ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ: Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΗΤΡΩΟ ΕΧΕΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΩΝ
Εκατό χρόνια από την Γενοκτονία των Ποντίων: Η σφαγή και ο ξεριζωμός του ποντιακού ελληνισμού
@wikipedia
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Η γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού - που από το 1994 αναγνωρίζεται επισήμως από την ελληνική πολιτεία με την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου, ως Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου - αναφέρεται στα βίαια, μαζικά, φονικά γεγονότα, της δεύτερης και των αρχών της τρίτης δεκαετίας του 20αι., που έλαβαν χώρα στην καταρρέουσα τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, μέχρι τη δημιουργία του σύγχρονου τουρκικού κράτους.
Τα γεγονότα αυτά πυροδοτήθηκαν από την σταδιακά αυξανόμενη ανάδυση και εντεινόμενη επίδραση του τουρκικού εθνικισμού, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα την φυσική εξόντωση, τον αφανισμό, τον εκτοπισμό, την εκρίζωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές τους εστίες.
Η ανάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους το 1908 στην Οθωμανική Θεσσαλονίκη θεωρείται η απαρχή του για τους «συστηματικούς» και «οργανωμένους» - όπως υποστηρίζουν σύγχρονοι ιστορικοί και ερευνητές - διωγμούς, εξαντλητικές πορείες εξόντωσης, εγκλεισμούς σε τάγματα καταναγκαστικής εργασίας, λεηλασίες, βιαιότητες, σε βάρος όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής. Όπως επισημαίνουν, οι ίδιοι, οι ωμότητες αυτές πραγματοποιήθηκαν σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους και σε διάφορες φάσεις, μέσα στη δεκαετία 1913-1923 και μέσα σε εμπόλεμες συνθήκες, αλλά και σε ειρηνικά μεσοδιαστήματα, στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η Σημαία της Ποντιακής Δημοκρατίας, κατά την περίοδο προσπάθειας αυτονόμησης της περιοχής από την Οθωμανική Αυτοκρατορία
Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων είναι δύσκολο να υπολογιστεί, λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν. Ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης αναφέρει:
«Οι ¨Έλληνες σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, πριν την έναρξη των διωγμών, σε ήταν περίπου 2 με 2.2 εκατομμύρια. Στο χώρο του Πόντου ήταν περίπου 450.000. Στην επίσημη απογραφή του 1928 καταμετρήθηκαν, ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, επισήμως, 1.2 εκατομμύρια. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των Ελλήνων που χάθηκαν στην περίοδο 1914-22, αυτών που αγνοείται η τύχη τους, είναι της τάξης των 700.000- 800.000, σε όλη την έκταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας».
Πέρα από το ελληνικό κράτος, ο διωγμός των Ποντίων αναγνωρίζεται επισήμως ως γενοκτονία από την Κύπρο, την Αρμενία, την Σουηδία, ορισμένες ομοσπονδιακές δημοκρατίες της Ρωσίας οκτώ πολιτείες των ΗΠΑ τη βουλή της πολιτείας της Νότιας Αυστραλίας, την Αυστρία, την Ολλανδία, και από τη Διεθνή Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.
Το επίσημο τουρκικό κράτος, που διαδέχθηκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αρνείται ότι διαπράχθηκε «γενοκτονία»: ο όρος διατυπώθηκε και ενσωματώθηκε στο διεθνές δίκαιο το 1948 από τον Πολωνό Ράφαελ Λέμκιν, με σκοπό τη νομική περιγραφή «μαζικών εγκλημάτων» από κυρίαρχες εξουσίες, με προσχεδιασμό, οργάνωση, συστηματικότητα και με σκοπό «τη μεθοδευμένη εξολόθρευση, ολική, ή μερική» διαφόρων «εθνικών, φυλετικών, θρησκευτικών, ή άλλων μειονοτήτων» και έδωσε το έναυσμα για την ανάπτυξη ενός ευρύτερου επιστημονικού διαλόγου και κοινωνικού προβληματισμού.
Τα δραματικά πολιτικά γεγονότα που οδήγησαν στην σφαγή και τον ξεριζωμό των Ποντίων
Ο Θεοδόσης Κυριακίδης, διδάκτωρ ιστορίας, επιστημονικός συνεργάτης στην Έδρα Ποντιακών Σπουδών του ΑΠΘ, αναφέρει:
«Μετά την γενοκτονία των Αρμενίων το 1915, όπου οι σφαγές ξεσήκωσαν τότε την κοινή γνώμη - η ελίτ των Νεότουρκων οργανώνει την εξόντωση, μέσω των εκτοπισμών, των Ποντίων. Το αντάρτικο στον Πόντο δημιουργείται εκείνη την περίοδο, ως προσπάθεια αυτοάμυνας, διαφύλαξης της ζωής τους.
Πόντιοι αντάρτες
Ο διοικητής της Τεσκιλάτ Μαχρουσά, - αφού έχουν εξοντωθεί οι Αρμένιοι - φτάνει το φθινόπωρο του 1916 στον Πόντο και ξεκινούν οι συστηματικές σφαγές, εκτοπίσεις, δολοφονίες και διώξεις, που αρχίζουν από το φθινόπωρο του 1916 και εξελίσσονται με σφοδρότητα μέχρι το καλοκαίρι του 1917.
Από τον Απρίλιο του 1916 μέχρι το Φεβρουάριο του 1918 η περιοχή της Τραπεζούντας και ο ανατολικός πόντος καταλαμβάνεται από το ρωσικό στρατό. Στις 15 Μαΐου του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ αναχωρεί από την Κωνσταντινούπολη και στις 19 Μαΐου φτάνει στην Αμισό, στη Σαμψούντα, με αποστολή να ειρηνεύσει την περιοχή από τη δράση ένοπλων συμμοριών. Αυτονομείται από την Υψηλή Πύλη και κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Δέκα μέρες μετά την άφιξη του, στις 29 Μαΐου συναντιέται στη Χάμσα με τον Τοπάλ Οσμάν, τον τοπικό αρχηγό μουσουλμανικών συμμοριών, ο οποίος δρα κυρίως στις περιοχές γύρω από Τραπεζούντα και στον ανατολικό Πόντο.
Ο Τοπάλ Οσμάν
Ο ίδιος ο Κεμάλ καταφέρνει να συσπειρώσει τα απομεινάρια των τούρκων ατάκτων στο εσωτερικό της Ανατολίας. Ισχυροποιείται το 1921 με τις υπογραφές συνθηκών με τους συμμάχους μας κατά τον Α’ΠΠ και αργότερα και με τους μπολσεβίκους. Από το τέλος του 1921 μέχρι το Μάιο του 1922 έχουμε το δεύτερο μεγάλο κύμα των σφαγών στον Πόντο.
Το Χρονικό της Γενοκτονίας
1908: Κίνημα των Νεότουρκων στην οθωμανική Θεσσαλονίκη. Οι εθνικιστές ηγέτες (Κεμάλ - Ενβέρ – Ταλάτ) υποσκελίζουν το σουλτάνο Αμπτούλ Χαμίτ και αναλαμβάνουν τον πολιτικό έλεγχο της αυτοκρατορίας.
1910. Αυταρχικά, κατασταλτικά μέτρα κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της αυτοκρατορίας.
1911: Σε συνέδριο του «Κομιτάτου Ένωση και Πρόοδος» των Νεότουρκων κυριαρχεί το σύνθημα: «Η Τουρκία στους Τούρκους».
1913 : Οργανώνεται από τους Νεότουρκους το «Γραφείο Εγκατάστασης Φυλών και Μεταναστών» και ιδρύεται η μυστική υπηρεσία (Teskilat i-mahsusa)
1914. Έναρξη του Α’ ΠΠ. Οι πρώτες μαζικές διώξεις κατά Ελλήνων στην Ανατολική Θράκη. Πογκρόμ στη Δυτική Μικρά Ασία και η σφαγή της Φώκαιας. Ρωσοτουρκικός Πόλεμος. Έξαρση του τουρκικού εθνικισμού, συσπείρωση του μουσουλμανικού στοιχείου.
1915 : Καλούνται στην Κωνσταντινούπολη και εξοντώνονται οι πρόκριτοι των Αρμενίων. Η Γενοκτονία των Αρμενίων ολοκληρώνεται σε λίγους μήνες.
1916 - 1917 : Πορείες «θανάτου» στο εσωτερικό της Ανατολίας από τον οθωμανικό δυτικό Πόντο (Σαμψούντα, Μπάφρα, κ.α) και απώλειες χιλιάδων χριστιανών - αντρών, γυναικών και παιδιών - από τις κακουχίες, το κρύο και την πείνα. Τάγματα καταναγκαστικής εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού). Ο ανατολικός Πόντος υπό ρωσική κυριαρχία. Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία και λήξη ρωσοτουρκικού πολέμου.
1918 : Λήξη Α’ ΠΠ. Η ηγεσία των Νεότουρκων παραδίδεται στους συμμάχους της Αντάντ. Αποχώρηση Ρώσων από τον ανατολικό Πόντο και τον Καύκασο.
1919 : Αποβίβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη. Αναχώρηση από Κωνσταντινούπολη στις 15 Μαΐου και άφιξη στις 19 Μαΐου του Μουσταφά Κεμάλ Πασά στη Σαμψούντα, με αποστολή την «ειρήνευση» από τη δράση ομάδων ατάκτων. Αυτονόμηση του από την Υψηλή Πύλη και συνάντηση του στη Χάμσα, στις 29 Μαΐου, με τον Τοπάλ Οσμάν.
1920: Συνθήκη των Σεβρών. Ανατολική Θράκη και Σαντζάκι της Σμύρνης υπό όρους, σε ελληνικό έλεγχο, ο Πόντος εξαιρείται των ρυθμίσεων.
1920-1922 : Από την περιοχή της Βιθυνίας ξεκινούν σε όλο τον Πόντο σφαγές, λεηλασίες, καταστροφή χριστιανικών χωριών από παρακρατικές νεοτουρκικές ομάδες. Δεκάδες χιλιάδες Πόντιοι και Αρμένιοι φεύγουν να σωθούν προς τη Σοβιετική Αρμενία και προς τους υπό γαλλικό έλεγχο Συρία και Λίβανο.
1922 : Μικρασιατική καταστροφή. Ο ελληνικός στρατός ηττάται στον Σαγγάριο, φλέγεται η Σμύρνη.
1923 : Συνθήκη της Λωζάννης. Ανταλλαγή πληθυσμών, προσφυγιά.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ, Wikipedia
19η Μαΐου 2019: 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ποντίων – Ημέρα Μνήμης για τους 353.000 νεκρούς
Ανατριχιαστικές οι εικόνες που αποτυπώνουν τον αφανισμό του ελληνισμού της Ανατολής
19 Μαΐου 1919. Μια ημερομηνία-εφιάλτης για εκατομμύρια Πόντιους του χθες, του σήμερα και του αύριο, που συνδέεται όχι μόνο με τη βίαιη αλλαγή της ανθρωπογεωγραφίας του Πόντου, αλλά και τη σχεδιασμένη εξόντωση κάθε ελληνικού και χριστιανικού στοιχείου της περιοχής. Τα εργαλεία της Γενοκτονίας ήταν προσεκτικά επιλεγμένα και δοκιμασμένα από τους θύτες και τους συνεργούς τους, φυσικούς ή ηθικούς αυτουργούς. Οι αναγκαστικοί εκτοπισμοί των Ελλήνων από τα παράλια προς την ενδοχώρα της Ανατολίας, οι ατελείωτες πορείες με προορισμό το θάνατο, οι επιθέσεις παραστρατιωτικών ομάδων στα ελληνικά χωριά του Πόντου αλλά και τα τάγματα καταναγκαστικής εργασίας εξαφάνισαν γενιές και γενιές Ποντίων.
Το προσχεδιασμένο έγκλημα των Νεότουρκων και των κεμαλικών απέδωσε καρπούς, αφού μέχρι τον Μάρτιο του 1924, 353.000 Έλληνες του Πόντου έχασαν τη ζωή τους και άλλοι τόσοι εκτοπίστηκαν.
Εκτέλεσαν, κρέμασαν, βίασαν, βασάνισαν και απήγαγαν. Το μαχαίρι δεν έκανε διακρίσεις: Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, νέοι και ηλικιωμένοι σφαγιάζονταν. Όσο πιο φρικτός ο θάνατός τους τόσο πιο επιτυχημένοι θεωρούνταν οι φονιάδες από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Εξαργύρωσαν τα εγκλήματά τους με χρήματα, αξιώματα, και τις περιουσίες των Ελλήνων. Και η ανταμοιβή έκανε ευκολότερο το έργο της καταστροφής και εξαφάνισης κάθε ίχνους ελληνικότητας από τις πόλεις και τα χωριά που ευημερούσαν μέχρι τότε, λόγω του δαιμόνιου πνεύματος των Ελλήνων του Πόντου.
Η εντολή ήταν σαφής: Καταστρέψτε καθετί ελληνικό και προστατέψτε την πατρίδα μας από τους Έλληνες και χριστιανούς.
Μια εντολή που όπως αποδείχθηκε υλοποιήθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και επηρέασε και όλους όσοι επέζησαν, αφού απέμειναν πίσω να κλαίνε τους νεκρούς τους και αντιμέτωποι με την απόρριψη της μητέρας πατρίδας.
Ο ελληνικός στρατός οπισθοχωρεί μετά την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου
Μετά την Ανταλλαγή έφτασαν στην Ελλάδα μόνο 190.000 Πόντιοι, και αυτοί σε άθλια κατάσταση. Οι ιστορίες από εκείνη την περίοδο φέρνουν και πάλι δάκρυα στα μάτια. Οι άνθρωποι έφτασαν στην Ελλάδα και η πατρίδα τούς γύρισε την πλάτη. Ελάχιστοι τους αντιμετώπισαν ως εκδιωγμένους από τα εδάφη τους Έλληνες. Οι περισσότεροι τους αγνόησαν, τους λοιδόρησαν, τους περιθωριοποίησαν. Ξαφνικά οι Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας από ομογενείς καλλιεργημένοι, μιας άλλης κουλτούρας και σημαντικής οικονομικής επιφάνειας, είχαν μετατραπεί σε «βρομερούς και γεμάτους ασθένειες πρόσφυγες, που ήρθαν στην Ελλάδα για να κάνουν κακό».
Αλήθεια, πόση ντροπή!
Άργησαν οι ντόπιοι να σκεφτούν πως οι άνθρωποι αυτοί όχι μόνο άφησαν πίσω λίπασμα τους νεκρούς τους, αλλά στερήθηκαν τη γλώσσα τους, την πατρίδα τους, τον πολιτισμό χιλιάδων ετών που είχαν δημιουργήσει οι πρόγονοί τους, κι αυτό όχι από επιλογή αλλά επειδή υποχρεώθηκαν. Το χειρότερο είναι πως ποτέ δεν σκέφτηκαν ότι όσοι επέζησαν ήταν το ίδιο θύματα με εκείνους που πέθαναν. Είχαν ζήσει τον όλεθρο, είχαν δει το αίμα των ανθρώπων τους να κυλάει και να ποτίζει τα χώματά τους, είχαν στερηθεί το δικαίωμα να γνωρίσουν τους συγγενείς που έμειναν πίσω, είχαν υποχρεωθεί στην ουσία να απαρνηθούν ένα μέρος της ταυτότητάς τους με την ελπίδα ότι κάπως έτσι θα προχωρήσουν. Αλήθεια, πόση ντροπή!
Όμως η ζωή τελικά ξέρει καλύτερα. Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν το φονικό τους έργο. Οι Έλληνες του Πόντου που διασώθηκαν κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους και να κάνουν ξανά προκοπή όπου κι αν τους έριξε η ζωή. Μπορεί οι ιστορίες τους να είναι γεμάτες πόνο και βάσανα, όμως η ελπίδα είναι εκείνη που ξεχωρίζει.
Η ποντιακή λαλιά, η Ορθοδοξία, η αγάπη για εκείνους που ξαφνικά και βίαια αποχωρίστηκαν, οι χοροί και η μουσική κράτησαν όρθιους τους Πόντιους. Κι αυτό παρά τις… φιλότιμες προσπάθειες πολλών να τους λυγίσουν.
Παρά τις μεγάλες αλλαγές στο πώς αντιμετωπίζεται το Ποντιακό Ζήτημα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, είναι σαφές πως η υπόθεση της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας έχει μείνει πίσω. Παρόλο που το κοινό μυστικό δεν είναι πια μυστικό και όλοι γνωρίζουμε πως η Οθωμανική Αυτοκρατορία εκτέλεσε το ειδεχθές σχέδιο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, το επίσημο ελληνικό κράτος στέκεται με αμηχανία απέναντι στο θέμα. Και σε αυτό προστίθεται και η πάγια αδυναμία μερίδας των Ποντίων να αφήσει κατά μέρος τη διχόνοια και να εργαστεί για την επίτευξη του ύψιστου σκοπού.
Η πολυπόθητη ενότητα των Ποντίων που όλοι ευαγγελίζονται, για την οποία όλοι κόπτονται αλλά δεν κάνουν βήμα πίσω για να την πετύχουν, είναι το μόνο επιχείρημα που θα πείσει τη διεθνή κοινότητα πως πρέπει επιτέλους, 100 χρόνια μετά την έναρξη της δεύτερης φάσης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, να υποχρεωθεί η Τουρκία να αναγνωρίσει το έγκλημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας είναι εθνική υπόθεση, και οι Έλληνες επιτέλους δεν μπορεί να επιλέγουμε άλλο δρόμο παρά εκείνο της εθνικής συνεννόησης.
Οι Έλληνες δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχνάμε.
Πόπη Παπαγεωργίου
100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ποντίων: 5 πράγματα που πρέπει να ξέρεις
Εκατό χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού. Έναν αιώνα μετά, η μνήμη παραμένει ζωντανή, όπως και ο αγώνας για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Χρειάστηκαν λίγα μόνο χρόνια ώστε να γίνει εφικτό αυτό που οι Οθωμανοί δεν είχαν καταφέρει επί αιώνες. Να σβήσουν το ελληνικό στοιχείο. Με πρωτοφανή βαρβαρότητα και ακόμη πιο σοκαριστική μεθοδικότητα και σχεδιασμό, οι Νεότουρκοι επιχείρησαν να αφανίσουν τον ποντιακό ελληνισμό από την περιοχή. Μπορεί αριθμητικά να το κατάφεραν, απέτυχαν παταγωδώς ωστόσο να "σβήσουν" την ποντιακή ψυχή και την ιστορική μνήμη για τη Γενοκτονία των Ποντίων, που σήμερα 19 Μαΐου και 100 χρόνια μετά την τραγωδία παραμένει πιο ζωντανή και επίκαιρη από ποτέ.
Εκδήλωση στη πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης για την επέτειο των 100 χρόνων από τη γενοκτονία των Ποντίων EUROKINISSI
1. Θεματοφύλακες του Ελληνισμού
Μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, οι Πόντιοι συνέχισαν να ζουν στα βόρεια της Μικράς Ασίας, τον Πόντο. Αν και αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό, το φρόνημα και η ελληνική τους συνείδηση παρέμειναν αναλλοίωτα στο πέρασμα των αιώνων, ακόμη και μετά την Άλωση της Τραπεζούνας το 1461 από τους Οθωμανούς. Αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι αποτελούν ένα εκλεκτό τμήμα του ελληνισμού, κυριάρχησαν στην οικονομική και πνευματική ανάπτυξη της περιοχής, αν και αριθμητικά ήταν μειονότητα. Τούτο είχε ως αποτέλεσμα να ακολουθήσει και μία δημογραφική "έκρηξη", εφόσον ο αριθμός τους υπολογίζεται ότι από 265.000 μετά τα μέσα του 17ου αιώνα, ξεπέρασε τις 700.000 στις αρχές του 20ου. Διέθεταν σχολεία, μεταξύ των οποίων το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας, εφημερίδες, περιοδικά, θέατρα και λέσχες.
2. Όσα δεν έγιναν σε 5 αιώνες, έγιναν σε 5 χρόνια
Η αναρρίχηση των Νεότουρκων στην εξουσία το 1908 και η περιθωριοποίηση του Σουλτάνου δημιούργησε αρχικά υψηλές προσδοκίες στους πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που έπνεε τα λοίσθια, οι οποίες τελικά διαψεύστηκαν με τον πλέον δραματικό και βάρβαρο τρόπο. Δείχνοντας ένα σκληρό εθνικιστικό πρόσωπο, οι Νεότουρκοι έβαλαν στο στόχαστρο τους χριστιανικούς πληθυσμούς, προωθώντας τον απόλυτο εκτουρκισμό της περιοχής. Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η ιδανική συγκυρία, δεδομένου ότι το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων της εποχής ήταν στραμμένο αλλού και το σχέδιο εξόντωσης των ελληνικών και χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής μπήκε σε εφαρμογή.
Η αρχή γίνεται με τα "Τάγματα Εργασίας" ("Αμελέ Ταμπουρού") στα οποία εξαναγκάστηκαν να δουλεύουν Πόντιοι που δούλευαν κάτω από εξοντωτικές και απάνθρωπες συνθήκες σε λατομεία, ορυχεία και διανοίξεις δρόμων. Την ίδια περίοδο πραματοποιούνται ταυτόχρονα συστηματικές και οργανωμένες καταπατήσεις των δικαιωμάτων των πληθυσμών αυτών, πυρπολήσεις των χωριών τους, εξορίες. "Καραβάνια" ανθρώπων εγκαταλείπουν τις εστίες τους ή ξεκινούν αντάρτικα στα βουνά. Χιλιάδες πεθαίνουν από το κρύο, την πείνα και τις κακουχίες.
3. Η απόφράδα 19η Μαΐου 1919
Στις 19 Μαΐου 1919, ο Μουσταφά Κεμάλ πατάει το πόδι του στη Σαμψούντα και ξεκινάει και τυπικά η τελευταία και πιο άγρια φάση του σχεδίου εξόντωσης. Λίγες μέρες αργότερα, δίνει αμετάκλητη εντολή για διενέργεια μαζικών επιχειρήσεων κατά του πληθυσμού. Μετά και τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι σφαγές, οι πυρπολήσεις χωριών και η εκτοπίσεις πληθυσμών γίνονται πλέον χωρίς έλεος. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι από τις 25.000 Έλληνες που ζούσαν στις περιοχές της Μπάφρας και του Ααζάμ, το 90% δολοφονήθηκε. Οι Τούρκοι προχώρησαν ακόμη και σε αναγκαστικές αποσπάσεις παιδιών από τις οικογένειές τους, τα οποία και έδιναν στα χαρέμια εύπορων Τούρκων. Μέχρι το 1923, η επιχείρηση είχε ολοκληρωθεί, βαμμένη στο αίμα εκατοντάδων χιλιάδων αθώων.
Τουρκικά στρατεύματα παρελαύνουν στη γέφυρα του Γαλατά προς την Κωνσταντινούπολη τον Οκτώβριο του 1923. Η Μικρασιατική καταστροφή έχει ήδη συντελεστεί ASSOCIATED PRESS
Για τον ακριβή αριθμό θυμάτων η εικόνα παραμένει ασαφής. Με βεβαιότητα ξεπέρασαν τις 200.000, ενώ σύμφωνα με ακτιβιστές για τη διεθνή αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας, ξεπέρασε τις 353.000. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού κατέφυγε στην Ελλάδα, συμβάλλοντας σημαντικά στην ανόρθωση του ελληνικού κράτους, ενώ σημαντικός αριθμός των Ποντίων βρέθηκαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία. Ο πυρήνας αυτός παραμένει ακμάζων, ενεργός και δραστήριος ως τις μέρες μας, παρά το γεγονός ότι πολλοί επέλεξαν να επιστρέψουν στον ελλαδικό χώρο μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.
Με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από τη Γενοκτονία των Ποντίων εγκαινιάστηκε ένα μεγάλο μνημείο στην πόλη Εσεντουκί κοντά στην Σταυρούπολη της Ρωσίας, έχοντας χαραγμένη στη βάση του την φράση "Δεν ξεχνάμε" στα ελληνικά και στα ρωσικά.
Στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου έζησε από τα πανάρχαια χρόνια ένα σύνολο συγγενών μεταξύ τους αυτοχθόνων λαών. Το αρχαιότερο εύρημα που πιστοποιεί ότι η περιοχή αυτή ήταν κατοικημένη από την κάτω παλαιολιθική εποχή είναι το κρανίο πρώιμου εμφρωνος ανθρώπου (αρχανθρώπου) στα Πετράλωνα Χαλκιδικής (750.000 ετών).Αυτός ο πρώιμος εμφρων ήξερε την φωτιά και χρησιμοποιούσε εργαλεία και όπλα από λίθο η βωξίτη όπως δείχνουν τα σχετικά ευρήματα.
Βαθμιαίος οι κάτοικοι της περί-Αιγιακής χώρας πέρασαν στην Μέση παλαιολιθική( πριν από 100.000 –35.000) όπως δείχνουν ευρήματα (φολιδωτά εργαλεία, αιχμές, ξέστρες) στην δυτ. Μακεδονία (Σιάτιστα) Πελοπόννησο (Ηλεία) Θεσσαλία (Όχθες Πηνειού, σπήλαιο Θεοπετρας Καλαμπάκας)Ήπειρο (Κοκινοπηλος, Ασπροχαλικο, Καρβουναρι-Μορφι)Αλόννησο. Σημειώνετε σταδιακή προώθησης κατοίκων- ευρημάτων προς το βόρειο τμήμα της χερσόνησος του Αίμου και την Ρουμανία ( ευρήματα στο Ολτ-Ρισιπενι ηλικίας 30-10.000 ετών δηλ. νεώτερα από τα ελλαδικά).
Η εξέλιξης συνεχίζεται με μικρολιθικα εργαλεία ηλικίας 25.000 ετών (Φραγχθι Αργολίδος, Κεφαλάρι Αργους , πεδιάδα Κωπαιδος, αν. Θεσσαλία ,Ασπροχαλικο Ηπείρου, Θεοπετρα Καλαμπάκας).
Από την έσχατη παλαιολιθικη εχουμε ειδωλια (Κεφαλοβρυσο Τρικαλων), ανθρωπομορφα ενωτιαν (Πηλιο) εγχαρακτες μορφες (όπως αλογου, τοξοτη και γυναικας στη μεθωνη Βολου), διπλα κερατα ταυρου που σχηματιζει το Η.
Ακολουθεί η νεολιθική με πλούσια ευρήματα .Στην Θεσσαλία (Νέα Νικομήδεια), έχουμε απανθρακωμένους σπόρους σίτου (ζ πχ χιλιετίας), άρα γεωργία καθώς και πειστήρια για εξημερωμένα ζώα (Άμφισσα Θεσσαλίας). Στην Άμφισσα και στο Σέσκλο της Θεσσαλίας και στον Άγιο Πέτρο Αλόννησου έχουμε οικήματα από τους πρώτους μόνιμους οικισμούς στην Ευρώπη (λιθόκτιστα μεγαροειδη κτίσματα). Την ίδια εποχή (στ-ζ π.χ χιλιετία) έχουμε την κοινή –μονόχρωμη- κεραμική,
Αργότερα (στ-π.χ) την διαφοροχρωμη και γραπτή κεραμική (Σέσκλο , κουφοβουνο Βόλου) και τέλος την εγχάρακτη και εμπιεστη κεραμική (Δυ. Θεσσαλία , Κέρκυρα, Ήπειρο, Δυτ Μακεδονία.
Από την στ π.χ χιλιετία έχουμε μερικά «πρώιμα Ελληνικά αριστουργήματα» όπως τα είδωλα γυναικός στη Μάγουλα Λαρίσης και ανδρός στην Κνωσό.
Το σπουδαιότερο ¨ έχουμε και το πρώτο γραπτό κείμενο (5250 π.Χ) που βρέθηκε σε ξύλινη πινακίδα θαμμένη στην λάσπη της λίμνης της Καστοριάς. Η γραφή μοιάζει με την μεταγενέστερη προφανώς εξέλιξη της , την Γραμμική Α και είναι η αρχαιότερη στον κόσμο. Στην ίδια περιοχή βρέθηκε και λίθος με εγχάρακτα γράμματα ( 5230 π.Χ).
Τα ευρήματα προέρχονται από τον λιμναίο οικισμό του Δισπηλιου που κατά τη στ` π.Χ χιλιετία είχε γύρω στους 5000 κατοίκους οι οποίοι διέμεναν σε ασφαλείς λιμναίες κατοικίες αλίευαν, κυνηγούσαν , καλλιεργούσαν την γη (βρέθηκαν σπόροι καλλιεργημένων φυτών) και κατασκεύαζαν όπλα και εργαλεία από διάφορα υλικά , μεταξύ των οποίον και οψιδιανός λίθος που προερχόταν από την Μήλο, απόδειξης ότι υπήρχαν τακτικές θαλάσσιες και χερσαίες επικοινωνίες, λατομεία και εμπόριο. Στην ίδια περιοχή βρέθηκε το αρχαιότερο μουσικό όργανο παγκοσμίως, μια οστέινη φλογέρα της στ` χιλιετίας π.Χ.
Στην Ζ` π.Χ χιλιετία (Μέση Νεολιθική) έχουμε οχυρωμένες ακροπόλεις και νέο πιο εξελιγμένο τύπο οικημάτων «μεγαροειδων» (Σέσκλο, Μάγουλα, Σουφλί, Σερβια ) μονόχρωμη κεραμική (Φραχθι), στιλβωτική κόσμηση (Φραγχθη, ερνα), βωμούς , είδωλα.
Στην νεώτερη Νεολιθική (δ` π.Χ χιλιετία) έχουμε την σπείρα και τον μαίανδρο, χαρακτηριστικά του πολιτισμού του Δομηνιου(Θεσσαλία).
Οι λαοί της χερσονήσου του Αίμου, των νησιών και της Μ.Ασιας, συνεχίζουν σταθερώς την εξελεγκτική τους πορεία τους. Περνούν στην χαλκολιθική εποχή, μετά στην εποχή του χαλκού και πολύ γρήγορα στην εποχή του ορειχάλκου που εμφανίζεται για πρώτη φορά το 2800 π.χ η και παλιότερα στην Κρήτη. Όμως για να γίνει ο Ορείχαλκος απαιτούνται χαλκός και κασσίτερος που δεν υπάρχουν στο νησί . Τον χαλκό τον έφερναν από την Κύπρο και τον κασσίτερο από την Β.Δ Ιταλία η τα Βρετανικά νησιά .Που θα πη ότι οι Κρητες τη γ` χιλιετία π.χ είχαν ήδη ανεπτυγμένη ναυσιπλοΐα και ήσαν ικανοί θαλασσοπόροι –άρα ήξεραν ναυπηγικοί και αστρονομία! (άγκιστρα αλιείας βρέθηκαν σε αρκετές πόλεις που ανήκουν στην Ζ` χιλιετία π.χ)
Από το 3.000 π.χ ίσως και παλιότερα, σ` όλα τα νησιά του αιγαίου, από την Λήμνο ως την Ρόδο σφύζει ένας πολιτισμός ναυτιλιακός, βιοτεχνικός, εμπορικός με αξιόλογα αστικά κέντρα (Πολίχνη Λήμνου κ.α ). Έχουμε λοιπόν στον Περιαιγιακο χώρο πανάρχαιοι παρουσία ανθρώπων που εξελίσσονται σταθερός από την κάτω-παλαιολιθική εποχή , στην Μέση και στην έσχατη , Περνούν στην πρώτη ,Μέση και Ύστερη, Νεολιθική εποχή, προχωρούν στην χαλκολιθική και ύστερα ατού χαλκού και ατού ορειχάλκου. Στο διάστημα αυτών των εκατοντάδων χιλιάδων ετών, είναι οι πρώτοι Ευρωπαίοι και σε πολλές περιπτώσεις οι πρώτοι άνθρωποι γενικώς που πραγματοποιούν μεγάλα άλματα πολιτισμού» βρίσκουν την φωτιά, εξημερώνουν φυτά και ζώα, δημιουργού μόνιμες εγκαταστάσεις. Παραλλήλως δείχνουν , έντονες καλλιτεχνικές τάσεις που εκφράζονται στην αρχιτεκτονική, στην κεραμική ,στην κοσμηματοποιια , στην μουσική. Άλλο ουσιώδες γνώρισμα είναι η εξοικειώσεις με την θάλασσα , ψαρεύουν αλλά και ταξιδεύουν για να επικοινωνούν μεταξύ τους και σε μακρινές περιοχές για να βρουν πρώτες ύλες όπως χαλκό , κασσίτερο τέλος έχουν βρει την γραφή!
Ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι?
Πρόκειται για μια ομάδα αδελφών λαών. Ανθρωπολογικά είναι λευκοί διάφορων τύπων. Δολιχοκέφαλοι, μεσοκεφαλοι , βραχυκεφαλοι.Υπαρχουν μελαχρινοί και ξανθοί, κοντοί και ψηλοι. Κυριαρχει πάντως ο «Μεσογειακός « τύπος , λεπτός, μέτριο ύψος, μαυρομάλλης, ευκίνητος, λυγερός ευφυής, ανήσυχος, με καλλιτεχνικές τάσεις. Οι Αιγαίοι.
Αυτοί επεκτείνονται προς τα δυτικά – ανατολικά-βόρεια, και όσο απλώνονται τόσο διαφοροποιούνται. Τα αδέλφια γίνονται πρωτοξαδελφια και ύστερα δευτεραξαδελφια. υπάρχουν όμως πάντοτε ισχυροί δεσμοί συγγένειας. Οι διάλεκτοι τους μοιάζουν όπως και οι γραφές τους, τα ήθη και τα έθιμα τους. Εχουν την ίδια νοοτροπία, θρησκεία και μυθολογία. Οι μύθοι τους αλληλοπλεκονται, όπως και οι γενεαλογίες τους.
Είναι φανερό ότι οι λαοί αυτοί είναι αποτέλεσμα μιας κοινής αρχικής πηγης . Προκειτε για διακλαδώσεις του ίδιου ποταμου. Ποιος είναι αυτός? Οι Πελασγοι .Η σχολική ιστορία λέει ότι έτσι ονομάσθηκαν από τους μεταγενεστερους. Η ετυμολογία όμως του ονόματος δείχνει ότι οι ίδιοι απεκαλουνται έτσι αναμεταξύ τους.
Πέλλας: Σημαίνει πλησιον. Αρα Πελασγός ο κοντινός , ο γείτονας, ο πλησίον , ο δικός μας, ο συνάνθρωπος. Με την ονομασία αυτήν λοιπόν εκφράζουν την συναίσθηση συγγένειας οι αυτόχθονες.
Αξίζει να παρατηρηθεί ότι δεν αναφέρεται καμία σύγκρουσης μεταξύ Πελασγών, που σημαίνει ότι πράγματι είχαν αναπτυγμένη την συνείδηση ότι είναι »πλησίον». υπάρχουν και άλλες ερμηνείες όπως… - από το Πέλαγος= Πελάγιος . Μάλλον όμως το αντίθετο πρέπει να ισχύει, δηλ. επειδή οι Πελασγοί ήταν οι πρώτοι θαλασσοπόροι, έδωσαν τα ονόματα τους στα πελάγη. - από το Πελαργός, επειδή ταξίδευαν πολύ ως τα εν λόγο απηδημιτικα πούλια αλλά αυτός ο συσχετισμός είναι μάλλον εξεζητημένος και μεταγενέστερος αποτελώντας είδος ευφυολογήματος του Διονυσίου του Αλικαρνασεως.
Οι Πελασγοί-Πελάγιοι- Πελάγωνες ζουν στην ηπειρωτική και στην νησιωτική Ελλάδα ,στην δυτική και βόρεια Μ.Ασια στη νότια και κεντρική Ιταλια .Τους βρίσκουμε παντού, σ` όλο τον Αιγιακό και Περιαιγαιακο χώρο. Δεν ήσαν το μοναδικό φύλο σ` αυτόν. υπήρχαν και αλλά αδελφό φύλα, όμαιμα , ομόγλωσσα ,ομόθρησκα, ομότροπα με διάφορες σε λεπτομέρειες γλωσσικές η ηθών και εθίμων. Με τους Πελασγούς, συνυπήρχαν «Λέλεγες, Κουρηες, Καυκωνες, Αονες, Τεμψιτες , Υαντες, Τελχινες, Τηλεβοαι, Εφυροι, Φλεγυε κλπ.-κλπ.» όμως επισημότατη των φυλών τούτον ήτανε οι Πελασγοί. Δαύτο και οι πανάρχαια εποχή ονομάσθηκε «Πελασγική» (Κ.Παπαρηγοπουλος ,Ιστορία του Ελληνικού έθνους εκδ. 1886 α` σ.76)
Οι Πελασγοί ήσαν λοιπόν επί χιλιετίες το δεσπόζον μεταξύ τον φυλών της περιοχης .Ακομη και οι Ιλλυριοι και οι Θράκες που αποτελούν αντιστοίχως τους πληθυσμούς του ΒΔ και του ΒΑ τμήματος της χερσονήσου του Αίμου προέρχονται από τους Πελασγούς. «Αι δυ αύται φυλλαι δεν ήσαν, ως φαινεται,ανεκαθεν αλλοτριαι της Ελληνικής κατά τε την γλωσσαν και τα ήθη ,αν και προϊόντος του χρόνου, το ελληνικών έθνος, επειδή παραδόξως προεπορευθη εις το σταδιον του πολιτισμού, διεκριθη από αυτόν δι` ουσιωδών χαρακτήρων.(Κ.Παπ. στο ίδιο σ.75) Δηλ. λειτούργησε ο νόμος της διαφοροποιήσεως, αποσπώντας από τους Πελασγούς πληθυσμούς που διαμορφώνονται σε νέους λαούς. Επίσης «Συγγενείς ωσαυτας κατά την γλωσσαν ήσαν οι ελληνικαι φυλαι προς τας φυλας,αιτινες κατωκησαν εις την μεσην και κατων Ιταλικην χερσονησον επί τοσούτον συγγενείς, ώστε απετέλεσαν ομού με ταύτας ιδιαιτεραν τινά υποδιαιρεσιν του ινδοευρωπαϊκού κλάδου, τον λεγόμενων Ελληνολατινικον η Πελασγικών κλάδων»(στο ίδιο).
Ορθώς ο Κ Παπαρηγοπουλος ,ταυτίζει τους Πελασγούς με τους Έλληνες και κατατάσσει Θράκες, λυριους, Ιταλιωτες στους Πελασγούς .Ας σημειωθεί ότι οι Μακεδόνες συγγένευαν με τους Θεσσαλούς , αλλά και με τους Θράκες, ενώ οι Ηπειρώτες βρίσκονταν σε στενή σχέση με τους Ιλλιριους, Μακεδόνες = Ηπειρώτες είναι οι κρικοι μεταξύ Νότιον και Βόριων Πελασγών.
Οι Πελασγοί είναι ό,τι αργότερα οι Αργείοι Δαναοί, δηλ. το φύλο που δίνει τον τόνο στην όλη ζωή της περιοχής και γιαυτο όλοι οι λαοί- φυλά-πληθυσμοί της αποκαλούνται συνολικός με το όνομα τους.
Είτε λοιπόν όλοι οι κάτοικοι της Αιγαιακης- Περιαιγαιακης περιοχής, ανεξαρτήτως του ιδιαίτερου φύλου των(Λέλεγες, Κουρήτες , Μινύες κ.ο.κ)είχαν ως κοινή ονομασία το Πελασγοι ,όπως σήμερα ο Θεσσαλός ο Δωδεκάνησος κλπ. Είναι Έλληνες. Είτε οι πελασγοί ως δεσπόζον φύλο έδιναν το όνομα τους σε όλους τους συγγενείς τους , όπως Αργότερα οι Έλληνες λεγότανε Αχαιοί, επειδή αυτό ήταν το δεσπόζον, από τα πολλά φυλά τους, αλλά και Αργειοι η Δαναοί, επειδή το Αργος ήταν η ηγεμονεύουσα πόλης και οι κάτοικοι του θεωρούνται απόγονοι του Δαναού. Για αυτό ο Θουκυδίδης θεωρεί οτιδήποτε προϊστορικό ως Πελασγικο .Πχ όλα τα προϊστορικά τείχη , σε όλη την Ελλάδα λεγότανε πελασγικά όπως της Τιρυνθου των Μυκηνών κλπ..
Όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς συμφωνούν ότι οι Πελασγοί κατοικούσαν σε όλη την περιοχή των Ελλήνων, περιλαμβανόμενης και της Κρήτης, ότι εποίκησαν την Φοινίκη και θαλασσοκρατούσαν στην Μεσόγειο. Ίχνη τους δηλ. τοπωνύμια, παραδόσεις, ευρήματα υπάρχουν εκτός από τον ελλαδικό χώρο στην Μ.Ασια στην Ιταλία στην Συροπαλαιστινη. Ο Διονυσιος ο Αλικαρνασευες , αναφερει ότι οι πελασγοι ειχαν εξαπλωθει στις τρεις χερσονησους (Ελληνικη, Μ. Ασιατικη, Ιταλικη )και σε όλα τα νησια της Μεσογειου (Απλον. Ροδ. Γ- 1089)
Λογω της συνεχους εξαπλωσεως των , υπαρχει και η αποψις ότι το ονομα τους προηλθε από το πελω- πολεω = κινουμαι, περιφερομαι, περιπλανωμαι. Εξ ου και πωλ-εω = πουλω. Την εκταση που καλυπταν οι Πελασγοι δειχνει το τοπονυμον Λαρισσα (από το λαας = λιθος και ρισος = κορυφη αρα ακροπολις).Υπαρχει στην Θεσσαλια , στην Φθιωτιδα( Λαρισσα η κρεμαστη- Στραβ. Θ- 435), στο πελλοπονησιακο Αργος (η ακροπολις του) στην αιολιδα της Μ. ασιας ( Λαρισσα υη φρυτονις, κοντα στην Κθμη (Ηροδ.Α- 149, Ξεν ελλην. Γ. 1-7 Ομ. Ρλ. Β 841), στην Τρωαδα (Θουκιδιδη Η 101) στην λυδια (του καυστρου πεδιου της Λυδιας) στον Τιγρη ποταμο της Ασσυριας (Ξενοφωντος Αναβασις Γ 4, 7)
Οι πελασγοι κατά τον Στραβωνα ησαν πλανηται και σποραδες πανταχου της γης και γενος πολυπλανες οικησαι εν τη Ασια και της Ευρωπης. Αποκαλυπτικο είναι το γεγονος ότι από το Αρκαδικεςν κωμες παλλαντιον και Τραπεζους, προεκυψαν το Παλατινατον, ως πρωτος οικισμος στην περιοχης της ρωμης και οι Τραπεζους στον Ευξεινο. (Ηρωδοτου Α 56, Β 51 Η 44 , Διοδορου .Ε 80- 81 , Στραβωνα Ε κεφ. 2) Τωρα φτανουμε και στο ερωτημα από πού προήλθαν οι Πελασγοι? Η απαντησης είναι απλουστατη! Από πουθενα !Παντα εδώ ητανε! Είναι αυτοχθονες, παλαιχθονες, γηγενεες. Διοτι όλα , ανθρωπολογικα και αρχαιολογικα ευρηματα παραδοσεις και μυθοι ,αρχαιοι συγραφεις, δειχνουν ότι οι Αιγαης ( δηλ. η μεγαλη χερσαια εκτασης από τα δυτικα των Ιωνιον ως την Μ.Ασια και την Κυπρο) πριν από την καταβυθηση τμηματων της απετελεσαν το Αιγαιο, το Ιονιο, τον ελλησποντο, την Προποντιδα , τον Βοσπορο θπηρξε χωρος ανθρωπογεννεσεως, μια από τις περιοχες οπου διαμορφωθηκε το ανθρωπινο ον!
Υποστηριχθηκε ότι οι Πελασγοι είναι Ινδοευρωπαιοι που ηλθανε στην Ελλαδα από τον βορρα κατά την Πρωτοελλαδικη εποχη και ονομασθηκε ετσι από τις ινδοευρωπαικες λεξεις bhel= ανθω και oshgo = κλαδος. Bhel oshgo-s =Ανθισμένο κλαδί άρα Πελασγοί = ανθισμένα κλαδιά. Διότι ο ήρωας Πελασγός που κατά την παράδοση δίδαξε την γεωργία ήταν οι προσωποποίησης βλαστικού πνεύματος εξ ου και οι Πελασγοί οι λάτρεις του.
Όμως η σχολική ιστορία υποθέτει την κάθοδο των Ινδοευρωπαίων στην Ελλάδα το 2100- 1400 π.Χ Ενώ οι Πελασγοί υπαρχουν ηδη σε αυτην από πολλες χιλιαδες χσρονια . Ο κατακλυσμος της εποχης του Πελασγου Δευκαλιωνος πρεπει να τοποθετηθει γυρω στο 9650 π.Χ όταν βυθιστηκε η Ατλαντιδα και εκεινος επισης του Πελασγου Ωγυγου κατά ιδ` χιλιετια όταν βυθιστηκε η Αιγαης με την τηξι τον παγων και την ανοδο της σταθμης τον ωκεανον. Ακομη και η συμβατικη ιστορια (Ιστορ. Ελ. Εθν. Εκδ. Αθηνων) δεχεται ότι εξη ελληνικα φυλλα ( οι Αβαντες , Δαναοι ,Ιωνες, Βοιωτοι, Αρκαδες και Φλεγυες) προυπηρχανν της υποτιθεμενης καθοδου των ινδοευρωπαιων. Πως βρεθηκαν στην ελλαδα? Γιατι να μην δεχτουμε τις παραδοσεις και ολους τους αρχαιους συνγραφεις? Γιατι αφησαμε την ιστορια μας να γραφτει από ξενους? Γιατι αφησαμε τον αγγλο Τομας Γιουνκ( 1813) να μας βαφτισει «Ινδοευρωπαιους» και ανθρωποι σαν τον Αυγκουστ Σλαειχερ (1821 – 1868) να προσδιοριζουν ποιη ειμαστε ? Ας συνεχισουμε το ταξιδι γιατι εχει ενδιαφερον!
Οι Πελασγοι από τις παραδοσεις και από τα ευρηματα , τοποθετουνται ως προγονοι μας από τους οποιους προηλθαν οι Αρτιαδες στην Αρκαδια, οι Δαναοι στην Αργολιδα , οι Ιωνες στν βδ Πελοπονησσο και στην Αττικη. Η πριν από την διανορφωση των χωριστον ελληνικον φυλλον εποχης, παρουσιαζει πολιτισμικη αλλα και γενικοτερη ενοτητα. Βαθμιαιως , με την εδαφικη εξαπλωσι των Πελασγων διαφοροποιουνται οι κατοικοι των διαφορων περιοχων και προκυπτουν φυλλα και λαοι.
Ολες οι Ελληνικες παραδοσεις και ολοι οι Ελληνες συγραφεις θεωρουν τους Πελασγους γηγενεις εκτος από μερικους σημερινους που επαιρονται γνωστες αλλα τελικα τα στραβα τους δεν γνωριζουν.
Πάμε λοιπόν παρακάτω. Είναι αυτόχθων λαός που με εξελικτικές διεργασίες διαμορφώθηκε από τον ανθρώπινο θλίκο που στα βάθη των χιλιετιών εμφανίσθηκε, ζούσε και αναπτυσσόταν στην Αγαιιδα δηλαδή στο Αιγαίο και στον περιαιγιακό χώρο....
Ησίοδος « Τον Πελασγών αυτοχθονα» Διονυσος Αλικαρνασσευς « Τον Πελασγον το γενος..εκ πελοπονησου το αρχαιον (Ρωμ.Αρχ. Ι 17) Σκυμνος « Γηγενεες οι Πελασγοι του ελλησποντου» (Περιπλους, G Graeci Min. 615) Αισχυλος « του γηγενους γαρ ειμι εγω παλαιχθονος – ινις πελασγος, τησδε γης αρχηγετης» Ικετες 250 Ομιλει ο βασιλιας του Αργους, ο οποιος διευκρινιζει ότι οριζει ολη την χωρα ως τον Στρυμωνα, περιλαμβανωμενον «την Περραιβων χθονα, Πινδον τε τα` επεκεινα, Παιονον πελας» Ηροδοτος «Οι Πελασγοι είναι αυτοχθονες» ( 157 και VIII 44) Στραβων «Αυτοχθονες οι πελασγοι (VII 327) Αστος (Σαμιος ποιητης του Ζ` π.χ αιωνα )»Αντιθεων δε Πελασγον εν υψικομισα ορεσι/ γαια μελαιν` ανεδωκεν , ινα θνητων γεννος ειη « Ο Ομηρος αναφερει τους πελασγους ως αρχαιους κατοικου της Ελλαδας (Ιλ. Β 6, 81) της Μ. Ασιας (Ιλ.Β840,Ι 429) και της Κρητης (Οδ. ΙΘ 77). Τους εντοπιζει κατά την εποχη του, στην Λαρισα (Ιλ. Β840) ως «διους» μικρασιατες συμαχους τον Τρωων (Κ 429) , στην Κρητη οπου συμβιωνουν με αχαιους, Ετεοκρητες , Κυδωνες, Δωριεις (Οδ. Τα. 177) . Ο Αχιλλευς επικαλειτε τον «Δωδωναιον Πελασγικον Δια» (Ιλ. Π 233-34). Γιατι αραγε?? Η επικλησης αυτή , όπως και η συμβιωσης των Πελασγων με τα αλλα ελληνικα φυλα απλα πιστοποιει την ελληνικοτητα τους. Ο Αχιλλευς, αν ηταν απογονος ξενων εισβολεων κατακτητων, δεν θα απευθυνοτανε στον Θεο τον κατακτηθεντων! Τοσο απλα ! Παυσανιας «Οι Πελασγοι ησαν παναρχαιοι, γηγενεις, αυτοχθονες, με κοιτιδα την Αρκαδια και ζουσαν σ` ολο τον ελληνικο χωρο ( Η 1) . Σε αυτό σμφωνει και ο Ησιοδος, κατά τον οποιον ο «πρωτος Πελασγος» (αρα υπηρξαν και αλλοι ομωνθμοι) ηταν ο της Αρκαδιας, αυτοχθων και γεναρχης ολων τον Πελασγων. Ο μυθος αναφερει ότι οι εγγονοι του Πεσγου ιδρυσαν πενηντα πολεις, ενώ οι επισης εγγονοι του Θεσπρωτος , Φθιος, και Οινοτρος , εποικησαν αντιστοιχως την Θεσπρωτια, την φθιωτιδα, (οπυ και οι Ελληνες του Αχιλεως) αι την ΝΔ Ιταλια .Ετσι διαιωνιζεται το γεγονος της εξαπλωσεως των Πελασγων στην Ελλαδα και περα απ` αυτην. Ο Πελασγος , κατά τον Αρκαδικο μυθο που αναφερει ο Απολονιος ο Ροδιος «ανεδυθη από την Γη» και εγινε γεναρχης των ανθρωπων «πριν από την εμφανιση της Σεληνης. Γι` αυυτο οι Αρκαδες εθεωρουνται «οι αρχαιοτατοι των ανθρωπων» και εκαλουνται «Προσεληνοι» η προσεληναιοι. Κατ` αλλην παραδοσιν ο Πελασγος ηταν θιος του Διος και της Νιοβης. Ο Παυσανιας (Αρκαδικα 1-5) Πελασγικο Θεο , αφου αναφερει την γηγενειαν του Πελασγου , προσθετει ότι αυτος διδαξε στους ανθρωπους, να κτιζουν σπιτια και να φτιαχνουν ενδυματα, ενώ εως τοτε ζουσανε σε σπηλαια και φορουσανε προβιες- αρα αναφερεται σε παναρχαια χρονια . Συνεχιζοντας , εξιστορει ότι ο υιος του Πελασγου και της Μελιβσιας η της Κυλληνης, ηταν ο Λυκαων, ο οποιος ιδρυσε την πρωτη πολι στον κοσμο, την Λυκοσουρα, στο ορος Λθκαιον του οποιου η κορυφη λεγεται Ολυμπος ( Παυσανιας Αρκαδικα 38 ). Εκει λατρευοταν ο Λθκαιος Ζευς ο οποιος ανετραφη στην περιοχη Κρητεα της Αρκαδιας ( Παυς. Αρκ. 38 , 6 και «Υμνος Διος « Καλλιμαχου). Συμφωνος προς τους οπαδους αυτης της παραδοσεως , η αναγωγη της καταγωγης του Διος στην κρητη, οφειλεται σε παρεξηγηση που προηλθε από την αναφορα στην Κρητεα. Ο Λυκαω ειχε πενηντα γιους που ιδρυσαν ο καθενας από μια πολι , δινοντας της ο καθενας το ονομα του. Διαδοχος του Λυκαονος ηταν ο γυος του ο Νυκτιμος, επι του οποιου συνεβη ο κατακλυσμος του Δευκαλιωνος. Οι Πελασγοι λοιπον είναι προκατακλυσμιαιοι. Ο Πελασγος ειχε δυο θυγατερες , την Διην και την Καλλιστω. Από την δευτερη, γεννηθηκε ο Αρκας, που δαδεχθηκε τον Νυκτιμον και από τον οποιον η ως τοτε Πελασγια , μετονομασθηκε σε Αρκαδια. Αυτος διδαξε την καλλιεργεια των δημητριακων και την παρασκευη αρτου. Επισης εμαθε στους ανθρωπους να γνεθουν και να υφαινουν (Παυσανιας & 1,6 και 4 , 2-4 ). Οι Πελασγοι – Αρκαδες Εποικισαν το Λατιο, οπου εγκατασταθηκαν στον Παλατινο λοφο (Παυσανιας 1,3). Παροποιες παραδοσεις για πελασγους κατοικους και βασιλεις αναφερονται στην Αργολιδα οπου ο πελασγος Ιναχος , ιδρυσε δυναστεια η οποια δθηρκεσε 484 ετη. Τον Ιναχο διαδεχτηκε ο Φορωνευς που συναθροισε πολλους κατοικους οικισμων σε πολι, το λεγομενον «αστυ Φωρονικον», τους εδωσε νομους και θρησκεια και ιδρυσε ναο της Ηρας. Ακολουθησε ο Απις, ο οποιος κυριαρχησε σ` ολη την Πελοποννησο που απεκληθη Απια πριν παρει το μετεπειτα ονομα της. Τον διαδεχθηκε ο Ατγος, απ` οπου Αργος και Αργολις, και αυτόν οι υιοι του Φορβας και Τιρυνθος ιδρυτης της Τιρυνθου. Ακουλουθησαν ο Τριωψ, ο Ιασος και ο Αγηνωρ που εποικησε τα παραλια της Συριας, τα οποια από τον υιο του Φοινικα, ονομασθηκαν Φοινικη. Αλλα παιδια του ηταν ο Καδμος ( που ιδρυσε τις Βοιοτικες Θηβες) ο Κιλιξ ( που ιδρυσε την κιλικια) και η Ευρωπη που παντρευτηκε τον βασιλια της Κρητης Ασρτεριωνα και εδωσε το ονοματης στην γηραια ηπειρο. Όλα δειχνουν ότι οι Πελασγοι, γηγενεις της Ελλαδος, απλωνονταν σε ολοενα και ευρυτερους χωρους, προς ολες της κατευθηνσης. Για αυτό και ο Στραβων γραφει «ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΜΕΓΑ ΕΘΝΟΣ» (ΙΒ 620 –21) Οι Πελασγοι αναφερονται ως αυτοχθονες στην :
Παντου ταυτιζονται με τους Ελληνες, οι οποιοι θεωρουνται μετεξελιξης των Πελασγων Λ.χ - Στην Πελοποννησο οι Πελασγοι μετωνομασθησαν σε Δαναους (Στραβ. Ε Β- ) και Ιωνες (Ηροδ. VII94) - Στην Αττικη, οι κατοικοι υπερηφανευωνται ως καταγομενοι από τους Πελασγους. - Στις Κυκλαδες οι Πελασσγοι μετωονομασθησαν σε Ιωνες (Ηροδ. VII 95 ) Ότι οι Πελασγοι ησαν απλωμενοι σε ολο το νοτιο τμημα της Ελληνικης και στο δυτικο- βόρειο- νοτιο της Μ Ασιατικης χερσονησου και στα νησια που τις περιβαλουν συναγεται και από τα τοπονυμια. Λαρισα λ.χ είναι η πελασγικη ονομασια για τις ακροπολεις. Το βρισκουμε όμως στην Θεσσαλια. Αττικη, Αργολιδα, Ηλιδα, Κρητη, Τρωαδα, Αιολια, Λυδια. Η κρητικη Λαρισα αποροφηθηκε αργοτερα από την Ιεραπυτνα ( Ιεραπετρα Στραβ. 440) Η Κρεμαστη Λαρισα λεγοταν και Λαρισα Πελασγια ( Στραβ. 445). Η Λαρισα ηταν θυγατερα του πελασγου (Παυς. 2.24.1) Η Εφυρα επισης είναι το Πελασγικο ονομα της προαχαικης Κορινθου, αλλα και πολεων στην Θεσσαλια (Κρανων- Στρ. 338-442) στην Δωδωνη ( Πινδαρος Νεμ. 7, 37) στην Αιτωλια (Στρ. 338), στην Ηλιδα. Ολοκληρος ο Αιγαιακος – Περιαιγαιακος χωρος λοιπον κατοικηθηκε από γηγενεις Πελασγους , από τους οποιους με το περασμα των χιλιετιων διαμορφωθηκαν, διαφοροποιουμενα, τα διαφορα ελληνικα φυλα. Ο Μενεκρατης ο Ελαιτης ( καμια σχεση με τον γνωστο του φορουμ, μα τελειως καμια)γραφει ότι «την παραλιαν την νυν Ιωνικην πασαν από Μυκαλην αρξαμενην υπο Πελασγων οικεισθαι προτερον»
Ο Πλατων (Νομοι) λεγει σαφως ότι τα διαφορα Ελληνικα φυλα προεκυψαν από το Πελασγικον Εθνος. Οι Ελληνες του 9500 π.Χ στους οποιους αναφερθησαν οι Αιγυπτιοι Ιερεις ομιλουντες στον Σολωνα Ησαν βεβαιως Πελασγοι (Πλ. Τιμαιος). Ορισμενοι απομονωμενοι πληθυσμοι, ορεσιβιοι η νησιωτικοι, Διετηρησαν την πρωτοελληνικη διαλεκτο των Πελασγων ανεξελικτη. Το ιδιο συνεβη και με ορισμενα αρχαικα ηθη και εθιμα, που στους ιδιους πληθυσμους, παρεμειναν ανεξελικτα. Αυτοι στις νεωτερες απεκαλουνται Πελασγοι και υπηρχαν ως και κατά τον ε` π.χ αιωνα. Ο Ηροδωτος αναφερει οτι στην εποχη του η Ιμβρος και η Τενεδος εκατοικουνται ακομη από πελασγους. Επισης, οι περιοχες Πλατηας και Σκυλακης περι τον Ελλησποντο. Στην Κυπρο διατηρηθηκε η αρκαδο- πελασγικη διαλεκτος. Το ιδιο και στην Πραισσο της αν. Κρητης. Ο Θουκυδιδης εξηγει ότι ότι στα αρχαιοτερα χρονια, δεν υπηρχε ενιαια ονομασια για την Ελλαδα, αλλα κάθε τοπος επαιρνε το ονομα του από τους κατοικους του, οι οποιοι στα περισσοτερα μερη ησαν Πελασγοι. Για αυτό η πελοποωωησος λεγοταν πελασγια η Πελασγικον Αργος, Η Θεσσαλια επισης Πελασγικον Αργος η Πελασγιωτης , η Λέσβος Πελασγία κλπ. Αργότερα ολοι οι κατοικούμενη από ελληνικά φύλα απεκτησαν την ενιαια ονομασια Ελλας Ηροδοτος (Α – 57, Αισχυλος (Ικετες 90) Διονυσος ο Αλικαρνασευς ( Α 19) τους θεωρουν Ελληνες ο Στραβων γραφει ότι ησαν της ιδιας φυλης με τους Δωριεις και τος Αιολεις (ΙΔ 4- 26). Ο Ηροδοτος χαρακτηριζει τους Ιωνες « Πελασγικον γενος» ( Α 56, Ζ 94 ) Οι Πελασγοι Δευκαλιων και Πυρρα εθεωρουνται γεναρχες ολων τον Ελληνων .Παιδια τους ησαν ο Ελλην και η Πανδωρα. Από τον πρωτο γεννηθηκαν ο Δωρος και ο Ξουθος, από την δευτερη ο Γραικος και ο Μακεδων. Από τον Ξουθο τελος , ο Ιων και ο Αχαιος. Αρα όλα τα Ελληνικα φυλα ( Δωριεις, Ιωνες, Αχαιοι , Μακεδονες) προεκυψαν από τους Πελασγους. Ο μεγαλος ιστορικος Θουκυδιδης ταυτιζει τους Πελασγους με τους Ελληνες οι οποιοι αποτελουν από αρχαιοτατων χρονων ένα εθνος. Ο Ομηρος αποκαλει την Θεσσαλια που το αν, τμημα της λεγοταν και Πελασγιωτης « Πελασγικον αργος» και αναφερει τους Πελασγους στην Κρητη και περα από τον Ελλησποντο . Ο Παυσανιας γραφει ότι στα πολύ παλια χρονια η Πελοποννησος εκαλειτο Πελασγια (Η Αρκαδικα 1, 6) . Ο Αχιλευς προσευχεται « Ζευ ανα, Δωδωναιε , Πελασγικε»! Η Δηλος παλαιοτερα λεγοτανε Πελασγια. Οι Οδρυσαι της Ροδοπης εθεωρουνται Πελασγικης καταγωγης. Οι Φρυγες της Μ. Ασιας καταγονταν από τους Πελασγους.
Καί χορό τριγύρω σου θα στήσουν Με βιολιά καί με ζουρνάδες γύφτοι, Εβραίοι, αράπηδες, πασάδες καί τα γόνατά τους θα λυγίσουν, οι τρανοί σου καί θα γίνουν των ραγιάδων οι ραγιάδες...
Όπως γνωρίζουμε ενδεχομένως από τα σχολικά μας χρόνια, ο Έλλην ιστορικός Θουκυδίδης έζησε μεταξύ 460 – 398 π.Χ.. και έγινε παγκοσμίως γνωστός για τη συγγραφή της κλασικής Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου. Στο έργο της ζωής του αφηγείται γεγονότα που συνέβησαν κατά τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης· ο Πελοποννησιακός Πόλεμος κράτησε από το 431 έως το 404 π.Χ., με ένα επτάχρονο διάλειμμα “ύποπτης ανακωχής”. Στο προοίμιο του έργου διαβάζουμε: 1. Θουκυδίδης, ο Αθηναίος, έγραψε την ιστορίαν του πολέμου μεταξύ των Πελοποννησίων και των Αθηναίων. Την συγγραφήν αυτού ήρχισεν ευθύς εξ αρχής της εκρήξεώς του, διότι προείδεν ότι θ’ απέβαινε μεγάλος και περισσότερον αξιομνημόνευτος από κάθε προηγούμενον πόλεμον, και εσυμπέραινε τούτο από το γεγονός ότι αμφότερα τα Κράτη κατήρχοντο εις αυτόν, ενώ ευρίσκοντο εις την ακμήν της παντός είδους στρατιωτικής δυνάμεώς των, και ότι έβλεπε τους λοιπούς Έλληνας είτε τασσόμενους αμέσως, είτε διανοουμένους τουλάχιστον να ταχθούν προς το εν ή το άλλο μέρος. [1] Προοίμιον (1-23) Η κίνησις αυτή ετάραξε τωόντι βαθύτατα την Ελλάδα, και μέρος υπό τους βαρβάρους και σχεδόν τον κόσμον όλον. Τα προγενέστερα γεγονότα και τα έτι παλαιότερα δεν δύνανται να εξακριβωθούν σαφώς, ένεκα της παρόδου πολλού χρόνου. Αλλά από τεκμήρια, τα οποία, ωθών την έρευνάν μου μέχρι του απωτάτου παρελθόντος, κρίνω αξιόπιστα, άγομαι να πιστεύσω ότι δεν υπήρξαν μεγάλα, ούτε υπό πολεμικήν, ούτε υπό άλλην έποψιν.
Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ανάμεσα στη Αθηναϊκή και την Πελοποννησιακή Συμμαχία, υπό την ηγεμονία της Σπάρτης, διήρκεσε, με μερικές ανακωχές, από το 431 π.Χ. έως το 404 π.Χ. και έληξε με την ολοκληρωτική ήττα των Αθηναίων, δίνοντας τέλος στον πολιτισμικό «χρυσό αιώνα». Ως προς την καταγωγή του, ο ίδιος αναφέρει ότι ήταν Θραξ, καθώς πατέρας του ήταν ο Όλορος, όνομα το οποίο επίσης ανήκε σε πολλούς βασιλείς της Θράκης. Ο Όλορος ήταν ιδιοκτήτης χρυσωρυχείων στην παράκτια περιοχή απέναντι από τη Θάσο και συνεπώς ευκατάστατος. Ο Θουκυδίδης γεννήθηκε στον Άλιμο και είχε συγγενικούς δεσμούς με τον Αθηναίο πολιτικό και στρατηγό Μιλτιάδη και έναν από τους γιούς του, τον Κίμωνα. Κατά την διάρκεια μιας εκστρατείας στην χερσόνησο της Κριμαίας, ο Μιλτιάδης παντρεύτηκε την Ηγησιπύλη, κόρη του Ολόρου, βασιλιά της Θράκης. Ο μέγας ιστορικός έλαβε κλασική μόρφωση και επηρεάσηκε από την σπουδαία φιλοσοφική παράδοση των Σοφιστών, αν και ήταν μάλλον αριστοκρατικής πολιτικής καταγωγής. Η συγγένεια και η συναναστροφή με τους κύκλους της αριστοκρατίας τον έφερε σε επαφή με ανθρώπους που διαμόρφωσαν την ιστορία της περιόδου για την οποία έγραψε. Ο χαρακτήρας του λέγεται ότι ήταν ψυχρός, μελαγχολικός και απαισιόδοξος. Ως προς την καταγωγή του, ο ίδιος αναφέρει ότι ήταν Θραξ, καθώς πατέρας του ήταν ο Όλορος, όνομα το οποίο επίσης ανήκε σε πολλούς βασιλείς της Θράκης. Ο Όλορος ήταν ιδιοκτήτης χρυσωρυχείων στην παράκτια περιοχή απέναντι από τη Θάσο και συνεπώς ευκατάστατος. Ο Θουκυδίδης γεννήθηκε στον Άλιμο και είχε συγγενικούς δεσμούς με τον Αθηναίο πολιτικό και στρατηγό Μιλτιάδη και έναν από τους γιούς του, τον Κίμωνα. Κατά την διάρκεια μιας εκστρατείας στην χερσόνησο της Κριμαίας, ο Μιλτιάδης παντρεύτηκε την Ηγησιπύλη, κόρη του Ολόρου, βασιλιά της Θράκης. Ο μέγας ιστορικός έλαβε κλασική μόρφωση και επηρεάσηκε από την σπουδαία φιλοσοφική παράδοση των Σοφιστών, αν και ήταν μάλλον αριστοκρατικής πολιτικής καταγωγής. Η συγγένεια και η συναναστροφή με τους κύκλους της αριστοκρατίας τον έφερε σε επαφή με ανθρώπους που διαμόρφωσαν την ιστορία της περιόδου για την οποία έγραψε. Ο χαρακτήρας του λέγεται ότι ήταν ψυχρός, μελαγχολικός και απαισιόδοξος. Ο Θουκυδίδης ήταν περίπου 25-30 ετών όταν ξεκίνησε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος (431 π.Χ.). Αρρώστησε ο ίδιος κατά τον λοιμό που έπληξε την Αθήνα μεταξύ 430 και 427 π.Χ. και εξόντωσε το ένα τέταρτο του πληθυσμού της, μεταξύ αυτών και τον ίδιο τον Περικλή. Το 424 π.Χ. εξελέγη στρατηγός και ανέλαβε τη διοίκηση 7 πλοίων που αγκυροβολούσαν στη Θάσο, πιθανότατα επειδή είχε παλαιότερες διασυνδέσεις στην περιοχή. Κατά το χειμώνα του 424/3 π.Χ. ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας χτύπησε την Αμφίπολη, μια παραλιακή πόλη της Μακεδονίας στα δυτικά της Θάσου, η οποία είχε στρατηγική σημασία για την Αθηναϊκή Συμμαχία, λόγω της ναυπηγήσιμης ξυλείας που πρόσφερε η περιοχή και επειδή βρισκόταν κοντά στα χρυσωρυχεία του Παγγαίου. Ο Αθηναίος διοικητής της μακεδονικής πόλης ζήτησε βοήθεια από τον στρατηγό Θουκυδίδη. Ο Βρασίδας, γνωρίζοντας ότι οι δυνάμεις των Αθηναίων βρισκόταν στη Θάσο και επειδή φοβήθηκε ότι θα φτάσουν ενισχύσεις από τη θάλασσα, έσπευσε να προσφέρει ευνοϊκούς όρους παράδοσης στους κατοίκους της Αμφίπολης και οι τελευταίοι τούς δέχτηκαν. Έτσι, όταν ο Θουκυδίδης έφτασε, η πόλη βρισκόταν ήδη υπό τον έλεγχο των Σπαρτιατών. Όπως ήταν επόμενο, η είδηση για την απώλεια της Αμφίπολης προκάλεσε μεγάλη πολιτική αναστάτωση στην Αθήνα. Για την αποτυχία του να σώσει την πόλη, ο Θουκυδίδης αναφέρει: “Ήταν επίσης γραμμένο να εξοριστώ από την πατρίδα μου για είκοσι χρόνια μετά τα γεγονότα της Αμφίπολης και, όντας παρών και με τις δύο πλευρές της διαμάχης και κυρίως με τους Πελοποννήσιους λόγω της εξορίας μου, είχα το χρόνο να παρακολουθώ τις καταστάσεις κάπως αμερόληπτα.” Με την ιδιότητα του εξόριστου και με βαθιά γνώση των τοπικών συνθηκών, όπως μαρτυρείται στο έργο του, ο οξυδερκής ιστορικός ταξιδεύει σχεδόν ελεύθερα στα θέατρα του πολέμου και έχει την ευκαιρία να δει τις διενέξεις από διαφορετικές πλευρές. Πιθανόν να ταξίδεψε και στη Σικελία κατά τη διάρκεια της Σικελικής Εκστρατείας. Σύμφωνα με τον Παυσανία, κάποιος Οινόβιος κατάφερε να περάσει ένα νόμο που επέτρεπε στο Θουκυδίδη να επιστρέψει από την εξορία, πιθανόν λίγο μετά την παράδοση της Αθήνας και το τέλος του πολέμου το 404 π.Χ. Ο Παυσανίας αναφέρει ακόμη ότι δολοφονήθηκε κατά την επιστροφή του στην Αθήνα. Πολλοί αμφισβητούν αυτή την εκδοχή, θεωρώντας πως υπάρχουν ενδείξεις ότι έζησε μέχρι και το 397 π.Χ. Όπως και να έγινε, βέβαιο είναι ότι παρόλο που έζησε μετά το τέλος του πολέμου και την οριστική συντριβή της Αθήνας, δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την Ιστορία του. Η διήγησή του διακόπτεται κάπως απότομα στο μέσο του έτους 411 π.Χ., υποδηλώνοντας ίσως ότι πέθανε κατά τη διάρκεια της συγγραφής του έργου. Σύμφωνα με κάποια παράδοση, το κείμενό του βρέθηκε να τελειώνει με μία ανολοκλήρωτη πρόταση. Τα λείψανά του επιστράφηκαν στην πόλη της Παλλάδας και ενταφιάστηκαν στον οικογενειακό τάφο του Κίμωνα. Οι μεταναστεύσεις Ο Θουκυδίδης δεν έδωσε τίτλο στο έργο του, ούτε το χώρισε σε βιβλία. Η διαίρεσή σε 8 βιβλία και ο τίτλος Θουκυδίδου Ιστορίαι ή Συγγραφή οφείλονται στους αρχαίους γραμματικούς. Στο Α’ βιβλίο – μετά το προοίμιο – ακολουθεί η λεγόμενη αρχαιολογία, η οποία αποτελεί σύγκριση μεταξύ του Πελοποννησιακού πολέμου και προηγουμένων σημαντικών γεγονότων της ελληνικής ιστορίας: “Η κίνησις αυτή ετάραξε τωόντι βαθύτατα την Ελλάδα, και μέρος υπό τους βαρβάρους και σχεδόν τον κόσμον όλον. Τα προγενέστερα γεγονότα και τα έτι παλαιότερα δεν δύνανται να εξακριβωθούν σαφώς, ένεκα της παρόδου πολλού χρόνου. Αλλά από τεκμήρια, τα οποία, ωθών την έρευνάν μου μέχρι του απωτάτου παρελθόντος, κρίνω αξιόπιστα, άγομαι να πιστεύσω ότι δεν υπήρξαν μεγάλα, ούτε υπό πολεμικήν, ούτε υπό άλλην έποψιν.” Σύμφωνα με το ίδιο, η Αττική – λόγω του ότι το έδαφός της είναι ισχνόν και πτωχόν – υπήρξεν ανέκαθεν απαλλαγμένη από στάσεις και για το λόγο αυτό διατήρησε πάντοτε τους ίδιους κατοίκους. Αντιθέτως, τα ευφορώτερα προ πάντων διαμερίσματα υπέκειντο εις διηνεκείς μεταβολάς των κατοίκων. Ως τέτοιες περιοχές αναφέρει τη Θεσσαλία, την Βοιωτία, το μεγαλύτερον μέρος της Πελοποννήσου, εκτός από την Αρκαδία και από την υπόλοιπη Ελλάδα τα καλύτερα μέρη: “Διότι είναι προφανές ότι η χώρα που καλείται σήμερον Ελλάς δεν ήτο μονίμως κατοικημένη εξ αρχής, αλλ’ εγίνοντο εις το παρελθόν συχναί μεταναστεύσεις και οι κάτοικοι χωρίς πολλάς δυσκολίας εγκατέλειπαν τας εστίας των, εξαναγκαζόμενοι εις τούτο από νέους πολυαριθμοτέρους εκάστοτε εποίκους. Καθόσον ούτε το εμπόριον, όπως σήμερον διεξάγεται, υπήρχε τότε, ούτε ασφαλής διά ξηράς ή διά θαλάσσης συγκοινωνία, και καθένας εξεμεταλλεύετο το έδαφος, το οποιον είχε υπό την κατοχήν του, τόσον μόνον όσον ήρκει διά την συντήρησίν του. Ούτε πλούτον εσώρευαν, ούτε την γην εφύτευαν, τόσον μάλλον καθόσον αι εγκαταστάσεις των δεν ήσαν ωχυρωμέναι και ως εκ τούτου εφοβούντο μήπως από στιγμής εις στιγμήν άλλοι επιδρομείς επέλθουν και τους αφαιρέσουν κάθε τι που έχουν. Επειδή, εξ άλλου, επίστευαν ότι οπουδήποτε ημπορούν να εξασφαλίσουν την αναγκαίαν καθημερινήν τροφήν, εμετανάστευαν όχι απροθύμως και δι’ αυτό δεν ήσαν ισχυροί ούτε κατά το μέγεθος των πόλεων, ούτε κατά την πολεμικήν γενικώς παρασκευήν. Αλλά τα ευφορώτερα προ πάντων διαμερίσματα υπέκειντο εις διηνεκείς μεταβολάς των κατοίκων – όπως, λόγου χάριν, αι επαρχίαι, αι οποίαι σήμερον ονομάζονται Θεσσαλία και Βοιωτία, και το μεγαλύτερον μέρος της Πελοποννήσου, εκτός της Αρκαδίας, και από την άλλην Ελλάδα τα καλύτερα μέρη.” Χάρτης του Πελοποννησιακού Πολέμου. Στον χάρτη απεικονίζονται οι συμμαχίες και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του πολέμου (ιταλικά). Η αύξηση του πλούτου επέφερε συγκρούσεις και πολλοί κατέφευγαν στην ασφαλέστερη Αθήνα, η οποία με την πάροδο του χρόνου έγινε πολυάνθρωπος και δεν μπορούσε να θρέψει τους κατοίκους της. Αρχικά, ο αποικισμός της Ιωνίας έδωσε μια λύση στο πρόβλημα: “Διότι η ευφορία της γης έφερεν αύξησιν της δυνάμεως ωρισμένων προσώπων, η οποία επροκάλει εμφυλίους σπαραγμούς, από τους οποίους τα διαμερίσματα αυτά εφθείροντο τόσον μάλλον, καθόσον ήσαν περισσότερον εκτεθειμένα εις εξωτερικάς επιδρομάς. Η Αττική, εν πάση περιπτώσει, λόγω του ότι το έδαφός της είναι ισχνόν και πτωχόν, υπήρξεν ανέκαθεν απηλλαγμένη από στάσεις και διά τον λόγον αυτόν διετήρησε πάντοτε τους ιδίους κατοίκους. Και έχομεν εδώ απόδειξιν του ισχυρισμού μου ότι, λόγω της μεταναστεύσεως, τα άλλα μέρη της Ελλάδος δεν ηυξήθησαν εις πληθυσμόν όπως η Αττική. Διότι οι δυνατώτεροι από εκείνους, όσοι, ένεκα εξωτερικών πολέμων ή εσωτερικών στάσεων εξεδιώκοντο από την άλλην Ελλάδα, κατέφευγαν εις τας Αθήνας ως εις τόπον ασφαλή, και, πολιτογραφούμενοι, κατέστησαν την πόλιν, ευθύς από τους παλαιότατους χρόνους, ακόμη πλέον πολυάνθρωπον, εις τρόπον ώστε επειδή η Αττική απέβη ανεπαρκής διά τον πληθυσμόν της πόλεως οι Αθηναίοι απέστειλαν αποικίας εις την Ιωνίαν. Το όνομα Ελλάς Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Έλλην ήταν γιος του Δευκαλίωνος και της Πύρρας και απέκτησε τρεις γιους, τον Αίολο, τον Δώρο και τον Ξάνθο. Ο Αίολος και ο Δώρος μαζί με τους γιους του Ξάνθου, τον Αχαιό και τον Ίωνα, αποτέλεσαν τους γενάρχες των τεσσάρων κυριότερων ελληνικών φυλών που ήταν οι Αχαιοί, οι Δωριείς, οι Αιολείς και οι Ίωνες. Το όνομα Έλληνες στα ομηρικά χρόνια δεν αντιστοιχούσε παρά μόνο σ’ ένα ελληνικό φύλο, που κατοικούσε στην περιοχή γύρω από τον Σπερχειό ποταμό στη σημερινή Φθιώτιδα (αρχ. Φθία), το οποίο είχε ως ηγέτη του τον μυθικό ήρωα Αχιλλέα, επικεφαλής των περίφημων Μυρμιδόνων: «οι τ’ είχον Φθίην ήδ’ Ελλάδα καλλιγύναικα. > / Μυρμιδόνες δε καλεύντο και Έλληνες και Αχαιοί» (Ιλιάδα Β’ 683-4) Οι Έλληνες στο έργο του Ομήρου αναφέρονται επίσης ως Αχαιοί, Παναχαιοί, Δαναοί, Αργείοι και Πανέλληνες: «εγχείη δ’ εκέκαστο /ο Αίας ο ηγεμόνας των Λοκρών /Πανέλληνας και Αχαιούς» (Ιλιάδα Β’ 530). Κατά τον Αριστοτέλη, αρχικά Ελλάς ήταν όνομα περιοχής κοντά στη Δωδώνη. Η ετυμολογία της λέξεως Έλλην έχει προκαλέσει διάφορες συζητήσεις. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι η λέξη προέρχεται από τους Σελλούς (<θ. σελ- = φωτίζω), ένα ελληνικό φύλο της Ηπείρου στο οποίο ανήκαν οι ιερείς της Δωδώνης. Ένα μέρος των Σελλών φέρεται να μετανάστευσε στη Φθία. Μέχρι τον Τρωικό Πόλεμο, η Ελλάς δεν επιχείρησε τίποτα από κοινού: “Την αδυναμίαν, άλλωστε, των παλαιών καιρών μου φαίνεται ότι αποδεικνύει και το γεγονός προ πάντων ότι πριν από τα Τρωικά τίποτε δεν επεχείρησεν από κοινού η Ελλάς. Νομίζω μάλιστα ότι το όνομα αυτό ούτε είχε δοθή ακόμη εις όλην την χώραν, ούτε καν υπήρχε προ του Έλληνος, υιού του Δευκαλίωνος, αλλά τα διάφορα φύλα, και εις μεγαλυτέραν έκτασιν το Πελασγικόν, έδιδαν το όνομά των εις τα υπ’ αυτών κατοικούμενα διαμερίσματα. Αλλ’ από την εποχήν που ο Έλλην και οι υιοί του απέβησαν ισχυροί εις την Φθιώτιδα, και την βοήθειάν των επεκαλούντο οι κάτοικοι των άλλων πόλεων, τα διάφορα φύλα, συνεπεία της επικοινωνίας αυτής, ωνομάζοντο ήδη επί μάλλον και μάλλον Έλληνες, μολονότι πολύς επέρασε καιρός πριν το όνομα τούτο ημπορέση να επικράτηση γενικώς. Την καλυτέραν απόδειξιν παρέχει ο Όμηρος. Διότι, μολονότι έζησε πολύ ύστερον και από τα Τρωικά, πουθενά δεν ωνόμασε με το όνομα αυτό όλους, ούτε άλλους εκτός εκείνων που ηκολούθησαν τον Αχιλλέα από την Φθιώτιδα, οι οποίοι ήσαν και οι πρώτοι Έλληνες, αλλ’ αποκαλεί αυτούς εις τα ποιήματά του γενικώς Δαναούς και Αργείους και Αχαιούς.” Ο Όμηρος δεν κάνει επίσης διάκριση ανάμεσα σε Έλληνες και βαρβάρους: “Ούτε βαρβάρους, άλλωστε, μνημονεύει διά τον λόγον, ως νομίζω, ότι ούτε οι Έλληνες είχαν ακόμη διακριθή διά κοινού αντιθέτου ονόματος. Οπωσδήποτε τα διάφορα ελληνικά φύλα, επί των οποίων το όνομα των Ελλήνων, λόγω κοινότητος της γλώσσης, εξηπλώνετο διαδοχικώς από μίαν περιφέρειαν εις άλλην, έως ότου επεξετάθη ακολούθως επί του συνόλου των, δεν έκαμαν καμμίαν κοινήν επιχείρησιν πριν από τα Τρωικά, ένεκα αδυναμίας και ελλείψεως αμοιβαίας επικοινωνίας. Άλλωστε, και την εκστρατείαν ακόμη κατά της Τροίας τότε μόνον επεχείρησαν από κοινού, όταν είχαν ήδη αποκτήσει αξιόλογον εμπειρίαν της θαλάσσης. Έλλην και Ελλάς Στο Λεξικό του Μπαμπινιώτη, αναφέρεται και ο τύπος Έλλοπες, ο οποίος προσδιόριζε κατοίκους της Δωδώνης και της βόρειας Εύβοιας. Ο Αριστοτέλης ορίζει τη Δωδώνη ως αρχική πατρίδα των Ελλήνων. Από μορφολογικής απόψεως θεωρείται ότι οι λέξεις Έλλην και Ελλάς αποτελούν παράγωγα του ουσ. Ελλοί – Έλλοι – Σελλοί, καθώς οι τύποι αυτοί απαντώνται στον ‘Ομηρο και τον Πίνδαρο. Ο Χριστιανός Ησύχιος ερμηνεύει ως εξής: Έλλοί· Έλληνες οι εν Δωδώνη και οι ιερείς». Όλοι αυτοί οι γλωσσικοί τύποι είναι αγνώστου ετύμου και σημασίας κατά τον κ. Μπαμπινιώτη. [3] Όπως αναφέρθηκε ήδη, στον Όμηρο η λέξη περιορίζεται τοπικά στους Θεσσαλούς της Φθίας, ενώ η χρήση της αργότερα στο αρχ. επίθ. Ελλανοδίκαι αύξησε το κύρος της λόγω της σημασίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Θουκυδίδης εξηγεί τη γεωγραφική επέκταση του όρου Έλληνες από τον μυθολογικό ήρωα Έλληνα, που ταξίδευε και δρούσε συχνά σε άλλες πόλεις. Ο αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος πιστεύει ότι ο όρος “Ελληνες χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει την κοινή προέλευση των διαφόρων φυλών του ελληνικού χώρου. [3] Ο αποκλεισμός του μυθώδους από την ιστορίαν μου ίσως την καταστήση ολιγώτερον τερπνήν ως ακρόαμα, θα μου είναι όμως αρκετόν, εάν το έργον μου κρίνουν ωφέλιμον όσοι θελήσουν να έχουν ακριβή αντίληψιν των γεγονότων, όσα έχουν ήδη λάβει χώραν, και εκείνων τα οποία κατά την ανθρωπίνην φύσιν μέλλουν να συμβούν περίπου όμοια. Θουκυδίδης [2] Το «Γένος των Γραικών» Στην προεπαναστατική Ελλάδα αναβιώνει μια πανάρχαια ονομασία των Ελλήνων, οι ονομασία Γραικοί, που χρησιμοποιήθηκε πριν ακόμη καθιερωθεί η λέξη Έλληνες. Σε επιγραφή τού 4ου π.Χ. αι. διαβάζουμε: «”Ελληνες ωνομάσθησαν, το πρότερον Γραικοί καλούμενοι». Ο Αριστοτέλης (Μετεωρολογικά 1,352α) γράφει: “ώκουνν [ενν. στην περιοχή της Δωδώνης στην Ήπειρο] οι Σελλoί (πρόκειται για τους Ελλούς] και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νυν δε Έλληνες». Η πληροφορία του Αριστοτέλη και η γενικότερη παράδοση της αρχαιότητας συγκλίνουν στο ότι τόσο οι ονομασίες Γραικοί και Έλληνες όσο και η περιοχή της αρχικής εγκατάστασης των Ελλήνων τοποθετούνται στην περιοχή της Ηπείρου, γύρω από τη Δωδώνη και τα σημερινά Ιωάννινα. Στους αλεξανδρινούς χρόνους, η ονομασία Γραικοί συναντάται λιγότερο αλλά παραλλήλως προς το Έλληνες. Στο Βυζάντιο παράλληλα με το Ρωμαίοι χρησιμοποιείται, σε περιορισμένη έκταση, και το Γραικοί, προσλαμβάνοντας την ειδικότερη σημασία «ελληνορθόδοξοι» κατ’ αντιδιαστολή προς το Έλληνες (= ειδωλολάτρες, πολυθεϊστές) και το Λατίνοι (= χριστιανοί της Δύσης / ρωμαιοκαθολικοί). Τον 15ο αιώνα, (στη Σύνοδο της Φλωρεντίας) αναφέρονται «συνελθόντες Λατίνοι τε και Γραικοί». Ο δεινός αρχαιογνώστης Αδαμάντιος Κοραής και άλλοι προεπαναστατικοί συγγραφείς και αγωνιστές (Ρήγας, Χριστόπουλος κ.ά.) μιλούν για το «Γένος των Γραικών» και ο ανασκολοπισθείς Αθανάσιος Διάκος – αρνούμενος να ενταχθεί στον οθωμανικό στρατό… – απαντά περήφανα στους Τούρκους: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω». Με την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους, το όνομα Γραικοί αντικαθίσταται από το Έλληνες. Οι Γραικοί, είτε ως κάτοικοι (αργότερα) της Γραίας στην Εύβοια και της ευβοϊκής αποικίας Κύμης στην Κάτω Ιταλία είτε απευθείας (παλαιότερα) από την περιοχή της Ηπείρου, έγιναν γνωστοί στους Ιταλούς, που τους ονόμασαν Graeci, από όπου και οι ξενικές ονομασίες των Ελλήνων ως Greek (αγγλ.), Grec (γαλλ.), Grieche (γερμ.). Ωστόσο, οι ξένοι χρησιμοποιούν για το Ελλάς το Hellas, ως επίσημη ονομασία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παράλληλα προς τα ονόματα Greece (αγγλ.), Grece (γαλλ.) και Griechenland στα γερμανικά. Με το έργο του αθάνατου Θουκυδίδη θα ασχοληθούμε και σε επόμενα σημειώματα. Για την ώρα, θα καταλήξουμε με ένα μικρό και επίκαιρο απόσπασμα από τον περίφημο διάλογο των Αθηναίων με τους Μηλίους: ΜΗΛΕΙΟΙ: Πώς είναι δυνατόν να έχουμε εμείς το ίδιο συμφέρον να γίνουμε δούλοι σας όσο εσείς έχετε συμφέρον να μας υποτάξετε; ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Επειδή εσείς, αν υποταχθείτε, θ’ αποφύγετε την έσχατη καταστροφή και εμείς θα έχουμε κέρδος αν δεν σας καταστρέψουμε. Ενδεικτική βιβλιογραφία και παραπομπές [1] Προοίμιον (1-23), μετάφραση Ελευθέριου Βενιζέλου [2] Αρχαίο κείμενο: «Καὶ εἰς μὲν ἀκρόασιν ἴσως τὸ μὴ μυθῶδες αὐτῶν [τῶν ἔργων] ἀτερπέστερον φανεῖται, ὅσοι δὲ βουλήσονται τῶν τε γενομένων τὸ σαφὲς σκοπεῖν καὶ τῶν μελλόντων ποτὲ αὖθις κατὰ τὸ ἀνθρώπινον τοιούτων καὶ παραπλησίων ἔσεσθαι, ὠφέλιμα κρίνειν αὐτὰ ἀρκούντως ἕξει.
Η ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΜΑΣ
Μια αναλυτική έρευνα που δεν θα μάθετε στα συμβατικά μέσα..
Είμεθα πανάρχαιοι Πελασγοί! Είναι δε μεγάλη τιμή για μας διότι οι προπάτορες μας υπήρξαν το δυναμικότερο γένος της ιστορίας. Παρόλο που φέρουμε διάφορες ονομασίες κατά το φύλο (Αχαιοί, Ίωνες, Αιολείς, Αρκάδες, Μινωίτες, Μυκηναΐοι, Μακεδόνες κλπ ) τρία υπήρξαν τα κύρια γενικά ονόματα του γένους των Ελλήνων:
Πελασγοί ( εκ του Πελασγού) , Γραικοί ( εκ του Γραικού ) και Έλληνες ( εκ του Έλληνος ) Και θα ήτο περιττόν να τονίζουμε την καταγωγή μας αν οι «καλοθελητές»δεν προέβαιναν στον άγριο τεμμαχισμό και ακρωτηριασμό του ενδόξου Γένους μας, με σκοπό να το αφανισουν αριθμητικά και να το κάνουν νήπιο ηλικιακά.
ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ
Ο Πελασγός
Ητο υιός του Διός και της Νιόβης, αυτόχθων πάππος του Θεσσαλού [Και όχι Ινδοευρωπαίος εκ του πουθενά, ή εξ Ασίας και Αφρικής όπως ισχυρίζονται ορισμένοι αμαθείς ή κακόβουλοι κονδυλοφόροι] Η ετυμολογία του Πελασγός προέρχεται α/ εκ του πάλαι +γέγαα =γίνομαι παλιός β/ εκ του «Πέληον Αργος»=παλαιός γέρων(εξ ου και Αργος Πελασγικόν) γ/ εκ του πελαργός=ταξιδευτής δ/ εκ του περάω=περνώ θάλασσαν (μετανάστης, θαλασσοπόρος ) ε/ εκ του πλάζω=περιπλανώμαι δια θαλάσσης( λαός της θάλασσας) στ/ εκ του πέλας=πλησίον+άγω(οδηγώ, ηγούμαι μεταφέρω στους γειτονικούς λαούς) Όλα τα ετυμολογικά στοιχεία του ονόματος Πελασγός οδηγούν στον πανάρχαιο, ανήσυχο και τολμηρό λαό της θάλασσας που μεταναστεύει και ταξιδεύει (όπως ο πολύπλαγκτος Οδυσσεύς) Οι πρώτοι Πελασγοί ήσαν Αρκάδες που επέζησαν από τον Κατακλυσμό και από εκεί ορμώμενοι προσήγγισαν στις γειτονικές ακτές(Ιταλία, Μικρά Ασία, Μεσόγειο κλπ )
Ο Γραικός
Ητο προκατακλυσμιαίος ήρως, υιός του Θεσσαλού και δισέγγονος του Πελασγού που ήκμασε προ του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος . Ετυμολογείται εκ του «γραίος =γεραιός ή γηραιός εκ της ΅γης + ρέωΆ ή ΅γη +έραΆ»[ Ο Κωνστ. Οικονόμου εξ Οικονόμων στο « Περί γνησίας Προφοράς» σελ.335 γράφει: «Γραικός είναι άνθρωπος τον μεν σώμα στερρός , κραταιός, το δε γένος γηραιός, ήτοι παλαιός, αρχαιόγονος, πρεσβυγενής και γεράσμιος» Για τον Έλληνα γράφει ότι είναι εκ του έλα, είλη, ήλιος, σέλας πάντα σημαίνονται το ταχυκίνητον και πολυέλικτον φως »(Αεροπορική Ιδέα , άρθρο Αννας Τζιροπούλου-Ευσταθίου τ.40 2004)] Πάντως η κοιτίδα μας είναι η Θεσσαλία με επίκεντρο τον Όλυμπο.
Ο Έλλην
Ητο υιός του Δευκαλίωνος και είναι μετεξέλιξη εκ της γενιάς των Πελασγών και Γραικών «Έλλην, γόνω μεν ην Διός, λόγω δε Δευκαλίωνος» Και η χώρα που κατοικούσαν οι Έλληνες ωνομάσθη Ελλάς, «πρότερον Πελασγία καλουμένη» [Ηρόδ. Β! 56] Ετυμολογικές εκδοχές α/ Ελλάς= η φωτεινή καθέδρα,(σελ+ελλά) β/ Ελλάς=ο φωτεινός λίθος(σέλ+λας) Κατά τον Αριστοτέλη το όνομα της πήρε από την Δωδώνη της Ηπείρου , όπου ζούσαν οι Σελλοί και οι καλούμενοι τότε Γραικοί και νυν Έλληνες . Το Πάριον Μάρμαρον γράφει: «Έλληνες ωνομάσθησαν , το πρότερον Γραικοί καλούμενοι» Η ονομασία ΅ΠελασγοίΆ είναι γενική και περιλαμβάνει μια ευρύτερη ομάδα που ξεκίνησε μεν από την ίδια περιοχή με κέντρο το Αιγαίο Πέλαγος (την Ελληνική Χερσόνησο και τις πέριξ του Αιγαίου ακτές) αλλά ξαπλώθηκε στην σε όλη την λεκάνη της Μεσογείου, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο και συν τω χρόνω πήρε διαφορετικά ονόματα. Και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι Πελασγοί με διάφορα ονόματα είναι διεσπαρμένοι σε κάθε γωνιά του πλανήτου.
Στην τολμηρή φιλοδοξία μας να σχολιάσουμε, ερμηνεύσουμε εκ νέου και αποκωδικοποιήσουμε την Ιλιάδα, αναλαμβάνουμε τούτο το δύσκολο έργο. Εκείνο κυρίως που θα επιδιώξουμε είναι να σχολιάσουμε τα στρατιωτικές αντιλήψεις της εποχής του Τρωικού πολέμου σε σχέση με τις επικρατούσες σήμερον. Επίσης να συγκρίνουμε τις ιδέες και δοξασίες της εποχής του Ομήρου με αυτές της εποχής μας, ελάχιστα χρόνια πριν από την 3η Χιλιετία.
Η προσπάθειά μας αυτή δεν εκπηγάζει από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολαγνία, αλλά από την σκέψη ότι τα αρχαία Ελληνικά κείμενα δίνουν όλες τις απαντήσεις στα σημερινά προβλήματα. Βοηθούν τους νέους να καταλάβουν τι σημαίνει ζωή, που πηγαίνουν, πως πρέπει να αγωνίζονται και πως να ξεπεράσουν τα σημερινά τους αδιέξοδα.
Η αρχαία ελληνική γραμματεία δείχνει τον λόγο, για τον οποίον πρέπει να ζη κανείς και να έχη ελπίδες και σκοπό στην ζωή. Έτσι πιστεύουμε ότι θα συμβάλλουμε στο μέτρο των δυνάμεων μας στην ψυχοπνευματική ανόρθωση του Ελληνισμού που τόσο έχει εξουθενωθή και στερηθή από τα νάματα των προγονικών πνευματικών θησαυρών του. Διότι έχουμε παρατηρήσει ότι οι λαοί που έχουν βασίσει την παιδεία των στην Αρχαία Ελληνική Σκέψη προχώρησαν προς τον ορθολογισμό και αποκολλήθηκαν από τις σκοταδιστικές και αναχρονιστικές αντιλήψεις και τα δόγματα.Αντίθετα το Ελληνικό γένος και ιδιαίτερα το κομμάτι εκείνο που κατοικεί στην Ελλάδα, ζη ακόμη στο μισοσκόταδο, καθόσον η Ελλάδα δεν μπόρεσε να συμβαδίση με την Ευρωπαϊκή Αναγέννηση, ούσα υπόδουλος στον Τούρκο δυνάστη επί 400 περίπου χρόνια.
Η διαφορά αυτή φάσεως μεταξύ των Ευρωπαϊκών λαών και της Ελλάδος μεταφράζεται σε διαφορετική Λογική και κοσμοθεώρηση, μολονότι δεν μας βρίσκει πάντα σύμφωνους η Ευρωπαϊκή ωφελιμιστική και υλιστική αντίληψη περί της ζωής, πολύ περισσότερο η πρόσφατη αγοραία αντίληψη περί της ζωής. Εκρίναμε λοιπόν σκόπιμο να αρχίσουμε από τον θείο Όμηρο, διότι αναμφισβήτητα, είναι ο πρώτος ποιητής στον κόσμο και θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν είναι μόνον ο ποιητής των Θεών αλλά και ο Θεός των ποιητών. Επομένως είναι φυσικό να αρχίση κανείς από τον Έλληνα Θεό-και όχι από τον Ιουδαίο Γιαχβέ-τον όμορφο Δία και τους συντρόφους του. Περί της καταγωγής του Ομήρου και της εποχής που συνέθεσε τα δύο μνημειακά αριστουργήματα της ποίησης, δεν είναι τίποτα θετικά γνωστό. Γιατί τα Έπη του Ομήρου είναι το απαύγασμα της Ελληνικής Σκέψης που έρχεται απο τα βάθη της Ιστορίας και την αχλύ της αρχέγονης Προϊστορίας. Και ναι μεν λέγεται ότι επτά πόλεις ερίζουν την καταγωγή του ποιητή, διεκδικούσαι η κάθε μια την αιωνία δόξα.
Ωστόσο περισσότερον επιμένουν εις τους ανεξακρίβωτους τίτλους των εκ μεν των νήσων, η Λέσβος, εκ δε των άλλων πόλεων η Σμύρνη, η οποία ακόμη και «Μελισσογενή» τον αποκαλεί. Και φυσικά δεν εννοούμεν τους προσωρινούς κατακτητές της σημερινής Μικράς Ασίας σαν προπάτορες του Ομήρου -όπως η Τουρκική προπαγάνδα θέλει να παριστάνη- αλλά τα ένδοξα Ελληνικά φύλα της Ιωνίας που τον εξέθρεψαν και του έβαλαν στο στόμα το πνευματικό «Νέκταρ». Εν προκειμένω πρέπει να σημειώσουμε την αντίφαση, κατά την οποία το Τουρκικό κράτος από την μιά μεριά εκμεταλλεύεται εθνολογικά, ιστορικά και κατ’ άλλους πολλούς τρόπους την Αρχαία Ελληνική κληρονομιά της περιοχής, ενώ από την άλλη εχθρεύεται θανάσιμα τον Ελληνισμό σαν Ιδεολογία και πράξη Ανθρωπισμού και Δημοκρατίας θεωρώντας την αντίπαλο του. Το τουρκικό «εθνοκράτος» οικειοποιήθηκε την λαμπρή ιστορία της πολυφυλετικής Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Έτσι έφθασε στο σημείο να αποκαλή τον Όμηρο «Ομέρ» και να τον θεωρή πνευματικό πρόγονο των Τούρκων ταταρομογγόλων της κεντρικής Ασίας. Οι Έλληνες της Σμύρνης προτού εκδιωχθούν βίαια υπό των Τούρκων από τις πανάρχαιες πατρογονικές των εστίες, τον αποκαλούσαν «Μελισσογενή» διότι έλεγαν ότι κατοικούσε παρά τας όχθας του ποταμού Μέλητος, αλλά όλα ταύτα χάνονται στα βάθη της προϊστορίας και καλύπτονται από την αχλύ των δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ετών του Ελληνικού βίου. Οι Έλληνες πάντοτε γνώριζαν -από την απωτάτη εποχή του παγκόσμιου Ελληνικού Πολιτισμού του Διός έως του Μ. Αλεξάνδρου- ότι η ανάπτυξη και η ευδαιμονία αποκτώνται μόνον όταν λαμβάνουν την οικουμενική των διάσταση. Εγνώριζαν δηλαδή ότι δεν μπορεί ένα έθνος να υπάρξη για πολύ καιρό ελεύθερο, όταν περιβάλλεται από βαρβάρους, ούτε μπορεί να διαφυλάξη την ύπαρξη του κλινόμενο στον εαυτόν του. Τούτο μας εδίδαξε ο Μεγαλέξανδρος.
Ωστόσο δεν είναι Μυθολογία, δηλαδή παραμύθια όπως πίστευαν ορισμένοι στο παρελθόν, είτε από άγνοια είτε από κακή προαίρεση. Πρόκειται για βιωμένη και υπό κωδική μορφή Ιστορία και αληθινά γεγονότα που έλαβαν χώραν, όπως απέδειξαν περίτρανα οι ανασκαφές υπό τον Σλήμαν στην Τροία. Η χρονολογία δεν είναι απόλυτα γνωστή και πρέπει να αποκρυπτογραφηθή από τους ειδικούς. Πάντως, ο Τρωικός Πόλεμος ανάγεται σύμφωνα με σύγχρονες τεκμηριωμένες απόψεις πολύ πριν του 1350 π.Χ., ίσως και την 3 ή 4ην Χιλιετίαν, το δε περιεχόμενον των Επών και οι Πελασγικές του εκφράσεις μαρτυρούν ότι αυτά ίσως ανάγονται σε πολύ παλαιότερες εποχές Εκείνο πάντως που είναι υπερβέβαιον είναι ότι ο Όμηρος ήτο Έλλην -προφανώς εκ Μικράς Ασίας- ενώ υπάρχουν αρκετοί που αμφισβητούν ακόμη και το όνομα του, το οποίον ισχυρίζονται ότι σημαίνει «Λαϊκό Τραγούδι», καθ’ όσον τα Έπη ήσαν άθροισμα ωδών που εψάλλοντο η μία μετά την άλλη και τόπους και κατά καιρούς Αλλά δεν ήσαν μόνον ο Όμηρος Έλλην την καταγωγή και το γένος αλλά και όσοι έλαβον μέρος στον πόλεμο τούτο ήτοι: Αργείοι, Μυρμηδόνες, Τρώες, Θράκες, Λύκιοι, Κάρες, Παίονες, Φοίνικες κ.λπ. Επρόκειτο δηλαδή για τον πρώτο Μεγάλο Εμφύλιο Πόλεμο στην ανθρώπινη Ιστορία μεταξύ των Ελληνικών φυλών και ταυτοχρόνως και για την πρώτη μεγάλη υπερπόντια αποβατική εκστρατεία για την τιμωρία τω ν Τρώων για την αρπαγή της ωραίας Ελένης και την επιστροφή της στην Σπάρτη.
Επειδή όμως όλοι οι πόλεμοι ντύνονται ανέκαθεν με κάποιο ιδεολογικό μανδύα, ίσως να μην ήτο η πραγματική αιτία της εκστρατείας αυτής τα μάτια της ωραίας Ελένης, αλλά η μεγάλη στρατηγική αξία των Στενών που ήλεγχαν και ελέγχουν τις γραμμές ναυσιπλοίας από και προς τον Εύξεινο Πόντο καθώς και τις χερσαίες από την Ευρώπη προς την Μικρά Ασία και τανάπαλιν. Βέβαια ένας σοβαρός λόγος πρέπει να ήτο και τα αμύθητα πλούτη της Τροίας, που συνήσπισαν τους Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδος και των νησιών εναντίον των Τρώων. Η εκστρατεία στην Τροία αποτελεί την πρώτη Συμμαχική Επιχείρηση της Ιστορίας κάτω απο την ηγεσία του βασιλιά των Μυκηνών Αγαμέμνονα. Το είδος αυτής της επιχείρησης είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και δύσκολη ακόμη και σήμερα και απαιτεί μακρούς και λεπτούς διπλωματικοστρατιωτικούς χειρισμούς μεταξύ των πολυάριθμων Ελληνικών φύλων, ώστε να οδηγήσουν εγκαίρως τις στρατιωτικές και ναυτικές των δυνάμεις στους λιμένες αναχώρησης για την Τροία. Η Συμμαχική Απόβαση στην Νορμανδία στις 6 Ιουνίου 1943 και η τελευταία στον Κόλπο το 1991 κατέδειξαν το μέγεθος των δυσκολιών αυτών των επιχειρήσεων ακόμη και σήμερα. Ο θρύλος θέλει τον Όμηρο τυφλό πλανόδιο τραγουδιστή. Αυτός σχεδίαζε τους στίχους του είτε εξ ιδίας αντιλήψεως, όντας σύγχρονος της εκστρατείας των Ελληνικών δυνάμεων στην Τρωάδα -κάτι δηλαδή σαν πολεμικός ανταποκριτής όπως θα λέγαμε σήμερα- είτε όντας πολύ μεταγενέστερος των γεγονότων επί τη βάσει των όσων ήκουσε να θρυλούνται εκ παραδόσεως από στόμα σε στόμα.
Το βέβαιον είναι ότι ο κεντρικός κορμός της ιστορίας είναι ιστορικό γεγονός αποδεδειγμένο άλλωστε εκ των ανασκαφών στην Τροία και στην Ελλάδα. Αλλά κι αν κάποιος θεωρή τα Έπη υπερβολές δεν έχει παρά να γυρίση μερικές δεκαετίες πίσω στα ηρωικά Έπη του 1940-41, του 1912-13, του 1922 για να μην περιπλανηθούμε στην πλούσια σε ηρωικά κατορθώματα Ελληνική Ιστορία, αρχαία και νεώτερη. Τίποτα έκτοτε δεν έφθασε στην πνευματική παραγωγή της Ανθρωπότητος, ούτε πρόκειται να προσεγγίση ποτέ σε ύψος τον Όμηρο. Επομένως πρέπει να είμαστε φυλετικά υπερήφανοι γιατί βγάλαμε έναν Όμηρο, και να αποτελή για μας παράδειγμα δημιουργικότητος και αγωνιστικότητος, αντί να μιμούμεθα δίκην πηθίκων και να αντιγράφουμε με στειρότητα τα ξένα πολιτιστικά πρότυπα. Δυστυχώς λόγω του ανεπαρκούς εκπαιδευτικού μας συστήματος -για να μην πούμε του σκοπίμως διαβρωμένου από τα γνωστά ημεδαπά και ξένα κέντρα εξουσίας- τα Ελληνόπουλα στερούνται Κλασσικής Παιδείας, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να πλατύνουν την διάνοια των, να οξύνουν την αντίληψη των, να δυναμώσουν την Αυτοπεποίθηση των, να πραύνουν και ημερέψουν την ψυχή των και να γιγαντώσουν το Φρόνημα και την Αυτογνωσίαν των.
Βέβαια δεν πρέπει να λησμονηθή η σπουδαία προσπάθεια ορισμένων διανοουμένων, που αντιπαλεύοντας το παρόν ανθελληνικό, αντιπαραγωγικό και φθοροποιό ρεύμα των καιρών μας κατορθώνουν να φέρουν και πάλι στο φως της δημοσιότητος τα Ελληνικά πνευματικά έργα εντελώς αφιλοκερδώς και συχνά με σημαντική οικονομική ζημία των. Το αυτό συμβαίνει και με ορισμένους εκλεκτούς εκδοτικούς οίκους που τολμούν να εκδώσουν σύγχρονους μελετητές αρχαίων κειμένων, περισσότερο από πάθος και μεράκι παρά προς χάριν του κέδρους.
Η Ιλιάς, όπως θα διαπιστώσουν οι αναγνώστες, είναι ένα λίαν περιωρισμένο επεισόδιο, που αρχίζει όχι από την αρπαγή της ωραίας Ελένης υπό του Πάριδος από τα ανάκτορα του Μενελάου στήν Σπάρτη, ούτε και από την συγκέντωση του Ελληνικού Στόλου στην Αυλίδα, αλλά ούτε καν από την αρχή του 10ετούς αυτού πολέμου, αλλά από το τελευταίο επεισόδιο της τιτανομαχίας των Αχαιών με τους Τρώες και καταλήγει στον θάνατο του Πατρόκλου και του Έκτορα. Ουσιαστικά περιγράφονται το επεισόδιο της χολώσεως του Αχιλλέως και της αρνήσεως του να συμμετάσχη αυτός ο αήττητος βασιλεύς με τους Μυρμιδόνες του στην καταστροφική και αμφιταλαντευόμενης έκβασης μάχη. Τούτο στοίχισε πάμολλες απώλειες και από τα δύο στρατόπεδα και παρ’ ολίγον να κρίνη κατά τρόπον ολέθριο για τους Αχαιούς την έκβαση του πολέμου. Η μάχη κρίθηκε από το λάθος του Έκτορα να σκοτώση τον Πάτροκλο, γεγονός που εξόργισε τον θείο Αχιλλέα και έλυσε την «λευκή απεργία» του από το πεδίο της μάχης .Ο φόνος του Πατρόκλου στην σύγχρονη εποχή θα μπορούσε να παρομοιασθή με την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ, γεγονός που εξώθησε την Αμερική να βγη στον Β΄ ΠΠ υπέρ των Συμμάχων. Γιατί από την στιγμή που ο Αχιλλεύς ενεργοποιήθηκε στον πόλεμο τούτο, η Νίκη των Αχαιών με τις ωραίες κνημίδες και ο θάνατος του ηρωικού Έκτορος ήτο πλέον δεδομένη.
Για την Οδύσσεια δεν θα μιλήσουμε στο παρόν. Μόνον θα περιορισθούμε να πούμε ότι σ'αυτήν περιγράφεται ο αιώνιος Έλλην, το γνήσιον αυτό τέκνον της θάλλασας και των μεγάλων περιπετειών και περιπλανήσεων. Επίσης στο Έπος αυτό θα διαπιστώσουμε το πολυμήχανον της φυλής μας, κάτι που οι εχθροί και άσπονδοι «φίλοι» μας σήμερα θέλουν να μας το στερήσουν και να κάνουν τους σύγχρονους Έλληνες να ξεχάσουμε την φυλετική μας ταυτότητα και πολιτιστική και πνευματική μας κληρονομιά. Τέλος πρέπει ιδιαίτερα να επισημανθή το οικουμενικό πνεύμα του Ελληνισμού, που τιμά την αξιοπρέπεια του ατόμου, προωθεί την ιδέα του Ανθρωπισμού, ανεξαρτήτως φυλής, χωρίς να κάνη εξαιρέσεις σε φίλους και εχθρούς, σε «εκλεκτούς λαούς» και παρακατιανούς, σε Έλληνες και ξένους.
Το μεγαλείο του Ομήρου είναι ότι πουθενά δεν θα συναντήσουμε καταφρόνηση του αντιπάλου ή προτίμηση υπέρ φίλων και σε βάρος των εχθρών. Πάνω απ’ όλα τιμά την ανδρεία των Ηρώων, την Αξιοκρατία, ενώ δεν χαρίζεται ακόμη και στους Θεούς, τους οποίους κατεβάζει συχνα απο τον Όλυμπο και τους φέρνει κοντά στους θνητούς ανθρώπους, ενώ παράλληλα θεοποιεί τους Ήρωες με μιά σχέση συντροφικότητας προς τους Θεούς. Αυτή η σχέση εξανθρωπίσεως του Θείου και θεοποιήσεως του Ανθρώπου είναι άγνωστη σε άλλες λατρείες. Για παράδειγμα, ο Θεός-Παντοκράτωρ στην Ιουδαϊκή θρησκεία κάνει ακόμη και ρατσιστικές διακρίσεις υπέρ του Λαού του, ενώ εχθρεύεται θανάσιμα και μισεί τους αντιπάλους, για τους οποίους παραγγέλλει τα πιό αποτρόπαια κακουργήματα. Ο Όμηρος μολονότι δεν αναφέρει πουθενά την λέξη «Δημοκρατία», εν τούτοις την κάνει καθημερινή πράξη μεταξύ του Ελληνικού στρατεύματος, με τις συχνές Συνελεύσεις προς λήψη αποφάσεων μέσα από τον διάλογο και την ανταλλαγή απόψεων, αλλά και την κριτική και αμφισβήτηση -ακόμη και του αρχιστρατήγου του Εκστρατευτικού Σώματος- του ένδοξου βασιλιά Αγαμέμνονα.
Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Γηγενές το Ελληνικό Γένος
Μυστήριο καλύπτει την καταγωγή των Ελλήνων, αφού ως τώρα έχουν διατυπωθή οι πιο αντιφατικές, και συχνά αντιεπιστημονικές θεωρίες, με προεξάρχουσα την δήθεν θεωρία περί Ινδοευρωπαίων [ΙΕ], οι οποίοι κατήλθαν από τον Βορρά. Είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι οι Έλληνες είναι γηγενείς και αυτόχθονες. Και είναι αυτόχθονες διότι όλα τα βιολογικά, ανθρωπολογικά, ιστορικά, εθνολογικά και αρχαιολογικά συμπεράσματα συνηγορούν περί τούτου.
Ο Ηρόδοτος γράφει (Κλειώ 58) τα εξής: «Εγώ πιστεύω ότι οι Ελληνικοί λαοί μιλούσαν την ίδια γλώσσα, αλλά αποδυναμώθηκαν μετά τον χωρισμό τους από τους Πελασγούς, και ξεκινώντας αρχικά από ένα μικρό πυρήνα, έφτασαν στους τεράστιους αριθμούς που αντιπροσωπεύουν τώρα με την ενσωμάτωση διαφόρων ξένων εθνών, ανάμεσα στα οποία ήταν και οι Πελασγοί. Δεν πιστεύω ότι οι Πελασγοί, ένας βαρβαρικός λαός, έγινε ποτέ πολυάριθμος ή ισχυρός». Ωστόσο η διαφορά έθνους κατά τον Ηρόδοτο σημαίνει διαφορά φυλής μάλλον, παρά έθνους όπως το θεωρούμε σήμερον.
Και αντιγράφω ένα άλλο απόσπασμα του (Κλειώ 56) που επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές: «Οι έρευνες έδειξαν ότι οι Λακεδαιμόνιοι ήταν δυνατότεροι από τους Δωριείς και οι Αθηναίοι από τους Ίωνες. Αυτοί οι δυο, από τους οποίους οι πρώτοι κατάγονταν από τους Πελασγούς, ενώ οι άλλοι από τους Έλληνες». Ποιος όμως πιστεύει ότι οι Λακεδαιμόνιοι δεν ανήκαν στο Ελληνικό έθνος; Κατά τον Ηρόδοτο το Αθηναϊκό έθνος ήτο Πελασγικό, και Πελασγοί ήσαν και οι πρώτοι Αρκάδες και οι κάτοικοι του Κρότωνα και της Τροίας και άλλων πόλεων. Ο διαχωρισμός των Ελλήνων σε πολλά φύλα (Δρύοπες, Λέλεγες, Πελασγοί, Καύκωνες, Θράκες, Τηλεβόες κλπ) οφείλεται στον βαθύ γεωγραφικό διαχωρισμό τους, που και ακόμη και σήμερα δημιουργεί προβλήματα επικοινωνίας σε ορισμένες εποχές του έτους. Συνεπώς, ούτε από βορρά κατήλθαν στην Ελλάδα, ούτε Σλαύοι εξελληνισθέντες είναι οι Έλληνες -όπως υπεστήριζε παλαιότερον ο Φαλμεράϊερ- ούτε τέλος προήλθαν από την Αγγλία, ανοησίες που διετύπωσε στο «μυθιστόρημά» του το 1842 ο Λόρδος Μπούλβερ Λύττον, και συνηγόρησε με αυτές και ο Γερμανός επιστήμων Μύλλερ. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει.
Οι Ευρωπαίοι προέρχονται από τους Αιγαίους Πελασγούς Πρωτοέλληνες, αλλά αυτό δεν το ανέχεται ο εγωισμός των που θέλουν πάση θυσία να συμμετέχουν στον λαμπρότερο πολιτισμό που έφτιαξε ο άνθρωπος ως τώρα. Είναι απίθανον να είχαν ξένη προέλευση οι Έλληνες διότι προ των περιόδων των παγετώνων, ως προανεφέρθη, ολόκληρος η Βόρεια Ευρώπη, η πέραν του Δουνάβεως και εντεύθεν του κάτω Ρήνου και των Άλπεων, αλλά και η Ανατολή-μηδέ της βορείας Περσίας και των Ινδιών εξαιρουμένων- εκαλύπτοντο από παγετώνες. Αλλά και μετά την τήξη των παγετώνων τα πεδινά μέρη εκαλύφθησαν από ύδατα και λάσπη. Επομένως, ήτο αδύνατον να ζήσουν, και πολύ περισσότερο να δημιουργήσουν πολιτισμό στις περιοχές της Μεσευρώπης οι υποτιθέμενοι ΙΕ ή Άριοι και αργότερον να τον μεταφυτεύσουν στους Αιγαίους Πελασγούς. Διότι οι τελευταίοι είχαν το προνόμιο να ζουν στην πλέον εύκρατη περιοχή του κόσμου, να «κολυμπούν» στην Μεσόγειο Θάλασσα και να επικοινωνούν με όλους τους λαούς του τότε γνωστού κόσμου. Και τότε φυσικά δεν υπήρχον οι σημερινές πηγές ενέργειας, για να στηρίξουν οι βόρειοι πολιτισμό, όπως συμβαίνει σήμερον με την σύσταση του τεχνολογικού πολιτισμού.
Οι Πολυταξιδεμένοι Πελασγοί
Ο Πελασγός είναι τόσο παλιός ώστε φέρεται, σύμφωνα με την μυθολογία, ως υιός του Ποσειδώνος. Ο συμβολισμός αυτός είναι σύμφωνος με την θαλασσινή καταγωγή του Ελληνικού έθνους και την ναυτοσύνη των Ελλήνων. Αλλά και ο Ίναχος, ο «πρώτος άνθρωπος της Πελοποννήσου», ήτο υιός των Ωκεανού και της θαλασσινής θεάς Τηθύος. Δεν υπήρχον τότε άλλοι προηγμένοι άνθρωποι, που να ταξιδεύουν όχι μόνον θαλασσίως αλλά δια ξηράς βορείως ή ανατολικώς του Δουνάβεως. Πώς όμως έμαθαν οι Αρχαιοέλληνες Αιγαίοι Πελασγοί να ταξιδεύουν;
Μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος βρέθηκαν ξεκομμένοι στα νησιά από την φυλή και τους συγγενείς των και επιθυμούσαν διακαώς να ξεφύγουν από αυτήν την απομόνωση. Έτσι έμαθαν να θαλασσοπορούν, πρώτα πάνω σε κορμούς δένδρων και έπειτα σε πλοιάρια. Οι Έλληνες από τα πανάρχαια χρόνια συνδέονται στενότατα με την θάλασσα και κυριολεκτικά αλωνίζουν το Αιγαίο και την Μεσόγειο θάλασσα.
Από το Αιγαίο και τα Μικρασιατικά παράλια εισχώρησαν προοδευτικά και ακτινοειδώς-εν είδη βεντάλιας-προς βορράν, ανατολάς, νότον και δυτικά και εκπολίτισαν τις υποανάπτυκτες φυλές, όταν οι κλιματολογικές συνθήκες το επέτρεψαν. Τότε τα θαλάσσια ταξίδια ήσαν σχετικώς ευκολότερα και πιο ασφαλή εν συγκρίσει με τα χερσαία. Μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος είναι φυσικό οι πέριξ του Αιγαίου νομάδες να μετακινήθηκαν προς βορράν και ανατολάς προς εξεύρεση βοσκοτόπων για τα ποίμνια των. Αυτοί μετά την υποχώρηση των υδάτων εισχώρησαν στις αποστραγγιζόμενες πεδιάδες. Τέτοιες παλινδρομικές μετακινήσεις -άγνωστον πόσες- ασφαλώς συνέβησαν στην διάρκεια των χιλιετιών υπό την πίεση των αναγκών των πληθυσμών της εποχής. Όμως το κύριο ρεύμα μετανάστευσης ήτο σταθερά προσανατολισμένο από την περιοχή του Αιγαίου και της Χερσονήσου του Αίμου προς βορράν, νότον, ανατολάς και δυσμάς, διότι οι έποικοι ανεζήτουν νέες κενές και παρθένες εκτάσεις, αρχικά για την κτηνοτροφική και βραδύτερα για την γεωργική τους εκμετάλλευση. Εξ άλλου η τάση αυτή προς μετανάστευση συνεχίζεται ως την εποχή μας (μεταναστευτικά κύματα προς Αμερική, Αυστραλία κλπ). Πάντως στην αρχή ζούσαν βίον νομαδικόν, όπως ακριβώς και οι Σαρακατσαναίοι της Πίνδου, οι οποίοι μπορούμε να πούμε ότι είναι οι γνησιότεροι και αρχαιότεροι Πρωτοέλληνες «Ευρωπαίοι», απόγονοι των Πελασγών.
Εξ Αιγηίδος ο Πολιτισμός
Εκ της Αιγηίδος ξεκίνησαν όλοι εκείνοι οι λαοί, οι οποίοι παρουσιάζονται βραδύτερον στις γύρω περιοχές της Μικρασίας, του Καυκάσου και της Μεσογείου ως τον Δούναβη με διάφορες ονομασίες, μεταφέροντες μαζί και τον πολιτισμό τους. Είναι φυσικά αδύνατον να προσδιορισθή πόσα χρόνια πέρασαν μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος, μέχρις ότου διαμορφωθούν σε φυλές οι διάφορες αυτές ομάδες που διεσώθησαν στα παράλια ή μετεκινήθησαν στα ενδότερα. Κατά τις μαρτυρίες των Αιγυπτίων ιερέων της Σάϊν προς τον Σόλωνα, όπως αναφέρει ο Πλάτων στον «Τίμαιο», από τους Αρχαιοέλληνες Αιγαίους πήραν τον πολιτισμό. Τούτο καταφαίνεται και από τις επιδόσεις των στην ναυσιπλοΐα, αλλά και στις τέχνες (προηγμένη Κυκλαδίτικη τέχνη αγαλματιδίων). Τα προπαγανδιστικά μυθεύματα περί αφίξεως Φοινίκων και άλλων («Μαύρη Αθηνά», Μπερνάλ), εκτός του ότι στερούνται λογικής και επαρκούς τεκμηρίωσης έχουν επιστημονικά καταπέσει, αφού και ο ίδιος παρεδέχθη ότι το κίνητρο του ήτο το κέρδος και η προσέλκυση της προσοχής.
Το πολλαπλά διαφημισθέν αφήγημα του Μεσοποταμίου Γιλγαμές, το οποίο θέλησαν να παρουσιάσουν σαν απόδειξη της παλαιάς πνευματικής ανάπτυξης των διαφόρων λαών της Μεσοποταμίας, είναι πολύ νεώτερο και κακότεχνο κατασκεύασμα, συντεθέν βάσει Ελληνικών παραδόσεων και μύθων. Πρόκειται πράγματι περί κακότεχνης αντιγραφής των αναφερομένων περί του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος, ο οποίος ας σημειωθή, είναι παλαιότερος του κατακλυσμού του Νώε, εάν έγινε φυσικά κι αυτός. Γιατί όλα τα γραφόμενα περί του κατακλυσμού του Νώε είναι τερατώδη, αντιεπιστημονικά και προσιδιάζοντα μόνον σε λαό που δεν είχε ιδέα περί της θαλάσσης και της ναυσιπλοΐας.
Αντίθετα από τα κείμενα των Ορφικών περί του κατακλυσμού του Ωγύγου πιστοποιείται ότι κανένας άλλος αρχαίος λαός δεν έχει παλαιότερες αναμνήσεις και επιστημονικές μαρτυρίες και ούτε έχει σημειώσει πνευματικές εκδηλώσεις και άλλες ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις (λ.χ. αστρονομικές παρατηρήσεις 11.000 ετών π.Χ.) όπως αυτές που περιέχονται στα αρχαία Ελληνικά κείμενα. Όπως μας πληροφορεί ο Έρμαν Ντίλς [«Προσωκρατικοί», Κεφ. Ορφεύς, σελ. 3] οι Αιγαίοι Αρχαιοέλληνες έγραφον τις παρατηρήσεις των αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν επί λεπτών σανίδων, λίθων ή οστράκων (γραφή Δισπηλιού, Γιούρων, Αλοννήσου κλπ), γεγονός που μαρτυρεί ότι ήσαν εχέφρονες άνθρωποι (Homo Sapiens). Το ερώτημα που γεννάται λοιπόν είναι γιατί είχαν αγνοήσει ή παραμερίσει τόσο σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία οι νεώτεροι δήθεν «σοφοί» ερευνητές της Δύσεως;
Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο το γεγονός, διότι η Ελληνική Προϊστορία καίει και προτιμούν να την αγνοούν, να την παραμερίζουν και όταν βγαίνη τυχαίως στην επιφάνεια να την αποσιωπούν ή να την παραχαράζουν ακόμη. Διότι στην περιοχή αυτή κατοικούσαν εχέφρονες άνθρωποι όχι προ 10, 20 χιλιετιών -όπως ισχυρίζονται για την Μεσοποταμία οι γνωστοί Φοινικιστές ή προ 35-40.000 ετών των Αφροκεντριστών- αλλά προ 100, 800.000 ετών, αλλά και εκατομμυρίων ετών, όπως απέδειξαν οι έρευνες των Πετραλώνων, της Τρίγλιας και της Πτολεμαΐδος, υπό του ανθρωπολόγου-αρχαιολόγου κ. Άρη Πουλιανού. Επομένως οι Αμερικανικές έρευνες στο σπήλαιο Φράχθυ της Ερμιονίδος, οι οποίες έφεραν στο φως στοιχεία του πολιτισμού προ 25 χιλιάδων ετών, έρχονται να αποδείξουν την ύπαρξη και την συνέχεια της αναπτύξεως του ανθρώπου στον Ελλαδικό χώρο. Τα κενά που σήμερον υπάρχουν σε μακρές περιόδους της ιστορίας δεν σημαίνουν αρνητική ύπαρξη ζωής, αλλά μάλλον έλλειψη συστηματικών ερευνών στην περιοχή αυτή.
Ο Πολιτισμός των Ρωμαίων
Ο εκπολιτισμός είναι πανάρχαιος και ανάγεται από την εποχή των Ετρούσκων και Τυρσηνών. Όμως ο κυρίως πολιτισμός των Ρωμαίων πριν αρχίσουν την αυτοκρατορική τους πορεία άρχισε κυρίως μετά την κατάκτηση της Ελλάδος (180-120 π. Χ), δηλαδή από την εποχή του Καίσαρος. Προηγουμένως οι φυλές της Κεντρικής και Βορείου Ιταλίας ήσαν σχετικά πρωτόγονες και άξεστες, δεν γνώριζαν την γραφήν και εσυνήθιζαν ακόμη και την ανθρωποφαγία και ανθρωποθυσία σε παλαιότερες εποχές. Επομένως, τον πολιτισμό και την γραφή όλοι οι Ευρωπαίοι την χρεωστούν στους Πελασγούς και Κρήτες Πρωτοέλληνες. Η Λατινική γραφή είναι κι αυτή Ελληνική (Χαλκιδικό αλφάβητο) και ο Ρωμαϊκός Πολιτισμός είναι αντίγραφο -συχνά κακέκτυπο- του Ελληνικού Πολιτισμού. Έτσι αποδεικνύεται η πανάρχαια κοινή καταγωγή των κατοίκων της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης (Τεύτονες, Γαλάτες, Σουάβοι, Σάξωνες, Ίβηρες κλπ) από τους Αιγαίους Πρωτοέλληνες.
Οι λαοί αυτοί διατηρούν ακόμη ονομασίες ορισμένων θεών της Αρχαίας Ελλάδος, λέξεις ή ρίζες λέξεων της αρχικής μητρικής των γλώσσας, ή μάλλον του γλωσσικού ιδιώματος των το οποίο ανήκει στην Ελληνική (Ινδοευρωπαϊκή) ομογλωσσία. Επειδή συν τω χρόνω αυτοί ήρθαν σε επιμειξία με άλλους λαούς, αλλά και λόγω διαφορετικών κλιματολογικών και πολιτιστικών συνθηκών, ήτο επόμενον να διαφοροποιηθούν και να απομακρυνθούν αναγκαστικά από την αρχική πολιτιστική των κοιτίδα, του Αιγαίου. Άλλοι εξ αυτών στις νέες των πατρίδες εκβαρβαρίστηκαν ή αφομοιώθησαν για να επιβιώσουν και παρέμειναν ανεξέλικτοι, όπως τους ανευρίσκουμε μετέπειτα κατά την ιστορική περίοδο, διασκορπισμένους σε διάφορες χώρες του βορρά σε φυλές (Κιμμέριοι, Σκύθες, Γέτες, Αριμασποί, Γέλωνες, Μασαγέτες, Βουδίνοι, Αγριππαίοι, Ισηδόνες, Σαρμάτες, Δάκες κ.ο.κ.). Αυτοί εξελίχθησαν αργότερα υπό την επίδραση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και δημιούργησαν τα γνωστά έθνη του βορρά και της Ανατολής. Εκείνους που εισχώρησαν ανατολικότερα και εκείθεν της λίμνης Βαϊκάλης, τους ανευρίσκουμε κατόπιν ως Υπερβορείους ( ή ως Γκιλάκους).
Στην Ιαπωνία έφθασε προ αμνημονεύτων χρόνων μια λευκή φυλή, οι Αϊνού (=Ίωνες), ενώ συναντώμεν διάσπαρτες λευκές φυλές στην Ασία και Άπω Ανατολή. [Βλέπε Τόμ. «ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ» «Γενική Εισαγωγήν» όπως και «Γενική Εισαγωγή» στο Δεύτερο βιβλίο του Ιωάν. Πασσά «ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ» και τα σχόλια στους «Ύμνους του Ορφέως»]. Οι Τούρκοι είναι ένα μωσαϊκό λαών στην πλειοψηφία των αυτοχθόνων που ζούσαν από αρχαιοτάτων χρόνων στην περιοχή.
Οι Τούρκοι της Μικράς Ασίας
Οι Τούρκοι αποτελούν μια μικρή μειοψηφία που κατήλθαν σαν νομάδες από τα υψίπεδα της Κεντρικής Ασίας, από την περιοχή του Αλτάϊ, στην Μεσόγειο. Οι τελευταίοι είναι Ταταρομογγολικής καταγωγής και έμειναν άξεστοι και απολίτιστοι από της εγκαταστάσεως τους στην Μικρά Ασία ως σήμερον. Η φυλή αυτή αποτελούσε την ιθύνουσα τάξη της Οθωμανικής Τουρκίας, αλλά και της σημερινής Κεμαλικής Τουρκίας.
Η Καταγωγή των Ευρωπαϊκών Λαών
Κατά τον Αθαν.Σταγειρίτη [«ΩΓΥΓΙΑ», Τόμ. Β του Αθαν.Σταγειρίτη, Εκδ. Βιέννης 1808] η καταγωγή όλων των φυλών -και φυσικά των νεωτέρων Εθνών της Βορείου, Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και οι λευκοί της Ρωσσίας και Κεντρικής Ασίας- προέρχονται από το Αιγαίον, και συγκεκριμένα από τον Ελληνικό πολιτιστικό χώρο, και όχι από τους ανύπαρκτους Ινδοευρωπαίους [Βλέπε Διόδ. Σικελιώτη, Βιβλ. Α, Στράβωνα, «Εισαγωγή» και Συρέ «Οι Μεγάλοι Μύσται», Καρλάυλ «Οι Ήρωες» (Οντίν) και Σαρλ Μπερλίτζ «Τα Μυστήρια από ξεχασμένους Κόσμους»]. Η εξέταση των λεγομένων Αριανών γλωσσών, όπως πραγματικά ομιλούνται σήμερον διαθέτουν πολυάριθμα Πελασγικά στοιχεία, τα οποία αναμφισβήτητα προέρχονται από την Πελασγική των κοιτίδα, τα Βαλκάνια, την Κάτω Ιταλία και την Μ. Ασία.
Όταν η ίδια ρίζα βρίσκεται σ’ όλες τις γλώσσες ή στις περισσότερες από αυτές, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι το αντικείμενο που υποδηλούται δια της ρίζας ταύτης, ήτο κοινό για τους προγόνους των, οι οποίοι είχαν κάποτε τον ίδιο πολιτισμό. [Για παράδειγμα η λέξη «Άξων», υπάρχει παρεφθαρμένη σ’ όλες τις λεγόμενες αριανές γλώσσες, διότι οι λαοί αυτοί γνώριζαν όλοι την βοήλατη άμαξα. Ορισμένοι την βελτίωσαν και της έβαλαν ακτίνες στο διάβα του χρόνου, ενώ άλλοι διατήρησαν τον παραδοσιακό τροχό εκ κορμού δένδρου. Άρα διαφοροποιήθησαν. Με την πρόσθεση λοιπόν νέων λέξεων αρχίζει η διαφοροποίηση της γλώσσας και της ταυτότητας των λαών]. Έτσι έγινε βαθμιαία η διαφοροποίηση των φυλών εκ της αρχικής των καταγωγής. Τελικά παραμένει η κοινή καταγωγή σαν μύθος. Ο μύθος λ.χ της Ατλαντίδος, ο οποίος σχετίζεται με την πανάρχαιη δραστηριότητα της Ελληνικής φυλής, όπως δείχνουν τα διάφορα ευρήματα, υπήρξε κάποτε πραγματικότης. Όχι όμως και ο τεχνητός «μύθος» περί των Ινδοευρωπαίων.
Ο Μύθος των Ινδοευρωπαίων
Η κάθοδος φυλών από Βορρά και Ανατολών στην Ελληνική Χερσόνησο, για να εκπολιτίσουν τους δήθεν άξεστους Αιγαίους, δεν ευσταθεί ούτε επιστημονικά, αλλά ούτε από λογικής απόψεως, διότι οι Αιγαίοι ήσαν αποδεδειγμένα ναυτικός και στο έπακρον πολιτισμένος λαός που ταξίδευε, από την χαραυγή της Προϊστορίας του, όχι μόνον στην Μεσόγειο, αλλά και στους Ωκεανούς. Αν δεχθούμε τις δοξασίες περί «Ινδοευρωπαϊστών», τότε θα έπρεπε κανονικά να είχαν βρεθή κάπου τα ίχνη τους, ο ανώτερος πολιτισμός τους, η γλώσσα τους και τέλος τα ιστορικά πνευματικά μνημεία που θα άφηναν πίσω στην αρχική των κοιτίδα. Τέτοιο πράγμα όμως δεν έχει βρεθή. Τίποτα απολύτως δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη τους.
Αντίθετα, συνεχώς έρχονται στο φως νέες συντριπτικές αποδείξεις και ατράνταχτα τεκμήρια από τον Ελληνικό χώρο και εκτός αυτού-στις χώρες που ταξίδευσε-που επιβεβαιώνουν ότι οι Αιγαίοι Πρωτοέλληνες μετέδωσαν πρώτοι τον πολιτισμό τους σ’ όλους τους λαούς του τότε γνωστού κόσμου. Βέβαια, όλες αυτές οι αντιεπιστημονικές και δογματικές θεωρίες του παρελθόντος έχουν προ πολλού καταπέσει, αλλά επανέρχονται κάθε φορά με καινούργιο περιτύλιγμα στην επικαιρότητα από το «επιστημονικό» κατεστημένο της διεθνούς εξουσίας. Γιατί αυτός ο μύθος βολεύει την διαιώνιση της εξουσίας τους. Σήμερα βρισκόμαστε σε μια έξαρση του φαινομένου τούτου. Παντού επιδιώκουν να μειώσουν την αξία και την συμβολή του ανυπέρβλητου Ελληνικού παράγοντα στην δημιουργία του παγκόσμιου Πολιτισμού [Βλέπε «ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ», Τόμ. «ΕΛΛΑΣ» της Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ», του Ιωάννη Κουμάρη]. Αρκεί να επαναλάβουμε ότι "όταν οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν τον Παρθενώνα, οι πρόγονοι των σημερινών Άγγλων ζούσαν μέσα στα σπήλαια ή στα ανήλια δάση, ενώ πλείστοι απ’ αυτούς και άλλοι βόρειοι λαοί, ήσαν ακόμη ανθρωποφάγοι ή έκαναν ανθρωποθυσίες» [Στράβων, βιβλ.VI, σελ. 226, 21] [Ανέκαθεν το θαρραλέο και ανήσυχο Βρεταννικό έθνος συμπεριφέρθηκε αλαζονικά και σαν κατακτητής στην Ελλάδα, μιμούμενο τους δήθεν ξανθούς Ινδοευρωπαίους αποικιοκράτες και εκπολιτιστές]. Ακόμη και στην γειτονική μας Ιταλία, ακόμη και κατά την κλασσική εποχή, εθυσίαζαν παίδες στην εορτή των Κομπιταλίων και Λαραλίων, και μόλις επί Βρούτου κατηργήθη το έθιμον τούτο.[«ΩΓΥΓΙΑ» του Αθαν. Σταγειρίτη, Β. Τόμ. σελ.480].
Επομένως, είναι απαράδεκτη και εξοργιστική η τόσο κραυγαλέα παραποίηση και διαστροφή της Ιστορίας και Προϊστορίας των Ελλήνων. Δωδωναία η Λατρεία των Δρυίδων. Σύμφωνα με παλαιότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, διεπιστώθη ότι κατά την Μινωική περίοδο οι Κρήτες θαλασσοπόροι μετέφεραν στην Μεσόγειο "Κασσίτερο" από την Αγγλία. Όμως δεν πήγαιναν με άδεια χέρια εκεί. Τους μετέδιδαν τον ανώτερο Κρητομινωϊκό πολιτισμός τους. Πρόσφατα, ανεκαλύφθησαν στην Αγγλία προϊστορικές Ελληνικές εγκαταστάσεις, οι οποίες φανερώνουν ότι οι πρωτόγονοι και καθυστερημένοι λαοί της Αγγλίας δέχθηκαν την επίδραση των Ελλήνων και συν τω χρόνω εκπολιτίσθησαν. Έτσι αποδεικνύεται ότι η πανάρχαια λατρεία των Δρυίδων στην Βρεταννία είναι Ελληνικής προέλευσης, εκ του Μαντείου της Δωδώνης, και μετεφέρθη εκεί προ αμνημονεύτων χρόνων. Η Ελληνική Προϊστορία παρουσιάζει πράγματι ένα εκπληκτικό μυστήριο και μια σαγηνευτική πρόκληση για αυτόν που θα προσπαθήση να την αποκρυπτογράφηση και να εμβαθύνη σ’ αυτήν. Η αυτοχθονία των Ελλήνων έχει αποδειχθή με ατράνταχτα τεκμήρια από διαπρεπείς ανθρωπολόγους, όπως ο Ιωάν. Κουμάρης [Βλέπε άρθρον «Φυσική Ανθρωπολογία» Ιωάν. Κουμάρη, Α. Μέρος, Τόμος «ΕΛΛΑΣ», Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ» και Αλέξη Σίνου «Η Γεωγραφική Ενότης του Ελληνικού Μεσογειακού Χώρου» Μέρος Α. Σελ. 94-95, Μέρος Β. Σελ.179-182 κλπ].
Ο Ευρωπαίος «Αρχάνθρωπος» των Πετραλώνων
Αδιάσειστα τεκμήρια της γηγενούς προέλευσης του Έλληνα έφερε εσχάτως εις φως ο διεθνούς κύρους ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός με την ανακάλυψη του «Ευρωπαίου Αρχανθρώπου των Πετραλώνων Χαλκιδικής» και του «Κυνηγού Ελεφάντων της Πτολεμαίδος» για τον οποίο θα μιλήσουμε σε άλλο κεφάλαιο. Ο Ορφεύς λέγει: «ήδ’ όσον Αιγύπτω ιερόν λόγον εξελόγχευσα», δηλαδή στην Αίγυπτο και στην Λιβύην, εδίδαξα,(εξελόγχευσα=εξεγέννησα) τον ιερόν λόγον [«Αργοναυτικά» των «Ορφικών» στίχ. 42-44 και 102 Εκδ. Λειψίας TAUCHNIZIT 1829]. [Τυγχάνει ευνόητον ότι το «εξελόγχευσα» δεν σημαίνει ότι «εδιδάχθην», όπως υπεστήριξαν αμαθέστατοι και κακοηθέστατοι συγγραφείς].
Επομένως, η απόδειξη αυτή κονιορτοποιεί κάθε άλλη παλαιά και νεώτερη δογματική θεωρία, οι εμπνευστές των οποίων δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τις τεκμηριώσουν με στοιχεία. Είναι γνωστόν ότι κατά την 8 ην Χιλιετίαν π.Χ. ελάμβανε χώραν μεταφορά Οψιανού Λίθου με πλοία από την νήσο Μήλον του Αιγαίου πελάγους στην Αργολίδα, όπως απέδειξαν τα ευρήματα οψιανού λίθου στο σπήλαιο του Φράγχθη της Αργολίδος. Άρα οι Αιγαίοι από τότε θαλασσοπορούσαν. Αλλά και στον χώρον της Ανατ. Μεσογείου οι Πρωτοέλληνες Μινωίτες και Μυκηναίοι κυριαρχούν από αμνημονεύτων χρόνων. [Πανάρχαιοι Αχαιοί Κρήτες και Κύπριοι οι αρχαιο-Φοίνικες και οι Φιλισταίοι και «Παλαισάτι», διέσχιζαν την Μεσόγειο για να εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη]. Πανάρχαια τεκμήρια της διέλευσης ανθρώπων του Αιγαίου Πελάγους βρέθηκαν στην Βόρειο , Κεντρική και Νότιο Αμερική( επιγραφές, πλάκες, ονόματα πόλεων, ορυχεία εξορύξεως χαλκού κλπ)
Αυτόχθονες οι Έλληνες
Ο Ισοκράτης το διαλαλεί ότι: «Είμαστε αυτόχθονες. Δεν διώξαμε άλλους που ήσαν εδώ, ούτε ήρθαμε από αλλού να την καταλάβουμε έρημη από πληθυσμό, ούτε είμαστε μιγάδες και ανακατεμένοι με άλλα έθνη, αλλά προερχόμεθα από καλό και γνήσιον έθνος, ώστε γεννηθήκαμε σ’ αυτήν εδώ την γην, την κατέχουμε και διαβιούμε όλον τον καιρό. Ασχέτως αν όλον τον 20ον αιώνα η διεθνής εξουσία ραδιουργεί σε βάρος του Ελληνισμού και με την χρησιμοποίηση της Τουρκίας σαν «πολιορκητικό κριό» επιδιώκει την έξωση του Ελληνικού Γένους από τις πανάρχαιες πατρογονικές του εστίες (Μικρά Ασία, Κύπρος, Αιγαίο, Μακεδονία, Ήπειρο κλπ). [Η διεθνής εξουσία και οι εδώ υπηρέτες και διεκπεραιωτές της θέλουν να μας επιφέρουν ανάμειξη και να μας μεταβάλουν σ’ ένα άθλιο συνονθύλευμα, ώστε να απωλέσουμε την εθνική μας ταυτότητα. Προς τούτο συμβάλουν και ορισμένοι «γραικύλοι» και δήθεν
Η Αληθινή Ιστορία που Αποκρύπτεται Επιμελώς
ΚΕΡΒΕΡΟΣ: ΕΛΛΗΝΕΣ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΠΛΟΓΚΣ ΠΕΡΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΞΗΓΕΙ ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ !!! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΡΘΩΣΤΕ ΑΝΑΣΤΗΜΑ… diadrastika: Το κείμενο που ακολουθεί χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα και επιτίθεται σε ορισμένα πράγματα που πολλοί τα θεωρούν θεσμούς και αναπόσπαστα μέρη συνδεδεμένα με τον Έλληνα και την ιδιοσυγκρασία του. Δεν έχουμε την διάθεση να προκαλέσουμε κανέναν. Ωστόσο οι πληροφορίες που παρέχονται είναι σημαντικές και δεν γίνεται να τις παρακάμψουμε.
Δεν δεχόμαστε την ΠΑΠΑΡΑ της προελεύσεως των λαών από τους τρεις γυιους του Νώε, Χαμ, Σημ, και Ιαφεφ
Δεν δεχόμαστε τα πορίσματα των πληρωμένων σοφών που ομοφωνούν σε διαιρέσεις Εποχής Σιδήρου, Εποχής Χαλκού, Εποχής Λίθων και Εποχής Κοτρόνων στον εγκέφαλο τους, βεβαιώνοντας ότι το 9.000 έως 9.500 προ χριστουλη δεν υπήρχε πολιτισμός παρά μόνον οι τρεις φυλές πιθηκοειδών HOMOSAPIENS
Δεν ανεχόμαστε πλέον τον σκοταδισμό της Σημιτομογγολικης ‘’Βίβλου’’ σύμφωνα με την οποία ο θεούλης έπλασε τον Αδάμ και την Εύα το 4.004 Δεν ανεχόμαστε το Σημιτομογγολικο Πανεπιστημιακό Κατεστημένο και τους ασυνείδητους πληρωμένους μπράβους της πέννας που εν χορω ομοφωνούν ότι ο Ελληνικός Πολιτισμός ήταν δημιούργημα των Χαλδαιων τω Βαβυλωνίων των Ασσυριων των Ελαμιτων των Φοινίκων και των Αιγύπτιων, ενώ η φυλετική τους προέλευση είναι Βόρειων Αρειων και Ινδοευρωπαίων του Καυκάσου και του Καρπάθιου …δράκουλα.
Επειδή μεταξύ σας υπάρχουν «Εφιάλτες» που θα προωθήσουν την παρούσα αναφορά σε ξένους, πληροφορούμε αυτούς τους ξένους ότι καμία «υπαρκτή» τεχνολογία δεν μπορεί να θωρακίσει τις εγκαταστάσεις τους από την «ακρόαση» και το «θέαμα» της Ο.Ε.Α. που ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ βιντεοκασέτες του ….δεκάρικου, διότι κανένα υλικό δεν είναι αδιαπέραστο στις ακτινοβολίες ταχυτήτων C*10^6 . Η υλη είναι γι αυτές τις ταχύτητες διαφανής και διαυγής σαν άχρωμο αέριο.
Και για την ειρωνεία του πράγματος τους πληροφορούμε ότι η τεχνολογία μας έγινε εφικτή επειδή βασιστήκαμε στην θεωρία του «δωδεκαεδρικου αιθήρος» και της «τετρακτινιας εξαπλώσεως της πυκνώσεως» του Πυθαγόρα, και στη θεωρία ενεργειακής μεταπτώσεως «ανοδικής αραιώσεως και καθοδικής πυκνώσεως» του Ηράκλειτου, των Ορφικών Κειμένων, του Δημόκριτου, και άλλων Ελλήνων, τοις «ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ».
Αυτά σαν κατακλείδα για τους μύθους προελεύσεως του πολιτισμού των Ελλήνων από «Άρειους, Ινδοευρωπαίους, Βαβυλωνίους, Αιγύπτιους, και Αβραάμ και Ιακώβ του ….Τουρκεστάν. ——————————————
Επανερχομεθα στο θέμα μας. Καλουμεθα να καλύψουμε την χρονική διάρκεια από το 9.000π.χ. έως το 9.500π.χ. το οποίο σύμφωνα με τον Πλάτωνα ήταν το χρονικό σημείο βυθίσεως της Ατλαντίδος.
Κανών Λογικής ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ
1ον: Η Μεσόγειος Θάλασσα, κάτω από την υδάτινη μάζα της καλύπτει σε όλο της το εμβαδόν αρχαιότατες ελληνικές πόλεις, που ερευνήθηκαν και φωτογραφήθηκαν από ιδιώτες και οργανωμένες ομάδες δυτών – αρχαιολόγων.
Τα κτίσματα και τα μεταλλικά άψογης τέχνης γλυπτά αυτών των «υποβρύχιων» ελληνικών πόλεων δεν προηλθαν από τη βύθιση περιορισμένων εδαφών που προκάλεσε η ηφαιστειακή δράση μεταξύ Κρήτης και Σαντορίνης το 1500π.χ., αλλά από μια ΗΠΕΙΡΟ που κατακλίσθηκε από εξωθεν ερχόμενες υδάτινες μάζες. Διότι η σεισμική δράση της περιοχής Σαντορίνης ήταν τοπική και δεν περιελάμβανε την Δυτική και Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό αποδεικνύεται από το ότι οι βυθισμένες πόλεις της Μεσογείου περιέχουν ακόμη οικοδομήματα και στήλες με αγάλματα σε άψογη κατάσταση και όχι ερείπια όπως οι πόλεις του βυθού της Σαντορίνης.
2ον: Αυτή η πραγματικότητα επιβεβαιώνει τα Ελληνικά Χρονικά σύμφωνα με τα οποία στην θέση της Μεσογείου υπήρχε Στερεά γη, η Ήπειρος Αιγηίς. Η Αιγηίς έπαυσε να υπάρχει με τον «πνιγμών του Αιγέως», βασιλικού τίτλου αποδιδόμενου στον Κυβερνήτη όλης της Αιγέας Επικρατείας.
3ον: Μετά την Βύθιση της Αιγηίδος εμφανίζεται υπερισχύον μεταξύ των επιζώντων το Πελασγικό ελληνικό φύλο, ως αυτόχθον της Πελασγικής Αρκαδιας.Ο Ησίοδος αναφέρει ότι στην νέα γεωγραφική διαμόρφωση που προέκυψε ως ,«ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ», ο πρώτος βασιλεύς των επιζώντων Πελασγών ήταν ο Αρκάς της Αρκαδίας γης.
Ο Αρκάς μετονομάζει την συρρικνωμένη γεωγραφικά Πελασγια σε Αρκαδία. Με την συνεργασία του Τριπτοπολεμου, του Αδριστα και των επιτελών των, εκπαιδεύει τους επιζήσαντες σε στοιχειώδη επιβίωση μέσω καλλιέργειας σίτου για τροφή, και χρήσεως του ερίου για ένδυση. Τα ανωτέρω δείχνουν ότι ο κατακλυσμός επέφερε μείωση των οπωροφόρων αυτόφυτων δένδρων και των άφθονων ζώων των πρώην πεδιάδων που κατακλίσθηκαν με αποτέλεσμα να επιχειρείται τεχνητή ορεινή καλλιέργεια σιτηρών και αποφυγή σφαγής των ζώων που διασώθηκαν στην ορεινή Αρκαδία, επειδή κατά Παυσανία οι Πελασγοί πριν τον κατακλυσμό ενδυόταν με δέρματα ζώων. Παυσανίας «Αρκαδικά» 1,6 και 4,2-1.
Ο Αρκάς φέρεται ως απόγονος Πελασγών βασιλέων που έζησαν πριν τον κατακλυσμό. Είναι οι Νικτυμος, Λυκαιων, και Πελασγός. Σύμφωνα με την «Ωγυγία» Δ. Σταγειριτου και Απολλόδωρο , το πρόσωπο του Αρκάδα ταυτίζεται με τον Φορωνεα αδελφό της Ιούς και του Αιγιαλέα. Τα συνθετικά του «Αιγιαλός» «Αιγαίος – Αλός» αποδεικνύουν την για πρώτη φορά ύπαρξη «αλου» δηλαδή ακτών θαλάσσης γύρω από την Αρκαδία και μέσα στην Αιγηίδα. Απο την Πανγαία στην Αιγηίδα
Ο Φορωνευς Αρκάς συνάθροισε τους διεσπαρμένους ανθρώπους και έθεσε νόμους της νεοδιαμορφωθεισης πατρίδος. Επέβαλε τιμές των πολιτών προς τους θεούς με ένα κέντρο «θηλεως» λατρείας της Ήρας , στον ναό που έκτισε προς τιμήν της στο Αργος. Ο πρόγονος του Λυκαων έκτισε την πόλη Λυκοσουρα ή ΛΥΚΟΣ- ΗΡΑ στο ορος Λυκαιον, η οποία θεωρείται η αρχαιότερη πόλις του κόσμου και φυσικά των Ελλήνων. Σύμφωνα με τα Ελληνικά Χρονικά στις περιοχές «Κρητεα» και «Όλυμπος» του όρους Λυκαιον, από τις Νύμφες Θεισοα , Νεδα , και Αγνω ανετραφη ο Ζευς . Κακώς οι Κρητες διεκδικούν την προέλευση του Διός, διότι σύμφωνα με τον Στράβωνα οι Κρητες είναι άποικοι των Πελασγών Αρκάδων. Στράβωνος Γεωγραφικά Α. «Πελασγοί αρχαιον φυλον κατά την Ελλαδα πασαν επιπολασαν -διασκορπισμενοι ευρισκομενοι- και μαλιστα παρα τοις Αιολευσι τοις κατά Θετταλιαν…. Και της Κρητης εποικοι γεγονασι ως φησιν Ομηρος , και Πελασγικον Αργος, πολλοι δε και τα Ηπειρωτικα εθνη πελασγικα ειρηκασι, τον τε Δια τον Δωδωναιον αυτος ο ποιητης ονομαζει Πελασγικον : Ζευ ανα Δωδωναιε Πελασγικε.»
Και την Λεσβον Πελασγιαν ειρηκασι ….και την Πελοποννησον δε Πελασγιαν φησι Ευφορος κληθηναι … Αντικλειδης δε πρωτους φησιν αυτοις – Πελασγοις- τα περι την Λημνον και Ιμβρον εικησαι, και δη τουτο τινας –Πελασγους- και μετα Τυρρηνου του Αβυος εις την Ιταλιαν συναραι –μετεβησαν- , και οι την Ατθιδα συγγραψαντες ιστορουσι περι των Πελασγων, ως και Αθηνησι γενομενων.»
Σύμφωνα με την όλη εικόνα που εξάγεται από τα Ελληνικά Χρονικά, οι Πελασγοί υπήρξαν οι οικιστές όλης της Ελλάδος. Όχι μόνον αλλά μετά την μετάβαση τους στην Ιταλία , οι Τυρρηνοι Πελασγοί μέσω Λήμνου, Ίμβρου , Κρήτης και Κύπρου , αποίκησαν την εγγυς και μέση Ανατολή μέχρι την Μεσοποτάμια, και τις Βόρειες και Νότιες ακτές της Μεσόγειου, καθώς επίσης και τις ακτές έξω των Ηρακλείων Στηλών. -Ταρτησσος Ιβηρίας-. Κατά τον Κριτία, 9.000 χρόνια πριν τον Πλάτωνα, ένας πόλεμος ξέσπασε μεταξύ αυτών εντός και εκτός των Ηράκλειων Στηλών (πιθανότατα τα στενά του Γιβραλτάρ).
Ο Αισχύλος στις «Ικέτιδες» θέτει στο στόμα του βασιλέως του Άργους αυτά τα λόγια:
«Εκείνου που κατοίκησε παλαιοτατα τον τόπο αυτό είμαι παιδί, εγώ ο Πελασγός, ο αρχηγός αυτής της χώρας, και από εμέ έχει λάβει το όνομα του το γένος των Πελασγών, οι οποίοι καρπούνται τη γη από την οποία περνά ο αδιάβαστος Στρυμών. Το κράτος μου εκτείνεται μέχρι την γη των Περραιβων, της Πίνδου, της χώρας των Παιόνων και των Όρεων της Δωδώνης, φτάνουν δε τα όρια του εις την θάλασσαν. Επί όλων αυτών έχω την εξουσία.»
Μετά από την Λυκοσουρα ως πρωτευούσης των Πελασγών πριν την Βύθιση Αιγηίδος, το Αργος ορίστηκε η νέα πρωτεύουσα της Πελασγικής Επικρατείας με βασιλική γραμμή η οποία κυβέρνησε την Μεσόγειο επί 484 χρόνια. ‘’Ωγυγια’’Σταγειριτου τόμος Δ’.
Το Αργος που επί Αρκάδος Φορωνεως ονομαζόταν «άστυ Φορωνικον» πήρε το όνομα του από τον Αργο, υιό της Νιόβης και του Διός, και εγγονό του Φορωνεα μέσω της κόρης του Νιόβης που γεννήθηκε από τις σχέσεις του με την Κερδω ή την Νύμφη Λαοδίκη.
4ον: Αδελφός της Νιόβης και υιός του Φορωνεως ήταν ο Απις. Είναι το ίδιο πρόσωπο που λατρευόταν στην Αίγυπτο ως θεός με την μορφή ταύρου. Ο Απις κυβερνώντας τυραννικά την Απία Πελασγική αναγκάστηκε να μετοικήσει στην Αίγυπτο όπου ίδρυσε αποικία πατριαρχικού γένους, όπου προσετέθη στα αυτόχθονα ελληνικά γένη του Αιγύπτου, παλαιότερου Έλληνος αποικισμού, που έγινε πρώτος βασιλεύς της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ.
5ον: Υιός του Άργους ήταν ο Φορβαντας, του Φορβαντας ο Τριωπας, του Τριωπα ο Ιάσον, του Ιάσον ο Αγήνωρ, ο όποιος λογά τυραννικής βασιλείας διώχθηκε στην Μικρά Ασία όπου από τον υιό του Φοίνικα η περιοχή ονομάστηκε Φοινίκη, και οι απόγονοι του Φοίνικες.
Αυτά, για τους ηλίθιους ‘’ακαδημαϊκούς’’ μας τέκτονες των οποίων η αμάθεια φτάνει στο σημείο να θεωρούν τους Φοίνικες ανεξάρτητη φυλή και μάλιστα φυλή η οποία έδωσε το αλφάβητο στους Έλληνες. Η πραγματικοτης είναι ότι ο Αγήνωρ και ο Φοίνικας χολωμένοι από την απώλεια του θρόνου, μετέδωσαν στους απογόνους τους το μίσος τους εναντίον των συμπατριωτών τους του Άργους. Η διαμάχη αυτή στοίχισε πολλά δεινά στον ελληνισμό γιατί αργότερα βλέπουμε στην ιστορία την λυσσαλέα αντίπραξη των Φοινίκων Ελλήνων εναντίον των Πελασγών ΕΛΛΗΝΩΝ, ιδιαίτερα στον ναυτικό τομέα.
Το ατύχημα είναι ότι σ’αυτή την ελληνική οικογενειακή διαμάχη εισέρχονται το 1943π.χ. οι Σημιτομογγολοι Υξως μέσω των αποβρασμάτων του τύπου Αμπρα-χαν ή Αβραάμ, και επιδεινώνουν την διένεξη μεταξύ ελλήνων Πελασγών και Φοινίκων, εκμεταλλευόμενοι το ναυτικό δαιμόνιο των Φοινίκων για την δική τους γεωπολιτική.
6ον: Πριν από τους Φοίνικες, θαλασσοκρατούν οι Πελασγοί Μινωες, πριν απ’ αυτούς οι Πελασγοί Κυκλάδων, και πριν απ ‘αυτούς οι Πελασγοί Αργολίδος ως Μητροπολιτικοί Πελασγοί.
7ον: Ως αναφορά της μεταβάσεως των Δραβιδων Αιγαίων στην Ινδία υπό την ηγεσία του ιστορικού προσώπου Διόνυσου, ο οποίος ηγούμενος ‘’θυρσοφόρων Σάτυρων και Βακχων’’ αποίκισε την Ινδική, ιδε Διόδωρο Σικελιώτη Γ’ 62, Αρριανου Ε,α, 4,5,8, Απολλόδωρου κλπ.
8ον: Η Μήδεια αφού εγκατέλειψε τον Πελασγό Κόρινθο και δολοφόνησε τα παιδιά της, κατέφυγε στην Αθήνα όπου με τον Αιγέα γεννά τον Μηδο από τον οποίο προέρχονται οι Μηδοι της Μηδειας, αρχαίου λαού του σημερινού Ιράν. Ιδε Ωγυγία Δ. και Απολλόδωρος.
9ον: Ο Ζευς με την Δανάη γέννησε τον Περσέα. Ο Περσέας γέννησε τον Περσην σε σχέσεις του με την Ανδρομέδα. Ο Πέρσης αποίκισε την Περσία και έκτισε πόλη στην Αρταια, η οποία ήταν επαρχία της Περσίας. Οι κάτοικοι της Περσικής Αρταιας θεωρούνταν οι ήρωες της Περσίας ως γένος Διός, και ως οι αρχαιότεροι κάτοικοι του τόπου. – Ιδε Υγινος 64-244, Ωγυγία Σταγειριτου, Ερατοσθένους Κβ, Τζετζη ‘’Εις Λυκόφρονα 838, κτλ.
10ον: Προσπαθήσαμε να φέρουμε τον αναγνώστη σε επαφή με τις ρίζες του. Όλη αυτή η εξάπλωση των Πελασγών προς κάθε κατεύθυνση αποδεικνύει την αναζήτηση ζωτικού χώρου για επιβίωση μετά την Βύθιση της Αιγηίδος Ηπείρου. Τολμούμε συνειρμό και κοινή ετυμολογηση του αρχαϊκού ονόματος της Αιγηίδος “ΔΡΑΒΙΣ“ και “ΔΡΑΥΙΣ“ με την ρίζα “ΔΡΥΣ“. Οι λόγοι που μας επιτρέπουν αυτή την υπόθεση είναι οι συμβολισμοί που διατηρούσαν τα ελληνικά ιερατεία για την ΔΡΥΝ, συμβολισμοί που έχουν την αρχή τους στην αρχική υπερβολική χρήση της ΔΡΥΟΣ από τους Αιγιεις ως τροφής και ως πηγής δυνάμεως. Αυτή η «ιερότητα» της ΔΡΥΟΣ, στη συνέχεια μετετράπη σε «απαγορευμένο δένδρο ταμπού» με έσχατο συμβολισμό την κατασκευή της Αργούς από «Μέλανα ΔΡΥ». Η Πελασγική διατροφή με καρπούς ΔΡΥΟΣ, μας δηλώνει τον ρόλο της ΔΡΥΟΣ στην προγονική Αιγηίδα ή ΔΡΥΙΔΑ.
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι ο πρόγονος του Αρκάδα, ο Πελασγός, είχε υποδείξει στους υπηκόους του Αιγιεις να προτιμούν στην διατροφή τους βελανίδια της ΔΡΥΟΣ που υπήρχαν άφθονα στα απέραντα δάση ΔΡΥΟΣ της ενδοχώρας. Για τον λόγο αυτό οι κάτοικοι της Αρκαδίας ονομαζόταν «βαλανοφάγοι». Η διατροφή με βελανίδια γίνεται και σήμερα από κατοίκους της ορεινής Αρκαδίας.
Όταν σε μεταγενέστερη εποχή οι Σπαρτιάτες ζήτησαν τον χρησμό της Πυθίας για να επιτεθούν στην Αρκαδία, η Πύθια τους απέτρεψε από το εγχείρημα διότι «δεν ήταν δυνατόν να νικηθούν οι βαλανοφάγοι Αρκάδες Πελασγοί.»
Ακόμη ένας λόγος που επιβεβαιώνει την ετυμολογία ΔΡΥΣ, είναι ο τίτλος των ιερέων ή εκλεκτών των Γαλατών ΔΡΥΙΔΕΣ με πιθανό ενικό το ΔΡΥΣ, ΔΡΥΙΔΟΣ, ΔΡΥΙΔΙ κλπ. H Δραση των Δρυιδων στην αρχαιοτητα
Τελικά, τα συνθετικά του ΑΝΔΡΑΣ «ΑΝΩ-ΔΡΥΣ» υποδηλώνουν την ανδρική ρώμη που προέρχεται από την διατροφή με καρπούς δρυός. Είναι πολλοί οι δρόμοι που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Αιγηίς ονομαζόταν ΔΡΑΥΙΣ ή ΔΡΥΙΣ ή ΧΩΡΑ ΔΡΥΟΣ επειδή το κυρίαρχο δένδρο που κάλυπτε τις μεγαλύτερες εκτάσεις της ήταν η ΔΡΥΣ, και επειδή ο καρπός της καθιστούσε ΑΝΩ-ΔΡΥΣ ή ΑΝΔΡΕΣ τους αυτόχθονες.
Αν λοιπόν η βυθισμένη πατρίδα από την οποία προερχόμαστε ως απόγονοι των Πελασγών λεγόταν ΔΡΑΒΙΣ ή ΔΡΑΥΙΣ ή ΔΡΥΙΣ, και οι κάτοικοι ονομαζόταν ΔΡΑΒΕΙΣ ή ΔΡΑΥΕΙΣ, ΔΡΥΕΙΣ, μπορούμε να ονομαζόμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΡΥΕΙΣ ή ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΡΥΙΔΕΣ, και η χώρα μας ΕΛΛΑΣ ΔΡΥΙΣ.
Δεν θα ήταν καθόλου ατυχής ο συνδυασμός των δυο ονομάτων, εφόσον το πρώτο δηλώνει τον Ηλιακό λόγο και το δεύτερο την Δύναμη της Δρυός της Γης –Μητρός ή Δη-μητρος.
Σε ότι αφορά την μεταφορική σημασία των ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΡΥΙΔΩΝ ή ΔΡΑΥΙΔΩΝ ως Ιεροφάντων της Αλήθειας, της Ελευθερίας και της Ιεραρχημένης Δικαιοσύνης, και της ΔΥΝΑΜΗΣ έχουμε να πούμε ότι συλλαμβάνουμε την «Στοά Μεγάλης Δρυός» της Ν.Υορκης σαν κλεπταποδόχο ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΩΝ και κλεπταποδόχο ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΟΜΑΤΩΝ στην στην ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ του πλανήτη.
Όχι κύριοι αξιότιμοι Σημιτομογγολοι και Συμπαραμαρτυρουντες Τέκτονες Εφιάλτες.
Η Πατρίδα της ΔΡΥΟΣ της Λυκαιας είναι η ΕΛΛΑΣ και όχι η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. Και το σύμβολο και το εμβολιζόμενο ανήκουν στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΔΡΥΟΣ, και όχι στους γλοιώδεις σκοτεινούς εγκεφάλους σας. Διότι η ΔΡΥΣ είναι το σύμβολο της ΑΝΔΡΕΙΑΣ και των ΑΝΔΡΩΝ, ενώ σεις δεν υπήρξατε ποτέ άνδρες και ποτέ ευθείς ως ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΟΥΣΕΣ ΔΡΥΕΣ.
Υπήρξατε οι σφαγείς – θρασύδειλοι του ΧΑΝ της ΟΥΡΓΚΑ που με την μορφή Τούρκων και Βουλγάρων και Αλβανών Μογγολων γελοιοποιήθηκαν από την ελληνική πολεμική ΔΡΥ.
Και ήρθε η στιγμή να παραδώσετε στους ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΡΥΕΙΣ τα σκήπτρα μιας εξουσίας για την οποία αποδεδειχθήκατε τελείως ΑΝΙΚΑΝΟΙ, ΖΟΜΠΙ ΤΗΛΕΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΙ της Σεληνιακής Τεχνολογίας.
Διότι ΕΜΕΙΣ οι ΑΙΟΛΕΙΣ της ΘΕΤΤΑΛΙΑΣ του Γεννήτορα Αίολου Πελασγού ΔΡΥΙΔΟΣ, απόγονου του Γεννήτορα ΑΡΚΑΔΟΣ Πελασγού, απόγονου του ΜΙΝΥΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ερχόμαστε στο Άντρο του αθλίου ΣΙΝ της Σελήνης και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ με το κληρονομικό ΔΙΚΑΙΩΜΑ των ΔΡΥΙΔΩΝ της βυθισθείσης Ηπείρου ΔΡΥΙΔΟΣ, την επιστροφή του Πνευματικού και Υλικού ΧΡΥΣΟΜΑΛΟΥ ΔΕΡΑΤΟΣ της ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΛΟΓΟΥ.
Είμαστε έτοιμοι να «ζέψουμε τα βόδια του Αιήτη, να σπείρουμε τα δόντια του δράκοντα, και να εξοντώσουμε τους κτηνώδεις υπανθρώπους που που θα φυτρώσουν από την σπορά».
Διότι στην μεταφορική ΑΡΓΩ που ναυπηγήσαμε χρησιμοποιήσαμε την μεταφορική , ΜΕΛΑΝΑ ΟΜΙΛΟΥΣΑ ΔΡΥ του Διός, όπως ακριβώς οι πρώτοι Μινοες έκαναν στην ναυπήγηση της πρώτης ΑΡΓΟΥΣ.
Και η ΔΡΥΣ η ομιλούσα του Διός μα λέγει:
ΜΙΝΥΕΣ ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ του ΠΕΛΑΣΓΙΚΟΥ ΑΘΟΛΙΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ, ΘΕΤΤΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΛΕΣΒΟΥ , ΟΠΛΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΡΓΩ ΜΕ ΟΠΛΑ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΥΛΗΣ, ΚΑΙ ΑΠΟΛΕΥΣΤΕ. ΔΙΟΤΙ Η ΓΗ_ΜΗΤΗΡΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΑΠΟ ΔΙΕΣΠΑΡΜΕΝΑ ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΘΝΗ ΠΟΥ ΣΦΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΣΕ ΕΜΦΥΛΙΑ ΔΙΑΜΑΧΗ ΥΠΟΚΙΝΗΘΕΙΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΙΝ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ.
-ΕΘΝΟΣ ΑΙΝΟΥ ΙΑΠΩΝΙΑΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΙΑΝΟΥ Ἀϊνοῦ, οἱ Ἴωνες!13
-ΕΘΝΟΣ ΑΚΑΓΟΥΑΙΑ ΓΟΥΙΝΕΑΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΕΤΡΟΥΣΚΟΥ ΤΥΡΡΙΝΟΥ.
-ΕΘΝΟΣ ΣΚΥΘΩΝ , ΓΕΤΩΝ, ΑΡΙΜΑΣΠΩΝ. ΓΕΛΩΝΩΝ, ΘΥΣΑΓΕΤΩΝ, ΒΟΥΔΙΝΩΝ, ΙΣΣΗΔΟΝΩΝ ΜΑΣΑΓΕΤΩΝ, ΣΑΡΜΑΤΩΝ , ΔΑΚΩΝ, ΟΛΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΚΙΝΑΣ, ΡΩΣΙΑΣ, ΕΚ ΤΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΤΟΥ ΤΥΡΡΗΝΟΥ ΕΤΡΟΥΣΚΟΥ.
-ΕΘΝΟΣ ΓΙΛΑΚΩΝ ΛΙΜΝΗΣ ΒΑΙΚΑΛΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΓΕΛΩΝΟΣ
-ΕΘΝΟΣ ΔΡΑΒΙΔΩΝ – ΔΡΥΙΔΩΝ ΙΝΔΙΑΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ
-ΕΘΝΟΣ ΚΑΛΑΙΠΙΔΩΝ ΟΒΛΙΑΣ ΟΔΗΣΣΟΥ ΡΩΣΙΑΣ ΕΚ ΤΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΣΚΥΘΩΝ
-ΕΘΝΟΣ ΑΓΑΝΩΝ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΕΚ ΤΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΠΕΡΣΕΩΣ ΑΡΤΑΙΟΥ
-ΕΘΝΟΣ ΠΕΡΣΩΝ ΙΡΑΝ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΠΕΡΣΕΩΣ
-ΕΘΝΟΣ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΦΙΛΛΙΠΙΝΩΝ ΝΗΣΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΦΙΛΙΠΟΥ
-ΕΘΝΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΩΝ ΙΝΔΟΝΙΣΙΑΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΙΝΔΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ
-ΕΘΝΟΣ ΙΡΑΚΩΝ ΑΡΙΑΣ ΙΡΑΚ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΑΡΕΩΣ
-ΕΘΝΟΣ ΑΡΙΜΑΝΩΝ ΑΡΜΕΝΙΑΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΑΡΙΜΑΣΠΟΥ
-ΕΘΝΗ ΓΑΛΑΤΩΝ ΓΑΛΙΑΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ
-ΕΘΝΗ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΓΕΡΑΜΟΥ ή ΓΕΡΑΝΟΥ
-ΕΘΝΗ ΙΤΑΛΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΡΡΗΝΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΙΤΑΛΟΥ
-ΕΘΝΗ ΒΙΚΙΝΩΝ ΒΙΚΙΓΚΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΒΟΥΚΙΝΟΥ ΘΑΡΕΩΣ ή ΘΩΡ
-ΕΘΝΗ ΣΑΞΟΝΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΣΑΚΩΝΟΣ
-ΕΘΝΗ ΒΕΡΕΤΩΝ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΒΕΡΕΤΟΥ ή ΕΡΕΤΟΥ
-ΕΘΝΗ ΚΕΛΤΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΚΙΛΩΝΟΣ
-ΕΘΝΗ ΙΒΗΡΩΝ ΙΣΠΑΝΙΑΣ, ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΙΒΗΡΟΣ
-ΕΘΝΗ ΚΑΡΠΑΘΙΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΚΑΡΠΑΘΟΥ
-ΕΘΝΗ ΚΙΜΜΕΡΙΩΝ ΕΣΣΔ ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΙΟΣ
-ΕΘΝΗ ΦΑΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΣΧΕΡΙΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΩΣ ΥΠΟΛΕΙΜΑΤΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΑΙΓΑΙΩΝ
-ΕΘΝΟΣ ΦΟΙΝΙΚΩΝ ΛΙΒΑΝΟΥ ΕΚ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΦΟΙΝΙΚΟΣ
-ΕΘΝΟΣ ΑΛΑΣΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥΕΚ ΠΕΛΑΣΓΟΥ ΤΥΡΡΗΝΟΥ
-ΕΘΝΟΣ ΜΟΣΧΩΝ ΚΑΙ ΘΟΥΒΑΛΙΩΝ ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑΣ ΕΚ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΣΚΥΘΩΝ
-ΕΘΝΗ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΕΚ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΑΙΓΗΙΔΟΣ
Ναι ΕΜΕΙΣ οι ΜΙΝΥΕΣ ΘΕΤΤΑΛΟΙ ΠΕΛΑΣΓΟΙ της Ηπειρου ΔΡΥΙΔΟΣ, συναθροίζουμε τα διεσπαρμένα τμήματα των ομόφυλων μας για την ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ. Αποπλέοντας και πάλι από την ΙΩΛΚΟ της ΘΕΤΤΑΛΙΑΣ ΓΗΣ με την μεταφορική ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΡΓΩ.
Διότι διψούμε για Αποκατάσταση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ της ΙΕΡΑΡΧΟΥΜΕΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και της ΔΥΝΑΜΙΣ. Διότι……..
Κανών Λογικής ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΣ
Δεν ανεχόμαστε πλέον τον σκοταδισμό της Σημιτομογγολικης ‘’Βίβλου’’ σύμφωνα με την οποία ο θεούλης έπλασε τον Αδάμ και την Εύα το 4.004 προ τρυφερού χριστουλη. Ραβίνοι
Δεν ανεχόμαστε το Σημιτομογγολικο Πανεπιστημιακό Κατεστημένο και τους ασυνείδητους πληρωμένους μπράβους της πέννας Μεγυερ, Φαλμεραυερ, Γκλοτζ, Γκορντον, Παλμερ, Ντυραν και λοιπών, που εν χορω ομοφωνούν ότι ο Ελληνικός Πολιτισμός ήταν δημιούργημα των Χαλδαιων τω Βαβυλωνίων των Ασσυριων των Ελαμιτων των Φοινίκων και των Αιγύπτιων, ενώ η φυλετική τους προέλευση είναι Βόρειων Αρειων και Ινδοευρωπαίων του Καυκάσου και του Καρπάθιου …δράκουλα.
Δεν δεχόμαστε την ΠΑΠΑΡΑ της προελεύσεως των λαών από τους τρεις γυιους του Νώε, Χαμ, Σημ, και Ιαφεφ, και κάνουμε εμετό όταν ακούμε για Σημιτικούς , Χαμιτικούς και Ιαπετικούς εθνολογικούς και γλωσσολογικούς κλάδους, διότι Νώε, Σημ, Χαμ, και Ιαφεθ δεν υπήρξαν παρά μόνον στους διεστραμμένους Σημιτομογγολικους ΖΟΜΠΙ του Σιν της Σελήνης. Διότι ο θεούλης που έσωσε τον Νώε επειδή ‘πολύ τον συμπαθούσε’ δεν υπήρξε ποτέ παρά μόνον στους σχιζοφρενικούς ψευδολόγους τύπου Μωυσή ο οποίος είχε τη στοιχειώδη εβραϊκή ανεντιμότητα να αντιγράψει στην Πεντάτευχο το Βαβυλωνιακό έπος του κατακλιθεντος Γιλγαμές, σε …τοπικές …..βροχοπτώσεις Μεσοποταμίας.
Δεν δεχόμαστε τα πορίσματα των πληρωμένων σοφών που ομοφωνούν σε διαιρέσεις Εποχής Σιδήρου, Εποχής Χαλκού, Εποχής Λίθων και Εποχής Κοτρόνων στον εγκέφαλο τους, βεβαιώνοντας ότι το 9.000 έως 9.500 προ χριστουλη δεν υπήρχε πολιτισμός παρά μόνον οι τρεις φυλές πιθηκοειδών HOMOSAPIENS, Γκριμάλντι, Κρο-Μανιόν, Σανσελαντ, εκ των οποίων η Σανσελαντ του … Σανσελοτου είχε Μογγολικά χαρακτηριστικά Εσκιμώων και ήταν εκείνη που οίκησε την Ευρώπη (!!!) ως λευκή φυλή, ενώ η φυλή Γκριμάλντι παρήγαγε τους Νέγρους της Αφρικής, και η Κρο- Μανιόν τους Κίτρινους Ασιάτες, της ‘’νεοπαλαιολιθικης εποχής’’ με τέλος το 8.000π.χ.
Ως εκ του θαύματος αυτές οι τρεις φυλές προήρθαν από τον Νεαντερταλειο άνθρωπο της παλαιοπαλαιολιθικης εποχής , ο οποίος αν και ενός χρώματος, ξαφνικά αποφάσισε να γεννήσει απογόνους τριών ειδών, προ – λευκούς μογγολοειδεις, προ- κίτρινους ασιάτες, και προ – μαύρους Αφρικής.
Το επιστημονιστικο παραμύθι ως ανωτέρω, προοριζόμενο για εγκεφάλους που δεν θα υπέφεραν την γελοιότητα του παραμυθιού του Νώε και των τριών… γυιων, απορρίπτεται ως έκτρωμα αναπόδεικτης λογικής από τους ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥΣ. ‘Η θα υπάρχουν αρχεία γραπτά πολιτισμού ή διαφορετικά απορρίπτονται όλες οι υποθέσεις, και μάλιστα υποθέσεις που γίνονται από πληρωμένες πέννες του Τεκτονικού Πανεπιστημιακού Κατεστημένου.
Πετώντας στο καλάθι των αχρήστων τα παραμυθευματα του Νώε και του Νεάντερνταλ διότι δεν μας εξηγούν την προέλευση των ανθρώπινων φύλων και τα βιολογικά κριτήρια διασπάσεως μιας φυλής σε …. Τρία χρώματα – φυλές, και επειδή κανένας πατέρας δεν γέννησε ποτέ παιδιά τριών διαφορετικών φυλών, και καμιά φυλή στην πορεία των διερευνησιμων 9.500π.χ., δεν διασπάστηκε σε τρία ή δεκατρία χρώματα, ΦΤΥΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΗΔΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΜΠΟΓΙΑΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΕΠΙΣΤΗΜΗΣ και προτιμούμε τα Ελληνικά Χρονικά που εξηγούν την ενότητα και το αυτόχθον των γήινων φυλών μετά τις αρχικές υποχρεωτικές μετατοπίσεις τους λογω βυθίσεως των Ηπείρων Ατλαντίδος και Αιγηίδος.
Κανών Λογικής ΑΠΟΚΛΙΣΕΩΣ ΤΡΙΤΟΥ
Αποκλείουμε φυσικά από τον χώρο της αποδεδειγμένης Λογικής και το παραμυθευμα του ολικού κατακλυσμού του πλανήτη το 2.490π.χ. κατά την Σημιτομογγολικη ‘’Βίβλο’’ Γεν. στ’ 3, τον οποίο οι πληρωμένες πέννες προσπάθησαν να παρουσιάσουν ταυτόσημο με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα ως επόμενο του Ωγυγιου κατακλυσμού Αιγηίδος και Ατλαντίδος.
Διότι το 2.490 περιέχεται στην περίοδο του 2.325 – 2.500π.χ. όπου σύμφωνα με τα αρχεία Νο 5- 254 Μουσείου Λούβρου και τα αντίστοιχα του Βρετανικού Μουσείου, τα επιγραφικά ευρήματα Μεσοποταμιάς παρουσιάζουν ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΕΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΗ Δυναστείες επώνυμες Σημιτων βασιλέων της ΟΥΡ ή ΟΥΡΓΚ. Ιδε πίνακα σελιδος 50.
Είναι ευτράπελο και αλλοπρόσαλλο το παιγνίδι που παίζεται ανάμεσα στα ‘’Πανεπιστημιακά’’ και στα ‘’Θρησκευτικά’’ κανάλια των Σημιτομογγολων. Τα πρώτα καλούνται να ‘’μαντρώσουν’’ με ‘’ελαστικά ψεύδη’’ που περιέχουν αλήθειες, όσους δεν ‘’μαντρώθηκαν’’ από τα ασύστολα ‘’σκληρά ψεύδη’’ των δεύτερων.
Στην προκειμένη περίπτωση το ‘’πανεπιστημιακό’’ κανάλι λέγει την αλήθεια για την δυναστεία των Σημιτων της ΟΥΡΓΚ αλλά ψεύδεται διότι στην ιδία περίοδο από το 2.350 – 2.500π.χ. δεν δέχεται την ύπαρξη κανενός άλλου πολιτισμού και…. Φυσικά αποκλείει την ύπαρξη ελληνικού πολιτισμού σε όλο το φάσμα από το 2.300 – 9.000π.χ. Έτσι υποστηρίζει έμμεσα το ‘’σκληρό ψεύδος της Βίβλου’’ η οποία θέλει την προέλευση όλων των γήινων φυλών και πολιτισμών από την Μεσοποταμιά, όπου ο καλός θεούλης δημιούργησε τους ‘’πρωτόπλαστους’’ το 4.004π.χ. ή το 4.046π.χ. κατά τους ‘’μάρτυρες του ιεχωβά’’ …αμήν.
Το ‘’παζάρι’’ της αλήθειας δηλαδή έχει δυο εβραίους έμπορους όπου ο ένας πουλαει ψευδείς χρονολογίες και προέλευση φυλών, ενώ ο άλλος πουλαει ψευδείς και αληθείς χρονολογίες και ΟΜΟΙΑ ψευδή προέλευση φυλών και πολιτισμών.
Συμπεραίνουμε άρα ότι αυτό που ποναει περισσότερο στο Σημιτομογγολικο Κατεστημένο είναι κυρίως το να αποδειχθη πασει θυσία ότι όλοι οι πολιτισμοί προήρθαν από την Σημιτική Μεσοποτάμια και μάλιστα από την μογγολική ΟΥΡΓΚ, από όπου εξήλθε ο Αμπρα – Χαν ή Αμπραχαμ το 1943π.χ. με πρώτο θύμα την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΙΓΥΠΤΟ.
Για όσους δεν πείστηκαν να αγοράσουν από τα δυο προηγούμενα εβραϊκά ‘’μαγαζιά αλήθειας’’, υπάρχει τρίτος εβραίος έμπορος που κάνει και άλλες υποχωρήσεις. Δέχεται ότι οι χρονολογήσεις των άλλων δυο είναι ‘’ατυχείς’’ και διαφημίζει το εμπόρευμα της παλαιολιθικής και νεοπαλαιολιθικης Εποχής, όπου βρίσκουμε μετατοπισμένη και την προέλευση των φυλών από Νεαντερταλεια Ευρώπη και όχι από την Μεσοποτάμια. Στο τρίτο όμως Σουπερμάρκετ ο αγοραστής πρέπει να δεχθεί ότι η Ευρώπη οικήθηκε από την Μογγολική φυλή των Εσκιμώων Σανσελαντ ή Σανσελοτων με συνειρμούς Τευτονικών παραδόσεων που καταλήγουν σε GRALL και ΣΙΝ_ΣΕΛΛΑΝ του ΣΙΝ της ΣΕΛΗΝΗΣ, με εμφάνιση του λευκού διαλογιζόμενου HOMOSAPIENS ΤΟ 8.000π.χ.
Ο μαγαζάτορας του θρησκευτικού καθολικού ψεύδους ονομάζεται Μωυσής της Πεντατεύχου, ο συνάδελφος του του μερικού ψεύδους των ‘’πανεπιστήμιων’’ μπορεί να είναι ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ο κάθε ‘’καθηγητής’’ αρχαιολογίας, εκτός των διωχθέντων έντιμων του τύπου ΘΕΟΧΑΡΗ, δολοφονηθέντος ηθικά και ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ από το ελληνικό τεκτονικό κατεστημένο.
Ο τρίτος του μερικού ψεύδους της ‘’προϊστορίας’’ μπορεί να είναι και είναι ο κάθε ‘’καθηγητής’’ προϊστορίας, εκτός των διωχθέντων εντίμων του τύπου Πασσα εκδότου Εγκυκλοπαίδειας ‘’ΗΛΙΟΣ’’ και των ‘’ΟΡΦΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ’’.
Ονόματα, των ανωτέρων πωλητών ‘’χαμαιτυπείων αλήθειας’’ είναι : ALLANBULLOCK, SIRGERALDBARRY, DR JOSEPHBRONOWSKY, JAMESFISCHER, SIRJULIANHUXLEY, JEANDELORME, RATHBONEBOOKSLIMITEDLONDON, LIBRAIRIELAROUSSEPARIS, ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ Ε.Ε. ΑΘΗΝΑΙ, ΠΑΠΥΡΟΣ_ ΛΑΡΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙ κτλ. κτλ.
Για τους πολύ απαιτητικούς αγοραστές υπάρχουν και οι ‘’μπουτίκ αλήθειας’’ όπου η εξεζητημένη ψευδογνωση είναι ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ να διαχωριστεί από την αλήθεια.
Αναφέρουμε την ‘’μπουτίκ’’ των ατλαντολογων στην οποία πωλείτε η πληροφορία ότι ‘’τα υπολείμματα των υποβρυχίων ατλάντων, παράγουν Εσκιμώους και Μογγολίας που έρχονται στην επιφάνεια του πλανήτη από την κοίλη γη μέσω της οπής του Βόρειου Πόλου’’.
Την ‘’μπουτίκ’’ των Μυστικιστών όπου πωλουνται πληροφορίες ‘’για ερμαφρόδιτους Λεμουριάς’’
Την ‘’μπουτίκ’’ των Μυστικιστών όπου πωλουνται πληροφορίες για ‘’Πέντε Κύριες φυλές και υποφυλες’’ εκ των οποίων η Αρεια φυλή θα παράγει τον αντίχριστο βασιλέα, Βασιλέα του Κόσμου εκ φυλής Δαν,…..ο οποίος θα καταστραφεί από τον ερχόμενο εκ φυλής Ιούδα Χριστό, αφού προηγούμενος κυβερνήσει τον πλανήτη ….επιβάλλοντας ‘’μια απατηλή ειρήνη και ασφάλεια’’ .
Η τελευταία ‘’μπουτίκ’’ όπως θα δούμε είναι και η περισσότερο επικίνδυνη διότι τα ηλεκτρονικά «αυτιά» της Ο.Ε.Α. κατέγραψαν σε συνεδριάσεις της Στοάς «Μεγάλης Δρυός» Ν.Υορκης ότι «χρειάζεται μεγάλη προσοχή για την παιδεία που θα δοθεί στον Δανό Αντίχριστο Σαυλο βασιλιά των Ελλήνων!!!
Απαιτούμε από τον αναγνώστη να περιμένει ανάλυση των εξεζητημένων αυτών θεωριών στο τέλος της παρούσης, διότι ΕΔΩ βρίσκεται το ‘’τεκτονικον μυστηριον’’ της ΑΟΑ και του ΟΤΟ που όταν εξηγηθεί θα κλυσει τον κύκλο μιας εγκληματικής Σημιτομογγολικης γεωπολιτικής των ΧΑΝ για 12.500 χρόνια παρελθόντος.
Στο σημείο αυτό κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε την «πραμάτεια» του σκληρού ψεύδους εβραϊκής ‘’Βίβλου’’ την οποία δέχεται και ασπάζεται και η χριστιανική ορθόδοξη εκκλησία . Η σκοπιμότητα συνιστάται στο ότι τα ονόματα και οι προκύπτουσες φυλές που αντιγράφουμε από το Α’ Χρονικών α’ κεφάλαιο της ‘’Βίβλου’’, παρουσιάζουν σε πλαστή σύγχρονη εμφάνιση ελληνικές, μογγολικές, εβραϊκές, και αραβικές φυλές το 2.470π.χ. με την ‘’γέννηση του Ιαφεθ’’ από τον ‘’Νώε’’, του 2.468π.χ. με την ‘’γέννηση του Σημ’’ από τον Νώε και την ταυτόχρονη ‘’γέννηση του Χαμ’’ από τον Νώε’’.
Βυθιζόμαστε στο εβραϊκό χαμαιτυπείο και διαβάζουμε : Ο Νώε γέννησε τον Σημ, Ιαφεθ, Χαμ
Ο ΣΗΜ μέσω της γραμμής ΕΛΑΜ / ΑΣΣΟΥΡ / ΑΡΦΑΞΑΔ / ΛΟΥΔ / ΑΡΑΜ και κυρίως του ΑΡΦΑΞΑΔ, γεννά τη γραμμή ΣΑΛΛ /ΕΒΕΡ ή ΕΒΕΡΤ / ΦΑΛΕΓ / ΡΑΓΑΥ / ΣΕΡΟΥΧ / ΝΑΧΩΡ / ΘΑΡΑ / ΑΒΡΑΑΜ ή ΑΒΡΑ-ΧΑΝ.
Ο ΑΒΡΑ-ΧΑΝ έχει τρεις γυναίκες : ΣΑΡΡΑ, ΑΓΑΡ, ΧΕΤΟΥΡΑ
Από ΣΑΡΡΑ γεννά τον ΙΑΚΩΒ ο οποίος φέρεται γεννήτορας 12(!!!) φυλών : ΡΟΥΒΙΝ / ΣΥΜΕΩΝ / ΛΕΥΙ / ΙΟΥΔΑΣ / ΑΣΣΑΧΑΡ / ΖΑΒΟΥΛΩΝ / ΔΑΝ / ΙΩΣΗΦ/ ΒΕΝΙΑΜΙΝ / ΝΕΦΘΑΛΙ / ΓΑΔ / ΑΣΗΡ . ΣΥΝΟΛΟ 13!!! ΕΒΡΑΙΚΕΣ ΦΥΛΕΣ.
Από ΑΓΑΡ γεννά τον ΙΣΜΑΗΛ προπάτορα των Αράβων ο οποίος φέρεται γεννήτορας 12 (!!!) αραβικών φυλών : ΝΑΒΑΙΩΦ / ΚΗΔΑΡ / ΑΛΒΕΗΛ / ΜΙΒΣΑΝ / ΜΙΣΜΑ / ΔΟΥΜΑ / ΜΑΣΣΑ / ΑΔΑΔ / ΘΑΙΜΑ / ΙΕΤΟΥΡ / ΝΑΦΙΣ / ΚΕΔΜΑ.
Από ΧΕΤΟΥΡΑ γεννά τον ΖΕΜΒΡΑΝ γενάρχη των Μογγολικών φυλών, και τους 12(!!!) ΙΟΞΑΝ ή ΥΞΟΣ / ΜΑΔΑΝ / ΜΑΔΙΑΜ / ΙΕΣΒΩΚ / ΣΟΥΑ / ΣΕΒΑ / ΓΕΦΑ / ΕΦΕΡ / ΑΝΩΧ / ΑΒΕΙΔΑ / ΕΛΔΑΓΑ / ΔΑΙΔΑΝ. ΣΥΝΟΛΟ 13(!!!) ΜΟΓΓΟΛΙΚΕΣ ΧΕΤΟΥΡΑΝΙΕΣ ή ΤΟΥΡΑΝΙΕΣ ΦΥΛΕΣ.
Εάν η προέλευση των Μογγολων από τον Αμπρα – Χαν φαίνεται απίστευτη στον αναγνώστη παραθέτουμε την περικοπή του ‘’ΕΣΔΡΑ’’ που καταχωρείται στη ‘’Βίβλο’’ μετά το Β’ ΧΡΟΝΙΚΩΝ.
Στο εδάφιο 57 του β’ κεφαλαίου του Έσδρα, μεταξύ των Νεθινειμ της προσωπικής φρουράς του Σολομώντος αναφέρονται και ‘’οι υιοί ΑΤΤΙΛ : ….υιοί Σεφατια, υιοί ΑΤΤΙΛ, υιοί Φοχερεθ από Σεβαιμ, υιοί Αμι. Πάντες οι Νεθινειμ, και οι υιοί των δούλων του Σολομώντος, ήσαν τριακόσιοι ενενήκοντα δυο.’’……
…Κατά εντελώς συμπτωματική σύμπτωση ο ΑΤΤΙΛΑΣ ήταν ΧΑΝ ή ΑΤΤΙΛΧΑΝ ΜΟΓΓΟΛΟΣ και απόγονος των ΜΟΓΓΟΛΩΝ ΑΜΠΡΑΧΑΝ.
Το εβραϊκό Α’ Χρονικών μας παρουσιάζει από τον ΑΒΡΑ_ΧΑΝ 36 ή 3×12 φυλές ‘’ειδικού ρόλου’’ στην Σημιτομογγολικη γεωπολιτική. Αλλά υπάρχουν άλλες 36 μέχρι συμπληρώσεως του 72 που είναι και ο αριθμός των μελών του Σανχεδριν της ORDOADEPTISATLANTIS ή ATL ή ATTIL. Επί των τριών δωδεκαφυλων Εβραίων, Αράβων, Μογγολων άρχουν ως ‘’δεκατοτριτο κέντρο’’, τρεις υπερφυλες, του ΙΑΚΩΒ / ΙΣΜΑΗΛ/ΙΟΞΑΝ ή ΥΞΩΣ .
Οι υπόλοιπες 36 φυλές μέχρι τις ολικές 72, δίνονται από τα ‘’προπατριαρχικα’’ ονόματα:
ΣΗΜ / ΕΛΑΜ / ΑΣΣΟΥΡ / ΑΡΦΑΞΑΔ / ΑΟΥΔ / ΟΥΖ / ΓΕΘΕΡ / ΜΑΣ / ΣΑΛΔ /ΕΒΕΡ / ΡΑΓΑΥ / ΣΕΡΟΥΧ / ΝΑΧΩΡ / ΘΑΡΑ / ΑΒΡΑΑΜ / ΑΛΜΩΔΑΔ / ΣΑΛΕΦ / ΑΣΑΡΜΑΒΕΘ / ΙΑΡΑΧ / ΑΔΩΡΑΜ / ΟΥΖΑΛ / ΔΙΚΑΛ / ΕΒΑΛ / ΑΒΙΜΑΗΛ / ΣΕΒΑ / ΟΦΕΙΡ / ΑΒΙΛΛ / ΙΩΒΑΒ / ΝΩΕ / ΗΣΑΥ / ΕΛΙΦΑΣ / ΡΑΓΟΥΗΛ / ΙΕΟΥΣ / ΙΕΓΛΟΜ / ΚΟΡΕ /, επί των οποίων άρχουν τρεις υπερφυλες, οι ΦΑΛΕΓ, ΙΟΚΤΑΝ, ΑΡΑΜ εκ της οποίας η αραμαικη ή αρχαία εβραϊκή.
Επί των 6 υπερφυλων άρχουν τρεις φυλές ‘’αφετηρίες’’ φυλές ΕΝΩΧ, ΜΑΘΟΥΣΑΛΑ, ΛΑΜΕΧ. Επί των τριών τελικών φυλών άρχει ο ΣΙΝ την ΣΕΛΗΝΗΣ. Έτσι έχουμε 6 συνολικά 12φυλα, συν 6 υπερφυλες, συν 3 φυλές αφετηρίες, με άθροισμα 81. Οι εκπρόσωποι των 6 συνολικά 12φυλων, ήτοι 72 απαρτίζουν την ORDOADEPTISATLANTIS. Οι 6 εκπρόσωποι των υπερφυλων και οι 3 των φυλών αφετηριών, απαρτίζουν την ‘’ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΝΝΕΑ’’ η οποία συμβολίζεται με την εννεαφωτο λυχνία των τεκτονικών στοών. Για τους Τέκτονες που δεν γνωρίζουν αν κινούνται στα επίπεδα του δευτεροβάθμιου ΟΤΟ ή ORDOTEMPLISORIENTIS, ο κόσμος , ο παγκόσμιος πληθυσμός θεωρητικά βρίσκεται στα χεριά 9 ΡΑΒΒΙΝΙΚΩΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ ΖΟΜΠΙ του ΣΙΝ τα οποία έχουν δικαιοδοσία ζωής και θανάτου ακόμη και στα 72 μέλη της απρόσιτης AOA ή ORDOADEPTISATLANTIS.
Τα ονόματα της επιτροπής των «9» και των «72» της ΑΟΑ έχουν καταγραφεί από την Ο.Ε.Α. όπως έχουν επίσης καταγραφεί οι σκέψεις τους και οι συζητήσεις τους. Η διάταξη του 72 συν 6 ίσον 78 αντιγράφεται στην ατλαντιας επινόησης «Τράπουλα του Ταρρω» από την οποία λείπουν για τους μεμυημενους «τρία συμβολικά φύλλα έως το 81». Η «μαντική τέχνη των 81 συντελεστών ανήκει μόνον στους τρεις ‘’σουπερ’’ της επιτροπής των 9», που σημαίνει ότι στη Σεληνιακή Καβάλα τις 81 παραμέτρους – ηλεκτρομαγνητικές συχνότητες επικοινωνίας με την Σελήνη τις γνωρίζουν μόνον τρία άτομα στον πλανήτη …. Εκτός της Ο.Ε.Α. που τις κατέγραψε με ειδική τεχνολογία.
Προσθέτουμε ότι οι 36 εκπρόσωποι των πατριαρχικών φυλών αποκαλούνται ‘’θήλυς τροχός’’ , ενώ οι εκπρόσωποι των 36 προπατριαρχικων φυλών ‘’άρρην τροχός’’ , και συμβολίζονται με δυο εφαπτόμενους τροχούς των 36 κυκλικών τομέων ο καθένας .
Οι φυλές του ‘’άρρενος τροχού’’ κατά την ‘’Βίβλο’’ αρχίζουν να σχηματίζονται με την γέννηση του Σημ από τον Νώε το 2468π.χ. , ενώ οι φυλές του ‘’θήλεος τροχού’’ αργότερα με την γέννηση του Ισμαήλ το 1932π.χ.- οι χρονολογίες έχουν ληφθει από έντυπα της εβραϊκής WATCHTCWER των … μαρτύρων του ιεχωβά.-
Παρακάμπτουμε τις φυλές του Χαμ οι οποίες ‘’υπέστησαν όλες σημιτική διάβρωση’’, διότι ως Χαμιτικές φυλές χαρακτηρίζονται από τη ‘’Βίβλο’’ οι Πελασγοί Φοίνικες, απόγονοι του Φοίνικα υιού του Αγήνορα βασιλέως του Άργους, οι οποίοι εξαπλώθηκαν μέχρι την Μεσοποταμία και ίδρυσαν ελληνικές πόλεις όπως η ΕΛΛΑΣ_ΑΡ και η ΛΑΡΙΣΑ, δίδοντας όλες τις γεωγραφικές ονομασίες του τόπου. Στους Χαμιτικούς λαούς υπολογίζονται όλοι οι έλληνες που αποσπάσθηκαν από την Μεσόγειο και Ευρώπη για να αποικήσουν την Ασία γενικότερα. Εν πασει περιπτώσει οι ‘’Χαμίτες’’ με γεννήτορα τον ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΧΑΜ και το ΥΠΑΡΚΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΦΟΙΝΙΚΑ ΠΕΛΑΣΓΟ δεν παρουσιαστήκαν το 2.470π.χ. με την ‘’γέννηση’’ του Χαμ’’ αλλά το 9.500π.χ. όταν ο υιός του Ιασον Αγήνωρ αποίκησε την δυτική ακτή της Μ.Ασιας γεννώντας τον Φοίνικα, από τον όποιο ο τόπος ονομάστηκε Φοινίκη.- Ωγυγία Σταγειριτου Δ σελις 443 και Απολλόδωρος Α’.
Χωρίς σχόλια αναφέρουμε την ονοματολογία των Χαμιτικών φυλών κατά την ‘’Βίβλο’’ η οποία σε μερικά σημεία, παρά την προσπάθεια εβραιοποιησης της προφοράς, προδίδει ελληνική προέλευση:
Κάτω από το ΛΟΥΔΕΙΜ εννοείτε η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΔΙΑ, από το ΛΕΑΒΕΙΜ η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΙΒΥΗ, από το ΧΑΦΘΟΡΕΙΜ η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΦΘΟΡ ή ΚΡΗΤΗ κτλ.
Η εφεύρεση του Σημιτομογγολικου μύθου περί ‘’χαμιτικών φυλών’’ και περί ‘’σημιτοχαμιτικης μίξεως χαμιτικών και σημιτικών φυλών’’ επέτρεψε στο κατεστημένο της εθνολογίας να διεκδικεί τους Φοίνικες και τα ελληνικά γένη της Ασίας ως ‘’ημισημιτικους λαούς με υπερισχύον το σημιτικό φύλο.’’ Τέτοιοι λαοί όπως οι Σύριοι και οι Λιβανέζοι είναι υπό γενοκτονία στην Εγγυς Ανατολή.
Συγχρόνως με τον αυθαίρετο χαρακτηρισμό της ΚΑΦΘΟΡ ή ΚΡΗΤΗΣ ως ‘’χαμιτικής’’ και επομένως ‘’σημιτοχαμιτικης’’, η Βίβλος αφήνει περιθώρια να διεκδικηθεί η Κρήτη ως ισραηλινή περιοχή.
Δεν χρειάζεται να τονίσουμε ότι το τερατώδες αυτό ψεύδος ανατρέπεται από τα Ελληνικά Χρονικά τα οποία βεβαιώνουν ότι οι Κρητες όπως και οι λοιποί Έλληνες αποίκησαν τον σημερινό τους χώρο σαν Πελασγοί Αρκάδες, όχι ΔΙΩΓΜΕΝΟΙ όπως ο τύραννος Αγήνωρ πρόγονος των Φοινίκων, αλλά καθώς «Όμηρος φύσην.. και της Κρήτης έποικοι γεγονασιν» συγχρόνως με την αποίκηση της υπόλοιπης Ελλάδος «Πελασγοί αρχαιον φυλον κατά την Ελλάδα πασαν επιπόλασαν». ΣΤΡΑΒΩΝ- ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ Α’.
Αλλά ακόμη και αν δεχτούμε το άτοπο της αποικήσεως της Κρήτης από τον Φοίνικα του Αγήνορας, παρά την σαφή δήλωση των Ελληνικών Χρονικών ότι ‘’ο Αγήνωρ οίκησε την ΑΣΙΑ’’, και πάλι ανατρέπονται οι «σημιτοχαμιτικες προελεύσεις’’ των Κρητων, διότι ο Αγήνωρ ήταν ΕΛΛΗΝΑΣ , και ο Φιννικας ήταν ΕΛΛΗΝΑΣ.
Στο ζήτημα αυτό το Σημιτομογγολικο κατεστημένο έχει προκαλέσει μεγάλη σύγχυση ισχυριζόμενο ακόμη ότι ‘’εφ’ όσον οι Κρητες είναι χαμιτικής ή φοινικικής και άρα «και σημιτοχαμιτικης καταγωγής» τότε ο Μινωικός Πολιτισμός που έπεται του Μυκηναϊκού, είναι σημιτικής καταγωγής’’. Η άθλια αυτή τακτική εξυπηρετείται, κατόπιν διαταγής ραβίνων, και από εβραίους Ελλάδος οι οποίοι για να αποδείξουν την ‘’εβραιοκρητικη ταύτιση’’ βαπτίζονται με το όνομα «ΜΙΝΩΣ» . – Ιδε εταιρία «Μινως Μάτσας» εγγραφής δίσκων.-….
Η αισχρή πλαστογράφηση της ιστορίας έφτασε μέχρι το σημείο να αμφισβητείται η προέλευση του Μυκηναϊκού πολιτισμού και των ιδίων των Πελασγών, διότι υπάρχουν ΑΛΗΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ καθηγητές Πανεπιστήμιων που δεν βρήκαν τον ΑΝΔΡΙΣΜΟ και την ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ να αντικρούσουν την δήθεν ‘’σημιτική προέλευση Μινωικού και Μυκηναϊκού πολιτισμού παρά τα μέσα που τους παρέχουν τα αδιάσειστα Ελληνικά Χρονικά.
Οι μαστροποί της Ιστορίας συνεχίζουν με την παράθεση των ‘’ιαπετικών φυλών’’ στη ‘’Βίβλο’’ παρεμβάλλοντας σκόπιμα και εβραϊκά γένη, όπως το γένος ΑΣΚΕΝΑΖΥ. Παρακολουθείτε ΓΟΜΕΡ / ΑΣΧΕΝΑΖ / ΡΙΦΑΘ / ΘΩΓΑΡΜΑ / ΜΑΓΩΓ / ΜΑΔΑΙ / ΙΑΥΑΝ / ΕΛΕΙΣΑ / ΘΑΡΣΕΙΣ / ΚΙΤΤΕΙΜ / ΔΩΔΑΝΕΙΜ / ΘΟΥΒΑΛ / ΜΕΣΕΧ / ΘΕΙΡΑΣ.
Τα γένη ΓΟΜΕΡ, ΑΣΧΕΝΑΖ, ΡΙΦΑΘ, ΘΩΓΑΡΜΑ είναι κρυπτοεβραικα γένη που υποδύονται τους ‘’ιαπετιτες’’ με κυριο σκοπο την διαβρωση των ηθων των εθνων που κατοικουν. Τα γενη αυτά ειδικα εκπαιδευμενα από ραβινους στο να προκαλουν εκφυλα ηθη και τεχνες μεσω ΠΑΡΑ ΦΥΣΕΙ σεξουαλικων ροπων, παρηγαγαν τον παιδεραστη των ελληνων ηθοποιων ΚΑΡΟΛΟ ΚΟΥΝ.
Το γενος ΓΟΜΕΡ είναι το ιδιο γενος ΓΟΜΟΡΩΝ και ΣΟΔΟΜΩΝ που διεφθειρε τους λαους της Παλαιστινης μεσω λατρειας του φυλου.
Το Γένος ΜΑΓΩΓ ή ΓΩΓ του ΜΑΓΩΓ αποδίδεται στους ΜΑΓΓΟΛ ή ΜΟΓΓΟΛΟΥΣ με την ελπίδα ότι θα μπορούσε έτσι να αποδοθεί ‘’στους ιαπετικής ή ελληνικής προελεύσεως Μογγολους η προγραμματισμένη βαρβαρότητα των ορδών των ΧΑΝ.
Το ανωτέρω παραμυθευμα εγκαταλείφτηκε αρκετά γρήγορα από τους επινοητές του, διότι δεν είχε κανένα έρεισμα συγκριτικής ανθρωπολογίας και εθνολογίας. Έτσι ΟΙ ΜΑΓΩΓ ή ΜΑΓΩΛΟΛ ή ΜΑΓΓΟΛ χρεώνονται εκεί που ανήκουν, δηλαδή στην Ατλαντια Σημιτομογγολικη Ομοφυλία των ΑΤΤΙΛ του ….Σολομώντος.
Τα γένη ΜΕΣΕΧ / ΘΟΥΒΑΛ αποδίδονται στους Πελασγούς ΜΟΣΧΟΥΣ και ΘΗΒΑΙΟΥΣ, εκ των οποίων οι πρώτοι είναι έλληνες Σκυθες ή Λευκορωσοι της πρώην ΕΣΣΔ, και οι δεύτεροι Θηβαίοι των Θηβών της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ και οι αποκοι τους στην Κολχίδα του Εύξεινου Πόντου.
Το γένος ΘΕΙΡΑΣ αποδίδεται στους ΘΡΑΚΕΣ.
Το ότι η Κρήτη αναφέρεται πάλι με το διαφορετικό όνομα ΘΑΡΣΕΙΣ ,αυτή τη φορά ‘’ιαπετικό’’, εξηγεί κάλλιστα την προσπάθεια των τελευταίων ετών να διχαστούν οι Κρητες σε ‘’σημιτοχαμιτες και ιαπετιτες’’ ώστε από τον εμφύλιο διχασμό να δικαιολογηθεί Σημιτομογγολικη διεκδίκηση και κατοχή από ισραηλινούς ή άραβες ασχέτως.
Το ότι Ίωνες – ΙΑΥΑΝ, οι Κρητες – ΘΑΡΣΕΙΣ, οι Κύπριοι – ΚΙΤΤΕΙΜ, οι Ηπειρώτες – ΔΩΔΑΝΕΙΜ, και οι Θράκες – ΘΕΙΡΑΣ, διαχωρίζονται από τους ΕΛΛΗΝΕΣ, εξηγεί κάλλιστα τα κατωθι:
1ον: Την ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ Μικρασιατική Καταστροφή με ηγέτη τον εβραίο ΒΕΝΙΖΕΛΟ ή ΒΕΝΙΖΑΛ ή ΒΙΖΕΝΤΑΛ ο οποίος με σκόπιμους χειρισμούς προσάρτησε τα εδάφη των ΙΩΝΩΝ ή ΙΑΥΑΝ στην Σημιτομμογγολικη Τουρκία ΓΕΝΟΚΤΟΝΟΝΤΑΣ τους ΙΩΝΕΣ.
2ον: Την ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ Κρητική Καταστροφή με φέρελπι ηγέτη τον Κο Μητσοτάκη, προοριζόμενο να διχάσει τους Κρητες σε ‘’φιλοβασιλικούς’’ και ‘’αντιβασιλικούς’’.
3ον: Την ΠΡΟΓΡΑΜΑΤΙΣΜΕΝΗ Κυπριακή Καταστροφή με ηγέτη τον Κληρίδη (σήμερα Χριστόφια) εβραϊκής καταγωγής , ο οποίος μαζί με τον εβραίο ΡΑΟΥΛ Ντενκτάς μεθοδεύουν την προσάρτηση της Κύπρου στο Ισραήλ. Εντελώς συμπτωματικά οι σύζυγοι του Ντενκτάς και του Κληρίδη είναι δυο αδελφές (!!!) εβραϊκής καταγωγής .
4ον: Την ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ Ηπειρωτική Καταστροφή με ηγέτη τον Παπανδρέου , εβραϊκής καταγωγής γένους ΜΙΝΕΙΚΟ και ΖΕΤΚΙΝ Πολωνίας. Η Αλβανία προορίζεται να κάνει κατοχή ΟΛΗΣ της Ηπείρου μέχρι τα Θεσσαλικά σύνορα.
5ον: Την ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ Θρακική και Μακεδονική Καταστροφή με ηγέτη τον εβραϊκής καταγωγής Παπανδρέου.
Εν γνώσει μας φύγαμε για λίγο από το θέμα «ΑΠΟΚΛΙΣΕΩΣ ΤΡΙΤΟΥ» σε ότι αφορά την προϊστορία του 9.500π.χ., και ήρθαμε στο παρόν, διότι η ΠΛΑΣΤΗ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ γενέσεως των γήινων φύλων της Βίβλου δεν αφορά μόνον την πλαστογράφηση του παρελθόντος αλλά ΚΑΙ «Επένδυση συμφερόντων» που πρόκειται «να αποδώσουν κέρδη» στο παρόν και στο μέλλον.
Η πλαστογράφηση της προϊστορίας αφορά στην μετατόπιση της περιόδου 9.000 – 9.500 και 10.500π.χ. των Ελληνικών Χρονικών, στην γελοία εκδοχή του 2.370π.χ με τον «κατακλυσμό του Νώε», και τους τρεις γιους Σημ, Χαμ, και Ιαφεθ, και στην συνεπαγόμενη γελοιότητα της προελεύσεως όλων των φυλών της γης από «οκτώ άτομα της οικογένειας του Νώε», και στην επισυναπτόμενη γελοιότητα της ευλογιάς «πρώτης κατηγορίας» του γιού Σημ, της ευλογιάς «δεύτερης κατηγορίας» του γιού Ιαφεθ ‘’που ζει στις σκηνές του Σημ’’ ως πολίτης δεύτερης κατηγορίας, και της κατάρας ‘’πρώτης κατηγορίας’’ εναντίον του Χαμ – Ελλήνων Φοινίκης – που θα «είναι δούλοι του Σημ και του Ιαφεθ».
Παρατηρούμε σήμερα να υλοποιούνται αυτά τα προγράμματα, καταχωρημένα στη Βίβλο υπό μορφή ‘’αυτοεκπληρουμενης προφητείας’’ όπου ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ, ένας Σημίτης ‘’προφητεύει’’ , ένας άλλος ‘’εκτελεί’’ , και ένας τρίτος π.χ. η ΚΡΥΠΤΟΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΟΡΘΟΞΙΑ λέγει ‘’ήταν θέλημα θεού η μικρασιατική καταστροφή διότι είχε προφητευτεί’’.
Παρόμοιες «προφητείες» διαδίδονται και σήμερα από τις ΚΡΥΠΤΟΣΙΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΣΦΗΚΟΦΩΛΙΕΣ του ‘’Άγιου Όρους’’ με βάση τον διαχωρισμό των Ελλήνων – ΕΛΕΙΣΑ από τους Θρακομακεδονες – ΘΕΙΡΑΣ και τους Ηπειρώτες – ΔΩΔΑΝΕΙΜ που κάνει η Βίβλος στο Α’ Χρονικών α κεφαλαιο.
Σύμφωνα με τις ‘’προφητείες’’ αυτές «επειδή δεν είμαστε καλοί χριστιανοί –διάβαζε σοσιαλιστές – θα μας τιμωρήσει ο θεός και θ’ αφήσει τους Τούρκους να γενοκτονησουν Θράκη – Μακεδονία – Ήπειρο μέχρι το σημείο που το μοσχάρι θα κολυμπήσει στο αίμα των ελλήνων».
ΟΤΑΝ Η ΙΔΙΑ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ «ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ» ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΕΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΕΒΡΑΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΗΜΙΤΟΜΟΓΓΟΛΩΝ, ΤΟΤΕ ΕΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΟΥΜΕ: Η ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΥ ΥΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΤΟΝ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑ ΕΝΩ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΡΙΦΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΩΣ ΣΗΜΙΤΟΜΟΓΓΟΛΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΚΑΙ ΕΚΤΡΩΜΑ. Οι προφητείες περί πολέμων επαληθεύονται
Οι «προφητείες» αυτές επιλαμβάνονται ΚΑΙ από Μητροπολίτες της Ορθόδοξου Εκκλησίας, όπως ο Μητροπολίτης Χίου και άλλοι, με την ΠΑΡΑΛΟΓΗ κατοχύρωση: « Ο χριστός μου έδειξε στο όνειρο ότι οι Τούρκοι θα καταλάβουν την Ελλάδα μέχρι την Λάρισα». Εδώ έχουμε σε πλήρη λειτουργία την τηλεπαθητική υποβολή που υφίστανται οι ‘’ορθόδοξοι’’ μητροπολίτες ΖΟΜΠΙ από την εκπομπή στερεοσκοπικών μεταδόσεων της Σεληνιακής τεχνολογίας ή από την εκπομπή οποίων μεταδόσεων των ΑΣΚΗΜΕΝΩΝ ασκητών του ‘’Άγιου Όρους ‘’ στις υποφύσεις άλλων ατόμων.
Και επαναλαμβάνονται ΚΑΘΑΡΑ υπό μορφή ΑΠΕΙΛΗΣ μέσα στη Βίβλο ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΓΛΗΜΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ: «Το φορτιον του λόγου του Ιεχωβά εναντίον της … Δαμασκού –Ελλήνων Φοινίκων Λιβάνου – , εναντίον της Τύρου και Σιδωνος – ελληνικών – φοινικικών πόλεων -,… θέλει ίδει Ασκανων και η Γάζα και η Ακκαρων διότι θα μείνουν ακατοίκητες – κατόπιν ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ. Και αλλογενής θέλει κατοικίσει εν τη Αζωτω και θέλω καθαιρέσει την υπερηφανιαν των Φιλισταίων – ελλήνων Παλαιστίνης -. Χαίρε σφοδρα θυγατερ ΣΙΩΝ, αλάλαζε θυγατερ Ιερουσαλήμ Ο βασιλεύς σου – ΧΡΙΣΤΟΣ – έρχεται προς σε …. Καθήμενος επί πώλου υιού υποζυγίου.
Και η ΕΞΟΥΣΙΑ αυτού θέλει εσθαι … έως των περάτων της γης –παγκόσμια κυριαρχία-
Διότι ενέτεινα τον Ιουδαν ως τοξον … και ΘΑ ΕΞΕΓΕΙΡΩ τα τέκνα σου ΣΙΩΝ εναντίον των τέκνων σου ΕΛΛΑΣ. Ο Κύριος των δυνάμεων θέλει υπερασπίζεσθε αυτούς – τους Σημιτομογγολους- και θελουσι ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΟΥΣ –έλληνες – μέσω ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ. Ιδε Βίβλος, βιβλίο ‘’προφήτου’’ Ζαχαρία, κεφάλαιο θ’ εδάφιο 1-17, «Μετάφραση Των Εβδομήκοντα».
Ώστε θα μας …. καταναλώσει ο «ειρηνοποιός» χριστουλης εμάς τους Έλληνες τους ΕΝΑΝΤΙΟΥΣ, αρχίζοντας από τους ΙΩΝΕΣ – ΙΑΥΑΝ, τους Θρακομακεδονες – ΘΕΙΡΑΣ, τους Ηπειρώτες – ΔΩΔΑΝΕΙΜ, τους Κύπριους – ΚΙΤΤΕΙΜ, τους Κρητες – ΘΑΡΣΕΙΣ, και τελειώνοντας την ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ με τους υπόλοιπους Έλληνες – ΕΛΕΙΣΑ Θεσσαλίας , Στερεάς, Πελοποννήσου. Ιδομεν …. Ποιος θα καταναλώσει ποιον.
Το εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ότι η Βίβλος δεν αναφέρει άλλα έθνη – φυλές «Ιαπετιτών» εκτός των κρυπτοεβραικων ΓΟΜΕΡ / ΑΣΧΕΝΑΖ / ΡΙΦΑΘ / ΘΩΓΑΡΜΑ / ΜΑΓΩΓ, των Μηδων ΜΑΔΑΙ , των Σκυθικών ΜΕΣΕΧ / ΘΟΥΒΑΛ, και των ελληνικών ΕΛΕΙΣΑ / ΙΑΥΑΝ / ΘΑΡΣΕΙΣ / ΚΙΤΤΕΙΜ / ΔΩΔΑΝΕΙΜ / ΘΕΙΡΑΣ.
Αυτό σημαίνει ότι ΕΜΜΕΣΩΣ η Βίβλος αναγνωρίζει ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΛΑΟΙ – ΦΥΛΕΣ ‘’ιαπετικής’’ καταγωγής, και επομένως οι εθνολογικά και γλωσσολογικά ‘’ιαπετιτες’’ Ίβηρες , Γαλάτες, Σάξονες, Γερμανοί , και λοιπές εθνότητες Ευρώπης, προήρθαν από επεκτάσεις και αποικήσεις των Πελασγών Αιγηίδος ,που μέχρι το 460 π.χ. ως έτος συγγραφής των Χρονικών από τον Σημιτομογγολο Έσδρα, ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΚΟΜΗ ΟΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΕΟΦΥΣΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ, πολύ περισσότερο δε ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ.
Πράγματι στο 460π.χ. ο Έσδρας δέχεται εμμέσως ότι ακόμη και η Ρώμη που ΗΔΗ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ είναι προέκταση ελληνικών φυλών της Αιγηίδος. Δέχεται εμμέσως ότι ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ είναι ΕΛΕΙΣΑ , δηλαδή ΕΛΛΑΣ με ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ κατοίκους που δεν μπορεί να τους διαχωρίσει και να τους δώσει ονόματα, όπως δεν μπόρεσε ο προκάτοχος του Μωυσής να τους διαχωρίσει το 1513π.χ. όταν έγραφε τα ίδια πράγματα στην Πεντάτευχο , Γένεσης ι’ κεφάλαιο, όπου αναγκάζεται να ομολογήσει ότι μόνον ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΦΥΛΕΣ γνώριζε: «Εκ τούτων εμοιρασθηκαν αι νήσοι των εθνών εις τους τόπους αυτών.
Εκάστου κατά την γλωσσαν αυτού, κατά τας φυλάς αυτών εις τα έθνη αυτών».
Ευχαριστούμε θερμά τους Σημιτομογγολους συγγραφείς , διότι αφήνουν το πεδίο κενό με την άγνοια τους, ώστε να επέμβουν τα αρχαία Ελληνικά Χρονικά που ΕΞΗΓΟΥΝ ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ την προέλευση των εθνών της Ευρώπης από τους Πελασγούς Αιγηίδος, οι οποίοι μετά την βύθιση της Ηπείρου των αναγκασθηκαν να αναζητήσουν ζωτικό χώρο βορειότερα.
Σημειώνουμε ότι η Σημιτομογγολικη Βίβλος όχι μόνον δεν εξηγεί την προέλευση των υπόλοιπων ελληνικών φυλών διασκορπισμένων σε όλο τον πλανήτη, αλλά δεν εξηγεί ούτε την προέλευση των «κίτρινων» ασιατικών φυλών, ούτε την προέλευση των «μαύρων» αφρικανικών φυλών. Επομένως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ…. του θεού αλλά το βιβλίο των αλητών Σημιτομογγολων Ατλάντων και της σχιζοφρενικής μανίας των για παγκόσμια κυριαρχία.
Είναι προς τιμήν των Ελληνικών Χρονικών ότι δεν επιχείρησαν ΠΟΤΕ να ασχοληθούν με την προέλευση των «κίτρινων» και «μαύρων» φυλών , από τη θέση των Χρονικών του εκλεκτού λαού του θεού η από την θέση των Χρονικών του λαού που γενοκτονία άλλους λαούς ελέω θεού.
Διότι ο σκοπός των Ελλήνων συγγραφέων δεν ήταν η εξεύρεση «ηθικού και θεολογικού άλλοθι για την γενοκτονία Πελασγικών αδελφών λαών και μαύρων, αλλά απλώς η ΑΛΗΘΕΙΑ του ιστορικού γίγνεσθαι της ΑΙΓΙΑΚΗΣ ΟΜΟΦΥΛΙΑΣ. Και αυτό μόνον έκαναν.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Stonehenge: Τα ελληνικά ευρήματα που έμειναν «κρυφά» από τον κόσμο (βίντεο)
Google +
0
Οι επιστήμονες και οι αρχαιολόγοι δε σταματούν ποτέ την έρευνα, ειδικά όταν πρόκειται για μηνμεία και ανακαλύψεις που δε μπορούν να εξηγήσουν. Μια πρόσφατη αρχαιολογική ανακάλυψη επιβεβαιώνει την σχέση του μνημείου του Stonehedge με τους Μεσογειακούς ταξιδευτές, δηλαδή τους Μινωίτες, τους Μυκηναίους ή τους Μινύες. Δύο σκελετοί που βρέθηκαν 3 χμ. από το μνημείο και εξετάσθηκαν από ειδικούς απεδείχθησαν Μεσογειακής προέλευσης, ενώ η ηλικία τους εκτιμήθηκε με την μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα στο 1.550 π.Χ.. Από την εξέταση των δοντιών τους με ισότοπα στροντίου και οξυγόνου, η κυρία Jane Evans του εργαστηρίου NIGL μας βεβαιώνει πως η περιοχή της ταφής τους διαφέρει από την περιοχή όπου πέρασαν την παιδική τους ηλικία, η οποία τοποθετείται στη Μεσόγειο.(ο ένας μάλιστα προκύπτει ότι ήταν 14χρονος γόνος πλούσιας οικογένειας και αυτό είναι μια σημαντική ένδειξη πως τέτοια μακρινά ταξίδια δεν περιορίζονταν σε ενήλικες και επαγγελματίες ταξιδευτές ) Είναι βεβαίως γνωστό ότι την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν πολλοί λαοί από την Μεσόγειο, με επαρκείς γνώσεις ναυσιπλοΐας ώστε να κάνουν μακρινά ταξίδια (οι Φοίνικες εμφανίζονται κυρίως μεταξύ 1200-800 π.Χ.) και βέβαια ούτε οι Έλληνες της εποχής εκείνης περιορίζονταν στα σημερινά στενά όρια του Ελλαδικού γεωγραφικού χώρου. Έτσι δίδεται απάντηση σε κάποιους οι οποίοι υπεστήριζαν πως τυχόν Μυκηναϊκά ίχνη στο Stonehedge μπορεί να μεταφέρθηκαν ή να χαράκτηκαν αργότερα εκεί και ότι δήθεν δεν αποτελούν απόδειξη για την κατασκευή του μνημείου από τους Έλληνες. Οι χάνδρες από ήλεκτρον που βρέθηκαν στο σκελετό του 14χρονου, σε σχέση με τα ελλαδικά ευρήματα της Γερμανίας του 1300 π.Χ. από την ομάδα του Hans Peter Duerr, επιβεβαιώνουν τη μεγάλη εξάπλωση των Ελλήνων στην Ευρώπη για μια πολύ μεγάλη χρονική περίοδο. Έλληνες Μυκηναίοι έκαναν αποικίες στην Γερμανία, στην κοιλάδα του ποταμού Amper κοντά στο Μόναχο, τουλάχιστον από το 1560 π.Χ. –σύμφωνα με το ινστιτούτο Doemer- όπου βρέθηκαν επίσης χάνδρες από ήλεκτρο με χαραγμένη μάλιστα τη γραμμική γραφή Β ! (ανασκαφή από τον Manfred Moosauer, ερασιτέχνη αρχαιολόγο) Σύμφωνα και με τον Βρετανό αρχαιολόγο Stanley Casson, οι Έλληνες είχαν εξερευνήσει τις Βρετανικές Νήσους από την 3η χιλιετηρίδα π.Χ, για την εξαγωγή κασσίτερου. Όλα αυτά επιβεβαιώνουν από ευρήματα και επίσημες εκτιμήσεις ξένων μάλιστα επιστημόνων, ότι υπήρχαν Ελληνικές εμπορικές και πολιτισμικές δραστηριότητες σε χώρους πέραν του Αιγαίου, πολύ νωρίτερα από την εποχή που κάποιοι θέλησαν να μας κάνουν να πιστέψουμε, ότι οι Έλληνες ‘κατήλθαν΄από το Βορρά…
Πελασγικές πυραμίδες στην Κίνα - Η έλευση των Γιουνάν (Ελλήνων)
Το 1994 ο Γερμανός ερευνητής Χάρτιγκ Χάουσντορφ επισκέφθηκε την Κίνα, όπου ταξιδεύοντας στην επαρχία Σενσί της Κεντρικής Κίνας, ανακάλυψε την ύπαρξη πυραμίδων οι οποίες ήταν άγνωστες στον δυτικό κόσμο. Το χρονικό της ανακαλύψεως ξεκινάει το 1912 και έχει ως εξής. Την εποχή εκείνη δύο αυστραλοί έμποροι ταξίδευαν στις απέραντες πεδιάδες του Κιν-Τσαν, στην επαρχία Σενσί της Κεντρ. Κίνας. Εκεί ανακάλυψαν την ύπαρξη άνω των εκατό πυραμίδων. Όταν ρώτησαν τον ηγούμενο ενός τοπικού βουδιστικού μοναστηριού γι” αυτές, τους πληροφόρησε ότι σύμφωνα με τα αρχεία της μονής, οι πυραμίδες αυτές θεωρούνταν πολύ αρχαίες.
Τα αρχεία αυτά, όπως τους είπε, ήταν ηλικίας τουλάχιστον 5.000 ετών, οπότε από τη στιγμή που μνημόνευαν τις πυραμίδες ως «πολύ αρχαίες», αντιλαμβάνεται κανείς το πόσο παλαιές θεωρούνταν. Συνεχίζοντας, είπε στους εμπόρους ότι είχαν κτισθεί την εποχή που βασίλευαν στην Κίνα οι Αρχαίοι Αυτοκράτορες, οι οποίοι εθεωρούντο ως υιοί Θεών και έφθαναν στην περιοχή με πύρινους ιπτάμενους δράκοντες. Όλα αυτά οι δύο έμποροι τα σημείωσαν στο ημερολόγιο τους, κανείς όμως εκείνη την εποχή δεν ασχολήθηκε με το θέμα. Τον Μάρτιο του 1994 ο Χάουσντορφ που είχε διαβάσει το ημερολόγιο τους έφθασε στην περιοχή αυτή που συμπεριλαμβάνεται στις απαγορευμένες περιοχές της πόλεως Ξιαν του Σενσί, κατορθώνοντας να λάβει άδεια από την κινεζική κυβέρνηση να περιηγηθεί στην περιοχή. Πράγματι βρήκε τις θρυλούμενες πυραμίδες και φωτογράφησε μερικές από αυτές, ενώ τον Οκτώβριο του 1994 επέστρεψε στην περιοχή έχοντας μαζί του και βιντεοκάμερα με την οποία τράβηξε ταινία διάρκειας 18 λεπτών. Παρακολουθώντας προσεκτικά την βιντεοταινία και με βάση τις παρατηρήσεις που είχε διεξάγει επιτοπίως, υπολόγισε ότι υπάρχουν πάνω από εκατό πυραμίδες σε μία έκταση 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, τις οποίες και περιγράφει. Οι πυραμίδες είναι φτιαγμένες από άργιλο και χώμα, όχι πέτρινες, με το πέρασμα όμως των αιώνων το υλικό κατασκευής έχει σκληρύνει αρκετά. Αρκετές είναι κατεστραμμένες είτε από την διάβρωση, είτε επειδή οι τοπικοί αγρότες καλλιεργούσαν πάνω τους και γι” αυτόν τον λόγο φαίνονται εκ πρώτης όψεως ως φυσικοί λόφοι με δέντρα και βαθμιδωτές καλλιέργειες. Από τις φωτογραφίες όμως που έφερε ο Χάουσντορφ είναι ολοφάνερο ότι δεν πρόκειται για φυσικούς σχηματισμούς, αλλά για ανθρώπινα κατασκευάσματα. Πολλές έχουν επίπεδη κορυφή, σε μερικές όμως υπάρχουν μικρά ιερά στην κορυφή. Το ύψος τους κυμαίνεται από 25 έως εκατό μέτρα και βρίσκονται όλες στην πεδιάδα του Κιν – Τσαν. Όλες εκτός από μία που βρίσκεται βορειότερα στην κοιλάδα Κιν-Λιν και είναι γνωστή ως η «Μεγάλη Λευκή Πυραμίδα». Η πυραμίδα αυτή έχει κολοσσιαίες διαστάσεις με ύψος που πλησιάζει τα 300 μέτρα και ο Χάουσντορφ την θεωρεί μητρική πυραμίδα των υπολοίπων. Υπάρχει επίσης και μία πέτρινη πυραμίδα στο Σαντόγκ με ύψος περί τα 17 μέτρα, η οποία κατά τον Χάουσντορφ είναι κτισμένη με βάση τον Χρυσό Λόγο (Δηλαδή τον αρμονικό αριθμό φ=1,618 της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής). Κατά την διάρκεια της έρευνας του ο Χάουσντορφ συνάντησε αρκετές δυσκολίες από τις κινε ζικές αρχές για να πάρει άδεια συνεχίσεως των ερευνών του, ενώ δεν του επετράπη να ερευνήσει την Μεγάλη Λευκή Πυραμίδα, επειδή όπως αυτός υποθέτει στα περίχωρα βρίσκεται ερευνητικό κέντρο του Κινεζικού Διαστημικού Προγράμματος. Η Κυβέρνηση έχει επίσης απαγορεύσει οποιεσδήποτε ανασκαφές στην περιοχή, χωρίς να διευκρινίζει τον λόγο. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα μαρτυρεί ο Χάουσντορφ: «Η μόνη πληροφορία που μπόρεσα να λάβω είναι από έναν κινέζο αρχαιολόγο, τον καθηγητή Ξια-Νάι που είπε ότι οι ανασκαφές θα μπορούσαν να αποτελέσουν έργο της επόμενης γενεάς των κινέζων επιστημόνων. Ήδη όμως η κυβέρνηση της Κίνας έχει προχωρήσει σε δενδροφυτεύσεις ταχέως αναπτυσσομένων δένδρων πάνω στα τοιχώματα των πυραμίδων, ώστε σε είκοσι έτη από τώρα θα μπορούν να ισχυρισθούν ότι πρόκειται απλώς για φυσικούς λόφους με δένδρα πάνω τους. Αναρωτιέμαι τι προσπαθούν να κρύψουν». Ο Χάουσντορφ σημειώνει και ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο. Οι Κινεζικές πυραμίδες παρουσιάζουν εκπληκτική ομοιότητα με αυτές της Κεντρικής Αμερικής, στο Μεξικό και την Γουατεμάλα, τις οποίες ο ίδιος έχει δει αυτοπροσώπως και όπως αναφέρει όταν πρωτοανακαλύφθηκαν ήταν επίσης καλυμμένες με βλάστηση, ίδιες και απαράλλακτες με αυτές, του Κιν-Τσαν, αναρωτώμενος αν κτίσθηκαν και αυτές από τους ίδιους «Γιους των Θεών». ΟΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ ΤΩΝ ΚΙΝΕΖΙΚΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ Η αλήθεια της ιστορίας του Χάουσντορφ είναι αδιαφμισβήτητη, όπως αποδεικνύουν μεταξύ άλλων και οι φωτογραφίες που έχει δημοσιεύσει. Τίθεται όμως το ερώτημα ποιοι κατασκεύασαν αυτά τα κτίσματα. Είναι βέβαιο κατ” αρχήν ότι δεν φτιάχθηκαν από τους κινέζους, αφού ο μοναχός που μνημονεύει ο Χάουσντορφ ανέφερε ότι κατασκευάσθηκαν από μία φυλή που την αποκαλούσε «Υιοί των Θεών», την εποχή όπως ανέφερε που διοικούσαν την Κίνα κάποιοι αρχαίοι αυτοκράτορες. Ο Χάουσντορφ θεώρησε ότι αυτή η φυλή ήταν μία εξωήϊνη φυλή που εποίκισε και εκπολίτισε την Κίνα πολύ πριν από όρους στην Δύση. Πρώτος εξ” αυτών ήταν, σύμφωνα με το αρχαίο κινεζικό κείμενο Ιτζίνκ, ο κοσμοκράτωρ βασιλεύς Ουρανός με σύζυγο την Βανγκ-Μου, την Μεγάλη Μητέρα βασίλισσα της Δύσεως. Γι” αυτό και οι αρχαίοι αυτοκράτορες αποκαλούνται στα κινεζικά κείμενα και Υιοί του Ουρανού. Οι αρχαίοι αυτοί βασιλείς και Θεοί είναι οι ίδιοι με αυτούς των μυθολογιών άλλων λαών της Γης και ταυτίζονται σαφέστατα με τους αρχαίους Έλληνες Θεούς-βασιλείς της προκατακλύσμιαίας εποχής, που εκπολίτισαν την Οικουμένη. Ο βασιλεύς Ουρανός της Κίνας είναι ο κοσμοκράτωρ “Ελλην βασιλεύς Ουρανός, ενώ η χώρα της Ευδαιμονίας στην Δύση είναι φυσικά η Ελλάς και το όρος-έδρα των Θεών, είναι ο Όλυμπος. Η Βαγκ-Μου είναι η Ρέα-Κυβέλη-Αφροδίτη, ενώ αναφέρεται και ο σοφός Φου-Χι, που ταυτίζεται με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο. Στην επαρχία του Σινκιάνγκ της Β.Δ. Κίνας, κοντά στην πόλη Ουρούμτσι, ανακαλύφθηκε μυκηναϊκό νεκροταφείο. Σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων ανακαλύφθηκαν και μούμιες λευκών ανθρώπων, στις οποίες η ύφανση των υφασμάτων είναί ευρωπαϊκή (ελληνική δηλαδή) και όχι κινεζική. (σημ.: σκωτσέζικης τεχνοτροπίας σύμφωνα με ξένες ιστοσελίδες!) Νεολιθικά ευρήματα που ευρέθησαν στην Κίνα, όπως κούπες, αγάλματα και θυμιατήρια θυμίζουν εκπληκτικά αντίστοιχα ευρήματα του Σέσκλου, της Φυλακωπής και του Φραγχθίου στον ελληνικό χώρο. Στην Κίνα και την υπόλοιπη Άπω-Ανατολή, χρησιμοποιούνται από την απώτατη αρχαιότητα έως σήμερα πολλά ελληνικά σύμβολα όπως ο μαίανδρος, ο ισοσκελής σταυρός, ο αγκυλωτός σταυρός, η τρίαινα, ο ρόδαξ, ο διπλός πέλεκυς, ο οκτάκτινος και ο δεκαεξάκτινος ήλιος κ.α. Στην Κίνα υπάρχει η μεγάλη επαρχία Γιου-νάν, δηλαδή Ιωνία (Στην Ανατολή Γιουνάν σημαίνει “Ελλην). Στην Ιαπωνία υπάρχει η Λευκή Φυλή των Αϊνού (προφανώς εκ του Ίωνες), φυλή μεσογειακής καταγωγής, απομεινάρι των πανάρχαιων Ελλήνων αποίκων. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η Κίνα σε πανάρχαιες εποχές εκπολιτίσθηκε και κυβερνήθηκε από τους απογόνους του Ουρανού, το κάλλιστον από τους Αιγυπτίους ιερείς της Σά’ίδος, γένος των Ελλήνων. Επομένως αυτοί που κατασκεύασαν τις κινεζικές πυραμίδες είναι όχι κάποια εξωγήινα όντα, αλλά οι πανάρχαιοι Έλληνες (Πελασγοί). Από την αναφορά του μοναχού ότι ήδη προ 5.000 ετών, σύμφωνα με τα φυλασσόμενα στην μονή αρχεία θεωρούνταν πολύ αρχαίες και ότι κτίσθηκαν την εποχή των Θεών, (σημ.: εποχή δυναστείας Θεών – Ημίθεων κατά Μανέθων) δηλαδή προ του 9.500 π.Χ. , εποχή κατά την οποία με βάση αστρονομικά δεδομένα κτίσθηκε και η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας. Ο Χάουσντορφ πάντως θεωρεί ότι κτίσθηκαν το αργότερο πριν από 4.500 έτη. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι και στην κινεζική επαρχία Γιουνάν έχουν ανακαλυφθεί ορισμένες πυραμίδες, βυθισμένες στην λίμνη Τούνγκ-Φλινγκ. Η καταβύθιση τους συνέβη λόγω ενός σεισμού πριν από 3.000 έτη, σύμφωνα με κινέζους αρχαιολόγους, μεταξύ των οποίων και ο καθηγητής Τσι Πεν Λάο του Πανεπιστημίου του Πεκίνου. Και αυτές δηλαδή οι πυραμίδες είναι παμπάλαιες και φυσικά πρόκειται περί ελληνικής κατασκευής. Δυστυχώς βέβαια παραμένουν πολλά ερωτηματικά σε σχέση με την λειτουργία και την χρησιμότητα αυτών των πυραμίδων, που όσο η κινεζική κυβέρνηση παρεμποδίζει τις ανασκαφές, πολύ δύσκολα θα απαντηθούν. Φαίνεται ότι οι Κινέζοι δεν θέλουν να αποκαλυφθεί η πανάρχαια ελληνική παρουσία στην χώρα τους, σε μία εποχή που οι κινέζοι ήταν ακόμη νομάδες και εκτελούσαν ανθρωποθυσίες εκατοντάδων ατόμων. Αν δεν αλλάξει μάλιστα κάτι, σε μερικά χρόνια θα τις έχουν εξαφανίσει με τις μεθόδους που προανεφέρθησαν. Και φυσικά στην όλη προσπάθεια συγκαλύψεως συμμετέχει και το επιστημονικό κατεστημένο, όπως και τα ΜΜΕ, αφού ουδεμία αναφορά έχει γίνει για την ύπαρξη τους. Είναι ασφαλώς η ίδια συνομωσία συγκαλύψεως και παραποιήσεως των αρχαίων ελληνικών επιτευγμάτων που κυριαρχεί στο επιστημονικό κατεστημένο με βάση τα κελεύσματα των εβραιοσιωνιστικών αφεντικών του. Η αλήθεια όμως δεν αλλάζει και δεν είναι άλλη από το ότι όπως σε όλη την υφήλιο έτσι και στην Κίνα μεγαλούργησε ο πανάρχαιος Ελληνικός Πολιτισμός, πολλές χιλιάδες χρόνια πριν.
Ένα πέπλο μυστηρίου σκεπάζει μέχρι σήμερα τα βάθη της ιστορίας, προκαλώντας την φαντασία, την περιέργεια και το επιστημονικό ενδιαφέρον. Αρχαίοι μύθοι, πανάρχαιες βραχογραφίες, περίεργες αναφορές των ιστορικών και των χρονογράφων εκείνων των εποχών, αλλά και οι σύγχρονες επιστημονικές αποδείξεις που έρχονται να προσδώσουν ένα άλλο νόημα, ή και να επιβεβαιώσουν μερικές φορές τις αρχαίες δοξασίες, δημιουργούν ένα πολύμορφο σύνολο που μεταφέρει αχνά από τα βάθη των αιώνων τον δυνατό παλμό ενός πανάρχαιου πολιτισμού, ο οποίος στην μεγαλύτερη του έκταση παραμένει ακόμα και σήμερα ανεξερεύνητος και άγνωστος.
Ίσως δεν θα ήταν ουτοπικό να προσπαθήσουμε να βρούμε πίσω από την αλληγορία των μύθων, την άκρη του νήματος που οδηγεί σε μία άγνω στη αλήθεια. Άλλωστε η ίδια αυτή «ουτοπία» οδήγησε τον Σλίμαν στην ανακάλυψη των Μυκηνών και της Τροίας, τον Έβανς στην ανακάλυψη των ανακτόρων της Κνωσού κ.λ.π.
Οι αρχαίοι λοιπόν μύθοι, είτε Ελληνικοί είναι αυτοί, είτε Περσικοί, Ινδικοί, Αιγυπτιακοί, Ινδιάνικοι κ.λ.π., σύμφωνα με αρκετούς μελετητές μεταφέρουν μία αντίληψη που σε εμάς φαντάζει παράλογη: Ότι η ανθρώπινη ιστορία δεν ακολούθησε μία γραμμική πορεία από έναν πρωτόγονο πολιτισμό σε έναν πιο εξελιγμένο, αλλά αντίστροφα μία σπειροειδή πορεία από έναν πανάρχαιο εξελιγμένο πολιτισμό σε μία συνεχόμενη παρακμή έως την εποχή που υπήρξε η μυθολογική εκείνη καταγραφή, και μετά πάλι άρχισε η άνοδος κ.ο.κ. ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ Είναι χαρακτηριστική η καταγραφή του Ησιόδου στο «Έργα και ημέραι», όπου αναφέρει ότι οι θεοί δημιούργησαν πρώτα το Χρυσό Γένος των ανθρώπων που έζησε την εποχή που ο Κρόνος βασίλευε στο κράτος του Ουρανού. Τούτο το γένος ήταν το πιο σοφό και προηγμένο απ” όλα, ενώ εν συνεχεία ακολούθησαν – σε μία συνεχή παρακμή – τα επόμενα γένη φτάνοντας στο κατώτερο: το Σιδηρούν. Εδώ έχουμε την αντίληψη της αντίστροφης πορείας του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά και μια αναφορά σε κάποιον πανάρχαιο εξελιγμένο πολιτισμό: Στο κράτος του Ουρανού. Ο Ουρανός σύμφωνα με την αρχαιοελληνική παράδοση ήταν ο πρώτος βασιλέας ο οποίος και δημιούργησε ένα παγκόσμιο κράτος. Ο Ευήμερος ο Μεσσήνιος αναφέρει ότι ο Ουρανός φέρεται ως ο πρώτος των βασιλέων, ενώ ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι ήταν ο πρώτος που κατέκτησε τον κόσμο. Ανάλογη καταγραφή έχουμε από την αρχαία κινεζική παράδοση, οπού κατά το πανάρχαιο κείμενο » I Τσίνκ» ο πρώτος βασιλέας ήταν ο “Τσανγκ – Τι», που μεταφράζεται ως «Ό Βασιλιάς Ουρανός». Σύμφωνα λοιπόν με το «Ι Τσινκ», κατά την εποχή της βασιλείας του «εθεσπίσθησαν νόμοι χρηστότητος και δικαιοσύνης. Δεν υπήρχε τότε τόπος στη Γη που να μην ανήκε στον βασιλέα Ουρανό…». Παρόμοιες αναφορές υπάρχουν και στα αρχαία Ινδικά κείμενα «Ραγγού Βάνσα» και «Ραμαγιάνα», όπου γίνεται λόγος για ένα πανάρχαιο βασίλειο που ίδρυσε ο «Μανού», ο «πρώτος των βασιλέων» και στο οποίο ίσως είχε αναπτυχθεί ένας εξελιγμένος πολιτισμός. Το αρχαίο Ινδιάνικο κείμενο «Popol Vux» αναφέρει την ύπαρξη κατά τα πανάρχαια χρόνια ενός παγκόσμιου πολιτισμού, ενώ μιλάει και για τον εποικισμό της Αμερικής από τους λευκούς στρατιώτες του βασιλιά «“Ηλα Τάκι». Οι παρόμοιες έως ταυτόσημες αυτές αρχαίες καταγραφές, που έρχονται από λαούς που ζουν σε φοβερά απομακρυσμένες μεταξύ τους περιοχές, δεν μπορούν παρά να μας κινήσουν τουλάχιστον την υποψία, ότι τότε υπήρχε ένα κράτος που είχε κατακτήσει όλον, ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη δημιουργώντας έναν προηγμένο πολιτισμό. Αυτός ο πολιτισμός παρέμεινε στην μνήμη των ανθρώπων και μετά την καταστροφή του (πιθανόν από κάποιον παγκόσμιο πόλεμο και από έναν μεγάλο κατακλυσμό, γεγονότα που καταγράφονται και πάλι στα κείμενα των αρχαίων λαών), η δε αίγλη του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε οι πρω ταγωνιστές του να πάρουν – με την πάροδο των αιώνων – διαστάσεις θεών και τα γεγονότα που τον σημά δεψαν να πάρουν από στόμα σε στόμα τις διαστάσεις μύθου. Η αιτία της θεοποίησης αυτών των προσώπων μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτή από έναν αναγνώστη των αρχαίων κειμένων, αφού πάρα πολλοί χρονογράφοι, ιστορικοί και συγγραφείς εκεί νης της εποχής μιλούν για τους θεούς και περιγράφουν τα περιστατικά της ζωής τους σαν να πρόκειται γα ιστορικά πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα. Δυστυχώς δεν έχει φτάσει στα χέρια μας λεπτομερής καταγραφή της ιστορίας εκείνου του πανάρχαιου πολιτισμού. Ένας από τους λόγους είναι η εξαφάνιση της συντριπτικής πλειοψηφίας των αρχαίων καταγραφών με την πυρπόληση των βιβλιοθηκών της Αλεξάνδρειας, της Κωνσταντινούπολης κλπ., που μας στέρησε από έναν πολύτιμο θησαυρό γνώσεων. Αξίζει να θυμηθούμε ότι η βιβλιοθήκη της Κωνσταντινούπολης καιγόταν επί μία ολόκληρη εβδομάδα. Και μόνο αυτή η πληροφορία μας προκαλεί ρίγος, όταν αναλογιζόμαστε το πλήθος και την έκταση των γραπτών μνημείων που εξαφανίστηκαν. Παρ” όλα αυτά, έφτασαν μέχρι σήμερα κάποιες σποραδικές αναφορές, οι οποίες σε συνδυασμό με διάφορα παράδοξα αρχαιολογικά ευρήματα και διάφορα πορίσματα επιστημονικών ερευνών, μπορούν να μας μεταφέρουν αχνά τον παλμό εκείνου του πολιτισμού. Στόχος του άρθρου αυτού δεν είναι να αναπαραστήσει την ιστορία εκείνης της εποχής, αλλά να μεταφέρει ένα μέρος (όσο μπορεί να επιτρέψει ο περιορισμένος χώρος) από το πλήθος των στοιχείων πού παραμένουν ανεξήγητα ή τουλάχιστον ελλιπώς ερμηνευμένα από την συμβατική ιστορία και, αν δεν αποδεικνύουν, τουλάχιστον δημιουργούν την υποψία για την ύπαρξη ενός πολιτισμού, ίσως πιο προηγμένου και εξελιγμένου από τον δικό μας. ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΜΙΑΣ ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ Είναι φυσικό, η ιστορία ενός πολιτισμού που υπολογίζεται ότι υπήρξε δέκα χιλιάδες χρόνια πριν από την γέννηση του Χριστού και εξαφανίστηκε από μία κοσμογονική καταστροφή, να τυλίχτηκε με την αχλή και την αίγλη του μύθου, ο οποίος είναι και η σημαντικότερη ένδειξη της ύπαρξης του. Οι γενιές που έζησαν τα επόμενα από την καταστροφή χρόνια χωρίζονταν στους ανθρώπους των ιερατείων, που είχαν στην κατοχή τους την προγονική γνώση μαζί με κάποια από τα κατά λοιπά της πανάρχαιας τεχνολογίας, και στην μεγάλη μάζα των απλών ανθρώπων. Εκείνοι, τις μνήμες τις οποίες διατήρησαν από τα χρόνια της ακμής, τις περιέβαλαν με το προστατευτικό κάλυμμα της μυθολογίας. Η μυθολογία βρίθει από αναφορές στα φοβερά όπλα των θεών, στα ιπτάμενα άρματα τους, στα αυτόματα μηχανήματα και τα πολεμικά τέρατα, στις «μαγικές» δυνάμεις που έφτιαχναν πελώρια οικοδομήματα ή γκρέμιζαν ανίκητα τείχη, στους ταξιδιώτες του ουρανού και των άστρων. Σίγουρα όλα αυτά μπορεί να είναι δημιουργήματα της φαντασίας. Αυτή η «φαντασία» όμως είναι παρόμοια – σχεδόν ταυτόσημη -σε διάφορους λαούς, και εφ” όσον υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν επαρκώς αν δεν θεωρηθούν ως απεικόνιση της πραγματικότητας που κρύβουν οι μύθοι, αφού υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες που υπαινίσσονται την χρησιμοποίηση κατά διάφορες κρίσιμες περιόδους μη συμβατικής με τα δεδομένα της εποχής τεχνολογίας, και εφ” όσον σύγχρονοι ερευνητές στηριζόμενοι σε αρχαίες μαρτυρίες κατασκευάζουν πράγματα που έως τώρα τα θεωρούσαμε αντικείμενα που συναντούμε μόνο σε μύθους. Επομένως, είναι φυσικό να γεννιέται η υποψία ότι τα περί απλής φαντασίας δεν αποτελούν ικανοποιητική και επαρκή εξήγηση. Οι αρχαίοι μύθοι και τα κείμενα είναι γεμάτα από αναφορές σε ιπτάμενα οχήματα που χρησιμοποιούνταν για διάφορους σκοπούς. Όσες από αυτές και να καταγράψουμε, δεν θα μπορέσουμε να μην έχουμε αφήσει ένα σημαντικό πλήθος απ” έξω. Αξίζει όμως να μεταφέρουμε κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπου ένας καχύποπτος ερευνητής μπορεί να διακρίνει πίσω από την αλληγορία πολλά πράγματα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο μύθος του Τριπτόλεμου με την θεά Δήμητρα. Πρόκειται για έναν μύθο των Ελευσινίων Μυστηρίων, σύμφωνα με τον οποίο η θεά Δήμητρα μετά από μία περιπλάνηση με το ιπτάμενο πύρινο άρμα της, που εσύρετο από φτερωτούς δράκοντες, προσγειώθηκε στην «αγέλαστο πέτρα» στην Ελευσίνα. Ύστερα παρέδωσε το ίδιο αυτό φτερωτό άρμα σε έναν από τους τέσσερις βασιλείς της Ελευσίνας, τον Τριπτόλεμο, ο οποίος έφυγε πετώντας, και απουσίασε γα πολλά χρόνια με σκοπό να διδάξει και σε άλλους λαούς την τέχνη της σποράς του σίτου και του θερίσματος των χωραφιών. Είναι σκανδαλιστικά παρόμοια η τοπωνυμία της περιοχής («Ελευσίς») με την λέξη «έλευσις», που θα μπορούσε κάλλιστα να υποδηλώνει την έλευση της θεάς Δήμητρας με το ιπτάμενο άρμα της. Επιπλέον το εκπολιτιστικό έργο το οποίο ανέλαβε να φέρει σε πέρας ο Τριπτόλεμος με τα μέσα που του παρείχε η θεά, καταγράφεται και σε μυθολογίες άλλων λαών. Μεταφέρουμε χαρακτηρι στικά από το βιβλίο του Γουίλ Ντιράν (Wil Durant) «Η ιστορία και ο πολιτισμός της Κίνας» την μαρτυρία της Κινεζικής παρά δοσης: «…Πριν έρθουν οι ουράνιοι Βασιλείς, οι άνθρωποι στην Κίνα ζούσαν σαν τα ζώα. Σκεπάζονταν με δέρματα ζώων, τρέφο νταν με ωμό κρέας και δεν ήξεραν τον πατέρα τους… …Όταν ήρθε ο Φου Χι, με την βοήθεια μιας πολύ μορφωμέ νης βασίλισσας, έμαθε στον λαό τον γάμο, την μουσική, τα γράμματα, και την ζωγραφική. Τους έμαθε επίσης να ψαρεύ ουν με δίκτυα και να καλλιεργούν τον μεταξοσκώληκα… Μετά τον θάνατο του Φου Χι, το έργο του το συνέχισε ο Σενγκ Μουγκ. Αυτός βρήκε το αλέτρι, τη γεωργία, το εμπόριο, την Ιατρική επιστήμη, και το πως να θεραπεύονται οι άνθρωποι με τα βότανα…» Παραστάσεις του άρματος με τους φτερωτούς δράκοντες έχουμε σε ένα πλήθος από αρχαία αγγεία. Ένα τέτοιο άρμα συναντάμε και στην τραγωδία του Ευριπίδη «Μήδεια», πάνω στο οποίο αποχωρεί στο τέλος του έργου η τραγική παιδοκτόνος. Αυτού του είδους οι σκηνοθετικές παρεμβάσεις προξενούν την περιέργεια, αφού η θεατρική τους απόδοση ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για την εποχή και σίγουρα θα προξενούσε πολλά προβλήματα. Η εμμονή των δημιουργών και ιδιαίτερα του Αισχύλου στην χρήση (στο θέατρο) φτερωτών αρμάτων, ιπταμένων ανθρώπων και ζώων, αλλά και περιέργων ενδυμάτων με χαρακτηριστικούς τους περίφημους κοθόρνους (μεγάλες μπότες που θυμίζουν έντονα αυτές των σημερινών αστροναυτών), υποδηλώνει την επιθυμία των τραγωδών να γίνει πιστή καταγραφή των μύθων ή τουλάχιστον την προσπάθεια να περάσουν εμμέσως στο κοινό κάποιες κρυφές αλήθειες (χωρίς η μία περίπτωση να αναιρεί την άλλη). Στην τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθέας Δεσμώτης» βλέπουμε τον Ωκεανό και τις κόρες του να έρχονται στον Προμηθέα οδηγώντας «με την θέληση, χωρίς χαλινούς» ένα «τετράσκελο πουλί». Στα αποσπάσματα που σώθηκαν από την τραγωδία «Σφίγγα» τον βλέπουμε να μιλάει για ένα «πουλί πού “χει νυχάτο χέρι, το πολεμικό, με το κοντάρι», ενώ στον «Αγαμέμνονα» είναι χαρακτηριστική η εντολή: «τα σκυλιά, τα τολμηρά, όπου πετάνε στον αγέρα άφησε». Η πιθανή εμμονή του Αισχύλου να αποκαλύψει με συμβολισμούς στους θεατές κάποια μυστικά, μπορεί να εξηγήσει και τις διώξεις του από το ιερατείο της εποχής με την κατηγορία ότι ανεβάζει επί σκηνής τα μυστικά των Ελευσίνιων Μυστηρίων, και ίσως και την ανεξιχνίαστη δολοφονία του. Το τετράσκελο πουλί που αναφέρεται στον «Προμηθέα Δεσμώτη» το συναντάμε σε πολλές αρχαίες απεικονίσεις, καθώς και σε κείμενα διαφόρων λαών. Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα είναι η περιγραφή του Ιεζεκιήλ στην Παλαιά Διαθήκη όπου μιλάει για ένα ζώο με τέσσερα σκέλη: «…και τα σκέλη αυτών ορθά και πτερωτοί οι πόδες αυτών και σπινθήρες ως εξαστράπτων χαλκός και ελαφραί αι πτέρυγες αυτών…» Το όχημα το είδε ο προφήτης να βγαίνει λάμποντας ολόκληρο, μέσα από ένα σύννεφο σκόνης. Ο Αυστριακός μηχανικός Τ. Φ. Μπλούμριχ (J.F. Blumrich), ο οποίος εργάστηκε στην NASA και βραβεύτηκε» με το μετάλλιο «Εξαιρετικές Υπηρεσίες – Exceptional Services», ερεύνησε διεξοδικά τις περιγραφές αυτές του Ιεζεκιήλ, και σχεδίασε έναν υπερμοντέρνο θαλαμίσκο προσγείωσης από διαστημόπλοιο, με όλα τα χαρακτηριστικά που περιγράφει ο προφήτης. Τα αποτελέσματα των ερευνών του τα δημοσίευσε σε ένα βιβλίο με τίτλο «Και ηνοίχθησαν οι ουρανοί…» Εδώ φυσικά γεννιέται το ερώτημα τι σχέση μπορεί να έχει το όχημα που είδε ο Ιεζεκιήλ με την τεχνολογία ενός πολιτισμού που υποτίθεται ότι καταστράφηκε 7000 περίπου χρόνια πριν από αυτόν. Ίσως λοιπόν, κάποια απομεινάρια αυτής της υψηλής τεχνολογίας να σώθηκαν και μετά την καταστροφή, φυλαγμένα με κάθε μυστικότητα από τα ιερατεία. Την γνώση γι” αυτά να είχαν μόνον κάποιοι από τους μυημένους στα αρχαία μυστήρια. Ένα επιπλέον γεγονός που πηγάζει μέσα από την παράδοση αλλά και από τα κείμενα των αρχαίων συγγραφέων είναι τα ταξίδια πέρα από τη γη. Είναι πολλές οι αναφορές των μύθων για τα ηλιακά άρματα με τα οποία ταξίδευαν διάφοροι ήρωες, με χαρακτηριστικότερο τον μύθο του ταξιδιού του Φαέθωνος. Ακόμη οι αναφορές σε αστρονομικά θέματα, διαφόρων μυημένων στα μυστήρια φιλοσόφων, ξεπερνούν τα όρια των γνώσεων, που κατά την συμβατική ιστορία θα έπρεπε να έχουν. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Σωκράτη στον «Φαίδωνα» του Πλάτωνα, όπου μιλάει για την σφαιροειδή μορφή της Γης, την περιγράφει πως φαίνεται από ψηλά, και λέει ότι αυτό που εμείς βλέπουμε για ουρανό δεν είναι ο πραγματικός, αλλά όταν βγούμε έξω από αυτόν (έξω από την ατμόσφαιρα) βλέπουμε την πραγματική του εικόνα. Μία σειρά πανάρχαιων βραχογραφιών, θέτουν στον καλόπιστο ερευνητή την απορία για το αν όσα λέγονται γα τα διαστημικά ταξίδια εκείνης της εποχής δεν είναι απλά παραμύθια. Ορισμένες βραχογραφίες, αν ειδωθούν και ερμηνευθούν μ” ένα συγκεκριμένο τρόπο, παρουσιάζουν μορφές αστροναυτών. Τέτοιες έχουν βρεθεί στο Παγγαίο όρος στην Θράκη, στην Βαλ. Καμόνικα της Ιταλίας, στο Κίμπερλι της Αυστραλίας και σε πολλά άλλα μέρη. Όλα αυτά τα ανεξήγητα για τους επιστήμονες στοιχεία, αποτελούν μία σημαντική ένδειξη ενός πανάρχαιου εξελιγμένου πολιτισμού. ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ; Στα κείμενα των αρχαίων λαών υπάρχει η περιγραφή ενός τρομερού πολέμου που συγκλόνισε όλη τη Γη. Αυτός ο πόλεμος, που ίσως στάθηκε και η αφορμή γα την αρχή της παρακμής εκείνου του πολιτισμού, διεξήχθη με την χρησιμοποίηση εξελιγμένων όπλων. Οι περιγραφές των αρχαίων κειμένων μας μεταφέρουν την εικόνα μίας σύγκρουσης, η οποία επέφερε σφοδρές καταστροφές. Εκείνη η πανάρχαια σύγκρουση κατέληξε κατά πάσα πιθανότητα σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Φαντάζει ακραίο, όμως διαβάζοντας κανείς τις περιγραφές των αρχαίων παραδόσεων δεν μπορεί να μην πάει ο νους του σε μία τέτοια πιθανότητα. Οι αναφορές σε «ένα βλήμα που μέσα του έκλεινε την δύναμη του σύμπαντος», σε μία «λευκό-φωτη λάμψη» και μία «φωτιά πρωτόφαντη που χυνόταν παντού», σε «μία θανατηφόρα σκόνη» πόυ σκέπασε όσους σώθηκαν από τον όλεθρο, δύσκολα μπορούν να περάσουν απαρατήρητες. Αξίζει να μεταφέρουμε τα κείμενα των λαών, μέσα στα οποία εκτός των άλλων, ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει τις μεγάλες ομοιότητες που υπάρχουν, και να εξάγει τα συμπεράσματα του. Από την Θεογονία του Ησιόδου, όπου γίνεται η περιγραφή του τρομερού εκείνου πολέμου μεταξύ των «Θεών» και των “Τιτάνων», μεταφέρουμε το εξής χαρακτηριστικό απόσπασμα: «…Έβραζε η γη και η θάλασσα η απέραντη, και τους Τιτάνες τους τύλιξε μια καυτή πνοή. Κι όπως η φλόγα ανέβαινε στον ουρανό, όσο γενναίοι κι αν ήσαν, οι Τιτάνες τυφλώθηκαν. Τους τύφλωσε η λευκόφωτη από τους κεραυνούς λάμψη. Ζέστη, φωτιά πρωτόφαντη χύνονταν παντού. Κι ότι έβλεπαν τα μάτια, κι ότι τα αυτιά άκουγαν ήτανε σαν να είχαν σμίξει η ο ουρανός κι η γη…» Ένας ερευνητής θα μπορούσε κάλλιστα να υποψιαστεί ότι ο «κεραυνός του Δία» που ήταν το όπλο που έδωσε την νίκη της Τιτανομαχίας στους «Θεούς», στην πραγματικότητα δεν ήταν κάτι διαφορετικό από την σημερινή πυρηνική βόμβα. Ακόμα πιο χαρακτηριστική είναι η περιγραφή που υπάρχει στο ινδιάνικο κείμενο «Popol Vux»: «…Ένας σιδερένιος κεραυνός έπεσε από τον ουρανό στη γη. Τα πτώματα των ανδρών της φυλής των Βρίσχνες, και των Αγχίκας. έγιναν αγνώριστα. Τα μαλλιά τους και τα νύχια τους είχαν πέσει, τα φτερά των πτηνών άλλαξαν χρώμα, οι τροφές δηλητηριάστηκαν κι όσοι άνθρωποι σώθηκαν από τον όλεθρο σκεπάστηκαν με μία θανατηφόρα σκόνη.» Η Ινδική βίβλος «Μαχαμπαράτα» αναφέρει σχετικά: «Ήταν ένα βλήμα που μέσα του έκλεινε την δύναμη του Σύμπαντος. Ήταν μία στήλη από καπνό και φλόγα λαμπρή, σαν δέκα χιλιάδες ήλιοι, που σηκώθηκε μ” όλη τη δύναμη της… Ήταν ένα νέο και άγνωστο όπλο, ένας σιδερένιος κεραυνός που έκανε στάχτη τη. φυλή των Βρίσνις και των Ανδάκας… …Τα κορμιά κάηκαν, και κανείς δεν μπορούσε να τα αναγνωρίσει. Τα μαλλιά και τα νύχια έπεσαν από τα σώματα. Τα πουλιά έγιναν κάτασπρα… Λίγες ώρες αργότερα όλα τα τρόφιμα είχαν μολυνθεί… Για να γλυτώσουν από τη φωτιά αυτή, οι στρατιώτες έπεσαν στα ποτάμια με τα ρούχα και τα όπλα τους… Αρχισε να φυσάει ένας καυτός άνεμος… Το Σύμπαν τυλίχτηκε με τόση ζέστη σαν να ήταν άρρωστο με δυνατό πυρετό. Οι ελέφαντες και τ” άλλα ζώα του πολέμου χτυπήθηκαν από την δύναμη του όπλου… Τα νερά ζεστάθηκαν τόσο, ώστε ότι ζεί μέσα τους, άρπαξε φωτιά… …Ένα ακόντιο μοιραίο, σαν ραβδί του θανάτου. Μετρούσε τρία κύβιτα και έξι πόδια. Προικισμένο με την δύναμη του κεραυνού του Ίντρα με τα χίλια μάτια…καταοτρεπτικό για όλα τα ζωντανά πλάσματα…» Η καταπληκτική ομοιότητα των περιγραφών της «ΡοροΙ Vux» και της «Μαχαμπαράτα», αλλά και οι προκλητικά όμοιες ονομασίες των φυλών «Βρίσχνες και Αγχίκας» από την μία και «Βρίσνις και Ανδάκας» από την άλλη, μας ωθούν στο συμπέρασμα ότι δεν αποκλείεται τα δύο αυτά κείμενα να περιγράφουν το ίδιο γεγονός Σε ένα άλλο σημείο της «Μαχαμπαράτα» διαβάζουμε για την σύγκρουση στον αέρα δύο όπλων από αυτά που προαναφέραμε: «…Τα δύο όπλα συνάντησαν το ένα τ” άλλο στη μέση του αέρα. Τότε η γη άρχισε να τρέμει μαζί με όλα τα βουνά της και τις θάλασσες και τα δέντρα, και όλα τα ζωντανά πλάσματα κάηκαν από την ενέργεια των όπλων και επηρεάστηκαν άσχημα. Τα ουράνια φλέγονταν και τα δέκα σημεία του ορίζοντα γέμισαν με καπνό…». Η περιγραφή της Παλαιάς Διαθήκης, σχετικά με την καταστροφή στα Σόδομα και τα Γόμορα, μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί ως μία μυθολογική απεικόνιση των δεινών εκείνου του μεγάλου πολέμου: «…Και έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα και τα Γόμορα Φείον και πυρ εξ ουρανού, και κατέστρεψε τας πόλεις αυτάς, και πάντα τα περίχωρα…» Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που μας μεταφέρουν οι αρχαίες παραδόσεις, είναι αυτό της κατασκευής του περίφημου κεραυνού του Διός από τους Κύκλωπες. Σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική μυθολογία, οι Κύκλωπες ήταν αυτοί που δημιούργησαν το ανίκητο αυτό όπλο, το οποίο και έδωσαν στον Δία για να κατατροπώσει τους Τιτάνες. Από τα «Σχόλια του Αρτεμιδώρου» διαβάζουμε την γνώμη του Ερατοσθένη που υποστήριζε ότι η συνωμοσία των Θεών κατά των Τιτάνων έγινε στο «θυτήριο», όπου οι Κύκλωπες κατασκεύαζαν το φοβερό όπλο, «έχων επί του πυρός κάλυμμα, όπως μη ιδώσει την του κεραυνού δύναμιν». Μήπως εδώ μιλάμε για ένα πυρηνικό εργοστάσιο, του οποίου τα τοιχώματα προστάτευαν τους εργαζόμενους σε αυτό από «την του κεραυνού δύναμιν», και του οποίου οι επιστήμονες, που θα φορούσαν προφανώς μία ιδιόμορφη στολή με κράνος, η οποία τους προσέδιδε μία διαφορετική περίεργη εικόνα, ονομάστηκαν από την μυθολογία «Κύκλωπες»; Αρκετά τολμηρή ετούτη η υπόθεση, αλλά και αρκετά πιθανή, αν λάβει κάποιος υπόψη του τις παραπάνω περιγραφές, καθώς και μία βραχογραφία 10000 ετών, που βρέθηκε σε σπηλιά της κοιλάδας Τασσιλί, στις παρυφές της ερήμου της Σαχάρας, η οποία παρουσιάζει την μορφή ενός ανθρώπου, ντυμένου με μία παράξενη στολή, που θυμίζει έντονα αυτή των αστροναυτών ή των εργαζομένων σε πυρηνικό εργοστάσιο. Το κράνος της στολής φέρνει στην μνήμη μας την περιγραφή ενός Κύκλωπα, αφού έχει στο μέτωπο έναν στρογγυλό φεγγίτη για να επιτρέπει την όραση. Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ Την ολοκληρωτική καταστροφή εκείνου του πολιτισμού, έφερε ένας μεγάλος κατακλυσμός, που ήταν αποτέλεσμα αλλά και αιτία τεραστίων γεωλογικών μεταβολών που αναστάτωσαν ολόκληρο τον πλανήτη. Τα αρχαία κείμενα αναφέρονται εκτενώς και σε εκείνον τον κατακλυσμό, αλλά και σε παλαιότερους. Σύμφωνα με κάποιες σύγχρονες θεωρίες, το 9654 π.Χ., ένα αστρικό σώμα έπληξε την Γη στον Ειρηνικό Ωκεανό, προκαλώντας τεράστιες καταστροφές σε όλη την υφήλιο. Η χρονολογία αυτή δεν απέχει από εκείνη που δίνει ο Πλάτωνας στον “Τίμαιο», για τον καταποντισμό της Ατλαντίδος. Αυτή η καταστροφή, πρέπει να ταυτίζεται με αυτήν που αναφέρεται από την Ελληνική μυθολογία ως ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα. Σύμφωνα με μια ιστορική ερμηνεία, εν όψη του κατακλυσμού που ερχόταν, οι σοφοί εκείνου του πανάρχαιου πολιτισμού, που είχαν προβλέψει την καταστροφή, θέλησαν να διασώσουν τις γνώσεις τους για τις επερχόμενες γενιές. Αυτές οι γνώσεις κλείστηκαν είτε σε κάποια οικοδομήματα πού ήταν προορισμένα να «επιβιώσουν», είτε διασώθηκαν μαζί με τους κατόχους τους σε κάποια απρόσβλητα σημεία. Οικοδομήματα, μέσα στα οποία φυλάχτηκε η γνώση, λέγεται ότι αποτελούν οι πυραμίδες. Η Αιγυπτιακή παράδοση αναφέρει ότι η μεγάλη πυραμίδα κατασκευάστηκε πριν τον κατακλυσμό (ίσως αυτό που έγινε στα τέλη της τρίτης χιλιετίας να ήταν κάποιου είδους ανακαίνιση) και είχε φυλαγμένα στα σωθικά της τα απομεινάρια της χαμένης σοφίας. Ένα χειρόγραφο του αρχαίου Αιγυπτίου ιστορικού Μασχουντί που βρίσκεται στην βιβλιοθήκη κη του πανεπιστημίου) της Οξφόρδης, αναφέρει τα εξής: «…Ο Σουρίντ που βασίλευε στην Αίγυπτο, πριν από τον κατακλυσμό, κατασκεύασε τις δύο μεγάλες πυραμίδες. Και διέταξε τους ιερείς του να εναποθέσουν σε αυτές το σύνολο των γνώσεων και της σοφίας της εποχής του, καθώς και τα γραπτά κείμενα της αριθμητικής και της γεωμετρίας, προς χάριν των μεταγενεστέρων, για να τα μελετήσουν και να διδαχθούν απ” αυτά. Στην Ανατολική πυραμίδα καταγράφηκαν οι ουράνιες σφαίρες, τα σχήματα των άστρων και των πλανητών με τις θέσεις των και τους κύκλους των, καθώς και η ιστορία του παρελθόντος…» Ο Έντγκαρ Κεϊσι στα έργα του «Ιστορία της προέλευσης και του πεπρωμένου του ανθρώπου» και «Ατλαντίδα», αναφέρει ότι αρχιτέκτονας της μεγάλης πυραμίδας ήταν ο Ερμής, ενώ για την Σφίγγα αναφέρει ότι κατασκευάστηκε γύρω στην δέκατη χιλιετία προ Χριστού. Την κατασκευή της μεγάλης πυραμίδας από τον Ερμή, για να φυλαχτεί εκεί η επιστημονική γνώση υποστηρίζει και ο Άραβας ιστορικός Ιμπ Μπαλούσι. Σύμφωνα με την παρά δοση η Σφίγγα έκρυβε την λύση κάποιου μεγάλου αινίγματος. Στις 22 Μαρτίου του 1993 στις 11:05 ακριβώς, ένα μίνι ρομπότ του Γερμανού μηχανικού Δρα. Ρούντολφ Γκάντεμπρινκ (Dr. Rudolf Gantenbrink) ανακάλυψε μέσα στη πυραμίδα του Χέωπα, στο τέρμα ενός σφραγισμένου από τους αρχαι ολόγους διαδρόμου 59,84 μέτρων, μία μυστική πόρτα. Η απόσταση από το σημείο της πόρτας αυτής έως το εξωτερικό της πυραμίδας, είναι 17 μέτρα. Ο Γερμανός μηχανικός καθώς και ένα πλήθος αρχαιολόγων πιστεύουν ότι πίσω της υπάρχει μία αίθουσα που περιέχει κάτι το σημαντικό. Μετά την ιστορική αυτή ανακάλυψη, αφαιρέθηκαν οι άδειες των εργασιών από τους Γερμανούς αρχαιολόγους, διακόπτοντας έτσι τις έρευνες στο πιο κρίσιμο σημείο και προκαλώντας τις αντιδράσεις των ιδίων και πολλών ερευνητικών φορέων. Στην ιστοσελίδα της «Κοινότητας των Αρχαίων Αστροναυτών» (Ancient Astronaut Society), διαβάζουμε για την ύπαρξη μίας κασέτας, με την διάλεξη (που έγινε πριν από πενήντα χρόνια) των αρχαιολόγων Σερ Φλίντριου Πέτρι (Sir Flindrew Petrie) και Τζον Κινάναν (John Kinnanan), στην οποία υπάρχει η αναγγελία της ανακάλυψης αυτής της μυστικής κάμαρας! Σήμερα, πέντε χρόνια μετά την ανακάλυψη του Δρα. Ρούντολφ Γκάντεμπρινκ, και αφού η βασιλική αίθουσα, από την οποία ξεκινάει ο διάδρομος, παραμένει σφραγισμένη τουλάχιστον από τα μέσα Νοεμβρίου (όπως καταγγέλλει στην παραπάνω ιστοσελίδα ο Έριχ φον Νταίνικεν), οι Αιγυπτιακές αρχές ανακοινώνουν ότι θα γίνει μία προσπάθεια να ανοιχτεί η μυστηριώδης, πόρτα. Η Γερμανική εφημερίδα «DIE WELT» σ” ένα φύλλο της στις 29 Ιανουαρίου του 1998, αναφέρει ότι μέχρι τα μέσα Μαρτίου οι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως θα έχουν πρόσβαση στη μυστική κάμαρα. Κάτι τέτοιο όμως, μέχρι την σπγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει γίνει. Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τα αποτελέσματα ελπίζοντας πως δεν θα δοθεί και άλλη περίεργη αναβολή. Από ένα πλήθος ιστορικών μαρτυριών καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα απομεινάρια της πανάρχαιας επιστημονικής γνώσης που επιβίωσαν μετά τον κατακλυσμό, έμειναν καλά κρυμμένα μέσα στα ιερατεία από τους ιερείς και τους μυημένους στα αρχαία μυστήρια. Οι λόγοι για τους οποίους δεν θέλησαν να γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό μπορεί να είναι πολλοί, με κυριότερο ίσως αυτόν της προσπάθειας να αποφευχθεί στο μέλλον ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, όπως αυτό του παρελθόντος. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, σε ορισμένες στιγμές της ιστορίας, όταν η κρισιμότητα των περιστάσεων το έκρινε απαραίτητο, χρησιμοποιούνταν κάποια από τα εξελιγμένα όπλα του παρελθόντος για να βοηθήσουν στην θετική έκβαση διαφόρων γεγονότων. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της ναυ μαχίας της Σαλαμίνας, όπου οι Ιερείς επισκέπτόμενοι τον Θεμιστοκλή, τον έπεισαν ότι η ναυμαχία με τους Πέρσες έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε στα νερά της Σαλαμίνας μπροστά απο το Θριάσιο πεδίο,όπου βρίσκονταν οι ναοί των Ελευσινίων Μυστηρίων. Ο Θεμιστοκλής μετά από επίμονες προσπάθειες και τεχνάσματα, κατάφερε να φέρει αντιμέτωπα τα Ελληνικά και τα Περσικά πλοία μπροστά από το Θριάσιο πεδίο, όπου και έγινε αυτό που μας περιγράφει ο Πλούταρχος στο 15ο κεφάλαιο του βιβλίου του «Θεμιστοκλής»: «…Κατά την διάρκεια του αγώνος, μέγα φως έλαμψε από την Ελευσίνα, ενώ η πεδιάς εγέμισε από ήχον και θόρυβον όμοιον με φωνάς πλήθους, με βουητό, ωσάν πολλοί άνθρωποι μαζί να περιφέρουν τον μυστικόν Ίακχον. Από το μέσον δε αυτού του θορύβου εδημιουργήθη νέφος, που ανυψώθη από την γη και έπειτα επέστρεψε και επέπιπτε εις τας εχθρικός τριήρεις.» Τί άλλο μπορεί να περιγράφει εδώ ο Πλούταρχος; Αποκλείεται να μιλά για μία εκτόξευση πυραύλων που έπλη ξαν τα Περσικά πλοία; Υπάρχει ένα σημαντικό πλήθος τέτοιων μαρτυριών που δυστυχώς η στενότητα του χώρου δεν μας επιτρέπει να τις μεταφέρουμε. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι τα λίγα στοι χεία που αναφέραμε ως χαρακτηριστικά του πλήθους πού υπάρχει, μπορούν να δώσουν μία εικόνα, μέσα στην οποία οι εξηγήσεις της συμβατικής ιστορίας καθίστανται ανεπαρκείς να καλύψουν τα ερωτηματικά που προκύπτουν
.
ΤΟ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΣΥΝ ΤΩ ΧΡΟΝΩ ΕΔΩΣΕ ΠΑΡΑΚΛΑΔΙΑ ΟΠΩΣ ΑΧΑΙΟΙ, ΔΩΡΙΕΙΣ, ΑΙΟΛΕΙΣ, ΙΩΝΕΣ, ΛΕΛΕΓΕΣ , ΤΡΩΕΣ, ΚΑΡΕΣ, ΙΛΛΥΡΙΟΙ, ΕΤΡΟΥΣΚΟΙ κοκ. ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΠΑΛΙΑ Η ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΜΑΣ ΩΣΤΕ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΟΜΙΛΟΥΜΕ ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ . ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΛΙΩΣΙΜΟ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ ΑΝΕΒΗΚΕ ΠΡΟΣ ΒΟΡΑ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΙΣΕ ΒΟΡΕΙΟΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΗΣΙΩΤΙΚΟΥΣ ΟΠΩΣ ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΟΙ , ΙΡΛΑΝΔΟΙ κ.α. ΟΙ ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΚΑΤΟΙΚΗΣΑΝ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ , ΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΓΓΥΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ , ΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ , ΤΟΝ ΙΝΔΙΚΟ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΩΚΕΑΝΟ , ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ
ΦΥΣΙΚΑ Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΗΤΑΝ Η ΛΙΜΝΗ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΕΠΤΥΞΑΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΥΣ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ (ΜΙΝΩΙΚΟΣ, ΜΥΚΗΝΑΙΚΟΣ, ΚΛΑΣΣΙΚΟΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ, ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ, ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ) ΟΙ ΝΟΤΙΟΕΥΡΩΠΑΙΚΟΙ ΛΑΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΟΑΦΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΛΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΠΑΝΑΡΧΑΙΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ
Οι Λέλεγες ήταν, κατά τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, μία από τις φυλές που ζούσαν στην Ελλάδα, στην περιοχή του Αιγαίου και τη νοτιοανατολική Μικρά Ασία, πριν τον ερχομό των κυρίως ελληνικών φύλων. Οι Λέλεγες στη Μικρά Ασία Στην Ιλιάδα βρίσκουμε τους Λέλεγες να είναι σύμμαχοι των Τρώων (Κ 429), μολονότι η πατρίδα τους δεν προσδιορίζεται. Διακρίνονται από τους Κάρες, με τους οποίους τους συγχέουν μεταγενέστεροι συγγραφείς.
Ο βασιλιάς τους είναι ο Άλτης και η πόλη τους, η Πήδασος καταστρέφεται από τον Αχιλλέα. Ο Αλκαίος (7ος ή 6ος αιώνας π.Χ.) ονομάζει την Άντανδρο στην Τρωάδα «Λελέγειο», αλλά αργότερα ο Ηρόδοτος το υποκαθιστά με το επίθετο «Πελασγικός», και έτσι ίσως οι δύο όροι ήταν σε μεγάλο βαθμό συνώνυμοι για τους `Ελληνες. Ο Παυσανίας λέει ότι ο διάσημος ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο ήταν πανάρχαιος και οι Λέλεγες και οι Λυδοί τον χρησιμοποιούσαν πριν την άφιξη των Ιώνων για τη λατρεία της «Κυρίας της Εφέσου», που οι Έλληνες αργότερα ονόμασαν Άρτεμι. Ο Φερεκύδης (περ. 480) γράφει ότι οι Λέλεγες κατοικούσαν στην παραλιακή ζώνη της Καρίας, από την Έφεσο ως τη Φώκαια και στις νήσους Σάμο και Χίο, τοποθετώντας τους Κάρες νοτιότερα. Ακόμα και ο Στράβων, αιώνες αργότερα, αποδίδει στους Λέλεγες μία ξεχωριστή ομάδα μικρών κάστρων, τύμβων και κατοικιών από την Αλικαρνασσό μέχρι τη Μίλητο στα βόρεια. Ο Πλούταρχος επίσης υπονοεί την ιστορική ύπαρξη Λελέγων ως υποταγμένων δουλοπαροίκων στις Τράλλεις στο εσωτερικό. Οι Λέλεγες στην Ελλάδα και το Αιγαίο Στον κατάλογο του Ησιόδου, ένα μοναδικό σπάραγμα (Kinkel, Epicorum Graecorum Fragmenta I, 136 – Leipzig, 1877) τοποθετεί τους Λέλεγες κατά την μυθολογική εποχή του Δευκαλίωνα στη Λοκρίδα της κεντρικής Ελλάδας. Αλλά μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ. κανένας άλλος συγγραφέας δεν τους τοποθετεί δυτικά του Αιγαίου. Η σύγχυση με τους Κάρες (μετανάστες κατακτητές όπως οι Λυδοί και οι Μυσοί) οδήγησε στο συμπέρασμα του Καλλισθένους ότι οι Λέλεγες συμμάχησαν με τους Κάρες σε επιδρομές στα ελληνικά παράλια. Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως παράδοση, προερχόμενη από τους Κρήτες, ταυτίζει τους Λέλεγες με τους Κάρες. Η παράδοση αυτή αναφέρει πως ήταν λαός των νησιών του Αιγαίου, υποτελής στον Μίνωα όχι με υποχρέωση καταβολής φόρου αλλά με την υποχρέωση να επανδρώνουν τα πλοία του. Η ίδια παράδοση έλεγε ότι οι Λέλεγες, οι οποίοι επινόησαν πολλά από τα στοιχεία της μετέπειτα πολεμικής εξάρτυσης των Ελλήνων, τελικά διώχθηκαν από τις αρχικές τους εστίες από τους Δωριείς και τους Ίωνες, οπότε και κατέφυγαν στην Καρία και ονομάσθηκαν Κάρες. Όμως ο Ηρόδοτος παραθέτει και την εκδοχή των σύγχρονών του Καρών, οι οποίοι απέρριπταν την προαναφερθείσα παράδοση και θεωρούσαν τους εαυτούς τους αυτόχθονες που έφεραν το ίδιο πάντοτε όνομα.[1] Μετά το 400 π.Χ. περίπου, άλλοι συγγραφείς ισχυρίσθηκαν ότι είχαν ανακαλύψει τους Λέλεγες στη Βοιωτία, στη δυτική Ακαρνανία – Λευκάδα και αργότερα πάλι στη Θεσσαλία, την Εύβοια, τα Μέγαρα, τη Λακεδαίμονα και τη Μεσσηνία. Στη Μεσσηνία υπήρχε ο θρύλος ότι ήταν οι μετανάστες ιδρυτές της Πύλου και ότι σχετίζονταν με τους θαλασσοπόρους Τηλεβοείς του Ομήρου, διαχωριζόμενοι από τους Πελασγούς. Ωστόσο στη Λευκάδα τους θεωρούσαν αυτόχθονες. Έτσι, ο περιηγητής Παυσανίας (2ος αι. μ.Χ.) γράφει ότι, σύμφωνα με την παράδοση των Λακεδαιμονίων, υπήρχε ένας αυτόχθονας βασιλιάς της Λακωνίας, ο Λέλεξ, του οποίου εγγονός ήταν ο Ευρώτας. Από τον βασιλιά αυτόν, οι υποτελείς του ονομάστηκαν Λέλεγες.[2] Τέτοιες παραδόσεις στην ελληνική μυθολογία υπάρχουν για όλα σχεδόν τα πανάρχαια φύλα της Ελλάδας. Κατά τον Απολλώνιο τον Ρόδιο,[3] ο Λέλεγας ήταν αυτόχθων της Λακεδαίμονος, γιός ναϊάδας νύμφης. Γιος του Λέλεγα ήταν ο Ευρώτας, του οποίου η κόρη Σπάρτη, νυμφεύτηκε τον Λακεδαίμονα, γιο του Δία και της Ταϋγέτης
“...Εκεί λοιπόν (στην Αίγυπτο) όταν επήγαν ο Σόλων, καθώς είπεν ετιμήθη με εξαιρετικάς τιμάς από τους κατοίκους και ζητών πληροφορίας διά την παλαιάν ιστορίαν της χώρας από τους ιερείς εκείνους που την εγνώριζον πολύ καλά, ανεκάλυψεν ότι ούτε αυτός ο ίδιος ούτε άλλος κανείς Έλλην εγνώριζε τίποτε σχεδόν διά τα παλαιά.
Και όταν κάποτε ηθέλησε να τους παρασύρη εις συζήτησιν διά τα παλαιά ήρχισε να τους λέγη διά τα αρχαιοτάτας παραδόσεις των Αθηνών, διά τον Φορωνέα, ο οποίος εθεωρήθη ως ο πρώτος άνθρωπος, και διά την Νιόβην, διηγήθη επίσης διά τον Δευκαλίωνα και την Πύρραν πως διεβίωσαν μετά τον κατακλυσμόν και διά τους απογόνους των και προσεπάθησε να καθορίση πόσα έτη παρήλθον από όσα έλεγε και να χρονολογήσει.
Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος του είπε τότε: "Σόλων, Σόλων, σεις οι Έλληνες είσθε αιωνίως παιδιά, κανείς Έλλην δεν είναι γέρων". Ο Σόλων άμα ήκουσε αυτά, του είπε: "Πώς γίνεται αυτό, τί εννοείς με αυτά που λέγεις;". Και εκείνος απήντησεν: "Όλοι είσθε νέοι κατά την ψυχήν, διότι δεν έχετε μέσα εις την ψυχήν σας καμίαν παλαιάν γνώσιν διά την αρχαίαν παράδοσιν, ούτε και κανένα μάθημα παλαιόν από την πολυκαιρίαν.
Αιτία αυτού του φαινομένου είναι η εξής: Πολλαί καταστροφαί ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν από πολλά αίτια, οι πλέον μεγαλύτεραι από πυρκαγιάς και κατακλυσμούς και αι μικρότεραι από αμέτρητα άλλα αίτια. Π.χ. η παράδοσις που επικρατεί εις την χώραν σας, ότι δηλαδή κάποτε ο Φαέθων o υιός του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του, επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήση τον ίδιον με τον πατέρα τον δρόμον και τα επί γης επυρπόλησε και αυτός κτυπηθείς από κεραυνόν εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος, ενώ η πραγματικότης είναι η "παράλλαξις" των πέριξ της γης περιφερομένων ουρανίων σωμάτων και η καταστροφή από το άφθονον πυρ κατά μακροχρόνια διαστήματα των επί της γης ευρισκομένων όντων. Τότε λοιπόν όσοι κατοικούν εις τα όρη και εις υψηλούς και εις ξηρούς τόπους καταστρέφονται περισσότερον από εκείνους που κατοικούν πλησίον των ποταμών και της Θαλάσσης.
Εις την χώραν μας όμως ο Νείλος, ο οποίος και κατά τα άλλα είναι σωτήρ μας, μας σώζει και εις τοιαύτας περιπτώσεις αμηχανίας υπερεκχειλίζων. Όταν εξάλλου οι Θεοί, καθαρίζοντες την γην, την καταπλημμυρίζουν με νερά, όσοι ευρίσκονται εις τα όρη σώζονται, όπως π.χ. οι βουκόλοι και οι βοσκοί, όσοι όμως κατοικούν εις τας πόλεις σας παρασύρονται από τους ποταμούς εις την Θάλασσαν. Εις την χώραν μας όμως εδώ ούτε τότε ούτε άλλοτε πίπτει εκ των άνω νερό επάνω εις την γην, αλλά αντιθέτως φυσικότατα αναδύεται εκ των κάτω προς τα άνω. Εξ' αιτίας αυτών λοιπόν των αιτιών αι παραδόσεις της χώρας μας λέγεται ότι είναι παλαιόταται.
Η αλήθεια όμως είναι ότι εις όλα τα μέρη, όπου ο χειμών ή η ζέστη δεν είναι υπερβολικά, υπάρχει πάντοτε το γένος των ανθρώπων, άλλοτε πολυάριθμον και άλλοτε ολιγάριθμον. Όσα ωραία ή μεγάλα ή καθ' οιονδήποτε τρόπον αξιόλογα έχουν γίνει ήεις την χώραν σας ή εις την ιδικήν μας ή εις άλλον τόπον από όσους γνωρίζομεν εξ ακοής, όλα αυτά είναι από παλαιούς χρόνους γραμμένα εδώ εις τους ναούς μας και έχουν διασωθή.
Εις την χώραν σας όμως καθώς και εις άλλας χώρας, όσα κάθε φορά έχουν διοργανωθή ώστε να είναι κατάλληλα διά τα γράμματα και διά τα άλλα όσα είναι αναγκαία εις τας πόλεις, έρχεται κατά καΘωρισμένα χρονικά διαστήματα σαν φοβερά ασθένεια εναντίον τους ρεύμα από τον ουρανόν και αφήνει ζωντανούς μόνον τους αγραμμάτους και αμορφώτους από σας, ώστε γίνεσθε εξ αρχής πάλιν σαν νέοι, χωρίς να γνωρίζετε τίποτε από τα παλαιά που τυχόν έγιναν είτε εις την ιδικήν μας είτε εις την ιδικήν σας χώραν.
Όσαν λοιπόν είπες προηγουμένως, Σόλων, διά τας ιδικάς σας παραδόσεις περί γενεαλογιών, ελάχιστα διαφέρουν από παιδικά παραμύθια, διότι σεις ενθυμείσθε μόνον ένα κατακλυσμόν της γης μολονότι προηγουμένως έχουν γίνει πολλοί, κατόπιν δε γνωρίζετε ότι εις την χώραν σας έζησε το πλέον ωραιότερον και το πλέον καλύτερον ανθρώπινον γένος, από το οποίον κατάγεσαι και εσύ και οι συμπολίται σου, διότι τέλος πάντων διεσώθη ολίγον σπέρμα, Εσείς όμως το εξεχάσατε, διότι και οι απόγονοι των διασωθέντων επί πολλάς γενεάς απέθνησκον χωρίς να γνωρίζουν να γράφουν.
Διότι κάποτε Σόλων, πριν από τον μεγάλον κατακλυσμόν, η σημερινή πόλις των Αθηναίων υπήρξεν αρίστη εις τον πόλεμον και γενικώς εις την διακυβέρνησίν της ήτο τελεία. Εις την πόλιν εκείνην λέγεται ότι έγιναν κάλλιστα έργα και διεμορφώθησαν τα πλέον άριστα πολιτεύματα από όσα ημείς έχομεν ακούσει ότι υπήρξαν επί της γης". Άμα ήκουσεν αυτά ο Σόλων, όπως μου είπεν, εθαύμασε και έδειξε πολύ μεγάλην προθυμίαν να μάθη περισσότερα, παρακαλών τους ιερείς να του διηγηθούν όλα γενικώς και με κάθε λεπτομέρειαν διά τους αρχαίους συμπολίτας του.
Ο ιερεύς λοιπόν του είπε: "Δεν υπάρχει λόγος να μη το κάμω, Σόλων, αλλά Θα σου τα είπω και προς χάριν σου και χάριν της πόλεώς σας, προ πάντων όμως προς χάριν της θεάς, η οποία και την ιδικήν σας και την ιδικήν μας χώραν επροστάτευσε και ανέθρεψε και εμόρφωσε, την ιδικήν σας χίλια χρόνια πρωτύτερα, αφού επήρε το σπέρμα διά σας από την γην και τον Ήφαιστον και αργότερα την ιδικήν μας.
Εις τα ιερά μας βιβλία είναι γραμμένον, ότι η διοργάνωσις πόλεως εδώ έγινε προ οκτώ χιλιάδων ετών. Θα σου διηγηθώ λοιπόν με λίγα λόγια διά τους νόμους που είχαν και διά το πλέον ωραιότερον που έκαμαν οι προ εννέα χιλιάδων ετών συμπολίται σου, άλλοτε, όταν θα έχωμεν ευκαιρίαν, Θα είπωμεν τας λεπτομερείας δι' όλα αυτά αφού θα έχωμεν εμπρός μας τα ίδια τα κείμενα.
Τους νόμους λοιπόν της πόλεως εκείνης εξέτασέ τους εν αντιπαραβολή προς τους εδώ. Διότι θα εύρης εδώ πολλά παραδείγματα των νόμων που υπήρχον τότε εις την πόλιν σας, εν πρώτοις θα ίδης ότι το ιερατικόν γένος είναι τελείως ξεχωριστόν από τα άλλα, ύστερα απ' αυτά και η τάξις των τεχνιτών είναι ξεχωριστά οργανωμένη, διότι εργάζεται απομονωμένη από τας άλλας, χωρίς να αναμειγνύεται με αυτάς, το ίδιον και η τάξις των βοσκών, των κυνηγών και των γεωργών. Ασφαλώς έχεις αντιληφθή ότι και η τάξις των πολεμιστών εδώ είναι ξεχωριστή από τας άλλας και ότι εις αυτούς κατά νόμον δεν επιτρέπεται να ασχολούνται εις τίποτε άλλο εκτός από τον πόλεμον. Θα παρετήρησες εξ' άλλου, ότι ο οπλισμός τους είναι ασπίδες και δόρατα, με τα οποία πρώτοι 'απ' όλους τους Ασιάτας ωπλίσθημεν ημείς, διότι μας τα εδίδαξεν η Θεά, όπως είχε διδάξει και σας πρώτους εις εκείνους τους τόπους.
Όσον αφορά την μόρφωσιν, βλέπεις βέβαια πόσην φροντίδα κατέβαλεν εξ αρχής ο νόμος διά την τακτοποίησιν των πάντων μέχρι της μαντικής και της ιατρικής που ασχολείται με την υγείαν, αφού εφήρμοσε τας Θείας αυτάς επιστήμας εις τα ' ανΘρωπίνας ανάγκας και εσυστηματοποίησε όλας τας γνώσεις που προέρχονται από αυτάς.
Η Θεά λοιπόν ίδρυσε πρώτην την ιδικήν σας πόλιν, αφού ' εφήρμοσεν όλην αυτήν την οργάνωσιν και τακτικήν, εδιάλεξε τον τόπον όπου εγεννήθηκε, αφού επρόσεξε καλά την ευκρασίαν των εποχών του έτους και κατενόησεν, ότι Θα αναδείξει ανθρώπους πολύ συνετούς. Εζούσαν λοιπόν εις την πόλιν τους χρησιμοποιούντες τοιούτους νόμους και διοικούμενοι πάρα πολύ καλά και είχον υπερβάλει όλους τους ανθρώπους εις κάθε είδος αρετής, όπως ήτο φυσικόν, αφού ήσαν γέννημα και θρέμμα Θεών. Θαυμάζονται λοιπόν πολλά και μεγάλα έργα της πόλεώς σας γραμμένα εδώ, ένα όμως υπερέχει κατά το μέγεθος και την αρετήν.
Λέγουν δηλαδή τα βιβλία μας, πόσην εχθρικήν δύναμιν κατέστρεψε κάποτε η πόλις σας, δύναμιν, η οποία με αλαζονείαν, αφού εξώρμησεν από έξω, από τον Ατλαντικόν ωκεανόν, επήρχετο ταυτοχρόνως κατά της Ευρώπης και της Ασίας. Διότι τότε το εκεί πέλαγος ημπορούσε κανείς να το περάση, επειδή εις την είσοδόν του, την οποίαν σεις ονομάζετε στήλας του Ηρακλέους, είχε μίαν νήσον, η νήσος αυτή ήτο μεγαλύτερα από την Λιβύην και την Ασίαν ηνωμένας και απ' αυτήν εκκινούντες οι τότε άνθρωποι ηδύναντο να αποβιβασθούν εις τας άλλας νήσους και από αυτάς κατόπιν εις ολόκληρον την απέναντι ήπειρον την , ευρισκομένην γύρω από τον αληθινόν εκείνον ωκεανόν. Διότι τα μέρη αυτά που ευρίσκονται εντεύθεν του στομίου που ανεφέραμεν, φαίνονται σαν λιμήν με κάποιαν στενήν είσοδον και η ξηρά που το περικλείει πολύ δικαιολογημένα και αληθώς δύναται να ονομασθή ήπειρος.
Εις την νήσον λοιπόν αυτήν Ατλαντίδα ωργανώθη μεγάλη και αξιοθαύμαστος δύναμις βασιλέων, η οποία εκυριάρχει εις ολόκληρον την νήσον καθώς και εις πολλάς άλλας νήσους και τμήματα της ηπείρου εκτός τούτων οι βασιλείς εκείνοι εξουσίαζον, από τα εντεύθεν του στομίου μέρη, την Λιβύην μέχρι της Αιγύπτου και την Ευρώπην μέχρι της Τυρρηνίας.
Ολόκληρος λοιπόν η δύναμις αυτή, αφού συνεκεντρώθη και ενοποιήθη, επεχείρησε τότε με μίαν εξόρμησίν της να υποδουλώση και τον ιδικόν μας τόπον και τον ιδικόν σας και ολόκληρον τον εντεύθεν του στομίου. Την εποχήν εκείνη, Σόλων η δύναμις της πόλεώς σας ανεδείχθη εξαιρετική μεταξύ όλων των ανθρώπων και εξ' αιτίας της αρετής της και εξ' αιτίας της ανδρείας της.
Διότι αφού εξεπέρασεν όλους κατά την . ανδρείαν και τας πολεμικάς τέχνας, είτε αρχηγεύουσα των Ελλήνων είτε και τελείως μόνη της, κατ' ανάγκην, διότι οι άλλοι την εγκατέλειψαν, αφού έφθασεν εις το χείλος της καταστροφής, κατενίκησε τους επιδρομείς, έστησε τρόπαια εναντίον των ημπόδισε να υποδουλωθούν όσοι ακόμη δεν είχον υποδουλωθεί και απελευθέρωσε χωρίς καμία αξίωση, όλους ημάς τους άλλους που είμεθα εντεύθεν των Ηρακλείων στηλών. Μετά παρέλευσιν αρκετού χρόνου όμως έγιναν φοβεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και εντός ενός τρομερού ημερονυκτίου ολόκληρος ο στρατός σας ετάφη εις την γην και εξηφανίσθη επίσης βυθισθείσα εις την Θάλασσαν η νήσος Ατλαντίς.
Δι' αυτό ακριβώς και τώρα το μέρος εκείνο του ωκεανού είναι αδιάβατον και αδιερεύνητον, διότι εμποδίζει ο πολύ ολίγον υπό την επιφάνειαν της Θαλάσσης πηλός, τον οποίον εδημιούργησεν η νήσος, όταν κατεβυθίσθη”..
1
OI ΞΕΧΑΣΜΕΝEΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚO-ΩΚΕΑΝΟΓΡΑΦΙΚΕΣ
ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Μαριολάκος Η.Δ.1
1Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών , Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος,
Η Σημαία της Ποντιακής Δημοκρατίας, κατά την περίοδο προσπάθειας αυτονόμησης της περιοχής από την Οθωμανική ΑυτοκρατορίαΟ ακριβής αριθμός των θυμάτων είναι δύσκολο να υπολογιστεί, λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν. Ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης αναφέρει: «Οι ¨Έλληνες σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, πριν την έναρξη των διωγμών, σε ήταν περίπου 2 με 2.2 εκατομμύρια. Στο χώρο του Πόντου ήταν περίπου 450.000. Στην επίσημη απογραφή του 1928 καταμετρήθηκαν, ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, επισήμως, 1.2 εκατομμύρια. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των Ελλήνων που χάθηκαν στην περίοδο 1914-22, αυτών που αγνοείται η τύχη τους, είναι της τάξης των 700.000- 800.000, σε όλη την έκταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας».Πέρα από το ελληνικό κράτος, ο διωγμός των Ποντίων αναγνωρίζεται επισήμως ως γενοκτονία από την Κύπρο, την Αρμενία, την Σουηδία, ορισμένες ομοσπονδιακές δημοκρατίες της Ρωσίας οκτώ πολιτείες των ΗΠΑ τη βουλή της πολιτείας της Νότιας Αυστραλίας, την Αυστρία, την Ολλανδία, και από τη Διεθνή Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.Το επίσημο τουρκικό κράτος, που διαδέχθηκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αρνείται ότι διαπράχθηκε «γενοκτονία»: ο όρος διατυπώθηκε και ενσωματώθηκε στο διεθνές δίκαιο το 1948 από τον Πολωνό Ράφαελ Λέμκιν, με σκοπό τη νομική περιγραφή «μαζικών εγκλημάτων» από κυρίαρχες εξουσίες, με προσχεδιασμό, οργάνωση, συστηματικότητα και με σκοπό «τη μεθοδευμένη εξολόθρευση, ολική, ή μερική» διαφόρων «εθνικών, φυλετικών, θρησκευτικών, ή άλλων μειονοτήτων» και έδωσε το έναυσμα για την ανάπτυξη ενός ευρύτερου επιστημονικού διαλόγου και κοινωνικού προβληματισμού.Τα δραματικά πολιτικά γεγονότα που οδήγησαν στην σφαγή και τον ξεριζωμό των ΠοντίωνΟ Θεοδόσης Κυριακίδης, διδάκτωρ ιστορίας, επιστημονικός συνεργάτης στην Έδρα Ποντιακών Σπουδών του ΑΠΘ, αναφέρει:«Μετά την γενοκτονία των Αρμενίων το 1915, όπου οι σφαγές ξεσήκωσαν τότε την κοινή γνώμη - η ελίτ των Νεότουρκων οργανώνει την εξόντωση, μέσω των εκτοπισμών, των Ποντίων. Το αντάρτικο στον Πόντο δημιουργείται εκείνη την περίοδο, ως προσπάθεια αυτοάμυνας, διαφύλαξης της ζωής τους.
Πόντιοι αντάρτεςΟ διοικητής της Τεσκιλάτ Μαχρουσά, - αφού έχουν εξοντωθεί οι Αρμένιοι - φτάνει το φθινόπωρο του 1916 στον Πόντο και ξεκινούν οι συστηματικές σφαγές, εκτοπίσεις, δολοφονίες και διώξεις, που αρχίζουν από το φθινόπωρο του 1916 και εξελίσσονται με σφοδρότητα μέχρι το καλοκαίρι του 1917.Από τον Απρίλιο του 1916 μέχρι το Φεβρουάριο του 1918 η περιοχή της Τραπεζούντας και ο ανατολικός πόντος καταλαμβάνεται από το ρωσικό στρατό. Στις 15 Μαΐου του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ αναχωρεί από την Κωνσταντινούπολη και στις 19 Μαΐου φτάνει στην Αμισό, στη Σαμψούντα, με αποστολή να ειρηνεύσει την περιοχή από τη δράση ένοπλων συμμοριών. Αυτονομείται από την Υψηλή Πύλη και κάνει ακριβώς το αντίθετο.Δέκα μέρες μετά την άφιξη του, στις 29 Μαΐου συναντιέται στη Χάμσα με τον Τοπάλ Οσμάν, τον τοπικό αρχηγό μουσουλμανικών συμμοριών, ο οποίος δρα κυρίως στις περιοχές γύρω από Τραπεζούντα και στον ανατολικό Πόντο.
Ο Τοπάλ ΟσμάνΟ ίδιος ο Κεμάλ καταφέρνει να συσπειρώσει τα απομεινάρια των τούρκων ατάκτων στο εσωτερικό της Ανατολίας. Ισχυροποιείται το 1921 με τις υπογραφές συνθηκών με τους συμμάχους μας κατά τον Α’ΠΠ και αργότερα και με τους μπολσεβίκους. Από το τέλος του 1921 μέχρι το Μάιο του 1922 έχουμε το δεύτερο μεγάλο κύμα των σφαγών στον Πόντο.Το Χρονικό της Γενοκτονίας1908: Κίνημα των Νεότουρκων στην οθωμανική Θεσσαλονίκη. Οι εθνικιστές ηγέτες (Κεμάλ - Ενβέρ – Ταλάτ) υποσκελίζουν το σουλτάνο Αμπτούλ Χαμίτ και αναλαμβάνουν τον πολιτικό έλεγχο της αυτοκρατορίας.1910. Αυταρχικά, κατασταλτικά μέτρα κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της αυτοκρατορίας.1911: Σε συνέδριο του «Κομιτάτου Ένωση και Πρόοδος» των Νεότουρκων κυριαρχεί το σύνθημα: «Η Τουρκία στους Τούρκους».1913 : Οργανώνεται από τους Νεότουρκους το «Γραφείο Εγκατάστασης Φυλών και Μεταναστών» και ιδρύεται η μυστική υπηρεσία (Teskilat i-mahsusa)1914. Έναρξη του Α’ ΠΠ. Οι πρώτες μαζικές διώξεις κατά Ελλήνων στην Ανατολική Θράκη. Πογκρόμ στη Δυτική Μικρά Ασία και η σφαγή της Φώκαιας. Ρωσοτουρκικός Πόλεμος. Έξαρση του τουρκικού εθνικισμού, συσπείρωση του μουσουλμανικού στοιχείου.1915 : Καλούνται στην Κωνσταντινούπολη και εξοντώνονται οι πρόκριτοι των Αρμενίων. Η Γενοκτονία των Αρμενίων ολοκληρώνεται σε λίγους μήνες.1916 - 1917 : Πορείες «θανάτου» στο εσωτερικό της Ανατολίας από τον οθωμανικό δυτικό Πόντο (Σαμψούντα, Μπάφρα, κ.α) και απώλειες χιλιάδων χριστιανών - αντρών, γυναικών και παιδιών - από τις κακουχίες, το κρύο και την πείνα. Τάγματα καταναγκαστικής εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού). Ο ανατολικός Πόντος υπό ρωσική κυριαρχία. Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία και λήξη ρωσοτουρκικού πολέμου.1918 : Λήξη Α’ ΠΠ. Η ηγεσία των Νεότουρκων παραδίδεται στους συμμάχους της Αντάντ. Αποχώρηση Ρώσων από τον ανατολικό Πόντο και τον Καύκασο.1919 : Αποβίβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη. Αναχώρηση από Κωνσταντινούπολη στις 15 Μαΐου και άφιξη στις 19 Μαΐου του Μουσταφά Κεμάλ Πασά στη Σαμψούντα, με αποστολή την «ειρήνευση» από τη δράση ομάδων ατάκτων. Αυτονόμηση του από την Υψηλή Πύλη και συνάντηση του στη Χάμσα, στις 29 Μαΐου, με τον Τοπάλ Οσμάν.1920: Συνθήκη των Σεβρών. Ανατολική Θράκη και Σαντζάκι της Σμύρνης υπό όρους, σε ελληνικό έλεγχο, ο Πόντος εξαιρείται των ρυθμίσεων.1920-1922 : Από την περιοχή της Βιθυνίας ξεκινούν σε όλο τον Πόντο σφαγές, λεηλασίες, καταστροφή χριστιανικών χωριών από παρακρατικές νεοτουρκικές ομάδες. Δεκάδες χιλιάδες Πόντιοι και Αρμένιοι φεύγουν να σωθούν προς τη Σοβιετική Αρμενία και προς τους υπό γαλλικό έλεγχο Συρία και Λίβανο.1922 : Μικρασιατική καταστροφή. Ο ελληνικός στρατός ηττάται στον Σαγγάριο, φλέγεται η Σμύρνη.1923 : Συνθήκη της Λωζάννης. Ανταλλαγή πληθυσμών, προσφυγιά.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ, Wikipedia
Ανατριχιαστικές οι εικόνες που αποτυπώνουν τον αφανισμό του ελληνισμού της Ανατολής
