύπτιοι εξόριστοι (Ισραηλίτες) συμμάχησαν με τους Έλληνες Σόλυμους (Ιουδαίους) και υπό το γενικό όνομα Εβραίοι (έτσι τους ήξεραν οι Κρήτες της Φιλισταίας) ξεκίνησαν το θεάρεστο έργο της γενοκτονίας των Διογενών Ελλήνων: "Δια τούτο τάδε λέγει ο κύριος. Ιδού εγώ εκτείνω την χείρα μου επί τους αλλοφύλους και εξολοθρεύσω Κρήτας και απολώ τους καταλοίπους τους κατοικούντας την παραλίαν" (Ιεζεκιήλ, ΚΕ΄, στ΄).
Η Κρόνια λατρεία στον Πλούταρχο
Ο Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς ήταν αρχιερέας του Απόλλωνα στους Δελφούς. Από
την θέση του αυτή συχνά καταφέρθηκε κατά της δεισιδαιμονίας και των υπολοίπων
της Κρόνιας λατρείας. Ο ίδιος θεωρούσε την Κρόνια λατρεία βάρβαρη, ανθελληνική
και επικίνδυνη για την ανθρωπότητα. Από τον Πλούταρχο γνωρίζουμε, ότι οι
Φοίνικες λάτρευαν τον Κρόνο και του πρόσφεραν ανθρωποθυσίες: "Πέρασε πολύ μεγάλο
χρονικό διάστημα στην Καρχηδόνα, επειδή ο Κρόνος δέχεται μεγάλες τιμές..."
(Πλούταρχος, "Ηθικά", "Περί του Εμφαινομένου προσώπου τω Κύκλω της Σελήνης",
942C).
"Δεν θα ήταν πιο ωφέλιμο για τους Καρχηδόνιους να πάρουν εξ αρχής ως νομοθέτη τον Κριτία ή τον Διαγόρα και να μην πιστεύουν στην ύπαρξη κανενός θείου πνεύματος ή θεού, από το να κάνουν θυσίες σαν και αυτές που πρόσφεραν στον Κρόνο; Δεν θα ήταν αυτά, όπως αναφέρει ο Εμπεδοκλής, μιλώντας για εκείνους που θυσίαζαν ζωντανά πλάσματα: "σηκώνει ο πατέρας τον αγαπητό του γιο, που έχει αλλάξει στη μορφή, και κάνοντας προσευχή τον σφάζει, ο ανόητος", αλλά με γνώση και συνείδηση πρόσφεραν οι ίδιοι θυσία τα παιδιά τους, ενώ οι άτεκνοι αγόραζαν από τους φτωχούς παιδιά και τα έσφαζαν σαν αρνιά ή σαν μικρά πουλιά, ενώ η μητέρα στέκονταν πλάι αυστηρή και χωρίς να θρηνεί. Αν όμως στέναζε ή δάκρυζε, στερούνταν την τιμή, αλλά και το παιδί της δεν γλίτωνε την θυσία. Μπροστά μάλιστα από το άγαλμα όλη η περιοχή γέμιζε από θορύβους, καθώς άρχιζαν να παίζουν τους αυλούς και να χτυπούν τα τύμπανα, για να μην ακούγεται η βοή των θρήνων. Αν ωστόσο γίνονταν άρχοντές μας οι Τυφώνες ή οι Γίγαντες, διώχνοντας τους θεούς, με ποιες άραγε θυσίες θα ευχαριστούνταν ή ποιες άλλες ιεροτελεστίες θα απαιτούσαν;" (Πλούταρχος, "Ηθικά", "Περί Δεισιδαιμονίας", 171Β -Α).
Η περιγραφή της ανθρωποθυσίας των Φοινίκων προς τιμή του Κρόνου, που μας δίνει ο Πλούταρχος, είναι κάτι παραπάνω από ανατριχιαστική. Στην τελευταία πρόταση μάλιστα ταυτίζει την λατρεία του Κρόνου με εκείνη του Τυφώνος. Μάλιστα στο "Περί Ίσιδος και Οσίριδος" (365 Α) ο ίδιος θεωρεί τον Τυφώνα υιό του Κρόνου: "Είναι δε τέκνα ο Τυφών και ο Νέφθυς του Κρόνου".
Ο Τυφών κατά τον Πλούταρχο είναι ο γενάρχης των Ιουδαίων: "Ορισμένοι πάλι, που λένε ότι εφτά μέρες κράτησε η φυγή του Τυφώνος πάνω σε γάιδαρο μετά την μάχη και, όταν αυτός σώθηκε, γέννησε τον Ιεροσόλυμο και τον Ιουδαίο, είναι ολοφάνερο με βάση αυτό, ότι ανάμειξαν στο μύθο Ιουδαϊκά στοιχεία" ("Περί Ίσιδος και Οσίριδος", 363C).
Ο Τυφών είχε ως σύμβολό του τον γάιδαρο: "Νομίζουν επίσης, ότι ο γάιδαρος, όπως είπαμε, είναι όμοιος με τον Τυφώνα...". Γνωρίζουμε από τον Απίωνα, ότι μέσα στα "Άγια των Αγίων" του ναού του Σολομώντα υπήρχε ένα ομοίωμα του γαϊδάρου, στο οποίο οι ιερείς του Ισραήλ πρόσφεραν θυσίες. Φυσικά ο γάιδαρος αυτός ήταν ο Σεθ ή Σετ (Τυφών). Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος προσπάθησε να διαψεύσει τις καταγγελίες του Απίωνος: "Μέσα στον ναό αυτόν ο Απίων είχε το θράσος να υποστηρίζει, ότι οι Ιουδαίοι διατηρούν το κεφάλι ενός γαϊδάρου, ότι λατρεύουν αυτό το ζώο και υποκλίνονται μπροστά του με μεγάλο σεβασμό. Το γεγονός που αναφέρει έχει σχέση με την λεηλασία του ναού από τον Αντίοχο τον Επιφανή, όταν ανακαλύφθηκε ένα κεφάλι φτιαγμένο από χρυσό μεγάλης αξίας. Για το θέμα αυτό ήθελα πρώτα να πω, ότι, ακόμα και αν είχαμε ένα τέτοιο λατρευτικό αντικείμενο, ένας Αιγύπτιος είναι ο τελευταίος που θα μπορούσε να μας κατηγορήσει. Γιατί ο γάιδαρος δεν είναι χειρότερος από τις γάτες, τα τραγιά και τα υπόλοιπα πλάσματα, που στη χώρα του περνιούνται για θεοί" (Ιώσηπος, "Κατ' Απίωνος", λόγος Β', 80-82). Επίσης στο ίδιο έργο ο Ιώσηπος απαντά στις κατηγορίες του Απίωνα ότι οι Ιουδαίοι θυσίαζαν Έλληνες και μετά τους έτρωγαν, ορκιζόμενοι αιώνιο μίσος προς τον Ελληνισμό.
Στα "Συμποσιακά" του Πλουτάρχου γίνεται δια στόματος Λαμπρία αναφορά σε τιμές που αποδίδουν οι Ιουδαίοι στον γάιδαρο: "Όχι βέβαια, είπε ο Λαμπρίας παίρνοντας τον λόγο, αλλά κρατιούνται οι Ιουδαίοι μακριά από το λαγό λόγω της ομοιότητάς του με το ζώο που τιμούν περισσότερο απ' όλα... πράγματι ο λαγός μοιάζει με γάιδαρο..." (Πλούταρχος "Συμποσιακά", βιβλίο τέταρτο, πρόβλημα Ε, 670 Ε).
Αλλά και η μέρα λατρείας του Γιαχβέ, το Σάββατο, ήταν η μέρα αφιερωμένη στον Κρόνο. Οι μέρες έπαιρναν το όνομά τους από το όνομα του πλανήτη της πρώτης ώρας τους σύμφωνα με τάξη αντίστροφη αυτής των πλανητών. Για παράδειγμα, εάν η πρώτη ώρα μιας μέρας ήταν η ώρα του Ήλιου, η πρώτη ώρα της δεύτερης μέρας σύμφωνα με τον χωρισμό σε 12 ώρες θα ήταν της Σελήνης κ.ο.κ. Στις λατινογενείς ονομασίες ακολουθείται η αρχή αυτή. Έτσι η Κυριακή είναι η "Sun-day", μέρα του Ήλιου. Η δική μας Δευτέρα είναι η μέρα της Σελήνης (Luna): Lunedi και στα Αγγλικά M(o)on-day. Έτσι φθάνουμε στο Σάββατο, την έβδομη ημέρα, που είναι αφιερωμένη στον Κρόνο (Saturnus): στα Αγγλικά "Satur-day". Ένα ακόμα αποδεικτικό στοιχείο είναι το πρώτο συνθετικό "Σατ-" στην λατινική ονομασία του Κρόνου, το οποίο είναι πολύ κοντά στην Αιγυπτιακή ονομασία του Τυφώνος, δηλαδή του "Σετ". Τέλος και στις σύγχρονες Σατ-ανιστικές τελετές, όπου η μαγεία ασκείται και μέσω της "Σολομωνικής", η ανθρωποθυσία αποτελεί κεντρικό στοιχείο της τελετής.
ΟΧΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΓΕΝΑΡΧΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ. ΝΗΠΙΟΘΕΝ ΟΜΩΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ "ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ" ΜΑΣ ΑΒΡΑΑΜ , ΙΣΑΑΚ ΚΑΙ ΙΑΚΩΒ . ΓΙΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ, ΔΙΧΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΠΟΥ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΑΖΟΥΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΟΥΝ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ , ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΕ ΕΜΦΥΛΙΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ, ΟΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ, ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ, ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ κοκ.
ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΤΑΓΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΕΥΓΕΝΕΣ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΟΥΝ ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΕΣΑΕΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΒΟΣΚΟΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΙ ΔΟΥΛΟΦΡΟΝΕΣ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΕΣ. ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ .
ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΛΑΟΣ; ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΟΡΠΗΣΕ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ;
ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΞΑΣΤΕΡΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΜΑΣ;
ΜΕΛΕΤΑΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΛΕΝΕ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΤΙΚΑ ΩΣ "ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ". ΜΕΣΑ ΕΚΕΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ. ΣΤΗΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΛΙΑΔΑ ΚΑΙ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΟΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ. ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΟΥΜΕ ΣΤΟ ΒΑΘΡΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ. ΔΙΔΑΞΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ.
ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ
07/04/2013 - 19:14
Στην ελληνική μυθολογία η Ορσηίδα (Ορσηίς) ήταν η νύμφη που έμελλε να γίνει η μητέρα όλων των Ελλήνων. Η νύμφη Ορσηίδα παντρεύτηκε το γιο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, Έλληνα...Ο συγγραφέας Μιχάλης Καλόπουλος (www.greatlie.com) μας διηγείται την παρακάτω ιστορία:
"Αν ρωτήσετε οποιονδήποτε Έλληνα, οποιουδήποτε μορφωτικού επιπέδου, οπουδήποτε στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, ποια είναι η Σάρρα;... Αναμφίβολα θα πάρετε έναν τεράστιο αριθμό ικανοποιητικών απαντήσεων. Αν όμως ρωτήσετε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, του πλέον υψηλού μορφωτικού επιπέδου, από δασκάλους μέχρι ακαδημαϊκούς, ποια είναι η Ορσηίδα; (η έρευνα αυτή έγινε τα τελευταία δυο χρόνια από μένα τον ίδιο, σε εκτεταμένο δείγμα)... θα πάρετε όλες της απίθανες απαντήσεις –εκτός απ την πραγματική- ότι η Ορσηίδα… είναι η Προμήτηρα των Ελλήνων!
Αυτή η θλιβερή, καθολική άγνοια των προγόνων μας, είναι και η καλύτερη απόδειξη της απόλυτης ιστορικής αφασίας των ελλήνων! Όχι μόνο δεν ξέρουν ότι έχουν προπάτορά τους τον Έλληνα, τον γιο του Δευκαλίωνα, αλλά ουτε και οι πλέον μορφωμένοι Έλληνες δεν γνωρίζουν, ότι η σύζυγός του Ορσηίδα, είναι η ιστορική μητέρα των Ελλήνων!
Μάλιστα για τις ανάγκες αυτού του άρθρου, μάταια προσπάθησα να βρω στο διαδίκτυο έστω και μια εικόνα της μυθικής αυτής μητέρας των Ελλήνων! Αναγκάστηκα λοιπόν, να επισκευθώ το μόνο μέρος που (ξεναγούμενος μόλις προ καιρού συνειδητοποίησα και ο ίδιος την μεγάλη αυτή έλλειψη), τον "Ναό των Ελλήνων" στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, κατασκευασμένο (προ δεκαετίας) από τον υπεραθλητή (παγκοσμίου αναγνώρισης) μαραθωνοδρόμο Αριστοτέλη Κακογεωργίου. Στο προαύλιο αυτού του "Ναού των Ελλήνων", υπάρχει το μοναδικό πανελλαδικά μαρμάρινο σύμπλεγμα (ανδριάντας) της ολότελα άγνωστης μητέρας των Ελλήνων, που στην ιερή αγκαλιά της, κρατά τρυφερά τα παιδιά της Δώρο, Ξούθο, Αίολο, απ’ τους οποίους προήλθαν οι βασικές φυλές των Ελλήνων!"
Σύμφωνα με τον μύθο μετά τον κατακλυσμό, ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα πήγαν στους Δελφούς και στο ιερό της Θέμιδας για να εκφράσουν και σ αυτή την ίδια επιθυμία. Η θεά τους άκουσε και τους απάντησε με τον παρακάτω χρησμό: Αν ήθελαν να φέρουν στη ζωή νέους ανθρώπους θα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να ρίχνουν πίσω από την πλάτη τους τα οστά της μητέρας τους.Εκείνοι κατάλαβαν την ερμηνεία του χρησμού και αφού έκαναν ότι τους έλεγε ο χρησμός άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους, αφού αυτές προέρχονταν από τα σπλάχνα της μάνας Γης.
Οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε γυναίκες. Από την πρώτη δε πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας προήλθε ο Έλληνας, γενάρχης των Ελλήνων.
Ο γενάρχης των Ελλήνων ο Έλλην γέννησε με την Ορσηίδα τρεις γιους, τον Δώρο τον Ξούθο και τον Αίολο τους πρώτους αρχηγούς των Ελλήνων. Ο Ξούθος βασίλεψε στη Πελοπόννησο και έκανε δύο γιους, τον Αχαιό και τον Ίωνα από τους οποίους οι Αχαιοί και οι Ίωνες πήραν τα ονόματά τους. Ο Αίολος βασίλεψε στη Θεσσαλία και οι κάτοικοι ονομάσθηκαν Αιολείς απ' αυτόν. Ο Δώρος και οι άνθρωποι του που ονομάστηκαν Δωριείς εγκαταστάθηκαν στις περιοχές ανατολικά του Παρνασσού.
Ο Απολλόδωρος μάς λέγει:
[Α 7,2] [...] Ζεὺς δὲ πέμψας Ἑρμῆν πρὸς αὐτὸν ἐπέτρεψεν αἱρεῖσθαι ὅ τι βούλεται· ὁ δὲ αἱρεῖται ἀνθρώπους αὐτῷ γενέσθαι. καὶ Διὸς εἰπόντος ὑπὲρ κεφαλῆς ἔβαλλεν αἴρων λίθους, καὶ οὓς μὲν ἔβαλε Δευκαλίων, ἄνδρες ἐγένοντο, οὓς δὲ Πύρρα, γυναῖκες. ὅθεν καὶ λαοὶ μεταφορικῶς ὠνομάσθησαν ἀπὸ τοῦ λᾶας ὁ λίθος. γίνονται δὲ ἐκ Πύρρας Δευκαλίωνι παῖδες Ἕλλην μὲν πρῶτος, ὃν ἐκ Διὸς γεγεννῆσθαι <ἔνιοι> λέγουσι, <δεύτερος δὲ> Ἀμφικτύων ὁ μετὰ Κραναὸν βασιλεύσας τῆς Ἀττικῆς, θυγάτηρ δὲ Πρωτογένεια, ἐξ ἧς καὶ Διὸς Ἀέθλιος. [Α 7,3] Ἕλληνος δὲ καὶ νύμφης Ὀρσηίδος Δῶρος Ξοῦθος Αἴολος. αὐτὸς μὲν οὖν ἀφ᾽ αὑτοῦ τοὺς καλουμένους Γραικοὺς προσηγόρευσεν Ἕλληνας, τοῖς δὲ παισὶν ἐμέρισε τὴν χώραν· καὶ Ξοῦθος μὲν λαβὼν τὴν Πελοπόννησον ἐκ Κρεούσης τῆς Ἐρεχθέως Ἀχαιὸν ἐγέννησε καὶ Ἴωνα, ἀφ᾽ ὧν Ἀχαιοὶ καὶ Ἴωνες καλοῦνται, Δῶρος δὲ τὴν πέραν χώραν Πελοποννήσου λαβὼν τοὺς κατοίκους ἀφ᾽ ἑαυτοῦ Δωριεῖς ἐκάλεσεν, Αἴολος δὲ βασιλεύων τῶν περὶ τὴν Θεσσαλίαν τόπων τοὺς ἐνοικοῦντας Αἰολεῖς προσηγόρευσε, καὶ γήμας Ἐναρέτην τὴν Δηιμάχου παῖδας μὲν ἐγέννησεν ἑπτά, Κρηθέα Σίσυφον Ἀθάμαντα Σαλμωνέα Δηιόνα Μάγνητα Περιήρην, θυγατέρας δὲ πέντε, Κανάκην Ἀλκυόνην Πεισιδίκην Καλύκην Περιμήδην.[...]Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη Α', 7,2-3.
Απόδοση:[Πηγή ellinikoarxeio.com]
"[...] Ο Ζεύς, στέλνοντας του τον Ερμή, τον προέτρεψε να διαλέξει ότι θέλει. Κι αυτός διάλεξε να του γεννήσει ανθρώπους. Όπως του είπε λοιπόν ο Ζευς, έπαιρνε λίθους και τους πετούσε πάνω από το κεφάλι του. Όσοι πέταξε ο Δευκαλίωνας έγιναν άνδρες, όσοι έταξε η Πύρρα γυναίκες. Για αυτό και ονομάστηκαν λαοί μεταφορικά, από το λάας που είναι ο λίθος. Ο Δευκαλίωνας απέκτησε από την Πύρρα δυο υιούς, πρώτο τον Έλληνα, που όπως λένε κάποιοι, γεννήθηκε από τον Δία και δεύτερο τον Αμφικτύονα, που έγινε βασιλιάς στην Αττική μετά τον Κραναό, και μία θυγατέρα, την Πρωτογένεια, που από τον Δία γέννησε τον Αέθλιο. Από τον Έλληνα και τη νύμφη Ορσηίδα γεννήθηκαν ο Δώρος, ο Ξούθος και ο Αίολος. Αυτός ονόμασε Έλληνες τους λεγόμενους Γραικούς και μοίρασε τη χώρα τα παιδιά του. Ο Ξούθος, που πήρε την Πελοπόννησο, απέκτησε από την Κρέουσα, κόρη του Ερεχθέα, τον Αχαιό και τον Ίωνα, από τους οποίους ονομάστηκαν οι Αχαιοί και οι Ίωνες. Ο Δώρος έλαβε την περιοχή πέρα από την Πελοπόννησο και ονόμασε τους κατοίκους της με το όνομά του Δωριείς. Ο Αίολος, ως βασιλέας στην περιοχή της Θεσσαλίας, ονόμασε του κατοίκους της Αιολείς, παντρεύτηκε την Εναρέτη, κόρη του Δηίμαχου, και απέκτησε επτά γιούς, τον Κρηθέα, τον Σίσυφο, τον Αθάμαντα, τον Σαλμωνέα, τον Δηιόνα, τον Μάγνητα και τον Περιήρη, και πέντε κόρες, τις Κανάκη, Αλκυόνη, Πεισιδίκη, Καλύκη και Περιμήδη. [...]"
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Συμβαίνει σε μέρη του Σύμπαντος να κυριαρχήσει προσκαίρως η Ήρα. Τότε ο Ζευς τρέχει να αποκαταστήσει την ισορροπία και τανάπαλιν, όταν κυριαρχεί ο Ζευς τρέχει η Ήρα να επαναφέρει την ισορροπία. Αυτό κάνει το σύστημα δυναμικό και συνεχώς δονούμενο. Ενίοτε η δόνηση είναι υπερμεγέθης και τότε τα σωμάτια σχηματίζουν μια δική τους χορδή και η ενέργεια μια άλλη. Τότε η τοπική δόνηση είναι τρομερή και δημιουργεί δίνη ασυλλήπτων ταχυτήτων και ανυπολογίστων θερμοκρασιών. Τότε προκύπτει μια ασύλληπτη συμπαντική συνουσία των δυνάμεων του Σύμπαντος. Τότε επέρχεται η Ιερά Σύλληψη. Το γονιμοποιημένο ωάριο είναι το πρώτο κύτταρο ενός νέου Κόσμου. Η Ελληνική Αρχαιολογία αναφέρεται ότι ένα Συμπαντικό Σωμάτιο της Ήρας και μια Συμπαντική ακτίνα ενεργείας του Διός(ο κεραυνός του Διός), γονιμοποιεί τις Νύμφες. Οι γονιμοποιήσεις αυτές που φαίνεται ότι είναι συχνές, δεν επιβιώνουν όλες , και συνεπώς δεν φτιάχνουν νέους κόσμους , αφού ο Χρόνος τρώγει τα παιδιά του αμέσως μετά την γέννα. Και τούτο διότι τόσον το Σωμάτιο , όσον και η Ενέργεια (ακτίνα) έχουν την εσωτερική ανάγκη να αποδεσμευτούν και να επιστρέψουν στην προαιώνια κατάσταση τους. Το σωμάτιο της Ήρας έχει τον σύντροφο του αντισωμάτιο(αντιύλη) που αναμένει την ένωση του με το ταίρι του και επιμόνως επιδιώκει την αποδέσμευση του. Επίσης και η ακτίνα του Διός λόγω της άπειρης συνοχής της , αισθάνεται την πίεση να εγκαταλείψει την ένωση και να επιστρέψει στον αρχέγονο κορμό.. Γι’ αυτό δεν επιβιώνουν οι συλλήψεις. Συμβαίνει όμως κάποτε να σχηματισθεί κάποια κρυφά από τον Χρόνο και αυτή μετά την εκκόλαψη της γίνεται ένας νέος κόσμος σαν τον δικό μας. Είναι δε αρχικώς δυνάμει Κόσμος , διότι η γονιμοποίηση των ουσιών δημιουργεί ορισμένη διακόσμηση, η οποία υπάρχει ως πληροφοριακή χωρίς ακόμη να έχει ενεργοποιηθεί , αλλά βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση , δηλαδή είναι εν δυνάμει μορφή έτοιμη προς δραστηριοποίηση. Σύμφωνα με την ορολογία της Ελληνικής Αρχαιολογίας(Μυθολογίας) το ωάριο της Ήρας γονιμοποιείται με το σπέρμα(σπερματοζωάριο) του Διός και προκύπτει το πρώτο κύτταρο , το οποίο φέρει μέσα του την ακριβή γενετική πληροφορία ήτοι: 1/ Πώς θα εξελιχθεί , 2/ Ποια χαρακτηριστικά θα έχει, 3/ Πότε και πως θα ωριμάσει, 4/ Πότε και πως θα γεράσει και θα πεθάνει. Κάθε Κόσμος λοιπόν έχει μέσα του τον δικό του γενετικό κώδικα που νομοτελειακώς πλέον θα του καθορίζει την εξέλιξη. Σε αντίθεση με το Χάος από το οποίον προέκυψε, έχει μέσα του διάταξη και αρχές και την εξ αυτών νομοτέλεια, γι’ αυτό είναι έννομο και κόσμημα. Επομένως με την γονιμοποίηση και την Ιερά Σύλληψη η αταξία του Χάους αποκτά τάξη . Ακριβώς εδώ σφάλει ο σύγχρονος άνθρωπος , ο οποίος θέλει να επεμβαίνει και να μεταβάλει αυτόν τον γενετικό κώδικα της Φύσης, με σκοπό να κερδίσει περισσότερα υλικά αγαθά και να ζήσει παρά φύση ή περισσότερα χρόνια.
http://www.achilleous.com
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Όλα στον κόσμο γεννιούνται με έναν ερωτικό παλμό, δηλαδή ενέχουν μέσα τους κάποια δόνηση. Με συχνότητα κινούνται οι γαλαξίες, οι ήλιοι , οι πλανήτες και η Γη . Με συχνότητα δονούνται τα διάφορα στοιχεία της ύλης. Με συχνότητα μεταδίδονται τα ηλεκτρομαγνητικά και βαρυτικά πεδία. Με τον ερωτικό παλμό γίνεται η συνουσία μεταξύ των δύο φύλλων του ζωικού βασιλείου κ.ο.κ. Ας δούμε λοιπόν τώρα πως συντελείται η Ιερά Σύλληψη των Κόσμων. Όταν τα σωμάτια της Ήρας και η θέουσα ενέργεια του Διός υποστούν μια έντονη τοπική δόνηση, ενίοτε δημιουργεί τοπικό συντονισμό των δύο δυνάμεων και αυτός ο συντονισμός προκαλεί μια τρομερή δίνη. Από την Ωγυγία τόμος Α!, σελ 28-29 πληροφορούμεθα ότι : « Ο Θεός εδημιούργησε πρώτον τον Αιθέρα, περί δε τον Αιθέρα ήτο Χάος και νυξ ζοφώδης, και εσκέπαζεν όλα όσα ήτον υπό τον Αιθέρα. Τουτέστι, το σκότος ήτον πριν της διακοσμήσεως και εσκέπαζε την Γην. Ύστερον δε διεπέτασεν , ή διέσχισε το φως τον Αιθέρα και εφώτισεν όλην την κτίσιν. Λέγει άρα το φως αρχαιότατον και υπέρτατον πάντων, το οποίον ονόμασαν τρισσώς, κατά τον χρησμόν του Απόλλωνος. Μήτιν , Φως , Ζωοδοτήρα… . Ήλιος, Σελήνη, άστρα, Γη , Θάλασσα και λοιπά ορώμενα και αόρατα…έγιναν τα πάντα διά των τριών δυνάμεων , λέγει ο Ορφεύς , …Τέλος την Ηραν εκρέμασεν εκ του Ουρανού και εφοβέρησε τους θεούς να καθήσουν φρόνιμα γιατί αυτός αν ήθελε μπορούσε να τους καταστρέψει όλους… Πρώτην γυναίκα έλαβε την Μήτιν θυγατέρα του (Συμπαντικού)Ωκεανού και ότε ήτο έγκυος να γεννήσει την Αθηνάν, έδιωξεν αυτήν εκ του Ουρανού, επειδή ο Ουρανός και η Γη προέλεγον, ότι το τέκνον, το οποίον θέλει γεννήσει, θέλει γίνει σοφώτερον και φρονιμώτερον του πατρός αυτού, και επομένως κινδυνώδες. Κατέπιεν δε αυτήν και εγέννησε αυτός την Αθηνάν εκ της Κεφαλής αυτού» Ως γνωστόν το Φως είναι η Συμπαντική Ενέργεια του Διός η οποία γονιμοποίησε τα Σωμάτια της Ήρας που βρίσκονται εν δυνάμει στο Χάος. Τότε δημιουργούνται ασύλληπτες ταχύτητες και ανυπολόγιστες θερμοκρασίες και πυκνότητες που προσεγγίζουν το άπειρο. Δημιουργείται τοπικώς μια εστία ασύλληπτης υπερθέρμανσης και πίεσης που κατά τον Hawking μπορεί να φθάσει σε ανυπολόγιστη ένταση. Κάτω από την πίεση των ταλαντώσεων και της θερμότητος υποκύπτουν οι δύο Συμπαντικές Ουσίες σε ένωση μεταξύ τους. Τότε γίνεται η συνουσία των δυνάμεων και επέρχεται η Ιερά Σύλληψη . Αυτή κυοφορεί το Πρώτο γονιμοποιημένο κύτταρο , το Κοσμικό Ωόν. Ένα τέτοιο Ωό προκάλεσε την Μεγάλη Έκρηξη(Big Bang) [Ο Ορφεύς εδίδαξεν εις του Έλληνες τον Ιερόν Λόγον, περί του πρωτοτύπου Αυγού, οίον , ότι το παν εγεννήθη εκ τινος πρωτοτύπου και αγεννήτου αυγού. Γι’ αυτό το Αυγό ήτο σύμβολον του παντός αφιερωμένο στους οργιασμούς του Διονύσου] Ο Κόσμος λοιπόν έγινε από την γονιμοποίηση ενός Συμπαντικού Σωματίου της Ήρας από μια Συμπαντική ακτίνα ενέργειας του Διός. Τώρα γίνεται πλήρως αντιληπτόν το νόημα του Κεραυνού του Συμπαντικού Διός., ο οποίος δεν ήτο άλλος παρά η ακτίνα της ενέργειας που γονιμοποίησε τα σωμάτια της Ήρας και δημιούργησε το Συμπαντικό Ωόν. Οι γονιμοποιήσεις αυτές που μπορεί να είναι συχνές-όπως ο βιασμός των πολυάριθμων γυναικών από το Δία –δεν καταλήγουν όλες στην δημιουργία κόσμων , διότι δεν επιβιώνουν μετά την σύλληψη. Η Ελληνική Αρχαιολογία το προέβλεψε κι’ αυτό και απέδωσε συμβολικά την αστοχία επιβιώσεως των κοσμικών γεννήσεων στην πράξη του Κρόνου ( Χωροχρόνου), που τρώει αμέσως τα νεογέννητα παιδιά του. Και τούτο διότι , αμφότερα, τόσον το αιχμαλωτισμένο σωμάτιο όσον και η αιχμαλωτισμένη ενεργειακή ακτίνα έχουν την τάση να αποδεσμευτούν και να επιστρέψουν στην προαιώνια κατάσταση τους , δηλαδή σ’ αυτήν της καθαρότητος. Διότι το σωμάτιο της Ήρας , έχει φυσικό σύντροφο του αντισωμάτιο(ανιύλη) που αναμένει την ένωση του με το ταίρι του και επίμονα επιδιώκει την αποδέσμευση του. Επίσης και η ακτίνα του Διός λόγω της άπειρης συνοχής της θέλει να επιστρέψει στον αρχέγονο κορμό της ενέργειας του Χάους.(συνεχίζεται)
http://www.achilleous.com
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
Ο ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΟΛΥΜΠΟΣ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Τον Κοσμικό Λόγο οι άνθρωποι τον θεωρούν σαν Λόγο του θεού , βλέπουν δε τον θεό με ανθρώπινα χαρακτηριστικά . Αυστηρό , αιμοβόρο και άτεγκτο –όπως οι νόμοι του-και έχοντα ανάγκη από τις συνεχείς μας ικεσίες για είναι φιλικός και καλός μαζί μας. Λες και ο Θεός -ακόμη κι’ αν υπήρχε- θα ησχολείτο με τον απειροελάχιστο ανθρώπινο είδος κατ΄ εξαίρεση, σε σχέσει προς τα άπειρα δημιουργήματα του Σύμπαντος!! Κάθε άνθρωπος , κοινωνία, ο γήινος κόσμος μας και κάθε ενιαίο σύστημα διαθέτει δική του Συνειδητότητα . Κατά τον ίδιο τρόπο και Κόσμος διαθέτει Κοσμική Συνειδητότητα και το Σύμπαν την Συμπαντική Συνειδητότητα. Η Συνείδηση είναι η υλική, ψυχική και πνευματική έκφραση των επί μέρους ενιαίων συστημάτων που το απαρτίζουν , δηλαδή η εκδήλωση της ενοποιημένης δράσης της ενέργειας και της ύλης ως συνόλου. Κάθε δε ιδιότητα του Κόσμου υπάρχει εξ αρχής , είτε δυνάμει , είτε ενεργεία. Μερικές εξ αυτών συνυπάρχουν στον Κοσμικό Δία, όπως οι αδελφοί Ποσειδών (Ύδατα) και Πλούτων(Θάνατος) . Το Πνευματικό Φως υπάρχει εν είδη ενεργείας στον Κοσμικό Δία. Κατά την Ελληνική Αρχαιολογία(Μυθολογία) εκ του Συμπαντικού πατέρα Δία γεννήθηκαν όλοι οι κοσμικοί θεοί και ημίθεοι και εξ αυτών οι άνθρωποι.. Κατά παρόμοιο τρόπο ενυπάρχει ο κατώτερος Αήρ και ο Πλούτος στην Κοσμική Ήρα . Εκτός από τους εν ενεργεία θεούς εμφανίζονται στην διαδρομή του κόσμου και άλλοι που ήσαν εν δυνάμει , ανάλογα με το εξελικτικό στάδιο και την διαμόρφωση των ιδιοτήτων εκάστης κοινωνίας. Ο Απόλλων επι παραδείγματι εμφανίσθηκε με την ανάδειξη των αστέρων και του αστρικού και πνευματικού φωτός και είναι ο Λόγος αυτών. Ο Ερμής είναι ο θεός ψυχαγωγός και διαφωτιστής του Κόσμου που βοηθά στην ανάπτυξη της ανώτερης συνειδητότητας του προορισμού προς την Ειμαρμένη. Όλοι δε οι θεοί υπακούουν στον Κοσμικό Λόγο, του ενωμένου Διός και της Ήρας και όλοι εισέρχονται ο ένας εντός του άλλου ως ενιαία στοιχεία του κοσμικού Λόγου. Ο καθένας όμως στον χώρο του διαθέτει την δική του Συνειδητότητα, τον δικό του επί μέρους Λόγο. Γι’ αυτό οι Έλληνες είχαν πολλούς θεούς και όχι Έναν, σε αντίθεση με τους Εβραίους. Τούτο εξηγείται διότι οι τελευταίοι είχαν σαν πρότυπο ‘συνειδητότητας’την φυλή τους(την φατριά), δηλαδή τον Γενάρχη και Πατριάρχη τους Αβραάμ.
Ο Κοσμικός Ζευς ως κοσμογονική αρχή κατά τους Έλληνες κατοικούσε στον Ουράνιο Όλυμπο , ενώ ο επίγειος Ζευς στον Όλυμπο της Πιερίας στην Μακεδονία. Εκεί είχε το θεοτεχνείο του και εκεί υπήρχαν οι φόρμες(τα σχέδια τα εν δυνάμει και ενεργεία) του Κόσμου. Αυτός ο νοητός χώρος διαιρεί το αισθητό βάσει δώδεκα ενιαίων αρχών, οι οποίες χωρίζονται ιδεοκρατικά και όχι χωροταξικά. Κάθε ιδεοκρατικό δωδεκατημόριο εποπτεύεται από έναν θεό ή θεά. Όλοι μαζί σχηματίζουν το Ολυμπιακό Πάνθεον, τους 12 θεούς του Ολύμπου. Οι έφοροι αυτοί του Ολύμπου εκφράζουν τις ιδιότητες του ενός και ενιαίου Κοσμικού Νόμου . Σήμερα θα λέγαμε ότι είναι υποσυστήματα ενός ενιαίου Κοσμικού Συστήματος που έφορος του είναι ο Κοσμικός Ζευς και η Κοσμική Ήρα.
Το θεϊκό σύστημα των Ολυμπίων Θεών ήτο τόσο προωθημένο για την εποχή του , ώστε και σήμερον αποτελεί υπόδειγμα λειτουργίας των σύγχρονων πολυεθνικών επιχειρήσεων . Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου είναι ο Ζευς και υπεύθυνος για τον τομέα της ενέργειας και αντιπρόεδρος η Ήρα, υπεύθυνη για τον τομέα της ύλης. Κάθε μέλος των 12 θεών έχει το δικό του τομέα δράσεως, όπως λ.χ ο Ποσειδών για τις θάλασσες και τους ωκεανούς, ο Απόλλων για το φως κ.ο.κ. Όλοι μαζί φέρνουν εις πέρας την πιο αποτελεσματική και φυσιολογική διοίκηση του Ελληνικού Κόσμου. Οι γυναίκες είναι κι’ αυτές υπεύθυνες για τους τομείς που προσιδιάζουν προς το φύλο τους, όπως λ. χ η Αθηνά για τα εργόχειρα και την ελαιουργία, η Άρτεμις για τα δάση και το κυνήγι, η Αφροδίτη για τον Έρωτα και την ένωση των πραγμάτων κ.ο.κ
http://www.achilleous.com
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
ΔΙΦΥΗΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΕΡΩΣ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )
Από τον ωραίο , φτερωτό , περιπόθυτον και γλυκύ Έρωτα των προγόνων μας φθάσαμε σήμερον στον αποστεωμένο και ανέραστο γέροντα , τον «άγιο Βαλεντίνο» των Καθολικών, προστάτη των ερωτευμένων. Τι σχέση έχει ο «άγιος» αυτός με τον Έρωτα ; Όση σχέση έχει η Ιερά Εξέταση με τον Ελληνικό Πολιτισμό. Για τους Έλληνες υπάρχουν δύο Έρωτες, ο Συμπαντικός και ο Επίγειος Έρωτας. Ο πρώτος Έρως είναι υιός του Χάους και της Γης, ο δεύτερος είναι του Ερμού και της Αφροδίτης, ή του Άρεως και της Αφροδίτης. Ο πρώτος είναι αυτός που φέρνει κοντά και κρατάει σε συνοχή το Σύμπαν, ενώ ο δεύτερος είναι ο γήινος και ανθρώπινος , που γεννάει τη ζωή . Ο αρρωστημένος και καθυστερημένος εγκέφαλος των Ιουδαιοχριστιανών αντέστρεψε την έννοια του φυσιολογικού, του υγιούς και του καλού Έρωτα σε αμαρτία , ενοχή και κακό . Δαιμονοποίησε το ανθρώπινο σώμα και έβαλε την αιδώ και την αμαρτία στα σκέλη των ανθρώπων. Παράλληλα, δαιμονοποίησε και την ερωτική πράξη. Όπου όμως κι’ αν κοιτάξουμε στη φύση θα δούμε την αγαθοποιό ερωτική πράξη σαν την κορυφαία λειτουργία των πάντων.
Χωρίς τον Συμπαντικό Έρωτα δεν θα είχε γονιμοποιηθεί το σωμάτιο(ωάριο) της Ήρας από την ακτίνα ενεργείας (σπερματοζωάριο) του Διός. Η δύναμη που τους ένωσε ήτο ο Συμπαντικός Έρως, τον οποίον είχαν ανακαλύψει οι πρόγονοι μας πολύ πριν τον ανακαλύψουν οι σύγχρονοι επιστήμονες με τα όργανα. Είναι η ελκτική δύναμη που φέρνει κοντά και ενώνει τα αντίθετα . Γι’ αυτό ο Συμπαντικός Έρως-όπως άλλωστε και ο γήινος-διαπερνά ολόκληρο τον Κόσμο σαν βασική του ουσία και δύναμη και αποτελεί την βασική έννοια στην ύπαρξη, αλλά και στην φιλοσοφική σκέψη. Ο Έρως έχει μέσα του λογική διάταξη , διότι ενώνει εκείνα που μπορούν να ενωθούν(λ. χ το υδρογόνο με 2 άτομα Οξυγόνου, όχι όμως και με 4)και βρίσκεται μέσα στον Λόγο της ύλης και της ζωής. Ο ερωτικός δεσμός προκαλεί αίσθημα αγάπης στη φύση και εκδηλώνεται ως ευχαρίστηση εκ της ενώσεως, ή ως δυστυχία από την μη ένωση. Κάθε δε ένωση στην φύση δημιουργεί μια ευχάριστη δόνηση που είναι έκφραση της αγάπης, ενώ συμβαίνει δυσάρεστη δόνηση από την μη ένωση . Οι Έλληνες αγάπησαν τον Έρωτα, διότι είναι διαχρονικός και συμβάλλει στην φιλότητα και ένωση των αντιθέτων, εν αντιθέσει προς την Εριν, που προξενεί διχόνοια, φιλονεικία και διάσπαση . Το αντίθετο του Έρωτα είναι ο Αντέρως.
Στον έρωτα και στην αγάπη οφείλεται ό,τι υπάρχει στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου. Άφιλα και ανέραστα στοιχεία δεν ενώνονται, αλλά κι’ αν ενωθούν κάτω από πίεση διαλύονται εύκολα. Οι κοσμικοί λοιπόν νόμοι είναι και συμπαντικοί νόμοι , αλλά επιπροσθέτως είναι και ο Λόγος και η Αιτία του Διός και της Ήρας, που είναι οι αρχικές ουσίες της φύσεως. Επομένως, η διάρκεια ζωής των ενώσεων αλλά και του Κόσμου εξαρτάται από την αναλογία και τον ερωτικό δεσμό. Το μέγεθος του σωματίου και ενεργείου είναι ελάχιστο ή ασήμαντο μπρος στο το άπειρο Σύμπαν, και ισοδυναμούν σχεδόν με μηδέν . Παρ’ όλα αυτά το απειροελάχιστο αυτό σωμάτιο και ενέργειο περιέχει μέσα του τεράστια πυκνότητα ικανή μετά την σύζευξη τους να φτιάσουν ένα ολόκληρο Κόσμο σαν τον δικό μας. [Ο Max Plank υπελόγισε την πυκνότητα της ύλης την πρώτη αρχή ήτο άπειρη, ήτοι 10 στην 94 η δύναμη γραμμάρια ανά cm.] Από αυτό το ελάχιστο σε διάμετρο και πυκνότατο σωμάτιο προέκυψε ο Κόσμος μας των διεκατομμυρίων Γαλαξιών.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com
ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
1) Τι πιστεύετε πως ήταν οι θεοί για τους Αρχαίους Έλληνες; Δυνάμεις της φύσης; Διδακτικές αλληγορίες ή κάτι άλλο;
Καταρχήν όπως μας πληροφορεί ο Πρόκλος στα σχόλια του στον Κρατύλο στο 126, η λέξις θεός είναι λογικό να αποδίδεται όχι μόνο στα εμφανή αλλά και στα υπερουράνια, στα νοητικά και νοητά αίτια. Ως ιδιότητες τους οι Θεοί έχουν το αδιαίρετο, το αδιαφοροποίητο, το ενωμένο, το αγέννητο. Ως αγέννητοι λοιπόν υπάρχει η σειρά των πρώτων των ενδιάμεσων και των τελευταίων προόδων και υπεροχές και υποβαθμίσεις των δυνάμεων καθώς και ενιαίες συνενώσεις από τα αίτια και πολύμορφες γεννήσεις των αιτιατών και όλα έχουν λάβει υπόσταση το ένα μέσα στο άλλο, ενώ παραλλάσει ο τρόπος της υπόστασης και άλλα υπάρχουν πριν από τα κατώτερα συμπληρώνοντας τα και άλλα επιθυμούν τα τελειότερα γεμίζοντάς τα απ' αυτά και συμμετέχοντας στην δύναμη των ανωτέρων τους γεννούν τα κατώτερα τους και τελειοποιούν την ύπαρξιν τους. (Κατά Πλάτωνα Θεολογία Βιβλίο Α 121.25 Πρόκλος).
2) Αν οι Θεοί είναι οντολογικές Υπάρξεις τότε ποιά είναι η φύσις τους; Αναπνέουν σκέπτονται και ζουν όπως περίπου οι άνθρωποι; Ή πρόκειται για όντα που η βιολογία τους δεν θα μας γίνει ποτέ γνωστή;
Οι Θεοί ως αγέννητοι δεν μπορεί να είναι οντολογικές υπάρξεις γιατί ότι γεννιέται πεθαίνει. Άρα σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να τους συγκρίνουμε με το ανθρώπινο είδος. Ο δικός μας νους δεν μπορεί να αντιληφθεί τι ακριβώς είναι, όμως μπορούμε να πλησιάσουμε στην κατανόησή τους μέσω των κειμένων. Έτσι ο Πρόκλος στο βιβλίο του (Περί κατά Πλάτωνος Θεολογία βιβλ. Α 89.21) μας λέει ότι το Θείον είναι αμετάβλητο κλεισμένο στον Εαυτόν του με το συνηθισμένο του τρόπο. Οι Θεοί έχουν αυτάρκεια, είναι ανέπαφοι και παραμένουν πάντοτε ίδιοι. Δεν μπορούν να μεταβληθούν προς το καλύτερο γιατί μέσα τους έχουν το ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΓΑΘΟΝ, με την δικήν τους φύσιν είναι αυτάρκεις και δεν έχουν έλλειψιν κανενός από όλα τα αγαθά, ποτέ δεν μετακινούνται σε κατώτερη θέσιν διότι παραμένουν σταθεροποιημένοι στην δική τους περιοχή και διαφυλάσσουν αμετάβλητη την τελειότητά τους διαρκώς, δε είναι ίδιοι και όμοιοι.
3) Οι Θεοί των Αρχαίων αντικαταστάθησαν από καινούργιες μορφές λατρείας.
Τί απέγιναν όμως οι Θεοί των παλαιών; Αφομοιώθηκαν, έσβησαν από την μνήμη μας ή εγκατέλειψαν την ανθρωπότητα;
Οι Θεοί των αρχαίων μπορεί να αντικαταστάθησαν με πολύ βία, ποταμούς αίματος και καταστροφές των ναών από καινούργιες δημιουργημένες ανθρώπινες μορφές λατρείας, όμως στην ουσία δεν μπόρεσαν ποτέ να σβηστούν από την μνήμη μας και ούτε να εγκαταλείψουν την θεϊκή τους θέση, διότι ο νοητικός κόσμος όπου ανήκουν όντας αυτάρκης και αμετάβλητος έχει εδραιώσει το καθολικό του αγαθό μέσα στην αιωνιότητα και όπως μας πληροφορεί ο Πλάτων στον Πολιτικό 269 d: "Το να διατηρείται κάτι πάντοτε ίδιο και παρόμοιο ταιριάζει μόνο στα ΘΕΊΑ πάνω απ' όλα". Οι Θεοί λοιπόν από τον Εαυτόν τους εξήρτησαν τις αιτίες της διατηρήσεως τους, την ίδια κατάσταση πάντα και διαφυλάσσουν ίδια την Δική τους ύπαρξη με βάση την ενότητά τους, η οποία έχει καταστεί ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ. (Κατά Πλάτωνος Θεολογία Πρόκλου βιβλ. Α 92-93-94). Εξ' άλλου δεν υπάρχει τίποτε ασθενικό και αδρανές
στον κόσμο των θεών, αλλά τα πάντα είναι εκεί ενεργά και είναι ζωές ζέουσες που ενεργούν αιωνίως (Πρόκλος εις Κρατυλλον127). Άρα δεν εγκατέλειψαν την ανθρωπότητα, είναι εκεί και τις ίδιες ενέργειες εκτελούν.
4) Σήμερα πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι βλέπουν στα όνειρα τους ή σε οράματα ξανά τους αρχαίους Θεούς. Πιστεύετε πως αυτό μαρτυρά μια υπαρξιακή κρίση στην κοινωνία μας ή οι Θεοί επιστρέφουν και προσπαθούν να επικοινωνήσουν ξανά μαζί μας;
Οι Θεοί δεν έχουν ανάγκη να επιστρέψουν διότι δεν έφυγαν ποτέ όπως εξηγήσαμε στην προηγούμενη ερώτηση μέσω των κειμένων. Οι ίδιοι οι θεοί βρίσκονται σε περιοχές απροσπέλαστες απλωμένοι πάνω από τα πάντα και αιώνια "επιβαίνοντας" σε όλα τα όντα και οι λάμψεις στα κατώτερα όντα οι οποίες προέρχονται από αυτούς σε πολλά σημεία αναμεμειγμένες με αυτά που συμμετέχουν σε αυτές, τα οποία είναι σύνθετα και ποικιλόμορφα γεμίζουν από την όμοια με αυτά ιδιότητα. (Θεολογία Πρόκλου 96). Άρα αυτοπροσώπως όπως θα λέγαμε δεν μπορούν να παρουσιασθούν σε εμάς ούτε ακόμη και στα όνειρά μας. Αυτό το κάνει η ψυχή μόνη της όταν ελευθερώνεται από τα δεσμά του σώματος κατά την διάρκεια του ύπνου έχοντας σφοδρή την επιθυμία να έχει επαφή με το θείον λόγω της μνήμης που έχει όταν κάποτε όπως μας πληροφορεί ο Φαίδρος ακολούθησε το άρμα των θεών και αντίκρισε τον υπερουράνιο τόπο.
5) Αν οι θεοί υπάρχουν τότε με πιο τρόπο μπορεί να επικοινωνήσει κάποιος μαζί τους; Για να επικοινωνήσει κανείς με τους ίδιους τους θεούς στην παρούσα κατάσταση που βρίσκεται ο καθένας μας.
Είναι αδύνατον. Πρέπει λοιπόν όλοι μας να μελετήσουμε με σεβασμό την φιλοσοφία και την μυθολογία, να κατανοήσομε πολύ καλά τις έννοιες και τις ενέργειες που υπάρχουν εκεί, να καθάρουμε τον ψυχικό μας κόσμο από τις επιθυμίες, τις κακότητες και τα θέλω μας, να γνωρίσομε καλά τον εαυτόν μας σύμφωνα με το δελφικό παράγγελμα, να αποβάλουμε την διπλή άγνοια (όπως μας συμβουλεύει ο Σωκράτης στον διάλογο Αλκιβιάδης), να οργανώσουμε το νου μας και τις ενέργειες μας σύμφωνα με την Αρετή και τις ιδιότητες της (φρόνηση, σωφροσύνη, ανδρεία, δικαιοσύνη), να κατανοήσομε την δημιουργία παρατηρώντας την φύση και το ουράνιο στερέωμα που μας περιβάλει και έχει να μας πει πολλά και τότε με πολύ αργά βήματα ο νους της ψυχής θα αρχίσει να ανελίσσεται στο νοητικό πεδίο για να επικοινωνήσει όχι φυσικά με τους θεούς αλλά με το αμέσως ανώτερο γένος από εμάς -το γένος των δαιμόνων- όπου εκεί βρίσκεται και δικός μας δαίμων. (Πολιτεία Πλάτωνος και ανάλυση του Πρόκλου εις τας Πολιτείας Πλάτωνος).
6) Αν για να γίνει αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάποιου είδους τελετή, τί το ιδιαίτερο μπορεί να έχει αυτό το τυπικό ώστε να μας φέρει σε επαφή μαζί τους;
Εάν δεν έχουμε κάνει την ανάλογη ψυχική και νοητική διαδικασία όπως είπα πριν δεν μπορούμε να κάνουμε τελετές και επικλήσεις ανωτέρων δυνάμεων. Για να πραγματοποιηθεί αυτό πρέπει να υπάρχει βαθιά γνώση των θεϊκών δυνάμεων.
Σε ένα πρώτο επίπεδο όμως αφού κατανοήσομε τους ύμνους των Ορφικών κειμένων (πράγμα δύσκολο και απαιτεί πολλή μελέτη) μπορούμε λόγω της ψυχικής μας επιθυμίας να πούμε κάποιον από αυτούς.
7) Αν οι θεοί υπάρχουν γιατί εμφανίζονται μονάχα σε λίγους; Γιατί το κάνουν μέσα από όνειρα και αμφίβολες οπτασίες και όχι φανερά μαζικά;
Όπως εξηγήσαμε στην ερώτηση 4 το απολύτως καθαρό, το αδιαίρετο, το αμέριστο, το αμετάβλητο δεν μπορεί να αναμιχθεί με το μεριστό, το τελείως διασπασμένο και βουτηγμένο στην ύλη και στην γεωκεντρικότητα ανθρώπινο είδος. Τον Θεό δεν μπορούμε να τον αντικρύσουμε και μέσω του μύθου του Διός και της Σεμέλης αντιλαμβανόμεθα πλήρως το γιατί.
8) Πιστεύετε πως οι αρχαίοι θεοί έχουν την θέληση να επικοινωνήσουν ξανά μαζί μας;
Οι θεοί δεν επικοινωνούν με εμάς. Εμείς πρέπει να στρέψουμε την ψυχή μας και τον νου μας προς την δική τους πλευρά.
9) Πιστεύετε πως γνωρίζουν και νοιάζονται για την κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδας;
Οι θεοί δεν μπορεί να σκέπτονται ανθρώπινα σύμφωνα με τα δικά μας θέλω. Εξ άλλου στην Ελληνική θεολογία δεν υπάρχουν ούτε ΣΩΤΗΡΕΣ ούτε ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΙ για να έρθουν να μας σώσουν. Την κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδος εμείς με τις λάθος επιλογές μας, την κατά το προσωπικό συμφέρον μας εξάσκηση το δικαιώματος της ψήφου μας, την αλλοίωση της σκέψεως μας που είναι γεμάτη δουλικότητα, υποταγή και παθητικότητα την οδηγήσαμε εδώ. Εάν δεν αλλάξουμε κανείς δεν θα μας σώσει, μόνοι μας πρέπει να σώσουμε την χώρα μας και τον εαυτόν μας.
10) Αρκετοί λένε πως οι αρχαίοι θεοί να μας βοηθήσουν όχι μόνο στην καθημερινή μας ζωή αλλά και να ενισχύσουν την χώρα μας. Συμφωνείτε; Και αν ναι με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό;
Δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε καμία βοήθεια από καμία δύναμη εάν συνεχίσουμε να περιμένουμε ΣΩΤΗΡΕΣ θεϊκούς ή γήινους τότε θα οδηγηθούμε μαθηματικώς στον όλεθρο. Εξ άλλου αυτά είναι αντιλήψεις που οδηγούν στην πλήρη ύπνωση του νου μας για να μην αντιδρούμε και να δεχόμαστε παθητικώς ότι μας σερβίρουν ακόμη και το ξεπούλημα της πατρίδος παρουσιάζοντάς το με όμορφα λόγια.
11) Εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε το έργο τους;
Το έργο των θεών είναι δικό τους μη κατανοητό από εμάς, άρα δεν μπορούμε να έχομε καμία συμμετοχή σε αυτό. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βοηθήσουμε τον ΕΑΥΤΟΝ μας, το ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ και να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα της ΠΑΤΡΙΔΟΣ μας και του ΓΕΝΟΥΣ μας.
Ο Θεός Ζευς (μυθολογική αναφορά)
Αναρτήθηκε από τον/την lykofron στο 11/16/2011
Γέννησις και ανατροφή του Διός
Η παράδοσις αναφέρει ότι όταν ο Κρόνος ανέλαβε την κυριαρχίαν εκ του πατρός του Ουρανού, έλαβε την προφητείαν ότι ένα εκ των τέκνων του θα του εξεθρόνιζε. Κατόπιν αυτού ο Κρόνος κατάπινε τα τέκνα του. Το μόνο εκ των τέκνων του το οποίο απέφυφε την κατάποσιν ήταν ο Ζευς. Όταν η Ρέα εγέννησε κρυφά τον Δια, συνεχίζει η παράδοσις, πλησίον της πόλεως Λύκτο της Κρήτης εντός ενός σπηλαίου εις την απάτητη κορυφή του όρους Ίδης, τον απέκρυψε από τον Κρόνο και δια να τον εξαπατήσει του έδωσε αντί του βρέφους έναν λίθο τυλιγμένον με σπάργανα. Ο Κρόνος κατάπιε τον λίθον αλλά γρήγορα εννόησε την εξαπάτησίν του και προσεπάθησε να ανεύρει τον Δία άνευ όμως αποτελέσματος.
Ο Ζευς ανετρέφετο εις το σπήλαιον υπό της τροφού του Αδράστειας (αδελφής της Ίδης), των Ιδαίων Δακτύλων, των Κορυβάντων και Κουρητών και εγαλουχήθη δια του γάλακτος της αιγός Αμάλθειας. Πέραν αυτών αναφέρονται ως τροφοί του Διός αι Νύμφαι Πλειάδες, θυγατέραι της Πληόνης και του Ατλαντα, αίτινες έφεραν εις τον Δία την νύκτα από τας ροάς του Ωκεανού ως τροφήν την ΑΜΒΟΣΙΑΝ, τροφή των θεών, ενώ ένας Αετός εκόμιζε το ΝΕΚΤΑΡ, το οποίο αντλούσε δια του ράμφους του από λίθον το οποίον, κατά τον Ορφέα, είχεν χρώμα ερυθρόν.
Εις τον κρυφά ανατρεφόμενον Δίαν μετά τον απογαλακτισμό του αι μέλισσαι του πρόσφεραν ως τροφή το μέλι των, κάνοντας τας κυψέλας των εις αυτό το σπήλαιον, το οποίον κατόπιν ό Ζευς τους το εχάρισεν δι’ ασφαλή των κατοικίαν. Το σπήλαιο εγένετο από τότε ιερόν και κανείς δεν ετόλμα να εισέλθη. Εις ορισμένην δε εποχή του χρόνου εφαίνετο ότι εξέζεε (εξήρχετο) από την είσοδο του σπηλαίου λαμπρόν φως το οποίον εθεωρείτο ότι οφείλεται εις το αίμα το οποίον εξήρχετο (εξέζεε) εκ της μήτρας της μητρός του Διός Ρέας κατά την γέννησή του. Εις την ανατροφήν του Διός συνεργοί της Ρέας εγένοντο οι Κορύβαντες, οι οποίοι επειδή είχαν πιάσει από τα δάκτυλα την Ρέα δια να την χειραγωγήσουν εις τα ομαλά περάσματα του Ιδαίου όρους, ονομάσθησαν και Iδαίοι Δάκτυλοι και οι οποίοι δια να μην ακούση ο Κρόνος τα κλάματα του βρέφους, είχον εφεύρει θορυβώδη όρχησιν, την Πυρρίχη, την οποίαν εχόρευαν ένοπλοι εις τρόπο μάχης, μετά θορύβου από τας κλαγάς των όπλων των.
Τιτανομαχία
Όταν ανδρώθηκε ο Ζευς, επακολούθησεν κραταιός αγών μεταξύ Διός και Κρόνου κατά τον οποίον επεκράτησεν ο Ζευς ενώ ο Κρόνος εξέμεσε τα τέκνα του δια ειδικού υγρού το οποίον του έδωσε η Μήτις. Άπαντα τα αδέλφια του Διός, μετά την απελευθέρωσίν τους πήραν το μέρος του εις την τιτανομαχίαν η οποία επηκολούθησεν και κατά την οποίαν οι Ολύμπιοι Θεοί κατενίκησαν του Τιτάνας και τους οποίους περιόρισαν εις τα Τάρταρα. Δεν αναφέρω λεπτομερείας της τιτανομαχίας διότι δεν έχουν ιδιαιτέραν σημασίας.
Μήτις η πρώτη σύζυγος του Διός.
Πρώτη σύζυγος του Διός ήτο η Μήτις, η θυγάτηρ του Ωκεανού και της Τηθίος και κατά τον Ησίοδον «η Μήτις ήτο η σοφοτέρα θεών και ανθρώπων». Αργότερον η Γαία προέβλεψεν ότι η Μήτις θα εγένα θήλυ τέκνος και κατόπιν άρρεντο οποίο προορίζετο να εκθρονήση τον Δία. Κατόπιν αυτού ο Ζευς κατάπιε την Μήτιν έγγειον είς το θήλυ τέκνον της ώστε να προλάβη την γέννησιν του υιού αυτής και όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου εγεννήθη εκ της κεφαλής αυτού η Θεά Αθηνά.
Γάμος του Διός μετά της Ήρας
Όταν ο Ζευς έφθασε εις νεανικήν ηλικίαν περιηγείτο μόνος του διάφορα μέρη του κόσμου μεταμορφωμένος εις διαφόρους μορφάς. Εις την Σάμο είδε την Ήρα να λούζεται εις τον Παρθένιον ποταμό, (όστις έλαβεν το όνομά του από την παρθενικότητά της) και την ερωτεύθηκε. Τότε μεταμορφώθηκε εις το πτηνόν Κόκκυγα (κούκον) και κάθισε εις τα γόνατα της. Ενώ δε εκείνη τον κάλυψεν δια να τον θερμάνη, ο Ζευς έλαβε την πραγματικήν του μορφή κι ενώθηκε μετ’ αυτής, αφού της υποσχέθηκε να την κάνη νόμιμη σύζυγο του, όταν θα εβασίλευε.
Ένωσις του Διός μετά νυμφών και Θεαινών
Η παράδοσις αναφέρει αναφέρει ότι εκ της ενώσεως του Διός μετά Νυμφών και Θεαινών γεννώνται Θεοί, Δαίμονες και Ήρωες, όπως: μετά της Μνημοσύνης γεννώνται αι εννέα Μούσαι (Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένην, Τερψιχόρην, Ερατώ, Πολύμνεια, Ουρανεία και Καλλιόπη), μετά της Θέμιδος γεννώνται αι τρεις Μοίραι (Κλωθώ, Λάχεσις και Ατροπός) και αι τρεις Ώραι (Ευρυνόμην, Δίκην και Ειρήνην), μετά της Μαίας γεννάται ο Θεός του πνεύματος Ερμής, μετά της Λητούς γεννάται η Θεά της αγνότητος Αρτέμις και ο Θεός του φωτός Απόλλων, μετά της Ευρυνόμης γεννώνται αι τρεις χάριτες (Αγλαΐαν, Ευφροσύνην και Θάλιαν), μετά της Σεμέλης γεννάται ο Θεός Διόνυσος, μετά της Αλμήνης γεννάται ο ήρως Ηρακλής, μετά της Θεάς Δήμητρος γεννάται η Περσεφόνη και μετά της Θεάς Ήρας γεννώνται οι Θεοί Ήφαιστος και Άρης και αι Θεαί Ήβη και Ειλειθύια.
Αι εννέα Μούσαι
Αι Μούσαι ή Μνείαι αι οποίαι είναι θυγατέραι της Μνημοσύνης και εν αρχή ανεφέροντο ότι ήσαν τρεις. Τα ονόματά τους, κατά τους ποιητάς, ήσαν η Μελέτη, η Μνήμη και η Αοίδια. Κατά νεωτέραν Ελληνικήν παράδοσιν αι Μούσαι ήσαν θυγατέραι του Διός της Μνημοσύνης. Σχετικά αναφέρεται ότι κατά την τελετήν του γάμου του Διός μετά της Μνημοσύνης ο Ζευς ηρώτησε τους Θεούς τι τους λείπει και αυτοί ανέφεραν ότι τους λείπουν αι Μούσαι. Κατόπιν αυτού ο Ζευς εγέννησεν μετά της μνημοσύνης τας εννέα Μούσας αι οποίαι φέρουν εις τους ανθρώπους την λησμοσύνη από τας φροντίδας της καθημερινότητος. Αι μούσαι είναι αι εξής: Κλειώ ασχολουμένη με την συγγραφήν της ιστορίας, Ευτέρπη ασχολουμένη με τον αυλόν, Θάλεια ασχολουμένη με την κωμωδία, Μελπομένη ασχολουμένη με την τραγωδία, Τερψιχόρη ασχολουμένη με την λύρα, Ερατώ ασχολουμένη με τον χορό, Πολύμνια ασχολουμένη με την διήγησιν, Ουρανία και Καλλιόπη ασχολούμεναι με την επικήν ποίησιν.
Επίκλησις προς τον Θεόν Δίαν.
Ελθέ ημίν Κρόνιε Ζευ υιέ της Ρέας, κυρίαρχε του πνευματικού Ολύμπου Συ όστις κατενίκησες τους τιτάνες!
Ζευ, τριδύναμε, εμείς οι μύστες του πυθαγορείου αυτού δεσμού λαμβάνουμε την πνευματικήν τροφήν εκείνην η οποία όταν αφομοιωθεί εν ημίν θα μας βοηθήσει να απομακρυνθώμε εκ του τιτανικού περιβάλλοντος εις το οποίο ζώμεν ώστε να κατανικήσωμεν τους εντός μας εδρέυοντες τιτάνες.
Ζευ κυρίαρχε του πνευματικού Ολύμπου ελθέ ημίν και βοήθησόν μας ίνα κατανικήσουμε την τιτανικήν μας φύσιν ώστε να επικρατήσει εντός μας η θεία αρμονία και ούτω να οδηγηθώμεν προς το Φως.
Μάκαρ Ζευ άρχοντα του πνευματικού Ολύμπου το πέραν αυτών έργον μας είναι να μεταφέρομεν τας θείας αρχάς των μυστών του Πυθαγορείου δεσμού εις τους ανθρώπους ίνα δυνηθούν να κατανικήσουν τας τιτανικάς των φύσεις και οδηγηθούν και αυτοί προς το Φως.
Ζευ ελθέ ημίν καθ’ ότι η συμβολή σου μας είναι αναγκαία ώστε να επιτύχουμε εις το έργον ημών.
Ορφικός ύμνος Διός, θυμίαμα στύρακα (15)
Ζεῦ πολυτίμητε, Ζεῦ ἄφθιτε, τήνδε τοι ἡμεῖς
μαρτυρίην τιθέμεσθα λυτήριον ἠδὲ πρόσευξιν.
ὦ βασιλεῦ, διὰ σὴν κεφαλὴν ἐφάνη τάδε πάντα,
γαῖα θεὰ μήτηρ ὀρέων θ’ ὑψηχέες ὄχθοι,
καὶ πόντος καὶ πάνθ’, ὁπόσ’ οὐρανὸς ἐντὸς ἔταξε
Ζεῦ Κρόνιε, σκηπτοῦχε, καταιβάτα, ὀμβριμόθυμε,
παντογένεθλ’, ἀρχὴ πάντων, πάντων τε τελευτή,
σεισίχθων, αὐξητά, καθάρσιε, παντοτινάκτα,
ἀστραπαῖε, βρονταῖε, κεραύνιε, φυτάλιε Ζεῦ
κλῦθί μευ, αἰολόμορφε, δίδου δ’ ὑγίειαν ἀμεμφῆ
εἰρήνην τε θεὰν καὶ πλούτου δόξαν ἄμεμπτον.
Ορφικός ύμνος Κεραυνοῦ Διός, θυμίαμα στύρακα (19)
Ζεῦ πάτερ, ὑψίδρομον πυρσαυγέα κόσμον ἐλαύνων,
στράπτων αἰθερίου στεροπῆς πανυπέρτατον αἴγλην,
παμμακάρων ἕδρανον θείαις βροντῇσι τινάσσων,
νάμασι παννεφέλοις στεροπὴν φλεγέθουσαν ἀναίθων·
λαίλαπας, ὄμβρους, πρηστῆρας κρατερούς τε κεραυνούς.
βάλλων εὐροθίους φλογερούς, νεφέεσσι καλύπτων
παμφλέκτους, κραιπνούς, φρικώδεας, ὀβριμοθύμους,
πτηνὸν ὅπλον δεινόν, κλονοκάρδιον, ὀρθοέθειρον,
αἰφνίδιον, βρονταῖον, ἀνίκητον βέλος ἁγνόν,
ῥοίζου ἀπειρεσίου δινεύμασι παμφάγον ὁρμῇ,
ἄρρηκτον, βαρύθυμον, ἀμαιμάκετον πρηστῆρος
οὐράνιον βέλος ὀξὺ καταιβάτου αἰθαλόεντος
ὃν καὶ γαῖα πέφρικε θάλασσά τε παμφανόωσα,
καὶ θῆρες πτήσσουσιν, ὅταν κτύπος οὖας ἐσέλθῃ·
μαρμαίρει δὲ πρόσωπ’ αὐγαῖς, σμαραγεῖ δὲ κεραυνὸς
αἰθέρος ἐν γυάλοισι· διαρρήξας δὲ χιτῶνα,
οὐράνιον προκάλυμμα, χαλᾷς ἀργῆτα κεραυνόν.
ἀλλά, μάκαρ, θυμὸν βαρὺν ἔμβαλε κύμασι πόντου,
ἠδ’ ὀρέων κορυφῇσι τὸ σὸν κράτος ἴσμεν ἅπαντες·
ἀλλὰ χάριν λοιβῆς σὺ δίδου φρεσὶν αἴσιμα πάντα,
ζωήν τ’ ὀλβιόθυμον, ὁμοῦ θ’ ὑγίειαν ἄνασσαν,
εἰρήνην τε θεόν, κουροτρόφον, ἀγλαότιμον,
καὶ βίον εὐθύμοισιν ἀεὶ θάλλοντα λογισμοῖς.
Ορφικός ύμνος Διὸς Ἀστραπαίου, θυμίαμα λιβανομάνναν (20)
Κικλῄσκω μέγαν, ἁγνόν, ἐρισμάραγον, περίφαντον,
ἠέριον, φλογόεντα, πυρίδρομον, ἠεροφεγγῆ,
ἀστράπτοντα σέλας νεφέων παταγοδρόμῳ αὐδῇ,
φρικώδη, βαρύμηνιν, ἀνίκητον θεὸν ἁγνόν,
ἀστραπέα Δία, παγγενέτην, βασιλῆα μέγιστον,
εὐμενέοντα φέρειν γλυκερὴν βιότοιο τελευτήν.
Ορφικός ύμνος Αἰθέρος, θυμίαμα κρόκον 05
Ὦ Διὸς ὑψιμέλαθρον ἔχων κράτος αἰὲν ἀτειρές,
ἄστρων ἠελίου τε σεληναίης τε μέρισμα,
πανδαμάτωρ, πυρίπνου, πᾶσι ζωοῖσιν ἔναυσμα,
ὑψιφανὴς Αἰθήρ, κόσμου στοιχεῖον ἄριστον,
ἀγλαὸν ὦ βλάστημα, σελασφόρον, ἀστεροφεγγές,
κικλήσκων λίτομαί σε κεκραμένον εὔδιον εἶναι.
Ο Φάνης
Παρά την νέαν του φύσιν ο Ζευς δεν ήτο δυνατόν να αναγορευθή άρχων του πνευματικού Ολύμπου. Άλλο τι υπέρτατον έπρεπε να αφομοιωθεί εν αυτώ. Ο Θείος Ορφεύς εις το σημείον τούτο εμφανίζει μίαν μεγαλειώδη αλληγορικήν εικόνα, δια της οποίας αποκαλύπτει το υπέροχον της ενεργείας του Φάνητος. Κατά ταύτην ο Θεός Ζευς κατέπιε τον Φάνητα, τον ήνωσε προς την μεταμορφωθείσαν Τιτανικήν του Φύσιν (μετά την κατάποσιν της Μήτιος) και από της στιγμής εκείνης εξεπορεύθη εκ της νέας του φύσεως (της μη πλέον τιτανικής) η άπειρος και μεγαλειώδης γνώσις, δια της οποίας μετέστη εις τον πνευματικόν Όλυμπον και κατέκτησεν αυτόν ως δυναμικός κύριος.
Ο Φάνης ή Χρυσόπτερος Έρως είναι μία από τας αλληγορικάς εικόνας των Ορφικών εντός της οποίας εγκλείεται μέγιστον μυστικόν της δημιουργίας. Σχετικήν έννοιαν περί του Φάνητος δυνάμεθα να έχωμεν εκ της λειτουργίας του νόμου του Έρωτος, εις τας ενεργείας του οποίου οφείλεται η λειτουργία των μορφών των κόσμων και των όντων αυτών, η διανόησίς των και η εξέλιξις δια της οποίας συντελούνται αι μεταμορφώσεις και δι’ αυτών η προαγωγή της δυναμικής των ενεργείας. Ο Φάνης είναι ο πρωταρχικός νόμος της Μονάδος, εκ της συνεργασίας της εις τας μορφάς μετά της ουσίας του Χάους, όστις αποτελεί και την πρώτην εκ της τριδυνάμου δυνάμεως του Διός. Μετά την εμφάνισιν του Φάνητος εδημιουργήθησαν ο Ουρανός και η Γη και οι κόσμοι. Ο Φάνης έχει την κεφαλήν αυτού εις τον Ουρανόν και τους πόδας του εις την Γην, την μία των χειρών του προς ανατολάς και τηv ετέραν προς δυσμάς. Ούτω τοποθετούμενος ο Φάνης σχηματίζει σταυρόν. Το σχήμα αυτό είναι σπουδαίον σύμβολον των μεμυημένων και εδώ τιθέμενον εικονίζει λειτουργίας αφορώσας τον Φάνητα.
Η κεφαλή του Φάνητος ευρίσκεται εις τον Ουρανόν και τα δάκρυά του εκείθεν έρχονται εις την Γην. Τούτο είναι εικών δηλούσα ότι η εμφάνισις των όντων και του ανθρώπου προήλθεν εκ της επιμιξίας των δυνάμεων του Ουρανού προς τας δυνάμεις της Γης. Ο Φάνης ως οφθαλμούς έχει τον Ήλιον και την Σελήνην. Τούτο δηλοί την επίδρασιν των σωμάτων αυτών επί της Γης διά την γέννησιν των όντων. Εκ των δακρύων του Φάνητος τα οποία κατέρχονται διά των ποδών του εις την Γην, γεννάται το γένος των βροτών. Εκ του γέλωτος αυτού γεννάται το γένος των αθανάτων. Ποίος όμως είναι ο γέλως του Φάνητος! O Γέλως του Φανητός δημιουργεί την χαράν της ζωής και δίδει την εύδαιμονίαν εις τα υπέροχα τέκνα της Θείας Φύσεως, τα οποία έπαυσαν να διανοούνται με τας απαιτήσεις των Τιτανικών αυτών φύσεων και το οποίον δεν δουλώνει, δεν πιέζει την συνείδησιν των όντων αλλά όταν εκδηλούται από το ον ως ευχαρίστησις, το άγει εις την αθανασίαν. Η ενότητα του απείρου δεν δύναται να νοηθεί ει μη μόνον δια της υπάρξεως της Μονάδος (συνεχούς ουσίας) την οποίαν οι αρχαίοι απεκάλουν Θεόν Δίαν.
ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ως πρώτος επαναστάτης κατά της τυρανίας των Τιτάνων: Ο Προμηθεύς πρώτος φθάσας εις την θείαν αντίληψιν, εξανέστη κατά των αυθαιρεσιών και των καταπιέσεων, υποδείξας άμα διά της μεταδόσεως του φωτός του, ότι το διαχωρίζεσθαι εις τάξεις την ανθρωπότητα αποτελεί την πρώτην ύβριν του ανθρώπου κατά της ιδίας μορφής του και την πρώτην αχαριστίαν προς την μητέρα του Φύσιν. Όμως εδεσμεύτει εις το ανθρώπινον επίπεδον και εχρειάσθει η παρέμβασις του ήρωος Ηρακλή προκειμένου να αποδευσμευτεί και επανέλθει εις τους χώρους των αθανάτων πνευμάτων.
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ως Μυσταγωγός: Οι διδάξαντες τον τρόπον της ανελίξεως του ανθρώπου και της κατανοήσεως υπ’ αυτού των θείων αληθειών, οι οποίαι περιβάλουσι την μορφή του ως και των δικαιωμάτων, άτινα έχει επί της φύσεως είναι οι παραγαγόντες τα Μυστήρια Μυσταγωγοί και συμβολίσαντες την αλήθειαν και την διδασκαλίαν αυτής. Ούτοι είναι αι τέλειαι συνειδήσεις της Φύσεως αίτινες ενωτίσθησαν τας θείας αυτής λειτουργίας και αφωμοιώθησαν εις την μεγάλην αυτής δράσιν. Αι συνειδήσεις αύται είναι αι πηγαί πάσης γνώσεως. Αι τέλειαι αυταί συνειδήσεις κατιδούσαι τους τρόπους της ανελίξεως των δυνάμεων της Φύσεως και της ανθρωπίνης μορφής επί τη βάσει τούτων καθώρισαν σύστημα μυήσεως της ανθρωπίνης προσωπικότητος όπως διδαχθή δι’ αυτής περί της αξίας της ιδίας μορφής της. Μια από τας συνειδήσεις αυτάς υπήρξε και ο (τιτάνας) Προμηθεύς όστις υπήρξε μάλιστα ο πρώτος μεταδότης των μεγάλων αληθειών και ο πρώτος συνθέτης των ιερών συμβόλων των μυστηρίων. Αλλ’ αι θείαι αλήθειαι και αι μεγάλαι ιδέαι δεν ήτο δυνατόν να εισέλθωσιν εις τας μικράς των ανθρώπων διανοίας και διά τούτο τα Μυστήρια εχωρίσθησαν εις βαθμούς, όπως παρέξωσιν εις τον εν σκοτία άνθρωπον ολίγον κατ’ ολίγον φως και επαναστατήση κατά του ΙΔΙΟΥ του σκότους.
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ως ελεύθερο πνεύμα: Προμηθεύς είναι το ελεύθερο πνεύμα το οποίον προκειμένου να βοηθήσει τον άνθρωπον όπως ενωτισθή τας θείας περί την Φύσεως αληθείας και γνωρίσει τον τρόπον οδεύσεών των εις θειοτέρους κόσμους εδέχθη να ενσαρκωθή εις το ανθρώπινον επίπεδον και να φέρει προς αυτούς το Φως. Όμως εδεσμεύθη εις το γήινο περιβάλλον και απαιτήθη η παρέμβασις ενός Ήρωος (εν προκειμένω του Ηρακλέους, υιού του Διός) ίνα ελευθερωθή εξ αυτού.
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ως Ηλιακός Λόγος: ο Προμηθεύς (προ-μήτις) έκλεψε το Πνευματικό Πυρ από τον πνευματικό Όλυμπο και το έδωσε στον πλέον εξελιγμένο ζωικό οργανισμό της Γης, τον άνθρωπο, ώστε να αποτελέσει τον νέο του Συνδετικό Λόγο. Αυτό συνιστά την διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα ζώα διότι απετέλεσε την εξέλιξιν της Ζωικής Νοήσεως εις Λογική Νόηση. Το γεγονός αυτό εγένετο ως εξής: Ο δημιουργικός Αιθέρας του περιβάλλοντος της μητρός μας Γης εδέχθη την περίπτυξη Πνευματικού Πυρός (εικονιζόμενος ως Προμηθεύς) υψηλοτάτης δυναμικότητος εις στιγμήν κατά την οποίαν αι αστρολογικαί συνθήκαι ενεφάνισαν ευνοϊκούς όρους. Αυτό το πνευματικό πυρ επηρέασε τον αιθέρα του γήινου περιβάλλοντος και μετεφέρθη ως μεταμορφωτικός λόγος εις το πλέον εξελιγμένο ον της Γης, τον άνθρωπο, επέδρασεν επί του συνδετικού του λόγου και ούτω του έδωσε την δυνατότητα να μεταβάλλει την μέχρι τότε Ζωική του Νόησιν εις Λογικήν Νόησιν.
ΔΙΟΝΥΣΟΣ
Ο Ζευς μετά την αφομοίωσιν εν τη φύσει αυτού, του Φανητός, κατά τον Θείον Ορφέα, απέκτησεν εκ της Νύμφης Σεμέλης τον Ζαγρέα Διόνυσον Ο Διόνυσος κατ’ αρχάς μεν υπήρξεν χθόνιος Θεότης, μετέπειτα όμως εγένετο Ουρανία Θεότης. Εις τας αλληγορικάς εικόνας του Ορφέως περί του Διονύσου είναι τοποθετημέναι υψίστης σημασίας έννοιαι, αλλά περί αυτών δεν δύναμαι παρά ελάχισrα να είπω. Η Μήτηρ του Διονύσου εικoviζει την ανελιχθείσαν ψυχήν, την υπερβάσασαν κατά την διανόησιν αυτής τα όρια της Τιτανικής φύσεως των ανθρώπων. Την ψυχήν εκείνην η οποία εδέχθη και αφομοίωσεν εν εαυτή τας ενεργητικάς δυνάμεις του Φάνητος δια των σχέσεών της προς τον πνευματικόν άρχοντα του Ουρανού Δία. Εκ των δυνάμεων αυτών εγεννήθη ο Διόνυσος και δια τούτο είναι τέκνον του Θεού Διός και της Περσεφόνης ή Σεμέλης. Αλλά η Σεμέλη, παρά την υπέροχον διανόησιν αυτής έζη εντός της Τιτανική φύσεως των ανθρώπων και ως εκ τούτου είχεν αμέσους σχέσεις προς τους Τιτάνας και συνεπώς ο γεννηθείς Διόνυσος είχεν διπλήν φύσιν, τιτάνας εκ της μητρός του και θεός εκ του πατρός του.
Οι Τιτάνες γνωρίζοντες την διπλήν φύσιν του Διονύσου εβουλεύθησαν να κατασπαράξουν αυτόν και εις στιγμήν κατά την οποίαν ο Διόνυσος ήτο προσηλωμένος εις εν κάτοπτρον βλέπων την μορφήν του, εικών η οποία προδίδει αλληγορικώς (κατά τον Θείον Ορφέα) την Τιτανικήν των ανθρώπων φύσιν, επέπεσαν κατ’ αυτού και τον κατεσπάραξαν διαμελίσαντες δε την φύσιν αυτού την κατέφαγον. Οι κατασπαράξαντες τον Διόνυσον Τιτάνες ήσαν επτά τον αριθμόν και διεμέλισαν την φύσιν αυτού εις επτά μέρη, όσοι είναι οι πλανήται οι επιδρούντες εις το γήινον περιβάλλον. Έκτοτε, απεκάλυψεν ο Θείος Ορφεύς, πάσαι αι ανθρώπιναι φύσεις φέρουν μέρος της διπλής φύσεως του Διονύσου, αλλά τούτο δεν δύναται να φέρει τας ψυχάς αυτών εις το γένος των αθανάτων. Δια να γίνει αυτό, πρέπει εις τας φύσεις αυτάς να αφομοιωθεί ολόκληρος η φύσις του Διονύσου.
Κατά τον διαμελισμόν της φύσεως του Διονύσου έσπευσεν εκ του Ουρανού η Θεά της Σοφίας και έλαβε την καρδίαν του, την μετέφερε και την παρέδωσε εις τον Θεόν Δία. Την καρδίαν του Διονύσου εχρησιμοποίησεν ο Θεός Ζευς προς δημιουργίαν του νέου Διονύσου, του Ουρανίου Διονύσου και είναι πλέον αυτός, όχι ο Διόνυσος ο Ζαγρεύς, η χθονία Θεότης, αλλά ο Διόνυσος ο Ελευθερεύς, εκείνος εις τον οποίον ανέθεσεν ο Θεός Ζεύς την απελευθέρωσιν των ανθρωπίνων ψυχών από τας Τιτανικάς αυτών φύσεις. Συνεπώς Διόνυσος Ελευθερεύς είναι εκείνος ο οποίος μεταφέρει τας ψυχάς των ανθρώπων δια γάμου (δηλ. συζεύξεως) τελουμένου μετ’ αυτών, εις τας φύσεις των αθανάτων. Τούτο επιτυγχάνεται όταν η διανόησίς των αποκτά την δυνατότητα να δέχεται τας ενεργείας (συζευγνύεται) μετά των πέραν των Τιτανικών φύσεων των ανθρώπων οντοτήτων.
Ορφικός ύμνος Διονύσου, θυμίαμα στύρακα (30)
Κικλήσκω Διόνυσον ἐρίβρομον, εὐαστῆρα,
πρωτόγονον, διφυῆ, τρίγονον, Βακχεῖον ἄνακτα,
ἄγριον, ἄρρητον, κρύφιον, δικέρωτα, δίμορφον,
κισσόβρυον, ταυρωπόν, Ἀρήιον, εὔιον, ἁγνόν,
ὠμάδιον, τριετῆ, βοτρυοτρόφον, ἐρνεσίπεπλον.
Εὐβουλεῦ, πολύβουλε, Διὸς καὶ Περσεφονείης
ἀρρήτοις λέκτροισι τεκνωθείς, ἄμβροτε δαῖμον·
κλῦθι, μάκαρ φωνῆς, ἡδὺς δ’ ἐπίπνευσον ἐνηής,
εὐμενὲς ἦτορ ἔχων, σὺν ἐυζώνοισι τιθήναις.
Γάμος του Διός μετά της Ήρας.
Η ένωση αυτή του Διός μετά της Ήρας, θα γίνει περισσότερον κατανοητή όταν εξετασθή ο συμβολισμός της Θεάς Ήρας. Επιγραμματικά αναφέρεται ότι συμβολίζει την γένεσιν της ψυχής. Συνεπώς η σύζευξις Διός και Ήρας υπήρξε όχι μόνον το σημαντικώτερο γεγονός της δημιουργίας, αλλά και η σημαντικοτέρα μεταμόρφωσις του Διός δια της οποίας συγκροτείται το ψυχικόν άτομον. Δια την σύζευξιν αυτήν δύνανται να λεχθούν τα εξής: Ο δημιουργικός αιθέρας δια της δράσεως του νόμου του Έρωτος προσελκύεται από την θερμότητα ενός ωρίμου ατόμου πυρώδους καταστάσεως ευρισκομένου εις την πέμπτην κατάστασιν. Ο δημιουργικός αιθέρας προκειμένου να επιτύχει την ένωσιν μετ’ αυτού μεταμορφούται εις οντογονικόν αιθέρα, πτηνόν Κόκυξ, ο οποίος έλκεται από την θερμότητα της περιφέρειας του εν λόγω ατόμου. Το ώριμον άτομον επιτρέπει την προσέγγισιν του οντογονικού αιθέρος (Κόκυγος) όστις εισδύει εντός αυτού του ατόμου και ούτω επιτυγχάνεται άρρηκτη σύνδεσις μετ’ αυτού. Η ένωσις αύτη είναι αποτέλεσμα της δράσεως του νόμου του έρωτος όστις είναι μία εκ των εκδηλώσεων του αιθέρος.
Τα ανωτέρω επιβεβαιώνονται και από τα ορφικά αποσπάσματα, τα οποία θεωρούν δημιουργικόν αίτιον της ψυχής την τριδύναμον αιθερικήν δράσιν του οντογονικού Διός ο οποίος δρα υπό την μορφή του νοητού φωτός τον οποίον ο Ορφεύς ωνομαζε Φάνητα. Σχετικά εις τα Ορφικά αποσπάσματα αναφέρεται: «Λέγει η ψυχή περί του Διός του δημιουργήσαντος το πάν: Μετά την πατρικήν απόφαση, εγώ η ψυχή διατρίβω μετά θέρμης εμψύχωσα τα πάντα. Διότι εκείνος έβαλλε τον Νου εντός της ψυχής την δε ψυχή εντός ενός λαμπρού σώματος».
29/08/13 - 11:40
!Βρέθηκε αρχαία πόλη των Μακεδόνων στην Κίνα! Ευρήματα μαρτυρούν αρχαία σχέση της Κίνας με Μακεδονία-Βοιωτία-Θεσσαλία-Κάσο...Έως τώρα, η κομμουνιστική Κίνα απαγόρευε τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις στην χώρα της, ενώ ακόμη και όσες έρχονταν στο φως, χωρίς να μπορεί ή να προλάβει να τις κρύψει, λογοκρίνονταν... Θεωρούσε το κομμουνιστικό καθεστώς πως με σκοταδισμό θα μπορούσε να γαντζωθεί για πάντα στην κυβέρνηση... Η λογοκρισία και οι μέρες της απαγορεύσεως πέρασαν και σαν χιονοστιβάδα έρχονται η μία μετά την άλλη οι ανακαλύψεις και οι ανακοινώσεις...Υπάρχουν δυο κοινοί θεοί στην μυθολογία και την θεογονία των δυο αρχαίων λαών, των Ελλήνων και των Κινέζων: Η Αθηνά (Φου Σι στα κινεζικά) και ο Παν.
Οι Κινέζοι αναφέρονται στην αρχαία ελληνική γραμματεία ως Σίνες. Το αρχαίο ελληνικό όνομά τους διατήρησαν έως σήμερα (China). Κι αυτό φαίνεται όταν όλος ο κόσμος γνωρίζει το σπουδαιότερο μνημείο τους ως Σινικό Τείχος. Ακόμα λέμε «σινο-ιαπωνικές σχέσεις»... κλπ. Οι Σίνες ήταν ληστές και εξολοθρευτές. Εξολόθρευσαν τους Ίωνες Έλληνες, που κατοίκησαν στα ΝΑ. της σημερινής εκτάσεως της αχανούς χώρας. Οι Ίωνες αφανίσθηκαν απ' εκεί, αλλά όχι το τοπωνύμιο. Ακόμη η περιοχή αυτή λέγεται Γιουνάν (δηλ. Ιωνία)...
Τα αρχαιότερα ευρήματα που έχουν βρεθεί έως τώρα στην Κίνα, ευρέθησαν σε αυτήν την επαρχία, την Γιουνάν, και είναι κουμπιά και λίθινα εργαλεία, 600-500.000 χρονών, που έχουν κάνει κάποιους παλαιοανθρωπολόγους να μιλούν πια για τον «άνθρωπο του Yuanmou», είδος του erectus. Ευρέθησαν δύο κοπτήρες του, στο Danawu στην επαρχία Yuanmou, στα ΝΔ. της Γιουνάν. Ανακαλύφθηκαν στις 1.5.1965, από τον γεωλόγο Fang Qian, ο οποίος εργαζόταν για το Γεωλογικό Ινστιτούτο Ερευνών Μηχανικής. Τα απολιθώματα εκτίθενται στο Εθνικό Μουσείο της Κίνας, στο Πεκίνο. (Αργότερα, στην ίδια περιοχή ευρέθησαν λίθινα αντικείμενα, κομμάτια οστών ζώων κλπ. σημάδια ανθρώπινης εργασίας και τέφρας από φωτιές). Υπάρχουν επίσης και τα ευρήματα 50 σκελετών, που συμβατικώς ονομάσθηκαν «Άνθρωπος του Πεκίνου», και που βρέθηκαν στο σπήλαιο του Τσουκουτιέν, την δεκαετία του 1920, μαζί με 17.000 εργαλεία. Είναι ο παλαιότερος κάτοικος της περιοχής, αφού αυτός ανάγεται στα 750-500.000 χρόνια πριν από σήμερα.Παρ' όλ' αυτά, η συμβατική επιστήμη, εξακολουθεί να λέει και να διδάσκει πως ο πολιτισμός, στην μακρινή Κίνα, ξεκινά την... 3η χιλιετία π.Χ.!
Υπάρχουν ευρήματα και από μούμιες (και μάλιστα 200!), που δείχνουν πως οι κάτοικοί της, την 2η-3η χιλιετία π.Χ. δεν είχαν... κινεζικά χαρακτηριστικά, αλλά «ευρωπαϊκά» (καστανά ή ξανθά μαλλιά, μεγάλη μύτη, κλπ.). Βρέθηκαν σε ένα μοναδικό έως τώρα νεκροταφείο, Β. του Θιβέτ, το οποίο ήταν γεμάτο με φαλλικά σύμβολα, που ανήκει - λένε - σε έναν «άγνωστο έως τώρα πολιτισμό». Οι τάφοι είναι... βάρκες αναποδογυρισμένες και θαμμένες στην άμμο. Προφανώς οι δημιουργοί του ήθελαν να αφήσουν στην ιστορία την ναυτική καταγωγή των προγόνων τους... Από κάθε βάρκα «ξεφυτρώνει» ένας στύλος ύψους 4 μ. Έχει σχήμα του αιδοίου στους ανδρικούς τάφους και φαλλού στους γυναικείους.[3] Και δεν είναι οι μόνες αρχαίες μούμιες που βρίσκονται στην Άπω Ανατολή, με μη «κίτρινα» χαρακτηριστικά.
Υπάρχουν και σύμβολα γραφής του 3000 π.Χ. Πάλι προσφάτως αρχαιολόγοι ανακάλυψαν (στον νεολιθικό χώρο του Λιανγκζού, Ν. της Σαγκάη, στην Α. Κίνα), 200 κομμάτια θρυμματισμένων λίθινων τσεκουριών, με σύμβολα που παραπέμπουν σε γραφή της εποχής. Σαν κι αυτά έχουμε πολλά στην Θεσσαλία. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να χαράσσουν λέξεις σε αστρολίθους (τα λεγόμενα αστροπελέκια). Αν είναι έτσι, τότε οι Κινέζοι είχαν γραφή συγχρόνως με τους Μεσοποταμίους, 2.000 χρόνια αργότερα από τους Έλληνες και 1.400 χρόνια παλαιότερα, σε σχέση με αυτό που πίστευαν έως τώρα οι αρχαιολόγοι για την κινεζική γραφή. Μαζί με αυτά στον ίδιο τόπο ευρέθησαν χιλιάδες ευρήματα κεραμικής, ξυλουργείας, νεφρίτη, ελεφαντόδοντου και πέτρας.
Υπάρχουν και ζωγραφιές Ελλήνων στρατιωτών (3ου-2ου αι. π.Χ.). Έχουν βρεθεί σε μαλλινα υφάσματα. Εκτίθενται στο Μουσείο Sampul, στην Urumqi Xinjiang της Κίνας.
Υπάρχουν και αγάλματα Ελλήνων στρατιωτών του 3ου αι. π.Χ. Αρκετά ειδώλια και αναπαραστάσεις Ελλήνων στρατιωτών ευρέθησαν Β. του Tien Shan. Εκτίθενται στο μουσείο στο Xinjiang Urumqi (Boardman).
Υπάρχει ολόκληρος κατάλογος με ευρήματα μαιάνδρων στην Κίνα...
Υπάρχουν δεκάδες πυραμίδες, κάτω από τυμβόσχημους λόφους στην Κίνα - μόνο στην επαρχία Shaanxi στην «απαγορευμένη ζώνη», ευρέθησαν άλλες 37! Πρώτος γι' αυτές έγραψε ο Victor Segalen, που επισκέφθηκε την Κίνα το 1913. Στο «Mission Archeologique en Chine» έγραψε άρθρο με τίτλο «L'art funeraire a l'epoque des Han" (1914), όπου έγραφε για τον τάφο του πρώτου αυτοκράτορα (και ότι υπάρχουν κ.ά. τάφοι στην περιοχή). Αλλά η πρώτη πυραμίδα ανακαλύφθηκε στις 28.3.1947, εν πτήσει, ΝΔ. του Ξιάν, από τον Αμερικανό σμήναρχο Maurice Sheahan, ο οποίος εντόπισε έναν τέτοιο μυστηριώδη γιγαντιαίο λόφο στην πεδιάδα Τσιν Τσουάν. Αργότερα οι «NY Times» (30.3.1947) ασχολήθηκαν με την ανακάλυψή του! Εάν είναι πυραμίδα, είπαν, μπροστά της η μεγάλη πυραμίδα της Αιγύπτου θα μοιάζει... νάνος! Και απεδείχθη πως η πυραμίδα αυτή ήταν ένα Maoling Μαυσωλείο του αυτοκράτορος Γου Χαν. Η κομμουνιστική κυβέρνηση της Κίνας τρομοκρατημένη ενώπιον μιας τέτοιας ανακαλύψεως, κάνει μια εγκληματική κίνηση: Φυτεύει δένδρα πάνω στους «ύποπτους» λόφους, έτσι ώστε να μην είναι διακριτό πλέον το τυμβοειδές σχήμα τους... Οι υποστηρικτές της αιγυπτο-αφρο-κεντρικής ιστορίας τα έχασαν! Το «Science News Letter» (νυν «Science News»)[4] έσπευσε να πει ότι «οι κινεζικές πυραμίδες είναι... αναχώματα»... Σήμερα γνωρίζουμε πως οι κινεζικές πυραμίδες είναι τύμβοι-μαυσωλεία. Έτσι τις λένε και διεθνώς: tumulus mound! Όμως, τύμβους για τάφους των βασιλιάδων τους έκτιζαν μόνον οι αρχαίοι Μακεδόνες! Αυτή η πυραμίδα υπό τον λόφο, ίσως είναι κλιμακωτή, όπως συνηθίζεται στην περιοχή της ΝΑ. Ασίας (και της Κ. και Ν. Αμερικής). Τέτοια ακριβώς έχουμε και κάτω από τον Αμφίο λόφο στην πόλη των Θηβών Βοιωτίας! Η ύπαρξη τέτοιων ιερών μνημείων στην «απαγορευμένη ζώνη» σημαίνει πως και οι μετέπειτα τοπικοί αυτοκράτορες ακολούθησαν ως ιερό τόπο αυτόν που επέλεξαν ή υπέδειξαν οι Μακεδόνες - προφανώς στρατιώτες του Μεγ. Αλεξάνδρου, που δεν θέλησαν να γυρίσουν πίσω, και τράβηξαν κι άλλο προς ανατολικά
Η αρχαία μακεδονική πόλη
Υπάρχουν τουλάχιστον 12 αρχαίες ελληνικές πόλεις στην Κίνα, βάσει ανασκαφών των πανταχού παρόντων Γερμανών αρχαιολόγων! Η κινεζική κυβέρνηση - επειδή δυσαρεστήθηκε που δεν βρήκαν... βούδες - απέλασε όλες αυτές τις αρχαιολογικές αποστολές...
Οι αρχαιολόγοι έφυγαν, το καζάνι όμως έβραζε... Από τη δεκαετία του 1980, και μετά, αναζωπυρώθηκε το αρχαιολογικό ενδιαφέρον στην Κίνα, και μια ομάδα Κινέζων και Ιαπώνων ερευνητών, άρχισε να ψάχνει για την φημολογούμενη χαμένη αρχαία πόλη ΝΑ. της Kashgar. Την Kashgar, που ο αρχαίος Έλλην γεωγράφος, Κλ. Πτολεμαίος (1ος αι. μ.Χ.), την αναφέρει ως Κασία (στα Κάσια όρη, στην Κασία χώρα, ορμητήριο των Σκυθών, ενώ άλλοι μιλούσαν για τις Κάσιες Πύλες. Άρα την εγνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες! Ενώ οι επιστήμονες έλεγαν έως τώρα, πως η παλαιότερη αναφορά της Kashgar καταγράφεται από... κινεζική αποστολή της Δυναστείας Χαν - κάπου μεταξύ 206 π.Χ. και 220 μ.Χ. - για τα περιβόητα ταξείδια του «Δρόμου του Μεταξιού»...
Μια αρχαιολογική ανακοίνωση τάραξε τα κοιμισμένα ιστορικά ύδατα, το 1993: Ένας αρχαίος ελληνικός πολιτισμός βρέθηκε στην Niya - περίπου 640 χλμ. ΝΑ. της Κασίας, στην έρημο Τακλαμακάν! Εκεί όπου είχε «σηκώσει» την αρχαία πόλη ο Stein! Και πράγματι, «κάτω από κάτι μεγάλους αμμόλοφους», όπως είχε σημειώσει ο Stein, από διηγήσεις εντοπίων, ανακαλύφθηκαν και τα ερείπια της αρχαίας πόλεως... Μέσα στα ερείπια ευρέθησαν ένας αρχαίος ελληνικός αμφορέας, έπιπλα αρχαιο-ελληνικού στυλ, ανάγλυφες παραστάσεις με μαιάνδρους, ελληνικοί αμφορείς με αναπαραστάσεις από τα ομηρικά έπη, κλπ. Όλα αλεξανδρινής εποχής... Στον δε «τάφο 3» ήταν θαμμένοι ένας άνδρας και μια γυναίκα, υπέροχα ενδεδυμένοι με μεταξένια ρούχα (κουκκούλες, πολύχρωμες ρόμπες, παντελόνια, υποκάμισα, και κεντημένη δερματινη σόλα υποδημάτων!). Ο άνδρας είχε μαζί του την φαρέτρα, το τόξο, και τα βέλη του. Δεν θα πήγαινε στον άλλο κόσμο χωρίς τα όπλα του! Φορούσε επενδύτη (ένα κινεζικό σακκάκι). Η γυναίκα φορούσε χρυσά ενώτια και είχε ένα κύπελλο με σφαιρίδια από το περιδέραιό της. Σε ένα άλλο κουτί υπήρχε η χτένα, το μακιγιάζ της, και ένα σετ ραπτικής! Απεριποίητη θα πήγαινε; Προφανώς θα ήταν πλούσιοι. Αλλού βρέθηκε επιγραφή σε πρώιμη κινεζική, που είχε αστρολογική πρόβλεψη: «Η εμφάνιση των πέντε αστέρων στα Α. είναι ευνοϊκή για την Κίνα».. Οι κάτοικοι της Niya διατρέφονταν με κρέας, αχλάδια και σταφύλια. Λέτε η Niya να αποδειχθεί πως ήταν η αρχαία Νήσσα, μια από τις αινιγματικές γενέτειρες του Διονύσου;
Επίσης, αφού επισήμως και συμβατικώς, ο Μ. Αλέξανδρος έφθασε μέχρι τον Γάγγη ποταμό, πώς υπήρχαν ελληνικές πόλεις πέραν αυτού, στην Κίνα;Μήπως πρέπει να ξαναγραφτεί η ιστορία;
Το πλήρες κείμενο βρίσκεται στο http://lithosfotos.blogspot.gr/2013/08/blog-post_5266.html
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
29/08/13 - 10:50
Οταν τα νησιά ήταν νύμφες και ο Βόσπορος κοιλάδαΟ καθηγητής Γεωλογίας κ. Η. Μαριολάκος αναζητά τη σχέση μύθων και φυσικών φαινομένων. Οι μύθοι γεννιόντουσαν ως «εξηγήσεις» γεωλογικών φαινομένων υποστηρίζει ο καθηγητής κ. Η. ΜαριολάκοςΗ εποχή που, όταν οι θεοί «θύμωναν», γίνονταν σεισμοί και κατακλυσμοί, δημιουργούνταν νέες στεριές, νησιά αναδύονταν από τη θάλασσα και άλλα καταποντίζονταν χαρακτηρίζεται σήμερα απλώς μυθική, άρα στη σφαίρα της φαντασίας. Στην πραγματικότητα όμως αυτοί οι μύθοι αντανακλούσαν μεγάλα φυσικογεωλογικά γεγονότα, που διασώθηκαν έτσι στο πέρασμα χιλιετιών. Αυτός είναι και ο λόγος που ο καθηγητής Γεωλογίας κ. Ηλίας Μαριολάκος θέτει το ζήτημα της επανεξέτασης της Προϊστορικής εποχής κάτω από τα νέα δεδομένα της γεωλογικής έρευνας.
«Θεοί, θεότητες, ήρωες, τέχνες και τεχνολογία, οικονομική δραστηριότητα, ακόμα και το πολίτευμα συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με το φυσικογεωλογικό περιβάλλον και τις μεταβολές του. Γι΄ αυτό πιστεύω ότι θα μπορούσε να αναπτυχθεί η γεωμυθολογική ανάλυση διαφόρων συμβάντων στη Γη και ιδιαίτερα στον δικό μας χώρο», λέει ο κ. Μαριολάκος. Αλλωστε θεωρεί ότι η βάση της ελληνικής μυθολογίας χρονολογικά πρέπει να φτάνει ως το 16.000 πριν από σήμερα!
Για το θεό Αχελώο δεν ήταν τίποτε να ξαποστείλει τις νύμφες που ζούσαν γύρω από τις εκβολές του, στη… θάλασσα _ «σε έναν άλλο τόπο» όπως λέει χαρακτηριστικά ο μύθος_ για να τις τιμωρήσει που δεν τον τιμούσαν όπως έπρεπε ενώ αντίθετα τιμούσαν άλλους θεούς. Και όντως έτσι έγινε, με αποτέλεσμα οι Εχινάδες νύμφες να γίνουν τα μικρά νησάκια, που βρίσκονται… έκτοτε στο Ιόνιο, κατά μήκος των ακτών της Αιτωλοακαρνανίας.
Ο περιγραφόμενος από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη κατακλυσμός της Σαμοθράκης που, όπως λέει, ήταν ο αρχαιότερος από όλους και στον οποίο εμπλέκεται και ο Δάρδανος, που σύμφωνα με διάφορες εκδοχές θεωρείται ο θεμελιωτής της Τροίας ήταν πραγματικό γεγονός. Άλλωστε, η ονομασία Δαρδανέλια αλλά και η προϊστορική χώρα Δαρδανία φέρουν το όνομά του. Ο κατακλυσμός αυτός, πριν από 14.000 _ 12.500 χρόνια προέκυψε από την είσοδο της Μαύρης θάλασσας στο Αιγαίο έτσι, που η περιοχή του Βοσπόρου (πόρος βοός) από κοιλάδα που ήταν, να αποκτήσει ένα στενό θαλάσσιο πέρασμα. Αλλά και τα πολλά επίθετα του Ποσειδώνα «Ίσθμιος», «Γεωσείστης», «Σεισίχθων» κ. ά. φανερώνουν μεγάλες γεωλογικές μεταβολές, όπως και οι μύθοι που σχετίζονται με τους Τιτάνες.
«Σε όλα αυτά υπάρχει ταύτιση του μύθου με γεωφυσικά γεγονότα, κι επειδή, όσο πάμε σε παλαιότερες εποχές, τόσο περισσότερο ο άνθρωπος εξαρτάται από το περιβάλλον, τόσο η ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη από περιγραφές τέτοιων φαινομένων, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο πολιτισμικό γίγνεσθαι των προϊστορικών ανθρώπων», λέει ο Μαριολάκος, που ανέπτυξε το θέμα «Η παλαιότητα της Ελληνικής Μυθολογίας _ Μία Φυσικογεωλογική – Γεωμυθολογική Προσέγγιση» σε παλαιότερη ομιλία στο Αμφιθέατρο Δρακόπουλου του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός συνδέεται άμεσα με το γεωπεριβάλλον και τις μεταβολές του, κατά τα τελευταία 18.000 χρόνια κυρίως, πιστεύει ο κ. Μαριολάκος. «Στον Αιγαιακό και Περι – Αιγαιακό χώρο οι ρίζες του πολιτισμού συνδέονται όχι μόνον με τις ευνοϊκές κλιματικές συνθήκες της περιοχής αλλά και με το γεωτεκτονικό δυναμικό.
Μέσα σε 12.000 χρόνια είχε αλλάξει εντελώς ολόκληρο το παράκτιο τοπίο. Οι ρίζες λοιπόν του αρχαιοελληνικού πολιτισμού συνδέονται με αυτές τις φυσικογεωλογικές μεταβολές και με το γεωδυναμικό καθεστώς που επικρατούσε στην περιοχή», λέει.
Επομένως, όπως λέει ο κ. Μαριολάκος «Η ελληνική μυθολογία δεν είναι μόνον αποκύημα της φαντασίας των ευφάνταστων Ελλήνων αλλά υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα σε πολλούς μύθους και σε φυσικογεωλογικές διεργασίες που εξελίχθηκαν στον Περι – Αιγαιακό και Παρα – Ευξείνιο χώρο ενώ υπάρχουν αναφορές που συνδέονται με πάρα πολύ παλαιά φυσικογεωλογικά φαινόμενα και διεργασίες, δηλαδή κατά την Άνω Παλαιολιθική Εποχή».
Αναπόφευκτα όμως δημιουργούνται έτσι και πολλά εύλογα ερωτήματα, που ζητούν απάντηση: Πώς είναι δυνατόν δηλαδή να διατηρήθηκαν όλοι αυτοί οι μύθοι, δηλ. η προφορική παράδοση ως την ιστορική εποχή. Σε ποια γλώσσα έγινε η προφορική μετάδοση από γενιά σε γενιά. Δηλαδή σε ποια γλώσσα μεταβιβάστηκε η φυσικογεωλογική αυτή εξέλιξη από τις γενιές της Άνω Παλαιολιθικής εποχής, της Μεσολιθικής και της Νεολιθικής εποχής, ως την εποχή του Ησιόδου και των άλλων που τα κατέγραψαν. Επιπλέον, αν οι Έλληνες έφτασαν στον ευρύτερο Αιγαιακό χώρο γύρω στο 2000 π. Χ. (ή κατ’ άλλους γύρω στο 3000 π. Χ)., σε ποιά γλώσσα συνεννοηθήκαν με τους «Προέλληνες» ντόπιους. Και εν τέλει αν ήλθαν από το Βορρά (ινδογερμανική εκδοχή), γιατί δεν έφεραν μαζί τους κάποιον μύθο, που να συνδέεται με τους παγετώνες, και γενικότερα τα φαινόμενα που συνδέονται με το ψύχος.
Πηγή Ελλήνων Παλιγγενεσία
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Η σύγκρουση Διογενών - Κρονίων
Στην αυγή της "επίσημης" καταγεγραμμένης ιστορίας (δηλ. περίπου στην τέταρτη χιλιετία π.Χ.) οι Έλληνες -αφού συνήλθαν από τις καταστροφές που τους προξένησε ο μεγάλος κατακλυσμός (ο οποίος εξαφάνισε στο βυθό του Αιγαίου τον εξελιγμένο πανάρχαιο Ελληνικό πολιτισμό της Αιγηίδος)- εμφανίστηκαν ξανά στο προσκήνιο. Διοικητικό και πολιτισμικό κέντρο αναδείχθηκε τότε η Κρήτη, η οποία, στηριζόμενη στην ναυτική της υπεροπλία, επανένωσε μέσω των θαλασσίων οδών τους διεσπαρμένους σε Ευρώπη, Ασία και Β. Αφρική εναπομείναντες Έλληνες, δίνοντας ταυτόχρονα μέσω του εμπορίου την ευκαιρία για πολιτισμική αναγέννηση και των υπολοίπων λαών.
Ο ηγέτης της Κρήτης Μίνωας αναγνωρίστηκε πρώτος μεταξύ των Ελλήνων βασιλέων και ηγεμόνων. Παράλληλα ο ίδιος φρόντισε για την επέκταση της εξουσίας του και σε εδάφη μη Ελληνικά, δημιουργώντας νέες αποικίες κοντά στις πληγείσες και αδύναμες πλέον προκατακλυσμιαίες Ελληνικές εστίες της Μικράς Ασίας, της μέσης Ανατολής και της Αιγύπτου, φθάνοντας ακόμα και μέχρι την Ιρλανδία σύμφωνα με Ιρλανδικές παραδόσεις των Δρυΐδων.
Αν και είχαν νικηθεί κατά κράτος από τις Διογενείς δυνάμεις, οι λειτουργοί και οπαδοί του Κρόνου συνέχισαν να αντιμάχονται "υπογείως" όσους βίωναν και εξάπλωναν την κοσμοθεωρία που είχε εγκαθιδρύσει ο Ζευς ως οικουμενικός βασιλέας. Η ιδεολογία του Διός κατά την πάροδο των αιώνων εξελίχθηκε, για να καταλήξει σε ότι ονομάζουμε σήμερα Ελληνισμός.
Ο Μίνως λοιπόν σύμφωνα με τα αρχαία κείμενα ήταν ένας ηγέτης που άνηκε στο στρατόπεδο των Διογενών, όπως μαρτυρεί και ο Όμηρος (Οδύσσεια, ραψωδία τ, στοίχος 179): "Πόλη μεγάλη είναι η Κνωσός της Κρήτης, όπου ο Μίνωας, του Δία συνομιλητής, βασίλευε εννέα χρόνια". Άρα ο Μίνως, και λόγω αξιώματος, ήταν ο κυριότερος εχθρός των Κρονίων. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι εκείνη η περίοδος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η εποχή της μεγάλης σύγχυσης, εφ' όσον ο κόσμος είχε προέλθει από μία παγκόσμια καταστροφή. Φυσικά στο επίκεντρο του προβλήματος βρίσκονταν η ανθρωπότητα, που προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της μετά από περίπου 4 χιλιετίες ημιάγριας κατάστασης. Ωστόσο καθ΄ όλη τη μακρά αυτή περίοδο βαρβαρότητας η απαραίτητη σπερματική γνώση (μαγιά) για την παλινόρθωση του πολιτισμού είχε σωθεί από τα ιερατεία του Διός στις βιβλιοθήκες των ναών, όπως ομολογεί στον Τίμαιο του Πλάτωνας ο αιγύπτιος ιερέας Σόγχιτος απευθυνόμενος στον Σόλωνα.
Οι Κρόνιοι από την άλλη μεριά δεν παρέδωσαν τα όπλα. Προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το χάος που επικράτησε εξαιτίας του κατακλυσμού, ώστε να επιβάλουν δια της πλαγίας οδού (δηλ. μέσω της θρησκείας) την τυραννία τους στους δυστυχείς ανθρώπους. Το κυριότερο χαρακτηριστικό της Κρόνιας λατρείας ήταν οι ανθρωποθυσίες, και αυτή είναι μία πληροφορία που την αντλούμε από τον Πλούταρχο. Βεβαίως τα ιερατεία του Διός δεν έμειναν αδρανή. Οι τιμωρίες για τους οπαδούς του Κρόνου ήταν υποδειγματικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι του Λυκάωνος, βασιλιά της Αρκαδίας. Ο Παυσανίας στα "Αρκαδικά" του καταγράφει το περιστατικό: "Κατά τη γνώμη μου ο Λυκάων ήταν σύγχρονος με τον βασιλιά των Αθηναίων Κέκροπα, όμως οι δύο τους δεν υπήρξαν εξίσου συνετοί στην αναζήτηση του καλύτερου τρόπου λατρείας: ο Κέκρωψ ονόμασε πρώτος τον Δία ύπατο (ύψιστο θεό) και έκρινε, πως δεν είναι σωστό να θυσιάσει ζωντανή ύπαρξη και πρόσφερε στο βωμό γλυκίσματα του τόπου, που τα ονομάζουν πελάνους ακόμα και τώρα οι Αθηναίοι. Ο Λυκάων όμως έφερε πάνω στο βωμό του Λύκαιου Δία ανθρώπινο βρέφος και θυσίασε το βρέφος, για να βρέξει το βωμό με αίμα" (Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, "Αρκαδικά",VIII, 2, 3-3.1).
Μετά την βεβήλωση του βωμού ο Ζευς τιμώρησε τον Λυκάωνα και τον μεταμόρφωσε σε λύκο. Ο Παυσανίας, όπως φαίνεται και από το κείμενο, επιδοκιμάζει τον Διογενή Κέκρωπα τον οποίο αποκαλεί συνετό στην αναζήτηση του σωστότερου τρόπου λατρείας. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, ότι η αντιπαράθεση Κρονίων και Διογενών συνεχίστηκε με την μορφή σύγκρουσης ιερατείων που πρέσβευαν την μία ή την άλλη κοσμοθεωρία.
Η ίδρυση των (Ιερο)Σολύμων από Κρόνιους
Η άνοδος του Μίνωα στον θρόνο της Κρήτης σήμανε την αντίστροφη μέτρηση για τους οπαδούς του Κρόνου, οι οποίοι συσπειρώθηκαν γύρω από τον Σαρπηδόνα, αδερφό του Μίνωα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει: "Όταν τα παιδιά της Ευρώπης, ο Σαρπηδών και ο Μίνως, μάλωσαν για την βασιλεία και επικράτησε ο Μίνωας, ο Σαρπηδών έφυγε μαζί με τους συντρόφους του. Οι εξόριστοι έφθασαν στην Μιλυάδα της Ασίας, όπου σήμερα κατοικούν οι Λύκιοι. Τότε λέγονταν Μιλυάδα και οι Μιλύες λέγονταν Σόλυμοι. Βασιλιάς ήταν ο Σαρπηδών..." ("Κλειώ", 173).
Όπως λεει ο Ηρόδοτος, η εξέγερση των Κρονίων με ηγέτη των Σαρπηδόνα απέτυχε. Ο Μίνωας τους εξόρισε στην Μέση Ανατολή όπου και πήραν το όνομα Σόλυμοι, ίδρυσαν την πόλη Σόλυμα και ανακήρυξαν τον Σαρπηδόνα βασιλιά τους. Ότι οι Σόλυμοι, ο λαός του Σαρπηδόνα, ήταν λάτρες του Κρόνου, μας το λέει ο Πλούταρχος: "Πράγματι πληροφορούμαι, ότι οι Σόλυμοι, οι γείτονες των Λυκίων, τιμούσαν ιδιαίτερα τον Κρόνο...." (Πλούταρχος, "Hθικά", "Περί των Εκλελοιπότων Χρηστηρίων", 421D).
Ότι ίδρυσαν εκείνοι την πόλη Σόλυμα το πληροφορούμαστε από τον Ιουδαίο ιστορικό και ραβίνο Ιώσηπο: "....επειδή επί της εποχής του Αβραάμ, του προγόνου μας, η πόλη λέγονταν Σόλυμα. Πολλοί λένε, ότι και ο Όμηρος την αποκαλεί Σόλυμα. Την δε προσωνυμία "Ιερο-" οι Εβραίοι έβαλαν αργότερα. Ήταν κατά την εποχή που με τη στρατιά του Ιησού (του Ναυή) κατά των Χαναναίων και του πολέμου, κατά τον οποίο οι Χαναναίοι κράτησαν (την πόλη), που (ο Ιησούς) κατένειμε στους Εβραίους, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να διώξουν (τους Χαναναίους) από τα Ιεροσόλυμα, μέχρι που την πολιόρκησε ο Δαυίδ...." (Ιώσηπος, "Ιουδαϊκή Αρχαιολογία", Ζ,3,10-25).
Οι Κρόνιοι με ηγέτη τον Σαρπηδόνα δεν ξέχασαν ποτέ το μίσος για τους Διογενείς. Σύντομα απώλεσαν και κάθε στοιχείο Ελληνικής εθνικής συνείδησης. Η επόμενή τους κίνηση ήταν, να αναζητήσουν συμμάχους ομοϊδεάτες ανάμεσα στα βαρβαρικά φύλα που τους περιτριγύριζαν. Αυτοί βρέθηκαν στο σημιτικό βασίλειο των Ακαδίων, στην Μεσοποταμία, που είχε δημιουργηθεί πάνω στα ερείπια της Μινωικής Σουμερίας. Οι Ακάδιοι είχαν δύο κυρίαρχους αρσενικούς θεούς: τον "Ένκυ" και τον "Ενλίλ". Αμφότεροι άνηκαν στο πάνθεον των Αννουνάκι. Ο Ένκυ σύμφωνα με τον σερ Λώρενς Γκάρντνερ είναι ο θεός που οι Εβραίοι ονόμαζαν "Άδον" ή "Κύριο", δηλαδή "ο καλός θεός", ο Ενλίλ ήταν ο θεός Τυφών, που κατάστρεψε τις Ελληνικές πολιτείες των Σοδόμων και των Γομόρρων, και τον γνωρίζουμε ως Γιαχβέ, δηλαδή "ο κακός θεός". Ο τελευταίος, ο Ενλίλ-Γιαχβέ, ταυτιζόταν με τον Σεθ ή Σετ των Αιγυπτίων, δηλαδή τον Τιτάνα Τυφώνα των Ελλήνων.
Σύμφωνα με τα Διονυσιακά του Νόννου, όταν ο Κρόνος και οι Τιτάνες νικήθηκαν από τους Ολύμπιους , ο Τυφών αντεπαναστάτησε κατά του Διός. Ο πόλεμος θεών και Τιτάνων επαναλήφθηκε σε δεύτερο γύρο. Τελικά οι Έλληνες Ολύμπιοι στέφθηκαν ξανά νικητές. Ο Τυφών-Ενλίλ-Γιαχβέ-Σεθ, όπως αντιλαμβανόμαστε ήταν ο διάδοχος του Κρόνου στην ηγεσία των Τιτάνων. Στην ουσία όμως Κρόνος και Τυφών ταυτίζονται, γεγονός που θα αποδειχθεί παρακάτω από τα αρχαία κείμενα.
Η συμμαχία Κρονίων και σημιτικών φυλών
Οι Χαλδαίοι-Ακάδιοι πρέπει να καλοείδαν την συμμαχία με τους Σολυμίτες. Είναι η εποχή, που ο μάγος Αβραάμ από την πόλη Ουρ της Μεσοποταμίας περιφέρεται στην περιοχή της Φιλισταίας (Παλαιστίνης) κατασκοπεύοντας τις Μινωικές αποικίες, ενώ η δράση του φθάνει και μέχρι την Αίγυπτο, όπου υπήρχε κρυφό μεν αλλά ισχυρό ιερατείο του Τυφώνος. Ο Αβραάμ και οι δικοί του ονομάστηκαν Εβραίοι, λέξη που σημαίνει "περιπλανώμενοι". Πράγματι σκοπός της ομάδος αυτής δεν ήταν να στεριώσει κάπου, αλλά να αναγνωρίσει το έδαφος για την εισβολή που θα επακολουθούσε, και γι' αυτό το λόγο έπρεπε να βρίσκονται συνεχώς σε κίνηση.
Στα χρόνια που ακολούθησαν η Κρόνια παράταξη ετοιμαζόταν πυρετωδώς για την αντεπίθεσή της. Σκοπός ήταν να καταληφθεί πρώτα η Αίγυπτος και κατόπιν η Παλαιστίνη-Φιλισταία. Παράλληλα η επιμειξία Κρονίων Ελλήνων και σημιτικών φυλών δημιούργησε τον πειρατικό λαό των Φοινίκων οι οποίοι, σύμφωνα με τον Πλούταρχο ("Περί Δεισιδαιμονίας" 171Β) ήταν Κρόνιοι. Η ναυτική ικανότητα του λαού αυτού επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για την εισβολή στην κυρίως Ελλάδα, πράγμα που το είδαμε να γίνεται πράξη αιώνες μετά, κατά την διάρκεια των Μηδικών πολέμων.
Η Αίγυπτος λοιπόν δεν ήταν εύκολος στόχος. Η χώρα αυτή την εποχή εκείνη ήταν ιδιαίτερα ισχυρή και σύμμαχος της Μινωικής ομοσπονδίας. Αποφασίστηκε λοιπόν να αλωθεί από τα μέσα. Η εβραϊκή βίβλος με γλαφυρές περιγραφές αναφέρει, ότι οι Αιγύπτιοι είχαν αιχμαλωτίσει τους Εβραίους που ζούσαν εντός της επικράτειάς τους, επειδή τους φοβούνταν.
Η εξέγερση του ιερέα Οσαρσήφ, δηλαδή του Μωυσή (σύμφωνα με τα "Αιγυπτιακά" του Μανέθωνα), είχε ως σκοπό την επιβολή της Κρόνιας (Τυφών-Σεθ) λατρείας στην Αίγυπτο. Οι ταραχές ξέσπασαν, μόλις αποκαλύφθηκε ότι ο Οσαρσήφ ήταν ένας "μεμιασμένος" ιερέας (με την λέξη αυτή να σημαίνει, ότι ο Μωυσής είχε τελέσει ανθρωποθυσία εντός του ναού: βλ. Και Ι.Φουράκη, "η πρώτη σύγκρουση Ελλήνων-Εβραίων", σελ.80). Η ανθρωποθυσία έχει ήδη αναφερθεί ότι ήταν χαρακτηριστικό της Κρόνιας λατρείας. Ο φόνος αυτός επιβεβαιώνεται και στο κεφάλαιο β' της " εξόδου", στα χωρία ια-ιε, όπου διαβάζουμε: "Αμέσως εφόνευσεν (ο Μωησής) αυτόν (τον Αιγύπτιο) και τον έχωσε εις την άμμον".
Τα γεγονότα από εδώ και μετά είναι πολύ-λίγο γνωστά. Οι Αιγύπτιοι οπαδοί του Οσαρσήφ-Μωυσή έχασαν τον πόλεμο και εξορίστηκαν από την Αίγυπτο. Πέρασαν στη χερσόνησο του Σινά και ονομάστηκαν Ισραήλ, δηλαδή: "Ο λαός του θεού" (Ηλ). Όχι όμως οποιουδήποτε θεού, αλλά του Κρόνου, εφ' όσον ξέρουμε, ότι: "Κρόνον τοίνυν οι Φοίνικες Ηλ προσαγορεύουσιν..." (Ερενίου Φίλωνος, "φοινικική ιστορία", απόσπασμα καταχωρημένο στο Δ΄ βιβλίο, κεφάλαιο Ζ΄, του έργου "Ευαγγελική προπαρασκευή" του Ευσέβιου Καισαρείας).
Η αποτυχία στην Αίγυπτο δεν πτόησε το Κρόνιο ιερατείο. Οι Αιγύπτιοι εξόριστοι (Ισραηλίτες) συμμάχησαν με τους Έλληνες Σόλυμους (Ιουδαίους) και υπό το γενικό όνομα Εβραίοι (έτσι τους ήξεραν οι Κρήτες της Φιλισταίας) ξεκίνησαν το θεάρεστο έργο της γενοκτονίας των Διογενών Ελλήνων: "Δια τούτο τάδε λέγει ο κύριος. Ιδού εγώ εκτείνω την χείρα μου επί τους αλλοφύλους και εξολοθρεύσω Κρήτας και απολώ τους καταλοίπους τους κατοικούντας την παραλίαν" (Ιεζεκιήλ, ΚΕ΄, στ΄).
Η Κρόνια λατρεία στον Πλούταρχο
"Δεν θα ήταν πιο ωφέλιμο για τους Καρχηδόνιους να πάρουν εξ αρχής ως νομοθέτη τον Κριτία ή τον Διαγόρα και να μην πιστεύουν στην ύπαρξη κανενός θείου πνεύματος ή θεού, από το να κάνουν θυσίες σαν και αυτές που πρόσφεραν στον Κρόνο; Δεν θα ήταν αυτά, όπως αναφέρει ο Εμπεδοκλής, μιλώντας για εκείνους που θυσίαζαν ζωντανά πλάσματα: "σηκώνει ο πατέρας τον αγαπητό του γιο, που έχει αλλάξει στη μορφή, και κάνοντας προσευχή τον σφάζει, ο ανόητος", αλλά με γνώση και συνείδηση πρόσφεραν οι ίδιοι θυσία τα παιδιά τους, ενώ οι άτεκνοι αγόραζαν από τους φτωχούς παιδιά και τα έσφαζαν σαν αρνιά ή σαν μικρά πουλιά, ενώ η μητέρα στέκονταν πλάι αυστηρή και χωρίς να θρηνεί. Αν όμως στέναζε ή δάκρυζε, στερούνταν την τιμή, αλλά και το παιδί της δεν γλίτωνε την θυσία. Μπροστά μάλιστα από το άγαλμα όλη η περιοχή γέμιζε από θορύβους, καθώς άρχιζαν να παίζουν τους αυλούς και να χτυπούν τα τύμπανα, για να μην ακούγεται η βοή των θρήνων. Αν ωστόσο γίνονταν άρχοντές μας οι Τυφώνες ή οι Γίγαντες, διώχνοντας τους θεούς, με ποιες άραγε θυσίες θα ευχαριστούνταν ή ποιες άλλες ιεροτελεστίες θα απαιτούσαν;" (Πλούταρχος, "Ηθικά", "Περί Δεισιδαιμονίας", 171Β -Α).
Η περιγραφή της ανθρωποθυσίας των Φοινίκων προς τιμή του Κρόνου, που μας δίνει ο Πλούταρχος, είναι κάτι παραπάνω από ανατριχιαστική. Στην τελευταία πρόταση μάλιστα ταυτίζει την λατρεία του Κρόνου με εκείνη του Τυφώνος. Μάλιστα στο "Περί Ίσιδος και Οσίριδος" (365 Α) ο ίδιος θεωρεί τον Τυφώνα υιό του Κρόνου: "Είναι δε τέκνα ο Τυφών και ο Νέφθυς του Κρόνου".
Ο Τυφών κατά τον Πλούταρχο είναι ο γενάρχης των Ιουδαίων: "Ορισμένοι πάλι, που λένε ότι εφτά μέρες κράτησε η φυγή του Τυφώνος πάνω σε γάιδαρο μετά την μάχη και, όταν αυτός σώθηκε, γέννησε τον Ιεροσόλυμο και τον Ιουδαίο, είναι ολοφάνερο με βάση αυτό, ότι ανάμειξαν στο μύθο Ιουδαϊκά στοιχεία" ("Περί Ίσιδος και Οσίριδος", 363C).
Ο Τυφών είχε ως σύμβολό του τον γάιδαρο: "Νομίζουν επίσης, ότι ο γάιδαρος, όπως είπαμε, είναι όμοιος με τον Τυφώνα...". Γνωρίζουμε από τον Απίωνα, ότι μέσα στα "Άγια των Αγίων" του ναού του Σολομώντα υπήρχε ένα ομοίωμα του γαϊδάρου, στο οποίο οι ιερείς του Ισραήλ πρόσφεραν θυσίες. Φυσικά ο γάιδαρος αυτός ήταν ο Σεθ ή Σετ (Τυφών). Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος προσπάθησε να διαψεύσει τις καταγγελίες του Απίωνος: "Μέσα στον ναό αυτόν ο Απίων είχε το θράσος να υποστηρίζει, ότι οι Ιουδαίοι διατηρούν το κεφάλι ενός γαϊδάρου, ότι λατρεύουν αυτό το ζώο και υποκλίνονται μπροστά του με μεγάλο σεβασμό. Το γεγονός που αναφέρει έχει σχέση με την λεηλασία του ναού από τον Αντίοχο τον Επιφανή, όταν ανακαλύφθηκε ένα κεφάλι φτιαγμένο από χρυσό μεγάλης αξίας. Για το θέμα αυτό ήθελα πρώτα να πω, ότι, ακόμα και αν είχαμε ένα τέτοιο λατρευτικό αντικείμενο, ένας Αιγύπτιος είναι ο τελευταίος που θα μπορούσε να μας κατηγορήσει. Γιατί ο γάιδαρος δεν είναι χειρότερος από τις γάτες, τα τραγιά και τα υπόλοιπα πλάσματα, που στη χώρα του περνιούνται για θεοί" (Ιώσηπος, "Κατ' Απίωνος", λόγος Β', 80-82). Επίσης στο ίδιο έργο ο Ιώσηπος απαντά στις κατηγορίες του Απίωνα ότι οι Ιουδαίοι θυσίαζαν Έλληνες και μετά τους έτρωγαν, ορκιζόμενοι αιώνιο μίσος προς τον Ελληνισμό.
Στα "Συμποσιακά" του Πλουτάρχου γίνεται δια στόματος Λαμπρία αναφορά σε τιμές που αποδίδουν οι Ιουδαίοι στον γάιδαρο: "Όχι βέβαια, είπε ο Λαμπρίας παίρνοντας τον λόγο, αλλά κρατιούνται οι Ιουδαίοι μακριά από το λαγό λόγω της ομοιότητάς του με το ζώο που τιμούν περισσότερο απ' όλα... πράγματι ο λαγός μοιάζει με γάιδαρο..." (Πλούταρχος "Συμποσιακά", βιβλίο τέταρτο, πρόβλημα Ε, 670 Ε).
Αλλά και η μέρα λατρείας του Γιαχβέ, το Σάββατο, ήταν η μέρα αφιερωμένη στον Κρόνο. Οι μέρες έπαιρναν το όνομά τους από το όνομα του πλανήτη της πρώτης ώρας τους σύμφωνα με τάξη αντίστροφη αυτής των πλανητών. Για παράδειγμα, εάν η πρώτη ώρα μιας μέρας ήταν η ώρα του Ήλιου, η πρώτη ώρα της δεύτερης μέρας σύμφωνα με τον χωρισμό σε 12 ώρες θα ήταν της Σελήνης κ.ο.κ. Στις λατινογενείς ονομασίες ακολουθείται η αρχή αυτή. Έτσι η Κυριακή είναι η "Sun-day", μέρα του Ήλιου. Η δική μας Δευτέρα είναι η μέρα της Σελήνης (Luna): Lunedi και στα Αγγλικά M(o)on-day. Έτσι φθάνουμε στο Σάββατο, την έβδομη ημέρα, που είναι αφιερωμένη στον Κρόνο (Saturnus): στα Αγγλικά "Satur-day". Ένα ακόμα αποδεικτικό στοιχείο είναι το πρώτο συνθετικό "Σατ-" στην λατινική ονομασία του Κρόνου, το οποίο είναι πολύ κοντά στην Αιγυπτιακή ονομασία του Τυφώνος, δηλαδή του "Σετ". Τέλος και στις σύγχρονες Σατ-ανιστικές τελετές, όπου η μαγεία ασκείται και μέσω της "Σολομωνικής", η ανθρωποθυσία αποτελεί κεντρικό στοιχείο της τελετής.
