ΜΕΛΕΤΗ: ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

  

 ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

 

Γενικά Τα Ελληνικά Γράμματα και η Φιλολογία  των Ελλήνων  είναι τόσο μεγάλη όσο και το βάθος του χρόνου στον οποίο ανεπτύχθησαν . Λόγω δε του μακρου χρόνου είναι τόσο περιπλεγμένη αναφορικά με τα γεγονότα και τα  σημαίνοντα πρόσωπα σε κάθε εποχή  , ώστε δε χωράει σε λίγες σελίδες, όταν μάλιστα το μέγιστο μέρος της(95% και πλέον) έχει καταστραφεί.  .

Οι άνθρωποι αρχικά λάτρευαν τον Ηλιο  και τα άστρα σαν θεότητες , έπειτα τους προγόνους των που έγιναν βασιλείς και έκαναν καλά στον τόπο και τους αναγόρευσαν  θεούς.  Έτσι  δημιουργήθηκε  η πατρώα μας θρησκεία πάνω στην οποία βασίστηκε η Ελληνική σκέψη και φιλοσοφία για να θεμελιώσει τον μοναδικό στον κόσμο ανθρώπινο πολιτισμό. Οι άνθρωπο της εποχής εκείνης δεν ήταν σε θέση να κατανοήσουν και να μπουν στην φιλοσοφία των Ορφικών και των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Αυτά ήταν για τους ολίγους , τους μύστες. Ο λαός χρειαζόταν κάτι το χειροπιαστό και το ρεαλιστικό για να εκφράσει την θρησκευτική του πίστη. Αυτό ίσχυε τότε, αυτό άλλωστε ισχύει και σήμερον, παρά την διάδοση της επιστήμης. Έτσι δημιουργήθηκαν οι πατρώοι θεοί.

 Η Προιστορική Ανθηση των Ελληνικών Γραμμάτων    Η Μυθολογία (Ελληνική Αρχαιολογία) μαρτυρεί την πνευματική άνοδο της Ελλάδος σε πανάρχαια εποχή . Οι Έλληνες  από ενωρίς σχημάτισαν τη δική τους καλλωπισμένη . θεολογία προσαρμοσμένη στον ελεύθερο χαρακτήρα της φυλής μας. Τους θεούς τους εξομοίωσαν με τους ανθρώπους και τους τοποθέτησαν στον Όλυμπο  και τους σημαίνοντες ανθρώπους τους αναγόρευσαν θεούς(όπως λ.χ ο Ηρακλής, Θησεύς κ.α) Ποιητές ανακηρύχθηκαν   ευεργέτες των ανθρώπων όπως: Ορφεύς, Εύμολπος, Μελάμπους, Λίνος, Νουσαίος  οι οποίοι θεωρούνται ιεροί ποιητές

Στη χώρα μας  συνέβησαν    πολλά κοσμογονικα  γεγονότα και  άλλα που  δίδονται σε αλληγορίες και γι ’αυτό σήμερα ένεκα του ρεαλισμού της ζωής μας μερικά φαίνονται ακατανόητα από  τα γραφόμενα στην Ελληνική Μυθολογία.    Όμως επειδή ορισμένα δίδονται υπό αλληγορική μορφή  χρειάζεται ο μελετητής να βρει τις κλείδες για να αποκρυπτογραφήσει τα γεγονότα. Σήμερα με την ανάπτυξη των διαφόρων επιστημονικών κλάδων  γίνεται  αποκρυπτογράφηση στα   φανταστικά   μυθεύματα που δίδονται αλληγορικά και υπό μορφή μύθων . Αν   κάποιος   μελετήσει εις βάθος θα βρεθεί μπροστά σε ένα καταυγάζον και υπέρλαμπρο Φως.  

Η  φιλοσοφική βάση του Ελληνικού Πολιτισμού  Τα πρόσωπα τα οποία θεοποιήθηκαν υπήρξαν η αιτία να γίνουν ύμνοι, ποιήματα, αγάλματα, γιορτές, ήθη-έθιμα και να προωθηθούν τα  Γράμματα οι Τέχνες , η Μουσική, ο Χορός,  ο Ρυθμός,  η αισθητική ,   η  αρχιτεκτονική, η γλυπτική , η επιστήμη,  η ιατρική ,  η αστρονομία και όλα εκείνα τα στοιχεία της ενεργητικότητας , της ευρηματικότητας και της φαντασίας που  έκαναν καλύτερη και ανθρωπινότερη  τη ζωή του Έλληνα  . Σε άλλους λαούς δεν συνέβη τούτο στην ένταση που συνέβη στους Έλληνες. Με τον ένα και μοναδικό θεό, άγνωστο, εξωσυμπαντικό και απόκοσμο υπήρχε το απόλυτο κενό.

Οι Έλληνες έπλασαν το Δυτικό τρόπο ζωής. Έτσι οι Έλληνες έφτιαξαν το μοντέλο  της ζωής στον  κόσμο,  ο οποίος σήμερα λέγεται δυτικός Η Δύση  όμως  δεν έκανε  καλή αντιγραφή με  όλα εκείνα τα στοιχεία που έκαναν τους Έλληνες τόσο δημιουργικούς ιδιαίτερα  στον ψυχο-πνευματικό τομέα   που τους  κατέστησε  ευτυχισμένους. Περιορίσθηκα στον υλιστικό τομέα και αδιαφόρησαν για τα Γράμματα και τις Τέχνες που συνθέτουν τον πυρήνα του Ελληνικού Πολιτισμού.

 Η Εξάπλωση του Ελληνικού Πολιτισμού.      Οι Έλληνες Πελασγοί αρχικά και εν συνεχεία οι διάδοχοι τούτων Αχαιοί, Αιολείς, Ίωνες και Δωριείς  με την δημιουργία του ναυτικού τους ,  με τις εκστρατείες και μέσω των   αποικιών διέδωσαν  αφιλοκερδώς τον πολιτισμό τους  στους   πρωτόγονους λαούς    και  ωφέλησαν όλο τον κόσμο      Βέβαια οι ξένοι τα εφάρμοσαν ατελέστερα και τα ανάμιξαν με τη δική τους λατρεία  διότι δεν ήταν αυτοί οι δημιουργοί, αλλά οι Έλληνες. Για παράδειγμα, ο Κέκροψ βασιλιάς της Αθήνας νομοθέτησε τον Γάμο , ο   Κάδμος το Ασυλον για να προάγει τον ανθρωπισμό, ο Σόλων τη Δημοκρατία για να έχουν όλα τα άτομα  ίσα πολιτικά δικαιώματα κ.ο.κ Πρώτος ο Δίας αντιμετώπισε την  Αναρχία  και τη Βία  με  Νόμους   και με τον Ορκο και όλα αυτά τα συνέδεσαν με θαύματα ανωτέρων δυνάμεων για να γίνουν σεβαστά από τον απαίδευτο όχλο.

Ιερείς  και μάντεις έπαιξαν σπουδαίο ρόλο εκείνη την εποχή, όπως και τα Μαντεία και οι προφήτες , για να γίνουν οι αποφάσεις των  βασιλέων  σεβαστές και  προς χαλιναγώγηση  του  αμόρφωτου κοινού. Έτσι ο λαός θεωρούσε ότι όλα ήταν εκ θεού και όχι εξ αιτίας των ανθρώπινων εντολών , κάτι που συμβαίνει και σήμερον με την βοήθεια των ΜΜΕ και των Κέντρων Σκέψεως,(Think-tank) ενώ εκπηγάζουν από το διεθνές σύστημα  εξουσίας

Τα συλλογικά γεγονότα της Εποχής  Υστερον η Εκστρατεία των Αργοναυτών , οι δύο πόλεμοι των Θηβών , η συμμαχία κατά του Καλυδωνίου Κάπρου, τα κατορθώματα του Ηρακλή και   Θησέως , ο Τρωικός Πόλεμος και άλλα  ηρωικά  γεγονότα όπως η Τιτανομαχία και Κενταυρομαχία , οι Περσικοί Πόλεμοι  κ.α  έδωσαν τροφή στους ποιητές, στους γλύπτες , ζωγράφους, στο θέατρο , το χορό , μουσική και άλλα να ανθίσουν και με τις τραγωδίες να νουθετούν το λαό.

Ο Όμηρος ο αξιολογότερος ποιητής   έκανε  να ακμάσει το ηρωικό έπος. Επομένως οι πατρώοι θεοί υπήρξαν πηγή εμπνεύσεως και όχι εμπόδιο στην ανάπτυξη του Ελληνικού  λαού

Ανεξάντλητη η  χαμμένη Ελληνική Φιλολογία Μέγιστοι ποιητές: ο Αρκτίνος ο Μιλήσιος, ο  Στασίνος έγραψε την Ιλίου Πέρσιν , Στασίνος  ο Κύπριος «τα Κύπρια έπη», Εύμηλος ο Κορίνθιος  υπήρξε συνεχιστές  του Ομήρου, ο Λέσχης ο Λέσβιος έγραψε την Μικράν Ιλιάδα, Αριστέας ο Προικονήσιος  τον «πόλεμο των Αριμασπών- Γρύφων» με τα λεγόμενα Κυκλικά    ποιήματα της εποχής του Ομήρου ,  όλα δυστυχώς απωλεσθέντα εκτός των τίτλων.  Ύστερα ήκμασε ο Ησίοδος με την «Θεογονία» του . ο Επιμενίδης στην Κρήτη με την Θεογονία των Κρητών και Αργοναυτικά και Κτίσεις των Ελληνικών πόλεων, ο Πίνδαρος   την καταγωγή μας εκ θεών, ο Καλίνος ο Εφέσιος με τα «Εμβατήρια υπέρ πατρίδος», ο Τυρταίος ο Μιλήσιος  με τα «Πολεμικά εμβατήρια», Τέρπανδρος ο τραγουδοποιός των « Ομηρικών Επών» και ο Κλιταγόρας  και Τελαμών οι ευρετές του «Σκολιού Άσματος» το  700 π.Χ  , οι Σοφοκλής και Ευριπίδης με τις τραγωδίες των , οι Αριστοφάνης και Θεόκριτος  έγραψαν τις κωμωδίες των.Τα συλλογικά γεγονότα και οι γιορτασμοί ενένωουν το λαό και δημιουργούν τη συλλογική συνείδηση

Ιστορικοί συγγραφείς Ιστορία έγραψαν ο Μιλήσιος Κάδμος «περί κτίσεως Μιλήτου και Ιωνίας» το 640 π. Χ, ο  Διονύσιος ο Μιλήσιος την «Καθολική ιστορία» , ο Ακουσίλαος ο Αργείος , Διονύσιος ο Χαλκιδεύς, Εκαταίος ο Μιλήσιος, Ξάνθος ο Λυδός , Ιππεύς ο Ρηγίνος, Ελλάνικος ο Μιτυληναίος, και πολλοί άλλοι που έλαβαν το υλικό των γενεαλογιών και έγραψαν για την ιστορία και θεολογία , τους πολέμους, τις εκστρατείες   και τα κατορθώματα   τους. Μετά ήλθε ο Ηρόδοτος ο οποίος γνώρισε το δρόμο της Ιστορίας και δικαίως ονομάστηκε «πατήρ της Ιστορίας» παρότι έχει κατηγορηθεί για ανακρίβειες και ψεύδ, καθώς και για ανθελληνικές πληροφορίες

, ο Ηρόδοτος έγραψε για τον πόλεμο και την ήττα του Ξέρξου. Τέλος, ο Θουκυδίδης  έγραψε την εντελεστάτην  και αντικειμενική ιστορία που ακόμη και σήμερα είναι οδηγός σε κάθε ηγέτη. Αυτός  απέβαλε όλο το μυθολογικό στοιχείο και ξεχώρισε την ιστορία με βάση την επιστημονική και αντικειμενική  αλήθεια χωρίς να χαρίζεται σε φίλους και εχθρούς.

Χαμένοι οι Ελληνικοί Θησαυροί  Ύστερα ο Αναξιμένης ο Λαμψακινός «τις πράξεις Ελλήνων και βαρβάρων», ο Διόδωρος  «περί   αρχαιολογίας των εθνών» (Μέρος του έργου του  φυλάσσεται  σε μονές Μετεώρων , Αγίου Όρους) Το πλείστον των προαναφερθέντων συγγραμμάτων εξαφανίστηκαν και η Ευρώπη σήμερον αναζητεί  με έξοδα υπέρμετρα και με κόπους και κινδύνους  για την απόκτηση τούτων. Δυστυχώς, οι «Αγιοι πατέρες » των μοναστηριών και ο Πάπας του Βατικανού δεν δείχνουν την ανάλογη  προθυμία να επιτρέψουν την φωτογράφιση των αρχαίων κειμένων χωρίς να   στερήσουν τα πρωτότυπα από την Εκκλησία. Ίσως τους  φοβίζει το ξύπνημα του προοδευτικού  Ελληνικού πνεύματος;  Αλλά ακόμη και τα συγγράμματα των μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου, του Χρυσοστόμου του Δαμασκηνού και άλλων πατέρων της Χριστιανοσύνης σήπονται και φθείρονται . Και είναι πρόβλημα αν σώζονται και που ;

 Η Ελληνική φιλολογία πέρασε στην Αλεξάνδρεια κατά τους χρόνους των Πτολεμαίων , διωκόμενη υπό των Ρωμαίων ,  ήλθε δε εκεί και η θεολογία αυτών. Οι Πτολεμαίοι της Αλεξάνδρειας και ο λαός τα δέχθηκε φιλοφρόνως και άρχισε μια αναγεννητική προσπάθεια των    Ελληνικών Γραμμάτων . Διαιρέθηκε η ελληνική θεολογία(δηλαδή η μυθολογία) σε τρία μέρη.

 Το  1^ον Μέρος επεξεργάζονταν  οι ποιητές. Εκεί έγραψεν ο Απολλώνιος ο κορυφαίος των ποιητών τα «Αργοναυτικά» , ο Λυκόφρων την « Κασσάνδρα», ο Λυσίμαχος τα «Θηβαϊκά» και τους «Νόστους», ο Καλλίμαχος  τους «Ύμνους», ο Ερατοσθένης τους «Καταστερισμούς» , ο Αρατος τα «Φαινόμενα», ο Ευφορίων τα «Μοψοπια»  αλλά και τους Χρησμούς , τα οποία δεν σώζονται . Έγραψαν και άλλοι πολλοί αλλά όλα χάθηκαν

 Το   2^ον Μέροςς ανέλαβαν οι ιστορικοί   από της θεογονίας αρχόμενον και μάρτυς η σωζόμενη ατελής Βιβλιοθήκη του Απολλοδώρου. Άλλο δε έργο δεν σώζεται  

Το  3^ον Μέρος  ασχολήθηκαν  οι σχολιαστές εκ της ύλης των Κυκλικών και των τραγικών ποιητών . Εκεί εσχολίασεν ο Δίδυμος τον Όμηρον, όπου αναφέρει τα «Κύπρια Επη» και άλλους πολλούς αρχαιότερους ποιητές και ιστορικούς. Και ενώ υπήρχε ένας πραγματικός οργασμός μελέτης των αρχαίων κειμένων κατέφθασε ο Ρωμαϊκός στρατός στην Αλεξάνδρεια.

Ρωμαίοι και  Χριστιανισμός καταστροφείς της Ελληνικής Γραμματείας   Όλα  τότε σταμάτησαν και οι διανοούμενοι διασκορπίστηκαν άλλοι στην Ελλάδα και άλλοι αλλού. Έπιασαν αιχμάλωτο τον Τιμαγέτην , τον οποίον ο Κιντιλιανός αποκαλεί ανορθωτή της ιστορίας στη Ρώμη και  τον πούλησαν ως ανδράποδον στον Φαύστον γιό του Σύλλα, αλλά ένεκα της αρετής  του   ο Τιμαγέτης    ελευθερώθηκε  και έγινε δάσκαλος της ρητορικής στη Ρώμη. Αυτός έγραψε την «Ιστορία του Αλεξάνδρου» αφού πρότερον έκαψε την ιστορία του Αυγούστου. Την εποχή εκείνη έγραψε και ο Πλούταρχος τα σωζόμενα αυτού , και ο Διόδωρος  Ιστορία και ο Ιώσηπος και ο Φίλων ο Βύβλιος έγραψε «αρχαιολογία των εθνών της Ασίας», μετέφρασε δε και τον Σαγχουνιάθωνα , τα οποία δεν σώζονται εκτός μερικών τμημάτων. Τότε ήκμαζε και ο Λουκιανός προς σατυρισμόν προσώπων, έγραψε και ο Αθηναίος,   ο Πορφύριος,   ο Παρθένιος τα ερωτικά  και ύστερον ο Οβήδιος και Βιργίλιος, ο Φουρνούτος τις αλληγορίες ή περί φύσεως θεών , τον οποίον εξόρισε ο Νέρων από τη Ρώμη, ο Ηφαιστίωνας Πτολεμαίος την «εις πολυμάθειαν καινήν ιστορίαν» , ο Αντώνιος ο Λιβεράλης τις «μεταμορφώσεις». Τότε μεταφέρθηκαν οι συγγραφείς και η φιλολογία  και συγγραφή στη Ρώμη και έγινε μετάφραση αρκετών Ελλήνων ποιητών και ιστορικών, όπως ο Ματτιος την Ιλιάδα, ο Ναίβιος τα Κύπρια Επη, ο Οβήδιος τις Μεταμορφώσεις, ο Οράτιος, Κάτουλλος , Τίβουλος, Απούλειος ,Προπέρτιος , Υγίνος , Κικέρων, Αφρώνιος ,  Αμμιανός ,  Απούλιος , Αρνόβιος ,  Αυγουστίνος , Αυσώνιος, ο Καίσαρ Καλπούρνιος , Κάτων, Κοίλιος, Δονάτος , Ενιος κ.α

 Επιστροφή της  φιλολογίας στην Κωνσταντινούπολη. Στην Ελλάδα δεν έπαυσε εντελώς κάθε πνευματική ενασχόληση. Οι Σχολές των Αθηνών ήκμαζαν μέχρι του Ιουστινιανού, όπου εδιδάσκετο η Πλατωνική και Αριστοτελική φιλοσοφία, η ρητορική κ.α, ενώ στην Κωνσταντινούπολη οι Σχολές εδίδασκαν ελεύθερες  τέχνες   ,   τη νομική και αργότερα την Χριστιανική θεολογία .

Ακμή της Αλεξάνδρειας επι εποχής  Σελευκιδών  Την εποχή των Σελευκιδών κάθε πόλη είχε και σχολή, στην Εδεσσα της Συρίας όπου διδάσκετο γραμματική, ρητορική, φιλοσοφία και ιατρική ,  άλλα και στη Βηρυτό της Φοινίκης όπου εδιδάσκετο η νομική. Στην Λλεξάνδρεια όπου   κατεδάφισε τη Σχολή  ο Διοκλητιανός  αναγέρθηκε και λειτούργησε εκ νέου . Εκεί εδίδασκε και η περιώνυμη  φιλόσοφος Υπατία, διαδεχθείσα τον πατέρα της Θέωνα τον μαθηματικόν .

Διασκορπισμός Βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας

Επί   Θεοφίλου διασκορπίστηκε η Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας  και επί Κυρίλλου συνέβη το μέγιστο των εγκλημάτων .Η   Υπατία δολοφονήθηκε   με τον πιο βάρβαρο και απάνθρωπο  τρόπο.

 Το  αποτρόπαιο  χρονικό της δολοφονίας της  Υπατίας- :

Σύμφωνα λοιπόν με τον πιο αμερόληπτο Σχολιαστικό, ο θάνατος της Υπατίας ήταν αποτέλεσμα της διαμάχης μεταξύ του Έπαρχου της Αλεξάνδρειας, Ορέστη και του Επισκόπου της Αλεξάνδρειας, Κυρίλλου. Το 415 μ.Χ, ο Ορέστης εξέδωσε διάταγμα με το οποίο ρύθμιζε τις δημόσιες γιορτές των Εβραίων, καθώς συνήθως συγκέντρωναν μεγάλα πλήθη και προκαλούσαν ταραχές. Το διάταγμα τοιχοκολλήθηκε και ένας χριστιανός, ονόματι Ιέραξ, υποστήριξε φωναχτά τις νέες ρυθμίσεις. Οι Εβραίοι εξέλαβαν την πράξη του Ιέρακα ως προσβολή και απευθύνθηκαν στον Έπαρχο, ο οποίος διέταξε να συλληφθεί ο χριστιανός Ιέραξ και να βασανιστεί δημοσίως. Η σκληρή τιμωρία του χριστιανού εξόργισε τον Επίσκοπο Κύριλλο, ο οποίος εξαπέλυσε επίθεση εναντίον των Εβραίων. Ύστερα από συνεχείς αντεπιθέσεις, κατά τις οποίες και τα δύο στρατόπεδα είχαν μεγάλες απώλειες, ο Κυρίλλος εξόρισε όλους τους Εβραίους απΌ την Αλεξάνδρεια και επέτρεψε στους χριστιανούς να σφετεριστούν τις περιουσίες τους. Ο Έπαρχος εξαγριώθηκε με τον Κύριλλο και η ένταση μεταξύ τους κορυφώθηκε. Τότε κατέφτασαν 500 φανατισμένοι μοναχοί για να πολεμήσουν στο πλευρό του Κυρίλλου. Ένας από αυτούς, ο Αμμώνιος, έριξε μια πέτρα στον Ορέστη, η οποία τον τραυμάτισε στο κεφάλι. Ο Αμμώνιος συνελήφθη επιτόπου, βασανίστηκε και εκτελέστηκε. Η δολοφονία της Υπατίας Τότε ενεπλάκη στην ιστορία η Υπατία, η οποία ήταν στενή φίλη και σύμβουλος του Έπαρχου. Σύμφωνα με τον Σχολαστικό, η φιλόσοφος ήταν θύμα των πολιτικών ανταγωνισμών, καθώς κατηγορήθηκε αβάσιμα από τους Χριστιανούς ότι έστρεφε τον Ορέστη εναντίον τους. Την απήγαγε ο όχλος με επικεφαλής τον κληρικό Πέτρο και τη μετέφερε σε μια εκκλησία, όπου την έγδυσαν και την έγδαραν ζωντανή. Όταν πέθανε, διαμέλισαν το σώμα της και έριξαν κάθε κομμάτι στη φωτιά. Το μαρτυρικό τέλος της Υπατίας το 415 μ.Χ. χαρακτηρίστηκε από την καθηγήτρια Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Μίσιγκαν, Καθλίν Γουάιντερ, ως το τέλος της κλασσικής αρχαιότητας

Ο Ιουστινιανός ο Μέγας Διώκτης των Ελληνικών Γραμμάτων. Αν ο Θεοδόσιος είναι ο μέγας καταστροφέας του Ελληνικού κόσμου ο Ιουστινιανός είναι ο μέγας διώκτης της Ελληνικής Παιδείας  Σταμάτησε τη μισθοδοσία και τα δικαιώματα  των δασκάλων των Αθηνών τους ανάγκασε να φύγουν και να πάνε στον βασιλιά της Περσίας Χοσρόην . Οι διάδοχοι του έκλεισαν και τη Ελληνική Σχολή της Εδέσσης της Συρίας και της Βηρυτού, Τούτο δεν έγινε από τους Άραβες οι οποίοι ήταν αντίθετοι, αλλά από τους Βυζαντινούς χριστιανούς. Τον έβδομον( 7^ον) αιώνα οι Άραβες  κυρίευσαν την Αντιόχειαν , Αλεξάνδρεια και Βηρυτόν και έπαυσαν τα εκεί σχολεία τη λειτουργία τους. Η παύση δεν έγινε από τους Άραβες αλλά από τους χριστιανούς διότι  θεώρησαν τους δασκάλους Νεστοριανούς .

Εκαψαν τη Σχολή της Κωνσταντινουπόλεως  και  την Βιβλιοθήκη   οι αυτοκράτορες  των Ρωμαίων (της λεγομένης από εμάς Βυζαντινής αυτοκρατορίας) κατά  την Εικονομαχία  έκαψαν και την Βιβλιοθήκη της Αιγύπτου και διασκόρπισαν τα βιβλία όχι οι Άραβες αλλά οι χριστιανοί.

Τα σχολεία τα πήγαν στα Μοναστήρια(πρόκειται για το κρυφό σχολειό;) ή στα εκκλησιαστικά σχολεία εντός του ναού της κάθε επισκοπής. Εκεί δίδασκαν  την χριστιανική θεολογίαν. Όμως και αυτά παραμελήθηκαν ένεκα της Εικονομαχίας τον όγδοον αιώνα.(Ήταν ο ταλεμπανισμός των χριστιανών)

Τον έννατον αιώνα άρχισαν να εννοούν ότι το πυκνό σκοτάδι  δεν κάνει καλό στην αυτοκρατορία και οι αυτοκράτορες Βάρδας και Βασίλειος Μακεδών προσπάθησαν να ανορθώσουν   την παιδεία και ιδιαίτερα ο γιός του Λέων ο ονομαζόμενος Σοφός και ο γιός αυτου Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος. Τότε ανεγέρθησαν  σχολεία σε  αρκετές πόλεις για διάφορες μαθήσεις . Στην Κωνσταντινούπολη μάλιστα άνοιξε η φιλοσοφική σχολή την οποία «προστάτευε»(το άγρυπνο μάτι της εκκλησίας) ο πατριάρχης Κλεινός Φώτιος 

Οι Άραβες φρόντισαν και  διέδωσαν τα Ελληνικά Γράμματα. Στο διάστημα αυτό οι Άραβες έκαναν ευρεία διδασκαλία των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων σε Ελληνικά  σχολεία στην επαρχία   .Ιδιαίτερα δίδαξαν τη φιλοσοφία  του  Πλάτωνα και Αριστοτέλη και των νεοπλατωνικών

Οι Έλληνες χριστιανοί οι ασπονδότεροι εχθροί Ο δεσποτισμός και η θεοκρατία εδούλωσε τις ψυχές και θόλωσε τη λογική του Ελληνικού Έθνους το οποίον με την βίαια αλλαγή της θρησκείας του έγινε ο ασπονδότερο  διώκτης των προγόνων  του   ,  του  πνευματικού τους έργου  και της ιστορίας του.  Αυτό το φαινόμενο δυστυχώς συνεχίζεται ακόμη και σήμερον σε ορισμένους φανατικούς θεοκρατικούς κύκλους διότι φοβούνται ότι η ανόρθωση του Ελληνισμού θα καταλύσει τον χριστιανισμό τον οποίον  ταυτίζουν με τον  Ελληνισμό .   Ένεκα του φόβου τούτου  κανείς δεν τολμά εισέτι να   αρχίσει  σε  ανώτερο  επίπεδο διάλογο για την σοβούσα διαίρεση του Εθνους μας εξ αιτίας της υιοθετήσεως της ξενόφερτης θρησκείας . Αυτή  μπαίνει εμπόδιο στην ανάδειξη και μελέτη  της πατρογονικής γνώσεως και ανορθώσεως των αρχαίων  μνημείων τα οποία κείνται ερείπια , εν αντιθέσει προς την γειτονική καθολική Ιαταλία όπου έχει αρχίσει η ανόρθωση τους  .

Η αυτοκρατορία αρχίζει να εξελληνίζεται Στο τέλος του ενδεκάτου(11^ου) και δωδεκάτου(12^ου )  αιώνος άρχισε κάποιο ενδιαφέρον για την παιδεία εκ μέρους των Ελληνικής καταγωγής αυτοκρατόρων Κομνηνών και Δουκών με την υποστήριξη του Μιχαήλ Ψελλού. Τότε  πρωτοστάησαν  υπέρ της παιδείας εκ της βασιλικής αυλής  η Ευδοκία και Αννα Κομνηνή .

Οι Λατίνοι ανέκαθεν άσπονδοι εχθροί του Ελληνισμού  Μετά όμως την Άλωση της πόλεως από τους Λατίνους το 1202 εξέπεσε και πάλι η παιδεία και παραμελήθηκαν τα σχολεία. Μετά την εκδίωξη των Λατίνων και με την άνοδο των Παλαιολόγων ανέστησαν και πάλιν οι μαθήσεις, καθώς οι Παλαιολόγοι σπούδαζαν τα τέκνα τους κανονικώς μέχρι της Αλώσεως. Μάλιστα όπως γράφει ο Ιταλιώτης Φίλελφος προ της Αλώσεως οι γυναίκες στα αριστοκρατικά σαλόνια ομιλούσαν την γλώσσα του Πλάτωνος, Αριστοτέλους , Ευριπίδου και Αριστοφάνους..

Οι φωτισμένοι δάσκαλοι του Βυζαντίου  εκ των σχολείων των Παλαιολόγων  πήγαν στην Ιταλία κομίζοντες την Ιεράν Παρακαταθήκη η οποία έλαμψε  το φως της φιλοσοφίας κατά τον δέκατον πέμπτον αιώνα  και φώτισε την μεσημβρινή Ευρώπη  .

Η πτώση της Ελληνικής Γλώσσας Η Ελληνική γλώσσα άρχισε να  πέφτει από τον τέταρτον αιώνα όταν μετακόμισε ο θρόνος στην Κωνσταντινούπολη. Επειδή οι Ρωμαίοι εισήγαγαν τη Λατινική στους νόμους και στα αξιώματα της αυλής.

Πρώτος καταστροφέας της  Παιδείας ο Ιουστινιανός ο οποίος καθιέρωσε τη Λατινική,  ως τον Κωνσταντίνο τον Πορφυρογέννητο ο οποίος καθιέρωσε πάλι την Ελληνική γλώσσα. Τέλος η εισβολή των αλλόγλωσσων εθνών , η συνένωση των Βουλγάρων και η διασπορά των Αλβανών καθώς και  οι από άμβωνος κακοί ομιλητές των εκκλησιών   και  αργότερα   η Γαλλική στα σαλόνια, αλλοίωσε τη γλώσσα.  Οι ποιητές έγραψαν πολλά επιγράμματα όπως ο ΄Φίλιππος ο Θεσσαλονικεύς, Αγαθίας ο Μυριννούσιος, Κωνσταντίνος Κεφαλάς, Μαξιμος ο Πλανούδης και τέλος εξέκωκεν την ανθολογίαν ο Ιωάννης Λάσκαρης στη Φλωρεντία το 1494. Ο Μάξιμος ο Ηπειρώτης  δάσκαλος του Ιουστιανιανού έγραψε περί της επιρροής των άστρων στις ανθρώπινες επιχειρήσεις, ο δε Νόνος έγραψε τα «Διονυσιακά» ,ο δε Κοίντος ο Σμυρναίος  τα «Παραλειπόμενα του Ομήρου» ο δε Κόλουθος ο Αιγύπτιος «Ελένης αρπαγήν» και «Καλυδωνιακά», ο Τριφιόδωρος «Ιλίου Άλωση»  Τον 6ον αιώνα έσβησε η ποιητική συγγραφή των Ελλήνων .

 Τον δωδέκατον αιώνα  έγραψαν: ο Ιωάννης Τζέτζης τα «Προ Ομηρικά» , «Ομηρικά» και «Μεθ’ Ομηρικά» και τις «Χιλιάδες» όπως ονομάστηκαν . Μετά οι φιλόσοφοι Ιάμβλιχος ,Φιλόστρατος , Πορφύριος  και άλλοι επεξεργάστηκαν την ύλη αυτών . Εξαίρετος σχολιαστής του Ομήρου αναδέχθηκε ο   Ευστάθιος, ο Διονύσιος Περιηγητής , ο δε Ισαάκης Κομνηνός έγραψε περί των «χαρακτήρων των Ελλήνων και  Τρώων» κατά τον Τρωικό Πόλεμο.

Οι πρώτοι δάσκαλοι της Ευρώπης   1/ Οι ιστορικοί και λεξικογράφοι  :  Σουίδας, Ησύχιος, ο Ετυμολόγος, Ζωναράς , Κεδρινός , Ευδοκία η Μακρεμβολίτισσα, Στέφανος ο Βυζάντιος κ.α

Ο  Εμμανουήλ Χρυσολωράς είναι ο πρώτος που ήλθε στην Ιταλία προ της αλώσεως και δίδανε την Ελληνική φιλοσοφίαν γι’ αυτό ονομάσθηκε ο «πρώτος  φωτοδότης της Ευρώπης». Ακολούθησαν ο Ιωάννης Αργυρόπουλος , Γεώργιος ο Τραπεζούντιος, Θεόδωρος Λάσκαρης, Γεώργιος ο Γεμιστός , ο Βησσαρίων ο Καρδινάλης ο οποίος εκόμισε άπειρα χειρόγραφα στην βιβλιοθήκη της Βενετία κ.α . Πάμπολλοι δε οι διανοούμενοι και σοφοί που πήγαν στην Ιταλία: ο Κωνσταντίνας και Ιωάννης Λάσκαρης , Δημήτριος Χαλκοκονδύλης  Αθηναίος, Εμμανουήλ ο Μοσχόπουλος Κρης, Μιχαήλ ο Αποστόλιος Βυζάντιος, Ματθαίος Καμαριώτης Θεσσαλονικεύς, Ιωάννης Ανδρόνικος ο Καλλίστου Θεσσαλονικεύς  , Μάρκος ο Μονεμβασίας  Επίσκοπος ο Κρης , Θωμάς ο Διπλοβατάτιος  Βυζάντιος και ο δάσκαλος της νομικής  Ιωάννης Αουρίσπας ο Σικελιώτης ο οποίος εκόμισε πλήρη συγγράμματα εκ Κωνσταντινουπόλεως στην Ιταλία του Πλάτωνος , Πλωτίνου, Πρόκλου, Λουκιανού, Ξενοφώντος, Δίωνος του Κασίου, του Αρριανού, Διοδώρου, του Σικελιώτου , του Στράβωνος, του Καλλιμάχου, Πινδάρου, Οππιανού κ.α  Έμειναν όμως  αιχμάλωτοι μετά την Άλωση οι συγγενείς αυτών  πενόμενοι, γυμνοί και λιμότωντες  . Συνεπώς , η Ευρώπη οφείλει ευγνωμοσύνη στο Ελληνικό γένος

Η πατρώα Θρησκεία δεν  είναι ειδωλολατρική αλλά Ιδεοκρατικη  Οι πρόγονοι μας ήταν   ένθερμοι λατρευτές των αγνώστων και νοουμένων θεών.   Αναγνώριζαν Εν υπέρτατο Ον, ανώτερο πάντων  τον οποίον ονόμαζαν Δία, σύμφωνα με τους «Ύμνους του Ορφέα». Μάλιστα έλεγαν ότι το θείον είναι αόρατον, απαθές, αμετάβλητον νοητόν μόνον κλπ  Οι δε δοξάζοντες αθανασίαν της ψυχής , βεβαίως δεν προσκυνούν ούτε λατρεύουν  τα είδωλα. Οι Πυθαγόριοι , Ορφικοί, Πλατωνικοί φιλόσοφοι μίλησαν και έγραψαν για αυτά. Οι ποιητές είχαν ελευθερία να γράψουν ότι ήθελαν χωρίς να δίνουν λόγο. Το ίδιο και οι γλύπτες και αγαλματοποιοί έπλασαν όπως ήθελαν τους θεούς, Εκείνοι που ήταν αχρείοι και συμφεροντολόγοι στο έπακρον ήταν οι ιερείς και πολιτικοί οι οποίοι είπαν τα πιο τερατώδη ψέματα προς το συμφέρον τους(«Ωγυγία», Αθαν. Σταγειρίτης, Τόμος Α, εκδ. Ελευθερα Σκέψη)

 

 ΕΠΙΛΟΓΟΣ

 

 Μετά από μύρια λόγια παλαιά και αρχαία είναι καιρός να πούμε και τα τελευταία. Η  μέγιστη  σε  προϊστορία φυλή, με τα μεγαλύτερα  ιερά  τέρατα , με τους   ενδοξότερους   ήρωες που έκαναν τους μεγαλύτερους άθλους, που  κατέβηκαν ακόμη και στου  Αδη το σκοτάδι, πως  έφθασε στο σημερινό σημείο να κινδυνεύει με εξαφάνιση «κάποιο βράδυ»; Ένα έθνος που μοιάζει με αναμμένο κάρβουνο που ζέστανε και φώτισε με τον πολιτισμό του  τις παγωμένες και σκοτεινές νύχτες της πρωτόγονης εποχής και αναλώθηκε ολόκληρο  χωρίς την επιβίωση του κανείς σοφός δεν  προνόησε τούτο  να μη συμβεί ; Αλλά οι ίδιοι οι Έλληνες έγιναν οι χειρότεροι εχθροί του και το έφθειραν μέχρι σχεδόν του  τελικού του θανάτου με εμφύλιους πολέμους και εξ ιδίων τα  πιο φαρμακερά βέλη, εν ονόματι ενός ξένου «θεού» και αυτού Ιουδαίου ! Μήπως αυτή ήταν η Ειμαρμένη , να καθίσει επάνω στην πυρά που άναψε , σαν τον Ήρωα Ηρακλή στην Οίτη που  ζήτησε  κάποιος σύντροφος του να ανάψει την πυρά  όντας ο ίδιος ξαπλωμένος και άρρωστος ,  για   να καεί και να μείνει στην αθανασία όπως είπε ο χρησμός , σαν  το πρότυπο  και ιδανικό κόσμημα   στα μουσεία;

Γιατί δεν βρέθηκε κανείς από τους μέγιστους  και σοφούς   εγκεφάλους να προνοήσει και για την αυτοσυντήρηση της ράτσας μας που φώτισε και ζέστανε τον κόσμο σε καιρούς άλλους  να ενδιαφερθεί για να επιβιώσει: Να συνεχίσει αιώνια  να ζει και την οικουμένη να σώσει;  Μήπως  ζωή είναι και το ζείδωρο έργο που   αφήνει;  Μια αιώνια ζωή που όσο ζει ο  Έλληνας δεν   σβήνει, και αν το έργο του  μελετήσει θα  και πάλι θα μεγαλουργήσει; Τούτη η φλόγα που σιγοκαίει  δεν θα σβήσει , σαν  Ήλιος  συρρικνώθηκε  καινοφανής και αιώνια θα φωτίζει τους λαούς της γης. Το δρόμο της φρόνησης του μέτρου  και της δικαιοσύνης εσαεί θα δείχνει , στο  συμπαντικό Όλυμπο ο άνθρωπος  να πετάξει και η οικουμένη ειρηνικά να  ζήσει  πολιτισμένη και πάλι ο νέος διαστημικός Πολιτισμός να λάμψει  .

 Αθάνατη Ελληνική φυλή   

Ο  Έλληνας το πνεύμα αν  ενεργοποιήσει  η λύση της επιβίωσης θα βρεθεί και θα θαυματουργήσει . ημίθεος  και αυτός θα γίνει και ο κόσμος  δεν θα  αυτοκαταστραφεί. Για τον πλανήτη μας και πάλι  θα  φροντίσει  ,  ό,τι  άχρηστο και περιττό    να  ξεφορτωθεί   και  ο ίδιος Δίας  να γενεί και νέους δρόμους να ανοίξει, όπως οι πρόγονοι μας οι τρανοί.  Η ράτσα μας  την Ιερά Παρακαταθήκη   να  χαρίσει δωρεάν στην Οικουμένη για να ευτυχίσει. Ο Έλληνας όπως πρώτα τον αγώνα παγκοσμίως να   συνεχίζει . Ποτέ σε νέο εμφύλιο   το σαράκι του μην αφήσει  .Αυτή είναι η αιτία που μας αποδεκατίζει.

Και  πρέπει να  αισχύνεται  η παγκόσμια κοινότητα μπρος  στο δυσθεώρητο  κακούργημα, της γενοκτονίας και  του ξερριζωμού του Ελληνισμού και την απώλεια του πολιτισμού του   από την Ιωνία, Πόντο ,   Κωνσταντινούπολη,  Καπαδοκίακία κ.α το 1922 με την βδελυρότατη σφαγή και  διωγμό του από   το βάρβαρο τουρκομογγολικό  φύλο των  Ούννων, Σελτζούκων και Οσμανλίδων  ακόμη σε βάρος της ανθρωπότητας ασχημονεί ατιμωρητί και κορυβοντιά( 28/4/23)

Αμφικτύων

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon.org

Όποιος επιθυμεί  να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την   ένδειξη «διαγραφή» «σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98

ΠΡΟΩΘΕΙΣΤΕ ΤΟ ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ

ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΛΑΣΓΟΣ: Ο ΠΡΟΠΑΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

 ΜΕΛΕΤΗ

 ΠΕΛΑΣΓΟΣ: Ο ΠΡΟΠΑΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

 

Το άρθρο αυτό γράφεται για τους κακόβουλους ή και αμαθείς  ξένους και  Έλληνες  που  αμφισβητούν την καταγωγή μας,  ομιλούν περί των ανύπαρκτων «Ινδοευρωπαίων», χωρίς να ξέρουν ότι ο πανάρχαιος Πελασγός ο πρόγονος των Ελλήνων έδωσε τα πολιτιστικά του  γονίδια στον Δυτικό κόσμο και δημιούργησε όλους τους πολιτισμούς των αρχαίων λαών   της  Ανατολής  .

 Οι Πελασγοί ήταν  πρώτο-Έλληνες γηγενείς κάτοικοι της χερσονήσου του Αίμου, των νησιών του Αιγαίου, του Ιονίου, του Ευξείνου Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Κύπρου. Έζησαν προ των Μινωιτών  Κρητών , πρό των Μυκηναίων και φυσικά πολύ προ των Φοινίκων και των λοιπών ανατολικών λαών. Επομένως ο Μινωικός , Μυκηναϊκός πολιτισμός, αλλά και ο μετέπειτα Χετταικός και των Μιττάνι είναι δημιούργημα των Πελασγών . Ήταν ναυτικός λαός  με αγάπη προς την θάλασσα και   αξιοθαύμαστη ναυτοσύνη. Ένεκα τούτου  άρχισαν να εποικούν σταδιακά τις έρημες από πληθυσμούς περιοχές και ιδιαίτερα τις παραλιακές και παραποτάμιες  και έφτασαν  ως : 

 Ανατολικά την ενδότερη Ασία, Συρία, Παλαιστίνη, Ιορδανία, Ιράκ και Ιράν

Βόρεια την σημερινή Ουκρανία, Ρουμανία, Βουλγαρία, και στα παράλια του Ευξείνου Πόντου, Αζοφική , Καυκασία , Ταυρίδα

Νότια  Αίγυπτο, Αιθιοπία,  Λιβύη, και όλα τα ΒΔ παράλια της Αφρικής

Δυτικά τα παράλια της Αδριατικής, την Ιταλική χερσόνησο, τα παράλια και ενδοχώρα της Γαλλίας  και την Ιβηρική χερσόνησο(Ισπανία , Πορτογαλία , Ηράκλειες Στήλες) ως τη Βρετανία και Ιρλανδία

Η ετυμηγορία της λέξεως Πελασγός παράγεται από τη ρίζα «Πέλα=πλατύνω, απλώνω, πλάζω»

 Αρχίζω  από τον Όμηρο. Αυτός γνωρίζει τα πράγματα από πρώτο χέρι . Τον Δία  αποκαλεί : « Ζεύ άνα Δωδωναίε Πελασγικέ»(Ζευ βασιλεύ Δωδωναίε Πελασγικέ) Και τη Λέσβο και την Πελοπόννησο Πελασγία την έλεγε   ο ιστορικός  Έφορος . Όπως λέγει και ο Αντικλείδης οι πρώτοι Πελασγοί προ αμνημονεύτων χρόνων εγκαταστάθηκαν περί την Λήμνον και Ιμβρον και με  τον Αβυο Τυρρηνό  πήγαν στην Ιταλία    και εγκαταστάθηκαν και στην Αθήνα    . Ήταν δε Έλληνες και όχι ξενόφερτοι. Σε άλλο σημείο ο Όμηρος αναφέρει: «Ανάμεσα στην σκοτεινή θάλασσα βρίσκεται μία χώρα όμορφη και εύφορη που την τριγυρίζουν τα νερά , η Κρήτη σ’ αυτήν υπάρχουν άνθρωποι πολλοί μυριάδες , και ενενήκοντα πόλεις. Δεν μιλούν όλοι την ίδια γλώσσα παρά διάφορες…κατοικούν εκεί Αχαιοί και μεγαλόκαρδοι Ετεοκρήτες, κατοικούν Κύδωνες και Δωριείς με τα άφθονα μαλλιά και έξοχοι Πελασγοί»( Οδύσσεια τ 172-177 εκδ. Πάπυρος) Προφανώς, κάθε φύλο είχε το δικό του ξεχωριστό ιδίωμα αλλά όλοι μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Όλοι οι ιστορικοί συμφωνούν ότι οι Πελασγοί ήταν μέγας λαός που είχε επεκταθεί στην νοτιοανατολική Ευρώπη και στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου, στη Μικρά Ασία και στην Κρήτη, Κύπρο , Ιταλία παντού όπου ήκμασε ο Ελληνισμός .

Πελασγός:Τόσο παλιός όσο οι Θεοί του Κατά την παράδοση ο Πελασγός ήταν γιός του Διός και της Νιόβης ή του Αρέστορος ή του Παλαίχθονος (αυτόχθων= στην παλαιά γη ). Ο Ησίοδος και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς παραδέχονται ότι πρώτος Πελασγός βασιλιάς υπήρξε ο Αρκάς στην Πελοπόννησο. Ήταν αυτόχθων και είναι κατά τον ποιητήν Ασιον, τα αρχαιότερο γένος της Ελλάδος. Οι Ετεοκρητικές επιγραφές και οι επιγραφές της Λήμνου γραμμένες στην αυτήν Ελληνο-Πελασγική γλώσσα , είναι όμοια προς την σημερινή Αλβανική που είναι συγγενής προς την  Χετταική Πελασγική γλώσσα   και την  Λυδική, Καρική και Ετρουσκική. Συνεπώς,  ο Μινωικός πολιτισμός της Κρήτης , ως και ο Χετταικός της Μικράς Ασίας , των Μιττάνι, των Ελαμιτών  κλπ ήταν Πελασγικός(Βλέπε Τόμον «Λαοί της Ανατολής κεφ. Χετταίοι, Μιττάνι , της Εγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ») Πάντες οι Έλληνες ιστορικοί(Στράβων, Διονύσιος Αλικαρνασεύς. Αισχύλο κ.α),  αναγνωρίζουν ότι πρόγονοι τους ήταν οι Πελασγοί, Ακόμη και ο αιρετικός  Ηρόδοτος υποστηρίζει ότι: «Πελασγοί ήταν οι Ίωνες και οι Αιολείς και οι Έλληνες  ήταν Πελασγοί ». Ακόμη κσι οι Υπερβόρειοι από αρχαιοτάτων χρόνων  έστελναν θυσίες στο Ιερό του Απόλλωνα στη Δήλο.

Ο Θουκυδίδης   γράφει : « Έλληνες και Πελασγοί αποτελούν το  αυτό Έθνος» . Το γεγονός ότι οι Έλληνες διατήρησαν τις Πελασγικές παραδόσεις σαν δικές τους δηλώνει του λόγου το αληθές , διαφορετικά αν ήταν κατακτητές ή ξένοι θα τις είχαν αποβάλλει , όπως έκαναν οι Τούρκοι σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και  απέβαλαν κάθε τι το Ελληνικό από την ιστορία και την αρχαιολογία της Μικράς Ασίας της οποίας τυγχάνουν κατακτητές. Ακόμη   και τα Ελληνικά μνημεία τα μετονόμασαν σε Ρωμαϊκά, ή ότι ανήκουν  σε κάποιο γηγενή λαό της Μικράς Ασίας , τον οποίον  θεωρούν  πρόγονο των  Τούρκων.

 Δεν θα βρει κανείς ίχνος στην Ελληνική ιστορία το οποίον να αφήνει υπόνοιες ότι οι Έλληνες ήρθαν από άλλη περιοχή και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα . Τούτο αποδεικνύεται από τις ιστορικές μαρτυρίες αλλά και από την αρχαιολογική έρευνα , η οποία φανερώνει  ότι ο Ελληνικός Πολιτισμός είναι γηγενής και όχι ξενόφερτος.

 Όλα ξεκίνησαν από την αχλύ της προϊστορίας,  όταν δημιουργήθηκε το νησιωτικό σύμπλεγμα του Αιγαίου συνεπεία του ρήγματος των Στενών και της προοδευτικής μεταναστεύσεως των Αιγαίων προς βορράν μετά την τήξη των παγετώνων προς εξεύρεση τροφής των ποιμνίων  τους, ενώ στο μεταξύ οι Αιγαίοι Πελασγοί άριστοι στην ναυτική τέχνη άρχισαν τα ταξίδια ανά την Μεσόγειο και ακόμη και πέραν αυτής στη Βόρεια Θάλασσα , Ατλαντικό και στον Ινδικό ωκεανό.

Ενώ όλοι  οι αρχαίοι συγγραφείς συμφωνούν ότι οι Πελασγοί είναι πανάρχαιος αυτόχθων λαός πρόγονος των Ελλήνων, ορισμένοι κακόβουλοι ή και αμαθείς ξένοι ανακάλυψαν την αστήρικτη θεωρία «Περί Ινδοευρωπαίων» , η οποία φυσικά κατέπεσε ελλείψει επιχειρημάτων και αποδείξεων.

Ο Αθαν. Σταγειρίτης γράφει:  Ο Ευστάθιος λέγει ότι οι Αρκάδες Πελασγοί όντες φτωχοί λόγω πενίας μετανάστευαν σποραδικά σε διάφορα μέρη  και έδωσαν το όνομα Πελασγία στα μέρη αυτά  σε ανάμνηση της πατρίδας τους Πελασγίας, όπως παλαιά ονομάζετο η Αρκαδία. ( Η μετανάστευση συνεχίζεται ως σήμερον) Οι Πελασγοί διήγον  βίον σκληρό , στρατιωτικό και ήταν δεινοί θαλασσοπόροι  γι αυτό και θαλασσοκρατούσαν επί 85 έτη. Πρώτος ξαλασσοκράτησε ο Μίνως έπειτα θαλασσοκράτησαν οι Πελασγοί και κατόπιν άλλοι   λαοί του ελληνικού κόσμου(Λυδοί, Μαίονες, Θράκες,, Ρόδιοι, Φρύγες , Κάρες, Αιγύπτιοι,Μιλήσιοι, Λέσβιοι,Φωκαείς, Νάξιοι, Ερετριείς, Αιγινήτες, Αθηναίοι, Τηρρηνοί, Μακεδόνες κ.α) Οι Πελασγοί δεν είχαν που να κατοικίσουν  και ο Αριστοφάνης τους ονόμασε Πελαργούς , πολυπλάνητες όπως οι Πελαργοί. Επειδή ήταν περιπλανώμενοι και διασκορπιζόμενοι , ενώθηκαν με τα άλλα έθνη και αφομοιώθηκαν με αυτά. Οι Αθηναίοι δέχθηκαν τους Πελασγούς όταν ήρθαν από την Τυρρηνία(Ιταλία) και τους επέτρεψαν να κατοικήσουν στους πρόποδες του Υμηττού, υπό  τον όρο να κτίσουν το βόρειο τείχος της Ακροπόλεως, το οποίον και ονομάζεται ακόμη Πελασγικόν. Καλλιέργησαν και  τη γη , αλλά οι Αθηναίοι τους έδιωξαν διότι  πείραζαν και βίαζαν αναφανδόν  τις  παρθένες    στην Εννεάκρουνον  κρήνη που έπαιρναν νερό. Οι Πελασγοί όμως έκλεψαν ύστερον τις παρθένες των Αθηναίων και γι’αυτό τους έδιωξαν οι Αθηναίοι όπως γράφει ο Μιλιτιάδης. Οπου πήγαιναν  υποδούλωναν τους εγχωρίους και επιβάλλοντο επ’ αυτών. Είναι δε οι πρώτοι που ανακάλυψαν το κτίσιμο  καλύβας  και τους χοίρινους δερμάτινους  χιτώνες . Επειδή ως τότε έτρωγαν χόρτα και άλλα φυτά συχνά φαρμακερά αυτοί είναι οι πρώτοι που τρέφονταν το χειμώνα με βελανίδια από δένδρα δρυός και γι’αυτό ονομάσθηκαν και βαλανοφάγοι. Ο Πελασγός είχε γυναίκα την Μελίβοιαν  του Ωκεανού ή την Νύμφη Κυλλήνη και γέννησε τον Λυκάωνα. Είναι τόσο αρχαία η ιστορία ώστε λέγεται ότι ο Πελασγός ήλθε στη Θεσσαλία όταν σχίστηκαν τα Τέμπη και αποξηράνθηκε η λίμνη της Θεσσαλίας. Τότε κόμισε εκεί τους Πελασγούς. Ο Ηρόδοτος τους αποκαλεί βαρβάρους , όμως η αλήθεια είναι ότι ένεκα του πλάνητος βίου του από  τόπο  σε  τόπο , άναρχοι , άνομοι, και ληστρικοί διάγοντες βίον που έμαθαν εκ των γηγενών Τηρρηνών  των διαβόητων ληστών  της αρχαιότητας ενωθέντες με αυτούς  εκβαρβαρίστηκαν . Όμως δεν ήταν όλοι οι Πελασγοί όμοιοι με τους Τηρρηνούς. Αξιοσημείωτον  είναι και το γεγονός ότι ο Λυκάων βασίλευσε προ του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος  διότι ο Κατακλυσμός συνέβη επί βασιλείας του Νυκτίμου γιού του Λυκάωνος.(«Ωγυγία» Αθαν. Σταγειρίτης, τόμ. Δ’ σελ.530-547) Να σημειωθεί ότι ο  Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα συνέβη περίπου 10.000 π.Χ και λόγω της τήξης των Παγετώνων, δημιουργήθηκε το ρήγμα των Δαρδανελλίων  και η καταβύθιση της  Αιγηίδος

 Γηγενείς οι Πελασγοί της Αιγαίας γης  Από την πανάρχαια εποχή ίσως και  δεκάδες  χιλιάδες χρόνια πριν απλώθηκαν και κατοίκησαν πρώτα στις γύρω από τον ελλαδικό χώρο περιοχές. Συν τω χρόνω ταξίδευσαν πρώτα στο Αιγαίο και μετά μακρύτερα   δημιουργώντας  πελασγικές εστίες στις πιο απόμακρες χώρες. Οι λαοί της Δύσεως και εγγύς Ανατολής μιλούσαν την κοινή Ελληνική γλώσσα ή τοπικές διαλέκτους (ιδιώματα της ελληνικής).  Ελληνικά λατρευτικά και γλωσσικά γνωρίσματα  υπάρχουν σε όλους σχεδόν τους απόμακρους τόπους.

Οι βιαίως εξισλαμισθέντες Έλληνες της Μικράς Ασίας Μόνο το τουρκικό κατεστημένο απαγορεύει τη γονιδιακή  έρευνα  των κατοίκων της Τουρκίας για τον φόβο ότι θα φανεί ότι η πλειονότης των κατοίκων της Δυτικής Τουρκίας και του Πόντου, αλλά και των άλλων περιοχών

είναι εξισλαμισθέντες Έλληνες και κατάλοιπα των Πελασγικών πληθυσμών(Χετταίοι, Μιττάνι, Ετεοκρήτες κ.α). Οι Αιγαίοι είχαν χρώμα ματιών καστανό –μελαχρινό και μαλλιών μαύρο –ξανθό, ανάλογα με το χώρο καταγωγής των

Παρά τις αναμίξεις επεκράτησε το Πεσλασγικό στοιχείο Εγιναν   αναμίξεις στο διάβα του χρόνου με άλλους   κατακτητές ή περαστικούς λαούς , γεγονός που συμβαίνει και σήμερον, όμως πάντα αλλά επικράτησε ως κυρίαρχο το πελασγικό στοιχείο

Όλοι οι ιστορικοί λαοί είχαν τους ίδιους Θεούς (τους Ολύμπιους Θεούς) και τα ελληνικά ήθη και έθιμα. Στις επόμενες εποχές οι Πελασγοί Έλληνες  έγιναν γεννήτορες των περισσότερων λαών.  Αυτός είναι και ο λόγος που διαθέτουν  την ίδια πνευματική ανάπτυξη και τα ίδια ανθρωπολογικά γνωρίσματα των κατοίκων του Αιγαίου και των περιξ περιοχών. Τούτο αποδεικνύεται και δια γονιδιακών μεθόδων από τους γενετιστές.

Ακόμη και ο Ηρόδοτος αναφέρει : «Της νυν Ελλάδος πρότερον δε Πελασγίης καλουμένης» (Β’ 56) και προσθέτει ακόμη ότι: « Πελασγικόν Εθνος  ύστερον Ιωνικόν εκλήθη» (VII,95) Τούτο σημαίνει ότι κατά την Ιωνικήν εξάπλωση επήλθε  αλλαγή του ονόματος διότι υπήρχε το  όμαιμον, ομόθρησκον  ,  ομόγλωσσον και ομότροπον λόγω  φυλετικής ταυτότητας.

Κατά τον Στράβωνα « Γεωγραφικά τόμ Α’ σελ. 294-296 και 331»   «Οι Πελασγοί ήταν αρχαίο φύλο  περί την Ελλάδα πάσαν επιπολάσαν» ήταν διασκορπισμένοι και  μάλιστα βρίσκονταν στους Αιολείς στη Θεσσαλία και στην Κρήτη ήταν έποικοι όπως λέγει ο Όμηρος …  Πελασγικό Αργος λέγεται η Θεσσαλία καθώς και τα Ηπειρωτικά Έθνη είναι πελασγικά . Όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς Όμηρος ,Στράβων,  Έφορος, Αντικλείδης, Ατθιδογράφους κλπ συμφωνούν με τις ως άνω θέσεις με εξαίρεση τον πεπλανημένο Ηρόδοτο ο οποίος τροφοδότησε με παλαιές και νεώτερες ανθελληνικές θεωρίες .

Οι πρώτοι Πελασγοί ανεπτύχθησαν στην Αρκαδία από όπου   από εκεί πήγαν στην Τυρρηνίαν (Ιταλίαν) και εκεί πήραν την ονομασία Τυρσηνοί και από την Αρκαδία δια μέσου Λήμνου Κρήτης  και Κύπρου εισέδυσαν στην Μικρά Ασία και στην Εγγύς Ανατολή και νοτίως μέχρι των βορείων ακτών της Αφρικής . Λόγω του πλάνητος βίου τους απεκλήθησαν και «Πελαργοί» από τον Αριστοφάνη. Αυτοί μετέβησαν και στην Ευρώπη και στην ενδοχώρα της  Μικράς  Ασίας  και έγιναν  Χετταίοι ή  Μιττάνι για να προσποριστούν τα προς το ζειν  δημιούργησαν  πρότυπα κράτη άριστα οργανωμένα και πολιτισμένα αφού κατά πλείστας ενδείξεις αυτοί είναι οι εφευρέτες του πολιτισμού.

Οι Πελασγοί ήταν συνεπώς γέννημα και θρέμμα της Ελληνικής γης .

Αρκάς ο πρώτος Πελασγός Οι Αρκάδες ισχυρίζονται ότι εις χώρα αυτήν πρώτος κάτοικος υπήρξε Πελασγός . Προφανώς, ο Πελασγός ήταν ο βασιλεύς ή αρχηγός των λοιπών ανθρώπων

 Ο ποιητής Αίσιος γράφει : «Η μαύρη γη γέννησε  στα ψηλόκορμα βουνά τον ισόθεο Πελασγό. Ο Όμηρος αποκαλεί τους Αρκάδες «Προσέληνες»( Τούτο δηλώνει ότι αυτοί έζησαν την εποχή που ακόμη υπήρχαν περισσότερες  σελήνες-δορυφόροι  της γης. Η  ονομασία  θα ήταν δυνατόν να επιβεβαιώσει  την θεωρία του Χέρμπιγκερ , ότι δηλαδή υπήρχαν δορυφόροι της Γης  οι οποίοι κατεστράφησαν σε πανάρχαιαν εποχήν) . Άλλωστε και άλλοι μύθοι αναφέρουν την ύπαρξη δορυφόρων της Γης οι οποίοι συνετρίβησαν . Στην περιοχή Τεγέας βρέθηκε γιγάντιος σκελετός τριών και πλέον μέτρων , που ανάγεται σε προγενέστερο ανθρώπινο είδος εκείνο του ανθρώπου του  homo Neantertalis, προγενέστερο του homo Sapiens. Τούτο έρχεται να επιβεβαιώσει τους μύθους  περί Γιγάντων (Βλέπε Ελληνική Μυθολογία) που έζησαν πριν 150.000- 200.000  χρόνια Π.Ε. Προ του homo Neanderthals έζησε ο homo Erectus 700.000 έως 1.000.000 χρόνια Π. Ε (Σπήλαιο Πετραλώνων- Ευρωπαίος Αρχάνθρωπος) Πιθανολογείται, ότι οι homo Neanderthals  έζησαν από κοινού κάποια εποχή με τον ευφυή  homo Sapiens και τους  χρησιμοποίησαν σαν μεταφορείς των ογκολίθων για την κατασκευή των κυκλώπειων τειχών της Τίρυνθας, των Μυκηνών και αλλού. (Από τον Ομηρο στην Τεχνητή Νοημοσύνη, Δ. Μαυραειδόπουλος)

Πελασγοί   και  Λέλεγες   οι πρώτοι κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου και τα πελασγικά φύλα θεωρούνται αυτόχθονες. Ο Πελασγός βασιλιάς Λυκάων  βασίλευσε προ του Τρωικού Πολέμου  και ο γιός του Οίνωτρος θα αποικήσει την Κάτω Ιταλία δίνοντας το όνομα στου Οινωτρία, Ο Εύανδρος από το Παλλάδιο της Αρκαδίας θα φθάσει στη Ρώμη 60 χρόνια προ του Τρωικού Πολέμου και θα αποικήσει έναν από τους επτά λόφους  της Ρώμης, δίνοντας το όνομα του «Παλατίνο»  

Ο Δάρδανος γιός του Δία και της Ηλέκτρας  από το Φενεό της Αρκαδίας θα αποικήσει τη Σαμοθράκη και  θα περάσει στα Στενά δίνοντας στα «Δαρδανέλλια» το όνομα του. Τεγεάτες παιδιά του βασιλιά Αλαίου είναι ο Αμφιδάμας και Κηφέας  θα συμμετάσχουν στην Αργοναυτική Εκστρατεία κατά μίαν εκδοχή  στην Κολχίδα του Ευξείνου Πόντου και κατ’ άλλην εκδοχή στη Νότιο Αμερική . Όταν οι Δωριείς θέλησαν να καταλάβουν την Αρκαδίαν οι Αρκάδες προσέφυγαν στο Μαντείο των Δελφών να πάρουν χρησμό και το Μαντείο απεφάνθη: «Πολλοί εν Αρκαδία βελανοφάγοι άνδρες εισίν» «Την Αρκαδία δεν στην δίνω» Οι Αρκάδες όπως οι Λάκωνες και άλλες περιοχές δέχθηκαν με βίαια μέσα το  ξενόφερτο χριστιανικό δόγμα πολύ αργότερα.

Την εποχή των Πελασγών οι Αθηναίοι εκαλούντο Κραναοί και βασιλιάς τους ήταν  ο Κραναός, μετέπειτα επί βασιλείας Κεκροπος ονομάστηκαν Κεκροπίδαι  και όταν βασιλιάς έγινε  ο Ερεχθεύς ονομάστηκαν Αθηναίοι. Επομένως, οι Πελασγοί από αρχαιοτάτων χρόνων ζούσαν στον Ελληνικό χώρο και στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου. Ήταν το αρχαιότερο γηγενές Ελληνικό φύλο  και επειδή ήταν άριστοι ναυτικοί μετακινούνταν με ευκολία στη Μεσόγειο   

Ο Αισχύλος στις Ικέτιδες παρουσιάζει τον γηραιόν βασιλιά του Άργους (προς τον οποίον είχε καταφύγει ο Δαναός μετά των πεντήκοντα θυγατέρων του ζητώντας προστασίαν κατά των υιών του Αιγύπτου), ορίζοντα το πελασγικό του κράτος «από της Πελοποννήσου ως της Μακεδονίας και της Ηπείρου». Συνεπώς, οι Πελασγοί ανέκαθεν  κυριαρχούσαν στην Ελλάδα στην πανάρχαια εποχή και επομένως ο μύθος πως άλλοι δήθεν  λαοί  «προ-Ελληνες»(Ινδοευρωπαίοι κ.α)   ήρθαν από το βορρά στην περιοχή είναι χονδροειδέστατο  ψευδός  και δεν ευσταθεί. Πρόκειται για τους «πρωτο-Έλληνες» Πελασγούς που αποτέλεσαν το  υπόστρωμα του Ελληνικού Κόσμου στην περιοχή. Αυτοί είναι οι πρώτοι δημιουργοί του πολιτισμού διότι πριν εξ όσων  αποδεικνύεται  από  « ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ, Ιωάννη Πασσα» δεν υπήρξε ουδείς πολιτισμένος λαός πέραν των Πελασγών

Οι Πελασγικές πόλεις στη χώρα είναι πανάρχαιες γι’ αυτό και χάθηκαν οι πρωτο-ιστορικές τους αναφορές : Λάρισα , Φάρσαλα, Λαμία, Λάριμνα, Αυλίς, Χαλκίς, Άμφισσα, Ελάτεια κ.α. Οι Δρύοπες που διέδωσαν τη θρησκεία των Δρυίδων στη Βόρεια Ευρώπη και Βρετανία ήταν Πελασγοί.

Μερικές χρήσιμες απαντήσεις για την γηγενή καταγωγή των Ελλήνων προς τους μισέλληνες :

1/ Ποτέ δεν υπήρξαν εισβολείς –κατακτητές μη  Έλληνες στο Αιγαίο. Αν συνέβαινε αυτό θα είχε αλλοιωθεί η ταυτότητα των Ελλήνων στη γλώσσα και στον πολιτισμό

2/ Όσοι κατακτητές πέρασαν   από το Αιγαίο δεν μπόρεσαν να στεριώσουν και να μονιμοποιηθούν και έφυγαν

3/ Ο Ελληνικός λαός μιλάει την ίδια γλώσσα 6.000 χρόνια με βάση τα ιστορικά δεδομένα και σύμφωνα με την παράδοση πάνω από 100.000 χρόνια Π.Ε

4/ Οι διάφοροι λαοί της Ευρώπης έχουν γλώσσα και εθνική ιστορία λίγων εκατοντάδων χρόνων . Ακόμη και οι Ιταλοί ξέχασαν τη Λατινική , τη γλώσσα που μιλούσαν οι πρόγονοι τους πριν από 1000 χρόνια.

5/ Ο Ελληνικός λαός είναι πνευματικά υπερήφανος και απελευθερωμένος φιλοσοφεί και για το πιο ασήμαντο φαινόμενο ή αντικείμενο  που οι άλλοι το θεωρούν δεδομένο.

6/ Οι Έλληνες ένεκα της μακραίωνης  ιστορίας και του πολιτισμού τους έχουν αναπτύξει ισχυρή ιδιοπροσωπεία

7/Δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη Γη , που να μην έχει Σπέρμα ή Πνεύμα Ελληνικό («Εμείς οι Έλληνες. Βαρδίκος , εκδ. Αττικα)

ΤΑ ΕΥΛΟΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ : Τί έγινε ο  απέραντος Πελασγικός  Κόσμος; Γιατί  διαλύθηκε ; Τι άφησε πίσω του; Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά του; Τι μας κληρονόμησε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Οι Έλληνες σοφοί , ενώ έλυσαν τα δυσκολότερα προβλήματα της ανθρωπότητας,  ένα πρόβλημα που αφορά την συνένωση και διακυβέρνηση αριχκά  του Πελασγικού και μετέπειτα  του  διαδόχου του Ελληνικού  Έθνους δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν  να το λύσουν. Γενικά, δεν τους απασχόλησε το πρόβλημα   της  διακυβέρνησης των λαών διότι θεώρησαν ότι η δημοκρατία δίνει την ιδανική λύση. Ισως αν δεν είχε πρόωρα υποδουλωθεί ο Ελληνικός κόσμος θα είχε βελτιώσει σε πολλά σημεία το πολίτευμα της Δημοκρατίας όπως έπραξε τον 19^ον αιώνα ο Καποδίστριας στην Ελβετία  

Ο Πελασγικός Κόσμος ο προπάτορας της Δύσης, Ο διασκορπισμένος Πελασγικός Κόσμος  στην ακμή του αριθμούσε σύμφωνα με  εκτιμήσεις   άνω των  30  εκατ ανθρώπων στην ευρύτερη περιοχή . Την εποχή εκείνη υπολογίζεται ότι  στην Ασία και Κίνα  δεν ήταν περισσότεροι άνθρωποι. Αν  υπήρχε συγκεντρωτική διοίκηση  σήμερα θα είχε δημιουργηθεί ένα κράτος πληθυσμιακά ισάξιο της Κίνας. Ο Πελασγικός Κόσμος εφθάρη από εμφύλιες διαμάχες μεταξύ των γηγενών και αποίκων.  Σήμερα ο Ελλαδικός πληθυσμός έχει συρρικνωθεί σημαντικά  και απειλείται στο μέλλον με εξαφάνιση αν δεν ληφθούν εγκαίρως μέτρα για  αντιμετώπιση  του δημοκρατικού προβλήματος. Ο  απέραντος Πελασγικός Κόσμος μετεξελίχθηκε σε κρατικές οντότητες που η κάθε μια ακολούθησε δική της πορεία και δημιούργησε δικό της κρατικό μόρφωμα και πολιτισμό 

 Η   δημιουργία αυτοκρατοριών  στην Ασία (Κίνα , Μογγολία, Ρωσία, Ιράν κλπ) στάθηκε εμπόδιο στην διάσπαση των φυλετικών ομάδων, όπως συνέβη στη Δύση και σχηματίστηκαν  μεγάλα και ισχυρά κράτη . Αντίθετα, στον Πελασγικό Κόσμο η έλλειψη κεντρικής διακυβέρνηση ήταν η αιτία της διάσπασης τους σε πόλεις-κράτη πολλά εκ των οποίων ήταν ανίκανα να αντισταθούν στις απολυταρχικές δυνάμεις(Ιραν, Τουρκία,  κ.α) Αυτά    φρόντισαν όχι για κατακτήσεις και εκστρατείες αλλά  για την βελτίωση της ζωής των εποίκων στις διάφορες  περιοχές που εγκαταστάθηκαν  . Ποτέ όμως δεν λησμόνησαν το αίσθημα της ελευθερίας , της ευκινησίας , της περιπέτειας,  της  αγάπης  τους προς τη θάλασσα και τα ταξίδια και του δημοκρατικού τους  παρελθόντος. Χωρίς τότε να υπάρχει η λέξη  «δημοκρατίας»  όπως την  εννοούμε σήμερα ακόμη και όπως το διαμόρφωσε  η Αρχαία Αθηνά όμως με την αρχή της αποκέντρωσης των εξουσιών  τους έδινε  ελευθερία  . Η πίστη τους στο Φυσικό Νόμο τους  οδηγούσε  πάντα τις σωστές λύσεις και προόδευαν και χαίρονταν τη ζωή  και τα δημιουργήματα του.  Ο Πελασγικός Κόσμος δημιούργησε τον προκατακλυσμιαίο πολιτισμό  και τους μετα-κατακλυσμιαίους τοιούτους, όπως ο Μινωικός , ο Μυκηναϊκός, και εκ του Μινωικού αργότερα  ο Χετταικός , των Μιττάνι,  ο Ασσυριακός , ο Βαβυλωνιακός, ο Αιγυπτιακός ,  και ο νεώτερος  Πολιτισμός της Αρχαίας Ελλάδος που διαμόρφωσε το μοντέλο του σύγχρονου δυτικού  κόσμου. . Πρωτοπόρος όλων υπήρξε ο Μινωικός πολιτισμός με την θαλασσοκράτειρα Κρήτη

  Οι Πελασγοί κληροδότησαν το πολιτιστικό  πρόπλασμα  στη Δύση Η κληρονομιά των Πελασγών η οποία μεταβιβάστηκε ως τις μέρες μας στο Δυτικό κόσμο είναι το θάρρος , η τόλμη,  η αγάπη τους στην ελευθερία, στη φύση , στην ευκινησία , στα ταξίδια, στην πρόοδο στη δημιουργία πόλεων και πολιτισμού( γιατί η πόλη είναι το κύτταρο και ο δημιουργός του πολιτισμού)  Η αγάπη τους στους πατρώους Θεούς του,  χωρίς ποτέ  να γίνουν   θρησκόληπτοι και να κάνουν θρησκευτικές συγκρούσεις και η κοινή τους γλώσσα (με τους ιδιωματισμούς της κάθε περιοχής) ήταν τα κοινά τους χαρακτηριστικά  . Ο Πελασγικός Κόσμος είχε Αξιες και   χαρακτηριζόταν από Φρόνηση ,  Σωφροσύνη ,  Τόλμη  , Δικαιοσύνη, Ανεξιθρησκία, είχε ανεπτυγμένο το  «Ευ Ζειν» και  ήταν προοδευτικός, δημιουργικός  και φιλειρηνικός, Όταν όμως απειλείτο η ελευθερία του πολεμούσε  με ανδρεία  και αυτοθυσία . Αλλά ουδέν καλόν αμιγές κακού,   κληροδότησε  την διχόνοια, διαίρεση,  απέχθεια στην εξουσία,    ατομικότητα ,   εύκολη μετάλλαξη- αφομοίωση  κ.α Ευρισκόμενος  στο μεταίχμιο μεταξύ Ανατολής και Δύσεως αποτέλεσε τον κυματοθραύστη των εισβολέων. Ένα μέρος   του πελασγικού κόσμου έχει υποδουλωθεί από τις απολυταρχικές και θεοκρατικές  αντιλήψεις της Ανατολής(Ιράν, Μικρά Ασία, Εγγύς Ανατολή, Καυκασία, Βαβυλώνα, Εύξεινος Πόντος , Αίγυπτος,  η νότια ακτή της Μεσογείου κ.α)

Ο Πελασγικός Κόσμος  επηρέασε τον Ελληνικό Πολιτισμό  και αυτός  κληροδότησε στο Δυτικό Κόσμο κοινά χαρακτηριστικά με κύριο γνώρισμα την ελεύθερη βούληση και τη  «Δημοκρατία».   Ο σύγχρονος  Δυτικός κόσμος τώρα καλείται να δώσει μάχη ενάντια στις Απολυταρχικές Δυνάμεις της Ανατολής και δυστυχώς είναι διχασμένος   

 Χωρίς κεντρική εξουσία η  Δύση  την ώρα που οι Απολυταρχικές Δυνάμεις ενεργούν εισβολή με συγκεντρωτικές δυνάμεις  αν δεν συνενωθεί και  δώσει τη μάχη  μεμονωμένα το κάθε κράτος θα ηττηθεί όπως συνέβη στο παρελθόν

Ξερριζωμένοι από  τις φυλετικές και πολιτιστικές μας ρίζες. Δεν είναι τυχαίον ότι ο Έλλην πιασμένος στα δίχτυα του νέου του θεού Γιαχβέ αρνείται ακόμη και την πατρίδα του και είναι εχθρός των προγόνων   τους οποίους θεωρεί «ειδωλολάτρες» και κακούς διότι δεν ήταν χριστιανοί , ή προσπαθεί να τους εξομοιώσει με τους χριστιανούς και

με τους εβραίους «προπάτορες» του ,  όταν αισθάνεται τύψεις  εθνικής συνειδήσεως. Κατηγορεί τον «ταλεμπανισμό» και την ίδια στιγμή προσκυνά την θρησκεία η οποία ευθύνεται για τον ακραίο διωγμό την πατρώων θεών του.

Δεν είναι λυπηρόν τα παιδιά μας να περιφρονούν το αρχαιότερο Έθνος του κόσμου , να λησμονούν τις Αξίες του, τη Γλώσσα του, τους Θεούς του, την Ιστορία του,  τα Ήθη και Έθιμα του και   τρέχουν τώρα,    να πάρουν Φως από  κράτη-  έθνη   ανύπαρκτα ή εν αγρία καταστάσει  την εποχή που το Έθνος μας χάριζε αφιλοκερδώς τρόπο ζωής και πολιτισμό; Ας προβληματιστούμε λοιπόν! . Είναι καιρός  (24/4/23)

Αμφικτύων

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon.org

Όποιος επιθυμεί  να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την   ένδειξη «διαγραφή» «σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98

ΠΡΟΩΘΕΙΣΤΕ ΟΠΟΥ ΔΕΙ