ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ
ΑΙΓΑΙΟΥ
Γράφει ο Κωνσταντίνος
Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Η Τουρκική προπαγάνδα τείνει να διαστρεβλώσει το νομικό καθεστώς του
Αιγαίου με τις παράλογες αναθεωρητικές της θέσεις και «διεκδικήσεις» του
Ελληνικού χώρου και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Και όμως, το νομικό
καθεστώς του Αιγαίου είναι ξεκάθαρο και διαψεύδει τους Τουρκικούς
ισχυρισμούς. Η επικύρωση του Αιγαίου στην Ελλάδα γίνεται με
τις ακόλουθες συμφωνίες ή συνθήκες:
1/ Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830, το οποίον επικύρωση
την απελευθέρωση των νήσων Σποράδων και την ένταξη τους μαζί με την
Εύβοια στην Ελλάδα.
2/ Η Συνδιάσκεψη του Λονδίνου του 1913 η οποία επικύρωσε
την απελευθέρωση των νήσων του ανατολικού Αιγαίου και την ένταξη
τους στην Ελλάδα
3/ Η Συμφωνία της Λοζάνης του 1923, η οποία επικύρωσε
την παραχώρηση των νήσων του Αιγαίου στην Ελλάδα, την παραίτηση της Τουρκίας
από κάθε τίτλο και δικαίωμα της στο Αιγαίο[άρθρο 6] και καθόρισε τα
θαλάσσια σύνορα της Τουρκίας [άρθρο 6]στα τρία(3) μίλια από τις
ασιατικές ακτές . Στην περίπτωση όμως που η απόσταση, μεταξύ των Τουρκικών
ακτών και των απέναντι αυτών κειμένων Ελληνικών νησιών είναι μικρότερη των 6
μιλίων , τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών είναι η μέση νοητή γραμμή,
σύμφωνα με το διεθνές εθιμικό δίκαιο και τη Συμφωνία του ΟΗΕ της Γενεύης του
έτους 1958 και του Καράκας του έτους 1982.
Η Συμφωνία της Λωζάννης προβλέπει στην παράγ. Β του άρθρου 13 αυτής ότι «Η Οθωμανική
Κυβέρνηση θα απαγορεύσει εις την στρατιωτική αεροπλοΐα αυτής να υπερίπταται των
νήσων Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας όπως προβλέπεται απ΄το διεθνές εθιμικό
δίκαιο και τις συμβάσεις Βαρσοβίας Σικάγου κλπ» Παρά ταύτα η Τουρκική
στρατιωτική αεροπορία ως πριν δύο σχεδόν χρόνια έκανε καθημερινές παραβιάσεις
του Ελληνικού εναερίου χώρου της πατρίδος μας.
4/ Η Συμφωνία του Μοντρέ του 1936 η οποία έδωσε στην
Τουρκία το δικαίωμα του εξοπλισμού των Στενών και αντιστοίχως στην Ελλάδα του
εξοπλισμού της Λήμνου και της Σαμοθράκης με απόφαση επικύρωσης της από την
Τουρκική Εθνοσυνέλευση
5/ Η Συμφωνία Ειρήνης των
Παρισίων του 1947 με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην
Ελλάδα κατά πλήρη κυριαρχία τα νήσους της Δωδεκανήσου συν το
Καστελόριζο και τους Λειψούς ως και τις παρακείμενες νησίδες μεταξύ των οποίων
και τα Ίμια τα οποία προσδιορίζονται με τον αριθμό «30» [αντί του ονόματος
τους] (Ο Σημίτης(Ααρόν Αβουρί) την παρέδωσε στους Τούρκους και είπε και το
ευχαριστώ στους Αμερικανούς)
6/Οι Συμφωνίες του ΟΗΕ της Γενεύης του 1958-60 οι οποίες
κωδικοποίησαν το μέχρι τότε διεθνές δίκαιο της Θαλάσσης και εισήγαγαν νέους
θεσμούς , όπως π.χ την υφαλοκρηπίδα, την όμορο ζώνη, τη δυνατότητα
επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια, ότι τα νησιά
έχουν υφαλοκρηπίδα τον καθορισμό Αλιευτικής και Διατήρησης του Ζωικού
Πλούτου ζώνες , οι οποίες τελικώς εξελίχθηκαν στην Αποκλειστική
Οικονομική Ζώνη(ΑΟΖ) μαζί με το δίκαιο της Θαλάσσης του ΟΗΕ
στο Montego Bay του 1982 για την οποία η Τουρκία πρόβαλε δήλωση επιφύλαξης , η οποία όμως δεν
έγινε δεκτή και δεν καταχωρήθηκε
7/ Το Π.Δ και ο Ν. 5017/31 που
καθορίζουν στα 10 ν.μ τον εναέριο χώρο της χώρας μας
για λόγους ασφαλείας από τις ακτές μας και το σημείο από το οποίο προσμετράται
η Αιγιαλίτιδα ζώνη μας, τον οποίον αμφισβητεί η Τουρκία για αυτό
και στο όριο αυτό γίνονταν μέχρι πρότινος οι
πιο σκληρές αναχαιτίσεις των τουρκικών αεροσκαφών ( dogs fights)
8/ Τα Ν.Δ 142/39, 1182/72 και 210/73 με τα οποία η
Ελλάδα κήρυξε την ελληνικότητα της ηπειρωτικής και νησιωτικής
υφαλοκρηπίδας σύμφωνα με τις διεθνείς συμφωνίες ή συμβάσεις και επεφύλαξε στη
χώρα μας την αποκλειστική εκμετάλλευση των
υδρογονανθράκων της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
9/ Οι Συμφωνίες του ICAO International Civil Aviation Organization (Σικάγο 1944,
Παρισίων 1952 και Βαρσοβίας) οι οποίες προσδιόρισαν την έκταση του FIR Αθηνών (Flight Internation Region) ταυτίζοντας τον με τον
εθνικό εναέριο χώρο δηλ. με τη μέση νοητή γραμμή της θαλάσσης μεταξύ Τουρκίας
και των Ανατολικών νησιών της Ελλάδος που αποτελεί τα θαλάσσια
σύνορα μας , όπως αναλύουμε στη συνέχεια
10/ Ο Κατ. Χάρτης του ΟΗΕ, η Τελική Πράξη του Ελσίνκι, το Κατ. Του ΝΑΤΟ, το
φυσικό και αναφαίρετο δικαίωμα αμύνης και πολλά άλλα διεθνή κείμενα τα οποία
νομιμοποιούν το δικαίωμα μας της προληπτικής και νόμιμης άμυνας για
την προστασία της ανεξαρτησίας , της κυριαρχίας και της
εδαφικής μας ακεραιότητας, της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, αλλά και της
ειρηνικής επίλυσης των διεθνών διαφορών. Αυτή νομιμοποιεί και τη
στρατικοποίηση των νησιών μας τα οποία όντως απειλούνται
από την Τουρκία
11/ Η τελευταία Συμφωνία του ΟΗΕ του 1982 για το
Δίκαιο της Θαλάσσης η οποία μετά από την κύρωση της από 60 χώρες και εν
συνεχεία από 192, τέθηκε σε ισχύ από το 1995. Η Συμφωνία αυτή αποτελεί την
τελευταία κωδικοποίηση του Εθνικού και Συμβατικού Δικαίου και οι
προβλέψεις της αποτελούν αναγκαστικό Δίκαιο “ius cogens” για όλες τις χώρες ακόμη και για αυτές που δεν την έχουν υπογράψει, όπως
η Τουρκία, η οποία όμως έχει κάνει χρήση και εφαρμογή της στη Μαύρη Θάλασσα και
στην Ανατολική Μεσόγειο.(Από το βιβλίο «Μολών Λαβέ» του
διακεκριμένου νομικού και διεθνολόγου κ. Θαλή Μυλωνά)
Η Τουρκία είναι ένοχος εγκληματικών πράξεων
γενοκτονίας , εισβολής και κατοχής επί 50 έτη του εδάφους της Βορ. Κύπρου, χωρίς
μέχρι στιγμής να έχει πληρώσει για τα εγκλήματα της και χωρίς να έχει
αποκαταστήσει τα πράγματα στη Συνταγματική τους τάξη, συνεχίζει να απειλεί τη
χώρα μας με πόλεμο, διατηρώντας στα παράλια της μια ολόκληρη Στρατιά με
πολυάριθμα αποβατικά σκάφη, που δίνει όλα τα δικαιώματα : α/ Να
εξοπλίσουμε τα νησιά β/ Να αμυνθούμε σε αυτά και γ/Να επιτεθούμε με κάθε νόμιμο
μέσο για την αντιμετώπιση της απειλής ή εισβολής στη χώρα μας, για την
προστασία της κυριαρχίας, ανεξαρτησίας και εδαφικής μας ακεραιότητας
Η Τουρκία επιδιώκει την αναθεώρηση της Συμφωνίας της
Λοζάνης και την ανατροπή του νόμιμου καθεστώτος του Αιγαίου, με την διεκδίκηση
των Ανατολικών νησιών μας , της Δωδεκανήσου… μέχρι του Καστελόριζου με
αλλεπάλληλες απειλητικές διακηρύξεις της πολιτικής της ηγεσίας, η οποία
ισχυρίζεται αυθαίρετα και παράλογα , ότι τα νησιά αυτά δόθηκαν κακώς
στην Ελλάδα , ενώ θα έπρεπε να δοθούν στην Τουρκία.
Και όμως αδρανούν: Ενώ έχουμε το Διεθνές
Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας με το μέρος μας η χώρα μας αδράνησε και δε
φρόντισε εγκαίρως να τα εφαρμόσει για να προστατεύσει τα δικαιώματα
της ή να επωφεληθεί από τους νέους θεσμούς του Ναυτικού Δικαίου. Ενώ
η Τουρκία κατά παράβαση των πιο πάνω θεσμών και κυρίως της τελευταίας συμφωνίας
για το Δίκαιο της Θάλασσας και παρά το γεγονός ότι δεν την έχει υπογράψει, την
εφαρμόζει εκεί που την εξυπηρετεί. Αντίθετα, η κατεχόμενη Κύπρος στο 38% από τον
Αττίλα όρισε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ σύμφωνα με το δίκαιο της Θάλασσας παρά τις
απειλές της Τουρκίας. Οι φοβικοί μας ηγέτες έχοντες συμβούλους τους
τουρκολάγνους του ΕΛΙΑΜΕΠ αντί να ορίσουν τα 12
ν.μ στα Χωρικά μας Ύδατα και την ΑΟΖ σε όλες τις περιοχές αρκέστηκαν να ορίσουν
αυτά στις ακτές του Ιονίου και τώρα φτιάχνουν «πράσινα πάρκα» και «παιδικές
χαρές» για να δείξουν ότι τολμούν εν όψει προεκλογικής περιόδου.
Αλλοίμονο!! «Τη χώρα λεόντων να τη διοικούν
αμνοί» (21/4/24)
Αμφικτύων
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α
Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων
Λογοτεχνών
http://amphiktyon.blogspot.com/
Όποιος επιθυμεί να διαγραφεί να
επιστρέφει το παρόν με την ένδειξη «διαγραφή» «σύμφωνα με το άρθρο
14 του νόμου 2672/98
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ
