skip to sidebar Ελληνων Πνευμα
το blog αυτο το δημιουργησα για να αναρτησω στοιχεια για τον αρχαιο Ελληνικο πολιτισμο τα οποια δεν ειναι ευρυτερα γνωστα
Τετάρτη, 30 Σεπτεμβρίου 2009
Ο Σωκράτης περιγράφει την Γή από ψηλά
Έργο «ΦΑΙΔΩΝ» ή «περί ψυχής»
[110b]έγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυ- τοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς [110c] καταχρῶνται. ἐκεῖ δὲ πᾶσαν τὴν γῆν ἐκ τοιούτων εἶναι, καὶ πολὺ ἔτι ἐκ λαμπροτέρων καὶ καθαρωτέρων ἢ τούτων∙ τὴν μὲν γὰρ ἁλουργῆ εἶναι [καὶ] θαυμαστὴν τὸ κάλλος, τὴν δὲ χρυσοειδῆ, τὴν δὲ ὅση λευκὴ γύψου ἢ χιόνος λευκοτέραν, καὶ ἐκ τῶν ἄλλων χρωμάτων συγκειμένην ὡσαύτως, καὶ ἔτι πλειόνων καὶ καλλιόνων ἢ ὅσα ἡμεῖς ἑωράκαμεν. καὶ γὰρ αὐτὰ ταῦτα τὰ κοῖλα αὐτῆς, ὕδατός τε καὶ ἀέρος ἔκπλεα [110d] ὄντα, χρώματός τι εἶδος παρέχεσθαι στίλβοντα ἐν τῇ τῶν ἄλλων χρωμάτων ποικιλίᾳ, ὥστε ἕν τι αὐτῆς εἶδος συνεχὲς ποικίλον φαντάζεσθαι.
[μετάφραση:]
Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη είναι, αν την έβλεπε κανείς από ψηλά, σαν τις σφαίρες (μπάλες ποδοσφαίρου)* που είναι από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος . Δηλαδή είναι πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το
καθένα, ενώ τα χρώματα που χρησιμοποιούν οι ζωγράφοι μας εδώ, δεν είναι παρά απομιμήσεις εκείνων των χρωμάτων.
Εκεί λοιπόν όλη η γη είναι χρωματισμένη απ αυτά τα χρώματα, που είναι πιο λαμπερά και καθαρά από τα εδώ. Κάποιο μέρος της είναι πορφυρό και καταπληκτικό στην ομορφιά, ένω άλλο χρυσωπό, άλλο λευκότερο από το γύψο και το χιόνι, και έτσι είναι χρωματισμένη και με τα άλλα χρώματα, και ακόμα περισσότερα, και ωραιότερα από όσα εμείς έχουμε δει. Γιατί ακόμα και οι κοιλότητες της που είναι γεμάτες αέρα και νερό, παίρνουν μια απόχρωση λαμπερή μέσα στην ποικιλία των άλλων χρωμάτων, ώστε να δίνει την εντύπωση μιας ενιαίας εικόνας πολύχρωμης.
*(μπάλες ποδοσφαίρου: υπάρχει αρχαίος Αμφορέας που δείχνει αρχαίο Έλληνα να κάνει
«γκελάκια». Το έκθεμα αυτό βρίσκεται στο μουσείο της Ουαλίας, δείτε επίσης το άρθρο ΕΠΙΣΚΥΡΟ στο blog).
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 10:13 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Ο Σωκράτης δίνει τον νόμο της Βαρύτητος
Έργο «ΦΑΙΔΩΝ» ή περί ψυχής 109a
Αρχαιο κείμενο:
Πέπεισμαι τοίνυν, ἦ δ' ὅς, ἐγὼ ὡς πρῶτον μέν, εἰ ἔστιν
ἐν μέσῳ τῷ οὐρανῷ περιφερὴς οὖσα, μηδὲν αὐτῇ δεῖν μήτε
ἀέρος πρὸς τὸ μὴ πεσεῖν μήτε ἄλλης ἀνάγκης μηδεμιᾶς
τοιαύτης, ἀλλὰ ἱκανὴν εἶναι αὐτὴν ἴσχειν τὴν ὁμοιότητα
τοῦ οὐρανοῦ αὐτοῦ ἑαυτῷ πάντῃ καὶ τῆς γῆς αὐτῆς τὴν
ἰσορροπίαν. ἰσόρροπον γὰρ πρᾶγμα ὁμοίου τινὸς ἐν μέσῳ
τεθὲν οὐχ ἕξει μᾶλλον οὐδ' ἧττον οὐδαμόσε κλιθῆναι,
ὁμοίως δ' ἔχον ἀκλινὲς μενεῖ. πρῶτον μὲν τοίνυν, ἦ δ' ὅς,
τοῦτο πέπεισμαι.
Μετάφραση
έχω πεισθεί λοιπόν , ότι η γη είναι σφαιρική και δεν έχει ανάγκη ούτε αέρος ούτε άλλου στηρίγματος δια να μην πέσει. Αλλά αρκεί δια να συγκρατείται η ομοιογένεια του ουρανού αυτού, προς εαυτόν σε όλα τα σημεία και η ισορροπία αυτής της ίδιας της γης, επειδή κάθε πράγμα που ισορροπεί εντός ομοιογενούς περιβάλλοντος που και αυτό τελεί εν ισορροπία δεν μπορεί να κλίνει προς καμία πλευρά και θα παραμείνει ακλινές δηλ αμετακίνητο.
Νόμος βαρύτητος: F=G*m1m2/r^2
Υ.Γ.
Σωκράτης (470 π.Χ. ‐ 399 π.Χ.) ενώ ο ΙΣΑΑΚ Νεύτων (1643 – 1727)… πράγμα που σημαίνει ότι ο Σωκράτης είναι φύση αδύνατον να αντέγραψε τον Νεύτωνα
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 10:12 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Πρώτος νόμος του Νεύτωνα απο τον Αριστοτέλη
ΙΣΑΑΚ Νευτων:
Άν το διανυσματικό άθροισμα των δυνάμεων, των επιδράσεων που ασκούνται σε ένα σώμα, είναι μηδέν τότε και η μεταβολή της ταχύτητας του θα είναι, επίσης, μηδενική (ή αλλιώς η ταχύτητα του παραμένει σταθερή)..
Μαθηματική Έκφραση:
Αριστοτέλης:
-Άπαντα 42 Φυσική Ακρόασις (Φυσικά) βιβλίο Δ´Εκδόσεις κάκτος
σελ 136 -137 (γράφτηκε με τα ξὺ 384 καὶ 322 π.Χ.):
«ἔτι οὐδεὶς ἂν ἔχοι εἰπεῖν διὰ τί κινηθὲν στήσεταί που· τί γὰρ μᾶλλον ἐνταῦθα ἢ ἐνταῦθα; ὥστε ἢ ἠρεμήσει ἢ εἰς ἄπειρον ανάγκη φέρεσθαι, ἐὰν μή τι ἐμποδίσῃ κρεῖττον.».
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 10:02 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Απόδειξη ότι οι Μύθοι είναι κωδικοποιημένη ιστορία
Σε αυτό το σημείο ο πρεσβύτερος Αιγύπτιος ιερέας στην Σαίδα, ενημερώνει τον Σόλωνα για έναν μύθο και την αποκωδικοποίηση του. Εν ολίγοις οι μύθοι στην Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν παραμύθια αλλά κωδικοποιημένη ιστορία και ιδού η απόδειξη...
"ο υιος του Ηλιου, Φαέθων, αφου έζευξε το αρμα του πατρος του, επειδη δεν εχε την ικανοτητα να ακολουθησει την πορεια του πατρος του, και τα υπάρχοντα επι της γης κατεκαυσε και αυτος ο ιδιος κεραυνοβολημενος απο τον Δια εφονευθη"
η πραγματικοτητα ηταν:
"η παράλλαξις των περιστρεφομένων γυρω απο την γην ουρανιων σωματων και η καταστροφη των υπαρχοντων επι της γης απο μακροχρονιον μεγαλο καυσωνα"
Πλάτωνος «Τίμαιος & Κριτίας» 22c
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 10:00 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
ΠΛΑΤΩΝ Αναφορά στην Αμερικάνικη Ήπειρο
έργο «Τίμαιος κ Κριτίας»
[24e] ἓν ὑπερέχει μεγέθει καὶ ἀρετῇ∙ λέγει γὰρ τὰ γεγραμμένα
ὅσην ἡ πόλις ὑμῶν ἔπαυσέν ποτε δύναμιν ὕβρει πορευο-
μένην ἅμα ἐπὶ πᾶσαν Εὐρώπην καὶ Ἀσίαν, ἔξωθεν ὁρμη-
θεῖσαν ἐκ τοῦ Ἀτλαντικοῦ πελάγους. τότε γὰρ πορεύσιμον
ἦν τὸ ἐκεῖ πέλαγος∙ νῆσον γὰρ πρὸ τοῦ στόματος εἶχεν ὃ
καλεῖτε, ὥς φατε, ὑμεῖς Ἡρακλέους στήλας, ἡ δὲ νῆσος ἅμα
Λιβύης ἦν καὶ Ἀσίας μείζων, ἐξ ἧς ἐπιβατὸν ἐπὶ τὰς ἄλλας
νήσους τοῖς τότε ἐγίγνετο πορευομένοις, ἐκ δὲ τῶν νήσων
[25a] ἐπὶ τὴν καταντικρὺ πᾶσαν ἤπειρον τὴν περὶ τὸν ἀληθινὸν
ἐκεῖνον πόντον. τάδε μὲν γάρ, ὅσα ἐντὸς τοῦ στόματος οὗ
λέγομεν, φαίνεται λιμὴν στενόν τινα ἔχων εἴσπλουν∙ ἐκεῖνο
δὲ πέλαγος ὄντως ἥ τε περιέχουσα αὐτὸ γῆ παντελῶς ἀληθῶς
ὀρθότατ’ ἂν λέγοιτο ἤπειρος. ἐν δὲ δὴ τῇ Ἀτλαντίδι νήσῳ
ταύτῃ μεγάλη συνέστη καὶ θαυμαστὴ δύναμις βασιλέων,
κρατοῦσα μὲν ἁπάσης τῆς νήσου, πολλῶν δὲ ἄλλων νήσων
καὶ μερῶν τῆς ἠπείρου∙ πρὸς δὲ τούτοις ἔτι τῶν ἐντὸς τῇδε
[μετάφραση]
Υπάρχει όμως ένα που τα ξεπερνά όλα σε μεγαλείο και αρετή. Τα αρχεία μας αναφέρουν ότι η πόλη σας αναχαίτισε κάποτε μια μεγάλη δύναμη που είχε επιτεθεί με αλαζονεία εναντίον όλης της Ευρώπης και της Ασίας ξεκινώντας απ' έξω, από τον Ατλαντικό ωκεανό. Οι άνθρωποι μπορούσαν να ταξιδεύουν εκείνη την εποχή στον ωκεανό, γιατί αμέσως μετά το στόμιό του ―που, όπως μαθαίνω, εσείς το ονομάζετε Ηράκλειες Στήλες― υπήρχε ένα νησί μεγαλύτερο από την Ασία και τη Λιβύη μαζί (Ατλαντίδα). Οι ταξιδιώτες της εποχής περνούσαν από αυτό στα άλλα νησιά και από εκεί σε όλη την απέναντι ήπειρο που περιβάλλει αυτήν την πραγματικά αχανή θάλασσα. Όλα τα μέρη που βρίσκονται μέσα από το στόμιο που λέγαμε φαίνονται σαν λιμάνι με στενή είσοδο∙ το πέλαγος όμως που εκτείνεται έξω από το στόμιο είναι πραγματικό πέλαγος∙ και η στεριά που το περικλείει θα έλεγε κανείς ότι αξίζει να ονομαστεί "ήπειρος", στην κυριολεξία του όρου. Σ' αυτό το νησί, την Ατλαντίδα, δημιουργήθηκε κάτω από βασιλική εξουσία μια μεγάλη και θαυμαστή δύναμη που κυριάρχησε σε όλο το νησί καθώς και σε πολλά άλλα νησιά και μέρη της απέναντι ηπείρου (Αμερικής).
-Η συζήτηση είναι μεταξύ του Σόλωνα και του Αιγύπτιου πρεσβύτερου ιερέα στην Σαίδα
της Αιγύπτου περίπου το 600 π.Χ.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 9:58 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Τετάρτη, 15 Ιουλίου 2009
Επίσκυρο το 2000 π.Χ (ποδόσφαιρο στην αρχαία Ελλάδα)
(Σωκράτης) Λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη
ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυ-
τοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ
ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς
καταχρῶνται.
“Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη, εάν την δει κανείς από ψηλά σαν σφαίρες (μπάλες) που αποτελούνται από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος. Είναι δηλαδή πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθένα
Πλάτων «Φαίδων» ή περί ψυχής [110b]
«Φύγετε νεαροί, αυτό το παιχνίδι με την μπάλα φουσκωμένη από αέρα έχει γίνει για μεσήλικες και παιδιά»
Αρριανός ΧΙV 47
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 5:27 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Δευτέρα, 23 Μαρτίου 2009
Ελληνικό σύμβολο η Τούρκικη σημαία;
Η σημαία της ελληνικής αρχαίας πόλεως του Βυζαντίου
Το 670 Π.Χ., οι πολίτες του Βυζαντίου υιοθέτησαν ένα ημισεληνοειδές φεγγάρι σαν το κρατικό σύμβολό τους, μετά από μια νικηφόρα μάχη, την οποία απέδωσαν στην θεά Άρτεμις (μερικοί υποστηρίζουνοτι αποδώθηκε στην Θεά Εκάτη)
, η ελληνική θεά του κυνηγιού, της οποίας το σύμβολο ήταν το ημισεληνοειδές φεγγάρι . Έχει υποστηριχτεί ότι, όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Οθωμανούς το 1453, είδαν αυτήν την σημαία με την ημισέληνο που ήταν σύμβολο της πόλεως και την διατήρησαν ως δική τους Τουρκική σημαία . Την ίδια έχουν κληρονομήσει και πολλά μουσουλμανικά κράτη.
δείτε την εικόνα με το νόμισμα θράκης βυζαντίου τον 1 αιώνα π.Χ.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 2:54 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008
Η μητέρα όλων των γλωσσών
«Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη ».
Παράδειγμα:
CAN=κάνω
CALL=Καλώ
DIFFERENCE= διφορά, διαφορά
AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: ''θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ''.
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς.
BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.
CARE = από το καρέζω.
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα 'δία'. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ
DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!
DOUBLE = από το διπλούς - διπλός.
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε
EYES = από το φάεα = μάτια.
FATHER = από το πάτερ (πατήρ).
FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ ( F= δίγαμμα).
GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramou r - glamou r, πήρε την σημερινή έννοια.
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό ' ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).
I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.
ILLUSION = από το λίζει = παίζει.
ΙS = από το είς.
KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με (...είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα).
LOVE = λατινικό: love από το 'λάFω'. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και ' λάF ω' σημαίνει ''θέλω πολύ''.
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.
MATRIX = από το μήτρα.
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.
ME = από το με.
MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.
MENACE = από το μήνις.
MENTOR = από το μέντωρ.
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το... menu!
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda).
MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.
MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).
MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!
MOW = από το αμάω = θερίζω.
NIGHT = από το νύχτα.
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο ( ''νέ τρώει, νέ πίνει''), ή (νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.
PAUSE = από το παύση.
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ . ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία ( ') προφέρεται ως σ = σερπετό.
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω (σπονδή).
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.
YES = από το γέ = βεβαίως.
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ .
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 8:04 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Παρασκευή, 10 Οκτωβρίου 2008
Η ουσία ΙΧΩΡ
Η ουσία ΙΧΩΡ λέγεται ότι είναι η ουσία που κυκλοφορούσε στο αίμα των Ελλήνων θεών και ξεχώριζαν από τους κοινούς θνητούς.
Γράφει ο Όμηρος.
«ρέε δ’ άμβροτον αίμα θείο, ιχώρ, οις περ τε ρέει μαχάρεσση θεοίσιν».
(ιλιάς Ε 340 και Οδύσσεια 405).
Κατά τον Πλάτωνα «ο ιχώρ, το υγρόν, ο ορός του αίματος είναι απαλός της μαύρης και της οξείας χολής είναι δριμύς, όταν αναμειγνύεται ένεκα θερμότητας με αλμυρά συστατικά, τότε το ονομάζουμε οξύ φλέγμα».
(Πλάτων, Τίμαιος, 39, 3).
Κατά την άποψη των φιλοσόφων και αρκετών Ελλήνων σοφών και ανθρώπων του πνεύματος, πιστεύεται ότι ο ΙΧΩΡ είναι αθάνατη, άφθαρτη ουσία και δεν υπόκειται στούς νόμους σύνθεσης και αποσύνθεσης. Είναι η ουσία που έρεε στο αίμα των Ολύμπιων θεών και ρέει στο αίμα των πυροφόρων Ελλήνων. Είναι η ουσία που ενεργοποιείται από την ακτινοβολία του Σείριου και αφυπνίζει όσους έχουν Ελληνικά γονίδια.
Η Ελληνική Μυθολογία με αναφορά της στον γίγαντα Τάλω (για άλλους γιγαντιαίο ρομπότ, κατασκευή του Ηφαίστου για την φύλαξη της Μινωικής Κρήτης) γράφει οτι στο αίμα του κυκλοφορούσε ο ΙΧΩΡ. Ο θείος ΙΧΩΡ του παρείχε την ιδιότητα να πυρακτώνεται και να έχει τεράστιες δυνάμεις.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 2:15 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Τετάρτη, 17 Σεπτεμβρίου 2008
Το Ατμοτηλεβόλο του Αρχιμήδους
Το ατμοτηλεβόλο αυτό διέθετε ξύλινη κάννη και στο άκρον αυτής μια εστία πυρός. Με την διοχέτευση ύδατος΄, μέσω μιας βαλβίδας, σχηματίζετο απότομα ατμός, η πίεση του οποίου εκσφενδόνιζε σψαιρικό βλήμα βάρους 1 ταλάντου(40 χιλιογραμμων) σε απόσταση 5 σταδίων (1100 μέτρα περίπου). Ουσιαστικά μιλάμε για ένα κανόνι μόνο που αντί για πυρίτιδα χρησιμοπιούσε ατμό ως προοθητική δύναμη.
Ο Πλούταρχος και ο Τίτος Λίβιος αναφέρονται στα τηλεβόλα, όπλα κατασκευασμένα απο τον Αρχιμήδη.
Στο αρχείο του Ντα Βίντσι και μεταξύ των σχεδίων αυτού, βρέθηκαν 3 σχετικά με το ατμοτηλεβόλο
(δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Ελληνόραμα" τεύχος Μαίου 2008)
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 7:11 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Τρίτη, 16 Σεπτεμβρίου 2008
Κιναιδισμός στην αρχαία Ελλάδα - το ψέμα καταρρέει
ο Νόμος των Αθηναίων έλεγε λοιπόν:
«Εάν τις Αθηναίος εταιρήση, μη εξέστω αυτώ των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδ ιερωσύνην ιεράσασθαι, μηδέ συνδικήσαι, τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδέμίαν, μήτε ενδήμον μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδ επί κηρυκείαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδ είς τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδ εν ταις κοιναίς στεφανηφορίαις στεφανούσθω, μηδ εντός των της αγοράς περιραντηρίων πορευέσθω.
Εάν τις ταύτα ποιή, καταγνωσθέντος αυτού εταιρείν θανάτω ζημιούσθω»
Δηλ:
«εάν κάποιος άνδρας συνάψει σεξουαλικές σχέσεις με άλλον άνδρα, δεν δικαιούται να γίνει ένας από τους εννέα άρχοντες ή ιερέας ή δικηγόρος δημοσίων δικών, ή να καταλάβει οποιαδήποτε εξουσία, είτε εντός της πόλεως είτε έξω από τα όρια της, είτε με κλήρο είτε με εκλογή ανατιθέμενη, ούτε να στέλλεται ως κήρυκας, ούτε να λέγει την γνώμη του, ούτε να μετέχει σε δημόσιες θρησκευτικές τελετές, ούτε να φοράει στεφάνι σε δημόσιες στεφανηφορίες, ούτε να περιφέρεται μέσα στο τμήμα της δημόσιας αγοράς που έχει εξαγνιστεί δια ραντίσματος.
Ο δε παραβάτης των διατάξεων αυτών, κηρυσσόμενος ένοχος θα τιμωρείται με την ποινή θανάτου»
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Αντώνη Αντωνάκου και Κων. Σπίνου «Ελευθερία του λόγου και δημοκρατία. Το θαύμα της αρχαίας Ελλάδος» εκδόσεις AMBER
σημείωση: αν αναλύσουμε την λέξη με την οποία χαρακτήριζαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας τους ομοφυλόφιλους θα είχαμε αυτόματα την σωστή εικόνα, δηλ η λεξη "κιναιδος" …(κιν-αιδώ)σημαίνει: κινεί την αιδώ, δηλ κινεί το ρεζιλίκι, την ξευτίλα το μίασμα, άλλωστε φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν τους επέτρεπαν να πηγαίνουν στο τμήμα της δημόσιας αγοράς που είχε εξαγνιστεί δια ραντίσματος), στην Αθήνα τους αφαιρούσαν τα δικαιώματα, στην Σπάρτη τους πετάγανε έξω από την πόλη
το ότι μπορεί να υπήρχαν λίγοι, κάπου, δεν αντιλέγει κανείς, άλλωστε η ανισσοροπία του νου υπάρχει παντού και πάντα, τι να πει κανείς για το σήμερα ειδικά μέσα στα ΜΜΕ απο όπου (τυχαία?) απορρέουν οι ψευδείς φήμες περι καθολικής ομοφιλοφιλιας στην αρχαία Ελλάδα...εμ αν δεν παινέσεις το σπίτι σου...
πες τε μου και το εξής, υπήρξε ποτέ άλλο κράτος να καταδικάζει το γεγονός με νόμο? όχι, ιδού λοιπόν το ανώτατο για τα ανθρώπινα όρια επίπεδο των προγόνων μας, ας μην το μιάζουμε είναι ιεροσυλία.
επίσης παραθέτω άρθρο απο το blog diamantarasel.blogspot.com
¨Τα τελευταία κυρίως χρόνια, γίνεται μία ανούσια κατασυκοφάντηση των ιερών και οσίων του Έθνους μας, με θέμα την ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα και την δήθεν ευρεία διάδοση της, από τους αιώνιους βλάκες, τους αμαθείς, τους εχθρούς και τους προδότες της φυλής μας. Κλείνω λοιπόν το Νομοθετικό έργο του Σόλωνος με τον νόμο Περί Ομοφυλοφιλίας και τα σχετικά άρθρα 331 και 332, σε ελεύθερη προσαρμογή.
Άρθρο 331: « Όστις παρακινεί εις ακολασίαν παίδα, γυναίκα, ή άνδρα έκ τών ελευθέρων ή τών δούλων θέλει ενάγεσθαι ενώπιον τών θεσμοθετών, καί κατηγορείσθαι από τόν τυχόντα (από οποιονδήποτε τρίτο). Οί δέ θεσμοθέται θέλουν εισάγει τήν δίκην ενώπιον τού δικαστηρίου τής Ηλιαίας εντός τριάκοντα ημερών μετά από τήν μήνυση καί εφ’ όσον τό επέτρεπαν οί δημόσιες ασχολίες. Όταν δικαστεί σε πρώτο βαθμό από την Ηλιαία και κηρυχθεί ένοχος, θα καταδικάζεται σε φυλάκιση ή σε πρόστιμο. Στήν περίπτωση που κηρυχθεί ένοχος μέ τήν ποινή του θανάτου, θά παραδίνεται στούς έντεκα, καί θά θανατώνεται τήν ίδια ημέρα. Εάν αυτός πού έχει υπό τήν εξουσία του τα άτομα πού έχουν αποπλανηθεί, δέν εγκαλέσει αυτόν (τον δράστη) στό δικαστήριον, ή εάν τόν εγκαλέσει δέν πάρει το ένα πέμπτο από τους ψήφους, υποχρεούται νά πληρώσει πρόστιμο 1.000 δραχμών υπέρ τού δημοσίου. Εάν ο κατηγορούμενος καταδικαστεί στο πρόστιμο, οφείλει νά τό πληρώσει εντός δέκα ημερών, από τήν απαγγελία της αποφάσεως. Καί εάν ό υποψήφιος θύτης είναι πολίτης, θά φυλακίζεται μέχρι τήν πληρωμή τού προστίμου».
Άρθρο 332: « Όποιος από τους Αθηναίους παραδοθεί προς ηδονήν άλλου, δέν δύναται νά εκλεγεί μέλος των εννέα Αρχόντων, ούτε νά λάβει κάποιο ιερατικό αξίωμα, ούτε νά
διοριστεί σύνδικος του λαού, ούτε να καταλάβει κάποιο αξίωμα στο εσωτερικό ή στό εξωτερικό με κλήρο ή κατ’ απονομή, ούτε νά τόν στείλουν σάν κήρυκα πολέμου, ούτε να μιλήσει ενώπιον τού λαού ή της βουλής, ούτε νά εισέρχεται στούς δημόσιους ναούς, ούτε στίς πανηγύρεις τών δημοσίων εορτών, ούτε στις δημόσιες στεφανοφορίες νά φορά στέφανο, ούτε νά περιφέρεται στους περιπάτους τής αγοράς. Όποιος καταδικαστεί για τέτοιο έγκλημα και παραβεί τίς διατάξεις τού παρόντος νόμου, τιμωρείται μέ θάνατο».
Με λίγα λόγια: Ο παραδιδόμενος είς ηδονήν άλλου, εστερείτο όλα τά αστικά καί τά πολιτικά δικαιώματά του, καί μόνον εάν παρέβαινε ότι όριζε ό νόμος τον τιμωρούσαν μέ θάνατο. Η Αρχαία Ελληνική νομοθεσία και η κοινωνία ήσαν ανεκτικές και ανοιχτές σε όλα, αλλά μέχρι εκεί που δεν θιγόταν και κινδύνευε η κοινωνική και πολιτική ασφάλεια, το συμφέρον και η οικογενειακή και η ατομική γαλήνη.¨
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 3:08 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Κυκλωπες και Κύκλωπες
όλοι γνωρίζουμε ότι οι Kύκλωπες γιοί του Ποσειδώνα ήταν με ένα μάτι, πράγμα που αναφέρεται στην Θεογονία του Ησίοδου.
Ο Οδυσσέας συνάντησε στο ταξίδι του έναν Κύκλωπα, τον γνωστό σε όλους Πολύφημο.
Η εικόνα που έχουμε γι αυτόν είναι ότι είναι ένας Κύκλωπας σαν αυτούς που περιγράφει ο Ησίοδος στην Θεογονία με ένα μάτι στο μέτωπο, είναι όμως έτσι? για να εξετάσουμε...
Όμηρος, Ραψωδία Ι στ. 382-386
"οι μεν μοχλον ελοντες ελαινον,οξυν επ ακρω οφθαλμω ενερεισαν. Εγω δ εφυπερθεν ερεισθεις δινεον, ως οτε τις τρυπα δορυ νηιον ανηρ τρυπανω, οι δε τ ενερθεν υποσσειουσιν ιμαντι αψαμενοι εκατερθεν"
δηλ: "του βγάλαμε το μάτι με το καυτό μυτερό κοντάρι.Εγώ πιάνοντας απο ψηλά τ στριφογύριζα όπως όταν τρυπάμε καραβίσιο ξύλο με τρυπάνι, που με ιμάντα γυρίζουν χειροκίνητα οι άλλοι"
ο Όμηρος εδώ περιγράφει την γνωστή σκηνή, η λεπτομέρεια όμως είναι ότι λεει "το μάτι", δεν λέει "το μοναδικό μάτι"...
αν αυτό δεν φτάνει παρακάτω ο Όμηρος αναφέρει τα εξής:
"πάντα δε οι βλεφαρ αμφι και οφρυας ευσεν αυτμη γληνης καιομενης σφαραγευντο δε οι πυρι ριζαι" κτλ
δηλ "και όλα τα βλέφαρα γύρω και τα φρύδια τσουρουφλησε ο ατμός καθως η γλήνα καιγοταν και έσκασαν απο την φωτιά οι ρίζες του"
εδώ ο Όμηρος μιλάει για βλέφαρα και απο τις δυο πλευρές αλλά κυρίως για δύο φρύδια, "οφρυας" είναι τα φρύδια σε πληθυντικό αριθμό, και επειδή δεν γίνεται να έχει ένα μάτι δυο φρύδια μάλλον ο Πολύφημος είχε δυο μάτια...
Αν οι συγκεκριμένοι Κύκλωπες δεν ήταν ίδιοι με τους Κυκλωπες της Θεογονίας του Ησίοδου με το ένα μάτι στο μέτωπο ποιοι μπορεί να ήταν και γιατί να είχαν το ίδιο όνομα?
Μήπως δεν ήταν ίδιοι με αυτούς της Θεογονίας αλλά ονομάστηκαν έτσι διότι επόπτευαν κυκλικα μια περιοχή? (κυκλ-ωψ)
Υ.Γ. στις δυο αγγειογραφίες στο επισυναπτόμενο αρχείο φαίνεται καθαρά ότι ο Πολύφημος να έχει δύο μάτια και όχι ένα.
(Περιοδικό "Ελληνόραμα" τεύχος Οκτωβρίου 2006)
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 1:40 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Τηλεσκόπιο στην Αρχαία Ελλάδα
Θραύσμα αγγείου που χρονολογείται τον 5ο αιώνα π.Χ.
Ανακαλύφθηκε στα νότια της Ακροπόλεως κατα την διάρκεια κατασκευής δρόμου μεταξύ του 1955 - 1960.
Βίσκεται στο μουσείο της Ακροπόλεως (εκθ.αρ.ΝΑ.55.Αα, 4)
Πόσοι έχουν περάσει δίπλα του αλλά δεν το έχουν δει?
Ίσως γιατί βλέπουν μόνο εκείνα που εκ των προτέρων έχουν μάθει ότι υπάρχουν
(δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Ιχώρ", τεύχος Απριλίου 2007
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:35 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Κυριακή, 07 Σεπτεμβρίου 2008
ο Αστρολάβος των Αντικυθήρων
Ανακαλύφθηκε σε ναυάγιο ανοικτά του Ελληνικού νησιού Αντικύθηρα μεταξύ των Κυθήρων και της Κρήτης. Με βάση τη μορφή των ελληνικών επιγραφών που φέρει χρονολογείται μεταξυ του 150 π.Χ. και του 100 π.Χ., αρκετά πριν από την ημερομηνία του ναυαγίου, το οποίο ενδέχεται να συνέβη ανἀμεσα στο 87 π.Χ. και 63 π.Χ.. Θα μπορούσε να ήταν κατασκευασμένο μέχρι μισόν αιώνα πριν το ναυάγιο.
Το ναυάγιο ανακαλύφθηκε το 1900 σε βάθος περίπου 40 με 64 μέτρων και πολλοἰ θησαυροί, αγάλματα και άλλα αντικείμενα, ανασύρθηκαν από Συμιακούς σφουγγαράδες και βρίσκονται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα.
Στις 17 Μαΐου 1902 ο αρχαιολόγος και διευθυντής του Μουσείου Βαλέριος Στάης πρόσεξε ότι ένα από τα ευρήματα είχε έναν οδοντωτό τροχό ενσωματωμένο και εμφανείς επιγραφές με αστρονομικούς όρους.
Ο μηχανισμός είναι η αρχαιότερη σωζόμενη διάταξη με γρανάζια. Είναι φτιαγμένος από μπρούντζο σε ένα ξύλινο πλαίσιο και έχει προβληματίσει και συναρπάσει πολλούς ιστορικούς της επιστήμης και της τεχνολογίας αφότου ανακαλύφθηκε. Η πιο αποδεκτή θεωρία σχετικά με τη λειτουργία του υποστηρίζει ότι ήταν ένας αναλογικός υπολογιστής σχεδιασμένος για να υπολογίζει τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων. Πρόσφατες λειτουργικές ανακατασκευές της συσκευής υποστηρίζουν αυτήν την ανάλυση. Από τις πρόσφατες έρευνες καταρρίφθηκε η θεωρία ότι εμπεριέχει ένα διαφορικό γρανάζι, όμως ο ανακαλυφθείς μηχανισμός της κίνησης της Σελήνης είναι ακόμα πιο εντυπωσιακός, καθότι δίνει τη δυνατότητα μεταβλητής γωνιακής ταχύτητας στον άξονα που κινεί τη Σελήνη (δευτερος Νόμος Κέπλερ)
σημείωση (τυχαίο είναι ότι, ότι έχουν πει οι Νευτωνες, Κοπερνικοι, Ντα Βιντιδες, Γαλιλαίοι, Κέπλερ κτλ ήταν ήδη ειπωμένο απο τους Αρχαίους Ελληνες? οοοοχι, δεν τα διάβασαν τίποτα απο αρχαία κείμενα...)
με πρωτοποριακά προγράμματα ψηφιακής απεικόνισης και έναν ειδικό τομογράφο, ο οποίος κατασκευάστηκε ειδικά για την έρευνα του μηχανισμού των Αντικυθήρων. Τα αποτελέσματα την έρευνας επιβεβαίωσαν ότι ο μηχανισμός φέρει 30 οδοντωτούς τροχούς οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από 10 άξονες. Η λειτουργία του μηχανισμού κατέληγε σε τουλάχιστον 5 καντράν, με έναν ή περισσότερους δείκτες για το καθένα. Με τη βοήθεια του τομογράφου έχουν διαβαστεί αρκετές από τις επιγραφές που υπήρχαν στις πλάκες και στους περιστρεφόμενους δίσκους, οι οποίες εμπεριέχουν αστρονομικούς και μηχανικούς όρους, και έχουν χαρακτηριστεί από τους ειδικούς ως ένα είδος "εγχειριδίου χρήσης" του οργάνου.
Ο μηχανισμός αυτός έδινε, κατά την επικρατέστερη σύγχρονη άποψη, τη θέση του ήλιου και της σελήνης καθώς και τις φάσεις της σελήνης. Μπορούσε να εμφανίσει τις εκλείψεις ηλίου και σελήνης βασιζόμενος στον βαβυλωνιακό κύκλο του Σάρου. Τα καντράν του απεικόνιζαν επίσης τουλάχιστον δύο ημερολόγια, ένα ελληνικό βασισμένο στον Μετωνικό κύκλο και ένα αιγυπτιακό, που ήταν και το κοινό "επιστημονικό" ημερολόγιο της ελληνιστικής εποχής.
υπάρχουν ενδείξεις που υποδεικνύουν τον Αρχιμήδη ή και τον Κτησίβιο ως πιθανούς εφευρέτες του οδοντωτού τροχού.
Ο Αρχιμήδης είναι γνωστός για τις πολύπλοκες κατασκευές του που αναπαριστούσαν τις κινήσεις των άστρων και των πλανητών στο στερέωμα, έχουμε όμως πληροφορίες μόνο για το τι λειτουργίες εκτελούσαν και όχι για το πως τις εκτελούσαν. Πιθανότατα όμως ο τρόπος λειτουργίας τους να ήταν παρόμοιος με του μηχανισμού των Αντικυθήρων. Τη σφαίρα του Αρχιμήδη έχουν αναφέρει οι Πάππος, Πρόκλος, Σέξτος Εμπείρικος, Φιρμίκιος, Μαρτιανός Καπέλλα, Οβίδιος και Τερτυλλιανός, όμως την σημαντικότερη μαρτυρία δίνει ο Κικέρων.
Στα πρώιμα στάδια της εξέλιξης παρόμοιων μηχανισμών βρίσκουμε τα ηλιακά ρολόγια, αρχικά στατικά και αργότερα μεταφερόμενα. Τα μεταφερόμενα ηλιακά ρολόγια είναι κοντινοί πρόγονοι του μηχανισμού των Αντικυθήρων.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:47 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Σάββατο, 06 Σεπτεμβρίου 2008
Άγαλμα της Ελευθερίας, απο που αντιγράφτηκε.
Όλος ο πλανήτης γνωρίζει το άγαλμα της ελευθερίας, το επίσημο όνομα είναι "Η Ελευθερία φωτίζοντας τον κόσμο", δώρο των Γάλλων ως ένδειξη φιλίας. 93 μέτρα ύψος μαζί με το βάθρο, κατα την εγκυκλοπέδεια Μπριτάννικα είναι μια γυναίκα που κηρύτει την ελευθερία, στο υψωμένο δεξί της χέρι κρατά τον πυρσό και στο αριστερό μια πλάκα που γράφει "4 Ιοιλίου 1776". Την πρόταση για την κατασκευή του αγάλματος την έκανε ο Γάλλος ιστορικός Έντουαρ ντε Λαμπουλάιγ μετά τον Αμερικάνικο εμφύλιο.
Η κατασκευή ξεκίνησε το 1875 απο φύλλα χαλκού τα οποία σφυρηλατήθηκαν στο χέρι για να πάρει το επιθυμητό σχήμα και συναρμολογήθηκαν πάνω σε ένα σκελετό απο τέσσερα γιγαντιαία χαλύβδινα υποστηρίγματα. Τον σκελετό αυτός τον σχεδίασε ο γνωστός Γκουσταβ Άιφελ.
Το άγαλμα που ζύγιζε 225 τόνους αποσυναρμολογήθηκε και φορτώθηκε σε καράβια για να μεταφερθεί στην Νέα Υόρκη.
και ενώ η Μπριτάννικα μιλάει για την Ελευθερία, αποκρύπτει οτι ΚΑΙ σε αυτό το σημείο η Αθάνατη ΕΛΛΑΣ έχει δώσει ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ τα φώτα της!!!
Αυτός που σχεδίασε το άγαλμα της Ελευθερίας απλά για ακόμα μια φορά ΑΝΤΕΓΡΑΨΕ κάτι τι ΑρχαιοΕλληνικό, η μορφή του αγάλματος της Ελευθερίας είναι ο Φωτοφόρος Απόλωνας ο οποίος απεικονίζεται έτσι ακριβώς...
Σήμερα στο μουσείο της Κορίνθου, πάνω σε μια πλάκα απεικονίζεται απο αριστερά μια μορφή ίδια ακριβώς όπως απεικονίζει ο Χριστιανισμός τους αγγέλους, απο δεξιά απεικονίζεται ρόδακας και στην μέση ως δια μαγείας η αυθεντική μορφή του αγάλματος της Ελευθερίας δηλ ο φωτοφόρος Απόλλωνας.
δεν είναι δα και η πρώτη φορά που κάποιοι "πεφωτισμένοι" ;) αντιγράφουν τους Αρχαίους Ελληνες, και δεν είναι μόνο αυτό αλλά και τους αντιγράφουν και το κρύβουν και τους βρίζουν και απο πάνω!
όλα τα μεγάλα ονόματα όπως Νευτων, Κοπέρνικος, Ντα Βίντσι, Γαλιλαίος, Αινστάιν, Κέπλερ, Μπαγιερ, κτλ κτλ είναι όλοι τους τυχαία στην καταγωγή της ίδιας φυλής και ΟΛΟΙ αντιγράψανε αρχαιοΕλληνικά κείμενα, τα παρουσιάσαν ως δικά τους και όλος ο κόσμος γνωρίζει αυτούς και όχι τους πραγματικούς δημιουργούς, και όλα αυτά να αποδειχθεί ότι μαθαίνουμε μια ψεύτικη ιστορία, μια κατασκευασμένη ιστορία...ο λόγος? απλός, επειδή η ιστορία κάθε έθνους γίνεται ένα με το έθνος, κάποιους δεν τους αρέσει να γνωρίζουμε ποιοι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ είναι οι ΕΛΛΗΝΕΣ γιατί θα κινηθούμε-ζητήσουμε αυτά που μας αναλογούν, πράγμα που δεν συμφέρει το τραπεζο-οικονομικό σύστημα, (225 δις ευρώ χρωστάει ο Ελληνικός λαός στις τράπεζες ως άμεσα δανειζόμενος, και ακόμα 255 δις ευρώ έμμεσα δηλ με άλλα λόγια η γνωστή μαύρη τρύπα της οικονομίας του κράτους). Με αυτό το σύστημα μπορούν να μας αξουσιάζουν απόλυτα.
Το τραπεζικό σύστημα για να φτάσει στον στόχο (την υποδούλωση του πολίτη) χρησιμοποίησε το πολιτικό σύστημα και το θρησκευτικό σύστημα.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 11:38 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Τρίτη, 08 Απριλίου 2008
ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ (μυστήρια και εορτές)
ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ (Μυστήρια & γιορτές)
Μικρά Ελευσίνια 7 ημέρες
μήνας: Ανθεστηριώνας (15 Φεβρουαρίου – 15 Μαρτίου)
Μεγάλα Ελευσίνια 9 ημέρες(συμβολισμός της 9μηνης κύησης) +2 (συνέβαιναν ένα χρόνο αργότερα από τα μικρά).
Μήνας: Βοηδρομίωνας (15 Σεπτ- 15 Οκτ.)
Σκοπός:
“ου μαθείν, αλλά παθείν και διατεθείν” Αριστοτέλης
δηλ όχι στο να μάθουν, αλλά να πάθουν για να είναι έτοιμοι να μάθουν
Προϋποθέσεις για να λάβει κάποιος μέρος:
1.Έλλην
2.έπρεπε να μην είναι δολοφόνοι, να μην είναι προδότες (!), να μην είναι παιδεραστές, να μην είναι θηλυπρεπείς, να μην είναι ανάξιου βίου.
Τρόπος επιλογής:
έβλεπαν τον βίο των Ελλήνων, αν και εφόσον ήταν άξιου βίου γινόταν αίτηση στον ανώτατο άρχοντα (ο οποίος ήταν και πολιτικός και ιερέας), ο ανώτατος άρχων ενέκρινε, και εν συνεχεία ερχόταν ο Ιεροφάντης να εξετάσει τους υποψηφίους στο Ελευσίνιο άνδρο των Αθηνών.
Όταν ο Ανώτατος άρχων της Πόλης συμφωνούσε με τον Ιεροφάντη, όριζαν τα μικρά Ελευσίνια στην Ενάγρες στον Αρδητό λόφο στον ναό της Άγρας στην Αθήνα τον μήνα Ανθεστηριώνα πάνω στην Εαρινή Ισημερία.
Λόγος επιλογής ενάρετων και αγαθών πολιτών:
ο λόγος είναι απλός, διάλεγαν αγνούς ανθρώπους για να μεταδόσουν
τις ισχυρές γνώσεις, διότι αν αυτές οι γνώσεις περνούσαν σε ακατάλληλα
(κακά) χέρια ο κόσμος θα γινόταν κάτι αντίστοιχο με αυτό που
βιώνουμε όλοι μας την σήμερον ημέραν...
Υ.Γ σημαντική λεπτομέρεια...διάλεγαν αγνούς ανθρώπους ΑΛΛΑ δεν
έφτανε μόνο αυτό...
Μικρά Ελευσίνια:
Ξεκίναγαν με λούσιμο στον Ιλισό ποταμό (το αντίστοιχο βάπτισμα δηλ).
Ακολουθούσαν ειδικό διαιτολόγιο, έκαναν θερμά λουτρά, περπατούσαν χωρίς υποδήματα και κοιμόντουσαν κατά γης για να είναι σε επαφή με την ενέργεια της γης ( Τα ιερά γνωστό είναι οτι “κατέβαζαν” από το σύμπαν ενέργεια την οποία διοχέτευαν στην γη).
Τις 6 από τις 7 ημέρες των μικρών Ελευσινίων στο πρόγραμμα των υποψηφίων ήταν κατήχηση, και συνεορτάζανε με τον υπόλοιπο κόσμο.
Την 7η ημέρα μαθαίνανε το “άρρητο ρήμα” , μια λέξη η οποία είχε πολλές παραμέτρους, δηλ ήταν λέξη η οποία ήταν για την αναγνώριση μεταξύ τους, ΑΛΛΑ αν την πρόφεραν με ειδικό τρόπο μπορούσαν να κάνουν διάφορα πράγματα όπως το να αντέχουν το κρύο, την ζέστη, την πείνα, την δίψα, τον πόνο, και αυτό το άρρητο ρήμα είχε να κάνει με την Άυρα, δηλ την Ενέργεια που μας περιβάλει σε συνδυασμό με την συμπαντική ενέργεια.
Μεγάλα Ελευσίνια: (έναν χρόνο αργότερα από τα μικρά)
6 ημέρες προετοιμασίας
7η ημέρα:
Καθαρμός και θερμά λουτρά, ειδικό διαιτολόγιο, ομαδική εγκοίμηση.
Περπατούσαν χωρίς υποδήματα, εκοιμούντο κατά γης.
Το πρωί ο κήρυκας φώναζε “ΕΚΑΣ ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΥΛΟΙ” (να απομακρυνθούν οι άσχετοι).
Τους διάβαζαν από λίθινες πλάκες τον ιερό Ορφικό λόγο που αποκάλυπτε κοσμογονίκες γνώσεις.
Μετά τους χώριζαν σε 10δες, ονόμαζαν αυτές τις 10δες και περνούσαν στην υπόγεια πόλη της Ελευσίνας, αρχή δηλ της μύησης. Περνώντας λοιπόν την Κατεβάσια έμπαιναν σιγά σιγά στον λαβύρινθο και στο σκοτάδι, και ενώ ήταν 10δες στην ουσία ήταν μόνοι. Όντας σε σκοτάδι θα αντιμετώπιζαν δυσκολίες ιδιαίτερες και απόκοσμες καταστάσεις, να πετάγονται τσεκούρια, σπαθιά, μαχαίρια κατά πάνω τους , να περνάνε βούρκους, να ακούνε ήχους και μουσικές υπερφυσικές, ο δρόμος να είναι κατωφερικός και μετά πάλι σε βούρκους, μετά έφταναν σε φλεγόμενη λίμνη την οποία έπρεπε να διαβούν, μετά από άλλες φωτιές, μετά από βροχές δηλ όλα τα κοσμογονικά στοιχεία της φύσης.
Παρόλα αυτά δεν υπήρξε ούτε μια αναφορά για θάνατο εν αντιθέσει με τις τελετές των βαρβάρων.
Επίσης λέγεται ότι στην πορεία αυτή έβλεπαν τέρατα να τους κυνηγούν τα οποία ήταν ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥΣ (!)
8η ημέρα:
Πρωί τελετουργία, και μετά αναπαράσταση του Θείου δράματος (αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα)
9η ημέρα:
Καθιέρωση, έδιναν Ιερό λόγο, Κονξ Ομ Παξ* (άκου, βλέπε, σώπα), τους έδεναν μια κόκκινη κορδέλα στο μέτωπο. Όταν γυρνούσαν στην Αθήνα, τους περίμεναν στην γέφυρα του Κηφισού οι φυλή των Γεφυραίων (δεν ήταν ελληνικά φύλλα) τους κορόιδευαν και τους έβριζαν μέσα από τα αμάξια τους εξού και τα “εξ' αμάξης”.
*( τα ιερά και επικίνδυνα πράγματα που μάθαιναν δεν έπρεπε να τα πουν
σε τρίτους και άσχετους για τον απλό λόγο που προείπαμε, η γνώση δινει
δύναμη, και αν κάποιος δεν είναι αγαθός και ενάρετος η δύναμη αυτή
μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το ατομικό καλό και όχι για το σύνολο που
ίσχυε εκει οπότε και η επικινδυνότητα).
Στα μεγάλα ελευσίνια μέσα στο Τελεστήριο υπήρχαν 12 χωρίσματα, το κάθε ένα αντιστοιχούσε σε έναν από τους 12 νόμους, και κάθε ένας νόμος σε έναν από τους 12 θεούς. Με αυτούς τους νόμους γνώριζαν τον τρόπο να μετακινούνται σε άλλες διαστάσεις. Οι μύστες των νόμων 7 με 12 ζούσαν το λεγόμενο “εν ταυτώ” δηλ και εδώ και εκεί...
οι 12 νόμοι χωρίζονται σε δυο στάδια, το πρώτο(1-6) το οποίο είναι η γνώση των ενεργειών και το δεύτερο(7-12) το οποίο είναι ο χειρισμός αυτών των ενεργειών.
Οι 12 νόμοι είναι οι εξής:
Κίνηση
Ζωή
Ενέργεια
Μορφή
Έρωτας
Εξέλιξη
Της Αλληλεπίδρασης
της Ελευθερίας
της Αρμονίας
του Πνευματικού λόγου
της Δικαιοσύνης
Πνευματικής ζωής
# η 7η ημέρα ήταν η Βασικότερη ημέρα της μύησης, διότι οι άνθρωποι ΠΡΕΠΕΙ να ξεπερνούν τον φόβο τους θανάτου για την εξέλιξη, μετά την 7η ημέρα οι άνθρωποι γίνονταν ατρόμητοι.
Το Αντίθετο συμβαίνει σήμερα, μας δημιουργούν τον φόβο του θανάτου και γενικά φοβίες για να μας κάνουν κουμάντο, πόσες φορές δεν έχει τύχει να συνομιλείτε σε μια παρέα και να ακούτε την κλασσική έκφραση “ας τα αφήσουμε αυτά, δεν θέλω να μελαγχολήσω, εδώ ήρθαμε να διασκεδάσουμε” αφενός άρνηση της φιλοσόφισης για να λύσουμε τα προβλήματα, αφετέρου διασκεδάσεις εντελώς μάταιες η οποίες μας ρίχνουν εντελώς στον γκρεμό.
# στα μεγάλα Ελευσίνια μάθαιναν περισσότερα Άρρητα Ρήματα
# Ήλεος= η προσπάθεια του Ανθρώπου να επικοινωνήσει με τον Θεό
Έλεος= από τον Θεό προς τους ανθρώπους
# ένα χρόνο αργότερα (από τα μεγάλα Ελευσίνια) οι Μύστες περνούσαν στον βαθμό του Επόπτη που ήταν και ο τελευταίος βαθμός (μετά ήταν μόνο το ανώτερο του Ιεροφάντη).
Η λέξη ΕΠΟΠΤΕΙΑ σημαίνει: ΕΠΙ-ΟΨΩΜΕΝ δηλ υπεράνω οπτική, υπεραντίληψη.
# Μυήσεις άνευ λαβυρίνθου δεν γίνεται, Λαβύρινθος είναι ο Εγκέφαλος του ανθρώπου, όπως Λαβύρινθος είναι και τα μυστήρια της ζωής, εκαλούντω λοιπόν οι μύστες πρώτα να λαβουν γνώση και μετά να εναρμονίσουν τους δυο Λαβυρίνθους το οποίο σήμαινε αυτόματα εξέλιξη.
#ονοματολογία Ελευσις= ΕΛ ΕΥ ΣΙΣ
ΕΛ: οι Έλληνες
ΕΥ: όπως ευ ζειν
ΣΙΣ: εσύ/εσείς
# Καβήρεια έγιναν Θεσμοφόρεια, και μετά έγιναν Ελευσίνια
# τα Ελευσίνια αρχικά ετελούντω στην Αθήνα εκεί που σήμερα είναι η μονή Καισαριανής και έπειτα πήγαν στην Ελευσίνα.
# η λέξη ΟΡΓΙΟ σημαίνει ΤΕΛΕΤΗ
# οι κολώνες του τελεστηρίου ήταν Ιωνικού ρυθμού, οι 4 σπείρες έχουν τον συμβολισμό “σοφία” “εγκέφαλος” “λαβύρινθος” (αντίστοιχα του Δωρικού είχε την ισχύ)
# τα περισσότερα Ορθόδοξα μυστήρια είναι δανεισμένα από τα Ελευσίνια.
Υ.Γ περιττό να αναφέρουμε ότι μόνο η αρχαία Ελληνική γλώσσα θα μπορούσε να υπάρχει εκεί...
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 10:03 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Παρασκευή, 04 Απριλίου 2008
Αρχαία Θέατρα=σχολεία
οι πρόγονοι μας δεν επέλεγαν τυχαία σημεία για να χτίσουν Ιερά, Ασκληπιεία, και Θέατρα, όπως μας ενημερώνει ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά έπρεπε να υπάρξει νόμος του κράτους γι αυτόν τον σκοπο.
τα Θέατρα δεν ήταν κατασκευασμένα για να πηγαινουν οι Ελληνες απλά να περάσει η ώρα, ήταν στην ουσία σχολεία. Οι ηθοποιοί πήραν το όνομα αυτό απο το "ποιω ήθος" δηλ ουσιαστικά θα μπορούσαμε να τους αποκαλέσουμε είτε ιερείς είτε δασκάλους αφού σκοπό είχαν να γνωρίσουν και να περάσουν στον κόσμο διάφορες γνώσεις πχ κοσμογονικές μέσω των Ορφικών.
στην Αρχαία Ελλάδα ο ηθοποιός ήταν εξέχον πρόσωπο στην κοινωνία λόγω της ιδιότητας του να ποιεί ήθη, δηλαδή να πλάθει ήθος στην κοινωνία.
Οι Άρχοντες που ήταν και Ιερείς στην αρχαία Ελλάδα ήξεραν ότι το να δώσουν θετική γνώση στον κόσμο (στην προκειμένη φάση μέσω του Θεάτρου) δημιουργουσαν ένα υψηλό κοινωνικό επίπεδο έχοντας αντίκτυπο σε πάρα πολλά πράγματα στην καθημερινότητα.το Θέατρο προσεγγιζε τους απλούς ανθρώπους που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να μαθητεύσουν δίπλα σε μεγάλους δασκάλους όπως ο Πυθαγόρας,Ηράκλειτος, Σωκράτης,Πλάτωνας, Αριστοτέλης κτλ κτλ.
τα αρχαία Θέατρα ήταν χτισμένα πάνω σε ley lines δίνοντας μια άλλη διάσταση στην θετική εξέλιξη του ανθρώπου και τον τρόπο που θα δεχόταν ο κόσμος αυτή την θετική εξέλιξη.
αν όλα αυτά τα συγκρίνετε με το σήμερα θα δείτε ότι συμβαίνει το ακρβώς αντίθετο, δηλ ότι τα αντίστοιχα Ασκληπιεία (Νοσοκομεία δηλ) είναι χτισμένα σε γεοπαθογόνους κόμβους, οι αντίστοιχοι ιερείς των Ασκληπιείων (γιατροί δηλ) όχι μόνο δεν εφαρμόζουν τον όρκο του Ιπποκράτη ΑΛΛΑ πια ούτε καν ορκίζονται σε αυτόν,ότι τα Θέατρα και οι ηθοποιοί μόνο ήθος δεν ποιούν, αλλά ακριβώς το αντίθετο οπότε συνεπάγεται ότι οι Άρχοντες του τόπου και οι ιερείς (που κάποτε αυτό ήταν ΕΝΑ) μόνο την αρχαία Ελληνική δόμηση της κοινωνίας δεν ακολουθούν, οπότε εφόσον δεν ακολουθούν την αρχαία Ελληνική δόμηση της κοινωνίας ΠΟΙΑ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ???
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 3:37 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Ενέργεια της Γαίας-Γεωπαθογόνοι κόμβοι
Στους αρχαίους λαούς ο αρχιτέκτονας, δηλαδή αυτός που σχεδίαζε τα σπίτια και τους ναούς, ήταν συγχρόνως γιατρός, αστρονόμος και ιερέας. Το αξίωμά του, που θεωρούνταν από τα πιό υψηλά, απαιτούσε μια συνολική κατοχή πολλών επιμέρους γνώσεων: σαν γιατρός γνώριζε τους νόμους της φυσικής και της ενέργειας που συμβάλλουν στη διατήρηση της ανθρώπινης υγείας, σαν αστρονόμος γνώριζε τους νόμους και τους ρυθμούς του Σύμπαντος και τέλος σαν ιερέας ήταν ο μεσολαβητής μεταξύ του Θείου και του ανθρώπινου στοιχείου.
Το σύνολο αυτών των γνώσεων καθιστούσε τον αρχιτέκτονα όχι μόνον κατασκευαστή, αλλά και θεραπευτή των τριών φορέων ενέγειας του ανθρώπου: του σωματικού, συναισθηματικού και πνευματικού φορέα.
Ηταν δηλαδή ένας ολιστικός κατασκευαστής. Η μελέτη και κατασκευή ενός οικολογικού σπιτιού πρέπει να γίνεται με βάση και στόχο την σωματική, ψυχική και πνευματική υγεία του ανθρώπου, αλλά και με σεβασμό στη Φύση. Αυτό σήμερα, εποχή της τεράστιας τεχνολογικής ανάπτυξης, δεν συμβαίνει. Σήμερα το σπίτι αποτελεί ένα "κλουβί", έρμαιο κάθε αρνητικής ακτινοβολίας για τον άνθρωπο, τον οποίο απομονώνει τελείως από τη φύση και τον οδηγεί σε μιάν ανισόρροπη και ανθυγιεινή ζωή, που επιφέρει σοβαρές βλάβες στον ίδιο και στη φύση.
Ολα αυτά συμβαίνουν επειδή οι σημερινοί αρχιτέκτονες δεν παίρνουν υπόψη τους (λόγω άγνοιας ή συμφερόντων) κάποια δεδομένα στη σχέση ανθρώπου - φύσης, που όμως είναι πολύ σημαντικά σ' αυτό το μεγάλο οικοσύστημα που λέγεται Σύμπαν.
ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΕΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ
Ο άνθρωπος ουσιαστικά ζει μέσα σ' ένα πελώριο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, που είναι το αποτέλεσμα των συνεχών ανταλλαγών ενέγειας μεταξύ του πλανήτη μας και του Σύμπαντος. Κάθε ανθρώπινο όν, όπως επίσης και κάθε μορφή ζωής, είναι μια ηλεκτρομαγνητική μηχανή, ένας δέκτης, ένας συμπυκνωτής, ένας μετατροπέας και ένας ευαίσθητος πομπός της αρμονίας του Σύμπαντος.
Το 1935 ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης E. Hartmann
ανακάλυψε ότι η επιφάνεια της Γης σαρώνεται από ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, οι οποίες, εάν δεν υπάρχουν τοπικές ανωμαλίες, σχηματίζουν ένα τετράπλευρο δικτύωμα, που έχει πλευρά 2 μ. στον άξονα Βορρά - Νότου, στον άξονα Ανατολής - Δύσης 2,3 - 2,5 μ.και πάχος 21 εκ.
Στα σημεία όπου διασταυρώνονται οι γραμμές δημιουργούνται κόμβοι, οι οποίοι είναι επικίνδυνοι για την υγεία του ανθρώπου, υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Αυτό βέβαια ήταν γνωστό σε πολλούς αρχαίους λαούς στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Αυτά τα σημεία ένωσης των ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών ονομάζονται "γεωπαθογόνοι κόμβοι". Παρατηρήσεις απόδειξαν ότι στους γεωπαθογόνους κόμβους υπάρχει αύξηση συγκέντρωσης του τόσο επικίνδυνου για την υγεία ραδονίου, όπως και ακτινοβολιών γάμα (Γ). Την κίνηση του την ραδονίου (κι άλλων πτητικών αερίων που προέρχονται από το υπέδαφος) την δυσκολεύει η ύπαρξη τεκτονικών ρηγμάτων και μικρότερων εδαφικών ρηγμάτων, που δημιουργούν, όπως και τα υπόγεια ύδατα, γεωπαθογόνους κόμβους και γεωπαθογόνες ζώνες.
Εκτός από το γεωμαγνητόμετρο, με το οποίο μπορούν να μετρηθούν και να ανακαλυφθούν οι γεωπαθογόνοι κόμβοι και ζώνες, αυτό μπορεί να επιτευχθεί και με την παρατήρηση ζώων και φυτών. Οι ποντικοί, που τόσο τους απεχθάνονται οι άνθρωποι, αποφεύγουν εντελώς τις γεωπαθογόνες περιοχές, ενώ αντίθετα οι μέλισσες, τα μυρμήγκια και οι γάτες προτιμούν να κάθονται πάνω σε γεωπαθογόνους κόμβους. Γι' αυτό η παρουσία μιας γάτας σ' ένα σπίτι έχει θεραπευτική αξία, αφού αυτή "καταπίνει" τις αρνητικές ακτινοβολίες. Η συκιά αναπτύσσεται καλύτερα στις γεωπαθογόνες περιοχές, γι' αυτό και ακούμε από πολλούς ηλικιωμένους ανθρώπους να συμβουλεύουν να αποφεύγουμε να καθόμαστε κάτω από συκιές.
Πρίν χτίσουμε λοιπόν ένα σπίτι ή πριν αγοράσουμε ένα οικόπεδο πρέπει να έχουμε υπόψη μας τις γεωπαθογόνες τοποθεσίες της περιοχής.
Μέσα στο σπίτι, επίσης, πρέπει να αποφεύγουμε να τοποθετούμε το κρεβάτι ή το γραφείο σε γεωπαθογόνους κόμβους. Λόγω των ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών, σε συνδυασμό με τον μεταλλικό οπλισμό του σκυροδέματος, δεκαετείς έρευνες που έγιναν στην πρώην Δ.Γερμανία σε κατοίκους πολυκατοικιών, απόδειξαν ότι όσοι έμεναν πάνω από το επίπεδο του 15ου ορόφου αρρώσταιναν κατά 57% περισσότερο από τους ενοίκους των χαμηλότερων του 15ου ορόφου.
Αντίστοιχες σταστικές στις ΗΠΑ απόδειξαν ότι όσοι έμεναν ή εργάζονταν πάνω από τον 20ό όροφο κάποιου ουρανοξύστη είχαν 5 φορές περισσότερες πιθανότητες από τους άλλους ενοίκους να αυτοκτονήσουν!
Υπάρχει εξάλλου μεγαλύτερη πιθανότητα να αρρωστήσουμε, εάν πάνω σε ένα γεωπαθογόνο κόμβο τοποθετήσουμε το κρεβάτι μας, παρά το γραφείο μας, κι αυτό γιατί όταν κοιμόμαστε ο οργανισμός μας χάνει κατά 70% τα συστήματα άμυνας που διαθέτει για να αντιμετωπίσει τις εξωτερικές απειλές.
Για να αντισταθμίσει λοιπόν τη μεγάλη δόση ηλακτρομαγνητικής ακτινοβολίας, το σώμα αντιδρά με μιά υπερδραστηριοποίηση των ιστών, που μπορεί να οδηγήσει μέχρι τον καρκίνο.
Ακόμα είναι γνωστό πως οποιαδήποτε οικιακή συσκευή, ή γενικώς συσκευή που εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, κάνει πολύ κακό στην υγεία του ανθρώπου. Τα καλώδια υψηλής τάσης της ΔΕΗ πρέπει να βρίσκονται μακριά από κατοικημένες περιοχές, όπως και οι διάφορες κεραίες μεγάλης ισχύος, όπως της κινητής τηλεφωνίας.
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ
Είναι βέβαιο ότι όλες οι παραδοσιακές κοινωνίες ήξεραν να
προσανατολίζουν τα σπίτια τους σύμφωνα με το μαγνητικό Βορρά ( που δεν συμπίπτει με το γεωγραφικό Βορρά ) και αυτό το αποδεικνύουν όλες οι έρευνες που έγιναν κατά καιρούς για τους Ατζέκους και τους Μάγια και για διάφορους λαούς της Αφρικής, της Αυστραλίας και της Πολυνησίας.
Στην Κίνα ολόκληρη η αρχιτεκτονική δημιουργία βασίστηκε στην έννοια του Σύμπαντος, της Γής και της σχέσης μεταξύ τους, ενώ η σχέση του ανθρώπου με τα τέσσερα βασικά σημεία του ορίζοντα βρήκε την αποθέωσή της. Πρίν χτιστεί οτιδήποτε, ο υποψήφιος κατασκευαστής ζητούσε τη γνώμη ενός γεωμάντη.
Η κινέζικη γεωμαντία Feng-Shoyui αναφέρεται στην ύπαρξη δύο ρευμάτων μαγνητικού χαρακτήρα: το ένα Γιάγκ, θετικής πολικότητας ( γαλάζιος δράκος ), το άλλο Γιν, αρνητικής πολικότητας ( λευκή τίγρη ) και σημειώνει ότι το ιδανικό μέρος για να κατασκευαστεί κάτι συγκεντρώνει πολλές γήινες αλλά και κοσμικές ιδιότητες. Το παραδοσιακό εξάλου γιαπωνέζικο σπίτι είναι προσανατολισμένο σύμφωνα με τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ενώ το κρεβάτι του ζευγαριού έχει πάντοτε το προσκέφαλό του στο Βορρά.
Ο λαός των Ντογκόν, στο Μαλί της Αφρικής, προσανατολίζει τα σπίτια του και τα κρεβάτια του στον άξονα Βορρά-Νότου και οι άντρες κοιμούνται πάντοτε στη δεξιά τους πλευρά ατενίζοντας τη Δύση, ενώ οι γυναίκες στην αριστερή, κοιτάζοντας προς την Ανατολή, στη θέση δηλαδή ακριβώς που θα έχουν και μέσα στο μνήμα όταν πεθάνουν!
Στο Γιαζντ του Ιράν οι κατοικίες που κατασκευάζονται από πλίνθους ονομάζονται " σπίτια των τεσσάρων εποχών " και είναι επίσης προσανατολισμένες στον άξονα Βορρά-Νότου. Σήμερα πολλοί επιστήμονες απέδειξαν ότι τόσο η χειρωνακτική όσο και η πνευματική εργασία διευκολύνονται, όταν ο χώρος εργασίας είναι προσανατολισμένος στην κατεύθυνση Ανατολής-Δύσης και ο χώρος ύπνου και ξεκούρασης στην κατεύθυνση Βορρά-Νότου. Ο νότιος προσανατολισμός προκαλεί νευρικότητα, ο ανατολικός καλή διάθεση, ενώ ο βόρειος ηρεμεί τα νεύρα.
ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Στη μελέτη και κατασκευή ενός κτιρίου είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε το κλίμα της περιοχής και ειδικότερα:
- Την ηλιακή ακτινοβολία σε Kwh/ημέρα
- Την ηλιοφάνεια σε ώρες
- Τη μέγιστη και ελάχιστη μηνιαία και ημερήσια θερμοκρασία σε βαθμούς Κελσίου.
- Τη μηνιαία βροχόπτωση σε χιλιοστά
- Τη μέση ημερήσια και μηνιαία σχετική υγρασία
- Τούς ανέμους ανα μήνα και έτος
Με βάση αυτά τα στοιχεία μπορούμε να κατασκευάσουμε το κτίριο με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρείται ζεστό το χειμώνα και δροσερό το καλοκαίρι, χρησιμοποιώντας στο ελάχιστο ή και καθόλου τα συνήθη μέσα ψύξης και θέρμανσης που καταναλώνουν πάρα πολύ ενέργεια.
1. Τα ηλιακά παράθυρα
Είναι το απλούστερο σύστημα θέρμανσης ενός χώρου με φυσικό τρόπο ανάλογα με το είδος και το πάχος των τζαμιών.Επιτρέπει τη θέρμανση ενός χώρου μέσω της άμεσης ηλιακής ακτινοβολίας, πράγμα που σημαίνει ουσιαστικά μεγάλα ανοίγματα στο νότιο μέρος του κτιρίου με τη μορφή π.χ. παραθύρων, συρόμενων ή ανοιγόμενων θυρών ή ακόμα και φεγγιτών, που, σε συνδυασμό με τη χρήση κατάλληλων δομικών υλικών και φυσικά κατάλληλης θερμομόνωσης στο εσωτερικό του χώρου, να μπορούν να αποθηκεύσουν στη διάρκεια της ημέρας θερμότητα και να την αποδώσουν στη συνέχεια στη διάρκεια της νύχτας.
Η λειτουργία αυτών των ανοιγμάτων πρέπει να έχει κατάλληλα μελετηθεί, ώστε να μη σκιάζονται καθόλου το χειμώνα και να μπορούν να σκιαστούν το καλοκαίρι, οπότε και αποζητούμε τη μείωση της θερμοκρασίας στο εσωτερικό μιας κατασκευής.
2. Τα θερμοκήπια
Το γυαλί έχει την ιδιότητα να είναι διαπερατό από τις προσπίπτουσες ακτίνες του ορατού φάσματος και τις υπέρυθρες ακτίνες μικρού μήκους κύματος. Αντίθετα δεν είναι διαπερατό από τις υπέρυθρες μεγάλου μήκους κύματος, που προέρχονται από τη θερμική ακτινοβολία. Η ηλιακή ακτινοβολία που φτάνει στη γυάλινη επιφάνεια ενός θερμοκηπίου στο μεγαλύτερο ποσοστό, την διαπερνά. Το γυαλί απορροφά ένα μέρος της ακτινοβολίας, την οποία στη συνέχεια διοχετεύει προς το εσωτερικό και προς το εξωτερικό μέρος του θερμοκηπίου, ενώ αντανακλά ένα άλλο μέρος της προσπίπτουσας ακτινοβολίας προς τα έξω.
Η ενέργεια που διαπερνά το γυάλινο κέλυφος του θερμοκηπίου τελικά προσπίπτει σε κάποια αδιαπέραστα από το φώς σώματα, όπως οι τοίχοι και το δάπεδο, που απορροφούν το μεγαλύτεο μέρος της, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει η θερμοκρασία τους. Η θερμότητα αυτή διανέμεται δι' αγωγής μέσα στο ίδιο το σώμα, δια μεταφοράς και δι' επανεκπομπής ακτινοβολίας προς τις επιφάνειες με χαμηλότερη θερμοκρασία, όπως οι τοίχοι και τα παράθυρα που δεν φωτίζονται άμεσα από τον ήλιο. Καθώς όμως το γυαλί δεν είναι διαπερατό από τις ακτινοβολίες μεγάλου μήκους κύματος, όπως αυτές που εκπέμπουν με τη σειρά τους τα υλικά και τα αντικείμενα που βρίσκονται μέσα στο θερμοκήπιο, οι θερμικές αυτές ακτινοβολίες αντανακλώνται και μένουν εγκλωβισμένες στο εσωτερικό του θερμοκηπίου.
Οι απώλειες δι' αγωγής από τις γυάλινες επιφάνειες απ' όπου εισέρχεται ο ήλιος είναι μηδαμινές, αφού το ίδιο το γυαλί έχει ήδη, όπως αναφέραμε, υψηλή θερμοκρασία. Με βάση λοιπόν τις παραπάνω γνώσεις και αρχές, μπορούμε να οδηγηθούμε στη λύση της ενσωμάτωσης, με διάφορους τρόπους, σε μία αρχιτεκτονική κάτοψη ενός θερμοκηπίου, που να αποδίδει σε ένα σπίτι την αναγκαία ποσότητα θερμότητας.
3. Καναδικό πηγάδι
Εκμεταλλευόμενοι τις διαφορές της θερμοκρασίας μεταξύ του αέρα και της γής, μπορούμε ακόμα να εισαγάγουμε αέρα από ένα απομακρυσμένο σημείο της κατασκευής, σε μιά θερμοκρασία (α) κι αφού τον αναγκάσουμε με φυσικό ή μηχανικό τρόπο να περάσει από ένα δεδομένο βάθος μέσα στο υπέδαφος να τον εισαγάγουμε στο εσωτερικό του σπιτιού, σε μία θερμοκρασία (β).
Με δεδομένο λοιπόν το ότι η θερμοκρασία στο βάθος των δύο περίπου μέτρων είναι σχεδόν σταθερή χειμώνα-καλοκαίρι στους 12 C, μπορούμε με αυτόν τον τρόπο, χρησιμοποιώντας ένα σωλήνα διαμέτρου 30 εκατοστών, μήκους το λιγότερο 20μ. και με εξωτερική θερμοκρασία 30 C, να έχουμε φυσικό κλιματισμό και θερμοκρασίες στο εσωτερικό της κατασκευής γύρω στους 20 έως 23 C. Ας σημειωθεί επίσης ότι στο εσωτερικό ενός σπιτιού πρέπει να αποφεύγεται, και για λόγους βιολογικούς και για λόγους ψυχολογικούς η λεγόμενη θερμική μονοτονία. Γι' αυτό η καλύτερη λύση είναι εκείνη που προβλέπει διαφορετικές θερμοκρασίες στα διάφορα δωμάτια.
Υπνοδωμάτιο 17C Καθιστικό 20C
WC 20C Γραφείο 17C
Κουζίνα 18C Σκάλα 10C
Αρχιτέκτονες από το σύλλογο ΣΟΛΑΡ μαζί με Αρχαιολόγους είχαν την περιέργεια αλλά και την δυνατότητα να κάνουν μετρήσεις με όργανα ακριβείας στο παλάτι του Ραδάμνθη στη Φαιστό και εκεί διαπίστωσαν ότι σε μια επιφάνεια 40 μέτρων επί 40 μέτρα, εκεί όπου κατοικούσε η βασιλική οικογένεια οι ενδείξεις των οργάνων ήταν μηδενικές, άρα δεν υπήρχαν γεωπαθογόνα σημεία ενώ αλλού, εκεί όπου βρισκόταν κάποια μικρά δωμάτια προορισμένα για τους καθαρμούς υπήρχε ένας τρελός συνωστισμός από πεδία(!).
Το ίδιο διαπιστώθηκε και στην Κνωσσό ενισχύοντας λίγο ακόμη την άποψη ότι οι προηγούμενοι από εμάς δεν οικοδομούσαν τυχαία στους σημαντικούς γι’ αυτούς και τη ζωή τους χώρους, δηλ στην Κνωσσό όπου υπάρχει κολώνα υπάρχει και η γραμμή Χαρτμαν, με άλλα λόγια έχτισαν πάνω στον κόμβο κολώνα και έτσι οι άνθρωποι δεν ήταν δυνατόν να περάσουν πάνω από τον κόμβο...
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 3:31 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Αρχιτεκτονική-Τρίγωνα & αυλακώσεις στις κολώνες
γιατι οι αρχαιοι Ελληνες κατασκευαζαν τους ναους με τα δυο τριγωνα?
γιατι οι κολωνες είχαν αυλακώσεις?
τα τρίγωνα των ναών, με την ακίδα τους τραβούσαν την θετική ηλιακή ενέργεια, την διοχέτευαν στις κολώνες και απο τα αυλάκια (γιατί ο αιθέρας έχει την ιδιότητα να καμπυλώνεται) την διοχέτευαν στην γη. Τουτέστιν δημιουργούσαν ένα μεγάλο ενεργειακό πεδίο, δηλ κάτι σαν δοχείο ενέργειας (ΠΥΡ = ενέργεια ΑΜΙΣ = δοχείο)...
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 3:27 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Το σεισμικό φαινόμενο των Δελφών
Το σεισμικό φαινόμενο των Δελφών
μυστικά όπλα παρουσιάζονται και στους Δελφούς και αναφέρονται από αρχαίους συγγραφείς. Είναι γνωστή η μέχρις εσχάτων ηρωική άμυνα των Σπαρτιατών και Θεσπιαίων στην στενή διάβαση των Θερμοπυλών. Μετά την διάρρηξη της αμυντικής τοποθεσίας των Θερμοπυλών τα Περσικά στρατεύματα δια της ατραπού που τους εφανέρωσε ο Εφιάλτης ωδηγήθηκαν στους Δελφούς . Σκοπός τους ήτο η καταλήστευση των αμυθήτων θησαυρών του Μαντείου. Στο Μαντείο ευρίσκοντο μόνον οι ιερείς . Οι κάτοικοι πριν εκκενώσουν την πόλη απευθύνθησαν στους ιερείς και προσφέρθηκαν να υπερασπισθούν το Ιερό. Όμως ο ιερείς τους είπαν ότι οι θεοί έχουν ταγμένα τα δικά τους όπλα και είναι σε θέση να το προστατεύσουν μόνοι τους . Όταν επλησίασαν οι Πέρσες με περίπου 4.000 οπλίτες για να συλήσουν το ναό του Απόλλωνος , ωσάν να επρόκειτο για καταιγίδα με κεραυνούς και βροντές άρχισαν παράξενα φαινόμενα που έτρεψαν σε άτακτη φυγή όσους γλύτωσαν το θάνατο. Παράλληλα δύο τεράστιοι οπλίτες εμφανίσθηκαν και έριχναν υπερμεγέθεις βράχους εκ των ορέων στους πλησιάζοντες Πέρσες. Μέσα σΆ αυτό το πανδαιμόνιο οι Πέρσες υποχώρησαν ατάκτως όσοι εγλύτωσαν τον θάνατον. Να πως περιγράφει ο Ιουστίνος «ολόκληρη αυτή η δύναμη χάθηκε από καταιγίδα και κεραυνούς, για νΆ αντιληφθεί ο Ξέρξης ότι είναι μηδαμινές οι δυνάμεις των ανθρώπων ενώπιον των θεών» Κατά τις μαρτυρίες των κατοίκων στα πρόσωπα των δύο μεγαλόσωμων ανδρών ανεγνωρίσθησαν οι δύο τοπικοί ήρωες των Δελφών, ο Φύλακος και Αντίνοος [Ηρόδ. Ιστορία, Ουρανία,8, 35, 37].
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 3:25 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Μυστικός Ίακχος
Στα βιβλία του Ηροδότου και του Πλουτάρχου γίνεται περιγραφή περίεργων φαινομένων που συνέβησαν στην ναυμαχία της Σαλαμίνος στην οποία συγκρούσθηκαν ο Αθηναϊκός και ο Περσικός στόλος.
Η ναυμαχία θα ελάμβανε τελικά χώρα μετά την επιμονή του Θεμιστοκλέους στο Στενό μεταξύ της Σαλαμίνος και Αττικής , αντίκρυ της Ελευσίνος, όπου ήτο και το περίφημο Ιερό της πανάρχαιας Θεάς Δήμητρος. Αλλοι στρατηγοί προτιμούσαν να διεξαχθεί η ναυμαχία παρά τον πορθμό της Κορίνθου, αντίκρυ στο Ηραίον. Να πρυτάνευσαν μόνον στρατηγικοί οι λόγοι για την επιλογή του Στενού της Σαλαμίνος ή και έτεροι λόγοι που τους αγνοούμε, παρότι μας τους αποκαλύπτει εναργέστατα ο Ηρόδοτος;
Μήπως υπελόγιζε ο Θεμιστοκλής στην βοήθεια των μυστικών όπλων της Δήμητρος, αυτών που κρύβονταν με αυστηρότητα και επί ποινή θανάτου από την δημοσιότητα στα Ελευσίνια Μυστήρια ; Ιδού πως περιγράφει Ο Ηρόδοτος[Ηρόδ. 65] τα γεγονότα που διεδραματίσθησαν προ της ναυμαχίας. Ο Ξέρξης με τους επιτελείς του είναι ανεβασμένος στο παρατηρητήριο , στο όρος Αιγάλεω για να παρακολουθήσει την ναυμαχία :
« Στο Θριάσιο Πεδίο είδαν κονιορτό που ερχόταν από την Ελευσίνα, σαν να βάδιζαν 30.000 άνθρωποι. Ενώ αυτοί εθαύμαζαν για τον κονιορτό , άκουσαν μια φωνή , που έμοιαζε με εκείνη του μυστικού Ιάκχου. Ο Δημάρατος, ανίδεος των Ελευσινίων Μυστηρίων, ρώτησε τον Δικαίο(μύστη των Ελευσινίων) τι να είναι αυτό που φωνάζει κιΆ εκείνος του είπε : Δημάρατε είναι αδύνατον να μην ακολουθήσει κάποια μεγάλη βλάβη στο στράτευμα του Ξέρξη, διότι, αφού η Αττική είναι έρημη, δεν μένει αμφιβολία, ότι αυτό που φωνάζει είναι κάτι θείο . Και αν ο κονιορτός πέσει στη Σαλαμίνα , τότε θα κινδυνεύσει ο στόλος του βασιλέως » Την ίδια πληροφορία όμως δίδει και ο Πλούταρχος,[Πλούταρχ. Παράλλ. Βίοι, Θεμιστοκλής 15] του οποίου η μαρτυρία περί του Ιερού των Δελφών είναι αξιόπιστος..
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 3:11 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Ονοματοδοσία ΑΣΙΑ
στην αρχαιότητα ο βασιλιάς Δαρδανος εβασίλευε στην περιοχη της Δαρδανίας (περιοχη της Ιωνιας), ο Δαρδανος είχε έναν γιό, τον Εριχθόνιο ο οποιος ενυμφέυθει την Αστυόχη και κανουν ενα παιδι τον Τρω.
Ο Τρώς οταν αναλαμβάνει την βασιλεία μετονομάζει την περιοχή σε Τρωάδα με πρωτεύουσα αυτης την Τροία.
Επιεδή ο βασιλιάς Τρως εκτιμούσε τον φιλόσοφο και μαθηματικό Άσιο (υπάρχει και σε θηλυκό, είναι Ασία, γυναίκα του Προμηθέα), ο βασιλιάς Τρως μετονόμασε την περιοχή πέρα απο το ανατολικό αιγαίο Ασία
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 3:09 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Μυθωδία
"Mythodea" ["Μυθοδία", δηλαδή "Λόγος Δία" ή "Μυθωδία", δηλαδή "Ωδή (προς) Δία"] συναυλία η οποία έλαβε χώρα στις 28.06.2001, στον ενεργειακό χώρο των στηλών του ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ στην Αθήνα.
Αλλά ας τα πάρουμε απο την αρχή. Η ΝΑΣΑ κατασκεύασε το διαστημόπλοιο "Mars Odyssey 2001" με σκοπό να το στειλει στον Άρη, για εξερεύνηση... Την ημερομηνία 28-06-2001 και κατα την στιγμή που το "Mars Odyssey 2001" πια ήταν σε τροχιά στον Άρη, και συγκεκριμένα πάνω απο κάποιες περιοχές οι οποίες έχουν Ελληνικές ονομασίες (πχ όρος Όλυμπος), ταυτόχρονα εδώ, στις στήλες του Ολυμπίου Διός, ελάμβανε χώρα μια συναυλία χρηματοδοτούμενη απο την ΝΑΣΑ, του Βαγγέλη Παπαθανασίου με συμμετοχη της Εθνικης Λυρικης Σκηνης και της London Metropolitan Orchestra την οποία ονόμασαν "Μυθωδία". Επίσημα η ΝΑΣΑ είπε ότι η συναυλία αυτή είχε σκοπό να ακολουθήσει την αποστολή του Mars Odyssey στον Άρη (?) "Η μουσική του έργου χρησιμοποιείται από τη NASA στην καμπάνια τής αποστολής της στον Άρη" έλεγαν τα δημοσιεύματα την εποχή εκείνη, χωρίς να δώσουν περισσότερες εξηγήσεις... Η συναυλία αυτή όμως την στιγμή που λάβμανε χώρα εδώ (στις στήλες του Ολυμπίου Διός) αναμεταδιδόταν ταυτόχρονα στον Άρη (?) μέσω του διαστημοπλοίου... και εδώ αναρωτιόμαστε
1. αναμετάδιδαν ζωντανά-ταυτόχρονα την Μυθωδία στον Άρη για να την ακούσει ποίος???
2. οι στίχοι που εξώφθαλμα υπάρχουν (για όσους έχουν δει την Μυθωδία), όχι μόνο δεν δώθηκαν στην δημοσιότητα, αλλά σε σχετικές ερωτήσεις οι δημιουργοί αρνήθηκαν και την ύπαρξη των!!!
σας παραθέτω τους στίχους
(MOVEMENT 1)
ONE,TWO,THREE
ONE,TWO,THREE
ONE,TWO,THREE
ONE,TWO,THREE
(ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ) (ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΧΟΡΟΣ)
ΔΙ–Α Ε–ΛΑ
ΔΙ–Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε—ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε—ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΕΛΑ
ΔΙ-Α Ε-ΡΩ-ΤΑ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ (ΕΛΑ)
- ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΖΗ-ΤΩ ΣΥ Ε-ΛΑ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
- ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΔΙ-Α ΣΥ ΘΕ ΜΟΥ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΕΣΩ ΜΕΝ ΣΥ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΕΝ ΖΗΝ ΘΕ-ΟΣ
ΕΝ ΖΗΝ ΘΕ-ΟΣ
ΖΗ-ΤΩ ΤΕ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΘΕΕ
ΖΗ-ΤΩ ΤΕ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΘΕΕ
ΜΟΝΗ ΤΕ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ
ΜΟΝΗ ΤΕ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ
ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔΕ ΠΑΙ ΔΗ
ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔΗ ΠΑΙ ΔΗ ΠΑΙ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) ΔΙ-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) Α ΤΕ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) ΤΗΝ ΔΗ-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) ΜΗ-ΤΡΑ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) Ε-ΛΑ
ΔΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΔΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΔΕΩΜΕΝ ΣΟΙ
http://www.youtube.com/watch?v=ElMRpXUy3h4
---------------------------
(MOVEMENT 2)
Ω Ω ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ
Ω Ω ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΕΙ
ΗΜΕΤΕΡΕ ΗΜΕΤΕΡΕ ΕΝ ΖΕΥ
Α-ΜΕ-ΜΠΤΕ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΘΕΕ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΕΥ ΖΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΕΕΕΕ
EΕΕΕΕΛ-ΛHN
ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΕΙ
ΟΔΕΥΕΤΑΙ
ΕΝ EN
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΘΕΕ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΔΕΩΜΕΝ ΣΟΙ
ENIOTE ΟΔΕΥΕΤΑΙ
ΗΡΘΕ ΕΔΩ ΚΙ ΕΙΔΕ ΤΟ ΦΩΣ
ΕΝ Ω ΔΙΑ EN ΘΕΕ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ
ΠΟΟΟΤΕ Ω
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΕΚΑΜΝΕ ΕΚΑΜΝΕ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ Σ’ΕΚΑΜΝΕ ΕΚΑΜΝΕ
ENIOTE ΟΔΕΥΕΤΑΙ
ΗΡΘΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΙΔΕ ΤΟ ΦΩΣ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ
ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ
ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ
ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ
ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ‘ΔΩ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ
ΠΑΤΕΡΑ ΘΕΕ
HΡΘΕ ΕΔΩΩΩ
ΠΟΟΟΤΕΕΕ ΘΑΑΑΑ ‘ΡΘΕΙΙΙΙ ΕΔΩ
ΠΟΤΕ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ
ΠΟΤΕ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ ΕΔΩ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΠΛΗΝ
ΗΜΕΤΕΡΕ
ΕΝ ΖΕΥ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΕΥ ΖΗΝ
ΑΠΕΡΑΝΤΕ
ΠΟ-ΤΕ
ΖΗΝ
---------------------
(MOVEMENT 3)
ΠΑΤΕΡΑ ΖΗΝΑ, ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΣΩΜΑ
ΟΣΟΙ ΚΑΤΗΛΘΑΝ ΗΛΥΣΙΑ ΑΣ ΜΝΩΜΕΝ ΑΝΕΥ ΣΟΥ
KATEBHKAN ΜΕΝ ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ ΚΟΣΜΟΝ ΤΙΣ ΘΥΜΑΤΑΙ
ΠΑΝΤΑ ΟΡΙΖΕ ΜΑΣ ΧΡΗ
ΟΥΧΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΙ ΔΑ-ΝΕΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΟΡΙΖΑΤΟ
ΑΠΟΛΛΩΝ ΜΗ ΠΑΤΕΡΑ
ΠΥΡΩΜΑ ΣΟΥ ΑΙΤΩ
ΤΙ ΕΙ ΖΟΥΝ ΣΤΗ ΓΑ
(ΧΟΡΟΣ)
ΕΙΣ ΣΕ ΑΓΓΕΛΕ
ΑΜΕΜΠΤΕ ΚΑΙ
ΑΧΡΑΝΤΕ ΘΕΕ
ΑΜΕΜΠΤΕ
ΕΡΧΟΜΕΝΕ ΘΕΙΕ
ΠΑΛΙΝ ΣΥ
ΕΡΧΟΜΕΝΕ ΘΕΕ
ΤΩΡΑ ΑΠΟΟΟΟΛΛΩΝ ΔΕΙ
ΠΥΡΩΜΑ ΔΕ ΘΕΕ ΖΗΤΩ
(ΧΟΡΟΣ)
ΚΑΤΗΛΘΑΝ ΚΑΙ ΕΙΠΑΝ ΜΕΝ ΕΕΕΕΕΕΕΥ ΣΕ ΟΝΟΜΑΤΑ
ΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΙ
ΟΥΧΙ ΜΗ ΔΕΙ ΠΟΤΕ
---------------------------------
(MOVEMENT 4)
ΑΝΑ ΤΗΝ ΓΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΗΧΩ
ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΟΝ ΣΚΟΤΕΙΝΟ
Ω (ΖΕΙ) ΝΥΞ ΕΙ (ΠΑΝΤΑ ΖΕΙ)
ΟΤΙ ΕΙΔA
ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΖΕΙ
ΤΗΝ ΕΙΔA
ΑΝΑΖΗΤΑ - ΑΝΑ ΤΗΝ ΓΑ
ΑΝΑΖΗΤΑ
ΑΑΑΑΘΑΑΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ (ΑΝΑΖΗΤΕΙ)
ΜΥΣΤΙΚΑ ΜΙΛΑ
ΚΟΙΤΑ ΝΑ, ΠΑΝΤΟΥ ΝΑ ΠΑΛΛΕΤΟ!
ΜΥΥΥΣΤΙΙTΙΙΙΙΙΚΑΑΑΑ ΑΘΑΝΑΤΟΟΟΟΟΝ ΖΩΗ!
(ΧΟΡΟΣ)
ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΡΕΙΕ
ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΡΕΙΕ
ΑΝΑΖΗΗΗΗΤΑ
ΑΝΑΖΗΗΤΑ
ΩΩΩΩ….
ΜΕΝ ΕΙΠΩ, ΟΥΤΩ ΔΕΙ ΠΟΤ’ ΕΡΘΩ ΕΔΩ Ω ΑΣΤΡΑΠΗ
ΑΝΑ ΤΗΝ ΓΑ, ΘΑ ‘ΡΘΕΙ
ΘΑ ΕΡΘΩ,
ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΕΙΠΩ
ΖΗΤΑ ΤΟ ΦΩΣ
ΕΙΣ ΤΩ ΔΙΙ ΣΟΦΑ
ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΗ
ΟΤΙ ΘΑ - ΖΩ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ ΑΝΑ ΤΗΝ ΓΑ
ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ - ΣΤΗ ΓΑ
ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΘΑ ‘ΝΑΙ
ΤΙ ΜΑΣ ΕΙΠΕΙ ΟΤΙ ΗΜΙΝ
ΘΑ ‘ΡΘΕΙ
ΘΑ ‘ΡΘΕΙ
Ω ΝΑΙ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ
Ω ΝΑΙ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ - ΕΔΩ
ΑΝΑ ΤΗΝ, ΤΗΝ ΓΑ
ΘΑ ‘ΡΘΕΙ
----------------------------
(MOVEMENT 5)
ΑΡΗ ΩΣ ΦΩΤΕΙ ΘΑ..
ΠΡΟΣΜΟΝΕΙ ΝΑ…
(ΧΟΡΟΣ)
ΔΙΑ ΘΕΕ ΕΛΑ ΕΔΩ
ΕΦΙΧΘΕΙ Η ΗΩ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑ
ΑΡΗ ΩΣ ΦΩ-(ΧΟΡΟΣ:ΗΡΘΕ)-ΤΕΙ ΕΔΩ
(ΧΟΡΟΣ)
ΕΛΛΑΔΑ ΜΗΝ
ΑΡΗ ΩΣ ΑΕΙ ΠΝΟΥ
ΚΑΤΕΒΑ
(ΧΟΡΟΣ)
ΜΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ ΘΕΑΜΕΝΕ
Η ΜΗΤΕΡΑ
(ΧΟΡΟΣ)
ΟΥ ΣΥ ΘΑ ΜΕΝΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕ ΕΔΩ
(ΧΟΡΟΣ:ΜΗ ΣΥ ΝΑ ΕΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ) ΜΗ ΔΕΙ ΝΥΧΤΑ ΟΥΤΕ ΕΔΩ
(ΧΟΡΟΣ)
ΜΕΝ ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ ΕΔΩ
ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΟΥ ΣΥ ΜΕΝ ΕΔΩ
ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΓΩ ΕΦΙΧΘΕΙ ΕΔΩ!
(ΧΟΡΟΣ)
ΜΕΝ ΔΕ ΕΥ ΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΜΕΝ ΣΕ ΕΥ ΔΕ ΤΟ ΛΟΓΟ
ΤΩΡΑ ΕΥ ΖΗΤΑΩ
ΠΑΤΡΙΔΑ
(ΧΟΡΟΣ)
ΘΕΑΜΕΝ ΣΥΝΕΧΩΣ
ΕΛΑ ΔΙΑ - ΤΩΡΑ
ΤΩΡΑ ΔΙΑ
ΕΛΑ ΔΙΑ - ΕΔΩ
ΕΛΑ ΔΙΑ - ΕΔΩ
ΤΩΡΑ ΔΙΑ - ΕΔΩ
ΕΛΑ ΔΙΑ - ΕΔΩ
ΤΩΡΑ ΔΙΑ - ΕΔΩ
ΕΛΑ ΔΙΑ - ΕΔΩ
ΤΩΡΑ ΔΙΑ - ΕΔΩ
ΤΩΡΑ
ΔΙΑ - ΑΕΙ
ΕΛΑ
ΔΙΑ - ΑΕΙ
ΕΛΑ
ΔΙΑ - ΑΕΙ
ΕΛΑ
ΔΙΑ - ΑΕΙ
ΕΛΑ
ΔΙΑ - ΑΕΙ
ΕΛΑ…
---------------------------
MOVEMENT 6
ΩΩΩΩ
ΔΕΙΜΟ ΕΕΕΛΘΕΕΕ
ΔΕΙΜΟ
ΔΕΙΜΟ
ΚΑΤΕΒΑ ΑΡΜΑ
Ω ΔΕΙΜΟ ΕΕΕΛΘΕΕΕ ΕΔΩ
ΕΕΕΛΑ
ΔΕΙΜΟ ΑΡΜ' ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ
ΕΛΑ ΕΔΩ
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ
Ω ΔΕΙΜΟ ΕΛΑ ΕΔΩ ΤΑΧΥ
(ΧΟΡΟΣ)
ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΕΣΥ ΠΑΝΘ’ ΟΡΑ
ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΕΚΕΙ ΤΗΝ ΩΡΑ
ΕΛΑ ΕΔΩ
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΛΑ
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΠΑΝTΕΙ ΘΑ ΖΕΙ
ΠΑΝΤΕΙ ΘΑΡΡΩ
ΒΑΛΕ ΠΛΩΡΗ ΤΗ ΓΑ
(ΧΟΡΟΣ)
ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΕΣΥ ΠΑΝΘ’ ΟΡΑ
ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΕΚΕΙ ΤΗΝ ΩΡΑ
ΔΕΙΜΟ ΑΕΙ ΝΑ ‘ΡΘΕΙ
-------------------------------
MOVEMENT 7
ΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡ
ΑΡΜΑ Ω NYXT' ΑΡΡΗΤΑ
ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΛΘΟΥΝ
ΠΟΤΕ ΣΤΗ ΓΑ
ΟΤΙ ΓΑΡ
ΟΥ ΤΗ ΟΥ
ΜΗ ΔΕΙ
ΜΗ THΝ NA ΔΕΙ
ΜΗ TΗΝ NA ‘ΡΘΕΙ
ΜΗ THΝ NA ΔΕΙ
ΜΗ THΝ NA ‘ΡΘΕΙ
(ΧΟΡΟΣ)
ΕΣΥ ΔΕ ΑΜΥΝΕΤ’ ΑΠΟ ΜΑΚΡΩΝ ΚΑΙ ΕΣΘΩ
ΣΥΝΟΔΟΙ ΕΙΤΕ ΤΗΝ ΗΩ ΔΩΣΕ
ΕΙΘΕ
ΕΙΘΕ
ΕΣΕ Ω ΑΝΙΚΗΤΕ ΑΝΔΡΑ
ΑΜΥΝΕΤΑΙ (Σ) (Σ)
ΕΙ ΤΥΓΧΑΜΕΝ ΣΥ ΜΕΝ
ΑΜΥΝ (Σ) ΩΜΕΝ (Σ)
ΑΜΥΝΩΜΕΝ
ΑΜΥΝΩΜΕΝ
(Σ)ΕΛΛΗΝΟΣ
ΣΕΛΗΝ’ ΟΥ
Α (Σ)
Α (Σ)
ΑΑΑΑΑ (Σ)
ΩΔΗ
ΤΩ ΔΙΑ
Ω ΔΙΑ
ΩΔΗ (Σ)(Σ)
Ω ΔΙΑ
ΩΔΗ (Σ)(Σ)
ΤΩ ΔΙΑ
ΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑ
ΜΗ ΤΙΣ ΕΙ
ΜΗ ΤΗΝ
ΕΦΟΒΗΘΕΙ….
…ΕΙ ΤΗ ΔΕΙ!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΤΑ (Σ) ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΕΧΝΗΤΟΙ ΗΧΟΙ!
--------------------------------
MOVEMENT 8
(ΧΟΡΟΣ)
ΗΛΘΕ Ω ΔΙΑ - ΟΔΥΣΣΕΑ
ΗΛΘΕ Ω ΔΙΑ
(ΧΟΡΟΣ)
ΗΛΘΕ Ω ΟΔΥΣΣΕΑ
ΗΛΘΕ Ω ΔΙΑ
----------------------
MOVEMENT 9
ΤΗ ΘΝΗΤΗ
ΤΗ ΘΝΗΤΗ
ΤΗ ΘΝΗΤΗ
ΤΗ ΘΝΗΤΗ
ΩΣ ΖΗΤΕΙ
Η ΜΗΤΕΡΑ
ΤΗι ΘΝΗΤΗι ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ
Ω ΑΡΗ Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ
ΜΑΡΤΥΡΑ ΗΣΥΧΑ
ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ
ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ
Η ΜΗΝΗ
ΟΤΙ Η
ΖΗΤΩΜΕΝΗ ΖΕΙ
ΜΑΚΡΙΝΑ ΗΣΥΧΑ
ΠΕΜΠΤΕΙ ΖΕΙ
ΑΚOIMHTH
ΜΑΣ ΜΙΛΕΙ
Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ
(ΧΟΡΟΣ)
ΕΝΑ ‘XEI ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΟΔΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΗ -ΕΛΘΕ ΕΔΩ ΜΕΝ-
ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΕΙΠΩ OTI ΗΛΘΕ
ΜΑΡΤΥΡΑ
ΜΑΣ ΜΙΛΑ
ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ
ΜΗ ΤΙΣ ΜΗ
ΜΗ ΔΕΙ
ΟΤΙ ΖΕΙ Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ
ΤΗ ΘΝΗΤΗ
ΩΣ ΖΗΤΕΙ
ΜΗ ΘΝΗΘΕΙ
ΜΑΣ ΜΙΛΕΙ
ΘΕ ΗΜΕΙΣ ΠΕΙ
ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ
ΜΗ ΘΝΗΘΕΙ
ΟΦΕΛΕΙ
ΤΗ ΜΗΝΗ
ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ
Η MHNH
ΗΛΘΑΤΕ ΕΝΘΕ
ΕΣΥ ΗΜΕΤΕΡΑ
ΗΛΘΑΤΕ ΕΝΘΕ
ΕΣΥ ΗΜΕΤΕΡΑ
-----------------------------
MOVEMENT 10
(ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ) (ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΧΟΡΟΣ)
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε—ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΕΛΑ
ΖΗ-ΤΩ ΤΕ ΤΗΝ ΜΗΤEΡΑ ΘΕΕ ΤΗΝ ΠΗΝΕΛΟΠΗ
ΖΗ-ΤΩ ΤΕ ΤΗΝ ΜΗΤEΡΑ ΘΕΕ
ΜΟΝΗ ΕK ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ ΕK ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ
ΜΟΝΗ ΕK ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ
ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔEI
ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔΕI ΠΑΙ ΔΕ ΠΑΙ
ZEI
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ZEI
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΕΙ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ MH
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΙ-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ Α ΤΕ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΤΗΝ MΗ-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΝΗ Α-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΕΙ-ΕΛΑ
ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
ΖΕΙ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΔΕΩΜΕΝ ΣΟΙ
ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΣΟΙ (Χ4)
--------------------------------------------
Την νύχτα που έγινε η Μυθωδία ο πλανήτης Άρης είχε ευθυγραμμιστεί με τις Στήλες του Ολυμπίου Διός και αυτό είναι δεδομένο. Γι’ αυτό εξάλλου η NASA πλήρωσε για να γίνει η συναυλία στο συγκεκριμένο μέρος και όχι κάπου αλλού. Είναι επίσης δεδομένο ότι ένας πλανήτης γνωστός και ως πλανήτης Χ ή κατά άλλους λαούς NIBIRU πλησιάζει τη Γη. Επίσης δεδομένο από τη NASA είναι ότι αυτός ο πλανήτης θα φαίνεται τον Μαίο του 2009 από κάποια σημεία της Γης και ότι η «άφιξή» του θα είναι το 2012 που θα έχει φτάσει πια τόσο κοντά στη Γή και θα φαίνεται με γυμνό μάτι..
Αν διαβάσετε τους στίχους θα καταλήξετε λογικά στο συμπέρασμα ότι μοιάζει με κάποιου είδους επίκληση… Μία επίκληση στο Δία και τους υπόλοιπους Ολύμπιους ΕΛ μοιάζει σαν η ΝΑΣΑ και οι αιώνιοι εχθροί του ΕΛ-ΛΗΝΙΣΜΟΥ να σήκωσαν ΛΕΥΚΗ ΣΗΜΑΙΑ προς τους ΕΛ και τον ΕΛ-ΛΗΝΙΣΜΟ αλλά η αίτηση απορρήφθηκε...
ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 3:00 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Φοίνικες
ο Αγήνορας βασιλέας του Άργους μαζί με την βασίλισσα του Τηλεφάσα και τα παιδιά τους Κυλικα, Φοινικα, Κάδμο, Ευρώπη πήγαν προς τα ανατολικά παράλια, και φτιάξανε μεγαλες πόλεις όπως μεταξύ άλλων την Κυλικια (απο τον Κύλικα) και την Φοινίκη (απο τον Φοίνικα).
Εκει λοιπόν αναπτυξανε ναυτιλια εμποριο τέχνες κτλ κτλ, αργότερα οι εχθροι αυτων Χεταιοι νίκησαν τους Ελληνες Φοίνικες κατα το 1360 π.Χ. οπου απο αυτους καποιοι σκοτώθηκαν πολλοί έφυγαν και κάποιοι έμειναν υπο το καινουριο καθεστως. έτσι σιγά σιγά τα σημιτικά φύλλα που κατοικουσαν εκει κατα το 1100 π.Χ. πήραν την εξουσία μαζι και ότι την κληρονομιά του εμπορίου των γραμμάτων και των τεχνών...
ουτε ένα δείγμα Σημιτο-φοινικικής φιλολογίας δεν υπάρχει, και οτι ξέρουμε για τους Φοίνικες το ξέρουμε απο τα αρχαιοΕλληνικά συγγράμματα...
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 2:51 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
μιλάει για τον ΕΝΑΝ Θεό - Αριστοτέλης
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
«Ακάματος φύσις Θεού γεννήσεται ουκ έχουσα αρχήν. Εξ αυτού δε ο πανσθενής ουσιούται Λόγος»
«Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν έχει αρχήν. Από αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία ο παντοδύναμος Λόγος.»
Υπάρχει στα χειρόγραφα
α. Σινά 327, φ. 235α.
β. Vat. Gr. 1198, φ. 66α
γ. Διονυσίου 281, φ. 103α
δ. Διονυσίου 167, φ. 151α
ε. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7
στ. Ιβήρων 386, φ. 174α
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 2:49 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Ελληνικό το πρώτο αλφάβητο στον κόσμο
Η θεωρία ότι το Αλφάβητο είναι εφεύρεση των Φοινίκων συντηρήθηκε εκτός των άλλων με το επιχείρημα ότι ωρισμένα σύμβολα της φοινικικής γραφής μοιάζουν με τα αλφαβητικά γράμματα, π.χ. το (άλεφ) είναι αντεστραμμένο ή πλαγιαστό το ελληνικό Α κλπ. Το επιχείρημα αυτό φαινόταν ισχυρό μέχρι προ 100 ετών περίπου, όταν οι γλωσσολόγοι και οι ιστορικοί ισχυρίζονταν ακόμη ότι οι Ελληνες δεν εγνώριζαν γραφή προ του 800 π.Χ.! Γύρω στο 1900 όμως ο Αρθούρος Εβανς ανέσκαψε την ελληνική Μινωική Κρήτη και ανεκάλυψε τις ελληνικές Γραμμικές Γραφές, των οποίων σύμβολα ήταν ως σχήματα πανομοιότυπα προς τα 17 τουλάχιστον εκ των 24 γραμμάτων του ελληνικού Αλφαβήτου. Με δεδομένα α) ότι τα αρχαιότερα δείγματα των ελληνικών αυτών γραφών (Γραμμική Α και Β), που στη συνέχεια ανακαλύφθηκαν και στην Πύλο, στις Μυκήνες, στο Μενίδι, στη Θήβα, αλλά και βορειότερα, μέχρι τη γραμμή του Δούναβη και χρονολογήθηκαν τότε πριν από το 1500 π.Χ. και β) ότι οι Φοίνικες και η γραφή τους εμφανίζονται στην ιστορία όχι πριν το 1300 π.Χ. Ο Εβανς στο έργο του Scripta Minoa διετύπωσε, πρώτος αυτός, αμφιβολίες για την αλήθεια της θεωρίας ότι οι Ελληνες έλαβαν τη γραφή από τους Φοίνικες, εκφράζοντας ταυτόχρονα την επιστημονική υποψία ότι μάλλον συνέβη το αντίθετο.
Οι αμφιβολίες για την μη προτεραιότητα των Φοινίκων έναντι των Ελλήνων στην ανακάλυψη της γραφής έγιναν βεβαιότητα, όταν ο καθηγητής Πωλ Φωρ, διεθνής αυθεντία της Προϊστορικής Αρχαιολογίας, δημοσίευσε στο αμερικάνικο αρχαιολογικό περιοδικό, εκδόσεως του Πανεπιστημίου της Ινδιάνας, Nestor (έτος 16ον,1989,σελ.2288) ανακοίνωση, στην οποία παραθέτει και αποκρυπτογραφεί πινακίδες ελληνικής Γραμμικής Γραφής, που βρέθηκαν σε ανασκαφές στο κυκλώπειο τείχος των Πιλικάτων της Ιθάκης και χρονολογήθηκαν με σύγχρονες μεθόδους στο 2700 π.Χ. Γλώσσα των πινακίδων είναι η Ελληνική και η αποκρυπτογράφηση του Φωρ απέδωσε φωνητικά το συλλαβικό κείμενο ως εξής: Α]RE-DA-TI. DA-MI-U-A-. A-TE-NA-KA-NA-RE(ija)-TE. Η φωνητική αυτή απόδοση μεταφράζεται, κατά τον Γάλλο καθηγητή πάντοτε :«Ιδού τι εγώ η Αρεδάτις δίδω εις την άνασσαν, την θεάν Ρέαν:100 αίγας, 10 πρόβατα, 3 χοίρους». Ετσι ο Φωρ απέδειξε, ότι οι Ελληνες έγραφαν και μιλούσαν ελληνικά τουλάχιστον 1400 χρόνια πριν από την εμφάνιση των Φοινίκων και της γραφής τους στην ιστορία.
Αλλά οι αρχαιολογικές ανασκαφές στον ελληνικό χώρο την τελευταία 12ετία απέδωσαν και άλλες πολλές και μεγάλες εκπλήξεις: Οι Ελληνες έγραφαν όχι μόνο τις συλλαβικές Γραμμική Α και Β Γραφές τους αλλά και ένα είδος γραφής πανομοιότυπης με εκείνη του Αλφαβήτου τουλάχιστον από το 6000π.Χ. Πράγματι στο Δισπηλιό, μέσα στα νερά της λίμνης της Καστοριάς, ο καθηγητής Γ. Χουρμουζιάδης ανεκάλυψε ενεπίγραφη πινακίδα με γραφή σχεδόν όμοια με την αλφαβητική, η οποία χρονολογήθηκε με τις σύγχρονες μεθόδους του ραδιενεργού άνθρακα (C14) και της οπτικής θερμοφωταύγειας στο 5250π.Χ. Τρία χρόνια αργότερα ο έφορος Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων Ν. Σάμψων, ανασκάπτοντας το "Σπήλαιο του Κύκλωπα" της ερημονησίδας Γιούρα Αλοννήσου (Βόρειες Σποράδες), ανακάλυψε θραύσματα αγγείων ("όστρακα") με γράμματα πανομοιότυπα με εκείνα του σημερινού ελληνικού Αλφαβήτου, τα οποία χρονολογήθηκαν με τις ίδιες μεθόδους στο 5500-6000π.Χ. Ο ίδιος αρχαιολόγος διενεργώντας το 1995 ανασκαφές στη Μήλο, ανεκάλυψε "πρωτοκυκλαδικά αγγεία" των μέσων της 3ης χιλιετίας π.Χ., που έφεραν πανομοιότυπα τα γράμματα του Ελληνικού Αλφαβήτου Χ,Ν,Μ,Κ,Ξ,Π,Ο,Ε. Είναι πρόδηλο, ότι οι αρχαιολογικές αυτές ανακαλύψεις όχι απλώς προσέδωσαν ήδη το χαρακτήρα του κωμικού στη λεγόμενη "Φοινικική Θεωρία" περί ανακαλύψεως της γραφής, αλλά ανατρέπουν εκ βάθρων ολόκληρη την επίσημη χρονολόγηση της ελληνικής Ιστορίας, όπως αυτή διδάσκεται, αλλά και την επίσημη παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 2:44 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Υπολογισμός περιφέρειας της γης-Ερατοσθένης (περίπου 275-193 π.Χ.)
Υπολογισμός περιφέρειας της γης-Ερατοσθένης (περίπου 275-193 π.Χ.)
Ο Ερατοσθένης ο Κυρηναίος (περίπου 275-193 π.Χ.) είναι μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές προσωπικότητες της Αλεξάνδρειας του 3ου αιώνα. Στο έργο του (μαθηματικά, λογοτεχνική κριτική, φιλοσοφία, ιστορία, γεωγραφία) αποτυπώνεται ο εγκυκλοπαιδικός και διεπιστημονικός χαρακτήρας της Αλεξανδρινής επιστήμης. Στην πραγματεία του "Περί διαστάσεων της Γης" ο Ερατοσθένης παρουσιάζει μια πρωτοποριακή μέθοδο υπολογισμού της γήινης περιφέρειας.
Σε έναν πάπυρο της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας ο Ερατοσθένης διάβασε κάτι που τράβηξε την προσοχή του. Στη Συήνη (σημερινό Ασσουάν), το μεσημέρι της μέρας του θερινού ηλιοστασίου (21 Ιουνίου, η πιο μεγάλη μέρα του έτους), το ηλιακό φως έπεφτε στο νερό του πηγαδιού χωρίς να σχηματίζει καμιά σκιά. Από την άλλη, στην Αλεξάνδρεια - που είναι κτισμένη στις εκβολές του Νείλου ποταμού 800 χιλιόμετρα βοριότερα του Ασσουάν - οι ακτίνες του ήλιου σχηματίζουν σκιά σε έναν γνώμονα (ένα στέλεχος που στερεώνεται κάθετα σ΄ ένα οριζόντιο επίπεδο).
Εφόσον η Αλεξάνδρεια βρίσκεται βορειότερα της Συήνης και μάλιστα βρίσκεται στον ίδιο περίπου μεσημβρινό μ’ αυτήν, ένας πάσσαλος ή ένας οβελίσκος (στο ρόλο του γνώμονα)θα παρουσιάζει στην περιοχή αυτή μήκος σκιάς το μεσημέρι της μέρας του θερινού ηλιοστασίου. Με άλλα λόγια, η διεύθυνση των ακτίνων του Ήλιου θα σχηματίζει κάποια γωνία με την κατακόρυφο, κάτι που επαλήθευσε ο Ερατοσθένης στην Αλεξάνδρεια. Ένας πάσσαλος όμως στη Συήνη δεν θα δημιουργούσε σκιά.
Για τη μέτρηση αυτή ο Ερατοσθένης είχε γράψει ιδιαίτερη πραγματεία, όπως πληροφορούμαστε από την «Διόπτρα» του Ήρωνος του Αλεξανδρέως, ο οποίος αναφερόμενος στο μέγεθος της περιμέτρου της Γης σημειώνει: «Ερατοσθένης εν τω επιγραφομένω περί αναμετρήσεως της Γης».
Πληροφορίες προγενέστερων του Ερατοσθένη αστρονόμων έλεγαν, ότι περί την Συήνη (σημερινό Ασσουάν) την 21ην Ιουνίου οι ακτίνες του Ήλιου έπεφταν κάθετα προς το οριζόντιο επίπεδο. Αυτό το συμπέραιναν εξ αιτίας ενός πηγαδιού, το οποίο κάθε 21η Ιουνίου φωτιζόταν ολόκληρο από τις ακτίνες του Ήλιου μέχρι τον πυθμένα του.
Με την βοήθεια του βασιλιά Πτολεμαίου, ο οποίος διέθεσε το αναγκαίο σώμα βηματιστών, ο Ερατοσθένης μέτρησε την απόσταση Συήνης - Αλεξάνδρειας, την οποίαν βρήκε 5.000 στάδια (S, βλ. σχήμα). Μετά μέτρησε τη γωνία, που σχηματίζεται στην Αλεξάνδρεια από την κατακόρυφο του τόπου και των ακτίνων του Ήλιου, και την βρήκε ίση με το πεντηκοστό της περιφέρειας κύκλου και λίγο περισσότερο ακόμη [περίπου 8 πρώτα λεπτά (γωνία φ στο σχήμα)]. Με τον παρακάτω απλό τρόπο υπολόγισε το μήκος της περιμέτρου της Γης ίσο προς 252.000 στάδια.
καλα που ηταν και ο Γαλιλαιος και μας φωτισε οτι η γη ειναι στρογγυλη δηλαδη...
Ο Ερατοσθένης
ασχολήθηκε κυρίως με τα μαθηματικά, τη γεωμετρία, την αστρονομία και τη γεωδαισία. Ανακάλυψε τη μέθοδο για την εύρεση των πρώτων αριθμών, γνωστή ως "κόσκινο του Ερατοσθένη" και λέγεται ότι έγραψε ένα έργο για τις αναλογίες, το οποίο δε διασώθηκε. Έγραψε επίσης το έργο "Γεωγραφικά", στο οποίο μέτρησε με καταπληκτική προσέγγιση το μήκος του μεσημβρινού της Γης, (με μια βεργα και ενα πηγάδι) τον οποίο υπολόγισε σε 39.400 χλμ., αντί για 39.480 χλμ., που υπολογίζεται σήμερα. Η διαφορά των 80 χλμ. θεωρείται από τη σημερινή επιστήμη μηδαμινή, αφού ο Ε. έκανε τους υπολογισμούς του 2.500 περίπου χρόνια πριν, χρησιμοποιώντας για τη μέτρηση έναν απλό στύλο, ενώ η επιστήμη σήμερα έχει στη διάθεσή της τέλεια όργανα και μέσα, όπως γωνιόμετρα, τεχνητούς δορυφόρους, ακτίνες λέιζερ κ.ά.
Η ιδέα του ήρθε όταν παρατήρησε ότι στη πόλη που ήταν, στη Συήνη, και κατά τη διάρκεια του θερινού ηλιοστάσιου (22 Ιουνίου), ο ήλιος καθρεφτιζόταν ακριβώς κάθετα στα νερά μιας λίμνης. Τον επόμενο χρόνο την ίδια μέρα παρατήρησε ότι ο ήλιος έδινε στο φάρο της Αλεξάνδρειας, που είχε γνωστό ύψος, σκιά γωνίας 7 μοιρών. Εφόσον ήξερε ότι η απόσταση μεταξύ Συήνης και φάρου ήταν 5000 σταδία (γύρω στα 800χλμ) και φυσικά οι ακτίνες του ήλιου ήταν πάντα κάθετες, υπολόγισε τη περιφέρεια της γης
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 2:32 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Περι Βαρύτητος-Αρχιμήδης (287-212π.Χ)
στο τευχος GEO ιανουαριου 2007, στο ένθετο στην σελιδα 17, εχει μια λιστα απο τα απολεσθέντα έργα του Αρχιμίδη, ένα απο αυτά ονομάζεται "περι βαρυτητος και ελαφρότητος"
Υ.Γ. ο Αρχιμίδης έζησε 287-212π.Χ ενω ο Νεύτων το 1642-1727μ.Χ....
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 2:27 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Ελληνισμός πολύ πριν το 9.500 π.Χ.
Σόλωνας (639 - 559 π.Χ.) είχε επισκεφτεί τη Αίγυπτο, όπου εκεί οι ιερείς της Σάιδας του αποκάλυψαν τα πανάρχαια μυστικά που ήταν γραμμένα σε πλάκες με ιερογλυφικά αρχαιογράμματα. Οι ιερείς της Σάιδας, αρχαιοτάτης θρησκευτικής πρωτεύουσας της Αιγύπτου, είπαν στο Σόλωνα ότι οι Άτλαντες, ήρθαν από τα Δυτικά, από το μεγάλο ωκεανό.
Το ισχυρό έθνος των Ατλάντων, έγραφαν οι πλάκες που διάβαζαν οι ιερείς, κατέκτησε σχεδόν όλα τα παράλια των χωρών της Μεσογείου από βορρά και νότο κι΄ έφτασε μέχρι το Περσικό κόλπο, (9000 χρόνια πριν από την εποχή του Σόλωνα) επιχείρησαν να κατακτήσουν ολόκληρο τον κόσμο Οι Άτλαντες δεν κατόρθωσαν να κατακτήσουν την Αττική, γιατί τα στρατεύματά τους νικήθηκαν από τους Αθηναίους... επισης οι ιερεις της Σαιδας ειπαν στον Σολωνα για την δυναμη και τον πλούτο και τον υπερπολιτισμό που ειχαν οι Αθηναιοι πριν την καταστροφη απο καιρικα φαινομενα...
γραμμενα στον Πλατωνα "Τιμαιος κ Κριτιας"
και οι παρατηρησεις ειναι οι εξης...9.000 χρονια πριν τον Σολωνα δηλ περίπου 9500 χρονια πΧ οι Αθηναιοι ειχαν τεράστιο πολιτισμό, αξιο να σταματησει τους παντοδυναμους Ατλαντες, ποσα χρονια δηλ πριν απο το 9500 πΧ υπήρχαν???
τι πολιτισμο ειχαν αναπτυξει που εμεις, ακομα και ο Σολωνας δεν ηξερε???
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 2:23 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Σχεδίαση θεάτρων
Θέατρο Επιδαύρου
'Αλλος εντυπωσιακός τύπος οικοδομημάτων της αρχαιότητας ήταν τα θέατρα. Τα μεγαλύτερα γνωστά είναι της Εφέσου με χωρητικότητα 24.000 θέσεων, της Μεγαλόπολης 22.000 θέσεων, του 'Αργους 20.000 θέσεων, της Κορίνθου 18.000 θέσεων. Πολλά από αυτά ήταν φτιαγμένα με τρόπο που να χρησιμοποιεί φυσικά κοιλώματα λόφων, αλλά στα περισσότερα από αυτά υπήρξε τεχνητή διαμόρφωση του εδάφους και πολλές κατασκευαστικές προσθήκες. Και το ενδιαφέρον μας δεν εξαντλείται μόνο στις διαστάσεις και την αισθητική τους αλλά προχωράει σε τεχνικά θέματα όπως η οπτική και η ακουστική τους. Η ακουστική των θεάτρων μάλιστα θεωρείται σχεδόν μυστήριο επίτευγμα. Σχεδιαζόταν με τέτοιο τρόπο που όλοι οι θεατές να μπορούν άνετα να βλέπουν στην σκηνή αλλά και να ακούν εξίσου καλά τι λεγόταν απ' τους ηθοποιούς.
Κάποια θέατρα (όπως του Γυθείου και της Ερέτριας) διέθεταν την επονομαζόμενη «χαρώνειο κλίμακα», που ήταν μια σήραγγα κάτω απ' την σκηνή μέσω της οποίας εμφανιζόταν στην παράσταση οι ηθοποιοί που υποδύονταν τα πνεύματα του κάτω κόσμου. 'Αλλη κατασκευή σαν γερανός παρουσίασε τους ουράνιους Θεούς να κατεβαίνουν στην σκηνή (από μηχανής Θεός). Σε κάποια θέατρα (όπως της Σπάρτης και της Μεγαλόπολης) η σκηνή ήταν τροχήλατη και μεταφερόταν μετά την παράσταση σε ασφαλέστερο στεγασμένο μέρος. Δεν ξέρουμε σίγουρα αν χρησιμοποιούταν και εναλλακτικές μεταφερόμενες σκηνές ανάλογα με το είδος της παράστασης.
Επίτευγμα για την εποχή ήταν και οι ναυμαχίες που γινόταν (κατά τους Ρωμαϊκούς κυρίως χρόνους) με μικροσκοπικά πλοία σε κάποια θέατρα όπως του 'Αργους και του θεάτρου του Διονύσου κάτω απ' την Ακρόπολη της Αθήνας.
Κάποια θέατρα ήταν ασυνήθιστα μελετημένα κατασκευαστικά. Σαν παράδειγμα το μεγάλο θέατρο της Επιδαύρου κατασκευάστηκε στο τέλος του 4ου αιώνα π.Χ. και το πάνω διάζωμα προστέθηκε στα τέλη του 3ου π.Χ. αιώνα. Η ορχήστρα του είναι ένας τέλειος κύκλος, ενώ το κοίλον του αποτελεί τμήμα σφαίρας! 34 σειρές καθισμάτων στο κάτω διάζωμα και 21 στο πάνω δίνουν 55 σειρές συνολικά. Το άθροισμα των πρώτων 10 αριθμών (1+2+3+4+5+6+7+8+9+10) δίνει 55. Το άθροισμα των πρώτων 6 (1+2+3+4+5+6) δίνει 21, και το άθροισμα των 4 τελευταίων (7+8+9+10) δίνει 34. Ο χρυσός αριθμός Φ παρουσιάζεται και πάλι μιας και η αναλογία σειρών των δύο διαζωμάτων 21 / 34 = 0,618 = Φ, αλλά και η αναλογία του κάτω διαζώματος πρός το σύνολο των σειρών 34 / 55 = 0,618 = Φ. Απ' ότι φαίνεται λοιπόν υπήρχε γνώση, μελέτη και διαχρονική συνέχεια σε τέτοιες κατασκευές.
Εντύπωση προκαλεί η παρουσία αρχαίων θεάτρων σχεδόν σε όλη την λεκάνη της μεσογείου. Κάποιοι πιστεύουν ότι το πλήθος των αρχαίων θεάτρων όσο και η θέση τους δεν δικαιολογούν την μεγάλη χωρητικότητά τους και το κόστος κατασκευής τους και ίσως να προοριζόταν και για άλλες χρήσεις...
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 2:19 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
ενδοδαπέδια θέρμανση
παλάτι Κνωσού
'Αλλο στοιχείο που αποδεικνύει την εξελικτική ανωτερότητα της Κνωσού σε σχέση με τα υπόλοιπα γνωστά κτίσματα της εποχής εκείνης είναι ο τρόπος θέρμανσης κάποιων δωματίων του παλατιού. Υπήρχαν κάτω από το δάπεδο σωλήνες μέσα από τις οποίες πέρναγε ζεστό νερό θερμαίνοντας όλο τον χώρο.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 2:01 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Μουσική και Αρχιτεκτονική
Η έννοια του αρμονικού διαστήματος, τη συγκρότηση της οποίας διέπει ο αριθμός, αυτή η ρίζα του παντός, απαντάται ακόμα στην καρδιά της αρχιτεκτονικής και ειδικότερα της ιερής αρχιτεκτονικής, Ο ελληνικός ναός είναι πραγματικά μια μουσική που πέτρωσε μελετώντας τα διαστήματα μεταξύ των κιόνων του Παρθενώνα και των Προπυλαίων, ανακάλυψε αριθμούς που παρουσιάζουν τις αυστηρές αναλογίες της πυθαγόρειας κλίμακας. Αυτή η παράδοση αρχιτεκτονικής αρμονίας, μαζί μ' όλες τις περίπλοκες τεχνικές της για την κατασκευή κανονικών πολυέδρων ή σχημάτων φορτισμένων με εσωτερικούς συμβολισμούς, όπως τα εξάγωνα, οι ρόδακες ή τα πεντάγραμμα, έφθασε ως τους τεχνίτες των μεσαιωνικών καθεδρικών ναών.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 1:59 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Σημασία Αριθμών
Ο Πλάτων έλεγε ότι:
«Αν τυχόν αφαιρούσαμε τον αριθμό από το ανθρώπινο γένος δεν θα 'χαμέ φτάσει ποτέ σε καμιά σοφία»
τα μαθηματικά στην Αρχαία Ελλάδα χωρίζονταν σε 4 αδελφές επιστήμες
1. Αριθμητική
2. Γεωμετρία
3. Μουσική
4. Αστρονομία
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 1:56 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Φωτοδέσμη Πλάσματος
δημοσιογράφος:
-Στις αρχές της δεκαετίας του '50, με βάση τη μελέτη σας για τη "Φωτοδεσμη πλάσματος", κάνατε κάποια πρωτοποριακά πειράματα στον Παρνασσό και αλλού. Τι ακριβώς έγινε σε εκείνα τα πειράματα και πώς σας αντιμετώπισαν;
Γ.Γκιόλβας
Ηταν το 1953, αν θυμάμαι καλά. Πήραμε τότε ένα τζιπ και πήγαμε προς την περιοχή του Παρνασσού, λίγο έξω από την Τιθορέα. Πλάι στις γραμμές του τρένου υπήρχαν δυο κουφάρια γερμανικων αυτοκινήτων από την περίοδο του πολέμου. Τα στόχευσα από απόσταση με το σύστημα που είχα επινοήσει και κόπηκαν σε δυο-τρεις φέτες σαν να ήταν χαλβάς, που τον είχες κόψει με μαχαίρι. Υστερα στόχευσα τα χιόνια στην κορυφή του Παρνασσού από μεγάλη απόσταση. Σε ελάχιστο χρόνο τα χιόνια έλιωσαν. Αυτη η επινόηση στηριζόταν στην τεράστια θερμότητα που παράγουν τα αποθηκευμένα κινούμενα μόρια του πλάσματος. Ετσι, με ένα τόσο δα πραγ- ματακι,οπως ένας αναπτήρας, μπορείς να καταστρέψεις δέκα πόλεις ταυτόχρονα σε κλάσματα δευτερολέπτου! Από το '53 έως το '58 έκανα διάφορα πειράματα.Είχαν αναφερθεί αρκετές φορές σε αυτά οι εφημερίδες της εποχής. Επόμενο ήταν, λοιπόν,να ενδιαφερθεί άμεσα ο Στρατός και το υπουργείο Εθνικής Αμύνης. Τους απέδειξα ότι το πετρέλαιο και η βενζίνη, εκτός από το ότι ήταν καταστροφικά για το περιβάλλον, δεν ήταν και καθόλου αναγκαία στην κίνηση των οχημάτων. Εκανα τότε τη διαδρομή θεσσαλονίκη-Αθήνα χωρίς τα γνωστά καύσιμα. Χρειάστηκε μόνο ένα φιαλίδιο 150 γραμμαρίων με ένα υγροποιημένο αέριο που είχα επινοήσει. Μπροστά στον Καραμανλή, στη βασίλισσα Φρειδερίκη και πολλούς άλλους Ελληνες και ξένους στρατιωτικούς και επιστήμονες, το 1954 κίνησα ένα τανκ χωρίς καύσιμα, ενώ πραγματοποίησα στην πρώτη πτήση εκπαιδευτικού αεροπλάνου τύπου "Σιφτ" από την Ελευσίνα στη Ρόδο. Ολοι είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό... Με πήρε τότε ο επιφανής καθηγητής του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Χόνδρος και με πήγε στον Καραμανλή, που ήταν πολύ ενθουσιασμένος. Τον εμπιστεύτηκα τότε και σε σύντομο χρόνο του έδωσα τα σχέδια του συστήματος για την αντιπυρηνική ομπρέλα. Παρέδωσε τα σχέδια αμέσως στο ΝΑΤΟ. Γι7 αυτό και τον ανέβασαν τόσο ψηλά οι Εβραίοι.Να σου δώσω εγώ,λοιπόν,σχέδια στρατηγικής σημασίας,για να προστατευτείς από την πυρηνική ενέργεια και εσύ για αντάλλαγμα να δώσεις γαλόνια και καρέκλες. Αυτό έκανε ο Καραμανλής: Παρέδωσε άνευ όρων στο ΝΑΤΟ
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 1:55 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Κώδικας Αριστοτέλη
Δημοσιογράφος:
-Είναι γνωστό ότι στη ζωή σας έχετε ρίξει μεγάλο βάρος στην αποκωδικοποίηση αρχαίων ελληνικών κειμένων, ιδιαίτερα του Αριστοτέλη, θα μπω, λοιπόν, στον πειρασμό να σας ρωτήσω για τις δραστηριότητες της ομάδας Κατράκη, στην οποία συμμετείχατε και της τόσο συζητημένης περίπτωσης του δικηγόρου-ερευνητή Γ. Λευκοφρύδη. Γιατί ο κ. Λευκοφρύδης κυκλοφόρησε το παράξενο βιβλίο του "Κοσμοσκάφος στα Γύρο-Εψιλον-Το Οργάνων Οργανο του Αριστοτέλη", το οποίο αμέσως μετά την έκδοση του αποσύρθηκε από τον ίδιο;
Γ.Γκιόλβας:
Στο συνέδριο που έγινε τελευταία στη θεσσαλονίκη για τα 2.300 χρόνια από τη γέννηση του Αριστοτέλη, με εκάλεσαν να μιλήσω, καθώς όλοι στον επιστημονικό κύκλο γνώριζαν ότι έχω αποκωδικοποιήσει Αριστοτέλη. Μα άμα μιλήσω, τους είπα, θα κάνω μεγάλο κακό στον τόπο μας και τα συμφέροντα του και εγώ τόσα χρόνια παλεύω και αγωνίζομαι για το καλό του λαού μας. Στα βιβλία του Αριστοτέλη κρύβονται τόσα μυστικά, που,αν αποκαλυφθούν, θα αλλάξει άρδην η κατάσταση στη γη με ανυπολόγιστες συνέπειες. Η ομάδα του καθηγητή Στ. Κατράκη ήταν μια μυστική υποομάδα, μπορούμε να πούμε, της "Εψιλον".Ο Στ. Κατράκης ήταν μέλος του συμβουλίου, ενώ υπήρχαν και εργάζονταν σε αυτήν και κάμποσοι άλλοι επιφανείς επιστήμονες. Μέλημα της ομάδας αυτής ήταν κυρίως η αποκρυπτογράφηση αρχαίων ελληνικών κειμένων και η αξιοποίηση τους στο χώρο της επιστήμης. Ο Λευκοφρύδης ήταν δικηγόρος μου, νέος τότε,τον είχαμε προσλάβει και εργαζόταν ως νομικός σύμβουλος στο Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών. Ηταν αδαής στα επιστημονικά θέματα, αλλά πολύ περίεργος. Ηθελε όμως να μάθει. Ερχόταν,λοιπόν,στα εργαστήρια πολλές φορές ελεύθερα,έβλεπε, άκουγε, ώσπου κάποια στιγμή νόμισε ότι έμαθε όλα τα μυστικά και προχώρησε στην έκδοση αυτού του "βιβλίου". Φυσικά εμείς αμέσως τον διώξαμε, γιατί στο μεταξύ τρελάθηκε. Ζημιά δεν έκανε, αλλά έδωσε το έναυσμα και τώρα στη ΝΑ5Α προσπαθούν απεγνωσμένα να κάνουν αυτό που κατάφερα μετά από πολύχρονη εργασία πάνω στα κείμενα του Αριστοτέλη .Δε θα πετύχουν, όμως, οι Αμερικάνοι. Είναι τρομακτικά δύσκολο κάτι τέτοιο. Εδώ πρέπει να υπενθυμίσω ότι στο συνέδριο της θεσσαλονίκης πολλοί σύνεδροι, και ιδιαίτερα δυο νομπελί-στες,παραδέχτηκαν ότι ο Αριστοτέλης πάθαινε ορισμένες διαλείψεις. Γιατί σε -κάποια βιβλία του ο Αριστοτέλης, ενώ έγραψε ένα κείμενο σωστό και λογικό, ύστερα έδινε λέξεις με τριάντα π.χ. γράμματα ή ένα κεφάλαιο ολόκληρο με συνεχόμενες κώδικες λέξεις. Εκεί μέσα σε αυτά τα σημεία των υποτιθέμενων "διαλείψεων" βρίσκεται το μεγάλο μυστικό. Μετά από χιλιάδες ξενύχτια και σκληρή δουλειά,βρήκα το κλειδί της αποκρυπτογράφησης. Στηρίχτηκα σε μια έκδοση της Οξφόρδης του 1809, που υπάρχει μόνο εκεί και πουθενά αλλού, θα είμαι ο ευτυχέστερος άνθρωπος του κόσμου, αν κάποια μέρα το επιτρέψουν οι συνθήκες και όλα τα έργα του Αριστοτέλη εκδοθούν στην Ελλάδα. Ετσι λοιπόν αποκάλυψα μια σειρά σημαντικών πληροφοριών, οι οποίες αφορούν μυστικά της εξωγήινης ζωής, κάποιες πυρηνικές συγκρούσεις μεταξύ εχθρικών φυλών στο μακρινό διάστημα και τον τρόπο ανατροπής της εξουσίας στον πλανήτη που ζούσε ο Αριστοτέλης ,πριν έρθει στη Γη με τον πατέρα του Νικόμαχο και το πολύ προχωρημένης τεχνολογίας κοσμοσκάφος του. Ακόμη κατάφερα να αποκωδικοποιήσω κείμενα που ο ίδιος περιγράφει την ικανότητα του να ταξιδεύει στο διάστημα, καθώς και πολλές λεπτομέρειες για το ανεπανάληπτο κοσμοσκάφος του: Από τι είναι κατασκευασμένο, τι καίει, πώς κινείται και το φοβερότερο από όλα, πώς μπορούν να καλυφθούν 5έτη φωτός μέσα σε δώδεκα γήινες ώρες...Ο Αριστοτέλης σήμερα ζει ακόμη και θέλει κάπου δεκαοχτώ χρόνια για να φτάσει στον πλανήτη του,τον Α' Λαγού. Στα Στάγειρα της Χαλκιδικής, όπου ο Αριστοτέλης προσγειώθηκε για πρώτη φορά, υπάρχει ακόμη και σήμερα ασυνήθιστη εκπομπή ραδιενέργειας. "Μαύρη πέτρα" λένε οι ντόπιοι την περιοχή. Και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 1:53 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Ο Αλέξανδρος και το σφράγισμα των πυλών
Εν εκείνω γαρ τω καιρώ αποφράξει Κύριος ο Θεός τας πύλας τας εν Ινδαλία (εν. αλ. Ινδία), ας έκλεισεν Αλέξανδρος ο των Μακεδόνων βασιλεύς, και εξελεύσονται οι εβδομήκοντα δύο βασιλείς μετά του λαού αυτών, τα λεγόμενα ρυπαρά έθνη, τα βδελυρώτατα πάσης συγχασίας και δυσωδίας, και διασκορπισθήσονται εν ταις χώραις ταις υπ' ουρανόν, σάρκας ζώντων ανθρώπων εσθίοντες και το αίμα πίνοντες, κύνας και μυίας και βατράχους νεμόμενοι και πάσαν ρυπαρίαν. Ουαί δε τη οικουμένη πάση εν η πορεύσονται από προσώπου αυτών. Τας μεν ουν ημέρας εκείνας, μη έστω χριστιανός Κύριε, ει δυνατόν ην. Αλλ' οίδα ότι έσονται.
Άγιος Ανδρέας (κάντε κλικ στο παρακάτω λινκ)
http://www.agiooros.net/modules.php?name=News&file=article&sid=415
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:52 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Οδύσσεια-Πορεία εξέλιξης ανθρώπου
τα επη του Ομηρου ειναι απλες ιστοριουλες γι αυτους που δεν εχουν νοηση, πίσω λοιπόν απο μια εικονική ιστοριουλα εχει να μας πει πολλά για την εξελιξη του ανθρώπου.
ο Οδυσσέας(ανθρωπος) ξεκινά να βρεί την ιθάκη(τελικός στοχος-εξελιξη) οπου θα συναντησει την Πηνελόπη(κυριαρχη ιδέα-νοηση-ανωτερη κατασταση ψυχης), οι συντροφοι του(κακες πτυχες του εαυτου του-αδυναμίες) τον καθυστερούν και του βάζουν εμπόδια στις δοκιμασίες* που πρέπει να περασει, μένει στην Καλυψω(καλύπτει με πέπλο-αποκοιμίζει την νοηση για την κυριαρχη ιδέα-ιθάκη)7 χρόνια, μέχρι να ερθει η Αθηνά(σοφία-αφυπνηση) να τον αφυπνισει, για να συνεχίσει το ταξίδι του προς την τελική εξέλιξη(ιθάκη), στο παλάτι του η Πηνελόπη(κυριαρχη ιδέα-νοηση-ανωτερη κατασταση ψυχης) με καλυμένο κεφάλι μιλάει στους μνηστηρες, οι μνηστηρες δεν μπορουν να κατανοησουν την Πηνελόπη(κυριαρχη ιδέα-νοηση-ανωτερη κατασταση ψυχης) οχι επειδη φταιει η Πηνελόπη αλλά οι ιδιοι δεν ειναι σε θέση να κατανοησουν την Πηνελόπη (Αντινοος=αντι-νοος γιος του Ευπειθη=ευπιστου δηλαδη ανοητος), Η επίσκεψη της Αθηνας στον Τηλέμαχο συμβολίζει τον ερχομό της φρονησης και της ωριμανσης της σκεψης του νέου, ενω ξέρει οτι ο Οδυσσέας ζει δεν του το λέει αλλά τον παρακινεί να ενεργοποιηθει και να αντιδράσει ενεργά σε οτι τον βλάπτει αμεσα (μνηστηρες)
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:40 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Πυραμίδα Ελληνικού
κατ αρχην πρεπει να πω οτι το 1995 που εγιναν οι μετρησεις οπως θα διαβασετε παρακατω, ο τοτε υπουργος ξε-πολιτισμου ελλαδος αποσιωπησε το γεγονος με την προφαση να μην δημιουργησουμε διπλωματικο επεισοδιο με την Αιγυπτο....ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ
Στις 9-2-1995 η Ακαδημία Αθηνών ανακοίνωσε τα αποτελέσματα των μετρήσεων που αφορούσαν την χρονολόγηση της πυραμίδας του Ελληνικού, βασισμένη στην μέθοδο της οπτικής θερμοφωταύγειας. Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν στο εργαστήριο Πυρηνικής χρονολόγησης του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και στο Εργαστήριο Αρχαιομετρίας του "ΕΚΕΦΕ-Δημόκριτος". Η χρονολόγηση κατασκευής της πυραμίδας του Ελληνικού εντοπίσθηκε στο 2720 π.χ. .
Τα αποτελέσματα αυτά αποδεικνύουν ότι η πυραμίδα του Ελληνικού προηγείται κατά 100 (τουλάχιστον) έτη της πρώτης Αιγυπτιακής πυραμίδας του Ζοζέρ (2620 π.χ.) και είναι κατά 170 (τουλάχιστον)έτη αρχαιότερη της πυραμίδας του Χέοπος (2550 π.χ.) . Οι διαστάσεις της είναι 14,7 x 12,58 x 8,62 x 8,61 μέτρα.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε:
Στο βιβλίο του Ιωάννη Λυριτζή ΤΟ "ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΥΡΑΜΟΕΙΔΩΝ" εκδόσεις ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΔΕΛΦΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ από όπου προέρχεται και το κείμενο των Ιστορικών αναφορών.
Στο βιβλίο του Χρήστου Λάζου "ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ .
Στο περιοδικό "ΔΑΥΛΟΣ" τεύχη 156 (σελ.9214-9236),172 (σελ.10417-10420) απο όπου προήλθε το σχόλιο
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:39 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Σχέση Μουσικής και Αστρονομίας
Μουσική και αστρονομία. Όταν ο Πλάτων λέει πως μουσική και αστρονομία είναι αδελφές επιστήμες (Πολιτεία, VII, 530d), μιλά λες και το δόγμα του Πυθαγόρα δεν έχει και πολλά μυστικά γι' αυτόν. Ιδού όμως ένα κεφαλαιώδες χωρίο του Θεωνά της Σμύρνης που μας δίνει να καταλάβουμε τι θα πρέπει να νοούμε ως «αρμονία των ουράνιων σφαιρών»:
Σχετικά με τη θέση ή την τάξη των σφαιρών ή των κύκλων πάνω στους οποίους περιφέρονται οι πλανήτες, η γνώμη ορισμένων Πυθαγορείων είναι οι εξής: Ο κύκλος της σελήνης είναι ο εγγύτερος της Γης, αυτός του Ερμή είναι ο δεύτερος ανεβαίνοντας, έπειτα έρχεται αυτός της Αφροδίτης ενώ τέταρτος είναι του Ηλίου· στη συνέχεια είναι αυτοί του Άρη και του Δία διαδοχικά, ενώ του Κρόνου είναι ο τελευταίος κι ο εγγύτερος των αστέρων. Να τι δηλώνει ο Αλέξανδρος ο Αιτωλός (...):
Οι επτά σφαίρες μας δίνουν τους επτά φθόγγους της λύρας και παράγουν μια αρμονία (δηλαδή την οκτάφθογγο) λόγω των διαστημάτων που τους κατανέμουν ανά δύο.
Σύμφωνα με το δόγμα του Πυθαγόρα, εφόσον στην πραγματικότητα ο κόσμος είναι αρμονικά διατεταγμένος, τα ουράνια σώματα που απέχουν ανά δύο, κατά τις αναλογίες των σύμφωνων φθόγγων, παράγουν κινούμενα, λόγω της ταχύτητας της περιστροφής τους, τους αντίστοιχους αρμονικούς φθόγγους 6.
Ο κόσμος είναι σαν επτάχορδη λύρα. Για τους Πυθαγόρειους άρα η μουσική κλίμακα είναι ένα κοσμολογικό πρόβλημα κι η αστρονομία η θεωρία της ουράνιας μουσικής.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:37 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
πλοία των Φαιάκων & Ηoverwing
τα ιπτάμενα πλοία των Φαιάκων και κάποιοι είπαν ότι είναι απλά ένας μύθος...μετά το κείμενο και το λίνκ που θα διαβάσετε αναρωτηθείτε για το πως είναι δυνατόν να περιγράφει ο Όμηρος πλοία που τυχαία μοιάζουν και με τα Ηoverwing που θα μπουν στις γραμμές προς τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ νησιά...
0 'Αλκίνοος, ζητώντας από τον 'Οδυσσέα πληροφορίες για την χώρα του και τον λαό του, του λέει: « Πες μου και την χώρα σου και τον λαό σου και την πόλη, για να πάρουν προς τα εκεί κατεύθυνση τα πλοία και να σε πάνε, γιατί δεν υπάρχουν κυβερνήτες στους Φαίακες, ούτε πηδάλια κι εκείνα πού έχουν τ' άλλα καράβια, παρά τα πλοία τους ξέρουν τις διαθέσεις και τις σκέψεις των ανθρώπων και γνωρίζουν τις πατρίδες όλων και τούς εύφορους αγρούς και σαν πουλιά διαβαίνουν τις θαλασσινές αποστάσεις, σκεπασμένα με σκοτάδι και συvvεφιά και ποτέ δεν υπάρχει φόβος να πάθουν καμία βλάβη ή v' άφαvισθούv»
(ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ θ, στίχ. 555-564)
----------------------------------------
Tαξίδια σε χαμηλό ύψος με ταχύτητα μεγαλύτερη των 200 χιλιομέτρων την ώρα
υπόσχεται το νέο μέσο που θα εμφανιστεί στις ελληνικές θάλασσες το 2008
Πειραιάς - Kρήτη σε μιάμιση ώρα!
H επανάσταση στις θαλάσσιες συγκοινωνίες λέγεται Ηoverwing.
Σε 1 ώρα και 36 λεπτά από τον Πειραιά στο Ηράκλειο; Και όμως! Τόσο θα
διαρκούν στα τέλη του 2008 τα ταξίδια προς την Κρήτη με τα... ιπτάμενα
πλοία! Οι επιβάτες των σκαφών αυτών θα ταξιδεύουν με ταχύτητα άνω των 200
χιλιομέτρων την ώρα, «πετώντας» σε ύψος έως και 12 μέτρα πάνω από το κύμα!
Την επανάσταση στις θαλάσσιες μεταφορές, αλλά και τις αερομεταφορές προς τα
ελληνικά νησιά, φιλοδοξούν να κάνουν Έλληνες επιχειρηματίες που
δραστηριοποιούνται στον τομέα της μίσθωσης τουριστικών σκαφών, οι οποίοι
σχεδιάζουν να φέρουν στη χώρα μας τα πρώτα... ιπτάμενα πλοία!
http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18444&m=N24&aa=1
http://www.hovercraft.com/content/index.php?main_page=19xrw_gallery
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:36 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Τάλως
Ηλιακός θεός που ξέπεσε σε ήρωα, είναι ο Τάλως, μας λέει ο Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς. Λέει ότι Τάλως σημαίνει ήλιος, και υπάρχουν και άλλα στοιχεία που συνηγορούν στη θεώρηση αυτή. Η σχέση του με το χαλκό και με τη φωτιά, η περιφορά του γύρω από την Κρήτη σε κανονικά διαστήματα, τρεις φορές το χρόνο, δηλαδή και τις τρεις εποχές, σύμφωνα με το ημερολογιακό πρότυπο, που φυσικά είναι προσδιορισμένο από το ρόλο του ήλιου. Και επίσης η ιδιότητα του ως κριτή, όπως ο ήλιος βλέπει και κρίνει από ψηλά τις πράξεις των ανθρώπων. Το Ρομπότ Τάλως ήταν ένα γιγάντιο πλάσμα με κορμί από μπρούντζο, πολύ γρήγορο και δυνατό, ''έμψυχος" φύλακας της Κρήτης. Είχε όμως ένα αδύναμο σημείο στο σώμα του. Ένα χάλκινο καρφί ήταν σφηνωμένο στο άκρο της μοναδικής του φλέβας, που ξεκινούσε από τον αυχένα και κατέληγε στον αστράγαλο του. Το μπρούντζινο σώμα του κρατιόταν ζωντανό από το ιχώρ, το ολύμπιο αίμα που έρεε μέσα στη φλέβα του.
Προέλευση
Υπάρχουν διάφορες απόψεις για την καταγωγή του, η οποία κατά μια άποψη σχετίζεται με το μύθο της αρπαγής της Ευρώπης. Ο Δίας έκλεψε την όμορφη κόρη του Αγήνορα από την Τύρο ή τη Σιδώνα, αφού την ξεγέλασε μεταμφιεσμένος σε ταύρο. Την οδήγησε στο νυφικό κρεβάτι κάτω από τη σκιά ενός πλάτανου της Γόρτυνας. Μετά της προσέφερε τρία δώρα, ένα σκύλο που ποτέ δεν του ξέφυγε τίποτα, μια φαρέτρα με αλάνθαστα βέλη και ένα χάλκινο γίγαντα, τον προστάτη της Κρήτης Τάλω. Υπάρχουν και άλλες απόψεις για την καταγωγή του. Ο Απολλόδωρος λέει ότι τον είχε κατασκευάσει ο Ήφαιστος, ο θεός της φωτιάς και του σιδήρου και τον είχε χαρίσει στον Μίνωα για να φρουρεί την Κρήτη. Άλλοι λένε πως είναι γιος του Κρητός, και πως ο Κρής ήταν γιος του Δια και μιας νύμφης. Ακόμα λένε ότι ο γίγαντας αυτός ανήκε στην φυλή των ανθρώπων της χάλκινης εποχής. Τέλος για άλλους ήταν αδελφός του Ροδάμανθυ, τρίτος αδελφός του Μίνωα ή αξιωματούχος στην υπηρεσία του.
Ρόλος
Κατά τον Πλάτωνα, δίπλα στον Ροδάμανθυ, που ήταν φύλακας των νόμων μέσα στην πόλη, ο Μίνωας ανέθεσε το ίδιο καθήκον στον Τάλω για τις άλλες περιοχές της Κρήτης. Πράγματι ο Τάλως πέρναγε τρεις φορές τον χρόνο από όλα τα χωριά της Κρήτης, επιβλέποντας την εκτέλεση των νόμων. Τους κουβάλαγε παντού μαζί του στην πλάτη του, χαραγμένους σε χάλκινα πινάκια. Μεταγενέστεροι συγγραφείς μη μπορώντας να πιστέψουν ότι υπήρχε χάλκινος άνθρωπος, είπαν ότι λόγω των πλακών που κουβαλούσε ονομάστηκε έτσι. Ο Τάλως σύμφωνα με τον μύθο είχε προικιστεί με καταπληκτική ευκινησία, πράγμα που του επέτρεπε να φτάνει ταχύτατα σε όλα τα σημεία της Κρήτης. Λέγανε μάλιστα πως ήταν φτερωτός. Δεν είχε όπλα, ήταν όμως ικανός να τα βάλει μόνος του με οποιονδήποτε στόλο. Έδιωχνε, με κομμάτια βράχων που εκσφενδόνιζε από τη στεριά τους ξένους που επιχειρούσαν να αποβιβαστούν στο νησί. Και αν κάποιο πλοίο κατάφερνε να φτάσει στις ακτές, πάλι ο Τάλως ήταν εκείνος που δεν άφηνε τον εχθρό να προχωρήσει. Συνήθιζε να μπαίνει μέσα στην φωτιά και να πυρακτώνει το κορμί του. Ό,τι ακουμπούσε το πυρακτωμένο μέταλλο του κορμιού του, αμέσως το έκαιγε. Έτσι πυρακτωμένος πλησίαζε τους εχθρούς, τους αγκάλιαζε σφιχτά και τους έκαιγε.
Ιστορίες
Ο μύθος του Τάλω ήταν αγαπητός στην Κρήτη, όπως αγαπητός ήταν και ο ίδιος ο ήρωας. Οι κάτοικοι της Φαιστού έβαλαν το ανάγλυφο του στα νομίσματα του κράτους τους. Απεικονίζεται σ' αυτά νέος, γυμνός και με φτερά στους ώμους. Έτσι, ίσως, ερμήνευσαν τη γρηγοράδα του να προλαβαίνει και να περιδιαβαίνει τρεις φορές τη μέρα την Κρήτη και να την προστατεύει από εχθρικές επιδρομές ή τις επιδρομές των πειρατών.Θα φύλαγε αιώνια το νησί της Κρήτης, αν δεν βρισκόταν μια μάγισσα, ανιψιά της βασίλισσας Πασιφάης, να τον παραπλανήσει και να τον θανατώσει με πονηριά. Ο Τάλως έριχνε βράχους στην "Αργώ" το πλοίο των Αργοναυτών, και δεν τους άφηνε να πλησιάσουν το νησί. Τότε η Μήδεια μάγεψε με τα λόγια της τον καλοκάγαθο γίγαντα από μακριά και τον έκανε ανήμπορο να κινηθεί, ή κατά άλλους του υποσχέθηκε την αθανασία. Έτσι κατάφερε να τον πλησιάσει και να του τραβήξει το καρφί από τον αστράγαλο του, που προστάτευε το ιχώρ να μη χυθεί. Το θεϊκό υγρό χύθηκε χάμω σαν λιωμένο μολύβι και ο Τάλως σωριάστηκε νεκρός σαν πελώριο πεύκο. Άλλοι λένε πως η Μήδεια ξέκανε τον Τάλω βάζοντας του μανία, και άλλοι πως τον χτύπησε με τόξο ο Ποίας, ο πατέρας του Φιλοκτήτη.
Βιβλιογραφία
1. "Κρητική Μυθολογία", Νίκος Ψυλλάκης, εκδόσεις ΚΑΡΜΑΝΩΡ, σελ.: 136-1412. "Μεγάλη Ελληνική Μυθολογία", Ζ. Ρίσπεν, Εκδόσεις Αυλός, Τόμος Β, σελ.: 204, 2483. "Ελληνική Μυθολογία", Εκδοτική Αθηνών, Τόμος 3, σελ.: 267-268
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:34 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Αρχιμήδης-τεχνολογικά επιτεύματα
Λέγεται επίσης ότι κατά την πολιορκία των Συρακουσών από τους Ρωμαίους προστάτευσε? σχεδόν μόνος με τα μηχανήματά του επί τρία χρόνια την πόλη του. Με μεγάλους γάντζους, που έβγαιναν από τα τείχη, άρπαζε και σήκωνε ψηλά τα πλοία του πλησίαζαν στην πόλη και ύστερα τα άφηνε να πέσουν και να τσακιστούν στους βράχους ή να βουλιάξουν στη θάλασσα. Αυτό το κατόρθωνε με συνδυασμό μοχλών. Είχε επινοήσει ένα είδος καταπέλτη με τον οποίο οι Συρακούσιοι βομβάρδιζαν με βροχή από πέτρες τους Ρωμαίους. Ακόμα ότι είχε κατασκευάσει σφαιρικά ή παραβολικά κάτοπτρα, που συγκέντρωναν τις ακτίνες του ηλίου, τις έριχναν πάνω στα εχθρικά πλοία και τα έκαιγαν μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ρωμαίων. Δηλαδή το κόλπο που έκανε ήταν να χρησιμοποιήσει μικρούς καθρέφτες που στόχευαν σε ένα μεγαλύτερο (ανακατευθύνοντας την αντανάκλαση του ήλιου) και με αυτόν τον μεγάλο καθρέφτη να στοχεύει τα πλοία έχοντας πια συγκεντρώσει τις αντανακλάσεις των μικρότερων καθρεπτών. Εντυπωσιακό είναι ότι έφτιαξε και μηχανισμό για να διορθώνει τη στόχευση των μικρών καθρεπτών στον μεγάλο, προφανώς όχι τόσο για διαφορές χειμώνα καλοκαιριού αλλά για τις διάφορες ώρες της ημέρας που ο ήλιος βρισκόταν σε άλλη θέση.
ΤΑ ΕΡΓΑ
Τα συγγράμματα του Αρχιμήδη που σώθηκαν μέχρι σήμερα είναι τα ακόλουθα: Περί σφαίρας και κυλίνδρου, Κύκλου μέτρησις, Περί σφαιροειδέων και κωνοειδέων, Περί ελίκων, Επιπέδων ισορροπιών ή κέντρα βαρών επιπέδων, Ψαμμίτης, Τετραγωνισμός παραβολής, Οχουμένων, Στομάχιον, Προς Ερατοσθένην Έφοδος, Βιβλίον περί λημμάτων, Πρόβλημα βοεικόν, Αποσπάσματα. Μερικά από αυτά διασώθηκαν ατελώς. Πολλά επίσης είναι τα συγγράμματά του που χάθηκαν.
Έκανε τα πρώτα βήματα για το μαθηματικό υπολογισμό επιφανειών με ακανόνιστο περίγραμμα και συμμετρικών εκ περιστροφής σωμάτων, -μέθοδος που εξελίχθηκε, τεκμηριώθηκε και ονομάστηκε στη σύγχρονη εποχή «Ολοκληρωτικός Λογισμός»-, υπολόγισε μία προσεγγιστική τιμή για τον άρρητο αριθμό π, διατύπωσε το νόμο της Μηχανικής για τους μοχλούς και αντιλαμβανόμενος τις απεριόριστες προεκτάσεις του, γενίκευσε την εφαρμογή λέγοντας «Δώσε μου σημείο να στηριχθώ και θα κινήσω τη γη», διατύπωσε την ομώνυμη αρχή για την άνωση του νερού, κατασκεύασε διάφορες μηχανές, ένα τύπο πολύσπαστου, τον κοχλία, μία αντλητική μηχανή με την «αρχιμήδειον έλικα» κ.ά.
Στον χώρο της εφαρμοσμένης μηχανικής ο Αρχιμήδης επινόησε ιδιοφυείς μηχανές κάθε είδους. Εφηύρε τον Ρωμαϊκό ζυγό (καντάρι), το τρίσπαστο (ανυψωτική τριπλή τροχαλία) και τον ατέρμονα κοχλία "έλιξ του Αρχιμήδους", μηχανή άντλησης νερού από ποταμούς και φρέατα (η οποία χρησιμοποιείται ακόμα και στις μέρες μας σε περιοχές της Β. Αφρικής). Για την μέτρηση του χρόνου κατασκεύασε ένα υδραυλικό ρολόι το οποίο υπολόγιζε με μεγάλη ακρίβεια τις ώρες (και ειδοποιούσε για την αλλαγή της ώρας). Μεγάλη φήμη απέκτησαν και οι πολεμικές μηχανές του Αρχιμήδη: "αρχιτρόνιτο" (πυροβόλο ατμού - το οποίο πολλούς αιώνες αργότερα «επανα- ανακάλυψε» και ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι), "καταπέλτες", "αρπάγες" (ένας μηχανισμός ο οποίος ανύψωνε και αναποδογύριζε τα εχθρικά πλοία) και "κάτοπτρα" για την καύση των Ρωμαϊκών εχθρικών πλοίων (με παραβολικά κάτοπτρα όπως αποδείχτηκε από τα πειράματα του μηχανικού Ι. Σακκά ο οποίος το 1973 απόδειξε τον τρόπο με τον οποίο ο Αρχιμήδης έκαψε τον Ρωμαϊκό στόλο).
Εξαιρετικές του μελέτες, και για τη μέθοδο και για το αποτέλεσμα, είναι εκείνες που έδωσαν τα εμβαδά Κύκλου, Έλλειψης, Παραβολής και Έλικας καθώς και τα εμβαδά και τους όγκους των Κυλίνδρων, των Κώνων και κυρίως των Σφαιρών.
Σημαντικότατη θεωρείται και η ανακάλυψη, από τον ίδιο, τύπου που δίνει το εμβαδόν τριγώνου από τις πλευρές του, και ακόμα η επέκτασή του στα εγγεγραμμένα τετράπλευρα.
Ο Αρχιμήδης επίσης γνώριζε να κατασκευάζει τη λύση ειδικών τριτοβάθμιων προβλημάτων, και μεταξύ αυτών και του Δηλίου Προβλήματος. Τις λύσεις αυτές τις έδινε με την τομή δύο κωνικών (Ευτόκιος).
Μοναδική είναι η προσφορά του στην ανώτερη μετρική Γεωμετρία. Συγκεκριμένα έκφρασε τους όγκους στερεών εκ περιστροφής κωνικών εφαρμόζοντας "απειροστικές" μεθόδους ανάλυσης των στερεών αυτών.
Στη σύγχρονη κλασική γεωμετρία όλο σχεδόν το μετρικό της μέρος οφείλεται στον Αρχιμήδη, με αποτέλεσμα αυτή ουσιαστικά να είναι ισορροπημένη μείξη της Ευκλείδειας και της Αρχιμήδειας αρχαίας γεωμετρίας.
Έτσι ο σοφός μας αποτελεί ουσιαστικά τον πατέρα της ανώτερης μετρικής γεωμετρίας της αρχαιότητας και ταυτόχρονα την πηγή έμπνευσης των νεώτερων μελετών του διαφορικού και απειροστικού λογισμού.
Η πρωτοτυπία και η αποτελεσματικότητα των μελετών του έγιναν αιτία να χαρακτηριστεί από τους ιστορικούς των μαθηματικών, ως ο μεγαλύτερος μαθηματικός όλων των εποχών και όλων των εθνών.
Τα χαμένα βιβλία του Αρχιμήδη
Τον Οκτώβριο του 1998 ένα βιβλίο του Αρχιμήδη προσφέρθηκε σε πλειστηριασμό στο Παρίσι. Εκεί υπέβαλε και μια αγωγή η ελληνική κυβέρνηση, που είχε εγείρει για την αξίωση του παλαιότερου κειμένου του Αρχιμήδη, που ήτανε καλυμμένο με ελληνικούς ψαλμούς και προσευχές και τώρα ερευνάται από τον 35χρονο Ισραηλινό ερευνητή αρχαίων κειμένων REVIEL NETZ. Tην υψηλότερη προσφορά έκανε στο Παρίσι ένας Αμερικανός εκατομμυριούχος, που ήθελε να παραμείνει ανώνυμος. Σήμερα γνωρίζουμε μόνο, ότι από το 1923 βρισκότανε το παλαιότερο κείμενο του Αρχιμήδη καλυμμένο με νεότερο κείμενο στην κατοχή ενός Γάλλου συλλέκτη έργων τέχνης στο Παρίσι. Oι κληρονόμοι του ισχυρίζονται, ότι το αγόρασε νόμιμα στην Κωνσταντινούπολη από έναν μοναχό. Αργότερα προσφέρθηκε το βιβλίο για πώληση στο Standford University. Επίσης στις περίφημες βιβλιοθήκες των ΗΠΑ και της Ευρώπης, εκτός των άλλων και στην κρατική βιβλιοθήκη του Βερολίνου. Με υγρό λιμέττας και με ένα σφουγγάρι προσπαθούσε ένας βυζαντινός μοναχός πριν από 800 χρόνια να καταστρέψει ένα σημαντικό έργο και κλειδί των φυσικών επιστημών. Τη μοναδική γνωστή κόπια της «Μεθοδολογίας» του Έλληνα μαθηματικού Αρχιμήδη. Το 1998 επίσης ενεφανίσθησαν φύλλα των περγαμηνών ξανά - οι ξεθωριασμένες φόρμουλες, τύποι και σχεδιαγράμματα, που επάνω έχουν γραφεί ψαλμοί και σφιχτοδεμένα σε ένα προσευχητήριο, στο οποίο όμως υπάρχουν βαθιά ευρισκόμενα μυστικά αριστουργήματα σκέψεων, που θέλουν ερευνητές να διασώσουν με την πιο μοντέρνα τεχνική.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:32 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Κνωσσός-Το πρώτο γνωστό δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης
Το πρώτο γνωστό δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης για μια ολόκληρη πόλη το συναντάμε στην Κνωσό. Οι ανασκαφές του 'Αρθουρ Έβανς στις αρχές του αιώνα έφεραν στο φως ένα εντυπωσιακό σύστημα ύδρευσης. Το νερό μεταφερόταν μέσα σε πήλινες σωλήνες από αρκετά μακριά απ' τις περιοχές Κουναβων και Αρχανών στο υδραγωγείο της πόλης και από εκεί διανεμόταν στα σπίτια. Τα σπίτια ήταν ξύλινα, πέτρινα και μαρμάρινα και μερικά απ' αυτά με τρεις, λιγότερα με τέσσερις αλλά και λίγα, όπως το παλάτι, με πέντε ορόφους. Κάποια δημόσια κτήρια, μάλλον αποθήκες τροφίμων, είχαν επενδυμένους τοίχους με κεραμικά πλακάκια παρόμοια με τα σημερινά.
σχέδιο αρχαίων σωλήνων και ενώσεων
Υδραυλικά στο παλάτι της Κνωσού στην Κρήτη από την Πρώτη ΜεσοΜινωική περίοδο περίπου 2000 π.Χ. Τα τμήματα (πήλινων σωλήνων) από ψημένο πηλό είχαν κατασκευαστεί με τρόπο που να εγκαθιστώνται εύκολα. Αλληλοεπικάλυψη των άκρων των σωλήνων χρησιμοποιούταν για ομαλές ενώσεις, εξασφαλίζοντας ελεύθερη ροή του νερού και ελάχιστο στροβιλισμό. Πριονωτή διαμόρφωση των ενώσεων διατηρούσε την ένωση σίγουρη. Έτσι όπως είναι δεν λέει και πολλά, αλλά βλέπουμε κατασκευή πήλινων σωλήνων με κατάλληλα διαμορφωμένα άκρα που επέτρεπαν συνδέσεις με μέγιστη ασφάλεια αλλά και βέλτιστη ροή. Είναι προφανές ότι για τέτοια ακρίβεια συνδέσεων θα χρησιμοποιούσαν καλούπι στις κατασκευές που θα εξασφάλιζε τόσο ομοιογένεια και τυποποίηση σωλήνων όσο και ταχύτητα παραγωγής. Το σχήμα δείχνει να έχει μπει πηλός για σφράγισμα της ένωσης όχι μόνο εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Τουλάχιστον ενδιαφέρον!
'Αλλο ενδιαφέρον σημείο που έγινε γνωστό μόνο μετά από την σύγχρονη επανεφεύρεσή του, είναι σημεία του συστήματος υδρεύσεως σχεδιασμένα έτσι που με στροβιλισμό λόγω ροής μέσα από σπειροειδούς σχήματος σωληνώσεις να ανεβάζουν την πίεση ή την ταχύτητα του νερού ανάλογα με την ανάγκη σε κάθε σημείο. Απλός τρόπος καθαρισμού ήταν τα ενδιάμεσα φρεάτια συντήρησης του δικτύου όπου έπεφτε η πίεση του νερού και μπορούσαν να επιπλεύσουν ή να βυθιστούν οι όποιες ακαθαρσίες πριν το νερό συνεχίσει την πορεία του.
παλάτι Κνωσού
'Αλλο στοιχείο που αποδεικνύει την εξελικτική ανωτερότητα της Κνωσού σε σχέση με τα υπόλοιπα γνωστά κτίσματα της εποχής εκείνης είναι ο τρόπος θέρμανσης κάποιων δωματίων του παλατιού. Υπήρχαν κάτω από το δάπεδο σωλήνες μέσα από τις οποίες πέρναγε ζεστό νερό θερμαίνοντας όλο τον χώρο.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:31 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Φύλακος και Αυτόνοος
εδώ ο Ηρόδοτος περιγράφει δύο φύλακες-προστάτες με περίεργες δυνάμεις...κατι αντιστοιχο του Εχετλαίου
Όταν οι βάρβαροι έφθασαν βιαστικοί εις τον ναόν της Αθηνάς Προνοίας, πέφτουν επάνω τους κεραυνοί από τον ουρανό, δυο κορυφές από τον Παρνασσό κόβονται και κατρακυλούν επάνω τους με πολύ πάταγο και καταπλακώνουν πολλούς απ' αυτούς.... Όσοι εσώθησαν κατευθύνθησαν εις την Βοιωτίαν.
Αυτοί οι βάρβαροι που επέστρεψαν, όπως μου είπαν, εκτός απ' αυτά είδαν και άλλα θεία σημεία.
Δυο οπλίτες με ανάστημα μεγαλύτερο από άνθρωπο τους ακολουθούσαν σκοτώνοντας και διώκοντας τους. Οι κάτοικοι λένε ότι αυτοί οι δυο είναι οι ντόπιοι ήρωες Φύλακος και Αυτόνοος.
(Ηρόδοτος, Ιστορίαι, 8,36)
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:31 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
12 μήνες στην αρχαία Ελλάδα (ονομασίες)
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δώδεκα (12) μήνες, όπως έχουμε και εμείς σήμερα. Στην αρχαία Αθήνα κάθε μήνας είχε 30 ημέρες (πλήρης μήνας) ή 29 ημέρες (κοίλος μήνας).
Οι μήνες αυτοί και οι αντιστοιχίες τους με τους σημερινούς αναφέρονται παρακάτω:
Εκατομβαίων (30 ημέρες) 16 Ιουλίου - 15 Αυγούστου
Μεταγειτνιών (29 ημέρες) 16 Αυγούστου - 15 Σεπτεμβρίου
Βοηοδρομιών (30 ημέρες) 16 Σεπτεμβρίου - 15 Οκτωβρίου
Πυανεψιών (29 ημέρες) 16 Οκτωβρίου - 15 Νοεμβρίου
Μαιμακτηριών (30 ημέρες) 16 Νοεμβρίου - 15 Δεκεμβρίου
Ποσειδεών (29 ημέρες) 16 Δεκεμβρίου - 15 Ιανουαρίου
Γαμηλιών (30 ημέρες) 16 Ιανουαρίου - 15 Φεβρουαρίου
Ανθεστηριών (29 ημέρες) 16 Φεβρουαρίου - 15 Μαρτίου
Ελαφηβολιών (30 ημέρες) 16 Μαρτίου - 15 Απριλίου
Μουνιχιών (29 ημέρες) 16 Απριλίου - 15 Μαϊου
Θαργηλιών (30 ημέρες) 16 Μαϊου - 15 Ιουνίου
Σκιροφοριών (29 ημέρες) 16 Ιουνίου - 15 Ιουλίου
Η πρώτη ημέρα κάθε μήνα ονομαζόταν νουμηνία.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:28 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
O χρυσός αριθμός Φ
O αριθμός Φ έχει πάρει το όνομα του - Συμβολισμό από τον ΦΕΙΔΙΑ , ο οποίος ήταν ο πρώτος που τον χρησιμοποίησε . Ο Φειδίας ήταν Αθηναίος Γλύπτης (5ος αιώνας π.Χ) και στενός συνεργάτης του Περικλή (Τρία αγάλματα της Αθηνάς έστεισε ο Φειδίας στην Ακρόπολη: την Πρόμαχο, τη Λημνία και τη Χρυσελεφάντινη .... Όμοιο σε μέγεθος και υλικά κατασκευής ήταν και το άγαλμα του χρυσελεφάντινου Δία της Ολυμπίας, έργο του ίδιου γλύπτη και ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.)
Πατέρας του ΧΡΥΣΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ - Φ - είναι ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ .
Ο Πυθαγόρας (585 - 500 π.Χ.) γεννήθηκε στη Σάμο, αλλά έζησε και έδρασε στον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας.Ο Πυθαγόρας είναι ένας από τους μεγαλύτερους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και ιδρυτής της Πυθαγόρειας σχολής.Ο Πυθαγόρας είναι ο πρώτος που ονόμασε τον εαυτό του "φιλόσοφο" και ο πρώτος που ανακάλυψε τα μουσικά διαστήματα από μία χορδή , ανύψωσε την γεωμετρία σε ελεύθερη επιστήμη, γιατί θεώρησε τις αρχές της από πάνω προς κάτω και όχι με βάση τα υλικά αντικείμενα.. Για τους πυθαγόρειους η ουσία των πραγμάτων βρίσκεται στους αριθμούς και στις μαθηματικές σχέσεις.
- Ο ΧΡΥΣΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ και η "ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ" .
Την φράση "ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ" σίγουρα την έχετε ακούσει. Χρησιμοποιείται ευρύτερα και σημαίνει να "βρούμε την σωστή λύση" , την κατάλληλη λύση δηλαδή που πρέπει ή που ταιριάζει σε κάποιο πολιτικό ή κοινωνικό ή οικονομικό θέμα κ.λ.π. Η "ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ" όμως έχει "ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ " , είναι γνωστή ως το "γεωμετρικό πρόβλημα" της "Χρυσής Τομής" .
Το πρόβλημα της "ΧΡΥΣΗΣ ΤΟΜΗΣ" έχει ως εξής (με απλά λόγια) :
Να διαιρεθεί ένα ευθύγραμμο τμήμα σε μέσο και άκρο λόγο , δηλ σε δύο μέρη τέτοια (μη ίσα μεταξύ τους) , ώστε το ένα να είναι μέσο ανάλογο του ευθύγραμμου τμήματος και του άλλου μέρους.
Ακόμα πιο απλά ...: Να διαιρεθεί (το ευθύγραμμο τμήμα) σε εκείνο το σημείο όπου ο λόγος του "μικρότερου τμήματος" προς "το μεγαλύτερο τμήμα" να είναι ΙΣΟΣ με τον λόγο του "μεγαλύτερου τμήματος" προς το "συνολικό μήκος του τμήματος " .!!! ή αντιστρέφοντας τα κλάσματα ...
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ = ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΜΗΚΟΣ (ΟΛΟ) ΠΡΟΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΜΗΜΑ.
Με την γεωμετρική κατασκευή του διαίρεσης (τομής) ενός ευθύγραμμου τμήματος σε ΜΕΣΟ και ΑΚΡΟ λόγο ασχολείται ο ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ στο σύγγραμμα του "ΣΤΟΙΧΕΙΑ" και το θέτει ως εξής :
"Nα διαιρεθεί ευθύγραμμο τμήμα σε δύο μέρη τέτοια , ώστε το ορθογώνιο που έχει βάση το δεδομένο ευθύγραμμο τμήμα και ύψος το μικρότερο από τα δύο τμήματα , να είναι ισοδύναμο προς το τετράγωνο που έχει πλευρά το άλλο τμήμα" .
Ο όρος "ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ" για το πρόβλημα αυτό καθιερώθηκε το 1835 , επειδή θεωρήθηκε ότι με την τομή αυτή έχομε το κριτήριο του ΩΡΑΙΟΥ στην Αρχιτεκτονική , στην Ζωγραφική και γενικά σε όλες τις ΤΕΧΝΕΣ και όχι μόνο όπως θα διαπιστώσουμε στα επόμενα άρθρα μας.
Κατά τον ΙΕ αιώνα ο Λούκα Πατσιόλι χρησιμοποιεί ευρύτατα την τομή αυτή στα συγγράμματα του για τα κανονικά στερεά σώματα και την ονομάζει "ΘΕΙΚΗΝ ΑΝΑΛΟΓΙΑΝ" (δεν έχει και άδικο...)
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:17 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Μύθοι = Κωδικοποιημένη ιστορία
διαβάστε "Πλάτωνος Απαντα" Τίμαιος-Κριτίας 22c και παρακάτω,
εν ολίγης λέει ο Αιγύπτιος ιερέας και πρεσβύτερος ολων των Αιγυπτιων ιερεων, εναν μύθο, και μετά δίνει και την πραγματική του ερμηνεία στον Σόλωνα.
αυτη ειναι μια απόδειξη χειροπιαστή για το οτι οι μύθοι στην αρχαια Ελλάδα δεν ηταν τίποτα παραπάνω απο κωδικοποιημένη ιστορια...
ο μυθος για οσους ενδιαφέρονται λεει: ( μεταφερω αυτουσιο το κειμενο της μεταφρασης απο το αρχαιο )
"ο υιος του Ηλιου, Φαέθων, αφου έζευξε το αρμα του πατρος του, επειδη δεν εχε την ικανοτητα να ακολουθησει την πορεια του πατρος του, και τα υπάρχοντα επι της γης κατεκαυσε και αυτος ο ιδιος κεραυνοβολημενος απο τον Δια εφονευθη"
η πραγματικοτητα ηταν:
"η παράλλαξις των περιστρεφομένων γυρω απο την γην ουρανιων σωματων και η καταστροφη των υπαρχοντων επι της γηςαπο μακροχρονιον μεγαλο καυσωνα"
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:12 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Ηλιοκεντρικό σύστημα-Αρίσταρχος ο Σάμιος (320 π.Χ.- το 250 π. Χ)
οπως θα διαβασετε παρακατω, ο Αρισταρχος μιλησε για το Ηλιακο συστημα οπως το ξερουμε σημερα, το θεμα ειναι οτι δεν μας εξηγει κανεις το ΠΩΣ ολοι οι αρχαιοι μας ηξεραν ολα αυτα...
"Εκ των επιφανέστερων Ελλήνων αστρονόμων της αρχαιότητος ο Αρίσταρχος, εγέννηθη εν Σάμω το 320 π.Χ. και απέθανε το 250 π. Χ. Υπήρξε μαθητής του Στράτωνος. Έμεινεν εις Αλεξάνδρειαν από το 288 - 277 π. Χ. και εξετέλεσε σειράν αστρονομικών παρατηρήσεων. Λογίζεται, και πολύ δικαίως, ως εν των φωτεινότερων πνευμάτων της ελληνικής και της παγκοσμίου αρχαιότητος, λόγω της υπ' αυτού κατά κύριον λόγον εισαγωγής του καλουμένου ηλιοκεντρικού συστήματος του κόσμου, του αντιστρόφου προς το γεωκεντρικόν σύστημα. Κατά το τελευταίον τούτο, κέντρον του κόσμου είναι η γη, ο δε ήλιος περιφέρεται πέριξ αυτής. Το γεωκεντρικόν τούτο σύστημα ηκολούθουν πολλοί των ενδοξότερων αστρονόμων από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και της εποχής του Κοπερνίκου. Έκτοτε υιοθετήθη το ηλιοκεντρικόν, καθότι ο ήλιος αποτελεί κεντρικόν αστέρα, περί τον όποιον περιφέρεται τόσον η γη, όσον και οι λοιποί πλανήται. Το ηλιοκεντρικόν τούτο σύστημα αποτελεί θεμελιώδες δεδομένον της σημερινής επιστήμης του ουρανού. Το σύστημα τούτο πιστεύεται γενικώς και κακώς ότι εισήγαγεν ο Πολωνός αστρονόμος Κοπέρνικος. Πλην όμως, ως έδειξεν ο Έλλην αστρονόμος Αντωνιάδης, τούτο όχι μόνον εδίδασκον και επίστευον Έλληνες αστρονόμοι της αρχαιότητος, αλλά εν τινι μέτρω υπέκλεψεν ο Κοπέρνικος και ενεφάνισεν ως ιδικήν του καινοτομίαν. Δεν θα είχον τα ανωτέρω θέσιν ενταύθα εάν ο Αρίσταρχος δεν ήτο ο κύριος ιδρυτής του ηλιοκεντρικού συστήματος. Και είναι μεν αληθές ότι και προ του Αριστάρχου άλλοι σοφοί, εκπρόσωποι του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, ως ο Αναξίμανδρος, οι Πυθαγόρειοι και ιδία ο Φιλόλαος, περί τα τέλη δε του βίου του και ο Πλάτων, τέλος δε και ο Αρχέλαος, ωμίλησαν περί του ηλιοκεντρικού συστήματος, αλλ? ο κατά κύριον λόγον εισηγητής .και υποστηρικτής αυτού υπήρξεν ο Αρίσταρχος. "
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:09 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Αρχαία Τεχνολογία
Ποιος είπε ότι τα ρομπότ, οι αυτόματες πόρτες και η ατμομηχανή είναι τεχνολογικά επιτεύγματα της δεύτερης χιλιετίας; Ε, λοιπόν, όχι! Τα στοιχεία που έρχονται στην επιφάνεια φαίνεται να αποδεικνύουν αυτό που εδώ και αρκετές δεκαετίες ήταν κοινό μυστικό μεταξύ των ερευνητών: στην αρχαία Ελλάδα, κυρίως ο Ήφαιστος και ο Δαίδαλος ανέπτυξαν τεχνικές που θα τις ζήλευαν πολλοί εφευρέτες της εποχής εκείνης, αλλά και σήμερα.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε διάφορες χρήσιμες εφαρμογές:
Αυτόματες πόρτες
Η τεχνολογία της αρχαιότητας τέθηκε φυσικά και στην υπηρεσία της θρησκείας! Όταν κάποιος πιστός έκανε μία προσφορά σε κάποιον Θεό, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας κι αν ήταν, ο Θεός έπρεπε να τον ευχαριστήσει! Διαφορετικά, ίσως κάποιος άλλος Θεός κέρδιζε τις προτιμήσεις του πιστού... Με την βοήθεια της τότε τεχνολογίας, λοιπόν, κάποιες πόρτες άνοιγαν αυτόματα ταυτόχρονα με το άναμμα της φωτιάς στον βωμό
και κάποιες φορές κάποια αγάλματα άρχιζαν να κινούνται!
Ο Ήρωνας και ο Κτησίβιος λέγεται ότι είχαν φτιάξει συσκευές που μόλις άναβαν οι βωμοί του ναού μία πέτρινη σάλπιγγα ηχούσε αυτόματα προσκαλώντας τους πιστούς. Επίσης αυτόματα έπεφτε μέσα στο ναό μία λεπτή βροχή αρωματισμένου νερού, διάφορα μεταλλικά πουλιά άνοιγαν το ράμφος τους και κελαηδούσαν, κάποια αγάλματα κινούνταν ή και πετούσαν! Λέγεται επίσης ότι έλεγχαν αποτελεσματικά τον φωτισμό μέσα κι έξω απ' το ναό προκαλώντας ακόμη και τεχνητή ομίχλη.
Ατμοστρόβιλος του Ήρωνα
Ο Ήρων από την Αλεξάνδρεια ήταν Έλληνας μαθηματικός, μηχανικός και εφευρέτης που έζησε τον πρώτο αιώνα π.Χ. Αρχικά εργάστηκε σαν υποδηματοποιός αλλά η Αλεξάνδρεια εκείνης της εποχής με την συστηματική τεχνολογική παράδοση τον κέντρισε να ασχοληθεί με κάτι αρκετά εντυπωσιακότερο. Είναι γνωστός περισσότερο σαν μηχανικός με υδραυλικές κατασκευές, απλές μηχανές αλλά και αυτοματισμούς αλλά ήταν επίσης και σπουδαίος μαθηματικός. Υπήρξε διευθυντής της περίφημης Ανώτατης Τεχνικής Σχολής της Αλεξάνδρειας (κάτι σαν το πρώτο πολυτεχνείο).
Η πρώτη ατμομηχανή
επίσης ανακαλύφθηκε απ' τον Ήρωνα. Αποτελούταν από ένα κλειστό δοχείο που όταν το νερό που είχε τοποθετηθεί μέσα του άρχιζε να βράζει, ο ατμός κατευθυνόταν με σωλήνες στο πάνω μέρος σε μία σφαίρα με δύο αντιδιαμετρικές εφαπτομενικά εξόδους. Η ταχύτητα εξόδου του ατμού συνδυασμένη με την κατάλληλη άρμοση της σφαίρας την έκαναν να περιστρέφεται με ταχύτητα ανάλογη του βρασμού του νερού. Η παραγόμενη κυκλική κίνηση από την ατμομηχανή του Ήρωνα θα μπορούσε να δώσει κίνηση σε αρκετές μηχανές της εποχής, όπως ο τόρνος.. Δεν έχουμε όμως αρκετά στοιχεία για κάτι τέτοιο.
Αλλη ενδιαφέρουσα κατασκευή του Ήρωνα ήταν η ανεμογεννήτρια. Χρησιμοποίησε την δύναμη του ανέμου μιας φτερωτής και μετέτρεψε την κυκλική κίνηση σε παλινδρομική για να κινήσει αεραντλία που θα τροφοδοτούσε μια ύδραυλιν.
Πιεστήριο λαδιού
Υπήρχαν και στην αρχαία Ελλάδα (όπως υπάρχουν σε ευρεία χρήση και μέχρι σήμερα) πιεστήρια που με την δύναμη που εφαρμόζεται σε έναν κοχλία καταφέρνουν να συμπιέζουν οτιδήποτε χρειαστεί. Η δύναμη όμως που απαιτείται για την λειτουργία τους είναι συνήθως μεγάλη κάνοντας ιδιαίτερα κουραστική την χρήση τους.
Ο Ήρωνας λοιπόν κατανοώντας καλύτερα απ' τους υπόλοιπους την μηχανική των υγρών κατάφερε και έφτιαξε μερικές συσκευές ώστε να βγαίνει ευκολότερα το λάδι απ' τις ελιές με την βοήθεια υδραυλικής πρέσας. Αυτός ο τύπος πιεστηρίου αν και είναι δυσκολότερος κατασκευαστικά, μιας και απαιτεί σοβαρή κατασκευαστική ακρίβεια, δίνει πολύ καλύτερα αποτελέσματα μιας και ο πολλαπλασιασμός δυνάμεως που πετυχαίνει είναι εντυπωσιακός σε σχέση με το απλό μηχανικό πιεστήριο.
Ο ίδιος βασικός τρόπος συμπίεσης χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα στα περισσότερα πιεστήρια λαδιού, τυπογραφεία, ανυψωτικά μηχανήματα κλπ. Ο Κτησίβιος έφτιαξε επίσης κάποιο παρόμοιο πιεστήριο που δούλευε με αντλία κενού! Φυσικά η στεγανοποίηση που απαιτούσε η κατασκευή ήταν ακόμα καλύτερη από το υδραυλικό πιεστήριο.
Αντλία νερού
Ο Κτησίβιος έζησε τον 2ο π.Χ. αιώνα στην Αλεξάνδρεια. Ήταν γιος κουρέα, αλλά ευτυχώς το ευνοϊκό για τις επιστήμες περιβάλλον της Αλεξάνδρειας του επέτρεψε να αφήσει σύντομα το κουρείο και να ασχοληθεί με εφευρέσεις. Σε αρχαία κείμενα περιγράφεται ως «ιδιοφυής μηχανικός» που οι επινοήσεις του επηρέασαν την ερευνητές της εποχής.
Ύδραυλις
Ο Κτησίβιος εκτός των άλλων ασχολήθηκε και με την μουσική κατασκευάζοντας το πρώτο πληκτροφόρο όργανο. Η ύδραυλις ήταν ένα μουσικό όργανο που λειτουργούσε με πίεση που του παρείχαν αντλία αέρα και υδραυλικός μηχανισμός και οδηγούσε κατ'
επιλογή των πλήκτρων ισάριθμους μεταλλικούς αυλούς. Ένας έξυπνα σχεδιασμένος και κατασκευασμένος μηχανισμός επέτρεπε σε μία αεραντλία να αποθηκεύει τον συμπιεσμένο αέρα σε μια δεξαμενή και με την βοήθεια υδραυλικού συστήματος να τον στέλνει με διαρκώς σταθερή πίεση για την λειτουργία του οργάνου. Έτσι κάθε πλήκτρο μπορούσε πάντα να στέλνει σε κάθε αυλό σταθερή πίεση αέρα. Ήταν ένα πληκτροφόρο μουσικό όργανο που μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί πρόδρομος του σημερινού αρμόνιου.
Αν και κατασκευαστής της θεωρείται ο Κτησίβιος, άλλοι αποδίδουν την εφεύρεσή της στον Ήρωνα και την εξέλιξή της στον Κτησίβιο. Κοντά στο Δίον στην Πιερία το 1992 βρέθηκε τμήμα υδραύλεως του 1ου αιώνα π.Χ. Με βάση την περιγραφή του Ήρωνα και του Βιτρούβιου και το κομμάτι που βρέθηκε έγινε δυνατή η ανακατασκευή της από τον καθηγητή Δημήτρη Παντερμάλη.Η ύδραυλις χρησιμοποιούταν μέχρι τον 9ο τουλάχιστον αιώνα από βυζαντινούς αυτοκράτορες. Από πολλούς ερευνητές θεωρείται ότι το εκκλησιαστικό όργανο βασίστηκε πάνω στο σχέδιο της υδραύλεως.
Αντλίες αέρος
Οι αντλίες αυτές του Κτησίβιου χρησιμοποιήθηκαν και σε άλλες του κατασκευές από μεταγενέστερους κατασκευαστές. Μπορούν να αντλήσουν τόσο νερό όσο και αέρα ανάλογα με τον βαθμό στεγανότητας που επιτεύχθηκε στην κατασκευή. Σε πολλές
εφαρμογές χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα, λόγω απλότητας της κατασκευής αλλά και αξιοπιστίας. Οι εμβολοφόροι κινητήρες εσωτερικής καύσης που χρησιμοποιούνται σήμερα σε εκατομμύρια αυτοκίνητα και άλλες εφαρμογές θεωρούνται μια έξυπνη μετατροπή αυτού του τύπου αντλίας!
Τάλως
Ένα από τα πιο γνωστά αρχαία ρομπότ στην Ελλάδα ήταν ο διάσημος Τάλως (στην αρχαία Κρητική διάλεκτο σημαίνει και ήλιος). Κατασκευάστηκε από τον θεό Ήφαιστο, ο οποίος ήθελε να στείλει την εφεύρεσή του ως δώρο στον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Ο Τάλως ήταν τεράστιος ανθρωπόμορφος και χάλκινος. Προστάτευε την Κρήτη από τους εχθρούς της και επέβλεπε την εφαρμογή των νόμων. Μπορούσε να κινείται πολύ γρήγορα και ήταν σε θέση να κάνει σε μία μέρα τρεις φορές τον γύρο της Κρήτης (μέση ταχύτητα 250 km/h!). Είχε την δύναμη να εκσφενδονίζει τεράστιους βράχους εναντίων των αντιπάλων του ή να τους καίει με την καυτή αναπνοή του! Με αυτόν τον τρόπο απωθούσε τα εχθρικά πλοία προστατεύοντας την Κρήτη.
Όπως λέει ο μύθος, όταν οι Αργοναύτες επέστρεφαν απ' την Κολχίδα, με την δύναμη της μάγισσας Μήδειας κατάφεραν να καταστρέψουν τον Τάλω. Η Μήδεια κατάφερε να προκαλέσει σύγχυση στον Τάλω και τραυματίστηκε άσχημα στο πόδι του. Το αίμα έφυγε απ' την μία και μόνη φλέβα του σαν λιωμένο μέταλλο! Μία άλλη εκδοχή της ίδιας ιστορίας αναφέρει ότι ο Ποίας (πατέρας του Φιλοκτήτη) τόξευσε ένα βέλος στην φτέρνα του ρομπότ, μία βίδα πετάχτηκε και ο Ιχώρ, το αίμα των Θεών, έρευσε έξω απ' το μεταλλικό σώμα! Αρκετά νομίσματα στα οποία εικονίζεται ο Τάλως βρέθηκαν στην πόλη της Φαιστού.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:05 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Αρχαίοι Έλληνες Επιστήμονες-Κατάλογος
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ
Αγάθαρχος ο Σάμιος, Αγαθοκλής ο Κορίνθιος, Αγάθων ο Κορίνθιος, Αγαμήδης ο Αρχιτέκτων, Αγασικράτης ο Κορίνθιος, Άγναπτος ο Αρχιτέκτων, Αλκαμένης ο Αθηναίος, Αμμώνιος ο Αρχιτέκτων, Αναξικράτης ο Μηχανικός, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Ανθέμιος ο Τραλλιανός, Αντιμαχίδης ο Αρχιτέκτων, Αντιστάτης ο Αθηναίος, Αντίφιλος ο Αρχιτέκτων, Απολλόδωρος ο Αθηναίος, Απολλόδωρος ο Δαμασκηνός, Απολλώνιος ο Αλεξανδρεύς, Απολλώνιος o
Αρχιτέκτων, Αρισταίνετος ο Κυζικηνός, Αρίστανδρος ο Μεγαλοπολίτης, Αρκέσιος ο Τραλλιανός, Αρχέδημος ο Θηραίος, Αρχίας ο Κορίνθιος, Αρχίλοχος ο Αθηναίος, Ασκληπιάδης ο Κυζικηνός, Ασκληπιάδης ο Λαμψακηνός, Ασκληπιόδωρος ο Μηχανικός, Απαίος ο Μύσιος, Βαθυκλής ο Μαγνήσιος, Βούπαλος ο Χίος, Γιτιάδας ο Σπαρτιάτης, Γοργώνιος ο Αντιοχεύς, Δαίδαλος ο Αθηναίος, Δάφνις ο Μιλήσιος, Δεινοκράτης ο Ρόδιος, Δεινοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Δεξιφάνης ο Κνίδιος, Δημήτριος ο Εφέσιος, Δημοκλής ο Αρχιτέκτων, Δημοκόπος ο Συρακούσιος, Διοκλής ο Ρήγιος, Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, Διονύσιος ο Τμώλειος, Δίων ο Ιταλικός, Επικλής ο Συρακούσιος, Επικράτης ο Βυζάντιος, Ερμογένης ο Πριηνεύς, Ερμόδωρος ο Σαλαμίνιος, Ερμοκρέων ο Αρχιτέκτων, Ερμων ο Αρχιτέκτων, Ευθύδομος ο Αθηναίος, Ευπόλεμος o Αργείος, Ζήνων ο Κιτιεύς, Ηρακλείδης ο Μηχανικός, Ηρων ο Λίβυος, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόδοτος ο Αρχιτέκτων, Θεόδωρος ο Σάμιος, Θεόδωρος ο Φωκαεύς, Θέρσιλος ο Μεγαλοπολίτης, Θρασυμήδης ο Πάριος, Ικτίνος o Αθηναίος, Ιππίας ο Μηχανικός, Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, Ισίδωρος ο Νεώτερος, Ισίδωρος ο Πρεσβύτερος, Ιωάννης ο Βυζάντιος, Κάλαισχρος ο Αρχιτέκτων, Καλλικράτης ο Αθηναίος, Καλλίμαχος ο Αθηναίος, Καλλίνος ο Κορίνθιος, Καρπίων ο Αρχιτέκτων, Κηφισόδοτος ο Αθηναίος, Κλεισθένης ο Ερετριεύς, Κλεομένης ο Συρακούσιος, Κλέων ο Σπαρτιάτης, Κόροιβος ο Αρχιτέκτων, Κύρος ο Ιταλικός, Λάκρατης ο Αρχιτέκτων, Λεωνίδας ο Νάξιος, Λίβων ο Ηλείος, Μεγακλής ο Αρχιτέκτων, Μελάνιππος ο Αρχιτέκτων, Μένεσθης o Αρχιτέκτων, Μεταγένης ο Κνώσσιος, Μεταγένης ο Ξυπέτιος, Μνησικλής ο Αθηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξεναίος ο Μηχανικός, Ξενόδωρος ο Κορίνθιος, Ξενοκλής ο Χολαργεύς, Παιώνιος ο Εφέσιος, Παρμενίων ο Μακεδών, Περίπας ο Μηχανικός, Ποθαίος ο Συρακούσιος, Πολύκλειτος ο Αργείος, Πόντιος ο Αλεξανδρεύς, Πορίνος ο Αρχιτέκτων, Πυθέος ο Αλικαρνασσεύς, Πύρρος ο Αρχιτέκτων, Ροίκος ο Φιλαίου, Σάτυρος ο Πάριος, Σκόπας ο Πάριος, Σμίλις ο Αγινεύς, Σπίνθαρος ο Κορίνθιος, Σώατρατος ο Κνίδιος, Τηλεκλής ο Σάμιος, Τηλεφάνης ο Φωκαεύς, Τροφώνιος ο Αρχιτέκτων, Φανέας o Δήλιος, Φίλαγρος ο Αρχιτέκτων, Φιλίσκος ο Αρχιτέκτων, Φιλοκλής ο Αχαρνεύς, Φίλων ο Ελευσίνιος, Χάρης ο Λίνδιος, Χειροκράτης ο Εφέσιος, Χερσίφρων ο Κνώσσιος.
ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙ
Αγλαονίκη η Θεπαλίς, Αγρίππας ο Βιθύνιος, 'Αδραστος ο Αφροδισιεύς, Αέτιος ο Αντιοχεύς, Αισχύλος ο Αστρονόμος, Αλέξανδρος ο Πλευρώνιος, Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης, Αναξαγόρας ο Κλαζομενεύς, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Αντίπατρος ο Τύριος, Απολλώνιος ο Λαοδικείας, Απολλώνιος ο Μύνδιος, Απολλώνιος ο Περγαίος, Αρατος ο Σολεύς, Αρίσταρχος ο Σάμιος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστόθηρος ο Αλεξανδρεύς, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρίστυλλος ο Σάμιος, 'Αρπαλος ο Σάμιος, Αρριανός ο Μετεωρολόγος, Αρχέλαος ο Αθηναίος, 'Ατταλος ο Ρόδιος, Αυτόλυκος ο Πιταναίος, Αχιλλεύς Τάτιος, Βίων ο Αβδηρίτης, Βόηθος ο Σιδώνιος, Γέμινος ο Ρόδιος, Δαμάσκιος ο Δαμασκηνός, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Δημόφιλος ο Αστρονόμος, Δικαίαρχος ο Μεσσήνιος, Διόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς, Δίων ο Νεαπολίτης, Δοσίθεος ο Πηλούσιος, Δωρόθεος ο Σιδώνιος, 'Εκφαντος ο Κροτωνιάτης, Ελικών ο Κυζικηνός, Επιγένης ο Βυζάντιος, Επίκουρος ο Σάμιος, Επιμενίδης o Κρης, Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, Ερμιππος ο Καλλιμάχειος, Εύδημος ο Ρόδιος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Εχεκράτης ο Φλιούντιος, Ηλιόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Ηρακλείδης ο Ποντικός, Ηράκλειτος ο Εφέσιος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Ηφαιστίων ο Θηβαίος, Θαλής ο Μιλήσιος, Θεανώ η Θουρία, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόφιλος ο Εδεσσαίος, Θέων ο Αλεξανδρεύς, Θράσυλλος ο Αλεξανδρεύς, lκέτας ο Συρακούσιος, Ιουλιανός ο Λαοδικεύς, Ιουλιανός ο Αυτοκράτωρ, Ιππαρχος ο Ρόδιος, Ιππίας ο Μηχανικός, Ιππόνικος ο Πιταναίος, Ιωάννης Μαλάλας, Ιωάννης ο Φιλόπονος, Κάλλιππος ο Κυζικηνός, Κάρπος ο Αντιοχεύς, Κλεομήδης ο Κοσμογράφος, Κλεόστρατος ο Τενέδιος, Κόνων ο Σάμιος, Κριτόδημος ο Αλεξανδρεύς, Κρίτων ο Νάξιος, Λεπτίνης ο Αλεξανδρεύς, Λεωνίδας ο Αλεξανδρεύς, Λύσις ο Ταραντίνος, Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς, Μέτων ο Αθηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξέναρχος ο Σελεύκειος, Ξενοκράτης ο Χαλκηδόνιος, Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, Οινοπίδης ο Χίος, Παύλος ο Αλεξανδρεύς, Πορφύριος ο Τύριος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς, Πρόκλος ο Λύκιος, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθαγόρας ο Σάμιος, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Σέλευκος ο Σελεύκειος, Σωσιγένης o Αλεξανδρεύς, Σωσιγένης ο Περιπατητικός, Τεύκρος ο Κυζικηνός, Τίμαιος o Λοκρός, Τιμοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Υπατία η Γεωμετρική, Υψικλής ο Αλεξανδρεύς, Φερεκύδης ο Σύριος, Φίλιππος ο Μενδαίος, Φίλιππος ο Οπούντιος, Φιλόλαος ο Ταραντίνος, Χαλκίδιος ο Αστρονόμος, Χάρμανδος ο ΜαΘηματικός.
ΒΙΟΛΟΓΟΙ
Αθήναιος ο Απαλικός, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρχέστρατος ο Γελώος, Βόλος ο Μενδήσιος, Ιππων ο Σάμιος.
ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΟΙ
Αισχυλίδης ο Αθηναίος, Αλέξανδρος ο Τραλλιανός, Αρατος ο Σολεύς, Ασκληπιόδοτος ο Αλεξανδρεύς, 'Ατταλος ο Φιλομήτωρ, Διοκλής ο Καρύστιος, Διονύσιος ο Περιηγητής, Διοσκορίδης ο Πεδάνιος, Κάσσιος ο Ιτυκαίος, Κρατεύας ο Ριζοτόμος, Νίκανδρος ο Κολοφώνιος, Ορειβάσιος ο Περγαμεύς, Πάμφιλος ο Αλεξανδρεύς, Φανίας ο Ερέσιος, Φλωρεντίνος ο Γεωπόνος, Χρύσιππος ο Κνίδιος.
ΓΕΩΓΡΑΦΟΙ - ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΟΙ
Αγαθαρχίδης ο Κνίδιος, Αγαθήμερος ο Ορθωνος, Αγαθοδαίμων ο Αλεξανδρεύς, Αγαθοκλής ο Μιλήσιος, Αγαθοκλής ο Χίος, Αγάθων ο Σάμιος, Αγάκλυτος ο Περιηγητής, Αθηνόδωρος ο Αγχιαλεύς, Ακέσανδρος ο Κυρηνεύς, Ακεστόδωρος ο Μεγαλοπολίτης, Ακουσίλαος ο Αργείος, Αλέξανδρος ο Λύχνος, Αλέξανδρος ο Μύνδιος, Αλέξανδρος ο Πολυίστωρ, Αλκέτας ο Περιηγητής, Αμμιανός ο Αντιοχεύς, Αμμώνιος ο Αλεξανδρεύς, Αμύντας ο Βηματιστής, Αναξικράτης ο Εξερευνητής, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Ανδροίτας ο Τενέδιος, Ανδροσθένης ο Θάσιος, Ανδρων ο Αλικαρνασσεύς, Ανδρων ο Τήιος, Αντιφάνης ο Θραξ Αντώνιος Διογένης, Απελλάς ο Κυρηναίος, Απελάς ο Ποντικός, Απίων ο Πλειοστονίκης, Απολλόδωρος ο Αθηναίος, Απολλωνίδης ο Νικαεύς, Απολλώνιος ο Ρόδιος, Απολλώνιος ο Τυανεύς, Αππιανός ο Αλεξανδρεύς, 'Αρατος ο Κνίδιος, Αρισταγόρας ο Μιλήσιος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστοκράτης ο Σπαρτιάτης, Αρμενίδας o Θηβαίος, Αρριανός ο εκ Νικομηδείας, Αρτεμίδωρος ο Εφέσιος, Αρχίας o Πελλαίος, Αρχίλοχος ο Πάριος, Ασκληπιάδης ο Κύπριος, Αυτόλυκος ο Πιταναίος, Βαίτων ο Βηματιστής, Βίων ο Αβδηρίτης, Βίων ο Σολεύς, Βωτθαίος o Γεωγράφος, Γέμινος ο Ρόδιος, Δαίμαχος ο Πλαταιεύς, Δημήτριος ο Καλλατιανός, Δημήτριος ο Σκήψιος, Δημοδάμας ο Μιλήσιος, Δικσίαρχος ο Μεσσήνιος, Διογένης ο Κυζικηνός, Διογένης ο Σικυώνιος, Διόδωρος ο Περιηγητής, Διόδωρος ο Σάμιος, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Βυζάντιος Διονύσιος ο Καλλιφώντος, Διονύσιος ο Περιηγητής, Διονύσιος ο Ρόδιος, Διονυσόδωρος ο Μήλιος, Εκαταίος ο Αβδηρίτης, Εκαταίος ο Ερετριεύς, Εκαταίος ο Μιλήσιος, Εκαταίος ο Τήιος, Ελλάνικος ο Λέσβιος, Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, Ερμιππος ο Καλλιμάχειος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Εύδοξος ο Κυζικηνός, Εύδοξος ο Ρόδιος, Ευήμερος ο Μεσσήνιος, Ευθυμένης ο Μασσαλιώτης, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Ευσέβιος ο Καισαρεύς, Εφορός ο Κυμαίος Ζήμαρχος
ο Κιλίκιος, Ζηνοθέμις ο Γεωγράφος, Ζώπυρος ο Αλεξανδρεύς, Ηλιόδωρος o Αθηναίος, Ηρακλείδης ο Κριτικός, Ηρακλείδης ο Στρατηγός, Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς, Ηρωδιανός ο Αντιόχειος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Θεοδόσιος o
Τριπολίτης, Θεόπομπος ο Χίος, Ιάμβουλος ο Σύριος, Ιππαλος ο Κυβερνήτης, Ιππύς ο Ρήγιος, Ισίδωρος ο Χαρακηνός, Ιστρος ο Καλλιμάχειος Ιωάννης Μαλάλας, Κλείταρχος ο Μακεδών, Κλεομήδης ο Κοσμογράφος, Κλέων ο Σικελιώτης, Κόνων ο Σάμιος, Κοσμάς ο Ινδοκοπλεύστης, Κράτης ο Μαλλώτης, Κτησίας ο Κνίδιος, Κτησιφών ο Γεωγράφος, Κωλαίος ο Σάμιος, Λύκος ο Ρηγίνος, Μαρίνος ο Τύριος, Μαρκιανός ο Ηρακλειώτης, Μαρσύας ο Πελλαίος, Μεγασθένης ο Ιων, Μενεκλής ο Αθηναίος, Μενεκράτης ο Ελαϊτης, Μένιππος ο Περγαμεύς, Μνασέας ο Πατρεύς, Νέαρχος ο Κρης, Νίκανδρος ο Θυατειρηνός, Νικίας ο Μαλλώτης, Νύμφις ο Ηρακλειώτης Νυμφόδωρος ο Συρακούσιος, Ξεναγόρας ο Ηρακλειώτης, Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, Ξενοφών o Αθηναίος, Ξενοφών ο Λαμψακηνός, 'Ομηρος, Ονησίκριτος ο Αιγινεύς Οφέλας ο Κυρηναίος, Πάππος ο Αλεξανδρεύς, Πατροκλής ο Μακεδών, Παυσανίας ο Περιηγητής, Πλάτων ο Αθηναίος, Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς, Πολέμαρχος ο Κυζικηνός, Πολέμων ο Περιηγητής, Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, Πολύκλειτος ο Λαρισαίος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς, Προκόπιος ο Καισαρεύς, Πρωταγόρας ο Περιηγητής, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Ριανός ο Βηναίος, Σεραπίων ο Αντιοχεύς, Σιμμίας ο Ρόδιος, Σιμωνίδης ο Μεροεύς, Σκύλαξ ο Καρυανδεύς, Σκύμνος ο Χίος, Στέφανος ο Βυζάντιος, Στράβων ο Αμάσειος, Σωκράτης ο Αργείος, Σώσανδρος ο Κυβερνήτης, Τεύκρος ο Κυζικηνός, Τίμαιος ο Ταυρομένιος, Τιμοσθένης ο Ρόδιος, Τιμοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Φερεκύδης ο Αθηναίος, Φιλήμων ο Περιηγητής, Φίλων ο Γεωγράφος, Φιλωνίδης ο Χερσονάσιος, Χάρων ο Λαμψακηνός.
ΓΕΩΠΟΝΟΙ - ΦΥΤΟΛΟΓΟΙ
Αγαθοκλής ο Χίος, Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Αιλιανός ο Σοφιστής, Αισχρίων ο Γεωπόνος Αμερίας ο Μακεδών, Ανατόλιος ο εκ Βυρηττού, Αντίγονος ο Κυμαίος, Απολλόδωρος ο Λήμνιος, Αριστοφάνης ο Μαλλώτης Αρχύτας ο Γεωπόνος, 'Ατταλος ο Φιλομήτωρ, Βίων ο Σολεύς, Βόλος ο Μενδήσιος, Δίδυμος ο Αλεξανδρεύς, Διοφάνης ο Νικαεύς, Επιγένης ο Ρόδιος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Θεόφραστος ο Ερέσιος, Μενέστωρ ο Συβαρίτης, Νίκανδρος o Κολοφώνιος, Φλωρεντίνος ο Γεωπόνος, Χρύσιππος ο Κνίδιος.
ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΙ
Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Αρχέστρατος ο Γελώος, Ηγήσιππος ο Ταραντίνος.
ΖΩΟΛΟΓΟΙ - ΙΧΘΥΟΛΟΓΟΙ
Αγαθοκλής ο εξ Ατρακτος, Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Αιλιανός ο Σοφιστής, Αλέξανδρος ο Μύνδιος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αριστοφάνης o Βυζάντιος, Δίφιλος ο Λαοδικεύς, Δωρίων ο Ιχθυολόγος, Μενεκράτης ο Εφέσιος, Οππιανός ο Απαμεύς, Οππιανός ο Κιλίκιος, Τιμόθεος ο Γαζαίος.
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΙ
Αγάθαρχος ο Σάμιος, Αγησίστρατος ο Σπαρτιάτης, 'Αδραστος ο Αφροδισιεύς, Αθήναιος ο Κυζικηνός, Αθήναιος ο Τακτικός, Αίθρα η Τροιζηνία Αισχύλος ο Αστρονόμος, Αλέξανδρος ο Πλευρώνιος, Αμμώνιος ο Αλεξανδρεύς, Αμύκλας ο Ηρακλιώτης, Ανατόλιος ο Αλεξανδρεύς, Ανθέμιος ο Τραλλιανός, Αντιφών ο Αθηναίος, Απολλώνιος ο Περγαίος, Αρατος ο Σολεύς, Αρετή η Κυρηνεία, Αριγνώτη η Σαμία, Αρισταίος ο Κορτωνιάτης, Αρισταίος o Πρεσβύτερος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστόθηρος ο Αλεξανδρεύς, Αριστόξενος ο Ταραντίνος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αριστοφάνης ο Γεωμέτρης, Αρχιμήδης ο Συρακούσιος, Αρχύτας ο Ταραντίνος, Ασκληπιάδης ο Αλεξαν-
δρεύς Ασκληπιός ο Τραλλεύς, 'Ατταλος ο Ρόδιος, Αυτόλυκος ο Πιτανεύς, Βασιλείδης ο Τύριος, Βίων ο Αβδηρίτης, Βόηθος ο Σιδώνιος, Βούθηρος o Κυζικηνός, Βρύσων ο Ηρακλειώτης, Βόλος ο Μενδήσιος, Γέμινος ο Ρόδιος,
Δαμώ η Κροτωνία, Δεινόστρατος ο Γεωμέτρης, Δημήτριος ο Αθηναίος, Δημήτριος ο Αλεξανδρεύς, Δημήτριος ο Λάκων, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Διόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Διοκλής ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς,
Διονύσιος ο Κυρηναίος, Διονυσόδωρος ο Αμάσειος, Διονυσόδωρος ο Μήλιος, Διόφαντος ο Αλεξανδρεύς, Δίων ο Νεαπολίτης, Δομνίνος ο Λαρισσαίος, Δοσίθεος ο Πηλούσιος, Ελίκων ο Κυζικηνός, Επιμενίδης ο Κρής, Ερμείς
ο Αθηναίος, Ερμότιμος ο Κολοφώνιος, Ερμόφιλος ο Τυφλός, Ερυκηνός ο Σικελιώτης, Εύδημος ο Ρόδιος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Ευκλείδης ο Αλεξανδρεύς, Ευτόκιος ο Ασκαλώνιος, Εχεκράτης ο Φλιούντιος, Ζηνόδωρος ο Γεωμέτρης, Ζήνων ο Ελεάτης, Ηλιόδωρος ο Λαρισαίος, Ηρων ο Αλεξανδρεύς, Θαλής ο Μιλήσιος, Θεαίτητος Αθηναίος, Θεανώ η Θουρία, Θεμιστόκλεια η Δελφίς, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόδωρος ο Κυρηναίος, Θεόδωρος ο Σολεύς, Θεόφραστος ο Ερέσιος, Θεύδιος ο Μάγνης, Θέων ο Αλεξανδρεύς, Θέων ο Σμυρναίος, Θυμαρίδας ο Πάριος, Ιάμβλιχος ο Χαλκιδηνός, Ίππαρχος ο Ρόδιος, 'Ιππασος ο Μεταποντίνος, Γππίας ο Ηλείος, Ιππόδαμος ο Χίος, Ιππόνικος ο Πιταναίος, Ισίδωρος ο Πρεσβεύτερος, Ιωάννης ο Φιλόπονος, Κάρπος ο Αντιοχεύς, Κλεάνθης ο 'Ασσιος, Κόνων ο Σάμιος, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς, Λεπίνης ο Αλεξανδρεύς, Λεωδάμας ο Θάσιος, Λέων ο Βυζάντιος, Λέων ο Μαγνήσιος, Λεωνίδας ο Αλεξανδρεύς, Λύσις ο Ταραντίνος, Μαρίνος ο Τύριος, Μαρίνος ο Φλάβιος, Μέναιχμος ο Θράξ, Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς, Μέτων ο Αθηναίος, Μητρόδωρος ο Χίος, Μνασέας ο Πατρεύς, Μοίρις ο Γεωμέτρης, Ναυκράτης ο Περγαμεύς, Νεοκλείδης ο Γεωμέτρης, Νικόμαχος ο Γερασηνός, Νικομήδης ο Αλεξανδρεύς, Νικοτέλης ο Κυρηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξενοκράτης ο Χαλκηδόνιος, Οινοπίδης ο Χίος, Παναίτιος ο Ρόδιος Πάππος ο Αλεξανδρεύς, Παρμενίων ο Μακεδών, Περικτιόνη η Αθηναία, Περοεύς ο Γεωμέτρης, Πλάτων ο Αθηναίος, Πολέμαρχος ο Κυζικηνός, Πολυγνώτη η Πυθαγόρειος, Πορφύριος ο Τύριος, Πρόκλος ο Λύκιος, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθαγόρας ο Σάμιος, Πυθαίς η Ζηνοδώρου, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Σέλευκος ο Σελεύκειος, Σέξτος ο Εμπειρικός, Σεραπίων o Αντιοχεύς, Σερήνος ο Αντινοεύς, Σιμπλίκιος ο Κιλίκιος, Σκοπίνας ο Συρακούσιος, Σπεύσιππος ο Αθηναίος, Σπόρος ο εκ Νικαίας, Στράτων ο Λαμψακηνός, Συριανός ο Αλεξανδρεύς, Σωκράτης ο Αθηναίος, Σωσιγένης ο Αλεξανδρεύς, Τίμαιος ο Λοκρός, Τυμίχα η Σπαρτιάτις, Υπατία η Γεωμετρική, Υψικλής ο Αλεξανδρεύς, Φίλιππος ο Μενδαίος, Φίλιππος ο Οπούντιος Φιλόδημος ο Γαδαρεύς, Φιλόλαος ο Ταραντίνος, Φίλων ο Τυανεύς, Φιλωνίδης ο Λαοδικεύς, Χάρμανδρος ο Μαθηματικός.
ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΟΙ
Γλαύκος ο Χίος, Γόργος ο lάσιος, Φίλων ο Μεταλλουργός.
ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΟΙ
Αέτιος ο Αντιοχεύς, Αρατος ο Σολεύς, Αρριανός ο Μετεωρολόγος, Βόηθος ο Σιδώνιος, Επίκουρος ο Σάμιος, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Εύδοξος ο Κνίδιος, 'lππαλος ο Κυβερνήτης, Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς.
ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ
Αγησίστρατος ο Σπαρτιατης, Αθήναιος ο Τακτικός, Αινείας ο Τακτικός, Ανεξικράτης ο Μηχανικός, Ανάχαρσις ο Σκύθης, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Ανθέμιος ο Τραλλιανός, Απολλόδωρος ο Δαμασκηνός, Αριστόβουλος o
Κασσανδρεύς, 'Αρπαλος ο Σάμιος, Αρτέμων ο Κλαζομενεύς, Αρχιμήδης o Συρακούσιος, Αρχύτας ο Ταραντίνος, Ασκληπιόδωρος ο Μηχανικός Απαίος ο Μύσιος, Αυξέντιος ο Αδανεύς, Βαίτων ο Βηματιστής, Βίτων ο Τακτικός,
Δαίδαλος ο ΑΘηναίος, Δεινοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Δημήτριος ο Πολιορκητής, Δημόκλειίος ο Εφευρέτης, Δημομέλης ο Παιανιεύς, Διάδης ο Πελλαίος, Δίδυμος ο Μηχανικός, Διογένης ο Κυζικηνός, Διονύσιος ο Πολιορκητής, Διονύσιος ο Πρεσβεύτερος, Διονυσόδωρος ο Μήλιος, Δωρίων ο Αλεξανδρεύς, Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος, Επίμαχος ο Αθηναίος, Ευπαλίνος ο Μεγαρεύς, Ευρυκλής ο Σπαρτιάτης, Ευτόκιος ο Ασκαλώνιος, Ζώπυρος ο Ταραντίνος, Ηγήτωρ ο Βυζάντιος, Ηρακλείδης ο Μηχανικός, Ηρων ο Αλεξανδρεύς, Ηρων ο Λίβυος, Θαλής ο Μιλήσιος, Θεόδωρος ο Σάμιος, Ιππίας ο Μηχανικός Ισίδωρος ο Αβυδηνός, Ισίδωρος ο Πρεσβεύτερος, Ιωάννης ο Βυζάντιος, Καλλίας ο Ρόδιος, Κάρπος ο Αντιοχεύς, Κλεόδημος ο Βυζάντιος, Κλεόξενος o Μηχανικός, Κράτης ο Μαλλώτης, Κράτης ο Ολύνθιος, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς, Μανδροκλής ο Σάμιος, Μέτων ο Αθηναίος, Νικωνίδας ο Θεσσαλός, Νυμφόδωρος ο Συρακούσιος, Ξεναίος ο Μηχανικός, Ονήσανδρος ο Στρατηγικός, Πακόνιος ο Εφέσιος, Πάππος ο Αλεξανδρεύς, Περίανδρος ο Κορίνθιος, Περίπας ο Μηχανικός, Πεφρασμένος ο Τύριος, Πολέμων ο Περηγητής, Πολύειδος ο Μηχανικός, Σκοπίνας ο Συρακούσιος, Σώστρατος ο Κνίδιος, Τρύφων ο Αλεξανδρεύς, Φαίαξ ο Ακραγαντίνος, Φίλων ο Βυζάντιος, Φιλωνίδης ο Χερσονάσιος, Χαιρεφάνης ο Ευβοεύς, Χαρίας ο Μακεδών, Χάρων ο Μαγνήσιος, Χρύσης ο Αλεξανδρεύς.
ΝΑΥΠΗΓΟΙ
Αμεινοκλής ο Κορίνθιος, Αρχίας ο Κορίνθιος.
ΟΡΥΚΤΟΛΟΓΟΙ
Δράκων ο Κερκυρεύς, Νικίας ο Μαλλώτης, Σώτακος ο Καρύστιος.
ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ
Αιλιανός ο Τακτικός, Αινείας ο Τακτικός, Σκληπιάδης ο Αλεξανδρεύς, Πολύαινος ο Μακεδών.
ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΙ
Αθήναιος ο Απαλικός, Αλέξανδρος ο Τραλλιανός, Ανδρόμαχος ο Νεώτερος, Ανδρόμαχος ο Πρεσβύτερος, Απολλόδωρος ο Ιολόγος, Αρχιγένης ο Απαμεύς, Ασκληπιάδης ο Φαρμακίων, Δίδυμος ο Αλεξανδρεύς, Διοσκορίδης o
Πεδάνιος, Εύδημος ο Αθηναίος, Εύδημος ο Χίος, Ηρακλείδης ο Ταραντίνος, Κλέων ο Κυζικηνός, Κρατεύας ο Ριζοτόμος, Κρίτων ο Φαρμακοποιός, Μενεκρατης ο Ρωμαίος, Νίκανδρος ο Κολοφώνιος, Ορειβάσιος ο Περγαμεύς, Σεραπίων ο Αλεξανδρεύς, Φιλίνος ο Κώος, Φίλων ο Ταρσεύς.
ΦΥΣΙΚΟΙ
Αέτιος ο Αντιοχεύς, Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης, Αναξαγόρας ο Κλαζομενεύς, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Αντιφών ο Αθηναίος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρριανός ο Μετεωρολόγος, Αρχέλαος ο Αθηναίος, Ασκληπιόδοτος ο Αλεξανδρεύς, Βόηθος ο Σιδώνιος, Βόλος ο Μενδήσιος, Δαμιανός ο Ηλιοδώρου, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Διογένης ο Απολλωνιάτης, Διόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Διοκλής ο Αλεξανδρεύς, Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος, Ζηνόθεμις
ο Γεωγράφος, Ηράκλειτος ο Εφέσιος, Ηρων ο Αλεξανδρεύς, Θαλής ο Μιλήσιος, Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, Ιππων ο Σάμιος, Κλεάνθης ο 'Ασσιος, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς, Λεύκιππος ο Μιλήσιος, Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς, Παρμενίδης ο Ελεάτης, Στράτων ο Λαμψακηνός, Σώτακος ο Καρύστυος.
ΧΗΜΙΚΟΙ
Αντίοχος ο Επιφανής, Δημόκριτος ο Μυσταγωγός, Ζώσιμος ο Πανοπολίτης, Κλεοπάτρα η Αλεξανδρίς, Κλεοπάτρα η Φιλοπάτωρ, Μιθριδάτης ο Ευπάτωρ, Ολυμπιόδωρος ο Θηβαίος, Συνέσιος ο Κυρηναίος.
Ο Κατάλογος προέρχεται από το βιβλίο
"ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΤΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ"
του Κ. ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ εκδόσεις ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:01 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
αστρικός χάρτης πάνω σε άγαλμα
Η υδρόγειος σφαίρα που κρατά στους ώμους του ένα ρωμαϊκό άγαλμα του Ατλαντα φέρει σκαλισμένο έναν χάρτη του ουρανού που πιθανότατα βασίστηκε στον χαμένο αστρικό χάρτη του Ίππαρχου, υποστηρίζει ένας Αμερικανός ειδικός στην ιστορία της Αστρονομίας.
Ο Μπράντλι Σάιφερ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα ανακάλυψε ότι οι αστερισμοί που απεικονίζονται πάνω στη σφαίρα του αγάλματος βρίσκονται στις ίδιες θέσεις που θα τους έβλεπε και ο Ίππαρχος τον δεύτερο αιώνα π.Χ. Η παρατήρηση αυτή τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο γλύπτης βασίστηκε στον αστρικό κατάλογο που είχε συντάξει ο αρχαίος Έλληνας αστρονόμος.και αποτελεί μέρος της συλλογής Φαρνέζε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης.
Η θεωρία του Σάιφερ παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Σαν Ντιέγκο.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 12:00 μμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
το άστρο της Βηθλεέμ ήταν ο Δίας
Άστρο της Βηθλεέμ
Το άστρο της Βηθλεέμ ήταν ένα πραγματικό αστρονομικό γεγονός, μια σύνοδος Δια-Κρόνου και ήταν ορατό από όλα τα σημεία της γης και ήταν ορατό για έναν ολόκληρο χρόνο. Ήταν ένα σπάνιο φαινόμενο διότι ήταν τριπλό διότι 3 φορές ο Δίας έφτασε και προσπέρασε τον Κρόνο,
«Πρωινό άστρο της ανατολής»:
Ο Ματθαίος αναφέρει «εμφανίστηκε στον πρωινό ουρανό της ανατολής»
Ο Δίας βρισκόταν στο περιήλιο, δηλ πλησιέστερα στην γη οπότε και στην πιο φωτεινή του κατάσταση (ως προς την γη).
Στον πρωινό ουρανό κατά τις 4.30 δηλ κατά την εκκίνηση της ανατολής, στο σημείο που το φως καλύπτει το φως των άλλων λιγότερο φωτεινών αστεριών ο Δίας παραμένει φωτεινός οπότε και το μοναδικό άστρο της ανατολής.
«Έδειξε την Βηθλεέμ»:
Σαβέ ήταν μια πόλη 125χλμ. Νοτιοδυτικά της Τεχεράνης από την οποία κατάγονταν οι 3 μάγοι, ο Μάρκο Πόλο στα ταξίδια τους και συγκεκριμένα προς την αυλή του Κουμπλάι Χαν στην Κίνα το 1271 π. Χ. περνώντας από την Σαβέ, οι κάτοικοι του έδειξαν με περηφάνια τους περίτεχνους τάφους των 3 μάγων οι οποίοι ακόμα διέθεταν μαλλιά και γένια, είχαν παραμείνει τα σώματα τους ανέπαφα για 13 αιώνες (δηλ αγιοποιηθεί). Στην Σαβέ υπήρχε στα χρόνια του Χριστού αστρονομικό παρατηρητήριο, οπότε οι 3 μάγοι ήταν αστρονόμοι και όχι μάγοι με την έννοια που έχουμε σήμερα.
Την στιγμή που ο Δίας ακουμπά τον ορίζοντα, από την θέση-πόλη Σαβέ μέτρησαν την κατεύθυνση που έδειχνε ο Διας , 262 μοίρες. Αν από τον χάρτη μετρήσουμε ανατολή και 262 μοίρες από την πολη αυτή η κατεύθυνση που δείχνει ο Δίας είναι η Βηθλεέμ, όπως επίσης και η κατεύθυνση Σαβέ-Δία (αστρονομική διεύθυνση) ήταν πάλι 262 μοίρες.
Αυτά έγιναν με χρησιμοποίηση υπολογιστών και πλανηταριακών προγραμμάτων που προσομοιώνουν την κίνηση των ουρανίων σωμάτων στο βάθος χρόνου (αυτό που έκανε δηλ ο αστρολάβος των Αντικυθήρων)
για περισσότερα επιστημονικώς τεκμηριωμένα στοιχεία μπορείτε να βρήτε
στο βιβλίο του κ. Σωτήρη Σοφιά
( http://www.georgiadesbooks.com/product.php?productid=368 )
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 11:58 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Αυτοχθονία Ελλήνων-Ισοκράτης (436-338 π.Χ.),
Ο Ισοκράτης (436-338 π.Χ.), σχετικά με την καταγωγή των Ελλήνων, λέει: «Διότι κατοικούμε αυτήν την χώρα, χωρίς ούτε να εκδιώξουμε άλλους εξ αυτής ούτε να την καταλάβουμε έρημο ούτε να εγκατασταθούμε σε αυτήν ως ανάμεικτος ομάδα από διάφορα ανόμοια φύλα, απεναντίας είναι τόσον ευγενές και γνήσιο το γένος μας, ώστε τη χώρα, στην οποίαν είδαμε το πρώτο φως, εξακολουθούμε συνεχώς να κατοικούμε, διότι είμεθα αυτόχθονες και μόνον εμείς απ? όλους τούς άλλους έχομε το δικαίωμα να προσφωνούμε την πόλη μας με τις ίδιες λέξεις, δια των οποίων προσαγορεύομε τούς πλέον γνωστούς συγγενείς». ( Ισοκράτης, «Πανηγυρικός», 24 -25 )
Σε αρχαία ελληνική: «....Ταύτην γάρ οικούμεν ούχ εταίρους εκβαλόντες ουδ? έρημον καταλαβόντες ούδ? εκ πολλών εθνών μιγάδες συλλεγέντες, αλλ?ούτω καλώς καί γνησίως γεγόναμεν, ώστ? εξ ήσπερ έφυμεν, ταύτην έχοντες άπαντα τόν χρόνον διατελούμεν, αυτόχθονες όντες καί τών ονομάτων τοίς αυτοίς οίσπερ τούς οικειωτάτους τήν πόλιν έχοντες προσειπείν: μόνοις γαρ ημιν των Ελλήνωντην αυτήν τροφόν και πατρίδα και μητέρα καλέσαι προσήκει?..» ( Ισοκράτης, «Πανηγυρικός», 24-25).
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 11:57 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Δαίδαλος και Ίκαρος
Δαίδαλος και Ίκαρος
Ο Δαίδαλος ήταν γλύπτης, αρχιτέκτονας και εφευρέτης, μια πραγματικά παράξενη προσωπικότητα ανάμεσα στην ιστορία και την μυθολογία. Σχεδίασε το παλάτι της Κνωσού και τον Λαβύρινθο που ζούσε ο Μινώταυρος (που τελικά σκότωσε ο Θησέας). Αλλά το πιο εντυπωσιακό επίτευγμα του Δαίδαλου ήταν η πρώτη πτήση με ανθρώπινη μόνο δύναμη!
Ο Όμηρος και ο Πλάτωνας αναφέρουν ότι ο Δαίδαλος είχε κατασκευάσει κινητά αγάλματα (ρομπότ;) που δούλευαν με υδράργυρο (όπως και ο Τάλως) για να φρουρούν τον λαβύρινθο. Επίσης μικρές ξύλινες αυτοκινούμενες κούκλες για να παίζουν τα παιδιά του βασιλιά Μίνωα. Λέγεται μάλιστα ότι μερικά από τα αγάλματα - ρομπότ που έφτιαχνε τα έδενε για να μην του φεύγουν και τα χάνει!
Θεωρείται ο εφευρέτης της σφήνας, του άξονα και του αλφαδιού.
Σε αρχαία Αιγυπτιακά κείμενα αναφέρεται ότι κάποιος που η περιγραφή του ταιριάζει με τον Δαίδαλο συμμετείχε και σε κάποιες σχεδιάσεις της εποχής εκείνης στην Αίγυπτο.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 11:57 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Δελφικοί νόμοι
Δελφικα
α) Έπου Θεώ
β) Νόμω πείθου
γ) Θεούς σέβου
δ) Γονείς σέβου
ε) Ηττώ υπέρ δικαίου
στ) Γνώθι μαθών
ζ) Ακούσις νόει
η) Σ' αυτόν ίσχε
θ)Φρονεί θνητά
ι) Εσίαν τίμα
ια) Άρχε σε αυτού
ιβ)Φίλοις βοήθει
ιγ) Θυμού κράτει
ιδ)Φρόνησιν άσκει
ιε)Πρόνοιαν τίμα
ιστ)Όρκω μη χρώ
ιζ)Φιλίαν αγάπα
ιη)Παιδείας αντέχου
ιθ)Δόξαν δίωκε
κ)Σοφίαν ζήτει
κα)Καλόν το λέγε
κβ)Ψέγε μηδένα
κγ)Επαίνει αρετή
κδ)Πράττε δίκαια
κε)Φίλοις ευνόει
κστ)Εχθρούς αμύνου
κζ) ευγένειαν άσκει
κη)Κακίας απέχου
κθ)Κοινός γίνου
λ)Ίδια φύλαττε
λα)Αλλοτρίων απέχου
λβ)Εύφημος ίσθι
λγ)Άκουε πάντα
λδ)Φίλω χαρίζου
λε)Χρόνου φείδου
λστ)Όρα το μέλλον
λζ)Ύβριν μίσει
λη)Ικέτας αιδού
λθ)Υιούς παίδευε
μ)Έχουν χαρίζου
μα) Δόλου φοβού
μβ)Ευλόγει πάντας
μγ)Φιλόσοφος γίνου
μδ)Όσια κρίνε
με)Γνούς πράττε
μστ)Φόνου απέχου
μζ)Εύχου δυνατά
μη)Σοφοίς χρω
μθ)Ήθος δοκίμαζε
ν)Λαβών απόδος
να)Υφορώ μηδένα
νβ)Τέχνη χρω
νγ)Ο μέλλεις δος
νδ)Ευεγερσίας τίμα
νε)Φθόνει μηδενί
νστ)Φυλακήν πρόσεχε
νζ)Ομοίοις χρω
νη)Διαβολήν μίσει
νθ)Δικαίως κτω
ξ)Αγάθους τίμα
ξα)Κριτήν γνώθι
ξβ)Γάμους κράτει
ξγ)Τύχην νόμιζε
ξδ)Εγγύην φεύγε
ξε)Πάσι διαλέγου
ξστ)Ελπίδα αίνει
ξζ)Δαπανών άρχου
ξη)Κτώμενος ήδου
ξθ)Αισχύνην σέβου
ο)Χάριν εκτέλει
οα)Ευτυχίαν εύχου
οβ)Τύχην στέργε
ογ)Ακούων όρα
οδ)Εργάζου κτητά
οε)Έριν μίσει
οστ)Όνειδος έχθαιρε
οζ) Γλώσσαν ίσχε
οη)Ύβριν αμύνου
οθ)Κρίνε δίκαια
π)Χρώ χρήμασι
πα)Αδωροδόκητος δοκίμαζε
πβ)Αιτιώ παρόντα
πγ)Λέγε ειδώς
πδ)Βίας μη έχου
πε)Αλύπως βίου
πστ)Ομίλει πράως
πζ)Φιλοφρόνει πάσιν
πη)Υιοίς μη καταθάρρει πθ)Γλύττης άρχε
S)Σ' αυτόν ευ ποιεί
Sα)Ευπροσήγορος γίνου
S β)Αποκρίνουν εν καιρώ
Sδ)Πράττε αμετανοήτως *δια καλές πράξεις*
Sε)Αμαρτάνων μετανόει
Sστ) Οφθαλμού κράτει
Sζ) Βολεύου χρήσιμα
Sη) Επιτέλει συντόμως
Sθ)Φιλίαν φύλαττε
ρ)Ευγνώμων γίνου
ρα)Ομόνοιαν δίωκε
ρβ)Άρρητα μη λέγε
ργ)Το κρατούν φοβού
ρδ)Καιρόν προσδέχου
ρε)Έχθρας διάλυε
ρστ)Γήρας προσδέχου
ρζ)Επί ρώμη μη καυχώ
ρη)Ευφημίαν άσκει
ρθ)Απέχθειαν φεύγε
ρι)Πλούτι δικαίως
ρια)Δόξαν μη λείπε
ριβ)Κακίαν μίσει
ριγ)Κινδύνευε φρονύμως
ριδ)Χρησμούς θαύμασε
ριε)Ους τρέφεις αγάπα
ριστ)Απόντι μη μάχου
ριζ)Πρεσβύτερον σέβου
ριη)Νεώτερον δίδασκε
ριθ)Πλούτω απίστει
ρκ)Σε αυτόν αιδού
ρκα)Μη άρχε υβρίζων
ρκβ)Προγόνου στεφάνου
ρκγ)Επι νεκρω μη γέλα
ρκδ)Ατυχούντι συνάχθου
ρκε)Χαρίζου ευλαβώς
ρκστ)Εξ' ευγενών γέννα
ρκζ)Επαγγέλου μηδενί
ρκη)Τύχη μη πίστευε
ρκθ)Τελεύτα άλυπος
ρκλ)Μέτρον άριστον
ρλα)Αδικείαν μίσει
ρλβ)Ευσέβειαν φύλαττε
ρλγ)Ηδονής κραττείν
ρλδ)Βίαν μηδέν πράττειν
ρλε)Τέκνα παιδεύειν
ρλστ)Μη θρασύνου
ρλζ)Νόμοις πείθου
ρλη)Μελέτει το παν
ρλθ)Γαμείν μέλλον καιρόν γνώθι
ρμ)Μη επί παντί λύπου
ρμα)Πίνων αρμόζες
ρμβ)Πέρας επιτελεί μη αποδειλιών
ρμγ)Το συμφέρον θηρώ
ρμδ)Θνήσκε υπερ Πατρίδος
ρμε)Τω βίω μάχου
ρμστ)Ευ πάσχε θνητός
ρμζ)Παις ων κόσμιος ίσθι,ηβών εγκρατής,μέσος δίκαιος,πρεσβύτερος σοφός.
Αναρτήθηκε από knossopolis στις 11:56 πμ Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Παλαιότερες αναρτήσεις Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
Οι «υπεράνθρωπες» εγκεφαλικές ικανότητες και το σύστημα γνώσης των αρχαίων Ελλήνων
25 Σεπ 2015 12:27
Ξεφυλλίζοντας τις σύγχρονες ανατυπώσεις κειμένων των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τα λιγοστά και αποσπασματικά «απομεινάρια» ενός ολόκληρου κόσμου και ενός σώματος γνώσης -που μας πληγώνει να σκεφτόμαστε ότι κάποτε ήταν ενιαίο- δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθουμε τη σκέψη μας να «μουδιάζει»…
Αν αποτολμούσαμε να εξετάσουμε συνολικά τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, η κυρίαρχη διαπίστωση στην οποία θα καταλήγαμε, θα ήταν ότι πρόκειται για ένα δημιούργημα πνευματικά ανώτερο, την αντανάκλαση της συλλογικής σκέψης πολλών ξεχωριστών διανοιών, οι οποίες για κάποιο «άγνωστο» λόγο, συνυπήρξαν στον συγκεκριμένο χώρο και χρόνο.
Τότε, όμως, θα οδηγούμασταν σε ένα άλλο, εξίσου αφοπλιστικό ερώτημα, ποιοι δηλαδή ήταν οι ιδιαίτεροι εκείνοι παράγοντες, οι οποίοι συνέτειναν στη σχεδόν ταυτόχρονη, ενσάρκωση, όλων αυτών των ανώτερων διανοιών στον ελληνικό χώρο; Κάποιοι εικάζουν ότι ήταν η γλώσσα. (Ή και το καθεστώς δημοκρατίας που επικρατούσε) Ίσως πάλι όχι. Ή τουλάχιστον όχι μόνο.
Γιατί υπάρχουν πραγματικά πολλές ενδείξεις ότι οι εκπληκτικές -σχεδόν υπεράνθρωπες- αυτές εγκεφαλικές ικανότητες των δημιουργών του ελληνικού πολιτισμού, καλλιεργούνταν κατά τη μακρινή αρχαιότητα, και μάλιστα σύμφωνα με μία πολύ συγκεκριμένη μέθοδο, η οποία μεταγενέστερα επικράτησε να αναφέρεται ως Μνημονική Τέχνη.
Δεν αποκλείεται, επίσης, και η ίδια η μαθηματικά δομημένη, «μνημονική» ελληνική γλώσσα, να αποτελεί, όπως θα δούμε και στη συνέχεια, απλή προέκταση των ανώτερων διανοητικών ικανοτήτων που καλλιεργούνταν μέσω της μακροχρόνιας και επίμονης εξάσκησης του νου, στο προαιώνιο αυτό σύστημα γνώσης.
Την Τέχνη της Μνήμης, της οποίας τα ίχνη χάνονται στις «σκοτεινές» εποχές πολύ πριν από τα ομηρικά χρόνια, τη συναντάμε σε συχνές αναφορές σε ολόκληρη την κλασική και ελληνιστική αρχαιότητα, ενώ αργότερα την παρακολουθούμε να διαδίδεται και στο λατινικό χώρο, όπου και προσωρινά ατονεί ιδίως μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού και τη γενικότερη πνευματική «παρακμή» της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας), για να αναβιώσει αρκετούς αιώνες αργότερα, την εποχή του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης.
Η παρατήρηση ότι όλες οι αναφορές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στην Τέχνη της Μνήμης είναι σχετικά σύντομες, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η εξάσκηση της στα αρχαία χρόνια ήταν σε τέτοιο βαθμό διαδεδομένη, ώστε να θεωρείται «περιττή» μια πιο λεπτομερειακή αναφορά σε αυτήν (σε αντίθεση π.χ. με τα μαθηματικά).
Το γεγονός δε ότι η εξάσκηση της δεν ανακόπηκε μετά τη διάδοση της γραφής (ούτε καν μετά την ανακάλυψη της τυπογραφίας, κατά τα πρωί μα χρόνια της Αναγέννησης), μας κάνει να «υποψιαζόμαστε» ότι πρόκειται για πολλά παραπάνω από ό,τι η ονομασία «Μνημονική Τέχνη» αφήνει να εννοηθεί…
Πρόκειται για μια μέθοδο «εσωτερικής γραφής» -«αποτύπωσης», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Αριστοτέλης «των εννοιών με τη μορφή εικόνων στις κέρινες πλάκες της ψυχής»(!)- η οποία επιτρέπει στον ασκούμενο την ανάκληση κάθε είδους πληροφορίας, σαν να ξεφυλλίζει τις σελίδες ενός βιβλίου.
Αυτή η σχολαστική οργάνωση και ταξινόμηση των ιδεών, των εννοιών και των πληροφοριών στον ανθρώπινο νου με την, μη δεσμευτική για τη σκέψη, μορφή των εικόνων, επιτρέπει την αλληλεπίδραση και το συσχετισμό τους σε ένα επίπεδο κατά πολύ βαθύτερο από αυτό της συνηθισμένης σκέψης.
Με αυτόν τον τρόπο, διευκολύνεται η παραγωγή πρωτότυπων ιδεών, οι οποίες φαίνονται να προέρχονται από «έμπνευση», καθώς το λογικό μέρος του νου (που λειτουργεί με το λόγο), δεν παρεμβάλλεται στη νοητική διαδικασία, επιτρέποντας ενδεχομένως στην ανθρώπινη διάνοια να συντονιστεί σε κάποιες συχνότητες, κατά τις οποίες γίνεται εφικτή η αλληλεπίδραση της με κάποιο είδος «μορφογενετικού πεδίου» συμπαντικής γνώσης!
Η ξεχασμένη τέχνη της Ελληνικής αρχαιότητας
Άρρηκτα δεμένη με κάθε ρητορική μάθηση αλλά και με την (προφορική) διάδοση της Μυθολογίας και της Ιστορίας (πολλές φορές έμμετρα!), μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η καλλιέργεια της μνημοτεχνικής γνώρισε ευρύτατη διάδοση σε ολόκληρο τον ελλαδικό (καθώς και τον αιγυπτιακό) χώρο, πολλούς αιώνες πριν την ανακάλυψη οποιουδήποτε είδους γραφής!
Μνήμες από τις μακρινές εκείνες εποχές της αρχαιότητας μας μεταφέρει ο Πλάτωνας στο διάλογο «Φαιδρός», όπου με έκπληξη παρατηρούμε τον θρυλικό για τη σοφία του βασιλέα των αιγυπτιακών Θηβών, Θαμού – Άμμωνα, να επι-πλήττει το θεό Θεού για την ανακάλυψη της γραφής, λέγοντας του τα εξής: «Και τώρα εσύ, που είσαι ο πατέρας των γραμμάτων, οδηγήθηκες από την συμπάθεια σον (προς τους ανθρώπους) να τους αποδώσεις μια ικανότητα αντίθετη από εκείνη την οποία πραγματικά κατέχουν.
Γιατί αυτή η εφεύρεση (η γραφή) θα προκαλέσει τη λήθη στα μυαλά όσων μάθουν να την εξασκούν, επειδή δεν θα καλλιεργούν πλέον τη μνήμη τους! Η εμπιστοσύνη τους στη γραφή -η οποία θα προέρχεται πλέον από εξωτερικούς χαρακτήρες, που δεν αποτελούν μέρος των εαυτών τους (δεν θα αποτελεί δηλαδή μέρος της ψυχής τους, κατά τον Πλάτωνα)- θα αποθαρρύνει τη χρήση της ίδιας της μνήμης τους μέσα τους. Ανακάλυψες το φάρμακο όχι της μνήμης, αλλά της υπενθύμισης.
Και προσφέρεις στους μαθητές σου την επίφαση της σοφίας, όχι την αληθινή σοφία, γιατί θα διαβάζουν πολλά πράγματα χωρίς στοτέλη στην Τέχνη της Μνήμης, γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ μνήμης, υπενθύμισης και ανάμνησης, με την ανάκληση των πληροφοριών να αποτελεί τη συνειδητή προσπάθεια κάποιου να «βρει το δρόμο του ανάμεσα στα περιεχόμενα της μνήμης του».
Αυτό καθίσταται δυνατό με τη βοή θεια δύο βασικών -συμπληρωματικών μεταξύ τους- νοητικών αρχών, του συνειρμού (χτίζουμε τις νέες γνώσεις πάνω στις παλιές) και της ακολουθίας (της αλληλένδετης δηλαδή σειράς κατά την οποία αποτυπώνονται οι εικόνες στη νόηση).
Γενικά, θα λέγαμε ότι οι απόψεις του Αριστοτέλη για τις διαδικασίες μνήμης και ανάμνησης είναι σύμφωνες με τις αρχές μάθη σης, όπως τις εκφράζει στο «περί Ψυχής». Η προερχόμενη από τις αισθήσεις αντίληψη, μετατρέπεται από τη φαντασία σε εικόνες, οι οποίες «τροφοδοτούν» τις νοητικές λειτουργίες.
Η άποψη αυτή, με τη φαντασία να παίζει δηλαδή το ρόλο «διαμεσολαβητή» ανάμεσα στην αντίληψη και τη σκέψη, σε συνδυασμό με το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο Αριστοτέλης, ότι δηλαδή «είναι αδύνατο για την ψυχή να σκεφτεί χωρίς την ύπαρξη κάποιας νοητής εικόνας», φαίνεται να είναι απόλυτα σύμφωνη και να αιτιολογεί την επιλογή (μνημονικών) εικόνων και τόπων κατά την εξάσκηση της μνημονικής τέχνης της αρχαιότητας.
«Μπορούμε να σκεφτούμε όποτε επιλέξουμε», παρατηρεί ο σοφός δάσκαλος της αρχαιότητας, «επειδή είναι δυνατό να επαναφέρουμε τα πράγματα στο μυαλό μας, ακριβώς όπως εκείνοι που ασκούν τη μνημοτεχνική, κατασκευάζουν εικόνες»…
Η πλατωνική «ανάμνηση της ψυχής»
Αν η μνήμη αποτελεί για τον Αριστοτέλη φυσική νοητική διαδικασία, για τον Πλάτωνα δεν είναι παρά ανάμνηση της ψυχής από τον Κόσμο των Ιδεών. Ξεπερνώντας, ωστόσο, την «επιφανειακή» αυτή διαφορά, μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε ότι οι απόψεις του Πλάτωνα συμπληρώνουν αυτές του Αριστοτέλη, επιτρέποντας μας να ανασυνθέσουμε μια σχετικά ολοκληρωμένη εικόνα για τη μνημονική τέχνη στην ελληνική αρχαιότητα, της οποίας και οι δύο ήταν μέτοχοι.
Στο Θεαίτητο βρίσκουμε το Σωκράτη να χρησιμοποιεί για την ψυχή την ίδια παρομοίωση, ότι δηλαδή αυτή αποτελείται από ένα υλικό σαν κερί, στο οποίο οι ιδέες αποτυπώνονται με τη μορφή εικόνων και αποτελεί το δώρο της Μνημοσύνης, της μητέρας των Μουσών, στους ανθρώπους.
Στο διάλογο Φαίδων αναπτύσσεται η θεωρία ότι, καθώς είναι αδύνατο να αντιληφθούμε κάτι το οποίο δεν έχει καμία σχέση με εμάς, αναγκαστικά κάθε μάθηση/γνώση είναι έμφυτη στην ψυχή μας. Αντιλαμβανόμαστε π.χ. το δίκαιο ή το άδικο, επειδή η ψυχή μας είναι εξοικειωμένη με την έννοια της δικαιοσύνης από την προηγούμενη ύπαρξη της στον Κόσμο των Ιδεών, πριν ενσαρκωθεί στο σώμα μας.
Στον «Φαίδρο», όπου ο Πλάτων εκθέτει την άποψη ότι η ρητορική τέχνη πρέπει να υπηρετεί μόνο την αλήθεια, επικρίνοντας τους σοφιστές, γίνεται φανερό ότι θεωρεί «βλάσφημη» τη χρήση της μνημοτεχνικής (ως μέρος της διδασκαλίας της ρητορικής τέχνης), για την εξυπηρέτηση των ψευδών συμπερασμάτων των σοφιστών.
Μπορεί στο έργο του Πλάτωνα να μη βρίσκουμε κάποια συγκεκριμένη περιγραφή των αρχών της μνημονικής τέχνης, οι ιδέες του όμως φαίνονται να είναι διαποτισμένες με αυτήν, εκφράζοντας όλη την αισιοδοξία και τη βεβαιότητα ότι η σοφία βρίσκεται ήδη μέσα μας και το μόνο που έχουμε να κάνουμε, είναι να την αφουγκραστούμε προσεκτικά.
Ας μην ξεχνάμε επίσης, ότι στον Πλάτωνα χρωστάμε και την πολύτιμη διάσωση της ανάμνησης ότι η Τέχνη της Μνήμης, η «εσωτερική» δηλαδή γραφή των πληροφοριών, προϋπήρξε της κανονικής γραφής. Άλλωστε, οι πλατωνικές Ιδέες ήταν που (όπως θα δούμε και στη συνέχεια) ενέπνευσαν την «αναβίωση» της Τέχνης της Μνήμης στις περιόδους του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης.
Μία ανεκτίμητη πηγή από τη λατινική γραμματεία: τα «χαμένα» κομμάτια του παζλ
Την περίοδο 86-82 π.Χ., κάποιος άγνωστος καθηγητής της ρητορικής τέχνης στη Ρώμη, ολοκλήρωνε για τους μαθητές του μια πραγματεία, η οποία έμελλε να μείνει στην Ιστορία με το όνομα του προσώπου στο οποίο αφιερωνόταν, κάποιον (επίσης άγνωστο) Ερέννιο (Ad Herennium).
Η αξία του συγκεκριμένου έργου, είναι για τους σύγχρονους ερευνητές της Τέχνης της Μνήμης πραγματικά ανεκτίμητη, καθώς πρόκειται ουσιαστικά για τη μοναδική σχετικά ολοκληρωμένη πηγή, αναφορικά με το προαιώνιο αυτό σύστημα γνώσης, η οποία ευτυχήσαμε να φτάσει ακέραιη ως τις μέρες μας από τον αρχαίο κόσμο.
«Υπάρχουν δύο είδη μνήμης», αναφέρει ο ανώνυμος συγγραφέας σε αυστηρά ακαδημαϊκό ύφος και ύστερα από εκτενή ανάλυση των μερών της ρητορικής τέχνης, «η φυσική και η τεχνητή. Η φυσική μνήμη, είναι εκείνη η οποία χαράσσεται στο νου μας ταυτόχρονα με τη σκέψη. Η τεχνητή μνήμη ενδυναμώνεται και στερεοποιείται με την εκπαίδευση».
Στη συνέχεια, ο ανώνυμος συγγραφέας παραθέτει πλήθος παντελώς άγνωστων στην εποχή μας ελληνικών πηγών για τη διδασκαλία της μνημοτεχνικής, προτού επανέλθει στην περιγραφή της τεχνητής μνήμης, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Η τεχνητή μνήμη απαρτίζεται από τόπους και εικόνες. Ως (μνημονικός) τόπος (locus), θεωρείται ένα μέρος (όπως π.χ. ένα κτίριο), το οποίο μπορεί εύκολα να αποτυπωθεί στη μνήμη, ενώ οι (μνημονικές) εικόνες (imagines) απαρτίζονται από μορφές, σύμβολα ή αγάλματα των εννοιών που θέλουμε να απομνημονεύσουμε»!Παρατηρούμε ότι σήμερα θα μπορούσαμε να αντιστοιχίσουμε αυτούς τους τόπους με τους «virtual τόπους» ή τις τοποθεσίες/φακέλους ενός κυβερνοχώρου.
Η Τέχνη της Μνήμης παρουσιάζεται και εδώ ως μια μέθοδος εσωτερικής γραφής, της οποίας οι ασκητές «καταγράφουν» νοητικά ό,τι τους υπαγορεύεται και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να το «διαβάσουν» από τη μνήμη τους. «Γιατί οι «τόποι» είναι σαν τις κέρινες πλάκες ή τους παπύρους, οι εικόνες είναι σαν τα γράμματα, η οργάνωση και η διάταξη των εικόνων είναι σαν το κείμενο και η παράδοση (του κειμένου) είναι σαν την ανάγνωση» !
Οι μαθητευόμενοι στην Τέχνη της Μνήμης καλούνται να δείξουν ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή των «τόπων». Πρέπει να εφοδιάσουν τη μνήμη τους με μεγάλο αριθμό τέτοιων τόπων, έτσι ώστε να μπορούν να συγκρατούν μεγάλο όγκο πληροφοριών.
Οι τόποι αυτοί (οι οποίοι μπορούν να είναι και φανταστικοί, δηλαδή, να μην είναι αναπαραστάσεις υπαρκτών χώρων) πρέπει να αποτυπωθούν στη σκέψη των ασκούμενων με κάθε λεπτομέρεια, να είναι επαρκώς φωτισμένοι (ώστε όλες οι εικόνες να είναι «ευανάγνωστες»), να είναι ευρύχωροι αλλά σαφώς οριοθετημένοι (ώστε να μπορούν να τοποθετηθούν σε αυτούς πλήθος μνημονικών αντικειμένων) και φυσικά να είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους, αποτελώντας ένα ενιαίο σύνολο (ώστε οι μαθητευόμενοι της μνημονικής τέχνης να μπορούν να μετακινηθούν άνετα σε αυτούς προς όποια κατεύθυνση επιθυμούν).
Πόσο παλαιά είναι η Τέχνη της Μνήμης; Μερικές σκέψεις για τη χρονολόγηση της μεθόδου
Το «πολύτιμο» κείμενο Ad Herennium φαίνεται να βάζει τα πράγματα σε μια σειρά, όσον αφορά την αναζήτηση των αρχών της «χαμένης» Τέχνης της Μνήμης. Όμως οι «εκπλήξεις» από το «Ad Herennium» δεν σταματούν στα όσα ήδη αναφέραμε. Στη συνοπτική του αναφορά στη «μνήμη των λέξεων», ο ανώνυμος ρητοροδιδάσκαλος,προβαίνει στο ακόλουθο σχόλιο:
«Γνωρίζω ότι οι περισσότεροι από τους Έλληνες, οι οποίοι έχουν γράψει αναφορικά με τη Μνήμη, ακολούθησαν την οδό της παράθεσης εικόνων που ανταποκρίνονται σε πολλές λέξεις (έννοιες-verba), έτσι ώστε όσοι θα επιθυμούσαν να απομνημονεύσουν αυτές τις εικόνες, θα τις είχαν έτοιμες χωρίς να κοπιάζουν στην αναζήτηση τους».
Θα ήταν αδύνατο να αφήσουμε την απίστευτη αυτή παρατήρηση ασχολίαστη. Κάπως έτσι, ή μάλλον, ακριβώς έτσι, δεν ήταν και οι πρώτες μορφές γραφής; Συγκεκριμένες εικονομορφικές συμβολικές αναπαραστάσεις (π.χ. ιερογλυφικά), οι οποίες χρησιμοποιούνταν για να αποδώσουν πολλαπλά παρεμφερή νοήματα; Μήπως το συγκεκριμένο απόσπασμα επιβεβαιώνει τον «μύθο» του Πλάτωνα για την προΰπαρξη μιας «εσωτερικής», μνημονικής γραφής στην ψυχή των ανθρώπων, την οποία διαδέχτηκε η γραφή που όλοι γνωρίζουμε;
Ας ξαναδιαβάσουμε το απόσπασμα… Χωρίς αμφιβολία, οι εικόνες στις οποίες αναφέρεται εδώ ο συγγραφέας φαίνονται να είναι οι ίδιες αναπαραστάσεις που βρίσκουμε διάσπαρτες στον αρχαίο κόσμο (π.χ. στον αινιγματικό «δίσκο της Φαιστού» ή στις «ιερογλυφικές γραφές της Αιγύπτου, κ.α.), εξέλιξη των οποίων αποτέλεσαν και τα πρώτα είδη γραφής.
Είναι πολύ πιθανό στο συγκεκριμένο απόσπασμα να βρίσκεται η ατράνταχτη απόδειξη ότι η γραφή προήλθε από παραφθορά των συμβόλων που χρησιμοποιούνταν κατά την εξάσκηση της Τέχνης της Μνήμης, για την οποία, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε με βεβαιότητα ότι διδασκόταν συστηματικά επί χιλιετίες πριν την ύπαρξη γραφής!
Στο τεύχος 130 (Φεβρ. 2005) το ΤΜ δημοσίευσε άρθρο, βασισμένο στις έρευνες των Φλόρενς και Κένεθ Γουντ, το οποίο αποδείκνυε ότι ο Όμηρος περιγράφοντας τα γεγονότα του Τρωικού πολέμου, ουσιαστικά περιέγραφε τις κινήσεις των αστερισμών του ουρανού όπως φαίνεται από την Ελλάδα.
Αυτό που έδειξαν οι έρευνες των Γουντ ήταν ότι οι αστρονομικές πληροφορίες που περιλαμβάνονται στο ομηρικό έπος αρχίζουν από το 8900 π.Χ., αν όχι πολύ παλαιότερα. Ήταν η εποχή κατά την οποία η εξαιρετικά αργή περιστροφική κίνηση του άξονα της Γης (wobbling), η οποία ευθύνεται για την εναλλαγή των «ζωδιακών εποχών», επανέφερε το άστρο του Σείριου στον ελληνικό ουρανό, μετά από απουσία 7.000 περίπου ετών.
Αν έχουν δίκιο οι Γουντ, αν δηλαδή η επιστροφή του Σείριου αποδίδεται συμβολικά στο έπος με την επιστροφή του «λαμπρότερου άστρου» -δηλαδή του Αχιλλέα- στη μάχη, τότε μια «μετριοπαθής» χρονολόγηση για την Τέχνη της Μνήμης (καθώς και για το ίδιο το ομηρικό έπος, το οποίο άλλωστε διασώθηκε μέσω αυτής), θα μας έδινε ως αφετηρία των ιστορικών πληροφοριών που περιλαμβάνονται στο έπος, περίπου το έτος 8900 π.Χ.!
Όμως, η Ιλιάδα δεν αρχίζει με την επιστροφή του Αχιλλέα στη μάχη αλλά με τη «μήνιν» αυτού και την «αποχώρηση» του, η οποία, αν ακολουθήσουμε τη λογική, τις αποδείξεις και τα συμπεράσματα των Γουντ, πρέπει να συνέβη περίπου 7.000 χρόνια νωρίτερα, όταν το άστρο του Σείριου «αποχώρησε» και χάθηκε από το ελληνικό στερέωμα.
Είναι, λοιπόν, δυνατό η πρώτη αναφορά στην Τέχνη της Μνήμης, να ανάγεται στο 15900 περίπου π.Χ.; Αυτό δεν θα σήμαινε ότι η εσωτερική γραφή προϋπήρξε της εξωτερικής κατά τουλάχιστον 10.000 έτη; Και η συγκεκριμένη εκτίμηση, γίνεται σύμφωνα με τη χρονολόγηση της πινακίδας του Δισπηλιού της Καστο ριάς (με τη μέθοδο του άνθρακα C14, η οποία ανήγαγε την έναρξη της γραφής στον ελληνικό χώρο στα 5260 π.Χ.), διαφορετικά, στον αριθμό αυτό θα χρειαστεί να προσθέσουμε και μερικές ακόμα χιλιάδες χρόνια…
Γιατί όχι; Εξάλλου, όπως φαίνεται και από το παραπάνω απόσπασμα, η «εσωτερική γραφή» αποτελεί επίσης μορφή γραφής, και μάλιστα πολύ πιο εξελιγμένης, καθώς η καλλιέργεια της απαιτεί από τον ασκούμενο την ανάπτυξη απίστευτων εγκεφαλικών ικανοτήτων διαλογισμού, οραματισμού, και φυσικά, μνήμης. Επίσης, δεν λείπει ούτε η βιβλιογραφία, ούτε οι αποδείξεις για την ύπαρξη της εν λόγω τέχνης…
Σκεφτείτε το λίγο… Σταματήστε για λίγα λεπτά την ανάγνωση αυτού του κειμένου και αναλογιστείτε τις ατέλειωτες ώρες δια λογισμού και συστηματοποιημένης μνημοτεχνικής εξάσκησης που θα απαιτούνταν για να σχηματίσει κάποιος τους μνημονικούς τόπους και τις νοητές εκείνες εικόνες, ώστε να είναι σε θέση να απαγγείλει και τις 24 ραψωδίες της Ιλιάδας…
Μάλιστα, πολύ περισσότερο αν οι Γουντ κάνουν λάθος, οπότε στην προσπάθεια του αυτή ραψωδός δεν χρησιμοποιεί τα άστρα ως μνημονικά βοηθήματα… Αναλογιστείτε τώρα το σύνολο της ελληνικής μυθολογίας, το οποίο διαμορφώθηκε πριν από την ύπαρξη γραφής καθώς και τον πλούτο της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, η οποία αναγκαστικά, επίσης προϋπήρξε της γραπτής της αναπαράστασης μέσω συμβόλων…
Αναμφίβολα, οι διάνοιες οι οποίες ανέπτυξαν και διατήρησαν τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, Μυθολογίας και Ιστορίας επί χιλιετίες χωρίς την ύπαρξη γραφής, όφειλαν να είναι εξασκημένες σε ένα μνημονικό σύστημα, αν όχι το ίδιο, τότε πολύ πιο εξελιγμένο, σύνθετο και απαιτητικό (όσον αφορά τη χρήση των διανοητικών τους ικανοτήτων) από αυτά της κλασικής και ρωμαϊκής περιόδου, που παρουσιάσαμε. Μήπως ένα σύστημα, το οποίο θα προϋπέθετε τη χρήση των 45.000 περίπου ορατών από τη Γη άστρων, ως μνημονικούς «τόπους»;
Στο σημείο αυτό, αξίζει να παραθέσουμε μια μικρή λεπτομέρεια, την οποία ελάχιστοι φαίνεται ότι γνωρίζουν: τα 45 (μνημο-τεχνικά;) σύμβολα που «διακοσμούν» το δίσκο της Φαιστού (περ.1600 π.Χ.) δεν είναι εγχάρακτα, αλλά έχουν «αποτυπωθεί» σε πηλό με λίθινες σφραγίδες! Η ίδια αυτή τεχνική σήμερα, δεν αποκαλείται (όχι απλά γραφή, αλλά) «τυπογραφία»;
Γίνεται πλέον ξεκάθαρο, ότι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο οι μακρινοί μας πρόγονοι δεν ανέπτυξαν νωρίτερα «εξωτερική» γραφή, είναι ότι, απλούστατα, δεν την είχαν ανάγκη… Δεν αποκλείεται μάλιστα, αν ποτέ καταφέρουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τον δίσκο της Φαιστού, να αποκαλυφθεί ότι το «μυστηριώδες» περιεχόμενο του, το οποίο τόσο πολύ έχει προβληματίσει τους επιστήμονες, δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα απλό παιδικό τραγουδάκι ή ποίημα, για τους νεαρούς μαθητευόμενους της μνημονικής, «εσωτερικής» γραφής.
Άλλωστε, οι Έλληνες (και συγκεκριμένα οι Αθηναίοι) δεν ήταν που νίκησαν τους υπερανεπτυγμέ-νους τεχνολογικά, αλλά διεφθαρμένους και αλαζόνες Άτλαντες, σύμφωνα με τον πλατωνικό «μύθο» στον «Κριτία»;
Προσπαθήστε τώρα να θυμηθείτε την -αποδεκτή ως μόνη «ορθή» από την παγκόσμια ακαδημαϊκή κοινότητα- θεωρία περί ινδοευρωπαϊκής φυλής και γλώσσας, που διδαχθήκαμε όλοι στα σχολεία και τα πανεπιστήμια (και η οποία εξακολουθεί να διδάσκεται, σχεδόν αυθαίρετα), και αποφασίστε ποια σας φαίνεται πιο πειστική…
Ο άγνωστος εκείνος δάσκαλος της ρητορικής και της μνήμης προτείνει επίσης να εφοδιάσουμε νοητά κάθε πέμπτο τόπο με ένα χαρακτηριστικό αντικείμενο (π.χ. ένα χρυσό χέρι) και κάθε δέκατο (decimus) με τη μορφή ενός οικείου μας προσώπου, προκειμένου να μην κάνουμε λάθος στη σειρά σύνδεσης τους. Οι τόποι αυτοί δεν πρέπει να μοιάζουν μεταξύ τους, καθώς ενδέχεται να τους μπερδέψουμε στη σκέψη μας.
Όσον αφορά τις εικόνες, ο συγγραφέας του «Ad Herennium», τις διακρίνει σε δύο κατηγορίες, μία για τα πράγματα (res) και μία άλλη για τις λέξεις-έννοιες (verba). Η απομνημόνευση των πραγμάτων (memoria rerum) είναι σχετικά απλή και ο ασκούμενος μπορεί να την τελειοποιήσει σύντομα και χωρίς μεγάλη δυσκολία.
Αντίθετα, η απομνημόνευση των λέξεων-εννοιών (memoria verborum), η ικανότητα δηλαδή να ανακαλούμε στη μνήμη μας (όπως οι ποιητές της αρχαιότητας) ολόκληρα κείμενα, είναι πολύ πιο σύνθετη και απαιτεί μακροχρόνια εξάσκηση, καθώς και έναν τεράστιο αριθμό μνημονικών τόπων.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σταθούμε, καθώς η τελευταία παρατήρηση πιθανότατα εξηγεί γιατί ο Όμηρος (όπως βέβαια και οι γενιές των προκατόχων του), επέλεξε να «τοποθετήσει» μνημοτεχνικά ολόκληρο το έπος της Ιλιάδας στον τεράστιο αριθμό των αστεριών, των πλανητών και των αστερισμών του στερεώματος… (βλ. ΤΜ, τεύχ. 130)
Ολοκληρώνοντας την αναφορά μας στην ενότητα της μνήμης του «Ad Herennium», o συγγραφέας προτείνει, σε ό,τι αφορά στις εικόνες, να επιλέγονται μορφές υπερφυσικές, αστείες ή γκροτέσκες, καθώς το μυαλό μας έχει την τάση να ξεχνά οτιδήποτε το συνηθισμένο.
Μερικές ακόμα αναφορές (Κικέρων, Πλούταρχος, Στράβων, Κιντιλιανός):
Η «αστρική» Μνήμη του Μητρόδωρου του Σκέψιου
Ένα άλλο, προερχόμενο επίσης από τη λατινική γραμματεία, έργο με αναφορές στη μνημονική τέχνη, είναι και το «De Oratore» του Κικέρωνα, στην εισαγωγή του οποίου βρίσκουμε τη γνωστή ιστορία με την οποία περιγράφεται η ανακάλυψη της Τέχνης της Μνήμης από τον Σιμωνίδη.
Η μικρή αναφορά που γίνεται στο έργο αυτό στις αρχές της μνημονικής τέχνης, φαίνεται να επαληθεύει πλήρως το «Ad Herennium» και γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο Κικέρωνας απευθύνεται (όπως και οι κλασικοί Έλληνες συγγραφείς) σε αναγνώστες, οι οποίοι είναι ήδη αρκετά εξοικειωμένοι με αυτές. Μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι ο ίδιος έχει γνωρίσει δύο Έλληνες με «θεϊκές ικανότητες Μνήμης» και αναφέρει δύο ονόματα: τον Χαρμάδα από την Αθήνα και τον Μητρόδωρο τον Σκέψιο, τον οποίο συνάντησε στη Μ. Ασία και εικάζει ότι τη στιγμή που γράφει το «De Oratore», βρίσκεται ακόμα εν ζωή.
Ειδικά για τον Μητρόδωρο, γνωρίζουμε από αναφορά του Πλουτάρχου, ότι είχε πρωτοστατήσει σε μια αυτονομιστική κίνηση των ελληνικών πόλεων της Μ. Ασίας από τη ρωμαϊκή κυριαρχία, ενώ ο Στράβων (στα Γεωγραφικά του, 13ος τόμος), αναφέρει ότι ακολούθησε μια πορεία από τη Φιλοσοφία στην Πολιτική για να καταλήξει στη διδασκαλία της ρητορικής τέχνης.
Ο μεγάλος γεωγράφος αναφέρει επίσης ότι ο Μητρόδωρος είχε συγγράψει και σχετική πραγματεία (ή πραγματείες), η οποία όμως δυστυχώς δεν σώζεται σήμερα, και μας δίνει την πληροφορία ότι η ρητορική του δεινότητα ήταν τέτοια, ώστε άφηνε πάντα το ακροατήριο του άναυδο…
Η πιο «αινιγματική» ωστόσο πληροφορία για αυτόν τον αρχαίο Έλληνα ασκητή της μνημονικής τέχνης, έρχεται από έναν άλλο Λατίνο δάσκαλο της ρητορικής, τον Κιντιλιανό (Quintilianus), ο οποίος πιθανότατα γνώριζε (όπως και ο Κικέρωνας) το έργο του Μητρόδωρου. Αναφέρει λοιπόν, ότι ο Μητρόδωρος στη μνημονική του τέχνη χρησιμοποιούσε «360 μνημονικούς τόπους στα δώδεκα ζώδια, μέσα από τα οποία διέρχεται ο Ήλιος».
Αναμφίβολα, πρόκειται για μία αρχαία μαρτυρία η οποία επιβεβαιώνει ότι η Τέχνη της Μνήμης στην αρχαιότητα συνδεόταν με τη μελέτη των άστρων και τη χρήση τους ως μνημονικούς τόπους.
Μήπως λοιπόν το μνημονικό σύστημα στο οποίο είχε εξασκηθεί ο Μητρόδωρος ήταν το ίδιο (ή έστω παρεμφερές) με αυτό του Ομήρου; Εκτός αυτού, στην αναφορά αυτή ίσως να κρύβεται και η εξήγηση στο ερώτημα γιατί οι περισσότεροι από τους μεταγενέστερους στοχαστές του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης επέλεξαν επίσης να χρησιμοποιήσουν τις 360 μοίρες του ζωδιακού κύκλου, σε μια προσπάθεια αναδημιουργίας των αρχαίων ελληνικών μνημονικών συστημάτων…
Η Τέχνη της Μνήμης στο Μεσαίωνα και την Αναγέννηση: αναζητώντας την αρχαία γνώση
Τα «σκοτεινά» χρόνια που ακολούθησαν την πτώση της Ρώμης, η γενικότερη πνευματική παρακμή παρέσυρε κάθε γνώση στη λήθη. Στα πλαίσια αυτά, και η διδασκαλία της μνη-μοτεχνικής φαίνεται να ατονεί σταδιακά (με ελάχιστες εξαιρέσεις) και να χάνεται, εντασσόμενη στο θολό ημίφως της μαγικής, «δαιμονικής» γνώσης, προερχόμενης από την «αναίσχυντη, ειδωλολατρική αρχαιότητα».
Οι μνήμες της ύπαρξης αυτής της τέχνης, ωστόσο, υπήρχαν ακόμα ολοζώντανες, όπως και οι περισσότερες από τις (λατινικές κυρίως) πηγές, οι οποίες στα χέρια των λίγων «εκλεκτών» της γνώσης, αποτέλεσαν τον οδηγό τους στις μεμονωμένες προσπάθειες αναπαραγωγής του εντυπωσιακού αυτού συστήματος γνώσης.
Η αναζήτηση λοιπόν ενός μνημονικού συστήματος ικανού να ανακτήσει ολόκληρο το σώμα της χαμένης αρχαίας σοφίας, τοποθετήθηκε από τα πρώιμα κιόλας μεσαιωνικά χρόνια στην κορυφή των επιδιώξεων της νέας κάστας φιλοσόφων-μάγων που δημιουργήθηκε.
Βασιζόμενοι στην αριστοτελική πεποίθηση ότι είναι αδύνατο να υπάρξει καινούρια γνώση, έστρεψαν από την αρχή τις έρευνες τους στο παρελθόν. Στην αναζήτηση αυτή, καταλυτικό ρόλο έπαιξε και η μελέτη των θεωριών του Πλάτωνα, ότι κάθε γνώση είναι ανάμνηση της ψυχής από τον Κόσμο των Ιδεών, με τη μνήμη να αποτελεί έμφυτη ιδιότητα που ανήκει στις δυνατότητες του ανθρώπινου νου.
Δεν θα ήταν υπερβολή, αν λέγαμε ότι οι ερευνητές του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης αισθάνονταν σαν το παιδί εκείνο που, μεγαλώνοντας, έχασε το θείο δώρο της ψυχικής ανάμνησης. Η «Ars Magna» (Μεγάλη Τέχνη), όπως ονομάστηκε η προσπάθεια αυτή αποκατάστασης της επαφής της ανθρώπινης ψυχής με τη συμπαντική γνώση, αποτέλεσε από νωρίς το «Άγιο Δισκοπότηρο» της φιλοσοφικής έρευνας, στην αναζήτηση του οποί ου αναλώθηκαν πολλά από τα φωτεινότερα πνεύματα της εποχής (π.χ. Julio Camillo, Θωμάς ο Ακινάτης, Albertus Magnus, Raymond Lull κ.α.)·
Σε όλα σχεδόν τα μνημονικά συστήματα της εποχής που κατά καιρούς δημιουργούνταν, η Τέχνη της Μνήμης, εμφανιζόταν να είναι ενδεδυμένη το περίβλημα του μάγου. Απομονώνοντας, ωστόσο, τις επικλήσεις και τις μαγικο-θρησκευτικές δοξασίες, μπορούμε με ασφάλεια να διαπιστώσουμε ότι οι μνημονικές αρχές των μεσαιωνικών και αναγεννησιακών συστημάτων ήταν ουσιαστικά οι ίδιες με αυτές των αρχαίων χρόνων.
Μερικά μνημονικά συστήματα του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης
Οι αναφορές από τα διάφορα μνημοτεχνικά συστήματα που κατά καιρούς προτάθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν στη μεσαιωνική και αναγεννησιακή περίοδο, είναι πολλές και εντυπωσιακές.
Ενδεικτικά μόνο, αξίζει να αναφέρουμε ότι τέτοιου είδους μνημονικούς τόπους αποτέλεσαν και οι αίθουσες της Κολάσεως του Δάντη(Ι), ενώ πολλοί είναι εκείνοι που υποστήριξαν (εδώ και πολλούς μάλιστα αιώνες) ότι το συγκεκριμένο έργο δεν αποτελεί παρά μια ακόμα μνημοτεχνική-μεταφυσική διατριβή με χριστιανικές αναφορές!
Ωστόσο, ξεχωρίζοντας και αξιολογώντας τις κατά καιρούς μνημονικές μελέτες των «σκοτεινών» αυτών εποχών, μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε εκείνες, οι οποίες, εκτός του ότι άσκησαν τεράστια επίδραση στη διαμόρφωση του φιλοσοφικού στοχασμού των εν λόγω περιόδων, αποτέλεσαν και την αφετηρία των αναζητήσεων του αναμφισβήτητα μεγαλύτερου ασκητή της Τέχνης της Μνήμης της μεταχριστιανικής περιόδου: του μεγάλου Giordano Bruno, αλλά και άλλων σπουδαίων στοχαστών εκείνης της καθοριστικής περιόδου.
Η «Ars Brevis» (Τέχνη των Γενναίων) του Ramon Lull
Γεννημένος στη Μαγιόρκα, το 1235 -δέκα περίπου χρόνια μετά τον Θωμά τον Ακινάτη- ο Ramon Lull, ήταν ο πρώτος που επιχείρησε να αφομοιώσει το σύνολο της διαθέσιμης κατά την εποχή του γνώσης σε ένα ομοιογενές σύστημα μνημοτεχνικά δομημένο.
Η «Are Brevis» (Τέχνη των Γενναίων ή γενναία τέχνη), όπως επικράτησε να αποκαλούν το σύστημα του τόσο ο ίδιος όσο και οι πολυάριθμοι συνεχιστές του έργου του, έδινε στον ασκούμενο τη δυνατότητα να συνδυάζει παρεμφερείς μεταξύ τους έννοιες κατά τρόπο τέτοιο, ώστε να προκύπτουν «πρωτότυποι» στοχασμοί.
Το σύστημα «αναζήτησης της αλήθειας» του Lull (του οποίου την επινόηση απέδιδε ο ίδιος σε «θεϊκή φώτιση», αποτέλεσμα μιας υπερβατικής εμπειρίας κατά την επίσκεψη του στο όρος Randa, σε ένα νησί της Μαγιόρ κα!), αφομοίωνε και αστρολογικές δοξασίες και αντιλήψεις.
Μετά από πολλές αναθεωρήσεις και διαδοχικές «βελτιώσεις», ο Lull προχώρησε κατά την περίοδο 1305-8 στην τελευταία εκδοχή της μεθόδου του, την επινόηση της οποίας ο ίδιος φρόντισε να συνοδεύσει με μεγαλεπήβολες διακηρύξεις και σχόλια, από δίδοντας της την «υπεροπτική» ονομασία «Ars Magna» (Μεγάλη Τέχνη).
Στη μέθοδο αυτή, για πρώτη φορά βλέπουμε να χρησιμοποιούνται παρεμφερείς μεταξύ τους έννοιες τοποθετημένες σε κυκλική διάταξη, έτσι ώστε να διευκολύνεται ο συσχετισμός τους με την κεντρική, υπό διερεύνηση ιδέα, η οποία βρίσκεται στο κέντρο της σχηματικής απεικόνισης.
Ο Νεοπλατωνιστής αυτός ως προς τις φιλοσοφικές του αντιλήψεις, άσκησε τεράστια επιρροή στο φιλοσοφικό στοχασμό της εποχής του (σε βαθμό ώστε οι σύγχρονοι μελετητές να κάνουν λόγο για «ρεύμα σκέψης Λαλλιαμού» – Lullism), και με τις επιδράσεις του έργου του να είναι ευδιάκριτες ακόμα και στην Αναγέννηση.
Το φιλοσοφικό μνημοτεχνικό σύστημα του Lull υιοθετήθηκε αργότερα από τους εκπροσώπους των Φραγκισκανών, αντλώντας από τις ιδέες του το ιδεολογικό υπόβαθρο του κινήματος τους. (Και αφού μιλάμε για μέθοδο μνήμης, θυμηθείτε τα όσα γράφαμε στο τεύχος 130 για τις επιδράσεις του ελληνικού Νεοπλατωνισμού σε όλα τα μεταγενέστερα δυτικά εσωτερικά συστήματα…)
Το «Θέατρο της Μνήμης» του Julio Camillo
Πιο πιστός στις αρχαίες αρχές της Τέχνης της Μνήμης, όπως τη βρίσκουμε να διατυπώνεται μέσα από τα αρχαία κείμενα, ο Julio Camillo Delminio έδωσε στους μνημονικούς τόπους του συστήματος που εισηγήθηκε, τη μορφή αρχαίου ελληνικού αμφιθεάτρου.
Ο γεννημένος το 1480 Ιταλός στοχαστής και ερευνητής της Τέχνης της Μνήμης, από νωρίς διαπίστωσε ότι η αρχιτεκτονική διαρρύθμιση ενός αμφιθεάτρου θα παρουσίαζε τεράστια πλεονεκτήματα στην εξάσκηση της μνημονικής τέχνης.
Σύμφωνο προς τις προϋποθέσεις των (μνημονικών) τόπων του «Ad Herennium» και του Αριστοτέλη, το ελληνικό αμφιθέατρο διαθέτει ένα κεντρικό. σημείο αφετηρίας (σκηνή), το οποίο προσφέρει τεράστια ελευθερία κινήσεων, καθώς μέσω των διαδρόμων επικοινωνεί με όλα τα, ευδιάκριτα χωρισμέ να σε επτά διαδοχικά επίπεδα, διαστήματα των κερκίδων.
Όσον αφορά τις (μνημονικές) εικόνες που επέλεξε να χρησιμοποιήσει ως φορείς των εννοιών, ο Camillo προσπάθησε στο θέατρο του να αναπαραστήσει ολόκληρο το σύμπαν όπως προβάλλεται μέσα από την ελληνική μυθολογία, την αστρολογία και την καβαλιστική παράδοση.
Οι κερκίδες χωρίζονταν από 6 διαδρόμους σε 7 τμήματα, τα οποία ο ίδιος ονόμαζε «στήλες του Οίκον της Σοφίας τον Σολόμωντος». Καθένα από αυτά τα τμήματα χρησιμοποιούταν για να αποδώσει και έναν διαφορετικό πλανήτη με τις αστρολογικές του ιδιότητες, έφερε το όνομα ενός θεού της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, ενώ τα επίπεδα «αφιερώνονταν» σε χαρακτήρες και τόπους της ελληνικής μυθολογίας.
Τα «εντυπωσιακά σχέδια ενός νοητικού μνημοτεχνικού θεάτρου στο οποίο θα απεικονιζόταν ολόκληρη η συμπαντική γνώση» του μυστηριώδη σοφού, δεν άργησαν να διαδοθούν σε ολόκληρη την Ιταλία. Το 1530, ο Camillo βρέθηκε στο Παρίσι, προσκεκλημένος ίου Γάλλου βασιλιά, ο οποίος ανέλαβε και τη χρηματοδότηση της υλικής κατασκευής του. Μαρτυρίες της εποχής αναφέρουν ότι λίγο καιρό αργότερα, ένα μικρό ξύλινο αμφιθέατρο με πολύ παράξενη διακόσμηση είχε ανεγερθεί στη βασιλική αυλή της Γαλλίας…
Όμως φαίνεται ότι το αποτέλεσμα δεν ικανοποίησε τον Camillo, καθώς το 1532 επιστρέφει στην Ιταλία, όπου αρχίζει νέες προσπάθειες για την υλοποίηση της κατασκευής του μνημονικού του θεάτρου, αυτή τη φορά στη Βενετία. Ο Julio Camillo τελικά πέθανε το 1544 και το όνειρο της κατασκευής του «θεάτρου της Μνήμης», στο οποίο είχε αφιερώσει και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ποτέ δεν υλοποιήθηκε όπως θα ήθελε.
Το «μνημονικό παλάτι» του Matteo Ricci. Η διδασκαλία της Τέχνης της Μνήμης στην Κίνα!
Ο Matteo Ricci ήταν ένας Ιησουίτης ιερέας στον οποίο το 1577 ανατέθηκε να μεταβεί στη μακρινή Κίνα για να κηρύξει τη χριστιανική πίστη και τη δυτική σκέψη στους υπηκόους της δυναστείας των Μινγκ. Μετά από μακροχρόνια όμως παραμονή και χωρίς να έχει καταφέρει να κεντρίσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον των Κινέζων, το 1596 ανέφερε σε μια τυχαία συνομιλία του με έναν πρίγκιπα της δυναστείας για ένα σύστημα μνήμης, το οποίο επιτρέπει στον ασκούμενο την από μνημόνευση με τη μορφή εικόνων τεράστιου όγκου πληροφοριών σύμφωνα με μια μέθοδο, την οποία στη μακρινή δύση αποκαλούσαν «εσωτερική γραφή».
Η μέθοδος αυτή είχε ανακαλυφθεί πριν πολλά χρόνια σε μια μακρινή χώρα της Δύσης, την Ελλάδα, από έναν ποιητή ευγενούς καταγωγής, ονόματι Xi-mo-ni-de (Σιμωνίδης)!
Η είδηση για την ύπαρξη μιας τόσο εκπληκτικής τέχνης, ενθουσίασε τους ευγενείς της πόλης Nanchang στην επαρχία Jianxi, όπου διέμενε και τον προσκάλεσαν να τους την διδάξει.
Ο Ricci, ο οποίος γνώριζε τις γενικές αρχές της μνημοτεχνικής (καθώς στα πλαίσια των νομικών σπουδών που είχε παρακολουθήσει στη Ρώμη το 1572, είχε διδαχθεί το έργο του Κικέρωνα), οργάνωσε για το πρωτότυπο αυτό «ποίμνιο» που κατάφερε επιτέλους να συγκεντρώσει μια σειρά μνημονικών τόπων, οι οποίοι συγκροτούσαν ένα παλάτι.
Οι αίθουσες του «μνημονικού παλατιού» του Ricci διακοσμούνται από κινεζικά ιδεογράμματα, τα οποία όμως πρέσβευαν διαφορετικές παραστάσεις της Βίβλου, προσαρμοσμένες στις κινεζικές παραδόσεις.
Βλέποντας τη μαζική ανταπόκριση των Κινέζων ευγενών στη διδασκαλία της τέχνης της Μνήμης, πολύ σύντομα συνέγραψε και μελέτη στα κινεζικά και άρχισε να περιοδεύει, κηρύττοντας μέσα από τη μνημονική τέχνη το λόγο του θεού.
Το ενδιαφέρον των Κινέζων για τον πολιτισμό που ανέπτυξε ένα τόσο εξελιγμένο σύστημα -τον ελληνικό- οδήγησε το 1607 τον Ricci, όταν πλέον είχε εγκατασταθεί στο Πεκίνο, να μεταφράσει στα κινεζικά και να εκδώσει και τα πρώτα έξι βιβλία των «στοιχείων της Γεωμετρίας» του Ευκλείδη.
Τελικά, μετά από μεγάλη προσπάθεια, οι κόποι του δείχνουν να ευοδώνονται όταν, στις 8 Σεπτεμβρίου 1609, παίρνει άδεια από τον αυτοκράτορα της δυναστείας να ιδρύσει στο Πεκίνο την «Αδελφότητα της Μαρίας». Ο Matteo Ricci πέθανε στο Πεκίνο στις 11 Μαΐου 1610. Το βιβλίο του για τη μνημονική τέχνη, φυλάχτηκε με ευλάβεια από τους ευγενείς της δυναστείας των Μινγκ και κληροδοτούμενο από γενιά σε γενιά, σώζεται ως τις μέρες μας.
Το «μαγικό» σύστημα μνήμης του Giordano Bruno
Η αναδημιουργία ενός μνημοτεχνικού συστήματος ικανού να επιτύχει την πλατωνική ανάμνηση, ήταν ένα ζήτημα, το οποίο από νωρίς απασχόλησε την κορυφαία πνευματική μορφή της Αναγέννησης, από την εποχή που ήταν ακόμα δομινικανός μοναχός.
Δεν θα ήταν υπερβολή, αν λέγαμε όχι η «μαγική», όπως την αποκαλούσε, μνήμη αποτελούσε τον «κορμό» του μεγάλου δέντρου των αναζητήσεων του, με τις φιλοσοφικές, θεολογικές και κοσμολογικές του απόψεις να είναι απλά οι καρποί.
Άλλωστε, εκτός από τα αμιγώς «μνημονικά» έργα του, αναφορές στην μνημονική τεχνική που χρησιμοποιούσε βρίσκουμε στο σύνολο σχεδόν των μελετών του, ενώ ολόκληρος ο φιλοσοφικός του στοχασμός φαίνεται να αποτελεί το αποτέλεσμα και την επιβεβαίωση της αποτελεσματικότητας των τεχνικών μνήμης που χρησιμοποιούσε.
Η ύπαρξη στην ελληνική αρχαιότητα συλλογιστικών συστημάτων ικανών να παράγουν σχεδόν αλάνθαστα αποτελέσματα, ήταν για τον Μπρούνο αυταπόδεικτη. Αφετηρία του μνημονικού συστήματος που εισηγήθηκε, στάθηκε η ανάλυση της συλλογιστικής διαδικασίας παραγωγής ιδεών και εξαγωγής συμπερασμάτων, όπως τη συναντάμε στο έργο του Πλάτωνα.
Παρατήρησε ότι η «εκμαίευση» των αληθειών από τον Σωκράτη επιτυγχανόταν ξεκινώντας από απλούς ορισμούς των εννοιών και διερευνώντας όλες τις γύρω τους. Στο κλείσιμο της αλληγο ρίας αυτής, βρίσκουμε ακόμα μία περιγραφή του μνημονικού συστήματος του Μπρούνο.
Οι ύμνοι τους οποίους χρησιμοποι εί στο έργο αυτό, παρουσιάζουν εξαι ρετική ομοιότητα με τους Ορφικούς ύμνους και αποσκοπούν, σύμφωνα με την κορυφαία ερμηνεύτρια του έργου του, Frances A.Yates, στην ψυχική προετοιμασία και τόνωση των μελετητών της μνημονικής τέχνης και στη διέγερση της φαντασίας τους, ώστε να φτάσουν σε εγκεφαλική και ψυχική κατάσταση ετοιμότητας να «δεχθούν» τη γνώση από το Σύμπαν, με την εξάσκηση της μνημονικής τέχνης. Βλέπουμε λοιπόν ότι η «ανάμνηση» δεν είναι μία απλή μηχανιστική διαδικασία, αλλά απαιτεί κατάλληλο ψυχικό υπόβαθρο…
Σύντομα, ο Μπρούνο εκδίδει και τρίτο «μνημονικό» έργο, την «Τέχνη της Μνήμης» (Are Memoriae). Φαίνεται ότι οι έρευνες του για την απεικόνιση της συμπαντικής και ανθρώπινης διάνοιας τον οδήγησαν στην υιοθέτηση μιας πιο αφαιρετικής φόρμας, με εντονότερο το στοιχείο του συμβολισμού, καθώς τόσο οι ομόκεντροι κύκλοι, όσο και οι πίνακες αναφοράς έχουν λιγοστέψει.
Έχει πλέον εμβαθύνει στη «χαοτική» σκέψη και τα σύμβολα του παραπέμπουν σε αστερισμούς και σε επεισόδια παρμένα από την ελληνική μυθολογία, θεωρώντας ότι αποτελούν γνησιότερους συμβολισμούς μεγαλύτερης δύναμης και μεστότητας νοημάτων και ότι βρίσκονται πιο κοντά στη συμπαντική σκέψη.
To Ars Memoriae έχει χαρακτηριστεί από τους μελετητές του έργου του Μπρούνο ως «μαγικό». Αποτελεί, ωστόσο, την ευθεία προέκταση της πορείας που ακολουθεί η σκέψη του από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο, από το υλικό στο πνευματικό και από το ανθρώπινο στο Συμπαντικό.
Αρκετά χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Γερμανία, ο Μπρούνο θα επανέλθει στην προσπάθεια του να δημιουργήσει ένα σύστημα μνήμης εκφρασμένο αυτή τη φορά μέσα από εικόνες και σύμβολα, ικανών να φέρουν την ανθρώπινη ψυχή σε επαφή με την «αληθινή πραγματικότητα», με την έκδοση των «30 αγαλμάτων» (Lampas Triginte Statuarum).
Στο έργο αυτό, το οποίο έχει κυρίως θρησκευτικό χαρακτήρα, οι αστρολογικές παραστάσεις στις οποίες στηριζόταν η διαδικασία της «ανάμνησης», έχουν πλέον αντικατασταθεί από μορφές αγαλμάτων, τις οποίες ο Μπρούνο χαρακτηρίζει ως «εσωτερικές εικόνες».
Θεωρεί τη φαντασία ως τον ισχυρότερο και αμεσότερο τρόπο να επιτύχει κάποιος την επαφή με τον πνευματικό κόσμο και χρησιμοποιεί τις μορφές αυτές ως πιο αποτελεσματικούς ψυχικούς συνδέσμους της φαντασίας (της ανθρώπινης διάνοιας) με το Θείο.
Πρώτη μορφή στις απεικονίσεις του είναι αυτή του Απόλλωνα που συμβολίζει το Εν και το Φως και ακολουθεί ο Κρόνος που αντιπροσωπεύει την Αρχή. Ανάμεσα στα υπόλοιπα αγάλματα βρίσκουμε τις μορφές του Προμηθέα, του Ηφαίστου, της Θέτιδος, του Γανυμήδη ή Τοξότη, του Ουρανού, της Αφροδίτης, του Έρωτα, της Αρτέμιδος και φυσικά της Αθηνάς, η οποία εκπροσωπώντας τη Σοφία, αποτελεί την ιερότερη, σύμφωνα με τον Μπρούνο, από τις Θηλυκές Θεότητες.
Εξαιρετικό, επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζει στο έργο αυτό και ο πρωταρχικός δια χωρισμός του Θεϊκού στοιχείου, για το οποίο αναφέρει ότι είναι αδύνατο να αποδοθεί με κάποια μορφή άλλη από τη φυσική του, που είναι το Φως και έχει τριαδική υπόσταση.
Το Θεϊκό αυτό στοιχείο, δύναται να γίνει αντιληπτό από την ανθρώπινη διάνοια με τις έννοιες: του «Πατρός ή Νου ή της Ουσίας των Ουσιών», του «Υιού ή της πρωταρχικής διάνοιας, της ομορφιάς και της αγάπης της δημιουργίας», και του «Φωτός», το οποίο αποτελεί την ψυχή του Κόσμου και όλων των πραγμάτων (anima mundi) και τη Ζωοποιό Ενέργεια του Σύμπαντος.
Η πορεία των αναζητήσεων του Μπρούνο στην αναδημιουργία των μνημοτεχνικών μεθόδων της αρχαιότητας, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς έχοντας ως αφετηρία τις ερμητικές και πλατωνικές θεωρίες και ιδέες, καταλήγει να επαληθεύει πρακτικές αιώνων.
Το μνημονικό σύστημα του Μπρούνο φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι οι αφηρημένες έννοιες και οι συμβολικές εικόνες διευρύνουν την αντίληψη, αμβλύνουν τη λογική-γραμμική σκέψη και προκαλούν την κατάλληλη διανοητική κατάσταση, επιτρέποντας με αυτό τον τρόπο στην ανθρώπινη ψυχή να επικοινωνήσει με το θείο κατά τον αμεσότερο δυνατό τρόπο.
Μερικές «τολμηρές» υποθέσεις…
Ας «ξεχάσουμε» για λίγο όλα όσα γνωρίζουμε για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και ας επιχειρήσουμε να τον ξανα-αντικρίσουμε με την αποκαλυπτική απλότητα της πρώτης ματιάς.
Παρατηρούμε λοιπόν, ότι τα ονόματα και οι ιδιότητες των αρχαίων Θεών συμπίπτουν με τα αντίστοιχα των πλανητών, ενώ η δράση τους αποτυπώνεται σε επεισόδια της Μυθολογίας, με συμμετοχή και κατώτερων θεοτήτων, τα ονόματα των οποίων πάλι, κατά «σύμπτωση», συμπίπτουν με τα ονόματα και τις ιδιότητες των αστερισμών!
Σε κάποια φάση της εξέλιξης του πολιτισμού αυτού, δημιουργείται από πρωτογενείς αποτυπώσεις των εννοιών σε εικόνες, μια αρχική μορφή κωδικοποιημένης επικοινωνίας, η οποία φθείρεται με την πάροδο των αιώνων και απλοποιείται, για να δώσει τη θέση της στους χαρακτήρες που γνωρίζουμε σήμερα ως γραφή!
Η συγκεκριμένη γραφή που αναπτύσσεται, ακριβώς όπως και οι μνημονικές εικόνες, διαβάζεται κανονικά από τα αριστερά προς χα δεξιά, αλλά και αντίστροφα. Την ίδια περίπου εποχή, οι πιο οξυδερκείς παρατηρητές των άστρων διατυπώνουν τις αρχές της Γεωμετρίας (όπως π.χ. ο Θαλής), της Φιλοσοφίας (Ησίοδος), της Ποίησης (Όμηρος) ή των θρησκευτικών αντιλήψεων (Ορφικοί), ενώ άλλοι, οι οποίοι πιθανότητα «μαγεύτηκαν» από την αναλλοίωτη και αιώνια λάμψη των άστρων, μπορούν και «αντιλαμβάνονται» τις δονήσεις τους (Πυθαγόρας) και προσπαθούν να τις αναπαράγουν.
Δημιουργείται έτσι η Μουσική (η πλησιέστερη σύμφωνα με τον Πλάτωνα τέχνη στο θεϊκό στοιχείο, καθώς είναι άυλη), από τη μελέτη των αρχών της οποίας προκύπτουν τα Μαθηματικά.
Η επισταμένη έρευνα καθώς και η πρακτική εφαρμογή των αρχών των μαθηματικών οδηγεί στην ανάπτυξη όλων των υπολοίπων τεχνών και επιστημών (π.χ. Γλυπτική, Αρχιτεκτονική), με αποτέλεσμα μια γενικότερη περίοδο ευημερίας και άνθισης, κατά την οποία χτίζονται πόλεις (πάλι σε αντανάκλαση των αστερισμών. Βλ. Νίκ. Λίτσας,
«Μυστικές Διαδρομές στην Άγνωστη, Ελλάδα και η Αναζήτηση, τον Πραγματικού Ομήρου»).
Όλοι αυτοί οι τομείς γνώσης (π.χ. η Αστρονομία, τα Μαθηματικά, η Φιλοσοφία, η Μουσική, η θρησκεία, οι εικαστικές τέχνες, η Ναυσιπλοΐα, η Αρχιτεκτονική, κ.α.) είναι φυσικά αλληλένδετοι μεταξύ τους, αλληλεπιδρούν και εξελίσσονται ταυτόχρονα και για την αποτύπωση τους χρησιμοποιούν την παραφθαρμένη μορφή των αρχικών «μνημονικών» εικόνων (γραφή). Σημειώστε ότι τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου χρησιμοποιούνται για να αποδώσουν όχι μόνο τον γραπτό λόγο, αλλά και τους αριθμούς, καθώς και τους μουσικούς τόνους (νότες).
Δηλαδή, ακριβώς όπως και οι μνημονικές εικόνες, χα γράμματα αποτελούν στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό «φορείς» πολλαπλών νοημάτων, αναλόγως του συστήματος σκέψης με το οποίο τα ερμηνεύουμε.
Επίσης, όλες αυτές οι γνώσεις εμφανίζονται να έχουν «θεϊκή» προέλευση. (Μήπως τελικά η «συνωνυμία» άστρων, πλανητών, αστερισμών, Θεών και μυθικών χαρακτήρων ήταν ουσιαστικά «μνημοτεχνική» ταυτοσημία;)
Απομακρυνόμενοι πλέον από τον ελληνικό χώρο, όλες αυτές οι τέχνες, οι επιστήμες και οι γνώσεις μεταναστεύουν στο λατινικό κόσμο, όπου, αποκομμένες από τις ρίζες τους, ατροφούν σε μια «σκοτεινή» περίοδο πνευματικής παρακμής και εξαθλίωσης, για να αναβιώσουν μερικούς αιώνες αργότερα, σε μια προσπάθεια αναδημιουργίας του αρχαίου κόσμου (Αναγέννηση).
Την περίοδο εκείνη μάλιστα, η φωτεινότερη πνευματική μορφή (Giordano Bruno) οδηγείται μέσα από τη μελέτη των αρχαίων πηγών στην επαλήθευση και την επιβεβαίωση όλων των αρχών της ελληνικής σκέψης, με ιδιαίτερη έμφαση (όπως και οι Έλληνες) στην παρατήρηση και την μελέτη των άστρων.
Ολοκληρώνοντας τον μακροσκελή (και αναγκαστικά γενικευτικό) αυτό συλλογισμό, θα αποτολμήσουμε τη διατύπωση ορισμένων «τολμηρών» ερωτημάτων, θεωρώντας ότι το να θέτει κανείς ερωτήματα αποτελεί πολύ πιο ειλικρινή στάση από την «αφοριστική» κατάθεση απαντήσεων:
* Μήπως ολόκληρο το σώμα της αρχαίας και σύγχρονης γνώσης στηρίχθηκε στις αρχές της Τέχνης της Μνήμης, σύμφωνα με τις οποίες η μάθηση οικοδομείται με την ορθή τοποθέτηση κάθε πληροφορίας πάνω στην παλαιά γνώση;
* Μήπως είχε δίκιο ο Πλάτωνας και η γνώση που προέρχεται από το διάβασμα γραπτών πηγών δεν ασκεί καμία απολύτως επί δράση στη διαμόρφωση της ψυχής μας, αλλά λειτουργεί ανασταλτικά στην απόκτηση της σοφίας;
* Μήπως, αντίθετα με τις απόψεις των ιστορικών και των ανθρωπολόγων, η ανάπτυξη της γραφής σήμανε την έναρξη μιας εκτεταμένης περιόδου πνευματικής παρακμής του ελληνισμού, καθώς άρχισε σταδιακά να εγκαταλείπεται η μνημονική Τέχνη;
* Μήπως το πραγματικό απόγειο του ελληνικού πολιτισμού θα πρέπει να το αναζητήσουμε όχι στην κλασική εποχή, αλλά στην εκτενή προ-ομηρική περίοδο, κατά την οποία διαμορφώνονταν οι μυθικές αντιλήψεις και η γλώσσα;
* Μήπως η ταύτιση της σκέψης με μη συγκεκριμένες μορφές και εικόνες εννοιών (όπως αυτές της ελληνικής Μυθολογίας), αποδεσμεύει την ανθρώπινη διάνοια από τις από τις «αλυσίδες» της ασφυκτικά λογικής, γραμμικής πραγματικότητας και επιτρέπει την επικοινωνία με τη συμπαντική διάνοια, καθιστώντας δυνατή την πλατωνική ανάμνηση της ψυχής;
* Μήπως θα πρέπει να επιχειρήσουμε να «ξαναδιαβάσουμε» ολόκληρη την ελληνική Μυθολογία, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε τις «μνημονικές» της εικόνες;
* Μήπως το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε και με την αρχαία ελληνική τέχνη στο σύνολο της, προσέχοντας τόσο την ακριβή θέση της κάθε ανάγλυφης μορφής π.χ. στα αετώματα ή στις εισόδους των αρχαίων ναών όσο και τις επιμέρους της λεπτομέρειες;
* Μήπως, κάτω από το φως των νέων αυτών αποκαλύψεων, η αρχαία ελληνική μυθολογία θα έπρεπε να εισαχθεί στην εκπαίδευση και να διδάσκεται σχολαστικά, προκειμένου να αυξηθούν οι μαθησιακές, αντιληπτικές και συλλογιστικές ικανότητες των μαθητών;
* Μήπως το ίδιο ακριβώς θα πρέπει να γίνει και με τις αρχές της μνημονικής τέχνης;
* Μήπως όλες αυτές οι αλήθειες κρατήθηκαν επίτηδες κρυφές από το ευρύ κοινό, σε μια προσπάθεια γενικότερης πνευματικής υποβάθμισης του συνόλου από ομάδες μυημένων, ώστε να καθίσταται ευκολότερη η χειραγώγηση του; (Είναι γνωστό ότι ειδικά στην περίπτωση του Μπρούνο, οι διδασκαλίες του ποτέ δεν έγιναν ευρύτερα γνωστές, ωστόσο αποτέλεσαν το πνευματικό υπόβαθρο της οργάνωσης των Ροδόσταυρων.)
* Μήπως η επιστροφή στην εξάσκηση της Τέχνης της Μνήμης θα οδηγούσε όχι μόνο τον ελληνισμό, αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα σε μια νέα πνευματική ανάταση;
