Προβληματισμοί ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

   Προβληματισμοί ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ 

102ον Τεύχος 

Άρθρα 

Ζητούμενο, η κατανόηση του αυτονόητου 

HELLENIC INSTITUTE for STRATEGIC STUDIES ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2020 Πατησίων 88, 104 34 Αθήναι 

Ευρώ 0,01 

ΜέγαςΑλέξανδρος 

Του Αντιναυάρχου ε.α. Βασιλείου Μαρτζούκου ΠΝ Αποτροπή είναι… 

Tου Στρατηγού ε.α. Μιχαήλ Δ. Κωσταράκου 

Της Κυρίας Νικολέτας Μπράτση 

Νετανιάχου και Πρίγκηπας Σαλμάν στην Συνάντηση για το Μέλλον στην Πόλη του 

αποδίστριας. Οι Τούρκοι καταλαβαίνουν μόνον την K 

Μέλλοντος ΝΕΟΜ 

γλώσσαν της βίας και όχι της διπλωματίας Του κ. Ιωάννου Παπακωνσταντίνου 

Η ολίγιστη ΕΕ και τα επτά βήματα για την ανασύνταξη του Ελληνισμού 

Του κ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου 

Εξοπλίστε τη Χώρα Όσο Είναι Καιρός 

Η Ελλάδα στην Σωστή Πλευρά 

Του Αντιστρατήγου ε.α. Ιωάννου Αθ. Μπαλτζώη* Δοκίμια 

Περί αγνωσίας, εθελοτυφλίας και οππορτουνισμού 

Του Κυρίου Βασιλείου Κωνσταντινοπούλου Τουρκία, η επιτομή της αντίφασης 

Του Κυρίου Δημητρίου Ζακοντίνου 

Η Γερμανική Ιδεολογία και εμείς 

Του Κυρίου Παντελή Σαββίδη 

Γιατί η Γερμανία χαϊδεύει τον Ερντογάν – Η ευρασιατική σκακιέρα και ο ρόλος της Ελλάδας Του Κυρίου Κωνσταντίνου Γρίβα 

Περί της αγοράς φρεγατών για το Πολεμικό μας Ναυτικό 

Του Αντιναυάρχου ε.α.Μαρτζούκου Βασιλείου ΠΝ 

Υποστρατήγου ε.α. Κωνσταντίνου Αργυροπούλο υ 

Επισκοπήσεις 

Με μια ματιά η Ελλάδα και ο Κόσμος Αντιστρατήγου ε.α. Χρήστου Μουστάκη 

No more Mr nice Europe – 

Για να γίνει παγκόσμιος 

παίκτης πρέπει να σταματήσει να είναι διαιτητής Του Kυρίου HansKribbe 

Μαίνεται ο γεωοικονομικός πόλεμος – Έξι κινήσεις για την Ελλάδα 

Του Κυρίου Μάκη Ανδρονόπουλου ΝΑΤΟ και δημοκρατία αποκλίνουν Του Κυρίου Στεφάνου Μάνου 

Είμαι έτοιμος! Θα λογαριαστούμε

Ισλαμιστές – Γαλλία: Είναι πολύ αργά για οτι Του Κυρίου Bertrand Renault 

Η Ημέρα της Μαρμότας 

Του Αντιναυάρχου ε.α. Βασιλείου Μαρτζούκου Οι ανυπόστατες δικαστικές διεκδικήσεις της παράνομης “Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης” κατά της Ελληνικής Πολιτείας 

Του Αντιστρατήγου ε.α Ευάγγελου Γριβάκου 

δήποτε 

Επιχειρησιακά συμπεράσματα από τις συγκρούσεις στο Nagorno-Karabakh 

Του Αντιστρατήγου ε.α. Ιπποκράτους Δασκαλάκη Δογματισμός που τρομάζει 

Του Κυρίου Βασίλη Κοψαχείλη 

Αγαπητά μέλη και φίλοι 

Οι Προβληματισμοί του Εκδότου 

40 ημέρες, με 4.000 νεκρούς και 8,000 τραυματίες το Αζερ μπαϊτζάν επικράτησε καταλαμβάνοντας ή ελευθερώνοντας 

Οι εξελίξεις, πολιτικές, οικονομικές και ιδιαίτερα γεωπολιτικές κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2020 ήταν ραγδαίες, επικίνδυνες, αναμενόμενες για κάποια θέματα και μη αναμενόμενες έως αιφνιδιαστικές για κάποια άλλα. Αλλά ας τα πάρουμε με την σειρά. Στα εθνικά μας θέματα και ιδιαίτερα στις ελληνο- τουρκικές εξελίξεις, είχαμε την συνέχεια των τουρκικών προκλήσεων, με το ερευνητικό τουρκικό σκάφος «Ου- ρούτςΡέις» και με συνοδεία πολεμικών σκαφών, να συνε- χίζει τις προκλητικές του έρευνες στην ελληνική υφαλοκρη- πίδα, Ανατολικά του 28ου μεσημβρινού και νοτίως του Καστελορίζου. Με τις συνεχιζόμενες παράνομες ΝΑVΤΕΧ, η Τουρκία στην κυριολεξία «όργωσε» την εν λόγω περιοχή, φθάνοντας σε απόσταση μέχρι και έξη ναυτικών μιλίων από το Καστελόριζο, στα όρια των ελληνικών χωρικών υδάτων, στην δε Κύπρο το τουρκικό γεωτρητικό σκάφος «Μπάρμπαρος», συνέχιζε τις γεωτρήσεις του στην ΑΟΖ της Κύπρου . Παράλληλα η τουρκική ηγεσία και οι πρόθυμοι προπαγανδιστές του αυταρχικού τουρκικού καθεστώτος συνέχιζαν τον πόλεμο των προκλήσεων, των ψευδών ειδή σεων, των προσβολών και κατηγοριών κατά της Ελλάδος, ότι ευθύνεται για την ένταση και δεν προσέρχεται σε διάλο γο για όλα τα θέματα, όπως τα θέτουν οι Τούρκοι. Σε όλα αυτά, προσέθεσαν και ένα άλλο ζήτημα, ζητώντας πλέον την αποστρατικοποίηση των νήσων του Ανατολικού Αιγαί ου και ότι η Ελλάδα παραβιάζει τις διεθνείς συνθήκες, ο δε στρατός που ευρίσκεται στα νησιά είναι απειλή για την Τουρκία, καθόσον, για εισβολή στην Τουρκία, όπως έγινε πριν από εκατό χρόνια!! Και η Ελλάδα και η Κύπρος στη ριζόταν στην Σύνοδο Κορυφής της Ε/Ε. τον Δεκέμβριο, αν και οι ενδείξεις και επιβολή κυρώσεων προς την Τουρκία ήταν απογοητευτικές, αφού η Γερμανία και δευτερευόντως Ιταλία, Ισπανία και Μάλτα ήταν κατά των κυρώσεων για λόγους οικονομικών συμφερόντων.. 

Στην Λιβύη η κατάσταση άρχισε να διαμορφώνεται προς μια μορφή λύσης και παύσης των εχθροπραξιών, με συνομιλίες των δύο μερών, ενώ ο ΟΗΕ αποφάσισε την αποχώρηση όλων των ξένων δυνάμεων, που ευρίσκονται στην Λιβύη, ματαιώνοντας τα τουρκικά σχέδια για την χώρα αυτή. Και τότε ξαφνικά ξεσπά πόλεμος στον Καύκα- σο, στην περιοχή του ΝαγκόρνοΚαραμπάχ, με τον Αζέρικο στρατό να επιτίθεται στην αυτόνομη αυτή περιοχή, που ευρίσκετο υπό τον έλεγχο της Αρμενίας, αφού η συντριπτι- κή πλειοψηφία των κατοίκων είναι Αρμένιοι και διεκδικεί- ται από την άλλη από το Αζερμπαϊτζάν. Και εδώ η εμπλοκή της Τουρκίας ήταν φανερή, προκλητική και ουσιαστι κή.Αποδείχθηκε ότι όχι μόνο ενίσχυσε με οπλικά συστήμα τα, τον «αδελφό» κράτος του Αζερμπαϊτζάν, όπως αυτοα ποκαλούνται Τούρκοι και Αζέροι, αλλά οργάνωσαν, σχεδία σαν και κατηύθυναν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, δια τουρκικού επιτελείου, που είχε αποσταλεί νωρίτερα και τέλος με αποστολή περίπου 8.000 τζιχαντιστών από την μεγάλη δεξαμενή τρομοκρατών του Ιντλίμπ, που ελέγχει και χρησιμοποιεί η Τουρκία. Στον πόλεμο αυτό, που διήρκεσε 

Ιδιοκτήτης: ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ. ΚΩΔΙΚΟΣ 016037 

όπως λένε περίπου το μισό ΝαγκόρνοΚαραμπάχ, Κυρίαρ χο στοιχείο στις επιχειρήσεις ένα νέο οπλικό σύστημα που έφερε νέα δεδομένα στην τακτική και είναι τα τουρκικά Drones, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν και άλλαξαν τα δεδο μένα και είναι ένα νέο στοιχείο που πρέπει να μελετηθεί και από εμάς. Η συμφωνία υπογράφηκε την 9η Νοεμβρίου και ήταν έργο της Ρωσίας, η οποία έβαλε πόδι στην περιοχή, ελέγχοντάς την με την αποστολή ειρηνευτικής δύναμης 1960 ανδρών. 

Η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. στις 10-11 Δεκεμβρί ου ήταν μια ψυχρολουσία για την Ελλάδα. Οι αναμενόμενες κυρώσεις κατά της Τουρκίας πήραν άλλη μια παράταση μέχρι την επόμενη Σύνοδο του Μαρτίου 2021, αποδεικνύο- ντας ότι η Ε.Ε. αντί να είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης των λαών της έγινε μια Ευρώπη προάσπισης των συμφερό ντων κάθε χώρας, παραμένοντας δυστυχώς ένας πολιτικός νάνος. Η Γερμανία για άλλη μια φορά, απέδειξε την δια χρονική της φιλοτουρκική στάση, συνεπικουρούμενη από την αχάριστη Βουλγαρία, την Ιταλία, την Ισπανία και την Μάλτα. Στις αρνητικές αυτές εξελίξεις για την πατρίδα είχα με και ευχάριστες εξελίξεις. Το Κογκρέσο των ΗΠΑ ψήφισε με μεγάλη πλειοψηφία κυρώσεις κατά της Τουρκίας, για πρώτη φορά μετά το 1974, απαγορεύοντας εξαγωγή αμυντι κών υλικών και συστημάτων από τις ΗΠΑ και χρήση αμε ρικανικών συστημάτων από την Τουρκία, χτυπώντας την Τουρκία εκεί που πονά, στην αμυντική της βιομηχανία, που ήταν η αιχμή του δόρατός της, πλήττοντας έτσι και την λει τουργικότητα των οπλικών της συστημάτων. 

Πέρα όμως από τον συγκλονισμό με το νέο δράμα των Αρμενίων, με την απίστευτα παρελκυστική στάση και συμπεριφορά της Ε.Ε. και του «κλινικά νεκρού» ΝΑΤΟ για το κράτος πειρατή που απειλεί τους πάντες στην Ανατ. Μεσόγειο, οφείλουμε να εξάγουμε τα δέοντα συμπεράσμα τα και να αφυπνιστούμε έναντι των κινδύνων που απειλούν την εθνική μας υπόσταση. Απέναντι σε μια αδίστακτη Τουρ κία, καμία γεωστρατηγική αμεριμνησία δεν επιτρέπεται. Έτσι η Ελλάδα υπέγραψε υψίστης σημασίας αμυντική συμ φωνία με τα Εμιράτα και συμμετέχει στην σωστή πλευρά την νέα συμμαχία που αποτελείται από Γαλλία, Αίγυπτο, Ελλάδα, Κύπρο, Ιορδανία, Ισραήλ, Μπαχρέιν, Εμιράτα, Σαουδική Αραβία και στο βάθος την Ινδία, η οποία καλεί- ται να αντιμετωπίσει τον λεγόμενο «Άξονα του Κακού», που αποτελείται από Τουρκία, Κατάρ, Ιράν, Πακιστάν και Αζερμπαϊτζάν. Και τέλος τα εξοπλιστικά προγράμματα που αρχίζουν να υλοποιούνται ταχύτατα, αρχής γενομένης με την υπογραφή τον Δεκέμβριο 2020 της συμφωνίας Ελλά- δος-Γαλλίας για τα 18 Rafale, που μαζί με την αναβάθμιση των F-16 σε Viper, όπως και τα λοιπά εξοπλιστικά προ- γράμματα θα επιτρέψουν στην πατρίδα να αντιμετωπίσει την επιθετική, αναθεωρητική, επικίνδυνη Τουρκία. 

Αντγος (ε.α.) Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης, M.Sc. Πρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ 

Γραφεία: 28ης Οκτωβρίου 88 

ς 

Εκδότης-Διευθυντής: Ιωάννης Μπαλτζώης 

Υπεύθυνος Συντάξεως: Κ. Αργυρόπουλος 

Υπεύθυνος Τεχνικής Υποστηρίξεως: Α. Τόσιος Συντ/κή Ομάδα: Ε. Τέμπος, Α. Μπασαράς, Δ. Ηλιόπουλος DTP-Καλλιτεχνικά: Κ. Αργυρόπουλος 

Εκτύπωση:ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ Α.Ε. Τηλ: 2105743410 

ΤΚ 104 34 Αθήναι 

ι

ε

Τηλέφωνο: 210 8211025 

σ 

ν 

Fax: 210 8211056 

ύ 

E-mail: elisme@elisme.gr 

θ 

υ 

Διαδίκτυο: www. elisme.gr 

ε 

ι

Δ

2

Ζητούμενο, η κατανόηση του αυτονόητου 

Του Αντιναυάρχου ε.α. Βασιλείου Μαρτζούκου ΠΝ Επιτίμου Διοικητού Σχολής Ναυτικών Δοκίμων 

Αντιπροέδρου ΕΛΙ.Σ.ΜΕ. 

Στο άναρχο διεθνές σύστημα ο Θουκυδίδειος διάλογος των Μηλίων (414 π.Χ.) δικαιώνεται διαχρονικά ενώ το «Επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία» παρα μένει ευχή. Έθνη δυσπροσάρμοστα στις μεταβολές και προκλήσεις, αδύναμα στην προάσπιση των Εθνι κών τους Συμφερόντων και στερούμενα αυτόφωτης Εθνικής Στρατηγικής, αφανίζονται ή υποδουλώνονται ή δορυφοροποιούνται. Κράτη που επιδιώκουν την δια τήρηση του status quo οφείλουν να αποτρέπουν τις απειλές, ενώ δεν νοούνται αναθεωρητικά κράτη που αδυνατούν να ασκήσουν πειθαναγκασμό στα κράτη που επιβουλεύονται. Σε κάθε περίπτωση κοινό στοι χείο και προϋπόθεση αποτελεί η εθνική ισχύς κορω νίδα της οποίας είναι η στρατιωτική ισχύς. 

Η Ελλάς προασπίζει το status quo και ισχυρί ζεται ότι αποτρέπει τις απειλές της, γεγονός που δια ψεύδεται εκ του αποτελέσματος αφού η Τουρκία αποθρασύνεται εντείνοντας την ποσότητα και ποι ότητα των απειλών και προκλήσεων. Ο τουρκικός πει θαναγκασμός είναι επιτυχής σε μεγάλο βαθμό αφού τα στρατεύματα κατοχής στην Κύπρο παραμένουν από το 1974, ενώ διεξάγονται ανεμπόδιστα έρευνες και γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ καθώς και έρευ νες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Η Ελλάς επιφυλάσ σεται να ασκήσει πλήρως την κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα κάπου στο μέλλον εδώ και δεκαετίες, ενώ οι τουρκικές διεκδικήσεις διευρύνονται και μετατρέπονται σε «διαφορές» στα όμματα της διε θνούς κοινότητος κ.λπ. 

Η αποτροπή θα μπορούσε να περιγραφή σαν το εξής γινόμενο παραγόντων: 

ΑΠΟΤΡΟΠΗ: (σαφείς πολιτικές δεσμεύσεις και «κόκκινες γραμμές») * (πολιτική βούληση χρή σεως ισχύος) * (κοινωνική αποδοχή και αντοχή σε κό στος και θυσίες) * (απαιτούμενη στρατιωτική ισχύς έναντι της απειλής και αμυντικές συμμαχίες) * (αξιό πιστη αποτρεπτική φήμη). 

Κάθε ένας από τους παράγοντες αυτούς θα πρέπει να πείσει τον αντίπαλο για την αξιοπιστία του, διότι σε αντίθετη περίπτωση το γινόμενο μηδενίζεται και η όλη στρατηγική μεταλλάσσεται σε κατευνασμό, με ότι αυτό συνεπάγεται. Στο άρθρο αυτό δεν είναι δυ νατή η λεπτομερής ανάλυση και εκτίμηση των ανω τέρω παραγόντων ως προς την ελληνική πραγμα τικότητα αλλά ο αναγνώστης μπορεί να την διενεργή σει πρόχειρα ανακαλώντας στην μνήμη του σχετικές απόψεις, δεδομένα, πληροφορίες, πράξεις και παρα λήψεις αρμοδίων. 

Η αποτροπή απαιτεί θεσμοθετημένη οργανω τική υποδομή παραγωγής Εθνικής Στρατηγικής, άρι στο εθνικό σύστημα χειρισμού κρίσεων, μυημένη και εκπαιδευμένη πολιτική ηγεσία, άριστες πολιτικοστρα τιωτικές σχέσεις, ισχυρές ΕΔ και αμυντική βιομηχα νία, συνοχή και φρόνημα των Ελλήνων εντός και εκτός επικράτειας, ικανή στρατηγική επικοινωνία και σταδιακό κτίσιμο αποτρεπτικής φήμης. Στο ίδιο πλαί σιο επιβάλλεται η δραστική αντιμετώπιση του εκρη κτικού συνδυασμού του δημογραφικού και μετανα στευτικού ζητήματος. Η αξιοποίηση τέλος της παι δείας και της ήπιας ισχύος συντελεί μακροπρόθεσμα στην συνολική εθνική αποτροπή. 

Τα πρόσφατα γεγονότα μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν θα πρέπει να σημάνουν συναγερμό. Πέραν της σημαντικής τουρκικής συνδρομής, το Αζερμπαϊτζάν επένδυσε έξυπνα και επί δεκαετίες στην στρατιωτική του ισχύ αποκτώντας την δυνατότητα να πολεμήσει τον πόλεμο του αύριο και όχι του χθες, ενώ η Αρμενία επαναπαύθηκε στις νίκες της δεκαετίας του 1990. Οι σχέσεις Ελλάδος - Τουρκίας αποτελούν παι γνίδι μηδενικού αθροίσματος το οποίο πρέπει να διε ξάγεται με την χώρα μας έτοιμη και αποφασισμένη. Η Ελλάς για να διασφαλίσει την ειρήνη οφείλει να πείσει ότι δεν αποφεύγει την σύγκρουση αλλά την αποτρέ πει. 14 – Νοεμβρίου – 2020 

When you talk about peace through strength, what you're talking about is the concept of deter rence. Chris Gibson

3 

Αποτροπή είναι… 

Tου Στρατηγού ε.α. Μιχαήλ Δ. Κωσταράκου Επιτίμου Αρχηγού ΓΕΕΘΑ 

π. Προέδρου της Στρατιωτικής Επιτροπής της ΕΕ 

Μεγάλη αναφορά γίνεται διαρκώς σε δημόσιες αλλά και ιδιωτικές συζητήσεις για την αποτροπή που πρέπει να προβάλλουμε στον καθημερινά εκδηλούμενο τουρ κικό αναθεωρητισμό. Δεδομένου ότι το δόγμα μας είναι αποτρεπτικό –αμυντικό, η αποτροπή συνιστά κυ ρίαρχο στοιχείο του εθνικού μας αφηγήματος. Σε τι συ νίσταται όμως αυτή η αποτροπή; 

Αποτροπή είναι το άθροισμα των στρατιωτικών μας δυνατοτήτων και της πολιτικής μας βούλησης, να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις δυνατότητες αποτελεσμα τικά, αν απειληθούν η εθνική μας ακεραιότητα και τα εθνικά μας συμφέροντα. Σκοπό έχει να καταστήσει οποιαδήποτε ενέργεια αμφισβήτησης της ισχύουσας κατάστασης από οποιονδήποτε αντίπαλο, εξαιρετικά παρακινδυνευμένη και ενδεχομένως τραγικά ασύμ φορη ή/και καταστροφική γι’ αυτόν, σε μέσα και δυ ναμικό. Η αποτροπή δεν υπάρχει όταν απουσιάζει η μια από τις δυο παραμέτρους. Οι στρατιωτικές δυνατότη τες χωρίς πολιτική βούληση είναι άχρηστες και αδιά φορες, και η πολιτική βούληση χωρίς στρατιωτικές δυνατότητες είναι «ευσεβείς πόθοι». Η σωστή στρατη γική επικοινωνία αυτής της αποτροπής είναι εκ των «ων ουκ άνευ». 

Τους τελευταίους μήνες στηρίξαμε την πεμ πτουσία της αποτροπής μας τόσο στις δυνατότητες και την αποφασιστικότητα μας αλλά κυρίως στις ενδεχό μενες κυρώσεις από τις ΗΠΑ και κυρίως την ΕΕ. Και ενώ οι κυρώσεις από τις ΗΠΑ ήρθαν χωρίς να αποτε λέσουν αποφασιστική αποτροπή, οι κυρώσεις από την ΕΕ φαίνεται ότι ακόμη και αν επιβληθούν στο μέλλον, προς στιγμήν έχουν καθυστερήσει, δίνοντας μέχρι την επόμενη συζήτηση στις Βρυξέλλες ένα παράθυρο εν δεχόμενης δημιουργίας τετελεσμένων στους αντιπά λους μας. Όλα αυτά προσδίδουν τουλάχιστον αμηχανία στο εθνικό μας αφήγημα, που πρέπει να αποδεχθεί το προφανές, ότι δηλαδή εφόσον οι κυρώσεις δεν συνι στούν το κύριο μέσο αποτροπής, έχουν στην ουσία μει ωμένη αποτελεσματικότητα έναντι των αντιπάλων μας. Η ανάθεση της αποτροπής σε τρίτους αναπόφευκτα οδηγεί σε εξάρτηση, εξασθένιση και τελικά κατάργηση της. 

Οι μεγάλες διπλωματικές επιτυχίες του τελευ ταίου διαστήματος δεν μπορούν δυστυχώς να αποτε λέσουν από μόνες τους την βασική και αποτελεσματική εκείνη μορφή αποτροπής που επιβάλλει η παρούσα κα τάσταση. Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι το να αμύνεσαι 

4

διπλωματικά απέναντι σε μία αναθεωρητική δύναμη οδηγεί αναπόφευκτα σε σταδιακές υποχωρήσεις. Είμαι πεπεισμένος ότι για να έχουμε πραγματική αποτροπή απέναντι σε ένα αντίπαλο που αναγνωρίζει μόνο την ισχύ, θα πρέπει να ενισχύσουμε και τις στρατιωτικές μας δυνατότητες, χωρίς φυσικά να εγκαταλείψουμε ούτε τις διπλωματικές μας ενέργειες προς γείτονες και συμμάχους ούτε τις προσπάθειες μας σε ΕΕ και το ΝΑΤΟ. 

Δεδομένου ότι η αναβάθμιση της αεροναυτικής μας δυνατότητας έχει απόλυτη προτεραιότητα, νομίζω ότι μια πρώτη προσέγγιση των στρατηγικών μας εξο πλιστικών μας προτεραιοτήτων θα μπορούσε να είναι: Πολεμικό Ναυτικό: 

Σήμερα: 

• Αύξηση της διαθεσιμότητος όλων των Μονάδων του Στόλου στα υψηλότερα δυνατά επίπεδα με εντατι κοποίηση ενεργειών και εργασιών. 

• Έναρξη πραγματικής αναβάθμιση των φρεγατών ΜΕΚΟ τουλάχιστον όπως αυτή εγκρίθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων το 2014, και όχι κάποια light πα ραλλαγή της. 

• Έναρξη σχεδίασης – ναυπήγησης «Εθνικού πλοίου». 

• Συμμετοχή στη σχεδίαση οποιασδήποτε νέας ευ ρωπαϊκής ή αμερικανικής φρεγάτας που θα ικανοποιεί τις επιχειρησιακές απαιτήσεις μας το 2040. Αύριο: 

• Τέσσερεις αμερικανικές φρεγάτες τύπου MMSC, με σύγχρονη διεκδίκηση από τις ΗΠΑ δυο αντιτορπι λικών Arleigh Burke σαν ενδιάμεση λύση. • Προσδιορισμός επιχειρησιακών απαιτήσεων για μελλοντικά υποβρύχια και ΤΠΚ. 

Μεθαύριο: 

• Δυο γαλλικές φρεγάτες Belh@rra με προαίρεση για άλλες δύο. 

• Ολοκλήρωση ναυπήγησης του πρώτου «Εθνικού πλοίου». 

• Συνέχιση ναυπήγησης εθνικών πλοίων όλων των τύπων (ΤΠΚ-κορβέτες-φρεγάτεςς). 

• Έναρξη ναυπήγησης ή αγοράς νέων Υ/Β εφόσον απαιτείται. 

Στόχος: Ισχυρό ΠΝ 20 φρεγατών/κορβετών και 10-12 υποβρυχίων με αυξανόμενο αριθμό πλοίων εθνικής ναυπήγησης, δυνάμενο να κυριαρχήσει τόσο το νησιω τικό χώρο του Αιγαίου όσον και την ανοικτή θάλασσα 

της Ανατολικής Μεσογείου. 

Πολεμική Αεροπορία: 

Σήμερα: 

• Αύξηση της επιχειρησιακής διαθεσιμότητας όλων των υπαρχόντων αεροσκαφών στα υψηλότερα δυνατά επίπεδα, και σε κάθε περίπτωση άνω του 80%. • Αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16. 

Αύριο: 

• Αεροσκάφη Rafale. 

• Συνέχιση αναβάθμισης αεροσκαφών F-16. Μεθαύριο: 

• Αεροσκάφη F-35. 

• Ολοκλήρωση αναβάθμισης αεροσκαφών F-16. • Συμμετοχή στη σχεδίαση οποιασδήποτε νέου ευ ρωπαϊκού ή αμερικανικού μαχητικού αεροσκάφους που θα ικανοποιεί τις επιχειρησιακές απαιτήσεις μας το 2040. 

Στόχος ΠΑ: Ισχυρή ΠΑ με συνεχώς διαθέσιμα 200 τουλάχιστον μαχητικά αεροσκάφη, με διαρκή διαθεσι μότητα τουλάχιστον 80%. 

ΣεΔιακλαδικό επίπεδο πρέπει να ασχοληθούμε με την απειλή που συνιστούν τα Drones (Αεροχήματα χωρίς πιλότο – UAVs). Παρόλο που οι ΕΔ ασχολήθη καν με αυτά από τη δεκαετία του 90 και πρώτες προ μηθεύτηκαν drones το 2003, στη συνέχεια έμειναν πίσω και στη προμήθεια αλλά και στην ανάπτυξη τους. Η ραγδαία ανάπτυξη και χρήση τους από τις τουρκικές ΕΔ τα τελευταία χρόνια απαιτεί απόλυτη προτεραι ότητα στην ανάπτυξη ή/και αγορά τόσο Drones όλων των τύπων, όσο και (και αυτό είναι το κυριότερο και πιο επείγον) οπλικών συστημάτων αντι-drones για την αντιμετώπιση τους. 

Η δικαιολογία του υψηλού κόστους ενός τέ τοιου φιλόδοξου προγράμματος δεν πρέπει να μας απο τρέψει. Ας προσδιορίσουμε τι θέλουμε για να εκτε λέσουμε την αποστολή μας και ας προσπαθήσουμε να το αποκτήσουμε ή να το κατασκευάσουμε. Με τη βοή θεια του ελληνικού λαού και των φίλων μας μπορούμε να το πετύχουμε. Το διακύβευμα είναι πολύ σημαντικό, και αφορά στην απώλεια περιοχών που ήταν ελληνικές τα τελευταία 3000 χρόνια και δεν έχουμε το δικαίωμα εμείς τώρα να τις χάσουμε. Η εφαρμογή ενός τέτοιου εξοπλιστικού σχεδίου έπρεπε να έχει αρχίσει στο σύ νολο του από «χθες». Όποιο από τα παραπάνω σημεία δεν άρχισε ήδη να υλοποιείται, θα πρέπει να αρχίσει να υλοποιείται άμεσα από «σήμερα». Το «αύριο» θα είναι πάρα πολύ απαιτητικό και πρέπει να μας βρει πα νέτοιμους, γιατί το να νικηθούμε, να χάσουμε ή να αποχωρήσουμε δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ούτε σαν ενδεχόμενο και πολύ περισσότερο ούτε να αποτε λεί επιλογή μας. 

‘Για μια Ελλάδα υπερήφανη και ισχυρή’ 

Ποίες πρέπει να είναι οι επόμενες κινήσεις της Ελλάδας 

μετά την απαράδεκτη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου 

Του κ. Λεωνίδα Χρυσανθόπουλου 

Πρέσβεως ε.τ. Μέλους του ΙΗΑ 

Δεν θα ασχοληθούμε με ανάλυση της απαράδεκτης απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου γιατί δεν αξίζει να χάνουμε τον χρόνο μας με αποφάσεις που δεν έχουν νόημα και που οδηγούν την ΕΕ στην διάλυσή της, μιας και είναι ανίκανη να λειτουργεί αποτελεσματικά. Υπενθυμίζεται πάλι ότι όταν η Αργεντινή εισέβαλε στα νησιά Falklands το 1982, χρειάστηκαν μόλις τρεις εβδομάδες για να επι βληθούν οι κυρώσεις στις 15 Απριλίου 1982. Η Ελλάδα υποστήριξε τότε την λήψη κυρώσεων που περιελάμβαναν την απαγόρευση των εξαγωγών όπλων στην Αργεντινή και την διακοπή των εμπορικών σχέσεων με τη χώρα αυτή. Καμία σχέση με την χθεσινή απόφαση που μεταχειρίζεται την Ελλάδα και την Κύπρο σαν να ήταν τρίτες χώρες και όχι κράτη-μέλη της ΕΕ. 

Η Ελλάδα θα πρέπει να κινηθεί ως εξής τώρα: 1. Να καταγγείλει το μνημόνιο του 2010 με βάση τις δια δικασίες που προβλέπει η Συνθήκη της Βιέννης περί Συν θηκών. Η Συνθήκη αυτή προβλέπει τη δυνατότητα καταγγελίας για σφάλματα που έγιναν (αρθρο 48), απάτη (άρθρο 49), διαφθορά αντιπροσώπου κράτους (άρθρο 50), εξαναγκασμός αντιπροσώπου κράτους (άρθρο 51), ουσια στική αλλαγή καταστάσεων (άρθρο 62β). 

2. Να θέσει το θέμα της παύσης πληρωμών λόγω πανδη μίας γιατί μέχρι το 2028 πρέπει να πληρώσει 66,7 δις ευρώ στους δανειστές. 

3. Να τεθεί με επιμονή στο Βερολίνο η πληρωμή του κα τοχικού δανείου, η αξία του οποίου κυμαίνεται σε σημερι νές τιμές μεταξύ 13 μεχρι 422 δις ευρώ, ακόμη και με απειλή κατάσχεσης γερμανικών περιουσιακών στοιχείων που βρίσκονται στην Ελλάδα. 

4. Να ανακοινώσει επισήμως ότι δεν θα συμφωνήσει στην επέκταση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας όταν είναι να ανανεωθούν και γενικά να τηρεί αρνητική στάση σε θέματα κυρώσεων κατά άλλων τρίτων χωρών. 

Τα ανωτέρω θα πρέπει να τεθούν ταυτόχρονα στην ΕΕ και στό Βερολίνο από την Ελλάδα και με τον τρόπο αυτό θα ασκηθεί από την Αθήνα αφόρητη πίεση που ίσως καταλήξει στην επιβολή ουσιαστικών κυρώσεων στην Τουρκία. Διαφορετικά δεν έχει νόημα η παραμονή της Ελ λάδας στην ΕΕ. 

Eastern Mediterranean, European Council Meeting of 11.12.2020 

5

Kαποδίστριας. Οι Τούρκοι καταλαβαίνουν μόνον την γλώσσαν της βίας και όχι της διπλωματίας 

Του κ. Ιωάννου Παπακωνσταντίνου 

Σύμφωνα με τόν Καποδίστρια, οι Έλληνες θα κατόρ θωναν να απελευθερωθούν από τόν Οθωμανικό ζυγό και παράλληλα να προασπίσουν τήν απελευθερωθείσα Ελληνική Επικράτεια, μόνον “διὰ τῆς δυνάμεως τῶν ὅπλων” και όχι διά “διαπραγματεύσεων” ή διά διπλω ματίας κατευνασμού τών Τούρκων. 

Αυτήν τήν πάγια άποψή του, ο Καποδίστριας τήν διετύπωσε ρητώς ενώπιον τού Τσάρου Αλεξάν δρου Α΄ τόν Αύγουστο 1821 (προφορικά) και μετέπει τα ενώπιον τού Τσάρου Νικολάου Α΄ τόν Δεκέμβριο 1826 (γραπτά), προετοιμάζοντας τό διπλωματικό έδα φος για τίς πολλαπλές πολεμικές επεμβάσεις τών Με γάλων Δυνάμεων τό 1827-1829 υπέρ τών Ελλήνων στον Αγώνα τής Παλιγγενεσίας. Ενδεικτικά, στο από 12 Δεκεμβρίου 1826 ιστορικό υπόμνημα-παρέμβασή του προς τόν Τσάρο Νικόλαο Α΄, ο Καποδίστριας ει σηγείτο μεταξύ άλλων τά εξής: 

“Tὸ νὰ ἐλπίζωμεν ὅτι δυνάμεθα νὰ παρωθήσω μεν διὰ διαπραγματεύσεων τοὺς Τούρκους νὰ συμπερι φέρονται κατὰ ἕναν ἀνθρώπινο καὶ λογικὸ τρόπο, σημαίνει ὅτι περιφρονοῦμεν τὴν ἐμπειρίαν αἰώνων καὶ ὰγνοοῦμεν τὴν δικήν μας ἐμπειρίαν. Ἐπομένως μόνον διὰ τῆς δυνάμεως τῶν ὅπλων θὰ δυνηθῶμεν, ἐὰν ὑφί στανται ἀκόμη περιθώρια χρόνου, νὰ φέρωμεν τὴν ει ρήνην εἰς τὴν Ἀνατολικήν Μεσόγειον καὶ τὴν Δυτικὴν Ασίαν [Λεβάντες] χωρὶς νὰ παρακινδυνεύσωμεν τὴν γε νικὴν συμμαχίαν [τῶν Μεγάλων Δυνάμεων].” 

(To hope that by negotiation we can bring the Turks to behave to Christians in a humane and reason able fashion means that we disdain the experience of the ages and ignore our own experience. Therefore only by force of arms can we, if there is still time, bring peace to the Levant without endangering the general alliance.) 

Ο Καποδίστριας προέβλεψε τότε (ορθώς) ότι η Ρωσία θα εξηναγκάζετο σύντομα να προστατέψει ενόπλως τούς Χριστιανούς ραγιάδες τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από “τὴν αἱμοσταγῆ παραφροσύνην” και “τὴν ἀδαῆ σκληρότητα τῶν Τούρκων” (“the blood thirsty madness” and “the ignorant, blind cruelty of the Turks”), διότι η εγειρομένη Ελλάς είχε εμπλακεί σε έναν πόλεμο ολικού αφανισμού, όπου στους εμπό λεμους Έλληνες είχαν απομείνει πλέον δύο μόνον επι λογές: «νὰ νικήσουν ή νὰ ἀποθάνουν». 

Πέντε χρόνια πριν, ο Καποδίστριας είχε ρητώς διατυπώσει αυτήν τήν άποψή του και στην από 17 Ιου λίου 1821 διαγγελματική του εγκύκλιο προς τούς πο λιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες τών Ελλήνων, δια 

6

τής οποίας τούς καλούσε να αγωνισθούν μέχρις εσχά των, ήτοι επί λέξει ότι «πρέπει νὰ νικήσωμεν ή νὰ ἀποθάνωμεν», διότι σύμφωνα με τόν Καποδίστρια η Ελλάδα θα μπορούσε να απελευθερώσει και διατηρή σει κάθε σπιθαμή ελληνικού εδάφους μόνον διά «τῆς υλικῆς δυνάμεως ἢ τῆς δυνάμεως τῶν ὅπλων» και όχι διά «ἠθικῆς δυνάμεως» («καὶ ἀκόμη λιγότερον ἠθικῆς δυνάμεως ξένης»), ήτοι όχι διά διπλωματικής διαμε σολαβήσεως τών Μεγάλων Δυνάμεων μεταξύ Ελλή νων και Τούρκων κατ’ επίκληση ανθρωπιστικών αρχών ή ηθικών αξιών χωρίς παράλληλο πολεμικό «καταναγκασμό» (compulsion) τών Τούρκων. 

Η απόλυτη απαξία τού Καποδίστρια για τό (ανύπαρκτο) πολιτισμικό ήθος και τήν βαρβαρότητα τών Τούρκων εδράζετο στη βαθιά γνώση που είχε ο Καποδίστριας για τίς γενοκτονιακές «επιδόσεις» τών Οθωμανών κατά τών Ελλήνων5 και άλλων λαών (όπως π.χ. κατά τών Αρμενίων τό 1720). Αυτή η επί γνωση τού Καποδίστρια περί τής γενοκτονιακής προ διάθεσης τών Οθωμανών, ήτοι περί τής διαχρονικής ερωτοτροπίας τους με τήν ανθρωπιστικώς διεστραμ μένη ιδέα τού “παντελοῦς ἀφανισμοῦ” υποδούλων εθνοτήτων σε περίπτωση που εξεγείροντο και έθεταν σε κίνδυνο τήν εδαφική ακεραιότητα τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Καποδίστριας τήν επεσήμανε ρητώς στο Ρωσικό τελεσίγραφο πολέμου κατά τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τό 1821, τό οποίο συνέ ταξε ο ίδιος στις 16 Ιουνίου 1821, μεταξύ άλλων ως εξής: 

“Ὅ,τι πρὸ παντὸς ἄλλου ἐφοβεῖτο ὁ αὐτοκρά τωρ ἦτο μήπως ἡ Πύλη, ἐνισχύουσα διὰ τῆς διαγωγῆς της τὸ ἐπιχείρημα τῶν προταιτίων τῆς ἐπαναστάσεως, ἐνομιμοποίει τὴν ἐξ ανάγκης ἔνοπλον ἀντίστασιν εἰς ἀποτροπὴν τοῦ παντελοῦς ἀφανισμοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τῆς θρησκείας, ἣν πρεσβεύει. Οἱ φόβοι τοῦ αὐτοκράτορος ἐπραγματοποιήθησαν. 

Κίνδυνοι ὄχι ὀλιγώτερον δεινοὶ ἠπείλησαν ἄλ λοτε τὴν Πύλην, καθ’ οὓς μάλιστα καιροὺς ἐξωτερικοί πόλεμοι ἀπεκαθίστων δεινοτέραν τὴν θέσιν της καὶ ὅμως οὐδέποτε ἐν τῇ ὀθωμανικῇ αὐτοκρατορίᾳ γενικὴ προγραφὴ ἔπεσεν ἐπὶ ὁλόκληρον ἔθνος, οὔτε τόσον ἀναισχύντως ἐξυβρίσθη ἡ χριστιανικὴ θρησκεία. 

Βέβαιον κατὰ δυστυχίαν εἶναι, ὅτι ἡ Πύλη δὲν καταδιώκει μόνον τοὺς ταραχοποιοὺς καὶ τοὺς ὀπα δοὺς των, ἀλλὰ ὅλον τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος, ὡς καὶ αὐτὰς τὰς πηγὰς τῆς ὑπάρξεώς του καὶ τῆς ἐκ νέου παραγω γῆς του καὶ ἀναγκάζει τὴν χριστιανωσύνην νὰ ἐκλέξῃ ἓν ἐκ τῶν δύο: ἢ νὰ μὴ μένῃ ἀκίνητος θεατὴς τῆς ἐξο 

λοθρεύσεως χριστιανικοῦ λαοῦ, ἢ νὰ ἀνέχεται κατά στασιν πραγμάτων τείνουσαν εἰς διατάραξιν τῆς εἰρή νης, ἢν ἠγόρασε διὰ τόσων θυσιῶν. 

῾Η τουρκικὴ κυβέρνησις […] νὰ εἰδοποιηθῇ ἀπὸ τοῦ νῦν ὅτι καθίσταται φανερᾷ πολέμιος πρὸς ὅλον τὸν χριστιανικὸν κόσμον, ὅτι νομιμοποιεῖ τὴν ἰδίαν ὑπεράσπισιν τῶν Ἑλλήνων πολεμούντων εἰς απο φυγὴν τῆς ἀφεύκτου φθορᾶς των.” 

Είναι αξιοσημείωτο, ότι τό 1821, διά τού εν λόγω τελεσιγράφου, οι εξεγερθέντες ραγιάδες ανεγνω ρίσθησαν για πρώτη φορά ως εμπόλεμο έθνος, και μά λιστα ως έθνος υπό γενοκτονιακό διωγμό—επομένως έθνος που δεν είχε άλλη επιλογή παρά να προσβλέπει μόνον στη στρατιωτική βία για τήν απελευθέρωσή του και για τήν συνακόλουθη φυσική του επιβίωση. 

Εν όψει εκείνου τού ερεβώδους φάσματος γε νοκτονιακού αφανισμού τών Ελλήνων, ο Καποδί στριας προέβλεψε ορθώς ότι θα αποτύγχαναν (όπως και απέτυχαν τό 1821-1827) «αἱ ἀποκαλούμεναι είρη νικαὶ καὶ συλλογικαὶ διαπραγματεύσεις τῶν Μεγάλων Δυνάμεων μὲ τὴν Πύλην» (the so-called peaceful and collective negotiations of the Powers with the Porte) προς επίλυση τού Ελληνικού Ζητήματος. Αντ΄ αυτών, ο Καποδίστριας προέβαλε ευλόγως και μετ’ επιτάσεως ενώπιον τών ευρωπαϊκών ανακτοβουλίων «τὴν ἀπό λυτoν ἀνάγκην τερματισμοῦ τῶν διαπραγματεύσεων καὶ ἀνάληψης [πολεμικής] δράσεως» (the absolute ne cessity of ending the negotiations and of taking action) κατά τών Τούρκων. 

Αμέσως, εντός διμήνου, μετά τήν αποστολή τού υπομνήματός του προς τόν Τσάρο Νικόλαο Α΄, ο Καποδίστριας άρχισε τήν επί 6μηνο επική και συνάμα λυσιτελή εθνοαπελευθερωτική του περιοδεία απ’ άκρου εις άκρον στην Ευρώπη τό 1827, προκειμένου να πείσει τά ανακτοβούλια τών Μεγάλων Δυνάμεων για τήν επιτακτική ανάγκη μιας κοινής πολεμικής τους επέμβασης στον Αγώνα τής Παλιγγενεσίας ως σύμμα χοι τών προμαχούντων Ελλήνων—που τότε εμάχοντο απεγνωσμένα μόνοι κατά στόλων και στρατευμάτων από τρεις ηπείρους (Ασία, Αφρική, Ευρώπη)—με απο τέλεσμα τήν Ναυμαχία τού Ναυαρίνου (1827) και τόν Ρωσο-Τουρκικό Πόλεμο υπέρ τών Ελλήνων (1828- 1829), όπως επίσης και τήν συμμαχική επέμβαση Γαλ λικών στρατευμάτων στην Πελοπόννησο (1828). Όταν μάλιστα ανέλαβε ο ίδιος τά ηνία διακυβέρνησης Ελ λάδος, ο Καποδίστριας επεδίωξε και επέτυχε, ως εθναρχών πολέμαρχος τών Ελλήνων από τό 1828, τήν απελευθέρωση τής Ρούμελης διά τής βίας τών Ελλη νικών Όπλων και επ’ ουδενί δι’ απευθείας διαπραγμα τεύσεων με τούς Τούρκους. 

7 Δεκεμβρίου 2020 

Από το: istorikathemata.com 

7 

“Τί κοστίζει 

η ειρήνη 

του Ερντογάν”; 

Είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος σχολιαστι κού άρθρου στην ιστοσελίδα του τηλεο πτικού ενημερωτικού δικτύου NTV. Το 

ερώτημα είναι βέβαια ρητορικό διότι όπως αναφέρει το δημοσίευμα, τόσο ο Τούρκος πρόεδρος όσο και η ΕΕ και η 

διαμεσολαβήτρια Γερμανία δεν φαίνονται διατεθειμένοι στην πραγματικότητα να εξευρεθεί ειρηνική λύση. Να πώς περι 

γράφει η Γερμανίδα δημοσιογράφος τον ισχυρό άνδρα της Τουρκίας: 

“Άνδρας της εκλεπτισμένης διπλωματίας δεν υπήρξε ποτέ ο Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν. Δημόσιες ομιλίες του καταλήγουν συνή θως σε υβρεολόγιο. Είτε κατά της ΕΕ, είτε κατά της Γερμανίας στη διαμάχη του με την Γερμανίδα δημοσιογράφο Ντενίζ Γιουτσέλ, τα τελευταία χρόνια ο Ερντογάν μοιράζει ύβρεις. Κανείς δεν το έβλέπε με καλό μάτι ωστόσο μέχρι τώρα δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας. 

Σήμερα όμως με τη διένεξη με την Ελλάδα πρόκειται για κάτι άλλο. Ο Τούρκος πρόεδρος δεν μένει μόνο στις γνωστές ύβρεις του αλλά απειλεί ανοιχτά με πόλεμο. 

Ορκίζει τους οπαδούς του να αγωνιστούν κατά των ´φιλάργυρων και ανίκανων´ πρωθυ πουργών στο Παρίσι και την Αθήνα. 

Κάνει λόγο για ´εμάς τους μάρτυρες´, σαν να εκπροσωπούσε 82 εκατομμύρια ετοιμοπόλε μους Τούρκους. Έτσι μοιάζει μια υποψήφια χώρα της ΕΕ;“ διερωτάται η αρθρογράφος. Αναφερό μενη στην ΕΕ της αποδίδει σημαντικό κομμάτι ευ θυνών για τη σταδιακή αποξένωσή της από την Τουρκία, κάνοντας αναφορές, μεταξύ άλλων και σε δηλώσεις ευρωβουλευτών. Μεταξύ αυτών και στην Εζλέμ Ντεμιρέλ, Ευρωβουλευτή του κόμμα τος 

Η Αριστερά, η οποία ανέφερε τα εξής: “Αυτό που επί χρόνια κάνει η ΕΕ, είναι σκέτη υποκρισία. Ενώ επικρίνει από τη μια τον ρόλο της Τουρκίας στη διένεξη με την Λιβύη, από την άλλη την εξοπλίζει. Αυτό πρέπει να τελειώσει”.

Η ολίγιστη ΕΕ και τα επτά βήματα για την ανασύνταξη του Ελληνισμού 

Του κ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου 

Η απογοητευτική κατάληξη της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για τα συμφέροντα και τις δίκαιες επιδιώξεις του Ελ ληνισμού, υπογραμμίζει την πλαδαρότητα της Ευρώπης στα θέματα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής και την προτεραιότητα που δίνουν τα κράτη μέλη στα οικονο μικά συμφέροντά τους, οδηγώντας την Ένωση των 27 σε πολυδιάσπαση και ρητορική μόνον αλληλεγγύη! 

Η Ευρώπη πολιτικός "νάνος" θριαμβεύει! Πή ραμε για πολλοστή φορά μια πικρή γεύση μικροψυχίας, η οποία δεν αφήνει ουσιαστικές ελπίδες για την αναβολή που δόθηκε για τον Μάρτιο του 2021, αφού θα έχει δώσει δείγματα των επιλογών του ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου! Οι θλιβερές αυτές διαπιστώσεις, που συνδυάζονται με σωρεία άλλων δυσμενών και επικίνδυ νων εξελίξεων στον περιφερειακό περίγυρό μας. 

Διαπιστώσεις που επιβάλλουν την άμεση αλ λαγή του τρόπου σχεδιασμού και δράσης μας, στα πολλά ανοιχτά μέτωπα που έχει ο Ελληνισμός. Επιβάλουν και έναν σοβαρό αναπροσανατολισμό τής εξωτερικής πολι τικής και της πολιτικής άμυνας και ασφάλειας της Ελ λάδος, σε συνεργασία με την Κύπρο, αλλά βέβαια και με την στήριξη των φιλικών κρατών της περιοχής και την ανανέωση της σχέσης μας με τις ΗΠΑ του Μπάιν τεν, στη βάση μιας κατοχυρωμένης συμβατικά αμοιβαι ότητας. 

Το πρώτο καθήκον μας είναι να επιδείξουμε για λίγο ακόμη "στρατηγική υπομονή", μέχρι την λειτουρ γική εγκατάσταση της νέας αμερικανικής κυβέρνησης και την εκδήλωση των προθέσεών της ως προς την Τουρκία. Επίσης, να αποφύγουμε μείζονες πρωτοβου λίες μέχρι την Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου 2021, μήπως και εκδηλωθεί "εντονότερα" η τουρκική προκλη τικότητα και αποφασίσουν, επιτέλους, οι εταίροι μας να επιβάλουν πραγματικές κυρώσεις, όπως οι ΗΠΑ! 

Άμεσες ενέργειες της Αθήνας 

Μέχρι τότε, όμως, πρέπει να κάνουμε, άμεσα μάλιστα, τα εξής: 

Πρώτον, εφαρμογή τουΔικαίου της Θάλασσας, όπου είμαστε τελευταίοι παγκοσμίως στην θέσπισή του, αν και το επικαλούμαστε συνεχώς, ώστε οι μονομερείς ενέργειες και προκλήσεις της Τουρκίας να ονομάζονται πλέον παράνομες. 

Δεύτερον, να προωθήσουμε με ταχύρρυθμο τρόπο, τον εξοπλιστικό εκσυγχρονισμό μας. Όχι στα διακά μέχρι το 2025… Τότε θα είναι αργά! 

Τρίτον, να υιοθετήσουμε ένα νέο λεπτομερές στρατιωτικό και αμυντικό δόγμα, ενιαίο με την Κύπρο και στενά συνδεδεμένο με φιλικές χώρες της περιφέρειάς 

8

μας, Ισραήλ, Αίγυπτος κτλ και βέβαια με συμμάχους, όπως η Γαλλία και οι ΗΠΑ, εάν αυτές δεν επαναπροσεγ γίσουν την Τουρκία, το οποίο να παρακολουθεί και να συντονίζει, ως προς την εφαρμογή του, ένα μόνιμο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας. 

Τέταρτον, να συνειδητοποιήσουμε, έμπρακτα, τον επικείμενο κίνδυνο για την εθνική μας ακεραιότητα, κυριαρχία και ασφάλεια που αποτελεί η Τουρκία, με τους γιγάντιους εξοπλισμούς της και την έκδηλη και μη αποκρυπτόμενη επεκτατική ιμπεριαλιστική της ατζέντα. Να κινηθούμε, πλέον, χωρίς τις ψευδαισθήσεις και τις αμφιθυμίες του παρελθόντος, με δεδομένο ότι η Τουρκία είναι ένας επικίνδυνος εχθρός, μπροστά στην "πόρτα" μας. Έτσι πρέπει να την αντιμετωπίσουμε, όσο θα επι κρατούν και μάλιστα διακομματικά, αυτές οι στοχεύσεις στην πολιτική της. 

Πέμπτον, να παρουσιάσουμε, με την απαραί τητη δραματικότητα και τεκμηρίωση τόσο στην Ευ ρώπη, όσο στις ΗΠΑ και όπου αλλού, την τραυματική ιστορική εμπειρία μας από την γειτνίαση μας με την Τουρκία: τους πέντε αιώνες στυγνής και βάρβαρης υπο δούλωσης, οχτώ αιώνες για τους Έλληνες της Ανατολής, το παιδομάζωμα, τις γενοκτονίες (1913-1924), τις παρα σπονδίες, πριν στεγνώσει ακόμη το μελάνι των υπογρα φών στη Συνθήκη της Λωζάνης, αλλά και την διαρκή, έκτοτε, επιθετικότητα και τον επεκτατισμό που υφίστα ται ο Ελληνισμός. 

Κίνδυνος ο τουρκικός αυταρχισμός 

Πρέπει, να αντιληφθούν οι λαοί της Ευρώπης τους κινδύνους που συνεπάγεται ο τουρκικός αυταρχι σμός, μιλιταρισμός και η μεγαλομανία του που είναι μεν διαχρονικό φαινόμενο, αλλά τα τελευταία δέκα χρόνια έχει αποκτήσει σαφώς μεγαλύτερη ένταση και βεληνε κές: από τον Έβρο, το Αιγαίο και την Κύπρο, έχει πλέον επεκταθεί στην Συρία, στο Ιρακινό Κουρδιστάν, στην Αρμενία και το Αρτσάχ, στην Λιβύη και στην Σομαλία. Διακηρύσσοντας ο Ερντογάν ότι θέλει να καταστήσει την Τουρκία αιχμή και ηγέτιδα του παγκόσμιου Ισλάμ, διαψεύδει περίτρανα όσους στη Δύση τον θεωρούσανε εκφραστή του μετριοπαθούς μουσουλμανισμού. 

Άλλωστε, συνεργάστηκε με το διαβόητο Ισλα μικό Κράτος και σήμερα χρησιμοποιεί ως μισθοφόρους τα στελέχη του στα διάφορα μέτωπα, όπου εμπλέκεται η Τουρκία στρατιωτικά. 

Έκτον, η Τουρκία επιπλέον καταπιέζει ταυτό χρονα και εκείνο το τμήμα του τουρκικού λαού που δεν τον στηρίζει, όπως και την κουρδική μειονότητα που ξε 

περνάει τα 20 εκατομμύρια, αλλά και τους Αλεβίτες, που είναι επίσης πολυάριθμοι. 

Η μόνη ελπίδα ειρηνικής μετεξέλιξης της επε κτατικής Τουρκίας είναι ο εσωτερικός εκδημοκρατισμός της και η άνοδος στην εξουσία των φιλελεύθερων και δυτικόφιλων στοιχείων. Ο ριζωμένος, όμως, εθνικισμός που ενώνει τους Τούρκους και η μεγαλομανία που τον διατρέχει, η οποία συντηρείται και καλλιεργείται και μέσω του πολιτικού ισλαμισμού στην Τουρκία, δεν επι τρέπει αισιοδοξία για δημιουργική και ειρηνόφιλη μετε ξέλιξη του σημερινού σοβινιστικού "τέρατος" που καθιέρωσε ο νέο-Σουλτάνος. 

Παρά την μείωση της επιρροής και της δημοφι λίας του λόγω της οικονομικής αποτυχίας του, η στήριξη που δίνει στο κυβερνόν κόμμα ο ακροδεξιός-φασιστικός χώρος των Γκρίζων Λύκων του Μπαχτσελί, αλλά και de facto στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και τα αντιπολι τευόμενα κόμματα, όπως το κεμαλικό Λαϊκό Ρεπουμπλι κανικό του Κιλιτσντάρογλου, το Καλό Κόμμα της Μεράλ Ακσενέρ και τα μικρότερα του Νταβούτογλου και του ΑλίΜπαμπατσάν, δεν επιτρέπουν αισιοδοξία για συμμόρφωση με το διεθνές δίκαιο και την καλή γειτονία που απαιτούν τα δυτικά πρότυπα. 

Διαφώτιση της ελληνικής κοινής γνώμης Αλλά και στο εσωτερικό της Ελλάδος πρέπει, επιτέλους, να υπάρξει μία ρεαλιστική παρουσίαση και διαφώτιση της κοινής γνώμης για τα πεπραγμένα, τους σχεδιασμούς και τις μεθόδους της Τουρκίας διαχρονικά. Μέχρι τώρα, με διακυμάνσεις έντασης βέβαια, υπήρχε αμφιθυμία και "ευσεβείς πόθοι" για καλή και ισότιμη, στη βάση του διεθνούς δικαίου, γειτονία με την Τουρκία. Η στάση συμμάχων και εταίρων μας απέναντί της επη ρέαζε, αν δεν καθόριζε πλήρως την στάση μας και ήταν βέβαια ανεκτική. 

Επιδιώξαμε ή αναγκαστήκαμε να συζητάμε μαζί της για επίλυση ζητημάτων, που συνήθως ήγειρε εκείνη μονομερώς και παρανόμως, για να απομακρύνουμε την σύγκρουση και τα θερμά επεισόδια, ή για να είμαστε "καθώς πρέπει" απέναντι στις απόψεις των συμμάχων μας στο ΝΑΤΟ ή στους συνεταίρους μας στην ΕΕ. Από ψεις που επιβάλλονταν, είτε από τα στυγνά οικονομικά συμφέροντά τους, είτε από τις γεωπολιτικές εκτιμήσεις τους για την αξία της Τουρκίας είτε, απλώς, επειδή δεν νοιάζονταν, ή δεν μας πίστευαν. Βρίσκονται, δε, οι πε ρισσότεροι αρκετά μακριά, για να αισθανθούν τη βαριά απειλητική ανάσα του τουρκικού ιμπεριαλισμού! 

Εδώ και λίγα χρόνια, που η αλαζονεία και η «διαταραγμένη», κατά τους New York Times προσωπι κότητα του Ερντογάν, δεν τους αφήνει περιθώρια αμφι βολίας για τις προθέσεις της Τουρκίας, άρχισαν να κατανοούν περισσότερο τις ελληνικές θέσεις. Θα έπρεπε εμείς να λειτουργούμε ως "αισθητήρας" της Ευρώπης, 

λόγω εγγύτητας και εμπειρίας αιώνων! Αλλά εμείς βλέ ποντας την απροθυμία τους, λόγω των οικονομικών συμ φερόντων τους, αλλά και από κεκτημένη ταχύτητα λόγω της "άψογης" στάσης που είχαμε απέναντι στις μεγάλες δυνάμεις, δεν θέλαμε να εκτεθούμε ότι υπηρετούμε τα δικά μας συμφέροντα, κατηγορώντας την Τουρκία. 

Αυτό ισχύει ακόμη και σήμερα, αν και κάποιοι Ευρωπαίοι ή Αμερικανοί δεν θέλουν να αντιληφθούν τον απλό, ξεκάθαρο κανόνα του άρθρου 121 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982), ότι τα νησιά έχουν ίδια δικαιώματα θαλασσίων ζωνών με τις ακτές των ηπειρωτικών εδαφών. Άγνοια ή μη κατανόηση του δι καίου και ανθελληνισμός ή φιλοτουρκισμός; 

Να γίνει συνείδηση η τουρκική απειλή 

Τέλος, έβδομον, είναι επίσης πλέον κρίσιμο τώρα, που η τουρκική απειλή έχει γιγαντωθεί, να δια μορφώσουμε φρόνημα αντίστασης και διεκδίκησης των νόμιμων δικαιωμάτων μας στον ελληνικό λαό, αλλά και να προχωρήσουμε σε ενημέρωση όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης για τα διαχρονικά πλήγματα των Οθω μανών και ιδίως των νεότερων Τούρκων κατά των ελλη νικών δικαίων. 

Να θυμίσω ότι οι Γενοκτονίες των Ποντίων και Μικρασιατών Ελλήνων αναγνωρίστηκαν μόλις το 1994 και 1998, ενώ των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης δεν έχει αναγνωριστεί ακόμη! Το ελληνικό κράτος με τερά στιες καθυστερήσεις κάνει τώρα τα αυτονόητα, είτε από φοβικό σύνδρομο προς την Τουρκία, είτε για να μην χα ρακτηρισθεί «εθνικιστικό»(!) από τους συμμάχους μας, για να μην δυσαρεστήσουν αυτοί την Τουρκία ή από αδιαφορία. 

Αντίθετα, η Τουρκία δίδασκε στα σχολεία της το μάθημα "Εθνικής Ασφάλειας", με καθαρά ανθελληνική κατεύθυνση και μένος. Η Ελλάδα, πιεζόμενη από τους Αμερικανούς ή το ΝΑΤΟ, δεν αντέδρασε ουσιαστικά στα Σεπτεμβριανά του 1955, ούτε στις κατασχέσεις των περιουσιών και τις απελάσεις των Ελλήνων της Κων σταντινούπολης (1964-1965). Πρέπει, λοιπόν, να δια μορφωθεί συνείδηση της απειλής από την Τουρκία, κυρίως από την πολιτική ελίτ και την εκάστοτε κυβέρ νηση. 

Είναι σχεδόν βέβαιο, όμως, ότι με την προπα γάνδα δεκαετιών και με την οικοδόμηση των δομών του πολιτικού Ισλάμ στην τουρκική κοινωνία, πως ακόμη και η μετά-ερντογανική Τουρκία θα συνεχίσει την ίδια επι θετική και ανθελληνική πολιτική. Οι Έλληνες πρέπει να αποκτήσουν ισχυρά αμυντικά αντανακλαστικά απέναντι στην Τουρκία και να αποτελέσουν την "συνείδηση" της Ευρώπης και της Δύσης απέναντι στην εξελισσόμενη τουρκική απειλή, όσο υπάρχει καιρός ακόμη. 

15 Δεκεμβρίου 2020 

9

Εξοπλίστε τη Χώρα Όσο Είναι Καιρός 

Του Κυρίου Βασιλείου Κωνσταντινοπούλου 

Αναπληρωτού Καθηγητού 

του Τμήματος Φιλολογίας τηςΣχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου 

45 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή Ελλάδα και Κύ προς θεώνται αμήχανα μια νέα τουρκική εισβολή, ανί κανες να αντιδράσουν δια της ισχύος. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται και πάλι και, ενώ σκοπός (κατά τον Θουκυδίδη) της Ιστορίας δεν είναι η διατήρηση στη μνήμη των ανθρωπίνων πράξεων, αλλά η αποφυγή μελλοντικών σφαλμάτων μέσα από τη γνώση του πα ρελθόντος, αφού παρά τον ανεπανάληπτο χαρακτήρα τους τα γεγονότα επιστρέφουν κατά παρόμοιο τρόπο, λόγω της σταθερής παραμέτρου που ενυπάρχει στον πυρήνα τους, δηλαδή της ανθρωπείας φύσεως, διαπι στώνουμε ότι διαπράττουμε σωρεία σφαλμάτων από άγνοια ή αβελτερία, επιλήσμονες του χρέους έναντι της πατρίδας μας και του ελληνισμού. 

Στο διάστημα αυτό η Τουρκία με όραμα και σχέδιο μακρόπνοο κατέστη περιφερειακή υπερδύ ναμη, για να μπορεί να επιβάλλει ad libitum τις στρα τηγικές επιλογές της, γνωρίζοντας ότι στις διεθνείς σχέσεις η ισχύς και όχι το δίκαιο είναι αυτός ο παρά γοντας που προωθεί τα κρατικά συμφέροντα. Μεγάλη απόδειξη είναι η εδραίωσή τους στην Κύπρο, όπου κανείς, ούτε Ευρώπη ούτε Αμερική ούτε ΟΗΕ ούτε Ρωσία δεν θέλησαν ούτε κατόρθωσαν να απομακρύ νουν τους εισβολείς παρά τις ατέρμονες θεωρητικές συζητήσεις. 

Η Τουρκία με γνώμονα το κριτήριο της εθνι κής ισχύος και ταυτόχρονα με γνώση της αδυναμίας των Ελλήνων να τους αντιμετωπίσουν στρατιωτικά προωθεί καθημερινά τους στρατηγικούς της στόχους στην Κύπρο και στο Αιγαίο, εμπαίζοντας τους διεθνείς οργανισμούς και τη διεθνή έννομη τάξη. Αποτελεί βέ βαια αφελή προσδοκία η σκέψη ότι ξένα στρατεύματα θα έλθουν να υπερασπισθούν το Αιγαίο ή την Κύπρο, αφού η υπεράσπιση της κυριαρχίας μιας χώρας ενα πόκειται στη δική της ισχύ και πουθενά αλλού. Αν οι Έλληνες το 1821 περίμεναν το «Μόσκοβο» να μας απελευθερώσει, θα ήμασταν ακόμη υπόδουλοι στους Τούρκους. 

Η γείτονα χώρα σήμερα παράγει ή συμπαράγει προηγμένα οπλικά συστήματα, όπως αεροπλάνα, πλοία, τανκς, τεθωρακισμένα οχήματα, πυραύλους μακρού βεληνεκούς, ανεπάνδρωτα αεροσκάφη κ.τ.λ., δημιουργώντας και ισχύ και ανάπτυξη και διασφάλιση πόρων από τις συμπαραγωγές και τις εξαγωγές. Από τη συμμετοχή της π.χ. στο πρόγραμμα F 35, έγινε γνω 

στό ότι θα προσποριζόταν 9 δις δολάρια, εκτός της αε ροπορικής υπεροπλίας, που θα αποκτούσε με την αγορά 100 F 35. 

Από την άλλη πλευρά στην Ελλάδα, μετά από μια σοβαρή προσπάθεια επανεξοπλισμού κατά τους χρόνους της μεταπολίτευσης και μια σοβαρότερη ακόμα εξοπλιστική προσπάθεια τη δεκαετία του 1980 με τη λεγόμενη «αγορά του αιώνα» και τα υπόλοιπα προγράμματα προμήθειας προηγμένου υλικού για τις ένοπλες δυνάμεις, δεν υπήρξε στρατηγικό όραμα για την αξιοποίηση των εγχώριων αμυντικών δυνατοτή των (π.χ. απ αξιώθηκε το πυραυλικό αντιαεροπορικό σύστημα Άρτεμις, ενώ ατόνησαν τελικά οι προσπά θειες για ενίσχυση των ενόπλων μας δυνάμεων με ΤΟΜΑ/ΤΟΜΠ «Λεωνίδας» και «Κένταυρος», εγχώ ριας παραγωγής), ενώ αποθαρρύνθηκαν και μικρές εταιρίες παραγωγής αμυντικού υλικού. 

Είχαν βέβαια επιλεγεί για προφανείς λόγους οι αγορές τύπου σούπερ μάρκετ, τις οποίες μερικοί πο λιτικάντηδες, επιδέξιοι στις λαθροχειρίες, θεώρησαν ευκαιρία αθέμιτου πλουτισμού τους, ενώ οι αγκυλώ σεις διαφόρων πολιτικών κύκλων υπονόμευσαν μια συγκροτημένη και μακρόπνοη στρατηγική δημιουρ γίας σοβαρής αμυντικής βιομηχανίας. 

Το επιχείρημα που δήθεν ακούγεται ότι τα χρήματα των εξοπλισμών μπορούσαν να διατεθούν αλλού είναι καθαρή ιδεοληπτική αγκύλωση, γιατί πρώτιστο μέλημα ενός οργανωμένου κράτους είναι η ασφάλεια των κατοίκων του από εχθρικές επιβουλές και μετά η ευμάρεια τους. Ο πατριωτισμός επιβάλλει την ιεράρχηση των αξιών μιας κοινωνίας για την εξα σφάλιση πρωτίστως της επιβίωσής της. Όταν οι απει λές εξ Ανατολών τον 5ο αιώνα π.Χ. εμφανίσθηκαν στην Ελλάδα, ο Θεμιστοκλής δημιούργησε το πρώτο εθνικό κοινό ταμείο άμυνας, πείθοντας τους Αθηναί ους να προσφέρουν το εισόδημά τους από τα ορυχεία του Λαυρίου σε ένα κοινό ταμείο για τη δημιουργία στόλου. Αυτή η ενέργειά του ήταν σωτήρια, γιατί με αυτόν τον στόλο αντιμετώπισε νικηφόρα τους Πέρσες. Σύγχρονο παράδειγμα αποτελεί και η αγορά του αιώνα, χωρίς την οποία η Τουρκία θα κυριαρχούσε στο Αιγαίο. 

Τελευταία πληροφορηθήκαμε ότι ένα ποσό 37 δις ευρώ υπάρχει ως οικονομικό μαξιλαράκι ασφα λείας στη χώρα. Καλύτερο όμως μαξιλαράκι από μια 10

άμυνα που να εξασφαλίζει την αξιοπρέπεια της χώρας μας δεν υπάρχει. Έτσι, από αυτό πρέπει να αντλήσουν άμεσα όσοι έχουν επίγνωση της ιστορίας αυτής της χώρας και των απειλών που δέχεται εξ Ανατολών, ώστε κατεπειγόντως να δρομολογηθούν: 

Στρατιωτικά: 

1. Η αγορά 40 μαχητικών Rafale (με πυραύλους μακρού πλήγματος) και 60 μαχητικών F 35 (με συμπαραγωγή) 2. Η προμήθεια 100 αρμάτων Leopard και η συμπαρα γωγή άλλων 500 

3. Η παραγωγή ή συμπαραγωγή ανεπάνδρωτων αερο σκαφών 

4. Η συμπαραγωγή φρεγατών 

Στρατηγικά: 

Η επανενεργοποίηση του ενιαίου αμυντικού χώρου (ΕΑΧ) με αμυντική οργάνωση και συνεκπαί δευση και σύσταση προς την Κύπρο για αγορά με συμ παραγωγή προηγμένων αεροσκαφών Gripen, κατάλληλων για τις κλειστές αερομαχίες στην περιοχή, καθώς και αντιαεροπορικών και αντιαρματικών συστη μάτων. 

Αναπτυξιακά/αμυντικά: 

Η επανεκκίνηση των γραμμών παραγωγής της αμυντικής μας βιομηχανίας, αλλά και η ενθάρρυνση νέων εταιριών για παραγωγή οπλικών συστημάτων, τα οποία και ανάπτυξη θα δημιουργήσουν με τη διάχυση της αμυντικής τεχνολογίας στον ειρηνικό τομέα (το GPS ξεκίνησε από το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ και τώρα είναι σύνηθες αξεσουάρ όλων των σκαφών και οχημά των, αλλά και κινητών τηλεφώνων) και σοβαρή ενί σχυση της αποτρεπτικής μας δύναμης. Με τον τρόπο αυτό και θα μειώσουμε την ανεργία των νέων μας και θα σταματήσουμε την επιστημονική αιμορραγία που πα ρατηρείται με τη φυγή του επιστημονικού δυναμικού μας προς τις προηγμένες χώρες της Ευρώπης. 

Είναι επίσης σκόπιμο να αναληφθεί μια πρωτο βουλία ίσως από την κυβέρνηση, να πεισθούν πρόσωπα και εταιρίες που διαθέτουν μεγάλα κεφάλαια να βοηθή σουν στην κατεύθυνση του άμεσου επανεξοπλισμού της χώρας, για να διασφαλισθούν η Αξιοπρέπεια, η Ιστορία και ο Πολιτισμός αυτής της χώρας και να αποφευχθεί έτσι η επανάληψη της φράσης του Πρωθυπουργού στην κρίση των Ιμίων «Δυστυχώς είμαστε κατώτεροι των πε ριστάσεων». Η Ιστορία όμως δεν δίνει συγχωροχάρτι σε τέτοιου είδους εξομολογήσεις. Αυτό που απαιτείται είναι ανάληψη ευθύνης και ανάληψη κατεπείγουσας δράσης. 

Πραγματικά οι καιροί ου μενετοί. 

24/09/2020 — Σύνδεσμος 71 

Πώς θα ανατραπεί η αναθεωρητική στρατηγική της Τουρκίας 

στην Αν. Μεσόγειο 

Του Αντιστρατήγου ε.α. Ανδρέα Πενταρά π. Διοικητού Κυπριακής Υπηρεσίας Πληροφοριών 

Aνατροπή στην αναθεωρητική στρατηγική της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή αποτελούν οι κυρώ σεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας, εξ αιτίας της προμήθειας του πυραυλικού συστήμα τος S-400. 

Τη στρατηγική αυτή η Τουρκία την στήριξε εξ ολο κλήρου στη πολεμική μηχανή που έστησε τα τελευταία 15 χρόνια, με έμφαση στη πολεμική βιομηχανία, σε μια προσπά θεια να καταστεί αυτάρκης στη κατασκευή οπλικών συστημά των. 

Ισχυρίζεται η Τουρκία, ότι η αμυντική της βιομηχανία καλύπτει το 80% των αναγκών των Ενόπλων της Δυνάμεων αλλά αυτό είναι ένας μύθος, γιατί μπορεί να παράγει το τελικό προϊόν των διαφόρων συστημάτων, όμως, όπως συμβαίνει σε κάθε βιομηχανία παραγωγής τέτοιων συστημάτων, το 60% των απαρτίων και ανταλλακτικών, προέρχεται από άλλες εξει δικευμένες βιομηχανίες κυρίως της Ευρώπης και της Δύσης. 

Κατά συνέπεια, η απαγόρευση στις Αμερικανικές εταιρείες να εξάγουν στη Τουρκία όπλα, ανταλλακτικά και τε χνολογία, η απαγόρευση στις Αμερικανικές τράπεζες να χορη γούν δάνεια και πιστώσεις στην αμυντική βιομηχανία και η απαίτηση των ΗΠΑ προς άλλους χρηματοοικονομικούς οργα νισμούς ανά το παγκόσμιο να πράξουν το ίδιο, θα αποτελέ σουν την απαρχή της αποκαθήλωσης τού ίδιου του Ερντογάν αλλά και του οράματός του να αναβιώσει την Οθωμανική Αυ τοκρατορία. 

Βέβαια, δεν γνωρίζουμε πόσο θα κρατήσει η επιβολή εμπάργκο, όμως αν κρίνουμε από το προηγούμενο εμπάργκο όπλων που επέβαλαν οι ΗΠΑ στη Τουρκία το 1974 εξ αιτίας της Τουρκικής εισβολής στη Κύπρο, όπου, στα 4 χρόνια που διήρκεσε, το 60% των αεροσκαφών ήταν καθηλωμένα στο έδαφος και το 50% των πλοίων δεμένα στα μουράγια, μπο ρούμε να αντιληφθούμε τι σημαίνει για τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις το σημερινό εμπάργκο. 

Στο πολιτικό επίπεδο, η επιβολή του εμπάργκο στη Τουρκία, αλλάζει ευνοϊκά για Κύπρο και Ελλάδα το γεωπολι τικό περιβάλλον στη περιοχή μας, και εξαρτάται από τις πολι τικές ηγεσίες των δύο χωρών με ποιο τρόπο θα εκμεταλ λευθούν τα νέα δεδομένα και πως θα διαχειριστούν τα προ βλήματα με τη Τουρκία (Κυπριακό, ΑΟΖ, ενέργεια κλπ). 

Από την άλλη βέβαια, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι, για το αμέσως επόμενο διάστημα η Τουρκία μπορεί να γίνει πιο επιθετική, όσο το εμπάργκο δεν θα αρχίσει να επη ρεάζει τις Ένοπλες της Δυνάμεις. 

Τέλος, η παγιωμένη για δεκαετίες αντίληψη, ότι ο χρόνος δημιουργεί τετελεσμένα, τα οποία αποβαίνουν πάντοτε εις βάρος μας, αποδεικνύεται αναληθής και αναστρέψιμη. 

Στη παρούσα περίοδο ο χρόνος εργάζεται υπέρ των Ελληνικών και Κυπριακών εθνικών συμφερόντων.Ας τον εκ μεταλλευθούμε στη Κύπρο, για ενίσχυση των συντελεστών ισχύος και δη της αμυντικής θωράκισης, όπως άλλωστε πράτ τει και η Ελλάδα. 

11

Τουρκία, η επιτομή της αντίφασης 

Του Κυρίου Δημητρίου Ζακοντίνου 

Οικονομολόγου Msc 

π. Αντιπροέδρου ΕΛΙΣΜΕ 

Στην πρόσφατη ιστορία της Μικράς Ασίας δεσπόζει η προσωπικότητα του «πατέρα των Τούρκων» Mustafa Kemal που θεωρείται ο ιδρυτής της σημερινής Τουρ κίας 

Στην πρόσφατη ιστορία της Μικράς Ασίας δε σπόζει η προσωπικότητα του «πατέρα των Τούρκων» Mustafa Kemal που θεωρείται ο ιδρυτής της σημερι νής Τουρκίας. 

Στην ομιλία του προς την Τουρκική εθνοσυνέ λευση (1922) που έλαβε χώρα μετά την ελληνική μι κρασιατική καταστροφή που ήταν η απαρχή της ουσιαστικής κατάργησης της συνθήκης των Σεβρών και παρά τα συγχαρητήρια μηνύματα και τηλεγραφή ματα από μουσουλμανικά έθνη που θεώρησαν ότι αυτός ο μουσουλμάνος στρατηγός που είχε νικήσει όλη την ισχύ της Ευρώπης θα αποτελούσε την ευκαι ρία για την εκδίωξη των αποικιοκρατών, είπε: 

«Δεν πιστεύω ούτε στη συμμαχία όλων των εθνώντουΙσλάμ αλλά ούτε και στη συμμαχία τωντούρ κικωνλαών. Για πέντε αιώνες οιΤούρκοι πολεμούσαν και πέθαιναν στο Ιράκ, στην Αραβία, στην Ευρώπη, στον Καύκασο, στην Αφρική. Τουςεκμεταλλεύτηκανεπονεί διστα οι Σουλτάνοιτους και μάλιστα χωρίς κανένα όφε λος.Όσον αφορά τους μουσουλμάνους αδελφούς μας και βέβαια επιθυμούμενα τους δούμεελεύθερους αλλά πέρα από τις ευχές μας δεν μπορούμε να τους προσφέρουμε καμία βοήθεια.Η Οθωμανική αυτοκρατορία είναι πια νεκρή καιτα κομμάτια τηςείναι διεσπαρμένα και ας πάει στηνευχή του θεού. 

Καταλήγοντας είπε: η κυβέρνηση πρέπει να είναι σταθερή, με συγκεκριμένη πολιτική και με ένα σκοπό: να διαφυλάξει τη ζωή και την ανεξαρτησία του έθνους μέσα σταφυσικά του σύνορα.Στηνευχή τα όνειρα και οι ψευδαισθήσεις, μαςέχουν κοστίσει ακριβά στο πα ρελθόν». 

Αναμφίβολα η τοποθέτηση του Mustafa Kemal ήταν η επιτομή της αυτογνωσίας και του ρεα λισμού καθόσον είχε αντιληφθεί ότι αυτό που είχε πε τύχει οφειλόταν όχι μόνο στις ηγετικές του ικανότη τές αλλά και στην απίστευτη «φαγωμάρα» που επι κρατούσε στο ελληνικό στρατόπεδο. 

Και φυσικά γνώριζε την σύγκρουση συμφε 

ρόντων μεταξύ των πρώην συμμάχων της Αντάντ που ανταγωνιζόμενοι τη Μ. Βρετανία και θεωρώντας την Ελλάδα ως το λειτουργικό της παράγωγο ενίσχυαν τον τουρκικό αγώνα και ηθικά και υλικά. 

Σήμερα σχεδόν 100 χρόνια μετά, δεν είναι μυ στικό ότι με τις ΗΠΑ και την Τουρκία υπάρχουν ση μαντικά ζητήματα. 

Θέματα με την Τουρκία αντιμετωπίζει και η Ευρώπη, τόσο σαν ένωση όσο και ξεχωριστά διάφορα ευρωπαϊκά κράτη. 

Όλα αυτά συμβαίνουν παρά το γεγονός ότι Τουρκία είναι μέλος της Δυτικής συμμαχίας (ΝΑΤΟ) από το 1952, έχει αποκτήσει σημαντικές σχέσεις με τα κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο και φλερτάρει ακόμα και με ένταξη σ' αυτήν. 

Παρόλα αυτά, η σημερινή τουρκική ηγεσία που διαπνέεται από Σουλτανική ιδεοληψία έχει πα ραμερίσει την κληρονομιά και τις παρακαταθήκες του Mustafa Kemal, επεμβαίνει στο Ιράκ, στη Συρία, στον Καύκασο, στην Αφρική, προκαλεί στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο και αναλαμβάνοντας ρόλο προ στάτη των παλαιστίνιων προκαλεί και το Ισραήλ. 

Απροκάλυπτα στρέφεται και κατά Ευρωπαϊ κών κρατών εστιάζοντας ιδιαίτερα στην Ελλάδα την οποία την παρουσιάζει διαχρονικά ως εργαλείο ιμπε ριαλιστικών δυνάμεων που χρησιμοποιήθηκε για τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και σήμερα χρησιμοποιείται κατά της Τουρκίας. 

Θα μπορούσαμε να καταλήξουμε ότι η σημε ρινή τουρκική ηγεσία έχοντας πάρει και θρησκευτική παιδεία και έχοντας υπερβολικές φιλοδοξίες, να θέλει να αποκτήσει τον τίτλο του χαλίφη, ηγέτη των μου σουλμάνων, τίτλο που κατείχε ο τελευταίος Οθωμα νός Σουλτάνος «Βαχντεντιν». 

Έτσι λοιπόν χρησιμοποιεί μια έντονα αντιδυ τική ρητορική, συναλλάσσεται με ισλαμικά ριζοσπα στικά στοιχεία που χρησιμοποιεί σε διάφορες διενέξεις και προκαλώντας ασύστολα γειτονικές χώρες να θέλει μέσω στρατιωτικών επιδείξεων και προεξοφλώντας νικηφόρο αποτέλεσμα να αναγνωρι σθεί ως υπέρμαχος του Ισλάμ και οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί να προσβλέπουν σ' αυτήν ώστε να κατα στεί υπέρμαχος της Ανατολής έναντι της Δύσης. 

12

Η Γερμανική Ιδεολογία και εμείς Του Κυρίου Παντελή Σαββίδη 

Λίγο πριν από το θάνατο του Ιλιά Πριγκόζιν, η Ένωση Χημικών Βελγίου τίμησε τον μεγάλο επιστήμονα στις Βρυξέλλες. Η γνωριμία μας με τον στενό συνεργάτη του, καθηγητή Γιάννη Αντωνίου, μας έδωσε τη δυνα τότητα μιας πρόσκλησης στην εκδήλωση. Μετά το πέρας της καθίσαμε στην Grand Place για έναν καφέ, και στην παρέα ήταν και ένας Γερμανός επιστήμονας. Πάνω στη συζήτηση τον ρώτησα γιατί η Γερμανία δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για να εμβαθύνει την Ένωση. Μου απάντησε πως είναι καλύτερα η Γερμα νία να μην κάνει τίποτε ακόμη. Καλύτερα να σιωπά. Αυτό την σώζει. Για να είμαι ειλικρινής δεν αντιλή φθηκα, τότε, το νόημα των λέξεων ενός ανθρώπου που θα έζησε και τον πόλεμο. 

Με τον καιρό διαπίστωσα πως μάλλον είναι καλύτερα η Γερμανία να μην κάνει τίποτε. Διότι στο γερμανικό υποσυνείδητο είναι καταγεγραμ μένη η γερμανική ιδιαιτερότητα. Η γερμανική εξαί ρεση. Η αντίληψη του ξεχωριστού έθνους που δημιούργησε ένα ξεχωριστό κράτος και έχει ιδιαίτε ρους στόχους και δυνατότητες. Αυτά, σε συνδυασμό με τον γερμανικό παρτικουλαρισμό, την αντίληψη δη λαδή ότι αντί των γενικών αρχών και αντιλήψεων πρέ πει να επικρατούν οι ειδικές, επιμέρους ιδέες, αντί της καθολικότητας του ορθού λόγου οι εθνικές ιδιαιτερό τητες και οι ικανότητες του νου (η γερμανική υπεροχή με άλλα λόγια), συνιστούν αυτό που θα λέγαμε Γερ μανική Ιδεολογία. 

Το πρόβλημα με τη γερμανική πολιτική είναι ότι τα βασικά σημεία αναφοράς της τόσο ιστορικά όσο και πολιτισμικά διαπνέονται από το ήθος της γερ μανικής εξαίρεσης. 

Αυτή η ιδεολογία υποχώρησε μετά τον πόλεμο και καθ’ όλη τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βόν νης. Αλλά μετά την ένωση των δύο Γερμανιών και τη μεταφορά της πρωτεύουσας στο Βερολίνο, επανήλθε ως κυρίαρχη. 

Αυτή η ιδεολογία, λοιπόν, δεν θεωρεί άλλον ευρωπαϊκό λαό ικανό να κάνει ό,τι μπορούν να πετύ χουν ο Γερμανοί. Θεωρεί πως το Παρίσι δεν μπορεί να είναι, όπως κάποτε, πολιτιστική πρωτεύουσα. Πρέ πει να γίνει η Γερμανία.Δεν μοιράζεται τίποτε, και αν το κάνει θα το κάνει με το στανιό. 

Είναι η ιδεολογία που κυριάρχησε μετά τον Κολ και μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί η Μέρκελ που τον διαδέχθηκε είναι τόσο διαφορετική. Δεν πρό 

κειται για διαφορά Μέρκελ-Κολ. Αλλά για την επι κράτηση παλιών γερμανικών αντιλήψεων που δεν επέτρεψαν τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής Γερμανίας (όπως με τη Δημοκρατία της Βόννης) αλλά μιας γερ μανικής Ευρώπης μετά τη Δημοκρατία του Βερολί νου. Το τραγικό είναι ότι διαμορφώθηκε με αναφορές και στην Αρχαία Ελλάδα. 

Δυστυχώς η τάση αυτή, που έχει αναλυθεί από μεγάλους Γερμανούς διανοούμενους (από τον Νίτσε ως τον Χέρντερ, από τον Γιουνγκ ως τον Γκάνταμερ και, βεβαίως, τον Χάιντεγκερ), δεν είναι περιθωριακή ή εθνικιστική και δεν ενδημεί μόνο στην Ακροδεξιά. Απέκτησε στέρεα θεμέλια στη γερμανική κοινωνία μετά την ενοποίηση. Οι πολιτισμικές ορίζουσες της χώρας έχουν μεταβληθεί σημαντικά. 

Και ενώ όλοι αναμένουμε γερμανικές πρωτο βουλίες για την συγκρότηση μιας ομοσπονδιακής Ευ ρώπης, τέτοιες πρωτοβουλίες δεν θα δούμε διότι το πλαίσιο που περιγράφηκε παραπάνω δεν το επιτρέπει. 

Πρέπει να αλλάξει κάτι ριζικό στη γερμανική αντίληψη, αλλά αυτή η αλλαγή δεν θα επέλθει. Αναμφιβόλως, αν επιχειρήσει να κατατάξει κανείς τις αναφορές αυτές στο ιδεολογικό φάσμα είναι μάλλον δεξιές και ακροδεξιές, αλλά για τα δεδομένα της Γερμανίας διατρέχουν οριζόντια το πολιτικό φάσμα. Αν κάποιος θα το αμφισβητούσε θα ήταν μια γερμανική Αριστερά (χωρίς και αυτό να είναι σί γουρο), αλλά και αυτή εξέλιπε. 

Σε αυτό το πλαίσιο ο Ερντογάν έχει προνο μιακή θέση στην πολιτική της καγκελαρίου. Το ίδιο και οι αντιλήψεις του. Ρήξη της Γερμανίας με την Τουρκία σημαίνει μερική, έστω, αναθεώρηση της γερ μανικής ιδεολογίας. Εκτός και αν η ρήξη καλυφθεί από μια φυλετική αντιμετώπιση της Τουρκίας. Αλλά και αυτό είναι επικίνδυνο. 

Ίσως σώσει την κατάσταση η διοχέτευση του γερμανικού δυναμισμού στην οικονομία μετά τον πό λεμο. Αλλά και εδώ πλεονεκτεί η Τουρκία. Τα γερμα νικά συμφέροντα είναι μεγαλύτερα στη γειτονική χώρα. 

Πολύ φοβάμαι πως το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι στην Ευρώπη. Αν και θα το ήθελα. Μήπως αυτή η ανάλυση ώθησε τους Βρετανούς να φύγουν από την Ένωση; Πού βασίζονται οι Γάλλοι και αισιοδοξούν; 

Πηγή : 28/11/2020 — Σύνδεσμος 71 

13

Γιατί η Γερμανία χαϊδεύει τον Ερντογάν – Η ευρασιατική σκακιέρα και ο ρόλος της Ελλάδας 

Του Καθηγητού Κυρίου Κωνσταντίνου Γρίβα 

Σε προηγούμενα άρθρα του στο SLpress ο γράφων αναφέρθηκε στην στρατηγική στόχευση της Τουρκίας να μετατραπεί σε ρυθμιστή των εξελίξεων στην Ευ ρασία και να ισορροπήσει μεταξύ των δύο μεγάλων διαμορφούμενων παγκόσμιων πόλων ισχύος. Επίσης, στην πιθανότητα να θέλει να διαμορφώσει ένα είδος ευρασιατικού μακρινού συγγενή του παλαιού Κινή ματος των Αδεσμεύτων, σε συνεργασία με το Πακι στάν και κάποιες από τις τουρκόφωνες πρώην σο βιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας. 

Όμως, η κατάσταση ενδέχεται να είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα. Συγκεκριμένα, αν πράγματι αυτό το σχήμα αποκτήσει υπόσταση, τότε είναι πολύ πιθα νόν να επηρεάσει σημαντικά τη γεωπολιτική συμπε ριφορά και άλλων χωρών. Οι πρώτες εξ' αυτών είναι άλλες μουσουλμανικές χώρες της Ασίας, όπως η Μα λαισία και η Ινδονησία. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ενδεχομένως να προκύψουν σοβαρές επιδρά σεις, ακόμη και στο "βαθύ εσωτερικό" της Ευρώπης, συγκεκριμένα στη Γερμανία. 

Η τελευταία έχει παραδοσιακά στραμμένο το βλέμμα της προς ανατολάς, ενώ με την ένωση των γερμανικών κρατών, μετά τη νίκη των Πρώσων επί της Γαλλίας το 1870, έγινε υπερβολικά ισχυρή για να "χωράει" στη Δυτική Ευρώπη. Σήμερα, σε μια μετά ευρωπαϊκή και μια μετά-αμερικανική εποχή, φαίνεται πως αναζητεί ένα νέο ρόλο. 

Με τους όρους μετά-αμερικανική και μετά-ευ ρωπαϊκή εποχή εννοούμε ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μια παρατεταμένη υπαρξιακή κρίση που οδηγεί σε ανυπαρξία συγκροτημένης γεωστρατηγικής, τουλάχι στον βραχυπρόθεσμα. Την ίδια στιγμή, το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης μάλλον πνέει τα λοίσθια και η Γηραιά Ήπειρος μετατρέπεται ταχέως, εκ νέου σε αν ταγωνιστικό πεδίο. 

Εξασφάλιση ζωτικού οικονομικού χώρου 

H Γερμανία γνωρίζει πολύ καλά ότι για να κυ ριαρχήσει στον ενδοευρωπαϊκό ανταγωνισμό δεν αρκεί η οικονομική της πρωτοκαθεδρία. Χρειάζεται μια ευρύτερη γεωπολιτική αναβάθμιση, πάνω στην οποία θα "κουμπώσει" η οικονομική της ισχύς. Ενδέ χεται να μπορεί να επιτύχει αυτήν την αναβάθμιση, στρεφόμενη προς την απέραντη χερσαία "θάλασσα" 

της Ευρασίας. Μία πιθανή συνεργασία με αυτό το κα θοδηγούμενο από την Τουρκία μουσουλμανικό σχή μα, πιθανώς να της προσφέρει αυτήν την ευκαιρία. 

Καταρχάς, με αυτόν τον τρόπο η Γερμανία θα εξασφαλίσει έναν ζωτικό χώρο για την οικονομία της, η οποία στο μέλλον ενδέχεται να κληθεί να λειτουρ γήσει σε ένα νέο περιβάλλον που δεν θα είναι η παγ κοσμιοποιημένη ενιαία αγορά, αλλά θα έχει έντονα στοιχεία προστατευτισμού και η εμπορική δραστηριό τητα θα είναι εναρμονισμένη με ευρύτερες γεωπολι τικές στρατηγικές των ισχυρών δρώντων. 

Επιπροσθέτως, θα αποκτήσει ισχυρά διαπραγ ματευτικά χαρτιά έναντι της Ρωσίας και της Κίνας, με τις οποίες διατηρεί μεικτές σχέσεις ανταγωνισμού και συνεργασίας, ιδιαίτερα στον εμπορικό τομέα. Τέλος, με αυτόν τον τρόπο φιλοδοξεί να αποκτήσει αυξημένο ειδικό βάρος έναντι της Γαλλίας, που είναι ο μεγάλος της αντίπαλος στον ενδοευρωπαϊκό ανταγωνισμό, αν και ταυτοχρόνως συνεργάτης της σε άλλους τομείς. Επίσης, φιλοδοξεί να αποκτήσει και ισχυρά διαπραγ ματευτικά χαρτιά έναντι των ΗΠΑ. 

Την πιθανότητα συνεργασίας με τον πιθανό μουσουλμανικό "τρίτο πόλο" στην Ευρασία ενισχύει και η ύπαρξη της πολυπληθούς τουρκικής μειονότη τας στο εσωτερικό της Γερμανίας που αποτελεί έναν κρίσιμο παράγοντα διαμόρφωσης των εκλογικών απο τελεσμάτων και ωθεί προς την ενίσχυση των σχέσεων με την Τουρκία. 

Μία ευκαιρία για την Ελλάδα 

Όσον αφορά τη χώρα μας, ένα παρόμοιο ευ ρασιατικό σχήμα, που θα λειτουργεί ως δυνάμει τρίτος πόλος στον κόσμο των επόμενων δεκαετιών, προκαλεί πονοκεφάλους και στους τρεις βασικούς πλανητικούς δρώντες, δηλαδή την Κίνα, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Το ίδιο προκαλεί και σε δευτερεύοντες δρώντες, όπως είναι η Γαλλία και η Ινδία και σε ακόμη περισσότε ρους τοπικούς, όπως είναι η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κλπ. Πολλώ δε μάλλον αν σε αυτό το σχήμα ενσωματωθεί, έστω και με "χαλαρό" τρόπο και η Γερμανία. 

Το "κεφάλι" αυτού του "γεωπολιτικού φιδιού", που ανησυχεί τις ισχυρότερες δυνάμεις και απειλεί με ασφυξία τις μικρότερες, είναι η Τουρκία. Και η μόνη 

14

δύναμη που μπορεί να χτυπήσει το "φίδι" στο κεφάλι του, είναι η Ελλάδα. Δηλαδή, διαμορφώνεται μια πι θανή τεράστια γεωπολιτική ευκαιρία για τη χώρα μας, όχι απλώς να συμμετάσχει, αλλά να ηγηθεί ενός ad hoc αντιτουρκικού σχηματισμού, όχι λόγω μεγεθών, αλλά γιατί βρίσκεται στη σωστή θέση και έχει απέναντι της τον σωστό αντίπαλο. 

Είναι η Ελλάδα μόνον που μπορεί να τον αδρα νοποιήσει και συνακόλουθα να σταματήσει το χτίσιμο αυτού του ενδιάμεσου γεωπολιτικού οικοδομήματος. Αν πράγματι η Γερμανία σκέφτεται να ενταχθεί σε αυτό το σχήμα, η καταστροφή του μπορεί να αποτελέ σει το αναγκαίο πρώτο βήμα που χρειάζεται η χώρα μας για να ξεκινήσει τη διαδικασία απαλλαγής από τον ασφυκτικό γερμανικό εναγκαλισμό. Για να το κάνει, όμως, αυτό θα πρέπει να κινηθεί με τόλμη, με αυτοπε ποίθηση και να αναλάβει ρίσκα. 

Το ευρασιατικόChampionsLeague! 

Η Ελλάδα πρέπει να ορθώσει το ανάστημα της απέναντι στην Τουρκία, όχι να υποχωρεί συνεχώς και να διακινδυνεύσει ακόμη και ένοπλη αντιπαράθεση έναντι αυτής. Κυρίως πρέπει να απειθαρχήσει έναντι των "κελευσμάτων" και των εντολών που θα λάβει από το Βερολίνο, αλλά και πιθανώς από την Ουάσιγκτον, η οποία αυτήν την περίοδο δεν δείχνει να έχει συγκρο τημένη στρατηγική. 

Φυσικά, κατανοώ ότι παρόμοιες απόψεις προ καλούν τη θυμηδία και τον χλευασμό τόσο των ελίτ της χώρας, όσο και του μεγαλύτερου μέρους της κοινής γνώμης, που έχουν αναγάγει σε θέσφατο την αντίληψη της μικρής, αδύναμης και ανύπαρκτης Ελλάδας, ιδιαί τερα δε έναντι της Γερμανίας. Όταν, λοιπόν, λες ότι η Ελλάδα μπορεί να πρωταγωνιστήσει στο τεράστιο παι χνίδι που στήνεται σήμερα στην "Μεγάλη Σκακιέρα" της Ευρασίας, κατά Μπρεζίνσκι, είναι σαν να λες στους παράγοντες και τους οπαδούς μιας ομάδας που θεωρεί ότι παίζει στο τοπικό πρωτάθλημα, ότι στην πραγματικότητα είναι στους ομίλους του Champi onsLeague! 

Όμως, η πραγματικότητα είναι ακριβώς αυτή. Η Ελλάδα έχει τον ρόλο που έχει εξαιτίας του ότι βρί σκεται στη θέση που βρίσκεται και έχει απέναντί της τους αντιπάλους που έχει. Το να προσπαθεί να κρυφτεί από την Ιστορία, είναι παρανοϊκή ανάγνωση της πραγ ματικότητας. Αντιθέτως, η αποδοχή του αναγκαστικού πρωταγωνιστικού ρόλου που η Ιστορία επιβάλλει στη χώρα μας, είναι η μόνη ρεαλιστική επιλογή. 

Πηγή: SLpress 

15 

“Ο πέμπτος πόλεμος 

του Ερντογάν θα βρει 

την Τουρκία ηττημένη” 

Αποσπάσματα από άρθρο του ΤουBurak Bekdil* Από το Gatestone Institute 

Κατά τον 20ό αιώνα, οι Τούρκοι και οι παρα δοσιακοί αντίπαλοί τους στο Αιγαίο, οι Έλληνες, πο λέμησαν σε τέσσερις συμβατικούς πολέμους: στον πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο (1912-1913), στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918), στον Ελληνοτουρ κικό πόλεμο (1919-1922) και στον πόλεμο της Κύ πρου (1974). Δεν είναι λοιπόν η πρώτη φορά κατά τη διάρκεια μιας ειρηνικής περιόδου που οι εφημερίδες σε ολόκληρο τον κόσμο λένε στους αναγνώστες τους ότι το Αιγαίο πέλαγος βρίσκεται στα πρόθυρα του πο λέμου. Η «ειρήνη» στο Αιγαίο ήταν πάντα εύθραυστη ―έως πολύ εύθραυστη― εκτός από σύντομες περιό δους σχετικής ύφεσης. Φαίνεται λες και οι Τούρκοι και οι Έλληνες ζουν σε γειτονικά σπίτια χτισμένα πάνω σε μια βεντέτα που διαρκεί αιώνες. 

Ο επικεφαλής της ισραηλινής Μοσάντ, Yos siCohen, φέρεται να δήλωσε τον Αύγουστο ότι «η εξουσία του Ιράν είναι πιο εύθραυστη, αλλά η πραγ ματική απειλή έρχεται από την Τουρκία» 

Μια ανοιχτή σύγκρουση εντός και γύρω από το Αιγαίο είναι ενάντια στα δυτικά συμφέροντα. Τα δυτικά κράτη, ωστόσο, έχουν δίκιο όταν δεν παραμέ νουν αδιάφορα ή υποτακτικά στις τουρκικές απειλές. 

Η σύγκρουση στο Αιγαίο και οι επιπτώσεις της αφορούν επίσης την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η σύνο δος κορυφής των χωρών του νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (MED7), που διοργανώθηκε στις 10 Σεπτεμ βρίου από τη Γαλλία, εξέφρασε την πλήρη υποστή ριξη και την αλληλεγγύη της προς την Ελλάδα και την Κύπρο σχετικά με τις επανειλημμένες παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους από την Τουρκία 

Ο Ερντογάν μπορεί να κερδίσει τον πέμπτο πόλεμο μόνο μέσα στη χώρα του. Εάν αποφύγει μια στρατιωτική σύγκρουση, θα έχει αποτρέψει έναν χα μένο πόλεμο για την Τουρκία. Μέσα στη χώρα του, η αποφασιστική εξωτερική πολιτική του, οι σκληροπυ ρηνικοί τρόποι και η ρητορική πρόκλησης προς πάσα κατεύθυνση ενδεχομένως να του φέρουν μερικές ακόμη ψήφους και επιπλέον δημοτικότητα. Ο πέμπτος πόλεμος του Ερντογάν δεν θα έχει νικητές. Ωστόσο, η Τουρκία του Ερντογάν θα είναι η μεγάλη ηττημένη. 

*Ο BurakBekdil, ένας από τους κορυφαίους δημοσιο γράφους της Τουρκίας, πρόσφατα απολύθηκε από την πιο γνωστή εφημερίδα της χώρας μετά από 29 χρόνια, επειδή έγραψε στο Gatestone τι συμβαίνει στην Τουρ κία. Είναι μέλος του Middle East Forum.

Περί της αγοράς φρεγατών για το Πολεμικό μας Ναυτικό 

Του Αντιναυάρχου ε.α.Μαρτζούκου Βασιλείου ΠΝ 

Αντιπροέδρου ΕΛΙΣΜΕ 

Σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία επιλογής φρεγατών (Φ/Γ) για το Πολεμικό μας Ναυτικό. Εάν η εν λόγω διαδικασία ήταν απότοκη των προβλέψεων μίας εθνι κής στρατηγικής και όχι ανακλαστική αντίδραση σε τουρ κικές απειλές, πιέσεις και πρωτοβουλίες, θα έπρεπε αυτή να έχει συμβεί τουλάχιστον προ οκταετίας. Μετά την αδρά νεια και αμέλεια πολλών διαδοχικά κυβερνήσεων, έστω και τώρα ο Κος Πρωθυπουργός ορθώς αποφάσισε να εξοπλίσει τις ΕΔ με τις μονάδες, τα συστήματα και τα μέσα που ανα κοινώθηκαν πρόσφατα. Η επιλογή πολεμικών πλοίων κρού σεως δεν είναι εύκολη, δεδομένου του υψηλού κόστους αλλά και της μακρόχρονης επενδύσεως που γίνεται (περί τα 40 έτη). Βασικές παράμετροι της επιλογής είναι οι ακόλου θες: 

1.Επιχειρησιακά κριτήρια:Το πλοίο που θα επιλε γεί θα πρέπει να αντεπεξέρχεται αποτελεσματικά στις απαι τήσεις των αποστολών του ΠΝ,έναντι των τρεχουσών αλλά και μελλοντικών δυνατοτήτων της απειλής, εντός του γεω γραφικού περιβάλλοντος του αναμενομένου θεάτρου επιχει ρήσεων. Θα πρέπει η τεχνολογία του πλοίου να επιτρέπει κατάλληλες αναβαθμίσεις και προσθήκες στην διάρκεια του μακρού της βίου. Θα πρέπει πέραν του κόστους αγοράς να εκτιμηθεί το συνολικό κόστος του κύκλου ζωής του πλοίου, η πρόσβαση σε υλικά υποστηρίξεως, η αξιοπιστία των εται ρειών και χωρών προελεύσεως αυτών, η εκ μέρους τους αποδέσμευση όπλων και αισθητήρων υψηλής αποτελεσμα τικότητος, η συμβατότητα των συστημάτων και υλικού με αυτά των συμμαχιών μας κ.λπ.. 

2.Πολιτικά κριτήρια:Οι κυβερνήσεις συνδέουν τις δαπανηρές αγορές αμυντικού υλικού με πολιτικές/διπλωμα τικές σκοπιμότητες. Η επιλογή εταιρειών και χωρών ενδε χομένως να αποβλέπει σε ενδυνάμωση συμμαχικών δεσμών με συγκεκριμένη χώρα, σε αποφυγή προκλήσεως δυσαρέ σκειας σε έτερη χώρα, στον συμψηφισμό της επιλογής με άλλες εγχώριες επενδύσεις εκ μέρους της επιλεγείσης χώρας, την αποφυγή επιλογής χώρας που αντιτίθεται σε ημέ τερες συμμαχίες ή συνεργάζεται στενά με τον αντίπαλο κ.λπ.. 

3.Αναπτυξιακά Κριτήρια: Η τελική επιλογή σχε τίζεται και με τον βαθμό συμβολής της στην ανάπτυξη της χώρας, την αύξηση των θέσεων εργασίας, την τεχνογνωσία, την ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και την εθνική αυτάρκεια. Ενδεικτικά κριτήρια είναι η ναυπήγηση πολεμικών πλοίων στην Ελλάδα, η συμπαραγωγή μονάδων, συστημάτων, όπλων, μηχανημάτων και υλικών, η ανάπτυξη σχετικών υποδομών, η πρόσβαση σε υλικό υψηλής τεχνο λογίας, η εγχώρια πιστοποίηση συντηρήσεως και ελέγχου, η πώληση ή παροχή υπηρεσιών σε τρίτες χώρες, η διατή ρηση γραμμών παραγωγής κ.λπ.. 

Οι ανωτέρω βασικές παράμετροι επιλογής θα πρέ πει να εναρμονίζονται κατάλληλα προς μεγιστοποίηση του οφέλους. Εάν εν τούτοις υπάρχουν αντιθετικές τάσεις με ταξύ τους, είναι σαφές ότι τα επιχειρησιακά κριτήρια θα πρέπει να υπερισχύουν, αφού ο βασικός λόγος αγοράς μίας πολεμικής μονάδος είναι η αποτελεσματική αντιμετώπιση 

του αντιπάλου. Δίχως αυτή την προϋπόθεση, τα χρήματα των φορολογουμένων συμπολιτών μας απλώς δαπανώνται άσκοπα. Στο σημείο αυτό ο ρόλος των στρατιωτικών επιτε λείων θα πρέπει να είναι καταλυτικός. Οι «εκπτώσεις» στις επιχειρησιακές δυνατότητες μίας ναυτικής μονάδος κρού σεως, λόγω των άλλων παραμέτρων – κριτηρίων θα πρέπει να αποτελούν σπανίζουσα περίπτωση και πάντως αυτές δεν θα πρέπει να αφορούν σε κύριες δυνατότητες της μονάδος. Σε αντίθετη περίπτωση οι στρατιωτικές ηγεσίες, ως επιχει ρησιακά και τεχνικά αρμόδιες,οφείλουν να διαχωρίζουν την θέση τους με δεοντολογικό αλλά και σαφή τρόπο ακόμη και εάν αυτό οδηγεί σε παραίτηση. 

Έχει ορθώς διατυπωθεί κατ’ επανάληψη ότι κύρια δυνατότητα της νέας ελληνικής Φ/Γ θα πρέπει να αποτελεί η αεράμυνα περιοχής, στοιχείο που λείπει από το ΠΝ. Η κά λυψη μεγάλης περιοχής συμβάλλει στην αεράμυνα της χώρας και προστατεύει τις υπόλοιπες μονάδες του Στόλου. Η εναέρια τουρκική απειλή (αεροσκάφη, drones, πύραυλοι από ξηρά θάλασσα και αέρα κ.λπ.) είναι υπαρκτή, μεγιστο ποιείται στην ΝΑ Μεσόγειο και δύναται να εκδηλώσει μα ζικές επιθέσεις από δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Η έννοια της αεράμυνας περιοχής μίας Φ/Γ συνο ψίζεται στα ακόλουθα κύρια χαρακτηριστικά, τα οποία δεν επιδέχονται «εκπτώσεων» δίχως τον κίνδυνο «θανάσιμου τραυματισμού» της έννοιας αυτής: 

•Ραντάρ μεγάλης εμβέλειας εντοπισμού και εγκλω βισμού. 

•Δυνατότητα ταυτόχρονης εμπλοκής με πολλα πλούς εναέριους στόχους (π.χ. υπάρχουν σύγχρονες Φ/Γ που αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα 16 στόχους). 

•Μεγάλη εμβέλεια αλλά και αξιοπιστία των όπλων κατά εναερίων στόχων (υπάρχουν σήμερα λίαν αξιόπιστα όπλα με εμβέλεια πολύ πέραν των 100 χλμ.). 

Μία ιδιαίτερα ακριβή Φ/Γ με δυνατότητες αεράμυ νας περιοχής είναι δυνατόν να προσβληθεί από υποβρύχια (Υ/Β) ή μονάδες επιφανείας ή και από την ξηρά, γεγονός που καθιστά απαραίτητη την αυτοπροστασία της από τις εν λόγω απειλές. Ένα σταθερό αξιόπιστο sonar (ενδεχομένως σε συνδυασμό με καθαιρούμενο μεταβλητού βάθους), τορ πίλες (Τ/Λ) κατά Υ/Β, αντίμετρα κατά Τ/Λ, ισχυροί και αξιόπιστοι πύραυλοι, αποτελεσματικά πυροβόλα μεγάλης εμβέλειας, όπλα και αντίμετρα κατά πλοίων και στόχων ξηράς, καθώς και ανθυποβρυχιακό ελικόπτερο αποτελούν επίσης βασικές δυνατότητες της Φ/Γ. Τυχόν «συμψηφισμοί» ή «παραλείψεις» στους τομείς αυτούς καθιστούν την Φ/Γ ευάλωτη και την επιβιωσιμότητά της επισφαλή. Τέλος ο αξιόπιστος, απρόσκοπτος και διαρκής πλους της Φ/Γ, δίχως μηχανικές βλάβες, αποτελεί μία ακόμη ουσιώδη προϋπό θεση. 

Οι ανωτέρω απόψεις είναι αυτονόητες και γνωστές στα εθνικά κέντρα λήψεως αποφάσεων, τα οποία θεωρείται ότι διαθέτουν τόσο την κρίση όσο και την βούληση να επι λέξουν τις νέες Φ/Γ, οι οποίες θα υπηρετήσουν τα Εθνικά μας Συμφέροντα κατά τον βέλτιστο τρόπο κατά τις επερ χόμενες δεκαετίες. 

16

No more Mr nice Europe – 

Για να γίνει παγκόσμιος παίκτης πρέπει να σταματήσει να είναι διαιτητής 

Του Kυρίου HansKribbe 

Πριν από περίπου 15 χρόνια, ο Πρόεδρος της Ευρω παϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι πρότεινε ένα όραμα για την Ευρώπη που περιβάλλεται από «ένα δαχτυλίδι φίλων». Τα λόγια του δεν ωρίμασαν καλά. Σήμερα, αντίθετα, η Ήπειρος περιβάλλεται από τσάρους, σουλ τάνους και αυτοκράτορες, που παίζουν αδίστακτα την ΕΕ. 

Μια άλλη αντιπαράθεση με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν ξεπροβάλλει. Ο Τούρκος πρόεδρος ΡετζέπΤαγίπ Ερντογάν ξαναγράφει τον χάρτη της ανα τολικής Μεσογείου. Ο Κινέζος Πρόεδρος XiJinping επεκτείνει την επιρροή του στα Βαλκάνια. Στη συνέ χεια, υπάρχει ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αποκαλεί την ΕΕ «σχεδόν τόσο κακή όσο η Κίνα, απλά μικρό τερη». 

Η ανταπόκριση της ΕΕ ήταν η επανεκκίνηση της 70χρονης συναίνεσης που βασίζεται στην ειρήνη, τους κανόνες και το εμπόριο – αλλά και αναγνώριση ότι πρέπει να γίνει παγκόσμιος παράγοντας. Η Πρό εδρος της Επιτροπής Ursula von der Leyen χαρακτή ρισε την Κομισιόν ως «γεωπολιτική». Ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ Josep Borrell παρότρυνε την Ευ ρώπη να μάθει «τη γλώσσα της ισχύος». Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Michel είπε: «Η Ευ ρώπη πρέπει να είναι ένας παίκτης, όχι ένας αγωνιστι κός χώρος». 

Ωστόσο, πώς ακριβώς η Ευρώπη σκοπεύει να κάνει αυτήν τη μεταμόρφωση σε παγκόσμιο παρά γοντα, παραμένει ασαφές. 

Όπως πάντα στις Βρυξέλλες, αναζητούνται απαντήσεις με τη μορφή μέσων πολιτικής, διαδικα σιών και μηχανικής. Για να γίνει η ΕΕ παίκτης, ισχυ ρίζονται αξιωματούχοι, χρειάζεται ένα ισχυρότερο ευρώ, πιο ισχυρές εμπορικές πολιτικές, έναν στρατό. Στην ομιλία της για την πολιτεία της Ένωσης, η von der Leyen προσέθεσε τη φωνή της ζητώντας την πλει οψηφία για την εξωτερική πολιτική αντί της ομοφω νίας, για να επιτραπεί μεγαλύτερη ευελιξία και ταχύτερη δράση όταν πρόκειται για την επιβολή κυ ρώσεων, για παράδειγμα. 

Αλλά παρόλο που τέτοιες καινοτομίες είναι σημαντικές, παραβλέπουν την ανάγκη για βαθύτερο μετασχηματισμό. Η ΕΕ δεν χρειάζεται απλώς νέα ερ γαλεία. Χρειάζεται μια νέα νοοτροπία, στρατηγικά αν τανακλαστικά και το ήθος ενός «παίκτη». Πρέπει να 

κατανοήσει τι σημαίνει να είσαι παίκτης – υπαρξιακά και ηθικά – και να αρχίσει να σκέφτεται σαν τέτοιος. 

Δυστυχώς, υπάρχουν μόνο περιορισμένες εν δείξεις ότι αυτή η αλλαγή λαμβάνει χώρα. Οι Βρυξέλ λες δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν την παλιά εικόνα της, στην οποία δεν είναι παίκτης αλλά διαιτη τής: υπεύθυνος για την τήρηση των διεθνών κανόνων όπως τα Ηνωμένα Έθνη. 

Μερικοί πολιτικοί φαίνεται να πιστεύουν ότι η Ευρώπη επιδιώκει την παγκόσμια ισχύ απλώς για να γίνει πιο ισχυρός διαιτητής, δίνοντας περισσότερες κί τρινες και κόκκινες κάρτες στους κακούς. Αυτό ισχυ ρίζεται ότι κάνει η ΕΕ στη Λευκορωσία ή όταν ο ισχυρός της Βραζιλίας Jair Bolsonaro αποτυγχάνει να σβήσει τις πυρκαγιές στον Αμαζόνιο. 

Εάν αυτή είναι η καλύτερη απάντηση της ΕΕ στην ισχυροποίησή της, μάλλον φέρνει στο μυαλό μιά αυταπάτη. 

Κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, οι ηγέτες της προσπάθησαν να διαπλάσουν τον Τραμπ, με μικρή επιτυχία. Ξεκίνησε εμπορικούς πολέμους, επέβαλε κυ ρώσεις, απείλησε να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και αναποδογύρισε τη διατλαντική σχέση. 

Τα ποινικά μέτρα εναντίον της Ρωσίας δεν έχουν αποθαρρύνει τον Πούτιν, ο οποίος επιδιώκει τα συμφέροντά του με μικρή ανησυχία για την ευρω παϊκή επίπληξη, όπως έδειξε η δηλητηρίαση του αν τιπολιτευόμενου Alexei Navalny με τον νευρο παραλυτικό παράγοντα Novichok. Η Ευρώπη είναι εξίσου ανίσχυρη για να εμποδίσει την Κίνα να επιτύ χει τους οικονομικούς και πολιτικούς της στόχους. Ο Κινεζικός λαός δεν θα δεχτεί «εκπαιδευτή» για τα αν θρώπινα δικαιώματα, δήλωσε ο Πρόεδρος Xi στους Ευρωπαίους ομολόγους του σε μια εικονική σύνοδο κορυφής τον περασμένο μήνα. 

Ίσως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι μέθοδοι της Ευρώπης ξεθωριάζουν προς την ασημαν τότητα. Σε τελική ανάλυση, όταν οι κανόνες χάνουν τη σημασία τους, ποιος χρειάζεται διαιτητές; 

Σκεφτείτε τους Πάπες στη Ρώμη, πίσω στον Μεσαίωνα. Όπως και η ΕΕ σήμερα, θεώρησαν την εξωτερική πολιτική ως άσκηση στην τήρηση των κα θολικών κανόνων, προτύπων και αληθειών. Στη συ νέχεια, ξαφνικά, υπήρχαν πολλοί Πάπες ταυτόχρονα 17

– και μετά τη Μεταρρύθμιση, αρκετές ερμηνείες αυτών των καθολικών κανόνων. 

Τελικά, οι βασιλιάδες της Ευρώπης παρέκαμψαν τον Πάπα, σταμάτησαν να διαφωνούν για την αλήθεια (την οποία ο καθένας θα αποφασίσει για τη δική του επικράτεια) και άρ χισαν να ανταγωνίζονται μόνο για παγκόσμια δύναμη, κύρος και πλούτο. 

Αυτό σημαίνει να γίνεσαι παίκτης: να κατεβαίνεις από την κορυφή του βουνού και να αποδέχεσαι ότι δεν είσαι ξεχω ριστός. Είσαι μόνο μία από τις πολλές κυρίαρχες δυνάμεις που ασχολούνται με τη γήινη μάχη για την επικράτεια, την πρό σβαση στην τεχνολογία, τις υποδομές, τους φυσικούς πόρους, τον πλούτο, την κυριαρχία και την επιρροή. 

Ο Πάπας, αποδεικνύεται, δεν ήταν ικανός να γίνει παί κτης. Η πολιτική του συνάφεια εξασθένησε. Δεν πρέπει να ισχύσει το ίδιο για την ΕΕ. Η Ευρώπη μπορεί να μην είναι σε θέση να σώσει τον κόσμο από τον φιλελευθερισμό, το χάος και τις βλάβες που προκαλούνται από βίαιους αυταρχικούς ηγέτες. Αλλά περικυκλωμένη από αυτούς, θα πρέπει τουλάχιστον να σώσει τον εαυτό της, και ίσως μια μέρα να επεκτείνει ξανά τα όρια του φιλελεύθερου βασιλείου της. 

Η μεταμόρφωση από διαιτητή σε παίκτη είναι ίσως τα πεινή. Αλλά για μια ΕΕ που επιδιώκει μεγαλύτερη παγκόσμια σημασία, θα πρέπει επίσης να είναι απελευθερωτική και ενδυ ναμωτική. 

Σε αντίθεση με τους διαιτητές, οι παίκτες μπορούν να έχουν ενδιαφέροντα και στρατηγικές για την υπεράσπισή τους. Μπορούν – και μάλιστα πρέπει – να κάνουν ό, τι χρειάζεται για να επιτύχουν τους στόχους τους. Το καλύτερο απ ‘όλα, επιτρέ πεται να είναι εγωιστές: Η ΕΕ θα μπορούσε να πει ότι απλώς δεν είναι σωστό να διακινδυνεύσουμε τη σύγκρουση με τη Ρωσία στο εξωτερικό της, χωρίς συγγνώμη ή εξήγηση. Ή θα μπορούσε να ισχυριστεί –όπως είχε ήδη κάνει ο Valéry Giscard d’Estaing το 2002– ότι η Ευρώπη πρέπει απλώς να σταματήσει κάπου, για παράδειγμα στα σύνορα της ΕΕ με τη Λευκορωσία ή την Τουρκία, αντί να ασκεί τον εαυτό της για καλές σχέσεις στη «γειτονιά» της με λίγα ως αντάλλαγμα . 

Ίσως να είναι σωστό να χτυπήσει δικτάτορες όπως ο Αλεξάντερ Λουκασένκο της Λευκορωσίας με κυρώσεις, ή να σπρώξει πίσω τον Ερντογάν όταν καταπατά το έδαφος της ΕΕ. Αλλά οι παίκτες δεν έχουν καμία υποχρέωση να το πράξουν. Στην πραγματικότητα, εάν το υπαγορεύουν τα συμφέροντα της ΕΕ, θα ήταν εξίσου ικανή να δικαιολογήσει εντυπωσιακές συμ φωνίες με τον Τραμπ, τον Πούτιν, τον Ερντογάν ή τον ισχυρό άνδρα της Λιβύης Khalifa Haftar. 

Ορισμένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένου του Γάλλου Προέδρου Emmanuel Macron, φαίνεται ήδη να κά νουν αυτές τις «βλάσφημες» σκέψεις. Δυστυχώς, δεν μπορούν να τις πουν δυνατά. Και όμως, μόνο όταν αυτές δεν θα είναι πλέον ταμπού, μπορεί να ξεκινήσει πραγματικά η αντεπίθεση της Ευρώπης. 

Πηγή: Politico / HansKribbe 

18 

U.S. Senator Paul Sarbanes 

Born in Salisbury, on Maryland's Eastern Shore, U.S. Senator Paul Spyros Sarbanes is the son of Greek im migrants from Laconia, Greece. 

The principles of fairness and opportunity instilled in Sarbanes by his parents from a very early age led him to a life of public service. 

In 1966, Sarbanes ran for the Maryland House of Delegates in Baltimore City and won. Dur ing his four years as a State Legislator in Annapolis he served on the Judiciary and the Ways and Means Committees. In 1970 he was elected to the United States House of Representatives, the first of three terms. While in the House, from 1971-76, Sarbanes served on the House Judiciary Committee, the Mer chant Marine and Fisheries Committee, and the Se lect Committee on House Reorganization. It was during his service in the House, in August 1974, that Sarbanes was selected by his Democratic colleagues on the House Watergate Committee to introduce the first Article of Impeachment, for obstruction of jus tice, against President Richard Nixon. On November 2, 1976, Sarbanes was elected to the United States Senate. He was re-elected in 1982, 1988, 1994, and in November 2000 he made Maryland history by winning reelection to an unprecedented 5th term to the United States Senate, becoming the State's longest serving United States Senator. 

U.S. Senator Paul Spyros Sarbanes always re mained a Hellene - an individual who was truly the epitome of excellence, a protector of our national causes and a champion of Cyprus and Greece. 

The Board of Directors of G.A.E.P.I.S, the per sonnel, and the volunteers express their heartfelt con dolences to Senator Sarbanes' family and to his loved ones. Our organization bestowed upon him a well de served Phidippides Award in 2005. 

"The Senator is leaving behind a legacy of in tegrity, public service, honesty and groundbreaking legislation". 

His memory will forever live in our hearts. 

Information: 

GAEPIS (Greek American Educational Public Informa tion System, Inc.) was founded in 1987 with a mission to preserve and promote Hellenic Heritage. Hellenic Public Radio COSMOS FM broadcasts under the aegis of G.A.E.P.I.S and exists through the work of its dedicated volunteers, and the support of its members and sponsors. 

Since 1994, the Board of Directors of G.A.E.P.I.S Inc. have presented the Phidippides Award to a person or an organization in recognition of their efforts in the advo cacy of Hellenism. 

For further information: 

Ioanna Giannopoulos (718) 204-8900 / ioannag@cos mosfm.org

Μαίνεται ο γεωοικονομικός πόλεμος – Έξι κινήσεις για την Ελλάδα 

Του Κυρίου Μάκη Ανδρονόπουλου 

«Είμαστε δυνατοί σαν τα κράτη. Το μόνο που δεν έχουμε είναι έδαφος. Αλλά ποιος θέλει κάτι τέτοιο, …τόσο ξεπερασμένο; … Δίνουμε στον κόσμο αυτό που θέλει στη χαμηλότερη τιμή» (Από την σειρά Los favoritos de midas) 

H επικείμενη εγκατάσταση των παγκοσμιοποιητών του Δημοκρατικού Κόμματος στον Λευκό Οίκο ανα μένεται να τερματίσει τον πόλεμο δασμών ΗΠΑ Κίνας, ενώ πιθανολογείται ότι οι ΗΠΑ θα συμμε τάσχουν στην Περιφερειακή Ολοκληρωμένη Οικονο μική Εταιρική Σχέση (RegionalComprehensive Eco nomic Partnership, RCEP) που υπογράφτηκε από 15 χώρες της Ασίας και του Ειρηνικού στις 15 Νοε 2020, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη κοινή αγορά στον κόσμο. 

Η επιστροφή των ΗΠΑ στις παγκοσμιοποιητι κές διεργασίες που ανέκοψε ο Τραμπ, επιτρέποντας στην Κίνα να καλύψει το κενό, είναι αυτονόητο ότι θα επιταχύνει τις δυναμικές που αναπτύσσονταν προ κο ρονοϊού στο γεωοικονομικό και το γεωπολιτικό πεδίο. Βέβαια, οι ΗΠΑ έχουν κατανοήσει πως η παγκοσμιο ποίηση δημιούργησε νέους ανταγωνιστές και με τρίασε αισθητά την επιρροή τους, δημιουργώντας συνθήκες ενός πολυπολικού συστήματος. Γι' αυτό και η όποια επιστροφή θα γίνει κατά το δυνατό με όρους υπεροχής. 

Όμως, στο χρόνο που μεσολάβησε, όπως και η πολιτική Τραμπ, έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Παρά δειγμα, στη σύνοδο κορυφής (17.11.2020) των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική) απο φασίστηκε να συνεργαστούν στενά (δοκιμές και πα ραγωγή) για το εμβόλιο αντιCovid-19 και δέσμευσαν 10 δισ. δολάρια γι' αυτό. 

Εξ ίσου σημαντικό είναι ότι οι BRICS αποφά σισαν να συνεργαστούν στον ψηφιακό μετασχηματι σμό, την τεχνητή νοημοσύνη, την ανάπτυξη των δικτύων 5G, τις ψηφιακές αγορές, την "πράσινη" ενέργεια και την ιατρική τεχνολογία (PartNIR). Η πε ριφερειακή συνεργασία στην Άπω Ανατολή (RCEP), η οποία υλοποιήθηκε, αφού το 2017 ο Τραμπ απέσυρε τις ΗΠΑ από τη συμφωνία CPTPP, έχει διπλάσια εμ πορική αξία και ΑΕΠ από αυτήν. Έχει και τεράστια γεωοικονομική σημασία, καθώς Ιαπωνία και Νότια Κορέα συμπράττουν εμπορικά με την Κίνα, γεγονός που θα οδηγήσει τάχιστα στην χρησιμοποίηση των 

εθνικών τους νομισμάτων στις συναλλαγές, παρακάμ πτοντας το δολάριο. Άλλωστε, σχετική συμφωνία είχε ήδη υπάρξει μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας. 

Παγκοσμιοποίηση και Ευρώπη 

Διαφαίνεται, λοιπόν, ότι η παγκοσμιοποίηση θα προχωρήσει σε ένα μεταβατικό στάδιο αναδιανο μής της ισχύος με την ενεργοποίηση ομαδοποιήσεων που ήδη υπάρχουν σε βάρος του δολαρίου. Η αποδο λαριοποίηση του κόσμου θα επιταχυνθεί, εντείνοντας τα προβλήματα δανεισμού των ΗΠΑ, καθώς θα αδυ νατίζει το δολάριο. Με ΑΕΠ γύρω στα 21,16 τρισ. δο λάρια, το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ εκτινάχθηκε στο 140% περίπου του ΑΕΠ από 80% στην αρχή της δε καετίας του 2010. 

Η Κίνα παραμένει ο μεγαλύτερος πιστωτής τους με 1,07 τρισ. δολ. Κι αυτά, την ώρα που ο πρό εδρος Τραμπ έχει μπλοκάρει τα κονδύλια και την απόρρητη ενημέρωση που δικαιούται ο εκλεγείς πρό εδρος Τζο Μπάιντεν. Tο Bloomberg χαρακτηρίζει 200 εισηγμένες κορυφαίες αμερικανικές επιχειρήσεις "ζόμπι", λόγω της εκτίναξης των χρεών τους στο 1,36 τρισ. δολάρια. Η εξέλιξη αυτή πιθανότατα θα καθυ στερήσει τον έλεγχο της κατάστασης από την διοί κηση Μπάιντεν με ό,τι αυτό συνεπάγεται. 

Στην Ευρώπη οι καταστάσεις δεν είναι πιο εν θαρρυντικές. Την ώρα που μπλοκάρεται η εκταμίευση των 750 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ από Ουγγαρία και Πολωνία, την ώρα που η Βουλγα ρία μπλόκαρε την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύ σεων με την Βόρεια Μακεδονία «λόγω των ανοιχτών γλωσσικών και ιστορικών διαφορών», η γερμανική προεδρία εξελίσσεται σε Βατερλό, με αποτέλεσμα το Βερολίνο να επιδιώκει επιμόνως μια στενή συνεν νόηση με την κυβέρνηση Μπάιντεν. 

Είναι προφανές ότι ο γαλλογερμανικός αντα γωνισμός θα παιχτεί στην αυλή του Λευκού Οίκου. Όμως, οι εξωτερικές πιέσεις που δέχεται η Ευρώπη στο γεωοικονομικό και στο γεωπολιτικό πεδίο θα ευ 

19

νοήσουν το όραμα του Εμμανουέλ Μακρόν για χει ραφέτηση. Το μόνο που θα κρατάει την ΕΕ προσδε δεμένη στο αμερικάνικο άρμα είναι το ζήτημα της ασφάλειας. Αλλά και εκεί μαζεύονται σύννεφα. 

Τουρκία και Δύση 

Η Τουρκία έχει αποστασιοποιηθεί από τη Δύ ση και ετοιμάζει νέους εκβιασμούς. Δεν είναι που ο επικεφαλής της τουρκικής ένωσης ευρασιατικών κυ βερνήσεων Hasan Cengiz δήλωσε πως η Τουρκία θα εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ σύντομα και ότι πρέπει να θε ωρείται βέβαιο ότι ο οργανισμός έχει καταρρεύσει. Παράλληλα, η Τουρκία, παρά την οικονομική της κα τάρρευση, έδωσε άδεια στην Ρωσία για την κατα σκευή δεύτερου εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας στο Ακούγιου, ενώ δεν έχει εγκαταλείψει τα σχέδιά της για την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στην Ανατολική Θράκη. 

Εννοείται ότι στρατηγική της επιδίωξη είναι η απόκτηση πυρηνικών όπλων. Γι' αυτό και τελεί σε στενή συνεργασία με το Πακιστάν. Άλλωστε, η λυκο φιλία της Τουρκίας με το Ιράν σχετίζεται με τον έλεγχο των εξελίξεων που μπορεί να αναβαθμίσει τον ιστορικό τους ανταγωνισμό. Η ενδεχόμενη απόκτηση πυρηνικών όπλων από το Ιράν θα είναι δραματικά αρ νητική εξέλιξη για τις τουρκικές φιλοδοξίες. 

Προσφάτως, ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας εκτίμησε ότι η Τεχεράνη διαθέτει 2,4 τό νους απεμπλουτισμένου ουρανίου, πολλαπλάσιους από αυτούς που προέβλεπε η ιστορική Συμφωνία για το Πυρηνικό Πρόγραμμα του Ιράν, την οποία, όμως, κατήγγειλε ο πρόεδρος Τραμπ. Η εξέλιξη αυτή επέ τρεψε στη Σαουδική Αραβία να ζητήσει από τους Αμε ρικάνους τον πυρηνικό εξοπλισμό της και μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια πως το ίδιο θα κάνει και η Άγκυρα, έστω για να κρατήσει τις ΗΠΑ και με τα δύο πόδια στο Ιντσιρλίκ. 

Οι ευκαιρίες για την Ελλάδα 

Η Ελλάδα, με πολλαπλά δομικά και εθνικά ζη τήματα ανοιχτά, μέσα σε αυτή τη γεωπολιτική ρευ στότητα έχει σημαντικές ευκαιρίες για επίλυση των προβλημάτων της και για αναβάθμιση της διεθνούς της θέσης εν μέσω της πολυδιάστατης κρίσης που τα 

λανίζει τη Δύση. Η πρόσφατη σύρραξη στο Ναγκόρ νοΚαραμπάχ, κατά την οποία καταγράφτηκε η αμη χανία και η αδυναμία τηςΔύσης, ειδικά της Ευρώπης, σε συνδυασμό με τον νέο-οθωμανικό ιμπεριαλισμό, αναβαθμίζουν τον στρατηγικό γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας και της Κύπρου στην ευρύτερη περιοχή. 

Συνεπώς, χρειάζεται να κεφαλαιοποιηθεί αυτός ο ρόλος με: 

• την διεκδίκηση της πιθανής αποχώρησης των αμερικανικών πυρηνικών από το Ιντσιρλίκ για την Κάρπαθο (και όχι στην Κρήτη) έναντι μελετημένων πολιτικών-στρατιωτικών και οικονομικών ανταλλαγ μάτων, πέραν των όσων έχουν δοθεί με βάση την σχε τική συμφωνία ΗΠΑ-Τουρκίας. 

• την ουσιαστική και όχι λεκτική στήριξη της Ευρώπης στην παρεμπόδιση των μεταναστευτικών ροών που ελέγχει η Τουρκία. 

• την ουσιαστική και όχι λεκτική στήριξη της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ στην διαφύλαξη των εθνικών συνόρων και των δικαιωμάτων επί των ΑΟΖ με βάση τη συμφωνία για το Δίκαιο της Θάλασσας. 

• την παρεμπόδιση με κάθε τρόπο του Αττίλα ΙΙΙ, του νέου κύματος εποικισμού που μεθοδεύει η Άγ κυρα, την αποβολή των τουρκικών στρατευμάτων κα τοχής, την αποκατάσταση του ενιαίου της Κυπριακής Δημοκρατίας όχι στη βάση ομοσπονδοποίησης, αλλά στη βάση του κοινοτικού κεκτημένου των μειονοτή των. 

• τον ταχύ και συστηματικό εξοπλισμό της Ελ λάδας και της Κύπρου με μεγάλους εκπτωτικούς όρους, τόσο λόγω του προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης, όσο και των χρωστούμενων αποζημιώσεων και επανορθώσεων του Α' και του Β' Παγκοσμίου Πο λέμου. 

• το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους, τώρα που βρέχει τρισεκατομμύρια, στο επίπεδο του 2010, δη λαδή πριν την διάσωση των γαλλικών και των γερμα νικών τραπεζών (βλέπε αποκαλύψεις Ομπάμα). 

Πώς μπορούν να γίνουν όλα αυτά; Με ομοψυ χία, πολιτική συνεννόηση, στρατηγικό σχεδιασμό και με μια άλλη διπλωματία, αλλά κυρίως με εξωστρέφεια της ελληνικής αποφασιστικότητας. 

ΥΓ: Σύντομα θα ακολουθήσουν οι σχετικές ιδέες. Slpress.gr 

Where power reigns there is no room for reason French Proverb 

Source: https://proverbicals.com/power-proverbs

20 

ΝΑΤΟ και δημοκρατία αποκλίνουν 

Του Κυρίου Στεφάνου Μάνου 

π. Υπουργού 

Από το 2006 ο Economist διαμορφώνει ετησίως έναν παγκό σμιο δείκτη για την ποιότητα της δημοκρατίας. Περιλαμβά νονται 167 χώρες. Η βαθμολογία είναι από το 0 έως 10 το άριστα.Γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ είναι ο Γενς Στόλ τενμπεργκ. Ανέλαβε το 2014 έπειτα από εννέα χρόνια ως πρωθυπουργός της Νορβηγίας. Πριν από τον ΓενςΣτόλτενμ περγκ γενικός γραμματέας ήταν ένας άλλος Σκανδιναβός, ο ΑντερςΦογκΡάσμουσεν, πρώην πρωθυπουργός της Δανίας. Σύμφωνα με την τελευταία μέτρηση, EconomistDemocra cyIndex 2019, η Νορβηγία λαμβάνει την υψηλότερη/καλύ τερη βαθμολογία 9,87, η Ελλάδα 7,43 και η Τουρκία 4,09. Συγκρίνοντας τις βαθμολογίες διαπιστώνω ότι με ταξύ των 167 χωρών υπάρχουν 38 με καλύτερη βαθμολογία από τη δική μας και 109 με καλύτερη από την Τουρκία. Η Νιγηρία, το Πακιστάν, ο Λίβανος, η Ουκρανία και πολλές άλλες χώρες που δεν θα φανταζόταν κανείς συγκεντρώνουν καλύτερη βαθμολογία από την Τουρκία. Στο ΝΑΤΟ, η Τουρ κία με βαθμολογία 4,09, σύμφωνα με τον Economist, δεν είναι δημοκρατία. 

Στην ιδρυτική τους διακήρυξη τα αρχικά 12 μέλη του ΝΑΤΟ δήλωσαν ότι «είναι αποφασισμένα να διαφυλάξουν την ελευθερία, τις κοινές παραδόσεις και τον πολιτισμό των λαών, που θεμελιώνονται στις δημοκρατικές αρχές της ατο μικής ελευθερίας και του κράτους του νόμου». Εβδομήντα χρόνια αργότερα ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο Νορ βηγός κ. Στόλτενμπεργκ, προερχόμενος από την πιο δημο κρατική χώρα της Ευρώπης, κάνει τα στραβά μάτια σε ό,τι αφορά τις παραβιάσεις των καταστατικών αρχών του ΝΑΤΟ από την Τουρκία. Ο προκάτοχός του, ο κ. Ράσμουσεν, και αυτός από μια εξόχως δημοκρατική χώρα, τη Δανία (9,22), αφού αφυπηρέτησε στο ΝΑΤΟ δημιούργησε το ίδρυμα «Al liance of Democracies» με στόχο την προώθηση της δημο κρατίας και της ελεύθερης αγοράς. Δεν έχω όμως διαπι στώσει, δυστυχώς, οποιαδήποτε δράση ή δήλωση του ιδρύ ματος για το βάναυσα αντιδημοκρατικό καθεστώς της Τουρ κίας.Στην Ευρώπη πολλά κράτη, όπως η Ελλάδα π.χ., ανήκουν και στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. Το Ευρωπαϊκό Κοινο βούλιο, από τους κεντρικούς θεσμούς της Ε.Ε., έχει επιδείξει μεγάλη και δικαιολογημένη ευαισθησία για τα φαινόμενα πε ριορισμού της δημοκρατίας και κατάλυσης του κράτους δι καίου σε δύο μέλη της. Την Πολωνία και την Ουγγαρία. Σύμφωνα με τη βαθμολογία του Economist, η Πολωνία έλαβε 6,62 και η Ουγγαρία 6,63. 

Παρέθεσα τους αριθμούς για να αποδείξω ότι η Ευ ρωπαϊκή Ενωση σε ό,τι αφορά την ελευθερία, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου, θέτει τον πήχυ των απαιτήσεων πολύ πιο ψηλά από ό,τι το ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ, παρά το γεγονός ότι οι πιο πάνω αξίες, ελευθερία, δη μοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, κράτος δικαίου, είναι εν σωματωμένες στις καταστατικές του αρχές και παρά το γεγονός ότι γενικός γραμματέας είναι άνθρωπος που για χρό νια ηγήθηκε της πιο δημοκρατικής χώρας της Ευρώπης, έχει διολισθήσει σε ένα συναλλακτικό οπορτουνισμό παρασυρ μένο ενδεχομένως από την αυξανόμενη αμερικανική αδιαφο ρία για την Ευρώπη. Το ΝΑΤΟ που αναμφισβήτητα συνέβαλε στη διατή ρηση της ειρήνης δείχνει, κατά τη γνώμη μου, να έχει χάσει τα τελευταία χρόνια τα στοιχεία εκείνα που του έδιναν τον ηθικό μανδύα που έφερε όταν αντιμετώπιζε το ανελεύθερο και απάνθρωπο σοβιετικό καθεστώς. Χωρίς το σοβιετικό κα 

21

θεστώς απέναντι, χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να πει σθεί, για παράδειγμα, ο καλόπιστος δυτικός νέος άνθρωπος ότι ο Ρώσος είναι πολύ χειρότερος από τον Τούρκο. Αλλωστε, η βαθμολογία της Ρωσίας, κατά τον Econ omist, είναι 3,11, λίγο χειρότερη από το 4,09 της Τουρκίας. Τόσο η Ρωσία όσο και η Τουρκία δεν είναι δημοκρατικές χώρες. Συνεπώς, ούτε η μία ούτε η άλλη δεν μπορούν να ανή κουν στη Συμμαχία αν δεν αλλάξουν εκ βάθρων. Διαπι στώνω, δυστυχώς, ότι το «κατεστημένο» συμβιβάζεται με την υφιστάμενη κατάσταση. «Τίποτε δεν πρέπει να αλλάξει. Μην πειράξεις τους Αμερικανούς και τα συμφέροντά τους». Η γερμανική πολιτική ηγεσία φαίνεται να εντάσσεται σε αυτή τη σχολή σκέψης. Εγώ, από ενστικτώδη φιλοαμερικανισμό, έχω αντίθετη γνώμη. Τα μακροχρόνια συμφέροντα της Συμ μαχίας και των ΗΠΑ θα εξυπηρετηθούν καλύτερα αν το ΝΑΤΟ μπορέσει να μιλήσει στις καρδιές των νέων ανθρώπων με μια γλώσσα απαλλαγμένη από ψέματα, γεμάτη ιδεώδη. Χωρίς συμβιβασμούς. Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί, δεν πρέπει να ανέχεται στους κόλπους του μη δημοκρατικά καθεστώτα. Γι’ αυτό με απογοήτευσε ο προ ολίγων ημερών χαι ρετισμός του πρωθυπουργού κατά την έναρξη της 66ης ετή σιας συνόδου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ. Είπε μεταξύ πολλών άλλων ο πρωθυπουργός: «Ολοι μας εδώ, σήμερα, είμαστε κομμάτι μιας υπερατλαντικής οικογένειας. Αντλούμε δύναμη από τις κοινές αξίες μας και από την ασφά λεια που προσφέρει η εγγύηση της κοινής μας άμυνας. Οι σύμμαχοι δεν μπορούν να συνεργάζονται με ομά δες τζιχαντιστών. Δεν μπορούν να προχωρούν σε δοκιμές S 400. Αυτές οι πρακτικές υπονομεύουν τις αξίες του ΝΑΤΟ και πλήττουν την αλληλεγγύη, τη συνοχή, την ενότητα και την αποτελεσματικότητα του ΝΑΤΟ ως πολιτικού και στρα τιωτικού οργανισμού, ενώ προσκρούουν στους στόχους της ίδιας της Συμμαχίας και στα αμυντικά της συμφέροντα». 

Τι συμβαίνει; Γιατί τόση αβρότητα απέναντι στην Τουρκία; Εχει επέμβει και στο ΝΑΤΟ η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και δεν επιτρέπει την αναφορά σε ονόματα; Κάθε πρωθυπουργός χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα ο Ελληνας πρωθυπουργός οφείλει σε κάθε ευκαιρία να φέρνει στην επιφάνεια το μετρημένο γεγονός: η Τουρκία δεν είναι δημοκρατία και ως τέτοια δεν πρέπει να παραμείνει στο ΝΑΤΟ. 

Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι στις 24/11 η Μα ριέττα Γιαννάκου εξελέγη αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτι κής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ. Ελπίζω ότι θα διατηρήσει την ανεξαρτησία της γνώμης της και θα αναδείξει την αντίφαση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το ΝΑΤΟ δεν επι τρέπεται να ανέχεται στους κόλπους του μη δημοκρατικά κα θεστώτα. Η Τουρκία ή θα εκδημοκρατιστεί ή θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να εκδιωχθεί από το ΝΑΤΟ. 

Θα μου πείτε: «Ευχολόγιο!». Ασφαλώς ευχολόγιο, δεδομένου ότι δεν προβλέπεται από το ιδρυτικό του ΝΑΤΟ αποπομπή μέλους. Αν όμως υπάρξει η θέληση θα βρεθεί ο τρόπος. Το μήνυμά μου προς την κυβέρνηση είναι να δώσει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα στην προσβολή των δημοκρατι κών αρχών του ΝΑΤΟ από την Τουρκία από ό,τι στις παρα βιάσεις του εναερίου χώρου ή της ΑΟΖ. 

Η προσβολή των δημοκρατικών αρχών προσβάλλει όλα τα δημοκρατικά μέλη του ΝΑΤΟ και ερεθίζει την κοινή τους γνώμη. Για τις παραβιάσεις που ενδιαφέρουν μόνον εμάς η απάντηση είναι: «Βρείτε τα!».Δεν θα είναι η ίδια όταν οι ενστάσεις μας ερεθίζουν την κοινή γνώμη των μελών του ΝΑΤΟ. 

Ισλαμιστές – Γαλλία: 

Είναι πολύ αργά για οτιδήποτε Του Κυρίου Bertrand Renault 

Για να παραφράσω τον Aλμπέρ Καμύ «κάνουμε πε ρισσότερο δυστυχισμένο τον κόσμο όταν δεν κατο νομάζουμε επακριβώς τα πράγματα» και ιδιαίτερα τη Γαλλία. 

Αυτό είναι ακριβώς το περιεχόμενο της ομι λίας του Εμμανουέλ Μακρόν στις 2 Οκτωβρίου ενάν τια στην «ισλαμιστική αυτονόμηση». Πολλοί πολιτι κοί και από κοντά ΜΜΕ επαίνεσαν το προεδρικό θάρ ρος να ονομάσει επιτέλους τα πράγματα και να υπο σχεθεί ένα νομοσχέδιο μέχρι το τέλος του έτους. Κατά κάποιο τρόπο, η απάντηση του Ισλάμ στον Εμμα νουέλ Μακρόν ήρθε στις 16 Οκτωβρίου, με τη φρικτή θρησκευτική δολοφονία του καθηγητή ΣαμυέλΠατύ. 

Το Ισλάμ είναι Ισλάμ, όποιο όνομα και αν του δώσουμε: ριζοσπαστικό, φονταμενταλιστικό, σαλαφι στικό ή πολιτικό. Και, το Ισλάμ είναι θρησκεία και ταυτόχρονα πολιτικό, νομικό και κοινωνικό σύστημα. Δεν μπορεί να υπάρξει διαχωρισμός μεταξύ του υπερ βατικού θρησκευτικού Αλλάχ και του ανθρώπου, του πιστού. 

Έτσι κυβερνά το Ισλάμ την καθημερινή ζωή των Μουσουλμάνων. Το γαλλικό κοσμικό κράτος, με άλλα λόγια, ο διαχωρισμός μεταξύ θρησκείας και κρά τους, απλά δεν είναι συμβατό με το Ισλάμ. 

Το να προσπαθείς να εισάγεις το Ισλάμ στη γαλλική δημοκρατία είναι σαν να προσπαθείς να το ποθετήσεις έναν κύκλο σε έναν κύβο. Ακόμη και με τη βία είναι αδύνατο. Είναι ουτοπικό. Και γι’ αυτό, ο Εμμανουέλ Μακρόν δεν είπε τίποτα στις 2 Οκτωβρίου και μετά. 

Και, αν είχε πει, θα ενεργοποιούσε την αυτο νόμηση που υπάρχει ήδη σε ορισμένες γειτονιές και πόλεις της χώρας μας. Ας θυμηθούμε ότι η λέξη “Ισλάμ” σημαίνει “υποταγή” στον Αλλάχ και κατ’ επέκταση, στα πολιτικά, νομικά και κοινωνικά συστή ματα που προκύπτουν από αυτό, όπως η εφαρμογή της Σαρία. 

Όταν μια δημοσκόπηση της 2ας Σεπτεμβρίου 2020 για το Σαρλί Εμπντό και το Ίδρυμα Ζαν Ζωρές δείχνει ότι το 74% των Μουσουλμάνων κάτω των 25 ετών θέτουν το Ισλάμ πάνω από τις αρχές της Γαλλι κής Δημοκρατίας, ο εμφύλιος πόλεμος δεν είναι ήδη προ των πυλών; Αυτή η νεολαία δεν εμπιστεύεται πε ρισσότερο τις δημόσιες δηλώσεις του Πανεπιστημίου 

AlAzhar στο Κάιρο, ενός σουνιτικού ιδρύματος σεβα στού στο Ισλάμ, το οποίο μόλις καταδίκασε τους λό γους του Eμμανουέλ Μακρόν και το οποίο αγωνίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο να μη δυσφημούνται οι θρη σκείες; Με άλλα λόγια, ενάντια στις γελοιογραφίες. 

Το Ισλάμ βρίσκεται ήδη στη Γαλλία και μετρά 5 έως 7 εκ. ανθρώπους, σύμφωνα με πηγές. Το όνειρο της διαμόρφωσης ενός «Γαλλικού Ισλάμ» είναι μια αί ρεση, της οποίας μοναδικός σκοπός είναι να καθησυ χάσει τους Γάλλους, οι οποίοι στην πλειονότητά τους και πολύ λογικά αγνοούν τι είναι το Ισλάμ. 

Επιπλέον, θα ήθελα να επαναλάβω ότι το πο λιτικό, νομικό και κοινωνικό σύστημα του Ισλάμ απα γορεύει κάθε χειραφέτηση και ελεύθερη βούληση του πιστού. Ο πιστός δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση από το να υποταχθεί στον τέλειο και αλάθητο νόμο του Αλλάχ. Αν όχι, γίνεται άπιστος, ένας άθεος που πρέπει να υποταχθεί ή να καταστραφεί. 

Η ιστορία μας δείχνει ότι μόνο η δύναμη θα μπορούσε να σταματήσει την ολοκληρωτική επέ κταση του Ισλάμ. Εν ολίγοις, οι Ισπανοί πολεμούσαν σχεδόν τρεις αιώνες για να απωθήσουν τους Ιβηρες μουσουλμάνους. Οι βαρβαρέζοι κουρσάροι κυριαρ χούσαν στο σημερινό Μαχρέμπ και τα νερά της Με σογείου από τον 16ο αιώνα μέχρι την κατάκτηση του Αλγερίου το 1830 από τους Γάλλους. 

Ο EμμανουέλMακρόν, όπως οι περισσότεροι κυβερνήτες μας, επομένως, βρίσκονται σε λάθος δρόμο. Το κατακτητικό Ισλάμ διαδίδει τις θανατηφό ρες μεταστάσεις του παντού για να χτυπήσει τα σύμ βολα της κοσμικής μας κοινωνίας. Την εκκλησία με τον ιερέα Αμέλ. Τον Τύπο με το Τσάρλι Εμπντό. Το στρατό με τον αστυνομικό Μπελτράμ. Σήμερα και πάλι την εκπαίδευση με τον ΣαμυέλΠατύ. 

Ένας νόμος για την αυτονόμηση δεν θα εμπο δίσει ποτέ έναν πιστό να δολοφονήσει έναν άπιστο, έναν βλάσφημο· τόσο αδύναμες και δειλές, και για με ρικούς συνένοχες, είναι οι κυβερνήσεις μας. 

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος 

Πηγή:https://www.agoravox.fr/tribune-libre/article/le separatisme-est-deja-bien-228063 

22

Η Ημέρα της Μαρμότας 

Του Αντιναυάρχου ε.α. Βασιλείου Μαρτζούκου Αντιπροέδρου ΕΛΙΣΜΕ 

Ένας ακόμη φόνος της ισλαμικής τρομοκρατίας στην σύγχρονη κοιτίδα του φιλελευθερισμού, το Παρίσι. Το θύμα, εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, αποκεφαλιζόταν από τον δράστη που κραύγαζε «ο Αλλάχ είναι μεγά λος». 

Οι πολιτικοί, οι πνευματικοί και κοινωνικοί φορείς, καθώς και τα ΜΜΕ δηλώνουν για μία ακόμη φορά το αναμενόμενο «είμαστε συγκλονισμένοι και σο καρισμένοι». Γνώριμη και η σκηνή στον τόπο του εγ κλήματος όπου δακρυσμένοι πολίτες αφήνουν τα λουλούδια και τα κεριά τους. Εκατοντάδες φορές το ίδιο σκηνικό ανά την Ευρώπη με χιλιάδες αθώων θυ μάτων. Κοινά στοιχεία των περιπτώσεων αυτών είναι ο ισλαμικός φανατισμός των θυτών και η αναποτελε σματικότητα των κρατών στην αντιμετώπιση του φαι νομένου. 

Ο Γάλλος εκπαιδευτικός τόλμησε να διδάξει στους μαθητές του τις αρχές της ελευθερίας της σκέ ψεως και του λόγου. Διέπραξε το «ατόπημα» να ανα φέρει και να επιδείξει στους μαθητές, τα «σκίτσα του Μωάμεθ» τα οποία στοίχισαν στο παρελθόν την ζωή εκατοντάδων συμπολιτών του, ως μνημείο φανατι σμού, σκοταδισμού και αυταρχισμού. Η Πολιτεία δεν τον προστάτευσε από το μοιραίο τέλος. Οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί πήραν το μάθημά τους και στο εξής θα προσέχουν όταν διδάσκουν την αγάπη στην ελευθε ρία. 

Η διαρκής μετανάστευση Μουσουλμάνων από την Ασία και την Αφρική προστίθεται στο 8% των Μουσουλμάνων που ήδη διαβιούν στην Ευρώπη και διατηρούν δείκτη γονιμότητος πολύ υψηλότερο των γηγενών. Τα επί δεκαετίες δαπανηρά προγράμματα εν τάξεως των μεταναστών, έχουν επιφέρει πενιχρά απο τελέσματα, σε πείσμα όσων ισχυρίζονται ότι το ζήτημα εντάξεως και αφομοιώσεως είναι οικονομικό και κοινωνικό. Μουσουλμάνοι νέοι γεννημένοι στην Ευρώπη υποστηρίζουν σε ανησυχητικά ποσοστά την επιβολή της Σαρία. Οι μικτοί γάμοι με γηγενείς είναι αμελητέοι και οι διεκδικήσεις συλλογικών δικαιωμά των και προνομίων βάσει θρησκεύματος διαρκείς. 

Το ακραίο Ισλάμ ελέγχει σε μεγάλο βαθμό το λεγόμενο «ήπιο Ισλάμ» και στρατολογεί από αυτό τα στελέχη του. 

Η Δημοκρατία και το κοσμικό κράτος θαμπώ νουν, όταν ορισμένα κέντρα μεθοδεύουν την παρά φύση συμβίωση με θεοκρατικές κοσμοαντιλήψεις. Οι ανασφαλείς πλέον γηγενείς, σταδιακά απεμπολούν κε κτημένα δικαιώματα όπως την ελεύθερη έκφραση λόγου, την αμφισβήτηση, την λογική και το χιούμορ. Η κατάφορη ανισότητα των φύλων στο Ισλάμ εξηγεί την περιφρόνηση και τις χιλιάδες παρενοχλήσεις και βιασμούς γηγενών ανηλίκων και ενηλίκων γυναικών. Τα «άβατα» και τα «γκέτο» αυξάνονται. Είναι ορατή η διείσδυση Μουσουλμανικών κρατών στην Ευρώπη, μέσω χειραγωγήσεως των ομοθρήσκων κατοίκων της. Πολίτες που αντιδρούν κινδυνεύουν να διωχθούν βάσει «αντιρατσιστικών» και «αντιξενοφοβικών» νόμων, που θεσπίζουν οι πολιτικές ελίτ. 

Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να περι γράψει κάποιος την προοπτική της ευρωπαϊκής κοι νωνίας μετά από 50 και 100 έτη. Όταν συγκατοικούν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες κοσμοαντιλήψεις, επικρα τεί η πλέον φανατική, δυναμική, πολυπληθής και αυτή με τις λιγότερες αναστολές ανθρωπιστικού περιεχο μένου. Μέχρι τότε θα έχουν ήδη εκλείψει σταδιακά οι Δυτικές αξίες που κατακτήθηκαν με πολλές θυσίες και αίμα και που έχουν την ρίζα τους στην αρχαία Ελλάδα. 

Η γηράσκουσα Ευρώπη θα πρέπει αντιληφθεί τον ολισθηρό της κατήφορο, προκειμένου να καταστεί μη ελκυστική και να ελέγχει η ίδια πόσους και ποίους μετανάστες θα δέχεται (με κύρια κριτήρια την προ σαρμοστικότητα και την εξειδίκευση). Η ενσυνείδητη και έμπρακτη ένταξη και αφομοίωση θα πρέπει να αποτελεί βασική προϋπόθεση παραμονής. Κάθε παρε κτροπή θα πρέπει να πατάσσεται εν τη γενέσει της, μέσω ενός αυστηρότατου νομικού πλαισίου. Σε δια φορετική περίπτωση οι άβουλοι Ευρωπαίοι θα παρα κολουθούν διαρκώς την ταινία «Η ημέρα της μαρ μότας», μέχρι την νομοτελειακή τους εξάλειψη. 

18 – Οκτωβρίου - 2020 

Among those most fearful of Islam’s designs for global expansion are writers like noted French-Catholic historian Jacques Ellul (1985), who cautioned, “Whether one likes it or not, Islam regards itself as having a universal vocation and proclaims itself to be the only true religion to which everyone must adhere. We should have no illusions about the matter: no part of the world will be ex cluded”

23 

Οι ανυπόστατες δικαστικές διεκδικήσεις της παράνομης “Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης” κατά της Ελληνικής Πολιτείας 

Του Αντιστρατήγου ε.α Ευάγγελου Γριβάκου 

Νομικού 

Η «ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΞΑΝΘΗΣ» (ΤΕΞ) είναι ένα από τα σωματεία της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης, με έδρα την Ξάνθη. Ιδρύθηκε το 1927 ως «Οίκος της Τουρκικής Νεολαίας της Ξάνθης» και το 1936, με Απόφαση του Πρωτοδικείου Ξάνθης, έλαβε την τελική της ονομασία (ΤΕΞ) την οποίαν και διατηρεί μέχρι σήμερα. 

Σκοπός της Ένωσης, σύμφωνα με το άρθρο 8 του Καταστατικού της, είναι «[…..]να εργασθεί υπέρ της πνευ ματικής, σωματικής και ψυχικής διαπαιδαγωγήσεως των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, να δημιουργήσει μεταξύ αυτών ειλικρινείς δεσμούς αλληλεγγύης και φιλίας και να συμβάλει στην διάδοση των πνευματικών, κοινωνικών και θρησκευτικών μεταρρυθμίσεων των προελθουσών εκ της τουρκικής μεταπολίτευσης […..]»(σ.σ.εννοεί την μεταπο λίτευση του Μουσταφά Κεμάλ ). 

Το 1984, οι τότε Νομάρχες Ξάνθης και Ροδόπης αποφάσισαν από κοινού την απαγόρευση λειτουργίας της ΤΕΞ, (όπως και δύο άλλων μουσουλμανικών σωματείων, της «Τουρκικής Νεολαίας Κομοτινής» και της « Ένωσης Τούρκων Δασκάλων»), ως «ενεργούντων εκτός νόμου». Παρότι, όμως, η Ελληνική Δικαιοσύνη απέρριψε την Προ σφυγή της ΤΕΞ που ακολούθησε, η Απόφαση των Νομαρ χών ουδέποτε εξετελέσθη και η Οργάνωση συνέχισε μέχρι και των ημερών μας τις έκνομες δραστηριότητές της που συνοψίζονται στην ευρύτερη προώθηση των θέσεων και επιδιώξεων της Τουρκίας στην Δυτική Θράκη, σε συνδυα σμό με υποστήριξη της ανθελληνικής προπαγάνδας της Άγκυρας, υπό την καθοδήγηση και τον έλεγχο αυτής, μέσω του τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής. 

H απαγόρευση του εν λόγω σωματείου επαναλή φθηκε τον Νοε. 1987 με Απόφαση του Εφετείου Θράκης, το οποίο διαπίστωσε το ασυμβίβαστο μεταξύ των Αρχών που διέπουν την Ελληνική Πολιτεία και του Καταστατικού του, υπό την έννοια ότι δεν διευκρινίζονταν σε ικανοποι ητικό βαθμό οι σκοπιμότητες των «μεταρρυθμίσεων» που επαγγέλλονταν και σε τι ακριβώς αποσκοπούσαν. 

Περαιτέρω, με την 31/2002 νέα Απόφασή του, το Εφετείο Θράκης απεδέχθη ότι η λέξη «ΤΟΥΡΚΙΚΗ» που χρησιμοποιεί στον λογότυπό της και άλλους τίτλους η Ορ γάνωση για την περιγραφή της εν Ελλάδι μουσουλμανικής μειονότητας, «απειλούσε την δημόσια τάξη» και καθόρισε ότι « θα έπρεπε να χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνον όταν αναφέρονταν σε Τούρκους πολίτες και όχι στους Έλληνες Μουσουλμάνους», εντολή στην οποίαν ποτέ δεν υπάκουσε η ΤΕΞ. Κατόπιν της ανωτέρω παρα δοχής, τοΔικαστήριο διέταξε την διάλυση της Οργάνωσης με την αιτιολογία ότι « θεωρεί αυτήν (την διάλυση) ως ανα γκαίο μέτρο για την διαφύλαξη της κοινωνικής ισορροπίας και γαλήνης μεταξύ των δύο Κοινοτήτων, της Μουσουλ μανικής και της Χριστιανικής, και, κατ΄επέκταση, της γα 

λήνης της Χώρας». 

Η εφετειακή Απόφαση ξεσήκωσε νέο κύκλο αντι δράσεων εκ μέρους των Μουσουλμάνων τηςΔυτικής Θρά κης οι οποίοι, μάλιστα, έχουν συγκροτήσει και ένα συλλογικό διοικητικό Όργανο, την «Ανωτάτη Συμβουλευ τική Επιτροπή», που λειτουργεί ως οιονεί τοπική τουρκική κυβέρνηση. Η ΤΕΞ άσκησε Αναίρεση στον Άρειο Πάγο με Αίτημα την Ανάκληση της 31/2002 Απόφασης, η Ολομέ λεια του οποίου επεσήμανε τα εξής : α) Από την διατύ πωση του σκοπού της Ένωσης προκύπτει αβίαστα η προσπάθεια εκ μέρους των στελεχών και των μελών της (σ.σ. όπισθεν των οποίων κρύπτονται οι πάτρωνές τους, οι Τούρκοι) για αναγνώριση και εγκαθίδρυση εντός της Ελ ληνικής Επικράτειας, μιας τουρκικής μειονότητας, σε αν τίθεση με το άρθρο 45 της Συνθήκης της Λωζάννης 1923 που προβλέπει την ύπαρξη αποκλειστικώς και μόνο θρη σκευτικής (μουσουλμανικής) μειονότητας στην περιοχή. β) Ο χαρακτηρισμός «ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΝΩΣΗ» στην επωνυ μία του σωματείου είναι παραπειστικός, διότι δεν δηλώνει απλά το σύνολο ατόμων συνδεομένων με μια απώτερη τουρκική καταγωγή – όπως θέλει να παρουσιάζεται η ηγε σία του – αλλά ατόμων συγκεκριμένης εθνότητας/υπηκοό τητας (της τουρκικής) με τις απαιτήσεις και τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται από την διεθνή έννομο τάξη για τις εθνικές μειονότητες. Και είναι συμβατικά αναγνωρισμένο ότι οι Μουσουλμάνοι της Θράκης έχουν ελληνική υπηκοό τητα, υποκείμενοι στους νόμους του Ελληνικού κράτους, όπως ακριβώς και οι λοιποί Έλληνες πολίτες. Δημιουργεί ται, εν ολίγοις, ανύπαρκτο μεν αλλά μείζον μειονοτικό πρό βλημα που προκαλεί παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας εις βάρος της Χώρας μας. 

Με βάση τις παραπάνω σκέψεις-και όχι μόνο αυτές-η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με την 4/2005 ομόφωνη Απόφασή της (ψήφοι 28-0), απέρριψε την Αναί ρεση της ΤΕΞ, επικύρωσε την 31/2002 του Εφετείου Θρά κης και όρισε την συνέχιση της εξάλειψης της εγγραφής της από το «Βιβλίο Σωματείων» του Πρωτοδικείου Ξάν θης. 

Στις αιτιάσεις του για την λήψη της εν λόγω Απόφασης, ο Άρειος Πάγος περιέλαβε και το δεδικασμένο της Απόφα σης του ΕυρωπαϊκούΔικαστηρίου ΑνθρωπίνωνΔικαιωμά των (ΕΔΑΔ) επί της υπό ημερομηνία 17 Φεβρ. 2004, Προσφυγής του Gorzelik και των άλλων προσώπων κατά του Πολωνικού κράτους, λόγω αρνήσεως του τελευταίου να προβεί στην επίσημη καταχώριση του γερμανικού σω ματείου τους ως «Ένωση των Προσώπων Σιλεσιανής Ιθα γένειας» (σ.σ. η Σιλεσία είναι περιοχή της Νότιας Πολωνίας). 

Εκδικάζοντας την υπόθεση Gorzelik, το ΕΔΑΔτό νισε ότι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώ 

24

που (ΕΣΔΑ) που κυρώθηκε από την Ελλάδα με το ΝΔ 53/ 20 Σεπτ. 1974 , στο άρθρο 11 αυτής προβλέπει νόμιμους και θεμιτούς περιορισμούς στην ελευθερία του συνεταιρί ζεσθαι. Συνεπώς οι Αρχές ενός δημοκρατικού κράτους δι καιούνται και υποχρεούνται να λάβουν τα αναγκαία μέτρα κατά του σωματείου εκείνου το οποίο με τις δραστηριότη τες και τις ρητές ή σιωπηρές προθέσεις του θέτει σε κίν δυνο την εθνική και δημόσια ασφάλεια και τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών του. 

Η ΤΕΞ προσέφυγε στο ΕΔΑΔ με Αίτημα την Ανά κληση της 4/2005 Απόφασης του Αρείου Πάγου. Στις 27 Μαρτ.2008 το ΕΔΑΔ εξέδωσε την δική του Απόφαση με την οποίαν δικαίωσε την ΤΕΞ και εγκάλεσε την Ελλάδα για προσβολή της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι, κατά τους όρους της ΕΣΔΑ. 

Η Απόφαση του ΕΔΑΔ αδίκησε κατάφωρα την Χώρα μας, καθόσον δέχθηκε τα εξής εξωφρενικά και ανα κόλουθα για τα ελληνικά δεδομένα : 

---H χρήση του όρου «ΤΟΥΡΚΙΚΗ» δεν συνεπά γεται αναγκαστικά και επικινδυνότητα του σωματείου για την δημόσια τάξη και η λειτουργία του δεν μπορεί να απει λήσει την εδαφική ακεραιότητα και εθνική ασφάλεια της Χώρας, δεδομένου ότι οι επιδιώξεις του, σύμφωνα με το Καταστατικό του, θεωρούνται ειρηνικές και έχουν τεθεί με σκοπό την ενίσχυση των πολιτιστικών δεσμών «των Τούρκων της Δυτικής Θράκης». 

--- Και αν ακόμη μοναδικός σκοπός της ΤΕΞ ήταν να προωθήσει την ιδέα ότι εντός της Ελληνικής Επικρά τειας έχει δημιουργηθεί μια εθνική μειονότητα, η τουρκική, τούτο, αφ΄εαυτού, δεν θα μπορούσε θα εκληφθεί ως απειλή στα πλαίσια λειτουργίας μιας δημοκρατικής κοινω νίας, έτι δε περισσότερο διότι ουδαμού διαφαίνεται ότι τα μέλη του σωματείου υποστηρίζουν την προσφυγή στην βία ή σε αντιδημοκρατικά και αντισυνταγματικά μέσα. 

--- Στην υποτιθέμενη περίπτωση που η ΤΕΞ διέ σπειρε πολιτικές ιδέες αμφισβητούσες την καθεστηκυία τάξη, η Ελλάς, ως Κράτος Δικαίου, ήταν υποχρεωμένη, κατ΄επιταγή της ΕΣΔΑ, να αντιμετωπίσει τις προκύπτουσες διαφορές με ανοικτό διάλογο, στα πλαίσια της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι. 

Διαφαίνεται, λοιπόν, ότι η κρίση του δικάζοντος Ευρωπαϊκού Οργάνου δεν αποδείχθηκε ορθή και αντικει μενική. Διότι λανθασμένα δεν πείσθηκε ότι πίσω από την νομικίστικη «βιτρίνα» του Καταστατικού της ΤΕΞ στοιχί ζεται μια σειρά παρανόμων δραστηριοτήτων ακραίων μουσουλμανικών στοιχείων τα οποία, εκτός των άλλων, έχουν κατηγορηθεί ότι διατηρούν σχέσεις με το «Τουρκικό Κόμμα Εθνικιστικής Κίνησης» και την τρομοκρατική ορ γάνωση «Γκρίζοι Λύκοι», δραστηριοποιούμενοι προς εξυ πηρέτηση τουρκικών και όχι κοινοτικών συμφερόντων. Τέτοιες δραστηριότητες ενδεικτικά είναι : Οι προπαγανδι στικές εκδηλώσεις (πολιτιστικές, αθλητικές, θρησκευτικές) προς εξύμνηση του κεμαλικού κράτους και χάραξη πολιτι κής γραμμής από κοινού με την Τουρκία, εγκωμιαστικά σχόλια για τα σύγχρονα «επιτεύγματα» του τουρκικού στρατού στις Χώρες όπου ενεργεί και εντός Τουρκίας, ανά 

πτυξη εμπορικών και οικονομικών σχέσεων, αμοιβαίες επισκέψεις επισήμων προσώπων συνοδευόμενες από δια κοινώσεις υποστήριξης των γεωπολιτικών διεκδικήσεων της Τουρκίας, απροκάλυπτες καταδίκες υποτιθέμενων «τρομοκρατικών» πράξεων κατά του τουρκικού καθεστώ τος (όπως π.χ. των Κούρδων και των «πραξικοπηματιών» του Ιουλίου 2016 ) και διεξαγωγή εράνων για υποστήριξη των «θυμάτων» τους, κλπ. 

Η Ελληνική Κυβέρνηση άσκησε Έφεση κατά της Απόφασης και αρνήθηκε εκ νέου να αναγνωρίσει την ΤΕΞ. Τον Δεκ. 2008 το Εφετείο Θράκης απέρριψε την επανεγ γραφή της Ένωσης επικαλούμενο το ελληνικό και ευρω παϊκό δεδικασμένο και δηλώνοντας ότι η Απόφαση δεν ήταν δεσμευτική διότι το ΕΔΑΔ δεν έλαβε υπόψη τις πο λιτικές παραμέτρους που υπεισέρχονται στην υπόθεση και τις διατάξεις που αντίκεινται στην δημόσια τάξη. Εδώ εύ λογα γεννάται το ερώτημα αν η νομική ομάδα που είχε αναλάβει την υπερασπιστική γραμμή της Ελλάδος στο Στρασβούργο πρόβαλε σωστά και τεκμηριωμένα τους ανω τέρω ισχυρισμούς . 

H υπόθεση έμενε στάσιμη μέχρι τον Οκτώβριο 2017, όταν η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε νόμο για την τροποποίηση της παρ. 1 του άρθρ. 758 του Κώδικα Πο λιτ. Δικονομίας που καθόρισε ότι : Μία οριστική από φαση εθνικού δικαστηρίου που κρίθηκε από το ΕΔΑΔ ότι εκδόθηκε κατά παράβαση διατάξεων ουσιαστικούΔικαίου της ΕΣΔΑ (με την επιφύλαξη των όρων εθνικής ασφά λειας, δημόσιας τάξης, πρόληψης εγκλήματος κλπ), μπο ρεί να ανακληθεί ή μεταρρυθμισθεί από το (εθνικό) δι καστήριο που την εξέδωσε, μετά από αίτηση κάποιου εκ των διαδίκων. 

Η ρύθμιση έδωσε στην ΤΕΞ αναπάντεχη ευκαιρία επιστροφής στην ΕλληνικήΔικαιοσύνη. Στις 16 Οκτ. 2020 εκδικάσθηκε από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου το και νούργιο (δεύτερο) Αίτημά της για την ακύρωση της 4/2005 Απόφασής του, την εγγραφή της στο «Βιβλίο Σωματείων» και την αδιατάρακτη νομιμοποίηση της δράσης της. 

Κατανοητοί είναι οι εθνικοί κίνδυνοι που ελλο χεύουν πίσω από την οιαδήποτε «νομιμοποίηση» δράσεως οργανώσεων όπως η ΤΕΞ, για την υλοποίηση τουρκικών σχεδίων εγκαθίδρυσης καθεστώτος συγκυριαρχίας στην Δυτική Θράκη και, αργότερα, ενσωμάτωσή της στην Τουρκία . Επιπροσθέτως θα δημιουργηθούν και άλλα ου σιαστικά θέματα, όπως η ανάρτηση τουρκικών επιγραφών στα δημόσια κτήρια, η αναγνώριση της τουρκικής ως δεύ τερης επίσημης γλώσσας κλπ. 

Βέβαια είναι πολύ ενωρίς να γνωρίζουμε την νέα Απόφαση του Αρείου Πάγου. Εν τούτοις, ο γράφων είναι πεπεισμένος ότι δεν θα διαφέρει της προηγούμενης και θα ματαιώσει τα ιταμά σχέδια της Άγκυρας, ερμηνεύοντας συγχρόνως και το επίμαχο άρθρο 11 της ΕΣΔΑ κατά το αληθές και ουσιαστικό περιεχόμενό του. Όμως και η Ελ ληνική Πολιτεία θα πρέπει να ενεργήσει και αυτή ανάλογα, προς υποστήριξη της Δικαιοσύνης και των εθνικών συμ φερόντων. 

25

Επιχειρησιακά συμπεράσματα 

από τις συγκρούσεις στο Nagorno-Karabakh 

Του Αντιστρατήγου ε.α. Ιπποκράτους Δασκαλάκη 

Διευθυντού Μελετών ΕΛΙΣΜΕ 

Σε πρόσφατο κείμενο μου στο Liberal είχα αναφερθεί -σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής- στα πρώτα συμπεράσματα της σφοδρής σύγκρουσης που λαμβάνει χώρα από τις 27 Σεπτεμβρίου στο Nagorno-Karabakh. Μάλιστα, η παρά θεση των συμπερασμάτων, σκόπευε να αναδείξει και τις γεωπολιτικές σταθερές που καθορίζουν ή πρέπει να καθο ρίζουν και τον μακροχρόνιο ελληνοτουρκικό ανταγωνι σμό. Η πρόωρη όμως διατύπωση συμπερασμάτων επί επιχειρησιακών και τακτικών θεμάτων είναι παρακινδυ νευμένη καθώς η ομίχλη του πολέμου, σε συνδυασμό με την σκόπιμη παραπληροφόρηση (μέρος του «πληροφο ριακού πολέμου»), δημιουργούν ενίοτε λανθασμένες ει κόνες. Ακόμη όμως πιο επικίνδυνη είναι η μεταφορά, ακόμη και των ορθών, συμπερασμάτων, σε ένα διαφορε τικό επιχειρησιακό περιβάλλον και η επιτυχής ενσωμά τωση τους στο δόγμα δράσεων ενός άλλου στρατεύματος. Μέχρι σήμερα, οι αντικρουόμενες δημοσιογραφικές πλη ροφορίες οδηγούν στα παρακάτω συμπεράσματα: 

Οι αρμενικές δυνάμεις υπέστησαν έναν επιχειρη σιακό αιφνιδιασμό από το μέγεθος και την σφοδρότητα της συνδυασμένης -από ξηρά και αέρα-αζέρικης επίθεσης. Από την αρμενική επικράτηση και την κατάπαυση του πυρός το 1993 συχνά ήταν τα μεθοριακά επεισόδια, μι κρής ή μεγάλης έκτασης, τυχαία ή προσχεδιασμένα και με εκατέρωθεν υπευθυνότητα. Η πρόσφατη όμως ενέργεια φαίνεται ότι αποσκοπεί στη συντριβή των δυνάμεων αμύ νης του Nagorno-Karabakh, την ανακατάληψη σημαντι κού μέρους του και στην περίπτωση μη ευόδωσης των παραπάνω, φιλόδοξων αλλά όχι ακατόρθωτων στόχων, στην απόκτηση τακτικών πλεονεκτημάτων που σε συν δυασμό με το φόβο ή συνέπειες ενός πολέμου φθοράς (at trition war) θα οδηγήσουν το Ερεβάν να αποδεχθεί σημαντικές εδαφικές υποχωρήσεις. 

Πρέπει να επισημανθεί ότι στρατιωτικές επιχει ρήσεις δεν διεξάγονται στα σύνορα μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν παρά μόνο στο θύλακα του Nagorno Karabakh ενώ παρά την γενική κινητοποίηση και την αν ταλλαγή κατηγοριών, οι δύο χώρες παραμένουν επισήμως σε μη εμπόλεμη μεταξύ τους κατάσταση. Μια κατάσταση κάπως ανάλογη (από πλευράς και μόνο τρόπου εμπλοκής στις εχθροπραξίες) με αυτήν της Κύπρου το 1974. Αμφό τερες οι πλευρές επιδιώκουν να περιορίσουν τις συγκρού σεις στη διαφιλονικούμενη περιοχή. 

Διαφαίνεται ότι οι στρατιωτικοί στρατηγικοί στό χοι των Αζέρων δεν έχουν ακόμη υλοποιηθεί. Παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό των αντιπάλων τους, οι αζέρικες φι λοδοξίες για έναν «κεραυνοβόλο πόλεμο» έσβησαν. Παρά ταύτα μπορούν να πανηγυρίζουν για την ανακατάληψη ενός τμήματος του Nagorno-Karabakh (περίπου 8-10% των εδαφών του) και τη δημιουργία μιας «αύρας» νικη τού. Αντίστοιχα ικανοποιημένοι μπορούν -μέχρι στιγμής να εμφανίζονται και οι Αρμένιοι, που κατορθώνουν να ελέγχουν σημαντικούς κατοικήσιμους τόπους και εδάφη στρατηγικής σημασίας, παρά την ένταση της εχθρικής επί θεσης. Μέχρι στιγμής οι Αζέροι έχουν μικρά εδαφικά κέρδη στο βόρειο τομέα του θύλακα και σημαντικότερα 

στα νότια (σύνορα με το Ιράν) όπου και το έδαφος είναι ευνοϊκότερο, πιο αναπεπταμένο, για επιθετικές επιχειρή σεις. Σήμερα φαίνεται ότι η αζέρικη επίθεση έχει αναχαι τιστεί καθώς οι Αρμένιοι έχουν υποχωρήσει σε ισχυρό τερες γραμμές αμύνης (σε πλέον ορεινό έδαφος και με πε ρισσότερη βλάστηση), μια τακτική που εφάρμοσαν και στο παρελθόν, εξαπολύοντας εν συνεχεία αντεπιθέσεις που αποδεκάτισαν τους αντιπάλους τους. Η αρμενική όμως υποχώρηση έχει οδηγήσει τα στρατεύματα των αν τιπάλων τους σε απόσταση 20-25 περίπου χιλιομέτρων από τον ζωτικό οδικό άξονα (διάδρομος Lachin) που συν δέει την πρωτεύουσα του Nagorno-Karabakh, Stepa nakert, με την Αρμενία. Η εξέλιξη αυτή σίγουρα προβλη ματίζει τα επιτελεία στο Ερεβάν.Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι η ζώνη των συγκρούσεων καλύπτει μια έκταση 7500 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δηλαδή ένα τετράγωνο πλευράς 85 χιλιομέτρων (κάτι περισσότερο από την έκταση της Αττικοβοιωτίας). 

Πρέπει να αναγνωρίσουμε όμως ότι οι Αζέροι έχουν πετύχει να εμφανίζονται διεθνώς ως η επικρατούσα δύναμη στην σύγκρουση και μάλιστα με ιδιαίτερες ικα νότητες φονικών αεροπορικών κτυπημάτων ακριβείας από ένα σημαντικότατο στόλο Μη Επανδρωμένων Αερο σκαφών (ΜΕΑ) διαφορετικών τύπων και προέλευσης (τουρκικά Bayraktar TB2, ισραηλινά Harop, Skystriker και Orbiter 1K). Αθρόες βιντεοσκοπημένες προσβολές έχουν διοχετευθεί στο διεθνή τύπο στο πλαίσιο του «πλη ροφοριακού πολέμου» των δύο αντιπάλων. Ξεκάθαρη είναι η αζέρικη επικράτηση στον αέρα, όπου κυριαρχούν τα ΜΕΑ, με ελάχιστες εμφανίσεις ελικοπτέρων και σχε δόν παντελή απουσία επανδρωμένων αεροσκαφών. Οι Αρμένιοι απέτυχαν να αξιολογήσουν την σημαντική ενί σχυση του αριθμού των μη επανδρωμένων συστημάτων του Μπακού, τους κινδύνους που αυτή είχε για τις δυνά μεις τους και να αναπτύξουν τρόπους αντίδρασης. Παρέ μειναν προσηλωμένοι στα σοβιετικά δόγματα εξαπόλυσης μαζικών πυρών πυροβολικού, στη δημιουργία χώρων κα ταστροφής αρμάτων από αντιαρματικά συστήματα και στις εν συνεχεία προσχεδιασμένες αρματικές αντεπιθέσεις και σε αυτήν την κατεύθυνση προσανατόλισαν τις αμυν τικές τους θέσεις και σχέδια. Η μερική όμως εξάρθρωση της αεράμυνας κατέστησε τα βαρέα οπλικά συστήματα τους, προστατευμένα κυρίως σε τομές εδάφους, ευπρό σβλητα από αέρος και κάθε κίνηση ενίσχυσης των πρόσω υψηλού ρίσκου. Η ευρεία χρήση των αζέρικων ΜΕΑ σε αποστολές εξουδετέρωσης βαρέων οπλικών συστημάτων κατέστησαν επιτυχείς και από τη σχέση κόστους-οφέλους καθόσον τα πρώτα κοστίζουν υποπολλαπλάσια ποσά από τα κοστοβόρα αεροσκάφη και ελικόπτερα. Τα ΜΕΑ, πλέον των ικανοτήτων προσβολής χερσαίων στόχων πα ρέχουν στοιχεία για εκτέλεση βολών πυροβολικού και άμεση πληροφόρηση για την τακτική εικόνα στους σταθ μούς διοικήσεως με δυνατότητα εστίασης σε οποιαδήποτε σημείο κριθεί σκόπιμο. 

Η αζέρικη επίθεση ξεκίνησε με την εφαρμογή του κυρίαρχου δυτικού δόγματος με προτεραιότητα την κατα 

26

στολή της εχθρικής αεράμυνας. Τα αναπτυγμένα στο Nagorno-Karabakh, σχετικά πεπαλαιωμένα αρμενικά αν τιαεροπορικά συστήματα (κυρίως SA-8/9K33 OSA και SA-6/2K12 KUB) δέχτηκαν καίρια πλήγματα από τα ΜΕΑ.Δεν δύναται ακόμη να επιβεβαιωθεί η καταστροφή εκτοξευτών και radars του συστήματος S-300, θεωρείται όμως δυνατή καθώς αυτά αντιμετωπίζουν εγγενείς δυσκο λίες στην αντιμετώπιση σύγχρονων τακτικών καταστολής αεράμυνας που επιτείνονται από την έλλειψη ενοποιημέ νου δικτύου αεραμύνης αλλά και αντίστοιχης εκπαίδευ σης. Εκτιμάται όμως ως απίθανη η μετακίνηση των S-300 σε εδάφη του Nagorno-Karabakh και αντίστοιχα παρακιν δυνευμένη η στοχοποίηση τους στο έδαφος της Αρμενίας. Γεγονός όμως είναι ότι η αρμενική αεράμυνα, τουλάχι στον στον θύλακα του Nagorno-Karabakh, υπέστη σοβα ρές απώλειες με αποτέλεσμα τις επόμενες ημέρες τα ΜΕΑ να προσβάλουν με σχετική άνεση λοιπούς στόχους. Ανα πόφευκτα ερωτήματα και ανησυχίες προέκυψαν σχετικά με την ικανότητα των σοβιετικών αντιαεροπορικών συ στημάτων των δεκαετιών 1970-1980 αλλά και του 1990, να αντιμετωπίσουν τις απειλές των συγχρόνων αεροσκα φών, ΜΕΑ και κυρίως των ειδικών πυρομαχικών και τα κτικών καταστολής αεράμυνας (Suppression of Enemy Air Defence/SEAD). Αποδείχτηκε επίσης, για άλλη μια φορά, ότι η πυκνότητα αντιαεροπορικών συστημάτων δεν επαρκεί, αν δεν υπάρχει η απαιτούμενη ενοποίηση των όπλων, αισθητήρων και κέντρων διοικήσεως και η ισορ ροπημένη και ορθή ανάπτυξη συστημάτων διαφορετικών δυνατοτήτων και χαρακτηριστικών. Φυσικά δεν πρέπει να παραμελούμε και τους θεμελιώδους σημασίας παράγοντες εκπαίδευσης του προσωπικού και εφαρμογής αποτελε σματικού τακτικού δόγματος χρήσης των αντιαεροπορι κών μονάδων. 

Χωρίς λοιπόν να διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο κα τάρριψης, από έδαφος ή αέρα, τα αζέρικα ΜΕΑ προχώ ρησαν σε αποστολές «απομόνωσης του πεδίου τη μάχης», έπληξαν δηλαδή -μετά την καταστολή της αρμενικής αε ράμυνας- με ιδιαίτερη σφοδρότητα τις τεθωρακισμένες μονάδες που κινήθηκαν προς ενίσχυση του μετώπου και τα ανεπτυγμένα στοιχεία του πυροβολικού. Και οι απο στολές αυτές στέφθηκαν με αρκετή επιτυχία καθώς πλη θώρα αρμενικών τεθωρακισμένων και οχημάτων κατε στράφησαν ή υπέστησαν ζημιές. Τα τουρκικής κατα σκευής ΜΕΑ, απεδείχθησαν πολύ αποτελεσματικά, καίτοι είναι εξοπλισμένα με κατευθυνόμενα όπλα μικρής σχετικά εκρηκτικής ισχύος (MAM-C ή ΜΑΜ-L Smart Micro Mu nitions). Οι προσβολές γίνονται συνήθως από ύψη που δεν επιτρέπουν την οπτική ανίχνευση τους, άρα και την εμ πλοκή τους με χαμηλού κόστους μέσα όπως πολυβόλα, πυροβόλα ή έστω και Manpads (SA-10/Strella). Τα ικα νότερα όμως αντιαεροπορικά συστήματα μικρού ή με σαίου βεληνεκούς, με ενεργό καθοδήγηση radar, διατρέ χουν τον κίνδυνο της άμεσης καταστροφής με την στοχο ποίηση τους από τα εξειδικευμένα «αυτοκτονικής απο στολής» ΜΕΑ (kamikaze UAVs) καταστροφής radars. Δεν ήταν λοιπόν τα τεθωρακισμένα οχήματα αυτά που κα τέστησαν απαρχαιωμένα και καταδικασμένα στον αγώνα εναντίον των ΜΕΑ (παρά ταύτα συνεχίζουν να προσφέ ρουν μια σχετικά ικανοποιητική προστασία στους επιβαί νοντες) αλλά η αδυναμία των Αρμενίων να προσφέρουν μια ικανοποιητική αντιαεροπορική κάλυψη στις διαχρο νικά ευπρόσβλητες τεθωρακισμένες μονάδες, κινήσεις εφεδρειών και συγκεντρώσεις στοιχείων πυροβολικού. Η 

τρωτότητα αυτή προβληματίζει τις ένοπλες δυνάμεις πολ λών κρατών καθώς το διαρκώς μειούμενο κόστος των ΜΕΑ σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες ικανότητες τους καθιστούν ευρεία τη διασπορά και χρήση τους. 

Θανατηφόρα όμως πλήγματα δέχθηκαν και τα αζέρικα άρματα μάχης όταν κινηθήκαν σε ακάλυπτες πε ριοχές χωρίς την κατάλληλη συνοδεία και έγιναν στόχος των καλά κρυμμένων αρμενικών αντιαρματικών όπλων. Η αζέρικη επίθεση έχει μέχρι στιγμής επιδείξει απόλυτα ικανοποιητική χρήση των ΜΕΑ αλλά χαμηλής ποιότητας εκτέλεση τακτικών κινήσεων επί του πεδίου του μάχης. Το τελευταίο είναι αποτέλεσμα χαμηλού επιπέδου εκπαί δευσης και αδυναμίας εκμετάλλευσης των διαθέσιμων οπλικών συστημάτων και αξιοποίησης των αντίστοιχων τακτικών δογμάτων. Θα μπορούσαμε κατά κάποιο τρόπο να παρομοιάσουμε τις αζέρικες επιτυχίες με αντίστοιχες αρχικές αραβικές στον πόλεμο του Yom Kippur (1973) που όμως δεν μπόρεσαν τελικά να τις αξιοποιήσουν στο επιχειρησιακό και στρατηγικό επίπεδο. Παρά ταύτα, ο πο λιτικός στόχος του πολέμου, για το Κάιρο, επιτεύχθηκε καθώς, Ισραήλ και Αίγυπτος οδηγήθηκαν σε συμφωνία ει ρήνης με επιστροφή των κατεχομένων εδαφών του Σινά. Το κατά πόσο θα επιτύχει η αντίστοιχη αζέρικη εξόρμηση θα φανείς το μέλλον. 

Επιπρόσθετα και οι δύο αντίπαλοι είναι εξοπλι σμένοι με σχετικά περιορισμένο αριθμό βαλλιστικών βλη μάτων εδάφους-εδάφους. Τα συστήματα αυτά είναι κατάλληλα για προσβολές στρατηγικών στόχων στα με τόπισθεν του εχθρού (βεληνεκές περί τα 350 χιλιόμετρα) αλλά χρησιμοποιούνται και ως ψυχολογικά όπλα εναντίον αστικών στόχων. Μέχρις στιγμής έχει σημειωθεί εκατέ ρωθεν περιορισμένη χρήση αυτών των συστημάτων. 

Συνοψίζοντας μπορούμε να πούμε ότι οι δύο αν τίπαλοι είναι εξοπλισμένοι με οπλικά συστήματα που ξε περνούν τις δυνατότητες τους πετυχημένης εκμετάλ λευσης στο πλαίσιο μιας διακλαδικής συνδυασμένης χρή σης από προσωπικό υψηλών επαγγελματικών ικανοτήτων. Το τελευταίο δεν σχετίζεται με τις οποιασδήποτε, ατομι κές ή μεμονωμένων τμημάτων, πολεμικές ικανότητες και αποφασιστικότητα που διακρίνει τους μαχητές και ιδιαί τερα τους Αρμενίους. 

Επί του παρόντος φαίνεται ότι εξαντλείται η δυ ναμική της αζέρικης επίθεσης χωρίς όμως να διαφαίνεται και δυνατότητα αποφασιστικής επιστροφής των Αρμε νίων. Ο πόλεμος θα λάβει τη μορφή ενός αγώνα φθοράς με τους Αζέρους να υπερτερούν από πλευράς εξοπλισμών και τους Αρμένιους να δίνουν αγώνα υπέρ βωμών και εστιών. Αναμφίβολα πρόκειται για μια ασταθή κατά σταση, με πληθώρα εσωτερικών και εξωτερικών παρα γόντων που ανά πάσα στιγμή μπορούν να δυναμιτίσουν οποιαδήποτε εύθραυστη εκεχειρία συνομολογηθεί. Παρά τις εκατέρωθεν σημαντικές απώλειες, το δυναμικό των αν τιπάλων δεν έχει υποστεί τις καταστροφικές εκείνες απώ λειες που θα επιτρέψουν ένα αμοιβαία οδυνηρό συμ βιβασμό και παραμένουν ισχυρές οι φωνές που θεωρούν δυνατή την απόλυτη επικράτηση στα πεδία των μαχών. 

Πέραν όμως των συμπερασμάτων που ανακύ πτουν από την ανάλυση του κάθε είδους πληροφοριών, οι εξωτερικοί παρατηρητές και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι οφείλουν να ενσκήψουν μετά προσοχής στην αντικειμε νική αξιολόγηση των συγκρούσεων ακόμη και με τη ρι ψοκίνδυνη αποστολή παρατηρητών στα πεδία των μαχών. 28 Οκτωβρίου 2020 

27

Δογματισμός που τρομάζει 

Του Κυρίου Βασίλη Κοψαχείλη 

Διεθνολόγου 

Η ανθρωπότητα αλλάζει, εξελίσσεται και προχωρά μέσα από ιστορικούς κύκλους υφέσεων και εντάσεων. Η σύμπτωση ορισμένων συνθηκών κάνει κάποιες Εποχές να ξεχωρίζουν από τη συνηθισμένη εναλλαγή και καταγράφονται στην συλλογική συνείδηση ως συγκυρίες, που βίαια σπρώχνουν την Ιστορία σε νέες κατευθύνσεις (1) .Αυτές τις «συγκυρίες» οι Κινέζοι τις ονομάζουν «ενδιαφέροντες καιρούς» και η μεγαλύ τερη κατάρα τους είναι να σου ευχηθούν να ζήσεις σε τέτοιους καιρούς! 

Αν θέλετε τώρα, λόγω κάποιας κινέζικης κα τάρας ή από σύμπτωση συνθηκών, σε ενδιαφέροντες καιρούς ζούμε και μάλιστα από εκείνους, που σπρώ χνουν την Ιστορία σε αχαρτογράφητα νερά! 

Οι ενδιαφέροντες καιροί οδηγούν σε περιδίνηση τις κοινωνίες και σε αναζήτηση ευκαιριών τα ικανά κράτη και τις φιλόδοξες ηγεσίες. Γι αυτό συνήθως οι ενδιαφέροντες καιροί ωθούν στα άκρα τις αντοχές και το μέλλον της ανθρωπότητας. 

Σε τέτοιες εποχές ακραίας κρίσης, οι κοινωνίες επιστρέφουν σε ισορροπία όταν κάποιος φέρει στο τραπέζι μια νέα βιώσιμη προοπτική, έξω από τα συ νηθισμένα πλαίσια και τις συμβατικές συνταγές, ανα τρέποντας τον δογματισμό με τον οποίο αντιμετω πίζονταν μέχρι τότε ανεπιτυχώς οι προκλήσεις. 

Κατά τον 20ο αιώνα, οι ΗΠΑ πρωτοστάτησαν σε αυτό! Ήταν η δύναμη πίσω από την οικονομική και πολιτική καινοτομία. 

Ξεπέρασαν την Μεγάλη Ύφεση του 1929 υιο θετώντας τις αδιάφορες για την Ευρώπη απόψεις του Keynes(2). Έτσι, η Ευρώπη έμεινε να παλεύει με τον μεταπολεμικό της δογματισμό, ανήμπορη να αποτρέ ψει το ξέσπασμα ενός ακόμη Μεγάλου Πολέμου, την ώρα που οι ΗΠΑ έβγαιναν από την κρίση και έθεταν τις βάσεις της μετέπειτα ηγεμονίας τους. 

Μεταπολεμικά, κέρδισαν το στοίχημα της σταθερότητας, δίνοντας ελεγχόμενα χώρο στους αν τιπάλους να αναπνεύσουν και να αναπτυχθούν, στα πλαίσια ενός συστήματος διεθνούς συνεννόησης, συ νεργασίας και κυρίως επικοινωνίας και ουσιαστικής βοήθειας. Ήταν και αυτό δείγμα πολιτικής καινοτο μίας, απέναντι σε μια διπλωματική νοοτροπία που ήθελε τον αντίπαλο σακατεμένο και τον ηττημένο υπόδουλο. 

Ακόμη και όταν ο δογματισμός της πρώην 

ΕΣΣΔτην οδήγησε στη διάλυση, με την ανθρωπότητα να κρατά την ανάσα της για την τύχη των πυρηνικών της, οι ΗΠΑ δεν άφησαν στο έλεος της την Ρωσία και τους πρώην δορυφόρους της. Βοήθησαν σημαντικά και υπήρξαν εταίροι στη σταθερότητα, παρά την κα τακόρυφη αύξηση των περιφερειακών συγκρούσεων που σημειώθηκαν. 

Ωστόσο, από τις αρχές της νέας χιλιετίας, ολο ένα και περισσότερο βλέπουμε μια στροφή προς έναν νέο δογματισμό. 

Είδαμε τον δογματισμό των νέο-συντηρητι κών για τον «επίπεδο κόσμο»(3) και την επιβολή της φιλελεύθερης δημοκρατίας παντού, να τρώει τα μού τρα του, τα παιδιά του και τα λεφτά του στη Fallujah του Ιράκ και στα γραφεία της Lehman Brothers. 

Είδαμε τον Προτεσταντικό δογματισμό να ισοπεδώνει τις Ευρωενωσιακές προοπτικές και στον αντίποδα, το πολιτικό περιθώριο της Αριστεράς να βρίσκει πάλι ρόλο μέσα από το λαϊκιστικό σύνθημα η Αριστερά είναι η λύση. 

Ο Ισλαμικός δογματισμός τράνταξε τον πλα νήτη με τον πλέον απεχθή τρόπο και σύνθημα το Ισλάμ είναι η λύση. Έφαγε και αυτός τα μούτρα του, τα παιδιά του και πολλά ακόμη παιδιά που απλά έτυχε να βρίσκονται στο λάθος σημείο, την λάθος ώρα… 

Ο Ισλαμικός δογματισμός έδωσε με τη σειρά του χώρο στον ακροδεξιό δογματισμό. Οι ακροδεξιές Μετα-αλήθειες ανέδειξαν ηγέτες και κάποιους τους κάθισαν ακόμη και στον Λευκό Οίκο. 

Στην Ασία δεν πήγαν πίσω. Βλέπουμε στα διακά να ξεδιπλώνει τα πλοκάμια της μια Λερναία Ύδρα νέο-Χμερικού δογματισμού, με ότι αυτό συνε πάγεται για την παγκόσμια σταθερότητα. 

Και φτάνουμε στις μέρες μας, με τον δογματισμό να περισσεύει, ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει. Πολλοί πίστεψαν ότι ο Μπάιντεν μπορεί να αλλάξει τα πράγ ματα… 

Τι με φοβίζει με την Αμερική του Μπάιντεν 

Κρατά ο Μπάιντεν τα κλειδιά μιας οικονομι κής και πολιτικής καινοτομίας; Είναι εξαιρετικά απί θανο και πολύ πρόωρο για να το πούμε, ωστόσο από τα δείγματα γραφής, ο Μπάιντεν δεν είναι ο μεταρ ρυθμιστής που περιμένει η Αμερική και ο κόσμος. 

28

Αυτό όμως που με 

προβληματίζει με τον Μπάιν 

τεν είναι ότι ούτε εκείνος ξε 

φεύγει από τον επιζήμιο δογ 

ματισμό που είδαμε τα προ 

ηγούμενα χρόνια. 

Με μια αντι-Τράμπ ατ 

ζέντα και σύνθημα «η Παγκο 

σμιοποίηση είναι η λύση» 

θεωρεί ότι πλασάρει το νέο και 

το καινούργιο που τόσο χρειάζεται η Αμερική και ο κόσμος. 

Κάνει λόγο για άμεση επιστροφή των ΗΠΑ στη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα. Από μόνη της αυτή η ενέργεια δεν λέει τίποτα για το κλίμα. Χρειάζεται μια νέα συμφωνία που να δημιουργεί απτά κίνητρα και αντικίνητρα για τα κράτη, τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές. 

Λέει ότι θα ξαναβάλει τις ΗΠΑ στον Παγκό σμιο Οργανισμό Υγείας. Πάλι από μόνη της αυτή η ενέργεια δεν σημαίνει κάτι για τους χιλιάδες ανθρώ πους που αγωνίζονται για την ζωή τους στις ΜΕΘ ή πεθαίνουν αβοήθητοι από την πανδημία. Θα συνοδευ τεί η επιστροφή των ΗΠΑ στον Οργανισμό με συγκε κριμένα μέτρα για τον επανέλεγχο της κατάστασης; Κανείς δεν δίνει απαντήσεις. 

Θα καταργήσει νόμους και πολιτικές του Τράμπ, ξανακάνοντας τις ΗΠΑ φιλική χώρα προς τους μετανάστες. Μα ακριβώς αυτές οι πολιτικές έφεραν τον Τράμπ στην εξουσία. Φοβάμαι ότι προωθεί και εκείνος μια Παγκοσμιοποίηση του περιθωρίου και των μειονοτήτων. Όχι μια Παγκοσμιοποίηση των πολλών. 

Μένει να δούμε πως η νέα κατάσταση υπό την προεδρία Μπάιντεν αντιλαμβάνεται την παγκοσμιο ποίηση στις διεθνείς σχέσεις. Θα ξαναφέρει προς υπο γραφή περιφερειακές οικονομικές συμφωνίες; Θα σκληρύνει τη στάση των ΗΠΑ απέναντι σε αναθεω ρητικές ηγεσίες και κράτη; Θα τείνει χέρι συνεργασίας στο Ιράν και την Κίνα; 

Η Παγκοσμιοποίηση από μόνη της δεν είναι λύση. Ούτε φυσικά και ο ακροδεξιός απομονωτισμός της προεδρίας Τράμπ. Η παγκοσμιοποίηση χρειάζεται ηγεσία με πόρους και βιώσιμο σχέδιο για το μέλλον, 

που να απαντά πειστικά πως 

θα γίνει η διαχείριση της παν 

δημίας και επιστροφή στην κα 

νονικότητα το ταχύτερο δυνα 

τό από το σύνολο της διεθνούς 

κοινότητας. Γιατί δυστυχώς 

βλέπουμε ότι απέναντι σε ένα 

παγκόσμιο πρόβλημα να ανα 

δύεται ένας νέος γεω-υγειονο 

μικός ανταγωνισμός. Πως θα 

περάσουμε σε ένα πραγματικά βιώσιμο σχέδιο ανα κούφισης των κρατών και των αγορών από τα χρέη. Πως θα περιοριστούν τα φιλόδοξα και αναθεωρητικά κράτη που απειλούν την ασφάλεια σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Πως θα γίνει η διαχείριση των ζωτικών ζητημάτων στον Τρίτο Κόσμο και πως θα ανακοπούν οι μαζικές μεταναστευτικές ροές. Και πολλά ακόμη που απαιτούν πόρους, ηγεσία και κυρίως πολιτική και οικονομική καινοτομία. 

Εκτιμώ, ότι μια προεδρία Μπάιντεν δεν θα μπορέσει να ελέγξει αυτό που ακόμη κρύβεται και αποσιωπάται στη βάση της παγκόσμιας κοινωνίας. Θα διαχειριστεί ενδεχομένως επιτυχώς την Αμερικανική παρακμή, τις διεθνείς προκλήσεις, αλλά στην ουσία ο θάλαμος του κοινωνικού μάγματος θα διογκώνεται επικίνδυνα. Και ενώ η βάση θα βράζει, τα σύννεφα του αναθεωρητισμού θα θεριεύουν. 

Ιστορικά, όποτε η συγκυρία το έφερε και η γη ήταν ασταθής με τον ουρανό φορτωμένο, αυτό που ζούσε η ανθρωπότητα ξεπερνούσε και τα πιο εφιαλ τικά όνειρα. 

Ελπίζω και εύχομαι να κάνω λάθος και ο εκλεγμένος πρόεδρος να έχει βιώσιμο πλάνο για το μέλλον… 

Παραπομπές 

[1] Βλέπε FernandBraudel και τη Σχολή των Annales στην επιστήμη της Ιστορίας. 

[2] John Maynard Keynes (2017), The General Theory of Employment, Interest and Money (London: Macat International Ltd) 

[3] Thomas L. Friedman (2007), The World is Flat (London: Penguin Books) 

I have found little that is 'good' about human beings on the whole. 

In my experience most of them are trash, 

no matter whether they publicly subscribe to this or that ethical doctrine or to none at all. That is something that you cannot say aloud, or perhaps even think. Sigmund Freud

29 

Μέ γ α ς Α λ έ ξα ν δ ρ ο ς 

Της Κυρίας Νικολέτας Μπράτση 

‘..The glory and the memory of men will always belong to the ones who follow their great visions..’

Μέγας Αλέξανδρος, υιός του βασιλιά Φιλίππου Β΄ της Μακεδονίαςκαι της Ολυμπιάδος,ένας από τους μεγαλύ- τερους και σπουδαιότερους ηγέτες του αρχαίου κόσμου. Ένας πειθαρχημένος στρατιωτικός αρχηγός, με ικανότη- τες και γνώσεις αναθρεμμένες από τα διδάγματα του Αρι- στοτέλη, ενός από τους πιο σημαντικούς φιλοσόφους που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Ήταν νέος, κληρονόμος ενός ανερχόμενου βασιλείου, το οποίο και εκτίναξε στην σφαίρα της αιωνιότητας και ήταν αυτός που επηρέασε βαθύτατα και ανεπιστρεπτί τον αρ- χαίο αλλά και σύγχρονο κόσμο μέσω του εξελληνισμού, αλλά και μέσω των στρατιωτικών και πολιτικών τακτικών που υιοθέτησε. Αν και ο βασιλιάς Φίλιππος απουσίαζε κατακτώντας νέα εδάφη και καταστέλλοντας εξεγέρσεις, ωστόσο φρόν- τισε να λάβει ο υιός του την εκπαίδευση που έπρεπε και που εμφύσησε στην ψυχή του την αγάπη για την γνώση, την λογική, την φιλοσοφία, την μουσική και τον πολιτι- σμό, αξίες που αργότερα θα αποκρυσταλλωθούν στις αυ- τοκρατορίες που θα κυριεύσει. Μετά τον θάνατο του Φιλίππου κατάφερε να εδραιώσει την εξουσίατου κερδίζοντας την υποστήριξη του μακεδο- νικού στρατούαλλά και των ελληνικών πόλεων, ώστε να αποδεχθούν την κυριαρχία του. Έχοντας θέσει υπό έλεγχο την Ελλάδα και τα Βαλκάνια, ήταν έτοιμος να ξεκινήσει την εκστρατεία του εναντίον της Περσικής αυτοκρατο- ρίας, μιας εκστρατείας κληροδότημα του Φιλίππου μιας και ο ίδιος δεν πρόλαβε μοιραία να την πραγματοποιήσει. Η πρώτη μεγάλη νικηφόρα μάχη ήταν η μάχη του Γρα- νικού, το 334π.Χ., όπου σύμφωνα με τον Αρριανό ο Αλέ- ξανδρος κατάφερε να υπερισχύσει μιας δύναμης 20 χιλιάδων ιππέων και αντίστοιχης πεζικάριων. Από την μάχη αυτή και μετά κατακτούσε την μία πόλη μετά την άλλη, στερώντας ταυτόχρονα από το περσικό ναυτικό τις βάσεις του. Η δεύτερη μάχη κλειδί ωστόσο ήταν η μάχη στην Ισσό, το 333π.Χ, κοντά στην σημερινή Συρία, όπου ο ίδιος ο Δαρείος ο Γ΄πρωτοστάτησε του στρατού του. Η ικανότητα και δυναμική των Μακεδόνων ήταν καταλυ- τική με αποτέλεσμα ο Δαρείοςο Γ΄ να εγκαταλείψει την μάχη και να τραπεί σε φυγή. Ο Αλέξανδρος κινήθηκε νότια κατά μήκος της ανατο- λικής Μεσογείου, μια στρατηγική που σχεδιάστηκε και πάλι, για να στερήσει από τους Πέρσες τις ναυτικές βά- σεις τους. Πολλές πόλεις παραδόθηκαν ενώ κάποιες εξ αυτών, όπως η Τύρος, ανάγκασαν τον Αλέξανδρο να επι- μείνει και τελικά να τιςπολιορκήσει.Επόμενος σταθμός η Αίγυπτος, ιδρύοντας την περίφημη Αλεξάνδρεια, μια πόλη που σύμφωνα με τον Αρριανό, αγάπησε πολύ και επιμελήθηκε της αρχιτεκτονικής της. Οι Πέρσες αποκλεισμένοι στο εσωτερικό της αυτο- κρατορίας τους θα αντιμετώπιζαν τον Αλέξανδρο εκ νέου, μιας και τώρα ήταν ελεύθερος να προχωρήσει στην ενδο- χώρα. Η μάχη στα Γαυγάμηλα, στην περιοχή του σημε- ρινού Β. Ιράκ, έλαβε χώρα το 331π.Χ. και ήταν σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές από τις εντυπωσιακότερες κι αυτό γιατί ο Αλέξανδρος εκεί κλήθηκε να αντιμετωπίσει έναν τεράστιο στρατό, στον οποίο οΔαρείος ο Γ΄ είχε την συν- δρομή Σκύθων ιππέων αλλά και ‘ινδικών’στρατευμάτων, που πιθανότατα προέρχονταν από το σημερινό Πακιστάν. Ωστόσο, αν και η μάχη ήταν δύσκολη ο Αλέξανδρος με τους ιππείς του και την μακεδονική φάλαγγα πίεσε σκληρά τον εχθρό, με αποτέλεσμα να αναγκάσει τον Δα- ρείο να εγκαταλείψει το πεδίο της μάχης. Αργότερα οΔα 

ρείος θα βρεθεί δολοφονημένος από δικά του στρατεύ- ματα. Ο Αλέξανδρος που επιθυμούσε μια ειρηνική με- τάβαση της εξουσίας του Δαρείου στα χέρια του, καθώς και μια φαινομενική νομιμότητα αυτής στα μάτια του περσικού λαού, επέτρεψε την πραγματοποίηση βασιλικής ταφήςστον δολοφονημένο Πέρση βασιλιά. Ο σεβασμός αυτός αποτέλεσε μια κοινή πρακτική του ιδίου αλλά και των στρατηγών του προς όλους τους λαούς με τους οποί- ους ήρθαν αντιμέτωποι. Ήταν αυτή η επιρροή του Αρι- στοτέλη αλλά κυρίως τα διδάγματά του περί ελληνικού «ήθους». Το κέρδος ήταν σαφώς η πολιτική αυτονομία του Αλεξάνδρου αλλά και η πίστη και αφοσίωση των νι- κημένων,τιμώντας παράλληλα την κουλτούρα τους, πολ- λές φορές υιοθετώντας τη και ο ίδιος, και δημιουργώντας ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή. O Μέγας Αλέξανδρος πήρε την απόφαση να συ- νεχίσει την εκστρατεία του προς την κεντρική Ασία, η οποία ωστόσο προκάλεσε εντάσεις στο στράτευμα και είχε ως συνέπεια τον θάνατο στενών του φίλων. Παράλ- ληλα όμως, και αφού είχε εισχωρήσει στην περιοχή της Σογδιανής, το 327π.Χ., αποφάσισε να νυμφευθεί την Ρω- ξάνη, κόρη ενός τοπικού άρχοντα με την οποία απέκτησε έναν υιό, μια κίνηση καθαρά πολιτική κατευνάζοντας έτσι την οργή των εκεί αρχόντων. Παρά την κούραση των αν- δρών του προχώρησε ανατολικότερα, προς τα εδάφη της σημερινής Ινδίας, όπου εκεί αντιμετώπισε τον Πώρο, στον ποταμό Υδάσπη το 326π.Χ. με τον εντυπωσιακό στρατό των 200 ελεφάντων, ένα θέαμα άγνωστο μέχρι τότε στον μακεδονικό στρατό. Η νίκη μετά δυσκολιών ανήκε στον Αλέξανδρο συνάπτοντας εν συνεχεία συμμα- χία με τον Πώρο. Το δυστυχές γεγονός του θανάτου του Ηφαιστίωνα, στενού φίλου, στρατηγού και προστάτη του Αλεξάνδρου, άλλαξε τα δεδομένα αλλά και το όραμά του. Ο ίδιος δυ- σκολεύτηκε να το δεχθεί. Τον επηρέασε αρνητικά και αυτό με την σειρά του χειροτέρεψε την συμπεριφορά του ως προς τους άνδρες του με αποτέλεσμα να δέχονται μια ανεξήγητη πίεση και να χάσουν την πίστη τους ως προς το πρόσωπό του. Η πίεση έφερε την κόπωση και την άρ- νηση με αποτέλεσμα ο Αλέξανδρος να πάρει την μεγάλη απόφαση της επιστροφής γεγονός που ανακούφισε τους άνδρες του. Επέστρεψε στα Σούσα ως ηγεμόνας ενός βα- σιλείου που εκτεινόταν από τα Βαλκάνια ως την Αίγυπτο και την Ινδία. Το 323π.Χ., όντας στην Βαβυλώνα και ύστερα από υψηλό πυρετό κατέληξε, με τους στρατηγούς του να αν- τιμάχονται για την διοίκηση της αχανούς αυτοκρατορίας, η οποία τελικά χωρίστηκε σε τέσσερα βασίλεια με τελευ- ταίο αυτό της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου πριν την ρωμαϊκή κατάκτηση το 30π.Χ. Η φήμη και η δόξα του Αλεξάνδρου ήταν αυτή που εξήγειρε την επιθυμία του Ιούλιου Καί- σαρα, του Αυγούστου, του Καλιγούλα αλλά και του Αν- δριανούνα δουν από κοντά τον τάφο του αποδίδοντας τιμές, όπως αναφέρουνΡωμαίοι ιστορικοί. Για όλους αυ- τούς το σώμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου συμβόλιζε το αποκορύφωμα της αυτοκρατορικής δύναμης και ο τάφος του τόπος προσκυνήματος. Μελετώντας κάποιος την μακεδονικήιστορία αν- τιλαμβάνεται την δυναμική του Μεγάλου Αλεξάνδρου ως ηγέτη, ο οποίος σηματοδότησε την έναρξη μιας νέας επο- χής στην ιστορία, της περίφημης Ελληνιστικής Εποχής, και την σημασία και αξία της κληρονομιάς του, η οποία 30 

ταυτίζεται με το εύρος και την έκταση του εξάπλωσης του ελληνικού πολιτισμού. Ενός πολιτισμού που στιγμάτισε τις πόλεις που τέθηκαν υπό την κυριαρχία του αλλά και αυτές που ίδρυσε ως Αλεξάνδρειες. Η ύπαρξη κοινού νο- μίσματος και κοινής γλώσσας έθεσαν τις βάσεις για την οικουμενικότητα του ονόματός του αλλά και την συνύ- παρξη Ανατολής και Δύσης. Ο Μέγας Αλέξανδρος υπήρξε μια ιστορική προ- σωπικότητα, η οποία μετέτρεψε ένα μικρό βασίλειο σε υπερδύναμη της εποχής, αξιοσημείωτη κληρονομιά στην ανθρωπότητα. Ιστορίες και γεγονότα της εκαστρατείας του σύντομα έγιναν ένα με τον μύθο. Το χάρισμά του, η θεϊκή καταγωγή του αλλά και η μεγαλομανία του ρομαν- τικοποιήθηκαν σε ιστορίες που παρέμειναν δημοφιλείς στα βάθη των αιώνων και εντοπίζονται σε πολλούς δια- φορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες όπου και έχουν προσαρμοστεί σύμφωνα με τα δικά τους ήθη και έθιμα. Αναφορές στο Κοράνι ή εβραϊκές εκδοχές, αλλά και άλλες μυθικές ιστορίες εμφανίστηκαν σε όλη την Ευρώπη και την Μέση Ανατολή μέχρι και την Αναγέννηση. Χρησιμοποιώντας λαμπρές τακτικές και εξαιρε- τικές τεχνικές ικανότητες, δημιούργησε μια αυτοκρατορία που εκτεινότανσε τρεις ηπείρους, από την Ιωνία έως την Ινδία συντρίβοντας μόνος του την μεγαλύτερη αυτοκρα- τορία που είχε δει ποτέ ο κόσμος, την Περσία. Εκμεταλ- λεύτηκε την πολιτική αστάθεια στην Ανατολή και έτσι επεκτάθηκε πέρα από την Περσία σε Συρία, Αίγυπτο, Με- σοποταμία και Βακτρία. Ωστόσο, δεν αμφισβήτησε τα υπάρχοντα διοικητικά συστήματα. Αντίθετα, τα προσάρ- μοσε για τους σκοπούς του.Δεν ενδιαφερόταν να επιβάλει τις δικές του ιδέες για αλήθειες, θρησκεία ή συμπεριφορά στους ντόπιους πληθυσμούς, αρκεί να κρατούσε πρόθυμα τις γραμμές εφοδιασμού ανοιχτές για να τροφοδοτούνται και να εξοπλίζονται τα στρατεύματά του, κάτι που ήταν μια σημαντική πτυχή της ικανότητάς του να κυβερνάει τεράστιες περιοχές.Η ηγετική του δεινότητα ενέπνευσε πολλούς βασιλιάδες, αυτοκράτορες και στρατηγούς της ιστορίας. Ακόμα και σήμερα πολλοί εξακολουθούν να τον ειδωλοποιούν για τα στρατιωτικά του επιτεύγματα. Η επεκτατική του πολιτική ανέδειξε τον ελληνικό πολιτι- σμό. Πολλές από τις Αλεξάνδρειες που ίδρυσε παραμέ- νουν γνωστές έως και σήμερα: Kandahar καιHerat στο Αφγανιστάν, Khujand στο Τατζικιστάν, όπως και η γνω- στή σε όλους Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σε όλες αυτές τις περιοχές οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις αποδεικνύουν την οικουμενικότητα και παρουσία των Μακεδόνων. Χα- ρακτηριστική είναι η περίπτωση της πόλης AiKhanoun στο ΒΑΑφγανιστάν, μιας ελληνικής πόλης, η οποία ανα- σκάφηκε μεταξύ του 1965 και 1978. Ιδρύθηκε από τον Αντίοχο τον Α΄ περίπου τον 3ο αιώνα π.Χ. αλλά τον 2ο αιώνα π.Χ. η πόλη έγινε ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα της Ελληνιστικής Βακτρίας κατά την διάρκεια της βασι- λείας του Ευκρατίδη. Η ελληνιστική τέχνη και αρχιτεκτο- νική της περιοχής είναι από τις πιο όμορφες και παρέχουν μια αξιόλογη γνώση για τους Έλληνες στην Ανατολή και τις επιρροές τους στην ζωή των εκεί φυλών. Αν και ο πόλεμος συχνά χώρισε τον ελληνιστικό κόσμο, η ελληνική γλώσσα πάντα αποτελούσε το στοιχείο που τον ενοποιούσε. Γλώσσα του βασιλείου, του εμπορίου, της παιδείας, της επιστήμης, της λογοτεχνίας αλλά και της θρησκείας. Η ίδρυση γυμνασίων ήταν το κλειδί για την προώθηση και διάδοση του ελληνικού πολιτισμού. Κέν- τρα για φυσική και στρατιωτική εκπαίδευση αλλά και κέντρα εκμάθησης φιλοσοφίας, μουσικής, ποίησης και επιστημών. Οι τέχνες συνέβαλαν τα μέγιστα επίσης. Ζω- γραφική, γλυπτική, μωσαϊκά που αποτύπωναν την καθη- μερινή ζωή διακοσμώντας ιδιωτικά σπίτια και δημόσια κτίρια.Οι ενέργειες και οι αποφάσεις του είχαν επηρεά 31

σει σημαντικά τον κόσμο κατά τη διάρκεια της εποχής του, αφήνοντας τελικά μια κληρονομιά που μπορεί να συνδεθεί με την«δυτικοποίηση» του οικουμένης. Ήταν αυτή η μεγάλη ιδέα, το όραμα. Βοήθησε στην γέννηση και άνοδο ενός πολιτισμού, του δυτικού πολιτισμού, ο οποίος περιελάμβανε την επιστημονική και φιλελεύθερη σκέψη των Ελλήνων, η οποία επηρέασε μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου και σήμερα είναι αναπόσπαστο κομ- μάτι της . Ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα της βασιλείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν η σύνθεση μιας ρωμα- λέας εθνικής συνείδησης που σφυρηλατήθηκε μέσα από την μείξη διαφορετικών αντιλήψεων και πολιτισμών και που διατηρήθηκε ανεξίτηλα χαραγμένη και στους διαδό- χους του ακόμα και όταν τα νέα πολιτικά και γεωστρατη- γικά δεδομένα επέβαλαν την δική τους διπλωματία. Η κληρονομιά του εκτείνεται ακόμα περαιτέρω. Άλλαξε τον ρου της ιστορίας. Χωρίς τον Μέγα Αλέξανδρο ο σύγχρο- νος κόσμος θα ήταν τελείως διαφορετικός.Δεν ήταν απλά ένας επιτυχημένος στρατηγός.Ήταν ένας λαμπρός στρα- τηγός που προσάρτησε στην μακεδονική αυτοκρατορία περισσότερη γη σε λιγότερο χρόνο απ’ ό,τι οι άνθρωποι του τότε αλλά και του σήμερα θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν. Ήταν γνωστός ως Μέγας Αλέξανδρος όχι μόνο για τη στρατιωτική του ευφυΐα, αλλά και για το πώς κυριάρχησε σε τεράστιες περιοχές και μακρινά εδάφη, για το πώς και γιατί κέρδισε κάθε μία από τις μάχες του. Ο Αλέξανδρος δεν έχασε ποτέ χρόνο. Ερευνούσε τη χώρα και τους λαούς που ήθελε να κυριεύσει κρίνοντας το επι- κίνδυνο του εδάφους ώστε να διατηρήσει τον εαυτό του αλλά και τον στρατό του ασφαλή. Μελετούσε την ψυχο- λογία τους, τα όπλα τους και τις μεθόδους πολέμου. Πάντα έφτανε στην ώρα του στο πεδίο της μάχης. Είχε την ικανότητα να αντιλαμβάνεται το ισχυρό και αδύνατο σημείο του εχθρού του και έχοντας αυτά ως δεδομένα,τα εκμεταλλευόταν όποτε και όπως αυτός έκρινε. Οι άντρες του τον ακολούθησαν για περισσότερα από 21.000 μίλια επειδή πίστευαν ότι είχε στο μυαλό του πάντα το συμφέ- ρον του μακεδονικού στρατού. Βασίζονταν σε αυτόν για να τους οδηγείαπό νίκη σε νίκη και ποτέ δεν απέτυχε. Σύμφωνα με τον καθηγητή Wright«..στην ιστορία του ευ- ρωπαϊκού πολιτισμού ξεχωρίζουν τέσσερα ονόματα: Αλέ- ξανδρος, Ιούλιος Καίσαρας, Καρλομάγνος, Ναπολέων. Και οι τέσσερις ήταν τόσο ανώτεροι από το συνηθισμένο επίπεδο ανθρώπινης ικανότητας που δύσκολα μπορούν να κριθούν με βάση τα κοινά πρότυπα. Ο Αλέξανδρος, τόσο στα έργα του όσο και στον χαρακτήρα του, δικαιούται την πρώτη θέση. Ήταν το ωραίο λουλούδι του ελληνικού πο- λιτισμού. Τα αποτελέσματα των κατακτήσεων του ανα- φορικά με την διεύρυνση του ορίζοντα της ανθρώπινης σκέψης, μπορούν να συγκριθούν μόνο με την ανακάλυψη της Αμερικής». Πριν από τον Αλέξανδρο ο κόσμος ήταν ένα πλέγμα συγκριτικά απομονωμένων και νησιωτικών «αυ- τοκρατοριών». Μετά από αυτόν οι αυτοκρατορίες δεν ήταν πλέον απομονωμένες, συνεργάστηκαν περισσότερο και από πριν.Η φήμη του και το βασίλειό του έλαμψε στον τότε γνωστό κόσμο, αλλά ο θάνατός του ήταν ένα χτύπημα από το οποίο η αυτοκρατορία δεν θα ανέκαμπτε ποτέ.Αλλά τι θα συνέβαινε αν ο Αλέξανδρος είχε ζήσει; Η αυτοκρατορία του θα ήταν τόσο μεγάλη που θα κατα- κτούσε τον κόσμο συνθλίβοντας τη Ρώμη, νικώντας την Ευρώπη και κατακτώντας την Ανατολική Ασία; Ή αν δεν είχε γεννηθεί ποτέ, η μοναδική υπερδύναμη της Περσίας θα άλλαζε τη ζωή μας σήμερα; Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ την απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις, αλλά η λαμ- πρότητά του αναγνωρίστηκε παγκοσμίως και του εδόθη για πάντα ο τίτλος του «Μεγάλου». 

Νετανιάχου και Πρίγκηπας Σαλμάν στην Συνάντηση για το Μέλλον στην Πόλη του Μέλλοντος ΝΕΟΜ Η Ελλάδα στην Σωστή Πλευρά 

Του Αντιστρατήγου ε.α. Ιωάννου Αθ. Μπαλτζώη* 

Η μυστική συνάντηση της 22ας Νοεμβρίου 2020, των δύο πιο ισχυρών ηγετών της Μέσης Ανατολής, είναι τόσο σημαντική, που ενδεχομένως να αλλάξει το μέλ λον και τις εξελίξεις της περιοχής. Ο Ισραηλινός πρω θυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου πέταξε με ιδιωτικό αεροπλάνο στην Σαουδική Αραβία και συναντήθηκε, αν και οι δύο πλευρές το αρνούνται, με τον πρίγκηπα Μοχάμεν Μπιν Σαλμάν (MBS), στην πόλη του μέλ λοντος, που ευρίσκεται υπό κατασκευή, την φουτου ριστική πόλη ΝΕΟΜ. Τι κρύβεται πίσω από αυτή την εντυπωσιακή-κρυφή συνάντηση και τι μας επιφυλάσ σει το μέλλον σε αυτή την συνάντηση στην πόλη του νέου μέλλοντος; Ας τα πάρουμε από την αρχή. 

Η πόλη ΝΕΟΜ 

Η πόλη ΝΕΟΜ είναι το όνειρο του πρίγκηπα MBS, του αγαπημένου υιού του βασιλιά Σαλμάν της Σαουδικής Αραβίας, που είναι στην ουσία και ο πραγ ματικός κυβερνήτης της χώρας. Η ΝΕΟΜ είναι μια φουτουριστική πόλη που κατασκευάζεταιεξολοκλή ρου από το μηδέν, στην ΒΔ πλευρά της Σαουδικής Αραβίας. Η “megacity”NEOM θα είναι η μεγαλύτερη πόλη του κόσμου. Συγκεκριμένα, θα εκτείνεται από την Σαουδική Αραβία μέχρι και τις ανατολικές ακτές της Αιγύπτου, θα εκτείνεται κατά μήκος της Ερυθράς Θάλασσας και τα στενά του Τιράν και θα έχει σύνορα με Αίγυπτο (με γέφυρα που θα συνδέει τα δύο κράτη), με το Ισραήλ και την Ιορδανία. Θα έχει έκταση 26.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μήκος 460 χλμ, κατά μήκος της Ερυθράς θάλασσας και μέγεθος 33 φορές μεγαλύτερο από τη Νέα Υόρκη. Το πρώτο στάδιο ανα μένεται να ολοκληρωθεί το 2025. Όταν ολοκληρωθεί δεν θα χρησιμοποιεί ορυκτά καύσιμα, αλλά θα είναι εξολοκλήρου μια πράσινη πόλη, σε ένα καταπράσινο περιβάλλον μέσα στην έρημο και θα τροφοδοτείται εξ ολοκλήρου με ηλιακή και αιολική ενέργεια! Θα βρί σκεται σε μια από τις σημαντικότερες οικονομικές αρ τηρίες του κόσμου, μέσω των οποίων διακινείται σχεδόν το 1/10 των παγκοσμίων εμπορικών συναλλα γών. Το κόστος της ΝΕΟΜ εκτιμάται περί τα 500 δις δολάρια και θα χρηματοδοτηθεί από την κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας και ιδιώτες επενδυτές. Το όνομα ΝΕΟΜ είναι σύνθετο και αποτελείται από δύο λέξεις. Τα μεν τρία πρώτα γράμματα προέρχονται από 

την ελληνική λέξη «νέο» και το τελευταίο γράμμα από την αραβική λέξη Mustaqbal, που σημαίνει το μέλλον. Άρα το όνομα ΝΕΟΜ σημαίνει το νέο μέλλον και σε αυτό αποβλέπει ο οραματιστής πρίγκηπας MBS, που προσπαθεί να επιφέρει μεγάλες αλλαγές στην κοινω νία της Σαουδικής Αραβίας. 

Η συνάντηση 

Η συνάντηση αν και αρχικά οι δύο πλευρές την διέψευσαν, μεταξύ του πρωθυπουργού Νετανιά χου, του Πρίγκιπα Μωχάμεθ μπιν Σαλμάν (ΜΒS) και του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο δεν ήταν κάτι το απρόσμενο, αλλά όπως αποκάλυψε η εφημερίδα Haaretz, έχει υπάρξει και άλλη μία μυ στική στο παρελθόν μεταξύ των δύο ηγετών, πρώην εχθρών και τώρα συμμάχων. Ο πρωθυπουργός Νετα νιάχου συνοδευόταν μόνο από το μελλοντικό αστέρι της ισραηλινής πολιτικής, τον νυν διοικητής της Μο σάντ Γιόσι Κοέν και τουλάχιστον δύο ακόμη ανώτε ρους συμβούλους του. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν είχε ενημερωθεί κανένας άλλος, ούτε ο υπουργός Άμυνας Μπένι Γκάντζ, συνέταιρός του στην κυβέρ νηση και ο οποίος θα αναλάβει την πρωθυπουργία μετά από περίπου ένα χρόνο, όπως είναι η συμφωνία μεταξύ των δύο κομμάτων για 18μηνη πρωθυπουργία. Εδώ και καιρό, το Ριάντ προετοιμάζει το έδαφος με διάφορους τρόπους για τη δυνατότητα ομαλοποίησης των σχέσεών του με το Ισραήλ, και τώρα εξετάζει πι θανές συνθήκες, καθώς και τον κατάλληλο τρόπο και χρόνο. Και τούτο γιατί ενώ ο πρίγκηπας το επιθυμεί, συναντά την αντίδραση του πατέρα του βασιλιά Σαλ μάν, που ακόμη δεν μπορεί να δεχθεί τέτοιο μεγάλο άλμα. Θεωρείται βέβαιο ότι η ηγεσία στο Ριάντ δεν είναι ακόμη έτοιμη για επίσημες, ανοιχτές σχέσεις με το Ισραήλ ή άλλα μέτρα εξομάλυνσης, επιμένοντας προς το παρόν σε σημαντική ευδοκίμηση των δια πραγματεύσεων μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων. Ακόμη οι Σαουδάραβες πιστεύουν ότι η στάση τους δίπλα στους Ισραηλινούς στην νέα αμερικανική διοί κηση μπορεί να τους δώσει και μια επιπλέον αίσθηση ασφάλειας ή να τους παρέχει μια ένδειξη ισχύος, απέ ναντι στον κοινό τους εχθρό, το Ιράν. Το βασίλειο ακόμη πιθανόν να ενδιαφέρεται να δώσει στον εκλε 

32

γέντα Αμερικανό Πρόεδρο, το «δώρο της κανονικό τητας» στην περιοχή, προκειμένου να τακτοποιήσει τις υπάρχουσες δυσκολίες μαζί του. 

Εκτός από αυτό το μήνυμα και της νέας Μέ σης Ανατολής, υπάρχει το κοινό τους ζήτημα, ο κοι νός τους εχθρός, το Ιράν. Και αυτό ήταν το κυρίως πιάτο από το μενού της συνάντησης. Έτσι θεωρείται δεδομένο, ότι οι δύο χώρες συμφώνησαν για δράση κατά του Ιράν. "Είναι για το Ιράν, το Ιράν, το Ιράν", δήλωσε ο ισραηλινός υπουργός παρά τω πρωθυ πουργώ Τζάσι Χάνεγκμπι στον ραδιοφωνικό σταθμό των IDF (Ισραηλινές Ε.Δ.), όταν ερωτήθηκε για την επίσκεψη. "Είναι πολύ, πολύ σημαντικό να δημιουργη θεί ο άξονας που θα απομονώσει το Ιράν"συνέχισε ο ισραηλινός υπουργός, αποκαλύπτοντας έτσι την ουσία της επίσκεψης. Είναι ο φόβος του Ισραήλ και του Κόλπου, οι ΗΠΑ, υπό μια νέα δημοκρατική διοίκηση, θα μπορούσαν να μειώσουν την πίεση των κυρώσεων στο Ιράν και να επιστρέψουν στην πυρηνική συμφω νία, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις ανησυχίες τους. 

Το Ισραήλ έχει αποφασίσει να αλλάξει όλα τα δεδομένα στην περιοχή. Φαίνεται να παραμερίζει εμ μονές, ιδεοληψίες και αντιλήψεις δεκαετιών, που εκτός από την πάγια εμμονή του, ότι η ουσιαστική απειλή για το κράτος είναι το Ιράν, κάνει αυτό που ήταν δύσκολο να γίνει πριν μερικά χρόνια. Και με την μυστική αυτή συνάντηση φαίνεται ότι έχουν αποφα σίσει κτυπήματα κατά του Ιράν. Αφήνει πίσω το πα ρελθόν και κάνει συμμαχίες με τα ισχυρά και πλούσια αραβικά κράτη της περιοχής. Μετά την Αίγυπτο και την Ιορδανία, υπογράφει συμφωνίες συνεργασίας με ΗΑΕ και Μπαχρέιν, κατόπιν με το Μαρόκο και το Σουδάν. Και θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες, όπως το Ομάν και η Μαυριτανία, που προσέρχονται στην νέα συμμαχία, η οποία διαμορφώνεται στην περιοχή. Η δε Σαουδική Αραβία, του Πρίγκηπα MBS, με τις νεωτεριστικές και προχωρημένες αντιλήψεις για το κατεστημένο της χώρας, να είναι ενεργό μέρος αυτής της συμμαχίας ανεπισήμως, αλλά ουσιαστικός παί κτης και δη “GameChanger”. 

Οι «Άξονες» και η θέση της Ελλάδος. 

Οι αλλαγές που συντελούνται σε ολόκληρη την περιοχή, θα αποτελέσουν καμπή στην ιστορία της περιοχής, όταν ολοκληρωθούν, και, ως γεγονός πολλά αραβικά κράτη παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις εξελίξεις και αναμένεται η θετική ανταπόκρισή των αργά ή γρήγορα σε αυτή την νέα Μέση Ανατολή που τώρα διαμορφώνεται. Και σε αυτές τις εξελίξεις, σύμ φωνα με πολλούς αναλυτές διαμορφώνονται δύο συμ μαχίες. Δύο μπλοκ ταύτισης συμφερόντων. Δύο Άξονες. Ο λεγόμενος «Άξονας του Καλού», σε αντι 

διαστολή με τον «Άξονα του Κακού». Στον πρώτο Άξονα είναι σαφής η διαμορφούμενη συμμαχία των κρατών που περιλαμβάνουν την Αίγυπτο, το Ισραήλ, την Ιορδανία, το Μπαχρέιν, τα Εμιράτα, την Σαουδική Αραβία (όχι τόσο φανερά) όπου περιλαμβάνονται η Ελλάδα και η Κύπρος. Η προοπτική είναι να συμμε τάσχει στο εγγύς μέλλον και η Ινδία. Από την άλλη πλευρά΄, ο «Άξονας του Κακού», όπως αναφέρεται, διαμορφώνεται μια συμμαχία σκληρών φιλόδοξων, αναθεωρητικών επιθετικών ισλαμικών κρατών, στον οποίο συμμετέχουν η Τουρκία, το Ιράν, το Κατάρ, το Πακιστάν και το Αζερμπαϊτζάν. Σε αυτόν τον Άξονα αναδεικνύονται οι φιλοδοξίες του προέδρου Ερντογάν για περιφερειακή ηγεμονία, που σήμερα ξεπερνούν τις δυνατότητες της Τουρκίας, ιδιαίτερα με την χειρο τέρευση της οικονομίας και την εμπλοκή της χώρας σε όλες τις περιφερειακές συγκρούσεις, του συμπλό κου Βόρεια Αφρική-Ανατολική Μεσόγειος, Μέση Ανατολή - Καύκασος. Η εμπλοκή αυτή, χαρακτηρί ζεται από μια παντελή περιφρόνηση του διεθνούς δι καίου, απειλές χρήσης βίας, συμμετοχή δια στρατιω τικών δυνάμεων σε περιφερειακές κρίσεις και συρρά ξεις και γενικά συνιστά επικίνδυνο παράγοντα αστά θειας, για ολόκληρη την περιοχή. 

Εκτιμήσεις 

Η Σαουδική Αραβία έχει πολλές ευαισθησίες και υπόκειται σε διάφορους περιορισμούς στο εσωτε ρικό και στο εξωτερικό που δυσχεραίνουν τις στενό τερες σχέσεις με το Ισραήλ, περισσότερο από τους γείτονές της τα Εμιράτα και το Μπαχρέιν. Παρόλα αυτά η σχέση της με το Ισραήλ θα προχωρήσει και ίσως το «δώρο» στον εκλεγέντα αμερικανό πρόεδρο να είναι μια συμφωνία με το Ισραήλ και ίσως ιδούμε προσεχώς Νετανιάχου και πρίγκηπας MBS να προτεί νονται και να παίρνουν το Νόμπελ ειρήνης, αφού τότε όλα θα έχουν αλλάξει και μια νέα Μέση Ανατολή θα έχει “ανατείλει”. Σε αυτή την νέα Μέση Ανατολή, το Ιράν και το Κατάρ θα είναι τα μαύρα πρόβατα και μαζί στον άξονα του κακού και το κράτος πειρατής, ο βια στής της ειρήνης και τουΔιεθνούςΔικαίου η Τουρκία. Και το θετικό για την Ελλάδα είναι ότι ευτυχώς βρί σκεται στην σωστή πλευρά, στην νέα συμμαχία που δημιουργείται με τα υπόλοιπα κράτη που έχουν συγ κλίνοντα συμφέροντα, όπως η Γαλλία, Αίγυπτος, Ελ λάδα, Κύπρος, Ισραήλ, Ιορδανία, ΗΑΕ, Μπαχρέιν, Σαουδική Αραβία και όσο και αν δεν φαίνεται ακόμη, η Ινδία. Πολύ θετικό είναι και η πρόσφατη συμφωνία αμυντικής συνεργασίας της Ελλάδος με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου υπάρχει και “ρήτρα αμυντι κής συνδρομής” μεταξύ των δύο κρατών, κάτι μονα δικό και πολύ σημαντικό. Τα δε Εμιράτα, δικαίως 

33

ονομάζονται και «Μικρή Σπάρ τη», ή «Σπάρτη της Μέσης Ανατο λής», διότι διαθέτουν πολύ ισχυ ρές Ένοπλες Δυνάμεις, με σύγ χρονα οπλικά συστήματα και πολύ καλά εκπαιδευμένους στρα τιώτες σε ιδιαίτερες συνθήκες πο λέμου. Μάλιστα δεν διστάζουν να εκτελούν επιχειρήσεις εκτός Εμι ράτων, όπως πριν από μερικούς μήνες, η προσβολή της αεροπορι κής βάσης Αλ Ουατίγια στην Λιβύη, με την καταστροφή των τουρκικών συστημάτων εγκαίρου προειδοποίησης και Α/Α συστη μάτων και τους θανάτους πολλών τούρκων στρατιωτικών, που η Τουρκία δεν τόλμησε να αποκαλύ ψει. Η διαμορφούμενη αυτή συμ μαχία, ευρίσκεται υπό την αιγίδα και την υποστήριξη των ΗΠΑ και αναμένεται να φανεί με πολιτικο γεωπολιτικές δράσεις στο άμεσο μέλλον. Ήδη το Ισραήλ συμφώ νησε στην αγορά αεροσκαφών F 35 από τα Εμιράτα και την Σαουδική Αραβία και οι ΗΠΑ αποδεσμεύουν μόνο για το Ισ ραήλ, το οποίο αγοράζει 50 Α/Φ F-22, που οι ΗΠΑ δεν πουλούν, αξίας 10 δις $. Και η Ελλάδα, όπως και η Κύπρος ευρίσκονται στην καλή πλευρά των συμμα χιών, στον «Άξονα του Καλού», με τα αραβικά κράτη και το Ισ ραήλ και με σωστά εξοπλιστικά προγράμματα θα μπορεί να αντι μετωπίζει κάθε απειλή και επι βουλή των εθνικών κυριαρχικών της δικαιωμάτων, από τον επικίν δυνο, θρασύ, αναθεωρητικό και βουλιμικό γείτονα, την Τουρκία. 

*Ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος (ε.α.), M.Sc. στην Γεωπο λιτική, Πρόεδρος του ΕΛΙΣΜΕ Πηγές: www.Haaretz.com, www.brookings.edu 

Ελληνικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών - Υπό την αιγίδα Επιτροπής «Ελλάδα 2021» 

Δελτίο Τύπου Έκδοσης Πονήματος και Σχεδιασμού Συνεδριακών Δ ράσεων 

Με την εκπόνηση του έργου «Τα Μεγάλα Θέματα του Ελληνισμού» και τον σχεδιασμό Συνεδριακών Δράσεων, το Ελληνικό Ινστιτούτο Στρατη γικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ) ανταποκρίθηκε στο πανεθνικό κάλεσμα για τον εορτασμό των διακοσίων χρόνων από το 1821, θεωρώντας ιερό τον στόχο της Επιτροπής «Ελλάδα 2021». 

Με σεβασμό στην Ιστορία, αλλά και ως ελάχιστη συμβολή στην προσπά θεια να τιμήσουμε τους προγόνους μας, το Ινστιτούτο θέλησε να αναδεί ξει την Πατρίδα που εκείνοι μας κληροδότησαν με το αίμα και τη θυσία τους και να σχεδιάσει, με εθνική αυτογνωσία, το μέλλον της, μέσα από το γνωσιολογικό πλαίσιο του σήμερα. 

Με το πόνημα αυτό, μέσα από 21 – συμβολικούς στον αριθμό τους – θε ματικούς τίτλους, το ΕΛΙΣΜΕ παραδίδει στην ελληνική κοινωνία συλ λογικό, πρωτογενές έργο το οποίο περιγράφει, διαπιστώνει, αναλύει, συμπεραίνει και προτείνει εναλλακτικές εκδοχές και λύσεις, για τα με γάλα σύγχρονα, αλλά και τα διαχρονικά ζητήματα της Πατρίδας μας. 

Οι Ελληνοτουρκικές Σχέσεις. Η Πολιτική μας στη Ανατολική Μεσόγειο. Το Διεθνές Δίκαιο Θαλάσσης και η Στρατηγική Σημασία των Θαλασσίων Ζωνών. Το Κυπριακό. Η Μουσουλμανική Μειονότητα. Η πολιτική μας στα Βαλκάνια και το Ζήτημα της Βόρειας Μακεδονίας. Η Εθνική Μει ονότητα στην Αλβανία, οι Τσάμηδες και η Τσαμουριά. Η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. Η Ελληνική Διασπορά. Το Δημογραφικό, η Μετα νάστευση και το Προσφυγικό. Η Θητεία και η Εφεδρεία ως στυλοβάτες Ισχύος. Η Παιδεία, ο Πολιτισμός και η Γλώσσα, στην εθνική πολιτική. Η Εμπορική Ναυτιλία και ο Τουρισμός, Η Ενεργειακή Πολιτική η Αμυν τική Βιομηχανία και η Επιμελητεία, ως πυλώνες της Οικονομίας και της Άμυνας. 

Το ΕΛΙΣΜΕ χαρτογράφησε αυτήν την, εθνικώς σημαντική, θεματολογία και παρουσιάζει τους τρόπους με τους οποίους φρονεί ότι, συλλογικά, μπορούμε να στοχεύσουμε στο μέλλον. 

Καλεί δε, κάθε ενεργό πολίτη και ιδιαίτερα τους νέους, μέσα από αυτή την ολοκληρωμένη συλλογική εργασία, να εντρυφήσουν στα βασικά εθνικά θέματα που απασχολούν τον Ελληνισμό και όλοι μαζί, με ενότητα, ομόνοια και ομοψυχία, να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να σταθούμε επάξια, απέναντι σε κάθε επιβουλέα της ελευθερίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας, με παρακαταθήκη τα λόγια του Γέρου του Μοριά: «Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γην μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ' ντο από τον νου σου». 

Ο Συντάκτης Ο Επόπτης/Συντονιστής Δράσεων 

Παύλος Φωτίου, Δρ Αναστάσιος Μπα σαράς, 

Ο Πρόεδρος ΔΣ/ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ. 

Ιωάννης Μπαλτζώης 

Ελληνικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών ----- Υπό την αιγίδα Επιτροπής «Ελλάδα 2021»34 

Περί αγνωσίας, εθελοτυφλίας και οππορτουνισμού Δοκίμιον 

Του Υποστρατήγου ε.α. Κωνσταντίνου Αργυροπούλου 

Η αγνωσία, η εθελοτυφλία και ο οππορτουνισμός είναι τρεις έννοιες, οι οποίες ουδεμίαν σχέσιν ερμηνείας έχουν μεταξύ τους. Και για να προλάβουμε τυχόν ανάκυψη συγ χύσεως θα προστρέξουμε στις επί μέρους ερμηνείες αυτών των εννοιών. 

Η αγνωσία είναι η έλλειψη γνώσεων. Είναι κενά στις γνώσεις. Είναι η μακαρία άγνοια, το σκότος της αμα θείας, το σκότος το πνευματικό. Ιατρικά εξεταζομένη η αγνωσία είναι η αδυναμία αναγνωρίσεως διαφόρων ερε θισμάτων, που παραλαμβάνονται από τα αισθητήρια λόγω βλάβης συγκεκριμένων περιοχών του φλοιού των εγκεφαλικών ημισφαιρίων. Η ιατρική ερμηνεία στην πα ρουσίασή μας δεν θα μας απασχολήσει καθόσον αυτή η περίπτωση υπάγεται στα ενδιαφέροντα των ερευνητών της νευροεπιστήμης. 

Η εθελοτυφλία είναι η προσποίηση του ατόμου, ότι δεν βλέπει, δεν θέλει να βλέπει, δεν θέλει να ιδεί και να παραδεχθεί κάτι που είναι πασιφανές. Συνήθως συμ βαίνει σε φανερά δυσμενείς εξελίξεις πραγμάτων, υποθέ σεων, γεγονότων, όπου το άτομον αποφεύγει να προβληματισθεί∙ να λάβει θέσιν επ’ αυτών, επειδή παρα βλέπει, κλείνει τα μάτια, στρουθοκαμηλίζει. 

Ο οππορτουνισμός είναι ο τρόπος ενεργείας και συμπεριφοράς ατόμων αλλά και ομάδων ατόμων, τα οποία επιδιώκουν συμφεροντολογική εκμετάλλευση πα ρουσιαζομένων περιστάσεων και όχι υπαγωγή σε πάγιες γενικές αρχές και αξίες. Είναι ο καιροσκοπισμός. Είναι η αξιοποίηση των παρουσιαζομένων πολιτικών συγκυριών για οφέλη ευκαιρίας, τα οποία είναι απέναντι σε κάθε ιδε ολογική συνέπεια. Απέναντι σε κάθε ηθική δεοντολογία. Απέναντι ακόμη και στα εθνικά συμφέροντα, τα οποία οι κομματικοί μηχανισμοί και οι φορείς αυτών πολιτικοί ως εντολοδόχοι της λαϊκής βουλήσεως οφείλουν να διακο νούν. 

Αφού εξασφαλίσαμε τις ερμηνείες των τριών αυτών εννοιών θα επιχειρήσουμε να εισχωρήσουμε στην σφαίρα των διαπιστωμένων χαρακτηριστικών και άλλων ευρημάτων της εποχής στην οποία ζούμε, ώστε στην συ νέχεια να τοποθετηθούμε στο ζέον ερώτημα του κατά πόσον έχουμε βαθμό ευθύνης ένεκα αγνωσίας, εθελοτυ φλίας και του οππορτουνισμού μας. 

Η κοινωνία μας διέρχεται μία απερίγραπτη κρίση. Το να αναφερόμεθα με την λέξη απερίγραπτη σημαίνει, ότι όσα στοιχεία και αν συλλέξουμε, αξιολογήσουμε και επ’αυτών να αποφανθούμε, θα είναι μόνον ένα ψήγμα από το απειροδιάστατον σώμα της βιουμένης πραγματι κότητος. Παρά ταύτα και προς τον σκοπόν της αποκτή σεως μίας ευκταίας ομογνωμοσύνης θα εναρμονισθούμε σκιαγράφοντες τα όσα ανευρισκόμενα βοηθούν στην συγκρότηση μίας διαφωτιζούσης εικόνας. 

Αναγλυφοποιώντας την εικόνα της σημερινής Ελ λάδος δεν θα λέγαμε, ότι αυτή η εικόνα ταιριάζει με ό,τι έχει υποτυπώσει η Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού. Υποτύπωση, η οποία είναι εγκωμιαστική προς την Ελ λάδα αλληγορώντας τη, ωσάν να είναι δόγμα αδιαμέρι στον και αξίωμα αδιαμφισβήτητον. Μία διάκριση μοναδική, όπου δοξολογούνται οι αρετές των Ελλήνων μιας παρελθούσης εποχής. Αρετές, όπως η αγάπη προς την πατρίδα, η κοινωνική πειθαρχία, το πνεύμα ομάδος, η ορθολογική εκτίμηση καταστάσεων, η συνετή τόλμη, η αυτοθυσία όταν απαιτηθεί, η γνώση της ατομικής ευ θύνης, η επιστημοσύνη, η φιλοσοφημένη στάση απέναντι στους αρνητισμούς, η συνειδητή προσήλωση στην τιμή, το πνεύμα το ελεύθερον το εύψυχον κ.α. 

Η σημερινή εικόνα απέχει από εκείνη, την οποία οι παλαιότεροι Έλληνες του πνεύματος περιέγραφαν τον Έλληνα ως μίαν οντότητα μυθικών ηθικών χαρακτηρι στικών, οι δε μαθητές εκείνων ένιωθαν να διατρέχει το είναι τους μία ανατριχίλα εξ ενός φόβου μήπως και δεν είναι ικανοί να αρθούν στο ύψος που απαιτεί το πνεύμα των προγόνων. Σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχουν τέτοιοι Έλληνες που να αισθάνονται ρίγος κάτω από την σκέψη, ότι είναι υπεύθυνοι φορείς της συνεχείας περισώσεως του Ελληνισμού των ύμνων, των παιάνων, των ραψωδιών. 

Εμείς οι σημερινοί στην πλειονότητά μας αγνο ούμε την ιστορία της πατρίδος μας. Στερούμεθα ακόμη και της ικανότητος να εκτιμήσουμε, ότι η άγνοια της ιστορίας σημαίνει αποκοπή από της ρίζες της φυλής μας. Το ίδιο και χειρότερο είναι η παραποίηση της ιστορίας, η οποία επιχειρείται με μία δήθεν επιστημοσύνην και η οποία ασφαλώς και υπηρετεί συμφέροντα ανθελληνικών φορέων και θιασωτών. Οι εξ ημών πλέον εκμοντερνισμέ νοι αδιαφορούν για ήθη, έθιμα, παραδόσεις και για ό,τι μέχρι τώρα εθεωρείτο συνδετικός παράγων με εκείνους τους Έλληνες, που φώτιζαν τον τότε γνωστόν κόσμον. Προτιμούν να είναι ετερόφωτοι και εξαρτώμενοι από ει σερχόμενα πολύχρωμα και ιριδίζοντα φώτα υπόπτων προ θέσεων και σκοπιμοτήτων. Προτιμούν την ευμάρεια που προσφέρεται καταναλωτικῇ αδείᾳ, χωρίς φραγμούς, η οποία στο τέλος αποπροσανατολίζει από κάθε νοηματο δοσία του ζῆν αξιοπρεπώς. 

Το φαινόμενον του brain drain δεν είναι τίποτε άλλο από την νεο-υιοθετημένη κουλτούρα του «πατρίδα μου είναι όπου τρώω ψωμί και ακόμη καλύτερα, όπου τρώω παντεσπάνι». Και αυτή την λεπτομέρεια την υπο γραμμίζουμε, διότι η Ελλάδα ενώ διαθέτει άπειρες δυνα τότητες αναπτύξεως και συμμετοχής των νέων στην πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή, οι «αναχωρητές» επιλέγουν την τριτογενή. Είναι η εκδοχή του «ζῆν ρα δίως». 

35

Και το να περνάμε καλά, χωρίς γονικές σκοτού ρες, μιας και δεν είμαστε ευκατάστατοι, συνηγορεί στην υπογεννητικότητα με την δικαιολογία της οικονομικής στενότητας. Ωστόσο αυτή η αντίληψη δεν επιβεβαιώνεται από την πραγματικότητα δεδομένου, ότι οι πλούσιοι συ νήθως δεν γεννούν περισσότερα από δύο παιδιά ούτε οι αθίγγανοι και οι πτωχότεροι μουσουλμάνοι ολιγότερα από τέσσαρα. Η οικονομική στενότης είναι μία εξυπηρε τική βάση σκεπτικού και επομένως δεν υπάρχει ευχέρεια επιλογών, η δε απόδραση από τις ευθύνες απέναντι σε μία πολυμελή και στιβαρή οικογένεια συνιστά αναγκαστική συνθήκη. Αυτή η συνθήκη αρνείται στατιστικά την οι αδήποτε ανοδική γραμμή παραβολής. 

Κατά τον Γάλλο διανοητή Luc de Vauvenargues (18ος αιών) «περισσότερα είναι τα άχρηστα πράγματα που ξέρουμε από τα αναγκαία που αγνοούμε». Είναι μία ρήση, που διατηρεί την επικαιρότητά της από την στιγμή, που διαπιστώνουμε σήμερα, ότι οι πολλοί γνωρίζουν λε πτομερώς τα σκουπίδια των κουτσομπόλικων πρωϊνών τηλεοπτικών εκπομπών, των reality shows κλπ παρά τα αναγκαία και μορφώσεως και επιμορφώσεώς μας σημαν τικά. Όσα δηλαδή θα βοηθούσαν στην ωρίμανση και προ αγωγή των ατόμων σαν ολοκληρωμένων προσωπικοτή των, των οποίων η πρωτεύουσα μέριμνα θα μπορούσε να είναι μία σφριγηλή οικογένεια στα πλαίσια μιας ακμά ζουσας ελληνικής κοινωνίας. 

Το να αποφανθούμε, ότι δεν αντιλαμβανόμεθα τούτη την σημειολογία θα ήταν απόδειξη παντελούς αγνοίας. Ωστόσο οι ενδείκτες μας διαβεβαιώνουν, ότι δεν είμαστε τυφλοί, αλλά εθελοτυφλούντες. Εθελοτυφλούμε αδρανώντες στις κοινωνικές αδικίες και στις ανισότητες, όντες πεπειθότες, ότι κι εμείς κατά τον άλφα ἢ βήτα τρόπο είμαστε συντελεστές σ’αυτές και συμμέτοχοι σε παρατυπίες. Ίσως να μην επιθυμούμε να αναστατώσουμε μία εικονικά ήρεμη ἢ αλλοιώς εφησυχασμένη κοινωνία των ρηχών βεβαιοτήτων, διότι θα ήμασταν αναγκασμένοι να αποτυπώσουμε με δικό μας ψυχικό κόστος την κρίση αξιών. Αδεξίως αποφεύγουμε τα αδιέξοδα που εξακριβώ νουμε στην πρακτική της πολιτικής και την κρημνιζομένη οικονομία αλλά κλείνουμε το ένα μας μάτι στην παρά πλευρο οικονομία. 

Μία βασική μας δυσαρμονία, ως προς το προσή κειν, η οποία αντιβαίνει στις -μέχρι τούδε- κοινωνιολο γικές παραδοχές είναι η ανεκτικότητά μας απέναντι σε αριθμό μετονομαστικών παραγώγων των φαινομένων, όπως ο εγωκεντρισμός, ο μαϊμουδισμός, ο οικονομισμός, ο καταναλωτισμός, ο ματεριαλισμός, ο ευδαιμονισμός, ο εκμαυλισμός, ο εκπατρισμός, ο αφελληνισμός, ο αηθικι σμός, ο αθεϊσμός, ο οππορτουνισμός, ο φαβοριτισμός, ο νεπωτισμός και όσα άλλα σκιαγραφούν την νεωτερική μας κοινωνία καθώς και ημών, των αγνώρων, ως μελών αυτής. Το δυσοίωνον στην περίπτωση είναι, ότι όντες εθε λοτυφλούντες ξεπερνούμε τα όρια μιας συμβατής με την λογική κοινωνικής συμπεριφοράς, καθόσον μας διαφεύ γει, έστω και η αδέξια και πρωτόγονη διερεύνηση της ψυ 

χοσυστάσεως των ομοφύλων Ελλήνων, οι οποίοι συναι νούν με τα συμβαίνοντα με την άδηλη προτροπή των όσων δρουν σε χώρους διαμορφώσεως της κοινωνικής γνώμης και η οποία ψυχοσύσταση σταδιακά περιπίπτει σε τελεία τύφλωση. 

Αυτή η αδυναμία μας να παρατηρήσουμε συνει δητά τον κόσμο γύρω μας καταδεικνύει μία θολή κοινω νική πορεία και ένα ισχνόν ενδεχόμενον για να συσταθεί ένας υποφερτός τρόπος επικοινωνίας μεταξύ εγκλωβισμέ νων συνανθρώπων εντός ενός επιτηρουμένου από τον εξουσιαστή κλωβού. Τον εξουσιαστή, ο οποίος για να δια τηρείται εις το διηνεκές στις καθέδρες του υπάτου, κα τορθώνει να στρέφει τους εγκλωβισμένους εναντίον αλλήλων, ποδηγετώντας αυτούς επί πεδίων ψυχολογίας και εκμεταλλευόμενος την πίστη των οπαδών του και ηθικά και ματεριαλιστικά. 

Και όλα αυτά τα αντιπαρερχόμεθα, αδυνατώντας να καταλάβουμε, ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια προσβάλ λεται αδιαλείπτως από αριθμόν επιδεξίων πολιτικών και από μία στρατιά οππορτουνιστών. Όλοι αυτοί παρασιτικῆ αδείᾳ συναυτουργούν στην δημιουργία τερατολογικών νεφελωμάτων, που σκεπάζουν τις έστω και διαφορετικές του καθενός μας αλήθειες. Ο σκοπός τους προφανής. Είναι να παύσουμε να σεβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό, αφού ήδη έχουμε χάσει τον σεβασμό των εχθρικά διακει μένων προς εμάς συνανθρώπων μας. Η τυφλότητά μας, όπως εμείς την έχουμε υιοθετήσει σαν εξυπηρετικό πα ράγοντα της ματαιοδοξίας και ασημαντότητάς μας, με μαθηματική συνέπεια μας οδηγεί -με ανυποψίαστη από εμάς μεθόδευση- στην αφαίρεση της ανθρώπινης ιδιότη τάς μας. Μας περιθωριοποιεί σαν προσωπικότητες, αφού σχεδόν μας έχουν κατακαλυφθεί όλα τα εγκεφαλικά δια μερίσματα από εθνοκτόνους ιούς, προτρέποντάς μας σε πνευματική και φυλετική αυτοκτονία. Έχουμε φθάσει σε ένα σημείο, όπου μας είναι δύσκολο να διακρίνουμε, να ιδούμε, να παρατηρήσουμε, να αναβλέψουμε, και να απο φανθούμε. Ότι δηλαδή αυτός ο κόσμος της πλαστότητας και της αναξιοπιστίας, που με ένα τρόπο έντεχνο φωτίζει το λαμπιρίζον ατομικό κέρδος και της ασφάλειας των βε βαιοτήτων, που διαγγέλλονται από τους ασκούντες με επιστημονική δεξιότητα εφ’ημών την βιοπολιτική τους, δεν είναι τίποτε άλλο από την τελεία αδρανοποίηση της ικανότητας προς σκέψιν των αγαθοδόξων αλλά και των αγαθοδαιμόνων Ελλήνων. 

Το να αποφεύγει κάποιος να ιδεί πιο πέρα από το ατομικό του συμφέρον είναι το ίδιο κακό, που ένας εθε λοτυφλών τρομοκρατείται από το αληθές. Και είναι απο ρίας άξιον, που ο πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει, ότι εάν δεν ευημερεί η κοινότητα σαν σύνολον θα καταστεί αδύ νατον να διατηρήσει ο ανοήτως εκτιμών το όποιο κέρδος έχει προσπορισθεί και να το διατηρήσει αυτό σε status ευπραγίας. Κι’όμως οι πολλοί αδυνατούν να ιδούν την πραγματικότητα, η οποία πραγματικότητα συμβιοί με όσους έχουν την ικανότητα και βλέπουν και την οξυδέρ κεια να κρίνουν. 

36

Όσοι μπορούν και βλέπουν, διαπιστώνουν και το, ότι ο εξουσιαστής ανακαλύπτει έξυπνα επινοήματα για να διατηρεί εις το διηνεκές των έλεγχο των ευπίστων, των ευελπιστούντων, των συμφεροντολόγων, των ιδεοπλή κτων και των κατά πάσαν ερμηνείαν συμφθεγγομένων και συμφασκόντων. Αυτοί που βλέπουν δυσφορούν με την διαπίστωση, ότι βρίσκονται σε θέση αδυναμίας να νική σουν τα ελεγχόμενα media, τα οποία υιοθετούν (επιδοτή σεων ένεκα) τους ατύπους κανόνες της νέας τάξεως πραγμάτων. Διαπιστώνουν την αποτελεσματικότητα των πολιτικών ελιγμών, οι οποίοι διευκολύνουν την απέκδυση πολιτικής ευθύνης για όσα απεκβαίνουν αρνητικά για το κοινωνικό σύνολο. Και οι πολιτικοί δικαιολογώντας εαυ τούς για τα κοινωνικώς απρόσδεκτα που σημειώνονται, μας λέγουν, ότι οφείλονται σε άστοχες ντιρεκτίβες, επί πα ραδείγματι, της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, τις οποίες ένεκα καταστατικής υποχρεώσεως ακολουθούμε. Μάλιστα ένας πρώην πρωθυπουργός ανεφέρθη και σε μίαν αορίστου σχήματος παγκόσμια διακυβέρνηση, η οποία θα αντικα ταστήσει σταδιακά τους υπάρχοντες θεσμούς διακυβερ νώντας πολυφυλετικούς πληθυσμούς και όχι κράτη/έθνη με συγκεκριμένα σύνορα. Ελέχθη και αυτό άλλωστε από έναν άλλον εκλεγμένον από εμάς πολιτικό, ότι στην θά λασσα δεν υπάρχουν σύνορα. 

Όσοι μπορούν και βλέπουν, έχουν ήδη βεβαιωθεί, ότι αυτοί οι ηγούμενοι της ελληνικής κοινωνίας ανεξαρ τήτως χρώματος και κομματικής παντιέρας είναι περισσό τερον διαχειριστές αλλοτρίων εντολών παρά εθνικοί ταγοί. Δεν εξηγείται αλλοιώς το γεγονός, ότι ενώ το 80% του Ελληνικού λαού αποτάσσει κάθε αναγνώριση του πο λυφυλετικού μορφώματος των Σκοπίων, ως μη έχοντος την ελαχίστη σχέση με την Παγκόσμιο Ιστορία που τοπο θετεί την Μακεδονία στο Πάνθεον του ακμάσαντος Ελ ληνισμού, εν τούτοις έγινε αποδεκτό από την εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση καθώς και την μετέπειτα διαδεχθείσα αυτήν κυβέρνηση. Κι όμως εμείς οι ογδόντα στους εκατόν νομίζοντας, ότι η πολιτική μας ορθότητα μας επιβάλλει σιωπή λόγω του κινδύνου μήπως και κατηγορηθούμε αν τιδραστικοί, φασίστες και εχθροί της δημοκρατίας χώσαμε την μικρόσχημη κεφαλή μας στην άμμο, ωσάν στρουθο κάμηλοι. 

Όσοι έχουν την ικανότητα και διορώνται τα μελ λούμενα, αρχίζουν και κρούουν σήμαντρα εμπρός στα συνταρακτικά προαγγελλόμενα. Ότι δηλαδή επίκειται η μεγάλη επανεκκίνηση, η οποία ακούγεται όλο και πιο συχνά και πιο ηχηρά και διαπεραστικά. Επανεκκίνηση, που σημαίνει, ότι μετά την πανδημία του κορονοϊού θα διαμορφωθεί ένας νέος κόσμος. Ένας κόσμος, που θα υπα κούει σε παγκόσμια κέντρα εξουσίας, τα οποία σκοπόν έχουν να εφαρμόσουν κατά διαπρύσια εκδοχή αυτή την «επανεκκίνηση». Επιδίωξή τους η επιβολή -μέσω αδιαφα νούς και κρυφής ατζέντας- καταργήσεως εθνών και επι βολή παγκοσμίων κανόνων προς ολοκληρωτικόν έλεγχον των μαζών με την «δημοκρατική» συναίνεση των ανεύ ρων πολιτών. 

Σ’αυτόν τον καθολικής πρακτικής έλεγχο, πρω τεύοντα ρόλο θα παίξουν οι αλγόριθμοι και κατά μίαν οπτικήν η «καταλλήλως» προγραμματισμένη και τροφο δοτημένη τεχνητή νοημοσύνη. Το «καταλλήλως» σημαί νει συμβατή λειτουργία με τις προδιαγραφές της νέας τάξεως πραγμάτων. Σε περίπτωση κακής εκβάσεως στο χοθεσιών, η ευθύνη θα αποδίδεται στις τεχνικές υπηρεσίες ψηφιακής υποστηρίξεως. Δηλαδή κάτι σαν την απόφαση της ΕΕ της 11 Δεκ 2020 να αναζητηθούν ευθύνες από κά ποια άγνωστα τοις πάσιν άτομα για την επιθετική κατά Ελλάδος και Κύπρου συμπεριφορά της Τουρκίας. 

Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, δηλαδή του παγ κοσμίου μετασχηματισμού με την παραγκώνιση των πο λιτικών θεσμών, έκαστον των πριν δικών μας συμπερι φορών και αντιδράσεων κρίνεται. 

Μα επί τέλους, ποίοι είναι εκείνοι, που θέλουν τον λαό φυλακισμένο με πνευματική τρωτότητα μέσα σε χώ ρους προπαρασκευής γενετικού εκφυλισμού; Η κοινή μας λογική μάς δακτυλοδεικτεί τους χρηματοδότες κάθε μορ φής εξουσίας. Το δάκτυλο στρέφεται και προς τους εκόν τες/άκοντες πολιτικούς, εκείνους τους καταλήγοντες ως διαχειριστικά όργανα οικονομικών δυναστειών.Δακτυλο δεικτούμενοι και οι όσοι διακρίνονται για την απληστία, την ανταγωνιστικότητα, την ματαιοδοξία και το πάθος για εξουσία∙ οικονομική τε και πολιτική. Είναι αυτοί, οι οποίοι όσα πλούτη και αξιώματα κι αν αποκτήσουν, εξακολου θούν να ορέγονται περισσότερα. Ο κορεσμός γι αυτούς είναι όνειρο ανεκπλήρωτο. 

Μερίδιο ευθύνης έχουν και όσοι είναι ικανοί να βλέπουν τις αλήθειες και να διαβλέπουν κινδύνους αλλά να σιωπούν. Είναι οι διανοούμενοι, οι ακαδημαϊκοί, οι κάθε βαθμίδος δάσκαλοι. Είμαστε κι εμείς, οι όσοι εκ των «Ελλήνων» γονέων θα ήθελαν τα τέκνα τους να συνεχί σουν να πορεύονται σύμφωνα με τις εθνικές παραδόσεις αλλά αδρανούμε αποκαλύπτοντας μικροψυχία. 

Και εγώ διερωτώμαι. Τι χρειάζεται να γίνει για να μπορέσω να αποκτήσω και πάλιν το φως; Εάν σκεφθώ, ότι η τηλεόραση με τους -κάθε κομματικών κατευθύν σεων, πολιτικών σκοπιμοτήτων και ανομολογήτων αμοι βών- δημοσιογράφους και πανελίστες με πλάθουν σαν ένα ετερόφωτον ενεργούμενον, εγώ οφείλω να αντισταθώ∙ να αντιδράσω. Και εφ’όσον δεν βλέπω στον ελληνικόν ορί ζοντα Έλληνες διαφωτιστές, οφείλω να διαφωτιστώ αφ’εαυτού και αποδώσω τα εις εαυτόν μελετώντας τους σοφούς και τους διαχρονικώς διακεκριμένους διανοητές. Με τον τρόπο αυτό θα αποκτήσω την αναλογούσα στην πνευματική μου χωρητικότητα σοφία. Εκείνο που μου χρειάζεται για να πολεμήσω τα εμπόδια, που η φυσική νω θρότητα και η δειλία αναχαιτίζει τον συναισθηματικόν μου κόσμον είναι η γνώση. Η αυτοπεποίθηση είναι το θάρρος της γνώσης. Αυτή είναι η αρμόζουσα προτροπή. Και ας έχω και τούτο κατά νουν. Η θεά της Σοφίας Αθηνά απεικονίζεται φέρουσα την γλαύκα της γνώσης και την πανοπλία προς πόλεμον κατά του σκοταδισμού. 

37

Γεγονότα και εξελίξεις στο διάστημα Από 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020 έως 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020 

Του Αντιστρατήγου ε.α. Χ. Μουστάκη 

Επιτίμου Διοικητού 1ης Στρατιάς 

1. ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ 

α. Κύπρος 

Στις 9 Οκτωβρίου η Τουρκία, παραβιάζοντας τις αποφάσεις του Σ.Α. ΟΗΕ, προέβη στο άνοιγμα των Βαρω σίων, εσπευσμένα, ως προεκλογικό δώρο προς τον -εκλεκτό του κ. Ερντο γάν- κ. Τατάρ που το είχε στο προεκλο γικό του πρόγραμμα. 

Στις 18 Οκτωβρίου πραγματο ποιήθηκαν οι προεδρικές εκλογές στο ψευδοκράτος , τις οποίες κέρδισε ο κ. Τατάρ, που δήλωσε αμέσως, ότι ψηφί στηκε για να αναζητήσει τη λύση των δύο κρατών. 

Στις 4 Νοεμβρίου συναντήθη καν οι κύριοι Αναστασιάδης και Τατάρ όπου διαπιστώθηκε η διαφορά απόψε ων. 

Στις 16 Νοεμβρίου ο κ. Ερντο γάν επισκέφθηκε το «ψευδοκράτος», όπου συμμετέσχε στις εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο της ανακη ρύξεώς του και σε φιέστα στα Βαρώσια. Εκεί ανακοίνωσε την πρόθεσή του για άνοιγμα της Αμμοχώστου υπό τουρκο κυπριακή διοίκηση διευκρινίζοντας, ότι μπορεί να επιστρέψουν κι όσοι από τους ελληνοκύπριους ιδιοκτήτες αποδέχο νται την τουρκοκυπριακή διοίκηση. Τάχθηκε δε για μία ακόμη φορά υπέρ 

της λύσεως των δύο κρατών. 

Την 12 Δεκεμβρίου βρέθηκε στην Κύπρο η ειδική απεσταλμένη του γ.γ. ΟΗΕ κ. Λουτ, όπου συναντήθηκε με τον κ. Αναστασιάδη, ο οποίος δήλωσε ότι δέχεται να συμμετάσχει σε μία άτυπη συνάντηση υπό την αιγίδα του γ.γ. ΟΗΕ και ότι είναι έτοιμος για τη συνέχιση των συνομιλιών από το σημείο που δια κόπηκαν το καλοκαίρι του 2017 στο Κρας Μοντάνα, καθώς και με τον κ. Τατάρ, ο οποίος ζήτησε σε τυχόν συνο μιλίες να συζητηθεί η λύση των δύο κρατών. 

Ο κ. Ερντογάν, προκειμένου να σύρει την Κύπρο σε διάλογο για τη λύση των δύο κρατών, θα επιδιώξει την αναγνώριση του ψευδοκράτους από το Αζερμπαϊτζάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, τη Σομαλία και την Γκάμπια και τη λειτουργία του σύμφω να με το «μοντέλο Ταϊβάν» που σημαί νει ότι, θα μπορεί να έχει εμπορικές σχέσεις και με τις χώρες που δεν το αναγνωρίζουν. Από την πλευρά τους η Κύπρος και η Ελλάδα εκτιμούν, ότι ο κ. Ερντογάν θα αναγκαστεί να αλλάξει στάση, υπό την απειλή των κυρώσεων και την υποστήριξη του κ. Μπάιντεν, ο οποίος έχει ταχθεί υπέρ της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και για 

38

αυτό αρνούνται τη συζήτηση για οποι αδήποτε άλλη λύση. Αν και οι δύο πλευρές εμμείνουν στις θέσεις τους, υπάρχει κίνδυνος ογ.γ. ΟΗΕ να κηρύ ξει άκαρπη τη διαδικασία, ελλείψει «σημείου εκκίνησης», οπότε θα λυθούν και τα χέρια του κ. Ερντογάν για να δρομολογήσει ακόμη και την ενσωμά τωση του ψευδοκράτους στην Τουρ κία. 

Η Τουρκία συνεχίζει τις γεω τρήσεις, αγνοώντας τις απειλές της Ε.Ε. για κυρώσεις και θα συνεχίσει απτόητη, όσο δεν έχει επιπτώσεις για τις παράνο μες ενέργειές της. Η Τουρκία δεν παίρ νει από λόγια, μόνο από πράξεις κατα λαβαίνει, όπως δήλωσε κι ο κ. Μακρόν. 

β. Ελληνοτουρκικές Σχέσεις 

(1) Τουρκικές Προκλήσεις 

Η Τουρκία , αντιδρώντας για την απόφαση της Συνόδου κορυφής που της έδωσε προθεσμία μέχρι το Δεκέμβριο για να σταματήσει τις προκλήσεις και να συμμορφωθεί με τη διεθνή νομιμό τητα, τορπίλισε την προσπάθεια της κ. Μέρκελ για διερευνητικές συνομιλίες κι έβγαλε στις 11 Οκτωβρίου και πάλι το OrucReis, που είχε αποσύρει στην Αττάλεια στις 12 Σεπ για έρευνες, οι οποίες συνεχίστηκαν με διαδοχικές 

ΝΑΥΤΕΧ μέχρι τις 29 Νοεμβρίου, οπότε απεσύρθη και πάλι στην Αττά λεια. 

Στις 20 Οκτωβρίου και στις 27 Νοεμβρίου. ΤοOrucReis εισήλθε μέχρι τα 7 μίλια στην υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου, όπου βρήκε παρατεταγ μένο τον ελληνικό στόλο κι ανέκρουσε πρύμναν. 

Στις 18 Οκτωβρίου η τουρκική βουλή ψήφισε νόμο με τον οποίο επε κτείνετο ο χώρος της ευθύνης της Τουρκίας για έρευνα και διάσωση στα όρια της «Γαλάζιας Πατρίδας».Την ενέργεια αυτή ακύρωσε στην πράξη, κατόπιν αντιδράσεων της Ελλάδας, ο Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αερο πορίας (ICAO) με δήλωσή του στις 3 Νοεμβρίου, ότι δεν αποδέχεται αλλαγή στα ισχύοντα όρια και τις αρμοδιότητες για έρευνα και διάσωση της περιοχής. 

Στις 22 Νοεμβρίου ο κ. Ερντο γάν, βλέποντας τη σκλήρυνση των ηγε τών της ΕΕ, τους οποίους αποκάλεσε ναζιστές και φοβούμενος την επιβολή κυρώσεων το Δεκέμβριο, έκανε στρο φή και κάλεσε την ΕΕ σε συνομιλίες για τη μελλοντική συνεργασία με την Τουρκία. Απέστειλε μάλιστα τον εκ πρόσωπό του κ. Καλίν στις Βρυξέλλες προκειμένου να πείσει τα ηγετικά της στελέχη, ότι τυχόν κυρώσεις θα είναι αναποτελεσματικές και για να πιέσουν την Ελλάδα να προσέλθει σε διάλογο χωρίς προϋποθέσεις κι όχι μόνο για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, όπως έχει αποδεχτεί η Σύνοδος Κορυφής στις 2 Οκτωβρίου. 

Η Τουρκία διαμαρτυρήθηκε έντο να για τον έλεγχο, που πραγματοποιή θηκε στις 22 Νοεμβρίου σε τουρκικό εμπορικό που κατευθύνετο στη Λιβύη, από γερμανούς κομμάντος στα πλαίσια της αποστολής «Ειρήνη» για την τήρη ση του εμπάργκο όπλων. Κατηγόρησε δε την Ελλάδα, εκ του λόγου ότι επικε φαλής της επιχείρησης είναι έλληνας ναύαρχος, ότι προσπαθεί να σαμποτά ρει τα ευρωπαϊκά βήματά της. 

Στις 30 Νοεμβρίου η Τουρκία με τρεις ΝΑΥΤΕΧ, ζήτησε την αποστρατι κοποίηση των Ψαρών, της Λήμνου, του Αϊ Στράτη, της Μυτιλήνης, της Τήλου 

και της Χάλκης. 

Από 30 Νοεμβρίου έως 6 Δεκεμ βρίου διεξήχθη η άσκηση «ΜΕΔΟΥ ΣΑ» με τη συμμετοχή της Ελλάδας, της Κύπρου, της Αιγύπτου, της Γαλλίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ). Αυτή προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις της Τουρκίας, που κατηγό ρησε τις πέντε χώρες ότι κλιμακώνουν την ένταση στην Αν. Μεσόγειο. 

Η κίνηση του κ. Ερντογάν απο τελεί ελιγμό για να αποφύγει τις κυρώ σεις και να κερδίσει χρόνο μέχρις ότου διευκρινισθεί η στάση που θα τηρήσει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Μπάι ντεν, οπότε και θα επανέλθει, αν δεν καταφέρει να σύρει την Ελλάδα σε διάλογο με τους δικούς του όρους, δριμύτερος. Στην περίπτωση αυτή θα στείλει το γεωτρύπανο ΓΙΑΒΟΥΖ για γεωτρήσεις εντός της ελληνικής υφα λοκρηπίδας προκειμένου να προκαλέ σει τη δυναμική αντίδραση της Ελλά δας και να της χρεώσει την ευθύνη. Με τις συνεχείς δε προκλήσεις στην Ελλάδα για διάλογο, που είναι προ σχηματικές, προσπαθεί να την εκθέ σει ως αδιάλλακτη στους ευρωπαίους και τον κ. Μπάιντεν. 

Η Ελλάδα δεν πρέπει να εναπο θέτει τις ελπίδες της, ούτε στις κυρώ σεις τις ΕΕ, που αν επιβληθούν δεν θα αναγκάσουν τον κ. Εντοργκάν να κά νει πίσω, διότι αυτό θα τον εκθέσει στο εσωτερικό της Τουρκίας και θα σημάνει το τέλος του, ούτε στον κ. Μπάιντεν, λόγω των προεκλογικών του εξαγγελιών, διότι αυτές, όπως έχει δείξει η ιστορία, αλλάζουν μετά την ανάληψη της διακυβερνήσεως και υποτάσσονται στα συμφέροντα της Αμερικής. 

Γι’ αυτό η Ελλάδα πρέπει να στηρίζεται στις δυνάμεις της, εξασφα λίζοντας αξιόπιστη αποτροπή δια της ανυψώσεως του φρονήματος του λαού και της περαιτέρω ενισχύσεως των Ενόπλων Δυνάμεων. 

(2) Ελληνική Αντίδραση 

Η Ελλάδα αποφεύγοντας την παγίδα της Άγκυρας, να την παρασύρει σε δυ ναμική αντίδραση: 

• Συνέχισε το δρόμο της διπλω 39

ματίας και κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να πείσει το σύνολο σχεδόν της Διε θνούς Κοινότητος για την προκλητικό τητα της Τουρκίας και την παραβίαση της διεθνούς νομιμότητος. 

• Απέδειξε την προσήλωσή της στο Διεθνές Δίκαιο με την υπογραφή συμφωνιών με Ιταλία κι Αίγυπτο για την χάραξη της ΑΟΖ και με την Αλβα νία για Δ.Δ. της Χάγης για το ίδιο θέμα. • Πίεσε την ΕΕ για την αναστο λή της τελωνειακής ένωσης με την Τουρκία και ζήτησε την αναστολή της παραδόσεως πολεμικού υλικού από τα κράτη μέλη. Μάλιστα ο κ. Δένδιας σε συνέντευξή του στις 27 Νοεμβρίου άσκησε κριτική στην Γερμανία για την διστακτικότητά της να της επιβάλει κυ ρώσεις. [Στάση ΕΕ και αντιδράσεις Ελλάδος ως παράγραφος 1β(3)]. 

• Επέκτεινε και εμβάθυνε και στον αμυντικό τομέα τις τριμερείς συ νεργασίες (3+1) με Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο και ΗΠΑ. 

• Συνήψεν αμυντική συμφωνία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (Η ΑΕ) και βρίσκεται σύμφωνα με δημο σιογραφικές πληροφορίες σε συζητή σεις με την Ινδία, που και αυτή όπως και τα ΗΑΕ είναι σε αντιπαλότητα με την Τουρκία, για την σύναψη νέας τρι μερούς (Ελλάς-ΗΑΕ-Ινδία) με την συμμετοχή και των ΗΠΑ. 

(3) Στάση ΕΕ 

Στις 2 Οκτωβρίου η Σύνοδος 

Κορυφής της ΕΕ αποφάσισε να μην επιβάλει κυρώσεις στη Τουρκία και να της δώσει χρόνο μέχρι τη Σύνοδο Κο ρυφής στις 10-11 Δεκεμβρίου 2020 για να συμμορφωθεί. Στη λήψη της αποφά σεως συνέβαλε η απόσυρσή του Oruc Reis και η προσχηματική της δήλωση ότι ήταν έτοιμη να ορίσει ημερομηνία για την έναρξη διερευνητικών επαφών. Η Τουρκία όχι μόνο δεν συμμορφώθη κε, αλλά απέστειλε και πάλι το Oruc Reis στην Αν. Μεσόγειο για έρευνες και προέβη σε μια σειρά προκλήσεων, όπως στην παράγραφο 1β(1). 

Εν όψει της Συνόδου Κορυ 

φής στις 10-11 Δεκεμβρίου η Τουρκία άρχισε και πάλι τις κινήσεις εντυπω 

σιασμού. Απέσυρε το OrucReis και καλεί την Ελλάδα σε διερευνητικές ε παφές πριν την Σύνοδο και την κατηγο ρεί γιατί αρνείται. Παράλληλα έκανε και άνοιγμα στην ΕΕ, που την πιέζει για την επαναφορά του κράτους δικαί ου, δηλώνοντας ότι θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις στους τομείς της δικαι οσύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμά των και ότι η θέση της είναι στην Ευ ρώπη. 

Η Ελλάδα, έχοντας και την υπο στήριξη του κ. Μακρόν, έχει επιδοθεί σε μία τεράστια προσπάθεια για να πεί σει τους ευρωπαίους ότι έχουν εξα ντληθεί όλα τα περιθώρια επιείκειας προς την Τουρκία, ότι οι κινήσεις της είναι προσχηματικές και ότι πρέπει να της επιβληθούν άμεσα κυρώσεις στις οποίες να περιλαμβάνονται το εμπάρ γκο όπλων και η αναστολή της τελω νειακής ένωσης ή κατ΄ ελάχιστον να αποφασιστεί η αυτόματη επιβολή κυ ρώσεων με συγκεκριμένο κατάλογο, αν η Τουρκία επαναλάβει τις προκλήσεις. Όσον αφορά δε στις διερευνητικές επα φές δεν συναινεί, και πολύ καλά πράτ τει, να ξεκινήσουν πριν από την Σύνο δο Κορυφής, όπως έγινε πριν την Σύνο δο της 2 Οκτωβρίου και χρησιμοποιή θηκε ως δικαιολογία για να αναβληθεί η επιβολή κυρώσεων, αλλά μετά από αυτήν και εφόσον τηρηθεί ένα μορατό ριουμ τουλάχιστον 2 μηνών. 

Η κ.Μέρκελ, όπως προκύπτει και από τις δηλώσεις της στις 30 Νοεμβρί ου ότι οι κινήσεις της Τουρκίας είναι επιθετικές και προκλητικές αλλά της αξίζει σεβασμός για όσα έχει προσφέ ρει στον τομέα της μετανάστευσης με τη φιλοξενία 3 εκατ. Σύρων προ σφύγων, θα ταχθεί και πάλι υπέρ της αναβολής των κυρώσεων, με τη δικαιο λογία ότι θα πρέπει να συντονιστούν οι ενέργειες της ΕΕ έναντι της Τουρκίας με αυτές των ΗΠΑ υπό τον κ Μπάιντεν και θα το επιτύχει. 

Στις 3 Δεκεμβρίου ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος κ. Βέμπερ ζήτησε την άμεση επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία. 

Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στις 10-11 Δεκεμβρίου, με τα μέχρι 

τώρα δεδομένα κι αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, θα αναβάλει και πάλι την επιβολή των κυρώσεων κι αν επιβάλει κάποιες θα είναι ήπιες και δεν θα συνετίσουν την Τουρκία. 

(4) Στάση ΝΑΤΟ 

Ο γγ του ΝΑΤΟ κ. Στόλντεμπερ γκ τήρησε και εξακολουθεί να τηρεί ευμενή ουδετερότητα υπέρ της Τουρ κίας. Στις 30 Νοεμβρίου και ενώ δεν είχε προβεί σε καταγγελία των κι νήσεων της Τουρκίας για το OrucReis, δήλωσε ότι η απόσυρσή του θα βοηθή σει στην εκτόνωση της έντασης και ότι το ΝΑΤΟ θα συμβάλει με το μηχανισμό αποκλιμάκωσης που έχει συστήσει. 

Την 1 Δεκεμβρίου ο απερχόμενος ΥΠΕΞ των ΗΠΑ κ. Πομπέο, μιλώντας στη Σύνοδο ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ κατηγό ρησε την Τουρκία ότι με τις ενέργειες της υπονομεύει τη Συμμαχία, καθώς και το ΝΑΤΟ ότι δεν έχει ενεργοποιή σει το μηχανισμό αποκλιμάκωσης. Ανταπαντώντας ο Τούρκος ΥΠΕΞ κ. Τσαβούσογλου εξέφρασε τη δυσαρέ σκειά του για τη στάση των ΗΠΑ, ανα φέροντας ότι μόνον η Γερμανία είναι έντιμος διαμεσολαβητής. 

Την 3 Δεκεμβρίου ο κ. Μπερνς πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα και σύμβουλος του κ. Μπάιντεν, δήλω σε ότι «Η Τουρκία έχει γίνει ένας μεγά λος πονοκέφαλος για το ΝΑΤΟ και τις χώρες της ΕΕ.». 

Την 3 Δεκεμβρίου ο γγ ΝΑΤΟ ανέφερε στο twitter ότι ο κ. Μακρόν, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν, του δήλωσε ότι τηρεί ίσες αποστάσεις στο θέμα της Τουρκίας, αλλά αμέσως τον διέψευσε πηγή της γαλλικής κυβέρ νησης δηλώνοντας, ότι ο κ. Μακρόν του ανέφερε ότι πρέπει να ζητηθούν εξηγήσεις από την Τουρκία για τις ανη συχίες που έχει προκαλέσει στη Συμ μαχία. 

Ύστερα απ΄ όλα αυτά η Ελλά δα δεν πρέπει να περιμένει κάτι από το ΝΑΤΟ. 

γ. Σχέσεις με ΗΠΑ 

Οι σχέσεις των δύο χωρών είναι άριστες. Τόσο ο κ. Μπάιντεν όσο 

40

και το κατεστημένο, πλην του κ. Τραμπ, διάκεινται φιλικότερα προς την Ελλάδα απ΄ότι προς την Τουρκία. 

Στις 27-30 Σεπτεμβρίου ο ΥΠΕΞ ο κ. Πομπέο, επισκέφθηκε την Ελλάδα, παραλείποντας την Τουρκία σε αντίθεση με τα ειωθότα, όπου σημα τοδότησε το στρατηγικό ρόλο της Σού δας για τις ΗΠΑ και της Β. Ελλάδος ως κέντρου ενεργειακού σχεδιασμού τους, για την απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία. Μίλησε για περισσότερες αμερικανικές επενδύσεις και ενεργο ποίηση των λιμένων Καβάλας και Αλε ξανδρουπόλεως. 

Στις 29 Οκτωβρίου ο αμερικα νικός στρατός ενημέρωσε τον Οργανι σμό Λιμένος Αλεξανδρουπόλεως ότι το Μάρτιο του 2021 θα διέλθουν από αυ τόν με προορισμό τη Ρουμανία για συμμετοχή στην άσκηση «Defence-21» 40.000 αμερικανοί στρατιώτες με άρματα, ΤΘ, Ε/Π και μεγάλο όγκο εφο δίων και πυρομαχικών. 

Στις 23 Σεπτεμβρίου ο αναπλη ρωτής ΥΠΕΞ κ. Μπίγκαν, σε ομιλία του στην Ουάσιγκτον, καταδίκασε απε ρίφραστα την Τουρκία για την προκλη τική της πολιτική στην Αν. Μεσόγειο. 

Δυσφορία στην Ελλάδα προ κάλεσε έγγραφο του ΥΠΕΞ προς το Κογκρέσο, στο οποίο αναφέρεται ότι δεν μπορεί να πάρει θέση για τις τουρ κικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, γιατί η Ελλάδα ενώ έχει χωρικά ύδατα μέχρι τα 6 νμ διεκδικεί εναέριο χώρο 10 νμ και γιατί δεν υπάρχουν καθορισμένα θαλάσσια σύνορα. 

Αυτό αποτελεί μήνυμα ότι οι ΗΠΑ μπορεί να στηρίζουν την Ελλά δα, όπου συμπίπτουν τα συμφέροντά τους όπως στην Αν. Μεσόγειο, αλλά στις ελληνοτουρκικές διαφορές θα τηρούν ίσες αποστάσεις, γιατί δεν θέλουν να σπρώξουν την Τουρκία στην αγκαλιά της Ρωσίας. 

δ. Σχέσεις με Ρωσία 

Ο κ. Λαβρώφ κατά την επί 

σκεψή του στην Ελλάδα στις 26 Οκτω βρίου δήλωσε ότι η Ελλάδα έχει δικαί ωμα επεκτάσεως των χωρικών της υδά των στα 12νμ, ενώ κι ο κ. Πούτιν έχει 

κατ΄επανάληψη συστήσει στην Τουρ κία να σταματήσει τις παράνομες ενέρ γειες στην Αν. Μεσόγειο. 

Οι σχέσεις των δύο χωρών βρίσκονται σε τροχιά προσεγγίσεως, ύστερα από την ψυχρότητα που προ κάλεσε η απέλαση ρώσων διπλωμα τών το 2018. Σε κάθε όμως περίπτω ση ο κ.Πούτιν δεν θα παρέμβει υπέρ της Ελλάδος σε τυχόν σύγκρουση με την Τουρκία, λόγω της λυκοφιλίας με τον κ. Ερντογάν. 

2. ΒΑΛΚΑΝΙΑ 

α. Αλβανία 

Στις 25 Σεπτεμβρίου η Αλβα νία, κατ΄ απαίτηση του κ. Ερντογάν έκλεισε τα σχολεία, που ήλεγχε η Οργάνωση του ιμάμη κ. Γκιουλέν. 

Η Τουρκία εξέφρασε τη δυ σφορία της για την συμφωνία Ελλάδος – Αλβανίας στις 20 Οκτωβρίου περί παραπομπής στο ΔΔ Χάγης της χάρα ξης της μεταξύ τους ΑΟΖ. 

Ο κ. Ράμα προέκρινε την ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ και γι΄αυτό δεν υπέκυψε στις πιέσεις του κ. Εντοργκάν. Σύντομα θα φανεί αν θα τιμωρηθεί γι΄αυτό, δεδομένης της επιρροής που ασκεί η Τουρκία στην Αλβανία. 

β. Σκόπια 

Στις 17 Νοεμβρίου η Βουλγα ρία , όπως είχε προαναγγείλει, έθεσε ΒΕΤΟ στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Σκοπίων στην ΕΕ, λόγω των μεταξύ τους γλωσσικών και ιστορικών διαφορών. 

Η Βουλγαρία δεν αναγνωρίζει τη «μακεδονική γλώσσα» και δεν αποδέχεται μακεδονική μειονότητα στο έδαφος της. 

Στις 26 Σεπτεμβρίου τα Σκόπια υπέβαλλαν αίτημα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για την αναγνώριση της αυτοκέφαλης εκκλησίας των Σκοπίων, αλλά το Πατριαρχείο με ανακοίνωσή του στις 20 Οκτωβρίου την απέρριψε. 

γ. Σερβία – Κόσοβο 

Στις 6 Σεπτεμβρίου το ΥΠΕΞ της Τουρκίας αντέδρασε για την μετα 

φορά στα Ιεροσόλυμα της Σερβικής Πρεσβείας στο Ισραήλ και της ανα γνωρίσεως του Ισραήλ από το Κόσοβο, που περιληφθήκαν στη μεταξύ τους συμφωνία, που υπέγραψαν στην Ουά σιγκτον, επί παρουσία του κ. Τραμπ. 

Στις 6 Νοεμβρίου ο κατηγο ρούμενος για εγκλήματα πολέμου τέως Πρόεδρος του Κοσόβου, που παραιτή θηκε για να δικαστεί, μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις του ΔΔ Χάγης. Οι ασχολούμενοι όμως με το θέμα πιστεύ ουν ότι θα αντιμετωπιστεί ευνοϊκά και δε θα καταδικαστεί. 

δ. Βουλγαρία 

Την 11 Οκτωβρίου η Βουλγα ρία υπέγραψε αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ. 

Την 12 Οκτωβρίου η Ρωσία απέλασε δύο Βούλγαρους διπλωμάτες ως αντίποινα για την απέλαση δύο Ρώσων διπλωματών από τη Βουλγαρία στις 24 Σεπτεμβρίου. 

3.ΤΟΥΡΚΙΑ 

α. Εσωτερική κατάσταση 

Συνεχίζονται οι διώξεις κατά αντιφρονούντων και πολιτικών αντιπά λων. Στις 26 Νοεμβρίου το δικαστήριο επέβαλε ποινή ισοβίων σε 337 στρα τιωτικούς για συμμετοχή στο αποτυχη μένο πραξικόπημα και από 16 Σεπτεμ βρίου μέχρι σήμερα συνελήφθησαν 381 αξιωματικοί και πολίτες ως γκιου λενιστές και 641 Κούρδοι κατηγορού μενοι για συνεργασία με το ΡΚΚ. 

Στις 15 Νοεμβρίου ο γενικός εισαγγελέας ζήτησε την άρση της ασυ λίας του αρχηγού της αντιπολιτεύσεως κ. Κιλιντζάρογλου για φιλοκουρδικές δηλώσεις και στις 16 Νοεμβρίου ο εισαγγελέας της Κωνσταντινουπόλεως ξεκίνησε έρευνα σε βάρος του δημάρ χου κ. Ιμάμογλου, γιατί αντιδρά στο φαραωνικό έργο, που σχεδιάζει ο κ. Ερντογάν, της διανοίξεως διώρυγας παράλληλης προς το Βόσπορο. 

Η εξέλιξη της πανδημίας βρί σκεται εκτός ελέγχου. Στις 25 Νοεμ βρίου ο υπουργός υγείας δήλωσε ότι η κατάσταση βρίσκεται υπό έλεγχο, αλλά στις 29 Νοεμβρίου ο Ιατρικός Σύλλο γος τον διέψευσε, αναφέροντας ότι η 

41

αύξηση των κρουσμάτων το Νοέμβριο αυξήθηκε κατά 300%, ενώ ο δήμαρχος της Κωνσταντινουπόλεως δήλωσε ότι οι νεκροί στην πόλη ξεπερνούν τους 400 την ημέρα, που είναι περισσότεροι απ΄ όσους ανακοινώνει η Κυβέρνηση για όλη τη χώρα. 

Ο κ. Ερντογάν, κατηγορείται από την αντιπολίτευση ότι δίνει προ τεραιότητα στην οικονομία έναντι της υγείας των πολιτών. 

Η οικονομία της χώρας βρί σκεται σε κατάρρευση. Η αντικατά σταση του Κεντρικού Τραπεζίτη και η εξαιτίας αυτής παραίτηση του υπουρ γού οικονομικών και γαμπρού του κ. Ερντογάν δεν κατάφεραν να αναστρέ ψουν την κατάσταση, ενώ κι οι επενδύ σεις του Κατάρ, στο οποίο ο κ. Ερντο γάν πούλησε τα ασημικά της χώρας κατά την αντιπολίτευση, θα δώσει μικρή μόνον ανάσα. Προ αυτής της καταστάσεως ο κ. Ερντογάν, αλλά και λόγω της αδυναμίας της Ρωσίας και της Κίνας να τον βοηθήσουν, αναγκά στηκε να κάνει άνοιγμα προς την ΕΕ, προκειμένου να αποφύγει τις κυρώσεις και να εξασφαλίσει οικονομική ενίσχυ ση. Γι΄αυτό εξήγγειλε μεταρρυθμίσεις στον τομέα της δικαιοσύνης και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, για τις οποί ες τον πιέζει από καιρό η ΕΕ. Τούρκοι όμως αναλυτές υποστηρίζουν ότι οι μεταρρυθμίσεις του κ. Ερντογάν είναι λόγια του αέρα, γιατί δεν είναι διατε θειμένος να παραιτηθεί από τις υπε ρεξουσίες, που απέκτησε με μεγάλο κόπο και ότι τις εξαγγέλλει μόνο και μόνο για να ξεγελάσει για μια ακόμη φορά την ΕΕ. 

β. Εξωτερική Πολιτική 

Ο κ. Ερντογάν άνοιξε και νέο πολεμικό μέτωπο στο Ναργκόνο Καρα μπάχ παρά τις συστάσεις της διεθνούς κοινότητας για μη ανάμειξή του. (Λεπτομέρειες για όλα τα μέτωπα στις οικείες παραγράφους) 

Επίσης βρίσκεται σε αντιπαρά θεση με όλους τους ηγέτες της Δύσεως, λόγω της αντιδράσεώς τους στις παρά νομες και προκλητικές του ενέργειες. Χαρακτήρισε τους ηγέτες της ΕΕ ναζι 

στές, τον κ. Μακρόν ψυχοπαθή και τους αμερικανούς, πλην του κ. Τραμπ, ανόητους. Κάλεσε δε τους μουσουλμά νους να επιβάλλουν εμπάργκο στα γαλ λικά προϊόντα, λόγω των μέτρων του κ. Μακρόν για τον περιορισμό του ακραί ου ισλαμισμού. (Λεπτομέρειες στην παράγραφο 5β Γαλλία). 

Προέβη σε δοκιμή των ρωσι κών πυραύλων S-400, αλλά ο κ. Τραμπ δεν ενέκρινε την επιβολή κυρώσεων που ζήτησε το Κογκρέσο. Απαντώντας δε σε όσους μίλησαν για κυρώσεις δήλωσε, ότι δεν τον ενδιαφέρει τι λένε οι αμερικάνοι, ούτε και θα τους ρωτή σει. Ενώ από τον κ. Μπάιντεν, που καθυστέρησε πολύ να τον συγχαρεί, αναμένει να τηρήσει ουδέτερη στάση, τείνοντάς του χείρα φιλίας. 

Αναταραχή προκάλεσε στην Τουρκία η ανακοίνωση από τις ΗΠΑ ότι το νομοσχέδιο για τον αμυντικό προϋπολογισμό του 2021 προβλέπει την επιβολή από τον Πρόεδρο τουλάχι στον πέντε κυρώσεων στην Τουρκία, λόγω της αποκτήσεως των S-400, εντός 30 ημερών από την υπογραφή του. 

Οι σχέσεις λυκοφιλίας με τον κ. Πούτιν συνεχίζονται, λόγω αμοιβαί ου συμφέροντος. Ο κ. Πούτιν τον χρει άζεται για να δημιουργεί προβλήματα στη Δύση κι ο Ερτογκάν για να του επι τρέπει να επεμβαίνει όπου έχει βλέ ψεις, έστω και με τους όρους που του επιβάλλει κάθε φορά , που ενίοτε είναι μειωτικοί, αλλά και για να εκβιάζει τη Δύση, παρουσιάζοντας ως εναλλακτικό σύμμαχο τη Ρωσία. 

Η εσπευσμένη δοκιμή των S 400, παρά τις απειλές των ΗΠΑ για επιβολή κυρώσεων, έγινε κατ΄ απαί τηση της Ρωσίας προκειμένου να του επιτρέψει να επέμβει στο Ναργκό νοΚαραμπάχ. 

Ο κ. Ερντογάν, όσο ΕΕ και ΗΠΑ δεν του επιβάλλουν κυρώσεις, για οικονομικούς και γεωστρατηγι κούς λόγους, θα συνεχίζει το νεοωθο μανισμό και παντουρκισμό, κηρύσσο ντας ακόμη και μουσουλμανικό πόλε μο, προκειμένου να αποσταθεροποιή σει τη Δύση, η οποία, αν θέλει να τον 

αποτρέψει, θα πρέπει να αντιδράσει άμεσα, επιβάλλοντας αυστηρές κυρώ σεις στις οποίες να περιλαμβάνονται οι οικονομικές και το εμπάργκο όπλων. 

4. ΗΠΑ 

Τις εκλογές που διεξήχθησαν στις 30 Νοεμβρίου κέρδισε ο κ. Μπάι ντεν. Ο κ. Τραμπ, όπως είχε αναγγείλει προεκλογικά αμφισβήτησε το αποτέλε σμα,απαιτώντας να μην καταμετρη θούν οι επιστολικές ψήφοι και να επα ναληφθεί η καταμέτρηση στις πολιτεί ες, που η διαφορά ήταν μικρή, ενώ παράλληλα συγκρότησε ομάδα νομι κών για να καταφύγει στη δικαιοσύνη. Στις 24 Νοεμβρίου που τελείωσαν όλες οι επαναμετρήσεις απεδέχθη εμμέσως την ήττα και έδωσε εντολή στις αρμό διες υπηρεσίες να ξεκινήσουν τις διαδι κασίες για τη μεταβίβαση της εξουσίας στον κ. Μπάιντεν, δηλώνοντας όμως ότι «θα συνεχίσομε τον αγώνα μας και πιστεύω θα δικαιωθούμε». 

Ο κ. Μπάιντεν, όλο αυτό το διάστημα, τήρησε ήπιους τόνους και προετοιμαζόταν για την ανάληψη της εξουσίας, παρόλο που δεν του είχε δοθεί πρόσβαση στις κρατικές υπηρε σίες. Στις 24 Νοεμβρίου παρουσιάζο ντας τα πρόσωπα που επέλεξε για το ΥΠΕΞ και τον τομέα της Εθνικής Ασφαλείας δήλωσε ότι η «Αμερική επιστρέφει» κι ότι «οι συνεργάτες του είναι έτοιμοι να ηγηθούν στον κόσμο κι όχι να αποσυρθούν απ΄ αυτόν» σηματοδοτώντας έτσι ότι βάζει τέλος στην πολιτική της εσωστρέφειας και του απομονωτισμού του κ. Τραμπ. 

Η εκλογή του κ. Μπάιντεν προκάλεσε ανακούφιση στους ηγέτες όλου του κόσμου, πλην των στενών φίλων του κ.Τραμπ όπως ο κ. Πούτιν κι ο κ.Ερντογάν, που τον συνεχάρη με με γάλη καθυστέρηση. Και τώρα όλοι αναμένουν με αγωνία τις εξαγγελίες του. 

Το έργο του θα είναι δύσκολο γιατί θα πρέπει να αντιμετωπίσει την πανδημία με τους νεκρούς να έχουν ξεπεράσει τις 290.000 και τον κ. Τραμπ να μην λαμβάνει μέτρα, να επανενώσει 

42

την Αμερική που την έχει διχάσει και να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τους ηγέτες όλου του κόσμου και τους διε θνείς οργανισμούς, που τις έχει διακό ψει. 

Για την Ελλάδα έχει υποσχεθεί πολλά. Το μόνο όμως σίγουρο είναι ότι σε περιόδους κρίσεως ο έλληνας πρω θυπουργός θα έχει την δυνατότητα να σηκώσει το τηλέφωνο για να τον ενη μερώσει και να του ζητήσει να παρέμ βει, σε αντίθεση με τον κ. Τραμπ, που δεν υπήρχε τέτοια δυνατότητα. 

Για την Τουρκία, παρόλο που την έχει κατηγορήσει για παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας, δεν αναμέ νεται να λάβει άμεσα μέτρα εναντίον της. Θα προσπαθήσει να πείσει τον κ. Ερντογάν να αλλάξει πολιτική κι αν δεν τα καταφέρει θα τον αντιμετωπίσει με αυστηρότητα. Σε κάθε περίπτωση όμως ο κ. Ερντογάν δε θα έχει τη δυνα τότητα, που είχε με τον κ. Τραμπ, να επικοινωνεί μαζί του και να ακυρώνει αποφάσεις της Γερουσίας και των κρα τικών υπηρεσιών ή έρευνες της δικαιο σύνης, που θα είναι εις βάρος του. 

Ως προς τους Διεθνής Οργανι σμούς θα επαναφέρει τις ΗΠΑ στη συμφωνία για την Κλιματική Αλλαγή και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας άμεσα και θα επιδιώξει παράταση της συμφωνίας με τη Ρωσία για τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων. 

Η πολιτική που αναμένεται να ακολουθήσει με την ΕΕ, την Ρωσία, το Ισραήλ και το Ιράν, όπως στις οικείες παραγράφους. 

5. ΕΕ 

α. Σχέσεις με ΗΠΑ 

Σύμφωνα με έγκυρους αναλυ τές: 

Οι συζητήσεις που γίνονται στην ΕΕ για το ποια στρατηγική πρέπει να ακολουθηθεί με τις ΗΠΑ μετά την εκλογή του κ. Μπάιντεν, του ευρωατ λαντισμού που προκρίνει η κ. Μέρκελ ή της αυτονομίας που προτείνει ο κ. Μακρόν, θα καταλήξουν μάλλον σε συμβιβαστική λύση, που θα είναι πιο κοντά στον ευρωατλαντισμό. 

Ο κ. Μπάιντεν θα αναβαθμίσει 

το διάλογο και θα επιδιώξει συμμαχία με την ΕΕ, γιατί χρειάζεται έναν ισχυ ρό εταίρο. Μία αμοιβαίως συμφέρου σα συμφωνία θα πρέπει να περιλαμ βάνει: 

• Κοινό μέτωπο κατά της οικο νομικής διείσδυσης της Κίνας κι απο κλεισμό της Huawei από την τεχνο λογία G5. 

• Κοινό μέτωπο κατά της Ρωσίας και της Τουρκίας, οι οποίες εκμεταλλευόμενες την απουσία των ΗΠΑ και την ανυπαρξία της ΕΕ, έχουν αναλάβει την διευθέτηση των συγκρούσεων στην περιοχή, με βάση τα συμφέροντά τους. 

• Συνεργασία στους τομείς της κλιματικής αλλαγής, του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου και της Τεχνο λογίας. 

Σε έγγραφο της Κομισιόν, που διέρρευσε στον τύπο στις 2 Δεκεμβρίου, αναφέρεται ότι ΕΕ και ΗΠΑ πρέπει να αναζητήσουν συντο νισμένη προσέγγιση με την Τουρκία με στόχο μια σταθερή κι ασφαλή Αν. Μεσόγειο. 

Σε κοινή συνέντευξή τους στη LeMont στις 16 Νοεμβρίου οι ΥΠΕΞ της Γερμανίας και Γαλλίας αναφέρουν ότι σε μία συμφωνία με τον κ. Μπάιντεν για τη μελλοντική συνεργασία ΕΕ και ΗΠΑ πρέπει να περιλαμβάνεται και το μέτωπο της Τουρκίας, που προκαλεί σημαντικά προβλήματα στην Ανατολική Μεσό γειο κι όχι μόνο. 

β. Γαλλία 

Η Γαλλία δέχτηκε τρία τρο μοκρατικά χτυπήματα. Στις 25 Σεπ τεμβρίου που ισλαμιστής τραυμάτισε τρία άτομα με μπαλτά κοντά στις εγκαταστάσεις του περιοδικού Charli eemdo, στις 16 Οκτωβρίου που νεα ρός ισλαμιστής 18 ετών με δεσμούς με τον ISIS αποκεφάλισε καθηγητή, γιατί έδειξε σκίτσα του Μωάμεθ στους μαθητές του και στις 29 Οκτω βρίου που ένας άλλος ισλαμιστής σκότωσε με μαχαίρι τρεις ανθρώπους και τραυμάτισε έξι στον καθολικό 

καθεδρικό ναό της Νίκαιας. 

Ο κ. Μακρόν αντιδρώντας προέβη σε μία άστοχη ενέργεια, φωτί ζοντας δημόσια κτίρια με το σκίτσο του Μωάμεθ, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις όλου του μουσουλμανι κού κόσμου κι έδωσε την ευκαιρία στον κ. Ερντογάν να κηρύξει «μου σουλμανικό πόλεμο» καλώντας όλους τους μουσουλμάνους να βάλουν εμπάργκο στα γαλλικά προϊόντα. Φυσικά επετέθη και στον κ. Μακρόν χαρακτηρίζοντάς τον «ψυχοπαθή», προκαλώντας με τη σειρά του την αντίδραση όλων των ηγετών της ΕΕ κι όχι μόνον. 

Η Γαλλία ύστερα από αυτά ανακοίνωσε πρόσθετα μέτρα κατά του εξτρεμιστικού Ισλάμ, καθώς και την απαγόρευση της ακροδεξιάς τουρκικής οργανώσεως «Γκρίζοι Λύκοι». Αυτά προκάλεσαν νέο κύκλο αντιπαράθεσης με τον κ. Ερντογάν, με τη Γαλλία να απαιτεί από την ΕΕ την επιβολή κυρώσεων και τη διακο πή της τελωνειακής ενώσεως ΕΕ – Τουρκίας. 

γ. Γερμανία 

Στις 22 Οκτωβρίου το κόμμα των πρασίνων επέκρινε την πολιτική της κυβερνήσεως στο πεδίο των εξο πλισμών της Τουρκίας και ζήτησε την άμεση αναστολή των εξαγωγών οπλι σμών σ΄αυτή. 

Στις 28 Οκτωβρίου το περιο δικό ManagerMagarin δημοσίευσε πληροφορία, ότι ο κ. Ερντογάν έχει στενούς δεσμούς με ισλαμιστική ορ γάνωση στη Γερμανία, που βρίσκεται υπό παρακολούθηση. 

Στις 7 Νοεμβρίου η Γερμανία ανακοίνωσε ότι θεωρεί αναξιόπιστο τον τρόπο που η Τουρκία υπολογίζει τα κρούσματα του κορονοϊού, γιατί δεν προσμετρά τους συμπτωματι κούς, παρόλο που υπάρχει τεστ θετι κό. 

Στις 18 Νοεμβρίου το κοινο βούλιο ενέκρινε με ευρεία πλειοψη φία πρόταση του κόμματος των πρα σίνων για απαγόρευση της οργανώσε 

43

ως «Γκρίζοι Λύκοι». 

Οι θέσεις του κόμματος των πρασί νων έχουν ενδιαφέρον για την Ελλά δα γιατί, σύμφωνα με τις δημοσκοπή σεις, κατά πάσαν πιθανότητα θα είναι εταίρος στην επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας, όποτε προκύψει. 

δ. Αυστρία 

Στις 2 Νοεμβρίου πραγματο ποιήθηκε συντονισμένη τρομοκρατι κή ενέργεια στο κέντρο της Βιέννης, στην οποία σκοτώθηκαν από ισλαμι στή αυτοκτονίας 4 άτομα και τραυμα τίστηκαν 22. 

Στις 14 Νοεμβρίου ο καγκε λάριος της Αυστρίας κ. Κουρτς τάχθηκε υπέρ της επιβολής κυρώσε ων στην Τουρκία. 

ε. Ολλανδία 

Ένταση προκλήθηκε από τη μήνυση που υπέβαλλε ο κ. Ερντογάν εναντίον του ακροδεξιού κ. Βίλτερνς, γιατί σε σκίτσο που δημοσίευσε τον παρουσιάζει ως τρομοκράτη. Αυτό προκάλεσε την οργή του πρωθυπουρ γού κ. Πούτε, που διεμήνυσε στον κ. Ερντογάν ότι στην Ολλανδία ισχύει η ελευθερία της έκφρασης, που θεωρεί ται ως το μεγαλύτερο αγαθό. Ο κ. Ρούτε είναι από τους πρώτους που τάχθηκε στο πλευρό του κ. Μακρόν μετά το χαρακτηρισμό του από τον κ. Ερντογάν ως «ψυχοπαθή» και συντά χθηκε μαζί του για την επιβολή κυρώ σεων από την ΕΕ στην Τουρκία. 

στ. Βρετανία 

Στις 4 Δεκεμβρίου ΕΕ και Βρετανία ανακοίνωσαν ότι οι μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις για τη συμ φωνία εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ απέτυχαν με τον κίνδυνο για έξοδο (Brexit) χωρίς εμπορική συμ φωνία να είναι ορατός. 

Στις 7 Νοεμβρίου με σχετική καθυστέρηση, ο πρωθυπουργός κ. Τζόνσον συνεχάρη τον κ. Μπάιντεν, που τον είχε αποκαλέσει κλώνο του κ. Τράμπ, αναφέροντας ότι οι ΗΠΑ είναι σημαντικότερος σύμμαχος της 

Βρετανίας. 

6. ΝΑΡΓΚΟΝΟ ΚΑΡΑΜΠΑΧ Η σύγκρουση Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν για το ΝαργκόνοΚα ραμπάχ, που ξεκίνησε στις 15 Σεπτεμβρίου, κατέληξε σε ταπεινω τική συνθηκολόγηση για την Αρμε νία, η οποία, εν όψει δεινής ήττας, συνεφώνησε στις 9 Νοεμβρίου, με τη μεσολάβηση του κ. Πούτιν, για τερματισμό των επιχειρήσεων. Σύμ φωνα με αυτή η Αρμενία απεδέχθη την επιστροφή εδαφών που είχε καταλάβει το 1994 και την αποχώ ρηση από αυτά εντός 10 ημερών των εγκατεστημένων εκεί Αρμε νίων, οι οποίοι αποχωρούντες πυρ πολούσαν τις οικίες τους. 

Την ευθύνη για την τήρηση της συμφωνίας θα έχει η Ρωσία με 2000 περίπου στρατιωτικούς, ενώ στο συντονιστικό κέντρο που θα εδρεύει στο έδαφος του Αζερμπαϊ τζάν θα βρίσκονται και Τούρκοι στρατιωτικοί. 

Η Ρωσία είναι η μεγάλη κερδισμένη γιατί, τηρώντας ουδετε ρότητα, άφησε τις επιχειρήσεις να εξελιχθούν και επενέβη την ώρα που έκκρινε ότι ήταν κατάλληλη να για να επανέλθει στον Καύκασο, από τον οποίο είχε εκδιωχθεί το 1990. 

Η Τουρκία, που επενέβη στον πόλεμο δια της ενισχύσεως του Αζερμπαϊτζάν με α/φ dronesκαι τζι χαντιστές μαχητές, βγήκε μεν κερδι σμένη αφού νίκησε ο σύμμαχός της, αλλά δεν πέτυχε το στόχο της, που ήταν να δημιουργήσει στρατιωτική βάση στον Καύκασο, γιατί της το απαγόρευσε ο κ. Πούτιν. Ο κ. Ερντογάν, παρά τις μεγαλοστομίες του, την ανάγκη φιλοτιμία ποιών απεδέχθη μία ακόμη ταπείνωση από τον κ. Πούτιν. 

Το δίδαγμα για όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα για την Ελλά δα, που προκύπτει από τον πόλεμο στο ΝαργκόνοΚαραμπάχ, είναι ότι οι χώρες δεν πρέπει να στηρίζονται 

για την άμυνά τους στους ξένους, όπως έκανε η Αρμενία που ήλπιζε σε βοήθεια από τη Δύση και τη Ρωσία και παραμελούσε την ενί σχυση των Ε.Δ. της, αλλά να στη ρίζονται κυρίως στις δικές τους δυνάμεις καλλιεργώντας το φρόνη μα του λαού και ενισχύοντας την άμυνά τους, όπως έκανε το Αζερ μπαϊτζάν, σε συνδυασμό και με την σύναψη διεθνών συμμαχιών. 

7. ΡΩΣΙΑ 

Στις 15 Σεπτεμβρίου η Ρωσία ανακοίνωσε ότι οι συνομιλίες για νέα συμφωνία ελέγχου των ΠΟ απέτυχαν και στις 21 Οκτωβρίου απέρριψε και τις νέες προτάσεις των ΗΠΑ. 

Στις 22 Νοεμβρίου ο κ. Πούτιν δήλωσε ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί με το νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, αλλά περιμένει τα επίσημα αποτελέσματα για να τον συγχαρεί. 

Ο κ. Μπάιντεν τρέφει αντι ρωσικά αισθήματα λόγω της προ σάρτησης της Κριμαίας, όταν ήταν αντιπρόεδρος και της ρωσικής ανα μείξεως στις προεδρικές εκλογές του 2016. Ως εκ τούτου αναμένεται να τηρήσει σκληρή στάση έναντι της Ρωσίας, αλλά να συνεργαστεί σε κάποιους τομείς, όπως η συμφωνία του ελέγχου των ΠΟ, η συμφωνία για την κλιματική αλλαγή και η Διε θνής Συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. 

Την ίδια ημέρα ο κ. Πούτιν, απαντώντας σε όσους τον κατηγό ρησαν ότι δεν επενέβη υπέρ της Αρμενίας, με την οποία η Ρωσία έχει υπογράψει αμυντική συμφωνία, ανέφερε ότι αυτή δεν θα ήταν νόμι μη, γιατί το ΝαργκόνοΚαραμπάχ δεν ήταν αρμενικό έδαφος, προσθέ τοντας ότι αν η Αρμενία το είχε προ σαρτήσει θα επενέβαινε, γιατί τότε θα ήταν αρμενικό έδαφος. 

Στις 16 Νοεμβρίου η Ρωσία υπέγραψε συμφωνία με το Σουδάν για τη δημιουργία ναυτικής βάσης, 

44

της πρώτης στην Ερυθρά Θάλασσα μετά την λήξη του ψυχρού πολέμου. Σ΄ αυτή θα μπορεί να ελλιμενίζονται μέχρι τέσσερα πλοία, ακόμη και πυρηνοκίνητα. 

8. ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ 

α. Ισραήλ 

Στις 23 Σεπτεμβρίου Ισ ραήλ και Σουδάν ανακοίνωσαν εξο μάλυνση των σχέσεων τους. 

Στις 16 Νοεμβρίου ο κ. Πομπέο, πραγματοποιώντας επίση μη επίσκεψη στο Ισραήλ, επισκέ φθηκε τα υψώματα του Γκολάν και οικισμό στη Δυτική Όχθη, όπου δήλωσε ότι ο εποικισμός είναι νόμι μος. 

Σύμφωνα με δημοσιογραφι κές πληροφορίες ο κ. Νετανιάχου μετέβη αεροπορικώς στη Σαουδική Αραβία, όπου συναντήθηκε με το διάδοχο του θρόνου, επί παρουσία του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ κ. Πομπέο. Παρόλο που η Σαουδική Αραβία την διέψευσε, θεωρείται βέβαιο ότι αυτή έγινε στο πλαίσιο της εξομάλυνσης των σχέσεών τους κατά το πρότυπο της συμφωνίας με τα Ηνωμένα Αρα βικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν. 

Στις 8 Νοεμβρίου ο κ. Νετανιάχου συνεχάρη τον κ. Μπάι ντεν, χαρακτηρίζοντάς τον «μεγάλο φίλο του Ισραήλ» κι ευχαρίστησε τον κ. Τραμπ, που ήταν στενός του φίλος. Από τον κ. Μπάιντεν αναμέ νεται να ακυρώσει το σχέδιο του κ. Τραμπ για την Μέση Ανατολή, που προβλέπει την προσάρτηση του μεγαλύτερου μέρους της Δυτικής Όχθης, να αντιταχθεί στους εποικι σμούς και να αποκαταστήσει τους διαύλους επικοινωνίας με τους Παλαιστινίους, που είχαν διακοπεί επί κ. Τραμπ. 

β. Συρία 

Η κατάσταση στην Ιντλίμπ παραμένει σταθερή. Ο κ. Εντοργκάν δεν έχει απομακρύνει τους τρομο κράτες του ISIS, όπως προβλέπει η 

συμφωνία με την Ρωσία και η Συρία περιμένει το πράσινο φως από τον κ. Πουτινγια να ξεκινήσει επιχειρήσεις για την εξόντωσή τους. Εν τω μετα ξύ η Τουρκία απέσυρε τους στρα τιώτες της από δύο παρατηρητήρια, τα οποία είχαν περικυκλωθεί από τα στρατεύματα του Άσαντ. 

Τον τελευταίο καιρό έχουν αυξηθεί οι επιθέσεις του ISIS στις περιοχές που ελέγχουν οι Κούρδοι κι ο συριακός στρατός. 

Όσον αφορά στον κ. Μπάι ντεν αναμένεται να εναντιωθεί στην τουρκική πολιτική και να υποστηρί ξει τη δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους στη Β. Συρία. 

γ. Ιράν 

Σύμφωνα με το Reuters στις 17 Νοεμβρίου, ο κ. Τραμπ σχεδίαζε, αμέσως μετά τις εκλογές, επίθεση εναντίον πυρηνικού εργοστασίου του Ιράν, αλλά απετράπη από τους συμβούλους του. 

Ο κ. Μπάιντεν αναμένεται να επαναφέρει τις ΗΠΑ στη Διεθνή Συμφωνία για το πυρηνικό πρό γραμμα του Ιράν, αλλά θα ζητήσει και τον περιορισμό των δραστηριο τήτων του, που ξεπέρασαν τα προ βλεπόμενα όρια μετά την αποχώρη ση των ΗΠΑ, όπως π.χ. ο δεκαπλα σιασμός του εμπλουτισμένου ουρα νίου, πάνω από το συμφωνημένο όριο. 

Στις 27 Νοεμβρίου δολοφο νήθηκε ο ανώτατος πυρηνικός επι στήμονας κ. Φαχριζαντέχ. Το Ιράν κατηγορεί το Ισραήλ και το απειλεί με αντίποινα, παρόλο που αυτό αρνείται τη συμμετοχή του στη δολοφονία. 

9. ΛΙΒΥΗ 

Στις 23 Οκτωβρίου η απε σταλμένη του ΟΗΕ ανακοίνωσε ότι τα αντιμαχόμενα μέρη συμφώνη σανγια «μόνιμη κατάπαυση του πυρός» κι ότι εντός τριών μηνών θα πρέπει να έχουν αποχωρήσει όλοι οι ξένοι μαχητές και οι μισθοφόροι. 

Στις 30 Οκτωβρίου ανακά 

λεσε την παραίτησή του ο πρωθυ πουργός της κυβερνήσεως της Τρί πολης κ. Σάρατζ, υπό την πίεση του κ. Ερντογάν, ο οποίος φοβάται ότι χωρίς αυτόν θα τεθούν σε αμφισβή τηση όλες οι συμφωνίες που έχει υπογράψει, μεταξύ των οποίων και αυτή για τη χάραξη ΑΟΖ με την Τουρκία. 

10. ΑΣΙΑ 

α. Κίνα 

Στις 25 Νοεμβρίου, με μεγάλη καθυστέρηση, ο κ. ΣιΤζιν πίνγκ συνεχάρη τον κ. Μπάιντεν, εκφράζοντας προσδοκίες για συνερ γασία και εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. 

Ο κ. Μπάιντεν αναμένεται να συνεχίσει την αντιπαλότητα με την Κίνα με στόχο την ανάσχεση της κινεζικής διείσδυσης στο εμπό ριο και την παρεμπόδιση της κλοπής τεχνογνωσίας και πνευματικής ιδιο κτησίας από τις ΗΠΑ, όπως έχει δηλώσει προεκλογικά. Η πίεση όμως που θα ασκήσει στην Κίνα θα γίνεται με τη συγκρότηση συμμα χιών κι όχι με κυρώσεις, δασμούς και κορώνες.Θα αντιμετωπίσει την Κίνα ως αντίπαλο και όχι ως εχθρό όπως ο κ. Τραμπ και γι΄ αυτό ανα μένεται να συνεργαστεί μαζί της για την αντιμετώπιση των διεθνών προ βλημάτων, όπως η κλιματική αλλα γή, η μη διάδοση των ΠΟ κι η παγκόσμια υγεία. 

Στις 19 Νοεμβρίου με παρέμβασή του ο πρώην ΥΠΕΞ κ. Κίσινγκερ ζήτησε από τους δύο ηγέ τες να συνάψουν το ταχύτερο μία αντιπολεμική συμφωνία και να κλείσουν το ταχύτερο τις πληγές που άνοιξε ο κ. Τραμπ, γιατί ένας σινοαμερικανικός πόλεμος θα έχει καταστροφικές συνέπειες για όλο τον κόσμο. 

Στις 15 Νοεμβρίου μετά από διαπραγματεύσεις οκτώ ετών, Κίνα, Ιαπωνία, Αυστραλία, Ν. Ζη λανδία, Ν. Κορέα και οι 10 χώρες της ΕΝΩΣΗΣ ΧΩΡΩΝ Ν.ΑΣΙΑΣ (ASEAN) υπέγραψαν συμφωνία 45

ελευθέρου εμπορίου, που αντιπρο σωπεύει το 1/3 του παγκοσμίου πληθυσμού. Αυτή βρίσκεται στον αντίποδα της ΖΩΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕ ΡΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ (ΤΡΡ) που προω θούσε ο κ. Ομπάμα κι εγκατέλειψε ο κ. Τραμπ. 

β. Αφγανιστάν 

Ο κ. Τραμπ, αμέσως μετά τις εκλογές και κατά παράβαση των ειωθότων για απερχόμενο πρόεδρο, ανακοίνωσε την αποχώρηση από το Αφγανιστάν όλων των αμερικανών στρατιωτών μέχρι 15 Ιανουαρίου 2021. Ύστερα όμως από πίεση του ΝΑΤΟ αποφάσισε να αποσυρθούν 2000 και να παραμείνουν 2500, μέχρι να καταλήξουν σε συμφωνία οι συνομιλίες μεταξύ κυβερνήσεως και Ταλιμπάν, που διεξάγονται με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ. 

γ. Β. Κορέα 

Στην παρέλαση που έγινε στις 10 Οκτωβρίου παρουσιάστηκε νέος διηπειρωτικός πύραυλος, που θα είναι ο μεγαλύτερος παγκοσμίως, αν καταστεί λειτουργικός. Σύμφωνα με ειδικούς θα είναι δύσκολο να εντοπιστεί και να καταστραφεί και θα μπορεί να πλήξει οποιοδήποτε πόλη των ΗΠΑ και να σκοτώσει 1,5 εκατ. κατοίκους. Αυτό έχει προκα λέσει μεγάλη ανησυχία στις ΗΠΑ. 

Στις 19 Οκτωβρίου το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαι ωμάτων (HRW) με έκθεσή του κατηγορεί τη Β. Κορέα για βασανι σμούς, βιασμούς και παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Ο κ. Μπάιντεν αναμένεται να απαιτήσει από τη Β. Κορέα να επιδείξει πραγματική πρόοδο στο θέμα της αποπυρηνικοποίσης. Προ εκλογικά είχε δηλώσει ότι θα συνα ντούσε τον κ. Κιμ μόνον αν σημειω νόταν πραγματική πρόοδος και κατηγορούσε τον κ. Τραμπ ότι μιλούσε με έναν αλήτη, με τους Βορειοκορεάτες να απαντούν ότι ο Μπάιντεν είναι ένα λυσσασμένο σκυλί που πρέπει να σκοτωθεί. 

Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΩΝ 11/6/2020-8/12/2020 

Συντάκτης Δημήτριος Αλεβίζος, Γεν Γραμματέας ΕΛΙΣΜΕ 

Σημείωση Συντάκτη 

Αγαπητοί Συνδρομητές του Περιοδικού μας 

Σας παραθέτουμε τις διάφορες δραστηριότητες του Ινστιτούτου ταξινομημένες στους παρακάτω το μείς, όπως ακριβώς ενημερώνονται κάθε εβδομάδα τα μέλη μας και αφορούν το χρονικό διάστημα από 11 Ιουν. έως 17 Δεκ. 2020. 

ΝΕΑ ΜΕΛΗ 

2/7 Γιανναδάκης Κωνσταντίνος, Ελεύθερος Επαγ γελματίας. 

10/9 Σταθουλοπούλου Φ., Διαχειρίστρια Προγραμ μάτων. 

Μαρδάς Κ., Δημοσιογράφος. 

Παράσχη Αικ., Στρατιωτικός. 

Κατσάνος Δ., Στρατιωτικός. 

Πυττερός Απ., Στρατιωτικός. 

Δήμας Αλ., Στέλεχος DHL. 

Μαλάμος Γ., Μηχανολόγος Μηχανικός. 

Φαλάρα Ευθ., Μηχανογράφος. 

Σαριδάκης Ν., Στρατιωτικός ε.α.. 

24/9 Κοκκονάς Πολύδωρος, Πρέσβυς ε.τ.. 1/10 Δήμας Στυλιανός, Μηχανικός ΙΤ. 

22/10 Αντωνόπουλος Γ., τριτοετής φοιτητής, του Παν τείου Πανεπιστημίου. 

27/10 Άγγος Κ., Στρατιωτικός ε.α. 

12/11 Ράπτης Χαράλαμπος, στέλεχος του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. 

19/11 Αλεξόπουλος Γ., Πολιτικός Μηχανικός. 17/12 Δρακάκης Εμμανουήλ, Κουτσέλλη Μαρία και Πυρουνάκη Γαλάτεια. 

ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΜΕΛΩΝ 

-- Την 2 Ιουλίου απεβίωσε το μέλος μας κ. Δράκος Παναγιώτης, από καρδιακό επεισόδιο. Στην θυγατέρα του απεστάλη συλλυπητήρια επιστολή. 

-- Τα μέλη μας κ. ΤσολακίδηςΔημ., κ. Καραγιάννης Γ κ. Παπαναστασόπουλος Ν., κ. Βαρδάκης Γ., κ. Φου ράκης Παν., κ. Κοκολογιάννης Ιω., κα Βρόντου Αγγ., κ. Μαντούβαλος Απ., κα Δρακοπούλου Σ. και κα Ου ζούνογλου Μ. ζήτησαν τη διαγραφή τους για προσω πικούς λόγους. 

ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 

--Την 18/6 το ΕΛΙΣΜΕ έλαβε θετική γνωμοδότηση από την κεντρική υπηρεσία του ΣΕΠΕ/ΟΑΕΔ, ανα φορικά με το ζήτημα της πρακτικής άσκησης φοιτη τών ΑΕΙ. 

-- Τον Οκτ. συνήφθη Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ του Ινστιτούτου και του Εργαστηρίου Γεπολιτισμικών Αναλύσεων της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής και της Τουρκίας/ ΕΚΠΑ. 

-- Την 22/10 το ΔΣ αποφάσισε ότι σε τακτά χρονικά 

διαστήματα θα εξετάζει την εξέλιξη της γενικότερης κατάστασης σε τομείς ενδιαφέροντός του και θα κα θορίζει γενικά την τηρητέα των μελών του, στις περι πτώσεις δημοσίων εμφανίσεών τους. 

ΒΙΒΛΙΑ 

-- Ο Αντιπρόεδρος κ. Μαρτζούκος Β., διέθεσε στο Ινστιτούτο την 20τομη Εγκυκλοπαίδεια του Β’ ΠΠ, έκδοση «Time-Life». 

-- Το μέλος κ. Θεοδωράκης Στ., δώρισε στο Ινστι τούτο 6 βιβλία που αφορούν στο μεταναστευτικό -- Το ΔΣ αποφάσισε την έκδοση βιβλίου του μέλους ΔΣ κ.Δουδούμη Γ., με τίτλο «200 Χρόνια Βαλκανικής Ιστορίας: 1821-2020», υπό την αιγίδα του ΕΛΙΣΜΕ. --Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του κ Δουδούμη «200 Χρόνια Βαλκάνια» στα πλαίσια του ινστιτούτου. 

-- Το ΔΣ ενέκρινε την έναρξη συγγραφής νέου βι βλίου με μέριμνα του μέλους κ. Δουδούμη Γ., στα πλαίσια του Ινστιτούτου, με τίτλο «Ελλάδα-Βουλγα ρία: Από Εχθροί, Σύμμαχοι και Εταίροι». 

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΕΡΓΑ 

-- Το ΔΣ ενέκρινε την 2/7 πρακτική άσκηση του κύ πριου φοιτητή κ. Λοίζου Χρ. από το Πανεπιστήμιο Κύπρου, στο πλαίσιο του προγράμματος ERAS MUS+ της ΕΕ. 

-- Το ΔΣ την 17/9, ενέκρινε την ανάθεση στον φοι τητή κ. Λοίζου Χρ. της εργασίας με θέμα ¨Η Ενέργεια ως Παράγων Συγκρούσεων» με Επιβλέποντα το μέλος κ. Πορτοκαλάκη Λ.. 

-- Το ΔΣ την 27/10 ενέκρινε την πραγματοποίηση πρακτικής άσκησης του φοιτητή Μπελενιώτη Ρα φαήλ, φοιτητή του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολο γίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, για την χρονική περίοδο Απριλίου-Μαΐου 2021. 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 

Το ΕΛΙΣΜΕ σχετικά με την, άνευ εγκρίσεως του, οι κειοποίηση του τίτλου του ΕΛΙΣΜΕ, σε πρόσφατο βι βλίο του κ. Βενέτη Εκδόσεων ΣΜΙΛΗ , αφορόν το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, απαίτησε και πέτυχε από αυ τούς, με την υπογραφή Ιδιωτικού Συμφωνητικού, την αναγνώριση ότι «τούτο έγινε χωρίς την έγκριση ή έστω την ενημέρωση του ΕΛΙΣΜΕ» ως επίσης και την απόσυρση του βιβλίου περαιτέρω, προστατεύοντας 

46

.κατά τον τρόπο αυτό την καλή φήμη και αξιοπιστία του ΕΛΙΣΜΕ. 

ΟΜΙΛΙΕΣ 

-- 18/6, ο κ. Μαρτζούκος Βασ., Αντιπρόεδρος του ΕΛΙ ΣΜΕ, με θέμα «Πόσο αποτρέπει η Εθνική Αποτρεπτική Στρατηγική;». 

-- 30/6, ο καθηγητής κ. Δρίβας Αλέξανδρος, με θέμα «ΗΠΑ-ΕΕ-Κίνα την Εποχή του Κορονοϊού». -- 9/7, ο δημοσιογράφος κ. Μαρδάς Κωνσταντίνος, με θέμα «Ο Άοπλος Πόλεμος των Γεωτρήσεων στην Κυ πριακή ΑΟΖ, 3 Μαϊου 2019 Εισβολή Fatih, 9 Ιουλίου 2019 Εισβολή Yavuz, Συμπεράσματα και Αυταπάτες». --16/7, ο κ. Μπαλτζώης Ιω., Πρόεδρος του ΕΛΙΣΜΕ, με θέμα «Η Διαχρονική Εθνική Στρατηγική της Τουρ κίας και οι Επιδιώξεις της, Κίνδυνος για τον Ελληνι σμό». 

--23/7, ο δημοσιογράφος κ. Καλαρρύτης Λάμπρος, με θέμα «Νέο Ελληνικό Δόγμα. Η Ανάγκη Αλλαγής Εθνι κής Αντίληψης σε ένα Κόσμο ο οποίος έχει Μεταβλη θεί». 

-- 1/10, οι καθηγητής κ. Δρίβας Αλέξανδρος με τον κ. Σταμπολή Περικλή με θέμα «Οι Ψυχολογικές Επιχει ρήσεις της Τουρκίας-Τρόποι Αντιμετώπισης». -- 8/10, ο καθηγητής κ. Μαραβέγιας Ναπολέων με θέμα «Η Οικονομι-κή Κατάσταση της Τουρκίας Σή μερα». 

-- 15/10, ο καθηγητής κ. Γρίβας Κωσταντίνος, με θέμα «Η Ελλάδα και η Τουρκία στο Διαμορφούμενο Διπολικό Διεθνές Σύστημα». 

-- 27/10, το μέλος ΔΣ κ. Μπασαράς Αναστάσιος, την Επετειακή Ομιλία, με την ευκαιρία της εθνικής μας εορτής. 

-- 5/11, ο καθηγητής κ. Λάβδας Κωσταντίνος, με θέμα «Οι Σχέσεις με την Αλβανία και το Νέο Στρατη γικό Περιβάλλον». 

-- 12/11, ο καθηγητής και πρώην Υπουργός, κ. Μανιά της Ιωάννης., με θέμα «Εθνική Ενεργειακή Στρατηγική και Γεωπολιτική Αναβάθμιση της Χώρας». 

-- 19/11, ο καθηγητής και βουλευτής κ. Συρίγος Άγ γελος, με θέμα «Οι Τρέχουσες Εξελίξεις στην Αν. Με σόγειο». 

-- 26/11, η τεταρτοετής φοιτήτρια στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πει ραιώς κα Κρούστη Ιφιγένεια, με θέμα «Η Αντιπαλό τητα των Σέρβων και των Αλβανών στο Κοσσυφο πέδιο». 

-- 2/12, η καθηγήτρια κα Δωματιώτη Ξανθίππη, με θέμα «Εισαγωγή στην Συστημική Γεωπολιτική Ανά λυση. Η Περίπτωση Ανακατανομής Ισχύος στο Γεωπο λιτικό Σύστημα του Αρκτικού Ωκεανού». 

--17/12. Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκό πης Παυλόπουλος, με θέμα «Η 4η Τεχνολογική Επα νάσταση». 47

Κυκλοφορείτο νέο βιβλίο του Ελληνικού Ιν στιτούτου Στρατηγικών Μελετών γραμμένο από τον κ.Γεώργιο Ε. Δουδούμη 

Το βιβλίο, διαστάσεων 14,5 εκ. χ 20,5 εκ., έχει 280 σε λίδες και περιλαμβάνειεπίσης 2 βαλκανικούς χάρτες, 3 πίνακες με πρόσφατα οικονομικά στοιχεία των βαλκα νικών χωρών και πλούσια βιβλιογραφία 

Τα επί μέρους κεφάλαια εξιστορούν εισαγωγικά τις πολεμικέςεπιχειρήσειςτης Αυστρίας καιτης Ρωσίας εναντίον των Οθωμανών, τις προεπαναστατικές κινή σεις, σε αδρές γραμμές την Ελληνική Επανάσταση, τις ελληνο-σερβικές διαπραγματεύσεις (1861-1867), τον Πανσλαβισμό καιτη βουλγαρική Εξαρχία,τις εξελίξεις από την επανάσταση στην Ερζεγοβίνη μέχρι το Συνέ δριο του Βερολίνου,τις σχέσεις μεταξύ Αυστρο-Ουγγα ρίας – Σερβίας – Βουλγαρίας, τους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Α΄ & Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τις με ταπολεμικές Συνθήκες Ειρήνης καιτο μεσοπόλεμο διά στημα, τις εξελίξεις σε Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία και Ρουμανία (1945-1990) καιτις σχέσειςτους μετην Ελ λάδα, τις ελληνο-αλβανικές σχέσεις (1945-2020) και τις μετακομμουνιστικέςεξελίξεις στην Αλβανία,ενώ το τελευταίο κεφάλαιο πραγματεύεταιτην οικονομική κα τάσταση, το εμπόριο και την ενέργεια στα Βαλκάνια μετά το 1990. 

α 

ι

ν

ό

ρ

 Χ

0

0

2

Λεπτομέρειες θα βρείτε 

στο Δελτίο Τύπου 

στην σελίδα 34 εντός