ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΟΧΗ -ΔΕΝ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ ΤΟ 774 π.Χ

   ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

 

Ο λόγιος Αθαν. Σταγειρίτης  μετά την κατάληψη της Ιταλίας από τους Γάλλους ζήτησε  από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη   να εισέλθουν με την άδεια του  Πάπα της Ρώμης στην κρυφή βιβλιοθήκη του Βατικανού όπου φυλάσσονται πανάρχαιοι πάπυροι με προϊστορικές πληροφορίες . Η ομάδα των  Ελλήνων  λογίων υπό τον Αθ. Σταγηρείτη  αντέγραψαν πανάρχαια κείμενα-μαρτυρίες  του  Ελληνικού πολιτισμού  και τα παρουσίασε με την πεντάτομη «ΩΓΥΓΙΑ» στη Βιέννη το 1815    και μάλιστα σε περίοδο σκοταδισμού όταν κυριαρχούσε το ανθελληνικό  πνεύμα του πρίγκιπα Μέτερνιχ  με την  Ιερά Συμμαχία   

Στις  προϊστορικές μαρτυρίες καταρρίπτονται τα ψέματα , οι απάτες και τα παραμύθια των κάθε λογής φοινικιστών και ανθελλήνων ότι τάχα οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν το 774π.Χ, ότι  δεν είχαμε Γραφή , ότι πήραμε τα Γράμματα από τους Φοίνικες, ότι  δεν είμαστε Έλληνες αλλά Ινδοευρωπαίοι που ήρθαμε από το "πουθενά" και φτιάξαμε τον Ελληνικό Πολιτισμό, αλλά από εκεί που ζούσαμε  αφήσαμε  αγριότητα. Και άλλα παραμύθια όπως λ.χ ότι ο Πολιτισμός μας ήρθε εξ Ανατολών αλλά στην Ανατολή δεν άφησε τίποτα πνευματικό έργο παρά μόνο τεράστια κομμάτια ογκολίθων   και άκομψα αντικείμενα  στη Βαβυλώνα  και Αίγυπτο που και αυτοί εκπολιτίστηκαν από τους Ετεοκρήτες(οι Χετταίοι) και τον  Ερμή τον Τρισμέγιστο και τον πρώτο Φαραώ Μιν ή Μινά(=Μίνωα) γιό του Μίνωα της Κρήτης οι Αιγύπτιοι.  Τα αναφερόμενα  γεγονότα ανάγονται στην εποχή μετά τον Κατακλυσμό του Ογύγου (γι’αυτό ονομάστηκε Ογυγία) και σύγχρονα  της Αργοναυτικής Εκστρατείας στην Κολχίδα από τον Ιάσωνα και Ορφέα , δηλαδή προ του Τρωικού Πολέμου[+ -8.000-10.000 Π.Ε]

 

Ο Άμυκος εφευρέτης των  χειροκτίων   Πυγμαχίας

 

Ο  Άμυκος ήτο υιός του Ποσειδώνος και της Νύμφης Βιθυνίδος,  Ητο άνθρωπος ανδρείος και άριστος πυγμάχος σε σημείο ώστε να λένε ότι αυτός είναι ο πρώτο που επινόησε τους ιμάντες που έφεραν στην αρχαία εποχή οι πυγμάχοι, τους καλουμένους «κεστούς»  . Οι κεστοί ήσαν οι πρόδρομοι των γαντιών πυγμαχίας που χρησιμοποιήθηκαν βραδύτερον. Ο Αμυκος ήτο βασιλεύς της Βιθυνίας και όποιος ξένος  ήρχετο στο μέρος του τον εκάλει σε πυγμαχία και όντας λίαν έμπειρος τον θανάτωνε, έως ότου αγωνίσθηκε με τον Πολυδεύκην. Ο αγώνας αυτός στάθηκε μοιραίος για τον Αμυκο διότι εφονεύθη υπό του Πολυδεύκους, γεγονός που εξαγρείωσε τους Βέβρυκες και  κινήθηκαν με άγριες  διαθέσεις εναντίον των Αργοναυτών. Γλύτωσαν δε δια της φυγής με την Αργώ. Κατ’ άλλους περιώρισαν αυτούς σε ένα δάσος  και δεν μπορούσαν να εξέλθουν. Τότε εφάνη σημείον εξ ουρανού που τους έδειξε την οδόν διαφυγής. Για την νίκη των αυτήν έκτισαν εκεί ναόν λεγόμενον Σωσθένιον.  Εξ αυτών συνάγεται ότι προ δεκάδων χιλιάδων ετών οι Ελληνες είχαν επινοήσει την πυγμαχία και τα  τα καλύμματα(ταινίες-χειρόκτια) των   για να μην τραυματίζονται τα χέρια.

 

Η Θήρα του Καλυδωνίου Κάπρου

 

Η θήρα των αγίων ζώων της πανάρχαιη εποχή δεν ήτο εύκολη υπόθεση. Απαιτούσε δε ανδρείαν , επιδεξιότητα, δύναμιν και μέθοδο εξόντωσης των θηρίων. Υπ’ αυτήν την έννοιαν η θήρα ορισμένων αγρίων  θηρίων –όπως του Καλυδωνίου Κάρπου , ή του Λέοντος της Νεμέας κ. α -δεν διαφέρει των αθλημάτων και πρέπει να αναφέρεται. Μετά την εκστρατεία των Αργοναυτών  πραγματοποιήθηκε η θήρα του Καλυδωνίου Κάπρου. Το μόνο βέβαιον είναι ότι στο κυνήγι αυτό συμμετείχαν οι Αργοναύτες, χωρίς όμως να γνωρίζομεν πότε συνέβη το γεγονός τούτο. Τι ήτο όμως ο Κάπρος και γιατί ο Μελέαγρος συνήψε την συμμαχία κατά του Κάπρου;  Η θήρα εγένετο στην Καλυδώνα, ήτοι   στη Στερεά Ελλάδα   απέναντι από την Αχαΐα. Στην Καλυδώνα τους φιλοξένησε ο Οινεύς επί  εννεαήμερον και την δεκάτην ημέραν συνέβη μικρά διχόνοια , επειδή ο Αγκαίος και Κηφεύς και μερικοί άλλοι , δεν ήθελον την Ατλάντην μαζί τους.  Τελικά, τους έπεισε ο Μελέαγρος και εξεστράτευσαν. Η κυνηγετική ομάδα διηρέθη σε μικρότερες ομάδες και εκινήθησαν  πανταχόθεν κατά του Κάπρου. Πρώτοι δε εφόρμησαν ο Υλεύς και ο Αγκαίος αλλά εφονεύθησαν υπο του Κάπρου. Το πρώτον ο  Κάπρος  εβλήθη  υπο της Αταλάντης  από τα νώτα. Επειτα τον κτύπησε οΑμφιάραω στον οφθαλμόν και τελικά  τον φόνευσε ο Μελέαγρος. Στην Αταλάντην δόθηκε η δορά του Κάπρου , η οποία της έφερε την γνωστή δυστυχίαν.

 

Οι Επτά επί Θήβαις

 

Οι επτά ηγεμόνες από το Αργος (εξ ών  τέσσαρες Αργείοι ,  ο Πολυνείκης του Οιδίποδος από την Θήβα , ο Αρκάς Παρθενοπεύς  και ο Αιτωλός Τυδεύς) εξεστράτευσαν για να επανορθώσουν στο θρόνο των Θηβών  τον  Πολυνείκην. Πρώτον ήλθαν στην Νεμέα όπου συνέβη ο θάνατος του Αρχεμόρου, ως προμήνυμα αυτών που θα συνέβαιναν στην Θήβα. Κατά το έθιμον εώρτασαν επιτάφιον αγώνα, στον οποίον ο μεν Αδραστος ενίκησεν  Ιπποδρόμιον , ο   Ετεοκλής στάδιον, ο Τυδεύς πυγμήν,  ο Αμφιάρας άλμα και δίσκον, ο Λαοδόκος ακόντιον, ο Πολυνείκης πάλην και ο Παρθενοπαίος τόξον.  Στον δεύτερον Θηβαικό πόλεμο  οι απόγονοι των Επτά  νίκησαν τους Θηβαίους  και τους ανάγκασαν εις φυγήν   από την πόλιν,  την οποίαν λεηλάτησαν και  κατέστρεψαν τα  τείχη της.

 

Ο Αγών για τον  Αμφιδάμα

 

Ο Αμφιδάμας   βασιλεύς της Χαλκίδος  εφονεύθη πολεμών τους  Ερετιείς. Τα παιδιά του  εώρταζαν  αγώνα προς τιμήν του πατρός των , και εις τούτον τον αγώνα συνέβη  ο περί μουσικής ή ποιητικής αγών που αναφέρει ο Όμηρος και Ησίοδος(Εργ. και Ημέρ. 652)

 

Αγών προς τιμήν της  Αρπαλύκης

 

Η Αρπαλύκη ήτο θυγατέρα του Αρπαλύκου , βασιλέως των Αμυμναίων της Θράκης. Μετά την συμπλοκή με τον Νεοπτόλεμο από  την Τρωάδα,   ο Αρπαλύκος   και η κόρη του εξεδιώχθησαν από τους υπηκόους των . Η Αρπαλύκη μετά τον θάνατο του πατέρα της ανέβηκε στο βουνό και έγινε λησταρχίνα, κάνοντας επιδρομές στον κάμπο.  Για να την συλλάβουν έστησαν δίκτυα στο πέρασμα και την έπιασαν . Επειδή όμως την εξέλαβαν  σαν έλαφον    την εφόνευσαν. Στην μοιρασιά   της λείας εφιλονίκησαν και   πολλοί εφονεύθησαν. Το κακό τούτο το  εθεώρησαν θείαν οργήν  για τον θάνατο της Αρπαλύκης και καθιέρωσαν αγώνα και εναγισμούς . Αυτούς τους αγώνες εώρταζαν   στον τάφο της.

 

Ο Αχαρεύς που αγωνίσθηκε με τον Ηρακλή

 

Ο Αχαρεύς, επίσημος παγκρατιστής, τόλμησε να αγωνισθεί   παγκράτιον  με αυτόν τον Ηρακλή όταν εώρταζον τον αγώνα προς τιμήν του Πέλοπος. Ωστόσο δεν ξέρουμε ποιός ο νικητής.

 

Βούτης εναντίον Δάρητος

 

Ο Βούτης αυτός ήτο απόγονος του Αμύκου, βασιλέως των Βεβρύκων και αγωνίσθηκε  στον επιτάφιο αγώνα του Εκτορος. Όμως ενικήθη υπο του Τρωαδίτου Δάρητος.

 

Αγών Ηρακλή και Θησέως

 

Ο Μενέδημος ήτο βοηθού του Ηρακλέους  και   εφονεύθη σε αγώνα από τον Αυγεία,  Κατά την κηδεία του Μενέδημου στο Λέπρεο  διεξήχθη κατά το έθιμο και ταφικός αγών όπου επάλευσαν ο Ηρακλής με τον Γησέα.. Επειδή ο Αγών ήτο ισόρροπος οι θεατές φώναζαν ότι αυτός είναι άλλος Ηρακλής και όχι ο γνήσιος(Πτολεμ. Ηφαιστ. Ε’)

 

Ηρακλής  φονεύει   Τιτίαν

 

Ο Τιτίας ήτο υιός του Διός και ένας εκ των Ιδαίων Δακτύλων, ή ο πρεσβύτερος υιός Μαριανδυνού και επίσημος πύκτης . Αυτός ο παλαιστής ηγωνίσθη με τον Ηρακλή ότε εωρτάζετο ο επιτάφιος Αγών του Πριολάου. Από αυτόν ονωμάσθη η πόλις Τιτιός των Μαριανδυνών.

 

Ο Κρότος ευρετής της Τοξικής Τέχνης

 

 Ο Κρότος ήτο υιός του Πανός και της Ευφήμης της τροφού των Μουσών . Αυτός ήτο μανιώδης κυνηγός  και έζη στον Ελικώνα, όπου εφεύρε την τοξική τέχνην και έζη εκ θήρας.

 

Οι υιοί του Αμφιάραου αγωνίζονται στα Νέμεα

 

Όταν ο Άδραστος συνεκρότει την συμμαχίαν κατά των Θηβών, ο Αμφιάραω προβλέπων ότι θα φονευθούν όλοι όσοι στρατεύσουν εκτός του Αδράστου, είπε στη γυναίκα του να μην φανερώσει που βρίσκεται για να μην πάει σ’ αυτόν τον πόλεμο. Όμως αυτή δέχθηκε δώρον από τον Πολυνείκη για τον οποίον εγένετο η συμμαχία. Τότε ο Αμφιάραω αφήνει εντολή στα τέκνα του να φονεύσουν αυτήν όταν ανδρωθούν και έπειτα να εκστρατεύσουν κατά των Θηβών. Στρατεύοντες δε ενίκησαν στο άρμα και στο δίσκο στον αγώνα των Νεμαίων και εφόνευσαν τον Μελάιππον και συνεπλάκησαν και  με τον Λυκούργον αλλά τους χώρισε ο Άδραστος και Τηδεύς.

 

Το διαβόητον γένος των Ιαμιδών

 

Ο Ιαμος ήτο υιός του Απόλλωνος και της Ευάνθης θυγατρός του Ποσειδώνος  εκ της  Πιτάνης της Λακωνίας. Το γένος   των Ιαμιδών εδιδάχθη από τον Απόλλωνα την μαντική τέχνη, τον δε Ιαμον  διόρισε ο Ηρακλής μάντιν και Ιερέα του Ναού του Ολυμπίου Διός εις την Ιλιδα   . Το γένος αυτό έβγαζε μέχρι  και των νεωτέρων χρόνων μάντεις και ιερείς. Ένας εξ αυτών ήτο και ο Τισαμενός ο Ηλείος , όστις έλαβε χρησμόν , ότι μέλλει να νικήσει σε πέντε αγώνες στην Ολυμπία. Όμως αγωνισάμενος στην  εκεί ενικήθη. Όπερ σημαίνει ότι στην Ολυμπία δεν χωρούν ούτε τα μέσα , ούτε οι θεοί μπορούν να κάνουν το θαύμα τους, ούτε οι ιερείς και οι μάντεις να επηρεάσουν το αποτέλεσμα.        

 

Οι Κένταυροι επινοητές της Ιππασίας

 

Ο Παλαίφατος λέγει ότι οι Κένταυροι είναι οι επινοήσαντες την Ιππευτική Τέχνη.  Όταν βασίλευε ο Ιξίων στη Λάρισσα της Θεσσαλίας εξαγριώθηκαν από το κοπάδι του και έφυγαν στα όρη του Πηλίου μια αγέλη ταύρων. Από εκεί κατερχόμενοι οι ταύροι προξενούσαν καταστροφές  στις εσοδείες.  Ορισμένοι νέοι από την κωμόπολη Νεφέλη εξάσκησαν του ίππους να ανεβαίνουν στο όρος και διώκοντες τους ταύρους τους εφόνευον επ’ αμοιβή από τον Ιξίωνα.  Ετσι   ολίγον κατ’ ολίγον εφόνευσαν όλους τους ταύρους και έγιναν πλούσιοι οι ιππείς-διώκτες των τάυρων. Κληθέντες δε και στον γάμο υπό των Λαπίθων άρπαξαν επι των ίππων τις γυναίκες τους και έφυγαν. Οι νέοι αυτοί που ονομάσθησαν Κένταυροι κατέβαιναν τη νύχτα στην πεδιάδα έφιπποι και λήστευαν τους κατοίκους.[ Η ιστορία μας μεταφέρει στην σύγχρονη εποχή όπου   ομάδες παρακρατικών( όπως οι Η Π Α με τους  Ταλεμπάν   , οι Τούρκοι με τους Γκρίζους  Λύκους  κ. α)  που καλούνται να αναλάβουν ένα ορισμένο   διωκτικό  έργο κατά μίαν ορισμένη εποχή , συν τω χρόνω γίνονται κράτος εν κράτει και  στρέφονται κατά  των πρώην αφεντικών  τους]

 

Ο Νηλεύς ανακαινιστής των Ολυμπιακών Αγώνων

 

Όταν εξεστράτευσε στην Πύλο ο Ηρακλής  εφόνευσε όλους τους υιούς του Νηλέως ,εκτός από τον Νέστορα  Τότε ο Νηλεύς κατέφυγε στην Κόρινθο όπου εβασίλευε ο Σίσυφος. Όταν απέθανε ο Σίσυφος τον έθαψε σε κρυφό τάφον στον Ισθμόν. Ο Νηλεύς έτρεφε ίππους και  ήτο φίλος της ιππασίας  , είναι δε ο άνθρωπος που  ανακαίνισε τους Ολυμπιακούς  Αγώνες μαζί  με τον αδελφόν του Πελία.

 

Ο Αντίλοχος νίκησε στον επιτάφιο αγώνα του Παρτόκλου

 

Ο Αντίλοχος , υιός του Νέστορος ήλθε εθελοντικά με 20 πλοία στην Τροία παρά την θέληση του πατρός του, να πολεμήσει κατά των Τρώων. Διεκρίθη στις μάχες και εσκότωσε πολλούς Τρώες, είναι δε αυτός που εκόμισε το θλιβερό  άγγελμα  προς τον Αχιλλέα για τον φόνο του Πατρόκλου. Ο Αντίλοχος αριστεύσας και στον  επιτάφιον αγώνα του Πατρόκλου, έλαβε  βραβείον από τον Αχιλλέα , φιλονικήσας πρότερον με τον Μενέλαον για μια παράβαση που έκανε στον αγώνα της αρματοδρομίας..

 

Ο Γλαύκος νικητής στους Ολυμπιακούς Αγώνες

 

Ο Γλαύκος ήτο υιός του Σισύφου βασιλέως της Κορίνθου.  Αυτός ήτο μέγας ιπποτρόφος και επίσημος αθλητής που ενίκησε  τον Ακτορα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Λέγουν ότι όταν  εόρταζεν ο Ακαστος  τον επιτάφιον  αγώνα  του Πελίου , ήλθε  και αυτός ν’ αγωνισθεί  και εκεί τον κατεσπάραξαν   οι ίπποι  του. Πολλές οι εκδοχής για την μανία των ίππων του. Αλλοι είπαν ότι  ήπιαν νερό  από την Ιερή πηγή των Ποτνίων και εμάνησαν και εκεί τον κατεσπάραξαν. Κατ ‘ άλλους  η Αφροδίτη συνήργησε επειδή δεν την ετίμησαν. Αλλοι δε είπον ότι   η αιτία ήτο  διότι δεν άφηνε τις φοράδες να ζευγαρώσουν με αρσενικούς ίππους  και για αυτό εμάνησαν από τον Ταράξιππο στο σταδίο των Ισθμίων.

 

Ο Πολυποίτης  νικητής στον αγώνα του Πατρόκλου

 

Ο Πολυποίτης εγεννήθη την ημέρα  εκείνη κατά την οποίαν ο Πειρίθους έδιωξε τους Κενταύρους  εκ της Θεσσαλίας. Το όνομα δε αυτού σημαίνει πολυποινίτην . Ητο ανδρειότατος στον πόλεμο κατά των Τρώων και εφόνευσε πολλούς εχθρούς στη μάχη.  Αγωνισάμενος δε και στον αγώνα του Πατρόκλου, και αριστεύσας, έλαβε βραβείον,  δίσκον σιδηρούν αυτόχυτον. [ Η μαρτυρία του αυτόχυτου δίσκου έρχεται να επιβεβαιώσει ότι οι προιστορικοί Ελληνες είχαν μπει πολύ ενωρίς στην  εποχή του σιδήρου και όχι μόνον έφτιαχναν σιδηρά αντικείμενα και όπλα , αλλά είχαν αναπτύξει και την τεχνολογία για να φτιάχνουν σε καλούπια διάφορα σκεύη, όπως τον δίσκο του βραβείου]

 Τα Γράμματα του Θησέως  προς την Αριάδνην

 Ο Θησεύς υιός του Αιγέως αγωνίσθηκε  με τον Μινώταυρον στην Κρήτη  και με την βοήθεια της Αριάδνης εξήλθε του Λαβυρίνθου δια  της ατράκτου(νήματος) που του είχε αυτή δώσει. Λένε ότι η Κρητικοπούλα Αριάδνη  ήτο ερωτευμένη με τον Αθηναίο Θησέα και γι’ αυτό τον βοήθησε. Είναι  γνωστή η ιστορία της επιστροφής του Θησέα στην Αθήνα  Επειδή άφησε το άγαλμα της Αφροδίτης στην Δήλο, λησμόνησε να βάλει στο ιστίο το σωστό χρώμα και εξ αιτίας τούτου ο Αιγεύς γκρεμίσθηκε από βράχον και επνίγη στο Αιγαίον Πέλαγος.  Όμως κατά μίαν άλλην εκδοχήν ο Θησεύς εξώκοιλεν στην Κύπρο  λόγω τρικυμίας  και επειδή ήτο έγκυος και ασθενής την αφήκεν στην χώραν των Αμαθουσίων. Εκεί την επιμελούντο οι γυναίκες των εγχωρίων , οι οποίες της έγραφαν   πλαστά γράμματα του Θησέως για να την παρηγορήσουν. Όμως αυτή απέθανε στη γέννα.  [ Εξ αυτού καταρρίπτονται  τα ψεύδη  των Φοινικιστών ότι τάχα  οι Ελληνες δεν είχαν γράμματα και ότι τα πήραν από τους Φοίνικες, ενώ έχουμε αρκετές αναφορές σε κείμενα   αναφερόμενα  στην προϊστορία που λένε  ότι οι Ελληνες είχαν και γραφή και  γράμματα]

 

Ο Ενδυμίων  κάνει αγώνες για την διαδοχή του.

 

Ο Ενδυμίων είναι αυτός που  έκανε αλλαγή φρουράς  στο χώρο της Ολυμπίας,  κομίσας αποικίαν των Αιολέων  εκ της Θεσσαλίας στην Ηλιδα  της Πελοποννήσου και εκδιώξας  εκείθεν τον Κλείμενον απόγονον του Ηρακλέους.. Αυτός είχε γυναίκα την Αστεροδίαν ή την Χρομίαν του Ιτωνού, ή της Υπερίππην του Αρκάδος, ή την Νύμφην Σηίδην, και εγέννησε τον Παίονα, Επειόν, Αιτωλόν, Αέθλιον, Νάξον. Θυγατέρες εγέννησε την Ευρυδίκην, ή Ευρυπύλην, και Πίσαν. Για την διαδοχή του κατέστησεν αγώνα δρόμου στην Ολυμπία, όπου αγωνίσθηκαν οι υιοί του. Νικητής  βγήκε ο Επειός , ο οποίος πήρε την βασιλεία. (Πάντοε οι Ελληνες επιδίωκαν την αξιοκρατία, τόσο στους γάμους των θυγατέρων τους για την επιλογή του νυμφίου , στους ποικίλους αγώνες που διεξήγαγαν , όσο και στη διαδοχή τους ακόμη, εν αντιθέσει προς την σημερινή εποχή όπου τιμάται η αναξιοκρατία και αυτό το θεωρούν προοδευτικό)

 

Ο Ηρακλής  εκδικείται  τους Ηλείους

 

 Όταν εωρτάζετο ο τρίτος Ισθμιακός αγών , έστειλαν οι Ηλείοι  τους θεωρούς , οι οποίοι ήσαν και αθλητές αήττητοι για να συμμετάσχουν εις αυτόν. Τότε ο Ηρακλής παραφυλάξας στις Κλεωνές εφόνευσε αυτούς δολίως και  μυστικώς. Όμως άλλοι λέγουν ότι μετά από σκληρούς αγώνες  με τους Ηλείους δεν μπόρεσε να τους νικήσει  και ζήτησε ειρήνη, διότι στο μεταξύ είχε γεράσει και οι δυνάμεις του τον είχαν πλέον εγκαταλείψει. Τότε οι Ηλείοι όταν έμαθαν ότι είναι ασθενής  επέπεσαν αιφνιδιαστικά και εφόνευσαν πολλούς από τους συντρόφους του, και τον αδελφό του Ιφικλή.

 

Ο μύθος της Δανάης και του Περσέως

 

Ο Ακρίσιος έλαβε γυναίκα την Ευρυδίκην και εγέννησε την Δανάην. Επειδή έλαβε χρησμόν ότι θέλει φονευθεί από ένα υιόν της θυγατρός του, έκλεισε την Δανάην σε χάλκινο θάλαμο σε ένα υπόγειο μαζί με την τροφό της. Αλλά ο Ζευς μεταμορφωθείς σε χρυσή βροχή , εισήλθε στον θάλαμο και η Δανάη εγέννησε τον ένα βρέφος, τον Περσέα, τον οποίον έκρυψε η μητέρα του επί τέσσαρα χρόνια Λένε ότι αυτός ο Ζεύς ήτο ο Προίτος (Απολλόδ. Β’. 6. 1. Ιωνιά. 334. Τζέτζ.εν Λυκόφρ. 838. Υ. γιν. 63.  273. Παυσαν. Κορινθ. Ιστ. Φαβρικ0. Β’. Ιζ’. 3.)  Όταν κάποτε άκουσε τα κλάματα του παιδιού ο Ακρίσιος  αντιληφθείς τι είχε συμβεί, την μεν τροφόν εφόνευσε, την δε Δανάην την πήγε στο βωμό του Ορκίου Διός για να μαρτυρήσει τον πατέρα του παιδιού της. Εκείνη απήντα στερεοτύπως ότι ήτο ο Ζευς. Τότε οργισθείς ο Ακρίσιος  την έκλεισε μαζί με το βρέφος σε κιβώτιο και την έρριψε στην θάλασσαν. Όταν βραδύτερον έμαθε ότι έρχεται ο Περσεύς και φοβούμενος τον χρησμόν,  πήγε  στον Τεύταμον, βασιλέα των Λαρισσαίων, ο οποίος εώρταζεν  γυμνικόν αγώνα προς τιμήν του  πατρός του. Ο Περσεύς όμως έλαβε μέρος στον αγώνα αυτόν  και εφόνευσε ακουσίως τον Ακρίσιον με τον δίσκον, χωρίς καν να τον  γνωρίζει    . Και έτσι επληρώθη ο χρησμός. Εκτός από την χαριτωμένη πλοκή του μύθου του Περσέως-ο οποίος είχε σκοτώσει την φοβερή Μέδουσα στον Ατλαντικό ωκεανό-διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά ότι οι Αγώνες   χάνονται   στα βάθη  της προιστορίας, το γραφόμενο δε περί   ενάρξεως των Ολυμπιακών αγώνων το 776 π. Χ είναι ψευδέστατον. Ασφαλώς πρόκειται περί επανενάρξεως των λόγω της κρίσεως που ξέσπασε στον Ελλαδικό χώρο μετά την καταστροφή του Αιγαίου και τον Τρωικό Πόλεμο.

 Η Ειρήνη βοηθά τους Ολυμπιακούς Αγώνες

 Ο Λόγος ποιεί την Ειρήνη και η Ειρήνη συμβάλει στην τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων.  Προστάτης του προφορικού λόγου λέγεται ο Ερμής και γι’αυτό ενομίσθη το «κηρύκειον» του Ερμού ως ειρηνοποιόν Όπως λέγει και ο Πίνδαρος, ότι οι Διόσκουροι αγώνων μοίραν Ερμά και συν Ηρακλή διέποντι θάλειαν. Και δια τούτο ήσαν ανίκητοι αθλητές, επειδή μετεχειρίζοντο λόγον και ανδρείαν. Το οποίον σημαίνει δύναμιν και τέχνην. Επειδή ο λόγος γεννά την τέχνην. Επομένως εδώ βλέπουμε ότι οι αθλητές στην αρχαία Ελλάδα δεν ήσαν αθλητές-ρομπότ για την επίτευξη της νίκης.,  αλλά είχαν ταυτοχρόνως με την σωματική ρώμη και  πνεύμα και ψυχή

 

Η Ανακωχή ήταν θεσμός πανάρχαιος

 

Στην προιστορία  συναντώμεν την ανακωχή  κατά τα Πελασγικά χρόνια σε κοινές εορτές .Λέγεται ότι οι Αιολείς  της Αρνης εκίνησαν πόλεμον κατά των Θηβαίων, όταν τους πολιορκούσαν οι Πελασγοί. Και επειδή ήτο τότε ο καιρός της εορτής, την οποίαν εώρταζον αμφότεροι , συνεφώνησαν ανακωχήν, και εώρταζαν αυτήν οι μεν εις τον Ελικώνα κρατούντες κλώνους δάφνης , οι δε εις τον ποταμόν Μέλανα.

 

Οι  Αγώνες των Γυναικών στα Ηραία

 

Οι Ηλείοι εώρταζαν ανά πενταετίαν τα Ηραία προς τιμήν της Ηρας, και τότε ύφανιναν δέκαέξη γυναίκες πέπλον της Ηρας. Κατά την εορτήν εγίνετο στο Ολυμπιακό στάδιον και αγών δρόμου παρθένων , τα βραβεία των οποίων ήσαν στέφανοι ελιάς και μέρος κρέατος εκ του Ιερείου.. Λέγεται ότι τον αγώνα αυτόν κατέστησε η Ιπποδάμεια προς τιμήν της Ηρας, όταν παντρεύθηκε τον Πέλοπα  και πρώτη ανεδείχθη η Χλωρίς θυγατέρα του Αμφίωνος. Κατ’ άλλους, όταν είχαν την διαφορά οι Ηλείοι με τους Πισαίους , εξέλεξαν δεκαέξη γυναίκες , μίαν εξ εκάστης των τότε οικουμένων πόλεων να κρίνουν αυτές την διαφοράν. Ετσι έγινε ο αγώνας και η εορτή. Κατ’ αυτήν εχόρευαν  τοπικούς χορούς , τον έναν ονόμαζαν χορόν της Ιπποδάμειας και τον άλλον χορόν της Φυσκόας προς τιμήν των γυναικών αυτών που τον πρωτοχόρεψαν.

[Εξ αυτών συνάγομεν τα εξής :

Πρώτον τη θέση της γυναίκας στην προιστορική Ελλάδα, που σε τίποτα δεν στερούσε από τον άνδρα, εντός των βιολογικών περιορισμών  του φύλου  των. Ετσι στη Λέσβο εωρτάζοντο τα Καλλιστεία, που ήτο ο αγών περί του κάλλους στο τέμενος της Ηρας, θεσμός που συνεχίζεται από τον περασμένο αιώνα σε όλο τον κόσμο.  Ακόμη και σήμερον υπάρχουν χώρες του ΟΗΕ όπου απαγορεύεται λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων και απαγορεύσεων να γίνονται Καλλιστεία γυναικών.

Δεύτερον , το δημοκρατικό πνεύμα κατά την εκλογή των γυναικών, μιάς εξ εκάστης πόλεως, και όχι με βάση την εύνοια και την γνωριμία ή την δύναμη της πόλεως.

 Τρίτον, την ικανότητα των γυναικών να παρεμβαίνουν σε σοβαρά πολιτικά  θέματα  , όπως είναι η σύναψη ειρήνης και η γεφύρωση των διαφορών.

Τέταρτον , όσον αφορά τον χορό που θα χόρευαν, ήτοι της Ιπποδάμειας και της Φοσκόας,   είναι  αυτός που μετεξελίχθηκε  σαν  Μεσσηνιακός «Καλαματιανός» χορός

Πέμπτον , οι αρχαίοι Ελληνικοί θεοί ήσαν φυσικοί και αγαθοί θεοί της ευσέβειας, αλλά και της χαράς και του κάλλους και όχι θεοί που μισούν και καταστρέφουν τον άνθρωπο και τα ανθρώπινα αισθήματα για να τον συνετίσουν, όπως ο Εβραίος  Γιαχβέ.]

 

Οι Αγώνες των Παναθηναίων

 

Σε όλες σχεδόν τις γιορτές οι Ελληνες συνήθιζαν να κάνουν αθλητικούς αγώνες. Με ιδιαίτερη όμως λαμπρότητα εγίνοντο οι αγώνες στην γιορτή  των Παναθηναίων.   Τα μεν μικρά Παναθήναια  εωρτάζοντο κατά τριετίαν , και κατ’ άλλους κατ’ έτος την  20^ην  ή 21^ην   του Θαργηλιώνος, ήτοι  κατά μήνα Μάιον/Ιούνιον. Προστάτες δε τούτων εγένοντο οι δέκα άρχοντες, ένας εξ εκάστης φυλής. Ο μεν πρώτος αγών ήτο λαμπαδοφορία, όπου έτρεχον πρώτον οι πεζοί, έπειτα οι ιππείς, την πρώτην ημέρα στο εσπέρας, όπως και στα Ηφαίστεια. Το στάδιον ήτο στον Κεραμικό. Ο αγών αυτός εγένετο και στα μεγάλα Παναθήναια. Ο δε δεύτερος εγίνετο την δευτέραν ημέραν και ονωμάζετο ευανδρίας αγών, επειδή εγίνετο επίδειξη ανδρίας. Το στάδιον αυτό ήτο πλησίον του Ιλισσού ποταμού και εκαλείτο Παναθηναικόν. Τούτο κατεσκεύασε ο ρήτωρ Λυκούργος και το ανακαίνισε ο Ηρώδης ο Αττικός, έτσι ώστε να είναι χάρμα οφθαλμού για την καλλιτεχνία και την ομορφιά του. Ο δε τρίτος αγών  ήτο μουσικής, κιθαρωδίας, αυλωδίας(αυλός = ο πρόγονος των πνευστών που σχετίζονται με το φλάουτο) και λοιπών οργάνων και τέλος Ποιητικής την οποίαν κατέστησεν ο Περικλής. Αυτή εγένετο την τρίτην ημέραν. Οι   μουσικοί αγώνες εγένοντο στο Ωδείον, όπου εγένετο και πυρρίχια όρχησις των νέων  εις ανάμνηση των κατά των Τιτάνων θριάμβου των Αθηνών . Επίσης στο Σούνιο εγένετο   ναυμαχία τριήρων για την εξάσκηση των πληρωμάτων. Τους αγώνες εχρηματοδότουν χορηγοί , ήτοι πλούσιοι πολίτες τιμής ένεκεν. Ο Ανδρόγεως ήλθε στην Αθήνα όταν εωρτάζοντο  τα Παναθήναια και  αγωνισάμενος στον αγώνα ενίκησε  άπαντες.. Τελικά  εφονεύθη  ο αθλητής και το φόνο του  άλλοι αποδίδουν  στους ανταγωνιστές του  , άλλοι  ότι φονεύθηκε στο κυνήγι του Μαραθώνιου ταύρου    και άλλοι λέγουν ότι επειδή  εσυμφιλιώθη με τους Παλλαντίδες τους τρομερούς εχθρούς του Αιγέως   οι φίλοι αυτού τον εφόνευσαν στην Οινόην.. Όμως οι Αθηναίοι τον ετίμησαν και του έκτισαν βωμούς [Μαρτυρίες κατά Ωγυγίαν,Αθανάσιος Σταγειρίτης 1815, Βιέννη ].(Από το βιβλίο «ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ  ΑΓΩΝΕΣ  ΑΠΟΤΗΝ  ΠΡΟΙ ΣΤΟΡΙΑ  ΩΣ  ΣΗΜΕΡΟΝ»του Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη, εκδ. Εσοπρτον ,  Αγγελος Σιδεράτος)