ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

---

• ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΟΥΣ
• Τι πραγματικά συνέβει στις 28 Οκτωβρίου 1940 με πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό Τσίπρα.... (για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι)
• Όχι! Πόσο δυνατή λέξη!!!
• Μάχη Ελαίας – Καλαμά (2-8 Νοεμβρίου 1940)
• Ο ιστορικός διάλογος Μεταξά και Γκράτσι που έφερε το ηρωικό «ΟΧΙ»!
• Σχολικό Ντοκυμαντέρ για την 28η Οκτωβρίου και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
• 28η Οκτωβρίου 1940: Το ηρωικό «ΟΧΙ» της Ελλάδας στην Ιταλία
• Με το χαμόγελο στα χείλη… 28η Οκτώβριου 1940
• Γελοιογραφίες και σκίτσα της εποχής του ελληνοϊταλικού πολέμου
• Τρεις συγκλονιστικές εμφανίσεις της Παναγίας στο Μέτωπο το 1940
• 28η Οκτωβρίου 1940 (βίντεο αφιέρωμα)
• Τα μετόπισθεν στον αγώνα του 1940. Η διαμαρτυρία των Ελλήνων διανοουμένων.
• 28 Οκτωβρίου: Πως ο Κατσιμήτρος παγίδευσε τους Ιταλούς όπως ο Μιλτιάδης τους Πέρσες! 
• Τὸ ἔπος τοῦ 1940-1941 συστατικὸ τῆς ἀθανασίας τῆς φυλῆς μας
• Οι γυναίκες της Πίνδου
• Η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου
• Το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940
• “ΠΥΡΟΒΟΛΩΝΤΑΣ” ΤΗΝ ΕΥΠ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ
• Ο δικός μου φόρος τιμής στους ήρωες προγόνους μου (κατά των σύγχρονων νεοταξιτών συμμοριτών κράτους-τραπεζών)
• 1912: Μια εποχή που δεν υπήρχαν έμφοβοι πολιτικοί στην Ελλάδα

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΟΥΣ Posted: 28 Oct 2018 10:30 AM PDT Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων Πώς πρέπει να τιμούμε τους ήρωες και τις ηρωίδες του πολέμου του 1940-41; 1.       Τους τιμούμε όταν σεβόμαστε τις αξίες και τα ιδανικά τους. Όταν διδάσκουμε στα παιδιά μας με ποιο όραμα πολέμησαν οι Έλληνες κατά των σιδερόφρακτων Ιταλών. Ο σεβασμός των στρατιωτών μας στην Παναγία, την Υπέρμαχο Στρατηγό, τούς οδήγησε σε ανδραγαθήματα. Γράφει σχετικά ο λογοτέχνης Στρατής Μυριβήλης: «Όταν η Ελλάδα έκαμε το θαύμα του ’40-’41, οι Έλληνες στρατιώτες έβλεπαν την Υπέρμαχον του Βυζαντίου να πολεμά επικεφαλής των τους κτηνώδεις επιδρομείς. Πήγα και τους είδα, εκεί στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας, αυτούς τους νεαρούς ήρωες των ημερών μας. Και όλοι είχαν κρεμασμένη στο στήθος ή στον ορθοστάτη του παγωμένου τους αντίσκηνου την εικόνα της Βυζαντινής Υπερμάχου. Σαν να ήταν όχι πολεμιστές του Γεωργίου του Β’, αλλά του Τσιμισκή, του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου ή του τελευταίου Παλαιολόγου». 2.       Τους τιμούμε όταν αποδίδουμε σωστά τους όρους. Δεν πολέμησαν στα βουνά της Αλβανίας, αλλά στα βουνά της Βορείου Ηπείρου. Η Αλβανία είχε συμμαχήσει με τον Μουσσολίνι, αλλά οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες, άνδρες και γυναίκες, υποδέχθηκαν και υποστήριξαν με θέρμη τον Ελληνικό Στρατό. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης οφείλουμε σήμερα να μη λησμονούμε την Ελληνική Εθνική Μειονότητα που ζει στην ηρωική Χειμάρρα, στο Αργυρόκαστρο, στην Κορυτσά κ.α.. 3.       Τιμούμε τη μνήμη των παλληκαριών μας όταν ενδιαφερόμαστε για την ανεύρεση, ταυτοποίηση και χριστιανική ταφή των χιλιάδων στρατιωτών που άφησαν τα κόκκαλά τους στα πεδία των μαχών. Με πολλή μεγάλη πίεση από την Ελλάδα και από τους συγγενείς των πεσόντων η Αλβανία δέχθηκε να λειτουργήσουν δύο ελληνικά στρατιωτικά κοιμητήρια, στην Κλεισούρα και στους Βουλιαράτες. Η προσπάθεια πρέπει να συνεχισθεί. 4.       Τιμούμε το ΟΧΙ και τη μαχητικότητα του Ελληνικού Έθνους, όταν διατηρούμε την επισημότητα και τη μεγαλοπρέπεια της Εθνικής Επετείου. Δεν πρέπει να παρασυρθούμε από ψευδοπροοδευτικές φωνές που ζητούν να καταργηθεί η 28η Οκτωβρίου και να αντικατασταθεί από τον εορτασμό της 12ης Οκτωβρίου 1944, όταν απελευθερώθηκε (μόνον) η Αθήνα. 5.       Τιμούμε τους ήρωες όταν υποστηρίζουμε τη συνέχιση των μαθητικών και στρατιωτικών παρελάσεων. Όταν παρελαύνουν οι νέοι μας αποτίουν φόρο τιμής στα νεαρά ελληνόπουλα, τα οποία αγωνίσθηκαν και θυσιάσθηκαν σε όλους τους αγώνες του Ελληνισμού. 6.       Τιμούμε το ΟΧΙ, όταν είμαστε αποφασισμένοι να αντιτάξουμε νέα ΟΧΙ στις εθνικές υποχωρήσεις και στην αποδόμηση της εθνικής ταυτότητας. Να πούμε ΟΧΙ στον νεο-οθωμανισμό του Ερντογάν, ΟΧΙ στη Συμφωνία των Πρεσπών, ΟΧΙ στην εφαρμογή νέου Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο, ΟΧΙ στην αποχριστιανοποίηση και στον αφελληνισμό της Παιδείας. Τιμούμε τους ήρωες και τις ηρωίδες του 1940-41 διαφυλάσσοντας τα ελληνορθόδοξα ιδανικά, τα οποία τους ενέπνευσαν. Άρθρο στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 27-28/10/2018 πηγή

Τι πραγματικά συνέβει στις 28 Οκτωβρίου 1940 με πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό Τσίπρα.... (για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι) Posted: 28 Oct 2018 09:30 AM PDT Το καλοκαίρι του 2015 λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα στο οποίο ο λαός μας απάντησε με 62% ΟΧΙ στην λιτότητα και στα μνημόνια, εν μέσω απειλών από τα ξεπουλημένα ΜΜΕ και τους ευρωλιγούριδες πολιτικούς προδότες (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κλπ), ότι θα εξερχόμασταν από την Ε.Ε. και το ευρώ και με κλειστές τράπεζες για να τρομοκρατήσουν τον λαό από τους κυβερνώντες κωλοτούμπες προδότες (Τσίπρας, Καμμένος και οι συν αυτώ και Προκόπης Παυλόπουλος) που λίγες ώρες αργότερα αποφάσισαν ότι ο λαός μας ψήφισε τελικά ΝΑΙ και μας έριξαν στον τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο, το οποίο θα κουμαντάρει την πατρίδα μας μέχρι το 2050...., ανακάλυψα σε κάποιο συρτάρι του Πολεμικού Μουσείου την αληθινή ιστορία της 28ης Οκτωβρίου 1940 όταν πρωθυπουργός δεν ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς αλλά ο Αλέξης Τσίπρας.... Ετσι τότε παρέθεσα την πραγματική ιστορία μας την οποία μπορείτε να δείτε ΕΔΩ Και την οποία λίγο καιρό αργότερα η καλή μου φίλη Μαίρη Καρά την επιμελήθηκε και την ξαναδημοσιεύσαμε.... ΕΔΩ Σήμερα επί τη ευκαιρία της Εθνικής μας Επετείου του ΟΧΙ σας την ξαναθυμίζω ώστε να την μαθαίνουν οι νεότεροι και να την ξαναθυμηθούν οι παλαιότεροι...  Γράφει ο Θάνος Βρισκόμαστε στην 28η Οκτωβρίου 1940. Είναι μεσάνυχτα.... Ο Ιταλός πρέσβης επισκέπτεται το σπίτι του Ελληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.... Ο πρωθυπουργός τον υποδέχεται με τις πυτζάμες στο σαλόνι... - Τι θα θέλατε; ρωτάει... - Κύριε πρωθυπουργέ η κυβέρνησή μου με εξουσιοδότησε να σας επιδώσω ένα τελεσίγραφο... Του το παραδίδει... Ο Τσίπρας το διαβάζει... "Του ζητάνε να επιτρέψει από τα ξημερώματα της επομένης να περάσουν ιταλικά στρατεύματα τα ελληνοαλβανικά σύνορα και να εγκατασταθούν σε 5 μεγάλες ελληνικές πόλεις... Στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στον Βόλο και στο Ηράκλειο της Κρήτης... Ο ελληνικός στρατός μπορεί να μείνει ανέπαφος απλά επιτρέποντας την διάβαση των ιταλικών στρατευμάτων. Η κίνηση αυτή είναι προς προστασίαν των ελληνικών εθνικών συμφερόντων από τις ρωσικές και συμμαχικές επιβουλές..." Ο Τσίπρας σκέφτεται για λίγο και απαντά; - Θα σας παρακαλούσα να μου δώσετε μια εβδομάδα καιρό ώστε να ρωτήσω τον ελληνικό λαό για το τι επιθυμεί... Ο Ιταλός πρέσβης ζητάει λίγο χρόνο και ένα τηλέφωνο να επικοινωνήσει με την κυβέρνησή του... Μετά από λίγα λεπτά επανέρχεται και λέει στον Ελληνα πρωθυπουργό... - Εντάξει σας δίνω τον χρόνο που θέλετε και μάλιστα μια επιπλέον εβδομάδα, αλλά να ξέρετε ότι αμέσως μετά και την δεύτερη εβδομάδα ο ιταλικός στρατός θα εισβάλλει στο ελληνικό έδαφος.... Ο Τσίπρας μιας και ξημερώνει Δευτέρα αποφασίζει να προκηρύξει δημοψήφισμα την επομένη Κυριακή.... Βγαίνει στο ραδιόφωνο (γιατί τηλεόραση δεν υπήρχε τότε) και με διάγγελμά του υποστηρίζει την μόνη περήφανη απάντηση που πρέπει να δοθεί στους μακαρονάδες Ιταλούς... ένα ηρωϊκό ΟΧΙ. Ο ελληνικός λαός ενθουσιασμένος βγαίνει στους δρόμους γεμάτος εθνική υπερηφάνεια... Ομως οι Ιταλοί καταλαβαίνουν ότι κάπου έκαναν λάθος και το θέμα δεν εξελίσσεται καλά.... Αμέσως η Ιταλία αρχίζει μαζικούς βομβαρδισμούς σε ελληνικά λιμάνια και πόλεις χωρίς ωστόσο να επιχειρήσει εισβολή... Ταυτόχρονα εμφανίζονται στα ερτζιανά κάποιοι ελληνόφωνοι ιδιωτικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί που αρχίζουν προπαγάνδα για το πόσο καλοί είναι οι Ιταλοί... Πόσο δυνατός είναι ο Αξονας Ιταλίας και Γερμανίας και παράλληλα κάνουν ρεπορτάζ από τις βομβαρδισμένες περιοχές... Η προσπάθεια για προπαγάνδα φτάνει στο αποκορύφωμά της όταν αρχίζουν να εμφανίζονται διαδηλώσεις υπέρ του ΝΑΙ, όπου διάφοροι πολιτικοί αντίπαλοι του Τσίπρα λένε στο πλήθος πόσο καλύτερα θα είναι να αφήσουμε να περάσουν τα ιταλικά στρατεύματα χωρίς ντουφεκιά... Πόσο καλύτερα θα είναι να μην βομβαρδίζονται οι πόλεις και τα λιμάνια μας και να σκοτώνονται τα παιδιά μας... Πόσο καλύτερα θα είναι να μην γίνει πόλεμος που κανείς δεν τον θέλει... Πόσο καλύτερα θα είναι να αποφύγουμε την πείνα και την κατοχή... Το ΟΧΙ θα σημάνει πόλεμο και δυστυχία.... και πιθανότατα υποδούλωση της πατρίδας μας...  Ετσι περνάει μια ολόκληρη εβδομάδα.... Φτάνει η Κυριακή του δημοψηφίσματος... Ο ελληνικός λαός μέσα σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση με συνεχείς βομβαρδισμούς και καταστροφές, με εκβιασμούς και τρομοκρατία φτάνει στις κάλπες.... Το βράδυ βγαίνουν τα αποτελέσματα.... Και την επόμενη Δευτέρα όλοι μιλούν για ένα θαύμα... Το ΟΧΙ (δεν θα περάσουν) παίρνει 61% και το ΝΑΙ (να περάσουν) 38%.... Ο κόσμος ολόκληρος μένει έκθαμβος από το σθένος του λαού μας...    Ο Τσίπρας επισκέπτεται τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Παυλόπουλο και του παραδίδει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος... Ο Παυλόπουλος απαντά με τα εξής λόγια: "- Κύριε Πρωθυπουργέ με χαρά βλέπω ότι ο λαός μας σας εξουσιοδοτεί με μια περήφανη δημοκρατική ψήφο να συμμαχήσετε με τις δυνάμεις του Αξονα και να επιτρέψετε την φιλική διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων από το ελληνικό έδαφος!!!!! Η θέση μας είναι μέσα στις δυνάμεις του Αξονος και μάλιστα αυτή είναι μια θέση αδιαπραγμάτευτη..."  Ο Τσίπρας μετά την πρώτη αυτή έκπληξη ζητάει από τον ΠτΔ να συγκληθεί το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών....  Την επομένη το μεσημέρι συγκαλείται το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών το οποίο συνεδριάζει για αρκετές ώρες... Εκεί ακούγονται όλες οι απόψεις και τελικώς βγαίνει το κοινό ανακοινωθέν... "Το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών των ελληνικών κομμάτων αποφάσισε να διατρανώσει την άποψη ότι η θέση της Ελλάδας είναι αδιαμφισβήτητα εντός των Δυνάμεων του Αξονος. Σέβεται το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και την απόφαση του ελληνικού λαού να παραμείνουμε σε μια Ελλάδα χωρίς βομβαρδισμούς και χωρίς πόλεμο..." Περνάει μια ολόκληρη εβδομάδα στην οποία ο ελληνικός λαός παραμένει μουδιασμένος ενώ ο πρωθυπουργός Τσίπρας διατυμπανίζει δεξιά κι αριστερά ότι σεβεται την λαϊκή εντολή και θα κάνει ότι είναι δυνατόν να θέση την χώρα στον φυσικό της χώρο.... Την Ευρώπη η οποία έχει σχεδόν ολόκληρη κατακτηθεί από τις Ιταλογερμανικές Φασιστοναζιστικές Δυνάμεις... Κι έρχεται το τελευταίο Σαββατοκύριακο... Η βουλή Συνεδριάζει... Πρόκειται να δώσει εξουσιοδότηση στον Πρωθυπουργό να πάει να παρακαλέσει τους Ιταλογερμανούς του Αξονα να σταματήσουν να βομβαρδίζουν και να μας αποδεχτούν ως συμμάχους τους.... Ολοι σχεδόν οι αρχηγοί των κομμάτων ζητάνε με πάθος να πάει ο Τσίπρας και να γυρίσει με συμφωνία ώστε να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί και να κλείσουμε μια συμφωνία "ότι νάναι" με τους ιταλογερμανούς φίλους μας... Χαρακτηριστικά του λένε: "Μην γυρίσεις χωρίς συμφωνία..." Ο Τσίπρας στον λόγο του στην βουλή, αφού κάνει έναν ωραίο απολογισμό  για το πόσους μήνες κατάφερε να κρατήσει ουδέτερη την Ελλάδα μέσα σε μια Ευρώπη που φλεγόταν από τον πόλεμο και τον όλεθρο, ζητάει την εξουσιοδότηση της βουλής γιατί το πράγμα έφθασε στο απροχώρητο, οι βομβαρδισμοί δεν λένε να σταματήσουν και ο ελληνικός στρατός βρίσκεται στα σύνορα έτοιμος να συγκρουστεί με ένα πολύ υπέρτερο αντίπαλο που σίγουρα θα τον φέρει σε δύσκολη κατάσταση... "Οι Ιταλοί έχουν 8 εκατομμύρια στρατιώτες" λέει ο Τσίπρας "και οι Γερμανοί υπερδιπλάσιους... Δηλαδή πολύ περισσότερους από όσοι είναι όλοι οι Ελληνες μαζί.... Εχουνε αεροπορία, τάνκς και ισχυρούς στόλους...  Τι να σου κάνει μια μικρή αλλά ηρωική χώρα σαν την Ελλάδα όταν οι αντίπαλοι είναι τόσο ισχυροί;" Με 251 ψήφους η εντολή δίνεται και την επομένη ξημερώνοντας Κυριακή ο πρωθυπουργός Τσίπρας συναντάται με τον Μουσολίνι και με τον Χιτλερ.... Η διάσκεψη κρατάει ώρες... Και λίγο μετά το ξημέρωμα της Δευτέρας όλοι βγαίνουν χαμογελαστοί από την αίθουσα... Ο Τσίπρας λέει: "Οι διαπραγματεύσεις ήταν πολύ δύσκολες αλλά πετύχαμε τουλάχιστον να έχουμε κυβέρνηση και η σημαία μας να κυματίζει περήφανα πλάι στην Ιταλική και την Γερμανική στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και στον Λευκό Πύργο... Τα Ιταλικά και Γερμανικά στρατεύματα θα μπουν στην χώρα μας και θα τα υποδεχθούμε σαν αληθινούς ελευθερωτές και σωτήρες μας... Μπορεί για κάμποσα χρόνια να αναγκαστούμε να τους ταϊζουμε κι αυτούς από τα αγαθά μας, αλλά δεν πειράζει είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό μας και εμείς έχουμε σαν λαός και την φιλοξενία.... Πέτυχα επίσης να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί.  Καταλαβαίνω ότι θα είναι δύσκολο να συγκατοικήσουμε με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς μέσα στην ίδια μας την χώρα, αλλά μου υποσχέθηκαν πως όσα κτίρια, λιμάνια και αεροδρόμια καταλάβουν αφού τους τα χαρίσουμε θα τα φυλάξουν σε καλή κατάσταση... Είδατε μας αγαπάνε βρε............... Και μια τελευταία ευχάριστη είδηση... Ο ελληνικός στρατός μετά από αυτό δεν έχει λόγους υπάρξεως εφόσον ο Ιταλικός κι ο Γερμανικός θα διασφαλίζουν την ειρήνη στην πατρίδα μας... Ετσι όλοι οι Ελληνες στρατιώτες μπορούν να πάνε άφοβα σπίτι τους... Εύχομαι σε όλους καλά να περνάμε και υπομονή..." Κατόπιν σε συνέντευξη τύπου μίλησε η εκπρόσωπος του Χίτλερ κ Ανγκέλα Μέρκελ η οποία τόνισε: "Κάναμε το καλύτερο δυνατόν για τον ελληνικό λαό. Οι βομβαρδισμοί θα σταματήσουν με το που θα μπουν τα στρατεύματά μας στις ελληνικές πόλεις.... Ομως οι πόλεις θα βομβαρδίζονται μέχρι να μπαίνει ο στρατός μας και να τις καταλαμβάνει... Μόλις εισέρχεται ο στρατός μας θα σταματάει σε κάθε πόλη ο βομβαρδισμός... Γιατι έχει χαθεί η εμπιστοσύνη.... Επίσης αρχικά είχαμε ζητήσει από τον πρωθυπουργό σας να μας παραχωρήσει 5 μεγάλες πόλεις.. Λόγω όμως αυτού του δημοψηφίσματος που καθόλου δεν μας διευκόλυνε αποφασίσαμε να καταλάβουμε για σιγουριά όλες τις ελληνικές πόλεις και τα χωριά... Επίσης επειδή επί πολλούς μήνες η Ελλάδα τηρούσε ουδέτερη στάση και μίλαγε και με τους Ρώσους, η εμπιστοσύνη μεταξύ μας έχει χαθεί με αποτέλεσμα για να ξανακερδηθεί να ζητήσουμε να μας παραχωρηθούν όλα τα μεγάλα και πολυτελέστερα κτίρια των ελληνικών πόλεων καθώς και τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τα μουσεία να τα διαχειριστούμε όπως θέλουμε.. Υποσχόμαστε όμως να τα κρατήσουμε όλα σε άριστη κατάσταση και να μην τα καταστρέψουμε... Επίσης θα παρθούν και μερικά ακόμα μέτρα γύρω από την τροφοδοσία των ένδοξων στρατιωτών μας. Κάθε ελληνικό σπίτι και οικογένεια θα αναλάβει να ταϊζει από έδω και στο εξής και 2-3 Ιταλούς ή Γερμανούς στρατιώτες... Οποιος αρνείται θα εκτελείται επι τόπου... Για όσα θα ισχύσουν για τον ελληνικό στρατό σας τα είπε κι ο κ Τσίπρας...   Είμαι πολύ ευχαριστημένη που φτάσαμε σε αυτήν την συμφωνία που διασφαλίζει το μέλλον της Ελλάδας μέσα στους κόλπους του Αξονα και της Νέας Τάξης Πραγμάτων... Την επομένη μέρα άρχισε η αναίμακτη είσοδος των ιταλογερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα...  Ο πρωθυπουργός Τσίπρας έμεινε έτσι στην ελληνική ιστορία για το ηρωϊκό ΝΑΙ που έκτοτε εορτάζεται ως εθνική επέτειος... ΘΑΝΟΣ

Όχι! Πόσο δυνατή λέξη!!! Posted: 28 Oct 2018 09:00 AM PDT Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη Δημοσιογράφος  Όχι! Μία λέξη τόσο δυνατή, θα τη γιορτάσουμε ξανά όπως κάθε χρόνο. Μία λέξη που κρύβει μέσα της μεγάλη δύναμη, που δείχνει την απροθυμία μας να συμβιβαστούμε και να επιλέξουμε για τον εαυτό μας το καλύτερο. Έχουμε αναρωτηθεί άραγε, πόσο δυνατή λέξη είναι το όχι και πόσο καλό μπορεί να κάνει στην ψυχική μας υγεία; Μεγαλώνουμε σε έναν κόσμο στον οποίο μαθαίνουμε πως πρέπει να είμαστε καλοί και καταδεκτικοί, πως πρέπει να είμαστε πάντοτε θετικοί στα θέλω των άλλων. Μαθαίνουμε να συμβιβαζόμαστε πάντα, να καταπιέζουμε αυτό που είμαστε επειδή ο φόβος της απόρριψης των άλλων μας καταβάλλει. Ωστόσο, το να μάθουμε να λέμε όχι είναι και αυτό ένα βασικό μάθημα σεβασμού και φροντίδας ως προς τον εαυτό μας. Δεν είναι κακό να λέμε όχι σε κάποια πράγματα, δεν είναι κακό να έχουμε τα δικά μας όρια και να ζητάμε από τους άλλους να τα σεβαστούν. Το όχι μας προστατεύει από την εξασθένιση του εαυτού μας στο να προσπαθεί να ανταποκρίνεται συνεχώς στις προσδοκίες των άλλων. Είναι ένα όχι το οποίο υψώνεται ηχηρά σε κάθε αίτημα το οποίο με υποβιβάζει και με πληγώνει ως αξιοπρέπεια, ως οντότητα. Να μάθουμε να λέμε όχι χωρίς να αισθανόμαστε ενοχές. Σε οτιδήποτε μας υπομονεύει ως χώρα, ως προσωπικότητα, ως αξιοπρέπεια. Χρόνια μας Πολλά!!!

Μάχη Ελαίας – Καλαμά (2-8 Νοεμβρίου 1940) Posted: 28 Oct 2018 08:30 AM PDT Οχυρωματικές εργασίες στην περιοχή Ελαίας-Καλαμά (Μάρτιος 1939)  Η Μάχη Ελαίας-Καλαμά (2-8 Νοεμβρίου 1940) ήταν μαζί με την Μάχη της Πίνδου, οι κύριες μάχες, που ανέκοψαν την ιταλική προέλαση τις πρώτες μέρες του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η γραμμή του μετώπου της μάχης ξεκινούσε δυτικά από το Ιόνιο Πέλαγος, στις εκβολές του ποταμού Καλαμά, κατά μήκος του ποταμού και κατέληγε στην στρατηγική τοποθεσία Ελαία, κοντά στο Καλπάκι. Την άμυνα της περιοχής την είχε αναλάβει η «8η Μεραρχία», υπό τον υποστράτηγο Χαράλαμπο Κατσιμήτρο. Οι ιταλικές δυνάμεις αποτελούνταν από τμήματα της Μεραρχίας «Φερράρα», ενισχυμένες με άρματα από την Μεραρχία «Κενταύρων», καθώς και από το 25ο ιταλικό σώμα στρατού. Επίσης στον τομέα Καλαμά βρίσκονταν η Μεραρχία Σιένα και στον τομέα Θεσπρωτίας ιταλική Μεραρχία ιππικού. Μόλις γίνεται γνωστή η κήρυξη του πολέμου, ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος εκδίδει την πρώτη πολεμική διαταγή:  Αξιωματικοί και οπλίται της 8ης Μεραρχίας, διανοίγετε το στάδιον της εκτελέσεως του υπερτάτου προς την πατρίδα καθήκοντος, δια αντιστάσεως μέχρις εσχάτων συμφώνως προς το σχέδιον ενεργείας. Αμυνθήτε του ιερού πάτριου εδάφους μετά φανατισμού εναντίον του επιδρομέως, όστις ήλθε να προσβάλη τούτο αναιτίως.  Αναμνησθήτε των ενδόξων παραδόσεων του Έθνους μας και πολεμήσατε με λύσσαν κατά του εχθρού.  Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου οι ιταλικές δυνάμεις εξαπέλυσαν γενική επίθεση σε όλα τα μέτωπα της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Τα ελληνικά τμήματα αφού προέβαλαν αντίσταση, άρχισαν να υποχωρούν και να αναπτύσσονται στις προκαθορισμένες θέσεις, επιβραδύνοντας τον εχθρό βάσει γενικού σχεδίου. Στις 2 Νοεμβρίου η σύμπτυξη είχε ολοκληρωθεί και οι ελληνικές δυνάμεις εγκαταστάθηκαν στην κύρια αμυντική τοποθεσία Καλαμάς – Ελαία – Γκραμπάλα – Ύψωμα Κλέφτης.  Ιταλική επίθεση Το πρωί της ίδιας μέρας ξεκίνησε σφοδρός βομβαρδισμός από την ιταλική αεροπορία και το πυροβολικό. Στις 15:00 η Μεραρχία Φερράρα εξαπέλυσε επίθεση στην τοποθεσία Ελαία, χωρίς όμως αποτελέσματα. Την επόμενη μέρα ύστερα από βομβαρδισμούς ακολούθησε επίθεση με τεθωρακισμένα κατά του τομέα Καλπακίου. Οι ελληνικές δυνάμεις διατήρησαν ακέραιες τις θέσεις τους. Στις 4 Νοεμβρίου, οι Ιταλοί περιορίστηκαν σε βομβαρδισμούς σε ολόκληρο το μέτωπο και την επόμενη το μεσημέρι μεγάλες δυνάμεις πεζικού και άρματα μάχης, με αεροπορική υποστήριξη εξαπολύουν επίθεση στον τομέα Ελαίας. Τα ελληνικά τμήματα παρά την σφοδρότητα της επίθεσης, απέκρουσαν την εχθρική επίθεση και προκάλεσαν σοβαρές απώλειες.  Οι ιταλικές επιθέσεις συνεχίστηκαν ως τις 8 Νοεμβρίου, κυρίως κατά του τομέα Ελαίας, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.  Οι απώλειες της ελληνικής μεραρχίας κατά τη μάχη Ελαίας-Καλαμά ανήλθαν σε 60 νεκρούς και 260 τραυματίες. Η ελληνική νίκη προκάλεσε μη αναστρέψιμες, υλικές και ηθικές, φθορές για την ιταλική πλευρά, που την ανάγκασε να αναστείλει τις επιθετικές επιχειρήσεις και να μεταπέσει σε κατάσταση άμυνας εν αναμονή ενισχύσεων.  Πηγές Εμείς οι Έλληνες. Σκάι 2008. Πολεμική Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας. ISBN 978-960-6845-16-1. Η Mάχη Ελαίας – Καλαμά. Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας. Καλπάκι 1940: η VIII Μεραρχία συντρίβει τους Ιταλούς. https://el.wikipedia.org το είδαμε ΕΔΩ

Ο ιστορικός διάλογος Μεταξά και Γκράτσι που έφερε το ηρωικό «ΟΧΙ»! Posted: 28 Oct 2018 07:30 AM PDT Ο πρέσβης της Ιταλίας Εμμανουέλε Γκράτσι αφηγείται στο βιβλίο του «Η αρχή του τέλους – η επιχείρηση κατά της Ελλάδος» την ιστορική στιγμή που παρέδωσε το τελεσίγραφο στον Ιωάννη Μεταξά:   «Την καθορισμένη ώρα δέκα περίπου λεπτά πριν από τις 3, ο Στρατιωτικός ακόλουθος, ο διερμηνέας και εγώ φθάσαμε στην καγκελλόπορτα της μικρής βίλλας, όπου έμενε ο Πρωθυπουργός. Ο comm.De Santo είπε στον φρουρό να ειδοποιήσει τον Πρωθυπουργό ότι ο Πρέσβυς της Ιταλίας επιθυμούσε να γίνει δεκτός για μία άκρως επείγουσα ανακοίνωση. Ο φρουρός άρχισε να κτυπά ένα ηλεκτρικό κουδούνι που επικοινωνούσε με το εσωτερικό του σπιτιού, αλλά το υπηρετικό προσωπικό κοιμόταν. Περιμέναμε για μερικά ατελείωτα λεπτά μπροστά στην καγκελλόπορτα. Μες την βαθειά σιωπή της νύκτας ακουγόταν το γαύγισμα ενός σκύλου.  Ο Εμμανουέλε Γκράτσι (Ιταλικά: Emanuele Grazzi) Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα κατά τη κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940.  Επί τέλους το κουδούνισμα ξύπνησε τον ίδιο τον Μεταξά, ο οποίος έκαμε την εμφάνισή του σε μία μικρή πόρτα υπηρεσίας και, αναγνωρίζοντας με, διέταξε τον φρουρό να με αφήσει να περάσω. Οι δύο συνοδοί μου έμειναν στον δρόμο περιμένοντας με, έξω από την καγκελλόπορτα.Ο Μεταξάς είχε φορέσει μία σκούρα μάλλινη ρόμπα, από τον γιακά της οποίας φαινόταν ένα μετριότατο βαμβακερό νυχτικό. Μου έσφιξε το χέρι, με έβαλε μέσα και με άφησε να περάσω σε ένα μικρό σαλόνι, το συνηθισμένο σαλονάκι μιας μικροαστικής εξοχικής βιλλίτσας. Αυτό το περιβάλλον αλά Guido Gozzano, με τα κακόγουστα καλά του πράγματα μ’ έκανε να αναλογιστώ προς στιγμήν με κάποιο πικρό κρυφό χαμόγελο την Βίλλα Τορλόνια.  Μόλις καθίσαμε του είπα ότι η Κυβέρνηση μου είχε αναθέσει να του κάμω μια άκρως επείγουσα ανακοίνωση και χωρίς άλλα λόγια του έδωσα το κείμενο. Ο Μεταξάς άρχισε να διαβάζει. Τα χέρια του κρατούσαν το χαρτί έτρεμαν ελαφρά και μέσα από τα γυαλιά του έβλεπα τα μάτια να βουρκώνουν, όπως συνήθιζε όταν ήταν συγκινημένος.  Όταν τελείωσε την ανάγνωση, με κοίταξε κατά πρόσωπο και μου είπε με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή: «Allors c’ est la guerre» (Επομένως έχουμε πόλεμο). Του απήντησα ότι δεν ήταν καθόλου έτσι κατ’ ανάγκην, και ότι μάλιστα η Ιταλική Κυβέρνηση ήλπιζε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση θα εδέχετο τα αιτήματά της και θα άφηνε να περάσουν ελεύθερα τα ιταλικά στρατεύματα, τα οποία θα άρχιζαν τις μετακινήσεις τους την 6η πρωινή. Ο Μεταξάς με ρώτησε τότε πως μπορούσα να σκεφθώ ότι, ακόμα και αν είχε την πρόθεση να ενδώσει, θα του ήταν δυνατόν μέσα σε τρείς ώρες να λάβει τις διαταγές του Βασιλέως και να δώσει τις απαραίτητες οδηγίες για την ελεύθερη διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων. Χωρίς καμία πεποίθηση, από απλή ευσυνειδησία, αρπαζόμενος από την τελευταία ελπίδα όπως ο ναυαγός πιάνεται ακόμα και από ένα σανιδάκι, του απήντησα ότι αυτό δεν ήταν καθόλου αδύνατον. Ασφαλώς θα είχε απ’ ευθείας τηλεφωνική γραμμή για να επικοινωνεί με τον βασιλέα. Όσο για τις διαταγές προς τα στρατεύματα, θα ήταν αρκετό να διαταχθεί ο αρχιστράτηγος να στείλει με τον ασύρματο εγκύκλιο διαταγή σε όλους τους διοικητές να μην παρεμποδισθεί η προέλαση των ιταλικών στρατευμάτων. Το σαλόνι όπου έγινε η συνομιλία του Ιωάννη Μεταξά με τον Ιταλό πρόξενο Ε.Γκράτσι.  Ο Μεταξάς με ρώτησε τότε αν μπορούσα να του καθορίσω τουλάχιστον ποιά ήταν τα στρατηγικά σημεία επί του ελληνικού εδάφους που η ιταλική Κυβέρνηση θα ήθελε να καταλάβει. Φυσικά, αναγκάσθηκα αν του απαντήσω ότι δεν είχα την παραμικρή ιδέα. Ο Μεταξάς απήντησε : «Vous voyez bien que c’ est impossible» (βλέπετε ότι αυτό είναι αδύνατον). Η ευθύνη του πολέμου αυτού βαρύνει αποκλειστικά την Ιταλική Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση σας ήξερε κάλλιστα ότι η Ελλάδα το μόνο που επιθυμούσε ήταν να παραμείνει ουδετέρα, αλλ’ ότι ήμεθα αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε το εθνικό έδαφος εναντίον οιουδήποτε.«Του απήντησα, ενώ σηκωνόμουν, ότι ήλπιζα ακόμα ότι θα ελάμβανε υπ’ όψιν του την διαβεβαίωση που περιείχετο στην διακοίνωση, κατά την οποίαν η Ιταλική Κυβέρνηση δεν είχε καμία πρόθεση να θίξει την κυριαρχία της Ελλάδος και ότι θα μου γνώριζε στην Πρεσβεία, πριν από τις 6, ότι η χώρα του δεχόταν τα ιταλικά αιτήματα».  Ο Μεταξάς δεν μου απήντησε. Με συνόδευσε στην έξοδο υπηρεσίας από την οποίαν είχα μπεί πριν από ένα τέταρτο και όταν ήμασταν στο κατώφλι μου είπε χωρίς να αναπτύξει περισσότερο την σκέψη του, «Vous etes les plus forts…» (Είσαστε πιό δυνατοί) με φωνή αυτή τη φορά βαθιά αλλοιωμένη.  Με τη σειρά μου δεν ήξερα τι να απαντήσω στα λόγια αυτά και στην βαθειά λύπη που τα δονούσε. Νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο, ο οποίος τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να μην αισθάνθηκε απέχθεια για το επάγγελμα του. Αν στην μακρά σταδιοδρομία μου στην υπηρεσία του κράτους υπήρξε ποτέ μια στιγμή κατά την οποίαν εμίσησα το δικό μου, μια στιγμή κατά την οποίαν το καθήκον του αξιώματός μου μου φάνηκε σταυρός όχι μόνο θλιβερός, αλλά και ταπεινωτικός, η στιγμή αυτή ήταν όταν άκουσα εκείνα τα αποκαρδιωμένα λόγια του πρόφερε ο πρεσβύτης εκείνος, που είχε καταναλώσει ολόκληρη την ζωή του αγωνιζόμενος και υποφέροντας για την χώρα του και τους βασιλείς του και που, και κατά την υπέρτατη εκείνη στιγμή, προτιμούσε να διαλέξει για την πατρίδα του τον δρόμο της θυσίας και όχι τον δρόμο της ατιμώσεως. Υποκλίθηκα μπροστά του με τον βαθύτερο σεβασμό και βγήκα από το σπίτι του».  Πηγή: «Η αρχή του τέλους η επιχείρηση κατά της Ελλάδος» Εμ. Γκράτσι (σ.σ. 284-287) ioannismetaxas.gr  το είδαμε ΕΔΩ

Σχολικό Ντοκυμαντέρ για την 28η Οκτωβρίου και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο Posted: 28 Oct 2018 06:30 AM PDT  Πρώτο μέρος   Δεύτερο μέρος  από τον χρήστη Sotiris Tseles

28η Οκτωβρίου 1940: Το ηρωικό «ΟΧΙ» της Ελλάδας στην Ιταλία Posted: 28 Oct 2018 05:30 AM PDT 28η Οκτωβρίου: Μία ημέρα, που γράφτηκε στην ιστορία για το ηρωικό «ΟΧΙ» της Ελλάδας στον Μουσολίνι. Μία ημέρα, που άραγε η νεολαία γνωρίζει τον πραγματικό λόγο που την εορτάζουμε;  Τι έγινε την 28η Οκτωβρίου 1940; Η ιταλική κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία της Ελλάδος. Η απάντηση της κυβέρνησης Μεταξά στο τελεσίγραφο ήταν αρνητική. Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της χώρας μας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία. Ουσιαστικά, την 28η Οκτωβρίου η Ελλάδα γιορτάζει την είσοδό της στον πόλεμο, ενώ οι περισσότερες άλλες χώρες γιορτάζουν την ημερομηνία λήξης του πολέμου. Για πρώτη φορά η επέτειος γιορτάστηκε επίσημα το 1944 με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Κάθε χρόνο, αυτήν την μέρα πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη η στρατιωτική παρέλαση, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων επισήμων, η οποία συμπίπτει με τον εορτασμό της απελευθέρωσης της πόλης κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και τη μνήμη του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου. Στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις γίνονται μαθητικές παρελάσεις, ενώ δημόσια και ιδιωτικά κτίρια υψώνουν την ελληνική σημαία. Ακόμα, πραγματοποιούνται επετειακές εκδηλώσεις και αφιερώματα μνήμης, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην «τραγουδίστρια της νίκης» Σοφία Βέμπο, η οποία με τα πατριωτικά της τραγούδια εμψύχωνε τότε τους στρατιώτες μας και μετέδιδε τον ενθουσιασμό της προέλασης των ελληνικών δυνάμεων στη Βόρεια Ήπειρο. Η καθιέρωση του εορτασμού της επετείου Η επέτειος του «ΟΧΙ» γιορτάστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Κατοχής. Στο κεντρικό κτίριο και στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποιήθηκε ο πρώτος εορτασµός στις 28 Οκτωβρίου 1941. Έγιναν ομιλίες από τους φοιτητές, ενώ μίλησε για την επέτειο την παραμονή και ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο οποίος αρνήθηκε να κάνει µάθηµα την ηµέρα της επετείου με αποτέλεσμα να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο. Στην δεύτερη επέτειο (28/10/1942), ο εορτασμός έγινε στην Πλατεία Συντάγµατος με πρωτοβουλία των οργανώσεων ΠΕΑΝ και ΕΠΟΝ. Υπήρχε ανησυχία για το πώς θα αντιδράσουν οι ιταλικές δυνάμεις κατοχής, οι οποίοι όμως δεν παρενέβησαν. Εκδηλώσεις και διαδηλώσεις εκείνη την ημέρα έγιναν και σε άλλες πόλεις. Στον Πειραιά πραγματοποιήθηκαν ολιγοπληθείς συγκεντρώσεις, ανέβαινε κάποιος σε μια καρέκλα, έβγαζε ένα σύντομο λόγο, και κατόπιν διαλύονταν, για να αποφύγουν την επέμβαση των καραμπινιέρων. Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το τι έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1943. Σύμφωνα με τον Ηλία Βενέζη γιορτάστηκε η επέτειος στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στην πλατεία Κοτζιά (ο Βενέζης ήταν τότε υπάλληλος της τράπεζας). Κατέφθασαν όμως οι Γερμανοί, που είχαν την ευθύνη της αστυνόμευσης πλέον, υποχρέωσαν όσους συμμετείχαν να σταθούν με τα χέρια ψηλά μέχρι το βράδυ, ενώ έστειλαν και είκοσι περίπου από αυτά τα άτομα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάποια δεν επέστρεψαν. Επίσημα για πρώτη φορά η επέτειος επίσημα στις 28 Οκτωβρίου 1944 με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Το ιστορικό Ηταν περίπου 3 τα ξημερώματα της 28 Οκτωβρίου του 1940 όταν o Μουσολίνι απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική. Το τελεσίγραφο δόθηκε ιδιόχειρα στον Ιωάννη Μεταξά και μάλιστα στην οικία του στην Κηφισσιά , από τον Ιταλό Πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι. Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: «Alors, c'est la guerre», (προφέρεται από τα γαλλικά, αλόρ, σε λα γκερ, δηλαδή, Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο), εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων. Ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που κυκλοφόρησαν το 1945, περιγράφει τη σκηνή: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως.». Ο Μεταξάς εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής, και αυτή η άρνηση πέρασε στον τότε ελληνικό δημοσιογραφικό τύπο με την λέξη   «ΟΧΙ». Σημειώνεται πως αυτούσια η λέξη «ΟΧΙ» παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ελληνικό Μέλλον» του Ν. Π. Ευστρατίου στις 30 Οκτωβρίου του 1940. Ο πόλεμος Δύο ώρες μετά την παραπάνω επίδοση, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος με εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, οπότε η Ελλάδα αμυνόμενη ενεπλάκη στον πόλεμο. Το λεγόμενο «Έπος του Σαράντα», το οποίο ακολούθησε, και οι μεγάλες νίκες που ο ελληνικός στρατός κατέκτησε, εις βάρος των Ιταλών, καθιερώθηκε να γιορτάζονται κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου, την ημέρα της επίδοσης του ιταλικού τελεσιγράφου και της άρνησης του Ιωάννη Μεταξά να συναινέσει. Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.  πηγή

Με το χαμόγελο στα χείλη… 28η Οκτώβριου 1940 Posted: 28 Oct 2018 04:30 AM PDT Με το χαμόγελο στα χείλη… 28η Οκτώβριου 1940 Άρθρο Γνώμης της Αργυρής Ξέρρα* Από καταβολής κόσμου ο άνθρωπος βιώνει την καθημερινότητά του, η οποία είναι γνωστή. Αγαπάει, παντρεύεται, κάνει παιδιά, αγωνίζεται για τον ίδιο , την οικογένειά του, αγωνίζεται για το παρόν και το μέλλον. Μάχεται για τη ζωή και τις αξίες της. Όμως, η ζωή έχει άλλα σχέδια, όπως και κάποιοι, οι οποίοι επηρεάζουν τις τύχες και τις ζωές των ανθρώπων. Υπάρχουν στιγμές που τον σημαδεύουν και «φυλακίζουν» τη μνήμη του. Είναι εμπειρίες και γεγονότα που δεν πίστευε ότι θα ζήσει. Ο πόλεμος, οι μάχες, η εθνεγερσία της 28ης Οκτωβρίου ονομάστηκε «Έπος» και ήταν μία στιγμή, η οποία ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη ή προσδοκία. Ήταν μία στιγμή ανεπανάληπτη. Τα γεγονότα, τα οποία διαδραματιστήκαν, αλλά και η επική έκβαση έμειναν στη μνήμη του ελληνικού λαού, άσβηστα. Τα επισκίασαν όμως τα μετέπειτα γεγονότα. Κατοχή, αντίσταση,   Δεκεμβριανά, Εμφύλιος, τα μεταπολεμικά δύσκολα χρόνια. Πάντα υπάρχουν «σκιές» που αμαυρώνουν τις θυσίες ενός λαού. Στην ιστορία μας λοιπόν έναν πόλεμο τον κατατάσσουμε στα μεγάλα δεινά, ανατρέπει τη ζωή, την κοινωνικότητα, τα όνειρα, τους οραματισμούς, διότι εμπεριέχει πολλές καταστροφές και θάνατο. Όλα ρευστά και απρόβλεπτα. Παντού φόβος για μία περιπέτεια ναι μεν συναρπαστική, αλλά και αφόρητη. Ένα χαμόγελο «ζωγραφισμένο» στα χείλη ανθρώπων, ή ενός λαού καταπονημένου, (που πριν από λίγα χρόνια πίσω, βίωσε παρόμοια γεγονότα, όπως, Μικρασιατική Καταστροφή, Α΄ Π. Πόλεμο, Βαλκανικούς), σε μια μέρα που ξεκινά ένας πόλεμος μας φαίνεται τελείως αφύσικο. Αλλά και ένα βασικό εφόδιο, όπως αποδείχτηκε , για την συντριβή του εχθρού και της νίκης. Ίσως το μόνο εφόδιο σε αυτόν τον πόλεμο. Ο Γιώργος Θεοτοκάς στο βιβλίο του «Τετράδια ημερολόγιου 1939-1953» μας μεταφέρει αυτό τον παλμό, την χαρά και τον ενθουσιασμό των απλών ανθρώπων λες και δεν πήγαιναν σε πόλεμο, αλλά σε γιορτή. Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Ξυπνώ με τις καμπάνες που σημαίνουν την κήρυξη του πολέμου και τον πρώτο συναγερμό. Επιτέλους είμαστε μέσα! Ο ωραιότερος καιρός, οι καμπανοκρουσίες, κάποια κίνηση ιδιαίτερη, κάποια έξαψη που αισθάνομαι αμέσως τριγύρω μου, στο σπίτι, στο δρόμο, στα άλλα σπίτια και στους κήπους, όλα αυτά προσδίδουν, από την πρώτη στιγμή, στην ημέρα που αρχίζει, μία όψη εορτάσιμη, πανηγυρική, Η πρώτη μου σκέψη είναι: «Το μεσημέρι το αργότερο θα έρθουν τα αεροπλάνα να μας βομβαρδίσουν». Εκείνη τη μέρα οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από εφέδρους, οι οποίοι έτρεχαν στα αστυνομικά τμήματα, να μάθουν το προορισμό τους, αλλά και που θα παρουσιαστούν. Ανέβαιναν στα τρένα, τα οποία ήταν ασφυκτικά γεμάτα και έφευγαν προς την Λάρισα, ή προς την Πάτρα. Αυτοί οι άνθρωποι μέχρι πρότινος δεν είχαν ιδέα τι σημαίνει πόλεμος. Ήταν άνθρωποι απλοί, εργάτες, δάσκαλοι, υπάλληλοι, τεχνίτες, λογιστές, διανοούμενοι, κλπ. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν, αλλά και να σκοτωθούν. Αυτοί οι άνθρωποι έπαιρναν στα χέρια τους τη μέρα αυτή, έπαιρναν στα χέρια τους την τύχη του πολέμου, στα χέρια τους την τύχη της Ελλάδος, γιατί όχι και της Ανθρωπότητας. Ο πόλεμος του 1940-41 ήταν μία περίλαμπρη νίκη του ελληνικού λαού. Μια νίκη, η οποία οφείλεται στους έφεδρους αξιωματικούς και στρατιώτες. Αυτοί οι άνθρωποι αντιμετώπισαν τον εχθρό, ο οποίος ήταν εξοπλισμένος με όλα τα σύγχρονα πολεμικά μέσα, με λιγοστά εφόδια, με ένα πεπαλαιωμένο πολεμικό υλικό και μία άψυχη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία. Χωρίς ένα σχέδιο επιστράτευσης και μία κυβέρνηση άτολμη και αναποφάσιστη για το μέλλον.  Με τον ηρωισμό που επέδειξαν οι ΄Ελληνες στρατιώτες, σε σύντομο χρονικό διάστημα, το Αργυρόκαστρο, η Κορυτσά, οι Άγιοι Σαράντα και άλλες πιο μικρές κωμοπόλεις πέρασαν στα χέρια του ελληνικού στρατού. Τον ίδιο ηρωισμό επέδειξαν και οι απλοί πολίτες αλλά και οι γυναίκες της Ηπείρου, οι οποίες κουβαλούσαν στις απρόσιτες περιοχές και χωρίς να βαρυγκωμούν πυρομαχικά για την ενίσχυση του στρατού. Ήρωες επίσης ήταν και οι πολίτες των πόλεων, οι οποίοι δοκιμάζονταν από βομβαρδισμούς της ιταλικής αεροπορίας με αποτέλεσμα εκεί να έχουμε θύματα πολλούς αμάχους. Ο πόλεμος αυτός, απέδειξε τον ηρωισμό των Ελλήνων. Η Ελλάδα πολεμούσε με απαρχαιώμενα γαλλικής και πολωνικής κατασκευής αεροπλάνα. Παρ όλα αυτά οι έλληνες πιλότοι έδωσαν σοβαρές μάχες και αναχαίτισαν τις ιταλικές δυνάμεις, οι οποίες ήταν τέλεια εξοπλισμένες με τελευταίου τύπου μηχανές. Το ίδιο και ο ελληνικός στόλος με μία μονάδα λιγότερη ( τορπιλισμός του «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου 15 Αυγούστου 1940) χάρη στην παράδοση των θαλάσσιων αγώνων κατάφερε να κρατήσει τον πανίσχυρο ιταλικό στόλο μακριά από τα ελληνικά λιμάνια. Η μέρα αυτή της 28η Οκτωβρίου, ανήκει σε αυτούς τους αγνούς και απλούς ανθρώπους, στην θυσία τους και στο ηρωισμό τους. Για αυτούς τους ανθρώπους δεν θα μπορούσε να μιλήσει κανένας καλύτερα, (όπως αναφέρει και πάλι ο Γιώργος Θεοτοκάς στο βιβλίο του: Τετράδια ημερολογίου1939-1953) παρά μόνο ο αμερικανός δημοσιογράφος Leland Stowe, ο οποίος στο Ελεύθερον Βήμα της εποχής χαρακτηρίζει τον ελληνικό στρατό: «………Ποτέ δεν είδα στρατιώτας οι οποίοι να «γλεντούν» τον πόλεμο και τας κακουχίας του όσον αυτοί οι μικροκαμωμένοι ζωηροί Έλληνες. …….Ασφαλώς αυτός ο Ελληνικός στρατός σήμερον είναι ο στρατός με το υψηλότερον ηθικόν εις τον κόσμον παρά την λάσπη, την βροχή και τα χιόνια….. Είναι άνδρες με σιδερένιους μύες και θερμή καρδιά αυτά τα ταπεινά, τα ανεπίδεκτα παιδιά της Ελλάδος και κατακτούν την καρδιά σας τόσον με το θάρρος των όσων και με τον αυθορμητισμό των….» Αν έρθουμε στο σήμερα αλήθεια πως μας φαίνονται όλα αυτά; Οι άνθρωποι τότε ήταν εξοικειωμένοι με το χακί, την παρουσία του στρατού, μη ξεχνάμε τα κινήματα του στρατού. Ήταν εξοικειωμένοι με τις κακουχίες, με τις στερήσεις και τα βάσανα, με την καταστροφή και φυσικά με τον πόλεμο. Το χαμόγελό τους αποδείκνυε περίτρανα ότι υπάρχει ζωή πριν από το θάνατο. Όσο περνάνε τα χρόνια αλλάζουν οι κοινωνικές συνθήκες, καθώς και η έννοια του ηρωισμού. Οι απαιτήσεις τις ζωής διαφορετικές, ο άνθρωπος μεγαλώνει σε ανέσεις που δύσκολα αποχωρίζεται και θα αγωνίζεται να τις έχει με οποιοδήποτε κόστος κοινωνικό, πολίτικο, ή οικονομικό. Η 28η Οκτωβρίου είναι μία μέρα μνήμης για να μην ξεχνάμε οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Είναι μία μέρα που τιμάμε τους ήρωες, τους αφανείς ήρωες, άντρες και γυναίκες, μια μέρα που τιμάμε τον άνθρωπο, τιμάμε το φοβερό όπλο των ανθρώπων το οποίο τρέμει μέχρι και ο διάβολος, το χαμόγελο και την αισιοδοξία για μία καλύτερη ζωή. Τιμάμε τις θυσίες ενός λαού, ο οποίος και σήμερα δοκιμάζεται και θυσιάζεται με διαφορετικό τρόπο. Από αυτούς που πολέμησαν τότε έχουν επιζήσει ελάχιστοι και οι διηγήσεις έχουν περάσει τη σφαίρα του μύθου. Είναι καλό εμείς οι σύγχρονοι να μελετάμε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, καθώς και όσα προηγήθηκαν και ακολούθησαν για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Ενωμένοι προκόβουμε, ενώ διχασμένοι δυστυχούμε. *Η Αργυρή Ξέρρα είναι Πολιτισμολόγος, Πτυχιούχος ΕΑΠ, Τμ. Ανθρωπιστικών Σπουδών και Ελληνικός Πολιτισμός.

Γελοιογραφίες και σκίτσα της εποχής του ελληνοϊταλικού πολέμου Posted: 28 Oct 2018 03:30 AM PDT

Τρεις συγκλονιστικές εμφανίσεις της Παναγίας στο Μέτωπο το 1940 Posted: 28 Oct 2018 03:00 AM PDT «Στο μέτωπο, σ’ όλη τη γραμμή από τη γαλανή θάλασσα του Ιονίου μέχρι ψηλά τις παγωμένες Πρέσπες, ο Ελληνικός στρατός άρχιζε να βλέπει παντού το ίδιο όραμα». Το κοινό στα όραμα όλων ήταν η Παναγία. Τρεις ξεχωριστές συγκλονιστικές αφηγήσεις. Στο μέτωπο ο ελληνικός στρατός έβλεπε το εξής όραμα με την Παναγία: «Έβλεπε τις νύχτες μια γυναικεία μορφή να προβαδίζει ψηλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από παλιά, του την είχαν τραγουδήσει όταν ήταν μωρό κι ονειρευόταν στην κούνια. Ήταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η υπερμάχος Στρατηγός». Γράμμα από τη Μόροβα  Ὁ Τάσος Ῥηγόπουλος, στρατευμένος στήν Ἀλβανία το 1940, ἔστειλε ἀπό το μέτωπο παρακάτω γράμμα στόν αδελφό του.  «Ἀδελφέ μου Νίκο.  Σοῦ γράφω ἀπὸ μιά ἀετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Ἡ φύσῃ τριγύρω εἶναι πάλλευκη. Σκοπός μου ὅμως δέν εἶναι νά σοῦ περιγράψω τα θέλγητρα μιᾶς χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγιο μεγαλεῖο της. Σκοπός μου εἶναι νά σοῦ μεταδώσω αὐτό πού ἔζησα, που το ειδα με τα μάτια μου καί πού φοβᾶμαι μήπως, ἀκούγοντας το από άλλους δεν το πιστέψεις.  Λίγες στιγμές πριν ορμήσουμε για το οχυρά της Μόροβας σε απόσταση καμιά δεκαριά μέτρων, μια μηλή μαυροφόρα έστεκε ἀκινήτη.  – Τις εἶ; Μίλα…  Ὁ σκοπὸς θυμωμένος ξαναφώναξε:  – Τις εἶ;  Τότε, σὰν νά μᾶς πέρασε ὅλους ἠλεκτρικὸ ῥεῦμα, ψιθυρίσαμε: Η ΠΑΝΑΓΙΑ!  Ἐκείνη ὄρμησε ἐμπρὸς σὰν νά εἶχε φτερὰ ἀετοῦ. Ἐ­μεῖς ἀπὸ πίσω της. Συνεχῶς τὴν αἰσθανόμασταν νά μᾶς μεταγγίζει ἀντρειοσύνη. Ὁλοκλήρη ἑβδομάδα παλαίψαμε σκληρά, γιά νά καταλάβουμε τὰ ὀχυρὰ Ἰβάν-Μόροβας.  Ὑπογραμμίζω πώς ἡ ἐπίθεση μας πέτυχε τοὺς Ἰτα­λοὺς στήν ἀλλαγή τῶν μονάδων τους. Τὰ παλιὰ τμημα­τα εἶχαν τραβηχθεῖ πίσῳ καὶ τὰ καινουργία… κοιμόνταν! Τό τί ἔπαθαν δέν περιγράφεται. Ἐκείνη ὀρμοῦσε πάντα μπροστά. Κι ὅταν πιὰ νικητὲς ῥοβολούσαμε πρὸς τὴν ἀνυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε ἠ Υπέρμαχος ἔγινε ἀτμός, νέφος ἁπαλὸ καὶ χάθηκε». Θαῦμα στό Μπούμπεση Ἕνα ζωντανό θαῦμα τῆς Παναγίας ἔζησαν στόν Ἑλληνοϊταλικό πόλεμο οἱ στρατιῶτες τοῦ 51ου ανεξαρτήτου τάγματος, με διοικητή τον ταγματάρχῃ Πετράκη, στήν κορυφογραμή τοῦ Ῥοντένη, δεξιὰ τῆς θρυλικῆς Κλει­σούρας. Κάθε βραδύ, ἀπό τίς 22-1-41 και ἔπειτα, στίς 9.20 ἀκριβῶς, το Βαρύ Ἰταλιό πυροβολικό ἄρχιζε βολή ἐ­ναντίον τοῦ τάγματος Πετράκη καὶ τοῦ δρόμου, ἂπ’ ὄ­που περνοῦσαν τὰ μεταγωγικά. Πέρασαν ἡμέρες καὶ τὸ κακὸ συνεχιζόταν, δημιουργώντας ἐκνευρισμὸ καὶ ἀ­πώλειες. Τολμηροὶ ἀνιχνευτὲς τῶν ἐμπροσθοφυλακῶν καὶ ἀεροπόροι ἐξαπολύθηκαν μέχρι βαθιὰ στίς Ἰταλικὲς γραμμές, ἀλλὰ ἐπέστρεψαν ἄπρακτοι. Δέν μποροῦσαν νά ἐντοπίσουν τὰ Ἰταλικὰ πυροβόλα, ἴσως γιατὶ οἱ Ἰτα­λοὶ κάθε βραδὺ τὰ μετακινοῦσαν. Ἦταν ὅμως ἀπολύτη ἀνάγκη νά ἐντοπισθοῦν οἱ ἐχ­θρικὲς θέσεις. Ἕνα βράδυ τοῦ Φεβρουαρίου ἀκούστη­καν πάλι οἱ ὁμοβροντίες τῶν Ἰταλικῶν κανονιῶν. — Παναγία μου, φώναξε τότε ὁ ταγματάρχης ἐντε­λῶς αὐθόρμητα, βοήθησέ μας! Σῶσε μας ἂπ’ αὐτοὺς τοὺς δαίμονες.  Ἀμέσως στό βάθος πρόβαλε ἕνα φωτεινὸ σύννεφο.  Σιγά-σιγά σχηματισε κάτι σὰν φωτοστέφανο. Καὶ κάτω ἂπ’ αὐτὸ μερικὰ ἀσημένια συννεφάκια σχημάτισαν τή μορφὴ τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία ἄρχισε νά γέρνει πρὸς τή γή καὶ στάθηκε σ’ ἕνα φάραγγι, ἀνάμεσα σὲ δύο ὑ­ψώματα τοῦ Μπούμπεση. Τὸ ὅραμα τὸ εἶδαν ὅλοι στό τάγμα καὶ ῥίγησαν.  — Θαῦμα! βροντοφώναξε ὁ ταγματάρχης.  — Θαῦμα! Θαῦμα! ἐπανέλαβαν οἱ στρατιῶτες καὶ σταυροκοπήθηκαν.  Ἀμέσως ἔφυγε ἕνας σύνδεσμος μὲ σημείωμα τοῦ Πετράκη γιά τὴν πυροβολαρχία τοῦ Τζήμα. Σὲ δέκα λε­πτὰ βρόντησαν τὰ ἑλληνικὰ κανόνια καὶ σὲ εἴκοσι ἐσίγησαν τὰ ἰταλικά. Οἱ ὀβίδες μας εἶχαν πετύχει ἀπόλυτα τὸν στόχο.  Ὁ βλάσφημος ἀνθυπασπιστής  Ὁ Χρῆστος Βέργος, ἐπιστρατευμένος στόν πόλεμο τῆς Κορέας, διηγεῖται:  «Ἤμουν ἀνθυπασπιστὴς στό τάγμα τῆς Κορέας. Δέν πίστευα πουθενά, παρὰ μόνο στή δύναμη τῶν βαρέων ὅπλων πού κατεύθυνα. Ἐπὶ πλέον ἤμουν ἀδιόρθωτα βλάσφημος. Ὅλες οἱ βλασφημίες μου συγκεντρωνον­ταν στήν Παναγία. Ὅσοι μὲ ἄκουγαν ἀνατρίχιαζαν. Οἱ φαντάροι μου ἔκαναν τὸν σταυρὸ τους, γιά νά μὴν τοὺς βρεῖ κακό. Οἱ ἀνώτεροί μου διαρκῶς μὲ παρατηροῦ­σαν καὶ μὲ τιμωροῦσαν. Ὥσπου μιά νύχτα ἔζησα ἕνα ὁλοφάνερο θαῦμα. Ξημέρωνε ἡ 7η Ἀπριλίου 1941. Μὲ τήν διμοιρίᾳ μου εἶχα καταλάβει μιά πλαγιά σὲ ὕψωμα  κοντὰ στόν 38ο παράλληλο. Μέχρι τὰ ξημερώματα ἔμεινα ἄγρυπνος στό ὄρυγμά μου μαζὶ μὲ τὸν στρατιώτῃ Σταῦρο Ἀδαμάκο. Ὅταν ῥόδιζε ἡ αὐγή, ὁπότε δέν ὑπῆρχε φόβος αἰφνιδιασμοῦ, ἀποκοιμήθηκα. Εἶδα τότε ἕνα ὄνειρο πού μὲ συνετάραξε: Μία γυναῖκα στά μαῦρα ντυμένη, μὲ ἁγνὴ ὀμορφιὰ καὶ γλυκύτατη φωνή, μὲ πλησιάζει καὶ μὲ ῥωτᾶ ἀκουμ­πώντας τὸ χέρι στον ὦμο μου:  – Θέλεις νά βρίσκομαι κοντὰ σου Χρῆστο; Ἔνοιωσα τότε μιΆ βαθειά ἀγαλλίαση.  – Καὶ ποία εἶσαι σύ; τήν ῥώτησα.  Τότε ἐκείνη ἄλλαξε ἔκφραση καὶ μὲ παρατήρησε αὐστηρά:  – Γιατί, Χρῆστο, διαρκῶς μὲ βρίζεις;  – Πρώτη φορὰ σὲ βλέπω! διαμαρτυρήθηκα. Πῶς εἶναι δυνατὸ νά βρίζω μιά ἄγνωστή μου;  – Ναί, Χρῆστο, ἐπέμεινε ἐκείνη πιὸ αὐστηρά. Μὲ βρίζεις. Ἐγὼ ὅμως εἶμαι πάντα κοντὰ σὲ σένα καὶ σ’ ὄ­λους τοὺς στρατιῶτες τοῦ τάγματος. Γιατὶ δέν πηγαίνετε στό Πουσάν, ν’ ἀνάψετε κεριὰ στ’ ἀδέλφια σας ποῦ ἔ­χουν ταφεῖ ἐκεῖ;  Μ’ αὐτὴ τή φράσῃ ξύπνησα τρομαγμένος. Ὁ Σταῦ­ρος δίπλα μου μὲ κοίταζε σαστισμένος.  – Κύριε ἀνθυπασπιστά, κάτι ἔχεις, μοῦ εἶπε. Βογγοῦσες καὶ παραμιλοῦσες στόν ὕπνο σου.  Τοῦ διηγήθηκα τὸ ὄνειρό μου καὶ καταλήξαμε πώς ἦταν ἀποτέλεσμα κοπώσεως καὶ συζητήσεων γύρω ἀπὸ τοὺς νεκροὺς τοῦ Πουσάν.  Ἐνῶ ὅμως λέγαμε αὐτά. ξαναβλέπω τή γυναῖκα τοῦ ὀνείρου μου μπροστά μου.  — Ἀδαμάκο! βάζω μιά φωνή. Ἡ γυναῖκα… Αὐτή… Νά… τή βλέπεις;  Ἐκεῖνος προσπαθοῦσε νά μὲ καθησυχάσει, ἀλλά πού ἐγώ! Ἡ μαυροφορεμένη γυναῖκα μὲ τὴν ἁγνὴ ὀ­μορφιὰ καὶ τή γλυκύτατη φωνή στάθηκε κοντά μου καί μοῦ εἶπε:  – Μὴ φοβᾶσαι… Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου. Εἶμαι ἡ Παναγία. Σᾶς προστατεύω ὅλους παντοῦ καὶ πάντοτε. Ἀλλά θέλω ἀπὸ σένα νά μὴ μὲ βρίσεις οὔτε στίς δυ­σκολότερες στιγμὲς τῆς ζωῆς σου.  Πέφτω ἀμέσως ταραγμένος νά φιλήσω τὰ πόδια της. Ἐκείνη ὅμως εἶχε γίνει ἀφάντη. Ἔκλαψα τότε ἂπ’ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου ἕνα κλάμα ἀνακουφίσεως καὶ χαρᾶς, ἐγώ πού δέν εἶχα κλάψει ποτὲ στή ζωή μου».  Ὁ Ν. Ντραμουντανὸς διηγεῖται μιά θαυμαστὴ ἐμπει­ρία του ἀπὸ τὸν πόλεμο τοῦ ’40:  «Ὁ λόχος μας πῆρε διαταγὴ νά καταλάβει ἕνα προ­χωρημένο ὕψωμα γιά προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμ­πούρι μέσα στά βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, ἄρχι­σε νά πέφτει πυκνὸ χιόνι. Ἔπεφτε ἀδιάκοπα δύο μερόνυχτα κι ἔφτασε σὲ πολλὰ μέρη τὰ δύο μέτρα. Ἀπο­κλειστήκαμε ἀπὸ τὴν ἐπιμελητεία. Καθένας εἶχε τροφὲς στό σακκίδιό του γιά μία ἡμέρα. Ἀπὸ τὴν πεῖνα καὶ τὸ κρύο δέν λάβαμε πρόνοια «διὰ τὴν αὔριον» καί τίς κα­ταβροχθίσαμε.  Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ἄρχισε τὸ μαρτύριο. Τή δίψα μας τή σβήναμε μὲ τὸ χιόνι, ἀλλὰ ἡ πεῖνα μᾶς θέριζε. Πε­ράσαμε ἔτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Τὸ ἠθι­κὸ μας τὸ διατηρούσαμε ἀκμαῖο, ἀλλὰ ἡ φύσῃ ἔχει καὶ τὰ ὅριά της. Μερικοὶ ὑπέκυψαν. Τὸ ἴδιο τέλος περιμέ­ναμε ὅλοι«ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος».  Τότε μία ἔμπνευση τοῦ λοχαγοῦ μας ἔκανε τὸ θαῦμα! Ἔβγαλε ἂπ’ τὸν κόρφο του μία χάρτινη εἰκόνα τῆς Παναγίας, τὴν ἔστησε στό ψήλωμα καὶ μᾶς κάλεσε γύ­ρω του:  — Παλληκάρια μου! εἶπε. Στήν κρίσιμη αὐτὴ περίσταση ἕνα θαῦμα μόνο μπορεῖ νά μᾶς σώσει. Γονατίστε, παρακαλέστε τὴν Παναγία, τή μητέρα τοῦ Θεαν­θρώπου, νά μᾶς βοηθήσει!  Πέσαμε στά γόνατα, ὑψώσαμε τὰ χέρια, παρακαλε­σαμε θερμά. Δέν προλάβαμε νά σηκωθοῦμε κι ἀκούσαμε κουδούνια. Παραξενευτήκαμε καὶ πιάσαμε τὰ ὄ­πλα. Πήραμε θέση «ἐπὶ σκοπόν».  Δέν πέρασε ἕνα λεπτὸ καὶ βλέπουμε ἕνα πελώριο μουλάρι νά πλησιάζει κατάφορτο. Ἀνασκιρτήσαμε! Ζῶο χωρὶς ὁδηγὸ νά περνᾶ τὸ βουνό, μ’ ἕνα μέτρο χιόνι — τὸ λιγώτερο — ἦταν ἐντελῶς ἀφύσικο. Καταλα­βαμε: Τὸ ὁδηγοῦσε ἡ Κυρία Θεοτόκος. Τὴν εὐχαρι­στήσαμε ὅλοι μαζὶ ψάλλοντας σιγανά, μὰ ὁλόκαρδα, τὸ «Τῇ ὑπερμάχῳ» καὶ ἄλλους ὕμνους της. Τὸ ζῶο εἶχε πάνω του μία ὁλοκλήρη ἐπιμελητεία ἀπὸ τρόφιμα: κου­ραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιὰκ καὶ ἄλλα.  Πολλὲς κι ἀπίστευτες κακουχίες πέρασα στόν πολε­μο. Ἀλλ’ αὐτή μοῦ μένει ἀξέχαστη, γιατὶ δέν εἶχε διε­ξοδο. Τὴν ἔδωσε ὅμως ἡ Παναγία».  Πηγή: «ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ»-ΕΚΔΟΣΗ 33η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ- ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2011,   dogma το είδαμε ΕΔΩ

28η Οκτωβρίου 1940 (βίντεο αφιέρωμα) Posted: 28 Oct 2018 02:30 AM PDT  από το κανάλι avarchive

Τα μετόπισθεν στον αγώνα του 1940. Η διαμαρτυρία των Ελλήνων διανοουμένων. Posted: 28 Oct 2018 02:00 AM PDT «Είναι δύο εβδομάδες τώρα, που ένα τελεσίγραφο μοναδικό στα διπλωματικά χρονικά των Αθηνών για το περιεχόμενον, την ώρα και τον τρόπο που το παρουσίασεν η Ιταλία κάλεσε την Ελλάδα να της παραδώση τα εδάφη της, να αρνηθή την ελευθερία της και να κατασπιλώση την τιμή της. Οι Έλληνες δώσαμε στην ιταμή αυτή αξίωσι της φασιστικής βίας, την απάντησι που επέβαλαν τριών χιλιάδων ετών παραδόσεις, χαραγμένες βαθειά στην ψυχή μας, αλλά και γραμμένες στην τελευταία γωνιά της ιερής γης με το αίμα των μεγαλυτέρων ηρώων της ανθρωπίνης ιστορίας. Και αυτή τη στιγμή κοντά στο ρεύμα του Θυάμιδος και στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των Μακεδονικών βουνών πολεμούμε, τις περισσότερες φορές με τη λόγχη, αποφασισμένοι να νικήσουμε ή να αποθάνουμε μέχρις ενός. Σ’ αυτό τον άνισο σκληρότατο αλλά πεισματώδη αγώνα, που κάνει τον λυσσασμένο επιδρομέα να ξεσπάζη κατά των γυναικών, των γερόντων και των παιδιών, να καίη, να σκοτώνη, να ακρωτηριάζη, να διαμελίζη τους πληθυσμούς στις ανοχύρωτες και άμαχες πόλεις μας και στα ειρηνικά χωριά μας, έχουμε το αίσθημα ότι δεν υπερασπιζόμαστε δική μας μόνον υπόθεσι: Ότι αγωνιζόμεθα για την σωτηρία όλων εκείνων των Υψηλών αξιών που αποτελούν τον πνευματικό και ηθικό πολιτισμό, την πολύτιμη παρακαταθήκη που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα οι δοξασμένοι πρόγονοι και που σήμερα βλέπουμε να απειλούνται από το κύμα της βαρβαρότητος και της βίας. Ακριβώς αυτό το αίσθημα εμπνέει το θάρρος σε μας τους Έλληνες διανοουμένους, τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, ν’ απευθυνθούμε στους αδελφούς μας όλου του Κόσμου για να ζητήσουμε όχι την υλική αλλά την ηθική βοήθειά τους. Ζητούμε την εισφορά των ψυχών, την επανάστασι των συνειδήσεων, το κήρυγμα, την άμεση επίδρασι, παντού όπου είναι δυνατόν, την άγρυπνη παρακολούθησι και την ενέργεια για ένα καινούργιο πνευματικό Μαραθώνα που θα απαλλάξη τα δυναστευόμενα Έθνη από τη φοβέρα της πιο μαύρης σκλαβιάς που γνώρισε ως τώρα ο κόσμος. Κωστής Παλαμάς, Σπύρος Μελάς, Άγγελος Σικελιανός, Γεώργιος Δροσίνης, Σωτήρης Σκίπης, Δημήτριος Μητρόπουλος, Κ. Δημητριάδης, Νικόλαος Βέης, Κ. Παρθένης, Ιωάννης Γρυπάρης, Γιάννης Βλαχογίαννης, Στρατής Μυριβήλης, Κώστας Ουράνης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς, Αρίστος Καμπάνης.» Εφημερίδα «Νέα Ελλάς», 10 Νοεμβρίου 1940 ΑΒΕΡΩΦ  ΣΧΟΛΙΟ Είδατε εσείς πουθενά κάποιο ανάλογο κείμενο του σημερινού πνευματικού κόσμου για την μνημονιακή κατοχή και την εξαθλίωση του λαού μας, την εσχάτη προδοσία για τα εθνικα μας θέματα και το ξεπούλημα της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων στους ξένους τοκοφλύφους και την απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας;

28 Οκτωβρίου: Πως ο Κατσιμήτρος παγίδευσε τους Ιταλούς όπως ο Μιλτιάδης τους Πέρσες! Posted: 28 Oct 2018 01:30 AM PDT ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΣ: «ΠΑΓΙΔΕΥΣΑ ΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ ΑΡΜΑΤΑ ΣΤΑ ΕΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΑΜΑ ΟΠΩΣ Ο ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΤΟ ΠΕΡΣΙΚΟ ΙΠΠΙΚΟ ΣΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΑ»  Γράφει ο ιστορικός ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΓΟΣ  Το 1940 ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος διοικούσε στην Ήπειρο την VIII Μεραρχία Πεζικού και νίκησε τους Ιταλούς στη μάχη στο Καλπάκι (Ελαία-Καλαμάς). Η νίκη αυτή ανέκοψε την προέλαση των Ιταλών στην Ήπειρο.  Αν οι Ιταλοί είχαν πετύχει τον στόχο τους, οι άνδρες του Κατσιμήτρου θα κινδύνευαν να περικυκλωθούν και να εξουδετερωθούν από τους εισβολείς. Σε μία τέτοια περίπτωση, είναι πολύ πιθανόν οι Ιταλοί να είχαν τελειώσει νικηφορά την εκστρατεία τους κατά της Ελλάδας. Αυτό ευτυχώς δεν συνέβη, καθώς ο ελληνικός στρατός αφού νίκησε τις μεραρχίες του Ντούτσε στο Καλπάκι και την Πίνδο, πέρασε στη συνέχεια στην αντεπίθεση. Λίγες ημέρες αργότερα, οι μόνοι Ιταλοί που είχαν απομείνει στην ελληνική επικράτεια ήταν νεκροί ή αιχμάλωτοι. Λόγω της απόφασής του να μην υποχωρήσει και να πολεμήσει τον εισβολέα στον τομέα Ελαίας-Καλαμάς, κάποιοι έχουν χαρακτηρίσει τον Κατσιμήτρο ως τον «νέο Λεωνίδα» και το Καλπάκι «νέες Θερμοπύλες». Όμως, ο ίδιος ο στρατηγός στα πολεμικά του απομνημονεύματα από τον Πόλεμο του 1940-41 (Χ. Κατσιμήτρος, Η Ήπειρος Προμαχούσα. Η Δράσις της VIII Μεραρχίας κατά τον Πόλεμον 1940-41), αναφέρει συχνά τον Μιλτιάδη και τον Μαραθώνα. Είναι ξεκάθαρο ότι πρότυπό του υπήρξε ο Αθηναίος στρατηγός που σχεδίασε τον ελληνικό θρίαμβο στον Μαραθώνα.  Η πιο σημαντική αναφορά του Κατσιμήτρου στη μάχη του Μαραθώνα είναι στην τελευταία ημερήσια διαταγή του προς τους άνδρες της VIII Μεραρχίας, στις 29 Απριλίου 1941, όπου επισήμανε ότι «….Σεις αμυνθέντες σθεναρώς επί των εθνικών επάλξεων, εδημιουργήσατε επί της περιφήμου πλέον τοποθεσίας του ΚΑΛΠΑΚΙΟΥ ένα νέον ΜΑΡΑΘΩΝΑ, αντάξιοι απόγονοι ενδόξων προγόνων και εστήσατε εκεί ένα αθάνατον τρόπαιον δόξης και θριάμβου, αντάξιον των εθνικών μας παραδόσεων….». Σε άλλο σημείο του βιβλίου του, ο Κατσιμήτρος συλλογίζεται τον Μιλτιάδη σαν ένα σύγχρονο στρατηγό και καταγράφει πως θα πρέπει να ήταν η ημερησία διαταγή που εξέδωσε προς τους στρατιώτες του την παραμονή της μάχης του Μαραθώνα! Ο Κατσιμήτρος λοιπόν θεωρούσε το Καλπάκι ένα «νέο Μαραθώνα» και όχι ως «νέες Θερμοπύλες». Είναι πιθανόν ότι έκανε αυτό το συσχετισμό γιατί στον Καλπάκι οι Έλληνες νίκησαν και απέκρουσαν τον εισβολέα, όπως ακριβώς είχαν κάνει 2.430 χρόνια νωρίτερα στον Μαραθώνα. Οι Θερμοπύλες παρά την ηρωϊκή αντίσταση και αυτοθυσία των Σπαρτιατών και των Θεσπιέων ήταν μία ελληνική ήττα, και η μάχη δεν σταμάτησε τελικά την εισβολή της στρατιάς του Ξέρξη στη νότια Ελλάδα. Όμως, υπάρχει ένας ακόμη σημαντικότερος λόγος γιατί ο Κατσιμήτρος συνέδεσε συνειδητά το Καλπάκι με τον Μαραθώνα. Στα απομνημονεύματά του καταγράφει ότι στο Καλπάκι αντέγραψε την τακτική της μάχης του Μαραθώνα! Τις πρώτες ημέρες του ελληνοϊταλικού πολέμου, η επίλεκτη ιταλική μηχανοκίνητη μεραρχία «Κενταύρων» προσπάθησε να σπάσει την ελληνική αμυντική γραμμή στον τομέα της VIII Μεραρχίας. Στην εμπροσθοφυλακή των «Κενταύρων» βρίσκονταν 30 άρματα μάχης (τανκς). Οι Έλληνες δεν διέθεταν τέτοια όπλα και δεν γνώριζαν πως να τα αντιμετωπίσουν σε μάχη εκ παράταξης. Ο Κατσιμήτρος, όμως, αντί να υποχωρήσει, και να αφήσει την πρωτοβουλία στους Ιταλούς, αποφάσισε να τους παρασύρει σε μια τοποθεσία όπου τα τεθωρακισμένα τους θα παγιδεύονταν από τα στοιχεία του περιβάλλοντος. Θα ήταν έτσι δυνατόν να εξουδετερωθούν από τις βολές του ελληνικού πυροβολικού. Για το λόγο αυτό, ο Κατσιμήτρος επέλεξε να δώσει μάχη στην τοποθεσία Ελαία, που ήταν μια κοιλάδα σε σχήμα πετάλου που την περικύκλωνε ο ορεινός όγκος του Καλπακίου. Στα χαμηλότερα σημεία της τοποθεσίας υπήρχαν έλη που δημιούργησε ο ποταμός Καλαμάς. Μεταξύ 4-6 Νοεμβρίου 1940 τα ιταλικά τεθωρακισμένα παγιδεύτηκαν σε αυτή την τοποθεσία με αποτέλεσμα οι Έλληνες να καταστρέψουν εννέα ιταλικά άρματα μάχης και να κυριεύσουν άλλα 15 ανέπαφα, καθώς και 50 μοτοσυκλέττες, φορτηγά κ.ά. Με τα 15 ιταλικά άρματα μάχης που πήρε στον Καλαμά, ο ελληνικός στρατός συγκρότησε την πρώτη μηχανοκίνητη μόναδα στην ιστορία του (ΧΙΧ Μηχανοκίνητη Μεραρχία). Η μονάδα αυτή πολέμησε τους Γερμανούς εισβολείς στη Μακεδονία, μεταξύ 7-9 Απριλίου 1941.  Ο Κατσίμητρος ισχυρίζεται πως αντέγραψε το σχέδιο του Μιλτιάδη στον Μαραθώνα το 490 π.Χ., το οποίο πέτυχε την παγίδευση του περσικού ιππικού μέσα σ’ ένα έλος, και όπου στη συνέχεια εξουδετερώθηκε από την ελληνική αντεπίθεση: «Εις το έλος δε τούτο ενέπεσεν εκ κακής αναγνωρίσεως του εδάφους το ιππικόν του Δάτιδος του ετέρου των 2 Περσών Στρατηγών, το οποίον βυθισθέν εις την ιλύν, κατεκόπη σχεδόν εξ’ ολοκλήρου υπό των αντεπιτιθέντων Ελλήνων».  Μέχρι πρόσφατα ΚΑΝΕΝΑ από τα εκατοντάδες δημοσιεύματα για τη μάχη του Μαραθώνα στη διεθνή βιβλιογραφία δεν συμπεριλάμβανε τη βασική παράμετρο της μάχης του Μαραθώνα όπως τη διατύπωσε ο Κατσιμήτρος. Είναι βέβαιο ότι ο Έλληνας στρατηγός υπήρξε ο πρώτος που είχε τη σπουδαία αυτή έμπνευση και τη δημοσίευσε. Έτσι δεν μπορεί να την είχε μελετήσει ή διδαχτεί σε κάποια από τις σχολές που φοίτησε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δυστυχώς, ο ίδιος δεν δίνει στα απομνημονεύματά του καμία παραπομπή για τη θεωρία του και επίσης δεν γνωρίζουμε να έχει δημοσιεύσει κάτι σχετικό με τις στρατιωτικές τακτικές στην αρχαία Ελλάδα.  Πως λοιπόν κατέληξε ο Κατσιμήτρος στην τακτική της μάχης του Μαραθώνα; Ίσως να την εμπνεύστηκε στη διάρκεια επίσκεψής του στον Μαραθώνα μελετώντας την τοπογραφία της περιοχής, ή να την άκουσε από κάποιον μελετητή της μάχης, ο οποίος δεν τη δημοσίευσε ποτέ. Όμως, το ερώτημα αυτό είναι καθαρά ακαδημαϊκό και μικρής σημασίας. Αυτό που μετρά είναι το γεγονός ότι ο Κατσιμήτρος παγίδευσε και εξουδετέρωσε τα ιταλικά άρματα μάχης τον Νοέμβριο του 1940 στα έλη του Καλαμά, ακολουθώντας συνειδητά το σχέδιο με το οποίο ο ίδιος εκτιμούσε -άγνωστο πώς- ότι ο Μιλτιάδης είχε επιτύχει το 490 π.Χ. την παγίδευση και την καταστροφή του περσικού ιππικού μέσα στο έλος στον Μαραθώνα. Όπως καταδεικνύουν με ισχυρά στοιχεία οι συγγραφείς Κωνσταντίνος Λαγός και Φώτης Καρυανός στο βιβλίου τους Μάχη του Μαραθώνα, η Ανατροπή, εκδόσεις «Μένανδρος», Αθήνα, 2015, η τακτική της μάχης του Μαραθώνα εξελίχθηκε όπως ακριβώς την παρουσίασε ο Κατσιμήτρος. Στον Μαραθώνα το 490 π.Χ. οι Πέρσες διέθεταν ένα πανίσχυρο σώμα ιππικού, ενώ το ελληνικό στράτευμα αποτελούνταν αποκλειστικά από πεζούς.  Οι Έλληνες δεν γνώριζαν πως θα αντιμετώπιζαν εκ του σύνεγγες το περσικό ιππικό, το οποίο είχε σαφές πλεονέκτημα στην επικείμενη μάχη λόγω της ταχύτητας και της ευελιξίας του. Ο Μιλτιάδης βρήκε τη λύση, σχεδιάζοντας την ελληνική τακτική με τέτοιο τρόπο ώστε στην αρχή της μάχης οι ιππείς του Δάτη να παρασυρθούν σ’ ένα σημείο του πεδίου όπου δεν θα μπορούσαν να ελιχθούν. Έτσι θα μπορούσαν οι Έλληνες να τους εξουδετερώσουν. Επρόκειτο για το στενό πέρασμα της Μπρεξίζας, που ορίζεται από το όρος Αγριελίκι και την ακτή του Μαραθώνα, και μέσα στο οποίο υπάρχει ένα έλος (Μικρό Έλος). Εκεί έπεσε το περσικό ιππικό όταν ξεκίνησε την επίθεσή του, καταδιώκοντας τους Αθηναίους που έκαναν προσχεδιασμένη υποχώρηση από το κέντρο της παράταξής τους. Στο Μικρό Έλος του Μαραθώνα, οι Έλληνες εξουδετέρωσαν τους Πέρσες ιππείς με εκηβόλα όπλα και στη συνέχεια με συγκρούσεις εκ του σύνεγγες. Κάθε ομοιότητα της τακτικής της μάχης του Μαραθώνα το 490 π.Χ. με εκείνη στο Καλπάκι το 1940 μ.Χ. ΔΕΝ είναι τυχαία!  ΠΗΓΕΣ  Χ. Κατσιμήτρος, Η Ήπειρος Προμαχούσα. Η Δράσις της VIII Μεραρχίας κατά τον Πόλεμον 1940-41, εκδόσεις Ηπειρωτικής Εταιρείας Αθηνών, Αθήνα 2007 (προηγούμενες εκδόσεις, 1954, 1982). Κωνσταντίνος Λαγός και Φώτης Καρυανός Μάχη του Μαραθώνα, η Ανατροπή, εκδόσεις Μένανδρος, Αθήνα, 2015. Κωνσταντίνος Λαγός, «Η Τακτική της Μάχης του Μαραθώνα», Εθνικές Επάλξεις, αρ. Τεύχους 117, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2016, σελίδες 61-67. Από Militaire News   πηγή

Τὸ ἔπος τοῦ 1940-1941 συστατικὸ τῆς ἀθανασίας τῆς φυλῆς μας Posted: 28 Oct 2018 01:00 AM PDT Ἡ λιτὴ ἀπάντηση τοῦ τότε πρωθυ­πουργοῦ τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννη Μεταξᾶ στὸν πρεσβευτὴ τῆς Ἰ­­τα­λίας τὴν αὐγὴ τῆς 28ης ­Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 σημείωσε ἀνεξίτηλα στὴν ἱστορία τῆς ὑδρογείου μιὰ ἱστορικὴ ­καμπή. Ἄλ­­λα­ξε τὸ ἦθος τοῦ πολέμου τῶν ­πέν­τε ἠπείρων. Ἡ ­ἀπήχηση τοῦ ΟΧΙ δὲν συγ­κλόνισε μόνο τὸν ­εὐρωπαϊκὸ χῶρο. Συγ­κλόνισε τὴν Ἄπω Δύση καὶ τὴν Ἄ­­­πω ­Ἀνατολή. Στὶς Ἰνδίες ­ἔκριναν ὅτι «τὸ μέλ­λον τῶν Βαλκανίων ἐξαρτᾶται ἀ­­­πὸ τὴν τύχη τῆς Ἑλλάδος». Στὴν Ἰαπω­νία φάνηκε τόσο ­ἀπίστευτο τὸ γεγονός, ὥ­σ­τε καταγγέλθηκε ὅτι «ἡ Ἑλ­­λὰς ἐπετέθη κατὰ τῆς ­Ἰταλίας»! ­Ὡστόσο τὴν ­ἀκριβέστερη ­ἐκ­τί­μη­ση τῆς ­ἱστορικῆς ἐ­­­­­­κείνης στιγ­μῆς τὴν ἔ­­­­­κανε ἡ ἀμερικανι­κὴ ­ἐφημερίδα «Κρί­στιαν Σάϊενς Μό­­νιτορ», ἡ ὁ­­­ποία ἔγραψε: «Δύ­να­ται νὰ ­εἴ­πῃ κανεὶς χωρὶς δισταγμόν, ὅτι ἴ­­σως ἐκεῖ ἐπά­νω, εἰς τὰ βουνὰ τῆς Ἠπείρου, κρίνεται ἡ τύχη ὁ­­λοκλήρου τοῦ πολέμου». Καὶ πράγματι αὐτὸ συνέβη! Τὸ ἔπος τοῦ 1940-41 τό ’γραψε ὁ ­Ἕλληνας στρα­­τιώτης ποὺ ­σκαρ­φάλωσε σὲ ἀπά­τη­τες κορφές. Ἐκεῖ ἐπάνω ἀνάμε­σα οὐ­ρανοῦ καὶ γῆς οἱ φαντάροι μας πρόταξαν τὰ στήθη τους, ἔγιναν ­δημιουργοὶ νέων Μαραθώνων ­δίνοντας στὸ δράμα τῆς ἀνθρωπότητος τὴν ἀποφασιστική του στροφὴ πρὸς μιὰ ὑπέροχη κάθαρση. Ἡ δόξα διάλεξε γι’ αὐτὸ τὸ ὑπέρ­οχο ἱστορικὸ γεγονὸς τὰ πιὸ ἄγρια, τὰ πιὸ σκυθρωπὰ βουνὰ Σμόλικα καὶ Γράμμο, ποὺ τινάζουν τὶς φοβερὲς κορ­φές τους στὰ σύννεφα – 2.520 ἕως 2.636 μέτρων ὕψους – δυὸ βουνὰ μὲ βαθιὰ φαράγγια, σὰν τεράστιες σπαθιὲς Τιτάνων, μὲ κορυφογραμμὲς θαμμένες σὲ προαιώνια χιόνια, τυλιγμένες στὴν ὀμίχλη. Ἐκεῖ ἐπάνω ἔδειξε ἡ Νίκη σ’ ἕνα πρῶτο χαμόγελο τὴν ἐκτυφλωτικὴ ἀστραπὴ τῶν δον­τιῶν της στὸν ἐπιδρομέα. Ἐκεῖ ἀντιλάλησε μετὰ ἀπὸ 25 αἰῶνες ὁ ἀρχαῖος παιάνας: «Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἐλευθεροῦτε πατρίδα». Ἐ­­­λευθεροῦτε λαούς!… «Νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών». Σ’ ἐκεῖνα τὰ σχεδὸν ἀπάτητα βουνὰ ἔλαμψε ἡ ἀγάπη τοῦ Ἕλληνα πρὸς τὴν πατρίδα, τὸ κατεξοχὴν γνώρισμα τῆς Φυλῆς μας. Ἐκεῖ ὅλοι μαζὶ παραμερίσαμε τὶς διαφωνίες μας καὶ ὡς σκαπανεῖς καὶ θεμελιωτὲς τοῦ κλασικοῦ πολιτισμοῦ, ὡς ὑπερασπιστὲς τῆς ἁγίας Πίστεως τοῦ Χριστοῦ, ὅπως κατὰ τὴ Βυζαντινὴ περίοδο, ὡς ὑπερασπιστὲς τῆς ἐλευθερίας, πολεμήσαμε ὡς ἕνας ἄνθρωπος. Μὲ ἀπαράμιλλη γενναιότητα καὶ ὁμοψυχία, «μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη» ταπεινώσαμε μιὰ ὁλόκληρη κατάφρακτη αὐτοκρατορία. Καὶ κυρίως μὲ πίστη μοναδικὴ στὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ δίκαιο τοῦ ἀγώνα μας. Δὲν ἦταν τυχαῖο ὅτι, ὅπως ἔγραψε ὁ Ἄγγελος Τερζάκης, σ’ ὅλη τὴ γραμμὴ τοῦ μετώπου, «ἀπὸ τὴ γαλανὴ θάλασσα τοῦ Ἰονίου ἴσαμε ψηλὰ στὶς παγωμένες Πρέσπες, ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς ἔβλεπε τὶς νύχτες μιὰ γυναικεία μορφὴ νὰ προ­βαδίζει, ψηλόλιγνη, ἀλαφροπερπάτητη, μὲ τὴν καλύπτρα της ἀναριγμένη ἀπὸ κεφάλι στοὺς ὤμους. Τὴν ἀναγνώριζε, τὴν ἤξερε ἀπὸ πάντα, τοῦ τὴν εἴχανε τραγουδήσει σὰν ἤτανε μωρὸ κι ὀνειρευότανε στὴν κούνια». Ἦταν ἡ Παναγία, «ἡ μάνα ἡ μεγαλόψυχη στὸν πόνο καὶ στὴ δόξα, ἡ λαβωμένη τῆς Τήνου, ἡ ὑπέρμαχος Στρατηγός». Ἐκεῖ πάνω στ’ ἀπότομα βουνὰ ὁ στρατός μας ὁρμοῦσε στὴ μάχη μὲ κάτι τὸ δραματικὰ ἱερό, τὴ γαλανόλευκη μὲ τὸν Σταυρό. Ἐκεῖ ἡ σημαία μας φτεροκο­ποῦ­σε ἀνήσυχα στὸ βουνήσιο ἀγέρα καὶ οἱ φαντάροι μας μὲ τὸ σάλπισμα τῶν σαλπιγκτῶν ποὺ σήμαιναν τὸ ἐμβατήριο τῆς ὁρμῆς καὶ τῆς θυσίας χυμοῦσαν, κατρακυλοῦσαν στὶς βουνοπλαγιές, ἕνα κύ­μα ἀπὸ χακί, ἐνῶ οἱ Ἰταλοὶ ὑποχωροῦ­σαν ­κατατρομαγμένοι, ἀφήνοντας πίσω τους αἰχμαλώτους καὶ ἄφθονο πολεμικὸ ὑλικό… Ἦταν τό­ση ἡ ὁρμὴ τοῦ στρατοῦ μας, ποὺ φλογίζονταν ἀπὸ τὴν πίστη στὸ Θεὸ καὶ τὴν ἀγάπη στὴν Πατρίδα, ὥστε ἀψηφοῦσαν τὰ κρυοπαγήματα ποὺ τοὺς νέκρωναν τὰ ἄκρα. Αὐτὸν τὸν ­ὕπουλο θάνατο ποὺ δάγκω­νε κι ἔκοβε ­κομμάτια ἀπὸ τὰ κορμιά. Ὡσ­τόσο αὐτοὶ ὁρμοῦσαν κατὰ τοῦ ἐχθροῦ ξυπόλυτοι πάνω στὰ χιόνια, νομίζοντας ὅτι τοὺς φυλάει ἡ ἀρ­βύλα, ἡ ὁποία ὅμως ἦταν, χωρὶς νὰ τὸ ξέρουν, ξεπατωμένη ἀπὸ καιρό!… Ἔτσι ὑπερασπίσθηκαν οἱ ­φαντάροι μας τοῦ 1940-1941 τὴν ­Ἑλλάδα, τὴν τι­­μή της, τὴν ἐλευθερία της. ­Ἀναχαίτισαν μόνοι αὐτοὶ μέσα στὸ μεγάλο κόσμο τὸν ἐχθρό, τὸν κυνήγησαν, τὸν ντρόπια­σαν… Τὸ 1940-1941 θριάμβευσε ἡ πίστη τοῦ λαοῦ μας, ἡ ἑνότητα, ἡ τολμηρὴ αὐταπάρνηση, ἡ ἐκτυφλωτικὴ ἀνιδιοτέλεια. Ἡ Ἱστορία παρακολούθησε τὸ τόλ­μημα τοῦ μικροῦ μας λαοῦ, ποὺ κτύπησε καὶ ἀπέκρουσε ὀκτὼ ἑκατομμύρια διαβόητες λόγχες, μὲ κρατημένη τὴν ἀ­­­­­­νάσα. Οἱ λαοὶ θαύμασαν τὴν πίστη μας, τὸ πάθος τῆς αὐτοθυσίας, τὴν περιφρόνηση τοῦ θανάτου, τὴν ὁρμὴ καὶ τὸν ἐνθουσιασμό μας κατὰ τῆς προσ­βολῆς τοῦ σωστοῦ καὶ τοῦ δικαίου. Καὶ πῆραν ν’ ἀνασαίνουν καὶ νὰ ἐλπίζουν. Τὴν 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, ἐκείνη τὴν ἔξαρση, τὴν αἴγλη, τὸ θαῦμα, ὅταν 12 κράτη εἶχαν παραδοθεῖ στὸν Ἄξονα χωρὶς ἢ μὲ μηδενικὴ ἀντίσταση, δὲν πρέπει νὰ τὴ λησμονήσουμε ποτέ, διότι ἀνήκει στοὺς κορυφαίους ἱστορικοὺς σταθμοὺς τοῦ Ἔθνους μας. Παράλληλα πρέπει νὰ διηγούμαστε τὸ ἔπος τοῦ 1940-1941 στὰ παιδιά μας καὶ ἐκεῖνα στὰ παιδιὰ τῶν παιδιῶν τους· ὅπως ἔ­­­­­­­καναν οἱ Ἰσραηλίτες ποὺ ἱστοροῦσαν στὶς ἑπόμενες γενιὲς τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ στὸ ἔθνος τους. Ὅμως ἡ διήγησή μας δὲν πρέπει νὰ εἶναι ψυχρή, χωρὶς ψυχή, ἀλλὰ νὰ ἐκ­­φράζει τὸν καημὸ τῆς Φυλῆς μας, τὸ πάθος μας γιὰ τὴν ἐλευθερία, τὴν ἄσβηστη ἀγάπη μας στὴν Ἑλλάδα, τὴν εὐγνωμοσύνη στὸ Θεὸ γιὰ τὰ θαύματά του στὸ Ἔθνος μας. Ἔτσι ὅπως ἱστοροῦμε τὸ μεγάλο 1821. Αὐτὸ πρέπει νὰ κάνουμε ἰδιαίτερα σήμερα, ποὺ κάποιοι προσπαθοῦν νὰ μᾶς κάνουν νὰ ­χάσου­με τὴν Πίστη μας, τὴν ἀγάπη μας στὴν Πατρίδα, τὰ ὑψηλὰ ἰδανικά μας, τὴν ταυτότητά μας. Σήμερα ποὺ κάποιοι ξαναγράφουν τὴν ἱστορία μας καὶ τὴν διαστρεβλώνουν. Πρέπει νὰ κρατήσουμε τὸ ἔπος τοῦ 1940 ὡς ἱερὴ παρακαταθήκη. Εἶναι ἀπὸ τὰ πιὸ πολύτιμα ποὺ πρέπει ν’ ἀφήσουμε ὡς ­κληρονομιὰ στὶς ἐπερχόμενες γενιές. Ἡ πίστη τοῦ 1940-1941 καὶ ἡ ἑνότητα τοῦ λαοῦ μας εἶναι συστατικὸ τῆς ἀθανασίας τῆς Φυλῆς μας, τῆς αἰωνιότητάς μας. Πηγή: Ο ΣΩΤΗΡ ΑΒΕΡΩΦ

Οι γυναίκες της Πίνδου Posted: 28 Oct 2018 12:30 AM PDT Εθαυμάσθησαν οι γυναίκες αυτές. Όταν φύγαμε από τη Λάρισα για να πάμε στην Κοζάνη, στο Σαραντάπορο εκεί πέρα οι δρόμοι τότε ήτανε καλντερίμια και χωματόδρομοι, θυμάμαι εκεί επάνω πριν από τα Σέρβια ότι ήταν γυναίκες οι οποίες την δεύτερη ημέρα ακριβώς προς την τρίτη φτιάχνανε τον δρόμο, δηλαδή ρίχνανε πέτρες μες στις λάσπες. Από τότε, από την ίδια μέρα και βέβαια εν συνεχεία στην Ήπειρο εθαυμάσθησαν οι γυναίκες αυτές. Εθαυμάσθησαν πολύ γιατί μετέφεραν εκεί που δεν μπορούσε ούτε μουλάρι. Βάζανε στην πλάτη, μαθημένες αυτές, αυτές κουβαλούσαν νερό και ξύλα. Πήγαιναν στο ρουμάνι μια ώρες δυο, φορτωνόταν τα ξύλα στην πλάτη και τα μετέφεραν στα σπίτια τους μέσα στα χιόνια. Εκάνανε βέβαια μια προμήθεια από το καλοκαίρι για τον χειμώνα, κάνανε για ένα μήνα, από κει και ύστερα. Πηγαίνανε πλέον μέσα στα χιόνια...  (Προφορική μαρτυρία Τάκη Τράντα, στο: Χατζηπατέρα-Φαφαλιού, Μαρτυρίες 1940-1941, Αθήνα, Κέδρος, 1982, σ. 103.)  Γυναίκες που κουβαλούσαν πυρομαχικά. 7 Νοεμβρίου 1940. Σήμερα σκοτώθηκαν δύο παιδιά του 33ου Συντάγματος και αυτό μάνιασε περισσότερο τους στρατιώτες. Φωνάζαν εμπρός για τη Ρώμη. Ο θάνατος αυτός αντί να μας δειλιάσει μας έδωσε περισσότερα φτερά για να κυνηγήσουμε τους Ιταλούς. Συνάντησα γυναίκες που κουβαλούσαν πυρομαχικά. Μία ήτο 88 ετών. Μία μου είπε κλείδωσε το μικρό σε μια καλύβα για να βοηθήσει τον στρατό. Το βράδυ είδα μια γριούλα να κρατά δυο μικρά και η μητέρα τους ζύμωνε ψωμί για τον στρατό με το φως δυο κεριών που είχε μέσα σ' ένα ποτήρι. Τα χιόνια, ο πάγος, το τρομερό κρύο, δεν φαίνονταν να τις τρόμαζε. Όλες γεμάτες χαρά ήθελαν να προσφέρουν στο στρατό ό,τι δεν μπορούσαν τα μεταγωγικά. Αλήθεια γυναίκες θαύμα. Τι διαφορά με τις πόλεις!  (Από το Ημερολόγιο Πολέμου του Αργύρη Μπαλατσού, στο: Χατζηπατέρα-Φαφαλιού, Μαρτυρίες 1940-1941, Αθήνα, Κέδρος, 1982, σ. 103)  Ζωντανό τείχος. Οι νικηταί της Πίνδου προχωρούσαν. Καθώς έφτασαν στον ποταμό Βογιούσα κι είδαν οι ατρόμητες γυναίκες της Πίνδου πως το απότομο ρέμα εμπόδιζε τους σκαπανείς στη δουλειά τους, έκαναν αυθόρμητα κάτι, που ξανάγινε ύστερα στον Καλαμά και στο Δρίνο: μπήκαν οι ίδιες μέσα στα νερά και, πιασμένες σφικτά από τους ώμους, σχημάτισαν πρόσχωμα, που ανάκοβε την ορμή του ποταμού και ευκόλυνε τους γεφυροποιούς!  (Τάκης Ε. Παπαγιαννόπουλος, στο: Χατζηπατέρα-Φαφαλιού, Μαρτυρίες 1940-1941, Αθήνα, Κέδρος, 1982, σ. 104) πηγή

πηγή

Το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940 Posted: 27 Oct 2018 10:30 PM PDT  από τον χρήστη Royal Chronicles Ο Κ. Σταυρόπουλος με την ηρωική φωνή του διαβάζει το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν...και η Σοφία Βέμπο τραγουδάει το "Παιδιά της Ελλάδος παιδιά"!

“ΠΥΡΟΒΟΛΩΝΤΑΣ” ΤΗΝ ΕΥΠ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ Posted: 27 Oct 2018 01:30 PM PDT Άγνωστες πτυχές του “Κολεγίου" Οι ΗΠΑ εξουσίαζαν και εξουσιάζουν την Ελλάδα… Του Παναγιώτη Αποστόλου Πολιτικού αναλυτή - αρθρογράφου  egerssi@otenet.gr  www.egerssi.gr  Στις 9 Μαΐου 2010 στην Κυριακάτικη έκδοση του “Πρώτου Θέματος” ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης υπογράφει ένα άρθρο με τίτλο: “(Παρα)κράτος εν κράτει στην Κατεχάκη”! Το άρθρο νομίζω, πως στηρίζει φανερά τον τότε Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, αλλά και τον νεοδιορισθέντα τότε, Διοικητή της ΕΥΠ Κωνσταντίνο Μπίκα, εκλεκτό του ίδιου του Πρωθυπουργού, αλλά και του τότε Υπουργού Δημοσίας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη! Παρουσιάζει, τον τότε πανίσχυρο Γεώργιο Παπανδρέου, ως θύμα υποκλοπών και αναφέρεται σε δήθεν σκάνδαλα που έλαβαν χώρα εντός και εκτός ΕΥΠ! Εκείνο το χρονικό διάστημα, είχε ξεκινήσει ένα αδυσώπητο ανθρωποκυνηγητό κατά πλήθους στελεχών της ΕΥΠ, από απλά στελέχη της Υπηρεσίας, μέχρι και τον τέως Διοικητή της ΕΥΠ Πρέσβη Ιωάννη Κοραντή και τους Υποδιοικητές Σεραφείμ Τσιτσιμπή και Πέτρο Αλυφαντή.  Διώξεις, διώξεις, διώξεις κατά επιφανών στελεχών της ΕΥΠ… Πάνω από 40 στελέχη της ΕΥΠ, ανεξαρτήτως κομματικών και ιδεολογικών αντιλήψεων, θα διωχθούν από την Διοίκηση Μπίκα. Ο πρώην προϊστάμενος στη Διεύθυνση Συλλογής Πληροφοριών (Κατασκοπεία), Κωνσταντίνος Αγγελάκης, θα υποστεί το μεγαλύτερο ανθρωποκυνηγητό. Ωστόσο, οι περισσότερες υποθέσεις έχουν λήξει σήμερα με πανηγυρική αθώωση των εμπλεκομένων ενώ κάποιες κατά του Κώστα Αγγελάκη εκκρεμούν ακόμα στον Άρειο Πάγο και στο ΣτΕ. Ξεκαθάρισμα συνδικαλιστικών αντιπαραθέσεων, βόλεμα ημετέρων και άλλα πολλά θα ακουσθούν εκείνες τις ημέρες μεταξύ των δημοσιογράφων του αστυνομικού ρεπορτάζ.. Κανείς όμως, μεταξύ των οποίων και ο γράφων, δεν γνώριζε τότε τι παιζόταν πίσω από αυτές τις “δημοσιογραφικές αποκαλύψεις” και το “άνοιγμα” των δικών. Τα τηλεγραφήματα των WikiLeaks δεν είχαν αποκαλυφθεί, η δικαστική πορεία των υποθέσεων ήταν στα “σπάργανα”, και έτσι οι δημοσιογράφοι και οι αναλυτές παρακολουθούσαμε “εν κατόπτρω”, μια ιστορία που έμελε να αποβεί μοιραία για την ΕΥΠ και κατά συνέπεια για την Πατρίδα μας! Οκτώ και πλέον χρόνια μετά και αφού ακολούθησα αρκετή από τη δικαστική πορεία των υποθέσεων, είδα στοιχεία των δικογραφιών, παρακολούθησα πολυήμερες και πολύωρες δίκες, μίλησα με τους εμπλεκόμενους και τους δικηγόρους που χειρίζονταν τις υποθέσεις, σήμερα μπορώ να παρουσιάσω μια καλύτερη εικόνα. Πλήρη εικόνα φυσικά δεν θα μπορέσουμε ίσως να αποκτήσουμε ποτέ, αλλά επειδή “καιρός παντί πράγματι”, ήρθε πιστεύω ο καιρός να παρουσιάσω κάποια σπουδαία στοιχεία… Η υπόθεση “Κολεγίου” στο απόσπασμα… Στο ρεπορτάζ του κ. Κώστα Βαξεβάνη, αναφέρεται μεταξύ άλλων, ότι από οίκημα ιδιωτικού Κολεγίου, με μυστικά κονδύλια της ΕΥΠ, παρακολουθείτο ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, πριν αναλάβουν τις τύχες της χώρας. Οι παρακολουθητές είναι δήθεν μπλεγμένοι με παράνομες “μπίζνες” στα Βαλκάνια, με αγοραπωλησίες εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, κάνουν ιδιωτικές επιχειρήσεις μέσα από το εσωτερικό της ΕΥΠ και “τρώνε” μυστικά κονδύλια! Λίγες ημέρες αργότερα, στις 30 Μαΐου 2010, το θέμα με το Κολέγιο, θα αναπαραχθεί σε ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Β. Λαμπρόπουλου στο “Βήμα”! Φωτογραφίζεται ένας επιχειρηματίας, ο κ. Σοφοκλής Κουκουλίτσιος και ο κ. Κωνσταντίνος Αγγελάκης. Πριν ακόμα η υπόθεση πάρει την δικαστική οδό, ο επιχειρηματίας ιδιοκτήτης εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια, με το που βλέπει την αποκάλυψη του ονόματός του στις κυριακάτικες εφημερίδες, θα προβεί σε μια πράξη που θα αιφνιδιάσει τους διώκτες του! Στέλνει επιστολή στον τότε Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, στον τότε Υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, στον τότε Διοικητή της Ε.Υ.Π. Κωνσταντίνο Μπίκα, στον πρώην Διοικητή της ΕΥΠ Πρέσβη ε.τ. Ιωάννη Κοραντή, στον τότε Εισαγγελέα - νυν Υπουργό Δικαιοσύνης και τέως Διοικητή Ε.Υ.Π. -Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, στον πρώην Α΄ Υποδιοικητή Ε.Υ.Π Σεραφείμ Τσιτσιμπή και στον πρώην Β΄ Υποδιοικητή Ε.Υ.Π. Παναγιώτη Αλυφαντή και στον Κώστα Αγγελάκη. Αναφέρει τη δράση του για λογαριασμό της ΕΥΠ και ζητεί την προστασία τους. Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινίσω, πως όταν λέμε πράκτορα δεν εννοούμε κάποιον υπάλληλο της ΕΥΠ. Αυτοί ονομάζονται στελέχη. Οι πράκτορες συνήθως έχουν κάποια άλλη δραστηριότητα και συνεργάζονται εν κρυπτώ με τις μυστικές υπηρεσίες! Μια συγκλονιστική αποκάλυψη… Παρακάτω παραθέτω αυτούσιο το κείμενο αυτής της συγκλονιστικής επιστολής:  «Όπως πολύ καλά γνωρίζετε προ πενταετίας, περίπου, ανώτερα στελέχη της ΕΥΠ με προσέγγισαν στην ΠΓΔΜ όπου δραστηριοποιούμαι επιχειρηματικά (κυρίως στο τομέα της Εκπαίδευσης) και μου πρότειναν να συνεργαστώ με την Υπηρεσία. Επειδή θεωρώ ύψιστη τιμή και χρέος να υπηρετώ την πατρίδα μου, δέχθηκα χωρίς δεύτερες σκέψεις και χωρίς να ζητήσω οιουδήποτε είδους ανταλλάγματα, τουναντίον προσφέροντας κιόλας εξ ιδίων πόρων. Συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια με στελέχη της ΕΥΠ εν γνώσει της ηγεσίας της και με βάση τις κατευθύνσεις και οδηγίες τους έφερα εις γνώση της ΕΥΠ και της Ελληνικής Κυβερνήσεως (ακόμη και εις τα ανώτερα κλιμάκια όπως με διαβεβαίωναν) πληροφορίες από χώρες που επιβουλεύονται τα εθνικά μας συμφέροντα. Είναι δε γνωστοί σε εσάς οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν όταν δραστηριοποιείται κανείς τοιουτοτρόπως. Στα πλαίσια των κατευθύνσεων και των οδηγιών που δεχόμουν από την Ε.Υ.Π., μου ζητήθηκε όταν επαναδραστηριοποιήθηκα επιχειρηματικά στην Ελλάδα, να χρησιμοποιηθεί το όνομα ιδρυθείσης εταιρείας μου στην ημεδαπή, η οποία όμως δεν δραστηριοποιήθηκε τελικά, ως κάλυμμα για τη λειτουργία Οικήματος Ασφαλείας των στελεχών της. Δέχθηκα φυσικά και αυτή την πρόταση, καλύπτοντας εξ ιδίων στην αρχή τα σχετικά έξοδα και εν αγνοία φυσικά των συνεργατών μου στην εταιρεία. Πρόσφατα μου ζητήθηκε από την ΕΥΠ να κλείσω την εταιρεία και να παύσει η λειτουργία του Οικήματος Ασφαλείας. Το έπραξα και αυτό! Έτσι και ενώ όλα αυτά τα χρόνια προσέφερα τις υπηρεσίες μου στην πατρίδα, έχοντας την διαβεβαίωση των στελεχών σας ότι δεν θα μαθευτεί το παραμικρό για εμένα, με μεγάλη μου έκπληξη διάβασα στο “Βήμα της Κυριακής” της 30ης Μαΐου 2010 δημοσίευμα που με φωτογραφίζει θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τη ζωή τη δική μου και των παιδιών μου, αλλά εκθέτοντας με και ανεπανόρθωτα σαν επιχειρηματία. Το εν λόγω δημοσίευμα έκανε την εμφάνισή του και στο διαδίκτυο Ήδη έχω υποστεί ανεπανόρθωτη οικονομική ζημιά (από τα φληναφήματα και τα ψεύδη χρεοκοπημένων επιχειρηματιών και διαφόρων άλλων που διέρρευσαν στον Τύπο) και οι επιχειρήσεις μου στο εξωτερικό να κλείσουν, αλλά αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι η ασφάλεια εμού και της οικογένειάς μου. Είστε όλοι γνώστες, όπως και όλη η Ελλάδα, του τι συνέβη στο παρελθόν σε παρόμοια περίπτωση. Και δεν είμαι διατεθειμένος να αφήσω να επιτραπεί το ίδιο και σε εμένα για να ικανοποιηθούν μικροκομματικά, μικροσυνδικαλιστικά και εκδοτικά οφέλη ορισμένων που μόνο ως επικινδύνους εθνικούς μειοδότες ή προδότες μπορώ να χαρακτηρίσω. Και σας ερωτώ: Ποιες είναι οι συνέπειες για τον επιχειρηματία που προσφέρει υπηρεσίες στην χώρα του; Η οικονομική του εξόντωση; Η ζωή η δική του και των παιδιών του; Δεν ζήτησα και δεν σκοπεύω να ζητήσω αντάλλαγμα για τις προσφερθείσες υπηρεσίες μου αλλά δεν μπορώ να επιτρέψω να εξοντωθώ ως άνθρωπος δια της πρωτοφανούς διαρροής στον Τύπο των στοιχείων της δράσης μου και της συνεργασίας μου με την ΕΥΠ. Για τους λόγους αυτούς, ζητώ από εσάς που γνωρίζετε τα έργα μου, την καταβολή κάθε δυνατής προσπάθειας ώστε να περιορισθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η ζημία που έχω ήδη υποστεί. Πρωτίστως όμως ζητώ την παραδειγματική ποινική και διοικητική τιμωρία όσων εμπλέκονται στην διαρροή της δράσης μου στον Τύπο ως και της αποκάλυψης των πηγών και δικτύων της υπηρεσίας στο εξωτερικό. Εάν αυτό δεν αποτελεί εσχάτη προδοσία και δολοφονική πράξη εναντίον μου, τότε εξηγήστε μου τι αποτελεί;  Κύριοι, αναμένω την απάντησή σας γιατί είναι χρέος σας όχι μόνο να με προστατέψετε, αλλά πρωτίστως να διασφαλίσετε ότι και άλλοι δεν θα έχουν την ίδια τύχη με εμένα»! Άνδρες που δεν κρύβονται… Μετά την αποστολή της επιστολής αυτής, θα συμβεί κάτι ιδιαίτερα σπάνιο στην παγκόσμια ιστορία των μυστικών υπηρεσιών. Ο πρώην Διοικητής της Υπηρεσίας πρέσβης ε.τ. κ. Ιωάννης Κοραντής, θα στηρίξει ευθέως τον άνθρωπο που εργάσθηκε κρυφά για την ΕΥΠ και την Πατρίδα του. Ποτέ δεν έχει βγει Διοικητής Υπηρεσίας Πληροφοριών να στηρίξει δημοσίως – εξ όσων θυμόμαστε - άνθρωπο που δεν εργαζόταν φανερά για την Υπηρεσία. Ούτε στην υπόθεση του Στηβ Λάλας. Έτσι, μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, ότι ο πρώην Διοικητής της ΕΥΠ Ιωάννης Κοραντής και οι Υποδιοικητές Σ. Τσιτσιμπής και Π. Αλυφαντής, δεν κρύφθηκαν ποτέ. Απέδειξαν ότι είναι ηγέτες στις καλές και στις κακές στιγμές. Βγήκαν μπροστά και στήριξαν, τις επιλογές τους και αυτούς που εργάσθηκαν υπό τις διαταγές τους, όπως πρέπει να κάνει ο σωστός Ηγέτης, ο σωστός Statesman! Μια γενναία απάντηση από τον κ. Ιωάννη Κοραντή…  Το κείμενο της απάντησης του πρέσβη είχε ως εξής:  «Κύριε Κουκουλίτσιε, έλαβα την από 7/6/2010 επιστολή σας και μπορώ να επιβεβαιώσω στο ακέραιο τα όσα διαλαμβάνονται σε αυτήν και να τονίσω όλως ιδιαιτέρως, την ανεκτίμητη συνδρομή σας στην προστασία των εθνικών συμφερόντων μας και στην εκπλήρωση της αποστολής της ΕΥΠ, για όσο διάστημα ήμουν διοικητής της.Η κακοήθης διοχέτευση στον Τύπο πληροφοριών που άπτονται των σχέσεών σας με την ΕΥΠ και που έχει θέσει σε κίνδυνο τη ζωή σας, μου έχει προκαλέσει θλίψη, αλλά κυρίως οργή. Είναι προφανές ότι ο σημερινός πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ, Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο οποίος είναι και ο πολιτικά υπεύθυνος για τα όσα απαράδεκτα λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα στους κόλπους της, έχει υποχρέωση να διατάξει την δέουσα έρευνα, να καταλογίσει ευθύνες όπου ανήκουν και να τιμωρήσει παραδειγματικά τους αυτουργούς της προαναφερθείσας “διαρροής”! Κοινοποιώ για λόγους τάξεως την παρούσα στους ίδιους αποδέκτες με εκείνους της επιστολής σας»! Τελικά ζημίωσαν την Πατρίδα και απαξίωσαν την ΕΥΠ… Οι εξελίξεις μετά είναι ραγδαίες. Ένα από τα καλύτερα δίκτυα συλλογής πληροφοριών στα Βαλκάνια καταστρέφεται. Λίγες ημέρες πριν το ρεπορτάζ, το Κολλέγιο ήταν έτοιμο να λειτουργήσει και στην Κωνσταντινούπολη. Διαφημιζόταν ήδη σε μεγάλη εφημερίδα της γείτονας χώρας. Το βρετανικό ίδρυμα που συνεργαζόταν με το Κολλέγιο διακόπτει τη συνεργασία μαζί του και ο επιχειρηματίας καταστρέφεται οικονομικά! Μια από τις καλύτερες επιχειρήσεις της ΕΥΠ στα Βαλκάνια καταρρέει... Η τότε Διοίκηση της ΕΥΠ για να μην φανεί η εμπλοκή της στην διάλυση του δικτύου, θεωρεί ότι θα εξιλεωθεί δια της δικαστικής και δημοσιογραφικής οδού. Ξεκινάει ανηλεή δικαστικό πόλεμο κατά των στελεχών της Υπηρεσίας, θεωρώντας ότι από τη θέση της δεν κινδυνεύει. Έχει εξάλλου και τη στήριξη δημοσιογραφικών κύκλων και του πιο mainstream την περίοδο εκείνη δημοσιογράφου…  Τι μπορεί να πάει στραβά όταν είσαι στην Εξουσία και όταν έχεις στο πλάι σου αυτούς που υποτίθεται ότι μάχονται το Σύστημα, τους δήθεν ανεξάρτητους δημοσιογράφους;  Δεν υπολογίζουν όμως, τον ανθρώπινο παράγοντα. Δεν φοβούνται, δεν αγοράζονται και δεν πωλούνται όλοι. Υπάρχουν δικαστές ακέραιοι και υπάρχουν άνθρωποι μαθημένοι στις δυσκολίες. Δεν είχε σκεφθεί ο άνθρωπος του γραφείου Κ. Μπίκας, ότι τα μπαρουτοκαπνισμένα στελέχη της ΕΥΠ, που είχαν οργώσει τις εμπόλεμες ζώνες των Βαλκανίων και τη φλεγόμενη Μέση Ανατολή, ότι οι μηνύσεις και ο οικονομικός πόλεμος δεν θα τους λύγιζε τόσο εύκολα… Κι ας θέλουν κάποιοι να παρουσιάζονται ως “πολεμικοί ανταποκριτές”, αλλιώς είναι στο ξενοδοχείο για τους δημοσιογράφους - εάν καν πηγαίνουν και σε αυτό και δεν παραθερίζουν σε κάποια γειτονική χώρα ή στην ίδια την Ελλάδα - και αλλιώς είναι να είσαι ινκόγκνιτο εν μέσω διασταυρούμενων πυρών…  Έτσι, οι όποιες κατηγορίες του “πολεμικού ανταποκριτή” στο ρεπορτάζ αναφορικά με το θέμα του Κολλεγίου αποδεικνύονται ψευδείς. Η κατηγορία για κακουργηματική απάτη καταρρέει στο στάδιο της ανάκρισης, η κατηγορία για πλαστογραφία καταρρίπτεται και αυτή με σύμφωνη γνώμη Εισαγγελέα και Έδρας.  Ο εκλεκτός της Διοίκησης Μπίκα αρχισυνδικαλιστής της ΕΥΠ Θεόδωρος Σπατιώτης, ο οποίος συχνά - πυκνά απολαμβάνει το καφέ του στις καφετέριες έξωθεν της τέως σχολής Ευελπίδων με τον Κωνσταντίνο Βαξεβάνη, προσπαθούσε ανεπιτυχώς να πείσει για το αξιόποινο των πράξεων του συναδέλφου του.  Σε ερώτηση του δικηγόρου υπεράσπισης Γεώργιου Παπατσώρη, για το πως αυτός ένας απλός υπάλληλος ΔΕ κατηγορίας, ήξερε να μιλήσει για τη δράση του επιχειρηματία με το Κολλέγιο και την υπηρεσία, από τη στιγμή που δεν υπηρετούσε στην διεύθυνση Κατασκοπείας, δεν μπορούσε να δώσει πειστική απάντηση. Τελικά δεν υπήρχαν μυστικά κονδύλια, δεν φαγώθηκαν λεφτά, δεν εξαπατήθηκε κανείς; Φαγώθηκε όμως, μια από τις καλύτερες επιχειρήσεις της ΕΥΠ στα Βαλκάνια, κινδύνευσαν ζωές και κάποιοι καταστράφηκαν οικονομικά. Παρόλα αυτά, η τότε Διοίκηση της ΕΥΠ δεν το βάζει κάτω. Παράλληλα εξάλλου, όπως προαναφέραμε, είχε ξεκινήσει και άλλες διώξεις κατά των στελεχών της ΕΥΠ. Υπήρχαν και άλλες δράσεις επωφελείς για την χώρα, που έπρεπε άμεσα να καταστραφούν. Τα “αποκαλυπτικά ρεπορτάζ” και οι μηνύσεις θα συνέβαλαν σε αυτό. Οι ΗΠΑ πάντα εξουσίαζαν την Ελλάδα μας ελέω ολίγιστων κυβερνητών…  Για το τέλος του σημερινού άρθρου μου, άφησα το τηλεγράφημα - τελεσίγραφο της 15ης Φεβρουαρίου 2006 του Αμερικάνου πρέσβη στην Ελλάδα (Charles P. Ries) προς τους προϊσταμένους του στην Ουάσιγκτον: «Η άλλη αλλαγή κλειδί για εμάς και τα συμφέροντά μας είναι η αντικατάσταση του Γιώργου Βουλγαράκη από τον Βύρωνα Πολύδωρα, στο Υπ. Δημοσίας Τάξης. Ο Βουλγαράκης τους τελευταίους μήνες είχε απομακρυνθεί από τις φιλοαμαερικανικές του θέσεις και δεν ήταν συνεργάσιμος, και φαίνεται να αναλώθηκε περισσότερο στις κάμερες και λιγότερο στην αποτελεσματικότητα. Οι υπηρεσίες του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης κυριαρχούνται από “απομεινάρια” του ΠΑΣΟΚ, πολλοί από τους οποίους είναι δυσαρεστημένοι με τον προκάτοχο του Πολύδωρα, τον Βουλγαράκη, και είναι επιρρεπείς στις διαρροές»!... Προς την αμερικανική πρεσβεία εννοείται…  Παρακάτω το τηλεγράφημα  SUBJECT: GREEK PM NAMES NEW CABINET Reference id: 06ATHENS437 Origin: Embassy Athens Time: Wed, 15 Feb 2006 15:24:00 UTC Classification: CONFIDENTIAL ..the other key change from our standpoint is the replacement of George Voulgarakis by Vyron Polydoras at the Ministry of Public Order. Voulgarakis in recent months has veered from his previous cooperative, pro-American attitudes, and throughout his MPO term seemed consumed more by the cameras than effectiveness and follow-through… That said, the MPO is laced with PASOK holdovers, many already disgruntled with Polydoras' predecessor Voulgarakis, and prone to leaks. Έτσι, παρά τις αναφορές στελεχών της ΕΥΠ, παρά τις επανειλημμένες Ερωτήσεις Ελλήνων βουλευτών, όπως του κ. Νίκου Νικολόπουλου, ούτε η ανεξάρτητη και “τυφλή” Ελληνική Δικαιοσύνη, ούτε η ΕΥΠ, έχουν διατάξει κάποια έρευνα γι αυτό…  Οι λόγοι προφανείς, θα πείτε;  Και βεβαίως, θα ισχυριστείτε, αφού προφανώς η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πρόβλημα αν Έλληνες κρατικοί υπάλληλοι είναι σμπίροι των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών… Μετά ταύτα επανέρχομαι…

Ο δικός μου φόρος τιμής στους ήρωες προγόνους μου (κατά των σύγχρονων νεοταξιτών συμμοριτών κράτους-τραπεζών) Posted: 27 Oct 2018 12:30 PM PDT Της Στεφανίας Λυγερού  (Άκουσα σήμερα στο νηπιαγωγείο της κόρης μου, τα ΜΩΡΑ να φωνάζουν «ΑΕΡΑ» και μου σηκώθηκε το πετσί! Κι από την άλλη…. Έχεις αυτά τα τιποτένια υποκείμενα, να ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ να εξουσιάσουν τις ζωές των Ελλήνων πολιτών! Θα σας πάρει και θα σας σηκώσει ο γέρο διάολος, όλους σας!)  Το κάτωθι έστειλα σήμερα στην ALPHA BANK.  ΠΡΟΣ: ALPHA BANK ΥΠΟΨΗ: Κ. ΑΓΟΡΙΤΣΑ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΙΝ.: ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΑΦΟΡΑ: ΕΞΟΦΛΗΣΗ ΔΑΝΕΙΟΥ (συνημμένο 1)  Να μου αποσταλεί ο αριθμός πρωτοκόλλου καταχώρησης της δήλωσής μου στο mail: ------------------------------------------------  ΑΠΟ: Στεφανία Λυγερού του Ιωάννη ΑΦΜ: --------------- Τηλ.: --------------  Πειραιάς 26/10/2018  ΔΗΛΩΣΗ Κατόπιν τηλεφωνικής συνομιλίας μου με την κ.Παπαϊωάννου - και εξαιτίας αυτής -, που έλαβε χώρα σήμερα, την 26/10/2018, εκτός των όσων τηλεφωνικώς δήλωσα, τα οποία έχετε καταγεγραμμένα, έχω επιπροσθέτως να σας δηλώνω και τα ακόλουθα: Α) Ο λόγος που σταμάτησα να πληρώνω την τράπεζα (ALPHA BANK) ήταν πολύ συγκεκριμένος, πολύ σαφής, καθώς επίσης και εις γνώση της τράπεζας (ALPHA BANK), καθότι ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΣΑ την Δήλωση – Πρόσκληση Συμμόρφωσης (συνημμένο 2), στον διευθυντή του καταστήματος 144 (Ν. Φαλήρου). Για την οποία Δήλωση – Πρόσκληση Συμμόρφωσης ΠΟΤΕ μέχρι σήμερα απάντηση δεν πήρα! Έχετε το δικαίωμα να μην απαντάτε, να μην επιλαμβάνεστε για κανένα πρόβλημα που τον πολίτη αφορά; Και μόνο τα προβλήματα που εσείς έχετε να σας νοιάζουν, γι’ αυτά μόνο να κόφτεστε, μ’ αυτά μόνο να ασχολείστε, αυτά μόνο να σας ενδιαφέρει να λύσετε; Νομίζετε ότι έχετε το δικαίωμα; ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΤΕ!!!! Καθότι το δικαιικό μας σύστημα εμπεριέχει και νόμους ΠΕΡΙ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ!!!! Και να γνωρίζετε ότι: Μόνο στην περίπτωση που απαντούσατε σε όσα αναφέρονται σε αυτήν και δη η απάντησή σας να ήταν επαρκώς αιτιολογημένη και αληθής, ΜΟΝΟ σε αυτή την περίπτωση θα ενείχε θέση ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗΣ των ισχυρισμών μου! Από τη στιγμή που η τράπεζα ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ στη Δήλωση – Πρόσκληση Συμμόρφωσης, την οποία κατέθεσα την 13/11/2012,στον διευθυντή του καταστήματος 144 (Ν. Φαλήρου), η ΜΗ απάντηση ΔΗΛΩΝΕΙ ΑΠΟΔΟΧΗ!! - των ισχυρισμών μου! Από την πλευρά μου λοιπόν εγώ είχα ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΜΟ δικαίωμα να απέχω των πληρωμών, από την πλευρά σας ήταν η ΤΡΙΤΗ κατά σειρά παρανομία, το να ΤΟΚΙΖΕΤΕ το ποσό που σας χρώσταγα, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ/ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΕΙ στην Δήλωση – Πρόσκληση Συμμόρφωσης μου. Εκτός από τον τοκισμό, η ΤΕΤΑΡΤΗ κατά σειρά παρανομία ήταν ότι με βάλατε στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ. Δεν μπορούσα να ζήσω ουσιαστικά, με αποκόψατε από την αγορά, και προβήκατε σ’ αυτό το μέτρο για να με ΕΓΚΛΩΒΙΣΕΤΕ, ώστε να μην μπορώ να λειτουργήσω στην οργανωμένη κοινωνίας μας, ώστε να ΑΝΑΓΚΑΣΤΩ να ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΩ συναινώντας στην ΑΝΟΜΗ τακτική σας, και - επιπροσθέτως – να συνδράμω στη διαιώνισή της. Να γνωρίζετε ότι: στην περίπτωση που ένας πολίτης αναγκάζεται υπό αυτούς τους άνομους όρους, να ΥΠΟΣΤΕΙ μία αχρεία κατάσταση, και δη ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΑ (χωρίς να έχει δηλαδή επιλογή), σ’ αυτή την περίπτωση δέχεται σφοδρή καταπάτηση του αναφαίρετου δικαιώματός του που αφορά στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. (Κατά τον ίδιο τρόπο η κ.Παπαϊωάννου με ΕΓΚΛΩΒΙΣΕ - τα έχετε καταγεγραμμένα - λέγοντάς μου ότι θα πληρώσω περισσότερα αν κινηθώ δικαστικώς - μέθοδοι που χρησιμοποιείτε κατά κόρον και οι οποίοι δεν είναι απλώς παράνομοι και καταχρηστικοί κύριοι μου και κυρίες, αλλά ειδικά σήμερα όπου τίθεται ζήτημα ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, και καταπατούνται όχι απλά νόμοι του δικονομικού σας συστήματος, αλλά νόμοι του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, και εσείς, οι τράπεζες, ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΤΕ σε αυτό, αλλά και ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΩΣ επειδή ΒΑΛΛΑΤΕ, αυτήν την εποχή, ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ!!! Απέχει λοιπόν μακράν από την παρανομία και την κατάχρηση.) Β) Το 2013 απέστειλα ένα εξώδικο στην τράπεζα ALPHA BANK (συνημμένο 4). Ο λόγος που μπήκα στη διαδικασία να ΕΞΟΦΛΗΣΩ το ποσό που είχα πάρει (και το ποσό που είχα πάρει από την τράπεζα ήταν ακριβώς αυτό που εξόφλησα! Ό,τι «κούρεψε» η τράπεζα, κάνοντάς μου «χάρη» - πως λέτε -, ΑΦΟΡΑ ΣΕ ΤΟΚΟΥΣ, ΚΑΙ ΔΗ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΥΣ, όπως αναφέρω ανωτέρω). Ο λόγος λοιπόν που εξόφλησα (και είναι ο ίδιος που χρειαζόμουν την εξοφλητική από την τράπεζα) ήταν για να αρχίσω την ΕΝΝΟΜΗ διαδικασία να απαιτήσω τα χρήματα που Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΕΙ. Αν δεν μου στείλετε την εξοφλητική, δεν πειράζει, θα αρχίσω ούτως ή άλλως τις νόμιμες ενέργειες, και θα πάμε ΚΑΙ τα δύο αντιδικούν μέρη στο δικαστήριο, το καθένα με το χρέος του, το καθένα με τις αξιώσεις του. Εγώ με τα 30 μου ευρώ ως οφειλή κι εσείς... (κάντε τις πράξεις και βρείτε ποιο είναι ΣΗΜΕΡΑ το ποσό που μου οφείλετε - χωρίς να προσθέσουμε αποζημιώσεις για τα σοβαρά αδικήματα που αφορούν στην προδοσία και το Σύνταγμα. Αυτά θα έρθει η ώρα που θα τα πληρώσετε και θα έχετε για αντιδικούν, όχι έναν, αλλά ολόκληρο τον Ελληνικό λαό). Υ.Γ. Μην ξεχάσετε να γιορτάσετε αυτή την Κυριακή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, για να τιμήσετε τους ήρωες που για την πατρίδα πέθαναν, ώστε/για να μπορείτε σήμερα ΕΣΕΙΣ (τέτοιου είδους άτομα) να ζείτε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. Να πάτε να τους τιμήσετε! Εύγε!​​ έχω να σας πω. Η ΔΗΛΟΥΣΑ  ΛΥΓΕΡΟΥ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ Συνημμένο 2 Συνημμένο 4 Υπόγεια Τάξις

1912: Μια εποχή που δεν υπήρχαν έμφοβοι πολιτικοί στην Ελλάδα Posted: 27 Oct 2018 11:30 AM PDT Η τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, παρά τις πολύ διαφορετικές αντιλήψεις ως προς τη γεωπολιτική πορεία της Ελλάδας, παραμέρισε τις διαφορές. Το 1912 ήμασταν μια αδύναμη χώρα, σε πολύ χειρότερη κατάσταση από σήμερα, λόγω του ότι δεν πρόφτασε η Ελλάδα και να εξοπλιστεί σε τέτοιο βαθμό που θα της επέτρεπε να διεκδικήσει μερίδιο από τον αναμενόμενο πόλεμο των βαλκανικών χωρών εναντίον του "μεγάλου ασθενούς", όπως απεκαλείτο η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτή η αδυναμία διαπιστωνόταν και από το γεγονός ότι Σέρβοι και Βούλγαροι συνήψαν μεταξύ τους μυστική Συνθήκη κατά του Σουλτάνου, χωρίς να ενημερώσουν καν την Ελλάδα, πόσω μάλλον να της ζητήσουν συμμετοχή. Την ανέχθησαν λίγες μέρες πριν από την έναρξη των συγκρούσεων, για τον λόγο ότι είχε η Ελλάδα στόλο, ο οποίος θα εμπόδιζε τους Οθωμανούς που μετέφεραν στρατεύματα από την Λιβύη, στην οποία διεξήγαν αποτυχημένο πόλεμο, με τον Μουσταφά Κεμάλ ένα εκ των ηγετών. Θα πει κάποιος, ότι κάθε χρόνο, με αφορμή την επέτειο, λέγονται και γράφονται τα ίδια και τα ίδια. Είναι αλήθεια ότι επαναλαμβανόμαστε, όχι μόνον επειδή οι επί δεκαετίες αναφορές εξαντλούν το θέμα, αλλά κυρίως επειδή υπάρχουν καταστάσεις που αξίζει να μνημονεύονται εσαεί, για να αναδείξουν το φρόνημα των Ελλήνων, που όταν έχουν την κατάλληλη ηγεσία πραγματοποιούν θαύματα, σε όλους τους τομείς. Έτσι και τον Οκτώβριο του 1912, η τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, Ελ. Βενιζέλος και Διάδοχος Κωνσταντίνος, παρά τις τεράστιες διαφορές ως προς την γεωπολιτική πορεία που έπρεπε να ακολουθήσει η Ελλάδα, τις παραμέρισαν, και κήρυξαν τον πόλεμο κατά των Οθωμανών, με γνώση των αδυναμιών της χώρας, των οποίων γνώση είχαν φυσικά οι στρατιωτικοί και πολιτικοί επικεφαλής της, που είχαν δισταγμούς, αλλά τους απέσυραν και πήραν την μεγάλη απόφαση. Δεν μπορούσε να πράξει διαφορετικά η χώρα μας, από την στιγμή που η έλλειψη συνθήκης η οποία να καθορίζει σαφώς τα περί κυριότητας των απελευθερωμένων εδαφών, οδηγούσε στην θέση ότι η κατοχή θα ανήκε σε όποιον τα απελευθέρωνε. Και λόγω του ότι, οι Βούλγαροι, ιδιαιτέρως, ήσαν βέβαιοι πως δεν θα κατόρθωνε ο ελληνικός στρατός να διαβεί τον εξαιρέτως οχυρωμένο Σαραντάπορο, άρα αυτοί θα ήσαν οι πρώτοι που θα κατελάμβαναν εδάφη των αποχωρούντων Οθωμανών. Αυτή η μάχη του Σαρανταπόρου, πρέπει να διδάσκεται σε όλες τις στρατιωτικές Ακαδημίες. Οι Γερμανοί στρατιωτικοί -στην υπηρεσία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας-, είχαν φροντίσει για την οχύρωση του στενού, και το θεωρούσαν αδιάβατο. Όμως, δεν λογάριασαν ούτε την ελληνική ψυχή, ούτε την στρατιωτική ευφυΐα, που βρήκαν τρόπο αντιμετώπισης και κατάληψής του, εφαρμόζοντας εναλλακτικές λύσεις. Μετά την υπερπήδηση του θεωρούμενου απόρθητου φρουρίου, με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, και με αγώνα υπό ακατάλληλες καιρικές συνθήκες, ο ελληνικός στρατός είχε ευκολότερο έργο, απελευθερώνοντας την μία μετά την άλλη τις ελληνικές πόλεις. Έπρεπε όμως, ενώ κατευθυνόταν προς το Μοναστήρι, όπου θα δινόταν η καθοριστική μάχη με τα συγκεντρωμένα εκεί οθωμανικά στρατεύματα, να αλλάξει πορεία και να κατευθυνθεί προς Θεσσαλονίκη, μετά τις πληροφορίες ότι έσπευδαν εκεί οι Βούλγαροι. Υπάρχει μια μεγάλη ανακρίβεια, που οφείλεται στα πολιτικά πάθη, ότι δήθεν ο Ελ. Βενιζέλος έστειλε τηλεγράφημα στον Αρχιστράτηγο Διάδοχο να αφήσει το Μοναστήρι και να οδηγήσει το στράτευμα στη Θεσσαλονίκη. Υποτίθεται ότι ο Αρχιστράτηγος δεν σκόπευε να το πράξει, αλλά υπάκουσε στην εντολή του πρωθυπουργού και υπουργού στρατιωτικών. Ούτε τηλεγράφημα υπάρχει, ούτε τέτοια εντολή χρειαζόταν αφού ο Διάδοχος ήδη το είχε αποφασίσει. Το μύθευμα αυτό, κυκλοφόρησε από Βενιζελικούς την εποχή του Διχασμού, των πριγκίπων ευρισκομένων στην εξορία, που τους έστειλε ο Βενιζέλος. Προ ετών, είχα παραθέσει την απόδειξη επ’ αυτού, να μου επιτραπεί να την επαναλάβω. Πρόκειται για ένα μικρό απόσπασμα του αείμνηστου καθηγητή μου Κ. Βαβούσκου από ομιλία του στη Στρατιωτική Λέσχη: «... Ο διάδοχος Κωνσταντίνος δεν εστράφη προς Θεσσαλονίκην λόγω διαταγής του Βενιζέλου, αλλά λόγω του ότι τα ανιχνευτικά σώματα, τα οποία είχεν εξαποστείλει προς ανατολάς, τον ενημέρωσαν περί της εκεί στρατιωτικής καταστάσεως. Ο αγαπητός συνάδελφος μου καθηγητής της Ιστορίας εις το Πανεπιστήμιον Αθηνών Πρωτοψάλτης, ασχοληθείς ειδικώς με το θέμα, με διεβεβαίωσεν ότι κατά την έρευνάν του εις τα αρχεία του τότε Υπουργείου Στρατιωτικών ουδεμίαν τοιαύτην διαταγήν ανεύρε. Συνεπώς,το θέμα πρέπει να κλείση οριστικώς. Διότι όλοι τότε έπραξαν το καθήκον των».  Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και η έρευνα του στρατεύματος, που διεξήχθη από το 1932 έως το 1939 που δημοσιεύθηκε. Ούτε στο υπουργείο στρατιωτικών βρέθηκε κάτι, ούτε στο τηλεγραφείο. Ο Μακεδών Voria

You are subscribed to email updates from ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily. To stop receiving these emails, you may unsubscribe now.	Email delivery powered by Google
Google, 1600 Amphitheatre Parkway, Mountain View, CA 94043, United States