Οι Αργοναύτες μετέδωσαν τους Αρχαίους Πολιτισμούς της Αμερικής .
Οι Έλληνες Αργοναύτες διέπλεαν επί αιώνες τον Ατλαντικό και έφτασαν πρώτοι στην Αμερική , ως το υψίπεδο των Ανδεων , όπως γράφει και η Ενριέτα Μέρτζ στο πολύκροτο βιβλίο της «THE WINE DARK SEA», 1967 και αργότερα το «Ατλαντίς» το 1976. Αυτοί μετέφεραν τον Πολιτισμό στον νέο κόσμο και άφησαν εκεί την σφραγίδα τους , μολονότι προσποιούνται μερικοί ακόμη και τώρα να αμφισβητούν. Οι Έλληνες Αργοναύτες είναι οι πρόγονοι των απωλεσθέντων πολιτισμών της Αμερικής(Ινκας, Μάγιας και Ατζέκων). Είναι τόσο εμφανή και αυταπόδεικτα αυτά τα πράγματα , ώστε περιττεύουν άλλα σχόλια στο θέμα αυτό. Όποιος επισκεφθεί τους πολιτισμούς αυτούς θα το διαπιστώσει έστω και αν έχει μικρή γνώση αρχαιολογίας, διότι θα δει αντίγραφα-μολονότι κακέκτυπα- του Ελληνικού πολιτισμού . Βέβαια ενώ αυτά έγραψε στα βιβλία της η διακεκριμένη αρχαιολάτρης –ερευνήτρια Ενριέτα Μερτζ , μετά για να μειώσει την μεγάλη σημασία της ανακάλυψης της έγραψε ότι τάχα οι Κόλχοι ήσαν Αιγύπτιοι και όχι οι Έλληνες αργοναύτες που είχαν πρότερον ταξιδεύσει στην Κολχίδα στη Μαύρη Θάλασσα. Σ’ αυτό παρεσύρθη από εσφαλμένη αναφορά ξένων μεταφραστών του Ηροδότου και από τις αυθαίρετους ισχυρισμούς του Νορβηγού θαλασσοπόρου Thor Heyerdahl , ο οποίος για να επαληθεύσει το εγχείρημα του να φθάσει με τη σχεδία από πάπυρο από την Αίγυπτο στην Αμερική , θέλησε αυθαίρετα να συνδέσει τους Κόλχους με τους Αιγυπτίους, και τα εξελιγμένα ξύλινα Ελληνικά πλοία με τις ποτάμιες εκ παπύρου σχεδίες του Νείλου .
Το Ταξίδι των Αργοναυτών στην Αμερική
Η Ενριέτα Μερτζ έλυσε το μυστήριο των ταξιδιών των Αργοναυτών στην Αμερική- όπως αργότερα και του Οδυσσέως - βασισθείσα σε γεωγραφικές, τοπογραφικές και αστρονομικές αναφορές της Οδύσσειας του Ομήρου και των Αργοναυτικών του Απολλωνίου Ροδίου . Ο Οδυσσεύς, κατά τον πλοίαρχο Γεράσιμο Κολαίτη , ήτο κάτοχος της ναυτικής τέχνης την οποίαν είχε διδαχθεί από παλαιοτέρους ναυτικούς που είχαν διασχίσει τον Ατλαντικόν και από αυτούς που είχαν μετάσχει του πολέμου της Τροίας(όπως ο Γλαύκος) και ιδίως των δεινών Κρητών θαλασσοπόρων από αρχαιοτάτης εποχής Αυτοί έκαναν επανειλειμμένως ταξίδια στην Βόρειο και Νότιο Αμερική και στο Μεξικό(και ασφαλώς γνώριζαν το Τρίγωνο των Βερμούδων και αναφέρονται στη Θάλασσα των Σαργασσών) και έπλεαν συχνά στον Αμαζώνιον ποταμόν. Κατά τον πλούν των Αργοναυτών προς την Αμερική χρησιμοποιούσαν τον νότιο κλάδο του Κολπίου Ρεύματος , το οποίον ωθεί προς δυσμάς. Αντιθέτως, με τον γυρισμό χρησιμοποιούσαν το βόρειο κλάδο που οδηγεί στη Βρετανία και στις Γαλλικές ακτές. Οι Αργοναύτες κατά την Μερτζ αναζητούσαν χρυσόν και άλλα πολύτιμα μέταλλα . Η «Αργώ» πέρασε από την θάλασσα των Σαργασσών (Τα νησιά που έπλεαν, όπως τα χαρακτηρίζουν) και έφτασε στο Πόρτο Ρίκο, όπου συνάντησαν τον τυφλόν μάντην Φινέα και τον απήλλαξαν από τις Αρπυιες, τα πουλιά Χοατζίν και μετά έπλευσε τον πορθμόν μεταξύ Αιτής και Κούβας. Εκεί η Μερτζ τοποθετεί τις Συμπληγάδες Πέτρες όπου συμβαίνει άμπωτις και παλίρροια . Εν συνεχεία εξήλθε στην Καραϊβική Θάλασσα όπου παρατήρησε την Μεγάλη Άρκτο να κολυμπάει στον ωκεανό. Συνεχίζοντας προς νότον έφθασε στην Κόστα(παραλία της Βενεζουέλας) και από εκεί εισήλθε στο στόμιο του ποταμού Ορινόκο προχώρησε και κατήλθε από άλλον κλάδο προς τον ωκεανό. Καθώς περνούσε τον Ισημερινό της Γης άρχισε η Μεγάλη Άρκτος να χάνεται . Πέρασε από την τοποθεσία του Μεγάλου Σπηλαίου , το οποίον ονόμασε «Το Στόμα του Αδη» και προχώρησαν προς τον ποταμό Φάσιν , που είναι ο περίφημος ποταμός Ρίο Ντε- λαΠλάτα. Στο μεταξύ είχε χαθεί η Μεγάλη Άρκτος, φαινόμενο που δεν συμβαίνει στον Εύξεινο Πόντο, που είναι σε 44º μοίρες βόρειο πλάτος , όπου η Μεγάλη Αρκτος είναι αειφανής (φαίνεται συνεχώς και ποτέ δεν εξαφανίζεται). Ιδού η πιο τρανή απόδειξη που είχε την επινόηση να αναφέρουν οι Έλληνες θαλασσοπόροι και να γράψουν στα κείμενα τους ο Όμηρος και ο Απολλώνιος. Η Μέρτζ ξέρει τι λέει διότι εκτός από διακεκριμένη φιλόλογος και νομικός είναι και ερευνήτρια της ιστορίας και ναυτικός, διότι υπηρέτησε κατά τον Β! Π.Π σε σημαντική θέση στο Αμερικανινκό Ναυτικό.
Η «Σχερία» του Αλκινόου στον Κόλπο του Μεξικού
Η Μέρτζ τοποθετεί τη Σχερία του Αλκινόου στον Κόλπο του Μεξικού και μας λέει ότι ήτο αποικία των αρχαίων Ελλήνων . Ο Απολλώνιος μας πληροφορεί ότι οι Αργοναύτες δεν ταξίδευαν προς βοράν ή προς ανατολάς , αλλά προς δυσμάς και ακολουθούσαν το Κόλπειο Ρεύμα(ο Ποταμός Ωκεανός των αρχαίων Ελλήνων) , τον νότιο κλάδο για την μετάβαση και τον βόριο για την επιστροφή. Γι’ αυτόν τον μεγάλο ποταμό αναφέρονται ακόμη και τα Ορφικά που εγράφησαν τα πανάρχαια χρόνια. Άλλωστε υπάρχει στο γραφείο της Αμερικανικής Εθνολογίας(SMITHSONION) και στην Εθνική Βιβλιοθήκη των Αθηνών εικόνες μεγάλου αριθμού αρχαίων ερειπίων που κάποτε υπήρχαν στην Αμερική και είναι Ελληνικής προελεύσεως και επιδράσεως, όπως Ελληνικής επιδράσεως είναι και τα ερείπια της χερσονήσου του Γιουκατάν, στο Μεξικό και όχι μόνον. Και ενώ προσπάθησαν να παραμορφώσουν την πανάρχαια Ελληνική προϊστορία με ψεύδη και παραχαράξεις , από της δημοσιεύσεως των πανάρχαιων Ορφικών Ύμνων και των βιβλίων της Μερτζ , του Μπέρλιτς(«Μυστήρια από ξεχασμένους κόσμους») , του Σεράμ και άλλων ερευνητών, χύθηκε άπλετο φως . Κατά μήκος του Αμαζωνίου γράφει η Μερτζ υπάρχουν 2.000 επιγραφές με Ελληνικά γράμματα. Υπάρχουν και ελάχιστες στη φοινικική γλώσσα διότι οι Φοίνικες ακολούθησαν τους Έλληνες στους πλόες πολύ αργότερα, όπως τα σκυλιά τον κυνηγό. Να προσθέσουμε ότι στις εκβολές των ποταμών Μισισιπή, Οχάιο , και Τενεσί υπήρχαν αρχαία τείχη , τα οποία οι Εβραίοι σιωνιστές και προαιώνιοι εχθροί του Ελληνισμού τα εξαφάνισαν. Όλα αυτά τα μεγάλα έργα δεν είναι έργα των γηγενών Ινδιάνων, αλλά των προηγμένων Ελλήνων , που πήγαν μεταγενέστερα στην Αμερική. Αν εσώζετο η Βιβλιοθήκη Αλεξανδρείας τότε θα είχαμε γνωρίσει τον κόσμο εδώ και 2.000 χρόνια και θα είχαμε πληροφορίες που σήμερα έχουν χαθεί , ή έχουν παραποιηθεί και παραχαραχθεί , από τα ταξίδια των αρχαίων Ελλήνων, οπότε τα βιβλία της Μέρτζ και άλλων εξευρενητών θα ήσαν περιττά. Ευθύνονται φυσικά και οι Φοίνικες (διαβόητοι για τα «φοινίκια ψεύδη» τους)θαλασσοπόροι που πήγαν μετά από τους Έλληνες σε κείνα τα μέρη και απέκρυψαν, κατέστρεψαν , παραποίησαν και πλαστογράφησαν όσα βρήκαν από τους πανάρχαιους Έλληνες και τα πέρασαν σαν δικά τους στους μεταγενεστέρους. Γι’ αυτό σήμερον υπάρχει αυτό το ψέμα, η συσκότιση, η παραποίηση και η σκόπιμη ασάφεια αναφορικά με τους αρχαίους πολιτισμούς
Η Πλάκα Εκένικ Σεληνιακό Ημερολόγιο
Μετά την ανακάλυψη του περίφημου Υπολογιστή των Ανικηθύρων κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την δυνατότητα των Ελλήνων θαλασσοπόρων να προσανατολίζονται στις ανοικτές θάλασσες και στους ωκεανούς με την βοήθεια των άστρων , του ήλιου και της σελήνης. Μάλιστα οι μελετητές της αρχαίας Ελληνικής τεχνολογίας υποστηρίζουν ότι οι Ελληνες εκείνη την εποχή είχαν καλύτερα όργανα, χάρτες και γνώσεις ναυσιπλοίας από την μεσαιωνική εποχή, ως και του τέλους του 17ου αιώνος. Όπως δε γνωρίζουμε από την ιστορία του Ιάσωνα , μετά τον μέγα ταξίδι του ανά τον κόσμο , ξαναγύρισε στην πατρίδα του, αφού εξεπλήρωσε τον σκοπό του ταξιδίου του να φέρει χρυσό (το χρυσόμαλο δέρας).
Ένα παρόμοιο όργανο, με τα στοιχεία χαραγμένο σε πλάκα, βρέθηκε και στην Αμερική, απομεινάρι των αρχαίων Ελλήνων θαλασσοπόρων.
Η περίφημη Πλάκα Εκένικ που βρέθηκε το 1853 στο Κούζκο είναι ένα σεληνικά ημερολόγιο . Τέτοια ημερολόγια χρησιμοποιούσαν ευρέως οι Έλληνες και έφτιαχναν και οδοντωτούς μηχανισμούς για την εύρεση των μηνών και ημερομηνιών .
Προηγμένη Πανάρχαια Ελληνική Τεχνολογία
Δεκαεννέα αιώνες πριν από τους Βαβυλώνιους είχαν ανακαλύψει το ηλιακό ημερολόγιο οι Μινωίτες, όπως αποκαλύπτει στο «Εθνος» ο καθηγητής Μηνάς Τσικριτζής. Αποτύπωση ηλιακού ημερολογίου σε μινωικό σφραγιστικό εύρημα, κατασκευασμένο από δόντι ιπποποτάμου. «Οι 12 κοιλότητες που φέρει το σφράγισμα είναι συμβολισμοί σελήνης, είναι ο χρόνος, οι 12 μήνες»
Ο Κρητικός ερευνητής, ύστερα από πολύχρονη μελέτη και διασταύρωση στοιχείων, εκφράζει τη βεβαιότητα ότι «διάβασε» ένα μέρος των ιερογλυφικών των Μινωιτών και φέρνει στο φως νέα δεδομένα για το πρώτο μινωικό ηλιακό ημερολόγιο της 3ης χιλιετίας π.Χ. Παράλληλα καταρρίπτει την πρώτη μέχρι σήμερα προσέγγιση που είχε γίνει το 538 π.Χ. από τον Βαβυλώνιο αστρονόμο Ναμπού ? Ριμανού, ότι οι Βαβυλώνιοι ήταν εκείνοι που είχαν ανακαλύψει το ηλιακό ημερολόγιο.
Η «πυξίδα» που οδήγησε στην αποκαλυπτική έρευνα του κ. Τσικριτζή ήταν ένα σπάνιο μινωικό σφραγιστικό εύρημα του 2200 π.Χ., το οποίο και αποτέλεσε, όπως λέει ο ίδιος, το?κλειδί της ανακάλυψης για το πρώτο μινωικό ηλιακό ημερολόγιο.
Ο Υπολογιστής της Ολβία της Σαρδηνίας
Κατασκευάστηκε τον γ΄ αι. π.Χ. στην Κάτω Ιταλία(Μεγάλη Ελλάδα)Είναι ανώτερης τεχνολογίας του Υπολογιστή των Αντικυθήρων και εφάμιλλο των γραναζιών της σύγχρονης Μηχανολογίας- Τον ανακάλυψε ο καθηγητής μηχανολόγος μηχανικός Τζιοβάννι Παστόρε.
Το θραύσμα του γραναζιού, που βρέθηκε το 2006 στην Ολβία της Σαρδηνίας, χρονολογήθηκε στο δεύτερο μισό του γ΄ αι. π.Χ., την εποχή του Αρχιμήδη, τότε, που ο Ελληνικός Πολιτισμός είχε φθάσει στη μέγιστη ακμή του στην Κάτω Ιταλία. Πρόκειται για το αρχαιότερο γρανάζι, που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, το οποίο από την ημέρα της ανακάλυψής του προκάλεσε το τεράστιο ενδιαφέρον της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας.
Είναι κατασκευασμένο από κράμα χαλκού, έχει διάμετρο 43 χιλιοστά και διέθετε 55 δόντια σε όλη του την περιφέρεια. Δεδομένου, ότι ο αριθμός 55 είναι το γινόμενο των δύο πρώτων αριθμών 5 και 11, είναι πολύ πιθανόν, ότι το γρανάζι αυτό αποτελούσε μέρος μηχανισμού, όπου σε συνεργασία με άλλα γρανάζια η σχέση μετάδοσης αντιστοιχούσε σε κάποιο αστρονομικό κύκλο. Αυτό επιβεβαιώνει τη μεγάλη ακρίβεια των αστρονομικών μετρήσεων εκείνης της εποχής με τη χρήση οδοντωτών μηχανισμών προσομοίωσης της Ουράνιας Μηχανικής.
Το Γρανάζι της Σαρδηνίας με εμφανή την καμπυλότητα οδόντωσης. Η εντυπωσιακή ομοιότητά του σε σχήμα και διαστάσεις με τα γρανάζια της σύγχρονης Τεχνολογίας έγινε αντιληπτή μετά την αποκατάσταση και την ακριβή γραφική αναπαράστασή του στον υπολογιστή. (Φωτογραφία, σχέδιο: Τζιοβάννι Παστόρε.)
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Homo erectus Τουλάχιστον 130.000 χρόνων αρχαία… η ναυσιπλοΐα στην Κρήτη!!!
Παλαιολιθικά ταξίδια στην Κρήτη… 130.000-700.000 πριν από σήμερα
Την αρχαιότερη ένδειξη ναυσιπλοΐας στον κόσμο εντόπισαν στην Κρήτη αμερικανοί και έλληνες αρχαιολόγοι διεξάγοντας απλώς μία επιφανειακή έρευνα.
Στην περιοχή του Πλακιά στη νότια Κρήτηδιεπιστημονική ομάδα υπό τη διεύθυνση του Τόμας Στάσερ της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών και της Ελένης Παναγοπούλου της Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας εντόπισαν θέσεις της Παλαιολιθικής εποχής, οι κυριότερες των οποίων βρίσκονται στο φαράγγι του Πρέβελη και χρονολογούνται από το 130.000-700.000 πριν από σήμερα.
Και δεδομένου ότι η Κρήτη ήταν και τότε νησί, αποτελούν την αρχαιότερη ένδειξη πρώιμης ναυσιπλοΐας, διεθνώς!
Τα εργαλεία που ήρθαν στο φως (χειροπελέκεις και τσεκούρια) παραπέμπουν κατά τους αρχαιολόγους στην Αχελαία πολιτισμική παράδοση, η οποία συνδέεταιμε τους Homo heidelbergensis και Homo erectus. Τα παλαιολιθικά αυτά εργαλεία μάλιστα βρέθηκαν σε συνάφεια με ανυψωμένες θαλάσσιες αναβαθμίδες, τις οποίες οι γεωλόγοι χρονολογούντουλάχιστον στα 130.000 χρόνια.
Εκπληκτικά λοιπόνείναι τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, αφού τεκμηριώνουν θαλάσσια ταξίδια στη Μεσόγειο δεκάδες χιλιάδες χρόνια νωρίτερα απ’ ότι γνωρίζαμε ως τώρα ενώ ταυτόχρονα μεταβάλλουν και την εκτίμηση των γνωσιακών ικανοτήτων των πρώιμων μορφών του ανθρώπου. Αξίζει να αναφερθεί μάλιστα ότι ως σήμερα και παρά τη μακρόχρονη διερεύνηση της Κρητικής προϊστορίας, αδιαμφισβήτητα τεκμήρια κατοίκησης του νησιού πριν από τη Νεολιθική περίοδο (7.000-3000 π.Χ.) δεν είχαν εντοπισθεί.
Η ανακάλυψη πάντως έγινε το 2008 και 2009 αλλά μόλις τώρα έγινε γνωστή. Κι’ αυτό χάρις στην ένταξή της στις δέκα σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 2010 από το αμερικανικό περιοδικό «Archaeology», από όπου προφανώς ενημερώθηκε και το (πανηλίθιο) ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού. Το γεγονός επομένως αφήνει για μία ακόμη φορά ερωτηματικά για την λειτουργία των ξένων αρχαιολογικών ιδρυμάτων στην Ελλάδα, και για το έλλειμμα ενημέρωσης των αρμόδιων ελληνικών αρχών για τη δράση τους και τα αποτελέσματα των ερευνών τους.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=375988&dt=03/01/2011#ixzz1A6LQUpcI
ΠΗΓΗ http://pyrron.blogspot.com/2011/01/blog-post_04.html
Οι Έλληνες δεν πήγαν ως Κατακτητές στην Αμερική
Επομένως τώρα ελάχιστοι είναι εκείνοι οι κακόπιστοι που θα αμφισβητήσουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες θαλασσοπόροι διέπλευσαν τον Ατλαντικό και έφθασαν στην Αμερική , όπως καταδεικνύεται η παρουσία τους από πολλά τεκμήρια . Πήγαν όχι σαν στρατιά αλλά μεμονωμένα , και συν τω χρόνω ,δια μέσου των χιλιετηρίδων, αυξήθηκαν σημαντικά διότι συνεχιζόταν αυτή η χαμηλής έντασης μετανάστευση θαλασσοπόρων στο νέο κόσμο. Συνεπώς μόνον Έλληνες, μυημένοι από τα πανάρχαια χρόνια στην ναυσιπλοία μπορούσαν εκείνη την εποχή να αναλαμβάνουν τόσο μακρινούς πλόες σε ανοικτές θάλασσες και ωκεανούς.
Τα πολυάριθμα Ελληνικά ονόματα στην Νότιο Αμερική είναι αδιάψευστη απόδειξη της αληθείας. Όπως αποκαλύπτει η ίδια η Μέρτζ χιλιάδες επιγραφές , Ελληνικά τοπωνύμια , ονόματα πόλεων και τοποθεσιών βρέθηκαν στην περιοχή των Κόλχων των Ανδεων , όπου όμως δεν υπάρχει ούτε μία Αιγυπτιακή επιγραφή ή άλλη παράδοση , η οποία να προδίδει Αιγυπτιακή παρουσία στην περιοχή , ή την καταγωγή των Κόλχων από Αιγυπτίους. Επίσης βρέθηκαν σύμβολα Ελληνικής προελεύσεως , όπως Μαίανδροι, Μέδουσες-Γοργόνες, Τρίαινες, Σπείρες, αγκυλωτοί σταυροί(Σουάστικες) και άλλων αντικειμένων , που πιστοποιούν την Ελληνική παρουσία ή την επίδραση στους λαούς αυτούς του Ελληνικού Πολιτισμού . Συνεπώς τα περί καταγωγής των Κόλχων των Ανδεων από την Αίγυπτο είναι εντελώς αστήρικτα. Οι υποστηρικτές της θεωρίας αυτής εστήριξαν την συγγενεια των Κόλχων με τους Αιγυπτίους στα υφαντά που χρησιμοποιούν οι πρώτοι , τα οποία δήθεν έχουν ομοιότητα με αυτά των Αιγυπτίων. Όμως λησμονούν ότι τόσον οι πανάρχαιοι Έλληνες , όσο και οι Κύπριοι και Κρήτες κατασκεύαζαν υφαντά υφάσματα αρίστης τεχνοτροπίας , ποιότητος και απίστευτης λεπτότητος. Ακόμη και τώρα σε πολλές ορεινές περιοχές διατηρείται η τεχνική των χειροποίητων αργαλιών για την κατασκευή παραδοσιακών ενδυμάτων. Εξ άλλου οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν οι πρώτοι διδάξαντες τα σχέδια και σχήματα , επί υφασμάτων , βάζων και άλλων έργων τέχνης σε όλους τους αρχαίους λαούς(Σουμερίους, Χετταίους, Αιγυπτίους κλπ) διότι οι Έλληνες πρώτοι εφεύραν τον πολιτισμό, όπως αναφέρεται στην Ελληνική Μυθολογία(=βιωμένη αχρονολόγητη Αρχαιολογία) Εξ άλλου και ο αναφερόμενος Μαίανδρος που υπάρχει στα υφάσματα των Κόλχων και σε αντικείμενα των Ινκας , είναι γνωστό και αναμφισβήτητο , ότι ήσαν πανάρχαια Ελληνικά σχεδιάσματα., τα οποία έχουν διασπείρει σε ολόκληρη την υδρόγειο με τους πλόες τους , ακόμη και στην Κίνα και Ιαπωνία(στους «Αινού=Ιωνες»)
Ο Ηρακλής στη χώρα των Αμαζώνων
Ο Διόδωρος Σικελιώτης στο Δ! βιβλίο του των ιστοριών μας πληροφορεί , ότι και ο Ηρακλής εκστρατεύσας προς αναζήτησιν της ζώνης της Ιππολύτης , της βασιλίσσης των Αμαζώνων , μετέβη εις το βασίλειο των Αμαζώνων , το οποίον βρίσκεται στις εκβολές του Θερμόδωντος ποταμού . Αυτός κατά την Μερτζ είναι ο Αμαζώνιος ποταμός που ευρίσκεται στην Βραζιλίαν και όχι στον Εύξεινο Πόντο. Επίσης γράφει ότι τόσον ο Ηρακλής όσο και οι Αργοναύτες και ο Οδυσσεύς κατευθύνθηκαν προς την Δύσιν για τους σκοπούς που είχαν ταξιδεύσει, και όχι στον Βοράν που αναφέρεται εσφαλμένως. Επίσης και ο Στράβων, όπως και ο Διόδωρος, στα βιβλία του Γ’ και Δ’ μας αφηγούνται τα της εκστρατείας του Ηρακλέους εις την αρχαίαν Ιβηρίαν (Ισπανία) όπου και διεχώρησε τον πορθμόν του Γιβραλτάρ , ενώσας τον Ατλαντικό με τη Μεσόγειο θάλασσα και έδωσε το όνομα του στις εκατέρωθεν όχθες(τας Ηρακλείους Στήλας) Όπως γράφει ο Σέξτος ο Εμπειρικός ήτο τόσο αγρία η κατάσταση εκεί ώστε ο ένας άνθρωπος έτρωγε τα σάρκας του άλλου., πληροφορίαν την οποίαν έλαβε από το XII Απόσπασμα των Ορφικών (ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ, του Ιωάννη Πασσά) Ο Στράβων γράφει ότι στα Γάδειρα υπήρχαν γραμμένες επτάπηχοι πλάκες προς τιμήν του Ηρακλέους , γραμμένες με άγνωστη γραφή , προφανώς από της προϊστορικής εποχής . Εκείνη την εποχή μετέβη ο Ηρακλής στη δύση και πιθανόν και άλλοι Αιγαίοι Αργοναύτες , των οποίων την ακριβή ιστορία και χρονολογία μεταβάσεως στον Αμαζώνιο δεν μπορούμε να καθορίσουμε .
Ο Συνταγματάρχης PERCY FAWCETT και η ανακάλυψη του
Ο συνταγματάρχης PERCY FAWCETT κατά την αποστολή χαρτογράφησης της Βολιβίας ανακάλυψε ένα έγγραφο το 1743 στην περιοχή ΒΑΗΙΑ της Βραζιλίας, που περιέγραφε μία κατεστατραμμένη αρχαία πόλη που δεν υπήρχε στο χάρτη. χτισμένη με λίθους και λιθόστρωτους δρόμους, με ένα θαυμάσιο κτίριο που ίσως ήταν ναός, ή ανάκτορον. Το έγγραφο φυλάσσεται στην βιβλιοθήκη του Ρίο Ντιτζανέιρο. Υπεράνω της κυρίας πύλης ευρίσκετο γλυπτόν , παριστάνον νέον , στεφανωμένον με δάφνην και κάτωθεν επιγραφή που έμοιαζε με αρχαία Ελληνικά. Για τον FAWCETT η απόδειξη αυτή υπήρξε συγκλονιστική. Άγριοι Ινδιάνοι της περιοχής του είχαν μιλήσει για αυτή τη χαμένη πόλη, αλλά και αυτός είχε δει ερείπια τέτοιων πόλεων. Στην προσπάθεια του να την εξερευνήσει μέσα στην ζούγκλα απωλέσθησαν τα ίχνη του μυστηριωδώς, χωρίς να λύσει το μυστήριο εκείνου του εγγράφου και των μαρτυριών των ιθαγενών για την χαμένη πόλη. Να σημειωθεί ότι το MACHU PICHU ανακαλύφθηκε τυχαίως το 1912 ,και ολοκληρώθηκε το 1964. Ως τότε ήτο άγνωστο ή χαμένο . Πόλεις με τα ονόματα PARA, PARAGUAIROA , PARAMARIBO, PARAHUBA, PARACURU, PARANAGU, PARANA, PARAGUAY πόλεις που περιλαμβάνονται στην ακτή της Ν. Αμερικής εις την Κολομβίαν , Βενεζουέλαν , Βραζιλίαν και Παραγουάη , το ΠΑΡΑ προέρχεται από γλώσσα φυλής του Αιγαίου (όπως παρα-αλία=παρα την θάλασσα, παρα-πόταμος κ.ο.κ) Πολύ περισσότερες των 100 επιγραφές ευρέθησαν επί βράχων στις περιοχές των ορυχείων της πολιτείας BAHIA , εις την Ελληνικήν κυρίως γλώσσαν.
Η Χώρα των Μαριανδυνών
Αυτή ήτο γνωστή στους Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων ως χώρα των Μαριανδυνών, ονομασθείσα αργότερον Λυκία. Οι Λύκιοι αυτοί έλαβον μέρος και στον Τρωικό Πόλεμο. Ο Γλαύκος και ο Σαρπηδών σύμμαχοι των Τρώων ήσαν Λύκιοι, οι οποίοι είχαν έλθει από μακριά πέραν από τον Κυκλικό Ποταμόν Ξάνθον(Γκολφ Στριμ) για να βοηθήσουν τον πόλεμο εναντίον των Αχαιών, που πολεμούσαν τους Τρώες. Κατά την Ιλιάδα ο Γλαύκος ήτο πατήρ του Βελλερεφόντη. Ο βασιλεύς Προίτος απέστειλε τον Βελλερεφόντην στην Λυκία , δια του ποταμού Ξάνθου, με εντολήν να σκοτώσει την Χίμαιραν, να πολεμήσει την άγρια φυλή των Σολύμων που έζη πλησίον των συνόρων της Λυκίας και τρίτον να εξοντώσει τις Αμαζώνες. Ο πρώτος Σαρπηδών –διότι υπήρχαν δύο με το όνομα αυτό- ήτο αδελφός του Μίνωος, βασιλέως της Κρήτης. Στη χώρα αυτή είχε εξορισθεί και ο Λύκος από τον αδελφό του Αιγαία.
Ο Βελλερεφόντης με τον Ιπτάμενο Πήγασο στη Λυκία
Εκείνο που δεν μας λέγει ο Ηρόδοτος και Όμηρος είναι διαφωτιστικό και παραπέμπει στην Αμερική , δηλαδή σε χώρα πέραν του Κυκλικού Ποταμού Ξάνθου(Golf Stream). Εκείνο που δεν μας προσδιορίζει επακριβώς είναι η γεωγραφία και η χρονολογία των γεγονότων. Όμως η μυστηριώδης ιστορία του Βελλερεφόντη με ενέβαλε σε περιέργεια να ψάξω περισσότερο το γένος και την δράση του στη παράξενη χώρα της Λυκίας. Διότι εδώ σαφώς δεν πρόκειται για την σημερινή Λυκία της Μικράς Ασίας , η οποία ήτο ήμερη όπως η λοιπή Ιωνία. Κατά την «Ωγυγείαν» τομ Δ!, του Αθανασίου Σταγειρίτη: « ο Βελλερεφόντης εξολόθρευσε τα θηρία και έκανε τον τόπο κατοικήσιμο. Κατ’ άλλους οι τρεις κεφαλές ήσαν οι τρεις κορυφές του όρους, ενώ κατ’ άλλους το όρος ήτο λείον και ανθήλιον και απέπεμπεν αντανακλάσεις πυρώδεις εις τας πεδιάδας, ώστε εξηρένοντο οι καρποί και τα χόρτα. Όμως οι τρείς κεφαλές είναι τα τρία έθνη που ενίκησε ο Βελλερεφόντης 1/ του λέοντος ήτοι των Σολύμων(γείτονες των Λυκίων) 2/ της Χίμαιρας, ήτοι τας Αμαζώνας(που ζούσαν στον ποταμό Θερμόδοντα=Αμαζώνιο) και 3/ του δράκοντος ήτοι τους Λυκίους. Όμως όλοι αυτοί βρίσκονται εκείθεν των Ηρακλείων Στηλών. Επειδή υπήρχαν πειρατές στην θάλασσα αυτή ο Βελλερεφόντης τους κατεδίωξε με τον ιπτάμενο Πήγασον που ήτο η ναυαρχίς ναυς του Βελλερεφόντη. Τι είδους ιπτάμενο όχημα ήτο ο Πήγασος; Γιατί να μην πιστέψουμε την προϊστορία , η οποία είναι καθ’ όλα ακριβής εκτός από τις τοποθεσίες που έχουν αλλάξει όνομα και τις ημερομηνίες που είναι ακαθόριστες ; Μήπως ήτο διπλής χρήσεως, δηλαδή και πλωτό και ιπτάμενο; Μήπως είχαν τότε αναπτύξει προηγμένη τεχνολογία άγνωστη σε μας και ηδύναντο να ταξιδεύουν σε τόσο μακρές αποστάσεις και να κάνουν υπερπόντια ταξίδια; Ένα άλλο ως τώρα αίνιγμα που παραμένει άλυτο είναι πως έφτιαξαν χάρτες από αεροφωτογραφίες με επακριβείς λεπτομέρειες των καλυμμένων από πάγο πόλων, που μόλις προσφάτως μπορέσαμε με την χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας να αποκαλύψουμε; Διότι οι Ελληνες δεν ταξίδευαν μόνον στον Ατλαντικό . Ταξίδευαν σε όλους τους ωκεανούς ήτο στον Ινδικό, τον Ειρηνικό , την Βόρεια Θάλασσα και άφησαν ίχνη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου .
Ο Ιάσων στην Λυκία
Στην Λυκία πήγε και ο θαλασσοπόρος Ιάσων με την «Αργώ» και ασφαλώς δεν πήγε στην Λυκία της Μικράς Ασίας. Όμως τότε τα ονόματα ήσαν διαφορετικά από τα σημερινά και οι ιστορικοί όλα τα προς ανατολάς και δυσμάς τα εθεώρουν Ασία. Παρόμοιον σφάλμα έκαναν και οι σύγχρονοι θαλασσοπόροι οι οποίοι εθεώρουν ότι πηγαίνοντας προς δυσμάς θα συναντήσουν την Ασία. Η Ασία στην Μυκηναϊκή εποχή ήτο η Αμερική. Τώρα μπορούμε να εξηγήσουμε περισσότερα ανεξήγητα πράγματα, προφανώς διοτι είχαν σταματήσει οι υπερπόντιοι πλόες, μολονότι οι Ελληνες έκαναν ακόμη ταξίδια στη Βόρεια Θάλασσα και φυσικά αυλάκωναν την Μεσόγειο , όπως τα βατράχια στη λίμνη. Δεν είναι τυχαίον ότι το πρωτότυπον Ελληνικό κείμενο αναφέρει την «Ασία» και τους «Ινδιάνους» . Ως τώρα κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την μελέτη και αποκρυπτογράφηση των αρχαίων Ελληνικών κειμένων. Κι’ αυτό οφείλεται στην εχθρότητα του κατεστημένου προς κάθε τι το Ελληνικό εκ φόβου μήπως και έλθει στο φως η αλήθεια για τον πανάρχαιο προϊστορικό Ελληνικό Πολιτισμό που έδωσε στο πνευματικό φως στον κόσμο ολόκληρο . Φοβούνται την αλήθεια διότι αν έλθει στο φως θα γκρεμίσει τα εβραϊκά ψεύδη πάνω στα οποία έχτισαν το σημερινό σαθρό τους οικοδόμημα. Και το πρώτο ψεύδος θα είναι η Ιουδαϊκή Βίβλος και εξ Ανατολών το Φως. Η «Αργώ» έφθασε στη χώρα των Χαλύβων και περιπλέουσα την χώρα του «Γενηταίου Διός άκρην»(Απολλώνιος βιβλ. ΙΙ & 1000) Η περιοχή αυτή είναι που ονομάζουμε «καμπούρα της Βραζιλίας»
Αυτές τις αποδείξεις τις χρωστάμε στο βιβλίο «Η Αληθινή Προϊστορία» του ευπατρίδη Ιωάννη Πασσά.
Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι ότι στην κλασσική εποχή ήσαν άγνωστες εκείνες οι περιοχές και αναφέροντο μόνον ως μυθολογία από τον Ηρόδοτο , τον Απολλώνιο τον Ρόδιο κ.α διότι είχαν σταματήσει οι υπερπόντιοι πλόες και οι εξερευνήσεις. Όμως είχαν μείνει οι χάρτες του Πτολεμαίου τους οποίους χρησιμοποίησε ο Αλέξανδρος και θα τους χρησιμοποιούσε και για την εκστρατεία του που ετοίμαζε στην Δύση, αλλά δεν επρόλαβε να την εκπολιστίσει και να την αλλάξει , όπως είχε κάνει στην Ανατολή . Επίσης είχε μείνει και η τεχνολογία των πλοίων και η εμπειρία των ναυτικών σε μακρινά ταξίδια. Πέραν των ανωτέρω υπάρχουν λέξεις της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας , στην γλώσσα των Ινκας, των Μαγιας, καθώς και εις την γλώσσαν των κατοίκων της Χαβάης, της Πολυνησίας του Νότιου Ειρηνικού . Επίσης υπάρχουν υποθαλάσσια ευρήματα στις Μπαχάμες κρητικής προελεύσεως, τα οποία φανερώνουν την ύπαρξη ή διέλευση από εκεί Ελλήνων Μυκηναίων, Κυκλαδιτών και Κρητών στην Βόρειο, Κεντρική και Νότιον Αμερική.
Πόλεις με Ελληνικά Ονόματα στην Αμερική
Αρκετές πόλεις της Αμερικής , αλλά και τοποθεσίες, φυτείες φέρουν Ελληνικά ονόματα –όχι Ρωμαϊκά αν και αυτά είναι Ελληνικά-αλλά γνήσια Ελληνικά. Αυτά είναι πανάρχαια προ του 1300 π.Χ και επειδή οι μετέπειτα Ευρωπαίοι αποικιοκράτες δεν τα άλλαξαν διότι τα θεώρησαν αρχαία σώζονται ακόμη όπως(διανάπολις, Ανάπολις, Πεντάπολις, Αρεαναπολις κ.ο.κ) Μερικά είναι ονόματα αρχαίων θεών του Ολυμπιακού πανθέου , γεγονός που μαρτυρεί ότι δεν ήτο δυνατόν να τα καθορίσουν οι χριστιανοί αποικιοκράτες οι οποίοι καταδίωξαν και κατέστρεψαν τον Ελληνισμό μερικούς αιώνες πριν. Το όνομα της πόλης EPHIRA(Εφύρα) 58ºW και 5ºN μεταξύ της Βρετανικής Γουιάνας και του Σουρινάν ήταν το αρχαιότερο όνομα της Κορίνθου, της πόλεως που εγεννήθη ο πρόγονος του Γλαύκου. Επίσης υπάρχουν τα ονόματα FEDRA, IPPOLYTOS, THETIS, LARIS, ARMONIA, OLYMPIA, MACARANI, CRATEUS, ATALEIA , PHILADELPHIA, SOLIMOES, αλλά και ονόματα θεών APOLO, CARTAGO, PLATO, POMPEU, CRATO, CERES , ARES(=ΑΡΗΣ) AMAZONS κλπ . Ολοι οι αρχαίοι συγγραφείς συμφωνούν ότι το κράτος των Αμαζώνων βρίσκεται στην Αμερική, στο στόμιον του ποταμού Θερμόδοντος. Τούτο υποστηρίζει και ο Απολλώνιος , όταν αναφέρεται στον πλου της «Αργούς» Η Ιππολύτη βασίλισσα των Αμαζώνων νυμφεύθηκε τον Θησέα και ο υιός τους Ιππόλυτος έδωσε το όνομα του εις την πόλιν. Η νεωτέρα αδελφή της Ιππολύτης Πενθεσύλεια συνέβαλε ουσιαστικώς με τις αμαζώνες στον πόλεμο της Τροίας , υπέρ των Τρώων. Η Κόλχοι(COLCHIAN)είναι μια φυλή που μαρτυρεί καλύτερον παντός άλλου την ύπαρξη Ελληνισμού στην Ν. Αμερική. Ο ιστορικός CLEMENTS BARKHAN γράφει για τους COLCHIAN: «Μία φυλή του TUCUMAN εις την Νότιαν πλευράν του GRAND CHACO αντέστησαν ηρωικώς εις την εισβολήν των Ισπανών εις SALTA και JULUY και δεν υποδουλώθηκαν πλήρως παρά μόνον το 1665» Η Κολχίς είναι η μυθική χώρα του «χρυσού δέρατος» που έπλεε η Αργώ. Αυτή ουδέποτε βρέθηκε υπό του Εκαταίου, Αναξιμάνδρου , Ηροδότου και Στράβωνος εις την περιοχήν που την τοποθετούσαν τα αρχαία κείμενα, προφανώς λόγω λανθασμένης ερμηνείας των θέσεων τους και της εσφαλμένης πεποιθήσεως ότι αυτή έπρεπε αναγκαστικώς να βρίσκεται στη Μαύρη Θάλασσα.
Οι Μερμηγκοφωλιές του Ηροδότου ήσαν στην Ν. Αμερική
Από την ανατολική πλευρά της οροσειράς των Ανδεων , από την Κολομβίαν , εις την Βολιβίαν , χιλιάδες παραπόταμοι του Αμαζονίου παρασύρουν εκ των ορέων κομμάτια χρυσού εκ των πλουσίων εις κοιτάσματα ορέων. Οι Ινδιάνοι σήμερον συλλέγουν τον χρυσόν εκ των παραποτάμων αυτών , από το NAPO και τις άνω εκτάσεις του UCAYALI BILCAMBABA URUMBA-και την MADRE DE DIOS. Σ’ αυτήν την περιοχήν κατά μήκος των οχθών και ρυάκων, τερμίτες χτίζουν τις φωλιές τους , μερικές των οποίων το ύψος φθάνει τα πέντε πόδια, δηλαδή λίγο περισσότερο του ενός μέτρου. Αυτές περιέχουν στίγματα (ψήγματα) χρυσού προς τα οποία προσελκύονται οι τερμίτες για να χτίσουν τις φωλιές τους. Ετσι οι Ινδιάνοι καταστρέφουν τις φωλιές των για να συλλέξουν τα ψήματα του χρυσού. Ο Ηρόδοτος αφηγείται (βιβλ. ΙΙΙ παρ. 99-102) ένα περίεργον περιστατικό περί μερμηγκιών στην Ασία , που έχουν μεγάλες φωλιές , όπως των αλεπούδων και οι οποίες περιέχουν χρυσόν. Και ο Ηρόδοτος γράφει: « Εκτός αυτών υπάρχουν άνθρωποι άλλης φυλής . Αυτοί κατοικούν βορείως όλων των υπολοίπων Ινδιάνων και ακολουθούν σχεδόν τον ίδιο τρόπο ζωής , όπως οι Βακτριανοί. Είναι πλέον φιλοπόλεμοι από τις άλλες φυλές και εξ αυτών στέλλονται άνδρες για την προμήθεια του χρυσού. Διότι είναι εις αυτό το μέρος της Ινδίας είναι η αμμώδης έρημος. Εδώ εις αυτήν την έρημον ζουν μεγάλοι μύρμηκες , ολίγον μικρότεροι των σκύλων, αλλά μεγαλύτεροι των αλεπούδων(ίσως να επρόκειτο περί του ζώου ‘Μυρμικοφάγος’) ο οποίος έγραψε τις διηγήσεις των ναυτικών όπως τις διηγήθηκαν , ή και με λίγη «σάλτσα» πάρα πάνω. Την ίδια περίπου διήγηση για τα μυρμήγκια των παραποτάμων του Αμαζονίου κάνει και ο CLEMENTS BARKHAN από το παλιό ημερολόγια του 1540: « Εδώ εις τους πρόποδες ενός λόφου , οι ιθαγενείς συλλέγουν μεγάλη ποσότητα χρυσού και ο χρυσός αυτός είναι όλος σε σπυριά και σβώλους ικανού μεγέθους,, έξω από τις μερμηγκοφωλιές» Το γεγονός αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει και η ειδική λέξη RICILACTA=χρυσομύρμηξ . Η λέξη RICILACTA είναι αρχαία Ελληνική η οποία μεταφραζόμενη σημαίνει χρυσομύρμηξ. Να σημειωθεί ότι στην Ανατολική πλευρά των Άνδεων υπάρχουν δύο πόλεις PAPALLACTA, PIKILAQUA ή PIKILLACTA . Να υπάρχει τέτοια σύμπτωση; Ένα τόσο σημαντικό όνομα θα βρισκόταν συμπτωματικά στο μέρος των μυρμηγκοφωλιών ;
Η Χαμένη Πολιτεία του Άρη
Επανερχόμαστε στο 1743 όταν, ένας άγνωστος ιθαγενής από το MINAS GERAIS ξεκίνησε να ανεύρει χρυσό στα χαμένα ορυχεία της MURIBECA και τυχαίως συνάντησε ερείπια θαυμάσιας πόλης , με στρωμένους δρόμους , με κτίρια βασταζόμενα με κίονες, με γλυπτόν νέου στεφανομένου με δάφνην υπεράνω της θύρας ναού ή ανακτόρου και κάτωθεν αυτού επιγραφή που ομοίαζε με αρχαία Ελληνικά. Το έγγραφον υπάρχει στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Ρίο. Αυτή είναι η δεύτερη μαρτυρία περί της χαμένης θαυμαστής πόλεως στη ζούγκλα. Επομένως πρέπει να είναι κανείς κακόπιστος για να αμφισβητήσει αρχαίες καταγεγραμμένες μαρτυρίες , τις οποίες αναφέρον η Μέρτζ στα βιβλία της, ο Σάρλ Μπέρλιτζ «Μυστήρια από ξεχασμένους Κόσμους» και ο Σ. Β. Σεράμ στο βιβλίο του «Θεοί και Σοφοί» Συνεπώς όλες αυτές οι αποδείξεις δείχνουν κατά τρόπον αναμφισβήτητον ότι πανάρχαιοι Έλληνες όχι μόνον είχαν φθάσει στην Βόρεια και Νότιαν Αμερική και πρό των Αργοναυτών , αλλά και μετά ταύτα και είχαν εγκατασταθεί στις περιοχές που αναφέρονται και όπου έχουν ευρεθεί μνημεία , επιγραφές και αρχαία κτίρια. Φωτογραφίες αυτών έχουν δημοσιευθεί και σε σύγχρονα βιβλία και εκδόσεις από το 1980-1983 και μετέπειτα. Αλλά και οι πολιτισμοί που ανεπτύχθησαν στις περιοχές αυτές έχουν την Ελληνική σφραγίδα , μολονότι τώρα γίνεται λυσσαλέα προσπάθεια να τα μετατρέψουν σε Αιγυπτιακά ή Φοινικικά μνημεία, χωρίς να στηρίζονται σε αποδείξεις παρά μόνον σε ελάχιστες αυθαίρετες ενδείξεις ή εικασίες, παραχαράξεις, διαφοροποιήσεις και νοθεύσεις . Αλλά και πολιτισμοί πανάρχαιοι ανεπτύχθησαν υπό την επίδρασιν των Αρχαιοελλήνων στις χώρες που έζησαν ή επισκέφθηκαν. Βέβαια αυτοί οι λαοί εξαφανίσθηκαν-Ινκας, Μάγιας, Ατζέκοι-αλλά όπως αποδεικνύει η μορφή , τεχνοτροπία των κτισμάτων που διεσώθησαν και οι παραδόσεις ορισμένων εκ των αρχαίων αυτών λαών της Αμερικανικής ηπείρου, οι Ελληνικές λέξεις και τα τοπωνύμια που ευρέθησαν εις την γλώσσαν των, η οποία οπωσδήποτε ήτο παναρχαία Ελληνική διάλεκτος. Το ότι διαφοροποιήθηκε και παραμορφώθηκε με το πέρασμα του χρόνου αυτό είναι επόμενο, διότι συνέβη και στην ίδια την Ελλάδα. Να σημειωθεί ότι ακόμη δεν έχουν διαβασθεί τα αρχαία ιερογλυφικά της Κρήτης, μερικά συλλαβικά της Κύπρου, η Ελλαδική γραμμική γραφή Α! και η γλώσσα των αρχαίων Ελληνικών γραφών, όπως της φυλής των Τουαρέγκ στην Σαχάραν, της Γκλοζέλ στην Γαλλία, και άλλων πανάρχαιων Ελληνικών φυλών της Ασίας και της Μεσογείου(Λυδική,Φρυγίας, Λουβίων κλπ) («Πελασγικά» Ιωάν. Θωμόπουλος, και «Αρχαίες Ελληνικές Επιγραφές» του Ανδρέα Παπαγιαννόπουλου-Παλαιού) Στα βιβλία αυτά αναφέρονται εκτεταμένες μελέτες και έρευνες Ελλήνων και ξένων ερευνητών επί των αρχαίων επιγραφών , πολλές εκ των οποίων ακόμη δεν έχουν δυστυχώς μεταφρασθεί.
Εδώ όμως να τονισθεί η συστηματική εξαφάνιση των μνημείων και κτισμάτων που ανευρίσκοντο , υπό των αρμοδίων Αμερικανικών Υπηρεσιών , όπως αποκαλύπτει η Μερτζ . Επίσης να σημειώσουμε ότι υπήρχε και περιορισμός κάθε πληροφορίας που προδίδει επίδραση των Αιγαίων επί της Αμερικανικής ηπείρου. Κάποια «μαύρη χείρ» ρίχνει πέπλο σιγής και συγκάλυψης στις προιστορικές πληροφορίες , μήπως και μαθευτεί στο ευρύ κοινό η ανακάλυψη της Αμερικής από τους Ελληνες προ αμνημονεύτων χρόνων. Τούτο βέβαια δεν είναι μόνον προνόμοιο της Αμερικής , διότι συμβαίνει και στην Ευρώπη και στις λοιπές χώρες και στην ίδια την Ελλάδα(θάψιμο Μυκηναϊκών τάφων στα Γλυκά Νερά, κλείσιμο σπηλαίου του Ευρωπαίου Αρχανθρώπου , μπάζωμα ανακτόρου του Μενελάου στην Πελάνα κλπ) Η εχθρότητα αυτή συνεχίζεται ως σήμερον εμφανέστατα κατά του Ελληνισμού, του Ελληνικού πνεύματος και των Ελληνικών μνημείων και έργων τέχνης από τα ίδια γνωστά διεθνή κέντρα εξουσίας.
Ο Χριστόφορος Κολόμβος Απέκρυψε την Αλήθεια
Τα «Αργοναυτικά » του Απωλλονίου είναι αποκαλυπτικά και όποιος τα μελετήσει δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι οι πανάρχαιοι Ελληνες διέπλεαν τον Ατλαντικό και πήγαιναν στην Αμερική. Το αδιάβλητο των έργων του Απωλλονίου το εκθιάζουν μεταξύ άλλων οι Λάρης, Ειρηναίος, Λούκιλος, Σοφοκλής , Θέων και άλλοι διαπρεπείς ‘Γραμματικοί’. Αλλά και οι Λατίνοι ποιητές όπως ο Βαλέριος, Φλάκος και ο Τερεντίνος Ουάρρων Ατακίνος, παρέφρασαν τα ‘Αργοναυτικά’, ο δε Μαριανός τα μετέφρασε κατά τον Μεσαίωνα. Επομένως το έργο του Απολλωνίου δεν είναι φανταστικές ιστορίες , ούτε ψευδολογίες, είναι εξακριβωμένες κα αδιάβλητες πληροφορίες . Επομένως είναι μια πραγματική και αξιόλογη μαρτυρία, μια βιωμένη προϊστορία, η οποία λόγω της μεγάλης της ηλικίας και των γεωγραφικών, γεωλογικών και γλωσσικών αλλαγών δεν είναι δυνατόν να χρονολογηθεί επακριβώς και να τοποθετηθεί επί του χάρτου . Εν τούτοις αν η διεθνής πνευματική κοινότης ανελάμβανε την μελέτη της πανάρχαιας Ελληνικής Γραμματείας είναι βέβαιον ότι σήμερον έχουμε τα μέσα να αποκρυπτογραφήσουμε όλες αυτές τις πληροφορίες. Ποιος και γιατί δεν θέλουν να αποκαλυφθεί η Ελληνική Αρχαιολογία; Γιατί την έχουν απαξιώσει με το όνομα Μυθολογία; Ο Κολόμβος απέκρυψε ότι :
1/ Συμβουλεύθηκε τους αρχαίους Ελληνικούς χάρτες του Πτολεμαίου , οι οποίοι εσώζοντο και στην Κωνσταντινούπολη (χάρτες Πυρί Ρέις)
2/ Ακολούθησε το γνωστό δρομολόγιο του Κολπείου Ρεύματος (Κυκλικός Ποταμός των Ελλήνων)
3/ Απέκρυψε επιμελώς και συστηματικώς τα ευρήματα των αρχαίων πολιτισμών που έχουν σχέσιν με τους αρχαίους Ελληνικούς Θεούς. Το μίσος δεν έχει ακόμη σβήσει .
4/ Εκείνο που δεν απεκάλυψε ο Κολόμβος και ασφαλώς το γνώρισε στα τρία ταξίδια που έκανε ήτο ότι αυτός δεν ανακάλυψε την Αμερική , διότι άλλοι πολλές χιλιάδες χρόνια πριν την είχαν ανακαλύψει. [Ο γράφων όταν επισκέφθηκα στο Γιουκατάν όπου ο πολιτισμός των Ίνκας , σε αναζήτηση μου κάποιυ τουριστικού αντικειμένου , μου έδειξαν τους πρώτους «Λευκούς Θεούς» που ανακάλυψαν την Αμερική. Ηλθαν δια θαλάσσης και κάποτε έφυγαν και δεν ξαναγύρισαν. Τους παρίσταναν με μακρές λευκές γενιάδες, και αρχαιοελληνικά ενδύματα . Όταν έφθασαν οι Ισπανοί οί άμοιροι ιθαγενείς διατηρώντας ακόμη την παράδοση και αναμένοντας τους λευκούς θεούς, βρέθηκαν μπροστά στα αιμοβόρα στίφη του πάπα και του βασιλιά της Ισπανίας και υπέστησαν τη μεγαλύτερη γενοκτονία της ιστορίας ]
5/ Βέβαια δεν είναι αυτός ο καταστροφέας των μνημείων , αλλά τα στρατεύματα του βασιλέως της Ισπανίας και ιδιαίτερα τα στίφη των φανατισμένων μοναχών του Πάπα που σκότωναν , έκαιγαν, γκρέμιζαν και έλειωναν τα χρυσά έργα τέχνης για να τα αποστείλουν στον ισπανική αυλή και στον ποντίφικα
Το ταξίδι των Αργοναυτών
Τα συμπεράσματα της Μερτζ είναι ακράδαντα, ότι ο Οδυσσεύς ταξίδευσε ως τις Άνδεις και διέπλευσε τον Ατλαντικό ωκεανό. Κατόπιν της έρευνας τηςς πορείας του Οδυσσέα βήμα προς βήμα ,όπως αναφέρουν τα «Αργοναυτικά» του Απολλωνίου, ευρέθησαν επακριβώς όλα τα σημεία που διήλθε το πλοίο και συμφωνούν απόλυτα με τις περιγραφές . Και συνεχίζει:
Εχαράξαμε το ταξίδι της «Αργούς» στο μέσον και αντικριστά στον Ατλαντικό, φθάνοντας στο Κόλπειο Ρεύμα εκεί στις Δυτικές Ινδίες.( σ,σ Η λέξη «δυτικές Ινδίες» ενώ βρίσκεται εγγύς της Αμερικής μας παραπέμπει στην Ασία. Είναι το ίδιο σφάλμα που έκαναν οι αρχαίοι γεωγράφοι που ενώ η Αργώ επισκέφθηκε την Αμερική γράφουν ότι πήγε στην Μαύρη Θάλασσα και στην Ασία. Και τούτο διότι θεωρούσαν ότι η εκείθεν του ωκεανού ήπειρος είναι η Ασία)
Ευρήκαμε το Κόλπειον Ρεύμα , πληροφορία μοναδικού ωκεανογραφικού φαινομένου και η Αργλω έπλευσε σ’ αυτό και οδηγήθηκε στις Δυτικές Ινδίες.
Ευρήκαμε τα βρώμικα πουλιά Αρπυιες και τα ταυτίσαμε με τα επίσης βρωμοπούλια Hoatzin.
Ευρήκαμε τα « νησιά που επιπλέουν» (μεγάλα νησιά με χόρτα Σαργκάσο) στη Θάλασσα των Σαργασών και ότι τα «νησιά της καμπής » είναι το σημείο που ένας μαίανδρος του Κολπείου Ρεύματος στρίβει μεταξύ Κούβας και Αιτής, το πολύ γνωστό «Προσήνεμο πέρασμα» όπου ο Ιάσων είχε πληροφορηθεί από τον Φινέα ότι θα έφθανε σε μια δεύτερη θάλασσα , την Καραϊβική.
Ευρήκαμε το φημισμένο νησί της σπηλιάς από την Κουμάνα και τα δύο κανάλια του ποταμού Ορινόκο, του Ελληνικού Αχέροντα, εκεί που το πλοίο μπήκε από ένα βορεινό ρεύμα και βγήκε από ένα ανατολικό προς τον Ατλαντικό ωκεανό.
Ευρήκαμε το ποτάμι της Ζέστης –τον Θερμόδωντα- στη χώρα των φημισμένων Αμαζώνων.
Ευρήκαμε τα σιδηρομεταλλεία της Βόρειας Βραζιλίας, όπου υπάρχουν πλήθος αρχαίες Ελληνικές επιγραφές.
Ευρήκαμε τον πλατύστομο ποταμό Φάσιν να είναι ο πλατύς «ποταμός του Αργύρου»- Ρίο ντε –λα- Πλάτα.( Απολλ. ΙΙ, 1258… Και την νύχτα με την ικανότητα του κυβερνήτου-πηδαλιούχου –Αργου, έφθασαν στον πλατύ ποταμό Φάσιν και εις την άκρη του πελάγους. Αμέσως κατέβασαν τα πανιά και την αντένα , εχαμήλωσαν το κατάρτι και γρήγορα με τα κουπιά μπήκαν στο δυνατό ρεύμα του ποταμού. Προς τα αριστερά τους είχαν τα ψηλά βουνά και στην άλλη τους πλευρά την πεδιάδα του Αρη. Και ο Ιάσων έχυσε στο ποτάμι σπονδές με μέλι και κρασί, στη Γη και στους Θεούς της Χώρας. Με την συμβολή του Αργου , ο Ιάσων εμπήκε σ’ ένα σκοτεινό και απάνεμο όρμο και άφησε το πλοίο να κρατηθεί στην άγκυρα και εδώ πέρασαν τη νύχτα)
Ευρήκαμε τα καλάμια της λίμνης Τιτικάκα και τη χώρα της Κολχίδος να σκεπάζει την περιοχή του υψιπέδου από το Τιβανάκου στο Κούζκο.(Απολλ. Βιβλ. ΙΙΙ, 195-240 …. Αμέσως επέρασαν από το πλοίο μέσα από τα καλάμια και τα νερά σε στεγνή ξηρά κατά το ανηφορικό έδαφος του κάμπου. Ο κάμπος ονομάζεται της ΚΙΡΚΗΣ και όπως επροχωρούσαν έπεσε μια πυκνή καταχνιά επάνω στην πόλη. Αλλά γρήγορα , σαν διαλύθηκε έφτασαν διαλύθηκε από την πεδιάδα στο παλάτι του Αιήτη και στάθηκαν με θαυμασμό βλέποντας στην είσοδο, τις αυλές του Βασιλιά και τις πλατειές πύλες και τις γραμμικές στήλες που ορθνώνονταν με τάξη ολόγυρα στους τοίχους , και ψηλά στο παλάτι επικάθητο το επιστήλιο επάνω σε γλυπτά . Και εδώ μια εσωτερική αυλή ήταν κτισμένη και ολόγυρα της ήταν καλοφτιαγμένες πόρτες και δωμάτια και κατά μήκος κάθε πλευράς υπήρχε μια πλούσια κατηργασμένη στοά. Σε κάθε πλευρά , υψηλότερα κτήρια ήταν πλαγίως στημένα)
Ευρήκαμε το βασιλιά εκείνης της χώρας να λέγεται Αιήτης, γυιός του Ήλιου, να συμπίπτει με τον θρύλο των Ίνκας .
Ευρήκαμε την αστρονομική τοποθέτηση της Μεγάλης Άρκτου να είναι στο σωστό συμείο και το γεωγραφικό πλάτος της λίμνης .( Απολλ. Βιβλ.ΙΙΙ , 1196 …μόλις τα αστέρια της Μεγάλης Άρκτου , εβυθίσθησαν και ο άνεμος εκόμπασε ο Ιάσων επήγε σ’ ένα έρημο σημείο)
Δεν βρήκαμε γεωγραφικό λάθος εις τας αναγραφάς του Απολλωνίου, του Ροδίου.
Ετοποθετήσαμε καθένα από και όλα τα φαινόμενα που είναι καταγεγραμμένα σε μια συνεχή σειρά και εξουδετερώσαμε οποιαδήποτε πιθανή σύμπτωση , η οποία θα μπορούσε να μας παρασύρει η δύναμη της ανθρωπίνης ικανότητος»
Και καταλήγει η Μερτζ:,
« Κατά συνέπειαν συμπεραίνουμε ότι τούτο το αρχαίο έπος «τα Αργοναυτικά» που αναφέρεται στο ταξίδι το Ιάσωνα με το πλοίο «Αργώ» , δεν είναι μύθος όπως μέχρι τούδε είχε νομισθεί , αλλά είναι ένα ιστορικό γεγονός- παρόμοιο σαν την φημισμένη ιστορία της πόλεως της Τροίας. Η γεωγραφική καταγραφή ομιλεί πλήρως και σαφέτατα διά τα συμβάντα και δι’ αυτό το αναμφισβήτητο γεγονός…»
Βέβαια πρέπει να αναφέρουμε ότι ο πολλάκις φαντασιόπληκτος Ηρόδοτος δεν διασταύρωνε τις πληροροφορίες του έγραψε
είπε ψευδή γεγονότα . Αυτα διεψεύσθησαν από άλλους ιστορικούς και από τα ίδια τα γεγονότα με την αποκάλυψη της αλήθειας. Μιά τέτοια ανακρίβεια είναι και η πληροφορία του ότι οι Κόλχοι ήσαν Αιγύπτιοι. (Ηρόδ. ΙΙ, 115 αναφέρει: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Κόλχοι είναι Αιγυπτιακή φυλή.. Εξήτασα το ζήτημα της Κολχίδος στη Αίγυπτο και οι Αιγύπτιοι είπαν ότι επίστευαν ότι οι Κόλχοι κατάγονται από την στρατιά του Σέσωστρι»)
Ο Ηρόδοτος επίσης αφηγείται ότι ο Σέσωστρις έστειλε μια στρατιά στις όχθες του ποταμού Φάσι και ξέκοψε ένα σώμα στρατού από το κύριο του στράτευμα και τους άφησε να αποικίσουν τη χώρα και ορισμένοι από αυτούς εγκατεστάθησαν στις όχθες αυτού. Όμως αυτό είναι ψευδέστατο διότι:
1/ Η στρατιά επήγε εκεί δια ξηράς και όχι δια θαλάσσης
2/ Με τα ψάθινα πλοία (Κον Τίκι) δεν μπορούσε να πλεύσει ολόκληρη στρατιά με τα εφόδια της στην Αμερική, διότι θα εχρειάζετο χιλιάδες τέτοια πλοία και θα έφθαναν ελάχιστα.(Να αναφέρουμε την πλεύση του Ατλαντικού μόνον με πανιά (χωρίς μηχανή και κουπιά)με το πλοιάριο «Χαρά» του Σάβα Γεωργίου, το 1956, και του Θωμά Νταίβις , ο οποίος διέπλευσε το 1952 τον Ειρηνικό αντιθέτως από την Νέα Ζηλανδία στο Καλάο του Περούς)
3/ Ο Ηρόδοτος δεν είναι πάντα αξιόπιστος και μάλιστα όταν γράφει ότι «έτσι επίστευαν οι Αιγύπτιοι ιερείς»
4/ Στην περιοχή των Κόλχων στις Άνδεις δεν υπάρχει ούτε μια Αιγυπτιακή επιγραφή , παρά μόνον Ελληνικές , απόδειξη ότι οι Κόλχοι ήσαν πανάρχαιοι Πελασγοί εκ των οποίων προέρχονται τα Ελληνικά φύλα, αλλά και άλλα φύλα όπως Ιλλυριοί, Κύπριοι, Ετρούσκοι, Μακεδόνες, Μικρασιάτες, Ίβηρες κλπ . Επίσης στην περιοχή των Κόλχων ευρέθησαν κτίρια, υφάσματα και άλλα αντικείμενα με Αιγαιατική επίδραση ή προέλευση. Επομένως δεν αποκλείεται να πήγαν σε προγενέστερους χρόνους από εκείνους των Αργοναυτών Ιβηρες εκ του Πόντου, Ετρούσκοι και ιδιαιτέρως οι θαλασσοκράτορες Κρήτες.
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης-Συγγραφεύς-Ποιητής, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
http://amphiktyon.blogspot.com/
Κυριακή, 23 Σεπτέμβριος 2012 09:03
·
·
1
·
2
·
3
·
4
·
5
( 2 Αξιολογήσεις )
Εμφανίσεις: 430
Το 1850 έφτασε στο Περού ο Ιταλός ερευνητής-περιηγητής Αντόνιο Ραϊμόντι. Για σαράντα ολόκληρα χρόνια έμεινε εκεί, ερευνώντας κάθε σπιθαμή της μακρινής και «περίεργης» -ιστορικά- αυτής χώρας και είναι οι δικές του περιηγήσεις και έρευνες πάνω στις οποίες βασίσθηκε ο φυσικομαθηματικός- ερευνητής συμπατριώτης του Ενρίκο Μάτιεβιτς, ώστε να φτάσει στο συμπέρασμα ότι οι ναυτικοί του Αιγαίου πολλές χιλιετίες προ του Κολόμβου έφτασαν στην Κεντρική και Νότιο Αμερική.
Ο Μάτιεβιτς βεβαίως πρωτίστως παρακινημένος από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, τόσο από τον Όμηρο όσο και από τον Απολλόδωρο έβλεπε ότι οι γνώσεις που περιγράφονταν στους στίχους της Οδύσσειας και των Αργοναυτικών, και είχαν να κάνουν με τόπους πολύ μακρινούς, πολύ πέρα αυτού της Μεσογείου, δεν μπορούσε παρά να πιστεύει ότι ένα υπερατλαντικό ταξίδι και η επίσκεψη στις μακρινές εκείνες χώρες της Νοτίου Αμερικής ήταν τα πιθανότερα σημεία αναφοράς των συγγραφέων των μεγάλων επών, «Οδύσσειας» και «Αργοναυτικών» αντίστοιχα.
Έτσι με οδηγό τις περιηγήσεις και έρευνες του συμπατριώτη του Ραϊμόντι, και με τα αρχαία κείμενα στα χέρια περιδιάβηκε τις Άνδεις, και έκανε τις δικές του ανακαλύψεις που έφεραν το αποτέλεσμα που μερικά χρόνια πριν η Ενριέτα Μέρτζ έγραφε στην «Κρασάτη Θάλασσα». Δηλαδή ότι οι Έλληνες είχαν φτάσει κατά τους πρώτους ιστορικούς χρόνους στην Νότιο Αμερική.
Η μελέτη του Μάτιεβιτς στηρίχθηκε στην συγκριτική αρχαιολογία και την Μυθολογία. Για πολλά χρόνια εργάστηκε στο γεωφυσικό αστεροσκοπείο του Χουανγκάγιο της Λίμα και αυτό του έδωσε πολλά περιθώρια ώστε να κάνει τις μελέτες του επί τόπου και να μείνει έκπληκτος από τις ανακαλύψεις που βρήκε μπροστά του. Στις κεντρικές Άνδεις του Περού, στις παραστάσεις ενός αρχαίου μαντείου ανακαλύπτει τις χθόνιες οντότητες που ο Ησίοδος αναφέρει στην «Θεογονία» του.
Ο Κέρβερος, η Μέδουσα, η Λερναία Ύδρα, οι Άρπυιες, η Χίμαιρα είναι παραστάσεις τις οποίες ανακαλύπτει στα ερείπια ναών και μαντείων της περιοχής. Οι θεότητες του Κάτω Κόσμου, τα Τάρταρα όπως τα ονομάζει ο Ησίοδος φαίνεται να παίζουν πολύ σπουδαίο ρόλο για τους πανάρχαιους κατοίκους της περιοχής, τους Ίνκας. Έναν λαό που η ύπαρξή του και η εξαφάνισή του αποτελεί ένα μυστήριο, όπως και των Ατζέκων στην Κεντρική και Νότιο Αμερική, ή των Σουμερίων και των Χετταίων στην Μεσοποταμία.
Οι παραστάσεις που αφορούν τις θεότητες του Κάτω Κόσμου, οδηγούν τον Μάτιεβιτς να υποστηρίξει ότι εδώ, στην Νότια Αμερική ήταν ο Άδης των αρχαίων Ελλήνων. Τα Τάρταρα όπου τους φιλοξενούσαν και αποτελούσαν συνάμα το βασίλειό τους με πρωταγωνιστή βεβαίως τον Θεό Πλούτωνα.
Πίστευαν οι πανάρχαιοι πρόγονοί μας ότι ο Άδης βρισκόταν στα έγκατα της Χθονός αλλά σε μία μακρινή τοποθεσία δυτικά της γης. Ένα χρόνο ταξίδι χρειαζόταν για να φθάσουν εκεί. Και αν κανείς υπολογίσει μία τέτοια απόσταση και με τα μέσα βεβαίως της εποχής εκείνης μάλλον η αναφορά γίνεται για την πέρα του Ατλαντικού ήπειρο, αυτή της Αμερικής, της Γης των Εσπερίδων όπως λεγόταν, εκεί όπου ο Άτλας μεταμορφωμένος σε ένα τεράστιο βουνό υποβάσταζε στους ώμους του την Γη.
Η Κίρκη λέει στον Οδυσσέα πώς θα πάει στον Κάτω Κόσμο για να πάρει τις οδηγίες που χρειαζόταν για την επιστροφή του στην πατρίδα,αλλά και για να εξευμενίσει τους Θεούς που είχε προκαλέσει με την συμπεριφορά του μετά την συμβολή του στην άλωση της Τροίας. Η περιγραφή της Κίρκης στην «Οδύσσεια» που γίνεται με την γραφίδα του Μεγάλου Ομήρου, είναι ίσως η περισσότερο άρτια περιγραφή που υπάρχει σε αρχαίο κείμενο. Αν κανείς ακολουθήσει εκείνη την πορεία δεν μπορεί παρά να φθάσει στην Εσπερία, την ήπειρο της Αμερικής. Αν και πολλοί γεωγράφοι το αμφισβητούν παρ’ όλα αυτά δεν παύει να υφίσταται ως η πιο άρτια γεωγραφική περιγραφή.
Ο Μάτιεβιτς στην αναζήτηση της μυθολογικής κόλασης, αυτά τα Τάρταρα, βλέπει να υπάρχει τέτοια ομοιότητα με την σημερινή περιοχή του Αμαζονίου, ώστε μένει κυριολεκτικά κατάπληκτος. Οι διηγήσεις εκείνων των πρώτων εξερευνητών στα μεταχριστιανικά χρόνια, αλλά και μερικές χιλιετίες αργότερα από τους Αργοναύτες και τον Οδυσσέα, για το πέρασμα του Μανσερίστε, που είναι το πρώτο πέρασμα που συναντά κανείς καθώς ανεβαίνει τον Αμαζόνιο, θα μπορούσαν να είναι οι διηγήσεις των μυθολογικών αναφορών για την κάθοδο στον Άδη.
Όποιος διαπλέει τον Αμαζόνιο καθώς έρχεται από το βόρειο ημισφαίριο, παρατηρώντας τα άστρα έχει την εντύπωση ότι κατεβαίνει σε μία βαθιά άβυσσο. Έτσι το περιγράφει και η Ενριέτα Μέρτζ, η οποία με οδηγό τους αστερισμούς και κυρίως αυτόν της Μεγάλης Άρκτου, συμπεραίνει για το Ιασωνικό ταξίδι στην Αμερική!!! Και είναι πράγματι άξιο θαυμασμού να βλέπει κανείς τέτοιες ανακαλύψεις που κυριολεκτικά φέρνουν τα πάνω κάτω στην συμβατική ιστορία.
Παραβάλλοντας τον μυθικό ποταμό Αχέροντα και τους τρεις μικρότερους παραποτάμους του, την Στύγα, τον Κυκωτό και τον Πυριφλεγέθοντα, με τον Αμαζόνιο κατά τον Μάτιεβιτς, ο Οδυσσέας έπρεπε να εντοπίσει έναν ποταμό που θα του επέτρεπε να διασχίσει τους βάλτους του Άδη. Έτσι η Στύγα είναι ο ποταμός Μαρανιόν του Περού ο οποίος στην ουσία είναι τμήμα του Αμαζονίου αλλά με άλλη ονομασία. Ο ποταμός Ουκαγιάλι ένας σημαντικός ποταμός στην λεκάνη του Αμαζόνιου που πηγάζει από τις οροσειρές του Κούζκο είναι ο Πυριφλεγέθων της Οδύσσειας.
Η παραμονή του Μάτιεβιτς στο Περού και οι διάφορες περιηγήσεις τις οποίες έκανε σχεδόν σ’ ολόκληρη την περιοχή της Νοτίου Αμερικής, αλλά και τα συμπεράσματα που έχει βγάλει μέσα από αυτή του την πολύχρονη έρευνα καταγράφονται στο βιβλίο του «Ταξίδι στην Μυθολογική Κόλαση». Εδώ ο συγγραφέας λοιπόν περιγράφει πως οι πανάρχαιοι θαλασσοπόροι του Αιγαίου έφθασαν στον Αμαζόνιο, διασχίζοντας τον Ατλαντικό ωκεανό, και μέσω του τεράστιου αυτού πλωτού ποταμού, του δεύτερου σε μέγεθος μετά τον Νείλο έπλευσαν προς νότο μέχρι τις Άνδεις του Περού.
Όπως έχουμε ξαναπεί σε παλιότερα θέματα μαζί τους οι εξερευνητές εκείνοι έφερναν και ολόκληρο τον πολιτισμό τους που ήταν η γλώσσα τους, οι θεοί τους, οι μύθοι τους, οι παραδόσεις τους, οι συνήθειές τους… Αυτά τα πέρασαν στους ιθαγενείς των περιοχών που βρέθηκαν και σαφώς είχαν την ανάλογη από εκείνους αντιμετώπιση που τους αναβίβασαν τόσο ψηλά ώστε τους έκαναν Θεούς. Τους λευκούς θεούς τους που ακόμη και σήμερα θυμούνται μέσα από τις παραδόσεις τους και τις διάφορες γιορτές- μνήμες που διατηρούν.
Πηγή: ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=47616:oi-arhaioi-ellines-stin-hora-ton-inka&catid=50:mathaino-tin-ellada&Itemid=337#ixzz27SpcDQY8
Η πρώτη απόπειρα ενασχόλησης με την μελέτη της γλώσσας των Θεών του
Ηλίου, των Ίνκα που πίστευαν και περίμεναν τους λευκούς θεούς τους, που
παρασύρθηκαν να δεχθούν τους καταστροφικούς και απολίτιστους ΄΄ εκπολιτιστές ΄΄
τους, τους Ισπανούς του Πιζάρο, ως επιστρέφοντες προγόνους και προπάτορες και
θεούς , μας απεκάλυψε ελληνικές ρίζες και δομές στην Αμερικανική Ήπειρο από την
πανάρχαια εποχή με διαλεκτικά δωρικά και αιολικά στοιχεία της γλώσσας του.
Αλλά και η προσέγγιση της γλώσσας των Αραουκανών ενός άλλου λαού της Ν. Αμερικής, αποκαλύπτει μια άλλη , πολλαπλά δημιουργική ελληνική εστία στην Νότια Αμερική, σε χώρα αντίπαλο πόλο της αυτοκρατορίας των Ίνκα , που πολέμησε τους Ισπανούς εισβολείς και θαυμάστηκε απ αυτούς, αποδεικνύοντας την Σπαρτιατική καταγωγή της.
Αλλά και η προσέγγιση της γλώσσας των Αραουκανών ενός άλλου λαού της Ν. Αμερικής, αποκαλύπτει μια άλλη , πολλαπλά δημιουργική ελληνική εστία στην Νότια Αμερική, σε χώρα αντίπαλο πόλο της αυτοκρατορίας των Ίνκα , που πολέμησε τους Ισπανούς εισβολείς και θαυμάστηκε απ αυτούς, αποδεικνύοντας την Σπαρτιατική καταγωγή της.
Στην γλώσσα των Αραουκανών είναι συχνή η αποκοπή ολόκληρων συλλαβών χάριν
συντομίας.
Posted: 23 Jan 2014 07:52 AM PST
Από την άλλη όμως κανείς δεν ξέρει ποιος και γιατί φτιάχτηκε, πως
μεταφέρθηκε εκεί πάνω, αλλά και ποιοι είναι αυτοί που την έφτιαξαν.
Λένε ότι οι Άτλαντες εκτός της υπέρτατης τεχνολογίας που είχαν στα χέρια τους ( σημείωση: αν είχαν τέτοια τεχνολογία όπως λέγεται πως και νικηθήκαν από τους Αθηναίους;) είχαν και ένα είδος σκοτεινής μαγικής τεχνολογίας. Έτσι με την βοήθεια κάποιων αρχαίων πνευμάτων μετάφεραν το μεγαλιθικό μνημείο εκεί.
Εγώ δεν μπορώ να συμφωνήσω μαζί τους, αν και έχω δει πολλά στις έρευνες όπου έχω κάνει χρόνια τώρα νομίζω ότι αυτή η θεωρία είναι κάπως τραβηγμένη.
Υπάρχει και μια τελευταία θεωρία η οποία συζητείται σε κλειστούς κύκλους ακόμα, γιατί αν την πουν φοβούνται μην χάσουν το κύρος τους σαν ερευνητές και συγγραφείς.
Είναι η θεωρία της μέσης γης, ότι αυτοί που την έφτιαξαν είχαν εξέλθει από την μέση γη ( θυμάστε τους τοπικούς θρύλους που βγήκε ο θεός από τον πάτο της λίμνης; ) πιστεύουν ότι στην λίμνη αυτή κάπου στον πυθμένα της υπάρχει μια πύλη όπου οδηγεί στην μέση γη!!
Αυτοί που βγήκαν από εκεί ίσως λατρευτήκανε σαν θεοί και άνθησε ένας παράξενος πολιτισμός που δεν γνωρίζουμε αλλά και δεν έχουμε στοιχεία για το τι ήταν, και όπως εμφανίστηκε ξαφνικά έτσι πάλι χάθηκε αφήνοντας πίσω τα μεγάλα λιθικά στοιχεία για την τεχνολογία τους αλλά και την γνώση τους, αφήνοντας τους ανθρώπους να προσπαθούν να λύσουν αυτό το τόσο παράξενο αίνιγμα!!
Ίσως εγώ πιστεύω ότι δεν πρόκειται να πάρουμε ποτέ απάντηση με σιγουριά τι είναι, γιατί φτιάχτηκε, αλλά και ποιοι το έφτιαξαν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να βγάλουμε νόημα το τι είναι…………….
Αν ποτέ βρεθείτε εκεί σας συνιστώ ότι αξίζει τον κόπο να πατέ και να δείτε ένα από τα μεγαλύτερα και παράξενα αινίγματα του πλανήτη μας.
Από ενάρξεως ύπαρξης των εθνών-κρατών, έγινε προσπάθεια να «συρρικνωθεί» ο Ελληνισμός και να περιοριστεί σε όσο το δυνατόν μικρότερα σύνορα.
Έπειτα επιχείρησαν -και εν μέρει το κατάφεραν- να μας πείσουν πως Έλληνες δεν υπάρχουν σήμερα. Ότι το έθνος των Ελλήνων έχει «μπασταρδευτεί, ότι δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, ότι, ότι…
Τους διέφυγε όμως κάτι· Έλληνας δεν είναι μόνο ο Ελλαδίτης αλλά αντιθέτως υπάρχουμε εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο, κάτι που φαίνεται και από το πλήθος των Ελληνογενών που σας παρουσιάζουμε εδώ και κάποιον καιρό.
Στο παρόν άρθρο θα σας παρουσιάσουμε την έντονη ελληνική παρουσία στην κεντρική Αμερική και συγκεκριμένα στο Μεξικό.
Οικοδόμημα με το Δελφικό Έψιλον, σύμβολο του Απόλλωνα
Η εν λόγω χώρα βρίθει αρχαιολογικών χώρων, κάποιοι εκ των οποίων αποδίδονται στην φυλή των Μάγιας, οι οποίοι σύμφωνα με την παράδοση πήραν το όνομά τους από την Μαία, μητέρα του Ερμή, αγγελιοφόρου των θεών.
Οι ναοί που οικοδομούσαν, καθώς και οι λαβύρινθοι στο εσωτερικό τους, ήταν ίδιας τεχνοτροπίας με αυτή των Ελλήνων της Μινωικής περιόδου.
Δεν υποστηρίζουμε πως οι Μάγιας και άλλες φυλές του Μεξικού ήταν ελληνικές αλλά πως επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τους Έλληνες «ταξιδιώτες», οι οποίοι ωστόσο αφήναν παντού απογόνους όπου ταξίδευαν.
Οι πολιτισμοί που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό διαθέτουν ένα κοινό χαρακτηριστικό· ανέγειραν πόλεις, που τις έκαναν, ως επί το πλείστον, πρωτεύουσες και θρησκευτικά κέντρα.
Μερικές από αυτές τις πόλεις είναι η Τεοτιουακάν, η Τσίτσεν Ιντζα, η Ουξμαλ, η Σαγιλ, η Μίτλα, Κινίτσνα, Τονίνα, Πάλενκ (πανομοιότυπο με την Φαιστό) και πολλές άλλες. Τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά των αρχαιολογικών χώρων που έχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή παρουσιάζουν ομοιότητες με τους αντιστοίχους των πρώιμων μινωικών χρόνων, συχνά και μυκηναϊκών.
Ναός στην Ουξμαλ γεμάτος αρχαία ελληνικά σύμβολα και την χαρακτηριστική Λαμδοειδή πύλη
Χαρακτηριστική είναι «η πυραμίδα του Μάγου», εντός της οποίας βρέθηκαν πολυάριθμα προσωπεία και παραστάσεις φιδιών, ναός στην πόλη Ουξμάλ, γεμάτος με αρχαία ελληνικά σύμβολα, όπως βλέπετε και στην φωτογραφία, ο περίφημος ναός με τους μαιάνδρους στην πόλη Ελ Ταχίν, και άλλοι.
Τίρυνθα
πόλη Πάλενκ
Εμφανής η ομοιότητα!
Το σημαντικότερο όμως στοιχείο είναι τα γνωστά σε όλους και περίτεχνα «Palacio de las Grecas», τα Παλάτια των Ελλήνων, όπως τα αποκαλούν μέχρι σήμερα οι ντόπιοι. Σε αυτά τα οικοδομήματα (αυτά τα συναντά κανείς στις πόλεις Μίτλα, Ουξμάλ, Τουλούμ, Μόντε Αλμπάν κ.α.) υπάρχουν, όπως θα δείτε και στο ακόλουθο βίντεο, πλήθος μαιάνδρων, ρόμβων, σταυρών και γενικότερα αρχαίων ελληνικών συμβόλων. Η τεχνοτροπία είναι σχεδόν πανομοιότυπη με αυτήν των Μυκηναϊκών και των Μινωικών ανακτόρων.
Αλλά και η γλώσσα τους ήταν παραπλήσια στην ελληνική:
θάλακ< θάλασσα (Λάβετε υπ’ όψιν ότι οι Μινωίτες υπήρξαν από τους μεγαλύτερους θαλασσοκράτορες, όπως αναφέρει και ο Ηρόδοτος)
τεό< θεός
πόλη Τούλη< Θούλη (πόλη των Ελλήνων στην Εσπερία)
Απούλο< Απόλλων (Έτσι ονόμαζαν τον θεό, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοσή τους, τους έσωσε από τους σαρκοβόρους κατοίκους του Κάτω Κόσμου). Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι σκάλιζαν σε ναούς τους το Δελφικό Έψιλον, σύμβολο του Απόλλωνα.
Ντίος< Δίας
Ηρακάν< Ηρακλής
Επιστήμονες μάλιστα παρατηρούν ομοιότητες, σε επίπεδο εθίμων, ανάμεσα σε φυλές του Μεξικού -μεταξύ τους και οι Μάγια- και τους Έλληνες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα συνιστά το έμβλημα των Μάγια και άλλων φυλών, το φίδι δηλαδή και ο γυπαετός. Έμβλημα που διέθεταν και οι Χαλκιδείς. Επίσης στην πόλη Σαγίλ κυριαρχούν ως σύμβολο τα κέρατα αιγός, όπως και η Αμάλθεια, η κατσίκα, που θήλασε τον Δία.
Πολλοί θα αναρωτηθούν· γιατί απαραίτητα από τους Έλληνες; Άλλοι πάλι θα ισχυριστούν· Μα ενδέχεται εκείνοι να ταξίδεψαν στην Μεσόγειο και να έδωσαν εκείνοι σε εμάς αυτά τα στοιχεία.
Απάντηση δίνει η Αμερικανίδα νομικός και ιστορικός ερευνητής, Henriette Mertz, η οποία με την έρευνα που διεξήγαγε απέδειξε το ταξίδι των Αργοναυτών και του Οδυσσέα στην αμερικανική ήπειρο, φέρνοντας τα πάνω κάτω στην καθεστηκυία άποψη.
Επομένως οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι δεν ανακάλυψε πρώτο ο, ούτως ή άλλως ελληνικής καταγωγής, Κολόμβος την Αμερική αλλά η συγκεκριμένη Ήπειρος ήταν γνωστή στους προγενέστερους Έλληνες, οι οποίοι ίδρυαν αποικίες σε αυτήν πριν χιλιάδες χρόνια!
Ακόμη και ο διακεκριμένος ερευνητής, Percy Harrison Fawcett, ανακάλυψε ίχνη πανάρχαιου ελληνικού πολιτισμού στην Αμερική. Ο εν λόγω ερευνητής «εξαφανίστηκε» μυστηριωδώς, εξελίξει της έρευνάς του στην πόλη Xavante.
Τα πάμπολλα ευρήματα δεν μπορούν, όσο και αν το θέλουν κάποιοι, να περάσουν απαρατήρητα.
Η αλήθεια αργά ή γρήγορα βγαίνει στο φως! Εμείς ερευνώντας διεξοδικά σας δίνουμε και θα σας δίνουμε, για όσο μπορούμε, πληροφορίες και σας καλούμε σε περαιτέρω αναζήτηση…
ΠΗΓΗ
ΝΕΩΤΕΡΗ ΜΕΛΕΤΗ ΒΑΣΕΙ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
Αφιέρωμα: Χρονοτοπία - Γράφει o Γιώργος Λεκάκης / www.lekakis.com
Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο ήλθε στα χέρια μου, με τίτλο «Περίπλους στο παρελθόν», του εκπαιδευτικού Θεόδωρου Ποσταντσίδη, Στο βιβλίο αυτό, ο μελετητής κάνει μια ανατροπή στα έως τώρα συμβατικά λεγόμενα και μετρημένα, φοβισμένα, μασημένα λόγια του επίσημου επιστημονικού κατεστημένου. Από την εν λόγω εργασία του, λοιπόν, σας παρουσιάζω μια περίληψη:
«Η χρονολόγηση ενός γεγονότος δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνεται ούτε από συμπτωματικά στοιχεία, ούτε βέβαια από κυκλικά επιχειρήματα, όπως γίνεται στην περίπτωση του Τρωικού Πολέμου, όπου οι επιστήμονες έδωσαν πρώτα μια ημερομηνία και κατόπιν έτρεξαν να προσαρμόσουν τα πάντα γύρω από αυτήν. Έτσι οι όποιες αναφορές υπάρχουν σήμερα δεν έχουν καμμία αξία μια και είναι απλά ένα ακόμα κυκλικό επιχείρημα. Ξεκινούν από το 1170 π.Χ. και φυσικά καταλήγουν υποχρεωτικά εκεί. Τα όποια αστρονομικά στοιχεία χρησιμοποίησαν αφορούσαν εκλείψεις, που συμβαίνουν πάντοτε, και φυσικά κοντά και σε αυτήν την ημερομηνία. Αλλά αυτό δεν είναι στοιχείο χρονολόγησης. Είναι σαν να πας στην ακροθαλασσιά και να αναρωτιέσαι αν θα βρεις κοχύλια για να δηλώσεις μετά ότι εκεί είναι η θάλασσα, χωρίς να σκέφτεσαι ότι από την αρχή πήγες εκεί.
Το θέμα μας όμως δεν είναι άλλο από την χρονολόγηση των ορφικών και ομηρικών κειμένων, με μερικά πραγματικά στοιχεία, που αφορούν αστρονομικά φαινόμενα μοναδικά, όπως η εαρινή ισημερία σε συγκεκριμένο ζώδιο και η ισομέρεια των εποχών. Η Γη ισορροπεί μέσα σ' ένα βαρυτικό πεδίο, που από την μια κάνει τον φυσικό άξονά της να έχει μια κλίση 23,4° ως προς το επίπεδο της ελλειπτικής, το επίπεδο δηλαδή περιστροφής γύρω από τον ήλιο, και από την άλλη να εκτελεί μια περιστροφή κάθε ημέρα γύρω από τον άξονα αυτό δεξιόστροφη. Γι' αυτό και ο ήλιος "κινείται" ως προς εμάς αριστερόστροφα. Ταυτόχρονα η κλίση αυτή του άξονα συμβάλει στην δημιουργία των εποχών, ενώ παράλληλα αναγκάζει την Γη, όπως και κάθε "σβούρα" να κάνει ο άξονάς της μία πλήρη στροφή κάθε περίπου 25.760 χρόνια. Αυτή η μεγάλη στροφή ονομάζεται μετάπτωση ισημεριών μια και εξ αιτίας της η εαρινή ισημερία αλλάζει, κατά μέσον όρο κάθε 2.500 χρόνια (ζώδιο). Στην εποχή μας γίνεται στους Ιχθείς.
Όπως ξέρουμε η Γη περιφέρεται και γύρω από τον Ήλιο. Κάνει μια περιστροφή κάθε έναν χρόνο. Αυτή όμως η περιστροφή δεν είναι απόλυτα ομαλή. Από την μια η τροχιά της προσομοιάζει προς μια έλλειψη και από την άλλη το νοητό κέντρο αυτής της ελλειπτικής δεν ταυτίζεται με την θέση του Ήλιου. Είναι σαν ο Ήλιος να πλησιάζει, μέσα σ' ένα διάστημα 95.000 χρόνων, πότε προς την μια και πότε προς την άλλη πλευρά. Έτσι δημιουργούνται δύο σημεία τροχιακά. Αυτό που είναι το πιο κοντινό στον Ήλιο (περιήλιο) και το συμμετρικό του, που είναι πιο μακρινό από τον Ήλιο (αφήλιο). Δημιουργείται δηλαδή ένας άξονας συμμετρίας. Τα δύο δε τμήματα της ελλειπτικής ονομάζονται αψίδες. Η ετήσια κίνηση της Γης έχει όμως άλλα 4 «σταθερά» σημεία αναφοράς αποτέλεσμα και αυτό της κλίσης του άξονα της Γης.
Τα δύο είναι τα σημεία που τέμνεται η ελλειπτική με την προέκταση του ισημερινού (ισημερίες) και ο κάθετος σε αυτά άξονας, που αντιπροσωπεύει τις τροπές του Ήλιου (μεγαλύτερη ημέρα και μεγαλύτερη νύχτα). Η αναπαράσταση αυτού του φαινομένου σε γράφημα είναι ένας κύκλος που τέμνεται από δύο άξονες (σχ. 1).
Η σύνθεση των αψίδων της ελλειπτικής με τον «τροχό» που είδαμε παραπάνω δίνει την διάρκεια των εποχών, γιατί ενώ οι άξονες τροπών και ισημεριών είναι σταθεροί ο άξονας περιηλίου-αφηλίου κινείται κάνοντας έναν κύκλο κάθε 20.936 χρόνια. Όταν αυτός ο άξονας περιηλίου-αφηλίου ταυτίζεται με τον άξονα των τροπών τότε η Άνοιξη έχει ίδιες ημέρες με το Καλοκαίρι και το Φθινόπωρο με τον Χειμώνα. Όταν όμως ταυτίζεται με τον άξονα των ισημεριών τότε ή ο Χειμώνας ισούται με την Άνοιξη και το Καλοκαίρι με το Φθινόπωρο ή Άνοιξη με το φθινόπωρο και το καλοκαίρι με τον χειμώνα.
Το σημαντικό των παραπάνω πληροφοριών είναι ότι αυτές οι κινήσεις είναι μετρήσιμες μια και επαναλαμβάνονται με την ακρίβεια ενός ρολογιού. Έτσι ξέρουμε πότε συμβαίνουν». Οι αστρονομικές πληροφορίες των κειμένων Όταν ο συγγραφέας αναφέρεται σε αρχαία κείμενα εννοεί «μόνον του Ορφέως, του Ομήρου και του Ησιόδου, κείμενα απροσδιορίστου έως σήμερα ηλικίας, μια και ούτε ένας - επαναλαμβάνω ούτε ένας - δεν γνωρίζει το πότε γράφηκαν. Πολλοί υπέθεσαν, αλλά κανείς δεν γνώριζε πραγματικά. Ο Ορφέας, ο χαρισματικός αυτός πανεπιστήμων, στους λεγόμενους «Ύμνους» του μας δίνει μια σειρά από πληροφορίες για τα αστρονομικά φαινόμενα της εποχής του. Για όσους θέλουν να τον αμφισβητήσουν θα πω εδώ ότι ο Ορφέας (το ίδιο ισχύει και για τους άλλους) όταν παρατηρούσε τον ουρανό και κατέγραφε τα διάφορα φαινόμενα προφανώς δεν σκεφτόταν πώς να ξεγελάσει τους επόμενους χιλιάδες χρόνια μετά, αλλά θέλησε να τα καταγράψει, ώστε να μπορέσουν και να τα χρονολογήσουν. Μάλιστα ο αείμνηστος Κ. Χασάπης έγραψε μια διατριβή πάνω σε αυτά και κατάφερε να ταυτίσει με ακρίβεια τα λεγόμενα στους Ύμνους με αντίστοιχα αστρονομικά φαινόμενα. Οι λεγόμενοι Ύμνοι δεν ήταν δοξασίες τρελλαμένων πρωτογόνων, αλλά η καταγραφή των αστρονομικών και άλλων χαρακτηριστικών των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, αλλά και μια σειρά γήινων φαινομένων.
Από το εξαίρετο αυτό βιβλίο, που αγνοήθηκε, αλλά ποτέ δεν διαψεύστηκε, αν και τελευταία κάποιοι προσπαθούν να οικειοποιηθούν τα συμπεράσματα του Κ. Χασάπη, μαθαίνουμε τα εξής: α) Στον «Ύμνο» 27,3 (της Ρέας) λέει «ΤΑΥΡΟΦΟΝΩΝ ΖΕΥΞΑΣΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΝ ΑΡΜΑ ΛΕΟΝΤΩΝ». β) Στον «Ύμνο» 14,2 (της Μητέρας των Θεών) αναφέρει: «Η ΛΙΣ ΤΑΥΡΟΦΟΝΟΣ ΙΕΡΟΤΡΟΧΟΝ ΑΡΜΑ ΤΙΤΑΙΝΕΙ». γ) Στον «Ύμνο» 8,19 (του Ήλιου) συνεχίζει: «ΜΑΣΤΙΓΙ ΛΙΓΥΡΗ ΤΕΤΡΑΟΡΟΝ ΑΡΜΑ ΔΙΩΚΩΝ». Η κίνηση πέριξ του Ήλιου αναφέρεται ως κίνηση άρματος που την βλέπουμε και στην ιστορία του Φαέθωντος. Εδώ επίσης έχουμε αναφορά στους γνωστούς αστερισμούς του Λέοντα και του Ταύρου, που βρίσκονται, ως προς την ελλειπτική σε απόσταση τριών ζωδίων δηλαδή 90°. Όταν ο Λέων βρίσκεται στον άξονα των Τροπών, τότε ο Ταύρος βρίσκεται στην Εαρινή Ισημερία (σχ.2).
δ) Στον ύμνο 34,21-22 (στον Απόλλωνα) μας λέει: «ΜΙΞΑΣ ΧΕΙΜΩΝΟΣ ΘΕΡΕΟΣ Τ ΙΣΟΝ ΑΜΦΟΤΕΡΟΙΣΙΝ ΤΑΙΣ ΥΠΑΤΑΙΣ ΧΕΙΜΩΝΑ ΘΕΡΟΣ ΝΕΑΤΑΙΣ ΔΙΑΚΡΙΝΑΣ». Εδώ έχουμε μια σαφή αναφορά στο γνωστό στην Αστρονομία περιοδικό φαινόμενο της ισομέρειας των εποχών. Ας δούμε το νόημα, ή την απόδοση εάν θέλετε, αυτών των στίχων, γιατί εδώ είχαμε μια τεράστια παρανόηση από τους προηγούμενους ερευνητές:
Ο Ορφέας ναι μεν αναφέρει ότι το Θέρος και ο Χειμώνας είναι ίσοι, αλλά δεν εννοεί το γνωστό μας καλοκαίρι στην πλευρά αυτή της Εύκρατης Ζώνης, αλλά για το σύνολο Θέρος+Άνοιξη που αφορά το υπόλοιπο κομμάτι της Γης, στις άλλες δύο ζώνες, που έχουν μόνον δύο εποχές. Άλλωστε στον δεύτερο στίχο μας λέει επεξηγηματικά ότι οι τελευταίες (ΥΠΑΤΑΙΣ) ημέρες του Χειμώνα διακρίνονται (ΔΙΑΚΡΙΝΑΣ) από τις πρώτες (ΝΕΑΤΑΙΣ) ημέρες του Θέρους. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνον όταν ο χειμώνας και το θέρος γειτνιάζουν και αυτό συμβαίνει μόνον όταν θεωρούμε ότι υπάρχουν δύο εποχές. Τώρα για το πώς μπορούν να ξεχωρίσουν μεταξύ τους (ΔΙΑΚΡΙΝΑΣ) αυτό μπορεί να γίνει μόνον με την Εαρινή Ισημερία. Άλλωστε ακόμη και σήμερα λέμε ότι είναι η πρώτη ημέρα της Άνοιξης. Άρα την εποχή του το σύνολο ΘΕΡΟΣ+ΕΑΡ ισούτο με το ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ+ΧΕΙΜΩΝΑΣ. Αυτό συνέβη το 3983 π.Χ. και την προηγούμενη φορά το 14451 π.Χ. Με βάση αυτά τα δύο πρώτα στοιχεία θα λέγαμε ότι αναφέρεται πιθανόν στο 3983 π.Χ. Αλλά εδώ έρχεται ο Όμηρος να μας δώσει το επόμενο στοιχείο. Στην Οδύσσεια (Ε,271-277) η Καλυψώ λέει στον Οδυσσέα ότι θα κινηθεί με βάση την θέση της Μ. Άρκτου, της οποίας καταγράφει την θέση με απόλυτη ακρίβεια, που είναι παμφαίνουσα (ΑΜΜΟΡΟΣ ΕΣΤΙ ΛΟΕΤΡΩΝ ΩΚΕΑΝΟΙΟ), δηλαδή βρίσκεται κοντά στον Β. Πόλο.
Αυτή θα έπρεπε να βρίσκεται πάντοτε αριστερά του. Για να επιτευχθεί αυτό θα έπρεπε ο Οδυσσέας να έχει μια κίνηση από ΝΔ. προς ΒΑ. «ΠΛΗΙΑΔΑΣ Τ ΕΣΟΡΩΝΤΙ ΚΑΙ ΟΨΕ ΔΥΟΝΤΑ ΒΟΩΤΗΝ ΑΡΚΤΟΝ Θ ΗΝ ΚΑΙ ΑΜΑΞΑΝ ΕΠΙΚΛΗΣΙΝ ΚΑΛΕΟΥΣΙΝ Η Τ ΑΥΤΟΥ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΙ Τ ΩΡΙΩΝΑ ΔΟΚΕΥΕΙ ΟΙΗ Δ ΑΜΜΟΡΟΣ ΕΣΤΙ ΛΟΕΤΡΩΝ ΩΚΕΑΝΟΙΟ ΤΗΝ ΓΑΡ ΔΗ ΜΙΝ ΑΝΩΓΕ ΚΑΛΥΨΩ ΔΙΑ ΘΕΑΩΝ ΠΟΝΤΟΠΟΡΕΥΕΜΕΝΑΙ ΕΠ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΕΙΡΟΣ ΕΧΟΝΤΑ» Η Μ. Άρκτος ήταν παμφαίνουσα το 2500-2000 π.Χ. περίπου έως το 1000-500 π.Χ. Σήμερα, για παράδειγμα, δεν είναι παμφαίνουσα. Αμέσως διαπιστώνουμε ότι ούτε το 3983 π.Χ. ούτε το 14451 π.Χ. ήταν παμφαίνουσα στο Βόρειο Ημισφαίριο. Αδιέξοδο; Όχι, γιατί δεν χρησιμοποιήσαμε ακόμη όλα τα στοιχεία. Είδαμε ότι η Εαρινή Ισημερία συνέβαινε στο ζώδιο του Ταύρου. Αυτό συνέβη από το 4000 π.Χ. έως το 1440 π.Χ. εάν υπολογίσουμε και το μεσοαστρικό κενό ανάμεσα στον Ταύρο και τον Κριό. Απ' αυτό βλέπουμε ότι το 3983 π.Χ. είχαμε ισομέρεια εποχών και ισημερία στον Ταύρο, αλλά όχι παμφαίνουσα την Μ. Άρκτο. Το δε 14451 π.Χ. ισομέρεια εποχών, φθινοπωρινή ισημερία στον Ταύρο (απέναντι δηλαδή), αλλά και κάτι αξιοπρόσεκτο ως προς την Μ. Άρκτο. 14451- 12880 (25760/2) = 1571, δηλαδή ακριβώς απέναντι από την εποχή που η Μ. Άρκτος ήταν παμφαίνουσα (σχ.3).
Ας υποθέσουμε ότι αντί για το Βόρειο Ημισφαίριο ο Ορφέας έμενε στο Νότιο Ημισφαίριο. Ξέρω ότι ακούγεται παράλογο, αλλά είναι απλά μια υπόθεση. Τότε το 14451 π.Χ. θα είχαν στον Νότο και ισομέρεια εποχών, αλλά και Εαρινή Ισημερία στον Ταύρο, μια και οι εποχές είναι αντίθετες. Παρ' όλα αυτά, πάλι δεν ικανοποιείται η θέση της Μ. Άρκτου. Ας δούμε τώρα και κάτι λίγο περίεργο πριν συνδυάσουμε όλα αυτά και βρούμε ημερομηνία που να ανταποκρίνεται σε όλα τα δεδομένα: Είδαμε την Καλυψώ να δίνει τις συγκεκριμένες οδηγίες στον Οδυσσέα για την νύχτα μόνο. Λέω για την νύχτα μόνο, γιατί κινούμενος στον άξονα Δύσης-Ανατολής θα έπρεπε να του πει ότι ο Ήλιος θα ξημερώνει κάπου μπροστά δεξιά και θα συνεχίσει να κινείται μέχρι να τον συναντήσει το μεσημέρι. Άρα έχοντας λοξά δεξιά τον Ήλιο μπορεί να προσανατολιστεί. Όμως η Καλυψώ δεν λέει κουβέντα. Είναι δυνατόν να μη μιλά για το προφανές και να του αναφέρει μόνον την Μ. Άρκτο;
Ο Ησίοδος στο «Έργα και Ημέρες» (στ. 414-418) αναφέρει: «ΗΜΟΣ ΔΗ ΛΗΓΕΙ ΜΕΝΟΣ ΟΞΕΟΣ ΗΕΛΙΟΙΟ ΚΑΥΜΑΤΟΣ ΙΔΑΛΙΜΟΥ, ΜΕΤΟΠΩΡΙΝΟΝ ΟΜΒΡΗΣΑΝΤΟΣ ΖΗΝΟΣ ΕΡΙΣΘΕΝΕΟΣ ΜΕΤΑ ΔΕ ΤΡΕΠΕΤΑΙ ΒΡΟΤΕΩΣ ΧΡΩΣ ΠΟΛΛΟΝ ΕΛΑΦΡΟΤΕΡΟΣ ΔΗ ΓΑΡ ΤΟΤΕ ΣΕΙΡΙΟΣ ΑΣΤΗΡ ΒΑΙΟΝ ΥΠΕΡ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΗΡΙΤΡΕΦΕΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» Αρχίζει λοιπόν και περιγράφει μία-μία τις διάφορες εποχές για να προσδιορίσει την εποχή που γίνεται η επιτολή του άστρου του Σειρίου, δηλαδή το πότε ο Σείριος ανατέλλει πριν από τον Ήλιο. Στην αρχή καλοκαίρι («ΗΜΟΣ ΔΗ ΛΗΓΕΙ ΜΕΝΟΣ ΟΞΕΟΣ ΗΕΛΙΟΙΟ ΚΑΥΜΑΤΟΣ ΙΔΑΛΙΜΟΥ») που τελειώνει, μετά έρχεται το φθινόπωρο με τις βροχές του («ΜΕΤΟΠΩΡΙΝΟΝ ΟΜΒΡΗΣΑΝΤΟΣ ΖΗΝΟΣ ΕΡΙΣΘΕΝΕΟΣ») και μετά έρχεται ο χειμώνας, η εποχή που ο ήλιος είναι λιγότερο ισχυρός και γι' αυτό το δέρμα των ανθρώπων γίνεται πιο ανοιχτό («ΜΕΤΑ ΔΕ ΤΡΕΠΕΤΑΙ ΒΡΟΤΕΩΣ ΧΡΩΣ ΠΟΛΛΟΝ ΕΛΑΦΡΟΤΕΡΟΣ»).
Τότε μας λέει ότι ο Σείριος ανατέλλει πριν από τον Ήλιο. Αυτό όμως στο Βόρειο Ημισφαίριο συμβαίνει Αύγουστο. Δηλαδή καλοκαίρι, την εποχή που είναι χειμώνας στο Νότιο. Εφέτος συγκεκριμένα συμβαίνει στην αρχή του χειμώνα του Νότου (13 Ιουνίου, Kstars software), όπως ακριβώς αφήνεται να εννοηθεί από τον Ησίοδο. Ο Ησίοδος, λοιπόν, μας μιλά για αστρικά γεγονότα, που μπορεί να δει κάποιος μόνον από τον Νότο, την αντίστοιχη εποχή και όχι από τον Βορρά. Γιατί δεν υπάρχουν τα τρία περιγραφόμενα φαινόμενα ταυτόχρονα; Γιατί ο Οδυσσέας πηγαίνοντας ανατολικά, ας πούμε σχηματικά από την Αμερική προς την Ευρώπη, δεν βλέπει τον Ήλιο μπροστά του; Γιατί ο Ησίοδος περιγράφει γεγονότα που συμβαίνουν μόνον στο Νότιο ημισφαίριο;
Πριν μερικά χρόνια αναπτύχθηκε η θεωρία του Ωρίωνα. Αυτή έλεγε ότι οι τρεις πυραμίδες αντιπροσωπεύουν τα τρία αστέρια της Ζώνης του Ωρίωνα και μάλιστα με καταπληκτική ακρίβεια μια και ανταποκρίνονταν στην αναλογία του φαινόμενου μεγέθους τους όσο και στην διάταξή τους και πολλές ακόμη λεπτομέρειες. Εκεί που ατύχησε η θεωρία αυτή ήταν στο ότι στον ουρανό του Β. Ημισφαιρίου η θέση της Ζώνης του Ωρίωνα είναι ανάποδα σε σχέση με την διάταξη των πυραμίδων (εικ.4). Εάν κάνουμε μια τολμηρή υπόθεση και εδώ και ας ανατρέψουμε την Γη. Τότε στις ίδιες μοίρες, αλλά στο Νότιο πια ημισφαίριο θα είχαμε (εικ.5) τον Ωρίωνα στην θέση που θα ταυτίζονταν με την ακριβή τοποθέτηση των πυραμίδων της Αιγύπτου».
Και ο συγγραφέας καταλήγει: «Αλλά δεν καλούμαστε να δημιουργήσουμε την δική μας εκδοχή της Ιστορίας, αλλά να αποτυπώσουμε την ίδια την Ιστορία. Έτσι όσο και εάν φανεί τολμηρό, απίθανο ή αδύνατο για κάποιους, όλα αυτά τα στοιχεία, μαζί με αυτό των πυραμίδων, ταιριάζουν μόνον σε μία περίπτωση: Φαίνεται ότι κάποια στιγμή, μετά από το 14451 π.Χ. είχαμε ανατροπή των φυσικών πόλων της Γης! Υπάρχουν επιστήμονες που έχουν στοιχεία γι' αυτό. Όλοι αυτοί ήξεραν τι έβλεπαν στον ουρανό τους και προφανώς δεν τα έλεγαν για να μας κοροϊδέψουν. Έτσι όπως λέει και ο Σ. Χόλμς, όταν αποκλείσεις το αδύνατο, αυτό που μένει, όσο περίεργο και να φαίνεται, είναι πάντα η αλήθεια.
Εδώ αδύνατο είναι να μην ήταν έτσι διατεταγμένος ο Ουρανός! Άρα είχαμε ανατροπή πόλων, που βέβαια κατέστρεψε σχεδόν τα πάντα εδώ στην Γη (γι' αυτό και οι Κέλτες φοβόντουσαν μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους), αλλά πριν από αυτήν, το 14451 είχαμε και ισομέρεια εποχών, αλλά και Εαρινή Ισημερία στον Ταύρο στο τότε Νότιο Ημισφαίριο, και σήμερα Βόρειο, μια και δεν επηρεάζονται από αυτό, αλλά και την Μ. Άρκτο παμφαίνουσα στο Β. Ημισφαίριο μια και ο άξονας πήρε την ακριβώς απέναντι θέση (σχ.6). Ταυτόχρονα, λόγω της ανατροπής, η Γη σταμάτησε αναγκαστικά την περιστροφή της και περιστράφηκε αντίθετα από ό,τι πριν, έτσι ώστε να εναρμονιστεί με το βαρυτικό πεδίο μέσα στο οποίο βρίσκεται. Αυτό φαίνεται άλλωστε από τον μύθο του θρόνου του Άργους, που θα άλλαζε χέρια μόνον αν ο Ήλιος ανέτειλε από την Δύση, όπως και έγινε!
Μ' αυτόν τον τρόπο και όλες οι αναφορές που βρίσκουμε στον Ορφέα, τον Όμηρο και τον Ησίοδο σχετικά με το πού δύει ή ανατέλλει ο Ήλιος αλλά και από πού φυσούν οι αντίστοιχοι άνεμοι, παίρνουν πραγματικό νόημα μια και ταυτίζονται απόλυτα με την πραγματική Γεωγραφία. (Στα γραφήματα 7-8 φαίνεται πως με την ανατροπή αλλάζει η κατεύθυνση περιστροφής και άρα πρέπει, λόγω βαρυτικού πεδίου, να σταματήσει και να περιστραφεί ανάποδα που αυτό σημαίνει ότι πλέον ανατέλλει από εκεί που έδυε). Ένα ακόμη σχετικό στοιχείο είναι οι Αργοναύτες, που μόλις περνούν την Τροία σταματούν. Και τότε διαπιστώνουν ότι ο Ήλιος δύει μπροστά τους μέσα στην θάλασσα! Αυτό δεν είναι εφικτό ακόμη και χωρίς ανατροπή στην σημερινή υποτιθέμενη θέση (εικ.9) πολύ δε μάλλον με την ανατροπή της.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Απ' όλα τα παραπάνω προκύπτουν αβίαστα τα εξής συμπεράσματα: α) Ο Ορφέας έζησε και έδρασε περί το 14500 π.X. ή 16.500 χρόνια από σήμερα. Τότε έγινε η Αργοναυτική Εκστρατεία και λίγο μετά, με μια γενεά διαφορά, ο Τρωικός Πόλεμος. β) Ο Όμηρος, όπως και ο Ησίοδος (ή ο «Ησίοδος» των «Έργων» για να ακριβολογώ) αν και δεν προσδιορίζουν επακριβώς την εποχή που έζησαν, εν τούτοις από κάποιες άλλες αστρονομικές παρατηρήσεις, που δεν αφορούν το παρόν άρθρο, υπολογίζω ότι έζησαν γύρω στα 500-700 χρόνια μετά, δηλ. περίπου 16.000 χρόνια από σήμερα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έζησαν ταυτόχρονα. Ίσως μια καλή χρονική ένδειξη να είναι ότι τα γεγονότα στην εποχή τους είχαν μια απήχηση, αλλά οι λεπτομέρειες είχαν ξεχαστεί. Γι' αυτό και οι αστρονομικές παρατηρήσεις στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια είναι περιορισμένες και αφορούν εκλείψεις κλπ., σε σχέση με τα σημαντικά αστρικά γεγονότα που προσφέρει ο Ορφέας, αλλά αγνοεί, ίσως, ο Όμηρος. γ) Η ελληνική Ιστορία, και όχι πια προϊστορία, μια και έχουμε γραπτά κείμενα ηλικίας 16.500 ετών αναγνωρισμένα απ' όλους, πρέπει να ξαναγραφτεί. Ταυτόχρονα και η ομηρική γεωγραφία πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων. δ) Οι «Ινδοευρωπαίοι» κλπ. θα πρέπει να αναθεωρηθούν, μια και η παγκόσμια, μητέρα, γλώσσα είναι η λεγόμενη ορφική (αλλά και ομηρική) γλώσσα και το παγκόσμιο γλωσσικό φαινόμενο είναι αποτέλεσμα ενός κοινού παγκόσμιου πολιτισμού που σχεδόν έσβησε και όχι μια τυχαία διάσπαρτη λειτουργία».
ΠΗΓΕΣ: Τα στοιχεία είναι από το δίτομο βιβλίο του Θ. Ποσταντσίδη «Περίπλους στο παρελθόν». Και: Ορφικά (Αργοναυτικά και ύμνοι), Ομήρου («Οδύσσεια»), Ησιόδου («Έργα και Ημέρες»), Astronomical Software: Kstars, Γρ. Α. Αντωνακόπουλου «Γενική Αστρονομία», εκδ. ΟΑΕΔ Αθήναι, 1986, συλλογικό «Άτλας του Ουρανού», εκδ. Susaeta 2008, Wikipedia, http://www.eugenfound.edu.gr, http://spaceplace.nasa.gov
- See more at: http://www.diadrastika.com/2015/05/orfeas-omeros-ezisan-prin-16500-xronia.html#sthash.jSHnqUwu.dpuf
Λένε ότι οι Άτλαντες εκτός της υπέρτατης τεχνολογίας που είχαν στα χέρια τους ( σημείωση: αν είχαν τέτοια τεχνολογία όπως λέγεται πως και νικηθήκαν από τους Αθηναίους;) είχαν και ένα είδος σκοτεινής μαγικής τεχνολογίας. Έτσι με την βοήθεια κάποιων αρχαίων πνευμάτων μετάφεραν το μεγαλιθικό μνημείο εκεί.
Εγώ δεν μπορώ να συμφωνήσω μαζί τους, αν και έχω δει πολλά στις έρευνες όπου έχω κάνει χρόνια τώρα νομίζω ότι αυτή η θεωρία είναι κάπως τραβηγμένη.
Υπάρχει και μια τελευταία θεωρία η οποία συζητείται σε κλειστούς κύκλους ακόμα, γιατί αν την πουν φοβούνται μην χάσουν το κύρος τους σαν ερευνητές και συγγραφείς.
Είναι η θεωρία της μέσης γης, ότι αυτοί που την έφτιαξαν είχαν εξέλθει από την μέση γη ( θυμάστε τους τοπικούς θρύλους που βγήκε ο θεός από τον πάτο της λίμνης; ) πιστεύουν ότι στην λίμνη αυτή κάπου στον πυθμένα της υπάρχει μια πύλη όπου οδηγεί στην μέση γη!!
Αυτοί που βγήκαν από εκεί ίσως λατρευτήκανε σαν θεοί και άνθησε ένας παράξενος πολιτισμός που δεν γνωρίζουμε αλλά και δεν έχουμε στοιχεία για το τι ήταν, και όπως εμφανίστηκε ξαφνικά έτσι πάλι χάθηκε αφήνοντας πίσω τα μεγάλα λιθικά στοιχεία για την τεχνολογία τους αλλά και την γνώση τους, αφήνοντας τους ανθρώπους να προσπαθούν να λύσουν αυτό το τόσο παράξενο αίνιγμα!!
Ίσως εγώ πιστεύω ότι δεν πρόκειται να πάρουμε ποτέ απάντηση με σιγουριά τι είναι, γιατί φτιάχτηκε, αλλά και ποιοι το έφτιαξαν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να βγάλουμε νόημα το τι είναι…………….
Αν ποτέ βρεθείτε εκεί σας συνιστώ ότι αξίζει τον κόπο να πατέ και να δείτε ένα από τα μεγαλύτερα και παράξενα αινίγματα του πλανήτη μας.
22:22
11/06/2015
Από ενάρξεως ύπαρξης των εθνών-κρατών, έγινε προσπάθεια να «συρρικνωθεί» ο Ελληνισμός και να περιοριστεί σε όσο το δυνατόν μικρότερα σύνορα.Έπειτα επιχείρησαν -και εν μέρει το κατάφεραν- να μας πείσουν πως Έλληνες δεν υπάρχουν σήμερα. Ότι το έθνος των Ελλήνων έχει «μπασταρδευτεί, ότι δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, ότι, ότι…
Τους διέφυγε όμως κάτι· Έλληνας δεν είναι μόνο ο Ελλαδίτης αλλά αντιθέτως υπάρχουμε εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο, κάτι που φαίνεται και από το πλήθος των Ελληνογενών που σας παρουσιάζουμε εδώ και κάποιον καιρό.
Στο παρόν άρθρο θα σας παρουσιάσουμε την έντονη ελληνική παρουσία στην κεντρική Αμερική και συγκεκριμένα στο Μεξικό.
Οικοδόμημα με το Δελφικό Έψιλον, σύμβολο του ΑπόλλωναΟι ναοί που οικοδομούσαν, καθώς και οι λαβύρινθοι στο εσωτερικό τους, ήταν ίδιας τεχνοτροπίας με αυτή των Ελλήνων της Μινωικής περιόδου.
Δεν υποστηρίζουμε πως οι Μάγιας και άλλες φυλές του Μεξικού ήταν ελληνικές αλλά πως επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τους Έλληνες «ταξιδιώτες», οι οποίοι ωστόσο αφήναν παντού απογόνους όπου ταξίδευαν.
Οι πολιτισμοί που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό διαθέτουν ένα κοινό χαρακτηριστικό· ανέγειραν πόλεις, που τις έκαναν, ως επί το πλείστον, πρωτεύουσες και θρησκευτικά κέντρα.
Μερικές από αυτές τις πόλεις είναι η Τεοτιουακάν, η Τσίτσεν Ιντζα, η Ουξμαλ, η Σαγιλ, η Μίτλα, Κινίτσνα, Τονίνα, Πάλενκ (πανομοιότυπο με την Φαιστό) και πολλές άλλες. Τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά των αρχαιολογικών χώρων που έχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή παρουσιάζουν ομοιότητες με τους αντιστοίχους των πρώιμων μινωικών χρόνων, συχνά και μυκηναϊκών.
Ναός στην Ουξμαλ γεμάτος αρχαία ελληνικά σύμβολα και την χαρακτηριστική Λαμδοειδή πύληΤίρυνθαπόλη ΠάλενκΤο σημαντικότερο όμως στοιχείο είναι τα γνωστά σε όλους και περίτεχνα «Palacio de las Grecas», τα Παλάτια των Ελλήνων, όπως τα αποκαλούν μέχρι σήμερα οι ντόπιοι. Σε αυτά τα οικοδομήματα (αυτά τα συναντά κανείς στις πόλεις Μίτλα, Ουξμάλ, Τουλούμ, Μόντε Αλμπάν κ.α.) υπάρχουν, όπως θα δείτε και στο ακόλουθο βίντεο, πλήθος μαιάνδρων, ρόμβων, σταυρών και γενικότερα αρχαίων ελληνικών συμβόλων. Η τεχνοτροπία είναι σχεδόν πανομοιότυπη με αυτήν των Μυκηναϊκών και των Μινωικών ανακτόρων.
Αλλά και η γλώσσα τους ήταν παραπλήσια στην ελληνική:
θάλακ< θάλασσα (Λάβετε υπ’ όψιν ότι οι Μινωίτες υπήρξαν από τους μεγαλύτερους θαλασσοκράτορες, όπως αναφέρει και ο Ηρόδοτος)
τεό< θεός
πόλη Τούλη< Θούλη (πόλη των Ελλήνων στην Εσπερία)
Απούλο< Απόλλων (Έτσι ονόμαζαν τον θεό, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοσή τους, τους έσωσε από τους σαρκοβόρους κατοίκους του Κάτω Κόσμου). Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι σκάλιζαν σε ναούς τους το Δελφικό Έψιλον, σύμβολο του Απόλλωνα.
Ντίος< Δίας
Ηρακάν< Ηρακλής
Επιστήμονες μάλιστα παρατηρούν ομοιότητες, σε επίπεδο εθίμων, ανάμεσα σε φυλές του Μεξικού -μεταξύ τους και οι Μάγια- και τους Έλληνες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα συνιστά το έμβλημα των Μάγια και άλλων φυλών, το φίδι δηλαδή και ο γυπαετός. Έμβλημα που διέθεταν και οι Χαλκιδείς. Επίσης στην πόλη Σαγίλ κυριαρχούν ως σύμβολο τα κέρατα αιγός, όπως και η Αμάλθεια, η κατσίκα, που θήλασε τον Δία.
Πολλοί θα αναρωτηθούν· γιατί απαραίτητα από τους Έλληνες; Άλλοι πάλι θα ισχυριστούν· Μα ενδέχεται εκείνοι να ταξίδεψαν στην Μεσόγειο και να έδωσαν εκείνοι σε εμάς αυτά τα στοιχεία.
Απάντηση δίνει η Αμερικανίδα νομικός και ιστορικός ερευνητής, Henriette Mertz, η οποία με την έρευνα που διεξήγαγε απέδειξε το ταξίδι των Αργοναυτών και του Οδυσσέα στην αμερικανική ήπειρο, φέρνοντας τα πάνω κάτω στην καθεστηκυία άποψη.
Επομένως οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι δεν ανακάλυψε πρώτο ο, ούτως ή άλλως ελληνικής καταγωγής, Κολόμβος την Αμερική αλλά η συγκεκριμένη Ήπειρος ήταν γνωστή στους προγενέστερους Έλληνες, οι οποίοι ίδρυαν αποικίες σε αυτήν πριν χιλιάδες χρόνια!
Ακόμη και ο διακεκριμένος ερευνητής, Percy Harrison Fawcett, ανακάλυψε ίχνη πανάρχαιου ελληνικού πολιτισμού στην Αμερική. Ο εν λόγω ερευνητής «εξαφανίστηκε» μυστηριωδώς, εξελίξει της έρευνάς του στην πόλη Xavante.
Τα πάμπολλα ευρήματα δεν μπορούν, όσο και αν το θέλουν κάποιοι, να περάσουν απαρατήρητα.
Η αλήθεια αργά ή γρήγορα βγαίνει στο φως! Εμείς ερευνώντας διεξοδικά σας δίνουμε και θα σας δίνουμε, για όσο μπορούμε, πληροφορίες και σας καλούμε σε περαιτέρω αναζήτηση…
ΠΗΓΗ
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Ο Ορφέας και ο Όμηρος έζησαν 16.500 χρόνια πριν από σήμερα!
ΝΕΩΤΕΡΗ ΜΕΛΕΤΗ ΒΑΣΕΙ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ Αφιέρωμα: Χρονοτοπία - Γράφει o Γιώργος Λεκάκης / www.lekakis.com
Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο ήλθε στα χέρια μου, με τίτλο «Περίπλους στο παρελθόν», του εκπαιδευτικού Θεόδωρου Ποσταντσίδη, Στο βιβλίο αυτό, ο μελετητής κάνει μια ανατροπή στα έως τώρα συμβατικά λεγόμενα και μετρημένα, φοβισμένα, μασημένα λόγια του επίσημου επιστημονικού κατεστημένου. Από την εν λόγω εργασία του, λοιπόν, σας παρουσιάζω μια περίληψη:
«Η χρονολόγηση ενός γεγονότος δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνεται ούτε από συμπτωματικά στοιχεία, ούτε βέβαια από κυκλικά επιχειρήματα, όπως γίνεται στην περίπτωση του Τρωικού Πολέμου, όπου οι επιστήμονες έδωσαν πρώτα μια ημερομηνία και κατόπιν έτρεξαν να προσαρμόσουν τα πάντα γύρω από αυτήν. Έτσι οι όποιες αναφορές υπάρχουν σήμερα δεν έχουν καμμία αξία μια και είναι απλά ένα ακόμα κυκλικό επιχείρημα. Ξεκινούν από το 1170 π.Χ. και φυσικά καταλήγουν υποχρεωτικά εκεί. Τα όποια αστρονομικά στοιχεία χρησιμοποίησαν αφορούσαν εκλείψεις, που συμβαίνουν πάντοτε, και φυσικά κοντά και σε αυτήν την ημερομηνία. Αλλά αυτό δεν είναι στοιχείο χρονολόγησης. Είναι σαν να πας στην ακροθαλασσιά και να αναρωτιέσαι αν θα βρεις κοχύλια για να δηλώσεις μετά ότι εκεί είναι η θάλασσα, χωρίς να σκέφτεσαι ότι από την αρχή πήγες εκεί.
Το θέμα μας όμως δεν είναι άλλο από την χρονολόγηση των ορφικών και ομηρικών κειμένων, με μερικά πραγματικά στοιχεία, που αφορούν αστρονομικά φαινόμενα μοναδικά, όπως η εαρινή ισημερία σε συγκεκριμένο ζώδιο και η ισομέρεια των εποχών. Η Γη ισορροπεί μέσα σ' ένα βαρυτικό πεδίο, που από την μια κάνει τον φυσικό άξονά της να έχει μια κλίση 23,4° ως προς το επίπεδο της ελλειπτικής, το επίπεδο δηλαδή περιστροφής γύρω από τον ήλιο, και από την άλλη να εκτελεί μια περιστροφή κάθε ημέρα γύρω από τον άξονα αυτό δεξιόστροφη. Γι' αυτό και ο ήλιος "κινείται" ως προς εμάς αριστερόστροφα. Ταυτόχρονα η κλίση αυτή του άξονα συμβάλει στην δημιουργία των εποχών, ενώ παράλληλα αναγκάζει την Γη, όπως και κάθε "σβούρα" να κάνει ο άξονάς της μία πλήρη στροφή κάθε περίπου 25.760 χρόνια. Αυτή η μεγάλη στροφή ονομάζεται μετάπτωση ισημεριών μια και εξ αιτίας της η εαρινή ισημερία αλλάζει, κατά μέσον όρο κάθε 2.500 χρόνια (ζώδιο). Στην εποχή μας γίνεται στους Ιχθείς.
Όπως ξέρουμε η Γη περιφέρεται και γύρω από τον Ήλιο. Κάνει μια περιστροφή κάθε έναν χρόνο. Αυτή όμως η περιστροφή δεν είναι απόλυτα ομαλή. Από την μια η τροχιά της προσομοιάζει προς μια έλλειψη και από την άλλη το νοητό κέντρο αυτής της ελλειπτικής δεν ταυτίζεται με την θέση του Ήλιου. Είναι σαν ο Ήλιος να πλησιάζει, μέσα σ' ένα διάστημα 95.000 χρόνων, πότε προς την μια και πότε προς την άλλη πλευρά. Έτσι δημιουργούνται δύο σημεία τροχιακά. Αυτό που είναι το πιο κοντινό στον Ήλιο (περιήλιο) και το συμμετρικό του, που είναι πιο μακρινό από τον Ήλιο (αφήλιο). Δημιουργείται δηλαδή ένας άξονας συμμετρίας. Τα δύο δε τμήματα της ελλειπτικής ονομάζονται αψίδες. Η ετήσια κίνηση της Γης έχει όμως άλλα 4 «σταθερά» σημεία αναφοράς αποτέλεσμα και αυτό της κλίσης του άξονα της Γης.
Τα δύο είναι τα σημεία που τέμνεται η ελλειπτική με την προέκταση του ισημερινού (ισημερίες) και ο κάθετος σε αυτά άξονας, που αντιπροσωπεύει τις τροπές του Ήλιου (μεγαλύτερη ημέρα και μεγαλύτερη νύχτα). Η αναπαράσταση αυτού του φαινομένου σε γράφημα είναι ένας κύκλος που τέμνεται από δύο άξονες (σχ. 1).
Η σύνθεση των αψίδων της ελλειπτικής με τον «τροχό» που είδαμε παραπάνω δίνει την διάρκεια των εποχών, γιατί ενώ οι άξονες τροπών και ισημεριών είναι σταθεροί ο άξονας περιηλίου-αφηλίου κινείται κάνοντας έναν κύκλο κάθε 20.936 χρόνια. Όταν αυτός ο άξονας περιηλίου-αφηλίου ταυτίζεται με τον άξονα των τροπών τότε η Άνοιξη έχει ίδιες ημέρες με το Καλοκαίρι και το Φθινόπωρο με τον Χειμώνα. Όταν όμως ταυτίζεται με τον άξονα των ισημεριών τότε ή ο Χειμώνας ισούται με την Άνοιξη και το Καλοκαίρι με το Φθινόπωρο ή Άνοιξη με το φθινόπωρο και το καλοκαίρι με τον χειμώνα. Το σημαντικό των παραπάνω πληροφοριών είναι ότι αυτές οι κινήσεις είναι μετρήσιμες μια και επαναλαμβάνονται με την ακρίβεια ενός ρολογιού. Έτσι ξέρουμε πότε συμβαίνουν». Οι αστρονομικές πληροφορίες των κειμένων Όταν ο συγγραφέας αναφέρεται σε αρχαία κείμενα εννοεί «μόνον του Ορφέως, του Ομήρου και του Ησιόδου, κείμενα απροσδιορίστου έως σήμερα ηλικίας, μια και ούτε ένας - επαναλαμβάνω ούτε ένας - δεν γνωρίζει το πότε γράφηκαν. Πολλοί υπέθεσαν, αλλά κανείς δεν γνώριζε πραγματικά. Ο Ορφέας, ο χαρισματικός αυτός πανεπιστήμων, στους λεγόμενους «Ύμνους» του μας δίνει μια σειρά από πληροφορίες για τα αστρονομικά φαινόμενα της εποχής του. Για όσους θέλουν να τον αμφισβητήσουν θα πω εδώ ότι ο Ορφέας (το ίδιο ισχύει και για τους άλλους) όταν παρατηρούσε τον ουρανό και κατέγραφε τα διάφορα φαινόμενα προφανώς δεν σκεφτόταν πώς να ξεγελάσει τους επόμενους χιλιάδες χρόνια μετά, αλλά θέλησε να τα καταγράψει, ώστε να μπορέσουν και να τα χρονολογήσουν. Μάλιστα ο αείμνηστος Κ. Χασάπης έγραψε μια διατριβή πάνω σε αυτά και κατάφερε να ταυτίσει με ακρίβεια τα λεγόμενα στους Ύμνους με αντίστοιχα αστρονομικά φαινόμενα. Οι λεγόμενοι Ύμνοι δεν ήταν δοξασίες τρελλαμένων πρωτογόνων, αλλά η καταγραφή των αστρονομικών και άλλων χαρακτηριστικών των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, αλλά και μια σειρά γήινων φαινομένων.
Από το εξαίρετο αυτό βιβλίο, που αγνοήθηκε, αλλά ποτέ δεν διαψεύστηκε, αν και τελευταία κάποιοι προσπαθούν να οικειοποιηθούν τα συμπεράσματα του Κ. Χασάπη, μαθαίνουμε τα εξής: α) Στον «Ύμνο» 27,3 (της Ρέας) λέει «ΤΑΥΡΟΦΟΝΩΝ ΖΕΥΞΑΣΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΝ ΑΡΜΑ ΛΕΟΝΤΩΝ». β) Στον «Ύμνο» 14,2 (της Μητέρας των Θεών) αναφέρει: «Η ΛΙΣ ΤΑΥΡΟΦΟΝΟΣ ΙΕΡΟΤΡΟΧΟΝ ΑΡΜΑ ΤΙΤΑΙΝΕΙ». γ) Στον «Ύμνο» 8,19 (του Ήλιου) συνεχίζει: «ΜΑΣΤΙΓΙ ΛΙΓΥΡΗ ΤΕΤΡΑΟΡΟΝ ΑΡΜΑ ΔΙΩΚΩΝ». Η κίνηση πέριξ του Ήλιου αναφέρεται ως κίνηση άρματος που την βλέπουμε και στην ιστορία του Φαέθωντος. Εδώ επίσης έχουμε αναφορά στους γνωστούς αστερισμούς του Λέοντα και του Ταύρου, που βρίσκονται, ως προς την ελλειπτική σε απόσταση τριών ζωδίων δηλαδή 90°. Όταν ο Λέων βρίσκεται στον άξονα των Τροπών, τότε ο Ταύρος βρίσκεται στην Εαρινή Ισημερία (σχ.2).
δ) Στον ύμνο 34,21-22 (στον Απόλλωνα) μας λέει: «ΜΙΞΑΣ ΧΕΙΜΩΝΟΣ ΘΕΡΕΟΣ Τ ΙΣΟΝ ΑΜΦΟΤΕΡΟΙΣΙΝ ΤΑΙΣ ΥΠΑΤΑΙΣ ΧΕΙΜΩΝΑ ΘΕΡΟΣ ΝΕΑΤΑΙΣ ΔΙΑΚΡΙΝΑΣ». Εδώ έχουμε μια σαφή αναφορά στο γνωστό στην Αστρονομία περιοδικό φαινόμενο της ισομέρειας των εποχών. Ας δούμε το νόημα, ή την απόδοση εάν θέλετε, αυτών των στίχων, γιατί εδώ είχαμε μια τεράστια παρανόηση από τους προηγούμενους ερευνητές: Ο Ορφέας ναι μεν αναφέρει ότι το Θέρος και ο Χειμώνας είναι ίσοι, αλλά δεν εννοεί το γνωστό μας καλοκαίρι στην πλευρά αυτή της Εύκρατης Ζώνης, αλλά για το σύνολο Θέρος+Άνοιξη που αφορά το υπόλοιπο κομμάτι της Γης, στις άλλες δύο ζώνες, που έχουν μόνον δύο εποχές. Άλλωστε στον δεύτερο στίχο μας λέει επεξηγηματικά ότι οι τελευταίες (ΥΠΑΤΑΙΣ) ημέρες του Χειμώνα διακρίνονται (ΔΙΑΚΡΙΝΑΣ) από τις πρώτες (ΝΕΑΤΑΙΣ) ημέρες του Θέρους. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνον όταν ο χειμώνας και το θέρος γειτνιάζουν και αυτό συμβαίνει μόνον όταν θεωρούμε ότι υπάρχουν δύο εποχές. Τώρα για το πώς μπορούν να ξεχωρίσουν μεταξύ τους (ΔΙΑΚΡΙΝΑΣ) αυτό μπορεί να γίνει μόνον με την Εαρινή Ισημερία. Άλλωστε ακόμη και σήμερα λέμε ότι είναι η πρώτη ημέρα της Άνοιξης. Άρα την εποχή του το σύνολο ΘΕΡΟΣ+ΕΑΡ ισούτο με το ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ+ΧΕΙΜΩΝΑΣ. Αυτό συνέβη το 3983 π.Χ. και την προηγούμενη φορά το 14451 π.Χ. Με βάση αυτά τα δύο πρώτα στοιχεία θα λέγαμε ότι αναφέρεται πιθανόν στο 3983 π.Χ. Αλλά εδώ έρχεται ο Όμηρος να μας δώσει το επόμενο στοιχείο. Στην Οδύσσεια (Ε,271-277) η Καλυψώ λέει στον Οδυσσέα ότι θα κινηθεί με βάση την θέση της Μ. Άρκτου, της οποίας καταγράφει την θέση με απόλυτη ακρίβεια, που είναι παμφαίνουσα (ΑΜΜΟΡΟΣ ΕΣΤΙ ΛΟΕΤΡΩΝ ΩΚΕΑΝΟΙΟ), δηλαδή βρίσκεται κοντά στον Β. Πόλο.
Αυτή θα έπρεπε να βρίσκεται πάντοτε αριστερά του. Για να επιτευχθεί αυτό θα έπρεπε ο Οδυσσέας να έχει μια κίνηση από ΝΔ. προς ΒΑ. «ΠΛΗΙΑΔΑΣ Τ ΕΣΟΡΩΝΤΙ ΚΑΙ ΟΨΕ ΔΥΟΝΤΑ ΒΟΩΤΗΝ ΑΡΚΤΟΝ Θ ΗΝ ΚΑΙ ΑΜΑΞΑΝ ΕΠΙΚΛΗΣΙΝ ΚΑΛΕΟΥΣΙΝ Η Τ ΑΥΤΟΥ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΙ Τ ΩΡΙΩΝΑ ΔΟΚΕΥΕΙ ΟΙΗ Δ ΑΜΜΟΡΟΣ ΕΣΤΙ ΛΟΕΤΡΩΝ ΩΚΕΑΝΟΙΟ ΤΗΝ ΓΑΡ ΔΗ ΜΙΝ ΑΝΩΓΕ ΚΑΛΥΨΩ ΔΙΑ ΘΕΑΩΝ ΠΟΝΤΟΠΟΡΕΥΕΜΕΝΑΙ ΕΠ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΕΙΡΟΣ ΕΧΟΝΤΑ» Η Μ. Άρκτος ήταν παμφαίνουσα το 2500-2000 π.Χ. περίπου έως το 1000-500 π.Χ. Σήμερα, για παράδειγμα, δεν είναι παμφαίνουσα. Αμέσως διαπιστώνουμε ότι ούτε το 3983 π.Χ. ούτε το 14451 π.Χ. ήταν παμφαίνουσα στο Βόρειο Ημισφαίριο. Αδιέξοδο; Όχι, γιατί δεν χρησιμοποιήσαμε ακόμη όλα τα στοιχεία. Είδαμε ότι η Εαρινή Ισημερία συνέβαινε στο ζώδιο του Ταύρου. Αυτό συνέβη από το 4000 π.Χ. έως το 1440 π.Χ. εάν υπολογίσουμε και το μεσοαστρικό κενό ανάμεσα στον Ταύρο και τον Κριό. Απ' αυτό βλέπουμε ότι το 3983 π.Χ. είχαμε ισομέρεια εποχών και ισημερία στον Ταύρο, αλλά όχι παμφαίνουσα την Μ. Άρκτο. Το δε 14451 π.Χ. ισομέρεια εποχών, φθινοπωρινή ισημερία στον Ταύρο (απέναντι δηλαδή), αλλά και κάτι αξιοπρόσεκτο ως προς την Μ. Άρκτο. 14451- 12880 (25760/2) = 1571, δηλαδή ακριβώς απέναντι από την εποχή που η Μ. Άρκτος ήταν παμφαίνουσα (σχ.3).
Ας υποθέσουμε ότι αντί για το Βόρειο Ημισφαίριο ο Ορφέας έμενε στο Νότιο Ημισφαίριο. Ξέρω ότι ακούγεται παράλογο, αλλά είναι απλά μια υπόθεση. Τότε το 14451 π.Χ. θα είχαν στον Νότο και ισομέρεια εποχών, αλλά και Εαρινή Ισημερία στον Ταύρο, μια και οι εποχές είναι αντίθετες. Παρ' όλα αυτά, πάλι δεν ικανοποιείται η θέση της Μ. Άρκτου. Ας δούμε τώρα και κάτι λίγο περίεργο πριν συνδυάσουμε όλα αυτά και βρούμε ημερομηνία που να ανταποκρίνεται σε όλα τα δεδομένα: Είδαμε την Καλυψώ να δίνει τις συγκεκριμένες οδηγίες στον Οδυσσέα για την νύχτα μόνο. Λέω για την νύχτα μόνο, γιατί κινούμενος στον άξονα Δύσης-Ανατολής θα έπρεπε να του πει ότι ο Ήλιος θα ξημερώνει κάπου μπροστά δεξιά και θα συνεχίσει να κινείται μέχρι να τον συναντήσει το μεσημέρι. Άρα έχοντας λοξά δεξιά τον Ήλιο μπορεί να προσανατολιστεί. Όμως η Καλυψώ δεν λέει κουβέντα. Είναι δυνατόν να μη μιλά για το προφανές και να του αναφέρει μόνον την Μ. Άρκτο; Ο Ησίοδος στο «Έργα και Ημέρες» (στ. 414-418) αναφέρει: «ΗΜΟΣ ΔΗ ΛΗΓΕΙ ΜΕΝΟΣ ΟΞΕΟΣ ΗΕΛΙΟΙΟ ΚΑΥΜΑΤΟΣ ΙΔΑΛΙΜΟΥ, ΜΕΤΟΠΩΡΙΝΟΝ ΟΜΒΡΗΣΑΝΤΟΣ ΖΗΝΟΣ ΕΡΙΣΘΕΝΕΟΣ ΜΕΤΑ ΔΕ ΤΡΕΠΕΤΑΙ ΒΡΟΤΕΩΣ ΧΡΩΣ ΠΟΛΛΟΝ ΕΛΑΦΡΟΤΕΡΟΣ ΔΗ ΓΑΡ ΤΟΤΕ ΣΕΙΡΙΟΣ ΑΣΤΗΡ ΒΑΙΟΝ ΥΠΕΡ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΗΡΙΤΡΕΦΕΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» Αρχίζει λοιπόν και περιγράφει μία-μία τις διάφορες εποχές για να προσδιορίσει την εποχή που γίνεται η επιτολή του άστρου του Σειρίου, δηλαδή το πότε ο Σείριος ανατέλλει πριν από τον Ήλιο. Στην αρχή καλοκαίρι («ΗΜΟΣ ΔΗ ΛΗΓΕΙ ΜΕΝΟΣ ΟΞΕΟΣ ΗΕΛΙΟΙΟ ΚΑΥΜΑΤΟΣ ΙΔΑΛΙΜΟΥ») που τελειώνει, μετά έρχεται το φθινόπωρο με τις βροχές του («ΜΕΤΟΠΩΡΙΝΟΝ ΟΜΒΡΗΣΑΝΤΟΣ ΖΗΝΟΣ ΕΡΙΣΘΕΝΕΟΣ») και μετά έρχεται ο χειμώνας, η εποχή που ο ήλιος είναι λιγότερο ισχυρός και γι' αυτό το δέρμα των ανθρώπων γίνεται πιο ανοιχτό («ΜΕΤΑ ΔΕ ΤΡΕΠΕΤΑΙ ΒΡΟΤΕΩΣ ΧΡΩΣ ΠΟΛΛΟΝ ΕΛΑΦΡΟΤΕΡΟΣ»).
Τότε μας λέει ότι ο Σείριος ανατέλλει πριν από τον Ήλιο. Αυτό όμως στο Βόρειο Ημισφαίριο συμβαίνει Αύγουστο. Δηλαδή καλοκαίρι, την εποχή που είναι χειμώνας στο Νότιο. Εφέτος συγκεκριμένα συμβαίνει στην αρχή του χειμώνα του Νότου (13 Ιουνίου, Kstars software), όπως ακριβώς αφήνεται να εννοηθεί από τον Ησίοδο. Ο Ησίοδος, λοιπόν, μας μιλά για αστρικά γεγονότα, που μπορεί να δει κάποιος μόνον από τον Νότο, την αντίστοιχη εποχή και όχι από τον Βορρά. Γιατί δεν υπάρχουν τα τρία περιγραφόμενα φαινόμενα ταυτόχρονα; Γιατί ο Οδυσσέας πηγαίνοντας ανατολικά, ας πούμε σχηματικά από την Αμερική προς την Ευρώπη, δεν βλέπει τον Ήλιο μπροστά του; Γιατί ο Ησίοδος περιγράφει γεγονότα που συμβαίνουν μόνον στο Νότιο ημισφαίριο;
Πριν μερικά χρόνια αναπτύχθηκε η θεωρία του Ωρίωνα. Αυτή έλεγε ότι οι τρεις πυραμίδες αντιπροσωπεύουν τα τρία αστέρια της Ζώνης του Ωρίωνα και μάλιστα με καταπληκτική ακρίβεια μια και ανταποκρίνονταν στην αναλογία του φαινόμενου μεγέθους τους όσο και στην διάταξή τους και πολλές ακόμη λεπτομέρειες. Εκεί που ατύχησε η θεωρία αυτή ήταν στο ότι στον ουρανό του Β. Ημισφαιρίου η θέση της Ζώνης του Ωρίωνα είναι ανάποδα σε σχέση με την διάταξη των πυραμίδων (εικ.4). Εάν κάνουμε μια τολμηρή υπόθεση και εδώ και ας ανατρέψουμε την Γη. Τότε στις ίδιες μοίρες, αλλά στο Νότιο πια ημισφαίριο θα είχαμε (εικ.5) τον Ωρίωνα στην θέση που θα ταυτίζονταν με την ακριβή τοποθέτηση των πυραμίδων της Αιγύπτου». Και ο συγγραφέας καταλήγει: «Αλλά δεν καλούμαστε να δημιουργήσουμε την δική μας εκδοχή της Ιστορίας, αλλά να αποτυπώσουμε την ίδια την Ιστορία. Έτσι όσο και εάν φανεί τολμηρό, απίθανο ή αδύνατο για κάποιους, όλα αυτά τα στοιχεία, μαζί με αυτό των πυραμίδων, ταιριάζουν μόνον σε μία περίπτωση: Φαίνεται ότι κάποια στιγμή, μετά από το 14451 π.Χ. είχαμε ανατροπή των φυσικών πόλων της Γης! Υπάρχουν επιστήμονες που έχουν στοιχεία γι' αυτό. Όλοι αυτοί ήξεραν τι έβλεπαν στον ουρανό τους και προφανώς δεν τα έλεγαν για να μας κοροϊδέψουν. Έτσι όπως λέει και ο Σ. Χόλμς, όταν αποκλείσεις το αδύνατο, αυτό που μένει, όσο περίεργο και να φαίνεται, είναι πάντα η αλήθεια.Εδώ αδύνατο είναι να μην ήταν έτσι διατεταγμένος ο Ουρανός! Άρα είχαμε ανατροπή πόλων, που βέβαια κατέστρεψε σχεδόν τα πάντα εδώ στην Γη (γι' αυτό και οι Κέλτες φοβόντουσαν μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους), αλλά πριν από αυτήν, το 14451 είχαμε και ισομέρεια εποχών, αλλά και Εαρινή Ισημερία στον Ταύρο στο τότε Νότιο Ημισφαίριο, και σήμερα Βόρειο, μια και δεν επηρεάζονται από αυτό, αλλά και την Μ. Άρκτο παμφαίνουσα στο Β. Ημισφαίριο μια και ο άξονας πήρε την ακριβώς απέναντι θέση (σχ.6). Ταυτόχρονα, λόγω της ανατροπής, η Γη σταμάτησε αναγκαστικά την περιστροφή της και περιστράφηκε αντίθετα από ό,τι πριν, έτσι ώστε να εναρμονιστεί με το βαρυτικό πεδίο μέσα στο οποίο βρίσκεται. Αυτό φαίνεται άλλωστε από τον μύθο του θρόνου του Άργους, που θα άλλαζε χέρια μόνον αν ο Ήλιος ανέτειλε από την Δύση, όπως και έγινε!
Μ' αυτόν τον τρόπο και όλες οι αναφορές που βρίσκουμε στον Ορφέα, τον Όμηρο και τον Ησίοδο σχετικά με το πού δύει ή ανατέλλει ο Ήλιος αλλά και από πού φυσούν οι αντίστοιχοι άνεμοι, παίρνουν πραγματικό νόημα μια και ταυτίζονται απόλυτα με την πραγματική Γεωγραφία. (Στα γραφήματα 7-8 φαίνεται πως με την ανατροπή αλλάζει η κατεύθυνση περιστροφής και άρα πρέπει, λόγω βαρυτικού πεδίου, να σταματήσει και να περιστραφεί ανάποδα που αυτό σημαίνει ότι πλέον ανατέλλει από εκεί που έδυε). Ένα ακόμη σχετικό στοιχείο είναι οι Αργοναύτες, που μόλις περνούν την Τροία σταματούν. Και τότε διαπιστώνουν ότι ο Ήλιος δύει μπροστά τους μέσα στην θάλασσα! Αυτό δεν είναι εφικτό ακόμη και χωρίς ανατροπή στην σημερινή υποτιθέμενη θέση (εικ.9) πολύ δε μάλλον με την ανατροπή της.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Απ' όλα τα παραπάνω προκύπτουν αβίαστα τα εξής συμπεράσματα: α) Ο Ορφέας έζησε και έδρασε περί το 14500 π.X. ή 16.500 χρόνια από σήμερα. Τότε έγινε η Αργοναυτική Εκστρατεία και λίγο μετά, με μια γενεά διαφορά, ο Τρωικός Πόλεμος. β) Ο Όμηρος, όπως και ο Ησίοδος (ή ο «Ησίοδος» των «Έργων» για να ακριβολογώ) αν και δεν προσδιορίζουν επακριβώς την εποχή που έζησαν, εν τούτοις από κάποιες άλλες αστρονομικές παρατηρήσεις, που δεν αφορούν το παρόν άρθρο, υπολογίζω ότι έζησαν γύρω στα 500-700 χρόνια μετά, δηλ. περίπου 16.000 χρόνια από σήμερα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έζησαν ταυτόχρονα. Ίσως μια καλή χρονική ένδειξη να είναι ότι τα γεγονότα στην εποχή τους είχαν μια απήχηση, αλλά οι λεπτομέρειες είχαν ξεχαστεί. Γι' αυτό και οι αστρονομικές παρατηρήσεις στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια είναι περιορισμένες και αφορούν εκλείψεις κλπ., σε σχέση με τα σημαντικά αστρικά γεγονότα που προσφέρει ο Ορφέας, αλλά αγνοεί, ίσως, ο Όμηρος. γ) Η ελληνική Ιστορία, και όχι πια προϊστορία, μια και έχουμε γραπτά κείμενα ηλικίας 16.500 ετών αναγνωρισμένα απ' όλους, πρέπει να ξαναγραφτεί. Ταυτόχρονα και η ομηρική γεωγραφία πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων. δ) Οι «Ινδοευρωπαίοι» κλπ. θα πρέπει να αναθεωρηθούν, μια και η παγκόσμια, μητέρα, γλώσσα είναι η λεγόμενη ορφική (αλλά και ομηρική) γλώσσα και το παγκόσμιο γλωσσικό φαινόμενο είναι αποτέλεσμα ενός κοινού παγκόσμιου πολιτισμού που σχεδόν έσβησε και όχι μια τυχαία διάσπαρτη λειτουργία».
ΠΗΓΕΣ: Τα στοιχεία είναι από το δίτομο βιβλίο του Θ. Ποσταντσίδη «Περίπλους στο παρελθόν». Και: Ορφικά (Αργοναυτικά και ύμνοι), Ομήρου («Οδύσσεια»), Ησιόδου («Έργα και Ημέρες»), Astronomical Software: Kstars, Γρ. Α. Αντωνακόπουλου «Γενική Αστρονομία», εκδ. ΟΑΕΔ Αθήναι, 1986, συλλογικό «Άτλας του Ουρανού», εκδ. Susaeta 2008, Wikipedia, http://www.eugenfound.edu.gr, http://spaceplace.nasa.gov
|
Posted: 29 Sep 2015 01:25 PM PDT
 Και όμως φίλε που
νομίζεις ότι όλα είναι καλά και ήρεμα…Γίνονται πολλά έγιναν και σιγά σιγά θα αρχίσουμε να τα κατανοούμε. Μέσα σε αυτά είναι και η φωτογραφία που όπου ο Πάπας Φραγκίσκος φιλάει το χέρι του Ο φακός δίπλας αποθανάτισε και τα υπόλοιπα κουμάσια Αλήθεια πόσο αντέχεις να είσαι κοιμισμένος;
Αφού έκανες τον κόπο και μπήκες στα Κατοχικά Νέα, αφού θα
τρολάρεις που θα τρολάρεις τουλάχιστον διάβασε και λίγο και άνοιξε τους
ορίζοντες σου, όχι για τα δικά μας κλικ, αλλά για το δικό σου καλό!
ΥΓ Όπως γράφει και σε σχόλιο ο Σωσίας η φωτογραφία είναι παλαιότερη (από το 2014). Βέβαια το θέμα είναι γιατί κάποιοι επέλεξαν να κάνει τον κύκλο του διαδικτύου… και μάλιστα ως ροκφελερ ενω στην εικόνα φιλάει το χέρι του επιζήσαντα του ολοκαυτώματος Eliezer (Lolek) Grynfeld (2-R) ΥΓ 2 Τα λάθη πρέπει να αναγνωρίζονται… όσο και αν μας στεναχωρούν. Ευχαριστώ ο ΣΩΣΙΑ για τα φώτα του! http://katohika.gr/gn-blog/kaimene-den-katalabes-tipota-ola-tora-arxizoun/ |
Posted: 29 Sep 2015 01:20 PM PDT
Ο Δρ Mattievich έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο
«Ταξίδι στη Μυθολογική Κόλαση», το 2011, στο οποίο περιγράφει το επικό ταξίδι
του Οδυσσέως στον Κάτω Κόσμο που κατά τον καθηγητή βρίσκεται στη Νότια Αμερική.
Σπαρτιάτης και δεξιά πολεμιστής τής
περιοχής Τσαβίν. -ΦΩΤ:ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
Αυτή η περιγραφή του Ησιόδου φαίνεται να
ταιριάζει με τα μυστηριώδη ερείπια του λαβυρίνθου στο Chavin de Huantar στις
Περουβιανές Άνδεις, σύμφωνα με τον Δρ Enrico Mattievich, έναν συνταξιούχο
καθηγητή φυσικής από το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Ρίο ντε Τζανέιρο (UFRJ)
στη Βραζιλία.
Ο Δρ Mattievich έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο
«Ταξίδι στη Μυθολογική Κόλαση», το 2011, στο οποίο περιγράφει το επικό ταξίδι
του Οδυσσέως στον Κάτω Κόσμο που κατά τον καθηγητή βρίσκεται στη Νότια Αμερική.
Η κοιλάδα με τους χώρους τους παλατιού.
Η κοιλάδα με τους χώρους τους παλατιού σε
αναπαράσταση
ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ (;)
Σύμφωνα με δημοσίευμα , μέρος αυτού του βιβλίου
εξετάζει τις ομοιότητες μεταξύ του Chavin de Huantar με τις περιγραφές του
Ησιόδου. Δεν είναι μόνο οι γεωγραφικές ενδείξεις που ταιριάζουν με τον χώρο,
αλλά και οι τοπικοί θρύλοι επίσης με τον ελληνικό μύθο, όπως και αντικείμενα
του ναού, αναφέρει .
Γεωγραφικές Ομοιότητες
Ο Ησίοδος γράφει στη «Θεογονία» του για τον
τόπο κατοικίας των Γοργόνων: «… Σκοτεινός και υγρός που μισούταν ακόμη και από
τους θεούς-αυτό το χάσμα είναι τόσο μεγάλο όπου χανόταν ένα σκοτεινό ποτάμι και
που κανείς δεν φθάνει μέχρι τον πυθμένα του ακόμη και αν κάνει πορεία ενός
ολόκληρου έτους… »
ΕΓΧΑΡΑΚΤΕΣ ΜΟΡΦΈΣ ΝΑΥΤΙΚΏΝ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ
...ΒΟΥΝΟ Chavin de Huantar ΦΩΤ:ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
Ο Mattievich αναρωτιέται αν αυτό περιγράφει τις
εκβολές του ποταμού Αμαζονίου. Ή μήπως περιγράφει το κατά μήκος επικίνδυνο
ταξίδι πέρα από τον ωκεανό στη Νότια Αμερική, ακολουθούμενο από το ταξίδι
μέχρι τον Αμαζόνιο για να φτάσει τελικώς στις πύλες της Pongo de Manseriche-ένα
βαθύ και στενό φαράγγι που στραγγίζει τον ποταμό Marañón; Επικίνδυνες δίνες
συχνά σχηματίζονται στο άνω ρου του Marañón.
Ο αρχαιολογικός χώρος του Chavin de Huantar
Ο Ησίοδος γράφει επίσης: «Εκεί ξεχωρίζει το Σπίτι
της ζοφερής νύχτας, με μαύρα σύννεφα και σάβανο το σκοτάδι. Πριν από [το Σπίτι
της νύχτας] … ο [Atlas] στέκει όρθιος
ο Χώρος μέσα και έξω από το παλάτι
Ένα γλυπτό τρομακτικής θεότητας στα ερείπια του
λαβυρίνθου του Chavin de Huantar είναι η Γοργώ των Ελλήνων, σύμφωνα με τον
Mattievich.
Το Chavin de Huantar είναι ένα παλάτι μπροστά
στις παν υψηλές Άνδεις. Είναι το «σπίτι της Νυκτός» η κατοικία της Γοργόνας;
Είναι ο «Άτλας», ένα από τα βουνά των Άνδεων;
Τα αρχαία αντικείμενα
Η «Γοργόνα» απεικονίζεται στη μέση του υπογείου
λαβυρίνθου, πάνω σε ένα πυλώνα περίπου 4,5 μέτρα ψηλό. Γύρω από το ανάκτορο
υπάρχουν σκόρπια πέτρινα κεφάλια που ίσως απεικονίζουν τους απολιθωμένους
μάρτυρες της δύναμης της Γοργόνας.
Η «Γοργόνα» γλυπτό στον Chavin de Huantar, όπως
απεικονίζεται στη σελίδα 67 του βιβλίου του Δρ Enrico Mattievich, το «Ταξίδι
στην Μυθολογική Κόλαση, Ανακάλυψη της Αμερικής από τους αρχαίους Έλληνες.»
Πάνω από την «Γοργόνα» είναι ένα μικρό δωμάτιο
θυσιών από την οποία το αίμα των θυμάτων χύνεται μέσα στο στόμα της θεότητας. Ο
Mattievich έγραψε για την εμπειρία του όταν επισκέφθηκε την περιοχή:
«Αντιμετώπισα το επιβλητικό πέτρινο πυλώνα … Προσπάθησα να φανταστώ πόσο φρικτό
θα πρέπει να ήταν καλυμμένος με αίμα. Αν η αγωνία και ο τρόμος μπορούσαν να
αφήσουν τα σημάδια τους πάνω στην ύλη, τότε ο πυλώνας θα περιέχει σίγουρα όλα
τα μοιρολόγια της κόλασης. »
Γοργόνειο από τον χώρο του παλατιού
Το γλυπτό μοιάζει με απεικονίσεις της Γοργόνας
που βρέθηκαν στην Ευρώπη, λέει ο καθηγητής Mattievich επικαλούμενος και άλλους
ερευνητές που έχουν μιλήσει γι αυτές τις ομοιότητες. Για παράδειγμα, το 1926, ο
ανθρωπολόγος José Imbelloni συνέκρινε την γλυπτική του Chavin de Huantar με το
κεφάλι της Γοργούς του 6ου αιώνος ιερό των Συρακουσών στη Σικελία.
Ο Imbelloni είχε πει τότε ότι το περουβιανό
γλυπτό ήταν ελληνικής καταγωγής και ότι ο λαός του Περού δεν θα μπορούσαν να
έχουν δημιουργήσει ένα τέτοιο παρόμοιο άγαλμα κατά τύχη.
(1. Αθήνα, 2. Κολομβία, 3. Ελληνικής
περιόδου Σικελία (Ιταλία) και 4. Περού), όπως απεικονίζεται στη σελίδα 69
του βιβλίου του Δρ Enrico Mattievich, το «Ταξίδι στην Μυθολογική Κόλαση,
Ανακάλυψη της Αμερικής από αρχαίους Έλληνες.»ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ :Ηλίας Σιατούνης
Γοργόνεια από την Αμερική και τη Μεσόγειο
Η ηλικία του Chavin de Huantar δεν είναι
επακριβώς γνωστή. Ο Mattievich εξήγησε ότι θα μπορούσε να εντοπίσει τα
αρχαιότερα ευρήματα πίσω στο 1300 π.Χ. Η ίδια η θρησκεία Chavin χρονολογείται
από το 1600 π.Χ.
Φίδια και δράκοι από τον διάκοσμο του χώρου
Τοπικοί μύθοι και ελληνικοί μύθοι
Ένας μεταγενέστερος μύθος του Chavin είναι για
τον θεό Huari ο οποίος είναι μια εκδοχή του ελληνικού μύθου του Περσέως, λέει ο
Mattievich. Οι ντόπιοι μύθοι αναφέρουν ότι ο Huari είχε προσκληθεί σε μια
γιορτή σχεδιάζοντας να τον παγιδεύσουν και να τον σκοτώσουν εκεί. Ο Huari
κατάλαβε όμως το τέχνασμα και μετάτρεψε τους ενόχους σε πέτρα. Η γιορτή και η
επακόλουθη απολίθωσης λέγεται ότι συνέβησαν στο Chavin de Huantar.
ΜΟΡΦΕΣ ΕΝ ΠΟΜΠΉ ΧΑΡΑΞΗ ΣΤΟ Chavin de Huantar.
Στον αντίστοιχο ελληνικό μύθο, ο Πολυδέκτης
οργάνωσε ένα συμπόσιο στο οποίο όλοι οι φιλοξενούμενοι έπρεπε να δώσουν ως δώρα
άλογα. Ο Περσέας επειδή δεν είχε άλογο, ζήτησε από τον Πολυδέκτη να του φέρει
ό, τι άλλο επιθυμεί. Ο Πολυδέκτης θέλοντας να θέσει τον Περσέα σε μεγάλο
κίνδυνο του ζήτησε το κεφάλι της Γοργόνας Μέδουσας. Μέσα από μια μακρά πορεία
των γεγονότων, ο Περσέας κατάφερε να αποκεφαλίσει την Μέδουσα, να πάρει το
κεφάλι και έτσι να έχει τη δύναμη να μετατρέψει τους εχθρούς του σε πέτρα.
ΚΕΙΜΕΝΟ Ηλίας Σιατούνης Αρχείο
ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝΑ
Ο Στράβων στα βιβλία του Β’, Γ’, Δ’, Ε’ των Γεωγραφικών αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι πολλοί ομηρικοί ήρωες πέρασαν από εκείνα τα μέρη (Αινείας, Μενέλαος, κ.α.). Καταγράφει επίσης την ύπαρξη των Λουσιτανών (αρχαίας επαρχίας της Ιβηρικής χερσονήσου), οι οποίοι είχαν επιλέξει να ακολουθούν τον τρόπο ζωής των Σπαρτιατών. Έτρωγαν λιτά, οργάνωναν ιππικούς, γυμναστικούς και οπλιτικούς αγώνες και εξασκούνταν γενικότερα στις πολεμικές τέχνες. Όπως λοιπόν μπορούμε να δούμε, οι Έλληνες προσέθεσαν άλλον έναν σταθμό στις αποικίες τους γύρω από την Μεσόγειο, γεγονός που φαίνεται και από την πλειάδα ελληνικών πόλεων κατά μήκους όλης της Ιβηρίας!
Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα αποτελούν οι γνωστοί αγώνες ταυρομαχίας των Ισπανών, που υφίστανται ως σήμερα και που διαθέτουν τις ρίζες τους στα ταυροκαθάψια της μινωικής εποχής, στο οποίο ο αθλητής εκτελούσε άλματα πάνω από τον ταύρο. Έχουν βρεθεί αρκετές παραστάσεις και στην Κρήτη (τοιχογραφίες, αγαλματίδιο, σφραγίδες) αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας (Πύλος, Τίρυνθα) και στην Μικρά Ασία (Σμύρνη). Από αυτά προήλθαν οι ισπανικές ταυρομαχίες. Βέβαια στην σημερινή Ισπανία το άθλημα είναι βάρβαρο, αφού στην Ελλάδα δεν θανατωνόταν ο ταύρος, που ήταν ιερό ζώο.
Ας δούμε τώρα λίγα πράγματα για τους δύο κατεξοχήν ελληνογενείς πληθυσμούς της Ισπανίας, τους Πομπλαδόρες Γκριέκος, που πρόκειται για Έλληνες κατοίκους από την Ελίκη, Ελίτσε, και τους Βάσκους που είναι εγκαταστημένοι στα δυτικά Πυρηναία όρη (<Πυρήνα, σύντροφο Ηρακλή). Οι pobladores Griegos, ενθυμούμενοι την ελληνική τους καταγωγή, εορτάζουν κάθε χρόνο την ελληνική εβδομάδα που περιλαμβάνει την τυπική ζωή μιας αρχαίας ελληνικής πόλης: Ραψωδίες, θέατρα, χορός, πυρσοί, παρελάσεις οπλιτών, αμφορείς, αρχαία νομίσματα, κτερίσματα, χιτώνες, περικνημίδες και λόγος ομηρικός. Παράλληλα τιμούν με θρησκευτικές παραστάσεις την Κοίμηση της Θεοτόκου κάθε 15η Αυγούστου. Όσον αφορά τους Βάσκους, υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με την καταγωγή τους (Λιβύοι, Φοίνικες, Ίβηροι, κλπ). Πιο πειστική φαντάζει η ελληνική αν σκεφτούμε ότι πέραν της ελληνικής τους νοοτροπίας και κουλτούρας, οι ίδιοι οι Βάσκοι δηλώνουν Έλληνες! Ειδικότερα είναι γνωστοί για την φιλοξενία, την υπερηφάνεια, την φιλοπατρία και τις στρατιωτικές τους ικανότητες. Ο Στραβων αναφέρει (Γ’ 155): «Οι παλαιοί πολεμιστές ζούσαν κατά Σπαρτιατικό τρόπο και φορούσαν περικνημίδες. Οι Δρυΐδες προέβλεπαν τα μελλούμενα από σφάγια των θυσιών, αφού εξέταζαν τα σπλάχνα τους (…) Ιδρύθηκαν πόλεις που έχουν ονόματα, όπως Έλληνες, Αμφίλοχοι, διότι ο Αμφίλοχος πέθανε εδὠ. Προσφέρουν κατά τρόπον ελληνικό (…) Είναι το έθνος των Ουασκόνων(Βάσκοι)».
Οι Βάσκοι καλλιεργούν, ως κλασσικοί Έλληνες, με φροντίδα τα σταφύλια και τις ελιές και διατηρούν υπερβολική αγάπη για την Ελλάδα. Ποιος ξεχνάει την πρόταση των Βάσκων Ευρωβουλευτών ν’ αποτελούν τα Ελληνικά την επίσημη γλώσσα της Ευρώπης, κάτι που φυσικά καταψηφίστηκε και από Έλληνες «ευρωπαϊστές». Σήμερα εδράζει μεγάλος αριθμός οργανώσεων και ιδρυμάτων που αφορύν τον Ελληνισμό της Ισπανίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα συνιστά το «Iberia Graeca», που ξεκίνησε επίσημα την λειτουργία του το 2010 από το Υπουργείο Πολιτισμού της Ισπανίας και την Κυβέρνηση της Καταλανίας με σκοπό την ταξινόμηση και πιο εμπεριστατωμένη μελέτη του τεράστιου όγκου ελληνικών αρχαιολογικών ευρημάτων που ανακαλύπτονται συνεχώς στην πόλη Εμπόριον. Οι Βάσκοι της βόρειας Ισπανίας και της νότιας Γαλλίας ανέκαθεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως έναν ξεχωριστό πληθυσμό, ενώ η μοναδική γλώσσα τους, που είναι άσχετη από τις ινδοευρωπαϊκές αλλά και από οποιανδήποτε άλλη στον κόσμο, πάντα αποτελούσε πονοκέφαλο για τους γλωσσολόγους. Τώρα, για πρώτη φορά, με τη βοήθεια της ανάλυσης του αρχαίου DNA, αποκαλύπτεται ότι οι Βάσκοι κατάγονται από τους τοπικούς πληθυσμούς των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών της Ιβηρικής Χερσονήσου, οι οποίοι αναμείχθηκαν σταδιακά με τους πρώτους γεωργούς που ήλθαν ως μετανάστες από τα ανατολικά. Δηλαδή από τους Πελασγούς αγρότες της Ελλάδας. Έτσι, μάλλον καταρρίπτεται ο ισχυρισμός ότι οι Βάσκοι ήταν ένας πληθυσμός καταγόμενος αποκλειστικά από αυτόχθονες κυνηγούς-συλλέκτες, απομονωμένος εδώ και τουλάχιστον 10.000 χρόνια - κάτι που ίσως τους δυσαρεστήσει! Μια διεθνής ομάδα γενετιστών, με επικεφαλής τον καθηγητή Ματίας Γιάκομπσον του σουηδικού Πανεπιστημίου της Ουψάλα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS) των ΗΠΑ, ανέλυσαν δείγματα DNA από οκτώ σκελετούς της λίθινης εποχής, που βρέθηκαν στο σπήλαιο Ελ Πορταγιόν στην Αταπουέρκα της βόρειας Ισπανίας (καρδιά της χώρας των Βάσκων) και ζούσαν πριν από 3.500 έως 5.500 χρόνια, σε μια εποχή που η γεωργία είχε επικρατήσει, άρα ήσαν γεωργοί. Η ανάλυση συμπέρανε ότι οι στενότεροι γενετικά συγγενείς των σημερινών Βάσκων ήσαν οι εκείνοι οι πρώτοι νεολιθικοί αγρότες της Ιβηρικής (Πελασγοί αγρότες της Ελλάδας) και όχι οι μεσολιθικοί αυτόχθονες κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες που προηγήθηκαν των γεωργών.
Το βασκικό γονιδίωμα έχει μια παρεμφερή ιστορία με τους ανθρώπους της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, οι οποίοι επίσης προήλθαν από ένα ανακάτεμα των ντόπιων κυνηγών-συλλεκτών με τους αγρότες-μετανάστες. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι οι Βάσκοι - αφότου «γεννήθηκαν» από την επιμιξία των ντόπιων νομάδων και των αγροτών μεταναστών- έμειναν σχετικά απομονωμένοι, χάρη και στο δυσπρόσιτο της περιοχής τους, κατά τα τελευταία 5.000 χρόνια, αλλά όχι περισσότερο. Αυτοί οι πρώτοι Βάσκοι κατάφεραν να απομονωθούν από όλες τις κατοπινές μεταναστεύσεις στην Ιβηρική και έτσι να διατηρήσουν μια διακριτή γενετική και πολιτισμική ταυτότητα. Όσον αφορά τη σύγχρονη βασκική γλώσσα, το μυστήριο παραμένει. Μια εκδοχή -την οποία υποστηρίζει η νέα γενετική έρευνα- είναι ότι προήλθε από μια γλώσσα που μιλούσαν οι πρώτοι γεωργοί στην Ιβηρική, προτού επικρατήσει η ινδο-ευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια. Μια εναλλακτική εκδοχή είναι ότι οι ρίζες της βασκικής βρίσκεται σε μια γλώσσα που μιλούσαν οι κιυνηγοί-συλλέκτες και η οποία διατηρήθηκε ακόμη και μετά την επικράτηση της γεωργίας στην Ιβηρική.
Posted: 19 Oct 2015 01:20 PM PDT
Η Ισπανία ανέκαθεν υπήρξε αγαπημένος προορισμός των Ελλήνων από τα αρχαία κιόλας χρόνια… Ο Ηρακλής πρώτα πρώτα είχε εκστρατεύσει εκεί, γεγονός που πιστοποιείται από τον Φάρο του στην σημερινή Κορούνια, από το όνομα «Πυρηναϊκή», το οποίο απεδόθη στην χερσόνησο από τον ίδιο προς τιμήν της γυναίκας του Πυρήνας αλλά και από χιλιάδες ακόμη πόλεις που ιδρύθηκαν από εκείνον. Ο γιος του Ηρακλή, επιπλέον, ονομαζόταν Ίβηρας και θεωρούνταν γενάρχης της Ιβηρίας! Χαρακτηριστική της παρουσίας του μεγάλου αυτού ήρωα στην εν λόγω περιοχή είναι και η ονομασία της σημερινής Διώρυγας του Γιβραλτάρ, που παλαιότερα έφερε το όνομα «Ηράκλειες Στήλες»!
Αρκετά χρόνια αργότερα έφτασε η σειρά αρχικά του Διονύσου να επισκεφθεί εκείνα τα μέρη και έπειτα του Οδυσσέα, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση ίδρυσε την πόλη Ιβηρία στην θέση που βρίσκεται η σημερινή Λισσαβώνα! Λέγεται μάλιστα πως ο Διόνυσος μετονόμασε την Εσπερία (παλιά ονομασία Ισπανίας) σε Ισπανία, προς τιμήν του στρατηγού Πάνα, ο οποίος τον είχε συνοδεύσει στην εκστρατεία του (Ις-Πανίαν: Εις Πανία)! «Πλούταρχος (Περί Ίσιδος και Οσίριδος).
Αρκετά χρόνια αργότερα έφτασε η σειρά αρχικά του Διονύσου να επισκεφθεί εκείνα τα μέρη και έπειτα του Οδυσσέα, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση ίδρυσε την πόλη Ιβηρία στην θέση που βρίσκεται η σημερινή Λισσαβώνα! Λέγεται μάλιστα πως ο Διόνυσος μετονόμασε την Εσπερία (παλιά ονομασία Ισπανίας) σε Ισπανία, προς τιμήν του στρατηγού Πάνα, ο οποίος τον είχε συνοδεύσει στην εκστρατεία του (Ις-Πανίαν: Εις Πανία)! «Πλούταρχος (Περί Ίσιδος και Οσίριδος).
Ο Στράβων στα βιβλία του Β’, Γ’, Δ’, Ε’ των Γεωγραφικών αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι πολλοί ομηρικοί ήρωες πέρασαν από εκείνα τα μέρη (Αινείας, Μενέλαος, κ.α.). Καταγράφει επίσης την ύπαρξη των Λουσιτανών (αρχαίας επαρχίας της Ιβηρικής χερσονήσου), οι οποίοι είχαν επιλέξει να ακολουθούν τον τρόπο ζωής των Σπαρτιατών. Έτρωγαν λιτά, οργάνωναν ιππικούς, γυμναστικούς και οπλιτικούς αγώνες και εξασκούνταν γενικότερα στις πολεμικές τέχνες. Όπως λοιπόν μπορούμε να δούμε, οι Έλληνες προσέθεσαν άλλον έναν σταθμό στις αποικίες τους γύρω από την Μεσόγειο, γεγονός που φαίνεται και από την πλειάδα ελληνικών πόλεων κατά μήκους όλης της Ιβηρίας!
Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα αποτελούν οι γνωστοί αγώνες ταυρομαχίας των Ισπανών, που υφίστανται ως σήμερα και που διαθέτουν τις ρίζες τους στα ταυροκαθάψια της μινωικής εποχής, στο οποίο ο αθλητής εκτελούσε άλματα πάνω από τον ταύρο. Έχουν βρεθεί αρκετές παραστάσεις και στην Κρήτη (τοιχογραφίες, αγαλματίδιο, σφραγίδες) αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας (Πύλος, Τίρυνθα) και στην Μικρά Ασία (Σμύρνη). Από αυτά προήλθαν οι ισπανικές ταυρομαχίες. Βέβαια στην σημερινή Ισπανία το άθλημα είναι βάρβαρο, αφού στην Ελλάδα δεν θανατωνόταν ο ταύρος, που ήταν ιερό ζώο.
Ας δούμε τώρα λίγα πράγματα για τους δύο κατεξοχήν ελληνογενείς πληθυσμούς της Ισπανίας, τους Πομπλαδόρες Γκριέκος, που πρόκειται για Έλληνες κατοίκους από την Ελίκη, Ελίτσε, και τους Βάσκους που είναι εγκαταστημένοι στα δυτικά Πυρηναία όρη (<Πυρήνα, σύντροφο Ηρακλή). Οι pobladores Griegos, ενθυμούμενοι την ελληνική τους καταγωγή, εορτάζουν κάθε χρόνο την ελληνική εβδομάδα που περιλαμβάνει την τυπική ζωή μιας αρχαίας ελληνικής πόλης: Ραψωδίες, θέατρα, χορός, πυρσοί, παρελάσεις οπλιτών, αμφορείς, αρχαία νομίσματα, κτερίσματα, χιτώνες, περικνημίδες και λόγος ομηρικός. Παράλληλα τιμούν με θρησκευτικές παραστάσεις την Κοίμηση της Θεοτόκου κάθε 15η Αυγούστου. Όσον αφορά τους Βάσκους, υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με την καταγωγή τους (Λιβύοι, Φοίνικες, Ίβηροι, κλπ). Πιο πειστική φαντάζει η ελληνική αν σκεφτούμε ότι πέραν της ελληνικής τους νοοτροπίας και κουλτούρας, οι ίδιοι οι Βάσκοι δηλώνουν Έλληνες! Ειδικότερα είναι γνωστοί για την φιλοξενία, την υπερηφάνεια, την φιλοπατρία και τις στρατιωτικές τους ικανότητες. Ο Στραβων αναφέρει (Γ’ 155): «Οι παλαιοί πολεμιστές ζούσαν κατά Σπαρτιατικό τρόπο και φορούσαν περικνημίδες. Οι Δρυΐδες προέβλεπαν τα μελλούμενα από σφάγια των θυσιών, αφού εξέταζαν τα σπλάχνα τους (…) Ιδρύθηκαν πόλεις που έχουν ονόματα, όπως Έλληνες, Αμφίλοχοι, διότι ο Αμφίλοχος πέθανε εδὠ. Προσφέρουν κατά τρόπον ελληνικό (…) Είναι το έθνος των Ουασκόνων(Βάσκοι)».
Οι Βάσκοι καλλιεργούν, ως κλασσικοί Έλληνες, με φροντίδα τα σταφύλια και τις ελιές και διατηρούν υπερβολική αγάπη για την Ελλάδα. Ποιος ξεχνάει την πρόταση των Βάσκων Ευρωβουλευτών ν’ αποτελούν τα Ελληνικά την επίσημη γλώσσα της Ευρώπης, κάτι που φυσικά καταψηφίστηκε και από Έλληνες «ευρωπαϊστές». Σήμερα εδράζει μεγάλος αριθμός οργανώσεων και ιδρυμάτων που αφορύν τον Ελληνισμό της Ισπανίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα συνιστά το «Iberia Graeca», που ξεκίνησε επίσημα την λειτουργία του το 2010 από το Υπουργείο Πολιτισμού της Ισπανίας και την Κυβέρνηση της Καταλανίας με σκοπό την ταξινόμηση και πιο εμπεριστατωμένη μελέτη του τεράστιου όγκου ελληνικών αρχαιολογικών ευρημάτων που ανακαλύπτονται συνεχώς στην πόλη Εμπόριον. Οι Βάσκοι της βόρειας Ισπανίας και της νότιας Γαλλίας ανέκαθεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως έναν ξεχωριστό πληθυσμό, ενώ η μοναδική γλώσσα τους, που είναι άσχετη από τις ινδοευρωπαϊκές αλλά και από οποιανδήποτε άλλη στον κόσμο, πάντα αποτελούσε πονοκέφαλο για τους γλωσσολόγους. Τώρα, για πρώτη φορά, με τη βοήθεια της ανάλυσης του αρχαίου DNA, αποκαλύπτεται ότι οι Βάσκοι κατάγονται από τους τοπικούς πληθυσμούς των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών της Ιβηρικής Χερσονήσου, οι οποίοι αναμείχθηκαν σταδιακά με τους πρώτους γεωργούς που ήλθαν ως μετανάστες από τα ανατολικά. Δηλαδή από τους Πελασγούς αγρότες της Ελλάδας. Έτσι, μάλλον καταρρίπτεται ο ισχυρισμός ότι οι Βάσκοι ήταν ένας πληθυσμός καταγόμενος αποκλειστικά από αυτόχθονες κυνηγούς-συλλέκτες, απομονωμένος εδώ και τουλάχιστον 10.000 χρόνια - κάτι που ίσως τους δυσαρεστήσει! Μια διεθνής ομάδα γενετιστών, με επικεφαλής τον καθηγητή Ματίας Γιάκομπσον του σουηδικού Πανεπιστημίου της Ουψάλα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS) των ΗΠΑ, ανέλυσαν δείγματα DNA από οκτώ σκελετούς της λίθινης εποχής, που βρέθηκαν στο σπήλαιο Ελ Πορταγιόν στην Αταπουέρκα της βόρειας Ισπανίας (καρδιά της χώρας των Βάσκων) και ζούσαν πριν από 3.500 έως 5.500 χρόνια, σε μια εποχή που η γεωργία είχε επικρατήσει, άρα ήσαν γεωργοί. Η ανάλυση συμπέρανε ότι οι στενότεροι γενετικά συγγενείς των σημερινών Βάσκων ήσαν οι εκείνοι οι πρώτοι νεολιθικοί αγρότες της Ιβηρικής (Πελασγοί αγρότες της Ελλάδας) και όχι οι μεσολιθικοί αυτόχθονες κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες που προηγήθηκαν των γεωργών.
Το βασκικό γονιδίωμα έχει μια παρεμφερή ιστορία με τους ανθρώπους της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, οι οποίοι επίσης προήλθαν από ένα ανακάτεμα των ντόπιων κυνηγών-συλλεκτών με τους αγρότες-μετανάστες. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι οι Βάσκοι - αφότου «γεννήθηκαν» από την επιμιξία των ντόπιων νομάδων και των αγροτών μεταναστών- έμειναν σχετικά απομονωμένοι, χάρη και στο δυσπρόσιτο της περιοχής τους, κατά τα τελευταία 5.000 χρόνια, αλλά όχι περισσότερο. Αυτοί οι πρώτοι Βάσκοι κατάφεραν να απομονωθούν από όλες τις κατοπινές μεταναστεύσεις στην Ιβηρική και έτσι να διατηρήσουν μια διακριτή γενετική και πολιτισμική ταυτότητα. Όσον αφορά τη σύγχρονη βασκική γλώσσα, το μυστήριο παραμένει. Μια εκδοχή -την οποία υποστηρίζει η νέα γενετική έρευνα- είναι ότι προήλθε από μια γλώσσα που μιλούσαν οι πρώτοι γεωργοί στην Ιβηρική, προτού επικρατήσει η ινδο-ευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια. Μια εναλλακτική εκδοχή είναι ότι οι ρίζες της βασκικής βρίσκεται σε μια γλώσσα που μιλούσαν οι κιυνηγοί-συλλέκτες και η οποία διατηρήθηκε ακόμη και μετά την επικράτηση της γεωργίας στην Ιβηρική.
Άγνωστες εκστρατείες και τοπωνύμια των προϊστορικών Ελλήνων σε Ωκεανία, Χαβάη και Νήσο του Πάσχα (φωτό)
Διάφοροι πρωτόγονοι πληθυσμοί(όπως Αυστραλοί, Τασμανοί, Μελανήσιοι, Παπούαι και Πυγμαίοι αγνώστου προελεύσεως) κατοίκησαν από τους πανάρχαιους χρόνους την Αυστραλία και την γειτονική Μελανησία.
Ωκεανία είναι μία από τις πέντε ηπείρους της Γης η οποία περιλαμβάνει την Αυστραλία και τις συστάδες νησιών Μελανησίας, Πολυνησίας και Μικρονησίας.
Η Μελανησία (<Μέλας, μαύρο χρώμα) αποτελείται από τα νησιά Νέα Γουινέα, Σολομώντος, Σάντα Κρουζ, Μπίσμαρκ, Νέα Καληδονία και Νέες Εβρίδες (<Ευρύς, ο μεγάλος) τα οποία βρίσκονται Β-ΒΑ της Αυστραλίας.
Η Μικρονησία, βόρεια της Μελανησίας περιλαμβάνει πολυάριθμα μικρά νησιά (εξού και η ονομασία Μικρονησία>Μικρές νήσοι), όπως οι Μαριάννες, Παλάο (<πάλλαξ, η πάλη), Καρολίνες και Μάρσαλλ.
Η Πολυνησία, Α της Αυστραλίας, καλύπτει μια τεράστια θαλάσσια έκταση και περιλαμβάνει τα νησιά Νέα Ζηλανδία, Τόγκα, Κούκ, Έλλις, Σαμόαι, Εταιρείες(<εταιρεία), Τουαμότου, Μαρκίζες, Χαβάη, Πάσχα κ.α
Διάφοροι λοιπόν πρωτόγονοι πληθυσμοί(όπως Αυστραλοί, Τασμανοί, Μελανήσιοι, Παπούαι και Πυγμαίοι αγνώστου προελεύσεως) κατοίκησαν από τους πανάρχαιους χρόνους την Αυστραλία και την γειτονική Μελανησία.
Αργότερα εμφανίσθηκαν οι Πολυνήσιοι, προερχόμενοι από την Ινδονησία και την Μαλαισία, οι οποίοι κατοίκησαν διαδοχικά όλα τα νησιά της Μικρονησίας και Πολυνησίας. Υπήρξαν έμπειροι ναυτικοί και θεωρούνται Μεσογειακής προελεύσεως.
Πολλοί δέχονται σήμερα ότι οι Πολυνήσιοι σχετίζονται φυλετικώς με τους Μαλαίους της Μαλαισίας, οι οποίοι εξαπλώθηκαν σε ολόκληρο τον Ινδικό και Ειρηνικό ωκεανό.
Από το 120 π.Χ. -300 μ.Χ. μετανάστευσαν από τα νησιά Σαμόα στις Μαρκίζες και από το 300-600 μ.Χ. στην Χαβάη και το νησί του Πάσχα. Αργότερα, οι Πολυνήσιοι ήλθαν από τις Μαρκίζες στην Ταιτή (800 μ.Χ.) και τη Νέα Ζηλανδία (800-1000 μ.Χ.).
ΧΑΡΤΗΣ ΩΚΕΑΝΙΑΣ
Εξετάζοντας τα τοπωνύμια σε Ειρηνικό και Ινδικό εύλογα φθάνει κανείς στο συμπέρασμα ότι οι Πολυνήσιοι ήταν λαός Μεσογειακής καταγωγής και δη Ελληνικής. Με το πέρας χιλιάδων χρόνων οι ονομασίες και γλώσσες αλλοιώνονται ανάλογα με τα τοπικά ιδιώματα και γλωσσικές ανάγκες κάθε περιοχής, αλλά ουσιαστικά οι ίδιες οι λέξεις κρατάνε στα σπλάχνα τους την ελληνική ρίζα και καταγωγή. Άλλες πάλι φορές εμείς οι ίδιοι ως Έλληνες έχοντας πλήρης άγνοια της αρχαίας ελληνικής γλώσσης δεν είμαστε ικανοί να αναγνωρίσουμε αρχαίες ελληνικές λέξεις και τοπωνύμια που συναντάμε σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Στα βάθη του Ειρηνικού, στην Χαβάη, συναντούμε τοπωνύμια όπως Απόλε (<Απόλλων), Ίλιο (<Ιλιάδα), Κανάπου (<Κάνωπος, πλοίαρχος που συμμετείχε στην Τρωική εκστρατεία), Κούρε (< Κούρος, ο υιός), Μαχόε (<Μαχάων, ο Μαχάων ήταν μυθικός ιατρός δευτερεύων θεός – ημίθεος, γιος του Ασκληπιού και της Ηπιόνης, συμμετείχε στον Τρωικό πόλεμο) αποκαλύπτουν ότι και πριν τους Πολυνησίους είχαν έλθει στα νησιά αυτά ήρωες του Τρωικού πολέμου. Στην Χαβάη ακόμα, που κάποτε πρέπει να υπήρξε σημαντικό οικονομικό και εμπορικό υπερ-ειρηνικό λιμάνι από τα προϊστορικά χρόνια, σώζονται βραχογραφίες και ιερογλυφικά σε πολλές της τοποθεσίες.
ΠΕΤΡΟΓΛΥΦΙΚΑ, ΧΑΒΑΗ
ΠΕΤΡΟΓΛΥΦΙΚΑ, ΧΑΒΑΗ
Οι αρχαίοι Ελληνες ήταν ο πρώτοι που κατοίκησαν τη Νέα Ζηλανδία, πριν φτάσουν εκεί οι Πολυνήσιοι. Αυτό υποστηρίζουν τρεις επιστήμονες, στο βιβλίο τους με τίτλο «Ως την άκρη του κόσμου», στο οποίο δημοσιεύουν ντοκουμέντα που – σύμφωνα με τους ίδιους- το αποδεικνύουν.
Αρχαίοι χάρτες που αναπαριστούν την ακτογραμμή της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, μία πέτρινη κατασκευή στην οποία απεικονίζεται ένα αρχαίο ελληνικό πλοίο που βρέθηκε στην περιοχή Taupo, συγκεκριμένα πέτρινα μνημεία και λαξευμένοι βράχοι, αποδίδονται από τους Νόελ Χίλιαμι, Μάξγουελ Χιλ και Γκάρυ Κουκ στους Έλληνες που ζούσαν στη Νέα Ζηλανδία, αιώνες πριν την άφιξη των Μαορί.
Ξεχωριστή θέση στο βιβλίο κατέχει το εύρημα της φωτογραφίας με την ονομασία «το ρολόι του Ιησού», καθώς πρόκειται για έναν λαξευμένο βράχο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα σε φάρμα στο Northland και σύμφωνα με τους συγγραφείς φέρει χαραγμένο πάνω του ένα αρχαιοελληνικό ημερολόγιο.
ΛΙΜΝΗ TAUPO, ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΠΕΤΡΟΓΛΥΦΙΚΟ
Τα τεράστια πέτρινα κεφάλια -αγνώστου προελεύσεως- που σώζονται στη Νήσο του Πάσχα θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό τα περίφημα κυκλαδίτικα ειδώλια με την λιτή και αυστηρή εμφάνιση τους.
ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
ΠΕΤΡΙΝΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΝΑΞΟΥ, ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΑ ΕΙΔΩΛΙΑ
Στις Φιλιππίνες(προς τιμήν του πατέρα του Μ. Αλεξάνδρου, Φίλιππου Β’?) επίσης συναντάμε τις τοπικές παραδόσεις των Μαλαίων, που αναφέρουν πως κάποιοι άγνωστοι ναυτικοί, προερχόμενη από τα δυτικά, αποίκησαν τα νησιά μετά το 3000 π.Χ (ιστορικά συμπίπτει με την εκστρατεία του Διονύσου στην Ασία, Νόννου Διονυσιακά) υποδηλώνοντας εμμέσως πως οι απόγονοι τους οι Πολυνήσιοι ποτέ δεν ξέχασαν την αρχική τους μητέρα, την Ελλάδα.
Επίσης, στην Χαβάη, πολλές από τις λέξεις της τοπικής διαλέκτου είναι ελληνικές, όπως Αέτο(=Αετός), Μανάω(=μανθάνω>σκέπτομαι), Μέλε(=μελωδία), Λαούη(=λαός), Νού(=νούς), Ίκι(ικάνω>έρχομαι). Ας δούμε μερικά ακόμα ενδιαφέροντα τοπωνυμία από την Ωκεανία αλλά και τους συσχετισμούς που μοιραία καταλήγουμε:
Μέγας Ωκεανός>ονομασία του Ειρηνικού από τους αρχαίους Έλληνες(Στράβων)
Άρνο>συστάδα νησιών στα Μάρσαλλ (<Άρνη, μυθικό πρόσωπο, κόρη του Αίολου)
Αρόραι(Arorae)>νησί των Κιριβάτι (<Αρόω, οργώνω)
Βαλούα>νησί των νέων Εβρίδων (<Βάλλω, κτυπάω από απόσταση)
Βέρου>νησί τον Κιριβάτι (<Βέροια?)
Καϊκούρα>οροσειρά της Νέας Ζηλανδίας (<Κάικος, περιοχή Μ. Ασίας)
Κονέ>πόλη και ποταμός της Ν. Καληδονίας (<Κονέ, περιοχή ΝΑ Ασίας)
Κούρε>νησί της Χαβάης (<Κούρος, ο υιός)
Μάλαι>ακρωτήριο του νησιού Χαβάη (<Μαλλός, μαλακός)
Μάνους>νησί των Μπίσμαρκ (<Μάνος,Μάνη)
Μάχια>χερσόνησος της Ν. Ζηλανδίας (<Μαχάων, ο Μαχάων ήταν μυθικός ιατρός δευτερεύων θεός – ημίθεος, γιος του Ασκληπιού και της Ηπιόνης, συμμετείχε στον Τρωικό πόλεμο)
Μελέ>κόλπος στις Νέες Εβρίδες (<Μελωδία, μέλι)
Μερέ>πόλη της Ν. Καληδονίας, Μελανησία (<Μέρος, μηρός) Μερολάμπα>νησί των Νέων Εβρίδων
Μοορέα(Μoorea)>νησί ΒΔ της Ταιτής (<Μορέας)
Μουσάο(Mussau)>νησί των Μπίσμαρκ (<Μούσα, Μουσαίος)
Νομόι(Nomoi)>νησί των Καρολίνων (<Νέμω, νομός, νομή)
Νουμέα(Noumea)>πρωτεύσουσα της Ν. Καληδονίας (<Νεμέα, νομή)
Οχέο(Oheo)>φαράγγι του νησιού Maui της Χαβάης (<Οχέω, οχετός)
Παλάο>νησιά και ομώνυμη πόλη (<Πάλλω)
Πανιέ>όρος της Ν. Καληδονίας (<Όρος του Πάνα)
Σαμόα>νησιά της Πολυνησίας (<Σάμος) Χίου>νησί των Νέων Εβρίδων (<Χίος)
Ωκεανία είναι μία από τις πέντε ηπείρους της Γης η οποία περιλαμβάνει την Αυστραλία και τις συστάδες νησιών Μελανησίας, Πολυνησίας και Μικρονησίας.
Η Μελανησία (<Μέλας, μαύρο χρώμα) αποτελείται από τα νησιά Νέα Γουινέα, Σολομώντος, Σάντα Κρουζ, Μπίσμαρκ, Νέα Καληδονία και Νέες Εβρίδες (<Ευρύς, ο μεγάλος) τα οποία βρίσκονται Β-ΒΑ της Αυστραλίας.
Η Πολυνησία, Α της Αυστραλίας, καλύπτει μια τεράστια θαλάσσια έκταση και περιλαμβάνει τα νησιά Νέα Ζηλανδία, Τόγκα, Κούκ, Έλλις, Σαμόαι, Εταιρείες(<εταιρεία), Τουαμότου, Μαρκίζες, Χαβάη, Πάσχα κ.α
Διάφοροι λοιπόν πρωτόγονοι πληθυσμοί(όπως Αυστραλοί, Τασμανοί, Μελανήσιοι, Παπούαι και Πυγμαίοι αγνώστου προελεύσεως) κατοίκησαν από τους πανάρχαιους χρόνους την Αυστραλία και την γειτονική Μελανησία.
Αργότερα εμφανίσθηκαν οι Πολυνήσιοι, προερχόμενοι από την Ινδονησία και την Μαλαισία, οι οποίοι κατοίκησαν διαδοχικά όλα τα νησιά της Μικρονησίας και Πολυνησίας. Υπήρξαν έμπειροι ναυτικοί και θεωρούνται Μεσογειακής προελεύσεως.
Πολλοί δέχονται σήμερα ότι οι Πολυνήσιοι σχετίζονται φυλετικώς με τους Μαλαίους της Μαλαισίας, οι οποίοι εξαπλώθηκαν σε ολόκληρο τον Ινδικό και Ειρηνικό ωκεανό.
Από το 120 π.Χ. -300 μ.Χ. μετανάστευσαν από τα νησιά Σαμόα στις Μαρκίζες και από το 300-600 μ.Χ. στην Χαβάη και το νησί του Πάσχα. Αργότερα, οι Πολυνήσιοι ήλθαν από τις Μαρκίζες στην Ταιτή (800 μ.Χ.) και τη Νέα Ζηλανδία (800-1000 μ.Χ.).
ΧΑΡΤΗΣ ΩΚΕΑΝΙΑΣ
Εξετάζοντας τα τοπωνύμια σε Ειρηνικό και Ινδικό εύλογα φθάνει κανείς στο συμπέρασμα ότι οι Πολυνήσιοι ήταν λαός Μεσογειακής καταγωγής και δη Ελληνικής. Με το πέρας χιλιάδων χρόνων οι ονομασίες και γλώσσες αλλοιώνονται ανάλογα με τα τοπικά ιδιώματα και γλωσσικές ανάγκες κάθε περιοχής, αλλά ουσιαστικά οι ίδιες οι λέξεις κρατάνε στα σπλάχνα τους την ελληνική ρίζα και καταγωγή. Άλλες πάλι φορές εμείς οι ίδιοι ως Έλληνες έχοντας πλήρης άγνοια της αρχαίας ελληνικής γλώσσης δεν είμαστε ικανοί να αναγνωρίσουμε αρχαίες ελληνικές λέξεις και τοπωνύμια που συναντάμε σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Στα βάθη του Ειρηνικού, στην Χαβάη, συναντούμε τοπωνύμια όπως Απόλε (<Απόλλων), Ίλιο (<Ιλιάδα), Κανάπου (<Κάνωπος, πλοίαρχος που συμμετείχε στην Τρωική εκστρατεία), Κούρε (< Κούρος, ο υιός), Μαχόε (<Μαχάων, ο Μαχάων ήταν μυθικός ιατρός δευτερεύων θεός – ημίθεος, γιος του Ασκληπιού και της Ηπιόνης, συμμετείχε στον Τρωικό πόλεμο) αποκαλύπτουν ότι και πριν τους Πολυνησίους είχαν έλθει στα νησιά αυτά ήρωες του Τρωικού πολέμου. Στην Χαβάη ακόμα, που κάποτε πρέπει να υπήρξε σημαντικό οικονομικό και εμπορικό υπερ-ειρηνικό λιμάνι από τα προϊστορικά χρόνια, σώζονται βραχογραφίες και ιερογλυφικά σε πολλές της τοποθεσίες.
ΠΕΤΡΟΓΛΥΦΙΚΑ, ΧΑΒΑΗ
ΠΕΤΡΟΓΛΥΦΙΚΑ, ΧΑΒΑΗ
Οι αρχαίοι Ελληνες ήταν ο πρώτοι που κατοίκησαν τη Νέα Ζηλανδία, πριν φτάσουν εκεί οι Πολυνήσιοι. Αυτό υποστηρίζουν τρεις επιστήμονες, στο βιβλίο τους με τίτλο «Ως την άκρη του κόσμου», στο οποίο δημοσιεύουν ντοκουμέντα που – σύμφωνα με τους ίδιους- το αποδεικνύουν.
Αρχαίοι χάρτες που αναπαριστούν την ακτογραμμή της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, μία πέτρινη κατασκευή στην οποία απεικονίζεται ένα αρχαίο ελληνικό πλοίο που βρέθηκε στην περιοχή Taupo, συγκεκριμένα πέτρινα μνημεία και λαξευμένοι βράχοι, αποδίδονται από τους Νόελ Χίλιαμι, Μάξγουελ Χιλ και Γκάρυ Κουκ στους Έλληνες που ζούσαν στη Νέα Ζηλανδία, αιώνες πριν την άφιξη των Μαορί.
Ξεχωριστή θέση στο βιβλίο κατέχει το εύρημα της φωτογραφίας με την ονομασία «το ρολόι του Ιησού», καθώς πρόκειται για έναν λαξευμένο βράχο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα σε φάρμα στο Northland και σύμφωνα με τους συγγραφείς φέρει χαραγμένο πάνω του ένα αρχαιοελληνικό ημερολόγιο.
ΛΙΜΝΗ TAUPO, ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΠΕΤΡΟΓΛΥΦΙΚΟ
Τα τεράστια πέτρινα κεφάλια -αγνώστου προελεύσεως- που σώζονται στη Νήσο του Πάσχα θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό τα περίφημα κυκλαδίτικα ειδώλια με την λιτή και αυστηρή εμφάνιση τους.
ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
ΠΕΤΡΙΝΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΝΑΞΟΥ, ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΑ ΕΙΔΩΛΙΑ
Στις Φιλιππίνες(προς τιμήν του πατέρα του Μ. Αλεξάνδρου, Φίλιππου Β’?) επίσης συναντάμε τις τοπικές παραδόσεις των Μαλαίων, που αναφέρουν πως κάποιοι άγνωστοι ναυτικοί, προερχόμενη από τα δυτικά, αποίκησαν τα νησιά μετά το 3000 π.Χ (ιστορικά συμπίπτει με την εκστρατεία του Διονύσου στην Ασία, Νόννου Διονυσιακά) υποδηλώνοντας εμμέσως πως οι απόγονοι τους οι Πολυνήσιοι ποτέ δεν ξέχασαν την αρχική τους μητέρα, την Ελλάδα.
Επίσης, στην Χαβάη, πολλές από τις λέξεις της τοπικής διαλέκτου είναι ελληνικές, όπως Αέτο(=Αετός), Μανάω(=μανθάνω>σκέπτομαι), Μέλε(=μελωδία), Λαούη(=λαός), Νού(=νούς), Ίκι(ικάνω>έρχομαι). Ας δούμε μερικά ακόμα ενδιαφέροντα τοπωνυμία από την Ωκεανία αλλά και τους συσχετισμούς που μοιραία καταλήγουμε:
Μέγας Ωκεανός>ονομασία του Ειρηνικού από τους αρχαίους Έλληνες(Στράβων)
Άρνο>συστάδα νησιών στα Μάρσαλλ (<Άρνη, μυθικό πρόσωπο, κόρη του Αίολου)
Αρόραι(Arorae)>νησί των Κιριβάτι (<Αρόω, οργώνω)
Βαλούα>νησί των νέων Εβρίδων (<Βάλλω, κτυπάω από απόσταση)
Βέρου>νησί τον Κιριβάτι (<Βέροια?)
Καϊκούρα>οροσειρά της Νέας Ζηλανδίας (<Κάικος, περιοχή Μ. Ασίας)
Κονέ>πόλη και ποταμός της Ν. Καληδονίας (<Κονέ, περιοχή ΝΑ Ασίας)
Κούρε>νησί της Χαβάης (<Κούρος, ο υιός)
Μάλαι>ακρωτήριο του νησιού Χαβάη (<Μαλλός, μαλακός)
Μάνους>νησί των Μπίσμαρκ (<Μάνος,Μάνη)
Μάχια>χερσόνησος της Ν. Ζηλανδίας (<Μαχάων, ο Μαχάων ήταν μυθικός ιατρός δευτερεύων θεός – ημίθεος, γιος του Ασκληπιού και της Ηπιόνης, συμμετείχε στον Τρωικό πόλεμο)
Μελέ>κόλπος στις Νέες Εβρίδες (<Μελωδία, μέλι)
Μερέ>πόλη της Ν. Καληδονίας, Μελανησία (<Μέρος, μηρός) Μερολάμπα>νησί των Νέων Εβρίδων
Μοορέα(Μoorea)>νησί ΒΔ της Ταιτής (<Μορέας)
Μουσάο(Mussau)>νησί των Μπίσμαρκ (<Μούσα, Μουσαίος)
Νομόι(Nomoi)>νησί των Καρολίνων (<Νέμω, νομός, νομή)
Νουμέα(Noumea)>πρωτεύσουσα της Ν. Καληδονίας (<Νεμέα, νομή)
Οχέο(Oheo)>φαράγγι του νησιού Maui της Χαβάης (<Οχέω, οχετός)
Παλάο>νησιά και ομώνυμη πόλη (<Πάλλω)
Πανιέ>όρος της Ν. Καληδονίας (<Όρος του Πάνα)
Σαμόα>νησιά της Πολυνησίας (<Σάμος) Χίου>νησί των Νέων Εβρίδων (<Χίος)
