ΣΥΜΠΑΝ-ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ-ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ(2ον)

H ΕΚ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ

Πέμπτη, 16 Σεπτέμβριος 2010 11:00
Το πρόβλημα αυτό της ΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΗΣ ΑΡΧΗΣ από την οποία προήλθαν τα πάντα λύεται (;) αν θεωρήσουμε ως την Αδημιούργητη Αρχή το ΜΗΔΕΝ, το οποίο (ως μηδέν) δεν χρειάζεται «δημιουργό».Η θεώρηση όμως του μηδενός ως της αδημιούργητης αρχής γεννά το ερώτημα: πως από το ΜΗΔΕΝ (την μη ύπαρξη) προέκυψε η ΟΥΣΙΑ [1] εκ της οποίας εκπορεύτηκε το ΆΠΕΙΡΟ (η Φύση); Την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα μας το δίδει μια νέα θεωρία της Φυσικής η οποία ομιλεί για την εκ του μηδενός προέλευση των πάντων. Η θεωρία αυτή απορρίπτει την κλασικά φιλοσοφική θεώρηση ότι «μηδέν εκ του μηδενός γίνεται» και δέχεται την αντιστροφή αυτής φιλοσοφική θεώρηση ότι «εκ του μηδενός προέρχονται τα πάντα και εις το μηδέν επιστρέφουν».
Διχασμός και αντιθετισμός ΜΗΔΕΝΟΣ

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )

Πριν από το δικό μας Κόσμο του Διός και της Ήρας , είχαν γεννηθεί και άλλοι ομοούσιοι Κόσμοι, που ήσαν αδελφοί του Κοσμικού Διός και της Κοσμικής Ήρας, αλλά τους κατάπινε ο Κρόνος=Χρόνος αμέσως μετά την γέννηση. Αυτούς τους έφερε ο Ζευς στη ζωή , όταν κυριάρχησε στον Ουρανό κάνοντας τον Κρόνο να τους εξεμέσει . Προφανώς, η συγκράτηση του δικού μας Κόσμου ήτο η αιτία να εξέλθουν και άλλοι από την καταστροφή τους. [Όλες αυτές οι Συμπαντικές πληροφορίες που περιέχονται συμβολικά στην Ελληνική Μυθολογία δεν μπορεί να βγήκαν από άτομα με αχαλίνωτη φαντασία. Πρέπει να προϋπήρξαν κάποιοι ξεχωριστοί Νόες με χαρισματική διάνοια που να είχαν πλησιάσει την θεία Δημιουργία , αλλιώς πως δεν εξηγείται η γνώση των Μυστηρίων του Σύμπαντος . Επομένως, επαληθεύεται ότι προϋπήρξε ένας λαμπρός Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός που εισχώρησε βαθιά στα μυστικά του Σύμπαντος και μετά την καταστροφή του από τον Κατακλυσμό( Καταστροφή της Αιγηίδος) άφησε την ανάμνηση του σαν «μαγιά» στους επερχόμενους] Μέσα στον άπειρο Χωροχρόνο πρέπει να έχουν συμβεί άπειρες συλλήψεις κόσμων πριν από τον δικό μας και άπειρες θα γίνουν μετά τον δικό μας-ο οποίος θα καταστραφεί κάποτε-μέσα στην αιωνιότητα. Αυτή η διαρκής ροή του Γίγνεσθαι και καταστρέφεσθαι δεν έχει τέλος στην αιωνιότητα. Επομένως δεν δυνάμεθα να υπολογίσουμε τις συμπαντικές συλλήψεις που έγιναν πριν από τον δικό μας Κόσμο και αυτές που θα γίνουν μετά την καταστροφή του , διότι είναι άπειρες μέσα στην αιωνιότητα.
Βέβαια, όπως προείπαμε, κάθε σύλληψη δεν καταλήγει σε Κόσμο, όπως κάθε κύηση γυναικός δεν καταλήγει σε γέννα, διότι υπάρχουν και οι αποτυχίες τόσον κατά την γονιμοποίηση , όσον κατά την εκκόλαψη και εν συνεχεία την Μεγάλη Έκρηξη. Αν τελικά επιζήσει από τις δίνες και τις πιέσεις της καταστροφής, από την καραδοκούσα αντιύλη τότε λίγο πολύ ακολουθεί την διαδρομή του δικού μας Κόσμου. Η Ουσία του Κόσμου είναι τα Πρωτόγονα Σωμάτια και η Θέουσα Ενέργεια. Οι δύο αυτές θεϊκές Ουσίες, που πριν ήσαν μόνες και ανεκδήλωτες , άμορφοι και άρρητοι, αποκτούν Μορφή και Είδος ή Λόγο, μέσω της ενώσεως τους σε Κόσμο. [Η Ελληνική Αρχαιολογία επιβεβαιώνει πλήρως τον επιστημονικό της χαρακτήρα σε αντίθεση με την Ιουδαιοχριστιανική Βίβλο που είναι γεμάτη από αντιεπιστημονικά ψεύδη. Σύμφωνα με την Βίβλος ο θεός έφτιασε τον Κόσμο σε επτά ημέρες πριν από 4.200 περίπου χρόνια προ Χριστού ]
Έτσι υπάρχει μια διάκριση μεταξύ του Οντος που είναι το άπειρο και αναλλοίωτο Σύμπαν και του Γίγνεσθαι που είναι ο Κόσμος , ο οποίος έχει αρχή και τέλος. Ως γνωστόν ξεκίνησε με την Μεγάλη Έκρηξη πριν περίπου 14 δισεκατομμύρια έτη και θα τελειώσει σε 30-35 περίπου δισεκατομμύρια έτη. Επομένως ο θεός Ζευς υπάρχει εντός της θεάς Ήρας ως Σπερματικός Ζευς και δίνει την ενεργειακή και πνευματική έκφραση του Κόσμου. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί η ψυχοπνευματική διάσταση του ανθρώπου που δεν είναι ύλη αλλά μέρος της θέουσας ενέργειας που διαχέει τον Κόσμο. Ο θάνατος επέρχεται όταν η θέουσα ενέργεια εγκαταλείψει το άτομο. Τα δύο αυτά συστατικά του Κόσμου( Ζεύς και Ήρα) είναι οι δύο άρρητοι θεοί, οι οποίοι δια της ενώσεως των εκδηλώνουν μέρος της Ουσίας των. Δυστυχώς δεν έφθασαν ως εμάς τα Ορφικά Μυστήρια, διαφορετικά θα μαθαίναμε πολύ περισσότερα για τα Μυστήρια της Δημιουργίας του Κόσμου.
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com


Κατά την άποψη αυτήν τα πάντα ξεκίνησαν εκ του μηδενός το οποίο το θεωρούν ότι κρύβει μέσα του άπειρες ποσότητες δυνάμεων (ύλη και ενέργεια), οι οποίες μπορούν να εμφανισθούν και να αποκτήσουν υπόσταση και ύπαρξη. Η ερμηνεία της Αρχής της Φύσεως με βάση της αποδοχή της νέας φιλοσοφικής θεώρησης μας οδηγεί στα εξής συμπεράσματα τα οποία αποτελούν προσωπικές μου απόψεις οι οποίες προκύπτουν από την μελέτη τόσο της αρχής της φύσεως κατά τον Νάγο όσο και της νέας φιλοσοφικής θεώρησης:
Η εκπόρευση των πάντων εκ του μηδενός φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, ακατανόητη. Αν όμως δεχθούμε την άποψη των Πυθαγορείων ότι «τα πάντα κατ’ αριθμό γίγνωνται» τότε την εξίσωση
(+Α) + (– Α) = 0
πρέπει να την δεχθούμε και κατά την αντίστροφη φορά της δηλαδή
0 = (+Α) + (–Α)
Αυτό σημαίνει ότι όσο λογικό είναι να δεχθούμε ότι δυο υπάρξεις αντιθέτου καταστάσεως όταν ενωθούν μηδενίζονται δηλαδή μας δίνουν ανυπαρξία τόσο λογικό είναι να δεχθούμε ότι και από το μηδέν δηλαδή την ανυπαρξία μπορεί με διχασμό και αντιθετισμό να εκπορευτούν δύο υπάρξεις αντιθέτου καταστάσεως. Συνεπώς:
Με τον διχασμό και αντιθετισμό του ΜΗΔΕΝΟΣ προέκυψε τόσο η Θετική Ενεργός Ουσία την οποία συμβολίζουμε με το +Α° όσο και η Αρνητική Ενεργός Ουσία την οποία συμβολίζουμε αντίστοιχα με το –Α° δηλαδή
0 = (+Α°) + (–Α°)
και οι οποίες αν ενωθούν μεταξύ τους τότε τα πάντα επανέρχονται στο μηδέν σύμφωνα με την εξίσωση.
(+Α°) + (–Α°) = 0
Από την Θετική Ενεργό Ουσία με νέο διχασμό και αντιθετισμό εκδηλώθηκαν τα στοιχεία +Α+ και +Α– με τα απειροστημόριά τους +α+ και +α– αντίστοιχα τα οποία είναι άτομα της θετικής ύλης:
+Α° = (+Α+) + (+Α–)
ενώ από την Αρνητική Ενεργό Ουσία –Α° εκδηλώθηκαν τα στοιχεία –Α+ και –Α– και τα απειροστημόριά τους –α+ και –α– αντίστοιχα τα οποία είναι άτομα της αρνητικής ύλης:
–Α° = (–Α+) + (–Α–)
ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ: Η ένωση Θετικής Ύλης και Αρνητικής Ύλης έχει ως αποτέλεσμα την επιστροφή τους στο μηδέν (δηλαδή την πλήρη αμοιβαία εξαφάνισή τους χωρίς εμφάνιση ενέργειας ή κάτι άλλου στην θέση τους) ενώ η ένωση Ύλης και Αντιύλης έχει ως αποτέλεσμα την εξαΰλωση δηλαδή την εξαφάνισή τους (ύλης και αντιύλη) και την εμφάνιση στην θέση τους ενεργείας. Επίσης, η Αρνητική Ύλη ΑΠΩΘΕΙ τόσο την αρνητική όσο και την θετική ύλη ενώ η Θετική Ύλη (στην οποία ανήκει και η αντιύλη) ΈΛΚΕΙ τόσο την θετική όσο και την αρνητική ύλη.
Από την ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΟ ΟΥΣΙΑ (την Α°) προέκυψαν ο Αιθέρας και οι μορφές της Φύσεως σύμφωνα με όσα αναφέρονται κατά την εξέταση αυτού του θέματος της αρχής της Φύσεως (γιατί, όπως είδαμε, η Αρνητική Ύλη ΑΠΩΘΕΙ τόσο την αρνητική όσο και την θετική ύλη ενώ η Θετική Ύλη ΈΛΚΕΙ τόσο την θετική όσο και την αρνητική ύλη) ενώ
Από την ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΟ ΟΥΣΙΑ (την –Α°) προέκυψαν μόνον άτομα αρνητικής ύλης τα οποία συμμετέχουν στις διεργασίες της Φύσεως προκαλώντας την γνωστή μας διαστολή του Σύμπαντος!
Διευκρινίζεται σχετικά ότι: α) τα σημεία + και – όταν τίθενται προ του αντιστοίχου χαρακτήρα υπονοούν αντίστοιχα θετική και αρνητική κατάσταση (ύλη στην προκειμένη περίπτωση) ενώ όταν τίθενται μετά τον αντίστοιχο χαρακτήρα υπονοούν θετικό και αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο, όπως αναφέρθηκε στο εδάφιο 4 και β) ότι η αναφερόμενη ενταύθα ως αρνητική ύλη είναι μια υποθετική προς το παρόν μορφή ύλης και δεν έχει καμιά σχέση με την γνωστή μας από την φυσική αντιύλη η οποία ανήκει στην θετική ύλη.
Οι επιστήμονες (οι αποδεχόμενοι την νέα φιλοσοφική θεώρηση) ανα¬ρωτιούνται: Μήπως το μηδέν δεν είναι το τίποτα αλλά το όλον σε ανεκδήλωτη κατάσταση ώστε με τον διχασμό και αντιθετισμό του προέκυψαν τα πάντα; Μήπως στην γένεση της Θετικής και της Αρνητικής Ύλης εκ του μηδενός κρύ¬βεται το μυστικό της δημιουργίας του Σύμπαντος εκ του μηδενός;
Η παραγωγή του Αιθέρος.
Ο Αιθέρας προέκυψε από τα άτομα της θετικής ύλης +α+ και +α– με την σχετική ένωση κατά χώρο και με μερική διείσδυση αυτών των ατόμων +α+ και +α– ενώ τα μεταξύ αυτών άτομα της αρνητικής ύλης –α+ και –α– δεν μετέχουν μεν στην σχετική ένωση γιατί ασκούν άπωση αλλά είναι αυτά που προκαλούν (λόγω της απώσεως που ασκούν) την συνεχή διαστολή του αιθέρος και συνεπώς ολοκλήρου του Σύμπαντος. Αν δεν υπήρχαν μεταξύ των ατόμων που συγκροτούν τον Αιθέρα τα άτομα της αρνητικής ύλης τότε ο Αιθέρας θα αποτελούσε μια συμπαγή μάζα τεραστίας πυκνότητας, ενώ τώρα ο Αιθέρας είναι μια λεπτεπίλεπτη ουσία, μέσα στην οποία υπάρχουν και κινούνται όλες οι υλικές μορφές χωρίς να παρεμποδίζεται η κίνησή τους από τον Αιθέρα. Επίσης η ύπαρξη των ατόμων της αρνητικής ύλης ανάμεσα στα άτομα που συγκροτούν τον αιθέρα είναι μια από τις αιτίες που τα άτομα αυτά δεν ενώνονται πλήρως οπότε θα είχαμε επιστροφή στην προ του διχασμού και αντιθετισμού της θετικής ενεργού ουσίας κατάσταση. Επίσης τα άτομα της αρνητικής ύλης δεν ενώνονται μεταξύ τους αφενός μεν λόγω της μεταξύ τους απώσεως η οποία παρεμποδίζει την ελκτική δύναμη των αντιθέτου σημείου ατόμων –α+ και –α– και αφετέρου γιατί τα μεταξύ αυτών άτομα της θετικής ύλης που αποτελούν τον αιθέρα παρεμποδίζουν αυτήν την ένωση.
Η κυκλοφορία και περιδίνηση του Αιθέρα
Αποτέλεσμα της μερικής κατά χώρο ενώσεως των ατόμων της θετικής ύλης +α+ και +α– είναι να υπάρχουν εσωτερικές τάσεις τόσο προς πλήρη ένωση όσο και προς πλήρη διχασμό αυτών των ατόμων. Οι εσωτερικές αυτές τάσεις έχουν ως αποτέλεσμα την συνεχή αλλαγή της θέσεως των ατόμων αυτών μεταξύ τους. Επομένως δεν υπάρχει απόλυτη ηρεμία στα άτομα της θετικής ύλης που συγκροτούν τον Αιθέρα και να δημιουργείται μια συνεχής εσωτερική κυκλοφορία και περιδίνηση. Παράλληλα τα άτομα της αρνητικής ύλης με την άπωση που ασκούν στα άτομα της θετικής ύλης του αιθέρα προκαλούν (όπως είδαμε) την συνεχή διαστολή του αιθέρα τον οποίο καθιστούν μια λεπτεπίλεπτη ουσία με αποτέλεσμα η εσωτερική κυκλοφορία και περιδίνηση των ατόμων της θετικής ύλης να γίνεται εντονότερη. Η κυκλοφορία και η περιδίνηση των ατόμων του αιθέρα τον εμφανίζει ως ρευστό, γι’ αυτό χαρακτηρίζεται και ως Αιθέριο ρευστό.
Η κυκλοφορία και περιδίνηση των ατόμων +α+ και +α– του ΑΙΘΕΡΑ αποτελεί ένα βασικό του χαρακτηριστικό το οποίο έχει πολύ μεγάλη σημασία στη εξέλιξη των ουσιών της Φύσεως γιατί σ’ αυτήν οφείλεται η συνεχής του δράση της συνεχούς ουσίας επί των υλικών μορφών κλπ η οποία εκδηλώνεται ως ο Νόμος της Ενεργείας αυτού. Στην εσωτερική κυκλοφορία των ατόμων +α+ και +α– οφείλονται τα διάφορα γνωστά μας φυσικά φαινόμενα τα οποία αναφέρονται κατωτέρω στο εδάφιο 10 ενώ στη περιδίνηση του αιθέρα οφείλεται η περιστροφική κίνηση όλων των μορφών του Σύμπαντος, η οποία είναι άμεσα εμφανής από την περιστροφική κίνηση των ουρανίων σωμάτων τόσο γύρω από τον εαυτόν τους όσο και πέριξ άλ¬λων ουρανίων σωμάτων μεγαλύτερης μάζας αλλά και στην περιστροφή των ηλεκτρονίων γύρω από τον πυρήνα των ατόμων αλλά και γύρω από τον εαυτόν τους (spin των ηλεκτρονίων στο οποίο οφείλεται ο μαγνητισμός).
Επίσης στην (εσωτερική) κυκλοφορία και περιδίνηση του αιθέρα οφείλεται η διαπλαστική του ικανότητα δια της οποίας συνθέτει και αποσυνθέτει τις μορφές του απείρου δη¬λαδή αποτελεί τον συνθετικό και αποσυνθετικό λόγο [2] των μορφών του απείρου και συνεπώς τον μεταμορφωτικό λόγο αυτών. Αυτή η δράση του Αιθέρος, παρερμηνεύθηκε από όσους γνώριζαν ελλιπώς αυτό το θέμα, με αποτέλεσμα να θεωρήσουν τον Αιθέρα ως τον Δημιουργό Θεό [3] και να του αποδώσουν λατρεία. Είναι σ’ όλους μας γνωστή η φράση «ο πανταχού παρών και τα πάντα πλήρων» (Θεός των βιβλικών θρησκειών) επειδή ο Αιθέρας πληρώνει τον χώρο σε ολόκληρο το Σύμπαν ως επίσης και η φράση του κατά Ιωάννη ευαγγελίου που αναφέρει ότι «Εν αρχή ην ο Λό¬γος και ο Λόγος ην προς Θεώ και Θεός είναι ο Λόγος…» γιατί ως Λόγος, με την έννοια του αιτίου της δημιουργίας, χαρακτηρίζεται ο Δημιουργός [των βιβλικών θρησκειών] ο οποίος δημιούργησε τα πάντα εκ του μηδενός.
Η παραγωγή της υλικής ουσίας
Η ΥΛΙΚΗ ΟΥΣΙΑ παράγεται δια του αντιθετισμού τμημάτων του αιθέρα και της εκ νέου ενώσεως των τμημάτων αυτών. Ο αντιθετισμός τμημάτων του αιθέρα θα πρέπει να έγινε ως εξής: Η (εσωτερική) κυκλοφορία των ατόμων +α+ και +α– είχε ως αποτέλεσμα σε τμήμα του αιθέρα να εμφανισθεί αντιθετισμός ώστε να διαχωριστεί σε δύο τμήματα: Στο ένα τμήμα να έχουμε υπεροχή των ατόμων +α+ έναντι των ατόμων +α– με αποτέλεσμα το τμήμα αυτό του αιθέρα να εμφανίσει θετικό ηλεκτρικό φορτίο + ενώ στο άλλο τμήμα να έχουμε υπεροχή των ατόμων +α– έναντι των ατόμων +α+ με αποτέλεσμα το τμήμα αυτό του αιθέρα να εμφανίσει ηλεκτρικό αρνητικό φορτίο –. Τα δύο αυτά τμήματα του αιθέρα συμπυκνώνονται και αποτελούν δυο συζυγή στοιχειώδη σωματίδια π.χ. ηλεκτρόνιο και ποζιτρόνιο δηλαδή σωματίδια ΎΛΗΣ και ΑΝΤΙΥΛΗΣ [4]. Ορισμένα από τα κατ’ αυτόν τον τρόπο παραγόμενα στοιχειώδη σωματίδια έχουν σταθερότητα άλλα όμως είναι βραχύβια δηλαδή διαλύονται και ενσωματώνονται στο κυρίως «σώμα» του αιθέρα. Τα έχοντα σταθερότητα σχημάτισαν τα γνωστά μας από την χημεία στοιχεία ή άτομα π.χ. υδρογόνο, ήλιο, οξυγόνο κλπ. Στην αρχή θα πρέπει να σχηματίσθηκαν τα «ελαφρότερα» από αυτά τα στοιχεία και κυρίως το υδρογόνο. Τα στοιχεία αυτά σχημάτισαν αρχικά μεγάλες συγκεντρώσεις οι οποίες εμφανίσθηκαν ως αεριοδεστάτες ουσίες δηλαδή τα γνωστά μας από την αστρονομία ως νεφελώματα.
Από τις αεροδέστατες ουσίες (νεφελώματα) σχηματίζονται ατμοειδή σώματα. Τα ατμοειδή σώματα έχουν κάποιο κεντρικό πυρήνα με μεγαλύτερη συγκέντρωση ύλης ο οποίος περιλαμβάνεις και βαρύτερα στοιχεία και χημικές ενώσεις. Τα ατμοειδή σώματα, σε μικρογραφία, είναι οι γνωστοί μας κομήτες οι οποίοι παρατηρού¬νται κατά καιρούς να περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο. Από τα ατμοειδή σώματα (πολύ μεγάλης κλίμακας) δημιουργούνται οι γαλαξίες με τα ηλιακά συστήματα.
Επαναφορά του Απείρου στο Μηδέν;
Η νέα φιλοσοφική θεώρηση, όπως είδαμε, αναφέρει ότι εκ του μηδενός μεν προέρχονται τα πάντα αλλά στο μηδέν επιστρέφουν. Με τα όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω εξετάσαμε το πρώτο σκέλος αυτής την νέας φιλοσοφικής θεώρησης «εκ του μηδενός προέρχονται τα πάντα». Το δεύτερο σκέλος ότι «στο μηδέν επιστρέφουν» θα πρέπει να το εξετάσουμε για να έχουμε την ολοκληρωμένη εικόνα αυτής της θεώρησης.
Σύμφωνα με όσα αναφέραμε το Σύμπαν διαστέλλεται και το μόνο αίτιο το οποίο θα μπορούσε να ανακόψει αυτήν την διαστολή του είναι η βαρύτητα των υλικών μορφών του. Σχετικά υπάρχουν τρία μοντέλα [5] του συνεχώς διαστελλόμενου Σύμπαντος: 1ον μοντέλο το Σύμπαν διαστέλλεται αρκετά αργά και έτσι η βαρυτική έλξη μεταξύ των γαλαξιών αναγκάζει τη διαστολή να επιβραδύνεται συνεχώς με αποτέλεσμα κάποτε να μηδενιστεί και κατόπιν να αρχίσει η συστολή του μέχρις ότου καταλήξει πάλι στο μηδέν από το οποίο ξεκίνησε. 2ον μοντέλο το Σύμπαν διαστέλλεται αρκετά γρήγορα και έτσι η βαρυτική έλξη μεταξύ των γαλαξιών μειώνει μεν συνεχώς την ταχύτητα διαστολής και την οδηγεί ασυμπτωτικά στο μηδέν αλλά το Σύμπαν εξακολουθεί να διαστέλλεται με σταθερή ταχύτητα επ’ άπειρον. 3ον μοντέλο το Σύμπαν διαστέλλεται τόσο γρήγορα που η βαρυτική έλξη μεταξύ των γαλαξιών δεν μπορεί να μειώσει την ταχύτητα διαστολής και έτσι το Σύμπαν θα εξακολουθεί να διαστέλλεται με αυξανόμενη ταχύτητα επ’ άπειρον. Για βρούμε ποίο από τα τρία μοντέλα περιγράφει το Σύμπαν πρέπει να γνωρίζουμε τον σημερινό ρυθμό διαστολής και την μέση πυκνότητά του. Αν η μέση πυκνότητα είναι μεγαλύτερη μιας κρίσιμης τιμής τότε το Σύμπαν θα το περιγράφει το πρώτο μοντέλο άλλως το δεύτερο ή το τρίτο. Από μετρήσεις που έγιναν διαπιστώθηκε ότι οι μάζες των γαλαξιών είναι μικρές και έτσι η μέση πυκνότητα είναι μικρότερη της κρίσιμης τιμής και συνεπώς ισχύει το τρίτο μοντέλο.
Όμως στις μάζες αυτές δεν έχει υπολογιστεί η «σκοτεινή ύλη» που υπάρχει τόσο ανάμεσα στους γαλαξίες όσο και εκτός των γαλαξιών. Επίσης η επιστήμη σήμερα αγνοεί α) την αρνητική ύλη (τουλάχιστον επίσημα) η οποία είναι η κύρια αιτία αυτής της διαστολής του Σύμπαντος και β) ότι ο χώρος δεν είναι κενός, όπως τον θεωρεί η θεωρία της σχετικότητας, αλλά πληρούται από αιθέρα ο οποίος έχει μάζα γιατί, σύμφωνα με τις προαναφερθείσες απόψεις του Σπ. Νάγου, συγκροτείται από άτομα της ατομικής ουσίας (εδάφιο 8).
Πριν λοιπόν γίνουν νέες μετρήσεις της κρίσιμης τιμής της μέσης πυκνότητας του Σύμπαντος δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε αν τα πάντα θα επιστρέψουν στο μηδέν. Πάντως εμείς οι άνθρωποι δεν πρέπει να ανησυχούμε γιατί το θέμα αυτό αφορά σε πολύ απώτατο μέλλον (μετά μερικά δισεκατομμύρια χρόνια) και μάλιστα πολύ μετά την εξαφάνιση του Ηλίου μας λόγω εξαντλήσεως των πυρηνικών αποθεμάτων του.
________________________________________
[1] Η λέξη ουσία σημαίνει ύπαρξη.
[2] Η λέξη λόγος εδώ έχει την έννοια του αιτίου.
[3] Για το περί του Δημιουργού θέμα σας παραπέμπω στο άρθρο μου «Περί Θεού και Θεών» που δημοσιεύθηκε στο τεύχος 20 του περιοδικού ΙΔΕΟΘΕΑΤΡΟ.
[4] Επειδή οι ιδιότητες της ΑΝΤΙΥΛΗΣ είναι ίδιες με αυτές της ύλης, εκτός από την αντιστροφή των ηλεκτρικών φορτίων, δεν είναι δυνατή η αναζήτηση στον Γαλαξία μας ηλιακών συστημάτων από αντιύλη ούτε η αναζήτηση Γαλαξιών από Αντιύλη και συνεπώς δεν μας είναι γνωστό αν υπάρχουν κόσμοι που συγκροτούνται μόνο από αντιύλη. Πολλοί εκ των επιστημόνων πιστεύουν ότι θα πρέπει να υπάρχει ίση ποσότητα ύλης και αντιύλης στο Σύμπαν για λόγους συμμετρίας. Άλλοι όμως πιστεύουν ότι αυτή η συμμετρία δεν είναι απαραίτητη και μπορεί το Σύμπαν να αποτελείται μόνο από ύλη. Στο γήινο περιβάλλον, περιβάλλον συγκροτούμενο μόνο από ύλη, η αντιύλη, αποτελούμενη από ποζιτρό¬νια και αντιπρωτόνια, μόνον στα εργαστήρια μπορεί να παραχθεί και η διάρκειά ζωής της είναι πολύ μικρή.
[5] Γίνεται μια πολύ συνοπτική περιγραφή για λόγους οικονομίας χώρου.
Πηγή: ΛΥΚΟΜΙΔΗΣ




Μέρος 5 ον
ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΝ
Ο Πλάτων δίδαξε ότι στη ζωή υπάρχει νόημα. Επίσης είπε ότι το Σύμπαν είναι οργανωμένο και έχει σκοπό, και ο σκοπός του είναι ηθικώς καλός. Τούτο δείχνει την διαφορά της Ελληνικής κομοθέασης, σε αντίθεση με τις κοσμικές θρησκείες που φοβίζουν τους ανθρώπους με έναν μοχθηρό και εκδικητικό θεό . Η ανθρώπινη ψυχή ήταν, άλλοτε πιο στενά και άλλοτε πιό χαλαρά συνδεδεμένη, με ομφάλιο λώρο με το Σύμπαν. Ο άνθρωπος πάντα αισθανόταν ότι ήτο μέρος του Σύμπαντος, ένας απειροελάχιστος κόκκος του, σε σχέση με την παρούσα εποχή όπου καίτοι αυτός έφθασε στο εξωγήινο διάστημα, δεν μπόρεσε να αποβάλλει την γεωκεντρική του αντίληψη.
Οπως δεν μπορείς να βρεις με τις αισθήσεις σου τα πέρατα της ψυχής, έτσι δεν μπορείς να βρεις και τα πέρατα του σύμπαντος. Η ψυχή με άγκυρα την λογική κινήθηκε αμφίδρομα προς εξευρένηση τόσον προς το εσω κόσμο, όσον και προς τον έξω κόσμο που την περιβάλλει, για να βρει την παλίδρομον αρμονίαν.
Η Απομάκρυνση απο το Σύμπαν
Η διαταραχή της εποχής μας οφείλεται ακριβώς στην αναστολή της κινήσεως αυτής, κατά την οποία, όπως είπε ο Ηράκλειτος , η οδός άνω-κάτω είναι μία και η αυτή. Η εκτροπή αυτή ωδήγησε τον κόσμο προς το αδιέξοδον της άτης και της ύβρεως, όπως την εννοούσαν οι αρχαίοι Ελληνες, εκτροπής δηλαδή απο την συμπαντική αρμονία και κατ επέκταση και απο την φυσική αρμονία. Η σημερινή Οδύσσεια δεν έχει Σκύλλες και Χαρύβδεις αλλά δεν έχει και Ιθάκες για να ξαναγυρίσει ο σύγχρονος άνθρωπος. Εχει μόνον Υλη και Κέρδος . Τα πάντα δε ρυθμίζονται απο τον θεό εξουσιαστή και τους επι της γης εκπροσώπους της εξ-ουσίας του.
Το Σύμπαν είναι Δημιουργικόν
Ο Κόσμος των αρχαίων Ελλήνων περιέχει πολλά σύμπαντα, έκαστον εκ των οποίων έχει την δική του διακόσμηση και ευρίσκεται εις διαφορετικό στάδιο αναπτύξεως. Κάθε σύμπαν περιέχει ύλην και ενέργεια, όλα ομως καθοδηγούνται απο τους ίδιους φυσικούς νόμους. Αυτά γεννώνται, αναπτύσσονται και πεθαίνουν, όπως και οι άνθρωποι, αφού εκτελέσουν τον κύκλο ζωής τους. Το δικό μας σύμπαν έχει κύκλο ζωής 89 δισεκατομμύρια περίπου έτη φωτός, και τώρα βρίσκεται στα 15 δισεκατομμύρια περίπου έτη φωτός. Τούτο σημαίνει ότι απο την αρχική του γένεση διένυσε απόσταση ίση με 15 δισεκατομμύρια έτη, τρέχοντας με την ιλιγγιώδη ταχύτητα του φωτός.
Η Γέννηση ενός Σύμπαντος
Τα διάφορα σύμπαντα είναι κλειστά συστήματα και δεν μπορούν να επηρεάσουν άλληλα. Το κενόν μεταξύ των συμπάντων έχει τις ίδιες ιδιότητες με το κενόν εντός εκάστου σύμπαντος. Το στατικό πεδίο του κενού είναι αυτό που γεννά τα σωματίδια, δηλαδή τα φωτόνια, τα ηλετρόνια-ποζιτρόνια, τα κουάρκ και αντικουάρκ. Εμφανίζονται εις εξαιρετικά βραχύβιες διακυμάνσεις του πεδίου(10 εις την μείον 10 sec) και εξαφανίζονται άνευ ίχνους, μοιάζουν δε ως να δανείζονται ενέργεια απο το κενόν και εξαφανιζόμενα την αποδίδουν εκ νέου εις αυτό, όπως ακριβώς και ο άνθρωπος όταν αποβιώνει. Ετσι υπακούουν πιστά στον νόμο της διατηρήσεως της ενεργείας. Εάν στο πεδίον αυτό επενεργήσει στιγμιαία μιά εξωτερική πηγή ενός άλλου ενεργειακού ηλεκτρομαγνητικού πεδίου υψηλής συγκεντρώσεως υπο μορφήν ακτίνων (γ) ,το οποίον να είναι τουλάχιστον ίσον με την μάζα ηρεμίας του ζεύγους ηλεκτρονίων, τότε το ζεύγος των εν δυνάμει σωματίων καθίσταται πραγματικόν. Λαμβάνει χώραν μια στιγμιαία μετατροπή της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας σε ύλη κατά την γνωστήν εξίσωση m= E/c² . Κατά την κβαντομηχανική η μάζα του εξωτερικού ηλεκτρικού πεδίου του κενού είναι τεραστία και ικανή να δημιουργήσει ένα καινούργιο σύμπαν, μετατρέποντας την ενέργεια του σε ύλη.
Το Σπέρμα της Δημιουργίας
Η διαδικασία της δημιουργίας αρχίζει όταν το ήρεμο στατικό πεδίου του διασυμπαντικού κενού διαταράσσεται απο έναν εξωτερικό ηλεκτρομαγνητικό παλμό. Αυτή η στιγμιαία διακύμανση του στατικού πεδίου απο τον εξωτερικό παλμό θέτει το πεδίο σε παλμική κίνηση απο την μιά άκρη ως την άλλη του κενού χώρου. Επομένως δικαιώνεται ο μέγας Ελλην φιλόσοφος Ηράκλειτος που έλεγε ότι: τα πάντα είναι και θα είναι φωτιά αείζωη, που με μέτρο ανάβει και με μέτρο σβήνει, εννοώντας φυσικά την ταλάντωση των πάντων και την εξ αυτής μεταμόρφωση της ύλης σε ενέργεια και τανάπαλιν. Μαθηματικοί τύποι δίδονται διεξοδικώς στο βιβλίο “ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ”, Π. Μαρίνη, Νέα Θέσις.
Αρα η μήτρα της δημιουργίας των συμπάντων είναι το στατικό πεδίο του κενού χώρου και τα σπέρματα για την δημιουργία αυτών είναι οι εξωτερικοί ενεργειακοί παλμοί, οι οποίοι γονιμοποιούν τα αχανή στατικά ενδοσυμπαντικά ή εξωσυμπαντικά πεδία. Δηλαδή και εδώ ισχύει ότι συμβαίνει και στην γη για την δημιουργία του ανθρώπου. Ο άνδρας με την στιγμιαία έκχυση του σπέρματος παίζει τον ρόλο του στιγμιαίου παλμού και η γυναικεία μήτρα τον ρόλο του στατικού πεδίου. Οι παράγοντες αυτοί υπο καταλλήλους συνθήκας (θερμοκρασίας, χημικών και φυσικών συνθηκών, επιπέδου ενεργείας) θέτουν σε κίνηση την διαδικασία της δημιουργίας της νέας ζωής ή και νέου σύμπαντος . Ο κύκλος βέβαια της ζωής ποικίλει σε κάθε είδος. Για να αναπτυχθεί η ζωή επι της γης χρειάσθηκαν 10 δισεκατομμύρια έτη. Στον ενδοσυμπαντικό χώρο δεν υπάρχει πλέον πρωταρχική ακτινοβολία, αλλά μόνον τα υπολείμματα της, όσα απέμειναν απο την Πρώτη Εκρηξη, τουτέστιν σαν να λέμε τα αποκαίδια μιάς φωτιάς.
Τα Στάδια της Δημιουργίας ενός Σύμπαντος(=Κόσμου)
1. Πρώτον. Σε κάποιο σημείο του κενού πεδίου δημιουργείται η πρώτη διακύμανσις της γεωμετρίας του και αρχίζουν οι ταλαντώσεις. Ολα μοιάζουν σαν να ρίχνουμε ένα βότσαλο στην λίμνη. Τότε συμβαίνει μαζική εμφάνιση εν δυνάμει ενεργειακών σωματιδίων, ετοίμων να μεταμορφωθούν σε σωμάτια ύλης. Τότε το ενεργειακό επίπεδο φθάνει σε “δημιουργικά επίπεδα” και γεννάται το μείγμα(σούπα) της ύλης-ενέργειας του νέου σύμπαντος.
2. Δεύτερον. Η “σούπα” του πλάσματος των ηλεκτρονίων, κουράρκ, φωτονίων και νετρίνων αρχίζει να εμφανίζει έντονες βαρυτιές δυνάμεις, ταυτόχρόνως με την εμφάνιση της ύλης.
3. Τρίτον. Το συμπυκνούμενο νέφος γίνεται μιά πυρίνη σφαίρα(fireball ή σφαίρα του Velan) Αυτή μοιάζει με την γνωστή μας πυρίνη σφαίρα της εκρήξεως ενός πυρηνικού όπλου. Τότε η θερμοκρασία αυξάνει απείρως και υπερτερεί των βαρυτικών δυνάμεων.
4. Τέταρτον. Αρχίζει η γιγαντιαία έκρηξη της πυρίνης σφαίρας και επέκταση για την δημιουργία του νέου σύμπαντος.
Πόσο θα διαρκέσει η φάση της επεκτάσεως ;
Αυτό θα επεκτείνται με μιά συνεχώς μειούμενη ταχύτητα σε μιά περίοδο 17,5 δισεκατομμυρίων ετών, μέχρις ότου καταλήξει σε πλήρη στάση, τούτο δε θα συμβεί όταν θα ελαττωθεί η θερμοκρασία του υποβάθρου. Η θερμοκρασία αυτή θα φθάσει τελικώς στο απόλυτο μηδέν. Τότε η βαρύτης θα καταστεί η μοναδική κυρίαρχος δύναμις και θα αρχίσει η αντίστροφη διαδικασία της συρρικνώσεως. Στο τέλος αυτής της διαδικασίας, όταν όλα επανέλθουν στο ίδιο σημείο, θα δημιουργηθεί και πάλιν η πυρίνη σφαίρα, η οποία και πάλιν θα εκπυρωθεί κ.ο.κ
Επομένως ζωή και θάνατος φαίνεται ότι είναι ο αδυσώπητος κύκλος του Κόσμου, όχι μόνον στο ζωικό και φυτικό βασίλειο, αλλά σε κάθε τι υπαρκτόν. Η διαφοροποίηση υπάρχει μόνον στον χρόνο(κύκλο ζωής). Κατά τον Πλάτωνα μόνον οι Ιδέες μένουν αθάνατες διότι δεν ειναι υλικά δημιουργήματα αλλά πνευματικά.
Ο Ρόλος του Πνεύματος
Τούτο είναι περισσότερο “δύναμη” ή “ενέργεια”, παρά υλικό αντικείμενο. Οπως έλεγαν οι Στωικοί είναι κάτι “λεπτό και αραιό”, που αποκλείεται να είναι ύλη. Αυτό μπορεί να συγκριθεί με την έννοια του δυναμικού παλμού, που ενεργοποιεί την ύλη. Κατά τους Ελληνες, προ της διαμορφώεως του σύμπαντος το κάθε τι προυπήρχε σε ανεκδήλωτη κατάσταση εντός του χάους(νου). Στην Ελληνική θρησκεία η ψυχογονία συνδέεται με την θεογονία. Ο άνθρωπος αποκτών την ανωτέρα συνείδηση καθίσταται Φως(Φάνης) και εισέρχεται σε Ανωτέρους Κόσμους ως θεία ατομικότης. Οι αρχαίοι πρόγονοι μας πίστευαν στον Ορφικό Ερωτα(ένωση και δημιουργία), στην Μήτιν ή Λόγον και στον Νόμο ή Αδράστεια, ως κινητήριες δυνάμεις του σύμπαντος. Κατά τους αρχαίους η σωτηρία αποκτάται δια της Γνώσεως, εν αντιθέσει με τις σημερινές κοινωνίες όπου η γνώσις χρειάζεται μόνον για την μεγέθυνση της παραγωγής. Σήμερον επικρατεί η εξουσιαστική και στατική αντίληψη περί του σύμπαντος σαν αποτέλεσμα της εξουσιαστικής αντίληψης. Ενα ρέον και δημιουργικό Σύμπαν, εκτός του ότι είναι αντίθετον προς τις θεοκρατικές και δογματικές τους αντιλήψεις(άπαξ πλάσθηκε ο κόσμος ), δεν εξυπηρετεί και τα συμφέροντα της διεθνούς εξουσίας, η οποία θέλει το σύστημα αλογο, στατικό και ακίνητο, αλλά και κάθε φαινομενική κίνηση να τελεί υπο τον απόλυτο έλεγχο της. Αυτός είναι ο λόγος που εναντιώνονται στην επαναφορά του κόσμου στην φυσική του κοίτη, δηλαδή προς την Ελληνική κοσμοθέαση και τον Λόγο. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι περισσότερο υλιστής παρά πνευματικός και ιδεαλιστικός. Ως εκ τούτου χάνει το σπουδαιότερο όργανο, δηλαδή την Λογική και την Φαντασία με την οποία εξερευνοέσε ο παλαιός άνθρωπος τα βάθη της ψυχής του και του σύμπαντος. Οπως λέγει και ο Κινέζος κορυφαίος καθηγητής Μιν Χούα Τσεν:“η Ελληνική γλώσσα ακόνισε την Λογική μου” και συνεχίζει “ στην αρχαιοτητα το ορθολογικό και το παράδοξο μπορούσαν να συνυπάρξουν. Τώρα έχει χαθεί αυτή η ισορροπία καιτο ορθολογικό στοιχείο υποχωρεί και κατακτά έδαφος το παράλογο”
Συμβολισμός του Σύμπαντος
Το σύμπαν συμβολίζεται απο τους προκατακλυσμιαίους λαούς με την Σβάστικα, την σπείρα ή και τον κυματισμό. Την Σβάστικα-σύμβολον της Κοσμικής Τάξεως- θα την συναντήσουμε σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Συμβολίζει επίσης και την καλή τύχη, την συνεχή κίνηση ή την αδιάκοπο γένεση, η οποία καλείται Ζωή. Είναι έμβλημα του ανωτέρου θεού των Αρείων Διός-ή Δυάους κατά τους Ινδούς-και το Ελληνικό γράμμα Ζ εφευρέθη για την καλυτέρα έκφραση του αρχικού φθόγου της λέξεως Ζευς. Επομένως είναι σύμβολο Κοσμογονικόν(του επαναγεννητικού τροχού) , Ανθρωπογονικόν, Αλχημικόν και περιέχει την κλείδα των επτά μεγάλων Μυστηρίων του Κόσμου. Το φιλοσοφικό της νόημα είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτόν δια του μύθου του Προμηθέως, τον οποίον οι Ινδοί ονομάζουν Πραμάνθα. Αλλα πανάρχαια σύμβολα της Χρυσής Εποχής είναι το Ωρφικόν Ωόν, ο μικρός φτερωτός θεός του Ερωτα, ο Κεραυνός του Διός, ο Οφις , ο οποίος είναι το παγκόσμιο σύμβολο των ανωτέων ηλιακών κοσμικών δυνάμεων. Η σπείρα είναι κι’αυτή σύμβολο της συνεχούς ουσίας, ενώ το κυμάτιον της “μεριστής ουσίας”, δηλαδή της γεννητικής ουσίας του κόσμου. Τέλος δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι δεν υπάρχει καμμιά ανασκαφή αρχαίου πολιτισμού στον κόσμο που να μην έδωσε την παρουσία της η Σβάστικα. Εν κατακλείδι μπορούμε να πούμε ότι τα σύμβολα των αρχαίων λαών δεν είναι τυχαία. Ταύτα ευρίσκονται στην ψυχή του ανθρώπου ως μία των “Αρχετύπων” ιδεών.




Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
(του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Ας δούμε τώρα πως από το Αυθύπαρκτο και Αγέννητο και Άπειρο και Αιώνιο Σύμπαν μπορεί να ξεπηδήσει η δημιουργία ενός Κόσμου. Ως γνωστόν στο Χαοτικό Σύμπαν επικρατεί απόλυτη Αταξία , επικρατεί θερμοκρασία του Απολύτου Μηδενός και όλα βρίσκονται σε Απόλυτη Καθαρότητα. Στο Σύμπαν δεν υπάρχει ούτε Ροπή, ούτε Τάξη, ούτε διάκοσμος. Υπάρχει μόνον Χάος. Επομένως οι Ουσίες(τα σωμάτια και η ενέργεια) δεν βρίσκονται σε μείξη. Στο Χαοτικό Σύμπαν έξω από τον Κοσμικό Χώρο όλα βρίσκονται σε Ανυπαρξία , σε τελεία δηλαδή Αδράνεια, που μπορεί να χαλάσει κάτω από ορισμένες συνθήκες . Το ερώτημα λοιπόν είναι:

Το Μηδέν και το Απειρον

Πως από το ΜΗΔΕΝ, δηλαδή την ανυπαρξία, μπορούμε να δεχθούμε την εκπόρευση του ΑΠΕΙΡΟΥ, δηλαδή την εκπόρευση της υπαρκτής Φύσεως; Εμείς οι άνθρωποι σκεπτόμαστε ανθρωποκεντρικά και ως εκ τούτου έχουμε δημιουργήσει ορισμένες απόλυτες ή και αυθαίρετες έννοιες όπως λ.χ την έννοια του ΜΗΔΕΝΟΣ. Μήπως λοιπόν το μηδέν δεν είναι το τίποτα, αλλά το όλον σε ανεκδήλωτη κατάσταση, ώστε με τον διχασμό και αντιθετισμό του προέκυψαν τα πάντα ; διερωτάται ο φυσικός και συγγραφέας κ. Στέλιος Τάκας στο πόνημα του για την «ΓΕΝΕΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ»[Περιοδ. ΙΧΩΡ τ. 49 Σεπτ.2004]

Το Αυτογέννητον Σύμπαν

Οι θρησκείες προτείνουν ως Αυθύπαρκτο Αρχικό Αίτιο τον Θεό. Η Ελληνική παράδοση (Ησίοδος) θεωρεί ότι το Χάος εκπορεύτηκε από κάπου το οποίο όμως δεν κατονομάζει . Μόνον ο Ηράκλειτος απήντησε θετικά στο ερώτημα για το ποιός έφτιασε το Σύμπαν. Το Σύμπαν μας λέγει είναι Αυθύπαρκτο, Αυτογέννητο , Άπειρο, Αιώνιο και δημιουργός ζωής. Αυτό ούτε θεοί το έφτιασαν ούτε άνθρωποι, αλλά ήτο είναι και θα υπάρχει. Η γένεση της Φύσεως προϋποθέτει την ύπαρξη ενός Αυθύπαρκτου Αρχικού Αιτίου. Αυθύπαρκτο όμως Αρχικό Αίτιο είναι η αδημιούργητη αρχή από την οποία εκπορεύτηκε το Σύμπαν. Ο ορισμός ενός Αυθύπαρκτου Αρχικού Αιτίου ή Αδημιούργητης Αρχής αποτελεί μία αυθαιρεσία η οποία καθορίζεται ανάλογα με τα θρησκευτικά ή πολιτικά πιστεύω αυτού που την ορίζει. Και δεδομένου ότι κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει πειραματικά τις θεωρίες του , χρειάζεται μια λογική εξήγηση ώστε να ξεφύγουμε από τις αντιεπιστημονικές και ανόητες αυθαιρεσίες του Ιερατείου. Επομένως είναι ανάγκη ο ορισμός της Αδημιούργητης Αρχής να είναι άποψη λογικοφανής και όχι αυθαίρετος (όπως συμβαίνει με τα θρησκευτικά δόγματα) ώστε να μπορεί να γίνει αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα.
Την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα μας την δίδει μια νέα θεωρία της Φυσικής η οποία ομιλεί για την εκ του μηδενός προέλευση των πάντων. Η θεωρία αυτή απορρίπτει την κλασικά φιλοσοφική θεώρηση ότι «μηδέν εκ του μηδενός γίνεται» και δέχεται την αντίστροφη αυτής φιλοσοφική θεώρηση ότι «εκ του μηδενός προέρχονται τα πάντα και εις το μηδέν επιστρέφουν». Συνεπώς κατά την άποψη αυτήν το Αυθύπαρκτο Αρχικό Αίτιο είναι το ΜΗΔΕΝ. Η θεώρηση του μηδενός ως του Αυθύπαρκτου Αρχικού Αιτίου έχει μεν το πλεονέκτημα ότι ως μηδέν δεν δημιουργεί πρόβλημα αυθύπαρκτης προϋπάρξεως όμως δημιουργεί το εξής νοητικό πρόβλημα: Πως από το ΜΗΔΕΝ, δηλαδή την ανυπαρξία, μπορούμε να δεχθούμε την εκπόρευση του ΑΠΕΙΡΟΥ, δηλαδή την εκπόρευση της υπαρκτής Φύσεως;

Η Πρώτη Αιτία

Για να αρχίσει η διαδικασία δημιουργίας ζωής στο Σύμπαν χρειάσθηκε κάποιο Αρχικό Αίτιο, ας το ονομάσουμε αρχικό σπινθήρα, ή Πρώτη Κίνηση. Οι θεολογούντες την Πρώτη Κίνηση ονόμασαν θεό, ενώ οι φυσικοί την ονόμασαν Συμπαντικό Παλμό που συνέβη στα εν δυνάμει και σε μηδενική κατάσταση συστατικά του Σύμπαντος. Ο συμπαντικός αυτός παλμός προήλθε από τον συντονισμό των δύο πεδίων, ήτοι: των σωματίων και της ενέργειας που υφαίνουν τον Συμπαντικό Ιστό . Και αίτιο αυτού του παλμού είναι η επικρατούσα Αταξία στο Σύμπαν που όχι μόνο δεν αποκλείει το ΤΥΧΑΙΟ, αλλά και το ευνοεί. Δηλαδή η ύπαρξη μιας ανεπαίσθητης δόνησης στα δύο μέρη(σωμάτια και ενέργεια) να προξένησε μια τρομερή δόνηση εξ αιτίας του συντονισμού των δύο πεδίων. Με ανθρώπινα μέτρα μπορεί να παρομοιωθεί με ένα τυχαίο ατύχημα , δύο διαστημοπλοίων που συγκρούονται στον αχανή διαστρικό χώρο. Η δημιουργία του Κόσμου συνεπεία κάποιου Συμπαντικού Παλμού είναι ο πιο φυσικός λόγος, που αποκλείει την ύπαρξη Πρώτης Αρχής.

Η Ανάγκη και η Ειμαρμένη
Αντίθετα πρέπει να δεχθούμε την άποψη κατά την οποίαν η Πρώτη κίνηση οφείλεται στην τάση προς μεταβολή η οποία εκδηλώνεται αυθόρμητα χωρίς καμία έξωθεν επέμβαση από κάποιο απόλυτο Ον. Συνεπακόλουθο αυτού είναι ότι το αίτιο της εκπορεύσεως της Φύσεως ήταν ΤΥΧΑΙΟ. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι οι Έλληνες πίστευαν στις τρεις Μοίρες(Λέχεσι-Κλωθώ και Ατροπό) αλλά και στις σκοτεινές και απόμακρες θεότητες της Ανάγκης και της Ειμαρμένης. Οι Ουσίες του Σύμπαντος(σωμάτια και ενέργεια) είναι εν δυνάμει ΕΝΕΡΓΕΣ ΟΥΣΙΕΣ δηλαδή ουσίες οι οποίες δεν εκδηλώνουν δράση (ηρεμούσες) όμως έχουν την δυνατότητα να εμφανίσουν δράση (αφού ορίζεται ως ενεργές) και να εκδηλώσουν κάποιο αποτέλεσμα εφόσον γίνει μια πρώτη κίνηση. Και η Πρώτη Κίνηση είναι ο Συμπαντικός Παλμός, που προήλθε από την ελαφροτάτη δόνηση των δύο πεδίων , τα οποία δημιούργησαν ένα πλήρη συντονισμό . Όσο οι Ουσίες αυτές ήσαν σε ηρεμία, δηλαδή δεν υπήρχε δράση, δεν υπήρχε ούτε Χώρος ούτε Χρόνος , αλλά επικρατούσε αμετάβλητη αιωνιότητα. Ο Χωροχρόνος αρχίζει να μετρά από την στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης(δηλαδή της μεταβολής η οποία διατάραξε την Απόλυτη ηρεμία και Αταξία) και λήγει με την τελική διάλυση του Κόσμου εις τα εξ ών συνετέθη.




Η ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΗΣΙΟΔΟ
(δημοσιεύθηκε στο τεύχος 50, Οκτώβριος 2004, του περιοδικού ΙΧΩΡ)
Ο Ησίοδος στον στοίχο 116 επ. αναφέρει τα εξής: «Η τοι πρώτιστα μεν Χάος γενετ’ αύταρ έπειτα Γαια ευρύστερνος, ………(1) ηδ’ Έρος, …….. ( )» Και σε σύγχρονη απόδοση: «πρωτίστως λοιπόν το Χάος εγένετο και αμέσως έπειτα η πλατύτηθη Γη, ………(1) και ο Έρως ……….(1).»
στον στοίχο 123 επ. αναφέρει: «Εκ Χάεος δ’ Έρεβος τε μέλαινα τε Νυξ εγένετο, Νυκτός δ’ αυτ’ Αιθήρ τε και Ημέρα εξεγένοντο, ους τέκε κυσαμένη Ερέβει φιλότητι μιγείσα. Και σε σύγχρονη απόδοση: «εκ του Χάους γεννήθηκε το Έρεβος και η μαύρη Νύκτα, κι’ από την Νύκτα πάλι γεννήθηκε ο Αιθέρας και η Ημέρα, που τους γέννησε σαν έσμιξε ερωτικά με το Έρεβος».
και στον στοίχο 126 επ. αναφέρει: «Γαία δε τοι μεν εγείνατο ίσον ε’ αυτή Ουρανόν ……(1). Και σε σύγχρονη απόδοση: «Η δε Γη εγέννησε τον ίσον με αυτήν ουρανόν…….»(1)
Όπως προκύπτει από το ανωτέρω πρώτο εδάφιο έχουμε πρώτα την γέννηση του Χάους και κατόπιν της Γης και του Έρωτος χωρίς να αναφέρει από πού εκπορεύτηκαν δηλαδή ποιο ήταν το Αυθύπαρκτο Αρχικό Αίτιο από το οποίο εκπορεύτηκαν. Συνεπώς τα πρώτα στοιχεία του Σύμπαντος( ) είναι το Χάος, η Γη και ο Έρως. Η λέξη χάος προέρχεται από την ρίζα ΧΑΥ ή ΧΑF και σημαίνει το χάσμα το οποίο είναι ανεξερεύνητο από τον άνθρωπο, η λέξη γη σημαίνει την υλική ουσία και δεν έχει την έννοια του πλανήτη γη όπως θα δούμε στην συνέχεια και η λέξη έρως σημαίνει την ελκτική δύναμη και γενικότερα το γενεσιουργό αίτιο νέων μορφών.
Όπως προκύπτει από το ανωτέρω δεύτερο εδάφιο έχουμε την εκ του Χάους γέννηση του Ερέβους (το οποίο αντιπροσωπεύει το άρρεν) και της Νύκτας (η οποία αντιπροσωπεύει το θήλυ) χωρίς πάλι να αναφέρει ούτε ποίο ήταν το αίτιο της πρώτης κινήσεως της Ουσίας του Χάους ώστε να γεννηθούν εξ αυτού το Έρεβος και η Νύκτα και ούτε πως εκ της μιας ουσίας του Χάους προέκυψαν δύο «καταστάσεις» το άρρεν Έρεβος και η θήλεα Νύκτα. Επίσης αναφέρει ότι η Νύκτα γέννησε και με σπέρμα του Ερέβους τον Αιθέρα και την Ημέρα χωρίς να αναφέρει τι αντιπροσωπεύουν.
Όπως προκύπτει από το ανωτέρω τρίτο εδάφιο έχουμε την εκ της Γης γέννηση πρώτα του ίσου με τον εαυτόν της Ουρανό, χωρίς επίσης να αναφέρει πως προέκυψε ο ίσος με την Γη ουρανός. Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι όλη η εκπόρευση της Φύσεως έγινε αποκλειστικά και μόνον από την Γη και τον Ουρανό ενώ από το Χάος γεννήθηκαν ο Αιθέρας και η Ημέρα και τίποτε πέραν αυτών.
Εκ των προαναφερθέντων διαπιστώνουμε ότι ο Ησίοδος μας εισάγει τους όρους: Χάος και Γη, Έρως, Έρεβος και Νύκτα, Αιθέρας και Ημέρα, και κατόπιν την Γη και τον Ουρανό. Επίσης υπάρχουν και αφανείς όροι τους οποίους δεν αναφέρει μέσα στο κείμενό του όμως προκύπτουν έμμεσα ως απα¬ραίτητο συμπλήρωμα των όσων αναφέρει όπως α) το Αρχικό Αίτιο εκ του οποίου εκπορεύτηκε το Χάος και η Γη, β) την Ουσία( ) του Χάους και το αίτιο το οποίο προκάλεσε την πρώτη κίνηση της ουσίας του Χάους ώστε να γεννηθεί το Έρεβος και η Νύκτα. Βεβαίως οι όροι αυτοί είναι λέξεις της καθημερινότητας της εποχής του αλλά και της σημερινής και είναι δύσκολο να φα¬νταστεί κανείς ότι αυτοί οι τόσο απλοί όροι κρύβουν βαθύτατες και πολύπλοκες κοσμογονικές αλήθειες που χρειάζονται «αποκρυπτογράφηση» για να γίνουν κατανοητές αλλά και για να γίνει κατανοητή η όλη διαδικασία της εκπορεύσεως του Σύμπαντος.
Κατωτέρω θα αναλυθούν τα τρία αυτά εδάφια του Ησιόδου. Εκ της αναλύσεως αυτής θα προκύψουν πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την αρχή της Φύσεως γιατί, όπως θα δούμε, απεικονίζουν με πολύ περιεκτικό τρόπο έννοιες οι οποίες εκ πρώτης όψεως φαίνονται απλοϊκές, ενώ δεν είναι, και τις οποίες μετά από 3000 περίπου χρόνια μπόρεσε να εξηγήσει η ανθρωπότητα. Αυτό σημαίνει ότι οι Μούσες του έκαναν μια πραγματική αποκάλυψη.
1. Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ
Η αρχή της Φύσεως, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Ησίοδος, έγινε ως εξής: εξ ενός Αυθύπαρκτου Αρχικού Αιτίου( ) (το οποίο δεν κατονομάζει και το οποίο χάριν συντομίας το συμβολίζουμε με ΑΑΑ) γεννήθηκε το Χάος, η Γη και ο Έρως. Κατόπιν εκ του Χάους γεννήθηκε το Έρεβος (άρρεν ή +) και η Νύκτα (θήλυ ή -) και εκ της Νύκτας με σπέρμα Ερέβους γεννήθηκαν ο Αιθέρας (άρρεν ή +) και η Ημέρα (θήλυ ή -). Έτσι έχουμε:
[ΑΑΑ] Þ ΧΑΟΣ, ΓΗ και ΕΡΩΣ
ΧΑΟΣ Þ ΕΡΕΒΟΣ και ΝΥΚΤΑ
ΕΡΕΒΟΣ και ΝΥΚΤΑ ® ΑΙΘΕΡΑΣ και ΗΜΕΡΑ
ΓΗ ® ΟΥΡΑΝΟΣ
Για να γίνουν κατανοητά τα ανωτέρω εισάγουμε νέους όρους τους οποίους γράφουμε με τονισμένους χαρακτήρες. Έτσι την ουσία του Χάους την ορίζουμε ως Ενεργό Ουσία του Χάους γιατί για να εκδηλώσει (δηλαδή να γεννήσει) το Έρεβος και την Νύκτα έπρεπε να έχει την δυνατότητα να εκδηλώσει δράση δηλαδή να είναι ενεργός. Επίσης θεωρούμε ότι
α) η εκπόρευση του άρρενος Ερέβους και της θήλεας Νύκτας εκ του Χάους έγινε με διχασμό (δηλαδή με χωρισμό της σε δύο ίσα μέρη) και αντιθετισμό (δηλαδή τα δύο αυτά μέρη είναι αντιθέτου είδους, άρρεν-θήλυ) της ουσίας αυτού (του Χάους),
β) τον διχασμό και αντιθετισμό της ουσίας του χάους τον προκάλεσε κάποια δύναμη η οποία υπήρχε στην ενεργό ουσία ως μια τάση προς μεταβολή και
γ) προ του διχασμού και αντιθετισμού της Ενεργού Ουσίας του Χάους δεν υπήρχε χώρος και χρόνος αλλά ο χώρος και ο χρόνος γεννήθηκαν εκ της Νύκτας και του Ερέβους και επέτρεψαν στην Φύση να εκδηλωθεί σε χώρο και χρόνο από την Γη και τον Ουρανό όπως αναλύεται στα επόμενα εδάφια του κειμένου του Ησιόδου.
1.1. Η ΕΝΕΡΓΟΣ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ
ΕΝΕΡΓΟΣ ΟΥΣΙΑ είναι η ουσία του Χάους από την οποία εκπορεύτηκε( ) η Φύση αλλά σε ανεκδήλωτη κατάσταση και συνεπώς εμπεριέχει εντός της όχι μόνον τις ουσίες από τις οποίες αποτελείται η Φύση αλλά και τις δυνάμεις αυτών των ουσιών που εκδηλώθηκαν και θα εκδηλω¬θούν στον άπειρο χρόνο. Συνεπώς η ΕΝΕΡΓΟΣ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ είναι μια ύπαρξη (ουσία) η οποία δεν εκδηλώνει δράση (ηρεμούσα) όμως έχει την ΔΥΝΑΜΗ να εμφανίσει δράση (αφού ορίζεται ως ενεργός) και να εκδηλώσει κάποιο αποτέλεσμα εφόσον γίνει μια ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ.
ΔΥΝΑΜΗ της Ενεργού Ουσίας του Χάους είναι δυνατότητα αυτής της ουσίας να εμφανίσει δράση. Όσο η δύναμη αυτή ήταν σε ηρεμία δεν υπήρχε ούτε Χώρος ούτε Χρόνος αλλά επικρατούσε αμετάβλητη αιωνιότητα. Η δυνατότητα αυτή της ενεργού ουσίας του Χάους να εμφανίσει δράση χαρακτηρίζεται ως μία τάση προς μεταβολή της ενεργού ουσίας. Για να ενεργοποιηθεί η ενεργός ουσία έπρεπε να προηγηθεί μια πρώτη κίνηση.
1.2. Η ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ
Η ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ήταν το αίτιο που προκάλεσε την έναρξη της εκδηλώσεως της δυνάμεως της ενεργού ουσίας ώστε από την κατάσταση της απολύτου ηρεμίας που ήταν να αρχίσει η εκπόρευση της Φύσεως. Για την εκδήλωση αυτής της πρώτης κινήσεως υπάρχουν οι εξής δύο απόψεις:
α) Η εκ του ΣΚΟΠΟΥ εξήγηση της πρώτης κινήσεως. Κατά την άποψη αυτήν η πρώτη κίνηση έγινε με ΣΚΟΠΟ την δημιουργία της Φύσεως και η Φύση έγινε με σκοπό της εμφάνιση του πνεύματος. Η θεώρηση όμως της υπάρ¬ξεως σκοπού για την εκδήλωση αυτής της πρώτης κινήσεως προϋποθέτει βούληση και επομένως την ύπαρξη πνεύματος κάποιου απολύτου όντος. Στην περίπτωση όμως αυτήν η πρώτη κίνηση δεν είναι μια αυθόρμητη τάση προς μεταβολή αλλά αποτέλεσμα μιας ώθησης έξωθεν επιβαλλομένης από κάποιο (εξωκοσμικό) απόλυτο ον. Εκ των ανωτέρω προκύπτει το εξής ερώτημα: το απόλυτο αυτό ον που βρισκότανε για να επιβάλλει την πρώτη κίνηση στην ενεργό ουσία πριν εκπορευτεί ο χώρος και ο χρόνος από την ενεργό ουσία, αφού ούτε χώρος ούτε χρόνος υπήρχε έξωθεν της ενεργού ουσίας; Αν πάλι το ον αυτό ήταν εκτός χρόνου και χώρου (άποψη που είναι ακατανόητη στα όντα της Φύσεως) τότε η ουσία του θα ήταν διαφορετική από την ουσία της εκπορευθείσης από την επέμβασή του Φύσεως ώστε να μπορεί να υπάρχει εκτός χώρου και χρόνου γιατί η ουσία της Φύσεως εκδηλώνεται μόνον σε χώρο και χρόνο. Συνεπώς μετά την εκπόρευση της φύσεως το ον αυτό θα παραμένει εκτός της Φύσεως δηλαδή ήταν και πα¬ραμένει εξωκοσμικό και θα πρέπει να είναι αδύνατος ο εντοπισμός του από τα όντα της Φύσεως που είναι συγκροτημένα από τις ουσίες της Φύσεως. Αλλά και πάλι γεννάται το ερώτημα: ποίος δημιούργησε την κοσμογονική (ή ενεργό) ουσία; Και αν την Ουσία αυτήν την δημιούργησε το απόλυτο Ον τότε το απόλυτο ον ποίος το δημιούργησε;
β) Η εκ της ΤΑΣΕΩΣ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗ εξήγηση της «πρώτης» κινήσεως. Κατά την άποψη αυτήν η «πρώτη» κίνηση οφείλεται στην τάση προς μεταβολή της ενεργού ουσίας γιατί κίνηση είναι μια γενική ιδιότητα της Ουσίας του Χάους (εκδηλωμένης και μη) η οποία (ιδιότητα) εκδηλώνεται αυθόρμητα χωρίς καμία έξωθεν επέμβαση από κάποιο απόλυτο ον και, επομένως, το αίτιο της εκπορεύσεως της Φύσεως ήταν ενδογενές. Συνεπώς η εκπόρευση της Φύσεως με την μορφή με την οποία το γνωρίζουμε σήμερα, είναι μια από τις πολλές πιθανότητες που είχε να εξελιχθεί η ενεργός ουσία.
Η ύπαρξη όμως μιας τάσεως προς μεταβολή δεν αρκεί για να εξηγήσει την αρχή της «πρώτης» κινήσεως αν θεωρήσουμε ότι η Ενεργός ουσία βρισκότανε σε απόλυτη ηρεμία και απορρίψουμε την ύπαρξη εξωτερικού αιτίου. Συνεπώς πρέπει να δεχθούμε επιπροσθέτως ότι δεν υπήρχε απόλυτη ηρεμία και η τάση προς μεταβολή ήταν μια απείρως μικρή κίνηση η οποία κάποια στιγμή προκάλεσε τον διχασμό και αντιθετισμό της Ουσία του Χάους με αποτέλεσμα να εκδηλωθεί η Φύση. Αυτό σημαίνει ότι η Ενεργός Ουσία δεν βρισκότανε σε «απόλυτη» ηρεμία και συνεπώς δεν υπήρχε ανάγκη μιας «πρώ-της» κινήσεως της Ουσίας ώστε να εκπορευτεί η Φύση εξ αυτής.
Αλλά και εδώ γεννάται το ερώτημα: ποίος δημιούργησε την ενεργό (ή κοσμογονική) ουσία; Η μόνη απάντηση στα ανωτέρω ερωτήματα είναι ότι πρέπει να υπάρχει ένα Αυθύπαρκτο Αρχικό Αίτιο (ΑΑΑ) (Περί του ΑΑΑ θα αναφερθήκαμε σε προηγούμενο δημοσίευμα).
1.3. ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ.
Αλλά για να εκπορευτούν από την Ενεργό ουσία του Χάους το άρρεν Έρεβος και η θήλεα Νύκτα έπρεπε η Ενεργός Ουσία του Χάους να διχαστεί σε δύο «αντίθετες» καταστάσεις. Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να γίνει όχι μόνον διχασμός αλλά ταυτόχρονα και αντιθετισμός των δύο μερών της Ενεργού Ουσίας του Χάους. Έτσι:
ΔΙΧΑΣΜΟΣ της Ενεργού Ουσίας του Χάους είναι ο χωρισμός αυτής σε δύο ίσα μέρη το Α (π.χ. το Έρεβος) και το Α΄ (π.χ. η Νύκτα) ώστε αν θεωρήσουμε την αρχική κατάσταση της ενεργού ουσίας του Χάους με το Α° τότε θα ισχύουν οι εξισώσεις:
Α = Α΄ και Α + Α΄ = Α°
ΑΝΤΙΘΕΤΙΣΜΟΣ της ενεργού ουσίας του Χάους είναι η εκπόρευση εξ αυτής δύο αντιθέτου δράσεως μερών. Διχασμός με ταυτόχρονο αντιθετισμό της ενεργού ουσίας του Χάους σημαίνει τα δύο μέρη να είναι ίσα και αντιθέτου δράσεως δηλαδή Α+ (Έρεβος άρρεν) και Α– (Νύκτα θήλυ) ώστε αν συμβολίσουμε την αρχική κατάσταση της Ενεργού Ουσίας του Χάους με το Α° τότε να ισχύουν οι εξισώσεις:
|Α+| = |Α –| και (Α+) + (Α–) = Α°
(κατωτέρω θα εξετάσουμε τι σημαίνουν τα σημεία + και –).
Ο λόγος για τον οποίο έπρεπε να γίνει διχασμός και αντιθετισμός της ενεργού ου¬σίας ώστε να εκδηλωθεί η Φύση είναι διότι θα πρέπει η επανένωση των δύο μερών Α+ και Α– να επαναφέρει τις ουσίες της Φύσεως στην αρχική τους κατάσταση την Α° (το Χάος), ώστε να ισχύουν οι προαναφερθείσες εξισώσεις άλλως δεν θα υπήρχε ισορροπία στις ουσίες της Φύσεως. Μας είναι γνωστό άλλωστε ότι η Φύση κυριαρχείται από την ύπαρξη δύο αντιθέτων καταστάσεως π.χ. Μεριστή και Αμέριστη ουσία, Άρρεν και Θήλυ, Φως και Σκότος (Ημέρα και Νύκτα) κλπ.
Η ΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗ, μετά τον διχασμό και αντιθετισμό της Ενεργού Ουσίας, εκδηλώνεται ως μετατόπιση «εν χώρω»( ) η οποία είχε ως αποτέλεσμα την γέννηση του Χώρου και του Χρόνου και την «εν χώρω και χρόνω» ανάπτυξη και εξέλιξη της Φύσεως. Στην εκδηλωμένη Φύση, η τάση προς μεταβολή εκδηλώνεται ως εσωτερική ώθηση προς αύξηση των δυναμικοτήτων των ουσιών της και εμφανίζεται ως ο Νόμος της Παραγωγικότητας( ). Ο Νόμος της Παραγωγικότητας ωθεί τις ουσίες της Φύσεως σε ατελεύτητη εκδήλωση των Νόμων τους οποίους έχουν σε ανεκδήλωτη κατάσταση με απο-τέλεσμα την ατελεύτητη αύξηση των δυναμικοτήτων τους στον άπειρο χρόνο και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό.
2. Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ
Ουσίες της Φύσεως είναι αυτές που ο Πλάτων τις χαρακτηρίζει ως Μεριστή και ως Αμέριστης ουσία.
Η ΜΕΡΙΣΤΗ ή ΑΤΟΜΙΚΗ ουσία, στο εκδηλωμένο Σύμπαν, αποτελείται από άπειρο πλήθος ατόμων τα οποία συγκροτούν όλες τις υλικές μορφές του Σύμπαντος π.χ. Ηλιακά συστήματα. Τα ΆΤΟΜΑ( ) της ατομικής ουσίας νοούνται ως στιγμές (δηλαδή ως μαθημα-τικά σημεία χωρίς διαστάσεις) και έχουν κέντρο και περιφέρεια. Κέντρο είναι η δύναμη του ατόμου η οποία έχει ως κύρια ιδιότητα τον Νόμο της Κινήσεως. Περιφέρεια είναι αυτό τούτο το Είναι του ατό¬μου η οποία έχει την έννοια της εμφανίσεως της υπάρξεως του ατόμου και έχει ως κύρια ιδιότητα τον Νόμο της Ζωής( ). Με την εμφάνιση των ατόμων στην Φύση (δηλαδή στην ενεργητική κατάσταση), ο μεν Νόμος της Κινήσεως ουδέποτε καταπαύει τη δράση του, ενώ ο Νόμος της Ζωής είναι εκείνος που τηρεί την ατομικότητα του κάθε ατόμου διακεκριμένη έναντι των άλλων ατόμων.
Ο ΑΙΘΕΡΑΣ ή ΑΜΕΡΙΣΤΗ ή Συνεχής ουσία, στο εκδηλωμένο Σύμπαν, αποτελεί με το Είναι της τον ουσιαστικό χώρο μέσα στον οποίο ενεργούν τα άτομα της ατομικής ουσίας. Συνεπώς είναι το άπειρο περιέχον του Σύ¬μπαντος εντός του οποίου τα πάντα γίνονται. Η Συνεχής Ουσία ή Αιθέρας είναι η πάντα συνεχής προς τον εαυτό της και το γεγονός αυτό δίνει την έννοια του Χώρου. Η Συνεχής Ουσία έχει ως κύρια ιδιότητά της τον Νόμο της Ενεργείας και γι’ αυτό η συνεχής ουσία ονομάστηκε Ενέργεια από ορισμένα φιλοσοφικά συστήματα της αρχαιότητας. Ενέργεια είναι εκείνο το οποίο συγκροτεί τις μορφές των κόσμων αλλά και αποσυνθέτει αυτές προκειμένου να διαπλάσει εκ των αποσυντεθεισών μορφών άλλες αρτιότε¬ρες.
2.1. ΤΑ ΆΤΟΜΑ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΟΥΣΙΑΣ
Εκ του Χάους (δηλαδή εκ της Ενεργού Ουσίας του Χάους), κατά τον Ησίοδο, γεννήθηκε το Έρεβος και η Νύκτα. Αυτό έγινε (όπως είδαμε ανωτέρω) με διχασμό και αντιθετισμό της ουσίας του Χάους.
ΧΑΟΣ Þ ΕΡΕΒΟΣ (άρρεν) και ΝΥΚΤΑ (θήλυ)
Αν συμβολίσουμε το Χάος με Αο( ), το Έρεβος με Α+ και την Νύκτα με Α–, τότε έχουμε
Αο = (Α+) + (Α–)
Το Έρεβος (ή Α+) το ταυτίζουμε με το σύνολο Σ των ομογενών ατόμων α+ τα οποία το συνιστούν, ενώ την Νύκτα (ή Α–) την ταυτίζουμε με το σύνολο Σ των ομογενών ατόμων α– τα οποία την συνιστούν. Δηλαδή έχουμε:
Έρεβος ή Α+ = Σ(α+) και Νύκτα ή Α– = Σ(α–)
Συνεπώς θεωρούμε ότι τα άτομα της ατομικής ουσίας είναι άτομα δύο καταστάσεων: άτομα α+ και άτομα α–. Το + πρέπει να θεωρηθεί ως το θετικό ηλεκτρικό φορτίο και το – ως το αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο. Τα ομογενή άτομα (δηλ. όσα έχουν το ίδιο σημείο π.χ. α+) απωθούνται μεταξύ τους ενώ τα ετερογενή (δηλ. όσα έχουν αντίθετα σημεία π.χ. α+ και α–) έλκονται.
Συμπέρασμα: Τα ΆΤΟΜΑ της ατομικής ή μεριστής ουσίας, κατά την κοσμογονία του Ησιόδου, είναι το Έρεβος ή Σ(α+) και η Νύκτα ή Σ(α–) και τα οποία είναι δύο καταστάσεων (α+ και α –).
2.2. Ο ΑΙΘΕΡΑΣ ΚΑΙ Η ΗΜΕΡΑ
Η πρώτη υπόσταση η οποία προήλθε από την ένωση του άρρενος Ερέβους (δηλαδή των ατόμων α+) και της θήλεας Νύκτα (δηλαδή των ατόμων α–) με την δράση του Έρωτος (της μεταξύ τους ελκτικής δυνάμεως) ήταν ο Αιθέρας (άρρεν) και η Ημέρα (θήλυ).
ΕΡΕΒΟΣ (έρως) ΝΥΚΤΑ Þ ΑΙΘΕΡΑΣ και ΗΜΕΡΑ
2.2.1. Αιθέρας.
Ο ΑΙΘΕΡΑΣ ή Αμέριστη (συνεχής) ουσία, γεννήθηκε από την Νύκτα (ή τα άτομα α–) από το σπέρμα του Ερέβους (ή τα άτομα α+) σαν έσμιξε ερωτικά μαζί του. Αυτό μπορεί να λεχθεί και ως εξής: ο Αιθέρας γεννήθηκε από την σχετική ένωση κατά χώρο των ατόμων α+ και α– με μερική μεταξύ τους διείσδυση των ατόμων α+ και α– η οποία (μερική διείσδυση) παριστάνεται με το αο και όχι με πλήρη ένωση μεταξύ τους γιατί τότε θα είχαμε την επαναφορά τους στο Χάος. Οι λόγοι για τους οποίους έχουμε αυτήν την σχετική κατά χώρο ένωση με μερική διείσδυση και όχι την πλήρη ένωση είναι δύο( ): α) γιατί με την έξοδό τους εκ της απο¬λύτου ηρεμίας αυξάνεται η δυναμικότητα τους και για να ενωθούν πλήρως πρέπει να έχουν την δυναμικότητα της απόλυτης ηρεμίας που βρισκόντουσαν προ του διχασμού σε Α+ και Α- (δηλαδή θα έπρεπε να γίνει μείωση της δυναμικότητάς τους) και 2) γιατί πέριξ κάθε ατόμου π.χ. α– υπάρχει μεγάλο πλήθος ατόμων α+ (και αντιστρόφως) και όταν ένα άτομο α+ επιχειρήσει να ενωθεί με το α– τα άλλα άτομα α+ το απωθούν κλπ. Συνεπώς ο ΑΙΘΕ¬ΡΑΣ είναι μια νέα ουσία Συνεχής και Αμέριστη γιατί η σύνδεση μεταξύ των ατόμων α+ και α– γίνεται με μερική μεταξύ τους διείσδυση με αποτέλεσμα να υπάρχει η τάση να μην αποχωρίζονται και συνεπώς η σύνδεσή τους είναι άρρηκτη. Έτσι δεν υπάρχει μεταξύ τους διά¬κενο αλλά συνέχεια ώστε να μην είναι δυνατός ο επιμερισμός τους.
Αποτέλεσμα της μερικής κατά χώρο ενώσεως των ατόμων α+ και α– είναι να υπάρχουν εσωτερικές τάσεις τόσο προς πλήρη ένωση όσο και προς πλήρη διχασμό αυτών των ατόμων. Οι εσωτερικές αυτές τάσεις έχουν ως αποτέλεσμα την συνεχή αλλαγή της θέσεως των ατόμων α+ και α– μεταξύ τους. Επομένως δεν υπάρχει απόλυτη ηρεμία στα άτομα α+ και α– που συγκροτούν τον Αιθέρα αλλά να βρίσκονται αυτά σε συνεχή εσωτερική κυκλοφορία και περιδίνηση. Η κυκλοφορία και περιδίνηση των ατόμων α+ και α– του αιθέρα τον εμφανίζει ως ρευστό, γι’ αυτό χαρακτηρίζεται και ως ΑΙΘΕΡΙΟ ΡΕΥΣΤΟ. Στην (εσωτερική) κυκλοφορία των ατόμων α+ και α– οφείλονται τα διάφορα γνωστά μας φυσικά φαινόμενα ενώ στη περιδίνηση των ατόμων α+ και α– του αιθέρα οφείλεται η περιστροφική κίνηση όλων των μορφών του Σύμπαντος, η οποία είναι άμεσα εμφανής από την περιστροφική κίνηση των ουρανίων σωμάτων τόσο γύρω από τον εαυτόν τους όσο και πέριξ άλ¬λων ουρανίων σωμάτων μεγαλύτερης μάζας( ). Η κυκλοφορία και περιδίνηση των ατόμων α+ και α– του Αιθέρα αποτελεί ένα βασικό του χαρακτηριστικό το οποίο έχει πολύ μεγάλη σημασία γιατί στην κυκλοφορία και περιδίνηση του ΑΙΘΕΡΑ οφείλεται η συνεχής του δράση η οποία εκδηλώνεται ως ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ αυτού. Αυτή η δράση του Αιθέρος επί των μορφών του σύμπαντος που εκδηλώνεται ως συνθετική και αποσυνθετική δράση δηλαδή ως η μεταμορφωτική του δράση. Συνεπώς ο Αιθέρας έχει αφενός μεν εσωτερική δομή γιατί συγκροτείται από άτομα α+ και α– αφετέρου έχει υλική υπόσταση.
Συμπέρασμα: ΑΙΘΕΡΑΣ (που αναφέρεται στην κοσμογονία του Ησιόδου) είναι η Συνεχής ή Αμέριστης ουσία και προήλθε από την σχετική κατά χώρο ένωση των ατόμων της ατομικής ουσίας (ερέβους και νύκτας).
2.2.2. ΗΜΕΡΑ ή Υλική ουσία του Σύμπαντος.
Η εσωτερική κυκλοφορία και περιδίνηση του αιθέρα και η τάση προς μεγαλύτερη συμπύκνωση τμημάτων αυτού είχε ως συνέπεια την εμφάνιση συμπυκνώσεων μικρών τμημάτων αυτού. Σε αυτά τα συμπυκνωμένα τμήματα του αιθέρα προκαλείται διχασμός και αντιθετισμός τους με αποτέλεσμα να προκύψουν ζεύγη συζυγών συμπυκνώσεων όπου στο ένα μέρος να υπερισχύουν τα άτομα α+ και στο άλλο τα άτομα α–. Από αυτές τις συμπυκνώσεις δημιουργούνται ζεύγη συζυγών στοιχειωδών σωματιδίων ύλης και αντιύλης π.χ. ηλεκτρονίου (σωματιδίου ύλης) και ποζιτρονίου (σωματιδίου αντιύλης) ή πρωτονίου (σωματιδίου ύλης) και αντιπρωτονίου (σωματιδίου αντιύλης). Έτσι, σε μια απλουστευμένη προσέγγιση, ένα π.χ. ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΟ( ) αποτελείται από άτομα α+ και α– αλλά τα άτομα α– είναι κατά ένα περισσότερα με αποτέλεσμα το ηλεκτρόνιο να έχει αρνητικό φορτίο ενώ ένα ΠΟΖΙΤΡΟΝΙΟ είναι ομοίως μια πυκνή συσσωμάτωση από άτομα α+ και α– αλλά τα άτομα α+ είναι κατά ένα περισσότερα με αποτέλεσμα το ποζιτρόνιο να έχει θετικό φορτίο. Το αυτό πρέπει να θε¬ωρήσουμε και για τα λοιπά λεπτόνια ενώ τα αδρόνια (π.χ. τα πρωτόνια κλπ) συγκροτούνται κατά την άποψη της επιστήμης από κουάρκς( ) δηλαδή έχουν σύνθετη εσωτερική δομή γιατί τα κουάρκς είναι λεπτόνια. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δύναται να εξηγηθεί το ηλεκτρικό( ) φορτίο των στοιχειωδών σωματιδίων.
Σύμφωνα με όσα αναφέραμε ανωτέρω τα στοιχειώδη σωματίδια σχηματίζονται ανά ζεύγη συζυγών στοιχειωδών ήτοι ηλεκτρόνιο–ποζιτρόνιο, πρωτόνιο-αντιπρωτόνιο κλπ δηλαδή ζεύγη στοιχειωδών σωματιδίων ΎΛΗΣ (ηλεκτρόνιο, πρωτόνιο κλπ) και ΑΝΤΙΥΛΗΣ (ποζιτρόνιο, αντιπρωτόνιο κλπ). Παρά ταύτα στο γήινο περιβάλλον έχουμε μόνον ύλη και δεν είναι δυνατή η ανίχνευσης αντιύλης σε άλλους γαλαξίες, επομένως το ανωτέρω φαίνεται εκ πρώτης όψεως ανακόλουθο προς την πράξη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ιδιότητες της ΑΝΤΙΥΛΗΣ είναι ίδιες με αυτές της ύλης, εκτός από την αντιστροφή των ηλεκτρικών φορτίων και συνεπώς δεν είναι δυνατή η αναζήτηση στον Γαλαξία μας ηλιακών συστημάτων αποτελουμένων μόνον από αντιύλη ούτε η αναζήτηση Γαλαξιών από Αντιύλη και συνεπώς δεν μας είναι γνωστό αν υπάρχουν κόσμοι που συγκροτούνται μόνο από αντιύλη. Πολλοί εκ των επιστημόνων πιστεύουν ότι θα πρέπει να υπάρχει ίση ποσότητα ύλης και αντιύλης στο Σύμπαν για λόγους συμμετρίας. Άλλοι όμως πιστεύουν ότι αυτή η συμμετρία δεν είναι απαραίτητη και μπορεί το Σύμπαν να αποτελείται μόνο από ύλη. Στο γήινο περιβάλλον, περιβάλλον συγκροτούμενο μόνο από ύλη, η αντιύλη, αποτελούμενη από ποζιτρό¬νια και αντιπρωτόνια, μόνον στα εργαστήρια μπορεί να παραχθεί και η διάρκειά ζωής της είναι πολύ μικρή
Συμπέρασμα 1ον : Η πρώτη υλική μορφή στο σύμπαν ήταν τα στοιχειώδη σωματίδια (ηλεκτρόνια, πρωτόνια κλπ) ύλης και αντιύλης.
Από τα στοιχειώδη σωματίδια παράγονται αρχικά τα ελαφρά στοιχεία της Φύσεως: υδρογόνο και ήλιο τα οποία εμφανίζονται σε μεγάλες συγκεντρώσεις και συνιστούν αεροδέστατες συγκεντρώσεις τεραστίων διαστάσεων τα γνωστά μας από την αστρονομία ΝΕΦΕΛΩΜΑΤΑ.
Από τις αεροδέστατες αυτές συγκεντρώσεις (τα νεφελώματα) σχηματίζονται ατμοειδή σώματα.. Τα ατμοειδή σώματα έχουν κάποιο κεντρικό πυρήνα με μεγαλύτερη συγκέντρωση ύλης ο οποίος περιλαμβάνεις και βαρύτερα στοιχεία και χημικές ενώσεις. Ατμοειδή σώματα, σε μικρογραφία, είναι οι γνωστοί μας κομήτες( ) οι οποίοι παρατηρού¬νται κατά καιρούς να περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο.
Από ατμοειδή σώματα πολύ μεγάλης κλίμακας δημιουργούνται οι γαλαξίες με τα ηλιακά συστήματα τα οποία, ως γνωστόν, είναι απαραίτητα για να αναπτυχθεί επ’ αυτών η οργα¬νική και η λογική φύση.
Συμπέρασμα 2ον : Η υλική ουσία του Σύμπαντος χαρακτηρίστηκε από τον Ησίοδο στην κοσμογονία του ΗΜΕΡΑ, γιατί είναι εμφανής η ύπαρξή της.
3. Η ΓΗ ΚΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ.
Στο τρίτο εδάφιο ο Ησίοδος αναφέρει ότι η Γη γέννησε τον ίσο με αυτήν Ουρανό. Επίσης στην συνέχεια (μετά το τρίτο εδάφιο) αναφέρει ότι η Φύση αλλά και ότι υπάρχουν στην Φύση εκπορεύτηκαν από την ένωση της Γης και του Ουρανού και δεν κάμνει καμία αναφορά πλέον στο Αιθέρα και την Ημέρα. Αυτό εκ πρώτης όψεως φαίνεται περίεργο και ανεξήγητο. Το θέμα αυτό λύνεται αν θεωρήσουμε ότι:
α) Η ΓΗ ταυτίζεται με το Έρεβος και την Νύκτα. Η ταύτιση αυτή φαίνεται εκ πρώτης όψεως αυθαίρετη. Δικαιολογείται όμως από τα εξής: Ως Γη γενικά εννοεί όλες τις υλικές μορφές του Σύμπαντος οι οποίες συγκροτούνται από τα άτομα της ατομικής ουσίας δηλαδή από το Έρεβος και η Νύκτα, όπως είδαμε ανωτέρω. Επίσης, όπως αναφέρει στο κείμενό του, η Γη γεννήθηκε μετά από το Χάος δηλαδή μετά από την εκδήλωση του Ερέβους και την Νύκτας εκ του Χάους.
β) Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ταυτίζεται με τον Αιθέρα. Επίσης και η ταύτιση αυτή φαίνεται εκ πρώτης όψεως αυθαίρετη. Δικαιολογείται όμως από τα εξής: Ως Ουρανός, γενικά, νοείται ο άπειρος χώρος εντός του οποίου υπάρχουν οι γαλαξίες κλπ ενώ ο Αιθέρας είναι η ουσία η οποία πληρώνει τον άπειρο αυτόν χώρο δηλαδή ταυτίζεται ο Ουρανός με τον Αιθέρα. Εξ άλλου ο Αιθέρας (Ουρανός) προήλθε από την σχετική ένωση κατά χώρο (παράγραφος 2.2.1.) των ατόμων της ατομικής ουσίας (δηλαδή του Ερέβους και της Νύκτας τα οποία ταυτίζονται με την Γη). Συνεπώς ο Ησίοδος ορθώς αναφέρει ότι ο Ουρανός (ή Αιθέρας) γεννήθηκε από την Γη (ή Νύκτα και Έρεβος) δηλαδή από την σχετική ένωση των ατόμων της ατομικής ουσίας, όπως είδαμε στην παράγραφο 2.2.1.
Συμπέρασμα: ο ΟΥΡΑΝΟΣ είναι ο Αιθέρας (Συνεχής ή Αμέριστη ουσία) και η ΓΗ είναι τη Ατομική ή Αμέριστη ουσία. Από την μίξη του Ουρανού (Αμέριστης Ουσίας) και της Γης (Μεριστής Ουσίας) εκδηλώθηκε η φύση, σύμφωνα με όσα αναφέρονται κατωτέρω.
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΤΑΚΑΣ, Φυσικός και πτυχιούχος της νομικής
21/10/2010
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΝΑΓΟΥ ΣΠΥΡΟΥ: Περί της Αρχής της Φύσεως.
ΤΣΙΛΙΜΙΓΚΡΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ: Φυσική στοιχειωδών σωματιδίων
RUELLE DAVID: Τύχη και Χάος




»
ΤΟ ΗΣΙΟΔΕΙΟ ΧΑΟΣ
Πριν εξετάσουμε το Χάος είναι ενδιαφέρον να δούμε τι σημαίνει η λέξη Χάος. Η λέξη χάος προέρχεται από την ρίζα ΧΑΥ ή ΧΑF και σημαίνει το χάσμα, δηλαδή περιοχή η οποία είναι απρόσιτη και απροσπέ¬λαστη από τον άνθρωπο και στην οποία ούτε η ανθρώπινη διάνοια δεν μπορεί να εισχωρήσει, κατανοήσει και περιγράψει.
Το χάος στην κοσμογονία του Ησίοδου.
Ο Ησίοδος στον στοίχο 116 αναφέρει τα εξής: «Η τοι πρώτιστα μεν Χάος γενετ’ αύταρ έπειτα Γαια ευ¬ρύστερνος, …» Και σε σύγχρονη απόδοση: «πρωτίστως λοιπόν το Χάος εγένετο και αμέσως έπειτα η πλατύτηθη Γη, …».
Από την ανωτέρω φράση του κειμένου, συνάγεται ότι ο Ησί¬οδος εννοεί το Χάος με την έννοια του χά¬σματος αφήνων απλώς να εννοηθεί ότι εξ αυτού προ¬ήλθε η Γη κλπ και κατ’ επέκταση ότι εκ του χάους εκπορεύτηκε το Σύμπαν. Επίσης στο εδάφιο αυτό δεν αναφέρει από ποίον εγένετο το χάος δηλαδή αν υπήρχε κάποιο άλλο Αυθύπαρκτο Αρχικό Αί¬τιο από το οποίο εγένετο το χάος. Σχετικά με αυτό το θέμα η κρατούσα άποψη είναι ότι το Χάος είναι το Αυθύπαρκτο Αρχικό Αίτιο εκ του οποίου εκπορεύτηκε ακο¬λούθως το Σύμπαν, όμως το κείμενο του Ησιόδου περιλαμβάνει την έκφραση ότι «πρωτίστως εγένετο το χάος κλπ» δηλαδή ότι πρώτα γεννήθηκε το χάος, συνεπώς έμμεσα εννοεί ότι κάτι υπήρχε προ αυτού το οποίο δεν κατονομάζει.
Τέλος στο κείμενό του Ησίοδος δεν εξηγεί ποία εί¬ναι η Ουσία([1]) του Χάους και ποίο είναι το αίτιο το οποίο προκάλεσε την πρώτη κίνηση της ουσίας του Χάους ώστε να γεννηθεί η Γη κλπ δηλαδή έννοιες απαραίτητες για την κατανόηση του τρόπου εκπορεύσεως της Φύσεως.
Κατ’ αναλογία και η Σκανδιναβική Μυθολογία (Volupsa) θεωρεί ως την αρχή του πα-ντός την απέραντη άβυσσο η οποία εννοιολογικά ταυτίζεται με την έννοια του Χάους ως χάσμα.
Το χάος στην φιλοσοφία
Η φιλοσοφία ερμηνεύει την έννοια του Χάους της κοσμογονίας του Ησιόδου και υπεισέρχε¬ται και στο θέμα της συστάσεως της ουσίας του. Έτσι κατωτέρω θα εξετάσουμε το Χάος το Χάος σύμ¬φωνα με τις απόψεις αυτής της φιλοσοφίας γιατί μας δίνει την δυνατότητα να κατανοήσουμε πλήρως τι είναι το Χάος.
Γενικά μπορούμε να πούμε ότι το Χάος περιλαμβάνει το σύνολο της μη ενεργούσης ουσίας (δηλαδή της ουσίας σε ανενεργό κατάσταση) ενώ η Φύση περιλαμβάνει το σύνολο της ενεργούσης ουσίας (δηλαδή της ουσίας σε ενεργό κατάσταση).
ΧΑΟΣ είναι το άμορφο Άπειρο, το ανεκδήλωτο Παν, η άποιος κατάσταση της εκδηλωμένης Φύσεως. Επισημαίνεται εδώ ότι κατά την μυστηριακή φιλοσοφία οι όροι άμορφο άπειρο και ανεκδήλωτο Παν είναι ταυτόσημοι. Βεβαίως πρέπει, πριν προχωρήσουμε, να εξετάσουμε τις λέξεις άμορφο, ανεκδήλωτο και άποιος κατάσταση ώστε να μπορέσουμε έτσι να προσεγγίσουμε την έννοια του χάους.
Άμορφο άπειρο σημαίνει το χωρίς μορφική υπόσταση άπειρο, αυτό το οποίο δεν εμφανίζει μορφές και συνεπώς δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από την ανθρώπινη διανόηση η οποία μόνο μορφικές υποστάσεις μπορεί να κατανοήσει. Εδώ η λέξη «άπειρο» (που χρησιμοποιείται καταχρηστικά) δεν σχετίζεται με τις διαστάσεις του χάους αλλά έχει την έννοια του μη δυναμένου να προσεγγίσουμε. Μορφικές υποστάσεις ή απλώς μορφές, έχει μόνον η εκδηλωμένη Φύση. Τέτοιες είναι π.χ. οι πλανήτες, όλα όσα βρίσκονται πάνω σε έναν πλανήτη, οι κάθε φύσεως μορφές των ζώων, τα ηλιακά συστήματα, οι γαλαξίες κλπ. Η ανθρώ¬πινη διανόηση μόνον αυτού του είδους τις μορφικές υποστάσεις μπορεί να κατανοήσει άμεσα. Κάθε τι το οποίο στερείται μορφικής υποστάσεως δεν είναι κατανοητό από την ανθρώπινη διανόηση π.χ. ο αιθέρας που δεν έχει μορφική υπόσταση δεν είναι εύκολα κατανοητός από την ανθρώπινη διανόηση και αυτό ήταν ίσως η αιτία που δεν είναι αποδεκτή η ύπαρξή του από τους περισσοτέρους ανθρώπους μεταξύ των οποίων και οι περισσότεροι των επιστημόνων.
Ανεκδήλωτο Παν σημαίνει το Παν (την Φύση) πριν εκδηλωθεί, δηλαδή πριν οι ουσίες του εκδηλώ¬σουν τους νόμους τους. Αποτέλεσμα της εκδηλώσεως των νόμων των ουσιών ήταν οι ουσίες αυτές να συγκροτήσουν μορφικές υποστάσεις οι οποίες είναι κατανοητές από την ανθρώπινη διανόηση. Συνεπώς το χάος είναι μια κατάσταση στην οποία οι ουσίες του βρισκόντουσαν σε φαινόμενη ακινησία και δεν μπορούν να συγκροτήσουν μορφικές υποστάσεις. Έτσι δεν έχουμε καμία αλλαγή στην φαινόμενη ακινη¬σία των ουσιών και συνεπώς καμιά μορφική υπόσταση δεν συγκροτείται. Το μόνο που υπάρχει είναι η «τάση προς μεταβολή» της ουσίας του η οποία αποτέλεσε όχι μόνον το αίτιο της εκδηλώσεως της Φύ¬σεως αλλά και τον βασικότερο των νόμων στην εκδηλωμένη Φύση που είναι ο νόμος της κινήσεως.
ΑΠΟΙΟΣ κατάσταση σημαίνει την κατάσταση εκείνη στην οποία δεν υπάρχει ποιοτική εκδήλωση των ουσιών του Χάους και συνεπώς όλα ήταν ομοιόμορφα και στατικά. Λέγοντες «ποιοτική εκδήλωση» εν¬νοούμε τις διαφορές που υπάρχουν π.χ. στις μορφικές υποστάσεις που η διανόησή μας τις εκτιμάει με εκφράσεις όπως π.χ. μεγαλύτερο-μικρότερο, ωραιότερο-ασχημότερο θερμότερο-ψυχρότερο, πικρό γλυκό κλπ. Συνεπώς για να κατανοήσουμε μια άποιο κατάσταση π.χ. των μορφικών υποστάσεων της Φύσεως πρέπει να αφαιρέσουμε όλες τις εκδηλώσεις τους και να τις θεωρήσουμε χωρίς αυτές, πράγμα αδύνατο στην ανθρώπινη διανόηση, γι’ αυτό η κατάσταση του Χάους θεωρείται απροσπέλαστη και ασύλληπτη από την ανθρώπινη διανόηση και μάλιστα όταν σε αυτήν την κατάσταση (του Χάους) που δεν υπάρχουν μορφικές υποστάσεις είναι αδύνατον να κατανοήσουμε και την έννοια της ποιοτικής καταστάσεως.
Οι ανωτέρω προσδιορισμοί του χάους είναι πολύ σημαντικοί γιατί ο καθένας προσθέτει κάποια περι¬γραφή που μας οδηγεί στην καλύτερη κατανόηση της έννοιας του Ησιόδειου Χάους. Βεβαίως γεννιέται το ερώτημα «γιατί η κατά¬σταση του Χάους είναι απροσπέλαστη στην αν¬θρώπινη διανόηση και ασύλ¬λη¬πτη» πέραν των όσων προαναφέρθηκαν. Αυτό οφείλεται στο ότι η δια¬νόηση του ανθρώ¬που είναι μεταγε¬νέ-στερο φαι¬νόμενο από την εκ¬πόρευση της Φύσεως εκ του Χάους και την συγκρότηση των κό¬σμων σε μορ¬φικά Είναι και συνε¬πώς το πνεύμα με τις αι¬σθήσεις του έχει ως αντι¬κείμενο έρευνάς του μόνον την Φύση (τέκνο της οποίας είναι) και όχι την προγενέστερη κατάσταση.
Από το Χάος, με την ενεργοποίηση των νόμων των ου¬σιών του, επήλθε η «τάξη» και αυτό ακρι¬βώς υπο¬δηλώνει το λό¬γιο “ordo ab chao” (δη¬λαδή τάξη από το Χάος). Λέγοντες «τάξη» εννοούμε την συγκρό¬τηση και την πολυποίκιλη εμφάνιση των μορφών όπου αυτή η πολυποίκιλη εκδήλωση και εμφάνιση συ¬νεχώς αυξάνει. Η αύξηση αυτής της πολυπλοκότητας στην φύση περιγράφεται από τον νόμο της εντρο-πίας ο οποίος είναι συνέπεια του δευτέρου θερμοδυναμικού αξιώματος της φυσικής. Η εκ του Χάους προέλευση των ουσιών της Φύσεως είναι ο λόγος που χαρακτηρίζονται οι ουσίες αυτές ως αΐδιες δηλαδή ουσίες οι οποίες (σύμφωνα με τα λεξικά) δεν έχουν αρχή και τέλος. Αυτό οφείλεται στο ότι οι ουσίες της Φύσεως α) εκπορεύτηκε εκ του Χάους που σημαίνει ότι δεν έχει αρχή αφού δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αρχή της η στιγμή της εκδηλώσεώς της στη Φύση ούτε στο Χάος υπάρχει αρχή της ουσίας γιατί το Χάος υπήρχε και κανείς δεν το «δημιούργησε» και β) η ατελεύ¬τητη εκδήλωση νέων δυναμικοτήτων εκ της ου¬σίας αυτής καθιστά αδύ¬νατη την επαναφορά της στο Χάος (γιατί δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ουσία στο Χάος με εκδηλωμένες δυνάμεις αφού το παν στο Χάος βρί¬σκεται σε ανεκδήλωτη κατάσταση) που ση¬μαίνει ότι δεν έχει τέλος. Επομένως το Χάος δεν είναι κενός χώ¬ρος αλλά ουσιαστικό (υπαρκτό) Είναι ανεκδή¬λωτο με άπειρες δυνά¬μεις και δυναμι¬κότητες σε λανθά¬νουσα κα¬τάσταση.
Ο νόμος της αναλογικότητας
Όπως είδαμε ανωτέρω, η κατάσταση του Χάους είναι απροσπέλαστη στην ανθρώπινη διανόηση γιατί το πνεύμα είναι μεταγενέστερο φαινόμενο και συνεπώς δεν μπορεί να διεισδύσει στην έννοια του Χάους. Ο μόνος τρόπος για να γνωρίσουμε την κατάσταση του Χάους είναι να το εξετάσουμε με βάση τον νόμο της αναλογικότητας. Ο νόμος της αναλογικότητας αναφέρει ότι «το γενόμενο είναι όμοιο με τον γεννήτορα του» Ο νόμος της αναλογικότητας είναι γνωστός και από τον Σμαράγδινό Πίνακα που βρέ-θηκε στην Αίγυπτο και ο οποίος αναφέρει ότι «το προς τα κάτω αναλογεί τω προς τα άνω και το προς τα άνω είναι ανά¬λογο τω προς τα κάτω προς επιτέλεση των θαυμασίων του Ενός μόνον πράγματος».
Αν θεωρήσουμε ως γεννήτορα της Φύσεως το Χάος, πράγμα που είναι αποδεκτό όχι μόνον από τον Ησί¬οδο αλλά και από όλα τα μυσταγωγικά συστήματα με εξαίρεση την εβραϊκή κοσμοθέαση και τις εξ αυτής βιβλικές θρησκείες (χριστιανισμό και ισλάμ) τότε το χάος θα πρέπει να έχει ανάλογη δομή με την υλική ουσία της Φύσεως η οποία προήλθε εξ αυτού. Έτσι ο νόμος της αναλογικότητας μας επιτρέπει να θεω¬ρήσουμε ότι η ουσία της Φύσεως που εκπορεύτηκε από το Χάος έχει ομοιότητα δηλαδή ίδια δομή με την ουσία του Χάους εκ του οποίου προήλθε αλλά στο Χάος απλώς βρίσκεται σε ανεκδήλωτη κατάσταση.
Κατόπιν των ανωτέρω, για να προσεγγίσουμε την ουσία του χάους θα πρέπει να δούμε ποία είναι η δομή της υλικής ουσίας της Φύσεως που εκπορεύτηκε από το Χάος ώστε με την εφαρμογή του νόμου της ανα¬λογικότητας να βγάλουμε συμπεράσματα για την κατάσταση του χάους.
Σύμφωνα με τους ατομικούς φιλοσόφους Λεύκιππο και Δημόκριτο, η υλική ουσία της Φύσεως αποτελεί¬ται από άτομα. Τα άτομα αυτά δεν ταυτίζονται με τα γνωστά μας από την φυσική άτομα ή στοιχεία γιατί τα μεν άτομα των Λεύκιππου και Δημόκριτου είναι άτμητα δηλαδή σε καμιά περίπτωση δεν τέμνονται ενώ τα γνωστά μας από την φυσική άτομα έχουν ως γνωστό εσωτερική δομή και αποτελούνται από τα γνωστά μας στοιχειώδη σωματίδια.
Ο Νέοπυθαγόρειος φιλόσοφος Σπ. Νάγος σε μία εργασία του αναφέρει ότι εκ του Χάους εκπορεύτηκαν τα άτομα της αϊδίου ατομικής ουσίας τα οποία έχουν δύο ενεργητικούς παράγο¬ντες – νόμους, τον νόμο της κινήσεως και τον νόμο της ζωής γι’ αυτό η ατο¬μική ουσία ονομάσθηκε από τους Πυθαγορείους «Δυάδα».
Τα Άτομα της ατομικής ουσίας νοούνται ως στιγ¬μές (δηλαδή ως μα¬θηματικά σημεία χωρίς δια¬στάσεις) και έχουν κέντρο και πε¬ριφέρεια. Κέντρο είναι η δύ¬ναμη του ατόμου η οποία έχει την έννοια του Νόμου της Κινή¬σεως ενώ Πε¬ριφέρεια είναι αυτό τούτο το Είναι του ατό¬μου δη¬λαδή αυτό που εμφανίζει την ύπαρξή του στην Φύση ως διακριτού έναντι των άλλων ατόμων και το οποίο Είναι έχει την έννοια του Νόμου της Ζωής (δηλαδή του Νόμου της εμφανούς και αυτοτελούς υπάρξεως).
Η κατάσταση του χάους
Όπως τα ΆΤΟΜΑ της ατομι¬κής ουσίας έχουν κέντρο (τον Νόμο της Κινήσεως) και περι¬φέρεια (τον Νόμο της Ζωής) έτσι με βάση τον Νόμο της Αναλογικότητας, θεωρούμε ότι και το ΧΑΟΣ συγκροτείται από κέντρο (την ΚΙ¬ΝΗΣΗ) και από περιφέρεια (την ΖΩΗ).
Σχετικά ο νεοπυθαγόρειος φιλόσοφος Σπυρ. Νάγος έλεγε: «Κατά την προ της δημιουργίας κατάσταση στο Χάος, η Κίνηση [που ήταν τον απροσπέλαστο κέντρο] και η Ζωή [που ήταν ο φλοιός] ήταν διαχωρισμένες. Αφετηρία της δημιουργίας του Σύμπαντος ήταν η προσέγγιση του Κέ¬ντρου [της κινήσεως] στην περιφέρεια [στην ζωη]. Αιώνες αιώνων συνέδραμαν ώστε η απείρως ελαχίστη κίνηση να καταστεί ικανή να ψαύση (δη¬λαδή να αγγίξει) την περιβάλλουσα ως είδος φλοιού ζωη και από απείρως ελαχίστη να αποκτήσει την δυνα¬τότητα της άπειρης επέκτασης και της ατελεύτητης μετάδοσης σπέρματος παραγωγής στην ζωη. Έτσι η Κί¬νηση φιλεί (προσεγγίζει) την Ζωή και ως εκ του λόγου τούτου καθίστανται [κίνηση και ζωή] ατελεύτητα παραγωγικές δυνά¬μεων. Οι εκδηλούμενες αυτές δυνάμεις είναι τα αίτια της μεταφοράς της ουσίας της Φύ¬σεως από το Χάος στο ενεργητικό Είναι των κόσμων».
Από την ανωτέρω περιγραφή που κάνει ο Νάγος προκύπτει ότι το χάος είναι όμοιο με ένα άτομο. Αυτό ας το κρατήσουμε στα υπόψη, γιατί όπως θα δούμε παρακάτω και η επιστημονική άποψη ομιλεί για «αρ¬χικό άτομο», πράγμα που δεν είναι τυχαίο. Επίσης στο σημείο αυτό πρέπει να προσέξουμε και να μην αφήσουμε την φαντασία μας να φτιάξει νοητικά μοντέλα με ένα κέντρο και μια περιφέρεια με τις γνω¬στές μας μορφικές δομές. Έτσι: α) τα αναφερόμενα ως κέντρο (νόμος της κινήσεως) και περιφέρεια (νό¬μος της ζωής) είναι νόμοι και δεν έχουν την έννοια της μορφικής δομικής συστάσεως, β) ο νόμος της κινήσεως έχει την έννοια της τάσεως προς μεταβολή δηλαδή του εσωτερικής ώθησης και αύξηση της δυναμικότητας του αρχικού ατόμου και, συνεπώς, του αιτίου που προκάλεσε την εκδήλωση των νόμων της ουσίας του χάους και την εκ του χάους εκδήλωση της Φύσεως και γ) ο νόμος της ζωής έχει την έν¬νοια της υπάρξεως ή καλύτερα, της εν εκδηλώσει υπάρξεως και συνεπώς ο νόμος της ζωής είναι αυτός που καθιστά αυτό το «αρχικό άτομο» ως ύπαρξη.
Ο νόμος της κινήσεως είναι η εκδήλωση του ενεργητικού παράγοντος του χάους ενώ ο νόμος της ζωής είναι η εκδήλωση της υπάρξεως αυτού και του παθητικού παράγοντος αυτού. Η προσέγγιση του ενεργη¬τικού παράγοντος στον παράγοντα της υπάρξεως δηλαδή η ενεργοποίηση του παράγοντος της υπάρξεως είχε ως αποτέλεσμα την εκδήλωση της Φύσεως και αυτό εννοεί ο Νάγος με την έκφραση «ατελεύτητα παραγωγικές δυνάμεων».
Το Χάος ή αρχικό άτομο κατά την επιστήμη
Η σημαντικότερη σύγχρονη θεωρία για την αρχή του Σύμπαντος είναι η θεωρία της αρχι¬κής μεγάλης έκρηξης (big bang) σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν ξεκίνησε με την έκρηξη του “Αρχικού Ατόμου” το οποίο είναι το Αυθύπαρκτο Αρχικό Αίτιο (ιδέ παράγρ. 3.5.1 κατωτέρω) από το οποίο εκπορεύτηκε η Φύση. Το Αρχικό Άτομο ξεκίνησε από μια μαθηματική ανωμαλία (singularity) που σημαίνει ότι είχε απείρως μικρές διαστάσεις, μικρότερες από τις διαστάσεις ενός πρωτονίου, και με άπειρη πυκνότητα και θερμοκρασία. Αυτό προκύπτει από τη λύση των εξισώσεων του Einstein αν θεωρήσουμε τον “παράγοντα κλίμακας” R=0 και τον “παράγοντα χρόνος” t=0.
Ο πρώτος που διατύπωσε την θεωρία της αρχικής μεγάλης έκρηξης ήταν ο Βέλγος Lemaitre το 1927 ο οποίος, εκτός από τις λύσεις των εξισώσεων του Einstein χρησιμοποίησε και τον εξής συλλογισμό: “επειδή η εντροπία[2] του Σύμπαντος συνεχώς αυξάνει, θα πρέπει το Σύμπαν να ξεκίνησε από ένα Αρχικό Άτομο το οποίο είχε την μεγαλύτερη δυνατή οργάνωση, περιείχε όλη την ύλη του Σύμπαντος και από την έκρηξη του οποίου προήλθαν οι γαλαξίες κλπ που αποτελούν σήμερα το Σύμπαν”. Το 1969 οι Άγγλοι Hawking και Penrose απέδειξαν ότι οποιοδήποτε θεωρητικό πρότυπο του Σύμπαντος το οποίο έχει τα χαρακτηριστικά ισοτροπίας και ομοιογενείας του παρατηρουμένου Σύμπαντος ξεκίνησε από μια μαθημα¬τική ανωμαλία (sigularity). Τέ¬λος ο Έλληνας Καζάνας το 1980 διατύπωσε την θεωρία του λεγομένου πληθωρικού Σύμπαντος, σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν πέρασε από μια φάση τεράστιας διαστολής (πληθωρισμού) όταν η ηλικία του ήταν μεταξύ 10-35 και 10-32 και από διαστάσεις ενός πρωτονίου που είχε έγινε μεγαλύτερο από το ορατό σήμερα Σύμπαν.
Από τα προαναφερθέντα συνάγεται ότι η σχετικιστική κοσμολογία έχει προσεγγίσει την έννοια του Χά¬ους αφού δέχεται ότι το Σύμπαν ξεκίνησε από ένα απείρως μικρό Αρχικό Άτομο το οποίο περιείχε όλη την ύλη του Σύμπαντος και από την έκρηξη του οποίου προήλθαν οι γαλαξίες κλπ που αποτελούν σήμερα το Σύμπαν, αλλά δεν έχει υπεισέλθει στην σύσταση αυτού του ατόμου και στα αίτια που προκάλεσαν την εξ αυτού εκπόρευση του Σύμπαντος
Σύγκριση απόψεων επιστήμης και φιλοσοφίας
Η επιστήμη δεν ερευνά τα αίτια που προκάλεσαν την μεγάλη έκρηξη του «αρχικού ατό¬μου» στο οποίο ήταν συγκεντρωμένη όλη η ουσία της Φύσεως. Προφανώς η έννοια του «αρχικού ατόμου» της επιστήμης ταυτίζεται με την έννοια του Χάους της Φιλοσοφίας, όπως περιγράφηκε ανωτέρω. Οι επιστήμονες ερευ¬νητές αρχίζουν να ερευ¬νούν τις συνθήκες του Σύμπαντος αμέσως μετά την Μεγάλη έκρηξη όταν η ηλικία του ήταν μικρό μόνο κλάσμα του δευτερολέπτου, η θερμοκρασία του μερικά τρισεκατομμύρια βαθμούς και η ακτίνα του μικρότερη από την ακτίνα ενός πρωτονίου. Ουδείς ερευνητής μέχρι σήμερα δεν ασχο¬λήθηκε με την σύσταση του «αρχικού ατόμου» ούτε και με τα αίτια που προκάλεσαν την «μεγάλη έκρηξη».
Η επιστήμη θεωρεί ότι η δημιουργία της Φύσεως είναι αποτέλεσμα μιας “μεγάλης έκρη¬ξης”, συνεπώς η δημιουργία περατώθηκε και δεν δημιουργούνται νέες ουσίες. Το μόνο που λαμβάνει χώρα στη Φύση εί¬ναι η ατελεύτητη εξέλιξη αυτών των ουσιών που την περιγράφει με την αύξηση της εντροπίας του σύ¬μπαντος. Επίσης αγνοεί τα αίτια που προκάλεσαν την μεγάλη έκρηξη και συνεπώς την δημιουργία της Φύσεως, ενώ η φιλοσοφία έχει λογικοφανή απάντηση.
Η φιλοσοφία πιστεύει ότι η δημιουργία του Σύμπαντος δεν περατώθηκε αλλά γίνεται αε¬νάως με την αδιάκοπη μεταφορά ουσίας από το Χάος στο Είναι της εκδηλουμένης Φύσεως. Οι ουσίες αυτές εξελίσ¬σονται αενάως και συνεπώς υπάρχουν στη Φύση ουσίες διαφόρου επιπέδου εξέλιξης (ανάλογα με τον χρόνο εκδηλώσεώς τους) οι οποίες συγκροτούν κόσμους διαφορετικών επιπέδων εξέλιξης. Επίσης, παρά το γεγονός ότι πιστεύει ότι δεν είναι δυνατή η προσέγγιση του Χάους, γνωρίζει τα αίτια που την προκά¬λεσαν με την εφαρμογή του νόμου της αναλογικότητας.
Η πρώτη κίνηση
Η ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ήταν το αίτιο που προκάλεσε την έναρξη της εκδηλώσεως της δυνάμεως της ενερ¬γού ουσίας ώστε από την κατάσταση της απολύτου ηρεμίας που ήταν να αρχίσει η εκπόρευση της Φύ¬σεως εκ του Χάους. Αλλά ποίος προκάλεσε αυτήν την πρώτη κίνηση;
α) Η εκ του ΣΚΟΠΟΥ εξήγηση της πρώτης κινήσεως. Κατά την άποψη αυτήν η πρώτη κίνηση έγινε με ΣΚΟΠΟ την δημιουργία της Φύσεως και η Φύση έγινε με σκοπό της εμφάνιση του πνεύματος. Η θε¬ώρηση όμως της υπάρ¬ξεως σκοπού για την εκδήλωση αυτής της πρώτης κινήσεως προϋποθέτει βούληση και επομένως την ύπαρξη πνεύματος κάποιου απολύτου όντος. Στην περίπτωση όμως αυτήν η πρώτη κί-νηση δεν είναι μια αυθόρμητη τάση προς μεταβολή αλλά αποτέλεσμα μιας ώθησης έξωθεν επιβαλλομέ¬νης από κάποιο (εξωκοσμικό) απόλυτο ον. Εκ των ανωτέρω προκύπτει το εξής ερώτημα: το απόλυτο αυτό ον που βρισκότανε για να επιβάλλει την πρώτη κίνηση στην ενεργό ουσία πριν εκπορευτεί ο χώρος και ο χρόνος από την ενεργό ουσία, αφού ούτε χώρος ούτε χρόνος υπήρχε έξωθεν της ενεργού ουσίας; Αν πάλι το ον αυτό ήταν εκτός χρόνου και χώρου (άποψη που είναι ακατανόητη στα όντα της Φύσεως) τότε η ου¬σία του θα ήταν διαφορετική από την ουσία της εκπορευθείσης από την επέμβασή του Φύσεως ώστε να μπορεί να υπάρχει εκτός χώρου και χρόνου γιατί η ουσία της Φύσεως εκδηλώνεται μόνον σε χώρο και χρόνο. Συνεπώς μετά την εκπόρευση της φύσεως το ον αυτό θα παραμένει εκτός της Φύσεως δηλαδή ήταν και πα¬ραμένει εξωκοσμικό και θα πρέπει να είναι αδύνατος ο εντοπισμός του από τα όντα της Φύ¬σεως που είναι συγκροτημένα από τις ουσίες της Φύσεως. Αλλά και πάλι γεννάται το ερώτημα: ποίος δημιούργησε την κοσμογονική (ή ενεργό) ουσία; Και αν την Ουσία αυτήν την δημιούργησε το απόλυτο Ον τότε το απόλυτο Ον ποίος το δημιούργησε;
Με την άποψη αυτή περίπου συμπλέει ο Αριστοτέλης ο οποίος θεωρεί ότι υπήρχε κάποιο «πρώτο κι¬νούν» το οποίο όμως ήταν ταυτόχρονα ακίνητο και το χαρακτηρίζει ως το «πρώτο κινούν ακίνητο» και το οποίο ταυτίζει με τον Θεό, δηλαδή την υπέρτατη νόηση, που έχει καθορίσει απ’ την αρχή και για πά¬ντα όσα σχετίζονται με την κίνηση και την λειτουργία του κόσμου. Ως νοούσα ουσία ο Θεός, δηλαδή ως «ζώο αΐδιο άριστο»[3] είναι αιώνιο, αμετάβλητος και πάντοτε «εν ενεργεία», επιπλέον είναι (όπως το πρώτο κινούν ακίνητο) το ερώμενο δηλαδή αυτό που σύρει αλλά και το έρων δηλαδή αυτό που κινεί προς τον εαυτό του, ενώ το ίδιο παραμένει ακίνητο. Εδώ βέβαια γεννάται το ερώτημα (πέραν των ανωτέρω διατυπωθέντων): πως από το ακίνητο προέκυψε κίνηση; Και ποίος δημιούργησε αυτό το «πρώτο κινούν ακίνητο»;
β) Η εκ της ΤΑΣΕΩΣ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗ εξήγηση της «πρώτης» κινήσεως. Κατά την άποψη αυ¬τήν η «πρώτη» κίνηση οφείλεται στην τάση προς μεταβολή της ενεργού ουσίας γιατί κίνηση είναι μια γενική ιδιότητα της Ουσίας του Χάους (εκδηλωμένης και μη) η οποία (ιδιότητα) εκδηλώνεται ΑΥΘΟΡ¬ΜΗΤΑ χωρίς καμία έξωθεν επέμβαση από κάποιο απόλυτο ον και, επομένως, το αίτιο της εκπορεύσεως της Φύσεως ήταν ενδογενές. Συνεπώς η εκπόρευση της Φύσεως με την μορφή με την οποία το γνωρί¬ζουμε σήμερα, είναι μια από τις πολλές πιθανότητες που υπήρχαν ώστε από την ενεργό ουσία να εκπο¬ρευτεί η Φύση με την γνωστή της σήμερα μορφή. Η ύπαρξη όμως μιας τάσεως προς μεταβολή δεν αρκεί για να εξηγήσει την αρχή της «πρώτης» κινήσεως αν θεωρήσουμε ότι η Ενεργός ουσία βρισκότανε σε απόλυτη ηρεμία και απορρίψουμε την ύπαρξη εξωτερικού αιτίου. Συνεπώς πρέπει να δεχθούμε επιπρο¬σθέτως ότι δεν υπήρχε απόλυτη ηρεμία και η τάση προς μεταβολή ήταν μια απείρως μικρή κίνηση. Αυτό σημαίνει ότι η Ουσία του Χάους δεν βρισκότανε σε «απόλυτη» ηρεμία και συνεπώς δεν υπήρχε ανάγκη μιας «πρώ¬της» κινήσεως της Ουσίας ώστε να εκπορευτεί η Φύση εξ αυτής. Σχετικά ο Νάγος θεωρεί ότι η κίνηση υπήρχε στο Χάος ως το «απροσπέλαστο κέντρο» στο Χάος αλλά ήταν ελαχίστη (παράγραφος 3.1.2Γ) και ότι η αιτία εκπορεύσεως της Φύσεως ήταν η προσέγγιση του κέντρου του Χάους στην η Ζωή που ήταν ο φλοιός. Η προσέγγιση αυτή υπήρξε η αφετηρία της δημιουργίας του Σύμπαντος.( Ιστοσελίδα lykofron 05/18/2009 Στυλιανός Τάκας, φυσικός και πτυχιούχος της νομικής)
________________________________________
[1] Η λέξη ουσία σημαίνει ύπαρξη.
[2] Η εντροπία είναι ένα μέγεθος που προέρχεται από την διατύπωση του δευτέρου θερμοδυναμικού αξιώματος, σύμφωνα με το οποίο η μεταβολή που γίνεται σε ένα σύστημα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της εντροπίας. Η αύξηση της εντροπίας συνδέεται με την αύξηση της «αταξίας» που εμφανίζεται σε ένα σύστημα δηλαδή την αύξηση του καταμερισμού και της πολυπλοκότητας ενός συστήματος. Η επιστήμη θεωρεί ότι η εντροπία ήταν μηδέν στο αρχικό άτομο από το οποίο προήλθε το Σύμπαν και ότι με την δημιουργία και εξέλιξη του σύμπαντος η εντροπία συνεχώς αυξάνει καθώς αυξάνει η «αταξία» στο Σύμπαν δηλαδή ο καταμερισμός και πολυπλοκότητα του Σύμπαντος. Το λόγιο των εσωτεριστών «τάξη από το Χάος” δηλαδή ότι η τάξη που υπάρχει στο Σύμπαν προήλθε από το χάος δεν υπονοεί ότι κατ’ αντιδιαστολή θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι στο Χάος υπάρχει αναγκαστικά αταξία. Η απόδοση στο Χάος της έννοιας ότι εκεί υπάρχει η μεγίστη αταξία είναι αυθαίρετη και λανθασμένη. Το λόγιο «τάξη από το χάος» κατά την γνώμη μου υπονοεί ότι αυτή η τάξη δηλαδή αυτή η νομοτέλεια που υπάρχει στο Σύμπαν προήλθε από το Χάος στο οποίο όλες οι ουσίες υπάρχουν σε ανεκδήλωτη κατάσταση και όχι σε αταξία. Επίσης είναι παρερμηνεία να θεωρήσουμε ότι η «αταξία» που συνεπάγεται την αύξηση της εντροπίας στο σύμπαν (κατά την άποψη της επιστήμης) δεικνύει σύγκρουση απόψεων επιστήμης και φιλοσοφίας γιατί η επιστήμη με την έννοια αταξία εννοεί την πολυπλοκότητα και πολλαπλότητα στο Σύμπαν που δεν σημαίνει ότι αυτή η πολυπλοκότητα και πολλαπλότητα στο Σύμπαν (που συνεχώς αυξάνει) οδηγεί σε χειροτέρευση. Αντίθετα η αύξηση της πολυπλοκότητας και πολλαπλότητας έχουν ως αποτέλεσμα την ανέλιξη του Σύμπαντος στον άπειρο χρόνο.
[3] Αριστοτέλους: Μετά το Φυσικά Α 7, 1072 β 29



Η ΝΕΑ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ
ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Η ΙΕΡΑ ΣΥΛΛΗΨΗ
Πως δημιουργήθηκε ο Κόσμος μας; Πως δημιουργούνται οι Κόσμοι στο απειρο και αιώνιο Σύμπαν ; Ασφαλώς θ σας έχουν απασχολήσει αυτά τα ερωτήματα. Βέβαια η Ιουδαιοχριστιανική Βίβλος δίνει την δική της αντιπεπιστημονική και δογματική άποψη που έχει καταρρεύσει στις μέρες μας. Αντίθετα, η Θεογονία-Κοσμογονία των Ελλήνων άνθεξε στο χρόνο και σήμερα είναι όσο ποτέ στο παρελθόν σύμφωνη με τα επιστημονικά δεδομένα. Το γεγονός ότι δίδεται υπό αλληγορική μορφή όχι μόνον δεν τις στερεί την αξία αλλά την κάνει να μοιάζει με ένα αλληγορικό ποίημα της Δημιουργίας. Συμβαίνει λοιπόν σε μέρη του Συμπαντικού Χάους να κυριαρχήσει προσκαίρως η Ήρα(εν δυνάμει υλικά σωμάτια). Τότε ο Ζευς(εν δυνάμει θέουσα ενέργεια) τρέχει να αποκαταστήσει την ισορροπία και τανάπαλιν, όταν κυριαρχεί ο Ζευς τρέχει η Ήρα να επαναφέρει την ισορροπία. Αυτό κάνει το σύστημα δυναμικό και συνεχώς δονούμενο. Ενίοτε η δόνηση είναι υπερμεγέθης και τότε τα σωμάτια σχηματίζουν μια δική τους χορδή και η ενέργεια μια άλλη. Τότε η τοπική δόνηση είναι τρομερή και δημιουργεί δίνη ασυλλήπτων ταχυτήτων και ανυπολογίστων θερμοκρασιών. Τότε προκύπτει μια ασύλληπτη συμπαντική συνουσία των δυνάμεων του Σύμπαντος και επέρχεται η Ιερά Σύλληψη. Το γονιμοποιημένο ωάριο είναι το πρώτο κύτταρο ενός νέου Κόσμου. Η Ελληνική Αρχαιολογία αναφέρεται ότι ένα Συμπαντικό Σωμάτιο της Ήρας και μια Συμπαντική ακτίνα ενεργείας του Διός(ο κεραυνός του Διός), γονιμοποιεί τις Νύμφες. Οι γονιμοποιήσεις αυτές που φαίνεται ότι είναι συχνές, δεν επιβιώνουν όλες , και συνεπώς δεν φτιάχνουν νέους κόσμους , αφού ο Κρόνος=Χρόνος τρώγει τα παιδιά του αμέσως μετά την γέννα. Και τούτο διότι τόσον το Σωμάτιο , όσον και η Ενέργεια (ακτίνα) έχουν την εσωτερική ανάγκη να αποδεσμευτούν και να επιστρέψουν στην προαιώνια κατάσταση τους. Το σωμάτιο της Ήρας έχει τον σύντροφο του αντισωμάτιο(αντιύλη) που αναμένει την ένωση του με το ταίρι του και επιμόνως επιδιώκει την αποδέσμευση του. Επίσης και η ακτίνα του Διός λόγω της άπειρης συνοχής της , αισθάνεται την πίεση να εγκαταλείψει την ένωση και να επιστρέψει στον αρχέγονο κορμό.. Γι’ αυτό δεν επιβιώνουν όλες οι συμπαντικές συλλήψεις των Κόσμων. Συμβαίνει όμως κάποτε να σχηματισθεί κάποια έντονη σύλληψη (κρυφά από τον Κρόνο=Χρόνο), και αυτή μετά την εκκόλαψη της γίνεται ένας νέος Κόσμος σαν τον δικό μας. Είναι δε αρχικώς δυνάμει Κόσμος , διότι η γονιμοποίηση των αρχέτυπων Συμπαντικών Ουσιών δημιουργεί ορισμένη διακόσμηση, η οποία ενυπάρχει ως πληροφορία(σαν γενετικός κώδικας) χωρίς ακόμη να έχει ενεργοποιηθεί, διότι βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση , δηλαδή είναι εν δυνάμει μορφή έτοιμη προς δραστηριοποίηση. Σύμφωνα με την ορολογία της Ελληνικής Αρχαιολογίας(Μυθολογίας) το ωάριο της Ήρας γονιμοποιείται με το σπέρμα(σπερματοζωάριο) του Διός και προκύπτει το πρώτο κύτταρο , το οποίο φέρει μέσα του την ακριβή γενετική πληροφορία ήτοι:
1/ Πώς θα εξελιχθεί ,
2/ Ποια χαρακτηριστικά θα έχει,
3/ Πότε και πως θα ωριμάσει,
4/ Πότε και πως θα γεράσει και θα πεθάνει.
Κάθε Κόσμος λοιπόν έχει μέσα του τον δικό του γενετικό κώδικα που νομοτελειακώς πλέον θα του καθορίζει την εξέλιξη. Σε αντίθεση με το Χάος από το οποίον προέκυψε, έχει μέσα του διάταξη και αρχές και την εξ αυτών νομοτέλεια, γι’ αυτό είναι έννομο και κόσμημα. Επομένως, με την γονιμοποίηση και την Ιερά Σύλληψη η αταξία του Χάους αποκτά τάξη . Ακριβώς εδώ σφάλει ο σύγχρονος άνθρωπος , ο οποίος θέλει να επεμβαίνει και να μεταβάλει αυτόν τον γενετικό κώδικα της Φύσης, με σκοπό να κερδίσει περισσότερα υλικά αγαθά και να ζήσει παρά φύση .
Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣ
Όλα στον κόσμο γεννιούνται με έναν ερωτικό παλμό, δηλαδή ενέχουν μέσα τους κάποια δύναμη που τα ενώνει. Αυτή εμφανίζεται συχνά σαν ερωτική δόνηση. Με συχνότητα κινούνται οι γαλαξίες, οι ήλιοι , οι πλανήτες και η Γη . Με συχνότητα δονούνται τα διάφορα στοιχεία της ύλης. Με συχνότητα μεταδίδονται τα ηλεκτρομαγνητικά και βαρυτικά πεδία. Με τον ερωτικό παλμό γίνεται η συνουσία μεταξύ των δύο φύλλων στο ζωικό Βασίλειο κ.ο.κ. Ας δούμε λοιπόν τώρα πως συντελείται η Ιερά Σύλληψη των Κόσμων. Όταν τα σωμάτια της Ήρας και η θέουσα ενέργεια του Διός υποστούν μια έντονη τοπική δόνηση, ενίοτε δημιουργεί τοπικό συντονισμό των δύο δυνάμεων και αυτός ο συντονισμός προκαλεί μια τρομερή δίνη. Από την Ωγυγία τόμος Α!, σελ 28-29 πληροφορούμεθα ότι : « Ο Θεός εδημιούργησε πρώτον τον Αιθέρα, περί δε τον Αιθέρα ήτο Χάος και νυξ ζοφώδης, και εσκέπαζεν όλα όσα ήτον υπό τον Αιθέρα. Τουτέστι, το σκότος(εδώ πρόκειται για την σκοτεινή διαστρική ύλη και ενέργεια που υπάρχει εν δυνάμει παντού στο Σύμπαν) ήτον πριν της διακοσμήσεως και εσκέπαζε την Γην. Ύστερον δε διεπέτασεν , ή διέσχισε το φως τον Αιθέρα και εφώτισεν όλην την κτίσιν(είναι η Μεγάλη Εκρηξη). Λέγει άρα το φως αρχαιότατον και υπέρτατον πάντων, το οποίον ονόμασαν τρισσώς, κατά τον χρησμόν του Απόλλωνος. Μήτιν , Φως , Ζωοδοτήρα…(Μετά την δημιουργία του Κόσμου αρχίζει και η ζωή) . Ήλιος, Σελήνη, άστρα, Γη , Θάλασσα και λοιπά ορώμενα και αόρατα…έγιναν τα πάντα διά των τριών δυνάμεων , λέγει ο Ορφεύς , …Τέλος την Ήραν(ύλην) εκρέμασεν εκ του Ουρανού και εφοβέρησε τους θεούς να καθήσουν φρόνιμα γιατί αυτός αν ήθελε μπορούσε να τους καταστρέψει όλους… Πρώτην γυναίκα έλαβε την Μήτιν θυγατέρα του (Συμπαντικού)Ωκεανού και ότε ήτο έγκυος να γεννήσει την Αθηνάν, έδιωξεν αυτήν εκ του Ουρανού, επειδή ο Ουρανός και η Γη προέλεγον, ότι το τέκνον, το οποίον θέλει γεννήσει, θέλει γίνει σοφώτερον και φρονιμώτερον του πατρός αυτού, και επομένως κινδυνώδες. Κατέπιεν δε αυτήν και εγέννησε αυτός την Αθηνάν εκ της Κεφαλής αυτού» Εδώ μας λέγει ότι η Σοφία είναι δώρον θεϊκών δυνάμεων , διότι γεννήθηκε από την κεφαλή του Κοσμικού Διός
Ως γνωστόν το Φως είναι η Συμπαντική Ενέργεια του Διός η οποία γονιμοποίησε τα Σωμάτια της Ήρας που βρίσκονται εν δυνάμει στο Χάος. Όταν υπάρξει αμοιβαία δόνηση(Ερως) των δύο Ουσιών δημιουργούνται ασύλληπτες ταχύτητες και ανυπολόγιστες θερμοκρασίες και πυκνότητες που προσεγγίζουν το άπειρο. Δημιουργείται τοπικώς μια εστία ασύλληπτης υπερθέρμανσης και πίεσης που κατά τον Hawking μπορεί να φθάσει σε ανυπολόγιστη ένταση. Κάτω από την πίεση των ταλαντώσεων και της θερμότητος υποκύπτουν οι δύο Συμπαντικές Ουσίες σε ένωση μεταξύ τους. Τότε γίνεται η συνουσία των δυνάμεων και επέρχεται η Ιερά Σύλληψη . Αυτή κυοφορεί το Πρώτο γονιμοποιημένο κύτταρο , το Κοσμικό Ωόν. Ένα τέτοιο Ωό προκάλεσε την Μεγάλη Έκρηξη(Big Bang) [Ο Ορφεύς εδίδαξεν εις του Έλληνες τον Ιερόν Λόγον, περί του πρωτοτύπου Αυγού, οίον , ότι το παν εγεννήθη εκ τινος πρωτοτύπου και αγεννήτου αυγού. Γι’ αυτό το Αυγό ήτο σύμβολον του παντός αφιερωμένο στους οργιασμούς του Διονύσου] Ο Κόσμος λοιπόν έγινε από την γονιμοποίηση ενός Συμπαντικού Σωματίου της Ήρας από μια Συμπαντική ακτίνα ενέργειας του Διός. Τώρα γίνεται πλήρως αντιληπτόν το νόημα του Κεραυνού του Συμπαντικού Διός., ο οποίος δεν ήτο άλλος παρά η ακτίνα της ενέργειας που γονιμοποίησε το σωμάτιο της Ήρας και δημιούργησε το Συμπαντικό Ωόν. Οι γονιμοποιήσεις αυτές που μπορεί να είναι συχνές-όπως ο βιασμός των πολυάριθμων γυναικών από το Δία –δεν καταλήγουν όλες στην δημιουργία κόσμων , διότι δεν επιβιώνουν μετά την σύλληψη. Η Ελληνική Αρχαιολογία το προέβλεψε κι’ αυτό και απέδωσε συμβολικά την αστοχία επιβιώσεως των κοσμικών γεννήσεων στην αδηφαγία του Κρόνου ( Χωροχρόνου), που τρώει αμέσως τα νεογέννητα παιδιά του. Και τούτο διότι , αμφότερα, τόσον το αιχμαλωτισμένο σωμάτιο όσον και η αιχμαλωτισμένη ενεργειακή ακτίνα έχουν την τάση να αποδεσμευτούν και να επιστρέψουν στην προαιώνια κατάσταση τους , δηλαδή σ’ αυτήν της καθαρότητος που επικρατεί στο Χαοτικό Σύμπαν. Διότι το σωμάτιο της Ήρας , έχει στο Χαοτικό Σύμπαν σαν φυσικό σύντροφο του ένα αντισωμάτιο (ανιύλη) που έμεινε μοναχικό και αναμένει την ένωση του με το ταίρι του. Γι’ αυτό επιδιώκει επίμονα την αποδέσμευση του. Επίσης και η ακτίνα του Διός λόγω της άπειρης συνοχής της με τον ωκεανό της Συμπαντικής Ενέργειας θέλει να επιστρέψει στον αρχέγονο κορμό της στο αδημιόυργητο Χάος
ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΗΡΑΣ
Η Ελληνική Αρχαιολογία - την οποία οι αμαθείς Δυτικοί ονόμασαν «Μυθολογία»-δίνει μεγάλες κοσμολογικές αλήθειες με αλληγορική μορφή. Η αποκωδικοποίηση αυτών των συμβολισμών αποδεικνύουν σήμερα επιστημονικές αλήθειες : Οι ιδιότητες του Διός και της Ήρας, όπως εμφαίνεται εκ του αποσπάσματος.[ΩΓΥΓΙΑ, τ. Α! σελ 324-327, Αθαν. Σταγειρίτης, Ελευθέρα Σκέψις] είναι ακριβώς οι ιδιότητες της ενέργειες και των σωματίων του Σύμπαντος [Ο Ζευς και η Ήρα σαν ζευγάρι δεν έζησαν ποτέ ειρηνικώς. Πάντοτε φιλονεικούσαν και διαφωνούσαν εις όλα τα πράγματα και μάλιστα δια την ασέλγεια του Διός και ζηλογτυπίαν εκείνης, η οποία μη δυνάμενη να εμποδίσει την ορμήν αυτού, και έχουσα δύναμιν απόλυτον, ως γυνή του Διός, και Βασίλισσα, κατέτρεχεν ασπόνδως τας παλλακίδας αυτού…Δια να ευχαριστήση δε την ακόλαστον επιθυμίαν του Διός, κατέβαινε και ελούετο κατ’ έτος εις την πηγήν της Αργείας Κάναθον καλουμένην, πλησίον της Ναυπλίας , και εγίνετο πάλιν παρθένος(κάθαρση από τις προσμίξεις), επειδή το ύδωρ εκείνο είχε τοιαύτην ενέργειαν . Ο Ζευς όμως, και με τούτο δεν ευαριστείτο , αλλά έτρεχεν(πληρούσε τον Χωροχρόνο) , όπου ήκουεν ωραίαν γυναίκα…Όθεν ο Ζευς μη υποφέρων πλέον , έδησεν αυτήν χείρας και πόδας, με αλύσους, και την εκρέμασε εκ του Ουρανού από της κόμης της κεφαλής(πρόκειται για την δημιουργία του κόσμου-Ο εν ύδασι την Γην κραμάσας)]
Ο Συμπαντικός Ζευς: Η συνεχώς διαχεομένη θέουσα ενέργεια αποτελεί τον Συμπαντικό Δία, ο οποίος με την ενοποιητική του ενέργεια πληροί ολόκληρο το Σύμπαν και αποτελεί ζωτική δύναμη και γόνο της υπάρξεως του. Η ενέργεια είναι άπειρη και άρρητη.
Η Συμπαντική Ήρα : Είναι η αρχέγονη και άπειρη θεά, που πάντοτε μοιράζεται(διαιρείται) σε σωμάτια και πάντοτε ενώνεται κατά την εξουδετέρωση τους . Δηλαδή βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία διαμελισμού και επανένωσης της. Το μοίρασμα την κάνει να είναι μεριστή , όπως λέγει και ο Πλάτων στον Φαίδωνα, αλλά η επιστροφή των σωματίων δίνει και πάλι την ενότητα στο σώμα της. Ο κυρίαρχος Ζευς με την άπειρη και άρρητη ενέργεια του διαχέεται παντού , στον Χωροχρόνο και στο πεδίο των Σωματίων, όπως ο αέρας διαχέεται παντού στη Γη. Αυτές οι δύο συνιστώσες της Πρώτης Ουσίας συνυπάρχουν χωρίς προσμίξεις και δημιουργούν ισορροπία, η οποία καταλήγει στην θερμοδυναμική αταξία, η οποία συντελείται μέσα στον Συμπαντικό Χωροχρόνο. Η προσπάθεια για ζεύξη και ένωση του Διός με την Ήρα αποτυγχάνει διότι αυτή είναι η ιδεώδης κατάσταση της απόλυτης ισοδυναμίας και συνεπώς απόλυτης αταξίας. Σ’ αυτήν την κατάσταση κυριαρχεί η μέγιστη κβαντική αβεβαιότητα , όπως λέγει ο Heisneberg κι’ αυτό σημαίνει ότι το Σύμπαν είναι ακαθόριστο και απροσδιόριστο. Όμως το απόλυτο χάος στο Σύμπαν δεν είναι νομοτελειακό , αφού η νομοτέλεια προϋποθέτει τάξη. Σ’ αυτό το επίπεδο δεν ισχύουν οι γνωστοί μας φυσικοί νόμοι . Επομένως, η προσπάθεια για ανεύρεση της Ενιαίας Αρχής( Θεός), η οποία ν’ αγκαλιάζει τον Κόσμο και το Σύμπαν είναι μάταια. Όμως κάποια δόνηση στον Χωροχρόνο μπορεί να καταλήξει σε Ιερή Σύλληψη και την δημιουργία του Κόσμου ή των Κόσμων. Πως μπόρεσαν οι μεγάλοι εκείνοι Νόες να συλλάβουν τα μυστικά του Σύμπαντος ; Και γιατί έδωσαν συμβολικά τις ιδιότητες της Πρώτης Ουσίας ; Ίσως γιατί τις θεωρούσαν θείες και γι’ αυτό άρρητες. Αν τις έδιναν ανοιχτά θα ήτο ίσως δύσκολο να τις κατανοήσουν οι άνθρωποι της εποχής τους . Κι’ όμως υπάρχουν παραπλανημένοι Έλληνες που κατηγορούν τους Πατρώους Θεούς σαν ψευτοθεούς κ.ο.κ. Κάποτε όμως πρέπει να τελειώσει αυτή η πλάνη και η παραποίηση της ιστορίας . Και σ’ αυτό οι επιστήμονες έχουν πρωταρχική ευθύνη .

Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Μετά την μεγάλη έκρηξη που ακολουθεί την Ιερά Σύλληψη ,σχηματίζεται κρυφά από τον Κρόνο=Χρόνο και εκκολάπτεται ένας νέος Κόσμος, σαν τον δικό μας. Αρχικά είναι μόνον δυνάμει κόσμος, διότι η γονιμοποίηση των Αρχετύπων Ουσιών δημιουργεί ορισμένη διακόσμηση , η οποία υπάρχει ως πληροφοριακή πραγματικότης , χωρίς ακόμη να έχει ενεργοποιηθεί. Βρίσκεται δηλαδή σε λανθάνουσα κατάσταση και σε εν δυνάμει μορφή. Το πρώτο εκείνο γονιμοποιημένο ωάριο του νέου Κόσμου ενέχει μέσα του την ακριβή γενετική πληροφορία, όπως συμβαίνει και με το ωάριο της γυναίκας που περιέχει τον γενετικό κώδικα των γεννητόρων του. Αυτή η γενετική πληροφορία καθορίζει:
1/ Πως θα εξελιχθεί ο υπό εκκόλαψιν Κόσμος ;
2/ Ποια χαρακτηριστικά θα έχει ;
3/ Πως και πότε θα ωριμάσει ;
4/ Πως και πότε θα γεράσει και θα πεθάνει ; Διότι έχει νομοτελειακά μέσα της τόσον η ύλη(σωμάτιο Ήρας) όσον και η ενέργεια(κεραυνός Διός) την ρητή εντολή να επανέλθουν στην προτέρα καθαρή τους μορφή στο χαοτικό σύμπαν από όπου εξεπήγασαν. Αυτή είναι η Ειμαρμένη του Κόσμου και φυσικά και του ανθρώπου, δηλαδή η ΓΕΝΝΗΣΗ η ΩΡΙΜΑΝΣΗ και ο ΘΑΝΑΤΟΣ. Επομένως, το πρώτο Κύτταρο περιέχει τον γενικό κώδικα μέσα του, που νομοτελειακώς καθορίζει την εξέλιξη του. Σε αντίθεση με το Χάος από το οποίο προέκυψε, έχει μέσα του Διάταξη, Αρχές και Τάξη , έχει δηλαδή Νομοτέλεια και Κάλλος, γι’ αυτό και απεκλήθη και «Κόσμος=κόσμημα=διάκοσμος»
Όλα εξαρτώνται από το πόση Συμπαντική ενέργεια απορροφά το σωμάτιο(ωάριο Ηρας). Από αυτή τη μείξη εξαρτώνται οι ιδιότητες του δημιουργουμένου Κόσμου. Αν το σωμάτιο δεν απορροφήσει ενέργεια σε επαρκή αναλογία, δεν θα μπορούσε να επιζήσει στην Συμπαντική πίεση για επιστροφή στο Χάος από το οποίον προήλθε. Αν όμως η απορροφηθείσα ενέργεια είναι επαρκής τότε το σωμάτιο γονιμοποιείται επιτυχώς. Αλλά σπανίως και μικρότερη ποσότητα ενεργείας , είναι επαρκής για την δημιουργία ενός Κόσμου. Και αυτή η συνθήκη είναι: « η αναλογία να είναι υπέρτερη από την πίεση για απόσχιση και διάλυση» Αυτή η αναλογία είναι και ο Λόγος Συλλήψεως και αποτελεί το αίτιο της τάξεως. Η δύναμη που έφερε σε μείξη(συνουσία ) τα δύο μέρη (Σωμάτιο και Ενέργεια) είναι ο Συμπαντικός Έρως των αρχαίων Ελλήνων. Το Αργοναυτικό ποίημα του Ορφέως αναφέρει στην Θεογονία και Κοσμογονία ότι: «η Ανάγκη και ο Κρόνος (Χωροχρόνος) ήσαν τέκνα του Χάους, ο δε Κρόνος , οίον , ο Χρόνος , εγέννησε τον αιθέρα και τον Έρωτα διφυή(Σωμάτιο-Ενέργεια), τουτέστιν ανδρόγυνον , τον οποίον ονόμαζαν οι νεώτεροι Φάνητα( δηλαδή αυτό που φαίνεται =Κόσμος), επειδή αυτός εφάνη πρώτον, ούτος δε ο Φάνης αναφέρεται πανταχού στην Θεογονία….Πρωτόγονος, Πρίαπος, ωογενής και πατήρ των Θεών και θνητών ονομαζόμενος, και ως έφορος της ζωογόνου δυνάμεως. Τούτον δε τον Φάνητα ωνομάζει εις άλλο μέρος , Ηρικαπαίον, Ηλιον και Διώνυσον, λέγων»[Ωγυγία, τ. Α’ , σελ. 30-31, Αθ. Σταγειρίτης Ελευθέρα Σκέψις]
Συμπέρασμα : «πρέπει να αποκολληθούμε από τις σκοταδιστικές και αντιεπιστημονικές αντιλήψεις της Βίβλου και να υιοθετήσουμε τις νέες αντιλήψεις περί της Κοσμογονίας, Θεογονίας και Ανθρωπογονίας , που ανταποκρίνονται στα δεδομένα της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας , τα οποία εδίδαξαν οι σοφότατοι πρόγονοι μας προ δεκάδων χιλιάδων ετών» Μόνον έτσι ο θεός θα γίνει νομοκρατικός και άρα κατανοητός, λογικοφανής και χρήσιμος στους ανθρώπους. Αντίθετα, ο Ιουδαιοχριστιανικός θεός είναι εξουσιαστικός, εκδικητικός, δογματικός και σκοταδιστικός. Ο θεός αυτός εκκολάπτει τα αμαρτωλά και διεφθαρμένα Ιερατεία, τους πολέμους και τα δεινά, που καταδυναστεύουν τον κόσμο και τον κρατούν στον θεοκρατικό και σκοταδιστικό Μεσαίωνα . Αυτά όμως φίλοι μου πρέπει να γίνουν εξελικτικά και όχι δια της βίας . Πρέπει να ενσωματώσουν το παλαιό –έστω και ξενόφερτο δόγμα- πάνω στο αιωνίως φρέσκο Ελληνικό Πνεύμα που τα χωράει όλα, ακόμη και τα πιο αντίθετα και αντιφατικά. Η σημερινή κρίση στην Εκκλησία δεν είναι μόνον κρίση προσώπων , όπως θέλουν να την παρουσιάζουν . Είναι και κρίση του θεσμού, που έχει ξεπερασθεί από την επιστήμη. Τα συνεχή ψεύδη εδώ και 17 αιώνες τώρα πλέον αποκαλύπτονται μέσω του διαδικτύου και προκαλούν δονήσεις , σαν αυτές που τείνουν να χαλάσουν τον Κόσμο. Αυτή τη φορά οι δονήσεις θα δημιουργήσουν τον νέο Κόσμο της Γνώσεως και της Νομοτέλειας. Τα άταφα πτώματα του παλαιού κόσμου έχουν αρχίσει και αναδίδουν ζόφο και δυσωδία. Αυτά τα φαινόμενα θα ξεπερασθούν από τους νέους θεσμούς που θα ξεπεταχθούν από την γονιμοποίηση της σύγχρονης Τεχνολογίας από τους νέους Παγκόσμιους θεσμούς που έχουν αρχίσει να συλλαμβάνονται έστω και εν δυνάμει . Εδώ υπεισέρχεται ο ρόλος του «Ολυμπιακού Θεοτεχνείου».Να ενώσει τους νέους θεσμούς ερωτικά με τις διαχρονικές Ελληνικές Αξίες, ώστε ο νέος κόσμος που εκκολάπτεται να είναι δημοκρατικός, δίκαιος, ειρηνικός, αρμονικός, ευχάριστος και βιώσιμος .
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com





ΤΟ ΧΑΟΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ
(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
Στις μέρες μας επιβεβαιώνεται και επιστημονικά η Θεογονία του Ησιόδου, που λέγει «Εν αρχή ην το Χάος» Τούτο αποτελεί το τρίτο βασικό αξίωμα. [ Το πρώτο βασικό αξίωμα λέγει ότι το Σύμπαν είναι αίδιο και άπειρο, μηδέποτε κατασκευασθέν και ουδέποτε νεκρωθέν, ενώ το δεύτερο είναι η αυθυπαρξία , το άπειρο και η αιωνιότητα του Σύμπαντος ] Το χάος όμως σημαίνει μεταξύ των άλλων , αταξία. Και πράγματι η σύγχρονη επιστήμη πρεσβεύει ότι η αταξία είναι θερμοδυναμική. Για να υπάρχει όμως θερμοδυναμική αταξία πρέπει να υπάρχει ισορροπία δυνάμεων και ουσιών. Κατά την σύγχρονη Κοσμολογία υπάρχουν δύο αιώνιες Ουσίες που απαρτίζουν το Σύμπαν, αλλά και δημιουργούν την αταξία του.
Η Αγία Τριάδα του Σύμπαντος. Αυτή αποτελείται από:
1/ Τα άμορφα και αυθύπαρκτα πρωτόγονα σωμάτια. Αυτά δεν έχουν δική τους ενέργεια και φόρτιση και γι’ αυτό αλληλοεξουδετερώνονται. Τα σωμάτια αυτά συνοδεύονται πάντοτε από τα αντισωμάτια σε πλήρη και ακριβή αντιστοιχία, ώστε καθένα εξ αυτών να έχει το αντίθετο του. Αυτά βρίσκονται στο όριο της ανυπαρξίας ή του κενού και ας τα ονομάσουμε «Πρωτόγονος» δηλαδή το πρώτο γονίδιο, το οποίον είναι στην κατάσταση του μηδέν. [ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ Η ΟΛΕΘΡΟΣ, Τρύφων Ολύμπιος Εκδ. Φιλοσοφική Σχολή Ολυμπου, Λιτόχωρο]
2/ Την θέουσα Ενέργεια , μια άπειρη ενέργεια άπειρης ισχύος και υπερβολικών και ασύλληπτων ταχυτήτων, η οποία διαχέεται ανάμεσα στα σωμάτια και έιναι πανταχού παρούσα, χωρίς όμως να αναμιγνύεται με τα σωμάτια, δηλαδή τον Πρωτόγονο. Αυτή η θέουσα ενέργεια είναι άμορφη και διάσπαρτη , σε ασύλληπτη κατάσταση από τον Κόσμο μας και σε άπειρη ισχύ και ταχύτητα. Είναι θέουσα , δηλαδή υπερβολικά ταχύτατη, αλλά άτεμνη. Είναι το αντίθετο των σωματίων που αποτελούν χωριστά στοιχεία.
3/ Τον «Χωροχρόνο», που κι’ αυτός είναι αυθύπαρκτος και όμοιος του εαυτού του και αποτελεί το τρίτο στοιχείο της συμπαντικής συνθέσεως. Χώρος και Χρόνος ενώνονται σε ένα σημείο αιώνιας παρουσία και συνθέτουν μια διάσταση. (Είναι αυτό που εκφράζουμε στην κοσμολογία ως «έτη φωτός» για να ορίσουμε την απόσταση) Επομένως η Αγία Τριάδα του Σύμπαντος είναι ομοούσιος του εαυτού της, αυθύπαρκτη, άπειρη και αιώνια. Μην ψάξετε λοιπόν να βρείτε κάποιο θεό με γένια και μουστάκια να την προσκυνήσετε γιατί ματαιοπονείτε. Οι Αρχαίοι Έλληνες την αναπαράστησαν με τον Δία,(θέουσα Ενέργεια), την Ηρα(πρωτόγονα σωμάτια) και τον Κρόνο(Χωροχρόνο ) που τρώει τα παιδιά του. Αυτό το αυθύπαρκτο Σύμπαν είναι το Συμπαντικό Ον, όμοιο πάντοτε των συστατικών του και ουδέποτε αυξάνει ούτε ελαττώνεται. Είναι πάντοτε το ίδιο και αιώνιο. Αυτό είναι το ‘Όντως Ον’ , από το οποίο κάθε άλλο προκύπτει. Λόγω της μη μίξεως τους οι συμπαντικές ουσίες είναι καθαρές, συνθέτοντας το πλήρες και απόλυτο , αφού ουδέν βρίσκεται έξω και τίποτα δεν αφήνεται στην άκρη. Το Σύμπαν δεν κάνει σκόντο στις αρχές του , όπως εμείς οι άνθρωποι. Η μη ύπαρξη ροπής στο Σύμπαν είναι και το αίτιο της πλήρους αταξίας. Γι’ αυτό και το Σύμπαν δεν είναι διακοσμημένο , δεν έχει μορφή και δεν νοείται έξω από κάτι άλλο ή έξω από τον εαυτόν του. (Στα επόμενα η δημιουργία των κόσμων )

ΘΕΟΣ: Η ΠΡΩΤΗ ΟΥΣΙΑ

Αν όμως ο θεός δεν έχει καμιά απολύτως συγγένεια με τον Κόσμο και έχει ξεχωριστή ποσότητα και ξεχωριστό βασίλειο, τότε ο Κόσμος δεν έχει ανάγκη τον θεό. Δεν μας χρειάζεται ένας θεός, που είναι ξένος προς τον Κόσμο μας. Κατά την Ελληνική Θεογονία ο Κόσμος περιέχει μέρος του θείου ή της Θείας Ουσίας και ο Λόγος του Κόσμου είναι ταυτοχρόνως και Λόγος των θεών. Ως εκ τούτου ο Λόγος ενυπάρχει στην Φύση και ταυτοχρόνως είναι μέρος του θείου Νοός. Επομένως, ο θεός δεν μπορεί παρά να βρίσκεται εντός του Κόσμου μας, άρα και μέσα μας. Γι’ αυτό λέμε ότι ο Θεός είναι «Έλληνας», σε διάκριση προς τους Εβραίους που τον θέλουν ξένο.
Τον τελευταίο καιρό η Κοσμολογία εισέρχεται όλο και περισσότερο στον χώρο της Θεολογίας. Και ίσως έρθει η ημέρα που αυτές θα ενωθούν, όπως συνέβαινε στους αρχαίους Έλληνες, που αναζητούσαν χωρίς δογματισμούς την Πρώτη Αρχή. Επί τη βάση αυτής της αναζήτησης οι πρόγονοι μας έβαλαν πρώτοι θα θεμέλια της επιστήμης(φυσικής , αστρονομίας, ιατρικής κ. α) αλλά και της τέχνης(τραγωδίας, αρχιτεκτονικής, γλυπτικής κ. α) των Ολυμπιακών Αγώνων κ.ο.κ Έτσι στο μέλλον θρησκεία και επιστήμη θα ενωθούν σε ένα και θα κλείσει η σημερινή διάσταση μεταξύ της σκοταδιστικής και δογματικής θρησκείας της ερήμου και της στέπας αφ’ ενός και της επιστήμης αφ’ ετέρου. Στις μέρες μας η εκρηκτική παραγωγή Γνώσεως δίνει τη δυνατότητα να ελπίζουμε, ότι οι δογματικές και σκοταδιστικές Εβραιογενείς θρησκείες(Ιουδαϊσμός-Χριστιανισμός-Ισλαμισμός) θα υποχωρήσουν και θα δώσουν την θέση τους στην νέα θρησκεία, που θα στηρίζεται στην «Επιστήμη-Τεχνολογία», αλλά και στον Ανθρωπισμό και την Οικολογία. Η γνώση της Φύσεως, η καλλιέργεια της νοημοσύνης, η απαλλαγή από τις δεισιδαιμονίες, προκαταλήψεις και προφητείες θα βοηθήσουν τον άνθρωπο να μπει στην Εποχή της Γνώσεως. Τότε δεν θα μπορεί να προβάλλεται ο εξ αποκαλύψεως θεός από τους αγύρτες του ιερατείου, αλλά μόνον από τους μορφωμένους κατόπιν ενδελεχούς και επισταμένης μελέτης. Βέβαια ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει ποτέ να συλλάβει ή να ταυτισθεί εξ ολοκλήρου με την έννοια του θείου, διότι τότε θα γίνει και ο ίδιος ισάξιος και ισοδύναμος του θεού. Μπορεί όμως να κατανοήσει τον ενυπάρχοντα θεό σ’ αυτόν τον Κόσμο-και φυσικά και μέσα του-διότι ο θεός ή οι θεοί κάνουν την εμφάνιση τους μέσω των κοσμικών Νόμων και Αρχών. Που βρίσκεται λοιπόν ο Θεός αν δεν βρίσκεται εκτός του Κόσμου; Ο θεός ή οι θεοί βρίσκονται παντού στη Φύση και φυσικά και μέσα μας , ενώ είμαστε μικροσκοπικό μόριο της φύσεως. Όσον αφορά το διεφθαρμένο και δόλιο ιερατείο είναι καιρός να το αποστρατεύσουμε από την υπηρεσία του εξωσυμπαντικού θεού και του σάπιου εξουσιαστικού κατεστημένου. Αλλιώς ο κόσμος δεν θα πάει μπροστά. Οι νέοι πρέπει να μπουν πρωτοπόροι στην εξυγιαντική αυτή εκστρατεία. Κι’ αυτό θα γίνει με την Παιδεία και τον Αγώνα. Με την θεωρία και τη πράξη, με την Πέννα και τον Λόγο.
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Κατά τους Έλληνες ο θεός είναι μέσα στον Κόσμο και όχι έξω από αυτόν . Άρα είναι και μέσα μας. Αντίθετα, το Ιουδαιοχριστιανικό δόγμα θέλει το θεό έξω από το Σύμπαν και το Ιερατείο του να εκπροσωπεί το θεό στη Γη. Τούτο θα ισοδυναμούσε με την δημιουργία του Κόσμου στο θεοτεχνείο του θεού που θα ήτο εκτός του Κόσμου. Κατά τους Έλληνες ο Κόσμος και οι Νόμοι του είναι αχώριστα και ταυτόσημα πράγματα. Αν ήτο διαφορετικά τούτο θα ήτο παράλογο. Πως είναι δυνατόν ο άνθρωπος σαν δημιούργημα του θεού να είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση του, και ταυτοχρόνως ο ένας να ζει στον Κόσμο και ο άλλος έξω απ’ αυτόν ; Όμως αυτό είναι άτοπο, όπως θα δούμε πιο κάτω.
Μήπως λοιπόν ο άνθρωπος είναι το είδωλο του θεού; Όμως κι’ αυτό είναι άτοπο, διότι τότε ο θεός δεν θα ήτο τέλειος , όπως δεν είναι τέλειος και ο άνθρωπος, και θα ήτο θνητός , όπως θνητός είναι και ο άνθρωπος. Αλλά αν δεχθούμε ότι ο Θεός είναι εκτός του Σύμπαντος τότε , ο Λόγος του δεν εκφράζει τον Κόσμο , αλλά το χώρο έξω του Σύμπαντος. Όμως σύμφωνα με τον ορισμό που δίνεται στο Σύμπαν(ΣΥΝ-ΠΑΝ=ΟΛΑ) δεν υπάρχει άλλος χώρος εκτός αυτού, διότι τούτο είναι άπειρο και αιώνιο και περιλαμβάνει τα ΠΑΝΤΑ και τίποτα δεν μένει απ έξω, άρα και ο θεός . Επομένως, είναι άτοπο να λέγει το Ιουδαιοχριστιανικό Ιερατείο ότι ο θεός βρίσκεται εκτός του Σύμπαντος . Αν συμβαίνει αυτό τότε ο Λόγος του Κόσμου δεν εκφράζεται από τον Λόγο του Θεού. [Εδώ να κάνουμε μια διευκρίνιση μεταξύ του Κόσμου και του Σύμπαντος. Ο Κόσμος είναι το σχηματισμένο και διακοσμημένο μέρος του χαώδους , άπειρου και αιώνιου Σύμπαντος. Επομένως το Σύμπαν περιλαμβάνει τον Κόσμο, ίσως και άλλους κόσμους. Όμως ο Κόσμος δεν χωράει μέσα του το Σύμπαν, ούτε υπάρχουν πολλά Σύμπαντα, όπως εσφαλμένα λένε ορισμένοι Αμερικανοί επιστήμονες που δεν γνωρίζουν την πραγματική ετυμολογία της λέξεως Σύμπαν =ΣΥΝ + ΠΑΝ ]
Ο Κόσμος δεν δηλώνει κανένα μέγεθος, αλλά μια αρμονική διακόσμηση, δηλαδή κάτι που υπάρχει σε πλήρη τάξη και κάλλος. Το Σύμπαν λοιπόν δεν είναι Κόσμος, αν και ο Κόσμος περιέχεται στο Σύμπαν. Αξίωμα Πρώτο: Το Σύμπαν κατά τους Έλληνες φιλοσόφους είναι αίδιο και άπειρο, μηδέποτε κατασκευασθέν και ουδέποτε νεκρωμένο, ουδείς το έχει φτιάσει και ουδείς δύναται να το καταστρέψει. (Τον‘Κόσμο’ του Ηράκλειτου (δηλαδή το Σύμπαν) ούτε θεοί τον έφτιασαν ούτε άνθρωποι…)
Αξίωμα Δεύτερον: Το Σύμπαν είναι αυθύπαρκτο, αιώνιο και μοναδικό, περικλείον τα πάντα . Είναι δε πλήρως όμοιο του εαυτού του , άνευ ορίου και αιχμής, άνευ αρχής και τέλους. Τούτο μόνον υπάρχει και θα υπάρχει στον αιώνα τον άπαντα. Τότε ποια θέση έχει ένας δημιουργός του ; διερωτήθηκε ο διακεκριμένος φυσικός-κοσμολόγος Dr. Hawkings. Το Σύμπαν δεν έχει δημιουργό και περιέχει τα πάντα . Πού είναι τότε ο εξωσυμπαντικός θεός των Ιουδαιοχριστιανών ; Δεν θα τον βρείτε πουθενά , εκτός από την φαντασία του σκοταδιστικού και δογματικού Ιερατείου και του σάπιου Κατεστημένου, που τον χρησιμοποιούν σαν σκιάχτρο(μπαμπούλα) για τον εκφοβισμό, εξουσιασμό και εκμετάλλευση του κόσμου.
Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ
Ζούμε στην εποχή των πιο ραγδαίων μεταβολών , κι’ όμως το σάπιο εξουσιαστικό μας σύστημα αδιαφορεί για τα σπουδαία και κυλιέται στον βόρβορο της διαφθοράς. Και ποιά είναι τα σπουδαία ; α/ η Παιδεία , β/ η ψυχοπνευματική καλλιέργεια του ατόμου και η ανάδειξη «Καλών κ’ αγαθών » πολιτών. Αντί γι’ αυτό με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ ταΐζουν τον κόσμο με «κουτσομπολιά» της γειτονιάς και δηλητηριώδες «κουτόχορτο». Έτσι διαιωνίζουν την διεφθαρμένη εξουσία τους!
Προϋπόθεση για να περάσει η ανθρωπότητα στην νέα εποχή της Γνώσης , είναι αναγκαία η συνειδητοποίηση και αναθεώρηση της σχέσης ανθρώπου και τεχνολογίας, όπου ο άνθρωπος είναι το κυρίαρχο στοιχείο και η τεχνολογία το μέσον για την εξυπηρέτηση του. Έτσι μόνον θα αποκατασταθεί η φυσική τάξη . Αυτό γίνεται κατ’ ανάγκην με την αλλαγή των σχέσεων εξουσίας και την ανάδειξη του ανθρώπου σαν βασικό πολιτικό Ον, και όχι σαν υπήκοος και «δούλος» του θεού που επικρατούν σήμερον. Το δικαίωμα αυτό έχει απαλλοτριωθεί για εκατοντάδες χρόνια από μοναρχικές και ολιγαρχικές και θεοκρατικές εξουσίες με το πρόσχημα της ασφάλειας και του κρατισμού. Ο σφετερισμός αυτός των καταχραστών της πολιτικής εξουσίας έχει πιά καταστεί όχι μόνον ανώφελος και ανήθικος, αλλά και ανήμπορος να διατηρηθεί, καθόσον και οι ιδιοκτησιακές σχέσεις , όπως είναι γνωστόν, βρίσκονται σε ρευστότητα και αμφισβητούνται στην ουσία του περιεχομένου τους. Από την αρχαιότητα ο Πυθαγόρας έλεγε «Πάντες Πάντα αδιανέμητα νέμονται» Αν τούτο ίσχυε τότε τώρα με την γιγάντωση του πλούτου σε λίγα χέρια, αυτός έχασε την αξία του, διότι κατέστησε τους πολλούς προλεταρίους και αναρχικούς προς το σύστημα.. Μπορεί κανείς να αναλογισθεί τι αναταραχή και τι ανακατατάξεις θα προκαλέσει στο διεθνές σύστημα-που μέχρι σήμερον ελέγχει και εκμεταλλεύεται τον κόσμο με κεντρικό μοχλό την ενέργεια- αν αύριο εφαρμοσθεί μια καινούργια καινοτομία , όπως η χρήση του υδρογόνου ή του ήλιου ως νέα μορφή ενέργειας; Αν όλοι οι λαοί έχουν πρόσβαση σε μια καινούργια μορφή άφθονης , φθηνότερης και ελάχιστα ρυπογόνας ενέργειας , που θα κινεί τις οικονομίες σε μια ισόρροπη ανάπτυξη ; Τότε όλα θα αλλάξουν . Κι’ αυτό διότι το υδρογόνο και ο ήλιος είναι ισομερώς κατανεμημένα σε όλο τον πλανήτη.
Κι’ αν η τεχνολογική τους εφαρμογή καθυστερεί τούτο δεν οφείλεται στην έλλειψη τεχνολογίας , αλλά στην πλεονεξία και απληστία του κεφαλαίου να αξιοποιήσει πλήρως τα επενδεδυμένα κεφάλαια στις παλιές μορφές ενέργειες, πριν περάσει στις νέες . Όταν τούτο συμβεί το σύστημα θα τιναχθεί στον αέρα και θα συμβούν επαναστάσεις. Τότε θα γευθεί ο κόσμος περισσότερη Ελευθερία, καλύτερη Δημοκρατία και πιο γλυκιά ζωή. Γι’ αυτό οι λαοί πρέπει να ετοιμάζονται . Τα νέα «ξύλινα τείχη» όλων μας είναι η Γνώση. Στη χώρα μας παρά τις επανειλημμένες απόπειρες για μεταβολή , όλα στο τέλος ματαιώθηκαν από το τρικέφαλο τέρας ήτοι : 1/ Πολιτική εξουσία, β/ Γραφειοκρατία γ/ Αμαρτωλό Ιερατείο. Αυτό το τέρας κατέστρεψε όλες τις προσπάθειες για την μεταρρύθμιση του σκουριασμένου εκπαιδευτικού μας συστήματος. Καιρός λοιπόν να σπάσουμε τα δεσμά και να πάμε-με έργα και όχι με λόγια-στην Κοινωνία της Γνώσης.


ΤΑ ΚΟΣΜΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )

Ο Κόσμος έχει ορισμένα χαρακτηριστικά που κληρονόμησε από τους γεννήτορες του θεούς Δία και Ήρα.. Ως τώρα αναλύσαμε την Ιερή Σύλληψη. Όμως κατά την σύλληψη διαμορφώνεται η Ιερή Αναλογία, δηλαδή σε ποια αναλογία συμμετέχει στην ένωση το σωμάτιο της Ήρας και το ενέργειο του Διός. Η Ιερή Αναλογία των δύο μερών περιέχει :
Πρώτον : το Είδος, την Σοφία και την Αγαθότητα .
Το Είδος δηλώνει την σύσταση του Κόσμου , δηλαδή με ποια αναλογία υλικών , με πόση αναλογία ενέργειας και με ποια προγραμματισμένη τεχνική θα σχηματισθεί ο Κόσμος, ήτοι σε ομάδες γαλαξιών, γαλαξίες, ηλιακά συστήματα, νεφελώματα , διαστρικός χώρος, η διαμόρφωση των πλανητών και ο κώδικας κάθε μορφή ζωής, εν δυνάμει και ενεργεία.
Η Σοφία δηλώνει: Το υπέρτατο μεγαλείο και την πρόνοια των Συμπαντικών Νόμων (του Κοσμικού Θεονομείου) για όλα τα δημιουργήματα του.
Την ικανότητα του Κοσμικού Θεοτεχνείου , να προικίσει τα δημιουργήματα του με υπέρτατη σοφία, με ασύλληπτη ευφυΐα, καθώς και με απαράμιλλη λειτουργικότητα , λογική και αλληλουχία. Τέλος να βάλει άτεγκτους Νόμους.
Είναι το θαύμα του Κοσμικού Προγράμματος που ενυπάρχει στον Κόσμο από την στιγμή της ιεράς σύλληψης του , δηλαδή του προγράμματος που πρόβλεψε την οργάνωση , κίνηση και λειτουργία του Κοσμικού Γίγνεσθαι με μαθηματική ακρίβεια και λαμπρή γοητεία .
Τα πιο πάνω χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν τα ακόλουθα :
α/ Λόγος . Ο Λόγος δηλώνει την Λογική και τους Νόμους που έβαλε στον Κόσμο το Κοσμικό Θεοτεχνείο; Γιατί λόγου χάριν έφτιαξε τον Κόσμο; Και γιατί τον έφτιασε έτσι και όχι αλλιώς ´; Γιατί τον έφτιασε φθαρτόν και όχι αιώνιον ; Γιατί του έδωσε αυτούς τους κοσμικούς νόμους και την διαρκή ροή και όχι διαρκή στασιμότητα , όπως συμβαίνει στο χάος ; Γιατί του έδωσε τάξη και όχι αταξία ; Είναι μερικά ερωτήματα που εμείς οι άνθρωποι με την περιορισμένη λογική μας δεν έχουμε ακόμη συλλάβει πλήρως το Συμπαντικό και Κοσμικό Λόγο. Ίσως κάποτε που θα φωτισθεί το γνωστικό κέντρο του ανθρώπου να μπορέσει να πλησιάσει το Κοσμικό Λόγο και να δώσει απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα. Πάντως οι Έλληνες μέσα από τον προβληματισμό τους για την γέννηση και το νόημα του Κόσμου δημιούργησαν τον Λόγο και κι μέσα από τον Λόγο δημιούργησαν τον Ορθολογισμό και την αμφισβήτηση ακόμη και προς τους θεούς τους. Αντίθετα, ο Ανατολικός Κόσμος έμεινε καθυστερημένος εξ αιτίας της υποδουλώσεως του στο πονηρό Ιερατείο , το οποίον εκμεταλλεύεται την άγνοια του και τον κρατά στην άγνοια και στον φόβο.θεού

β/ Μορφή
Η Μορφή του Κόσμου είναι ταυτόσημη με τη Ροπή του και αυτή δηλώνει την κατεύθυνση που ακολουθεί . Οι αρχαίοι πρόγονοι μας πίστευαν ότι ο Κόσμος είναι ρομβικού σχήματος, κάτι που επιβεβαιώνεται σήμερον με επιστημονικά μέσα. Είναι επίσης επιβεβαιωμένο ότι ο Κόσμος μας επεκτείνεται. Η Δημιουργία του Κόσμου ακολουθεί την γέννηση , την ωρίμανση και τον θάνατο, ή καλύτερα την διάλυση του. Είναι φαίνεται ένας πάγιος συμπαντικό νόμος που ισχύει για κάθε δημιουργία, με εξαίρεση το Σύμπαν. Το Σύμπαν είναι αγέννητο , άφθαρτο, αιώνιο και όμοιο του εαυτού του. Το Σύμπαν δεν είναι ο Κόσμος, αν και ο Κόσμος περιέχεται στο Σύμπαν. Κατά τους Έλληνες και σύμφωνα με την κυριολεξία «Σύν-παν=Σύμπαν» περιλαμβάνει ΠΑΝ , δηλαδή ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει. Επειδή η πατρώα θρησκεία του 12 θεου άγγιξε την Αλήθεια , οι Έλληνες είχαν την προστασία των θεών τους, όχι από φόβο ή δουλικότητα , αλλά διότι δεν διανοούντο να παραβιάζουν τους Κοσμικούς και Συμπαντικούς τους Νόμους, που η Φύση έχει θεσπίσει. Από εκεί εκπηγάζει η βαθιά θρησκευτική ευλάβεια του Ελληνικού Έθνους προς τους θεούς του. Και παρά την βιαία επιβολή ξενόφερτων θεών τον 3ον μ. Χ αιώνα , ο λαός μας ενσωμάτωσε αυτούς στην συλλογική συνείδηση του, χωρίς καν να υποπτεύεται το κακό που του έχουν προξενήσει με την αλλαγή του φιλοσοφικού του πιστεύω. Και η αλλαγή σχετίζεται με την επιβολή του Ενός και μοναδικού φοβερού και τρομερού Θεού , εκεί που αυτοί επίστευαν πολλούς φυσικούς θεούς , που ήσαν σαν κι’ αυτούς αλλά αθάνατοι. Τους εσέβοντο γιατί ήσαν έφοροι των συμπαντικών νόμων και πάσης σοφίας. Και επειδή ήσαν φίλοι τους και φίλοι της φύσεως και της ζωής έπρεπε να τους αγαπούν και να τους θεωρούν προστάτες και αγαθοποιούς ..

γ/ Ροπή
Ο σκοπός των Κοσμικών Νόμων εκδηλώνεται με την Κοσμική Ροπή . Κι’ αυτή είναι η ολοκλήρωση του Κοσμικού Κύκλου Ζωής , ήτοι η γέννηση, η ενηλικίωση και ο θάνατος και η διάλυση του Κόσμου. Επομένως τίποτα δεν είναι τυχαίο , ούτε η τάξη, ούτε η σοφία , ούτε η οικονομία του Κόσμου. Όλα συμβάλλουν στην εκπλήρωση της Ροπής που ενέχει μέσα στο γονίδιο της η Ιερά Δημιουργία. Μέσα στην Ροπή υπάρχει η Κίνηση , η Αλλαγή και η Μεταλλαγή. Οι αρχαίοι πρόγονοι μας είχαν συλλάβει την Ιερή Κοσμοθέαση και πάνω σ’ αυτήν έχτισαν τη δική τους κοσμοθέαση, το πρότυπο του δικού τους κόσμου. Η ροπή του Ελληνικού Κόσμου ήτο φιλική προ την Κοσμική Ροπή(γέννηση, γήρανση και θάνατος) και σύμφωνος με το Κοσμικό Γίγνεσθαι [Μόνον εμείς οι άνθρωποι –και περισσότερο οι σύγχρονοι – δεν θέλουμε να υπακούσουμε στην Κοσμική Ροπή, που είναι η συμπλήρωση του κύκλου της ζωής . Αντίθετα, επιζητούμε με διάφορα τεχνάσματα-πολλά από τα οποία είναι και γελοία-να επιμηκύνουμε τον κύκλο της ζωής μας, έστω και με απώλεια της αξιοπρέπειας μας]

Δεύτερον : Στα Κοσμικά χαρακτηριστικά διακρίνουμε και την Μορφή ή την Πολυμορφία , αυτή δε περιέχει :
α/ Ευταξία . Σε αντίθεση με την αταξία του Χάους ο Κόσμος διακρίνεται για την λαμπρή του διακόσμηση, το φως , την θερμότητα, την πολυχρωμία, την αλλαγή και μεταλλαγή,. Όλα σ’ αυτόν ρέουν σε μια αέναη ροή σε ένα αιώνιο ποτάμι που οδηγεί στο τέλος της ροής στον μέγα Ωκεανον του Συμπαντικού Χάους , εκεί όπου επικρατεί η αιώνια αταξία και καθαρότης. Η Ιερά Σύλληψη με την επικρατούσα Κοσμική Ροπή και την Ευταξία των πάντων διακρίνεται για το Κάλλος , την Αρμονία και την Ισορροπία. Την κοσμική ευταξία μιμούμενοι οι Έλληνες δημιούργησαν πολυτισμένο και έννομο τον Ελληνικό Κόσμο . Αντιθέτως οι βάρβαροι λαοί της Ανατολής δεν πήραν ποτέ επαφή με την Κοσμική Ευταξία και έμειναν στην χαοτική αταξία και στο πνευματικό σκοτος
β/ Κάλλος . Τούτο προέρχεται από την Ευταξία , αλλά και από την Αγαθότητα και την Σοφία του Κόσμου. Ένας Κόσμος χωρίς Σοφία και Αγαθότητα θα ήτο ένας υλικός Κόσμος χωρίς ψυχή και πνεύμα . Όμως η μείξη του Διός και της Ήρας δημιούργησαν ένα γονιμοποιημένο ωάριο που περιέχει ύλη και ενέργεια . Οι Έλληνες υιοθέτησαν το Κοσμικό Κάλλος και στην χώρα μας και τόνισαν την φυσική της ομορφιά με απαράμιλλα έργα τέχνης, τα οποία οι βάρβαροι λαοί τα κατέστρεψαν εκ θεμελίων. Η εκπαίδευση των προγόνων μας βασίσθηκε στο Κάλλος της ψυχής , του πνεύματος και του σώματος και γι’ αυτό έβαλαν σαν στόχο να φτιάσουν «καλούς κ’ αγαθούς» πολίτες, δηλαδή ωραίους και γυμνασμένους στο σώμα καλλιεργημένους στην ψυχή και μορφωμένους στο πνεύμα . Έχοντας τούτο κατά νου ο Περικλής στον επιτάφιο λόγο του είπε: «φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας » Οι Έλληνες μιμήθηκαν το κοσμικό κάλλος και προσπάθησαν να το μεταφέρουν στον Ελληνικό Κόσμο με την τέχνη, την αρχιτεκτονική, την ένδυση, τα κοσμήματα , την λογοτεχνία, το θέατρο κ.ο.κ
γ/ Οικονομία. Η Φύση απεχθάνεται την σπατάλη ύλης και ενέργειας και πάντα επιλέγει την οικονομικότερη οδό. Η αρχή της οικονομίας εκφράζεται στον Ελληνικό κόσμο με την λιτότητα όχι μόνον την φιλοσοφική σκέψη , αλλά και στα έργα. Στον θεό Δία και στην θεά Ήρα δεν αρέσουν οι περιττές επιδείξεις , η σπατάλη και η υπερκατανάλωση. Σ’ αυτά τα θεϊκά πρότυπα βασίσθηκε η Ελληνική Φιλοσοφία και έφτιασε το «Απολλώνιο Μέτρο» που υπάρχει στον ομώνυμο ναό των Δελφών. Άλλες εκφράσεις της Κοσμικής Οικονομίας είναι και το «λακωνιζειν » στην σκέψη και στην έκφραση. Ο Δωρικός Λόγος που τον διακρίνει η «Οικονομία» η «Αυστηρότης»και η «Απλότης» . Αυτό το πνεύμα βρήκε την έκφραση του και στην Ελληνική αρχιτεκτονική(ναοί, αγάλματα , θέατρα, διακοσμήσεις κλπ), εν αντιθέσει προς την Ανατολική σκέψη που χαρακτηρίζεται από το πολύπλοκο, το περιττό, το εξεζητημένο, το πολυδάπανο κλπ Πάνω σ’ αυτό το πνεύμα ανεπτύχθησαν τα Μαθηματικά και οι διάφορες Επιστήμες.

δ/ Είδος Το Είδος του Κόσμου έχει σχέση με την ένωση του σωματίου της Ήρας με το ενέργειον του Διός στην καθορισμένη αναλογία, που δημιούργησε τον Κόσμο αυτόν . Εν αντιθέσει με κάποιον άλλο Κόσμο που μπορεί να σχηματίσθηκε σε κάποιον άλλο Χρονοχώρο, στο παρελθόν ή στο μέλλον , με διαφορετική αναλογία ύλης και ενέργειας σε σχέση με το δικό μας . Αυτή η Ιερή Αναλογία είναι ο Λόγος των Θεών που μας φύσηξαν τη ζωή εκ του Χαοτικού Σύμπαντος της εν δυνάμει υπάρξεως και ανυπαρξίας. Αν δε σκεφθούμε ανθρωποκεντρικά μπορούμε να επεκτείνουμε το Είδος και στο ανθρώπινο είδος που μπόρεσε να αναπτύξει τα εγκεφαλικά του κύτταρα στον βαθμό ώστε να μπορεί να επικοινωνεί με τις θεϊκές Συμπαντικές δυνάμεις. Το Είδος εκφράζει και τον Τύπο της Δημιουργίας, δηλαδή την Ιερή Ένωση των δύο μερών που ενυπάρχει στον Κόσμο. Τον Τύπο αυτό της δημιουργίας κληρονόμησε και στον Άνθρωπο-και όχι μόνον- με την απομίμηση της ιεράς συλλήψεως των δύο μερών. Να γιατί είναι αφύσικος ο ομοφιλικός έρωτας και συνεύρεση των ομοειδών. Οι Έλληνες λόγω της φιλοσοφικής τους εμβαθύνσεως το Σύμπαν , χωρίς να είναι ρατσιστές, έδειξαν μια αριστοκρατική προτίμηση για το ανθρώπινο είδος , και έκριναν τον άνθρωπο όχι από την καταγωγή , το θρήσκευμα, την φυλή κ. α, αλλά από την συμμετοχή του στην Ελληνική Παιδεία.

ε/ Ειμαρμένη. Ειμαρμένη είναι η άρχουσα στον Κόσμο Δύναμη η διέπουσα τις τύχες του κόσμου. Η Ειμαρμένη εισάγει στην Ιερά Δημιουργία και το στοιχείο της τυχαιότητος , Δεδομένου ότι όλα ξεκίνησαν από την Χαοτική Αταξία και έγιναν ο γνωστός μας λίγο πολύ Κόσμος με τις διαδικασίες . Αν λάβουμε δε υπ’ όψιν ότι από τις πολλές κοσμικές συλλήψεις εν χώρω και χρόνω μόνον λίγες επιτυγχάνουν, ενώ οι άλλες αποτυγχάνουν , τότε η Ειμαρμένη είναι πράγματι ένας από τους παράγοντες που υπεισέρχονται στην Συμπαντική Δημιουργία. Η Ειμαρμένη είναι εκείνη που δημιούργησε και το ανθρώπινο είδος στον κόσμο και διέπει τη δική μας τύχη πάνω στη Γη. Οι Έλληνες πίστευαν στην Ειμαρμένη όσο πιστεύει και η σημερινή επιστήμη , σε αντίθεση με τον Ανατολικό Κόσμο που πίστευε και πιστεύει ακόμη στο Κισμέτ, δηλαδή ότι «όλα εκ θεού» καθιστώντας το άτομο παθητικό και μοιρολατρικό. [ Οι Έλληνες είχαν τρεις Μοίρες (Λάχεση, Κλωθώ και Ατροπό) και έπρεπε και οι τρεις να συνεργήσουν για το συμβάν, ήτοι, η Λάχεσι να ρίξει τους λαχνούς, η Κλωθώ να το κλώσει και τέλος η Ατροπός να το κάνει αναπότρεπτον. Η Ατροπός όμως σε ένα μεγάλο ποσοστό επηρεάζεται από την ανθρώπινη βούληση. Γι’ αυτό οι Έλληνες δεν έγιναν μοιρολάτρες. Βέβαια με την εισβολή του Ιουδαιοχριστιανισμού ο λαός μας υπέστη μετάλλαξη και εμβολιάστηκε με το Ανατολικό δόγμα και τις αξίες που αυτό πρεσβεύει.
ζ/ Ανάγκη. Η Ανάγκη καθορίζει τα πάντα στο Σύμπαν . Όλα ακολουθούν νομοτελειακώς το δρόμο της Ανάγκης στον Κόσμο και στο Σύμπαν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρόγονοι μας έλεγαν ότι: «Ανάγκας και οι Θεοί πείθονται» , όπερ σημαίνει ότι ακόμη και οι θεοί είναι αιχμάλωτοι κάποιας νομοτέλειας που διέπει το Σύμπαν. Θα λέγαμε ότι η Ανάγκη είναι ο σεβασμός στους Κοσμικούς και Συμπαντικούς Νόμους. Σύμφωνα με την Ελληνική Αρχαιολογία : «Η Ανάγκη ενομίζετο Θεά παντοδύναμος, ώστε και αυτοί οι Θεοί ήσαν υποκείμενοι εις την απόλυτον , και ακράτητον δύναμιν αυτής.. Είχε δε βωμόν κοινόν με την Βίαν εις την Κόρινθον άβατον» Οι Έλληνες θεοποίησαν την Ανάγκη σαν έκφραση των άτεγκτων Συμπαντικών Νόμων . Μιμούμενοι δε τους φυσικούς νόμους πρώτοι αυτοί εθέσπισαν στον Ελληνικό Κόσμο ανθρώπινους νόμους όταν η Νέμεσις(Δικαιοσύνη), αντικατέστησε τις τρομερές Ερινύες(Αυτοδικία). Ο θεσμός της Δημοκρατίας ήτο κι’ αυτός μια έκφραση της Ανάγκης του Αθηναϊκού Άστεως για να υπάρξει στην κοινωνία τους ευταξία και ασφάλεια. Από την άποψη αυτοί οι Έλληνες μιμήθηκαν τους Συμπαντικούς νόμους και τους έβαλαν στην ζωή τους. Αυτός ήτο κατά την γνώμη του γράφοντος ο κυριότερος λόγος της προόδου τους και της ανόδου τους στα ύψη της Κλασσικής Περιόδου.







ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ Γ. Θ ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΩΡΟΥ
Μια αναλυση του Γ.Θ.Χατζηθεοδωρου
Δοκτορος πτυχιουχου μηχανικου Υφηγητου Πολυτεχνειου Ααχεν Γερμανιαs
Δημητρης Ν. Αδαμοπουλος Φρανκυρτη Γερμανιας



Ο ανθρωπος σημερα ζει σε μια ομαλη περιοχη ενος συμπαντος, του οποιου η διαμετρος ειναι περιπου 20 δισεκατομμυρια ετη φωτος. Ενα ετος φωτος ισουται με 9.461.000.000.000 χιλιομετρα. Το συμπαν αυτο, αγνωστο για ποιο λογο, εχει ιδιοτητες που του δινουν την δυνατοτητα να υπαρχη για μεγαλα χρονικα διαστηματα και να δημιουργη δισεκατομμυρια αστρα και γαλαξιες απο την συνηθη ορατη υλη του 5 % - ο ουσια της εξωτερικης μαυρης υλης, που αποτελει περιπου το 95 % της υλης που περιεχει το συμπαν αυτο, παραμενει ακομη αγνωστη (προφανως 25 % μαυρη υλη και 70 % μαυρη ενεργεια) – της ολικης υλης, που περιεχει.

Μονο συμπαντα με αστρα και γαλαξιες και μεγαλη χρονικη περιοδο υπαρξης εχουν δυνατοτητες για την γεννηση, την εξελιξη και την καταστροφη της ζωης (1). Το συμπαν μας ειναι ενα ιδιομορφο δημιουργημα, οπου ολα τα ορατα και αορατα στοιχεια του αποτελουν ενα απατηλο ονειρο και δεν μπορουν να παρατηρηθουν συνολικα, διοτι αυτο δεν συλλαμβανεται ως συνολο με τα μικρης εμβελειας αισθητικα ανθρωπινα οργανα. Τα ορατα του στοιχεια, σε σχεση με την ολικη πραγματικοτητα, συμπεριφερονται οπως ο αφρος της κορωνας των κυματων στον ωκεανο. Εξεταζοντας προσεκτικα τον ανθρωπο και τις αλλες μορφες της ζωης στον πλανητη μας διαπιστωνουμε, οτι αυτος αποτελειται απο μια συγκεντρωση πρωτονιων, νεοτρονιων και ηλεκτρονιων και δη 10 στην 28 κβαντοτεμαχιδιων υλης, απο τα οποια σχηματιζονται τα ατομα και τα μορια, τα οποια με φανταστικα πολυπλοκες διαδικασιες σχηματιζουν τα κυτταρα, τρισεκατομμυρια των οποιων βρισκονται στο ανθρωπινο σωμα. Συνεπως η καταγωγη του ανθρωπου βρισκεται μεσα σε μια τυρβωδη κινηση των στοιχειων του συμπαντος, απο την οποια δημιουργηθηκε μια πρωταρχικη συσσωρευση και συμπυκνωση υλης σε μορφη ενος στοιχειωδους νεφους, το οποιο στην φαση αυτη στροβιλιζονταν, περιστρεφονταν και μετακινουνταν, εως οτου σχηματισει την πληρη χρυση σπειροειδη ελικα του Πυθαγορα, δηλαδη το συμπατικο DNA. Ο ανθρωπος συνεπως δεν ειναι τιποτε αλλο απο «σκονη ενδογαλακτικου νεφους». Ειναι ενα υπεροχο πραγμα να γνωριζουμε, οτι τα ατομα σιδηρου στην αιμοσφαιρινη του ανθρωπινου αιματος προερχονται απο μια σουπερνοβα εκρηξη, απο την οποια προεκυψεν το ηλιακο μας συστημα, πριν περισσοτερα απο 5 δισεκατομμυρια γηινα χρονια.

Τι ειναι ομως η ζωη; Σε τι ειδους υπερταξικες συσχετισεις και νομοτελειες εισερχεται η ιστορια της; Δημιουργηθηκε αυτη μονη της με την επιδραση των νομων που κατοι κουν στο εσωτερικο της; Ειναι οι γηινες προϋποθεσεις που αφησαν να γεννηθη η ζωη τοσο ειδικες, ωστε να βρισκομαστε μονοι στο συμπαν; Ειναι η ζωη ενα αναποφευκτο αποτελεσμα της κοσμικης εξελικτικης πορειας μιας κοσμικης αναγκαιοτητας; Δεν γνωριζουμε ακομη τι ειναι καν αυτο που εθεσεν την ζωη σε κινηση. Ενα οποιοδηποτε κβαντοτεμαχιδιο ή ατομο ή χημικο στοιχειο μονο του, δεν ειναι σε θεση να δημιουργηση κατι που ζει. Κατα την αρχικη φαση της δημιουργιας προφανως συγκεντρωθηκαν μορια με περιεχομενο υδρογονου, που ηταν σε θεση να αντιγραφονται μονα τους. Η φαση αυτη προϋποθετεν χημικους μετασχηματισμους, που με την σειρα τους δημιουργουσαν οργανικα μορια πολυπλοκης δομης. Οι ποιο συχνες ενωσεις υδρογονου στην αρχικη γη, ησαν αερια με μονο ενα ατομο υδρογονου ανα μοριο. Τα κυριωτερα συστατικα των ζωντων οργανισμων οπως πλουσια σε ενεργεια ηδη ζαχαρις, λιπη, που δημιουργουν μεμβρανες και περιπλοκα αμινοξεα, μπορουν να υπαρχουν δια μεσου δωδεκαδος ατομων υδρογονου ανα μοριο. Τα αμινοξεα ειναι αχροα σωματα, κρυσταλικα ευδιαλυτα ως επι το πλειστον στο νερο. Απο βιολογικη αποψη αποτελουν αυτα τους οικοδομικους λιθους του μοριου των λευκωματων. Οι πρωτεϊνες αποτελουν το κυριο συστατικο των πρωτοπλασματων των κυτταρων και το οργανικο υποστηριγμα του σωματος της ζωϊκης ζωης, οπως ειναι οι υδατανθρακες το οργανικο υποστηριγμα της φυτικης ζωης. Στην χημοσυνθεση ο κοσμος της ζωης βασιζεται σε αποικιες βακτηριδιων που λαμβανουν την ενεργεια και την τροφη τους απο χημικες ενωσεις του υδροθειου. Οι πρωτεϊνες μονες τους δεν ειναι σε θεση να πολλαπλασιαζονται. Την δουλεια αυτη την αναλαμβανει ο μαστορας του πολλαπλασιασμου, το DNΑ, που μπορει να αντιγραφη τον εαυτο του εντος μονο ενος δευτερολεπτου. Χωρις το DNΑ δεν μπορουν να υπαρξουν οι πρωτεϊνες και χωρις τις πρωτεϊνες το DNΑ δεν μπορει να κανει τιποτε. Απο την αλλη πλευρα το DNΑ, οι πρωτεϊνες, τα αμινοξεα κ.α. χωρις το καταλληλο περιβαλλον του κυτταρου δεν μπορουν να παραγουν ζωη.

Μεσα στο κυτταρο λαμβανει χωρα ο περιφημος χoρος που ονομαζουμε το θαυμα της ζωης. Πως μπορεσε ομως η ζωη να εμφανισθη για πρωτη φορα πριν απο περιπου 3 δισεκατομμυρια χρονια, σε συνθηκες που τιποτε δεν προδικαζε, οτι απο απλες μονοκυτταρες ουσιες θα μπορουσε να προκυψη ενας υπεροχος και πολυπλοκος μοριακος μηχανισμος παραγωγης ζωντων οντων με περιπλοκες ζωικες δομες; Το DNΑ εντος του κυτταρικου πυρηνα του ανθρωπου εχει μηκος 2 μετρα και βρισκεται τυλιγμενο και πιεσμενο. Ο ανθρωπινος οργανισμος περιεχει περιπου 2 εκατομμυρια χιλιομετρα DNΑ. Καθε DNΑ αποτελειται απο περιπου 3,2 δισεκατομμυρια κωδικα γραμματα, που αρκουν για 10 στην 480.000.000 συνδυασμους. Το DNΑ ομως και οι πρωτεϊνες δεν μιλουν την ιδια γλωσσα, δηλαδη δεν εχουν το ιδιο κωδικο συστημα. Ανταλασσουν μεταξυ τους πληροφοριες μεσω μεταφραστων δηλαδη μεσω των RNA.

Ενα κυτταρο του ανθρωπινου σωματος μπορει να συγκριθη με ενα κρατος που εχει 10 στην 16 πολιτες, οπου ο καθε πολιτης ειναι υποχρεωμενος να εκτελη καταλληλα προγραμματισμενες εργασιες για το ευ ζην ολων των πολιτων του κρατους. Στον ανθρωπινο οργανισμο εργαζονται 200.000 διαφορετικου ειδους πρωτεϊνες. Γνωριζουμε μονο τι κανουν 4.000 ειδη πρωτεϊνων. Για τις εργασιες των υπολειπων 196.000 ειδων πρωτεϊνων εχουμε ακομη απολυτη αγνοια. Ενα κυτταρο μπορει επισης να συγκριθη με ενα διυλιστηριο, οπου λαμβανουν χωρα διαφοροι χημικοι μετασχηματισμοι και με μια μητροπολη γεματη απο μια πληθωρα γρηγορων δραστηριοτητων και αλληλοεπιδρασεων, πισω απο τις οποιες κρυβεται παντοτε ενα συστημα με καθωρισμενους στοχους. Μεσα στο κυτταρο αυτο ειναι ανυπαρκτο το πανω και κατω, δηλαδη η δυναμη της βαρυτητας μεσα στο κυτταρο δεν εχει καμια σημασια. Επισης πουθενα μεσα στο κυτταρο δεν υπαρχει χωρος για ενα μεγεθος του ατομου, διοτι παντου κατι λαμβανει χωρα και ρεει αδιακοπα ηλεκτρικη ενεργεια, παρ’ ολο που ο ανθρωπος δεν αισθανεται οτι ειναι ηλεκτρικα φορτισμενος, ενω στην πραγματικοτητα ειναι. Η τροφη του ανθρωπου που μετα την αφομοιωση καταληγει απο το λεπτο εντερο και το αιμα στα κυτταρα του ανθρωπινου οργανισμου και το εισπνεομενο οξυγονο ενωνονται και παραγουν ηλεκτρισμο. Μονο 0,1 Vοlt μετακινειται σε αποστασεις που μετριουνται σε νανομετρα. Εαν αυτα τα μεγενθυνουμε σε ανθρωπινες διαστασεις, παραγεται μια ωθηση των 20 εκατομμυριων Volt ανα μετρο, που ανταποκρινεται σε μια ηλεκτρικη φορτωση μιας μεγαλης καταιγιδας. Τα εκατομμυρια λυσοσωμων, ενδοσωμων, ριοσωμων, περιξισωμων, πρωτεϊνων καθε μεγεθους και μορφης κ.α. που υπαρχουν εντος του κυτταρου, προσκρουονται με τα εκατομμυρια αλλων αντικειμενων και απορροφουν απο τις θρεπτικες ουσιες την ενεργεια σχηματιζοντας δομες κυτταρων, εξουδαιτερωνοντας αποβλητα, αντιστεκοντας σε εισβολεις, στελνοντας και δεχοντας μυνηματα και αποκαταστατωντας ζημιες. Ζωικες δομες με κυτταρα συντονισμενα με ειδικες λειτουργιες πρωτοεμφανισθηκαν πριν περιπου 800 εκατομμυρια χρονια, οταν ο πλανητης μας ειχε ηλικια 3,8 δισεκατομμυρια χρονια (2).

Πολυπλοκες ζωικες μορφες κυριαρχησαν στην γεωλογικη εποχη του Καμβριου, δηλαδη πριν 540 εκατομμυρια χρονια. Συνεπως σε μια χρονικη περιοδο μεταξυ 10 και 20 εκατομμυρια γηινα χρονια ελαβε χωρα η δημιουργια ολων των μεχρι σημερα γνωστων μορφων ζωης, οταν ακομη η γη βομβαρδιζονταν κοσμικα και επεζησεν τον βομβαρδισμον αυτον. Σε συγκριση με την σημερινη ηλικια του πλανητη μας των 4,6 δισεκατομμυριων γηινων χρονων, η εξελικτικη αυτη πορεια της ζωης μπορει να θεωρηθη αλματωδης. Οι περισσοτεροι ανθρωποι του πλανητη γη πιστευουν μεχρι σημερα οτι ο δημιουργος του συμπαντος εχει γραψει ενα βιβλιο, που δεν εχει ουτε ενοτητα υφους ουτε εσωτερικη ομοιoγενεια, και οτι εχει πλασσει τη γη με τα 250.000 ειδη σκαθαριων 2.500 χρονια μετα την περιοδο που οι Βαβυλωνιοι και οι Σουμεριοι εμαθαν πως να παραγουν μπυρα.

Μονο αυτο το παραδειγμα δειχνει οτι οι ανθρωποι του πλανητη γη εχουν ανατραφει απο τους «μαγους της απατης» σε κατασταση πληρους μεθης μεσα στους μυθους των μαγων αυτων και βαρυνονται με πεποιθησεις για τον κοσμο μας που αιωρουνται τελειως απαλλαγμενες απο καθε λογικη και απο υλικες αποδειξεις. Το συμπαν ομως ειναι δημιουργημενο υλικα και αιτιολογικα. Αυτο που φαινεται σαν διαμαχη μεταξυ της καθε θρησκειας και της επιστημης, δηλαδη μεταξυ της θρησκευτικης σκεψης και του επιστημονικου πνευματος ειναι ουσιαστικα μια θεμελιωδης αποκλιση που θα συνεχιζει αδιακοπα να επιδεινωνεται, με την επιστημη να αναπτυσεται επ’ αοριστον σε βαρος της θρησκειας, της οποιας ο ρολος παραμεριζεται, οσο ο ανθρωπος αποκτα συνειδηση της ιδιας του της φυσης καθως και του συμπαντος ή των συμπαντων. Κατα τον Sagan C. (13) «πως ειναι ποτε δυνατον, οτι σχεδον καμια απο τις μεγαλες θρησκειες την ημερων μας δεν ανελυσε ποτε τα επιστημονικα επιτευγματα για να βγαλη το συμπερασμα: Αυτο ειναι καλυτερο απ’ οτι σκεφθηκαμε! Το συμπαν ειναι μεγαλυτερο, απ’ οτι μας ελεγαν οι προφητες μας, πολυ ποιο βιαιο, ποιο ντελικατο και ποιο γλαφυρο. Ο θεος πρεπει να ειναι μεγαλυτερος, απ’οτι μπορουμε να φαντασθουμεν. Αντ’ αυτου λενε : οχι, οχι, οχι ! Ο θεος μας ειναι ενας μικρος θεος και επιθυμω να παραμενη μικρος.

Μια θρησκεια ομως, εαν τονιζε οτι το συμπαν ειναι οπως το καταλαβαινει η επιστημη, θα μπορουσε πιθανως να κερδιση περισσοτερο σεβασμο και εντιμοτητα, απ’ οτι καθωριζουν οι πατροπαραδοτες κατευθυνσεις της πιστης. Εαν καποιος νοει με θεο, το συνολο των νομων της φυσικης που κυριαρχουν στο συμπαν, τοτε υπαρχει φυσικα ενας θεος. Παρ’ ολα αυτα ο θεος αυτος ειναι συγκινητικα ανικανοποιητος. Δεν εχει πολυ νοημα να προσευχεται κανεις στους νομους της Βαρυτητας».

Τι ειναι η πιστη; Η επιστολη του ιδρυτου της χριστιανοσυνης προς τους Εβραιους (ΙΑ’:1) Γκαμαλιηλ Σαουλ ή Παυλου οριζει την εννοια πιστη με την φραση «εστι δε πιστις ελπιζομενων υποστασις, πραγματων ελεγχος ου βλεπομενων», δηλαδη η βεβαιωση για πραγματα που ελπιζουμε και η πεποιθηση για πραγματα που δεν βλεπουμε. Ο πρωτανθρωπος ως γνωστο δεν ηταν ακομη σε θεση οπως και πολυ ανθρωποι ακομη σημερα να κατανοηση την διαφορα μεταξυ του παροδικου και του τελικου θανατου στην φυση. Απο τις παρατηρησεις του αρχισε να πιστευη, οτι το ιδιο πρεπει να συμβαινη και στους ανθρωπους μετα τον θανατο τους, δηλαδη αρχισε να πιστευη στην ανασταση και των ανθρωπων, οπως συμβαινει στον περιοδικο κυκλο ζωης και θανατου των φυτων και ζωων μεταξυ φθινοπωρου και ανοιξης. Τεραστια υπομονη και δολο πρεπει να διαθετη ο δαιμονας «πιστη» που εξουσιαζει εντος του ανθρωπου και κρυβεται πισω απο τις αξιες, κλεβοντας το προσωπο αυτων, και γι’αυτο ειναι βεβαιος, οτι αργα η γρηγορα θα κυριαρχησει !!!

Η σωτηρια των ανθρωπων ειναι ενα καλα κατασκευασμενο παραμυθι των θρησκειων, ωστε ο καθε πιστος να μην μπορει ποτε να διαπιστωση, οτι ο μεταθανατιος παραδεισος που τον υποσχονται ειναι στην πραγματικοτητα ο κατοπρισμος της δηψας των ανθρωπων, που μπορει μονο μετα τον θανατο του να κρινη. Ουδεις ομως επεστρεψε ή θα επιστρεψει ποτε απο το βασιλειο του θανατου, για να ενημερωση τους ακομη ζωντας. Οι θρησκειες ομως επιμενουν για εισπρακτικους λογους κατηγορηματικα στις αποψεις τους, αποφασιζουν, προβαινουν σε ορισμους, επινοουν τα μυστηρια για να καλυψουν τις παραλογιες των πορισματων τους ή την βασικη και απολυτη αγνοια τους. Η σιγουρια που αποπνεουν, ξεγελα και εξαπατα τους φτωχους στο μυαλο, που ζαλιζονται ευκολα απο την τοση βεβαιοτητα και τολμη. Δεν επαψαν ομως ποτε να ειναι μια απατη, που ελαβε σαρκα και οστα στην φαντασια του ανθρωπου, σαν φαντασμαγορικη ερμηνεια ενος συμπαντος αγνωστου και ανεξηγητου, στην κατανοηση του οποιου η καθε θρησκεια οχι μονο δεν συνεισφερε το παραμικρο, αλλα απεκρυψε και αυτην την υπαρξη του ακομη. Η ανθρωποτητα ζει ακομη μεσα σε συνεχη μυστικιστικη κριση, η οποια, αναλογα με τις ιστορικες συνθηκες, φθανει σε κρισιμες καταστασεις, που συμβαλλουν στην δημιουργια ενος νεοκολαπτομενου σωτηριο, εμπλοτισμενου με ολη την προηγθεισα μυστικιστικη και πνευματικη εμπειρια, ο οποιος αντικαθιστα παλαιοτερους θεϊκους λυτρωτες που εχουν ηδη υποστει την φθορα του χρονου ή εχουν πεθανει.

Το ανωτατο ομως ον δεν υπηρξε ποτε προγονος του ανθρωπου, διοτι ειναι απογονος αυτου. Δεν ειναι μακρυα ο καιρος που ο ανθρωπος θα συγκεντρωσει στην καρδια του ολους τους αγωνες και τις ελπιδες και ο ιδιος χωρις να περιμενη τιποτε απο το ανωτατο ον, θα φερει ταξη στο χαος και θα ξεκαθαρισει πρωτα τον κοσμο αυτον απο παλαιους και νεους αντιπροσωπους του ανωτατου οντος, για να μπορεση μετα να τον διαμορφωση προς το καλυτερο. Το οτι βλεπουμε τον Κοσμο ετσι που τον βλεπουμε και οχι διαφορετικα και οτι μερικα πραγματα μας ειναι διαισθητικα ευκολα κατανοησημα και αλλα πολυ δυσκολα, οφειλεται στο οτι και ο ανθρωπινος εγκεφαλος ειναι προϊον της εξελικτικης πορειας του ανθρωπου. Ειναι ενας ηλεκτρονικος υπολογιστης του ανθρωπινου σωματος που εξελιχθηκε για να επιζηση χωρις δυσκολιες σε ενα μεσο κοσμο, οπου τα απαραιτητα αντικειμενα για να επιζηση ο ανθρωπος δεν ηταν ιδιαιτερα μεγαλα αλλα και ουτε ιδιαιτερα μικρα. Ο ηλεκτρονικος αυτος υπολογιστης (3) αποτελειται απο δισεκατομμυρια νευρωνες, που συνδεονται μεταξυ τους με ενα τεραστιο δικτυο καλωδιων και συνδεσεων και στα οποια κυκλοφορουν ηλεκτρικες και χημικες ωσεις που περιγραφονται ολοκληρωτικα με μοριακους και φυσικοχημικους ορους. Το πως ομως οι συνελευσεις των νευρωνουν μπαινουν σε ενεργεια σε ενα ξεχωριστο ψυχονοητικο αντικειμενο, παραμενει ακομη αγνωστο (4). Παραμενουν επισης ακομη αγνωστοι οι κυτταρικοι και οι μοριακοι μηχανισμοι οι οποιοι σταθεροποιουν και αναπλαθουν τους τροπους επικοινωνιας των νευρωνων. Αγνωστο παραμενει ακομη το πως ο κατακερματισμος του κοσμου του οπτικου πεδιου, ενος και μονο αντικειμενου, γινεται μια αντιληπτικη παρασταση με ενοτητα.

Απο την στιγμη που το DNΑ των χρωματοσωματων στο κυτταρο διασπαται σαν ολοτητα δεν γνωριζουμε ακομη που βρισκεται στον εγκεφαλο αποθηκευμενο το γενετικο προγραμμα. Ο αριστερος τομεας του ανθρωπινου εγκεφαλου ειναι υπευθυνος για μαθηματικους-λογικους λογισμους, ενω ο δεξιος τομεας για ενορατικες κατανοησεις και οραματα (5). Η εκλεκτικη πορεια του ανθρωπου ποτε δεν προετοιμασε τον εγκεφαλο για να προσανατολισθη αυτος προς τον κοσμο των ατομων και κβαντοτεμαχιδιων της υλης. Η ικανοτητα του ανθρωπου να καταγραφη τον αγνωστο κοσμο των αλλων μορφων ζωης, ανηκει στα προνομια που του δωρησε η επιστημη. Η μεταφορα του μεσου κοσμου – εκεινο το μεσο φασμα των φαινομενων που μπορει να κατανοηση ο ανθρωπος – αφηνει να χρησιμοποιηθη σε αλλες διαστασεις ή φασματα.

Ο ανθρωπος μπορει να θεση μια κλιμακα της απιθανοτητας, στην οποια η ενοραση και η φαντασια του διαπερνουν ενα μικρων διαστασεων παραθυρο. Στο ενα ακρο του φασματος της απιθανοτητας στεκονται δυναμικα γεγονοτα που τα χαρακτηριζει ως αδυνατα. Η εκλεκτικη πορεια στον μεσο κοσμο δεν εφοδιασε τον ανθρωπο με καταλληλα εργαλεια για την επικοινωνια με τετοια πολυ απιθανα γεγονοτα. Στο τεραστιο ομως μεγεθος του συμπαντος ή στις μεγαλες γεω-ιστορικες χρονικες περιοδους της γης λαμβανουν χωρα γεγονοτα, τα οποια παρουσιαζονται μεν στον μεσο κοσμο σαν απιθανα γεγονοτα, ειναι ομως αναποφευκτα. Η επιστημη φαρδενει των μικρων διαστασεων παραθυρο, δια του οποιου παρακολουθει ο ανθρωπος οπως συνηθεισεν, το φασμα των δυνατοτητων. Οι υπολογισμοι και η ανθρωπινη λογικη παρεχουν την ελευθερια, να επισκευθη ο ανθρωπος περιοχες δυνατοτητων, οι οποιες παλαιοτερα φαινονταν να βρισκονται περαν ολων των οριων ή να κατοικουνται φαινομενικα απο δρακοντες. Με τον εγκεφαλο του και με τα αισθητηρια οργανα του ο ανθρωπος καταγραφει «ακομη» μονο μερικα φαινομενα απο τα μυστικα της ουσιας του συμπαντος. Ο ανθρωπινος εγκεφαλος ειναι ενας μηχανισμος που παραγει μια αφθονια απο πιστευω σχετικα με τον κοσμο. Τι πρεπει ομως να κανη για να φθαση στο σημειο να πιστεψη, οτι ενας δεδομενος ισχυρισμος ειναι αληθινος ή ψευδης; Εως σημερα δεν γνωριζουμε τιποτε. Αυτο που αποτελει προκληση ειναι να εντοπιση η επιστημη το πως ο ανθρωπινος εγκεφαλος χρησιμοποιει και συνδιαζει τα προϊοντα της αντιληψης, της μνημης και της λογικης σε σχεση με συγκεκριμενους ισχυρισμους και με καποιον μαγικο τροπο τα μετασχηματιζει στην ιδια την ουσια της ανθρωπινης ζωης. Δεν ειναι υπερβολικη ομως η υποθεση, οτι ο ανθρωπινος εγκεφαλος θα κατωρθωσει καποτε να ξετιναξη τα ορια του μεσου κοσμου και θα διαπιστωσει, οτι ουτε ορια υπαρχουν αλλα και ουτε καποιος δημιουργος με υπερανθρωπες ικανοτητες υπαρχει.

Με την κατανοηση της δομης του συμπαντος ή των συμπαντων θα αποθουν αυτοματα απο τον ανθρωπινο εγκεφαλο τα υποαναπτυκτα θρησκευτικα και αλλα ενστικτα του ανθρωπου και θα τον επιτρεψουν να ερθη ποιο κοντα στην πνευματικα ακομη ασυλεπτη δημιουργικη δυναμη του συμπαντος κοσμου. Η πιστη βασιζεται στην υποθεση υπαρξης ενος ανωτατου οντος (6). Η διατυπωση «υπαρχει θεος» δεν ειναι δυνατον να τεκμηριωθη με την επιστημη (7). Γι’αυτο μια αγαθη συνυπαρξη αναμεσα στην πιστη και στην επιστημη θα ηταν τελειως παρανοϊκη. Ανωτατα οντα χωρις θρησκειες δεν μπορουν να υπαρξουν. Αντιστροφα ομως υπηρχαν στις πρωτογονες ανθρωπινες κοινωνιες θρησκειες χωρις ανωτατα οντα.

Η δημιουργια θρησκειων και η σχεση αυτων με ενα ανωτερο ον περιγραφεται απο τον Mittelstraiς J. (8). Το πανανθρωπινο αυτο φαινομενο της οποιασδηποτε θρησκειας το συνανταμε σε ολες σχεδον τις σημερινες ανθρωπινες κοινωνιες. Ενω η ετυμολογια της λεξεως «πιστη» ειναι αβεβαιη, ειναι βεβαιο, οτι η θρησκεια ειναι φαινομενο εσωτερικου ανθρωπινου σπαραγμου, απατης και συγκινησης και μια ανεκφραστη προσπαθεια εσωμυστικης επικοινωνιας με τις αρχες της ζωης και του ανωτατου οντος. Η εννοια ομως του ανωτατου οντος δεν ειναι ταυτοσιμη με την θρησκεια. Υπαρχουν βαθμιδες εκφρασης του θρησκευτικου αισθηματος στον αρχεγονο πανθεϊσμο, στην λατρεια της γονιμοτητας (Γη, Σεληνη), στον ανιμισμο, στον φετιχισμο και στον μονοθεϊσμο (9).

Στην πραγματικοτητα ομως κατα τον ενα ή τον αλλο τροπο ολες οι θρησκειες ειναι ειδωλολατρικες, διοτι βασιζονται στην πιστη ενος ανωτατου οντος, που οχι μονο δεν γνωριζουμεν αλλα και ουτε μπορουμεν να φαντασθουμεν. Οι πρωτες θρησκευτικες εκφρασεις ηταν πνευματικες, δηλαδη δεν κατεληγαν σε συγκεκριμενη λατρεια, θεολογια, ηθικη, εθιμα κ.α. Αργοτερα με την ανθρωπομορφικη θεωρηση του ανωτατου οντος και με την πολιτικοποιηση της θρησκειας, παρουσιαζονται σαφως ναοι, ιερεις, θυσιες, εθιμα, αναθηματα, ηθικες δεσμευσεις, θεολογια κ.α. Ολο το πλεγμα της θρησκευτικοτητας κυκλωνεται γυρω απο την εννοια του ιερου και του βεβηλου, του ξενου ή του εχθρικου προς το ιερο.

Τους εφευρετες θεων και θρησκειων, ο Ηρακλειτος (10, 11, 12) ονομαζεν, νυχτιπολους, μαγους, βακχους, λυνες και μυστες. Η εξουσια αυτων μεχρι σημερα, βασιζεται σε δυο βασικα θεμελιακα στηριγματα
1. στον φοβο και
2. στην ελπιδα, που ως γνωστο πεθαινει τελευταια.

Και τα δυο αυτα στηριγματα σκοπημα και εγκληματικα τοποθετουνται στο υποσυνειδωτο των ανθρωπων ηδη στην παιδικη ηλικια. Σε αυτο βρισκονται στιβιασμενα τα παραμυθια για το προπατορικο αμαρτημα, για τον θεο, για τους δαιμονες, για τον διαβολο, για τους αγγελους και αρχαγγελους, για τα πνευματα κ.α. Στο υποσυνειδωτο των ανθρωπων εχει τον θρονο του ο σατανας. Εκει στεγαζονται οι αυταπατες, ο παραδεισος και η κολαση. Δια του φοβου παραγεται ηδη απο την παιδικη ηλικια ο τρομος και η υποταγη. Και αυτο αποτελει την χειριστη μορφη σωματικης και πνευματικης παιδικης κακοποιησης απο τους αντιπροσωπους της πιστης, δηλαδη απο τους υποκριτας, που για επαγγελματικους και μονο λογους μεταφερουν στα παιδια αισθηματα ενοχης για μια δηθεν αμαρτια μη εξομολογησης, που τιμωρειται με την αιωνια φωτια της κολασης. Απο την αντιληψη περι θεου-σωτηρος, στην οποια προστεθηκε η πιστη στην τελετουργικη ακαθαρσια του ανθρωπου, προηλθε η ιδεα περι «προπατορικου» αμαρτηματος, που δια του βαπτισματος δηθεν αυτο ξεπλενεται.

Οι δολοφονοι αυτοι της παιδικης ηλικιας μετατοπιζουν την αμοιβη και την τιμωρια για την επομενη ζωη, για να δωσουν παρηγορια και στους σκλαβους, στους δειλους και καθυστερημενους γονεις, οι οποιοι ανεχονται χωρις παραπονα τις ταπεινωσεις αυτης της ζωης και προσκυνουν προθυμα τους εξουσιαστας τους, που δεν ειναι αλλοι απο τους αντιπροσωπους της πιστης. Η ιδεα οτι η θρησκευτικη πιστη ειναι μια ιερα ανθρωπινη συμβαση, που διακρινεται τοσο για την απιθανοτητα των ισχυρισμων της οσο και για την ανυπαρξια αποδειξεων, ειναι στην πραγματικοτητα πολυ μεγαλη «τερατολογια» για να εκτιμηθη σε ολη της την δοξα. Η θρησκευτικη πιστη ειναι και στις ημερες μας μια ζωντανη πηγη βιας, οσο και σε καθε αλλη περιοδο του παρελθοντος. Η «πιστη» χωρις αποδειξεις, ντροπιαζει οποιονδηποτε την διακηρυσσει. Η ζωη πληρει τον Κοσμο και λειτουργει, εξελισσεται και παθαινει σε μια καθωρισμενη κατευθυνση, που προσδιοριζεται απο την φυση της κοσμικης ουσιας.

Οι Πυθαγοριοι Ωκελλος και κυριως ο Φιλολαος, στην πραγματεια του «περι του παντος» ο πρωτος και στην πραγματεια του «περι ψυχης» ο δευτερος εκφραζονται για το αιωνιο και το αφθαρτο του κοσμου, που περιεχει την κοσμικη ουσια του το συστατικο του «ειναι» του (1). Ο θανατος των μορφων ζωης στον πλανητη γη ειναι κατι το φυσικο, αφου αποτελει συνεπεια της φθορας ολων ανεξαιρετα των γηινων μορφων ζωης. Το βεβαιο του θανατου καθιστα τα οντα οχι θνητα αλλα θνησκοντα. Τα οντα θνησκουν συνεχως καθωσον ζουν. Παραδοξως, καποιο σταδιο της φθορας οδηγει στην ζωη, σε πολλες αναριθμητες μορφες ζωης, για να ακολουθηση νεα φθορα που επιφερει τον θανατο, αλλα που ταυτοχρονα συνεχιζει την ζωη υπο αλλες εκφρασεις. Ο καθε οργανισμος αποσυντιθεται, αυτο που του εδινε την ικανοτητα να ζη. Η συνθεση των επιμερως στοιχειων, διαλυεται και καταστρεφεται. Εξαφανιζεται ομως το καθε τι με την αποσυνθεση και διαλυση του κυτταρου; Ναι μεν εξαφανιζονται τα κυτταρα ως αυτοτελεις οντοτητες και τα συνιστωντα τα κυτταρα στοιχεια, δεν εξαφανιζονται και δεν καταστρεφονται ομως τα συνιστωντα τα στοιχεια κβαντοτεμαχιδια. Η αποσυνθεση φθανει στο εσχατο γενετικο υλικο, δηλαδη στο γονιδιο και δινει νουκλεϊκο οξυ. Με την διαλυση των μοριων του δεσοξυριβονουκλεϊκου οξεος (DNΑ) στα συνιστωντα στοιχεια του θα φθασει μοιρεα στα μικροτατα στοιχεια που συνιστουν τα ατομα της υλης, ηλεκτρονια, νεοτρονια, και ισως και ποιο μικρα που ακομη δεν ειναι γνωστα, και που ειναι αθανατα και γιαυτο γυριζουν και επανερχονται στον κυκλο της ζωης.

Ειναι τοσο μεγαλο το πληθος εκεινων για την ζωη και τον θανατο που δεν γνωριζουμε, ωστε εκεινα που γνωριζουμε να μοιαζουν με την κορυφη ενος μεγαλου παγοβουνου. Καθε βιολογικο ειδος ζωης, λογω των συνθηκων που επικρατουν στην γη, μπορει κατα μεσο ορο να υπαρχη περιπου 4 εκατομμυρια χρονια. Εαν π.χ. ο ανθρωπος επιθυμουσε να υπαρχη ως ειδος δισεκατομμυρια χρονια, οφειλεν να ειναι τοσο κακοτροπος οπως τα κβαντοτεμαχιδια που δημιουργουν στην πρωτη φαση τα στοιχεια σε χημικο επιπεδο, δηλαδη οφειλεν να ειναι ετοιμος για μεταλλαξεις σε ολα, σε σχημα, σε χρωμα, στο ειδος και δη παντοτε και παντοτε παλι. Ολοι μας καποτε θα πεθανουμε, εμεις ομως ημασταν οι τυχεροι. Οι περισσοτεποι ανθρωποι ποτε δεν πεθαινουν γιατι ποτε δεν γεννηθηκαν. Οι ανδρες και οι γυναικες, οι οποιοι θεωρητικα αντι για εμας θα μπορουσαν να υπαρξουν και στην πραγματικοτητα ποτε δεν θα δουν το φως του κοσμου αυτου, ειναι περισσοτεροι απο τους κοκκους της αμμου της Σαχαρας. Μεταξυ αυτων υπαρχουν σιγουρα ανωτεροι απο τον Λεοναρτο ντα Βιντσι της αναγεννησης και απο τους εκατονταδες Ελληνες επιστημονες που διαπρεπουν σημερα σ’ ολον τον κοσμο. Το γνωριζουμε αυτο, διοτι η ποσοτητα των ανθρωπων που μπορουν να γεννηθουν απο το DNΑ μας ειναι κατα πολυ μεγαλυτερη απο την ποσοτητα των ανθρωπων που πραγματι γεννηθηκαν και σε αντιθεση με την τρομερα μικρη πιθανοτητα, υπαρχουν εγω και εσυ αναγνωστα σαν να ειναι αυτο κατι το συνηθες. Μονο λιγοι προνομιουχοι κερδισαν, παρα την τρομερα μικρη πιθανοτητα, στο λαχειο της γεννησης. Πως ειναι ποτε δυνατο να τολμαμε να θρηνουμε για την αναποφευκτη επιστροφη μας στην προηγουμενη κατασταση μας; Ολοι οι ανθρωποι του πλανητη γη που γεννηθηκαν, βρισκονται παγιδευμενοι στην βαρυτητα της γης μεσα στο συμπαν και αποτελουν ενα μερος του συνολου. Ειναι μια συνεχης ουσια του πολυτιμου και κατεχουν στον ιεραρχικα και κατα κλιμακα δημιουργημενο κοσμο την θεσην τους. Ειναι μερος και οχι δυναστες της φυσεως.

Η αισθηση που εχει ο ανθρωπος για την πραγματικοτητα δεν φαινεται να περιλαμβανη τον δικο του θανατο. Αμφιβαλλει για το μονο πραγμα για το οποιο δεν υπαρχει καμια αμφιβολια. Αυτα που πιστευει ο ανθρωπος οτι θα συμβουν μετα τον θανατο του καθοριζουν σε μεγαλο βαθμο αυτα που πιστευει για την ζωη. Αυτος ειναι ο λογος για τον οποιο μια θρησκεια που βασιζεται στην πιστη, επειδη ψευδως ισχυριζεται οτι μπορει να καλυψη τα κενα στις ανθρωπινες γνωσεις για το υπερπεραν, εχει τοσο μεγαλη επιρροη σε οσους ανθρωπους περιερχονται κατω απο την επιρροη τους. Χωρις τον θανατο, η επιρροη της θρησκειας, που βασιζεται στην πιστη, θα ηταν αδιανοητη. Απο την στιγμη ομως που το ανθρωπινο ον συνειδητοποιει το βεβαιο του θανατου, η αντιθεση αναμεσα στην εμπειρια της ζωης και στον θνησκοντα χαρακτηρα της, συνταραζει την συνειδηση, η οποια θεωρει πια τον θανατο αρνηση ή ακυρωση του υποκειμενου, του σκεπτομαινου, αισθανομενου και ζωντος υποκειμενου. Η αγωνια καθισταται οντολογικη. Ειναι φανερο οτι αυτη η πραγματικοτητα γινεται ανυποφορη και η πιστη δεν ειναι κατι πολυ περισσοτερο απο την σκια που ριχνει η ελπιδα για μια καλυτερη ζωη περα απο τον ταφο.

Το ειναι του ανθρωπου ως αμεσοτητα μηδενιζεται με τον σωματικο του θανατο ή επιβιωνει; Θνησκει η αμεσοτητα ή οχι; Υπαρχει θανατος για την αμεσοτητα; Τα μεγιστα αυτα ερωτηματα που ειναι ταυτοχρονα υπαρξιακα και οντολογικα, που αντιπαρατασσουν το ειναι στο μηδεν, απασχολησαν, απασχολουν και θα απασχολουν τους φιλοσοφους. Αναποφευκτα προβαλλει και η προβληματικη της αθανασιας, που απασχολει, για εισπρακτικους κυριως λογους, τους μαγους της θρησκευτικης απατης.

Βιβλιογραφια
1. Χατζηθεοδωρου Γ. «Τα πεδια μαχης των στρατιων του συμπαντοs» Δαυλος αρ. 307, Νοεμβριος 2007, σ. 21430-21438
2. Grene Brian «Der Stoff, auς dem der Kosmoς ist» Siedler Verlag München 2004
3. Χατζηθεοδωρου Γ. «Ο νεος Ηλιος Νεμεσις εκδικειται τον πλανητη γη» Δαυλος αρ. 307, Νοεμβριος 2007, σ. 21422-21429
4. Jaffard R. «Daς facettenreich Gedächnis» Spektrum der Wissenschaft, Spezial, Gedächniς, ς. 6-9
5. Fuster J. «Im Netzwerk der Erinnerung» Spektrum der Wissenschaft, Special, Gedächniς, ς. 10-15
6. Kanittsscheider B. «Wissenschaft und Religion» Spektrum der Wissenschaft, Dosier 2/2002, ς. 78-80
7. Dawkingς R. «Der Gotteς Wahn» Ullstein Buchverlag GmbH, Berlin 2007
8. Mittelstraiς J. «Wissen und Grenzen» Frankfurt am Main, 2001
9. Χατζηθεοδωρου Γ. «Ο Ανιμισμος (Φυσιοκρατικος ή Μεταφυσικοs) και η θρησκεια. Δαυλος αρ. 283, Σεπτεμβριος 2005, σ. 19015-19019 10. Felix J. «Die Fragmente der griechischen Historiker» Leiden 1958
11. Αρβανιτακης Φ., Χριστοδουλου «Ηρακλειτος Απαντα» Εκδοσεις Ζιτρος, Αθηνα 1999
12. Kirk ς. «Ηρακλειτοs», κοσμολογικα Αποσπασματα Εκδοσεις Πολυτυπος, Αθηνα 1985
13. Sagan C. «Unserer Kosmos» München, Zürich, Drämer Knaur Verlag 1982 Υ.Γ. Σε περιπτωση που δημοσιευσεται το παρων πονημα παρακαλω για αποστολη μιας εφημεριδας σας στην διευθυνση Dr. Chaziteodorou Georg Dimitriς N.Adamopouloς Bleibergweg 114 Eschersheimer Ldstr. 445 D-40885 Ratingen D-60431 Frankfurt Main 10.06.2009




ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΙ’ ΕΜΕΙΣ
Υπό του Αμφικτύωνος

1. ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑΣ-ΘΕΟΓΟΝΙΑΣ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ –ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΣΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΗΣΙΟΔΟΥ

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, Η ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ-ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΗΧΕΙ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΥΠΟ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΗ ΜΟΡΦΗ
1/ ΑΝ ΟΠΟΥ ΣΩΜΑΤΙΟ ΒΑΛΟΥΜΕ ΩΑΡΙΟ ΗΡΑΣ
2/ ΟΠΟΥ ΘΕΟΥΣΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΠΕΡΜΑΤΟΖΩΑΡΙΟ ΤΟΥ ΔΙΟΣ
3/ ΟΠΟΥ ΚΡΟΝΟΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΧΩΡΟ-ΧΡΟΝΟΣ
4/ ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ ΤΟ ΧΑΟΣ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΗΣΙΟΔΟΣ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ(ΚΟΣΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ) ΟΥΤΕ ΘΕΟΙ ΤΟ ΕΦΤΙΑΣΑΝ ΟΥΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΗΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ…. «Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ήν αεί και έστιν και έσται Πυρ Αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα» Ηράκλειτος . ΑΥΤΟ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΟΣ Δρ. HWAKINGS.

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ :
1/ ΑΕΙΔΙΟΝ (ΠΑΝΤΟΤΙΝΟΝ ΚΑΙ ΑΙΏΝΙΟΝ) ΑΠΕΙΡΟΝ, ΜΗΔΕΠΟΤΕ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΘΕΝ ΚΑΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΝΕΚΡΩΜΕΝΟΝ,
2/ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΟΙΗΣΕ ΚΑΙ ΟΥΔΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ.
3/ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΕΡΙΚΛΕΙΟΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΙΧΜΕΣ , ΑΝΕΥ ΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΤΕΛΟΥΣ
4/ ΤΟΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ.
5/ ΜΟΝΟ ΥΠΑΡΧΕΙ - ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ(HAWKINGS)
6/ ΑΚΑΘΟΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟ.
7/ Σ ΑΥΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ,(ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ ΤΟ ΧΑΟΣ) ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑΞΗ.
8/ ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ , ΟΠΩΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΖΕΥΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΠΗΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ.
9/ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΑΠΕΙΡΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΡΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ Ή ΠΥΚΝΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΘΛΙΒΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ.
10/ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ ΚΙ’ ΑΥΤΌ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ.
11/ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΜΑΣ ΝΟΜΟΙ. Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΕΥΡΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΑΡΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΑ.
12/ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΕΙΡΗΣ ΜΑΖΑΣ , ΑΠΕΙΡΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΡΟΥ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ, ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΤΑΞΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ
13/ ΟΝΤΑΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΕΝΕΣ ΟΙ ΟΥΣΙΕΣ(ΥΛΗ –ΕΝΕΡΓΕΙΑ ) ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΘΑΡΕΣ ΑΠΟ ΠΡΟΣΜΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΑΤΑΞΙΑ ΤΟΥΣ.
14/ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΩΜΕΝΟ ΚΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΛΟΥΖΕΙ ΤΗΝ ΥΛΗ(ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΑΙΩΝΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ )
15/ ΣΤΟ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΚΒΑΝΤΙΚΟ ΚΕΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΑΦΕΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΡΧΕΓΟΝΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΔΟΝΗΣΕΩΝ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΚΟΣΜΟΓΕΝΕΣΕΩΝ.
16/ ΤΟ ΚΒΑΝΤΙΚΟ ΚΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΑΙΩΝΙΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΡΑΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΕΝΑ ΕΛΑΦΡΟ ΠΑΛΜΟ . ΕΝΙΟΤΕ ΟΜΩΣ ΟΙ ΠΑΛΜΩΣΕΙΣ ΣΥΝΤΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΑΜΟΙΒΑΙΩΣ(ΟΠΩΣ ΔΥΟ ΣΤΑΤΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ) ΚΑΙ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΙΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ, Η ΙΕΡΑ ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ Η ΚΟΣΜΟΓΕΝΕΣΗ ΑΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ Ο ΧΩΡΟ-ΧΡΟΝΟΣ.
17/ Ο ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΣΑΝ ΤΡΙΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟ ΕΝΩΜΕΝΟ ΠΕΔΙΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΘΕΡΜΟΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ(ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΟΥ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΙΟΥ ΤΗΣ ΗΡΑΣ) ΚΑΙ ΕΝ ΧΡΟΝΩ ΠΑΓΙΔΕΥΕΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΚΕΙΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ
18/ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΔΟΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΥΣΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΛΛΗΠΤΕΣ
19/ ΕΝΙΟΤΕ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΝΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΠΡΟΣΚΑΙΡΩΣ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ( ΖΕΥΣ ), ΤΡΕΧΟΥΝ ΤΑ ΣΩΜΑΤΙΑ (ΗΡΑ) ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ή ΚΑΙ ΤΑΝΑΠΑΛΙΝ . ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΔΟΝΟΥΜΕΝΟ
20/ ΕΝΙΟΤΕ Η ΔΟΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΜΕΓΕΘΗΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΙΕΡΑ ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ(ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΥ

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ:
1/ ΑΛΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟ Ο ΚΟΣΜΟΣ.
2/ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΝ/ΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΕΝΝΗΤΩΡ.
3/ ΑΛΛΟΣ Ο ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΖΕΥΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΗΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΖΕΥΣ ΚΑΙ Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΗΡΑ, ΚΙ’ ΑΥΤΟ ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΧΑΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

2. Ο ΚΟΣΜΟΣ:

1/ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΛΛΑ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΣ
2/ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΚΟΣΜΗΜΕΝΟΣ
3/ Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ (ΕΡΩΤΙΚΗ) ΔΟΝΗΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΑΣ(ΥΛΗΣ-ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ)
4/ ΔΙΑΘΕΤΕΙ:
-ΕΙΔΟΣ ,
-ΣΟΦΙΑ ,
-ΑΓΑΘΟΤΗΤΑ
-ΜΟΡΦΗ (ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΑ)
-ΕΥΤΑΞΙΑ,
-ΚΑΛΛΟΣ ΚΑΙ
-ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
5/ ΕΧΕΙ ΡΟΠΗ, ΚΙΝΗΣΗ, ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΓΗ
6/ ΥΠΑΚΟΥΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ]
7/ Η ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΙΟΥ ΤΗΣ ΗΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΟ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΙΣΧΥΡΑ ΔΟΝΗΣΗ ΔΥΟ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ
8/ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΑΟΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΓΙΝΕ Ο ΙΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΗΡΑΣ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΑΣ.
9/ Ο ΔΕΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟΥ ΕΡΩΤΑ (ΕΛΞΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΥΣΙΩΝ)
9/ Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΣΥΝΟΔΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ(BIG BANG)
10/ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΥΛΗΣ –ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟΝ «ΚΟΣΜΟΤΥΠΟ» ΚΑΙ ΤΟΝ «ΚΟΣΜΙΚΟ ΛΟΓΟ»
11/ ΚΑΝΕΙΣ ΟΜΩΣ ΕΚ ΤΩΝ ΔΥΟ –ΟΥΤΕ ΦΥΣΙΚΆ ΤΑ ΟΝΤΑ ΤΟΥΣ- ΞΕΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΙΔΑ , ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟ ΧΑΟΣ, ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΝ Σ’ ΑΥΤΟ.
12/ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΧΑΟΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ ΜΑΙΝΕΤΑΙ ΑΓΡΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΥΛΗΣ (ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΣΟΥΠΕΝΟΒΑ)
13/ Η ΥΛΗ ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΣΘΗΚΕ ΙΣΟΠΟΣΑ ΠΡΟΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ. ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΟΜΩΣ ΤΟΠΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ Η ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΑΤΕΛΕΙΕΣ(ΠΥΚΝΟΤΗΤΑ ΥΛΗΣ-ΣΚΟΤΕΙΝΗΣ ΥΛΗΣ)
14/ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΘΥΜΙΖΕΙ ΕΝΑ ΒΟΤΣΑΛΟ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΥΚΛΙΚΟΥΣ ΚΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ
15 / Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΣΕ 13,7 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΤΗ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΤΟ ΗΜΙΣΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ
16/ Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΛΗΣ Σ’ ΑΥΤΟ. ΑΥΤΗ Η ΙΕΡΗ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟΝ ΓΟΝΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
17/ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΩΝ ΘΕΪΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΡΑΣ .
18/ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΣΜΙΚΑ ΟΝΤΑ ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΡΑΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ Σ’ ΑΥΤΗΝ.
19/ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΘΕ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΑΥΤΟΔΙΑΛΥΘΕΙ , ΔΙΟΤΙ Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ Η ΦΥΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙ ΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. (ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΘΑΝΑΤΟΙ)
20/ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΓΑΛΑΞΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ 500 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ(ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΘΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ 500 ΕΚΑΤ. ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΘΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΝΤΙΝΟΤΕΡΟ ΓΑΛΑΞΙΑ)
21/ ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΣΤΡΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΤΆ 18% ΑΠΟ ΥΛΗ ΚΑΙ 82% ΑΠΟ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΥΛΗ

3. ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

1/ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ
ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΚΟΣΜΙΚΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ ΑΥΤΩΝ
2/ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ(ΓΕΝΝΗΣΗ-ΩΡΙΜΑΝΣΗ-ΘΑΝΑΤΟΣ)
3/ ΟΙ ΚΟΣΜΙΚΟΙ ΘΕΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΙ’ ΑΥΤΟΙ, ΟΠΩΣ ΚΙ’ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΚΑΠΟΤΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΗΔΙΟΙ.
4/ ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ(ΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ) ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΓΝΩΣΙΑΣ- ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ ΛΟΓΟΥ(ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ ΕΡΕΥΝΑ)
5/ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΜΗΘΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΙΚΟ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΓΑΘΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
6/ Η ΓΝΩΣΟΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΥΛΟΓΕΝΕΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΑΡΑ ΦΥΣΕΙ.
7/ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΜΑΣ
8/ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΜΕ ΤΙΣ ΘΕΟΤΗΤΕΣ ΔΙΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΜΒΑΤΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ.
9/ Η ΦΥΣΗ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΡΟΠΗ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ(ΤΟΥΤΟ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΩΝ)
10/ ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΕΝΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΤΙΣ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ.
11/ ΤΟ 98% ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΜΒΙΩΝ ΟΝΤΩΝ ΕΧΕΙ ΚΟΙΝΟ ΓΕΝΕΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΤΟ 2% ΔΙΑΦΕΡΕΙ. ΑΡΑ ΕΝΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ «ΓΟΝΟΤΥΠΟ» ΜΑΣ ΟΙ ΘΕΟΙ ΣΑΝ ΟΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΙ
- Ο ΖΕΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
- -Η ΗΡΑ ΕΙΝΑΙ ΥΛΗ
- Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ
- Ο ΗΦΑΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ κ.ο.κ
12/ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΘΕΙΣΚΟΣ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΚΟΣΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. ΤΟΤΕ ΜΠΟΟΡΟΥΝ Ν’ ΑΥΞΗΣΟΥΝ ΥΠΕΡΜΕΤΡΑ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥΣ.
13/ Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΘΕΙΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΑΡΧΗ ΤΟΝ ΚΟΣΜΙΚΟ ΔΙΑ(ΤΟ ΨΥΧΙΚΟ ΚΥΤΤΑΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΠΛΕΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΥΛΗ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΨΥΧΟΤΥΠΟ)
14/ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ(ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ)
15/ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΔΙΑΡΚΗΣ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΙΚΟ ΛΟΓΟ, ΑΛΛΑ ΛΟΓΩ ΑΜΝΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ.
16/ Ο ΨΥΧΟΤΥΠΟΣ ΜΑΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ (ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ)
17/ ΚΑΘΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΥΤΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕΤΡΟΝ. Η ΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΘΕΤΕΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ,
18/ ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΩΜΑΛΙΑ
19/ ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ , ΤΩΝ ΚΟΣΜΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΣΜΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ. ΜΟΝΟΝ Η ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΔΙΟΤΙ Η ΨΥΧΗ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ.
20/ ΟΛΕΣ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΜΑΣ.
21/ Ο ΛΟΓΟΣ(ΛΟΓΙΚΗ) ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Ο ΝΟΥΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΝΟΥ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝΟΥ
22/ Η ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΣΙΜΗ ΑΛΛΑ ΤΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΔΙΟΣ.
23/ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ. ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ(ΛΟΓΟΥ) ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΓΝΩΣΙΑΣ- ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ ΛΟΓΟΥ(ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ ΕΡΕΥΝΑ)



-ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΤΟΠΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΆ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ.

ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ – ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ & ΨΥΧΟΦΘΟΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΒΙΒΛΟΥ
1/ Ο ΕΜΨΥΧΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΩΣ ΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΨΥΧΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ ΑΝΟΜΟΙΟ ΤΟΥ ΕΞΩΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.
2/ Η ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
3/ ΠΩΣ Ο ΕΞΩΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;
4/ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΟ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 4992 Π. Χ (Αγ. Βασίλιος)
5/ ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΘΕΟΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ;
6/ ΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ, ΔΙΟΤΙ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ κλπ.


ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΗΞΕΙ ΗΔΙΑΣΠΑΣΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ- ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΝ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΕΚΝΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
1/ ΚΑΤΑΡΑΣΘΗΚΕ Η ΓΝΩΣΗ
2/ ΕΞ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ Ο ΛΟΓΟΣ
3/ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΕ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ & ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

ΝΑ ΥΠΕΡΒΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΕΑΥΤΟΝ ΜΑΣ:
ΤΗΣ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑΣ, ΑΦΡΟΣΥΝΗΣ, ΚΑΚΙΑΣ , ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ , ΤΩΝ ΠΑΘΏΝ , ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ ΜΑΣ.

ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Ο ΝΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ
Η ΤΕΧΝΟ-ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΤΕΧΝΟΓΈΝΕΣΗ
Η ΝΕΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΕΞΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ
Ο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΛΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΟ & ΥΛΟΓΕΝΕΣΕΩΣ

ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΕ ΕΠΟΧΗ ΓΝΩΣΟ-ΥΛΟΓΕΝΕΣΗΣ



ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΩΣ ΟΛΟΓΡΑΜΜΑ
Ενώ υπάρχει Σύμπαν το οποίον ακόμη δεν έχει εξερευνηθεί ασφαλώς θα υπάρχουν άπειρα αντικείμενα σ’ αυτό μη αναγνωρισθέντα , δηλαδή UFO. Επομένως με βάση την λογική αυτή πρόταση θα ήτο δογματικό να αποκλείσουμε την ύπαρξη τους , τόσο δογματικό όσο και η θρησκευτική βεβαιότητα ότι υπάρχει κάποιος προσωποποιημένος θεός.
Το 1982 συνέβη ένα αξιόλογο γεγονός. Στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων, μια ομάδα ερευνητών υπό τη διεύθυνση του φυσικού Alain Aspect πραγματοποίησε ένα πείραμα που ίσως αποδειχτεί μια μέρα ως το σημαντικότερο πείραμα του 20ού αιώνα. Δεν ακούσατε βεβαίως γι’ αυτό στις απογευματινές ειδήσεις. Και αν δεν έχετε τη συνήθεια να διαβάζετε επιστημονικά περιοδικά, πιθανότατα δεν έχετε ποτέ ακούσει ούτε το όνομα του Aspect, αν και υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν ότι η ανακάλυψή του μπορεί ν’ αλλάξει το πρόσωπο της επιστήμης. Ο Aspect και η ομάδα του ανακάλυψαν ότι υπό ορισμένες συνθήκες τα υποατομικά σωματίδια, όπως το ηλεκτρόνιο, μπορούν να επικοινωνούν ακαριαία μεταξύ τους ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει. Δεν έχει σημασία αν απέχουν 10 μέτρα ή 10 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα.
Κατά κάποιο τρόπο, κάθε σωματίδιο δείχνει σα να ξέρει τι κάνει το άλλο. Το πρόβλημα μ’ αυτό το κατόρθωμα είναι ότι παραβιάζει το παλιό αξίωμα του Αϊνστάιν ότι καμιά επικοινωνία δεν μπορεί να γίνεται με ταχύτητα ανώτερη από την ταχύτητα του φωτός. Εφ’ όσον μια ταχύτητα ανώτερη από την ταχύτητα του φωτός είναι ισοδύναμη με τη διάσπαση του φράγματος του χρόνου, το ανησυχητικό αυτό ενδεχόμενο έχει αναγκάσει ορισμένους φυσικούς να προσπαθούν να βρούν περίπλοκους τρόπους για να εξηγήσουν τα ευρήματα του Aspect. ΄Εχει όμως εμπνεύσει άλλους να προτείνουν πιο ριζοσπαστικές ερμηνείες.
Ο φυσικός David Bohm του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, παραδείγματος χάρη, πιστεύει ότι τα ευρήματα του Aspect υποδηλώνουν ότι δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα, ότι παρά τη φαινομενική του συμπάγεια το σύμπαν είναι κατά βάση ένα φάντασμα, ένα γιγαντιαίο και απίστευτα λεπτομερειακό ολόγραμμα.
Για να καταλάβει κανείς γιατί ο Bohm προβάλλει τον εκπληκτικό αυτό ισχυρισμό, πρέπει να γνωρίζει λίγα πράγματα για τα ολογράμματα. ΄Ενα ολόγραμμα είναι μια τρισδιάστατη φωτογραφία που γίνεται με τη βοήθεια ενός λέιζερ. Για να γίνει ένα ολόγραμμα, η φωτογραφική πλάκα φωτίζεται από μια δέσμη λέιζερ. Παράλληλα. μια δεύτερη δέσμη ακτίνων λέιζερ φωτίζει το υπό φωτογράφηση αντικείμενο και το ανακλώμενο φως της πέφτει κι αυτό στη φωτογραφική πλάκα. Το πρότυπο παρεμβολής (η ανάμειξη δηλαδή των δύο ακτίνων λέιζερ) αιχμαλωτίζεται έτσι στη πλάκα. ΄Οταν εμφανιστεί το φιλμ, αυτό που φαίνεται είναι ένας ακατανόητος στρόβιλος φωτεινών και σκοτεινών γραμμών. Μόλις όμως το φιλμ φωτιστεί από μια άλλη δέσμη λέιζερ, εμφανίζεται μια τρισδιάστατη εικόνα του αρχικού αντικειμένου.
Το τρισδιάστατο αυτών των εικόνων δεν είναι το μόνο αξιόλογο χαρακτηριστικό των ολογραμμάτων. Αν το ολόγραμμα ενός τριαντάφυλλου κοπεί στη μέση και ύστερα φωτιστεί από ένα λέιζερ, το κάθε μισό θα συνεχίσει να περιέχει ολόκληρη την εικόνα του τριαντάφυλλου.
Μάλιστα, ακόμα και αν τα δύο μισά ξανακοπούν στη μέση, κάθε κομμάτι του φιλμ θα περιέχει πάντοτε μια μικρότερη αλλά πλήρη εκδοχή της αρχικής εικόνας. Αντίθετα από την κανονική φωτογραφία, κάθε κομμάτι του ολογράμματος περιέχει όλες τις πληροφορίες που διαθέτει το σύνολο.
Η φύση της ολογραφίας (το όλον σε κάθε τμήμα) μας προσφέρει έναν εντελώς καινούργιο τρόπο να κατανοήσουμε την οργάνωση και την τάξη. Στη μεγαλύτερη διάρκεια της ιστορίας της, η δυτική επιστήμη έχει κινηθεί με την αντίληψη ότι ο καλύτερος τρόπος να κατανοήσουμε ένα φυσικό φαινόμενο, είτε πρόκειται για ένα βάτραχο είτε για ένα άτομο, είναι να το τεμαχίσουμε και να μελετήσουμε τα τμήματά του.
Η ολογραφία μάς διδάσκει ότι μερικά πράγματα στο σύμπαν μάλλον δεν προσφέρονται γι’ αυτή την προσέγγιση. Αν προσπαθήσουμε να τεμαχίσουμε κάτι που έχει κατασκευαστεί ολογραφικά, δεν θα πάρουμε τα τμήματα που το απαρτίζουν, αλλά μόνο μικρότερα σύνολα.
Η προσέγγιση αυτή υπέδειξε στον Bohn έναν άλλο τρόπο να κατανοήσει την ανακάλυψη του Aspect. Ο Bohm πιστεύει ότι ο λόγος που τα υποατομικά σωματίδια μπορούν να παραμένουν σε επαφή μεταξύ τους ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει δεν είναι ότι στέλνουν πέρα δώθε κάποιου είδους μυστηριώδη μηνύματα, αλλά επειδή η χωριστότητά τους είναι μια ψευδαίσθηση. Υποστηρίζει ότι σε κάποιο βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας τα σωματίδια αυτά δεν είναι ιδιαίτερες οντότητες, αλλά προεκτάσεις του ίδιου θεμελιακού κάτι.
Για να βοηθήσει τους άλλους να δουν καλύτερα τι εννοεί, ο Bohm προτείνει την εξής εικόνα. Φαντασθείτε ένα ενυδρείο που περιέχει ένα ψάρι. Φαντασθείτε επίσης ότι δεν μπορείτε να δείτε κατευθείαν το ενυδρείο και ότι η γνώση σας γι’ αυτό και για όσα περιέχει προέρχεται από δύο τηλεοπτικές κάμερες, που η μια βλέπει την πρόσοψη του ενυδρείου και η άλλη το πλάι του.
Καθώς κοιτάτε τις δύο τηλεοπτικές οθόνες, αρχικά μάλλον θα υποθέσετε ότι το ψάρι σε κάθε οθόνη είναι μια ιδιαίτερη οντότητα. Στο κάτω κάτω της γραφής, αφού οι κάμερες βλέπουν από διαφορετικές γωνίες, κάθε εικόνα θα είναι αρκετά διαφορετική. Αλλά καθώς συνεχίζετε να κοιτάτε τα δύο ψάρια, κάποια στιγμή θα αντιληφθείτε ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη σχέση ανάμεσά τους: ΄Οταν το ένα ψάρι γυρίζει, το άλλο κάνει επίσης μια ελαφρώς διαφορετική αλλά αντίστοιχη στροφή. ΄Οταν το ένα κοιτάζει μπροστά, το άλλο πάντοτε κοιτάζει προς το πλάι. Αν δεν αντιληφθείτε τη συνολική εικόνα της κατάστασης, ίσως να συμπεράνετε ότι τα ψάρια πρέπει να επικοινωνούν ακαριαία μεταξύ τους, αλλά προφανώς τούτο δεν είναι αλήθεια.
Ακριβώς αυτό, λέει ο Bohm, συμβαίνει στα υποατομικά σωματίδια του πειράματος του Aspect. Σύμφωνα με τον Bohn, η φαινομενικά ταχύτερη του φωτός σύνδεση μεταξύ των υποατομικών σωματιδίων μας λέει ότι υπάρχει ένα βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας, το οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε, μια πιο πολύπλοκη διάσταση πέρα από τη δική μας που είναι ανάλογη με το ενυδρείο. Και προσθέτει πως βλέπουμε τα σωματίδια σα να είναι χωριστά επειδή βλέπουμε μόνο ένα τμήμα της πραγματικότητάς τους.
Τα σωματίδια αυτά δεν είναι χωριστά “τμήματα”, αλλά εκφάνσεις μιας βαθύτερης και πιο θεμελιακής ενότητας που είναι τελικά το ίδιο ολογραφική και αδιαίρετη σαν το τριαντάφυλλο που αναφέραμε. Και αφού τα πάντα στη φυσική πραγματικότητα απαρτίζονται από αυτά τα “είδωλα”, το ίδιο το σύμπαν είναι μια προβολή, ένα ολόγραμμα.
Πέραν της φαντασματοειδούς του φύσης, ένα τέτοιο σύμπαν θα περιέχει και άλλα μάλλον εκπληκτικά χαρακτηριστικά. Εάν η φαινομενική χωριστότητα των υποατομικών σωματιδίων είναι ψευδαίσθηση, αυτό σημαίνει ότι σε ένα βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας όλα τα πράγματα στο σύμπαν είναι απείρως αλληλένδετα.
Τα ηλεκτρόνια σε ένα άτομο άνθρακος στον ανθρώπινο εγκέφαλο συνδέονται με τα υποατομικά σωματίδια που απαρτίζουν κάθε σολομό που κολυμπά, κάθε καρδιά που χτυπά και κάθε άστρο που τρεμοσβήνει στον ουρανό.
Τα πάντα αλληλοδιεισδύουν στα πάντα και, αν και η ανθρώπινη φύση προσπαθεί να κατηγοριοποιήσει, να ταξινομήσει και να υποδιαιρέσει τα διάφορα φαινόμενα του σύμπαντος, όλοι οι καταμερισμοί είναι κατ’ ανάγκη τεχνητοί και το σύνολο της φύσης είναι τελικά ένα αδιάσπαστο όλον.
Σε ένα ολογραφικό σύμπαν, ακόμα και ο χρόνος και ο χώρος δεν μπορούν να θεωρούνται πια ως θεμελιώδη στοιχεία. Επειδή έννοιες όπως η τοπικότητα δεν ισχύουν σε ένα σύμπαν όπου τίποτα δεν είναι πράγματι χωριστό από οτιδήποτε άλλο, ο χρόνος και ο τρισδιάστατος χώρος, σαν τις εικόνες του ψαριού στις τηλεοπτικές οθόνες, θα πρέπει επίσης να θεωρούνται ως προβολές της βαθύτερης αυτής τάξης.
Στο βαθύτερο επίπεδό της η πραγματικότητα είναι ένα είδος υπερολογράμματος όπου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συνυπάρχουν ταυτόχρονα. Αυτό υποδηλώνει ότι με τα κατάλληλα εργαλεία ίσως μια μέρα να μπορούμε να διεισδύσουμε στο υπερολογραφικό επίπεδο της πραγματικότητας για να ανασύρουμε σκηνές από το ξεχασμένο παρελθόν.
Το τι άλλο περιέχει το υπερολόγραμμα είναι ένα ανοιχτό ερώτημα. Εάν, για χάρη της συζήτησης, δεχτούμε ότι το υπερολόγραμμα είναι η μήτρα που έχει γεννήσει τα πάντα στο σύμπαν μας, το ελάχιστο που περιέχει είναι κάθε υποατομικό σωματίδιο που έχει υπάρξει ή θα υπάρξει — κάθε δυνατό μόρφωμα ύλης και ενέργειας, από τις χιονονιφάδες μέχρι τα κβάζαρς, από τις γαλάζιες φάλαινες μέχρι τις ακτίνες γάμμα. Πρέπει να το βλέπουμε σαν μια κοσμική αποθήκη των πάντων.
Αν και ο Bohm παραδέχεται ότι δεν έχουμε τρόπο να γνωρίζουμε τι άλλο μπορεί να βρίσκεται κρυμμένο μέσα στο υπερολόγραμμα, τολμάει να πει ότι δεν έχουμε κανένα λόγο να υποθέσουμε ότι δεν περιέχει περισσότερα. Ή, όπως το θέτει ο ίδιος, ίσως το υπερολογραφικό επίπεδο της πραγματικότητας να είναι μια “απλή φάση” πέραν της οποίας βρίσκεται “μια απειρία περαιτέρω ανάπτυξης”.
Ο Bohm δεν είναι ο μόνος ερευνητής που έχει βρει ενδείξεις ότι το σύμπαν είναι ένα ολόγραμμα. Δουλεύοντας ανεξάρτητα στον τομέα της έρευνας εγκεφάλου, ο νευροφυσιολόγος Karl Pribram του Πανεπιστημίου του Στάντφορντ είναι κι αυτός πεπεισμένος για την ολογραφική φύση της πραγματικότητας.
Ο Pribram κατέληξε στο ολογραφικό μοντέλο εξαιτίας του μυστηρίου για το πώς και το πού αποθηκεύονται οι μνήμες στον εγκέφαλο. Επί δεκαετίες, πολυάριθμες έρευνες έχουν δείξει ότι αντί να περιορίζονται σε συγκεκριμένα σημεία, οι μνήμες είναι διασκορπισμένες σε ολόκληρο τον εγκέφαλο.
Σε μια σειρά σημαντικών πειραμάτων του τη δεκαετία του 1920, ο Karl Lashley διαπίστωσε ότι οποιοδήποτε τμήμα του εγκεφάλου ενός ποντικού και αν αφαιρούσε ήταν αδύνατο να σβήσει τη μνήμη του πώς το ζώο να πραγματοποιεί πολύπλοκες δράσεις που είχε εκμάθει πριν από την επέμβαση. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι κανένας δεν είχε μπορέσει να προτείνει ένα μηχανισμό που να μπορούσε να εξηγήσει αυτή την περίεργη φύση (το όλον σε κάθε τμήμα) της αποθήκευσης της μνήμης.
Τη δεκαετία του 1960, ο Pribram ήρθε σε επαφή με την έννοια της ολογραφίας και συνειδητοποίησε πως είχε βρει την ερμηνεία που αναζητούσαν οι επιστήμονες του εγκεφάλου. Ο Pribram πιστεύει ότι οι μνήμες δεν κωδικοποιούνται σε νευρώνες ή μικρές ομάδες νευρώνων, αλλά σε πρότυπα νευρικών παλμών που διατρέχουν ολόκληρο τον εγκέφαλο με τον ίδιο τρόπο που τα πρότυπα παρεμβολής του φωτός λέιζερ διατρέχουν ολόκληρη την επιφάνεια ενός φιλμ που περιέχει μια ολογραφική εικόνα. Με άλλα λόγια, ο Pribram πιστεύει ότι ο ίδιος ο εγκέφαλος είναι ένα ολόγραμμα.
Η θεωρία του Pribram εξηγεί επίσης πώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να αποθηκεύει τόσες πολλές μνήμες σε τόσο μικρό χώρο. ΄Εχει υπολογιστεί ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει ικανότητα απομνημόνευσης κάπου 10 δισεκατομμυρίων bits πληροφορίας κατά τη διάρκεια της μέσης ανθρώπινης ζωής — περίπου την ίδια ίδια ποσότητα πληροφοριών που περιέχουν πέντε σειρές της Encyclopaedia Britannica.
Ομοίως, έχει ανακαλυφθεί ότι εκτός των άλλων τους δυνατοτήτων, τα ολογράμματα διαθέτουν μια εκπληκτική ικανότητα αποθήκευσης πληροφοριών. Μεταβάλοντας απλώς τη γωνία υπό την οποία τα δύο λέιζερ προσπίπτουν στη φωτογραφική πλάκα, είναι δυνατόν να καταγραφούν πολλές διαφορετικές εικόνες στην ίδια επιφάνεια. ΄Εχει αποδειχτεί ότι ένα κυβικό εκατοστό φιλμ μπορεί να χωρέσει μέχρι και 10 δισεκατομμύρια bits πληροφορίας.
Η μυστηριώδης ικανότητά μας να ανακαλούμε οποιαδήποτε πληροφορία χρειαζόμαστε από την τεράστια αποθήκη της μνήμης μας γίνεται πιο κατανοητή εάν ο εγκέφαλος λειτουργεί σύμφωνα με τις αρχές της ολογραφίας. Εάν ένας φίλος σας ζητήσει να του πείτε τι σας έρχεται στο νου όταν σας λέει τη λέξη “ζέβρα”, δεν χρειάζεται να ψάξετε αδέξια σε ένα τεράστιο αλφαβητικό αρχείο του εγκεφάλου για να βρείτε την απάντηση. Αντίθετα, συνερμοί όπως “ραβδώσεις”, “ιπποειδές” και “ζώο της Αφρικής” ξεπετάγονται ακαριαία στο κεφάλι σας.
Πράγματι, ένα από τα πιο εκπληκτικά πράγματα στην ανθρώπινη διαδικασία σκέψης είναι ότι κάθε κομμάτι πληροφορίας φαίνεται να είναι ακαριαία αλληλένδετο με κάθε άλλο κομμάτι πληροφορίας — ένα άλλο χαρακτηριστικό εγγενές στο ολόγραμμα. Επειδή κάθε τμήμα ενός ολογράμματος είναι απείρως αλληλένδετο με κάθε άλλο τμήμα, είναι ίσως το υπέρτατο παράδειγμα αλληλένδετου συστήματος της φύσης.
Η αποθήκευση της μνήμης δεν είναι το μόνο νευροφυσιολογικό μυστήριο που γίνεται πιο προσιτό υπό το φως του ολογραφικού μοντέλου του εγκεφάλου που διατύπωσε ο Pribram. ΄Ενα άλλο είναι το πώς ο εγκέφαλος είναι σε θέση να μεταφράζει την πλημμύρα των συχνοτήτων που δέχεται μέσω των αισθήσεων (συχνότητες φωτός, ακουστικές συχνότητες και ούτω καθεξής) στο συμπαγή κόσμο της αντίληψής μας.
Η κωδικοποίηση και αποκωδικοποίηση των συχνοτήτων είναι αυτό ακριβώς που κάνει καλύτερα ένα ολόγραμμα. ΄Οπως το ολόγραμμα λειτουργεί σαν ένα είδος φακού, σαν μια μεταφραστική συσκευή ικανή να μετατρέπει μια φαινομενικά ακατανόητη μουτζούρα συχνοτήτων σε μια συμπαγή εικόνα, ο Pribram πιστεύει ότι και ο εγκέφαλος αποτελεί ένα φακό και χρησιμοποιεί ολογραφικές αρχές για να μετατρέψει μαθηματικά τις συχνότητες που δέχεται μέσω των αισθήσεων στον εσωτερικό κόσμο της νόησης.
΄Ενα εντυπωσιακό σώμα ενδείξεων υποδηλώνει ότι ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί ολογραφικές αρχές για να πραγματοποιήσει τις λειτουργίες του. Και η θεωρία του Pribram κερδίζει όλο και μεγαλύτερη υποστήριξη από τους νευροφυσιολόγους. Ο Ιταλο-αργεντινός ερευνητής Hugo Zucarelli επεξέτεινε πρόσφατα το ολογραφικό μοντέλο στον κόσμο των ακουστικών φαινομένων. Προβληματισμένος από το γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να εντοπίζουν μια ηχητική πηγή χωρίς να κουνάνε το κεφάλι τους, ακόμα και αν ακούνε μόνο από το ένα αυτί, ο Zucarelli ανακάλυψε ότι οι ολογραφικές αρχές μπορούν να εξηγήσουν αυτή την ικανότητα.
Ο Zucarelli ανέπτυξε επίσης την τεχνολογία του ολοφωνικού ήχου, μια τεχνική εγγραφής ικανή να αναπαράγει ακουστικές καταστάσεις με έναν σχεδόν απόκοσμο ρεαλισμό.
Η πεποίθηση του Pribram ότι ο εγκέφαλός μας κατασκευάζει μαθηματικά τη “συμπαγή” πραγματικότητα με βάση την τροφοδότηση από ένα τομέα συχνοτήτων έχει γνωρίσει επίσης και μια σημαντική πειραματική υποστήριξη. ΄Εχει διαπιστωθεί ότι κάθε αίσθησή μας συλλαμβάνει ένα πολύ ευρύτερο φάσμα συχνοτήτων απ’ ό,τι υποψιαζόμαστε μέχρι τώρα.
Οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει, λόγου χάρη, ότι το οπτικό μας σύστημα είναι ευαίσθητο και σε ακουστικές συχνότητες, ότι η αίσθηση της όσφρησης εξαρτάται εν μέρει απ’ αυτό που σήμερα ονομάζουμε “οσμωτικές συχνότητες” και ότι ακόμα και τα κύτταρα του σώματός μας είναι ευαίσθητα σε ένα ευρύ φάσμα συχνοτήτων. ΄Ολα αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι μόνο στον ολογραφικό χώρο της συνείδησης οι συχνότητες αυτές ταξινομούνται και διασπώνται στις συμβατικές αντιλήψεις μας.
Αλλά η πιο εκπληκτική πλευρά του ολογραφικού μοντέλου του εγκεφάλου του Pribram είναι το τι συμβαίνει εάν το αντιπαραθέσουμε με τη θεωρία του Bohm. Γιατί εάν η συμπάγεια του κόσμου δεν είναι παρά μια δευτερεύουσα πραγματικότητα και αυτό που “υπάρχει” είναι στην πραγματικότητα μια ολογραφική μουτζούρα συχνοτήτων και εάν ο εγκέφαλος είναι κι αυτός ένα ολόγραμμα που επιλέγει απλώς κάποιες συχνότητες από αυτή τη μουτζούρα και μαθηματικά τις μεταμορφώνει σε αισθητηριακές αντιλήψεις, τότε τί γίνεται η αντικειμενική πραγματικότητα; Για να το πούμε απλά, παύει να υπάρχει. ΄Οπως υποστηρίζουν από πολύ καιρό οι θρησκείες της Ανατολής, ο υλικός κόσμος είναι Μάγια, παραίσθηση, και το να σκεφτόμαστε πως είμαστε φυσικά όντα που κινούνται σε ένα φυσικό κόσμο, είναι κι αυτό παραίσθηση.
Στην πραγματικότητα είμαστε “δέκτες” που πλέουν σε μια καλειδοσκοπική θάλασσα συχνοτήτων κι αυτό που ανασύρουμε από αυτή τη θάλασσα και το μεταμορφώνουμε σε φυσική πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα από τα κανάλια που ανασύρονται από το υπερολόγραμμα.
Η νέα αυτή εκπληκτική εικόνα της πραγματικότητας, η σύνθεση των απόψεων του Bohm και του Pribram, αποκαλείται σήμερα το ολογραφικό παράδειγμα και αν και πολλοί επιστήμονες την έχουν υποδεχτεί με σκεπτικισμό έχει ηλεκτρίσει άλλους. Μια μικρή αλλά διευρυνόμενη ομάδα ερευνητών πιστεύουν ότι μπορεί να είναι το πιο επακριβές μοντέλο της πραγματικότητας που έχει καταλήξει η επιστήμη μέχρι σήμερα. Και ακόμα περισσότερο, μερικοί πιστεύουν ότι μπορεί να λύσει μερικά μυστήρια που μέχρι τώρα δεν έχουν εξηγηθεί από την επιστήμη και ακόμα να καθιερώσει το παραφυσικό σαν τμήμα της φύσης.
Πολυάριθμοι ερευνητές, μεταξύ αυτών ο Bohm και ο Pribram, έχουν παρατηρήσει ότι πολλά παραψυχολογικά φαινόμενα γίνονται πιο κατανοητά με τους όρους του ολογραφικού παραδείγματος. Σε ένα σύμπαν όπου οι ατομικοί εγκέφαλοι είναι στην πραγματικότητα αδιαίρετα τμήματα του ευρύτερου ολογράμματος και τα πάντα είναι απείρως αλληλένδετα, η τηλεπάθεια ίσως να είναι απλώς πρόσβαση στο ολογραφικό επίπεδο.
Προφανώς είναι πολύ πιο εύκολο να καταλάβουμε πώς η πληροφορία μπορεί να ταξιδέψει από το νου του Α ανθρώπου στο νου του Β σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση και βοηθάει να εννοήσουμε έναν αριθμό άλυτων μυστηρίων στην ψυχολογία. Ιδιαίτερα, ο Grof πιστεύει ότι το ολογραφικό παράδειγμα προσφέρει ένα μοντέλο για να καταλάβουμε πολλά από τα περίεργα φαινόμενα που γνωρίζουν άνθρωποι στη διάρκεια αλλαγμένων καταστάσεων συνείδησης.
Τη δεκαετία του 1950, ενώ πραγματοποιούσε έρευνα για το LSD ως ψυχοθεραπευτικό εργαλείο, ο Grof είχα μια ασθενή που ξαφνικά άρχισε να πιστεύει πως είχε αποκτήσει την προσωπικότητα ενός θηλυκού προϊστορικού ερπετού. Στη διάρκεια των παραισθήσεών της, δεν έδωσε μόνο μια πλούσια λεπτομερή περιγραφή του πώς είναι να ζεις μέσα σε μια τέτοια μορφή, αλλά παρατήρησε και ότι τμήμα της σεξουαλικής ανατομίας των αρσενικών του είδους ήταν ένα έγχρωμο μπάλωμα στο πλάι του κεφαλιού τους.
Αυτό που εντυπωσίασε τον Grof ήταν ότι αν και η γυναίκα δεν είχε καμιά προηγούμενη γνώση γι’ αυτά τα θέματα, μια συζήτηση αργότερα με ένα ζωολόγο επιβεβαίωσε ότι σε ορισμένα είδη ερπετών οι έγχρωμες περιοχές στο κεφάλι παίζουν πράγματι σημαντικό ρόλο στην πυροδότηση της σεξουαλικής διέγερσης.
Η εμπειρία της γυναίκας δεν ήταν κάτι μοναδικό. Στη διάρκεια της έρευνας, ο Grof αντιμετώπισε παραδείγματα ασθενών που παλινδρομούσαν και ταυτίζονταν με όλα σχεδόν τα είδη του εξελικτικού δέντρου (ευρήματα που ενέπνευσαν τη σκηνή της μεταβολή ανθρώπου σε πίθηκο στην ταινία “Altered States”). Επιπλέον βρήκε ότι οι εμπειρίες αυτές περιείχαν σπάνιες ζωολογικές λεπτομέρειες που εκ των υστέρων αποδεικύονταν ακριβείς.
Οι παλιδρομήσεις στο ζωικό βασίλειο δεν ήταν τα μόνα παράδοξα ψυχολογικά φαινόμενα που αντιμετώπισε ο Grof. Είχε επίσης ασθενείς που έδειχναν να αντλούν πληροφορίες από κάποιο είδος συλλογικής ή φυλετικής μνήμης. ΄Ατομα με ελάχιστη ή καθόλου παιδεία έδιναν ξαφνικά λεπτομερείς περιγραφές ζωροαστρικών επικήδειων τελετών και σκηνών από την ινδουιστική μυθολογία. ΄Αλλα άτομα έδιναν πειστικές περιγραφές εξωσωματικών εμπειριών, προγνωστικές ματιές στο μέλλον και παλινδρομήσεις σε φαινομενικές μετενσαρκώσεις προηγούμενων ζωών.
Σε μεταγενέστερη έρευνα, ο Grof διαπίστωσε το ίδιο φάσμα φαινομένων να εκδηλώνεται σε θεραπευτικές συναντήσεις χωρίς χρήση φαρμάκων. Επειδή το κοινό στοιχείο σ’ αυτές τις εμπειρίες φαινόταν να είναι η υπέρβαση της ατομικής συνείδησης πέρα από τα όρια του εγώ και τους περιορισμούς του χωροχρόνου, ο Grof ονόμασε αυτές τις εκφάνσεις “υπερπροσωπικές εμπειρίες” και στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 βοήθησε να θεμελιωθεί ο κλάδος της ψυχολογίας που ονομάζεται “υπερπροσωπική ψυχολογία” (transpersonal psychology) και είναι αφιερωμένος στη μελέτη τους.
Αν και ο ιδρυθείς από τον Grof Σύνδεσμος Υπερπροσωπικής Ψυχολογίας γρήγορα προσέλκυσε μια διευρυνόμενη ομάδα επαγγελματιών με παρόμοιες αντιλήψεις και έγινε ένας αξιοσέβαστος κλάδος της ψυχολογίας, επί χρόνια ούτε ο Grof ούτε οι συνεργάτες του ήταν σε θέση να προτείνουν ένα μηχανισμό για την εξήγηση των παράδοξων ψυχολογικών φαινομένων που παρατηρούσαν. Αλλά αυτό άλλαξε με την εμφάνιση του ολογραφικού παραδείγματος. ΄Όπως σημείωνε ο Grof, εάν ο νους είναι πράγματι τμήμα ενός συνεχούς, ενός λαβυρίνθου που συνδέεται όχι μόνο με κάθε άλλο νου που υπάρχει ή έχει υπάρξει, αλλά και με κάθε άτομο, οργανισμό και περιοχή στην απεραντωσύνη του ίδιου του χωροχρόνου, το γεγονός ότι μπορεί περιστασιακά να κάνει επιδρομές στο λαβύρινθο και να έχει υπερπροσωπικές εμπειρίες δεν φαίνεται πλέον τόσο παράδοξο.
Το ολογραφικό παράδειγμα έχει επίσης επιπτώσεις και στις λεγόμενες σκληρές επιστήμες, όπως η βιολογία. Ο Keith Floyd, ψυχολόγος στο Κολλέγιο Virginia Intermont, υπογραμμίζει ότι εάν η συμπάγεια της πραγματικότητας δεν είναι παρά μια ολογραφική παραίσθηση, δεν είναι πια σωστό να λέμε ότι ο εγκέφαλος παράγει τη συνείδηση. Μάλλον, είναι η συνείδηση που δημιουργεί την επίφαση του εγκεφάλου — καθώς και του σώματος και του καθετί γύρω μας που τα ερμηνεύουμε ως φυσικά.
Μια τέτοια ανατροπή στον τρόπο που αντικρύζουμε τις βιολογικές δομές έχει αναγκάσει ερευνητές να παρατηρήσουν ότι η ιατρική και η αντίληψή μας για τη θεραπευτική διαδικασία θα μπορούσε επίσης να μεταμορφωθεί από το ολογραφικό παράδειγμα. Εάν η φαινομενική φυσική δομή του σώματος δεν είναι παρά μια ολογραφική προβολή της συνείδησης, είναι φανερό ότι ο καθένας μας είναι πολύ πιο υπεύθυνος για την υγεία του απ’ όσο πιστεύει η τρέχουσα ιατρική σοφία. Αυτό που θεωρούμε σήμερα αξιοθαύμαστη υποχώρηση των ασθενειών μπορεί στην πραγματικότητα να οφείλεται σε αλλαγές στη συνείδηση, οι οποίες με τη σειρά τους προκαλούν αλλαγές στο ολόγραμμα του σώματος.
Παρομοίως, οι αμφισβητούμενες νέες τεχνικές θεραπείας όπως η οπτικοποίηση μπορεί να λειτουργούν τόσο καλά επειδή στην ολογραφική περιοχή της σκέψης οι εικόνες είναι τελικά το ίδιο πραγματικές με την πραγματικότητα.
Ακόμα και οράματα και εμπειρίες που αναφέρονται σε μια “μη-κανονική” πραγματικότητα μπορούν να ερμηνευτούν με το ολογραφικό παράδειγμα. Στο βιβλίο του Δώρα Αγνώστων Πραγμάτων, ο βιολόγος Lyall Watson περιγράφει τη συνάντησή του με μια Ινδονήσια σαμάνα, η οποία αφού χόρεψε ένα τελετουργικό χορό ήταν σε θέση να κάνει ένα ολόκληρο δασάκι να εξαφανιστεί. Ο Watson λέει ότι όσο ο ίδιος και ένας ακόμα κατάπληκτος θεατής συνέχιζαν να παρατηρούν τη γυναίκα, αυτή ανάγκασε τα δέντρα να επανεμφανιστούν και ύστερα “κλικ” χάθηκαν πάλι και επανεμφανίστηκαν αρκετές φορές διαδοχικά.
Αν και οι σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις δεν είναι σε θέση να ερμηνεύσουν τέτοια γεγονότα, εμπειρίες σαν κι αυτή γίνονται πιο προσιτές αν η “σκληρή” πραγματικότητα είναι απλώς μια ολογραφική προβολή. ΄Ίσως συμφωνούμε στο τι είναι “εκεί” ή “όχι εκεί” επειδή αυτό που ονομάζουμε ομόφωνη πραγματικότητα διατυπώνεται και επικυρώνεται στο επίπεδο του ανθρώπινου ασυνειδήτου όπου όλοι οι νόες είναι απείρως αλληλένδετοι.
Εάν αυτό είναι αλήθεια, πρόκειται για τη σημαντικότερη επίπτωση του ολογραφικού παραδείγματος, επειδή σημαίνει ότι εμπειρίες σαν αυτή του Watson δεν είναι συνήθεις μόνο και μόνο επειδή δεν έχουμε προγραμματίσει τον νου μας με πεποιθήσεις που θα τις έκαναν συνήθεις. Σε ένα ολογραφικό σύμπαν δεν υπάρχουν όρια στην έκταση που μπορούμε να μεταβάλουμε το ντύμα της πραγματικότητας.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν πραγματικότητα είναι απλώς ένας καμβάς που περιμένει να ζωγραφίσουμε πάνω του όποια εικόνα θέλουμε. Τα πάντα είναι δυνατά, από το λύγισμα κουταλιών με τη δύναμη του νου μέχρι τα φαντασμαγορικά γεγονότα που έζησε ο Castaneda στις συναντήσεις του με τον Ινδιάνο μάγο Δον Χουάν, γιατί η μαγεία είναι φυσικό μας δικαίωμα, εξίσου θαυματουργό με την ικανότητά μας να παράγουμε την πραγματικότητα που θέλουμε μέσα στα όνειρά μας.
Πράγματι, και οι πιο θεμελιακές αντιλήψεις μας για την πραγματικότητα γίνονται ύποπτες, γιατί σε ένα ολογραφικό σύμπαν, όπως κατέδειξε ο Pribram, ακόμα και τα τυχαία γεγονότα πρέπει να θεωρηθούν ότι βασίζονται σε ολογραφικές αρχές και είναι συνεπώς προκαθορισμένα. Οι συγχρονικότητες ή αξιοπρόσεκτες συμπτώσεις ξαφνικά αποκτούν νόημα και τα πάντα στην πραγματικότητα θα πρέπει να ειδωθούν σαν αλληγορία, επειδή ακόμα και οι πιο τυχαίες συμπτώσεις θα πρέπει να εκφράζουν κάποια θεμελιώδη συμμετρία. Το εάν το ολογραφικό παράδειγμα του Bohm και του Pribram θα γίνει αποδεκτό από την επιστήμη ή θα πεθάνει άδοξα είναι κάτι που θα το δούμε. Μπορούμε όμως με ασφάλεια να πούμε πως έχει ήδη επηρεάσει τη σκέψη πολλών επιστημόνων. Και εάν ακόμα διαπιστωθεί ότι το ολογραφικό μοντέλο δεν προσφέρει τη καλύτερη ερμηνεία για την ακαριαία επικοινωνία που δείχνει να συμβαίνει ανάμεσα σε υποατομικά σωματίδια, τουλάχιστον, όπως παρατηρεί ο Basil Hiley, ένας φυσικός στο Κολλέγιο Birbeck του Λονδίνου, τα ευρήματα του Aspect “δείχνουν πως πρέπει να προετοιμαζόμαστε για ριζικά καινούργιες θεωρήσεις της πραγματικότητας”. Μήπως και τα γνωστά σε μας UFO είναι μια ολογραμμική ψευδαίσθηση που μας δημιουργείται από κάποιον άλλο πολιτισμό πολύ μακράν της Γης μας;( Δημοσιεύθηκε από lykofron στο 12/26/2009) ΠΗΓΗ http://www.meta.gr/articles/hologram.htm


ΤΟ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟ ΑΥΓΟ
(του Υποστρατήγου ε.α Κωνσταντίνου Χ. Κωνσταντινίδη)
Υπάρχουν μεταξύ μας κάτι ημιάγριοι ανθρωποειδείς που νοσταλγούν την πρωτόγονη τους φύση, τότε που ζούσαν τη ζωή του ζώου στις ερήμους και στα δάση και θέλουν να ξαναγυρίσουν στο απώτατο παρελθόν. Είναι αυτοί που ηδονίζονται με εγκληματικές ενέργειες σαν αυτές: της 11/3 στη Μαδρίτη , της 9/11 στην Νέα Υόρκη, με τις γενοκτονίες των Παλαιστινίων , Ιρακινών , Αφγανών , την καταδίκη σε πείνα του Τρίτου Κόσμου, την καταστροφή του Περιβάλλοντος κ. α. Όλοι τους πιστεύουν στον ίδιο θεό, το κέρδος, έχουν τον ίδιο κοινό γενάρχη και ανήκουν συμπτωματικά(;)στις τρεις κοσμοπολιτικές θρησκείες που αιματοκυλούν σήμερα την ανθρωπότητα .
Κάτι άλλοι ημίθεοι κοιτάζουν υπερβολικά μπροστά , άνω των 10 δισεκατομμυρίων ετών και εισδύουν στα πέρατα του σύμπαντος για να το ιδούν τότε που το Σύμπαν μόλις είχε βγει από το πρωτόγονο αυγό του. [Πρώτοι οι Έλληνες με την Ορφική τους λατρεία μίλησαν για το αγέννητο αυγό, που όταν έσπασε βγήκε από μέσα ο Φάνης, δηλαδή το Φως . Ο Κρόνος =Χρόνος εγέννησε τον Αιθέρα και τον Έρωτα(συνένωση) διφυή (Φάνητα) κα΄τι που πρεσβεύουν και οι σύγχρονοι κοσμολόγοι] Αυτοί οι ημίθεοι με το ραδιοτηλεσκόπιο HUBBLE της NASA έλαβαν φωτογραφίες των ορίων του Σύμπαντος ηλικίας άνω των 10 δισεκατομμυρίων ετών. Αυτές ελήφθησαν από τις 18/12-28/12 1995 και θεωρούνται σαν ένα θαύμα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Θα λέγαμε ότι οι επιστήμονες είναι πίσω από τις εξελίξεις , όπως και η ανθρωπότης είναι πίσω από την νέα ηθική της Ειρήνης, και της Γνώσεως, που επιβάλλει η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη μας. Και το λέγω αυτό διότι οι φωτογραφίες αυτές ακόμη δεν έχουν αναλυθεί και μελετηθεί από τους επιστήμονες πριν δώσουν απαντήσεις στα βασικά ερωτήματα, ήτοι:
Επεκτείνεται(διαστέλλεται) το Σύμπαν;
Πότε παρουσιάσθηκαν οι πρώτοι Γαλαξίες;
Ποια είναι έκτοτε η εξέλιξη των Γαλαξιών;
Βρισκόμαστε λοιπόν στα όρια του χρόνου και του χώρου κι’ αυτό είναι ένα μεγαλειώδες κατόρθωμα του ανθρώπου και της επιστήμης που γεννήθηκε σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, χάρις στη λογική και τους ορισμούς του Σωκράτους και των λοιπών Ελλήνων σοφών. Τι βρήκαν ; Ανακάλυψαν μια μικρή περιοχή του διαστήματος κοντά στην Μεγάλη Άρκτο που περιλαμβάνει 1500 Γαλαξίες συγκεντρωμένους όλους μαζί, όπως ήσαν το πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη(Big Bang) Είναι ορατός ο ορίζοντας του μικρότατου τότε σύμπαντος, που ακόμη δεν είχε εξελιχθεί και δεν είχε ξεχειλώσει στα σημερινά του όρια. Κι' εμείς είμαστε εκεί μέσα σ’ αυτήν την φωτογραφία με τις αχνές και ελάχιστα ορατές κουκίδες των γαλαξιών που ακόμη δεν είχαν εξελιχθεί όπως είναι σήμερον. Τα μόρια μας έχουν ασφαλώς καταγράψει την αγωνία και τον φόβο εκείνης της τρομακτικής εκρήξεως, αλλά και την αιωνιότητα της διαρκούς ροής στο χρόνο-χώρο, σύμφωνα με την ρήση του Ηρακλείτου. Ανακαλύψαμε λοιπόν το Σύμπαν στην βρεφική του ηλικία ! H φωτογραφία που βλέπετε στην ιστοσελίδα http://www.hubblesite.org/ δείχνει το Σύμπαν όταν τούτο ήτο στην αρχική του φάση. Ψάχνοντας δηλαδή στα ντουλάπια του Σύμπαντος βρήκαμε αυτή την ανεπανάληπτη παμπάλαια φωτογραφία του. Είναι το ίδιο σαν να βρεις τη φωτογραφία του μακρυνού σου προγόνου που έζησε στα προϊστορικά χρόνια. Εσύ Άνθρωπε!

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΕ ΒΡΕΦΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Αυτό που βλέπουμε στην ιστοσελίδα http://www.hubblesite.org/
είναι το φως που χρειάσθηκε 10 και πλέον δισεκατομμύρια χρόνια για να φθάσει ως το ραδιοτηλεσκόπιο HUBBLE της NASA. Ασφαλώς η εικόνα αυτή έχει σήμερα μεταβληθεί, λόγω της εξελίξεως του σύμπαντος. Οι φωτογραφίες λήφθηκαν με υπεριώδεις, κυανές, ερυθρές και υπέρυθρες ακτίνες, οι οποίες συνδυάσθηκαν και θα δώσουν μετά την μελέτη τους στατιστικά την απόσταση, την ηλικία και την σύνθεση των Γαλαξιών. Το επίτευγμα τούτο οφείλεται στην τροποποίηση του τηλεσκοπίου HUBBLE , που πραγματοποιήθηκε από τους αστροναύτες που το περισυνέλεξαν στο διάστημα το 1997 και με μεγάλη προσπάθεια και κίνδυνο, εγκατέστησαν νέα εξαρτήματα και επισκεύασαν τις βλάβες του. Χάρις σ’ αυτό το διαστημικό ραδιοτηλεσκόπιο που δεν επηρεάζεται από τη Γη και τη Σελήνη και τις ακτινοβολίες τους κατέστη δυνατή η λήψη φωτογραφιών μεγίστης ευκρίνειας, έτσι ώστε να εμφανίζονται απειροελάχιστης φωτεινότητος αντικείμενα, μεγέθους 30’ ή ακόμη και 40’, δηλαδή άνω των 4 δισεκατομμυρίων ασθενέστερες απ’ ότι μπορεί να ιδεί το ανθρώπινο μάτι Θα μπορέσουμε άραγε να ιδούμε παλαιότερες φωτογραφίες του Σύμπαντος( δηλαδή όταν τούτο ήτο στη φάση της έκρηξης); Αν δεν εκσυγχρονισθεί το HUBBLE οι επιστήμονες δεν το ελπίζουν , διότι τούτο πρόκειται να εγκαταλειφθεί. Νέο δε ραδιοτηλεσκόπιο πολλαπλών δυνατοτήτων δεν αναμένεται να εκτοξευθεί προ του 2012. Τούτο ίσως μπορέσει να διεισδύσει με τις κάμερες του πιο βαθειά στα άδυτα του Σύμπαντος και να μας δώσει κοσμικές φωτογραφίες του «Ορφικού Αυγού», όταν εκείνο σπάζει και βγαίνει από μέσα ο Φάνης (φως-ακτινοβολίες) Θα είναι η πιο μεγαλειώδης στιγμή της Δημιουργίας του σύμπαντος μας, διότι το δικό μας σύμπαν είναι ένα από τα πολλά, όπως λένε οι σύγχρονοι κοσμολόγοι , και όπως πρώτος είπε ο Ηράκλειτος με την φράση «κόσμον τόνδε»
Η χαρτογράφηση του μικροσκοπικού Σύμπαντος-ηλικίας τότε 1 περίπου δισεκατομμυρίου ετών-ισοδυναμεί με την φωτογράφηση ενός κέρματος των 10 σεντς (dime) από απόσταση 75 ποδών. Αν στο μέλλον κατορθώσουμε να μειώσουμε αυτήν την απόσταση θα έχουμε φωτογραφίες μεγίστης ευκρίνειας και τότε θα μπορέσουμε να ιδούμε ίσως και την Μεγάλη Έκρηξη ή λίγο μετά απ’ αυτήν. Αλλά ας μην είμαστε και τόσο αισιόδοξοι διότι « Φύσις κρύπτεσθαι φιλεί» Ως τώρα κανένα τηλεσκόπιο ή μάτι ανθρώπου δεν είχε ιδεί τις άρρητες αυτές φωτογραφίες. Είναι η μηχανή του χρόνου που εγύρισε προς τα πίσω!! Είναι το νεογέννητο Σύμπαν !! Είναι ο αρχικός πυρήνας της εξελίξεως !!
Επομένως, εμείς αντί να σκοτώνουμε και να σκοτωνόμαστε , κυττάζοντας προς το παρελθόν, είναι πιο ευχάριστο και χρήσιμο να γνωρίσουμε το άγνωστο σύμπαν, που είναι το αιώνιο σπίτι μας. Εκεί μέσα ζήσαμε όλοι μαζί στα αβυσσαλέα βάθη του χρόνου και του χώρου. Υπό άλλη φυσικά μορφή και όχι σαν άνθρωποι. Πάντως τα μόρια και η ενέργεια μας ήσαν εκεί παρόντα, σαν απειροελάχιστα συστατικά της δομής του Σύμπαντος. Είμαστε εκεί στις φοβερές εκείνες στιγμές της έκρηξης και μετέπειτα της εξελίξεως του γαλαξίου μας, του ηλιακού μας συστήματος και της Γης μας, έστω κι’ αν δεν τις πολύ θυμόμαστε. Ίσως από τότε έχει μείνει στα κύτταρα μας ο έμφυτος φόβος για το άγνωστο, για το μέλλον και για το θάνατο. Είναι ο φόβος που κληρονομήσαμε και έκτοτε μας κατατρέχει. (Τέλος)


ΟΔΟΣ ΑΝΩ ΚΑΤΩ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ

Οι Αρχαίοι Έλληνες μεγαλούργησαν διότι ερεύνησαν : α/ το μεγάκοσμο, ήτοι τη Φύση και το Σύμπαν και β/ τον μικρόκοσμο, ήτοι στην Ψυχή του ανθρώπου κάνοντας πράξη το Δελφικό «Γνώθι σ’ εαυτόν». Κατά τον Ηράκλειτο: «Οδός άνω κάτω μία και ωυτή(αυτή)» Το διπλό αυτό ταξίδι υπήρξε μια σωστή Οδύσσεια και έφερε τον Ελληνισμό πρωτοπόρο στον Πολιτισμό. Η Φύση ενεργεί λειτουργικά-με βάση ορισμένες αρχές-και παρουσιάζει την ομορφιά και την αρμονία της σε όποιον την παρατηρήσει. Αν πράγματι οι σύγχρονοι άνθρωποι με τα μέσα που διαθέτουν έκαναν ένα νοερό ταξίδι στο διάστημα ίσως να γίνονταν καλύτεροι. Θα γνώριζαν ότι δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά αστρόσκονη, απειροελάχιστοι σε μικρότητα κόκκοι του Σύμπαντος.[ Όλα τα συστατικά της Γης, κάθε άτομο βράχων, λουλουδιών, φωτιάς, σύννεφου ή θαλάσσης γεννήθηκε προηγουμένως σε κάποιους άλλους Ήλιους , κάποιας αρχέγονης παρελθούσας εποχής δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτό που είμαστε σήμερον , θα διαρκέσει απειροελάχιστο χρόνο , αν συγκριθεί με στην συμπαντική αιωνιότητα.] Και όμως ακόμη δεν ξεφύγαμε από τη μικρότητα, ματαιοδοξία, πλεονεξία και τις κακίες μας.
Αρκεί να σκεφθούμε ότι στο Σύμπαν υπάρχουν περίπου ένα τρισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια άστρα, όσος δηλαδή ο άμμος όλων των θαλασσών και ωκεανών. Κι’ όμως τα άστρα που βλέπουμε δια γυμνού οφθαλμού κάθε βράδυ δεν είναι περισσότερα από 3.000. Το δικό μας Σύμπαν είναι ένα από τα πολλά σύμπαντα. Πιθανόν τα άλλα να είναι διατεταγμένα σε διαφορετικά επίπεδα και δεν είναι δυνατόν να έλθουμε σε άμεση επαφή μαζί τους. Ίσως όμως να υπάρχει κάποιος «πορθμός» που τα συνδέει. Το Σύμπαν είναι ένα απέραντο «εργαστήρι» που συνεχώς γεννάει καινούργιους κόσμους αλλά και συνεχώς καταστρέφει άλλους. Μέσα σ’ αυτό ισχύει το «Πόλεμος Πατήρ Πάντων» και η συνεχή ροή «Τα Πάντα Ρει» του Ηράκλειτου . [Όλα όσα συνέβησαν επάνω στη Γη θα μπορούσαν να είχαν συμβεί αμέτρητες φορές στο παρελθόν και να επαναληφθούν στο μέλλον μέσα στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Γιατί οι πλανήτες, τα άστρα, οι γαλαξίες και η ύπαρξη ζωής δεν είναι παρά παραλλαγές στο ίδιο θέμα].
Από τα συντρίμμια κατεστραμμένων άστρων-σουπερνόβα, από αέρια και αστρόσκονη του διαστημικού κενού συμπυκνώθηκαν ο Ήλιος και οι πλανήτες του. Από την ίδια διαστημική αστρόσκονη δημιουργηθήκαμε κι’ εμείς οι άνθρωποι και ό,τι είναι γύρω μας. Μόνον η διάταξη των μορίων διαφέρει. Ο κόσμος από παλιά εξερευνούσε τον ουρανό και από την αστρολογία των Ασσυρο-Βαβυλωνίων προχωρήσαμε στην Αστρονομία των Ελλήνων. Με την θεωρία και την έρευνα λύθηκαν πολλά προβλήματα, όμως δημιουργήθηκαν άλλα και η ανθρώπινη Οδύσσεια προς το Σύμπαν δεν έχει τελειωμό. Διότι ο άνθρωπος έχει μια ερωτική σχέση με τον Ουρανό και το «ειδέναι». Η διαστημική Οδύσσεια είναι όντως ένα ωραίο ταξίδι που θα μπορούσε να βελτιώσει το ανθρώπινο γένος. Αντί λοιπόν να σκοτωνόμαστε για ανόητα θεολογικά δόγματα είναι προτιμότερο να πλησιάσουμε το θείον από διαφορετικούς δρόμους, ήτοι μέσω του Σύμπαντος και του Εαυτού μας. Είναι πράγματι απογοητευτικό στην εποχή των μεγαλειωδών διαστημικών ανακαλύψεων να θριαμβεύει ακόμη το πνευματικό σκοτάδι και η βαρβαρότης. «Ως πότε θα σας προσμένω έξω από το σκοτεινό σπήλαιο σας; » μας καλεί ο Απόλλων.



ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤO ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ


Δημοσιεύθηκε από lykofron στο 07/14/2010
Ο Χώρος και ο Χρόνος εκδηλώθηκαν στην Φύση ως αποτέλεσμα της πρώτης ΚΙΝΗΣΕΩΣ κατά την εκπόρευση της Φύσεως και ο μεν χώρος είναι αποτέλεσμα της εκτάσεως της ΚΙΝΗΣΕΩΣ ενώ ο χρόνος είναι αποτέλεσμα της διάρκειας της ΚΙΝΗΣΕΩΣ. Συνεπώς και ο χρόνος και ο χώρος είναι αποτέλεσμα του παγκοσμίου νόμου της ΚΙΝΗΣΕΩΣ
Ο χώρος
Η «έκταση» της κινήσεως, εκ της οποίας προέκυψε ο χώρος, θα γίνει περισσότερο κατανοητή αν θεωρήσουμε ότι το πρώτο αποτέλεσμα της κινήσεως ήταν ο διχασμός και αντιθετισμός της ενεργού ουσίας και η εκπόρευση των ατόμων α+ και α–. Τα άτομα αυτά βρισκόντουσαν σε διαρκή κίνηση, της οποίας η έκταση συνεχώς αυξανότανε, με αποτέλεσμα να προκύψει μετατόπιση «εν χώρω» αυτών των ατόμων και η εκδήλωση του χώρου του οποίου η έκταση ήταν ανάλογη με την έκταση της κινήσεως. Ο χώρος όμως αυτός πληρώθηκε αμέσως με τον αιθέρα (ή Συνεχή ή Αμέριστη ουσία) με αποτέλεσμα να ταυτίζεται η έννοια του Χώρου με την έννοια του Αιθέρα (ή της Συνεχούς ή της Αμέριστης ουσίας). Έτσι κατά την εσωτερική φιλοσοφία, ο Χώρος θεωρείται ως Ουσία: είναι η Συνεχής Ουσία ή Αμέριστη Ουσία ή Αιθέρας ή Αιθέρια Ουσία. Η Συνεχής Ουσία εκδηλώνει έναν νόμο: τον Νόμο της Ενεργείας. ΕΝΕΡΓΕΙΑ είναι εκείνο το οποίο το οποίο διαπλάσσει με την δράση του όλες τις μορφές των Κόσμων του Απείρου και κατόπιν τις αποσυνθέτει προκειμένου να διαπλάσσει εξ αυτών νέες εντελέστερες μορφές. Εξ αυτών προκύπτει ότι ο Χώρος ή Αιθέρας έχει την έννοια του Συνθετικού Λόγου (δηλαδή αιτίου) και του Αποσυνθετικού Λόγου και συνεπώς του αιωνίως Μεταμορφωτικού Λόγου όλων των Μορφών της Φύσεως.
Ο χρόνος
Η έννοια του χρόνου γίνεται αντιληπτή από την συνεχή και αδιάκοπη πορεία της μεταβολή αυτών που υπάρχουν γύρω μας, την μεταβολή αυτή όπου το παρόν κατόπιν γίνεται παρελθόν. Ο παρατηρητής βρίσκεται διαρκώς στο παρόν και παρακολουθεί τα γεγονότα που οδεύουν προς το παρελθόν, χωρίς να μπορεί ούτε να διακόψει αυτήν την πορεία αλλά και ούτε να μεταβάλει την ταχύτητα αυτής της πορείας της μεταβολής. Τα πάντα μεταβάλλονται και μάλιστα σταθερά προς μια κατεύθυνση ή πορεία: την γέννηση νέων μορφών και κατόπιν την συνεχή φθορά μέχρι αποσυνθέσεως αυτών αφενός και αφετέρου την εμφάνιση άλλων νεοτέρων και πιο εξελιγμένων υλικών μορφών οι οποίες δομούνται από τα υλικά των μορφών που αποσυντέθηκαν. Η πορεία όμως αυτή είναι η πορεία εξελίξεως των πάντων στην Φύση όπου όλες οι μορφικές υπάρξεις αποσυντίθενται για να δώσουν την θέση τους σε άλλες πιο εξελιγμένες. Όσο ταχύτερη είναι αυτή η πορεία εξελίξεως τόσο ταχύτερη είναι η πορεία του χρόνου που σημαίνει ότι η χρονική διάρκεια της πορείας μεταβολής μικραίνει. Επομένως οι έννοιες εξέλιξη και χρόνος είναι έννοιες παράλληλες και αντιστρόφως ανάλογες. Γενικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι χρόνος είναι το μέτρο της εξελίξεως όλων στην Φύση και μάλιστα επειδή η εξέλιξη βαίνει με επιταχυνόμενο ρυθμό το μέτρο της (ο χρόνος) μικραίνει. Επίσης στην διάρκεια εξελίξεως ενός γεγονότος σχετίζεται άμεσα μια αντίστοιχη χρονική διάρκεια αυτού του γεγονότος. Αυτό το τελευταίο μας δίνει μια εικόνα γιατί η διάρκεια της κινήσεως (που σχετίζεται με την εξέλιξη) συνδέεται με τον χρόνο.
Χωροχρονικό Συνεχές
Ως προς τον χώρο και τον χρόνο υπάρχει επίσης διάσταση απόψεων μεταξύ μυσταγωγικής φιλοσοφίας και επιστήμης αφού η μεν μυσταγωγική φιλοσοφία θεωρεί τον χώρο ως ουσία (Συνεχή Ουσία) ενώ η επιστήμη θεωρεί τον χώρο ως κενό και άρρη¬κτα συνδεδεμένο με τον Χρόνο (ο οποίος λαμβάνει νόημα με την έν¬νοια της κινήσεως) όπου ο Χώρος και ο Χρόνος συναποτελούν το λεγόμενο χωροχρονικό συνεχές. Στο σημείο αυτό πρέπει να ση¬μειωθεί ότι η διά¬σταση απόψεων είναι στην πραγ¬ματικότητα λε¬κτική γιατί η μυσταγωγική φιλοσοφία δέχεται την έν¬νοια του χω-ροχρόνου με διαφορετική διατύπωση αφού θεωρεί ότι δεν είναι δυ¬νατή η ύπαρξη α) της Συνεχούς ου¬σίας της οποίας εκδήλωση είναι ο ΧΩΡΟΣ χωρίς την παρουσία της Ατομι¬κής ουσίας της οποίας εκδήλωση είναι η Κί¬νηση (νόμος της κινήσεως) και η εκ της κινήσεως προκύπτουσα έννοια του ΧΡΟΝΟΥ και β) η εκδήλωση της ΎΠΑΡΞΗΣ της (νόμος της ζωής). Συνεπώς αυτήν η συνύ¬παρξη και συλλειτουργία των δύο ου-σιών, της Συνεχούς ου¬σίας η οποία εμπεριέχει την έννοια του ΧΩΡΟΥ και της Ατομικής ουσίας η οποία εμπεριέχει τις έννοιες του ΧΡΟΝΟΥ και της ΥΠΑΡΞΗΣ, περιγράφει με άλλο τρόπο το χωροχρονικό συνεχές της θεω¬ρίας της σχετικότητας, το οποίο (για να είμαστε ακριβέστεροι) θα το χαρα¬κτηρίζαμε ως Χωροχρο¬νική Ύπαρξη.



Η ΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΧΕΤΥΠΟ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )


Η ανάπτυξη της νέας Κοσμογονίας γίνεται με σκοπό να ενημερωθούν οι νέοι άνθρωποι πάνω στα επιστημονικά δεδομένα για το Σύμπαν και τον Κόσμο , έτσι ώστε να αποκολληθούν από τις αντιεπιστημονικές και σκοταδιστικές αντιλήψεις της Βίβλου. Μελετώντας όμως τις σύγχρονες επιστημονικές αλήθειες διαπιστώνει κανείς ότι αυτές δίδονται με αλληγορικό τρόπο πολλές χιλιάδες χρόνια πριν από την Ελληνική Θεογονία. Αυτός είναι ο λόγος που όλη η Ελληνική Φιλοσοφική σκέψη είναι βασισμένη πάνω σε επιστημονικές αλήθειες, γεγονός που σήμερον αποδεικνύονται και δι’ οργάνων. Κατά ένα απίστευτο τρόπο οι τάσεις και οι νόμοι που επικρατούν στον άνθρωπο και στις κοινωνίες είναι αυτές που ισχύουν και στον Κόσμο και στο Σύμπαν. Τούτο αποδεικνύει ότι η ανθρώπινη Συνειδητότητα είναι μέρος της Συνειδητότητος του Σύμπαντος.
Μία από αυτές τις τάσεις είναι η Ροπή του Κόσμου. Η ύπαρξη της Ροπής έχει αποδειχθεί από την σύγχρονη Φυσική. Η τάξη του Κόσμου δεν είναι τυχαία και αυθόρμητη , αλλά απολύτως καθορισμένη από την Ροπή. Κι’ αν οι άνθρωποι συχνά ξεφεύγουν από την φυσική τους ροπή, η φύση δεν κάνει καμιά παρέκβαση , διότι δεν επιτρέπει την απώλεια δυνάμεων. Η Ροπή είναι ο Κοσμικός Έρωτας που αφ’ ενός φέρνει σε ένωση ισχυρούς δεσμούς (το σωμάτιο και το ενέργειον)και αφ’ ετέρου μετά από διαδοχικές ενώσεις και ένα καθορισμένο όριο ζωής, σπρώχνει τα πάντα, ήτοι ενώσεις σωματίων και ενέργειας, στην διάλυση και στην χαοτική αταξία από την οποία προήλθαν. Έτσι υπολογίζεται ότι μετά από 33 δισεκατομμύρια χρόνια ο Κόσμος μας θα έχει αποδομηθεί εις τα εξ ών συνετέθη. Τα θεωρείτε πολλά ; Κι’ όμως είναι απειροελάχιστος χρόνος μπρος στην αιωνιότητα. Να γιατί ο Ηράκλειτος έλεγε ότι ο Ζευς παίζει σαν παιδί με τον Κόσμο.
Σύμφωνα με τον δεύτερο Νόμο της Θερμοδυναμικής η θερμότητα δεν κινείται από τα ψυχρά στα θερμά σώματα, αλλά το αντίθετο, δηλαδή μεταφέρεται από τα θερμά στα ψυχρά, όπως λ. χ το Ρεύμα του Κόλπου εισχωρεί στη Βόρειο Θάλασσα και φυσικά ένα άλλο ψυχρό ρεύμα κατεβαίνει προς νότον. Ο Κόσμος αρχικά μετά την Μεγάλη Έκρηξη ανέπτυξε τεράστιες θερμοκρασίες , τις οποίες χάνει προς το ψυχρότατο συμπαντικό περίβλημα του απολύτου ψύχους. Αυτό το απόλυτο ψύχος στο Σύμπαν είναι η αιτία της καθαρότητος των σωματίων και της ενέργειας. Διότι κάτω από τις συνθήκες του απόλυτου ψύχους οι ενώσεις είναι σπάνιες και γίνονται μόνον τοπικά , όταν υπάρξει κάποιος απότομος συντονισμός(δόνηση) των δύο αντιθέτων μερών. Η Ροπή οδηγεί τον Κόσμο στον θάνατο, όπως άλλωστε η Ροπή του γήρατος είναι θανατηφόρος «ασθένεια» για τον άνθρωπο.
Το πονηρό Ιερατείο ψάχνει να βρει τον Θεό στις εικόνες, στα λείψανα «αγίων», σε «ιερά» νερά, σταυρουδάκια κ.ο.κ Ομως ο θεός βρίσκεται μέσα μας. Είμαστε ομοούσιοι των Συμπαντικών Θεϊκών δυνάμεων του Διός και της Ήρας , διότι έχουμε μέσα μας την Ενέργεια και την Ουσία Εκείνων. Το Ιουδαιοχριστιανικό Ιερατείο λέγει ότι η Φύση είναι ακάθαρτη. Τούτο είναι μέγα ψεύδος. Ο Κόσμος ενέχει το Είδος των Συμπαντικών Θεϊκών δυνάμεων ως αρχή, που είναι η ένωση των ουσιών εκείνων. Το Είδος αυτό εκφράζει τον Τύπο της Δημιουργίας, δηλαδή την ιερή ένωση και ενυπάρχει σαν ο Κώδικας ή το Αρχέτυπο του Κόσμου. Αυτός ο Τύπος είναι ο Λόγος του Κόσμου ή ο Θείος Λόγος. Αυτός υπάρχει και μέσα μας, ανεξάρτητα αν εμείς ακόμη δεν τον αποκρυπτογραφήσαμε. Αυτή η τεράστια εικόνα , κάτι σαν το «πρόγραμμα » του Κοσμικού Υπολογιστή που έφτιασε τον Κόσμο στο φανταστικό Θεοτεχνείο του Διός και της Ήρας , περιέχει τις ιδιότητες και τις δυνάμεις του, είτε δυνάμει, είτε ενεργεία(αόρατες ή ορατές).
http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/
http://www.achilleous.com



Η ΙΕΡΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

(του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη )



Ως γνωστόν οι θρησκείες εκφράζουν το εξελικτικό επίπεδο της κοινωνίας και εξυπηρετούν τις παραγωγικές σχέσεις. Μια προηγμένη κοινωνία ασφαλώς θα έχει και προηγμένες εξηγήσεις περί του θείου. Ο Χριστιανισμός εκφράζει τον Μεσαίωνα και σήμερα αποπνέει αντιεπιστημονικό αντιλήψεις, παρακμή και σήψη. Οι αντιφάσεις του είναι πολλές : Πως ο έμψυχος και ομοούσιος του θεού άνθρωπος βρίσκεται μέσα σ’ ένα άψυχο Σύμπαν , ανόμοιο του εξωσυμπαντικού θεού ; Πως γεννιέται κάθε νέα ψυχή ; Μήπως στο εξωσυμπαντικό Θεοτεχνείο του Γιαχβέ ; Πως συμβαίνει ο Θεός να βρίσκεται έξω από το Σύμπαν, και το κτίσμα του να είναι εντός του Κόσμου και έξω από τον κτίστη; Τι έκανε ο Θεός πριν από την δημιουργία(4992 π.Χ ) ; Έχει συμβεί πουθενά στην φύση νεκρανάσταση; Η Φύση κατά τους χριστιανούς είναι άψυχη. Πως σ’ αυτή είναι πανταχού παρών ο θεός που είναι πνεύμα ; Όμως ο Ιουδαιοχριστιανισμός επικαλείται τον εξ αποκαλύψεως δογματικό λόγο και τα θαύματα και ξεπερνά κάθε αντίφαση και παραλογισμό.
Το αντίθετο συμβαίνει στην θρησκεία του Διός. Όλα εξηγούνται επιστημονικά . Ο Κοσμικός Ζευς και η Κοσμική Ήρα ενούμενοι και οι δύο εκδηλώνουν κάθε τι το αισθητό. Αυτοί πληρούν τον κόσμο και όπως έλεγε ο Σπινόζα (1632-1677)είναι οι νομοθέτες που ενώνουν τα πάντα δια των νόμων. Και οι νόμοι γίνονται ορατοί από τον καθένα. Άρα και η παρουσία του Διός και της Ήρας που τους έχουν θέσει. Λόγω δε της ευνομίας μπορούν οι θεοί να περιγραφούν και μαθηματικώς . Ο Πυθαγόρας, κι’ άλλοι σοφοί, έλεγον ότι ο θεός είναι η Μονάδα(1) Ο Ζευς και η Ήρα βρίσκονται συνεχώς σε διαμάχη και ποτέ δεν έζησαν αρμονικά. Να τι γράφει ο Αθαν. Σταγειρίτης για το ζεύγος Διός -Ήρας : «Δεν έζησαν όμως ποτέ ειρηνικώς, φιλονεικούντες, και διαφωνούντες εις όλα τα πράγματα, και μάλιστα δια την ασέλγειαν του Διός, και ζηλοτυπίαν εκείνης, η οποία μη δυναμένη να εμποδίση την ορμήν αυτού, και έχουσα δύναμιν απόλυτον , ως γυνή του Διός, και Βασίλισσα, κατέτρεχεν ασπόνδως τας παλλακίδας αυτού… Δια να ευχαριστήση δε την ακόλαστον επιθυμία του Διός κατέβαινε και ελούετο κατ’ έτος εις την πηγήν της Αργείας Κάναθον καλουμένης και εγίνετο πάλιν παρθένος…Ο Ζευς όμως , και με τούτο δεν ευαρεστείτο , αλλ’ έτρεχεν , όπου ήκουεν ωραίαν γυναίκα…. Ο δε Ζευς , έδησεν αυτήν(Ηραν) χείρας και πόδας , με αλύσους, και την εκρέμασεν εκ του Ουρανού από της κόμης της κεφαλής και εις τους πόδας αυτής εκρέμασεν δύο άκμονας… Η Ήρα δεν εφύλαξε και αυτή πολλήν τιμήν προς τον Δίαν . Διότι καθώς λέγουσιν εγέννησε και τον Τυφώνα εναντίον του Διός, και τον Προμηθέα εκ του Ευρυμέδοντος πριν υπανδρευθή….» [Ωγυγία τομ. Α’ 324-327] Μελετώντας με προσοχή το απόσπασμα τούτο , καθώς και άλλα που δεν εδόθησαν προς οικονομίαν χώρου, μπορεί να αποκωδικοποιήσει όλα τα μυστικά της Κοσμογονίας , όπως τα δέχεται σήμερον η επιστήμη. Οι καυγάδες του ζεύγους είναι αποτέλεσμα των νόμων της φύσεως. Τόσον η Ήρα όσον και ο Ζευς επιθυμούν να επιστρέψουν στην καθαρότητα των(να πως εξηγείται η επιδίωξη της παρθενίας από την Ήρα και η επιθυμία του Διός να βιάζει παρθένες) Εμείς είμαστε ένα μέρος του Διός και της Ήρας και έχουμε μέσα μας την ιερή κληρονομιά . Έχουμε την επιθυμία και την τάση της αποσυνθέσεως των ουσιών μας. Γι’ αυτό γερνάμε και πεθαίνουμε. Δεν είμαστε συμπαντικοί και χαώδεις αμέσως, αλλά κοσμικοί ενταγμένοι στην διάταξη και στις αρχές αυτού του Κόσμου. Η μετάβαση κάποτε της ύλης και της ενέργειας μας στο Σύμπαν , θα σημάνει την επιστροφή μας στην καθαρότητα , στο Νιρβάνα




Η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ


Η Φύση ενεργεί πάντοτε με βάση την Οικονομία των δυνάμεων, κάθε δε κατάκτηση της βελτιώνεται και μεταλλάσσεται έτσι ώστε να προσαρμόζεται καλύτερα στον φυσικό νόμο. Αλλά και το γενετικό υλικό όλων των έμβιων όντων είναι σχεδόν στην πλειονότητα τους κοινό κατά 98% και μόνον το 2% είναι διαφορετικό ώστε διαφοροποιεί ταύτα. Μέσα σ’ αυτόν τον γενετικό υλικό, που τώρα μπόρεσε ο άνθρωπος να αποκρυπτογραφήσει το DNA υπάρχει ο κώδικας της Δημιουργίας, και οι Κοσμικοί Νόμοι . Εκεί μέσα υπάρχει η ενέργεια του Κοσμικού Διός και η υλική υπόσταση της Κοσμικής Ήρας. Είμαστε λοιπόν η μείξη αυτών σε διάφορες αναλογίες χωρίς να το υποπτευόμαστε, την ίδια στιγμή που ψάχνουμε να βρούμε τον εξωσυμπαντικό θεό σε απροσπέλαστους χώρους τόσο μακριά μας που μας καταλαμβάνει ίλιγγος και σταματάμε την έρευνα. Επομένως ο καθένας από εμάς είναι ένας μικρός θεός . Δυστυχώς ελάχιστοι είναι αυτοί που το γνωρίζουν, και όσοι το συνειδητοποιήσουν μπορούν να κάνουν θαυμαστά πράγματα. Φυσικά όλοι γνωρίζουν ότι έδρα του λογισμικού του ανθρώπου είναι ο εγκέφαλος χάριν στις περιελίξεις του με τα δισεκατομμύρια κύτταρα του , εξειδικευμένα για διάφορες λειτουργίες.
Αλλά υπάρχει και ένα άλλο αθέατο όργανο που ελάχιστα γνωρίζουμε γι’ αυτό . Κι’ αυτό είναι η Ψυχή. Η Ψυχή λοιπόν είναι ειδική συσπείρωση θείας ενέργειας η οποία έχει ως αρχή τον κοσμικό Δία, διότι αυτός είναι η ενεργοποιός ουσία. Ας το ονομάσουμε «Ψυχικό Κύτταρο» και σχηματίζει την Συνείδηση του ατόμου. Κάθε Συνείδηση είναι ξεχωριστή οντότητα, όπως και κάθε άτομο διαθέτει τα δικά του χαρακτηριστικά που το κάνει να διακρίνεται από τα άλλα. Γι’αυτό όταν εξετάζουμε ένα άτομο εκτός από τα σωματικά και πνευματικά χαρίσματα , που έχουν να κάνουν με το σώμα και το μυαλό του ύπό εξέτασιν ατόμου, εξετάζουμε και τα Ψυχικά προσόντα που έχουν να κάνουν με την ψυχή και το φρόνημα τούτου. Η κατάσταση του ‘Πνευματικού Κυττάρου ’ (εγκέφαλος) και του Ψυχικού Κυττάρου (Ψυχή) , μας δηλώνουν την ψυχοπνευματική υπόσταση του ατόμου . Η ψυχοπνευματική υπόσταση είναι θα λέγαμε η κεντρική μονάδα του λογισμικού συστήματος. Εκεί εδρεύει το κέντρο του Λόγου που μας φέρνει σε επαφή με τις Κοσμικές δυνάμεις, μέσα από την Γνώση και την Κοσμική Συνειδητότητα . Κάθε ζων οργανισμός έχει το δικό του «Ψυχότυπο» ο οποίος συνεχώς δέχεται ερεθίσματα από τον έξωτερικό και εσωτερικό κόσμο του ατόμου εν είδη πληροφοριών, σκέπτεται , ελέγχει και αυτοελέγχεται, δίνει και παίρνει γνώση, χαρίζει αγάπη ή μίσος και δέχεται αμοιβαίως . Θα λέγαμε ότι το πνεύμα κυκλοφορεί μέσα από τον πνευματικό αιθέρα ή το πνευματικό πεδίο και οι πληροφορίες κυκλοφορούν μέσω του πληροφοριακού αιθέρα ή πεδίου με την βοήθεια νοητικών , ψυχικών , ή κοινών συχνοτήτων.

*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης,Συγγραφεύς, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/